The N Word: Its History and Use in the African American Community

ni Jacquelyn Rahman

Ang N-word ay isang kilalang racial slur na naging normal sa mga lokal at internasyonal na

lipunan ngayon, sabi ni Jacquelyn Rahman. Ang terminong ito ay ginamit bilang pagpapahayag

na ang lahing African American ay mababang klase ng tao noong 1800s. Binawi ito ng mga

African Americans bilang termino na nangangahulugang "kapatid" o "kaibigan", dahil ito ay

nagpapahiwatig na sila ay dumaranas ng parehas na mga societal na problema. Kahit na ang

karamihan sa mga African Americans ay sumasang-ayon na ang katagang ito ay dapat lamang

gamitin ng mga tao na personal na naaapektuhan ng salitang ito, ang ibang lahi ay gumagamit pa

rin ng katagang ito. Kapag ginagamit ito ng ibang lahi na tao, ito ay dahil nakalimutan nila ang

mga diskriminasyon na naranasan ng African Americans nang sila ay tinatawag ng N-word.

Binibigyang-katwiran nila ang kanilang paggamit ng N-word sa pamamagitan ng pagsasabi na

ang kahulugan ay nagbago at hindi na ito ay nanghihiya pa. Sa katunayan, may mga Pilipino sa

lipunan natin na ginagamit ang salitang ito. May kabalintunaan sa ganito dahil bilang mga People

of Color o hindi puti, naranasan na rin natin ang nakakainsultong salita mula sa mga Amerikano.

Halimbawa, ang mga Pilipino ay tinawag na "little brown brother" ng mga Amerikano sa panahon

ng Amerikanong kolonisasyon noong 1898. Ito ay nabigyang-katarungan ni Theodore Roosevelt

bilang isang magiliw na termino, kahit para sa mga Pilipino ito ay tunay na nagpapasama sa ating

pagkakakilanlan bilang mga tao. Gayunpaman, tinawag pa rin tayo nito sapagkat ang ating mga

damdamin ay di-napatutunayan ng mga taong nanlulupig sa atin. Samakatuwid, ang kasaysayan

ay may malaking papel sa ebolusyon ng mga salita habang ang oras ay lumilipas; naaayon sa atin

ang pagsasaalang-alang sa mga nakaraang karanasan o ganap na kalimutan ang tungkol dito.
Gendered Language: Psychological Principles, Evolving Practices, and Inclusive Policies

nina Rebecca S. Bigler and Campbell Leaper

Ang aplikasyon ng kasarian sa wika ay maaaring ipahayag bilang hindi kinakailangan, ayon sa

mga may-akda na sina Rebecca S. Bigler at Campbell Leaper. Sinimulan nila ang kanilang

mga natuklasan na may katibayan na ang mga salita ay may kakayahan na makaapekto sa

lipunan sa pamamagitan ng mabigat na konsepto na tinutukoy ng mga salita. Kapag ang mga

kabataan ay sinabihan na gumamit ng mga salita tulad ng "lalaki" o babae", kadalasan ang

mga salitang ito ay maaaring maiugnay sa mga tungkulin ng kasarian. Halimbawa, ang "Ang

mga lalaki ay mahilig maglaro ng sports," at "Ang mga babae ay mahilig magmake-up" ay

maaaring lumawak sa mas mabibigat na konsepto tulad ng "Mas magaling ang mga lalaki sa

sports" at "Babae lang ang pwedeng maglagay ng make up". Sa konteksto ng Pilipino, ang mga

kasabihan na tulad nito ay nagsisimula sa "Kababae mong tao ..." o "Kalalake mong tao ..".

Ipinapahiwatig nito na dahil sa kanilang kasarian, dapat o hindi dapat gawin ang sumusunod

na pagkilos. Ito ay isang halimbawa ng panlipunang limitasyon. Ang isa pang halimbawa ay

ang pormal na pagbabati natin sa mga kalalakihan at kababaihan ayon sa kanilang kasarian.

Para sa mga kababaihan, sila ay tinatawag na Binibini o Ginang depende sa kanilang status ng

pag-aasawa. Para sa mga kalalakihan, ang pagtugon sa kanilang pangalan ay hindi depende sa

kanilang status ng pag-aasawa, sapagkat ang lahat ay maaaring tawaging "Ginoo". Ito ay may

kaugnayan sa kulturang Pilipino kung saan ang isang babae ay nakaharap sa isang mas

malawak na presyur ng pag-aasawa. Samakatuwid, ang kultura ng kasarian ay umiiral sa ating

sariling pambansang wika.