Sie sind auf Seite 1von 7

Ang moro-moro ay isang uri ng "komedya" sa Pilipinas na isang adaptasyon mula sa

dula sa Europa na comedia de capa y espada. Ang moro-moro, ay natatangi sapagkat


walang ibang bansa na nakaisip at nakapagsagawa ng nasabing palabas na katulad
nang sa Pilipinas. Ang Pilipinas lamang ang nawili sa paggawa ng moro-moro na ang
obrang ito ay tuluyan nang itinuring na kasama sa buhay ng mga Pilipino sa halos
dalawang siglo. Ang moro-moro ay pinaniniwalaang nag-ugat mula sa sagupaan sa
pagitan ng mga Kristiyano at Pilipinong Muslim. Ang makasaysayang laban na ito ay
nagsimula noong ika-16 na siglo nang ang mga Kristiyanong Malay, mga Pilipino sa
Luzon at Visayas ay sumama sa pakikidigma ng mga Kastila laban sa mga Pilipinong
Muslim na nasa Timog ng Pilipinas.

Philippine theatre
Southeast Asian arts: The comedia
The earliest known form of organized theatre is the comedia, or moro-moro, created by
Spanish priests. In 1637 a play was written to dramatize the recent capture by a
Christian Filipino army of an Islamic stronghold. It was so popular that other plays were
written and staged as folk dramas in Christianized villages...
The term moro-moro refers to a type of folk drama performed in villages throughout the
Philippines, usually during fiestas. Although each village's moro-moro is a little different
in terms of treatment, all are full of romance and melodrama, and the highpoint is
always a battle between Muslims and Christians. Local people write the script, which is
in verse, and some performances include quite elaborate scenery and costumes. Music
and dance are also part of the production.
One of the most notable moro-moros is held in San Dionisio in Rizal Province, where
the drama is performed in the church and the village square every spring, usually in
April or May.

1.

Zarzuela (Spanish pronunciation: [arwela]) is a Spanish lyric-dramatic genre


that alternates between spoken and sung scenes, the latter incorporating operatic and
popular song, as well as dance.

Zarzuela (Spanish

pronunciation: [arwela])

is a Spanish lyric-dramatic genre that alternates between

spoken and sung scenes, the latter incorporating operatic and popular song, as well as dance. The

etymology of the name is uncertain, but some propose it may derive from the name of a Royal
hunting lodge, the Palacio de la Zarzuela near Madrid, where, allegedly, this type of entertainment
was first presented to the court. [1] The palace was named after the place called "La Zarzuela"
because of the profusion of brambles (zarzas) that grew there, and so the festivities held within the
walls became known as "Zarzuelas".
There are two main forms of zarzuela: Baroque zarzuela (c.16301750), the earliest style,
and Romantic zarzuela (c.18501950), which can be further divided into two. Main sub-genres
are gnero grande and gnero chico, although other sub-divisions exist.
Zarzuela spread to the Spanish colonies, and many Hispanic countries notably Cuba developed
their own traditions. There is also a strong tradition in the Philippines where it is also known
as sarswela/sarsuela.[2] Other

regional

and

linguistic

variants

in

Spain

include

the Basque zartzuela and the Catalan sarsuela.


A masque-like musical theatre had existed in Spain since the time of Juan del Encina.
The zarzuela genre was innovative in giving a dramatic function to the musical numbers, which were
integrated into the argument of the work. Dances and choruses were incorporated as well as solo
and ensemble numbers, all to orchestral accompaniment.
Ang Sarsuwela ay isang dulang may kantahan at sayawan, na mayroong isa hanggang limang kabanata,
at nagpapakita ng mga sitwasyon ng Pilipino na may kinalaman sa mga kwento ng pag-ibig at
kontemporaryong isyu. Ito rin ay tinatawag na zarzuela, sarsuela, dulang inawitan, dulang hinonihan,
drama-lirico at operetta.

