Members:

Nario, Ella Marie

Mabanan, Joana

Martinez, Nichole

Ocampo, Kayecelyn

Barajas, Ronnie

Belarmino, Harlyn

Rañeses, Ryan

Granil, Hannah

Reyes, Claire

 CULTURE

The Zamboangueños constitute an authentic and distinct cultural group in the Zamboanga Peninsula. It is
distinct for at least two reasons. First and foremost, it lays claim to a distinct dialect, the Chabacano.
Indeed, for someone who is a first time visitor to La Bella Zamboanga, hearing the people talk is like
being transported to another place. Second, it bears undeniable vestiges of Spanish occupation,
particularly the physical features of the “mestizos” and “mestizas”. Spanish folk literature, songs, dances,
and fiestas, fondas and the Roman Catholic religiosity epitomized by the Zamboangueños’ devotion to
the Lady of the Pillar also speak of a bygone era.

The Zamboangueños evolved as a Christian tribe due to mixed marriages among the natives of
Zamboanga, migrants from Luzon and Visayas, and to a great extent, the Spaniards who occupied the
place in 1635.

Culturally, the Zamboangueños are warm, friendly, affectionate, and religious. These values were
inherited from the Spaniards who are by nature affectionate and warm.

Love of one’s heritage is typical value, which clearly manifests the extent of Hispanic culture, and
influence among the Zamboangueños.

Despite the authenticity and distinctiveness of the Zamboangueños as a cultural group in the Zamboanga
Peninsula, there is not much that can be identified as indigenous in terms of beliefs and practices.

All of these cultures, however, are fascinating and form the essence of Zamboanga’s cultural heritage,
unique and the envy of many less fortunate cities and provinces who cannot lay claim to such a colorful
past and history. The diversity of Zamboanga flows together in a single stream – the Christians and
Muslims living in harmony for centuries, the Chinese and the Spanish or American “mestizos” transacting
the daily business of life, and the women of all races giving Zamboanga the face of beauty the world has
known for many years.

The Zamboagueño culture is unique. For the visitor, to experience it firsthand is indeed an experience.
As it was indeed for many who lost their hearts to Zamboangueñas and forgot their darlings away"

Zamboanga always throbs with the colorful cultures, traditions, and lifestyles of people shaped by the
confluence of native Subano, Malay, Islamic (Yakan, Samal, Tausug and Badjao), Spanish and American
cultures that spanned the course of centuries. Of all these, the Spanish culture had the strongest impact
– about 50% of Zamboangueño culture is anchored on España and its three centuries of presence.

Love of one’s heritage is typical value, which clearly manifests the extent of Hispanic culture, and
influence among the Zamboangueños.

Despite the authenticity and distinctiveness of the Zamboangueños as a cultural group in the Zamboanga
Peninsula, there is not much that can be identified as indigenous in terms of belief cultures, however, are
fascinating and form the essence of Zamboanga’s cultural heritage, unique and the envy of many less
fortunate cities and provinces who cannot lay claim to such a colorful past and history.

The diversity of Zamboanga flows together in a single stream – the Christians and Muslims living in
harmony for centuries, the Chinese and the Spanish or American mestizos transacting the daily business
of life, and the women of all races giving

e, vanity, jealousy, boastfulness, and snobbishness that detracted. But put them all together, this was the
Zamboangueño package, like it or not.

The Zamboangueño courtship and traditions are elaborate and regulated by a long list of required social
graces. An example is the fact that a suitor could not sit unless permitted to do so by the lady’s parents,
or the heavy cross-examination of the suitor who had to answer satisfactorily all questions as to his
lineage, credentials, and occupation, or the courtship curfew, the need to cultivate the goodwill of all the
members of the lady’s family.

“Zamboangueño songs” also show much of culture. The songs of love show the need for the harana or
the coutship serenade as well as the limits puts on the expression of love by the norms of culture and
tradition. The Chabacano Song Festival, has produced numerous Chabacano pieces. The Chabacano Song
Festival is one of the events of the Zamboanga Hermosa Festival.

