Beruflich Dokumente
Kultur Dokumente
Pierwsze kroki
Kwiecień 2009
© 2009 Autodesk, Inc. All Rights Reserved. Except as otherwise permitted by Autodesk, Inc., this publication, or parts thereof, may not be reproduced in
any form, by any method, for any purpose.
Certain materials included in this publication are reprinted with the permission of the copyright holder.
Trademarks
The following are registered trademarks or trademarks of Autodesk, Inc., in the USA and other countries: 3DEC (design/logo), 3December, 3December.com,
3ds Max, ADI, Alias, Alias (swirl design/logo), AliasStudio, Alias|Wavefront (design/logo), ATC, AUGI, AutoCAD, AutoCAD Learning Assistance, AutoCAD
LT, AutoCAD Simulator, AutoCAD SQL Extension, AutoCAD SQL Interface, Autodesk, Autodesk Envision, Autodesk Insight, Autodesk Intent, Autodesk
Inventor, Autodesk Map, Autodesk MapGuide, Autodesk Streamline, AutoLISP, AutoSnap, AutoSketch, AutoTrack, Backdraft, Built with ObjectARX (logo),
Burn, Buzzsaw, CAiCE, Can You Imagine, Character Studio, Cinestream, Civil 3D, Cleaner, Cleaner Central, ClearScale, Colour Warper, Combustion,
Communication Specification, Constructware, Content Explorer, Create>what's>Next> (design/logo), Dancing Baby (image), DesignCenter, Design Doctor,
Designer's Toolkit, DesignKids, DesignProf, DesignServer, DesignStudio, Design|Studio (design/logo), Design Web Format, Discreet, DWF, DWG, DWG
(logo), DWG Extreme, DWG TrueConvert, DWG TrueView, DXF, Ecotect, Exposure, Extending the Design Team, Face Robot, FBX, Filmbox, Fire, Flame, Flint,
FMDesktop, Freewheel, Frost, GDX Driver, Gmax, Green Building Studio, Heads-up Design, Heidi, HumanIK, IDEA Server, i-drop, ImageModeler, iMOUT,
Incinerator, Inferno, Inventor, Inventor LT, Kaydara, Kaydara (design/logo), Kynapse, Kynogon, LandXplorer, LocationLogic, Lustre, Matchmover, Maya,
Mechanical Desktop, Moonbox, MotionBuilder, Movimento, Mudbox, NavisWorks, ObjectARX, ObjectDBX, Open Reality, Opticore, Opticore Opus,
PolarSnap, PortfolioWall, Powered with Autodesk Technology, Productstream, ProjectPoint, ProMaterials, RasterDWG, Reactor, RealDWG, Real-time Roto,
REALVIZ, Recognize, Render Queue, Retimer,Reveal, Revit, Showcase, ShowMotion, SketchBook, Smoke, Softimage, Softimage|XSI (design/logo),
SteeringWheels, Stitcher, Stone, StudioTools, Topobase, Toxik, TrustedDWG, ViewCube, Visual, Visual Construction, Visual Drainage, Visual Landscape,
Visual Survey, Visual Toolbox, Visual LISP, Voice Reality, Volo, Vtour, Wire, Wiretap, WiretapCentral, XSI, and XSI (design/logo).
The following are registered trademarks or trademarks of Autodesk Canada Co. in the USA and/or Canada and other countries: Backburner,Multi-Master
Editing, River, and Sparks.
The following are registered trademarks or trademarks of MoldflowCorp. in the USA and/or other countries: Moldflow, MPA, MPA (design/logo),Moldflow
Plastics Advisers, MPI, MPI (design/logo), Moldflow Plastics Insight,MPX, MPX (design/logo), Moldflow Plastics Xpert.
All other brand names, product names or trademarks belong to their respective holders.
Disclaimer
THIS PUBLICATION AND THE INFORMATION CONTAINED HEREIN IS MADE AVAILABLE BY AUTODESK, INC. "AS IS." AUTODESK, INC. DISCLAIMS ALL
WARRANTIES, EITHER EXPRESS OR IMPLIED, INCLUDING BUT NOT LIMITED TO ANY IMPLIED WARRANTIES OF MERCHANTABILITY OR FITNESS FOR
A PARTICULAR PURPOSE REGARDING THESE MATERIALS.
Published by:
Autodesk, Inc.
111 Mclnnis Parkway
San Rafael, CA 94903, USA
Spis treści
iii
Dane AutoCAD w formacie 2D w szkicach . . . . . . . . . . . . . . . . . 25
Elementy kształtujące . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 26
iFeature . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 27
Elementy zespołu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 27
Elementy konstrukcyjne . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 28
Edycja elementów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 29
Zespoły . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 30
Wstawianie komponentów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 30
Przeciąganie komponentów do zespołów . . . . . . . . . . . . . . . . . . 31
Wiązania zespołu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 32
Stopnie swobody . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 32
Projektowanie od góry do dołu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 33
Tworzenie podzespołów w miejscu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 33
Komponenty Design Accelerator . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 34
Mechanizmy projektowe . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 35
Sprawdzanie kolizji . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 37
Zespoły iAssembly . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 38
iv | Spis treści
Eksportowanie plików do innych formatów systemu CAD . . . . . . . . . . . 62
Indeks . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 75
Spis treści | v
vi
Prototypy cyfrowe w
programie Autodesk
Inventor
1
Program Autodesk Inventor® zawiera pełny zestaw narzędzi mechanicznych CAD 3D do tworzenia,
zatwierdzania oraz dokumentowania kompletnych prototypów cyfrowych. Model w programie Inventor
jest cyfrowym, trójwymiarowym prototypem. Prototyp jest pomocny w wizualizacji, symulacji oraz analizie
zachowania produktu lub części w warunkach rzeczywistych, zanim zostanie ona wyprodukowana.
Producenci docierają na rynek szybciej, ograniczając ilość fizycznych prototypów, a jednocześnie zwiększają
innowacyjność produktów.
Program Inventor udostępnia środowisko projektowe 3D, oparte na intuicyjnej obsłudze tworzenia części
oraz zespołów. Projektanci mogą skupić się na funkcjonalności projektu, która ułatwia automatyczne
tworzenie inteligentnych komponentów, takich jak stalowe ramy, mechanizmy obrotowe, rurociągi, kable
elektryczne oraz wiązki przewodów.
Ściśle zintegrowana symulacja ruchu oraz analiza naprężeń są proste w użyciu w programie Inventor.
Umożliwiają projektantom optymalizację i weryfikację prototypu cyfrowego.
Tworzenie dokumentacji wykonawczej na podstawie zweryfikowanego trójwymiarowego prototypu
cyfrowego redukuje błędy oraz związaną z nimi obsługę zmian konstrukcyjnych (ECO) przed produkcją.
Program Inventor oferuje szybkie i dokładne generowanie rysunków produkcyjnych bezpośrednio z modelu
3D.
Program Inventor jest ściśle zintegrowany z zarządzaniem danymi programu Autodesk®. Wspomniana
integracja umożliwia sprawną i bezpieczną wymianę cyfrowych danych projektowych między zespołami
projektantów i wykonawców. Różne zespoły mogą zarządzać i śledzić wszelkie komponenty prototypu
cyfrowego za pomocą oprogramowania Autodesk® Design Review. Wspomniane oprogramowanie pozwala
na w pełni cyfrowy przegląd, pomiary, zaznaczanie oraz śledzenie zmian w projekcie. Umożliwia lepsze
ponowne wykorzystanie istotnych danych projektowych, zarządzanie zestawieniem komponentów (BOM),
i współpracę z innymi zespołami i partnerami.
