##################################

~~Seducing a Herrera~~

##################################

PROLOGUE

"Are you even good in bed?" he asked me.. My God! This is it Alona! Speak!

"O-of course! Are you underestimating me?" I asked while faking a snicker..Ano ba
to?! Sa picture nga lang ako nakakakita ng birds eh. May itim,may pink,may
white,may brown.. Ang colorful nila! Ay gaga Alona. Focus. Konti na lang makukuha
mo na ang inaasam mo. Focus. Si Andrei Herrera nasa harapan mo.. Inhale. Exhale..

"No.. " He drank up to the last drop of his dirty martini and stood up.. He licked
his lips like he was savouring the alcohol's left over..He leaned nearer to me and
whispered something "Let's stop this sensless chalk talk Bella,I might f-uck you
here without any warning,if we stayed longer.." nanlaki yung mata ko,kinabahan ako
kasi he held me on my wrist while naughtily grinning,hindi na ako nakapag-salita.
Eto na yun? Eto na talaga! Ang lalaking pinapangarap ko siya ang unang pagbibigyan
ko ng sarili ko.. My god!

Dinala niya ako sa pent house niya na malapit lang naman sa bar. We went there and
tahimik lang siya sa elevator. His both hands are tucked in his pocket. But he was
grinning from ear to ear..

Hindi ako sigurado sa gagawin ko pero wala akong pakialam eh,si Andrei sa wakas
napansin na niya ako. College pa lang kami gustong gusto ko na siya.. Oo mahal ko
siya. Kahit na, dati hindi nya man lang napansin ang existence ko,pero iba na
ngayon.

The moment we entered his pent house,I flinched because he pinned me on the wall
and kissed me savagely. Parang uhaw na uhaw siya, madaling madali niyang pinunit
ang dress ko,revealing my black lacy bra. I did the same,sabi nga nila just go with
the flow.I ripped his polo shirt off,his cool hands were caressing the top of my
breasts and then plucking up courage his hand moved around. Nagkaboyfriend din
naman ako and may idea ko hanggang 'making out' lang.. Isa pa ganito yung mga
napapanood ko sa mga sex scandal na pinapanood sa akin ng bakla kong friend..
Para sa akin I was making love with him,kahit na siya pure lust lang..His hands was
strongly roaming around my body which made my back arched. He was harsh and rough
dwelling on how horny he was right now..

He walked me all the way through his bed without breaking our tongue fight.. He
throw me on his velvet bed and I felt like I was making out with a vampire. He was
so strong but it thrills me..

He bent over and removed my already wrecked dress,then I heard a ripping off sound
considering that it was my lacy panty.. I didn't got a chance to protest because
instead of protesting,a moaned escape from my mouth as I felt his warm,wet and soft
lips in my most secretive recesses.

"A-andrei! Oh God! Andrei.."he played his tongue between my folds,I don't know
where to look or grip my bare hands for It was all new to me.. The feeling was
unexplainably pleasurable. I gripped harder to the comforter and tried to collect
myself with what he was doing.. He begun slapping my thighs and make his talented
toungue go deeper and faster..Hindi ko akalain na ganito pala ang pakiramdam at
gagawin namin to,I shoved away the thought that I was being ashame of what he was
doing. Ayokong mahalata niya na unexperienced pa din ako. Baka hindi niya
ituloy..My back uncontrollably arched because I feel like something inside me was
building up.. I can't explain!

"Oh my! Ahh! Andrei pleasee stop!" I pleaded but he didn't listen instead he moved
his tongue faster..I felt something was near to explode inside me and I think I'm
going crazy!

"Ahhh! Andrei!!" I moaned his name while I clenched my fist gripping the
comforter,I felt like I released something that can compare to a thousand of
fireworks,something inside me tightens too. It was earth-shattering. My spreaded
legs are throbbing and my body was shaking as I sieze every ecstatic frenzy I
felt.Breathing hastily I saw his head raised..

"We're not yet done kitty.."he gave me his infamous smirked that almost melt my
heart. I was still collecting myself when I saw him removing every clothes he
have,revealing how perfect his body was. I bit my lower lip as I saw his hardness.
He was huge! Nakita ko palang pakiramdam ko masasaktan na talaga ako.. He chuckled
when he caught me staring his manhood.. He placed him self on the top of me..

"Change of plans kitty?"he asked..I shook my head reluctantly and grabbed his nape.
He tilted his head as he deepen the kiss. Then on a spur of a moment..
"Ahhhh!" I felt the extreme pain right through my womanhood,it was tearing me
apart. He viciously slammed himself to me but when he was already inside me inangat
ang ulo niya at tumingin sa akin,his brows are furrowed. I bit my lower lip to ease
the pain I felt,hindi siya nagsasalita. He was astonished and his face was
nonplussed.

"Please..." I pleaded,it gave him a hint.. He started thrusting himself fast..

"Ouch! Ahhhh.."

"Hushhh now baby.. It's alright.. it's alright.." he comforted me as he caressed my

head and my face,I felt a warmth on my heart as his voice sounded remedying and
soft.. He sounded concerned.He started to rammed his manhood again but this time it
was fast and furious. The pain suddenly was replaced by pleasure..

"A-andrei..." I cried his name out.. I felt that familiar sensation building up
inside me again. The room was filled with our moans..It was then I felt my earth-
shattering orgasm again..

"Ahh f-uck!"Later on,he also came. But not inside me,he spurted his juices on my
stomach. He took a white towel to clean up his own mess and then squirmed around
beside me. He covered my body using the white comforter.. He took a deep breath
then scooted closer to me.. He held my head to his arms as I made it a pseudo
pillow.

"I'm sorry.. I didn't know.." I giggled as I looked up to face him..

"So.. What's my rate?".. tanong ko sa kanya. He looked at me and smiled..

"You're not bad for a beginner.." he then stated.. He started caressing his fingers
on my bare skin.. We're both naked and exhausted..

"Have you ever watched friends with benefits?" I furrowed my brows with his
question. Of course napanood ko yun, the movie was hellaciously hot! I nodded
reluctanly.. "Let's bring into play with it's concept.." this time napaupo ako..
"What do you mean?" tanong ko sakanaya kahit alam ko naman ang ibig sabihin ng mga
sinasabi niya. I felt like my eyes forming a hot liquid pero tumalikod ako and I
pretended yanking some of our clothes..

"Oh Come on Bella! This will be fun. I f-uck you.. You f-uck me.. No strings
attached.. No emotional package.. Let's just be some kind of a pleasure adventure
type of lone.. Partners,I must say.." He stood up and wrapped his strong arms
around my waist. He buried his chin on my shoulder.. Pakiramdam ko maiiyak ako. Ano
ba tong pinasok ko?

I composed myself and bravely faced him even if my heart was tearing apart. My
chest literally tighten..

"S-sure.. I think it will be fun.." That was the most idiotic decision I've
made..Para akong kumuha ng bato at pinukpok ko sa sarili kong ulo..

'Can I bear being his pleasure adventure partner? Until when?'

********

##################################

~~Chapter 1 - The Herrera effect..~~

##################################

[FLASHBACK 2008]

Bella's POV
"Hindi ba yan yung kapatid ni Kyle sa tatay niya?" I heard a slut-wanna-be belted
out.

"Oh my! He's so hoooot! Gosh!" slut-wanna-be number two. I just rolled my eyes.
Nag-iisa ako sa table na cafeteria. I cleaned the moist on my glasses using my
hanky. Binalik ko ito at pinagpatuloy ang paggawa ng thesis ng group namin.
Yes,this is actually a group activity pero ako lang ang gumagawa.

"Nag-transfer siya dito?! Bakit ang hot niya?! Si Kyle hot din naman kaya lang
parang masyado tahimik at mahiyain.. Pero golly gosh! I think I'm inlove!"

"Couldn't agree more miel. He's way hotter than Kyle Herrera.."

Ayaw pa ba talaga nila lumubay? Parang ang lakas ng usapan nila! Nakakainis.
Paanong hindi magiging gwapo yan eh Andrei Joaquin Herrera yan! Favorite color niya
is red,nagtransfer siya dito dahil his Dad can't handle him anymore,mahilig siya sa
babaeng may cocacola body,he loves food,he's sweet,he's so gwapo and he's my
ultimate crush. Sa panaginip ko halos sambahin niya ako at sa panaginip ko mag-jowa
kami. Sa panaginip lang,libre mangarap..

Ayun na siya. Shet! papalapit na siya. Nakikipagtawanan siya sa mga friends

niya.Kung hindi ako nagkakamali,si Vann at Ace yun.. Ayan na! halos nasa tapat na
siya ng table ko.
Waaaaaa! Naiihi ako sa kilig bakit huminto sila sa tapat ko?! Crush niya din ba
ako?! Yung tataa? Di nge? Emergerd!

Tawa ng tawa si Andrei at palingat-lingat. Narealize ko na puno pala ang buong

cafeteria. At nag-iisa ako sa table na may anim na chairs. Lumakas yung pag
kaldabog ng puso ko nung lumakad siya papalapit sa akin.

Wow! Cloud 9 pare,parang slow motion yung lakad niya. Ang gwapo ng imapaktong to!
Walang maipipintas.

"Miss? May kasama ka ba?" Ow em gee!

"Wala nemen. Shige upo na kayo.." Nag smile ako sa kanya. Humagikgik naman siya na
nagmistulang music sa tenga ko. Ang hirap magpa-cute oo! Pakiramdam ko nagmuka
akong abnormal sa pa-cute language ko.. Kaashar!

"Vann! Ace! Dito na lang tayo. Wala siyang kasama." Sabi niya dun sa mga alipores
niyang wala din maipipintas. Mga halos perpektong nilalang. Lumingon siya sa
akin.Smile na smile pa din ako sa kanya,nung natingin siya sa akin parang
nagpipigil siya ng tawa.. Unti-unti siyang lumapit sa akin. Closer and closer and
closer.. Muntik na akong mapikit! Ang bango niya.. Abercrombie and fitch cologne
yun! I'm sure of it! I-checheck ko yan! Nyahahaha!
Shet Bella! Kalma lang..

Uwaaa! Mommy! Si Andrei oh hahalikan ako! Sabihin mo sa kanya rape-pin na niya ko!
Ngayon din! Ahhhh!

Papalapit ng papalapit si Andrei sa akin,halos napikit ako dahil naramdaman ko yung

breath niya. Lumagpas siya sa mukha ko.

Ay shet! May ibubulong lang pala!

"Miss,yung braces mo may sabit-sabit pa.." Napanganga ko sa binulong niya,unti-unti

kong naramdaman ang pag-init ng pisngi ko. Pakiramdam ko mapula pa ako sa mansanas!
Agad ko naman kinuha yung little mirror ko sa bag at tinaggal ang sabit-sabit sa
braces ko. Lintek! Sino ba kasi may sabi na kumain ako ng dinuguan!?

I heard him snickering tapos kumindat pa sa akin. Pakiramdam ko nalusaw na ako sa

kilig at sa kahihiyan na idinulot ng lecheng dinuguan.. Wala eh. Favorite kasi.

Agad akong tumayo nung busy siya sa pakikipag-usap sa friends niya. Mabilis akong
lumakad palayo sa cafeteria na yun,kahit na lahat ng babae sa loob ay napakasama ng
tingin sa akin. Kakainin nila ako ng buhay dahil kinausap ako ni Andrei Herrera.
Gosh!

Binuksan ko agad-agad ang netbook ko. Pumwesto ako sa isang puno somewhere in St.
Wesley na ako lang ang nakakaalam. Nagtype ako ng nagtype. Kung ano-ano pinagtatype
ko. Doon ko binubuhos ang lahat ng mga frustrations ko. Sa pagbablog sa tumblr na
ang followers ko naman eh halos puro mga koreano na hindi maintindihan ang sinasabi
ko. This better be good. Takot ako sa tunay na mundo. Sa pagbablog ko,I can be my
real self. I don't have to please anyone to like me. Hindi tulad sa school na
totoong mundo,madaming may ayaw sayo at harap-harapan kang ibubully..

Dear Isprikitik,

Si Andrei,kinausap ako,kaso may tinga naman ako. Hashtag most embarassing momentof
my life! Pero parang wala lang sa kanya. Sabagay,sino nga naman ba kasi ako para
mapansin niya..Alam kong hindi naman ako panget pero hindi ako yung girl na tipo
niya.. Sana isprikitik,mapansin na niya ako,pag napansin niya ako ililibre kita ng
isang mangkok na lugaw.. Haaay pero seryoso para na akong baliw,lagi akong
kinikilig pag nakikita ko siya,ano pa kaya nung kinausap niya ako? Feeling ko pag
ganito magiging epileptic ako. Sige na isprikitik. Babye na may class pa ako. Sana
mamaya bago ko umuwi makabunggo ko si Andrei at mapansin na niya ang kagandahan ko.

Lovelots,

Bella ganda
I took a deep breath and glanced at the soccer field. Nakita ko si Andrei sa
bleachers. May kausap siyang maganda at maputing babae. Ang sexy pa. Nakita ko din
na ginapang ni Andrei ang kamay niya sa bewang nung girl at bumulong.. Humagikgik
yung babae.

Habang pinapanood ko sila. Sumikip ang dibdib ko..

'Kailan mo kaya ako papansin?' I whispered..

[Present,2013]

I was in my office,the employees are starting to run for the hills. It's almost
5pm. I made a deep sigh and catch my breath as I embalmed my back on swivel chair..
Kakapromote ko lang,from being an ordinary employee. I am now a manager trainee for
the entire finance department. I was in deep thought when someone cleared his
throat. I twitched because of his sudden popping appearance.. He chuckled because
of my body's response..

"Hi Bella.. Halika,hatid na kita.." It was Steven,sa HR department naman siya.

Gwapo,gentleman,and malakas ang sex appeal.He has a demigod body. But sa akin
walang dating,lahat yata ng magagandang staff sa finance department naka-s.ex na
niya.. Bulong-bulungan lang naman yun. I wasn't sure if it's true..
I was about to say yes to him,because apparently I didn't bring my own car. Hassle
masyado at matraffic. Nag-MRT lang ako. Matipid pa din naman ako. I have plans for
my future.. My mouth formed an O shape to spill but I was hindered as my phone
beeped.. I raised my index finger to Steven..

"Just a sec.." I belted out.. He shrugged his shoulders..

"Go ahead. Take your time.." He said while wiggling his brows. I smiled at him and
read the text. Kataka-takang inuna ko ang isang text kaysa ang sagutin siya. It's
because Andrei's name boomed out from my screen..

From: FuSo

Where art thou? I'll pick you up..

Naalala ko nung kinuha niya yung number ko,he put my name there as 'Bella my FuBu'.
I asked him ano ibig sabihin ng FuBu pero sana pala hindi ko nalang tinanong,akala
ko isang sweet na endearmeant. But he answered me it means 'Fvcking buddy'. Well,If
I am his fvcking buddy. I named him as my FuSo..My fvcking soulmate.. I sighed..
Nakakatawa siguro kung ikwento ko sa iba itong pinaggagagawa ko sa buhay ko.

Tuwing maalala ko yun I felt like my eyes started to heaten and formed liquids..
Hindi ko lam bakit binigay ko ang sarili ko sa kanya ng ganun ganun lang. He marked
me already. Tapos ang gusto niya maging fvcking buddy lang kami. Ang dating parang
pampalubag loob ko pa dahil I was a virgin. I know kasalanan ko kasi nag-expect
ako pero andito na ako at wala ng magagawa. Isa lang naman talaga ang dahilan ko sa
lahat. 'Mahal ko si Andrei'

I turned to face Steven.. I pouted my lips and made a face..

"Oh Come on! Stop doing that.." He groaned. I'm sure as hell that my face was
apologetic..
"Promise,bukas sabay tayong uuwi.." I told him as I tapped his shoulders. Binalik
ko yung attention ko sa phone ko a started thumping the screen..

To: FuSo

Office. Okay. I'll wait for in the lobby..

I replied,this time. I know what he wants. Of course,common sense na lang. It's

been weeks since ganito kami. We screwed each other and enjoyed the situation. Ito
lang kasi ang paraan para hindi siya mawala sa akin. I even watched s.ex videos and
porn para mapractice an sarili ko. I was a virgin and I'm obviously crawling some
knowledge when it comes to s.ex.

Natatakot akong ma-bored sa akin si Andrei.. Natatakot akong mag-sawa siya sa

katawan ko. Kaya ginagalingan ko everytime I make love to him.. Oo,ako lang ang
nakikipag make love sa kanya.. Pure lust lang yung sa kanya..

I walked little strides all the way to lobby to wait for Andrei. Hindi na siya
nagreply. Nagddrive siguro. Ang yaman-yaman nila hindi niya ako nakukuhang tawagan.
Puro text lang.

Hinintay ko siya sa lobby. Maya-maya I already saw him. He was so dazzling wearing
only a khaki shorts,blue polo shirt and a blue calvin boat shoes.. Ang simple pero
ang lakas ng dating. Naglalakad siya papunta sa akin na parang slow motion niyang
tinanggal ang rayban aviator niya.. Nakita ko yung ibang employee na nakatingin sa
kanya at kinikilig na mga nakangiti.. Pero nanlaki yung mata nila nung lumapit sa
akin si Andrei and he kissed me on my lips.

I mentally heard gasped from them,considering groans too. Kahit ako hindi ko
ineexpect na gagawin niya yun. Yeah,he was acting like a boyfriend material to me
but hindi kami. Ang gulo. Basta walang commitments pero sweet naman siya.. He
snaked his bare arms on my waist.

"A-andrei.. Ano ba.. Ang daming tao oh.." But he didn't listen. He gave me his
infamous smirked as he leaned closer and kiss my neck.. "Andrei!" I exclaimed.
Tumawa lang siya. His chuckled sounded like a sexy grunt on me. God! Yan ba talaga
ang epekto ng isang Herrera?

"Don't mind them.. Where do you wanna eat? I'm hungry.." Sabi niya while wiggling
his brows. Napa-awang yung bibig ko,lahat ng ginagawa niya nagiging uncomfortable
yung pakiramdam ko. Basta ang gwapo niya! Shet..

"K-kahit saan.." I said as the look on his face never come to naught. I just rolled
my eyes for a countercheck. Masyado mainit yung atmosphere..

"So? shall we milady?" He arched his arms so I clutched mine and gave a slight tap.
Nakakatawa itsura niya. Hindi naman trying hard but may pagka-comedy.

Malakas kumain si Andrei. He has a voracious apetite. Dinala niya ako sa isang
mamahaling restaurant.. Ang dami niyang in-order. Happy go lucky si Andrei. Pero
deep inside him madami siyang sama ng loob,specially sa brother niya na kung
tutuusin insecure na insecure siya dahil magaling naman talaga. Si Sebastian Kyle
Herrera. He was the famous youngest multi-millionaire dito sa Pilipinas. And he's
making his way more to success. Lahat hinahangaan siya,magkamuka sila ni Andrei but
Kyle was his serious version. Nakita ko na dati siya sa St. wesley. Schoolmates
kami..

"Sa mansion ka matutulog ngayon? Off mo tomorrow diba?" Sabi niya while munching
his pasta. Grabe lang,does he even know the saying 'don't talk when your mouth is
full'? Though minsan wala siyang manners ang cute pa din niya. Kanina pa nga ako
naiilang kasi,kanina pa rin nagtitinginan yung mga babae sa restaurant sa kanya..
Hindi niya ako girlfriend so what to expect? He was smiling back to every woman he
gets on his way. Sa harapan ko ha?.. Masakit. Yun lang ang alam ko..

Hindi ko naman siya matanggihan,kahit minsan hindi..

"Sure.." I said with a hint of glee. Kuwari hindi ako affected at masaya ako.
Walang paki-alam sa mga ginagawa niya. My hands are already itching. Mamaya,mahaba
na naman ang iboblog ko sa site ko..

He smiled at me and held my hands. On my peripheral vision,the girls around us are

dismayed. Well? Sorry.. Hindi kayo ang FuBu niya eh..

After naming kumain,dumaan kami sa apartment ko para kumuha ng clothes.. Hindi na

bumaba si Andrei ng hummer niya kasi naman sandali lang ako. Yung mga kapit bahay
kong tambay kung may laser beam lang nalusaw na yung Hummer ni Andrei..
Nagmadali ako.. Nilagay ko lahat ng damit ko sa isang bag.
Nighties,blouse,undies,shorts and pants..Nagpalit ako ng mahigsi na shorts at saka
spagetti blouse na blue.. Sinadya ko,ayokong magexpect pero gusto kong malaman kung
concerned sa akin si Andrei. Kung babawalain niya akong isoot ang ganitong klaseng
damit. Hoping na ayaw niyang mabastos ako..

Paglabas ko ng apartment,Andrei's window was halfway open kasi he was smoking.. I

heard someone whistling. Yung mga kapit bahay kong tambay..

"Wow yummy.." Sabi nung tambay.I'm sure narinig ni Andrei yun.. Sumakay ako sa loob
at umayos naman ng upo si Andrei. He started to engine..

And ayun. Nasaktan at nanikip na naman ang dibdib ko. Wala siyang paki-alam.

Tinignan niya lang ako at ngumisi..

"Whew!" He whistled and a chinky grin appeared on his face.. I took a silent
sighed..

'Kasi naman Bella eh napaka-assuming mo. Fvcking Buddy ka lang hindi ka girlfriend.
Napaka-assuming mo kasi ayan ikaw tuloy ang nasaktan. Ang tanga tanga ko..'

"Bella.." He rend the air... Nakatingin lang ako sa bintana na naiiyak. Feeling
embittired and fouled up. I can't deny the fact that I was anticipating for the
love of a Herrera. I love him and hindi ko mapigilan kung ano man ang nararmdaman
ko. I knew things will push through more complications when the jiffy-juncture-
point came and I clinched the deal to be his fvcking buddy..

Ang sakit lang talaga.. He got me first. He was my first love.. Pinapahalagahan ko
siya at lahat ng tungkol sa kanya..

"Hmm?" I answered faking a normal and neautralized voice..

"Please don't wear clothes like that next time. I suggest you throw it away.."
Natigilan ako.. Was he? "I prefer uptight dress code for ladies.. Ako ang kasama
mo.. Sana kung iba.. But don't get me wrong,you look really hot.. But ayokong
mabastos ka.. Baka mapaaway ako.." He hollered.. God! Tama ba ang naririnig ko?
Something inside me was already partying. I felt my heart skip a beat and I felt
flushed. Buti na lang madilim na at hindi niya nakikita.. Looking back at the
window I smiled from ear to ear..

"Okay!" I answered with a hint of glee.. He chuckled at held my hands.. Kinikilig

ako..

Pagdating namin sa mansion. Wala pa yung brother niya. Dala-dala ni Andrei yung
gamit ko.

Nakasalubong namin yung isang matandang maid.. I smiled at her.

"Hello po.." Nag-bless ako.. Kahit maid lang siya dito yun ang turo sa probinsya
namin. Magmano sa mga matatanda. Pag nauwi ang kahit sino sa probinsiya namin sa
Isabela mauupod ang noo mo kaka-mano sa mga matatanda doon..

"Ay nakakatuwang bata ka naman.. God bless.." She say loudly. Tumawa naman si
Drei.. "Talagang iisa ang taste niyo magkapatid.. Ang ganda ng girlfriend mo
Drei.."I congealed about the thought. She called me Andrei's girlfriend.

"She's not my girlfriend manang.." Did someone literally pinched my heart? I felt
my chest tighhten.. "She's my FuBu.. Diba Bella?" He said while chuckling.. Lalo
ako nanlamig. Of course the old lady didn't know what that means.. I gave them a
weak nod and faked a smile..

"Naku kayo talaga mga kabataan ang dami niyong alam sabihin eh ganun din naman yun.
Ayan nga at bagay na bagay kayo.." Lumapit si Andrei at kiniss niya yung matanda sa
cheeks. I felt a warm hand touch my heart. Lalo akong naiinlove sa mga ginagawa
niya. Mabait si Andrei at wala siyang sini-sino..

"Naku Manang ko ang daldal.. Hmm. Umuwi na ba si Zoey?" He asked. Zoey? I heard her
name. She's quite popular way back in college. Kaya kilala ko siya. At ang alam ko
boyfriend niya dati ang kapatid ni Andrei. Sila pala ang nagkatuluyan? Good for
them..

"Hindi pa.. Magkasama sila ng Kuya Seb mo.. Umalis.." Sabi ni Manang. I wasn't sure
but I saw his face was in grief.. Something's fishy..
He composed himself and held my hands.. He leaned closer and muttered something a
on my ear that sent chills right through my spine..

"Tara sa taas.. I have something to show you.." Oh myy.. Here we are again..

*****

A/N: If you want to read the next chapter.. Nakaprivate siya.. For followers lang..
Rated SPG and bawal sa bata. Sorry! :)

Click the external link for CHAPTER 2.. --------->

##################################

~~Chapter 3 - The girl on fire~~

##################################

Bella's POV

Inaalala ko pa din ang dismayadong mukha ni ni Andrei noong huli kaming magkita. He
didn't even bothered himself talking to me,wala man lang goodbye-goodbye noong
bumaba ako ng sasakyan niya pagkahatid niya sa akin.

Ilang linggo na din ang lumipas simula noong nangyari yoon and honestly I'm already
having a hard time to fell asleep at night,iniisip ko kung nasaan siya at kung ano
ang ginagawa niya.Magmula din ng binigay ko na talaga ang sarili ko sa kanya hindi
pa kami nagkaroon ng ganitong klaseng misunderstanding dahil lagi naman kami masaya
pag magkasama.
Naninikip yung dibdib ko,para akong mababaliw kakaisip kung nasaan na siya at bakit
hindi siya nagpaparamdam,tinatawagan ko ang phone niya pero hindi niya sinasagot.
Pang limang beses ko na tawag ngayong araw pero ganun pa din. Ang hirap ng
nararamdaman ko kasi gustuhin ko man pigilin ay hindi ko magawa,mahal na mahal ko
si Andrei. Hindi ko namalayan na tumulo na ang luha ko sa inis dahil hindi pa din
niya sinasagot ang tawag ko.

"Hoy Bakla!" I twitched because someone poked my waist. I glared at Albie na

nakasmile pa sa akin,offering a cup of coffee to me. Yung moment na inis na inis ka
na nga pero biglang may kikiliti sa tagiliran mo? Gusto ko siyang buntalin sa inis.
Nawala ang ngiti sa mukha niya ng makita akong umiiyak. "Gosh! Umiiyak ka na naman!
Nawiwili ka na Bella,hindi ginagawang hobby ang pag-iyak.."

"Bakit sino umiiyak?" Singit naman ni Mimi. Silang dalawa lang ni Albie ang
nasasabihan ko tungkol sa pinagdadaanan ko,LAHAT-LAHAT. Alam nila,matagal ko na din
sila kaibigan,naging classmate ko nung college si Albie at aksidente kong
natuklasan ang mumunting sikreto niya noon. He's a gay at naka one night stand niya
ang kapitbahay ko sa apartment ko kaya naman natuklasan ko yun. Si Mimi naman ang
bestfriend niya.

"Hay nako Bella!" Pabulong ngunit may bigay diin niyang sabi dahil sa gigil. "Ang
gaga mo naman kasi,hindi ako naniniwala sa no strings attached na yan eh,yan na yan
ang sinasabi ko sa'yo noon pa. May maiinlove at maiinlove ang isa sa inyo,at
malamang ikaw yun dahil crush mo na siya dati pa.."

"Oo nga te,oh ano iniiyak iyak mo diyan? Hindi ka na yata sinusundo ng FuSo mo?"
Untag ni Mimi.
"Misunderstanding." I answered thiftly while wiping my tears,binalik ko ang
atensyon ko sa computer ko para pagpatuloy ang pag encode..

"Paano siya susunduin ni Andrei eh nakita kong may kalaplapan kagabi sa Blackwave!
Duh!" Kunot noo akong napatingin ng mabilis kay Albie habang ramdam ko ang
paninikip ng dibdib ko.

"A-ano?"

"Oh! Oh! Iiyak ka na naman malandi ka. Oo true yon! May kalaplapan siya kagabi at
kitang kita ko. Kaya hindi siya nagpaparamdam sa'yo.."

Lalong nanikip ang dibdib ko,nanginginig ang daliri ko habang hindi ko malaman kung
pipindutin ko ang keyboard ko para mag encode. Napalunok ako ng laway at alam kong
namumuo na naman ang mabibigat kong luha sa gilid ng mata ko.

"Ikaw talagang baklang halimaw ka! Bakit mo pinapaiyak si Bella lalo." Napapitlag
si Albie dahil sa kinurot ni Mimi ang tagiliran niya.
"Ouchy! Te naman kasi noh,ewan ko sa kaibigan mong yan,the more na masakit ang
sinasabi ko at the more na totoo eh lalong sinasaktan yung sarili. Kaloka!" Untag
niya..

"Palakasin mo loob! Huwag mong saktan,parang hindi ka friend leche ka,dinadamay mo

si Bella sa frustration mo kasi hindi ka naka-hada kagabi eh.." Kung iba lang ang
sitwasyon siguro tatawanan ko sila pero hindi nanalo iyon sa lungkot na
nararamdaman ko ngayon,alam ko namang wala ako dapat ika-inarte dahil pumayag ako
sa gusto ni Andrei pero ito kasi ang unang beses na nabalitaan kong may nilalandi
siya bukod sa akin,simula ng magumpisa ang kung anong relasyon meron man kami.He's
flirting with other girls ngayon kasi may misunderstanding kami,sigurado ako dun
dahil first time niya itong ginawa.

Gusto ko siyang puntahan ngayon,it's the only thing I wanted to do now.

"Oh sige te,sabi mo yan ha! Palakasin ko ang loob para madagdagan ang katangahan
niya.." Albie cleared his throat.."Bakla,ang mundo ay isang malaking PBB house!
Maraming PBB teens, lumaban ka! Ano ka ba Bella.. Huwag kang magalala... Ako ng ang
bahala red ankle boots mo! Don't give up without putting up a god damn fight!
Arrrrrggghhh!" Sabay gulo niya sa buhok niya,dahilan para batukan siya ng matindi
ni Mimi.

"Mahadera ka talagang bakla ka! Hala. Tara na nga baka masuspend tayo sa kadaldalan
mo.."

Hindi ko maiwasan na mainggit sa kanila,ang saya nilang dalawa at walang problema,I

evoked and reminisced the moment that I used to be like them,noong hindi pa
ganitong kalala ang nararamdaman ko para kay Andrei,infatuated pa lang ako noon at
hindi ko naisip na magiging desperada ako na ganito. Namimiss ko na yung dating
ako,yung masiyahin na ako.

Nakakainip tuloy ngayon sa office,panay ang tingin ko sa phone ko kung may reply ba
si Andrei.

Bakit ganon? Kapag gusto mong bumilis na lang yung oras dahil naiinip ka lalo itong
bumabagal,pero kapag naman gusto mo na halos lagyan ng preno ang orasan lalo itong
bumibilis.

Gabi na ako ng makapag out,sanay na ang mga tao sa building namin na sinusundo ako
madalas ni Andrei sa lobby kaya naman naiirita ako pag hinahanap nila kuno ang
'boyfriend' ko daw. Ang sarap pakinggan,pero sana nga boyfriend ko nga talaga siya.

Dala ko ang kotse ko ngayon kaya naman sa parking lot na ako pumunta,second hand na
ito noong nabili ko kaya madalas nasa talyer at may sira. Ang hirap kasi ng buhay
sa pilipinas,todo kayod ako pero halos wala akong maipon,nauubos ang pero ko
kakapadala kila nanay ng pera,may sakit pa si tatay ngayon at hindi na
makapagtrabaho. Kaya naman hanggang ngayon hindi ako makaipon para bumili ng sarili
kong bahay dito sa maynila. Matagal ko ng plano na magsettle dito para din
mapatingin ko sa espesyalista si tatay.

Natamlay akong nag-drive pauwi ng apartment,pagdating ko parang wala akong kabuhay-

buhay kumilos,pakiramdam ko kulang ako. Siguro may ibang kasama ngayon ni Andrei?
Hindi mapigilang manikip ng dibdib ko pag naiisip ko yoon.
I've decided to watch a movie na lang para malibang ako,kanina pa ako tulala at
wala naman ang atensyon ko talaga sa TV,kung hindi sa kawalan. Paulit-ulit ko na
kasi napanood ang my sassy girl kaya kabisado ko na yung pangyayari.

I got back to my senses ng biglang nakita kong kumundap-kundap ang phone ko. Madali
kong kinuha ito at napangiti ng makita ko kung sino ang tumatawag. I turned it to
silent mode kasi kanina sa frustration ko na walang siyang text o tawag man lang.

Calling.....

FuSo

Agad ko itong sinagot. I cleared my throat..

"H-hello.."

"Tomorrow, before work sunduin kita sa inyo. You have an appointment to Doc
Suarez,9am nandiyan na ako."
"A-ndrei-----"

Hindi ko na naituloy ang sinasabi ko dahil binaba na niya agad yung tawag. I
frowned in despair while my gazes are still nailed on my phone's screen.

I smiled bitterly and hearing his voice brought me a feeling of nostalgia.His voice
was very soothing kahit ganun lang ang sinabi niya.Pakiramdam ko buo na yung dapat
kulang na araw ko..

Halos hindi na ako nakatulog at excited na akong mag-umaga. Pagising-gising

ako,hoping na makikita ko na sa bintana ko yung pag-aagaw ng dilim at liwanag.
9am ang usapan namin ni Andrei pero 8:30 palang paulit-ulit akong naglalagay ng
mascara sa eyelashes ko,panay din ang pabango ko. Dapat kasi hinayaan niya na muna
ako magsalita dahil hindi naman na namin kailangan pumunta ng OB. Dinatnan na ako
lastweek,alam kong frustrated pa din siya at worried. Oo na,at tanggap kong ayaw
niyang magkaanak kami dahil FuBu niya lang ako,kaya hanggang nandyan siya sa akin
susulitin ko,kahit na alam kong isang araw iiwan niya din ako. Pero gagawin kong
lahat para hindi yoon mangyari,kung kailangang mas matuto pa ako sa kama,I'll do
it. I'll make sure that I was the only one who can give him earth-shattering and
momentous orgasm.

Ako lang at wala ng iba. Kapag ginawa ko yun - siguro pangit man pakinggan,pero may
chance na mahalin niya ako dahil ako ang tatatak sa isip niya.

I suddenly twitched when I heard a loud horn outside. Sinilip ko at unti-unting

sumilay ang ngiti sa mukha ko ng makita ang hummer ni Andrei. Agad akong lumabas ng
apartment. Naka-uniformn na ako ng pamasok at balak kong sabihin kay Andrei ang
bagay na hindi naman na niya dapat ipagalala pa. Na hindi naman niya ako nabuntis.

I opened the door of his car and went inside.Kahit na ilang beses na kaming
nagkakasama ni Andrei lagi akong napapatitig sa kanya tuwing nakikita ko siya,he
was cooly and lazily holding the steering wheel.He seems not in the mood today,he
has dark circles around his eyes which I've concluded that he didn't get enough
sleep. Hindi niya man lang ako tinapunan ng tingin dahil pagkasarado ko ng pinto
pinaandar na niya ito na parang tamad na tamad siya,pero bakit ganon? Lalong
nagiging lalaking lalaki ang dating niya kahit na mukhang wala siyang tulog,yung
buhok niya parang kakagaling lang sa pagkakasabunot pero shet he looks so damn hot.
Para akong may katabing model ng bench,sabagay,wala namang pangit sa lahi nila. Ang
kuya nga niya napakagwapo at napakamatipuno.

"Andre,hindi na natin kailangan pumunta ng OB.."

Pa-irap niya akong tinapunan ng tingin na parang kasalanan ko lang lahat,parang
siya hindi. Isang dahilan na dapat yun for me to get mad at him but I really hate
myself for I can't. Hindi ko kaya,at hindi ko kaya na mawala siya sa akin.

"Why?" Tamad na tamad niyang tanong na parang pakiramdam ko ayaw niya akong
makasama.

"I..I already had my period.. l-last week pa.." Napatingin siya sa akin ng sandali
at binalik din nman niya agad sa daan. Hindi siya kumibo,pero naiba na ang
dinadaanan namin at alam kong ihahatid niya na ako sa opisina.Gusto kong kausapin
niya ako at sabihin kung ano ang nararamdaman niya pero hindi pa din siya
nagsasalita. Ayaw na ba niya sa akin?

Nang nasa tapat na kami ng building namin huminto siya at ganun pa din,hindi siya
kumikibo o nagsasalita.Sinulyapan ko siya pero panay lang ang buntong hininga niya.

"A-andrei.. S-sorry na."

It was a long silence..

God! I don't want to leave him like this and I don't want him to treat me like
this. Nakakabaliw na! Mas mabuti pa na pag nagkikita kami ay susunggaban na lang
niya ako ng halik kahit saan niya gustuhin pero ito,ayoko nito.Kahit na wala akong
kasalanan sa pagkakaalam ko...pilit kong sinisisi ang sarili ko dahil sa nawalan ng
gana sa akin si Andrei..

Nagpasya na akong bumaba,hindi niya pa din ako kinikibo.Tinignan ko lang ang hummer
niya na unti-unting lumalayo hanggang sa tuluyan ng nawala..

Naiyak na naman ako at halos mapaupo sa sahig,nanghihina ako. Ganun na lang? Wala
na ba talaga kaming ibang way of communication kung hindi SEX lang? Wala na ba
talaga? Wala ba akong pwedeng siksikan sa puso ng isang Andrei Herrera? Hindi ko
maiwasan mainggit sa asawa ng kuya niya. Wala siyang kaalam-alam na hawak-hawak
niya ang puso ng lalaking halos sambahin ko.

"Oh my gosh! Friend! Ang agang drama naman niyan,ano ba ang daming tao dito oh!"
Inalo ako ni Albie na kakarating lang. I cried like a little girl right infront of
those discriminative eyes.Nawalan ako ng pakialam basta umiyak na lang ako at
inilabas ang sakit na nararamdaman ngayon.Ginagamit niya talaga ako ng parang
laruan,pagkatapos niyang gamitin iiwanan na lang. Para akong basahan.

Hindi ko na kilala ang sarili ko,nawala na yung dating ako. Lagi na lang ako
nasasaktan simula ng pinasok ko ang buhay ni Andrei. At nakakainis man
isipin,kasalanan ko pa din ito dahil ako mismo ang nagpumilit,ako ang talo.....at
kahit kailan imposibleng manalo ako.
[2008 FLASHBACK]

"Kasi naman Bella,alam mo paano kang magugustuhan ni Andrei.. Tignan mo nga!"

Nagulat ako ng bigla niya hinatak ang panty ko na nakasilip sa sweat pants ko. "So-
en pa yata yang tatak ng panty mo. Pag nakita ni Andrei yan matuturn off sa'yo yun!
Di ka man lang nagbebench na panty? My God!" Untag sa akin ni Albie na mukhang
frustrate na frustrate.Simula naging close kami sinabi ko na sa kanila ni Mimi na
super crush ko si Andrei Herrera. Sino ba naman daw ang hindi magkakacrush sa
gwapong halimaw na yun sabi ni Albie,kahit kasi siya din daw kasi may pagnanasa
doon kay Andrei ko.

"Ay speaking! Ayan na siya." Pabulong niyang sabi kaya napalingon ako sa likod ko
at nakita ko si Andrei na kasama na naman yung mga alipores niya,may babaeng
nakayapos sa bewang niya tapos nakaakbay naman siya sa balikat.Kinikilig pa yung
babae ng haplusin ni Andrei yung pisngi nito,at ngayon mismo ay pinasisisihan ko
kung bakit hindi ako nag-aral ng karate para marunong ako,patitikimin ko ng flying
kick yung malanding yon. Kalahati ng atensyon ng mga tao ay napatingin sa pinto ng
cafeteria kasi naman pumasok ang isa pang Herrera na kinakabaliwan din ng ibang
babae sa school although may pagkatahimik siya.

Si Kyle Herrera..

Napansin ko naman napatingin si Andrei sa gawi ni Kyle,agad nawala ang ngiti sa

mukha niya.

Ooohhh,I smell something fishy.

Hindi ko inalis ang tingin ko kay Andrei na mukhang nairita at hinawi yung kamay ng
babae na yumayapos sa kanya. Nag-form ng O shape ang bibig ng haliparot at hindi
naman pinansin si Andrei. Gusto kong matawa! Buti nga sa kanya.

Napakunot ang noo ko ng makita kong sa gawi ni Andrei ang tinatahak na daan ng
kapatid niya. Malapit lang kami sa inupuan nilang table kaya naman nadidinig ko ng
bahagya. Nanlalaki ang tenga kong pinapankinggan sila.

"Shet shet shet! Mas type ko yan,si Kyle.. Shet! Ang sarap pulbusan at saka pahiran
ng lotion ng buong katawan niya! Ahhh!" Pabulong na tili ni Mimi,yung tili niya
yung walang lumalabas na boses sa bibig at ang masasabi ko lang mukha siyang tanga.

"Ayy pakshet kapatid ni Andrei yan? Ang gwapo! Mukha pang mabait! Yan mga tipo
ko,yung mga nakabraces at nakasalamin eh.. Shet! Ang gwapo." Untag naman ni Albie.
Hindi ko sila pinansin at nagconcentrate ako sa panguusisa ko.

"Andrei.. Can we talk?"

Dinig ko ang pagusod ng upuan,ibig sabihin tumayo si Andrei. Dumaan sila sa amin at
aksidente kong nadinig ang usapan dahil naglalakad pa lang si Andrei ay nagsasalita
na siya.
"Dito ka na din nagaaral!? Badtrip Kuya. Kailan mo ba ako titigilan? Shi-t naman."

Sinundan ko lang sila ng tingin hanggang mawala sila.

"Bibili ako ng pinakamalaking polbo mamaya! Ahhh! Ang gwapo ni Kyle hanoh? Hindi na
ako makapaghintay na pulbusan ang buong katawan niya. Mula taas... Pababa sa...."

"Ay tigilan niyo ako! Ang mamanyak niyo!"

"Ay nako Mimi ang hirap pag may kasamang pa-virgin. Nako."

Inirapan ko silang dalawa. Hindi ko na nakita si Andrei buong araw kaya wala akong
inspirasyon,tamad akong magsagot ng activities at magsagot ng quizzes.

Kinabukasan,naglalakad ako sa hallway ng biglang nagtitilian sa takot ang mga babae

sa CR..
"Ahhhh! There's a bomb! Ahhh! Help!" Lintek na yan,gusto kong manabunot. May bomba
daw pero englishera pa din? Ako kasi pag natataranta puro 'Leche','P-utanginuh' at
kung ano ano pang mura ang nasasabi ko. Dito masyadong maraming pasusyal.

Friday ngayon,at pag friday sa St. Wesley Academy ay civilian day,walang uniform.
Bahala ka kung ano isosoot mo. Kaya pag friday nagmimistulang fashion show ang
paligid sa school. May naka boots pa minsan,sobrang OA at karamihan talaga a-dress-
to-kill,akala mo may party pero ang totoo magkaklase lang naman maghapon.

Buti na lang ako,kumportable ako sa soot ko. Isang faded ripped jeans,sneakers na
kulay itim at t-shirt na puti na may drawing ng favorite anime kong si Tamahome at
Miyaka.

Nabalik ang tingin ko gawi ng CR ng mga girls.Malakas na putukan ang nadinig

ko,pero dahil lumaki akong may pagka-haragan sa probinsya namin,alam kong tunog ng
paputok yun,kasi libangan naming magpipinsan yun kapag malapit na ang bagong taon.
At hindi ako nagkakamali,nakadinig ako ng putok ng five star at pla-pla.

Dumating ang mga professors..

"What is happening here? My God! Anong ingay yon?"

"Ma'am Bernabe! There's a bomb po inside the girl's comfort room! Grabe akala ko
it's the end of the world na! Help naman po!" Sabi nung babaeng susyal na
natataranta. Nabaling ang tingin ko sa gawi ng kalalakihan na nagtatawanan sa isang
tagong part ng building. Kitang kita ko sila mula sa kinatatayuan ko.

Nanlaki ang mata ko ng makita ko sila Andrei,Vann at Ace na nakahawak sa mga tiyan
nila at nagpipigil ng mga tawa. Pulang-pula ang mukha ni Andrei. Madadaanan ko sila
kaya naman nagkukuluan na ang laman loob ko sa kilig. Pakiramdam ko rereglahin ako
ng di oras. Ang gwapo ni Andrei!

"Dude? Have you seen her face? That was heroic!" He burst out laughing really hard.
Ganun din yung mga alipores niya.

"Andrei,subukan ulit natin!"

At nakita kong may nilabas sila sa bulsa nilang mga paputok,hindi nga ako
nagkakamali. May watusi,may five star at may pla-pla.

Nakita kong nilalagay nila sa tagong part ng building yung mga paputok nila at
nagsisimulang sindihan,nanlalaki lalo ang mata ko ng nakitang papalapit sa likod
nila si Ma'am Bernabe. Tumakbo palayo si Vann at Ace pero naiwan si Andrei na busy
ang pagsisindi ng pla-pla niya.
Lumapit ako para mas madinig sila.

Patay.

"Anong kalokohan na naman to Mr. Herrera?!" Sigaw ni ma'am,tumakbo agad si Andrei

palayo dahil mukhang sasabog na yung plapla niya,pero naiwan yung professor doon..

Boom.

Nagtatatalon si ma'am sa gulat,halos hindi ito magkanda-ugaga kakatalon,parang

nagti-tinikling lang. Sunod-sunod pa man din yung paputok.

Iyon nag dahilan kaya dinala sa office si Andrei,na mukhang ligayang ligaya sa
ginawa sa halip na kabahan..

At iyon na din ang huling araw na nakita ko siya,na sobra kong ikinalungkot. Dahil
kasi sa kahihiyan na ginawa niya,nilipat siya ng Daddy niya sa LA para doon mag-
aral. Lungkot ko talaga.
Gusto ko siyang i-add sa facebook pero nahihiya ako,active pa man din siya doon at
madaming kalampungan na wall to wall pa.Na-kick out siya sa Academy,yun kasi ang
pagkakaalam ko.At noong nawala siya,doon ko napag-isip isip na sinayang ko ang
pagkakataon.

Sinayang ko na ang chance kong mapansin ni Andrei. Kahit yata pangalan ko hindi
niya man lang alam..

"Hay nako! Kailangan pag nagkita kayo ulit ni Andrei,dapat nagbago ka na at pwede
ka ng i-line up sa mga girls na tipo niya. Unahin natin sa pagbago ng brand ng
panty mo! Itapon mo na yang mga so-en mo,wag kang matuwa sa mga stickers niyan na
dinidikit mo sa kabinet mo.. kailangan mo ng pagbabago....My God Bella! Look at
you! Gusto mo mapansin ka ni Andrei pero ginagawa mong hindi kapansin-pansin ang
itsura mo.."

"Para saan pa,hindi naman na kami magkikita ni Andrei.." Kinurot niya ako sa
tagiliran ko.

"Hay nako! Bella.. Bella Bella Bella.. Hindi para kay Andrei,para na din sa sarili
mo. Nakita mo na ba ang itsura mo sa salamin? Kilala mo ba yung bagay na tinatawag
na suklay?"
"Oo naman!Ano akala mo sa akin!" Pinasadahan ko ng tingin ang sarili ko.. "M-
manang?..." Sabay naman na tumatango sila ni Mimi..

"TUMPAK!"Sagot nila ng sabay.

"Anong dapat kong gawin?" Tanong ko sa kanila na parehas nagkatinginan at

ngumingisi,frustrated talaga ako sa pagkawala bigla ni Andrei ng parang bula. Kung
may pera lang ako sinundan ko na siya sa LA. Namimiss ko na ang presence niya at
isa pa namimiss kong kiligin pag nandiyan siya.

"Kami ang bahala sa'yo Bella.." Ngingisi-ngisi na sabi ni Mimi sa akin,humigop siya
ng smoothies niya.

*****

Patuloy pa din ang pagsstalk ko kay Andrei,madaming gwapo sa school pero wala
silang spark sa paligid tulad ng nakikita ko kay Andrei. Walang effect,kahit
kapatid niya na pilit kong pinagnanasaan dahil kamukha naman niya ay walang spark
sa akin.Isa pa,ang ganda ganda nung girlfriend ng kuya niya. Lalo akong walang pag-
asa doon.
Nagtatatalon ako sa tuwa noong in-accept ni Andrei ang friend request ko,dahil
hindi siya basta-basta nag-aaccept kung hindi niya kilala. Kating-kating ang daliri
kong i-private message siya pero nahihiya ako. Kaya naman nag-stick na lang ako
bilang 'liker' niya sa bawat post at pictures niya. Puro nasa bar ang mga ina-
upload niyang picture. Hindi ko alam kung matatawag na ba akong baliw sa ginagawa
ko pero may alkansya pa ako na hinuhulug-hulugan kada araw para pambili ng plane
ticket papuntang LA. Pero hindi nangyari kasi sobrang mahal pala. Ang dami pang
aasikasuhin.

Unang taon simula ng wala si Andrei,sa araw-araw na ginawa ng Diyos,walang ginawa

sila Albie kung hindi iencourage akong sumali sa kung ano-anong pageant sa mga
baranggay. Puro kagagahan ang ginagawa namin,si Albie kasi pangarap niyang maging
make-up artist at stylist ng mga sikat na artista kaya ako ang ginagawa niyang obra
maestra.Napilit nila akong sumali sa pageant sa baranggay maligaya,somewhere in
batangas yon. Hiyang-hiya akong isoot ang swimsuit noon pero wala akong choice kasi
nandoon na ako,naging maganda naman ang outcome dahil ako ang nanalo. First time na
nga naka-tsamba pa.

Tunuruan na din nila akong mag-ayos ng sarili ko,one time pinipilit pa ako ni Albie
na magpadigital curls pero ayoko kasi wala pang nakakagalaw ng buhok ko at wala
akong balak ipagalaw. Parehas dapat kami ng buhok ko, virgin at fresh!

Pangalawang taon,ewan ko kung bakit ganon,kung kailan wala na si Andrei sa school

saka naman unti-unti na akong nakikilala kahit paano,sumali ako sa dance troupe ng
school at tuwing may event sumasayaw kami,nag-gain din ako ng confidence dahil sa
pagsali ko. Nagkaroon na din ako ng manliligaw at syempre kahit paano natutuwa ako
pero hinahanap hanap ko pa din kasi ang mala-Herrera na aura sa kanila. Ewan ko
ba,syempre continuous ang pag-sstalk sa facebook ni Andrei at dakila niya akong
liker. Kahit nga yung halos every three days niyang pagpapalit-palit ng ka-'in a
realtionship' niya ay nilalike ko.

Pangatlong taon,nagdecide akong magdiet,at ewan ko kung nakabuti ito dahil bigla
bigla na lang may magooffer sa akin na kung ano-ano modeling agency para sa mga
products nila,tinaggap ko naman dahil extra income din.Nadicover nila ako dahil
kung saan-saan din nakakarating ang dance troupe ng St. Wesley.

Ang saya pala magmodeling,nakakilala din ako ng iba't ibang tao at may naging
boyfriend na talaga ako,kahit paano gusto ko naman,sinagot ko siya para may
experience man lang ako. Pero nagbreak din kami dahil gusto niyang lumagpas sa
second base,gusto na niyang maka-homerun sa akin. Pakshet siya! Mangisay siya.

Pang-apat na taon,graduating na ako kaya naman ang saya-saya. Balak kong mamahinga
muna after graduation sa probinsya. Pero hindi ko magawa dahil ang dami kong
fashion shows na dapat attendan,malalaki ang offer,nakilala na namin nila Albie at
Mimi ang tinatawag nila 'social life' at mga 'bars'. Itong taon na yata na ito ang
pinaka masaya,dahil nagpost ako ng mga pictures ng photography namin para sa Vinoco
clothing line. Ginawa ko pang DP ang pinaka fierce kong picture. Literal na
nagkikisay ako sa kilig noong ni-like ni Andrei ang picture ko. Shet! Nag-cartwheel
ang buong kaluluwa ko sa saya,back and forth pa.

