Door: Willem Kok Klas: V3A Datum: 16-05-2013

Bezoek aan Sint Willibrord Abdij.

Op donderdag 16 mei ben ik met de klas op excursie gegaan naar het St. Willibrord Abdij iets buiten Doetinchem. In deze opdracht moet ik iets vertellen over hoe ik het klooster vond, vooral qua uiterlijk. Iets wat me meteen al opviel was dat het er heel oud uitzag, toch was dit niet zo. Het abdij stamt namelijk uit 1948. Maar ze hebben voor een authentieke bouwstijl gekozen. Als je binnen komt merk je dat het klooster ook van binnen grotendeels uit steen is gebouwd. We liepen als eerst richting de kerkzaal, toen we daar aankwamen zagen we dat het eigenlijk best wel op een doorsnee kerkzaal leek, maar dat was het in feite natuurlijk ook. Ik verwachte iets wat meer apart zou zijn, maar het was dus gewoon een kerkzaal zoals je ze wel vaker ziet. Zo stond er bijvoorbeeld gewoon een eucharistie tafel in de zaal. Wat wel anders is is dat de monniken iedere dag naar de kerk gingen en de eucharistieviering hielden, normaal is dat maar een keer per maand. Zelf zij Broeder Henry dat hij het niet als een kerkzaal beschouwde, voor hem was het gehele klooster een kerk. Hij zij: ik leef feitelijk gewoon in de kerk. Toen liepen we verder door de gangen en kregen we ook de binnentuin te zien. Ik had zelf een prachtige tuin verwacht, maar het viel me eigenlijk reuze mee het was gewoon een vijvertje in het midden, daar omheen een grindpad en daartussen was struikgewas. Toen gingen we richting de bibliotheek. Als je er binnen kwam werd je meteen omhuld door allemaal schappen vol met boeken, er stonden allemaal religieuze boeken, voornamelijk in het Nederlands, Duits, Engels en Frans. Broeder Henrey zij er wel bij dat ze zo langzamerhand ook maar wat boeken weg aan het gooien zijn, ze hadden er bijvoorbeeld een aantal dubbel en het werd een beetje vol. Toen we verder liepen kwamen we in de eetzaal, dit is de plek waar de monniken eten. Het leek op het eerste gezicht eigenlijk gewoon een ruimte met tafels en banken, maar als je wat meer op de details ging letten, zag je dat er crucifix aan de muur hing en er platen aan de muur hingen, maar zo spectaculair was het niet. De eetruimte was wel een modernere ruimte als de kerkzaal en de bibliotheek. Toen liepen we door naar de keuken. Daar verbaasde ik me eigenlijk meteen over hoe modern de keuken was. Ik verwachtte een heel ouderwets klein kamertje met een keteltje en een gasstel. Maar het leek wel de keuken van een restaurant. Er stonden professionele keuken apparaten zoals een dubbele frituurpan en een vleessnijmachine. Dat had ik dus totaal niet verwacht. De reden dat de keuken zo up-to-date was, was volgens de monniken omdat, gezien ze ook wel eens groepen kregen die 25+ man waren, de keuken aan bepaalde eisen moest voldoen van de overheid. Toen was het bezoek alweer voorbij en moesten we weer vertrekken want er was een andere groep aan de beurt.

Al met al vond ik het een boeiende excursie, waarvan ik veel geleerd heb. Een klooster zag er van binnen totaal niet uit zoals ik verwacht had. Willem Kok

Gesprek met Broeder Henry.

We moesten voor school ook een gesprek aangaan met broeder Henry. We stelden hem onder andere vragen. De drie vragen die ik ga behandelen zijn: 1. Mist u de (seksuele) relatie met vrouwen? 2. Word u wel eens boos, als u bijvoorbeeld uitgescholden of bespuugd word? 3. Raakt uw leven niet in een sleur door het feit dat elke dag dezelfde indeling heeft? 4. Waarom moet je eerst een studie gedaan hebben voordat je een klooster in mag? 5. Gaat u ook in uw monnikengewaad naar de buitenwereld 6. Hoe oud is de jongste monnik in dit klooster? 7. Hoe worden de boodschappen binnen gehaald? 8. Wanneer besefte u dat u volledig voor God wou gaan? Broeder Henry vond het erg goede vragen, en hij had er ook goede en duidelijke antwoorden op. 1. Uiteraard hebben alle mannen behoeften en ik dus ook. Onlangs is mij nog een huwelijksaanzoek gedaan, daar moet je dan nee op zeggen. Soms is dat wel lastig. Ik zeg altijd maar zo: Je verstand dit niet in je eikel maar net als iedere man kan ook ik genieten van het vrouwelijk schoon. Aan de andere kant mis ik het ook niet echt, omdat ik het nooit ervaren heb. Ook heb ik een relatie met God, dus zou het voor mij haast voelen dat ik de relatie met God opzeg voor een relatie met een vrouw, en God staat uiteraard op Nr.1. 2. Ik was laatst op het station van Doetinchem, en ik had mijn gewaad aan. Zo kan iedereen wel zien dat ik een monnik ben. Meestal ga ik in gewone kleren naar buiten. Maar ik was dus op het station en toen kwam er een auto met jongeren aan, die begonnen mij uit te schelden en me te bespugen. Natuurlijk vind je dat niet fijn, maar ik denk altijd Wat zou Jezus doen? Daarom blijf ik altijd rustig, die mensen weten immers niet beter. 3. Kort gezegd, nee. De dagindeling is wel bijna elke dag het zelfde, maar toch is er elke dag iets nieuws. Zo vind ik bijvoorbeeld iets nieuws in de Bijbel. Ook is er elke dag weer ander nieuws, dat volg ik ook op mijn laptop, wij zijn nog wel bij de tijd hoor! Bovendien geeft God mij elke dag weer kracht om door te gaan.