1
Proces roboczy tworzenia prototypu cyfrowego
Przed rozpoczęciem tworzenia projektu, należy określić najbardziej skuteczny proces
roboczy. Proces roboczy od góry do dołu jest często najbardziej skutecznym sposobem
tworzenia projektów. W procesie roboczym od góry do dołu, każdy komponent projektuje
się w nawiązaniu do innych komponentów. Ta metoda może znacznie zmniejszyć ilość
błędów w formie, dopasowaniu i działaniu.
Przykłady procesu roboczego od góry do dołu:
■ Tworzenie wielu brył w pliku części, następnie zapisanie pojedynczych brył jako
niepowtarzalnych części.
Poniżej znajdują się pytania, które należy rozważyć przed rozpoczęciem pracy:
■ Czy tworzona część może służyć jako generator części (iPart) do tworzenia wielu
części?
■ Czy część jest komponentem w stalowej ramie strukturalnej, czy można użyć
generatora ram do utworzenia całej ramy?
■ Czy część jest zwykłą częścią biblioteczną, czy istnieje w Content Center lub innej
bibliotece?
Poniższy rysunek ukazuje plik części wielobryłowej zapisanej jako oddzielne części w
zespole. Oddzielne bryły w pliku części wielobryłowej mogą posiadać elementy wspólne
z innymi bryłami, takie jak zaokrąglenia i otwory.
UWAGA Niniejszy rozdział zawiera opis, jak tworzy się prototypy cyfrowe w programie Inventor
LT
Za pomocą programu Autodesk Inventor®, można utworzyć zespół w dowolnym momencie projektowania.
Można badać, poddawać testom oraz zatwierdzać prototyp cyfrowy w miarę rozwijania się projektu. Można
przeprowadzać wizualizacje oraz symulacje zachowań projektu w warunkach rzeczywistych, rezygnując z
kosztownych prototypów fizycznych.
Podstawowym komponentem prototypu cyfrowego jest plik części. Część modelu jest to zbiór elementów
lub brył określających cyfrowy prototyp. Modelowanie parametryczne umożliwia zastosowanie w modelu
wymiarów sterowanych oraz zależności geometrycznych. Wspomniane wymiary i zależności nazywane są
parametrami. Parametry kontrolują kształt modelu. Przy zmianie parametrów model aktualizuje się i
odzwierciedla zmiany. Używając parametrów, można kontrolować wiele części w zespole.
Części
Plik z rozszerzeniem .ipt stanowi plik części. Część jest reprezentowana na dysku tylko
przez jeden typ pliku. Jednakże występuje wiele różnych typów plików części. Pliki mogą
być proste lub złożone. Niektóre z najczęściej występujących typów części omówione są
w poniższym dziale. Proces roboczy stosowany do utworzenia części odpowiada za
określenie typu pliku.
9
Pojedyncze bryły
Najbardziej podstawowy typ części może być bardzo zróżnicowany - może być kilkoma
elementami lub złożonym projektem. Cechą wyróżniającą jest to, iż składa się on z jednego
materiału i jednego korpusu bryły, których grubość może być różna.
Elementy iPart
Większość projektantów korzysta ze zbioru części, które, pełniąc tą samą rolę w wielu
modelach konstrukcyjnych, różnią się jedynie rozmiarem, materiałem i innymi zmiennymi.
Do utworzenia elementu rodziny części w każdym wierszu tabeli należy użyć opcji
Autoring iPart. Umieszczając część w zespole, należy wybrać wiersz (człon), aby utworzyć
niepowtarzalną część.
Części wyprowadzone | 13
Części wielobryłowe
Części wielobryłowe używane są do kontroli złożonych krzywych
w wielu częściach, w projektach części plastikowych lub mod-
elach organicznych.
Części powłoki
Część powłoki wykorzystuje mechanizm komponentu wyprowadzonego do tworzenia
uproszczonych plików części z zespołów. Polecenie powłoki wykorzystuje usuwanie
powierzchni i komponentu oparte na regule oraz uaktualnianie otworów do uproszczenia
zespołu. Złożona powierzchnia powłoki (ustawienie domyślne) używa mniej pamięci i
Rodziny pogrupowane są w
kategorie i podkategorie.
Kategoria stanowi logicznie
pogrupowane typy części. Na
przykład śruby dwustronne i
śruby z łbami sześciokątnymi
są związane funkcjonalnie, w
związku z czym są zagnie-
żdżone w kategorii Śruby.
Kategoria może zawierać
podkategorie i rodziny.
■ Opisy części wraz z właściwościami rodziny, takimi jak nazwa rodziny, opis, standard,
organizacja standaryzująca.
Pliki parametryczne .ipt, teksty opisów oraz podglądy obrazów są wspólne dla wszystkich
elementów jednej rodziny. Zespoły wartości parametrów określają poszczególne elementy
rodziny.
Zestaw standardowych bibliotek Content Center można zainstalować przy pomocy
programu Autodesk Inventor. Biblioteki standardowe są tylko do odczytu i nie można
ich edytować bezpośrednio. Najpierw należy skopiować części do biblioteki do
odczytu/zapisu.
Należy użyć Edytora Content Center, aby utworzyć biblioteki użytkownika i zmienić lub
rozszerzyć standardową zawartość otrzymaną po instalacji programu Autodesk Inventor.
Elementy
Bloki do tworzenia modelu części nazywane są elementami. Wstępują cztery podstawowe
typy elementów:
Można tworzyć powierzchnie korzystając z wielu operacji, aby określić kształty lub aspekty
bryły części. Na przykład można zastosować powierzchnię giętą jako płaszczyznę graniczną
cięć tulei.
Można edytować charakterystykę elementu, powracając do szkicu podstawowego lub
zmieniając wartości użyte do utworzenia elementu. Na przykład można zmienić długość
wyciągniętego elementu, wprowadzając nową wartość określającą stopień wyciągnięcia.
Można również użyć równań, aby wyprowadzić wymiar z innego wymiaru.
Elementy szkicowe
Tworzenie części zazwyczaj zaczyna się od szkicu. Szkic jest profilem elementu, jak
również dowolnej geometrii (na przykład ścieżki przeciągnięcia lub osi obrotu) niezbędnej
do utworzenia elementu.Pierwszy szkic części może być prostym kształtem.
Elementy szkicowe części zależne są od geometrii szkicu. Pierwszy element części, czyli
element bazowy, zazwyczaj jest elementem szkicowym. Geometria szkicu tworzona jest
i edytowana w środowisku szkicu za pomocą poleceń szkicu znajdujących się na wstążce.
Można kontrolować linie siatki szkicu, jak również użyć poleceń szkicu aby narysować
linie, splajny, okręgi, elipsy, łuki, prostokąty, wieloboki lub punkty.
Można wybrać powierzchnię znajdującą się na istniejącej części i rozpocząć na niej
szkicowanie. Szkic wyświetlany jest ze zdefiniowaną siatką kartezjańską. Chcąc zbudować
element na powierzchni zakrzywionej lub pod kątem do powierzchni, należy najpierw
zbudować płaszczyznę roboczą. Następnie należy wykonać szkic na płaszczyźnie roboczej.
Przeglądarka wyświetla ikonę części, pod którą znajdują się jej elementy. Elementy
powierzchni i elementy robocze są zagnieżdżone lub domyślnie użyte. Aby kontrolować
zagnieżdżenie lub użycie powierzchni i elementów roboczych, należy ustawić opcję na
karcie Część w oknie dialogowym Opcje aplikacji. Aby nadpisać użycie dla poszczególnych
elementów, należy kliknąć element w przeglądarce prawym przyciskiem myszy, a
następnie wybrać polecenie Użyj dane wejściowe.
Elementy szkicowe | 19
Następujące elementy są zależne od utworzonego szkicu:
Wyciągnięcie proste
Należy dodać głębokość do profilu szkicu
wzdłuż prostej ścieżki.
Obrót
Rzutuje profil szkicu wokół osi.
Wyciągnięcie złożone
Tworzy elementy zawierające dwa lub
więcej profili.
.
Przekształca model z jednego kształtu w
następny.
Zwój
Rzutuje profil szkicu wzdłuż spiralnej
ścieżki.
Elementy szkicowe | 21
Następujące elementy wymagają szkicu, ale nie tworzą elementu bazowego, ponieważ
są zależne od istniejącej geometrii.
Żebro
Tworzy żebrowe lub środnikowe
wyciągnięcie ze szkicu 2D.
Wypukłość
Tworzy element wzniesiony (wypukłość)
lub wklęsły (wklęsłość) z profilu szkicu.
Środowisko szkicu
Praca przy tworzeniu lub edycji szkicu odbywa się w środowisku szkicu. Środowisko
szkicu składa się ze szkicu i poleceń szkicu. Polecenia kontrolują siatkę szkicu oraz rysują
linie, splajny, okręgi, elipsy, łuki, prostokąty, wielokąty lub punkty.
Po otworzeniu nowego pliku części środowisko szkicu jest aktywne. Wybrany jest przycisk
Szkic 2D oraz dostępne są narzędzia szkicu, jak również płaszczyzna szkicu, na której
można szkicować. Można kontrolować początkowe ustawienia szkicu przez użycie plików
szablonów lub przez wybranie ustawień dostępnych w oknie dialogowym Opcje aplikacji
na karcie Szkic.
Podczas tworzenia szkicu w przeglądarce wyświetlona jest ikona szkicu. Podczas tworzenia
elementu ze szkicu w przeglądarce wyświetlona jest ikona elementu, a pod nią ikona
szkicu. Po kliknięciu ikony szkicu znajdującej się w przeglądarce, szkic w oknie graficznym
zostaje podświetlony.
Po utworzeniu modelu ze szkicu ponownie otwórz środowisko szkicu, aby zmienić lub
rozpocząć tworzenie nowego szkicu dla nowego elementu. W istniejącym pliku części
najpierw uaktywnij szkic w przeglądarce. Powoduje to uaktywnienie narzędzi w środowisku
Elementy szkicowe | 23
szkicu. Dla części można utworzyć geometrię. Zmiany dokonane w szkicu są
odzwierciedlane w modelu.
Bloki szkicu
W wielu projektach zespołu powtarzane są kształty sztywne.
Bloków szkicu można użyć, aby pobrać te kształty jako stały
zestaw i umieścić fragmenty zestawu w wymaganych
miejscach.
Bloki szkicu tworzone są w dwuwymiarowych szkicach części i mogą składać się tylko z
obiektów szkicowych. Definicje bloku szkicu zawarte są folderze bloku, a fragmenty bloku
szkicu znajdują się pod szkicem nadrzędnym. Można kontrolować wygląd i format definicji
i fragmentów bloku.
Bloków szkicu należy używać do przedstawienia elementów w projekcie o układzie od
góry do dołu. Po utworzeniu bloku szkicu do układu można dodać fragmenty bloku. Ta
metoda dodawania elementów w wielu miejscach jest szybka i skojarzona. Wszelkie
zmiany definicji bloku są rozciągane na wszystkie fragmenty bloku.
Można importować rysunki AutoCAD (DWG) do szkicu części, rysunku lub szkicowego
rysunku nakładkowego. Elementy z płaszczyzn XY przestrzeni modelu umieszczane są
na szkicu. Niektóre elementy rysunku, takie jak splajny, nie mogą być konwertowane.
Elementy szkicowe | 25
Bloki programu AutoCAD można importować jako bloki szkicu w programie Autodesk
Inventor.
Podczas eksportu rysunków w programie Autodesk Inventor do programu AutoCAD,
konwerter tworzy edytowalny rysunek AutoCAD. Wszystkie dane umieszczane są na
obszarze papieru lub modelu w pliku DWG. Jeśli rysunek Autodesk Inventor posiada
wiele arkuszy, każdy z nich zapisywany jest jako oddzielny plik DWG. Eksportowane
elementy stają się elementami AutoCAD, łącznie z wymiarami.
Możliwe jest otwarcie pliku .dwg, a następnie skopiowanie zaznaczonych danych AutoCAD
do schowka i wklejenie do części, zespołu lub szkicu rysunku. Dane są importowane w
pozycji kursora.
Elementy kształtujące
Elementy kształtujące są standardowymi elementami inżynierskimi, których tworzenie
w programie Autodesk Inventor nie wymaga szkicu. Zwykle podaje się tylko położenie i
kilka wymiarów.
Standardowymi elementami kształtującymi są skorupy, zaokrąglenia, fazowania,
pochylenia płaszczyzny, otwory i gwinty.
Polecenia dla elementów kształtujących znajdują się na kartach Szkic i Model:
Zaokrąglenie Umieszcza zaokrąglenie na wybranych krawędziach pętli i elementów.
Fazowanie Fazuje ostre krawędzie. Usuwa materiał z krawędzi zewnętrznej, oraz może
dodawać materiał do krawędzi wewnętrznej.
Okna dialogowe, takie jak okno Otwór, definiują wartości dla elementów wstawionych.
iFeature
Element iFeature to jeden lub kilka elementów, które mogą być zachowane i powtórnie
użyte w innych projektach.Element iFeature można utworzyć z dowolnego elementu
szkicowego. Elementy zależne od szkicowego elementu zostaną włączone do elementu
iFeature. Po utworzeniu elementu iFeature i zapisaniu go w katalogu, można przeciągnąć
go z programu Eksplorator Windows i umieścić w pliku części. Można także użyć polecenia
Wstaw iFeature.
Elementy zespołu
Elementy zespołu przypominają elementy części, z wyjątkiem tego, że tworzy się je w
środowisku zespołu. Mogą mieć one wpływ na wiele komponentów w pliku zespołu, ale
modyfikacje nie powodują zmian w załączonym pliku komponentów. Gdy używa się
elementów zespołu, należy użyć reprezentacji poziomu szczegółu, aby wykluczyć
niepotrzebne komponenty. Im więcej elementów bierze udział, tym większy jest rozmiar
pliku i dłużej trwa kalkulacja elementu. Przed zapisaniem zwykle ukrywa się elementy
zespołu.
Do elementów zespołu należą fazowania, zaokrąglenia, elementy obrotowe, wyciągnięcia,
otwory, przesunięcie powierzchni, szyk prostokątny elementów, szyk kołowy elementów
oraz lustrzane odbicie. Elementami zespołu mogą także być elementy konstrukcyjne i
szkice użyte do ich utworzenia. Proces roboczy i okna dialogowe są takie same jak dla
elementów części. Jednak niektóre operacje nie są dostępne, np.: tworzenie powierzchni
elementów wypukłych i wklęsłych.
iFeature | 27
Elementy zespołu można poddawać edycji, wyłączać i usuwać. Można także przywracać
stan elementów zespołu i dodawać lub usuwać komponenty, które są uczestnikami
elementu.
