Beruflich Dokumente
Kultur Dokumente
Szczególna
01.10.2007
Przestępstwo przeciwko mieniu
− prawo o charakterze majątkowym ,
− przedmiotem przestępstwa jest zamach ,
− przedmiotem ochrony jest własność, inne prawa rzeczowe i obligacyjne prawa do rzeczy cudzej
KRADZIEŻ
Art. 278. § 1. Kto zabiera w celu przywłaszczenia cudzą rzecz ruchomą,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto bez zgody osoby uprawnionej uzyskuje cudzy program komputerowy w
celu osiągnięcia korzyści majątkowej.
§ 3. W wypadku mniejszej wagi, sprawca
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
§ 4. Jeżeli kradzież popełniono na szkodę osoby najbliższej, ściganie następuje na wniosek pokrzywdzonego.
§ 5. Przepisy § 1, 3 i 4 stosuje się odpowiednio do kradzieży energii lub karty uprawniającej do podjęcia
pieniędzy z automatu bankowego.
Art.278 KK
− przestępstwo powszechne,
− każdy może być podmiotem tego przestępstwa,
− znamiona: zabór rzeczy cudzej i przeniesie nie jej w władztwo własne,
− brak woli ,
− zabór jest bezprawny.
Rzecz ruchoma:
− jest tylko przedmiotem niematerialnym ;
− obok definicji legalnej funkcjonuje definicja doktrynalna , zgodnie z którą rzeczami są materialne części
przyrody ( w stanie pierwotnym lub przetworzonym ) na tyle wyodrębnione , że w obrocie prawnym
mogą być traktowane jako dobra samoistne .
Władztwo nad rzeczą – np. Zabranie złodziejowi rzeczy uprzednio skradzionej przez złodzieja jest
kradzieżą.
Zabór jest bezprawny i może być tylko przez działanie popełniony , nigdy przez zaniechanie.
Art.278§ 2 Tej samej karze podlega, kto bez zgody osoby uprawnionej uzyskuje cudzy program
komputerowy w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.
− kradzież cudzego programu komputerowego jest kradzieżą,
− bezprawne uzyskanie programu,
− kopiowanie programu, zabór dyskietki z programem komputerowym, zabór całego komputera gdzie na
twardym dysku znajduje sie program również jest przestępstwem kradzieży.
Art 278§5 KK - przepisy § 1, 3 i 4 stosuje się odpowiednio do kradzieży energii lub karty uprawniającej do
podjęcia pieniędzy z automatu bankowego.
− kradzieży podlega również: bezprawny dostęp do energii, wody, gazu, karty do bankomatu, która nie jest
kartą płatniczą,
− np. ten kto jest współlokatorem tego kto dopuszcza sie kradzieży energii elektrycznej, gazu, wody nie
odpowiada jako współsprawca.
Czyn ciągły – zabór kilku rzeczy, z góry powzięty zamiar, kara łączna.
Znamiona kradzieży:
− przedmiot + bezpośrednie działanie = cudza rzecz ruchoma,
− część składowa może być przedmiotem kradzieży,
− kradzież broni, amunicji, materiałów wybuchowych, energii, wody, gazu zawsze jest przestępstwem.
Zaboru można dokonać wobec rzeczy które należą do spółki z o.o. (wspólnik może dokonać zaboru rzeczy
należącej do spółki). Wspólnik, który ma 100% udziałów w spółce też może dokonać zaboru.
Pieniądz przedmiotem zamachu na podstawie art. 115§9 KK Rzeczą ruchomą lub przedmiotem jest także
polski albo obcy pieniądz lub inny środek płatniczy oraz dokument uprawniający do otrzymania sumy
pieniężnej albo zawierający obowiązek wypłaty kapitału, odsetek, udziału w zyskach albo stwierdzenie
uczestnictwa w spółce.
Bon towarowy – jest dokumentem lecz nie jest środkiem płatniczym, w rozumienia art.278 KK nie może
być postrzegany jako rzecz ruchoma, lecz można na podstawie art.275 KK oskarżyć sprawce za zabór .
Tablica rejestracyjna – nie jest dokumentem stwierdzającym lecz jest rzeczą ruchoma wiec można sie
powołać na art.278 KK (to samo dotyczy zaboru:płyty CD, nośnika energii).
Znamiona strony podmiotowej kradzieży:
− „w celu przywłaszczenia”,
− zamiar bezpośredni, szczególnie zabroniony,
− sprawca ma na celu przywłaszczenie, chce władać rzeczą jak właściciel,
− zamiar trwałego (przywłaszczenia) pozbawienia właściciela rzeczy (przymus nie jest celem
przywłaszczenia rzeczy cudzej).
Działanie w celu przywłaszczenia nie ma charakteru osiągnięcia korzyści majątkowej – wyjątek art.278§2
KK.
Samowolne użycie cudzej rzeczy ruchomej – np. Zabór roweru w celu przejażdżki po której zwraca sie
rower nie jest kradzieżą, to samo dotyczy przejażdżki konnej.
08.10.2007
KRADZIEŻ Z WŁAMANIEM
Art. 279. § 1. Kto kradnie z włamaniem, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
§ 2. Jeżeli kradzież z włamaniem popełniono na szkodę osoby najbliższej, ściganie następuje na wniosek
pokrzywdzonego.
Kradzież z włamaniem:
− typ kwalifikowany w stosunku do art.278 KK kradzieży),
− zabór rzeczy cudzej przy użyciu włamania,
− tylko z działania,
− zawsze jest przestępstwem, ze względu na wartość rzeczy skradzionej,
− zawsze jest przestępstwem skutkowym,
− zawsze wiąże sie z zniszczeniem rzeczy np. wyważenie drzwi,
− ściganie na wniosek oskarżonego – publiczno skargowe.
Włamanie:
− fizyczne usuniecie przeszkody,
− nie poszanowanie woli dysponenta rzeczą.
Kradzież telefonu z torebki na zamek jest zwykłą kradzieżą z art.278 KK. Nie można jej utożsamiać z
kradzieżą z włamaniem z art.279 KK, gdyż zamek w torebce nie jest zabezpieczeniem specjalnym. Tak samo
spostrzega sie kwestię drzwi „zamkniętych tylko na klamkę” bez zamknięcia na klucz – kradzież zwykła z
art.278 KK; zwykłą kradzieżą jest również wejście przez otwarte okno gdyż nie było specjalnego
zabezpieczenia.
Przełamanie przeszkody:
− przełamanie zabezpieczeń elektronicznych,
− wyważenie drzwi,
− przełamanie kłódki,
− wybicie dziury w ścianie,
− podważenie stropu,
− podważenie drzwi wytrychem,
− otworzenie drzwi dopasowanym kluczykiem bez upoważnienia właściciela,
− rozprucie kasy fiskalnej,
− wyłączenie alarmu,
− rozbicie szyby.
Przykłady:
1. Bezdomny, który wkrada sie do domu w celu przenocowania na drugi dzień kradnie wazę z tego samego
domu dopuszcza sie kradzieży z włamaniem- art.279 KK.
2. Drużba weselny nie ma garnituru, postanawia ukraść go od swojego sąsiada, który ma ich pod dostatkiem.
Kiedy wchodzi do jego mieszkania i przymierza jeden z garniturów okazuje sie że żaden z nich nie pasuje na
niego, zauważa jednak skurzaną kurtkę, którą zabiera – szedł z zamiarem kradzieży garnituru, a ukradł
kurtkę – nie ma znaczenia co chciał ukraść bo obie rzeczy zakwalifikujemy do cudzych rzeczy ruchomych –
art.279 KK.
3. Włamywacz przy pokonywaniu przeszkody niszczy np. Cenna średniowieczną wazę- odpowie z art.279
KK w związku z art.288 KK(uszkodzenie mienia).
Art.279§1 KK w stosunku z art.278 KK to typ kwalifikowany lecz nie może być w kumulacyjnej
kwalifikacji – musimy wybrać jeden z artykułów, na który sie powołamy – przeważnie jest to art.279 KK.
ROZBÓJ
Art. 280. § 1. Kto kradnie, używając przemocy wobec osoby lub grożąc natychmiastowym jej użyciem albo
doprowadzając człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności, podlega karze pozbawienia wolności
od lat 2 do 12.
§ 2. Jeżeli sprawca rozboju posługuje się bronią palną, nożem lub innym podobnie niebezpiecznym
przedmiotem lub środkiem obezwładniającym albo działa w inny sposób bezpośrednio zagrażający życiu lub
wspólnie z inną osobą, która posługuje się taką bronią, przedmiotem, środkiem lub sposobem, podlega karze
pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3.
Rozbój:
− typ kwalifikowany wobec art.278 KK (kradzieży) – typ podstawowy kwalifikowany art.280§1 KK– typ
metakwalifikowany art.280§2 KK.,
− przestępstwo złożone, traktowane jako jedno przestępstwo,
− skierowane przeciwko mieniu,
− przestępstwo powszechne,
− naruszenie nietykalności cielesnej np. wykręcenie ręki, duszenie, szarpanie, dotkniecie
− z działania,
− może być popełniony we współsprawstwie,
− przestępstwo kierunkowe,
− zamiar przywłaszczenia rzeczy 9cel pozytywny – naprawienie szkody albo negatywny – rozbój),
− zawsze jest przestępstwem bez względu na wartość przedmiotu czynności przestępstwa.
