Beruflich Dokumente
Kultur Dokumente
Nalulungkot si Ben. Nang itanong ng ina kung ano ang dinaramdam niya ang
kanyang sagot ay, “kasi po ang mga kamag-aral ko ay may papasko para sa
aming guro. Ako lang po ang wala.”
Alam ng butihing ina na ang bagay na ito ay mahalaga sa anak dahil mahal nito
ang kanyang guro. Sa palagay naman niya, mauunawaan ng guro na sila’y dukha,
at sa totoo lang, alam naman niyang hindi naghihintay ang guro ng regalo kahit
kanino.
“Inang,” ang hikayat ni Nestor, “Ako lamang ang walang alaala kay Bb. Mirasol.
Ang lahat – sina Ador, Florante, Ramon at Orlando – ang bawat isa sa kanila ay
may pamasko sa aking guro. Ako ay bukod-tanging wala.”
“Nestor,” ang butihing ina ay sumagot, “makinig ka. Alam ng iyong guro na
tayo’y dukha. Siya’y di naghihintay ng alaalang galing sa iyo. Huwag mong
ikalungkot iyan. Talos kong si Bb. Mirasol ay nakauunawa sa ating kalagayan.”
Si Nestor ay walang kibo. Maaga siyang nahiga ngunit hindi makatulog. Siya’y
nag-iisip. Kung mayroon lamang siyang pagkakakitaan, kahit kaunting salapi
upang ibili ng kanyang papasko! Katapusang araw na kinabukasan.
“Nakita mo ba kung gaano karami ang mga alaalang tinanggap ko? Ako’y galak
na galak pagkat iya’y tagapagpakilala na ako’y minamahal ng aking mga
tinuturuan. Sa pumpon ng mga alaala ay bukod at tangi ang iyo na
pinakamahalaga sa lahat. Ang iyong alaala ay di pangkaraniwan. Iya’y nagbigay
sa akin ng labis na kagalakan.”
Dahil sa labis na kaligayahan ni Bb. Mirasol, kanyang binasa muli ang liham.
Nagmamahal, Nestor”
“Ang ganda Nanay ng kuwento ninyo. Ngayon po ay alam ko na rin kung ano
ang dapat kong iregalo kay Bb. Padilla.”
Aral: