Kabataan: Pag-asa pa rin ba ng bayan? Ayon sa isang sikat na kasabihan, ang kabataan ay ang pag-asa ng Inang Bayan.

Tayong mga kabataan ang siyang magbibigay ng magandang kinabukasan sa ating bansa. Iaahon natin ito sa kahirapan at ibibigay natin ang hinahangad nitong kasaganaan. Iwawagayway natin ang bandila ng ating bayan patunay na tayoy malaya sa anumang pang-aalipin ng mga dayuhan. Ito ay ilan lamang sa mga katangian at kaugaliang inaasahan natin na taglay ng bawat kabataan para sa ikauunlad ng ating bayan. Noon, masasabi kong napakatatag ang ating paniniwala sa naturang kasabihan at sa kaisipang nais nitong iparating sa atin. Ngunit ngayon parang humina ang paniniwalang to. Masyado na yatang mabilis ang takbo ng panahon. Kasabay sa paglipas nito at sa pagsilang ng bagong henerasyon ay marahil ang paglipas din ng paniniwalang pag-asa ng bayan ang mga kabataan. Tumatayo ako ngayon dito sa harapan ninyong lahat bilang isa sa mga kabataan ng makabagong henerasyon tulad ninyo. Bigyan ninyo ng katahimikan ang inyong pag-iisip sa mga sandaling ito at alalahanin ninyo ang lahat ng mga pinaggagawa ninyo. Ngayon, sagutin ninyo ang tanong ko: kayo bay pag-asa pa rin ng bayan? Kung ako ang inyong tatanungin, hindi ako mahihiya at mag-aatubiling sabihing Oo!. Sapagkat lahat tayo ay pag-asa pa rin ng bayan. Sa kabila ng katotohanang may iilan sa atin na mga nagrerebelde, pasaway, batugan at parang wala ng tamang nagawa sa buhay. Umaasa akong balang araw maintindihan nila ang tunay nilang tungkulin at pananagutan. Ngunit paano nga ba natin magagampanan ang pagiging pag-asa ng bayan? Aba simple lang naman! Kailangan lang natin ng kasipagan, katapatan, pagkamakabayan, disiplina at pagmamahal. Ipamalas natin ang ating kasipagan sa lahat ng bagay na nakakabuti o nakatutulong. Hindi yong tipong upo lang ng upo habang hawak ang cellphone at nanunuod ng tv maghapon. Katapatan maging matapat tayo sa lahat lalo na sa ating sarili. Pagkamakabayan ang pagtangkilik sa produktong sariling atin ay halimbawa ng gawaing makabayan. Pagmamahal sino ba naman ang di nakaranas ng pagmamahal? Lahat tayo ay nagmahal at minahal. Kung disipina naman ang pag-uusapan, lahat ng nabanggit ay may kaakibat na pagdisiplina. Lagi nating tatandaan na magtatapos din ang ating pagiging kabataan ngunit tayoy magiging magulang na gagabay at magtuturo sa susunod na henerasyon ng kabataan. Tayo mismo ang tagaguhit ng ating kapalaran sa sarili nating mga palad. Lagi nating isipin na magtatagumpay tayo kung itoy ating nanaisin. Kapag tayo naman ay nalugmok, ito ay dahil sa kagagawan din natin. pagkatandaan na importante ang oras. Huwag na nating ipagpabukas pa ang ating mga gawain kung puwede naman nating gawin ngayon. Panahon na para tayo ay sumulong! Nasa ating mga kamay ang kaunlaran at kalayaan. Tayo ngay malaya ngunit ang kalayaay hindi upang gawin ang bawat naisin ngunit upang gawin ang tama at nararapat. Tara na kapwa kabataan! Patunayan nating tayoy pag-asa pa rin ng Inang Bayan!