Pang-limang taon,ito na yata ang pinaka masaya sa pinaka masaya kong taon,patuloy
pa din ang pagmomodeling ko at pagrampa sa mga runway,pero nakahanap na ako ng
trabaho at magagamit ko ang pinagaralan ko talaga.Hindi yon ang highlight ng
nangyari sa akin...

Kung hindi ang pag-chat ni Andrei Herrea at ang ang paghingi niya ng WeChat ID ko.
Feeling ko niregla ako ng di oras sa paghuhumerentado ng kaluluwa ko sa saya.
Kachat ko siya ngayon at palagay ko hihimatayin ako sa kilig! Holy Shit! - sabi ni
Albie kung magmumura daw kami eh'HOLY SHIT' na para naman susyal.

AJHerrera: Hey
Bellalona: Yes? :)

AJHerrera: What's up? I saw your info. St. Wesley ka graduate? Batch 2012?

Bellalona: Yup haha

AJHerrera: Bakit hindi kita nakikita dati? Sayang naman.

Panaginip ba to? Loooooord! Sayang daw sabi niyaaaaaa!

Halos ramdam ko ang mabilis na pagtibok ng puso ko sa bawat reply niya. Finally!
Napansin na niya ako! Talagang hindi niya ako mapapansin noon dahil medyo malayo na
ang itsura ko noon sa ngayon. Gusto kong magpa-ospital pero mukhang excessive
micturation lang ang magiging sakit ko. Naiihi talaga ako sa kilig!

AJHerrera: Hello? Still there?

AJHerrera: Suplada :(

Halos hindi na ako makahinga - mainipin pala itong si Andrei,nagtatatalon kasi muna
ako sa kama habang kinakagat yung unan ko sa kilig. Akala niya hindi ko na siya
rereplayan. No Baby Andrei! You're wrong!

Bellalona: I'm here.

Nagpakipot ako ng onti,sinusulit ko ang pagkamainipin niya kaya tinatagalan ko

talaga ang pagreply.

AJHerrera: Uuwi ako ng Philippines next month,hope I could see you personally
Bella. :)

Oh my Goooooooooooooooooooooooooood! HOLY MUMU!! HOLY SHIZ! HOLY ASS!

Nanginginig ang kamay kong unti-unti dumadampi sa screen ng phone ko,hindi ako
makapagreply sa kilig,kinagat-kagat ko ulit ang kawawang unan na kanina ko pa
binubugbog sa sobrang kasiyahan ko.

Bellalona: No problem Andrei :)

Nireply ko sa kanya at tumalon ako sa kama ulit,kailangan kong ipamalita kila Albie
at napakagandang balita na ito.

AJHerrera: Great! So..video call?

My eyes widened,Oh my God! Oh my God! I ran long strides towards the

bathroom,inayos ko ang sarili ko at naglagay ako ng konting blush at lip gloss. I
winked at myself and made a gun gesture using my thumb and index finger.

"Bang!" I said to myself while winking infront of the mirror. "Operation,Seducing a

Herrera.... Here I come!" I said while giggling.

****
"Albie sh-it I really love you to death!!" I squealed while my gazes are still
locked on a black dress,gift ni Albie sa akin. Isa sa mga bagong designs
niya,magkaopisina kami nila Mimi at halos ayaw na namin magsipag hiwalay,pero may
mga kanya-kanyang sideline kami. At ito ang kay Albie,he's a designer. Part time
niya at stress reliever daw.

"Tignan ko lang kung hindi magflag ceremony yang Andrei Joaquin Herrera mo. Ha!
It's a masterpiece right?" He said proudly.

I placed the dress on my chest and turn to faced the life-size mirror,examining
myself. Nasa pilipinas na si Andrei,two weeks na ang nakakalipas at panay ang tawag
at chat niya sa akin,sabi niya he's been busy. Akala ko nga magmemeet kami agad
kaya naman nagexpect ako. I got really frustrated nung four days siyang hindi
nagparamdam,but now he suddenly called me and wanted a meet-up. The feeling was
really unexplainable,after all this years,finally! He noticed my existence.

He said he wanted to meet me tomorrow night sa isa sa mga bar na pag-aari nila. Sa
Blackwave,I was really surprised na sa kanila yun,like.. I know.. He's a Herrera
but how ironic kasi madalas kami nila Albie at Mimi doon.

Sinukat ko yung black dress na gawa ni Albie and I can't help my lips to form a
very naughty grin.
Ito ang tinatawag na mini-dress,at backless kung backless talaga ha? Because at the
back it seems like yung butt ko lang ang may takip. Pagharap normal tube mini-dress
lang siya. haha!

I CAN'T REALLY WAIT TO SEE THE UPSHOT OF THIS!

Paliliparin mo ang brief mo bukas Andrei Herrera,tandaan mo yan at itaga mo sa

lahat ng bato na makikita mo.

I smirked and I saw Albie made a face.

"Ati parang mongoloid lang?Kakakilabot yang ngisi mo halatang you have something in
mind. Naku! Goodluck for tomorrow na lang."

*****

"Asan na daw ba si Andrei? My God! Bella baka naman mauna ka pa sa kanya doon?"
Nanginginig ang mga daliri ko habang nagttype ng text kay Andrei. We're on our way
to Blackwave at doon ang usapan na magmemeet kami. Hindi ko maexplain ang
nararamdaman ko,ano na kaya ang itsura nya ngayon? I mean it as if we didn't see
each other because of videocalls pero iba pa din pag nakita mo siya sa personal.
Basta ang alam ko sa ngayon,I'm really having an overflowing excitement to see him.

Me

We're on our way na po.

Mabilis siyang magreply at ewan ko ba kung bakit ramdam ko gamit ang bluetooth
senses ko na excited din siya! Shet naiimagine ko palang pakiramdam ko lumipad na
at nagtatakbo palayo ang panty ko.

Andrei:

Ok. See you. Sa VIP lounge ha? Sabihin mo lang name mo,I already told them.

Huwaaaaw! VIP pa kami. Lupeeet talaga pagka Herrera. Kinilig na naman ako. Special
treatments means special feelings ang alam ko eh! Waa! Andreeeeeeii.

"Ati. Ang bagal mo magdrive wala na ba ibibilis yan?!" I scoffed at Albie,he glared
at me fast at binalik din niya sa daan yung tingin niya.
"Halatain ka friend! Baka mamaya mag pa-easy to get ka ha? Sasakalin kita pag
ginawa mo yun. Stick to teasing kahit na anong mangyari. Parang yung dati. Okay?"

"Yeah Bella! Take note to that. Gaga ka ha? Baka isuko mo agad ang pearly shells
mo.."

Nakakatouch din minsan tong si Albie at Mimi. Yes,we do bar hopping dahil na din sa
impluwensya ng mga career namin. But lahat kami we stick to teasing lang,no
crossing the lines. Ako naman kasi wala talaga ako balak ibigay kahit kanino ang
virginity ko,not unless kung maging kami ni Andrei,my God! I want him to be my
first. Ayaw ko lang sabihin sa dalawa na to dahil kakalbuhin nila ako sigurado.

"We're here..." I said. I crossed my fingers bago ako lumabas ng sasakyan.

Pumasok na kami sa loob at pumunta kami sa VIP lounge..

"Frenny ang daming yummy dito,go! Dito na ako,mas mabubusog ang mata ko dito.
Hanapin mo na si Andrei.. "Albie

"Ako din frenny,I'll go with Albie na din. Goodluck sa iyo!Hanapin mo na si

Andrei.. " Mimi said while giving me a slap on my butt,I gasped. They both winked
at me at ninenerbyos akong napatango sa kanila.

Tinahak ko ang VIP lounge,may maliit na hallway ito na may blue dim light. May mga
nagmamake out pa sa gilid. My God! lalo akong kinabahan.

"B-Bella Alona.." Bulong ko dun sa guard na nakabantay ng harangin niya

ako.Mahigpit ang security ng Blackwave talagang hindi ka nila papasukin kung epal
ka lang na mamayan na kakalat-kalat.

Tumango naman siya ng marahan at hinayaan akong pumasok sa loob. Mabigat na mabigat
ang bawat paghinga ko while roaming my eyes around. Isang section ito kung saan
masasabi ko na mas maayos ang mga tao unlike sa crowd na nakita ko kanina. Parang
wild masyado. Etong part ng bar na to was classy,may mga pool table at may mga
naglalaro tapos may dance floor din at mas maganda ang quality ng sound system.

Inikot ko pa ang mga mata ko..

At..

Nahagip ko ang nakakawala sa wisyong nilalang,may kausap siyang mga babae at lalaki
sa bar counter at nakikipagtawanan. Mukhang parang welcome party niya ang buong VIP
lounge kaya sa palagay ko halos lahat ay kilala siya..
Nagtama ang tingin namin at kita kong natigilan siya. Umayos siya ng upo at palagay
ko nagpapaalam siya sa mga kasama niya. Sinulit ko ang pagkakataon na iyon para
tingnan ang kabuuan niya. Ang magandang build ng katawan niya,his almost perfect
face,ang black long sleeve niya na nakatupi sa bandang braso pati ang black pants
niya na shet lang bagay na bagay sa kanya,mukha siyang demigod,lalaking lalaki at
napakalakas ng dating. Still Andrei,I bet every girls will wreck their own panties
just to be his bed warmer. Walang joke! I'm not saying those because crush ko siya.
I'm just stating the obvious. Yung buhok niya parang sinabunutan at gulo-gulo pero
bagay na bagay din,ano bang klaseng lalaki to? Bakit halos gawin ng perpekto? Pwede
ba yun?

Ah basta! Ang alam ko nagmature ng onti ang mukha niya at mas lalo siyang gumwapo.
Tangina! Napapamura na lang ako. Sa lahat ng lalaking nakilala ko si Andrei pa din
ang pinakagwapo. Siya pa din talaga! Bumalik ang tingin niya sa akin at ngumisi
siya,pakiramdam ko nakiliti ako lalo na nung tinapik niya yung balikat ng lalaking
kausap niya para lapitan ako.

Ayana Bella! Ayana! Shet Ayan na talaga siya!

I tried my best to smile,ng makalapit siya sa akin,hinalikan niya ako agad sa

pisngi. Muntik ng tumirik ang eyeballs ko. Naiihi ako!

"Hi.." Untag niya. "Wow,you looked beautiful.. Nice dress." Napasipol siya at
ngumisi ulit.
Kahit na deep inside ihing-ihi na ako sa kilig hindi ko pinahalata,that's one thing
I've learned for the past five years. Ang magtago ng totoong nararamdaman at maging
confident sa sarili.

"Hi.." Sabi ko sa kanya.. "So...... Finally,the famous Andrei Herrera is right in

front of me." I added while giggling seductively.

Get yourself ready Andrei Herrera. I will show you the real essence of seduction,I
will make you crave for me... so bad..

"Drinks?" He offered while smiling. Grabe sa ngipin ah,ang puti at ang ganda,dagdag
appeal. Napakagwapo niya talaga nakakainis!

"I'll go for martini." I said. Habang naguusap kami ni Andrei,napapansin kong may
mga matang nakatingin sa amin,lalo na yung mga babae sa loob. Halos patayin na nila
ako sa irap nila. Natatawa na lang ako sa kanila. Madaling makagaanan ng loob si
Andrei,mukhang sanay na sanay talaga siya sa mga ganito.

FLIRTATIONSHIP.
Pero ewan ko ba kahit alam kong may halong pambobola ang mga mabulaklak niyang dila
eh kinikilig ako ng sobra. Minsan pa habang iniinom ko yung martini ko tinitignan
niya yung leeg ko tapos pag nahuhuli ko siya ililipat naman niya yung tingin niya
sa labi ko. Shet lang,he was biting his lower lip too. Doon ako mentally
napapasinghap dahil pag ginagawa niya yon parang kinukuryente ang buong katawan ko.
Seductive siya kahit na effortless siya sa mga kilos at galaw niya. Para bang ang
cool cool niya kahit na simpleng pagdila lang sa labi niya eh nakakadagdag
kagwapuhan na.

Pakeningshet! Ay mali pala.. Holy sh-it!

"So,taga-Cagayan valley ka talaga?" Tanong niya dahil halos nakwento ko na ang

lahat sa kanya. Siya din naman makwento,kaya comfortable ako agad sa kanya.

"Yup. And proud ako dun." I said while I took a sip at my nth martini. Grabe
nagiinit na din ang pakiramdam ko. Nakakailan na din ako kasi.

"Of course you should be proud. Ibig sabihin magaganda at sexy ang mga taga-doon."
Sabi niya habang tumatawa.

Sa bar counter kami nakatambay,at ngayon ko lang napansin na nakahawak na pala siya
sa bewang ko at hindi ko man lang namalayan.
"Excuse me guys, ehemmmm. May I call Andrei here on the dance floor.." We got
hindered by a voice. Nakita ko na lang ang isang beki na hawak-hawak ang wireless
na microphone. Lahat ng atensyon ngayon ay napunta sa aming dalawa ni Andrei na
nakayapos pa din sa bewang ko. Narinig kong nagbulungan yung mga babaeng nasa loob
din ng lounge.

"We'll be having a game for Andrei's comeback. Oppurtunity na din ito para sa lahat
ng girls dito. So.. sino ang mga sasali sa ating game?" Malanding sabi nung beki.
Nagulat ako ng hinapit ako ni Andrei palapit sa kanya para bumulong.

"Istorbo. Nakakainis. I'll be right back." He groaned. Shet yung lang masasabi ko.
Shet na malagket. Kinindatan niya ako bago siya pumunta ng dance floor.

Kinilabutan ako. Pumunta siya sa dance floor at pinaupo siya nung beki sa isang
love sit. Nagsimula ng magsalita ang beki na emcee.

"So.. There's no rules for this game,basta do the best you can para sa isang sexy
dance. Si Andrei ang magjujudge kung sino ang pinaka magaling. Ang prize natin
ay... tadaaaaa!" He yanked two tickets from his pocket. "Two days and two nights
stay at Vinoco park hotel in any branch." Narinig ko ang pagkakandarapa ng mga
babae sa paligid. Si Andrei naman tumatawa lang sa gitna ng dance floor. Mukhang
gusto niya din ang nangyayari,may mga nagvolunteer na apat.

Ininom ko lang ang martini ko at pinanood sila. Nagsimula silang mag dirty dancing
sa harap ni Andrei at pinahaplos sa kanya ang mga curves sa katawan nila. I saw
Andrei biting his lower lip.
Nakaramdam ako ng inis,nasisiyahan at naseseduce siya ng iba at dapat ako lang ang
nakakagawa noon!

I harshly grabbed the last shot of my martini and drank it. I wiped my lips and
walked long strides to the dance floor,with confidence. Pumunta ako sa gitna mismo.

"Ooooooohh. Mukhang may hahabol." Sabi nung beki na emcee,huminto yung babae sa pag
didirty dancing at tinaasan ako ng kilay. Nakita ko naman na mukhang nagulat si
Andrei dahil ako na ang nasa tapat niya.

[NOW PLAYING: GIRL ON FIRE by ALICIA KEYS]

I flipped my hair, I slowly sway my hips seductively and straddled him. His eyes
widened so I grabbed his nape and bring his face right through my chest.

"Oooohh! That's hot!" Sabi nung emcee.

Dinig na dinig ko ang mabigat na paghinga ni Andrei.

I started moving my hips,gluing our thighs together,I raised both of my hands in
the air and begun dancing and grinding slowly,my body melted to the liquid
heat,moving in sync with the music. I grinded my hips more when I felt his
struggling breath brushing through my skin. I grabbed his hands and brought it on
my curves,brushing through the contour of my breast and the sides of my body.My
hands went back to his perfectly spiked hair while he was fanning over my hips down
to my thighs. His face was still incontact on my chest .I grinned when I felt his
hands pressing on my waist really hard.

Mukhang pinanggigilan niya yung bewang ko. Umangat pataas ang dress ko because I
was straddling him. I gripped his hair and made him me look at me. He was biting
his lower lip and I can see right through his eyes the burning desires.

I grinned at him.

LUST. RAGING HORMONES.

Flames shot up around us with the pulsating beat. His hot and shuddering breath
scorched my neck while he pushed my hair at one side.

A grin curled up on my lips once more as I saw his heroic face. He was looking at
me seriously.On a spur of moment, I felt his hardness between my thighs. I giggled
but I felt tongue-tied because it turned out that it was a moan. Sa ingay ng mga
tao kami lang ang nagkakarinigan at nakakaramdaman ng isa't isa.

Lalong lumkas ang sigawan ng mga tao when suddenly Andrei grabbed my nape and
crashed our lips together.

OH MY GOD! He kissed me!

Undoubtedly, I kissed him back intimately. His hands are now tracing my bare
back,backless kasi ang dress ko.I've heard him groaned while kissing me and frisked
his tongue brushing through my lips. Mapusok ang mga halik niya at mukhang sabik.
Napunta ang mga kamay niya sa batok ko at diniin niya pang mabuti ang paghahalikan
namin. Gusto kong magmura sa sobrang sarap ng halik!

'ANDREI HERRERA IS NOW KISSING ME INFRONT OF MANY PEOPLE AND HE SEEMS SO PROUD.'
Front page ito sa dyaryo!

"Looks like we have a winner!" I heard the emcee said. Nilagay niya yung dalawang
ticket sa kamay ni Andrei and I heard the girls groaned. We're still kissing at
napalitan ang music ng mas maingay na tugtog. Nawala na ang atensyon nila sa amin
dahil nag-simula na silang magsasayaw. But he didn't stop kissing me,naramdaman
kong tumayo kami at inalalayan niya ako.

I pulled away from our kiss at natawa ako.

"Haha! Ayaw mo na bang tumigil?" I asked him. He groaned in frustration and kissed
me again. I giggled in the midst of our kissing.

Nilayo niya ang mukha niya at hinablot ulit ang bewang ko.

"Hindi na. Mukhang ayoko ng tumigil." He said and planted little kisses on my lips
and cheeks.

******

A/N: Sorry for the long wait guys. I know di ko natupad ang promise ko. Twice a
week siguro update nito and pipilitin kong bilisan.

Next chapter, private.. For followers lang..

CLICK THE EXTERNAL LINK FOR CHAPTER 4 ----->

##################################
~~Chapter 4 - Confessions~~

##################################

Bella's POV

Hindi ko na kaya talaga yung pagbabalewala sa akin ni Andrei. Kaya naman ngayon
nagisipan kong puntahan siya sa penthouse.Pero wala naman akong nadatnan na tao
doon. Mukhang wala siya.

Matapang kung sa matapang na talaga ang hiya ko,pero wala akong ibang choice kung
hindi sa mansion nila pumunta. Magbabaka sakali akong nandoon siya. Pinapasok naman
ako dahil kilala naman ako dito.

Pagpasok ko sa loob agad kong nakasalubong si Manang Amy. Nagbless ako sa kanya.

"M-manang si Andrei po?" Agad kong tanong sa kanya. Kumunot naman ang noo niyang
tinignan ako.

"Hindi ba niya sinabi sa'yo kung nasaan siya? Naku ang bata talaga na yun."

"H-hindi niya po kasi sinasagot ang tawag ko."Nauutal-utal kong sagot,nagtataka

yung mga tingin niya sa akin. Syempre dinadala ako ni Andrei dito at ang alam nila
ay girlfriend ako ni Andrei. Sasamantalahin ko na ang pagkakataon. Pero nakakatawa
kasi girlfriend ako pero hindi ko alam kung nasaan ang boyfriend ko,yan siguro ang
iniisip ni Manang Amy sa akin.

"Ang alam ko hija nasa tagaytay siya ngayon. May bahay kasi doon sa overlooking na
parte. Teka. May sketch ako noon dahil nautusan kaming maglinis dati doon eh. Teka
lang. Kukunin ko..." Nakahinga ako ng maluwag although hindi ako sigurado kung
nandoon si Andrei. Pumunta si manang sa kwarto malapit sa kusina,may kinuha siyang
papel.

"Eto hija yung sketch,madali lang yan hanapin. Nabanggit kasi ni Andrei na diyan
siya pupunta ngayon. Mukhang mainit ang ulo kanina eh. Ewan ko ba sa batang yon,pag
nagtatalo yung kuya niya at si Zoey nakakaganun na yun. Nahahawa siguro dun sa kuya
niyang mainitin ang ulo..."
Nanikip na naman ang dibdib ko sa nadinig ko.

Si Zoey. Oo siya nga.

At nabubuo na sa isip ko ang mga kasagutan,marahil gusto ni Andrei lumayo dahil

naapektuhan siya sa pagtatalo nung mag-asawa. Lalo ko siyang gustong puntahan. Alam
ko naman na pag ganitong pagkakataon naiisip niya ako dahil nag-oopen siya sa akin.

Nagpaalam na ako agad kay manang para puntahan si Andrei. Gusto ko na talaga siya
makita.

Medyo kinakabahan pa ako ng konti dahil baka wala siya doon. Tapos yung kotse ko
baka biglang bumigay dahil hindi naman ito sanay ng mahahabang byahe.

Sinundan ko lang yung sketch at tama nga si manang. Hindi naman mahirap hanapin
yung lugar pero nakakatakot kasi matayog at matataas ang daan. Kung hindi ako mag-
iingat baka malaglag ako sa bangin,kaya naman mabagal lang ang pag-drive ko.

Pataas ng pataas talaga yung daan hanggang marating ko ang pinakamataas na part
nito. Sa pinakatuktok ay may makikita kang gate na itim,nakabukas na ito kaya naman
dire-diretso na ako.

Nawala akong doubts ko magmula kanina ng makita ko ang kotse ni Andrei na nakapark
sa labas ng bahay na hindi naman gaano kalakihan,pero sobrang ganda. Pinark ko ang
kotse ko sa tabi nito at napabuntong hininga ako bago bumaba. Hindi hummer ang dala
niya ngayon,kung hindi yung itim niya ferrari.

Hinigpitan ko pa ang kapit ko sa manibela ng kotse ko at napapikit.

Bumaba na ako at nagdire-diretso sa bahay. Kakatok palang sana ako pero biglang
bumukas na ang pinto. Kitang kita ko ang panlalaki ng mga mata ni Andrei ng makita
ko. Pero napalitan din ito agad ng madilim niyang mukha. May hawak-hawak siyang
bote ng alak.

Nilagpasan niya ako at nagpunta siya sa kotse niya para sumandal sa hood nito.

Ininom niya yung alak niya bago siya nagsimulang magsalita,nakasunod pa din kasi
ako sa kanya.

"What are you doing here? Paano mo nalaman to?" Malamig na tanong niya ng hindi man
lang ako tinatapunan ng tingin.

"K-kay manang.." I answered. "M-mainit daw ulo mo. Baka kako,kailangan mo ng

kasama. Si Z-zoey ba?" Muntik na akong mapapikit sa sakit ng dibdib ko habang
tinatanong ko sa kanya yun. Alam ko naman eh,pero gusto kong magmura talaga kasi
wala namang ibang paraan para makuha ang loob niya kung hindi ito lang.

Yung frustration niya kay Zoey. Yung mapagaan ko ang loob niya,sa bigat ng
nararamdaman niya,yung tipong ganun. Okay na ko dun. Baka sakali,baka dahil dun
makasiksik ako sa puso niya. Gagamitin ko yung pagkakataon na ito para sa akin ang
atensyon niya. Handa ako kahit na masaktan pa ako. Hindi na niya kailangan malaman
yun. Basta ang gusto ko mapasaya ko si Andrei.

Kahit ang sakit sakit talaga.

Tinignan niya lang ako at nakita ko ang lungkot sa mga mata niya. Nasasaktan siya
pero mas nasasaktan ako. Bakas pa din na may halong galit sa mukha niya. Binalik
niya ang tingin niya sa kawalan at lumagok na naman ng alak.

"A-andrei.." I walked closer to hold him. Wala akong response na natanggap.

"Andrei s-sorry hindi na mauulit promise.." He looked at me but I frowned because

of how hard and dark his eyes as if it was ripping right through my soul. I bowed
and heard him sighed in defeat.. He held my nape and scooted me all the way to the
hood of the car. He splattered me there as he made me bent over. The next thing I
knew,I heard the ripping sound of my clothes..

My eyes widened when I heard him unbuckled his belt. He ripped my panties apart. He
flipped over my dress and visciously rammed his manhood inside me. I was still in
the midst of composing my zeal diligence,everything still was a blur to me. He was
putting all his anger to me,all the thing that he can't obviously do to Zoey... he
was doing it to me, I felt how frustrated he was. I felt it,like a knife stabbed on
my chest. I can't barely breathe. I didn't even noticed the tears falling from my
eyes. He ignored my agonized cry. I got scared at the same time,he was not himself
and he doesn't seem to care if he might hurt me.

I felt trashed.
"Sh-it!~" He groaned loudly. He started moving very fast. Thrusting with his full
force made my body arched. And yes, he was fvcking me in the car's hood. Right
there and then,I started crying silently. I kept controlling my sobs but the more I
hold on to it,the more it will burst unwittingly unleashed.

He gripped my long hair and rolled it in his hands causing my head to raised up. He
stop my body from arching through clasping my shoulders. He plunged it even harder
and faster. I heard him groaned and growled until he reached his climax.

"Ahhh fvck!" He grunted while ramming his superlative thrust. He bent over and
buried himself on my back.

I can't help it. I was sobbing really hard and I couldn't contain myself.
Binabasura na nga niya ang nararamdaman ko para sa kanya,pati ang pag gamit niya sa
katawan ko,parang basura. Ang sakit sakit.

Naramdaman ko ang pagpitlag niya ng hindi ko na mapigilan ang paghikbi ko.My body
was still on the car's hood. Narinig ko ang mabilis na pagsarado niya ng belt niya
pati ang paulit-ulit niyang pagmumura.

"Tangina." Mahina pero may diin na mura niya. Hindi ako umalis sa pwesto ko. Hindi
ko na yata kaya.

"B-bella?" Napapikit ako dahil sa paninikip ng dibdib ko,ayokong umiyak sa harapan

niya pero hindi ko na mapigil. Naramdaman ko ang isang malambot na tela sa bang
ibaba ko. Tinakpan niya ang parteng bewang ko ng jacket.

Hinawakan niya ako sa balikat at tinulungan na makatayo. Lalo akong napaiyak.

"B-bella.." He hugged me.This is actually another reason for me to get mad.....

Pero kinamumuhian ko talaga ang sarili ko.. Ang puso ko.. Bakit hindi ko magawang
magalit sa kanya? Gusto ko siyang pagbabayuhin sa dibdib pero hindi ko magawa.

He raped me. He did. Binabaoy niya ako.

"Bella I'm so sorry.." He almost plead and it gave me a hint to breakdown.

Nanginginig ang mga tuhod ko. I felt he lifted me up and carry me inside the house.
Inupo niya ako sa sofa sa sala.

"Bella please stop crying. H-hindi ko sinasadya." He trapped my face between his
palms. He was searching for my eyes. Hindi ko siya matignan dahil sa galit ko sa
sarili ko. Pwede ko na siyang sampalin pero nangingibabaw ang pagmamahal ko sa
kanya. This is the very first time that I saw him like this. Pleading.

Umalis siya saglit at kumuha ng isang basong tubig.

"Bella oh. Inumin mo muna.." Inabot niya sa akin pero hindi ko ininom yun at
hinawakan ko lang,hindi ko pa din mapigilan ang mga hikbi ko.. "B-bella please..
Don't hate me. Hindi ko talaga sinasadya... Bella.." Bahagya niyang niyugyog ang
balikat ko,paulit-ulit ang pagmumura niya. My vision was fuzzy and I can't even
stand to see his face. Halo-halo na ang nararamdaman ko. Hindi ako makapaniwalang
ginawa niya sa akin yon.

He sat beside me and bring me to his chest. Simpleng ganun lang pero nawawala na
ang galit sa dibdib ko. Naiinis ako sa sarili ko.

"Bella huwag mo akong iiwan please..." He said with a shaky voice.

Hindi niya ako nakikita because my face was still on his chest. Pero natigilan ako
sa sinabi niya,hindi ko na naman maintindihan ang nararamdman ko dahil unang beses
din siya nakiusap na wag ko siyang iwan na ako ang dapat gumagawa.

We stayed in that position,hiniga niya ako sa lap niya hanggang makatulog ako...
Nagising ako ng pakiramdam ko hindi ko maidilat ang mata ko sa pamamaga,nakatulog
kasi ako kakaiyak. Masakit pa din ang dibdib ko kahit na nakatulog na ako,parang
nandoon pa din ang sakit. I roamed my eyes around at nakita ko si Andrei na
naghahanda sa mesa. Tumayo ako at nagulat ako dahil isang boxer shorts at oversize
shirt na ang soot ko. Wala akong undergarments.

Naginit ang mukha ko dahil alam kong wala naman na ibang tao dito kung hindi kami
lang dalawa.

"A-andrei.." I called him, mukhang nagulat siya. He was topless and just wearing
his Calvin klein boxer shorts. Hindi ko mapigilan ang sarili kong purihin siya sa
isip ko. Yan,kung bakit ako baliw na baliw sa kanya.

"B-bella.. Gising ka na p-pala.." Hindi Andrei picture ko lang to. Andun pa ako
natutulog sa sofa. "Ahmmm.." He cleared his throat.. " Halika na kumain na tayo..."
Hindi ko mapigilan matuwa sa pinapakita niya sa akin,dahil ngayon lang siya naging
ganito. Natutuwa ako pero may halong lungkot dahil alam kong naguguilty lang siya
sa ginawa niya sa akin. Tanggap ko na.

I can't hate him.. I just can't... I can't hate him because I love him too much.
Kahit na nagawa niya yun sa akin. Kinukumbinsi ko ang sarili ko na hindi niya nga
sinasadya ang nangyari.

Umupo na ako at natataranta siyang nilagyan ng juice ang baso ko. Kukuha sana ako
ng rice pero inunahan niya akong kunin para lagyan yung plato ko,natingin ako sa
kanya na mukhang concentrate na concentrate sa ginagawa niya. Nakakunot pa kasi ang
noo at magkasalubong ang makakapal niyang kilay. Yung buhok niya parang kakagising
lang niya at lalo pang bumagay sa kanya.

"Gusto mo ng yogurt? May frozen yogurt diyan? Diba paborito mo yun? Teka lang
kukuha ako.." Oo mukha akong abnormal,dahil sa halip na magalit pa muna ako sa
kanya ay kinikilig ako dahil alam niya kung ano ang paborito ko.. Talagang baliw na
nga yata talaga ako.

Pagbalik ni Andrei binuksan niya pa yung yogurt at kulang na lang isubo niya sa
akin.

Sinamantala ko yon para bigyan lang siya ng cold treatment.

Kumain muna ako ng rice para hindi siya mapahiya dahil sa nilagay niya sa plato ko.
Sinubo ko yun at habang ngumunguya ako ay napatingin ako sa kanya. Muntik na akong
matawa kasi nakatitig pala siya sa akin ng medyo nakaawang ang mga mapupulang labi
niya,inalis naman niya agad ang tingin niya at ngumuya ng pagkain. Pinigilan ko ang
sarili kong matawa,sana lagi siyang ganito sa akin.

"M-masarap?" Tanong niya. Alin yung kanina ba? Yung ginawa niya sa akin o yung lasa
ng pagkain? Gusto kong tanungin sa kanya at magpaka sarcastic pero hindi ko naman
magawa.

Duwag ako

Tumango-tango lang ako,tahimik lang kami kumain pero siguro hindi na siya nakatiis.
I know him at ayaw niya ng tahimik na atmosphere. Nakakabaliw daw kasi ang
katahimikan at ayaw niya nun. Mas gusto niya yung salita ng salita.

Kahit na itong FuBu realtionship ang meron kami,para na kaming magasawa sa mga
nalalaman namin tungkol sa isa't-isa. Madaming alam si Andrei tungkol sa akin dahil
matanong siya at marami din naman akong tungkol sa kanya kahit noon pa.

Bigla niya hinablot ang kamay ko,at pinatayo niya ako. Pinaupo naman niya ako sa
mga hita niya.

Niyakap niya ako ng mahigpit. He buried his face on my neck. I didn't spill
anything,tinignan ko lang ang susunod na gagawin niya.

"Bella. Iiwan mo din ba ako? Mawawala ka na ba sa akin?" He asked while he looked

at me right through my eyes.I can see the pleading look on his face,parang totoo na
ayaw niya akong mawala sa kanya. Ayaw niyang umalis ako.

Hindi naman kailangan dahil hindi ako aalis sa tabi niya. Hindi ko siya iiwan. Mas
mahihirapan ako pag ginawa ko yun eh. Ayoko. Ayoko talaga. Hindi ko
kaya,sasamantalahin ko na ang pagkakataon na ito.

"Bella magsalita ka naman oh. Please... Hindi ko talaga sinasadya. Sorry.." He

looked sincere. Oo na Andrei. Iiwan ka ng lahat pero ako hindi kita iiwan,mahal
kita eh. "Sorry.. Sorry... Sorry... Sorry.. Ilang sorry ba ang gusto mo Bella? Sige
naman na.. Magsalita ka. Tinatakot mo ako niyan eh.."
I made our gazes locked. I tried my best to smile at him kahit na may konting sakit
pa akong nararamdaman sa dibdib.

I shook my head reluctantly.

"I can't.. hate you.." Because I love you. Ang duwag ko dahil hindi ko magawang
sabihin.

He undoubtedly smiled at me, it didn't even reached his eyes. He hugged me tighter
and buried his face on my neck.

"Bakit ba ang bait bait mo Bella sa akin? Lalo akong nagagalit sa sarili ko. I'm
really sorry..." He said,his face still embalmed on my neck. I smiled weakly.

Andrei you're so dense. Tingin mo sinong matinong babae ang papayag sa ganitong set
up at paulit-ulit kang hahabol-habulin. Ang manhid mo.

"Gusto kitang mahalin. Sana ikaw na lang may hawak ng puso ko." Natigilan ako sa
sinabi niya. Pakiramdam ko bumalik ang sigla sa katawan ko. Hinarap niya ang mukha
niya sa akin "Sana talaga Bella ikaw na lang,gusto ko ikaw ang mahalin ko.
Mahihintay mo bang mangyari yun? Oras lang ang hihingin ko. Bella,oras lang.
Makapaghintay ka kaya? Natatakot ako... Kung mamimili ako ng babaeng mamahalin..
Ikaw yon.. Ikaw ang gusto ko talaga.."

Pakiramdam ko tumigil ang mundo ko at binuhusan ako ng malamig ng tubig. Nanigas

ako sa pwesto ko. Gusto kong magsalita pero hindi ko naman nagawa,naging duwag na
naman ako.

"Ayoko na sa bahay Bella. Ayoko na dun. Gusto kitang makasama ng mas matagal. Baka
yun ang solusyon." He added. I felt a warm hand caressing my heart. Hindi ako
makahinga sa saya ng nararamdaman ko. Pumikit ako at kusang lumabas sa bibig ko ang
bagay na matagal ko ng gustong sabihin sa kanya.

"A-andrei m-m-mahal kita..." Sa wakas ay nasabi ko din.

Kitang kita ko kung paano siya natigilan. Pero napalitan agad ng ngiti ang
pagkagulat niya...
"T-totoo?" Hindi pa din talaga siya makapaniwala. Gusto ko siyang batukan sa
sobrang manhid niya. He trapped my face between his palms once again.." Bella?
Promise? Totoo? Mahal mo ko?"

I held his hand and kissed the back of his palms. "Matagal na Andrei. Matagal na.."
The smile on his lips became broader. He kissed me tenderly without moving his
lips. Parang nabunutan ng malaking tinik ang dibdib ko. Sa wakas ay nasabi ko na
kay Andrei.

"Bella.. Subukan natin.. Please, move in with me" Naiiyak ako habang tinitignan ko
siya,pakiramdam ko mahal niya din ako at ayaw niyang mawala ako sa kanya,this time
hindi ako nagaassume dahil galing mismo sa kanya... "Time Bella... Yun lang..
Mapagbibigyan mo ba ako? Gusto kong mahalin kita ng buo ako. Handa akong ibigay ng
buo ang sarili ko sa'yo pero bigyan mo pa ako ng konting oras." Halik siya ng halik
sa akin kaya matagal bago niya natapos ang sasabihin niya. Mukhang ang saya-saya
niya. Hindi ko din maipaliwanag ang saya kong nararamdaman. Hinawakan ko ang
magkabilang pisngi niya.

"I've waited five long years Andrei. Ano ba naman yung konting oras.. Mahal kita..
Buong-buo." Buong puso kong ring sinabi sa kanya. Hindi ko pa din maipaliwanag ang
sayang nararamdaman ko.

Finally! Hard work paid off.

Sulit ang paghihintay. Sulit ang hirap. Binubuksan ni Andrei ang puso niya para sa
akin,para mahalin ako,at sobrang saya ko talaga.

"Thank you Bella. Thank you! Pangako. Hindi ko susubukan. Gagawin ko. Ipangako mo
din na maghihintay ka ha?" Paulit ulit niya akong hinalikan. Tumango ako sa kanya
and I've heard him chuckled sexily.

That. Herrera.Chuckle. - arousing. My god!

I really swear to God! This is the happiest day of my life. Sa wakas kami na
talaga. Sa wakas!

"Sasama ka ba sa akin? Titira ka kasama ko? Bella?" He pleadingly asked. His tone
was hopeful. Sino ba naman ako para tumanggi,gustong gusto ko nga na lagi kami
magkasama. Gusto ko pagkagising ko siya ang nakikita ko,gusto ko din bago matulog
siya pa din.Kinikilig ako pag naiisip ko na para kaming magasawa.

"How could I say no to you Andrei. Mahal kita.. I'm yours. All yours.." I answered.

"So is that a yes?" I wanted to slap him.I put my hand on my forehead dramatically.

DENSE. HERRERA.

"YES. Way ii ess.. YES Andrei.." Feeling ko nagpopropose siya sa akin sa pagsabi ko
ng yes. Ngumiti siya at tulungan niya akong tumayo. Niyakap niya ako ulit. Kung
san-san niya ako pinaghahalikan. Sa noo,sa lips, sa cheeks, sa ilong.. That's one
thing I really love about Andrei. Napakasweet niya. Magulo man ang walang
kasigaraduhan I'll stick to his promise. Gagawin niya at hindi niya susubukan. I
really love him. Malapit na malapit na ako sa puso niya at ramdam ko yun.

He lifted me up and carry me,bringing me in his strong arms,ang init ng katawan

niya. Para kaming bagong kasal sa pagkakabuhat niya sa akin.He bring me inside the
room and prudently lay me down to the bed. He looked at me right through my eyes
intently. Staring at me like I was his most precious jewel.He was holding me with
so much care..

His eyes we're shining with a mosaic of lust and burning desires.

"Let me make it up to you.." He grinned and slowly bent his head down to reached my
velvet lips. He kissed me pasionately. This time he was so gentle and prudent. This
is the first time that Andrei kissed me with such tenderness,everything was so
gentle. Nakapikit siya. Pumikit din ako. I savoured the sweet taste of his lips.

His hands were busy roaming my back,tracing the lines of my spine. He was leaving
trail of fire in every part of my sweet skin. Making me crave more for him.

He stopped for a brief of moment,He tugged my shirt off and revealed my bare
breast.I wasn't wearing my undergarments.He set off the boxer shorts i'm wearing
and recklessly threw it somewhere. I have always been naked in front of him but
this is the first time he stared my whole body with.... love? Am I too assuming? I
wasn't a hundred percent sure,all I know was he was looking at me different from
the way he looked at me before. I felt uneasy,my cheeks flushed.
"Ang ganda mo Bella.." It sent chills through out my spine,I felt that I was as red
as cherries. He caressed my cheeks and kissed me. I frisked his tongue brushing
through my bottom lip. I open my mouth for his access. He groaned in the midst of
our kissing and a soft spurr escaped from my lips.. It made me shiver, sending a
soft tremor of pleasure through my whole body.. my spines,my bones,my flesh..

"Bella..I want to hear my name.." He uttered huskily still kissing me. He's so damn
arousing! My God.

Before I couls tug his boxers off,I glanced at his perfect body,a demigod body body
to be exact. His body deserved my compliments. I can't help to bit my lower lip.

"You're so damn sexy Bella.." I flushed once again as I caught him staring my whole
being. He was making me feel that I am the most beutiful girl in the world.

I tugged his boxers off that seems getting in our way. His manhood finally sprung
free,I have seen it many times but I am still amazed how huge he was.

He chuckled when he saw my reaction..

"Parang ngayon mo lang nakita yan.." He pinced my nose.. He kissed me again and
spread my legs using his knees. I readied myself.He slowly entered his manhood
inside me,I gasped as my mouth formed an O shape.

"A-andrei.." I moaned loudly,I slightly arched my back while dugging my nails on

his shoulders.. He bring his mouth on the valley of my breast. Licking and sucking
it like it was his favorite food.

"Sige pa Bella.. Scream my name! Lakasan mo pa." He growled. I don't know but every
purr slipping through his lips made me more aroused. He's just so damn hot..

"A-andrei! Please.. Ahhhh Andrei.." He started moving faster and harder. I saw his
jaw clenched as he gripped my hands really hard. My heart thundered while my eyes
are still locked on his godlike face. His eyes we're still closed for he was
savouring the intensity of our sync movement.

"Andrei My God!" I grumbled his name over and over again.. I moaned it delightful
torture,I heard the very fast slapping sounds of our thighs.
"Sakin mo lang gagawin to Bella,sa akin lang. Sa akin ka lang dapat nasasarapan ng
ganito.." He growled into my ear possesively,it shot chills down my spine,once
again. I scream his name loudly,I felt delightful hearing him as if claiming me as
his.

Of course Andrei. I have no plans of giving myself to another guy. It's only you..

"Come on! Scream my name again Bella. Do you want me too move harder?! Scream my
name!"

I felt the familiar sensation building up inside me. I'm gonna burst and I felt
more aroused through Andrei's words. It really turns me on..

"Ahhh! Andrei!" I screamed in delightful torture as I plunged myself to him,meeting

my deepest recesess. I couldn't contain myself so I closed my eyes shut. Andrei was
still pounding himself as he goes faster and deeper..

"Sh-it Bella! Eto na ko.." He growled as he made his final and superlative
thrust,reaching the gate of heaven. His jaw clenched while his body we're twitching
in delight. "Sh-it!" I felt his juices spurting out inside me. I don't have to
worry. Because I already readied myself. I already took my pills.

He buried his face on my neck while panting hastily. He stayed on that position.

He lifted up and stared at me smiling..

"Nakakadik ka talaga.. Ano bang meron ka Bella? Naaadik na ako sa'yo.." He said
while chuckling. I slapped his arms playfully.

He chuckled once more and squirmed himself beside me,hugging me tight..

"Tulog ulit tayo.. Bukas na tayo umuwi." He uttured against my ear.

I closed my eyes to hug him and covered our body with the velvet sheets. Hindi
matanggal ang ngiti sa mga labi ko..
"Pagbalik natin madami ng magbabago. Okay lang sa'yo yun?" He asked. His voice was
serious and tranquil.

"Kahit ano pa yan Andrei. Basta ikaw.. Mahal kita.." I can imagine him smiling as
he embalmed his face on my chest. Hinalikan niya yung dibdib ko tapos umangat siya
para halikan ako sa labi..

"Akin to.." He touched the valley of my mounds. I gasped and my eyes widened. "Akin
din to.." He cupped my womanhood.. "Akin lahat yan. diba Bella?" He said. I giggled
because he sounded like a kid.

Selfish and possesive but.............sweet.

"Oo Andrei.. Sayong-sayo ako. Buong buo.." I told him while I shot him my a sincere
look..

Ngumiti siya,hinatak niya ako at hiniga sa mga dibdib niyang matitigas. Grabe,sana
hindi na matapos to. Nababaliw na talaga ako sa pagmamahal ko sa'yo Andrei.

Pinikit ko ang mga mata ko,maya-maya I heard little snores coming from him. We both
drifted off to sleep..

*******

##################################

~~Chapter 5 - The call~~

##################################

WARNING: SPG ALERT!

Bella's POV

"Oh my god Andrei ano to?" Napatakip ako sa bibig. Niyakap niya ako galing sa
likuran niya pagkatanggal ng takip niya sa mata ko. Nandito kami sa parking lot sa
building ng office namin. Kakauwi lang namin kahapon galing sa Tagaytay at iniwan
ko ang kotse ko dun dahil ipapakuha na lang daw niya. Ayaw niya naman na hiwalay
kami ng sasakyan pauwi.

"Your new car." Sabi niya habang winewave sa mukha ko yung susi ng kotse. Kulay
black din ito kakulay ng isang ferrari niya. Hindi ako expert sa mga sasakyan kaya
basta ang alam ko convertible siya na BMW ang tatak. Second hand lang na kotse okay
naman na ako,pero hindi ko naman akalain na kaya akong pagkagastusan ni Andrei ng
ganito. Usapan kasi namin ngayon magdidinner kami pero nagulat ako dito niya ako
dinala,nasurprise talaga ako.

"A-ndrei,hindi naman.. Hindi ko kailangan to--"

"Hush Bella,sige kung ayaw mo sisirain ko na lang yan,may baseball bat ako diyan sa
loob.." Hindi na ako nakapag salita. "Ako muna magddrive okay? Wala akong dalang
kotse." sabi niya. Wala sa loob na tumango lang ako,Grabe naman. First time ko yata
makatanggap ng gift galing sa kanya at sobrang mahal pa. Nanliliit tuloy ako kasi
I'm not capable of giving him expensive gifts. Sapat lang kasi ang sweldo ko at isa
pa nagiipon ako.

"Bakla kinikilig akoooooooo! Shet ang saya ni Bella!.." Napalingon kami ni Andrei
sa likod namin,nakita namin si Mimi na sinasabunutan si Albie sa kilig. Niyuyugyog
niya yung ulo. "Huhuhu Bella I'm so happy for you.. huhuhu."

"Ouch Mimi! Bitawan mo nga ako! Hindi din ako makapagreact eh!"

Natawa naman si Andrei sa kanila at natingin sa akin,bigla niya akong hinalikan sa

labi.
Tumili na naman si Mimi at lalong sinabunutan si Albie..

"Ahhhhh! Nagkiss pa sila! Nagkiss sila! Albieeeee!" Tinawanan lang sila ni Andrei.
Umikot siya at pinagbuksan ako ng pinto ng kotse.

"Pano? Una na kami ha?" Paalam ni Andrei sa kanila at sumakay na.

Hindi ko alam pero sa ngayon parang hindi pa din maabsorb ng utak ko na kami na
talaga ni Andrei. Masaya ako na parang kinakabahan na hindi ko maintindihan.

"Baby? May problema ba?" Nabalik lang ako sa ulirat ng biglang magtanong si Andrei.
Kinilig na naman ako,baby daw niya kasi ako kaya yun ang tawag niya sa akin.
Napatingin ako sa kanya na sumusulyap-sulyap ng pahapyaw sa akin at sa dinadaanan
namin,kunot na kunot ang noo niya.

"W-wala.." I answered.

Kinuha niya ang kamay ko at dinala sa mga labi niya,nalusaw ang puso ko. Gusto kong
magmura sa kilig at gusto kong suntukin yung bintana ng kotse. Anu ba yan! Lagi ba
talagang ganito pag magkasama kami? Baka masira ang pantog ko kakapigil ng ihi ko
sa kilig!

"I have a surprise for you." Kumunot ang noo ko at napanguso,nakangisi lang siya sa
akin at umiiling iling. "Baby huwag mo nga akong ginaganyanan,baka hindi ako
makapagpigil dito."

"Ha? Ano bang ginawa ko?" Tanong ko sa kanya.

Bumuntong hininga lang siya at umiling-iling. Pumunta kami sa isang restaurant na

sa tingin ko isa sa mga pagaari nila. Special treatment kasi ang mga waiter at
staffs sa amin,naalala ko nung minsan pag naguusap kami ni Andrei pag
nakahiga,hilig niya na talaga ang pagmamanage ng restaurants at paglalandscape.
Ewan ko ang weird daw kaya hindi niya sinasabi kahit kanino,sa akin lang daw at
ewan niya kung bakit nasabi niya sa akin. Natuwa naman ako dahil ako ang unang
nakaalam non.

Hindi na talaga maiaalis kay Andrei na pagtinginan ng mga babae dito sa loob ng
restaurant,syempre pasimple ko silang iniirapan. Ayokong lumabas na clingy sa mata
ni Andrei,baka magsawa siya agad sa akin.

"Baby tikman mo to.." He tossed the spoonful of of beef stew near my mouth. Medyo
tumingin muna ako sa paligid kasi nakatingin pala sa amin yung isang grupo ng mga
babae na halos hubaran na si Andrei sa tingin,dati kasi kahit magkasama kami ni
Andrei medyo nagpapacute siya,harap-harapan niya ginagawa yun,pero ngayon iba na.
Hindi man lang niya tinapunan ng tingin magmula kanina yung mga babae. Gusto tuloy
magtumbling ng kaluluwa ko sa saya.

"Ahhh.. Dali na.." Napapitlag ako kasi kanina pa pala siya naghihintay at mukhang
nangawit na. Sinubo ko naman yun at nginuya,nakangiti lang siya sa akin. Mukhang
masayang-masaya naman siya na kasama ako.

"Masarap noh?" Tumango ako,lumapit siya sa akin para bumuling. "Pero mas masarap
ka..." Ngumisi siya and he winked at me. Siniko ko nga,nakakainis!Nag-init tuloy
pisngi ko,pakiramdam ko mapula pa ako sa mansanas.

Tumawa naman siya at pinagpatuloy ang pagkain.

Nakalimutan na niya kaya si Zoey? Ewan ko ba pero bakit bigla-biglang naitanong ko

sa kanya ang mga bagay na gumugulo talaga sa akin.

"A-andrei?" Natigilan naman siya at tinignan ako. Gusto ko lang din naman kasi
malaman. "Si... Z-zoey----"

"Ayoko na siyang pag-usapan" Malamig niyang putol sa tanong ko,nag-iba din ang
timpla ng mukha niya kaya naman napayuko ako. Kasi naman dapat pala hindi ko na
tinanong. Ang usisera ko kasi eh.

Hinawakan niya yung ibabaw ng kamay ko na nakapatong sa table at narinig ko ang

malalim niyang pagbuntong hininga.

"Bella,I'm sorry.." He squeezed my hand,napatingin ako sa kanya at nakikita ko pa

din yung lungkot sa mukha niya. "Huwag na natin siya pagusapan. Ang importante.
Ikaw at ako.. Tayo.." Ngumiti din ako sa kanya.

Oo nga,tama siya. Ang importante kami,ang dapat kong isipin ay ang mga dapat kong
gawin para mahalin na niya akong tuluyan.
Pagkatapos namin kumain,umalis na kami agad doon at nagmamadali siya. Hindi ko alam
sa kanya kung san kami pupunta,basta habang nagdidrive,nakangisi lang siya at
nakahawak sa kamay ko.

Huminto kami sa isang building,bumaba siya para pagbuksan ako ng pinto,ako naman
bumaba na nagtataka kung bakit at ano ang ginagawa namin dito.Pagbaba ko naman,he
intertwined our fingers. Hinagis niya yung susi sa isang lalaki at sinapo naman yun
ng mabilis. Pumasok kami sa loob,feel na feel ko talaga ang pagiging girlfriend ni
Andrei. Pakiramdam ko yung buhok ko umabot sa probinsiya namin at natatapakan na ng
mga magulang ko. Shet lang,hindi pa din talaga ako makapaniwala. Dati pinapantasya
ko lang at nirarape sa panaginip,ngayon totoo na talaga.

Inakbayan niya ako ng pumasok kami sa elevator.Pagkasarado na pagkasarado naman ng

elevator,inatake naman niya ako ng mga nakakalunod niyang halik. Pinakat niya ako
sa pader habang umaandar ang elevator. May pinindot siya na floor number habang
naghahalikan kami sa loob. Hindi ko na napansin,madiin na madiin ang pagkakasabunot
ko sa kanya,naramdaman ko na lang ang pag-angat ko at ang kamay niya sa mga hita
ko.

