‫‪www.irebooks.

com‬‬

‫ﺁهﺴﺘﮕﯽ‬

‫ﻣﻴﻼن ﮐﻮﻧﺪرا‬
‫ﺗﺮﺟﻤﻪﯼ درﻳﺎ ﻧﻴﺎﻣﯽ‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫‪١‬‬
‫ﻧﺎﮔﻬﺎن هﻮس ﮐﺮدﻳﻢ ﻏﺮوب و ﺷﺐ را در ﻳﮏ ﻗﺼﺮ ﺑﮕﺬراﻧﻴﻢ‪.‬‬
‫ﻗﺼﺮهﺎﯼ زﻳﺎدﯼ را در ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﺑﻪﺻﻮرت هﺘﻞ ﺑﺎزﺳﺎزﯼ ﮐﺮدﻩاﻧﺪ؛‬
‫ﭼﻬﺎرﮔﻮﺷﯽ از ﺳﺒﺰﯼ ﮔﻤﺸﺪﻩ درﮔﺴﺘﺮﻩاﯼ از زﺷﺘﯽ ﺑﯽﺳﺒﺰﯼ؛ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ‬
‫ﮐﻮﭼﮑﯽ از ﺑﺎرﻳﮑﻪراﻩهﺎ‪ ،‬درﺧﺖهﺎ و ﭘﺮﻧﺪﻩهﺎ ﺑﻴﻦ ﺷﺒﮑﻪاﯼ ﻋﻈﻴﻢ از‬
‫ﺑﺰرگراﻩهﺎ‪ .‬هﻤﻴﻦﻃﻮر ﮐﻪ دارم راﻧﻨﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﻢ‪ ،‬ﺗﻮﯼ ﺁﻳﻨﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﺎﺷﻴﻨﯽ‬
‫در ﭘﺸﺖ ﺳﺮم ﻣﯽﺷﻮم‪ .‬راهﻨﻤﺎﯼ ﭼﭗ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﭼﺸﻤﮏ ﻣﯽزﻧﺪ و ﻣﺎﺷﻴﻦ‬
‫اﻧﮕﺎر از ﻓﺮط ﻋﺠﻠﻪ ﻣﯽﺧﻮاهﺪ ﭘﺮواز ﮐﻨﺪ‪ .‬راﻧﻨﺪﻩ دﻧﺒﺎل ﻓﺮﺻﺘﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ‬
‫از ﻣﻦ ﺟﻠﻮ ﺑﺰﻧﺪ‪ ،‬درﺳﺖ ﻣﺜﻞ ﺑﺎز ﺷﮑﺎرﯼ ﮐﻪ در ﮐﻤﻴﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮاﯼ‬
‫ﺷﮑﺎر ﮔﻨﺠﺸﮏ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫هﻤﺴﺮم »ورا« ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‪» :‬هﺮ ﭘﻨﺠﺎﻩ دﻗﻴﻘﻪ ﻳﮏ ﻧﻔﺮ در ﺟﺎدﻩهﺎﯼ ﻓﺮاﻧﺴﻪ‬
‫ﮐﺸﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬اﻳﻦ دﻳﻮاﻧﻪهﺎ را ﮐﻪ دارﻧﺪ دوروﺑﺮ ﻣﺎ ﻣﯽﮔﺮدﻧﺪ ﺑﺒﻴﻦ! اﻳﻦهﺎ‬
‫هﻤﺎن ﺁدمهﺎﻳﯽ هﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ وﻗﺘﯽ ﮐﺴﯽ درﺳﺖ ﺟﻠﻮﯼ ﭼﺸﻤﺸﺎن در ﺧﻴﺎﺑﺎن‬
‫ﮐﻴﻒ ﭘﻴﺮزﻧﯽ را ﻣﯽزﻧﺪ‪ ،‬ﺧﻮب ﺑﻠﺪﻧﺪ ﻣﺤﺎﻓﻈﻪﮐﺎر ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬وﻟﯽ وﻗﺘﯽ ﭘﺸﺖ‬
‫ﻓﺮﻣﺎن ﻣﯽﻧﺸﻴﻨﻨﺪ ﺗﺮس ﻳﺎدﺷﺎن ﻣﯽرود«‪.‬‬
‫ﭼﻪ ﺑﮕﻮﻳﻢ؟ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﻮﻳﻢ‪ :‬ﻣﺮدﯼ ﮐﻪ ﭘﺸﺖ ﻣﻮﺗﻮرﺳﻴﮑﻠﺖ ﻗﻮز ﮐﺮدﻩ‪ ،‬ﻓﻘﻂ‬
‫ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ هﻮش و ﺣﻮاﺳﺶ را روﯼ اﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﭘﺮواز ﻣﺘﻤﺮﮐﺰ ﮐﻨﺪ‪ .‬او ﺧﻮد‬
‫را ﺑﻪ ﺑﺮﺷﯽ از زﻣﺎن ﺁوﻳﺨﺘﻪ ﮐﻪ هﻢ از ﮔﺬﺷﺘﻪ و هﻢ از ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺟﺪاﺳﺖ‪ .‬او از‬
‫ﭼﻨﮓ اﺳﺘﻤﺮار زﻣﺎن ﮔﺮﻳﺨﺘﻪ‪ .‬ﺑﻴﺮون زﻣﺎن ﻣﺎﻧﺪﻩ‪ .‬ﺑﻪ ﻋﺒﺎرت دﻳﮕﺮ در‬
‫ﺣﺎﻟﺖ ﺟﺬﺑﻪ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ‪ .‬در ﭼﻨﺎن وﺿﻌﯽ او دﻳﮕﺮ ﭼﻴﺰﯼ درﺑﺎرﻩ ﺳﻦ‬
‫ﺧﻮد‪ ،‬هﻤﺴﺮش‪ ،‬ﺑﭽﻪ هﺎﻳﺶ و ﻧﮕﺮاﻧﯽهﺎﻳﺶ ﻧﻤﯽداﻧﺪ و در ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺗﺮﺳﯽ هﻢ‬
‫ﻧﺪارد‪ .‬ﭼﺮا ﮐﻪ ﺗﺮس رﻳﺸﻪ در ﺁﻳﻨﺪﻩ دارد و ﮐﺴﯽ ﮐﻪ از ﺁﻳﻨﺪﻩ رهﺎ اﺳﺖ‪،‬‬
‫ﻻزم ﻧﻴﺴﺖ از ﭼﻴﺰﯼ ﺑﺘﺮﺳﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺮﻋﺖ ﺷﮑﻠﯽ از ﺟﺬﺑﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ اﻧﻘﻼب ﻓﻨﯽ ﺑﺮاﯼ ﺑﺸﺮ ﺑﻪ ارﻣﻐﺎن ﺁوردﻩ‪.‬‬
‫ﺑﺮ ﺧﻼف ﻣﻮﺗﻮرﺳﻴﮑﻠﺖﺳﻮار‪ ،‬ﻳﮏ دوﻧﺪﻩ هﻤﻮارﻩ در ﺑﺪن ﺧﻮد ﺣﻀﻮر‬
‫دارد‪ .‬او ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻮاﻇﺐ ﺗﺎولهﺎ و ﺗﻨﮕﯽ ﻧﻔﺲ ﺧﻮد ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬او ﺣﻴﻦ دوﻳﺪن‪ ،‬وزن‬
‫و ﺳﻦ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻳﺎد دارد و ﺑﻴﺶ از هﺮ ﻣﻮﻗﻊ دﻳﮕﺮ ﺑﺮ ﺧﻮد و زﻣﺎن ﺧﻮد‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫ﺁﮔﺎهﯽ دارد‪ ،‬اﻣﺎ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ اﻧﺴﺎن اﺧﺘﻴﺎر ﺳﺮﻋﺖ را ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﺎﺷﻴﻦ‬

‫ﻣﯽﺳﭙﺎرد‪ ،‬دﻳﮕﺮ ﺟﺴﻢ وﯼ از ﺑﺎزﯼ ﺑﻴﺮون ﻣﯽاﻓﺘﺪ‪ .‬ﺧﻮد را ﺑﻪ دﺳﺖ‬
‫ﺳﺮﻋﺘﯽ ﻏﻴﺮﺟﺴﻤﺎﻧﯽ و ﻏﻴﺮﻣﺎدﯼ ﻣﯽﺳﭙﺎرد‪ .‬ﺳﺮﻋﺖ ﻧﺎب‪ ،‬ﺧﻮد ﺳﺮﻋﺖ‪،‬‬
‫ﺳﺮﻋﺖ ﺟﺬﺑﻪ‪.‬‬
‫ﭼﻪ ﺗﺮﮐﻴﺐ ﻏﺮﻳﺒﯽ اﺳﺖ ﻏﻴﺮﺷﺨﺼﯽ ﺑﻮدن ﺳﺮد ﺗﮑﻨﻮﻟﻮژﯼ‪ ،‬و ﺁﺗﺶ ﺟﺬﺑﻪ‪.‬‬
‫از ﺳﯽ ﺳﺎل ﭘﻴﺶ زﻧﯽ ﺁﻣﺮﻳﮑﺎﻳﯽ را ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﯽﺁورم ﮐﻪ اﻧﮕﺎر ﮐﺎرﮔﺰار‬
‫اروﺗﻴﺴﻢ ﺑﻮد و ﺑﺎ ﺷﻴﻮﻩاﯼ ﺟﺪﯼ و ﻣﺘﻌﻬﺪاﻧﻪ )و در ﻋﻴﻦ ﺣﺎل ﺻﺮﻓًﺎ ﻧﻈﺮﯼ(‬
‫ﺑﺮاﻳﻢ درﺑﺎرﻩ ﺁزادﯼ ﺟﻨﺴﯽ ﺳﺨﻨﺮاﻧﯽ ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﮐﻠﻤﻪاﯼ ﮐﻪ او در‬
‫ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺗﺶ ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽﺑﺮد‪ ،‬ﮐﻠﻤﻪ ارﮔﺎﺳﻢ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻦ ﺷﻤﺮدم‪ ،‬ﭼﻬﻞ ﺑﺎر ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﮐﻴﺶ ارﮔﺎﺳﻢ‪ .‬ﺳﻮدﮔﺮاﻳﯽ ﺁﺳﺎنﻃﻠﺒﺎﻧﻪ در زﻧﺪﮔﯽ ﺟﻨﺴﯽ‪ .‬ﮐﺎرﺁﺋﯽ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ‬
‫ﺗﻦﺁﺳﺎﻧﯽ ﻟﺬتﺑﺨﺶ‪ .‬ﺗﻨﺰل ﻋﺸﻖﺑﺎزﯼ ﺗﺎ ﺣﺪ ﻣﺎﻧﻌﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ در ﮐﻮﺗﺎﻩﺗﺮﻳﻦ‬
‫زﻣﺎن ﻣﻤﮑﻦ از ﺁن ﻋﺒﻮر ﮐﺮد ﺗﺎ اﻧﻔﺠﺎر ﺟﺬﺑﻪ‪ ،‬ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ هﺪف ﻋﺸﻖ و ﺣﻴﺎت‬
‫اﺳﺖ ﻣﻴﺴﺮ ﮔﺮدد‪.‬ﭼﺮا ﻟﺬت ﺁهﺴﺘﮕﯽ از ﻣﻴﺎن رﻓﺘﻪ اﺳﺖ؟‬
‫ﺁﻩ! ﮐﺠﺎﻳﻨﺪ ﺁن دورﻩﮔﺮدهﺎﯼ ﻗﺪﻳﻢ‪ ،‬ﻗﻬﺮﻣﺎنهﺎﯼ ﺗﺼﻨﻴﻒهﺎﯼ ﻣﺮدﻣﯽ ﮐﻪ از‬
‫ﺁﺳﻴﺎﺑﯽ ﺗﺎ ﺁﺳﻴﺎب دﻳﮕﺮ را ﺑﻪ ﮔﺮدش ﻃﯽ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ و ﺷﺐ را در ﻓﻀﺎﯼ ﺑﺎز‬
‫ﺳﺤﺮ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ؟ ﺁﻳﺎ ﺁنهﺎ هﻢ هﻢزﻣﺎن ﺑﺎ ﭼﻤﻦزارهﺎ‪ ،‬دﺷﺖهﺎ و در ﻳﮏ‬
‫ﮐﻼم ﻃﺒﻴﻌﺖ ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺷﺪﻧﺪ؟ ﻳﮏ ﺿﺮباﻟﻤﺜﻞ ﭼﮑﯽ ﺗﻦ ﺁﺳﺎﻧﯽ ﺁﻧﺎن را ﺑﺎ‬
‫اﺳﺘﻌﺎرﻩاﯼ ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪» :‬ﺁنهﺎ ﺗﻤﺎﺷﺎﮔﺮان ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺧﺪاوﻧﺪاﻧﺪ«‪.‬‬
‫ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎﮔﺮ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺧﺪاوﻧﺪ اﺳﺖ دﭼﺎر ﻣﻼل ﻧﻤﯽﺷﻮد و ﺳﻌﺎدتﻣﻨﺪ‬
‫اﺳﺖ‪ .‬در ﺟﻬﺎن ﻣﺎ ﺁﺳﻮدﮔﯽ ﺑﻪ ﺑﻴﮑﺎرﮔﯽ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﺪﻩ و ﻓﺮق ﻣﻴﺎن اﻳﻦ دو‬
‫ﺑﺴﻴﺎر اﺳﺖ‪ :‬ﻓﺮد ﺑﯽﮐﺎرﻩ ﻣﺄﻳﻮس اﺳﺖ‪ ،‬دﭼﺎر ﻣﻼل اﺳﺖ و هﻤﻮارﻩ ﺑﻪ‬
‫دﻧﺒﺎل ﺗﺤﺮﮐﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﻢﺑﻮدش را اﺣﺴﺎس ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﺁﻳﻨﻪ ﭘﺸﺖ ﻧﻈﺮ ﻣﯽاﻧﺪازم و ﺑﺎز هﻤﺎن اﺗﻮﻣﻮﺑﻴﻞ را ﻣﯽﺑﻴﻨﻢ‪ .‬ﺗﺮاﻓﻴﮏ ﻣﺎﻧﻊ‬
‫از اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ او ﺑﺘﻮاﻧﺪ از ﻣﻦ ﺳﺒﻘﺖ ﺑﮕﻴﺮد‪ .‬در ﮐﻨﺎر راﻧﻨﺪﻩ زﻧﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪ‬
‫اﺳﺖ‪ .‬ﭼﺮا ﻣﺮد ﻣﻄﻠﺐ ﺟﺎﻟﺒﯽ ﺑﺮاﯼ وﯼ ﻧﻘﻞ ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ؟ ﭼﺮا دﺳﺘﺶ را روﯼ‬
‫زاﻧﻮﯼ زن ﻧﻤﯽﮔﺬارد؟ در ﻋﻮض دارد ﺑﻪ راﻧﻨﺪﻩ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﺟﻠﻮﺋﯽ دﺷﻨﺎم‬
‫ﻣﯽدهﺪ ﮐﻪ ﭼﺮا ﺳﺮﻳﻊﺗﺮ ﻧﻤﯽراﻧﺪ‪ .‬زن ﻧﻴﺰ در اﻳﻦ ﻓﮑﺮ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺮد را‬
‫ﻧﻮازش ﮐﻨﺪ‪ .‬در دروﻧﺶ او هﻢ هﻢراﻩ ﻣﺮد در ﺣﺎل راﻧﺪن اﺳﺖ و او هﻢ‬
‫دارد ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﺎﺳﺰا ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‪.‬‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫ﻣﻦ ﺑﻪ ﺳﻔﺮ دﻳﮕﺮﯼ‪ ،‬از ﭘﺎرﻳﺲ ﺗﺎ ﻳﮏ ﻗﺼﺮ واﻗﻊ در ﺣﻮﻣﻪ ﺷﻬﺮ‪ ،‬ﮐﻪ‬
‫دوﻳﺴﺖ ﺳﺎل ﭘﻴﺶ ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﻢ‪ .‬ﺳﻔﺮ ﻣﺎدام »ت« ﺑﺎ‬
‫هﻤﺮاهﯽ ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﺟﻮان‪ .‬ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺑﺎر اﺳﺖ ﮐﻪ ﺁﻧﻬﺎ اﻳﻦﻗﺪر ﻧﺰدﻳﮏ ﺑﻪ هﻢ‬
‫هﺴﺘﻨﺪ و ﺁن ﻓﻀﺎﯼ ﻏﻴﺮﻗﺎﺑﻞﺗﻮﺻﻴﻒ ﺷﻬﻮاﻧﯽ ﮐﻪ ﺁنهﺎ را در ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ‪ ،‬از‬
‫ﺁهﺴﺘﮕﯽ رﻳﺘﻢ ﻧﺎﺷﯽ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺪنهﺎﯼ ﺁنهﺎ در اﺛﺮ ﺣﺮﮐﺖ درﺷﮑﻪ ﺗﺎب‬
‫ﻣﯽﺧﻮرد و ﺑﺎ هﻢ ﺗﻤﺎس ﻣﯽﻳﺎﺑﺪ‪ .‬اﺑﺘﺪا ﺑﯽهﻮا‪ ،‬و ﺑﻌﺪ ﺑﺎ رﻏﺒﺖ‪ ،‬و داﺳﺘﺎن‬
‫ﺁﻏﺎز ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬

‫‪٢‬‬
‫وﻳﻮان دﻧﻮن)‪ (Vivant Denon‬داﺳﺘﺎن را ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻘﻞ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ :‬ﻧﺠﻴﺐزادﻩاﯼ‬
‫ﺑﻴﺴﺖ ﺳﺎﻟﻪ ﺷﺒﯽ ﺑﻪ ﺗﺌﺎﺗﺮ ﻣﯽرود )ﻧﺎم و ﻋﻨﻮان او ﻣﺸﺨﺺ ﻧﺸﺪﻩ اﺳﺖ اﻣﺎ‬
‫ﻣﻦ او را ﻳﮏ ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﺗﺼﻮر ﻣﯽﮐﻨﻢ(‪ .‬ﺷﻮاﻟﻴﻪ در ﻟﮋ ﻣﺠﺎور ﺑﺎﻧﻮﺋﯽ را‬
‫ﻣﯽﺑﻴﻨﺪ )در داﺳﺘﺎن ﺗﻨﻬﺎ ﺣﺮف اول ﻧﺎم او ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ‪ :‬ﻣﺎدام »ت«(‪.‬‬
‫ﻣﺎدام »ت« از دوﺳﺘﺎن ﮐﻨﺘﺴﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻌﺸﻮﻗﻪ ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ‪ .‬او از‬
‫ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻣﯽﺧﻮاهﺪ ﮐﻪ ﭘﺲ از ﭘﺎﻳﺎن ﻧﻤﺎﻳﺶ ﺗﺎ ﺧﺎﻧﻪ هﻢراهﻴﺶ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺟﻮان از‬
‫اﻳﻦ رﻓﺘﺎر ﺻﺮﻳﺢ زن ﻣﺘﻌﺠﺐ ﻣﯽﺷﻮد‪ ،‬ﺧﺼﻮﺻًﺎ ﮐﻪ از راﺑﻄﻪ ﻣﺎدام »ت«‬
‫ﺑﺎ ﻳﮏ ﻣﺎرﮐﯽ هﻢ ﺧﺒﺮ دارد)ﻣﺎ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻧﺎم او را ﺑﺪاﻧﻴﻢ‪ ،‬در اﻳﻦ ﺟﻬﺎن اﺳﺮار‬
‫ﻧﺎم ﺑﺮدن از اﺷﺨﺎص ﻣﻤﮑﻦ ﻧﻴﺴﺖ(‪.‬‬
‫ﺟﻮان ﻧﻤﯽداﻧﺪ ﻣﻮﺿﻮع از ﭼﻪ ﻗﺮار اﺳﺖ اﻣﺎ ﺧﻮاﻩﻧﺎﺧﻮاﻩ ﻳﮏﺑﺎرﻩ ﺧﻮد را‬
‫در درﺷﮑﻪاﯼ ﻧﺸﺴﺘﻪ در ﮐﻨﺎر ﺑﺎﻧﻮﯼ زﻳﺒﺎ ﻣﯽﻳﺎﺑﺪ‪ .‬ﭘﺲ از ﻳﮏ ﺳﻔﺮ راﺣﺖ‬
‫و دلﻧﺸﻴﻦ‪ ،‬درﺷﮑﻪ در ﺧﺎرج ﺷﻬﺮ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﭘﻠﻪهﺎﯼ ﻗﺼﺮﯼ ﺗﻮﻗﻒ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬
‫و هﻤﺴﺮ ﺗﺮﺷﺮوﯼ ﻣﺎدام »ت« ﺑﻪ اﺳﺘﻘﺒﺎل ﺷﺎن ﻣﯽﺁﻳﺪ‪.‬‬
‫ﺁنهﺎ ﺳﻪ ﻧﻔﺮﯼ ﺑﺎ هﻢ ﺷﺎم ﻣﯽﺧﻮرﻧﺪ و ﺳﭙﺲ ﺷﻮهﺮ اﺟﺎزﻩ ﻣﺮﺧﺺ ﺷﺪن‬
‫ﻣﯽﺧﻮاهﺪ و ﺁن دو را ﺗﻨﻬﺎ ﻣﯽﮔﺬارد‪.‬‬
‫ﺷﺐ ﺁن دو ﺁﻏﺎز ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﺷﺒﯽ ﮐﻪ ﻓﺮﻣﺶ ﺑﻪ ﻳﮏ »ﺗﺎﺑﻠﻮﯼﺳﻪﻟﺘﻪاﯼ«)‪(١‬‬
‫ﺷﺒﻴﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﺷﺒﯽ ﭼﻮن ﻳﮏ ﺳﻔﺮ ﺳﻪﻣﺮﺣﻠﻪاﯼ‪ .‬ﺁﻧﻬﺎ اﺑﺘﺪا در ﭘﺎرﮎ ﻗﺪم‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫ﻣﯽزﻧﻨﺪ‪ ،‬ﺳﭙﺲ در ﻳﮏ ﺁﻻﭼﻴﻖ ﻋﺸﻘﺒﺎزﯼ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ هﻢ در ﻳﮏ‬

‫اﺗﺎق ﻣﺨﻔﯽ در داﺧﻞ ﻗﺼﺮ ﺑﻪ ﻋﺸﻖﺑﺎزﯼ اداﻣﻪ ﻣﯽدهﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺤﺮﮔﺎﻩ از هﻢ ﺟﺪا ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻪ ﻳﺎﻓﺘﻦ اﺗﺎق ﺧﻮد در ﺁن‬
‫ﺳﺮﺳﺮاهﺎﯼ ﭘﻴﭻدرﭘﻴﭻ ﻧﻤﯽﺷﻮد‪ ،‬ﺑﻪ ﺑﺎغ ﺑﺮﻣﯽﮔﺮدد و ﺁﻧﺠﺎ در ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺗﻌﺠﺐ‬
‫ﺑﺎ ﻣﺎرﮐﯽ روﺑﻪرو ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﺟﻮان ﻣﯽداﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺎرﮐﯽ ﻣﻌﺸﻮﻗﻪ ﻣﺎدام »ت«‬
‫اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺎرﮐﯽ ﮐﻪ درﺳﺖ هﻤﺎن ﻣﻮﻗﻊ وارد ﻗﺼﺮ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺑﺎ او ﺑﺎ ﺧﻮشروﺋﯽ‬
‫ﺑﺮﺧﻮرد ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﻋﻠﺖ ﺁن دﻋﻮت ﻣﺮﻣﻮز را ﺑﺮاﻳﺶ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻣﯽدهﺪ‪ :‬ﻣﺎدام‬
‫»ت« اﺣﺘﻴﺎج ﺑﻪ ﻳﮏ »ﺑﺪل« داﺷﺘﻪ ﺗﺎ ﺳﻮءﻇﻦهﺎﯼ ﺷﻮهﺮش ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ‬
‫ﻣﺎرﮐﯽ از ﺑﻴﻦ ﺑﺮود‪ .‬ﻣﺎرﮐﯽ اﻇﻬﺎر ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ از اﻳﻦ ﮐﻪ ﻧﻘﺸﻪ ﺑﺎ‬
‫ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﭘﻴﺶ رﻓﺘﻪ و ﺳﺮﺑﻪﺳﺮ ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﺟﻮان ﻣﯽﮔﺬارد ﮐﻪ اﺟﺒﺎرًا ﻧﻘﺶ‬
‫ﻣﻀﺤﮏ ﻣﻌﺸﻮﻗﻪ دروﻏﻴﻦ را ﺑﺎزﯼ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺟﻮان ﮐﻪ ﭘﺲ از ﺳﭙﺮﯼ ﮐﺮدن ﻳﮏ ﺷﺐ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ‪ ،‬ﺳﺨﺖ ﺧﺴﺘﻪ اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺎ‬
‫درﺷﮑﻪاﯼ ﮐﻪ ﻣﺎرﮐﯽ در اﺧﺘﻴﺎرش ﻣﯽﮔﺬاردﺑﻪ ﭘﺎرﻳﺲ ﺑﺎزﻣﯽﮔﺮدد‪.‬‬
‫اﻳﻦ ﻗﺼﻪ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺑﺎر ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮان »روز ﺑﯽﻓﺮدا« )‪ (٢‬در ﺳﺎل ‪١٧٧٧‬‬
‫ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪ‪ .‬ﺟﺎﯼ ﻧﺎم ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ را ﺷﺶ ﺣﺮف اﺳﺮارﺁﻣﻴﺰ م‪.‬د‪.‬گ‪.‬و‪.‬د‪.‬ر‪.‬‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد )ﺁﺧﺮ در ﺟﻬﺎن رﻣﺰ و راز ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﯽﺑﺮﻳﻢ(‪ .‬ﻣﯽﺷﻮد ﻓﺮض ﮐﺮد‬
‫ﮐﻪ ﺣﺮوف ﻓﻮق ﻣﺨﻔﻒ" ‪Monsieur Denon, Gentilhomme‬‬
‫ﻼ‬
‫‪ "Ordinarie du Roi‬ﺑﻮدﻩ اﺳﺖ‪ .‬ﭼﺎپ ﻣﺠﺪد ﮐﺘﺎب ﺑﻪ ﺻﻮرت ﮐﺎﻣ ً‬
‫ﻧﺎﺷﻨﺎس و ﺑﺎ ﺗﻴﺮاژ ﺑﺴﻴﺎر ﮐﻢ در ﺳﺎل ‪ ١٧٧٩‬ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺖ وﻟﯽ ﻳﮏ ﺳﺎل‬
‫ﭘﺲ از ﺁن هﻢ ﺑﻪ ﻧﺎم ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ دﻳﮕﺮﯼ ﺗﺠﺪﻳﺪ ﭼﺎپ ﮔﺮدﻳﺪ‪ .‬ﺑﺎز هﻢ در‬
‫ﺳﺎلهﺎﯼ ‪ ١٨٠٢‬و ‪ ١٨١٢‬ﮐﺘﺎب ﻣﺰﺑﻮر ﺗﺠﺪﻳﺪ ﭼﺎپ ﺷﺪ وﻟﯽ ﻧﺎم واﻗﻌﯽ‬
‫ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﮐﻤﺎﮐﺎن ﻧﺎﻣﻌﻠﻮم ﺑﻮد‪ .‬ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﮐﺘﺎب در ﺳﺎل ‪ ،١٨۶۶‬ﭘﺲ از ﻗﺮﻳﺐ‬
‫ﻧﻴﻢ ﻗﺮن ﮐﻪ ﺑﻪ ﻓﺮاﻣﻮﺷﯽ ﺳﭙﺮدﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﭼﺎپ ﺷﺪ‪ .‬از ﺁن زﻣﺎن‬
‫ﺑﻪ وﻳﻮان دﻧﻮن ﻧﺴﺒﺖ دادﻩ ﺷﺪ و در ﺳﺪﻩ ﻣﺎ ﺷﻬﺮت روزاﻓﺰوﻧﯽ ﻳﺎﻓﺖ‪.‬‬
‫اﻣﺮوز اﻳﻦ اﺛﺮ ﺟﺰو ﺁﺛﺎر ادﺑﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻧﺤﻮ ﻧﻤﺎﻳﺎنﮔﺮ هﻨﺮ و روح‬
‫ﻗﺮن هﮋدهﻢ هﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺷﻤﺮدﻩ ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬
‫ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ‬
‫ــــــــــ‬
‫‪-١‬ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻧﻘﺎﺷﯽ ﻣﺘﺸﮑﻞ از ﺳﻪ ﺗﺎﺑﻠﻮ )‪.(Triptych‬‬
‫‪-٢‬ﻧﺎم ﮐﺘﺎب‪.Point de lendemain :‬‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫‪٣‬‬
‫اﺻﻄﻼح ﻋﻴﺶﮔﺮاﺋﯽ)‪ (Hedonism‬در زﺑﺎن روزﻣﺮﻩ ﺑﻪ ﮔﺮاﻳﺶ‬
‫ﻏﻴﺮاﺧﻼﻗﯽ ﺑﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﻟﺬتﺟﻮﻳﺎﻧﻪ )اﮔﺮ ﻧﮕﻮﺋﻴﻢ ﻓﺴﺎدﮐﺎراﻧﻪ( اﻃﻼق ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬
‫اﻟﺒﺘﻪ ﮐﻪ اﻳﻦ ﺗﻌﺮﻳﻒ درﺳﺖ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬اﭘﻴﮑﻮر ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻧﻈﺮﻳﻪﭘﺮداز ﺑﺰرگ‬
‫ﻟﺬت‪ ،‬ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮدن ﺳﻌﺎدت ﺳﺨﺖ ﺑﺪﮔﻤﺎن ﺑﻮد‪ .‬ﻟﺬت را ﮐﺴﯽ‬
‫ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ اﺣﺴﺎس ﮐﻨﺪ ﮐﻪ رﻧﺞ ﻧﻤﯽﺑﺮد‪.‬‬
‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﻳﻦ ﻓﺮض‪ ،‬در ﻋﻴﺶﮔﺮاﺋﯽ رﻧﺞ اﺳﺖ ﮐﻪ اهﻤﻴﺖ ﺑﻨﻴﺎدﯼ دارد‪ .‬اﻧﺴﺎن‬
‫در ﺻﻮرﺗﯽ ﺳﻌﺎدﺗﻤﻨﺪ ﺧﻮاهﺪﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ رﻧﺞ را از ﺧﻮد دور ﻧﻤﺎﻳﺪ وﻟﯽ‬
‫از ﺁنﺟﺎ ﮐﻪ ﻟﺬتﺟﻮﺋﯽ ﻏﺎﻟﺒًﺎ ﺑﻴﺶﺗﺮ رﻧﺞ ﺑﻪ ﺑﺎر ﻣﯽﺁورد ﺗﺎ ﻟﺬت‪ ،‬ﺁنﭼﻪ‬
‫اﭘﻴﮑﻮر ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻟﺬت ﺑﺮدن ﺗﻮأم ﺑﺎ اﺣﺘﻴﺎط و ﺧﻮددارﯼ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺣﮑﻤﺖ اﭘﻴﮑﻮرﯼ ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻏﻢاﻧﮕﻴﺰﯼ اﺳﺖ‪ :‬اﻧﺴﺎن ﺑﻪ ﺟﻬﺎن ﭘﺮ‬
‫درد و رﻧﺠﯽ ﭘﺮﺗﺎب ﻣﯽﺷﻮد و ﮐﻢﮐﻢ ﭘﯽ ﻣﯽﺑﺮد ﮐﻪ ﻳﮕﺎﻧﻪ ارزش ﺑﺪﻳﻬﯽ و‬
‫ﻗﺎﺑﻞ اﻋﺘﻤﺎد‪ ،‬ﻟﺬﺗﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ او ﺧﻮد ﺑﺘﻮاﻧﺪ اﺣﺴﺎس ﮐﻨﺪ‪ ،‬هﺮ ﻗﺪر هﻢ ﮐﻪ‬
‫ﻧﺎﭼﻴﺰ ﺑﺎﺷﺪ‪ :‬ﺟﺮﻋﻪاﯼ ﺁب ﮔﻮارا‪ ،‬ﻧﮕﺎهﯽ ﺑﻪ ﺳﻮﯼ ﺁﺳﻤﺎن )ﺑﻪ ﺳﻮﯼ ﭘﻨﺠﺮﻩ‬
‫ﺧﺪاوﻧﺪ( و ﻳﺎ ﻧﻮازﺷﯽ‪.‬‬
‫ﻟﺬت‪ ،‬ﭼﻪ ﮐﻢ و ﭼﻪ زﻳﺎد‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﻓﺮدﯼ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺁن را ﺗﺠﺮﺑﻪ‬
‫ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻓﻴﻠﺴﻮف ﺣﻖ دارد از ﻋﻴﺶﮔﺮاﺋﯽ ﺑﻪ دﻟﻴﻞ ﺁن ﮐﻪ رﻳﺸﻪ در ﺧﻮد دارد‪ ،‬اﻧﺘﻘﺎد‬
‫ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎ وﺟﻮد اﻳﻦ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ﭘﺎﺷﻨﻪ ﺁﺷﻴﻞ ﻋﻴﺶﮔﺮاﺋﯽ در ﺧﻮدﻣﺪار ﺑﻮدن ﺁن‬
‫ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ در اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﺤﻮﯼ ﻣﺬﺑﻮﺣﺎﻧﻪ ﻧﺎﮐﺠﺎﺁﺑﺎدﯼ اﺳﺖ )و‬
‫اﯼﮐﺎش در اﻳﻦ ﻣﻮرد اﺷﺘﺒﺎﻩ از ﻣﻦ ﺑﺎﺷﺪ(‪ .‬در واﻗﻊ ﻣﻦ ﺷﮏ دارم ﮐﻪ ﮐﻤﺎل‬
‫ﻣﻄﻠﻮب ﻋﻴﺶﮔﺮاﺋﯽ دﺳﺖﻳﺎﻓﺘﻨﯽ ﺑﺎﺷﺪ و ﻣﯽﺗﺮﺳﻢ زﻧﺪﮔﯽاﯼ ﮐﻪ ﻋﻴﺶﮔﺮاﺋﯽ‬
‫ﻣﺎ را ﺑﺪان رﻩﻧﻤﻮن ﻣﯽﺷﻮد‪ ،‬ﺑﺎ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺑﺸﺮ ﺳﺎزﮔﺎر ﻧﺒﺎﺷﺪ‪.‬‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫در ﻗﺮن هﮋدهﻢ‪ ،‬ﻟﺬتﺟﻮﺋﯽ ﭘﺲ از ﺁن ﮐﻪ ﻏﺒﺎر اﺧﻼق از ﺁن زدودﻩ ﺷﺪ‬

‫وارد ﻋﺮﺻﻪ هﻨﺮ ﮔﺮدﻳﺪ‪ .‬ﭼﻴﺰﯼ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺁن را‬
‫ﻟﻴﺒﺮﺗﻴﻦ)‪ (Libertine‬ﻣﯽﻧﺎﻣﻴﻢ و رﻳﺸﻪ در ﺗﺎﺑﻠﻮهﺎﯼ »ﻓﺮاﮔﻮﻧﺎر« و »واﺗﻮ«‬
‫و ﻧﻮﺷﺘﻪهﺎﯼ »ﺳﺎدم ﺳﺮ ﺑﻴﻠﻮن« ﺟﻮان و »ﭼﺎرﻟﺰ دوﮐﻠﻮ« دارد‪ .‬ﺑﻪ هﻤﻴﻦ‬
‫دﻟﻴﻞ اﺳﺖ ﮐﻪ دوﺳﺖ ﺟﻮان ﻣﻦ وﻧﺴﺎن ﺁن ﺳﺪﻩ را ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬او اﮔﺮ‬
‫ﻣﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ‪ ،‬دوﺳﺖ داﺷﺖ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﻧﺸﺎن داﺧﻞ ﮐﺘﺶ‪ ،‬ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻧﻴﻢرخ‬
‫»ﻣﺎرﮐﯽدوﺳﺎد« را ﺑﻨﺸﺎﻧﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﺎ ﻧﻈﺮ ﺳﺘﺎﻳﺶﺁﻣﻴﺰ وﯼ ﻣﻮاﻓﻖ هﺴﺘﻢ اﻣﺎ‬
‫ﻣﯽﺧﻮاهﻢ اﻳﻦ را هﻢ اﺿﺎﻓﻪ ﮐﻨﻢ )هﺮﭼﻨﺪ ﻣﯽداﻧﻢ درﮐﻢ ﻧﺨﻮاهﻨﺪ ﮐﺮد( ﮐﻪ‬
‫ﻋﻈﻤﺖ واﻗﻌﯽ هﻨﺮ ﺁن دورﻩ ﻧﻪ در ﺗﺒﻠﻴﻎ ﻋﻴﺶﮔﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ در ﺗﺠﺰﻳﻪ و‬
‫ﺗﺤﻠﻴﻞ ﺁن ﻧﻬﻔﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬درﺳﺖ ﺑﻪ هﻤﻴﻦ ﻋﻠﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﻌﺘﻘﺪم‬
‫»دلﺑﺴﺘﮕﯽهﺎﯼ ﭘﺮﮔﺰﻧﺪ« )‪ (Liaisons dangereuse Les‬اﺛﺮ »ﺷﻮدرﻟﻮ‬
‫دﻻﮐﻠﻮ«‪ ،‬ﻳﮑﯽ از ﺑﺰرگﺗﺮﻳﻦ داﺳﺘﺎنهﺎﯼ ﺗﺎرﻳﺦ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺷﺨﺼﻴﺖهﺎﯼ اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ در ﺗﻼش دﺳﺖ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﻟﺬت هﺴﺘﻨﺪ اﻣﺎ‬
‫ﺑﻪهﺮﺣﺎل ﺧﻮاﻧﻨﺪﻩ ﺑﻪ ﺗﺪرﻳﺞ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ اﻧﮕﻴﺰﻩ واﻗﻌﯽ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻪ ﻧﻴﻞ ﺑﻪ‬
‫ﻟﺬت‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﻣﻴﻞ ﺑﻪ ﻏﻠﺒﻪ ﮐﺮدن اﺳﺖ‪ .‬ﺳﺎزهﺎ ﺑﺮاﯼ اﻳﻦ ﮐﻮﮎ ﻧﻤﯽﺷﻮﻧﺪ ﮐﻪ‬
‫ﻟﺬت ﺑﻴﺎﻓﺮﻳﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮاﯼ اﻳﻦ ﮐﻪ ﭘﻴﺮوزﯼ را اﻋﻼم ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺁنﭼﻪ در اﺑﺘﺪا‬
‫ﻳﮏ ﺑﺎزﯼ ﻏﻴﺮﺟﺪﯼ و ﺳﺮﮔﺮمﮐﻨﻨﺪﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪاﯼ ﻧﺎﻣﺮﺋﯽ و ﮔﺮﻳﺰﻧﺎﭘﺬﻳﺮ‬
‫ﺑﻪ ﻧﺒﺮد ﻣﺮگ و زﻧﺪﮔﯽ ﺗﺒﺪﻳﻞ‬
‫ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬اﻣﺎ وﺟﻪ ﻣﺸﺘﺮﮎ ﻧﺒﺮد و ﻋﻴﺶﮔﺮاﺋﯽ ﭼﻴﺴﺖ؟‬
‫اﭘﻴﮑﻮر ﻣﯽﻧﻮﻳﺴﺪ‪» :‬اﻧﺴﺎن ﺧﺮدﻣﻨﺪ را ﺑﺎ هﺮﺁنﭼﻪ ﺑﻪ ﺟﻨﮓ ارﺗﺒﺎط داﺷﺘﻪ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ ﮐﺎرﯼ ﻧﻴﺴﺖ«‪.‬‬
‫ﺷﻴﻮﻩ ﻧﮕﺎرش اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪﻩ ﺑﺮاﯼ »دلﺑﺴﺘﮕﯽهﺎﯼ ﭘﺮﮔﺰﻧﺪ« ﻳﻌﻨﯽ ﺷﮑﻞ ﻧﺎﻣﻪ‪،‬‬
‫ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎ ﺷﮑﻞ دﻳﮕﺮﯼ ﺟﺎﯼﮔﺰﻳﻦ ﺷﻮد‪ .‬اﻳﻦ ﺷﮑﻞ ﺑﻪﺧﻮدﯼﺧﻮد ﮔﻮﻳﺎ‬
‫اﺳﺖ و ﺑﻪ ﻣﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ ﺁنﭼﻪ ﺷﺨﺼﻴﺖهﺎ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﮐﺮدﻩاﻧﺪ‪ ،‬از ﺁن رو ﺗﺠﺮﺑﻪ‬
‫ﮐﺮدﻩاﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻌﺪًا ﺑﺮاﯼ ﻣﺎ ﻧﻘﻞ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺑﺮاﯼ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﮐﺮدن‪ ،‬ارﺗﺒﺎط ﺑﺮﻗﺮار‬
‫ﮐﺮدن‪ ،‬اﻋﺘﺮاف ﮐﺮدن و ﻧﻮﺷﺘﻦ‪.‬‬
‫در ﺟﻬﺎﻧﯽ ﮐﻪ در ﺁن هﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﻧﻘﻞ ﻣﯽﺷﻮد‪ ،‬ﻧﺰدﻳﮏﺗﺮﻳﻦ وﺳﻴﻠﻪ در‬
‫دﺳﺖرس‪ ،‬اﺳﻠﺤﻪ اﺳﺖ و ﻣﺮگﺁﻓﺮﻳﻦﺗﺮﻳﻦ ﺣﺎدﺛﻪ‪ ،‬ﺁﮔﺎﻩ ﺷﺪن‪.‬‬
‫ﻗﻬﺮﻣﺎن داﺳﺘﺎن ﻣﺰﺑﻮر‪ ،‬واﻟﻤﻮن‪ ،‬ﺑﻪ زﻧﯽ ﮐﻪ ﻓﺮﻳﺐ دادﻩ ﻧﺎﻣﻪاﯼ ﺑﻪ ﻧﻴﺖ‬
‫ﺟﺪاﺋﯽ ﻣﯽﻓﺮﺳﺘﺪ ﮐﻪ ﺳﺒﺐ ﺧﺮد ﺷﺪن زن ﻣﯽﮔﺮدد‪ .‬ﻧﺎﻣﻪ را ﻣﺎرﮐﻴﺰ‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫ﻣﺮﺗﻮﻳﻞ‪ ،‬ﺑﺎﻧﻮﻳﯽ از دوﺳﺘﺎﻧﺶ‪ ،‬ﮐﻠﻤﻪ ﺑﻪ ﮐﻠﻤﻪ ﺑﻪ او دﻳﮑﺘﻪ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ‪ .‬در‬

‫اداﻣﻪ داﺳﺘﺎن ﻣﯽﺑﻴﻨﻴﻢ ﮐﻪ ﻣﺮﺗﻮﻳﻞ ﺑﻪ ﻗﺼﺪ اﻧﺘﻘﺎم‪ ،‬ﻧﺎﻣﻪ ﺳﺮﯼ واﻟﻤﻮن را ﺑﻪ‬
‫رﻗﻴﺐ وﯼ ﻧﺸﺎن ﻣﯽدهﺪ‪ .‬رﻗﻴﺐ واﻟﻤﻮن او را ﺑﻪ دوﺋﻞ ﻓﺮاﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ و‬
‫واﻟﻤﻮن ﮐﺸﺘﻪ ﻣﻴﺸﻮد‪ .‬ﭘﺲ از ﻣﺮگ او‪ ،‬ﻧﺎﻣﻪﻧﮕﺎرﯼهﺎﯼ ﺧﺼﻮﺻﯽاش ﺑﺎ‬
‫ﻣﺎرﮐﻴﺰ ﻣﺮﺗﻮﻳﻞ ﺁﺷﮑﺎر ﻣﯽﺷﻮد و ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﻣﺎرﮐﻴﺰ زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮد را در‬
‫ﺣﻘﺎرت‪ ،‬ﺑﺪﺑﺨﺘﯽ و اﻧﺰوا ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن ﻣﯽرﺳﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫در اﻳﻦ داﺳﺘﺎن هﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﺑﻪ ﺻﻮرت رازﯼ وﻳﮋﻩ ﻣﻴﺎن ﺁن دو ﺑﺎﻗﯽ ﻧﻤﯽﻣﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫ﮔﻮﺋﯽ هﻤﻪ در درون ﺻﺪف ﻋﻈﻴﻢ ﭘﺮﺁواﺋﯽ ﺟﺎﯼ دارﻧﺪ ﮐﻪ در ﺁن هﺮ‬
‫ﺻﺪاﺋﯽ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﻣﯽﺷﻮد و ﺑﻪ ﺻﺪاﺋﯽ ﻓﺮﻋﯽ ﺑﺎ ﻃﻨﻴﻦهﺎﯼ ﺑﯽﭘﺎﻳﺎن و ﻣﺘﻌﺪد‬
‫ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻣﯽﮔﺮدد‪.‬‬
‫در ﮐﻮدﮐﯽ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺑﻮدم ﮐﻪ اﮔﺮ ﺻﺪﻓﯽ را ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻢ ﺑﭽﺴﺒﺎﻧﻢ‪ ،‬ﺻﺪاﯼ ﻏﺮش‬
‫اﺑﺪﯼ اﻣﻮاج درﻳﺎ را از ﺁن ﺧﻮاهﻢ ﺷﻨﻴﺪ‪ .‬درﺳﺖ ﺑﻪ هﻤﺎن ﮔﻮﻧﻪﮐﻪ هﺮﮐﻠﻤﻪاﯼ‬
‫ﮐﻪ در ﺟﻬﺎن »ﻻﮐﻠﻮ« ادا ﻣﯽﺷﻮد‪ ،‬ﺗﺎ اﺑﺪ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺁﻳﺎ اﻳﻦ ﺁواهﺎ از ﺁن ﻗﺮن هﮋدهﻢ اﺳﺖ؟ ﺁﻳﺎ ﺁواهﺎﯼ ﺑﻬﺸﺖ ﻟﺬاﻳﺬ اﺳﺖ؟ ﻳﺎ ﺷﺎﻳﺪ‬
‫اﻧﺴﺎن ﺑﯽ ﺁنﮐﻪ ﺧﻮد ﺑﺪاﻧﺪ هﻤﻮارﻩ در درون ﭼﻨﺎن ﺻﺪف ﭘﺮﻃﻨﻴﻨﯽ زﻳﺴﺘﻪ‬
‫اﺳﺖ؟ ﻳﮏ ﺻﺪف ﭘﺮﻃﻨﻴﻦ‪ ،‬ﺑﻪهﺮﺣﺎل ﭼﻴﺰﯼ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ اﭘﻴﮑﻮر ﺑﻪ‬
‫ﺷﺎﮔﺮداﻧﺶ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﯽﮐﺮد ﺁنﮔﺎﻩ ﮐﻪ ﻣﯽﮔﻔﺖ‪» :‬ﺧﻮد را ﻋﻴﺎن ﻧﮑﻨﻴﺪ«!‬

‫‪۴‬‬
‫ﻣﺮدﯼ ﮐﻪ در دﻓﺘﺮ هﺘﻞ ﮐﺎر ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺁدم ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ اﺳﺖ )ﭘﺮ ﻣﺤﺒﺖﺗﺮ از‬
‫ﺁنﭼﻪ در اﻳﻦ ﺷﻐﻞ ﻣﻌﻤﻮل اﺳﺖ(‪ .‬او ﺑﻪ ﻳﺎد دارد ﮐﻪ ﻣﺎ دو ﺳﺎل ﭘﻴﺶ هﻢ‬
‫ﺁنﺟﺎ ﺑﻮدﻩاﻳﻢ و ﺧﺒﺮدارﻣﺎن ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ از ﺁن زﻣﺎن ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل ﺧﻴﻠﯽ ﭼﻴﺰهﺎ‬
‫ﺗﻐﻴﻴﺮ ﮐﺮدﻩاﺳﺖ‪ .‬ﻳﮏ ﺗﺎﻻر ﺳﺨﻨﺮاﻧﯽ ﺑﺮاﯼ اﻧﻮاع ﺳﻤﻴﻨﺎرهﺎ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ‬
‫ﺷﺪﻩ و ﻧﻴﺰ ﻳﮏ اﺳﺘﺨﺮ ﺷﻨﺎﯼ ﺧﻮب ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻮرد اﺧﻴﺮ ﮐﻨﺞﮐﺎوﯼ‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫ﻣﺎ را ﺗﺤﺮﻳﮏ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬از راهﺮوﯼ روﺷﻨﯽ ﮐﻪ ﭘﻨﺠﺮﻩهﺎﯼ ﺑﺰرگ رو ﺑﻪ‬

‫ﭘﺎرﮎ دارد ﻋﺒﻮر ﻣﯽﮐﻨﻴﻢ‪ .‬ﭘﻠﻪهﺎﯼ ﻋﺮﻳﺾ اﻧﺘﻬﺎﯼ راهﺮو ﺑﻪ اﺳﺘﺨﺮ ﺑﺰرگ‬
‫ﮐﺎﺷﯽﮐﺎرﯼ ﺷﺪﻩاﯼ ﺑﺎ ﺳﻘﻒ ﺷﻴﺸﻪاﯼ ﻣﻨﺘﻬﯽ ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬
‫ورا ﻳﺎدﺁورﯼ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ‪»:‬دﻓﻌﻪ ﻗﺒﻞ اﻳﻦﺟﺎ ﻳﮏ ﮔﻞﺧﺎﻧﻪ ﮐﻮﭼﮏ ﺑﻮد«‪.‬‬
‫ﭘﺲ از ﺑﺎزﮐﺮدن ﭼﻤﺪانهﺎﻳﻤﺎن‪ ،‬اﺗﺎق را ﺑﻪ ﻗﺼﺪ ﭘﺎرﮎ ﺗﺮﮎ ﻣﯽﮐﻨﻴﻢ‪.‬‬
‫ﺗﺮاسهﺎﯼ ﻣﺘﻮاﻟﯽ ﺳﺮﺳﺒﺰ ﺁنﺟﺎ ﺗﺎ ﮐﻨﺎرﻩ رود »ﺳﻦ« در ﭘﺎﺋﻴﻦ اﻣﺘﺪاد‬
‫ﻣﯽﻳﺎﺑﻨﺪ‪ .‬زﻳﺒﺎﺋﯽ ﺁن ﺟﺎ ﻣﺎ را ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻗﺮار ﻣﯽدهﺪ و ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻣﯽﮔﻴﺮﻳﻢ‬
‫ﭘﻴﺎدﻩروﯼ ﻃﻮﻻﻧﯽاﯼ ﺑﮑﻨﻴﻢ‪ .‬ﭼﻨﺪ دﻗﻴﻘﻪ ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺟﺎدﻩاﯼ ﻣﯽرﺳﻴﻢ‪ .‬اﺗﻮﻣﻮﺑﻴﻞهﺎ‬
‫ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ رد ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮﻣﯽﮔﺮدﻳﻢ‪.‬‬
‫ﺷﺎم ﻋﺎﻟﯽ اﺳﺖ و هﻤﻪ ﻟﺒﺎس ﺧﻮب ﺑﻪ ﺗﻦ دارﻧﺪ‪ .‬ﮔﻮﺋﯽ ﻣﺮاﺳﻢ ﺑﺰرگداﺷﺖ‬
‫دوران ﺳﭙﺮﯼ ﺷﺪﻩاﯼ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺁن در زﻳﺮ ﺳﻘﻒ ﺳﺎﻟﻦ ﻣﻮج ﻣﯽزﻧﺪ‪.‬‬
‫در ﮐﻨﺎر ﻣﺎ زوﺟﯽ ﺑﺎ دو ﺑﭽﻪ ﺧﻮد ﻧﺸﺴﺘﻪاﻧﺪ‪ .‬ﻳﮑﯽ از ﺑﭽﻪهﺎ ﺑﺎ ﺻﺪاﯼ ﺑﻠﻨﺪ‬
‫ﺁواز ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ‪ .‬ﭘﻴﺸﺨﺪﻣﺖ ﺳﻴﻨﯽ ﺑﻪ دﺳﺖ‪ ،‬روﯼ ﻣﻴﺰ ﺁنهﺎ ﺧﻢ ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻣﺎدر ﻧﮕﺎهﺶ را ﺑﻪ ﭘﻴﺸﺨﺪﻣﺖ دوﺧﺘﻪ و ﻣﻨﺘﻈﺮ اﺳﺖ ﮐﻪ او ﺑﭽﻪ را‪ ،‬ﮐﻪ‬
‫ﻣﻐﺮور از ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ هﻤﮕﺎن ﺑﻮدن‪ ،‬روﯼ ﺻﻨﺪﻟﯽ رﻓﺘﻪ و ﺻﺪاﻳﺶ را هﻢ‬
‫ﮐﻤﯽ ﺑﻠﻨﺪﺗﺮ ﮐﺮدﻩ‪ ،‬ﺗﺤﺴﻴﻦ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﭼﻬﺮﻩ ﭘﺪر ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ رﺿﺎﻳﺘﯽ ﮔﺸﻮدﻩ ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬
‫ﺷﺮاب ﺑﻮردوﯼ ﻋﺎﻟﯽ‪ ،‬اردﮎ و دﺳﺮ ﻣﺨﺼﻮص رﺳﺘﻮران را ﻣﯽﺧﻮرﻳﻢ‪.‬‬
‫ﺳﻴﺮ و راﺿﯽ ﻣﺸﻐﻮل ﮔﭗ زدن ﻣﯽﺷﻮﻳﻢ؛ ﺑﯽ ﺁنﮐﻪ ﭼﻴﺰﯼ ﻣﺎﻳﻪ ﻧﮕﺮاﻧﯽﻣﺎن‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻪ اﺗﺎق ﺧﻮد ﺑﺮﻣﯽﮔﺮدﻳﻢ‪ .‬ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن را روﺷﻦ ﻣﯽﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫ﺑﺎزهﻢ ﺑﭽﻪهﺎ‪ .‬اﻳﻦ ﺑﺎر اﻣﺎ هﻤﻪ ﺳﻴﺎﻩ و ﻣﺮدﻧﯽ هﺴﺘﻨﺪ‪ .‬اﻗﺎﻣﺖ ﻣﺎ در ﻗﺼﺮ‬
‫ﻣﺼﺎدف اﺳﺖ ﺑﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ هﻔﺘﻪهﺎﯼ ﭘﯽدر ﭘﯽ‪ ،‬هﺮ روز ﺗﺼﺎوﻳﺮﯼ از‬
‫ﮐﻮدﮐﺎن ﻳﮏ ﮐﺸﻮر ﺁﻓﺮﻳﻘﺎﺋﯽ‪ ،‬ﮐﻪ ﺣﺎﻻ اﺳﻤﺶ را ﺑﻪ ﻳﺎد ﻧﻤﯽﺁورم‪ ،‬ﻧﺸﺎن دادﻩ‬
‫ﻣﯽﺷﻮد)هﻤﻪ اﻳﻦهﺎ ﺣﺪاﻗﻞ ﺳﻪ ﺳﺎل ﭘﻴﺶ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎدﻩ‪ ،‬ﭼﻄﻮر ﻣﯽﺷﻮد هﻤﻪ‬
‫اﺳﻢهﺎ را ﺑﻪ ﻳﺎد داﺷﺖ؟!(؛ ﮐﺸﻮرﯼ دﭼﺎر ﺟﻨﮓ داﺧﻠﯽ و ﻗﺤﻄﯽ‪ .‬ﺑﭽﻪهﺎ‬
‫ﭼﻨﺎن ﻧﺤﻴﻒ و ﺑﯽرﻣﻖاﻧﺪ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﺗﻮان دور ﮐﺮدن ﻣﮕﺲهﺎﻳﯽ را ﮐﻪ روﯼ‬
‫ﺻﻮرتﺷﺎن ﻣﯽﻧﺸﻴﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻧﺪارﻧﺪ‪.‬‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫ورا از ﻣﻦ ﻣﯽﭘﺮﺳﺪ‪ » :‬ﻣﮕﺮ در ﺁن ﮐﺸﻮر ﭘﻴﺮهﺎ هﻢ ﻧﻤﯽﻣﻴﺮﻧﺪ؟«‪.‬‬

‫ﻧﻪ‪ .‬ﺑﻪهﻴﭻوﺟﻪ‪ .‬ﺁنﭼﻪ در ﻣﻮرد اﻳﻦ ﻗﺤﻄﯽ ﺟﺎﻟﺐ اﺳﺖ و ﺁن را از ﻣﻴﻠﻴﻮنهﺎ‬
‫ﻓﺎﺟﻌﻪ ﮔﺮﺳﻨﮕﯽ دﻳﮕﺮ ﮐﻪ ﮐﺮﻩ زﻣﻴﻦ ﺑﻪ ﺁنهﺎ دﭼﺎر ﺷﺪﻩ ﻣﺘﻤﺎﻳﺰ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪،‬‬
‫ن ﺁن هﻤﻪ ﮐﻮدﮎاﻧﺪ‪.‬‬
‫درﺳﺖ هﻤﻴﻦ ﻧﮑﺘﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻗﺮﺑﺎﻧﻴﺎ ِ‬
‫ﻣﺎ در ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن ﺣﺘﯽ ﻳﮏ ﺁد ِم ﺑﺰرگﺳﺎل ﻧﺪﻳﺪﻳﻢ ﮐﻪ رﻧﺞ ﺑﺒﺮد‪ ،‬ﺁن هﻢ ﺑﺎ‬
‫وﺟﻮدﯼ ﮐﻪ درﺳﺖ ﺑﺮاﯼ ﭘﯽ ﺑﺮدن ﺑﻪ هﻤﻴﻦ ﻧﮑﺘﻪ‪ ،‬ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺪ دﻳﮕﺮان ﺑﻪ ﺁن‬
‫ﺗﻮﺟﻪ ﻧﮑﺮدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬هﺮ روز اﺧﺒﺎر را ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽﮐﺮدﻳﻢ‪.‬‬
‫ﺑﻪاﻳﻦﺗﺮﺗﻴﺐ ﭼﻨﺪان ﺟﺎﯼ ﺗﻌﺠﺐ ﻧﺒﻮد ﮐﻪ ﻧﻪ ﺑﺰرگﺳﺎﻻن‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﺑﭽﻪهﺎ ﻋﻠﻴﻪ‬
‫ﻼ ﺧﻮدﺟﻮش‪،‬‬ ‫اﻳﻦ ﺑﯽرﺣﻤﯽ ﺑﺰرگﺗﺮهﺎ ﺷﻮرش ﮐﺮدﻧﺪ و ﺑﻪ ﺷﮑﻠﯽ ﮐﺎﻣ ً‬
‫ﺁنﻃﻮر ﮐﻪ ﻓﻘﻂ از ﻋﻬﺪﻩ ﺑﭽﻪهﺎ ﺑﺮﻣﯽﺁﻳﺪ‪ ،‬ﮐﺎرزارﯼ ﺑﺎ ﺷﻌﺎر »ﮐﻮدﮐﺎن‬
‫اروﭘﺎ ﺑﺮاﯼ ﮐﻮدﮐﺎن ﺳﻮﻣﺎﻟﯽ ﺑﺮﻧﺞ ﻣﯽﻓﺮﺳﺘﻨﺪ«‪ ،‬ﺗﺮﺗﻴﺐ دادﻧﺪ‪ .‬ﺳﻮﻣﺎﻟﯽ!‬
‫درﺳﺖ اﺳﺖ! اﻳﻦ ﺷﻌﺎر ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﻧﺎﻣﯽ را ﮐﻪ ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮدﻩ ﺑﻮدم ﺑﻪ ﻳﺎد‬
‫ﺑﻴﺎورم‪.‬‬
‫اﻓﺴﻮس ﮐﻪ ﺗﻤﺎم ﻣﺎﺟﺮا اﻣﺮوز دﻳﮕﺮ ﻓﺮاﻣﻮش ﺷﺪﻩ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺑﭽﻪهﺎ ﺑﻪ ﻣﻘﺪار زﻳﺎد ﺑﺴﺘﻪهﺎﯼ ﺑﺮﻧﺞ ﺧﺮﻳﺪﻧﺪ‪ .‬ﭘﺪر و ﻣﺎدرهﺎ هﻢ ﮐﻪ از‬
‫هﻢﺑﺴﺘﮕﯽ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﮐﻮدﮐﺎن ﻣﺘﺄﺛﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﮐﻤﮏ ﻣﺎﻟﯽ ﮐﺮدﻧﺪ و‬
‫ﺳﺎزﻣﺎنهﺎﯼ ﻣﺨﺘﻠﻒ هﻢ ﺑﻪ ﺳﻬﻢ ﺧﻮد ﮐﻤﮑﯽ اهﺪا ﻧﻤﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮﻧﺞ را در‬
‫ﯼ ﻋﺎزم‬‫ﻣﺪرﺳﻪهﺎ ﺟﻤﻊ ﺁورﯼ ﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺑﻨﺪرهﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎدﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ِر ﮐﺸﺘﯽهﺎ ِ‬
‫ﺁﻓﺮﻳﻘﺎ ﮐﺮدﻧﺪ و هﻤﮕﺎن ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ داﺳﺘﺎن هﻴﺠﺎناﻧﮕﻴﺰ ﺑﺮﻧﺞ را دﻧﺒﺎل ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻼﻗﺎﺻﻠﻪ ﺟﺎﯼ ﺑﭽﻪهﺎﯼ ﻣﺮدﻧﯽ را ﮐﻪ ﺑﺮ ﺻﻔﺤﻪ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن دﻳﺪﻩ ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ‪،‬‬
‫ﺑﭽﻪهﺎﯼ دﻳﮕﺮﯼ ﻣﯽﮔﻴﺮﻧﺪ‪ :‬دﺧﺘﺮﺑﭽﻪهﺎﯼ ﺷﺶ ﺗﺎ هﺸﺖ ﺳﺎﻟﻪاﯼ ﮐﻪ ﻣﺜﻞ ﺁدم‬
‫ﺑﺰرگهﺎ ﻟﺒﺎس ﭘﻮﺷﻴﺪﻩاﻧﺪ و ﻣﺜﻞ ﺑﺰرگﺳﺎﻻﻧﯽ ﮐﻪ در ﻻس زدن‬
‫ﺑﺎﺗﺠﺮﺑﻪاﻧﺪ‪ ،‬رﻓﺘﺎر ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺁﻩ ﮐﻪ ﭼﻪﻗﺪر ﺟﺎﻟﺐ‪ ،‬ﻋﺠﻴﺐ و ﺑﺎﻧﻤﮏ اﺳﺖ وﻗﺘﯽ ﺑﭽﻪهﺎ اداﯼ ﺑﺰرگﺗﺮهﺎ‬
‫را درﻣﯽﺁورﻧﺪ! دﺧﺘﺮﺑﭽﻪهﺎ و ﭘﺴﺮﺑﭽﻪهﺎ ﻟﺐهﺎﯼ ﻳﮏدﻳﮕﺮ را ﻣﯽﺑﻮﺳﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻣﺮدﯼ ﻇﺎهﺮ ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﮐﻮدﮎ ﻧﻮزادﯼ در ﺁﻏﻮش دارد و هﻤﺎن‬
‫ﻣﻮﻗﻊ ﮐﻪ ﻣﺮد دارد ﺑﺮاﯼ ﻣﺎ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻣﯽدهﺪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ روش ﺑﺮاﯼ ﺷﺴﺘﻦ‬
‫ﻟﺒﺎسهﺎﯼ زﻳﺮﯼ ﮐﻪ ﺑﭽﻪ ﻧﻮزادش ﺑﻪ ﺗﺎزﮔﯽ ﮐﺜﻴﻒ ﮐﺮدﻩ ﭼﻴﺴﺖ‪ ،‬زن زﻳﺒﺎﻳﯽ‬
‫ﭘﺪﻳﺪار ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬زن ﻟﺒﺎﻧﺶ را از هﻢ ﺑﺎز ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬زﺑﺎن ﺑﯽﻧﻬﺎﻳﺖ‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫ﺷﻬﻮتاﻧﮕﻴﺰ ﺧﻮد را ﺑﻴﺮون ﻣﯽﺁورد و ﺑﻪ ﻣﻴﺎن ﻟﺐهﺎﯼ ﻓﻮقاﻟﻌﺎدﻩ ﻧﺮ ِم‬

‫ﻣﺮدﯼ ﮐﻪ ﻧﻮزاد را در ﺑﻐﻞ دارد‪ ،‬ﻓﺮو ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ورا ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‪» :‬دﻳﮕﻪ ﺑﺨﻮاﺑﻴﻢ« و ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن را ﺧﺎﻣﻮش ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫‪۵‬‬
‫ﯽ ﺧﻮد ﭘﺎ ﭘﻴﺶ‬ ‫ﮐﻮدﮐﺎن ﻓﺮاﻧﺴﻮﯼ ﮐﻪ ﺑﺮاﯼ ﮐﻤﮏ ﺑﻪ دوﺳﺘﺎن ﮐﻮﭼﮏ ﺁﻓﺮﻳﻘﺎﻳ ِ‬
‫ﻣﯽﮔﺬارﻧﺪ‪ ،‬هﻤﻪاش ﻣﺮا ﺑﻪ ﻳﺎد ﺑﺮﮎ روﺷﻨﻔﮑﺮ ﻣﯽاﻧﺪازﻧﺪ‪ .‬ﺁن روزهﺎ‪،‬‬
‫ت او‬
‫ﻻ اﺗﻔﺎق ﻣﯽاﻓﺘﺪ‪ ،‬اﻓﺘﺨﺎرا ِ‬
‫روزهﺎﯼ ﭘﺮﺷﮑﻮ ِﻩ وﯼ ﺑﻮدﻧﺪ و ﭼﻨﺎن ﮐﻪ ﻣﻌﻤﻮ ً‬
‫در ﺟﺮﻳﺎن ﻳﮏ ﺷﮑﺴﺖ ﮐﺴﺐ ﺷﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻳﮏ ﭼﻴﺰ را ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﻨﻴﻢ‪ :‬در دهﻪ هﺸﺘﺎد ﻗﺮن ﺣﺎﺿﺮ‪ ،‬ﺟﻬﺎن ﺑﺎ‬
‫ﺑﻴﻤﺎرﯼ ﺗﺎزﻩاﯼ ﺑﻪ ﻧﺎم اﻳﺪز روﺑﻪرو ﺷﺪ ﮐﻪ از ﻃﺮﻳﻖ راﺑﻄﻪ ﺟﻨﺴﯽ ﺳﺮاﻳﺖ‬
‫ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺷﻴﻮع اوﻟﻴﻪ اﻳﻦ ﺑﻴﻤﺎرﯼ در ﻣﻴﺎن هﻢﺟﻨﺲﮔﺮاﻳﺎن ﺑﻮد‪ .‬در هﻤﺎن ﺣﺎل ﮐﻪ‬
‫اﺷﺨﺎص ﻣﺘﻌﺼﺐ اﻳﻦ ﺑﻴﻤﺎرﯼ واﮔﻴﺮدار را ﻣﺠﺎزات ﻋﺎدﻻﻧﻪاﯼ از ﺟﺎﻧﺐ‬
‫ﺧﺪاﻳﺎن ﻣﯽداﻧﺴﺘﻨﺪ و از ﻣﺒﺘﻼﻳﺎن ﺑﻪ اﻳﺪز‪ ،‬هﻤﺎﻧﻨﺪ ﺑﻴﻤﺎران ﻃﺎﻋﻮنزدﻩ دورﯼ‬
‫ﻣﯽﺟﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬اﻧﺴﺎنهﺎﯼ ﺻﺒﻮرﺗﺮ رﻓﺘﺎر ﺑﺮادراﻧﻪ در ﭘﻴﺶ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و ﺳﻌﯽ‬
‫ﮐﺮدﻧﺪ ﺛﺎﺑﺖ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻌﺎﺷﺮت ﺑﺎ ﺁن ﺑﻴﻤﺎران ﺧﻄﺮﯼ در ﺑﺮ ﻧﺪارد‪.‬‬
‫ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺑﻮد ﮐﻪ دوﺑﺮﮎ ﻣﻨﺘﺨﺐ ﻣﺮدم و ﺑﺮﮎ روﺷﻨﻔﮑﺮ‪ ،‬در ﻳﮑﯽ از‬
‫رﺳﺘﻮرانهﺎﯼ ﻣﻌﺮوف ﭘﺎرﻳﺲ ﺑﺎ ﮔﺮوهﯽ از ﺑﻴﻤﺎران ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ اﻳﺪز ﻧﺎهﺎر‬
‫ﺧﻮردﻧﺪ‪ .‬ﻏﺬا در ﻓﻀﺎﯼ دلﻧﺸﻴﻨﯽ ﺧﻮردﻩ ﺷﺪ و دوﺑﺮﮎ ﮐﻪ ﻧﻤﯽﺧﻮاﺳﺖ‬
‫ﻳﮏ ﻓﺮﺻﺖ ﻋﺎﻟﯽ را ﺑﺮاﯼ ﻧﺸﺎن دادن رﻓﺘﺎر ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﻪ دﻳﮕﺮان از دﺳﺖ‬
‫ﺑﺪهﺪ‪ ،‬ﭘﻴﺸﺎﭘﻴﺶ ﭼﻨﺎن ﺳﺎزﻣﺎندهﯽ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﻮﻗﻊ ﺻﺮف دﺳﺮ‪ ،‬ﭼﻨﺪ‬
‫دورﺑﻴﻦ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن در ﻣﺤﻞ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﺁن ﮐﻪ ﺁنهﺎ از در وارد‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫ﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬دوﺑﺮﮎ ﻧﺎﮔﻬﺎن از ﺟﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻃﺮف ﻳﮑﯽ از ﺑﻴﻤﺎران رﻓﺖ‪ ،‬او‬
‫ن وﯼ را ﮐﻪ هﻨﻮز ﭘﺮ از ﮐﺮمﺷﮑﻼت ﺑﻮد‪،‬‬‫را از ﺻﻨﺪﻟﯽاش ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد و دهﺎ ِ‬
‫ﺑﻮﺳﻴﺪ‪ .‬ﺑﺮﮎ ﻏﺎﻓﻞﮔﻴﺮ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ وﻗﺘﯽ ﺑﻮﺳﻪ داغ دوﺑﺮﮎ‬
‫در ﻋﮑﺲ و ﻓﻴﻠﻢ ﺛﺒﺖ ﺷﻮد‪ ،‬ﺟﺎوداﻧﯽ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫از ﺟﺎﻳﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪ ،‬اﻧﮕﺎر ﮐﻪ او هﻢ ﻣﯽﺑﺎﻳﺴﺖ ﻳﮏ ﺑﻴﻤﺎر اﻳﺪزﯼ را ﺑﺒﻮﺳﺪ‪.‬‬
‫ن‬
‫ﻼ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﺒﻮد ﮐﻪ ﺑﻮﺳﻴﺪ ِ‬ ‫اﺑﺘﺪا اﻳﻦ وﺳﻮﺳﻪ را از ﺧﻮد دور ﮐﺮد ﭼﻮن ﮐﺎﻣ ً‬
‫دهﺎن ﻳﮏ ﺑﻴﻤﺎر‪ ،‬ﺑﺎﻋﺚ ﺳﺮاﻳﺖ ﺑﻴﻤﺎرﯼ ﻧﺨﻮاهﺪ ﺷﺪ‪ .‬در ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﻌﺪ ﺗﺼﻤﻴﻢ‬
‫ﮔﺮﻓﺖ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺮس ﺧﻮد ﻏﻠﺒﻪ ﮐﻨﺪ ﭼﻮن ﺗﺸﺨﻴﺺ داد ﮐﻪ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺑﻮﺳﻪ او‪،‬‬
‫ﺑﻪ اﻳﻦ ﺧﻄﺮ ﮐﺮدن ﻣﯽارزد‪ .‬اﻣﺎ در ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺳﻮم ﻓﮑﺮ دﻳﮕﺮﯼ ﻣﺎﻧﻊ از اﻳﻦ‬
‫ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺑﻴﻤﺎرﯼ ﺑﺮود‪ :‬اﮔﺮ او هﻢ ﺑﻴﻤﺎرﯼ را ﺑﺒﻮﺳﺪ‪ ،‬در واﻗﻊ ﺑﺎ‬
‫اﻳﻦ ﻋﻤﻞ در ردﻳﻒ دوﺑﺮﮎ ﻗﺮار ﻧﺨﻮاهﺪ ﮔﺮﻓﺖ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮﻋﮑﺲ‪ ،‬ﺗﺎ ﺣﺪ ﻳﮏ‬
‫ﻣﻴﻤﻮن ﻣﻘﻠﺪ ﺗﻨﺰل ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد؛ ﻣﻴﻤﻮﻧﯽ ﮐﻪ اداﯼ دﻳﮕﺮﯼ را درﻣﯽﺁورد؛ ﻳﺎ‬
‫ﺣﺘﯽ ﻳﮏ ﻧﻮﮐﺮ ﮐﻪ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ اﻃﺎﻋﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ و در ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﺎﻋﺚ ﺧﻮاهﺪ‬
‫ﺷﺪ ﮐﻪ دﻳﮕﺮﯼ ﻋﻈﻤﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮﯼ ﭘﻴﺪا ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ اﺑﻠﻬﺎﻧﻪاﯼ ﺑﺮ ﻟﺐ‪ ،‬ﺳﺮ ﺟﺎﻳﺶ اﻳﺴﺘﺎد و ﮐﺎرﯼ ﻧﮑﺮد‪.‬‬
‫اﻣﺎ ﺁن ﻟﺤﻈﺎت ﺗﺮدﻳﺪ ﺑﺮاﻳﺶ ﺳﺨﺖ ﮔﺮان ﺗﻤﺎم ﺷﺪ‪ ،‬ﭼﺮا ﮐﻪ دورﺑﻴﻦهﺎ در‬
‫ﻣﺤﻞ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮدﻧﺪ و هﻤﻪ ﻣﺮدم ﻓﺮاﻧﺴﻪ در ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ اﺧﺒﺎر ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن‪ ،‬ﺁن ﺳﻪ‬
‫ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺳﺮﮔﺸﺘﮕﯽ را دﻳﺪﻧﺪ و ﺑﻪ او ﺧﻨﺪﻳﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫اﻣﺎ ﺑﭽﻪهﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاﯼ ﮐﻮدﮐﺎن ﺳﻮﻣﺎﻟﯽ ﺑﺮﻧﺞ ﺟﻤﻊﺁورﯼ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻊ‬
‫ﺑﻪ دادش رﺳﻴﺪﻧﺪ‪ .‬او از هﺮ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﻣﻨﺎﺳﺐ اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﮐﺮد ﺗﺎ ﺷﻌﺎر زﻳﺒﺎﯼ‬
‫»ﺗﻨﻬﺎ ﮐﻮدﮐﺎن در ﺟﻬﺎن واﻗﻌﯽ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ« را ﺗﺮوﻳﺞ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ هﻢ ﺑﻪ‬
‫ﺁﻓﺮﻳﻘﺎ ﺳﻔﺮ ﮐﺮد و ﺑﺎ دﺧﺘﺮﺑﭽﻪاﯼ ﺳﻴﺎﻩ و ﻣﺮدﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﮕﺲهﺎﯼ ﻓﺮاواﻧﯽ‬
‫روﯼ ﺻﻮرﺗﺶ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﻋﮑﺲ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺁن ﻋﮑﺲ در ﺳﺮار ﺟﻬﺎن‬
‫ﻣﺸﻬﻮر ﺷﺪ؛ ﺣﺘﯽ ﺧﻴﻠﯽ ﺑﻴﺶﺗﺮ از ﻋﮑﺲ دوﺑﺮﮎ در ﺣﺎل ﺑﻮﺳﻴﺪن ﺑﻴﻤﺎر‬
‫ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ اﻳﺪز و اﻳﻦ ﻧﮑﺘﻪاﯼ ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺪﻳﻬﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ دوﺑﺮﮎ در ﺁن ﻣﻮﻗﻊ درﮎ‬
‫ﻧﮑﺮدﻩ ﺑﻮد‪.‬‬
‫دوﺑﺮﮎ ﻧﺨﻮاﺳﺖ زﻳﺮ ﺑﺎر اﻳﻦ ﺷﮑﺴﺖ ﺑﺮود و ﺑﺎز ﭼﻨﺪ روز ﺑﻌﺪ در‬
‫ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن ﻇﺎهﺮ ﺷﺪ‪ .‬او ﮐﻪ ﻓﺮد ﻣﺆﻣﻨﯽ ﺑﻮد و ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﺑﺮﮎ ﺑﻪ ﺧﺪا اﻋﺘﻘﺎد‬
‫ﻧﺪارد‪ ،‬ﻓﮑﺮﯼ ﺑﻪ ﻧﻈﺮش رﺳﻴﺪ‪ :‬ﻳﮏ ﺷﻤﻊ ﺑﺮداﺷﺖ )اﺳﻠﺤﻪاﯼ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ‬
‫ﺧﺸﮏﺗﺮﻳﻦ اﻓﺮاد ﺧﺪاﻧﺎﺷﻨﺎس در ﻣﻘﺎﺑﻠﺶ ﺳﺮ ﻓﺮود ﻣﯽﺁورﻧﺪ( و در ﺣﻴﻦ‬
‫ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﺑﺎ ﺧﺒﺮﻧﮕﺎر‪ ،‬ﺷﻤﻊ را از ﺟﻴﺐ ﺧﻮد درﺁورد و روﺷﻦ ﮐﺮد‪ .‬او ﮐﻪ‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫ﻗﺼﺪ داﺷﺖ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪاﯼ ﻣﻮذﻳﺎﻧﻪ هﻢدردﯼهﺎﯼ ﺑﺮﮎ ﺑﺎ ﮐﻮدﮐﺎن ﮐﺸﻮرهﺎﯼ‬

‫ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ را ﻣﻮرد ﺳﻮأل ﻗﺮار دهﺪ‪ ،‬از ﮐﻮدﮐﺎن ﻓﻘﻴﺮ ﮐﺸﻮر ﺧﻮدﻣﺎن‪ ،‬در‬
‫ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺧﻮدﻣﺎن و در ﻣﺤﻠﻪهﺎﯼ ﭘﻴﺮاﻣﻮﻧﯽ ﺷﻬﺮهﺎﯼ ﺧﻮدﻣﺎن ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺖ و‬
‫ﺗﻤﺎم هﻢوﻃﻨﺎن را ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪ ﺗﺎ ﺷﻤﻌﯽ در دﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﻴﺎﺑﺎن ﺑﺮوﻧﺪ و‬
‫دﺳﺘﻪﺟﻤﻌﯽ‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ هﻢﺑﺴﺘﮕﯽ ﺑﺎ ﮐﻮدﮐﺎن رﻧﺞدﻳﺪﻩ‪ ،‬ﭘﺎرﻳﺲ را زﻳﺮ ﭘﺎ‬
‫ﺑﮕﺬارﻧﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ زﻳﺮﺟﻠﮑﯽ از ﺑﺮﮎ ﻧﺎم ﺑﺮد و از او دﻋﻮت ﮐﺮد‬
‫ﮐﻪ دوﺷﺎدوش وﯼ اﻳﻦ ﺻﻒ را رهﺒﺮﯼ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺮﮎ ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻪ اﻧﺘﺨﺎب ﺑﻮد‪ :‬ﻳﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺷﻤﻊ ﺑﻪ دﺳﺖ در راﻩﭘﻴﻤﺎﻳﯽ ﺷﺮﮐﺖ ﮐﻨﺪ‬
‫)ﻣﺜﻞ ﮔﻮﺳﺎﻟﻪاﯼ دﻧﺒﺎل دوﺑﺮﮎ ﺑﻴﺎﻓﺘﺪ( و ﻳﺎ از اﻳﻦ ﮐﺎر اﻣﺘﻨﺎع ﮐﻨﺪ و اﻧﺘﻘﺎدهﺎ‬
‫را ﺑﻪ ﺟﺎن ﺑﺨﺮد‪.‬‬
‫ﺑﺮاﯼ ﻧﺠﺎت ﻳﺎﻓﺘﻦ از اﻳﻦ ﺗﻠﻪ‪ ،‬او ﻣﯽﺑﺎﻳﺴﺖ ﮐﺎرﯼ ﺑﻪ هﻤﺎن اﻧﺪازﻩ ﺷﺠﺎﻋﺎﻧﻪ‬
‫و ﻏﻴﺮﻣﻨﺘﻈﺮﻩ اﻧﺠﺎم دهﺪ‪ .‬ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﻪ ﮐﺸﻮرﯼ ﺁﺳﻴﺎﻳﯽ ﮐﻪ‬
‫ﻣﺮدم ﺁن ﻗﻴﺎم ﮐﺮدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ ﺳﻔﺮ ﮐﻨﺪ و در ﺁنﺟﺎ ﺁﺷﮑﺎرا و ﺑﺎ ﺻﺪاﯼ ﺑﻠﻨﺪ‬
‫ﺣﻤﺎﻳﺖ ﺧﻮد را از اﺳﺘﺜﻤﺎرﺷﺪﮔﺎن اﻋﻼم ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﺟﻐﺮاﻓﻴﺎﯼ او‬
‫ﺿﻌﻴﻒ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺮاﯼ او دﻧﻴﺎ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻣﯽﺷﺪ ﺑﻪ ﻓﺮاﻧﺴﻪ و ﻏﻴﺮﻓﺮاﻧﺴﻪاﯼ ﻣﺘﺸﮑﻞ‬
‫از ﻣﻨﺎﻃﻖ ﻧﺎﻣﺸﺨﺺ ﮐﻪ هﻤﻴﺸﻪ ﻋﻮﺿﯽﺷﺎن ﻣﯽﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺧﻼﺻﻪ ﺑﻪ اﺷﺘﺒﺎﻩ‬
‫ﺳﺮ از ﮐﺸﻮر دﻳﮕﺮﯼ درﺁورد ﮐﻪ از ﻗﻀﺎ در ﺁن ﺻﻠﺢ و ﺻﻔﺎ ﺣﺎﮐﻢ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻓﺮودﮔﺎﻩ ﮐﺸﻮر ﻣﺰﺑﻮر در ﻳﮏ ﻣﻨﻄﻘﻪ دوراﻓﺘﺎدﻩ و ﺑﺴﻴﺎر ﺳﺮد ﮐﻮهﺴﺘﺎﻧﯽ‬
‫واﻗﻊ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺮﮎ ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪ ﻳﮏ هﻔﺘﻪ ﺁنﺟﺎ ﮔﺮﺳﻨﻪ و ﺳﺮﻣﺎﺧﻮردﻩ اﻧﺘﻈﺎر‬
‫ﺑﮑﺸﺪ ﺗﺎ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺑﺎ هﻮاﭘﻴﻤﺎﻳﯽ ﺑﻪ ﭘﺎرﻳﺲ ﺑﺮﮔﺮدد‪.‬‬
‫ﭘﻮﻧﺘﻮَن ﭼﻨﻴﻦ اﻇﻬﺎر ﻧﻈﺮ ﮐﺮد ﮐﻪ‪» :‬ﺑﻴﻦ رﻗﺎصهﺎ‪ ،‬ﺑﺮﮎ ﻣﺜﻞ ﺷﺎﻩ ﺷﻬﻴﺪان‬
‫اﺳﺖ«‪.‬‬
‫ﻣﻌﻨﯽ اﺻﻄﻼح »رﻗﺎص« را ﺗﻨﻬﺎ ﺟﻤﻊ ﮐﻮﭼﮑﯽ از اﻃﺮاﻓﻴﺎن ﭘﻮﻧﺘﻮَن‬
‫ﻣﯽداﻧﻨﺪ‪ .‬در واﻗﻊ اﻳﻦ ﮐﺸﻒ ﺑﺰرگ او ﺑﻮد و ﺁدم ﺗﺄﺳﻒ ﻣﯽﺧﻮرد ﮐﻪ ﭼﺮا‬
‫هﺮﮔﺰ ﺑﺮاﯼ ﺗﺮوﻳﺞ ﺁن‪ ،‬ﮐﺘﺎﺑﯽ ﻧﻨﻮﺷﺖ و ﻳﺎ ﺁﻧﺮا ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﻮﺿﻮﻋﯽ ﺑﺮاﯼ‬
‫ﺳﻤﻴﻨﺎرهﺎﯼ ﺑﻴﻦاﻟﻤﻠﻠﯽ اراﺋﻪ ﻧﮑﺮد‪.‬ﻻﺑﺪ ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ ﮐﻪ او از ﺷﻬﺮت ﻋﻤﻮﻣﯽ‬
‫روﯼﮔﺮدان ﺑﻮد و ﺑﻪﻋﻼوﻩ‪ ،‬در ﺟﻤﻊ دوﺳﺘﺎﻧﺶ ﻋﻼﻗﻪ و ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻴﺶﺗﺮﯼ‬
‫ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻧﻈﺮات ﺧﻮد ﺳﺮاغ داﺷﺖ‪.‬‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫‪۶‬‬
‫ﺑﻨﺎﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﭘﻮﻧﺘﻮَن از ﻳﮏ ﺳﻮ هﻤﻪ ﺳﻴﺎﺳﺘﻤﺪاران اﻣﺮوزﮐﻤﯽ رﻗﺎص هﺴﺘﻨﺪ‬
‫و از ﺳﻮﯼ دﻳﮕﺮ‪ ،‬هﻤﻪ رﻗﺎصهﺎ هﻢ در اﻣﻮر ﺳﻴﺎﺳﯽ دﺧﺎﻟﺖ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ؛ اﻣﺎ‬
‫اﻳﻦ اﻣﺮ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﻮد ﮐﻪ ﻣﺎ اﻳﻦ دو ﮔﺮوﻩ را ﺑﺎ هﻢ ﻋﻮﺿﯽ ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ‪.‬‬
‫رﻗﺎص از اﻳﻦ ﻧﻈﺮ از ﺳﻴﺎﺳﺘﻤﺪار ﻣﺘﻤﺎﻳﺰ اﺳﺖ ﮐﻪ هﺪف وﯼ ﻧﻪ ﮐﺴﺐ‬
‫ﻗﺪرت‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﮐﺴﺐ اﻓﺘﺨﺎر اﺳﺖ‪ .‬او ﺳﻌﯽ ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻳﮏ ﻧﻈﻢ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ را‬
‫ﻼ ﺑﺮاﯼ اﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ ﻣﺴﺎﺋﻞ اهﻤﻴﺘﯽ ﻗﺎﺋﻞ ﻧﻴﺴﺖ(‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ‬
‫ﺑﻪ ﺟﻬﺎن ﺗﺤﻤﻴﻞ ﮐﻨﺪ )اﺻ ً‬
‫ﻦ« ﺧﻮد روﺷﻦ ﺳﺎزد‪.‬‬ ‫ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺁن اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻤﺎم ﺻﺤﻨﻪ را ﺑﺎ »ﻣ ِ‬
‫ﺑﺮاﯼ در اﺧﺘﻴﺎر داﺷﺘﻦ ﺗﻤﺎم ﺻﺤﻨﻪ‪ ،‬اﻧﺴﺎن ﻣﺠﺒﻮر اﺳﺖ دﻳﮕﺮان را ﺑﻪ‬
‫ﭘﺎﻳﻴﻦ هﻞ ﺑﺪهﺪ و ﻻزﻣﻪ اﻳﻦ ﮐﺎر هﻢ‪ ،‬اﺳﺘﻔﺎدﻩ از ﻓﻦ ﻧﺒﺮد وﻳﮋﻩاﯼ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﭘﻮﻧﺘﻮَن اﻳﻦ ﻧﺒﺮ ِد رﻗﺎص را »ﺟﻮدوﯼ اﺧﻼﻗﯽ« ﻣﯽﻧﺎﻣﺪ‪.‬‬
‫رﻗﺎص در ﭘﻬﻨﻪ ﺟﻬﺎن ﺣﺮﻳﻒ ﻣﯽﺟﻮﻳﺪ و ﻣﯽﭘﺮﺳﺪ‪» :‬ﭼﻪ ﮐﺴﯽ در اﻳﻦ‬
‫ﺟﻬﺎن ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﻧﺸﺎن دهﺪ ﮐﻪ اﺧﻼقﮔﺮاﺗﺮ)ﺷﺠﺎعﺗﺮ‪ ،‬ﺻﺎدقﺗﺮ‪،‬‬
‫درﺳﺖﮐﺎرﺗﺮ‪ ،‬ﻓﺪاﮐﺎرﺗﺮ و ﺣﻘﻴﻘﺖﺟﻮﺗﺮ( از ﻣﻦ اﺳﺖ؟« و ﺗﻤﺎم ﺷﻴﻮﻩهﺎﯼ‬
‫ﻻزم را ﺑﺮاﯼ ﺁنﮐﻪ ﺧﻮد را از ﻧﻈﺮ اﺧﻼﻗﯽ ﺑﺮﺗﺮ ﻧﺸﺎن دهﺪ‪ ،‬ﺑﻠﺪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫اﮔﺮ ﻳﮏ رﻗﺎص اﻣﮑﺎن دﺧﺎﻟﺖ در ﺑﺎزﯼ ﺳﻴﺎﺳﯽ را ﭘﻴﺪا ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺗﻤﺎم ﻣﺬاﮐﺮات‬
‫ﭘﺸﺖ ﭘﺮدﻩ را )ﮐﻪ در ﺗﻤﺎم زﻣﺎنهﺎ ﻋﺮﺻﻪ اﺻﻠﯽ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺑﻮدﻩ اﺳﺖ( رد‬
‫ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد و ﺁنهﺎ را دروﻏﻴﻦ‪ ،‬ﻏﻴﺮﺻﺎدﻗﺎﻧﻪ‪ ،‬رﻳﺎﮐﺎراﻧﻪ و ﮐﺜﻴﻒ ﺧﻮاهﺪ‬
‫ﻧﺎﻣﻴﺪ‪ .‬او ﺁنﭼﻪ را ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاهﺪ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﻋﻠﻨﯽ‪ ،‬روﯼ ﺻﺤﻨﻪ‪ ،‬ﺑﺎ رﻗﺺ و‬
‫ﺁواز ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ و دﻳﮕﺮان را ﻧﻴﺰ ﻓﺮا ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ ﺗﺎ از او ﺗﺒﻌﻴﺖ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫رﻗﺎص ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎﮔﺮان اﻣﮑﺎن ﻧﻤﯽدهﺪ ﮐﻪ ﻓﺮﺻﺖ اﻧﺪﻳﺸﻴﺪن و ﺑﺤﺚ ﮐﺮدن‬
‫درﺑﺎرﻩ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎدهﺎﯼ ﻣﺨﺎﻟﻒ اﺣﺘﻤﺎﻟﯽ را ﺑﻴﺎﺑﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﺟﺴﻮراﻧﻪ و ﻋﻠﻨﯽ و‬
‫ﻏﻴﺮﻣﻨﺘﻈﺮﻩ از اﻳﺸﺎن ﻣﯽﭘﺮﺳﺪ‪» :‬ﺁﻳﺎ ﺷﻤﺎ هﻢ )ﻣﺜﻞ ﻣﻦ( ﺣﺎﺿﺮ هﺴﺘﻴﺪ‬
‫ﺣﻘﻮق ﻣﺎ ِﻩ ﻣﺎرسﺗﺎن را ﺑﻪ ﮐﻮدﮐﺎن ﺳﻮﻣﺎﻟﯽ اهﺪا ﮐﻨﻴﺪ؟«‬
‫ﻣﺮدم ﺟﺎ ﻣﯽﺧﻮرﻧﺪ و دو راﻩ ﺑﻴﺶﺗﺮ ﭘﻴﺶ رو ﻧﺪارﻧﺪ‪ :‬ﻳﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ »ﻧﻪ« و‬
‫ﺖ ﻓﺸﺎر‪ ،‬ﺑﻪ رﻏﻢ رﻧﺞ و‬ ‫ﻧﻨﮓ دﺷﻤﻨﯽ ﺑﺎ ﺑﭽﻪهﺎ را ﺑﻪ ﺟﺎن ﺑﺨﺮﻧﺪ و ﻳﺎ ﺗﺤ ِ‬
‫ب ﺑﺴﻴﺎر )ﮐﻪ دورﺑﻴﻦ هﻢ ﺁن را ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻣﻀﺤﮑﯽ ﻧﺸﺎن ﺧﻮاهﺪ داد‪،‬‬ ‫ﻋﺬا ِ‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫هﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﺗﺮدﻳ ِﺪ ﺑﺮﮎ ﺑﻴﭽﺎرﻩ را در ﭘﺎﻳﺎن ﻧﺎهﺎر ﺑﺎ ﺑﻴﻤﺎران اﻳﺪز ﻧﻤﺎﻳﺶ‬

