Beruflich Dokumente
Kultur Dokumente
CASK OF AMONTILLADO
By: Edgar Allan Poe
I said to him: "My dear Fortunato, you are luckily met. How
remarkably well you are looking today! But I have received a
pipe [keg] of what passes for Amontillado, and I have my
doubts."
"Amontillado!"
"Amontillado!"
"Amontillado!"
"And yet some fools will have it that his taste is a match for
your own."
"My friend, no; I will not impose upon your good nature. I
perceive [sense] you have an engagement, Luchesi--"
"I have no engagement;--come."
"My friend, no. It is not the engagement, but the severe cold
with which I perceive you are afflicted [have]. The vaults [wine
cellars] are insufferably [very] damp. They are encrusted with
nitre [salt deposits]."
"It is farther on, " said I; "but observe the white webwork
which gleams from these cavern walls."
He turned toward me, and looked into my eyes with two filmy orbs
that distilled the rheum of [revealed his] intoxication.
Here I knocked off the neck of a bottle which I drew from a long
row of its fellows that lay upon the mould [a hollow in which
wine bottles lie on their side].
"I drink," he said, "to the buried that repose [lie] around us."
"A huge human foot d'or [of gold], in a field azure [blue]; the
foot crushed a serpent rampant [upright] whose fangs are
imbedded in the heel."
"And the motto [saying]?"
"Good!" he said.
The wine sparkled in his eyes and the bells jingled. My own
fancy grew warm the Medoc. We had passed through walls of piled
bones, with casks and puncheons [a large cask] intermingling
[mixed in], into the inmost recesses [nooks] of the catacombs. I
paused again, and this time I made bold to seize Fortunato by an
arm above the elbow.
"How?"
"Be it so," I said, replacing the tool beneath the cloak, and
again offering him my arm. He leaned upon it heavily. We
continued our route in search of the Amontillado. We passed
through a range of low arches, descended, passed on, and
descending again, arrived at a deep crypt [tomb], in which the
foulness of the air caused our flambeaux rather to glow than
flame.
"Pass your hand," I said, "over the wall; you cannot help
feeling the nitre. Indeed it is very damp. Once more let me
implore [beg] you to return. No? Then I must positively leave
you. But, I must first render [give] you all the little
attentions in my power."
I had scarcely laid the first tier [row] of the masonry when I
discovered that the intoxication of Fortunato had in a great
measure worn off. The earliest indication I had of this was a
low moaning cry from the depth of the recess. It was not the cry
of a drunken man. There was then a long and obstinate [stubborn]
silence. I laid the second tier, and the third, and the fourth,
and then I heard the furious vibrations [rattling] of the chain.
The noise lasted for several minutes, during which that I might
hearken [listen] to it with the more satisfaction, I ceased
[stopped] my labors [work] and sat down upon the bones. When at
last the clanking subsided [stopped], I resumed the trowel, and
finished without interruption the fifth, the sixth, and the
seventh tier. The wall was now nearly upon a level with my
breast. I again paused, and holding the flambeaux over the
mason-work, threw a few feeble [weak] rays upon the figure
within.
"Fortunato!"
Reference:
http://role-the-play.blogspot.com/2009/01/cask-of-amontillado-
short-story.html
Bente
____________________________________________________________
_________________________
Sa tindahan. Nagmamadaling nagpaload si Shirley dahil late na
ito sa eskwelahan.
Shirley:Pabili, pabili po. (di mapakali sa pagmamadali)
Dahil wala pa ang tindera, sa bente pesos na ni Shirley isinulat
ang kanyang cellphone number.
Shirley:Ate paload po ako, pasensya na kung d’yan ko na po
isinulat yung number ko. Sige po una na po ako, hintayin ko na
lang po yung load.
Makalipas ang ilang sandali ay may bumili sa tindahan at nakuha
ang bente pesos bilang sukli. Hanggang sa naibayad ito sa jeep,
naisukli, at kung saan saan pa nakarating.
Sa isang karinderya. Nag-uusap si Shirley at ang kaibigan nitong
si Mimi.
Mimi:Haay naku. Buti naman at nagtext ka kanina, dahil kung
hindi. Baka hindi ko na napigilan sa pag-alis si Sir Reyes at
hindi ka na nakapagpasa ng project natin.