Tinulungan niya akong ipulupot ang mga binti ko sa bewang niya. He pressed himself
more upon me,making me feel his hardness. He groaned between our kisses,I felt his
tongue trying to get inside my mouth in a vicious manner.

I moaned while gripping his hair. Mas madalas naming ginagawa to,mas hinahanap-
hanap ko. Hindi na yata ako magsasawa pa sa kanya.

Narinig namin ang pagtunog ng elevator kaya agad kaming naghiwalay,may pumasok na
dalwang brunette na naguusap pero natigilan sila sa pag-uusap ng makita si Andrei.
Dapat pala hindi kami tumigil,nakakainis itong mga babaeng ito.

Inaayos ni Andrei ang bandang leeg ng polo shirt niya at nakangisi,he licked his
lips and shot me a naughty glance,he winked at me. Muntik na akong matumba sa
panlalambot ng tuhod ko kaya naman sumandal ako kay Andrei,bumubungisngis naman
yung dalawang brunette na hindi man lang tinitignan ni Andrei. Nakaalalay lang siya
sa bewang ko at ramdam na ramdam ko pa ang mga kiliti sa loob ko. Huminto kami sa
28th floor. I puckered my lips together dahil pinipigilan kong matawa,nginingisihan
kasi ako ni Andrei tapos nagwiwiggle pa siya ng kilay niya.

Inakbayan niya ako habang naglalakad kami..

"Saan ba tayo pupunta Andrei?" Tanong ko sa kanya pero kinurot lang niya yung ilong
ko.

"Eto na tayo.." Sabi niya. Room 2810 ito at ang pinakamalaking room sa buong floor.
Kumunot ang noo ko at tinignan ko siya. "Dito tayo lilipat.." Niyakap niya ako mula
sa likuran habang tinatype ang lock code. Nganga lang ako,alam ko naman pag
tumanggi ako at naginarte ipagpipilitan niya yung sa kanya. Gusto kong mag-harlem
shake sa tuwa. Hindi na talaga ako makapaniwala na si Andrei ngayon ang
nagbibigay,kahit minsan hindi sumagi sa isip ko na magiging ganito ang sitwasyon
namin..

0728-0911-0814

"Ang haba naman ng code Andrei.." Sabi ko sa kanya.

"Syempre baby! Birthday ko tapos birthday mo. Tapos monthsary natin. Ano ka ba..
Madali lang tandaan."

Inalala ko yung code at nabuo sa isip ko.. 0728- July 28 birthday ni Andrei, 0911
September 11, birthday ko, 0814 August 14 nung nasa tagaytay kami.. Nakakainis sa
tuwa!

Andreiiiiii! gusto kitang gawing keychain sa tuwa ko. Bakit ba ako kinikilig ng
ganito. Naramdaman ko ang pag-init ng mukha ko,tumawa naman si Andrei..
Parang gusto ko talagang mag teach-me-how-to-dougie sa tuwa. Sobra-sobra na yung
tuwa ko at kung magiging vocal ako sa malamang mapagkakamalan akong baliw.
Nakakabaliw mahalin ang isang Andrei Herrera..

Pumasok kami sa loob at pagka-sarado na pagkasarado ng pinto ang siya namang pag-
atake niya ulit sa mga labi ko. Gusto ko siyang paligayahin,naiiyak ako sa tuwa.
Nag-eeffort siya para sa aming dalawa,para mag-work ang relasyon namin at nakikita
ko yun. Yun palang masayang masaya na ako talaga,paano pa kaya ang mahalin na niya
talaga ako?

May namamatay ba sa sobrang saya? Baka kasi bukas naka-burol na ako.

Ang bilis ng mga pangyayari,nasa kusina na pala kami. Inupo niya ako sa lamesa..

"A-andrei..." I moaned,bumaba ang mga halik niya sa dibdib ko. He draw a deep
breath and groaned as he put the valley of my mounds inside his mouth..

His other hand was holding my back,I wrapped my legs around his waist. He used his
other hand to unbuckled his belt,nanginginig ang buong katawan siya sa pagkasabik.
I flipped over the skirt I'm wearing and removed my panties.

I looked down and saw his manhood was ready to enter my deepest recesess. I hugged
him,he slowly enter his shaft inside me. I dugged my nails on his shoulder as I
caught my shuddering breath. He started moving.. gentle and traquil at first... But
I guess he can't.. he became rough on a spur of moment..

We both grumbled our names over and over again.. Right there and then..... In the
dining table..

We moved our body rhythmically until we both reached our climax..

Hindi doon na tapos ang lahat dahil dinala niya ako sa lahat ng sulok ng bagong
condo na yun,pinakahinuli niya ang kwarto. Hindi ko na alam kung ilang beses naming
ginawa pero ang alam ko pagod na pagod ako at nakatulog na lang ako sa mga bisig
niya.
****

I twitched from my deep slumber when I heard my phone ringing. Inabot ko ito at
tinignan ang oras..

Alas-kwarto palang ng madaling araw. Sino naman ang tatawag sa akin ng ganong oras?
I glanced at Andrei beside me. Nakayakap siya sa bewang ko but he stirred and
squirmed at the other side of the bed dahil sa paggalaw ko. I smiled and caressed
his face. Hinalikan ko muna siya bago ko tinignan ang phone ko. Binalot ko ang
sarili ko gamit ang puting kumot at tumayo.

Nanay Calling...

Napakunot ang noo ko. Hindi tatawag si Nanay kung hindi importante kaya agad ko
itong sinagot.

"Hello nay?" Mga hikbi niya ang sumalubong sa akin.

"Anak..~" Nanginginig ang boses niya.

"N-nanay bakit ho?"

"Ang tatay mo,sinugod namin sa ospital.. Bella umuwi ka muna.." Umiiyak niyang
sabi,nanlamig ang buong katawan ko. Hindi na ako nagtanong pa.

"Osige nanay. Sige po. Uuwi ako.. Huwag ka ng umiyak." Nagsalita pa si nanay pero
hindi ko na siya naintindihan dahil sa pagiyak niya. Nagpaalam na din siya agad
kaya binaba ko na ang phone..

Ang tagal kong nakatitig sa screen ng phone ko,napapitlag ako ng bigla may yumakap
sa bewang ko mula sa likuran.
I weakly gave him a weak smile.

"Uuwi kang Cagayan?" Malat pa ang boses niya dahil halatang kagigising lang niya.
He buried his chin on my shoulder. Marahan akong tumango sa kanya.

He made me face him,hindi ko pa din mapigilan na hindi mag-alala para kay tatay.
Hindi iiyak ng ganun si nanay kung wala lang.

"Boyfriend mo ako.. Wala kang balak sabihin sa akin?" May halong tampo sa tono ng
boses niya. I frowned dahil namumuo na ang luha sa mata ko,gusto ko na nga ngayon
na mismo gumayak para makauwi na. Kung by road 13-14 hours ang byahe mula manila
hanggang cagayan valley. Kung bibili pa ako ng plane ticket baka maubos ang ipon
ko.

"Sasamahan ko ang girlfriend ko. Sa ayaw at sa gusto mo sasama ako sa'yo." Dagdag
niya ng hindi ko siya sinagot. I puckered my lips together as it formed a thin
line. Bawing-bawi na talaga ang sakit na naranasan ko noon dahil ngayon hindi
talaga ako pinapabayaan ni Andrei,inaalagaan niya akong mabuti at ang swerte ko na
ako ang napili niya. Kahit paano nawala ang pangamba ko.

"Malayo yun Andrei. Walang signal doon,walang internet at walang wifi.." Tumawa
siya at piniga ang ilong ko.

"Edi mas okay. Lahat ng atensyon mo nasa akin,lahat ng atensyon ko nasa'yo. Kahit
gawin natin libingan ang magtitigan doon okay lang sa akin." Napangiti ako sa
sinabi niya. Niyakap ko siya at nawala sa isip kong hawak ko yung kumot. Nalaglag
tuloy at napatingin siya sa akin.

He bit his lower lip while grinning naughtily.

"Baby you're such a tease.." I rolled my eyes.

Sabi ni Andrei pag Herrera daw malakas ang stamina,lalo na sa kama. Halos wala na
akong lakas pero siya parang wala lang. Ganadong-ganado pa.

"Pero hindi kita papagurin ngayon,babyahe pa tayo eh." Sabi niya. "Pakikilala mo ba
ba ako kay nanay at tatay?"
Mukha naman siyang tuwang-tuwa kaya tumango ako..

"Oh halika na. Ano pang hinihintay natin? Tara na kaya!"

Natawa na lang ako sa kanya.

Hay Andrei Herrera. I love you. Ano kaya mangyayari sa akin kung wala ka?

*****

A/N: Twice a week ang update or tatry ko dalasan,sorry po.

Si Andrei ---->

##################################

~~Chapter 6 - Trip~~

##################################

Bella's POV

Alam kong walang idea si Andrei sa sinasabi kong twelve hours na byahe papuntang
Cagayan Valley,o higit pa kapag matraffic sa edsa. He seems oblivious sa mga
sinasabi ko dahil tango lang siya ng tango na parang batang nagpepretend na
naiintindihan ang pangaral ng magulang niya. Hindi na kami nakatulog parehas kaya
naman nagsimula na kami mag-impake ng gamit.

Parang mas excited pa nga siya sa akin eh,ako naman ang taga roon, May mga damit na
kami parehas dito kasi nagpabili pala siya,pero mamaya kailangan pa namin dumaan sa
apartment ko para kunin yung mga gamit ko. Pakiramdam ko mag-asawa na kami ni
Andrei,naiisip ko palang nagtatumbling na ang kaluluwa ko sa kaligayahan.

7:00am na at patapos na din kami magempake,tinext ko si nanay na uuwi ako kasama

ang boyfriend ko,hindi naman na siya nagtanong-tanong pa at hirap siyang magtext
dahil malabo ang mata. Isang "Ok" na text lang ang naireply niya kaya naman alam ko
pagdating ko susunod-sunurin niya ako ng tanong. Bahala na.. Alam ko namang
iwewelcome nila ng maayos si Andrei,isa pa nasa right age naman na ako para gawin
ang mga ganitong bagay.

Napangiti ako ng matamis ng maramdaman ko ang mga braso ni Andrei sa bewang

ko.Hinawi niya ang buhok ko para dalhin sa isang side,pinagpatuloy ko lang kuwari
ang paglalagay ng ilang damit namin sa mga travelling bags. Pero ang totoo sa kanya
na nakafocus ang atensyon ko,nailagay ko pa nga yung iba sa maling lalagyan.. Isang
malaking destruction talaga tong si Andrei!

Nanginig ang mga laman loob ko ng bigla niyang hinalikan yung leeg ko,I gasped and
I almost closed my eyes when he started nibbling my neck. He started giving me wet
little kisses. Nakakakiliti na hindi ko maintindihan,I undoubtedly gripped his
hair.

He chuckled. "Bella...." Parang batang sabi niya,hindi ko malaman kung may halong
pagmamakaawa yung boses niya. "Bakit ba adik na adik na ako sa'yo? Ano bang meron
ka?" He uttered and he made me face him,pinagdikit niya yung mga bewang namin so I
can feel his hardness.

"A-andrei ano ba,dadating na yung driver mo.." I muttered,anong klaseng stamina ba

meron tong Herrera na ito? Walang kapaguran santisima!

"Please?" He pleaded. "Mabilis lang promise.." Medyo ngumuso pa siya while he

buried his forehead to mine..

"Hay Andrei ano ba yan!" Sa totoo lang gustuhin mo man gawin yon nakagayak na kami
at saka baka mamaya dumating na yung driver na tinawagan niya tapos mabulok
kakahintay sa labas,I'm sure na hindi papayag si Andrei na ganung kabilis lang yun.
Si Andrei pa!

"Baby please? Sige na.. Promise,isa lang talaga.." He pleaded once

more,pinawewangan ko siya and I raised my brow on him. I was about to clutch my
arms around his nape ng biglang may nagdoor bell.. Mariin na napapikit si andrei at
pumalatak.
"Tangna.." He cursed while he was grumpily walking towards the door. "What?!"
Singhal niya sa sa tao sa labas. I snickered kasi tuwang-tuwa ako sa itsura niya.

"S-sir Andrei.." Sabi nung lalaki sa labas,siguro yun na yung driver niya. Kawawa
naman si manong,walang kamalay-malay nasinghalan pa.. He made a tsk sound before
opening the door wide. Pinapasok niya yung middle age na lalaki at pinakuha yung
mga gamit namin.

"Hintayin ko na lang kayo sir sa parking lot." Sabi ni manong. Nakita ko namang
nakakunot yung noo ni Andrei na sinosoot yung sapatos niya.

Paglabas nung driver niya inihit ako kakatawa,as in napakalakas ng tawa ko dahil sa
pagmumukha ni Andrei. He glared at me naman pero lalong lumakas ang tawa ko..

"HAHAHAHAHAHAHA!!"

"Funny Bella. Funny. Ha-ha-ha.." He gagged tapos dinuro-duro niya ako.. "You owe me
a hard-core-sex Bella. You owe me." Seryoso at madiin niyang pagkakasabi pero lalo
kong nilakasan ang tawa ko.

"Tara na nga!" He grabbed my wrist and we made our way outside. Halos hindi ko
mapigil ang pagtawa ko dahil sa pagkabitin niya.

"Bella it's not funny.." He warned me again

******

Dumaan muna kami sa apartment ko para kumuha ng mga damit,sabi naman ni Andrei may
uutusan na lang daw siya para kunin ang mga gamit ko kaya naman pinaiwan ko yung
susi sa land lady para pag may pumunta ay mabuksan.

Ako,si Andrei at si Manong Bert ang ba-byahe,yung driver ni Andrei. Nahihiya nga
ako sa driver kasi ginagawa yata akong libangan ni Andrei,nakaakbay siya sa
akin,dahil nasa likod kami ng sasakyan napapatingin ako sa salamin kung tinitignan
kami ni manong Bert pero hindi naman. Nung bata ako sabi ng nanay malambing
ako,pero ibang klase ang lambing ni Andrei,hindi ko masabayan. Siyang yung tipong
walang pakialam sa paligid niya. Para kaming may sariling mundo. Nagtext ako kay
nanay na baka 8pm nandoon na kami,nagulat naman ako ng sinabi niyang nakalabas na
si tatay ng ospital at bumaba na ang blood pressure.

Tinignan ko si Andrei,nakasandal ang ulo sa recliner,naka-aviator siya at mukhang

tulog. I looked up kasi naman nakasandal ako sa matitigas na dibdib niya at
nakayakap siya sa akin. Tinignan ko na naman ang nakakawala sa wisyo niyang
kagwapuhan,nangiti na naman ako na parang luka-luka. Akalain mo? Isang hamak na
Bella Alona Serafica lang ako tapos ngayon boyfriend ko na itong si Andrei Herrera?
Napakaswerte ko.
Maghapon sa byaheng tulog si Andrei,naawa na nga ako kay manong Bert sa layo ng
byahe namin. Nagstop over kami sa Isabela para magkape muna at kumain,pero si
Andrei naghahanap ng mcdo daw o kaya jolibee. Seriously? Nasa kalagitnaan kami ng
bundok at wala pa sa bayan naghahanap siya ng ganun.

"Sir malayo pa ang bayan dito. Masarap naman yang inihaw na bulig,tikman niyo."
Kumbinsi ni manong Bert sa kanya.

"Baby? Safe ba talaga to?" Bulong naman niya sa akin. Tinanguan ko siya.

"Sa amin maraming ganyan at saka makakatikim ka ng tinola na native ang manok na
ginamit,mas masarap yun. Ganyan ang mga pagkain sa probinsya Andrei. Pero parang sa
tingin ko hindi ka tatagal na ganyan ang kakainin mo eh.." Nagkunwari ako
disappointed sa kanya,inakbayan naman niya ako at hinalikan.

"Baby wala naman ako sinasabing ayaw kong kainin ah?Tinatanong ko lang naman. Eto
na nga eh oh.. Isasawsaw ko ba dito?" Turo naman niya yung bagong na may halong
kalamansi at mga sili.

"Oo,sawsaw mo.. Maanghang yan ha?" I warned him.

Walang arte niyang sinubukang kainin yun,alam ko naman na hindi talaga maarte si
Andrei pero wala akong magagawa kasi naman laki sa yaman.. Sobrang yaman na yung
mga ganitong klase at kasimpleng bagay hindi na niya napapansin dahil sa mundong
ginagalawan niya.

"Masarap?" I asked him. Tumango-tango siya tapos..

"Hindi masarap.. It tastes awful.." He muttered habang nginunguya niya yung kanin
niya.

Hindi nga daw masarap diba? Pero bakit naka tatlong inihaw siya? Siya lang halos
umubos? At hindi pa siya nakuntento,ginamit pa niya yung kamay niya at inisnob na
yung mga kutsara.

Hindi ko din mabilang kung nakailang ulit siya ng kanin..

Pinagpatuloy namin ang byahe matapos namin kumain,si Andrei naman maghapon tulog sa
byahe. Sabi ko kila nanay na magluto ng masasarap at medyo malakas kasi kumain si
Andrei.
Halos 8:30 na din ng gabi ng makarating kami sa Tuao,Cagayan Valley. Magaling na
driver si mang Bert,alam niya ang gagawin niya,pero ginuide ko siya sa mismong
baranggay namin,nakikita ko na ang mga mapanuring mata ng mga taga sa amin. Ganito
kasi ang eksena talaga pag may bagong mukha at bagong dating sa bayan namin,hummer
pa man din ang dala ni Andrei na sasakyan kaya napapatingin yung mga nadadaanan
namin. Malubak ang daan at hindi sementado ang ilang kalsada.

"Wow! Sasakyan ni batman!" Narinig ko pang anas ng mga bata ng medyo buksan ko ang
bintana,namiss ko ang hangin dito sa amin. Ang tagal kong hindi nauwi.

"Manong,pakihinto po sa bahay na puro santan ang tanim. Yung blue na gate." Layo-
layo ang bawat bakuran ng bahay dito,natanaw ko na ang munting bahay namin na kahit
paano ay nagbago dahil sa mga padala ko kay nanay. Nakakatuwang isipin na napagawa
ko na ang bahay namin kahit papano at pinaghirapan ko yun talaga.

"Baby~~...." Hinalikan ko si Andrei sa ilong at sa labi niya ng huminto na ang

sasakyan. "Andito na tayo.." Paglalambing ko sa kanya. He slowly opened his eyes
and he even blinked for many times bago siya makapag react. Nagstretch muna siya ng
katawan before he yawned.

"Holy Sh-it! E-eto ba ang sa inyo Bella?" He asked in disbelief,I smiled at him and
I nodded. Bumaba na kami ng sasakyan and Andrei's eyes are still nailed on the
circumferential. Parang manghang mangha siya.

"Sh-it I never imagined this place does exist, F-uck. Ang ganda!" He said,I giggled
naman. Nung natingin siya sa akin he automatically wrapped his arms around my
waist.
"Alona.. Anak.." I heard nanay's voice. Maiiyak-iyak siyang tumakbo papunta sa
akin,ganun din naman ako. I hugged her and kissed her sa cheeks."Anak jusko! Hindi
kita nakilala,ang ganda ganda mo!" Tumawa naman ako at hinalikan siya ulit sa
pisngi. I unwrapped my arms on her tapos nagmano ako,bigla naman lumabas si tatay
sa pinto ng bahay.

"Soleng,andiyan na ba ang anak mo------?" Natigilan si tatay nung nakita niya ako.
"Anak ng putakte! Ikaw na ba yung anak ko?! Anak ng puta! Mukhang artista ka na
anak! Hindi kita nakilala! Anak ng putakte talaga oo! Halika nga rine!" Lumapit ako
at nagmano sa kanya,niyakap ko din siya tapos naiyak ako.

"Taaaaaayyyy~ Namiss po kita.. Nakakainis ka. Hindi mo inaalagaan ang sarili mo.."
Sabi ko sa kanya.
"Afuuu! Ikaw bata ka wag ka kasing nagpapaniwala sa nanay mo at napaka over acting!
Nagtaas lang ang dugo ko eh,akala mamaatay na ako.Anak ng putakte! Sabi ko naman
kasi sa inyo mas malakas pa ako sa kalabaw--"

Natigilan na naman siya sa kaka-anak ng putakte ng makita niya si Andrei sa likod

ko,nagpabalik-balik ang tingin ko sa kanya at kay Andrei.

Magsasalita palang sana ako pero........

"Tatay.. Bless po..." Nagmano si Andrei kay Tatay,kita ko naman na medyo umawang
ang bibig ni tatay sa nangyari. Siguro nagulat siya kasi hindi pa ako makapag
salita para magpaliwanag o ipakilala si Andrei,ganito kasi sa probinsya,makaluma
ang paniniwala. Kailangan ipakilala mo ang bisita at lahat dapat ng kamag-anak ay
pagmanuhan mo,sigurado pag nakita si Andrei ng buong lahi namin ma-uupod ang noo
niya. Bumaling naman si Andrei kay nanay.. "Nay.. Mano ho.."

Tahimik kaming apat na nagtinginan pero biglang humalakhak si tatay na kinagulat

ko.

"Haha! Ayos tong nobyo mo anak. Sa akin english ,sa nanay mo tagalog. haha! Tama
yan hijo." Nagkamot naman ng batok si Andrei at natatawa ko kasi parang kinakabahan
siya.
"Haha. Sensya na ho." He faked a chuckle,I know.. Medyo kinakabahan siya. Kilala
ko si Andrei.

"Badong! Halika rine! Anak ng putakte kang bata ka! Nandito na ang kapatid mo. May
kasamang lalaki niya!" Sigaw ni tatay ng papasok sa loob,muntik na akong mapahampas
sa mukha dahil ito ang ayokong makita ni Andrei,ang side ng family ko na ganito.
Baka kasi hindi niya masakyan. I glanced at him and smiled weakly."Tulungan mo yung
lalaki na magbaba ng mga gamit nila dalian mo!" Pahabol ni tatay.

"Opo tay!!" Sigaw naman ng kapatid kong si badong habang tumatakbo palabas. "Wow!
Ate. Ang ganda mo naman. Namiss kita! May pasulubong ka ba sa akin?" Bati niya. I
ruffled his hair and hugged him.

"Oo naman,namiss din kita.." Humalakhak naman ang kapatid ko tapos tinulungan niya
si mang Bert na magbaba ng gamit namin. Ngumiti naman ako kay Andrei na
kinakabahan.

"Hey what's wrong?" He asked me tapos inakbayan niya na naman ako,napatingin ako
kay nanay na nakatitig sa amin. Ngumiti lang naman si Andrei sa akin.

"Pasensya ka na Andrei. Ganun talaga si tata----" Nagulat at nanlaki ang mata

ko,napatigil ako sa pagsasalita. He suddenly gave me one swift kiss. Putris! Si
nanay nakatingin!
"Don't worry about me Bella. I'm fine." He whispered.

Tumingin naman ako kay nanay na umiiling-iling na nangiti sa amin.

"Halika na kayo sa loob,tamang-tama at nakahanda na yung hapunan." Aya ni nanay sa

amin. "Ginabi na kayo hijo kaya bukas ka na maililibot ni Bella sa bukid namin.
Sayang,kapapanganak pa man din ng kabayo ng tatay mo.." Andrei's lips curled up
into a huge smile.

"Talaga ho Nay?! I love horses!" Tumalikod na si nanay papasok sa loob

"Oo naku,bukas wag kang magalala ililibot ka doon ni Bella." Natutuwa ako kay
Andrei kasi,hindi siya naiilang na nanay at tatay ang itinatawag niya sa mga
magulang ko. Pakiramdam ko hindi ko siya boyfriend kung hindi asawa. Nag-uumapaw
ang kaluluwa ko sa kaligayahan.

"Yes nay! I really love horses.." He grinned as he secretly gave me a naughty look.
He winked at me at halos magtatakbo na yung panty ko sa kgwapuhan niya. Feeling ko
kasi may double meaning ang mga sinasabi niya o sadyang puno lang ako ng
kaberdehan.
"Haha. Wag kang magalala hijo,ililibot ka dun nila Bella bukas." Untag ni tatay sa
kanya..

Ang tagal ko pa man din hindi nakakapunta sa kwadra ng mga kabayo namin. Kailangan
ko pa pala ilibot si Andrei sa lahat ng magagandang lugar dito.

********

A/N: Next chapter is private. Nasa external link. Pa-click na lang :)

##################################

~~Chapter 8 - Midnight call~~

##################################

BELLA'S POV

"Buti na lang hindi tayo narinig.." Natatawang sabi ni Andrei. Pinaghahampas ko

siya sa braso niya.

"Napaka mo talaga! Pano na lang kung nahuli tayo!" I scoffed at him but he just
caught my wrist while grinning from ear to ear.

"Hindi naman tayo nahuli kaya huwag ka ng magalit,pag nagagalit ka mas may
nagagalit eh.." Lalong lumawak ang ngisi niya at napatingin siya sa bandang baba
niya.

"Jusko Andrei. Mahihiya ang naggi-gym sa'yo.." Inikot niya ako at niyakap mula sa
likuran,he buried his chin on my shoulder after tucking my hair on the other side.

"Hindi kasi ako nagsasawa sa'yo.." Pabulong niyang sabi,wala pa siyang T-shirt na
soot at pawis na pawis pa. Hindi niya ako hinayaan na makapag-salita kahit ilang
beses namin naririnig si Badong. Naubusan na nga halos ng boses ang kapatid ko
kakatawag sa amin. Buti at hindi naisipan pumasok sa pinakadulong part ng horse
barn para hanapin kami. Nagpapasalamat ako sa katamaran niya.

Hindi ko naman malaman kung ngingiti ako o tatawa
Andrei iexplore lahat,ako na yung sumusuko minsan
tumigil. Totoo nga ang sabi niya na Herrera,ibang
lang ako habang nakayakap si Andrei mula sa likod
pinaharap ako sa kanya.
o maiinis. Ang gusto yata ni
saka lang niya maiisipan na
klase ang stamina. Napailing na
ko,hinalikan niya ang leeg ko at

"Thank you Baby.." He suddenly muttere while he was caressing my head. Seryoso ang
mukha niya at nawala ang aura ng mapagbirong Andrei. Nagtaka naman ako kung bakit
siya nag-thank you.
"Bakit ka nagtethank you?" I asked him with my furrowed brows.

"Simula ng nakilala kita nagka direksyon ang buhay ko eh. I was so happy and I felt
like tayong dalawa lang ang tao sa mundo. Ang hirap ipaliwanag Bella." Niyakap
niya ako ng mahigpit at hinalikan ang noo ko. Napangiti ako dahil sa sinabi niya,
Hindi man niya ipaliwanag alam ko na may nararamdaman na din talaga siya para sa
akin at konti na lang.. Konting konti na lang mamahalin na din niya akong tuluyan.

"Ang bango-bango mo pa din kahit puro ka pawis.." Ngumisi na naman siya habang
inaamoy-amoy ang balat ko.

"Ay Andrei tama na! Pwede ba? Baka hindi na ako makalakad sa pinaggagagawa mo."
Humalakhak siya ng malakas at kinuha ang tshirt niya para isoot.

"Mamaya na lang ulit hano? Pahinga ka muna.."I just rolled my eyes. Hindi yata niya
alam ang salitang pagod,grabe talaga tong si Andrei. Anong klaseng nilalang na
gwapo ba siya?

"Halika na,umuwi muna tayo at baka kung ano isipin ni tatay. Si Badong sigurado
nagsumbong yun." Hinawakan niya ang kamay ko pagkatapos namin
magbihis,napakamemorable na tuloy sa akin ng kwadra namin. Puro kasi kalokohan si
Andrei,nakakainis na nakakatuwa.
Lumabas kami ng horse barn ng akala mo walang nangyaring kababalaghan sa loob.
Natanaw ko yung tauhan ni tatay na si mang Kaloy - na tinatawag ni Badong kanina.
Nakataas ang mga kilay niyang tinitignan kami ni Andrei,parehas kaming pawis na
pawis. Tinapangan ko na lang ang hiya ko kahit na sa totoo lang gusto ko ng lumubog
na lang sa lupa,sa kahihiyan.

Taas noo kaming naglakad ng mabilis,paalis sa kwadra.

Sumakay kami ng kalesa ulit at matawa-tawa ang manong na nagmamaneho nung kalesa
dahil sa pinaggagagawa ni Andrei.

"Ayy.. Manong ma-aldag masyado dito hano?--- Ayy ano ba yan! Manong dahan-dahan ho.
Nasusubsob ang sa labi ng kasama ko eh." iiling-iling si manong na natatawa sa
amin. Pabiro kong hinahampas ang dibdib ni Andrei na heaven hawaka,kahit na sa
kaloob-looban ko loose thread na ang panty ko sa tuwa.

Buong byahe walang ginawa si Andrei kung hindi ang umisip ng kalokohan.

"Bella pakiss nga,lagi na lang ako humahalik sa'yo. Wala ka man lang yatang
kalambing lambing sa akin.."

"Baby,kandong ka sa akin gusto mo? Tamang tama ma-aldag. Madaling i-shoot! Hahaha"

"Nanggigil na naman ako sa'yo Bellababy. Malayo pa ba byahe?"

"Baby.. I love your natural scent. Nakaka-addict!"

"Bellaaaaaaaa~"

Wala akong ginawa kung hindi ang tumawa at hampasin siya,hindi ko alam kung
kikiligin ako o mabubwisit.

Pagdating namin sa bahay ay sumalubong agad sa amin si tatay na hawak-hawak ang

tandang niyang manok at nagtatabacco,mukhang nag-aalala ang itsura niya.

"Saan kayo nagpunta? Sabi ni badong wala daw kayo sa kwadra?"

"N-naglibot lang kami tay sa bayan. Galing na din kami sa kwadra " I lied. Tumaas
din ang kilay ni tatay na tinitignan kami ni Andrei,dumire-diretso kami sa loob ng
bahay para hindi na magtanong si tatay ng kung ano-ano.

Hindi ko kasi alam ang isasagot ko dahil matalas ang pakiramdam ni tatay sa mga
bagay-bagay. Naabutan naman namin si nanay na nagluluto para sa tanghalian.
Magkahawak pa din ang kamay namin ni Andrei.

"Oh andyan na pala kayo? Tamang-tama kakain na tayo.." Kumunot ang noo ni nanay
habang tinitignan kami ni Andrei. "Bella anak? Bakit ang dumi yata ng damit mo.."
Tanong siya pagkatapos ay tumalikod na para haluin ang niluluto niya.
"Nay,si Bella po kasi.. Ang tanda na nadadapa pa.." Sabat ni Andrei habang
nakangisi sa akin,he wiggled his brows and glanced at nanay.

"Oh siya sige. Bella tulungan mo akong maghain para makakain na tayo. Yung tatay mo
tawagin mo na at sabihin mo magkamuka na sila nung tandang niyang manok kakahimas
niya." Natawa na lang kaming dalawa ni Andrei at napailing..

***

Nasa kalagitnaan ng gabi ng makapa ko na wala pala akong katabi. Napabangon ako at
tinignan ang buong kwarto ko,nakahiga si badong sa comforter at tulog na tulog na
hawak pa din yung iphone niya.

Naisipan kong lumabas para hanapin si Andrei. Siguro umihi siya at nag CR mag-isa.

Pagkalabas ko ng kwarto ko ay napa-yakapako sa sarili ko sa sobrang ginaw,ganitong

oras kasi sobrang lamig sa amin. Kumunot ang noo ko ng marinig ko na parang may
nagsasalita..

"Bakit daw? Anong nawawala? Teka manang. Anong sabi ni Kuya?" Sunod-sunod na tanong
ni ANdrei,sinilip ko siya sa terrace namin at nakasabunot pa siya sa buhok niya
habang may kausap. Mukhang hindi maganda ang pinta ng mukha niya.

"N-nasa probinsya ako manang. Balitaan mo ako agad. Baka naman na kila Aya lang
siya. Tinanong niyo na ba sila Xeth? Dammit! Ano na nanaman ba kasi ang ginawa ni
kuya para hindi siya umuwi?!" I twitched because on how dangerous the tone of his
voice. He groaned for how many times while pacing back and forth,he looked so
worried. I furrowed my brows when he mentioned his kuya,parang nakaramdam ako ng
konting kirot sa dibdib ko.

"Tatawagan ko ang mga contact ko,baka may maitulong,tatawag ako lagi manang
balitaan niyo ako. Sh it! Saan naman kaya pupunta si Zoey?"

Literal na napasandal ako sa dingding at nagtago. Pinakinggan ko lang ang

pakikipagusap ni Andrei sa phone. Nanikip ang dibdib ko dahil sa narinig ko na
naman ang pangalan ni Zoey. Napahawak ako sa dibdib ko at pinakiramdaman ang sarili
ko,naiiyak na naman yata ako. My palms are both sweaty and cold, I felt my chest
tighten.

Nang marinig kong wala ng kausap si Andrei,agad-agad akong tumakbo pabalik sa

kwarto. Hinintay ko siyang pumasok at nagkunwari akong tulog. Dahan-dahan siyang
pumasok at tumabi sa akin,nakatalikod ako sa kanya kaya naman hinihintay ko na
hatakin niya ako paharap sa kanya o yakapin pero hindi niya ginawa.

Naglakas loob akong magsalita para tanungin siya at umaasa ako na sana yung totoo
ang isagot niya.

"Andrei? San ka galing?" Napapikit ako ng mariin,naramdaman kong gumalaw siya.

Siguro nagulat siya na gising ako.

Andrei please.. Sabihin mo yung totoo.

Mas matatanggap ko pa kung hindi siya magsisinungaling. Paulit-ulit kong

kinukumbinsi ang sarili ko.

"Sa labas. May kinausap lang sa phone.." Naramdaman ko ang kamay niya sa bewang ko
at hinila niya ako palapit sa kanya..

"Kaibigan ko.." He added,nagpapasalamat ako na nakatalikod pa din ako sa kanya

dahil nung sabihin niyang kaibigan niya ang kausap niya... pinikit ko ang mga mata
ko dahil kusang naguunahan ang mga luha na galing sa mata ko.

Ang sakit.
***

Kanina pa ako kalkal ng kalkal sa bag ko.. Asan na ba yun?! Nakakainis. Bakit sa
lahat ng makakalimutan yon pa.. Damang-dama ko ang kabog ng dibdib ko dahil sa
sarili kong katangahan.

Binuhos ko ang lahat ng laman ng bag.......Napahawak ako sa noo ko at napapikit.

"Kanina ka pa iritable Bella? Ano ba hinahanap mo?" Tanong sa akin ni Andrei pero
hindi ko siya pinansin. Nasa kalagitnaan kami ng bukid at hindi kumpleto ng tinda
ang mga botika dito kung hahanap man ako hindi ako sigurado na mayroon silang
ganun.

Hindi ko pa din siya pinansin at nagpatuloy sa paghahanap kahit na palagay ko

nakalimutan ko nga yon. Napakalaki kong tanga!

"Badong samahan mo nga ako sandali sa bayan." Aya ko kay badong.

Sinamahan niya ako sa bayan at dali-dali akong pumunta sa pinaka malapit na botika.

"Ate? may Diane pills mo ba kayo?" Tanong ko agad sa tindera.

"Naku wala neng,wala ganun dito kasi mahal yun. Mga mumurahin lang ang
contraceptive pills namin dito.." Napahawak ako sa noo ko,sa sobrang inis ko.
Naglakad na agad ako paalis kahit na nagsasalita pa ang tindera. Hindi naman
pwedeng ibang brand ang gamitin ko dahil baka hindi umepekto,kulang pa ang kaalaman
ko pagdating sa ganon pero yoon pakakaalam ko.
Inikot ko ang buong bayan at wala akong nahanap kaya lalo akong kinabahan.

Nagpasya akong umuwi na lang..

Pagdating ko sa bahay ay naabutan ko si Andrei na nasa bakuran namin at may

kausap,mukhang seryoso ang mukha niya. Siguro ay nakikibalita siya sa kanila. Pero
mas prinoblema ko ang problema na dapat kong harapin. Nakalimutan ko yung pills na
ginagamit ko sa kwarto ng apartment ko,sa sobrang saya ko nitong mga nakaraang araw
ay hindi ko na namalayan na nakapag baktaw pala ako ng araw ng inom ko. Napaka
tanga ko talaga,sa lahat ng makakalimutan yoon pa..

Napaangat ako ng tingin ng bigla akong kulbitin ni Andrei ng marahan sa balikat.

"Bella we need to go back. Kailangan ako ni kuya.." He said in a bored tone.

Nakafocus pa din ang attention niya sa pagtetext at pag dial ng numbers kaya naman
hindi niya ako nakita. Pakiramdam ko papatak na naman ang mga luha ko.

Babalik kami hindi dahil sa kuya niya.. Dahil kay Zoey.. Alam ko..

****

##################################

~~Chapter 9 - Back to Zero~~

##################################
 Bella's POV

"Oh paano? Text text at tawagan na lang.." Sabi ni tatay matapos niyang bumitaw sa
pagkakayakap sa akin.

"Bakit? Matanda ka! Anong pinagsasabi mo diyan? Marunong ka palang magtext at

gumamit ng cellphone?" Sita ni nanay sa kanya. I smiled weakly at them.

"Syempre para may masabi lang! Ikaw naman kahit kailan hindi mo masakyan ang trip
ko. Matanda ka na talaga kasi." Kung nasa ibang sitwasyon siguro ay matatawa ako sa
kanilang dalawa. Kaso hindi eh,nauna ng nagpaalam si Andrei sa kanila at prente na
siyang nakaupo sa loob ng sasakyan. Ako na lang ang nasa labas,niyakap ko si
Badong.

"Badong ikaw na bahala kila nanay at tatay ha? Huwag puro cellphone atupagin mo."
Tumingin siya sa akin at ngumiti,I almost burst in tears dahil sa sakit na
nararamdaman ko ngayon. Isa sa mga dahilan na ang hindi ko na naman sila makikita
ng matagal pero mas masakit yung dahilan na naging malamig na naman ang pakikitungo
sa akin ni Andrei. Hindi ko siya pinakapakialaman dahil ayokong magaway lang kami.
Kagabi hindi ko alam kung matutuwa ba ako o ano dahil hindi na pinatulog ni tatay
si badong sa kwarto - malaya kami ni Andrei sa mga pwede naming gawin pero ang
sakit at halos hindi na naman ako makahinga dahil sa ginagamit niya na naman ako ng
parang yung dati. Sige lang siya ng sige,pagkatapos tatalikuran niya pa ako sa
pagtulog kaya naman akong tanga..yayakapin ko siya. Hindi ko na naman alam kung
saan ako lulugar,akala ko okay na kami pero eto na naman at bumalik na naman ako
bilang sa pagiging FuBu niya.

Ngayon pa kung kailan naipakilala ko na siya sa pamilya ko,ngayon pa kung kailan

mas lalo ko siya minamahal. Hindi naman ako yung tipo ng babaeng magtatanong ng
magtatanong at mangungulit,mas pinipili kong tumahimik dahil kilala ko si Andrei.
Kapag pinapakialaman ang personal niyang buhay nagagalit siya.
"O hala sige na at baka gabihin kayo sa byahe.." Sabi ni tatay,nakakaramdam din
sila na parang may mali,pero alam kong mas gusto na lang nilang hindi makialam.
Hindi man lang bumaba ng sasakyan si Andrei o sumilip sa bintana para sa huling
paalam sa kanila. Busy siyang may mga katawagan sa cellphone. Iritable pa siya
dahil mahina ang signal.

"Bella anak,magiingat kayo.."

"Ate bye.. Ingat ha?"

Kumaway na sila at sumakay na ako sa loob ng sasakyan. Nakatitig lang ako sa kanila
habang unti-unti na kaming lumalayo. I glanced at Andrei who was typing things down
on his phone with his furrowed brows.

"Manong,bilisan mo pagdadrive ha,para makarating tayo agad." He blurted out in a

bored tone. Parang sumakit ang dibdib ko dahil naramdaman kong parang sinisisi niya
ako na wala siya doon sa kanila ngayon at nandito kasama ko. Muntik na naman tumulo
ang luha ko. I don't want to be skeptical or jump into negative conclusions but
that's how I felt. I'm not that dense and I know where to stand. There's still a
part of me that I don't understand if the upshot was me being selfish but I still
want him in my life,I don't want to lose Andrei. I love him too much to let him go.

It was a dead drunk trip,silence breached the whole atmosphere. You wouldn't here
anything except Andrei's sighs and my heartbeats,my already damaged heart. He
wouldn't even bothered himself talking to me,he's just zoned out,facing the car
window. Ang bigat sa dibdib ng nararamdaman ko,ang hirap.

Gutom na gutom na din ako pero sabi ni Andrei sa driver mag drive thru nalang
somewhere para mabilis na lang ang byahe. After almost four hours ng byahe he
finally glanced at me at parang natauhan siya.
"Are you okay? Parang ang putla mo?" I grimaced. Bakit ba parang kada words na
lumalabas sa kanya nasasaktan ako? Kailangan pa ba niya talagang tanungin kung okay
ako? He's so dense,o sadyang I'm just nothing but a walking vagina for him? Hindi
man lang niya naiisip ang nararamdaman ko. Pero kapag init ng katawan niya at
kailangan niya ako basta na lang niya ako gagamitin.

At dahil best actress ako,magsisinungaling na naman ako. "Masama pakiramdam ko lang

siguro." Sinandal ko ang ulo ko sa balikat niya at pumikit. Naiiyak talaga ako,ang
bigat sa pakiramdam nitong binibigay sa akin ni Andrei.

"Hindi muna ako uuwi sa condo, sa mansion muna ako. Ipapahatid na lang kita doon.
May kailangan lang akong ayusin." Sinasaksak na yata yung dibdib ko,alam kong
nandoon si Zoey sa mansion nila,naiisip ko pa lang na magkikita sila ni Andrei
hindi na ako makahinga.Hirap na hirap akong pigilin ang pag-iyak ko buong
byahe,hindi ko nga namalayan na nakatulog na pala ako..

"Bella.." Narinig ko nalang ang boses ni Andrei na ginigising ako,I slowly opened
my eyes and I saw his face right infront of me. I smiled at him and he smiled back.
"Andito na tayo,halika na ihahatid na kita sa taas." He added. I nodded at him and
stretched some muscles while yawning,I was still containing myself. I glanced at
the window and nakita kong gabi na,maaga kaming umalis ng Cagayan kaya gabi na
kaming nakarating.

Hinawakan ako sa kamay ni Andrei habang kasunod namin ni Manong dala-dala ang mga
bagahe namin.Noong nasa elevator na kami,I swallowed the lump on my throat and
contained myself. Come what may,bahala na pero hindi ko na kayang tiisin pa ang mga
tanong sa isip ko,pakiramdam ko may karapatan naman akong malaman. Sana nga lang
yung totoo ang sabihin niya. Nagsisinungaling kasi siya sa akin at hindi niya
masabi na si Zoey ang dahilan,kuwari pa siyang tungkol sa kuya niya ang pakay niya.
Kung hindi ko narinig ang usapan nila ni manang sa phone marahil naniniwala ako sa
kanya ngayon.

Ang sakit-sakit.

"A-andrei saan ka ba pupunta? Bakit hindi ka uuwi?" I asked him. Tumingin siya sa
wrist watch niya at tumingin sa akin.

"May aasikasuhin lang kami ni kuya,hindi mo din naman maiintindihan kahit

ipaliwanag ko,bukas ng umaga nasayo naman na din ako." Parang iritable niyang
sagot,nakakatawang isipin na alam kong nagsisinungaling siya pero pinakita ko pa
din sa kanya na naniniwala ako sa sinasabi niya. Titiisin ko,alam kong hahanap-
hanapin din ako ni Andrei.Pilit kong kinukumbinsi ang sarili ko,nakarating kami sa
floor namin at tinype na niya ang code. Hindi man lang siya pumasok sa loob,sa
labas ng pinto lang kami nagusap habang ni Manong ay pinapasok ang mga gamit sa
loob ng unit niya.

"Magpahinga ka na okay? Bukas ako uuwi." Hinalikan niya ako sa noo ng mabilis."Mang
Bert tara na." Pagkatapos noon ay hindi na niya ako tinignan,naglakad na sila
palayo,dahan-dahan ko namang sinarado ang pinto mula sa loob.

Napasandal ako sa pinto at napatakip sa bibig ko. Hindi ko na kinaya at doon ko na

nailabas ang lahat ng kikimkim ko magmula kanina. Pakiramdam ko nadidinig na mula
sa labas ang paghagulgol ko.
*****

Kinabukasan maaga akong nagising at mugtong mugto ang mga mata ko,hanggang bukas pa
akong walang pasok. Gustong gusto ko na ngang magtrabaho ulit para makalimutan ko
ang sakit na nararamdaman ko,gusto kong maging busy muna para hindi ko maisip si
Andrei. Pero wala akong choice,naisip kong tawagan sila Albie. Mukhang hindi naman
na yata matutupad ni Andrei ang sinabi niyang uuwi siya ngayon,ayoko na din umasa.
Maybe he said that para hindi na ako magisip,aasahan ko na ang text niya o tawag
mamaya na hindi siya makakauwi.

I dialed Albie's number at agad naman niya sinagot

"A-albie.."

[Bakla! Shuta ka! Ngayon ka lang nagparamdam. Kamusta ka naman?! ---'Si Bella yan?!
Pakausap?'-- Malandi ka tawagan mo kung gusto mo,may cellphone ka diba? ---
Bellaaaaaaa!! Kamusta ka na? I miss you baks! Kamusta na kayo ni Andrei?! ]

Napangiti ako sa kaguluhan ni Albie at Mimi,halatang miss na miss nila ako,hindi ko

namalayan tumulo na naman ang mga luha ko. Ang aga-aga,aksidente akong napasinghot
sa kalagitnaan ng kaguluhan nilang dalawa. Noong narinig nila,natigilan sila kaya
lalo akong naiyak,I bit my lower lip to control my sobs.
[Kita mo! Kita mo na?! Malandi ka talaga kinamusta mo pa kasi eh,ayan umiiyak na
naman. Malandi ka talaga Mimi--- Aray Albie naman! Yung buhok ko bagong rebond
ako!----- Ayy dapat lang sa'yo at kakalbuhin talaga kita!]

Hindi ko na naman napigilan ang pagiyak ko,hindi nagdalawang isip sila Albie..

[Baks,don't cry please.. Sige ganito,kita tayo sa happy lemon. Pupunta kami ni Mimi
doon,aantayin ka namin. Wit na kami jojosok kung ganyan naman ang kalagayan
mes,kaloka ka! Huwag ka ng umiyak]

"S-sige.." With all my might,kinaya kong sabihin sa kanya yoon kahit na iyak ako ng
iyak. Nagiging emotional na naman ako,hindi naman ganito ang dapat kong maramdaman
pero pakiramdam ko pinagkakaisahan ako ng lahat.

Nagluto muna ako ng breakfast ko para kumain,kahit na ang totoo wala akong ganang
kumain. I took a cold shower,pakiramdam ko init na init ang buong katawan ko,gusto
kong ibabad ang sarili ko sa isang bath tub na may yelo. I flung up a pair of black
leggings and a loose white blouse. I don't feel like wearing tight and firm clothes
today,ang dali kong mainitan eh.

I combined it in a red ankle boots and my prada purse. I wore my rayban aviator
shades and I'm ready to go. I texted Albie and Mimi that I'm on my way,I just feel
like riding a cab today dahil tinatamad akong magdrive.Pagkadating ko sa Happy
Lemon nakita ko na agad yung dalawa,kaya naman kumaway sila sa akin. Kanina lang sa
phone I frisked like crying my heart out tapos ngayon nakita ko na sila hindi ko na
maexplain parang gusto kong maging masaya at walang intindihin for once.

"Baks,bakit parang ang panget mo ngayon? Para kang nirape na hindi tinapos." Albie
belted out,I yanked my shades off and placed it on the table.

"Albie ang hard mo! Hindi naman siya chaka ngayon. Infact medyo iba lang ang aura
niya,parang ang dark ng mukha mo. Hindi ka panget sis. huwag mong pakinggan yang
mahaderang bakla na yan."

"You know me guys. Kapag nagsabi ako though exagge,well.. at least totoo.." He
glanced at me. "Seryoso baks,mukha kang nirape na hindi tinapos. Nabitin ka?" I
don't know but after he said those bigla kaming tumawang tatlo. I really missed
them and Albie's bubbliness. He really can make the atmosphere lighter,parang ang
gaan sa pakiramdam.

Umorder na kami ng pagkain and I feel like pigging out so dinamihan ko ang order
ko. Tuwang tuwa naman ang dalawa because they both feel the same,gutom na gutom
kaming tatlo. After eating naisipan namin na magshopping,wala sa plano ko pero sabi
ni Albie nakakawala daw ng stress ang magsashopping so hindi na ako tumanggi. Kahit
paano nakalimutan ko ang problema ko.

Lahat yata ng pwedeng isukat ay pinasukat nila sa akin,nagpicture pa kaming tatlo

sa loob ng fitting room wearing the same outfits. Parang ang childish namin lahat
ngayon but it's fun. Tawa na lang ako ng tawa,that's what I love about my friends.
Kapag nagkita-kita kami gagawin nila lahat para makalimutan ko ang problema
ko,sanay na sila sa akin at hindi nila ako iniiwan. Ang dami-dami na namin bitbit
na paper bags at nagtatawanan kaming tatlo..

"B-bella?" Hinarap ko kung saan nanggagaling ang boses na yun only to see
Steven,kakalabas lang niya sa isang restaurant at mukhang nagiisa,

"Ohhh. Hello Steven!" Albie greeted him. Nakita ko naman na parang gulat na gulat
si Steven na makita ako,bigla siyang nataranta at lumapit sa akin.

"Steven anong ginagawa mo-----"

My heart started pounding really fast,napatingin ako sa likod ni Steven.. Natigilan

din sila Albie at Mimi,bigla silang natahimik.

"I know Andrei, I know nagustuhan mo ang halik ko sa'yo nung nasa beach tayo,don't
you dare deny it. Ikaw yon. Hindi ako pwedeng magkamali."

"Kath please.. Huwag ka ng dumagdag.."

Narinig ko ang iritableng boses ni Andrei,tumulo ang luha ko habang tinitignan ko
sila ng babaeng kausap niya. Patingin-tingin si Andrei sa wrist watch niya at
mukhang may hinihintay. The next thing I knew,the girl he called Kath grabbed the
collar of his shirt and kissed him torridly. Doon mismo sa harap ng restaurant,I
was praying na sana itulak siya ni Andrei at tanggihan ang halik na yon pero
nanlambot ang mga tuhod ko ng makita kong nagrespond si Andrei sa halik nung babae.
Pinagtitinginan sila ng tao sa mall at parang wala silang pakialam.

Naramdaman kong hinawakan ni Steven ang braso ko at nagsisimula ng kaming maglakad

palayo,my gazes are still nailed to Andrei,still kissing that girl.

Halos hindi na ako makahinga pero gusto ko pa din sila titigan,I became oblivious
sa lahat ng nakapaligid sa akin,after their intimate kiss,the girl wrapped her arms
on Andrei's nape,ngumisi si Andrei at nagsimula ng magsalita pero hindi ko
maintindihan dahil malayo na kami.

Niyakap ko ng mahigpit si Albie. Umiiyak na naman ako. Iyak na lang ako ng iyak.
Nakakapagod ng umiyak..

****

##################################

~~Chapter 10 - Come what may~~

##################################
Bella's POV

Halos isang linggo na hindi nagpapakita sa akin si Andrei,nagtetext o tumatawag

lang siya para mangamusta sandali,hindi ko na din binanggit sa kanya ang nakita ko
sa mall,pakiramdam ko wala na akong gana sa lahat. Hindi ko magawang umalis sa
condo niya dahil nagbabaka sakali ako na uuwi din siya gusto ko pa din siya
makausap. Tatlong araw na din akong delayed,kaya naman naisipan ko ng bumili ng
prenancy test. Ang huli pa naming pagkikita ay yung nagpasama siya sa mansion nila
gamit ang bago niyang bigbike,halos sandali lang kami nagkita at pilit pa dahil
nasakto na may kailangan siya sa akin,ano pa ba? Maglalabas ng init sa katawan.
Akala ko makikipagkita siya sa akin noon para magsorry o magkwento ulit tungkol sa
mga nangyari sa kanya pero noong nagkita na kami,dinala na agad niya ako sa kwarto
niya para gawin ang mga bagay na hindi niya magawa sa taong totoo niyang gusto. How
pathetic,parehas kaming tanga.

