Pramotivi poetskog realizma

Mirzet Ibriimovi U eri trine manipulacije, politikih metastaza, estetiziranja kia i glamura, kao i banalizacije umjetnosti koja se do te mjere digitalizirala i modernizirala degenerativnim nastojanjima da obojena bespara treba da neto predstavlja i educira percepciju, demoliranje smisla je dovelo do uruavanja ljepote u sebe. Svaki otpor tradicionalnim vrijednostima nije nuno avangardna umjetnost pa je druga kolektivna izloba lanova Udruenja Franjo Leder svojevrstan otpor otporu radi otpora. Optiki paradoksi razliitog iskustva istog vienog za posljedicu imaju raznovrsne likovne tehnike i postupke, ali ne i problemsku cjelinu procesuiranja i proimanja izgubljena identiteta i zadata ambijenta, koja fokusira ideje da se ne stranstvuje u vlastitom sentimentu. Ako je kreativna vitalnost ovih jedanaest umjetnika prije godinu dana bila odraz intuitivne posveenosti estetskom iskustvu, onda njihove nove slike samo kroz jo dublji pramotiv pamte strast magije emotivnih ideala i afiniteta ekspresije prvotnih ushienja pred naturalnom idilom uranjanja sunca u more, makova u letu, ume u vodi, procvjetana dna ... Svi se stilski mogu svrstati u intimiste koji poentiraju tenju da kroz isjeak realiteta prikau cjelovit bitak i poast smrtna sopstva kojemu si kreiraju pitoreskni oma za ivota. Kako je reeno da je bit umjetnike realnosti u poetskom a ne u pojavnom, onda treba naglasiti da su ovi motivi pred nama koegzistencija pojavnog i individualnog. Nekada sinteza kamena i oka stvara prizor bez aranmana obmane realnosti pa je ovdje sve ve vieno rukom ili srcem. Smiljana Bubreko, Amra Delali, Maksida Hajdarevi, Emir Hamzi, Sneana Kovaevi, Zoran Kovaevi, Altaira Krvavac, Tatjana Paki, Enisa Pilavdi, Hasiba ahmanovi i Fahira Seka Terzi struktuiraju svoje radove na poliformnim elementima koji niveliraju razliit narativ i nain koloritne intelektualizacije duhovnog diskursa, bilo da se radi o tehnici slikanje peglom, na svili, akvarel, ulje ili akrilik na platnu.Njihovi motivi su posveeni poetskom realizmu i predstavljaju perceptivni pojmovnik, vizuelizaciju monologa, materijalizaciju sjeanja, transkript i vizuru stanja. To cvjetanje ulnosti za rezultat ima motive ive prirode i cvijea u polju, u vazni ili na dnu mora, ali bez precizne perspektive nestalnog realiteta. Otuda su crveni makovi kao kue, kao leptiri izlijeu iz lirski iluzorne naturalnosti ili iz nevidljive usamljenosti. Uprizoren senzibilitet i oprostorena prolaznost u trajnosti umjetnosti, pejzano transformiraju vizuelne asocijacije i impresije u horizont vremena na zidu bez efekta sasuenih osjetila u herbariju od tijela. Na nekim slikama je poetski realizam zauzdan motivima konja, na nekim kao da galopira u magiju apstrakcije autentinu ulu mirisa kojeg otkrivamo gledanjem, na nekim eta na kii, a na nekim utanje sevdaha izviruje kroz bosanske pendere, dezve i fildane, ono utanje mira i iskona koje restaurira merak i uspomene. U vrijeme digitalne slike i virtualnih prijatelja, umjetnike slike imaju vizuelnu sagu i terapeutsku snagu. Nije nuno da umudruju, ali ove slike mogu povratiti status duha posrnula (preminula) u poast kancerogene pohote po ablonu pomodarstva. U spajanju nekoliko jednostavnih koloritnih pojmova prepoznajemo kompleksan mozaik odnjegovanih osjeaja koji su nas plemenili. Tople boje umirueg Sunca u hladnim bojama Neba imaju tu narkotiku mo reanimiranja zamrle svijesti o smislu buenja, a najmaje imitiraju stvarnost. Opaaj raa nevidljive misli koje su ovi umjetnici odjenuli u realnu sliku misli a ne opaaja. Tu je zaeta novost forme, kroz isjeak dojma u raznim gradacijama i imaginacijama sadraja stvarnosti koju konstruiraju, odnosno reinterpretiraju i integriraju, artikulirajui i transcendetirajui lako promjenjive naturalistike oblike u doivljaj evolucije estetskih fenomena.