Przedmiot ochrony:
− własność (prawo do rzeczy), jest głównym przedmiotem ochrony
− posiadanie,
− inne prawa rzeczowe i obligacyjne,
− zdrowie człowieka,
− życie (poboczny przedmiot ochrony),
− nietykalność.
Użycie przemocy:
− naruszenie nietykalności cielesnej np. wykręcenie ręki, duszenie,
− przy złamaniu reki stosujemy kumulatywnie stosowanie art.156 KK,
− przemoc skierowana wobec osoby a nie rzeczy ,
− jeżeli sprawca wyrywa telefon nie dotykając w jakikolwiek sposób ofiary jest to kwalifikowane jako
kradzież zwykła z art.278a nie jako rozbój art.280 gdyż nie doszło do naruszenia cielesności.
Kradzież przy użyciu groźby -groźba jest użyta po to aby ofiara wydał rzecz.
Użycie groźby lub przemocy jest środkiem do celu, którym jest zabór lub jest jednoczesne z zaborem.
Doprowadzenie do stanu niepoczytalności – np. poprzez upicie alkoholem, podanie leków, środków
farmakologicznych, narkotyków, jest to zakłócenie czynności psychicznych.
Straszak – nie jest bronią palną lecz użycie go jest przestępstwem z art.280§1.
Inny niebezpieczny przedmiot – ze względu na kształt, wagę, długość, kształt, ostrość, masę, swoje
właściwości, np. łom, metalowa rurka lub pręt, kusza, kastet, kij bejsbolowy, tulipan z butelki, pałka
policyjna itd.
KRADZIEŻ ROZBÓJNICZA
Art.281 KKKto, w celu utrzymania się w posiadaniu zabranej rzeczy, bezpośrednio po dokonaniu kradzieży,
używa przemocy wobec osoby lub grozi natychmiastowym jej użyciem albo doprowadza człowieka do stanu
nieprzytomności lub bezbronności, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
Znamiona:
− zabór rzeczy bez użycia przemocy lub groźby (zwykła kradzież),
− oddziaływanie na osobę nie na rzecz.
Kradzież rozbójnicza:
− typ kwalifikowany kradzieży (art.278 KK),
− nie jest typem kwalifikowanym rozboju (art.280KK),
− przestępstwo kierunkowe (tylko bezpośrednie),
− przestępstwo z działania,
− przestępstwo złożone,
− czyn w spół ukarany, następczy – gdy jest to kradzież rozbójnicza wobec tej samej osoby (użycie
przemocy, groźby).
− zachowanie to zawsze jest klasyfikowane jako przestępstwo,
− zawsze klasyfikuje się jako przestępstwo,
− przestępstwo skutkowe w postaci zaboru w celu przywłaszczenia,
− utrzymanie rzeczy skradzionej za pomocą groźby, przemocy, doprowadzenie do stanu niepoczytalności
lub bezradności.
−
Podmiot czynu zabronionego:
− przestępstwo powszechne (ograniczenie: może popełnić tylko osoba, która dokonała wcześniej kradzieży
i jest w posiadaniu rzeczy skradzionej).
Kolejność działań:
− najpierw kradzież, później kradzież rozbójnicza.
WYMUSZENIE ROZBÓJNICZE
Art. 282
Kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, przemocą, groźbą zamachu na życie lub zdrowie albo
gwałtownego zamachu na mienie, doprowadza inną osobę do rozporządzenia mieniem własnym lub cudzym
albo do zaprzestania działalności gospodarczej, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
Przedmiot przestępstwa:
− życie
− własność (prawo do rzeczy), jest głównym przedmiotem ochrony
− posiadanie,
− inne prawa rzeczowe i obligacyjne,
− zdrowie człowieka,
− życie (poboczny przedmiot ochrony),
− nietykalność,
− swoboda działalności gospodarczej.
Zamach na mienie nie na rzecz!!!!
Wymuszenie rozbójnicze:
− przestępstwo powszechne,
− przestępstwo skutkowe,
− przestępstwo kierunkowe,
− zamiar bezpośredni,
− nie dochodzi do zaboru rzeczy – pokrzywdzony jest doprowadzony do takiego stanu (zmuszony) aby
sam wydał rzecz np. po przez użycie groźby np. „Zapłać 100.000 zł do piątku bo jak nie to zabijemy
twoją córkę „
− przemoc skierowana na rzecz – groźba uszkodzenia rzeczy lub jej zniszczenia
− przemoc skierowana wobec dowolnej osoby – nie musi to być osoba posiadająca rzecz np. przemoc
wobec uprowadzonego dziecka.
Groźba:
− musi być obawa że groźba zostanie spełniona
− wobec osoby, która posiada rzeczywista wobec innej osoby (naruszenie nietykalności osobistej).
Rozporządzenie mieniem:
− ma charakter przyszły
− ofiara może sie zastosować do sprawcy i wydać rzeczywista
− groźba może dotyczyć również zaprzestania działalności gospodarczej prowadzonej przez
poszkodowanego
− mienie nie przechodzi natychmiast w posiadanie sprawcy.
Przestępstwo skutkowe:
− rozporządzanie mieniem przez sprawce nie następuje w momencie uzyskania mienia przez sprawce lecz
w chwili : przeniesienia własności, zapisania testamentu, wypisania weksla lub czeku, umowa
odstąpienia od prawa,
− rozporządzanie mieniem na korzyść sprawcy,
− zaprzestanie działalności gospodarczej przez sprawce.
Aby można mówić o wymuszeniu rozbójniczym musimy mieć do czynienia z działalnością gospodarcza!
WYRĄB LASU
Art. 290. § 1. Kto w celu przywłaszczenia dopuszcza się wyrębu drzewa w lesie,
podlega odpowiedzialności jak za kradzież.
§ 2. W razie skazania za wyrąb drzewa albo za kradzież drzewa wyrąbanego lub powalonego, sąd orzeka na
rzecz pokrzywdzonego nawiązkę w wysokości podwójnej wartości drzewa.
Znamiona:
− usiłowanie kradzieży drzewa,
− wyrąb,
− przywłaszczenie (cel sprawcy).
§ 2. W razie skazania za wyrąb drzewa albo za kradzież drzewa wyrąbanego lub powalonego, sąd orzeka na
rzecz pokrzywdzonego nawiązkę w wysokości podwójnej wartości drzewa.
− nawiązka na rzecz pokrzywdzonego wobec sprawcy, podżegaczy, współsprawców, pomocników
(sprawca sensu largo).
Przykłady:
1. Drzewo, które nie jest powalone lub wyrwane a sprawca dopuszcza sie jego zaboru zastanie ukarany
z art. 278 KK – kradzież zwykła.
2. Nowak wyrąbał drzewo i zabrał je do domu – dopuszcza sie jednego przestępstwa z art.278 KK czyli
kradzieży zwykłej – wyrąb drzewa to tzw. Przestępstwo w spół ukarane, uprzednie.
Wyrąb gałęzi, uszkodzenie krzewów – nie jest przestępstwem z art. 290 KK tylko wykroczeniem z art. 148
KW (bez wyglądu na wartość mienia).
Poglądy:
− większościowy: typ uprzywilejowany przestępstwa kradzieży
− mniejszościowy: reguła dotycząca mniejszej wagi (dr K. Banasik).
Czynniki dotyczące...............................
1. koncepcja całościowa – wszystkie elementy,
2. koncepcja przedmiotowa – elementy przedmiotowe,
3. koncepcja przedmiotowo – podmiotowa.
Elementy przedmiotowe:
1. rozmiar wyrządzonej szkody,
2. odczucie wyrządzonej szkody,
3. wartość przedmiotu czynu,
4. użyte środki,
5. wielkość uzyskanej korzyści majątkowej.
Elementy podmiotowe:
1. stopień winy,
2. cel/motyw działania sprawcy,
3. pobudki,
4. premedytacja,
5. upór w dążenie do celu,
6. przypadkowość działania sprawcy,
7. wpływ innej osoby na sprawce .
PRZYWŁASZCZENIE
Art. 284. § 1. Kto przywłaszcza sobie cudzą rzecz ruchomą lub prawo majątkowe,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Kto przywłaszcza sobie powierzoną mu rzecz ruchomą,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 3. W wypadku mniejszej wagi lub przywłaszczenia rzeczy znalezionej, sprawca
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
§ 4. Jeżeli przywłaszczenie nastąpiło na szkodę osoby najbliższej, ściganie następuje na wniosek
pokrzywdzonego.
Znamiona:
− przywłaszczenie: rzeczy cudzej i ruchomej, praw majątkowych, rzeczy znalezionych.
Przywłaszczenie:
− typ podstawowy (art.284§1),
− typ kwalifikowany (przywłaszczenie rzeczy powierzonej – art. 284§2),
− typ kwalifikowany (w odniesieniu do art. 284rzywłaszczenie rzeczy znalezionej, wypadek mniejszej
wagi – art.284§1 w zw. z art. 294 KK – typu kwalifikowane np. kradzież),
− typ uprzywilejowany (przywłaszczenie rzeczy znalezionej, wypadek mniejszej wagi – art.284§3).