Kasaysayan
Ito ay dumating sa Maynila noong 1879 o 1880 na may pagtatanghal ng Jugar con Fuego (Play with Fire)
ng grupo ni Dario de Cespedes. Sa mga sumunod na taon, marami pang mga grupo ang dumating sa
bansa na nagdulot ng inspirasyon sa mga Pilipino upang gumawa ng sarili nilang orihinal na sarswela sa
wikang Tagalog, Pampango, Ilokano, Cebuano, Ilongo at Waray.
Ang An Pagtabang ni San Miguel ang unang sarsuwela sa Waray, na may iskrip at musika ni Norberto
Romualdez. Ang Ing Managpe naman ni Mariano Proceso Pabalan Byron ang unang sarsuwela sa
Kapampangan.

Tema
Ang sarswela ay maaaring maglarawan ng mga tema nang pagmamahal sa bayan sa panahon ng
rebolusyon, tulad ng Walang Sugat (Not Wounded), 1902 ni Severino Reyes; panlilibak sa mga kahinaan

ng pagkatao ng mga Pilipino, tulad ng Paglipas ng Dilim (After the Darkness), 1920; pagtuligsa sa mga
baluktot na gawain, tulad ng mataas na interes sa pautang, sa Bunganga ng Pating (At the Mercy of the
Sharks), 1921; at paglalahad ng isang nakawiwiling kwento ng pag-ibig, gaya ng Anak ng Dagat (Child of
the Sea), 1921 at Dalagang Bukid (Country Maiden),1919.

Zarzuela, also called sarswela in the Philippines, is a Spanish lyric-dramatic genre that alternates
between spoken and sung scenes, the latter incorporating dances. It is believed that the name derives
from a hunting lodge, the Palacio de la Zarzuela, near Madrid where, in the 17th century, this type of
performance first occurred before the Spanish royal court.
There are two main forms of zarzuela: Baroque zarzuela (c.16301750), the earliest style, and
Romantic zarzuela (c.18501950), which can be further divided into the two subgenres of gnero
grande andgnero chico.
The zarzuela (also known as zarzuelta) is also a genre and integral part of Filipino music. It was brought
during the period of Spanish colonization by the settlers and friars, and quickly spread to the natives, who
adapted it to their tastes.
Musical theatre had already existed in Spain since the time of Juan del Encina. This new genre
named zarzuela was innovative in giving a dramatic function to the musical numbers; that is to say, they
were integrated into the argument of the work. Other characteristics were the presence of a large
orchestra and the incorporation of choruses, songs, and dances.

sarsuwela
a traditional Spanish musical drama adapted in the Philippines

Its origin is in the Spanish zarzuela, which was a musical dramatic form with spoken
dialogue.

The word zarzuela comes from the name of a hunting lodge in Spain that was used by
royalty. El Palacio de la Zarzuela had a theater in which was performed a play that was
called fiesta de la Zarzuela -- although the title was a reference to the location, the
word zarzuela came to be adopted for a distinct genre.

In the late 19th century in the latter years of the Spanish colonial period, the form was
introduced to the Philippines and continued to flourish into the 20th. A favorite plot
theme would involve a love story. Famous writers of sarsuelas include Benigno Zamora,
Severino Reyes and Clodualdo del Mundo. Dalagang Bukid (Country Maiden, 1919) is
arguably the most popular sarsuwela in Tagalog.

sarsuela
a theatrical spectacle that mixes songs with dances

Ano ang sarswela? Ito ay dulang inawitan.


What is a sarswela? It is a play with songs.
Severino Reyes is known as the Ama ng Sarsuela (Father of the Zarzuela).
Ang sarsuwela ay isang dulang may kantahan at sayawan, na mayroong isa hanggang
limang kabanata, at nagpakita ng mga sitwasyon ng Pilipino na may kinalaman sa mga
kuwento ng pag-ibig at kontemporaryong isyu. Ang sarsuela ay impluwensiya ng mga
Kastila. Kung ihahalintulad natin ang sarsuela sa isang realistikong dula, ito ay walang
gaanong kaibahan, kaya lamang ang ibang linya sa sarsuela ay kadalasang kinakanta

at patula ang dialogo nito. Kadalasan ang sarsuela ay nagtatapos palagi sa masayang
pagwawakas, kasiyahan o nakakaaliw na tagpo. Ang tunggalian nang sarsuela ay
pahaplis at pahapyaw lamang.
husay na naipahiwatig ng dula ang paraan ng pagkasikat at pagkamatay ng
bawat entertainment medium sa kasaysayan ng bansa. Naipamalas rin ng RIP ang
magagandang epekto ng pagsaliksik ng anyo at ang nakakasirang kalabasan sa
pagaabuso nito.
Maikukumpara ko ang prosesong ito sa sculpting..

