गमावणे दुखसहन बलिदान आणि मृत्युमुखी पडणे

अनुक्रमणिका

चार अध्यात्मिक नियुक्त्या

ख्रिस्तासाठी हानी कशी सहन करणे

गमावण्याची कला

गमावण्याच्या दोन पद्धती

तुम्ही दुखसहन करावे अशी देवाची इच्छा का आहे?

ख्रिस्ताच्या दुखसह्नाने तुम्ही काय सिद्ध करणार

बलिदान कसे सामर्थ्य मोकळे करते

बलिदानाचे शत्रू

बलिदानाची जागा घेणे

बलिदान ही फलदायी होण्याची गुरुकिल्ली आहे

बलिदान तुम्हाला अभिषेकाकडे घेऊन येते

बलिदान फारोला नष्ट करते

बलिदान तुम्हाला सेवाकार्यात एक स्थान देते

बलिदान तुमच्या सेवाकार्यात गौरव घेऊन येते

वधस्तंभ-मृत्यूचे चिन्ह

तुम्ही वधस्तंभाचा उपदेश का द्यावा

तुम्ही आपला वधस्तंभ का उचलावा

अध्याय १

चार अध्यात्मिक नियुक्त्या

जर कोणी माझ्याकडे येईल पण आपला बाप, आई, बायको, मुले, भाऊ व बहिणी ह्यांचा आणि आपल्या जिवाचाही द्वेष करणार नाही तर त्याला माझा शिष्य होता येणार नाही.

लूक १४:२६

येशूचे अनुसरण करणे सोपे नाही. येशुसाठी जगणे सोपे नाही. ख्रीस्तीत्वाची जे लोक तुम्हाला खोटी आवृत्ती प्रस्तुत करतील त्यांच्यावर विश्वास ठेऊ नका. ख्रीस्तीत्व म्हणजे येशू ख्रिस्ताबद्दल बोलणे आणि त्याच्यासारखे बनणे!

येशूने त्याचे शिष्य बनण्याबाद्द्ल ज्या काही गोष्टी बोलल्या, असे दिसले की कोणीही त्याचे अनुसरण करावे असे त्याला वाटत नव्हते. त्याच्याकडे येण्याच्या धोक्यांचा इशारा देण्याचा ज्यांनी प्रयत्न केला त्या सर्वांना त्याने इशारा दिला.

येशू आपल्याला इशारा देतो

तो म्हणाला, जर कोणी माझ्याकडे येईल पण आपला बाप, आई, बायको, मुले, भाऊ व बहिणी ह्यांचा द्वेष केला पाहिजे (लूक १४:२६).

तो एका श्रीमंत मानसला म्हणाला ज्याला त्याच्या मागे जायचे होते: तुझे असेल-नसेल ते विकून दरिद्र्यांस दे म्हणजे तुला स्वर्गात संपत्ती मिळेल; आणि चल, माझ्यामागे ये. (मत्तय १९:२१).

तो असे देखील म्हणाला, खोकडांना बिळे व आकाशातल्या पाखरांना घरटी आहेत; परंतु मनुष्याच्या पुत्राला डोके टेकायला ठिकाण नाही. (लूक ९:५८).

तो म्हणाला, प्रभूजी, मी आपल्यामागे येईन; परंतु पहिल्याने मला माझ्या घरच्या माणसांचा निरोप घेऊ द्या. (लूक ९:६१).

तो कोणालातरी म्हणाला ज्याचे पालक मरण पावले होते, माझ्यामागे ये; परंतु तो म्हणाला, प्रभूजी, पहिल्याने मला माझ्या बापाला पुरायला जाऊ द्या. (लूक ९:५९).

कोणासाठीही येशू त्याचे दर्जे कमी करत नाही

स्वाभाविकच, कोणासाठी येशूने गोष्टी काही सोप्या केल्या नाही. कोणासाठी त्याने तो बार कमी केला नाही. त्याने कोणालाही विशेष वागणूक दिली नाही. मानवजातीला जे सर्वात महान सौभाग्य दिले गेले त्याच्यासाठी आमंत्रण तो देत आहे हे त्याला माहित होते. येशूच्या रक्ताने तारण होण्याचे सौभाग्य, देवाला जाणून घेऊन स्वर्गाला जाण्याचे सौभाग्य!