Elementy konstrukcyjne
Elementy konstrukcyjne są to abstrakcyjne geometrie konstrukcyjne, których można
użyć do tworzenia i wstawiania nowych elementów, gdy inna geometria nie jest
wystarczająca.Aby zdefiniować kształt i położenie elementów, należy te elementy związać
z elementami konstrukcyjnymi.
Elementy konstrukcyjne zawierają płaszczyzny konstrukcyjne, osie konstrukcyjne i punkty
konstrukcyjne. Odpowiednia orientacja i warunki wiązania są określane na podstawie
wybranej geometrii i kolejności jej wskazywania.
Polecenia elementów konstrukcyjnych wyświetlają na ekranie podpowiedzi ułatwiające
wybór i umieszczanie elementów. Można:
Edycja elementów
Należy kliknąć prawym przyciskiem element w przeglądarce, a następnie użyć jednej z
kilku opcji menu, aby modyfikować element:
Pokaż wymiary Wyświetla wymiary szkicu, aby można było je edytować.
■ Zmienia wymiary szkicu elementu.
Edycja elementów | 29
Więcej informacji Położenie
Zespoły
Modelowanie zespołu polega na umieszczaniu w nim istniejących komponentów i
tworzeniu innych komponentów w kontekście zespołu. W typowym procesie modelowania
niektóre projekty komponentów są znane i używane są niektóre standardowe komponenty.
Tworzenie projektów aby spełnić określone cele.
Wstawianie komponentów
W środowisku zespołu można dodawać istniejące części i podzespoły, aby tworzyć zespoły
lub tworzyć części i podzespoły w miejscu.
Komponentem (częścią lub podzespołem) może być nieużywany szkic, część, powierzchnia
lub dowolna ich kombinacja.
Tworząc komponenty w miejscu można wykonać jedną z następujących czynności:
Jeśli komponent jest aktywny, reszta zespołu jest zacieniona w przeglądarce i oknie
graficznym. W danym momencie aktywny może być tylko jeden komponent.
Należy wybrać podstawową część lub zespół, np.: ramę czy płaszczyznę podstawy, jako
pierwszy komponent zespołu. Wszystkie umieszczane komponenty, z wyjątkiem
pierwszego, nie są związane i nie są unieruchomione. Wiązania można dodawać w
zależności od potrzeb.
Wstawianie komponentów | 31
Wiązania zespołu
Wiązania zespołów określają orientację komponentów w zespole i symulują zależności
mechaniczne pomiędzy komponentami.Można na przykład:
■ Wiążą powierzchnię sferyczną na jednym elemencie tak, aby stykała się powierzchnią
płaską na innym komponencie.
Stopnie swobody
Każdy niepowiązany komponent w zespole ma sześć stopni swobody (SSS).Można go
przesuwać lub obracać wokół osi X, Y i Z. Możliwość przesuwania komponentu wzdłuż
osi X, Y i Z nazywana jest swobodą przesunięcia. Możliwość obracania jest nazywana
swobodą obrotu.
Podczas umieszczania wiązania pomiędzy dwoma elementami następuje usunięcie
jednego lub większej ilości stopni swobody. Komponent jest w pełni wiązany, jeśli
wszystkie jego stopnie swobody (SSS) są usunięte. Nie wymaga się całkowitego wiązania
jakiegokolwiek komponentu w zespole w programie Autodesk Inventor.
Aby zmienić stopnie swobody komponentów w zespole, należy:
Kiedy stan arkusza będzie zadowalający, z bloków szkicu tworzy się komponenty. W
wyniku tego procesu, znanego również jako push-derive, powstają pliki części i zespołu,
które powiązane są z blokami szkicu arkusza. Gdy zmienia się definicje bloku szkicu, pliki
komponentu automatycznie odzwierciedlają zmiany.
Aby zobaczyć, jak skuteczne są prawdziwie powiązane projekty, zaleca się wykonanie
kilku prób z projektem zorganizowanym od góry do dołu.
■ Kliknąć pusty obszar aby ustawić płaszczyznę szkicu do bieżącej płaszczyzny kamery.
Więcej informacji
Mechanizmy projektowe
Mechanizm określa się jako projekt z przynajmniej jedną częścią ruchomą. Program
Inventor zawiera liczne narzędzia do pomocy w tworzeniu i ocenie projektu
mechanicznego.
Aby utworzyć schematyczny układ wymaganego mechanizmu, należy użyć bloków szkicu
z dwuwymiarowego szkicu części. Należy utworzyć elastyczne bloki zagnieżdżone i
zastosować wiązania szkicu, aby określić kinematykę podzespołu. Należy wprowadzić
bloki szkicu do plików komponentu i utworzyć inne elementy, aby otrzymać modele
trójwymiarowe. Komponenty zachowają połączenia z odpowiadającymi im blokami i
zaktualizują się, aby odzwierciedlać jakiekolwiek zmiany kształtu bloku.
Aby wyznaczyć mechanizm w środowisku 3D, należy skorzystać z następujących narzędzi:
Mechanizmy projektowe | 35
■ Należy utworzyć Zestaw kontaktowy i dodać elementy według wymagań niezbędnych
do symulacji kontaktu fizycznego między komponentami oraz, aby określić zakres
ruchu.
Sprawdzanie kolizji
W produkcie fizycznym wykonanym na podstawie utworzonego projektu, dwa lub więcej
komponentów nie może znajdować się w tym samym miejscu i w tym samym czasie, o
ile nie są do tego celu zaprojektowane. Aby uniknąć takich błędów, program Autodesk
Inventor może dokonać analizy zespołów pod kątem występowania kolizji.
Polecenie Analiza kolizji wykrywa kolizje między zestawami komponentów lub między
komponentami w jednym zestawie. Jeżeli kolizja występuje, program Autodesk Inventor
wyświetla ją jako bryłę oraz wyświetla okno dialogowe, które zawiera wielkość oraz
środek masy każdej kolizji. Następnie można zmodyfikować lub przenieść komponenty,
aby usunąć kolizję.
Sprawdzanie kolizji | 37
Więcej informacji Położenie
Zespoły iAssembly
Zespół iAssembly jest konfiguracją modelu z kilkoma lub wieloma wariantami, zwanymi
składnikami. Każdy składnik posiada niepowtarzalne identyfikatory, takie jak średnica
lub długość. Składnik może mieć różne komponenty, takie jak napęd pojazdu z kilkoma
różnymi rozmiarami silników.
Zespół iAssembly należy utworzyć, aby pokazać różne ilości komponentów na listach
części. Dla każdego składnika zespołu iAssembly można określić wymaganą ilość list
części.
Zespoły iAssembly mogą być zarządzane przy użyciu tabeli. W zespole iAssembly, poprzez
wybór innego wiersza w tabeli, można zastąpić jeden składnik innym składnikiem z tego
samego generatora. Zestawienie komponentów i lista części są aktualizowane
automatycznie, gdy edytuje się składniki.
■ Rysunki 2D
■ Pliki CAD 3D
■ Pliki tylko do odczytu takie jak pliki DWF czy PDF
■ Rendering fotorealistyczny
Rysunki
Rysunek składa się z co najmniej jednego arkusza, na którym znajduje się jeden lub więcej
rzutów rysunku 2D oraz komentarze. Rysunki są powiązane z cyfrowymi prototypami.
