Sie sind auf Seite 1von 763

A propos de ce livre

Ceci est une copie numérique d’un ouvrage conservé depuis des générations dans les rayonnages d’une bibliothèque avant d’être numérisé avec
précaution par Google dans le cadre d’un projet visant à permettre aux internautes de découvrir l’ensemble du patrimoine littéraire mondial en
ligne.
Ce livre étant relativement ancien, il n’est plus protégé par la loi sur les droits d’auteur et appartient à présent au domaine public. L’expression
“appartenir au domaine public” signifie que le livre en question n’a jamais été soumis aux droits d’auteur ou que ses droits légaux sont arrivés à
expiration. Les conditions requises pour qu’un livre tombe dans le domaine public peuvent varier d’un pays à l’autre. Les livres libres de droit sont
autant de liens avec le passé. Ils sont les témoins de la richesse de notre histoire, de notre patrimoine culturel et de la connaissance humaine et sont
trop souvent difficilement accessibles au public.
Les notes de bas de page et autres annotations en marge du texte présentes dans le volume original sont reprises dans ce fichier, comme un souvenir
du long chemin parcouru par l’ouvrage depuis la maison d’édition en passant par la bibliothèque pour finalement se retrouver entre vos mains.

Consignes d’utilisation

Google est fier de travailler en partenariat avec des bibliothèques à la numérisation des ouvrages appartenant au domaine public et de les rendre
ainsi accessibles à tous. Ces livres sont en effet la propriété de tous et de toutes et nous sommes tout simplement les gardiens de ce patrimoine.
Il s’agit toutefois d’un projet coûteux. Par conséquent et en vue de poursuivre la diffusion de ces ressources inépuisables, nous avons pris les
dispositions nécessaires afin de prévenir les éventuels abus auxquels pourraient se livrer des sites marchands tiers, notamment en instaurant des
contraintes techniques relatives aux requêtes automatisées.
Nous vous demandons également de:

+ Ne pas utiliser les fichiers à des fins commerciales Nous avons conçu le programme Google Recherche de Livres à l’usage des particuliers.
Nous vous demandons donc d’utiliser uniquement ces fichiers à des fins personnelles. Ils ne sauraient en effet être employés dans un
quelconque but commercial.
+ Ne pas procéder à des requêtes automatisées N’envoyez aucune requête automatisée quelle qu’elle soit au système Google. Si vous effectuez
des recherches concernant les logiciels de traduction, la reconnaissance optique de caractères ou tout autre domaine nécessitant de disposer
d’importantes quantités de texte, n’hésitez pas à nous contacter. Nous encourageons pour la réalisation de ce type de travaux l’utilisation des
ouvrages et documents appartenant au domaine public et serions heureux de vous être utile.
+ Ne pas supprimer l’attribution Le filigrane Google contenu dans chaque fichier est indispensable pour informer les internautes de notre projet
et leur permettre d’accéder à davantage de documents par l’intermédiaire du Programme Google Recherche de Livres. Ne le supprimez en
aucun cas.
+ Rester dans la légalité Quelle que soit l’utilisation que vous comptez faire des fichiers, n’oubliez pas qu’il est de votre responsabilité de
veiller à respecter la loi. Si un ouvrage appartient au domaine public américain, n’en déduisez pas pour autant qu’il en va de même dans
les autres pays. La durée légale des droits d’auteur d’un livre varie d’un pays à l’autre. Nous ne sommes donc pas en mesure de répertorier
les ouvrages dont l’utilisation est autorisée et ceux dont elle ne l’est pas. Ne croyez pas que le simple fait d’afficher un livre sur Google
Recherche de Livres signifie que celui-ci peut être utilisé de quelque façon que ce soit dans le monde entier. La condamnation à laquelle vous
vous exposeriez en cas de violation des droits d’auteur peut être sévère.