 GAMES

Juego de Antes (games of the past)

Pinoy Amazing Race

The scorching heat did not stop the 75 players (15 teams w/ 5 players each team) to join in the Pinoy
Amazing Race, all aiming to get the grand prize of p10,000, 7,500 for the 1st runner up and 5,000 for 2nd
runner up.

Tumba lata

Each team race to the finish, starting off with “tumba lata” where each team member was required to
knock off the can/tin (once) before the team can finally proceed to the next race task.Next Task was the
“buscahan goma” where the team race to “scoop” some 20 tiny rubber bands using barbeque sticks only.
The rubber bands were hidden/slightly buried under the cone-shaped, beach sand.

Sipan race

Another once popular children’s game was the “Sipan race”, this was the third task that Pinoy amazing
race participants need to complete.

Bagol (tsinelas relay)

After completing the sipa task, Pinoy amazing racers proceeded to do the “Bagol” or tsinelas (sleeper)
relay, where all of the 5 team members raced the sleeper in a 100-meter dash relay using the foot, the arm
and the head.
Members:
Nario, Ella Marie
Mabanan, Joana
Martinez, Nichole
Ocampo, Kayecelyn
Barajas, Ronnie
Belarmino, Harlyn
Rañeses, Ryan
Granil, Hannah
Reyes, Claire

 KULTURA
Ang Lungsod ng Zamboanga (Chavacano de Zamboanga: Ciudad de Zamboanga) ay isang lungsod sa
Rehiyon ng Tangway ng Zamboanga ng Pilipinas. Ayon sa senso noong 2007, mayroon itong populasyon
na 774,407 katao sa 177,152 mga sambahayan. Habang hindi nababahagi sa anumang lalawigan ng
Pilipinas, minsan itong naiuugnay sa Zamboanga del Sur para lamang sa datos galing sa Philippine
Statistics Office. Nagsasalita ang mga tao sa lungsod Zamboanga ng ib't ibang mga wika dahil sa pagiging
mala-"melting pot" nito. Kabilang na rito ang mga wikang Tagalog at Filipin, Hiligaynon, Subanen, Bahasa
Sug, Samal, Badjau, at Cebuano o Bisaya, gayundin ang Ingles. Ang iilan naman ay nagsasalita ng Hapon,
ilang wika mula sa bansang India, Ilokano, Waray, Bahasa Melayu kabilang na ang Bahasa Malaysia at
Bahasa Indonesia, Koreano, Arabiko, at iilan pang ibang banyagang wikang dala ng mga banyaga, dayo, at
mga yaong nanirahan o ngatrabaho sa ibang bansa. Ngunit ang karamihan sa mga mamamayan nito lalo
na sa mga Katoliko na higit na nakararami sa lungsod ay ang katangi-tangi at kakaibang wika nila, ang
Chavacano na isang maituturing lingua franca, ang opisyal na wika ng lungsod, at isang kriyolyong wika
batay o mula sa wikang Espanyol o Kastila.

•Mga Katutubo at Etniko

-Ang sentrong ethnic group ng Zamboanga ay ang Zamboangueño.

-Ang mga minor ethnic groups ng Zamboanga ay ang Tausug, Subanon, Sama, Yakah at Badjao.

•Wika

-Ang wikang ginagamit sa Zamboanga ay ang Zamboangueño Chavacano.

-Ito ay binase sa lengguwahe ng mga Espanyol

•Mga Festival

-Ang Dia de Zamboanga o Araw ng Zamboanga ay ipinagdidiriwang tuwingg Pebrero 26.

-Ang Hermosa Festival ay ipinagdidiriwang tuwing Oktubre para ipagdangal ang imahe ng “Our Lady of
the Pillar”.

Zamboanga HERMOSA FESTIVAL

Sa gitna ng malapad at makulay na kapaligiran nito, matingkad na mga sunset, mapagtimpi na klima,
makulay na vintas, at kultura ng eclectic, ang pagka-akit ng Lungsod ng Zamboanga ay lalo na ipinakita ng
mga tao sa pagdiriwang ng kanilang mahal na Birheng Maria bilang ang Nuestra Señora del Pilar , na
ipinagkaloob ang nagkakaisang kultural at makasaysayang simbolo ng "Ang Lungsod ng Bulaklak."
Nagtatampok ang pagdiriwang araw-araw na regattas; bulaklak, iba't-ibang, musika, at iba pang mga
palabas sa kultura; isang Miss Zamboanga beauty pageant at parada; isang makatarungang lungsod;
isang parada na karnabal; iba't ibang mga laro; at ang grand paputok display.