4. Wij denken, dat als je een studie hebt gedaan, je veel wijzer bent dan op jongere leeftijd. Als je hebt gestudeerd heb je ook nog de kans gehad om te proeven hoe een gemiddeld leven is, en daaruit kan je volgens ons dan een wijzere beslissing nemen, ga je naar een klooster, of niet. 5. Over het algemeen ga ik gewoon in burger naar openbare plekken, ik gewone kleding dus. Maar als ik ergens een voorlichting ga geven, of als het mij gevraagd word, dan houdt ik mijn gewaad aan. Anders niet, het is niet dat ik me schaam, maar iedereen kijkt naar je om, en dat is soms een beetje vervelend. 6. De jongste monnik in dit klooster is 48 jaar, maar binnenkort komt er iemand van 33 jaar bij. 7. Meestal ben ik degene die in burgerkleding naar de Sigro ga, daar koop ik dan gewoon de basisbehoeften en soms eens wat extra, chips ofzo. Het avondeten wordt voor ons drie keer per week geleverd, dat moeten we dan in de vriezer doen, en als we het nodig hebben halen we het eruit. Gelukkig plaats ik de bestellingen, dus ik bepaal wat we eten. Op hele jonge leeftijd wist ik al dat ik van God hield, op een gegeven moment wou ik zelfs liever naar de kerk dan mijn ouders, dat was zelfs voor toen niet heel gewoon. Toen werd ik ouder en ging ik me orinteren op mijn toekomst, ik zocht eigenlijk iets waardoor mijn leven volledig op God gericht zou zijn, en toen vond ik het, Monnik. Ik was meteen enthousiast over het leven van een monnik, ik wou niets liever dan mijn leven volledig wijden aan God, en dat kon als monnik. Mij leven stond vast.

Beleving van de excursie aan het Abdij

In deze opdracht vat ik mijn algehele beleving van mijn bezoek aan het klooster samen. Voordat ik het Abdij had bezocht, dacht ik dat monniken altijd muisstil waren, en nog precies zo leefde als duizend jaar terug. Maar na dit bezoek denk ik daar zeker wel anders over, het was allemaal een stuk meer bij de tijd dan ik verwacht had. Zo zij Broeder Henrey dat hij s avonds het journaal terugkeek met uitzending-gemist op zijn laptop. Dat vond ik wel geestig omdat ik zoiets totaal niet verwacht had. Ik heb ook een heel goed beeld van het leven van een monnik gekregen. Het is een heel rustig bestaan, volledig gewijd aan God. Ze spenderen dan ook bijzonder veel tijd aan God, zo zingen ze bijvoorbeeld veel over hem en bidden ze heel veel, ook lezen ze heel veel in de Bijbel. De sfeer in het klooster was heel apart, het was er zo ontzettend stil, dat ik het soms zelfs wel een beetje eng vond. Maar toch voel je je er heel rustig en vredig. Dat was een heel apart gevoel voor mij, omdat ik meestal een vrij hectisch leven heb, en als je dan ineens in al die rust ondergedompeld word is dat wel een hele aparte ervaring. Zelf zou ik echt niet kunnen leven als Monnik, ik houd heel erg van het leven, en ik vind dat je als Monnik een hele hoop van het leven mist. Je mist bijvoorbeeld het stichten van een gezin, en carrire maken. Aan de andere kant begrijp ik de monniken ook wel, je hebt nooit stress en je bent altijd rustig. Bovendien, als die mensen zo gelukkig leven, wie ben ik dan om hun daarop aan te kijken? Al met al vond ik het een uiterst educatief uitstapje, je leert een hele andere manier van leven kennen. Eentje die voor mij nog compleet onbekend was, daarom vond ik het ook wel leuk om een keer te zien hoe die mensen leven. Zelf lijkt mij Monnik zijn niks, maar je ziet dat die mensen niets anders willen en heel erg genieten van hun leven.

Willem Kok V3A 16-5-2013