Kakadating ko lang sa condo galing ako sa isang convenience store dahil namili
ako,pagdating ko sa condo nagtaka ako dahil may jacket na itim na nakalagay sa
sofa. Umabsent ako ngayon dahil hindi ako nagising ng maaga,tamad na tamad ako sa
lahat,kaya naman gulat na gulat ako ng nadatnan ko kung sino ang dumating.

"Oh saan ka galing?" Tanong niya na para bang hindi man lang ako tinatapunan ng
kahit anong pagaalala. Bakit nga ba ako aasa na magaalala ang isang tulad niya sa
akin? Binaba ko ang mgapinamili ko sa lamesa,tinulungan naman niya ako dahil nakita
niyang nahihirapan na din ako,mukhang balisa siya at paikot-ikot. Hindi man lang
ako gaanong kinausap,mukhang malalim din ang iniisip niya.

"Bella,dito ko dadalhin si Zoey for the mean time. Medyo nagkapproblema kasi sila
ni kuya and she needs a place to stay. Dalawa naman ang rooms dito." Nasaktan pa
din ako sa sinsabi niya pero hindi na dahilan para maiyak pa ako,ilang araw na
akong iyak ng iyak dahil sa kanya at siguro napagod na din ang luha ko,he can do
whatever he wants,sa kanya naman itong place eh. Pwede nga silang tumira dito ni
Zoey,ano ako sira? mahal ko siya pero hindi na ako ganong kabaliw para saktan pa
ang sarili ko lalo,babalik na lang ako sa maliit kong apartment. Pinagpatuloy ko
ang pagaalis ng mga pinamili ko sa paper bag at plastics,hindi ako sumagot kay
Andrei. I crinkled my nose ng may naamoy akong iba,amoy sigarilyo. I glared at
Andrei na prenteng nakaupo sa sofa at nagsisimula na naman manigarilyo. He was
taken aback by the way I looked at him.

"Ano ba Andrei!" He seemed bewildered,kaya naman mabilis niyang nilapag sa ash tray
ang sigarilyo niya.

"W-what? Bakit ka ba sumisigaw?" He stutteringly asked. I furrowed my brows

together and crinkled my nose in disgust.

"Ang baho-baho niyan nakakabwisit naman!" I marched out from the kitchen,dire-
diretso ako sa kwarto habang alam kong sinusundan niya ako ng tingin,naramdaman
kong nakasunod siya sa akin kaya naman lalo kong binilisan ang lakad ko.

"Bella. Ano bang problema mo? Why are you being so edgy lately?" He crossed his
arms and leaned on the door frame at ako naman pumwesto sa kama para mahiga,parang
bigla akong inantok. I ignored his presence at tinanggal ko ang soot kong cardigan
para hindi ako mainitan,pakiramdam ko napakainit,may aircon naman. I closed my eyes
and tried my best para makatulog ako but I suddenly felt the bed,it moved na para
bang may umupo dito,I gasped mentally when I frisked Andrei's warm hands on my
waist,bigla siyang tumabi sa akin at niyakap ako para amuyin ang leeg ko."Bella I
missed you.." Sa halip na matuwa ako sa sinabi niya sa akin ay hindi. I gritted my
teeth and cleched my jaw,nanggigigil na ako sa kanya,namimiss niya ako dahil
nagiinit na naman ang katawan niya,style niya bulok.

"Andrei pwede ba.."Umalis ako sa kama at nagmamadaling tumayo para makalayo sa

kanya,hindi ko naman gusto na ipahiya siya pero naiinis talaga ako sa kanya.
"Napaka moody mo talaga lately.. Pansin ko lang. "This time parang siya pa ang
naiirita,hindi ko na lang siya pinansin at pumasok ako sa CR para sana magsalamin
lang,pero bigla akong nakaramdam na parang ihing ihi na ako.

Paglabas ko ng CR hindi ko na nakita si Andrei,wala na din ang jacket niya na nasa

sofa kanina. Pakiramdam ko umalis na siya kaya nakaramdam ako ng lungkot. Hindi na
kami nakapag usap ng maayos. Nabalik ako sa ulirat ng naalala ko ang bagay na dapat
kong gawin,tumakbo ako sa kusina at kinuha sa paper bag ang binili kong pregnancy
test.

Bumalik ako sa CR at tulad ng nakalagay sa instructions kumuha ako ng urine sample

ko,kabang kaba ako pakiramdam ko pinagpapawisan ako ng malapot,rinig na rinig ko
din ang tibok ng puso ko.

Gamit ang dropper,I carefully put three drops of my urine sa maliit ng hole. Dahan
dahan nabasa yung parang litmus paper and lalong lumakas ang kabog sa dibdib ko. I
was pacing back and forth sa loob ng CR,hinihipan ko pa ang kamay ko parang
malessen ang panlalamig,hinintay ko ang five minutes na yon tulad ng nasa
instructions.

Unti-unti akong lumapit sa sink,at kinuha ang pregnancy test. I didn't even
blink,kusang tumulo ang mga luha ko.

Two lines.

Tinignan ko ulit ang instruction just to make sure na yoon ang tamang result for
positive. napaupo ako sa bowl at hindi na naman tumigil ang pagtulo ng luha ko.

Paano na ngayon?Buntis ako. Hindi man lang ako sigurado kung matatanggap ba ito ni
Andrei o hindi. Kailangan ko pa ba ipaalam sa kanya? Alam na alam ko naman na hindi
niya ako mahal,umpisa pa lang alam kong ayaw niyang magkaanak kami pero paano na to
ngayon?

Napakahawak ako sa tiyan ko at hinimas-himas. Magiging mommy na nga ako,pero kailan

kaya aayos ang buhay ko?

I texted Albie and Mimi a message,wala ng paligoy-ligoy pa. Ayoko kasi ng madami
pang usapan masyadong madali akong mairita,ngayon ko lang din naintindihan sa
sarili ko kung bakit ang weird ko lately.

To: Albie and Mimi

I'm pregnant

Wala pa halos five minutes at sabay na sabay din ang text message nila.

From: Albie
Sana naman may pasintabi muna,halos malulon ko na yung baso dahil umiinom ako
habang binabasa yung text mo. Congrats! Martyr ka eh,anong plano mo?

From: Mimi

OwemGee Bella! I hope it's a girl! Para akong may baby sister. I'm so happy!
Congratsss!

Hindi ko alam kung anong klaseng atmosphere mayroon ngayon basta ang alam ko
gumagaan ang pakiramdam ko pag si Mimi at si Albie ang kasama ko. Nagulat naman ako
ng bigla magtext sa akin si Steven after mga ilang minutes.

From: Steven Villamayor[Office]

Bella,are you okay?

Napakunot ang noo ko sa tanong niya,pero hindi pa man din nagtatagal ang confusion
ko ay nasagot na agad ang tanong ko na mga namumuo palang sana isip ko.

From: Mimi
OMG. I texted Steven. I told him. Sorry naexcite lang ako! So ano? You think it's a
girl or boy?

I giggled by her message,they seemed happy knowing that I'm pregnant,si Andrei
kaya? Kapag nalaman niya na magiging daddy na siya? The last time I checked nagalit
siya,nung nagkaroon ng chances na baka mabuntis ako. I frowned in despair about the
thought,hindi ko na nireplayan sila Albie,Mimi at Steven.

Nahiga ako sa kama at nilagay ko ang cellphone sa dibdib ko,naiisip ko palang na

magiging mommy na ako,nangingiti ako mag-isa. Magkakaroon na ng little bella or
little andrei na hahabul-habulin ko around the house dahil sa kakulitan,I wonder
kung sino ang magiging kamuka ng baby ko paglabas? Is it me or Andrei? Sana kung
lalaki kamukha ni Andrei at kung babae naman maging kamuka ko. Napahawak ako sa
tiyan ko ng marahan,hinimas-himas ko yun at nagpretend akong naririnig na ako ng
baby ko.

"Little boo.. Mommy is so excited to see you.. Hold on with me ha? I promise I will
be the best mom in the whole world!" I muttered while smiling from ear to ear.
Kinausap ko lang ng kinausap si little boo. Hindi ko namalayan na nakatulog ako..

Nagising na lang ako ng makita kong nagvivibrate ang phone ko,I glanced at the
screen of it only to see Andrei's name. Tumatawag siya kaya naman sinagot ko agad
yon kahit na nakapikit pa ang mga mata ko.

"Hello.." I answered with a husky voice. Inaantok pa kasi ako.

[Bella WE NEED TO TALK.] Madiin at may laman na sabi niya,I felt my heart was
thundered and I don't know why na para bang dapat kong ikakaba ang paguusapan namin

"We're talking Andrei. Why so serious?"

[Because this is serious,bukas na tayo magkita,pinapaalala ko lang dahil kailangan

kong pumunta---]

"Hindi mo na kailangang magpaalam Andrei." I cut him off and I heard him sigh for
how many times,para bang nagpipigil na hindi mo maintindihan. He muttered something
na hindi ko maintindihan kaya naman napailing na lang ako "Isa pa I need to tell
you something."

[Okay] He sighed deeply. [Tomorrow i'll pick you up. Sabay na tayong maglunch
tuloy.]

"Okay Andrei. IKAW ANG MASUSUNOD. Bye.."I said without a hitch. Nanikip na naman
ang dibdib ko,why do I feel like he's being too formal kasi gusto na niya akong
iwasan? Nagiging paranoid lang ba ako o dahil baka buntis lang ako at I easily
jumped into negative conclusions. Pinahid ko ang luha na tumulo na naman galing sa
mga mata ko.

Bahala na bukas. Come what may.

*****

A/N: Tomorrow nalang ulit

##################################

~~Chapter 11 - Turning point~~

##################################

Bella's POV

Noong okay ang trato sa akin ni Andrei,kahit kailan hindi niya ako sinakay sa
bigbike. Ayaw niya,delikado daw dahil minsan na siyang naaksidente. Kahit sa sarili
niya wala siyang tiwala,iba daw ang aksidente,kahit gaano kaingat ang isang tao
kung yung iba naman hindi maingat,wala tayong magagawa. Kung tutuusin magaling
magsalita si Andrei,he's words are flowery,that can make you believe in him in so
many ways. Ako wala na,i'm just pretending that i'm happy. Bakit? Kailangan bang
makita niya pa ng harap-harapan na takot na takot akong mawala siya sa akin?

Nandito kami sa mansion ngayon,hindi ko alam kung ano ang ginagawa namin dito.
Siguro ang gusto niya magpaalam ako ng maayos kila Manang Amy,alam niyang napamahal
na ako sa matanda dahil tuwing dinadala niya ako dito si manag Amy ang lagi kong
kausap. Pero iba ang nararamdaman ko ngayon kay Andrei. Mabigat sa pakiramdam dahil
ibang-iba ang mga kinikilos niya,hindi pwede. Buntis ako at siya ang ama ng batang
dinadala ko. Hindi ako papayag na dehado na nga ako,ganito pa siya. Pumasok siya sa
loob ng mansion at iniwan ako sa patio. May kukunin lang daw siya,halos hapon at
papagabi na din kami nagkita dahil may ginagawa daw siya - hindi ko naman
pinapaniwalaan ang mga sinasabi niya. Nakita ko din na may mga kiss marks siya sa
leeg pero hindi ko tinanong sa kanya dahil alam kong magsisinungaling lang siya. I
really have no idea what it is,masyado ng masakit ang ginagawa niya sa akin. Plano
kong sabihin na din ang lahat sa kanya ngayon.

It's now or never,I have a hunch that this will be goodbye for us kaya hindi ko
maintindihan kung ano ang nararamdaman ko. Takot at kaba. Takot na hindi niya ako
panagutan at kaba dahil baka magalit siya o kung ano,but inspite all of that
nagagawa kong pakalmahin ang sarili ko dahil ayokong may masamang mangyari sa anak
ko.

Naka-upo ako sa patio at nakita ko ang kapatid ni Andrei na kakadating lang din -
si Kyle. I furrowed my brows when I saw him harsly grabbed a bottle of whiskey at
the bar household. He looked different,I was about to greet him but I decided not
to. I got scared sa aura niya,parang galit na galit siya. Narinig ko pa ang
pagsarado ng pinto ng kwarto niya sa taas. The entire mansion was really quiet
that's why kahit anong ingay pa yun,you can completely hear it though sa malayo
nanggagaling.Mamaya pa ay bumaba na si Andrei,he was with his furrowed brows habang
nakatingin sa taas kung saan nanggaling yung ingay. Mukhang may problema ang kuya
niya pero mas kailangan ko problemahin ang problema ko.

"Saan ba tayo pupunta?"I asked him after waiting for how many minutes. Hindi ko
alam kung ano ang ginawa niya sa taas pero ang tagal din niya doon

"Sa labas na tayo magdinner. Halika na.." He said as he turned his back at me. I
faked a smile,I felt that pang on my chest when he didn't even touch my hand - na
dati naman ginagawa niya. Nakasunod lang ako sa likod niya.My chest tighten when on
my peripheral vision,I get a load of someone's figure. I saw Zoey staring at us,but
Andrei didn't noticed her. I don't know but I walked few strides towards Andrei and
clung my arms on his. I pretended that we're happy. Pregnancy mood swings pa ba ang
nararamdaman kong pagkainsecure sa kanya? She's a goddess,kung tutuusin napaka-
inosente pa ng mukha niya.She has this aura na karespe-respeto talaga. Halata sa
mukha ni Andrei ang pagtataka ng bigla ko siyang lambingin,but I shrugged the
thoughts away. Sumakay kami sa bigbike niya at sa lakas nung hangin na tumatama sa
mukha ko,hindi ko alam kung dahil doon kaya may luha na lumabas sa mata ko. Hindi
pa din kasi ako makahinga ng maayos,mabigat pa din ang dibdib ko.

"Sa condo tayo." I said with a cold voice ng mahinto kami dahil sa traffic.He
cocked his head to my direction at kahit nakahelmet siya nakikita kong
magkasalubong ang kilay niya. He didn't answer,parang napapailing pa nga siya bago
mag-green yung traffic light.I readied myself,sasabihin ko nasa kanya ang kalagayan
ko. Wala na akong pakialam,bahala na ang Diyos sa magiging reaction niya.

We went to his condo,tahimik lang kami parehas at walang salita-salita. Paiba-iba

ang nararamdaman ko at hindi ko talaga maintindihan ang sarili ko.

He made his way all the way to the kitchen to grabbed a drink. I followed him at
hindi na ako nagpaligoy-ligoy pa. I yanked my phone off from my purse though my
hands are shaking. I dialed Albie's number.. Nakita kong sinagot niya ang phone
kaya naman hinayaan ko na marinig niya ang usapan namin ni Andrei.

"Andrei I'm pregnant.." There I said it! My chest felt hammered when I saw his
reaction.

Naglaglag yung hawak niyang baso kaya nabasag sa sahig. "Shi-t!" His face darkened
pero nagmamadali niyang nililinis yung mga basag na baso sa sahig. "Ah Shi-t!" He
wiggled his hand dahil nabubog siya,dumugo ang daliri niya kaya lumapit ako para
hawakan ang kamay niya. "Ako na!" He scoffed at me,nagulat ako dahil malakas ang
pagkakabawi ng kamay niya sa akin reason para mapaatras ako.I felt a hot liquid
forming at the corner of eyes,my breathing was already uneven. Piniga niya yung
daliri niya habang dumudugo,lalong nagmukhang mainit ang ulo niya. He glared at me
na parang ako lang ang may kasalanan ng lahat. I mentally gasped when he
chuckled,parang hindi ko gusto yung pagtawa niya.

"Tell me you're joking Bella." He said with a hint of sarcasm. He didn't even
blinked and so am I. The only difference is,ako may luha na pumapatak galing sa mga
mata ko,siya naman wala.

"I'm pregnant A-andrei. Y-you're the father.." I tried my best na hindi pumiyok
noong inulit kong sabihin yon. There was a chinky grin on his face and it
forthwithly turned into a mocking grin. I got goosebumps so I started hugging
myself.

"Putangina naman.." He cursed. I glanced at him in disbelief while he was yanking

his fingers on his perfectly spiked hair. "Bakit ngayon pa!" He added while
growling. I twitched because he punched the wall with all his might. His fingers
were now drenched with blood but he doesn't seem to care. He put his hands on his
waist while pacing back and forth. I was right,hindi niya tanggap na magkaanak
kami. He's still inlove with Zoey. My chest tighten,silently I cried because of his
counterfeit. Naawa ako sa sarili ko pati na din sa bata na dinadala ko,I know na
dahil emotionally stressed ako maapektuhan siya.

Hindi pwede.

I glanced at his direction,hindi ko maipinta ang mukha niya.

"A-andrei. Anak mo to.." I muttered and my voice almost broke. He suddenly walked
long strides towards me and grabbed my arm harsly. I felt nervous..

"Hindi Bella.. Hindi! Tangna. Akala ko iba ka! Katulad ka lang din ng iba. Gusto mo
ano?! Magkaanak sa akin?! Para pakasalan kita ganon?!" Gulat na gulat ako sa mga
pinagsasabi niya. I can't even believe that he was saying that to me. Ano bang
akala niya? "Pwes! Bella kung inakaala mong nakaisa ka. Nagkakamali ka! Tama nga
ang sabi nila tungkol sa'yo.. You're nothing but a gold digger! Bistado ka na!" I
was taken aback to his words. Ano bang pinagsasabi niya? Hindi ko siya
maintindihan.. "Ano nagulat ka? Hindi lang ako kumikibo pero alam ko na ang lahat
Bella. Huwag ka ng magkaila. Ginagamit mo lang ako diba? Patas lang tayo ginagamit
lang kita.." He said in a very low but dangerous tone.I didn't even blinked,my
tears fell continuously. Wala man ako maintindihan sa mga sinasabi niya,ang alam ko
lang ngayon masakit..

Ako? Gold digger? Gusto kong tumawa. Gusto kong magmura at pagsasampalin siya.
"You heard me Bella. I'm just using you.. More than ever,when i'm feeling so damn
horny. We're now even Bella. I am Andrei Herrera at walang sino man ang may
karapatan na gamitin lang ako.." He grinned at me and he glanced at my tummy. Unti-
unti siyang lumapit kaya napaatras ako. "And that child.. Bakit? Sakin ba talaga
yan? Huh?!"

"Ipapatanggal mo yan! Naiintindihan mo ba ako?! Ipapatanggal mo yan!"Niyugyog niya

ang balikat ko. Nawalan ako ng sasabihin at natuyuan ako ng laway. Iba ang
naririnig ko sa kanya,hindi si Andrei kung hindi ang sarili ko na. Ang sarili ko na
sinasabing.....

'Tama na! Tigilan mo na ang kahibangan mo Bella. This is your turning point. He's a
jerk'

His words crushed my heart pieces by pieces,parang kinuha niya at binasag ng

paulit-ulit hanggang sa mag-ala buhangin ito.

Hindi ko na kinaya. Sobrang sakit na. I slapped him. But he immediately grabbed my
jaw and pinned me on the wall. I flinched in pain as I stare at him. Basang basa na
yung mukha ko ng luha ko.

"Kung kailangan kong ipatanggal yan Bella. Gagawin ko. Hinding-hindi ako
magkakaanak sa isang katulad mo.. Hindi ikaw,at hindi sa klase ng babae na katulad
mo. Sino ka ba? You're just some cheap woman I've met at the bar,," Napakadiin ng
pagkakasabi niya. It was like a bomb right through my face. Hindi na ako makapag-
isip ng tama.. Gusto ko ng makaalis sa lugar na to. This is too suffocating and
it's killing me. I pushed him with all my might. Bahala na kung ano ang lumabas sa
bibig ko..

"You don't have to say that Andrei." Keeping my chin up,I wipped my tears away
"That's why I wanted to talk to you. I just want you to know na I don't want this
child too. Ayoko. This isn't gonna work anymore. I want this child out of my life..
and you.." I said while looking at him straight to the eyes as he step back.He
seemed to be astonished with my snappy comeback. Later on,he grinned at me and
chuckled deviously.

"You're such a slut.." Pailing-iling niyang sabi. "So? Ano? What you do you want me
to do? Kailangan mo ng pera para ipalaglag yang batang yan? Fine!" He walked long
strides towards the living room to get something. Kinuha niya yung cheque niya at
nagsimula ng magsulat.
"There. I hope tama na yan? Sobra-sobra pa nga kung tutuusin.." Inabot niya sa
kamay ko yung papel,pakiramdam ko pinagsakluban ako ng langit at lupa. Wala akong
kaalam-alam na ganito na pala ang tingin niya sa akin.

"I don't need your money Andrei. I have mine.. And don't worry I CAN MANAGE.." I
said,he chuckled once again.

"Nakakatawa ka Bella. Akala ko talaga iba ka." Nagsasalita pa din siya pero
tinalikuran ko na siya bago pa man bumagsak ang mga luha ko.

'Tandaan mo itong araw na ito Andrei. Oo,wala kang karapatan maging ama. Wala kang
kwentang tao. Hayup ka. Isinusumpa ko kung anong klase kang lalaki.'

Naglakad ako papalabas na sana pero hinawakan niya ako sa braso para iharap sa
kanya..

"Sigaraduhin mo lang Bella. Sigaraduhin mo dahil ayoko ng problema.Don't you dare

because you won't like me when i'm mad.." He said with a dangerous tone.What the
hell was his problem? Hindi ko alam kung matatawa ako o kung ano dahil sa inaasal
niya. Nakakatawa siya. I don't understand him. I wiggled my arms free from him. I
almost crinkled my nose in disgust dahil sa pandidiri ko sa kanya.

"Don't worry Andrei. Ngayon,oramismo magpapaschedule ako sa pinakaexpert na

abortionist.." I flipped my hair para magmukha akong confident sa sagot ko.. "So I
guess this is goodbye?" I added.

Tumawa siya.

"Manggagamit ka talaga.." He muttered. Hindi ko na hinintay na makapagsalita pa

ulit siya. I made my way through the door,I glanced at my phone once again and
ended the call.. There's still a small part of me hoping that Andrei will run after
me. But no,he didn't. Assuming lang talaga ako. Hinang hina akong naglalakad
papuntang elevator,nanginginig yung tuhod ko. I contained myself at mas inisip ko
ang bata sa sinapupunan ko..

'Little boo. I'm so sorry sa mga nasabi ni mommy kanina.. You know I can't do
that..' I muttered mentally. May mga tao sa elevator and they're giving me a
fleeting quizzical look because my face all drenched with tears. Inabutan pa ako ng
hanky yung middle aged na babae.
"T-thank you po.." I said to her. Pakiramdam ko kawawang-kawawa kami ng anak ko.
Wala naman kasalanan ang bata kaya mas naawa ako sa kanya. Hindi ko kailangan si
Andrei para buhayin ang bata. Kaya ko ang sarili ko. Nagagalit ako sa sarili ko
dahil sa katangahan ko,kailangan pang umabot sa ganito para lubayan ko na ang
kahibangan ko.

Talagang sa totoong buhay,nagkalat ang mga tanga na katulad ko. Pero ang
tanga,kahit gaanong katanga napapagod din.. At ako pagod na pagod na ako.

My phone vibrated kaya mabilis kong kinuha ito. Nagtext si Albie..

From: Albie

Bella magpapakalalaki ako,ngayon lang. Susuntukin ko sa balls yang Andrei na yan.

Nasaan ka? Otw na kami ni mimi. We're with Steven..

I tapped the reply toggle. Sinabi kung nasaan ako. Hindi ko alam kung paanong lakad
ang gagawin ko pagbukas ng elevator,nanginginig pa din ang tuhod ko. I waited at
the lobby,sinoot ko ang shades ko para hindi mahalata yung mga mata kong magang-
maga na kakaiyak. Maya-maya pa nakita ko na sila Albie na palinga-linga akong
hinahanap. I stood up so that they can see me. Nakita ko din si Steven,papalapit
palang sila but I felt like collapsing,nahihilo ako. I hugged Albie and cry my
heart out. Pinagtinginan kami ng ibang tao..

"Bella.. Shhh.. Tahan na. Makakasama sa baby mo yan.." Albie caressed my back,I was
caught off guard. Ginawa ko ang lahat para pigilan ang paghikbi ko. He's right,it's
bad for my baby. I glanced at Steven and Mimi giving me a worried look.

"A-albie ayoko na dito. Please,ilayo niyo ako dito.. " I sobbed. "Ayoko na siyang
makita.. Albie. A-ayoko na. Pagod na pagod na ako. Ang sakit sakit.. Please.. " I
gripped Mimi's shirt.. "Mimi.. Ang sakit.. Ayoko na.. A-ayoko na talaga.. Ilayo
niyo na ako dito please.. Parang awa niyo na.. Y-yung baby ko.." Lalo akong
naiyak,I puckered my lips together as it formed a thin line. I tried to contain
myself and not to breakdown,but the more I tend to try,the more I can't hold onto
myself. I almost collapse while crying. Galit na galit ako sa nararamdaman ko,galit
na galit ako kay Andrei.

Hinding hindi ko siya mapapatawad sa pangbabanta niya sa buhay ng anak ko. Tama
siya. 'Hinding hindi sya magkakaanak sa akin. He doesn't even deserved to be a
parent. Ako lang.. Wala siyang anak sa akin. Wala!
Kayang kaya ko buhayin ang anak ko mag-isa. Aalisin ko na siya sa buhay ko. Sa
buhay namin ng anak ko.

****

A/N: I know,this is soooo lame. Sorry.

##################################

~~Chapter 12 - Last cry~~

##################################

Bella's POV

"Bella? Ano sasama ka ba?" Napatingin ako kay Mimi na mukhang alalang-alala.
Napatingin din siya kay Albie na prenteng nakaupo sa sa sofa habang nanonood ng TV.

"Aba't! Leche kang baklita ka talaga! Ang tamad mo!" Sinabunutan niya si Albie at
pinaikot-ikot yung ulo. Gusto kong matawa dahil parang halos matanggal na ang buhok
ni Albie sa anit niya dahil sa sabunot ni Mimi.

"Hindi pa ako naliligo.." I answered lamely,binalik ko ang atensyon ko sa kinakain

ko at napansin ko naman na parang diring-diri akong tinitignan ni Albie at Mimi. I
just ignored them.

"Bella? What are you eating?" They asked me,sabay na sabay pa silang nagtanong na
para bang yung kinakain ko ang pinaka nakakadiri nilang nakita sa tanang-buhay
nila. "Yuck! Hwakkkkkkk! Nasusuka ako.. A-albie.." Halos mamuwalan na ang pagmumuka
ni Mimi at tinatapat n'ya ang lukot-lukot niyang mukha sa T-shirt ni Albie.

"Ay Shuta ka! Huwag mong sukahan yung damit ko!" Sinakop ni Albie ng palad niya
yung mukha ni Mimi palayo. I just shrugged my shoulders at pinapagpatuloy ko ang
panonood ng happy feet. Sinawsaw ko yung nilagang okra ko sa mayonaise na plain.
Ang sarap talaga neto!

"Bella,hindi kaya maging monster ang little boo natin sa ginagwa mo? Okra na
sinasawsaw sa mayonaise? Tapos puro kahayupan pa yung pinapanood mo? Pwede naman si
Kick Butowski ang panoorin mo,para cute. Baka magmukhang penguin talaga yan." I
glared at Albie. Kung nakakapatay lang ang tingin mamayang gabi may burol na dito.
Hindi ko padin sila pinansin,feel ko talagang huwag gaanong mamansin ngayon,hindi
ko alam basta ayoko lang nakikipagusap gaano. Simula kahapon na binigyan ako ng
dahilan ni Andrei para kamuhian siya,wala akong maramdaman kung hindi galit. Sana
maging masaya siya sa buhay niya.. Goodluck to him..

"Saan ba kasing ospital yan?" I muttered finally,kahit na mismong pagsasalita

kinakatamaran ko. Na-confine kasi si Steven dahil na-dengue. Ang laki-laking tao
natatablan pala ng dengue.

"Sa St. Marys,hoy buntis ka paman din pero ang tamad mong maligo. Wala kang ginawa
kung hindi lumamon! Hala dali na at maligo ka na! Nang mapacheck natin yang si
little boo natin." Kinuha sa akin ni Albie yung isang platong nilagang okra,pero
maarte niyang tinatakpan yung ilong niya.

"Sige na maliligo na ako,alam ba ni Steven na pupunta tayo? Kaya pala ang putla
niya kahapon eh.."I stated..

"Oo nga pero ang luka mo dahil hindi mo man lang napapansin yung efforts niya para
sa'yo. Puro ka Andrei Andrei! Ayan.. Napala mo,bwisit talagang lalaki yun kapag
naalala ko gusto kong maging lalaki sandali! Sasabunutan ko talaga siya sa lahat ng
parte na may buhok siya!" Daldal ni Albie pero hindi ko pa din sila pinapansin.
Wala naman na akong pakialam kahit ano pa sabihin nila tungkol kay Andrei,oo
masakit.. Pero wala akong ibang maramdaman sa kanya kung hindi galit. Sino siya
para pagbantaan ang buhay ng anak ko? Screw him!

"Bella,dalian mo!" Mimi shouted..

Ewan ko ba kung bakit the more na sinasabi nilang bilisan ko,mas feel ko pa lalong
bagalan.

Pagkapasok ko sa CR,tinignan ko ang sarili ko sa salamin,there are still no signs

physically that I am pregnant. Not unless,malaman kung gaano ako kaselan sa foods.
Hindi pa din halata ang baby bumps ko pero I can't wait to see the outcome. Ano
kaya ang itsura ko kapag nakamaternity dress na ako? Bagay kaya sa akin? Naiisip ko
pa lang na magkakaanak na ako parang gusto ko na magfast forward para makita siya
at mahawakan. Matagal akong nakatitig sa salamin pero bigla na naman ako napaisip
at naramdaman ko ang paninikip ng dibdib ko,bumalik na naman ang mga hindi ko
makakalimutan na sinabi sa akin ni Andrei. Kung ganoong klase ng lalaki lang ang
magiging ama ng anak ko hindi bale ng lumaki siya walang ama.
I harshly wiped the tears squirming down my cheeks,sumasakit na naman ang dibdib
ko. Hindi ko alam kung may sakit na ako o ano,basta tuwing naalala ko kung gaano
kasama si Andrei magkakahalong emosyon ang nararamdaman ko.

Balak ko na din sabihin kila nanay at tatay ang tungkol sa pagbubuntis ko. Pero
wala akong plano munang umuwi ng probinsya,madaming explanation na
mangyayari,knowing na probinsya yon kailangan may ama ang bata at asawa akong
ipapakilala dahil buntis ako. Isa akong malaking kahihiyan para sa kanila mas
mamabutihin ko na lang na dito na muna ako sa Manila,kasama nila Albie,maghahanap
ako ng bagong apartment na lilipatan. I don't want to be a burden kila Albie,kaya
ko naman mabuhay ng mag-isa. Ang problema nga lang natatakot ako sa mga pwedeng
mangyari kapag ako nalang mag-isa. Wala akong alam when it comes to pregancy.

Mabilis naman akong nakapagbihis dahil bigla ako nakaramdam ng excitement na makita
si Steven. Parang gusto ko siya makita at kagatin yung mga daliri niya. Ang weird
ko talaga,minsan natatawa na lang ako sa sarili ko.

"Baks,may appointment ka kay Doc Batumbakal ngayon,sasamahan ka namin para malaman

na natin kung girl,boy,bakala o tomboy yang si little boo--- Araaaay! Nyeta kang
babae ka. Bakit ka nambabatok!?" Umamba si Albie ng sampal kay Mimi pero hindi niya
tinuloy,gusto kong matawa sa itsura nila dahil para akong nanonood ng cartoons.

"Mahadera ka! Girl or boy lang Albie,huwag kang maghasik ng lagim." Panay ang himas
ni Albie sa ulo niya habang halos puti na lang ng mata niya ang nakikita dahil sa
pag-irap niya kay Mimi. Papunta na kami ng St. Marys at si Albie ang nagdidrive
ngayon.

Pagdating namin sa ospital,may naramdaman akong kakaiba na hindi ko kayang

ipaliwanag,para kasi familiar yung mga ferrari na nakapark sa VIP parking lot nung
ospital. Parang naninikip na naman ang dibdib ko sa kaba. Sinusundan ko lang sila
Albie dahil sila naman ang nakakaalam kung anong room si Steven.

When we reached the 6th floor hinanap ni Albie ang room 608 at nakita nga namin
doon si Steven. Ang putla putla niya pero parang ang cute-cute at ang bango bango
niya,may mga IV fluids na nakakabit sa kanya.Ang weird ko talaga,indi ko na naman
maexplain ang nararamdaman ko.. May isang lalaki siyang bantay na pakiramdam ko
close relative niya,pero wala ang parents niya. Ang alam ko kasi his parents are
staying in LA for good kaya siya na lang ang nandito.

"Kamusta ka? Naku. Pasensya na at ang tagal nitong si jontis.." I smiled at Steven
and he smiled back. Nasa ospital na siya pero mukha pa din womanizer. Pero,lately
tahimik na ang buhay niya at wala na akong balita na he's dating someone else,yun
kasi ang rumors about him sa office but simula naman ng makilala ko siya,wala na
akong nabalitaan na ganon. Infact ang bait at ang gentleman niya sa akin.
"Okay lang,buti naman nakadalaw kayo.." Tumingin siya kay Mimi na ngayon at
tinatalupan yung apples. "Mimi,penge nga ako.." He added

"Lul mu,magtalup ka ng sa'yo. Akin to e.." Pinamewangan ni Albie si Mimi at ambang

babatukan pero nakalihis siya agad.

"Alam mo,maganda ka sana eh. Wala ka lang utak.. May sakit yung papa Steven natin
oh!" He exclaimed,nagsimula na naman silang magtalo,nagkatinginan kami ni Steven
and he nodded at me while tapping his bed side na parang pinapalapit niya ako sa
tabi niya,so I did. Busy si Albie at Mimi kakatalo sa paglipat ng channel sa TV.
Mukhang wala silang planong tumigil,nakita ko nga yung lalaking kasama ni Steven na
natatawa silang pinapanood habang nagtatalo pero he remained soundlessly
still,natatakot siguro sa dalawa.

"Yuck Albie! Umutot ka?! Sh--it! Mamatay na yata ako sa baho!"

"Ay Shutaenames! Ipasa daw pa ang kasalanan sa akin? Gawain mo yun ever since.."

"Ay naku deny much!"

"Ay naku liar much!"

"Mukha kang paa!"

"Ikaw amoy paa!"

Napapailing nalang kami ni Steven while watching the two,it was like you're
watching a live Tom and Jerry show. Nakaupo ako sa gilid ng kama ni Steven,I
twitched suddenly when he caressed my tummy. Nagulat ako sa ginawa niya,he was
looking at me with such tenderness. Marahan ang paghimas niya sa tiyan ko,maingat
din ang paggalaw ng kamay niya reasons for me to calm and make the predicaments
cease to exist.

"Hello there little boo. How are you?" He asked while looking at my tummy,he
chuckled and then glanced at me. I was just staring at him and it feels like a warm
hand touched my heart "Albie told me to call you little boo. Don't worry,kahit wala
kang papa. Andito naman si Tito Steven.." My mouth parted a bit. It feels like my
emotional bags are about to burst. From time to time,I felt the hot liquid forming
at the corner of my eyes. Naiiyak ako sa sinabi ni Steven,para bang pakiramdam ko
sa pananalita niya,siya ang nakabuntis sa akin. He glanced at me and he started to
panic ng makita niyang tuloy-tuloy yung pagagos ng luha ko.

"B-bella. Sh-it!! Why are you crying? May masakit ba?!" He asked worriedly.
Nanlalaki ang mata niya hinawakan ang magkabilang pisngi ko.. I started sobbing
hanggang sa lumakas ang iyak ko. Napayakap ako sa kanya habang hindi ko alam kung
OA na ba yung paghikbi ko,basta gusto kong umiyak sa pinapakita niya sa akin.. I
gripped his the clothes he's wearing,really hard and buried my face on his chest.
He was at first astonished but when he contained himself he hugged me just to
caressed my back. Natahimik sa buong kwarto at narinig ko na lang ang pagpalatak ni
Albie at Mimi. Rinig na rinig ko ang pagbubuntong hininga nila.

"Mood swings again.." I heard Mimi's voice.

"Bellaaa." That was Albie,he started caressing my back too.. "Andito kami,kung
hindi kayang magpakatatay ng Andrei na yan. Andito kami. Pipilitin kong maging
lalaki para sa junakis mo. Because we love you Bella.. " Lalong lumakas ang iyak
ko,humigpit ang yakap ni Steven sa akin and by that time...gumaan ang pakiramdam
ko..

*****

"Congratulations Mrs. Serafica.. You need this vitamins that I will prescribe you..
This one is vitamin D,this one is folic acid and this is Iron.. You and your baby
need that to avoid bone loss,hip fractures,supressed immune response,impaired
hormone formation and insulin resistance.. Your friends told me na you're
encountering mood swings so may ipeprescribe akong vitamins for your poor mood and
agitated thoughts.. There!" Doc Batumbakal smiled at me,nasa likod ko sila Albie at
Mimi,pati na din si Steven na nakawheel chair. Gusto daw kasi nila ako samahan kaya
naman nakiusap pa sa nurse station sila Albie para makasama si Steven.. "You are
exactly 7 weeks and 3 days pregnant.. Babalik ka sa akin next month for your 3G
ultrasound. Okay ba yun?" I reluctantly nodded. Nakangiti akong nakikinig sa mga
sinasabi niya kahit hindi ko naiintindihan,I am 7 weeks and 3 days pregnant. Hindi
ko mapigilan yung sarili ko na mangiti because of the thought. Ang saya-saya at ang
gaan gaan sa pakiramdam..

"Ayy! Doc hindi pa malalaman kung girl or boy?" Mimi interrupted,they seemed to be
so excited about the baby. Umiiling-iling si Doc while she's smiling at Mimi..

"Next month pa kapag balik ni Mrs. Serafica,12th to 13th week makikita na siya.."
She smiled again and intertwined her fingers together.. I felt that pang on my
heart when she called me Mrs. Serafica,it should be miss Serafica lang but I just
ignored it.
We all stood up and nakipaghand shake kay Doc..

"Thank you po Doc. I'll keep that all in mind.." We said our goodbyes and lumabas
na kami sa clinic niya,nakangiti kaming lahat na lumabas at nagstay muna sa hallway
ng ospital.. Nasa floor kasi ng OB ward ang clinic ni Doc Batumbakal at nasa 8th
floor pa ito.

"Sir kailangan na po nain bumalik sa room niyo.." The nurse interuppted,nakalimutan

namin na nakaadmit pa pala si Steven that's why we all chuckled.

"Mimi samahan mo si Steven at sasamahan ko muna si Bella. I'm sure nagugutom na

naman to dahil tahimik. Kawawa naman si little boo.." Albie belted out to Mimi..

"Sige,kukunin ko din yung bag ko at susunod ako nagugutom din ako eh,sa Cafeteria
ha?" Sagot ni Mimi habang akma ng lalakad palayo.

"Malamang mimi! Alamu namang sa jollibee pa?" Napakapilosopo talaga ni Albie,bakla

kasi eh,yung si Mimi naman sa halip na barahin si Albie? She stuck her tongue out
and made a face at Albie. Tinignan ko si Steven and I smiled at him,he winked at me
and nodded his head. May pagka malihim din si Steven sa mga galaw niya kasi hindi
nakikita nila Albie at Mimi ang ginagawa niya.. Napangiti na lang ako sa ginawa
niya..

Nang makaalis na sila Mimi at Steven kasama yung nurse nag-aya na agad akong kumain
kay Albie kasi totoo naman na nagugutom na din ako..

"Ay Shocks! Yung wallet ko nalimutan ko pala sa bag ni Miming malandi,wait lang
Bella,huwag ka na sumama mapapagod ka lang. Dito mo na lang ako hinatayin.." Albie
blurted..

"Oh sige. Hurry up! Gutom na si little boo." I said with a hint of glee.

"Okay! Roger on that.." He mimicked a girl's voice and giggled..

Nang makaalis na siya,naisipan ko muna umupo sa bench na nasa hallway ng ospital

but someone caught my attention. Bahagya akong lumapit at nakita ko ang kapatid ni
Andrei na lumabas sa isang room

I stared at him but it seems like he didn't see me kaya kung ano-ano na naman ang
naglaro sa isip ko. Anong ginagawa niya dito? At sino ang nasa kwartong
pinannggalingan niya?

When he reached the elevator,I got my chance para tignan kung sino ang nasa room na
yon. Hindi ako mapakali at hindi ako makahinga dahil sa kaba. Dahil centralized
naman ang buong ospital naiwan yata ng kapatid ni Andrei na bahagyang nakabukas nag
pinto. Sinilip ko yun pero I made it sure na dahan-dahan,hindi ko alam kung sa
anong dahilan pero nag-ingat ako para walang makapansin sa akin.

Tumulo na naman ang luha ko sa nakita ko,sumakit ang dibdib ko na parang hindi ako
makahinga. Nakakapanlamig ang nakita ko,nagsisisi ako dahil sumilip pa ako. I
covered my mouth using my palm to control my sobs.

Napaka sakit maisip na dapat nasa tabi ko siya at siya ang kasama ko para alalayan
ako dahil napakahirap ng may dinadala kang buhay sa loob mo. Pero nandito siya at
nakabaling ang atensyon sa iba. Parang wala lang talaga sa kanya ang mga sinabi
niya nung araw na yun,para bang hindi buhay at isang langgam lang na walang bilang
ang gusto niyang ipapatay. Naalala ko na naman ang mga pinagsasabi niyang masasakit
sa akin..

Lalo akong naiyak ng nakita kong hawakan niya ang kamay ni Zoey at pinaghahalikan
niya ito. He didn't treat me that way,he didn't even stare me that way. Yung
punong-puno ng pagmamahal at pagaalaga. Pero ako,minahal ko siya ng higit pa sa
buhay ko. Napaka-sakit,yun lang ang alam ko. Sobrang sakit..

Matagal akong nakatitig kay Andrei habang inaalagaan niya sa Zoey. Wala naman akong
galit kay Zoey dahil alam kong nagmamahalan sila ni Kyle pero hindi ko maiwasan
mainggit sa kanya dahil sa pinapakita sa kanya ni Andrei. Yung pag-aalaga at
pagaaruga na gusto kong maranasan na galing kay Andrei,naranasan na niya.

"Why are you outside? You want me to call Andrei?" I twitched when suddenly
someone belted out. Hindi ko napansin na nandito na pala sa likod ko si Kyle. I
immediately wiped my tears at napahawak ako sa tiyan ko. Pakiramdam ko gumagalaw si
little boo sa loob dahil nakilala na niya ang isa sa mga kadugo niya. I just shook
my head and smiled at him,kahit na alam kong peke ang ngiti ko pinilit ko para
hindi magisip ng kung ano ang kapatid ni Andrei..

"No,I'm fine.. Paalis na din naman ako.." I was hoping deep inside mehe would buy
it - na wala akong problema. He was looking at me worriedly with his furrowed brows
but maybe he just ignored it,mukha kasing balisa siya at madaming iniisip. "S-
sige.. I have to go.. Bye Kyle.." I said,he nodded while still looking at me..

Hindi ko na alam kung paano pa ako nakalakad ng maayos sa kabila ng panghihina ko.
Pero for the sake of my little boo kinaya ko. Hindi na ako iiyak,tama na..

Later on,dumating si Albie waving his wallet. Nakunot ang noo niyang tinignan ako
pero bago pa siya makapagsalita..

"Alis na tayo? Gusto ko ng jollibee.." I was also hoping he would buy it. Alam kong
sawa na sila ni Mimi sa mga drama ko pero mas lalo ko silang minamahal dahil alam
nila kung kailan dapat at hindi dapat magsalita..

"Osige.. Gusto ko ng palabok nila eh. Lezzgoo sissy! Paparty tayo sa jollibee.." He
snickered..

******

A/N: Sorry guys hindi ako sa lappy nagupload. There will be part two don't worry.
LATERS BABY. :)

##################################

~~Chapter 13 - Petrified Bella~~

##################################

Bella's POV

"Papa! Papa!" I almost throw all the dishes i'm wiping,when I heard Arella.
Hurrying myself,I wiped my hands to the apron i'm wearing before yanking it off
from me. "Papa.."
"Papa?"I smiled when I heard Dreigan too,parehas silang humahagikgik ni Arella. Who
could have thought they are twins? Halos magdadawalang taon na sila pero most
people say that kakaiba kumilos ang mga anak ko. Dreigan is such a grumpy kid ever
since,hindi ko alam kung kanino siya nagmana dahil bata pa lang suplado at tahimik
na siya. Noong una akala ko there's a problem with him,I almost freak out dahil
hindi siya madalas magsalita so we consulted an expert. According to them normal
naman si Drei,infact he's very smart for his age,close to genius na daw halos.
Parang hindi magtutwo years old kumilos. On the other hand,my little Arella naman
is sobrang daldal,she's the definition of a peachy sweet girl. Sweet,caring at
medyo iyakin dahil laging pinapaiyak ng kuya niya. Medyo bulol pa din si
Arella,unlike Dreigan matatas na magsalita.

There are times that I feel like I wanted to kill a friend when I've reminisced how
we sprung up naming Dreigan to one of my kids,si Mimi kasi ang bantay ko sa ospital
that time and Albie was in New Jersey for the launching of his designs.Si Mimi ang
nagpangalan kay Dreigan,I was about to name him a different one pero nagmagaling si
Mimi at sinamantala ang pagiging unconcious ko,according to her kamukha daw kasi ng
ama,kaya naman Dreigan ang naisip niya agad. If only I could strangle her that time
until she choke to death,I will do it for sure. But no worries,okay na din naman
ngayon and we're really used to it,infact bagay na bagay sa anak ko ang name niya.

I leaned at the door frame just to watch Steven,nakikipaglaro na naman siya sa mga
bata."Hide now Arella. 'Cause I will find you.."

"Ahhhh! Mommy~" She hurriedly ran towards me just to hide herself between my
legs,si Dreigan naman may hawak na coloring pen at nagdodoodles sa papers,hindi pa
naman siya marunong magsulat pero ngayon nahihilig siya humawak ng mga pens and
color pencils,puro doodles tuloy ang wall ng bahay namin. Napahigikgik ako ng
biglang nagpunta si Steven sa gawi namin,he even gave me a peck on my cheeks
causing my eyes to widen.

"Steven.." I shot him a glare but he just winked at me. Binabaliwala niya lang yung
mga pagbabanta ko sa kanya.

Oo,halos siya na ang kinikilalang ama ng kambal ko
noon na payag na ako sa gusto niya na maging kami.
friend,hanggang kaibigan na lang talaga ang tingin
sinabi sa kanya yun pero he's willing to wait daw.
gagawin ko sa kanya.
pero hindi naman ibig sabihin
Steven is a good man and a
ko sa kanya. Matagal ko ng
Hindi ko na minsan alam ang

"Bihisan mo yung mga bata,sa labas na tayo magdidinner." He blurted out. I made a
sigh and crossed my arms,facing him.

"Steven.. This is too much,parang hindi tama,isa pa masyado mo inisspoiled ang mga
bata.." I answered bluntly.

"Bella please naman hayaan mo lang ako,gusto ko naman gawin to eh." He

pleaded,napabuntong hininga na lang ako sa sinabi niya. Hindi naman sa,i'm closing
my heart for anyone but hanggang doon na lang talaga ang tingin ko sa kanya at
ayoko siyang umasa sa wala. He's a special friend for me,alam niya ang lahat ng
pinagdaanan ko and he's always been there for me. Wala na yata kasi ako halos oras
para sa mga ganung bagay dahil ang atensyon ko lang,nasa trabaho at nasa mga anak
ko. Oo,medyo hirap ako sa pagpapalaki sa kanila dahil mag-isa lang ako,hindi
pwedeng tumigil ako sa pagtatrabaho para sa kanila.

Hindi na din ako nanalo kay Steven dahil nakapangako na siya sa mga bata.

"Inday,pakibihisan mo yung mga bata.." Utos ko sa kasama ko sa bahay. Hindi pwedeng

wala akong katulong dahil walang mag-aalaga kila Arella at Dreigan kapag pumapasok
ako sa trabaho.

"Upu ati.. Mga keds! Behis na kayo.. Lit's go upstirs.." Inday said.

Tuwang-tuwa naman yung kambal ng bihisan sila ni Inday,nakaramdam siguro na aalis

kami. Dapat magsisimba kaming tatlo because it's sunday today. But owing Steven,who
decided to drop by,apat na kaming magsisimba. Gawain ko na ito at sinanay ko na
yung kambal ko na tuwing sunday is family day at bonding time namin ang
magsimba,then igagala ko sila sa mall.

"Saan niyo gusto kids? Treat ni Papa.." Steven said with an excitement with his
voice. Paano siyang hindi mamahalin ng mga bata eh iniispoiled niya ang mga ito.

"Jabi!" Arella said with a hint of glee. Dreigan crossed his arms and glared at his
sister - like he was always doing. I shook my head while looking at him,what's with
this kid's behavior? Hindi ko na alam minsan ang gagawin ko sa kanya.

"It's Jollibee!" He scoffed,causing Arella to stick her tongue out.

"Oops! No fighting okay? Dreigan stop doing that to your sister. Oh sige na
magjajollibee na tayo.." Steven stated to them making the two kids jump in
excitement..

"Yay!" They both squealed.

Binuhat ni Steven si Arella at yung isang kamay niya nakahawak kay Dreigan.I smiled
while shaking my head - these three are really impossible,he really loves the twins
like it's his own blood. Napatigil ako ng biglang nagvibrate ang phone ko sa
bulsa,I swiped and unlocked the screen only to see an unknown number,calling. I
furrowed my brows but I decided to answer it,baka kasi mamaya important call..

"Hello.." I answered.. Matagal ko bago pinakinggan kung may nasagot pero wala
naman,tahimik lang ang kabilang line.. "Hello? Who's this?" I repeated pero ganun
pa din naman at walang nasagot. I glanced at Steven and he mouthed 'Who'. I shook
my head and mouthed back 'I don't know' to him. Shrugging his shoulders,he went
back to where the kids are.

I was about to end to call when suddenly someone over the line spilled his piece..

[B-bella..] I frozed. Napatingin ako ulit kila Steven na busy na nakapila,para

umorder ng kakainin nila. I covered my mouth using my palm and closed my eyes
firmly.. [Bella..] Undoubtedly my eyes set off and I contained myself immediately.
I sighed deeply and massage my temples..

"Sorry sir but I think you've got the wrong number.." I blurted before ending the
call. Hindi ko man lang siya pinaghintay magsalita..I made a deep sigh as I ran my
fingers through my hair.

This can't be..

Ano to? Ilang araw na ako nakakatanggap ng mga ganitong klaseng tawag. Ayokong
isipin na siya yun pero kaboses niya talaga.

Anong kailangan niya kung siya man yun? Hindi ko naman na siya pinapakialaman sa
buhay niya ah? Nakaramdam ako ng matinding kaba sa pag-iisip.

No matter what kind of reason that was,I need to protect my kids from him. Paano
kung masama ang intensyon niya sa mga anak ko? Hinding-hindi ko hahayaan na
makalapit pa siya sa kambal ko. Shrugging the thoughts away,I contained myself and
stick to being soundlessly still about the it. Steven doesn't have to know about
this,masyado na akong burden para sa kanya. Bago ko pa man din maibalik sa bulsa ko
ang phone ko,I texted Albie and Mimi..
To: Albie ; Mimi

Tumawag siya,I wasn't sure but familiar yung voice. Ilang araw ng ganun,i'm scared.
I need you guys.

Alam kong hindi naman sila parehas makakasagot agad dahil parehas na silang busy sa
mga career nila,I was about to yank my phone back to my pocket when it beeped
again. Either Mimi or Albie,basta isang reply lang nila okay lang. I badly needed
them right now.

From: +63917*******

Please Bella,answer my calls..

I received a text mula sa number na kaninang tumawag sa akin,matagal akong

nakatitig sa screen ng phone ko and as expected tumatawag na naman siya. My chest
started thundering for I don't know what reason.

I didn't answer it,instead I turned the phone off. This is quite bothersome,I need
to change my digits. Nagtataka naman ako kung paano napunta sa kanya ang number ko.
I shook my head and walked long strides towards Steven. He scanned at me with his
furrowed brows and gave me a fleeting quizzical look. I bent down only to fetch
Dreigan,I lifted him up and kissed his cheeks. Nakaramdam ako ng kaba after what
happened.

"Are you okay?"Steven asked me while he wrapped his arms on my waist..

"Y-yeah. I'm fine.. Tara order na tayo.." I answered and it made him furrowed his
brows more while narrowing his eyes.

"You looked pale.. Sigurado ka?" He asked once more ,the worried tone was still
evident to his voice. He was carrying Arella at nasa akin naman si Dreigan,ayoko
na sanang pagusapan pa talaga kung ano man ang nararamdaman ko ngayon pero naisip
ko din na wala naman masama kung malaman ito ni Steven..
"M-may tumawag.." I belted out nervously.. "Si Andrei yata.. I'm not really sure"
His body tensed,kitang kita ko ang pagtaas baba ng adam's apple niya at pagbuntong
hininga. Hindi ko na siya pinagsalita dahil alam ko naman na din ang sasabihin
niya. "I need to change my phone number. Natatakot ako para sa kambal ko,hindi
Steven.. Wala siyang karapatan kay Dreigan at Arella.."

He heaved a deep sigh and glanced at me. The worried look was still unambiguous.

"Don't worry I'm here.." He muttered and kissed my forehead. Gusto kong umiwas pero
parang dahil sa iniisip ko,hindi na ako nakapalag. Niyakap niya ako ng mahigpit
habang buhat buhat namin parehas yung mga bata.

"Ayy,ang cute naman nila at nung anak nila.."

"Oo nga ang cute nilang mag-asawa.."

"Kamukhang kamukha nila yung kamabl nila noh?"

Narinig ko na naguusap yung grupo ng kababaihan na nakaupo malapit sa kinatatayuan

namin. Sanay na din ako,hindi lang naman ito ang unang beses na napagkamalan kami
na isang pamilya. Wala lang naman sa akin yon..

Dahil kay Steven,I feel safe again.

******

Lumipas ang ilang araw at tahimik pa din naman ang buhay ko.Pinalitan ko agad ang
cellphone number ko,I didn't even think twice doing that. Binigay ko lang ang
contact ko sa mga close friends ko,magiging maingat na din ako sa pagbibigay ng
contach numbers ko.Ewan ko ba at parang napapraning ako dahil sa isang tawag lang
na yun..

Thursday ngayon at naisipan kong umuwi ng maaga para ako mismo ang magluto ng
dinner namin ng kambal ko,iba pa din kasi kapag ako ang nagaalaga sa kanila. Hindi
naman sa wala akong tiwala kay Inday pero mas gusto ko na ako nagaalaga sa kanila.
Magpapasko na din at naisipan ko na doon sa probinsiya magpasko kasama nung
kambal,alam kong gustong-gusto na ulit nila nanay at tatay makita ang mga apo nila.
"Bella? Nakita mo na ba yung padala sa'yo ng admirer mo?" Napatingin ako kay
Macy,isa sa mga ka-officemate ko. Parehas kami ng department at siya ang halos
madalas kong kausap dito.

"Ha? Anong padala?" Nagtataka kong tanong sa kanya. She slapped her forehead
dramatically and crinkled her face in aghast.

"Shems. Siguro hindi na naman ako narinig nung janitor na bingi.." She belted out
while walking away,pumunta siya sa kabilang cubicle at nagtataka kong siyang
tinignan ng makita kong may dala siyang tatlong bouquet ng pink,white at red na
rose.

Napakadami naman!

"Ayan! Sabi ko na nga ba at hindi ako narinig nun eh. Para sa'yo ito. Bella Alona
Serafica daw sabi nung delivery boy eh.. Uyyy ikaw ha? Sagutin mo na kasi yang si
Steven. Magiging mabuti siyang ama ng mga anak mo.." She gagged. I restrained
myself from rolling my eyes at her,palagi niyang pinipilit ang sa amin ni Steven,eh
alam ko sa sarili kong hindi naman pwede talaga.

I glanced at the roses and I won't deny the fact that it really made me
smile,paano kayang nalaman ni Steven na ito ang favorite kong color ng roses? Wala
naman akong natatandaan na sinsabi ko yun kila Albie at Mimi..

I shrugged the thoughts away and focused myself more on sniffing the scent of the
flowers. Talaga namang pagdating kay Steven,no doubt ako na mahal niya ako talaga.
He's been spending two years of his life waiting for me yet hindi ko siya mabigyan
ng chance dahil ayoko siyang paasahin sa wala. Pero nagpapasalamat ako sa kanya
dahil yung hindi ko magampanan na tungkulin para sa kambal ko,siya ang gumagawa.
Siya ang tumatayong ama ng mga ito,even if I leave myself no stone unturned to work
harder like a donkey iba pa din ang may ama sila. I'm happy that Steven undoubtedly
gave it to the kids. Wala naman siyang hinihinging kapalit sa kabila ng lahat.

Wala akong ginawa maghapon kung hindi ang i-check maya't maya ang dalawang
bata,pana'y ang tawag ko kay Inday kasi namimiss ko na agad sila. Malayo lang yata
ang ng ilang minuto sa mga bata pakiramdam ko ang lungkot-lungkot ko na agad. Gusto
ko na agad makauwi,pero bago pa man mag- 5pm naisipan ko naman tawagan si Steven..

"Hello.." I greeted him with a hint of glee.

[Bella,napatawag ka? Is there any problem?] He asked worriedly,I giggled and
sniffed the flowers I'm holding once more..

"I love the flowers.. Salamat ha?" I belted out. Tumahimik siya sandali at narinig
ko pa na parang napatayo siya sa kinakaupuan niya..

[What flowers?] He asked. I suddenly frozed,I yanked my phone away from my ear to
glanced at the screen. I just want to make sure kung si Steven ang kausap ko,I
furrowed my brows feeling a bit disoriented.

"M-may padala kasing flowers dito sa office. I thought it was from you.." I
answered him while scanning the flowers,baka kasi may naligaw na card at hindi ko
lang nabasa. Kanino naman kaya manggagaling ito? Binali-baliktad kong yung flowers
at nagbaka sakali namay makita akong card pero wala talaga. "Wala namang card.
Akala ko talaga galing sa'yo.." I added. Steven made a deep sigh,naiimagine ko pa
siya na napaupo while rubbing the bridge of his nose. He seems frustrated the way
he respond.

[Bella,if those are mine.. I will send it sa niyo mismo.. Don't you have any idea
kung sino nagbigay sa'yo?] He trailed off. Pressing the back to my swivel chair,I
paused for a moment to think. Who could the sender be? Hindi kaya kila Mimi galing
'to at nang-gugood time lang? Wala ako talagang maisip kung sino ang pwedeng mag
padala ng roses.Wala naman maglalakas ng loob sa office dahil ang alam nila si
Steven ang boyfriend slash asawa ko..

"Wala talaga eh.. Wala ako maisip.." I muttered under my breath while I massaged
the bridge of my nose. Napatingin ako sa orasan ko sa table at nakita kong past 5pm
na.. "Seven mamaya na lang tayo mag-usap. Kailangan ko ng umuwi eh. Ipagluluto ko
pa yung kambal.."

[Okay sige,I'll just drop by after my shift.. Nakapangako na kasi ako sa mga
bata..] He answered..

"Okay okay.. See you later Steven." Inayos ko'ng nagmamadali ang mga papers at
folders na nakakalat sa table ko.

[I love you Bella.. Sige bye..] He ended the call. Napatingin na naman ako sa
screen ng phone ko dahil sa sinabi ni Steven. Ilang beses na niyang sinabi sa akin
yun pero hanggang ngayon nagugulat pa din talaga ako at nabibigla.

Shrugging the thoughts away,I hurriedly grabbed my bag. Nagmamadali akong

umuwi,rush hour kapag ganitong oras dahil sabay-saby ang end ng shift ng lahat sa
department namin.

Hindi ko dinala ang kotse ko,nagtitipid kasi ako at sayang lang ang gas dahil
sobrang traffic naman. Naisipan ko na lang magtaxi dahil kung mag-MRT naman ako
sobrang siksikan at baka pagdating ko sa bahay hindi ako makapagluto sa pagod.

Dala-dala ko din kasi yung flowers na hindi ko naman alam kung kanino nanggaling.
Habang nakasakay ako sa taxi isip ako ng isip kung sino ang posibleng magbigay noon
sa akin pero wala talaga akong maisip. Siguro ginu-good time lang ako si Steven at
may surprise na naman siya mamaya.

Lagot talaga siya sa akin kapag nalaman kong ganun ang plano niya.

"Manong diyan po sa white na gate.." Sabi ko sa manong driver. Inaabot ko ang bayad
sa kanya but my eyes are nailed on a black hummer parked at the front of the my
house. May lalaking nakasandal doon at nakapamulsa,hindi ko gaanong maaninag kung
sino dahil medyo madilim na.

Kinakabahan akong bumaba ng taxi dala-dala ang mga gamit ko. HIndi ko naman ugali
ang tumingin sa mukha ng mga tao dito sa street namin dahil magulo dito,wala din
ako'ng kaclose na kapit bahay. Pero ngayon halos lahat ng tambay sa street namin
nakatingin at pinagkakaguluhan ang hummer na naka-park mismo sa tapat ng pamamahay
ko.

Kinuha ko ang susi sa bag at nagmamadaling binubuksan ang gate. Napalulon ako
habang naaaninag ko ang itsura ng lalaking nakasandal sa sasakyan. Hindi pa gaanong
malinaw pero ramdam na ramdam ko ang paninikip ng dibdib ko. Rinig na rinig ko din
ang pagtibok ng puso ko.

"B-bella.." Hindi ko siya pinansin. Kinilabutan ako ng marinig ko ang boses niya.

Hayup siya.

Bakit siya nandito sa amin? Paano niya natunton 'to? Naramdaman ko'ng lumapit siya
sa likod ko kaya mas lalo'ng nanginginig ang kamay ko haba'ng binubuksan ang gate.

Bwisit na susi ayaw pang makisama!

"Bella.." He repeated. I ignored him and my heart started pounding really fast when
I heard Arella and Dreigan's voice. Siguro narinig nila yung gate at nagtatakbo
sila para salubungin ako..

"Bella please.." Napahinto ako at bumilis ang paghinga ko ng maramdaman kong

hinawakan niya ako sa braso. I slowly turned around to face him..

Lalong hindi ako makahinga sa lakas ng kabog ng dibdib ko,our gazed locked and
after almost two years nagkita na naman kami.

I still hate him.. No.. If there's a word beyond hate,that's the right term.

Gusto ko siyang sampalin. What does he need this time? Anong masamang hangin ang
nagpabalik sa kanya? The last time I checked he went to Texas with Zoey..

"Mommy~~" I frozed when I heard Arella's voice. Bumukas ang gate ng bahay at
nandoon ang kambal kasunod ni Inday.

I almost closed my eyes and cursed ng mapatingin din si Andrei sa kambal. There's
something different in him but I don't care. I hate him and that's all I know.
Ayokong makita ng mga anak ko ang kung paano ko ibuhos ang lahat ng galit ko sa
walang kwentang lalaking ito.

Napaawang ang bibig ni Andrei and I saw how many times he swallowed because.His
eyes are nailed to the two kids. Nakaramdam ako ng panlalamig sa katawan dahil sa
kaba ko. Hinding hindi niya malalapitan ang kambal ko,hindi.. Baka mamaya may gawin
siyang masama sa mga anak ko..

"Inday,ipasok mo na yung dalawang bata sa loob. Bilisan mo.." Utos ko ka'y Inday.

"Opo ati.. Mga keds! Pasuk na! Hala.. It's gabi na.." Nagmamadali si inday na
pinasok ang dalawang bata,I glanced at Dreigan na titig na titig kay Andrei. Lalo
akong nakaramdam ng kaba.

"What are you doing here?" I asked him. Mukhang doon palang siya natauhan dahil
hanggang ngayon sinusundan niya ng tingin ang dalawang bata kaya hinarangan ko ang
gate namin. Napatingin siya sa akin at hindi ko alam kung tama ba ang nakikita ko
sa mga mata niya. Para siyang maiiyak at anumang oras bibigay siya. I wasn't sure
but I brushed the thoughts away..

"M-mga a-anak mo?" He asked while stammering,I nodded slowly as an answer.

"I don't have time to catch my breath Andrei. Madami pa akong gagawin. What are you
doing in here? What do you want?" As much as I want to slap him right through his
face. I maintained myself in a tranquil manner,still not letting my guards down.

"Ang tagal kitang hinanap Bella." His shaky voice almost cracked. Lalo akong
nabwisit sa pagmumukha niya,kinamumuhian ko talaga siya. "G-gusto sana kitang
makausap.."

"About what?"Mabilis pa sa alas-singko ang sagot ko sa kanya. He was about to open

his mouth to spill his piece but I saw Steven walking towards us. He just got out
from the car,he possessively wrapped his arms around my waist and gave me a quick
peck to my lips. At first,I was stupefied but nakuha ko na ang gusto niyang
iparating,Andrei was just looking at us in disbelief..

Bakit? Hindi ba siya makapaniwala na kaya kong mabuhay ng wala siya?

"Hon.. Bakit nasa labas ka pa?" Steven trailed off and that seemed to have caught
Andrei off guard. I saw his face hardened at sigurado ako nakikipagtitigan sila sa
isa't isa. Hindi naman siya inurungan ni Steven at nakipag titigan din. Ngumisi pa
si Andrei ng tila mo ba nang-aasar.

"Papasok na din ako.." I blurted out still looking at him. Kung nasa ibang
sitwasyon kami malamang natakot na ako sa mga titig ni Andrei kay Steven. Pero
hindi ako nagpasindak.

Napatingin naman si Andrei sa akin at nagiba na naman ang timpla ng mukha niya. His
face softened and he glanced at me differently,I furrowed my brows. Hindi ko na
napigilan pa ang sarili ko dahil bwisit na bwisit ako sa pagmumukha nya.."Umalis ka
na Andrei. Hindi ko alam kung anong pakay mo dito pero ayaw ko ng makita pa ang
mukha mo. Utang na loob. Umalis ka na.."

He puckered his lips together and it formed a thin line. He heaved a deep sigh and
lick his lower his hands are both on his waist. Tumingin-tingin siya sa taas na
para bang nagdadalawang isip sa gagawin.
Lumuwag ang paghinga ko at humupa ang kabang nararamdaman ko ng tumalikod na siya
para bumalik sa loob ng sasakyan niya,he didn't even speak. The next thing I knew,I
heard the screeching sound of his tires. Naiiyak ako because of too much
emotion,magkakahalo na hindi ko maintindihan..

The moment he's gone,I undoubtedly hugged Steven.I cried my heart out for I don't
know the reasons. Para akong nanghihina,ayoko na siyang papasukin sa buhay ko kahit
kailan,dahil tuwing nandyan sya.. Gumugulo lahat,katulad ngayon..

Natatakot ako para sa mga anak ko..

*******

##################################

~~Chapter 14 - Mark my words~~

##################################

Bella's POV

"Inday.huwag na huwag kang magpapapasok ng kahit na sino dito okay? Bantayan mong
mabuti yung mga bata.. Kung gusto nilang maglaro huwag mong papalabasin ng terrace
ha? At saka ano.." I scratched the back of my head,naghahalo-halo na ang mga
iniisip ko. Hindi na ako mapakali. "K-kung hindi si Albie,Mimi o kaya ang sir
Steven mo ang nasa labas huwag kang magpapapasok okay? Naiintindihan mo ba?" Titig
na titig sa akin si Inday habang nagbibilin ako sa kanya..

"Opo ati." She nodded reluctantly. Kaya din tumagal sa akin si Inday hindi lang
dahil sa masunurin siya,hindi kasi siya tsismosa tulad ng ibang katulong sa
bahay,hindi din siya matanong basta susunod lang siya sa mga utos ko.

I glanced at Arella and Dreigan. They're still sleeping,papasok na kasi ako sa

office. I walked towards the bed side and bent down to kiss their foreheads. I was
about to walk away when something caught my attention,I was standing at Drei's
bedside and he was sucking his thumb while his other fingers are under his
pillow,doing a weird gesture. It was like he's caressing something under the pillow
though he was still sleeping. He was doing that unconciously,nagulat ako kasi kahit
pala mannerisms namamana kahit hindi nila nakikita at walang nagtuturo sa kanila. I
remember Andrei tend to do that just to relax himself and to fall asleep. Sana yung
mga ganung bagay lang ang mamana ni Drei at hindi ugali ng tatay niya.
Nagmamadali akong lumabas ng bahay and I decided to use my car,since maaga pa
naman.

Pagdating ko ng office,hindi ako mapakali. Pakiramdam ko hindi ako makapagtrabaho

ng maayos dahil sa sobrang pag-aalala ko sa kambal. Maya't maya ang pagtawag ko kay
Inday kaya naman halos wala din ako'ng natapos sa mga ine-encode ko. Ang hirap pala
ng ganito,ang dami-dami ko na ngang iniisip tapos dadagdag pa ito'ng kay Andrei.
Next month bayaran na naman ng kuryente at tubig namin,minsan naiiyak na lang ako
dahil sa dami ng bayarin ko pero I choose to keep it myself dahil i'm sure once
Mimi,Albie or Steven found out what my state was,no doubt they will help me and I
don't want that to happened. I don't want to be a burden to them,since Andrei left
me nagi'ng pabigat na ako sa kanila pakiramdam ko. And besides they have a their
own life too,baka dahil sa akin hindi na nila magawa yung mga dapat nilang gawin.

My palms are all sweaty and cold since morning,nung naglunch ako parang hindi naman
ako makakain mabuti because I was talking to the twins over the phone,halata ngang
nakukulitan na sa akin yung dalawa because they're in the middle of playing yet I
insisted talking to them over the phone. There's nothing wrong with being an
overprotective mom,my kids are my treasure and besides it's for their own sake.

I've been so hype since lunch time is over pakiramdam ko konting oras na lang uwian
na,I decided to focus more on my job para malibang ako at hindi mabagalan sa oras.

I glanced at my wrist watch and I smiled when I saw it's already 5pm. Nagsimula na
akong mag-ayos ng gamit ko,hindi na halos ako magkanda-ugaga sa kakamadali.

"Bella! Sama ka sa amin magKTV daw blow-out ni sir kasi birthday niya.." It's
Macy,I closed my drawer and shot her my gaze while lightly shaking my head.

"I can't Macy. Next time na lang.." I answered bluntly..

"Haaay Bella napaka manang mo na ngayon talaga. Sayang gusto pa man din ni Sir
kasama ka." I glanced at her once more with my brows curled up together.

"Macy,huwag niyo na ako i-set up kay Sir,kakabirthday lang niya last July,ano yon
dalawang beses siya pinanganak sa loob ng isang taon?" I can't believe na ganun ang
naiisip nila sa akin. I'm not stupid,of course natatandaan ko pa na ginamit ng Boss
ko ang birthday niya para makasama ako. Minsan gusto ko na lang gamitin ang isip ko
sa hirap ng kalagayan ko sa buhay,I was about to give my boss a chance but nagbago
isip ko dahil he tried to touch me. Natakot ako,hindi ako sana'y ng hinahawakan ako
ng isang lalaki,I don't like the feeling. Opportunist ang boss ko dahil ang buong
akala niya noon lasing ako dahil umiinom ako,ang hindi niya alam walang alcohol ang
iniinom ko. I used to be a playful girl way back,I do flirtings on superblubs and
bars. Masasabi ko din na mataas ang alcohol tolerance ko but dati yun dahil wala pa
akong anak noon,at yun yung time bago ko makilala si Andrei.

Tuwing naririnig ko ang pangalan niya gusto kong manakit ng tao,para mailabas ko
man lang yung galit ko sa kanya..

I went to the levator fast kahit na nagsasalita pa din si Macy,kinukulit niya pa

din ako para sumama mag-KTV sa kanila,I'm trying my best not to get irritated but
these guys are slowly getting under my skin.

"Hi Bella.." Someone greeted me inside the elevator. I glanced at him,mukhang

familiar siya kaso mukhang taga ibang department..

"H-hi.." Nagpretend na lang ako nakilala ko din siya,I'm not in my mood for a
senseless chalk-talk so hindi ko na lang siya pinansin right after that. The guy
started blabbing,nakaka-suffocate ang atmosphere sa loob dahil kami lang dalawa.

"Paganda ka lalo ng paganda Bella. How are you?" He belted out. I stopped myself
from rolling my eyes,hindi ako assuming but this guy surely wants something more
than a talk,natatandaan ko na siya bigla. Isa siya sa kasama nung party last July.
Magkakaibigan sila ng boss ko,I don't know and i'm not sure but there are five guys
that night eh,I glanced at him and try my best to be polite.

"Thanks.." I replied bluntly. Lalo akong nairita because on my peripheral vision,he

was scanning me from head to toe while biting his lips. What a delusional
maniac,balot na balot na nga ang soot ko hindi pa din pinalampas.

Nakahinga ako ng maluwag when I heard the elevator sound,nasa ground floor na kami
where the parking lot was.

"Need a ride home?" He questioned,I didn't even budge my head to look at him.

"Naah. I brought my car with me. Thanks nalang.."I answered sternly and made my way
to where my car was parked. "Bye.." I gave him a slight nod while opening my car's
door.
"Bye Bella,see you.." A smirk on his face curled up and I felt uneasy. Nakakatakot
yung ngiti niya,that guy sure is weird as well as his friends. Oo,gwapo sana at hot
kaya lang there's something different with them. I don't know if i'm just paranoid
or maybe I turned out to be anti-social the moment I become a glorified mother.

Nagmamadali ako sa pagdadrive when I noticed he was driving the same way. Paulit-
ulit kong tinignan ang rear view mirror ko and I got really scared when I felt like
he's following me. Binilisan ko lalo ang pagdadrive kaya naisipan ko'ng mag U-turn
sa alleyway. Mas mabagal at matraffic doon,every chance I get na maka-overtake
ginagawa ko.

Darn it! He's a good driver. Hindi ko siya maligaw,mas binilisan ko ang pagdadrive
ko. Thanks to Andrei,ito ang nakuha ko sa kanya because we used to go together at
Pampanga and Batangas way back just to watch a car show and race or slalum.
Tinuruan niya ako ng ilang driving tricks.

I started gripping the steering wheel hard and focused myself more on driving. I
stepped on my gas more,reason para mas bumilis. I saw the alleyway for shortcuts
and I turned to my left fast,tinignan ko ang rear view mirror ko for about fifteen
minutes and I heaved a sigh of relief when he's gone already. Natakot tuloy ako
lalo,why was he following me for whoever's sake?

Ginabi ako lalo dahil sa napalihis ang daan ko at isa pa napakatraffic talaga. Nang
marating ko ang street namin,lalo akong kinabahan ng may makita na naman akong
isang gray audi na nakapark sa harap mismo ng bahay ko. Mukhang tahimik na man sa
labas pero lalo akong kinabahan. I horned three times para marinig ni Inday at
buksan ang gate. The moment I saw her opening the gate mukhang balisa siya kaya
naman hinintay niya pa akong makababa ng kotse.

"Ati.. A-ano po.." She seemed to be really nervous because she's stuttering.

"What? May nangyari ba? Where are the kids?" I muttered in aghast and made my way
through the door fast,she followed me and she was twiddling her nails while she
can't look at me straight to the eyes. Kinabahan ako bigla.

"Ati mapilit po kasi si sir. Nag-akyat bakod pa nga siya nung nagsarhan ko siya ng
gate.. Sorry ati.." Halos mabitawan ko ang bag ko and ang mga folders ng dala ko,I
saw Andrei sitting at the sofa. Nakahiga sa lap niya si Arella while he wa carrying
Dreigan. Mukhang hirap na hirap siya sa posisyon niya dahil he's doing his best
para hindi magising yung dalawa. I gritted my teeth and clenched my fist.
I got his attention and he stared at me in aghast.

Nagmamadali akong lumakad papunta sa kanila para kunin yung kambal..

"How dare you! Get away from my kids!!" Agad kong binuhat si Arella para ibigay kay
Inday na kabang-kaba din. Inagaw ko din sa kanya si Dreigan reason para magising
yung bata,he even blinked for how many times and he suddenly reached for
Andrei,nagulat ako sa inasal ni Dreigan. Andrei stood up and rubbed his palms on
his knickers,he was looking at me differently again.."Inday! Bilis i-akyat mo na
yung mga bata sa kwarto! I-lock mo yung pinto!! Huwag na huwag kayong lalabas!"
Nawalan na akong ng pakialam kung marinig ako ng mga bata,galit na galit ako. Sa
sobtrang galit ko naninikip na naman ang dibdib ko,I can feel the hot liquid
forming at the corner of my eyes and the lump on my throat that I am trying my best
to swallow.

"O-opo ati.." Nagmamadali si Inday na inakyat ang kambal sa taas.

"Bella.." Bella! Bella! Bella! Wala na ba siyang alam sabihin kung hindi Bella!

"Punyeta ka! Ang kapal ng mukha mo lumayas ka dito!!" I can't hold onto my tears
anymore,it didn't stop squirming down my cheeks.. "Hayup ka! huwag mo ng guluhin
ang buhay ko! Lumayas ka na parang awa mo na.." He tried to reach me but I stepped
back,nakaramdam ako ng matinding takot. Baka patayin niya ako,gusto ko ng tumawag
ng mga pulis.. "Huwag mo akong hahawakan! Huwag ka lalapit. Lumayas ka dito Andrei!
Lumayas ka na!!" I shouted at the top of my lungs but he didn't even moved
tinitignan niya lang ako..

"They are mine Bella.. Anak ko din sila.." My eyes widened. I was caught off
guard,ito ang pinakakinatatakutan kong araw. Hindi naman siya tanga dahil halatang-
halata naman na anak niya ang mga bata,kamukhang kamukha niya kasi.

"No! Hindi mo sila anak. Wala kang anak sa akin,baka nakakalimutan mo?! Wala!!
Pwede ba Andrei lumayas ka na!! Tatawag ako ng mga pulis.." Nanginginig ang buong
katawan ko,my voice even cracked. Tuwing nakikita ko siya naaalala ko kung gaano
ako katanga dati,kung paano niya sinira ang buhay ko. Yung mga araw na I almost
lose my sanity because of too much love. I remember that pain I felt when no one
knows how much I cried every night,how much i'm trying my best to smile infront of
many people when I see a bunch of sweet couples just to stop my tears from falling.
Halos mabaliw ako and I hate the feeling because it was the worst kind of pain..

"Bella please makinig ka muna sa akin.." He reached for my arms so I panicked,I

tried wiggliung my hands off from him but he's so strong.. "Magpapaliwanag ako.."
The tension I felt increases and I became out of control,nanginginig ako sa
pinaghalo-halong takot at galit. I slapped him right through his face - really
hard,hindi lang isang beses basta ang alam ko pinagsasampal ko siya. Napaatras siya
but he caught my wrist and he hugged my really tight. Hindi ako lalo makahinga..
Pakiramdam ko hihikain ako sa galit,basang basa na din ang mukha ko dahil sa pag-
iyak "I'm so sorry Bella. Hindi ko sinasadya,please makinig ka muna.." He
muttered..

"Let me go!! Don't touch me.. Hayup ka!" Hindi na ako nakinig sa kanya,wala akong
pakialam sa mga ipapaliwanag niya. Kahit ano pang dahilan yun hindi sapat at walang
kapatawaran na idamay niya ang mga anak ko,pinagtangkaan niya ang buhay ng mga anak
ko. Hinding hindi ko siya mapapatawad. "I hate you! I despise you! I can't stand
seeing you!! Let me go Andrei!!!!!" With all my might I pushed him para lumayo siya
sa akin. Napaatras na naman siya and I was caught perplexed seeing his face
drenched with tears. He puckered his lips and it formed a thin line,hinilamos niya
ang palad niya sa mukha niya papunta sa buhok niya. Paulit-ulit niya yon ginulo-
gulo. He put both of his hands on his waist and glanced back at me..

"I don't know how or where to start Bella. I know,
ginawa ko.. You can hate me,but you can't deny the
ko din sila. Alam ko.. Nararamdaman ko yun.." Wala
paulit-ulit niyang pagmumura pati ang paghinga ko.
sa akin. I won't hurt you.." He tried reaching for
did,I stepped back and shook my head.
I know walang kapatawaran yung
fact that they are mine.. Anak
akong marinig kung hindi at
"Bella,please huwag kang matakot
me once more but like I always

"Ayaw ko ng makita yung pagmumukha mo Andrei,kahit kailan.. Pakiusap,u-umalis ka

na.." I sobbed and covered my mouth using my palm. Ang sakit sa dibdib. "Wala ka ng
ginawang tama,palagi mo na akong sinasaktan. Hanggang ngayon ba naman.. Maawa ka
naman sa akin Andrei.. Nanahimik na ako at kami ng mga anak ko,okay na ang lahat
eh..Tapos bigla kang susulpot at guguluhin mo na naman.. Please naman
Andrei,nakikiusap ako. Umalis ka na,kinamumuhian kita.." Kitang-kita ko kung paano
siya nasaktan sa mga sinabi ko,pero hindi ako nagsisisi sa mga yon. Kulang pa yan
salahat ng sakit na naranasan ko. Hindi niya alam yung pakiramdam na sa loob ng
siyam na buwan kong pagdadalang tao,yung hirap na ako lang mag-isa. Yung hirap na
walang umaalalay sa akin nung panahon na naglilihi pa ako,yung hirap na may gusto
akong kainin sa madaling araw pero dahil ako lang mag-isa kailangan ako pa ang
kumilos para sa sarili ko,hindi niya alam yung pakiramdam na halos mapalayas na ako
noon sa apartment ko at nagmakaawa,hindi ako makabayad ng renta dahil wala akong
trabaho at hindi ko na kaya sa laki ng tiyan ko..

Hindi niya alam yung pakiramdam na maiwan,hindi niya alam yung pakiramdam na
nagsusumigaw ako sa sakit at halos ikamatay ko na nung sinisilang ko ang mga anak
niya,tinatawag ko yung pangalan niya pero wala siya dahil nasa ibang babae ang
atensyon niya. At lalong hindi niya alam kung gaano ko halos binigay ang sarili ko
noon sa kanya dahil sa sobrang pagmamahal ko pero walang pagdadalawang isip niya
akong sinaktan. NO ONE KNOWS HOW MUCH I CRIED THAT DAY,AKO LANG. SINARILI KO LAHAT.
NAPAKASAKIT.
"I-i'm sorry Bella.. Hilingin mo na lahat,pero huwag lang yon. I won't ever leave
my children again,hindi na." He proclaimed. Lalo akong naiyak sa sinabi niya,I
cried right there and then.Nanginginig ang balikat ko at halos mapaupo ako sa
sahig. Naramdaman kong unti-unti siyang lumalapit at minumura yung sarili niya pero
narinig ko din ang biglang pagbukas ng pinto.

My gaze landed to where the door was. I saw Albie,Mimi and Steven,they seemed
aghast seeing Andrei and me - na halos nakasubsob na sa sahig. Nagpabalik-balik ang
tingin nila sa akin at kay Andrei.

"A-albie.." I almost whispered.

Nagmamadali si Steven na tinayo ako,he hugged me tight,alalang-alala yung itsura

niya.

"Bella? What happened? Asan yung mga bata?" He caressed both my cheeks and I can't
even answer him because I was sobbing really hard.

"How dare you! Andito ka na naman! Anak ng Herrera naman,hindi mo na ba titigilan

si Bella namin?!" Albie growled,it was the first time for me to hear he shouted
that way. Kahit si Mimi mukhang galit na galit yung itsura.

"Umalis ka na Andrei! Kahit gwapo ka babayagan kita kapag lumapit ka pa kay

Bella.." Mimi threatens. Pinaghahalikan naman ni Steven ang ulo ko ang he hushed
me,causing to caught Andrei's attention. He glared at Steven and ignored Albie and
Mimi..

"Tarantado ka,may araw ka din.." He pointed his finger to Steven. Nagulat kami sa
sinabi niya kay Steven,it was like magkakilala sila or something. Binalik niya ang
tingin niya sa akin at nagiba na naman ang timpla ng mukha niya..

"I'm really sorry Bella. Hilingin mo na lahat huwag lang yun,hindi ko kayang gawin
yung sinasabi mo. Mark my words.." He stated before walking away. Umalingawngaw ang
malakas na pagsara ng pinto ng bahay.
I cried again and Mimi started caressing my back. Hindi pwede to,kailangan gumawa
ako ng paraan para hindi na kami matunton pa ni Andrei kahit kailan. I think we
need to back to Cagayan,mas safe ako dun pakiramdam ko dahil nandoon ang mga
magulang ko.

******

##################################

~~Chapter 15 - The condition~~

##################################

Bella's POV

Nakapag desisyon na akong uuwi muna kila nanay at tatay,I need them. Isa pa,matagal
naman na nila ako pinapauwi na doon,may job offer din ako sa lugar namin at okay
din naman ang sweldo. I stretched my hands up and I sat on my bed,it's too early
but I decided to get up so I can cook breakfast for my kids.Nandito din kasi sa
bahay nag sleep over sila Albie at Mimi kaya for sure gutom yung mga yun
pagkagising,kakauwi lang ni Albie galing ng Macao,he have gone a long way and
nakikilala na unti-unti sa buong asia ang mga designs niya. I'm happy for him,si
Mimi naman ganun din. Kakaiba kasi ang mga shoes na ginagawa niya at nag-rely siya
sa paggawa ng mga combat boots. Nauso kasi at talagang pambato ang mga designs
niya,they searched high heaven for their talents. Albie who's in the field of
designing clothes,Mimi who's engaged for shoes designs and me? Eto,a model turned
out to be a glorified mom. I'm happy naman kaso nakakapanghinayang lang na hindi
ko na kayang samahan sila sa mga pinangarap namin. Isa pa,hindi na ako pwede dahil
may konting stretch marks na ako at nakakahiya na. Mas gusto ko na lang na kapag
wala akong ginagwa at stress na stress ko,nagsusulat ako or nagba-blog sa website
ko,just like the old times.

I'm in the kitchen and Inday is here too,helping me to prepare breakfast. We got
hindered by Mimi and Albie na maagang nabihis.

"Good morning Bellabells! What's for breakfast?" Albie asked me while popping his
head over my shoulder to glanced what I am cooking. "Wow! Mahirap lutin yan ha?
Sunny side up egg saka bacon? Paano niluluto yan?" He said with a hint of sarcasm.
I glared at him and Mimi started laughing her ass out.

"Baks,huwag mo asarin si Bella kung ayaw mong eggs mo ang iluto niya." She
interrupted. Natawa naman si Inday sa sinabi ni Mimi kaya naman pati ako natawa
din,bumusangot naman si Albie so he put both of his hands on his waist and started
pointing his finger to Mimi.
"Lul,epal ka din eh noh?" He crossed his arms and glanced back at me. "Nga pala
Bella,may lakad kami kasi we have an appointment at Vinoco Clothing line. Nasabi na
ba sa'yo ni Mimi? May job offer kami doon,we recommended you,nagulat nga kami
kilala ka nila.. and guess what?" I raised my brow while narrowing my eyes on him.

"What?" I asked focusing my attention to what i am doing.

"They want to meet you,gusto ka nilang kunin for the launching of Deviosa's
design,yun kasi yung group namin na nabuo. So,sama-sama na yun. You'll be wearing
my designs and Mimi's.. So what do you say?"He stated. I crinkled my nose like I
was disgust.

"Me? Albie,alam mo namang hindi na ako pwede sa ganyan.." I muttured,ignoring him.

"Mapapahiya lang ako.."

"Ay kaloka! You're still the hottest girl in town that we knew,my gosh you're just
isolating yourself sa world na kinagisnan mo. Look at you! That is sooo not you.
Hindi ka na nagaayos masyado mo nilolosyang ang sarili mo. Ang sexy sexy mo pa man
din." He scanned his eyes at me while munching the bacons.

"I'm sorry Albie but I can't i'm going back to Cagayan,doon muna kami ng mga kambal
ko. Guguluhin lang kami ni Andrei dito.."I answered while putting the plates on the
table. Nagkatinginan si Mimi at Albie,he crossed his arms and Mimi tossed a bacon
to her mouth. Sabay silang tumingin sa akin at sabay din sila nagsalita..

"Kailan?" They questioned.

"As soon as possible. Magfifile na ako ng resignation letter mamaya,sana ma-approve

agad." I felt the hot liquid at the corner of my eyes,I tried my best to imbibe the
lump on my throat. I'm gonna leave my life here not beacause I want to,it's because
I have to. Kung hindi lang biglang sumulpot si Andrei hindi naman ito ang plano ko.
Masyadong masakit talaga sa dibdib yung nakaraan ko sa kanya at hindi ko
makalimutan. Hindi ko din naman masasabi na naka-move on na ako dahil tuwing
nakikita ko pa siya,nandoon pa din yung galit ko. Dapat wala na yun kung talagang
okay na ako. Natatakot ako na baka kunin niya sa akin ang mga anak ko,natatakot
akong mahiwalay sa mga anak ko. Baka kapag nangyari sa akin yoon ikabaliw ko na
talaga. Mga anak ko na lang ang nagbibigay ng lakas sa akin.

"Bigla akong nalungkot.." Mimi stated and she pouted her lips. Muntik ng matawa si
Albie sa itsura niya pero that smile written on his lips are obviously fake.
"For the first time,parehas tayo ng nararamdaman. "They both heaved a sigh and
started tossing the bacons on their mouth.

Hindi na nila ako kinulit tungkol sa desisyon ko. Hindi ko na din hinintay na
magising ang kambal dahil sandali lang naman ako sa office,sabay-sabay na din kami
umalis nila Albie at Mimi. Plano ko kasing hindi pumasok ng maghapon at pumunta sa
HR department para magabot lang ng resignation letter.

When I reached the building napatingin ako at napatingala.Sa loob ng isang taon ko
dito,minahal ko na din naman ang trabaho ko,kaya hindi ko maiwasan na malungkot
dahil kailangan ko pang umalis.

I walked inside not in a haste because I want to make the most out of
this,tranquily. No time pressure.

When I reached the HR department inabot ko na ang resignation letter ko at

pinrocess naman nila agad. Madaming nalungkot dahil din sa ginawa ko,kilala na ako
dito kahit paano at may mga kakilala ako na naging mabait naman ang trato sa akin.
Infact this is a good company at maayos silang magpasweldo.

"Bella,tawag ka daw muna sa taas. Sir Matt needs to see you." I narrowed my eyes at
Lynn. Bakit kailangan ko pang pumunta doon eh sa HR lang naman dapat dahil hindi
naman ako isa sa mga executive position. Isa lang ako employee.

Brushing off my jumbled thoughts and in disarray,I went to the office of the CEO
and there I get a load of my Boss. He's name is Matt,I restrained myself from
rolling my eyes because he's talking to someone over the phone but he gestured
serenely for me to take a sit,so I did.

"Right babe. I'll call you again. Bye.." He ended the phone call. He really looked
so arrogant and I don't like him,naalala ko yung ginawa niya sa akin dati. Oo,may
mga anak na ako pero i'm not a cheap whore that he can just bed around. "So,miss
Serafica. I've heard you already passed a resignation letter.."

"Yes Sir." He made a sound from his tongue and stood up to face the huge and bulky
glass window. He tucked his hand to his pocked.

"It will be effective within three days pa,okay lang sa'yo yun?" He turned around
to face me. Three days? Nakakapag-hire nga sila ng one day process lang eh bakit sa
pagreresign ng mga employee kailangan pa ng three days. It doesn't make any sense.

"I think I don't I have a choice Sir,if it's the protocol. I'll just wait.." I
smiled at him and he did the same. I heard him,heaved a deep sigh.

"Okay miss Serafica.. I guess we're done here. Siguro naman payag ka na for a
farewell party with us?" He said while grinning from ear to ear.

"Sir? I'm sorry po pero hindi naman ako executive para bigyan niyo pa ng isang
farewell party..Para san naman po yun? lahat po ba ng employee niyo binibigyan niyo
ng farewll party? Ang bait niyo naman po pala Sir.." I said as I started twiddling
my fingers. Naiirita na ako sa usapan na ito,mukhang wala naman patutunguhan.

"You don't really get it huh miss Serafica?" He walked towards me while the grin on
his face grew bigger."Hindi mo pa ba nahahalata? I like you. Alam kong alam mo
yan.." He embalmed his hands on the arm rest of the swivel chair i'm sitting.
Kinabahan ako dahil unti-unting lumalapit yung mukha niya sa akin. He was looking
at my lips intently. I gently pushed him through his chest.

"S-sir I think I better go.." He scooted back and shook his head while grinning
from ear to ear.

"Alam mo Bella. Ganyan yung mga gusto ko eh,yung tinatanggihan ako. Lalo akong
nanggigigil.." He chuckled. My eyes widened and I glared at him. Kung hindi ko lang
boss to at dahil sa ayokong magka bad record I swear right now,his balls are
swollen and he's already shouting in pain. Narinig ko pa ulit na humalakhak siya
while biting his lower lip."Masyado kang seryoso,I was just kidding.." I shook my
head while walking towards the door. Bastos na kung bastos pero hindi ko talaga
nagustuhan ang sinabi niya,nakakairita siya. I slammed the door shut and made my
way throught the elevator.

Nakakainis talaga!

Wala na din naman ako gana pang pumasok,naisip ko na lang na umuwi na agad. That is
so unprofessional but I don't care,iritang irita ako sa presence ng maniac kong
boss.

Ang napakatahimik na parking lot floor and sumalubong sa akin,madaming sasakyan na

nakapark dahil working hours,I glanced at my wrist watch and I get a load that it's
almost lunch time kaya pala nakaramdam ako ng gutom. Nagmamadali akong pumasok sa
kotse ko para makauwi na agad,papalabas na ako ng building when a sudden popping
appearance of a blue audi right at the front of my car,shocked me. Sh-it! Muntik ko
pa halos mabangga yung bumper niya,my jaw dropped at agad akong bumaba para icheck
kung may nasagasaan ako or natamaan.

I brushed my fingers through my hair and covered my mouth using my palm because of
how nervous I was. I sighed in relief ng makitang kong wala naman,pero narinig ko
na lang ang pagbukas ng pinto ng sasakyan na nasa harap ko. My chest started
pounding really fast,nanlamig ako when I saw Andrei. Mabilis siyang lumakad papunta
kung nasaan ako,he caught my wrist and and dragged me inside his car. Halos
ibalibag na niya ako papasok sa loob,muntik pa akong maipit ng binalibag niya ang
pinto ng kotse niya.

Ang bilis ng mga pangyayari dahil nakaikot siya agad sa kabilang side ng hindi ko
man lang nabubuksan ang pinto para makatakas,natakot ako sa itsura niya. He
focused on the road and started driving. Takot na takot ako,hindi ko mahanap kung
anong klaseng emosyon ang mayroon sa mukha niya. Napakabilis niya pang magdrive at
halos namumuti na yung kamay niya because of gripping the steering wheel really
hard.

"I won't hurt you Bella. Calm down.. G-gusto lang kitang makausap.."He didn't even
looked at me,siniksik ko ang sarili ko sa pinto ng sasakyan dahil sa takot ko sa
kanya. Baka kung ano ang gawin niya sa akin. Napatingin siya sa akin at nagiba
naman agad yung itsura niya. "Bella don't cry please.. Hindi kita sasaktan.." I was
horrified of what he said,hindi ko man lang napansin sa sarili ko na umiiyak na
pala ako. Bigla niyang hininto yung sasakyan sa isang gilid..

"Sh-it!"He cursed under his breath while slamming his hands on the steering
wheel,lalo akong natakot sa pinakita niya. I was just staring at him,he glanced at
me and tried reaching for my face. I gasped and I buried my back more to the car's
door.."I won't hurt you Bella. Please.. Huwag ka namang matakot.." He tried
touching me for how many times pero hindi niya tinutuloy,hinahampas na lang siya
yung manibela niya ng ilang beses. He started driving again,tahimik lang ako sa
buong byahe. Pilit kong pinakalma ang sarili ko. Hindi man lang ako makapagsalita
at makapagreact.

It was then we reached a fancy restaurant. I saw the name Bon Apetit written on
it,he parked the car and made a deep sigh..

He yanked his phone from his pocket and started dialling numbers. Tingin ko may
tinatawagan siya.

"Hello? Ano nakuha niyo na?.... Okay,sige. Pakidala na lang sa restaurant.

Salamat...." He ended the call and made a deep sigh again,hindi niya ako
tinitignan,hindi ko din naman siya tinitignan.. "They'll bring your car here. Don't
worry." He stated. Narinig ko na lang ang pagbukas ng pinto ng kotse,umikot siya
para pagbuksan ako sa kabilang side,doon palang ako nakakuha ng lakas ng loob para
magtanong..

"A-anong ginagawa natin dito?" I questioned still looking at him. He ignored me and
heaved a sigh again.

"Let's go inside.." He just ignored my question,hinawakan niya ang kamay ko at

kinilabutan ako,pakiramdam ko hindi ako makagalaw at sunod-sunuran na naman niya
ako sa kanya. Gusto ko ng tapusin 'to kaya naman kung ano man ang gusto niyang
mangyari. Sigurado akong huli na ito.. Huling huli na talaga ito.

We made our way to the second floor kung saan mayroong parang isang office
room,napakasusyal ng restaurant at mukhang mamahalin talaga ang mga gamit.
Binitiwan niya ang kamay ko when we reached the room.

"Do you want anything? Nagugutom ka na ba?.." He suddenly asked,pinindot niya yung
intercom para sana siguro umorder at magpadala ng pagkain pero I hindered him.

"No,i'm not. Let's get this done Andrei. What do you want? Ayoko ng maraming
paligo'y ligoy pa.. Kailangan ko ng umuwi.." I blurted out with a stern tone. He
made a deep sigh for the nth time at umupo siya sa swivel chair niya.

"Maupo ka muna.." I gritted my teeth,I wasn't used to him being nice. Hindi ko alam
pero naging ganyan naman ang trato niya sa akin pero ngayon naiirita ako kapag
ganyan siya.

"No. Hindi na ako magtatagal. Sabihin mo na ang gusto mong sabihin." He pressed his
back on the swivel chair and he started caressing his neck showing how frustrated
he was.

May inilabas siyang brown envelop mula sa drawer niya ang ilang mga papers. I
furrowed my brows at him and he stared at me blankly. Hindi ko mabasa kung ano ang
nasa isip niya.

"I just want you to know that.. the kids.." He stated,my body tensed when I heard
he said 'the kids',sumama bigla ang pakiramdam ko sa sinabi niya. "Nasa akin na
sila.." I contained myself and tried my best to absorb what was he trying to say..
Hindi lang bumigat ang pakiramdam ko,para akong matutumba sa sinabi niya.
"W-what do you mean?" I fake a chuckled. Nanginginig ang mga tuhod ko.

"They are with me,alam kong hindi na kailangan ng DNA test pero eto.." Kinuha niya
yung brown envelop at iniabot sa akin,I was just staring at him in disbelief.. I
shook my head and pull myself together. Napaupo ako sa upuan na malapit sa
akin."Just incase kailangan,anak ko nga sila.. A-and your maid.. Wala na
siya,pinauwi ko na din siya sa probinsya niya. I guess sapat na yung binigay ko
para makapagstart siya ng bagong buhay."

"N-nasaan ang mga anak ko? Saan mo sila dinala?" I said desperately. He bowed his
head and stoop up to face the window.

"I-i'm sorry. I won't tell..." Para akong pinagbagsakan ng langit at lupa sa sinabi
niya. Eto na ang pinakakinatatakutan ko. Yung kumilos na siya at agawin ang mga
anak ko sa akin. Naguguluhan ako sa kanya,I thought ayaw niya magkaanak kami. Bakit
ngayon he's pestering my life?

"Sinungaling ka.. H-hayup ka talaga.." I breathed heavily and my voice almost

cracked.. "Ilabas mo ang mga anak ko,kung kailangan umabot tayo sa korte
Andrei,ipaglalaban ko sila sa'yo. Hayup ka talaga,bakit mo ba ako ginaganito?
Napaka-sama sama mo.."Hindi ko na kinaya,naghalo-halo na ang emosyon ko and I
almost breakdown. My voice was shaking hastily and there's no way na mapipigil ko
pa ang pagiyak ko.

"Korte? Sige.. Payag ako,just make sure na kaya mong i-afford all the expenses.
Para saan pa ang pera ko kung hindi ko gagamitin diba? Madali lang bilhin kahit
ang hustisya ngayon Bella..." Gusto ko siyang patayin sa galit ko pero wala akong
magawa kung hindi ang umiyak ng umiyak. Yumuko ako to cover my mouth using my palm.
My life is a mess and now it's worse than ever. I couldn't control my sobs and my
tears,puro iyak ko lang ang nadidinig sa buong kwarto. Alam kong kahit umabot sa
korte,tama ang sinasabi niya. Kahit gamitan pa ng child custody alam kong totoo ang
mga sinasabi niya na madaling bilhin ang hustiya. Lalo pa at maraming siya
pera,pakiramdam ko gusto ko siyang patayin sa galit. I was in the midst of crying
ng bigla niyang inabot sa harapan ko ang mga papers na nilabas niya kanina. I
glanced at him and he was looking at me right through my eyes.

"You can still see them,or be with them Bella..in one condition.." I wiped my tears
away ng marinig ko ang sinabi niya,I glanced at the papers he gave me.. Hindi ko
maintindihan kaya nagpabalik-balik ang tingin ko sa kanya. Umiling-iling ako sa
nararamdaman kong pagkalito. Ano bang plano niya sa akin?

"A-ano 'to?" I asked while sobbing.. Tinignan ko ng paulit-ulit yung papers and my
heart thundered Bakit ba niya ito ginagawa sa akin? Unti-unti ng nagiging malinaw
ang lahat pero gusto kong manggaling mismo sa kanya kung tama ang hinala ko.
Nagpatuloy lang sa pag-agos ang luha ko.

"Pakasalan mo ako.." He blurted out with a cold tone,he didn't even budge his head
nor blink his eyes. He sounded desperate too. "That's my condition,Pakasalan mo
ako at makakasama mo ulit sila.."I stared at him with my mouth parted a
bit,natigilan ako na para bang wala akong marinig sa mga sinasabi niya.

*****

##################################

~~Chapter 16 - I am a Herrera~~

##################################

*****

Bella's POV

"A-ano?" I almost whispered in disbelief,he didn't even moved nor blinked. He was
just staring at me na parang wala lang yung sinabi niya. Gusto kong magsususmigaw
sa kung ano ang nararamdaman ko,lalong gumugulo ang sitwasyon.

"Pag kasal na tayo,dadalhin kita kung nasaan ang mga anak natin.. It's your choice
Bella.." He said once more.Undoubtedly,I closed my eyes firmly and stood up.
Mabilis akong lumapit sa kanya just to slapped him right through his face.