− przestępstwo powszechne (art.284§1, §3),
− przestępstwo indywidualne (art.284§2),
− z zaniechania – uzupełnione musi być o dodatkowe element aktywności sprawcy np. podpisanie książki,
sprzedaż rzeczy ruchomej,
− skutkowe – rozporządzenie rzeczą jak własna,
− przedmiot należący do spółki może być również przedmiotem przywłaszczenia,
− nie można przywłaszczyć rzeczy niczyjej,
− przywłaszczyć można również energie, wodę, prąd, kartę bankomatową
− przywłaszczenie rzeczy do 250 zł jest wykroczeniem (nie dotyczyć ta kwota jeżeli chodzi o broń,
materiały palne i wybuchowe, amunicje gdyż jest to zawsze przestępstwem).
Przedmiot ochrony:
− prawa majątkowe,
− prawa rzeczowe,
− stosunek zaufania (sprawca został obdarzony przez właściciela rzeczy szczególnym zaufaniem).
Strona podmiotowa:
− polega na umyślności
− przestępstwo kierunkowe – zamiar bezpośredni.
Istota przestępstwa:
− teoria wartości rzeczy – przywłaszczenie sprowadza sie do przysporzenia korzyści z przywłaszczenie,
− teoria substancji rzeczy (występuje w polskim prawie karnym) – przywłaszczenie polega na
postępowaniu rzeczą jak własną czyli jak jej właściciel.
Uzewnętrznienie:
− zaprzeczenie o otrzymaniu rzeczy (wobec właściciela),
− ukrycie,
− sprzedaż,
− zamiana,
− ogólny brak chęci zwrotu rzeczy.
Definicja przywłaszczenia – rozporządzanie rzeczą jak własną (w posiadaniu sprawcy), nie ma samego
zaboru, legalne posiadanie, nie może być bezprawne.
Sprawca włada rzeczą – manifestacja władania rzeczą na zewnątrz, potwierdza że jest właścicielem.
Przywłaszczenie może również nastąpić w chwili kiedy sprawca nie zwraca rzeczy gdyż ja zniszczył lub
zużył – moment przywłaszczenia to chwila w której dochodzi do zniszczenia lub zużycia.
Powierzenie rzeczy ruchomej – to nic innego niż przekazanie/powierzenie rzeczy ruchomej innej osobie.
Użyczenie – podlega art. 284 §2, np. Nowak pożycza Kowalskiemu parasola podczas ulewy, Kowalski nie
oddaje parasola – dochodzi przywłaszczenia, tzw. Sprzeniewierzenie – art. 284 §2.
Nie odebranie rzeczy użyczonej – nie jest przywłaszczeniem jeżeli nie było zamiaru przywłaszczenia np.
Nowak pożycza kseruje książkę od Kowalskiego a później ją sprzedaje w wielu egzemplarzach, nie jest to
przestępstwo przywłaszczenia ponieważ nie pożyczał książki w takim celu.
Rzecz powierzona:
− rzecz oddana w komis,
− kopiowanie książki (oddanie książki do punktu ksera),
− wynagrodzenie za prace – do odbioru jest upoważniona osoba trzecia , która nie zwraca pieniędzy
prawowitemu właścicielowi.(sprawca wszedł legalnie w posiadanie pieniędzy).
Wspólność ustawowa/małżeńska – jeżeli żona wynosi z domu żelazko w celu jego sprzedaży, jest to
przywłaszczenie a nie kradzież, ta sama kwestia dotyczy współwłaścicieli.
Przykłady:
1. Licytacja majątku „X” w raz z rzeczami do niego nienależącymi. „X” nie powiadamia organy
egzekucyjne o posiadaniu rzeczy nienależących do niego, które automatycznie stają sie przedmiotem
licytacji – jest to przywłaszczenie.
2. „X” sprzedaje rzecz „Y” i zarabia na niej bardzo dużo pieniędzy, w zamian za sprzedaną rzecz „X”
oddaje „Y” pewną kwotę pieniędzy – jest to również przywłaszczeniem, które nastąpiło w chwili
sprzedania rzeczy, gdyż zbywca postępował jak właściciel rzeczy.
3. „X” znalazł cudzą rzecz ruchoma – jeżeli w przeciągu 2 tyg. Od jej znalezienia nie zgłosi tego
odpowiednim władzom np. policji, wówczas mamy do czynienia z wykroczeniem, w późniejszym
okresie z przestępstwem przywłaszczenia.
29.10.2007
ZNISZCZENI MIENIA
Art. 288. § 1. Kto cudzą rzecz niszczy, uszkadza lub czyni niezdatną do użytku,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 2. W wypadku mniejszej wagi, sprawca
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
§ 3. Karze określonej w § 1 podlega także ten, kto przerywa lub uszkadza kabel podmorski albo narusza
przepisy obowiązujące przy zakładaniu lub naprawie takiego kabla.
§ 4. Ściganie przestępstwa określonego w § 1 lub 2 następuje na wniosek pokrzywdzonego.
Zniszczenie mienia:
− niezyskowny charakter,
− znaczenie ma wysokość szkody (do 250 zł jest to wykroczenie, powyżej 250 zł przestępstwo –
wyjątkiem jest broń, amunicja – zawsze jest to przestępstwo),
− przestępstwo powszechne
− z działania lub zaniechania (indywidualne – sprawca tylko gwarant, na którym ciązy prawny
obowiązek),
− charakter umyślny czyli nie jest przestępstwem kierunkowym,
− przestępstwo skutkowe
Czynność sprawcza:
− niszczy (spalenie, rozbicie),
− uszkadza (mniej niż zniszczenie),
− uczynienie rzeczy niezdatną do użytku (nie ma zniszczenia ani uszkodzenia,za to są wady wewnętrzne
np. wymontowanie części z rzeczy, wykręcenie śruby).
Przestępstwo skutkowe (materialne):
− zniszczenia
− uszkodzenie
− uczynienie rzeczy niezdatna do użytku.
Znamiona:
− niszczy cudzą rzecz ruchomą,
− uszkadza cudzą rzecz ruchomą,
− czyni niezdatną do użytku cudzą rzecz ruchomą.
Ochrona:
− rzeczy ruchomej,
− nieruchomości,
− oraz: organy człowieka, zwierzęta, papiery wartościowe.
Umieszczenie rysunku lub napisu na elewacji budynku jest uszkodzeniem rzeczy jeżeli stwierdzić można iż
zmniejsza on wartość budynku lub jego usuniecie może naruszyć budynek.
Zbieg przestępstw:
Kradzież z włamaniem + KONSUMUJE uszkodzenie rzeczy – ma dużą wartość KWALIFIKACJA
KUMULATYWNA z art. 279 KK.
Zabicie cudzego zwierzęcia - jest zniszczeniem rzeczy, gdy jest ono zabite w sposób niehumanitarny
wówczas jest to kwalifikacja kumulatywna art. 288§1 w zw. z art. 35 ustawy o ochronie zwierząt.
OSZUSTWO
Art. 286. § 1. Kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną osobę do niekorzystnego
rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu
lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania,
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto żąda korzyści majątkowej w zamian za zwrot bezprawnie zabranej rzeczy.
§ 3. W wypadku mniejszej wagi, sprawca
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
§ 4. Jeżeli czyn określony w § 1-3 popełniono na szkodę osoby najbliższej, ściganie następuje na wniosek
pokrzywdzonego
Oszustwo:
− przestępstwo powszechne §1, 2.
− § 2. przestępstwo po kradzieży,
− §1 przestępstwo skutkowe (materialne),
− § 2 przestępstwo formalne.
Czynność sprawcza:
1. Oszustwo czynne – działanie – wprowadzenie w błąd.
2. Oszustwo bierne – zaniechanie – wyzyskanie błędu lub niezdolności do czynu.
Przedmiot działania:
− dane podmiotu,
− cechy podmiotu.
Kontrahent , który wiedział o zadłużeniu, możliwości płatniczej spółki przed zawarciem umowy – nie jest
oszustwem ani wprowadzeniem w błąd.
Gra hazardowa – podstępne przechodzenie/obchodzenie reguł gry w celu osiągniecie zysku jest oszustwem.
Żądnie korzyści:
− wymaga oświadczenia woli sprawcy
− żądnie ustane, przez telefon, pisemne, e -mailem ...
− powiązanie z przyrzeczeniem (obietnica zwrotu rzeczy),
− żądnie może być wypowiedziane bezpośrednio lub pośrednio do osoby, która przekaże żądanie
− wypowiedzenie żądania = dokonanie czynności wykonawczej
− niema znaczenia czy uzyskano korzyść majątkową czy też została rzecz zwrócona
Strona podmiotowa :
− art.282§ 1 przestępstwo kierunkowe „w celu”, zamiar bezpośredni,
− art. 282 § 2 – dwa poglądy:
1. przestępstwo kierunkowe bezpośrednie
2. przestępstwo to nie jest kierunkowe ale musi być zamiar bezpośredni, niekoniecznie zabroniony,
Przykłady oszustwa:
1. sprawca wystawia czeki lub weksle bez pokrycia przed zawarciem umowy, skłania tym samym inna
osobę do zawarcia mowy – jest oszustwem.
2. złożenie zamówcie na dany towar z odroczeniem terminu do zapłaty – brak woli zapłaty faktury,
które jest niekorzystnym rozporządzeniem mienia ; termin zapłaty jest uzależniony od terminu
sprzedaży zakupionego towaru.
3. „X” biorąc pożyczkę musi mieć zdolność kredytową, kiedy jej nie ma oszukuje bank.
4. Nie wywiązanie się z umowy zapłaty za zamówione dzieło jest przestępstwem oszustwa.
Szalbierstwo – wykroczenie, np. jadąc taksówka „X” nie zapłacił za taryfę – nie jest to przestępstwo.
Przestępstwo oszustwa – nie zapłacenie rachunku za spędzoną noc w hotelu.
05.11.2007
SPROWADZENIE KATASTROFY
Art. 173. § 1. Kto sprowadza katastrofę w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym zagrażającą życiu lub
zdrowiu wielu osób albo mieniu w wielkich rozmiarach, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat
10.
§ 2. Jeżeli sprawca działa nieumyślnie, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 3. Jeżeli następstwem czynu określonego w § 1 jest śmierć człowieka lub ciężki uszczerbek na zdrowiu
wielu osób, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12.
§ 4. Jeżeli następstwem czynu określonego w § 2 jest śmierć człowieka lub ciężki uszczerbek na zdrowiu
wielu osób, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
Każdy § tego artykułu jest odmiennym czynem ze względu na stronę podmiotową przestępstwa:
§1 – umyślne
§2 – nieumyślne
§3 – umyślono – nieumyślne
§4 – nieumyślne – nieumyślne.
Przedmiot ochrony (przedmiot przestępstwa):
1. życie człowieka,
2. zdrowie człowieka,
3. mienie.
Czynność sprawcza:
− „Sprowadza”
− przestępstwo z zaniechania lub z działania tzw. Niewłaściwe z zaniechania,
− np. może polegać na zatarasowaniu drogi przez przyczepę.
Katastrofa lądowa – dotyczy minimum jednego pojazdu, który musi być w ruchu, wydarzenie zakłócające
poruszanie sie w ruchu.
Sprowadzenie katastrofy:
− przestępstwo skutkowe
− przestępstwo powszechne,
− zamiar bezpośredni , wynikowy (§1)
− przestępstwo powszechne – sprawca może być każdy.
Skutki:
− dalsze – zagraża życiu,
− bliższe,
− np. skutkiem może być stoczenie sie autobusu do rzeki uderzywszy w budynek.
Przykłady katastrofy:
1. Kierowca wjechał w plac targowy, gdzie była nieoznaczona liczba osób, zginęły dwie osoby.
2. Masa bitumiczna ( do wykonywania izolacji ) pozostawiona na drodze przez operatora zajmującego
się „łataniem” dziur na drodze.
3. Samochód prowadzony przez osobę nietrzeźwa wjeżdża w jadący naprzeciw samochód, skutkiem
jest śmierć pasażerów samochodu.
Przedmiot ochrony:
1. życie człowieka,
2. zdrowie człowieka,
3. mienie.
Strona podmiotowa:
− §1 – umyślne – godzi się na spowodowanie niebezpieczeństwa,
− §2 – nieumyślne – np. przemęczony kierowca nie przerywa jazdy choć jest w skrajnym wyczerpaniu.
Relacje :
art. 174 – art.177 kumulatywna kwalifikacja w zbiegu przestępstw
art. 173 – art.177 brak komutatywności
CZYNNY ŻAL
Art. 176. § 1. Nie podlega karze sprawca przestępstwa określonego w art. 174, który dobrowolnie uchylił
grożące niebezpieczeństwo.
§ 2. Wobec sprawcy przestępstwa określonego w art. 173 § 1 lub 2 sąd może zastosować nadzwyczajne
złagodzenie kary, jeżeli sprawca dobrowolnie uchylił niebezpieczeństwo grożące życiu lub zdrowiu wielu
osób.
Czynny żal:
− sprawdza sprowadził niebezpieczeństwo lecz nie doszło do katastrofy – stosuje sie czynny żal,
− jeżeli sprawca nie odpowie z art. 174 kk (sprowadzenie niebezpieczeństwa katastrofy), ze względu na
czynny żal nie odpowie również za art. 160 kk (narażenie na niebezpieczeństwo).
Nie można zastosować czynnego żalu do sprawcy, który uratował część osób z wypadku - może dojść tylko
i wyłącznie do złagodzenia kary. Czynny żal można byłoby zastosować wobec sprawcy, który uratował
wszystkich poszkodowanych.
Przedmiot ochrony:
1.życie człowieka,
2.zdrowie człowieka.
Wypadek drogowy:
− przestępstwo powszechne,
− wina zawsze jest ukierunkowana na kierowce – kara z art. 42 KK – zakaz prowadzenia pojazdów
mechanicznych,
− przestępstwo skutkowe w postaci narażenia dobra prawnego,
− odnosi sie do naruszenia zasad bezpieczeństwa,
− przestępstwo nieumyślne(kierowca nieumyślnie narusza reguły ostrożności, np. nie zauważył znaku i
wymusił pierwszeństwo) lub umyślne ( świadomi i wyraźnie, np. kierowca wymusza pierwszeństwo
przejazdu = wymuszenie),
− §3 – przestępstwo publiczno skargowe, ścigane na wniosek(względnie wioskowe – tylko gdy wniosek
jest wniesiony przez osobę najbliższą) z urzędu (wniesione przez pozostałe osoby).
Przykłady:
1. kursant i opiekun „L”- odpowiedzą za współsprawstwo.
2. kursant prawa jazdy - wówczas gdy ze względu na swoją wiedze mógł zapobiec wypadkowi ale tego
nie zrobił.
3. dróżnik – działa z zewnątrz, nie zamknie szlabanu,
4. osoba która oblewa wodą szybę samochodu – prowadzi do wypadku z powodu zamazania obrazu
kierowcy.
− żołnierz nie może być sprawcą – cz. wojskowa o tym mówi.
Czynność sprawcza:
-naruszenie reguł ostrożności (nieumyślne).
Zasady ostrożności:
− posiadanie prawa jazdy – domniemywa sie że posiadacz zna reguły prowadzenia pojazdu
mechanicznego = domniemanie nieobalalne.
− pojazd ma być w pełni sprawny – osoba kierująca pojazdem z niesprawnymi hamulcami odpowie za
spowodowanie wypadku,
− należyta ostrożność prowadzenia pojazdu obliguje każdego kierowce,
− kierowca jest zobowiązany do oświetlenia pojazdu którym kieruje.
Ostrożność:
1. Ostrożność zwykła - art. 3 ustawy o ruchu drogowym, unikać wszelkiego działania, które mogłoby
spowodować zagrożenie bezpieczeństwa lub porządku ruchu drogowego, ruch ten utrudnić albo w
związku z ruchem zakłócić spokój lub porządek publiczny oraz narazić kogokolwiek na szkodę.
Przez działanie rozumie się również zaniechanie.
2. Ostrożność szczególna,
3. Ostrożność maksymalna- nie jest określona, wymóg taki nie może być postawiony ponieważ
kierowca nie zawsze może zapanować nad pojazdem.
Orzeczenia sądu:
1. kierowca zgodnie z obowiązującymi zakazami i nakazami ma obowiązek prowadzenia samochodu w
sposób rozważny i uważny,
2. kierujący pojazdem powinien zachowywać bezpieczna prędkość co do warunków jazdy,
3. nie można powoływać się na zmęczenie kierowcy przy spowodowaniu wypadku,
4. wyjątek: brak doświadczenia kierowcy może być brany pod uwagę kiedy kierowca zastał
zaskakująca sytuacje drogową, której nie mógł sprostać.
Osoba chora na epilepsje (padaczka) – kiedy spowoduje wypadek drogowy, odpowie jak osoba zdrowa,
ponieważ zataiła fakt o swojej chorobie, nie powinna mieć prawa jazdy.
Oskarżonemu nie można przypisać winy za fakt iż rowerzysta, którego potracił był nieoświetlony.
Prędkość bezpieczna:
− wyznacza ją ogólnie trzy elementy:
1. kierowca (kwalifikacje),
2. pojazd (warunki techniczne),
3. droga (stan).
− nie można określić konkretnej wartości,
− ocena bezpiecznej prędkości wymaga rozważnego wykonania manewru przy ograniczonym zasięgu
widzenia,
− prędkość musi zapewnić kontrole nad pojazdem i zahamowanie jeżeli będzie to konieczne,
− niebezpieczna prędkość przy uwzględnieniu rodzaju pojazdu, charakterystyki drogi, kwalifikacji
prowadzącego pojazd, natężenia ruchu, warunków meteorologicznych – bierze sie pod uwagę czy
kierowca zachował bezpieczną prędkość.
Relacja:
art. 177 §1 – art. 177 §2
- oba § są typem podstawowym – żaden z nich nie jest typem kwalifikowanym
- różnią sie tylko skutkiem:
§1 – średni wypadek komunikacyjny
§2 – ciężki wypadek komunikacyjny
Przykłady :
1. Nowak chce uszkodzić samochód Kowalskiego po prze za spowodowanie wypadku – odpowie za
uszkodzenie samochodu a nie za spowodowanie katastrofy.
