Sie sind auf Seite 1von 3

EL CANTAR DE RONCESVALLES Annimo ..............................................................

raonose con ella, como si fuese vivo: Bueno pora las armas, mejor pora ante Jesuchristo; consejador de pecadores e dar... tanto... da... el cuerpo priso martirio por que le... Mas quien aconseyara este viejo mesquino, que finca en grant cuita con moros en periglo? Aqui clamo sus escuderos Carlos el enperante: Sacat al arcebispo desta mortaldade! Levemosle a su tierra a Flanderes la ciudade! El enperador andaba catando por la mortaldade; vido en la plaa Oliveros o yaze el escudo crebantado por medio del braale; non vio sano en ell cuanto un dinero cabe; tornado a orient como lo puso Roldane. El buen enperador mando la cabeza alare que le linpiasen la cara del polvo e de la sangre. Como si fuese vivo comenolo de preguntare: Digadesme, don Oliveros, caballero naturale, do dexastes a Roldan?, digadesme la verdade. Cuando vos fiz conpaeros diestesme tal homenaje por que nunca en vuestra vida non fuesedes partidos maes. Dizimelo, don Oliveros, do lo ire buscare? Yo demandaba por don Roldan, a la priesa tan grande. Ya mi sobrino!, dont vos ire buscare? Vio un colpe que fizo don Roldane: Esto fizo con cueyta con grant dolor que habiae. Estonz alo los ojos, cato cabo adelante vido a don Roldan acostado a un pilare, como se acosto a la ora de finare. El rey cuando lo vido, oit lo que faze: arriba alo las manos por las barbas tirare, por las barbas floridas bermeja sallia la sangre; esa ora el buen rey oit lo que dirade, diz: Muerto es mio sobrino, el buen de don Roldane! Aqui veo atal cosa que nunca vi tan grande; Yo era pora morir e vos pora escapare. Tanto buen amigo vos me soliades ganare; por vuestra amor arriba muchos me solian amare; pues vos sodes muerto, sobrino, buscar me han todo male. Asaz veo una cosa que se que es verdade: que la vuestra alma bien se que es en buen logare;

mas atal viejo mesquino, agora que farade? Hoy he perdido esfuero con que solia ganare. Ay, mi sobrino, non me queredes fablare! Non vos veo colpe nin lanzada por que hobieses male, por esso non vos creo que muerto sodes, don Roldane. Dexamos vos a zaga, donde prisiestes male, las mesnadas e los pares ambos van allae con vos, e amigo, por amor de vos guardare! Sobrino, por esso non me queredes fablare? Pueds sodes muerto, Francia poco vale. Mio sobrino, ante que finasedes era yo pora morir maes. Atal viejo mesquino, qui lo conseyarade? Cuando fui mancebo de la primera edade, quis andar ganar precio de Francia, de mi tierra natural; fuime a Toledo a servir al rey Galafre que ganase a Durandarte large; ganela de moros cuando mate a Braymante, dila a vos, sobrino, con tal homenaje que con vuestras manos non la diesedes a nadi; saquela de moros, vos tornastesla allae. Dios vos perdone, que non podiestes maes! Con vuestra rencura el coraon me quiere crebare. Sallime de Francia a tierras estraas morare por conquerir Provencia e demandar linaje; acabe a Galiana, a la muger leale. Naiestes, mi sobrino; ha .XVII. aos de edade, fizvos caballero a un precio tan grande. Metim al camino, pase ata la mare, pase Jerusalem, fasta la fuent Jordane; corriemos las tierras della e della parte. Con vos conquis Truquia e Roma apriessa daba. Con vuestro esfuero arriba entramos en Espaa, matastes los moros e las tierras ganabas, adobe los caminos del apostol Santiague; non conquis a aragoa, ont me ferio tal lanada. Con tal duelo esto, sobrino, agora non fues vivo! Agora ploguies al Criador, a mi seor Jesuchristo que finase en este logar, que me levase contigo! D'aquestos muertos que aqui tengo conmigo dizirme hias las nuevas, cada uno como fizo. El rey cuando esto dixo, cayo esmortecido. Dexemos al rey Carlos fablemos de ale digamos del duc Aymon, padre de don Rinalte. Vido yazer su fijo entre las mortaldades; Despeos' del caballo, tan grant duelo que faze, aloli la cabea, odredes lo que dirade:

Fijo, vuestras maas, qui las podria contare? que cuerpo tan caboso homen non vio otro tale. Vos fuerades pora vivir, e yo pora morir maes! Mas atal viejo mesquino sienpre habra male. Por que mas me conuerto porque perdoneste a Roldane. Finastes sobre moros, vuestra alma es en buen logare! Qui levara los mandados a vuestra madre a las tierras de Montalbane? El duc faziendo su duelo muit grande, veniali el mandado que yazia esmortecido el enperante. Mando sacar el fijo de entre las mortaldades. Venia el duc Aymon, e ese duc de Bretaa el caballero Belart, el fi de Terri d'Ardea; vidieron al rey esmortecido estaba, prenden agua fria, al rey con ella daban. ..............................................................

Das könnte Ihnen auch gefallen