येशू ख्रिस्ताने जे हे इशारे दिले त्याने अनेक लाखो लोकांना प्रतिबंध केला नाही ज्यांना त्याच्या अद्भुत प्रेमाला प्रतिसाद द्यायचा होता. लाखो लोक येशू ख्रिस्तावर त्याने ज्या कठीण अटी त्याचे अनुसरण करण्यासाठी दिल्या आहेत तरीही प्रेम करतात.

कसेतरी करून, जिवंत देवाला जाणून घेणे आणि त्याचा पुत्र येशू ख्रिस्त हे कोणत्याही कठीण अनुभव जे आपल्याला येतात त्यापेक्षा पुरेसा आहे.

कोणाचेही ऐकू नका जे कोणी सिद्ध करतात की येशूचे अनुसरण करणे म्हणजे धन्य्वाअदित, धनवान आणि यशस्वी होणे असे सिद्ध करतात. हे काही ख्रीस्तीत्व नाही. ख्रीस्तीत्व म्हणजे गमावणे, अर्पण करणे, यातना सहन करणे आणि मृत्युमुखी होणे ह्याबद्दल आहे.

सर्व ख्रिस्ती लोकांनी ज्या कठीणता आणि त्रास सहन करणे रास्त आहे त्याचे वर्गीकरण चार मुख्य गटात होऊ शकते: गमावणे, दुखसहान, बलिदान आणि मृत्युमुखी पडणे.

एका किंवा दुसऱ्या स्वरुपात क्रिस्ती लोकांनी चार अध्यात्मिक नेमणुका ह्यांची अपेक्षा केली पाहिजे. जे कोणी खऱ्या अर्थाने येशू ख्रिस्ताचे अनुसरण करतील ते ह्या चार नेमणुका ह्यातून पळ काढू शकत नाही.

दुसरे काहीतरी जे लोक तुम्हाला सांगतात त्यांच्याकडे काही पाहू नका! तो तुमचे खिजवणारे कान फक्त खाजवत आहे. एका आकारात, स्वरूपात किंवा दुसऱ्या, कदाचित दुसरे नाव, तुम्ही जर खरेच त्याचे शिष्य असाल तर येशू ख्रिस्ताच्या कृसाचा तुम्ही अनुभव घेणार.

आमच्या चार नेमणुका म्हणजे गमावणे, बलिदान, दुखसहान आणि मृत्युमुखी पडणे. ह्या नेमणुका शास्त्रवचनावर आधारित आहेत का?होय, खाली दिलेली शास्त्रवचने आपल्याला दाखवतात की आपण गमावणे, दुखसहान करणे, बलिदान करणे आणि आपल्या विश्वासामुळे मृत्युमुखी होणे, आपले पाचारण आणि आपले अध्यात्मिक भवितव्य असतात.

ह्या नेमणुका किती खऱ्या आहेत ह्यासाठी हे पुस्तक लिहिले गेले आहे. तुम्ही विचार करता तितके हे काही वाईट नसेल आणि शेवटी त्याचे रुपांतर आशीर्वादित होईल. खाली दिलेले शास्त्रवचने आपल्या सर्वांसाठी स्पष्टपणे ह्या नेमणुका अधोरेखित करतात.

१. ‘’हार आणि गमावणे’’ ह्याबरोबर तुमची नेमणूक

कारण जो कोणी आपला जीव वाचवू पाहतो तो आपल्या जिवाला मुकेल आणि जो कोणी माझ्याकरता आपल्या जिवाला मुकेल त्याला तो मिळेल.

मत्तय १६:२५

तरी ज्या गोष्टी मला लाभाच्या होत्या त्या मी ख्रिस्तामुळे हानीच्या अशा समजलो आहे; इतकेच नाही, तर ख्रिस्त येशू माझा प्रभू, ह्याच्याविषयीच्या ज्ञानाच्या श्रेष्ठत्वामुळे मी सर्वकाही हानी असे समजतो; त्याच्यामुळे मी सर्व गोष्टींना मुकलो, आणि त्या केरकचरा अशा लेखतो; ह्यासाठी की, मला ख्रिस्त हा लाभ प्राप्त व्हावा,

फिलिपेकरास पत्र ३:७-८

ख्रिस्तामुळे तुम्ही ‘’हार आणि गमावणे’’ ह्याच्याशी नेमणूक होण्याचा अनुभव घ्याल. त्याविषयी विचार करणाऱ्या लोकांसाठी ह्याचा अर्थ खूप मोठा आहे.

अ. हार म्हणजे ठराविक गोष्टी तुम्ही गमावणार. तुम्ही ज्या गोष्टी परत मिळवू शकता ह्यासाठी खूप कमी अपेक्षा असू शकते किंवा नाही.