Każda zmiana w modelu jest automatycznie odzwierciedlona na rysunku po kolejnym jego
otwarciu. Rysunek można utworzyć w dowolnym momencie podczas projektowania i zawsze
będzie on odzwierciedlał aktualny stan prototypu cyfrowego. W komentarzach mogą
znajdować się wymiary, symbole, tabele oraz tekst.
Tworzenie rysunków
Rysunki tworzy się przy pomocy pliku z szablonami rysunków. Program Autodesk Inventor
zawiera standardowe szablony (w formatach .idw,.dwg) znajdujące się w
39
folderzeAutodesk\Inventor (numer wersji)\Templates. Dostępne szablony widoczne są w
zakładkach okna dialogowego nowego katalogu
Na szablonach rysunków mogą znajdować się formaty arkuszy, marginesy, tabelki
rysunkowe i symbole. Szablony kontrolują również, aby zachowane były domyślne style
i standardy użyte do utworzenia widoków lub komentarzy.
Gdy rozpoczyna się tworzenie rysunku, elementy takie jak np.: tabelka rysunkowa,
margines, wielkość arkusza itp. pochodzą z szablonu.
Wskazówki dotyczące rysunków w programie Inventor:
■ Aby dostosować arkusz rysunku w szablonie, należy zmienić domyślny rozmiar arkusza
i określić jego orientację. Następnie należy dostosować margines i tabelkę rysunkową
do rozmiaru arkusza. Lista dostępnych ramek i tabelek znajduje się w folderze zasobów
rysunkowych przeglądarki.
Pliki DWG są plikami aplikacji AutoCAD.® Pliki DWG można otworzyć z poziomu aplikacji
AutoCAD, Inventor lub DWG TrueView. Tworząc dane w pliku DWG przy użyciu aplikacji
Inventor, można je zmienić tylko w aplikacji Inventor. Tworząc dane w pliku DWG przy
użyciu aplikacji AutoCAD, można je zmienić tylko w aplikacji AutoCAD. Jeżeli odbiorca
końcowy danych w aplikacji Inventor potrzebuje pliku typu DWG, należy rozważyć użycie
pliku typu DWG jako domyślnego w aplikacji Inventor.
Rodzaje widoków
Widok bazowy
Pierwszy widok tworzony na rysunku.Widok bazowy jest widokiem
źródłowym dla kolejnych widoków i od niego zależy ich skala i dopasowanie.
Na arkuszu rysunkowym można utworzyć co najmniej jeden widok bazowy.
Orientację widoku wybiera się podczas jego tworzenia. Orientacje domyślne
pobierane są z prototypu cyfrowego.
Rzut pomocniczy
Rzut zorientowany prostopadle do linii lub krawędzi wybranej przez
użytkownika. Aby zapisać elementy na powierzchniach pochyłych, należy
użyć opcji Rzut pomocniczy.
Pozycja kursora względem widoku macierzystego określa orientację rzutu
pomocniczego. Skala oraz ustawienia wyglądu rzutu pomocniczego
pochodzą z widoku macierzystego.
Rzut przekroju
Widok utworzony poprzez narysowanie linii określającej płaszczyznę
przecinającą częśćlub zespół. Linię przecinającą rysuje się podczas tworzenia
rzutu lub wybiera się z rysunku związanego z rysunkiem macierzystym.
Linia przecinająca może składać się z pojedynczego prostego odcinka lub
wielu odcinków. Orientacja strzałek linii przecinającej widoku bazowego
jest automatycznie dopasowywana zgodnie z położeniem rzutu przekroju
względem widoku bazowego.
Kreskowanie skośne, linia przekroju i etykiety są umieszczane
automatycznie.
Szczegół
Powiększony widok określonej części innego rysunku. Domyślnie skala
widoku szczegółowego jest dwukrotnie większa niż widoku macierzystego,
można jednak określić dowolną wartość. Szczegół jest tworzony bez
dopasowania do widoku nadrzędnego.
Program Autodesk Inventor tworzy etykiety widoku szczegółowego i jego
macierzystego obszaru w widoku nadrzędnym. Widok szczegółowy może
posiadać obwódkę okrągłą lub prostokątną.
Widok szkicowany
Widok utworzony w pliku rysunku ze szkicu 2D. Można umieścić widok
szkicowany i utworzyć rysunek bez skojarzonego modelu. Widok szkicowany
może zawierać szczegóły, których nie posiada model.
Wyrwanie
Operacja pozwalająca na usunięcie określonej części materiału w celu
odsłonięcia niewidocznych części lub elementów w istniejącym widoku
rysunkowym. Widok macierzysty musi być powiązany ze szkicem, który
zawiera profil definiujący obwiednię wyrwania.
Płat
Operacja pozwalająca na utworzenie przekroju o zerowej głębokości z
istniejącego widoku rysunkowego. Płat tworzy się na wybranym widoku
docelowym. Linie płatu określone są na szkicu powiązanym z innym
widokiem.
■ Można usuwać widoki, które nie są potrzebne. Po usunięciu widoku bazowego można
usunąć lub zachować zależne od niego widoki rzutowane i pomocnicze. Widoki
przekroju i szczegółowe wymagają widoku macierzystego, nie można ich przywrócić.
Widok rozbity
Widoków rozbitych używa zwykle się do przedstawienia elementów
zespołów niezależnie od ich miejsc montażowych. Często używa się
widoków rozbitych, aby ponumerować elementy zespołu używając
numeracji z wykazu części lub zestawienia komponentów. Widoki rozbite
tworzy się łącząc pliki zespołu(.iam), prezentacji (.ipn), i rysunku (.idw, .dwg).
Widok zespołu jest tworzony w pliku prezentacji, a części w widoku
zmieniają położenie. Następnie z pliku prezentacji tworzone są widoki
rysunku.
Widok rozbity | 45
Rodzaje opisów rysunków
Wymiary ogólne
Wymiary ogólne można utworzyć w widoku ortogonalnym lub
izometrycznym. Wybrany rodzaj geometrii określa typ wymiarów i opcje
dostępne w menu po kliknięciu prawym przyciskiem myszy.
Można nadpisać wymiary, które nie mają wpływu na geometrię modelu.
Można zmienić dokładność i tolerancję wymiarów, linię odniesienia oraz
groty strzałek lub zawartość pola z wymiarami.
Pobierz wymiary
Należy wyświetlić wszystkie wymiary modelu, lub tylko odnoszące się do
wybranych części lub cech. Wyboru wymiarów dokonuje się w celu
zachowania widoku rysunku.
Dostępne są jedynie wymiary modelu równoległe do płaszczyzny widoku.
Można zmienić wymiary modelu, aby ustawić plik części.
Linie środkowe
Polecenie tworzy linię środka dla wybranych krawędzi, w punkcie symetrii
dla linii lub w punkcie środkowym dla łuków i okręgów. Tworzy kołową
linię środka gdy cechy tworzą szyk kołowy.
Program Autodesk Inventor obsługuje trzy typy linii środkowych:
dwusieczna, wzór wyśrodkowany i osiowa.
Opisy otworu/gwintu
Opisy otworu lub gwintu zawierają informacje o cechach otworów, gwintów
i cylindrycznych wycięciach prostych na modelu. Styl opisu otworu różni
się w zależności od rodzaju wybranej cechy.
Opisy fazowania
Opisy fazowania zawierają wymiary dotyczące odległości i kąta wybranych
krawędzi modelu lub linii szkicowych.
