Ο)ΗΑΤΈ.

,19

οὔτε πατρίδα αὐχοῦντι τὴν Αἴγυπτον, παρ᾽ οἷς γενεϑλιαλογίαι καὶ

ἀποδείξεις ἄλυτοι; Σπάρταν ἔλαχες, ταύτην κόσμει. “Ρώμην ῴκηκας
(μᾶλλον δὲ ταύτης ἐξέϑορες), ἀφ’ἧς οὐδεὶς ἠστρολόγησεν ἢ ἐγεωμέτρησε
ἄλλα πάντες Βροῦτοι καὶ Κάτωνες καὶ Κικέρωνες, Λεύκουλοί
100 τε καὶ Ιάσιοι, ἄνδρες οὐδὲν ἄλλο ἢ ϑεράποντες Ἄρηος. μὴ καταίσχυνε
την πατρίδα μηδὲ τὸ μητρῷον παραχάραττε ἔδαφος. ἀφεὶς τοιγαροῦν τὰς
γεωμετρικὰς δέλτους καὶ τὴν ἄλλην ἅπασαν μουσικήν, ϑυρεῷ τὸ σῶμά
σου φράξον καὶ πελτάρια κοῦφα ἑλόμενος πρῶτα μὲν τὴν ἐνόπλιον
κινήθητι ὄρχησιν, ἔπειτα λόχοις συναρμοσϑεὶς πρὸς Σαβίνους μάχου καὶ
ιο τὰς γὰρ Λατίνων πόλεις ἀπόγνωϑι, ἀλλ᾽ οὐδὲ τὴν [Καρχηδονίων
αἱρήσεις, ἡ δὲ ἤδη καὶ ἀφέστηκε. μὴ πάντα τῷ Αλικαρνασεῖ
πείθου μηδὲ τῷ [[ολυβίῳ: “Ρωμαῖοι γὰρ ὄντες ἐξῃρήκασί τε τὴν πατρίδα
τῷ λόγῳ καὶ πόλεις ἀλλοτρίας κατεχαρίσαντο.

η π ο ὰ π ι ο τ ο ο θ [ | 1 α 1 β 5 1 π ι ο γ ι ι π η ο χ
είατιο βο πος [ΘΠ1ΡΟΤΘ Ὀ8ΙΌΔΘΓΟΒ οΓΙθη{18 1η
(Οταοοῖβ ὀὐ81 ὀοχΧ1π118τη ἠ1οθπα] {ασιι]ύαύθπι ποη Π8Ὀ68ΐ, ῬΘΣ
βθπίεηίί88 ύθπιθη ρο[]6το 6ὗὐ ἀοπι1π8τ]. ΟΥ8{10ῃ68 Ω18[|6501Ππ10116
ρορετἰπί 86 νο[ας 6556 ΟΠΊΠΘΒ.
51 ϱ. 75, δ0--653 δὰ ρ. 72, 87--108 ἀαὐ!θποῦ, Ῥ5οί]α5 θπί6ο ορυβοαίαπ 5611618
πάτο ]αιιάθίίοποπι [8]! 56 {Γοτί8β56ο οὔ]8πη 8π1Ω16π{18

Ἔπαινος τοῦ ᾿Ιταλοῦ

Ὡς εὖ τῷ ᾿Ιταλῷ, εἰ δὲ βούλοιτο Λατίνῳ καὶ Αὔσονι' ἐπικεχείρηκε

γὰρ δεξιῶς καὶ ἐπεξειργάσατο ἀκριβῶς καὶ ἀπηκρίβωσεν εὐφυῶς, τοῦτο
μόνον τῶν ἄλλων οὐκ ἀνασχόμενος, τὴν τοῦ ϑεοῦ κἀν τῷ λόγῳ διάσταστν.
5 τἆλλα μὲν γὰρ ἐπιεικῶς ἤνεγκε καὶ τῶν ὕβρεων οὐδεμιᾶς πεφρόντικεν;
ἀλλὰ φιλοσόφως τὰς κατηγορίας διήνεγκε, πρὸς δὲ τὴν τῆς διαιρέσεως
ὕβριν ϑυμοῦ τε αὐτίκα πεπλήρωτο καὶ τολμηρότερος ἑαυτοῦ γεγονώς διὰ
τὴν πληγήν, ἐπιστραφεὶς εὐϑὺς παίει τὸν τρώσαντα ὥσπερ δόρατι τῷ

