Sie sind auf Seite 1von 8

1

Raquel da Rocha Castro

Composio qumica das clulas

Centro Educacional Santa Tereza


Rio de Janeiro Abril/2013

Raquel da Rocha Castro

Composio qumica da Clula


Trabalho apresentado, para avaliao Bimestral da disciplina De biologia, ministrada pela professora Flavia, do 1 ano.

Centro Educacional Santa Tereza


Rio de Janeiro Abril/2013

Sumrio
Introduo..........................................................04 Desenvolvimento.............................................05 Bibliografia...................................................08

Introduo

A estrutura da clula resulta da combinao de molculas organizadas em uma ordem muito precisa. Os componentes qumicos da clula so classificados em inorgnicos (gua e minerais) e orgnicos (cidos nuclicos, carboidratos, lipdeos e protenas). Deste total, 75 a 85% correspondem gua, 2 a 3% sais inorgnicos e o restante so compostos orgnicos, que representam as molculas da vida. Uma grande parte das estruturas celulares contm lipdeos e molculas grande denominadas macromolculas ou polmeros, formado a partir de monmeros ou unidades integradas (micromolculas), que se prendem entre si por ligaes covalentes. A gua um dos compostos mais importantes, bem como o mais abundante, sendo vital para os organismos vivos. Fora da clula os nutrientes esto dissolvidos em gua, que facilita a passagem atravs da membrana celular e, dentro da clula, o meio onde ocorre a maioria das reaes qumicas. Quando substncias dissolvem-se na gua e liberam ons hidrognio (H+) e ons negativos (nions) so denominados cidos. Uma base se dissocia em ons positivos (ctions) ou ons hidrxido (OH-). E, um sal uma substncia que na gua dissocia-se em ctions e nions nenhum dos quais o H+ ou OH-. As reaes bioqumicas so extremamente sensveis a alteraes na acidez ou alcalinidade dos ambientes em que ocorrem por isso, conveniente medir a quantidade de H+ em uma soluo. A concentrao de H+ expressa por uma escala logartmica de pH, que varia de 0 a 14 (esquema abaixo). Quando a soluo contm mais H+ que OH-, possuem um pH inferior a 7. se uma soluo tem mais OH- que H+, o pH maior que 7 e a soluo bsica ou alcalina. E quando os nveis so iguais, a soluo neutra.

Desenvolvimento

As micromolculas so molcula de peso molecular entre 100 e 1000 e contm at trinta ou mais tomos de carbono. Normalmente so encontradas livres em soluo, onde algumas delas formam um conjunto de intermedirias a partir das quais as macromolculas so formadas. As quatro micromolculas principais so:os acares simples, os cidos graxos, os aminocidos e os nucleotdeos. Aucares So as mais abundantes molculas orgnicas na natureza e so primariamente molculas que reservam energias na maioria dos organismos vivos. Os acares mais simples so chamados de monossacardeos tais como ribose, glicose, frutose, que so formados com uma molcula de acar e possuem frmula geral (CH2O)n, onde o n pode variar de 3 a 7. Os dissacardeos so formados por dois acares ligados covalentemente, por ex. a maltose (acar da cana) e a lactose (acar do leite). Os polissacardeos so grandes molculas formadas por unidades de monossacardeos, como por ex. o glicognio, em clulas animais, e o amido, nos vegetais, so compostos somente de glicose. E os oligossacardeos que no esto livres e sim unidos a lipdeos e protenas, de modo que so partes de glicolipdeos e de glicoprotenas, que esto na membrana plasmtica. cidos Graxos So a gorduras, leos, fosfolipdios, cutina, suberina, ceras e esteroides. um composto que possui um cido carboxlico ligado a uma longa cadeia de hidrocarbonetos. So fontes valiosas de alimento, uma vez que eles podem ser quebrados para produzir o dobro de energia utilizvel. A funo mais importante dos cidos graxos est na construo das membranas celulares, que envolvem as clulas suas organelas, que so compostas de fosfolipdios.

A cutina, suberina e as ceras formam barreiras contra perda de gua. A superfcie das clulas dos caules e folhas coberta com uma cutcula, composta de cera e cutina, que protege e previne a perda de gua. Os esteroides so molculas que apresentam quatro anis hidrocarbnicos interligados, o mais comum o colesterol. So funcionalmente deferentes de acordo com os grupos qumicos que esto unidos a sua estrutura bsica. Nucleotdeos So molculas complexas, consistindo em um grupo fosfato, uma base nitrogenada e um acar de cinco tomos de carbono. Eles so blocos constitutivos dos cidos nuclicos, o cido desoxirribonucleico (DNA) e o cido ribonucleico (RNA), que transmitem e traduzem a informao gentica. Algumas molculas de RNA funcionam como catalisadores. Os nucleotdeos podem atuar como molculas carregadoras de energia qumica, como por ex. o ster trifosfato e adenina (ATP), que participa das transferncias de energia em centenas de reaes celulares individuais. E so utilizadas como molculas de sinalizao especfica na clula. Macromolculas As macromolculas presentamentre 10.000 e 1 milho, so construdas a partir de subunidades de baixo peso molecular (micromolculas), que so repetidamente adicionadas para formar um longo polmero em cadeia. Como por ex. os aminocidos ligados a outros aminocidos para formar as protenas. A sua formao mantida por ligaes covalentes, as quais so fortes o suficiente para preservar a sequncia de subunidades por longos perodos de tempo. Para realizar a sua funo, as macromolculas dependem de ligao no-covalente, muito mais fraca, que se formam entre as partes distintas da mesma e entre diferentes macromolculas. Exercendo um importante papel na determinao da estrutura tridimensional de cadeias macromoleculares e a interao com outras. As macromolculas so: os cidos nuclicos e as protenas.

Protenas um polmero linear de aminocidos unidos por ligaes peptdicas. Sua estrutura formada por uma variedade de 20 aminocidos diferentes, chamados de essenciais, que permite protena uma variedade de formas e funes na clula. A estrutura da protena descrita em quatro nveis hierrquicos de organizao. A estrutura primria a sequncia de aminocidos dispostos linearmente, constituindo a cadeia polipeptdica. A estrutura secundria refere-se a conformao espacial que a protena toma, que depende da posio de certos aminocidos, a qual estabilizada por pontes de hidrognio. A funo da protena determinada por sua estrutura tridimensional e da capacidade de ligarem-se covalentemente outras molculas (ligantes). O local de fixao dos ligantes nas protenas e os ligantes correspondentes possuem alto grau de especificidade, ou seja, so complementares. As protenas controlam o fluxo de ons atravs da membrana, regulam a concentrao dos metablicos, confere rigidez a clula, catalisa uma infinidade de reaes qumicas, atuam como sensores e chaves, produzem movimento e controlam a funo gentica. ENZIMAS: so protenas catalisadoras que permitem a acelerao das reaes celulares aumentando a velocidade desta. So altamente especficas para seus substratos, onde estes se ligam ao stio ativo, ocorre a catlise formando um complexo enzima-substrato. Nucleicos So polmeros lineares de nucleotdeos especializados no armazenamento, na transmisso e no uso da informao, por isso so macromolculas de grande importncia biolgica.

Bibliografia www.google.com

Das könnte Ihnen auch gefallen