À propos du service Google Recherche de Livres

En favorisant la recherche et l’accès à un nombre croissant de livres disponibles dans de nombreuses langues, dont le frano̧ais, Google souhaite
contribuer à promouvoir la diversité culturelle grâce à Google Recherche de Livres. En effet, le Programme Google Recherche de Livres permet
aux internautes de découvrir le patrimoine littéraire mondial, tout en aidant les auteurs et les éditeurs à élargir leur public. Vous pouvez effectuer
des recherches en ligne dans le texte intégral de cet ouvrage à l’adresse http://books.google.com
DΙΡΑRτιΜΕΝτο
DΙ ΡΙLΟLΟGΙΑ
GRECΑ Ε LΑΤΙΝΑ

ΙΙΙ
Εur
1.7
ν" «

J. 1. ΚΑΚ.
RΟΜΑ
ί.
Ε U R. ΙΡΙΙΟΙ S

Ο ΡΕΕ Α Ο ΜΙΝΙ Α.
---
-
ε
--,
ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ Α Π Α Ν Τ Α.

Ε U R ΙΙΡΙΙΟΙ S

Ο Ρ Ε RΑ ΟΜ Ν ΙΑ;
-
-

ΕΧΕΙΟΙΤΙΟΝΙΒUS ΡRΑΕSΤΑΝΤΙSSΙΜΙS

FΙDΕLΙΤΕR RΕCUSΑ ; -

LΑΤΙΝΑ ΙΝΤΕRΡRΕΤΑΤΙΟΝΕ, SCΗΟLΙΙS ΑΝΤΙQUIS,

ΕΤ

ΕRUDΙΤΟRUΜ ΟΒSΕRVΑΤΙΟΝΙΒUS,

ΙΙ,Ι,USΤRΑΤΑ:

ΝΕΟΝΟΝ

ΙΝΙΟΙCΙΒUS ΟΜΝΙCΕΝΙS

ΙΝSΤRUΟΤΑ.

VΟLUΜΕΝSΕΡΤΙΜUΜ.

G LΑS GUΑΕ :
ΕΧ ΡRΕLo ΑcΑDΕΜιco,

cURΑ ΕΤ ΤΥΡΙ8 ΑΝDRΕΑΕ ΕΤ JoΑΝΝΙs Μ. DUΝCΑΝ;


1ΜΡΕΝSIS RΙCΑRDΙ ΡRΙΕSTLΕΥ,
ΙΟΝΙΟΙΝΙ,

1821.
ΗΕRΜΑΝΝΙ ΡR ΑΕΕΑΤΙΟ
ΑD

ΗΕRΟUΙ,ΕΜΙΕΙΟΗΕΝΤΕΜ.

«Μν"νwννννννη"ν

(Νυυν Εuripidis aliquam fabulam in publicis meis scholis in


terpretari constituissem, neque invenirem editionem, quae et
exiguo pretio parabilis esset, nec textum haberet a criticis aut
nimis, aut minus, quam par videretur, mutatum : ipse animum
adjeci ad edendam aliquam hujus poètae tragoediam. Praetuli
autem aliis Ηerculem Furentem, tum guod haec fabula in
melioribus est, tum quod non est ex his, quae in carminibus an
tistrophicis nihil proprium habent, tum denique quod difficul
tates, quibus laborat, maximam partem vinci posse videbantur.
Lectionem conformavi adfidem veterum librorum, et ad critico
rum, measque ipsius conjecturas, ubi certa aut facili emendatione
corruptio tolli poterat. Gravius affecta, vel quorum incertum
esset remedium, in adnotationibus tentare satius duxi. Uti de
his, duae ex ΜSS. correcta sunt, rarius admonui, ita ξυν pro σύν,
et ει in secundis verbi passivi personis, et si quae sunt alia hujus
modi, tacite reposita sunt. Αει prima producta a tragicis dici,
recteque sensisse ea de re Ρorsonum, vicit locus veteris gram
matici ab Ηeynio ad Ηom. vol. VΙ. p. 638. allatus, cui nuper
accessit testimonium Αpollonii Dyscoli, productum a Βastio ad
Greg Cor. p. 347. Νοn credo tamen huic Αtticae mensurae
locum esse in his tragoadiarum partibus, quae magis epicam vel
lyricam dictionem habent. Ηanc ergo sive legem, sive opinio
nem in delectu utriusque formac sequutus sum. Αliis in rebus,
quum quid mutatum est, mutationum auctores commemoravi:
in quo genere dici vix potest, quanta fuerit Εuripidis. editorum
VoL. VΙΙ. - Α
ii ΗΕRΜΑΝΝΙ ΡRΑΕFΑΤΙο

