MICROFILMED 2002

THE CLASSICS LIBRARY

UNIVERSITY OF ILLINOIS
AT URBANA-CHAMPAIGN
URBANA, IL61801

AS PART OF THE
DITTENBERGER-VAHLEN
CIC 6 PRESERVATION GRANT
PROJECT
Funded by the
National Endowment for the
Humanities

Reproduction may not be made without

permission from The Ciassics Library,
University of iiiinois at Urbana-Champaign.
 COPYRIGHT STATEMENT

The copyright law of the United States (Title 17, United

States Code) governs the making of the photocopies or
other reproductions of copyrighted material including
foreign works under certain conditions. In addition, the
United States extends protection to foreign works by
means of various international conventions, bilaterai
agreements, and proclamations.

Under certain conditions specified in the law, libraries

and archives are authorized to furnish a photocopy or
other reproduction. One of these specified conditions is
that the photocopy or reproduction is not to be "used
for any purpose other than private study, scholarship, or
research." If a user makes a request for purposes in
excess of "fair use," that use may be liable for copyright
infringement.

The institution reserves the right to refuse to accept a

copy order if, in its judgment, fulfillment of the order
would involve violation of the copyright law.
AUTHOR: Hermann, Karl
Friedrich

TITLE: De Platonis Menone

PLACE: Marburgi

DATE: 1837
 BIBLIOGRAPHIC RECORD TARGET
The Classics Library
University of illinois at Urbana-Champaign

CiC 6 / NEH Dittenberger-Vahlen Microfilming Project

Storage Number :

Hermann, Karl Friedrich, 1804-1855.

De Platonis Menone / [Carolus Fridericus Hermann]
Marburgi Elwertiana, [1837]
:

XVI p. ; 24 cm.

1. Plato. Meno. I. Title.

Language Latin : .

Note(s): Includes bibliographical references.

Pages XI -XVI are beyond the scope of this project
were not filmed.
"Carolus Fridericus Hermann Platonis Menonem" . . .

p. XIV.
"Indices Lectionvim Academia Marburgensi per
. . .

Semestre Hibernum MDCCCXXXVII -XXXVIII" cover page,

OCLC : nc

Technical Microfilm Data

Microfiimed by
Preservation Resources
Bethiehem, PA

On
behaif of
The Ciassics Library
University of Illinois at Urbana-Champaign
Urbana, iL

Film Size: 35nim microfiim

Reduction Ratio: iM :1
Image Placement: lA . IB MB
Date filming began: (

Camera operator:
 Pages XI-
XVI are
beyond the
scope of
this project
and were
not filmed.
 .A^
^
^^ ^.O. ^ >*

U) U)
o ui CJ1

3 3 3
3 3 3

DO
O) 0,
CT
o
CLTI
0)
d?
fi
o ^
E
o
x-O
v:^
N (f)
CO

CM
VO
O
IS
CX)M N
UD
o X
M

^^
^^1
^^ -\ \
1- "W GT I N U M
TAM

eUBLICARUM QUAM PRIVATARUM

QOAE IN

ACADEMIA MARBURGENSI
PER-
X/S" 7 ''^

SEME8TRE HffiEBNUM MDCCCXXXYH-XXXVin

IXDE A D, XXm OCTOBR. USQUE AD D. XXIV MART,

HABENDAE PROPONUNTUR.

EX OFFICINAELWERTIANA
 ACADEMIA MARBURGENSIS

IB

S. p. D.

COMMILITONIBUS DILECTISSIMIS.

omnes Platonis dialonfos nullus est, Comniilitones hiimanissimi, qui ad juvciitutls instilu*
tiouem undeqiiaque aptior videri possit qiiam Mono , qiii qiuim Fere iiullas vcrboruin sentciitia-
rumque siiigularum difficultates pracbcal practcrquc solitam Plaloiiis elcgaiitiani atquc iirbanilatcm
ill dicendo lianc sibi peculiarcm perspicuitatis et acquabilis cujusdam ductus laudem liabcat, lotus
tameii eo cum artificio et subtilitale composilus est, ut legeiitis aiiimuin ab inilio usque ad fiiiem
mirifice retineat, ncc magis varietatc rerum ac novitatc dclectet quam constaiiti atqiie accurata
disputandi ratione doccat, imprinus autem Socraticae illius, quae omiiium ore cclebratur, melhodi
vim causasque tarn luculentvr aperiat, ut fuerit qui nullam aptiorem materiain ronnaiidis adoles-
centium ingeiiiis inveniri posse existimaret'). Siveigitur Vos ipsos ctiani luiiic erudieiidos sive
futures jiiveiitutis roagistros iiobis propoueremus^ operae pretiuin facluri visi sumus, si inter
his indicibus contiueiitur juvenilis discipliiiae aroumenta, etiam hujus dialogi
plurinia alia, quae
iiiterpretationeni Vobis ofTerremus , unde sine magno labore et sermoiiis Attici usura liaud me-
diocrem comparare, et doctrinae Platonicae grayissima aliquot capita ex ipso fbiite liaurire, et in-
signe disserendi docendique exemplum quasi
coram cognoscere possclis. Sed quanivis haec
oiniiia, quibus Menonem insignem esse diximus, vel pro pueroruin captu nou nimis recondita
esse videantur, re ipsa experti sumus altius indagaiitibus totamque philosophiae Platonicae
rationem aniino compreliendentibus nou contemnendos euiidem scnipulos olijicere, qui ut puero-
ruin oculis facile recteque subtraliuntur, ita Vobis noii sine piaculo abseondereiitur, quos ob c&m
ipsam causam commilitoiies nostros appellare soleinus, quia sorios nobis comitesque laborum in
arduis ot salebrosis locis superandis adjungimus parique nobiscum gradu in studiis literarum
incedere volumus, nee tam alte latent, ut iion V'os ipsos, si fortein eos iiicidatis, offendere possint;
liis ifiitur ne imparati occurratis, unam earum maxiraamque quaestionem. quae ad totius dialogi
consilium et artiiicium pertineat, per hanc praeFandi opportunitatein ita illustrare conabinnir, ut
et rei ipsius dignitas et intorpretum qui adhuc in ea elaboraverunt dissensus flagitare videntur.
Nam quum omnis in illo dialogo disputatio tain recto firmoque gressu procedat, ut neque abesse
quidquam neque superesse dixeris, totaque argunientandi ratio sibi ut quae maxime constet, contro-
versia ab omni parte agitata eum tandem exitum habet, quem neque exspectaverit quisquam
neque appareat quomodo cum reliquis Socratis
et Platonis placitis conciliemus; unde factum
est,
ut midli quidem verbis scriptoris caece confisi Platoui tribucreiit quae proficisci ab eo omnino non
autera de totius dialogi auctoritate dubitaret *), alii denique per ludibn'um
potuerint"), alius atque
irrisiuiiem non tam ad docendum quam ad redarguendum castigandumque scriptum esse arbitrarea-