 PAMUMUHAY
MARANAO Nakatira sila sa paligid ng lawa ng Lanao. Ang kahulugan ng “ranao” ay lawa kung saan
hinango ang kanilang pangalan. Ang Marawi ang tinaguriang lungsod ng mga dugong bughaw ng
Maranao. Buo pa rin at hindi nai-impluwensiyahan ang kanilang kultura katulad ng disenyo ng damit,
banig at sa kanilang mga kagamitang tanso.

T’BOLI Sa Cotabato nakatira ang mga T’Boli. Gumagawa sila ng tela para sa mga damit mula sa T’Nalak
na hinabi mula sa hibla ng abaka. Maaaring magasawa ng marami ang mga lalaki, nagpapalagay ng tatu o
hakang ang mga babae. Ang kanilang ikinabubuhay ay pangangaso, pangingisda, at pangunguha ng mga
prutas sa kagubatan.

TAUSUG Ang mga Tausug na nakatira malapit sa dagat ay mga mangingisda, at magsasaka naman ang
mga nasa loobang bahagi. Naninisid ng perlas na kanilang ipinangpapalit ng tanso at bakal sa mga taga
Borneo at ng pagkain sa mga magsasaka. Ang kalakalang ito ang nagdala ng Islam sa Sulu.

BADJAO Naninirahan sa Sulu. Samal ang kanilang wika. Nakaira sila sa bangkang-bahay na may iisang
pamilya na binubuo ng dalawa hanggang tatlongpu. Pangingisda ang pangunahin nilang hanapbuhay.
Gumagawa din sila ng mga Vinta at mga gamit sa panging

may makapal at maitim na buhok. Naniniwala sila na sa iisang ninuno lang sila nagmula.

BAGOBO Matatagpuan sa mga baybaying golpo ng Davao. Maputi ang kutis at kulay mais ang kanilang
buhok na may natural na kulot. Napapangkat sa tatlo ang tradisyunal na lipunan ng mga Bagobo. Ang
Bayani, ang Mandirigma, at ang pinuno ng mga ito ang Datu na tumatayong huwes, nag-aayos ng gulo at
tagapagtanggol ng tribo.

YAKAN Sila lamang ang tanging pangkat na kapwa nagsusuot ng malong ang lalaki at babae. isinusuot
ng lalaking Yakan ang malong sa kaniyang ulo samantalang nakapulupot naman ito sa baywang ng mga
babae. Patriarka ang uri ng lupaing Yakan. Maaari ding magpakasal ng higit sa apat ang lalaki kung may
kakayahang magbigay ng sapat na kabuhayan.

MANGYAN Nakatira sila sa liblib na pook ng Mindoro. Kumukuha sila ng ikinabubuhay sa kagubatan,
pangisdaan at kalakal sa Mindoro. Sinaunang alpabeto ang gamit sa pagsulat ng mga pagpapantig. Ang
ambahan ang kanilang panitikan na napanatili sa pamamagitan ng pag-ukit nito ng kutsilyo, mga
kagamitan at sa mga lalagyan ng nganga.

 PANANAMIT

Ang mga kalalakihan ay nagsusuot ng pang-itaas na damit na kung tawagin aySaul Laki at ang
kanilang pang-ibabangkasuotan ay tinatawag na Salwal B’laan.Mula sa Tribon B’laan n
Mindanao.
Ang mga kababaihan ay nagsusuot ngpang-itaas na damit na kung tawaginay Saul S’lah at ang
kanilang pang-ibabang kasuotan ay tinatawag na Dafeng. gumagamit sila ng mga maliliit na
"beads" at tila !sequin" na mula sa kabibe ng capiz ang tawag nila dito a Takmon bilang
palamuti.