levitas Νam Μusgravius priorum editionum fere solam Αldi


nam, et ne hanc quidem ubique, consuluit aut commemoravit;
criticos autem antiquiores atφue interpretes et neglexit saepis
sime, et interdum falsa de iis praedicavit. Lipsiensis vero edi
tio, guae Βarnesianam ac Μusgravianam complectitur, tantum
abest ut huic desiderio satisfecerit, ut ne Μusgravii quidem ad
notationes omnes exhibeat, in excerptis autem ex aliorum scrip
tis criticorum nunc contraria, quam illi dixerunt, nunc talia re
ferat, guae ab iis ne potuerunt quidem dici: veluti, ne hoc
temere jactare videar, ad Αndromachae v. 24. Quo magis op
tamus, ut vir doctissimus, qui nunc novam editionem Εuripi
dis parat, Αug. Μatthiae, varias veterum editionum lectiones,
emendationesque antiquiorum criticorum praecipua quadam cura
dignetur, Certe nescio an pauciora in his sint, quae quis silen
tio premi velit, quam in Μusgravii aliorumque recentiorum
conjecturis. Εt omnino parum lucis allatum esset Εuripidi,
nisi tres eximii viri praeclare de eo meriti essent, Valckenarius,
Μarklandus, et Porsonus, quibus proximus, longo sed proximus ι
intervallo, accedit Βrunckius. Ρorsonus quidem, cujus morte in
gentem omnes, qui his studiis deditisumus, semperque dolendam
jacturam fecimus, omnes implevisset numeros, si metrorum eam
dem habuisset, quam caeterarum grammaticae partium peritiam.
Quo in genere ut haec Ηerculis editio aliis praestaret, in primis
operam dedi. Unde alio versuum numero enato, in summo pagi
narum margine posui numeros versuum editionis Μusgravianae,
et, guos uncis inclusi, Βarnesianae, Cepit autem nuper metro
rum tragicorum constitutio insigne incrementum diligentia Αug.
Seidleri, qui nunc in schola ad D. Νicolai multa cum laude
tertii magistri munere fungitur. Ηic enim guum accurata me εί

trorum, αμibus tragici, ac praecipue Εuripides, usi sunt, perves


tigatione plerosque versus, qui temere ex brevibus longisque
syllabis conflatividentur, e dochmiaco genere esse, eorumgue ί
versuum numeros continuari, solutis saepissime syllabis finalibus,
perspexisset: hae observationes fecerunt, ut in dochmiacorum
explicatione, quam olim proposui, duos commissos esse errores
intelligerem, unum, guod, Βrunckium sequutus, duos dochmios
*
Ι
"
ΑD ΗΕRCULΕΜ FURΕΝΤΕΜ, iii

versu asynarteto consociari a tragicis dixi: quod, ut Seidlerus


in epistola ad Lobeckium hujus Αjaci subjecta docuit, verum
quidem est, sed hac tantum conditione, si prior dochmius voca
bulo terminetur, in quo vox nonnihil acquiescere soleat, veluti
exclamatione, compellatione, interrogatione: qualis in Ηercule
versus est 871.

σον άνθος, πόλις, ο Διός έκγονος,

Quod contra, ubitali excusationi nullus est locus, ita syllabam


ancipitem numerus repudiat, ut aut longa syllaba, aut duae pro
ea breves requirantur. Quae syllabae finalis solutio alterum er
rorem aperuit. Νeque enim verum est, duas esse dochmii for
mas, unam antispasticam, alteram trochaicam, sed una ubique et
eadem forma invenitur, non illa e duobus, sed e tribus ordinibus,
iambo, arsi, et rursum iambo constans, solutionemque in arsί
ubique, in utraque anacrusi autem syllabam ancipitem admit
tens, hac forma:
/ / "

Θ -
Ο -

- ζω) Ο 9 Ο " .» Ο
".
Η

Ιn Ηercule quidem dochmiaci inveniuntur, ν. 107. 129. 734.


735. 741. 765. 870-873. 880-883. 897. 898. 1ΟΙ 1. 1Ο14.
1016. 1017. 1020. 1021. 1029. 1036-1040. 1045. 1046. 1049.

1050. 1052. 1169. 1173. 1174. 1186. 1200. (Versus indicavi


strophicos tantum, non antistrophicos, quos antistrophicorum
notationes facile cuique monstrabunt.) Praeterea miris modis
hi numeri cum aliis numeris consociantur, et quidem saepe sic,
ut dochmium praecedat iambus, quod absonum nuper visum
Βoeckhio in dissertatione de metris Pindari, p. 297. aliquando,
sat scio, aliter videbitur. Εxempla in Ηercule sunt, v. 1015.
.1047. Deinde Cretico praecedente, v. 742. 892. eoque longas
solutas habente, 905. 1184. et duobus Creticis 740. et antispas
to 737. si hic θεών una syllaba legendum, neque in antistrophico
προοίμιον scribendum est, guo facto hic versus duos dochmios
comprehensurus esset Μagis mirum est hoc, guod etiam a
dactylicis numeris transitur ad dochmios, quo in genere anacru
a 2
iy ΗΕRΜΑΝΝΙ ΡΕ ΑΕFΑΤΙΟ

sis dochmii, que dactylum sequitur, longa, prima autem arsis in


duas breves syllabas soluta est. In Ηercule exempla, uno prae
misso dactylo, sunt ν. 1013. 1024. 1176. 1180. eodemque re
ferri fortasse debet, v. 1031. Ρluribus dactylis subjectus doch
mius, v. 1049. Ιncertum an etiam anapaestis, v. 1032. quum
Ιhic versus etiam alios habere numeros possit. Catalecticum
dochmiacum videre licet, v. 1018. hypercatalecticum, 874. hy
percatalecticum ita, ut dochmium sequatur amphibrachys, 1047.
Denique aliis hypercatalecticus eo memorabilis est, quod eum
non interrupta numeri perpetuitate alii dochmiaci excipiunt, ν.
1 185.

ός επί δόρυ γιγαντοφόνον ήλθε συν θε


οίσι Φλεγραίον εις πεδίον ασπιστάς.

Εt in antistropha, v. 1297.
πέπλον, απόδικε, βέθος αελίω δείξον βά
βος δ' αντίπαλον δακρύοισιν αμιλλάται.

Video quidem fore, qui hunc insolentiorem numerum mihi im


putent, quum in stropha certe, si θεοίσι in duas syllabas contra
Hatur, integri sint quatuor dochmii. Αt tanto plus difficultatis
habitura esset antistrophici versus correctio, quae a me quidem
unius littera adjectione, particulam δε dico, perfecta est, Quam
quam enim non sum nescius, mutando verborum ordine hίο
quoque dochmios puros duobus modis restitui posse,
9 . Α'

αντίπαλον δάκρυσι βάρος αμιλλάται,


vel, sί quis ferendum putet συναμιλλάται,
δάκρυσι βάρος αντίπαλον συναμιλλάται:

neutra tamen mutatio talis est, guam sine insigni temeritatis


nota admitti posse existimem. Νam, mea quidem sententia,
ordo verborum non nisi magna cum cautione mutandus est,
neque quidquam puto a Porsono periculosius dici potuisse,
quam hanc esse emendationis rationem omnium facillimam :
mirorque, quod Βritannus censor Porsonianae editionis prima
5


ΑΙΟ ΗΕRCUΙ,ΕΜ FURΕΝΤΕΜ. y

rum Εuripidis fabularum, cautissimus criticus, ita de hac re sibi


persuasit, ut in illa censura mense Αug. a. cIoroccΧΟΙΧ. p. 441.
hunc versum,

ταυτόματον ημών κάλλιον βουλεύεται,

quamvis prima ejus verba a Cicerone, tamquam reliquis sat


notis, commemorari videret, sic putaret corrigendum esse,
κάλλιον ημών ταυτόματoν βουλεύεται,