1) Engel, Vermich ciner Mefliode, die Vcrnnnftlelire ana Platoniinhen Dinlngen xn ent vickeln, Rcrl. 1780
8.
.
Z) Briirkerus Iligt. crit. philos.
T. I, p. 723: virtu* yui'a divina rc e*t, rfocori non polctt ntd a itco con-
crtur; t-f. Spanlieiniiis ad Callim. p 75 et ad Julian p. !)9, (leddea F.nuy on the riimpoRitinn and manner
fcrtu
f M-rhinp of the aneienti particularly Plato p. lOfi, Wolf, ad Origcn. PhiloRoph. p. 126, Fisrher. ad Acichin.
ziir Geiich. der Philo8ophie St. X, p. 143147. Tiedciuanni
ialo^^p. 21. Kullcborniiu in Beilr. Argum. dial.
I'laton. p. 129 etc. 3) Aitiiu in Platens Leben a. Schriften, Lipi. 1816. 8, p 394 sqq.
 tur"), quorum ctsi raliones nniversas propter spatii temporisque an^stias in examen vocarc
noil possimus, primarium tamcn locum, unde omnis liaec existimatio peiidct, ita exigere coiiabi-
niur, ut siiniil eliam fidem nuper alio loco datam ^) pro virili parle solvamus.
Locus csl in ipso dialogi fine, ubi quasi summam disputalionis comprelienderc ct rationem
subducere Socrates videdir: */ Se vvv tjfjifif sv Travri rui XoYw TOUTW naXuis e^^jr^GAfJisv TS
Koi sXa-yo/ixsv, apsrij av ftt) oCri (ftvasi OUTS 55axTov, oXXa ^fia fxoi'pa va^aytyvo^Jisv^ avju
vou o7c dv 7rapa7/7V};Tat : quae verba, jam per se gravissima, eo magis nos advertere debeiit,
quo majorem vim non modo ad illius sermoiiis argumentum et consilium, sed ad totius philoso-
phiae Platonicae iiidolem dijudicandam habent, ipsumque doctrinae moralis cardinem el diutur-
iias philosopborum lites quam proxime attingunt. Multis enim apud anliquos disceplalum est,
quod etiam Horalius Lollio suo pcrcontandum commendat ''} :
virUitem doctrina paret naturane donet;
eamque quaestionem licet el ipse Horalius') et plurimi vel anle vel post enm optlme iutellexerint
ita rectissime solvi posse, ut ct iiatura et doctrina et exercitatione opus esse atqiie ita demiim per-
fectae virtutis exemplar exsistere posse statuerent, ubi haec tria convenerint inque unum quasi co-
aluerint ^), initio tamen valde ambiguam et controversam videri necesse erat immeritoque profecto
dialogi scriptorem Astius reprehendit, quod Menoni sophisticae disciplinae alumno haiic potissimum
quaestioiiis formam tribuerit, num doceri possit virtus, an non doceri sed exercitando coniparari. an
ueque exercitatione neque doctrina sed natura an alio denique modo hominibus contingat -). Quippe
ut taceamus, quod ex Aristotele constat, revera ita quaesilum esse '}, vix aliter evenire poterat eo
tempore, quo primum doetrinae moraiis nomea inter mortales auditum est; quos quum consentaneum
esset, quod in nostro dialogo dicitur, si quam artem doctrina indigere credituri essent. etiam
docto-
res ejus requirere ^ }, necessario sequebatur, ut non tanlum antequam sophistae se virtutis magi-
'

stros profiterentur, ingenium atque exercitationem ad eam sufficere censerent, sed etiam posterius
roulti in ea persuasione permanerent, quum inajores suos sine doctrinae ope ad tantum virtutis

fastigium pervenisse viderent, cui ne doctrina quidein quidquam accedere posse sperarent, quaeque
sophistae docerent, ab liac ipsa norma moribusque raajorum haud raro ita recedcrent, ut audi-
tores suos abalienare magis a vera virtutis via quam ad eam perducere viderentur ^^). Hi
igitur politici homines, quorum exemplar nunc Plato Anytum propouit'^), quotidianum vitae usuin
inajorumque exempla formandis ad virtutem ingeniis suflicere rati doctrinam virtutis ullain esse
negabant adolescentesque ejus studiosos ad optimorum civium consuetudinem moresque publicos
ediscendos ablegabant **), a sophistarum autem disciplina deterrebant eorumque professioiicm
non modo ridebant, verum etiam rivalltatis odio, ut ait Plato ^ ^}, tanquam corruptelam juventutis

4) Tennemannii* in SyBtem d. platnn. PhiloMpliie T. IT, p. 113, Morgeniternliii in Cnmin. qnid Pinto
upectaverit in dialogo qiii
Mcno incribi(ur componendo, Halis 1794. 4, Snchern* uber Flatonii Scliririvn,
Monacli. 1820. 8, p 177, StallbauminB in utraqne Menonis editlone, quarum altera prodiit Li|iiiiae IK27. nllpra
Goihae et Erfordiae 183G. 8 ctr. 5) In dip. de Socratia magistri* et diicip4. jiiTenili. Itlnrb. 1837 4, p. -8.
_ (i) EpUt I. 18. 100; cf. Seneca de Olio c. 31, MaxirauB
Tyr. Dig*. XXXIII et XXXVIII, PlutarchnR T.
IX, p. 386 Hiitt., Anonymus FythagoreiiB in Galei Opuscc. p. 726 Bqq. et Orellii Opiiscc. Gr. senlent. 1'. II,
p. 226 sqq.,
Muret. ad AriBtot Eth. Nicom. It, 1, T. Ill, p. 240 Kiihnk. qiioiiqiie prarterea laiidarunt viri
up. not. 2 citati. 7) Odar. IV. 4. 33. 8) Sic jam AriatotclcB Politic. VII 12. A: ui).u /njr
^

OiToi'inloi Ylyroyriu Sui T^uar, rri r^ta ii TrT fan yn'-aty, i'&of, io'yo?, cf. Diog. L. V. IB et Stob. ErI. Eth p. 70
et 246; duinde IsocrateB de Perniiit. . 185, Cicero de Invent. I. 4, Seneca EpiBt. CX extr., Quinctilianiu
111. 5. 1, Apolloniua Tyan. EpiBt. II, TacitUB Dial, de Orator c. 33, SyrianuB apud Spengel. Artt. Scr. p.
196, PlutarchuB de Educ. p. 2 A aliique, qnoruni et WyttenbarliiiiB ibidem p. 73 et NetBcheruB ad Cic pro
Archia e. t leHtimonia collegerant. 9) L. e. p. 400. 10) Eth. Nic. 1.9. 1 : o9-tr xni

Cf. de Geer, praeB. van HeiiRde, diatribe in polilinew PUtonicae printjpia, Traj. ad Kh. 18tO. 8, p. 3 33.
13^ Cf Fruret in MeinoireB de I'Acad. d, Initcr. T. XLVII, p. 212 et Groen van PrinBterer ProBopogr. p. 135.
Ridicnie MnximiiR Tyr. U'lis. IX. 3, 'J'. 1, p. 154 Reiak. hominein Bophiitti* annuroerat, qiii omninm acerriroe
in BophistaB invehitur p. 91 sqq. .14) Heno p. 92 E; cf. Akib. 1. p. 110 E, Apol. Socr. p. 19 , Tbeag.