"N-napakasama mo. Wala kang kasing sama!"Once,twice,thrice. I don't know how many
times I slapped him.I didn't stop until I got tired. Hindi siya pumalag sa mga
sampal ko,tinanggap niya iyon ng maluwag.Pinaghahampas ko ang dibdib niya hanggang
sa unti-unting humina ang mga hampas ko sa kanya.. "I-I hate you Andrei,sana..." I
sobbed and covered my mouth using ma palm,nanlambot ang mga tuhod ko at napaupo ako
sa sahig habang umiiyak "Sana.. Sana namatay ka na lang.." I blurted out. Kusang
lumabas sa bibig ko ang mga salitang 'yon dahil sa sobrang sakit ng nararamdaman
ko. "I h-hate you Andrei.. I hate y-you so much.." Halos pahikbi kong sinabi sa
kanya. I pressed my hands against the floor because my shoulders are shaking
uncontrollably.. Wala akong makita kung hindi yung sapatos ni Andrei,napakalabo ng
paningin ko at pakiramdam ko anytime hihimatayin ako sa sakit. Hindi kumlikilos si
Andrei sa kinatatayuan niya. Naramdaman ko ang pagluhod niya ng dahan-
dahan,hinawakan niya ako ng marahan sa balikat ko.. The next thing I knew he was
already hugging me..

Pero pinagpapalo ko pa din ng mahina yung dibdib niya,hindi siya nagsasalita. I

keep sobbing really hard at hindi ko magawang makapag salita. I didn't hugged him
back,instead I pushed him with all my might.

"I really hate you Andrei.."Hindi ako magsasawa na sabihin sa kanya yan kahit pagod
na pagod na ako,kung dati mahal na mahal ko siya at kaya kong sabihin,ngayon puro
pagkamuhi ang nararamdaman ko para sa kanya.

Hindi din siya nagsasalita pero kitang-kita ko sa mga mata niya kung paano nawala
yung Andrei na mukhang galit sa mundo. His face softened and his eyes were teary,I
was still sobbing but he suddenly smiled weakly at me.

"Don't worry Bella.. The feeling is mutual.." His voiced almost cracked,he kissed
my forehead and stared at me right through my eyes. "I f-ucking hate myself too.."
He stood up and made his way to the door "You can call someone at the intercom if
you need anything,it's your choice Bella.. Hihintayin ko yung desisyon mo.. Kahit
gaano pa katagal.." He belted and closed the door quietly. He left me there..
dumbfounded and wrecked. Kailan ba matatapos ito?

Andrei's POV

"Gago ka pala talaga Andrei,ikaw na pinaka gagong lalaking nakilala ko.. Hands down
ako sa'yo pre.." I drank my beer up to the last drop,kinuha ko ulit yung isa na
nasa harapan ko to open it. Hindi ko na s'ya sinagot,I know. Gago naman talaga
ako,sino bang matinog lalaki ang gagawa ng ginawa ko.

I rubbed the bridge of my nose and closed my eyes firmly.

"Good point Vann. You're not helping.." Forthwithly,I glanced at my brother who was
staring at Vann and trying to throw him something.

"Kayo kasing mga Herrera,ewan ko ba at anong klaseng dugo meron kayo. Dude you're
both impossible. Una,si Zoey.. Ngayon naman ikaw Andrei,ano ginawa mo kay Bella?
What the f-uck dude.. That's absurd!" Vann scoffed at me and my brother. I heaved a
sigh,all at once I remembered her face earlier today. She's crying again,I really
want to make her feel better para mabawasan man lang yung sakit pero tuwing gagawa
ako ng paraan she's pushing me away - which was partly,I do understand.

"Dude? Pano kaya kayo na lang ng kuya mo magpakasal? Bagay pa kayo dude.." My
brother glared at Vann and this time bote na ng beer ang lumipad papunta sa kanya.
"Geeez! Whoa! That was close. Fu-ck you dude! Hindi mo ba alam na madaming
magluluksa kapag nabangasan ang gwapong pagmumukha kong 'to? 80% ng kababaihan dito
sa lugar natin iiyak.. Be considerate dude,mga babae yun." Vann belted out
again,hindi ko na alam ang gagawin ko. Napatingin na lang ako sa taas,it was a
nightmare seeing Bella on a state like that. "Ang babae hindi sinasaktan yan dude..
Pinapatay yan.. 'Pinapatay sa sarap'.. Mark my words dude!---Puta! Kyle gago ka
muntik na naman ako! Alam kong gwapo ako pero,huwag ka naman mainggit.. Masama yun
dude.." He hissed.

"You're drunk Vann. Shut up."Tumayo ako sa kinauupuan ko at lumayo muna sa kanila.
Hindi ko akalain na ganitong magiging kakumplikado ang lahat. The more that I'm
trying to make things right,the more it turned out to be a mess. Hindi naman dapat
ganun ang gusto ko,maybe i'm selfish and to others it may sound inhuman but the
hell I care. Desperado na ako,hindi ako sanay ng nanunuyo but f-uck! I'm trying my
best. Because of too much predicaments and wreckage I've made,I don't know what to
do. Ito na lang nag naiisip ko para makuha ko ulit si Bella.. at ang mga bata.

I glanced at my wrist watch and it's already 7pm. Tumawag ako sa restaurant ulit at
tinanong ko sa mga tao ko kung bumalik na si Bella. But she still didn't,I got
really scared nung nakikita kong halos wala na akong pag-asa na makausap siya ng
matino. She hates me so much and I deserved all of that. Napatingin ako sa screen
ng phone ko,I smiled weakly. It was Bella's picture with the kids,I took them a
picture secretly noong nalaman ko kung nasaan sila nakatira. Hindi ko alam ang
gagawin ko noong first week ko pa lang sa States. I feel horrible saying those to
her,it wasn't my intention pero ang gago ko.

[FLASHBACK]

"Andrei,this is my cousin.. Nabalitaan kong you're dating this Bella girl? How are
you guys doing?" I glanced at Kath when she mentioned Bella's name. Hearing just
her name,pakiramdam ko nawawala ang lahat ng problema ko.

"Yeah,she's my girlfriend and we're doing great.." I stated and returned my

attention to the menu list. I'm not really hungry,gusto ko lang malaman kung ano
ang meron ang restaurant na ito. Balak ko kasing magbusiness ng isang
restaurant,mahilig pa naman din kumain si Bella,yet she can still manage to look
hot and sexy as always. Hindi yata siya tumataba,i'm one of a hell lucky guy.

"Girlfriend?"Kath chuckled. Hindi ko na lang siya pinansin,she's a two-faced-

psychotic bitch and I don't feel like talking to her. She's a mess,pati na din sa
buhay ni Zoey at Seb,napatigil ako ng maalala ko na naman si Zoey. Naguguluhan ako
sa totoo lang pero I feel bad for treating Bella like that these past few
days,sadyang magulo lang talaga ang isip ko.

"But she is Steven's girlfriend too. Halos one year na sila. Right Steven?" I
glanced at Kath and this guy next to her,they are already sitting at my
table.Tapang ng mga hiya,Kath is my ex-girlfriend,we've been engaged to casual hook
ups way back nung nag-vacation siya sa LA. Pero nung naghiwalay na kami,nagulat na
lang ako ng si Seb naman ang pinuntirya niya. Alam kong gumagawa na naman ng
istorya itong babae na ito.

She's really irritating but the moment I contained myself,parang nagpintig ang
tenga ko. Girlfriend daw? Girlfriend niya ang girlfriend ko? That's bullsh-it..

"What do you mean? You're hooey-ing over again Kath." Napatingin ako sa lalaking
katabi niya at mukhang pamilyar siya. Nakikita ko yata siya sa office nila Bella.

"That is true Andrei." I furrowed my brows to the guy beside Kath,what the hell was
he saying? Bella is my girl,she's mine..

"This is nonsense. Maiwan ko na kayo,nawalan ako ng gana." I blurted out and stood
up,but the Steven guy caught my arms. Gagong 'to,bading ba 'to? Birahin ko kaya sa
mukha. He suddenly grinned and right now I can tell that he's slowly getting under
my skin. Binitiwan niya ang kamay ko at nagsalita ulit,si Kath naman nagkukunwaring
busy sa pagpili ng menu. What was these psychotics up to? Magpinsan nga silang
psychotic.

"She's pregnant Andrei,I am the father.."

"She's pregnant Andrei,I am the father.."

"She's pregnant Andrei,I am the father.."

"She's pregnant Andrei,I am the father.."

Parang paulit-ulit sa loob ng utak ko yung linyang sinabi niya before I could pull
myself together.
Putang-ina ah! The moment he said that para akong hinampas ng baseball bat sa ulo
ko. The coldness crawled from my feet up to my head.I want to smashed his face for
saying that,paanong mangyayari yon eh girlfriend ko si Bella. I got her first at
ako lang. Ako lang at wala ng iba.

"Leave me alone.. Hindi ka na nakakatuwa.." I said with a gritted teeth.

"And one day she will tell you that she is pregnant Andrei,believe me. She's
nothing but a gold digger,nagbackground check na ako sa kanya and gosh! She's from
a godforsaken place,she went here at manila to look for a guy na papakasalan niya
at iaahon sila sa hirap.. And bingo! Ikaw ang biktima." Nanigas ulit ako sa
kinatatayuan ko sa mga sinabi ni Kath. She's right,Bella was from a godforsaken
place pero hindi gaanong kahirap ang buhay nila,unless kung gusto nga niyang mas
yumaman."Si Steven ang boyfriend niya talaga Andrei. And he got her pregnant para
sa'yo ipaako ang baby. Do you think for what? For you to marry her of course. Para
instant rich diba? Pathetic." Kath stated in her bitchy tone and it's irritating as
hell. Hindi ganun si Bella. I know her,at hindi niya gagawin sa akin yun. Infact
she already told me na mahal niya ako.

"Dude mahal ko si Bella at ang magiging anak namin. Sigurado akong akin yon dahil
siya mismo ang nagsabi sa akin. Kung tingin mo nagsisinungaling ako,bakit hindi
niya pa sinasabi sa'yo na she's pregnant? Bakit sa akin niya unang sinabi? Hindi ko
alam dude na kayo dahil sabi niya kaibigan ka lang daw niya. Tinatago niya sa akin
pero kahit ganon tanggap ko pa din siya. Mahal ko siya eh.." They guy sure has a
point. Buntis nga ba si Bella? And she's bearing a child that is not mine? Once
I've found out,all of this are true,hindi ko alam ang magagawa ko. Marami ng usap-
usapan noon that she's nothing but a gold-digger but I just ignored it. I guess
this is my turning point,kung buntis man siya bakit hindi niya pa nga sinasabi sa
akin at bakit kailangan si Steven ang unang makaalam eh palagi naman kami
magkasama?At paanong nangyari yon? Naguluhan ako lalo sa nararamdaman ko. I made a
deep sigh and run my fingers through my messy hair. Umupo ako sa upuan just to face
Kath and that Steven guy.

"C-could you tell me more about it?" I said to them,Kath shook her head and Steven
started blabbing about Bella. Lahat nga halos alam niya,pati kung saan allergic na
pagkain si Bella. Para bang he knows her too well. Parang unti-unti na akong
naniniwala sa mga sinasabi niya.

Habang nagkekwento si Steven,hindi ko pagilan na makaramdam ng galit sa kanya at sa

sarili ko. Niloloko lang ako ni Bella? Para sa pera? Fu-ck. Yun lang ba habol niya
sa akin?

Pinakitaan pa ako ni Steven ng pictures nila ni bella na magkasama sa office,naka-

akbay pa si Steven sa kanya at mukha ngang magboyfriend girlfriend sila. Unti-unti
na akong naniniwala sa mga sinasabi niya,lahat ng mga binibitiwan niyang salita was
like a very hard stoned shoved at the top of my head. Parang pakiramdam ko
pinagkaisahan ako,gusto niya lang na yumaman,ganon?

Noboby messes with Andrei Herrera.

We stayed there and Kath started hitting on me again,she's really irritating kaya
naman lumabas na ako sa mall. She kissed me right infront of the restaurant and I
kissed her back just to shut her up.

"Stop acting like a hopeless smut Kath. Hinding hindi na ako papatol sa'yo.." I
belted out while smiling after our kiss,ngumiti pa siya sa akin na parang nangaasar
and she started telling nonsensical stuffs,her arms are wrapped around my nape.
Hinanap ko si Steven but he's gone. Where'd he go?

***

Steven was right,I have a hunch that Bella is pregnant,kahit ako irita na din ako
sa mood swings niya. Parang ang sungit niya,I even initiated sex para subukan siya
but she turned me down,wala daw siyang gana and she just gave me a head. Lalo akong
nagduda sa mga kilos niya. The thought that really bugged me was.. the baby.. it's
not mine.

Sana ako na nga lang ang nakabuntis sa kanya but hell no! She lied to me,lahat lang
ba yun palabas? Hindi ko akalain na may ganoong side pala si Bella. Galit na galit
ako sa kanya,tangina! Kung kailan magseseryoso ka na at saka ka pa makakatagpo ng
ganung klaseng babae. She cheated on me,ano 'to? Karma ko na ba sa mga ginagawa ko
noon sa kanya?

Damn this sh-it. Pwes,nakaganti na siya. Doble doble pa nga,hindi ko alam kung
paanong sasabihin sa kanya na tapusin na namin ang lahat dahil naglolokohan na lang
naman kami. Galit na galit talaga ako sa kanya pero hindi ko siya magawang saktan
kaya mas pinipili ko na lang na hindi kami magkita.Hindi ko kasi kayang pagsalitaan
siya o saktan,may pinagsamahan naman kami kahit paano. But hell,hindi ko hahayaan
na ipaako niya sa akin ang batang hindi naman sa akin galing. I will never do that!

**

"I'm pregnant A-andrei.. Y-your the father" Fu-ck! I know and I have a hunch that
she is,pero iba pala talaga kapag sa kanya galing. So it's true? At balak pa niyang
gamitin ang batang yon at ipaako sa akin?Napakawalang kwenta niyang babae.I thought
she's different! Alam kong walang kasalanan yung bata pero sh-it kusang lumabas na
sa bibig ko yung mga bagay na hindi ko naman gustong sabihin. Nasabi ko dahil galit
ako, but I know she won't do that. Kahit paano I know she won't abort the child.
Naniniwala pa din ako na ibang klaseng babae si Bella...but..i'm surprised.

"Don't worry Andrei. Ngayon,oramismo magpapaschedule ako sa pinakaexpert na

abortionist.." Dammit. She agreed! Ipapalaglag niya pa talaga yung bata? Masyado
akong ginugulat ni Bella sa tunay niyang ugali. So,Steven and Kath was right,she's
nothing but heartless gold digger. Bahala siya sa buhay niya kung gusto niyang
ipalaglag yung bata. Tutal hindi naman sa akin yon,problema nila ni Steven yon at
ayokong makialam,screw them both. Hindi ko siya tinignan dahil ayokong masaktan ko
siya o masampal sa gigil ko.Niloko niya talaga ako and I can't believe that. Halos
baguhin ko na ang sarili ko para sa kanya pero.. wala. Hindi siya naiiba sa mga
babaeng nakilala ko lang sa bar.

Si Zoey pa din talaga ang naiiba sa lahat. Isang pagkakamali yung sa amin ni Bella.

[END OF FLASHBACK]

Sumama ako kila Zoey at Seven sa Texas,gusto kong kalimutan na lang ang kung ano
man ang naranasan ko nun kay Bella. I thought she's not worth to think for,but days
have passed habang nakakasama ko sila Zoey at Seven ng matagal,hindi ko mapigilan
ang maisip si Bella. There are times that I can't sleep at night because of what we
had with our last arguement,it was like a nightmare to me. I feel really
horrible,hindi ko ginusto yon. Time flies at naamin ko na din sa sarili ko na
nasaktan ako sa mga nalaman ko noon kay Bella. Hindi ko matanggap ang mga ginawa
niya sa akin. I know.. Napakagago kong talaga dahil masasakit ang sinabi ko sa
kanya,hindi man lang ako nagisip na baka hindi totoo at gawa-gawa lang nila Steven
at Kath noon ang sinabi nila sa akin. Pinairal ko ang makitid kong utak. Soon,I've
figured out that I was right,dahil mga ilang taong nakausap ko,matagal na palang
frustrated suitor ni Bella si Steven,noong nalaman ko yun gusto ko siyang patayin
sa galit ko pero mas mahalaga si Bella. Ilang months palang ako sa Texas pero umuwi
din ako ng Pilipinas para makausap ko siya,I didn't waste any time. Pero kinabahan
ako dahil hindi ko na siya makita,hindi na siya nakatira sa apartment na
tinutuluyan niya,even her social networking sites na may chance na macontact siya
hindi namin matrace. She deactivated it,lalo akong kinabahan sa mga nangyari. Hindi
ako natahimik,I hired an expert and detective para alamin kung nasaan sila Bella.
She's pregnant at hindi totoo that Steven is the father,bakit ba hindi ko naisip
dati yon? Napakatanga ko. Napakagago gago ko. That baby she's bearing was obviously
mine. I even tell her to abort the child at hindi ko matanggap yon sa sarili
ko,lalo akong hindi pinatahimik na baka nga ginawa niya,hinding hindi ko talaga
mapapatawad ang sarili ko kapag nangyari yon. Kasalanan ko lahat 'to.

Lahat gagawin ko kapag nakita ko siya mapatawad niya lang ako,hindi ko sinasadya
masabi sa kanya lahat yun. Galit ako at hindi ako nag-isip.
Ngayon,Galit na galit ako sa sarili ko. Kung kailangan ubusin ko ang lahat ng yaman
ko para lang mahanap si Bella,I'll do it.

Then it was like I was given a chance,sa kabila ng paghahanap ko sa kanya. I

endeavored really hard para magbagong buhay. I opened my own business and it went
really well,lahat 'yon dahil kay Bella. Lahat ng recipe na pinapakain namin sa
bawat branch restaurants ko,yung luto na natutunan ko sa kanya,pati ang lahat ng
natikman ko nung nasa probinsiya nila kami.

Hindi lang yon,because one morning nagkaroon ng magandang balita ang bagong hire ko
na detective. Nakailang palit ako dahil mga wala silang magawa. And finally,he
found Bella. Una niyang inalam ang lugar kung nasaan ang mga kaibigan nun ni
Bella,kaya din hindi siya mahanap noon dahil lumipat siya ng company at kailan lang
ulit nakapagtrabaho.

I didn't waste any time,I flew back in the Philippines just to talked to her. I am
expecting that she will really hate me,but gusto kong matuwa the moment I saw two
little kids with her. Unang kita ko palang sa kanila,I know they are mine. Hindi ko
na kailangan pang magduda,kilala ko si Bella. I don't even know how am I going to
touch her that time. Gusto ko siyang yakapin pero hindi ko alam kung paano ko
gagawin.

To my surprise,nagtagumpay pala ang hayop na Steven na yon sa plano niya. Gusto ko

man i-explain kay Bella ang lahat pero hindi siya nakikinig. Galit na galit siya sa
akin at hindi ko alam ang gagawin ko to make her feel better. God knows how much I
f-ucking missed her. Binigyan niya pa ako ng dalawang anghel.

Hindi ako lalo natahimik ng nakita kong wala na halos pag-asa na magkausap kami ng
maayos. I'm so hopeless and i'm so lost. Basta ang gusto ko mayakap ko siya
ulit,maalagaan ko naman siya tulad ng ginawa niya sa akin dati. Hindi ako
matatahimik hanggang hindi ko napaparamdam sa kanya kung gaano ko pinagsisihan yung
ginawa ko at kung gaano ko na siya kamahal.

I was so f-ucking desperate. Kinuha ko ang mga anak namin hindi para gawan ng
masama at para saktan siya. Yoon na lang ang paraan na naiisip ko,ang iblack mail
siya na pakasalan ako. Matagal ko siyang hinanap at hindi na ako papayag na mapunta
pa siya sa iba. She's my Bella,siya na ang pamilya ko. I can't lose her
again,makikipagpatayan ako just to win her back. Hinding hindi ko na siya
sasaktan,lahat gagawin ko din para lang sumaya siya habang ako ang kasama niya.

People might call me stingy or ruthless,whatever sh-it it is. But I am a Herrera

and I will have her.. by hook or by crook because.. I love her so damn much. Hindi
na ako nagaalinlangan ngayon. Mahal na mahal ko si Bella. Lalo na ngayon.
Yun ang alam ko.. Yun lang.. At wala akong pakialam sa sasabihin ng iba.

It was then I got hindered by a phone call. Agad kong sinagot dahil galing ang
tawag kay Calvin. Isa sa mga tauhan ko na nasa office ng Bon Apetit ngayon.

"Hello?"

[Sir Andrei,andito na po ulit si miss Bella..] My chest thundered.

I ended the call fast and made my way through my car. Narinig kong tinatawag ako ni
Vann but I just ignored him.

I heaved a sigh of relief. She doesn't have a choice,she will marry me. Magiging
iisa na lang kami,magiging isang pamilya na talaga kami.

Ako,si Bella,si Arella at Dreigan. The four of us. Only the four of us.

*****

##################################

~~Chapter 17 - A noteworthy marriage~~

##################################

Andrei's POV

With a sweaty hands,I drove all the way back to the restaurant. Magkahalong
excitement,kaba,at takot ang nararamdaman ko dahil sa mga posibleng mangyari. I
keep compelling to myself that,of course... Bella will marry me because she doesn't
have a choice. She will and she must,nasa akin ang mga bata. But in spite all of
that I felt horrible for forcing her,hindi magiging maganda ang simula namin dahil
sa proposal ko sa kanya,if it wasn't because of my vindictiveness conceivably I can
give her the best proposal. But I think mine was the worst,I made her cry. I
frowned when I pertained it all to my thoughts.
Be that as it may,I will make sure to mollify out all the pain she felt,because of
me. I will love her more than she did to me and I won't get tired winning her heart
back. I'm such a dopey for it took me decades before I could realize how much I
love her,that I don't want to lose her.

I arrived at Bon Apetit with my throbbing hands,it's late and there are only few
staffs and crews there. I've actually seen this coming and somehow I want the best
wedding for her,that's why si Bella ang hahayaan kong mag-decide sa lahat,kung ano
ang gusto niya para sa kasal namin.

But...What if she won't call it proficient? What if she'll leave the kids with me?

I shook my head and shrugged it all off at the back of my mind,she can't do that.
'She loves our kids and she doesn't have a choice' I convinced myself. My chest
thundered with to much jitter and fidget. I've never been this highlystrung in my
entire life. I hopped out from my car and heaved a deep sigh.

"Sa office po namin s'ya pinatuloy Sir.." Sabi sa akin ni Calvin habang naglalakad
ako papasok sa restaurant. Napahinto ako at humarap sakanya. Putting both of my
hands on my waist,I puckered my lips together and formed a thin line.

"H-how was she?" I asked feeling heavy as if I was carrying loads of basket-case.

"Tahimik lang Sir eh,pero kanina pa iyak ng iyak.. We're offering her foods and
drinks ayaw naman n'ya.." I wobbled a sigh of fizzle and massage my temples.
Hindi ko naman gusto na paiyakin si Bella,I feel more grisly about the thought.
She's crying again because of me ,God knows how much I hate myself more everytime
she's crying.

"Salamat Calvin,I got this.." I belted out and turned my back at him. In a quick
buck,I rushed myself all the way to the office.

From time to time,my chest are tightening because of this eerie and dreadful
feeling. I'm scared but I have to be tough. Ito lang ang naiisip kong paraan para
hindi sa akin mawala si Bella..and my kids. I hauled myself and palpitated a sigh
before opening the door.

I saw Bella tranquilly sitting at the sofa,tulala s'ya and she's wiping her tears.
I felt that pang on my chest again when she did that,I want to hug her and tell her
how much it pains me seeing her state. Lalo akong nagalit sa sarili ko,wala akong
magawa dahil kailangan ko gawin 'to. Makasarili na kung makasarili pero I can't
even imagine her being with another guy kaya inunahan ko na.

Slowly,she turned her head to meet my gaze. She's not even blinking and her tears
are squirming down her cheeks. I can't read what kind of emotion she was
showing,her eyes are frigid. She stared at me with a straight face.

"Let's get this done.. Gusto ko ng makita ang mga anak ko.." Hindi ko alam kung
dapat ba akong matuwa o kabahan sa sinabi n'ya. She didn't even blinked her eyes
while she's saying that,tumulo na naman ang luha niya. I looked away and yanked my
phone to my pocket. Ayoko syang tignan.

"I'll call my secretary,bukas na bukas makikita mo na sila.. May wedding planner

naman na-----"

"No." She cut me off in my mid sentence. I glanced at her,and she's beaming at me
with her scribbled face. Parang lalo akong kinakabahan tuwing magsasalita si
Bella,alam kong hindi magiging madali ang lahat pero handa naman ako mahirapan.
Para sa kanila ng mga bata,mas gugustuhin ko pang mahirapan ng ganon kaysa mawala
sila sa akin ng tuluyan. "Gusto ko silang makita ngayon din,kung kailangan may
pirmahan lang,yun lang. I don't need a luxurious wedding. I only need to see my
kids,madaming kasal d'yan na hindi na kailangan pa ng ceremony. All we need is a
pen and paper to get married Andrei. That's what I want." She trailed off.
Napahigpit ang hawak ko sa phone ko habang tinitignan ko siya,it was like she's
stabbing a knife right through my chest. Halatang halata naman na ayaw niyang
makasal sa akin,ayaw na niya talaga sa akin. Ramdam ko din na ayaw na niya ako
makasama,para sa mga anak lang namin kaya niya gagawin 'to. Gusto kong mapaupo sa
panlalambot habang naiisip ko yun pero ayoko makita niya na susukuan ko siya ng
basta-basta. Hinding hindi.

"Bella,kasal natin 'to.. Ligtas naman yung mga bata,makikita mo din sila bukas na
bukas. Panga----"

"Sinabi ng gusto ko silang makita ngayon din eh!! Bakit ba lagi nalang yung gusto
mo nasusunod? Hindi pa ba sapat na sinisira mo ang buhay ko ha?!" She pointed my
chest harshly and started slapping it hard,hindi ko siya pinigilan. Baka sakali
mabawasan yung galit niya kapag ginawa niya yun,I really deserved more than a slap.
I swallowed as I felt the lump on my throat when I saw her crying again. Hindi ko
naman sinisira ang buhay niya,gusto ko lang mahalin niya ako ulit tulad ng dati.
Hindi 'yon ang gusto kong isipin niya."Palagi na lang ikaw ang masusunod.. Wala
kang kwentang tao! Napakasama-sama mo,I hate you! I really hate you Andrei!"I
grabbed her wrist to stopped her,hindi dahil sa sakit ng mga hampas at suntok niya
sa dibdib ko. Konting-konti na lang kasi bibigay na ako sa sakit ng mga sinabi
niya. I'm still searching for at least a very thin line of hope from her,alam ko
may makikita pa ako and I will search for it. She came into crying and sobbing
again that I can't barely watch. "Sawang sawa na ako Andrei,sawang sawa na ako sa
pananakit mo sa akin. Hindi ko na kaya,ginagawa ko na lang 'to para sa mga anak ko
eh.." She added as she thumbed through her hair and brushed it using her fingers.
Covering her mouth using her palm,she puckered her lips together as it formed a
thin line.

Napapikit ako ng hindi na siya nakatingin sa akin. I want to hug her and I wish I
could do more to ease that pain in her. God knows how much I want to cage her
between my arms like we usually do. Noon ang saya saya namin,pero dahil sa
kagaguhan ko nasira kung ano man ang dapat mayroon kami ni Bella ngayon.

I kept hating myself because of that.

Hinayaan ko lang siyang umiyak until she finally decided to contain herself.
Lumapit ako sa kanya pero everytime I'm trying to do it,she's avoiding me by
stepping back. Ayaw niyang nadidikit sa akin o lalapit ako sa kanya.

"B-bella.." I almost whispered pero lalo na naman siyang umiyak. Hindi ko na alam
ang gagawin ko. I closed my eyes firmly and massage my temples. Tumalikod ako at
iniwanan ko siya sa loob ng office muna. I remember those days that we're happily
sharing our thoughts while cuddling. I missed those days with her,palagi niya
sinasabi sa akin that she wants a simplebeach wedding. Gusto ko lang naman na kahit
paano matupad yung gusto niya pero mukhang imposibleng mangyari dahil sa kagaguhan
ko.

I dialed Calvin'snumber and he answered it immediately.

[Sir Andrei?]

"Tawagan mo si Atty. Ayala,and tell him to bring all the papers needed. Hindi na
tuloy ang ceremony bukas."

[Pero Sir? Paano yung mga pinareserve niyong--]

"Just do it Calvin." I cut him off,napapikit na lang ako ng mariin. I massage my

temples to contain myself."Just do it,and get everything ready. Uuwi na din kami
agad right after this." I said with such finally on my voice.
Bella's POV

It's almost an hour at naiwan ako dito magisa sa office ni Andrei,I don't feel like
moving or skimming through the entire room. But as I can see,this is Andrei's.
Lahat ng nakikita ko pag-aari niya. Kailan pa siya natutong magmanage ng ganito? Sa
pagkakaalam ko,his personality is loud and outrageous,puro sarili lang niya ang
iniisip niya at wala siyang pakialam sa nararamdaman ng iba basta masaya siya.

I sat on the couch and wait for the next thing to happen. Twiddling my fingers,I
thumbed through the door when it flung open. Naunang pumasok ang isang lalaki na
naka armani suit na black,he's carrying a brief case and he has this authorative
aura in him. He smiled at me and bowed his head a little,as a respect I smiled back
at him but it slowly faded away when I saw Andrei behind him. He's looking at me
fixedly,lalo ako nairita sa tingin niya. I looked away,tuwing nakikita ko siya
paulit-ulit ko siyang minumura sa isip ko. Ginagawa ko na lang din ito para makita
ko ang mga anak ko. I knew Andrei too well at kapag sinabi niya,gagawin niya.
Natatakot ako na baka hindi ko na makita ang mga anak ko.

"Good evening miss Serafica. I'm Attorney Ayala." The guy in the armani suit
trailed off as he offer his hand to me. I accepted it as a respect. Hindi na ako
nagsalita,nilagay ni attorney Ayala ang brief case niya sa table ni Andrei,sumunod
naman sa kanya si Andrei. Nag-uusap sila at mukhang parehas silang seryoso pero
hindi ko maintindihan ang mga sinasabi nila,nilabas ni attorney ayala ang ilang
papers na nakalagay sa isang scarlet folder. Binasa muna yon ni Andrei for how many
minutes,he thumbed through it while slightly nodding his head. Kumuha siya ng pen
sa drawer and he signed the few pages.

"Miss Serafica.." Attorney Ayala cleared his throat. "Or should I say,mrs.
Herrera.." He trailed off with a huge smile on his face.

Kung ibang babae ako siguro tuwang tuwa na ako dahil magiging carrier na ako ng
apelyidong Herrera. Ibahin nila ako,hindi ko 'to gusto. Simula ng iniwan ako ni
Andrei sa ere,hindi ko na pinangarap na mabago ang apelyido ko tulad ng
pinapangarap ko dati,ang maging isang Herrera din. Ibang iba na ang lahat
ngayon,pero heto ako. I'm trapped in a tricky situation with the biggest jerk on
earth,he's a Herrera. Tinitingala ng lahat at hinahangaan,pero mali sila. He's
nothing but a heartless and a ruthless manwhore. Para sa akin masahol pa siya sa
isang mamamatay tao,dahil pinagtangkaan niya ng buhay ang mga anak ko.

Attorney Ayala handed me the scarlet folder while smiling,I glanced at Andrei but
to my surprise,he wasn't standing behind attorney Ayala anymore. He's facing the
bulky window of his office while lighting a cigarrete.My brows curled up together
in confusion,it's either he's nervous or in deep thinking. Ganyan siya kapag
magkasama kami at malalim ang iniisip,I remember noong kinabahan siya dahil muntik
na siya makasagasa ng batang kalye habang pauwi kami sa apartment ko. Halos maubos
na niya ang isang pack dahil sa kaba.

Hindi man lang ako tinitignan ni Andrei,kaya naman binasa ko lang kung ano ang mga
nasa papers. And I was right,those are the certificate of marriage,papers which
keen with the transfer of his properties to me,Dreigan and Arella. Lahat ng
properties na mayroon siya magiging pag-aari na din namin mag-iina.

Ano 'to? Kapalit ng kawalanghiyaan niya sa akin? Hinding hindi na ako magpapadala
pa sa mga kasinungalingan ni Andrei,yung mga pangako niyang napapako,wala naman na
siyang ibang ginawa noon kung hindi paasahin ako sa wala. He got me pregnant,and he
left me in agony. Pinaasa niya ako noon na kayang kaya niya ako mahalin,na konti na
lang magkakatotoo na yung lahat ng pinangarap ko. Pero hindi eh,ang masakit pa
sinira niya ang buhay ko. Iniwan niya akong magisa,tapos ngayong nakakabangon na
ako,out of nowhere magpapakita siya at kukunin naman ang kalayaan ko? Napakasama
talaga niya. Hindi na ako papayag,siguro sa papel makakasal kami pero kahit kailan
hinding hindi ko na siya hahayaan na pagmukain akong tanga ulit at ibalik yung
dating ako na parang aso na habol ng habol sa kanya. Hinding hindi na,I don't care
if the upshot of this will be a loveless marriage. Basta magiging mabuting ina ako
para sa mga anak ko,yun lang. Tapos..

Hindi na ako nagdalwang isip pa,kinuha ko yung pen na nasa table at pinirmahan ko
ang lahat ng dapat pirmahan. When I was on the last page,aksidente akong napatingin
sa gawi ni Andrei dahil nakaramdam ako ng pagkailang. And to my surprise,he was
staring at me fixedly,his face softened when our gazes locked. I tried my best not
to show any emotion to him pero ang totoo gusto kong siyang murahin dahil sa galit
ko sa kanya.

"Congratulations Mr. and Mrs. Herrera.." Kinamayan kami ni attorney Ayala. Katulad
nga ng gusto ko,wala ng ceremony ang kasal namin ni Andrei. Ako na yata ang may
pinaka-romantic na kasal for the record,pati yata ang proposal sa akin walang
makakatalo.

Umalis naman agad si attorney Ayala pagkatapos ng pirmahan ng mga papel,nagbilin

lang siya ng konti tungkol sa marriage certificate namin na hindi ko naman gaano
naintindihan,tumahimik na naman ang paligid ng maiwan kami ni Andrei sa loob ng
office.

I glanced at him and I felt the hot liquid at the corner of my eyes.

"Ang saya nito Andrei,ito ang pinangarap kong buhay.. Ang saya-saya ko alam mo ba
yun?" I harshly wiped my tears squirming down my cheeks. He bowed his head and
tucked his hands on his pocket. "A-ano Andrei? Masaya ka na ba? Ang s-saya diba?.."
He licked his lower lip and he didn't answer me. I heard him heaved a deep sigh.
Umiiyak na naman ako at dahil na naman sa kanya.
Nakakasawa ng umiyak.

"Halika na.. Uuwi na tayo,the kids are waiting.." He said in a stern tone,he didn't
even budge his head as he walked through the door.

Naiinis ako na pinunasan ang luha ko para makasunod sa kanya. We went through the
parking lot kung saan nakapark yung hummer niya.I heard the unlock sound kahit
malayo palang kami kaya naman inunahan ko na siya. Pagbubuksan niya pa dapat ako ng
pinto pero I didn't let him. I want him to feel how I hated him,how much I don't
want to be with him,how much I loathe him dragging me in this situation.

Narinig ko ang paulit-ulit niyang pagbubuntong hininga ng makasakay na siya sa

loob. He shook his head and started the engine,I looked away because I felt my
chest tighten. Nakikita ko palang siya iritang irita na talaga ako.

It was a very deafening atmosphere between us,pana'y ang buntong hininga niya pero
hindi ko nalang pinapansin. Ang gusto ko lang ngayon ay makita na ang mga anak ko.
Mawalay lang ako ng konting oras sa kanila pakiramdam ko mababaliw na ako. Sa labas
ng bintana ko finocus ang sarili ko,hindi din naman nagsasalita si Andrei at
nagpapasalamat ako.

Wala pa din yata ako sa sarili ko at parang hindi ko pa din mapaniwala ang sarili
ko na hindi na ako si Bella Alona Serafica,ako na si Bella Alona Herrera. Ang saya
sanang isipin dahil ito naman ang pinangarap ko noon. It's my make-believe fantasy
way back,I always dreamed of being Andrei's wife. Hindi ko akalain na sa sobrang
pagkabaliw ko noon sa kanya,ganito na ang nararamdaman ko ngayon. Walang iba nalang
kung hindi galit at sakit.

My brows furrowed when I noticed that road that we're skimming through ay parang
papunta sa beach.

Maya-maya nakarating kami sa isang bahay na nag-iisang nakatayo malapit sa

beach,it's a glass house. Kalahati ng bahay ay gawa sa glass at yung natitirang
kalahati naman ay gawa lang sa white walls. Gusto ko sana mamangha sa ganda ng
bahay pero ayokong ipakita sa kanya na nakakaramdam ako ng kasiyahan kapag kasama
ko siya.

Ayoko.
"We're here.." He blurted out as he heaved a sigh of relief. "May mga gamit ka na
sa loob. Pinaayos ko na." He trailed off and I perceived that he just turned around
to face me. Hindi ko pa din siya nililingon,kinakilabutan ako sa presensya niya.

I twitched uncontrollably when suddenly I felt his hand on my shoulders. Napaharap

ako agad sa kanya at siniksik ko ang sarili ko sa pinto ng sasakyan..

"H-huwag Andrei.. Huwag mo kong hahawakan.." I said with too much aghast. I saw he
clenched his fist and he attempted to smash his hands to the steering wheel but he
decided not no. He looked at a different side and heaved a deep sigh.

"Sorry.." Mentally,I gasped. I'm not used to him saying that word,I pulled myself
together when I realized that he was saying sorry kanina pa. Lalo akong
kinilabutan. "Nasa loob yung mga bata,I'm not sure kung tulog na sila.." He blurted
out sternly. I got back to my senses when I pertained to my thoughts that my kids
are inside.

Agad kong binuksan ang pinto ng sasakyan,hindi ko na hinintay si Andrei. Basta

pumasok nalang ako agad sa loob ng tuloy-tuloy. Agad ko naman narinig ang boses ni
Arella,she was giggling and her voice was echoing in the entire house. Hinanap ko
agad kung san nanggagaling ang boses na yun,hanggang sa naramdaman kong papalapit
ito ng papalapit.

"Ahhhhhh! Drei help! The tito monster is here.." Arella's voice boomed
out,napahinto siya sa pagtakbo ng makita niya akong nakatayo sa pinto. Nakasunod
naman si Dreigan na may hawak na mga crumpled papers at coloring pen,mukhang
nagdadrawing siya. "Ahhh! Mommy ohh! Tito is chasing me.." She giggled with so
much glee. Napatingin ako sa likod ni Arella ng makita ko ang kapatid ni Andrei na
mukhang pawis na pawis sa pakikipaglaro sa mga bata. He composed himself and
cleared his throat. He bent down just to lift Arella up,hinawakan naman niya sa
isang kamay niya si Dreigan at naglakad sila papunta sa akin. He was smiling weakly
at me,ito yata ang pangalawang beses na nakaharap ko ng ganito ang kapatid ni
Andrei.

Hindi pa din ako nagsasalita.

"Welcome to the family Bella.." He belted out with a weak smile. He ruffled
Dreigan's hair but Dreigan didn't even budge his head,he remained soundlessly still
like the usual. He raised his hands making a gesture for me to lift him up so I
did. Binuhat ko siya and he started yawning,hindi naman agad nakakatulog si Dreigan
hanggang hindi ako ang nagpapatulog sa kanya,nakaugalian na niya 'yon.. Napatingin
naman si Kyle sa likod ko kaya napatingin na din ako,only to find Andrei who was
about to enter the door.
"Daddy!!" Arella's eyes widened with a hint of glee as she squealed while pointing
Andrei. Hindi na ako nagtaka,siguro pinakilala na niya ang sarili niya sa mga anak
ko. "Daddy!! Karga!" Halos kumawala na si Arella sa sobrang sabik ng itsura niya
habang buhat s'ya ni Kyle. Humalakhak naman si Kyle habang umiiling-iling,so he
walked few strides towards Andrei just to give Arella to him.

"I think I have to go.. It's getting late." Kyle trailed off as he thumbed through
his wrist watch. Tucking his hands inside his pocket,he glanced at Andrei and gave
him a small nod. Maya-maya may lumabas na lalaki mula sa kitchen ng bahay,he's
really good looking. I wasn't sure about his name but I think he is Vann.

"Oh at last! Nandito na pala yung mangpipikot. Grabe! Dude,inubos ko na yung cookie
butter sa ref niyo. Ang hirap alagaan ng mga anak mo,ang kukulit!" He suddenly
stopped and skimmed through me from head to toe. "Ahh,eh kaya naman pala pinikot
ka.. Poor creature.." He said while nodding his head and thumping his fingers to
his chin. "Kaya naman pala halos mabaliw ka na dude. Now,I know.." He added while
chuckling. Umiiling iling naman si Andrei habang pumapalatak.

"Hey d-ickhead! Are you coming with me or what?!" Kyle blurted to Vann.

"Okay. Okay. Jeeez! Pare-parehas talaga kayong mga Herrera. Makautos! Alam niyo
bang sa gwapo kong 'to? Niluluhuran at sinasamba ako ng kababaihan tapos kayong mga
Herrera kung makautos. Konting respeto dude!" Kyle glared at him. He raised both of
his hands showing that he surrendered and made his way outside. Humahalakhak pa
siya dahil may kung anong binato si Kyle sa kanya pero nakaiwas naman siya. Narinig
ko nalang na umandar ang makina ng sasakyan sa labas kaya naman alam kong kami na
lang nila Andrei ang matitira dito sa bahay. Naguumpisa na naman akong kilabutan.

Napatingin ako kay Dreigan na nakalaylay na ang kamay,nakasandal ang ulo niya sa
balikat ko,ganun din naman si Arella kay Andrei.

"S-sa taas yung kwarto nila.." He trailed off nang naramdaman niya sigurong
nahihirapan na ako sa pagkakabuhat ko kay Dreigan. I walked tranquilly upstairs and
he was just following me,binukan ko ang pinto ng isang kwartong may iba-ibang
kulay. There are two beds inside,isang blue at isang pink. Punong-puno din ng toys
ang kwarto na halos magmistulang toy kingdom ang loob.

I tucked Dreigan to bed carefully,hinimas-himas ko ang noo niya ng maihiga ko na

siya sa kama. Napatingin naman ako kay Andrei na hindi malaman kung paano ibaba si
Arella,may ugali kasi si Arella na parang koala kung makakapit at makayakap kahit
natutulog na,kaya naman kailangan doble ingat sa paghiga sa kanya.
I kissed Dreigan's forehead and went to the other bed para tulungan siyang ihiga
ang bata. I slowly unwrapped Arella's tiny hands from Andrei's neck,nagawa ko naman
agad dahil sanay na ako. Just like dreigan,I caressed her head and kissed her
forehead goodnight. Pagtayo ko,nagulat ako ng nasa likuran ko pala si
Andrei,pinapanood niya ako kung paano ko patulugin ang mga bata. Nairita na naman
ako sa presensya niya.

I looked away and walked few strides towards the door. Pagkalabas ko naman ng
kwarto,my brows curled up together in confusion ng makita kong dadalawa lang ang
kwarto sa buong bahay.

"M-may adjacent door para kwarto ng mga bata saka sa kwarto natin.." Andrei's voice
hindered. I puckered my lips together and it formed a thin line. Oo nga pala,mag-
asawa na nga pala kuno kami,nakalimutan ko. Pinuntahan ko ang isang kwarto para
hindi ko na marinig ang boses niya. Pumasok na lang ako agad sa CR para makapag-
shower. I think I need a cold shower para mabawasan man lang yung stress ko.

After how many minutes at natapos na din ako. Sumilip muna ako sa pinto ng CR para
i-check kung nasa loob na ng kwarto si Andrei. Luckily,he's not there kaya
nakahinga ako ng maluwag.

I walked through the walk in closet and I can't help but to feel really astonished
dahil sa dami ng damit ko. Clothes has always been my guilty pleasures,hindi ko na
nagagawa 'yon simula ng nagka-anak ako dahil mas inuuna ko na sila kaysa sa sarili
ko.

I flung up my usual clothes kapag matutulog,white jammies and a shirt. I ruffled my

hair and blow it dry dahil nakakaramdam na ako ng antok. Madami pa akong gustong
asikasuhin bukas,kaya gusto ko ng magpahinga. Hindi ko alam kung nasaan si
Andrei,pero I don't really care. Nag-iisip pa din ako ng magandang gawin para sa
ganitong klaseng sitwasyon. I'm trapped and still I want to get myself out of this
situation.

Nahiga ako sa dulo ng kama dahil nagaalangan ako sa hindi ko malaman na

dahilan,tumagilid ako paharap sa bintana then tucked myself to bed.

Napapikit ako ng narinig kong bumukas ang pinto ng kwarto,it's him. Naiisip ko
palang na magtatabi kaming matulog kinikilabutan ang sistema ko. Narinig kong may
bumukas ulit na pinto at narinig kong bumukas ang shower kaya naman naisip ko na
baka maliligo lang siya. Nagdadalawang isip ako kung aalis na ba ako sa kwarto o
hindi dahil ayokong makatabi si Andrei.

Later on,I heard the door opened and I perceived his presence. I close my eyes shut
and nagtulog-tulugan ako,siguro kong nandito sila Albie at Mimi,pagtatawanan nila
ako dahil sabi nila nakakatawa daw ako magtulog-tulugan. Gumagalaw daw ang talukap
ng mga mata ko at halatang gising pa ako. Hindi ko kasi special talent ang
magsinungaling,i'm not good at pretending kaya siguro ganon.

Ramdam ko pa din na nasa kwarto siya,kaya naman lalo kong pilit kinalma ang sarili
ko para naman makumbinsi ko siya na tulog na ako. Ang hirap pala talagang magtulog-
tulugan,lalo na kapag gising na gising ang diwa mo.

Napadilat ako ng maramdaman kong gumalaw yung kama,naamoy ko ang pabango ni Andrei
kaya naman sigurado akong napakalapit na niya sa akin. Nakatalikod ako sa kanya
kaya naman hindi niya ako nakikita,patay na din ang ilaw sa buong kwarto kaya naman
nakakasigurado akong we're gonna sleep on the same room.

Naghintay ako sa susunod na mga pwedeng mangyari,I was secretly twiddling my

fingers because of this unexplainable feeling. Narinig ko na ilang beses din s'yang
nagbubuntong hininga at paiba-iba ng pwesto sa higaan,hindi yata siya makatulog. I
know him too well,and if he's changing his position from time to time...that means
he wants to hug me. Ganyan siya kapag nagkakatampuhan kami dati,ayoko ng ganito.

Naiirita ako.

That's why I stood up,nagmamadali kong kinuha ang white robe ko sa gilid ng kama.
Tatabi na lang ako kay Dreigan or Arella. I really can't stand it.

"Bella.." I firmly closed my eyes when I perceived that he stood up too. His voice
sounded really odd,parang nagmamakaawa siya. Hindi ko siya pinansin,I want to get
myself out of here.

I turned my back at him pero kinilabutan ako ng maramdaman ko na sumusunod siya sa

akin. Ang bilis ng mga pangyayari. He hugged me from behind and buried his face on
my neck. I wiggled myself free but the more I tried to do it,mas hinihigpitan niya
ang yakap niya sa akin mula sa likuran ko.

"Let me go Andrei." I said calmly. I firmly closed my eyes when I perceived that he
won't really do it."Bitiwan mo ako.." I added.
"A-ayoko.." He said,still his face embalmed on my neck. Llalo ako kinilabutan ng
maramdaman ko ang mainit niyang hininga sa leeg ko. Parang hirap na hirap siya na
hindi ko maintindihan. "Bella.. Ayoko.. Hindi ko na kayang ganito." His voice
cracked and I started to felt the hot liquid at the corner of my eyes.."I'm really
sorry baby,hindi ko sinasadya.. I know,maling mali ako.. P-patawarin mo ko Bella."
Lalo akong naiiyak hindi dahil pakiramdam ko lumalambot ako. Hindi.

Naiinis ako. I don't even know how to calm myself because of the loathe I resembled
to him. My heart thundered as he hugged me tigther.

"Baby please.."His voice sounded really desperate. "Hear me me out first,please

Bella.." He trailed off and buried his face more on my neck. "Gagawin ko lahat
Bella.. Ano bang gusto mo? Sabihin mo lang,gagawin ko.. M-mahalin mo lang ako
ulit.." I firmly closed my eyes and with all my might I wiggled myself free.

I slapped him again. Malakas ang pagkasasampal ko dahil kitang-kita ko na mamula

agad ang pisngi niya,hindi ko alam ang gagawin ko ng makita kong dumugo ang labi
niya pero I just brushed it off. Hindi ko na alam kung paano ko pa tatanggalin yung
galit sa puso ko,hindi ko na talaga alam.

"Huwag kang magsorry Andrei,hindi bagay sa'yo.." I belted out. He licked his lower
lip and glanced at me with grief. His eyes flickers with so much remorse,I can
perceived that he wants to cry."Mahirap.. Mahirap kang patawarin.. K-kaya ako
nakikiusap sa'yo..It's the least thing you can do.." I swallowed the lump on my
throat.. "Pabayaan mo ako.. Yun lang.." I added and made my way through the door.
"Don't worry,may delicadeza naman ako.. I'm still your wife. I won't make a stupid
move,asawa mo ako sa papel and I am the mother of your children. Nothing
more,nothing less. Pero ang mahalin ka ulit?" I puckered my lips together as it
formed a thin line. "Masyado pang masakit.. Hindi ko na yata kaya yun,ayoko na.. I
had enough." I looked away and wiped my tears.. "Nakikiusap ako Andrei.. LEAVE ME
ALONE.."

I finally said and made my way outside,leaving him there. I really need fresh air.
The atmosphere between me and Andrei is really suffocating.

******

##################################

~~Chapter 18 - Without her knowledge~~

##################################

Bella's POV

I flung up my usual corporate attire and sat on the edge of the bed. I turned
around to face the life size mirror for a self countercheck. Simula din ng magka-
anak ako,hindi ko na nakahiligan ang pag-aayos sa sarili ko,according to Albie
pinapanindigan ko na talaga ang isang glorified mommy. I don't really care because
the only thing I want is to be the best mom for my kids. Kapag isa ka ng
ina,mawawalan ka na talaga ng pakialam sa sarili mo dahil mas uunahin mo ang para
sa mga anak mo. I weakly smile when I pertained to my thoughts those days when I
was still pregnant,those days when I'm dealing with pregnancy mood swings. I felt
the lump on my throat again dahil bumabalik ang sakit ng hirap ko noon. Yung sabay
na iiyak si Arella at Dreigan but because i'm a tyro mom,I really don't know what
to do. Hindi ako magkanda ugaga sa pagpapatahan sa kanila kahit na ayaw nilang
tumigil sa pag-iyak,yung hinahanap ko kung saan may masakit sa kanila nagbabaka
sakali na yoon ang dahil kung bakit ayaw nilang tumigil sa pag-iyak. Ako lang mag-
isa ang humarap noon. Minsan kapag umiiyak sila,hindi ko mapigilan na maiyak din sa
hirap,sa kinahinatnan ng buhay ko. Wala akong kasama na harapin lahat 'yon,nag-iisa
lang ako.

Everytime it haunts me,and it will be present on my thoughts...I can't help myself

but to cry. Proud naman ako sa sarili ko na napapalaki ko ng maayos ang mga anak
ko,Arella is such a sweet girl and Dreigan is a very smart boy. Wala ako masasabi
sa kanila dahil at their young age nakikita kong they're as strong as me. They're
my inspiration.

Masisi ba ako ng iba kung hindi ko mapatawad si Andrei? Gustuhin ko man kalimutan
na lang yung mga nangyari,hindi ko magawa. I don't know how to jolt away the loathe
I felt for him. Before all else,he made me hate him more dahil sa pagpipilit niya
na pakasalan ko siya.

One thing is for sure,I want to get myself out of this tricky situation even if it
will opened a can of worms. I'm going to start with getting my job back. Hindi
pwedeng nakaasa lang ako sa pera ni Andrei. Ayokong isumbat niya 'yon sa akin at
balang araw gamitin na naman niya laban sa akin. Kung magtatrabaho ulit ako,hindi
ako mukhang kawawa lang.