Opisy frazowania można dołączyć do krawędzi kątowych na widokach i
szkicach. Krawędź fazy i krawędź odniesienia pochodzące z różnych brył,
modelów lub szkiców, muszą należeć do tego samego widoku.
Symbole
Dostępne są różne rodzaje symboli: chropowatość powierzchni, spawanie,
edycja tolerancji kształtu i położenia, identyfikacja elementu, symbol
odniesienia cząstkowego oraz symbole identyfikatora bazy. Symbole można
tworzyć z linią odniesienia, lub bez niej.
Opisy gięcia
Opisy gięcia dodają informacje dotyczące wykonania gięcia konstrukcji
blachowych, profilowania rolkowego i kosmetycznych linii środkowych.
Opisy gięcia można dodać do rozwinięcia blachy dla konstrukcji blachowych.
Opis gięcia powiązany jest z wybraną linią środkową zagięcia. Domyślne
położenie opisu gięcia znajduje się powyżej wybranej linii środkowej gięcia.
Wiąże ono tekst gięcia do punktu centralnego linii środkowej i odsuwa o
wartość Odsunięcia początku ze Stylu wymiarowania.
Lica
Lica spoin stosuje się, aby oznaczyć cechy spoiny na widokach 2D. Lica
spoin można dodać ręcznie używając polecenia Lico. Można je dodać
automatycznie z cech spoiny używając polecenia Pobierz opisy modelu >
Pobierz opisy spoin, dostępnego w menu po kliknięciu prawym przyciskiem
myszy.
Przekroje spoin
Przekroje spoin stosuje się do przedstawienia obszaru wypełnionego, za-
znaczającego koniec ściegu spoiny. Można je dodać ręcznie używając
polecenia Przekrój spoiny lub automatycznie z modeli konstrukcji
spawanych używając polecenia Pobierz opisy modelu > Pobierz opisy spoin.
Zmiany wyglądu przekroju spoiny dostępne są we właściwościach obiektu.
Listy części
Listy części wyświetlają dane zachowane w zestawieniu listy komponentów.
Do listy części można dodać różne kolumny lub nadpisać wartości. Dane
w zestawieniu komponentów można zmieniać z pliku rysunku lub z pliku
zespołu.
Do listy części można dodać części niestandardowe, aby zawierała pozycje
które nie są modele, takie jak farba czy smar.
Tabele
Można utworzyć tabelę ogólną, konfiguracji lub gięcia.
Tabela ogólna może mieć domyślną ilość wierszy i kolumn lub można
dostosować jej wielkość. Tabela ogólna może zawierać odniesienie do
danych zewnętrznych z następujących źródeł. Pliki xls, .xlsx lub .csv. Można
także wprowadzać dowolny inny typ danych.
W rysunkach części iPart i zespołów iAssembly wiersze tabeli konfiguracji
reprezentują składniki generatora. Można określić kolumny do zawarcia w
tabeli konfiguracji, takie jak stan wykluczenia i wartości zróżnicowane
pomiędzy składnikami.
Tabelę gięcia tworzy się, gdy dane tabeli dotyczą konstrukcji blachowych.
Tabele gięcia zawierają informacje dotyczące gięcia, takie jak kąt i promień.
Tabele otworów
Tabele otworów zawierają rozmiar i położenie otworów na modelu. Gdy
dodaje się tabelę otworów, każdy otwór otrzymuje swoją etykietę i
odpowiedni wiersz w utworzonej tabeli.
Do tabeli otworów można również dodać poprzez edycję znaczniki środków
, otwory przebijane, i cylindryczne wyciągnięcie proste.
Style i standardy
Aplikacja Inventor stosuje style i standardy, aby kontrolować formaty widoków i obiekty
opisów. Formaty zawierają wygląd wymiarów, powłok, rodzaje linii, style tekstu,
formatowanie tabeli oraz wszelkie formatowanie związane z obiektami opisów. Informacje
dotyczące stylu i standardu znajdują się w bibliotece stylów, która jest skojarzona z
wszystkimi dokumentami. Podczas instalacji programu &ProdName określa się domyślny
standard rysunkowy, który zawiera zestaw stylów. Można instalować i konfigurować
dowolną ilość standardów i stylów.
Wskazówki dotyczące stylów i standardów:
■ Istniejące style można dostosować lub utworzyć nowe. Aby utworzyć styl, należy
skopiować istniejący styl i wprowadzić pożądane zmiany Zmiany stylu zapisywane
są w bieżącym dokumencie i nie są dostępne dla innych dokumentów dopóki nie
zostaną zapisane w bibliotece stylów.
■ Jeżeli styl zachowany jest w szablonie, będzie on dostępny tylko dla dokumentów
tworzonych w przyszłości w danym szablonie. Dokumenty utworzone wcześniej
należy aktualizować ręcznie. Style zawarte w bibliotece są dostępne we wszystkich
dokumentach po odświeżeniu biblioteki.
■ Aby mapować opisy rysunku na style i warstwy rysunku, należy użyć listy Wartości
domyślne obiektu.
■ Dostosowaną bibliotekę stylów należy dołączyć do pliku projektu (.ipj), aby inni
projektanci mogli korzystać ze stylów. Wszystkie pliki włączane wtedy do projektu
będą stosować do formatowania te same style. Dokumenty mają jednakowy format,
a ich aktualizacje są łatwe. Aktualizowanie stylu w bibliotece umożliwia
zaktualizowanie formatowania wszystkich dokumentów używających biblioteki
stylów.
Style i standardy | 51
Studio w programie Autodesk Inventor
Publikacja projektów
Dane prototypu cyfrowego można publikować w różnych formatach w programie Inventor.
Dane te mogą obejmować części, zespoły, rysunki lub ich kombinację, w zależności od
wybranego typu pliku. Aby publikować, należy użyć opcji Zapisz kopię jako i wybrać typ
pliku lub użyć różnych poleceń eksportowania. Obsługiwane typy plików:
■ Pliki DWF 2D i 3D
■ Pliki DWF 2D
Pliki DWF są plikami Autodesk, które mogą zawierać dane trójwymiarowe, dwuwymiarowe
informacje zestawienia komponentów. Pliki DWF można przeglądać w programie
Autodesk® Design Review, bezpłatnej aplikacji zawierającej narzędzia do wyświetlania,
drukowania i oznaczania plików DWF.
Publikacja projektów | 53
54
Zarządzanie danymi
4
Program Autodesk Inventor® pozwala w różny sposób dzielić się plikami wewnątrz grup roboczych oraz
pomiędzy członkami zespołu poza przedsiębiorstwem. Można importować i eksportować pliki z i do innego
oprogramowania CAD, oraz współdzielić pliki programu Inventor z innymi członkami zespołu, którzy nie
stosują oprogramowania CAD.
55
Zespoły projektowe korzystają z Autodesk Vault do kontroli wersji oraz współdzielenia
wszelkich typów plików inżynieryjnych oraz informacji powiązanych. Pliki mogą być w
formacie Autodesk Inventor, AutoCAD®, Autodesk® DWF™ ( formacie projektowym
sieci), FEA, CAM lub Microsoft® Office. Mogą być jakimikolwiek innymi plikami,
używanymi w trakcie projektowania.
Wszystkie wersje plików wpisywane do repozytorium są zachowywane razem z ich
zależnościami, stanowiąc źródło żywej historii projektu. Członkowie zespołu mają dostęp
do plików i danych przechowywanych na serwerze, oraz do historii plików. Wypisują oni
pliki, aby zapobiec sytuacji, w której więcej niż jedna osoba edytuje ten sam plik w danej
chwili. Po ponownym wpisaniu pliku do repozytorium, członkowie zespołu mogą ponownie
odświeżyć kopie lokalne.