2. Nowak prowokuje kolizje z pojazdem Kowalskiego lecz celem jest zabójstwo Kowalskiego a nie
spowodowanie kolizji – odpowie za zabójstwo a nie za Sprowadzenie katastrofy.
3. Żona kowalskiego namawia męża do szybszego prowadzenia pojazdu – jest sprawcą pojedynczym,
nie podżegaczem!
12.11.2007
Zastosowanie:
− do osób które prowadzą pojazd,
− do osób które niekoniecznie prowadza pojazd – osoba która działa z zewnątrz.
Sprawca:
− sprawca udzielił pomocy i zbiegł z miejsca wypadku – podstawa prawna z art.162 KK
− sprawca zbiegł z miejsca wypadku ale nie było komu udzielić pomocy – nie ma mowy o podstawie
prawnej z art.162 KK,
− sprawca zbiegł z miejsca wypadku i nie udzielił pomocy – będzie to zbieg przestępstwa art.178 i 162
KK.
Przedmiot ochrony:
1.życie człowieka
2. zdrowie człowieka
3. mienie.
Czynność sprawcza:
− „prowadzi pojazd” - rozstrzyga o kierunku jazdy, kieruje pojazdem a nie jedzie nim.
− prowadzi to nie to samo cop kieruje.
Pojazd mechaniczny:
5. motocykla,
6. lokomotywa,
7. samochód,
8. helikopter,
9. statek wodny
10. ogólnie są to pojazdy szynowe, kołowe z silnikiem pomocniczym,
są to pojazdy mechaniczne wprowadzone w ruch przy użyciu silnika.
Pojazd niemechaniczny:
− rower o pojemności 50 m 3
Inny pojazd:
− pojazd, który nie jest wprowadzony w ruch za pomocą silnika, który jest integralną częścią pojazdu np.
1. rower,
2. koń z furmanka,
3. statek żaglowy,
4. szybowiec,
5. wózek inwalidzki bez silnika
- tylko w ruchu lądowym może się odbywać.
Artykuł 178a KK dotyczyć może tylko ruchu lądowego. Nie może dotyczyć kwestii ruchu powietrznego czy
wodnego.
Środki karne:
− art. 42 § 2 KK – obowiązkowo stosuje się wobec art. 178a KK – zakaz prowadzenia pojazdów,
wymierza się w latach a nie w miesiącach; zakaz wykonywania określonego zawodu – kierowca.
Przedmiot ochrony:
1. życie człowieka,
2. zdrowie człowieka,
3. mienie.
Czynność sprawcza:
− „dopuszcza”
− z zaniechania lub z działania (np. otwarcie bramy, wręczenie pijanemu kierowcy kluczyków do
samochodu, wręczenie kluczyków osobie małoletniej),
− jest to zezwolenie dalszej zady (może to być rozkaz bądź polecenie),
− np. nie zbadano stanu nietrzeźwości przez Policjanta u osoby która bełkotała
Art. 180. Kto, znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, pełni czynności
związane bezpośrednio z zapewnieniem bezpieczeństwa ruchu pojazdów mechanicznych, podlega karze
pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
Kierowanie ruchem przez nietrzeźwionego:
− przestępstwo umyślne, wynikowe,
− przestępstwo formalne – polega na abstrakcyjnym narażeniu na niebezpieczeństwo.
Przedmiot ochrony:
− życie człowiek,
− zdrowie człowieka,
− mienie.
Podmiot:
− dwa poglądy:
1. powszechne – Zoll, Buchała – policjant, diagnosta – osoba która samodzielnie podjęła się działania,
2. indywidualne – Stefański, Kochanowski – dróżnik kolejowy, instruktor jazdy, konduktor, policjant w
stanie nietrzeźwości – osoba uprawniona.
Czynność sprawcza:
− „pełni czynności”,
− Stefański – jako jedyny uważa ze jest to z działania,
− np. obsługa regulacji ruchu, zabezpieczenie przeszkód, czynności związane z holowaniem pojazdów,
przekładanie zwrotnicy.
POZBAWIENIE WOLNOŚCI
Art. 189. § 1. Kto pozbawia człowieka wolności, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat
5.
§ 2. Jeżeli pozbawienie wolności trwało dłużej niż 7 dni lub łączyło się ze szczególnym udręczeniem,
sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
Pozbawienie wolności:
− przestępstwo z działania lub z zaniechania (X podwozi Y z grzeczności, a gdy Y chce wysiąść X się nie
zatrzymuje – art.189 KK),
− przestępstwo skutkowe,
− przestępstwo trwałe – utrzymuje się przez pewien czas – przysługuje w tym czasie prawo do obrony
koniecznej – poszkodowanemu oczywiście :)
− ostatni moment utrzymania się bezprawnego stanu - do tej chwili można podjąć obronę konieczna
− przestępstwo skutkowe,
− §2 typ kwalifikowany,
− znamiona kwalifikujące: wystarczy jedno znamię – określenie pozbawienia wolności – ściśle określony,
− wolność jest chroniona w wielu artykułach KK,
− znamiona z art. 189 bez prawnego działania nie jest to przestępstwo gdyż działa wedle uprawnień.
Przedmiot ochrony:
− wolność w sensie fizycznym (możliwość zmiany przemieszczenia), wolność lokomocyjna.
Czynność sprawcza:
− „pozbawienie wolności”.
Przykłady:
− zabranie kalece kuli bez których nie jest się w stanie poruszać,
− osobą niewidoma której zabierze się psa przewodnika,
− otoczenie osoby psami,
− X jest na drzewie i zbiera jabłka podchodzi Y który zabiera drabinę, X nie jest w stanie zejść z drzewa,
− X kąpie się w jeziorze, Y zabiera X rzeczy który nie może wyjść z wody – kwestia sporna,
− zabranie okularów osobie słabo widzącej – spór.
Szczególne udręczenie:
− matka zamknięta w pomieszczeniu, sprawca opowiada jej iż zostawiła same dzieci, które są zamknięte w
domu są głodne, zziębnięte i płaczą,
− głodzenie, znieważenie pokrzywdzonego,
− zamkniecie dziecka w pomieszczeniu w którym czuć stęchlizną,
− zamkniecie osoby zdrowej w zakładzie psychiatrycznym,
− obiektywne lub subiektywne kaleczenie (uzależnione od wieku) – nie muszą to być obrażenia ciała.
Zbieg niewłaściwy:
art. 252 KK– wiąże się z tym ochrona wolności,
art. 189 KMK skonsumowany w ramach art 252 KK,
art. 189 § 2 KK (szczególne udręczenie) nie jest skonsumowane przez art. 252 KK,
art.189 § 1 lub § 2 w zw. art.156 KK lub art. 157 KK - jeżeli łączy się z uszczerbkiem na zdrowiu – jest to
zbieg kumulatywny.
GROŹBA KARALNA
Art. 190. § 1. Kto grozi innej osobie popełnieniem przestępstwa na jej szkodę lub szkodę osoby najbliższej,
jeżeli groźba wzbudza w zagrożonym uzasadnioną obawę, że będzie spełniona, podlega grzywnie, karze
ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
§ 2. Ściganie następuje na wniosek pokrzywdzonego.
Groźba karalna:
3. przestępstwo skutkowe,
4. dokonane w momencie w której powstała obawa iż groźba zostanie spełniona – zamiana w psychice,
materialna,
5. groźba popełnienia przestępstwa = nie jest realizacja przestępstwa,
6. treść – zapowiedz popełnienia przestępstwa np. na pismie, ustnie, grożenie bronią lub pałką
teleskopowa, wyrazem twarzy, pokazaniem noża,
7. sprawca może posłużyć się innymi osobami aby przekazać treść groźby,
8. nie jest konieczna realizacja groźby,
9. pokrzywdzony – osoba fizyczna, nie może to być osoba prawna gdyż groźba musi być odczuwalna,
10. przestępstwo umyślne w zamiarze bezpośrednim - Zoll, Marek,
11. przestępstwo wynikowe – Sładowski, Górniok,
12. tryb ścigania – na wniosek pokrzywdzonego.
Konsumpcja:
art. 190 § 1 KK – zbieg niewłaściwy w zw. art. 197 § 1 KK,
art. 190 § 1 KK - zbieg niewłaściwy w zw. art. 250 KK,
art. 190 KK – kumulatywnie za zniewagę.
Przedmiot ochrony:
− wolność w sensie psychicznym – poczucie bezpieczeństwa jednostki.
Groźba bezprawna – art. 115§ 2 KK nie jest ta samą groźbą z art. 190 KK
Orzeczenia sądu:
− ocena subiektywna obawy spełnienia groźby.
