Niob nrrat. Niob, rgna Thbrum, erat superba. Superba erat, quod septem flis et septem flis habbat. S lbersque sus laudbat. "Causa superbiae meae nn est potentia familiae et amcrum, sed fma lberrum merum." Dea Ltna quoque lbers clrs habbat. Flius erat deus Phoebus Apoll et flia erat dea Dna. Mant erat fmina oppid Thbrum. Mant multum sapientiae habbat. In vis oppid ambulbat et monbat fmins ita: "date dna Ltnae et lbers quoque Ltnae, Phoeb et Dnae. Ltna dea fminrum est." Itaque fminae Thbrum ram deae in templ rnvrunt; ibi dna des debusque dedrunt et tra sncts flamms dedrunt. Ecce Niob pulchra et superba cum fmins in vi oppid ambulbat. Stetit et oculs superbs circumspectvit; fmins Thbrum vocvit et clmavit: "Cr Ltnam rtis? Nm m rat. Sum flia avrum clrrum. Sum rgna rgiae Cadm. Pulchra sum, digna deae. Sed maxim beta sum quod septem puers et septem flis habe. Rogte nunc causam superbiae meae. Cr Ltna mihi praestat? Ltna num flium namque filiam slum habet. Frtna mihi septem dedit. Fminae, rte m, nn Ltnam. Date dna mihi. Nn Latnae." Itaque fminae Thbrum dna rgnae superbae, nn Ltnae, dabant. -1-