I snapped off my purse on my shoulder and went downstairs. Andrei hired two stay in
maids kaya naman naisip kong gawin 'to,akala ko nga noong una wala kaming kasama sa
bahay kaya nawalan ako ng pag-asa pero buti na lang meron. Naabutan kong pinapakain
ni May ang mga bata,siya ang yaya nila Drei at Arella.

"Ma'am good morning po. Kain na po kayo.." She greeted me so I smiled back at her
giving her a slight nod. I kissed Arella and Drei's cheeks so they both giggled.
Actually,si Drei hindi na siya gaanong alagain,he's always soundlessly still basta
may coloring pen and papers lang siya. Minsan bothered ako sa katahimikan ni Drei
but nung naalala ko kung anong klaseng personality mayroon ang kapatid ni Andrei
naisip ko na baka namana ni Drei talaga ang ganon. Being a Herrera runs in his
blood,at siguro ganun lang talaga ang ugali niya. Si Arella naman naman sobrang
sweet although iyakin.

"Hindi na May,may lakad ako eh.. Ikaw na bahala muna sa mga bata ha?"I said with a
weak smile. Her mouth parted a bit and she bowed her head.

"Ang dami pa naman pinaluto ni Sir ma'am,hindi po namin 'to mauubos." She trailed
off and she caressed Arella's head. She glanced up and it's as if she saw a ghost
from my back so I turned around to skim through it,only to find Andrei in his three
piece suit. So far,nakakapanibago ng makita ko siyang 'yon ang soot niya,hindi
naman ako sanay na nagtatrabaho siya sa opisina. I don't want to be judgemental or
what but Andrei is a certified lazy ass. Masipag lang yan kapag sa kama at saka sa
pagiging touch and go n'ya. I stared at him coldy for a brief moment and returned
my gazes to Arella and Dreigan,napansin ko din nakatitig lang siya sa akin. Ramdam
ko naman ang mga titig niya eh,nagdire-diretso siya sa dalawang bata para halikan
ang mga ito,narinig kong humagikgik si Arella dahil nakikiliti siya.

"Daddyyy~" Gusto kong mangiti dahil sa narinig ko kay Arella,naririnig ko naman ang
paghagikgik niya noon kapag nakikipaglaro siya kila Albie,Mimi or Steven. Pero
talaga namang masasabi ko ngayon na iba ang kalinga ng sariling ama talaga,masaya
parehas ang mga anak ko. Siguro okay na ako dun,hanggang doon na lang.

Napansin kong napatigil sila Andrei sa pagtawa. I flung up my bag on my shoulder

and went to Arella and Dreigan just to gave them a quick peck on their cheeks. I
wasn't looking at Andrei though I know his gazes are locked on me.

I ruffled Dreigan's hair and stormed out fast. I heard the chair moved and that
someone is half-running towards me,kaya naman lalo kong binilisan yung lakad ko.

"Be.. Bella.. Sandali." I heard his voice,kinilabutan na naman ako ng maramdaman

kong hawak-hawak niya ang braso ko. I glanced at him and my eyes landed to where he
was holding me. Para naman siyang napaso sa pagkakatanggal ng hawak niya sa akin. I
contained myself and made it sure that I wasn't showing any emotion.

"What?" I trailed off..

"S-saan ka pupunta?" Lately,napapansin ko din na napapadalas ang pagkautal-utal

niya. I don't know what's with him,gustuhin ko man ayusin ang samahan namin hindi
ko na alam kung paano. Ayoko dahil takot ako,ayoko dahil pagod na ako,ayoko dahil
ayoko na ulit maging tanga at mas maraming pang dahilan para sabihin ko na talagang
AYOKO. Napakarami kong dahilan at lahat yun reasonable para masabi ko sa sarili ko
na ayoko talaga.

"Kailangan din ba ipaalam ko sa'yo ang lahat na parang totoong mag-asawa tayo?" I
said coldly. He heaved a deep sigh and he tried reaching for his nape and it was
like he wants to say or ask something but he can't.

"Hindi naman sa ganon Bella.. I just want to know,paano kung hanapin ka ng mga anak
natin." Hindi ko alam kung yun ba talaga ang balak niyang sabihin o sadyang wala
lang s'yang sense kausap.

"Maghahanap ako ng bagong trabaho.."I blurted out as I started walking away. He

chased me once again and grabbed my arm,I wiggled it free in a quick deed but it
seems like he just ignored it.

"'Yon lang ba kaya ganyan ang soot mo? I can call my brother." He hurriedly yanked
his phone from his pocket and started dialing. His hands are both shaking because
of how fast he did that.. "Pwede ka naman sa Vinoco magtrabaho,I can make
settlements for you.. Bakit kailangan mo bang humana----"

"No need Andrei. Ayokong magka-utang na loob sa'yo.. Kaya ko naman yung sarili
ko,isa pa.." I looked at him straight to his eyes.. "Andyan na sila Albie at Mimi
sa labas,sila ang tutulong sa akin. Sila naman PALAGI ang tumutulong sa akin noon
pa man." I belted out giving the word 'PALAGI' an emphasis.

"B-bella hindi mo naman kailangan pang magtrabaho.. Ako lang dapat dahil ako ang a-
asawa mo eh,ang kailangan mo lang alagaan ang mga anak natin.." He said with a
shaky voice,muntik na ako matawa sa sinabi niya.

"Tapos ano? Gagamitin mo sa akin lahat 'yan isang araw? Isusumbat mo? O kaya
gagamitin mo na naman ulit para may ipalit laban sa akin?" Napabuntong hininga
ako,hindi ko na maintindihan ang sarili ko dahil tuwing maguusap kami ni Andrei
lagi na lang masakit ang dibdib ko. Paulit-ulit na lang 'to,ang masaklap pa mukhang
araw-araw ganito ang mangyayari sa akin dahil nasa iisang bahay kami. Mag-asawa na
kami...sa papel.

"Bella hindi ko gagawin sa'yo yon,you're wrong.." He held both of my hands and look
at me straight to the eyes,it's as if he's searching for something. Ang lamig ng
mga kamay niya,para bang nanginginig pa 'to.. "Gusto ko lang naman..maging pamilya
na tayo.." He licked his lower lip and he slowly put both of his hands on my
cheeks,his hands are still cold. Pana'y din ang pagtaas baba ng adam's apple
niya,kasabay noon ang mabibigat na paghinga niya. "Kasi diba 'yon naman ang dapat?
'Yung buo tayo? Kayong tatlo na ang pamilya ko.. Hindi ba dapat ganun 'yon,Bella?"
Pinigilan ko ang sarili kong mapapikit sa mga pananalita niya. Wala na akong
pinapaniwalaan sa mga salita niya,pinangakuan na niya ako noon pa ng kung ano-ano
pero walang nangyari. Ayaw ko na maulit pa 'yon. Ayaw ko na s'yang pagkatiwalaan.
Unti-unti kong tinanggal ang kamay niya sa mukha ko at kasabay din noon ang
pagiiba na naman ng timpla ng mukha niya,halatang halata na malungkot s'ya at ilang
beses niyang hinuhuli ang paghinga niya. I shook my head lightly..

"Matagal na tayong sira.." I said without any emotion,napayuko siya at marahan na

ginulo-gulo ang buhok niya. "Sobrang tagal na.. Pati ba naman ang mga gusto kong
gawin sa buhay,pipigilan mo din? I'm not your doll Andrei.." Napatingin siya sa
akin sandali pero agad din na napayuko,he slowly nodded and stepped back a little.

"Sorry.." He said with a different tone. Bumuntong hininga na naman siya at sabay
kaming napatingin sa labas kung saan nakatingin pala sa amin mula sa sasakyan sila
Albie at Mimi.

Hindi ko pa naeexplain sa dalawa ang lahat basta ang sabi ko sunduin nila ako
dito,madali lang naman matunton itong place dahil katabi ito ng isa sa mga famous
beach resort na pag-aari din ng mga Herrera. Obvious na obvious dahil sa Vinoco
park hotel ang name ng building.

Hindi ko na din tinignan pa si Andrei,basta lumabas na lang ako at nagdire-diretso

sa kotse nung dalawa. Para akong nakahinga ng maluwag pagkasakay ko sa loob. Agad
naman pinaandar ni Albie at tahimik kaming umalis doon.

"Anyareeeee?" Bungad ni Albie kaya napamasahe ako sa sintido ko. "Bella Alona,yung
totoo? Paanong nangyari na mag-asawa na kayo? Ang bilis ng pangyayari ha,kaloka.
Nagjugjugan na naman ba kayo tapos bati na? Ganun lang 'yon?" I pressed the back of
my head to the recliner and firmly closed my eyes. Hindi ko alam kung paano ko sila
sasagutin,hindi ko din alam kung tinatamad akong ikwento sa kanila why I come up
with this kind of mess. Para bang ayoko ng ipaliwanag sa kahit na sino dahil
nakakasawa nang magpaliwanag,problema ko na din kung paano ko ipapaliwanag kina
nanay at tatay itong nangyari sa akin.

"Albie just drive please.." I heaved a deep sigh without even opening my eyes.

"Ano ka ba Albie,hindi ka ba marunong makiramdam? Kita mong pagod si Bella.. Pagod

yan kagabi at nakipag-jugjugan na naman." Napadilat ako sa sinabi ni Mimi,agad kong
dinampot yung mga stuffed toy na nagkalat sa likod para ibato kay Mimi.

"Sira ka talaga,could you please knock it off.." I muttered in spite of how annoyed
I was.
"Naku,if I know habang nangyayari 'yon? Kinikilig ang growers ni Bella. Goodness!
We can't deny the fact na lalong gumwapo si Andrei hanoh? Saka there something
different in him.." Mimi trailed off and this time kahit na nagdadrive si Albie
siya naman ang umabot ng stuffed toy para batuhin si Mimi.

"Manahimik ka nga babaeng mukhang beki,wala ka ng nasabing matino! Anong growers ba

pinagsasasabi mo ha?!" Albie scoffed at her.

"Oh come on! Hindi niyo alam yun? Ano pa edi yung peanuts ni Bella! Duh! Kinikilig
na naman peanuts n'yan kasi hanggang ngayon if I know,si Andrei pa din talaga..
Paano niya ba naman makakalimutan si Andrei?" Umayos muna siya ng upo at humarap sa
amin ni Albie. "Una,kamukhang kamukha ng kambal si Andrei,no doubt na mga Herrera
sila. Pangalawa,napakagwapo ni Andrei,may abs pa din siya at fuuuta ang bango bango
niya. Pangatlo,fuuuta ulit kasi kahit wala siyang balls may tender juicy hotdog na
extra jumbo naman siya noh!" Nanlaki parehas ang mata namin ni Albie sa pinagsasabi
ni Mimi. Hinablot ni Albie ang buhok niya at sinabunutan ng onti. "Owwwww! Bakla ka
talaga. Bagong curls yung hair ko nainggit ka na naman!" She hissed at Albie.
Napailing na lang ako sa inasal n'ya,mas mabuti pa nga na hindi na lang ako
magsalita kasi pakiramdam ko kapag nagsimula akong magsalita.. Tuloy-tuloy
na,kailangan ipaliwanag ko na ang lahat.

"Yaaaaaan! Yan ang napapala ng nadedevirginize ng manyak. Nagiging manyak din! Naku
Bella! Huwag kang makinig sa babaeng 'to.. Basta ako,hindi ko alam kung ano ang
plano mo pero alam ko kaya ka nandyan eh dahil sa mga anak mo..." Albie explained
while looking at me through the rear view mirror. "Pero I'm just worried
sister,kailan ka ba sasaya? Life is really too short to get sad" He added.

I heaved a deep sigh and turned my face through the car's window. I embalmed my
hands on my chin.

"I still want an annulment.. Yun lang ang gusto kong gawin." I belted out and it
made the atmosphere really silent.

*****

"So,goodluck and welcome to Omogure group of companies Mrs. Herrera. You'll gonna
love it here for sure.." Ma'am Alyssa greeted me with a hint of glee. Who could
have thought na sa loob ng isang araw magiging ganito ako ka-productive. Out of
forty applicants tatlo lang kaming natanggap nung first screening,noong second
screening dalawa na lang kami at nung third.. akalain mong ako na lang ang
matitira? Well,I am confident that I did my best lalo na sa part na pinaka
nahirapan ang iba.. Sa multitasking.
"Thank you so much ma'am.." I belted out with a huge smile on my face. One day
process na lang naman ang halos lahat ng company at progressive naman na ang hiring
cyle sa lahat kaya naman masasabi kong ang productive ng araw ko. Ang swerte ko
dahil ako ang natanggap.

"You are very welcome. Enjoy working here miss Bella. You can report on your first
day of work next week,eto ang mga list ng credentials na kailangan namin. We're
giving you a week para dalhin dito yan. Oh well,congratulations again and
welcome.." I smiled again as I stood up when she offered me her hand. I glanced at
it for a split second before yanking my own hand.

Thank God.

I skimmed through my wrist watch while i'm inside the elevator,mag-aalas singko na
pala ng hapon. Hinatid lng ako nila Albie dito kanina pero nagpaiwan na din ako
agad dahil may mga ginagawa din naman sila sa buhay nila. Busy na din ang mga
kaibigan ko kung paano aayusin ang mga buhay nila samantalang ako,nagsisimula
palang sa lahat.

I waved my hand when I was already outside the building for a cab. I have no choice
but to ride a cab since yung bahay ni Andrei ay malayo sa kabihasnan. Sayang tuloy
ang pamasahe ko,pati din naman sa gas magastos kaya naman napapaisip ako kung paano
ako makakatipid.

Mga kulang thirty minutes ng makarating ako sa bahay ni Andrei,pagbaba ko palang ng

cab rinig na rinig ko na agad ang boses ng mga anak ko,mukhang tuwang tuwa silang
naglalaro. I smiled undoubtedly when I opened the gate,nakita ko sila sa bakuran ng
bahay. I crossed my arms and leaned on the wall ng hindi naman nila napansin na
dumating ako,dahan dahan ko kasi sinarado ang gate. Nauna yatang umuwi si Andrei sa
akin.

Arella was riding at Andrei's neck while she was giggling,nakakapit ang mga kamay
niya ng mahigpit sa ulo ni Andrei,tumatakbo sila and Dreigan was chasing them. I
was really surprised to see Dreigan laughing like that. Bihira magpakita ng emosyon
si Dreigan so right at this moment I really can't just intrude them. Basta masaya
ang mga anak ko,magtitiis ako. Dreigan was pretending that he's a monster and
Andrei was enacting that he's scared to that little monster thats why Arella can't
help but to giggle really loud.

"Ahhhh! Daddy..faster! faster! Dreigan is coming.. Ahhhhh!" Arella squealed while

pointing Drei at her back.
Tawa naman ng tawa si Dreigan at Andrei,pati ang pagtawa nila parehong-pareho. I
shook my head while grinning from ear to ear,the view is really priceless. Hindi ko
alam kung dapat ba ako matuwa o maiyak sa mararamdaman ko. Masaya ako na masaya din
ang mga anak ko pero hindi ko pa din alam kung paano ko tatanggalin ang galit sa
puso ko.

Napahinto naman si Andrei ng mapansin niyang kanina pa ako nakatayo sa di kalayuan

sa kanila. Dire-diretso pa ang takbo ni Dreigan kaya naman ng mapahinto si
Andrei,nabunggo pa siya sa mga binti ni nito. He rubbed his nose using his palm and
glanced at where Andrei was looking. Parehas nangiti si Arella at Dreigan ng makita
nila ako.

"Mommy!!" They both squealed excitedly. Mabilis na binaba ni Andrei si Arella so

she can run through my direction. I bent down leveling their heights. Hinalikan
nila akong sabay sa pisngi,kiniliti ko si Dreigan at nakikiliti naman si Arella
dahilan para magtawanan kaming tatlo.

"S-stop mommy! hahahahaha!" It was like a music in my ears,pana'y ang halakhak ng

dalawang anak ko.

Nang mapagod kami sa ginagawa namin napatingin ako kay Andrei na titig na titig sa
aming tatlo. Unti-unti nawala ang ngiti sa akin at napatayo ako mula sa
pagkakatalungko. Arella held my hand,as well as Dreigan.

"She looked exactly just like you.." Halatang wala sa sariling sinabi niya 'yon
dahil nakangiti pa siya.

Unti-unting nawala ang ngiti niya sa labi niya ng maalala niya siguro kung sino ang
kaharap niya. He cleared his throat,and looked away.

"How's your day?" He asked me as if it's just nothing. Tunoon ko ang atensyon ko sa
dalawa kong anak,I was caressing Arella's cheek.

"It's good.." I trailed off without even looking at him.

"Gutom ka na ba? Nagpaluto ako ng madami.. Alam kong pagod ka pagdating mo.." He
added and I perceived that he tucked his hands inside his pocket
"Salamat.." I answered coldly. I started walking inside the house at sumunod naman
sa akin ang kambal,inaabot pa ni Arella yung skirt ko para humawak sa akin,si
Dreigan naman ang liit liit pero he's crossing his arms while following me. Parang
batang matanda,kahit ako mismo naweweirduhan minsan sa anak ko.

"Mommy,I want chicken nuggets!" Arella said while she was yanking my skirt,I bent a
little to fetch her just to lift her up.

"Oo sige baby,papaluto ako ng nuggets okay?" I said while caressing her cheeks.

"Yay!!" Tumingin naman siya kay Dreigan and she stick her tongue out. "'Di kita
bati!" Pasuplada siyang sabi. Knowing Dreigan,hindi niya pinansin ang kapatid niya.
Pumunta nalang siya sa sala para kumuha na naman ng paper at coloring pens niya.

****

Kahit na medyo naninibago pa ako noong gabing 'yon sinubukan kong maging normal.
Wala na din naman akong magagawa kung magmumukmok ako buong araw,I need to be
strong and I need to focus. Tahimik lang sa pagitan namin ni Andrei,pakiramdam ko
din naman tahimik talaga sa buong bahay kahit na boses ng mga bata ang
nangingibabaw. Minsan nahuhuli ko siyang nakatitig sa akin pero kapag titignan ko
siya bigla naman niyang aalisn ang tingin niya. Hindi ko maintindihan kung ano ang
dapat kong maramdaman sa klase ng mga titig niya. Pagkatapos ng dinner
namin,sinamahan ko maglaro sila Dreigan at Arella sa kwarto nila,si Andrei naman
nakasandal lang sa door frame habang pianpanood kami.

I can't deny the fact that I felt uneasy dahil nanonood siya sa ginagawa namin.
After an hour of playing nakaramdam na ng antok ang mga anak ko that's why I tucked
them to bed,I mean we tucked them to bed. Si Dreigan kasi noong inaantok siya bigla
na lang siyang lumapit ang nagpabuhat kay Andrei,nakatulog siya while sucking his
thumb on Andrei's shoulder. Nang masigurado kong mahimbing na ang mga tulog nila ay
agad na akong umalis sa kwarto kahit nandoon pa si Andrei,hindi naman na siya
sumunod sa akin. Balak kong kumuha ng ng damit sa kwarto namin kaya inunahan ko
siya,ayaw kong matulog sa kwarto na yun at ayaw ko din gamitin yung CR dun dahil
baka maabutan niya ako. Kinikilabutan ako kapag kami na lang dalawa ang
magkaharap,I just can't stand it.

Nagmamadali at nanginginig ang buong katawan ko habang kumukuha ng

damit,naghumirentado ang kabog ng dibdib ko ng narinig kong dahan-dahan na bumukas
ang pinto ng kwarto. Napalunok ako sa sarili kong laway,nagtataasan ang balahibo ko
talaga kapag kami nalang ni Andrei ang magkasama.
Napapikit ako ng mariin nang namaramdaman kong pinuntahan niya ako sa walk-in
closet. Nakatalikod ako mula sa pasukan kaya nagkuwari akong abala sa
paghahalungkat ng damit.

"You don't have to.." He all of a sudden spilled. Hindi ko maintindihan kung ano
ang meron sa boses niya,the moment i've heard his husky voice na para bang
centimeters lang ang layo mula sa batok ko,kinilabutan akong lalo. Napatingin ako
sa likod ko and there I saw him leaning on the wall,nakapamulsa siya at nakayuko.
"Dito ka nalang sa kwarto matulog,I'll just sleep at the kids' room." Inayos niya
ang tayo niya habang minamasahe ang batok niya,napatingala siya at nakita ko ang
adam's apple niyang nagtaas baba na naman. "G-good night Bella.." He added and I
almost stepped back when he started walking few strides towards me. He quickly gave
my forehead a kiss and stormed out from the room.

He left there dumbfounded..once more.

I heaved a sigh of relief when I made it sure that he's not inside this room
anymore.

Thank God,I'm saved.

*****

I was in my deep slumber when I heard few knocks coming from the door,it was a
tranquil knock but it was continuous. I turned on the lamp shade and i'm sure that
my brows are already touching each other. Who could it be? I lazily walked towards
the door to open it,I was only wearing oversized shirt with nothing but my
undies,mas comfortable ako na ganito ang soot ko when i'm sleeping.

My eyes widened when I opened the door,it was Andrei and he was hugging an
elongated pillow. He wasn't wearing any shirt,only his navy blue jammies. I stopped
myself from biting my lower lip because of how awe I was,hindi pa din nagbabago ang
katawan ni Andrei. Ganun pa din,mali pala. Mas gumanda pa nga ito. His hair was
pointing into different directions,its seem like he just woke up though he has dark
circles around his eyes.

"Bella.. May tao yata,pwede bang dito na lang ako? N-natatakot kasi ako.." Malat pa
ang boses niya pero gusto kong matawa dahil parang bata niyang sinabi 'yon.
"Please? Promise.. Matutulog lang talaga ako,sa sahig lang ako matutulog.." He
added. Alam kong matapang si Andrei pagdating sa mga away lalaki,wala siyang
uurungan at nakakatakot din s'ya magalit pero ang isang nakakatawa sa sa kanya ay
yung hindi siya nanonood ng horror movies at madali siyang takutin kapag nag-iisa
siya,duwag sa multo eh kalalaking tao. I furrowed my brows when I pertained to mind
that he's alone. If he's at the other room,kasama naman niya ang mga bata. Nang
maisip niya na nagtataka ako sa mga sinasabi niya ay napakamot siya sa batok niya
"H-hindi ako kasya sa kama nung mga bata,maliit kasi.. Kaya sa sala ako natulog.."
Pahabol siya at napayuko nalang.

I know him too well,and I can't believe that he haven't change pa din when it comes
to this issues. He cleared his throat and looked at me straight to the eyes.

"Pwede bang dito muna ako? Kahit ngayon lang.." He trailed off that made me think
for a split second. Kung sa sahig nga talaga siya matutulog then fine. I'm good
with it. Nilakihan ko ang bukas ko sa pinto,nakita kong parang nailang naman si
Andrei at hindi makatingin sa akin. Palipat-lipat ang tingin niya sa mukha ko at sa
sahig.

"Kalalaki mong tao,ang duwag mo.." I said coldy which gave him a hint. Unti-unti
siyang pumasok sa loob ng kwarto ang he went straight to the mirror cabinet,kinuha
niya ang mga comforter doon nagsimula na siyang mag-ayos ng higa niya. Matigas sa
sahig pero 'yon ang usapan. Hindi ko pa din naman kaya na nasa iisang kama kami.
Naiilang ako at isa pa,hindi ako makakatulog kapag ganun.

Hindi pa man din nakakaayos ng higa si Andrei ay napangiti na ako ng palihim.

Sometimes,I really missed my bitchyness.

I hurriedly turned off the lamp shade and tucked my self to bed.

"B-bella.. " Halatang takot na takot ang boses niya. Sa sobrang dilim ng kwarto i'm
sure wala na siyang makita. Napangiti ako at sinadya kong hindi sumagot. Narinig ko
naman na bumuntong hininga si Andrei,narinig ko na inaayos niya ang mga comforter
kaya naman muntik na akong matawa. I'm sure by now he almost shit his pants because
of how scared he was. Dati kasi kapag ganyan s'ya yayakap lang s'ya sa akin.

Ilang minuto pa ay parang tumahimik na kaya naman nakiramdam ako kahit na

madilim,walang ng ingay kaya naman nakaramdam na din ako ng matinding antok..
Napipikit-pikit na ang mga mata ko pero..

"Goodnight Bella..." Mahina at malat ang pagkakasabi ni Andrei. "I love you..."
Narinig kong and mumunting ingay ng comforter n'ya na parang inayos ito dahil sa
pagiba niya ng pwesto. Antok na antok na talaga ako pero natigilan ako ng sabihin
niya 'yon. Mahina,malat, at malungkot ang boses niya. Ilang minuto ko din naisip
'yong sinabi niya at hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako...

Andrei's PO

It's almost an hour before I heard something. I smiled undoubtedly and slowly
yanked my phone that is secured on my jammies' pocket,I slid the screen. Now,it's
serves as my light.

I slowly stood up,and thumbed through where Bella was sleeping,soundlessly still.
Dahil sa sobrang tahimik ng kwarto,I can hear her cute little snores. I chuckled
silently when I pertained to thought everything. I've been thinking of numerous
ways kung paano ako makakapasok sa sariling kwarto namin,ito na lang ang naisip ko.

'I'm such a desperate dork' I said to myself while smiling. Mahimbing matulog si
Bella and I bet right now she is. The smile on my face grew bigger when I saw her
face,unti-unti kong nilapit ang kamay ko just to cupped her cheeks.

Damn,I really missed her.

She stirred up a little and crinkled her nose unconciously,kahit ano yata ang gawin
niya sa sarili niya she can still managed to look really beautiful. Because of how
desperate I was,dahan-dahan akong tumabi sa kanya while i'm perceiving carefully
her cute little snores.

I slowly,carefully and gently wrapped my arms around her waist. I cupped her face
again and kissed her passionately. She stirred a little again but I felt the hot
liquid at the corner of eyes when she buried her face on my chest,feeling her
breath,her scent and her skin on mine. I hugged her tighter and kissed her
forehead.

The fuck I missed her,I really can't help it.

But before I could feel asleep again... I glanced at my phone and checked the time.
It's almost two in the morning,she usually woke up at around six to six thirty.. I
drifted it off to silent mode and turned on the vibration. The last thing I did was
setting the alarm. She will surely freak out if she woke up and found ourselves in
this position. Nanakaw lang ako ng konting oras,kahit na natutulog s'ya at walang
kaalam-alam sa nangyayari,I just really missed her.

I glanced at my phone once again and checked the alarm settings.

ALARM TIME: 5:00 am

I tucked my phone inside my jammies and locked my gazes to Bella's face.. I slowly
moved my face closer to her and claimed her lips.. Others might think that i'm
crazy but I don't give a f-uck.. Because I lover her so much,to care.

I smiled weakly and closed my eyes. I didn't even noticed that I drifted off to
sleep..

******

##################################

~~Chapter 19 - Fell between the cracks~~

##################################

Bella's POV

From time to time,mas nagiging weird ang pakiramdam ko towards Andrei. I don't know
if it's in a good or bad way. He turned quiet lately and thank God hindi na n'ya
ako kinukulit though we used to sleep in the same room. Sa lapag lang naman s'ya
lagi which is sabi n'ya few days nalang daw dahil magpapagawa s'ya ng another room
sa bahay. Good thing sumuko na s'ya sa kalokohan n'ya na papayag akong sa magtabi
kami sa bed.
No freaking way. Manigas ang lahat ng maninigas sa kan'ya,I won't sleep with him on
the same bed.

It's been almost two months ng kasal kami ni Andrei and I still haven't change my
mind,good thing he wasn't bothering me anymore dahil we are both busy. May
inaasikaso yata s'ya sa restaurant. Hindi na kami naguusap talaga dahil kapag
dinner nakafocus lang s'ya sa mga bata. Weird nga lang talaga kasi hindi naman kami
nagtatabi matulog but I can smell his scent sa sariling balat ko,alam ko kasi ang
shower gel pati ang favorite perfume n'ya. Lagi naman ako nauunang magising sa
kanya that's why I got a chance to stare his face every morning. Wala pa 'din naman
nagbabago aside from his body na mas lalong gumanda ang built. He loves sleeping
without wearing his shirt pa naman.

Well,thanks to him kasi napagkakatiwalaan naman namin ang yaya ng mga bata na ni-
hired n'ya. It's a big help para makapag trabaho ako ng maayos,isa pa mukhang
maalaga din sa bata si May kaya wala akong problema.

I was making my way downstairs when I saw Andrei and the kids sitting on the
dinning table having their breakfast,he's reading some magazines so I furrowed my
brows. He's not fond of reading newspapers and magazines,maybe he's just bored. I
went beside Arella and Dreigan's chair just to give them a quick peck on their
cheeks,humagikgik naman ang anak kong babae. I saw Dreigan trying his very best to
yank the fork on his hotdogs and his bacons but his fingers are too tiny that made
him pissed off. Itsura ng anak ko,kamukhang kamukha ng ama n'ya kapag nagagalit.
Nakita ko naman na tinulungan ni Andrei tisukin 'yung hotdog ng anak n'ya pero
dahil magkaugali sila ng anak n'yang matigas din ang ulo,hindi pinansin ni Dreigan
'yun at kumuha ng ibang tinidor para tumusok ng panibagong hotdog. Napangiti ako sa
asal ni Drei,ang bata bata pa but he wants to stand on his own. He's such a smart
kid.

My son finally made it and he smiled,lalo akong napangiti at napatingin ako kay
Andrei na nakangiti din. He looked so proud with his son. He ruffled Drei's hair..

"Very good son." He said and glanced at me once again. Iniwas ko ang tingin ko
hindi dahil naiilang ako kung hindi napatingin ako kay Dreigan na sinusubukan
n'yang subuan ang kapatid n'ya. Hinarap pa n'ya ang mukha ni Arella sa kanya while
he was gesturing Arella to open her mouth.

Arella opened her mouth undoubtedly,hinawakan pa n'ya ang kamay ng kapatid n'ya
para alalayan na isubo sa kanya yung pagkain. Seeing my kids like that is priceless
though sometimes nag-aaway sila,mahal pa din nila ang isa't-isa. May ugali lang
talaga kasi si Drei na bully towards his sister but as I can see he's an over
protective brother to Arella.

I smiled at Arella while she's munching her food,she kissed Dreigan on his cheeks
but Dreigan crinkled his nose in disgust and wiped his cheeks immediately.

Arella stared at me and her eyes started to spring with tears.

"Mommy.. Si Drei.. He doesn't love me anymooooore!!" She pointed her brother.

Napatingin naman si Dreigan sa kapatid n'ya.

I caressed her face and shook my head.

"No baby.. You are wrong,Drei loves you.. Right Drei?" I trailed off and I can
perceived that Andrei was just staring at us.

Pumalatak naman si Dreigan and he scratched the back of his head. Tumayo s'ya sa
upuan without saying any word. He walked towards Arella and kissed her cheeks,he
even tapped Arella's back while almost rolling his eyes. Para bang kahit hindi s'ya
magsalita I can imagine him saying 'Girls are so melodramatic'.Batang matanda kasi
si Drei eh.

Tumahan naman si Arella and he hugged his brother. I giggled when I saw the two,I
could spend all my time just by watching the twins and I'm sure won't even get
bored,they are too cute and irresistable.

I drifted my gaze off to where Andrei was,he was looking at the twins too while
smiling weakly,laging ganyan ang ngiti n'ya. I've never seen him smile the way he
used to way back. That playful smirk,and the way he grin at girls on
superclubs...it was all gone. I wasn't sure about it though.

It was then I've noticed the dark lines and circles below his eyes. Ang lalim ng
eyabags n'ya,maybe he can't sleep because matigas ang tinutulugan n'ya. I grinned
mentally,it serves him right anyway.

Inubos ko na ang pagkain ko and I bid my goodbyes to the kids,papalabas na sana ako
ng pinto but I was hindered about Andrei's presence.

"B-bella.." He called my name. I turned around meeting his lame gazes. Those dark
brown eyes that got me smitten way back,I've noticed more how stressed he was
because the dark lines are completely evident. It was like he haven't sleep well
for how many days. I tucked the messy strands of my hair behind my ears and cleared
my throat.
"Why?" I asked him with a stern tone. He blinked for how many times and yanked his
hands behind his head to scratch it.

"What time you'll be going home? If it's okay with you.. Ano sana eh--"

"It's none of your business Andrei,kung hindi mo mamasamain.. It's really none of
your business" I muttered,cutting him in his mid sentence. I raised my brow on
him,totoo naman na hindi ko talaga alam at ayaw kong malaman n'ya. Sinabihan ko
naman na si May dahil ngayon ang presentation ng group namin sa new branch sana ng
Omogure group of companies sa Singapore at Malaysia. Sa group namin in-assign ang
mga accounts sa Singapore,they need our presence there. Masaya lang talaga ako
dahil sa ang bago ko palang sa company yet they put their one hundred percent trust
on me. Hindi ko din alam dahil dala lang na sa resume ko na married ako kay Andrei
Herrera,oh sadyang I'm doing great.

Ngayon ang flight namin papuntang Singapore but we need to get ourselves back here
the day after tommorrow or earlier as possible. Kinausap ko na si May at nagpaalam
na ako sa mga bata na I'm going to be gone for a day or two,though I know na parang
si Dreigan lang ang nakakaintindi because Arella just nodded and kissed my cheeks
as if she can understand.

I got back to my senses when I saw Andrei bowed his head.

"O-okay.. I understand. I was just wondering if maybe..maybe.." He puckered his

lips together. "Ahh! Forget it.." He sighed "I'm sure your job is more
important..." He added and he played the car keys on his hands.

Tinalikuran ko s'ya and made my way outside,but before I could stormed out......I
stopped.

"You said you love me right?"I trailed off,facing him again while trying my best
not to show any emotion. Nakita kong nagtaas baba ang adam's apple n'ya. He
swallowed hard and he glanced at me with his eyes really wide.

"Bella. Mahal kita.. Totoo 'yun. Mahal na mahal ko kayo ng mga bata.. I just want
us to sort things out.. again. If only you could give me a chance Bella. I'll make
things right. One last chance.." He answered without even blinking his eyes,he was
staring at me right through my eyes while saying those.
"Kung mahal mo ko,gagawin mo ang lahat para sumaya ako.." I said. I turned my back
at him and I perceived that he walked few strides towards me. Kinilabutan ako ng
maramdaman ko na malapit lang s'ya sa likod ko.

"Ano bang dapat ko'ng gawin Bella para sumaya ka? Sabihin mo naman. Hindi ko kasi
alam kung paano magsisimula.." He whispered pleadingly,it was as if he saw a thin
line of hope to what I've just said.

I won't give that to him,he doesn't deserved it.

"I want an annulment.. " I felt the heaviness of the atmosphere after I blurted it
all out,natahimik din bigla si Andrei.

At last,gumaan ang pakiramdam ko pagkasabi ko sa kanya 'nun.

I didn't even looked back. Umalis na ako at hindi ko na tinignan ang reaksyon n'ya.

I arrived at the airport after a almost thrity minutes,dahil na 'din sa sobrang

traffic kaya ako inabot ng siyam-siyam. I smiled when I saw my officemates waiting
for me. I heaved a sigh of relief and started walking towards them.

"Ready Mrs. Herrera?" Jovie asked me with a huge smile on her face,I felt weird
when she called me Mrs. Herrera. She's one of the representative from our
department,magaling s'ya sa computations and analysis kaya naman naassign s'ya sa
paggawa ng data reporting,ako kasi ang tatayong representative bilang speaker nila
kaya ako ang haharap sa mga board of directors,confident daw kasi ako at
conversational magsalita kaya sigurado daw sila na pipirma agad ang mga ito,they
even told me to wear a corporate and elegant attire yet seductive that's why bumili
pa ako ng bago kong damit.

"I am always ready Mrs. Agustin.." I smiled and flung up my rayban aviator shades
on my face.
I'm so happy to be back. This is the old me,the confident and the fierce me.

********

"Congratulations to us! Cheers!" Mrs. Jovie Agustin trailed off while yanking the
kopita leveling his head,we all did the same. Sila Micaela and Fritzie naman kanina
pa kasi umiinom kaya naman medyo mukhang wasted na sila. We are all here inside our
suite just to celebrate our victory. We got the Tsui's accounts and we made them
sign the business partnership contract,makakapagopen na kami ng business dito sa
Singapore. Another branch ng mga convenient stores and restaurants,mage-expand
sigurado ang company dahil sa ginawa namin. I'm really happy that i'm part of this
at ako lang sa sarili ko ang nakagawa,walang tulong galing sa iba. "Most epecially
to the queen! No other than Queen Bella! That's totally wicked. Parang hindi ikaw
yung nagsasalita sa platform. I thought it's a different person. Seriously
speaking." Mrs. Agustin blurted out.

Natawa naman ako sa sinabi n'ya. Kaya ko gusto sa Omogure group of companies kasi
ineexpose nila ako which I find it better kasi more exposure,new knowledge.

"Party party na! Bukas ieenjoy ko ang beauty ng Singapore. Bibili na din ako ng
pasulubong para sa boyfriend ko." Fritzie hindered while she puts more wine on her
kopita.

"Ah huh! Me too,kasi naman days before ng presentation na 'to talagang nastress ako
'te! Ngayon mageenjoy din ako. Whooohoooo!" Micaela said while making a girly
gesture.

Nilakasan n'ya yung volume ng speaker and she started dancing. She thumped her
hands in the air and gestured us to join her. I smiled and joined them undoubtedly.
Namiss ko din ang ganitong buhay,naalala ko na naman dati. I used to be a head
turner in super clubs,kami nila Albie and Mimi ang laging magkakasama. If they're
just here maybe we would do a bar hopping and they will make the most out of this
since wala naman sila Dreigan at Arella. I think it's not bad to enjoy this
moment,bukas bibilan ko din sila Arella ng mga pasulubong.. Maybe a talking doll
for Arella and a set of toy cars for Dreigan.

Halos madaling araw na din kami natulog,gusto ko pa man din tawagan si May para
kamustahin ang mga bata but I didn't make it. Sa sobrang lasing ko.
The next morning was like hell,maaga kami nagising dahil gusto ng tatlo sa board of
director ng brief summary about sa background ng Omogure at dahil ako ang speaker
ako na naman ang assign though kasama ko pa din ang mga co-workers ko.

We haven't got a choice and we stilll have to deal with our freaking hang overs,sa
lobby ng hotel kami nagkita-kita because they invited us for a breakfast.

Maghapon namin silang kasama at hindi natuloy ang plano namin na makapaglibot at
bumili ng mga pasulubong,nilibot kami ng mga board of directors to the whole
circumferential and maybe because they're enjoying ourselves with us dahil magaling
mang entertain ng kausap si Mrs. Jovie.

We had our lunch on a famous chinese restaurant there,nasabi din nila na dapat may
kalaban kami sa pagkoclose ng deal na ibang company but nagback out din daw. I
should thank them because nalessen an threat para sa company na pinagtatrabahuhan
ko.

It was almost afternoon when we finished our long chitchat with the board of
directors kaya madalian din ang nangyaring pagbili namin ng mga pasulubong.

Mamaya kasing 7pm ang flight namin at wala pa kaming mga pahinga. Pagod na pagod
ang sistema ko,kulang pa ako sa tulog.

When I've reached the hotel nakatulog ako agad at hindi na halos nakapagpalit kaya
naman noong ginising ako nila Micaela,I hurriedly stormed in inside bathroom just
to take a bath. Hindi ko na din nagawang tawagan si May dahil pauwi naman na kami.
Hindi naman naming kailangan magtagal ditto,isa pa pabor sa akin dahil miss na miss
ko na din ang kambal ko,kaya naman excited na akong umuwi. May three days extension
para sa amin at parang rest day na din at excited na ako dahil makakasama ko ng mas
matagal ang kambal ko.

Dapat lang para sa amin 'yun. Ang hirap kaya ng ginawa namin.
We arrived at manila at exactly eleven o'clock. Parang pagod na pagod pa din ako sa
byahe. Sa labas ng airport ay may kanya kanya sundo ang mga kasama ko,kaya naman
nagtaxi na lang ako mag-isa pauwi.

It was a deafening atmosphere when I arrived at Andrei's house. Tinulungan ako ng

taxi driver na ibaba ang mga gamit ko pati ang mga napamili ko. I removed my rayban
aviator shades and roamed my eyes around the house. Bakit ang tahimik? I felt
thirsty that's why I went to the kitchen.

I almost jumped when I found Andrei into the dining table. I put my hands on my
chest because of how shocked I was,he was quietly looking at a different direction.
I just ignored him.

He was tranquilly sitting there while his fingers are intertwined together,buried
on his chin,mukhang malalim ang iniisip n'ya. I readied myself just incase he's
going to ask where did I went yesterday dahil hindi naman ako umuwi at alam ko'ng
wala s'yang alam. Kumuha ako ng baso at naglagay ng tubig para uminom. I was
waiting for him to spill his piece but he didn't. I just shrugged my shoulders..
But was hindered when I noticed that there are foods on the table,medyo marami at
mukhang masasarap. Feeling ko tuloy nagutom ako bigla,but I restrained myself from
showing that urge to him. Pagkatapos ko'ng uminom,I washed the glass and dry it
clean to put it inside the drawer.

"Kumain ka na ba?" Halos napalundag ako sa biglang tanong ni Andrei sa akin,his

voice was shaky and parang minamalat pa s'ya. HIndi ko nalang pinansin,narinig kong
gumalaw ang upuan that's why I have a haunch that he stood up. "Ipainit mo nalang
'yung mga pagkain kila manang.. Goodnight." He said with a stern tone. Napaharap
ako sa kanya but our gazes didn't met,naglalakad na s'ya papunta sa library room
n'ya.

I furrowed my brows dahil kung matutulog na s'ya bakit hindi sa kwarto?

I just shrugged it off and made my way inside the room of Arella and Dreigan. They
are all sleeping peacefully,bukas ko na lang ipapakita ang mga pasulubong ko para
sa kanila. I smiled and kissed their forehead before quietly I went outside.

I was about to make my way through the room. Nakasalubong ko naman si manang
Josie,'yung isang maid sa bahay.
Gulat na gulat s'ya ng makita n'ya ako.

"Hija,kakarating mo lang?" She asked me. "San ka ba galing bata ka?"

"Opo manang,hindi po ba sinabi sa inyo ni May? I went to Singapore.." I answered

her..

"Akala ko kasi nagiimbento lang 'yung batang yon. Bago lang kasi,sabi n'ya tatawag
ka daw sa kanya pero hindi ka naman tumawag kaya baka naisip namin na baka hindi
s'ya nagsasabi ng totoo. Nagalit nga si Andrei sa kanya..." Natawa ako sa sinabi ni
manang.

"Manang,totoo po 'yun.. Hindi na ako nakatawag gawa ng sobrang busy namin 'don.
Sensya na po hindi ko nasabi.." I told her and tap her shoulders. I turned my back
at her and started walking away but..

"Nagalit si Andrei sa kanya dahil sabi n'ya makakalimutan na daw ng lahat ng

birthday n'ya pero ikaw.. Malabong mangyari na makalimutan mo 'yun.." Napahinto ako
sa paglalakad sa sinabi n'ya.. I turned around to face her with my furrowed brows.

"A-ano ho?" I asked in disbelief.

Napabuntong hininga si manang.

"Hija,birthday ni Andrei kahapon,hindi mo ba talaga alam?.. Magdamag ka n'yang

hinintay. Ang sabi n'ya uuwi ka daw,dahil alam mong birthday n'ya.. Kaya nga n'ya
nasigawan si May dahil akala n'ya nagsisinungaling 'yung bata.."

Hindi pa din ako nakapag salita sa sinabi ni manang.

"A-ano ho nangyari kahapon?" I asked her again and I puckered my lips together as
it formed a thin line.

"Wala naman hija. M-malungkot,wala ka eh. Pinagluto n'ya lang kami,tapos 'yung mga
bata dinala n'ya sa restaurant.. Doon kami lahat,sinusubukan ka n'yang tawagan pero
patay yata ang cellphone mo. Kahapon ko pa nga s'ya hindi nakitang kumakain eh.
Simpleng celebration lang naman daw kasi ang gusto n'ya.."

I even blinked for how many times and contained myself. Napatingin ako sa library
room kung saan nandoon si Andrei,knowing him? Palaging magara at kakaiba ang
birthday celebrations n'ya,dahil marami s'yang kakilala. Ayon na din sa mga kwento
ng mga kaibigan n'ya. Palaging ganon magcelebrate ng birthday si Andrei. "Huwag mo
mamasamain hija ang sasabihin ko,alam kong may hindi magandang nagyayari sa inyo'ng
magasawa.." Napabuntong hininga ulit si manang,she bowed her head and smiled at me
weakly.."Lalo pa ngayon na mukhang nagkakaproblema s'ya sa opisina..bilang asawa
dapat lagi ka pa din na nasa tabi n'ya. Ganoon ang pag-aasawa."She told me and
tapped my shoulders. Nakatingin pa din ako sa kwarto kung saan pumasok si
Andrei."Mahal na mahal ka ng asawa mo hija,kung makikita mo lang kahapon kung gaano
s'yang nag-aalala at kabalisa dahil wala ka sa kaarawan n'ya.. Naawa lang kasi kami
sa kanya,ang sabi n'ya uuwi ka. Eh hindi naman pala.." Manang added as he stormed
out.. My mouth parted a bit and I felt something weird on my chest.

Right at that moment.. Hindi ko man lang malaman kung ano ang mararamdaman ko. My
eyes are still nailed on the library room to where Andrei was.

******

##################################

~~Chapter 20 - What ifs (part 1)~~

##################################

Bella's POV
My hands are uncontrollably shaking,I paused for a moment before rolling the door
knob. I opened it wide enough for me to see a small view of Andrei,his brows are
curled up together while typing things on his laptop. Huminga ako ng malalim bago
ko tuluyang i-bukas ang pinto.

He didn't even budge his head to look at me,he was continuously typing things down
on his laptop. I glanced at the right side of the table and there I saw a comforter
and two rectangular pillows. Sa nakikita ko mukhang wala s'yang plano na matulog sa
kwarto kung nasaan ako,I don't know how or what to feel.

Hindi naman ako gaanong kasama para baliwalain 'yung issue na 'to. Knowing
Andrei,he's always been a domeenering-spoiled-ass. Napahigpit ang kapit ko sa tasa
ng kape na dala-dala ko.

I placed it at the top of his table that made him glanced at me,mukhang nagulat
naman s'ya at hindi n'ya napansin na nakapasok ako sa library room. His eyes
widened when he saw me but he immediately contained himself and cleared his throat.
I glimpsed at a different direction because I find it awkward.

Tuloy-tuloy pa din s'ya sa ginagawa n'ya,hindi man lang n'ya ako pinansin. He took
a glimpse of the coffee I made for a split second and went back on what he was
doing. Ang tahimik n'ya at kahit na may ginagawa s'ya para bang ang lalim ng
iniisip n'ya,napapahawak pa s'ya ng ilang beses sa batok n'ya dahil mukhang naii-
stress s'ya. Hindi man lang ako makapag salita kahit na gusto ko'ng gawin dahil sa
sobrang tahimik,tumayo ako at kuwaring naglakad-lakad sa loob,tumingin-tingin ng
mga libro sa bookshleves. For the second time,he didn't even budge his head.

Nang mapunta ako sa sa bookshelves na malapit sa likod n'ya,nagkaroon ako ng

pagkakataon na makita ang mga ginagawa n'ya. Napangiti ako ng makita kong inaaral
n'ya ang ilang mga finance report. Naka-minimize kasi ang tab pero nakikita ko'ng
nakawallpaper sa laptop n'ya ang picture nila Dreigan at Arella,silang tatlo lang
ang nasa picture at mukhang sa restaurant kuha 'yon kahapon. The smile on my face
slowly faded when I pertained to thought that I've missed his birthday because I'm
in Singapore. Lalo pa akong nakunsensya sa sinabi ni manang Josie,ayokong mag-
assume o kung ano pero sinabi ni manang,hinihintay n'ya ako. Hindi ko din alam kung
bakit nawala sa isip ko na birthday ni Andrei,palagi pa nga namin noon napaguusapan
na sana tuwing birthday n'ya nandoon ako,'yon kasi yung mga panahon na para s'yang
bata na ako ang pinasusumbungan n'ya ng lahat ng sama ng loob n'ya sa lahat. Sa
nararamdaman n'yang selos sa kapatid n'ya pati ang mga hilig n'ya na walang tiwala
ang daddy n'ya sa kakayahan n'ya,awang-awa ako sa kanya nung mga panahon na 'yon.
Naalala ko din kung paano ko pinangako sa kanya habang nakahiga kami sa kama at
magkayakap,na sa lahat ng tao ako lang ang hindi makakalimot ng birthday n'ya. Oo,I
promised him that when we're still in good terms. Totoo 'yun dahil palagi n'yang
sinasabi na kahit gaanong kagara at karami ng bisita n'ya sa birthday n'ya..para
bang may kulang. Kulang daw na hindi n'ya maintindihan,sa sobrang pagmamahal ko
noon kay Andrei palaging ako ang nagpapagaan sa loob n'ya kahit na sa kabila ng
ginagawa ko may mas mabigat akong problema. Ang gusto lang naman kasi n'ya 'yung
may nakikinig sa mga hinaing n'ya at pagkatapos noon 'yung sasabihin mo sa kanya na
everything will be okay. Kapag sinasabi ko sa kanya 'yon,hindi nalang s'ya
nagsasalita dahil bigla bigla na lang n'ya akong hahalikan at paulit-ulit na nagte-
thank you dahil dumating ako sa buhay n'ya. Naisip ko ngayon ang mga bagay na 'yon
at sa nararamdaman kong pangungunsensya ngayon pakiramdam ko kailangan kong gawin
'to. Oh feeling ko lang talaga? Hindi ko alam!

Ayoko naman kasing lumabas na masama dito,hindi ko pa din nakakalimutan ang

kasamaan na ginawa n'ya noon sa akin pero parang lumambot ang puso ko noong sinabi
ni manang na pinagpipilitan ni Andrei na hindi ko makakalimutan ang birthday n'ya.
Hindi ko naman talaga nakalimutan eh,but because I'm too busy hating him..nawala
talaga sa isip ko.

Agad ko'ng sinimulan ligpitin 'yung comforter na nakalatag sa sahig,napatingin

naman si Andrei sa ginagawa ko pero hindi pa din s'ya nagsasalita. Nakatitig lang
s'ya,his face was unreadable and emotionless. We stared at each other for split
seconds but I looked away immediately and cleared my throat.

"Sa kwarto ka na matulog Andrei pagkatapos mo d'yan. You can stay there naman
habang hindi pa gawa 'yung room mo.." I managed to say that straight,I glanced back
at him and he was just staring at me. I can't even say or describe that kind of
emotion on his face,it was stern and cold. Binalik n'ya ang tingin n'ya sa laptop
n'ya at kasabay noon ang iilang beses at marahan n'yang pagtango. I swallowed and
started putting the comforter back on the closet inside the library room,hindi ko
alam kung talagang susundin n'ya ang sinabi ko pero bahala s'ya. Kahit paano
makakabawi naman na siguro ako na hayaan s'yang sa kwarto matulog. 'Yun naman ang
matagal na n'yang gusto.

I didn't even wait for him to say anything,tuloy tuloy akong lumabas ng library
room.

******

I went to the room and took a quick shower,hanggang ngayon hindi pa din nawawala sa
isip ko ang itsura ni Andrei habang magkausap kami kanina. If ever I can call it
'talking',kasi hindi naman s'ya sumasagot. Putting everything at the back of my
mind,I waited for Andrei inside the room. I don't know why do I need to wait for
him,I was pacing back and forth with my fingers tapping on my chin. I've been
glancing the door for the nth time but still wala pa din si Andrei. I took a
glimpse at the watch only to see it was way past midnight,I felt like I made a dork
out of myself waiting for Andrei. Kung ayaw naman n'ya then it's fine with me. If
that's what he wants,be it!