p. 128
A. -15) Republ. VI, p. 493 A.
totiiisqiie rei publicae pernicietn acerriine persequebantur "*); sopliistae rontra , ut Pro (agorae
apud Platoneni exempio apparct ''), virtutein doceri et posse et dcbere quanta potcrant coiiteiitioii3
afnrniabaiit. utquc semper in altercatioinbiis stiidiisque contrariis fieri solet, eo usque coiifidentiae
et vmiilalis procedebant, ut iieque ingeniorum iieque exercilationis rationem babeiiles solam dis-
ciplinam ad omiiem virlutem et sapientiam consequendam satis esse jactarent "1 nee dorn - '
:

runt qui hoc operae compendium Iibenter arriperent frequentesque ad illorum scholas commea-
reht'''); qua in rerum conditinne profecto satis digna controversia fuit, quae Socratis et Platonis
ingenia excrceret eamque decisionem acciperet, quae omni nimietate temperata suum cuique
ex bono et aequo tribueret. Et Socrates quidem quid de ea re ccnsuerit, secundum Xeno-
phoiitem dubium esse nequit; qui nulla magis de causa ab aeqiialibus suis et ipse sopbistis
annunieralus esse videtur-), quam quia virtutem pariter ut literas disci posse censuit"), tantum-
que abcrat ut magnos illos viros, qui majorum niemoria rem publicam egregie rexissent, solius
ingenii bonitate excelluisse censeret , ut quum de Tlieniistocle sernio ineidisset. ridiculum esse
diceret. si quis rem praeslanlis^^imam fortuilo evcnire putaret--), ingenia autem quo meliora
essent . eo niajore cultu et discipliiia indigere docuit-'^), et quiilquid virtutis in bomine esset,
doctrina et exercitatione crescere ait-*), quo facto licet ingenioruui diversitatem miuinie nega-
ret ), primus tamen curae et diligentiae tribui -*), et a sopbislis quidem ea re
discessit, quod
doc-lrinam sine exercitatioiie irritani existlniavit ^^) . ipsum tamen virtulis fontem tam dare in
scienlia et cognilione posuit^"-), ut prolecto mirum accldere debeat , si aut alium ejus auditorem
aut ipsum Flatonem aliorsum transire diversamque ejus origieiem et naturam statuere videamus.
Scd do reliquis ejus discipulis non est cur solliciti simus; si quidem et Critonis et Simonis
tlialogi. quoium apud Diogenem
Iioc argumentum commemoratur, ut virtulem doceri
posse dis-
cendoque viros bonos exsistere negarint- ), non diversi fuisse videntur ab eo. qui etiam nunc et
Platonis et Aeschinis nomina mentitur. de V'irtute, quem quod Boeckbius utrique ademtum ad
Simonem referre conatus est^^). et ipsum ita tantuni aecipimus. ut ipso Uiogene tcste^') buic
quoque antiquitus per errorem tantum tributum eNse staluamus eodemque jure in alia biblio-
theca etiam alius Socratiei Crilonis nomen ferre poluisse contendamus^-' i; ulque boc in suspi-
cione posilum relinquamus, illud certe quovis pigiiore posilo asserimus, neque Socraticum
queii-
dam ex eorum numero, qui quidem genuini appellari soleiit^-*). virtulem a doclrina sejungere
potuis.se, et
ilium qui exstet dialogum ex ipso demuni Plalonis jMenone ita
excerptum esse, ut
pro concesso sumat, quod nobis quum maxime quaerenduni propositum est 3"); quod si ad illius
sententiam existimandam nibil nisi unius scioli opinionem confert et ipsius polius auctoritas ex
illius interpretatione existimari debet, ipsa re ad Platonem, nude profucti sumus, reducinnir.
IIujus autem sententiam primo quidem adspectu admodum anibiguam manere facile coniitennir;
quiim bis boc argumentum tractaverit, in Protagora et in Menoue, in eo quidem ulerque
ialogus conseutit, ut eos, qui se virtutis doctores offerant , nullos esse siguilicet, in reliquis
3ui

Pint. V. Then.: c. 2. - 23) Ibid. IV. J. 3. - -

24) Ibid. 11. fi. 39. 25; Ibid! 111. 9. 1 ; Tf. I. fi. _ ^("j'
III, 9. 2: ro/nCw ftfrroi ^iTinitr gii'Oiy ftuO-ijnft xitl fif).ir>j fr{uf iii-S(ii(ty iirif(i{>iti. 27 Ibid. I. 2'. 1!). 28) Cf
Branilig Griindlinieii der Lelire dc Sonrateg, in Niebulirii Rh. Mus. T. I, p. 131. 29) Din"- L "ll I'l
et 122. 30) In Plat. Minoera, Hal. 180fi. 8, 43 gqq. L.
p. _ 31) Diog II. fi4
: rr,r,,,>. ,,f^To'r,r,, :i^iM~u-
Tixwc ()iJ.oyw> JIitritlTiog li/.r/l/rT^ ni'iti iVox/T roi'? y//.'rwcoy , ^n'oyiarrog, '-imni&trovi; , -4liijfii'o>'y, Sinrii^n, dl Tftui rw
'J'ditli'ii-o^- r.ai EM.n'Soi', Toi'? i>'ii).).ori; tiricnitl it.dti'Tit;. 32j Siillili niodo etiaiii .-fffji rtSnof dialiigiiiii . qiieiii pro-
l>.ibil!tL-r ennilciii ciiiii Minoc Pscudo-Pliitcinico BoecLhiug esge gtatuit, et Crito^ii ct
SiinoBi''uiogene8 tribiiit.
33) Ilor eniiii nomine, TOX yujnior .Jwxijfiror? /ofiui; Theinigtiuiu geruti (de Praefi-rt c. 5, "p. 447 Dind)
eogdeiii appcllaning, qiiiig nuper Ritteri teiiicritns iiuperfectoriim Sorratiooriim appellatione notnvit inter
;
ho niiteui Antigtheneg iuipriuiig Siidxriif li^tiifixn't rr^r il^irtjr, tegte Diogene Laertio V] 14 et 103. 34) Cf
Boeckh. I. c. p. 41 et 47 et .Ast. PI. L. u. Schr. p. 501. Socherl opinio ( uber Plat. Schriltcn p. 188), qiil
ipKuni Platnneiii priinag Mer.ouig lineag eo dialoj^o degeripgisce cugpicatur, sua spoote evaoescet, ubi ejus geii-
trntiaiu a Platonica prorgus abhorrere apparuerit.
taracn ncscio quomodo !pse sibi i(a contradicit. ut Ciccronis illam qnerelam de incon^lantia
sua ratam facerc vidcatur^^). Nam quuin in Protagorae iiiilio iiegarc videatur, quod sophislae
coiiteiiderant , virtulem doceri po^se, ad extremtiin eo rcdil, ut scieiitiara cjus essc demonslret,
quo pacto omnium maximc doccri dcbcat^^), in Meiioiic contra, poslquam initio dixit doceri
posse, modo scientia et cofrniliouc uitcretur^^} in altcra partc hoc ipsum ncgat vcrblsque
,