Dicendum nunc est de duabus aliis ad artem metricam perti


nentibus rebus, de versibus in medio vocabulo finitis, et de dis
positione carminum antistrophicorum. Αc Βoeckhius nuper in
dissertatione de metris Pindari contendit, nusquam finiri versum
nisi finito simul vocabulo: quod ne mihi guidem, si versus vo
carentur, guaecumque una numeri perpetuitate comprehensa
essent, aliter visum esse, et significatum est a me Βoeckhio, et
ab illo commemoratum. Licebit autem, opinor, Βoeckhium
hτήus rei auctοrem citare, qui non promiserit se de ea re dispu
taturum, sed disputaverit: duum praesertim nihil caussae sit,
quare duis alium meliora allaturum fuisse conjiciat. Μihi gui
dem, si et nunc saepius vocabula in duos versus distraxi, et post
hac idem faciam, ratio ejus rei reddenda est. Αc versus nomen
in re metrica duas significationes habet, unam communem, αua
etiam in prosa oratione, quidquid unam lineam implet, indica
mus; alteram poéseos propriam, qua numerum intelligimus
unum, sive ille ex uno, sive e pluribus ordinibus constet. Εt
hac quidem significatione quem versum dicimus, non potest nisi
integro vocabulo terminari. Αt guid hoc ad istam alteram sig
nificationem? Νam si qui tam longi versus sunt, ut usitatos
chartae modulos excedant, guid tum fiet? Utrumne librorum
formam ad monstruosam latitudinem diducemus, an, servatis
chartarum mensuris, prose orationis perpetuitatem scribendo
imitabimur" Αt quanto consultius est, numerorum aliqua ratione
habita, ex uno versu seu numero plures versus fieri. Νam apud
dramaticos quidem poetas quum alii inveniuntur praelongi ver
*"s, tum haec quoque, quae systemata vocari, solent, nihil nisi
a 3

ν
vi ΗΕRΜΑΝΝΙΡΗΑΕΕΑΤΙΟ

numeri sunt versum efficientes unum. De qua re jam in libris


de metris poétarum Graecorum et Latinorum saepius admonui, v.
c, p. 107. seq. et multo ante eamdem rem tetigerat R. Βentleius
in iis, quae de versibus anapaesticis disputavίt. Εjusmodi syste
mata saepe tam longa sunt, ut, quum uno versu comprehendi
nequeant, in plures dividendi sint, guod haud raro, nisi nume
rorum naturam obscurare velis, non potest aliter, quam distra
hendis vocabulis fieri. Εst vero etiam alia, eaque multo gravior
caussa, quare gui numero unus versus est, saepe, etiam si non ita
longus sit, in plures versus dividendus videatur. Νam cur tan
dem omnino, guae versibus scripta sunt, non eadem perpetuitate,
ut prosam orationem, scribimus, nisi ut accommodate ad nume
ros legi possint Αtqui quo quis versus aut longior est, aut ex
difficilioribus, magisque ambiguis numeris compositus, eo magis
consentaneum est, his numeris recte dissociandis lectοrem vel
admoneri, ut recte versum legat, vel tamquam vi guadam impe
diri, ne male legat. Sic e. c. uno numero decurrunt hacc in
Ηercule, v. 741. πάλιν έμολεν, ά πάρος ούποτε διά φρενος επήλπισεν παθεί,
γάς άναξ, et in antistropha, άφρονα λόγον ουρανίων μακάρων κατέβαλ, ώς
άρ αυ σθένουσιν θεοί. Αt nemo facile haec uno versu comprehensa
ι
statim sic leget, ut videat, ubi dochmiis admixtus sit alius nume
rus. Sic vero dispositi numeri non poterunt fallere:
πάλιν έμολεν, α πάρος ούτοτε διά φρενος επ
ήλπισεν παθεί γάς άναξ.
άφρονα λόγον ουρανίων μακάρων κατέβαλ',
ώς άρ' ου σθένουσιν θεοί.
Εt, ut alio utar exemplo, guis illud vocabulum, guod Αristo
phanes in extremis Εcclesiazusis ex LΧΧVΙΙΙ. syllabis com
posuit, uno versu aut scribi volet, aut scriptum recte recitare
audebit?
Venio ad dispositionem carminum antistrophicorum. Αtque
ut nonnumquam in stasimis, quae ab universo choro cantantur,
antistrophica a criticis neglecta sunt, ita multo saepius hoc fac
tum est in colloquiis chori, iisque carminibus, guae από σκηνής et
κόμμoι vocantur Νec mirum. Νam in stasimis et stropham sua
Ε"
ΑΙΟ ΗΕRΟUΙ,ΕΜ FURΕΝΤΕΜ. vii