‫داد( ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ »ﺑﻠﻪ«‪.‬‬
‫»دﮐﺘﺮ »ح« ﭼﺮا ﺷﻤﺎ درﺑﺎرﻩ ﺗﺠﺎوز ﺑﻪ ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ در ﮐﺸﻮرﺗﺎن ﺳﮑﻮت‬
‫ﻣﯽﮐﻨﻴﺪ؟«‬
‫اﻳﻦ ﺳﻮأل زﻣﺎﻧﯽ از دﮐﺘﺮ »ح« ﭘﺮﺳﻴﺪﻩ ﺷﺪ ﮐﻪ وﯼ ﻣﺸﻐﻮل ﻋﻤﻞ ﺟﺮاﺣﯽ‬
‫ﻳﮏ ﺑﻴﻤﺎر ﺑﻮد و ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﺁن ﭘﺎﺳﺦ دهﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻌﺪاز اﻳﻦ ﮐﻪ ﺷﮑ ِﻢ ﺑﺮﻳﺪﻩ‬
‫ﺷﺪﻩ را دوﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﺁنﻗﺪر از ﺳﮑﻮت ﺧﻮد ﺷﺮﻣﻨﺪﻩ ﺑﻮد ﮐﻪ هﻢ هﺮﺁنﭼﻪ را‬
‫ﮐﻪ ﺗﻮﻗﻊ داﺷﺘﻨﺪ ﺑﮕﻮﻳﺪ و هﻢ ﺣﺘﯽ ﮐﻤﯽ ﺑﻴﺶﺗﺮ از ﺁن را‪ ،‬ﺑﻪ زﺑﺎن ﺁورد‪.‬‬
‫ﺁن وﻗﺖ رﻗﺎﺻﯽ ﮐﻪ زﺑﺎن او را ﺑﺎز ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد )و اﻳﻦ ﻳﮏ ﻓﻦ ﺑﺴﻴﺎر وﻳﮋﻩ و‬
‫وﺣﺸﺘﻨﺎﮎ ﺟﻮدوﯼ اﺧﻼﻗﯽ اﺳﺖ( ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺧُﺐ‪ ،‬هﺮﭼﻨﺪ ﻳﻪ ﻣﻘﺪار دﻳﺮﻩ‪.«...‬‬
‫ﻼ در ﺷﺮاﻳﻂ دﻳﮑﺘﺎﺗﻮرﯼ( ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ‬ ‫ﻣﻮﺿﻊﮔﻴﺮﯼ ﻋﻠﻨﯽ در ﺑﺮﺧﯽ ﺷﺮاﻳﻂ )ﻣﺜ ً‬
‫ﺧﻄﺮﻧﺎﮎ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻳﮏ رﻗﺎص ﺑﻪ اﻧﺪازﻩ دﻳﮕﺮان در ﻣﻌﺮض ﺧﻄﺮ ﻧﻴﺴﺖ‪،‬‬
‫ﭼﺮا ﮐﻪ او هﻤﻴﺸﻪ در ﭘﺮﺗﻮ ﻧﻮراﻓﮑﻦهﺎ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ و از هﻤﻪ ﻃﺮف ﻗﺎﺑﻞ‬
‫رؤﻳﺖ اﺳﺖ و ﺗﻮﺟﻪ ﺟﻬﺎﻧﻴﺎن ﭘﻮﺷﺶ ﻣﺤﺎﻓﻆ اوﺳﺖ‪ .‬اﻣﺎ او هﻮاداران‬
‫ﻧﺎﺷﻨﺎﺳﯽ هﻢ دارد ﮐﻪ درﺧﻮاﺳﺖهﺎﯼ ﻋﺎﻟﯽ و در ﻋﻴﻦ ﺣﺎل ﻓﺎﻗﺪ‬
‫دوراﻧﺪﻳﺸﯽاش را دﻧﺒﺎل ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬زﻳﺮ ﺑﻴﺎﻧﻴﻪهﺎ اﻣﻀﺎء ﻣﯽﮔﺬارﻧﺪ‪ ،‬در‬
‫ﺟﻠﺴﻪهﺎﯼ ﻏﻴﺮﻗﺎﻧﻮﻧﯽ ﺷﺮﮐﺖ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و در ﺧﻴﺎﺑﺎنهﺎ ﺗﻈﺎهﺮات ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎ‬
‫اﻳﻦ هﻮاداران ﺑﯽرﺣﻤﺎﻧﻪ رﻓﺘﺎر ﻣﯽﺷﻮد‪ ،‬اﻣﺎ رﻗﺎص هﺮﮔﺰ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﺁنهﺎ‬
‫دﭼﺎر ﻋﺬاب وﺟﺪان ﻧﻤﯽﺷﻮد و ﺧﻮد را ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﻣﺸﮑﻼﺗﯽ ﮐﻪ ﺁﻧﺎن‬
‫دﭼﺎرش ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ ﺳﺮزﻧﺶ ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ﭼﺮاﮐﻪ ﻣﯽداﻧﺪ ﻳﮏ هﺪف واﻻ‪ ،‬ارزﺷﯽ‬
‫ﺑﻪﻣﺮاﺗﺐ ﺑﺎﻻﺗﺮ از زﻧﺪﮔﯽ ﻳﮏ ﻓﺮد ﮔﻢﻧﺎم دارد‪ .‬وﻧﺴﺎن ﺑﻪ ﭘﻮﻧﺘﻮَن اﻋﺘﺮاض‬
‫ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‪» :‬هﻤﻪ ﻣﯽدوﻧﻦ ﮐﻪ ﺗﻮ از ﺑﺮﮎ ﺑﺪت ﻣﯽﺁد و ﻣﺎ هﻤﮕﯽ‬
‫ﺟﺎﻧﺐ ﺗﻮ رو ﻣﯽﮔﻴﺮﻳﻢ‪ .‬درﺳﺘﻪ ﮐﻪ اون ﺁدم اﺣﻤﻘﯽ ﻳﻪ اﻣﺎ از ﭼﻴﺰهﺎﻳﯽ‬
‫ﺣﻤﺎﻳﺖ ﮐﺮدﻩ‪ ،‬ﻳﺎ ﺑﻬﺘﺮﻩ ﺑﮕﻢ ﺧﻮدﺑﻴﻨﯽاش اوﻧﻮ در ﻣﻮﺿﻊ ﺣﻤﺎﻳﺖ از‬
‫ﭼﻴﺰهﺎﻳﯽ ﻗﺮار دادﻩ ﮐﻪ ﺑﻪﻧﻈﺮ ﻣﺎ هﻢ ﺻﺤﻴﺢ هﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﻣﻦ ﻳﻪ ﭼﻴﺰ رو‬
‫ﻣﯽﺧﻮام ﺑﺪوﻧﻢ‪ :‬اﮔﻪ ﺑﻨﺎ ﺑﺎﺷﻪ در ﻣﻮرد ﻳﻪ اﺧﺘﻼف ﻋﻠﻨﯽ ﻧﻈﺮ ﺑﺪﯼ‪ ،‬ﺗﻮﺟﻪ‬
‫ﻋﻤﻮﻣﯽ رو ﺑﻪ ﻳﻪ ﭼﻴﺰ وﺣﺸﺘﻨﺎﮎ ﺟﻠﺐ ﮐﻨﯽ‪ ،‬ﮐﺴﯽ رو ﮐﻪ ﺗﺤﺖ ﺗﻌﻘﻴﺒﻪ‬
‫ﮐﻤﮏ ﮐﻨﯽ‪ ،‬در اﻳﻦ زﻣﺎﻧﻪ ﭼﻄﻮر ﻣﯽﺗﻮﻧﯽ از ﻋﻬﺪﻩ ﺑﺮﺑﻴﺂﯼ ﺑﺪون اون ﮐﻪ ﻳﻪ‬
‫رﻗﺎص ﺑﺸﯽ ﻳﺎ ﻳﻪ رﻗﺎص ﺑﻪﻧﻈﺮ ﺑﻴﺎﯼ؟«‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫ﭘﻮﻧﺘﻮَن ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﻣﺮﻣﻮز ﺟﻮاب ﻣﯽدهﺪ‪» :‬ﺗﻮ اﮔﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ‬
‫رﻗﺎصهﺎ ﺣﻤﻠﻪ ﻣﯽﮐﻨﻢ‪ ،‬اﺷﺘﺒﺎﻩ ﻣﯽﮐﻨﯽ‪ .‬ﻣﻦ از اونهﺎ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻣﯽﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫هﺮﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﺨﻮاد ﺑﺎ رﻗﺎصهﺎ ﻟﺞ ﮐﻨﻪ ﻳﺎ ﺑﺨﻮاد ﺑﺪﻧﺎﻣﺸﻮن ﮐﻨﻪ‪ ،‬ﺣﺘﻤًﺎ ﺑﻪ ﻳﻪ‬
‫ﻣﺎﻧﻊ ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﻋﺒﻮر ﺑﺮ ﻣﯽﺧﻮرﻩ‪ :‬ﺣﺴﻦ ﺷﻬﺮت اونهﺎ‪ .‬ﻳﻪ رﻗﺎص ﮐﻪ داﺋﻢ‬
‫ﺧﻮدش رو ﺑﻪ ﻋﻤﻮم ﻋﺮﺿﻪ ﻣﯽﮐﻨﻪ‪ ،‬هﻴﭻوﻗﺖ ﻣﺤﮑﻮم ﻧﺨﻮاهﺪ ﺷﺪ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ‬
‫اون ﻣﺜﻞ ﻓﺎوﺳﺖ ﺑﺎ ﺷﻴﻄﺎن ﻋﻬﺪ ﻧﺒﺴﺘﻪ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻋﻬﺪ ﺑﺴﺘﻪ‪ .‬اون‬
‫ﻣﯽﺧﻮاد زﻧﺪﮔﻴﺶ رو ﺑﻪ ﻳﻪ اﺛﺮ هﻨﺮﯼ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﮐﻨﻪ و ﻓﺮﺷﺘﻪ در اﻳﻦ ﮐﺎر‬
‫ﮐﻤﮑﺶ ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد‪ .‬ﻳﺎدت ﻧﺮﻩ! رﻗﺺ هﻨﺮﻩ! ﺟﺬﺑﻪ دﻳﺪن زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮدش‬
‫ﺑﻪﻣﺜﺎﺑﻪ ﻳﮏ ﻣﻮﺿﻮع هﻨﺮﯼ اوﻧﻮ ﻓﺮاﮔﺮﻓﺘﻪ و اﻳﻦ واﻗﻌﻴﺖ دروﻧﯽ اوﻧﻪ ﮐﻪ‬
‫ﻧﻪ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻳﻪ ﻣﻮﻋﻈﻪ اﺧﻼﻗﯽ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻳﻪ رﻗﺺ ﻋﺮﺿﻪ ﻣﯽﺷﻪ! اون‬
‫ﻣﯽﺧﻮاد ﺟﻬﺎن رو ﺑﺎ زﻳﺒﺎﻳﯽ زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮدش ﻣﺘﺤﻴﺮ و ﻣﺘﺄﺛﺮ ﮐﻨﻪ!‬
‫هﻤﻮنﻃﻮر ﮐﻪ ﻳﻪ ﭘﻴﮑﺮﺗﺮاش ﻋﺎﺷﻖ ﭘﻴﮑﺮﻩاﯼ ﻳﻪ ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاد ﺑﺴﺎزﻩ‪ ،‬اون‬
‫هﻢ ﺷﻴﻔﺘﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮدﺷﻪ‪«.‬‬

‫‪٧‬‬
‫ﻣﻦ ﻧﻤﯽداﻧﻢ ﭼﺮا ﭘﻮﻧﺘﻮَن اﻳﻦ اﻧﺪﻳﺸﻪهﺎﯼ ﺟﺎﻟﺐ را ﺑﺮاﯼ ﻋﻤﻮم ﻋﺮﺿﻪ‬
‫ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ؟ اﻳﻦ دﮐﺘﺮ ﻓﻠﺴﻔﻪ ﺗﺎرﻳﺦ‪ ،‬در دﻓﺘﺮ ﮐﺎرش در ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻣﻠﯽ ﮐﺎر‬
‫ﭼﻨﺪاﻧﯽ ﻧﺪارد و ﺣﻮﺻﻠﻪاش ﺣﺴﺎﺑﯽ ﺳﺮ ﻣﯽرود‪ .‬ﺁﺧﺮ ﻣﮕﺮ رواج‬
‫ﺗﺌﻮرﯼهﺎﻳﺶ ﺑﺮاﯼ او اهﻤﻴﺘﯽ ﻧﺪارد؟‬
‫ﻼ از ﭼﻨﻴﻦ ﭼﻴﺰﯼ وﺣﺸﺖ دارد‪.‬‬
‫راﺳﺘﺶ را ﺑﺨﻮاهﻴﺪ او اﺻ ً‬
‫ﮐﺴﯽ ﮐﻪ اﻓﮑﺎر ﺧﻮد را ﻋﻠﻨﯽ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬در واﻗﻊ دارد ﺧﻄﺮ ﻗﺎﻧﻊ ﺷﺪن‬
‫ﻣﺮدم ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ درﺳﺘﯽ ﻋﻘﺎﻳﺪش را ﻣﯽﭘﺬﻳﺮد و ﺑﻪ ﺑﻴﺎن دﻳﮕﺮ‪ ،‬او هﻢ در‬
‫ردﻳﻒ اﻓﺮادﯼ ﻗﺮار ﻣﯽﮔﻴﺮد ﮐﻪ ﻧﻴﺖ ﺗﻐﻴﻴﺮ دادن ﺟﻬﺎن را دارﻧﺪ‪ .‬ﺗﻐﻴﻴﺮ‬
‫دادن ﺟﻬﺎن!‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫ﺑﺮاﯼ ﭘﻮﻧﺘﻮَن اﻳﻦ ﻓﮑﺮ واﻗﻌًﺎ وﺣﺸﺘﻨﺎﮎ اﺳﺖ‪ .‬ﻧﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﮐﻪ ﺟﻬﺎن‬
‫هﻤﺎنﻃﻮر ﮐﻪ هﺴﺖ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ او ﻋﺎﻟﯽ ﻣﯽﺁﻳﺪ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪاﻳﻦ ﻋﻠﺖ ﮐﻪ هﺮ‬
‫ﺗﻐﻴﻴﺮﯼ ﺑﻪﻧﺎﮔﺰﻳﺮ ﺑﻪ ﺗﻐﻴﻴﺮ اﺳﺎﺳﯽﺗﺮﯼ ﻣﻨﺠﺮ ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﺑﻪﻋﻼوﻩ‪ ،‬از ﻳﮏ‬
‫زاوﻳﻪ دﻳ ِﺪ ﺧﻮدﺧﻮاهﺎﻧﻪﺗﺮ ﮐﻪ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻴﻢ‪ ،‬ﻣﯽﺑﻴﻨﻴﻢ ﮐﻪ هﺮ اﻧﺪﻳﺸﻪاﯼ ﮐﻪ‬
‫ﻋﻤﻮﻣﯽ ﻣﯽ ﺷﻮد‪ ،‬دﻳﺮ ﻳﺎ زود ﺗﻒ ﺳﺮﺑﺎﻻﻳﯽ ﻣﯽﺷﻮد ﺑﺮاﯼ ﺻﺎﺣﺐ ﺁن‬
‫اﻧﺪﻳﺸﻪ و ﻟﺬﺗﯽ را ﮐﻪ وﯼ از ﭘﺮوردن ﺁن ﻓﮑﺮ اﺣﺴﺎس ﮐﺮدﻩﺑﻮد‪ ،‬از او ﭘﺲ‬
‫ﻣﯽﮔﻴﺮد‪ .‬ﭘﻮﻧﺘﻮَن ﻳﮑﯽ از ﺷﺎﮔﺮدان ﺧﻮب اﭘﻴﮑﻮر اﺳﺖ‪ :‬او ﻧﮑﺎﺗﯽ را ﮐﺸﻒ‬
‫ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و اﻧﺪﻳﺸﻪهﺎﻳﯽ را ﻣﯽﭘﺮوراﻧﺪ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ ﮐﻪ از اﻳﻦ ﮐﺎر ﻟﺬت‬
‫ﻣﯽﺑﺮد‪ .‬او ﺑﺸﺮﻳﺖ را‪ ،‬ﮐﻪ در ﻧﻈﺮ وﯼ ﻣﻨﺒﻊ ﺑﯽﭘﺎﻳﺎن اﻧﺪﻳﺸﻪهﺎﯼ ﺳﻄﺤﯽ و‬
‫ﺧﺎم اﺳﺖ‪ ،‬ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ اﻣﺎ ﻣﻴﻞ ﭼﻨﺪاﻧﯽ هﻢ ﻧﺪارد ﮐﻪ ﺑﻪ ﺁن ﻧﺰدﻳﮏ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﺟﻤﻌﯽ از دوﺳﺘﺎن ﮐﻪ ﭘﺎﺗﻮقﺷﺎن ﮐﺎﻓﻪ ﮔﺎﺳﮑﻮن اﺳﺖ ﻣﻌﺎﺷﺮت دارد و‬
‫هﻤﻴﻦ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮐﻮﭼﮏ ﺑﺸﺮﻳﺖ ﺑﺮاﯼ او ﮐﻔﺎﻳﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬در ﻣﻴﺎن اﻳﻦ ﺟﻤﻊ‬
‫دوﺳﺘﺎن‪ ،‬وﻧﺴﺎن ﻣﻌﺼﻮمﺗﺮﻳﻦ و ﻧﻴﺰ ﺗﺮﺣﻢاﻧﮕﻴﺰﺗﺮﻳﻦﺷﺎن اﺳﺖ‪ .‬او از‬
‫هﻢدردﯼ ﻳﮏﺟﺎﻧﺒﻪ ﻣﻦ ﺑﺮﺧﻮردار اﺳﺖ و ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻴﺰﯼ ﮐﻪ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮش او را‬
‫ﺳﺮزﻧﺶ ﻣﯽﮐﻨﻢ )راﺳﺘﺶ ﺑﺎ ﮐﻤﯽ ﺣﺴﺎدت(‪ ،‬ﺣﺎﻟﺖ ﺳﺘﺎﻳﺶ اﻏﺮاقﺁﻣﻴﺰ و‬
‫ﮐﻮدﮐﺎﻧﻪاﯼ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﭘﻮﻧﺘﻮَن دارد‪ .‬اﻣﺎ ﺣﺘﯽ در اﻳﻦ دوﺳﺘﯽ هﻢ ﭼﻴﺰ‬
‫ﺗﺮﺣﻢاﻧﮕﻴﺰﯼ وﺟﻮد دارد‪ .‬وﻧﺴﺎن از ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻮدن ﺑﺎ او ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻣﯽﺷﻮد ﭼﻮن‬
‫ﺁنهﺎ درﺑﺎرﻩ ﻣﻮﺿﻮعهﺎﯼ ﻣﺘﻌﺪد ﻣﻮرد ﻋﻼﻗﻪﺷﺎن‪ ،‬از ﻓﻠﺴﻔﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﺎ‬
‫ﺳﻴﺎﺳﺖ و ﮐﺘﺎبهﺎﯼ ﻣﺨﺘﻠﻒ‪ ،‬ﺣﺮف ﻣﯽ زﻧﻨﺪ‪ .‬اﻓﮑﺎر ﻋﺠﻴﺐ و ﺗﺤﺮﻳﮏﺁﻣﻴﺰ‬
‫وﻧﺴﺎن ﺑﺮاﯼ ﭘﻮﻧﺘﻮَن ﺟﺎﻟﺐ اﺳﺖ‪ .‬ﭘﻮﻧﺘﻮَن ﺳﻌﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺷﺎﮔﺮدش را ﺗﺼﺤﻴﺢ‬
‫ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ او اﻟﻬﺎم ﺑﺪهﺪ و ﻧﻴﺰ ﺗﺸﻮﻳﻘﺶ ﮐﻨﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﮐﺎﻓﯽ اﺳﺖ ﭘﺎﯼ ﻧﻔﺮ ﺳﻮﻣﯽ هﻢ‬
‫ﺑﻪ ﻣﻴﺎن ﺑﻴﺎﻳﺪ ﺗﺎ وﻧﺴﺎن دﻟﺨﻮر ﺷﻮد‪ ،‬ﭼﺮا ﮐﻪ ﭘﻮﻧﺘﻮَن ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺟﻮر دﻳﮕﺮﯼ‬
‫ﻣﯽﺷﻮد‪ :‬ﺑﺎ ﺻﺪاﯼ ﺑﻠﻨﺪﺗﺮﯼ ﺣﺮف ﻣﯽزﻧﺪ و ﺳﻌﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺑﺎﻋﺚ ﺗﻔﺮﻳﺢ )ﺑﻪ‬
‫ﻧﻈﺮ وﻧﺴﺎن ﺗﻔﺮﻳﺢ ﺑﻴﺶ از ﺣﺪ ﻟﺰوم( ﺑﺸﻮد‪.‬‬
‫ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻣﺜﺎل‪ ،‬ﺁنهﺎ ﺗﻨﻬﺎ در ﮐﺎﻓﻪ ﻧﺸﺴﺘﻪاﻧﺪ و وﻧﺴﺎن ﻣﯽﭘﺮﺳﺪ‪» :‬ﺗﻮ درﺑﺎرﻩ‬
‫اﺗﻔﺎﻗﺎﺗﯽ ﮐﻪ در ﺳﻮﻣﺎﻟﯽ ﻣﯽاﻓﺘﺪ واﻗﻌًﺎ ﭼﯽ ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﯽ؟«‬
‫ﭘﻮﻧﺘﻮَن ﺑﺎ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﻓﺮاوان ﺑﺮاﯼ او درﺑﺎرﻩ ﺁﻓﺮﻳﻘﺎ ﺳﺨﻨﺮاﻧﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬وﻧﺴﺎن‬
‫در ﻣﻮاردﯼ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﺤﺚ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ و ﮔﺎهﯽ هﻢ ﺷﻮﺧﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ اﻣﺎ‬
‫ﻧﻪ ﺑﺮاﯼ ﺧﻮدﻧﻤﺎﻳﯽ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮاﯼ اﻳﻦ ﮐﻪ در ﻣﻴﺎن ﺁن ﮔﻔﺘﮕﻮﯼ ﺑﺴﻴﺎر ﺟﺪﯼ‪،‬‬
‫ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ اﻣﮑﺎن ﺗﻤﺪد اﻋﺼﺎب داﺷﺘﻪﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫در اﻳﻦ ﻣﻮﻗﻊ ﻣﺎﭼﻮ هﻢراﻩ ﺑﺎ ﻳﮏ ﻏﺮﻳﺒﻪ زﻳﺒﺎ وارد ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬وﻧﺴﺎن‬
‫ﻣﯽﺧﻮاهﺪ ﺑﺤﺚ را اداﻣﻪ دهﺪ‪» :‬اﻣﺎ ﺑﮕﻮ ﺑﺒﻴﻨﻢ ﭘﻮﻧﺘﻮَن ‪ ،‬ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽﮐﻨﯽ ﺷﺎﻳﺪ‬
‫اﺷﺘﺒﺎﻩ ﺑﺎﺷﻪ وﻗﺘﯽ ﻣﯽﮔﯽ ﮐﻪ‪ «...‬و ﺑﻪ اﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻧﻈﺮﯼ ﺟﺎﻟﺐ در ﻣﻮرد‬
‫ﺗﺌﻮرﯼهﺎﯼ دوﺳﺘﺶ اراﺋﻪ ﻣﯽدهﺪ‪.‬‬
‫ﭘﻮﻧﺘﻮَن ﻣﮑﺜﯽ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬او اﺳﺘﺎد ﻣﮑﺚهﺎﯼ ﻃﻮﻻﻧﯽ اﺳﺖ و ﻣﯽداﻧﺪ‬
‫ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺁدمهﺎﯼ ﺧﺠﺎﻟﺘﯽ از ﭼﻨﻴﻦ ﭼﻴﺰﯼ ﻣﯽﺗﺮﺳﻨﺪ و هﺮوﻗﺖ ﭘﺎﺳﺨﯽ‬
‫ﻧﺪارﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺣﺎﺷﻴﻪروﯼهﺎﯼ ﺧﺴﺘﻪ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﻣﯽﭘﺮدازﻧﺪ ﮐﻪ در ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺁنهﺎ را‬
‫ﻣﺴﺨﺮﻩ ﺟﻠﻮﻩ ﻣﯽدهﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﭘﻮﻧﺘﻮَن ﺑﻠﺪ اﺳﺖ ﺳﮑﻮت ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺁنﻗﺪر ﮐﻪ ﺣﺘﯽ‬
‫ﮐﻬﮑﺸﺎن راﻩ ﺷﻴﺮﯼ هﻢ ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺳﮑﻮﺗﺶ ﻗﺮار ﺑﮕﻴﺮد و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﭘﺎﺳﺦ‬
‫ﺑﻤﺎﻧﺪ‪ .‬او ﺑﯽﺁنﮐﻪ ﮐﻠﻤﻪاﯼ ﺑﻪزﺑﺎن ﺑﻴﺎورد ﺑﻪ وﻧﺴﺎن‪ ،‬ﮐﻪ ﻣﻌﻠﻮم ﻧﻴﺴﺖ از ﭼﻪ‬
‫رو ﺧﺠﺎﻟﺖزدﻩ ﻧﮕﺎهﺶ را ﺑﻪ ﭘﺎﻳﻴﻦ دوﺧﺘﻪ‪ ،‬ﻧﻈﺮﯼ ﻣﯽاﻧﺪازد و ﺑﻌﺪ ﺑﻪ زن‬
‫ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﻣﯽزﻧﺪ و ﺁنوﻗﺖ ﻣﺠﺪدًا ﻧﮕﺎهﺶ را ﺑﻪ ﻃﺮف وﻧﺴﺎن ﺑﺮ ﻣﯽﮔﺮداﻧﺪ‪:‬‬
‫ـ اﻳﻦهﻤﻪ ﻳﮏدﻧﺪﮔﯽ ﺗﻮ ﺑﺮاﯼ اﻳﻦ ﮐﻪ در ﺣﻀﻮر ﻳﻪ ﺧﺎﻧﻢ‪ ،‬ﻋﻘﺎﻳﺪ ﻓﻮقاﻟﻌﺎدﻩ‬
‫هﻮشﻣﻨﺪاﻧﻪ اراﺋﻪ ﮐﻨﯽ‪ ،‬ﻧﺸﻮن ﻣﻴﺪﻩ ﮐﻪ ﻟﻴﺒﻴﺪوﯼ ﺗﻮ اﺷﮑﺎﻟﯽ دارﻩ!‬
‫ﻟﺒﺨﻨﺪ اﺣﻤﻘﺎﻧﻪ و ﺁﺷﻨﺎﯼ ﻣﺎﭼﻮ در ﭼﻬﺮﻩاش ﭘﺨﺶ ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬زن زﻳﺒﺎ ﻧﮕﺎهﯽ‬
‫ﺣﺎﮐﯽ از ﺗﺤﻘﻴﺮ و ﺗﻤﺴﺨﺮ ﺑﻪ وﻧﺴﺎن ﻣﯽاﻧﺪازد‪ .‬وﻧﺴﺎن ﺳﺮخ ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬
‫رﻧﺠﻴﺪﻩ اﺳﺖ‪ .‬ﻳﮏ دوﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﺎ دﻗﻴﻘﻪاﯼ ﭘﻴﺶ ﺗﻤﺎم ﺗﻮﺟﻪ ﺧﻮد را ﺑﻪ او‬
‫ﻣﻌﻄﻮف ﮐﺮدﻩﺑﻮد ﺣﺎﻻ ﺣﺎﺿﺮ اﺳﺖ ﺑﺮاﯼ ﺧﻮشﺁﻳﻨﺪ ﻳﮏ ﺧﺎﻧﻢ او را‬
‫ﺑﺮﻧﺠﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫دوﺳﺘﺎن دﻳﮕﺮﯼ ﻣﯽﺁﻳﻨﺪ‪ ،‬ﻣﯽ ﻧﺸﻴﻨﻨﺪ و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻣﺎﭼﻮ ﭼﻨﺪ‬
‫داﺳﺘﺎن ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﯽﮐﻨﺪ؛ ﮔﻮژار ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﺗﺬﮐﺮ ﺧﺸﮏ‪ ،‬ﺳﻮاد ﮐﺘﺎﺑﯽ ﺧﻮد را ﺑﻪ‬
‫رخ ﻣﯽﮐﺸﺪ‪ ،‬ﭼﻨﺪ زن ﻗﻬﻘﻬﻪهﺎﯼ ﺑﻠﻨﺪ ﺳﺮ ﻣﯽدهﻨﺪ‪.‬‬
‫ﭘﻮﻧﺘﻮَن ﺳﺎﮐﺖ ﻧﺸﺴﺘﻪ و ﻣﻨﺘﻈﺮ اﺳﺖ و وﻗﺘﯽﮐﻪ اﺣﺴﺎس ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺳﮑﻮﺗﺶ ﺑﻪ‬
‫اﻧﺪازﻩ ﮐﺎﻓﯽ ﻃﻮل ﮐﺸﻴﺪﻩ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‪:‬‬
‫ـ دوﺳﺖ دﺧﺘﺮم هﻤﻪاش از ﻣﻦ ﻣﯽﺧﻮاد ﮐﻪ ﺧﺸﻦ ﺑﺎﺷﻢ!‬
‫ﺁخ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺧﻮب ﻣﯽداﻧﺪ ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﻮﻳﺪ‪ .‬ﺣﺘﯽ ﮐﺴﺎﻧﯽ هﻢ ﮐﻪ ﺳﺮ ﻣﻴﺰهﺎﯼ‬
‫ﻣﺠﺎور ﻧﺸﺴﺘﻪاﻧﺪ ﺳﺎﮐﺖ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ و ﮔﻮش ﻣﯽدهﻨﺪ و ﺁدم اﺣﺴﺎس ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫ﺧﻨﺪﻩ ﺑﯽﺻﺒﺮاﻧﻪ در ﻓﻀﺎ ﻣﻌﻠﻖ اﺳﺖ‪ .‬ﺁﺧﺮ ﻣﮕﺮ ﮐﺠﺎﯼ اﻳﻦ ﺣﺮف ﮐﻪ دوﺳﺖ‬
‫دﺧﺘﺮش از او ﻣﯽﺧﻮاهﺪ ﺧﺸﻦ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬اﻳﻦﻗﺪر ﺟﺎﻟﺐ اﺳﺖ؟‬
‫هﻤﻪﯼ اﻳﻦهﺎ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﺻﺪاﯼ ﺟﺎدوﻳﯽ ﭘﻮﻧﺘﻮَن اﺳﺖ‪ .‬وﻧﺴﺎن ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ‬
‫ﺣﺴﺎدت ﻧﮑﻨﺪ‪ ،‬ﺁﺧﺮ ﺻﺪاﯼ او در ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ ﺻﺪاﯼ ﭘﻮﻧﺘﻮَن ﻣﺜﻞ ﺳﻮت‬
‫ﮐﺸﻴﺪن ﻓﻠﻮت ﺣﻘﻴﺮﯼ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻤﺎم ﺗﻼش ﺧﻮد را ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻳﮏ‬
‫وﻳﻮﻟﻮﻧﺴﻞ رﻗﺎﺑﺖ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﭘﻮﻧﺘﻮَن ﺁرام ﺣﺮف ﻣﯽزﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺪون ﺁنﮐﻪ ﺑﻪ ﺣﻨﺠﺮﻩاش‬
‫ﻓﺸﺎر ﺑﻴﺎورد‪ .‬ﺑﺎ وﺟﻮد اﻳﻦ ﺻﺪاﻳﺶ ﺗﻤﺎم ﺳﺎﻟﻦ را ﭘﺮ ﻣﯽﮐﻨﺪ و دﻳﮕﺮ‬
‫هﻴﭻﮐﺲ از ﺑﺎﻗﯽ ﺳﺮوﺻﺪاهﺎ ﭼﻴﺰﯼ ﻧﻤﯽﺷﻨﻮد‪.‬‬
‫ﭘﻮﻧﺘ َﻮن در اداﻣﻪ ﺻﺤﺒﺘﺶ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‪:‬‬
‫ـ ﺧﺸﻦ ﺑﺎﺷﻢ‪ ....‬ﻣﻦ ﻧﻤﯽﺗﻮﻧﻢ‪ .‬ﻣﻦ ﺧﺸﻦ ﻧﻴﺴﺘﻢ‪ .‬ﺑﺎﻣﻼﺣﻈﻪﺗﺮ از اوﻧﻢ ﮐﻪ ﺑﺘﻮﻧﻢ‬
‫ﺧﺸﻦ ﺑﺎﺷﻢ!‬
‫ﺧﻨﺪﻩ هﻢﭼﻨﺎن در ﻓﻀﺎ ﻣﻌﻠﻖ اﺳﺖ و ﭘﻮﻧﺘﻮَن ﺑﺮاﯼ ﺁنﮐﻪ ﺧﻮب اﺣﺴﺎﺳﺶ‬
‫ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻣﮑﺚ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‪:‬‬
‫»ﮔﺎهﯽ ﻳﻪ دﺧﺘﺮ ﺧﺎﻧﻢ ﻣﺎﺷﻴﻦﻧﻮﻳﺲ ﺑﻪ ﺧﻮﻧﻪ ﻣﻦ ﻣﯽﺁد‪ .‬ﻳﻪ روز ﻣﻦ‬
‫هﻤﻴﻦﻃﻮر ﮐﻪ داﺷﺘﻢ ﺑﺮاش دﻳﮑﺘﻪ ﻣﯽﮐﺮدم‪ ،‬ﻣﻮهﺎش رو ﮔﺮﻓﺘﻢ و ﮐﺸﻴﺪم و‬
‫ﻼ هﻢ ﻣﻨﻈﻮر ﺑﺪﯼ ﻧﺪاﺷﺘﻢ‪ ،‬وﻟﯽ در ﻧﻴﻤﻪ راﻩ‬ ‫اوﻧﻮ از ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮدم‪ .‬اﺻ ً‬
‫رﺧﺘﺨﻮاب وﻟﺶ ﮐﺮدم و ﺑﻪ ﺧﻨﺪﻩ اﻓﺘﺎدم‪ .‬اوﻩ! ﻋﺠﺐ ﺣﻤﺎﻗﺘﯽ! ﮐﺴﯽ ﮐﻪ‬
‫دوﺳﺖ داﺷﺖ ﻣﻦ ﺧﺸﻦ رﻓﺘﺎر ﮐﻨﻢ ﺷﻤﺎ ﻧﺒﻮدﻳﺪ! اوﻩ! ﻣﺎدﻣﻮازل‪ ،‬ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ!‬
‫ﻣﻌﺬرت ﻣﯽﺧﻮام!«‪.‬‬
‫ﺗﻤﺎم ﺣﺎﺿﺮﻳﻦ در ﮐﺎﻓﻪ دارﻧﺪ ﻣﯽﺧﻨﺪﻧﺪ‪ .‬ﺣﺘﯽ وﻧﺴﺎن هﻢ‪ ،‬ﮐﻪ دوﺑﺎرﻩ اﺣﺴﺎس‬
‫ﻣﯽﮐﻨﺪ اﺳﺘﺎدش را دوﺳﺖ دارد‪ ،‬در ﺣﺎل ﺧﻨﺪﻳﺪن اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪٨‬‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫اﻣﺎ روز ﺑﻌﺪ وﻧﺴﺎن ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﺳﺮزﻧﺶﺁﻣﻴﺰ ﺑﻪ ﭘﻮﻧﺘﻮَن ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫ـ ﺗﻮ ﻧﻪﻓﻘﻂ ﻧﻈﺮﻳﻪﭘﺮداز ﺑﺰرگ رﻗﺎصهﺎ هﺴﺘﯽ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﺧﻮدت هﻢ رﻗﺎص‬
‫ﺑﺰرﮔﯽ هﺴﺘﯽ!‬
‫ﭘﻮﻧﺘﻮَن ﺑﺎ ﮐﻤﯽ دﻟﺨﻮرﯼ ﺟﻮاب داد‪:‬‬
‫ـ ﺗﻮ دارﯼ ﻣﻔﺎهﻴﻢ رو ﺑﺎهﻢ ﻗﺎﻃﯽ ﻣﯽﮐﻨﯽ‪.‬‬
‫وﻧﺴﺎن ﮔﻔﺖ‪» :‬هﻤﻴﺸﻪ وﻗﺘﯽ ﻣﻦوﺗﻮ ﺑﺎ هﻢ هﺴﺘﻴﻢ و ﮐﺲ دﻳﮕﺮﯼ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻣﻠﺤﻖ‬
‫ﻣﯽﺷﻪ ﻳﮑﻬﻮ ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ در اون هﺴﺘﻴﻢ ﺑﻪ دو ﺑﺨﺶ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻣﯽﺷﻪ‪ .‬ﻣﻦ و‬
‫اون ﺗﺎزﻩوارد روﯼ ﺻﻨﺪﻟﯽهﺎﯼ ﺗﻤﺎﺷﺎﮔﺮان ﻣﯽﺷﻴﻨﻴﻢ و ﺗﻮ هﻢ روﯼ ﺻﺤﻨﻪ‬
‫ﺷﺮوع ﺑﻪ رﻗﺼﻴﺪن ﻣﯽﮐﻨﯽ‪«.‬‬
‫ـ هﻤﻮن ﺟﻮر ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ دارﯼ ﻣﻔﺎهﻴﻢ رو ﺑﺎ هﻢ ﻗﺎﻃﯽ ﻣﯽﮐﻨﯽ‪ .‬اﺻﻄﻼح‬
‫رﻗﺎص ﻓﻘﻂ و ﻓﻘﻂ ﺑﺮاﯼ اﻓﺮادﯼ ﮐﻪ دوﺳﺖ دارن ﺧﻮدﺷﻮﻧﻮ در »ﻣﻼء ﻋﺎم«‬
‫ﺑﻪ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﺑﺬارن اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﻣﯽﺷﻪ و ﻣﻦ از »ﻣﻼء ﻋﺎم« ﺑﻴﺰارم‪.‬‬
‫ـ دﻳﺮوز ﺗﻮ در ﺣﻀﻮر اون زن درﺳﺖ هﻤﻮن ﺟﻮر رﻓﺘﺎر ﮐﺮدﯼ ﮐﻪ ﺑﺮﮎ‬
‫در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻓﻴﻠﻢﺑﺮدار ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن‪ .‬ﺗﻮ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺘﯽ ﺗﻤﺎم ﺗﻮﺟﻪ اوﻧﻮ ﺑﻪ ﺧﻮدت‬
‫ﺟﻠﺐ ﮐﻨﯽ‪ .‬ﺗﻮ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺘﯽ ﻧﺸﻮن ﺑﺪﯼ ﮐﻪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ و ﺑﺎهﻮشﺗﺮﻳﻦ هﺴﺘﯽ و‬
‫در ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﻪ ﻣﺒﺘﺬلﺗﺮﻳﻦ ﺟﻮدوﯼ ﻧﻤﺎﻳﺸﯽ ﻣﺘﻮﺳﻞ ﺷﺪﯼ‪.‬‬
‫ـ ﺟﻮدوﯼ ﻧﻤﺎﻳﺸﯽ ﺷﺎﻳﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺟﻮدوﯼ اﺧﻼﻗﯽ ﻧﻪ! و درﺳﺖ ﺑﻪ هﻤﻴﻦ ﺟﻬﺘﻪ‬
‫ﮐﻪ ﺗﻮ اﺷﺘﺒﺎﻩ ﻣﯽﮐﻨﯽ وﻗﺘﯽ ﻣﯽﮔﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ هﻢ رﻗﺎص هﺴﺘﻢ‪ .‬رﻗﺎص ﻣﯽﺧﻮاد‬
‫ﻼ ﺑﺮﻋﮑﺲ‪ ،‬ﻣﯽﺧﻮاﺳﺘﻢ‬‫اﺧﻼﻗﯽﺗﺮ از ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ ﺑﺎﺷﻪ در ﺻﻮرﺗﯽﮐﻪ ﻣﻦ ﮐﺎﻣ ً‬
‫ﺑﺪﺗﺮ از ﺗﻮ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺑﻴﺎم‪.‬‬
‫ـ رﻗﺎص ﺑﻪ اﻳﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﯽﺧﻮاد اﺧﻼﻗﯽﺗﺮ از دﻳﮕﺮان ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺑﻴﺎد ﮐﻪ‬
‫اﮐﺜﺮﻳﺖ ﺗﻤﺎﺷﺎﮔﺮاﻧﺶ ﺧﺎم هﺴﺘﻦ و ژﺳﺖهﺎﯼ اﺧﻼﻗﯽ ﺑﻪ ﻧﻈﺮﺷﻮن زﻳﺒﺎ‬
‫ﻣﯽﺁد‪ .‬اﻣﺎ اﻳﻦ ﺟﻤﻊ ﮐﻮﭼﮏ ﺗﻤﺎﺷﺎﮔﺮان ﻣﺎ‪ ،‬ﺳﺮﮐﺶاﻧﺪ‪ ،‬ﺧﺎﻃﯽ و ﺿﺪاﺧﻼق‬
‫هﺴﺘﻦ‪ .‬ﺗﻮ ﺟﻮدوﯼ ﺿﺪاﺧﻼﻗﯽ رو ﻋﻠﻴﻪ ﻣﻦ ﺑﻪﮐﺎر ﺑﺮدﯼ و اﻳﻦ ﺑﻪ هﻴﭻ وﺟﻪ‬
‫ﻧﻔﯽ ﻧﻤﯽﮐﻨﻪ ﮐﻪ ﺗﻮ هﻢ در ﺑﺎﻃﻦ ﻳﻪ رﻗﺎص هﺴﺘﯽ‪.‬‬
‫ﭘﻮﻧﺘﻮَن ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻟﺤﻨﺶ را ﻋﻮض ﮐﺮد و ﺧﻴﻠﯽ ﺻﺎدﻗﺎﻧﻪ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫ـ وﻧﺴﺎن‪ ،‬اﮔﻪ ﺗﻮ رو رﻧﺠﻮﻧﺪم ﻣﻌﺬرت ﻣﯽﺧﻮام!‬

‫وﻧﺴﺎن ﮐﻪ از ﻋﺬرﺧﻮاهﯽ ﭘﻮﻧﺘﻮَن ﺟﺎ ﺧﻮردﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫ـ ﻻزم ﻧﻴﺴﺖ از ﻣﻦ ﻣﻌﺬرت ﺑﺨﻮاﯼ‪ ،‬ﻣﯽدوﻧﻢ ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺘﯽ ﺷﻮﺧﯽ ﮐﻨﯽ‪.‬‬
‫اﻳﻦ ﮐﻪ ﺁنهﺎ در ﮐﺎﻓﻪ ﮔﺎﺳﮑﻮن ﺟﻤﻊ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ ﺗﺼﺎدﻓﯽ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬از ﻣﻴﺎن‬
‫ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن ﻣﺤﺎﻓﻆ ﺁنهﺎ‪ d'Artanian* ،‬ﺑﺰرگﺗﺮﻳﻦﺷﺎن اﺳﺖ‪ :‬ﻓﺮﺷﺘﻪ‬
‫ﻣﺤﺎﻓﻆ دوﺳﺘﯽ‪ ،‬و دوﺳﺘﯽ ﺗﻨﻬﺎ ارزﺷﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮاﯼ ﺁنهﺎ ﻣﻘﺪس اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﭘﻮﻧﺘﻮَن در اداﻣﻪ ﺻﺤﺒﺘﺶ ﮔﻔﺖ‪» :‬اﮔﺮ ﺧﻴﻠﯽ ﮐﻠﯽ در ﻧﻈﺮ ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ )و در‬
‫ﻼ ﺣﻖ دارﯼ( هﻤﻪ ﻣﺎ در درون ﺧﻮد ﻳﻪ رﻗﺎص دارﻳﻢ‪ .‬ﻣﻦ‬ ‫اﻳﻦ ﻣﻮرد ﺗﻮ ﮐﺎﻣ ً‬
‫ﻼ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﮐﻪ وﻗﺘﯽ ﺑﺎ زﻧﯽ ﺑﺮﺧﻮرد ﻣﯽﮐﻨﻢ‪ ،‬دﻩﺑﺮاﺑﺮ ﺑﻴﺶﺗﺮ از‬
‫ﮐﺎﻣ ً‬
‫دﻳﮕﺮان رﻗﺎص هﺴﺘﻢ‪ .‬ﭼﮑﺎر ﻣﯽﺗﻮﻧﻢ ﺑﮑﻨﻢ؟ دﺳﺖ ﺧﻮدم ﻧﻴﺴﺖ!«‪.‬‬
‫وﻧﺴﺎن دوﺳﺘﺎﻧﻪ ﺧﻨﺪﻳﺪ و ﺑﻴﺶاز ﭘﻴﺶ ﻣﻨﻘﻠﺐ ﺷﺪ‪ .‬ﭘﻮﻧﺘﻮَن ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﺁﺷﺘﯽﺟﻮﻳﺎﻧﻪ‬
‫اداﻣﻪ داد‪:‬‬
‫ـ ﺑﻪ هﺮ ﺣﺎل اﮔﻪ ﻣﻦ‪ ،‬اون ﺟﻮر ﮐﻪ ﺗﻮ ﮔﻔﺘﯽ‪ ،‬ﺑﺰرگﺗﺮﻳﻦ ﻧﻈﺮﻳﻪﭘﺮداز‬
‫رﻗﺎصهﺎ هﺴﺘﻢ‪ ،‬ﻻﺑﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻦ و اونهﺎ ﮐﻤﺎﺑﻴﺶ ﭼﻴﺰ ﻣﺸﺘﺮﮐﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ‪.‬‬
‫وﺟﻮﻩ ﻣﺸﺘﺮﮎ ﻻزم هﺴﺘﻦ ﺗﺎ ﻣﻦ ﺑﺘﻮﻧﻢ اونهﺎ رو درﮎ ﮐﻨﻢ‪ .‬ﺑﻠﻪ وﻧﺴﺎن‪ ،‬ﻣﻦ‬
‫ﺑﻪ ﺗﻮ در اﻳﻦ ﺧﺼﻮص ﺣﻖ ﻣﯽدم‪.‬‬
‫ﺻﺤﺒﺖ ﺑﻪ اﻳﻦﺟﺎ ﮐﻪ رﺳﻴﺪ ﭘﻮﻧﺘ َﻮن دوﺑﺎرﻩ ﻧﻈﺮﻳﻪﭘﺮداز ﺷﺪ‪:‬‬
‫ـ اﻣﺎ ﻓﻘﻂ »ﮐﻤﺎﺑﻴﺶ«! ﭼﻮن ﺑﺎ اون ﻣﻔﻬﻮم دﻗﻴﻘﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ از اﺻﻄﻼح رﻗﺎص‬
‫در ﻧﻈﺮ دارم‪ ،‬وﺟﻮﻩ ﺗﺸﺎﺑﻪ ﻣﻦ و ﻳﻪ رﻗﺎص ﭼﻨﺪان زﻳﺎد ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ‬
‫ﺑﻪاﺣﺘﻤﺎل ﻗﺮﻳﺐ ﺑﻪ ﻳﻘﻴﻦ‪ ،‬ﻳﻪ رﻗﺎص واﻗﻌﯽ‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﻣﺜﻞ ﺑﺮﮎ ﻳﺎ دوﺑﺮﮎ‪ ،‬در‬
‫ﻼ ﺣﺘﯽ‬ ‫ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻳﻪ زن هﻴﭻ ﻣﻴﻠﯽ ﺑﻪ ﺧﻮدﻧﻤﺎﻳﯽ ﻳﺎ اﻏﻮاﮔﺮﯼ ﻧﺸﻮن ﻧﻤﯽدﻩ‪ .‬اﺻ ً‬
‫ﻓﮑﺮش رو هﻢ ﻧﻤﯽﮐﻨﻪ ﮐﻪ داﺳﺘﺎﻧﯽ درﺑﺎرﻩ ﻳﻪ دﺧﺘﺮﺧﺎﻧﻢ ﻣﺎﺷﻴﻦﻧﻮﻳﺲ ﻧﻘﻞ‬
‫ﮐﻨﻪ ﮐﻪ ﻣﻮهﺎش رو ﮐﺸﻴﺪﻩ و ﺑﻪ ﻃﺮف رﺧﺘﺨﻮاب ﺑﺮدﻩ‪ ،‬ﭼﻮن اوﻧﻮ ﺑﺎ ﻳﮑﯽ‬
‫دﻳﮕﻪ ﻋﻮﺿﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻩ‪ ،‬ﺁﺧﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎﮔﺮاﻧﯽ ﮐﻪ اون ﻗﺼﺪ اﻏﻮاﺷﻮﻧﻮ دارﻩ‪،‬‬
‫ﭼﻨﺪ زن واﻗﻌﯽ و ﻗﺎﺑﻞ رؤﻳﺖ ﻧﻴﺴﺘﻦ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﻳﻪ ﺗﻮدﻩ ﻧﺎﻣﺮﺋﯽ هﺴﺘﻦ!‬
‫ﻣﯽﺷﻨﻮﯼ! در ﻣﻮرد ﻧﻈﺮﻳﻪ رﻗﺎصهﺎ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻣﻬﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻮﺟﻪ ﮐﺮد‬
‫ﮐﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎﭼﻴﺎن رﻗﺎص هﻤﻴﺸﻪ ﻧﺎﻣﺮﺋﯽ هﺴﺘﻦ‪ .‬درﺳﺖ هﻤﻴﻦ ﻧﮑﺘﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ در‬
‫ﻣﻮرد اﻳﻦ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﺑﻪاﻧﺪازﻩ ﺣﻴﺮتاﻧﮕﻴﺰﯼ ﻣﺪرﻧﻪ‪ .‬رﻗﺎص ﺧﻮدش رو ﻧﻪ‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﻦ ﻳﺎ ﺗﻮ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺗﻤﺎم ﺟﻬﺎﻧﻴﺎن ﺑﻪ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﻣﯽذارﻩ و ﺗﻤﺎم‬
‫ﺟﻬﺎﻧﻴﺎن ﻳﻌﻨﯽ ﭼﻪ؟ ﺑﯽﻧﻬﺎﻳﺘﯽ ﻓﺎﻗﺪ ﭼﻬﺮﻩ! ﻳﮏ ﺗﺠﺮﻳﺪ!«‪.‬‬
‫در ﻣﻴﺎن ﮔﻔﺘﮕﻮ ﮔﻮژار ﺑﺎ هﻤﺮاهﯽ ﻣﺎﭼﻮ وارد ﺷﺪ‪ .‬ﻣﺎﭼﻮ ﺑﻪﻣﺤﺾ ورود‬
‫رو ﺑﻪ وﻧﺴﺎن ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫ـ ﺗﻮ ﮔﻔﺘﻪﺑﻮدﯼ ﮐﻪ ﻗﺼﺪ دارﯼ در ﺳﻤﻴﻨﺎر ﺣﺸﺮﻩﺷﻨﺎﺳﯽ ﺷﺮﮐﺖ ﮐﻨﯽ‪ .‬ﺑﺮات‬
‫ﺧﺒﺮﯼ دارم! ﺑﺮﮎ هﻢ ﻗﺮارﻩ اونﺟﺎ ﺑﺎﺷﻪ‪.‬‬
‫ﭘﻮﻧﺘﻮَن ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫ـ ﺑﺎزم اون؟! اون ﮐﻪ هﻤﻪﺟﺎ ﺳﺮوﮐﻠﻪاش ﭘﻴﺪا ﻣﯽﺷﻪ!‬
‫وﻧﺴﺎن ﭘﺮﺳﻴﺪ‪» :‬اون دﻳﮕﻪ ﺑﺮاﯼ ﭼﯽ ﻣﯽﺁد اونﺟﺎ؟«‬
‫و ﻣﺎﭼﻮ ﺟﻮاب داد‪» :‬ﺗﻮ ﮐﻪ ﺧﻮدت ﺣﺸﺮﻩﺷﻨﺎس هﺴﺘﯽ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪوﻧﯽ ﭼﺮا!«‪.‬‬
‫ﮔﻮژار ﮔﻔﺖ‪» :‬اون ﻣﻮﻗﻊ ﮐﻪ هﻨﻮز داﻧﺸﺠﻮ ﺑﻮد‪ ،‬ﻳﻪ ﺳﺎل هﻢ ﺗﻮﯼ داﻧﺸﮑﺪﻩ‬
‫ﺣﺸﺮﻩﺷﻨﺎﺳﯽ درس ﺧﻮﻧﺪﻩﺑﻮد‪ .‬ﻗﺮارﻩ ﺗﻮﯼ اﻳﻦ ﺳﻤﻴﻨﺎر ﺑﻬﺶ ﻋﻨﻮان‬
‫ﺣﺸﺮﻩﺷﻨﺎس اﻓﺘﺨﺎرﯼ ﺑﺪﻳﻢ!«‬
‫ﭘﻮﻧﺘﻮَن ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺎ هﻢ ﺑﻴﺎﻳﻴﻢ و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رو ﺑﻪهﻢ ﺑﺰﻧﻴﻢ‪ ،«.‬ﺑﻌﺪ رو ﺑﻪ‬
‫وﻧﺴﺎن ﮐﺮد و اﻓﺰود‪» :‬ﺗﻮ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺎ رو ﻗﺎﭼﺎﻗﯽ ﺑﺒﺮﯼ اونﺟﺎ!«‬
‫ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ‬
‫ــــ‬
‫‪*-‬ﻳﮑﯽ از ﺳﻪ ﺗﻔﻨﮕﺪار‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫‪٩‬‬
‫ورا دﻳﮕﺮ ﺧﻮاب اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻦ ﭘﻨﺠﺮﻩ رو ﺑﻪ ﭘﺎرﮎ را ﺑﺎز ﻣﯽﮐﻨﻢ و ﺑﻪ ﻗﺪمزدن‬
‫ﺷﺒﺎﻧﻪ ﻣﺎدام »ت« ﺑﺎ ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﺟﻮان در ﺑﻴﺮون ﻗﺼﺮ ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﻢ‪ .‬ﺷﺒﯽ‬
‫ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﺸﺪﻧﯽ ﮐﻪ از ﺳﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﻣﯽ ﺷﺪ‪:‬‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫ﻣﺮﺣﻠﻪ اول ‪:‬ﺁنهﺎ ﺑﺎزوﺑﻪﺑﺎزو ﻗﺪم ﻣﯽ زﻧﻨﺪ‪ .‬ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻧﻴﻤﮑﺘﯽ ﭘﻴﺪا‬
‫ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و ﻣﯽﻧﺸﻴﻨﻨﺪ‪ .‬هﻨﻮز ﺑﺎزو در ﺑﺎزوﯼ هﻢ دارﻧﺪ و ﮔﻔﺘﮕﻮ را اداﻣﻪ‬
‫ﻣﯽدهﻨﺪ‪ .‬ﻣﻬﺘﺎب اﺳﺖ‪ .‬اﻣﺘﺪاد ﭘﺎرﮎ ﺑﻪﺗﺪرﻳﺞ ﺑﻪ ﮐﻨﺎرﻩ رود ﺳﻦ ﻣﻨﺘﻬﯽ‬
‫ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﺻﺪاﯼ ﺷﺮﺷﺮ اﻣﻮاج ﺑﺎ ﺻﺪاﯼ ﭘﭻﭘﭽﻪ درﺧﺘﺎن درهﻢ ﻣﯽﺁﻣﻴﺰد‪.‬‬
‫ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻪاﯼ از ﮔﻔﺖوﮔﻮﯼ ﺁندو ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻨﻴﻢ‪:‬‬
‫ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﺑﻮﺳﻪاﯼ ﻣﯽﺧﻮاهﺪ‪ .‬ﻣﺎدام »ت« ﭘﺎﺳﺦ ﻣﯽدهﺪ‪» :‬ﻣﺨﺎﻟﻔﺘﯽ ﻧﺪارم‪ .‬اﮔﺮ‬
‫ﺑﮕﻮﻳﻢ ﻧﻪ‪ ،‬ﺧﻮدﺗﺎن را ﺧﻴﻠﯽ ﺧﻮاهﻴﺪ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺧﻮدﭘﺴﻨﺪﯼﺗﺎن ﺑﺎﻋﺚ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ‬
‫ﺗﺼﻮر ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ از ﺷﻤﺎ ﻣﯽﺗﺮﺳﻢ‪.«.‬‬
‫ﺗﻤﺎم ﺁنﭼﻪ ﻣﺎدام »ت« ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ ﻣﺤﺼﻮل ﻳﮏ هﻨﺮ اﺳﺖ‪ :‬هﻨﺮ ﻣﮑﺎﻟﻤﻪ‪.‬‬
‫هﻨﺮﯼ ﮐﻪ ﺗﻤﺎم ﺣﺮﮐﺎت را ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﺗﻤﺎم ﺁنﭼﻪ را ﮐﻪ ﻣﯽﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺘﻪ‬
‫ﻼ اﻳﻦﺑﺎر او ﻣﯽﮔﺬارد ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﺑﻮﺳﻪاﯼ را ﮐﻪ‬‫ﺷﻮد ﭘﻴﺸﺎﭘﻴﺶ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﻣﺜ ً‬
‫ﻃﻠﺐ ﮐﺮدﻩ ﺑﮕﻴﺮد‪ ،‬اﻣﺎ اﺑﺘﺪا اﻳﻦ ﺣﻖ را از او ﺳﻠﺐ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ وﯼ ﺑﺨﻮاهﺪ‬
‫ﺑﻮﺳﻪ را ﺑﻪ دﻟﺨﻮاﻩ ﺧﻮد ﺗﻌﺒﻴﺮ ﮐﻨﺪ‪ :‬اﮔﺮ او ﺑﻪ ﺟﻮان اﺟﺎزﻩ ﻣﯽ دهﺪ وﯼ را‬
‫ﺑﺒﻮﺳﺪ ﺑﺮاﯼ اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻤﯽﺧﻮاهﺪ ﺑﻪ ﻏﺮور او ﻟﻄﻤﻪ ﺑﺰﻧﺪ‪.‬‬
‫وﻗﺘﯽ زن ﺑﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺎزﯼ زﻳﺮﮐﺎﻧﻪاﯼ‪ ،‬ﻳﮏ ﺑﻮﺳﻪ را ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﻧﻤﺎﻳﺸﯽ از‬
‫ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬دﻳﮕﺮ ﺑﺮاﯼ هﻤﻪ و از ﺟﻤﻠﻪ ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﺟﻮان ﻣﻌﻠﻮم اﺳﺖ ﮐﻪ‬
‫ﻣﻮﺿﻮع از ﭼﻪ ﻗﺮار اﺳﺖ‪ .‬اﻣﺎ او ﺑﻪهﺮﺣﺎل ﺑﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﮔﻔﺘﻪهﺎ را ﺟﺪﯼ ﺗﻠﻘﯽ‬
‫ﮐﻨﺪ ﭼﻮن ﺁنهﺎ ﺑﺨﺶهﺎﻳﯽ از ﻳﮏ ﻓﮑﺮ هﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺧﻮد ﻓﮑﺮ دﻳﮕﺮﯼ را‬
‫ﺑﻪﻋﻨﻮان ﭘﺎﺳﺦ ﻃﻠﺐ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻳﮏ ﻣﮑﺎﻟﻤﻪ‪ ،‬هﺪر دادن زﻣﺎن ﻧﻴﺴﺖ‪،‬‬
‫ﺑﺮﻋﮑﺲ ﻣﮑﺎﻟﻤﻪ زﻣﺎن را ﺷﮑﻞ ﻣﯽدهﺪ‪ ،‬هﺪاﻳﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﻗﻮاﻧﻴﻦ ﺧﻮد را‪،‬‬
‫ﮐﻪ ﻣﯽﺑﺎﻳﺴﺖ ﻣﻮرد اﺣﺘﺮام ﻗﺮار ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ‪ ،‬ﺗﺤﻤﻴﻞ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫در ﭘﺎﻳﺎن ﻣﺮﺣﻠﻪ اول ﺷﺐﺷﺎن‪ ،‬ﺑﻮﺳﻪاﯼ ﮐﻪ او اﺟﺎزﻩاش را ﺑﻪ ﺷﻮاﻟﻴﻪ‬
‫دادﻩﺑﻮد ﺗﺎ ﻣﺒﺎدا او ﺧﻴﻠﯽ ﺧﻮدش را ﺑﮕﻴﺮد‪ ،‬ﺑﻪ ﺑﻮﺳﻪ دﻳﮕﺮﯼ ﻣﻨﺠﺮ ﺷﺪ ‪...‬‬
‫»ﺑﻮﺳﻪهﺎ ﺣﺮفهﺎ را ﭘﺲزدﻧﺪ و ﺟﺎﯼ ﺁنهﺎ را ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪.«...‬‬
‫ﻧﺎﮔﻬﺎن زن ﺑﻪﻗﺼﺪ ﺑﺎزﮔﺸﺖ از ﺟﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬
‫ﭼﻪ ﺻﺤﻨﻪﮔﺮداﻧﯽاﯼ! ﭘﺲاز ﺁن ﺳﺮدرﮔﻤﯽ اوﻟﻴﻪ ﺣﻮاس‪ ،‬ﺣﺮﮐﺘﯽ ﻻزم ﺑﻮد‬
‫ﺗﺎ ﻧﺸﺎن دهﺪ ﮐﻪ هﻨﻮز زﻣﺎن ﮐﺎمﺟﻮﻳﯽ ﻓﺮا ﻧﺮﺳﻴﺪﻩاﺳﺖ‪ .‬ﻗﻴﻤﺖ را ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﻻﺗﺮ‬
‫ﺑﺮد ﺗﺎ ﺗﻘﺎﺿﺎ هﻢ ﺑﻴﺶﺗﺮ ﺷﻮد!‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫در اﻳﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻳﮏ ﺣﺎدﺛﻪ ﮐﻮﭼﮏ‪ ،‬ﻳﮏ هﻴﺠﺎن و ﻧﻮﻋﯽ اﻧﺘﻈﺎر ﻣﺒﻬﻢ ﻻزم‬
‫اﺳﺖ‪ .‬در راﻩ ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﻗﺼﺮ‪ ،‬ﻣﺎدام »ت« واﻧﻤﻮد ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﭘﺮﻳﺸﺎنﺣﺎل‬
‫اﺳﺖ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ او ﺧﻮب ﻣﯽداﻧﺪ در ﭘﺎﻳﺎن ﮐﺎر‪ ،‬ﻗﺪرت ﺁن را ﺧﻮاهﺪ داﺷﺖ ﮐﻪ‬
‫ﺟﺮﻳﺎن را ﻋﻮض ﮐﻨﺪ و دﻳﺪار را ﻃﻮﻻﻧﯽﺗﺮ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﻳﮏ ﻋﺒﺎرت ﻻزم‬
‫اﺳﺖ ﮐﻪ در هﻨﺮ ﺳﺨﻦﮔﻮﻳﯽ ﺑﺎ ﭘﻴﺸﻴﻨﻪ ﭼﻨﺪﺻﺪ ﺳﺎﻟﻪ‪ ،‬ﻧﻤﻮﻧﻪهﺎﯼ ﻓﺮاواﻧﯽ از‬
‫ﺁن ﭘﻴﺪا ﻣﯽﺷﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪدﻟﻴﻞ ﻳﮏﺟﻮر ﻋﺪم ﺗﻤﺮﮐﺰ‪ ،‬ﻳﺎ ﻓﻘﺪان ﭘﻴﺶﺑﻴﻨﯽ ﻧﺸﺪﻩ‬
‫اﻟﻬﺎم‪ ،‬او ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺣﺘﯽ ﻳﮏ ﻧﻤﻮﻧﻪ را ﺑﻪﻳﺎد ﺑﻴﺎورد‪ .‬ﻣﺜﻞ هﻨﺮﭘﻴﺸﻪاﯼ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺣﺮفهﺎﻳﺶ ﻳﺎدش رﻓﺘﻪﺑﺎﺷﺪ‪ .‬واﻗﻌﻴﺖ اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ او ﺑﺎﻳﺪ ﻧﻘﺶ‬
‫ﺧﻮد را از ﺑﺮ ﻣﯽﺑﻮد‪ .‬ﺁن زﻣﺎن ﻣﺜﻞ اﻣﺮوز ﻧﺒﻮد ﮐﻪ ﻳﮏ زن ﺟﻮان ﺑﺘﻮاﻧﺪ‬
‫ﺑﮕﻮﻳﺪ‪» :‬ﺗﻮ ﻣﯽﺧﻮاهﯽ‪ ،‬ﻣﻦ هﻢ ﻣﯽﺧﻮاهﻢ‪ ،‬ﭘﺲ ﺑﻴﺎ وﻗﺖ را از دﺳﺖ‬
‫ﻧﺪهﻴﻢ!« ﺑﺮاﯼ ﺁن دو ﭼﻨﻴﻦ رﮎﮔﻮﻳﯽاﯼ‪ ،‬ﻓﺮاﺳﻮﯼ ﻳﮏ ﻣﺎﻧﻊ ﻗﺮارداﺷﺖ ﮐﻪ‬
‫ﻋﺒﻮر از ﺁن ﻣﺎﻧﻊ )ﻋﻠﯽرﻏﻢ ﺗﻤﺎم ﺑﺎورهﺎﯼ ﻣﺘﺪاول در زﻣﻴﻨﻪ ﻋﻴﺶ و‬
‫ﺧﻮﺷﯽ( ﻧﺎﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺎل اﮔﺮ هﻴﭻﻳﮏ از ﺁندو ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻪ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺑﻬﺎﻧﻪاﯼ‬
‫ﺑﺮاﯼ اداﻣﻪ ﮔﺮدش ﻧﺸﻮﻧﺪ‪ ،‬ﻣﻨﻄﻖ ﺳﺎدﻩ ﺳﮑﻮﺗﺸﺎن ﺁنهﺎ را ﻣﺠﺒﻮر ﺧﻮاهﺪ‬
‫ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﻗﺼﺮ داﺧﻞ ﺷﻮﻧﺪ و از هﻢ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺁنهﺎ هﺮﻗﺪر ﺑﺎ‬
‫وﺿﻮح ﺑﻴﺶﺗﺮﯼ ﻣﯽﺑﻴﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻴﻠﯽ زود ﺑﻬﺎﻧﻪاﯼ ﺑﺮاﯼ ﻣﺎﻧﺪن ﭘﻴﺪا ﮐﻨﻨﺪ‬
‫و ﺁن را ﺑﻪ زﺑﺎن ﺑﻴﺎورﻧﺪ‪ ،‬هﻤﺎنﻗﺪر ﺑﻴﺶﺗﺮ زﺑﺎﻧﺸﺎن ﺑﻨﺪ ﻣﯽﺁﻳﺪ‪ .‬ﺗﻤﺎم‬
‫ﻋﺒﺎراﺗﯽ ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﮐﻤﮑﺸﺎن ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺧﻮد را از ﺁندو ﮐﻪ ﻣﺄﻳﻮﺳﺎﻧﻪ ﺑﻪ‬
‫ﻳﺎرﯼ ﻣﯽﻃﻠﺒﻨﺪﺷﺎن‪ ،‬ﭘﻨﻬﺎن ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ هﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﻧﺰدﻳﮑﯽ در‬
‫ورودﯼ »ﮔﺎمهﺎﻳﻤﺎن در اﺛﺮ اﺣﺴﺎس ﻏﺮﻳﺰﯼ ﻣﺸﺘﺮﮐﯽ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪﻧﺪ«‪.‬‬
‫ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ در ﺁﺧﺮﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ زن ﺁنﭼﻪ را ﮐﻪ ﻣﯽﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﻮﻳﺪ‪ ،‬ﭘﻴﺪا ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫اﻧﮕﺎر ﺳﻮﻓﻠﻮر ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺑﻴﺪار ﺷﺪﻩ‪ .‬او ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﻣﻌﺘﺮض ﺑﻪ ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‪:‬‬
‫»ﻣﻦ ﭼﻨﺪان از ﺷﻤﺎ ﺧﻮﺷﻨﻮد ﻧﻴﺴﺘﻢ‪«...‬‬
‫ﻼ روﺷﻦ اﺳﺖ! او ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﻣﯽﺷﻮد! او ﺑﻬﺎﻧﻪاﯼ‬ ‫ﺁﻩ! ﺑﻠﻪ! ﺑﻠﻪ! هﻤﻪﭼﻴﺰ ﮐﺎﻣ ً‬
‫ﺑﺮاﯼ ﻳﮏ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ ﺳﺎﺧﺘﮕﯽ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﻮد ﮔﺮدش ﺁنهﺎ‬
‫اداﻣﻪ ﭘﻴﺪا ﮐﻨﺪ‪ .‬زن ﺑﺎ او ﺻﺎدﻗﺎﻧﻪ رﻓﺘﺎر ﮐﺮدﻩ‪ ،‬اﻣﺎ ﭼﺮا او ﮐﻠﻤﻪاﯼ درﺑﺎرﻩ‬
‫ﻣﻌﺸﻮﻗﻪ ﺧﻮد ﺷﺎهﺰادﻩ ﺧﺎﻧﻢ ﻧﮕﻔﺘﻪ اﺳﺖ؟‬
‫زود! زود! اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﺎﻳﺪ روﺷﻦ ﺷﻮد! ﺁنهﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ هﻢ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻨﺪ!‬
‫ﮔﻔﺘﮕﻮ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ اداﻣﻪ ﭘﻴﺪا ﮐﻨﺪ و ﺁندو ﺑﺎر دﻳﮕﺮ در اﻣﺘﺪاد راهﯽ ﮐﻪ اﻳﻦﺑﺎر‬
‫ﺑﺪون هﻴﭻ ﻣﺎﻧﻌﯽ ﺁنهﺎ را ﺑﻪ ﺁﻏﻮش ﻋﺸﻖ هﺪاﻳﺖ ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد‪ ،‬از ﻗﺼﺮ‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫دور ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬

‫‪١٠‬‬
‫ﻣﺎدام »ت« در ﮔﻔﺘﻪهﺎﯼ ﺧﻮد ﺻﺤﻨﻪ را ﻧﺸﺎن ﻣﯽدهﺪ و ﺑﺮاﯼ ﺁنﭼﻪ در‬
‫ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﻌﺪ ﻗﺮار اﺳﺖ اﺗﻔﺎق ﺑﻴﺎﻓﺘﺪ زﻣﻴﻨﻪﺳﺎزﯼ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ هﻤﺮاهﺶ‬
‫ﻣﯽﻓﻬﻤﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﯽﺑﺎﻳﺴﺖ ﭼﻄﻮر ﻓﮑﺮ ﮐﻨﺪ و ﭼﻄﻮر رﻓﺘﺎر ﮐﻨﺪ‪ .‬او اﻳﻦ ﮐﺎر را‬
‫ﻼ دارد درﺑﺎرﻩ‬
‫ﺑﺎ ﻇﺮاﻓﺖ‪ ،‬ﻧﮑﺘﻪﺑﻴﻨﯽ و ﻏﻴﺮ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ اﻧﺠﺎم ﻣﯽدهﺪ‪ ،‬اﻧﮕﺎر اﺻ ً‬
‫ﯼ ﺧﻮدﺧﻮاهﺎﻧﻪ ﮐﻨﺘﺲ را ﺑﻪ ﻣﺮد ﺟﻮان‬ ‫ﭼﻴﺰ دﻳﮕﺮﯼ ﺣﺮف ﻣﯽزﻧﺪ‪ .‬او ﺳﺮد ِ‬
‫ﻳﺎدﺁورﯼ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻨﻈﻮر ﮐﻪ ﻣﺮد ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺧﻮد را از ﻗﻴﺪ وﻇﻴﻔﻪ وﻓﺎدار‬
‫ﺑﻮدن رهﺎ ﺳﺎزد و در ﺁﺳﺘﺎﻧﻪ ﺷﺐ ﭘﺮﻣﺎﺟﺮاﻳﯽ ﮐﻪ ﻣﺎدام »ت« ﺗﺪارﮐﺶ را‬
‫دﻳﺪﻩ‪ ،‬ﺁراﻣﺶ ﻋﺼﺒﯽ ﺑﻴﺶﺗﺮﯼ داﺷﺘﻪﺑﺎﺷﺪ‪ .‬او وﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﻣﺮد ﻣﯽﻓﻬﻤﺎﻧﺪ ﮐﻪ‬
‫ﺑﻪهﻴﭻ وﺟﻪ ﻗﺼﺪ رﻗﺎﺑﺖ ﺑﺎ ﮐﻨﺘﺲ را )ﮐﻪ ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﺑﻪهﻴﭻ وﺟﻪ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺗﺮﮐﺶ‬
‫ﮐﻨﺪ( ﻧﺪارد‪ ،‬درواﻗﻊ ﻧﻪﻓﻘﻂ ﻃﺮح ﺁﻳﻨﺪﻩ ﻧﺰدﻳﮏ‪ ،‬ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﻃﺮح ﺁﻳﻨﺪﻩ دورﺗﺮ‬
‫را هﻢ رﻳﺨﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬او ﺳﺮﻳﻊ و ﻓﺸﺮدﻩ ﺑﻪ ﻣﺮد ﺟﻮان درسهﺎﯼ ﻣﮑﺘﺐ دل‬
‫ﯽ ﺧﻮد را درﺑﺎرﻩ ﻋﺸﻖ‪ ،‬ﮐﻪ ﻣﯽﺑﺎﻳﺪ از ﺗﺴﻠﻂ‬ ‫را ﻣﯽﺁﻣﻮزد و ﻓﻠﺴﻔﻪ ﻋﻤﻠ ِ‬
‫ﻇﺎﻟﻤﺎﻧﻪ ﻗﻮاﻋﺪ اﺧﻼﻗﯽ دور ﺑﻤﺎﻧﺪ و ﻣﺼﻠﺤﺖ )اﻳﻦ واﻻﺗﺮﻳﻦ ﺗﻘﻮﯼ( اﻳﺠﺎب‬
‫ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ از ﺁن ﭘﺎسدارﯼ ﺷﻮد‪ ،‬ﺑﺎ او ﺗﻤﺮﻳﻦ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﺣﺘﯽ ﻣﻮﻓﻖ ﻣﯽﺷﻮد‬
‫ﺑﻪ ﺷﮑﻠﯽ ﻃﺒﻴﻌﯽ و ﺳﺎدﻩ ﺑﻪ ﻣﺮد ﺑﻔﻬﻤﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﻓﺮدا در ﺣﻀﻮر ﺷﻮهﺮ وﯼ‬
‫ﭼﮕﻮﻧﻪ رﻓﺘﺎرﯼ ﻣﯽﺑﺎﻳﺪ ﭘﻴﺸﻪ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺁدم ﻧﻤﯽﻓﻬﻤﺪ ﮐﻪ ﭼﻪ ﭼﻴﺰﯼ را ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎور ﮐﻨﺪ‪ :‬در ﮐﺠﺎﯼ اﻳﻦ ﻓﻀﺎ ﮐﻪ‬
‫ﻼ ﻣﻨﻄﻘﯽ ﺷﮑﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ‪ ،‬ﻋﻼﻣﺖﮔﺬارﯼ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺧﻂﮐﺸﯽ ﺷﺪﻩ‪،‬‬ ‫ﺑﻪﮔﻮﻧﻪاﯼ ﮐﺎﻣ ً‬
‫ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﺷﺪﻩ و اﻧﺪازﻩﮔﻴﺮﯼ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺟﺎﻳﯽ ﺑﺮاﯼ ﻳﮏ ﻋﻤﻞ ﺧﻮدﺟﻮش و ﮐﻤﯽ‬
‫»دﻳﻮاﻧﻪوار« ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪﻩاﺳﺖ؟ ﮐﺠﺎﺳﺖ ﺁن ﺟﻨﻮن‪ ،‬ﺷﻬﻮت ﮐﻮر‪» ،‬ﻋﺸﻖ‬
‫دﻳﻮاﻧﻪوار« ﮐﻪ ﺳﻮررﺋﺎﻟﻴﺴﺖهﺎ ﻣﯽﺳﺘﻮدﻧﺪ؟‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫ﮐﺠﺎﺳﺖ ﺁن ازﺧﻮد ﺑﯽﺧﺒﺮﯼ؟ ﭘﺲ ﺗﻤﺎم ﺁن ﭼﻴﺰهﺎﯼ ﺧﻮب ﻏﻴﺮ ﻋﺎﻗﻼﻧﻪ‪ ،‬ﮐﻪ‬

‫ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻣﺎ از ﻋﺸﻖ را ﻣﯽﺳﺎزﻧﺪ‪ ،‬ﭼﻪ ﺷﺪﻧﺪ؟ ﻧﻪ! اﻳﻦﺟﺎ ﺑﺮاﯼ ﺁنهﺎ ﺟﺎﻳﯽ‬
‫وﺟﻮد ﻧﺪارد‪ ،‬ﭼﺮا ﮐﻪ ﻣﺎدام »ت« ﻣﻠﮑﻪ ﻣﻨﻄﻖ اﺳﺖ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﻧﻪ ﻣﻨﻄﻖ‬
‫اﻧﻌﻄﺎفﻧﺎﭘﺬﻳﺮﯼ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻨﻄﻖ ﮐﻨﺘﺲ ﻣﺮﺗﻮﻳﻞ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﻣﻨﻄﻘﯽ ﮔﺮم و ﻧﺮم‪،‬‬
‫ﻣﻨﻄﻘﯽ ﮐﻪ هﺪف ﻧﻬﺎﻳﯽ ﺁن ﭘﺎسدارﯼ از ﻋﺸﻖ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻣﻦ او را ﻣﯽﺑﻴﻨﻢ ﮐﻪ زﻳﺮ ﻧﻮر ﻣﻬﺘﺎب‪ ،‬ﺷﻮاﻟﻴﻪ را هﺪاﻳﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﺣﺎﻻ‬
‫ﻣﯽاﻳﺴﺘﺪ و ﻃﺮح ﺑﻨﺎﻳﯽ را ﮐﻪ در ﭘﻴﺶ روﯼ ﺁنهﺎ از درون ﺗﺎرﻳﮑﯽ هﻮﻳﺪا‬
‫ﻣﯽﺷﻮد‪ ،‬ﻧﺸﺎﻧﺶ ﻣﯽدهﺪ‪.‬‬
‫ﺁﻩ! اﻳﻦ ﺁﻻﭼﻴﻖ ﭼﻪ هﻮسراﻧﯽهﺎ ﮐﻪ ﺑﻪﺧﻮد ﻧﺪﻳﺪﻩ اﺳﺖ! زن ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ اﻓﺴﻮس‬
‫ﮐﻪ ﮐﻠﻴﺪ را هﻤﺮاﻩ ﺧﻮد ﻧﻴﺎوردﻩ‪ .‬ﺁنهﺎ ﺗﺎ ﻣﻘﺎﺑﻞ در ﭘﻴﺶ ﻣﯽروﻧﺪ‪) .‬ﭼﻘﺪر‬
‫ﻋﺠﻴﺐ! ﭼﻘﺪر ﻏﻴﺮ ﻣﻨﺘﻈﺮﻩ!( در ﺁﻻﭼﻴﻖ ﺑﺎز اﺳﺖ!‬
‫ﭼﺮا زن ﺑﻪ او ﻧﮕﻔﺖ ﮐﻪ دﻳﮕﺮ ﻣﺪتهﺎﺳﺖ در ﺁﻻﭼﻴﻖ را ﻗﻔﻞ ﻧﻤﯽﮐﻨﻨﺪ؟‬
‫هﻤﻪﭼﻴﺰ ﺳﺎزﻣﺎنﻳﺎﻓﺘﻪ‪ ،‬از ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺎدﻩ و ﺻﺤﻨﻪﺳﺎزﯼﺷﺪﻩ اﺳﺖ‪ .‬هﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﺁن‬
‫ﻃﻮر ﮐﻪ ﺑﻪواﻗﻊ هﺴﺖ‪ ،‬ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺑﻪﺑﻴﺎن دﻳﮕﺮ هﻤﻪ ﭼﻴﺰ هﻨﺮ اﺳﺖ‪ .‬در اﻳﻦ‬
‫ﻣﻮرد ﺑﺨﺼﻮص ﻣﯽﺗﻮان ﺁن را هﻨﺮ ﮐﺶدادن ﻳﮏ اﻧﺘﻈﺎر ﻣﺒﻬﻢ و ﻳﺎ ﺣﺘﯽ‬
‫ﺑﺎﻻﺗﺮ از ﺁن‪ ،‬هﻨﺮ زﻧﺪﻩ ﻧﮕﻬﺪاﺷﺘﻦ هﻴﺠﺎن ﺗﺎ ﺣﺪ ﻣﻤﮑﻦ داﻧﺴﺖ‪.‬‬

‫‪١١‬‬
‫دﻧﻮن در هﻴﭻ ﺟﺎﯼ ﮐﺘﺎب در ﻣﻮرد وﻳﮋﮔﯽهﺎﯼ ﻇﺎهﺮﯼ ﻣﺎدام »ت« ﭼﻴﺰﯼ‬
‫ﻧﻤﯽﻧﻮﻳﺴﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﻦ در ﻳﮏ ﻣﻮرد ﮐﻤﺎﺑﻴﺶ ﻣﻄﻤﺌﻦ هﺴﺘﻢ‪ :‬ﮔﻤﺎن ﻣﯽﮐﻨﻢ ﮐﻪ او‬
‫»ﮐﻤﺮ ﻓﺮﺑﻪ و ﻧﺮﻣﯽ داﺷﺖ« )ﻻﮐﻠﻮ در »دلﺑﺴﺘﮕﯽهﺎﯼ ﭘﺮﮔﺰﻧﺪ« ﺷﻬﻮت‬
‫اﻧﮕﻴﺰﺗﺮﻳﻦ ﭘﻴﮑﺮ زﻧﺎﻧﻪ را اﻳﻦ ﻃﻮر ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻣﯽﮐﻨﺪ( و اﻧﺤﻨﺎهﺎﯼ ﺑﺪن‬
‫ﻣﻮﺟﺐ اﻧﺤﻨﺎ و ﮐﻨﺪﯼ ﺣﺮﮐﺎت و ژﺳﺖهﺎ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ‪ .‬او ﺑﻪﮔﻮﻧﻪاﯼ ﻣﻄﺒﻮع‬
‫ﺗﻦﺁﺳﺎن اﺳﺖ‪ .‬هﻤﻪﭼﻴﺰ را درﺑﺎرﻩ ﺁهﺴﺘﮕﯽ ﻣﯽداﻧﺪ و در ﻓﻦ ﺁهﺴﺘﻪﺳﺎزﯼ‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫ﭼﻴﺮﻩدﺳﺘﯽ ﺗﻤﺎم دارد‪ .‬او اﻳﻦ اﻣﺮ را ﺑﻪوﻳﮋﻩ در ﻣﺮﺣﻠﻪ دوم ﺁن ﺷﺐ در‬
‫ﺁﻻﭼﻴﻖ ﺛﺎﺑﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺁنهﺎ داﺧﻞ ﺁﻻﭼﻴﻖ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬هﻢدﻳﮕﺮ را ﻣﯽﺑﻮﺳﻨﺪ‪ ،‬روﯼ ﻣﺒﻠﯽ ﻣﯽاﻓﺘﻨﺪ‪،‬‬
‫ﺑﺎهﻢ ﻋﺸﻖﺑﺎزﯼ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ .‬اﻣﺎ »هﻤﻪﭼﻴﺰ ﺳﺮﻳﻊﺗﺮ از ﺁنﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎد‪ .‬ﻣﺎ‬
‫ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻳﻢ ﮐﻪ اﺷﺘﺒﺎﻩ ﮐﺮدﻩاﻳﻢ }‪ .{...‬ﺗﻌﺠﻴﻞ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﮐﻤﺒﻮد ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ اﺳﺖ‪.‬‬
‫اﻧﺴﺎن در ﭘﯽ ﺷﮑﺎر ﻟﺬت اﺳﺖ و ﺧﻮﺷﯽ ﭘﻴﺶ از ﺁن را ﺑﻪﮐﻠﯽ از ﻳﺎد‬
‫ﻣﯽﺑﺮد«‪.‬‬
‫هﺮدوﺷﺎن ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ ﺷﺘﺎﺑﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺁنهﺎ ﮐﻨﺪﯼ‬
‫ﻣﻄﺒﻮع را از دﺳﺖ ﺑﺪهﻨﺪ‪ ،‬اﺷﺘﺒﺎﻩ ﺑﻮدﻩ اﺳﺖ‪ .‬اﻣﺎ ﻣﻦ ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽﮐﻨﻢ ﮐﻪ اﻳﻦ‬
‫اﻣﺮ ﺑﺮاﯼ ﻣﺎدام »ت« ﭼﻨﺪان ﻏﻴﺮﻣﻨﺘﻈﺮﻩ ﺑﻮدﻩ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺣﺘﯽ ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﮐﻪ‬
‫او ﺑﺎ ﺁن اﺷﺘﺒﺎﻩ ﻧﺎﮔﺰﻳﺮ و اﺟﺘﻨﺎبﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﺁﺷﻨﺎﻳﯽ داﺷﺘﻪ و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺁن ﺑﻮدﻩ‬
‫اﺳﺖ‪ .‬درﺳﺖ ﺑﻪ هﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ ﺁنﭼﻪ در ﺁﻻﭼﻴﻖ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎد ﺑﺮاﯼ او ﺣﮑﻢ ﻳﮏ‬
‫»رﻳﺘﺎرداﻧﺪو«)‪ (١‬را داﺷﺖ ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ از ﺷﺘﺎب اﺗﻔﺎﻗﺎت ﻗﺎﺑﻞ ﭘﻴﺶﺑﻴﻨﯽ‬
‫و ﭘﻴﺶﺑﻴﻨﯽ ﺷﺪﻩ ﺑﮑﺎهﺪ ﺗﺎ ﻣﺎﺟﺮا در ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺳﻮم ﺑﻪ اﺗﮑﺎﯼ ﭼﻨﺎن زﻣﻴﻨﻪاﯼ ﺑﺎ‬
‫ﮐﻨﺪﯼ دلﻧﺸﻴﻨﯽ ﺟﺮﻳﺎن ﻳﺎﺑﺪ‪ .‬او ﻋﺸﻖﺑﺎزﯼ در ﺁﻻﭼﻴﻖ را اداﻣﻪ ﻧﻤﯽدهﺪ‪.‬‬
‫هﻤﺮاﻩ ﻣﺮد ﺑﻴﺮون ﻣﯽرود و ﻳﮏﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﺑﺎ او ﻗﺪم ﻣﯽزﻧﺪ‪ .‬در ﻣﻴﺎن‬
‫ﭼﻤﻦهﺎ روﯼ ﻧﻴﻤﮑﺘﯽ ﻣﯽﻧﺸﻴﻨﺪ و ﮔﻔﺘﮕﻮ را دوﺑﺎرﻩ از ﺳﺮ ﻣﯽﮔﻴﺮد‪ .‬ﺳﭙﺲ‬
‫ﺷﻮاﻟﻴﻪ را در داﺧﻞ ﻗﺼﺮ ﺑﻪ ﻳﮏ اﺗﺎق ﻣﺨﻔﯽ ﮐﻪ در ﻣﺠﺎورت ﺧﻮابﮔﺎهﺶ‬
‫ﻗﺮار دارد ﻣﯽﺑﺮد‪ .‬روزﮔﺎرﯼ هﻤﺴﺮش اﻳﻦ اﺗﺎق را هﻤﭽﻮن ﻣﻌﺒﺪ‬
‫ﺳﺤﺮاﻧﮕﻴﺰ ﻋﺸﻖ ﺗﺰﻳﻴﻦ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﺷﻮاﻟﻴﻪ در ﺁﺳﺘﺎﻧﻪ در ﻣﯽاﻳﺴﺘﺪ و دهﺎﻧﺶ‬
‫از ﺣﻴﺮت ﺑﺎز ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ‪ :‬ﺁﻳﻴﻨﻪهﺎﻳﯽ ﮐﻪ دﻳﻮارهﺎ را ﭘﻮﺷﺎﻧﺪﻩاﻧﺪ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺁنهﺎ را‬
‫ﻣﮑﺮر ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و ﻣﺎﻧﻨﺪ اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻳﮏﺑﺎرﻩ ﺗﻌﺪاد ﻧﺎﻣﺤﺪودﯼ ﺟﻔﺖ در‬
‫دوروﺑﺮ ﺁنهﺎ ﻳﮏدﻳﮕﺮ را ﻣﯽﺑﻮﺳﻨﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﺁنهﺎ در ﺁنﺟﺎ ﻋﺸﻖﺑﺎزﯼ‬
‫ﻧﻤﯽﮐﻨﻨﺪ‪ .‬اﻧﮕﺎر ﻣﺎدام »ت« ﻣﯽﺧﻮاهﺪ از اﻧﻔﺠﺎر ﺑﻴﺶاز ﺣﺪ ﺳﺮﻳﻊ‬
‫اﺣﺴﺎﺳﺎت ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﯼ ﮐﻨﺪ و ﺗﺎ ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ هﻴﺠﺎن را ﻃﻮﻻﻧﯽﺗﺮ‬
‫ﺳﺎزد‪ ،‬ﭘﺲ ﻣﺮد را ﺑﻪ اﺗﺎﻗﯽ دﻳﮕﺮ در ﺁن ﻧﺰدﻳﮑﯽ ﻣﯽﺑﺮد‪ .‬اﺗﺎﻗﯽ ﮐﻪ ﺷﺒﻴﻪ‬
‫ﻳﮏ ﻏﺎر ﺗﺎرﻳﮏ ﭘﺮ از ﺑﺎﻟﺶ اﺳﺖ‪ .‬ﺳﺮاﻧﺠﺎم در ﺁنﺟﺎ ﮐﻨﺪ و ﻃﻮﻻﻧﯽ‪ ،‬ﺗﺎ‬
‫ﭘﺎﺳﯽ از ﺷﺐ ﻋﺸﻖﺑﺎزﯼ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺎدام »ت« ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪ ﺑﺎ ﮐﻨﺪ ﮐﺮدن ﺁهﻨﮓ ﺷﺐ و ﺗﻘﺴﻴﻢ ﺁن ﺑﻪ ﻣﺮاﺣﻞ‬
‫ﻣﺨﺘﻠﻒ‪ ،‬از ﻓﺮﺻﺖ ﮐﻮﺗﺎهﯽ ﮐﻪ ﺁندو ﺑﺎ هﻢ داﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻳﮏ ﺳﺎﺧﺘﺎر ﻋﺎﻟﯽ‬
‫ﺑﻴﺎﻓﺮﻳﻨﺪ‪ .‬درﺳﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻳﮏ ﻓﺮم‪ .‬ﺗﺤﻤﻴﻞ ﻳﮏ ﻓﺮم ﺑﻪ زﻣﺎن ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺿﺮورت‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫زﻳﺒﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺿﺮورت ﺣﺎﻓﻈﻪ هﻢ هﺴﺖ‪ ،‬ﭼﺮا ﮐﻪ ﻳﮏ ﭼﻴﺰ ﻓﺎﻗﺪ ﻓﺮم را‬

‫ﻧﻤﯽﺗﻮان درﻳﺎﻓﺖ و ﻧﻤﯽﺗﻮان ﺑﻪ ﻳﺎد ﺳﭙﺮد‪ .‬اﻳﻦﮐﻪ ﺁنهﺎ دﻳﺪار ﺧﻮد را‬
‫هﻤﭽﻮن ﻳﮏ ﻓﺮم در ﻧﻈﺮ ﻣﯽﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﺑﺮاﻳﺸﺎن داراﯼ ارزش وﻳﮋﻩاﯼ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺁﺧﺮ‪ ،‬ﺷﺐ ﻣﺸﺘﺮﮎ ﺁنهﺎ ﻓﺮداﻳﯽ ﺑﻪدﻧﺒﺎل ﻧﺪاﺷﺖ و ﺗﻨﻬﺎ در ﻳﺎد ﻣﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ‬
‫ﺗﮑﺮار ﺷﻮد‪ .‬ﻣﻴﺎن ﮐﻨﺪﯼ و ﺣﺎﻓﻈﻪ و ﻧﻴﺰ ﻣﻴﺎن ﺷﺘﺎب و ﻓﺮاﻣﻮﺷﯽ ﭘﻴﻮﻧﺪ‬
‫ﻣﺮﻣﻮزﯼ وﺟﻮد دارد‪ .‬ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻣﺜﺎل ﺑﻪ ﻳﮏ ﻣﻮرد ﺑﺴﻴﺎر ﺳﺎدﻩ و ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ‬
‫ﺗﻮﺟﻪ ﻣﯽﮐﻨﻴﻢ‪ :‬ﻣﺮدﯼ در ﺧﻴﺎﺑﺎن ﻣﯽرود‪ .‬ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻣﯽﺧﻮاهﺪ ﭼﻴﺰﯼ را ﺑﻪ ﻳﺎد‬
‫ﺑﻴﺎورد‪ ،‬اﻣﺎ ﺣﺎﻓﻈﻪاش ﻳﺎرﯼ ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ‪ .‬او ﺑﯽﺁنﮐﻪ ﺧﻮد ﺑﺪاﻧﺪ ﻗﺪمهﺎﻳﺶ را ﮐﻨﺪ‬
‫ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﻳﮏ ﻧﻔﺮ ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاهﺪ اﺗﻔﺎق ﻧﺎﮔﻮارﯼ را ﮐﻪ ﺗﺎزﻩ ﺑﺮاﻳﺶ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪﻩ‬
‫ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺮﻋﮑﺲ‪ ،‬ﺑﯽﺁنﮐﻪ ﺧﻮد ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺳﺮﻋﺘﺶ را زﻳﺎد‬
‫ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺪ از ﭼﻴﺰﯼ ﮐﻪ از ﻧﻈﺮ زﻣﺎﻧﯽ ﺑﻪ او هﻨﻮز ﻧﺰدﻳﮏ اﺳﺖ‪،‬‬
‫ت هﺴﺘﯽ‪ ،‬ﭼﻨﻴﻦ ﺗﺠﺮﺑﻪاﯼ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ دو ﻣﻌﺎدﻟﻪﯼ‬ ‫دورﯼ ﺟﻮﻳﺪ‪ .‬در رﻳﺎﺿﻴﺎ ِ‬
‫ﺳﺎدﻩ درﻣﯽﺁﻳﺪ‪ :‬درﺟﻪ ﮐﻨﺪﯼ ﺗﻨﺎﺳﺐ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺑﺎ ﺣﻀﻮر ذهﻦ دارد و درﺟﻪ‬
‫ﺷﺘﺎب ﺗﻨﺎﺳﺐ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺑﺎ ﺷﺪت ﻓﺮاﻣﻮﺷﯽ‪.‬‬
‫ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ‬
‫ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ‬
‫ـــــــــــ‬
‫‪ - ritardando-١‬اﺻﻄﻼح ﻣﻮﺳﻴﻘﯽ‪ :‬ﺁنﺟﺎ ﮐﻪ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻣﻴﺎن ﻧﺖهﺎ ﺑﻴﺶﺗﺮ و‬
‫ﺑﻴﺶﺗﺮ ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬

‫‪١٢‬‬
‫در زﻣﺎن ﺣﻴﺎت دﻧﻮن ﻓﻘﻂ ﺟﻤﻊ ﮐﻮﭼﮑﯽ از ﻧﺰدﻳﮑﺎن وﯼ ﻣﯽداﻧﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ او‬
‫ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ رﻣﺎن »روز ﺑﯽﻓﺮدا« اﺳﺖ و اﻳﻦ راز ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺪتهﺎ ﭘﺲاز ﻣﺮگ او‬
‫ﺑﺮاﯼ هﻤﮕﺎن و هﻤﻴﺸﻪ ﮔﺸﻮدﻩ ﺷﺪ‪ .‬ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ رﻣﺎن ﺑﻪﮔﻮﻧﻪاﯼ ﺣﻴﺮتﺁور ﺑﻪ‬
‫داﺳﺘﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺷﺒﺎهﺖ دارد‪ .‬هﺮدو ﺑﻪ ﻳﮏﺳﺎن ﭘﻴﻠﻪاﯼ از‬
‫اﺳﺮار‪ ،‬و رﻣﺰوراز ﮔﻤﻨﺎﻣﯽ ﺑﻪ دورﺷﺎن ﺗﻨﻴﺪﻩ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ‪ .‬دﻧﻮن ﮐﻪ ﻃﺮاح‪،‬‬
‫ﺧﺮاط‪ ،‬ﺳﻴﺎﺳﺖﻣﺪار‪ ،‬ﺳﻴﺎح‪ ،‬هﻨﺮﺷﻨﺎس و ﺷﻴﻔﺘﻪ ﺿﻴﺎﻓﺖهﺎ ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﺮدﯼ ﺑﻮد‬
‫ﺑﺎ ﺳﻮاﺑﻖ درﺧﺸﺎن در ﭘﺸﺖ ﺳﺮ‪ ،‬هﺮﮔﺰ ﻧﺨﻮاﺳﺖ از اﻋﺘﺒﺎر هﻨﺮﯼ ﺧﻮد ﺑﻪ‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫ﻧﻔﻊ رﻣﺎﻧﺶ اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻧﻪ اﻳﻦﮐﻪ ﺑﺨﻮاهﺪ ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ اﻓﺘﺨﺎرﯼ ﭘﺸﺖﭘﺎ ﺑﺰﻧﺪ‪،‬‬
‫ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ ﮐﻪ اﻳﻦ رﻣﺎن در ﺁن زﻣﺎن ﮐﺎرﺑﺮد دﻳﮕﺮﯼ داﺷﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ‬
‫ﻣﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﯽرﺳﺪ ﮐﻪ ﺁن ﮔﺮوﻩ ﮐﺘﺎبﺧﻮانهﺎﻳﯽ ﮐﻪ او ﺑﻪ ﺁنهﺎ ﻋﻼﻗﻤﻨﺪ ﺑﻮد‬
‫و ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ ﺟﻠﺐﺷﺎن ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺁن ﺗﻮدﻩ ﻧﺎﺷﻨﺎﺳﯽ ﻧﺒﻮد ﮐﻪ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩهﺎﯼ اﻣﺮوز‬
‫ﻗﺼﺪ ﺟﻠﺐﺷﺎن را دارﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﺟﻤﻊ ﮐﻮﭼﮑﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ او ﺷﺨﺼًﺎ‬
‫ﻣﯽﺷﻨﺎﺧﺖﺷﺎن و ﺑﺮاﻳﺸﺎن ارزش ﻗﺎﺋﻞ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻟﺬﺗﯽ ﮐﻪ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ در ﻣﻴﺎن ﺧﻮاﻧﻨﺪﮔﺎﻧﺶ ﻧﺼﻴﺐ او ﻣﯽﮐﺮد‪ ،‬ﺷﺒﻴﻪ اﺣﺴﺎﺳﯽ‬
‫ﺑﻮد ﮐﻪ در ﺿﻴﺎﻓﺖهﺎ ﺑﻪ او دﺳﺖ ﻣﯽداد‪ ،‬وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﻋﺪﻩاﯼ دورش را‬
‫ﻣﯽﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و او ﻣﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺪرﺧﺸﺪ‪ .‬ﺑﻪﻧﻈﺮ ﻣﻦ دو ﻧﻮع ﺷﻬﺮت وﺟﻮد‬
‫دارد‪ :‬ﺷﻬﺮﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ دوران ﭘﻴﺶ از اﺧﺘﺮاع ﻋﮑﺎﺳﯽ ﺗﻌﻠﻖ دارد و ﻧﻮﻋﯽ‬
‫دﻳﮕﺮ ﮐﻪ ﺑﻪ دوران ﭘﺲ از ﺁن ﻣﺘﻌﻠﻖ اﺳﺖ‪ .‬ﭘﺎدﺷﺎﻩ ﭼﮏ ﺑﻪﻧﺎم واﺳﻼو در‬
‫ﻗﺮن ‪ ١۴‬دوﺳﺖ داﺷﺖ ﺑﻪ ﻣﻴﮑﺪﻩهﺎﯼ ﭘﺮاگ ﺑﺮود و در ﺁنﺟﺎ ﺑﺎ ﻣﺮدم ﮔﻔﺘﮕﻮ‬
‫ﮐﻨﺪ‪ .‬او ﻗﺪرت‪ ،‬ﺷﻬﺮت و ﺁزادﯼ داﺷﺖ‪.‬‬
‫ﭘﺮﻧﺲ ﭼﺎرﻟﺰ اﻧﮕﻠﻴﺴﯽ ﻧﻪ ﻗﺪرت دارد و ﻧﻪ ﺁزادﯼ اﻣﺎ ﺻﺎﺣﺐ ﺷﻬﺮت‬
‫ﻋﻈﻴﻤﯽ اﺳﺖ‪ .‬او ﻧﻪ در دل ﺟﻨﮕﻞ‪ ،‬ﻧﻪ در وان ﺣﻤﺎم ﺧﻮد و ﻧﻪ ﺣﺘﯽ در‬
‫ﺣﻔﺮﻩاﯼ ﮐﻪ ‪ ١٧‬ﻃﺒﻘﻪ زﻳﺮ زﻣﻴﻦ واﻗﻊ اﺳﺖ از ﭼﺸﻢهﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﻨﺪش‬
‫و ﺗﻌﻘﻴﺒﺶ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺧﻼﺻﯽ ﻧﺪارد‪ .‬ﺷﻬﺮت‪ ،‬ﺗﻤﺎم ﺁزادﯼاش را از او ﺳﻠﺐ‬
‫ﮐﺮدﻩاﺳﺖ و او ﻣﯽداﻧﺪ ﮐﻪ اﻣﺮوز ﻓﻘﻂ ﻳﮏ ﻓﺮد اﺑﻠﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد‬
‫داوﻃﻠﺒﺎﻧﻪ ﻳﮏ ﺷﻬﺮت دﺳﺖوﭘﺎﮔﻴﺮ را ﺑﻪدﻧﺒﺎل ﺧﻮد ﻳﺪﮎ ﺑﮑﺸﺪ‪.‬‬
‫ﺷﺎﻳﺪ ﺑﮕﻮﻳﻴﺪ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ اﮔﺮ ﻣﺎهﻴﺖ اﻓﺘﺨﺎرات ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻳﺎﺑﺪ‪ ،‬اﻳﻦ اﻣﺮ ﺗﻨﻬﺎ در‬
‫ﻣﻮرد اﻓﺮاد ﻣﻌﺪود و ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻩاﯼ ﺻﺪق ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد‪ .‬اﻣﺎ اﺷﺘﺒﺎﻩ ﻣﯽﮐﻨﻴﺪ!‬
‫ﭼﺮاﮐﻪ اﻓﺘﺨﺎرات ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ اﻓﺮاد ﺳﺮﺷﻨﺎس ﺗﻌﻠﻖ ﻧﺪارﻧﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ هﺮ ﻓﺮد ﻋﺎدﯼ‬
‫ﻧﻴﺰ ﻣﺮﺑﻮطاﻧﺪ‪.‬‬
‫اﻣﺮوز ﻣﺠﻠﻪهﺎﯼ هﻔﺘﮕﯽ و ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن ﭘﺮ از اﻓﺮاد ﺳﺮﺷﻨﺎس اﺳﺖ و ﺁنهﺎ‬
‫ﺗﺨﻴﻞ هﻤﻪ اﻓﺮاد را ﺗﺴﺨﻴﺮ ﮐﺮدﻩاﻧﺪ‪ .‬هﺮ ﻓﺮدﯼ‪ ،‬ﺣﺘﯽ اﮔﺮ ﺷﺪﻩ ﻓﻘﻂ در رؤﻳﺎ‪،‬‬
‫ﺧﻮد را در ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ اﻓﺘﺨﺎرﺁﻣﻴﺰ ﻣﺸﺎﺑﻬﯽ ﻓﺮض ﻣﯽﮐﻨﺪ )اﻟﺒﺘﻪ ﻧﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﺎﻩ‬
‫واﺳﻼو ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻴﺨﺎﻧﻪ ﻣﯽرﻓﺖ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﻣﺜﻞ ﭘﺮﻧﺲ ﭼﺎرﻟﺰ ﮐﻪ ﺧﻮد را در وان‬
‫ﺣﻤﺎﻣﺶ‪ ١٧ ،‬ﻃﺒﻘﻪ زﻳﺮ زﻣﻴﻦ ﭘﻨﻬﺎن ﻣﯽﮐﻨﺪ(‪ .‬ﭼﻨﻴﻦ اﺣﺘﻤﺎﻟﯽ هﻤﭽﻮن ﺳﺎﻳﻪ‬
‫ﺑﻪدﻧﺒﺎل هﺮ ﻓﺮد اﺳﺖ و زﻧﺪﮔﯽ او را دﮔﺮﮔﻮن ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬زﻳﺮا هﺮ اﺣﺘﻤﺎل‬
‫ﻧﻮﯼ ﮐﻪ هﺴﺘﯽ اراﺋﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ )و اﻳﻦ ﻳﮑﯽ از اﺻﻮل اﺑﺘﺪاﻳﯽ و ﺷﻨﺎﺧﺘﻪﺷﺪﻩ در‬
‫رﻳﺎﺿﻴﺎت هﺴﺘﯽ اﺳﺖ( ﺣﺘﯽ اﮔﺮ ﺿﻌﻴﻒﺗﺮﻳﻦ ﺁنهﺎ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﮐﻞ هﺴﺘﯽ را‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫دﮔﺮﮔﻮن ﻣﯽﺳﺎزد‪.‬‬

‫‪١٣‬‬
‫ﺷﺎﻳﺪ اﮔﺮ ﭘﻮﻧﺘﻮَن ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﮐﻪ اﻳﻦ اواﺧﺮ ﺑﺮﮎ روﺷﻨﻔﮑﺮ را ﺷﺨﺼﯽ ﺑﻪﻧﺎم‬
‫اﻳﻤﺎﮐﻮﻻﺗﺎ )ﻳﮏ هﻢﮐﻼﺳﯽ ﺳﺎﺑﻖ در ﻣﺪرﺳﻪ ﮐﻪ ﺑﺮﮎ ﺑﻴﻬﻮدﻩ هﻮس او را در‬
‫ﺳﺮ ﭘﺮوراﻧﺪﻩﺑﻮد( ﭼﻘﺪر ﺁزار دادﻩ‪ ،‬ﺁنﻗﺪر ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ او ﺳﻨﮓدل ﻧﻤﯽﺑﻮد‪.‬‬
‫ﭘﺲاز ﮔﺬﺷﺖ ﻗﺮﻳﺐ ﺑﻴﺴﺖ ﺳﺎل‪ ،‬ﻳﮏ روز اﻳﻤﺎﮐﻮﻻﺗﺎ در ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن دﻳﺪ ﮐﻪ‬
‫ﭼﻄﻮر ﺑﺮﮎ ﻣﮕﺲهﺎ را از ﭼﻬﺮﻩ ﻳﮏ دﺧﺘﺮﺑﭽﻪ ﺳﻴﺎﻩ ﻣﯽﭘﺮاﻧﺪ‪ .‬اﻧﮕﺎر ﺑﺮاﯼ‬
‫اﻳﻤﺎﮐﻮﻻﺗﺎ ﻣﻌﺠﺰﻩاﯼ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎد‪ .‬اﻧﮕﺎر ﻧﺎﮔﻬﺎن ﮐﺸﻒ ﮐﺮد ﮐﻪ هﻤﻴﺸﻪ ﻋﺎﺷﻖ‬
‫ﺑﺮﮎ ﺑﻮدﻩ اﺳﺖ‪ .‬هﻤﺎن روز ﺑﺮاﯼ ﺑﺮﮎ ﻧﺎﻣﻪاﯼ ﻧﻮﺷﺖ و در ﺁن ﺑﻪ ﻋﺸﻖ‬
‫ﻣﻌﺼﻮﻣﺎﻧﻪ ﻗﺪﻳﻢﺷﺎن اﺷﺎرﻩ ﮐﺮد‪ .‬اﻣﺎ ﺑﺮﮎ ﺧﻮب ﻳﺎدش ﻣﯽﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﺁن ﻋﺸﻖ‪،‬‬
‫ﺗﺎ ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ او ﻣﺮﺑﻮط ﻣﯽﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺴﻴﺎر دور از ﻣﻌﺼﻮﻣﻴﺖ و ﺧﻴﻠﯽ هﻢ داغ‬
‫ﺑﻮدﻩ اﺳﺖ‪ .‬ﻧﻴﺰ ﺑﻪﻳﺎد ﻣﯽﺁورد ﮐﻪ وﻗﺘﯽ دﺧﺘﺮ ﺧﻴﻠﯽ راﺣﺖ ﻋﺬرش را‬
‫ﺧﻮاﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻘﺪر ﺧﻮد را ﺗﺤﻘﻴﺮﺷﺪﻩ اﺣﺴﺎس ﮐﺮد‪ .‬درﺳﺖ هﻤﻴﻦ دﻻﻳﻞ ﺑﺎﻋﺚ‬
‫ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﮎ ﺑﺎ اﻟﻬﺎم ﮔﺮﻓﺘﻦ از ﻧﺎم ﮐﻤﯽ ﻣﻀﺤﮏ ﭘﻴﺸﺨﺪﻣﺖ ﭘﺮﺗﻘﺎﻟﯽ ﭘﺪر و‬
‫ﻣﺎدرش‪ ،‬دﺧﺘﺮ را ﺑﻪ ﻧﺎم ﻣﺴﺘﻌﺎر اﻳﻤﺎﮐﻮﻻﺗﺎ )ﭘﺎﮎداﻣﻦ( ﺑﻨﺎﻣﺪ ﮐﻪ هﻢ‬
‫اﺳﺎﻃﻴﺮﯼ اﺳﺖ و هﻢ ﺗﺮاژﻳﮏ‪.‬‬
‫درﻳﺎﻓﺖ ﭼﻨﺎن ﻧﺎﻣﻪاﯼ ﺑﺮاﯼ ﺑﺮﮎ هﻴﭻ ﺧﻮشﺁﻳﻨﺪ ﻧﺒﻮد )ﻋﺠﻴﺐ ﺑﻮد ﮐﻪ ﭘﺲاز‬
‫ﮔﺬﺷﺖ ﻗﺮﻳﺐ ﺑﻴﺴﺖ ﺳﺎل هﻨﻮز ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪﺑﻮد ﺁن ﺷﮑﺴﺖ ﻗﺪﻳﻤﯽ را هﻀﻢ‬
‫ﮐﻨﺪ(‪ ،‬ﺑﻪ هﻤﻴﻦ ﺟﻬﺖ ﭘﺎﺳﺨﯽ هﻢ ﻧﺪاد‪.‬‬
‫ﺳﮑﻮت ﺑﺮﮎ ﺑﻪ زن ﺳﺨﺖ ﮔﺮان ﺁﻣﺪ‪ ،‬و ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ او ﻧﺎﻣﻪ دﻳﮕﺮﯼ ﺑﻨﻮﻳﺴﺪ‬
‫و در ﺁن ﻧﺎﻣﻪهﺎﯼ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﻓﺮاواﻧﯽ را ﮐﻪ ﺑﺮﮎ زﻣﺎﻧﯽ ﺑﺮاﻳﺶ ﻧﻮﺷﺘﻪﺑﻮد‪،‬‬
‫ﻳﺎدﺁورﯼ ﮐﻨﺪ‪ .‬در ﻳﮑﯽ از ﺁن ﻧﺎﻣﻪهﺎ او زن را »ﭘﺮﻧﺪﻩ ﺷﺐ ﮐﻪ رؤﻳﺎﯼ‬
‫ﺷﺒﺎﻧﻪام را ﺁﺷﻔﺘﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ« ﺗﻮﺻﻴﻒ ﮐﺮدﻩﺑﻮد‪.‬‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫اﻳﻦ ﮐﻠﻤﺎت ﮐﻪ ﺑﺮﮎ ﻣﺪتهﺎ ﺑﻮد ﻓﺮاﻣﻮشﺷﺎن ﮐﺮدﻩﺑﻮد‪ ،‬ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﻪ ﻧﻈﺮش‬

‫ﺳﺨﺖ اﺣﻤﻘﺎﻧﻪ و ﺗﺤﻤﻞﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﺁﻣﺪﻧﺪ و دﻳﺪ هﻴﭻ ﻣﻨﺎﺳﺒﺘﯽ ﻧﺪارد ﮐﻪ ﺣﺎﻻ زن‬
‫ﺑﺨﻮاهﺪ ﺁنهﺎ را ﻳﺎدﺁورﯼ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪهﺎ از ﻃﺮﻳﻖ ﺷﺎﻳﻌﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﻪﮔﻮﺷﺶ رﺳﻴﺪ‪ ،‬ﺧﺒﺮدار ﺷﺪ ﮐﻪ زن )ﮐﻪ ﺑﺮﮎ‬
‫هﺮﮔﺰ داﻣﻨﺶ را ﻧﻴﺎﻟﻮد( در ﻳﮏ ﻣﻬﻤﺎﻧﯽ ﺷﺎم ﺑﻌﺪ از دﻳﺪن ﺑﺮﮎ ﻣﻌﺮوف‬
‫در ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن‪ ،‬درﺑﺎرﻩ ﻋﺸﻖ ﻣﻌﺼﻮﻣﺎﻧﻪ ﺑﺮﮎ ﺑﻪ ﺧﻮدش )ﻳﻌﻨﯽ زﻧﯽ ﮐﻪ‬
‫زﻣﺎﻧﯽ ﻣﻮﺟﺐ ﺁﺷﻔﺘﮕﯽ رؤﻳﺎهﺎﯼ ﺑﺮﮎ ﺷﺪﻩﺑﻮد( ﭘﺮﺣﺮﻓﯽ ﮐﺮدﻩاﺳﺖ‪ .‬ﺑﺮﮎ‬
‫ﺧﻮد را ﻋﺮﻳﺎن و ﺑﯽدﻓﺎع اﺣﺴﺎس ﮐﺮد‪ .‬ﺑﺮاﯼ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦﺑﺎر در زﻧﺪﮔﯽاش‬
‫ﻣﻴﻞ ﺷﺪﻳﺪﯼ ﺑﻪ ﮔﻤﻨﺎم ﺑﻮدن در او ﺳﺮ ﺑﺮداﺷﺖ‪.‬‬
‫در ﻧﺎﻣﻪ ﺳﻮم زن از او درﺧﻮاﺳﺘﯽ داﺷﺖ‪ ،‬اﻟﺒﺘﻪ ﻧﻪ ﺑﺮاﯼ ﺧﻮدش‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ‬
‫ﺑﺮاﯼ زن ﺑﻴﭽﺎرﻩ هﻤﺴﺎﻳﻪ ﮐﻪ در ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن ﺑﺎ او رﻓﺘﺎر ﻇﺎﻟﻤﺎﻧﻪاﯼ ﺷﺪﻩﺑﻮد‪:‬‬
‫زن ﺑﻴﻨﻮا در اﺛﺮ اﺷﺘﺒﺎﻩ ﻣﺘﺨﺼﺺ ﺑﻴﻬﻮﺷﯽ ﻧﺰدﻳﮏ ﺑﻮدﻩ ﺑﻤﻴﺮد‪ ،‬ﺣﺎﻻ ﺣﺘﯽ‬
‫ﻧﻤﯽﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﻏﺮاﻣﺖ ﻣﺨﺘﺼﺮﯼ هﻢ ﺑﻪ او ﺑﭙﺮدازﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮﮎ ﮐﻪ ﺁنﻗﺪر ﺑﻪ‬
‫ﮐﻮدﮐﺎن اﻓﺮﻳﻘﺎﻳﯽ اهﻤﻴﺖ ﻣﯽداد‪ ،‬ﺧﻮب ﺑﻮد ﮐﻤﯽ هﻢ ﺑﻪ ﻣﺮدم ﻋﺎدﯼ ﮐﺸﻮر‬
‫ﺧﻮدش ﻋﻼﻗﻪ ﻧﺸﺎن ﺑﺪهﺪ‪ ،‬هﺮﭼﻨﺪ ﮐﻪ اﻳﻦ اﻣﺮ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺧﻮدﻧﻤﺎﻳﯽ در‬
‫ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن را ﺑﺮاﻳﺶ ﻓﺮاهﻢ ﻧﮑﻨﺪ‪.‬‬
‫ﭼﻨﺪﯼ ﺑﻌﺪ هﻢ زن هﻤﺴﺎﻳﻪ‪ ،‬ﺷﺨﺼًﺎ ﻧﺎﻣﻪاﯼ ﺑﺮاﯼ ﺑﺮﮎ ﻧﻮﺷﺖ و در ﺁن ﺑﻪ‬
‫اﻳﻤﺎﮐﻮﻻﺗﺎ اﺷﺎرﻩ ﮐﺮد‪ ...» :‬ﻣﻮﺳﻴﻮ‪ ،‬ﺷﻤﺎ ﺁن زن ﺟﻮان را ﺑﻪ ﻳﺎد ﻣﯽﺁورﻳﺪ‬
‫ﮐﻪ زﻣﺎﻧﯽ ﺑﺮاﻳﺶ ﻧﻮﺷﺘﻪﺑﻮدﻳﺪ دوﺷﻴﺰﻩ ﭘﺎﮎداﻣﻦ ﺷﻤﺎﺳﺖ و ﺷﺐهﺎﻳﺘﺎن را‬
‫ﺁﺷﻔﺘﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.«...‬‬
‫ﺁﻳﺎ ﺻﺤﺖ دارد؟ ﺁﻳﺎ ﺻﺤﺖ دارد؟ ﺑﺮﮎ در ﺁﭘﺎرﺗﻤﺎﻧﺶ اﻳﻦور و ﺁنور‬
‫ﻣﯽرﻓﺖ و ﻣﯽﻏﺮﻳﺪ و ﻓﺮﻳﺎد ﻣﯽزد و دﺷﻨﺎم ﻣﯽداد‪ .‬ﻧﺎﻣﻪ را ﭘﺎرﻩﭘﺎرﻩ ﮐﺮد‪،‬‬
‫ﺑﻪ ﺁن ﺗﻒ ﮐﺮد و در ﺳﻄﻞ ﺁﺷﻐﺎل اﻧﺪاﺧﺘﺶ‪.‬‬
‫روزﯼ ﺑﺮﮎ از ﻣﺪﻳﺮ ﻳﮑﯽ از ﮐﺎﻧﺎلهﺎﯼ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن ﺷﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﺗﻬﻴﻪﮐﻨﻨﺪﻩاﯼ‬
‫ﻗﺼﺪ دارد ﺑﺮﻧﺎﻣﻪاﯼ درﺑﺎرﻩ او ﺗﻬﻴﻪ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺁن ﺗﺬﮐﺮ ﺗﻤﺴﺨﺮﺁﻣﻴﺰ را‬
‫درﺑﺎرﻩ اﻳﻦﮐﻪ او دوﺳﺖ دارد در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن ﺧﻮدﻧﻤﺎﻳﯽ ﮐﻨﺪ ﺑﻪ ﻳﺎد ﺁورد‬
‫و ﺁزردﻩ ﺷﺪ‪ ،‬ﺁﺧﺮ ﺗﻬﻴﻪﮐﻨﻨﺪﻩ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﮐﺴﯽ ﻧﺒﻮد ﺟﺰ ﺷﺨﺺ اﻳﻤﺎﮐﻮﻻﺗﺎ!‬
‫ﺑﺪﺟﻮرﯼ ﮔﻴﺮ اﻓﺘﺎدﻩ ﺑﻮد‪ :‬درواﻗﻊ ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﺮد ﺑﺴﻴﺎر ﻋﺎﻟﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﻴﻠﻤﯽ‬
‫درﺑﺎرﻩ او ﺗﻬﻴﻪ ﺷﻮد‪ .‬ﺁﺧﺮ او هﻨﻮز داﺷﺖ ﺗﻼش ﻣﯽﮐﺮد زﻧﺪﮔﯽاش را ﺑﻪ‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫ﻳﮏ اﺛﺮ هﻨﺮﯼ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﮐﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ هﻴﭻوﻗﺖ ﻓﮑﺮش را ﻧﮑﺮدﻩﺑﻮد ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ اﺛﺮ‬
‫هﻨﺮﯼ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﮐﻤﺪﯼ از ﺁب درﺑﻴﺎﻳﺪ‪ .‬در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺧﻄﺮﯼ ﮐﻪ اﻳﻦﻃﻮر‬
‫ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ ﺳﺮ ﺑﺮﺁوردﻩ ﺑﻮد‪ ،‬دﻟﺶ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ اﻳﻤﺎﮐﻮﻻﺗﺎ ﺗﺎ ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ‬
‫اﺳﺖ از او دور ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﭘﺲ از ﻣﺪﻳﺮ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ )ﮐﻪ ﺑﻪﺷﺪت از ﻓﺮوﺗﻨﯽ او ﺑﻪ‬
‫ﺗﻌﺠﺐ اﻓﺘﺎدﻩ ﺑﻮد( ﺧﻮاهﺶ ﮐﺮد ﮐﻪ ﭘﺮوژﻩ را ﺑﻪ ﺗﻌﻮﻳﻖ ﺑﻴﺎﻧﺪازد‪ ،‬ﭼﻮن او‬
‫ﺧﻮد را هﻨﻮز ﺧﻴﻠﯽ ﺟﻮانﺗﺮ و ﺑﯽاهﻤﻴﺖﺗﺮ از اﻳﻦهﺎ ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﮐﻪ‬
‫درﺑﺎرﻩاش ﻓﻴﻠﻤﯽ ﺗﻬﻴﻪ ﺷﻮد!‬

‫‪١۴‬‬
‫اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﻣﺮا ﺑﻪﻳﺎد ﺷﺨﺺ دﻳﮕﺮﯼ ﻣﯽاﻧﺪازد ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﺮﮐﺖ ﻗﻔﺴﻪ‬
‫ﮐﺘﺎبهﺎﻳﯽ ﮐﻪ دﻳﻮارهﺎﯼ ﺁﭘﺎرﺗﻤﺎن ﮔﻮژار را ﭘﻮﺷﺎﻧﺪﻩاﻧﺪ‪ ،‬ﺷﺎﻧﺲ ﺁﺷﻨﺎﻳﯽ ﺑﺎ‬
‫وﯼ را ﭘﻴﺪا ﮐﺮدم‪.‬‬
‫ﻳﮏ ﺑﺎر وﻗﺘﯽ داﺷﺘﻢ از ﺑﯽﺣﻮﺻﻠﮕﯽ ﺧﻮد ﻣﯽ ﻧﺎﻟﻴﺪم‪ ،‬او ﺑﻪ ﻳﮑﯽ از‬
‫ﻃﺒﻘﻪهﺎﯼ ﻗﻔﺴﻪ ﮐﺘﺎب اﺷﺎرﻩ ﮐﺮد ﮐﻪ روﯼ ﺁن ﺑﺮﭼﺴﺒﯽ ﺑﻪ ﺧﻂ ﺧﻮدش دﻳﺪﻩ‬
‫ﻣﯽﺷﺪ‪» :‬ﺷﺎهﮑﺎرهﺎﯼ ﻃﻨﺰ ﻧﺎﺧﻮاﺳﺘﻪ« و ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﺷﻴﻄﻨﺖﺁﻣﻴﺰ ﮐﺘﺎﺑﯽ را‬
‫ﺑﻴﺮون ﮐﺸﻴﺪ‪ .‬ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ ﮐﺘﺎب ﻳﮏ زن روزﻧﺎﻣﻪﻧﮕﺎر ﭘﺎرﻳﺴﯽ ﺑﻮد‪ .‬او ﮐﺘﺎب‬
‫را در ﺳﺎل ‪ ١٩٧٢‬درﺑﺎرﻩ ﻋﺸﻖ ﺧﻮد ﺑﻪ ﮐﻴﺴﻴﻨﺠﺮ ﻧﻮﺷﺘﻪﺑﻮد‪ .‬ﻧﻤﯽداﻧﻢ ﺁﻳﺎ‬
‫هﻨﻮز ﮐﺴﯽ ﻣﻌﺮوفﺗﺮﻳﻦ ﺳﻴﺎﺳﺖﻣﺪار ﺁن ﺳﺎلهﺎ را ﮐﻪ ﻣﺸﺎور ﻧﻴﮑﺴﻮن و‬
‫ﭼﻬﺮﻩ ﭘﺸﺖ ﭘﺮدﻩ ﺻﻠﺢ ﺁﻣﺮﻳﮑﺎ و وﻳﺘﻨﺎم ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻪﻳﺎد ﻣﯽﺁورد ﻳﺎ ﻧﻪ؟ داﺳﺘﺎن از‬
‫اﻳﻦ ﻗﺮار اﺳﺖ‪ :‬ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﻩ‪ ،‬ﮐﻴﺴﻴﻨﺠﺮ را در واﺷﻴﻨﮕﺘﻦ ﻣﻼﻗﺎت ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ :‬ﻳﮏﺑﺎر‬
‫ﺑﺮاﯼ اﻳﻦﮐﻪ ﺑﺎ او ﺑﺮاﯼ ﻣﺠﻠﻪاﯼ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﮐﻨﺪ و ﻳﮏ ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﺑﺮاﯼ‬
‫ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻧﯽ‪.‬‬
‫ﺁنهﺎ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺑﺎر دﻳﮕﺮ هﻢ ﺑﺎ ﻳﮏدﻳﮕﺮ ﻣﻼﻗﺎت ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ اﻣﺎ هﺮﮔﺰ از ﻣﺤﺪودﻩ‬
‫راﺑﻄﻪ ﮐﺎرﯼ ﺟﺪﯼ ﺧﺎرج ﻧﻤﯽﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﻳﮑﯽدو ﺑﺎر ﺻﺮف ﺷﺎم ﭘﻴﺶ از ﺁﻣﺎدﻩ‬
‫ﺷﺪن ﭘﺨﺶ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻧﯽ‪ ،‬ﭼﻨﺪ ﻣﻼﻗﺎت در دﻓﺘﺮ ﮐﻴﺴﻴﻨﺠﺮ در ﮐﺎخ ﺳﻔﻴﺪ‪،‬‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫دﻳﺪارﯼ ﺗﻨﻬﺎ در ﺧﺎﻧﻪ ﮐﻴﺴﻴﻨﺠﺮ‪ ،‬ﺑﻌﺪ هﻢ ﭼﻨﺪ دﻳﺪار ﺑﻪهﻤﺮاهﯽ ﺗﻴﻢ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن‬
‫و ﻏﻴﺮﻩ‪ .‬ﮐﻢﮐﻢ ﮐﻴﺴﻴﻨﺠﺮ اﺣﺴﺎس ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻴﻞ دارد از زن دورﯼ ﮐﻨﺪ‪ .‬او‬
‫اﺣﻤﻖ ﻧﻴﺴﺖ و ﻣﯽﻓﻬﻤﺪ ﻣﻮﺿﻮع از ﭼﻪ ﻗﺮار اﺳﺖ و ﺑﺮاﯼ اﻳﻦﮐﻪ زن را از‬
‫ﺧﻮد دور ﻧﮕﻪ دارد‪ ،‬ﺧﻴﻠﯽ ﺻﺮﻳﺢ از ﺟﺬاﺑﻴﺖ ﻗﺪرت ﺑﺮاﯼ زﻧﺎن ﺣﺮف‬
‫ﻣﯽزﻧﺪ و ﻣﯽاﻓﺰاﻳﺪ ﮐﻪ وﻇﺎﻳﻔﺶ او را ﻣﻠﺰم ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ از زﻧﺪﮔﯽ ﺧﺼﻮﺻﯽ‬
‫ﭼﺸﻢ ﺑﭙﻮﺷﺪ‪ .‬زن ﺑﺎ ﺻﺪاﻗﺖ ﻣﻨﻘﻠﺐ ﮐﻨﻨﺪﻩاﯼ ﺗﻤﺎم ﺁن ﺑﻬﺎﻧﻪهﺎ را )ﮐﻪ‬
‫ﺑﻪهﺮﺣﺎل ﻣﺎﻧﻊ از اﻳﻦ ﺗﺼﻮر در ﻧﺰد او ﻧﺸﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺁن دو ﻧﻔﺮ ﺑﺮاﯼ هﻢ‬
‫ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩاﻧﺪ!( ﺑﺮاﯼ ﺧﻮد ﺗﻮﺟﻴﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ :‬ﻻﺑﺪ دﭼﺎر ﺗﺮدﻳﺪ اﺳﺖ و‬
‫ﻼ ﻣﺘﻌﺠﺐ‬ ‫ﻧﻤﯽﺧﻮاهﺪ اﺣﺘﻴﺎط را از دﺳﺖ ﺑﺪهﺪ‪ .‬زن از اﻳﻦ ﺑﺎﺑﺖ اﺻ ً‬
‫ﻼ ﻣﯽﺷﻨﺎﺧﺘﻪ‬ ‫ﻧﻤﯽﺷﻮد‪ .‬ﺑﺎ ﺁنهﻤﻪ زنهﺎﯼ ﻋﺠﻴﺐ و ﻏﺮﻳﺒﯽ ﮐﻪ ﮐﻴﺴﻴﻨﺠﺮ ﻗﺒ ً‬
‫ﺣﻖ دارد اﻳﻦﻃﻮر ﻓﮑﺮ ﮐﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪﻣﺤﺾ اﻳﻦﮐﻪ ﺑﻔﻬﻤﺪ او ﭼﻘﺪر ﻋﺎﺷﻖ وﯼ‬
‫اﺳﺖ‪ ،‬ﺗﻤﺎم رﻧﺞهﺎ را ﻓﺮاﻣﻮش ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد و اﺣﺘﻴﺎط را ﮐﻨﺎر ﺧﻮاهﺪ‬
‫ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬ﺁﻩ! زن ﭼﻘﺪر ﺑﻪ ﭘﺎﮐﯽ ﻋﺸﻖ ﺧﻮد اﻃﻤﻴﻨﺎن دارد! او واﻗﻌًﺎ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ‬
‫ﺑﻪ هﺮ ﭼﻴﺰﯼ در ﺟﻬﺎن ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺑﺨﻮرد ﮐﻪ ﻋﺸﻖ او از ﮐﺸﺶ ﺟﻨﺴﯽ ﻧﺎﺷﯽ‬
‫ﻧﺸﺪﻩاﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻼ ﻓﺎﻗﺪ ﺟﺬاﺑﻴﺖ اﺳﺖ« و‬‫زن ﻣﯽﻧﻮﻳﺴﺪ‪» :‬از ﻧﻈﺮ ﺟﻨﺴﯽ او ﺑﺮاﯼ ﻣﻦ ﮐﺎﻣ ً‬
‫ﺑﺎرهﺎ )ﺑﺎ ﺳﺎدﻳﺴﻢ ﻣﺎدراﻧﻪ ﻋﺠﻴﺒﯽ( ﺗﮑﺮار ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ او ﺑﺪﻟﺒﺎس اﺳﺖ‪،‬‬
‫ﺧﻮشﻗﻴﺎﻓﻪ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬در ﻣﻮرد زنهﺎ ﺑﺪ ﺳﻠﻴﻘﻪ اﺳﺖ و ﺗﺄﮐﻴﺪ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ‬
‫»ﻣﻌﺸﻮق ﺧﻮﺑﯽ ﻧﻴﺴﺖ« و ﺑﺎز ﺑﻴﺶﺗﺮ اﺑﺮاز ﻋﺸﻖ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫زن دو ﺑﭽﻪ دارد‪ ،‬ﮐﻴﺴﻴﻨﺠﺮ هﻢ هﻤﻴﻦﻃﻮر‪ .‬زن ﻧﻘﺸﻪ ﻣﯽﮐﺸﺪ )ﺑﯽﺁنﮐﻪ ﻣﺮد‬
‫ﻼ ﺧﺒﺮ داﺷﺘﻪﺑﺎﺷﺪ(‪ ،‬ﮐﻪ ﭼﻄﻮر ﺗﻌﻄﻴﻼتﺷﺎن را در ﮐُﺖدازور ﺧﻮاهﻨﺪ‬ ‫اﺻ ً‬
‫ﮔﺬراﻧﺪ و از اﻳﻦﮐﻪ ﺑﺮاﯼ ﺑﭽﻪهﺎﯼ ﮐﻴﺴﻴﻨﺠﺮ ﻓﺮﺻﺘﯽ دﺳﺖ ﺧﻮاهﺪ داد ﮐﻪ ﺑﺎ‬
‫ﺁراﻣﺶ زﺑﺎن ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﺑﻴﺎﻣﻮزﻧﺪ اﻇﻬﺎر ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﻳﮏ روز زن ﺗﻴﻢ‬
‫ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن را ﺑﺮاﯼ ﻓﻴﻠﻢﺑﺮدارﯼ ﺑﻪ ﺁﭘﺎرﺗﻤﺎن ﮐﻴﺴﻴﻨﺠﺮ ﻣﯽ ﻓﺮﺳﺘﺪ‪ ،‬اﻣﺎ او ﮐﻪ‬
‫دﻳﮕﺮ ﺗﺤﻤﻠﺶ ﺗﻤﺎم ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺁنهﺎ را ﻣﺜﻞ ﻳﮏ دﺳﺘﻪ ﻣﺘﺠﺎوز از ﺧﺎﻧﻪاش ﺑﻴﺮون‬
‫ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﻳﮏ ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﮐﻴﺴﻴﻨﺠﺮ زن را ﺑﻪ دﻓﺘﺮش ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ و ﺧﻴﻠﯽ ﺳﺮد و‬
‫ﺟﺪﯼ ﺑﻪوﯼ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻣﯽدهﺪ ﮐﻪ دﻳﮕﺮ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﻴﺴﺖ رﻓﺘﺎر دوﭘﻬﻠﻮﯼ او را‬
‫ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫زن اﺑﺘﺪا ﮔﻴﺞ ﻣﯽﺷﻮد اﻣﺎ ﺑﻌﺪ ﮐﻢﮐﻢ اﻓﮑﺎرش در ﻣﺴﻴﺮ دﻳﮕﺮﯼ ﻣﯽاﻓﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻃﺒﻴﻌﯽ اﺳﺖ! ﺣﺘﻤًﺎ زن ﺑﻪ دﻻﻳﻞ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺑﺮاﻳﺶ ﺧﻄﺮﻧﺎﮎ اﺳﺖ و ﺣﺘﻤًﺎ از‬
‫دﺳﺘﮕﺎﻩ ﺿﺪﺟﺎﺳﻮﺳﯽ ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ دﻳﮕﺮ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﺎ زن ﻣﻌﺎﺷﺮت ﻧﻤﺎﻳﺪ‪.‬‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫ﮐﻴﺴﻴﻨﺠﺮ ﺑﻪﺧﻮﺑﯽ ﻣﯽداﻧﺪ ﮐﻪ در دﻓﺘﺮش ﻣﻴﮑﺮوﻓﻮنهﺎﯼ زﻳﺎدﯼ ﮐﺎر ﮔﺬاﺷﺘﻪ‬

‫ﺷﺪﻩاﺳﺖ و ﺁن ﮐﻠﻤﺎت ﺧﺸﻦ را ﻧﻪ ﺧﻄﺎب ﺑﻪ زن ﺑﻠﮑﻪ درواﻗﻊ ﺧﻄﺎب ﺑﻪ ﺁن‬
‫ﭘﻠﻴﺲهﺎﯼ ﻧﺎﭘﻴﺪا ﮐﻪ دارﻧﺪ ﺣﺮفهﺎﯼ ﺁنهﺎ را ﮔﻮش ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ادا ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬زن‬
‫ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﺣﺎﮐﯽ از درﮎ و هﻢدردﯼ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﺮاﯼ او ﺗﻤﺎم اﻳﻦ‬
‫ﺻﺤﻨﻪ ﺁﮐﻨﺪﻩ از ﻳﮏ ﻧﻮع زﻳﺒﺎﻳﯽ دردﻧﺎﮎ اﺳﺖ )او ﺻﻔﺖ دردﻧﺎﮎ را‬
‫ﺑﺎرهﺎ ﺗﮑﺮار ﻣﯽﮐﻨﺪ( ﭼﺮاﮐﻪ ﻣﺮد در ﻋﻴﻦﺣﺎل ﮐﻪ ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻪ راﻧﺪن اوﺳﺖ‪،‬‬
‫ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﺑﻪ او ﻣﯽﻧﮕﺮد‪.‬‬
‫ﮔﻮژار ﻣﯽﺧﻨﺪد اﻣﺎ ﻣﻦ ﺑﻪ او ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﺁن ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﺴﻴﺎر روﺷﻦ ﮐﻪ از‬
‫ﻣﻴﺎن ﺗﺨﻴﻼت زن ﻋﺎﺷﻖ ﺧﻮدﻧﻤﺎﻳﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬درواﻗﻊ ﺁنﻗﺪر ﮐﻪ او ﻓﮑﺮ‬
‫ﻣﯽﮐﻨﺪ ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺁن ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺧﻴﻠﯽ ﭘﻴﺶﭘﺎ اﻓﺘﺎدﻩ و زﻣﻴﻨﯽ اﺳﺖ و ﺣﻘﻴﻘﺘﯽ‬
‫اﺳﺖ ﮐﻪ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺣﻘﺎﻳﻖ دﻳﮕﺮ رﻧﮓ ﻣﯽﺑﺎزد‪ .‬اﻣﺎ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﺎﻻﺗﺮ از ﺁن‪،‬‬
‫ﺣﻘﻴﻘﺖ ﮐﺘﺎب اﺳﺖ‪ .‬از هﻤﺎن ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ دﻳﺪار زن ﺑﺎ ﮐﻴﺴﻴﻨﺠﺮ ﻣﺤﺒﻮﺑﺶ‪ ،‬اﻳﻦ‬
‫ﮐﺘﺎب ﺑﻪﮔﻮﻧﻪاﯼ ﻧﺎﻣﺮﺋﯽ‪ ،‬ﺑﻪروﯼ ﻣﻴﺰ ﮐﻮﭼﮑﯽ ﮐﻪ ﺑﻴﻦ ﺁنهﺎ ﻗﺮار داﺷﺖ‬
‫ﺟﻠﻮس ﮐﺮد و هﻤﻮارﻩ ﻧﻴﺰ اﻧﮕﻴﺰﻩ واﻗﻌﯽ‪ ،‬هﺮﭼﻨﺪ ﻧﺎﺁﮔﺎهﺎﻧﻪ و اﻗﺮارﻧﺸﺪﻩ او‪،‬‬
‫در ﺧﻼل ﻣﺎﺟﺮاﻳﺶ ﺑﺎ ﮐﻴﺴﻴﻨﺠﺮ ﺑﻮدﻩاﺳﺖ‪.‬‬
‫ﮐﺘﺎب؟ ﻣﮕﺮ اﻳﻦ ﮐﺘﺎب ﺑﺮاﯼ زن ﭼﻪ ﺳﻮدﯼ درﺑﺮ داﺷﺖ؟ ﮐﺘﺎﺑﯽ درﺑﺎرﻩ‬
‫ﻼ ﺣﺮﻓﯽ درﺑﺎرﻩ ﮐﻴﺴﻴﻨﺠﺮ ﻧﺪارد ﮐﻪ‬ ‫ﻼ! او اﺻ ً‬
‫ﺷﺨﺼﻴﺖ ﮐﻴﺴﻴﻨﺠﺮ؟ ﻧﻪ‪ ،‬اﺻ ً‬
‫ﺑﺰﻧﺪ‪ .‬ﺁنﭼﻪ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ زن اﺳﺖ‪ ،‬ﺣﻘﻴﻘﺘﯽ درﺑﺎرﻩ ﺧﻮدش اﺳﺖ‪ .‬او ﮐﻴﺴﻴﻨﺠﺮ‬
‫را ﻧﻤﯽﺧﻮاﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻪوﻳﮋﻩ ﺗﻦ او را )»او ﮐﻪ ﻣﻌﺸﻮق ﺧﻮﺑﯽ ﻧﻴﺴﺖ«(‪ ،‬او‬
‫ﻦ« ﺧﻮد را ﺗﻌﺎﻟﯽ ﺑﺨﺸﺪ‪ ،‬ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ ﺁن را از داﻳﺮﻩ ﻣﺤﺪود‬ ‫ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ »ﻣ ِ‬
‫زﻧﺪﮔﻴﺶ ﺑﻴﺮون ﺑﮑﺸﺪ و ﺑﻪ ﺳﺘﺎرﻩاﯼ ﻣﺒﺪل ﺳﺎزد‪ .‬ﺑﺮاﯼ او ﮐﻴﺴﻴﻨﺠﺮ ﻳﮏ‬
‫ﻦ« او ﺑﺮ ﺁن ﻓﺮود ﻣﯽﺁﻳﺪ و‬
‫وﺳﻴﻠﻪ ﻧﻘﻠﻴﻪ اﺳﺎﻃﻴﺮﯼ ﺑﻮد‪ ،‬اﺳﺒﯽ ﺑﺎلدار ﮐﻪ »ﻣ ِ‬
‫ﺑﺎ ﻋﻈﻤﺖ ﺗﻤﺎم در ﺁﺳﻤﺎن ﺑﻪ ﮔﺮدش ﻣﯽﭘﺮدازد‪.‬‬
‫ﮔﻮژار ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‪» :‬زن اﺣﻤﻘﯽ ﺑﻮدﻩ« و ﺑﻪ ﺗﻤﺎم ﺗﻮﺿﻴﺤﺎت زﻳﺒﺎﯼ ﻣﻦ‬
‫دهﻦﮐﺠﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ‪» :‬ﻧﻪ‪ ،‬ﺑﻪهﻴﭻوﺟﻪ‪ ،‬هﻤﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺷﺎهﺪ‬
‫ﺑﻮدﻩاﻧﺪ‪ ،‬ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎهﻮش ﺑﻮدﻩ‪ .‬ﻣﻮﺿﻮع ﭼﻴﺰﯼ ﺟﺰ ﺣﻤﺎﻗﺖ اﺳﺖ‪.‬‬
‫او ﺑﻪ »ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻩ«ﺑﻮدن ﺧﻮد اﻃﻤﻴﻨﺎن داﺷﺘﻪ«‪.‬‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫‪١۵‬‬
‫ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻩ ﺑﻮدن ﻳﮏ ﻣﻔﻬﻮم دﻳﻨﯽ اﺳﺖ و ﻣﻌﻨﺎﻳﺶ اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﺨﺺ‬
‫ﺑﯽﺁنﮐﻪ ﻟﻴﺎﻗﺘﯽ اﺑﺮاز ﮐﺮدﻩﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪﺣﮑﻢ ﻗﺪرﺗﯽ ﻓﻮق ﻃﺒﻴﻌﯽ و ﺑﻪﺧﻮاﺳﺖ‬
‫ﺁزاداﻧﻪ‪ ،‬ﻳﺎ ﺣﺘﯽ ﺑﻠﻬﻮﺳﺎﻧﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ‪ ،‬اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯽﺷﻮد ﺗﺎ ﻣﻘﺎﻣﯽ وﻳﮋﻩ و ﺑﺎﻻﺗﺮ‬
‫از دﻳﮕﺮان ﺑﻴﺎﺑﺪ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺎورﯼ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﻘﺪﺳﻴﻦ را ﻗﺎدر ﻣﯽﺳﺎﺧﺖ ﺗﺎب‬
‫ﺗﺤﻤﻞ ﺳﻨﮓدﻻﻧﻪﺗﺮﻳﻦ ﺁزارهﺎ را داﺷﺘﻪﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﻣﻔﺎهﻴﻢ دﻳﻨﯽ در اﺑﺘﺬال زﻧﺪﮔﯽ‬
‫ﻣﺎ ﺑﻪ ﻃﻨﺰ ﺷﺒﺎهﺖ ﭘﻴﺪا ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ .‬هﺮﮐﺪام از ﻣﺎ ﮐﻢوﺑﻴﺶ رﻧﺞ ﻣﯽﺑﺮﻳﻢ از‬
‫اﻳﻦﮐﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺎ ﺗﺎ اﻳﻦ اﻧﺪازﻩ ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺎ ﻣﯽﺧﻮاهﻴﻢ از هﻤﺎﻧﻨﺪ‬
‫دﻳﮕﺮان ﺑﻮدن ﺑﮕﺮﻳﺰﻳﻢ و ﺧﻮد را ﺑﻪ درﺟﻪ ﻋﺎﻟﯽﺗﺮﯼ ارﺗﻘﺎء ﺑﺪهﻴﻢ‪ .‬هﺮﻳﮏ‬
‫از ﻣﺎ ﺑﺎ ﺷﺪت و ﺿﻌﻒ ﻣﺘﻔﺎوت ﺑﻪ اﻳﻦ وهﻢ دﭼﺎر ﺷﺪﻩاﻳﻢ ﮐﻪ ﻻﻳﻖ اﻳﻦ‬
‫ارﺗﻘﺎء هﺴﺘﻴﻢ‪ ،‬ﮐﻪ از ﭘﻴﺶ ﺗﻌﻴﻴﻦ و ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻩ ﺷﺪﻩاﻳﻢ‪.‬‬
‫ﻼ اﺣﺴﺎس ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻩﺑﻮدن ﺟﺰﺋﯽ از هﺮ راﺑﻄﻪ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﭼﻨﺎنﮐﻪ در‬ ‫ﻣﺜ ً‬
‫ﺗﻌﺮﻳﻒ هﻢ‪ ،‬ﻋﺸﻖ هﺪﻳﻪاﯼ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺎ ارزاﻧﯽ ﻣﯽﺷﻮد‪ ،‬ﺑﯽﺁنﮐﻪ ﺑﺮاﻳﺶ‬
‫ﻟﻴﺎﻗﺘﯽ ﻧﺸﺎن دادﻩ ﺑﺎﺷﻴﻢ‪ .‬دوﺳﺖداﺷﺘﻪ ﺷﺪن ﺑﺪون دﻟﻴﻞ‪ ،‬ﺣﺘﯽ ﺧﻮد دﻟﻴﻠﯽ ﺗﻠﻘﯽ‬
‫ﻣﯽﺷﻮد ﺑﺮ ﺧﺎﻟﺺ ﺑﻮدن ﻋﺸﻖ‪ .‬اﮔﺮ زﻧﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻮﻳﺪ دوﺳﺘﺖ دارم ﭼﻮن‬
‫ﺑﺎهﻮش هﺴﺘﯽ‪ ،‬ﺷﺮﻳﻒ هﺴﺘﯽ‪ ،‬ﺑﺮاﯼ ﻣﻦ هﺪﻳﻪ ﻣﯽﺧﺮﯼ‪ ،‬ﺑﻪ زنهﺎﯼ دﻳﮕﺮ‬
‫ﻧﻈﺮ ﻧﺪارﯼ‪ ،‬ﻇﺮف ﻣﯽﺷﻮﻳﯽ‪ ،‬ﺁنوﻗﺖ ﻣﻦ ﻣﺄﻳﻮس ﻣﯽﺷﻮم‪ .‬ﭼﻨﻴﻦ ﻋﺸﻘﯽ‬
‫اﻧﮕﺎر ﻣﯽﺧﻮاهﺪ ﭼﻴﺰﯼ را ﺑﻪﭼﻨﮓ ﺑﻴﺎورد‪.‬‬
‫ﭼﻘﺪر زﻳﺒﺎﺗﺮ اﺳﺖ اﮔﺮ اﻧﺴﺎن درﻋﻮض ﺑﺸﻨﻮد‪» :‬ﻣﻦ دﻳﻮاﻧﻪ ﺗﻮام‪ ،‬هﺮﭼﻨﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺗﻮ ﻧﻪﻓﻘﻂ ﺑﺎهﻮش و درﺳﺖﮐﺎر ﻧﻴﺴﺘﯽ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﻳﮏ دروغﮔﻮﯼ ﺧﻮدﺧﻮاﻩ و‬
‫ﻋﻮﺿﯽ هﻢ هﺴﺘﯽ«‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ اﻧﺴﺎن اﺣﺴﺎس ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻩﺑﻮدن را ﻧﺨﺴﺘﻴﻦﺑﺎر در‬
‫ﻧﻮزادﯼ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬وﻗﺘﯽﮐﻪ از ﻣﻬﺮ ﻣﺎدراﻧﻪ‪ ،‬ﺑﯽﺁنﮐﻪ ﺧﻮد را ﻻﻳﻖ ﺁن‬
‫ﻧﺸﺎن دادﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻬﺮﻩﻣﻨﺪ ﻣﯽﺷﻮد و ﺑﺎز ﺁن را ﺑﻴﺶﺗﺮ و ﺑﻴﺶﺗﺮ ﻃﻠﺐ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫وارد ﻣﺪرﺳﻪ ﺷﺪن ﻣﯽﺑﺎﻳﺴﺖ اﻧﺴﺎن را از اﻳﻦ ﺗﻮهﻢ ﺑﺮهﺎﻧﺪ و ﺑﺮاﻳﺶ ﻣﻌﻠﻮم‬
‫ﻻ دﻳﮕﺮ‬
‫ﮐﻨﺪ ﮐﻪ در زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮاﯼ هﺮ ﭼﻴﺰﯼ ﺑﻬﺎﻳﯽ ﭘﺮداﺧﺖ‪ .‬اﻣﺎ ﻣﻌﻤﻮ ً‬
‫ﺁن ﻣﻮﻗﻊ ﺧﻴﻠﯽ دﻳﺮ اﺳﺖ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﺣﺘﻤًﺎ ﺁن دﺧﺘﺮ دﻩﺳﺎﻟﻪ را دﻳﺪﻩاﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﺮاﯼ‬
‫اﻳﻦﮐﻪ دوﺳﺘﺎﻧﺶ را ﺑﻪ ﺣﺮفﺷﻨﻮﯼ از ﺧﻮد وادار ﺳﺎزد‪ ،‬ﻣﻮﻗﻌﯽ ﮐﻪ دﻳﮕﺮ‬
‫از ﻋﻬﺪﻩ ﻗﺎﻧﻊﮐﺮدن ﺁنهﺎ ﺑﺮﻧﻤﯽﺁﻳﺪ‪ ،‬ﻧﺎﮔﻬﺎن رﮎ و راﺳﺖ و ﺑﺎ ﻏﺮورﯼ‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫ﻏﻴﺮﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‪» :‬ﭼﻮن ﻣﻦ ﻣﯽﮔﻢ« ﻳﺎ »ﭼﻮن ﻣﻦ اﻳﻦﺟﻮر‬

‫ﻣﯽﺧﻮام«‪ .‬او ﺧﻮد را ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻩ اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬اﻣﺎ روزﯼ ﺧﻮاهﺪ رﺳﻴﺪ‬
‫ﮐﻪ او ﻳﮏ ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﺑﮕﻮﻳﺪ »ﭼﻮن ﻣﻦ اﻳﻦﺟﻮر ﻣﯽﺧﻮام« ﺗﺎ ﺗﻤﺎم ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ‬
‫ﺣﺮﻓﺶ را ﻣﯽﺷﻨﻮﻧﺪ از ﺧﻨﺪﻩ رودﻩﺑﺮ ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺲ اﻧﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاهﺪ ﺧﻮد را ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻩ اﺣﺴﺎس ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﭼﮑﺎر ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮑﻨﺪ ﺗﺎ‬
‫ﺛﺎﺑﺖ ﺷﻮد ﮐﻪ او واﻗﻌًﺎ ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻩ اﺳﺖ‪ ،‬ﺗﺎ هﻢ ﺧﻮدش و هﻢ ﺑﻘﻴﻪ ﺑﺎور ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ‬
‫او ﻣﺎﻧﻨﺪ هﺮﮐﺲ دﻳﮕﺮ ﻧﻴﺴﺖ؟ ﻓﺮارﺳﻴﺪن ﻋﺼﺮﯼ ﺟﺪﻳﺪ‪ ،‬ﮐﻪ اﺳﺎس ﺁن‬
‫اﺧﺘﺮاع ﻋﮑﺎﺳﯽ اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﺳﺘﺎرﻩهﺎ‪ ،‬رﻗﺎصهﺎ و ﺁدمهﺎﯼ ﻣﺸﻬﻮر ﮐﻪ‬
‫هﻤﻪ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻋﻈﻴﻢ ﺁنهﺎ را از دور ﺑﺮ روﯼ ﭘﺮدﻩ ﻣﯽﺑﻴﻨﻨﺪ و ﻣﯽﺳﺘﺎﻳﻨﺪ اﻣﺎ‬
‫هﻴﭻﮐﺲ ﺑﻪ ﺁنهﺎ دﺳﺖرﺳﯽ ﻧﺪارد‪ ،‬اﻳﻦ اﻣﮑﺎن را ﻓﺮاهﻢ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ :‬ﺷﺨﺼﯽ‬
‫ﮐﻪ ﺧﻮد را ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻩ اﺣﺴﺎس ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﭼﺴﺒﺎﻧﺪن ﺧﻮد ﺑﻪ اﻓﺮاد ﺳﺮﺷﻨﺎس‬
‫ﺑﻪﮔﻮﻧﻪاﯼ ﻋﻠﻨﯽ و ﻧﻤﺎﻳﺸﯽ‪ ،‬ﺳﻌﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﻧﺸﺎندهﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻄﺢ دﻳﮕﺮﯼ ﺗﻌﻠﻖ‬
‫دارد و از ﺗﻤﺎم اﻓﺮاد ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ‪ ،‬ﻳﻌﻨﯽ هﻤﺴﺎﻳﻪهﺎ‪ ،‬هﻤﮑﺎرهﺎ و هﻤﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ‬
‫او ﺑﻪﻧﺎﭼﺎر زﻧﺪﮔﻴﺶ را ﺑﺎ ﺁنهﺎ ﻗﺴﻤﺖ ﮐﺮدﻩاﺳﺖ‪ ،‬ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻣﯽﮔﻴﺮد‪.‬‬
‫ﺑﻪاﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ‪ ،‬اﻓﺮاد ﺳﺮﺷﻨﺎس ﺑﻪ ﭼﻴﺰﯼ ﺷﺒﻴﻪ ﺗﺄﺳﻴﺴﺎت ﻋﻤﻮﻣﯽ از ﻗﺒﻴﻞ‬
‫ﺗﻮاﻟﺖهﺎﯼ ﻋﻤﻮﻣﯽ‪ ،‬ادارات ﺧﺪﻣﺎت اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ‪ ،‬ادارات ﺑﻴﻤﻪ و‬
‫ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎنهﺎﯼ رواﻧﯽ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﺪﻩاﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﻓﺮق ﮐﻪ ﺁنهﺎ ﻓﻘﻂ ﺑﻪﺷﺮﻃﯽ‬
‫ﻗﺎﺑﻞ اﺳﺘﻔﺎدﻩ هﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ دور از دﺳﺖرس ﺑﺎﻗﯽ ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﮐﺴﯽ ﻣﯽﺧﻮاهﺪ‬
‫ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻩﺑﻮدن ﺧﻮد را ﺑﺎ ﻧﺸﺎن دادن ارﺗﺒﺎط ﺷﺨﺼﻴﺶ ﺑﺎ ﻳﮏ ﻓﺮد ﻣﺸﻬﻮر‬
‫ﺛﺎﺑﺖ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺧﻮد را در ﻣﻌﺮض اﻳﻦ ﺧﻄﺮ هﻢ ﻗﺮار ﻣﯽ دهﺪ ﮐﻪ ﻣﺜﻞ ﺁن زن‬
‫ﻋﺎﺷﻖ ﮐﻴﺴﻴﻨﺠﺮ‪ ،‬ﻋﺬرش ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺷﻮد‪ .‬ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ ﻧﺸﺪن از اﻳﻦ دﺳﺖ در‬
‫اﺻﻄﻼح دﻳﻨﯽ هﺒﻮط ﻧﺎﻣﻴﺪﻩ ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬درﺳﺖ ﺑﻪ هﻤﻴﻦ ﻋﻠﺖ هﻢ هﺴﺖ ﮐﻪ ﺁن‬
‫ﻼ ﺑﻪﺣﻖ از ﻋﺸﻖ‬ ‫زن ﻋﺎﺷﻖ ﮐﻴﺴﻴﻨﺠﺮ در ﮐﺘﺎﺑﺶ ﺧﻴﻠﯽ ﺁﺷﮑﺎر و ﮐﺎﻣ ً‬
‫ﻓﺎﺟﻌﻪﺁﻣﻴﺰ ﺧﻮد ﺑﻪ ﮐﻴﺴﻴﻨﺠﺮ ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ ﭼﺮاﮐﻪ هﺒﻮط‪ ،‬هﺮﻗﺪر هﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ‬
‫ﻧﻈﺮ ﮔﻮژار ﻣﻀﺤﮏ ﺑﻴﺎﻳﺪ‪ ،‬درواﻗﻊ ﻓﺎﺟﻌﻪﺁﻣﻴﺰ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﭘﻴﺶاز ﺁنﮐﻪ اﻳﻤﺎﮐﻮﻻﺗﺎ ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﺧﻮد ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺑﺮﮎ ﺁﮔﺎﻩ ﺷﻮد‪ ،‬زﻧﺪﮔﻴﺶ‬
‫ﻣﺜﻞ زﻧﺪﮔﯽ زنهﺎﯼ دﻳﮕﺮ ﺑﻮد‪ :‬ﭼﻨﺪ ازدواج‪ ،‬ﭼﻨﺪ ﺟﺪاﻳﯽ‪ ،‬ﭼﻨﺪ ﻣﻌﺸﻮق ﮐﻪ‬
‫ﺑﺎرهﺎ و ﺑﺎرهﺎ در ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺧﻮنﺳﺮدﯼ دﻟﺶ را ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﺁﺧﺮﻳﻦ‬
‫ﻼ ﺟﻮر دﻳﮕﺮﯼ ﻣﯽﭘﺮﺳﺘﺪ‪ .‬زن هﻢ ﺑﻪ ﻧﻮﺑﻪ ﺧﻮد ﻓﮑﺮ‬ ‫ﻣﻌﺸﻮﻗﺶ او را ﮐﺎﻣ ً‬
‫ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ او ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺤﻤﻞﺗﺮ از ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ اﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻮن ﻣﺮد هﻢ در ﻣﻘﺎﺑﻠﺶ ﮐﻮﺗﺎﻩ‬
‫ﻣﯽﺁﻳﺪ و هﻢ ﺑﻪ دردش ﻣﯽﺧﻮرد‪ .‬او ﻓﻴﻠﻢﺳﺎز اﺳﺖ و زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ زن ﮐﺎرش‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫را در ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن ﺷﺮوع ﮐﺮد‪ ،‬ﮐﻤﮏهﺎﯼ او ﺑﺮاﯼ روﯼ ﻏﻠﺘﮏ اﻓﺘﺎدن‬

‫ﮐﺎرهﺎﻳﺶ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﺆﺛﺮ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺮد ﮐﻤﯽ ﻣﺴﻦﺗﺮ از زن اﺳﺖ اﻣﺎ ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮدﯼ ﺷﺒﻴﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﺎ اﺑﺪ‬
‫ﺳﺘﺎﻳﺶﮔﺮ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ‪ .‬ﻣﺮد ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ او زﻳﺒﺎﺗﺮ‪ ،‬زﻳﺮﮎﺗﺮ و‬
‫ﺑﺨﺼﻮص ﺣﺴﺎسﺗﺮ از زﻧﺎن دﻳﮕﺮ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺮاﯼ ﻣﺮد‪ ،‬ﺣﺴﺎس ﺑﻮدن‬
‫ﻣﺤﺒﻮﺑﺶ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﻨﻈﺮﻩهﺎﯼ ﻧﻘﺎﺷﯽ رﻣﺎﻧﺘﻴﮏهﺎﯼ ﺁﻟﻤﺎﻧﯽ ﺷﺒﺎهﺖ دارد‪ :‬ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ‬
‫از درﺧﺘﺎن ﭘﺮ ﭘﻴﭻوﺧﻢ‪ ،‬و ﺁن ﺑﺎﻻ در دوردﺳﺖ‪ ،‬ﺁﺳﻤﺎن‪ :‬ﻣﺴﮑﻦ ﺧﺪاوﻧﺪ‪.‬‬
‫هﺮﺑﺎر ﮐﻪ ﻣﺮد در ﭼﻨﻴﻦ ﻓﻀﺎﻳﯽ وارد ﻣﯽﺷﻮد‪ ،‬ﻣﻴﻠﯽ ﮔﺮﻳﺰﻧﺎﭘﺬﻳﺮ او را‬
‫وادار ﻣﯽﮐﻨﺪ زاﻧﻮ ﺑﺰﻧﺪ و در هﻤﺎن ﺣﺎل ﺑﺎﻗﯽ ﺑﻤﺎﻧﺪ‪ ،‬ﺗﻮ ﮔﻮﻳﯽ ﺷﺎهﺪ ﻳﮏ‬
‫ﻣﻌﺠﺰﻩ اﻟﻬﯽ اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪١۶‬‬
‫ﻋﺪﻩ زﻳﺎدﯼ در ﺳﺎﻟﻦ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻩاﻧﺪ‪ .‬اﮐﺜﺮ ﺣﺸﺮﻩﺷﻨﺎسهﺎ ﻓﺮاﻧﺴﻮﯼ هﺴﺘﻨﺪ اﻣﺎ‬
‫ﮏ‬
‫در ﻣﻴﺎنﺷﺎن ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺧﺎرﺟﯽ هﻢ ﭘﻴﺪا ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬از ﺟﻤﻠﻪ ﻳﮏ ﻧﻔﺮ ﭼ ِ‬
‫ﺷﺼﺖوﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﻪ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد در رژﻳﻢ ﺟﺪﻳﺪ ﭘﺴﺖ ﻣﻬﻤﯽ دارد‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ‬
‫وزﻳﺮ ﻳﺎ ﺳﺨﻦﮔﻮﯼ ﺁﮐﺎدﻣﯽ ﻋﻠﻮم ﻳﺎ ﻻاﻗﻞ ﻣﺤﻘﻘﯽ در ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ ﺁﮐﺎدﻣﯽ‬
‫ﻣﺰﺑﻮر ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﻪهﺮﺣﺎل ﺑﺮاﯼ ﺁدﻣﯽ ﮐﻪ ﮐﻨﺞﮐﺎو ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬او ﮐﻤﺎﺑﻴﺶ ﺟﺎﻟﺐﺗﺮﻳﻦ‬
‫ﻓﺮد اﻳﻦ ﺟﻤﻊ اﺳﺖ )ﭼﻮن ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﻩ ﻋﺼﺮ ﺗﺎرﻳﺨﯽ ﺟﺪﻳﺪ ﭘﺲاز زوال ﮐﻤﻮﻧﻴﺴﻢ‬
‫ﻼ ﺗﻨﻬﺎ وﺳﻂ ﺁن ﺟﻤﻌﻴﺖ‬ ‫اﺳﺖ(‪ .‬ﺑﺎ وﺟﻮد اﻳﻦ او ﺑﺎ ﺁن ﻗﺪ درازش‪ ،‬ﮔﻴﺞ و ﮐﺎﻣ ً‬
‫ﭘﺮ ﺳﺮوﺻﺪا اﻳﺴﺘﺎدﻩ اﺳﺖ‪ .‬اوﻟﺶ ﻣﺮدم ﺟﻠﻮ ﺁﻣﺪﻧﺪ و ﺑﻪاو ﺳﻼم ﮐﺮدﻧﺪ و‬
‫ﻳﮑﯽدو ﺳﻮأل هﻢ ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ هﺮﺑﺎر ﮔﻔﺘﮕﻮ ﺧﻴﻠﯽ زودﺗﺮ از ﺁن ﮐﻪ اﻧﺘﻈﺎر‬
‫ﻣﯽرﻓﺖ ﺑﻪ ﺁﺧﺮ رﺳﻴﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ از ردوﺑﺪل ﮐﺮدن ﭼﻨﺪ ﻋﺒﺎرت‪ ،‬دﻳﮕﺮ ﻣﻌﻠﻮم‬
‫ﻧﺒﻮد ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ‪ .‬درواﻗﻊ هﻢ ﻣﮕﺮ ﺁنهﺎ ﭼﻪ ﺣﺮﻓﯽ داﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪهﻢ‬
‫ﺑﺰﻧﻨﺪ؟‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫ﻓﺮاﻧﺴﻮﯼهﺎ ﺧﻴﻠﯽ زود ﺻﺤﺒﺖ را ﺑﻪ ﻣﺴﺎﻳﻞ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺧﻮدﺷﺎن ﮐﺸﺎﻧﺪﻧﺪ‪.‬‬

‫او هﻢ اﻟﺒﺘﻪ ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﺑﺎ ﺁنهﺎ هﻤﺮاهﯽ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﭼﻨﺪﺑﺎر هﻢ ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ »در ﮐﺸﻮر‬
‫ﻣﻦ اﻣﺎ‪ «...‬وارد ﺻﺤﺒﺖﺷﺎن ﺷﺪ‪ ،‬وﻟﯽ ﺑﻌﺪاز اﻳﻦﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﮐﺴﯽ‬
‫ﻋﻼﻗﻪاﯼ ﺑﻪ داﻧﺴﺘﻦ اﻳﻦ ﮐﻪ »در ﮐﺸﻮر ﻣﻦ اﻣﺎ‪ «...‬ﭼﻪ ﻣﯽﮔﺬرد ﻧﺪارد‪ ،‬ﺑﺎ‬
‫ﻗﻴﺎﻓﻪ ﮐﻤﯽ ﻣﻐﻤﻮم )ﻧﻪ ﺗﻠﺦ و ﻧﻪ ﻧﺎراﺣﺖ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ واﻗﻊﺑﻴﻦ و ﻋﺒﻮس( ﺧﻮد را‬
‫ﮐﻨﺎر ﮐﺸﻴﺪ‪.‬‬
‫هﻤﻪ در ﺳﺎﻟﻨﯽ ﮐﻪ ﺑﺎر در ﺁن واﻗﻊ اﺳﺖ اﺟﺘﻤﺎع ﮐﺮدﻩاﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﺮد از ﺁنﺟﺎ‬
‫ﺑﻪ ﺳﺎﻟﻦ ﮐﻨﻔﺮاﻧﺲ ﮐﻪ در ﺁن ﭼﻬﺎر ﻣﻴﺰ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻳﮏ ﻣﺴﺘﻄﻴﻞ ﮐﻨﺎرهﻢ‬
‫ﭼﻴﺪﻩ ﺷﺪﻩاﻧﺪ ﻣﯽرود‪ .‬ﮐﻨﺎر در‪ ،‬ﻣﻴﺰ ﮐﻮﭼﮑﯽ ﻗﺮار دارد ﮐﻪ ﻓﻬﺮﺳﺖ اﺳﺎﻣﯽ‬
‫ﺗﻤﺎم دﻋﻮتﺷﺪﮔﺎن روﯼ ﺁن ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ‪ .‬در ﮐﻨﺎر ﻣﻴﺰ‪ ،‬زﻧﯽ ﺟﻮان ﮐﻪ‬
‫ﺑﻪﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﺪ ﺑﻪاﻧﺪازﻩ ﺧﻮد او ﺗﻨﻬﺎﺳﺖ‪ ،‬ﻧﺸﺴﺘﻪاﺳﺖ‪ .‬ﻣﺤﻘﻖ ﭼﮏ ﺑﻪاو‬
‫ﺗﻌﻈﻴﻢ ﻣﯽﮐﻨﺪ و اﺳﻢ ﺧﻮد را ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‪ .‬زن دوﺑﺎر از او ﺧﻮاهﺶ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬
‫اﺳﻤﺶ را ﺗﮑﺮار ﮐﻨﺪ و ﭼﻮن ﺟﺮأت ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ ﺑﺮاﯼ ﺳﻮﻣﻴﻦﺑﺎر هﻢ ﺑﭙﺮﺳﺪ‬
‫ﺑﻪﻧﺎﭼﺎر ﻓﻬﺮﺳﺖ اﺳﺎﻣﯽ را از ﻧﻈﺮ ﻣﯽﮔﺬراﻧﺪ ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺗﺼﺎدﻓًﺎ ﺑﻪ اﺳﻤﯽ‬
‫ﺷﺒﻴﻪ ﺁنﭼﻪ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺑﺮﺧﻮرد ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻣﺤﻘﻖ ﭼﮏ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺖ ﻣﺤﺒﺖﺁﻣﻴﺰ ﭘﺪراﻧﻪاﯼ‬
‫روﯼ ﻣﻴﺰ ﺧﻢ ﻣﯽﺷﻮد‪ ،‬اﺳﻢ ﺧﻮد را در ﻓﻬﺮﺳﺖ ﭘﻴﺪا ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﺑﻪ زن ﻧﺸﺎن‬
‫ﻣﯽدهﺪ‪.Chechoripsky :‬‬
‫ـ ﺁﻩ! ﻣﻮﺳﻴﻮ ﺳﻪ ﺷﻮرﯼ ﭘﯽ؟‬
‫ـ ﺗﻠﻔﻆ درﺳﺘﺶ ﭼﻪ_ﺧﻮ_رﻳﭙﺲ_ﮐﯽﯼ ﻳﻪ!‬
‫ـ زﻳﺎد ﺁﺳﻮن ﻧﻴﺲ‪.‬‬
‫ـ ﺑﻠﻪ و ﺗﺎزﻩ ﻏﻠﻂ هﻢ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ‪.‬‬
‫ﻣﺮد ﻗﻠﻤﯽ را ﮐﻪ روﯼ ﻣﻴﺰ اﺳﺖ ﺑﺮﻣﯽدارد‪ ،‬روﯼ ﺣﺮف ‪ C‬و ‪ r‬ﻋﻼﻣﺖ‬
‫ﮐﻮﭼﮑﯽ ﻣﯽﮔﺬارد ﮐﻪ ﺑﻪﺷﮑﻞ ﻋﺪد ‪ ٧‬اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻨﺸﯽ اﺑﺘﺪا ﺑﻪ ﻋﻼﻣﺖهﺎ و ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻣﺮد ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽاﻧﺪازد و ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ‬
‫ﺗﺄﺳﻒﺑﺎر ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‪» :‬ﺧﻴﻠﯽ ﺳﺨﺘﻪ!«‪.‬‬
‫ـ ﺑﺮﻋﮑﺲ ﺧﻴﻠﯽ ﺳﺎدﻩ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ـ ﺳﺎدﻩ؟‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫ـ ﻳﺎن هﻮس رو ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﻴﻦ؟‬

‫ﻣﻨﺸﯽ ﺑﻪ ﻓﻬﺮﺳﺖ ﻣﺪﻋﻮﻳﻦ ﻧﮕﺎهﯽ ﻣﯽاﻧﺪازد اﻣﺎ ﻣﺤﻘﻖ ﭼﮏ ﻓﻮرﯼ ﺗﻮﺿﻴﺢ‬
‫ﻣﯽدهﺪ‪» :‬ﺣﺘﻤًﺎ ﻣﯽدوﻧﻴﻦ ﮐﻪ او از اﺻﻼحﮔﺮان ﮐﻠﻴﺴﺎ ﺑﻮد‪ ،‬ﻳﮑﯽ از اﺳﻼف‬
‫ﻟﻮﺗﺮ‪ .‬در داﻧﺸﮕﺎﻩ ﮐﺎرل ﺗﺪرﻳﺲ ﻣﯽﮐﺮد‪ ،‬هﻤﻮن داﻧﺸﮕﺎهﯽ ﮐﻪ )ﺣﺘﻤًﺎ‬
‫ﻣﯽدوﻧﻴﻦ( در ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﻣﻘﺪس رم ﺑﻪوﺳﻴﻠﻪ ﺁﻟﻤﺎﻧﯽهﺎ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﺷﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﭼﻴﺰﯼ‬
‫ﻻ ﻧﻤﯽدوﻧﻴﻦ اﻳﻨﻪ ﮐﻪ ﻳﺎن هﻮس در ﻋﻴﻦﺣﺎل در زﻣﻴﻨﻪ اﻣﻼء‬ ‫ﮐﻪ ﺷﻤﺎ اﺣﺘﻤﺎ ً‬
‫هﻢ اﺻﻼﺣﺎﺗﯽ داﺷﺘﻪ‪ .‬اون ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪ روش ﺑﺴﻴﺎر ﺳﺎدﻩ و ﺑﯽﻧﻈﻴﺮﯼ ﺑﺮاﯼ‬
‫ﻼ ﺑﺮاﯼ اﻣﻼء »چ« در زﺑﺎن ﻓﺮاﻧﺴﻪ از ﺳﻪ ﺣﺮف ‪ t‬و‬ ‫اﻳﻦﮐﺎر اﺑﺪاع ﮐﻨﻪ‪ .‬ﻣﺜ ً‬
‫‪ c‬و ‪ h‬اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﻣﯽﺷﻪ و زﺑﺎن ﺁﻟﻤﺎﻧﯽ ﭼﻬﺎر ﺣﺮف ﻻزم دارﻩ ﻳﻌﻨﯽ ‪ t‬و ‪ s‬و ‪c‬‬
‫و ‪ .h‬اﻣﺎ ﻣﺎ ﺑﻪﺑﺮﮐﺖ روش ﻳﺎن هﻮس‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﻳﻪ ﺣﺮف ﻻزم دارﻳﻢ‪،c ،‬‬
‫ﺑﻪاﺿﺎﻓﻪ هﻤﻴﻦ ﻋﻼﻣﺖ ﮐﻮﭼﮏ ﺷﺒﻴﻪ ‪ ٧‬ﺑﺎﻻش«‪.‬‬
‫ﻣﺤﻘﻖ ﻳﮏﺑﺎر دﻳﮕﺮ روﯼ ﻣﻴﺰ ﻣﻨﺸﯽ ﺧﻢ ﻣﯽﺷﻮد و در ﮔﻮﺷﻪ ﻓﻬﺮﺳﺖ‬
‫ﻣﺪﻋﻮﻳﻦ ﺣﺮف ‪ C‬را درﺷﺖ ﻣﯽﻧﻮﻳﺴﺪ و ﺑﺎﻻﻳﺶ هﻢ ﻳﮏ ‪ ٧‬ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ‬
‫ﻣﯽﻧﺸﺎﻧﺪ‪ .C :‬ﺑﻌﺪ ﺗﻮﯼ ﭼﺸﻢهﺎﯼ ﻣﻨﺸﯽ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﺧﻴﻠﯽ ﺑﻠﻨﺪ و ﺷﻤﺮدﻩ‬
‫ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‪» :‬چ«! ﻣﻨﺸﯽ هﻢ ﺑﻪﻧﻮﺑﻪ ﺧﻮد ﺗﻮﯼ ﭼﺸﻢهﺎﯼ او ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽﮐﻨﺪ و‬
‫ﺗﮑﺮار ﻣﯽﮐﻨﺪ‪» :‬چ«!‬
‫ـ درﺳﺘﻪ! ﻋﺎﻟﯽ ﺑﻮد!‬
‫ـ ﺧﻴﻠﯽ ﺟﺎﻟﺒﻪ‪ .‬ﺣﻴﻒ ﮐﻪ ﻣﺮدم راﺟﻊ ﺑﻪ اﻳﻦ اﺻﻼﺣﺎت ﻟﻮﺗﺮ ﭼﻴﺰﯼ‬
‫ﻧﻤﯽدوﻧﻦ‪ ،‬اﻟﺒﺘﻪ ﺑﻪﺟﺰ در ﮐﺸﻮر ﺷﻤﺎ‪.‬‬
‫ﻣﺤﻘﻖ درﺑﺮاﺑﺮ اﺷﺘﺒﺎﻩ زن‪ ،‬ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻧﺸﻨﻴﺪن ﻣﯽزﻧﺪ و ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‪» :‬روش‬
‫ﻳﺎن هﻮس ﭼﻨﺪان هﻢ ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻧﻴﺲ‪ .‬در ﻳﻪ ﮐﺸﻮر دﻳﮕﻪ هﻢ اﻳﻦ روش ﻣﻮرد‬
‫اﺳﺘﻔﺎدﻩ ﻗﺮار ﻣﯽﮔﻴﺮﻩ و ﺷﻤﺎ ﺣﺘﻤًﺎ ﻣﯽدوﻧﻴﻦ ﮐﺪوم ﮐﺸﻮر‪ ،‬ﻣﮕﻪ ﻧﻪ؟‬
‫ـ ﻧﻪ!‬
‫ـ ﻟﻴﺘﻮاﻧﯽ دﻳﮕﻪ!‬
‫ﻣﻨﺸﯽ ﻧﺎم ﻟﻴﺘﻮاﻧﯽ را ﺗﮑﺮار ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﺑﻴﻬﻮدﻩ ﺑﻪ ﺣﺎﻓﻈﻪاش ﻓﺸﺎر ﻣﯽﺁورد ﺗﺎ‬
‫ﺷﺎﻳﺪ ﻳﺎدش ﺑﻴﺎﻳﺪ ﺁن ﮐﺸﻮر در ﮐﺠﺎ واﻗﻊ اﺳﺖ‪.‬‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫ـ و ﻧﻴﺰ ﻟﺘﻮﻧﯽ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﺷﻤﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﯽﺷﻴﻦ ﮐﻪ ﭼﺮا ﻣﺎ ﭼﮏهﺎ اﻳﻦﻗﺪر ﺑﻪ اﻳﻦ‬
‫ﻋﻼﻣﺖهﺎﯼ ﮐﻮﭼﮏ ﺑﺎﻻﯼ ﺣﺮوف ﻣﯽﻧﺎزﻳﻢ‪.‬‬
‫ﻣﺮد ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﻣﯽزﻧﺪ و اﺿﺎﻓﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪:‬‬
‫ـ ﻣﺎ ﺁﻣﺎدﮔﯽ هﻤﻪﺟﻮر ﺧﻴﺎﻧﺖ رو دارﻳﻢ اﻣﺎ ﺑﺮاﯼ اﻳﻦ ﻋﻼﻣﺖهﺎﯼ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ‪،‬‬
‫ﺣﺎﺿﺮﻳﻢ ﺗﺎ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﻗﻄﺮﻩ ﺧﻮﻧﻤﻮن ﺑﺠﻨﮕﻴﻢ‪.‬‬
‫ﻳﮏﺑﺎر دﻳﮕﺮ در ﻣﻘﺎﺑﻞ زن ﺗﻌﻈﻴﻢ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﺑﻪﺳﻤﺖ ﻣﺴﺘﻄﻴﻞ ﻣﺘﺸﮑﻞ از‬
‫ﻣﻴﺰهﺎ ﻣﯽرود‪ .‬در ﮐﻨﺎر هﺮﺻﻨﺪﻟﯽ ﮐﺎرت ﮐﻮﭼﮑﯽ هﺴﺖ ﮐﻪ روﯼ ﺁن ﻧﺎﻣﯽ‬
‫ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ‪ .‬ﮐﺎرت ﺧﻮد را ﭘﻴﺪا ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﻧﮕﺎهﯽ ﮐﺶدار ﺑﻪ ﺁن ﻣﯽاﻧﺪازد‪،‬‬
‫ﮐﺎرت را ﺑﺮﻣﯽدارد و ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﻣﺤﺰون وﻟﯽ درﻋﻴﻦﺣﺎل اﻏﻤﺎضﮔﺮ‪ ،‬ﺁن‬
‫را ﺑﺎﻻ ﻣﯽﮔﻴﺮد و ﺑﻪ ﻣﻨﺸﯽ ﻧﺸﺎن ﻣﯽدهﺪ‪.‬‬
‫هﻤﺎن ﻣﻮﻗﻊ ﺣﺸﺮﻩﺷﻨﺎس دﻳﮕﺮﯼ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﻴﺰﯼ ﮐﻪ ﮐﻨﺎر در ورودﯼ اﺳﺖ‬
‫ﻣﯽاﻳﺴﺘﺪ ﺗﺎ ﻣﻨﺸﯽ ﮐﻨﺎر اﺳﻤﺶ ﻋﻼﻣﺖ ﺑﮕﺬارد‪ .‬ﻣﻨﺸﯽ ﺑﻪ ﻣﺤﻘﻖ ﭼﮏ ﻧﮕﺎﻩ‬
‫ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‪:‬‬
‫ـ ﺁﻗﺎﯼ ﭼﯽﭘﯽﮐﯽ‪ ،‬ﻟﻄﻔًﺎ ﻳﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﺻﺒﺮ ﮐﻨﻴﻦ!‬
‫ﻣﺤﻘﻖ ﺣﺮﮐﺘﯽ ﺣﺎﮐﯽ از اﻏﻤﺎض ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﻨﺸﯽ ﺑﻔﻬﻤﺎﻧﺪ ﮐﻪ »ﺧﺎﻧﻢ‪،‬‬
‫ﻧﮕﺮان ﻧﺒﺎﺷﻴﺪ‪ ،‬ﻧﻴﺎز ﺑﻪ ﻋﺠﻠﻪ ﻧﻴﺴﺖ«‪ .‬ﺻﺒﻮراﻧﻪ و ﺗﺎﺣﺪودﯼ ﺧﺠﻮﻻﻧﻪ در‬
‫ﮐﻨﺎر ﻣﻴﺰ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ )ﺣﺎﻻ دو ﺣﺸﺮﻩﺷﻨﺎس دﻳﮕﺮ هﻢ در ﮐﻨﺎر ﻣﻴﺰ‬
‫اﻳﺴﺘﺎدﻩاﻧﺪ( و وﻗﺘﯽ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﮐﺎر ﻣﻨﺸﯽ ﺗﻤﺎم ﻣﯽﺷﻮد‪ ،‬ﻣﺤﻘﻖ ﮐﺎرت ﮐﻮﭼﮏ‬
‫را ﺑﻪ او ﻧﺸﺎن ﻣﯽدهﺪ و ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‪:‬‬
‫ـ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻴﻦ! ﻣﯽﺑﻴﻨﻴﺪ ﭼﻘﺪر ﻣﻀﺤﮑﻪ؟‬
‫زن ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽﮐﻨﺪ اﻣﺎ ﻧﻤﯽﻓﻬﻤﺪ ﻣﻮﺿﻮع ﭼﻴﺴﺖ‪:‬‬
‫ـ وﻟﯽ ﻣﻮﺳﻴﻮ ﺷﻪﻧﯽﭘﯽﮐﯽ‪ ،‬اﻳﻦﺟﺎ ﮐﻪ اون دوﺗﺎ ﻋﻼﻣﺖ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﮔﺬاﺷﺘﻪ‬
‫ﺷﺪﻩ!‬
‫ـ ﺑﻠﻪ‪ ،‬اﻣﺎ اﻳﻦهﺎ ﺷﺒﻴﻪ ﻋﺪد ‪ ٨‬هﺴﺘﻦ‪ .‬ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮدﻩان ﺳﺮوﺗﻪﺷﻮن ﺑﮑﻨﻦ‪.‬‬
‫ﺗﺎزﻩ ﺑﺒﻴﻨﻴﻦ ﮐﺠﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻪان! روﯼ ‪ e‬و ‪! Chêechôripsky! o‬‬
‫ـ ﺣﺎﻻ ﻣﯽﺑﻴﻨﻢ! ﺷﻤﺎ ﺣﻖ دارﻳﻦ!‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫ﻣﺤﻘﻖ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻴﺶازﭘﻴﺶ ﻏﻤﮕﻴﻦ ﻣﯽﻧﻤﺎﻳﺪ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‪:‬‬