ब. हार म्हणजे ठराविक गोष्टींपासून वंचित होण्याचा अनुभव तुम्हाला येणे.

क. हार म्हणजे तुमच्या जीवनांत ठराविक गोष्टी तुम्ही ठेऊ किंवा राखू शकणार नाही.

ड. हार म्हणजे ठराविक गोष्टींचा तुम्ही त्याग करून त्या सोडून देणार.

२. दुखसहन करण्याबरोबर तुमची नेमणूक

ख्रिस्तामुळे तुम्हाला ‘’दुखसहान’’ होण्याचा अनुभव येईल. यातना म्हणजे काय ह्याचा अर्थ अनेकांना खूप मोठ्या प्रमाणात दिसून येईल. विश्वासाच्या त्यांच्या प्रवासात ज्या लोकांनी दुखसहान करण्याची संकल्पना घेतली नाही त्यांची दक्षता घेऊ नका.सर्व महान विश्वासाच्या योद्ध्यांनी त्रास सहन केला कारण त्यांनी देवावर विश्वास ठेवला.

अ. दुखसहन म्हणजे तुम्ही वेदना, त्रास, हार, मारहाण किंवा काहीतरी नको असलेले ह्याचा अनुभव घेणार.

ब. दुखसहन म्हणजे तुम्हाला जीवनात विरोध, यातना, कठीणता आणि दारिद्र्य ह्यांचा अनुभव येईल.

क. दुखसहन म्हणजे तुम्ही दुर्भाग्य, बेचैनी, आणि त्रास ह्याच्यामधून जाणार.

ड. दुखसहन म्हणजे तुमचा छळ, त्रास सहन करणार आणि विरोध व शत्रुत्व ह्याचा अनुभव घेणार.

कारण त्याच्यावर विश्वास ठेवावा इतकेच केवळ नव्हे, तर ख्रिस्ताच्या वतीने त्याच्याकरता दुःखही सोसावे अशी कृपा तुमच्यावर झाली आहे. मी जे युद्ध केले ते तुम्ही पाहिले, व आता मी जे करत आहे म्हणून तुम्ही ऐकता, तेच तुम्हीही करत आहात.

फिलिपेकरास पत्र १:२९-३०

आणि आम्ही आपला बंधू तीमथ्य, ख्रिस्ताच्या सुवार्तेत देवाचा सेवक, ह्याला ह्यासाठी पाठवले की, त्याने तुम्हांला स्थिर करावे, आणि तुमच्या विश्वासाच्या वृद्धीसाठी बोध करावा;

तो असा की, ह्या संकटात कोणी घाबरू नये; कारण आपण ह्यासाठीच नेमलेले आहोत, हे तुम्ही स्वत: जाणून आहात.

कारण आम्ही तुमच्याजवळ होतो तेव्हा आम्ही तुम्हांला सांगून ठेवले की, आपल्याला संकटे भोगायची आहेत; आणि त्याप्रमाणे घडलेही, हे तुम्हांला कळले आहे.

ह्यामुळे मलाही आणखी दम धरवेना, म्हणून मी तुमच्या विश्वासासंबंधाने विचारपूस करण्यास पाठवले; कोण जाणे, भुलवणार्‍याने तुम्हांला भूल घातल्याने आमचे श्रम व्यर्थ झाले असतील.

१ थेसलोनिकरास पत्र ३:२-५ (एनएएसबी)

आणि शिष्यांची मने स्थिरावून त्यांनी त्यांना असा बोध केला की, ‘विश्वासात टिकून राहा; कारण आपल्याला पुष्कळ संकटांत टिकून देवाच्या राज्यात जावे लागते.

प्रेषित १४:२२

३. बलिदानाच्या बरोबर तुमची नेमणूक

ख्रिस्तामुळे तुम्हाला ‘’बलिदान’’ ह्याच्याशी नेमणूक होण्याचा अनुभव येईल. बलिदान म्हणजे नक्की काय हे शोधून काढण्यासाठी त्या लोकांचा अर्थ खूप आहे. ख्रिस्ती लोक म्हणून जे लोक बलीदाआन जे करावे लागतील ह्याविषयी बोलत नाही त्यांचे कृपया ऐकू नका. आपण ज्या धर्माचे आहोत त्याचा एक भाग म्हणजे बलिदान करणे आहे.

अ.बलिदान करणे म्हणजे आराधना करताना देवाला आपली सर्व भौतिक साधने अर्पण करणे.