Istnieją rozszerzenia dostępne dla aplikacji projektowych Autodesk® oraz dla innych
programów.
UWAGA Jeżeli dla danej aplikacji dostępny jest zintegrowany klient, zarządzanie plikami
przy jego użyciu minimalizuje utratę danych, jak na przykład powiązań zespołu. Zaleca
się użycie zintegrowanych klientów wszędzie tam, gdzie jest to możliwe.
■ Mieć dostęp do wszystkich pozycji i plików klienta Web, włączając zwolnione wersje.
Pliki AutoCAD
Podczas otwierania pliku AutoCAD w programie Autodesk Inventor można określić, które
dane AutoCAD należy konwertować:
Jeśli konwertowane są bryły 3D, każda bryła zapisywana jest jako plik części zawierający
bryłę ASM. Bloki zapisywane są jako symbole szkicowane.
Można importować rysunki w formacie AutoCAD (DWG) do szkicu części, rysunku lub
rysunku nakładkowego. Konwerter pobiera elementy z płaszczyznXY przestrzeni modelu
i umieszcza je na szkicu. Na rysunkach nie można konwertować pewnych elementów,
takich jak splajny. Bloki programu AutoCAD można importować jako bloki szkicu w
programie Autodesk Inventor.
■ Wybór warstw.
UWAGA Pliki Mechanical Desktop mogą być przypisane do zespołów programu Autodesk
Inventor bez konieczności importowania.
Polecenia i narzędzia
Pasek narzędzi szybkiego dostępu (QAT) u góry ekranu stanowi zestaw poleceń, które
można spotkać we wszystkich środowiskach. Do tego paska można dodawać polecenia.
Następnie, jeżeli istnieje potrzeba wstawienia wielu poleceń, pasek QAT można ustawić
pod wstążką.
63
Niniejsza ilustracja pokazuje niektóre panele na karcie Szkic.
Opcje aplikacji
Ustawienia w oknie dialogowym Opcje aplikacji kontrolują wygląd programu Autodesk
Inventor. Różne karty kontrolują wyświetlany kolor, zachowanie i ustawienia plików,
domyślną lokalizację plików, oraz różne funkcje dla wielu użytkowników.
Opcje aplikacji zachowują swoje ustawienia do czasu zmiany.
Dostęp do okna Opcje aplikacji jest możliwy u dołu menu Aplikacje, jako polecenie Opcje.
Ustawienia dokumentu
Okno dialogowe Ustawienia dokumentu kontroluje ustawienia w poszczególnych plikach.
Ustawienia aktywnego dokumentu kontrolują różne karty. Można określić aktywne style,
jednostki miary, preferencje szkicu i modelowania, zestawienie komponentów oraz
domyślną tolerancję.
Style i standardy
Edytor stylu i standardu zawiera opcje ustawienia własnych stylów i standardów. Dostęp
do Edytora stylu i standardu jest możliwy z poziomu karty Zarządzanie, panelu Style i
standardy.
Standard szkicowania wybiera się podczas instalacji programu Autodesk Inventor.
Domyślne style w standardach kontrolują większość obiektów stosowanych w
dokumentach, takich jak numery pozycji, wymiary, tekst, tabele itd. Aby rozpocząć, zwykle
wystarczą style domyślne. Aby dostosować style, należy skorzystać z Edytora stylu i
standardu.
Parametry środowiska | 65
Domyślnie takie czynności, jak tworzenie lub modyfikowanie stylów, wpływają tylko na
bieżący dokument. Można zapisać styl w bibliotece stylów, nadrzędnej bibliotece
zawierającej definicje wszystkich dostępnych stylów skojarzonych ze standardem
rysunkowym. Zwykle stylami biblioteki zarządza administrator CAD. Taka praktyka
zapobiega przypadkowemu zastąpieniu definicji stylów stosowanych we wszystkich
dokumentach używających standardu szkicu z dostosowanym stylem.
Biblioteki stylów
Biblioteki stylów ułatwiają udostępnianie konwencji formatowania pomiędzy wieloma
projektami, ponieważ zawierają definicje formatowania obiektów. Do aktualizacji stylów
wszystkich dokumentów można stosować bibliotekę stylów. Na przykład można zmienić
groty strzałek dla wymiarów przez edycję stylu i zapisanie poprawki w nadrzędnej
bibliotece stylów. Wszystkie dokumenty używające tego standardu rysunkowego mają
dostęp do biblioteki, a także do każdego nowego lub zmodyfikowanego stylu dodanego
do tej biblioteki.
Widoki modeli
Karta Widok zawiera polecenia dotyczące wyświetlania modeli.
Szablony
Po aktywowaniu programu Autodesk Inventor można otworzyć istniejący plik lub utworzyć
nowy plik. Szablony są dostępne w menu Aplikacji pod nagłówkiem New. Można wybrać
spośród różnych szablonów ze wstępnie zdefiniowanymi jednostkami. Do wyboru
własnego standardu należy użyć kart.
Szablony | 67
Podkatalogi katalogu Templates wyświetlone są jako karty w oknie dialogowym Otwórz
nowy plik. Można tworzyć i zapisywać niestandardowe szablony w katalogu Templates.
Projekty
Projekt stanowi logicznie pogrupowany, kompletny projekt konstrukcji. Projekt
systematyzuje dane poprzez przechowywanie informacji o tym, gdzie zapisane są dane
projektu, gdzie można edytować pliki, a także utrzymuje aktualne połączenia między
plikami. Projekty są istotne podczas pracy w grupie, pracy nad wieloma projektami i
udostępniania bibliotek pomiędzy kilkoma projektami.
Program Autodesk Inventor obsługuje dwa typy projektów:
■ Projekt jednostanowiskowy
Aby możliwe było korzystanie z projektów repozytorium, musi być zainstalowany program
Autodesk Vault. Otwiera się inne okno dialogowe, aby możliwe było utworzenie projektu
Repozytorium. Cechy charakterystyczne projektu repozytorium to:
■ Każdy projektant posiada plik projektu definiujący osobisty obszar roboczy, do którego
Autodesk Inventor kopiuje pliki z repozytorium, aby można je wyświetlać i edytować.
Projekty Vault | 69
W przypadku projektu Vault należy utworzyć środowisko pracy na ścieżce odpowiadającej
folderowi pliku projektu (jak .\ lub .\przestrzeń robocza), a nie w innych miejscach z
możliwością edycji.
Projekty domyślne
Podczas instalacji programu Autodesk Inventor; automatycznie tworzony jest folder
projekt "Default", projekt "samples" i projekt "tutorial_files". Jeżeli nie tworzy się projektu
lub nie określi innego projektu, przy rozpoczęciu pracy w programie Inventor
automatycznie otwiera się folder projekt domyślny. Projekty są zapisywane w folderze
Default.
Folder Default nie określa lokalizacji do edycji. Jednakże można używać go do
natychmiastowego tworzenia projektów i zachować pliki w dowolnym miejscu, bez
względu na zarządzanie projektami lub plikiem. Zazwyczaj projekt domyślny używany
jest w celach szkoleniowych, a nie w codziennej pracy z projektami. Łatwiej jest założyć
folder projektu przed rozpoczęciem projektowania. Trudniej jest przenieść pliki do folderu
projektu, gdy projekt staje się bardziej skomplikowany.
Nowe projekty
Należy ustalić strukturę pliku i rozumieć, kto może mieć dostęp do danych pliku zanim
utworzy się projekt.
Określ typ projektu podczas jego tworzenia lub edycji. Typ określa miejsce, w którym
pliki mogą być edytowane i zapisywane, kto może mieć do nich dostęp oraz sposób
wpisywania i wypisywania.
Kreator projektu tworzy obszar roboczy w tym samym folderze co plik projektu. Jeśli to
ustawienie ulegnie zmianie, należy zachować obszar roboczy jako podfoldery folderu
zawierającego pliki projektu.
Poniższa tabela przedstawia zalecane ustawienia każdego typu projektu.
Biblioteki Jedna lub więcej Jedna lub więcej nie zagnieżdżone w obszarze
roboczym
Domyślną lokalizacją projektów jest folder Moje Dokumenty/Inventor, ale może ona być
zmieniona na inną.
Zasoby szkoleniowe
Wiele możliwości do nauki dostępnych jest w zakładce Uruchamianie na wstążce, jak
również na stronie głównej Pomoc w programie Autodesk Inventor.
Zintegrowana pomoc
Pomoc stanowi zrozumiałe i wygodne źródło zasobów do nauki o programie Autodesk
Inventor.
Aby wyszukać tematy w przeglądarce Pomocy, należy korzystać z kart, używając własnej
ulubionej metody.
Na stornie początkowej należy określić rodzaj użytkownika oraz połączenia z tematami
Pomocy, dodatkowymi informacjami, zasobami oraz usługami.
Wiele tematów Pomocy zawiera przykładowe rysunki i animacje funkcji.
Zasoby szkoleniowe | 71
Samouczki
Ćwiczenia z samouczka dostępne ze strony głównej Pomoc i zakładki Uruchamianie są
zrozumiałym zestawem praktycznych lekcji. Zestaw ćwiczeń w samouczku jest podzielony
na trzy kategorie: podstawowe, zagadnienia ogólne i zagadnienia szczegółowe. Można
szybko nauczyć się produktywności, bez względu na to, czy jest się nowym użytkownikiem
programu Autodesk Inventor czy przechodzi się z programu AutoCAD.
D F
dane, importowanie i eksportowanie 59 fazowania 26
dokumentowanie projektów 39, 52
działania skojarzone 7 G
grupy robocze 55
Indeks | 75
I O
iFeatures 19, 27 okna dialogowe
Autoring iPart 11
Edytor Content Center 18
K Edytor projektu 68
Klient sieciowy programu Vault Edytor stylów i standardów 65
Manufacturing 58 Edytuj element 29
kolizje, sprawdzanie 37 Opcje aplikacji 65
komponenty Otwórz nowy plik 67
Biblioteka elementów 34 Ustawienia dokumentu 65
przeciąganie do zespołów 31 Wykryte kolizje 37
sprawdzanie kolizji 37 okno dialogowe Autoring iPart 11
szablony 3 okno dialogowe Edytor Content Center 18
tworzenie lokalne 33 okno dialogowe Edytor projektu 68
umieszczanie w zespołach 30 Okno dialogowe Edytuj element 29
komponenty nieruchome 31 okno dialogowe Kreatora projektu 70
komponenty w programie Design okno dialogowe Otwórz nowy plik 67
Accelerator 34 Okno dialogowe Wykryte kolizje 37
konwersja danych 59 opcje w projektach 68
kopiowanie projektów 57 opisy fazowania 47
opisy gwintów 47
opisy lica spoiny 48
L opisy otworów 47–48
opisy przekroju spoiny 48
linia odniesienia w rysunkach 50 opisy w rysunkach. 50
linie środkowe 47 opisy w widokach rysunku 45
listy części 6 opisy zagięć 48
lustrzane odbicie elementów 27 otwieranie plików 67
M P
mechanizmy projektu 35 pliki
modele części 4 AutoCAD 59
modyfikowanie 29 części 9
szablony 67 IDW i DWG 40
tworzenie 3 prezentacja 5
modelowanie szkieletowe 33 rysunki 6, 39–40
szablony 3
N współdzielenie 55
zespoły 4
Narzędzie Analiza kolizji 37 pliki DWG 40
numery pozycji 6, 49 pliki prezentacji 5
pliki rysunku 6
pliki w programie AutoCAD 25, 59
pobranie wymiarów modelu w rysunkach 46
76 | Indeks
podstawowe informacje dotyczące wstążki 64 rysunki 6–7, 39
podzespoły 33 działanie skojarzone 8
pojedyncze części bryły 10 eksportowanie do programu
polecenia AutoCAD 60
edycja elementów 29 oznaczanie 58
przeglądanie modeli 66 rzuty 41
szkicowanie 23 szablony 40
powierzchnie 21 tabele 49
Producent wideo 52 typy plików 40
program Autodesk Design Review 1, 58 rzuty
program Inventor Studio 52 modelowanie 66
program Vault Manufacturing 58 opisywanie 45
projektowanie od góry do dołu 33 rozbicie 45
projekty 68 rzuty bazowe 41
dokumentowanie 39, 52 rzuty detali 42
domyślna lokalizacja folderu 71 rzuty rozbite 45
jeden użytkownik 68, 70 rzuty rysunku
komponenty zespołu 30 typy 41
kopiowanie z repozytorium 57
mechanizmy projektu 35
od góry do dołu 33
S
opcje 68 SSS (stopnie swobody) 32
oznaczanie 58 standardy rysunkowe 50
repozytorium 69–70 standardy, szkicowanie 50
tryby 70 symbole w rysunkach 47
typy 70 szablony 67
ustawianie 70 nowe pliki 3
projekty domyślne 70 pliki rysunku 40
prototypy cyfrowe 1, 9 szkice, dane 2D w programie AutoCAD 25
proces roboczy 2
publikowanie 53
przeciąganie komponentów 31 Ś
przerywanie widoków rysunkowych 43
publikowanie projektów 53 środowiska
część 9
interfejs użytkownika 63–64
R renderowanie i animacja 52
szkic 23
renderingi 52 współdzielenie 55
repozytorium 55 zespół 4
kopiowanie projektów 57 środowisko szkicu 23
rozszerzenia do aplikacji
projektowych 56
reprezentacje pozycyjne, animowanie 52 T
rozszerzenia
dla Microsoft Office 57 tabele otworów 49
do aplikacji projektowych 56 tabele zagięć 49
Indeks | 77
tabele zmian 50 współdzielenie plików 55
typ repozytorium w projektach 69 wymiary bazowe 46
wymiary modelu w rysunkach 46
wymiary w rysunkach 46
W wymiary współrzędnościowe 46
Warsztat nowych możliwości 71
wiązania 32 Z
wiązania szkicu 25
widoki zaangażowanie klienta 63
w rysunkach 41 zaokrąglenia 26
widoki nakładkowe 43 zaznaczać projekty i rysunki 58
widoki pomocnicze 42 zespoły 30
widoki przekrojów 42 działanie skojarzone 7
widoki rysunku 41 elementy 27
operacje 43 kolizje, sprawdzanie 37
opisywanie 45 komponenty 34
porady 44 pliki 4
widoki rysunku kadru 44 podzespoły 34
widoki rysunku płatu 44 renderowanie i animowanie 52
widoki rysunku wyrwania 43 Zespoły iAssembly 38
widoki rzutowane 42 zestawienie komponentów (BOM) 49
widoki szkicowe 43 znaczniki środka 47
78 | Indeks