statim excipit antistropha, nec metra tam sunt impedita, duam


in illis, quas dixi, partibus : in guibus non solum dochmiacus
numerus dominari solet, sed etiam antistrophae plerumque a
strophis suis longius remotae sunt. Θuod etsi nusquam sine
certo ordine fit, saepe tamen legem et rationem hujus ordinis in
venire difficillimum est, nunc ambiguitate lectionis, nunc lacu
noso textu, nunc similitudine metrorum, nunc ipsa multitudine
stropharum ubique impedimenta objiciente Νec tamen desis
tere ab antistropharum investigatione, et ad απολελυμένα, αμε
perperam monostrophica appellarisolent, confugere critico licet,
quia, ut alibi a me adnotatum est, nullum videtur carmen, αμod
quidem paullo longius sit, in Graecorum tragoediis esse, praeser
timr si personarum aliquas alternationes habeat, quod non aut
totum, aut saltem ex parte antistrophicum sit, Αccedit aliud,
quod magno cum detrimento justae interpretationis hactenus
neglectum est ab his, qui Graecas tragoedias ediderunt: perso
narum dico, ex quibus chorus constat, distinctionem : φuae ut
saepe ad chori partes recte intelligendas plurimum confert, ita
interdum etiam in antistrophicorum et inventione, et a partibus
non antistrophicis dijudicatione insigne momentum habet. So
lent tragicorum editores, veterum librorum exemplo, chori nota
uti, etiam ubi non universus chorus canit. duod ego ibi non im
probo, ubi coryphaeus pro choro loquitur. Sed fugerat eos, in
terdum plures, et aliquando etiam omnes quindecim personas,
ex quibus chorus constat, singillatim logui: quod quum primum
esset a me in ΑΕschyli Αgamemnone observatum, eaque obser
vatio e scholis meis in publicum dimanasset, Βoeckhius in libro,
quem de Graecorum tragicis scripsit, hanc chori personarum
distinctionem etiam ad alia tragicorum carmina adhibuit: cujus
viri assensio mihi gratissima est, quamvis hic illic non nihil ab
ejus sententia discedendum putem. In Εuripidis Ηercule tria
sunt carmina, in quibus plures choricae personae aliquas partes
agant. Αc nescio an quartum addi debeat, v. 107. ss. guod
propemodum persuasum mihi habeo a tribus senibus re
citari, guorum duo stropham atque antistropham, tertius
epodum habeat, nisi epodus quoque tribus senibus distri
viii ΗΕRΜΑΝΝΙ ΡRΑΕΕ'ΑΤΙΟ