Shirley:Oo nga eh. Nagmamadali pa akong nagpaload kanina.
Salamat Best ah.
Mimi:Hay naku, wala ‘yon. (sabay subo ng pagkain) salamat sa
treat mo ah. Sarap neto!
_______________________________________________________________
______________________
Sa mall. Abalang naghahanap ng regalo si Tonton para sa
monthsary nila ni Danica.
Pagkakuha ng napiling regalo ay agad itong nagpunta sa counter
at iniabot ang bayad nito.
Cashier: Sir. Wala po ba kayong barya?
Tonton: Wala po eh.
Walang nagawa ang cashier at sinuklian nito ang customer.
Maya maya pa ay umuwi na si Tonton sa bahay nila bitbit ang
regalo. Nagtext kasi sa kanya si Danica na sa kanila ito
didiretso.
Danica: Hi babe, wow. Thank you. Happy monthsary. I love you.
Naghanda kami ng kaunti. Para may salu salo tayo nila Nanay at
Denden.
Napilitang ngumiti si Tonton. At umupo na ito sa hapagkainan
para sa mumunting salu-salo.
Makalipas ang ilang oras ay umuwi na si Danica. Dumiretso na rin
ang magkapatid sa kwartong pinagsasaluhan nila. Habang
magkatabing nakahiga ang magkapatid ay pabirong naglambing si
Denden sa kuya nito.
Denden: Kuya!
Tonton: Oh?
Denden: Pahingi naman ako ng bente pesos oh. May bibilhin lang
ako malapit sa eskwelahan ko bukas.
Tonton: Wala nga akong pera eh.
Denden: Woooh. Nakabili ka nga ng regalo kay ate Danica eh
(patampong sambit nito)
Tonton: Oh! (nilabas ang bente at iniabot sa kapatid)
Denden: Yes! Thank you kuya!
Ginulo ni Tonton ang buhok ng kapatid bilang paglalambing.
Denden: AAAAAAAAAAAAAAHHH!
Sumigaw si Denden dahil ayaw nga nitong nagugulo ang buhok n’ya.
Denden: (may napansin) Kuya,tignan mo ‘to oh
Habang hawak ni Denden ang bente pesos ay napansin nitong may
nakasulat na cellphone number.
Tonton: bakit?
Denden: May number na nakasulat dito sa bente. Maibibili pa ba
‘to?
Tonton: Oo naman no.
Denden: Bakit di mo i-save kuya yung number tapos i-text mo.
Malay mo soulmate mo ‘yan. Hahaha.
Tonton: Loko. Matulog ka na nga, maaga pa pasok natin bukas.
_______________________________________________________________
______________________
Ngayong birthday ni Tonton ay hindi n’ya inaasahang pupunta si
Danica.
Danica: Babe..
Tonton: Danica. Wag mo na akong tawaging ganyan. Wala talaga
akong nararamdaman para sa’yo. Sana mapatawad mo ako. Nabigla
lang ako, naguluhan.
Danica: Nabigla? Isang buong buwan kang nabigla? Para ano Ton?
Para mas masakit sa’kin?
Tonton: Patawarin mo ‘ko Danica, nahiya akong ipagtapat sa’yo na
wala talaga akong nararamdaman sa’yo. Dahil ayokong masaktan ka.
Danica: Anong tawag mo dito Ton? Kiliti? Pasarap? Hindi ba
masakit na pinatagal mo pa yang panloloko mo?
Tonton: Alam kong mali, pinilit ko Danica. Pinilit kong mahalin
ka, pero ‘di ko kaya.
Yumakap si Danica kay Tonton at nagmamakaawa ito.
Danica: Please Ton, wag mo gawin sa’kin ‘to
Dumating si Shirley at naaktuhang magkayakap si Tonton at
Danica. Nabagsak nito ang regalo sabay takbo palayo.
Nakita s’ya ni Tonton dahil na rin sa ingay na nilikha ng
pagkakabagsak ng regalo at humabol ito. Umulan ng malakas nang
gabing ‘yon.
Tonton: Shirley!
Nahabol ni Ton si Shirley,huminto ang dalagita.
Shirley: Bakit Ton?(pinipilit ngumiti) pasensya ka na ha,
nagtext kasi si mama sa’kin kaya nagmamadali akong umalis.