quae superius posuimus, nou magis doctrina quani iialura comparari vir('.i(cm ait, sed si cui
contigerit, divinitus contigissc adirmat; neque in liis taiitum sed eliam alibi ita disputat, ut
niodo omnia, quae virtulis praemia liaberi soleiit, a sapieutia et priidentia Jiumana re{)cfat ^^),
modo iiisigiiissima virtutis exempla divino numini et cuidam sortis felicitati accepta rcferat ''').
Qua ill re illud primum qtiaeri potest, quid intersit inter naluram et divinam illam sorlem, quuin
L>a (juoque, quac naturaliter coiiiingunt, divinitus data videri possint'^"); niullo au(em niagis iios
ca senlentia adverlit, qua oninem doctrinam et institutionem ad virtutcni (ollerc ejusque adeptio-
iiem soli instinc(ui et quasi furori alicui reliiiquere videlur, si quidcm eandem ejus conditionem
csse declarat quani vatum et poelarum, qui et ipsi nullo ratioiiis adjiiniento divinitus correpti
caeco quodam aninii impetu ad egregia carmina verique notitiam rapiantur **'} , quod etiamsi
lion cum Aristotele ad casum et fortunam referamus '*^). tanien et liomiiie ad cognoscendum

cogitandumque nato indignissimnm simiilque iniquissiitium foret, quod recle apud Platonein Pro-
tagoras moHct*^). virtutis defectum in liomine reprehendi i-deoque in culpam crimenque con-
vert! et poenis coerceri, cujus naiiciscendae in ipso potestas nulla iiisit. Quanquam hoc de iiatura
tantum Protagoras dicit, cujus dona quum ea ipsa re a divina i^orte difTerre videcntur, ut ilii
tribuanius quae una cum liomine nata sint, luiic eutem quae inter ipsum vitae cursum quasi
extra ordiiicm accipiat, ita se aliquis expedire possit, ut iiasci quidem haud exigua homines ad
virtutem f'acuitate statuat'^*'), plerosque tamen inter seiisuum irritamciita exemplorumquc pra-
vitatem corrumpi a rectaque via aberrare existimet, nisi quis divina ope quasi i>ustentetur;
idque quum etiam aliis nonnullis Platonis dictis confirmari videatnr ^^), nou inter recentiores
modo sed ctiam inter veteres quum aliis tum ipsi illi Alenonis excerptori ita arrisit, ut re vera
pliilosoplium oninem virtutis actioncm a ratione et doctrina sejunxisse ceusercnt '*''). Cbristia-
iiae autem ecrlesiae doctores nonnulli, sicut omnino semper operam dederunt, ut quasi semiua
et scintillas quasdani verae fidei apud Platonem investigarent '*^^, eo usque processerunt, ut
divinae sortis vocaLulo Sanctum Sjiiritum ab co occultc significari suspicarcntur ''*). Verum

Thrills disH. \\XVIII. 4, quo iisiis

8uin in dU|>. de Socr. magiRtris p. 28 41) Praeter IMcnnneni p. 99,
C cf. Ion. |>. E, Apot. p. 32 C, quacqiie ha<; de ca(ia disputariint IMorgenRlemiu* in
541 D, Tiinaciig p 71
Cnnim. dc Plat. Repiibl. Ill, cpim. 2, p. 2!I6 sqq , KnppiuR in Plat Erzichnngglehre p- 91 cqq. ct Sihrmn-
miim in disp. quae inscr. Plato poelarum exagilator eu Plalonis de pofi poetiique judicia, Vratiil. I8SO. 8.

951 H. -- 4fi) Sic V. C Tlieiuist. Oral. XXI, p. 29!): /fJ.f,-roc yii(i TO xs^tj/nt
. . . xi or ^(lort&jjoiF 'Hot'odot
Af fxfli-of 0-fln /ioi(itf /luri] :rit(iu}rirfaO-iu tiy
nJK i()/f fxflrr^r uiVoc r.iil liriinTi 47)
. . .
iiiKi^iiirij; urOfMTtotq.
Cf. l.oriflcri Verfiurli ulier den l'latiiniiniiii d. Kirrlienvaler, ^I'illichau 1792. 8, Clauieni diRp. quae inter.
Apolo^ctae crcleolae Cliriiilianao Hlatonia ejusque pliilosopliiae arbitri, Hafn. 1817. 8, et Ackermanni libruni:
da ChriRtliche im Plato, Iliiinb. 1835 8. .
48) Cf. impr. Justin. Martjr. Cohort, ad Gr. c. 33 et 37 e(
Clein. Alex. Stromatt. V, p. 588.
VI

eiiim vcro quo quis accuratius Platonicorum placitorum orbcm cognoverit, eo cerlius inlellige
ill hoc quaestionis exitu ilium acquiesccrc iioti potuisse quern quum omiiiiio minim foret noil
;

iu tali philosophiae parte, qualeni Socrates altiiigerc iioluissct, scd in ea, rujus ipsc fundamenta
dixis-
posuisset solusquc in ea regnare videreUir, ita a roagistro rccedcrc, ut quod ille ineplum
set (cf. not. 22) TO Trposarftvai 7roA.fcu9 aro rauro/xrtTOU traoayty^jfaSai roT<r nvrpa-Trois, ipse
tanquam sumnium poncrct, tum in scieiitiac pretio statuendo adco cum illo conscntire videmus,
ut quaecuiiquc ratione carerent quamvis ceteroquin o|)tiina omnia tamen turpia esse judicaret *");
quod si cam virtutem., quae diviiiitus evcuiret, opiniuiic tantuni niti ccnsuit (cf. not. 39), nc de
ca quidem honorificcntius cxistimare poterat, sed quod in Phaedone dixit omncm . quae a pru-
dentia rcmota esset, simulacrum tantum ct umbrani virtutis cxhiberc ^), in illam quoqiic cadebat,
tantumque aberat ut liumana sapientia ad virtutem perveniri iiegaret, ut identidem Socraticum
illud jactet. on ravra ayaSrjS exaiTOS' v^^t'uv, aViO ffo^po?, tv cit a/.tai-i)?, raura be Kaxo? '''). Quid
quod nc sequioris quidem aetatis Platonicos hacc ejus sententia laluit, quos quum alioquin vel plus
quam Platoiicm divinis viribus tribuisso constct, in hac certe causa suum scicntiae oflicium reli-
quisse testantur Prodi vcrba, quibus
omnem virtutem a ratione duce pendcre agnoscit^'), neque in
ipsius Platonis dispu(atione in
Protagora, si recto intelligatur, quidqnam inest, quod diversam
a Socratica scntcntiam arguere possit '^^); de Menonc aulcni, licet in omnia alia abire videatnr,
eo minus (lespcramus, quo magis ea quae ibidem tic iialura boiii, (ic ambiguitate rcliquorum
quae vulgo boiia inter lioniiiies iiabeaiitur, dc sapientiae vi et elTicacia ad faiistum reruin even-
tum Iiomiiiuinque actiones rcgendas disserunlur, cum ipsa disciplina Hocratica et Platonica adeo
coiiseiitiiiiit ''}, ut si nihilominus exitus ab hac dcsciverit, iion modo reliqnis Platonis scriptis,