ब. बलिदान करणे म्हणजे काहीतरी उच्च मिळण्यासाठी अनमोल किंवा इच्छुक गोष्टींचे समर्पण करणे.

क. बलिदान करणे म्हणजे कशासाठी तरी दुखापत किंवा गैरफायदा ह्यांना परवानगी देणे.

ड. बलिदान करणे म्हणजे तुम्हाला काहीच फायदा मिळत नाही ह्याच्या अपरोक्ष देखील आपले धन ह्याची विभागणी करणे.

म्हणून बंधुजनहो, मी देवाच्या करुणांमुळे तुम्हांला विनवतो की, तुम्ही आपली शरीरे जिवंत, पवित्र व देवाला ग्रहणीय यज्ञ म्हणून समर्पण करावीत; ही तुमची आध्यात्मिक सेवा आहे.

रोमकरास पत्र १२:१

म्हणून त्याचे नाव पत्करणार्‍या ‘ओठांचे फळ’ असा ‘स्तुतीचा यज्ञ’ आपण त्याच्या द्वारे ‘देवाला नित्य अर्पण करावा.’

इब्री १३:१५

४. मृत्यूशी तुमची नेमणूक

ख्रिस्तामुळे तुमची ‘’मृत्यूशी’’ नेमणूक होण्याचा अनुभव तुम्हाला येईल. कोणीतरी मारणार म्हणजे खूप काही असते. म्हणूनच येशूने आपले वधस्तंभ घेऊन त्याचे अनुसरण करण्याचे सांगितले आहे.

अ. मरण पावणे म्हणजे अस्तित्वात न राहणे आणि कार्यरत नसणे.

ब. मरण पावणे म्हणजे शक्ती गमावून बळ हरवून बसने.

क. मरण पावणे म्हणजे हळुवारपणे जाणे किंवा सरून जाणे.

ड. मरण पावणे म्हणजे कायमस्वरूपी थांबवले जाणे.

त्याने सर्वांना म्हटले, "जर कोणी माझ्यामागे येऊ पाहतो तर त्याने आत्मत्याग करावा व दररोज स्वतःचा वधस्तंभ उचलून घेऊन मला अनुसरावे.

लूक ९:२३

मी ख्रिस्ताबरोबर वधस्तंभावर खिळलेला आहे; आणि ह्यापुढे मी जगतो असे नाही, तर ख्रिस्त माझ्या ठायी जगतो; आणि आता देहामध्ये जे माझे जीवित आहे ते देवाच्या पुत्रावरील विश्वासाच्या योगाने आहे; त्याने माझ्यावर प्रीती केली व स्वत:ला माझ्याकरता दिले.

गलतीकरास पत्र २:२०

बंधुजनहो, ख्रिस्त येशू आपला प्रभू ह्याच्या ठायी मला तुमच्याविषयी जो अभिमान आहे त्याला स्मरून मी प्रतिज्ञेवर सांगतो की, मी रोज रोज मरतो.

१ करिंथकरास पत्र १५:३१

सत्र १

गमावणे

अध्याय २

ख्रिस्तासाठी हानी कशी सहन करणे

इतकेच नाही, तर ख्रिस्त येशू माझा प्रभू, ह्याच्याविषयीच्या ज्ञानाच्या श्रेष्ठत्वामुळे मी सर्वकाही हानी असे समजतो; त्याच्यामुळे मी सर्व गोष्टींना मुकलो, आणि त्या केरकचरा अशा लेखतो; ह्यासाठी की, मला ख्रिस्त हा लाभ प्राप्त व्हावा,

फिलिपेकरास पत्र ३:८

पौलाने जसे केले तसे येशू ख्रिस्तासाठी सर्वकाही गमावण्याची तुम्ही तयारी असावी. अनेक गोष्टी गमावून पौलाने खूप काही सहन केले. तुम्ही जेव्हा काही गमावणार नाही तर तुम्हाला काहीच मिळणार नाही. येशूच्या बारा शिष्यांनी येशूचे अनुसरण केल्यामुळे सर्वकाही गमावले. त्यांनी सर्वकाही सोडले!! त्यांचे व्यवसाय, कुटुंब, आणि मित्र व येशूच्या मागे गेले. ही त्यांच्यासाठी एक वयक्तिक हानी होते. काहीतरी गमावण्याची जोपर्यंत तुमची तयारी नसते तोपर्यंत तुम्ही येशूच्या मागे जाऊ शकत नाही.