97 {τ. 723 Ναποὶς: ΟΡΩ͂ 1 307. 10 οἴο. |! 190 {]. 2, 110 οἷο,

96 γενεϑλιαλογίαι γενεθλιαλογία αὶ |! 91 ἀποδείξεις Ῥ δείξεις Ὦ || 99 πώποτε

ΟΤη. (| 10] μητοῶον 1} π(ατ)ρῶον αὶ
|| | 102 ἅπασαν Ρ} πᾶσαν αὶ ||! 106 σικελία }
σικελῶν (., | καὶ οπι. Ρ̓

19 ν 953ν 955»: Ῥ 50:5]: -- οἱ Ῥτοχἰ! 50-54. || 1 τοῦ αὐτοῦ (8ο. ψελλοῦ)

ἔπαινος τοῦ ἰταλοῦ γ τοῦ αὐτοῦ (8ο. ψελλοῦ) εἰς τὸν λογγίβαρδον ἰω(άννην) ἐπαινε-
τικός Ῥ |! 2 βούλοιτο ΥΡ βούλει, τῷ οἱ. || δ--6 τῶν || : ἑαυτοῦ }
αὐτοῦ Ν
 ῬΩΕΙΤΙΙ ΟΒΑΤΟΕΙΑ ΚἈΙΝΟΗ͂Α

λόγῳ χρησάμενος. ἐπεχείρησε γὰρ σχῆμα ἕτερον τῆς ὑποϑέσεως προ-

στησάμενος, ἵν᾽ ὁμοῦ τε βάλλη καὶ μὴ δόξῃ τοῦτο ποιεῖν, περ καὶ οὗ ιο
ὀεξιώτατοι τῶν ῥητόρων καὶ ἀκριβέστατοι τῶν φιλοσόφων ἐχρήσαντο, οἱ
μὲν εὐμεϑόδως ἐκ φαύλης τῆς ὑποϑέσεως ἐς τὴν μείζονα τὸν λόγον
μεταίροντες, οἱ δὲ τελεστικῶς ὁπὸ παραπετάσματι τὰ ἄρρητα κρύπτοντες.
οὕτω καὶ Τιμαιογραφεῖν ἐπιχειρεῖ καὶ ὁ μετ᾽ ἐκεῖνον τῶν
φιλοσόφων ἅπας κατάλογος: ὁ μὲν γάρ τις τὸν ὕπνον προϑέμενος περὶ τοῦ ι.
φανταστικοῦ διεξελήλυϑε πνεύματος, ὁ δὲ “περὶ ἀνϑρώπου φύσεως
ἐπιγράφων τῷ λόγῳ τὸν τῆς φυχώσεως τρόπον δυήρϑρωσε. τούτους δὴ καὶ
ὁ |ταλὸς οὗτος ἐξηλωκὼς ἀνὴρ ὃ ἐβούλετο μὴ σφόδρα βούλεσθαι ῥούλεται,
ἄλλα τήν ἀντιλογίαν σκοπὸν τοῦ λόγου προὐύέμενος ἕτερ ἄττα τῆς
ὑποθέσεως προεισόδια τέϑεικεν, εἰὑ᾽ ὦσπερ ἐξ ἀνάγκης πρὸς το βουλό- 59
μενον τὸν λόγον μετέστρεψε. καὶ ἀνϑυβρίζειν μὲν οὐδ᾽ οὕτως
τοὺς ὑβρίσαντας, οὔθ᾽ οἷς ἐκεῖνοι ὑβρίκασιν οὔτε καινοτέραις τῶν
ὕβρεων διαμείψεσιν, ἀλλὰ ϑαυμάσιόν τινα τῆς κατηγορίας ἀπόλογον
ποιησάμενος ἐκτίϑησί τε τὸ δόγμα καὶ δείκνυσιν ὥσπερ ἐν κατόπτρῳ
τῷ λόγῳ τὸ οἰκεῖον πρόσωπον μεμορφωμένον τῷ κάλλει τῆς πίστεως. 2