‫ـ ﺗﻌﺠﺐ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﭼﺮا هﻤﻴﺸﻪ اﻳﻦ ﻋﻼﻣﺖهﺎ ﻓﺮاﻣﻮش ﻣﯽﺷﻦ‪ .‬ﺁﺧﻪ اﻳﻦ‬
‫ﻋﻼﻣﺖهﺎﯼ ﺷﺒﻴﻪ ﻋﺪد ‪ ٧‬ﺧﻴﻠﯽ ﺷﺎﻋﺮاﻧﻪ هﺴﺘﻦ! ﺷﻤﺎ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻧﻤﯽﮐﻨﻴﻦ؟ ﻣﺜﻞ‬
‫ﭘﺮﻧﺪﻩهﺎﯼ درﺣﺎل ﭘﺮوازن! ﻣﺜﻞ ﮐﺒﻮﺗﺮهﺎﻳﯽ هﺴﺘﻦ ﮐﻪ ﺑﺎلهﺎﺷﻮﻧﻮ ﺑﺎز‬
‫ﮐﺮدﻩان‪.‬‬
‫و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﻣﻼﻳﻢﺗﺮﯼ ﻣﯽاﻓﺰاﻳﺪ‬
‫ـ ﻳﺎ اﮔﻪ دوﺳﺖ داﺷﺘﻪﺑﺎﺷﻴﻦ‪ ،‬ﻣﺜﻞ ﭘﺮواﻧﻪهﺎ!‬
‫ﺁﻧﻮﻗﺖ ﻳﮏ ﺑﺎر دﻳﮕﺮ روﯼ ﻣﻴﺰ ﺧﻢ ﻣﯽﺷﻮد ﺗﺎ ﻗﻠﻢ را ﺑﺮدارد و اﺳﻤﺶ را‬
‫درﺳﺖ ﺑﻨﻮﻳﺴﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﮐﺎر را ﺑﺎ اﺣﺘﻴﺎط زﻳﺎد اﻧﺠﺎم ﻣﯽدهﺪ‪ ،‬اﻧﮕﺎر ﻣﯽﺧﻮاهﺪ‬
‫ﻋﺬرﺧﻮاهﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪهﻢ ﺑﯽﺁنﮐﻪ ﺣﺮﻓﯽ ﺑﺰﻧﺪ‪ ،‬ﻣﯽرود‪.‬‬
‫ﻣﻨﺸﯽ او را ﻣﯽﺑﻴﻨﺪ ﮐﻪ دارد ﻣﯽرود‪ .‬دراز و ﻋﺠﻴﺐ ﺑﯽﻗﻮارﻩ اﺳﺖ‪ .‬ﻧﺎﮔﻬﺎن‬
‫در وﺟﻮد زن اﺣﺴﺎس ﻣﺤﺒﺖ ﻣﺎدراﻧﻪاﯼ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﺮد ﭘﻴﺪا ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬در‬
‫ﺧﻴﺎﻟﺶ ﻳﮏ ﻋﻼﻣﺖ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﺷﺒﻴﻪ ﻋﺪد ‪ ٧‬را ﺑﻪﺷﮑﻞ ﻳﮏ ﭘﺮواﻧﻪ ﻣﯽﺑﻴﻨﺪ ﮐﻪ‬
‫ﺑﻪ ﮔﺮد ﺳﺮ ﻣﺤﻘﻖ در ﭘﺮواز اﺳﺖ و ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ هﻢ روﯼ ﻣﻮهﺎﯼ ﺳﻔﻴﺪ او‬
‫ﻣﯽﻧﺸﻴﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺤﻘﻖ ﭼﮏ هﻤﺎنﻃﻮر ﮐﻪ ﺑﻪﻃﺮف ﺟﺎﯼ ﺧﻮدش ﻣﯽرود‪ ،‬ﺑﺮﻣﯽﮔﺮدد و‬
‫ﻟﺒﺨﻨﺪ ﮔﺮم ﻣﻨﺸﯽ را ﻣﯽﺑﻴﻨﺪ‪ .‬او هﻢ ﺑﻪﻧﻮﺑﻪ ﺧﻮد ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﺟﻮاب ﻣﯽدهﺪ و‬
‫ﺗﺎ رﺳﻴﺪن ﺑﻪ ﺟﺎﻳﺶ‪ ،‬اﻳﻦ ﮐﺎر را ﺳﻪ ﺑﺎر دﻳﮕﺮ هﻢ ﺗﮑﺮار ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﻟﺒﺨﻨﺪهﺎﻳﯽ‬
‫ﻏﻢزدﻩ وﻟﯽ ﻣﻐﺮور‪ .‬ﺑﻠﻪ! ﻏﺮور ﻏﻢزدﻩ! ﻣﯽﺗﻮان ﻣﺤﻘﻖ ﭼﮏ را اﻳﻦﻃﻮر‬
‫ﺗﻮﺻﻴﻒ ﮐﺮد‪.‬‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫‪١٧‬‬
‫اﻳﻦﮐﻪ او ﺑﺎ دﻳﺪن ﻋﻼﻣﺖهﺎﻳﯽ ﮐﻪ در ﺟﺎهﺎﯼ ﻏﻠﻂ روﯼ ﺣﺮوف اﺳﻤﺶ‬
‫ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩﺑﻮدﻧﺪ ﻏﻤﮕﻴﻦ ﺷﺪ‪ ،‬ﻗﺎﺑﻞ ﻓﻬﻢ اﺳﺖ‪ .‬اﻣﺎ ﭼﻪ ﻋﺎﻣﻠﯽ ﺑﺎﻋﺚ ﻏﺮور‬
‫او ﻣﯽﺷﺪ؟‬
‫ﻧﮑﺘﻪ اﺻﻠﯽ زﻧﺪﮔﯽﻧﺎﻣﻪ او هﻤﻴﻦ اﺳﺖ‪ :‬ﻳﮏ ﺳﺎل ﺑﻌﺪ از اﺷﻐﺎل ﮐﺸﻮرش‬
‫ﺗﻮﺳﻂ روسهﺎ )در ﺳﺎل ‪ ،(١٩۶٨‬او را از اﻧﺴﺘﻴﺘﻮﯼ ﺣﺸﺮﻩﺷﻨﺎﺳﯽ اﺧﺮاج‬
‫ﮐﺮدﻧﺪ و ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪ ﺷﻐﻞ ﮐﺎرﮔﺮﯼ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن را ﭘﻴﺸﻪ ﮐﻨﺪ و ﺗﺎ ﭘﺎﻳﺎن دوران‬
‫اﺷﻐﺎل ﻳﻌﻨﯽ ﺳﺎل ‪ ١٩٨٩‬در اﻳﻦ ﺷﻐﻞ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪ )ﻧﺰدﻳﮏ ﺑﻴﺴﺖ ﺳﺎل(‪.‬‬
‫ﺁﻳﺎ ﺻﺪهﺎ و هﺰارهﺎ اﻧﺴﺎن در ﺁﻣﺮﻳﮑﺎ‪ ،‬ﻓﺮاﻧﺴﻪ‪ ،‬اﺳﭙﺎﻧﻴﺎ و هﺮﺟﺎﯼ دﻳﮕﺮ‬
‫ﮐﺎرﺷﺎن را از دﺳﺖ ﻧﻤﯽدهﻨﺪ؟ ﺁنهﺎ از اﻳﻦ ﺑﺎﺑﺖ ﻟﻄﻤﻪ ﻣﯽﺑﻴﻨﻨﺪ اﻣﺎ دﭼﺎر‬
‫ﻏﺮور ﻧﻤﯽﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﭼﺮا ﻣﺤﻘﻖ ﭼﮏ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﻣﻐﺮور ﺑﺎﺷﺪ و ﺁنهﺎ ﻧﻪ؟ ﺑﻪاﻳﻦ‬
‫دﻟﻴﻞ ﮐﻪ ﻋﻠﺖ اﺧﺮاج او از ﮐﺎر ﻧﻪ اﻗﺘﺼﺎدﯼ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺑﻮدﻩاﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺧﻮب‪ ،‬ﮔﻴﺮﻳﻢ ﮐﻪ اﻳﻦﻃﻮر ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺎز ﺳﻮأل دﻳﮕﺮﯼ ﭘﻴﺶ ﻣﯽﺁﻳﺪ و ﺁن اﻳﻦﮐﻪ‬
‫ﭼﺮا ﺣﺎدﺛﻪاﯼ ﮐﻪ دﻟﻴﻞ اﻗﺘﺼﺎدﯼ دارد ﺑﺎﻳﺪ ارزش و اهﻤﻴﺖ ﮐﻢﺗﺮﯼ‬
‫داﺷﺘﻪﺑﺎﺷﺪ؟ ﭼﺮا ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﮐﺎرش را ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ از دﺳﺖ ﻣﯽدهﺪ ﮐﻪ‬
‫رﺋﻴﺲاش از او ﮐﻴﻨﻪ ﺑﻪ دل ﮔﺮﻓﺘﻪ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺷﺮﻣﻨﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ وﻟﯽ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﮐﺎرش‬
‫را ﺑﻪ ﻋﻠﺖ داﺷﺘﻦ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺳﻴﺎﺳﯽ از دﺳﺖ ﻣﯽدهﺪ ﺣﻖ دارد اﻓﺘﺨﺎر ﮐﻨﺪ؟ ﭼﺮا‬
‫اﻳﻦﻃﻮر اﺳﺖ؟‬
‫ﺑﻪاﻳﻦ ﻋﻠﺖ ﮐﻪ وﻗﺘﯽ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ دﻟﻴﻞ اﻗﺘﺼﺎدﯼ از ﮐﺎر اﺧﺮاج ﻣﯽﺷﻮد ﺧﻮد در‬
‫اﻳﻦ اﻣﺮ ﻧﻘﺶ ﻓﻌﺎﻟﯽ ﻧﺪاﺷﺘﻪ و در ﺷﻴﻮﻩ ﺑﺮﺧﻮرد او ﺑﺎ ﻣﺴﺎﻳﻞ‪ ،‬ﺟﺴﺎرﺗﯽ‬
‫وﺟﻮد ﻧﺪارد ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺗﺤﺴﻴﻦ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺷﺎﻳﺪ اﻳﻦ اﻣﺮ ﺧﻴﻠﯽ ﺑﺪﻳﻬﯽ ﺑﻪﻧﻈﺮ ﺑﻴﺎﻳﺪ‪ ،‬اﻣﺎ درواﻗﻊ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ‬
‫ﮐﻪ وﻗﺘﯽ ﻣﺤﻘﻖ ﭼﮏ در ﺳﺎل ‪ ،١٩۶٨‬زﻣﺎﻧﯽﮐﻪ ارﺗﺶ روس رژﻳﻢ ﺑﺴﻴﺎر‬
‫ﻧﻔﺮتاﻧﮕﻴﺰﯼ را در ﮐﺸﻮر ﺑﺮﻗﺮار ﮐﺮد‪ ،‬از ﮐﺎر اﺧﺮاج ﺷﺪ‪ ،‬درواﻗﻊ ﮐﺎرﯼ‬
‫ﻧﮑﺮدﻩ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺸﻮد ﺁن را ﺑﻪ ﺟﺴﺎرت رﺑﻂ داد‪ .‬او رﺋﻴﺲ ﻳﮑﯽاز ﺑﺨﺶهﺎﯼ‬
‫اﻧﺴﺘﻴﺘﻮ ﺑﻮد و ﺑﻪ هﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﺟﺰ ﭘﺸﻪ ﻋﻼﻗﻪاﯼ ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﻳﮏ روز ﻋﺪﻩاﯼ از‬
‫اﻓﺮاد ﺷﻨﺎﺧﺘﻪﺷﺪﻩ ﻣﺨﺎﻟﻒ رژﻳﻢ ﺑﻪ دﻓﺘﺮ ﻣﺤﻞ ﮐﺎرش رﻳﺨﺘﻨﺪ و از او‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﺳﺎﻟﻨﯽ ﺑﺮاﯼ ﺑﺮﮔﺰارﯼ ﻳﮏ ﺟﻠﺴﻪ ﻧﻴﻤﻪﺳﺮﯼ در اﺧﺘﻴﺎرﺷﺎن‬

‫ﺑﮕﺬارد‪ .‬ﺷﻴﻮﻩ رﻓﺘﺎر ﺁنهﺎ ﺑﯽ ﮐﻢوﮐﺎﺳﺖ ﺟﻮدوﯼ اﺧﻼﻗﯽ ﺑﻮد‪ :‬ﺁنهﺎ ﺑﺪون‬
‫هﺸﺪار ﻗﺒﻠﯽ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﻪﺳﺮاﻏﺶ ﺁﻣﺪﻧﺪ و ﺧﻮدﺷﺎن ﻳﮏ ﮔﺮوﻩ ﮐﻮﭼﮏ‬
‫ﺗﻤﺎﺷﺎﭼﯽ هﻢ درﺳﺖ ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﺑﺮﺧﻮرد ﭘﻴﺶﺑﻴﻨﯽ ﻧﺸﺪﻩ ﻣﺤﻘﻖ را در‬
‫وﺿﻌﻴﺘﯽ ﻗﺮار داد ﮐﻪ ﻧﻪ راﻩ ﭘﺲ داﺷﺖ و ﻧﻪ راﻩ ﭘﻴﺶ‪ .‬ﭘﺎﺳﺦ ﻣﺜﺒﺖ ﺑﻪ‬
‫ﺧﻮاﺳﺖ ﺁنهﺎ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ اﺗﻔﺎﻗﺎت ﻧﺎﮔﻮارﯼ ﺑﻪدﻧﺒﺎل داﺷﺘﻪﺑﺎﺷﺪ‪ :‬ﺷﺎﻳﺪ ﮐﺎرش‬
‫را از دﺳﺖ ﻣﯽداد و ﺳﻪ ﻓﺮزﻧﺪش از اﻣﮑﺎن ﺗﺤﺼﻴﻞ در داﻧﺸﮕﺎﻩ ﻣﺤﺮوم‬
‫ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ‪ .‬در ﻋﻴﻦﺣﺎل ﺟﺮأت ﮐﺎﻓﯽ ﻧﺪاﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺁدمهﺎﯼ ﺑﯽﺳﺮوﭘﺎ ﮐﻪ‬
‫ﭘﻴﺸﺎﭘﻴﺶ داﺷﺘﻨﺪ از زﺑﻮﻧﯽ او ﺗﻔﺮﻳﺢ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﭘﺎﺳﺦ رد ﺑﺪهﺪ‪.‬‬
‫دﺳﺖ ﺁﺧﺮ هﻢ‪ ،‬ﺑﺎ اﻳﻨﮑﻪ ﺧﻮدش را ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﺑﯽﺟﺮﺑﺰﮔﯽ و ﺣﻤﺎﻗﺖ و‬
‫ﻧﺎﺗﻮاﻧﯽ از ﻣﻘﺎوﻣﺖ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻓﺸﺎر ﺁنهﺎ ﺳﺮزﻧﺶ ﻣﯽﮐﺮد‪ ،‬ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺁﻣﺪ و‬
‫ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﮐﺮد‪ .‬ﭘﺲ درواﻗﻊ ﻋﻠﺖ اﺧﺮاج او از ﮐﺎر و ﻣﺤﺮوم ﺷﺪن ﻓﺮزﻧﺪاﻧﺶ‬
‫از ﺗﺤﺼﻴﻞ ﺑﺰدﻟﯽ ﺑﻮد و ﻧﻪ ﺟﺴﺎرت‪ .‬ﺣﺎﻻ اﮔﺮ ﻗﻀﻴﻪ از اﻳﻦ ﻗﺮار ﺑﻮدﻩ‪،‬‬
‫ﭘﺲ دﻳﮕﺮ ﭼﺮا اﻳﻦﻗﺪر ﻣﻐﺮور اﺳﺖ؟‬
‫او ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺖ زﻣﺎن ﺑﻪﺗﺪرﻳﺞ ﺑﻴﺰارﯼ اوﻟﻴﻪ ﺧﻮد ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﻴﻦ رژﻳﻢ را‬
‫ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮد و ﮐﻢﮐﻢ ﻋﺎدت ﮐﺮد ﮐﻪ ﺁن ﭘﺎﺳﺦ ﻣﺜﺒﺖ را ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻳﮏﺟﻮر‬
‫ﺁزادﮔﯽ و ﻳﮏ اﻧﮕﻴﺰﻩ ﻓﺮدﯼ‪ ،‬ﻳﺎ ﺷﻮرش ﻋﻠﻴﻪ ﻗﺪرﺗﯽ ﮐﻪ ﻣﻮرد اﻧﺰﺟﺎرش‬
‫ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﮕﺬارد‪ .‬ﺑﻪاﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺣﺎﻻ ﺧﻮدش را در زﻣﺮﻩ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﻣﯽﺑﻴﻨﺪ ﮐﻪ در‬
‫ﺻﺤﻨﻪ ﺑﺰرگ ﺗﺎرﻳﺦ ﭘﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻪاﻧﺪ‪ .‬اﻋﺘﻘﺎد ﺑﻪ اﻳﻦ اﻣﺮ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽﺷﻮد در او‬
‫ﻏﺮور اﻳﺠﺎد ﺷﻮد‪.‬‬
‫در اﻳﻦ ﺻﻮرت ﺁﻳﺎ ﻣﯽﺷﻮد ﮔﻔﺖ هﻤﻪ دﺳﺘﻪهﺎﯼ ﺑﯽﺷﻤﺎرﯼ ﮐﻪ در ﺗﻤﺎم‬
‫زﻣﺎنهﺎ در درﮔﻴﺮﯼهﺎﯼ ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺷﺮﮐﺖ داﺷﺘﻪاﻧﺪ‪ ،‬ﻣﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ ﻣﻐﺮور ﺑﺎﺷﻨﺪ‬
‫زﻳﺮا ﮐﻪ ﺑﻪ ﺻﺤﻨﻪ ﺗﺎرﻳﺦ ﭘﺎ ﻧﻬﺎدﻩاﻧﺪ؟‬
‫ﺣﺎﻻ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺰ ﺧﻮدم را ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺑﺪهﻢ‪ :‬ﻏﺮور ﻣﺤﻘﻖ ﭼﮏ از اﻳﻦ واﻗﻌﻴﺖ‬
‫ﻧﺎﺷﯽ ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﭘﺎﮔﺬاﺷﺘﻦ او ﺑﻪ ﺻﺤﻨﻪ‪ ،‬ﻧﻪ در ﻳﮏ زﻣﺎن ﺑﯽاهﻤﻴﺖ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ‬
‫درﺳﺖ در زﻣﺎﻧﯽ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎد ﮐﻪ ﺻﺤﻨﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎن روﺷﻦ ﺷﺪ‪ .‬ﺻﺤﻨﻪ روﺷﻦ‬
‫ﺗﺎرﻳﺦ‪ ،‬ﺗﺎزﻩﺗﺮﻳﻦهﺎﯼ ﺗﺎرﻳﺦ ﺟﻬﺎن را ﻋﺮﺿﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬در ﺳﺎل ‪١٩۶٨‬‬
‫ﭘﺮاگ در ﭘﺮﺗﻮ ﻧﻮراﻓﮑﻦهﺎ و دورﺑﻴﻦهﺎﻳﯽ ﮐﻪ هﻤﻪﺟﺎ ﺣﻀﻮر داﺷﺘﻨﺪ‪،‬‬
‫ﺗﺎزﻩﺗﺮﻳﻦهﺎﯼ ﺟﻬﺎن را )از ﻧﻮع ﺷﮑﻮهﻤﻨﺪ ﺁن( ﻋﺮﺿﻪ ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﻣﺤﻘﻖ‬
‫ﭼﮏ هﻨﻮز ﮐﻪ هﻨﻮز اﺳﺖ ﺑﻮﺳﻪ ﺗﺎرﻳﺦ را ﺑﺮ ﭘﻴﺸﺎﻧﻴﺶ اﺣﺴﺎس ﻣﯽﮐﻨﺪ و‬
‫ﺑﻪﺁن ﻣﯽﺑﺎﻟﺪ‪.‬‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫اﻣﺎ در اﻳﻦ دﻧﻴﺎ ﻣﺬاﮐﺮات ﺗﺠﺎرﯼ و ﺟﻠﺴﺎت در ﺳﻄﺢ ﻋﺎﻟﯽ هﻢ ﺟﺰو اﺧﺒﺎر‬
‫ﻣﻬﻢ هﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺁنهﺎ هﻢ ﺻﺤﻨﻪهﺎﻳﯽ هﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ روﺷﻦ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬ﻓﻴﻠﻢﺑﺮدارﯼ‬
‫ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ و درﺑﺎرﻩﺷﺎن ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽﺷﻮد‪ ،‬ﭘﺲ ﭼﺮا ﺑﺎزﻳﮕﺮان ﺁنهﺎ دﭼﺎر‬
‫ﻏﺮور ﻣﺸﺎﺑﻬﯽ ﻧﻤﯽﺷﻮﻧﺪ؟‬
‫ﻻزم اﺳﺖ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻣﺨﺘﺼﺮ دﻳﮕﺮﯼ را هﻢ اﺿﺎﻓﻪ ﮐﻨﻢ‪ :‬ﺗﺎزﻩﺗﺮﻳﻦهﺎﯼ ﺗﺎرﻳﺦ‬
‫ﺟﻬﺎن هﻤﻪ از ﻳﮏ ﻧﻮع ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ و از ﻗﻀﺎ درﺳﺖ هﻤﺎن ﮐﻪ ﺳﻬﻢ ﻣﺤﻘﻖ ﭼﮏ‬
‫ﺷﺪ از ﻧﻮع »ﺷﮑﻮﻩ ﻣﻨﺪ«)‪ (١‬ﺁن ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻳﮏ ﺧﺒﺮ ﺗﺎزﻩ زﻣﺎﻧﯽ »ﺷﮑﻮﻩ ﻣﻨﺪ« اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺟﻠﻮﯼ ﺻﺤﻨﻪ‪ ،‬اﻧﺴﺎﻧﯽ‬
‫درﺣﺎل رﻧﺞﮐﺸﻴﺪن ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬از ﭘﺸﺖ ﺻﺤﻨﻪ ﺻﺪاﯼ رﮔﺒﺎر ﺳﻼح ﺁﺗﺸﻴﻦ ﺷﻨﻴﺪﻩ‬
‫ﺷﻮد و ﻋﺰراﺋﻴﻞ هﻢ در ﺑﺎﻻﯼ ﺳﺮ او در ﭘﺮواز ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﭘﺲ ﻣﯽﺗﻮان اﻳﻦﻃﻮر‬
‫ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻣﺤﻘﻖ ﭼﮏ ﻣﻐﺮور اﺳﺖ ﭼﻮن ﻣﯽداﻧﺪ اﻓﺘﺨﺎر ﺳﻬﻴﻢ ﺑﻮدن در ﻳﮏ‬
‫ﺧﺒﺮ ﺗﺎرﻳﺨﯽ و ﺟﻬﺎﻧﯽ از ﻧﻮع »ﺷﮑﻮهﻤﻨﺪ« ﻧﺼﻴﺒﺶ ﺷﺪﻩاﺳﺖ‪ .‬او ﺑﻪﺧﻮﺑﯽ‬
‫ﻣﯽداﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ اﻓﺘﺨﺎرﯼ‪ ،‬او را از ﺗﻤﺎم ﻧﺮوژﯼهﺎ‪ ،‬داﻧﻤﺎرﮐﯽهﺎ‪،‬‬
‫ﻓﺮاﻧﺴﻮﯼهﺎ و اﻧﮕﻠﻴﺴﯽهﺎﻳﯽ ﮐﻪ در ﺁن ﺳﺎﻟﻦ ﺣﻀﻮر دارﻧﺪ ﻣﺘﻤﺎﻳﺰ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ‬
‫‪.Sublime-١‬‬

‫‪١٨‬‬
‫ﺳﺨﻨﺮانهﺎ ﻳﮑﯽﻳﮑﯽ ﺟﺎﯼ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻧﻔﺮ ﺑﻌﺪﯼ واﮔﺬار ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ .‬او ﺑﻪ‬
‫ﮔﻔﺘﻪهﺎﯼ ﺁنهﺎ ﮔﻮش ﻧﻤﯽدهﺪ‪ .‬ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻧﻮﺑﺖ ﺧﻮدش اﺳﺖ و اﻧﮕﺸﺘﺎﻧﺶ‬
‫ﺑﯽاﺧﺘﻴﺎر ﭘﻨﺞ ورق ﮐﺎﻏﺬﯼ را ﮐﻪ در ﺟﻴﺐ دارد و ﺣﺎوﯼ ﻣﺘﻦ ﺳﺨﻨﺮاﻧﯽاش‬
‫هﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻟﻤﺲ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻣﯽداﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﻴﺰ ﮐﻤﯽ ﺑﺮاﯼ ﻋﺮﺿﻪ دارد‪ .‬ﺑﻌﺪاز‬
‫ﺑﻴﺴﺖ ﺳﺎل دورﯼ از ﺗﺤﻘﻴﻖ‪ ،‬او ﻓﻘﻂ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪﺑﻮد ﺧﻼﺻﻪ ﮐﺎرﯼ را ﮐﻪ‬
‫ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ دورﻩ ﺟﻮاﻧﯽاش ﺑﻮد و ﺑﻪ ﮐﺸﻒ ﻳﮏ ﮔﺮوﻩ ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﭘﺸﻪهﺎ‬
‫ﻣﺮﺑﻮط ﻣﯽﺷﺪ ﮐﻪ او ﺁنهﺎ را ( ‪ (١musca pragensis‬ﻧﺎمﮔﺬارﯼ‬
‫ﮐﺮدﻩﺑﻮد‪ ،‬ﺁﻣﺎدﻩ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪.‬‬
‫وﻗﺘﯽ ﻣﯽﺷﻨﻮد ﻣﺴﺌﻮل اﻋﻼم ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﮐﻠﻤﻪاﯼ ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﻧﺎم او ﺑﺮ زﺑﺎن ﻣﯽ‬
‫ﺁورد‪ ،‬ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽﺷﻮد و ﺑﻪﻃﺮف ﺟﺎﻳﮕﺎﻩ وﻳﮋﻩ ﺳﺨﻨﺮان ﻣﯽرود‪ .‬ﺣﻴﻦ اﻳﻦ‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫ﺟﺎﺑﻪﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺑﻴﺴﺖ ﺛﺎﻧﻴﻪ ﻃﻮل ﻣﯽﮐﺸﺪ‪ ،‬ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﻪ وﺿﻊ ﭘﻴﺶﺑﻴﻨﯽ ﻧﺸﺪﻩاﯼ‬

‫دﭼﺎر ﻣﯽﺷﻮد‪ :‬اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﯽ ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﭘﺲاز ﺁنهﻤﻪ ﺳﺎل‪ ،‬ﺑﺎر دﻳﮕﺮ در ﻣﻴﺎن‬
‫ﮐﺴﺎﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻮرد ﺗﺤﺴﻴﻦاش هﺴﺘﻨﺪ و ﺁنهﺎ هﻢ او را ﺗﺤﺴﻴﻦ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ؛‬
‫درﻣﻴﺎن ﻣﺤﻘﻘﻴﻨﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺁنهﺎ اﺣﺴﺎس ﻧﺰدﻳﮑﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ اﻣﺎ دﺳﺖ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ او‬
‫را از ﺁنهﺎ ﺟﺪا ﮐﺮدﻩاﺳﺖ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺳﺨﻨﺮان ﻣﯽرﺳﺪ‪ ،‬ﺗﺼﻤﻴﻢ‬
‫ﻣﯽﮔﻴﺮد ﻧﻨﺸﻴﻨﺪ‪ .‬ﺑﺮاﯼ ﻳﮏ ﺑﺎر هﻢ ﮐﻪ ﺷﺪﻩ ﻣﯽﺧﻮاهﺪ ﺧﻮدﺟﻮش و ﻣﻄﺎﺑﻖ‬
‫اﺣﺴﺎﺳﺶ رﻓﺘﺎر ﮐﻨﺪ و ﺑﺮاﯼ هﻢﮐﺎراﻧﺶ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﮐﻪ در دروﻧﺶ ﭼﻪ ﻣﯽﮔﺬرد‪.‬‬
‫»ﺧﺎﻧﻢهﺎ و ﺁﻗﺎﻳﺎن‪ ،‬از ﺷﻤﺎ ﭘﻮزش ﻣﯽﺧﻮاهﻢ ﮐﻪ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﻢ ﺟﻠﻮﯼ اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﻢ‬
‫را ﺑﮕﻴﺮم؛ اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﯽ ﮐﻪ اﻧﺘﻈﺎرش را ﻧﺪاﺷﺘﻢ و ﻏﺎﻓﻞﮔﻴﺮم ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﭘﺲاز‬
‫ﺑﻴﺴﺖ ﺳﺎل دور ﺑﻮدن‪ ،‬ﺣﺎﻻ ﻣﯽﺗﻮاﻧﻢ ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﺑﺎ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻢ ﮐﻪ‬
‫درﺳﺖ ﺑﻪ هﻤﺎن ﭼﻴﺰهﺎﻳﯽ ﻣﯽاﻧﺪﻳﺸﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﯽاﻧﺪﻳﺸﻢ و ﺑﻪ دﻧﺒﺎل هﻤﺎن‬
‫ﺷﻮر و اﺷﺘﻴﺎﻗﯽ ﻣﯽروﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﯽروم‪.‬‬
‫ﻣﻦ از ﮐﺸﻮرﯼ ﻣﯽ ﺁﻳﻢ ﮐﻪ در ﺁن اﻧﺴﺎن ﺻﺮﻓًﺎ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﺑﻴﺎن ﻋﻘﻴﺪﻩ ﺧﻮد‬
‫ﺑﻪﺻﺪاﯼ ﺑﻠﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد از ﺁنﭼﻪ ﻣﻔﻬﻮم و ﻣﻌﻨﺎﯼ زﻧﺪﮔﻴﺶ ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﺤﺮوم‬
‫ﺷﻮد‪ .‬ﻣﮕﺮ ﺑﺮاﯼ ﻳﮏ ﻣﺤﻘﻖ ﻣﻔﻬﻮم زﻧﺪﮔﯽ ﭼﻴﺰﯼ ﺑﻪﺟﺰ ﮐﺎر ﺗﺤﻘﻴﻘﯽ‬
‫اوﺳﺖ؟ هﻤﺎنﻃﻮر ﮐﻪ ﻣﯽ داﻧﻴﺪ دﻩهﺎ هﺰار ﻧﻔﺮ‪ ،‬ﻳﻌﻨﯽ ﺗﻤﺎم ﻗﺸﺮ روﺷﻨﻔﮑﺮ‬
‫ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﺎ‪ ،‬ﭘﺲاز ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن ﻓﺎﺟﻌﻪﺁﻣﻴﺰ ‪ ١٩۶٨‬ﻣﺸﺎﻏﻞ ﺧﻮد را از دﺳﺖ دادﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺗﺎ هﻤﻴﻦ ﺷﺶ ﻣﺎﻩ ﭘﻴﺶ ﻣﻦ ﻳﮏ ﮐﺎرﮔﺮ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺑﻮدم‪ .‬ﻧﻪاﻳﻦﮐﻪ اﺣﺴﺎس‬
‫ﺣﻘﺎرت ﮐﺮدﻩﺑﺎﺷﻢ‪ ،‬ﻧﻪ! ﺑﺮﻋﮑﺲ ﺑﺴﻴﺎر ﭼﻴﺰهﺎ ﺁﻣﻮﺧﺘﻢ‪ ،‬ﺑﺎ اﻧﺴﺎنهﺎﻳﯽ ﺳﺎدﻩ‬
‫و دوﺳﺖداﺷﺘﻨﯽ ﺁﺷﻨﺎ ﺷﺪم و ﻓﻬﻤﻴﺪم ﮐﻪ ﻣﺎ ﻣﺤﻘﻖهﺎ ﺁدمهﺎﯼ ﺧﻮشاﻗﺒﺎﻟﯽ‬
‫هﺴﺘﻴﻢ‪ .‬اﻳﻦ ﮐﻪ ﺁدم ﺑﺘﻮاﻧﺪ در زﻣﻴﻨﻪ ﻣﻮرد ﻋﻼﻗﻪاش ﮐﺎر ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻧﻮﻋﯽ‬
‫ﺧﻮشاﻗﺒﺎﻟﯽ اﺳﺖ‪.‬‬
‫دوﺳﺘﺎن ﻣﻦ‪ ،‬اﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ اﻗﺒﺎﻟﯽ را ﮐﺎرﮔﺮان ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﯽ هﻤﮑﺎر ﻣﻦ ﻧﺪاﺷﺘﻪاﻧﺪ‪،‬‬
‫زﻳﺮا ﺑﻪدوش ﮐﺸﻴﺪن ﺗﻴﺮﺁهﻦ ﮐﺎرﯼ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻮرد ﻋﻼﻗﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﻮدﻩ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺨﺖ و اﻗﺒﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﻪﻣﺪت ﺑﻴﺴﺖ ﺳﺎل از ﻣﻦ درﻳﻎ ﺷﺪﻩﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺮوز ﺑﺎردﻳﮕﺮ‬
‫از ﺁن ﻣﻦ اﺳﺖ و ﻟﺬا اﺣﺴﺎس ﺳﺮﻣﺴﺘﯽ ﻣﯽﮐﻨﻢ‪ .‬دوﺳﺘﺎن ﮔﺮاﻣﯽ! اﻣﻴﺪوارم‬
‫ﺑﺎ اﻳﻦ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎت ﺑﺘﻮاﻧﻴﺪ درﮎ ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ اﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪهﺎ ﺑﺮاﯼ ﻣﻦ‪ ،‬ﻣﺜﻞ ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ‬
‫از ﻳﮏ ﺟﺸﻦ هﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬هﺮﭼﻨﺪ ﮐﻪ اﻳﻦ ﺟﺸﻦ ﺑﺮاﯼ ﻣﻦ ﮐﻤﯽ هﻢ ﻏﻢاﻧﮕﻴﺰ‬
‫اﺳﺖ«‪.‬‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫وﻗﺘﯽ ﺣﺮفهﺎﻳﺶ ﺗﻤﺎم ﻣﯽﺷﻮد‪ ،‬اﺣﺴﺎس ﻣﯽﮐﻨﺪ ﭼﺸﻢهﺎﻳﺶ ﭘﺮ از اﺷﮏ‬

‫ﺷﺪﻩ‪ .‬ﮐﻤﯽ اﺣﺴﺎس ﻧﺎراﺣﺘﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﺑﻪﻳﺎد ﭘﺪرش ﻣﯽ اﻓﺘﺪ ﮐﻪ در ﭘﻴﺮﯼ‬
‫ﻣﺮﺗﺐ و ﺑﻪهﺮ ﺑﻬﺎﻧﻪاﯼ ﻣﺘﺄﺛﺮ ﻣﯽ ﺷﺪ و ﮔﺮﻳﻪ ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬اﻣﺎ ﺑﻌﺪ ﭘﻴﺶ ﺧﻮد‬
‫ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﭼﺮا ﺑﺮاﯼ ﻳﮏ ﺑﺎر هﻢ ﮐﻪ ﺷﺪﻩ ﻧﮕﺬارد اﺗﻔﺎقهﺎ ﺑﻪﻃﻮر ﻃﺒﻴﻌﯽ‬
‫ﭘﻴﺶ ﺑﺮوﻧﺪ؟ ﺁنهﺎﻳﯽ ﮐﻪ در اﻳﻦ ﺳﺎﻟﻦ ﻧﺸﺴﺘﻪاﻧﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻴﻠﯽ هﻢ اﻓﺘﺨﺎر ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ‬
‫ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪاﻧﺪ در اﻳﻦ اﺣﺴﺎﺳﺎت‪ ،‬ﮐﻪ او هﻤﭽﻮن هﺪﻳﻪاﯼ از ﭘﺮاگ ﺑﻪ ﺁنهﺎ‬
‫ﻋﺮﺿﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺷﺮﻳﮏ ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫او اﺷﺘﺒﺎﻩ ﻧﮑﺮدﻩ‪ .‬ﺟﻤﻌﻴﺖ هﻢ دﭼﺎر اﺣﺴﺎﺳﺎت ﺷﺪﻩاﻧﺪ‪ .‬ﺣﺮفهﺎﻳﺶ ﺑﻪ اﻳﻦﺟﺎ‬
‫ﮐﻪ ﻣﯽرﺳﺪ‪ ،‬ﻳﮑﻬﻮ ﺑﺮﮎ از ﺟﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽﺷﻮد و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﮐﻒزدن ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫دورﺑﻴﻦ )ﮐﻪ در ﻣﺤﻞ ﺁﻣﺎدﻩ اﺳﺖ( ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﻪﻃﺮف ﺑﺮﮎ ﺑﺮﻣﯽﮔﺮدد‪ .‬از‬
‫ﭼﻬﺮﻩ او‪ ،‬دﺳﺖهﺎﯼ درﺣﺎل ﮐﻒزدﻧﺶ و هﻤﭽﻨﻴﻦ از ﻣﺤﻘﻖ ﭼﮏ‬
‫ﻓﻴﻠﻢﺑﺮدارﯼ ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬ﺗﻤﺎم ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺳﺎﻟﻦ از ﺟﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ و ﮐﻨﺪ ﻳﺎ ﺗﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺎ‬
‫ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻳﺎ ﻗﻴﺎﻓﻪ ﺟﺪﯼ‪ ،‬ﮐﻒ ﻣﯽ زﻧﻨﺪ و اﻳﻦ ﮐﺎر ﺑﺮاﻳﺸﺎن ﺁنﻗﺪر ﺟﺎﻟﺐ اﺳﺖ ﮐﻪ‬
‫ﻧﻤﯽداﻧﻨﺪ ﮐﯽ از ﺁن دﺳﺖ ﺧﻮاهﻨﺪ ﮐﺸﻴﺪ‪ .‬ﻣﺤﻘﻖ ﭼﮏ ﺑﺎ ﻗﺪ دراز‪ ،‬ﺁنﻗﺪر‬
‫دراز ﮐﻪ ﺑﯽﻗﻮارﻩ ﺑﻪﻧﻈﺮ ﻣﯽ ﺁﻳﺪ‪ ،‬در ﻣﻘﺎﺑﻠﺸﺎن اﻳﺴﺘﺎدﻩ‪ .‬ﺑﯽﻗﻮارﮔﯽ هﺮﻗﺪر‬
‫ﺑﻴﺶﺗﺮ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬هﻤﺎنﻗﺪر هﻢ رﻗﺖاﻧﮕﻴﺰﺗﺮ اﺳﺖ‪ .‬ﺣﺎﻻ دﻳﮕﺮ اﺷﮏهﺎﻳﺶ‬
‫ﺧﻮدداراﻧﻪ در ﮐﺎﺳﻪ ﭼﺸﻢهﺎﻳﺶ ﻧﻤﯽ درﺧﺸﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎ ﺷﮑﻮﻩ ﺗﻤﺎم ﺑﻪروﯼ‬
‫ﺑﻴﻨﯽ و دهﺎن و ﭼﺎﻧﻪاش ﺳﺮازﻳﺮ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ و هﻤﮑﺎراﻧﺶ‪ ،‬ﮐﻪ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‬
‫ﺗﺎ ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺑﻠﻨﺪﺗﺮ و ﺑﻠﻨﺪﺗﺮ ﮐﻒ ﺑﺰﻧﻨﺪ‪ ،‬ﺁنهﺎ را ﻣﯽﺑﻴﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ اﺑﺮاز اﺣﺴﺎﺳﺎت ﻓﺮوﮐﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﻣﺤﻘﻖ ﭼﮏ ﺑﺎ ﺻﺪاﯼ ﻟﺮزان‬
‫ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‪» :‬دوﺳﺘﺎن ﻋﺰﻳﺰ‪ ،‬ﺳﭙﺎسﮔﺰارم! از ﺻﻤﻴﻢ ﻗﻠﺐ از هﻤﻪ ﺷﻤﺎ ﺗﺸﮑﺮ‬
‫ﻣﯽﮐﻨﻢ«‪ ،‬ﺑﻌﺪ ﺗﻌﻈﻴﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﺑﻪﻃﺮف ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺧﻮدش ﻣﯽرود‪ .‬او ﻣﯽداﻧﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺁن ﻟﺤﻈﺎت‪ ،‬ﺑﺰرگﺗﺮﻳﻦ ﻟﺤﻈﺎت زﻧﺪﮔﻴﺶ هﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻟﺤﻈﺎت اﻓﺘﺨﺎر‪ .‬ﺁرﯼ‬
‫اﻓﺘﺨﺎر‪ .‬ﭼﺮا ﻧﺒﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ؟ او ﺧﻮد را ﺑﺰرگ و زﻳﺒﺎ اﺣﺴﺎس ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬او‬
‫اﺣﺴﺎس ﻣﯽﮐﻨﺪ ﻣﻮرد ﺗﺤﺴﻴﻦ اﺳﺖ و ﺁرزو ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻓﺎﺻﻠﻪ او ﺗﺎ ﺻﻨﺪﻟﻴﺶ‬
‫ﺁنﻗﺪر ﻃﻮﻻﻧﯽ ﻣﯽﺑﻮد ﮐﻪ هﺮﮔﺰ ﺗﻤﺎم ﻧﻤﯽ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ‬
‫‪ -١‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »ﭘﺸﻪ ﭘﺮاﮔﯽ« اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪١٩‬‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫وﻗﺘﯽﮐﻪ ﺑﻪﺟﺎﻳﺶ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺳﺎﻟﻦ ﺳﺎﮐﺖ ﺳﺎﮐﺖ ﺑﻮد‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ دﻗﻴﻖﺗﺮ ﺑﺎﺷﺪ اﮔﺮ‬
‫ﺑﮕﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﺑﻴﺶاز ﻳﮏ ﻧﻮع ﺳﮑﻮت در ﺁنﺟﺎ ﺣﺎﮐﻢ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺤﻘﻖ اﻣﺎ ﻓﻘﻂ‬
‫ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻳﮑﯽ از ﺁنهﺎ ﺑﻮد‪ :‬ﺳﮑﻮت ﻧﺎﺷﯽ از ﺗﺄﺛﺮ‪ .‬او ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺸﺪ ﮐﻪ‬
‫ﺑﻪﺗﺪرﻳﺞ‪ ،‬هﻤﺎنﻃﻮر ﮐﻪ ﮐﺎهﺶ ﺻﺪا ﺑﻪﮔﻮﻧﻪاﯼ ﻧﺎﻣﺤﺴﻮس‪ ،‬ﺳﻮﻧﺎت را از‬
‫ﻳﮏ ﭘﺮدﻩ ﺑﻪ ﭘﺮدﻩ ي دﻳﮕﺮ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺳﮑﻮت ﻧﺎﺷﯽ از ﺗﺄﺛﺮ‪ ،‬ﺑﻪﻧﻮﻋﯽ‬
‫ﺳﮑﻮت ﻧﺎﻣﻄﺒﻮع ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﺪﻩﺑﻮد‪.‬‬
‫هﻤﻪ ﻓﻬﻤﻴﺪﻩ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ اﻳﻦ ﻣﺮد ﮐﻪ ﺗﻠﻔﻆ ﻧﺎﻣﺶ ﺑﺮاﯼ هﻴﭻﮐﺲ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﺒﻮد‬
‫دﭼﺎر ﭼﻨﺎن هﻴﺠﺎن ﺷﺪﻳﺪﯼ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮدﻩ ﺳﺨﻨﺮاﻧﯽاش را درﺑﺎرﻩ‬
‫ﭘﺸﻪهﺎﯼ ﺟﺪﻳﺪﯼ ﮐﻪ ﮐﺸﻒ ﮐﺮدﻩﺑﻮد‪ ،‬اﻳﺮاد ﮐﻨﺪ‪ .‬هﻤﻪ ﻣﯽداﻧﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺴﻴﺎر‬
‫دوراز ادب ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد اﮔﺮ ﺑﺨﻮاهﻨﺪ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع را ﮔﻮشزد ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﻣﺴﺌﻮل‬
‫اﻋﻼم ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻣﺪﺗﯽ ﻣﺮدد ﻣﺎﻧﺪ‪ ،‬ﺗﺎ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺻﺪاﻳﺶ را ﺻﺎف ﮐﺮد وﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫»ﻣﻦ از ﻣﻮﺳﻴﻮ ﭼﻪﮐﻮﺷﯽﭘﯽ ﺗﺸﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﻢ )ﺑﻪ اﻳﻦﺟﺎ ﮐﻪ رﺳﻴﺪ ﻣﮑﺜﯽ‬
‫ﻃﻮﻻﻧﯽ ﮐﺮد ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﻬﻤﺎن ﻓﺮﺻﺖ دﻳﮕﺮﯼ ﺑﺪهﺪ‪ ،‬ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺪ او ﻳﺎدش ﺑﻴﺎﻳﺪ(‪ ...‬و‬
‫از ﺳﺨﻨﺮان ﺑﻌﺪﯼ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺑﻴﺎورﻧﺪ«‪ .‬ﺻﺪاﯼ ﺧﻨﺪﻩ ﺧﻔﻪاﯼ از‬
‫اﻧﺘﻬﺎﯼ ﺳﺎﻟﻦ ﺑﺮاﯼ ﻟﺤﻈﻪاﯼ ﺳﮑﻮت را ﺷﮑﺴﺖ‪ .‬ﻣﺤﻘﻖ ﭼﮏ ﭼﻨﺎن در اﻓﮑﺎر‬
‫ﺧﻮد ﻏﺮق ﺷﺪﻩاﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺻﺪاﯼ ﺧﻨﺪﻩ و ﻧﻪ ﮔﻔﺘﻪهﺎﯼ هﻤﮑﺎر ﺧﻮد را‬
‫ﻣﯽﺷﻨﻮد‪ .‬ﺳﺨﻨﺮانهﺎ ﻳﮑﯽﻳﮑﯽ ﻣﯽﺁﻳﻨﺪ و ﻣﯽروﻧﺪ ﺗﺎ اﻳﻦﮐﻪ ﻧﻮﺑﺖ ﺑﻪ ﻳﮏ‬
‫ﺳﺨﻨﺮان ﺑﻠﮋﻳﮑﯽ ﻣﯽرﺳﺪ ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺧﻮد وﯼ‪ ،‬زﻣﻴﻨﻪ ﺗﺨﺼﺼﯽاش ﭘﺸﻪهﺎ‬
‫هﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﻪﺧﻮد ﻣﯽﺁﻳﺪ‪ :‬واﯼ ﺧﺪا! ﻳﺎدش رﻓﺖ ﻧﻄﻖاش را اﻳﺮاد ﮐﻨﺪ!‬
‫دﺳﺘﺶ را ﺗﻮﯼ ﺟﻴﺐ ﻣﯽﺑﺮد‪ .‬ﺁن ﭘﻨﺞ ورق ﮐﺎﻏﺬ ﺗﻮﯼ ﺟﻴﺒﺶ دﻟﻴﻞ ﻣﺤﮑﻤﯽ‬
‫اﺳﺖ ﺑﺮ اﻳﻦﮐﻪ ﺧﻮاب ﻧﻤﯽﺑﻴﻨﺪ‪.‬‬
‫ﮔﻮﻧﻪهﺎﻳﺶ داغ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺧﻮد را ﻣﻀﺤﮏ اﺣﺴﺎس ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﺁﻳﺎ ﻣﯽﺷﻮد‬
‫ﭼﻴﺰﯼ را ﻧﺠﺎت داد؟ ﻧﻪ! ﻣﯽداﻧﺪ ﮐﻪ هﻴﭻﭼﻴﺰ را ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﻧﺠﺎت ﺑﺪهﺪ‪.‬‬
‫ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ اﺣﺴﺎس ﺷﺮﻣﻨﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ اﻣﺎ ﻓﮑﺮ ﻏﺮﻳﺒﯽ ﺗﺴﮑﻴﻨﺶ ﻣﯽدهﺪ‪ :‬ﺧﻮب‬
‫ﻣﻀﺤﮏ ﺑﻮدﻩﺑﺎﺷﺪ! اﻳﻦﮐﻪ هﻴﭻﭼﻴﺰ ﻣﻨﻔﯽ ﻳﺎ ﺷﺮمﺁور ﻳﺎ ﮔﺴﺘﺎﺧﺎﻧﻪاﯼ ﻧﻴﺴﺖ!‬
‫رﻳﺶﺧﻨﺪﯼ ﮐﻪ او دﭼﺎرش ﻣﯽﺷﻮد ﻓﻘﻂ ﻏﻤﯽ را ﮐﻪ ﺟﺰﺋﯽ از زﻧﺪﮔﯽ اوﺳﺖ‬
‫ﺗﻘﻮﻳﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ او را ﻏﻢاﻧﮕﻴﺰﺗﺮ و ﺑﺰرگﺗﺮ و زﻳﺒﺎﺗﺮ‬
‫ﻣﯽﺳﺎزد! ﻧﻪ! ﻏﺮور هﺮﮔﺰ از ﻏ ِﻢ ﻣﺤﻘﻖ ﭼﮏ ﺟﺪاﻳﯽ ﭘﺬﻳﺮ ﻧﻴﺴﺖ!‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫‪٢٠‬‬
‫هﻤﻪ ﮐﻨﻔﺮاﻧﺲهﺎ ﺗﻌﺪادﯼ اﻓﺮاد ﻓﺮارﯼ هﻢ دارﻧﺪ ﮐﻪ ﮔﻴﻼس ﺑﻪدﺳﺖ در اﺗﺎق‬
‫دﻳﮕﺮﯼ ﺟﻤﻊ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ‪ .‬وﻧﺴﺎن ﮐﻪ از ﺷﻨﻴﺪن ﺣﺮفهﺎﯼ ﺣﺸﺮﻩﺷﻨﺎسهﺎ‬
‫ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪﻩ و رﻓﺘﺎر ﻋﺠﻴﺐ ﻣﺤﻘﻖ ﭼﮏ هﻢ ﺑﻪﻧﻈﺮش ﭼﻨﺪان ﺟﺎﻟﺐ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ‪،‬‬
‫ﺣﺎﻻ ﺑﺎ ﻓﺮارﻳﺎن دﻳﮕﺮ دور ﻣﻴﺰﯼ در ﻧﺰدﻳﮑﯽ ﺑﺎر ﻧﺸﺴﺘﻪاﺳﺖ‪.‬‬
‫ﭘﺲاز ﻣﺪﺗﯽ ﺳﺎﮐﺖ ﻧﺸﺴﺘﻦ‪ ،‬ﻣﻮﻓﻖ ﻣﯽﺷﻮد ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﻏﺮﻳﺒﻪ وارد ﮔﻔﺘﮕﻮﻳﯽ‬
‫ﺑﺸﻮد‪.‬‬
‫ـ دوﺳﺖ دﺧﺘﺮم از ﻣﻦ ﻣﯽﺧﻮاد ﮐﻪ ﺧﺸﻦ ﺑﺎﺷﻢ‪.‬‬
‫ﭘﻮﻧﺘﻮَن هﺮوﻗﺖ اﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ را ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‪ ،‬ﺑﻌﺪش ﻣﮑﺚ ﮐﻮﺗﺎهﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ و‬
‫ﺁنوﻗﺖ ﺷﻨﻮﻧﺪﻩهﺎ هﻤﻪ ﺳﺎﮐﺖ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ و ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻴﺶﺗﺮﯼ ﺑﻪ او ﮔﻮش‬
‫ﻣﯽدهﻨﺪ‪ .‬وﻧﺴﺎن هﻢ ﺳﻌﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺁن ﻣﮑﺚ را ﺗﻘﻠﻴﺪ ﮐﻨﺪ و ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ‬
‫هﻤﻪ دارﻧﺪ ﻣﯽﺧﻨﺪﻧﺪ‪ .‬از ﺗﻪ دل ﻣﯽﺧﻨﺪﻧﺪ‪ .‬ﻗﻮت ﻗﻠﺐ ﻣﯽﮔﻴﺮد‪ .‬ﭼﺸﻢهﺎﻳﺶ‬
‫ﻣﯽدرﺧﺸﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎ دﺳﺘﺶ ﻋﻼﻣﺖ ﻣﯽدهﺪ ﮐﻪ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺁرام ﺑﮕﻴﺮد‪ ،‬اﻣﺎ در هﻤﺎن‬
‫ﻟﺤﻈﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ هﻤﻪ دارﻧﺪ ﺁنﻃﺮف ﻣﻴﺰ را ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و از‬
‫ﺑﮕﻮﻣﮕﻮﯼ دوﻧﻔﺮ از ﺁﻗﺎﻳﺎن ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﺎم ﭘﺮﻧﺪﻩاﯼ ﺗﻔﺮﻳﺢ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﭘﺲاز ﭼﻨﺪ‬
‫دﻗﻴﻘﻪاﯼ دوﺑﺎرﻩ ﻣﻮﻓﻖ ﻣﯽﺷﻮد ﺻﺪاﻳﺶ را ﺑﻪﮔﻮشهﺎ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ‪:‬‬
‫ـ داﺷﺘﻢ ﻣﯽﮔﻔﺘﻢ‪ ،‬دوﺳﺖ دﺧﺘﺮم از ﻣﻦ ﻣﯽﺧﻮاد ﮐﻪ ﺧﺸﻦ ﺑﺎﺷﻢ‪.‬‬
‫ﺣﺎﻻ هﻤﻪ دارﻧﺪ ﺑﻪاو ﮔﻮش ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ و وﻧﺴﺎن اﻳﻦﺑﺎر اﺷﺘﺒﺎﻩ ﻗﺒﻠﯽ را در‬
‫ﻣﻮرد ﻣﮑﺚ ﮐﺮدن ﺗﮑﺮار ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﺣﺮف ﻣﯽ زﻧﺪ‪ .‬اﻧﮕﺎر‬
‫ﻣﯽﺧﻮاهﺪ ﺧﻮدش را از ﺷﺮ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻗﺼﺪ ﻗﻄﻊﮐﺮدن ﺣﺮﻓﺶ را دارد‪،‬‬
‫ﺧﻼص ﮐﻨﺪ‪:‬‬
‫ـ وﻟﯽ ﻣﻦ ﻧﻤﯽﺗﻮﻧﻢ ﺧﺸﻦ ﺑﺎﺷﻢ‪ .‬ﺁﺧﻪ ﻣﯽدوﻧﻴﺪ‪ ،‬ﻣﻦ زﻳﺎدﯼ ﻣﻬﺮﺑﻮﻧﻢ‪.‬‬
‫وﻧﺴﺎن ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺧﻨﺪﻳﺪن ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ وﻗﺘﯽ ﻣﯽﺑﻴﻨﺪ ﮐﻪ ﺧﻨﺪﻩ او دﻳﮕﺮان را‬
‫ﺑﻪ ﺧﻨﺪﻩ ﻧﻴﺎﻧﺪاﺧﺘﻪ‪ ،‬ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﺑﺎزهﻢ ﺑﻴﺶﺗﺮﯼ دﻧﺒﺎﻟﻪ ﺣﺮﻓﺶ را ﻣﯽﮔﻴﺮد‪:‬‬
‫ـ ﮔﺎهﯽ ﻳﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﻣﺎﺷﻴﻦﻧﻮﻳﺲ ﭘﻴﺶ ﻣﻦ ﻣﯽﺁد و ﻣﻦ ﺑﺮاﯼ او دﻳﮑﺘﻪ ﻣﯽﮐﻨﻢ‪...‬‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫ﻣﺮدﯼ ﮐﻪ ﻳﮑﻬﻮ ﺑﻪ ﻣﻮﺿﻮع ﻋﻼﻗﻤﻨﺪ ﺷﺪﻩ ﻣﯽﭘﺮﺳﺪ‪:‬‬

‫ـ اﻳﻦ ﺧﺎﻧﻢ ﻣﺎﺷﻴﻦﻧﻮﻳﺲ ﺑﺎ ﮐﺎﻣﭙﻴﻮﺗﺮ ﻣﯽﻧﻮﻳﺴﻪ؟‬
‫ـ ﺑﻠﻪ‪.‬‬
‫ـ ﭼﻪ ﻣﺎرﮐﯽ؟‬
‫وﻧﺴﺎن از ﻣﺎرﮐﯽ اﺳﻢ ﻣﯽﺑﺮد‪ .‬ﻣﻌﻠﻮم ﻣﯽﺷﻮد ﮐﺎﻣﭙﻴﻮﺗﺮ ﻣﺮد از هﻤﺎن ﻣﺎرﮎ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻣﺮد ﻣﻮﺿﻮع ﺻﺤﺒﺖ را ﺑﻪ ﻣﺎﺟﺮاهﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﺎﻣﭙﻴﻮﺗﺮش داﺷﺘﻪ‪،‬‬
‫ﮐﺎﻣﭙﻴﻮﺗﺮﯼ ﮐﻪ اﻧﮕﺎر ﻋﺎدت ﮐﺮدﻩ ﺳﺮﺑﻪﺳﺮ او ﺑﮕﺬارد‪ ،‬ﻣﯽﮐﺸﺎﻧﺪ‪ .‬هﻤﻪ‬
‫ﻣﯽﺧﻨﺪﻧﺪ و ﺣﺘﯽ ﭼﻨﺪﺑﺎر ﺑﻪ ﻗﻬﻘﻬﻪ ﻣﯽاﻓﺘﻨﺪ‪ .‬و وﻧﺴﺎن ﺑﺎ ﺗﺄﺳﻒ‪ ،‬ﻧﻈﺮﻳﻪ‬
‫ﻗﺪﻳﻤﯽ ﺧﻮدش را ﺑﻪﻳﺎد ﻣﯽﺁورد‪ :‬هﻤﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ اﻗﺒﺎل ﻳﮏ ﻓﺮد‬
‫ﮐﻤﺎﺑﻴﺶ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻇﺎهﺮﯼ او ﺑﺴﺘﮕﯽ دارد‪ ،‬ﺑﻪ زﺷﺘﯽ ﻳﺎ زﻳﺒﺎﻳﯽ ﭼﻬﺮﻩ‪ ،‬ﺑﻪ‬
‫ﻗﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﻮهﺎﻳﯽ ﮐﻪ دارد ﻳﺎ ﻧﺪارد‪ .‬اﺷﺘﺒﺎﻩ اﺳﺖ! ﺻﺪاﺳﺖ ﮐﻪ هﻤﻪ ﭼﻴﺰ را‬
‫ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﺻﺪاﯼ وﻧﺴﺎن ﻧﺎزﮎ و ﺑﻴﺶاز اﻧﺪازﻩ ﺧﻔﻪ اﺳﺖ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﺷﺮوع‬
‫ﺑﻪ ﺣﺮف زدن ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺗﻮﺟﻪ ﮐﺴﯽ ﺟﻠﺐ ﻧﻤﯽﺷﻮد و او ﻣﺠﺒﻮر اﺳﺖ ﺑﻪ‬
‫ﺻﺪاﻳﺶ ﻓﺸﺎر ﺑﻴﺎورد‪ .‬ﺁنوﻗﺖ هﻤﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ دارد ﺟﻴﻎ ﻣﯽﮐﺸﺪ‪ .‬ﭘﻮﻧﺘﻮَن‬
‫ﺑﺮﻋﮑﺲ ﺧﻴﻠﯽ ﺁرام ﺣﺮف ﻣﯽ زﻧﺪ و ﺻﺪاﯼ ﺑﻢ او ﺁنﻗﺪر ﻣﻄﺒﻮع‪ ،‬زﻳﺒﺎ و‬
‫ﻗﻮﯼ اﺳﺖ ﮐﻪ هﻴﭻﮐﺲ ﺑﻪ ﺷﺨﺼﯽ ﺟﺰ او ﮔﻮش ﻓﺮا ﻧﻤﯽدهﺪ‪.‬‬
‫ﺁﻩ! ﭘﻮﻧﺘﻮَن ﻟﻌﻨﺘﯽ! او ﻗﻮل دادﻩﺑﻮد ﺑﺎ وﻧﺴﺎن ﺑﻪ ﺳﻤﻴﻨﺎر ﺑﻴﺎﻳﺪ و ﺑﺎﻗﯽ اﻋﻀﺎﯼ‬
‫ﮔﺮوﻩ را هﻢ ﺑﻴﺎورد اﻣﺎ زﻳﺮ ﻗﻮﻟﺶ زد‪ .‬او ﻃﺒﻖ ﻣﻌﻤﻮل ﺑﻴﺶﺗﺮ اهﻞ‬
‫ﺣﺮفهﺎﯼ زﻳﺒﺎﺳﺖ ﺗﺎ ﻋﻤﻞ‪ .‬وﻧﺴﺎن از ﻳﮏﻃﺮف از اﺳﺘﺎدش ﻧﺎاﻣﻴﺪ‬
‫ﺷﺪﻩاﺳﺖ و از ﻃﺮف دﻳﮕﺮ اﺣﺴﺎس ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ وﻇﻴﻔﻪاﯼ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ او ﺑﺮ‬
‫ﮔﺮدن دارد‪ ،‬ﭼﻮن ﻗﺒﻞاز ﻋﺰﻳﻤﺘﺶ ﭘﻮﻧﺘﻮَن ﺑﻪاو ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺗﻮ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﻩ ﻣﺎ‬
‫ﺑﺎﺷﯽ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﻪﺗﻮ اﺧﺘﻴﺎر ﺗﺎم ﻣﯽدهﻢ ﮐﻪ ﺑﻪﻧﺎم هﻤﻪ ﻣﺎ و ﺑﺮاﯼ اﻣﺮ ﻣﺸﺘﺮﮎ ﻣﺎ‬
‫ﻋﻤﻞ ﮐﻨﯽ«‪.‬‬
‫اﻟﺒﺘﻪ اﻳﻦ درﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻴﺶﺗﺮ ﺟﻨﺒﻪ ﺷﻮﺧﯽ داﺷﺖ اﻣﺎ در ﮔﺮوﻩ دوﺳﺘﺎن ﮐﺎﻓﻪ‬
‫ﮔﺎﺳﮑﻮﻧﯽ‪ ،‬هﻤﻪ واﻗﻌًﺎ ﻣﻌﺘﻘﺪﻧﺪ ﮐﻪ در اﻳﻦ ﺟﻬﺎن ﭘﻮچ و ﺑﯽﻣﻌﻨﯽ‪ ،‬ﺁنﭼﻪ ﺑﻪ‬
‫ﺷﻮﺧﯽ ﻣﻄﺮح ﻣﯽﺷﻮد‪ ،‬ﺑﻴﺶﺗﺮﻳﻦ ارزش را ﺑﺮاﯼ ﻓﻌﻠﻴﺖ ﻳﺎﻓﺘﻦ دارد‪.‬‬
‫وﻧﺴﺎن ﻳﺎدش ﻣﯽﺁﻳﺪ ﮐﻪ ﭼﻄﻮر ﻣﺎﭼﻮ درﮐﻨﺎر ﭘﻮﻧﺘﻮَن زﻳﺮﮎ اﻳﺴﺘﺎدﻩﺑﻮد و‬
‫ﭼﺎﭘﻠﻮﺳﺎﻧﻪ ﺑﺎ دهﺎن ﺑﺎز ﻣﯽﺧﻨﺪﻳﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﻳﺎدﺁورﯼ ﺁن درﺧﻮاﺳﺖ و ﺁن ﺧﻨﺪﻩ‪،‬‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺑﻪ ﻋﻤﻞ ﻣﯽﮔﻴﺮد‪ .‬ﺑﻪ دوروﺑﺮش ﻧﻈﺮﯼ ﻣﯽاﻧﺪازد و درﻣﻴﺎن‬

‫ﺟﻤﺎﻋﺘﯽ ﮐﻪ در اﻃﺮاف ﺑﺎر ﻣﯽﭘﻠﮑﻨﺪ‪ ،‬زن ﺟﻮاﻧﯽ ﺗﻮﺟﻪاش را ﺟﻠﺐ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫‪٢١‬‬
‫اﻳﻦ ﺣﺸﺮﻩﺷﻨﺎسهﺎ هﻢ واﻗﻌًﺎ ﺑﯽﻣﻼﺣﻈﻪاﻧﺪ‪ .‬ﺁنهﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﻳﻦ زن ﺟﻮان ﮐﻪ‬
‫ﺑﺎ اﺷﺘﻴﺎق ﺗﻤﺎم ﺑﻪ ﺣﺮفهﺎﻳﺸﺎن ﮔﻮش ﻣﯽ دهﺪ‪ ،‬ﺑﻪﻣﻮﻗﻊ ﻣﯽﺧﻨﺪد و هﺮوﻗﺖ‬
‫ﻻزم ﺑﺎﺷﺪ ﻗﻴﺎﻓﻪ ﺟﺪﯼ ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﯽﮔﻴﺮد‪ ،‬ﮐﻢﺗﺮﻳﻦ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﻧﺪارﻧﺪ‪.‬‬
‫از ﻗﺮار ﻣﻌﻠﻮم هﻴﭻﻳﮏ از ﺣﺎﺿﺮﻳﻦ را ﻧﻤﯽﺷﻨﺎﺳﺪ و رﻓﺘﺎر ﻣﺤﺘﺎﻃﺎﻧﻪ او‪،‬‬
‫ﮐﻪ اﻟﺒﺘﻪ ﺗﻮﺟﻪ ﮐﺴﯽ را ﺟﻠﺐ ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺮاﯼ ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺮدن ﻧﮕﺮاﻧﯽاش اﺳﺖ‪.‬‬
‫وﻧﺴﺎن از ﭘﺸﺖ ﻣﻴﺰ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽﺷﻮد‪ ،‬ﺑﻪﻃﺮف ﮔﺮوهﯽ ﮐﻪ زن ﺑﺎ ﺁنهﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ‬
‫ﻣﯽرود و ﺑﺎ وﯼ ﺣﺮف ﻣﯽزﻧﺪ‪ .‬دﻗﺎﻳﻘﯽ ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﺁندو ﺑﻘﻴﻪ را ﺗﺮﮎ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و‬
‫ﻣﺸﻐﻮل ﮔﻔﺘﮕﻮﻳﯽ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ ﮐﻪ از هﻤﺎن اﺑﺘﺪا ﺁﺳﺎن و ﭘﺎﻳﺎنﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﻣﯽ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪.‬‬
‫ﻧﺎم زن ژوﻟﯽ اﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺎﺷﻴﻦﻧﻮﻳﺲ اﺳﺖ و ﺑﺮاﯼ رﺋﻴﺲ اﻧﺠﻤﻦ ﺣﺸﺮﻩﺷﻨﺎسهﺎ‬
‫ﮐﺎر ﮐﺮدﻩاﺳﺖ‪ .‬از ﺑﻌﺪاز ﻇﻬﺮ ﺑﻴﮑﺎر ﺑﻮدﻩ و ﻧﺨﻮاﺳﺘﻪ اﻳﻦ ﻓﺮﺻﺖ اﺳﺘﺜﻨﺎﻳﯽ‬
‫را ﺑﺮاﯼ دﻳﺪن ﺁن ﻗﺼﺮ ﻗﺪﻳﻤﯽ و ﺑﻮدن در ﻣﻴﺎن اﻓﺮادﯼ ﮐﻪ او ﺧﻮد را در‬
‫ﻣﻘﺎﺑﻠﺸﺎن ﺑﺴﻴﺎر ﮐﻮﭼﮏ اﺣﺴﺎس ﻣﯽﮐﻨﺪ و درﺑﺎرﻩﺷﺎن ﺑﺴﻴﺎر ﮐﻨﺠﮑﺎو اﺳﺖ‬
‫)ﭼﻮن ﺗﺎ هﻤﻴﻦ دﻳﺮوز هﻴﭻوﻗﺖ ﭘﻴﺶ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩﺑﻮد ﮐﻪ ﺣﺸﺮﻩﺷﻨﺎس دﻳﺪﻩﺑﺎﺷﺪ(‪،‬‬
‫از دﺳﺖ ﺑﺪهﺪ‪.‬‬
‫وﻧﺴﺎن اﺣﺴﺎس ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ در ﺣﻀﻮر زن راﺣﺖ اﺳﺖ‪ :‬ﻻزم ﻧﻤﯽﺑﻴﻨﺪ‬
‫ﺻﺪاﻳﺶ را ﺑﻠﻨﺪ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺮﻋﮑﺲ ﺣﺘﯽ ﺻﺪاﻳﺶ را ﭘﺎﻳﻴﻦﺗﺮ ﻣﯽﺁورد ﺗﺎ دﻳﮕﺮان‬
‫ﺣﺮفهﺎﻳﺸﺎن را ﻧﺸﻨﻮﻧﺪ‪ .‬زن را ﺑﻪﻃﺮف ﻣﻴﺰ ﮐﻮﭼﮑﯽ ﻣﯽﺑﺮد‪ .‬ﺁنﺟﺎ‬
‫روﺑﻪروﯼ هﻢ ﻣﯽﻧﺸﻴﻨﻨﺪ و وﻧﺴﺎن دﺳﺘﺶ را روﯼ دﺳﺖ زن ﻣﯽﮔﺬارد و‬
‫ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‪:‬‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫ـ ﻣﯽ دوﻧﯽ! هﻤﻪﭼﻴﺰ ﺑﺴﺘﮕﯽ دارﻩ ﺑﻪ اﻳﻦ ﮐﻪ ﺻﺪاﯼ ﺁدم ﭼﻘﺪر رﺳﺎ ﺑﺎﺷﻪ‪.‬‬
‫ﺑﻪﻧﻈﺮ ﻣﻦ ﺻﺪاﯼ رﺳﺎ داﺷﺘﻦ اهﻤﻴﺘﺶ ﺑﻴﺶﺗﺮ از ﺧﻮشﻗﻴﺎﻓﻪ ﺑﻮدﻧﻪ‪.‬‬
‫ـ ﺗﻮ ﺻﺪاﯼ ﻗﺸﻨﮕﯽ دارﯼ‪.‬‬
‫ـ راﺳﺖ ﻣﯽﮔﯽ؟‬
‫ـ ﺁرﻩ‪ ،‬راﺳﺖ ﻣﯽﮔﻢ‪.‬‬
‫ـ وﻟﯽ ﺻﺪاﯼ ﻣﻦ ﻧﺎزﮐﻪ‪.‬‬
‫ـ درﺳﺖ هﻤﻴﻨﻪ ﮐﻪ ﺧﻮﺷﺎﻳﻨﺪﻩ‪ .‬ﺻﺪاﯼ ﻣﻦ زﺷﺘﻪ‪ .‬ﺟﻴﻎﺟﻴﻐﻮ و ﺗﻴﺰﻩ‪ .‬ﻣﺜﻞ‬
‫ﺻﺪاﯼ ﺧﺮوس ﭘﻴﺮ ﻣﯽﻣﻮﻧﻪ‪ .‬ﻣﮕﻪ ﻧﻪ؟‬
‫وﻧﺴﺎن ﺑﺎ ﻣﻼﻳﻤﺖ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‪» :‬ﻧﻪ! ﻣﻦ ﺻﺪاﯼ ﺗﻮ رو دوﺳﺖ دارم‪ .‬ﺻﺪات‬
‫ﺗﺤﺮﻳﮏ ﮐﻨﻨﺪﻩ اﺳﺖ‪ .‬ﺻﻤﻴﻤﯽﻳﻪ«‪.‬‬
‫ـ ﺟﺪﯼ اﻳﻦﻃﻮر ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﯽ؟‬
‫وﻧﺴﺎن ﻧﺮم و ﺁهﺴﺘﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‪» :‬ﺻﺪاﯼ ﺗﻮ درﺳﺖ ﻣﺜﻞ ﺧﻮدﺗﻪ! ﺗﻮ هﻢ زود‬
‫ﺻﻤﻴﻤﯽ ﻣﯽﺷﯽ و ﺁدمرو ﺗﺤﺮﻳﮏ ﻣﯽﮐﻨﯽ!«‪.‬‬
‫ژوﻟﯽ از ﮐﻠﻤﻪﺑﻪﮐﻠﻤﻪ ﺣﺮفهﺎﯼ وﻧﺴﺎن ﻟﺬت ﻣﯽﺑﺮد‪» :‬ﺑﻠﻪ‪ .‬ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﻢ‬
‫هﻤﻴﻦﻃﻮرﻩ«‪.‬‬
‫وﻧﺴﺎن ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‪» :‬اونهﺎﻳﯽ ﮐﻪ اونﺟﺎ هﺴﺘﻦ‪ ،‬هﻤﻪ اﺣﻤﻖاﻧﺪ«‪.‬‬
‫ﻼ ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻪاش ﻣﻮاﻓﻖ اﺳﺖ و ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‪» :‬دﻗﻴﻘًﺎ«‪.‬‬
‫ژوﻟﯽ ﮐﺎﻣ ً‬
‫ـ از اونهﺎﻳﯽ هﺴﺘﻦ ﮐﻪ داﻳﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻮدﺷﻮﻧﻮ ﻧﺸﻮن ﺑﺪن‪ .‬ﺑﻮرژواهﺎﯼ‬
‫ﺧﻮدﻧﻤﺎ! ﺑﺮﮎ رو دﻳﺪﯼ؟ ﻣﺮﺗﻴﮑﻪ اﺣﻤﻖ!‬
‫ﻼ ﺑﺎ او هﻢﻧﻈﺮ اﺳﺖ‪ .‬ﺁنهﺎ ﺑﺎ زن ﻃﻮرﯼ رﻓﺘﺎر ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ اﻧﮕﺎر او‬‫زن ﮐﺎﻣ ً‬
‫ﻧﺎﻣﺮﺋﯽ اﺳﺖ‪ .‬ﺣﺎﻻ هﺮﻧﻈﺮﯼ ﮐﻪ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺁنهﺎ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺎﻋﺚ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ زن‬
‫ﻣﯽﺷﻮد و ﻣﺜﻞ اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ اﻧﺘﻘﺎﻣﺶ از ﺁنهﺎ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬وﻧﺴﺎن ﺑﻪﻧﻈﺮ‬
‫او دوﺳﺖداﺷﺘﻨﯽﺗﺮ ﻣﯽﺁﻳﺪ‪ .‬ﻳﮏ ﻣﺮد ﺧﻮشﻗﻴﺎﻓﻪ‪ ،‬ﺷﺎد و ﺳﺮﺣﺎل ﮐﻪ ﻣﺜﻞ‬
‫ﺁنﻳﮑﯽهﺎ ﻣﺪام ﺑﻪ ﻓﮑﺮ اﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺧﻮدﯼ ﻧﺸﺎن ﺑﺪهﺪ‪.‬‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫وﻧﺴﺎن ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‪:‬‬
‫ـ ﻣﻦ دﻟﻢ ﻣﯽﺧﻮاد اﻳﻦﺟﺎ رو ﺣﺴﺎﺑﯽ ﺑﻪهﻢ ﺑﺮﻳﺰم‪...‬‬
‫ﭼﻪ ﺧﻮب! ﻣﺜﻞ اﻳﻦﮐﻪ ﻗﺮار اﺳﺖ ﺷﻮرش ﮐﻨﻨﺪ! ژوﻟﯽ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﻣﯽ زﻧﺪ و‬
‫دﻟﺶ ﻣﯽﺧﻮاهﺪ او را ﺗﺸﻮﻳﻖ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫وﻧﺴﺎن ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‪» :‬ﻣﯽرم ﺑﺮات ﻳﻪ وﻳﺴﮑﯽ ﺑﻴﺎرم« و ﺑﻌﺪ از ﻣﻴﺎن ﺳﺎﻟﻦ‬
‫ﻣﯽﮔﺬرد و ﺑﻪﻃﺮف ﺑﺎر ﻣﯽرود‪.‬‬

‫‪٢٢‬‬
‫در هﻤﻴﻦ اﺣﻮال‪ ،‬ﻣﺴﺌﻮل اﺟﺮاﯼ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ‪ ،‬ﭘﺎﻳﺎن ﮐﻨﻔﺮاﻧﺲ را اﻋﻼم ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺣﺎﺿﺮان ﺑﺎ ﺳﺮوﺻﺪا از ﺗﺎﻻر ﮐﻨﻔﺮاﻧﺲ ﺑﻴﺮون ﻣﯽروﻧﺪ و ﺳﺎﻟﻦ ﻣﺠﺎور‬
‫ﻧﺎﮔﻬﺎن از ﺟﻤﻌﻴﺖ ﭘﺮ ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬
‫ﺑﺮﮎ ﺑﻪﺳﻤﺖ ﻣﺤﻘﻖ ﭼﮏ ﻣﯽ رود و ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‪» :‬ﻣﻦ ﺳﺨﺖ ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ‪«...‬‬
‫و ﻋﻤﺪًا ﺗﻈﺎهﺮ ﺑﻪ ﺗﺮدﻳﺪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﻧﺸﺎن ﺑﺪهﺪ ﭼﻘﺪر ﻳﺎﻓﺘﻦ ﮐﻠﻤﻪ ﻣﻨﺎﺳﺐ‬
‫ﺑﺮاﯼ ﺗﻮﺻﻴﻒ ﭼﻨﺎن ﺳﺨﻨﺮاﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﺤﻘﻖ ﭼﮏ اﻳﺮاد ﮐﺮد‪ ،‬دﺷﻮار اﺳﺖ‪.‬‬
‫»‪ ...‬ﺷﻬﺎدت دادن ﺷﻤﺎ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻢ‪ .‬ﻣﺎ ﭼﻘﺪر زود ﻓﺮاﻣﻮش ﻣﯽﮐﻨﻴﻢ‪.‬‬
‫ﻣﯽﺧﻮاهﻢ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﺁنﭼﻪ در ﮐﺸﻮر ﺷﻤﺎ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎد ﻣﺮا ﻋﻤﻴﻘًﺎ ﻣﺘﺄﺛﺮ ﮐﺮد‪ .‬ﺷﻤﺎ‬
‫اﻓﺘﺨﺎر اروﭘﺎ ﺑﻮدﻳﺪ‪ ،‬اروﭘﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺧﻮد دﻟﻴﻠﯽ ﺑﺮاﯼ اﻓﺘﺨﺎر ﮐﺮدن ﻧﺪارد«‪.‬‬
‫ﻣﺤﻘﻖ ﭼﮏ ﺑﻪ دﺳﺘﺶ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﺒﻬﻤﯽ ﺣﺎﮐﯽ از ﻓﺮوﺗﻨﯽ ﻣﯽدهﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺮﮎ اﻳﻦﻃﻮر اداﻣﻪ ﻣﯽ دهﺪ‪ » :‬ﻧﻪ‪ ،‬ﺷﮑﺴﺘﻪﻧﻔﺴﯽ ﻧﮑﻨﻴﺪ‪ ،‬ﺟﺪﯼ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ‪.‬‬
‫ﺷﻤﺎ‪ ،‬ﺑﻠﻪ هﻤﻴﻦ ﺷﻤﺎ‪ ،‬روﺷﻨﻔﮑﺮان ﮐﺸﻮرﺗﺎن ﺑﺎ ﺑﻴﺎﻧﻴﻪهﺎﻳﺘﺎن ﻣﻘﺎوﻣﺖ‬
‫ﭘﻴﮕﻴﺮاﻧﻪاﯼ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻓﺸﺎر ﮐﻤﻮﻧﻴﺴﺖهﺎ از ﺧﻮدﺗﺎن ﻧﺸﺎن دادﻳﺪ‪ .‬ﺟﺴﺎرﺗﯽ‬
‫ﻧﺸﺎن دادﻳﺪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﺴﻴﺎرﯼ ﻣﻮاﻗﻊ ﻓﺎﻗﺪش هﺴﺘﻴﻢ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﻧﺸﺎن دادﻳﺪ ﮐﻪ ﺗﺸﻨﻪ‬
‫ﺁزادﯼ هﺴﺘﻴﺪ و ﻣﻦ اﺑﺎﻳﯽ ﻧﺪارم از اﻳﻦﮐﻪ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ از ﺁزادﯼﻃﻠﺒﯽ‬
‫ﻧﻤﻮﻧﻪوار ﺷﻤﺎ درس ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ‪ .‬راﺳﺘﯽ‪«...‬‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫ﺑﺎ اداﯼ ﮐﻠﻤﻪ اﺧﻴﺮ ﺳﻌﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪهﺎﻳﺶ ﭼﻨﺎن ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻮدﻣﺎﻧﯽ ﺑﺪهﺪ ﮐﻪ‬
‫ﻼ ﺑﺎهﻢ ﺗﻮاﻓﻖ دارﻧﺪ‪» :‬ﺑﻮداﭘﺴﺖ ﺷﻬﺮ ﺑﯽﻧﻈﻴﺮﯼ اﺳﺖ‪ ،‬ﺷﻬﺮﯼ‬ ‫اﻧﮕﺎر ﮐﺎﻣ ً‬
‫ﺑﺴﻴﺎر زﻧﺪﻩ و ﻣﯽﺧﻮاهﻢ ﺗﺄﮐﻴﺪ ﮐﻨﻢ ﺑﺴﻴﺎر اروﭘﺎﻳﯽ«‪.‬‬
‫ﻣﺤﻘﻖ ﭼﮏ ﻣﺆدﺑﺎﻧﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‪» :‬ﻣﻨﻈﻮرﺗﺎن ﭘﺮاگ اﺳﺖ!«‪.‬‬
‫ﺟﻐﺮاﻓﻴﺎ! ﺑﺎزهﻢ اﻳﻦ ﺟﻐﺮاﻓﻴﺎﯼ ﻟﻌﻨﺘﯽ! ﺑﺮﮎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﺑﺎز دﺳﺘﻪﮔﻞ‬
‫ﺑﻪ ﺁب دادﻩ وﻟﯽ ﺧﻮد را در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺑﯽﻧﺰاﮐﺘﯽ رﻓﻴﻘﺶ ﻧﻤﯽﺑﺎزد‪» :‬اﻟﺒﺘﻪ‬
‫ﭘﺮاگ‪ ،‬ﻣﻌﻠﻮم اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻨﻈﻮرم ﭘﺮاگ ﺑﻮد‪ .‬وﻟﯽ ﻣﻨﻈﻮرم ﮐﺮاﮐﻮف‪،‬‬
‫ﺻﻮﻓﻴﻪ‪ ،‬ﺳﻦﭘﺘﺮزﺑﻮرگ هﻢ هﺴﺖ‪ .‬درواﻗﻊ هﻤﻪ اﻳﻦ ﺷﻬﺮهﺎﯼ ﺷﺮﻗﯽ ﮐﻪ‬
‫ﺑﻪﺗﺎزﮔﯽ از ﻳﮏ ﺑﺎزداﺷﺘﮕﺎﻩ ﻋﻈﻴﻢ رهﺎ ﺷﺪﻩاﻧﺪ«‪.‬‬
‫ـ ﻟﻄﻔًﺎ ﻧﮕﻮﻳﻴﺪ ﺑﺎزداﺷﺘﮕﺎﻩ‪ .‬درﺳﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﻴﻠﯽهﺎ ﻣﺸﺎﻏﻞﺷﺎن را از دﺳﺖ‬
‫دادﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﺎ در ﺑﺎزداﺷﺘﮕﺎﻩ ﻧﺒﻮدﻳﻢ‪.‬‬
‫ـ دوﺳﺖ ﻋﺰﻳﺰ! هﻴﭻﻳﮏ از ﺷﻬﺮهﺎﯼ ﺷﺮﻗﯽ ﻧﺒﻮد ﮐﻪ ﺑﺎزداﺷﺘﮕﺎﻩ‬
‫ﻧﺪاﺷﺘﻪﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺣﺎﻻ ﺑﺎزداﺷﺘﮕﺎﻩ واﻗﻌﯽ ﻳﺎ ﺑﺎزداﺷﺘﮕﺎﻩ ﺗﻤﺜﻴﻠﯽ‪ ،‬ﻓﺮﻗﯽ ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ!‬
‫ﻣﺤﻘﻖ ﭼﮏ ﻳﮏﺑﺎر دﻳﮕﺮ اﻋﺘﺮاض ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‪:‬‬
‫ـ و ﻟﻄﻔًﺎ ﻧﮕﻮﻳﻴﺪ ﺷﻬﺮهﺎﯼ ﺷﺮﻗﯽ‪ ،‬ﭼﻮن هﻤﺎنﻃﻮر ﮐﻪ ﻣﯽداﻧﻴﺪ ﭘﺮاگ‬
‫ﺑﻪاﻧﺪازﻩ ﭘﺎرﻳﺲ ﻏﺮﺑﯽ اﺳﺖ‪ .‬داﻧﺸﮕﺎﻩ ﮐﺎرل ﮐﻪ در ﻗﺮن ﭼﻬﺎردهﻢ ﺗﻮﺳﻂ‬
‫ﺁﻟﻤﺎﻧﯽهﺎ ﺗﺄﺳﻴﺲ ﺷﺪ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ داﻧﺸﮕﺎﻩ اﻣﭙﺮاﺗﻮرﯼ ﻣﻘﺪس رم ﺑﻮد‪ .‬هﻤﺎنﻃﻮر‬
‫ﮐﻪ ﺣﺘﻤًﺎ ﺧﻮب ﻣﯽداﻧﻴﺪ‪ ،‬ﻳﺎن هﻮس ﮐﻪ ﺳﻠﻒ ﻟﻮﺗﺮ و اﺻﻼحﮔﺮ ﮐﻠﻴﺴﺎ و ﻧﻴﺰ‬
‫ﻣﺒﺘﮑﺮ روﺷﯽ ﺑﺮاﯼ اﻣﻼﯼ ﺻﺤﻴﺢ ﺑﻮد در ﺁنﺟﺎ ﺗﺪرﻳﺲ ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬
‫ﻣﺤﻘﻖ ﭼﮏ ﭼﻪاش ﺷﺪﻩ؟ هﻤﻪاش دارد ﺣﺮفهﺎﯼ ﻃﺮف ﺻﺤﺒﺘﺶ را‪ ،‬ﮐﻪ‬
‫دﻳﮕﺮ ﻧﺰدﻳﮏ اﺳﺖ از ﮐﻮرﻩ درﺑﺮود‪ ،‬ﺗﺼﺤﻴﺢ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﺑﺮﮎ ﮐﻪ‬
‫ﺑﻪهﺮﺣﺎل ﻣﻮﻓﻖ ﻣﯽﺷﻮد ﻟﺤﻦ ﮔﺮم ﺻﺪاﻳﺶ را ﺣﻔﻆ ﮐﻨﺪ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‪» :‬هﻤﮑﺎر‬
‫ﻋﺰﻳﺰ‪ ،‬اﻳﻦﮐﻪ ﺷﻤﺎ از ﺷﺮق ﻣﯽﺁﻳﻴﺪ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﺎﻋﺚ ﺧﺠﺎﻟﺘﺘﺎن ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻓﺮاﻧﺴﻪ‬
‫ﺑﻴﺶﺗﺮﻳﻦ اﺣﺴﺎس هﻢدردﯼ را ﺑﺎ ﺷﺮق دارد‪ .‬ﺷﻤﺎ ﻓﻘﻂ ﻣﻬﺎﺟﺮﺗﯽ را ﮐﻪ در‬
‫ﻗﺮن ﻧﻮزدﻩ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎد ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﺑﻴﺎورﻳﺪ«‪.‬‬
‫ـ در ﻗﺮن ﻧﻮزدﻩ از ﮐﺸﻮر ﻣﺎ ﻣﻬﺎﺟﺮﺗﯽ ﺻﻮرت ﻧﮕﺮﻓﺖ‪.‬‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫ـ ﭘﺲ ﻣﻴﮑﯽﻳﻮﻳﭻ را ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮدﻩاﻳﺪ؟ ﻣﻦ واﻗﻌًﺎ اﺣﺴﺎس ﻏﺮور ﻣﯽﮐﻨﻢ از‬

‫اﻳﻦﮐﻪ او ﻓﺮاﻧﺴﻪ را ﺑﻪﻋﻨﻮان وﻃﻦ دوم ﺧﻮد اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮد!‬
‫ﻣﺤﻘﻖ ﭼﮏ ﻳﮏ ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﻣﯽﺧﻮاهﺪ اﻋﺘﺮاض ﮐﻨﺪ‪:‬‬
‫ـ وﻟﯽ ﻣﻴﮑﯽﻳﻮﻳﭻ ﮐﻪ‪...‬‬
‫در هﻤﺎن ﻟﺤﻈﻪ اﻳﻤﺎﮐﻮﻻﺗﺎ وارد ﺻﺤﻨﻪ ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﺑﺎ دﺳﺖ ﺑﻪ ﻓﻴﻠﻢﺑﺮدار‬
‫ﻋﻼﻣﺖ ﻣﯽدهﺪ‪ ،‬ﻣﺤﻘﻖ ﭼﮏ را ﮐﻨﺎر ﻣﯽزﻧﺪ‪ ،‬ﮐﻨﺎر ﺑﺮﮎ ﻣﯽﻧﺸﻴﻨﺪ و ﺧﻄﺎب‬
‫ﺑﻪاو ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‪:‬‬
‫ـ ژاﮎ ﺁﻟﻦ ﺑﺮﮎ‪...،‬‬
‫ﻓﻴﻠﻢﺑﺮدار‪ ،‬دورﺑﻴﻦ را روﯼ ﺷﺎﻧﻪاش ﺟﺎﺑﻪﺟﺎ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‪» :‬ﻳﮏ‬
‫ﻟﺤﻈﻪ ﺻﺒﺮ ﮐﻨﻴﻦ«‪.‬‬
‫اﻳﻤﺎﮐﻮﻻﺗﺎ ﺳﺎﮐﺖ ﻣﯽﺷﻮد‪ ،‬ﺑﻪ ﻓﻴﻠﻢﺑﺮدار ﻧﮕﺎهﯽ ﻣﯽاﻧﺪازد و دوﺑﺎرﻩ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‪:‬‬
‫ـ ژاﮎ ﺁﻟﻦ ﺑﺮﮎ‪...‬‬

‫‪٢٣‬‬
‫ﻳﮏ ﺳﺎﻋﺖ ﻗﺒﻞ ﮐﻪ ﭼﺸﻢ ﺑﺮﮎ در ﺳﺎﻟﻦ ﮐﻨﻔﺮاﻧﺲ ﺑﻪ اﻳﻤﺎﮐﻮﻻﺗﺎ و‬
‫ﻓﻴﻠﻢﺑﺮدارش اﻓﺘﺎد‪ ،‬ﮐﻢ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮد از ﺷﺪت ﺧﺸﻢ ﻓﺮﻳﺎد ﺑﺰﻧﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﺧﺸﻤﯽ‬
‫ﮐﻪ اﻳﻤﺎﮐﻮﻻﺗﺎ ﺳﺒﺒﺶ ﺷﺪﻩﺑﻮد در ﺑﺮاﺑﺮ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﺤﻘﻖ ﭼﮏ اﻳﺠﺎد‬
‫ﮐﺮد‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮش ﺑﯽاهﻤﻴﺖ ﻣﯽﺁﻳﺪ‪ .‬ﺣﺘﯽ از اﻳﻦﮐﻪ اﻳﻤﺎﮐﻮﻻﺗﺎ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ‬
‫از دﺳﺖ ﺁن ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ اﻳﺮادﮔﻴﺮ ﺧﻼص ﺷﻮد ﺁنﻗﺪر ﻣﻤﻨﻮن اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ زن‬
‫ﮐﻤﺎﺑﻴﺶ ﻟﺒﺨﻨﺪ هﻢ ﻣﯽزﻧﺪ‪.‬‬
‫اﻳﻤﺎﮐﻮﻻﺗﺎ از ﺑﺮﺧﻮرد او ﻗﻮت ﻗﻠﺐ ﻣﯽﮔﻴﺮد و ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ و ﺣﺎﻟﺖ‬
‫ﺧﻮدﻣﺎﻧﯽ ﻣﺘﻈﺎهﺮاﻧﻪاﯼ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‪:‬‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫ـ ژاﮎ ﺁﻟﻦ ﺑﺮﮎ‪ ،‬ﺷﻤﺎ در اﻳﻦ ﮔﺮدهﻤﺎﻳﯽ ﺣﺸﺮﻩﺷﻨﺎسهﺎ‪ ،‬ﺧﺎﻧﻮادﻩاﯼ ﮐﻪ از‬

‫ﻗﻀﺎ ﺧﻮدﺗﺎن هﻢ ﻋﻀﻮﯼ از ﺁن هﺴﺘﻴﺪ‪ ،‬ﻟﺤﻈﺎت ﭘﺮﺷﻮر و اﺣﺴﺎﺳﯽ را از‬
‫ﺳﺮ ﮔﺬراﻧﺪﻳﺪ‪ ،...‬و ﺿﻤﻦ ﺣﺮف زدن ﻣﻴﮑﺮوﻓﻮن را ﺟﻠﻮﯼ دهﺎن ﺑﺮﮎ‬
‫ﻣﯽﮔﻴﺮد‪.‬‬
‫ﺑﺮﮎ ﻣﺜﻞ ﻳﮏ ﺑﭽﻪ ﻣﺪرﺳﻪاﯼ ﺟﻮاب ﻣﯽدهﺪ‪:‬‬
‫ـ ﺑﻠﻪ‪ .‬ﺟﻤﻊ ﻣﺎ اﻓﺘﺨﺎر ﻣﻴﺰﺑﺎﻧﯽ ﻳﮏ ﺣﺸﺮﻩﺷﻨﺎس ﭼﮏ را دارد ﮐﻪ ﺑﻪﺟﺎﯼ‬
‫ﭘﺮداﺧﺘﻦ ﺑﻪ ﮐﺎر ﺧﻮد‪ ،‬ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪﻩ ﺗﻤﺎم ﻋﻤﺮش را در زﻧﺪان ﺑﮕﺬراﻧﺪ‪ .‬هﻤﻪ‬
‫ﻣﺎ از ﺣﻀﻮر او در اﻳﻦ ﺟﻤﻊ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﺘﺄﺛﺮ ﺷﺪﻳﻢ‪.‬‬
‫ﺑﺮاﯼ رﻗﺎص ﺑﻮدن‪ ،‬ﻋﻼﻗﻪ ﺧﺸﮏوﺧﺎﻟﯽ ﮐﺎﻓﯽ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬اﻳﻦ راهﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ‬
‫وﻗﺘﯽ در ﺁن ﭘﺎ ﮔﺬاﺷﺘﯽ‪ ،‬دﻳﮕﺮ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﯽ ﺑﻪﺁﺳﺎﻧﯽ از ﺁن ﺑﻴﺮون ﺑﻴﺎﻳﯽ‪ .‬وﻗﺘﯽ‬
‫دوﺑﺮﮎ ﭘﺲاز ﻧﺎهﺎر ﺑﺎ ﺑﻴﻤﺎران اﻳﺪز ﺑﺎﻋﺚ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﺑﺮﮎ ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺮﮎ ﺑﻪ‬
‫ﺳﻮﻣﺎﻟﯽ رﻓﺖ‪ .‬اﻧﮕﻴﺰﻩ او در اﻳﻦ ﮐﺎر ﻓﻘﻂ ﻏﺮور ﺑﻴﺶاز اﻧﺪازﻩ ﻧﺒﻮد ﺑﻠﮑﻪ او‬
‫اﺣﺴﺎس ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻗﺪم ﻏﻠﻄﯽ را ﮐﻪ در رﻗﺺ ﺑﺮداﺷﺘﻪ‪ ،‬ﺗﺼﺤﻴﺢ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺣﺎﻻ هﻢ اﺣﺴﺎس ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺣﺮفهﺎﻳﺶ ﺧﻴﻠﯽ ﺑﯽروح هﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣﯽداﻧﺪ ﮐﻪ در‬
‫اﻳﻦ ﻣﻴﺎن ﭼﻴﺰﯼ ﮐﻢ اﺳﺖ‪ ،‬ﮐﻤﯽ ﺷﻮر و هﻴﺠﺎن‪ ،‬ﭼﻴﺰﯼ ﭘﻴﺶﺑﻴﻨﯽ ﻧﺸﺪﻩ ﻳﺎ‬
‫اﺗﻔﺎﻗﯽ ﻏﻴﺮ ﻣﺘﺮﻗﺒﻪ‪ .‬درﺳﺖ ﺑﻪهﻤﻴﻦ ﻋﻠﺖ ﺑﻪﺟﺎﯼ اﻳﻦﮐﻪ ﺻﺤﺒﺘﺶ را ﺗﻤﺎم‬
‫ﮐﻨﺪ‪ ،‬هﻤﻴﻦﻃﻮر ﺑﻪ ﺣﺮف زدن اداﻣﻪ ﻣﯽ دهﺪ ﺗﺎ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ اﺣﺴﺎس ﻣﯽﮐﻨﺪ‬
‫ﻓﮑﺮ ﺟﺎﻟﺒﯽ دارد ﺑﻪ ﺳﺮاﻏﺶ ﻣﯽﺁﻳﺪ‪:‬‬
‫ـ ﻣﻦ ﻣﯽﺧﻮاهﻢ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎدﻩ از اﻳﻦ ﻓﺮﺻﺖ‪ ،‬ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﺗﺄﺳﻴﺲ اﺗﺤﺎدﻳﻪ‬
‫ﺣﺸﺮﻩﺷﻨﺎسهﺎﯼ ﻓﺮاﻧﺴﻮﯼ ـ ﭼﮏ را ﻣﻄﺮح ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫ﺧﻮدش هﻢ از اﻳﻦﮐﻪ ﻳﮑﻬﻮ ﭼﻨﻴﻦ ﻓﮑﺮﯼ ﺑﻪ ﺳﺮش زدﻩ ﺗﻌﺠﺐ ﻣﯽﮐﻨﺪ و درﺟﺎ‬
‫اﺣﺴﺎس ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺣﺎﻟﺶ ﺧﻴﻠﯽ ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ـ ﻣﻦ هﻢاﮐﻨﻮن داﺷﺘﻢ ﺑﺎ هﻤﮑﺎر ﭼﮏ ﺧﻮدم‪ ،‬در اﻳﻦ ﺧﺼﻮص ﺻﺤﺒﺖ‬
‫ﻣﯽﮐﺮدم و او از اﻳﻦﮐﻪ اﻳﻦ اﺗﺤﺎدﻳﻪ ﺑﻪﻧﺎم ﻳﮏ ﺷﺎﻋﺮ در ﺗﺒﻌﻴﺪ‪ ،‬ﮐﻪ در ﻗﺮن‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﺮدﻩ‪ ،‬ﻧﺎمﮔﺬارﯼ ﺷﻮد اﺳﺘﻘﺒﺎل ﮐﺮد‪ .‬ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ اﻳﻦ ﻧﺎم‪،‬‬
‫ﺳﻤﺒﻞ دوﺳﺘﯽ اﺑﺪﯼ ﻣﻴﺎن دو ﻣﻠﺖ ﺑﺎﺷﺪ‪ :‬ﻣﻴﮑﯽﻳﻮﻳﭻ‪ .‬ﺁدام ﻣﻴﮑﯽﻳﻮﻳﭻ‪ .‬زﻧﺪﮔﯽ‬
‫اﻳﻦ ﻏﺰلﺳﺮاﯼ ﺑﺰرگ ﻳﺎدﺁور اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺁنﭼﻪ ﻣﺎ اﻧﺠﺎم ﻣﯽدهﻴﻢ‪ ،‬از‬
‫ﺷﻌﺮ ﺳﺮودن ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﺎ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖهﺎﯼ ﻋﻠﻤﯽ‪ ،‬هﻤﻪ اﺷﮑﺎل ﻣﺨﺘﻠﻔﯽ از ﻃﻐﻴﺎن‬
‫اﺳﺖ‪.‬‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫ﮐﻠﻤﻪ »ﻃﻐﻴﺎن« ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽﺷﻮد ﺣﺴﺎﺑﯽ ﺳﺮﺣﺎل ﺑﻴﺎﻳﺪ و ﺳﭙﺲ ﭼﻨﻴﻦ اداﻣﻪ ﻣﯽ‬
‫دهﺪ‪» :‬زﻳﺮا اﻧﺴﺎن هﻤﻮارﻩ در ﺣﺎل ﻃﻐﻴﺎن اﺳﺖ«‪ .‬دﻳﮕﺮ واﻗﻌًﺎ ﺣﺎﻟﺖ‬
‫ﺑﺎﺷﮑﻮهﯽ ﭘﻴﺪا ﮐﺮدﻩ و ﺧﻮدش هﻢ اﻳﻦ ﻧﮑﺘﻪ را ﻣﯽداﻧﺪ‪ .‬رو ﺑﻪ ﻣﺤﻘﻖ ﭼﮏ‬
‫ﻣﯽﮐﻨﺪ )ﺑﺮاﯼ ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻣﺤﻘﻖ ﭼﮏ در ﮐﺎدر دورﺑﻴﻦ دﻳﺪﻩ ﻣﯽﺷﻮد‬
‫ﮐﻪ ﺳﺮش را ﺗﮑﺎن ﻣﯽدهﺪ و اﻧﮕﺎر ﮐﻪ دارد ﺗﺄﻳﻴﺪ ﻣﯽﮐﻨﺪ( و ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‪:‬‬
‫»اﻳﻦﻃﻮر ﻧﻴﺴﺖ دوﺳﺖ ﻣﻦ؟« و اداﻣﻪ ﻣﯽدهﺪ‪» :‬ﺷﻤﺎ اﻳﻦ را ﺑﺎ زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮد‬
‫ﺛﺎﺑﺖ ﮐﺮدﻳﺪ‪ .‬ﺑﺎ ازﺧﻮدﮔﺬﺷﺘﮕﯽهﺎ و رﻧﺞهﺎﻳﺘﺎن‪ .‬ﺑﻠﻪ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﻧﺸﺎن‬
‫دادﻳﺪ ﮐﻪ اﻧﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﻧﺎم اﻧﺴﺎن اﺳﺖ‪ ،‬هﻤﻮارﻩ ﺑﺎﻳﺪ ﻃﻐﻴﺎن ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ‬
‫ﻋﻠﻴﻪ ﺳﺘﻢ ﻃﻐﻴﺎن ﮐﻨﺪ و اﮔﺮ زﻣﺎﻧﯽ رﺳﻴﺪ ﮐﻪ دﻳﮕﺮ در ﺟﻬﺎن ﺳﺘﻤﯽ ﺑﺎﻗﯽ‬
‫ﻧﺒﻮد‪ «...‬ﻣﮑﺚ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻣﮑﺜﯽ ﺁنﻗﺪر ﻃﻮﻻﻧﯽ و ﺁنﻗﺪر ﻣﺆﺛﺮ ﮐﻪ‬
‫ﺗﻨﻬﺎ ﭘﻮﻧﺘﻮَن ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ در اﻳﻦ زﻣﻴﻨﻪ ﺣﺮﻳﻔﺶ ﺑﺸﻮد‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﺻﺪاﯼ ﺁهﺴﺘﻪ‬
‫ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‪» :‬ﺁنﮔﺎﻩ ﺑﺎﻳﺪ ﻋﻠﻴﻪ ﺷﺮاﻳﻂ اﻧﺴﺎﻧﯽاﯼ ﮐﻪ ﺧﻮد اﻧﺘﺨﺎﺑﺸﺎن ﻧﮑﺮدﻩ‪،‬‬
‫ﻃﻐﻴﺎن ﮐﻨﺪ«‪.‬‬
‫ﻃﻐﻴﺎن ﻋﻠﻴﻪ ﺷﺮاﻳﻂ اﻧﺴﺎﻧﯽاﯼ ﮐﻪ ﺧﻮد اﻧﺘﺨﺎﺑﺸﺎن ﻧﮑﺮدﻩاﻳﻢ‪ .‬اﻳﻦ ﮐﻠﻤﺎت‬
‫اﺧﻴﺮ‪ ،‬ﮐﻪ اوج ﺳﺨﻨﺮاﻧﯽ ﻓﯽاﻟﺒﺪاهﻪاش ﺑﻮدﻧﺪ ﺧﻮد او را هﻢ ﺑﻪ ﺗﻌﺠﺐ‬
‫اﻧﺪاﺧﺘﻨﺪ‪ .‬واﻗﻌًﺎ ﮐﻠﻤﺎت زﻳﺒﺎﻳﯽ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﮐﻠﻤﺎﺗﯽ ﮐﻪ وﯼ را از ﺳﻄﺢ ﺳﺨﻨﺮان‬
‫ﺳﻴﺎﺳﯽ ﺑﻪ ﺳﻄﺤﯽ ارﺗﻘﺎء ﻣﯽدادﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺑﺰرگﺗﺮﻳﻦ ﺳﺨﻨﻮران‬
‫ﮐﺸﻮر ﺑﻮد‪ :‬ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺎﻣﻮ‪ ،‬ﻣﺎﻟﺮو ﻳﺎ ﺳﺎرﺗﺮ ﻗﺎدر ﺑﻮدﻧﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﭼﻴﺰهﺎﻳﯽ ﺑﻨﻮﻳﺴﻨﺪ‪.‬‬
‫اﻳﻤﺎﮐﻮﻻﺗﺎ راﺿﯽ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻓﻴﻠﻢﺑﺮدار اﺷﺎرﻩاﯼ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﻓﻴﻠﻢﺑﺮدارﯼ را‬
‫ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬در اﻳﻦ ﻣﻮﻗﻊ ﻣﺤﻘﻖ ﭼﮏ ﺑﻪﻃﺮف ﺑﺮﮎ ﻣﯽرود و ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‪:‬‬
‫ـ ﺣﺮفهﺎﻳﺘﺎن ﺑﺴﻴﺎر زﻳﺒﺎ ﺑﻮد‪ ،‬واﻗﻌًﺎ زﻳﺒﺎ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺗﺬﮐﺮ ﺑﺪم‬
‫ﮐﻪ ﻣﻴﮑﯽﻳﻮﻳﭻ‪...‬‬
‫ﺑﺮﮎ هﻤﻴﺸﻪ ﺑﻌﺪاز ﺳﺨﻨﺮاﻧﯽهﺎﻳﺶ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﻣﺴﺘﯽ دارد‪ .‬او ﮐﻪ ﺧﻮب‬
‫ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﭼﻪ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﮕﻮﻳﺪ‪ ،‬ﺣﺮف ﻣﺤﻘﻖ ﭼﮏ را ﻗﻄﻊ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺎ‬
‫ﻟﺤﻦ ﻧﻴﺶدار و ﺑﺎ ﺻﺪاﯼ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‪:‬‬
‫ـ دوﺳﺖ ﻋﺰﻳﺰ‪ ،‬ﻣﻦ هﻢ ﻣﺜﻞ ﺷﻤﺎ ﺧﻮب ﻣﯽداﻧﻢ ﮐﻪ ﻣﻴﮑﯽﻳﻮﻳﭻ ﺣﺸﺮﻩﺷﻨﺎس‬
‫ﻧﺒﻮد‪ .‬درواﻗﻊ ﺧﻴﻠﯽ ﺑﻪﻧﺪرت ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﻳﮏ ﺷﺎﻋﺮ‪،‬‬
‫ﺣﺸﺮﻩﺷﻨﺎس هﻢ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬درهﺮﺣﺎل‪ ،‬ﻋﻠﯽرﻏﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻘﺼﯽ‪ ،‬ﺷﺎﻋﺮ ﺑﺎﻋﺚ‬
‫اﻓﺘﺨﺎر ﺑﺸﺮﻳﺖ اﺳﺖ‪ .‬هﻤﭽﻨﻴﻦ اﮔﺮ ﺷﻤﺎ اﺟﺎزﻩ ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ‪ ،‬ﺣﺸﺮﻩﺷﻨﺎس هﺎ هﻢ‬
‫و ازﺟﻤﻠﻪ ﺧﻮد ﺟﻨﺎبﻋﺎﻟﯽ ﻣﻮﺟﺐ اﻓﺘﺨﺎر ﺑﺸﺮﻳﺖاﻧﺪ‪.‬‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫ﺻﺪاﯼ اﻧﻔﺠﺎر ﺧﻨﺪﻩاﯼ ﺷﺪﻳﺪ‪ ،‬هﻤﻪ را ﺧﻼص ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬درﺳﺖ ﻣﺜﻞ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ‬
‫ﻓﺸﺎر ﻳﮏﺑﺎرﻩ ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد و ﺑﺨﺎر ﻣﺘﺮاﮐﻢ ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺁزاد ﺷﻮد‪.‬‬
‫درواﻗﻊ از هﻤﺎن ﻣﻮﻗﻊ ﮐﻪ ﺣﺸﺮﻩﺷﻨﺎسهﺎ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ اﻳﻦ ﻣﺮد‪ ،‬در اﺛﺮ‬
‫هﻴﺠﺎن ﺷﺪﻳﺪ ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮدﻩ ﺳﺨﻨﺮاﻧﯽ ﮐﻨﺪ‪ ،‬داﺷﺘﻨﺪ از زور ﺧﻨﺪﻩ ﻣﯽﻣﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺣﺮفهﺎﯼ ﻣﻮذﻳﺎﻧﻪ ﺑﺮﮎ ﺁنهﺎ را از ﻣﺤﻈﻮر اﺧﻼﻗﯽ ﮐﻪ دﭼﺎرش ﺑﻮدﻧﺪ‬
‫ﺧﻼص ﮐﺮد و ﺣﺎﻻ هﻤﻪ ﺳﺮﺧﻮش و ﺁزاد ﻣﯽﺧﻨﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺤﻘﻖ ﭼﮏ اﺣﺴﺎس ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﻪ راﻩ ﭘﺲ دارد و ﻧﻪ راﻩ ﭘﻴﺶ‪ .‬ﭘﺲ ﺁن‬
‫اﺣﺘﺮاﻣﯽ ﮐﻪ هﻤﮑﺎراﻧﺶ ﺗﺎ هﻤﻴﻦ دو دﻗﻴﻘﻪ ﭘﻴﺶ ﺑﻪ او ﻧﺸﺎن ﻣﯽدادﻧﺪ ﭼﻪ ﺷﺪ؟‬
‫ﺣﺎﻻ ﺑﺮاﯼ ﭼﻪ ﻣﯽﺧﻨﺪﻧﺪ؟ ﭼﻄﻮر ﺑﻪ ﺧﻮدﺷﺎن اﺟﺎزﻩ ﻣﯽدهﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺨﻨﺪﻧﺪ؟ ﺁﻳﺎ‬
‫ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺗﺤﺴﻴﻦ و ﺗﺤﻘﻴﺮ ﺗﺎ اﻳﻦ اﻧﺪازﻩ ﮐﻢ اﺳﺖ؟ )اوﻩ ﺑﻠﻪ‪ ،‬دوﺳﺖ ﻋﺰﻳﺰ‪،‬‬
‫ﺑﻠﻪ(‪ .‬ﺁﻳﺎ ﺣﺲ هﻢدردﯼ اﻧﺴﺎن ﺗﺎ اﻳﻦ ﺣﺪ ﺿﻌﻴﻒ و ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ اﻋﺘﻤﺎد اﺳﺖ؟‬
‫)اﻟﺒﺘﻪ‪ ،‬دوﺳﺖ ﻋﺰﻳﺰ‪ ،‬اﻟﺒﺘﻪ(‪.‬‬
‫در هﻤﻴﻦ ﻣﻮﻗﻊ اﻳﻤﺎﮐﻮﻻﺗﺎ ﺑﻪﻃﺮف ﺑﺮﮎ ﻣﯽﺁﻳﺪ‪ .‬ﺑﺎ دهﺎن ﺑﺎز ﻣﯽﺧﻨﺪد و‬
‫ﺑﻪﻧﻈﺮ ﮐﻤﯽ ﻣﺴﺖ ﻣﯽﺁﻳﺪ‪:‬‬
‫ـ ﺑﺮﮎ! ﺑﺮﮎ! ﺗﻮ ﻓﻮقاﻟﻌﺎدﻩاﯼ! ﻣﺜﻞ هﻤﻴﺸﻪ! اوﻩ! ﻣﻦ ﻋﺎﺷﻖ ﻃﻨﺰ ﺗﻮ‬
‫هﺴﺘﻢ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ اﻳﻦ ﻃﻨﺰ رو در ﻣﻮرد ﻣﻦ هﻢ ﺑﻪﮐﺎر ﺑﺮدﻩاﯼ! ﻣﺪرﺳﻪ رو ﻳﺎدت‬
‫ﻣﯽﺁد؟ ﺑﺮﮎ‪ ،‬ﺑﺮﮎ‪ ،‬ﻳﺎدت ﻣﯽﺁد ﮐﻪ ﻣﻨﻮ اﻳﻤﺎﮐﻮﻻﺗﺎ ﺻﺪا ﻣﯽزدﯼ؟ ﭘﺮﻧﺪﻩ‬
‫ﺷﺐ ﮐﻪ ﻧﻤﯽذاﺷﺖ ﺑﺨﻮاﺑﯽ! ﮐﻪ ﺧﻮاﺑﺖ رو ﺁﺷﻔﺘﻪ ﻣﯽﮐﺮد! ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ دوﺗﺎﻳﯽ ﻳﻪ‬
‫ﻼ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻣﯽﮐﻨﯽ ﮐﻪ‬ ‫ﻓﻴﻠﻢ درﺳﺖ ﮐﻨﻴﻢ‪ ،‬ﺑﺮاﯼ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﺗﻮ‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﺗﻮ ﮐﺎﻣ ً‬
‫ﻓﻘﻂ ﻣﻦ ﺣﻖ درﺳﺖ ﮐﺮدن ﭼﻨﻴﻦ ﻓﻴﻠﻤﯽ رو دارم‪.‬‬
‫ﺻﺪاﯼ ﺧﻨﺪﻩ ﺣﺸﺮﻩﺷﻨﺎسهﺎ‪ ،‬ﺧﻨﺪﻩاﯼ ﮐﻪ ﺑﻪﺑﺮﮐﺖ درﮔﻴﺮﯼ ﺑﺮﮎ ﺑﺎ ﻣﺤﻘﻖ‬
‫ﭼﮏ ﻣﻤﮑﻦ ﺷﺪ‪ ،‬در ﮔﻮش ﺑﺮﮎ ﻃﻨﻴﻦ ﻣﯽاﻧﺪازد و ﺳﺮش ﺑﻪ دوران ﻣﯽاﻓﺘﺪ‪.‬‬
‫در ﭼﻨﻴﻦ ﺣﺎﻟﺘﯽ او از ﺷﺪت ﺧﻮدﭘﺴﻨﺪﯼ‪ ،‬دوراﻧﺪﻳﺸﯽ را ﻓﺮاﻣﻮش ﻣﯽﮐﻨﺪ و‬
‫ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﮐﺎرهﺎﻳﯽ دﺳﺖ ﺑﺰﻧﺪ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﺧﻮدش هﻢ از ﺁنهﺎ ﺑﻪ وﺣﺸﺖ‬
‫ﻣﯽاﻓﺘﺪ‪ .‬ﭘﺲ ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ ﻣﺎ ﭘﻴﺸﺎﭘﻴﺶ او را ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﮐﺎرﯼ ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﻧﻴﺖ اﻧﺠﺎم‬
‫دادﻧﺶ را دارد ﺑﺒﺨﺸﻴﻢ‪ .‬ﺑﺎزوﯼ اﻳﻤﺎﮐﻮﻻﺗﺎ را ﻣﯽﮔﻴﺮد و او را ﺑﻪﺟﺎﻳﯽ‬
‫دوراز ﭼﺸﻢ دﻳﮕﺮان ﻣﯽﺑﺮد ﮐﻪ ﮔﻮشهﺎﯼ ﻓﻀﻮل ﻧﺘﻮاﻧﻨﺪ ﺣﺮفهﺎﻳﺶ را‬
‫ﺑﺸﻨﻮﻧﺪ‪ .‬ﺁنوﻗﺖ ﻳﻮاش در ﮔﻮش او ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‪ :‬ﭘﺘﻴﺎرﻩ! ﺑﺮو ﮔﻢﺷﻮ ﺑﺎ اون‬
‫هﻤﺴﺎﻳﻪهﺎﯼ دﻳﻮوﻧﻪات‪ .‬ﮔﻢﺷﻮ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﺷﺐ‪ ،‬ﺷﺒﺢ‪ ،‬ﮐﺎﺑﻮس‪ ،‬ﺧﺎﻃﺮﻩ‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫ﺣﻤﺎﻗﺖهﺎﯼ ﻣﻦ‪ ،‬ﺗﺠﺴﻢ ﺳﺎدﻩﻟﻮﺣﯽ ﻣﻦ‪ ،‬ﺁﺷﻐﺎل ﺧﺎﻃﺮات ﻣﻦ‪ ،‬ﺷﺎش ﻣﺘﻌﻔﻦ‬
‫ﺟﻮاﻧﯽ ﻣﻦ‪...‬‬
‫زن ﮔﻮش ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﺁنﭼﻪ را ﮐﻪ ﻣﯽﺷﻨﻮد ﻧﻤﯽﺧﻮاهﺪ ﺑﺎور ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬
‫اﻳﻦ ﭼﻴﺰهﺎﯼ وﺣﺸﺘﻨﺎﮐﯽ ﮐﻪ دارد ﻣﯽﺷﻨﻮد ﻧﻪ ﺧﻄﺎب ﺑﻪاو‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﺧﻄﺎب ﺑﻪ‬
‫ﺷﺨﺺ دﻳﮕﺮﯼ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد و ﻣﺮد ﻓﻘﻂ ﻣﯽﺧﻮاهﺪ رد ﮔﻢ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻣﯽﺧﻮاهﺪ‬
‫ﺣﺎﺿﺮﻳﻦ را ﮔﻮل ﺑﺰﻧﺪ‪ .‬ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺁنﭼﻪ ﻣﺮد ﺑﻪزﺑﺎن ﻣﯽﺁورد‪ ،‬ﭼﻴﺰﯼ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﺟﺰ ﻓﻬﺮﺳﺖ ﮐﻠﻤﺎﺗﯽ ﮐﻪ او از درﮐﺸﺎن ﻋﺎﺟﺰ اﺳﺖ‪ ،‬ﻟﺬا ﻣﻌﺼﻮﻣﺎﻧﻪ و‬
‫ﺗﻮأم ﺑﺎ اﺣﺘﻴﺎط ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‪:‬‬
‫ـ ﺑﺮاﯼ ﭼﯽ اﻳﻦ ﺣﺮفهﺎ رو دارﯼ ﺑﻪﻣﻦ ﻣﯽزﻧﯽ؟ ﺑﺮاﯼ ﭼﯽ؟ ﻣﻦ اﻳﻦهﺎ رو‬
‫ﭼﻄﻮر ﻣﻌﻨﯽ ﮐﻨﻢ؟‬
‫ـ درﺳﺖ هﻤﻮن ﺟﻮر ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﯽﮔﻢ ﻣﻌﻨﯽﺷﻮن ﮐﻦ‪ .‬دﻗﻴﻘًﺎ هﻤﻮن ﺟﻮر‪ .‬دﻗﻴﻘًﺎ‪.‬‬
‫ﭘﺘﻴﺎرﻩ رو ﭘﺘﻴﺎرﻩ‪ ،‬ﮐﺎﺑﻮس رو ﮐﺎﺑﻮس‪ ،‬ﺁﺷﻐﺎل رو ﺁﺷﻐﺎل و ﺷﺎش رو‬
‫ﺷﺎش‪...‬‬

‫‪٢۴‬‬
‫وﻧﺴﺎن هﻤﺎنﻃﻮر ﮐﻪ ﮐﻨﺎر ﺑﺎر اﻳﺴﺘﺎدﻩ‪ ،‬ﺷﺨﺺ ﻣﻮرد ﺗﻨﻔﺮش را زﻳﺮ ﻧﻈﺮ‬
‫دارد‪ .‬ﺗﻤﺎم ﺁن ﻣﺎﺟﺮا در ﻓﺎﺻﻠﻪ دﻩﻣﺘﺮﯼ او اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎد اﻣﺎ او از ﺁن ﺑﮕﻮﻣﮕﻮ‬
‫ﭼﻴﺰﯼ ﻧﻔﻬﻤﻴﺪ‪ .‬ﺑﺎ وﺟﻮد اﻳﻦ وﻧﺴﺎن از ﻳﮏ ﭼﻴﺰ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮد و ﺁن اﻳﻦﮐﻪ‬
‫ﺑﺮﮎ دﻗﻴﻘًﺎ هﻤﺎنﻃﻮر ﺑﻮد ﮐﻪ ﭘﻮﻧﺘﻮَن هﻤﻴﺸﻪ ﺗﻮﺻﻴﻔﺶ ﻣﯽﮐﺮد‪ :‬دﻟﻘﮏ‬
‫رﺳﺎﻧﻪهﺎﯼ ﺟﻤﻌﯽ‪ ،‬ﺁدﻣﯽ ﻋﻮﺿﯽ‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ داﺋﻢ ﺑﺎﻳﺪ دﻳﺪﻩ ﺷﻮد‪ ،‬ﻳﮏ‬
‫رﻗﺎص‪ .‬ﻓﻘﻂ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﺣﻀﻮر او در اﻳﻦ ﺟﻤﻊ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻳﮏ ﮔﺮوﻩ‬
‫ﮔﺰارشﮔﺮ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻧﯽ ﺑﻪ ﺣﺸﺮﻩﺷﻨﺎسهﺎ ﻋﻼﻗﻤﻨﺪ ﺷﺪﻩﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺻﺮﻓًﺎ ﺑﻪ هﻤﻴﻦ‬
‫دﻟﻴﻞ‪ .‬وﻧﺴﺎن ﻣﺮاﻗﺐ او و ﺷﻴﻮﻩ رﻗﺼﺶ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﯽدﻳﺪ ﮐﻪ ﭼﻄﻮر ﺗﻤﺎم ﻣﺪت‬
‫ﻧﮕﺎهﺶ ﺑﻪ دورﺑﻴﻦ اﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺮاﻗﺐ اﺳﺖ ﮐﻪ هﻤﻴﺸﻪ ﺟﻠﻮﺗﺮ از دﻳﮕﺮان ﺑﺎﻳﺴﺘﺪ‬
‫و ﺣﺮﮐﺎﺗﺶ ﺁنﻗﺪر ﻣﻮزون ﺑﺎﺷﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﻮﺟﻪ هﻤﻪ ﺑﻪ او ﺟﻠﺐ ﺷﻮد‪ .‬وﻗﺘﯽ ﺑﺮﮎ‬
‫ﺑﺎزوﯼ اﻳﻤﺎﮐﻮﻻﺗﺎ را ﻣﯽﮔﻴﺮد‪ ،‬وﻧﺴﺎن دﻳﮕﺮ ﻃﺎﻗﺘﺶ ﺑﻪﺳﺮ ﻣﯽرﺳﺪ و ﻓﺮﻳﺎد‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫ﻣﯽزﻧﺪ‪» :‬ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻴﻦ! ﺗﻨﻬﺎ ﺁدم ﺟﺎﻟﺐ ﺑﺮاﯼ اون هﻤﻴﻦ ﺧﺎﻧﻤﯽﻳﻪ ﮐﻪ از ﻃﺮف‬
‫ﻼ ﺑﺮاﯼ‬‫ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن اوﻣﺪﻩ! ﺑﺎزوﯼ هﻤﮑﺎر ﺧﺎرﺟﻴﺶ رو ﻧﮕﺮﻓﺖ‪ ،‬اﺻ ً‬
‫هﻤﮑﺎراش ﺗﺮﻩ هﻢ ﺧﻮرد ﻧﻤﯽﮐﻨﻪ‪ ،‬ﻣﺨﺼﻮﺻًﺎ اﮔﻪ ﺧﺎرﺟﯽ ﺑﺎﺷﻦ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ‬
‫ارﺑﺎب اون ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻧﻪ‪ :‬ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻌﺸﻮﻗﻪاش‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ هﻤﺴﺮش‪ .‬ﻣﻦ ﺷﺮط ﻣﯽﺑﻨﺪم‬
‫ﮐﻪ هﻤﺴﺮ دﻳﮕﻪاﯼ ﻧﺪارﻩ‪ ،‬ﺷﺮط ﻣﯽﺑﻨﺪم‪ .‬ﺗﻮﯼ دﻧﻴﺎ ﺁدﻣﯽ ﺑﯽﻋﺮﺿﻪﺗﺮ از‬
‫اون وﺟﻮد ﻧﺪارﻩ!«‪ .‬ﻋﺠﻴﺐ اﺳﺖ ﮐﻪ اﻳﻦﺑﺎر ﺻﺪاﯼ ﺿﻌﻴﻒ و زﺷﺖ او ﺑﺮ‬
‫ﺻﺪاهﺎﯼ دﻳﮕﺮ ﻏﻠﺒﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ و هﻤﻪ ﺁن را ﻣﯽﺷﻨﻮﻧﺪ‪ .‬درواﻗﻊ ﮔﺎﻩ اﺗﻔﺎق‬
‫ﻣﯽاﻓﺘﺪ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﺿﻌﻴﻒﺗﺮﻳﻦ ﺻﺪا هﻢ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺷﻮد و ﺁن زﻣﺎﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ‬
‫ﮐﻠﻤﺎت ﻧﻴﺶدار ادا ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ‪ .‬وﻧﺴﺎن ﻧﻈﺮاﺗﺶ را ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪهﻴﺠﺎن‬
‫ﻣﯽﺁﻳﺪ‪ ،‬ﻧﻴﺶ ﻣﯽزﻧﺪ‪ ،‬درﺑﺎرﻩ رﻗﺎص و ﭘﻴﻤﺎن او ﺑﺎ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺣﺮف ﻣﯽزﻧﺪ و‬
‫راﺿﯽ از ﻓﺼﺎﺣﺖ ﮐﻼﻣﺶ‪ ،‬دمﺑﻪدم ﺑﺮ اﻏﺮاق ﻣﯽاﻓﺰاﻳﺪ‪ ،‬ﻃﻮرﯼﮐﻪ اﻧﮕﺎر‬
‫دارد ﺑﺎ ﻧﺮدﺑﺎﻧﯽ ﺑﻪﺳﻤﺖ ﺁﺳﻤﺎن ﺑﺎﻻ ﻣﯽرود‪ .‬ﺟﻮاﻧﯽ ﻋﻴﻨﮑﯽ ﮐﻪ ﮐﺖوﺷﻠﻮار‬
‫ﺑﻪ ﺗﻦ دارد‪ ،‬ﺻﺒﻮراﻧﻪ ﺑﻪ او ﮔﻮش ﻣﯽدهﺪ و ﻣﺜﻞ ﺷﮑﺎرﭼﯽ ﮐﻪ در ﮐﻤﻴﻦ‬
‫ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬او را ﺑﺎ دﻗﺖ زﻳﺮ ﻧﻈﺮ دارد‪ .‬وﻗﺘﯽ وﻧﺴﺎن زﺑﺎنﺁورﻳﺶ ﺗﻪ‬
‫ﻣﯽﮐﺸﺪ‪ ،‬او ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‪:‬‬
‫ـ ﺁﻗﺎﯼ ﻋﺰﻳﺰ‪ ،‬ﻣﺎ ﻧﻤﯽﺗﻮﻧﻴﻢ زﻣﺎﻧﯽ رو ﮐﻪ در اون زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﻴﻢ ﺧﻮدﻣﻮن‬
‫اﻧﺘﺨﺎب ﮐﻨﻴﻢ‪ .‬هﻤﻪ ﻣﺎ زﻳﺮ ﻧﮕﺎﻩ دورﺑﻴﻦ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﻴﻢ‪ .‬ازاﻳﻦﭘﺲ‬
‫اﻳﻦ دﻳﮕﻪ ﺟﺰو ﺷﺮاﻳﻂ زﻧﺪﮔﯽ اﻧﺴﺎﻧﻪ‪ .‬ﺣﺘﯽ وﻗﺘﯽ در ﺣﺎل ﺟﻨﮕﻴﻢ‪ ،‬در ﺑﺮاﺑﺮ‬
‫ﭼﺸﻢهﺎﯼ دورﺑﻴﻦ ﻣﯽﺟﻨﮕﻴﻢ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﻣﯽﺧﻮاﻳﻢ ﺑﻪ اﺗﻔﺎقهﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻣﯽاﻓﺘﻪ‬
‫اﻋﺘﺮاض ﮐﻨﻴﻢ‪ ،‬ﺑﻪ دورﺑﻴﻦ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن اﺣﺘﻴﺎج دارﻳﻢ ﺗﺎ دﻳﮕﺮان ﺻﺪاﻣﻮﻧﻮ‬
‫ﺑﺸﻨﻮن‪ .‬ﺑﺎ اون ﺗﻌﺮﻳﻔﯽ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ اراﺋﻪ ﮐﺮدﻳﻦ‪ ،‬درواﻗﻊ هﻤﻪ ﻣﺎ رﻗﺎص هﺴﺘﻴﻢ‪.‬‬
‫ﻣﻦ ﺣﺘﯽ ﻣﯽﺧﻮام اﻳﻦﻃﻮر ﺑﮕﻢ ﮐﻪ هﻤﻪ ﻣﺎ ﻳﺎ رﻗﺎص هﺴﺘﻴﻢ‪ ،‬ﻳﺎ ﻓﺮارﯼ از‬
‫ﺟﻨﮓ‪ .‬ﺁﻗﺎﯼ ﻋﺰﻳﺰ اﻣﻴﺪوارم ﻣﻨﻮ ﺑﺒﺨﺸﻴﻦ وﻟﯽ اﻧﮕﺎر ﺷﻤﺎ از اﻳﻦﮐﻪ زﻣﺎن ﺑﻪ‬
‫ﻼ ﺑﻪ ﻗﺮن دوازدهﻢ‪ .‬وﻟﯽ‬
‫ﭘﻴﺶ ﻣﯽرﻩ ﻣﺘﺄﺳﻔﻴﻦ‪ .‬ﭘﺲ ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺮﮔﺮدﻳﻦ‪ .‬ﻣﺜ ً‬
‫ﻻﺑﺪ اون ﻣﻮﻗﻊ هﻢ ﺑﻪ وﺟﻮد ﮐﻠﻴﺴﺎهﺎ اﻋﺘﺮاض ﻣﯽﮐﻨﻴﻦ و اونهﺎ رو ﺑﻪ‬
‫ﺑﺮﺑﺮﻳﺖ ﻧﻮ ﻧﺴﺒﺖ ﻣﯽدﻳﻦ‪ .‬ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ دورﺗﺮ از اون ﺑﺮﮔﺮدﻳﻦ! ﺑﻪ دوران‬
‫ﻋﻨﺘﺮهﺎ! اونﺟﺎ دﻳﮕﻪ ﮐﻢﺗﺮﻳﻦ ﭼﻴﺰ ﻧﻮﯼ وﺟﻮد ﻧﺪارﻩ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ رو ﺗﻬﺪﻳﺪ ﮐﻨﻪ‪،‬‬
‫اونﺟﺎ ﺷﻤﺎ ﺑﻴﻦ هﻢﻧﻮﻋﺎن ﻣﻘﻠﺪﺗﻮن هﺴﺘﻴﻦ‪ ،‬ﺗﻮﯼ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﺮﻳﻦ ﻋﻨﺘﺮهﺎ‪.‬‬
‫هﻴﭻﭼﻴﺰ ﺗﺤﻘﻴﺮﺁﻣﻴﺰﺗﺮ از اﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺁدم ﻧﺘﻮاﻧﺪ ﭘﺎﺳﺨﯽ ﺗﻨﺪوﺗﻴﺰ ﺑﺮاﯼ‬
‫ﺣﻤﻠﻪاﯼ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻨﺪوﺗﻴﺰ ﭘﻴﺪا ﮐﻨﺪ‪ .‬وﻧﺴﺎن ﺟﻮاﺑﯽ ﻧﺪارد ﮐﻪ ﺑﺪهﺪ و در ﻣﻘﺎﺑﻞ‬
‫رﻳﺶﺧﻨﺪهﺎ‪ ،‬ﺑﺰدﻻﻧﻪ از ﻣﻴﺪان در ﻣﯽرود‪ .‬ﻧﻤﯽداﻧﺪ ﺑﻪ ﮐﺠﺎ ﻓﺮار ﮐﻨﺪ اﻣﺎ‬
‫ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻳﺎدش ﻣﯽﺁﻳﺪ ﮐﻪ ژوﻟﯽ ﻣﻨﺘﻈﺮش اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺤﺘﻮﯼ ﮔﻴﻼﺳﯽ را ﮐﻪ در‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫ﻼ ﺑﻪ ﺁن ﻟﺐ ﻧﺰدﻩ‪ ،‬ﺳﺮ ﻣﯽﮐﺸﺪ و ﮔﻴﻼس را روﯼ‬

‫دﺳﺖ دارد و اﺻ ً‬
‫ﭘﻴﺸﺨﻮان ﻣﯽﮔﺬارد و دو ﮔﻴﻼس وﻳﺴﮑﯽ دﻳﮕﺮ ﻣﯽﮔﻴﺮد‪ ،‬ﻳﮑﯽ ﺑﺮاﯼ ﺧﻮدش‬
‫و ﻳﮑﯽ ﺑﺮاﯼ ژوﻟﯽ‪.‬‬

‫‪٢۵‬‬
‫ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻣﺮدﯼ ﮐﻪ ﮐﺖوﺷﻠﻮار ﺑﻪﺗﻦ داﺷﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺧﺎرﯼ در روﺣﺶ ﺧﻠﻴﺪﻩ و‬
‫او از دﺳﺖ ﺁن ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺧﻼﺻﯽ ﻧﺪارد‪ .‬اﻳﻦﮐﻪ در ﭼﻨﻴﻦ وﺿﻌﻴﺘﯽ ﻗﺮار‬
‫اﺳﺖ ﻳﮏ زن را هﻢ اﻏﻮا ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻴﺶﺗﺮ ﻣﺎﻳﻪ ﻋﺬاﺑﺶ ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬راﺳﺘﯽ ﺑﺎ اﻳﻦ‬
‫ﺧﺎرﯼ ﮐﻪ ﺁزارش ﻣﯽدهﺪ‪ ،‬ﭼﻄﻮر ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ از ﻋﻬﺪﻩ اﻏﻮا ﮐﺮدن زن‬
‫ﺑﺮﺑﻴﺎﻳﺪ؟‬
‫زن ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺣﺎﻟﺖ او ﻣﯽﺷﻮد و ﻣﯽﭘﺮﺳﺪ‪ :‬ﮐﺠﺎ رﻓﺘﯽ؟ ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم دﻳﮕﻪ‬
‫ﺑﺮﻧﻤﯽﮔﺮدﯼ و ﻣﻨﻮ اﻳﻦﺟﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﯽﮔﺬارﯼ‪.‬‬
‫وﻧﺴﺎن ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ زن ﺑﻪاو ﻋﻼﻗﻤﻨﺪ ﺷﺪﻩ‪ .‬ﺧﺎر دﻳﮕﺮ ﭼﻨﺪان‬
‫ﺁزاردهﻨﺪﻩ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺳﻌﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺧﻮشرو ﺑﺎﺷﺪ اﻣﺎ زن هﻢﭼﻨﺎن ﻣﺸﮑﻮﮎ‬
‫اﺳﺖ‪:‬‬
‫ـ ﺑﺲ ﮐﻦ دﻳﮕﻪ! ﺗﻮ ﻣﺜﻞ ﭼﻨﺪ دﻗﻴﻘﻪ ﻗﺒﻞ ﻧﻴﺴﺘﯽ‪ .‬ﺑﺎ ﺁﺷﻨﺎﻳﯽ ﺑﺮﺧﻮرد ﮐﺮدﯼ؟‬
‫ـ ﻧﻪ! ﻧﻪ!‬
‫ﻼ ﺁزادﯼ ﮐﻪ‬
‫ـ ﭼﺮا! ﭼﺮا! زﻧﯽ رو دﻳﺪﯼ! اﮔﻪ ﻣﯽﺧﻮاﯼ ﭘﻴﺶ اون ﺑﺮﯼ ﮐﺎﻣ ً‬
‫اﻳﻦ ﮐﺎر رو ﺑﮑﻨﯽ‪ .‬ﻣﻦ ﮐﻪ ﺗﺎ هﻤﻴﻦ ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻋﺖ ﭘﻴﺶ اﺻ ً‬
‫ﻼ ﺗﻮ رو‬
‫ﻧﻤﯽﺷﻨﺎﺧﺘﻢ‪ ،‬ﻣﯽﺗﻮﻧﻢ ﺑﻌﺪاز اﻳﻦ هﻢ ﺑﺎ ﺗﻮ ﮐﺎرﯼ ﻧﺪاﺷﺘﻪﺑﺎﺷﻢ‪.‬‬
‫ﺑﻪﻧﻈﺮ ﻣﯽﺁﻳﺪ ﺑﺴﻴﺎر ﻏﻤﮕﻴﻦ اﺳﺖ و ﺑﺮاﯼ ﻳﮏ ﻣﺮد هﻴﭻ ﻣﺮهﻤﯽ ﺑﻪاﻧﺪازﻩ‬
‫ﻏﻤﯽ ﮐﻪ او در ﻳﮏ زن ﺑﺮاﻧﮕﻴﺨﺘﻪ‪ ،‬ﺷﻔﺎﺑﺨﺶ ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫ـ ﻧﻪ ﺑﺎور ﮐﻦ‪ ،‬ﭘﺎﯼ زﻧﯽ در ﻣﻴﻮن ﻧﻴﺲ‪ .‬ﻳﻪ ﻧﻔﺮ ﺑﻮد ﮐﻪ دﻟﺶ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ‬
‫دﻋﻮا ﮐﻨﻪ‪ .‬ﻳﻪ اﺣﻤﻖ ﻏﻴﺮﻗﺎﺑﻞ ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻪ ﺑﺎهﺎش ﺣﺮﻓﻢ ﺷﺪ‪ .‬هﻤﻴﻦ ﺑﻮد و ﺑﺲ‪.‬‬
‫ﭘﺲاز ﮔﻔﺘﻦ اﻳﻦ ﺟﻤﻼت ﮔﻮﻧﻪ ژوﻟﯽ را ﺑﺎ ﭼﻨﺎن ﻣﺤﺒﺖ و ﺻﺪاﻗﺘﯽ ﻧﻮازش‬
‫ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺷﮏ او از ﺑﻴﻦ ﻣﯽرود‪.‬‬
‫ـ وﻟﯽ وﻧﺴﺎن‪ ،‬ﺑﺎ اﻳﻦﺣﺎل ﺗﻮ ﻳﻪ ﺟﻮر دﻳﮕﻪ هﺴﺘﯽ‪.‬‬
‫وﻧﺴﺎن ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‪» :‬ﺑﻴﺎ« و از زن ﻣﯽﺧﻮاهﺪ ﮐﻪ ﺑﺎهﻢ ﺑﻪ ﮐﻨﺎر ﺑﺎر ﺑﺮوﻧﺪ‪ .‬او‬
‫ﯽ ﻓﺮاوان‪ ،‬ﺧﺎر را از روﺣﺶ ﺑﻴﺮون ﺑﮑﺸﺪ‪ .‬ﺁﻗﺎﯼ‬ ‫ﻣﯽﺧﻮاهﺪ ﺑﻪﮐﻤﮏ وﻳﺴﮑ ِ‬
‫ﺷﻴﮏﭘﻮش ﺑﺎ ﺁن ﮐﺖوﺷﻠﻮار و ﺟﻠﻴﻘﻪاش‪ ،‬هﻨﻮز ﺁنﺟﺎﺳﺖ و ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ دﻳﮕﺮ‬
‫هﻢ هﻤﺮاهﺶ هﺴﺘﻨﺪ‪ .‬دوروﺑﺮ او هﻴﭻ زﻧﯽ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺣﻀﻮر ژوﻟﯽ‪ ،‬ﮐﻪ‬
‫رﻓﺘﻪرﻓﺘﻪ وﻧﺴﺎن را دوﺳﺖداﺷﺘﻨﯽﺗﺮ ﻣﯽﻳﺎﺑﺪ‪ ،‬ﺑﻪﺳﻮد وﻧﺴﺎن اﺳﺖ‪ .‬دو‬
‫ﮔﻴﻼس وﻳﺴﮑﯽ دﻳﮕﺮ ﺳﻔﺎرش ﻣﯽدهﺪ‪ .‬ﻳﮑﯽ را ﺑﻪ ژوﻟﯽ ﻣﯽدهﺪ و دﻳﮕﺮﯼ‬
‫را ﻻﺟﺮﻋﻪ ﺳﺮ ﻣﯽﮐﺸﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺑﻪﻃﺮف زن ﺧﻢ ﻣﯽﺷﻮد و ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‪:‬‬
‫»اونﺟﺎﺳﺖ! اون اﺣﻤﻖ ﻋﻴﻨﮑﯽ ﮐﻪ ﮐﺖوﺷﻠﻮار و ﺟﻠﻴﻘﻪ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ«‪.‬‬
‫ـ اون؟ وﻟﯽ وﻧﺴﺎن‪ ،‬اﻳﻦ ﻣﺮﺗﻴﮑﻪ ارزﺷﺶرو ﻧﺪارﻩ ﮐﻪ ﻣﺤﻞ ﺳﮓ هﻢ ﺑﻬﺶ‬
‫ﺑﺬارﯼ!‬
‫ـ راﺳﺖ ﻣﯽﮔﯽ‪ ،‬اوﻧﻮ ﺑﺪﺟﻮرﯼ ﮐﻮﻧﺶ ﮔﺬاﺷﺘﻦ‪ .‬ﻣﺮﺗﻴﮑﻪ ﺑﯽﮐﻴﺮ‪ ،‬ﺧﺎﻳﻪ ﺗﻮ‬
‫ﺗﻨﺒﻮﻧﺶ ﻧﺪارﻩ!‬
‫وﻧﺴﺎن ﭘﻴﺶ ﺧﻮدش ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺣﻀﻮر ژوﻟﯽ ﺑﺎر ﺷﮑﺴﺘﺶ را ﺳﺒﮏﺗﺮ‬
‫ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﭘﻴﺮوزﯼ واﻗﻌﯽ‪ ،‬ﺁن ﭼﻴﺰﯼ ﮐﻪ واﻗﻌًﺎ ﺑﺸﻮد اﺳﻤﺶ را ﭘﻴﺮوزﯼ‬
‫ﮔﺬاﺷﺖ‪ ،‬اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺁدم در اﻳﻦ ﺟﻤﻊ ﺣﺸﺮﻩﺷﻨﺎسهﺎ‪ ،‬ﮐﻪ ﺑﻪﻃﻮر‬
‫ﻓﺎﺟﻌﻪﺁﻣﻴﺰﯼ ﻋﺎرﯼ از اروﺗﻴﺴﻢ اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺘﻮاﻧﺪ زود زﻧﯽ را ﺗﻮر ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ژوﻟﯽ ﺑﺎردﻳﮕﺮ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‪» :‬ﻳﻪ ﺁدم ﻣﺰﺧﺮف‪ ،‬ﻣﺰﺧﺮف‪ ،‬ﻣﺰﺧﺮف‪ .‬ﺗﻤﻮم ﺷﺪ‬
‫و رﻓﺖ«‪.‬‬
‫ـ راﺳﺖ ﻣﯽﮔﯽ‪ .‬اﮔﻪ ﻣﻦ هﻢ ﺑﻴﺶﺗﺮ از اﻳﻦ ﺑﺮاش وﻗﺖ ﺗﻠﻒ ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﻣﺜﻞ اون‬
‫ﺧُﻞ هﺴﺘﻢ‪.‬‬
‫ﭘﺲاز ﮔﻔﺘﻦ اﻳﻦ ﺣﺮفهﺎ وﻧﺴﺎن هﻤﺎنﺟﺎ در ﮐﻨﺎر ﺑﺎر‪ ،‬ﺟﻠﻮﯼ ﭼﺸﻢ هﻤﻪ‪،‬‬
‫ﻟﺐهﺎﯼ ژوﻟﯽ را ﻣﯽﺑﻮﺳﺪ‪.‬‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫اﻳﻦ اوﻟﻴﻦ ﺑﻮﺳﻪ ﺁنهﺎ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺁندو ﺳﺎﻟﻦ را ﺗﺮﮎ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و ﺑﻪ ﭘﺎرﮎ ﻣﯽروﻧﺪ‪ ،‬دورﯼ ﻣﯽزﻧﻨﺪ‪،‬‬
‫ﻣﯽاﻳﺴﺘﻨﺪ و دوﺑﺎرﻩ ﻳﮏدﻳﮕﺮ را ﻣﯽﺑﻮﺳﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻴﻤﮑﺘﯽ در ﻣﻴﺎن ﭼﻤﻦهﺎ‬
‫ﻣﯽرﺳﻨﺪ و روﯼ ﺁن ﻣﯽﻧﺸﻴﻨﻨﺪ‪ .‬از دور ﺻﺪاﯼ ﻏﺮش اﻣﻮاج ﻣﯽﺁﻳﺪ‪ .‬هﺮدو‬
‫ﻣﺠﺬوب ﺷﺪﻩاﻧﺪ اﻣﺎ ﻧﻤﯽداﻧﻨﺪ ﻣﺠﺬوب ﭼﻪﭼﻴﺰ‪ .‬ﻣﻦ ﻣﯽداﻧﻢ‪ :‬رودﺧﺎﻧﻪ ﻣﺎدام‬
‫»ت«‪ ،‬رودﺧﺎﻧﻪ ﺷﺐهﺎﯼ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ او‪ .‬از ﻗﻌﺮ زﻣﺎن‪ ،‬ﺳﺪﻩ ﻟﺬتهﺎ ﺑﺮاﯼ‬
‫وﻧﺴﺎن ﭘﻴﺎﻣﯽ ﺧﺮدﻣﻨﺪاﻧﻪ دارد‪ .‬اﻧﮕﺎر او ﭘﻴﺎم را درﻳﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‪:‬‬
‫ـ ﻗﺪﻳﻢهﺎ‪ ،‬ﺗﻮﯼ ﻗﺼﺮهﺎﻳﯽ ﻣﺜﻞ اﻳﻦ‪ ،‬ﻣﺠﺎﻟﺲ ﻋﺸﻖﺑﺎزﯼ ﮔﺮوهﯽ ﺗﺮﺗﻴﺐ‬
‫ﻣﯽدادن‪ .‬ﻣﻨﻈﻮرم ﻗﺮن هﮋدهﻪ‪ .‬زﻣﺎن ﻣﺎرﮐﯽ دوﺳﺎد‪» .‬ﻓﻠﺴﻔﻪ در اﺗﺎق‬
‫ﭘﺬﻳﺮاﻳﯽ زﻧﺎن«)‪ (١‬رو ﺧﻮﻧﺪﯼ؟‬
‫ـ ﻧﻪ‪.‬‬
‫ـ ﺣﺘﻤًﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺨﻮﻧﯽ‪ .‬ﮐﺘﺎب رو ﺑﻪ ﺗﻮ اﻣﺎﻧﺖ ﻣﯽدم‪ .‬دو ﻣﺮد و دو زن ﺣﻴﻦ‬
‫ﻋﺸﻖﺑﺎزﯼ ﮔﺮوهﯽ ﺑﺎهﻢ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﻨﻦ‪.‬‬
‫ـ ﻋﺠﺐ!‬
‫ـ هﺮ ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮ ﻟﺨﺖ هﺴﺘﻦ و هﻤﻪ هﻢزﻣﺎن ﺑﺎهﻢ ﻋﺸﻖﺑﺎزﯼ ﻣﯽﮐﻨﻦ‪.‬‬
‫ـ ﻋﺠﺐ!‬
‫ـ ﺧﻮﺷﺖ ﻣﯽﺁد‪ ،‬ﻣﮕﻪ ﻧﻪ؟‬
‫ـ ﻧﻤﯽدوﻧﻢ‪.‬‬
‫وﻗﺘﯽ او ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ »ﻧﻤﯽدوﻧﻢ«‪ ،‬درواﻗﻊ ﻧﻤﯽﮔﻮﻳﺪ »ﻧﻪ«‪ .‬ﭼﻨﻴﻦ ﺟﻮاﺑﯽ‪ ،‬ﻧﻤﻮﻧﻪ‬
‫ﺑﺴﻴﺎر ﺧﻮﺑﯽ از رﮎﮔﻮﻳﯽ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺤﺴﻴﻦ‪ ،‬ﺗﻮأم ﺑﺎ ﺣﺠﺒﯽ دوﺳﺖداﺷﺘﻨﯽ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺑﻴﺮون ﮐﺸﻴﺪن ﺧﺎر ﮐﺎر ﭼﻨﺪان ﺁﺳﺎﻧﯽ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻣﯽﺗﻮان ﺑﻪ درد ﻏﻠﺒﻪ ﮐﺮد‪ ،‬ﺁن‬
‫را ﭘﺲزد‪ ،‬ﻳﺎ ﻧﺎدﻳﺪﻩاش ﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬اﻣﺎ اﻳﻦ ﺷﻴﻮﻩهﺎ را ﺑﻪﮐﺎر ﺑﺴﺘﻦ ﺧﻮد ﻣﺤﺘﺎج‬
‫رﻧﺞ و ﺗﻼش ﺑﺴﻴﺎر اﺳﺖ‪ .‬اﻳﻦﮐﻪ وﻧﺴﺎن اﻳﻦﻗﺪر ﺑﺎ ﺷﻮرواﺷﺘﻴﺎق درﺑﺎرﻩ ﺳﺎد‬
‫و ﻣﺠﺎﻟﺲ ﻋﺸﻖﺑﺎزﯼ ﮔﺮوهﯽ او ﺣﺮف ﻣﯽزﻧﺪ ﺑﻴﺶﺗﺮ ﺑﻪﻧﻴﺖ ﻓﺮاﻣﻮش‬
‫ﮐﺮدن ﺗﻮهﻴﻦ ﺁن ﻣﺮد ﻋﻮﺿﯽ اﺳﺖ و ﮐﻢﺗﺮ ﺑﻪﻣﻨﻈﻮر ﮐﺸﺎﻧﺪن ژوﻟﯽ ﺑﻪ‬
‫ﻣﺎﺟﺮاهﺎﯼ ﺧﻄﺮﻧﺎﮎ‪.‬‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫ـ ﭼﺮا! ﺧﻴﻠﯽ هﻢ ﺧﻮب ﻣﯽدوﻧﯽ!‬

‫وﻧﺴﺎن ﺑﻌﺪاز ﮔﻔﺘﻦ اﻳﻦ ﺣﺮفهﺎ ژوﻟﯽ را در ﺁﻏﻮش ﻣﯽﮔﻴﺮد و ﻣﯽﺑﻮﺳﺪ‪.‬‬
‫ـ ﺧﻮب ﻣﯽدوﻧﯽ ﮐﻪ ﺧﻮﺷﺖ ﻣﯽﺁد!‬
‫وﻧﺴﺎن دﻟﺶ ﻣﯽﺧﻮاهﺪ ﺟﻤﻠﻪهﺎ و ﺻﺤﻨﻪهﺎﯼ ﺑﺴﻴﺎرﯼ از ﮐﺘﺎب ﺑﯽﻧﻈﻴﺮ‬
‫»ﻓﻠﺴﻔﻪ در اﺗﺎق ﭘﺬﻳﺮاﻳﯽ زﻧﺎن« را ﻧﻘﻞ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫از ﺟﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ و ﺑﻪ ﻗﺪم زدن اداﻣﻪ ﻣﯽدهﻨﺪ‪ .‬ﻗﺮص ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺎﻩ از ﻻﺑﻼﯼ‬
‫ﺷﺎخوﺑﺮگ درﺧﺘﺎن ﺧﻮدﻧﻤﺎﻳﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬وﻧﺴﺎن ﺑﻪ ژوﻟﯽ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽﮐﻨﺪ و‬
‫ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺳﺨﺖ ﻣﺴﺤﻮر ﻣﯽﺷﻮد‪ :‬در ﻧﻮر رﻧﮓﭘﺮﻳﺪﻩ‪ ،‬زن ﺟﻮان زﻳﺒﺎﻳﯽ‬
‫اﻓﺴﺎﻧﻪاﯼ ﭘﻴﺪا ﮐﺮدﻩاﺳﺖ‪ .‬ﻣﺮد از زﻳﺒﺎﻳﯽ او ﺣﻴﺮتزدﻩ ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬اﻳﻦ ﻧﻮع‬
‫دﻳﮕﺮﯼ از زﻳﺒﺎﻳﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ او اﺑﺘﺪا ﻣﺘﻮﺟﻪاش ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﻧﻮﻋﯽ زﻳﺒﺎﻳﯽ‬
‫وﻳﮋﻩ‪ ،‬ﺷﮑﻨﻨﺪﻩ‪ ،‬دﺳﺖﻧﺨﻮردﻩ و دﺳﺖﻧﺎﻳﺎﻓﺘﻨﯽ‪ .‬در هﻤﺎن ﻟﺤﻈﻪ‪ ،‬و ﺣﺘﯽ‬
‫ﺧﻮدش هﻢ ﻧﻤﯽداﻧﺪ ﭼﺮا‪ ،‬ﺳﻮراخ ﮐﻮن ژوﻟﯽ را در ﺑﺮاﺑﺮ ﭼﺸﻢهﺎﻳﺶ‬
‫ﻣﯽﺑﻴﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻧﺎﮔﻬﺎن از هﻴﭻ ﺷﮑﻞ ﻣﯽﮔﻴﺮد و وﻧﺴﺎن ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ از ﺁن‬
‫ﺧﻼص ﺑﺸﻮد‪ .‬ﺳﻮراخ ﮐﻮن ﻧﺠﺎتﺑﺨﺶ! ﺑﻪ ﺑﺮﮐﺖ ﺁن ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ )ﺁﻩ‬
‫ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ!(‪ ،‬ﻣﺮد ﻋﻮﺿﯽ ﮐﻪ ﮐﺖوﺷﻠﻮار ﺑﻪﺗﻦ داﺷﺖ ﺑﺮاﯼ هﻤﻴﺸﻪ از ذهﻨﺶ‬
‫زدودﻩ ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﮐﺎرﯼ را ﮐﻪ ﺁنهﻤﻪ ﮔﻴﻼس وﻳﺴﮑﯽ از ﻋﻬﺪﻩاش ﺑﺮﻧﻴﺎﻣﺪﻩ‬
‫ﺑﻮد‪ ،‬ﻳﮏ ﺳﻮراخ ﮐﻮن در ﻳﮏ ﭼﺸﻢ ﺑﻪهﻢ زدن اﻧﺠﺎم ﻣﯽدهﺪ‪ .‬وﻧﺴﺎن ژوﻟﯽ‬
‫را در ﺁﻏﻮش ﻣﯽﮐﺸﺪ‪ ،‬او را ﻣﯽﺑﻮﺳﺪ‪ ،‬ﭘﺴﺘﺎنهﺎﻳﺶ را ﻧﻮازش ﻣﯽﮐﻨﺪ‪،‬‬
‫زﻳﺒﺎﻳﯽ ﻧﺎب و اﻓﺴﺎﻧﻪاﯼ او را ﺗﺤﺴﻴﻦ ﻣﯽﮐﻨﺪ و در ﻋﻴﻦﺣﺎل در ﺗﻤﺎم ﻣﺪت‪،‬‬
‫ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺛﺎﺑﺖ ﺳﻮراخ ﮐﻮن او را در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺧﻮد ﻣﯽﺑﻴﻨﺪ‪ .‬ﺑﻴﺶاز هﺮﭼﻴﺰ‬
‫دﻟﺶ ﻣﯽﺧﻮاهﺪ ﺑﻪ او ﺑﮕﻮﻳﺪ‪» :‬ﻣﻦ ﭘﺴﺘﻮن ﺗﻮ رو ﻧﻮازش ﻣﯽﮐﻨﻢ اﻣﺎ ﺑﻪ‬
‫ﺳﻮراخ ﮐﻮﻧﺖ ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﻢ«‪ .‬وﻟﯽ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﮕﻮﻳﺪ‪ .‬ﻗﺎدر ﻧﻴﺴﺖ ﺁن را ﺑﻪ‬
‫زﺑﺎن ﺑﻴﺎورد‪ .‬هﺮﭼﻪ ﺑﻴﺶﺗﺮ ﺑﻪ ﺳﻮراخ ﮐﻮن ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬هﻤﺎن ﻗﺪر ژوﻟﯽ‬
‫را ﭘﺮﻳﺪﻩرﻧﮓﺗﺮ‪ ،‬ﺷﻔﺎفﺗﺮ و ﭘﺮﯼوشﺗﺮ ﻣﯽﺑﻴﻨﺪ وﻟﯽ هﻨﻮز ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺁنﭼﻪ‬
‫را در ﺳﺮ دارد‪ ،‬ﺑﻪﺻﺪاﯼ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﮕﻮﻳﺪ‪.‬‬
‫ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ‬
‫ـــــــــــــــــــ‬
‫‪.La Philosophie dans le boudoir -١‬‬
www.irebooks.com

٢۶
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫ورا ﺧﻮاب اﺳﺖ و ﻣﻦ در ﮐﻨﺎر ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺑﺎز اﻳﺴﺘﺎدﻩام‪ .‬دو ﻧﻔﺮ را ﻣﯽﺑﻴﻨﻢ ﮐﻪ‬
‫در اﻳﻦ ﺷﺐ ﻣﻬﺘﺎﺑﯽ در ﭘﺎرﮎ ﻗﺪم ﻣﯽزﻧﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻧﻔﺲﮐﺸﻴﺪنهﺎﯼ ورا ﺗﻨﺪ و ﺗﻨﺪﺗﺮ ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﺑﻪﻃﺮف ﺗﺨﺘﺶ‬
‫ﺑﺮﻣﯽﮔﺮدم‪ .‬ﻣﯽﺑﻴﻨﻢ ﺣﺎلودﻣﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﺮﻳﺎد ﺑﺰﻧﺪ‪ .‬هﻴﭻوﻗﺖ ﻧﺪﻳﺪﻩﺑﻮدم ﮐﻪ‬
‫دﭼﺎر ﮐﺎﺑﻮس ﺑﺸﻮد! در اﻳﻦ ﻗﺼﺮ ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﺎﺗﯽ دارد ﻣﯽاﻓﺘﺪ؟‬
‫ﺑﻴﺪارش ﻣﯽﮐﻨﻢ‪ .‬ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﮔﺸﺎدﻩ و وﺣﺸﺖزدﻩ ﻧﮕﺎهﻢ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ‬
‫ﺑﺮﻳﺪﻩﺑﺮﻳﺪﻩ‪ ،‬در ﺣﺎﻟﺘﯽ ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﺁدمهﺎﯼ ﺗﺐدار ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‪» :‬ﻣﻦ در هﻤﻴﻦ‬
‫هﺘﻞ‪ ،‬ﺗﻮ ﻳﻪ راهﺮوﯼ دراز ﺑﻮدم‪ .‬ﻳﻪدﻓﻌﻪ ﻣﺮدﯼ از دور ﭘﻴﺪاش ﺷﺪ و‬
‫ﺑﻪﻃﺮﻓﻢ ﺣﻤﻠﻪ ﮐﺮد‪ .‬ﻧﺰدﻳﮑﺎﯼ دﻩﻣﺘﺮﯼ ﻣﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺷﺮوع ﺑﻪ دادزدن ﮐﺮد و‬
‫ﺑﺎورت ﻣﯽﺷﻪ؟ داﺷﺖ ﺑﻪزﺑﺎن ﭼﮑﯽ ﺣﺮف ﻣﯽزد! ﺟﻤﻠﻪهﺎﯼ ﺑﯽﺳﺮوﺗﻪ‬
‫ﻣﯽﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﻴﮑﯽﻳﻮﻳﭻ ﮐﻪ ﭼﮏ ﻧﻴﺴﺖ! ﻣﻴﮑﯽﻳﻮﻳﭻ ﻟﻬﺴﺘﺎﻧﯽ اﺳﺖ! ﺑﻌﺪ ﺑﺎ‬
‫هﻤﺎن ﺣﺎﻟﺖ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﮐﻨﻨﺪﻩاش ﻧﺰدﻳﮏﺗﺮ اوﻣﺪ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﻣﺘﺮﯼ ﺑﻴﺶﺗﺮ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻓﺎﺻﻠﻪ‬
‫ﻧﺪاﺷﺖ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﻴﺪارم ﮐﺮدﯼ«‪.‬‬
‫ﺑﻪ او ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ‪» :‬ﻣﻌﺬرت ﻣﯽﺧﻮام! ﺗﻮ ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﺗﺨﻴﻼت ﻣﻦ ﺷﺪﯼ«‪.‬‬
‫ـ ﭼﻄﻮر؟‬
‫ـ ﻣﺜﻞ اﻳﻦﮐﻪ رؤﻳﺎهﺎﯼ ﺗﻮ ﺳﻄﻞ ﺁﺷﻐﺎﻟﯽ ﺑﻮدﻩ ﮐﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪهﺎﯼ ﺑﻴﺶاز ﺣﺪ‬
‫ﻣﺰﺧﺮﻓﻢ را ﺗﻮش رﻳﺨﺘﻪام‪.‬‬
‫ـ ﭼﻪ ﻓﮑﺮهﺎﻳﯽ ﺗﻮﯼ ﺳﺮ ﺗﻮﺳﺖ؟ ﻳﻪ داﺳﺘﺎن؟‬
‫ﺳﺮم را ﺑﻪﻋﻼﻣﺖ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺗﮑﺎن ﻣﯽدهﻢ و او ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‪:‬‬
‫ـ ﺗﻮ ﺑﺎرهﺎ ﮔﻔﺘﻪاﯼ ﮐﻪ ﻳﻪروز داﺳﺘﺎﻧﯽ ﺧﻮاهﯽ ﻧﻮﺷﺖ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﻳﮏ ﮐﻠﻤﻪ‬
‫ﺣﺮف ﺟﺪﯼ ﻧﺪاﺷﺘﻪﺑﺎﺷﻪ‪ .‬ﭼﺮﻧﺪﻳﺎﺗﯽ ﺑﺮاﯼ ﻟﺬت ﺷﺨﺼﯽ‪ .‬ﻧﮑﻨﻪ وﻗﺘﺶ رﺳﻴﺪﻩ؟‬
‫ﻓﻘﻂ ﻣﯽﺧﻮام ﺑﻪ ﺗﻮ هﺸﺪار ﺑﺪم ﮐﻪ اﺣﺘﻴﺎط ﮐﻦ!‬
‫ﺳﺮم را ﺑﺎزهﻢ ﺑﻴﺶﺗﺮ ﺗﮑﺎن ﻣﯽدهﻢ و او ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‪:‬‬
‫ـ ﻳﺎدت ﻣﯽﺁد ﻣﺎدرت ﭼﯽ ﮔﻔﺖ؟ ﺻﺪاش هﻨﻮز ﺗﻮﯼ ﮔﻮﺷﻢ هﺴﺖ‪ .‬اﻧﮕﺎر‬
‫هﻤﻴﻦ دﻳﺮوز ﺑﻮد‪» :‬ﻣﻴﻼﻧﮑﻮ! اﻳﻦﻗﺪر ﺑﺎ هﻤﻪﭼﻴﺰ ﺷﻮﺧﯽ ﻧﮑﻦ! هﻴﭻﮐﺲ‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫ﻣﻨﻈﻮرت رو ﻧﻤﯽﻓﻬﻤﻪ‪ .‬هﻤﻪ رو از ﺧﻮدت ﻣﯽرﻧﺠﻮﻧﯽ و ﻣﺮدم از ﺗﻮ‬

‫ﺑﻴﺰار ﻣﯽﺷﻦ«‪ .‬ﻳﺎدت ﻣﯽﺁد؟‬
‫ـ ﺑﻠﻪ‪.‬‬
‫ـ ﺑﻪﺗﻮ اﺧﻄﺎر ﻣﯽﮐﻨﻢ‪ .‬ﺟﺪﯼ ﺑﻮدن ﺗﻮ رو ﺣﻔﺎﻇﺖ ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﺟﺪﯼ ﻧﺒﻮدن ﻳﻌﻨﯽ‬
‫ﻟﺨﺖ و ﺑﺮهﻨﻪ ﺟﻠﻮﯼ ﮔﺮگهﺎ واﻳﺴﺘﺎدن‪ .‬و ﺧﻮب ﻣﯽدوﻧﯽ ﮐﻪ ﮔﺮگهﺎ‬
‫ﻣﻨﺘﻈﺮت هﺴﺘﻦ‪...‬‬

‫‪٢٧‬‬
‫در هﻤﻴﻦ اﺣﻮال ﻣﺤﻘﻖ ﭼﮏ ﺑﻪ اﻃﺎق ﺧﻮد ﻣﯽﺁﻳﺪ‪ .‬روﺣﻴﻪﺑﺎﺧﺘﻪ و‬
‫دلﺷﮑﺴﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﺻﺪاﯼ ﺧﻨﺪﻩهﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺑﻪدﻧﺒﺎل ﻃﻌﻨﻪهﺎﯼ ﺑﺮﮎ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺷﺪ‬
‫هﻨﻮز در ﮔﻮﺷﺶ ﻃﻨﻴﻦاﻧﺪاز اﺳﺖ‪ .‬هﻨﻮز ﻳﮏ ﻣﻌﻤﺎ ﺑﺮاﻳﺶ ﺣﻞﻧﺸﺪﻩ ﺑﺎﻗﯽ‬
‫ﻣﺎﻧﺪﻩ‪ :‬ﺁﻳﺎ واﻗﻌًﺎ ﺑﻪ هﻤﻴﻦ ﺳﺎدﮔﯽ ﻣﯽﺗﻮان از ﺗﺤﺴﻴﻦ ﺑﻪ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﻮﺿﻊ‬
‫داد؟‬
‫ﻣﻦ ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ ﭘﺲ ﭼﻪ ﺷﺪ ﺁن ﺑﻮﺳﻪاﯼ ﮐﻪ »ﺧﺒﺮ ﺗﺎرﻳﺨﯽ ﺷﮑﻮهﻤﻨﺪ ﺟﻬﺎن«‬
‫ﺑﺮ ﭘﻴﺸﺎﻧﯽ او زدﻩﺑﻮد؟‬
‫ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﺒﺮهﺎﯼ ﺗﺎزﻩ ﺳﺮوﮐﺎر دارﻧﺪ‪ ،‬ﻏﺎﻟﺒًﺎ درﺑﺎرﻩ اﻳﻦ ﻧﮑﺘﻪ دﭼﺎر‬
‫اﺷﺘﺒﺎﻩ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺁنهﺎ ﻧﻤﯽداﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺻﺤﻨﻪهﺎﯼ ﺑﺎزﯼ ﺗﺎرﻳﺦ ﻓﻘﻂ در ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ‬
‫دﻗﺎﻳﻖ روﺷﻦ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﻳﮏ ﺧﺒﺮ ﺗﺎزﻩ‪ ،‬ﻧﻪ در ﺗﻤﺎم ﻃﻮل ﻣﺪت اﺗﻔﺎق‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ‬
‫ﻓﻘﻂ در ﻳﮏ زﻣﺎن ﮐﻮﺗﺎﻩ‪ ،‬درﺳﺖ در ﺷﺮوع اﺗﻔﺎق‪ ،‬ﺗﺎزﻩ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺁﻳﺎ ﮐﻮدﮐﺎن ﺳﻮﻣﺎﻟﻴﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻣﻴﻠﻴﻮنهﺎ ﺗﻤﺎﺷﺎﮔﺮ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن ﺑﺎ اﺷﺘﻴﺎق‬
‫ﺳﺮﻧﻮﺷﺖﺷﺎن را دﻧﺒﺎل ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬دﻳﮕﺮ ﻧﻤﯽﻣﻴﺮﻧﺪ؟ ﭼﺎقﺗﺮ ﺷﺪﻩاﻧﺪ ﻳﺎ‬
‫ﻼ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺸﻮرﯼ‬ ‫ﻻﻏﺮﺗﺮ؟ ﺁﻳﺎ ﮐﺸﻮرﯼ ﺑﻪﻧﺎم ﺳﻮﻣﺎﻟﯽ هﻨﻮز وﺟﻮد دارد؟ اﺻ ً‬
‫هﻴﭻوﻗﺖ وﺟﻮد داﺷﺘﻪاﺳﺖ؟ ﺷﺎﻳﺪ ﺳﻮﻣﺎﻟﯽ ﻓﻘﻂ ﻳﮏ ﻧﺎم ﺳﺎﺧﺘﮕﯽ ﺑﺎﺷﺪ؟‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫ﻃﻮرﯼ ﮐﻪ از ﺗﺎرﻳﺦ ﻣﻌﺎﺻﺮ ﺣﺮف زدﻩ ﻣﯽﺷﻮد ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ ﮐﻪ در‬

‫ﮐﻨﺴﺮﺗﯽ ﺑﺰرگ‪ ،‬ﺻﺪوﺳﯽوهﺸﺖ ﻗﻄﻌﻪ ﻣﻮﺳﻴﻘﯽ ﺑﺘﻬﻮون ﭘﺸﺖ ﺳﺮهﻢ اﺟﺮا‬
‫ﺷﻮد‪ ،‬ﻣﻨﺘﻬﺎ ﻓﻘﻂ هﺸﺖ ﻣﻴﺰان اولﺷﺎن ﻧﻮاﺧﺘﻪ ﺷﻮد‪ .‬اﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﻨﺴﺮﺗﯽ دﻩ‬
‫ﺳﺎل ﭘﻴﺎﭘﯽ ﺗﮑﺮار ﺷﻮد‪ ،‬ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺑﻪ ﻧﻮاﺧﺘﻦ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻧﺖ از هﺮ ﻗﻄﻌﻪ ﻣﻨﺠﺮ‬
‫ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﻳﻌﻨﯽ ﮐﻨﺴﺮت ﻣﯽﺷﻮد ﺻﺪوﺳﯽوهﺸﺖ ﻧﺖ ﮐﻪ ﻳﮏ ﻣﻠﻮدﯼ را‬
‫ﻣﯽﺳﺎزﻧﺪ‪ .‬ﭘﺲاز ﮔﺬﺷﺖ ﺑﻴﺴﺖ ﺳﺎل‪ ،‬ﺗﻤﺎم ﻣﻮﺳﻴﻘﯽ ﺑﺘﻬﻮون در ﻳﮏ ﻧﻮاﯼ‬
‫ﮐﺶدار و زﻳﺮ‪ ،‬ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﺁن ﻧﻮاﯼ ﺑﺴﻴﺎر زﻳﺮ و ﭘﺎﻳﺎنﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﮐﻪ او در‬
‫ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ روز ﮐﺮ ﺷﺪﻧﺶ ﻣﯽﺷﻨﻴﺪ‪ ،‬ﺧﻼﺻﻪ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺤﻘﻖ ﭼﮏ در اﻓﮑﺎر ﻧﺎﺧﻮش دﺳﺖوﭘﺎ ﻣﯽزﻧﺪ و اﻧﮕﺎر ﺑﺮاﯼ ﺗﺴﮑﻴﻦ ﺧﻮد‪،‬‬
‫ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻳﺎدش ﻣﯽﺁﻳﺪ ﮐﻪ از روزﮔﺎر ﮐﺎر ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﺎﻧﻪاش ﺑﻪﻋﻨﻮان ﮐﺎرﮔﺮ‬
‫ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن‪ ،‬ﮐﻪ هﻤﻪ ﻣﯽﺧﻮاهﻨﺪ ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻳﺎدﮔﺎرﯼ ﻣﺸﺨﺺ و ﻣﻠﻤﻮس‬
‫ﺑﺮاﻳﺶ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪﻩ‪ :‬ﻣﺎهﻴﭽﻪهﺎﯼ ﭘﺮﺗﻮان‪.‬‬
‫ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ رﺿﺎﻳﺖﻣﻨﺪاﻧﻪ ﺑﺮ ﭼﻬﺮﻩاش ﻧﻘﺶ ﻣﯽﺑﻨﺪد ﭼﻮن او اﻃﻤﻴﻨﺎن دارد ﮐﻪ‬
‫هﻴﭻﮐﺪام از ﺷﺮﮐﺖﮐﻨﻨﺪﮔﺎن در ﮐﻨﻔﺮاﻧﺲ ﻋﻀﻼﺗﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ او ﻧﺪارﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻣﯽﺧﻮاهﻴﺪ ﺑﺎور ﮐﻨﻴﺪ ﻳﺎ ﻧﮑﻨﻴﺪ‪ ،‬اﻣﺎ اﻳﻦ ﻓﮑﺮ ﺑﻪﻇﺎهﺮ ﺧﻨﺪﻩﺁور واﻗﻌًﺎ او را‬
‫ﺳﺮﺣﺎل ﻣﯽﺁورد‪ .‬ﮐﺘﺶ را ﺑﻪﮐﻨﺎرﯼ ﻣﯽاﻧﺪازد و روﯼ زﻣﻴﻦ ﺑﻪ ﺷﮑﻢ دراز‬
‫ﻣﯽﮐﺸﺪ و ﺷﻨﺎ ﻣﯽرود‪ .‬ﺑﻴﺴﺖوﺷﺶ ﺑﺎر ﺷﻨﺎ ﻣﯽرود و ﺣﺎﻻ از ﺧﻮدش‬
‫راﺿﯽ اﺳﺖ‪.‬‬
‫زﻣﺎﻧﯽ را ﺑﻪﻳﺎد ﻣﯽﺁورد ﮐﻪ او و ﮐﺎرﮔﺮان ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﯽ هﻤﮑﺎرش‪ ،‬ﺑﻌﺪاز ﺗﻤﺎم‬
‫ﺷﺪن ﮐﺎر روزاﻧﻪ‪ ،‬در ﺁبﮔﻴﺮﯼ در ﭘﺸﺖ ﻣﺤﻞ ﮐﺎر ﺁبﺗﻨﯽ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫راﺳﺘﺶ را ﺑﺨﻮاهﻴﺪ او در ﺁن زﻣﺎن ﺧﻮد را ﺑﻪﻣﺮاﺗﺐ ﺳﻌﺎدتﻣﻨﺪﺗﺮ از‬
‫اﻣﺮوزش در ﺁن ﻗﺼﺮ اﺣﺴﺎس ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬ﮐﺎرﮔﺮهﺎ او را اﻳﻨﺸﺘﻴﻦ ﺻﺪا‬
‫ﻣﯽزدﻧﺪ و دوﺳﺘﺶ داﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻓﮑﺮﯼ اﺣﻤﻘﺎﻧﻪ ﺑﻪﺳﺮش ﻣﯽزﻧﺪ )اﻟﺒﺘﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ اﺣﻤﻘﺎﻧﻪ ﺑﻮدن ﻓﮑﺮش‬
‫هﺴﺖ‪ ،‬ﺑﺎ اﻳﻦﺣﺎل از ﺁن ﺧﻮﺷﺶ ﻣﯽﺁﻳﺪ( و ﺁن اﻳﻦﮐﻪ ﺑﺮود و در اﺳﺘﺨﺮ‬
‫زﻳﺒﺎﯼ هﺘﻞ ﮐﻤﯽ ﺷﻨﺎ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ و ﻧﻴﺰ ﺧﻮدﭘﺴﻨﺪﯼ ﻋﺮﻳﺎن‪ ،‬دﻟﺶ‬
‫ﻣﯽﺧﻮاهﺪ ﺑﺪن ﺧﻮد را در اﻳﻦ ﮐﺸﻮر ﺳﻄﺢ ﺑﺎﻻ و ﺑﺎ ﻓﺮهﻨﮓ ﮐﻪ در‬
‫ﻋﻴﻦﺣﺎل ﭘﺮ از ﻣﻮذﯼﮔﺮﯼ هﻢ هﺴﺖ‪ ،‬ﺑﻪ اﻳﻦ روﺷﻨﻔﮑﺮان ﻻﻏﺮ اﻧﺪام ﻧﺸﺎن‬
‫دهﺪ‪ .‬ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ از ﭘﺮاگ ﮐﻪ ﻣﯽﺁﻣﺪ‪ ،‬ﻣﺎﻳﻮﻳﺶ را )ﮐﻪ هﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎ ﺧﻮد دارد(‬
‫هﻤﺮاﻩ ﺁوردﻩ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺎﻳﻮ را ﻣﯽﭘﻮﺷﺪ و در ﺁﻳﻨﻪ ﺑﺪن ﻧﻴﻢﺑﺮهﻨﻪ ﺧﻮد را ﺗﻤﺎﺷﺎ‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎزوهﺎﻳﺶ را ﺧﻢ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﻣﺎهﻴﭽﻪهﺎﻳﺶ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺎﺧﻮدش ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‪» :‬اﮔﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﺨﻮاد ﻣﻨﮑﺮ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻣﻦ ﺑﺸﻪ‪ ،‬اﻳﻦ ﻣﺎهﻴﭽﻪهﺎ‬
‫رو ﭼﯽ ﻣﯽﮔﻪ‪ ،‬اﻳﻨﺎ رو ﮐﻪ دﻳﮕﻪ ﻧﻤﯽﺷﻪ زﻳﺮش زد«‪ .‬هﻴﮑﻞ ﺧﻮد را ﻣﺠﺴﻢ‬
‫ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ دور اﺳﺘﺨﺮ ﻣﯽﮔﺮدد و ﺑﻪ ﻓﺮاﻧﺴﻮﯼهﺎ ﻧﺸﺎن ﻣﯽدهﺪ ﮐﻪ ﻳﮏ‬
‫ارزش اﺳﺎﺳﯽ وﺟﻮد دارد‪ :‬ﮐﻤﺎل ﺟﺴﻤﺎﻧﯽ‪ ،‬و او از داﺷﺘﻦ اﻳﻦ ﮐﻤﺎل ﺑﻪ‬
‫ﺧﻮد ﻣﯽﺑﺎﻟﺪ‪ ،‬ﺣﺎل ﺁنﮐﻪ ﺁنهﺎ از ﺁن ﮐﻢﺗﺮﻳﻦ ﺑﻬﺮﻩاﯼ ﻧﺒﺮدﻩاﻧﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﻓﮑﺮ‬
‫ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﻴﻤﻪ ﺑﺮهﻨﻪ رد ﺷﺪن از راهﺮوهﺎﯼ هﺘﻞ ﭼﻨﺪان ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻧﻴﺴﺖ‪،‬‬
‫اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻠﻮزﯼ ﺑﻪ ﺗﻦ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﭘﺲ ﭘﺎهﺎ ﭼﯽ؟ ﭘﺎﺑﺮهﻨﻪ رﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﻧﻈﺮش‬
‫هﻤﺎنﻗﺪر ﻋﺠﻴﺐ ﻣﯽﺁﻳﺪ ﮐﻪ ﮐﻔﺶ ﺑﻪﭘﺎ داﺷﺘﻦ‪ .‬ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻣﯽﮔﻴﺮد ﻓﻘﻂ‬
‫ﺟﻮراب ﺑﻪﭘﺎ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎر دﻳﮕﺮ در ﺁﻳﻨﻪ ﺑﻪ ﺧﻮدش و ﻟﺒﺎسهﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺑﻪﺗﻦ دارد‬
‫ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﻏﻢ او ﺑﺎ ﻏﺮورش درهﻢ ﻣﯽﺁﻣﻴﺰد و اﻋﺘﻤﺎد ﺑﻪ‬
‫ﻧﻔﺴﺶ را ﺑﺎز ﻣﯽﻳﺎﺑﺪ‪.‬‬

‫‪٢٨‬‬
‫ﺳﻮراخ ﮐﻮن‪ .‬ﻣﯽﺗﻮان ﺑﺮاﻳﺶ ﻧﺎمهﺎﯼ دﻳﮕﺮﯼهﻢ ﺑﻪﮐﺎر ﺑﺮد‪ .‬ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻣﺜﺎل‬
‫ﻣﯽﺗﻮان ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁﭘﻮﻟﻴﻨﺮ ﮔﻔﺖ ﻧﻬﻤﻴﻦ ﺳﻮراخ ﺑﺪن‪ .‬از ﺷﻌﺮﯼ ﮐﻪ او ﺑﺮاﯼ‬
‫ﺳﻮراخهﺎﯼ ﻧﻪﮔﺎﻧﻪ ﺑﺪن زن ﺳﺮودﻩ دو رواﻳﺖ ﻣﺨﺘﻠﻒ وﺟﻮد دارد‪ .‬رواﻳﺖ‬
‫ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ در ‪ ١١‬ﻣﺎﻩ ﻣﯽ ‪ ١٩١۵‬در ﻧﺎﻣﻪاﯼ از ﺳﻨﮕﺮ ﺑﻪ ﻣﻌﺸﻮﻗﻪاش ﻟﻮ‬
‫ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩ ﺷﺪ‪ .‬رواﻳﺖ دوم را او ﺑﻪﺗﺎرﻳﺦ ‪ ٢١‬دﺳﺎﻣﺒﺮ هﻤﺎن ﺳﺎل از هﻤﺎن‬
‫ﻣﺤﻞ ﺑﻪ ﻣﻌﺸﻮﻗﻪ دﻳﮕﺮش ﻣﺎدﻟﻦ ﻓﺮﺳﺘﺎد‪ .‬در اﻳﻦ اﺷﻌﺎر ﮐﻪ هﺮدو زﻳﺒﺎ هﺴﺘﻨﺪ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﺗﺼﺎوﻳﺮ ﻣﺘﻔﺎوﺗﯽ ﺑﻪﮐﺎر رﻓﺘﻪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻳﮑﯽ اﺳﺖ‪ ،‬ﻳﻌﻨﯽ هﺮﻳﮏ‬
‫از ﺑﻨﺪهﺎﯼ ﺷﻌﺮ ﺑﻪ ﻳﮑﯽ از ﺳﻮراخهﺎﯼ ﺑﺪن ﻣﺤﺒﻮب اﺧﺘﺼﺎص دادﻩ ﺷﺪﻩ‪:‬‬
‫ﻳﮏ ﭼﺸﻢ‪ ،‬ﭼﺸﻢ دوم‪ ،‬ﻳﮏ ﮔﻮش‪ ،‬ﮔﻮش دوم‪ ،‬ﺳﻮراخ راﺳﺖ ﺑﻴﻨﯽ‪ ،‬ﺳﻮراخ‬
‫ﭼﭗ ﺑﻴﻨﯽ‪ ،‬دهﺎن و ﺳﭙﺲ در ﺷﻌﺮﯼ ﮐﻪ ﺑﺮاﯼ ﻟﻮ ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩ ﺷﺪﻩ »ﺳﻮراخ‬
‫ﻧﺸﻴﻤﻦﮔﺎﻩ« و ﺁنﮔﺎﻩ ﺳﻮراخ ﻧﻬﻢ‪ ،‬ﻓﺮج‪ .‬اﻣﺎ در ﺷﻌﺮ دﻳﮕﺮ‪ ،‬ﺁنﮐﻪ ﺑﺮاﯼ‬
‫ﻣﺎدﻟﻦ ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩ ﺷﺪ‪ ،‬در ﺁﺧﺮ ﺷﻌﺮ ﺳﻮراخهﺎ ﺑﻪﻃﺮز ﺟﺎﻟﺒﯽ ﺟﺎﺑﻪﺟﺎ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫ﻓﺮج ﺑﻪ ﺟﺎﻳﮕﺎﻩ ﺷﺸﻢ ﺗﻨﺰل ﭘﻴﺪا ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﺳﻮراخ ﮐﻮن ﮐﻪ ﮔﺸﺎﻳﺸﯽ در ﻣﻴﺎن‬
‫»دو ﮐﻮﻩ ﻣﺮوارﻳﺪ« اﺳﺖ‪ ،‬ﻣﻘﺎم ﻧﻬﻢ را داراﺳﺖ و ﺑﻪﻋﻨﻮان »ﺑﺴﯽ‬
‫اﺳﺮارﺁﻣﻴﺰﺗﺮ از ﺁنﻳﮑﯽهﺎ«‪ ،‬درﯼ ﺑﻪﺳﻮﯼ »ﺷﻌﺒﺪﻩﺑﺎزﯼهﺎﻳﯽ ﮐﻪ هﻴﭻﮐﺲ‬
‫ﺟﺮأت ﻧﺪارد درﺑﺎرﻩﺷﺎن ﺳﺨﻦ ﺑﮕﻮﻳﺪ« و »درﻳﭽﻪ ﺑﺮﻳﻦ« وﺻﻒ ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻣﻦ ﺑﻪﺁن ﭼﻬﺎر ﻣﺎﻩ و دو روز اﺧﺘﻼف زﻣﺎﻧﯽ ﺑﻴﻦ دو ﺷﻌﺮ ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫ﭼﻬﺎر ﻣﺎهﯽ ﮐﻪ ﺁﭘﻮﻟﻴﻨﺮ در ﺳﻨﮕﺮ ﻧﺸﺴﺘﻪﺑﻮد و ﻏﺮق در ﺗﺨﻴﻼت ﺷﻬﻮاﻧﯽ‬
‫ﺑﻮد ﺗﺎ اﻳﻦﮐﻪ ﺗﻐﻴﻴﺮﯼ در دﻳﺪش ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻣﺪ و ﻧﺎﮔﻬﺎن ﮐﺸﻒ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺳﻮراخ‬
‫ﮐﻮن ﭼﻨﺎن ﺟﺎﯼ ﺷﮕﻔﺖاﻧﮕﻴﺰﯼ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻤﺎم اﻧﺮژﯼ هﺴﺘﻪاﯼ ﺑﺮهﻨﮕﯽ در‬
‫ﺁن ﻣﺘﻤﺮﮐﺰ ﺷﺪﻩاﺳﺖ‪ .‬ﻣﺴﻠﻢ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﺮج اهﻤﻴﺖ دارد )ﻣﮕﺮ ﮐﺴﯽ ﺟﺮأت‬
‫ﻣﯽﮐﻨﺪ ﻣﻨﮑﺮش ﺑﺸﻮد؟(‪ ،‬اﻣﺎ اهﻤﻴﺖ ﺁن ﺑﻴﺶﺗﺮ ﺟﻨﺒﻪ رﺳﻤﯽ دارد‪ .‬ﻧﻘﻄﻪاﯼ‬
‫اﺳﺖ ﺛﺒﺖﺷﺪﻩ‪ ،‬ﻃﺒﻘﻪﺑﻨﺪﯼﺷﺪﻩ‪ ،‬ﮐﻨﺘﺮل ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺗﺸﺮﻳﺢ ﺷﺪﻩ‪،‬‬
‫ﺁزﻣﺎﻳﺶ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺑﺎزرﺳﯽ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺗﺠﻠﻴﻞ ﺷﺪﻩ و ﺳﺘﻮدﻩ‪ .‬ﻓﺮج ﺗﻘﺎﻃﻊ ﺷﻠﻮﻏﯽ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﻣﺤﻞ ﺑﺮﺧﻮرد ﺑﺸﺮﻳﺖ ﭘﺮ ﻗﻴﻞوﻗﺎل اﺳﺖ‪ .‬ﺗﻮﻧﻠﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﺴﻞهﺎ ﻳﮑﯽ‬
‫ﭘﺲاز دﻳﮕﺮﯼ از ﺁن ﻣﯽﮔﺬرﻧﺪ‪ .‬ﻓﻘﻂ اﺣﻤﻖهﺎ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺑﺎور ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ‬
‫ﭼﻨﻴﻦ ﺟﺎﻳﯽ‪ ،‬ﮐﻪ درواﻗﻊ »ﻋﻤﻮﻣﯽﺗﺮﻳﻦ« ﺟﺎ اﺳﺖ‪ ،‬ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﻣﺤﺮﻣﺎﻧﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺗﻨﻬﺎ ﺟﺎﯼ واﻗﻌًﺎ ﻣﺤﺮﻣﺎﻧﻪ‪ ،‬ﮐﻪ ﺁنﻗﺪر ﻣﻤﻨﻮع اﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﻓﻴﻠﻢهﺎﯼ ﭘﻮرﻧﻮ‬
‫هﻢ از ﺁن رو ﺑﺮ ﻣﯽﮔﺮداﻧﻨﺪ‪ ،‬ﺳﻮراخ ﮐﻮن اﺳﺖ‪ .‬درﻳﭽﻪ ﺑﺮﻳﻦ‪ .‬ﺑﺮﻳﻦ از ﺁن‬
‫رو ﮐﻪ از هﻤﻪ اﺳﺮارﺁﻣﻴﺰﺗﺮ و ﻧﻬﺎﻧﯽﺗﺮ اﺳﺖ‪ .‬زﻳﺮ ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ ﮐﻪ از ﺁن ﮔﻠﻮﻟﻪ‬
‫ﻣﯽﺑﺎرﻳﺪ‪ ،‬ﭼﻬﺎر ﻣﺎﻩ ﻃﻮل ﮐﺸﻴﺪ ﺗﺎ ﺁﭘﻮﻟﻴﻨﺮ ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻴﻨﺸﯽ ﺑﺮﺳﺪ‪ ،‬درﺣﺎﻟﯽﮐﻪ‬
‫ﺑﺮاﯼ وﻧﺴﺎن ﺗﻨﻬﺎ ﻳﮏ ﺑﺎر ﻗﺪمزدن ﺑﺎ ژوﻟﯽ در ﻣﻬﺘﺎب‪ ،‬ﮐﻪ در ﺁن ژوﻟﯽ‬
‫اﻧﮕﺎر ﺷﻔﺎف ﺷﺪﻩﺑﻮد‪ ،‬ﮐﺎﻓﯽ ﺑﻮد ﺗﺎ ﺑﻪهﻤﺎن ﻧﮑﺘﻪ ﭘﯽ ﺑﺒﺮد‪.‬‬

‫‪٢٩‬‬
‫ﭼﻘﺪر ﺳﺨﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ اﻧﺴﺎن ﻓﻘﻂ ﻳﮏ ﺣﺮف ﺑﺮاﯼ ﮔﻔﺘﻦ داﺷﺘﻪﺑﺎﺷﺪ و ﺁن را‬
‫هﻢ ﻧﺘﻮاﻧﺪ ﺑﻴﺎن ﮐﻨﺪ‪ .‬وﻧﺴﺎن هﻴﭻوﻗﺖ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ »ﺳﻮراخ ﮐﻮن« را ﺑﻪزﺑﺎن‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫ﺑﻴﺎورد و اﻳﻦ ﺣﺮف ﻧﺎﮔﻔﺘﻪ دهﺎن ﺑﻨﺪﯼ اﺳﺖ ﮐﻪ او را ﻻل ﮐﺮدﻩاﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ‬

‫ﺁﺳﻤﺎن ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬اﻧﮕﺎر ﮐﻪ ﺁنﺟﺎ در ﭘﯽ ﮐﻤﮏ ﻣﯽﮔﺮدد‪ .‬ﺁﺳﻤﺎن ﮔﻮﻳﺎ‬
‫ﻧﮕﺎهﺶ را ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ و ﺑﻪاو ﻃﺒﻊ ﺷﻌﺮ ارزاﻧﯽ ﻣﯽدارد‪:‬‬
‫ـ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ! ﻣﺎﻩ ﻣﺜﻞ ﺳﻮراخ ﮐﻮﻧﯽ در ﻣﻴﻮن ﺁﺳﻤﻮﻧﻪ!‬
‫وﻧﺴﺎن ﭘﺲاز ﮔﻔﺘﻦ اﻳﻦ ﺣﺮف ﺑﻪ ژوﻟﯽ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ژوﻟﯽ ﺷﻔﺎف و ﻣﻬﺮﺑﺎن‬
‫ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯽزﻧﺪ و ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‪» :‬ﺁرﻩ«‪ ،‬ﭼﻮن او از ﻳﮏ ﺳﺎﻋﺖ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺎدﻩ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ هﺮﭼﻪ را ﮐﻪ از دهﺎن وﻧﺴﺎن ﺑﻴﺮون ﻣﯽﺁﻳﺪ ﺗﺤﺴﻴﻦ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫وﻧﺴﺎن »ﺁرﻩ« را ﻣﯽﺷﻨﻮد و دﻟﺶ ﻣﯽﺧﻮاهﺪ ﺑﺎز ﺑﻴﺶﺗﺮ ﺑﺸﻨﻮد‪ .‬ژوﻟﯽ ﻣﺜﻞ‬
‫ﻳﮏ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻣﺤﺠﻮب اﺳﺖ و وﻧﺴﺎن دﻟﺶ ﻣﯽﺧﻮاهﺪ ﮐﻪ او هﻢ ﺑﮕﻮﻳﺪ‬
‫»ﺳﻮراخ ﮐﻮن«‪ .‬دﻟﺶ ﻣﯽﺧﻮاهﺪ دهﺎن او را وﻗﺘﯽﮐﻪ ﺁن را ﺑﺮ زﺑﺎن‬
‫ﻣﯽﺁورد ﺑﺒﻴﻨﺪ! ﺁﻩ ﮐﻪ ﭼﻘﺪر دﻟﺶ ﻣﯽﺧﻮاهﺪ! دﻟﺶ ﻣﯽﺧﻮاهﺪ ﺑﻪ او ﺑﮕﻮﻳﺪ‬
‫هﺮﭼﻪ ﻣﻦ ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ ﺗﮑﺮار ﮐﻦ‪ :‬ﺳﻮراخ ﮐﻮن‪ ،‬ﺳﻮراخ ﮐﻮن‪ ،‬ﺳﻮراخ ﮐﻮن‪،‬‬
‫اﻣﺎ ﺟﺮأت ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ‪ .‬درﻋﻮض ﺑﻪ ﮔﻴﺮ ﮐﻠﻤﺎت ﺳﻨﺠﻴﺪﻩ ﻣﯽاﻓﺘﺪ و در اﺳﺘﻌﺎرﻩ‬
‫ﺧﻮد ﻏﺮق ﻣﯽﺷﻮد‪» :‬هﻤﺎن ﺳﻮراخ ﮐﻮﻧﯽ ﮐﻪ از ﺁن ﻧﻮرﯼ رﻧﮓﭘﺮﻳﺪﻩ‬
‫ﺑﺮﻣﯽﺗﺎﺑﺪ و رودﻩهﺎﯼ ﺟﻬﺎن را روﺷﻦ ﻣﯽﺳﺎزد«‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺑﺎ دﺳﺘﺶ ﺑﻪﻃﺮف‬
‫ﻣﺎﻩ اﺷﺎرﻩ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‪» :‬ﺑﻪﭘﻴﺶ! ﺑﻪﺳﻮﯼ ﺳﻮراخ ﮐﻮن اﺑﺪﻳﺖ«‪.‬‬
‫ﻣﻦ از اﻇﻬﺎر ﻧﻈﺮ ﻣﺨﺘﺼﺮﯼ درﺑﺎرﻩ ﺑﺪﻳﻬﻪﺳﺮاﻳﯽ وﻧﺴﺎن ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﻢ‬
‫ﺧﻮددارﯼ ﮐﻨﻢ‪ :‬او ﺑﺎ اﻳﻦ ﺷﻴﻔﺘﮕﯽ ﻋﻠﻨﯽاش ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﻮراخ ﮐﻮن‪،‬‬
‫ﻣﯽﺧﻮاهﺪ راﺑﻄﻪ ﻧﺰدﻳﮏ ﺧﻮد را ﺑﺎ ﻗﺮن هﮋدﻩ‪ ،‬ﺳﺎد و ﺗﻤﺎم ﮔﺮوﻩ‬
‫ﻟﻴﺒﺮﺗﯽﻧﻴﺴﺖهﺎ ﻧﺸﺎن ﺑﺪهﺪ‪ .‬اﻣﺎ از ﺁنﺟﺎ ﮐﻪ او ﻗﺪرت ﮐﺎﻓﯽ ﻧﺪارد ﺗﺎ اﻳﻦ‬
‫ﻼ ﺁزاداﻧﻪ ﻧﺸﺎن دهﺪ‪ ،‬از ﻣﻴﺮاﺛﯽ دﻳﮕﺮ و ﺑﻪﮐﻠﯽ ﻣﺘﻔﺎوت ﻳﺎ‬ ‫ﺷﻴﻔﺘﮕﯽ را ﮐﺎﻣ ً‬
‫ﺣﺘﯽ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺸﻮد ﮔﻔﺖ ﻣﺘﻀﺎد‪ ،‬ﮐﻪ رﻳﺸﻪ در ﻗﺮن ﺑﻌﺪﯼ دارد ﮐﻤﮏ ﻣﯽﮔﻴﺮد‪.‬‬
‫ﺧﻼﺻﻪ اﻳﻦﮐﻪ او ﺷﻴﻔﺘﮕﯽ زﻳﺒﺎﯼ ﻟﻴﺒﺮﺗﯽﻧﻴﺴﺘﯽ ﺧﻮد را ﻣﮕﺮ ﺑﻪﮐﻤﮏ ﺷﻌﺮ‬
‫ﻳﺎ اﺳﺘﻌﺎرﻩ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻴﺎن ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﮐﺎر او روح ﻟﻴﺒﺮﺗﯽﻧﻴﺴﺘﯽ را ﻓﺪاﯼ‬
‫روح ﺷﺎﻋﺮاﻧﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﺳﻮراخ ﮐﻮن را از ﺑﺪن زن واﻣﯽﮔﻴﺮد و در ﺁﺳﻤﺎن‬
‫ﻣﯽﻧﺸﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺁخ ﮐﻪ دﻳﺪن اﻳﻦ ﺟﺎﺑﻪﺟﺎﻳﯽ ﭼﻘﺪر ﺗﺄﺳﻒاﻧﮕﻴﺰ و دﺷﻮار اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻦ ﮐﻪ ﭼﻨﺪﺷﻢ‬
‫ﻣﯽﺷﻮد در اﻳﻦ راﻩ وﻧﺴﺎن را دﻧﺒﺎل ﮐﻨﻢ‪ .‬او درﺳﺖ ﻣﺜﻞ ﻣﮕﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﻴﺮﻩ‬
‫ﭼﺴﺒﻨﺎﮎ ﺑﭽﺴﺒﺪ‪ ،‬در اﻳﻦ اﺳﺘﻌﺎرﻩ ﺧﻮد ﺑﻪدام ﻣﯽاﻓﺘﺪ و ﮔﺮﻓﺘﺎر ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﻳﮏ‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﻓﺮﻳﺎد ﻣﯽزﻧﺪ‪» :‬ﺳﻮراخ ﮐﻮن ﺁﺳﻤﺎن ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭼﺸﻢ دورﺑﻴﻦ ﻋﮑﺎﺳﯽ‬
‫ﺧﺪاوﻧﺪ اﺳﺖ«‪.‬‬
‫ژوﻟﯽ اﻧﮕﺎر ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﭘﺮتوﭘﻼهﺎﯼ ﺷﺎﻋﺮاﻧﻪ وﻧﺴﺎن دﻳﮕﺮ ﻧﺒﺎﻳﺪ‬
‫ﺑﻴﺶاز اﻳﻦ اداﻣﻪ ﭘﻴﺪا ﮐﻨﺪ ﭘﺲ ﺑﻪ ﺳﺎﻟﻦ ﮐﻪ در ﺣﺼﺎر ﭘﻨﺠﺮﻩهﺎﯼ ﻋﻈﻴﻢ‪ ،‬در‬
‫ﻧﻮر ﺷﻨﺎور اﺳﺖ اﺷﺎرﻩ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ﮔﻔﺘﻪ او را ﻗﻄﻊ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‪» :‬دﻳﮕﻪ‬
‫ﺗﻘﺮﻳﺒًﺎ هﻤﻪ رﻓﺘﻪان«‪.‬‬
‫ﺑﻪ داﺧﻞ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺑﺮﻣﯽﮔﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﻠﻪ‪ .‬دور ﻣﻴﺰ ﺑﻴﺶاز ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺑﺎﻗﯽ‬
‫ﻧﻤﺎﻧﺪﻩاﻧﺪ‪ .‬ﺁن ﻣﺮد ﻋﻮﺿﯽ ﮐﺖوﺷﻠﻮارﭘﻮش هﻢ ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺷﺪﻩ‪ .‬اﻣﺎ ﻏﻴﺒﺖ او‬
‫ﭼﻨﺎن ﺑﺮاﯼ وﻧﺴﺎن ﻣﺤﺴﻮس اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﺻﺪاﯼ ﺳﺮد و ﻣﻮذﯼ او و‬
‫ﺑﻪدﻧﺒﺎﻟﺶ ﺧﻨﺪﻩهﺎﯼ دوﺳﺘﺎﻧﺶ را ﻣﯽﺷﻨﻮد‪ .‬ﺑﺎر دﻳﮕﺮ اﺣﺴﺎس ﺷﺮﻣﻨﺪﮔﯽ‬
‫ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﺁﺧﺮ ﭼﺮا ﺁنﻃﻮر ﺟﺎ زد؟ ﭼﺮا ﺑﻪ ﺁن ﺷﮑﻞ ﺗﺮﺣﻢاﻧﮕﻴﺰ ﺳﮑﻮت ﮐﺮد؟‬
‫ﺳﻌﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺁن ﻓﮑﺮ را از ﺳﺮش ﺑﻴﺮون ﮐﻨﺪ اﻣﺎ ﻣﻮﻓﻖ ﻧﻤﯽﺷﻮد‪ .‬ﻳﮏﺑﺎر‬
‫دﻳﮕﺮ ﻣﯽﺷﻨﻮد ﮐﻪ ﻣﺮد ﮔﻔﺖ‪» :‬هﻤﻪ ﻣﺎ زﻳﺮ ﻧﮕﺎﻩ دورﺑﻴﻦ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن زﻧﺪﮔﯽ‬
‫ﻣﯽﮐﻨﻴﻢ‪ .‬از اﻳﻦﭘﺲ اﻳﻦ ﺟﺰو ﺷﺮاﻳﻂ زﻧﺪﮔﯽ اﻧﺴﺎﻧﻪ‪.«...‬‬
‫او ژوﻟﯽ را ﻓﺮاﻣﻮش ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﭘﺎﮎ ﮔﺮﻓﺘﺎر اﻳﻦ دو ﺟﻤﻠﻪ ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﭼﻘﺪر‬
‫ﻋﺠﻴﺐ! اﺳﺘﺪﻻل ﺁن ﻣﺮد ﻋﻮﺿﯽ ﺧﻴﻠﯽ ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ هﻤﺎن ﻓﮑﺮﯼ اﺳﺖ ﮐﻪ‬
‫وﻧﺴﺎن ﺧﻮد ﺑﻪﺗﺎزﮔﯽ در ﺑﺤﺚ ﺑﺎ ﭘﻮﻧﺘﻮَن ﻣﻄﺮح ﮐﺮد‪» :‬اﮔﺮ ﺑﻨﺎ ﺑﺎﺷﺪ در‬
‫ﻣﻮرد ﻳﮏ اﺧﺘﻼف ﻋﻠﻨﯽ ﻧﻈﺮ ﺑﺪهﯽ‪ ،‬ﭼﻄﻮر ﺧﻮاهﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ در اﻳﻦ زﻣﺎﻧﻪ‬
‫از ﻋﻬﺪﻩ ﺑﺮﺑﻴﺎﻳﯽ ﺑﺪون ﺁنﮐﻪ ﺧﻮدت رﻗﺎص ﺑﺸﻮﯼ ﻳﺎ رﻗﺎص ﺑﻪﻧﻈﺮ‬
‫ﺑﻴﺎﻳﯽ؟«‪.‬‬
‫ﺁﻳﺎ ﺑﻪهﻤﻴﻦ ﻋﻠﺖ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺁن ﻣﺮد ﺷﻴﮏﭘﻮش ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ اﻋﺘﻤﺎد ﺑﻪﻧﻔﺲ او‬
‫ﺁنﻗﺪر ﺿﻌﻴﻒ ﺷﻮد؟ ﺁﻳﺎ ﮔﻔﺘﻪهﺎﯼ وﯼ ﺁنﻗﺪر ﺑﻪ وﻧﺴﺎن ﻧﺰدﻳﮏ ﺑﻮد ﮐﻪ‬
‫اﻣﮑﺎن ﺣﻤﻠﻪ ﺑﻪ او را از وﻧﺴﺎن ﺳﻠﺐ ﮐﺮد؟ ﺁﻳﺎ هﻤﻪ ﻣﺎ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﻳﮏ دام‬
‫هﺴﺘﻴﻢ و هﻤﻪ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻳﮏﺳﺎن در ﺣﻴﺮﺗﻴﻢ از اﻳﻦﮐﻪ ﺟﻬﺎن زﻳﺮ ﭘﺎﻳﻤﺎن ﺑﻪ‬
‫ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﻪ ﺻﺤﻨﻪاﯼ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ هﻴﭻ راﻩ ﺧﺮوﺟﯽ ﻧﺪارد؟ ﭘﺲ ﺁﻳﺎ در‬
‫ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻃﺮز ﻓﮑﺮ وﻧﺴﺎن ﺑﺎ ﺁن ﻣﺮد ﻋﻮﺿﯽ ﺗﻔﺎوت ﭼﻨﺪاﻧﯽ ﻧﺪارد؟‬
‫دﻳﮕﺮ ﺑﺲ اﺳﺖ‪ .‬ﭼﻨﻴﻦ ﭼﻴﺰﯼ اﻣﮑﺎن ﻧﺪارد! وﻧﺴﺎن ﺑﺮﮎ را ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪،‬‬
‫ﺁن ﻣﺮد ﻋﻮﺿﯽ را هﻢ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﺗﺤﻘﻴﺮ او ﺑﻪ هﻤﻪ ﺗﻔﺴﻴﺮهﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺁن‬
‫ﻣﺮد ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ اراﺋﻪ ﺑﺪهﺪ‪ ،‬ﻣﯽﭼﺮﺑﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺧﻮدش ﻓﺸﺎر ﻣﯽﺁورد ﺗﺎ ﭼﻴﺰﯼ‬
‫را ﮐﻪ ﻣﺎﻳﻪ ﺗﻤﺎﻳﺰ ﺧﻮدش از ﺁنهﺎ اﺳﺖ ﺑﻴﺎﺑﺪ‪ ،‬ﺗﺎ اﻳﻦﮐﻪ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﮐﺸﻒ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫ﺁنهﺎ ﻣﺜﻞ ﮔﺪاهﺎﯼ ﺑﺪﺑﺨﺖ‪ ،‬از هﺮﭼﻪ ﮐﻪ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﺷﺮاﻳﻂ اﻧﺴﺎﻧﯽ ﺑﻪ اﻳﺸﺎن‬
‫ﺗﺤﻤﻴﻞ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ‪ .‬رﻗﺎصهﺎﻳﯽ هﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ از رﻗﺎص ﺑﻮدن‬
‫ﺧﻮد راﺿﯽاﻧﺪ‪ .‬در ﺣﺎﻟﯽﮐﻪ وﻧﺴﺎن‪ ،‬ﮔﺮﭼﻪ ﻣﯽداﻧﺪ راﻩ ﮔﺮﻳﺰﯼ وﺟﻮد‬
‫ﻧﺪارد‪ ،‬ﺑﺎز ﻣﯽﺧﻮاهﺪ ﻧﺎﺳﺎزﮔﺎرﯼاش ﺑﺎ اﻳﻦ ﺟﻬﺎن را اﻋﻼم ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺁنوﻗﺖ‬
‫ﻳﮏﺑﺎرﻩ ﺟﻮاﺑﯽ را ﮐﻪ ﻣﯽﺑﺎﻳﺪ هﻤﺎنﻣﻮﻗﻊ ﺗﺤﻮﻳﻞ ﺁن ﻣﺮدﮎ ﺷﻴﮏﭘﻮش‬
‫ﻣﯽداد ﭘﻴﺪا ﻣﯽﮐﻨﺪ‪» :‬اﮔﺮ زﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮدن در ﻣﻘﺎﺑﻞ دورﺑﻴﻦ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن ﺟﺰو‬
‫زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺎ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﻣﻦ ﻋﻠﻴﻪ ﺁن ﺷﻮرش ﻣﯽﮐﻨﻢ ﭼﻮن اﻳﻦﺟﻮر زﻧﺪﮔﯽ رو ﻣﻦ‬
‫اﻧﺘﺨﺎب ﻧﮑﺮدﻩام!«‪.‬‬
‫ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﭘﺎﺳﺦ درﺳﺖ هﻤﻴﻦ اﺳﺖ! ﭘﺲ ﺑﻪﻃﺮف ژوﻟﯽ ﺧﻢ ﻣﯽﺷﻮد و ﺑﺪون‬
‫ﮐﻠﻤﻪاﯼ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‪» :‬ﺗﻨﻬﺎ راهﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاﯼ ﻣﺎ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﻮﻧﺪﻩ اﻳﻨﻪ ﮐﻪ ﻋﻠﻴﻪ‬
‫اون ﺷﺮاﻳﻂ اﻧﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺧﻮدﻣﻮن اﻧﺘﺨﺎﺑﺸﻮن ﻧﮑﺮدﻩاﻳﻢ‪ ،‬ﺷﻮرش ﮐﻨﻴﻢ«‪.‬‬
‫ژوﻟﯽ ﮐﻪ دﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﭘﺮاﮐﻨﺪﻩﮔﻮﻳﯽهﺎﯼ وﻧﺴﺎن ﻋﺎدت ﮐﺮدﻩ و اﻳﻦ ﮔﻔﺘﻪ هﻢ‬
‫ﺑﻪﻧﻈﺮش ﺧﻴﻠﯽ ﺟﺎﻟﺐ ﻣﯽﺁﻳﺪ‪ ،‬در ﺟﻮاب ﺑﺎ ﺻﺪاﯼ هﻴﺠﺎنزدﻩ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‪:‬‬
‫»ﺑﺪﻳﻬﯽﻳﻪ« و اﻧﮕﺎر ﮐﻪ ﮐﻠﻤﻪ ﺷﻮرش او را از اﻧﺮژﯼ ﺟﻮﺷﺎﻧﯽ ﻟﺒﺮﻳﺰ‬
‫ﮐﺮدﻩﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‪» :‬ﺑﻴﺎ دوﺗﺎﻳﯽ ﺑﺮﻳﻢ ﺑﺎﻻ ﺗﻮﯼ اﺗﺎق ﺗﻮ«‪.‬‬
‫ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﺁن ﻣﺮد ﻋﻮﺿﯽ از ﻓﮑﺮ وﻧﺴﺎن ﺑﻴﺮون ﻣﯽرود‪ .‬ﺑﻪ ژوﻟﯽ ﻧﮕﺎﻩ‬
‫ﻣﯽﮐﻨﺪ و از ﺁنﭼﻪ او هﻢاﮐﻨﻮن ﺑﺮ زﺑﺎن ﺁوردﻩ ﺷﮕﻔﺖزدﻩ ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬
‫ﺧﻮد ژوﻟﯽ هﻢ هﻤﺎنﻗﺪر ﺣﻴﺮتزدﻩ اﺳﺖ‪ .‬هﻨﻮز ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ از ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ‬
‫ژوﻟﯽ ﭘﻴﺶاز ﺁﺷﻨﺎﻳﯽ ﺑﺎ وﻧﺴﺎن در ﺟﻤﻊﺷﺎن ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﮐﻨﺎر ﺑﺎر‬
‫اﻳﺴﺘﺎدﻩاﻧﺪ‪ .‬ﺁنهﺎ ﺑﺎ وﯼ ﻃﻮرﯼ رﻓﺘﺎر ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ اﻧﮕﺎر او وﺟﻮد ﻧﺪارد‪.‬‬
‫ژوﻟﯽ ﺧﻮد را ﺗﻮهﻴﻦﺷﺪﻩ اﺣﺴﺎس ﮐﺮد‪ .‬اﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﺧﻮد را در ﻣﻘﺎﺑﻞﺷﺎن‬
‫ﺑﺴﻴﺎر ﻗﻮﯼ و ﺁﺳﻴﺐﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﻣﯽﻳﺎﺑﺪ‪ .‬او دﻳﮕﺮ ﺑﻪهﻴﭻوﺟﻪ ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮﺷﺎن‬
‫ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ژوﻟﯽ ﺑﻪ ﺑﺮﮐﺖ ﺧﻮاﺳﺖ و ارادﻩ ﺧﻮدش‪ ،‬ﺑﻪ ﺑﺮﮐﺖ ﺟﺴﺎرت‬
‫ﺧﻮدش‪ ،‬ﺷﺒﯽ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ در ﭘﻴﺶ دارد‪ .‬او ﺧﻮد را ﺑﺴﻴﺎر ﻏﻨﯽ‪ ،‬ﺧﻮشاﻗﺒﺎل و‬
‫ﺧﻴﻠﯽ ﻗﻮﯼﺗﺮ از ﺁنهﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺁنﺟﺎ اﻳﺴﺘﺎدﻩاﻧﺪ اﺣﺴﺎس ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ژوﻟﯽ ﺁهﺴﺘﻪ‬
‫در ﮔﻮش وﻧﺴﺎن ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‪» :‬هﻤﻪ اﻳﻦهﺎ ﺑﯽ ﮐﻴﺮ هﺴﺘﻦ!«‪ .‬ﻣﯽداﻧﺪ ﮐﻪ اﻳﻦ‬
‫ﻼ زدﻩ ﺑﻮد و ﺣﺎﻻ ﮐﻪ او ﺗﮑﺮارش ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺑﺎ اﻳﻦ ﻧﻴﺖ‬ ‫ﺣﺮف را وﻧﺴﺎن ﻗﺒ ً‬
‫اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺮد ﺑﻔﻬﻤﺎﻧﺪ ﻣﻦ ﻣﺎل ﺗﻮ و ﻓﻘﻂ ﻣﺎل ﺗﻮ هﺴﺘﻢ‪.‬‬
‫وﻧﺴﺎن دﻳﮕﺮ دارد از ﺷﺪت ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﻣﻨﻔﺠﺮ ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﺣﺎﻻ او ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ‬
‫ﺻﺎﺣﺐ زﻳﺒﺎﯼ ﺳﻮراخ ﮐﻮن را ﻳﮏراﺳﺖ ﺑﻪ اﺗﺎﻗﺶ ﺑﺒﺮد‪ ،‬اﻣﺎ اﻧﮕﺎر از‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫ﺟﺎﻳﯽ دور‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎﻧﯽ ﺑﻪ او ﻣﯽرﺳﺪ و او اﺣﺴﺎس ﻣﯽﮐﻨﺪ ﻗﺒﻞ از رﻓﺘﻦ ﺑﺎﻳﺪ‬

‫ﺁنﺟﺎ را ﺑﻪهﻢ ﺑﺮﻳﺰد‪.‬‬
‫ﺳﻮراخ ﮐﻮن‪ ،‬ﺁن ﻋﺸﻖﺑﺎزﯼ ﮐﻪ در ﭘﻴﺶ دارد‪ ،‬ﺣﺮفهﺎﯼ ﺗﻬﻮعﺁور ﺁن ﻣﺮد‬
‫ﻋﻮﺿﯽ‪ ،‬ﺳﺎﻳﻪ ﭘﻮﻧﺘﻮَن ﮐﻪ هﻤﺎﻧﻨﺪ ﺗﺮوﺗﺴﮑﯽ از ﺳﺘﺎدش در ﭘﺎرﻳﺲ در ﺣﺎل‬
‫رهﺒﺮﯼ اوﺿﺎﻋﯽ ﭘﺮﺁﺷﻮب و ﻣﺘﻼﻃﻢ اﺳﺖ و ﻳﮏ ﺳﺮﮔﺸﺘﮕﯽ ﺑﯽﻣﺎﻧﻨﺪ‪ ،‬هﻤﻪ‬
‫دﺳﺖ ﺑﻪ دﺳﺖ هﻢ دادﻩاﻧﺪ ﺗﺎ وﻧﺴﺎن را در ﻳﮏ ﺣﺎﻟﺖ ﻧﺸﺌﮕﯽ ﻓﺮو ﺑﺒﺮﻧﺪ‪.‬‬
‫وﻧﺴﺎن ﺑﻪ ژوﻟﯽ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‪» :‬ﺑﻴﺎ ﺗﻨﯽ ﺑﻪ ﺁب ﺑﺰﻧﻴﻢ« و ﺑﺎ دو از ﭘﻠﻪهﺎ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬
‫اﺳﺘﺨﺮ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻣﯽرود‪ .‬هﻴﭻﮐﺲ در اﺳﺘﺨﺮ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬اﺳﺘﺨﺮ ﺑﺮاﯼ ﻧﺎﻇﺮاﻧﯽ ﮐﻪ‬
‫از ﻃﺒﻘﻪ ﺑﺎﻻ ﺑﻪ ﺁن ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻨﺪ درﺳﺖ ﻣﺜﻞ ﺻﺤﻨﻪ ﺗﺌﺎﺗﺮ اﺳﺖ‪ .‬دﮐﻤﻪهﺎﯼ‬
‫ﭘﻴﺮاهﻨﺶ را ﺑﺎز ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ژوﻟﯽ ﺑﻪﻃﺮﻓﺶ ﻣﯽدود‪.‬‬
‫وﻧﺴﺎن دوﺑﺎرﻩ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‪» :‬ﺑﻴﺎ ﺗﻨﯽ ﺑﻪ ﺁب ﺑﺰﻧﻴﻢ«‪ .‬ﺷﻠﻮارش را ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻣﯽﮐﺸﺪ‬
‫و ﺑﻪ ژوﻟﯽ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‪» :‬ﻟﺒﺎﺳﺘﻮ درﺑﻴﺎر!«‪.‬‬

‫‪٣٠‬‬
‫ﺑﺮﮎ ﺁن ﺣﺮفهﺎﯼ ﺧﺸﻦ ﺧﻄﺎب ﺑﻪ اﻳﻤﺎﮐﻮﻻﺗﺎ را ﺑﺎ ﺻﺪاﯼ ﺁهﺴﺘﻪ ادا ﮐﺮد‪،‬‬
‫ﻃﻮرﯼ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ در ﻧﺰدﻳﮑﯽﺷﺎن ﺑﻮدﻧﺪ هﻢ ﻧﻔﻬﻤﻴﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻘﺎﺑﻞ‬
‫ﭼﺸﻤﺎنﺷﺎن ﭼﻪ ﺣﺎدﺛﻪاﯼ دارد اﺗﻔﺎق ﻣﯽاﻓﺘﺪ‪ .‬اﻳﻤﺎﮐﻮﻻﺗﺎ ﺁنﻗﺪر ﺧﻮب ﻇﺎهﺮ‬
‫را ﺣﻔﻆ ﮐﺮد ﮐﻪ اﻧﮕﺎر هﻴﭻ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﻧﻴﺎﻓﺘﺎدﻩ‪ .‬ﺑﻌﺪاز رﻓﺘﻦ ﺑﺮﮎ‪ ،‬او هﻢ از‬
‫ﭘﻠﻪهﺎ ﺑﺎﻻ رﻓﺖ و اﺑﺘﺪا ﭘﺲاز ﺁنﮐﻪ در راهﺮوهﺎﯼ ﺧﻠﻮت ﮐﻪ ﺑﻪ اﺗﺎقهﺎ‬
‫ﻣﻨﺘﻬﯽ ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺎﻧﺪ‪ ،‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻗﺎدر ﻧﻴﺴﺖ روﯼ ﭘﺎهﺎﻳﺶ ﺑﺎﻳﺴﺘﺪ‪.‬‬
‫ﻧﻴﻢﺳﺎﻋﺖ ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﻓﻴﻠﻢﺑﺮدار ﺑﯽﺧﺒﺮ از هﻤﻪﺟﺎ ﺑﻪ اﺗﺎق ﻣﺸﺘﺮﮎﺷﺎن وارد ﺷﺪ و‬
‫دﻳﺪ اﻳﻤﺎﮐﻮﻻﺗﺎ روﯼ ﺗﺨﺖ ﺑﻪﺷﮑﻢ اﻓﺘﺎدﻩاﺳﺖ‪.‬‬
‫ـ ﭼﯽﺷﺪﻩ؟‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫زن ﺑﻪ او ﺟﻮاﺑﯽ ﻧﺪاد‪.‬‬

‫ﻣﺮد ﮐﻨﺎرش ﻧﺸﺴﺖ و دﺳﺘﺶ را روﯼ ﺳﺮ او ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬زن ﻃﻮرﯼ دﺳﺖ او‬
‫را ﭘﺲ زد ﮐﻪ اﻧﮕﺎر ﻣﯽﺧﻮاهﺪ ﻣﺎرﯼ را از ﺧﻮدش دور ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ـ وﻟﯽ ﺁﺧﻪ ﭼﯽ ﺷﺪﻩ؟‬
‫ﻣﺮد ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺑﺎر دﻳﮕﺮ هﻢ هﻤﺎن ﺳﻮأل را ﺗﮑﺮار ﮐﺮد ﺗﺎ اﻳﻦﮐﻪ زن ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ‬
‫ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫ـ ﻟﻄﻔًﺎ ﺑﺮو ﻗﺮﻗﺮﻩ ﮐﻦ‪ .‬ﻣﻦ دﻳﮕﻪ ﺗﺤﻤﻞ ﺑﻮﯼ ﺑﺪ دهﻨﺘﻮ ﻧﺪارم‪.‬‬
‫ﻧﻔﺲ ﻣﺮد ﺑﺪﺑﻮ ﻧﺒﻮد‪ .‬هﻤﻴﺸﻪ هﻤﻪﺟﺎﯼ ﺑﺪﻧﺶ ﺗﻤﻴﺰ ﺑﻮد و هﻤﻴﺸﻪ هﻢ ﺑﻮﯼ‬
‫ﺻﺎﺑﻮن ﻣﯽداد‪ ،‬ﺑﺮاﯼ هﻤﻴﻦ ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﮐﻪ زن دروغ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦهﻤﻪ ﺑﻪ‬
‫ﺣﻤﺎم رﻓﺖ و ﮐﺎرﯼ را ﮐﻪ زن ﺧﻮاﺳﺘﻪﺑﻮد اﻧﺠﺎم داد‪.‬‬
‫ﮔﻔﺘﻪ اﻳﻤﺎﮐﻮﻻﺗﺎ راﺟﻊ ﺑﻪ ﺑﻮﯼ ﺑﺪ دهﺎن درواﻗﻊ ﺑﯽﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﻧﺒﻮد و ﻋﻠﺘﺶ‬
‫ﺧﺎﻃﺮﻩ ﻧﺰدﻳﮑﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ او ﺑﻪﺳﺮﻋﺖ از ذهﻨﺶ دور ﮐﺮدﻩﺑﻮد وﻟﯽ ﺣﺎﻻ‬
‫ﻳﮑﻬﻮ ﺳﺮ ﺑﺮﺁوردﻩﺑﻮد‪ :‬ﺧﺎﻃﺮﻩ ﻧﻔﺲ ﺑﺪﺑﻮﯼ ﺑﺮﮎ‪ .‬ﺁن ﻣﻮﻗﻊ ﮐﻪ او دلﺷﮑﺴﺘﻪ‬
‫ﺑﻪ ﺣﺮفهﺎﯼ ﺗﻨﺪ ﺑﺮﮎ ﮔﻮش ﻣﯽداد در ﭼﻨﺎن ﺣﺎﻟﯽ ﻧﺒﻮد ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﻧﻔﺲ‬
‫ﺑﺪﺑﻮﯼ او ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻨﺪ اﻣﺎ اﻧﮕﺎر ﻧﺎﻇﺮﯼ ﭘﻨﻬﺎن در دروﻧﺶ‪ ،‬ﺑﻪﺟﺎﯼ او ﺁن ﺑﻮﯼ‬
‫ﻧﺎﻣﻄﺒﻮع را اﺣﺴﺎس ﮐﺮد و ﺣﺘﯽ از ﺁن ﻧﺘﻴﺠﻪ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﻣﺮدﯼ ﺑﺎ ﻧﻔﺴﯽ‬
‫ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺪﺑﻮ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﻣﻌﺸﻮﻗﻪاﯼ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬هﻴﭻﮐﺲ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ اﻳﻦ ﺑﻮﯼ ﺑﺪ‬
‫را ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﺪ‪ .‬هﺮﮐﺴﯽ در ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻮﻗﻌﻴﺘﯽ ﺳﻌﯽ ﻣﯽﮐﺮد ﺑﻪ او ﺑﻔﻬﻤﺎﻧﺪ ﮐﻪ‬
‫دهﺎﻧﺶ ﺑﻮﯼ ﺑﺪ ﻣﯽدهﺪ و ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮاﯼ ﺁن ﭼﺎرﻩاﯼ ﺑﻴﺎﻧﺪﻳﺸﺪ‪ .‬ﺣﻴﻦ ﺷﻨﻴﺪن‬
‫ﺣﺮفهﺎﯼ درﺷﺖ ﺑﺮﮎ‪ ،‬اﻳﻤﺎﮐﻮﻻﺗﺎ اﻧﮕﺎر اﻳﻦ اﻇﻬﺎرﻧﻈﺮ ﺑﯽﺻﺪا را هﻢ‬
‫ﺷﻨﻴﺪ و از ﺁن ﻏﺮق ﺷﺎدﯼ و اﻣﻴﺪ ﺷﺪ ﭼﻮن ﻓﻬﻤﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﮎ‪ ،‬ﺑﺎ وﺟﻮد ﺗﻤﺎم‬
‫زﻧﺎن زﻳﺒﺎ و زﻳﺮﮐﯽ ﮐﻪ دورش را ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ‪ ،‬دﻳﮕﺮ ﺧﻴﻠﯽ وﻗﺖ اﺳﺖ‬
‫ﻣﺎﺟﺮاﯼ رﻣﺎﻧﺘﻴﮑﯽ ﻧﺪاﺷﺘﻪ و دﻳﮕﺮ ﮐﺴﯽ در ﮐﻨﺎر او در رﺧﺘﺨﻮاﺑﺶ‬
‫ﻧﻤﯽﺧﻮاﺑﺪ‪.‬‬
‫هﻤﺎن ﻣﻮﻗﻊ ﮐﻪ ﻓﻴﻠﻢﺑﺮدار‪ ،‬ﻣﺮدﯼ هﻢ رﻣﺎﻧﺘﻴﮏ و هﻢ اهﻞ ﻋﻤﻞ‪ ،‬ﻣﺸﻐﻮل‬
‫ﻗﺮﻗﺮﻩ ﮐﺮدن ﺑﻮد‪ ،‬ﭘﻴﺶ ﺧﻮدش ﻓﮑﺮ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ راﻩ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﺮاﯼ‬
‫ﻓﺮوﺧﻮاﺑﺎﻧﺪن ﺧﺸﻢ زن هﻤﺮاهﺶ اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ هﺮﭼﻪ زودﺗﺮ ﺑﺎ او‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫ﻋﺸﻖﺑﺎزﯼ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﭘﺲ در ﺣﻤﺎم ﭘﻴﮋاﻣﻪاش را ﭘﻮﺷﻴﺪ و رﻓﺖ ﺑﺎ ﮐﻤﯽ ﺗﺮدﻳﺪ‬

‫روﯼ ﺗﺨﺖ ﮐﻨﺎر زن ﻧﺸﺴﺖ‪.‬‬
‫دﻳﮕﺮ ﺟﺮأت ﻧﺪارد ﺑﻪ او دﺳﺖ ﺑﺰﻧﺪ اﻣﺎ ﻳﮏﺑﺎر دﻳﮕﺮ هﻢ ﻣﯽﭘﺮﺳﺪ‪:‬‬
‫»ﻣﻮﺿﻮع از ﭼﻪ ﻗﺮارﻩ؟«‪ .‬زن ﺑﺎ هﺸﻴﺎرﯼ ﺗﻤﺎم ﺟﻮاب ﻣﯽدهﺪ‪» :‬اﮔﻪ‬
‫ﭼﻴﺰﯼ ﻏﻴﺮاز اﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ اﺣﻤﻘﺎﻧﻪ ﻧﺪارﯼ ﮐﻪ ﺑﮕﯽ‪ ،‬ﺑﻬﺘﺮﻩ از ﺧﻴﺮ ﺣﺮفزدن‬
‫ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﮕﺬرم‪ ،‬ﭼﻮن ﻓﺎﻳﺪﻩاﯼ ﻧﺪارﻩ«‪.‬‬
‫زن ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽﺷﻮد و ﺑﻪﻃﺮف ﮐﻤﺪ ﻟﺒﺎس ﻣﯽرود‪ .‬ﺁن را ﺑﺎز ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﺑﻪ‬
‫ﭘﻴﺮاهﻦهﺎﯼ ﻣﻌﺪودﯼ ﮐﻪ در ﺁن ﺁوﻳﺰان اﺳﺖ ﻧﻈﺮ ﻣﯽاﻧﺪازد‪ .‬ﻟﺒﺎسهﺎ او را‬
‫وﺳﻮﺳﻪ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و ﻣﻴﻠﯽ ﻣﺒﻬﻢ و در ﻋﻴﻦﺣﺎل ﻗﻮﯼ در او ﺑﺮﻣﯽاﻧﮕﻴﺰﻧﺪ ﮐﻪ‬
‫از ﻣﻴﺪان ﺑﻪدر ﻧﺮود و ﺻﺤﻨﻪ را ﺧﺎﻟﯽ ﻧﮕﺬارد؛ ﮐﻪ ﺑﺎز ﺧﻄﻪهﺎﯼ ﺣﻘﺎرت‬
‫را زﻳﺮ ﭘﺎ ﺑﮕﺬارد؛ ﮐﻪ ﺷﮑﺴﺖ ﺧﻮد را ﻧﭙﺬﻳﺮد و ﺣﺘﯽ اﮔﺮ هﻢ واﻗﻌًﺎ ﺷﮑﺴﺖ‬
‫ﺧﻮردﻩﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺎﺧﺖ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﺑﺰرﮔﯽ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ در ﺁن زﻳﺒﺎﻳﯽ‬
‫ﻧﺎدﻳﺪﻩ ﮔﺮﻓﺘﻪاش و ﻏﺮور ﺳﺮﮐﺸﺶ ﻣﺠﺎل ﻇﻬﻮر ﻳﺎﺑﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺮد ﻣﯽﭘﺮﺳﺪ‪» :‬ﭼﮑﺎر دارﯼ ﻣﯽﮐﻨﯽ؟ ﮐﺠﺎ ﻣﯽﺧﻮاﯼ ﺑﺮﯼ؟«‪.‬‬
‫ـ هﻴﭻ ﻓﺮﻗﯽ ﻧﻤﯽﮐﻨﻪ‪ .‬ﻣﻬﻢ اﻳﻨﻪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻤﻮﻧﻢ‪.‬‬
‫ـ ﺁﺧﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻮ ﻣﻮﺿﻮع ﭼﻴﻪ؟‬
‫اﻳﻤﺎﮐﻮﻻﺗﺎ دارد ﭘﻴﺮاهﻦهﺎ را ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﭘﻴﺶ ﺧﻮد ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪» :‬دﻓﻌﻪ‬
‫هﻔﺘﻢ« و ﻣﻄﻤﺌﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ اﺷﺘﺒﺎﻩ ﺣﺴﺎب ﻧﮑﺮدﻩ‪.‬‬
‫ﻓﻴﻠﻢﺑﺮدار ﮐﻪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺪﺧﻠﻘﯽ زن را ﻧﺎدﻳﺪﻩ ﺑﮕﻴﺮد ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‪» :‬ﺗﻮ واﻗﻌًﺎ‬
‫ﻣﺤﺸﺮ ﺑﻮدﯼ‪ .‬ﻋﺠﺐ ﮐﺎر درﺳﺘﯽ ﮐﺮدﻳﻢ ﮐﻪ اﻳﻦﺟﺎ اوﻣﺪﻳﻢ‪ .‬ﻧﻘﺸﻪهﺎﯼ ﺗﻮ‬
‫راﺟﻊ ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺎ ﺑﺮﮎ درﺳﺖ ﭘﻴﺶ رﻓﺘﻪ‪ .‬ﻣﻦ ﻳﻪ ﺑﻄﺮ ﺷﺎﻣﭙﺎﻧﯽ ﺳﻔﺎرش دادﻩام‬
‫ﮐﻪ ﺑﻪ اﺗﺎق ﺑﻴﺎرن«‪.‬‬
‫ـ ﺗﻮ ﻣﯽﺗﻮﻧﯽ هﺮﭼﯽ دﻟﺖ ﺧﻮاﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺎ هﺮﮐﯽ دﻟﺖ ﺧﻮاﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻨﻮﺷﯽ‪.‬‬
‫ـ ﺁﺧﻪ ﺑﮕﻮ ﺑﺒﻴﻨﻢ ﻣﻮﺿﻮع ﭼﻴﻪ؟‬
‫ـ اﻳﻦ هﻔﺘﻤﻴﻦ ﺑﺎر ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻦ دﻳﮕﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ ﮐﺎرﯼ ﻧﺪارم‪ .‬ﺗﺎ اﺑﺪ‪ .‬ﻣﻦ از ﺑﻮﯼ دهﻨﺖ‬
‫ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪﻩام‪ .‬ﺗﻮ ﺑﺮاﯼ ﻣﻦ ﻣﺜﻞ ﮐﺎﺑﻮس هﺴﺘﯽ و ﻣﻦ ﮐﺎﺑﻮس ﻧﻤﯽﺧﻮام‪ .‬ﺗﻮ‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫ﺑﺮاﯼ ﻣﻦ ﻣﺎﻳﻪ رﺳﻮاﻳﯽ‪ ،‬ﺷﺮم و ﺗﺤﻘﻴﺮ هﺴﺘﯽ‪ .‬ﻣﻦ از ﺗﻮ ﻣﻨﺰﺟﺮم‪ .‬اﻳﻦهﺎ رو‬
‫ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﻢ‪ .‬رﮎ و ﭘﻮﺳﺖﮐﻨﺪﻩ و ﺑﺪون ﺷﮏ و ﺗﺮدﻳﺪ‪ .‬اﻳﻦ داﺳﺘﺎن رو ﮐﻪ هﻴﭻ‬
‫ﻋﺎﻗﺒﺘﯽ ﻧﺪارﻩ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻴﺶﺗﺮ از اﻳﻦ ﮐﺶ داد‪.‬‬
‫زن در ﻣﻘﺎﺑﻞ درهﺎﯼ ﺑﺎز ﮐﻤﺪ اﻳﺴﺘﺎدﻩ اﺳﺖ‪ .‬ﭘﺸﺖ ﺑﻪ ﻓﻴﻠﻢﺑﺮدار دارد‪ .‬ﺁرام و‬
‫ﺷﻤﺮدﻩ و ﺑﺎ ﺻﺪاﯼ ﺁهﺴﺘﻪ ﺣﺮف ﻣﯽزﻧﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺷﺮوع ﺑﻪ درﺁوردن‬
‫ﻟﺒﺎسهﺎﻳﺶ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫‪٣١‬‬
‫اوﻟﻴﻦ ﺑﺎر اﺳﺖ ﮐﻪ او اﻳﻦﻃﻮر ﺑﺪون ﺧﺠﺎﻟﺖ و ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﻧﻤﺎﻳﺸﯽ و ﺑﯽﺗﻔﺎوت‬
‫در ﻣﻘﺎﺑﻞ او ﻟﺨﺖ ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬اﻳﻦﻃﻮر ﻟﺨﺖ ﺷﺪن او ﻣﻌﻨﺎﻳﺶ اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ‪:‬‬
‫ﺑﺮاﻳﻢ اهﻤﻴﺖ ﻧﺪارد‪ ،‬ﺣﺘﯽ ذرﻩاﯼ اهﻤﻴﺖ ﻧﺪارد‪ ،‬ﮐﻪ ﺗﻮ در ﻣﻘﺎﺑﻠﻢ‬
‫اﻳﺴﺘﺎدﻩﺑﺎﺷﯽ‪ .‬ﺑﺮاﻳﻢ ﻣﺜﻞ ﻳﮏ ﺳﮓ ﻳﺎ ﻳﮏ ﻣﻮش هﺴﺘﯽ‪ .‬ﻧﮕﺎﻩهﺎﯼ ﺗﻮ در ﺗﻦ‬
‫ﻣﻦ هﻴﭻ واﮐﻨﺸﯽ ﺑﺮ ﻧﻤﯽاﻧﮕﻴﺰﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮاﯼ ﻣﻦ ﻓﺮﻗﯽ ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺗﻮ‬
‫ﻣﺸﻐﻮل اﻧﺠﺎم ﭼﻪ ﮐﺎرﯼ هﺴﺘﻢ‪ .‬ﺣﺘﯽ ﻣﯽﺗﻮاﻧﻢ ﻧﺎﭘﺴﻨﺪﺗﺮﻳﻦ ﮐﺎرهﺎ را هﻢ ﭘﻴﺶ‬
‫ﭼﺸﻢ ﺗﻮ اﻧﺠﺎم ﺑﺪهﻢ‪ :‬ﻣﯽﺗﻮاﻧﻢ اﺳﺘﻔﺮاغ ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﮔﻮشهﺎﻳﻢ ﻳﺎ ﭘﺎﻳﻴﻦﺗﻨﻪام را‬
‫ﺑﺸﻮﻳﻢ‪ ،‬ﺟﻠﻖ ﺑﺰﻧﻢ و ﻳﺎ ﺑﺸﺎﺷﻢ‪ .‬ﺗﻮ ﺑﺮاﯼ ﻣﻦ ﺑﯽﭼﺸﻢ‪ ،‬ﺑﯽﮔﻮش و ﺑﯽﺳﺮ‬
‫هﺴﺘﯽ‪ .‬ﺑﯽﺗﻔﺎوﺗﯽ ﭘﺮﻏﺮور ﻣﻦ ﻣﺜﻞ ﭘﻮﺷﺸﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽﺷﻮد ﻣﻦ در‬
‫ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺗﻮ ﺁزادﯼ ﮐﺎﻣﻞ داﺷﺘﻪﺑﺎﺷﻢ و ذرﻩاﯼ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻧﮑﺸﻢ‪.‬‬
‫ﻼ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﮐﺮدﻩاﺳﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﺗﻦ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺁن‬
‫ﻓﻴﻠﻢﺑﺮدار ﻣﯽﺑﻴﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﻦ ﻣﻌﺸﻮﻗﻪاش ﮐﺎﻣ ً‬
‫ﻣﻮﻗﻊ ﺁنﻗﺪر ﺳﺎدﻩ و ﺁﺳﺎن ﻣﺎل او ﺑﻮد‪ ،‬اﻧﮕﺎر ﺣﺎﻻ در ﺑﺮاﺑﺮ او ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻳﮏ‬
‫ﭘﻴﮑﺮﻩ ﻳﻮﻧﺎﻧﯽ ﺑﻪ روﯼ ﻳﮏ ﺳﮑﻮﯼ ﺻﺪﻣﺘﺮﯼ‪ ،‬ﻗﺪ ﻣﯽﮐﺸﺪ‪ .‬ﮐﺸﺸﯽ ﺷﺪﻳﺪ در‬
‫ﻣﺮد ﭘﻴﺪا ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﮐﺸﺸﯽ ﻋﺠﻴﺐ ﮐﻪ ﻧﻤﻮد اﺣﺴﺎﺳﯽ ﻧﺪارد‪ ،‬وﻟﯽ ﺳﺮ او را‪،‬‬
‫و ﻓﻘﻂ ﺳﺮ او را‪ ،‬ﭘﺮ ﮐﺮدﻩاﺳﺖ‪ .‬ﮐﺸﺸﯽ ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﻳﮏ ﺟﺎذﺑﻪ ذهﻨﯽ‪ ،‬ﻳﮏ‬
‫ﺟﻨﻮن اﺳﺮارﺁﻣﻴﺰ و ﻋﻠﻢ ﺑﻪ اﻳﻦ ﮐﻪ درﺳﺖ هﻤﻴﻦ ﺗﻦ و ﻧﻪ هﻴﭻ ﺗﻦ دﻳﮕﺮﯼ‬
‫زﻧﺪﮔﯽ او را‪ ،‬ﺗﻤﺎم زﻧﺪﮔﯽ او را در اﺧﺘﻴﺎر ﺧﻮد ﺧﻮاهﺪ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫زن اﺣﺴﺎس ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺮد ﭼﻄﻮر ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﻧﮕﺎهﺶ ﺑﻪ‬
‫ﭘﻮﺳﺖ او ﻣﻴﺦﮐﻮب ﺷﺪﻩ‪ .‬اﺣﺴﺎس ﺳﺮﻣﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻮﺟﯽ از دروﻧﺶ ﺳﺮ ﺑﻠﻨﺪ‬
‫ﻣﯽﮐﻨﺪ و او را ﺷﮕﻔﺖزدﻩ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ﭼﻮن ﭘﻴﺶﺗﺮ هﺮﮔﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻮﺟﯽ را‬
‫اﺣﺴﺎس ﻧﮑﺮدﻩﺑﻮد‪ .‬ﻣﻮج ﺳﺮﻣﺎ وﺟﻮد دارد‪ ،‬هﻤﺎنﻃﻮر ﮐﻪ ﻣﻮج ﮔﺮﻣﺎ‪ ،‬ﻣﻮج‬
‫ﺧﺸﻢ و ﻣﻮج اﺷﺘﻴﺎق هﻢ وﺟﻮد دارد‪ .‬ﺁﺧﺮ اﻳﻦ ﺳﺮﻣﺎ واﻗﻌًﺎ ﻧﻮﻋﯽ اﺷﺘﻴﺎق هﻢ‬
‫هﺴﺖ؛ اﻧﮕﺎر ﻣﺤﺒﻮب ﻓﻴﻠﻢﺑﺮدار ﺑﻮدن و ﻃﺮدﺷﺪن از ﺟﺎﻧﺐ ﺑﺮﮎ‪ ،‬دو وﺟﻪ‬
‫ﻧﻔﺮﻳﻨﯽ هﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ او ﻣﯽﺧﻮاهﺪ از ﺁن رهﺎﻳﯽ ﻳﺎﺑﺪ‪ .‬اﻧﮕﺎر ﻃﺮدﺷﺪن از ﺟﺎﻧﺐ‬
‫ﺑﺮﮎ ﺑﺮاﯼ اﻳﻦ ﺑﻮدﻩ ﮐﻪ او دوﺑﺎرﻩ در ﺁﻏﻮش ﻣﻌﺸﻮق ﻣﻌﻤﻮﻟﻴﺶ ﺑﻴﺎﻓﺘﺪ‪ ،‬ﭘﺲ‬
‫ﺗﻨﻬﺎ ﭼﺎرﻩاش اﺑﺮاز ﺗﻨﻔﺮ ﺗﻤﺎم و ﮐﻤﺎل ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻌﺸﻮق اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ هﻤﻴﻦ‬
‫ﺟﻬﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ زن ﺑﺎ ﭼﻨﺎن ﺑﺮاﻓﺮوﺧﺘﮕﯽ او را از ﺧﻮد ﻃﺮد ﻣﯽﮐﻨﺪ و‬
‫ﻣﯽﺧﻮاهﺪ او را ﺑﻪ ﻣﻮش ﺗﺒﺪﻳﻞ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻮش را ﺑﻪ ﻋﻨﮑﺒﻮت‪ ،‬ﻋﻨﮑﺒﻮت را ﺑﻪ‬
‫ﻣﮕﺴﯽ ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﻋﻨﮑﺒﻮت دﻳﮕﺮﯼ ﺑﻠﻌﻴﺪﻩ ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬
‫ﺣﺎﻻ دﻳﮕﺮ زن ﻟﺒﺎﺳﺶ را ﻋﻮض ﮐﺮدﻩ و ﭘﻴﺮاهﻦ ﺳﻔﻴﺪرﻧﮕﯽ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ‪.‬‬
‫ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻪ ﻃﺒﻘﻪ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺑﺮود و ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺑﺮﮎ و دﻳﮕﺮان ﻧﺸﺎن دهﺪ‪.‬‬
‫ﺧﻮﺷﺤﺎل اﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﻴﺮاهﻦ ﺳﻔﻴﺪﯼ ﺑﺎ ﺧﻮد ﺑﻪهﻤﺮاﻩ دارد‪ ،‬ﺳﻔﻴﺪ ﻣﺜﻞ ﭘﻴﺮاهﻦ‬
‫ﻋﺮوس‪ .‬ﺁﺧﺮ اﺣﺴﺎس ﺑﺨﺼﻮﺻﯽ دارد‪ .‬اﻧﮕﺎر ﻣﯽﺧﻮاهﺪ ﺑﻪ ﻋﺮوﺳﯽ ﺑﺮود‪.‬‬
‫ﻳﮏ ﻋﺮوﺳﯽ ﮐﻪ ﭼﻴﺰﯼ در ﺁن ﻣﺘﻔﺎوت اﺳﺖ‪ .‬ﻏﻢاﻧﮕﻴﺰ و ﺑﺪون داﻣﺎد اﺳﺖ‪.‬‬
‫زن در ﭘﺸﺖ ﭘﻴﺮاهﻦ ﺳﻔﻴﺪش زﺧﻤﯽ دارد‪ ،‬ﺟﺮاﺣﺘﯽ ﻧﺎﺷﯽ از ﺑﯽﻋﺪاﻟﺘﯽ‪ ،‬و‬
‫او اﺣﺴﺎس ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺁن زﺧﻢ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ او ﻋﻈﻤﺖ ﺑﻴﺶﺗﺮﯼ ﺑﻴﺎﺑﺪ و‬
‫زﻳﺒﺎﺗﺮ ﺷﻮد‪ .‬هﻤﺎنﻃﻮر ﮐﻪ ﺷﺨﺼﻴﺖهﺎﯼ ﻳﮏ ﺗﺮاژدﯼ ﭘﺲاز ﮔﺬﺷﺖ‬
‫ﺣﺎدﺛﻪاﯼ ﺑﺮ ﺁنهﺎ‪ ،‬زﻳﺒﺎﺗﺮ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪﻃﺮف در ﻣﯽرود و ﻣﯽداﻧﺪ ﮐﻪ‬
‫دﻳﮕﺮﯼ ﻣﺜﻞ ﻳﮏ ﺳﮓ ﺑﺎوﻓﺎ‪ ،‬هﻤﺎنﻃﻮر ﭘﻴﮋاﻣﺎ ﺑﻪﺗﻦ‪ ،‬از ﭘﯽاش ﺧﻮاهﺪ ﺁﻣﺪ‪.‬‬
‫زن دﻟﺶ ﻣﯽﺧﻮاهﺪ ﮐﻪ ﺁندو درﺳﺖ ﺑﻪهﻤﺎن وﺿﻊ در ﻗﺼﺮ ﺑﮕﺮدﻧﺪ‪،‬‬
‫زوﺟﯽ ﮐﻪ هﻴﭻ ﺗﻨﺎﺳﺒﯽ ﻣﻴﺎنﺷﺎن ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻠﮑﻪاﯼ ﮐﻪ ﺗﻮﻟﻪﺳﮕﯽ دﻧﺒﺎﻟﺶ‬
‫ﻣﯽدود‪.‬‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫‪٣٢‬‬
‫اﻣﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ او ﺑﻪ ﺳﮓ ﺗﺒﺪﻳﻠﺶ ﮐﺮدﻩ‪ ،‬ﺳﺨﺖ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﻌﺠﺐ زن ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻣﺮد ﺑﺎ ﻗﺎﻣﺖ راﺳﺖ در ﻣﻘﺎﺑﻞ در اﻳﺴﺘﺎدﻩ و ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﺑﻪﻧﻈﺮ ﻣﯽﺁﻳﺪ‪ .‬ﺣﺎﻻ‬
‫دﻳﮕﺮ هﻴﭻ اﺛﺮﯼ از ﺗﺴﻠﻴﻢ در او دﻳﺪﻩ ﻧﻤﯽﺷﻮد‪ .‬ﻣﻴﻠﯽ ﺁﻣﻴﺨﺘﻪ ﺑﺎ ﻳﺄس او را‬
‫ﺑﻪ اﻳﺴﺘﺎدﮔﯽ در ﺑﺮاﺑﺮ اﻳﻦ ﻣﻮﺟﻮد زﻳﺒﺎ ﮐﻪ ﺁنﻃﻮر ﺑﯽرﺣﻤﺎﻧﻪ و ﻏﻴﺮ‬
‫ﻣﻨﺼﻔﺎﻧﻪ او را ﺗﺤﻘﻴﺮ ﮐﺮدﻩاﺳﺖ‪ ،‬وادار ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﺁنﻗﺪر ﮔﺴﺘﺎخ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ‬
‫او ﺳﻴﻠﯽ ﺑﺰﻧﺪ‪ ،‬ﮐﺘﮑﺶ ﺑﺰﻧﺪ‪ ،‬روﯼ ﺗﺨﺖ ﭘﺮﺗﺶ ﮐﻨﺪ و ﺑﻪ او ﺗﺠﺎوز ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ .‬اﻣﺎ‬
‫درﺳﺖ ﺑﻪ هﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ‪ ،‬ﺑﺎزهﻢ ﺑﻴﺶﺗﺮ دﻟﺶ ﻣﯽﺧﻮاهﺪ ﮐﻪ ﻋﻤﻞ ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ‬
‫ﺟﺒﺮاﻧﯽ اﻧﺠﺎم دهﺪ‪ ،‬ﻋﻤﻠﯽ ﺑﺸﺪت ﻣﺒﺘﺬل ﻳﺎ ﺧﺸﻮﻧﺖﺁﻣﻴﺰ‪.‬‬
‫زن ﻣﺠﺒﻮر ﻣﯽﺷﻮد در ﻣﻘﺎﺑﻞ در ﺗﻮﻗﻒ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ـ ﺑﺬار رد ﺷﻢ!‬
‫ـ ﻧﻤﯽذارم ﺑﺮﯼ!‬
‫ـ ﺗﻮ دﻳﮕﻪ ﺑﺮاﯼ ﻣﻦ وﺟﻮد ﻧﺪارﯼ‪.‬‬
‫ـ ﭼﻄﻮر ﻣﻦ دﻳﮕﻪ ﺑﺮاﯼ ﺗﻮ وﺟﻮد ﻧﺪارم؟‬
‫ـ ﻣﻦ دﻳﮕﻪ ﺗﻮ رو ﻧﻤﯽﺷﻨﺎﺳﻢ!‬
‫ـ ﭘﺲ ﺗﻮ دﻳﮕﻪ ﻣﻨﻮ ﻧﻤﯽﺷﻨﺎﺳﯽ؟‬
‫ﻣﺮد ﺧﻨﺪﻩ ﺗﺸﻨﺞﺁﻣﻴﺰﯼ ﺳﺮ ﻣﯽدهﺪ‪ .‬ﺻﺪاﻳﺶ را ﺑﻠﻨﺪﺗﺮ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‪:‬‬
‫ـ هﻤﻴﻦ اﻣﺮوز ﺻﺒﺢ ﻣﻦ ﮐﺮدﻣﺖ!‬
‫ـ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﻮ اﺟﺎزﻩ ﻧﻤﯽدم ﺑﺎ ﻣﻦ اﻳﻦﻃﻮر ﺣﺮف ﺑﺰﻧﯽ! اﺟﺎزﻩ ﻧﻤﯽدم هﻤﭽﻮ‬
‫ﮐﻠﻤﺎﺗﯽ ﺑﻪﮐﺎر ﺑﺒﺮﯼ!‬
‫ـ هﻤﻴﻦ اﻣﺮوز ﺻﺒﺢ ﺗﻮ دﻗﻴﻘًﺎ ﮔﻔﺘﯽ‪ :‬ﻣﻨﻮ ﺑﮑﻦ! ﺑﮑﻦ! ﺑﮑﻦ!‬
‫ـ اون ﺗﺎ ﻣﻮﻗﻌﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﻦ هﻨﻮز دوﺳﺘﺖ داﺷﺘﻢ‪.‬‬
‫ﺳﭙﺲ زن ﺑﺎ ﮐﻤﯽ ﺷﺮﻣﻨﺪﮔﯽ اﺿﺎﻓﻪ ﮐﺮد‪:‬‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫ـ اﻣﺎ ﺣﺎﻻ اﻳﻦﺟﻮر ﮐﻠﻤﺎت ﺧﻴﻠﯽ ﻣﺒﺘﺬلاﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻣﺮد ﻓﺮﻳﺎد ﻣﯽزﻧﺪ‪ :‬ﺑﺎ وﺟﻮد اﻳﻦ ﻣﻦ ﮐﺮدﻣﺖ!‬
‫ـ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﻮ اﺟﺎزﻩ ﻧﻤﯽدم!‬
‫ـ هﻤﻴﻦ دﻳﺸﺐ هﻢ ﮐﺮدﻣﺖ‪ ،‬ﮐﺮدﻣﺖ‪ ،‬ﮐﺮدﻣﺖ!‬
‫ـ ﺑﺲ ﮐﻦ!‬
‫ـ ﭼﻄﻮرﻩ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺻﺒﺢ ﺗﺤﻤﻞ ﺗﻦ ﻣﻨﻮ دارﯼ اﻣﺎ ﺷﺐ ﻧﻪ؟‬
‫ـ ﺗﻮ ﺧﻮب ﻣﯽدوﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ از هﻤﻪ ﭼﻴﺰاﯼ ﻣﺒﺘﺬل ﺑﺪم ﻣﯽﺁد‪.‬‬
‫ـ ﺑﻪ ﻣﻦ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺗﻮ از ﭼﯽ ﺑﺪت ﻣﯽﺁد! ﭘﺘﻴﺎرﻩ!‬
‫ﮐﺎش ﻣﺮد درﺳﺖ اﻳﻦ ﮐﻠﻤﻪ ﺁﺧﺮ را ﺑﻪزﺑﺎن ﻧﻴﺎوردﻩﺑﻮد! هﻤﺎن ﮐﻠﻤﻪاﯼ ﮐﻪ‬
‫ﺑﺮﮎ هﻢ ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻪﺑﻮد‪ .‬زن ﻓﺮﻳﺎد ﻣﯽزﻧﺪ‪:‬‬
‫ـ ﻣﻦ از هﺮﭼﻴﺰ ﻣﺒﺘﺬﻟﯽ ﺣﺎﻟﻢ ﺑﻪهﻢ ﻣﯽﺧﻮرﻩ‪ .‬از ﺗﻮ هﻢ ﺣﺎﻟﻢ ﺑﻪهﻢ ﻣﯽﺧﻮرﻩ!‬
‫ﻣﺮد هﻢ ﺑﻪﻧﻮﺑﻪ ﺧﻮد ﻓﺮﻳﺎد ﻣﯽزﻧﺪ‪:‬‬
‫ـ ﭘﺲ ﺗﻮ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ از اون ﺣﺎﻟﺖ ﺑﻪهﻢ ﻣﯽﺧﻮرﻩ دادﯼ! وﻗﺘﯽ زن ﺑﻪ ﻳﻪ‬
‫ﻣﺮد ﮐﻪ از اون ﺣﺎﻟﺶ ﺑﻪهﻢ ﻣﯽﺧﻮرﻩ ﺑﺪﻩ‪ ،‬ﭼﻴﺰﯼ ﻧﻴﺲ ﺟﺰ ﭘﺘﻴﺎرﻩ‪ ،‬ﭘﺘﻴﺎرﻩ‪،‬‬
‫ﭘﺘﻴﺎرﻩ!‬
‫ﻓﻴﻠﻢﺑﺮدار رﻓﺘﻪرﻓﺘﻪ ﺑﺪدهﺎنﺗﺮ ﻣﯽﺷﻮد و ﺑﻪﻧﻈﺮ ﻣﯽﺁﻳﺪ ﮐﻪ اﻳﻤﺎﮐﻮﻻﺗﺎ ﺗﺮﺳﻴﺪﻩ‬
‫اﺳﺖ‪ .‬ﺗﺮﺳﻴﺪﻩ؟ ﺁﻳﺎ واﻗﻌًﺎ او از ﻣﺮد ﺗﺮﺳﻴﺪﻩ؟ ﻣﻦ ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽﮐﻨﻢ‪ .‬او ﺗﻪ دﻟﺶ‬
‫ﻣﯽداﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﺒﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﺳﺮﮐﺸﯽ را از ﺁنﭼﻪ واﻗﻌًﺎ هﺴﺖ ﺟﺪﯼﺗﺮ ﺑﮕﻴﺮد‪.‬‬
‫ﻼ ﻣﻄﻤﺌﻦ‬ ‫ﻣﯽداﻧﺪ ﮐﻪ ﻓﻴﻠﻢﺑﺮدار ﺑﺰدل اﺳﺖ و هﻨﻮز هﻢ در اﻳﻦ ﻣﻮرد ﮐﺎﻣ ً‬
‫اﺳﺖ‪ .‬او ﻣﯽداﻧﺪ ﮐﻪ اﮔﺮ ﻣﺮد ﺑﻪ او ﻓﺤﺶ ﻣﯽدهﺪ ﺑﺮاﯼ اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ‬
‫ﻣﯽﺧﻮاهﺪ ﺻﺪاﻳﺶ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺷﻮد‪ ،‬ﺧﻮدش دﻳﺪﻩ ﺷﻮد و ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ ﻗﺮار ﮔﻴﺮد‪.‬‬
‫او اﮔﺮ ﻓﺤﺶ ﻣﯽدهﺪ ﺑﺮاﯼ اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺿﻌﻴﻒ اﺳﺖ و ﺑﻪﺟﺎﯼ ﻋﻀﻼﺗﺶ‬
‫ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﮐﻠﻤﺎت زﺷﺖ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﻣﺘﻮﺳﻞ ﺷﻮد‪ ،‬ﮐﻠﻤﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﺧﺸﻤﺶ را‬
‫ﺑﻴﺎن ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬اﮔﺮ زن ﺗﺎ ﺁن ﺣﺪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ او ﺑﯽﻋﻼﻗﻪ ﻧﺒﻮد‪ ،‬اﻳﻦ اﻧﻔﺠﺎر ﻧﺎﺷﯽ از‬
‫ﺿﻌﻒ ﻋﻼج ﻧﺎﭘﺬﻳﺮ‪ ،‬ﺗﺮﺣﻤﺶ را ﺟﻠﺐ ﻣﯽﮐﺮد‪ .‬اﻣﺎ زن ﺑﻪﺟﺎﯼ ﺗﺮﺣﻢ‪،‬‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫ﻣﯽﺧﻮاهﺪ ﮐﻪ ﺑﺎز ﺑﻴﺶﺗﺮ ﺑﺮﻧﺠﺎﻧﺪش‪ .‬درﺳﺖ ﺑﻪ هﻤﻴﻦ ﻋﻠﺖ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻣﯽﮔﻴﺮد‬

‫ﮐﻪ ﺗﻤﺎم ﮔﻔﺘﻪهﺎﯼ او را ﺑﻪﺧﻮد ﺑﮕﻴﺮد‪ ،‬ﻓﺤﺶهﺎﯼ او را ﺑﺎور ﮐﻨﺪ و ﺑﺘﺮﺳﺪ‪.‬‬
‫درﺳﺖ ﺑﻪ هﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ ﺑﺎ ﻧﮕﺎهﯽ ﮐﻪ ﻣﯽﺑﺎﻳﺪ ﻧﻤﺎﻳﺎنﮔﺮ ﺗﺮس ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺧﻴﺮﻩ ﺑﻪ‬
‫ﻣﺮد ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺮد ﺗﺮس را در ﭼﻬﺮﻩ اﻳﻤﺎﮐﻮﻻﺗﺎ ﻣﯽﺑﻴﻨﺪ و ﺟﺮأﺗﺶ ﺑﻴﺶﺗﺮ ﻣﯽﺷﻮد‪ ،‬ﺁﺧﺮ‬
‫ﻻ اوﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽﺗﺮﺳﺪ‪ ،‬ﮐﻮﺗﺎﻩ ﻣﯽﺁﻳﺪ و ﻣﻌﺬرت ﻣﯽﺧﻮاهﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﮐﻪ‬ ‫ﻣﻌﻤﻮ ً‬
‫او ﻗﺪرت و ﺧﺸﻢ ﺧﻮد را ﻧﺸﺎن ﻣﯽدهﺪ‪ ،‬اﻳﻦﺑﺎر زن اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎن از‬
‫ﺗﺮس ﻣﯽﻟﺮزد‪ .‬او ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺣﺎﻻ اﺳﺖ ﮐﻪ اﻳﻤﺎﮐﻮﻻﺗﺎ ﺑﻪ ﺿﻌﻒ ﺧﻮد‬
‫اﻋﺘﺮاف ﮐﻨﺪ و ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺑﺸﻮد‪ ،‬ﭘﺲ ﺻﺪاﻳﺶ را ﺑﻠﻨﺪﺗﺮ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﻣﺰﺧﺮﻓﺎت‬
‫ﺧﺸﻦ و ﺑﯽﻣﻌﻨﯽ ﺧﻮد را ﻓﺮﻳﺎد ﻣﯽزﻧﺪ‪ .‬ﺑﯽﭼﺎرﻩ ﻧﻤﯽداﻧﺪ ﮐﻪ درواﻗﻊ در ﺗﻤﺎم‬
‫ﻣﺪت او ﺑﺎزﻳﭽﻪ زن ﺑﻮدﻩ اﺳﺖ و زن هﺪاﻳﺘﺶ ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ‪ ،‬ﺣﺘﯽ درﺳﺖ‬
‫هﻤﺎن ﻣﻮﻗﻌﯽ ﮐﻪ ﺗﺼﻮر ﻣﯽﮐﺮد در اﺛﺮ ﺧﺸﻢ ﺧﻮد‪ ،‬ﻗﺪرت و ﺁزادﻳﺶ را ﺑﺎز‬
‫ﻳﺎﻓﺘﻪاﺳﺖ‪.‬‬
‫ـ ﺗﻮ ﻣﻨﻮ ﻣﯽﺗﺮﺳﻮﻧﯽ‪ .‬وﺣﺸﺘﻨﺎﮐﯽ! ﺧﺸﻨﯽ!‬
‫ﻣﺮد ﺑﻴﭽﺎرﻩ ﻧﻤﯽداﻧﺪ ﮐﻪ اﻳﻦ اﺗﻬﺎﻣﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ هﺮﮔﺰ ﭘﺎﮎ ﻧﺨﻮاهﺪ ﺷﺪ و او‪،‬‬
‫ﻣﺮد ﺑﯽﺁزارﯼ ﮐﻪ هﺮﮔﺰ ﺣﺮف زور ﻧﺰدﻩ‪ ،‬ﻳﮏﺑﺎرﻩ و ﺑﺮاﯼ هﻤﻴﺸﻪ ﻣﺘﺠﺎوز‬
‫ﻗﻠﻤﺪاد ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫زن ﻳﮏﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‪» :‬ﺗﻮ ﻣﻨﻮ ﻣﯽﺗﺮﺳﻮﻧﯽ« و ﻣﺮد را ﭘﺲ ﻣﯽزﻧﺪ و‬
‫ﺑﻴﺮون ﻣﯽرود‪ .‬ﻣﺮد ﻣﯽﮔﺬارد زن رد ﺑﺸﻮد و ﺧﻮد ﺑﻪدﻧﺒﺎﻟﺶ ﻣﯽرود‪ .‬ﻣﺜﻞ‬
‫ﺗﻮﻟﻪﺳﮕﯽ ﮐﻪ ﺑﻪدﻧﺒﺎل ﻣﻠﮑﻪاﯼ ﺑﺪود‪.‬‬

‫‪٣٣‬‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫ﺑﺮهﻨﮕﯽ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﺮﻳﺪﻩ ﻧﺸﺮﻳﻪ »ﻧﻮول اوﺑﺰرواﺗﻮر« ﺷﻤﺎرﻩ ﻣﺎﻩ اﮐﺘﺒﺮ ﺳﺎل‬
‫‪ ،١٩٩٣‬درﺑﺎرﻩ ﻳﮏ ﻧﻈﺮﺧﻮاهﯽ را ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻪام‪ .‬هﺰارودوﻳﺴﺖ ﻧﻔﺮ ﮐﻪ‬
‫ﺧﻮد را ﭼﭗ ﻣﯽداﻧﻨﺪ‪ ،‬ﻓﻬﺮﺳﺘﯽ ﺷﺎﻣﻞ دوﻳﺴﺖودﻩ ﮐﻠﻤﻪ درﻳﺎﻓﺖ ﮐﺮدﻧﺪ و‬
‫ﻣﯽﺑﺎﻳﺴﺖ از ﻣﻴﺎن اﻳﻦ ﮐﻠﻤﺎت‪ ،‬ﺁنهﺎﻳﯽ را ﮐﻪ ﺑﺮاﻳﺸﺎن ﺟﺬاب ﻳﺎ ﺟﺎﻟﺐ ﺑﻮد؛‬
‫ﮐﻠﻤﺎﺗﯽ را ﮐﻪ ﺗﻮﺟﻪﺷﺎن را ﺟﻠﺐ ﻣﯽﮐﺮد و ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺁنهﺎ ﺣﺴﺎس ﺑﻮدﻧﺪ‪،‬‬
‫ﻣﺸﺨﺺ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﭘﻴﺶﺗﺮ هﻢ ﻧﻈﺮﺧﻮاهﯽ ﻣﺸﺎﺑﻬﯽ اﻧﺠﺎم ﺷﺪﻩﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺁن زﻣﺎن از ﺑﻴﻦ دوﻳﺴﺖودﻩ ﮐﻠﻤﻪاﯼ ﮐﻪ هﻮاداران ﭼﭗ درﻳﺎﻓﺖ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮدﻧﺪ‪،‬‬
‫‪ ١٨‬ﮐﻠﻤﻪ از ﻃﺮف هﻤﻪ اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪﻩﺑﻮدﻧﺪ و ﻣﯽﺷﺪ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﺁنهﺎ‬
‫ﺣﺲ ﻣﺸﺘﺮﮐﯽ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺁن ﮐﻠﻤﺎت دارﻧﺪ‪ .‬در ﻧﻈﺮﺧﻮاهﯽ دوم‪ ،‬ﮐﻠﻤﺎت‬
‫اﻧﺘﺨﺎبﺷﺪﻩ ﻣﺸﺘﺮﮎ ﻓﻘﻂ ﺳﻪﺗﺎ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺁﻳﺎ هﻮاداران ﭼﭗ ﻓﻘﻂ در ﻣﻮرد ﺳﻪ‬
‫ﮐﻠﻤﻪ ﺗﻮاﻓﻖ ﻧﻈﺮ دارﻧﺪ؟ ﺁﻩ ﭼﻪ ﺗﻨﺰﻟﯽ و ﭼﻪ زواﻟﯽ! ﺁن ﺳﻪ ﮐﻠﻤﻪ ﮐﺪامهﺎ‬
‫هﺴﺘﻨﺪ؟ ﮔﻮش ﮐﻨﻴﺪ‪ :‬ﻗﻴﺎم‪ ،‬ﺳﺮخ‪ ،‬ﺑﺮهﻨﮕﯽ‪ .‬ﻗﻴﺎم و ﺳﺮخ ﺑﻪﺧﻮدﯼﺧﻮد ﮔﻮﻳﺎ‬
‫هﺴﺘﻨﺪ‪ .‬اﻣﺎ اﻳﻦﮐﻪ ﺑﻪﺟﺰ ﺁن دو‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﮐﻠﻤﻪ ﺑﺮهﻨﮕﯽ ﻗﻠﺐ هﻮاداران ﭼﭗ را ﺑﻪ‬
‫ﺗﭙﺶ واﻣﯽدارد‪ ،‬اﻳﻦﮐﻪ دﻳﮕﺮ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮهﻨﮕﯽ ﻣﻴﺮاث ﻧﻤﻮﻧﻪوار و ﻣﺸﺘﺮﮎ‬
‫ﺁنهﺎﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺎﻋﺚ ﺗﻌﺠﺐ ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﺁﻳﺎ اﻳﻦ ﺗﻤﺎم ﭼﻴﺰﯼ اﺳﺖ ﮐﻪ دوﻳﺴﺖ ﺳﺎل‬
‫ﺗﺎرﻳﺦ درﺧﺸﺎن‪ ،‬ﮐﻪ ﺑﺎ اﻧﻘﻼب ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪاﯼ ﺑﺎﺷﮑﻮﻩ ﺁﻏﺎز ﺷﺪ‪ ،‬از ﺧﻮد‬
‫ﺑﻪﻳﺎدﮔﺎر ﮔﺬاﺷﺘﻪ؟ ﺁﻳﺎ ﻣﻴﺮاث روﺑﺴﭙﻴﺮ‪ ،‬داﻧﺘﻮن‪ ،‬ژورس‪ ،‬رزا‬
‫ﻟﻮﮐﺰاﻣﺒﻮرگ‪ ،‬ﻟﻨﻴﻦ‪ ،‬ﮔﺮاﻣﺸﯽ‪ ،‬ﺁراﮔﻮن و ﭼﻪﮔﻮارا ﻓﻘﻂ هﻤﻴﻦ اﺳﺖ؟‬
‫ﺑﺮهﻨﮕﯽ؟ ﺷﮑﻢ ﺑﺮهﻨﻪ‪ ،‬دول ﺑﺮهﻨﻪ‪ ،‬ﺑﺎﺳﻦ ﺑﺮهﻨﻪ؟ ﺁﻳﺎ ﭘﺲاز ﮔﺬﺷﺖ اﻳﻦهﻤﻪ‬
‫ﺳﺎل‪ ،‬اﻳﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻴﺮﻗﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺑﺎزﻣﺎﻧﺪﮔﺎن ﭼﭗ ﺑﺎ ﮔﺮد ﺁﻣﺪن در زﻳﺮ‬
‫ﺁن ﻣﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ واﻧﻤﻮد ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﮔﺬر ﺷﮑﻮﻩﻣﻨﺪﺷﺎن از ﺧﻼل ﻗﺮنهﺎ اداﻣﻪ دارد؟‬
‫اﻣﺎ ﭼﺮا درﺳﺖ ﮐﻠﻤﻪ ﺑﺮهﻨﮕﯽ؟ ﻣﮕﺮ اﻳﻦ ﮐﻠﻤﻪ ﮐﻪ هﻤﻪ ﻃﺮفداران ﭼﭗ در‬
‫ﻓﻬﺮﺳﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﺆﺳﺴﻪ ﻧﻈﺮﺧﻮاهﯽ ﺑﺮاﻳﺸﺎن ارﺳﺎل ﮐﺮدﻩﺑﻮد اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮدﻧﺪ‪،‬‬
‫ﺑﺮاﯼ ﺁنهﺎ ﭼﻪ ﻣﻔﻬﻮﻣﯽ داﺷﺖ؟ ﻳﺎدم ﻣﯽﺁﻳﺪ ﮐﻪ در دهﻪ هﻔﺘﺎد هﻮاداران ﭼﭗ‬
‫در ﻳﮏ راﻩﭘﻴﻤﺎﻳﯽ ﺑﺮاﯼ ﻧﺸﺎندادن ﺧﺸﻢ ﺧﻮد ﻋﻠﻴﻪ ﭼﻴﺰﯼ )ﻋﻠﻴﻪ ﻧﻴﺮوﮔﺎﻩ‬
‫هﺴﺘﻪاﯼ‪ ،‬ﺟﻨﮓ‪ ،‬ﻗﺪرت ﭘﻮل و ﻳﺎ ﻧﻤﯽداﻧﻢ ﭼﻪ ﭼﻴﺰ دﻳﮕﺮ( ﺑﺮهﻨﻪ و‬
‫دادوﻓﺮﻳﺎد ﮐﻨﺎن‪ ،‬در ﺧﻴﺎﺑﺎنهﺎﯼ ﻳﮑﯽاز ﺷﻬﺮهﺎﯼ ﺑﺰرگ ﺁﻟﻤﺎن ﺑﻪ اﻳﻦﺳﻮ و‬
‫ﺁنﺳﻮ ﻣﯽدوﻳﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺁنهﺎ ﺑﺎ ﺑﺮهﻨﮕﯽ ﺧﻮد ﭼﻪ ﭼﻴﺰﯼ را ﻣﯽﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﺑﻴﺎن ﮐﻨﻨﺪ؟‬
‫ﻓﺮﺿﻴﻪ ﻧﺨﺴﺖ‪ :‬ﺑﺮهﻨﮕﯽ ﺑﺮاﯼ ﺁنهﺎ ﺑﺰرگﺗﺮﻳﻦ ﺁزادﯼاﯼ ﺑﻮد ﮐﻪ هﻨﻮز‬
‫ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪﻩﺑﻮد و ﻧﻴﺰ ارزﺷﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻴﺶاز ﺗﻤﺎم ارزشهﺎ ﻣﻮرد ﺗﻬﺪﻳﺪ ﺑﻮد‪.‬‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫هﻮاداران ﭼﭗ ﺁﻟﻤﺎن درﺳﺖ هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﺑﺎ ﺁﻟﺖهﺎﯼ ﺑﺮهﻨﻪﺷﺎن در‬

‫ﺧﻴﺎﺑﺎنهﺎﯼ ﺷﻬﺮ راﻩﭘﻴﻤﺎﻳﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺴﻴﺤﻴﺎن ﺗﺤﺖ ﺗﻌﻘﻴﺐ ﺑﺎ ﺻﻠﻴﺒﯽ‬
‫ﭼﻮﺑﯽ ﺑﺮ روﯼ ﺷﺎﻧﻪهﺎﺷﺎن ﺑﻪﺳﻮﯼ ﻣﺮگ روان ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺮﺿﻴﻪ دوم‪ :‬هﻮاداران ﭼﭗ ﻧﻤﯽﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﺑﻴﺎنﮔﺮ ارزﺷﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﺗﻨﻬﺎ‬
‫ﻗﺼﺪ داﺷﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﺟﻤﻌﻴﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﻮرد اﻧﺰﺟﺎرﺷﺎن ﺑﻮد اهﺎﻧﺖ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺁرﯼ! ﺗﻮهﻴﻦ‬
‫ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺘﺮﺳﺎﻧﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻨﻘﻠﺐ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺗﺎﭘﺎﻟﻪ ﻓﻴﻞ روﻳﺸﺎن ﺑﺮﻳﺰﻧﺪ‪ .‬در ﺑﺎﺗﻼق ﺟﻬﺎن‬
‫ﻏﺮﻗﺸﺎن ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﭼﻪ ﺗﻨﺎﻗﺾ ﻋﺠﻴﺒﯽ! ﺁﻳﺎ ﺑﺮهﻨﮕﯽ ﺳﻤﺒﻞ ﺑﺎﻻﺗﺮﻳﻦ ارزشهﺎ‬
‫اﺳﺖ ﻳﺎ ﺑﯽارزشﺗﺮﻳﻦ ﺁﺷﻐﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻣﯽﺷﻮد ﻣﺜﻞ ﮔُﻪ ﺑﻪ روﯼ دﺳﺘﻪ دﺷﻤﻦ‬
‫رﻳﺨﺖ؟‬
‫و ﻣﻔﻬﻮم ﺑﺮهﻨﮕﯽ در ﻧﺰد وﻧﺴﺎن ﭼﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﻳﮏ ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﺑﻪ ژوﻟﯽ‬
‫ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‪» :‬ﻟﺒﺎسهﺎﺗﻮ در ﺑﻴﺎر« و ﻣﯽاﻓﺰاﻳﺪ‪» :‬ﺟﻠﻮﯼ ﭼﺸﻢ هﻤﻪ ﺑﺪﺑﺨﺖهﺎﻳﯽ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺪﺟﻮرﯼ ﮐﻮﻧﺸﻮن ﮔﺬاﺷﺘﻦ اﺗﻔﺎق ﺟﺎﻟﺒﯽ دارﻩ ﻣﯽاﻓﺘﻪ!«؟‬
‫ﻣﻔﻬﻮم ﺑﺮهﻨﮕﯽ ﺑﺮاﯼ ژوﻟﯽ ﭼﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﺗﺴﻠﻴﻢ و ﺣﺘﯽ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺸﻮد‬
‫ﮔﻔﺖ ﺑﺎ اﺷﺘﻴﺎق ﭘﺎﺳﺦ ﻣﯽدهﺪ »ﺑﺎﺷﻪ« و دﮔﻤﻪهﺎﯼ ﭘﻴﺮاهﻨﺶ را ﺑﺎز ﻣﯽﮐﻨﺪ؟‬

‫‪٣۴‬‬
‫وﻧﺴﺎن ﺑﺮهﻨﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﺧﻮدش هﻢ از اﻳﻦ اﻣﺮ ﮐﻤﯽ ﺗﻌﺠﺐ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﻧﺎﮔﻬﺎن‬
‫ﻗﻬﻘﻬﻪاﯼ ﺳﺮ ﻣﯽدهﺪ ﮐﻪ ﺑﻴﺶﺗﺮ ﺑﺮاﯼ ﺧﻮدش اﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﺮاﯼ ژوﻟﯽ‪ ،‬ﺁﺧﺮ‬
‫ﻼ ﺗﺎزﮔﯽ‬‫اﻳﻦﻃﻮر ﺑﺮهﻨﻪ اﻳﺴﺘﺎدن در ﻳﮏ اﺗﺎق ﺷﻴﺸﻪاﯼ ﺑﺰرگ ﺑﺮاﯼ او ﮐﺎﻣ ً‬
‫دارد‪ ،‬ﺑﻪ هﻤﻴﻦ ﺟﻬﺖ ﺑﻪﭼﻴﺰﯼ ﺟﺰ اﻳﻦ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﻤﺎم ﻣﺎﺟﺮا‬
‫ﭼﻘﺪر ﻋﺠﻴﺐ اﺳﺖ‪ .‬ژوﻟﯽ دﻳﮕﺮ ﺳﻴﻨﻪﺑﻨﺪ و ﺷﻮرﺗﺶ را هﻢ از ﺗﻦ درﺁوردﻩ‬
‫وﻟﯽ وﻧﺴﺎن درواﻗﻊ او را ﻧﻤﯽﺑﻴﻨﺪ‪ .‬او ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﺮهﻨﮕﯽ ژوﻟﯽ هﺴﺖ اﻣﺎ‬
‫ﯽ ﺑﺮهﻨﻪ ﭼﻪ ﺷﮑﻠﯽ اﺳﺖ‪ .‬ﻳﺎدﺗﺎن ﻣﯽﺁﻳﺪ ﮐﻪ هﻤﻴﻦ ﭼﻨﺪ‬‫ﻼ ﻧﻤﯽﺑﻴﻨﺪ ﮐﻪ ژوﻟ ِ‬
‫اﺻ ً‬
‫دﻗﻴﻘﻪ ﭘﻴﺶ او ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﭼﻴﺰﯼ ﺟﺰ ﺳﻮراخ ﮐﻮن ژوﻟﯽ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﺪ؟ ﺁﻳﺎ‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫ﺣﺎﻻ هﻢ ﮐﻪ ﺁن ﺳﻮراخ ﮐﻮن از ﭘﻮﺷﺶ ﺷﻮرت اﺑﺮﻳﺸﻤﯽ ﺑﻪدر ﺁﻣﺪﻩ‪ ،‬ﺑﺎز‬

‫ﻼ ﮐﻢﺗﺮﻳﻦ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﺑﻪ‬
‫وﻧﺴﺎن دارد ﺑﻪ ﺁن ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﺪ؟ ﻧﻪ‪ .‬او دﻳﮕﺮ اﺻ ً‬
‫ﺳﻮراخ ﮐﻮن ﻧﺪارد‪ .‬ﺑﻪﺟﺎﯼ اﻳﻦﮐﻪ ﺑﺎ دﻗﺖ ﺗﻤﺎم ﺑﺪﻧﯽ را ﮐﻪ در ﺣﻀﻮر او‬
‫ﺑﺮهﻨﻪ ﺷﺪﻩ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪﺟﺎﯼ ﺁنﮐﻪ ﺑﻪ ﺁن ﻧﺰدﻳﮏ ﺷﻮد‪ ،‬ﺑﻪﮐﻨﺪﯼ ﺁن را‬
‫ﮐﺸﻒ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻳﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺣﺘﯽ ﻟﻤﺲ ﮐﻨﺪ‪ ،‬روﻳﺶ را ﺑﺮﻣﯽﮔﺮداﻧﺪ و ﺷﻴﺮﺟﻪ‬
‫ﻣﯽزﻧﺪ‪.‬‬
‫وﻧﺴﺎن ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻋﺠﻴﺒﯽ دارد‪ .‬او ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاهﺪ رﻗﺎصهﺎ را ﺗﮑﻪﭘﺎرﻩ ﮐﻨﺪ و‬
‫ﻣﺎﻩ ﺷﻴﻔﺘﻪاش ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬درواﻗﻊ ﺧﻠﻘﻴﺎت ورزﺷﮑﺎران را دارد‪ .‬ﺷﻴﺮﺟﻪ ﻣﯽزﻧﺪ‬
‫و ﺷﺮوع ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺑﻪ ﺷﻨﺎ ﮐﺮدن و در ﺁن ﻟﺤﻈﻪ دﻳﮕﺮ ﺑﺮهﻨﮕﯽ ﺧﻮدش و‬
‫ژوﻟﯽ را ﻓﺮاﻣﻮش ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﺑﻪ ﺷﻨﺎﯼ ﮐﺮال ﺳﻴﻨﻪ ﺧﻮد ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﭘﺸﺖﺳﺮ‬
‫او ژوﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﻠﺪ ﻧﻴﺴﺖ ﺷﻴﺮﺟﻪ ﺑﺰﻧﺪ‪ ،‬دارد ﺑﺎ اﺣﺘﻴﺎط از ﭘﻠﻪهﺎ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻣﯽﺁﻳﺪ ﮐﻪ‬
‫داﺧﻞ ﺁب ﺷﻮد‪ .‬وﻧﺴﺎن ﺣﺘﯽ ﺑﺮﻧﻤﯽﮔﺮدد ﮐﻪ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎهﯽ ﺑﻴﺎﻧﺪازد! ﭼﻘﺪر‬
‫ﺣﻴﻒ! ﭼﻘﺪر ژوﻟﯽ زﻳﺒﺎﺳﺖ! ﻓﻮقاﻟﻌﺎدﻩ زﻳﺒﺎﺳﺖ! ﺗﻨﺶ ﮔﻮﻳﯽ ﻣﯽدرﺧﺸﺪ‪ .‬ﻧﻪ‬
‫از اﻳﻦ رو ﮐﻪ او ﺧﺠﺎﻟﺘﯽ اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪدﻟﻴﻞ دﻳﮕﺮﯼ ﮐﻪ هﻤﺎن اﻧﺪازﻩ‬
‫زﻳﺒﺎﺳﺖ‪ :‬در ﺗﻨﻬﺎﻳﯽ و ﺧﻠﻮت ﺧﻮدش ﻳﮏﺟﻮر رﻓﺘﺎر ﻧﺎﺷﻴﺎﻧﻪ دارد‪ .‬وﻧﺴﺎن‬
‫ﺳﺮش زﻳﺮ ﺁب اﺳﺖ و ژوﻟﯽ ﻣﻄﻤﺌﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ او را ﻧﻤﯽﺑﻴﻨﺪ‪ .‬ﻋﻤﻖ‬
‫اﺳﺘﺨﺮ ﺁنﻗﺪر هﺴﺖ ﮐﻪ ﺁب ﺗﺎ ﻧﻮﮎ ﻣﻮهﺎﻳﺶ ﺑﺮﺳﺪ‪ .‬ﺁب اﺳﺘﺨﺮ ﺑﻪﻧﻈﺮش‬
‫ﺳﺮد ﻣﯽﺁﻳﺪ‪ .‬دﻟﺶ ﻣﯽﺧﻮاهﺪ ﺧﻮدش را ﺗﻮﯼ ﺁب رهﺎ ﮐﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺟﺮأت‬
‫ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺑﺎﻻﯼ ﭘﻠﻪهﺎ ﻣﯽاﻳﺴﺘﺪ و دﭼﺎر ﺗﺮدﻳﺪ ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﺁنﮔﺎﻩ ﺑﺎ‬
‫اﺣﺘﻴﺎط ﻳﮏ ﭘﻠﻪ دﻳﮕﺮ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻣﯽﺁﻳﺪ‪ .‬ﺁب ﺗﺎ ﻧﺎﻓﺶ ﻣﯽرﺳﺪ‪ .‬دﺳﺘﺶ را در ﺁب‬
‫ﻓﺮو ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﭘﺴﺘﺎنهﺎﻳﺶ ﻣﯽﻣﺎﻟﺪ‪ .‬ﭼﻪ ﻣﻨﻈﺮﻩ زﻳﺒﺎﻳﯽ‪ .‬وﻧﺴﺎن‬
‫ﺳﺎدﻩدل هﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﻧﻤﯽﻓﻬﻤﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﻦ ﺳﺮاﻧﺠﺎم در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺧﻮد ﺑﺮهﻨﮕﯽاﯼ‬
‫ﻣﯽﺑﻴﻨﻢ ﮐﻪ ﻧﻤﺎﻳﺎنﮔﺮ هﻴﭻﭼﻴﺰ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﻧﻪ ﺁزادﯼ‪ ،‬ﻧﻪ زوال‪ .‬ﺑﺮهﻨﮕﯽاﯼ‬
‫ﯽ ﺑﺮهﻨﻪ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ هﻤﺎن ﮐﻪ ﺧﻮد اﺳﺖ و ﻧﻪ‬ ‫ﻋﺎرﯼ از هﺮﮔﻮﻧﻪ ﻣﺤﺘﻮﯼ‪ ،‬ﺑﺮهﻨﮕ ِ‬
‫هﻴﭻﭼﻴﺰ دﻳﮕﺮ‪ .‬ﺑﺮهﻨﮕﯽاﯼ ﮐﻪ هﺮ ﻣﺮدﯼ را ﺟﺎدو ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺷﺮوع ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺑﻪ ﺷﻨﺎ ﮐﺮدن‪ .‬ﺧﻴﻠﯽ ﮐﻨﺪﺗﺮ از وﻧﺴﺎن ﺷﻨﺎ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﺑﺎ‬
‫ﻧﺎﺷﻴﮕﺮﯼ ﺳﺮش را ﺑﺎﻻﯼ ﺳﻄﺢ ﺁب ﻧﮕﻪ ﻣﯽدارد‪ .‬ﺗﺎ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ او ﺑﻪ ﭘﻠﻪ‬
‫ﺑﺮﺳﺪ و از ﺁن ﺑﺎﻻ ﺑﺮود‪ ،‬وﻧﺴﺎن ﺳﻪﺑﺎر ﻃﻮل ﭘﺎﻧﺰدﻩ ﻣﺘﺮﯼ اﺳﺘﺨﺮ را ﺷﻨﺎ‬
‫ﮐﺮدﻩاﺳﺖ‪ .‬وﻧﺴﺎن ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ژوﻟﯽ ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ از ﭘﻠﻪهﺎ ﺑﺎﻻ ﻣﯽرود و وﻗﺘﯽ‬
‫هﺮدو ﺑﻪ ﻟﺐ اﺳﺘﺨﺮ ﭘﺎ ﻣﯽﮔﺬارﻧﺪ از ﺳﺎﻟﻦ ﻃﺒﻘﻪ ﺑﺎﻻ ﺻﺪاهﺎﻳﯽ ﺷﻨﻴﺪﻩ‬
‫ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫ﺷﻨﻴﺪن ﺻﺪاهﺎﻳﯽ ﺁنﻗﺪر ﻧﺰدﻳﮏ‪ ،‬هﺮﭼﻨﺪ ﮐﻪ ﺻﺎﺣﺒﺎنﺷﺎن دﻳﺪﻩ ﻧﻤﯽﺷﻮﻧﺪ‬

‫ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ وﻧﺴﺎن ﺑﻪﺧﻮد ﺑﻴﺎﻳﺪ‪ .‬او ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻓﺮﻳﺎد ﻣﯽزﻧﺪ‪» :‬ﻣﯽﺧﻮاهﻢ‬
‫از ﭘﺸﺖ ﺑﮑﻨﻤﺖ« و ﭘﺲاز ﮔﻔﺘﻦ اﻳﻦ ﺣﺮف ﻣﺜﻞ رباﻟﻨﻮع ﺗﺸﻨﮕﯽ ﺟﻨﺴﯽ‬
‫ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯽزﻧﺪ و ﺧﻮد را ﺑﻪروﯼ ژوﻟﯽ ﻣﯽاﻧﺪازد‪.‬‬
‫ﻣﻌﻠﻮم ﻧﻴﺴﺖ ﭼﺮا او ﮐﻪ وﻗﺖ ﻗﺪمزدن در ﺧﻠﻮت‪ ،‬ﺟﺮأت ﮔﻔﺘﻦ ﮐﻢﺗﺮﻳﻦ‬
‫ﺣﺮف ﻣﺴﺘﻬﺠﻨﯽ را ﻧﺪاﺷﺖ‪ ،‬ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ هﺮﮐﺴﯽ ﺣﺮفهﺎﻳﺶ را‬
‫ﺑﺸﻨﻮد‪ ،‬اﻳﻦﻗﺪر ﺑﺪدهﺎﻧﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫درﺳﺖ ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞﮐﻪ او ﺑﻪﮔﻮﻧﻪاﯼ ﻧﺎﻣﺤﺴﻮس‪ ،‬از ﻣﺤﺪودﻩاﯼ ﺧﺼﻮﺻﯽ‬
‫ﺧﺎرج ﺷﺪﻩاﺳﺖ‪ .‬ﮐﻠﻤﻪاﯼ ﮐﻪ در اﺗﺎﻗﯽ ﮐﻮﭼﮏ و ﻣﺤﺼﻮر ادا ﻣﯽﺷﻮد ﺑﺎ‬
‫هﻤﺎن ﮐﻠﻤﻪ وﻗﺘﯽﮐﻪ در ﺳﺎﻟﻦ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﻃﻨﻴﻦاﻧﺪاز ﻣﯽﺷﻮد‪ ،‬ﻓﺮق دارد‪ .‬ﺁن ﮐﻠﻤﻪ‬
‫دﻳﮕﺮ ﭼﻴﺰﯼ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ او ﺑﻪﺗﻨﻬﺎﻳﯽ ﻣﺴﺌﻮل ﺁن ﺑﺎﺷﺪ و ﺧﻄﺎب ﺑﻪ ﻃﺮف‬
‫ﻣﻘﺎﺑﻞ او ﮔﻔﺘﻪ ﺷﻮد‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﮐﻠﻤﻪاﯼ اﺳﺖ ﮐﻪ دﻳﮕﺮان ﻣﯽﺧﻮاهﻨﺪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﻮد؛‬
‫دﻳﮕﺮاﻧﯽ ﮐﻪ در ﺁنﺟﺎ ﺣﻀﻮر دارﻧﺪ و ﺁنهﺎ را ﻣﯽﺑﻴﻨﻨﺪ‪ .‬ﺣﺎل درﺳﺖ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻦ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﺧﺎﻟﯽ اﺳﺖ اﻣﺎ ﺁن ﺗﻤﺎﺷﺎﭼﻴﺎن ﻓﺮﺿﯽ و ﺧﻴﺎﻟﯽ و اﺣﺘﻤﺎﻟﯽ‬
‫در ﺁنﺟﺎ‪ ،‬ﺑﺎ ﺁندو هﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻣﯽﺷﻮد از ﺧﻮد ﭘﺮﺳﻴﺪ ﮐﻪ ﺁن ﺗﻤﺎﺷﺎﭼﻴﺎن ﭼﻪﮐﺴﺎﻧﯽ هﺴﺘﻨﺪ؟ ﻣﻦ ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﻢ‬
‫وﻧﺴﺎن ﮐﺴﺎﻧﯽ را ﮐﻪ در ﮐﻨﻔﺮاﻧﺲ دﻳﺪﻩﺑﻮد در ﻧﻈﺮ داﺷﺘﻪﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺗﻤﺎﺷﺎﭼﻴﺎﻧﯽ‬
‫ﮐﻪ ﺣﺎﻻ او را اﺣﺎﻃﻪ ﮐﺮدﻩاﻧﺪ‪ ،‬زﻳﺎد‪ ،‬ﻳﮏدﻧﺪﻩ‪ ،‬ﻣﺘﻮﻗﻊ‪ ،‬هﻴﺠﺎنزدﻩ و ﮐﻨﺞﮐﺎو‬
‫هﺴﺘﻨﺪ اﻣﺎ در ﻋﻴﻦﺣﺎل ﻣﺸﺨﺺ ﮐﺮدن هﻮﻳﺖﺷﺎن ﻧﺎﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ‪ .‬ﺁﻳﺎ ﺁن‬
‫ﺗﻤﺎﺷﺎﭼﻴﺎن ﻣﺤﻮ ﮐﻪ او در ﻧﻈﺮ ﻣﯽﺁورد درﺳﺖ هﻤﺎنهﺎﻳﯽ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻳﮏ‬
‫رﻗﺎص ﺁرزوﻳﺸﺎن را دارد‪ ،‬ﻳﻌﻨﯽ ﺗﻤﺎﺷﺎﭼﻴﺎن ﻧﺎﻣﺮﺋﯽ؟ ﻳﻌﻨﯽ هﻤﺎن‬
‫ﺗﻤﺎﺷﺎﭼﻴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺗﺌﻮرﯼهﺎﯼ ﭘﻮﻧﺘﻮَن ﻣﺪ ﻧﻈﺮ دارد‪ ،‬ﻳﻌﻨﯽ ﺗﻤﺎم ﺟﻬﺎﻧﻴﺎن؟ ﻳﻌﻨﯽ‬
‫ﻳﮏ ﺑﯽﻧﻬﺎﻳﺖ ﻓﺎﻗﺪ ﭼﻬﺮﻩ؟ ﻳﮏ ﺗﺠﺮﻳﺪ؟ اﻣﺎ اﻳﻦ اﻣﺮ ﺻﺤﺖ ﻧﺪارد ﭼﻮن از‬
‫ﻣﻴﺎن اﻧﺒﻮﻩ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻧﺎﺷﻨﺎس‪ ،‬ﭼﻬﺮﻩهﺎﯼ ﻣﺸﺨﺼﯽ ﺧﻮدﻧﻤﺎﻳﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪:‬‬
‫ﭘﻮﻧﺘﻮَن و ﺳﺎﻳﺮ رﻓﻘﺎﻳﺸﺎن‪ .‬ﺁنهﺎ ﺑﺎ ﻋﻼﻗﻪ ﺣﻮادث روﯼ ﺻﺤﻨﻪ را ﺗﻌﻘﻴﺐ‬
‫ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺁنهﺎ ﻧﻪﻓﻘﻂ وﻧﺴﺎن و ژوﻟﯽ را‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﺣﺘﯽ ﺁن ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻧﺎﺷﻨﺎﺳﯽ را‬
‫هﻢ ﮐﻪ ﺁﻧﺎن را اﺣﺎﻃﻪ ﮐﺮدﻩ زﻳﺮ ﻧﻈﺮ دارﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﺁنهﺎ اﺳﺖ ﮐﻪ وﻧﺴﺎن‬
‫ﺁن ﮐﻠﻤﺎت را ﻓﺮﻳﺎد ﻣﯽزﻧﺪ‪ .‬او ﻗﺼﺪ ﺟﻠﺐ ﺗﺄﻳﻴﺪ و ﺗﺤﺴﻴﻦ ﺁﻧﺎن را دارد‪.‬‬
‫ﻼ ﻗﺮار‬ ‫ﻼ ﭼﻴﺰﯼ درﺑﺎرﻩ ﭘﻮﻧﺘﻮَن ﻧﻤﯽداﻧﺪ ﻓﺮﻳﺎد ﻣﯽزﻧﺪ‪» :‬اﺻ ً‬
‫ژوﻟﯽ ﮐﻪ اﺻ ً‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﻣﻨﻮ از ﭘﺸﺖ ﺑﮑﻨﯽ«‪ .‬درواﻗﻊ ﺣﺘﯽ ﺧﻄﺎب ژوﻟﯽ هﻢ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎﭼﻴﺎﻧﯽ‬
‫اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺁنﺟﺎ ﺣﻀﻮر ﻧﺪارﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺣﻀﻮر داﺷﺘﻪﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﺁﻳﺎ‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫او هﻢ ﺗﺤﺴﻴﻦ ﺁﻧﺎن را ﻣﯽﺧﻮاهﺪ؟ ﺑﻠﻪ‪ ،‬اﻣﺎ او ﺁن را ﻓﻘﻂ ﺑﺮاﯼ ﺧﻮﺷﺎﻳﻨﺪ‬

‫وﻧﺴﺎن ﻣﯽﺧﻮاهﺪ‪ .‬او ﻣﯽﺧﻮاهﺪ ﺗﻤﺎﺷﺎﭼﻴﺎﻧﯽ ﻧﺎﺷﻨﺎس و ﻧﺎﻣﺮﺋﯽ ﺑﺮاﻳﺶ ﮐﻒ‬
‫ﺑﺰﻧﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﺮدﯼ ﮐﻪ او ﺑﺮاﯼ ﺁن ﺷﺐ و ﮐﺴﯽ ﭼﻪ ﻣﯽداﻧﺪ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺴﻴﺎرﯼ‬
‫ﺷﺐهﺎﯼ دﻳﮕﺮ ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻩ‪ ،‬دوﺳﺘﺶ داﺷﺘﻪﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ژوﻟﯽ دور اﺳﺘﺨﺮ ﻣﯽدود و‬
‫دو ﭘﺴﺘﺎن ﺑﺮهﻨﻪاش ﺑﻪﮔﻮﻧﻪاﯼ دلﻧﺸﻴﻦ ﺑﻪ ﺟﻠﻮ و ﻋﻘﺐ ﺗﺎب ﻣﯽﺧﻮرﻧﺪ‪.‬‬
‫ﮐﻠﻤﺎت وﻧﺴﺎن ﺑﺎزهﻢ ﺟﺴﻮراﻧﻪﺗﺮ ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻴﺰﯼ ﮐﻪ زﻧﻨﺪﮔﯽ ﺁنهﺎ را‬
‫ﮐﻤﯽ ﭘﻨﻬﺎن ﻣﯽﮐﻨﺪ ﻟﺤﻦ اﺳﺘﻌﺎرﻩاﯼ ﺣﺮفهﺎﻳﺶ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ـ ﻣﯽﺧﻮام ﺑﺎ ﮐﻴﺮم ﺗﻮ رو از وﺳﻂ ﺳﻮراخ ﮐﻨﻢ و ﺑﻪ دﻳﻮار ﺑﺪوزم!‬
‫ﻼ ﻗﺮار ﻧﻴﺴﺖ ﻣﻨﻮ ﺑﻪﺟﺎﻳﯽ ﺑﺪوزﯼ!‬
‫ـ اﺻ ً‬
‫ـ ﺗﻮ رو روﯼ ﺳﻘﻒ اﺳﺘﺨﺮ ﺑﻪ ﺻﻠﻴﺐ ﻣﯽﮐﺸﻢ!‬
‫ﻼ ﻧﻤﯽذارم ﮐﺴﯽ ﻣﻨﻮ ﺑﻪ ﺻﻠﻴﺐ ﺑﮑﺸﻪ!‬
‫ـ اﺻ ً‬
‫ـ ﻣﻦ ﺳﻮراخ ﮐﻮن ﺗﻮ رو ﺗﮑﻪﭘﺎرﻩ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﮐﻪ هﻤﻪ ﺑﺘﻮﻧﻦ ﺑﺒﻴﻨﻨﺶ!‬
‫ـ ﻗﺮار ﻧﻴﺴﺖ اﻳﻦﺟﺎ ﭼﻴﺰﯼ ﺗﮑﻪﭘﺎرﻩ ﺑﺸﻪ!‬
‫ـ ﻣﯽﺧﻮام هﻤﻪ ﺑﺘﻮﻧﻦ ﺳﻮراخ ﮐﻮﻧﺘﻮ ﺑﺒﻴﻨﻦ‪.‬‬
‫ـ هﻴﺸﮑﯽ ﻧﻤﯽﺗﻮﻧﻪ ﺳﻮراخ ﮐﻮن ﻣﻨﻮ ﺑﺒﻴﻨﻪ‪.‬‬
‫در هﻤﺎن ﻟﺤﻈﻪ دوﺑﺎرﻩ ﺻﺪاهﺎﻳﯽ از ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﺴﻴﺎر ﻧﺰدﻳﮏ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬
‫ﺻﺪاهﺎ اﻧﮕﺎر ﻗﺪمهﺎﯼ ﺳﺒﮏ ژوﻟﯽ را ﺳﻨﮕﻴﻦ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و ﺑﻪ او اﻣﺮ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺴﺘﺪ‪ .‬ژوﻟﯽ ﺑﻨﺎ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺑﻪ ﺟﻴﻎ زدن و دادوﻓﺮﻳﺎد ﮐﺮدن‪ ،‬ﻣﺜﻞ زﻧﯽ ﮐﻪ‬
‫دارد ﻣﻮرد ﺗﺠﺎوز ﻗﺮار ﻣﯽﮔﻴﺮد‪ .‬وﻧﺴﺎن ﻣﯽﮔﻴﺮدش و ﺑﺎ او روﯼ زﻣﻴﻦ‬
‫ﻣﯽاﻓﺘﺪ‪ .‬ژوﻟﯽ ﺑﺎ ﭼﺸﻢهﺎﯼ ﮔﺸﺎد ﺑﺎز ﻧﮕﺎهﺶ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﻣﻨﺘﻈﺮ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺮد‬
‫در او دﺧﻮل ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻋﻤﻠﯽ ﮐﻪ ژوﻟﯽ ﭘﻴﺸﺎﭘﻴﺶ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ از ﺁن ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ‬
‫ﻧﮑﻨﺪ‪ .‬ﭘﺎهﺎﻳﺶ را ازهﻢ ﺑﺎز ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﭼﺸﻢهﺎﻳﺶ را ﻣﯽﺑﻨﺪد و ﺻﻮرﺗﺶ را‬
‫ﮐﻤﯽ ﺑﻪ ﮐﻨﺎر ﺑﺮﻣﯽﮔﺮداﻧﺪ‪.‬‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫‪٣۵‬‬
‫ﻣﺮد هﺮﮔﺰ در او دﺧﻮل ﻧﮑﺮد‪ .‬وﻧﺴﺎن ﺑﻪ اﻳﻦ ﻋﻠﺖ هﺮﮔﺰ در او دﺧﻮل‬
‫ﻧﮑﺮد ﮐﻪ ﺁﻟﺘﺶ ﮐﻮﭼﮏ اﺳﺖ‪ ،‬درﺳﺖ ﻣﺜﻞ ﻳﮏ ﺗﻮتﻓﺮﻧﮕﯽ ﭘﻼﺳﻴﺪﻩ و ﻳﺎ ﻣﺜﻞ‬
‫اﻧﮕﺸﺘﺎﻧﻪ ﻣﺎدر ﻣﺎدرﺑﺰرگ‪.‬‬
‫وﻟﯽ ﺁﺧﺮ ﭼﺮا ﺁنﻗﺪر ﮐﻮﭼﮏ؟‬
‫ﻣﻦ اﻳﻦ ﺳﻮأل را ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺧﻄﺎب ﺑﻪ ﺁﻟﺖ وﻧﺴﺎن ﻃﺮح ﻣﯽﮐﻨﻢ و ﺁﻟﺖ ﮐﻪ‬
‫ﻼ‬
‫ﺳﺨﺖ ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮدﻩ اﻳﻦﻃﻮر ﺟﻮاﺑﻢ را ﻣﯽدهﺪ‪» :‬ﭼﺮا ﮐﻮﭼﮏ ﻧﻤﺎﻧﻢ؟ اﺻ ً‬
‫ﻼ ﭼﻨﻴﻦ ﭼﻴﺰﯼ ﺑﻪ ﻓﮑﺮم هﻢ‬ ‫ﻻزم ﻧﺪﻳﺪم ﮐﻪ ﺑﺰرگ ﺑﺸﻮم! ﺑﺎور ﮐﻦ ﮐﻪ اﺻ ً‬
‫ﺧﻄﻮر ﻧﮑﺮد! ﺑﻪ ﻣﻦ ﭘﻴﺸﺎﭘﻴﺶ هﻴﭻ هﺸﺪارﯼ دادﻩ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻦ در ﻧﻬﺎﻳﺖ‬
‫ﺗﻔﺎهﻢ ﺑﺎ وﻧﺴﺎن‪ ،‬ﺁن دوﻧﺪﮔﯽ ﻋﺠﻴﺐ ﺑﻪ دور اﺳﺘﺨﺮ را ﺗﻌﻘﻴﺐ ﻣﯽﮐﺮدم و‬
‫ﺑﻴﺶﺗﺮ ﺑﻪاﻳﻦ ﻓﮑﺮ ﺑﻮدم ﮐﻪ ﺑﺒﻴﻨﻢ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﻣﯽاﻓﺘﺪ! ﺑﺮاﻳﻢ ﺟﺎﻟﺐ‬
‫ﺑﻮد! ﺣﺎﻻ ﻻﺑﺪ ﻣﯽﺧﻮاهﻴﺪ ﺑﻪ وﻧﺴﺎن ﺗﻬﻤﺖ ﺑﺰﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﻧﺎﺗﻮان اﺳﺖ! ﺧﻮاهﺶ‬
‫ﻣﯽﮐﻨﻢ! ﭼﻨﻴﻦ ﭼﻴﺰﯼ ﺑﺎﻋﺚ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ ﻣﻦ ﺧﻮدم را ﺳﺨﺖ ﮔﻨﺎﻩﮐﺎر اﺣﺴﺎس‬
‫ﻼ ﻋﺎدﻻﻧﻪ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﭼﻮن ﻣﺎ در هﻤﺎهﻨﮕﯽ ﮐﺎﻣﻞ ﺑﺎ ﻳﮏدﻳﮕﺮ‬ ‫ﮐﻨﻢ و اﻳﻦ اﺻ ً‬
‫زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﻴﻢ و ﻣﻦ ﺑﻪﺷﻤﺎ اﻃﻤﻴﻨﺎن ﻣﯽدهﻢ ﮐﻪ هﺮﮔﺰ ﻳﮑﯽ از ﻣﺎ دﻳﮕﺮﯼ‬
‫را ﻣﺄﻳﻮس ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﻣﻦ هﻤﻴﺸﻪ ﺑﻪاو اﻓﺘﺨﺎر ﮐﺮدﻩام و او ﺑﻪ ﻣﻦ!«‪.‬‬
‫ﻼ درﺳﺖ ﻣﯽﮔﻔﺖ‪ .‬وﻧﺴﺎن هﻢ ﭼﻨﺪان از رﻓﺘﺎر ﺁﻟﺘﺶ ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﻧﺒﻮد‪.‬‬ ‫ﺁﻟﺖ ﮐﺎﻣ ً‬
‫ﻼ در ﺁﭘﺎرﺗﻤﺎن ﻣﺤﻞ‬ ‫اﮔﺮ ﭼﻨﻴﻦ رﻓﺘﺎرﯼ در ﻳﮏ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﺧﺼﻮﺻﯽ‪ ،‬ﻣﺜ ً‬
‫ﻼ‬
‫ﺳﮑﻮﻧﺘﺶ ﺳﺮ زدﻩ ﺑﻮد‪ ،‬او هﺮﮔﺰ ﻧﻤﯽﺑﺨﺸﻴﺪش‪ .‬اﻣﺎ در اﻳﻦﺟﺎ وﻧﺴﺎن ﮐﺎﻣ ً‬
‫ﺁﻣﺎدﮔﯽ دارد ﮐﻪ ﺁن ﻋﮑﺲاﻟﻌﻤﻞ را ﻣﻌﻘﻮل و ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ارزﻳﺎﺑﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ اﻳﻦ‬
‫ﺗﺮﺗﻴﺐ وﻧﺴﺎن ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻣﯽﮔﻴﺮد ﺁنﭼﻪ را ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪﻩ ﻧﭙﺬﻳﺮد و ﺷﺮوع ﻣﯽﮐﻨﺪ‬
‫ﺑﻪ اﻳﻦ ﮐﻪ اداﯼ ﻧﺰدﻳﮑﯽ را در ﺑﻴﺎورد‪.‬‬
‫ﺣﺘﯽ ژوﻟﯽ هﻢ ﻧﺎراﺣﺖ ﻳﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ اﻳﻦﮐﻪ ﺑﺪن وﻧﺴﺎن روﯼ او‬
‫در ﺟﻨﺒﺶ اﺳﺖ اﻣﺎ او در داﺧﻞ ﺧﻮد ﭼﻴﺰﯼ ﺣﺲ ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺗﺎ ﺣﺪودﯼ‬
‫ﻋﺠﻴﺐ اﺳﺖ اﻣﺎ ﻧﻪ ﺁنﻗﺪر ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮش ﺑﻴﺎﻳﺪ اﺷﮑﺎﻟﯽ در ﮐﺎر اﺳﺖ و ژوﻟﯽ‬
‫هﻢ ﺑﺎ ﺣﺮﮐﺎﺗﺶ ﺑﻪ ﺗﻤﺎسهﺎﯼ ﺗﻦ ﺟﻔﺘﺶ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﯽدهﺪ‪.‬‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫ﺻﺪاهﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﺁنهﺎ ﻣﯽﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﻓﺮوﮐﺶ ﮐﺮدﻩاﻧﺪ اﻣﺎ ﺻﺪاﯼ ﺗﺎزﻩاﯼ در اﺳﺘﺨﺮ‬

‫ﻃﻨﻴﻦاﻧﺪاز ﻣﯽﺷﻮد و ﺁن ﺻﺪاﯼ ﻗﺪمهﺎﯼ ﻳﮏ دوﻧﺪﻩ اﺳﺖ ﮐﻪ از ﻓﺎﺻﻠﻪ‬
‫ﺑﺴﻴﺎر ﻧﺰدﻳﮏ از ﮐﻨﺎر ﺁنهﺎ ﺑﻪدو رد ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬
‫وﻧﺴﺎن ﺑﺎ ﺷﺪت و ﺳﺮوﺻﺪاﯼ ﺑﻴﺶﺗﺮﯼ ﻧﻔﺲﻧﻔﺲ ﻣﯽزﻧﺪ‪ .‬او ﻧﻌﺮﻩ و ﻓﺮﻳﺎد‬
‫ﻣﯽزﻧﺪ و ژوﻟﯽ ﺁﻩوﻧﺎﻟﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬هﻢ ﺑﻪ اﻳﻦ دﻟﻴﻞ ﮐﻪ ﺣﺮﮐﺎت ﺑﻼاﻧﻘﻄﺎع ﺑﺪن‬
‫ﺧﻴﺲ وﻧﺴﺎن ﺑﺮ روﯼ ﺗﻦ او‪ ،‬ﻧﺎراﺣﺘﺶ ﻣﯽﮐﻨﺪ و هﻢ ﺑﺮاﯼ اﻳﻦﮐﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ‬
‫ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻓﺮﻳﺎدهﺎﯼ او را ﭘﺎﺳﺦ دادﻩﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫‪٣۶‬‬
‫وﻗﺘﯽ ﻣﺤﻘﻖ ﭼﮏ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺁندو ﺷﺪ ﮐﻪ دﻳﮕﺮ دﻳﺮ ﺷﺪﻩﺑﻮد وﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ‬
‫ﻧﺎدﻳﺪﻩﺷﺎن ﺑﮕﻴﺮد‪ .‬ﺑﻪهﺮﺣﺎل ﺣﺎﻻ ﺳﻌﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ واﻧﻤﻮد ﮐﻨﺪ ﮐﻪ هﻤﻪﭼﻴﺰ‬
‫ﻋﺎدﯼ اﺳﺖ و ﺗﻼش زﻳﺎدﯼ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﮕﺎهﺸﺎن ﻧﮑﻨﺪ‪ .‬ﻋﺼﺒﯽ ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﺁﺧﺮ‬
‫او هﻨﻮز ﺑﺎ ﺷﻴﻮﻩ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺮدم در ﻏﺮب ﭼﻨﺪان ﺁﺷﻨﺎ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬در ﻳﮏ ﮐﺸﻮر‬
‫ﮐﻤﻮﻧﻴﺴﺘﯽ‪ ،‬ﻋﺸﻖﺑﺎزﯼ ﮐﺮدن در ﮐﻨﺎر اﺳﺘﺨﺮ ﮐﺎرﯼ ﻏﻴﺮ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﺜﻞ‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫ﺧﻴﻠﯽ ﮐﺎرهﺎﯼ دﻳﮕﺮ ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﻣﺤﻘﻖ ﭼﮏ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺻﺒﺮ و ﺣﻮﺻﻠﻪ ﺑﻴﺎﻣﻮزد‪.‬‬

‫ﺣﺎﻻ دﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﮐﻨﺎر اﺳﺘﺨﺮ رﺳﻴﺪﻩ‪ .‬ﻣﻴﻠﯽ در او ﺳﺮ ﺑﺮﻣﯽدارد ﮐﻪ ﺑﺮﮔﺮدد و‬
‫ﻧﮕﺎﻩ ﺳﺮﻳﻌﯽ ﺑﻪ ﺁن زوج در ﺣﺎل ﻧﺰدﻳﮑﯽ ﮐﺮدن ﺑﻴﺎﻧﺪازد‪ ،‬ﭼﻮن ﺳﻮأﻟﯽ‬
‫ذهﻨﺶ را ﻣﺸﻐﻮل ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﺁن اﻳﻦﮐﻪ ﺁﻳﺎ ﻣﺮد در ﺣﺎل ﻋﺸﻖﺑﺎزﯼ‪ ،‬اﻧﺪاﻣﺶ‬
‫ﺑﻪاﻧﺪازﻩ او ورزﻳﺪﻩ هﺴﺖ ﻳﺎ ﻧﻪ؟ ﺑﺮاﯼ ﭘﺮورش اﻧﺪام ﻋﺸﻖ ﺟﺴﻤﺎﻧﯽ ﻣﻔﻴﺪﺗﺮ‬
‫اﺳﺖ ﻳﺎ ﮐﺎر ﺑﺪﻧﯽ؟ ﻣﻮﻓﻖ ﻣﯽﺷﻮد ﺧﻮد را ﮐﻨﺘﺮل ﮐﻨﺪ ﭼﻮن ﻧﻤﯽﺧﻮاهﺪ ﻓﮑﺮ‬
‫ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﺪﻳﺪﺑﺪﻳﺪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫روﺑﻪروﯼ ﺁنهﺎ‪ ،‬در ﮔﻮﺷﻪ دﻳﮕﺮ اﺳﺘﺨﺮ‪ ،‬ﻣﯽاﻳﺴﺘﺪ و ﺗﻤﺮﻳﻦهﺎﻳﺶ را‬
‫ن درﺟﺎ‬
‫ﺷﺮوع ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬اﺑﺘﺪا ﺑﺎ زاﻧﻮهﺎﯼ ﺧﻢﺷﺪﻩ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺑﺎﻻ‪ ،‬ﺑﻪ دوﻳﺪ ِ‬
‫ﻣﯽﭘﺮدازد‪ .‬ﺑﻌﺪ روﯼ دﺳﺖهﺎﻳﺶ ﻣﯽاﻳﺴﺘﺪ و ﭘﺎهﺎﻳﺶ را در هﻮا ﺑﺎﻻ ﻧﮕﺎﻩ‬
‫ﻣﯽدارد‪ .‬از هﻤﺎن ﻣﻮﻗﻊ ﮐﻪ ﮐﻮدﮐﯽ ﺑﻮد در اﻧﺠﺎم اﻳﻦ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﻪ‬
‫ژﻳﻤﻨﺎﺳﺖهﺎ ﺁن را »ﺑﺎﻻﻧﺲ زدن« ﻣﯽﻧﺎﻣﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻬﺎرت داﺷﺖ‪ .‬اﻵن هﻢ او اﻳﻦ‬
‫ﺣﺮﮐﺖ را ﺑﻪهﻤﺎن ﺧﻮﺑﯽ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ اﻧﺠﺎم دهﺪ‪ .‬ﺑﺎز ﺳﻮأﻟﯽ ﺑﻪ ذهﻨﺶ راﻩ ﭘﻴﺪا‬
‫ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﺁن اﻳﻦﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﻣﺤﻘﻖ ﺑﺰرگ ﻓﺮاﻧﺴﻮﯼ از ﻋﻬﺪﻩ اﻧﺠﺎم ﺁن ﺣﺮﮐﺖ‬
‫ﺑﺮﻣﯽﺁﻳﻨﺪ؟ و ﻳﺎ ﭼﻨﺪ وزﻳﺮ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﺁن را اﻧﺠﺎم دهﻨﺪ؟ ﺗﮏﺗﮏ‬
‫وزراﯼ ﻓﺮاﻧﺴﻮﯼ را ﮐﻪ ﻧﺎﻣﺸﺎن را ﻣﯽداﻧﺪ ﻳﺎ ﻗﻴﺎﻓﻪﺷﺎن را ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ دارد از‬
‫ﻧﻈﺮ ﻣﯽﮔﺬراﻧﺪ و ﺳﻌﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺁنهﺎ را در ﺣﺎل اﻧﺠﺎم ﺣﺮﮐﺖ ﺑﺎﻻﻧﺲ روﯼ‬
‫دﺳﺖ ﻣﺠﺴﻢ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺑﺎﻋﺚ رﺿﺎﻳﺘﺶ اﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻮن هﻤﻪ را ﺿﻌﻴﻒ و‬
‫دﺳﺖوﭘﺎﭼﻠﻔﺘﯽ ﻣﯽﻳﺎﺑﺪ‪ .‬ﭘﺲاز اﻳﻦ ﮐﻪ هﻔﺖ ﺑﺎر ﺑﺎﻻﻧﺲ روﯼ دﺳﺖ را ﺑﺎ‬
‫ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ اﻧﺠﺎم ﻣﯽدهﺪ‪ ،‬ﺑﻪ روﯼ ﺷﮑﻢ دراز ﻣﯽﮐﺸﺪ و ﺷﺮوع ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺑﻪ ﺷﻨﺎ‬
‫رﻓﺘﻦ‪.‬‬

‫‪٣٧‬‬
‫ﻧﻪ ژوﻟﯽ و ﻧﻪ وﻧﺴﺎن هﻴﭻﮐﺪام ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﯽﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ در ﻧﺰدﻳﮑﯽﺷﺎن ﭼﻪ‬
‫ﻣﯽﮔﺬرد‪ .‬ﺁنهﺎ اهﻞ ﻧﻤﺎﻳﺶدادن ﻧﻴﺴﻨﺘﺪ و از ﻧﮕﺎﻩ دﻳﮕﺮان ﺑﻪ هﻴﺠﺎن ﻧﻤﯽﺁﻳﻨﺪ‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫و ﺑﻪ هﻤﻴﻦ ﺟﻬﺖ ﻗﺼﺪ ﻧﺪارﻧﺪ ﻧﮕﺎﻩهﺎﯼ دﻳﮕﺮان را ﺑﻪﺧﻮد ﺟﻠﺐ ﮐﻨﻨﺪ و ﺧﻮد‬
‫ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎﯼ ﮐﺴﯽ ﺑﭙﺮدازﻧﺪ ﮐﻪ در ﺣﺎل ﺗﻤﺎﺷﺎﯼ ﺁﻧﺎن اﺳﺖ‪ .‬ﮐﺎرﯼﮐﻪ ﺁنهﺎ‬
‫اﻧﺠﺎم ﻣﯽدهﻨﺪ ﻋﺸﻖﺑﺎزﯼ ﮔﺮوهﯽ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻠﮑﻪ ﻧﻤﺎﻳﺸﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺁن‬
‫ﺑﺎزﻳﮕﺮان ﻗﺼﺪ ﻧﺪارﻧﺪ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻩهﺎﯼ ﺗﻤﺎﺷﺎﭼﻴﺎنﺷﺎن ﺑﺮﺧﻮرد ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ژوﻟﯽ ﺑﺎز‬
‫ﺑﻴﺶﺗﺮ از وﻧﺴﺎن ﺗﻼش ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ هﻴﭻﭼﻴﺰ را ﻧﺒﻴﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻧﮕﺎهﯽ ﮐﻪ هﻤﻴﻦ‬
‫ﭼﻨﺪ دﻗﻴﻘﻪ ﭘﻴﺶ روﯼ ﺻﻮرت او اﻓﺘﺎد‪ ،‬ﺁنﻗﺪر ﺳﻨﮕﻴﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ژوﻟﯽ‬
‫ﺧﻮاﻩوﻧﺎﺧﻮاﻩ ﺁن را اﺣﺴﺎس ﮐﺮد‪.‬‬
‫ژوﻟﯽ ﺑﻪ ﺑﺎﻻ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽﮐﻨﺪ و زﻧﯽ را ﻣﯽﺑﻴﻨﺪ‪ .‬زن ﮐﻪ ﭘﻴﺮاهﻦ ﺳﻔﻴﺪ ﻓﻮقاﻟﻌﺎدﻩ‬
‫ﻗﺸﻨﮕﯽ ﺑﻪﺗﻦ دارد‪ ،‬ﺧﻴﺮﻩ ﺑﻪ او ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﻧﮕﺎهﺶ ﻋﺠﻴﺐ اﺳﺖ‪ .‬دور و‬
‫در ﻋﻴﻦﺣﺎل ﺳﻨﮕﻴﻦ اﺳﺖ‪ ،‬ﺧﻴﻠﯽ ﺳﻨﮕﻴﻦ‪ .‬ﺑﻪ ﺳﻨﮕﻴﻨﯽ ﺗﺮدﻳﺪ‪ .‬ﺳﻨﮕﻴﻨﯽاﯼ ﮐﻪ‬
‫از ﺁن »ﻣﻦ ﻧﻤﯽداﻧﻢ ﭼﻪﺑﺎﻳﺪ ﺑﮑﻨﻢ« اﺳﺘﻔﻬﺎم ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ژوﻟﯽ ﺧﻮد را در زﻳﺮ‬
‫ﻼ‬
‫ﺁن ﺳﻨﮕﻴﻨﯽ ﻣﻔﻠﻮج اﺣﺴﺎس ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﺣﺮﮐﺎﺗﺶ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻨﻘﻄﻊ و ﺑﻌﺪ ﮐﺎﻣ ً‬
‫ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﺑﺎر دﻳﮕﺮ از او ﺻﺪاﯼ ﻧﺎﻟﻪ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﻣﯽﺷﻮد و ﺑﻌﺪ‬
‫ﻼ ﺳﺎﮐﺖ ﻣﯽﮔﺮدد‪.‬‬ ‫ﮐﺎﻣ ً‬
‫زن ﺳﻔﻴﺪﭘﻮش اﺣﺴﺎس ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺑﻪﺷﺪت دﻟﺶ ﻣﯽﺧﻮاهﺪ ﺟﻴﻎ ﺑﺰﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ در‬
‫ﻣﻘﺎﺑﻞ اﻳﻦ ﻣﻴﻞ ﺧﻮددارﯼ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬اﻳﻦ واﻗﻌﻴﺖ ﮐﻪ ﺷﺨﺼﯽ ﮐﻪ او ﻣﯽﺧﻮاهﺪ‬
‫ﺑﻪ ﺳﺮش ﻓﺮﻳﺎد ﺑﺰﻧﺪ ﻗﺎدر ﺑﻪﺷﻨﻴﺪن ﺻﺪاﻳﺶ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺗﻤﺎﻳﻞ او را ﺑﺎزهﻢ‬
‫ﺷﺪﻳﺪﺗﺮ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﺧﻼﺻﯽ از ﺁن را دﺷﻮارﺗﺮ‪ .‬ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ هﻢ ﺗﻮان ﻣﻘﺎوﻣﺖ را‬
‫از دﺳﺖ ﻣﯽدهﺪ و ﺟﻴﻎ وﺣﺸﻨﺘﺎﮐﯽ ﻣﯽﮐﺸﺪ‪.‬‬
‫ژوﻟﯽ از ﺣﺎﻟﺖ ﻓﻠﺞﻣﺎﻧﻨﺪ ﺧﻮد ﺑﻴﺮون ﻣﯽﺁﻳﺪ‪ .‬ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽﺷﻮد و ﺷﻮرﺗﺶ را‬
‫ﺑﺮﻣﯽدارد و ﻣﯽﭘﻮﺷﺪ‪ .‬ﺑﻪﺳﺮﻋﺖ ﺧﻮد را ﺑﺎ ﻟﺒﺎسهﺎﻳﯽ ﮐﻪ اﻳﻦﺟﺎ و ﺁنﺟﺎ‬
‫اﻓﺘﺎدﻩاﻧﺪ ﻣﯽﭘﻮﺷﺎﻧﺪ و ﭘﺎ ﺑﻪ ﻓﺮار ﻣﯽﮔﺬارد‪.‬‬
‫وﻧﺴﺎن ﺑﻪاﻧﺪازﻩ او ﺳﺮﻳﻊ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﭘﻴﺮاهﻦ و ﺷﻠﻮارش را ﻣﯽﭘﻮﺷﺪ اﻣﺎ‬
‫زﻳﺮﺷﻠﻮارﻳﺶ ﮔﻢ ﺷﺪﻩ و ﭘﻴﺪا ﻧﻤﯽﺷﻮد‪ .‬ﭼﻨﺪ ﻗﺪم ﻋﻘﺐﺗﺮ‪ ،‬ﻣﺮدﯼ ﭘﻴﮋاﻣﻪﺑﻪﺗﻦ‬
‫اﻳﺴﺘﺎدﻩ وﻟﯽ ﮐﺴﯽ او را ﻧﻤﯽﺑﻴﻨﺪ‪ .‬او هﻢ دﻳﮕﺮان را ﻧﻤﯽﺑﻴﻨﺪ‪ ،‬ﭼﻮن ﻓﻘﻂ دارد‬
‫زن ﺳﻔﻴﺪﭘﻮش را ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫‪٣٨‬‬
‫وﻗﺘﯽ زن ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎ اﻳﻦ ﻓﮑﺮ ﮐﻪ ﺑﺮﮎ دﺳﺖ رد ﺑﻪ ﺳﻴﻨﻪاش زدﻩ ﮐﻨﺎر‬
‫ﺑﻴﺎﻳﺪ‪ ،‬دﻟﺶ ﺧﻮاﺳﺖ ﺳﺮﺑﻪﺳﺮ او ﺑﮕﺬارد‪ .‬ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ زﻳﺒﺎﻳﯽ ﺳﻔﻴﺪ ﺧﻮد را‬
‫در ﺑﺮاﺑﺮ او ﺑﻪﻧﻤﺎﻳﺶ ﺑﮕﺬارد )ﺁﻳﺎ ﻧﻤﯽﺗﻮان زﻳﺒﺎﻳﯽ دﺳﺖﻧﺨﻮردﻩ را زﻳﺒﺎﻳﯽ‬
‫ﺳﻔﻴﺪ ﻧﺎﻣﻴﺪ؟(‪ .‬ﮔﺮدش او در راهﺮوهﺎ و ﺳﺎﻟﻦهﺎﯼ ﻗﺼﺮ ﻧﺘﻴﺠﻪ‬
‫ﻣﻮﻓﻘﻴﺖﺁﻣﻴﺰﯼ ﻧﺪاﺷﺖ‪ ،‬ﭼﻮن ﺑﺮﮎ ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺷﺪﻩﺑﻮد‪ .‬ﻓﻴﻠﻢﺑﺮدار ﺑﻪدﻧﺒﺎل او‬
‫ﻣﯽﺁﻣﺪ اﻣﺎ ﻧﻪ ﻣﺜﻞ ﻳﮏ ﺗﻮﻟﻪﺳﮓ ﻣﻄﻴﻊ‪ ،‬ﭼﺮاﮐﻪ در ﺗﻤﺎم ﻣﺪت ﺑﻪﻃﺮز‬
‫ﻧﺎﺧﻮﺷﺎﻳﻨﺪﯼ ﺑﻪ ﺳﺮ او داد ﻣﯽزد‪ .‬زن ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪ ﺗﻮﺟﻪهﺎ را ﺑﻪ ﺧﻮد ﺟﻠﺐ‬
‫ﮐﻨﺪ اﻣﺎ ﻧﻪ ﺁن ﻧﻮع ﺗﻮﺟﻬﯽ را ﮐﻪ دﻟﺶ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﺗﻮأم ﺑﺎ‬
‫رﻳﺸﺨﻨﺪ را‪ .‬ﻗﺪمهﺎﻳﺶ را ﺗﻨﺪﺗﺮ ﮐﺮد و ازﻗﻀﺎ ﺣﻴﻦ ﻓﺮار ﻳﮑﻬﻮ ﺳﺮ از‬
‫اﺳﺘﺨﺮ درﺁورد‪ ،‬و وﻗﺘﯽ ﺑﺎ ﺁن زوج در ﺣﺎل ﻧﺰدﻳﮑﯽ روﺑﻪرو ﺷﺪ‪ ،‬ﺟﻴﻎ‬
‫ﮐﺸﻴﺪ‪.‬‬
‫ﺁن ﺟﻴﻎ ﺑﻴﺪارش ﮐﺮد‪ :‬ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﺎ وﺿﻮح ﺗﻤﺎم ﻣﯽﺑﻴﻨﺪ ﮐﻪ در ﺗﻠﻪاﯼ ﮔﺮﻓﺘﺎر‬
‫ﺷﺪﻩ‪ .‬ﭘﺸﺖ ﺳﺮش ﮐﺴﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ دارد او را ﺗﻌﻘﻴﺐ ﻣﯽﮐﻨﺪ و در ﺑﺮاﺑﺮش‬
‫ﺁب اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎ وﺿﻮح ﺗﻤﺎم ﻣﯽﺑﻴﻨﺪ ﮐﻪ در ﻣﺤﺎﺻﺮﻩ اﺳﺖ و راﻩ ﻓﺮارﯼ ﻧﺪارد‪.‬‬
‫ﺗﻨﻬﺎ راهﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاﯼ ﻧﺠﺎت ﺧﻮد ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ اﻧﺘﺨﺎب ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺟﻨﻮنﺁﻣﻴﺰ اﺳﺖ و‬
‫ﻼ‬
‫ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺎر ﻋﺎﻗﻼﻧﻪاﯼ ﮐﻪ هﻨﻮز ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ اﻧﺠﺎم دهﺪ اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻋﻤﻠﯽ ﮐﺎﻣ ً‬
‫ﻏﻴﺮ ﻣﻨﻄﻘﯽ از او ﺳﺮ ﺑﺰﻧﺪ‪ .‬ﺗﻤﺎم ﻗﺪرت ارادﻩاش را ﺑﻪ ﮐﻤﮏ ﻣﯽﻃﻠﺒﺪ و‬
‫ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ رﻓﺘﺎر ﺟﻨﻮنﺁﻣﻴﺰ را اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬دو ﻗﺪم ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﺑﺮﻣﯽدارد و‬
‫ﺗﻮﯼ ﺁب ﻣﯽﭘﺮد‪.‬‬
‫ﺁنﻃﻮر ﭘﺮﻳﺪن او ﺗﻮﯼ ﺁب ﮐﻤﯽ ﻣﻀﺤﮏ ﺑﻮد‪ .‬او ﺑﺮﻋﮑﺲ ژوﻟﯽ ﺧﻮب ﺑﻠﺪ‬
‫ﺑﻮد ﺷﻴﺮﺟﻪ ﺑﺰﻧﺪ اﻣﺎ ﻃﻮرﯼ ﺧﻮدش را ﺗﻮﯼ ﺁب اﻧﺪاﺧﺖ ﮐﻪ اول ﭘﺎهﺎﻳﺶ و‬
‫ﺑﻌﺪ ﺑﺎزوهﺎﯼ ازهﻢ ﮔﺸﻮدﻩاش داﺧﻞ ﺁب ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫هﻤﻪ ﺣﺎﻟﺖهﺎﯼ ﺑﺪن‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ از ﮐﺎرﺑﺮد ﻋﻤﻠﯽﺷﺎن داراﯼ ﻣﺤﺘﻮاﻳﯽ هﺴﺘﻨﺪ‬
‫ﻓﺮاﺗﺮ از ﺁنﭼﻪ اﻧﺠﺎمدهﻨﺪﻩ ﺣﺮﮐﺎت در ﻧﻈﺮ دارد‪ .‬وﻗﺘﯽ ﮐﺴﯽ ﺗﻮﯼ ﺁب‬
‫ﻣﯽﭘﺮد ﺁنﭼﻪ ﺑﻴﻨﻨﺪﻩ ﺑﻪﭼﺸﻢ ﻣﯽﺑﻴﻨﺪ‪ ،‬زﻳﺒﺎﻳﯽ ﺁن ﺣﺮﮐﺘﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ اﻧﺠﺎم‬
‫ﻣﯽﺷﻮد و ﺑﻴﻨﻨﺪﻩ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﭼﻴﺰﯼ از ﺗﺮس اﺣﺘﻤﺎﻟﯽ ﺁن ﺷﺨﺺ را ﻣﺸﺎهﺪﻩ‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫ﻼ ﻓﺮق ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﻓﻘﻂ‬‫ﮐﻨﺪ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﮐﺴﯽ ﺑﺎ ﻟﺒﺎس ﺗﻮﯼ ﺁب ﻣﯽﭘﺮد ﻣﻮﺿﻮع ﮐﺎﻣ ً‬
‫ﮐﺴﯽ ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﻟﺒﺎسهﺎﻳﺶ ﺗﻮﯼ ﺁب ﻣﯽﭘﺮد ﮐﻪ ﻗﺼﺪ دارد ﺧﻮدش را ﻏﺮق ﮐﻨﺪ‬
‫و ﮐﺴﯽﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاهﺪ ﺧﻮدش را ﻏﺮق ﮐﻨﺪ ﺑﺎ ﺳﺮ ﺷﻴﺮﺟﻪ ﻧﻤﯽزﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ‬
‫ﺧﻮدش را ول ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻴﺎﻓﺘﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﭼﻴﺰﯼ اﺳﺖ ﮐﻪ زﺑﺎن ﮐﻬﻦ ﺣﺮﮐﺎت‬
‫ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‪ .‬درﺳﺖ ﺑﻪهﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ ﺑﻮد ﮐﻪ اﻳﻤﺎﮐﻮﻻﺗﺎ‪ ،‬ﺑﺎ وﺟﻮد اﻳﻦﮐﻪ ﺷﻨﺎﮔﺮ‬
‫ﻗﺎﺑﻠﯽ ﺑﻮد‪ ،‬ﺟﻮرﯼ ﺑﺎ ﭘﻴﺮاهﻦ زﻳﺒﺎﻳﺶ ﺗﻮﯼ ﺁب ﭘﺮﻳﺪ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺗﺄﺳﻒ ﺑﻴﻨﻨﺪﻩ را‬
‫ﺑﺮﻣﯽاﻧﮕﻴﺨﺖ‪.‬‬
‫ﺣﺎﻻ او ﺑﺪون هﻴﭻ دﻟﻴﻞ ﻣﻨﻄﻘﯽ ﺗﻮﯼ ﺁب اﺳﺖ‪ .‬او ﺑﻪ اﻳﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺁنﺟﺎ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺣﺮﮐﺖ ﺧﻮد ﺷﺪﻩ و ﺣﺎﻻ ﻣﺤﺘﻮاﯼ ﺁن ﺣﺮﮐﺖ ﮐﻢﮐﻢ دارد روﺣﺶ را‬
‫ﺗﺴﺨﻴﺮ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﯽﺷﻮد اﺗﻔﺎﻗﯽ ﮐﻪ دارد ﻣﯽاﻓﺘﺪ‪ ،‬ﭼﻴﺰﯼ ﻧﻴﺴﺖ ﺟﺰ‬
‫ﺧﻮدﮐﺸﯽ و ﻏﺮق ﺷﺪن او و هﺮ ﻋﻤﻠﯽ ﮐﻪ از اﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻪﺑﻌﺪ از او ﺳﺮ‬
‫ﺑﺰﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺎﻟﻪ ﻳﺎ ﭘﺎﻧﺘﻮﻣﻴﻤﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺁن ﺣﺮﮐﺎت ﻏﻢاﻧﮕﻴﺰ او ﮔﻮﻳﺎﯼ ﮐﻼم‬
‫ﺑﺮزﺑﺎن ﻧﻴﺎﻣﺪﻩاش ﺧﻮاهﻨﺪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪاز ﺁنﮐﻪ ﺗﻮﯼ ﺁب ﻣﯽاﻓﺘﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﻮدش ﻧﮕﺎهﯽ ﻣﯽاﻧﺪازد‪ .‬اﺳﺘﺨﺮ در ﺁنﺟﺎ‬
‫ﺗﻘﺮﻳﺒًﺎ ﮐﻢﻋﻤﻖ اﺳﺖ و ﺁب ﺗﺎ ﮐﻤﺮش ﻣﯽرﺳﺪ‪ .‬ﭼﻨﺪ دﻗﻴﻘﻪ ﺑﻪ هﻤﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﺑﺎ‬
‫ﺳﺮ ﺑﺎﻻﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺗﻨﻪ ﺧﻤﻴﺪﻩ‪ ،‬ﺑﺎﻗﯽ ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ دوﺑﺎرﻩ ﺧﻮدش را ول ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻴﺎﻓﺘﺪ‪ .‬از ﭘﻴﺮاهﻨﺶ ﺷﺎﻟﯽ ﺟﺪا ﻣﯽﺷﻮد و ﺑﻪدﻧﺒﺎل او روان ﻣﯽﮔﺮدد‪،‬‬
‫درﺳﺖ ﻣﺜﻞ ﺧﺎﻃﺮﻩاﯼ از ﭘﯽ ﻳﮏ ﻣﺮدﻩ‪ .‬دوﺑﺎرﻩ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﺑﺎزوهﺎﻳﺶ را‬
‫از هﻢ ﮔﺸﻮدﻩ و ﺳﺮش را ﮐﻤﯽ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺧﻢ ﮐﺮدﻩ‪ .‬اﻧﮕﺎر ﮐﻪ ﺑﺨﻮاهﺪ ﺑﺪود‪،‬‬
‫ﭼﻨﺪ ﻗﺪم ﺳﺮﻳﻊ ﺑﻪﻃﺮف ﺟﻠﻮ‪ ،‬ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻋﻤﻖ اﺳﺘﺨﺮ ﺑﻴﺶﺗﺮ ﻣﯽﺷﻮد‪،‬‬
‫ﺑﺮﻣﯽدارد‪ .‬ﺑﻌﺪ دوﺑﺎرﻩ ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﺑﻪهﻤﺎن ﺗﺮﺗﻴﺐ ﭘﻴﺶ و ﭘﻴﺶﺗﺮ‬
‫ﻣﯽرود‪ ،‬درﺳﺖ ﻣﺜﻞ ﻳﮏ ﺣﻴﻮان ﺁﺑﺰي‪ ،‬ﻳﮏ ﻣﺮﻏﺎﺑﯽ و ﺣﺘﯽ ﻣﺮﻏﻲ‬
‫اﻓﺴﺎﻧﻪاﯼ ﮐﻪ ﺳﺮ در ﺁب ﻓﺮو ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺎر دﻳﮕﺮ از ﺁب ﺳﺮ ﺑﺮﻣﯽﺁورد و‬
‫ﻧﮕﺎهﺶ را ﺑﻪﻃﺮف ﺁﺳﻤﺎن ﻣﯽﮔﺮداﻧﺪ‪ .‬در ﺣﺮﮐﺎﺗﺶ ﻣﯽﺗﻮان ﺧﻮاﻧﺪ ﮐﻪ‬
‫ﺁرزو دارد ﻳﺎ هﻤﻴﺸﻪ در ﺳﻄﺢ ﺁب زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﺪ و ﻳﺎ در ﻋﻤﻖ ﺁن‪.‬‬
‫ﻣﺮدﯼ ﮐﻪ ﭘﻴﮋاﻣﺎ ﺑﻪﺗﻦ دارد ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﻪ زاﻧﻮ ﻣﯽاﻓﺘﺪ و ﮔﺮﻳﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪:‬‬
‫ـ ﺑﺮﮔﺮد‪ ،‬ﺑﺮﮔﺮد‪ .‬ﻣﻦ ﻣﻘﺼﺮم‪ ،‬ﻣﻦ ﻣﻘﺼﺮم‪ ،‬ﺑﺮﮔﺮد!‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫‪٣٩‬‬
‫از ﺁنﻃﺮف اﺳﺘﺨﺮ‪ ،‬ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ ﻋﻤﻖ ﺁب ﺑﻴﺶﺗﺮ اﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺤﻘﻖ ﭼﮏ‬
‫هﻤﺎنﻃﻮر ﮐﻪ دارد ﺷﻨﺎ ﻣﯽرود‪ ،‬ﺧﻴﺮﻩ و ﻣﺒﻬﻮت ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬او اﺑﺘﺪا‬
‫ﺗﺼﻮر ﮐﺮد زوﺟﯽ ﮐﻪ ﺗﺎزﻩ وارد ﺷﺪﻩاﻧﺪ ﺑﻪ زوج درﺣﺎل ﻋﺸﻖﺑﺎزﯼ ﻣﻠﺤﻖ‬
‫ﺧﻮاهﻨﺪ ﺷﺪ و او ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺑﺮاﯼ ﻳﮏ ﺑﺎر هﻢ ﮐﻪ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺷﺎهﺪ ﻳﮑﯽ از ﺁن‬
‫ﻋﺸﻖﺑﺎزﯼهﺎﯼ دﺳﺘﻪﺟﻤﻌﯽ اﻓﺴﺎﻧﻪاﯼ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﮐﺎرﮔﺮان ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﯽ در‬
‫ﺁن دﻳﺎر ﻣﻨﺰﻩﻃﻠﺒﯽ ﮐﻤﻮﻧﻴﺴﺘﯽ‪ ،‬درﺑﺎرﻩاش ﺣﺮفهﺎ ﻣﯽزدﻧﺪ‪ .‬ﺁﻧﻘﺪر ﺧﺠﺎﻟﺘﯽ‬
‫ﺑﻮد ﮐﻪ ﭘﻴﺶ ﺧﻮد ﻓﮑﺮ ﮐﺮد اﮔﺮ ﻋﺸﻖﺑﺎزﯼ ﮔﺮوهﯽ درﮐﺎر ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬او ﻣﯽﺑﺎﻳﺪ‬
‫ﺁنﺟﺎ را ﺗﺮﮎ ﮐﻨﺪ و ﺑﻪ اﺗﺎﻗﺶ ﺑﺮﮔﺮدد‪ .‬ﺁنوﻗﺖ ﺻﺪاﯼ ﺟﻴﻎ را ﮐﻪ‬
‫ﻼ راﺳﺖ‪،‬‬ ‫ﮐﻢﻣﺎﻧﺪﻩﺑﻮد ﮔﻮشهﺎﻳﺶ را ﺳﻮراخ ﮐﻨﺪ ﺷﻨﻴﺪ و ﺑﺎ ﺑﺎزوهﺎﯼ ﮐﺎﻣ ْ‬
‫اﻧﮕﺎر ﮐﻪ ﺳﻨﮓ ﺷﺪﻩﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬از ﺣﺮﮐﺖ ﺑﺎز ﻣﺎﻧﺪ و دﻳﮕﺮ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺷﻨﺎ رﻓﺘﻦ را‬
‫اداﻣﻪ دهﺪ‪ ،‬هﺮﭼﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺁن ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻴﺶاز هﮋدﻩﺑﺎر ﺷﻨﺎ ﻧﺮﻓﺘﻪﺑﻮد‪ .‬زن‬
‫ﺳﻔﻴﺪﭘﻮش ﺟﻠﻮﯼ ﭼﺸﻢهﺎﯼ او ﺗﻮﯼ ﺁب اﻓﺘﺎد و ﺷﺎﻟﯽ هﻢراﻩ ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﮔﻞ‬
‫ﻣﺼﻨﻮﻋﯽ ﮐﻮﭼﮏ ﺑﻪرﻧﮓهﺎﯼ ﺻﻮرﺗﯽ و ﺁﺑﯽ‪ ،‬ﺑﻪدﻧﺒﺎﻟﺶ ﺷﻨﺎور ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺤﻘﻖ ﭼﮏ هﻤﺎنﺟﻮر ﮐﻪ ﺑﺎﻻﺗﻨﻪاش ﺑﻪﻃﺮف ﺑﺎﻻ ﺧﻢ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺧﺸﮑﺶ‬
‫زدﻩاﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﻣﯽﻓﻬﻤﺪ ﮐﻪ ﺁن زن ﻗﺼﺪ دارد ﺧﻮدش را ﻏﺮق ﮐﻨﺪ‪ .‬او‬
‫دارد ﺳﻌﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺳﺮش را زﻳﺮ ﺁب ﻧﮕﻪ دارد اﻣﺎ ﭼﻮن اﻧﮕﻴﺰﻩاش ﺑﻪاﻧﺪازﻩ‬
‫ﮐﺎﻓﯽ ﻗﻮﯼ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬هﺮﺑﺎر ﺳﺮش را ﺑﻴﺮون ﻣﯽﺁورد‪ .‬ﻣﺤﻘﻖ ﭼﮏ ﺷﺎهﺪ‬
‫ﺧﻮدﮐﺸﯽاﯼ اﺳﺖ ﮐﻪ هﺮﮔﺰ ﻓﮑﺮش را هﻢ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﮑﻨﺪ‪ .‬ﺁن زن ﻻﺑﺪ ﻳﺎ‬
‫ﺑﻴﻤﺎر اﺳﺖ‪ ،‬ﻳﺎ ﻣﺼﺪوم و ﻳﺎ ﺗﺤﺖ ﺗﻌﻘﻴﺐ‪ .‬ﺑﺎز روﯼ ﺁب ﻣﯽﺁﻳﺪ و ﺑﺎز زﻳﺮ‬
‫ﺁب ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﺑﺎز و ﺑﺎز‪ ...‬ﻻﺑﺪ ﺑﻠﺪ ﻧﻴﺴﺖ ﺷﻨﺎ ﮐﻨﺪ‪ .‬هﺮﭼﻪ ﺟﻠﻮﺗﺮ‬
‫ﻣﯽرود ﻋﻤﻖ ﺁب ﺑﻴﺶﺗﺮ ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﺑﻪزودﯼ دﻳﮕﺮ ﺁب از ﺳﺮش ﺧﻮاهﺪ‬
‫ﮔﺬﺷﺖ و زن درﺳﺖ ﺟﻠﻮﯼ ﭼﺸﻢ ﻣﺮد ﭘﻴﮋاﻣﺎﭘﻮﺷﯽ ﮐﻪ ﻗﺎدر ﻧﻴﺴﺖ ﺣﺮﮐﺖ‬
‫ﮐﻨﺪ و هﻤﺎنﻃﻮر در ﮐﻨﺎر اﺳﺘﺨﺮ زاﻧﻮ زدﻩ ﮔﺮﻳﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ و زن را ﻧﮕﺎﻩ‬
‫ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻏﺮق ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺤﻘﻖ ﭼﮏ دﻳﮕﺮ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻴﺶاز اﻳﻦ ﻣﻌﻄﻞ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﺑﻪﻃﺮف‬
‫ﺟﻠﻮ روﯼ ﺁب ﺧﻢ ﻣﯽﺷﻮد‪ ،‬زاﻧﻮهﺎ را ﺗﺎ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﺑﺎزوهﺎ را راﺳﺖ‬
‫ﺑﻪﻃﺮف ﻋﻘﺐ ﻣﯽﺑﺮد‪.‬‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫ﻣﺮدﯼ ﮐﻪ ﭘﻴﮋاﻣﺎ ﺑﻪﺗﻦ دارد دﻳﮕﺮ زن را ﻧﻤﯽﺑﻴﻨﺪ‪ .‬او ﻓﻘﻂ ﺣﺎﻟﺖ ﻣﺮدﯼ‬
‫ﻧﺎﺷﻨﺎس‪ ،‬دراز‪ ،‬درﺷﺖهﻴﮑﻞ و ﻋﺠﻴﺐ ﺑﯽﻗﻮارﻩ را ﻣﯽﺑﻴﻨﺪ ﮐﻪ درﺳﺖ در‬
‫ﻣﻘﺎﺑﻞ او‪ ،‬در ﻓﺎﺻﻠﻪ ﭘﺎﻧﺰدﻩﻣﺘﺮﻳﺶ دارد ﺁﻣﺎدﻩ ﻣﯽﺷﻮد در دراﻣﯽ ﮐﻪ هﻴﭻ‬
‫رﺑﻄﯽ ﺑﻪ او ﻧﺪارد دﺧﺎﻟﺖ ﮐﻨﺪ؛ دراﻣﯽ ﮐﻪ ﻣﺮد ﭘﻴﮋاﻣﺎﭘﻮش ﺑﺎ ﺣﺴﺎدت ﺗﻤﺎم‬
‫ﻣﯽﺧﻮاهﺪ ﻓﻘﻂ ﺑﺮاﯼ ﺧﻮدش و زﻧﯽ ﮐﻪ دوﺳﺖ دارد ﺣﻔﻆ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺁرﯼ ﭼﻨﻴﻦ‬
‫اﺳﺖ و ﮐﺴﯽ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ در اﻳﻦ ﻣﻮرد ﺗﺮدﻳﺪ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ او ﺁن زن را دوﺳﺖ‬
‫دارد‪ .‬رﻧﺠﺶ او ﮔﺬرا ﺑﻮد‪ .‬او ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ واﻗﻌًﺎ و ﺑﺮاﯼ هﻤﻴﺸﻪ از زن ﺑﻴﺰار‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺣﺘﯽ اﮔﺮ زن ﺑﻴﺎزاردش‪ .‬او ﻣﯽداﻧﺪ ﮐﻪ زن ﺑﻪﻓﺮﻣﺎن ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ ﻏﻴﺮ‬
‫ﻣﻨﻄﻘﯽ و ﻏﻴﺮﻗﺎﺑﻞ ﮐﻨﺘﺮل ﺧﻮد ﻋﻤﻞ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺣﺴﺎﺳﻴﺘﯽ ﺷﮕﻔﺖاﻧﮕﻴﺰ ﮐﻪ او‬
‫هﺮﭼﻨﺪ درﮎ ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ اﻣﺎ ﺑﺮاﻳﺶ ﻗﺎﺑﻞ اﺣﺘﺮام اﺳﺖ‪ .‬درﺳﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺮد‬
‫دﻗﺎﻳﻘﯽ ﭘﻴﺶ او را ﺑﻪﺑﺎد اهﺎﻧﺖ ﮔﺮﻓﺖ اﻣﺎ ﺗﻪ دﻟﺶ ﺧﻮب ﻣﯽداﻧﺪ ﮐﻪ زن‬
‫ﺑﯽﮔﻨﺎﻩ ﺑﻮد و ﻣﻘﺼﺮ اﺻﻠﯽ در ﻣﺸﺎﺟﺮﻩ ﻏﻴﺮ ﻣﻨﺘﻈﺮﻩ ﺁنهﺎ ﺷﺨﺺ دﻳﮕﺮﯼ‬
‫ﻼ ﺁﻣﺎدﻩ‬
‫اﺳﺖ‪ .‬او ﻧﻤﯽداﻧﺪ ﻣﻘﺼﺮ ﮐﻴﺴﺖ و ﻳﺎ ﮐﺠﺎﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺎ وﺟﻮد اﻳﻦ ﮐﺎﻣ ً‬
‫اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ وﯼ ﺣﻤﻠﻪ ﮐﻨﺪ‪ .‬در ﺁن وﺿﻌﻴﺖ روﺣﯽ‪ ،‬او ﻣﺮدﯼ را ﮐﻪ ﺷﺒﻴﻪ‬
‫ورزﺷﮑﺎرهﺎ روﯼ ﺁب ﺧﻢ ﺷﺪﻩ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﻣﺜﻞ ﺁدمهﺎﯼ هﻴﭙﻨﻮﺗﻴﺰمﺷﺪﻩ‬
‫دارد اﻧﺪام درﺷﺖ و ﭘﺮﻋﻀﻠﻪ و ﻋﺠﻴﺐ ﻧﺎﻣﺘﻨﺎﺳﺒﺶ را‪ ،‬رانهﺎﯼ ﭘﻬﻦ زﻧﺎﻧﻪ‬
‫و ﺳﺎقهﺎﯼ اﺣﻤﻘﺎﻧﻪاش را‪ ،‬هﻴﮑﻠﯽ را ﮐﻪ درﺳﺖ ﻣﺜﻞ ﻧﻔﺲ ﺑﯽﻋﺪاﻟﺘﯽ‬
‫ﻧﺎﺧﻮﺷﺎﻳﻨﺪ اﺳﺖ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬او ﭼﻴﺰﯼ درﺑﺎرﻩ ﺁن ﻣﺮد ﻧﻤﯽداﻧﺪ‪ ،‬در هﻴﭻ‬
‫ﻣﻮردﯼ ﺑﻪ او ﻇﻨﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ اﻣﺎ ﮐﻮر از رﻧﺞ ﺧﻮد‪ ،‬در ﺁن ﻣﺮد ﮐﻪ ﺗﺠﺴﻢ‬
‫زﺷﺘﯽ اﺳﺖ‪ ،‬ﺗﺼﻮﻳﺮﯼ از ﺣﺎدﺛﻪ ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺿﻴﺤﯽ را ﮐﻪ ﺑﺮاﯼ ﺧﻮدش‬
‫روﯼدادﻩ ﻣﯽﺑﻴﻨﺪ و اﺣﺴﺎس ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﭼﻄﻮر دارد ﺑﻪ ﻧﻔﺮﺗﯽ ﻏﻴﺮﻣﻨﻄﻘﯽ‬
‫ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ او دﭼﺎر ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻣﺤﻘﻖ ﭼﮏ ﺷﻴﺮﺟﻪ ﻣﯽزﻧﺪ و ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﺣﺮﮐﺖ ﻗﻮﯼ ﺧﻮد را ﺗﻘﺮﻳﺒًﺎ ﺑﻪ زن‬
‫ﻣﯽرﺳﺎﻧﺪ‪ .‬ﻣﺮد ﭘﻴﮋاﻣﺎﭘﻮش ﺑﺎ ﻏﻴﻆ ﻓﺮﻳﺎد ﻣﯽزﻧﺪ‪» :‬ﺑﻪ او ﮐﺎرﯼ ﻧﺪاﺷﺘﻪ‬
‫ﺑﺎش!« و ﺑﻌﺪ ﺧﻮدش هﻢ ﺗﻮﯼ ﺁب ﻣﯽﭘﺮد‪.‬‬
‫ﻣﺤﻘﻖ ﺑﻴﺶاز دو ﻣﺘﺮ از زن ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻧﺪارد‪ .‬ﭘﺎهﺎﻳﺶ دﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﮐﻒ اﺳﺘﺨﺮ‬
‫ﻣﯽرﺳﺪ‪ .‬ﻣﺮد ﭘﻴﮋاﻣﺎﭘﻮش ﺷﻨﺎﮐﻨﺎن ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او ﻣﯽﺁﻳﺪ و دوﺑﺎرﻩ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‪:‬‬
‫»ﺑﻪ او ﮐﺎرﯼ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎش! دﺳﺘﺶ ﻧﺰن!«‪.‬‬
‫ﻣﺤﻘﻖ ﭼﮏ ﺑﺎزوﻳﺶ را ﺗﮑﻴﻪﮔﺎﻩ ﺑﺪن زن ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬زن ﺧﻮدش را ﺟﻤﻊ‬
‫ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﺁﻩ ﺑﻠﻨﺪﯼ ﻣﯽﮐﺸﺪ‪.‬‬
‫ﺣﺎﻻ دﻳﮕﺮ ﻣﺮد ﭘﻴﮋاﻣﺎﭘﻮش ﺑﻪ ﺁنهﺎ رﺳﻴﺪﻩ اﺳﺖ‪.‬‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫ـ وﻟﺶ ﮐﻦ‪ ،‬وﮔﺮﻧﻪ ﻣﯽﮐﺸﻤﺖ!‬

‫اﺷﮏ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﻧﻤﯽﮔﺬارد ﭼﻴﺰﯼ ﺑﺒﻴﻨﺪ‪ .‬هﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﻣﮕﺮ هﻴﮑﻠﯽ ﺑﯽﻗﻮارﻩ‪.‬‬
‫دﺳﺘﺶ را دراز ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﺷﺎﻧﻪ او را ﻣﯽﮔﻴﺮد و ﺗﮑﺎﻧﺶ ﻣﯽدهﺪ‪ .‬ﻣﺤﻘﻖ‬
‫ﺳﮑﻨﺪرﯼ ﻣﯽﺧﻮرد و زن از دﺳﺘﺶ ول ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬دﻳﮕﺮ هﻴﭻﮐﺪام از ﺁن دو‬
‫ﻣﺮد ﺗﻮﺟﻬﯽ ﺑﻪ زن ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﻠﻪ ﺷﻨﺎ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﺑﻌﺪ از ﺁن ﺑﺎﻻ ﻣﯽرود‪،‬‬
‫ﻧﺪارﻧﺪ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﻣﺤﻘﻖ در ﭼﺸﻢهﺎﯼ ﻣﺮدﯼ ﮐﻪ ﭘﻴﮋاﻣﺎ ﺑﻪﺗﻦ دارد ﻧﻔﺮت را‬
‫ﻣﯽﺑﻴﻨﺪ‪ ،‬از ﭼﺸﻢهﺎﯼ ﺧﻮد او ﻧﻴﺰ ﻧﻔﺮت ﻣﺸﺎﺑﻬﯽ زﺑﺎﻧﻪ ﻣﯽﮐﺸﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺮد ﭘﻴﮋاﻣﺎﭘﻮش دﻳﮕﺮ ﺟﻠﻮ ﺧﻮدش را ﻧﻤﯽﮔﻴﺮد و ﺣﻤﻠﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺤﻘﻖ در دهﺎﻧﺶ دردﯼ ﺣﺲ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎ زﺑﺎن ﻳﮑﯽاز دﻧﺪانهﺎﯼ ﺟﻠﻮﻳﯽاش‬
‫را ﻣﻌﺎﻳﻨﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬دﻧﺪان از ﺟﺎ ﮐﻨﺪﻩ ﺷﺪﻩاﺳﺖ‪ .‬زﻣﺎﻧﯽ ﻳﮏ دﻧﺪانﭘﺰﺷﮏ اهﻞ‬
‫ﭘﺮاگ ﺑﻌﺪاز ﺁنﮐﻪ ﺑﺎ زﺣﻤﺖ ﻓﺮاوان ﺁن دﻧﺪان ﻣﺼﻨﻮﻋﯽ را ﺳﺮﺟﺎﻳﺶ ﭘﻴﭻ‬
‫ﮐﺮد‪ ،‬ﺧﻴﻠﯽ دﻗﻴﻖ ﺑﺮاﯼ او ﺗﻮﺿﻴﺢ داد ﮐﻪ درﺳﺖ هﻤﺎن دﻧﺪان‪ ،‬ﺳﺘﻮن اﺗﮑﺎﯼ‬
‫ﭼﻨﺪﻳﻦ دﻧﺪان ﻣﺼﻨﻮﻋﻲ دﻳﮕﺮ در اﻃﺮاف ﺧﻮد اﺳﺖ و ﻟﺬا ازدﺳﺖدادن ﺁن‬
‫ﻳﮏ دﻧﺪان‪ ،‬او را ﻣﺤﺘﺎج دﻧﺪان ﻋﺎرﻳﺘﯽ ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد )وﺣﺸﺘﻨﺎﮎﺗﺮﻳﻦ ﭼﻴﺰﯼ‬
‫ﮐﻪ ﻣﺤﻘﻖ ﭼﮏ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻓﮑﺮش را ﺑﮑﻨﺪ(‪ .‬زﺑﺎﻧﺶ ﺑﻪروﯼ دﻧﺪان‬
‫ازﺟﺎﮐﻨﺪﻩﺷﺪﻩ ﻣﯽﻟﻐﺰد‪ .‬رﻧﮕﺶ اﺑﺘﺪا از ﺗﺮس و ﺑﻌﺪ از ﺷﺪت ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ ﺳﻔﻴﺪ‬
‫ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﺗﻤﺎم زﻧﺪﮔﻴﺶ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺻﺤﻨﻪهﺎﯼ ﻓﻴﻠﻤﯽ از ﻣﻘﺎﺑﻞ ﭼﺸﻢهﺎﻳﺶ رد‬
‫ﻣﯽﺷﻮد و ﺑﺮاﯼ دوﻣﻴﻦﺑﺎر در ﺁن روز‪ ،‬ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ از اﺷﮏ ﭘﺮ ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﺑﻠﻪ‪،‬‬
‫او ﮔﺮﻳﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ و از ﻋﻤﻖ ﮔﺮﻳﻪ‪ ،‬ﻓﮑﺮﯼ ﺑﻪ ﺳﺮش راﻩ ﭘﻴﺪا ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ :‬او‬
‫هﻤﻪﭼﻴﺰ را ﺑﺎﺧﺘﻪاﺳﺖ‪ .‬او دﻳﮕﺮ ﺟﺰ ﻣﺎهﻴﭽﻪهﺎﻳﺶ ﭼﻴﺰﯼ ﻧﺪارد‪ .‬ﺁﺧﺮ ﺁن‬
‫ﻣﺎهﻴﭽﻪهﺎ‪ ،‬ﺁن ﻣﺎهﻴﭽﻪهﺎﯼ ﺑﻴﭽﺎرﻩ دردﯼ را از او دوا ﻧﻤﯽﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺁﺧﺮ ﺁن‬
‫ﻣﺎهﻴﭽﻪهﺎ ﺑﻪ ﭼﻪ دردش ﻣﯽﺧﻮرﻧﺪ؟ اﻳﻦ ﭘﺮﺳﺶ ﺑﺎزوﯼ راﺳﺖ او را ﻣﺜﻞ‬
‫ﻓﻨﺮ ازﺟﺎ ﻣﯽﭘﺮاﻧﺪ و ﺑﻪ ﺣﺮﮐﺖ وﺣﺸﺘﻨﺎﮐﯽ واﻣﯽدارد‪ ،‬ﻳﻌﻨﯽ ﻳﮏ ﻣﺸﺖ‬
‫ﻣﯽزﻧﺪ‪ .‬ﻣﺸﺘﯽ ﮐﻪ هﻤﻪ ﻏﻢ دﻧﺪان ازدﺳﺖرﻓﺘﻪ را در ﺧﻮد اﻧﺒﺎر ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ‬
‫و ﺑﻪ ﻋﻈﻤﺖ ﻧﻴﻢ ﻗﺮن ﮔﺎﺋﻴﺪن ﺑﯽاﻣﺎن در ﮐﻨﺎر ﺗﻤﺎم اﺳﺘﺨﺮهﺎﯼ ﻓﺮاﻧﺴﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻣﺮد ﭘﻴﮋاﻣﺎﭘﻮش در زﻳﺮ ﺁب ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﻧﺎدﻳﺪﻳﺪ ﺷﺪن او ﺁنﻗﺪر ﺳﺮﻳﻊ و‬
‫ﺳﺎدﻩ اﺗﻔﺎق ﻣﯽاﻓﺘﺪ ﮐﻪ ﻣﺤﻘﻖ ﭼﮏ ﺗﺼﻮر ﻣﯽﮐﻨﺪ او را ﮐﺸﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬اﺑﺘﺪا‬
‫درﺟﺎ ﺧﺸﮑﺶ ﻣﯽزﻧﺪ و ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺣﺮﮐﺘﯽ ﮐﻨﺪ وﻟﯽ ﺑﻌﺪ ﺧﻢ ﻣﯽﺷﻮد‪ ،‬ﻣﺮد را‬
‫ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﭼﻨﺪ ﭼﮏ ﺁهﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺻﻮرﺗﺶ ﻣﯽزﻧﺪ‪ .‬ﻣﺮد ﭼﺸﻢهﺎﻳﺶ را ﺑﺎز‬
‫ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻧﮕﺎﻩ ﻧﺎهﺸﻴﺎرش روﯼ ﺁن ﻣﺨﻠﻮق ﺑﯽﻗﻮارﻩ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻣﯽﺷﻮد‪ ،‬ﺑﻌﺪ‬
‫ﺧﻮد را رهﺎ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﺷﻨﺎﮐﻨﺎن ﺑﻪﻃﺮف ﭘﻠﻪ هﺎ ﻣﯽرود ﺗﺎ ﺑﻪ زن ﻣﻠﺤﻖ ﺷﻮد‪.‬‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫‪۴٠‬‬
‫زن ﺑﻪﺣﺎﻟﺖ ﻗﻮزﮐﺮدﻩ ﮐﻨﺎر اﺳﺘﺨﺮ ﻧﺸﺴﺘﻪ‪ ،‬ﺑﺎ دﻗﺖ ﻣﺮد ﭘﻴﮋاﻣﺎﭘﻮش را ﻧﮕﺎﻩ‬
‫ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﻣﺒﺎرزﻩ و ﺷﮑﺴﺘﺶ را ﻣﯽﺑﻴﻨﺪ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﻣﺮد ﺑﻪ ﺑﻴﺮون اﺳﺘﺨﺮ ﭘﺎ‬
‫ﻣﯽﮔﺬارد‪ ،‬زن از ﺟﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﺑﯽﺁنﮐﻪ ﺑﺮﮔﺮدد و ﭘﺸﺖ ﺳﺮش را‬
‫ﻧﮕﺎهﯽ ﮐﻨﺪ ﺑﻪ ﻃﺮف ﭘﻠﻪهﺎ ﻣﯽرود‪ ،‬اﻣﺎ ﺁنﻗﺪر ﺁرام ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺮد‬
‫ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﻪ او ﺑﺮﺳﺪ‪ .‬ﺳﺮﺗﺎﭘﺎ ﺧﻴﺲ و ﺑﺪون ﺁنﮐﻪ ﮐﻠﻤﻪاﯼ ﺑﻪ زﺑﺎن ﺑﻴﺎورﻧﺪ از‬
‫ﻣﻴﺎن ﺳﺎﻟﻦ )ﮐﻪ دﻳﮕﺮ ﻣﺪتهﺎﺳﺖ ﺧﺎﻟﯽ اﺳﺖ( ﻋﺒﻮر ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬از راهﺮوهﺎ‬
‫رد ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ اﺗﺎﻗﺸﺎن ﻣﯽرﺳﻨﺪ‪ .‬از ﻟﺒﺎسهﺎﻳﺸﺎن ﺁب ﻣﯽﭼﮑﺪ‪ .‬ﺳﺮدﺷﺎن‬
‫اﺳﺖ و دارﻧﺪ ﻣﯽﻟﺮزﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﻟﺒﺎسهﺎﻳﺸﺎن را ﻋﻮض ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫اﻣﺎ ﺑﻌﺪ ﭼﻄﻮر ﻣﯽﺷﻮد؟‬
‫ﻳﻌﻨﯽ ﭼﻪ ﺑﻌﺪ ﭼﻄﻮر ﻣﯽﺷﻮد؟ ﻣﻌﻠﻮم اﺳﺖ ﮐﻪ ﺁنهﺎ ﻋﺸﻖﺑﺎزﯼ ﺧﻮاهﻨﺪ‬
‫ﮐﺮد‪ .‬ﭼﻪ ﺧﻴﺎل ﮐﺮدﻩاﻳﺪ؟ در اﻳﻦ ﺷﺐ ﺁنهﺎ هﺮدو ﺳﺎﮐﺖ ﺧﻮاهﻨﺪ ﺑﻮد‪ .‬ﻓﻘﻂ‬
‫زن ﻧﺎﻟﻪهﺎﻳﯽ ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد ﺷﺒﻴﻪ ﻧﺎﻟﻪهﺎﯼ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻣﻮرد ﺁزار ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ‪.‬‬
‫ﺑﻪاﻳﻦﺗﺮﺗﻴﺐ هﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ اداﻣﻪ ﭘﻴﺪا ﮐﻨﺪ و ﻧﻤﺎﻳﺶﻧﺎﻣﻪاﯼ ﮐﻪ ﺁنهﺎ‬
‫اﻣﺸﺐ ﺑﺮاﯼ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺑﺎر اﺟﺮا ﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬در روزهﺎ و هﻔﺘﻪهﺎﯼ ﺁﻳﻨﺪﻩ هﻢ ﻗﺎﺑﻞ‬
‫اﺟﺮا ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد‪ .‬زن ﺑﺮاﯼ اﻳﻦﮐﻪ ﻧﺸﺎن دهﺪ در ﺳﻄﺤﯽ ﻗﺮار دارد ﮐﻪ از‬
‫هﻤﻪ ﭼﻴﺰهﺎﯼ ﻣﺒﺘﺬل و هﻤﻪ ﺁدمهﺎﯼ ﻣﺘﻮﺳﻄﯽ ﮐﻪ او ﺗﺤﻘﻴﺮﺷﺎن ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺑﺴﻴﺎر‬
‫ﺑﺎﻻﺗﺮ اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺎز هﻢ ﻣﺮد را وادار ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد ﮐﻪ در ﻣﻘﺎﺑﻠﺶ زاﻧﻮ ﺑﺰﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺮد ﺧﻮد را ﻣﺤﮑﻮم ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد و ﺧﻮاهﺪ ﮔﺮﻳﺴﺖ‪ .‬اﻳﻦ رﻓﺘﺎرهﺎ ﺑﺎﻋﺚ‬
‫ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ ﮐﻪ زن ﺑﺎز ﺑﺎ او ﺑﯽرﺣﻢﺗﺮ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬زن ﻓﺮﻳﺒﺶ ﺧﻮاهﺪ داد و ﺑﻪ‬
‫ﻣﺮد ﻧﺸﺎن ﺧﻮاهﺪ داد ﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ او وﻓﺎدار ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺁزارش ﺧﻮاهﺪ داد‪ .‬ﻣﺮد‬
‫در ﺑﺮاﺑﺮ اﻳﻦ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد‪ ،‬ﺳﺨﻨﺎن درﺷﺖ ﺑﻪزﺑﺎن ﺧﻮاهﺪ‬
‫ﺁورد‪ ،‬ﺣﺎﻟﺖ ﺗﻬﺪﻳﺪﮐﻨﻨﺪﻩ ﺑﻪﺧﻮد ﺧﻮاهﺪ ﮔﺮﻓﺖ و ﭼﻴﺰﯼ را ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﻴﺎن در‬
‫ﻧﻤﯽﺁﻳﺪ ﺑﺎ ﻋﻤﻞ ﻗﺎﻃﻌﺎﻧﻪ ﻧﺸﺎن ﺧﻮاهﺪ داد‪ .‬ﮔﻠﺪاﻧﯽ را ﺧﻮاهﺪ ﺷﮑﺴﺖ‪ ،‬ﻧﻌﺮﻩ و‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫ﻓﺮﻳﺎد ﺧﻮاهﺪ ﮐﺸﻴﺪ و زن واﻧﻤﻮد ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺗﺮﺳﻴﺪﻩ اﺳﺖ‪ ،‬او را ﻣﺘﻬﻢ‬
‫ﺑﻪ ﺗﺠﺎوز و ﮐﺘﮏزدن ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد‪ .‬ﻣﺮد ﺑﺎز ﺑﻪزاﻧﻮ ﺧﻮاهﺪ اﻓﺘﺎد‪ ،‬ﺑﺎر دﻳﮕﺮ‬
‫ﺧﻮاهﺪ ﮔﺮﻳﺴﺖ و ﺁنﮔﺎﻩ زن ﺧﻮاهﺪ ﮔﺬاﺷﺖ ﺗﺎ او ﺑﺎ وﯼ ﺑﺨﻮاﺑﺪ و هﻤﻪ اﻳﻦهﺎ‬
‫هﻔﺘﻪهﺎ و ﻣﺎﻩهﺎ‪ ،‬ﺳﺎلهﺎ و ﺗﺎ اﺑﺪ اداﻣﻪ ﺧﻮاهﺪ ﻳﺎﻓﺖ‪.‬‬

‫‪۴١‬‬
‫اﻣﺎ ﻣﺤﻘﻖ ﭼﮏ ﭼﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﯽ ﻣﯽﻳﺎﺑﺪ؟ او در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ زﺑﺎﻧﺶ را ﺑﻪ دﻧﺪان‬
‫ﮐﻨﺪﻩﺷﺪﻩاش ﻓﺸﺎر ﻣﯽدهﺪ ﺑﺎ ﺧﻮد ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‪ :‬اﻳﻦهﺎ ﺗﻤﺎم ﭼﻴﺰهﺎﻳﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در‬
‫زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺮاﻳﻢ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪﻩ‪ :‬ﻳﮏ دﻧﺪان ﺷﮑﺴﺘﻪ و وﺣﺸﺖ ﺑﻴﻤﺎرﮔﻮﻧﻪ از دﻧﺪان‬
‫ﻋﺎرﻳﺘﯽ‪ .‬ﺁﻳﺎ ﺟﺰ اﻳﻦ هﻢ ﭼﻴﺰﯼ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪﻩ؟ هﻴﭻﭼﻴﺰ ﺑﺎﻗﯽ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ؟ ﻧﻪ!‬
‫هﻴﭻﭼﻴﺰ ﺑﺎﻗﯽ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ‪ .‬در ﻳﮏ ﺣﺎﻟﺖ ﺷﻬﻮد ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ او ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺧﻮد را ﻧﻪ‬
‫ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺎﺟﺮاﻳﯽ ﻓﻮقاﻟﻌﺎدﻩ‪ ،‬ﻣﻤﻠﻮ از ﺣﻮادث ﮐﻢﻧﻈﻴﺮ و دراﻣﺎﺗﻴﮏ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ‬
‫هﻤﭽﻮن ﺟﺰء ﻧﺎﭼﻴﺰﯼ از ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺣﻮادث ﻋﺠﻴﺒﯽ دﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭼﻨﺎن ﺳﺮﻋﺘﯽ‬
‫ﺳﻴﺎرﻩ زﻣﻴﻦ را درﻧﻮردﻳﺪﻩ ﮐﻪ ﺗﺸﺨﻴﺺ اﺟﺰاﯼ ﺁن ﻏﻴﺮ ﻣﻤﮑﻦ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺮﮎ ﺣﻖ داﺷﺖ ﮐﻪ او را ﺑﺎ ﻳﮏ ﻟﻬﺴﺘﺎﻧﯽ ﻳﺎ ﻣﺠﺎرﺳﺘﺎﻧﯽ اﺷﺘﺒﺎﻩ ﺑﮕﻴﺮد‪.‬‬
‫درواﻗﻊ هﻢ ﺷﺎﻳﺪ او ﻣﺠﺎرﺳﺘﺎﻧﯽ‪ ،‬ﻟﻬﺴﺘﺎﻧﯽ‪ ،‬ﺗﺮﮎ‪ ،‬روس ﻳﺎ ﺣﺘﯽ ﻳﮏ ﮐﻮدﮎ‬
‫در ﺣﺎل ﻣﺮگ ﺳﻮﻣﺎﻟﻴﺎﻳﯽ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬وﻗﺘﯽ ﺣﻮادث ﺑﻴﺶاز اﻧﺪازﻩ ﺳﺮﻳﻊ اﺗﻔﺎق‬
‫ﺑﻴﺎﻓﺘﺪ دﻳﮕﺮ هﻴﭻﮐﺲ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ درﺑﺎرﻩ ﭼﻴﺰﯼ اﻃﻤﻴﻨﺎن داﺷﺘﻪﺑﺎﺷﺪ‪ .‬درﺑﺎرﻩ‬
‫هﻴﭻﭼﻴﺰ‪ ،‬ﺣﺘﯽ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ‪.‬‬
‫وﻗﺘﯽ ﻣﻦ از ﺷﺐ ﭘﺮﻣﺎﺟﺮاﯼ ﻣﺎدام »ت« ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻢ ﺑﻪ ﻣﻌﺎدﻟﻪ ﻣﺸﻬﻮرﯼ‬
‫ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻳﮑﯽ از ﻓﺼﻞهﺎﯼ اﺑﺘﺪاﻳﯽ ﮐﺘﺎب درﺳﯽ درﺑﺎرﻩ رﻳﺎﺿﻴﺎت هﺴﺘﯽ‬
‫اﺷﺎرﻩ ﮐﺮدم‪ :‬درﺟﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺗﻨﺎﺳﺐ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺑﺎ ﺷﺪت ﻓﺮاﻣﻮﺷﯽ دارد‪ .‬از اﻳﻦ‬
‫ﻼ اﻳﻦﮐﻪ دوران ﻣﺎ در اﺳﺎرت‬
‫ﻣﻌﺎدﻟﻪ ﻣﯽﺗﻮان ﺑﻪ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﻣﺸﺨﺼﯽ رﺳﻴﺪ‪ ،‬ﻣﺜ ً‬
‫دﻳﻮ ﺳﺮﻋﺖ اﺳﺖ و ﺑﻪ هﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ اﻳﻦﻗﺪر ﺁﺳﺎن ﺧﻮد را ﻓﺮاﻣﻮش ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺣﺎﻻ ﻣﯽﺧﻮاهﻢ ﻋﮑﺲ اﻳﻦ ﮔﻔﺘﻪ را ﺑﻴﺎن ﮐﻨﻢ‪ :‬دوران ﻣﺎ ﮔﺮاﻳﺶ ﺷﻴﻔﺘﻪوارﯼ‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫ﺑﻪ ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮدن ﺧﻮد دارد و ﺑﺮاﯼ اﻳﻦﮐﻪ اﻳﻦ ﻣﻴﻞ را ﻋﻤﻠﯽ ﺳﺎزد‪ ،‬ﺧﻮد‬
‫را ﺑﻪ دﺳﺖ دﻳﻮ ﺳﺮﻋﺖ ﻣﯽﺳﭙﺎرد‪ .‬زﻣﺎن ﺑﺮ ﺷﺘﺎب ﺧﻮد ﻣﯽاﻓﺰاﻳﺪ ﺗﺎ ﺑﻪﻣﺎ‬
‫ﺑﻔﻬﻤﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻴﻞ ﻧﺪارد ﻣﺎ ﺑﻪﻳﺎدش ﺑﻴﺎورﻳﻢ‪ ،‬زﻳﺮا از ﺧﻮد ﺧﺴﺘﻪ اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻴﺰار‬
‫اﺳﺖ و ﻣﯽﺧﻮاهﺪ ﺷﻌﻠﻪ ﮐﻮﭼﮏ و ﻟﺮزان ﺧﺎﻃﺮﻩ را ﺧﺎﻣﻮش ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫هﻢوﻃﻦ و رﻓﻴﻖ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﻦ‪ ،‬ﮐﺎﺷﻒ ﻣﺸﻬﻮر »ﭘﺸﻪ ﭘﺮاﮔﯽ«‪ ،‬ﮐﺎرﮔﺮ ﻗﻬﺮﻣﺎن‬
‫ﻣﺠﺘﻤﻊهﺎﯼ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﯽ‪ ،‬ﻣﻦ دﻳﮕﺮ ﺗﺤﻤﻞ ﻧﺪارم ﺗﻮ را ﺁنﻃﻮر ﻣﺎﻧﺪﻩ در ﺁب‬
‫ﺑﺒﻴﻨﻢ! ﺁﺧﺮ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ذاتاﻟﺮﻳﻪ ﮐﻨﯽ! دوﺳﺖ ﻣﻦ! ﺑﺮادرم! ﺧﻮد را ﺁزار‬
‫ﻧﺪﻩ! ﺑﻴﺮون ﺑﻴﺎ! ﺑﺮو ﺑﺨﻮاب‪ .‬ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺑﺎش ﮐﻪ ﻓﺮاﻣﻮﺷﺖ ﮐﺮدﻩاﻧﺪ‪ .‬ﺧﻮد را‬
‫در ﭘﺘﻮﯼ ﮔﺮموﻧﺮم ﻓﺮاﻣﻮﺷﯽ ﻣﻄﻠﻖ ﺑﭙﻴﭻ‪ .‬ﺑﻪ ﺧﻨﺪﻩاﯼ ﮐﻪ ﻣﻮﺟﺐ رﻧﺠﺶ ﺗﻮ‬
‫ﺷﺪ دﻳﮕﺮ ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻦ‪ .‬ﺁن ﺧﻨﺪﻩ دﻳﮕﺮ وﺟﻮد ﻧﺪارد‪ .‬ﺁرﯼ! دﻳﮕﺮ وﺟﻮد ﻧﺪارد‪،‬‬
‫ﺳﺎلهﺎﯼ ﻋﻤﺮ ﺗﻮ در ﻣﺠﺘﻤﻊهﺎﯼ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﯽ و اﻓﺘﺨﺎرات ﺗﻮ ﺑﻪدﻟﻴﻞ ﭘﻴﮕﺮد و‬
‫ﺁزار ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻧﻴﺰ وﺟﻮد ﻧﺪارد‪ .‬ﻗﺼﺮ در ﺧﻮاب اﺳﺖ‪ .‬ﭘﻨﺠﺮﻩات را ﺑﮕﺸﺎ ﺗﺎ‬
‫ﻓﻀﺎﯼ اﺗﺎﻗﺖ از ﻋﻄﺮ درﺧﺘﺎن ﺁﮐﻨﺪﻩ ﺷﻮد‪ .‬اﻳﻦ ﺑﻠﻮطهﺎ ﺳﻴﺼﺪ ﺳﺎل ﻋﻤﺮ‬
‫دارﻧﺪ‪ .‬ﺻﺪاﯼ ﺧﺶﺧﺶ ﺷﺎخوﺑﺮگ درﺧﺘﺎن درﺳﺖ هﻤﺎنﺟﻮر اﺳﺖ ﮐﻪ‬
‫ﻣﺎدام »ت« و ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﺣﻴﻦ ﻋﺸﻖﺑﺎزﯼ در ﺁﻻﭼﻴﻖ ﻣﯽﺷﻨﻴﺪﻧﺪ‪ .‬در ﺁن زﻣﺎن‬
‫ﻣﯽﺷﺪ از ﭘﻨﺠﺮﻩ اﺗﺎق ﺗﻮ ﺁﻻﭼﻴﻖ را دﻳﺪ اﻣﺎ ﺣﻴﻒ ﮐﻪ اﻣﺮوز ﺗﻮ دﻳﮕﺮ‬
‫ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﯽ ﺁن را ﺑﺒﻴﻨﯽ‪ .‬ﻗﺮﻳﺐ ﭘﺎﻧﺰدﻩ ﺳﺎل ﭘﺲاز ﺁن ﺷﺐ‪ ،‬در دوران اﻧﻘﻼب‬
‫‪ ،١٧٨٩‬ﺁن را ﺧﺮاب ﮐﺮدﻧﺪ و ﺗﻨﻬﺎ ﻳﺎدﮔﺎر ﺑﺎﻗﯽﻣﺎﻧﺪﻩ از ﺁﻻﭼﻴﻖ‪ ،‬هﻤﺎن اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ در ﭼﻨﺪ ﺻﻔﺤﻪ از رﻣﺎن وﻳﻮان دﻧﻮ‪ ،‬رﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺁن را هﻴﭻوﻗﺖ‬
‫ﻧﺨﻮاﻧﺪﻩاﯼ و ﺑﻪاﺣﺘﻤﺎل زﻳﺎد هﺮﮔﺰ هﻢ ﻧﺨﻮاهﯽ ﺧﻮاﻧﺪ‪ ،‬ﺛﺒﺖ ﺷﺪﻩاﺳﺖ‪.‬‬