sed, quod ne falsarium quidem deceat, sibi ipsi turpissime coiitradictnrus sit. (}uae quum ita
sint, facile apparet, omnium
minime reprehendendos esse eos, qui quum nee secum ipsum phi-
losophum pugnare debere nee dialogum ab eo abjudicari posse intelligerent , ad ironiam confn-
gcrunt Platonemque, quum de universa virtute dicere instiluisset, in exiremo sermone de una
virtute civili judicare statuerunt, quia haiic scilicet sophistac uiiam laudaverint maximeque sectati
sint; quae quum non scientia sed una opinatione et hariolatione nileretur ideoque ex casus et
fortuiiae arbitrio suspensa essct, veram Platonis scntentiani hanc fuisse voluiit, ut ostenderet
civilem istnm virtutem non adeo magni esse faciendain , quoiiinni non ad scientiae constantiam
et aequabililalein, qualis in virum probum et sapicntcm couveniul, cxtollatur, scd caeco quodam
impetu in ageiido sesc rcgi patiatur, idque profccto iion prorsus contra philosoplii nicntcni dis-
putant ;nuui tamcn hac sola observatione omncs difiicultalcs cxpedivcrint lociquc, quem illiis-
trandum proposnimus, vim ac sententiam exiiauserint, alia quaestioest, quam ipsam nunc paulo
accuratius pertractare aggrediemur.
Nam ut statim dicamus, quid nobis a viris doctissimis, quorum superius not. 3 nomina
posuimus, in hac causa paruni observatum esse vidcatur, vix intelligiinus, qiiomodo Platonem,
qui alias suinnia quacque ad divinam sortem refert nee
=
^^ nisi bona divinitus fieri posse quanta

ait rruiTK ritynOu iidlcin verbin legimiiR npud Xcnoph. Mem.

yiii> u<fi).iu<t, IV, fi. 8 ct Plat. Reiiiilil. II, p
379 B; quod niituiii practcrca monet ct cor|inri8 et nniiiii ilotifi TWK ?r(;? r. csse et nisi priiilcritin et Riina in*
titiitione rcgiintiir, non mngis in boniiin malain iiartem convert! pogae, ndco responilct !!, quae ct
quam in
a Socratc apiid Xenophonteiii IV, 13
qq. et ab ipgo Platone Republ. VI, p. 491 et Le-j-,'. II. p (ilil B
2.

cxponnntiir, ut illic rerle serio dispiitari tatendum R'U; Stallbauniiuni, qui ibi qiioqne cavillnti'imcni odoratiir
hand 81-io nil Braiidisiiifi in erroreiii diixrrit , (|iii Snrrali iitile pro bono, priidentinin
pro virliite CRRO ne"-at|

invididse iiiipu^^nat, nostraiu tamen sententiam duobus modis coaCrmet; si quidem et Flatoneui ostcndit,
quod
 VII

potest contentione docet "*), hoc ipso divinitalis vocabulo adeo abusum esse veliiit. ut
in ludi-
briuni el contemtioiicm coruni, quos divino spiritu afllatos dicat, verterit; quod etsi per iroiiiam
taiitum fieri respondeant, ipsa opinor ironiae vis in eo cernitur, ut aut laudi demus alicui quod
rectius vitio verteretur, aut appellalione utamur. quae contraria sit ei quam re vera in nienle
liabeamus, quorum neutrum, si recte video, in eum locum, de quo agimus , conveniel. 8ive
enim serio diviiios judicabat, qui sine doctrinae ope aliquid recte facerent. hoc non simulata sod
vera laude diguum habere poterat, sive quis id ipsum xar' avT('(p(>a(Tiv tantum iis Iribui stalual,
ut 5*7oi appelleiitur, vereor ut hac ratione etiam reliquos illos Jocos expedire possit, quibiis
eandem sentenliam (am Claris verbis expressam leginius, ut ncmini dubitare liceat, quin Plato
bonos viros divinitus exsistere posse cxistimarit ^^); quod autem Alorgensternius inde potissi-
inum ironiam patere arbitratur, quia viri boni, qui sinedoctrina iiani, cum vatibus hariolisque et
toto poetarum genere comparentur, de quibus Plato ita senserit, ut non mullum ex hac compa-
ratione honoris in illos redundare videatur, id quamvis speciosissime dictum sit , propius tamen
consideratum omnem ironiae suspicionem ab hoc loco removebit. Ipsum quidem AlorgensCerniuin
si audiremus ^^) , omnia quae passim apud Platonem de divino poetarum furore legiiiitiir, ex

vulgari tantum loquendi consuetudine desumta et ipsa pariter ad cavillationem redirent, callidis-
sinio scilicet coiisilio ita comparatam, ut ner poetas ofTenderet vulgique opinionem seqiii vide-
retur; huic vero arliflcio ut in certis hominibus obiter perstringendis locus fuerit ^'^). illic certc,
ubi de toto genere judicandum esset, nihil aut imbecillius aut philosophica gravitate indigniiis
inveniri poterat hac ironia, quam jam antiquitus fuerunt qui omnino praeter necossitateni Socrati
obtrudi viderent '''^3? neque inter recentiores defuerunt ''') qui accurata omnium dictorum com-
paratione intelligerent Platonem furorem poeticum pariter atque amatorium serio agnovissc
tantumque abfuisse ut eum
reprehenderet, ut vcruni poetam sine aliquo nuniiiiis afnatii (icri
posse negaret ''^); ac licet in hoc genere propter argumentum, in quo plerumque claborarct. imi-
tatlouis multa etiam reprehendenda invenerit "), illud profecto temere fecit Morgensterniiis ut vales
quoque et fatidicos eadem ludibrii suspicione compreheiideret, quorum coiisortio illos ipsos potius
honestari veramque scriptoris mentem aperiri decuisset <**). Socratem certe vaticiniis totique
arti augurali non minimum tribuisse, Xenophontis testinionio satis constat '''>), neque Platonem
hac in causa praeceptoris vestigia reliquisse quum '''') tiim imprimis Timaei aliis ipsius judiciis
loco apparet Icgamus, hariolationcni divinitus dat.im esse
Claris verbis perscriptuni
''
), ubi quum
ad resarciendam imprudentiam humanam nee sana ineiitc quenquam sod aut dormientein aut
delirantem ad eam ferri , negare non possumus philosoplium etiam praetor sapientiam in divina
ope viam ad verum adipiscendum positam putasse; idem autem poetis quoque ab ipso conces-
sum esse ex alio loco non minus claro prodit, ubi vol practoritarum rorum tempoHsqiie fabulosi
memoriam non sine numine eos tradidisse ait"'^}; quod si ex poetarum vatumque similitudine