buenda est. Sed magis operae pretium est, de reliquis carmini


bus exponere.
Αtque in ea guidem scena, αιuae incipit v. 734. notatio anti
stropharum non erat difficilis: sed gravius haec scena alio no
mine laborabat. Νeque enim versus 738. 739. tribui debebant
Αmphitruoni, gui ante v. 734. scenam reliquerat. Θui hoc
pulcre animadvertit, Τyrwhittus, in eo tamen erravit, φuod et
hos duos trimetros, et reliquos, quos in hac scena chorus habet,
coryphaeo adscribendos, melica autem universo choro danda
esse censuit. Νam trimetros quidem non omnes ab eadem
chori persona recitari res ipsa docet, ouum is, cujus sunt versus
743, 744. alium moneat, ut secum propius ad regias aedes ob
servatum accedat. Θuare quae interea chorus agit, aliarum sint
personarum necesse est, guam horum, gui observatum ierant.
Deinde quae melica Τyrwhitto videntur, non sunt melica,
quippe dochmiacis numeris scripta, quod genus metri et ab his, .
quae proprie melica vocantur, nonnihil differre, neque ad uni
versi chori concentum videtur adhibitum esse, Docuit enim me
diligens harum rerum observatio, dochmiacos, pariterque alios
quosdam numeros, ubi choro adscribuntur, non ab universo
choro, sed aut a coryphaeo, aut a singulis aliquibus chori per
sonis, interdum fortasse a duabus tribusve conjunctis recitari.
Εt quum hic locus, ut in quo indignatio, spes, metus, rei cog
noscendae cupiditas, gaudium denique variis motibus senum
animos agitet, non solum apprime aptus sit conserendo col
loquio, sed pene necessitate quadam postulet singulorum sensus
exprimi: sic versus distribuendos putavi, ut nullus esset quin
decim senum, guin suas in eo colloquio partes haberet. Ιd au
tem quomodo faciendum esset, trimetri maxime monstrabant.
Νam quum versus 738. 739. et 751. 752. et eodem modo allo
quutionem Lyci contineant, et idem prodant ingenium, consen
taneum est, hos quatuor versus ab eadem persona pronunciatos
credere. Deinde qui habet versus 743, 744. ut ex alloquutione
ώ γεραιέ intelligitur, unum alium senem propius ad regias aedes
secum adducit. Ηos igitur, caeso Lyco, rem reliquis indicare
necesse est: idque illi faciunt, et sic quidem, ut is, qui antea
ΑΙΟ ΗΕ RCUΙ,ΕΜ ΕURΕΝΤΕΜ. ix

tacitus cum altero abierat, pronunciet versum 756. eique alter,


φui hunc antea secum avocaverat, versibus 757. 758. succedat.
Νam ut sic mihi persuadeam, aequabilitas distributionis facit,
de qua deinde dicam, Sic trium senum partibus descriptis, qui
reliqui sunt numero ΧΙΙ. eorum ubique bini dochmiacas stro
phas habent. Θuae strophae etsi sunt numero quatuor, sex
tamen partibus constant, duod prima stropha ejusque antistropha
duas habent partes. Οrdo stropharum hic est: α. β. α. β. sic,
ut stropha β' media sit inter duo sibi respondentia systemata e
auobus trimetris; antistropha β' autem media inter duo trium
trimetrorum systemata, quorum trimetrorum primum in
priore systemate Lycus, in antisystemate, illo defuncto,
choricus senex habet is, qui antea discedens tacuerat. Ιtaque
ut systema α' quinti senis, antisystema α' autem octavi est, eo
dem modo etiam ultimi duo trimetri systematis β, ejusque an
tisystematis, iisdem senibus tributi sunt. Illud memorabile est,
Lyci ejulationem, v. 745. non in antistrophicis partibus nume
rari. Νec tamen haec res exemplis caret. Caeterum senes nu
meris eo ordine designavi, quo loquuntur, non quo in orchestra
stabant, guod haec res valde incerta est. Si ea ratio, guae
maxime usitata erat, hic quoque Εuripidi placuit, coryphaeum
credam fuisse eum, qui hic quintus est. Νam et mansisse ille
in loco suo videtur, et medius stetisse inter quatuor alios, quo
rum, si recte judico, primus et secundus primum et secundum,
tertius et quartus tertium et quartum scenae versum recitabant.
Vide Ρhotium in v. τρίτος αριστερού. Sed qua ratione deinceps muta
ta fuerit chori statio, id vereor ne conjectura divinare non liceat.
Αlio modo compositum est carmen, quod est a v. 870. Ιd
hanc formam habet: προωδός. α. α, β, γ, δ, ε, δ. μεσωδός. 5. γ.
ς. ζ. ζ. β. ε. επωδός. Ωuae forma quum qua lege nitatur, pri
mo adspectu non appareat, paucis explicanda videtur ejus ratio.
Fundamentum descriptionis hae constituunt strophae :
γ, δ, ε, δ. μεσωδός. ς. γ. ς. ε.
Quas justo ordine dispositas esse intelliget, qui, duod plerum
que in hac re faciendum est, partes eadem littera notatas lineis
Χ ΗΕRΜΑΝΝΙΡΕΑΕΕΑΤΙΟ

in arcus figuram curvatis conjunxerit. Ηis strophis aliae acce


dunt hoc ordine, α’, α, β, ζ, ζ, β', sed ita, ut α', α', β' ante
stropham γ', guae prioris systematis prima est, ζ", ζ, β' autem
ante antistropham ε' collocatae sint, quae est prioris systematis
ultima, hoc modo :

Α. Α. Β. γ, δ, ε, δ. μέσωδός. ς. γ. ς. Ζ. Ζ. Β. ε.

