Beruflich Dokumente
Kultur Dokumente
Jej ładunek elektryczny jest równy +1 (jednostce ładunku elementarnego), masa jest równa
masie elektronu. Spin pozytonu jest połówkowy.
4. Antyproton – cząstka elementarna będąca antycząstką protonu, różniąca się od niego m.in.
znakiem ładunku elektrycznego, momentu magnetycznego, liczby barionowej oraz liczby
leptonowej, mająca zaś tę samą masę i czas życia. Oddziaływanie protonu z antyprotonem
powoduje ich anihilację.
5. Kwazikryształy - szczególna forma ciała stałego, w której atomy układają się w pozornie
regularną, jednak nie w powtarzającą się strukturę, co uniemożliwia wyróżnienie ich komórek
elementarnych. Kwazikryształy odkrył Dan Shechtman w 1984 roku, gdy w szybko
schłodzonym stopie glinu z manganem zaobserwował niekrystalograficzną 5-krotną oś
symetrii.
Większość własności fizycznych kwazikryształów jest taka sama jak klasycznych kryształów,
choć wykazują one również wiele własności charakterystycznych tylko dla siebie. M.in.
wykazują one słabe przewodnictwo cieplne i elektryczne, przy zachowaniu wysokiej
twardości, odporności na czynniki chemiczne i korozję. Dzięki temu stosuje się je do pokryć
przeciwzużyciowych i przeciwkorozyjnych, jako materiały do magazynowania wodoru,
bariery termiczne, czujniki podczerwieni i inne. Kwazikryształy tworzą m.in. niektóre stopy
metali zawierające 60 - 70% glinu.
6. Teoria pola (fizyka), dział fizyki wypracowujący metody badania oraz badajaca pola
fizyczne, czyli obszary w których występują zjawiska fizyczne. Fizycy matematyzując
problem opisują te zjawiska poprzez przypisanie każdemu punktowi przestrzeni
matematycznego obiektu, co odpowiada określeniu pewnej funkcji na przestrzeni, w której
występuje pole.
Zazwyczaj to samo pole fizyczne można opisywać polami różnego typu np. pole elektryczne
można opisywać przez potencjał elektryczny lub przez natężenie pola elektrycznego.
• fala uderzeniowa,
• promieniowanie przenikliwe,
• promieniowanie cieplne (świetlne),
• skażenie promieniotwórcze,
• impuls elektromagnetyczny.
Siła rażenia jest daleko większa niż w przypadku konwencjonalnego materiału wybuchowego
- największe bomby są zdolne zniszczyć całe miasta. Bomby atomowe zostały zastosowane
dwukrotnie w celach wojennych przez armię Stanów Zjednoczonych przeciwko japońskim
miastom Hiroszima i Nagasaki, w trakcie II wojny światowej. Od tego czasu użyto ich około
2000 razy, jedynie w ramach testów, przeprowadzanych przez dziesięć państw (USA,
Związek Radziecki, Wielka Brytania, Francja, Chińska Republika Ludowa, Indie, Pakistan i
RPA wspólnie z Izraelem[1]).
Prace nad budową broni atomowej prowadziły swego czasu RPA oraz Irak. Przed upadkiem
muru berlińskiego broń atomowa znajdowała się także na terenie NRD oraz w pewnym
okresie na terenie Polski (patrz: LWP - Broń jądrowa na terytorium Polski). W okresie zimnej
wojny przez krótki czas na Kubie stacjonowały także radzieckie pociski balistyczne.