mfldo monaimiiB, doctrinae phirimum tribniKse, et reliqunti Sorrnllros comprobnt , dc quo niinr
divinae sortis vim contemsigsc, sed praeter doctrinam illntn qiio'|ue mnglKtro diic-cm fiiiRge
56) Republ. II, p. 379 B. - 57) Republ. II, p. 3(i(i C <t VJ , p. 492 E ; Lpg<r. 1, p. 642 C et XII,
- 58) Comm. de Plat.
p. 951 B etc. Repnbl. p. 2!)8 5!) Ut v. r. de Prodico in Protag. p. 315 E: .Tx'r-
noifof yii^ /loi Snxil u ilrtjii fmci xra O^itof, de Sinionide in Republ. 1, p. 331 E: naqvi; yti^ xtii &fto(; u lir^ii etc. ^
60) Cr. GeKch. u. SjRtem d. platon. Philos T. 1, p. 32(i. 61) Cf. v.in Heuide Initia Pliiloi. PlaCon T.
I, p. 122 sqq, ISitzsrh ad Plat. Ion. p. 16 sqq., II Ritteri Gesi-b. d. a. Pliilog. T. II, p. 233, Ed. Miilleri
Gesch. d. Tlieorie d. Kunst bei den Alten T I , p 44 etc. 62) Phacdr. p. 245 A i'? S'ur Mr :

7To}.).iir.if X. I. i. l)e ipRa /iiii^Tix^ cf Sophiit. p. 236 et Republ. Ill, p 392 iqq. et X, p. 595 sqq. (i4)
Probe enim diRtingiiendi 8iint quo* mine dieit /(iri'tniaSol et *of(i'Tfi? a vulgari /f>rirr/io).u)'o>r et ;<r>wr genere,
qiii artU tantum et memoriae ope vilem qiiaestuin faciebant; cf. Loberki Aglaoph p. 979, .
Botllgeri Idcen
ziir Kunitniytholofjie T. 1, p. 105, Nitzschii Melett. de Hint. Homeri T 1, p. 163. 65) Mem. I. 1. 2 et
19; IV. a. 12 et 7 10. 66) Apol. Socr p. 33 C, Syinpos. p. 202 E, Politic, p. 290 C ete. .- 67) Tim 71 E: ot-r
ftl'-iiTOQ uAorfrf? xitl To q'tiD-or ^/iwf," tVrt uitj&eitt^ Hij ^^o^cTtToii'To, xfninTrj'mv fr TOI'-TM ro ^tT*Ioc, txnruf i! atjfiflor
w? iiitvTir.rjV iiq^0'n''i'r] &fiii; lirl^yni'^lCrrf
SfSiaxm' orJfi? /p t'vrovi; iqniTlTiTdi /(rTix^; fff^i'ov xui n).ti&oi'i; *. r, \. 68)
"1. p 683 A: /.f'yfi y(> <)>]
Trtrrtt T i'.Ti;
xTa O^fur jrw? fi'^jy/ifVn
xni xrtnt <fvatr &ftor yuQ ovr iJiJ
xi TO
tur of yf'i'of I'^triaAwr ?fo/.X<3 Twy aar' u).^&n-nv yijfrouiviav fi'n iiat Xu'^iot xi Mot'aut; ftfd^rirat txiioTOTf,
VIII

ctiam vir(ut!s originem exlsllmat , vix dubitar! poterit , quin hanc quoquc boiia fide ct sine iillo
ludibrio ad diviiiam sorlein et quandam huinanae iinbecillitatis compensatioiiem retulcrit. At, in-
virtus de qua liic agitur non universa sed civilis, quam Plato ctiam aliis
quit Stallbaumius, est,
in loris ita dcscripsit, ut a vcra virtute codem intervallo distare exislimanda sit, quo scientia
ab epinionis fluctuatione (^o^v;) sejuncta est; idque si eo tantum consilio moiiuit,
(i-Trt(Jr-i)i'.-^))
ut non uiiicain viam apud Platoncm per divinam gratiam patere indicaret,
virtutis adipiscendae
scd Socraticae illi rationem pretium suum intcgrum mancrc, nos quoque coii-
per scicntiam ct
scnticiitcs babct; sin id simul cgit, ut hac observatione virtutis diviiiitus acccptac minoreni dig-
nitatem statucrct quam cjus quae prudcntia et cognitione iiiterctur, sortemque divinam, quani
Plato dicit. nihil aliud esse significaret nisi casum ilium et opinatioiicm , qua vulgus bominum
ad rccte agendum pervenit, vcrcmur lie eorundem dictorum auc(ori(ate, quibus ad suam Sen-
tcntiani conflrniandam utitur, rcFutari possit. t
Reipublicae quidem locus p. 4'J3A,- quantum
nos vidcmus, eorum nunicro, de quibus Plato o TI irfp rtv awS-^ -rs y.al
dicit:
^cv.jTaj
o/ov ^s1
sv TOiauTij xaraiTTaffti TroXjTficuv, S-tov /ttolpav avTO ffcuaat Xf-ycuv oii xaxtu? jt-I<r ,
^
non civi-
tatuin rcctorcs comprcheiidit, in quibus civilis tantum virtus cernatur, scd eosdcm, quos superius
TI txCptiJyfi ou? 61; xa/ ou TTOV/^OOLI? a')^(5;')ffTOu<r bt xaXoJrri. hoc est
p. 490 E dixerat: djuixpcv
c!

in corrupta civitatis conditione rccia discipliiia uti non si qui

iibilosoplios. quos quia posse vidct,
exstitcrint, divinitus cxstitisse colligit; eosdem autem quod interduni, si divinitus contigent '''^}

etiani rcspubllcas rcctiiros adque divini exemplaris forniam conipositiiros esse ait, id ipsum

docuincnto est ci ncc civilem facultatcm adeo sperncndani visam esse, ut eam, niodo divino dono
humanis exemplis ab universa virtute sejuiigendam putaret. In altero
potius quam niteretur,
vero loco Politici p. 309, quem co potissimum consilio Stallbaumius adbibuisse videtur, ut quae
bonis ct malis seiitiat , opinione tantum niti caque re longissime a scientia
quis divinitus de
distare ostenderet, ncscio quomodo iicglexit verba jjifra ;3t8aitlatcu<r, quibus ipsis discrimen
divinae ejusmodi opinionis a vulgari, ut nobis videtur, satis magnum indicatnr; quae quum ex
Platonis sententia nulla magis re scientiae cedere videatur quam lirmitate et constantia, quara
liomo ratione tantum sibi comparare possit ^), hunc ipsum defectuin divina opera quasi com-
ita , ut si quis divinitus regatur, eum non minus firmiter inccdere significet
pensari ostendit
quam qui rationem duccm liabeat: idque non ad actioues modo luimanns verum etiam ad cog-
nitionem pertinere, ut si quis eam diviuitus accipiat, perinde sit ac si ipse rem aut invenerit
^
ant didicerit, insignissimo Pliaedonis loco apparet '), unde seqiiilur, ut quo arctius virtutem cum
cognitione jungamus,
eo certius etiam illam pariter ut bane divinitus conlingcrc posse constet. 0m-
nino casui et fortunae obnoxia esse quae divino numine fiant, et ipsi rci naturae repugnat et
Platonis manifesto contrarium cst'^), neque eo confugcre licebit, quod, nisi egregie fal-
placitis