Halimbawa, sa simula ng dula, mabisang naipakita ang natatanging aspekto ng


komedya: matikas na pagsasalita, tuloy-tuloy na paggalaw, at makinang na kasuotan.
Hindi kataka-taka na ganito ang kinalabasan ng anyo na ito subalit ang kanilang
katawan, boses, at damit lamang ang magagamit sa panahon na iyon. Ngunit sa huli,
ang mga aspektong mga ito ay naabuso. Naipakita sa dula ang masyadong
pagmamalabis sa pagkabigkas ng mga salita, sa walang tigil na galaw, at sa
nakasisilaw na kasuotan. Naging nakakasuya at nakakasawa na ang dating ng
komedya dahil dito.

Halos pareho din sa pinagdaanan ng komedya ang karanasan ng sarsuwela. Ang


dating natatanging aspekto ng sarsuwela, ang pagsisiyasat sa masakit at malulungkot
na damdamin, ay naabuso din sa pamamagitan ng eksahersasyon. Naging mahirap
para sa manonood na maiugnay ang sariling karanasan sa drama ng dula. Tulad ng
nangyari sa komedya, naging nakakasuya at nakakasawa lang ito.

Kumpara sa komedya at sarsuwela, mas nakaaaliw para sa manonood ng RIP ang


bahagi ng pelikula. Masasabi ko na naging taluktok ng dula ang intermedio sapagkat
itoy simula ng bahagi ng pelikula. Kadalasan, walang nangyayari sa intermedio. Ngunit
sa RIP, kinanta ang La India Elegante y el Negrito Amante habang nagpapatawa gamit
ng live video stream. Mahusay na naipakita ng bahagi na ito ang matagumpay na
paggamit ng teknolohiya at ang masidhing pagsisiyasat ng pwede pang gawin sa
panahon na ito. Sa intermedio, ginamit ang live video streaming, na di lamang
nagpapahiwatig ng epektibong paggamit ng kasalukuyang teknolohiya ngunit pinapakita
rin ang aktibong pagsira ng karaniwang pagtatanghal at ang pagsasama ng dating anyo
sa nangingibabaw na anyo(ang teknolohiya). Masasabi ko na ang natatanging anyo ng
pelikula ay ang pagkakaroon ng maraming pangyayari sa isang eksena. Mahirap mainip
sa ganitong anyo.

Unti-unti ring naipakita ang pagkaabuso sa anyo ng pelikula. Nagsimula magpakita ito
sa eksena matapos ang intermedio tulad ng pagtingin ng mga aktor sa camera kahit
na hindi ito parte ng eksena. Noong nagbabarilan na ang mga tauhan sa pelikula ng
dulang RIP, higit na naipahiwatig ang masamang epekto ng sobra-sobrang pangyayari
sa isang eksena: naging magulo at malabo ang kinalabasan. Hindi ko malaman kung
saan ako titingin, kay Itchay ba o kay Menangge sa video stream? Kahit ang mga tunog
ay magulo. May musika na parang pang komedya na may kasabay na mga tunog ng
baril at sigawan. Nagkaroon ng punto na sumuko na lamang ako at tumingin nalang sa
sumasayaw na Menangge sa live video stream. Dahil sa gulo, ito ay naging nakakasuya
at nakakasawa.

Halata naman ang tema ng RIP; Itoy ang pagkamatay ng isang anyo at ang paghabol
sa bago. Epektibong naipahayag ng RIP ang paulit-ulit na proseso na ito na
ipinapatakbo ng madaling magsawang madla at ng pagsasaliksik ng makabagong anyo.

Das könnte Ihnen auch gefallen