Stelling: Autochtone journalisten zijn niet voldoende toegerust om goed te berichten over allochtone onderwerpen Voordat we op zoek gaan

naar een antwoord voor deze stelling, gaan we de stelling ontleden. Een autochtone journalist is in dit geval een Nederlander met een Nederlandse achtergrond. Een allochtoon wordt gezien in de breedste zin van het woord. Dus ook een Nederlander met een buitenlandse achtergrond laten we niet onder de autochtone journalist vallen. Persoonlijk ben ik het niet helemaal eens met de stelling. Ik vind dat we af moeten van het woord autochtone dan wel allochtone met betrekking tot de journalistiek. In mijn beleving is kennis veel belangrijker dan de afkomst van de journalist. Waarbij we een duidelijk onderscheid moeten maken tussen afkomst en achtergrond. De achtergrond van de journalist is in mijn beleving vele malen belangrijker om te oordelen over de kwaliteiten van een journalist met betrekking tot bepaalde onderwerpen dan zijn afkomst. De meeste journalisten zijn hoger opgeleid en veelal opgegroeid in de betere wijken van Nederland. Dit zorgt ervoor dat ze een deel van de multiculturele samenleving nooit of maar zijdelings hebben meegemaakt. Daar zit in mijn ogen het probleem. Als een journalist tussen allochtonen of mensen met een buitenlandse achtergrond opgroeit, heeft hij een veel beter beeld van het onderwerp. Waar hij dan ook beter over kan schrijven dan een journalist die er niet mee is opgegroeid. Niet omdat de ander een autochtone journalist is, dat is hij zelf ook, maar omdat hij over voldoende kennis beschikt met betrekking tot het onderwerp. Wat dat betreft kun je het vergelijken met sport, dan wel sportjournalistiek. Als ik zelf vroeger op basketbal heb gezeten is het logisch dat ik over basketbal kan schrijven. Ik bezit tenslotte voldoende kennis over het onderwerp. (De autochtoon kan schrijven over autochtone onderwerpen.) Dat wil echter niet zeggen dat ik dan niets over voetbal of turnen kan schrijven. Als ik mezelf daarin heb verdiept kan ik eenzelfde product afleveren als een ex-voetballer of ex-turnster. (De autochtoon kan schrijven over allochtone onderwerpen, zolang de kennis daarover aanwezig is.) Maar nu komt het grote probleem, dan wel de misvatting bij veel mensen. Velen denken het kennisprobleem op te kunnen lossen door allochtone journalisten aan te trekken om over allochtone onderwerpen te schrijven. Fout! Het woord allochtoon is dusdanig breed dat die oplossing veel te simplistisch is bedacht. Als ik een Turkse journalist aanneem of een Marokkaanse, wil dat niet zeggen dat deze beter kan schrijven over een bepaald allochtoon onderwerp dan een autochtoon. Laten we zeggen dat het over de Antilliaanse cultuur gaat, daar is een Turk of Marokkaan net zo min in thuis als een autochtone Nederlander. En dus zal hij of zij zich ook gewoon in het onderwerp moeten verdiepen om een goed product af te leveren. Mark Deuze is het hiermee eens: Het grote probleem van de witte journalist is zijn netwerk. Hiermee zegt hij eigenlijk dat de achtergrond van de autochtone journalist ervoor zorgt dat deze journalist zich minder makkelijk verdiept in allochtone onderwerpen. Zijn oplossing komt echter niet overeen met de werkelijkheid. Een allochtone journalist heeft waarschijnlijk een gekleurder netwerk. Waarmee hij impliceert dat een allochtoon over kennis kan beschikken met betrekking tot vele allochtone onderwerpen. Maar ik denk niet dat een Turk of Marokkaan beter kan schrijven over bijvoorbeeld het criminele circuit van Chinezen in Nederland dan een autochtone Nederlander. Ahmet Olgun, redacteur van NRC Handelsblad, geeft daar een duidelijke uitleg bij. Ik schrijf over de multiculturele samenleving. Niet omdat ik feeling heb met de doelgroep, maar omdat ik over belangrijke onderwerpen wil schrijven. Daarbij het ik ook artikelen geschreven over Marokko en Suriname. Daar moest ik me in verdiepen. Als Turk weet ik net zo min iets over Marokkanen dan een Nederlander. Joris Luyendijk heeft naar mijn mening de beste oplossing. De schrijver van onder andere Het Maakbare Nieuws stelt voor om journalisten voortaan op een bepaald onderwerp te zetten. Hierdoor

moet de journalist zich wel verdiepen in de materie en wordt hij gedwongen een netwerk op te bouwen waar hij de kennis vandaan kan halen om goed en duidelijk over dat bepaalde onderwerp te kunnen schrijven. Andra Leurdijk, communicatieonderzoekster, is het daarmee eens. Ze stelt dat de autochtone journalist te lui is om te investeren in een nieuw allochtoon netwerk. Het is makkelijker een blik allochtonen open te trekken die dat netwerk al bezit, dan te investeren in een eigen informatiebron. De oplossing voor het probleem ligt dus niet in de woorden allochtoon of autochtoon, maar in het woord kennis. Als een journalist over voldoende kennis beschikt met betrekking tot een bepaald onderwerp, kan hij daar een goed en gedegen artikel over schrijven. Enkele uitzonderingen daargelaten. Het is een feit dat meer dan 90% van de Nederlandse journalistiek bestaat uit autochtone Nederlanders. De meeste daarvan zijn ouderwets opgegroeid en hebben een zogeheten wit netwerk. Deze oudere journalisten moeten investeren in relaties met betrekking tot nieuwe bronnen en proberen een extra netwerk op te bouwen. Het is een feit dat er steeds meer Nederlanders met een buitenlandse achtergrond bijkomen, dus op den duur straalt dat ook door op de journalistieke sector. Daarnaast groeit de jeugd tegenwoordig veel meer op in een multiculturele samenleving en beschikt daardoor eerder over de juiste kennis om over allochtone onderwerpen te schrijven. Bezitten zij de kennis niet zelf, dan kennen ze wel iemand die de kennis bezit. Dus als de journalistiek er niet zelf voor kiest om nu te investeren, zal de tijd ervoor zorgen dat het toch gebeurt. Het antwoord op de stelling is in mijn ogen dan ook: Nee, het heeft niks met autochtone of allochtone journalisten te maken. Als de kennis aanwezig is, kan ergens goed over worden bericht. Het is alleen jammer genoeg een feit dat veel autochtone journalisten, door hun achtergrond, de kennis missen om goed over allochtone onderwerpen te berichten.

Bronnen:
http://eyeofthereporter.wordpress.com/2010/04/10/een-turk-op-de-redactie/ http://www.villamedia.nl/journalist/n/dossiers/journalisten6.shtm http://www.doppert.nl/beeldvorming/multi_culti.pdf http://www.miramedia.nl/media/file/multi-culti-journalistiek.pdf

Deuze, Mark (2002) Gekleurd Nieuws, In: Bardoel, J. e.a. (2005) Journalistieke cultuur in Nederland, Amsterdam: Amsterdam University Press Luyendijk, Joris (2006) Het zijn net mensen eerste druk Amsterdam: Podium Luyendijk, Joris (2008) Anatomie van een bestseller, in: Monique van Hoogstraten en Eva Jinek e.a. (2008) Het Maakbare Nieuws,Amsterdam: Uitgeverij Balans Leurdijk, Andra (1999) Televisiejournalistiek over de multiculturele samenleving, eerste druk, Amsterdam: Het Spinhuis