spccii'S, quam
vul"'arem philosopluis appellat, usu et coiisuetudine nititur^''), idque ipsum cum opinione com-
mune babet, quam Plato ex iteratarum perceptionem memoria ex.sistere docet''), bacc autein
est quae dialogi
initio <.X(TX.>;TV) dicebalur, quam ne quis cum nostra confundat, ct Aristotelis
aactontas vctat, qui ulrumque genus clarissime distinxit (cf. not. 10., et
Platoiiis, qui7')iu Re-
 IX

a^') rcliquas virtutcs. qiias exorcltationc comparcrc licoaf. prudciitiac taiiquam rei di-
vinne ita oppostiit, lit niodo scciiin ip.se puifiiarel, si illi.s quoquc diviiiaiu ori;iiicm ct
niiro
iiidoleni as.sJ<:;;narel. Acccdit alias in Ijcgiini libro sccuiido '^), iibi pari fortiinac praedicatione
conjiiugit eo!, quibus prudeiitiam rectarumquc opiiiioneni firinitatem adipisci contigcrit , qni quum
iidcm sint, quos in Politico SHov xai ^ai/^ovicv y^vo; appellari vidimus, certum erit in Menonc
quoque noii per ludibrium sed serio eandcm sriffT^/^/ts et jij^o^/as vim ad rede agendum statui,
quodque illic contra opinionem dicere videatur, itataiitum in o(p5>;v Soav cadere, si firmitate careat;
firmitatem auteni non tantuin a<'T/a$- Xoytf^mij, ut in Menone est, scd etiam divinitus contingere
Politici locus tam clarc profitetur, ut nibil falsius inveuiri possit, quain si quis cam virtutem,
quam quis divinau sorti debeat, eodem loco habeat
ea, quam excrcitaudo consecutus fuerit, cum
haiic eiiim ucutiquam fimiam et iiidclebileni esse priniarius locus Reipubl. X, p. 619 C satis
ostendit/ ''). ]llud tantum concediinus inter virtutem philosopbia coniparatam et divinitus datam
interesse, ut ilia interiio, haec externo (irmamento nitatur, quod etsi ad exitum rei idem sit, ita
tameu diifert, ut in pliilosopho simul
etiam iuter agendum eeriiatur. in altero ipso demum exitu
appareat, illiusque singulas actiones ratio et consilium comitctur, liujus autem constantia post
peractam demum vitam existimari possi^; uude etiam illud cxplicatur, quomodo Plato militum in
re publica sua virtutem, quae oo^-^ continetur, 7roXinx.-,;v nuncupate potuerit ^'') , eosdem
^o^
tamen mortuos Ssiov? et oai/i^ov<ou? appellet^'), ac licet fortitudinem. quae metn excitetur. inter
simulacra tantum virtutis posuerit, ipsum tamen metum, qui eam excitat, utpote divinitus immissum,
Sflov (po/3ov dicat^'). Quamvis enim divinitus regantur, homines ipsi, si quidem ratione carent,
umbraruni instar oberrantes opinatione tantum uti videntur, quae utrum divino numine confirinetur
an humana tantum conjectura viam praetentet , exitus demum docere potest, tantumque abcst, nt
contra magistri sui sententiani ^^) homines otiosos divinam opem exspectare jubeat, ut quemadmo-
dum ilia nihil gratiusdiis facturos censuit, quam si exercendo et discendo reruin sibi usum compara-
rent nee Fortuiiae sed ratioiii se resque suas committerent '^'*), ita et ipse neminem propius quam
philosophum ad eos accedere statuat '^~); idem tamen quum ab omni memoria vel in corruptissimo
rerum publicariim statn exstitisse videret, qui quum virtute, integritate et solertia inter aequales
excelluissent, tum eam recte agendi constantiam exhibuisscnt, quae neque exemplis neque exer-
citatione sola explicari posset, nibil restabat, nisi ut quod philosophiae in illis tribui non liceret,
ad divinum numen sortemque plus quam humanam referret, idque iie quis eum per simiilationem
et risiim fccisse cum Alorgensternio inde colligat, quia in Alenone de Atticis potissimum homi-
nibus sermo sit, de quibus alibi non admodum honorifice sensisse videatur, eodem modo etiam
de Lycurgo jiidicat ^''), cujus prudentiam et felicitatem in republica constituenda et Socratem et
Platonem semper maxinii fecisse constat. Quae si recte disputavimus. hac profecto extra dubi-
tationem positum arbitramur, quidquid in nostro dialogo Plato reprehendat. in eos quos Stiov?
appellet ipsos nihil reprehensionis
nedum ludibrii aut cavillationis cadere, sed illuc tantum per-
tinere, ne quis hac ipsa illorum praestantia seducatur. ut aliquid inde disci virtutisque doctores
haberi posse censeat; quae enim in iis miremur, ipsis tantum divinitus data fuisse neque hu-
mano arbitrio aliis tradi posse; eademque poelarum causa est, quibus quum Plato videret aequa-
les suos ita abuti, ut non tantnm puerilis institutionis argumenta inde sumerent, sed omnis doc-
trinae semina carniinibus eorum contineri arbitrareiitur '^'^), multosque eo insipientiae procedere,
ul si quis Homerum memoriter teneret nulla aniplius disciplina indigere sibi videretur ") , ipsi
"

autem poetae poctarumque interpretes sua arte omnium rerum facultatem contineri jactarent ^'^),
hoc ipso consilio divinos appellavit, ut carminum praestantiam ab hominum merito sejuiigeret