Καὶ ὧσπερ εἴ τις καλὸς ὢν τὸ εἶδος εἶτα δὴ κρύπτοιτο, εἶ σκωφϑείη μὴ

οὕτως ἔχων, ἐπιδείξας ἑαυτὸν ἀπηλλάγη τοῦ σκώμματος, οὕτω δὴ καὶ
οὗτος τὸ κεκρυμμένον ἀναπτύξας τῆς ψυχῆς εἶδος καὶ τοῖς ὑβοισταῖς
δείξας ἐκείνοις τε ὅσον εἰκὸς τὸ τῆς ἀντιλογίας μέρος ἀφωσιώσατο καί,
ὡς ἄγαλμα εἴη κάλλους, παρεδειγµμάτισεν ἑαυτόν. τὴν δὲ τῶν Ἑλλήνων 30
σοφίαν προϑέμενος ἐπαινεῖν ἀπολοφύρεται ὡς εἰκὸς ὅτι, δέον τοὺς
γνησίους τοῦ λόγου κληρονομεῖν, τὸ βάρβαρον καὶ ἀλλότριον τὸν πλοῦτον
τῆς σοφίας οὐδὲν προσήκοντα διεδέξατο καὶ ἡ μὲν Ἑλλὰς σχεδὸν ἅπασα
καὶ 1) ἄποικος Ιωνία τῶν πατρῴων ἀκριβῶς ἐξεκόπησαν, ἐς Ἀσσυρίους
δέ καὶ Λλήδους καὶ Αἰγυπτίους ὁ κλῆρος μετωχετεύθη καὶ τοσοῦτον ἡ 55
τάξις ἀντέστραπται, ὡς βαρβαρίζειν μὲν τοὺς Ἕλληνας, ἑλληνίζειν δὲ τοὺς
βαρβάρους. καὶ Ἕλλην μὲν ἀνήρ, οὕτω συμβάν, ἐς δοῦσαν ἢ Ἐκβάτανα
ἀφικόμενος, τὰ πάλαι τοῦ Δαρείου ἀνάκτορα, καὶ Βαβυλωνίοις συγγενό-
μενος ἀκούσεται περὶ ὧν ἑλληνίξων οὐκ ἤκουσε, καὶ ϑαυμάσεται τῶν
ἀνδρῶν ἕκαστον καὶ τότε πρῶτον ἴσως γνώσεται ὅτι σοφία τοῦ παντὸς 4ο

18 Ρ|αΐ. Ρτοί. 3164 ὅ --6ο ὅ; Εἶϊαβ 11 ΑΓβύ. οᾶί. ρτοοεπι. ρ. 124, 33 -- 195. 1 |
14 Τῖπι. Ρῃ]145. δά. 3 Ργοο]. 1η Ρ]8ί. Τίπι. ΄ 1, 1] ῬΙοΡΙ | 15--16 ὥτηςς. ἂς
ἹΠΒΟΙΠΠΙΙΒ |] 16--17 ἦ6 παί. Ποπ. |, 54 οἵ. γπ6β. 6ρ. 40 (ρ. 51, 7

9γαργ δὲρΡ || 10 βάλληΡ ῥάλῃ οἱ. Κλ. | ᾧπερ καὶ οἱ ΚΖ. ΒΡ περ
οἱ βΩα. αἶ]α Ρ ὥσπερ καὶ οἱ γμ || 11 ἀκριβέστατοι Β ἀκοιβέστεοοιΝαὶ||17τρό-
πον Ρ Λλόγονγ || 320 προςγ ἐςρ || 22 ἐκεῖνοιγ ἐκεῖνον Ρ || 28 ἀναπτύξαςν ἆνα-
δείξας Ρ |! 33 διεδέξατο Υ δ ι ε δ έ ξ α ν τ ο Ρ | | 3 7 ἐς βατανα Ν ||} 48 ποῶ-
τον Ρ πρώτως γ
 ΟΒΗΑΤ. 19