Art. 191. § 1. Kto stosuje przemoc wobec osoby lub groźbę bezprawną w celu zmuszenia innej osoby do
określonego działania, zaniechania lub znoszenia,
podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Jeżeli sprawca działa w sposób określony w § 1 w celu wymuszenia zwrotu wierzytelności, podlega
karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
− przestępstwo formalne (nie jest skuteczny skutek),
− przymus fizyczny (vis absoluta) znosi wolę człowieka, to nie tylko przymus na podstawie siły fizycznej;
przymus psychiczny (vis compulsiva) może być osiągany przez groźbę lub może być wywierany przez
przemoc fizyczną. Wola wymuszona jest jednak wolą, przymus psychiczny nie kasuje woli człowieka.
− użycie przemocy wobec osoby , przemoc fizyczna, bezpośrednie oddziaływanie na człowieka, np. nie
przekazanie jedzenia – pogląd Zolla (pogląd sporny),
− przestępstwo kierunkowe w zamiarze bezpośrednim,
− przestępstwo formalne, wystarczy samo zastosowanie przemocy, nie potrzebny jest skutek,
− § 2 działanie sprawcy do uzasadnienia roszczenia, np. wymuszenie wierzytelności uzasadnione
roszczeniem, jeżeli roszczenie nie jest uzasadnione powołujemy się wówczas na rozbój.
Przedmiot ochrony:
− wolność wyboru postępowania (poprzez zmuszenie do określonego postępowania).
Przemoc:
− wykręcenie reki,
− bicie,
− polewanie zimną woda,
− wyrywanie kluczyków od samochodu w celu uniemożliwienia jazdy,
− właściciel usuwa lokatora siłą na bruk.
Szantaż:
− np. X wykręca rękę Y aby wydał mu jakiś przedmiot.
Demonstracje:
− żywa blokada – nie ma art. 191 KK,
− blokada samochodów – powołanie na art. 191 KK – kwestia sporna.
10.12.2007
Przestępstwa przeciwko wiarygodności dokumentów
c.d.
- zbieg przepisów ustawy:
podrobienie + użyczanie = jedno przestępstwo
POŚWIADCZENIE NIEPRAWDY
Art. 271. § 1. Funkcjonariusz publiczny lub inna osoba uprawniona do wystawienia dokumentu, która
poświadcza w nim nieprawdę co do okoliczności mającej znaczenie prawne,podlega karze pozbawienia
wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 2. W wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności.
§ 3. Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu określonego w § 1 w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub
osobistej,podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
Przedmiot ochrony:
- zaufanie obywatela do prawności dokumentów.
Podmiot ochrony:
− funkcjonariusz publiczny (tylko polski funkcjonariusz publiczny:,
− inna os. uprawniona do wystawiania dokumentów,
− podmiotem nie mogą być strony będące strona zawierająca umowę.
Sprawca przestępstwa:
- adwokat, radca prawny, duchowny, prokurator, prezes spółki, biegły sądowy, narzeczona, os upoważniona
do wystawiania faktury VAT, nauczyciel akademicki, konduktor, księgowa, lekarz.
Realizacja znamion:
- sprawca może być tylko osoba uprawniona do podjęcia czynności – musiała działać w ramach
przysługującej jej uprawnień.
Treści której nie da się obiektywnie zidentyfikować – artykuł ten nie dotyczy np. weksli, dokumentów
służbowych.
Jeżeli ktoś wypełnił błędnie dokument- nie jest sprawcą tego przestępstwa.
Artykuł ten nie dotyczy dokumentów prywatnych.
§ 1- przestępstwo umyślne
§ 2 – przestępstwo umyślne
§ 3 – przestępstwo kierunkowe – w celu.
art.271§ 2 – wypadek mniejszej wagi, decyduje stopień społecznej szkodliwości czynu np. lekarz
wystawiający zaświadczeni o chorobie – in cocncreto.
Zbieg przepisów:
- art. 231§ 1 w zw. z art. 271
subsydiarność milcząca,
art. 231 § 1 – art. subsydiarny, „działa na szkodę”
- art. 23§ 2 w zw. z art. 271 § 1
zbieg kumulatywny
- art. 271 w zw. z art. 273 w zw. z art. 12
fałszerstwo intelektualne + użycie dokumentu poświadczającego nieprawdę + czyn ciągły
zbieg kumulatywny ustawy.
Czynność sprawcza:
- wyłudza = nakłania = oddziaływanie na inną osobę przemocą lub groźbą
- przestępstwo podobne fałszowaniu dokumentów,
- polega na wprowadzanie w błąd.
Sprawca:
- może działać przy pomocy innych osób – za ich pośrednictwem
- nie może być sprawca notariusz, który jest obecny przy spisaniu umowy sprzedaż przy której podaje się
fałszywe informacje – notariusz nie ma świadomości o podaniu mu fałszywych informacji.
Przestępstwo skutkowe:
- wyłudzenie nieprawdy,
- dokonane z momentem wprowadzenia do obrotu prawnego,
- nie musi być wręczone osobie która wyłudza.
Przestępstwo umyślne(spór):
− zamiar bezpośredni
− zamiar pośredni
Zbieg przepisów ustawy:
art. 272 w zw. z art. 233
zbieg kumulatywny.
Przestępstwo powszechne.
Przestępstwo umyślne:
-zamiar ewentualny
- zamiar bezpośredni.
Znamiona:
- „kto używa dokumentu” - np. przedstawia dokument organowi w jakimś celu, wobec osoby prywatnej -
jeżeli ma znaczenie prawne.
Zbieg przepisów:
- art. 273 w zw. z art. 271/272
jeżeli zachodzi przesłanka czyny ciągłego, zamiar = jeden czyn
- art. 273 w zw. z art. 233
Art. 274. Kto zbywa własny lub cudzy dokument stwierdzający tożsamość,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
Przedmiot ochrony:
- wiarygodność dokumentu,
- pewność dokumentu prawnego.
Przedmiot przestępstwa:
- dokument przerobiony – nie może dotyczyć dokumentu sfałszowanego,
- dokument zawiera poświadczenie nieprawdy
Przestępstwo powszechne.
Zbycie:
- odpłatne, nieodpłatne,
- własność nad rzeczą przejętą przez inna osobę,
- o charakterze wzajemnym.
- nie ma znaczenie czy dokument był używany,
Dokonanie:
- trwałe przejecie władztwa nad dokumentem przez inna osobę.
Znamiona:
- jedna osoba zbyła dokument inna nabyła
- zbywanie własnego lub cudzego dokumentu – za zgoda lub bez jej zgody.
- nie można zbyć dokumentu, który stracił ważność w chwili czynu (pogląd przeważający )
Znamiona:
- posługuje się – wykorzystanie funkcji dokumentu,
- przywłaszcza,
- bezprawnie przewozi za granicę,
- bezprawnie przenosi za granicę,
- bezprawnie bezprawnie przesyła za granicę.
Bezprawnie:
- wbrew prawu, przepisów,
- bez uprawnienia
Dokument stwierdzający tożsamość art. 115 § 9 - dotyczy tych dokumentów, które nie dotyczą art. 275.
Dokumenty stwierdzające prawa majątkowe innej osoby np. książeczka oszczędnościowa.
Przestępstwo formalne:
- zamiar ewentualny,
- zamiar bezpośredni.
Zbieg przepisów:
art. 275 w zw. z art. 267
klasyfikacja kumulatywna
Przedmiot ochrony:
- integralność dokumentu,
- prawo do korzystania z dokumentu.
Przestępstwo:
- powszechne,
- zamiar bezpośredni,
- zamiar ewentualny.
Sprawca:
- nie jest nim właściciel, który niszczy swój dokument,
- jest to osoba, która jest w posiadaniu dokumentu , którego nie jest właścicielem, jest tylko posiadaczem
dokumentu gdyż właścicielem jest Państwo (odpowiada z tego artykułu).
Znamiona:
- uszkadza – dotyczy również częściowego uszkodzenia dokumentu,
- niszczy – np. gdy ktoś niszczy wiele dokumentów jednym czasie można zakwalifikować to zdarzenie do
czynu ciągłego,
- czyni bezużytecznym,
- ukrywa – utajnienie miejsca przetrzymywania dokumentu,
- usuwa dokument – osoba uprawniona wie gdzie jest dokument ale właściciel nie ma dostępu do tego
miejsca, np. zamknięty w szafie pancernej.
Zbieg przepisów:
- kradzież dokumentu+ zniszczenie dokumentu
czynność współukarana to zniszczenie dokumentu.
Przedmiot ochrony:
- pewność obrotu prawnego.
Przestępstwo:
- powszechne,
- umyślne,
- dotyczy właściciela lub innej osoby nie będącej właścicielem,
- abstrakcyjne narażenie na niebezpieczeństwo.
Przedmiot czynności :
-znak graniczny (2).
Znak graniczny:
- nie jest dokumentem
Znamiona:
- niszczy znak graniczny,
- uszkadza znak graniczny,
- usuwa znak graniczny,
- przesuwa znak graniczny,
- czyni niewidocznym znak graniczny,
- fałszywie wstawia znak graniczny.
KK. 17.12.01.
Przestępstwa przeciwko zdrowiu i życiu.
Zamach samobójczy:
− jest bezprawny.
Przedmiot ochrony:
− życie człowieka.
Strona podmiotowa:
− przestępstwo umyślne,
- zamiar bezpośredni – polega tylko na namawianiu,
- zamiar ewentualny – realizuje czynność sprawczą.
