isteren werd tijdens een persconferentie het verkie-
G zingsprogramma van de ChristenUnie aangeboden aan
de lijsttrekker André Rouvoet. Normaal waren dit ge- beurtenissen die ik schoorvoetend aan mij voorbij liet gaan, maar uit hoofde van mijn nieuwe functie mag ik dit soort bij- eenkomsten eindelijk ook eens bijwonen. De locatie: een ooglijk zaaltje van het Haagse perscentrum Nieuwspoort. Een man met de fraaie naam Sjirk Kuijper heette het leger journalisten en christenen welkom: ‘In de keuze van deze ruimte herkent u onze traditionele bescheidenheid. Ik hoop dat u het klimatologisch een beetje uithoudt.’ Op dat moment was het dus al 20 graden Celsius met een massieve luchtvochtigheid – en we moesten nog een uur. Ter- wijl de burgemeester van Staphorst als voorzitter van de pro- grammacommissie een betoog begon waarin termen vielen als ‘duurzame toekomst’, ‘interactief proces’, ‘zwakkeren’, ‘be- leidsterreinen’ en ‘vertrouwen tussen de overheid en de bur- gers’ keek ik om me heen voor een spelletje ‘herken de gelovi- ge’. Ik weet niet of het een genetische component is of dat het een combinatie is van kledingkeuze en haardracht, maar hoe kan het dat sommige mensen zo uitermate christelijk ogen? Kun je aan iemand zien dat hij in God gelooft? Ook een aangename bezigheid tijdens een persconferentie: het tur- Gods zegen ven van opmerkelijke op het metaforen. ‘We stonden goed voorgesorteerd’, verkiezings- vertelde de Staphorster burgemeester over de ab- programma rupte val van het kabinet, ‘en dan is het makkelijk om de versnelling te vin- den voor het verkiezings- programma.’ Ja, dat komt bekend voor. Als ik slecht voorsorteer heb ik ook moeite mijn versnelling te vinden. Gert-Jan Segers – schrijver, zendeling en politicus – begon zijn toelichtende praatje met een verhaal over bloembollen. Ik dacht aan een verwijzing naar de Hongerwinter, maar dat was natuurlijk mijn azijnzure inborst. Segers had het over de lente. ‘Ons verkiezingsprogramma is een motie van vertrouwen in de samenleving’, zei hij enthousiast. ‘De bollen zitten in de grond. We zien hoopvol uit naar de bloei van de samenleving.’ Er valt veel over het morele fundamentalisme van de partij te zeggen, maar sociaal, betrokken en positief zijn ze zeker. Het was inmiddels 23 graden toen André Rouvoet het pro- gramma kreeg overhandigd, uiteraard met de bede dat Gods zegen erop zou rusten. Na zijn praatje mocht de pers vragen stellen. Douwe Douwes informeerde namens deze krant naar de 7 miljard overheidsbezuinigingen en de NOS vroeg of de partij een ruk naar links had gemaakt. Plotseling begon ik te lijden aan de vreemde angstneurose dat ik ook een vraag ging stellen. Dat het even pijnlijk stil zou zijn en dat ik dan een domme opmerking zou maken, waarna hoon en de toorn van de aanwezigen mijn deel was. Gelukkig wilde iemand iets weten over de door de Christen- Unie voorgestelde crisis- en hersteltaks, een verhoging van de btw met maximaal 1 procent. Een journalist noemde dit ‘het ei van Columbus’. Rouvoet verzekerde dat de taks weer zou ver- dwijnen als de crisis voorbij was, een mededeling die mij voor- al deed denken aan het Kwartje van Kok. ‘Kunnen we spreken van het Eitje van Rouvoet?’, was een vraag die me te binnenschoot, maar voor ik die kon stellen sloot Sjirk de persconferentie in een bijna oud-testamentische hitte net op tijd af – godzijdank. . R.GIPHART@VOLKSKRANT.NL