καθηγήσατο' ἀλαζων δέ τις εἰς ἡμᾶς παραγενόμενος βάρβαρος καὶ τῶν

ἐν τῇ Ἑλλαὸι καὶ τῇ καϑ᾽ ἡμᾶς ἁπάσῃ ἠπείρῳ εἰς ὁμιλίαν ἐληλυϑὼς
οὐδ᾽ ὡς ἡμιόνοις τοῖς πολλοῖς συγχωρήσειεν, ἀλλ᾽ ὄνοις ἄντικρυς: οἱ γὰρ
πλείους, οὐδ᾽ ἐξ ἡμισείας, οὔτε τὴν φύσιν οὔτε τὸ ὑπὲρ ταύτην ἐπίστανται,
Ὁ το δὲ Λοιπὸν μέρος οἴονται μὲν εἰδέναι τὸ πᾶν, ἴσασι δὲ οὐδὲ τὴν πρὸς
τοῦτο ἁδόν. ἀλλ᾽ οἱ μὲν φιλοσοφεῖν ἐπαγγέλλονται καὶ μαϑητιῶσί γε οἱ
πλεῖστοι, οἱ δὲ προκάϑηνται ἐν σεμνῷ τῷ προσώπω καὶ μεγάλῳ τῷ
πώγωνι ὠχροί τε καὶ σκυϑρωποὶ καὶ κατεσπακότες τὴν ὀφρὺν καὶ
πιναροί τἠν περιβολήν, ἀνορύττοντες τὸν Ἀριστοτέλην νέρϑεν καὶ ἀπὸ
5ο τῶν τοῦ ᾧδου μυχῶν καὶ γνωματεύειν δοκοῦντες ὁπόσα ἐκεῖνος τῇ ἀχλύι
τῆς ἀσαφείας κατέκρυψε. καὶ δέον τὸ βραχὺ τῆς συγχύσεως πολλῷ
ἀνακαλύπτειν τῷ λόγῳ, οἱ δὲ τὸ πλῆϑος τῆς ἐπικρύψεως βραχέσι μακρολο-
γοῦσι τοῖς ῥήμασι. παιδιὰν οὖν ἡμᾶς ὁ βάρβαρος ἥγηται καὶ τρυφᾷ ταῖς
ἐνδείαις ἡμῶν καὶ ἄπεισιν οὗ πλέον ἢ σοφὸς γεγονώς, ἀλλ᾽ ἔλαττον ἢ
5 5
Ὅτι μὲν οὖν ἡ τοῦ Λατίνου ἐπιχείρησις ἔντεχνος ἔν ὀλίγοις ὁ λόγος
ἔδειξεν. εἰ δὲ μὴ ἀπαστράπτει τῷ τεχνικῷ κάλλει: μηδὲ τὴν λέξιν ἐρ-
ρύϑμισται μηδὲ ἡ συνϑήκη τὴν ὥραν ἔχει τῆς χάριτος, ϑαυμάζειν οὐ χρή᾽
πολλαὶ γὰρ αἱ τῶν λόγων ἰδέαι καὶ τὰς ἐξ ἁπασῶν ἀρετὰς βραχεῖς οἱ τοῖς
60 οἰκείοις λόγοις συνειληφότες. ἀλλ ὁ μέν τις τὸ σαφὲς καὶ καϑαρὸν
ἐπετήδευσεν, οὐ μέντοι καὶ τῷ μεγέθει τὸν λόγον ἐπέρρωσεν, ὁ δὲ τῶ
μὲν ἀξιώματι μεμεγέϑυνται, ὀλλύει δὲ τὴν εὐκρίνειαν μὴ) συνδιαιρομένην
πρὸς τὸ ἀξίωμα: καὶ τῷ μὲν ὁ λόγος φυσικὴν ἀποστίλβει αὐγήν, ὁ δὲ τὸ
ἐπιποίητον κάλλος ἠγάπησε. Λυσίας μὲν γὰρ αὐτόϑι καλός, ὁ δὲ Ἴ]σο-
65 κράτης ἐντρίβεται: καὶ Θουκυδίδη μὲν ὁ λόγος ἐς ὑπερβάλλοντα ὄγκον,
τῷ δὲ “Ηροδότω τοῦτο μὲν ἔλαττον, ἡ δὲ χάρις ἀκόρεστος. συγχεχωρήσϑω
οὖν καὶ τῷ ᾿Ιταλῷῶ μὴ πάντη καλῶ, ἀλλ᾽ ἡ μὲν τέχνη ἔρρωται τούτω, τὸ
δε κάλλος ἐρρύηκε.
Λια ταῦτα ἀμελεῖ μὲν ἀκροατῇ πρὸς ἀχϑηδόνα ὁ λόγος εὐθύς (ἐκ γὰρ
ο προοιμίων συνεσχκεύασται καὶ συμπέφρασται), πεφροντισμένῳ δὲ οὔτε
πλημμελὴς οὔτε φορτικός: καὶ χάριτας μὲν οὐκ ἐγχεῖ τῇ ψυχῇ, φροντίζειν
δέ: καταναγκάζει καὶ πρὸς τοῖς εἰρημένοις ἔχειν τὸν νοῦν. πείϑει δὲ οὐκ
ἐκ στωμυλίας καὶ ἡδονῆς (οὐ γὰρ ἔχει χαρίτων Ψήρατρα) οὐδὲ ϑέλγει τῷ
κάλλει οὐδ᾽ ἐφέλκεται τῷ ἠδεῖ, τυραννεῖ δὲ ὦσπερ καὶ βιάζεται τοῖς