पेत्र त्याला म्हणू लागला, "पाहा, आम्ही सर्वकाही सोडून आपल्यामागे आलो आहोत.

मार्क १०:२८

तुम्ही जे काही ठेवता त्याने तुमचे सेवाकार्य मर्यादित राहते. तुम्ही पळत असताना ठराविक गोष्टी जर नेल्या तर, तितके अधिक तुम्ही जलद पळणार. आपल्याला येशूचे अनुसरण करण्यासाठी आपली झोप, मैत्री, टी.व्ही., कामधंदे आणि नोकरी कदाचित सोडावी लागतील.

तुम्ही पैसे हरवले पाहिजेत

सेवेत जाणे म्हणजे काहीतरी पैसे गमावणे असे असते.सेवेत जेव्हा तुम्ही पदार्पण करता तेव्हा आर्थिक रीतीने तुमची हानी होते. अनेक पाळकांना कळत नाही की सेवेसाठी त्यांना काही वेळा त्यांचा पैसा देखील द्यावा लागतो. प्रत्येक सेवकाने सेवेत वयक्तिक स्वरूपाने गुंतवणूक केली पाहिजे. स्वाभाविकच, चर्चच्या पैशांपेक्षा जर तुमचा पैसा वेगळा नसेल तर तुम्ही ते करू शकत नाही.

मंडळीच्या मालमत्तेपेक्षा तुमच्या वयक्तिक मालमत्ता वेगळ्या आणि ठळक असतील हे महत्वाचे आहे. तो फरक जर ठळक नसला तर, तुम्ही देण्याचा आशीर्वाद गमावता. तुमच्याकडे देण्यासाठी काहीच नसते कारण तुमच्याकडे फक्त मंडळीची मालमत्ता असते. आणि जे काही मंडळीचे आहे तेच तुम्ही तिला परत कसे देऊ शकता?

तुम्ही आपला आराम आणि सुस्थिती हे गमावले पाहिजे

प्रभूबरोबर राहण्यासाठी आपला मनसोक्त वेळ त्याग न करता, काहीच खरे फळ नसेल. अनेक सेवकांकडे प्रभू सोडून सर्वांसाठी खूप वेळ असतो. त्या ठिकाणी टी.व्ही, समाजसेवा, व्यापार आणि खेळ ह्यांच्यासाठी वेळ असतो पण प्रभूबरोबर खरी सह्भागीता घेण्यासाठी काहीच वेळ नसतो. तुमचे सेवाकार्य म्हणजे प्रभूबरोबर तुमच्या खाजगी वेळेचे चिंतन करण्याची ही वेळ आहे.

सेवाकार्यात अनेक गोष्टी असतात, ज्यामुळे तुमचा आराम हिरावून घेतला जाऊ शकतो. जीवनातील छोट्या अर्पित करण्यासाठी तयार नसला की, सेवेत तुम्हाला खूप काही मिळणार नाही.

ह्या पृथ्वीवर ठराविक सांत्वन मिळणाऱ्या गोष्टींवर भर देणे हे सहजच सेवेत तुमच्या पुढे जाऊ न शकण्याच्या क्षमतेचे कारण असू शकते. ‘’वरील गोष्टींकडे चित्त लावा, पृथ्वीवरील गोष्टींकडे नाही’’ (क्लस्सेकरास पत्र ३:२). जेव्हा वरील गोष्टींकडे तुमचे मन असते, ह्या पृथ्वीवरील गोष्टींबद्दल तुम्ही काळजी करणार नाही.

एका रात्री, दूरदेशात पासिफिक महासागराच्या किनारी मी उभा होतो. माझ्यासमोर अब्जाधीशांच्या मालकीच्या महागड्या मोठ्या जल नौका होत्या. मी माझ्याबरोबर चालत असलेल्या ख्रिस्ती लोकांकडे वळून म्हणालो, ‘’मला स्वर्गात माझी नौका असावी हे आवडेल.’’ त्यापैकी एक माझ्यावर हसून म्हणाले,’’ अरेय नाही, मला इकडे हवी आहे.’’ आज ख्रीस्तीत्वातील दोन विचारसरणी ह्या छोट्या संभाषणातून व्यक्त होतात.बर्याच ख्रिस्ती लोकांना इकडे आराम हवा आहे, आणि क्वचितच थोडक्या लोकांना स्वर्गात हवा आहे.

मला जी कार चालवायला आवडते ती मी चालवत नाही. खरेतर, मला आवडती कार मी