Tonton: Alam kong nakita mo ang lahat. Alam kong lumuluha ka at
hindi ‘yon maitatago ng ulan.
Shirley: Ton, niloko mo ako. Sinamantala mo na malayo tayo sa
isa’t isa para magsinungaling sa’kin.
Tonton: Alam kong nagkamali ako, na hindi ko sinabi sa’yo agad,
pagsinabi ko sa’yo, walang ganito, walang tayo. Malabo na kami
ni Danica bago pakita makilala. Aksidente lang na naging kami
pero wala akong nararamdaman para sa kanya.
Shirley: Ton, di lang ako ang niloko mo, dalawa kami Ton!
Tonton: Magpapaliwanag ako,mag-usap tayo.
Shirley: Ton, maliwanag na ang lahat. Nanloko ka.
Tumakbo papalayo si Shirley. At yon ang naging huli nilang
pagkikita.
_______________________________________________________________
______________________
Nawalan na ng gana si Tonton. Lagi itong matamlay at kung minsan
ay hindi na halos makausap.
Sinusubukan din nitong tawagan si Shirley ngunit out of reach na
ito, marahil ay nagpalit na ng number.
Nanay: Tonton. Kanina ka pa d’yan. Hindi mo pa nagagalaw ‘yang
pagkain mo. Nagpunta si Danica dito kanina, kinukumusta ka, sabi
ko eh di ka na halos makausap. Laging tulala.
Hinawakan ng ina ang kamay ni Tonton.
Nanay: Anak, lilipas din ‘yan. Masaya ka naman nung wala pa
s’ya. Siguro naman kaya mo pa ring maging masaya ngayong wala na
s’ya. Kumain ka na, at matulog na kayo ng kapatid mo.
Pagkatapos kumain ni Ton ng kakaunti lamang ay dumeretso ito sa
kwarto. Nakahiga na at tulog ang kapatid nito nang humiga s’ya.
Sa pagkahiga nito ay bumaling sa kanya ang kapatid. Gising pa
pala ito.
_______________________________________________________________
______________________
Kinaumagahan ay sabay na gumising ang magkapatid. Napagtanto din
ni Tonton na walang mangyayari kung magmumukmok s’ya. Naalala
n’ya ang sinabi ng kapatid n’ya na ano man ang mangyari ay
nand’yan lang sila palagi.
Nagbihis ng uniporme si Tonton at gaya ng dati, mali at hindi na
naman pantay ang pagsuot nito ng butones.
Sabay na pumasok ang magkapatid at naghiwalay na lamang nang
maihatid na ang bata sa eskwelahan na pinapasukan nito.
Sa paglalakad ni Tonton ay may babaeng nakahulog ng wallet nito
malapit sa kanyang harapan. Dali daling kinuha ni Tonton ang
wallet at hinabol ang babaeng nakahulog nito. Ngunit halos
nagmamadali rin sa paglalakad ang babaeng nakahulog nito at ‘di
na n’ya nagawang habulin pa dahil nakasakay na ito.
Walang nagawa ang binata at binuksan na lamang nito ang wallet.
Laking gulat ni Tonton dahil wala man lang ID na nakalagay dito
ngunit may lamang 500 pesos at sulat. Binasa ng binata ang sulat
at ito ang nilalaman.
“Bilhin mo itong mga gamot na nakalagay, importante para sa mga
pasyente, dalhin mo na lang sa maliit na clinic na nakatala sa
sulat na ito.”
Dahil sa hindi naman kaya ni Tonton na kunin ang pera, binili
nya ang mga gamot at saktong bente pesos ang sukli nito. Pumunta
din s’ya sa clinic na binanggit sa sulat. Laking gulat ng binata
nang matanaw si Shirley.
Shirley: Anong ginagawa mo dito?
Tonton: Nurse ka dito?
Shirley: OJT pa lang. Ano ginagawa mo dito?
Tonton: May nakahulog kasi ng wallet at may sulat na bilhin ang
mga gamot na ‘to at dalhin sa address ng clinic na ito. May
sukli pa nga oh.
Reference:
https://www.facebook.com/notes/john-diaz/bente-sample-script-
para-sa-short-film/10152016678721877/