Namawiający:
- Namawiający namawia osobę do próby samobójczej, namówiony decyduje się podjąć próbę, po chwili
rezygnuje z powziętego zamiaru – namawiający odpowie za usiłowanie z art. 151 § - - - - - - - Namawiający
namawia do próby samobójczej osobę psychiczna – nie można podnieść zarzutu z art. 151 KK. To samo
dotyczy namawiania nieletni lub osoby poniżej 16 roku życia – klasyfikacja z art. 148 KK.
Przedmiot czynności wykonawczej(kogo można namówić):
− człowiek, który zdolny jest do rozpoznania znaczenia swojego czynu – targnięcie się na własne życie.
− nie może to być nieletni lub osoba poniżej 16 roku życia – wiek ten jest określony w ustawie o
wykonywaniu zawodu lekarza i dentysty,
− nie może to być również człowiek chory psychicznie.
„X” namawia „Y” do tego aby namówił „Z” do próby samobójczej, po czym „X” namawia „Y” żeby sam się
zabił.
Art. 18 § 2 w zw.z art.151 KK - zbieg kumulatywny.
Strona podmiotowa:
− przestępstwo nieumyślne – śmierć człowieka jest nieumyślnym następstwem działania człowieka.
Przestępstwo skutkowe:
− z działania
− z zaniechania
Przykłady:
− wykopanie rowu i niezabezpieczenie go – ktoś wpada do niego i ginie,(naruszenie reguł ostrożności),
− osiec zostawia niezabezpieczoną broń a dziecko bierze i bawi się nią, przypadkowo broń wypala i
dziecko ginie,
− lekoman – bardzo często jest powoływany art. 155 KK
Przedmiot ochrony:
− zdrowie człowieka,
− § 3 – życie człowieka.
Art. 157 § 4:
− ścigane z oskarżenia prywatnego jeżeli:
- powoduje naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia trwający nie dłużej niż 7 dni,
- sprawca działa nieumyślnie,
Art. 157 § 5:
− ścigane na wniosek jeżeli:
- naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia trwał dłużej niż 7 dni,
− pokrzywdzonym jest osoba najbliższa.
07.01.2008.
BÓJKA I POBICIE
Art. 158. § 1. Kto bierze udział w bójce lub pobiciu, w którym naraża się człowieka na bezpośrednie
niebezpieczeństwo utraty życia albo nastąpienie skutku określonego w art. 156 § 1 lub w art. 157 § 1,podlega
karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Jeżeli następstwem bójki lub pobicia jest ciężki uszczerbek na zdrowiu człowieka, sprawca
podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
§ 3. Jeżeli następstwem bójki lub pobicia jest śmierć człowieka, sprawca podlega karze pozbawienia
wolności od roku do lat 10.
− pojawiło się to przestępstwo w XIX w., w Statusach Kazimierza Wielkiego pojawiła się prototyp
przestępstwa z art. 158 KK
− namiastka odpowiedzialności zbiorowej, ale tak czy inaczej każdy odpowiada za swoje przestępstwo
(indywidualnie),
− Przestępstwo powszechne.
− Dynamika przejścia z bójki w pobicie i na odwrót
− Uczestnik, który stał tylko i nic nie robił jest jednak odpowiedzialny jak jej uczestnik.
− Podżeganie i pomocnictwo jest możliwe wtedy gdy wystąpi przed bojka lub pobiciem (występuje
wcześniej i poza miejscem pobicia lub bójki).
− Należy wykazać że bójka była w całości niebezpieczna.
− Dołączenie/odłączenie się – zmiana składu uczestników bójki jest brane pod uwage jako ta sama bójka.
Znamiona:
- bierze udział w bójce, pobiciu,
Bójka:
- udział m.in. trzech osób,
- nie może to być tzw. 1 na 1
- każdy z uczestników jest atakowany i atakującym (bijący i bity równocześnie)
Pobicie:
- min. 3 osoby,
- można wyraźnie, jednoznacznie określić kto jest atakującym a kto atakowanym
Przedmiot ochrony:
1. życie
2. zdrowie
Przestępstwo:
- umyślne – działanie,
- nieumyślne – następstwo.
Podmiot przestępstwa:
- osoba która bierze udział w bójce lub pobiciu,
- osoba która doznała obrażeń.
- Jedynym podmiotem przestępstwa z art. 158 nie odpowie z art. 158 § 2 / 3 jest sprawca, tylko z art. 158 § 1
odpowie.
Przestępstwo skutkowe:
- narażenia na niebezpieczeństwo ( §1- konkretne),
- niebezpieczeństwo – ma być następstwem zdarzenia.
Uczestnik bójki:
- nie przysługuje obrona konieczna,
- wyjątek: jeżeli zmienia się charakter bójki, gdy atakujący staje się atakowanym, bójka przekształca się w
pobicie,
- pobity ma prawo do obrony koniecznej,
- likwidator bójki tak że ma prawo do obrony koniecznej.
Przykład:
Nowak przyłącza się do bójki podczas której doszło do śmierci człowieka (przed jego przyłączeniem)- nie
odpowie za skutek śmiertelny z typu podstawowego art. 148 KK.
Przestępstwo:
- indywidualne co do czynu – aby je popełnić trzeba być jego uczestnikiem,
- powszechne – co do ogólnych zasad prawa karnego.
Przestępstwo umyślne:
- zamiar bezpośredni,
- zamiar ewentualny.
Przestępstwo formalne.
Znamiona:
- posługuje się – np. wymachuje,
- użycie – np. próba zadani ciosu nożem, konkretne użycie, samo użycie nie musi być skutkiem, istotna jest
właściwość użycia przedmiotu,
- znamiona z art. 159 łącza się ze znamiona z art. 158 KK.
NARAŻENIE NA NIEBEZPIECZEŃSTWO
Art. 160. § 1. Kto naraża człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego
uszczerbku na zdrowiu, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Jeżeli na sprawcy ciąży obowiązek opieki nad osobą narażoną na niebezpieczeństwo, podlega karze
pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 3. Jeżeli sprawca czynu określonego w § 1 lub 2 działa nieumyślnie, podlega grzywnie, karze ograniczenia
wolności albo pozbawienia wolności do roku.
§ 4. Nie podlega karze za przestępstwo określone w § 1-3 sprawca, który dobrowolnie uchylił grożące
niebezpieczeństwo.
§ 5. Ściganie przestępstwa określonego w § 3 następuje na wniosek pokrzywdzonego.
Przestępstwo:
- indywidualne – ciążył szczególny, prawny obowiązek (§ 2),
- powszechne – co do zasady (każdy człowiek - § 1),
- § 2 – odpowie ojciec, który sprawował opiekę nad dzieckiem ubezwłasnowolnionym
- § 1 - z działania
- § 2/3 – z działania lub zaniechania
Przestępstwo skutkowe:
- wystarczy że powstanie samo niebezpieczeństwo, bezpośrednie (bezpośredniość -nie musi już nic złego
zajść, by powstał dalszy rozwój zdarzeń),
- skutkiem może być powstanie niebezpieczeństwa lub zwiększenie niebezpieczeństwa.
- Karalne jest tylko wykonanie tego przestępstwa, narażenia na niebezpieczeństwo – nie wystarczy
usiłowanie. Musi powstać skutek w postaci narażenia na niebezpieczeństwo.
- Jeżeli sprawca wywołał niebezpieczeństwo – nie będzie odpowiadał z art. 160 jeżeli dojdzie do czynnego
żalu.
- Przestępstwo bezwzględnie wnioskowe.
Zbieg przepisów:
art. 160 jest czynem współukaranym do art. 155 (tylko ten wystarczy)
Przykłady:
− wykopanie dołu i nie zabezpieczenie go,
− przechowywanie w szafce w szpitalu trucizny obok lekarstw,
− organizator zawodów źle zabezpieczył trasę zawodów,
− wyrzucenie przedmiotu z okna na podwórko.
Wirus HIV:
- retro wirus upośledzający system odpornościowy człowieka,
- doprowadza do całkowitego wyniszczenia tego systemu,
- przenosi się drogą płciowa, wertykalną, parenteralną - przeszczepy,
Przestępstwo:
- § 1 – przestępstwo indywidualne właściwe,ten tylko, kto jest zarażony wirusem
- § 2 – przestępstwo indywidualne właściwe. osoba chora.
- § 1 / 2 – przestępstwo skutkowe,
- umyślne – zamiar bezpośredni lub ewentualny,
Sprawca:
- nosiciel wirusa,
- ma świadomość o swojej chorobie,
- zbadała się,
Choroba zakaźna:
- wywołana prze drobnoustroje pasożyty,
- np. gruźlica,
- choroba weneryczna: kiła, rzeżączka,syfilis.
Zbieg przepisów:
- art. 156 § 1 jest skonsumowany przez art. 161
- art. 161 w zw. z art. 156 § 1
zbieg kumulatywny.
14.01.2008
NIEUDZIELENIE POMOCY
Art. 162. § 1. Kto człowiekowi znajdującemu się w położeniu grożącym bezpośrednim niebezpieczeństwem
utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu nie udziela pomocy, mogąc jej udzielić bez narażenia
siebie lub innej osoby na niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, podlega
karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Nie popełnia przestępstwa, kto nie udziela pomocy, do której jest konieczne poddanie się zabiegowi
lekarskiemu albo w warunkach, w których możliwa jest niezwłoczna pomoc ze strony instytucji lub osoby
do tego powołanej.
Norma moralna, która sie stała norma prawna – jej naruszenie grozi sankcja = obowiązek udzielenia pomocy.
Sprowadzenie niebezpieczeństwa na siebie:
- nie jest przesłanka do nieudzielenia pomocy, wręcz przeciwnie.
Przedmiot ochrony:
− zdrowie, życie człowieka,
− solidarność wobec zagrożonego człowieka.
Przestępstwo powszechne:
− sprawca może być każdy.
Przestępstwo formalne:
− nie musi dojść do skutku,
− może być dokonane z zaniechania.
Lekarz, ratownik medyczny – będący na urlopie nie odpowie za skutek lecz za nieudzielenie pomocy.
Zbieg przestępstw:
− osobą, która spowodowała niebezpieczeństwo nieumyślnie – zbieg właściwy,
− osoba spowodowała niebezpieczeństwo umyślnie – zbieg niewłaściwy (art. 177 w zw. z art. 162 KK)
Pomoc psychiczna:
− rozmowa,
− pocieszenie,
− lżenie w cierpieniu.
Źródło niebezpieczeństwa:
− sytuacja nagła – wypadek komunikacyjny,
− rozwijające sie zdarzenie – choroba.
Przykład:
Nowak tonie – Kowalski nie umie pływać, wiec nie może go uratować.
− Kowalski może wezwać pogotowie,
− Kowalski nie musie samodzielnie uratować Nowaka.
Godność osobista:
− przysługuje każdemu,
− dobro chronione prawnie przez KK i Konstytucje – art. 41 (nietykalność osobista).
Cześć:
− wielki szacunek,
− honor,
− godność osobista.
Nietykalność osobista;
− prawo do integralności osobistej.
Za przestępstwa z art. 212 – 217 nie odpowiada małoletni (po niżej 17 roku życia)
POMÓWIENIE
Art. 212. § 1. Kto pomawia inną osobę, grupę osób, instytucję, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną
nie mającą osobowości prawnej o takie postępowanie lub właściwości, które mogą poniżyć ją w opinii
publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju
działalności, podlega grzywnie, karze ograniczenia albo pozbawienia wolności do roku.
§ 2. Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu określonego w § 1 za pomocą środków masowego komunikowania,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
§ 3. W razie skazania za przestępstwo określone w § 1 lub 2 sąd może orzec nawiązkę na rzecz
pokrzywdzonego, Polskiego Czerwonego Krzyża albo na inny cel społeczny wskazany przez
pokrzywdzonego.
§ 4. Ściganie przestępstwa określonego w § 1 lub 2 odbywa się z oskarżenia prywatnego.
Przedmiot ochrony:
- cześć w znaczeniu zawietrznym – tzn. Przedmiotowym, wartość jaką posiada osoba w pojęciu innych ludzi
– społeczne znaczenie człowieczeństwa).
Sprawca:
− przestępstwo powszechne – sprawcą może być każdy, np. osoba, która tworzy dany podmiot zbiorowy –
wspólnicy spółki komandytowej,
− z działania.
§ 2 – osoba, która udziela wywiadu, redaguje strony www. - może być sprawcą.
Osoba, która posiada immunitet materialny – adwokaci i radcy prawni – nie mogą odpowiadać za
pomówienie, mogą być jedynie podciągnięci do odpowiedzialności dyscyplinarnej – gdyż realizują
znamiona art. 212 KK.
Prokurator – odpowiada wedle zasad art. 212 KK gdyż nie posiada immunitetu materialnego.
Czynność sprawcza:
− pomawia - ustnie, pisemnie, za pomocą druku, rysunkiem, faksem, internetem,
- Zoll – mimiką, gestem (spór – ale raczej nie),
- SN – może przybrać charakter, grymasu, żartu.
Adresat zarzutu :
− osoba która się pomawia np. A pomawia B do C,
− osoba, która jest zdolna do pojmowania treści oraz znająca jezyk w którym ta treść jest wypowiadana.
Formy pomówienia:
− podnoszenie zarzutu.
− rozgłaszanie zarzutu.
Podnoszenie zarzutu:
− ktoś formułuje zarzut we własnym imieniu.
Rozgłasza zarzut:
13. rozgłasza zarzut pomawiający inną osobę.
Co można pomówić:
− postępowanie – zarzuca sie, że ktoś popełnił czyn karalny, że ktoś utrzymuje kontakt z gangsterami,
nadużywa funkcji publicznej, niemoralnie się prowadzi, znęca sie nad rodziną, stronność sędziego,
narusza zasady etyki,
− właściwości – zarzuca sie osobie niekompetencje, niesłowność, brak przyzwoitości, brak kompetencji,
brak profesjonalizmu personelu,
− postępowanie i właściwości – muszą sie odnieść do faktów.
Zarzut :
− może być formułowany hipotetycznie – np. Nowakowi wydaje sie że Kowalski jest złodziejem,
− może przybrać formę pytania – celem jest kompromitacja,
− nie może sie odnosić do przyszłych faktów – tylko do faktów istniejących.
Dziennikarze:
− nie są uprzywilejowani – podlegają większemu rygorowi, gdyż mają większą możliwość sprawdzenia
wszystkich faktów, istniejących kwestii,
− cytowanie przez dziennikarza słów innych – za nie również odpowiada ale Redaktor Naczelny.
§ 2 – typ kwalifikowany, dokonanie za pomocą środków masowego przekazu, komunikowania sie – radio,
praca,media, internet, wyższa kara gdyż jest wyższy stopień społecznej szkodliwości.
Przestępstwo formalne:
− bez skutkowe,
− abstrakcyjne narażenie.
Przestępstwo umyślne:
− zamiar ewentualny,
− zamiar bezpośredni.
Narażenie na poniżenie:
− dotyczyć może m.in. Wykształcenia, wykonywanego fachu, charakteru.
Nie ma znaczenia subiektywna ocena tylko realnie istniejące zasady występujące w społeczeństwie – w
określonym miejscu i czasie.
Podniesienie „publiczne”
- treść pomawiająca może być udostępniona nieokreślonemu kręgu osób.
Przykład:
Podniesiono zarzut ż Nowak był alkoholikiem – może mieć dwojaki rodzaj:
− celem może być interes społeczny – kontratyp – brak odpowiedzialności,
− celem może być pomówienie – odpowiedzialność karna.
Motywacja sprawcy:
− może to być np. ochrona interesu społeczne jak i zemsta.
Kontratypy pozaustawowe:
− opiniowanie prawnych raportów np. NIK, policji,
− oświadczenia – wytyki wydawane przez przełożonych wobec podwładnych,
− zawarte w pismach procesowych, w zaświadczeniach o popełnionych przestępstwach,
− zarzut podniesiony w toku postępowania karnego.
ZNIEWAGA
Art. 216. § 1. Kto znieważa inną osobę w jej obecności albo choćby pod jej nieobecność, lecz publicznie lub
w zamiarze, aby zniewaga do osoby tej dotarła, podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności.
§ 2. Kto znieważa inną osobę za pomocą środków masowego komunikowania, podlega grzywnie, karze
ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
§ 3. Jeżeli zniewagę wywołało wyzywające zachowanie się pokrzywdzonego albo jeżeli pokrzywdzony
odpowiedział naruszeniem nietykalności cielesnej lub zniewagą wzajemną, sąd może odstąpić od
wymierzenia kary.
§ 4. W razie skazania za przestępstwo określone w § 2 sąd może orzec nawiązkę na rzecz pokrzywdzonego,
Polskiego Czerwonego Krzyża albo na inny cel społeczny wskazany przez pokrzywdzonego.
§ 5. Ściganie odbywa się z oskarżenia prywatnego.
Synonimy:
− ubliża,
− obraża – rzadko używane określenie.
Zniewagą jest ośmieszenie innej osoby np. Nowak powiedział do Kowalskiego ty bałwanie – jest to
zniewaga.
Przedmiot ochrony:
3. cześć wewnętrzna, np. godność.
Przestępstwo powszechne
− z działania.
Sposób znieważenia:
− słowem,
− gestem,
− symbolem,
− fotografią.
Typy znieważenia:
− zniewaga bezpośrednia – oczna,
− zniewaga zaoczna – zamiar, podczas nieobecność osoby znieważanej.
Gdy osoba pośrednicząca nie przekaże informacji znieważającej daną osobę dalej – tak czy inaczej jest to
przestępstwo.
Przestępstwo umyślne:
− zamiar ewentualnym,
− zamiar bezpośredni.
§ 2 – typ kwalifikowany,
§ 3 – tzw. prowokacja/retorsja.
Osoba skazana prawomocnym wyrokiem za zniesławienie jest odnotowana w KRK – Krajowym Rejestrze
Karnym.
Znieważyć można jednym słowem można wiele osób np. „Wy łajdaki” = 1 czyn.
Kilka wyzwisk do wielu osób = wiele czynów.
Nie ma zbiegu:
− art. 216 w zw. z art. 197.