43 οἵ. Έποορτ. 006; ορ. ὅ6 (ρ. 96, 1]

48 ὧς οπι. Ρ || 44 οὐδ᾽ ἐξ ἡμισείας οπι. Υ' |] 46 ἴσασι δὲ ἴσως
κρύψεωςΡ ἐπισκρύφί(ε]ως οχ ἐπισκέψ(ε])ως γ | δ7 κάλλει ϱ ΛόγωΝ11162μεμε-
γέϑυνται μεμεγέϑυται Ῥ | συνδιαιρομένην συνδιαιρουμένην Νὰ δ8 απο-
στίλβει Ρ ἀποστέλλει Υ
 ῬΩΘΕΙΤΩ ΟΒΑΤΟΗΙΑ ΜΙΝΟΠΑ

γοήμασι. καὶ ἶσος μὲν ἑνί τῳ οὐχ ἔστιν, ἀλληλουχεῖται δὲ τοῖς ἐνϑυμήμασι τε
χαὶ διῆρται ταῖς ἐπιπλοκαῖς καὶ πρὸς ἑαυτὸν ἐπέστραπται. εἰ δὲ οἱ
τοιοίδε τῶν χαρακτήρων τοῖς τελείοις -ἀπονενέμηνται ῥήτορσι»,
ἀλλ᾽ οὐδ᾽ Ὅμηρος τοὺς μὲν Αἰακίδας ἐχαρακτήρισεν ἀκριβῶς: εἰ δέ τις ἔν
τῷ στρατοπέδῳ ψυχαγωγὸς τοῦτον ἀφῆκεν ἀμόρφωτον, ἐπεὶ καὶ τὸ
κάλλος πρῶτον μὲν ἓν τῷ νῷ, ἔπειτα καὶ οἷς ἐκεῖνο παραγεγένηται, 80
ἀλλ᾽ οὐδὲν ἧττον καὶ τὸ μετέχον καὶ τὸ μετεχόμενον ἐπαινοῦμεν. καὶ
ἄλλως μὲν ἐν [[Ιλάτωνι τὸ κάλλος τοῦ λόγου ἐπαινεσόμεϑα καὶ τὸ μέγεϑος,
ἄλλως δὲ ἐν Ξενοκράτει καὶ ἄλλως ἐν Αἰσχίνη τῷ Σωκρατικῷ: καὶ οὕτω
ϑαμὰ καταβαίνοντες Σκοπελιανοῖς καὶ Νισήταις αὐτὸ προσαρμόσομεν καὶ
πρὸς τὴν ἑκάστου τέχνην καὶ δύναμιν τας ἀρετὰς τοῦ λόγου ἀκριβωσόμεῦα. 85
Μὴ τοίνυν μηδ᾽ ὁ ᾿Ιταλὸς «ἀπαξιούσϑθω τῶν χαρακτήρων, ἀλλ᾽ αὐτός
τέ μοι κεχαρακτηρίσϑω καὶ πᾶς ὅστις ἄλλος τῶν .ὁμιλητῶν. ἀσπάζομαι
γαρ ὑμῶν καὶ τὰ γεογιλὰ τῶν λόγων γεννήματα: παρ ε μ ο υ γ α ρ ο τ Ο ο Χ ο ς
ὑμῖν. καὶ ὁ προπάτωρ ἐγὼ οὐκ ἀπεχϑαίρω τὸ ἔκγονον, ὁποῖον ἂν ἡ, εἴτε
κεφαλὴν συμπεπίεσται, εἴτε διηγκύλωται τὸν ἀγκῶνα, εἴτε τὸ γόνυ 90
ἐξήρϑρωται: ὑποδέξομαι γὰρ ἡδέως. τὸ ὀλισϑῆσαν καὶ τῇ μαιείᾳ τοῦ
