Sie sind auf Seite 1von 3

Respirao e Excreo

Todos os seres vivos necessitam de obter energia para poderem realizar os seus processos vitais. O processo mais comum de obter essa energia a respirao aerbia, que se realiza a nvel celular. Ao nvel do organismo designa-se por respirao o mecanismo segundo o qual so efectuadas as trocas gasosas atravs de uma superfcie respiratria. O sistema respiratrio no s fixa e distribui oxignio, mas tambm elimina dixido de carbono. Para que as trocas gasosas se realizem, estes gases atravessam por diguso uma superfcie respiratria. De acordo com a natureza desta, podemos considerar: - Respirao cutnea (pele) - Respirao branquial (brnquias - estruturas filamentosas, muito irrigadas de sangue) - Respirao traqueal (traqueias tubos ramificados com forma laminar) - Respirao pulmonar (pulmes) No caso de animais simples a razo rea/volume do corpo elevada, pelo que a superfcie corporal suficiente para o animal obter O 2 suficiente para a produo de energia. medida que a razo rea/volume diminui a superfcie corporal torna-se insuficiente para a obteno de O2 necessrio. Por isso surgiram outras estruturas especializadas em trocas gasosas. As trocas gasosas realizam-se por difuso simples e por isso as membranas das superfcies respiratrias apresentam caractersticas que aumentam a eficcia da difuso: - So superfcies hmidas, possibilitando a difuso de O2 e CO2; - So estruturas finas, constitudas por tecido epitelial pavimentoso; - Apresentam-se densamente vascularizadas; - Possuem uma grande superfcie de contacto entre o meio interno e o ambiente; As trocas de gases respiratrios podem ocorrer por dois processos: Difuso directa os gases respiratrios difundem-se directamente atravs da superfcie respiratria para as clulas, com a interveno de um fluido de transporte; Difuso indirecta os gases passam para a superfcie respiratria atravs de um lquido circulante que estabelece a comunicao com as clulas e o meio externo. Este intercmbio designa-se por hematose. Caractersticas gerais das superfcies respiratrias Nos cnidrios e platelmintes dada a sua simplicidade no existe sistema respiratrio. As trocas realizam-se por difuso atravs da parede do corpo. Nos aneldeos as trocas realizam-se atravs da superfcie corporal. No entanto, dado que estes animais so mais espessos, os tecidos profundos teriam dificuldade em obter o O2. O facto de o corpo destes animais estar permanentemente hmido e densamente vascularizada, contribui para que o O2 se dissolva na gua e passe s clulas Hematose cutnea.

Nos artrpodes o sistema respiratrio depende do ambiente onde estes animais se encontram. Assim os insectos possuem um sistema traqueal, os crustceos um sistema branquial e os aracndeos um sistema filotraqueal. A maior parte dos animais aquticos utiliza brnquias na respirao. Quanto mais complexos so os seres vivos, mais complexas so as suas brnquias. Nos equinodermes, as brnquias so pequenas e simples, sendo a distribuio do oxignio feita pelo fluido celmico. Nos peixes cartilagneos, as brnquias ou guelras encontram-se situadas dum e doutro lado da cabea, estando cada uma ligada aos arcos branquiais. Possuem cinco cavidades branquiais que abrem por outras tantas fendas. As brnquias so finas e muito irrigadas, permitindo um contacto estreito entre o sangue e a gua em redor, aumentando a eficcia das trocas gasosas. Os peixes sseos respiram por brnquias alojadas na cavidade branquial e cobertas pelo oprculo. Nestes peixes as guelras so ventiladas permanentemente por uma corrente de gua que entra pela boca, passa pela faringe, banha as brnquias e lanada para o exterior atravs das fendas oprculares. Para que a agua entre, estes peixes abrem a boca, depois fexam-na abrindo os oprculos e forando a gua a passar por entre os filamentos branquial, para a cavidade branquial. Em cada filamento branquial existe um vaso sanguneo por onde o sangue entra na guelra e outro vaso por onde o sangue sai. O sangue dos filamentos elimina o CO2 e absorve O2 da gua. Aqui o sangue fli na direco contrria da gua que passa nas brnquias mecanismo de contracorrente. Este processo aumenta a eficcia das trocas gasosas a nvel dos capilares, porque deste modo, o sangue est sempre em contacto com a gua sucessivamente mais rica em oxignio. Os anfbios possuem pulmes simples e insuficientes obteno de O2 e simultaneamente, fazem uma hematose cutnea, atarvs da sua pele hmida, fina e vascularizada. Os rpteis possuem pulmes eficientes (possuem alvolos), o que lhes permite possurem uma pele impermevel ao ar, dispensando a hematose cutnea. As aves possuem pulmes sem alvolos. Estes so substitudos por canais muito finos e muito irrigados de sangue, onde ocorrem as trocas gasosas. As aves possuem ainda sacos areos que asseguram uma corrente de ar contnua atravs dos pulmes. Ar inspirado bronquolos enche os sacos areos posteriores pulmes sacos areos anteriores exterior Existe assim, nos pulmes duas vias de circulao de ar, pois, o ar expirado, o ar dos sacos posteriores passa para os pulmes, enquanto o ar dos sacos areos anteriores sai para o exterior, o que permite uma maior eficcia nas trocas gasosas. Os pulmes dos mamferos so altamente alveolizados e vascularizados. nos mamferos que os pulmes so mais complexos. A superfcie respiratria muito maior que a superfcie corporal.

Transporte de gases respiratrios A eficcia da extraco de O2 ampliada pela presena de pigmentos respiratrios que fixam temporariamente o O2, libertando-o nos tecidos. Os principais pigmentos respiratrios dos animais so a hemoglobina e a hemocianina. Transporte de oxignio A hemoglobina existe no sangue dos vertebrados, no interior da hemceas. Noutros animais (aneldeos, nematelmintes, moluscos e artrpodes) a hemoglobina e hemocianina encontram-se dissolvidos na hemolinfa. Este transporte d-se da seguinte maneira: O O2 difunde-se para o plasma e deste para as hemceas; O O2 combina-se com a hemoglobina formando a oxi-hemoglobina libertando ies H+. Esta ligao est dependente da presso de O2 no plasma: se a PO2 for elevada favorece esta ligao, se for baixa favorece a sua libertao. Os ies H+ combinam-se com o io bicarbonato e originam CO2 e H20; O CO2 difunde-se para os alvolos pulmonares onde expulso na respirao. A afinidade da hemoglobina para o O2 ainda aumentada por diminuio da temperatura, diminuio da PCO2 e diminuio da concentrao de H+. Transporte de dixido de carbono O CO2 pode ser transportado ou dissolvido na agua do plasma ou sob a forma de io bicarbonato. Este transporte feito do seguinte modo: O CO2 resultante do metabolismo celular difunde-se para o plasma sanguneo e deste para as hemceas. Nas hemceas ocorre a anidrase carbnica; O CO2 reage com a gua formando cido carbnico ao qual se dissocia em ies bicarbonato e ies H+; Os ies H+ vo-se ligar hemoglobina, libertando-se O2; O O2 libertado nas clulas. Nos tecidos a concentrao de CO2 elevada, e nos pulmes baixa.

Das könnte Ihnen auch gefallen