77) Re|iiil)l. VII, p. 518 E. 7S1 Lepp. 11. p. B53 A: vporijffjF il *ui
rii ff TOI'TOI? niimi tuicTtjuiroi;
ri'T KIU
frw y.nl TTpoJ TO nn^fyiviio' rO.io; i'orx fariv itfO^finiTro;
y^p?
!)) lJI>i illiid quiiijiie nns advcrtit, quod nun qui
tOn. irrni ^fiioaoifliti; virtutein nartus sit, rnn A
ftln vtxifiKc ait, Jqiiiig autem &tin ftoign bnnoi fieri dicit. nd corriiplRR pariter ac xanat res piililicat refert,
cf.'LeE-r. Xll, p. 951 B. 60 Kiiiub!. IV. p. 430 B; if. Arta Sor. Gr. p. 7. 81) Republ. V, p. 469 A,
82 Le-TR. II, p. fi71 D.
- 831 Xenopli. Mom. I. 1. 9 64l ll.id. 111. 9. 14 et 15. 85) Republ. VI,
p. 500 D; cr. Alcib. I, p. 133 C, I'lieactct. p. 17li B, Sopliist. p. 2I(i B eln. 86) Leg^. Ill, p. C91 E: f.'mf
Ti; lir&iiiaTfirti /ifinyfittii &itn -rirl Si'vtiftii. 87) Protag. p. 225 :
Krpiilil. E; cf. Jacobc academ.
\, p. 5!)8
Rcden p. 288, Ulrici Geiicli. d. liellen. Uirlilliinst T. 1, p. 185, Krcuscri Homer. Rhapioden p. 131 etc. ^
88; Xcnoph. S^mpoa. 111. 5 et IV. 6. 89) Plat. Apol. p. 22 D ;
Ion. p. 531 aqq.
ncque ex illorum perfcctione aliquam horum indolcm et FacuKatcniad a]ios docendos colligi
dcbere demonstraret. Ipsiiis vcro Mciionis ar<);umentiini disputatiotiisquc scricm quod altinet,
omiiia rccte sibi constabunt, modo illtid quod Plato idenlidem noiitendit, virtulem
rccogitenuis
si scicntia contiiieatur doceri posse, ipsis extremis verbis coiifirmari , ubi eum qui virlutem
suam aliis tradcre possit, Tircsiae iiislar inter multas umbras unum saperc ait, coiiditipiicm
autcm , undc virtutis doctrina pcndcat, niisquam iic<;ari, scd quura tot vironim exempla iiota
siiit, qui quum ipsi
virtutc noii caruerint, eaiidem tamcii lie filiis quidem suis rclinquere potuc-
riiit'^), aliam tantum viam inonstrari. qua ct ipsa sinn;ulis ad virtutem pervenirc liccat, illius
vero quacstioiils tractationem, qiiac ad verain virlutis iiidolem pcrtiiieat, in aliud tenipus diffcrri;
quod si iiihilominus virtutem a doctrina sejungere videtur, hoc ad alteram tantum viani spec-
tat quam accuratiiis tractavit, alteram, quae in scMcntia posita est, omnino non excludit, nee de
futuro tompore, sod de praeterito et praesenti a^^it, quo niliil magis curandunn crat, quam ne
quis extcrna specie inductus pravis se inagistris crederet. Sed liaec ab interpretibus satis jam
explicuta stint iieque longiore e.xplicatione indigent nobis illud tantum propositum erat, ut dia<-
;

logum nostrum nee casu et caeca aliqua oplnatione virtutem acquiri docuisse iiec divino nomine
ad liulibrium et cavillatioiiein abusuni esse ostenderenius, quo facto et reliqua omnia facilius
coram cxpcdicntur ct hoc ccrtc statim ab ipso scholarum limine V'obis persuasum crit, Platonem
scientiae lioiioreiii et diviiii iiuminis reverentiain ita conjunxisse , ut etiamsi diversis viis iiice-
dereiit, eundem utriusquc exitum esse doceret; quod auteni cos qui sola divinae sortis benign!-*
tate ad virtutem perveiiissent , caecis umbris assiniilavit, tantum abest ut irreverenter dictum
existimemus, ut \''os quoque, Commilitones humanissimi, quania possimus contentione adhorte-
inur, nc in iis quae uni alterique Vestrum diviiiitus contigerint acquiescatis, sed cogitatione
et doctrina eo evehatis, ut omnium rationem redderc et quae Vos sciatis etiam cum aliis com-
tnuiiicare possitis; iiam hunc deuium verum bonorum quae quis hubeat fructum esse iuler omncs
constat.

P. P. Marburgi Idibus Sept.

90) Mcno p. 94 A D; cf. Frotag. p. 819 E^ Alcib. I, p. 118 et Groen van Prinitcr. Platnn Proso>
pogr. p. 128 qsq.
 I. LECTIONES ORDIXTS THEOLOGORUM.
CAROLUS GUIL. JUSTI, ord. leonis aurci Hassiaci eques, pliil. ac thcol. Dr.
et prof, publ. ordin , coet. Lutheran, per Hassiain snperioreni 5iiperintenden5, Aiigu-
stissijno Eleclori in rejiimine et scnatu ecclesiastico a consiliis siipreniis, et ad
aed. parocli, pastor primarius, 1) publice h. i - ii. selecta Johi capita; 2) p r i-
vatim a) h. x-\i. qtiinis per liebd. diebus epiffolnm Paiili ad Komanos, nee non
epistnlas^ qiias \ocznt pastor ali'X^ /;)
h. ii-iii. Jefiaiae oracula interpretabitiir.
HERMANNUS HUPFELD, pliilos. et theol. Dr. luijiisque ac lingg. orr. P. P. O.
seminarii Pliilippini ephorus, privatim P^rt/T/zoj interpretabitiir quinquies p. h.
h. II.

CHRIST. FRID. KLING, philos. ac tlieol. Dr. huiusque P. P. O., ord. theol.
h. a. decanus, \^ privatim a) Jiistoriam ecclesiae Chrislianae cinticjuiorpin eiiarra-
bit quinis diebus h. in, A) Pauli ad Corlntliios epistolas interpretabitur senis
diebus h. x. , 2) public e historiam ecclesiae Christianae recentiurem a .'aec. xiv.
enarrabit senis diebus h. viii.
JULIUS MUELLER, theol. Dr. et P. P. O., 1) privatim a~) quinis per hebd.
diebus h. ix theologiam inoralem, b} totidem dieb.us h. xi. prior em tln'olngiaf
practicae partern (calecheticam, liturgicam, theoriamque specialis animarum curae)
tradet; 2~)puhlice societatis homileticae exercitaliones diieS-A\.\imi h.ii v. sueto
more moderari perget.
II. LECTIONES ORDIMS JURECONSULTORUM. .

EDUARDUS PLATNER, ord. leonis aure Hassiaci eques, Augustissimo Elector!

ab Intimis aulae consiliis, J. U. D. et P. P. 0., facult. jur. b. a. decanus, 1) pri-
vatim a) quaternis diebus b. IK jus naturae tradet, b] senis diebus b. \\ilfugone
duce historiam juris Romani enarrabit; 2) pub I ice diebus Merc, et Saturn. \\.\\
librum (juartam institutionum Gaji interpretabitur.
EDUARDUS SIGISMUNDUS LOEBELL, ordinis leonis aurei Hassiaci eques,
jur. utr. Dr. et P. P. 0., facult. jurid. adsessor ord, \) privatim a) quinis diebus
h. X. ]'us criminale duce Feuerbachio tradet, b] senis diebus h. xi. institutiones
juris Romani
duce Konopakio enarrabit, c) quat. diebus h. ii. encyclopaediam et
jnethodologiam juris duce/'ViZciio docebit; 2}publice dieMerc. et Sat. praelectiones
tie jure hereditario continuabit.
SYLV. JORDAN, phil. et jur. utr. Dr. bujusque P. P. O, facult. jurid. ad-
sessor ord., \'^ pub lie e disputatorium. de variis juris universi controversiis. Latino
sermone usurus, die Sat. b. i. continuabit; 2) privatim vero a) jus publicum
tam universale quam Germanicum ad librum suum sexies b. ix. docebit, b] jus
b. x., c) jus gentium, ad Klueberum respecturus, quin-
Jeudalt', Paetzio duce, qiiater
quies b. XI.
et d] processum crlmi/uilem , ad Muellerum respecturus, quinquies h.
II. tradet.
END OF
TITLE