With a heavy foot,I went to the bed and started putting myself in a comfortable
position. But I found myself facing only at one side,pinapakiramdaman ko na baka
dumating na si Andrei pero wala pa din. Naiinis ako sa lalaking 'yon! I don't know
what's running through his mind and that freaks me out. I'm trying my best to be
nice to him because of what I did.Honestly,I shouldn't felt this way because it
doesn't make any sense.

Yes,being nice to him doesn't make any sense.

I don't even know if having an arguement against myself makes sense,why am I even
thinking of what he feels? It serves him right. I can still remember the look on
his face when he want me to abort the baby inside my tummy and I can't help myself
but to get mad at him.

I was thinking of bringing tomorrow my kids on an amusement park and because I felt
guilty about not remembering Andrei's birthday,I want him to come with us. Maybe
that will make him feel better if ever he's disappointed. There's a tiny part of me
telling that I should make it up to him but my anger eats that tiny part of me. Ang
dami-daming pumapasok sa isip ko pero sa dami ng mga 'yun and because of the
situation right now,I can't think of the right and thing to do.

After how many minutes of thinking,I find myself having a hard time to sleep.
Paiba-iba ako ng pwesto sa kama pero mas comfortable talaga ako ng nakatalikod sa
pinto pero nandoon pa din ang pinapakiramdaman ko kung sino man ang papasok. Later
on.I finally heard footsteps and I positioned myself,turning my back to where the
door was. Narinig ko ang unti-unting pagbukas ng pinto. I grinned secretly as I've
perceived who that was.

Wala naman ibang papasok sa kwarto kung hindi si Andrei lang.

The next thing I know,I felt the bed moved. I was facing the other side of the bed
so he can't see me. I closed my eyes and pretended that I was sleeping,naramdaman
ko kasing sinisilip n'ya kung tulog ba ako o gising. I remained soundlessly
still,nakadantay ang mga kamay ko sa gilid mukha ko para magsilbing unan. Andrei
was shifting and positioning himself for how many time emphasizing that he wasn't
being comfortable,I ignored it and went back of convincing myself that I was
sleepy.

Sino ba ang niloloko ko? Alam ko naman kahit ano'ng gawin ko ay hindi ako
makakatulog dahil nag-aadjust pa ako sa presence ni Andrei. Halos kalahating oras
ko na pinapakiramdaman si Andrei and I was puzzled when I've perceived that he was
slowly getting himself out from the bed. Ramdam na ramdaman ko ang pagdadahan-dahan
n'ya.
Saan naman kaya s'ya pupunta ng ganitong oras? Aalis ba s'ya?

Putting every thoughts at the back of my mind,I managed to still closed my eyes
shut. Pinakiramdaman ko ang bawat kilos ni Andrei and I can still feel that he was
still inside the room. Nakakarinig ako ng iilang ingay but it was minimal.

But my heart started pounding really fast when I felt that he was standing beside
the bed where.. I was pretending to be in deep slumber.

Kinilabutan ako kahit na hindi ko pa s'ya nakikita,ramdam na ramdam ko kasi talaga

na nasa tapat ko lang s'ya. I felt that he kneeled down and buried his arms on the
bed. Lalo akong nakaramdam ng panghihilakbot.

Was he staring at me?! Oh my God.

I got concious about it but still I contained myself and managed to pretend that I
am sleeping.

I suddenly felt his breath brushing through my face that made me realize that
maybe...maybe,he was just inches away from me.

His breath smells like mint.

Few moments later,I felt his warm and soft hands on my hair,caressing it. He was
being so gentle doing that and I really don't know what to feel. Nag-iinit ang
pisngi ko sabay na kinikilabutan pa din ako. His touch still gives me the same
effect and I don't like it. I pulled myself together and continued my pretending
act but I almost jumped when I felt that he was slowly making his way beside me and
gently hugging me,wrapping his arms around my waist until he was completely on a
comfortable position. He was even slowly putting my head over his strong
arms,making it as my pillow. I tried my very best to swallow when I felt that lump
on my throat,and my eyes started to get wet. Everything went back again,his face
the moment he was saying to me that I should abort the baby,that I'm nothing but a
gold digger and making me feel like the cheapest whore. Wala na akong nagawa kung
hindi magpaubaya,I was caught off guard and now I've realized na in spite all of my
hard work within two years. Nothing has changed,I still loved Andrei. Kaya ako
galit na galit sa kanya hanggang ngayon is because I still love him.

Being inlove with him makes me stupid,and being stupid almost got me killed.
Halos ikamatay ko yung sakit noon,at ayoko na. Ayoko na talagang maulit pa 'yun.

Minsan sa buhay 'yung pinakamasarap na pakiramdam ang pinakamasakit din. I'm sick
and tired of risking,ayoko na din.

I tried my best to hold onto my tears because suddenly..... I felt him. Ang bilis.

He kissed me..

His lips wasn't moving. But it was buried against mine.

Para bang kasabay ng halik n'yang 'yon yung pagbalik ko sa nakaraan na huminto kung
saan pinapanganak ko ang kambal ko. 'Yung pagtawag ko sa pangalan n'yang tuwing may
masakit at hindi ko alam ang gagawin ko. 'Yung mga masasayang araw namin na parang
malabo ng maibalik,kasi kahit anong gawin kong pagpapalawak ng isip ko hindi pa din
maubos ang galit ko dahil sa sakit.

Paano ko ba papakawalan 'tong galit ko? Can someone blame me for being firm towards
him? Tao lang naman ako,nasasaktan at natatakot.

He pulled away from his kiss and went to my forehead giving it little kisses.
Undoubtedly,I gripped on the hem of his shirt because I can't control myself
anymore. The moment I opened my eyes,my tears started squirming down.

I sobbed when I saw his face just inches away from mine.

Nanlaki 'yung mata n'ya sa gulat..

"B-bella..." He almost whispered and I can't deny the fact that his voice was
soothing. "Hush baby... W-why?" He started kissing my forehead.

Kung hindi ako magiging matigas at magiging malambot na naman ako,hahatakin na

naman ako pababa ng nararamdaman kong 'to. I started pushing him away from me but I
was too weak,sumasakit ang dibdib ko sa sitwasyon namin na 'to. "Bella. Please,mag-
usap naman tayo.." He said with a pleading tone.
I felt my lips are twitching because of crying,

"No A-andrei,please.." I sobbed and pushed him away. I successfully did it and with
a quick deed,I stood up fast and started wiping my tears on my cheeks. "Bakit ba
ganon? Andrei.. Ang sakit pa din talaga..." I blurted out almost shouting at him.
Nakasunod s'ya sa akin and he was looking at me with his pleading eyes,it was like
he wanted to hug me and tell me everything will be alright. I can't find the exact
words to describe but all I know is...Ayoko na talaga. Natatakot na ako.

"Hindi mo na ba talaga ako mahal?" He asked with a sad tone and he said that like
he really hate himself because I saw him clenched his fist.

"Ayoko ng maramdaman ulit 'yon. That's all I know. Basta ayoko na..." I managed to
trailed off though he can't almost understand it because I was sobbing. "A-andrei
please huwag mo na ako pahirapan." I bit my lower lip and hugged myself.

"Tingin mo ikaw lang ang nahihirapan? Bella.. Kung alam mo lang.." He said as he
bowed his head. "I may be the most selfish guy in the world because of what I did,I
want you to love me again.. Bella? Last chance lang naman hinihingi ko.."

"And you think it was that easy??!!" I scoffed at him.. He stared at me though his
eyes are flickering with too much emotion,it was like he wanted to cry and at the
same time he was clenching his fist.

"Baby.. I know.. I know." He puts his hand on his waist as he puckered his lips
together and formed a thin line. "You have no idea how much I hated myself,because
that's all I can do. To just plead,I can't even think of a right thing to do. Ang
alam ko lang magmakaawa. No matter what I fuc-king do,no matter how I got hurt,I
know.. Y-you can't see it.. Because I hurted you.. I fuc-king hurted you."

"Andrei please..." He walked towards me and gripped on my shoulders gently,he made

me face him.

"Bella.. Remember what you always told me before? That you believe in me? Did you?"
He said and his voice cracked. This is the very first time I saw him like
this,pleading and almost breaking down "Ikaw lang naniniwala sa akin diba? S-simula
nung hindi ka na naniwala sa mga kaya kong gawin,nawalan na ng saysay 'yung buhay
ko.. Kahit gaano kalayo ang marating ko,wala ng saysay.. Bella?. Mahal na mahal
kita.." He caressed my cheeks and wiped my tears away. Lalo akong naiyak sa mga
sinabi n'ya.
"I...I.. still want an annulment.." I managed to say it but my voice also cracked.
I saw him gritted his teeth. Medyo napahigpit ang kapit ng kamay n'ya sa balikat
ko..

"Is it because of Steven? S'ya ba ang dahilan? F-uck him!! How could you trust
that asshole!" He shouted and i can see how mad he was to Steven. I can't even
believe him.

"Bakit?! Galit ka kay Steven? Huwag mo'ng ipasa sa kanya ang mga naging kasalanan
mo Andrei! You don't even know him.."

"Yes I know him!! He destroyed us,sinabi n'ya sa akin na s'ya ang ama ng dinadala
mo noon,he told me everything na gusto mo lang makaalis kayo sa hirap ng
buhay,gusto mong yumaman. I-I was hurt,akala ko---"

I slapped him,his mouth parted a bit and he didn't even budge his head the moment
my palms landed on his face. He was astonished and I can also hear his heavy
breathing.

Ang kapal ng mukha n'ya. Napaka kapal ng mukha n'ya. I puckered my lips together as
it formed a thin line,I tried my best to swallow the lump on my throat again. My
tears started squirming down my cheeks and I can't find a way how to stop it.

"I can't believe you.." I said with too much disappointment. "Ang sakit nun
ha,Andrei..." Halos hindi na ako makahinga sa mga hikbi ko. Ang sakit ng dibdib ko.
He looked at me with a pleading eyes,paangat angat ang kamay n'ya pero hindi n'ya
ako tinutuloy na hawakan. "P-pinaniwalaan mo s'ya kaysa sa akin?" Magkahalong iyak
at tawa kong sinabi sa kanya,hindi dahil natatawa ako. Para na kasi akong mababaliw
sa sakit,bumalik na naman ang lahat sa akin. "Dinala kita sa amin at pinakilala
kita sa magulang ko,tingin mo ganong klaseng tao ako? M-mas pinaniwalaan mo ang iba
kaysa sa akin na palaging nasa tabi mo?" I added. "Ako? Ako na naniniwala sa
kakayahan mo? Ako na.. Pinapalakas ko ang loob mo everytime you're feeding your own
insecurities? Ako na palaging nagsasabi na... Andrei.. You're a great man..and I
believe in you.." I sobbed really hard,I really can't stand this. "P-pero iniwan mo
pa din ako.. Ako na palaging nandyan para sa'yo.. Ako... Diba??" I started pointing
and slapping his chest.

Kulang pa. Kulang na kulang pa ang mga 'yan sa sakit na naranasan ko noon.
Napahinto ako sa paghampas sa kanya when I saw him just looking down..and crying
too.
He puts his hands on his waist and puckered his lips together. He traced the edge
of his mouth using his fingers and firmly closed his eyes. I covered my mouth using
my palm for containing myself.

Paano ko ba tatanggalin ang galit ko sa puso ko? Paano kong sisimulan? Paano kong
gagawin? Hindi ko na kasi alam,lalo pa ngayon. Si Steven din na pinagkatiwalaan
ko,isa din pala s'ya sa mga loloko sa akin.

"S-si Steven.. Galit ka sa kanya,pero alam mo ba?? S'ya. S'ya ang tumulong sa akin.
S'ya ang palaging nandyan para sa akin,s'ya ang humihimas ng likod ko tuwing halos
isuka ko na ang lahat ng kinain ko buong araw noong naglilihi ko,s'ya din ang
bumibili at humahanap kung saan saan ng mga pagkain na gusto ko,s'ya ang humawak sa
kamay ko noong nakahiga ako sa labor room ng ospital habang namimilipit ako sa
sakit,s'ya din ang halos hindi mapakali noong araw na pinapanganak ko si Drei at
Arella,s'ya ang laging nasa tabi ko sa loob ng dalawang taon.. S'ya lahat! S'ya
lahat ang gumawa ng mga bagay na dapat ikaw ang gumawa! Naiintindihan mo ba 'yun
Andrei?!" I wanted to slap his face but I was too weak to do it.. "W-wala kang
kwenta.." Nanghihina na ako'ng halos napapaupo na but he caught my wrist to bring
it right through his face,he begun slapping himself using my hand..

"Sampalin mo pa ako Bella. Huwag kang huminto.." He was crying too. It was really
my first time to see him in this state. Nagulat ako sa ginawa n'ya.. "If it will
make you feel better.. Slap me again.. Sige lang.." I was just looking at him and I
got concious about the fact that my face was all drenched with tears,I bit my lower
lip to control my sob. "Sige pa. Please. I won't complain. Bella,mapatawad mo lang
ako.. I.. I'm really sorry." I weakly pushed him away kaya naman napaatras s'ya.
Kitang kita ko din kung paano s'ya manghina sa sinabi ko,hindi ko talaga alam ang
mararamdaman ko.

"Kung nakakagamot lang ang sorry mo Andrei.. Kung pwede lang.." I trailed off and I
didn't let him spill his piece. I started making my way towards the door but I
almost squealed when I he caught my wrist. He held my shoulders and made me face
him,just to hug me.. Nagpipiglas ako but he didn't let me go.

"Hush... Bella.. " His kissed my head and tried to calm me. Nagpipiglas pa din ako
pero lalo n'yang hinigpitan ang yakap n'ya. "I'm so sorry baby. Hindi ko na alam
talaga gagawin ko. I'm sorry.." He trailed off and.. that's it..

I just felt that we were hugging each other while walking,he was stepping backwards
still our body in contact. I can't deny that his voice made me calm,para bang
tumahimik sandali ng mga oras na 'yon. Hindi naman pwedeng isang sorry lang n'ya in
spite of all he did ay dapat bumigay na ako,I have to be strong kahit na alam kong
mahal ko pa din s'ya.
Risking is like choosing to live or to die. What if this time? I'm not aware that I
choose to die?

Napaupo kami parehas sa kama and he was still kissing my head and caressing it. It
helps though but the pain is still there,hindi ko pa din mapigilan ang pag-iyak.

Maya-maya pa ay naramdaman ko na lang na unti-unti na kaming napapahiga sa kama but

he was still hugging that it was as if I'm going anywhere. He didn't let me
go,paulit-ulit ko din naririnig ang buntong hinga n'ya. He buried my head on his
chest until I calmed down.

"I'm sorry talaga Bella. Mahal na mahal kita.. " He whispered against my ear and
kissed my forehead again. I closed my eyes and contained myself. Pakiramdam ko
hindi naman na ako makakaalis so we both stayed in that position.

Hindi s'ya halos kumikilos at pana'y lang ang himas n'ya sa ulo ko. Nakatulong
naman ito sa pagkalma ko,kung tutuusin I feel comfortable. Habang nakayakap s'ya sa
akin naisip ko na din ang mga bagay na dapat kong gawin para bukas. Hindi man
nagbago ang isip ko sa mga desisyon ko,pero bukas pag gising ko...madaming
magbabago.

*******

A/N: Sorry for the long wait.

##################################

~~Chapter 21 - Say-so~~

##################################

Bella's POV

I slowly opened my eyes when I felt the heat of the sunlight brushing through my
face. I took a glimpse of the window and the sun was shining bright saying that
it's a new day for me. Napatingin ako sa tabi ko but I frowned when I didn't see
Andrei beside me. I fell asleep beside him and I was expecting that I will woke up
seeing his face beside me. A tiny part of me was disappointed somehow.

I got out from the bed gently and contained myself. I did my morning rituals and
una kong pinuntahan ang kwarto ng kambal ko,pagkabukas ko palang ng pinto ay
sumalubong na sa akin ang mga hagikgik ni Arella.

"Mommyyyy~~~" Such a music to my ears. "Karga! karga!" I bent my knees to fetch

her,I started planting kissed on her neck that made her giggle more. "Ahhh!
Mommy~~" She called me mommy again.

"How's your sleep baby?" Tanong ko sa kanya,alam ko naman sa age ni Arella medyo
sablay pa s'yang sumagot dahil batang bata pa s'ya. Si Dreigan lang naman talaga
ang nasusurprise ako sa mga kinikilos dahil kung umasta s'ya para bang ang dami na
n'yang alam sa mundo. Napatingin ako sa gawi ng playroom nila at nakita ko si
Dreigan na nakadapa at nakakalat ang mga coloring books n'ya sa paligid n'ya.
Naghuhumerentado naman na nagpababa si Arella ng makita n'ya ang ginagawa ng
kapatid n'ya.

"Mommy I want! I want! I want! Kuya? Can I borrow??" Tanong n'ya sa kuya n'ya
habang kinukulbit 'yung ulo nito. Nagkamot naman ng ulo si Drei at naiinis na
tumayo sa pagkakadapa. Inirapan na naman n'ya ang kapatid n'ya kaya naman natawa
ako sa inasal n'ya. Habang tumatagal,nakikita ko na kung anong klaseng ugali
mayroon si Drei.

In every whereabouts,he can manage to handle it calmly not unlike his sister that
is always acting sterically. He don't like it when someone is interrupting him when
he's busy. He thinks before he acts and even though he doesn't like it because he
myabe find it cheesy,he will do everything just to be a gentleman for his sister
and me. He will do everything for his love ones even if it is against his will. And
with that,I'm very proud with him because I can see how man enough he is at a young
age.

He let his sister borrowed his coloring books but with a heavy foot while rolling
his eyes,he was stomping annoyingly. He crossed his arms and his lips are almost
pouted. Nagpapakipot pa ang anak kong naiinis s'ya eh alam ko namang ayaw na ayaw
n'yang nakikitang umiiyak ang kapatid n'ya. Kaya lang nababahala talaga ako sa
ugali minsan ni Drei,naalala ko noong nakikipaglaro si Arella sa mga kapitbahay
namin sa dati naming tinitirahan. Aksidente kasing naitulak si Arella ng kalaro
n'ya kaya naman nadapa ito at nagiiyak. Natakot ako dahil narinig ko nalang
nagsisigaw ang mga kalaro ng kambal ko dahil sa takot sa itsura ni Drei. 'Yung
batang tumulak kasi kay Arella ay nagiiyak na sa takot dahil mahigpit na mahigpit
ang pagkakahawak ni Drei sa braso ng bata,hindi man lang kasi kumukurap si Drei at
nakatitig sa mata nung bata na tumulak kay Arella. Nanlilisik ang mga mata n'ya na
para bang gusto n'ya itong saktan. Pero hindi naman n'ya ginawa dahil alam ko sa
sarili ko na lahat ng alam kong tama ay tinuturo ko sa mga anak ko. Binitawan lang
ni Drei noon ang braso nung bata dahil niyakap s'ya ng kapatid n'ya. Binawal ko
s'ya at pinagasabihan pero kitang kita ko kung gaano s'ya nagaalala habang
tinitignan ang kapatid n'ya. Hinahalikan pa nga n'ya ang pisngi ni Arella para
tumigil ng umiyak,pati din yung parte ng kamay ni Arella na may gasgas. Hindi ko
talaga alam kung matutuwa ba ako sa asal ni Drei o mababahala.

Napatingin ako sa gawi ni Drei na nakatitig sa akin. I shook my head in disbelief

and walk towards him just to kiss his forehead.

"Did you sleep well baby?" I asked as I caressed his head. Inayos ko ang buhok
n'yang medyo gulo-gulo. Pinagpag ko din ang ben10 jammies n'ya at dahil sa gigil ko
nakiurot ko ang pisngi n'ya.

"Good.." Sagot ni Drei habang tumatango tango pa. Para talagang batang matanda. I
smiled at him and he did the same as a response,lumabas 'yung malalim n'yang
dimples sa magkabilang pisngi.

I pinched his cheeks playfully again.

Naptingin naman kami parehas sa gawi ni Arella na nakadapa na din at nagsisimula ng

magcolor sa book. Humagikgik si Drei dahil lumalagpas ang mga colors ni Arella sa
book at nalalagyan na ng color yung sahig. She was also humming out of tune songs
while doing it.

Sabay kaming natawa ni Drei.

Dahil wala naman akong pasok sa trabaho dahilan na din sa rest week na naprovide ng
company para sa amin,inubos ko ang oras ko sa pakikipaglaro sa mga anak ko.
Pinagluto ko sila ng pancakes pati na din ng lunch nila,sana andito din si Andrei
para magkakasama kaming apat. Naiisip ko palang kasi na magkakasama kaming apat
parang gumagaan ang pakiramdam ko. Nangingiti pa nga akong magisa,pero nahihiya ako
sa sarili ko kapag nahuhuli kong nakatitig sa akin si Drei. Para bang binabasa n'ya
ang nasa isip ko,his stare can make a certain person freak out. Kung ako ngang
mommy n'ya naiilang na eh paano pa kaya 'yung ibang tao.

Hindi na ako nagaksaya ng panahon,tuwing tanghali kasi nakaugalian na ng mga anak

ko ang matulog. Kaya naman nakuha ako ng pagkakataon para saglit na umalis. I
yanked my phone out from my pocket and send few messages. Sila Mimi at Albie dadaan
sa bahay mamaya kaya sakto 'yung minarinate kong pork and chicken. I was thinking
of grilling it later when I get home.

Chineck ko ang phone ko ng ilang beses and I raised my brow when finally he called.
I heaved a deep sigh before answering it.

"Hello.." I lamely answered over the phone.

[Salamat naman at naisipan mo pa akong kamustahin..] He answered. I restrained

myself from rolling my eyes. I think sa kabila ng mga naitulong n'ya sa amin ng
kambal ko noon,he deserves a sarcastic treatment from me somehow. Kung wala akong
utang na loob sa kanya baka nga hindi ko na s'ya unabis na kinamusta.

"Of course. Naging busy lang. You're still my friend naman diba?" I said
emphasizing the word still and friend to him. He has no idea what will be my real
intention this time. Nasa phone palang kami magkausap yet there's something inside
me that is fighting the urge to do something. Something that is really not nice.

[Right.. Nasaan ka na? Nandito na ako..] This time he's using a sarcastic tone on
me. I wonder what was running through his mind right now.

"I'm driving,I'm on my way there.." I said and ended the call. I can't even stand
talking to him for more than a minute.

"Asshole.." I added and flung the phone on the chair beside me.

Pinark ko ng mabilis ang sasakyan ko,but my brows curled up together when I saw
that the restaurant was just beside Andrei's. Talagang ayaw na ayaw n'ya si Andrei.
Kung laitin n'ya si Andrei ganun ganun na lang pero he's worse than him. Matagal na
panahon na pala n'ya kaming niloloko. Hindi lang ako. Si Albie,Mimi pati na din ang
kambal ko. Para na din n'yang niloko.

Bumaba ako agad ng sasakyan pero napahinto ako when I perceived someone staring at
me. I took a glimpe at the whole parking lot for a countercheck only to find no one
in there. I just shrugged my shoulders and carry on.

Papasok pa lang ako sa restaurant ay naramdaman ko na ang bigat ng pakiramdam ko.

Nakita ko s'yang nakaupo at mukhang malalim ang iniisip. I heaved a deep sigh and
walk long strides towards him. Noong nakita n'ya ako na papalapit sa kanya agad
s'yang tumayo para salubungin ako. I raised my hand gesturing him to stop. Kumunot
ang noo n'ya pero hindi ko s'ya pinansin,mabilis akong umupo sa harapan n'ya at
hinintay ko din s'yang umupo.
"May problema ba? Ano bang nangyari sa'yo? Bakit iniiwasan ako nila Mimi at
Albie,alalang alala ko sa inyo ng mga bata. 'Di ako nakakatulog gabi-gabi kung alam
mo lang---"

"I don't want to see your face anymore Steven." I said and cut him in his mid
sentence. Dumating 'yung waiter para ibigay sa amin sana 'yung menu. "Hindi ako
oorder.." I said with a cold tone. Yumuko naman 'yung waiter at agad umalis. I
didn't shifted my gazes to anyone or anywhere. I didn't even blinked. "You're such
a pain in the ass.." I added nonchalantly.

Napaawang ang bibig n'ya sa sinabi ko. Namutla s'ya na para bang tumigil ang mundo
n'ya sa pag-ikot.

"Bella,ano bang sinasabi mo? B-bakit ka ba ganyan?" He said stammeringly. I

gripped on the glass of water hard and contained myself. "Bella.." He held my hand
but I wiggled it free from him.

Hindi ko alam kung dapat ba ako maawa sa kanya dahil sa tagal ko na din s'ya
nakasama,hindi na iba sa akin si Steven. Kaibigan ko s'ya,pero 'yun lang pala ang
akala ko. He fooled me,hindi ko ugaling isisi sa iba ang nangyayari sa buhay ko
pero he's one of the reason why I am suffering this kind of whereabouts. He took
advantage of the conflict we have,he took advantage of me when I was oblivious
about what was happening back then.

"I hate you..." I blurted out with my most dangerous and hoarse voice. I gripped on
the glass of water way harder because of the anger I felt. "Who do you think you
are to do that?" I stared at him and he was just looking at me in disbelief.

"B-bella.. I don't understand. Ano ba 'yun?" He tried to stand up and touch my

shoulders but I moved my self back to avoid his touch.

"Don't play innocent on me Steven. I already know everything. Ano'ng pumasok sa

isip mo para sabihin kay Andrei na ikaw ang ama ng dinadala ko noon?!" My voice
raised and that made himself looked like he's encountering a panick attack."And who
are you to manipulate someone's life?!" From controlling myself,I lose. My face
scrunched up in anger and in a quick deed I stood up and splashed the glass of
water that i'm holding right through his face. His eyes widened in aghast but he
managed to wiped his face,the waiters saw us but they didn't make a move because I
glared them daggers.

"B-bella.. It's not what you think----"

"Don't you dare touch me Steven!" I scoffed and pointed him. "Pinagkatiwalaan kita
ng matagal na panahon pero matagal mo na pala akong niloloko. How could you do
that? Masaya ka ba sa ginawa mo ha!" I slapped his chest hard. "You know how
important trust is for me. I trusted you! From the very start I trusted you but you
blew it!" I pushed him through his chest and I was even crying while scoffing at
him.

"Bella makinig ka.. Please. H-hindi ganon yun. Maniwala ka." He desperately held my
shoulders and plead. "Nagawa ko lang naman 'yun dahil.. dahil mahal kita. Bella
hindi ko kaya na makita kang iba ang kasama. Mahal kita Bella. Maniwala ka 'yun ang
dahilan kung bakit ko nagawa 'yun.." He pleaded again and ruffled his fingers
through his hair. I can perceived that he was about to cry.

"Hindi mo ko mahal Steven. Dahil ang tunay na nagmamahal..hindi madamot. Hindi

pansarili lang. Pinagdamot mo ako Steven,sarili mo lang ang mahal mo.." I blurted
out with a stren voice this time. "Ayaw ko na makita ang pagmumukha mo Steven.
Sinira mo ang pamilya na pinapangarap ko." I finally said and stormed out.

Nakarating na kami sa parking lot kung saan walang gaanong tao.

"Bella sandali! Huwag! Parang awa mo na. Hindi ko sinasadya. Maniwala ka,mahal na
mahal kita kaya ko lang nagawa 'yun. " I firmly close my eyes when I turned around
because I can't stand to hear his side. Hinawakan n'ya ang braso ko para yakapin
ako ng mahigpit. He made me turned around to face him and I feel bad for him,he was
crying.

Paulit-ulit n'ya akong niyakap pero hindi ako kumikilos sa kinatatayuan ko. Nagulat
nalang ako ng bigla n'ya ako hinalikan,he held both of my cheeks and cage it
between his palm. I tried to push him but he was too strong. Hinapit n'ya ng
mahigpit ang bewang ko at pinagdikit ang katawan namin. Habang lumalaban ako ay
lalo n'ya akong hindi pinakawalan kaya naman naisipan ko nalang sukuan s'ya. I felt
his lips are moving but I didn't moved mine. Lalong bumigat ang pakiramdam ko dahil
sa nangyayari,pakiramdam ko ba ay nagkakaroon ako ng mabigat na kasalanan. Kasal pa
din ako kay Andrei kaya naisip kong mas itulak ng malakas si Steven.

"Ano ba!!" I pushed him with all my might and slapped him real hard. Minasahe n'ya
ang pisngi at panga n'ya dahil sa nangyari pero hindi ko na s'ya hinayaan na
makapagsalita."Utang na loob Steven. I don't want to see your face again. Ever!" I
scoffed at him and leave him there dumbfounded. I can hear him calling my name yet
I just ignored it.

"Bella please!!" Steven shouted but I hurriedly went to where my car was parked.
Dumating sa punto na nasa parking lot na nga ako pero nadidinig ko pa din ang
pagsunod n'ya sa akin kaya naman nilock ko agad ang pinto ng kotse ko pagkasakay
ko.

Nakakatawa man isipin na sa mga movie ko lang napapanood 'yung paghabol ng mga
lalaking bida sa babae habang kumakatok sa bintana ng kotse ay nangyayari sa akin
ngayon. I did ignored him and I know that's rude but I think this is the right
thing to do for now,hindi naman ako 'yung bidang babae para sa kanya eh. Hindi rin
naman s'ya 'yung bidang lalaki para sa akin kaya naman hindi talaga bagay ang
eksena namin ni Steven ngayon, "Bella please,magusap naman tayo. Ganon na lang ba
'yun?! Bella naman!" I heard him shouted while I'm inside the car. I didn't even
budge my head to look at him.

I hurriedly started the engine and stormed out. Hindi na n'ya ako hinabol ng
makaalis na ako,that's why I heaved a sigh of relief.

I glanced at my wrist watch and drive. Theres a tiny part of me that is dismayed
about what happened but if I'm going to let this get away easily,they might take
advantage of my kindness again. Hindi ako nagmamadali pero ang bilis kong
nakarating sa bahay ng hindi ko man lang namamalayan,ayoko kasing magising ang mga
anak ko na wala ako sa bahay. Isa pa,pinapunta ko sila Albie at Mimi sa bahay dahil
na din pakiramdam ko kailangan ko ng kaibigan ngayon.

I arrived home at around half past three in the afternoon. Hindi pa din nagigising
'yung mga bata that's why I decided to bake a cake for them,naisip ko din na
mahilig nga pala sa vanilla-flavored cakes si Andrei. I'm sure magugustuhan n'ya
ang gagawin ko,may parte din sa akin na gustong umuwi ng maaga dahil alam kong
maaga uuwi si Andrei ngayon. Palagi naman s'ya kasing maaga umuuwi para makipaglaro
pa sa mga anak n'ya. Ilang oras na pero maya't maya ako halos napapatingin sa labas
ng bahay dahil baka nga anytime dumating na si Andrei. At around five in the
afternoon,dumating naman sila Albie at Mimi.

Dirediretso lang sila sa kitchen at pinanood lang ako habang nagbabake,si Mimi ay
nagtangka na tumulong pero hindi ko na hinayaan ang gusto n'ya. Baka kasi magkamali
ako ng estimations dahil sa pagkalito at destruction ko sa kanya. Mahilig kasi
manggulo sa kusina si Mimi.

"Oh nasaan ang asawa mo?"Albie asked when he pressed his elbows on the kitchen
counter.

"Oo nga Bella nasaan na si Papa Andrei?"

"Maya maya lang uuwi na 'yun." Untag ko sa kanila habang napatingin ako sa gawi ni
Drei at Arella na nakikipaglaro sa yaya nila. I smiled while looking at them.

"Nangingiti pa ang bruha.. Bakit? Happy pepe day ka na ba everyday? Naku back to
normal na naman kayo ni Andrei?" Napatingin ako kay Mimi na nakatitig sa paglalagay
ko ng white icing ng cake. I can feel my brows are already touching each other.

"Hoy Mimi! Ano na naman ba pinagsasabi mo d'yan?!" Albie scoffed at her but she
ignored him. Nagcoconcentrate ako sa pagdesign ng cake pero ginugulo lang ako ng
dalawa sa mga pinagsasasabi nila.

"Naku kuwari pa sila Bella na hindi n'ya gets. Ano? Happy pepe day na ba?" She
asked again as she buried her chin on her palm,focusing herself to me more. "Akala
ko ba gusto mo pa ng annulment? Bakit ngayon mukhang may nakasulat sa mukha mo na
nadiligan-na-ang-flowers-ko so stop na pagpapakipot mo?" She added.

This time naibaba ko ang hawak kong isang bag ng icing cake at hinampas ko ng
marahan ang braso n'ya.

"Shut your trap Mimi! The kids might hear you!" I scowled at her but she just
rolled her eyes on me. Hindi sa ayaw kong sagutin,alam ko naman sa sarili ko that
eventhough we're sleeping at the same bed,nothing is happening between me and
Andrei.

"Oo nga Mimi shut up. And I believe that because I know Bella still wants the
annulment." He stated and wiped his finger on the icing cake I'm mixing just to
taste it. "We all know how she hated Andrei noh,and besides she wants a new life. A
new life but not with Andrei anymore." He added and raised his brows. I just rolled
my eyes at him because I know he's just being sarcastic.

"Yeah! Agree ako dun Albie,and kung balikan man n'ya si Andrei. I mean magasawa
naman na sila but of course I'm talking about the feelings. Syempre you'll just
play with his heart just like what he did to you. Because Andrei Herrera is just
nothing to you anymore right? Andyan si Steven.. Andyan ang officemate mong si Gio
at ano pang panama ni Andrei sa ex Boss mong si Matt? Diba? sa dami ba naman ng
manliligaw mo ngayon Bella. Sus! Napakadaling palitan ni Andrei." Mimi blurted out
and I rolled my eyes more,bagay na bagay sa kanya ang pagiging sarcastic. Para bang
seryosong seryoso s'ya.

"Dittoooo! And believe me. She still wants the annulment!" Albie responded as he
did a highfive with Mimi. They both giggled and just watched me finished my cake.
Nagtatawan pa kaming tatlo but we got hindered when we heard something.
We rushed up to the living room only to see the pieces of broken vase scattered on
the floor. Napatingin ako sa lamesita na pinaglalagyan noon. My brows curled up
together in confusion when I saw it's a safe area,wala naman dahilan para bumagsak
lang ito doon kung hindi may makakabangga o sasadyain 'tong itulak.

"Baka 'yung pusa.." Mimi said as she took a glanced through the whole living room
for a countercheck.

"Wala kaming pusa,hihikain 'yung mga bata.." I replied.

"Baka daga!" Albie interrupted while rubbing his chin and narrowing his eyes.

"Anong daga yan? May breed na aso? Ang laki para maitulak 'yung dambuhalang vase
na 'yan."

"Pati ba naman vase pag-aawayan n'yong dalawa?" I crossed my arms and raised a brow
to them.

"Eto kasi nagmamagaling na naman, Bakla naman!"

"Oh bakit ano problema mo sa bading?! Ikaw nga mukhang bading eh!"

"Aba't! At least my boobs and my coochie are real!!"

"I don't need boobs or coochie Mimi." Albie said as he stormed out.

Kung ano ano na naman ang pinagtalunan nila kaya naman naiwan ako sa sala na
nakatitig sa basag na vase. Dumating naman agad sila manang at akmang dadamputin
'yung vase.

"Manang, dumating na ba si Andrei?" I asked her.

"Hindi pa hija. Wala pa naman ako napapansin na dumating. Bakit?" Ani n'ya sabay
dampot ng pira-pirasong basag na vase. Lumuhod ako malapit sa kanya para tulungan
na din s'ya.

"Aray!!"

"Santisima! Ano ka ba namang bata ka. Hindi ka nag-iingat." Agad kinuha ni manang
ang panyo sa bulsa n'ya at tinakip sa nagdududgo kong daliri.

Hindi naman talaga mahapdi 'yung sugat. Parang wala nga lang,pero bakit kaya ganon?
Hindi nawawala 'yung kaba sa dibdib ko. Pakiramdam ko may masamang nangyari o may
mangyayaring masama.

"M-manang thank you po. Hindi naman masakit eh." I answered and smiled at her.

"Naku bata ka. Ang lalim ng sugat hindi nalalaman sa hapdi. Tignan mo,hindi masakit
pero walang tigil ang dugo. Ano bang iniisip mo?" She asked me. Napakunot ako ng
noo at napatingin ako sa kanya.

"A-anong pong ibig n'yong sabihin?" Napatitig sa akin si manang. Dumating 'yung
ibang katulong para ligpitin ang mga basag na vase habang kami naman ni manang ay
napaupo sa sofa.

"Wala naman,habang tinutulungan mo kasi ako para bang ang lalim ng titig mo.
Halatang halata na may iniisip ka.."

Napapailing s'ya habang pinupunasan n'ya ang dugo sa daliri ko.

"I don't know manang,parang kinakabahan ako na hindi ko maintindihan." Bumuntong

hininga s'ya at sinumulang takpan ang sugat sa daliri ko.

"Pwede mo namang gawing madali lang ang lahat. Kausapin mo ang asawa mo. 'Yun lang
makakapagpawala ng kaba mo." She stated and smiled at me. Pinatong n'ya ang kamay
n'ya sa likod ng palad ko at tinapik tapik ang braso ko.
Napatitig ako kung saan s'ya pumunta pero agad nabaling ang tingin ko sa glass
cabinet na puro picture frame,napailing ako at napabuntong hininga. Naririnig ko pa
din ang boses nila Albie at Mimi na nagtatalo sa kusina pero hindi matanggal ang
ngiti sa mukha ko habang binubuksan ko ang glass cabinet. Andoon pa din 'yung parte
sa akin na hindi makapaniwala,pero anong magagawa ko? He is Andrei.

Andrei Herrera... 'Yung tipong trying hard magpakasweet pero mapapaisip ka oras na
gawin n'ya dahil una palang alam mong hindi s'ya sanay sa mga ganoong klaseng
bagay.

Kinuha ko ang ilang picture frames na nasa cabinet. Lalo akong napangiti.

Ito kasi 'yung mga pictures noong panahon na masaya lang kaming dalawa at walang
iniintindi. Basta magkasama lang kami at walang pakialam sa paligid namin.

Nakatingin kami sa isa't isa. His rayban aviator shades was on his head while I'm
wearing mine. His perfect set of teeth was divulged in the picture and he seemed to
be really happy. I'm doing the same thing because his left arm was clutched on my
shoulder and the other one was holding the camera. I almost forgot that he loves
taking pictures. Pare-parehas naman sila,kahit yata ang kuya n'ya 'yun na ang
hilig.

Napaisip ako ng malalim habang nakatingin ako sa picture namin,kung ano-ano na ang
naglaro sa akin but I know it's in a positive way.

Pano kaya kung magkapicture din kami ulit ng ganito kasama ang mga bata. Maybe the
glee on that picture will surpass this one. He will be the happiest man,I know how
much he loves Dreigan and Arella. Nagbubulag-bulagan man ako pero alam kong mahal
na mahal n'ya ang mga ito.

I put back the picture frame on the right place and heaved a deep sigh.

I skimmed through the kitchen only to find my two friends arguing. It was a
different atmosphere today. Light and tranquil.

Maybe I could give this one a shot.

Parang 'yung dati? Dapat kasi mas matapang ako ngayon dahil sa mga pinagdaanan ko.
Pero pakiramdam ko kung matatakot akong subukan ulit ito,duwag pa din ako.
Trying to sort things out again doesn't mean you're stupid. Showing how brave you
are and not being afraid to try it again doesn't mean I didn't learned. Because
that's why I will try it again... I learned...

*******

"Mommyy Play! Play!~~~" Arella squealed while jumping excitedly. She glanced at her
brother who was crossing his arms with an unreadable face. I frowned again,I
recognised how serious it is for children when they want to play pero hindi lang
talaga ako mapakali.

Hindi din kasi ako halos nakatulog kagabi kaya naman pati tuloy ang pakikipag
bonding ko sa mga anak ko apektado.

Yes.. I was waiting for Andrei the whole night. Hindi ko alam kung sino ang
kokontakin ko dahil nung tinatawagan ko ang phone n'ya hindi naman s'ya sumasagot.
I wonder kung ano na ang nangyari sa kanya. Nag-aalala talaga ako pero ayoko naman
ipakita sa kanya na sobra sobra 'yung pagaalala ko dahil baka kung ano ang isipin
n'ya. Gusto ko din kasing bumawi sa kanya because of what happened on his birthday.

"Boo!!" Arella giggled while she was playfully covering her face using her palms.
Natawa naman ako dahil late reaction at kuwaring nagulat si Drei,sinasakyan nalang
n'ya kasi minsan ang gusto at hilig ng kapatid n'ya para hindi ito umiyak. I smiled
while watching my two kids,kahit paano nawala ang lungkot na nararamdam ko. I was
expecting that last night may papasok sa kwarto kaya naman hindi ako natulog
agad,pabalik balik lang ako sa harap ng pinto at hindi mapakali. Kung ano ano na
din ang pwestong nasubukan ko habang hinihintay ko s'ya pero wala pa din.

Where did he go? Talaga bang hindi biro 'yung problema nila sa restaurant para
hindi s'ya umuwi sa bahay?

Magkahalong inis at pag-aalala tuloy ang nararamdaman ko.

Dahil may ilang araw pa ako para sa pamilya ko. I'm making it sure that masasarap
ang niluluto ko for every meal. I feel irritated at the same time because
nagpapakatrying hard akong magluto ng masarap pero hindi naman dumadating si
Andrei.

Napangiti na naman ako mag-isa when I took a glimpse at my children. Arella was
stretching her arms above her head and she's yawning. She sucked her thumb and
slowly made her way through the sofa. To my surprise sinundan naman s'ya ni
Drei,tinabihan n'ya si Arella at tinapik tapik ang binti nito na para bang
pinapatulog. Hinalikan pa n'ya ang kambal n'ya sa pisngi kaya naman napangiti si
Arella.

The scene was priceless. I know Drei is sometimes acting weird but he's like his
father,sweet na trying hard kaya naman nakakatawa.

Magdamag na din akong naghintay kay Andrei pero hindi pa din s'ya dumadating. Ilang
beses ko na din sinubukang kontakin ang phone n'ya pero hindi naman n'ya sinasagot.
Kung may problema man sa trabaho gusto kong malaman dahil baka matulungan ko pa
s'ya. Pero paano ko naman gagawin 'yun?

Mga bandang alas-sais na ng gabi ng sabay-sabay kaming tatlo ng mga bata na kumain
ng hapunan,baka kung hintayin pa namin si Andrei magutom 'yung mga bata. Medyo
nauubusan na kasi ako ng pasensya sa paghihintay sa kanya.

Pagkatapos namain maghapunan ay sinamahan ko 'yung kambal ko sa playroom nila para

magkapaglaro. Habang ginagawa kong abala ang sarili ko sa pakikipaglaro sa mga anak
ko,hindi ko maiwasan na hindi mapatingin sa orasan o kaya naman sa bintana kung
saan tanaw na tanaw ang labas ng bahay. May pagkakataon din na pakiramdam ko may
tunog ng kotse akong naririnig kaya naman napapatakbo ako sa bintana para tignan
pero wala naman pala. Naiinis na nga ako eh. Kanina pa ako hindi mapakali,nasaan na
kaya si Andrei?!

Nang makita kong nag-iinat na si Drei at Arella ay niyaya ko na sila sa kanilang

room. I walked few strides towards Arella just to lift and cage her between my
arms. I kissed her cheeks as she buried her head on my shoulders while yawning. I
glanced at Drei who was yawning too and trying to fight against his
sleepyness,playing with his colorful huge ball that has different kinds of shapes.
It's a mind game for kids like him. As he fight the urge for his droopy eyelids to
fall,he stretched his arms above his head and yawned.

I giggled when I saw him sucked his thumb.

"Naayos ko na po 'yung higa nila." A voice hindered me from staring at my beautiful
twins. I scanned through the door only to find May there. I smiled and nodded my
head as I started skimming through where Drei and Arella were,I held Drei on his
arms while he was rubbing his eyes.

"Antok na ba ang baby ko?" I asked him. Napangiwi ako dahil naramdaman ko ang bigat
ni Arella na nakasandal sa balikat ko. Naktulog na yata talaga s'ya,si Drei naman
ay tumango ng ilang beses at saka ngumiti. Natawa ako ng bahagya,nakalimutan kong
nabungi nga pala s'ya,he pouted his lips and crossed his arms.

We went to their room and tucked Arella to bed. Drei still wants me to tell him
bedtime stories so I did,nilalabanan pa n'ya ang antok n'ya dahil nakalumbaba pa
s'ya at nakadapa. Ilang beses kong pinigilan ang tawa ko dahil bumabagsak na ang
ulo n'ya sa antok pero tinuloy ko pa din ang pagbabasa. Nakakatuwa lang kasi dahil
nakikita kong unti-unti ng lumalaki ang mga anak ko.

When I finally suceeded to make Drei fall asleep,I hurriedly took a shower inside
our room.

Binilisan ko ang pagligo ko dahil kung ano-ano ang pumapasok sa isip ko tungkol kay
Andrei. I wore Andrei's oversized white shirt and my my favorite pink jammies. I
was rubbing my hair just to make it dry using a white towel when suddenly I heard
something. I'm sure this time it's a car that's why in a quick deed I skimmed
through the window only to find Andrei's hummer on the front gate.

Bumusina s'ya at binuksan naman ng bantay ang gate. I smiled undoubtedly.

Nagmamadali akong lumabas ng kwarto at nagtatakbo sa sala. Buti na lang at tuyo na

ang buhok ko.

Pumwesto ako sa sofa at nagkunwari na nagbabasa ng magazine.

Maya-maya pa ay narinig kong bumukas ang pinto,alam kong si Andrei 'yun. Sigurado
ako kapag nakita n'yang soot ko ang shirt n'ya ay matutuwa s'ya.

Napatingin ako sa pinto ng pasimple at nakita ko s'yang niluluwagan ang tie n'ya
habang papasok ng bahay,napalulon ako ng laway ng makita ko 'yun. Nakatupi ang long
leeve n'yang kulay maroon hanggang sa braso n'ya. Pakiramdam ko nanonood ako ng
brazilian movie habang pinapanood ko si Andrei.
Mukhang hindi maganda ang araw n'ya kaya naman napatitig ako sa kanya ng mas
matagal. Tumutubo na din pala ang facial hair n'ya,bagay pa din naman sa kanya at
lalo s'yang gumagwapo kaya lang mas gusto ko pa din ang wala s'yang buhok sa mukha.
Naptingin s'ya sa gawing hagdan at nakita kong ilang beses s'yang umiling,hindi
n'ya yata ako napapansin.

"Kakain ka ba Andrei? Msarap 'yung niluto ni Bella.. Ipaghahain kita,sandali

lang.." Sabi ni manang habang kinukuha ang ilang gamit ni Andrei na dala-dala n'ya
na naisip ko ako ang dapat na gumagawa. Patayo na sana ako pero natigilan ako sa
sinabi n'ya.

"Hindi na manang. Kumain na ako sa labas. Thank you.." Ani n'ya sabay tapik sa
braso ni manang.

"Teka,bakit amoy alak ka? Uminom ka ba habang nagmamaneho? Santisima kang bata ka.
Bakit hindi ka nalang tumawag para pinasundo ka namin.." Humalakhak si Andrei at
inakbayan si manang.

At painom-inom pa s'ya ngayon? Sino naman kaya ang kasama n'ya?

"Buti ka pa manang." He faked a chuckle and that made me feel odd,he heaved a deep
sigh. Parang naguguilty ako,pero hindi naman ako nagkulang dahil tinatawagan ko
s'ya at hindi s'ya sumasagot. "Salamat sa pag-aalala manang but I'm fine. I'll just
take a rest. Goodnight manang.." Hinalikan n'ya pa sa noo si manang at tinapik muli
ang braso nito. He walks off the living room.

Noong oras na 'yun ay napatingin na s'ya sa akin. Pero tinignan n'ya lang ako ng
sandali at agad na binalik ang tingin kay manang. Malungkot ang mga tingin n'ya
pero alam ko na may mali.

Alam na alam ko. Kilala ko si Andrei.

Dati kulang nalang ay lumuhod s'ya para pansinin at tignan ko man lang s'ya pero
ngayon ano na naman ang problema n'ya?

Hindi ko mapigilan na makaramdam ng inis.

Dire-diretso s'ya umakyat sa hagdan hanggang marating n'ya ang kwarto. Narinig ko
na lang na sumarado ang pinto kaya naman naisipan kong sumunod sa kanya,wala na
akong pakialam kung nakatingin pa sa akin sila manang.

I tranquilly heaved a sigh and started walking long strides through the
corridor,but before reaching the door I heard Andrei's voice. He was talking to
someone over the phone.

He seemed to be really frustrated while talking,I guess manang was right. Thanks to
manang,kung hindi dahil sa kanya hindi ko malalaman na may problema pala si Andrei
sa restaurant.

I decided to open the door silently. His voice boomed out and this time he was
close to shouting. I got scared,I don't like him when he's mad.

"Just give me a call when everything is ready. I need that as soon as possible,I'll
give you two days.. Bye.." He ended the call when he saw me standing at the door.
He took a glimpse at me for a split second and drifted it fast to his phone,he
started dialing again. "I'll just take a shower.." He said while he removed his
tie,unconcious s'ya sa ginagawa n'ya pero kung alam lang n'ya kung gaano ako
naapektuhan. I just realized how much I missed him. Removing his clothes,he flung
it to the rest of the laundry container and entered the bathroom.

I think it's a bad day for him that's why he's acting freakish.

I sat on the bed and tucked myself,I will just patiently wait for him.

Tumalikod ako sa kabilang side...

Habang naliligo s'ya napakadaming tumatakbo sa isip ko,hindi ko alam kung ano. It's
not clear but I just know only one thing.

I missed Andrei.

After almost thirty minutes,he's done.

My eyes undoubtedly closed when I smell the his scent. Nakatalikod ako at nakaharap
sa bintana and I can imagine him with a white towel secured on his waist while
using another one rubbing his hair dry.

God,he's so damn sexy.

Later on,I felt the bed moved. But my brows curled up together after how many
minutes.

Nagdadalawang isip pa ako kung haharapin ko na s'ya o hindi but finally I find the
courage to turn my head around.

Nainis ako,nanggigigil ako. Kung pwede lang manghampas at mangbato ng gamit.

Narinig ko nalang ang mumunting hilik ni Andrei.

Kung pwede lang kurutin ko s'ya sa tagiliran n'ya,kaso naawa naman ako dahil
mukhang s'yang pagod na pagod.

Napabuntong hininga nalang ako at napa-iling.

My poor Andrei..

I crawled closer to him just to brushed my fingertips to his messy and sexy hair.
Napakahimbing n'yang matulog.

I smiled and slowly wrapped my arms around his waist. I buried my head against his
chest,feeling his warmth. I really missed him. This is one of the best feeling when
you are married,you can sleep and wake up like you are one of the happiest person.

Have I mentioned that cuddling is my weakness? Andrei knows me too well that's why
everytime that I got mad to him he will just hug me from behind and manuever me all
the way to the bed. Syempre alam na ang mga susunod na mangyayari pero what I love
about him is he really know things that I like. He knows what I hate and he knowa
what to do when I'm mad. 'Yun ang isa sa pinakaminahal ko sa kanya.
I giggled when he stirred a little.

"My poor baby.. Pagod na pagod ka ba?" I asked him,hoping he could hear me.
"Goodnight Andrei." I finally said while smiling. I couldn't stopped myself because
maybe they will find it odd seeing someone smiling with her eyes shut. I held his
arms and wrapped it on my waist,I know kung gising s'ya yayakapin n'ya din ako.
Knowing Andrei,he likes my hugs and kisses. No actually,he loves it.

Enjoy na enjoy ako sa ginagawa ko kay Andrei,pilit kong pinapatong ang kamay n'ya
sa bewang ko. Noon ko naramdaman ang panggigil ko talaga sa kanya. But I restrained
myself from pinching him.

I just hugged him tighter. Pinagpatuloy ko lang ang ginagawa ko hanggang sa hindi
ko namalayan.....

Nakatulog na pala ako.

************