λόγου ἐπιχειρήσω καὶ πλυνῶ μὲν αὐτίκα διαπλάσομαί τε, πῶς ἂν εἴποιτε
τεχνικῶς, καὶ ἀποδώσω τῇ τύχη τὸ παρεκνεῦσαν ἀσπάσομαί τε καὶ
διεστραμμένως ἔχον. οὐ γάρ εἶμι τῆς ᾿Ἀτϑίδος ἐκείνης περὶ τὰ ἔκγονα
ἀστοργότερος (τοῦ δ᾽ ὀνόματος ἐπελέλησμαι). ἐκύει δὲ αὕτη, ὡς 1) περί 95
αὐτὴν ἱστορία, καὶ ὁ πατήρ, δόξαν οὕτως, οὐ συνεχώρει αὐτῆ: μητρὶ
ἔσεσϑαι, ἀλλ᾽ ἐβούλετο ἐπὶ τῷ τόκῳ τὸ βοέφος τεθνήξεσθαι καί πρὸς
τοῦτο λεληϑότως τὴν μαῖαν κατήπειγεν. ἡ δὲ ἕτερον τρόπον :τῷ τοῦ
πατρὸς βουλήματι ὑπηρέτησεν: ὄφιν γὰρ ἐγκολπισαμένη; ἐπειδὴ τῶν
ὠδίνων τὸ βρέφος ὠλίσϑησε, τὸ μὲν ὑπεξέϑετο, τὸν δὲ ὄφιν ἐεπικαϑημένη 10
τῇ πρωτοτόκῳ ὑπέϑηκε καὶ φεῦ, οἷον, φησί, τέρας ἑώρακα, ὄφις γὰρ
ἀντὶ βρέφους τὸ κύημα”. ἡ δὲ λεχὼ συμπαϑῶς αὐτίκα “ἀλλά μοι, μαμμίδιον,
τὸν ὄφιν᾽, ἔφη, “περίϑαλπε, ἔχομαι γὰρ αὐτοῦ ὡς ψυχῆς: καὶ ταῖν
χεροῖν λαβοῦσα ἐφίλησεν. Ἀττικὸς δὲ κάγω ἀνήηρ καὶ φιλόπαις: καὶ
μᾶλλον ἤπερ ἐκείνη ψυχικαῖς γὰρ ὠδῖσιν ἔεγεννησάμην ὑμᾶς καὶ φιλῶ τὰ 10
ὑμέτερα βρέφη τῶν λόγων, ἃ δήποτε καὶ ἀνδρωϑεῖεν καὶ βραχίοσιν
ἰσχύσαιεν καρτεροῖς. ἀλλά μοι τέως: γεννᾶτε: οὐδὲν γὰρ ἀκμάσοι μὴ
γεννηθέν.

84 Ρῃ]]οβίτ. νιῦ. κορῃ. 1, 19. 21 (1124, 14-20, 8. ΖΊ, 21-35, 8 ΚΚανβθτ) | 91 Ρ]8ῦ.
ῬΠί. 14944 15] ἀ}9 οἰο. || 94--104 ππά6 Ραοἰίπ5 Παπο {Γἀρα]άτη παιπβοτὶῦ

75 ἑγί τω ν αὐτῶ Ρ || 87 ἄλλος ὅστις 2 |! 93 τύχη ΝΥ φύσει Ὁ |} 98 κατήπειγεν Ϊ

: (πειγεν ; || 109 ὑπεξέϑετο Ρ ὑπερέδθετο γ | ἐπικαϑημένηγ ὑποκαϑημένη Ρ |
193 τὸν ἵν τὴν Ῥ |. ἔφη οπι.Ρ |! 104.105 καὶ μᾶλλον οπι. ; | 1065 ἐγεννησαμήην 2
ἐγεννασάμην Ν᾽ |! 106 ἀνδρωϑεῖεν ὑδρυνϑεῖεν