‫‪۴٢‬‬
‫وﻧﺴﺎن ﺷﻮرﺗﺶ را ﭘﻴﺪا ﻧﮑﺮد‪ .‬ﺑﺎ ﺗﻦ ﺧﻴﺲ‪ ،‬ﺷﻠﻮار و ﭘﻴﺮاهﻨﺶ را ﭘﻮﺷﻴﺪ و‬
‫ﺑﻪدﻧﺒﺎل ژوﻟﯽ رﻓﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ژوﻟﯽ ﺧﻴﻠﯽ ﺳﺮﻳﻊ رﻓﺖ و او ﺧﻴﻠﯽ ﺁهﺴﺘﻪ‪ .‬ﻣﺪﺗﯽ‬
‫در راهﺮوهﺎ اﻳﻦﻃﺮف و ﺁنﻃﺮف دوﻳﺪ ﺗﺎ ﻳﻘﻴﻦ ﺣﺎﺻﻞ ﮐﺮد ﮐﻪ ژوﻟﯽ ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫ﺷﺪﻩاﺳﺖ‪ .‬از ﺁنﺟﺎ ﮐﻪ ﻧﻤﯽداﻧﺪ ژوﻟﯽ در ﮐﺪام اﺗﺎق ﺳﮑﻮﻧﺖ دارد‪ ،‬ﻧﺘﻴﺠﻪ‬
‫ﻣﯽﮔﻴﺮد ﮐﻪ ﭼﻨﺪان اﻣﻴﺪﯼ ﺑﻪ ﻳﺎﻓﺘﻦ او ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ داﺷﺘﻪﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬اﻣﺎ هﻢﭼﻨﺎن ﺑﻪ‬
‫ﭼﺮﺧﻴﺪن در راهﺮوهﺎ اداﻣﻪ ﻣﯽدهﺪ ﺗﺎ ﺷﺎﻳﺪ درﯼ ﺑﺎز ﺷﻮد و ژوﻟﯽ ﺑﮕﻮﻳﺪ‪:‬‬
‫»ﺑﻴﺎ‪ ،‬وﻧﺴﺎن‪ ،‬ﺑﻴﺎ!«‪ ،‬ﻟﻴﮑﻦ هﻤﻪ در ﺧﻮاباﻧﺪ‪ .‬هﻴﭻ ﺻﺪاﻳﯽ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﻧﻤﯽﺷﻮد و‬
‫هﻴﭻ درﯼ هﻢ ﮔﺸﻮدﻩ ﻧﻤﯽﺷﻮد‪ .‬وﻧﺴﺎن ﭼﻨﺪ ﺑﺎر زﻳﺮ ﻟﺒﯽ ﻧﺎم ژوﻟﯽ را ﺻﺪا‬
‫ﻣﯽزﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻌﺪ ﮐﻢﮐﻢ ﺻﺪاﻳﺶ را ﺑﻠﻨﺪﺗﺮ ﻣﯽﮐﻨﺪ و دﺳﺖ ﺁﺧﺮ ﻣﯽﻏﺮد و ﻓﺮﻳﺎد‬
‫ﻣﯽﮐﺸﺪ اﻣﺎ ﭘﺎﺳﺨﺶ ﭼﻴﺰﯼ ﺟﺰ ﺳﮑﻮت ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ژوﻟﯽ را در ﻧﻈﺮ ﺧﻮد‬
‫ﻣﺠﺴﻢ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﭼﻬﺮﻩاش را در ﭘﺮﺗﻮ ﻣﻬﺘﺎب ﺑﻪﻳﺎد ﻣﯽﺁورد‪ .‬ﺳﻮراخ ﮐﻮﻧﺶ‬
‫را ﻣﺠﺴﻢ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﺁﻩ! ﺳﻮراخ ﮐﻮن ﺑﺮهﻨﻪ او را ﮐﻪ ﺁنﻗﺪر ﻧﺰدﻳﮏ ﺑﻮد‪ ،‬از‬
‫ﻼ از دﺳﺖ داد‪ .‬ﻧﻪ ﻟﻤﺴﺶ ﮐﺮد و ﻧﻪ ﻧﮕﺎهﺶ ﮐﺮد‪ .‬ﺁﻩ! ﺁن‬ ‫دﺳﺖ داد‪ .‬ﮐﺎﻣ ً‬
‫ﺗﺼﻮﻳﺮ وﺣﺸﺘﻨﺎﮎ ﺑﺎز ﺧﻮد را ﻧﺸﺎن ﻣﯽدهﺪ و ﺁﻟﺖ ﺑﯽﭼﺎرﻩاش ﺑﻴﺪار‬
‫ﻼ ﺑﯽﻣﻮرد ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﺑﯽﺁنﮐﻪ ﻣﻨﻄﻘﯽ ﻳﺎ‬ ‫ﻣﯽﺷﻮد‪ ،‬ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﺁﻩ! ﮐﺎﻣ ً‬
‫ﺣﺪوﻣﺮزﯼ ﺑﺸﻨﺎﺳﺪ‪.‬‬
‫وﻗﺘﯽ ﺑﻪ اﺗﺎﻗﺶ ﺑﺮﻣﯽﮔﺮدد‪ ،‬ﺧﻮدش را روﯼ ﻳﮏ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻣﯽاﻧﺪازد‪ .‬ﺟﺰ‬
‫ﻓﮑﺮ ﺗﺼﺎﺣﺐ ژوﻟﯽ ﻓﮑﺮﯼ در ﺳﺮ ﻧﺪارد‪ .‬ﺣﺎﺿﺮ اﺳﺖ ﺑﺮاﯼ ﭘﻴﺪاﮐﺮدن او‬
‫دﺳﺖ ﺑﻪ هﺮﮐﺎرﯼ ﺑﺰﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻧﻤﯽداﻧﺪ ﭼﮑﺎر ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺻﺒﺢ ﻓﺮدا ژوﻟﯽ ﺑﻪ ﺳﺎﻟﻦ‬
‫ﻏﺬاﺧﻮرﯼ ﺧﻮاهﺪ رﻓﺖ ﮐﻪ ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﺑﺨﻮرد اﻣﺎ در ﺁن ﻣﻮﻗﻊ او‪ ،‬وﻧﺴﺎن‪ ،‬در‬
‫دﻓﺘﺮ ﮐﺎرش در ﭘﺎرﻳﺲ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد‪ .‬ﺁخ! ﻧﻪ ﻣﺤﻞ ﺳﮑﻮﻧﺖ او را ﻣﯽداﻧﺪ و ﻧﻪ‬
‫ﺣﺘﯽ ﻧﺎم ﻓﺎﻣﻴﻠﺶ را و ﻧﻪ اﻳﻦﮐﻪ او ﮐﺠﺎ ﮐﺎر ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬وﻧﺴﺎن ﺑﺎ ﺳﺮﮔﺸﺘﮕﯽ‬
‫ﺑﯽﺣﺪش‪ ،‬ﮐﻪ اﻧﺪازﻩ ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ ﺁﻟﺘﺶ ﮔﻮاﻩ ﺁن اﺳﺖ‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫اﻳﻦ ﺁﻟﺖ هﻤﻴﻦ ﻳﮏ ﺳﺎﻋﺖ ﻗﺒﻞ ﺑﺎ ﺣﻔﻆ اﻧﺪازﻩ ﻣﻨﺎﺳﺐ‪ ،‬دراﻳﺖ درﺧﻮر‬
‫ﺳﺘﺎﻳﺸﯽ از ﺧﻮد ﻧﺸﺎن داد و در ﻧﻄﻖ ﺟﺎﻟﺐ ﺗﻮﺟﻬﯽ‪ ،‬ﭼﻨﺎن اﺳﺘﺪﻻل ﻣﻌﻘﻮﻟﯽ‬
‫اراﺋﻪ ﮐﺮد ﮐﻪ هﻤﻪ ﻣﺎ ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ‪ .‬اﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﻣﻦ در ﺧﺼﻮص‬
‫دراﻳﺖ اﻳﻦ ﺁﻟﺖ ﮐﻤﯽ دﭼﺎر ﺗﺮدﻳﺪ ﺷﺪﻩام ﭼﻮن ﺑﺪون اﻳﻦﮐﻪ در دﻓﺎع از ﺧﻮد‬
‫دﻟﻴﻠﯽ اراﺋﻪ دهﺪ‪ ،‬ﺳﺮ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎن ﮐﺸﻴﺪﻩ؛ درﺳﺖ ﻣﺜﻞ ﺳﻨﻔﻮﻧﯽ ﺷﻤﺎرﻩ ‪٩‬‬
‫ﺑﺘﻬﻮون ﮐﻪ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺑﺸﺮﻳﺖ اﻓﺴﺮدﻩ‪ ،‬ﺳﺮود ﺷﺎدﯼ را ﻓﺮﻳﺎد ﻣﯽزﻧﺪ‪.‬‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫‪۴٣‬‬
‫ورا ﺑﺮاﯼ دوﻣﻴﻦﺑﺎر ﺑﻴﺪار ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬
‫ـ ﻣﺠﺒﻮرﯼ ﺻﺪاﯼ رادﻳﻮ رو اﻳﻦﻗﺪر ﺑﻠﻨﺪ ﮐﻨﯽ؟ ﺑﻴﺪارم ﮐﺮدﯼ‪.‬‬
‫ﻼ رادﻳﻮ ﮔﻮش ﻧﻤﯽدم‪ .‬از اﻳﻦ ﺳﺎﮐﺖﺗﺮ دﻳﮕﻪ اﻣﮑﺎن ﻧﺪارﻩ‪...‬‬
‫ـ ﻣﻦ ﮐﻪ اﺻ ً‬
‫ـ ﺗﻮ داﺷﺘﯽ رادﻳﻮ ﮔﻮش ﻣﯽدادﯼ‪ .‬ﭼﺮا ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻧﻤﯽﮐﻨﯽ! ﺁﺧﻪ ﻣﻦ ﺧﻮاب‬
‫ﺑﻮدم‪.‬‬
‫ـ ﻗﺴﻢ ﻣﯽﺧﻮرم!‬
‫ﻼ ﭼﻄﻮر ﻣﯽﺗﻮﻧﯽ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺟﻮر ﭼﻴﺰا‬
‫ـ ﭼﻪ ﺳﺮود ﺷﺎدﯼ ﻣﺴﺨﺮﻩاﯼ! اﺻ ً‬
‫ﮔﻮش ﺑﺪﯼ؟‬
‫ـ ﻣﻌﺬرت ﻣﯽﺧﻮام! ﺑﺎزم ﮔﻨﺎﻩ از ﺗﺨﻴﻼت ﻣﻦ ﺑﻮد!‬
‫ـ ﻳﻌﻨﯽ ﭼﻪ ﺗﺨﻴﻼت ﺗﻮ؟ ﻣﮕﻪ ﺳﻨﻔﻮﻧﯽ ﻧﻬﻢ رو ﺗﻮ ﻧﻮﺷﺘﯽ؟ ﻧﮑﻨﻪ داري ﺧﻮدﺗﻮ‬
‫ﺑﺎ ﺑﺘﻬﻮون ﻋﻮﺿﯽ ﻣﯽﮔﻴﺮﯼ؟‬
‫ـ ﻧﻪ! ﻣﻨﻈﻮرم ﭼﻴﺰ دﻳﮕﻪاﯼ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ـ هﻴﭻوﻗﺖ اون ﺳﻨﻔﻮﻧﯽ ﺑﻪﻧﻈﺮم اﻳﻦﻗﺪر ﺑﯽرﺑﻂ‪ ،‬ﻧﺎﻣﺘﻨﺎﺳﺐ‪ ،‬وﺣﺸﺘﻨﺎﮎ و‬
‫ﺑﻪﺷﮑﻞ ﺑﭽﮕﺎﻧﻪاﯼ ﭘﺮﻃﻤﻄﺮاق‪ ،‬اﺣﻤﻘﺎﻧﻪ و ﻣﺒﺘﺬل ﻧﻴﻮﻣﺪﻩﺑﻮد‪ .‬دﻳﮕﻪ ﺗﺤﻤﻠﻢ‬
‫ﺗﻤﻮم ﺷﺪ‪ .‬ﺻﺒﺮم ﺑﻪ ﺁﺧﺮ رﺳﻴﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻗﺼﺮ ﭘﺮاز اﺷﺒﺎﺣﻪ‪ .‬ﻣﻦ دﻳﮕﻪ ﺣﺎﺿﺮ‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫ﻧﻴﺴﺘﻢ ﺣﺘﯽ ﻳﮏ دﻗﻴﻘﻪ اﻳﻦﺟﺎ ﺑﻤﻮﻧﻢ‪ .‬ﺧﻮاهﺶ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﺑﻴﺎ ﺑﺮﻳﻢ‪ .‬ﺗﺎزﻩ‪ ،‬هﻮا هﻢ‬
‫دﻳﮕﻪ دارﻩ روﺷﻦ ﻣﯽﺷﻪ‪.‬‬
‫و ﺑﻌﺪ ﺗﺨﺘﺨﻮاب را ﺗﺮﮎ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬

‫‪۴۴‬‬
‫ﺻﺒﺢ زود اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﻪ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺻﺤﻨﻪ داﺳﺘﺎن وﻳﻮان دﻧﻮ ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﻢ‪ .‬ﺷﺐ‬
‫ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ در اﺗﺎق ﻣﺨﻔﯽ ﻗﺼﺮ‪ ،‬ﺑﺎ ورود دوﺷﻴﺰﻩ ﺧﺪﻣﺘﮑﺎر رازدار‪ ،‬ﮐﻪ‬
‫ﻣﯽﺧﻮاهﺪ دﻣﻴﺪن ﺻﺒﺢ را ﺑﻪ اﻃﻼع ﺁن زوج ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪﺳﺮ ﻣﯽرﺳﺪ‪.‬‬
‫ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﻟﺒﺎس ﺑﻪﺗﻦ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﻧﮕﺮان اﺳﺖ ﮐﻪ ﻟﻮ ﺑﺮود‪ .‬ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﯽدهﺪ‬
‫ﺑﻪ ﺑﺎغ ﺑﺮود و واﻧﻤﻮد ﮐﻨﺪ ﮐﻪ در ﺣﺎل ﻗﺪمزدن اﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺜﻞ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺗﻤﺎم‬
‫ﺷﺐ را ﺧﻮب ﺧﻮاﺑﻴﺪﻩ و ﺻﺒﺢ زود ﺑﻴﺪار ﺷﺪﻩ‪ .‬هﻨﻮز ﮐﻤﯽ ﭘﺮﻳﺸﺎنﺧﺎﻃﺮ‬
‫اﺳﺖ و ﺳﻌﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺗﻮﺿﻴﺤﯽ ﺑﺮاﯼ ﻣﺎﺟﺮاﯼ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎدﻩ ﺑﻴﺎﺑﺪ‪ .‬ﺁﻳﺎ ﻣﺎدام‬
‫»ت« راﺑﻄﻪاش را ﺑﺎ ﻣﻌﺸﻮق ﺧﻮد ﻣﺎرﮐﯽ ﺑﻪهﻢ زدﻩ؟ ﺁﻳﺎ ﻣﯽﺧﻮاهﺪ راﺑﻄﻪ‬
‫دﻳﮕﺮﯼ را ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﺁن ﮐﻨﺪ؟ ﻳﺎ ﺷﺎﻳﺪ ﺻﺮﻓًﺎ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺘﻪ او را ﮔﻮﺷﻤﺎﻟﯽ‬
‫ﺑﺪهﺪ؟ ﭘﻴﺎﻣﺪ ﺷﺒﯽ ﮐﻪ دﻳﮕﺮ ﺑﻪﺳﺮ رﺳﻴﺪﻩ ﭼﻪ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد؟‬
‫در هﻤﺎن ﺣﺎل ﮐﻪ ﻓﮑﺮش ﺑﺎ اﻳﻦﻗﺒﻴﻞ ﭘﺮﺳﺶهﺎ ﻣﺸﻐﻮل اﺳﺖ‪ ،‬ﻧﺎﮔﻬﺎن‬
‫ﻣﺎرﮐﯽ‪ ،‬ﻣﻌﺸﻮق ﻣﺎدام »ت« را در ﺑﺮاﺑﺮ ﺧﻮد ﻣﯽﻳﺎﺑﺪ‪ .‬او ﮐﻪ هﻢاﮐﻨﻮن‬
‫وارد ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﺑﺎ ﺷﺘﺎب ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻣﯽرﺳﺎﻧﺪ و ﺑﺎ ﺑﯽﺻﺒﺮﯼ ﻣﯽﭘﺮﺳﺪ‪:‬‬
‫»ﭼﻄﻮر ﺷﺪ؟«‪.‬‬
‫دﻧﺒﺎﻟﻪ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﺳﺮاﻧﺠﺎم اﻧﮕﻴﺰﻩ ﭘﺸﺖ ﻣﺎﺟﺮا را ﺑﺮاﯼ ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﺑﺮﻣﻼ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻗﺮار ﺑﺮ اﻳﻦ ﺑﻮدﻩ ﮐﻪ ﺗﻮﺟﻪ ﺷﻮهﺮ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻳﮏ ﻣﻌﺸﻮق دروﻏﻴﻦ ﻣﻨﺤﺮف‬
‫ﺷﻮد و ﻗﺮﻋﻪ ﺑﻪﻧﺎم او اﻓﺘﺎدﻩ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺎرﮐﯽ ﺑﺎ ﺧﻨﺪﻩاﯼ اذﻋﺎن ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ اﻳﻦ‬
‫ﻧﻘﺶ ﻧﻪﺗﻨﻬﺎ زﻳﺒﺎ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﺣﺘﯽ ﻣﻀﺤﮏ هﻢ هﺴﺖ‪ .‬او اﻧﮕﺎر ﮐﻪ ﺑﺨﻮاهﺪ‬
‫اﻳﻦ ﻓﺪاﮐﺎرﯼ ﺷﻮاﻟﻴﻪ را ﭘﺎداش دهﺪ‪ ،‬اﺳﺮارﯼ ﭼﻨﺪ را ﺑﺮاﯼ او ﺑﺮﻣﻼ‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫ﻣﯽﺳﺎزد‪ :‬ﻣﺎدام »ت« زن ﻓﻮقاﻟﻌﺎدﻩاﯼ اﺳﺖ و از ﺟﻤﻠﻪ اﻟﮕﻮﯼ وﻓﺎدارﯼ‬

‫اﺳﺖ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻘﻄﻪ ﺿﻌﻒ او ﻳﮏ ﭼﻴﺰ اﺳﺖ‪ :‬ﺳﺮدﯼ ﺟﻨﺴﯽ‪ .‬ﺁندو ﺑﺎهﻢ ﺑﻪ‬
‫ﻗﺼﺮ ﺑﺎز ﻣﯽﮔﺮدﻧﺪ ﺗﺎ از ﺷﻮهﺮ ﻣﺎدام »ت« دﻳﺪن ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬او ﺑﺎ ﻣﺎرﮐﯽ ﺑﺎ‬
‫ﮔﺸﺎدﻩروﻳﯽ ﺑﺮﺧﻮرد ﻣﯽﮐﻨﺪ اﻣﺎ رﻓﺘﺎرش ﺑﺎ ﺷﻮاﻟﻴﻪ اهﺎﻧﺖﺁﻣﻴﺰ اﺳﺖ‪ .‬او ﺑﻪ‬
‫ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ هﺮﭼﻪ زودﺗﺮ ﺁنﺟﺎ را ﺗﺮﮎ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ ،‬ﻟﺬا ﻣﺎرﮐﯽ‬
‫ﻋﺰﻳﺰ درﺷﮑﻪاش را در اﺧﺘﻴﺎر ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻗﺮار ﻣﯽدهﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺲاز ﺁن ﺷﻮاﻟﻴﻪ و ﻣﺎرﮐﯽ ﺑﻪ دﻳﺪار ﻣﺎدام »ت« ﻣﯽروﻧﺪ‪ .‬در ﭘﺎﻳﺎن ﮔﻔﺘﮕﻮ‪،‬‬
‫وﻗﺘﯽ ﺁندو در ﺁﺳﺘﺎﻧﻪ ﺧﺮوج از ﻗﺼﺮ هﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻣﺎدام »ت« ﻣﺠﺎﻟﯽ ﻣﯽﻳﺎﺑﺪ ﺗﺎ‬
‫ﭼﻨﺪ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﺤﺒﺖﺁﻣﻴﺰ ﺧﻄﺎب ﺑﻪ ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﺑﮕﻮﻳﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻣﮑﺎﻟﻤﻪ ﻧﻬﺎﻳﯽ در داﺳﺘﺎن‬
‫ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻘﻞ ﺷﺪﻩ‪» :‬در اﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ‪ ،‬ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ ﮐﻪ ﻣﺤﺒﻮبﺗﺎن ﻟﻴﺎﻗﺖ‬
‫اﻳﻦ ﻋﺸﻖ را دارد‪ .‬ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﺑﺪرود‪ ،‬ﺷﻤﺎ ﻓﻮقاﻟﻌﺎدﻩاﻳﺪ‪ ...‬ﺗﺼﻮر ﻧﮑﻨﻴﺪ ﮐﻪ‬
‫ﻣﻦ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮐﻨﺘﺲ هﺴﺘﻢ«‪.‬‬
‫»ﺗﺼﻮر ﻧﮑﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮐﻨﺘﺲ هﺴﺘﻢ« ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﺎدام »ت« ﺧﻄﺎب‬
‫ﺑﻪ ﻣﻌﺸﻮق ﺧﻮد اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﭘﺲاز ﺁن‪ ،‬ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺟﻤﻼت داﺳﺘﺎن ﻣﯽﺁﻳﺪ‪:‬‬
‫»در درﺷﮑﻪاﯼ ﮐﻪ اﻧﺘﻈﺎرم را ﻣﯽﮐﺸﻴﺪ ﺳﻮار ﺷﺪم‪ .‬ﺳﻌﯽ ﮐﺮدم در‬
‫ﻣﺎﺟﺮاﻳﯽ ﮐﻪ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎدﻩﺑﻮد درس ﻋﺒﺮﺗﯽ ﺑﻴﺎﺑﻢ‪ ...‬ﭼﻴﺰﯼ ﻧﻴﺎﻓﺘﻢ«‪.‬‬
‫اﻣﺎ ﺑﻪهﺮﺣﺎل درس ﻋﺒﺮﺗﯽ ﻣﯽﺗﻮان ﮔﺮﻓﺖ و ﻣﺎدام »ت« ﺗﺠﺴﻢ واﻗﻌﯽ ﺁن‬
‫اﺳﺖ‪ .‬او هﻢ ﺑﻪ ﺷﻮهﺮش‪ ،‬هﻢ ﺑﻪ ﻣﺎرﮐﯽ و هﻢ ﺑﻪ ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﺟﻮان دروغ ﮔﻔﺖ‪.‬‬
‫او ﺷﺎﮔﺮد واﻗﻌﯽ اﭘﻴﮑﻮر اﺳﺖ‪ .‬دوﺳﺘﺪار دوﺳﺖداﺷﺘﻨﯽ ﻟﺬت‪ .‬ﺣﺎﻣﯽ دلﻧﺸﻴﻦ‬
‫و دروغﮔﻮ‪ .‬ﻧﮕﻬﺒﺎن دروازﻩ ﺳﻌﺎدت‪.‬‬

‫‪۴۵‬‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫داﺳﺘﺎن ﺑﺎ ﺿﻤﻴﺮ اولﺷﺨﺺ‪ ،‬ﺗﻮﺳﻂ ﺷﻮاﻟﻴﻪ رواﻳﺖ ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬او درﺑﺎرﻩ‬

‫اﻳﻦﮐﻪ ﻣﺎدام »ت« واﻗﻌًﺎ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽاﻧﺪﻳﺸﺪ ﭼﻴﺰﯼ ﻧﻤﯽداﻧﺪ و در ﺑﻴﺎن اﻓﮑﺎر‬
‫و اﺣﺴﺎﺳﺎت ﺧﻮد ﻧﻴﺰ ﺧﺴﺖ ﺑﻪﺧﺮج ﻣﯽدهﺪ‪ .‬دﻧﻴﺎﯼ دروﻧﯽ دو ﺷﺨﺼﻴﺖ‬
‫اﺻﻠﯽ داﺳﺘﺎن ﮐﻤﺎﺑﻴﺶ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫وﻗﺘﯽ ﺁن روز ﺻﺒﺢ ﻣﺎرﮐﯽ از ﺳﺮدﯼ ﻣﻌﺸﻮﻗﻪ ﺧﻮد ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻔﺖ‪ ،‬ﺷﻮاﻟﻴﻪ‬
‫ﻣﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ زﻳﺮﺟﻠﯽ ﺑﺨﻨﺪد‪ ،‬زﻳﺮا ﺁن زن درﺳﺖ ﺧﻼف ﺁن را ﺑﻪ او اﺛﺒﺎت‬
‫ﮐﺮدﻩﺑﻮد‪ .‬اﻣﺎ اﻳﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻴﺰﯼ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺷﻮاﻟﻴﻪ درﺑﺎرﻩاش اﻃﻤﻴﻨﺎن داﺷﺖ‪ .‬ﺁﻳﺎ‬
‫ﺁنﭼﻪ ﻣﻴﺎن او و ﻣﺎدام »ت« ﮔﺬﺷﺘﻪﺑﻮد ﺑﺮاﯼ زن ﻋﺎدﯼ ﺑﻮد ﻳﺎ اﻳﻦﮐﻪ ﺑﺮاﻳﺶ‬
‫ﺣﺎدﺛﻪاﯼ اﺳﺘﺜﻨﺎﻳﯽ و ﻣﺎﺟﺮاﻳﯽ ﺑﯽﺳﺎﺑﻘﻪ ﺑﻮد؟ ﺁﻳﺎ از ﺁن در ﻗﻠﺒﺶ اﺛﺮﯼ‬
‫ﺑﺎﻗﯽﻣﺎﻧﺪﻩ ﻳﺎ ﻧﻪ؟ ﺁﻳﺎ ﺁن ﺷﺐ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﺣﺴﺪ او را ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﮐﻨﺘﺲ‬
‫ﺑﺮﻧﻴﺎﻧﮕﻴﺨﺘﻪ؟ وﻗﺘﯽ او در ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺣﺮفهﺎﻳﺶ ﺷﻮاﻟﻴﻪ را ﺗﺮﻏﻴﺐ ﺑﻪ‬
‫ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪﺳﻮﯼ ﮐﻨﺘﺲ ﻣﯽﮐﺮد‪ ،‬راﺳﺖ ﻣﯽﮔﻔﺖ ﻳﺎ اﻳﻦﮐﻪ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ اﻳﺠﺎب‬
‫ﻣﯽﮐﺮد ﺁنﻃﻮر ﺣﺮف ﺑﺰﻧﺪ؟ ﺁﻳﺎ ﻏﻴﺒﺖ ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻣﻮﺟﺐ دلﺗﻨﮕﯽ او ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ‬
‫ﻼ ﺑﯽﺗﻔﺎوت ﺧﻮاهﺪ ﻣﺎﻧﺪ؟‬
‫ﻳﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﻳﻦ اﻣﺮ ﮐﺎﻣ ً‬
‫اﻣﺎ ﺑﭙﺮدازﻳﻢ ﺑﻪ ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﺟﻮان‪ .‬وﻗﺘﯽ ﺻﺒﺢ ﺁن روز ﻣﺎرﮐﯽ ﺑﺎ وﯼ ﺑﺎ ﺗﻤﺴﺨﺮ‬
‫ﺑﺮﺧﻮرد ﮐﺮد‪ ،‬ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺧﻮنﺳﺮدﻳﺶ را ﺣﻔﻆ ﮐﻨﺪ و ﺑﺎ ﺷﻮﺧﯽ ﭘﺎﺳﺦ او را‬
‫ﺑﺪهﺪ‪ .‬اﻣﺎ درواﻗﻊ ﭼﻪ اﺣﺴﺎﺳﯽ ﺑﻪ وﯼ دﺳﺖ داد؟ ﭘﺲاز ﺗﺮﮎ ﻗﺼﺮ ﭼﮕﻮﻧﻪ‬
‫اﺣﺴﺎﺳﯽ ﺧﻮاهﺪ داﺷﺖ؟ درﺑﺎرﻩ ﭼﻪﭼﻴﺰ ﻓﮑﺮ ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد؟ ﺁﻳﺎ اﻓﮑﺎرش‬
‫ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻟﺬﺗﯽ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﺼﻴﺒﺶ ﺷﺪﻩﺑﻮد ﻳﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﻬﺮﺗﺶ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻳﮏ‬
‫ﺟﻮان ﻣﻀﺤﮏ؟ ﺁﻳﺎ ﺧﻮد را ﭘﻴﺮوزﻣﻨﺪ اﺣﺴﺎس ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد ﻳﺎ‬
‫ﺷﮑﺴﺖﺧﻮردﻩ؟ ﺳﻌﺎدتﻣﻨﺪ ﻳﺎ ﺑﺪﺑﺨﺖ؟‬
‫ﺑﻪﺑﻴﺎن دﻳﮕﺮ‪ ،‬ﺁﻳﺎ ﻣﯽﺗﻮان ﺑﺎ ﻟﺬت و ﺑﺮاﯼ ﻟﺬت زﻳﺴﺖ و اﺣﺴﺎس‬
‫ﺳﻌﺎدتﻣﻨﺪﯼ ﮐﺮد؟ ﺁﻳﺎ ﺁرﻣﺎن »ﻋﻴﺶﮔﺮاﻳﯽ« ﺗﺤﻘﻖﭘﺬﻳﺮ اﺳﺖ؟ ﺁﻳﺎ ﭼﻨﻴﻦ‬
‫اﻣﻴﺪﯼ وﺟﻮد دارد؟ ﺁﻳﺎ ﻻاﻗﻞ ﮐﻮرﺳﻮﯼ ﺿﻌﻴﻔﯽ از اﻣﻴﺪ وﺟﻮد دارد؟‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫‪۴۶‬‬
‫ﺗﺎ ﺳﺮﺣﺪ ﻣﺮگ اﺣﺴﺎس ﺧﺴﺘﮕﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﭼﻘﺪر دﻟﺶ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ روﯼ ﺗﺨﺖ‬
‫دراز ﺑﮑﺸﺪ و ﺑﺨﻮاﺑﺪ اﻣﺎ ﻧﮕﺮان اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﺘﻮاﻧﺪ ﺑﻪﻣﻮﻗﻊ ﺑﻴﺪار ﺷﻮد‪ .‬ﻳﮏ‬
‫ﻼ ﻧﺒﺎﻳﺪ دﻳﺮ ﮐﻨﺪ‪ .‬روﯼ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪ و‬ ‫ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻌﺪ ﺑﺎﻳﺪ راﻩ ﺑﻴﺎﻓﺘﺪ و اﺻ ً‬
‫ﮐﻼﻩﺧﻮد ﻣﻮﺗﻮرﺳﻮارﯼ را ﺑﻪ ﺳﺮش ﻓﺸﺎر ﻣﯽدهﺪ‪ ،‬ﭼﻮن ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬
‫ﺳﻨﮕﻴﻨﯽ ﮐﻼﻩﺧﻮد ﻣﺎﻧﻊ از اﻳﻦ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻪﺧﻮاب ﺑﺮود‪ .‬اﻣﺎ ﭼﻘﺪر‬
‫ﺑﯽﻣﻌﻨﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺁدم ﮐﻼﻩﺧﻮد را ﺑﺮ ﺳﺮ ﺑﮕﺬارد و ﺑﻨﺸﻴﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺒﺎدا ﺧﻮاﺑﺶ‬
‫ﺑﺒﺮد‪ .‬از ﺟﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽﺷﻮد و ﻋﺰم رﻓﺘﻦ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻔﺮﯼ ﮐﻪ در ﭘﻴﺶ دارد وﯼ را ﺑﻪﻳﺎد ﭘﻮﻧﺘﻮَن ﻣﯽاﻧﺪازد‪ .‬اوﻩ! ﭘﻮﻧﺘﻮَن! ﺣﺘﻤًﺎ‬
‫او را ﺳﺆالﭘﻴﭻ ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد‪ .‬ﭼﻪ ﺟﻮاﺑﯽ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪهﺪ؟ اﮔﺮ ﺗﻤﺎم ﺁنﭼﻪ را ﮐﻪ‬
‫اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎدﻩ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪﻧﻈﺮ ﭘﻮﻧﺘﻮَن و ﺳﺎﻳﺮ دوﺳﺘﺎﻧﺶ ﺧﻴﻠﯽ ﺟﺎﻟﺐ‬
‫ﺧﻮاهﺪ ﺁﻣﺪ‪ .‬در اﻳﻦﻣﻮرد ﺷﮑﯽ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬هﺮﮔﺎﻩ راوﯼ در داﺳﺘﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﻘﻞ‬
‫ﻣﯽﮐﻨﺪ ﻧﻘﺶ ﻣﻀﺤﮑﯽ ﺑﺮاﯼ ﺧﻮد ﻗﺎﺋﻞ ﺷﻮد‪ ،‬ﺑﻪﻧﻈﺮ هﻤﻪ ﺟﺎﻟﺐ ﻣﯽﺁﻳﺪ‪.‬‬
‫هﻴﭻﮐﺲ هﻢ ﺑﻪﺧﻮﺑﯽ ﭘﻮﻧﺘﻮَن از ﻋﻬﺪﻩ اﻳﻦ ﮐﺎر ﺑﺮﻧﻤﯽﺁﻳﺪ‪ .‬هﻤﺎن داﺳﺘﺎن‬
‫دﺧﺘﺮﺧﺎﻧﻢ ﻣﺎﺷﻴﻦﻧﻮﻳﺲ ﮐﻪ او ﻣﻮهﺎﻳﺶ را ﮐﺸﻴﺪﻩ ﭼﻮن وﯼ را ﺑﺎ دﺧﺘﺮ‬
‫دﻳﮕﺮﯼ اﺷﺘﺒﺎﻩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻩ‪ ،‬ﻣﺜﺎل ﺧﻮﺑﯽ اﺳﺖ‪ .‬اﻣﺎ ﺣﻮاﺳﺘﺎن ﺑﺎﺷﺪ! ﭘﻮﻧﺘﻮَن‬
‫ﺑﺴﻴﺎر زﻳﺮﮎ اﺳﺖ! هﻤﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ ﮐﻪ در ﭘﺲ اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﺟﺎﻟﺐ‪،‬‬
‫ﺣﻘﻴﻘﺖ دﻳﮕﺮﯼ ﻧﻴﺰ ﭘﻨﻬﺎن اﺳﺖ‪ .‬ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن داﺳﺘﺎن ﺑﻪ او ﺣﺴﺪ ﻣﯽﺑﺮﻧﺪ ﮐﻪ‬
‫دوﺳﺖ دﺧﺘﺮش از او ﻣﯽﺧﻮاهﺪ ﺧﺸﻦ ﺑﺎﺷﺪ و ﻧﺰد ﺧﻮد ﺑﺎ ﺣﺴﺎدت ﺗﻤﺎم‬
‫دﺧﺘﺮ ﺧﻮﺷﮕﻠﯽ را ﺗﺠﺴﻢ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺧﺪا ﻣﯽداﻧﺪ او ﺑﺎ وﯼ ﭼﻪ ﮐﺎرهﺎ ﮐﻪ‬
‫ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫اﻣﺎ اﮔﺮ وﻧﺴﺎن داﺳﺘﺎن ﻋﺸﻖﺑﺎزﯼ دروﻏﻴﻦ ﺧﻮد در ﮐﻨﺎر اﺳﺘﺨﺮ را‬
‫ﺑﺮاﻳﺸﺎن ﺗﻌﺮﻳﻒ ﮐﻨﺪ‪ ،‬هﺮ ﮐﻠﻤﻪﺑﻪﮐﻠﻤﻪ ﺣﺮفهﺎﻳﺶ را ﺑﺎور ﺧﻮاهﻨﺪ ﮐﺮد و‬
‫ﺑﻪ اﻳﻦ اﻣﺮ ﮐﻪ او هﺮﮔﺰ ﻣﻮﻓﻖ ﻧﺸﺪﻩ ﮐﺎر را ﺑﻪ اﻧﺠﺎم ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ﺧﻮاهﻨﺪ ﺧﻨﺪﻳﺪ‪.‬‬
‫وﻧﺴﺎن ﺑﺎ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﯽ در اﺗﺎﻗﺶ اﻳﻦﻃﺮف و ﺁﻧﻄﺮف ﻣﯽرود و ﺗﻼش ﻣﯽﮐﻨﺪ‬
‫داﺳﺘﺎن را ﺗﺼﺤﻴﺢ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺗﻐﻴﻴﺮش دهﺪ‪ ،‬ﭼﻴﺰﯼ ﺑﻪ ﺁن ﺑﻴﺎﻓﺰاﻳﺪ ﻳﺎ ﭼﻴﺰﯼ را‬
‫ﺣﺬف ﮐﻨﺪ‪ .‬اوﻟﻴﻦ ﮐﺎرﯼ ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮑﻨﺪ اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺁن ﻋﺸﻖﺑﺎزﯼ ﻗﻼﺑﯽ را‬
‫ﺑﻪ ﻳﮏ ﻋﺸﻖﺑﺎزﯼ واﻗﻌﯽ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﮐﻨﺪ‪ .‬او اﻓﺮادﯼ را ﻣﺠﺴﻢ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ اﺳﺘﺨﺮ ﻣﯽﺁﻳﻨﺪ و از دﻳﺪن هﻤﺎﻏﻮﺷﻲ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﺁندو‪ ،‬هﻢ ﻏﺎﻓﻞﮔﻴﺮ و‬
‫هﻢ ﺗﺤﺮﻳﮏ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺁنوﻗﺖ ﺑﻪﺳﺮﻋﺖ ﻟﺒﺎسهﺎﻳﺸﺎن را درﻣﯽﺁورﻧﺪ‪ .‬ﭼﻨﺪ‬
‫ﻧﻔﺮ ﻣﺸﻐﻮل ﺗﻤﺎﺷﺎﯼ ﺁندو ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ و ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ دﻳﮕﺮ از ﺁنهﺎ ﺗﻘﻠﻴﺪ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫وﻗﺘﯽ وﻧﺴﺎن و ژوﻟﯽ ﻣﯽﺑﻴﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﭼﻄﻮر در اﻃﺮافﺷﺎن ﺟﻤﻌﯽ از‬

‫زوجهﺎﯼ درﺣﺎل ﻋﺸﻖﺑﺎزﯼ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﺷﺪﻩ‪ ،‬در اﺛﺮ ذوﻗﯽ ﮐﻪ ﻧﺎﺷﯽ از‬
‫ﻧﮑﺘﻪﺑﻴﻨﯽ ﺁنهﺎ در اﻣﺮ ﮐﺎرﮔﺮداﻧﯽ اﻳﻦ ﺻﺤﻨﻪ اﺳﺖ‪ ،‬از ﺟﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ‪،‬‬
‫ﺑﻪ ﺟﻔﺖهﺎﻳﯽ ﮐﻪ در ﺑﺮاﺑﺮﺷﺎن ﻣﺸﻐﻮل ﻣﻌﺎﺷﻘﻪاﻧﺪ ﻧﻈﺮﯼ ﻣﯽاﻓﮑﻨﻨﺪ و‬
‫درﺳﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺧﺪاﻳﺎن اﺳﺎﻃﻴﺮﯼ ﮐﻪ ﭘﺲاز ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﻣﯽﮔﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ راﻩ‬
‫ﺧﻮد ﻣﯽروﻧﺪ‪ .‬هﻤﺎنﻃﻮر ﮐﻪ از راﻩهﺎﯼ ﺟﺪاﮔﺎﻧﻪ ﺁﻣﺪﻩ و ﺑﻪ ﻳﮏدﻳﮕﺮ رﺳﻴﺪﻩ‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺣﺎﻻ هﻢ هﺮﻳﮏ از راﻩ ﺧﻮد ﺑﺎز ﻣﯽﮔﺮدد‪ ،‬ﺗﺎ دﻳﮕﺮ هﺮﮔﺰ ﻳﮏدﻳﮕﺮ‬
‫را ﻧﺒﻴﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫هﻤﻴﻦﮐﻪ اﻓﮑﺎرش ﺑﻪ ﮐﻠﻤﺎت دردﻧﺎﮎ »دﻳﮕﺮ هﺮﮔﺰ ﻳﮏدﻳﮕﺮ را ﻧﺒﻴﻨﻨﺪ«‬
‫ﻣﯽرﺳﺪ‪ ،‬ﺁﻟﺘﺶ دوﺑﺎرﻩ از ﺧﻮاب ﺑﻴﺪار ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬وﻧﺴﺎن دﻳﮕﺮ دﻟﺶ‬
‫ﻣﯽﺧﻮاهﺪ ﺳﺮش را ﺑﻪ دﻳﻮار ﺑﮑﻮﺑﺪ‪.‬‬
‫ﺁﺧﺮ ﺧﻴﻠﯽ ﻋﺠﻴﺐ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻮﻗﻌﯽ ﮐﻪ او در واﻗﻌﻴﺖ داﺷﺖ ﺁن ﺻﺤﻨﻪ‬
‫ﻼ ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺷﺪ اﻣﺎ ﺣﺎﻻ ﮐﻪ دارد‬
‫ﻋﺸﻖﺑﺎزﯼ را ﺑﻪوﺟﻮد ﻣﯽﺁورد‪ ،‬ﺷﻬﻮﺗﺶ ﮐﺎﻣ ً‬
‫ژوﻟﯽ واﻗﻌﯽ وﻟﯽ ﻏﺎﻳﺐ را ﺑﻪﻳﺎد ﻣﯽﺁورد‪ ،‬دوﺑﺎرﻩ دﻳﻮاﻧﻪوار ﺗﺤﺮﻳﮏ‬
‫ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬
‫داﺳﺘﺎن ﻋﺸﻖﺑﺎزﯼ دﺳﺘﻪﺟﻤﻌﯽ را ﮐﻪ ﺳﺎﺧﺘﻪاﺳﺖ ﻣﯽﭘﺴﻨﺪد‪ ،‬ﺁن را در‬
‫ﻣﻘﺎﺑﻠﺶ ﻣﺠﺴﻢ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﺑﺎرهﺎ و ﺑﺎرهﺎ ﺑﺮاﯼ ﺧﻮد ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ :‬ﺁنهﺎ‬
‫ﻋﺸﻖﺑﺎزﯼ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬زوجهﺎﻳﯽ ﻣﯽﺁﻳﻨﺪ‪ ،‬ﺁنهﺎ را ﻣﯽﺑﻴﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻟﺨﺖ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ و‬
‫ﮐﻤﯽ ﭘﺲاز ﺁن دورﺗﺎدور اﺳﺘﺨﺮ ﭘﺮ اﺳﺖ از ﺗﻌﺪاد زﻳﺎدﯼ اﻓﺮاد درﺣﺎل‬
‫ﭘﻴﭻوﺗﺎب ﺧﻮردن و ﻋﺸﻖﺑﺎزﯼ ﮐﺮدن‪ .‬ﮐﻤﯽﺑﻌﺪ‪ ،‬ﭘﺲاز اﻳﻦﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﺑﺎر اﻳﻦ‬
‫ﻓﻴﻠﻢ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺳﮑﺴﯽ را ﺗﻤﺎﺷﺎ ﮐﺮدﻩ‪ ،‬اﺣﺴﺎس ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺣﺎﻟﺶ ﮐﻤﯽ ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺁﻟﺘﺶ ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﺁراﻣﺶ ﺧﻮد را ﺑﻪدﺳﺖ ﻣﯽﺁورد و دﻳﮕﺮ ﺗﻘﺮﻳﺒًﺎ ﻣﯽﺧﻮاﺑﺪ‪.‬‬
‫ﮐﺎﻓﻪ ﮔﺎﺳﮑﻮﻧﯽ را در ﻧﻈﺮ ﻣﯽﺁورد و دوﺳﺘﺎﻧﺶ را ﮐﻪ ﺑﻪاو ﮔﻮش ﻣﯽدهﻨﺪ‪.‬‬
‫ﭘﻮﻧﺘﻮَن‪ ،‬ﻣﺎﭼﻮ ﮐﻪ در ﺣﺎل ﻧﻤﺎﻳﺶ ﺧﻨﺪﻩ دلرﺑﺎﯼ ﺧﻮد اﺳﺖ‪ ،‬ﮔﻮژار ﮐﻪ‬
‫ﻧﻈﺮات ﭘﺮﻣﻐﺰش را اراﺋﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬و ﺗﻤﺎم دﻳﮕﺮان‪ .‬داﺳﺘﺎن را ﺑﺮاﯼ ﺁنهﺎ‬
‫اﻳﻦﻃﻮر ﺧﻼﺻﻪ ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد‪» :‬دوﺳﺘﺎن ﻣﻦ‪ ،‬ﻣﻦ ﺑﻪﺟﺎﯼ هﻤﻪ ﺷﻤﺎ ﮔﺎﺋﻴﺪم‪.‬‬
‫ﮐﻴﺮهﺎﯼ هﻤﻪ ﺷﻤﺎ در اﻳﻦ ﻋﺸﻖﺑﺎزﯼ ﮔﺮوهﯽ ﺷﮑﻮهﻤﻨﺪ ﺷﺮﮐﺖ داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣﻦ‬
‫ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩ ﺷﻤﺎ‪ ،‬ﺳﻔﻴﺮ ﺷﻤﺎ‪ ،‬ﻣﻨﺘﺨﺐ ﺷﻤﺎ ﺑﺮاﯼ ﮔﺎﺋﻴﺪن‪ ،‬ﮐﻴﺮ ﻣﺰدور ﺷﻤﺎ ﺑﻮدم‪.‬‬
‫ﻣﻦ ﮐﻴﺮ در ﺣﺎﻟﺖ ﺟﻤﻊ ﺑﻮدم!«‪.‬‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫در اﺗﺎق راﻩ ﻣﯽرود و ﺟﻤﻠﻪ ﺁﺧﺮ را ﭼﻨﺪ ﺑﺎر ﺑﺎ ﺻﺪاﯼ ﺑﻠﻨﺪ ﺗﮑﺮار ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﮐﻴﺮ در ﺣﺎﻟﺖ ﺟﻤﻊ! ﭼﻪ ﮐﺸﻒ اﻋﻼﻳﯽ! دﻳﮕﺮ از ﺁن ﺷﻮت وﺣﺸﺘﻨﺎﮎ اﺛﺮﯼ‬
‫ﺑﻪﺟﺎ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ‪ .‬وﻧﺴﺎن ﮐﻴﻔﺶ را ﺑﺮﻣﯽدارد و ﺑﻴﺮون ﻣﯽرود‪.‬‬

‫‪۴٧‬‬
‫ورا ﺑﺮاﯼ ﭘﺮداﺧﺘﻦ ﺻﻮرتﺣﺴﺎب ﺑﻪ دﻓﺘﺮ هﺘﻞ رﻓﺘﻪ و ﻣﻦ ﺑﺎ ﺳﺎﮎ‬
‫ﮐﻮﭼﮑﯽ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﺎﺷﻴﻦ ﮐﻪ در ﺣﻴﺎط اﺳﺖ ﻣﯽروم‪ .‬ﻣﺘﺄﺳﻔﻢ ﮐﻪ ﺳﻨﻔﻮﻧﯽ ﻧﻬﻢ‬
‫ﻣﺎﻧﻊ از ﺧﻮاب هﻤﺴﺮم ﺷﺪ و ﺣﺎﻻ ﻣﺎ ﻣﺠﺒﻮرﻳﻢ اﻳﻦ ﻣﺤﻞ را ﮐﻪ ﺑﻪﻣﻦ‬
‫اﺣﺴﺎس ﻣﻄﺒﻮﻋﯽ ﻣﯽدهﺪ‪ ،‬زودﺗﺮ ﺗﺮﮎ ﮐﻨﻴﻢ‪ .‬ﺑﺎ دلﺗﻨﮕﯽ ﺑﻪ دوروﺑﺮم ﻧﻈﺮ‬
‫ﻣﯽاﻧﺪازم‪ .‬ﭘﻠﻪهﺎﯼ ﻗﺼﺮ را ﻣﯽﺑﻴﻨﻢ‪ .‬ﺁنﺟﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺷﻮهﺮ ﻣﺎدام »ت« ﺳﺮد و‬
‫ﻣﺆدب ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪ و از هﻤﺴﺮ ﺧﻮد و ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﺟﻮان در ﺁﺳﺘﺎﻧﻪ ﺷﺐ‪ ،‬ﭘﺲاز‬
‫ﺗﻮﻗﻒ درﺷﮑﻪ اﺳﺘﻘﺒﺎل ﮐﺮد‪ .‬هﻢﺁنﺟﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻌﺪ ﺗﻨﻬﺎ و‬
‫ﺑﺪون هﻢراﻩ از ﻗﺼﺮ ﺧﺎرج ﺷﺪ‪.‬‬
‫وﻗﺘﯽ د ِر ﺧﻮابﮔﺎﻩ ﻣﺎدام »ت« ﭘﺸﺖ ﺳﺮ او ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪ‪ ،‬ﺻﺪاﯼ ﺧﻨﺪﻩ ﻣﺎرﮐﯽ‬
‫ﺑﻪ ﮔﻮﺷﺶ رﺳﻴﺪ و ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﺑﻌﺪ ﺻﺪاﯼ ﺧﻨﺪﻩ زﻧﯽ ﻧﻴﺰ وﯼرا هﻢراهﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻟﺤﻈﻪاﯼ ﺗﺄﻣﻞ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﺁنهﺎ ﺑﺮاﯼ ﭼﻪ ﻣﯽﺧﻨﺪﻧﺪ؟ ﺁﻳﺎ ﺳﺮﺑﻪﺳﺮ او‬
‫ﻣﯽﮔﺬارﻧﺪ؟ او دﻳﮕﺮ دﻟﺶ ﻧﻤﯽﺧﻮاهﺪ ﺑﻴﺶاز ﺁن ﭼﻴﺰﯼ ﺑﺸﻨﻮد‪ ،‬ﭘﺲ ﺑﺎ‬
‫ﻗﺪمهﺎﯼ ﭼﺎﺑﮏ ﺑﻪﻃﺮف در ﺧﺮوﺟﯽ ﻣﯽﺷﺘﺎﺑﺪ‪ .‬اﻣﺎ در ﺗﻤﺎم ﻣﺪت در‬
‫دروﻧﺶ ﺻﺪاﯼ ﺁن ﺧﻨﺪﻩ را ﻣﯽﺷﻨﻮد‪ .‬ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺧﻮد را از ﺁن ﺧﻼص ﮐﻨﺪ و‬
‫هﺮﮔﺰ هﻢ از دﺳﺖ ﺁن ﺧﻼﺻﯽ ﻧﺨﻮاهﺪ داﺷﺖ‪ .‬ﺳﺨﻨﺎن ﻣﺎرﮐﯽ را ﺑﻪﻳﺎد‬
‫ﻣﯽﺁورد ﮐﻪ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺁﻳﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺟﻨﺒﻪ ﻣﻀﺤﮏ ﻧﻘﺶ ﺧﻮد هﺴﺘﻴﺪ؟«‪ .‬وﻗﺘﯽﮐﻪ‬
‫ﺁن روز ﺻﺒﺢ ﻣﺎرﮐﯽ ﭼﻨﻴﻦ ﭘﺮﺳﺸﯽ از او ﮐﺮد‪ ،‬ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪ ﻇﺎهﺮش‬
‫را ﺣﻔﻆ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ .‬او ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺎرﮐﯽ ﻓﺮﻳﺐ ﺧﻮردﻩاﺳﺖ و ﻧﺰد ﺧﻮد ﺑﺎ‬
‫ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﻓﮑﺮ ﮐﺮد ﮐﻪ ﻳﺎ ﻣﺎدام »ت« ﻗﺼﺪ دارد ﻣﺎرﮐﯽ را ﺗﺮﮎ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﮐﻪ‬
‫در اﻳﻦ ﺻﻮرت اﺣﺘﻤﺎل ﻣﻼﻗﺎت ﻣﺠﺪد او ﺑﺎ ﻣﺎدام »ت« زﻳﺎد اﺳﺖ‪ ،‬و ﻳﺎ‬
‫اﻳﻦﮐﻪ ﻣﺎدام »ت« ﻗﺼﺪ داﺷﺘﻪ از ﻣﺎرﮐﯽ اﻧﺘﻘﺎم ﺑﮕﻴﺮد ﮐﻪ در اﻳﻦ ﺻﻮرت‬
‫هﻢ ﺑﺎز اﺣﺘﻤﺎل دﻳﺪار ﻣﺠﺪد او و ﻣﺎدام »ت« زﻳﺎد اﺳﺖ )ﺁﺧﺮ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫اﻣﺮوز اﻧﺘﻘﺎم ﻣﯽﮔﻴﺮد‪ ،‬ﻓﺮدا هﻢ اﻧﺘﻘﺎم ﺧﻮاهﺪ ﮔﺮﻓﺖ(‪ .‬ﺁرﯼ‪ .‬ﺳﺎﻋﺘﯽ ﭘﻴﺶ او‬
‫ﻣﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ اﻳﻦﻃﻮر ﻓﮑﺮ ﮐﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﭘﺲاز ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎن ﻣﺎدام »ت«‪ ،‬دﻳﮕﺮ‬
‫هﻤﻪﭼﻴﺰ ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪ‪ :‬ﺁن ﺷﺐ اداﻣﻪ اي درﭘﯽ ﻧﺨﻮاهﺪ داﺷﺖ‪ .‬ﻓﺮداﻳﯽ وﺟﻮد‬
‫ﻧﺪارد‪ .‬در ﺳﺮﻣﺎﯼ ﺗﻨﻬﺎﻳﯽ ﺻﺒﺢ از ﻗﺼﺮ ﺧﺎرج ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﺑﺎ ﺧﻮد ﻣﯽاﻧﺪﻳﺸﺪ‬
‫از ﺷﺒﯽ ﮐﻪ ﺑﻪﺗﺎزﮔﯽ از ﺳﺮ ﮔﺬراﻧﺪﻩ ﭼﻴﺰﯼ ﺑﺮاﻳﺶ ﺑﻪﺟﺎ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﺟﺰ هﻤﺎن‬
‫ﺧﻨﺪﻩ‪ .‬ﺣﺘﻤًﺎ اﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﺑﻪزودﯼ ﺳﺮ زﺑﺎنهﺎ ﺧﻮاهﺪ اﻓﺘﺎد و او را در ﭼﺸﻢ‬
‫هﻤﻪ ﺑﻪ ﻣﻮﺟﻮدﯼ ﻣﻀﺤﮏ ﺑﺪل ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد و هﻤﻪ ﻣﯽداﻧﻨﺪ ﮐﻪ هﻴﭻ زﻧﯽ ﺑﻪ‬
‫ﻳﮏ ﻣﻮﺟﻮد ﻣﻀﺤﮏ ﺗﻤﺎﻳﻞ ﭘﻴﺪا ﻧﺨﻮاهﺪ ﮐﺮد‪ .‬ﺁﻩ! ﺑﯽﺁنﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﻮدش‬
‫ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ‪ ،‬ﮐﻼﻩ دﻟﻘﮑﯽ ﺑﻪﺳﺮش ﮔﺬاﺷﺘﻪاﻧﺪ و او ﺧﻮدش را ﺁنﻗﺪر ﻗﻮﯼ اﺣﺴﺎس‬
‫ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺗﺤﻤﻠﺶ ﮐﻨﺪ‪ .‬از دروﻧﺶ ﺻﺪاﯼ اﻋﺘﺮاﺿﯽ ﻣﯽﺷﻨﻮد ﮐﻪ از‬
‫او ﻣﯽﺧﻮاهﺪ ﺗﺎ داﺳﺘﺎﻧﺶ را ﻧﻘﻞ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺁن را هﻤﺎنﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺎ ﺻﺪاﯼ‬
‫ﺑﻠﻨﺪ و ﺑﺮاﯼ هﻤﻪ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫او ﻣﯽداﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﻮاﻧﺎﻳﯽ اﻳﻦ ﮐﺎر را ﻧﺪارد‪ .‬رذل ﺷﻨﺎﺧﺘﻪﺷﺪن ﺣﺘﯽ ﺑﺪﺗﺮ از‬
‫ﻣﻀﺤﮏ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﺷﺪن اﺳﺖ‪ .‬ﻧﻪ! او ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﺎدام »ت« ﺧﻴﺎﻧﺖ ﮐﻨﺪ و ﭼﻨﻴﻦ‬
‫ﮐﺎرﯼ هﻢ ﻧﺨﻮاهﺪ ﮐﺮد‪.‬‬

‫‪۴٨‬‬
‫وﻧﺴﺎن از در دﻳﮕﺮﯼ ﮐﻪ ﮐﻢﺗﺮ در ﻣﻌﺮض دﻳﺪ اﺳﺖ و ﻣﺴﺘﻘﻴﻤًﺎ ﺑﻪ دﻓﺘﺮ هﺘﻞ‬
‫ﻣﻨﺘﻬﯽ ﻣﯽﮔﺮدد‪ ،‬از ﻗﺼﺮ ﺧﺎرج ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﺗﻤﺎم ﻣﺪت ﺳﻌﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ داﺳﺘﺎن‬
‫ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ اﺗﻔﺎﻗﺎت هﻴﺠﺎناﻧﮕﻴﺰ ﮐﻨﺎر اﺳﺘﺨﺮ را ﺑﺮاﯼ ﺧﻮد ﻧﻘﻞ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻧﻪ ﺑﺮاﯼ‬
‫اﻳﻦﮐﻪ داﺳﺘﺎن ﺷﻬﻮتاﻧﮕﻴﺰ اﺳﺖ )ﺣﺎلوروز ﻓﻌﻠﯽ او ﭼﻨﺎن ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ‬
‫ﺗﺤﺮﻳﮏ ﺷﻮد(‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮاﯼ اﻳﻦ ﮐﻪ ﺑﻪﮐﻤﮏ ﺁن داﺳﺘﺎن‪ ،‬ﺧﺎﻃﺮﻩ دردﻧﺎﮎ و‬
‫ﻏﻴﺮﻗﺎﺑﻞ ﺗﺤﻤﻠﯽ را ﮐﻪ از ژوﻟﯽ ﺑﺮاﻳﺶ ﺑﺎﻗﯽﻣﺎﻧﺪﻩ ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻣﯽداﻧﺪ ﮐﻪ‬
‫ﺗﻨﻬﺎ ﺁن داﺳﺘﺎن ﺳﺎﺧﺘﮕﯽ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ او را ﮐﻤﮏ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺁنﭼﻪ را ﮐﻪ در‬
‫واﻗﻌﻴﺖ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎدﻩ ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﻨﺪ‪ .‬دﻟﺶ ﻣﯽﺧﻮاهﺪ در اوﻟﻴﻦ ﻓﺮﺻﺖ‪ ،‬ﺑﺎ‬
‫ﺻﺪاﯼ ﺑﻠﻨﺪ داﺳﺘﺎن را ﻧﻘﻞ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺁن را ﺁنﻗﺪر ﭘﺮ ﺳﺮوﺻﺪا ﺑﺎ ﺷﻴﭙﻮر ﺟﺎر‬
‫ﺑﺰﻧﺪ ﺗﺎ ﺁن ﻋﺸﻖﺑﺎزﯼ دروﻏﻴﻦ ﻟﻌﻨﺘﯽ را ﮐﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺷﺪ وﯼ ژوﻟﯽ را از‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫دﺳﺖ ﺑﺪهﺪ‪ ،‬ﻣﺤﻮ ﮐﻨﺪ؛ ﻃﻮرﯼﮐﻪ اﻧﮕﺎر هﺮﮔﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﭼﻴﺰﯼ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺘﻪ‬
‫اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺟﻤﻠﻪ »ﻣﻦ ﮐﻴﺮ در ﺣﺎﻟﺖ ﺟﻤﻊ ﺑﻮدم« را ﺑﺮاﯼ ﺧﻮدش ﺗﮑﺮار ﻣﯽﮐﻨﺪ و در‬
‫ﺟﻮاب ﺻﺪاﯼ ﺧﻨﺪﻩ ﻣﺰوراﻧﻪ ﭘﻮﻧﺘﻮَن را ﻣﯽﺷﻨﻮد‪ .‬ﻣﺎﭼﻮ را ﻣﯽﺑﻴﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ‬
‫ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻓﺮﻳﺒﻨﺪﻩاش ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‪» :‬ﺗﻮ ﻳﮏ ﮐﻴﺮ ﺟﻤﻌﯽ هﺴﺘﯽ و ﻣﺎ از اﻳﻦ ﺑﻪﺑﻌﺪ ﺗﻮ‬
‫را ﺟﺰ ﮐﻴﺮ ﺟﻤﻌﯽ‪ ،‬ﺑﻪ اﺳﻢ دﻳﮕﺮﯼ ﺻﺪا ﻧﺨﻮاهﻴﻢ زد«‪ .‬از اﻳﻦ ﻓﮑﺮ ﺧﻮﺷﺶ‬
‫ﻣﯽﺁﻳﺪ و ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯽزﻧﺪ‪.‬‬
‫وﻗﺘﯽ ﺑﻪﻃﺮف ﻣﻮﺗﻮرﺳﻴﮑﻠﺘﺶ ﮐﻪ ﺁنﻃﺮف ﺣﻴﺎط ﭘﺎرﮎ ﺷﺪﻩ ﻣﯽرود‪،‬‬
‫ﭼﺸﻤﺶ ﺑﻪ ﻣﺮدﯼ ﻣﯽاﻓﺘﺪ ﮐﻤﯽ ﺟﻮانﺗﺮ از ﺧﻮدش ﮐﻪ ﻟﺒﺎﺳﯽ رﺳﻤﯽ ﻣﺘﻌﻠﻖ‬
‫ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪهﺎﯼ دور ﺑﻪﺗﻦ دارد و در ﺣﺎل ﺁﻣﺪن ﺑﻪﺳﻤﺖ وﯼ اﺳﺖ‪.‬‬
‫وﻧﺴﺎن ﺑﺎ ﺣﻴﺮت ﺑﻪاو ﭼﺸﻢ ﻣﯽدوزد‪ .‬واﻗﻌًﺎ ﮐﻪ ﭘﺲاز ﺁن ﺷﺐ ﺟﻨﻮنﺁﻣﻴﺰ‬
‫ﭘﺎﮎ داﻏﺎن ﺷﺪﻩ‪ .‬ﻗﺎدر ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺮاﯼ ﺁن ﻣﻮﺟﻮد ﻋﺠﻴﺐ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻣﻨﻄﻘﯽاﯼ‬
‫ﺑﻴﺎﺑﺪ‪ .‬ﺁﻳﺎ او هﻨﺮﭘﻴﺸﻪاﯼ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ زﻣﺎنهﺎﯼ ﻗﺪﻳﻢ ﻟﺒﺎس ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ؟ ﺷﺎﻳﺪ‬
‫ﺑﻴﻦ او و ﺁن ﺧﺎﻧﻢ ﺑﺮازﻧﺪﻩاﯼ ﮐﻪ از ﻃﺮف ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن ﺁﻣﺪﻩﺑﻮد ارﺗﺒﺎﻃﯽ وﺟﻮد‬
‫ﻼ ﺑﺮاﯼ ﻳﮏ ﻓﻴﻠﻢ‬
‫دارد؟ ﺷﺎﻳﺪ ﺁنهﺎ دﻳﺮوز در هﻤﻴﻦ ﻗﺼﺮ داﺷﺘﻨﺪ ﻣﺜ ً‬
‫ﺗﺒﻠﻴﻐﺎﺗﯽ‪ ،‬ﻓﻴﻠﻢﺑﺮدارﯼ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ؟ اﻣﺎ وﻗﺘﯽﮐﻪ ﻧﮕﺎﻩهﺎﯼ دو ﻣﺮد ﺑﺎ ﻳﮏدﻳﮕﺮ‬
‫ﺗﻼﻗﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬وﻧﺴﺎن در ﭼﺸﻢهﺎﯼ ﺁن ﻣﺮد ﺟﻮان ﭼﻨﺎن ﺣﻴﺮت ﺧﺎﻟﺺ و‬
‫واﻗﻌﯽاﯼ ﻣﺸﺎهﺪﻩ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﯽداﻧﺪ هﺮﮔﺰ هﻴﭻ هﻨﺮﭘﻴﺸﻪاﯼ ﻗﺎدر ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺁنﻃﻮر ﻧﻘﺶ ﺑﺎزﯼﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫‪۴٩‬‬
‫ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﺟﻮان ﺑﻪ ﻏﺮﻳﺒﻪ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﭼﻴﺰﯼﮐﻪ ﺑﻴﺶاز هﻤﻪ ﺗﻮﺟﻪ او را‬
‫ﺟﻠﺐ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻼﻩﺧﻮد اوﺳﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ ﮐﻼﻩﺧﻮدهﺎ را ﺳﺮﺑﺎزهﺎ در دوﻳﺴﺖ‬
‫ﺳﻴﺼﺪ ﺳﺎل ﻗﺒﻞ زﻣﺎﻧﯽ ﺑﻪﺳﺮ ﻣﯽﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻋﺎزم ﺟﻨﮓ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﭼﻴﺰ‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫دﻳﮕﺮﯼ ﮐﻪ ﮐﻢﺗﺮ از ﺁن ﮐﻼﻩﺧﻮد ﺗﻌﺠﺐﺁور ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺳﺮووﺿﻊ ﻧﺎﻣﺮﺗﺐ ﺁن‬

‫ﺷﺨﺺ اﺳﺖ‪ .‬ﺷﻠﻮارش ﺑﻠﻨﺪ و ﮔﺸﺎد و ﺑﯽﻗﻮارﻩ اﺳﺖ و ﺗﻨﻬﺎ ﻓﻘﻴﺮﺗﺮﻳﻦ‬
‫دهﻘﺎﻧﺎن ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﭼﻨﻴﻦ ﻟﺒﺎﺳﯽ ﺑﭙﻮﺷﻨﺪ‪ ،‬ﻳﺎ ﺷﺎﻳﺪ راهﺒﺎن‪.‬‬
‫او ﺧﺴﺘﻪ و ﺑﯽرﻣﻖ اﺳﺖ و ﺗﻘﺮﻳﺒًﺎ دارد ﺣﺎﻟﺶ ﺑﻪهﻢ ﻣﯽﺧﻮرد‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ در ﺣﺎل‬
‫ﺧﻮاب دﻳﺪن اﺳﺖ؟ ﺷﺎﻳﺪ دﭼﺎر وهﻢ ﺷﺪﻩ؟ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺁندو ﺑﻪهﻢ ﻣﯽ رﺳﻨﺪ و‬
‫رودرروﯼ هﻢ ﻣﯽاﻳﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣﺮد دهﺎن ﺑﺎز ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﻋﺒﺎرﺗﯽ را ادا ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ‬
‫ﺑﺎز ﺑﻴﺶﺗﺮ ﻣﻮﺟﺐ ﺣﻴﺮت او ﻣﯽﺷﻮد‪» :‬ﺁﻳﺎ ﺗﻮ از ﻗﺮن ‪ ١٨‬ﺁﻣﺪﻩاﯼ؟«‪.‬‬
‫ﺳﻮأل ﻋﺠﻴﺐ و ﻧﺎﻣﻌﻘﻮﻟﯽ اﺳﺖ اﻣﺎ ﻋﺠﻴﺐﺗﺮ از ﺁن ﻃﺮز ﺑﻴﺎن ﻣﺮد اﺳﺖ ﮐﻪ‬
‫ﻟﻬﺠﻪاﯼ ﻧﺎﺷﻨﺎس دارد‪ ،‬اﻧﮕﺎر ﮐﻪ ﭘﻴﮑﯽ از ﻳﮏ اﻣﭙﺮاﺗﻮرﯼ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ اﺳﺖ و‬
‫زﺑﺎن ﻓﺮاﻧﺴﻪ را در درﺑﺎر‪ ،‬ﺑﺪون ﺁﺷﻨﺎﻳﯽ ﺑﺎ ﮐﺸﻮر ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﺁﻣﻮﺧﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺑﻪدﻟﻴﻞ اﻳﻦ ﻟﻬﺠﻪ و ﺗﻠﻔﻆ ﻏﺮﻳﺐ‪ ،‬ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﮐﻢﮐﻢ ﺑﺎور ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺪ واﻗﻌًﺎ‬
‫ﻣﺮد ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ زﻣﺎن دﻳﮕﺮﯼ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﭘﺲ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‪:‬‬
‫ـ ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﺧﻮد ﺗﻮ ﭼﻄﻮر؟‬
‫ـ ﻣﻦ در ﻗﺮن ﺑﻴﺴﺘﻢ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﻢ‪ ،‬اواﺧﺮ ﻗﺮن ﺑﻴﺴﺘﻢ‪.‬‬
‫و اداﻣﻪ ﻣﯽدهﺪ‪:‬‬
‫ـ ﻣﻦ ﺷﺐ ﺑﯽﻧﻈﻴﺮﯼ را ﮔﺬراﻧﺪﻩام‪.‬‬
‫ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺖ ﺗﻔﺎهﻢ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‪:‬‬
‫ـ ﻣﻦهﻢ هﻤﻴﻦﻃﻮر‪.‬‬
‫ﻣﺎدام »ت« را در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺧﻮد ﻣﺠﺴﻢ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﻳﮏﺑﺎرﻩ از اﺣﺴﺎس ﺳﭙﺎس‬
‫ﻟﺐرﻳﺰ ﻣﯽﮔﺮدد‪ .‬ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺮ ﺧﺪا! او ﭼﻄﻮر ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺁنﻗﺪر ﺑﺮاﯼ ﺧﻨﺪﻩ ﻣﺎرﮐﯽ‬
‫اهﻤﻴﺖ ﻗﺎﺋﻞ ﺷﻮد؟ ﻣﮕﺮ ﻣﻬﻢﺗﺮﻳﻦ ﭼﻴﺰ در ﺗﻤﺎم ﻣﺎﺟﺮا‪ ،‬زﻳﺒﺎﻳﯽ ﺷﺒﯽ ﻧﺒﻮد ﮐﻪ‬
‫او از ﺳﺮ ﮔﺬراﻧﺪﻩﺑﻮد؟ زﻳﺒﺎﻳﯽاﯼ ﮐﻪ او هﻨﻮز ﭼﻨﺎن از ﺁن ﺳﺮﻣﺴﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ‬
‫ن‬
‫اﺷﺒﺎﺣﯽ ﻣﯽﺑﻴﻨﺪ‪ ،‬رؤﻳﺎ و واﻗﻌﻴﺖ را ﺑﺎهﻢ ﻣﺨﻠﻮط ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﺧﻮد را ﺑﻴﺮو ِ‬
‫زﻣﺎن ﻣﯽﻳﺎﺑﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺮدﯼ ﮐﻪ ﮐﻼﻩﺧﻮد ﺑﻪﺳﺮ دارد ﺑﺎ ﺁن ﻟﻬﺠﻪ ﻋﺠﻴﺒﺶ دوﺑﺎرﻩ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‪:‬‬
‫ـ ﻣﻦ ﺷﺐ ﺑﯽﻧﻈﻴﺮﯼ را ﮔﺬراﻧﺪﻩام‪.‬‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﺳﺮش را ﺑﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﺗﺄﻳﻴﺪ ﺗﮑﺎن ﻣﯽدهﺪ‪ :‬ﻣﻦ ﺗﻮ را درﮎ ﻣﯽﮐﻨﻢ‬

‫دوﺳﺖ ﻣﻦ! ﭼﻪ ﮐﺲ دﻳﮕﺮﯼ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻮد ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺗﻮ را درﮎ ﮐﻨﺪ؟ ﺁنﮔﺎﻩ ﺑﻪﻳﺎد‬
‫ﻣﯽﺁورد ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺧﻮردﻩ ﮐﻪ رازدار ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﭘﺲ او هﺮﮔﺰ ﻧﺨﻮاهﺪ ﺗﻮاﻧﺴﺖ‬
‫ﺁنﭼﻪ را از ﺳﺮ ﮔﺬراﻧﺪﻩ ﻧﻘﻞ ﮐﻨﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﺁﻳﺎ رازدار ﺑﻮدن ﭘﺲاز دوﻳﺴﺖ ﺳﺎل‬
‫ﺑﺎز هﻢ رازدار ﺑﻮدن اﺳﺖ؟ ﺑﻪﻧﻈﺮش ﻣﯽﺁﻳﺪ ﮐﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺧﺪاﯼ‬
‫»ﻟﻴﺒﺮﺗﯽﻧﻴﺴﺖهﺎ« اﻳﻦ ﻣﺮد را ﺑﻪ ﺳﺮاغ او ﻓﺮﺳﺘﺎدﻩﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ او ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﺎ وﯼ‬
‫ﺣﺮف ﺑﺰﻧﺪ‪ ،‬ﺗﺎ در ﻋﻴﻦﺣﺎل ﮐﻪ ﺳﻮﮔﻨﺪ رازدار ﺑﻮدن را زﻳﺮ ﭘﺎ ﻧﻤﯽﮔﺬارد‪،‬‬
‫ﺑﺘﻮاﻧﺪ رازش را ﺑﺎ ﮐﺴﯽ در ﻣﻴﺎن ﮔﺬارد‪ ،‬ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻟﺤﻈﻪاﯼ از زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮد‬
‫را ﺑﻪﺟﺎﻳﯽ در ﺁﻳﻨﺪﻩ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﮐﻨﺪ و ﺁن را ﻗﺮﻳﻦ اﻓﺘﺨﺎر ﺳﺎزد‪.‬‬
‫ـ ﺁﻳﺎ ﺗﻮ واﻗﻌًﺎ از ﻗﺮن ﺑﻴﺴﺘﻢ ﻣﯽﺁﻳﯽ؟‬
‫ـ اﻟﺒﺘﻪ دوﺳﺖ ﻣﻦ‪ .‬در اﻳﻦ ﺳﺪﻩ اﺗﻔﺎقهﺎﯼ ﻋﺠﻴﺒﯽ ﻣﯽاﻓﺘﺪ‪ .‬ﺁزادﯼ اﺧﻼﻗﯽ‪.‬‬
‫هﻤﺎنﺟﻮر ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ‪ ،‬ﻣﻦ ﺷﺐ ﺑﯽﻧﻈﻴﺮﯼ را ﮔﺬراﻧﺪﻩام‪.‬‬
‫ـ ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﯽدهﺪ‪» :‬ﻣﻦهﻢ هﻤﻴﻦﻃﻮر« و ﺁﻣﺎدﻩ ﻣﯽﺷﻮد ﺗﺎ ﻣﺎﺟﺮاﯼ‬
‫ﺧﻮد را ﻧﻘﻞ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ـ ﺷﺒﯽ ﻋﺠﻴﺐ‪ ،‬ﻓﻮقاﻟﻌﺎدﻩ ﻋﺠﻴﺐ و ﺑﺎورﻧﮑﺮدﻧﯽ‪.‬‬
‫ﺷﻮاﻟﻴﻪ در ﻧﮕﺎﻩ او ﻣﻴﻞ ﻟﺠﻮﺟﺎﻧﻪاﯼ ﺑﺮاﯼ ﺣﺮف زدن ﻣﯽﺑﻴﻨﺪ‪ .‬در اﻳﻦ‬
‫ﻟﺠﺎﺟﺖ ﭼﻴﺰﯼ وﺟﻮد دارد ﮐﻪ او را ﻣﯽﺁزارد‪ .‬ﻣﯽﻓﻬﻤﺪ ﮐﻪ اﻳﻦ ﻧﻴﺎز ﺗﻮأم ﺑﺎ‬
‫ﮐﻢﻃﺎﻗﺘﯽ ﺑﺮاﯼ ﺣﺮف زدن در ﻋﻴﻦﺣﺎل ﻧﺸﺎن دهﻨﺪﻩ ﻋﺪم ﺗﻤﺎﻳﻞ ﻟﺠﻮﺟﺎﻧﻪ ﺑﻪ‬
‫ﮔﻮشدادن هﻢ هﺴﺖ‪ .‬ﺷﻮق ﺷﻮاﻟﻴﻪ ﺑﺮاﯼ ﺣﺮف زدن ﺑﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻧﻤﯽرﺳﺪ و او‬
‫ﻋﻼﻗﻪ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻦ ﺁنﭼﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺑﺎزﮔﻮ ﺷﺪن ﺑﻮد از دﺳﺖ ﻣﯽدهﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﯽرﺳﺪ ﮐﻪ دﻳﮕﺮ دﻟﻴﻠﯽ ﻧﺪارد وﻗﺘﺶ را ﺗﻠﻒ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫اﺣﺴﺎس ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺧﺴﺘﮕﯽ ﺳﺮاﭘﺎﯼ وﺟﻮدش را ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺘﻪ‪ .‬دﺳﺘﯽ‬
‫ﺑﺮ ﭼﻬﺮﻩاش ﻣﯽﮐﺸﺪ و ﻋﻄﺮ ﻋﺸﻖ ﺑﻪﻳﺎدﮔﺎر ﻣﺎﻧﺪﻩ از ﻣﺎدام »ت« را ﺑﺮ‬
‫اﻧﮕﺸﺘﺎﻧﺶ ﻣﯽﻳﺎﺑﺪ‪ .‬ﺁن ﻋﻄﺮ دلﺗﻨﮕﺶ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﺣﺎﻻ دﻟﺶ ﻣﯽﺧﻮاهﺪ در‬
‫درﺷﮑﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﻪﮐﻨﺪﯼ و ﻏﺮق در رؤﻳﺎ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﺎرﻳﺲ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫‪۵٠‬‬
‫ﻣﺮدﯼﮐﻪ ﻟﺒﺎس ﻗﺪﻳﻤﯽ ﺑﻪﺗﻦ دارد ﺑﻪﻧﻈﺮ وﻧﺴﺎن ﺧﻴﻠﯽ ﺟﻮان ﻣﯽﺁﻳﺪ‪ ،‬ﺑﻪ هﻤﻴﻦ‬
‫ﺟﻬﺖ وﻧﺴﺎن او را ﺗﻘﺮﻳﺒًﺎ ﻣﻮﻇﻒ ﻣﯽداﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ اﻋﺘﺮاﻓﺎت ﻓﺮد ﺑﺰرگﺗﺮ از‬
‫ﺧﻮد ﮔﻮش دهﺪ‪ .‬وﻧﺴﺎن دو ﺑﺎر ﺑﻪاو ﮔﻔﺘﻪاﺳﺖ ﮐﻪ »ﻣﻦ ﺷﺐ ﺑﯽﻧﻈﻴﺮﯼ را‬
‫ﮔﺬراﻧﺪﻩام« و ﺁن دﻳﮕﺮﯼ ﭘﺎﺳﺦ دادﻩ اﺳﺖ »ﻣﻦ هﻢ هﻤﻴﻦﻃﻮر«‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮش‬
‫ﻣﯽرﺳﺪ ﮐﻪ در ﭼﻬﺮﻩ او ﺣﺎﻟﺖ ﮐﻨﺠﮑﺎوﯼ وﻳﮋﻩاﯼ وﺟﻮد دارد‪ ،‬اﻣﺎ اﻳﻦ‬
‫ﺣﺎﻟﺖ ﻳﮏﺑﺎرﻩ و ﺑﯽدﻟﻴﻞ ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﻣﯽﺷﻮد و اﻧﮕﺎر در ﭘﺲ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﯽﺗﻔﺎوﺗﯽ‬
‫ﻣﺘﮑﺒﺮاﻧﻪاﯼ ﭘﻨﻬﺎن ﻣﯽﮔﺮدد‪ .‬ﻓﻀﺎﯼ دوﺳﺘﺎﻧﻪاﯼ ﮐﻪ ﻣﯽﺑﺎﻳﺴﺖ اﻋﺘﻤﺎد ﻣﺘﻘﺎﺑﻞ‬
‫اﻳﺠﺎد ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻴﺶاز ﻳﮏ دﻗﻴﻘﻪ دوام ﻧﻴﺎورد و از ﺑﻴﻦ رﻓﺖ‪ .‬ﺑﺎ ﺁزردﮔﯽ ﺑﻪ‬
‫ﻟﺒﺎس ﺁن ﻣﺮد ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﺁﺧﺮ اﻳﻦ دﻟﻘﮏ دﻳﮕﺮ ﮐﻴﺴﺖ؟ ﮐﻔﺶهﺎﻳﺶ‬
‫ﻼ ﭼﺴﺐ ﭘﺎهﺎ و‬ ‫ﮔﻴﺮﻩهﺎﯼ ﻧﻘﺮﻩاﯼ دارد‪ .‬ﺷﻠﻮار ﺑﻠﻨﺪ ﺳﻔﻴﺪ رﻧﮕﺶ ﮐﺎﻣ ً‬
‫ﻧﺸﻴﻤﻦﮔﺎهﺶ اﺳﺖ و ﺳﻴﻨﻪاش ﺑﺎ ﻣﺨﻤﻞ‪ ،‬ﻧﻮارهﺎ و ﺗﻮرهﺎﯼ ﻏﻴﺮﻗﺎﺑﻞ‬
‫ﺗﻮﺻﻴﻔﯽ ﻣﺰﻳﻦ اﺳﺖ‪ .‬وﻧﺴﺎن دﺳﺖ دراز ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻧﻮار ﺳﻴﺎهﯽ را ﮐﻪ ﺑﻪ دور‬
‫ﮔﺮدن ﺟﻮان ﮔﺮﻩ ﺧﻮردﻩ ﻣﯽﮔﻴﺮد و ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﺣﺎﮐﯽ از ﺗﺤﺴﻴﻦ دروﻏﻴﻦ ﺑﻪ‬
‫ﺁن ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫اﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺁﺷﻨﺎ‪ ،‬ﻣﺮد ﺟﻮاﻧﯽ را ﮐﻪ ﻟﺒﺎس ﻗﺪﻳﻤﯽ ﺑﻪﺗﻦ دارد ﺳﺨﺖ ﺑﺮﺁﺷﻔﺘﻪ‬
‫ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﭼﻬﺮﻩاش درهﻢ ﻣﯽرود و از ﻧﻔﺮت ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﺣﺮﮐﺘﯽ ﺑﻪ‬
‫دﺳﺖ راﺳﺘﺶ ﻣﯽدهﺪ‪ ،‬اﻧﮕﺎر ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاهﺪ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺁن ﻣﺮد ﺑﯽﺷﺮم‬
‫ﺳﻴﻠﯽ ﺑﺰﻧﺪ‪ .‬وﻧﺴﺎن ﻧﻮار را رهﺎ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﻗﺪﻣﯽ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺑﺮﻣﯽدارد‪ .‬ﻣﺮد‬
‫ﻧﮕﺎﻩ ﺗﺤﻘﻴﺮﺁﻣﻴﺰﯼ ﺑﻪ او ﻣﯽاﻧﺪازد‪ ،‬ﭘﺸﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ درﺷﮑﻪاش‬
‫ﻣﯽرود‪.‬‬
‫وﻗﺘﯽ ﻧﮕﺎﻩ ﺗﺤﻘﻴﺮﺁﻣﻴﺰش ﻣﺜﻞ ﺗﻔﯽ ﺑﻪ روﯼ وﻧﺴﺎن ﻣﯽاﻓﺘﺪ‪ ،‬او دوﺑﺎرﻩ ﺑﻪﻳﺎد‬
‫ﻧﮕﺮاﻧﯽهﺎﯼ ﺧﻮد ﻣﯽاﻓﺘﺪ‪ .‬ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺧﻮدش را ﺿﻌﻴﻒ اﺣﺴﺎس ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻣﯽداﻧﺪ ﮐﻪ ﻗﺎدر ﻧﺨﻮاهﺪ ﺑﻮد درﺑﺎرﻩ ﺁن ﻋﺸﻖﺑﺎزﯼ‪ ،‬ﭼﻴﺰﯼ ﺑﺮاﯼ ﮐﺴﯽ‬
‫ﺗﻌﺮﻳﻒ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻣﯽداﻧﺪ ﮐﻪ ﺁنﻗﺪر ﻗﺪرت ﻧﺪارد ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ دروغ ﺑﮕﻮﻳﺪ‪.‬‬
‫ﻏﻤﮕﻴﻦﺗﺮ از ﺁن اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ دروغ ﺑﮕﻮﻳﺪ‪ .‬دﻟﺶ ﻓﻘﻂ ﻳﮏ ﭼﻴﺰ ﻣﯽﺧﻮاهﺪ‬
‫و ﺁن اﻳﻦﮐﻪ هﺮﭼﻪ زودﺗﺮ ﺁن ﺷﺐ را‪ ،‬ﺁرﯼ ﺗﻤﺎم ﺁن ﺷﺐ ﺑﯽﺛﻤﺮ را ﻓﺮاﻣﻮش‬
‫ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﭘﺎﮎ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺧﻂ ﺑﺰﻧﺪ‪ ،‬ﻧﺎﺑﻮد ﮐﻨﺪ و در هﻤﺎن ﺣﺎل ﻋﻄﺶ ﺷﺪﻳﺪ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ‬
‫را‪ ،‬ﮐﻪ ﺑﻪﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﺪ ﻏﻴﺮﻗﺎﺑﻞ ﻓﺮوﻧﺸﺎﻧﺪن ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬در ﺧﻮد اﺣﺴﺎس ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫ﺑﺎ ﻗﺪمهﺎﯼ ﻣﺼﻤﻢ ﺑﻪﻃﺮف ﻣﻮﺗﻮرﺳﻴﮑﻠﺘﺶ ﻣﯽرود‪ .‬او ﻣﻮﺗﻮرﺳﻴﮑﻠﺘﺶ را‬

‫ﻣﯽ ﺧﻮاهﺪ‪ ،‬ﺁن را ﺑﺎ ﻋﺸﻖ ﺗﻤﺎم ﻣﯽﺧﻮاهﺪ‪ .‬ﺁرﯼ! ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﻣﻮﺗﻮرﺳﻴﮑﻠﺘﯽ‬
‫ﮐﻪ او وﻗﺘﯽ ﺳﻮارش ﺷﻮد ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ هﻤﻪﭼﻴﺰ را‪ ،‬ﺧﻮد را‪ ،‬ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫‪۵١‬‬
‫ورا ﻣﯽﺁﻳﺪ و ﺑﻐﻞدﺳﺖ ﻣﻦ در اﺗﻮﻣﻮﺑﻴﻞ ﻣﯽﻧﺸﻴﻨﺪ‪ .‬ﻣﯽﮔﻮﻳﻢ‪:‬‬
‫ـ اونﺟﺎ رو ﺑﺒﻴﻦ!‬
‫ـ ﮐﺠﺎ رو؟‬
‫ـ اونﺟﺎ! وﻧﺴﺎن رو! ﻧﻤﯽﺷﻨﺎﺳﻴﺶ؟‬
‫ـ وﻧﺴﺎن؟ هﻤﻮن ﮐﻪ ﭘﺸﺖ ﻣﻮﺗﻮرﺳﻴﮑﻠﺖ ﻧﺸﺴﺘﻪ؟‬
‫ـ ﺁهﺎ‪ .‬ﻧﮕﺮاﻧﻢ ﮐﻪ ﺗﻨﺪ ﺑﺮوﻧﻪ‪ .‬واﻗﻌًﺎ ﺑﺮاش ﻧﮕﺮاﻧﻢ‪.‬‬
‫ـ اون هﻢ دوﺳﺖ دارﻩ ﺗﻨﺪ ﺑﺮوﻧﻪ؟‬
‫ـ ﻧﻪ هﻤﻴﺸﻪ‪ .‬اﻣﺎ اﻣﺮوز ﻣﺜﻞ دﻳﻮوﻧﻪهﺎ ﺧﻮاهﺪ روﻧﺪ‪.‬‬
‫ـ اﻳﻦ ﻗﺼﺮ ﭘﺮاز اﺷﺒﺎﺣﻪ‪ .‬ﺑﺮاﯼ هﻤﻪ ﺑﺪﺷﺎﻧﺴﯽ ﻣﯽﺁرﻩ‪ .‬ﺧﻮاهﺶ ﻣﯽﮐﻨﻢ‬
‫زودﺗﺮ راﻩ ﺑﻴﻔﺖ‪.‬‬
‫ـ ﮐﻤﯽ ﺻﺒﺮ ﮐﻦ‪.‬‬
‫ﻣﯽﺧﻮاهﻢ ﻳﮏ ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﺷﻮاﻟﻴﻪام را ﮐﻪ ﺁهﺴﺘﻪ ﺑﻪﺳﻤﺖ درﺷﮑﻪاش ﻣﯽرود‬
‫ﺗﻤﺎﺷﺎ ﮐﻨﻢ‪ .‬ﻣﯽﺧﻮاهﻢ ﺁهﻨﮓ ﻗﺪمهﺎﻳﺶ را ﺑﺎ ﺗﻤﺎم وﺟﻮد اﺣﺴﺎس ﮐﻨﻢ‪ .‬هﺮﭼﻪ‬
‫دورﺗﺮ ﻣﯽﺷﻮد‪ ،‬هﻤﺎنﻗﺪر ﺁهﺴﺘﻪ ﺗﺮ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﻣﻦ در اﻳﻦ ﺁهﺴﺘﮕﻲ‬
‫ﻧﺸﺎﻧﯽ از ﺳﻌﺎدت ﻣﯽﻳﺎﺑﻢ‪.‬‬
 ‫‪www.irebooks.com‬‬

‫درﺷﮑﻪﭼﯽ ﺑﻪاو ﺳﻼم ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ‪ .‬او ﻣﯽاﻳﺴﺘﺪ‪ ،‬اﻧﮕﺸﺘﺎﻧﺶ را زﻳﺮ ﺑﻴﻨﯽاش‬

‫ﻣﯽﮔﻴﺮد‪ ،‬ﺑﺎﻻﯼ درﺷﮑﻪ ﻣﯽرود‪ ،‬ﻣﯽﻧﺸﻴﻨﺪ‪ ،‬در ﮔﻮﺷﻪ درﺷﮑﻪ ﻣﯽﻧﺸﻴﻨﺪ و‬
‫ﭘﺎهﺎﻳﺶ را ﺑﺎ ﺁراﻣﺶ دراز ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬درﺷﮑﻪ ﺗﺎب ﻣﯽﺧﻮرد‪ ،‬ﺑﺰودﯼ ﺧﻮاﺑﺶ‬
‫ﻣﯽﺑﺮد و ﺑﻌﺪ ﺑﻴﺪار ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﺗﻤﺎم ﻣﺪت ﺗﻼش ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد ﺗﺎ ﺟﺎﻳﯽ ﮐﻪ‬
‫ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﻧﺰدﻳﮏﺗﺮ ﺑﻪ ﺷﺒﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻳﮏدﻧﺪﮔﯽ ﺗﻤﺎم دارد در روﺷﻨﺎﻳﯽ‬
‫ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻣﯽرود‪ ،‬ﺑﺎﻗﯽ ﺑﻤﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺮداﻳﯽ وﺟﻮد ﻧﺪارد‪.‬‬
‫ﺷﻨﻮﻧﺪﻩاﯼ وﺟﻮد ﻧﺪارد‪.‬‬
‫دوﺳﺖﻣﻦ! از ﺗﻮ درﺧﻮاﺳﺖ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺳﻌﺎدتﻣﻨﺪ ﺑﺎﺷﯽ‪ .‬اﺣﺴﺎس ﻣﺒﻬﻤﯽ‬
‫در دروﻧﻢ ﻣﯽﮔﻮﻳﺪ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ اﻣﻴﺪ ﻣﺎ‪ ،‬ﺑﺴﺘﻪ ﺗﻮاﻧﺎﺋﻲ ﺗﻮ در ﺳﻌﺎدتﻣﻨﺪ ﺑﻮدن‬
‫اﺳﺖ‪.‬‬
‫درﺷﮑﻪ دﻳﮕﺮ در ﻣﻴﺎن ﻣﻪ ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ ﺷﺪﻩ و ﻣﻦ ﺳﻮﻳﭻ را ﻣﯽﭼﺮﺧﺎﻧﻢ و ﻣﺎﺷﻴﻦ‬
‫را روﺷﻦ ﻣﯽﮐﻨﻢ‪.‬‬