Ιn qua descriptione, quo perspici possit proportionis aequabili


tas, strophae Α. Α. Β. Β. Ζ. Ζ. aut non sunt lineis conjungendae,
aut sic jungi debent, ut, si reliquas notas infra versum, guo dis
positae sunt, linearum ductibus conjunxeris, has supra versum
jungas. Caeterum in hoc quodue carmine, quae chorus habet,
non ab solo coryphaeo recitari tam est manifestum, ut demon
stratione nihil indigeat. Videntur autem hic quoque singuli de
choricis senibus suas partes habere: quorum primis quinque
proodum dedi, e quinque diversis partibus constantem. Quae
sequuntur stropha et antistropha α', has sextus ac septimus
senex habent: a diversis enim pronunciari ex eo colligitur,
quod antistropha confirmationem quamdam eorum, αμae in
stropha dicta erant, ideoque responsionem continet. Αlia ratio
est stropharum β', γ', δ', ε', quarum antistrophae quum non sta
tim suas strophas sequantur, non opus habent mutatione per
sonae Ιtaque iidem senes, gui strophas recitant, octavus, no
nus, decimus, undecimus, etiam antistrophas habent, nisi duod
in quinta antistropha primus versus nuncii est. Μesodus
duodecimi senis est. Θui reliqui sunt tres senes, eorum tertius
decimus habet stropham g, cujus antistropha nuncii est, duar
tus decimus in stropha et antistropha ζ cum nuncio colloqui
tur: guae quidem strophae quod ex adverso positae sunt strophis
α', deberent a duobus senibus recitari, nisi nuncii interventu
turbaretur colloquii decursus. Denique quinti decimi senis
epodus est. *ε
Plurimum difficultatis habet illud carmen, quod est a v. 1011.
ad 1076. in cujus stropharum ratione investiganda dici vix
potest quantum laboraverim, quum et corruptelae quaedam non
leves, et numerorum ambiguitas ubique moram objicerent. Vi
ΑΙΟ ΗΕRCUΙ,ΕΜ FURΕΝΤΕΜ. xi

deοr mihi tamen eam viam invenisse, quam, nisi insignes lec
tionis diversitates aliquando in codicibus reperiantur, idoneis
judicibus probatum irisperem. In hoc guoque carmine et ora
tionis conformatio, et motus, in quo chorum esse videmus, sin
gulis chori senibus peculiares partes vindicat, Quin ipsa an
tistropharum dispositio consulto sic videtur instituta esse, ut
aliquam perturbationis speciem prae se ferret. Ρroodus tres
partes habet: eam sequuntur stropha, antistropha, et epodus.
Ηaec igitur sex primis senibus distribuenda putavi. Sequuntur
duo antistrophica systemata, personis propter agitationem ani
morum, nulla certa lege divisis. Ηorum systematum illud
potiorem locum tenet, guod ex his strophis constat:
δ ε ς. η. θ. ι. ι. ια. ια. θ. η ς. ε.δ.

Αlterum hanc formam habet :

β. γ. ζ. γ. ζ. β.

Ηoc ita priori junctum est, ut inter stropham β' et stropham γ'
medii sint tres trimetri, qui non pertinent ad antistrophicorum
dispositionem, φuemadmodum majore etiam audacia in Ione
anapaestos mediis strophae versibus insertos videmus: v. Μus
grav. ad ejus fabulae ν. 186. Deinde inter stropham ζ et an
tistropham γ' mediae sunt strophae ή, θ', quemadmodum ha
rum antistrophae mediae sunt inter antistrophas ζ' et β'. De
nique strophae ί, ', ια, ια', αμae mediae sunt prioris systematis,
ab utraque parte habent antistrophas γ' et ζ", hoc modo:
Β. Ι. Γ. δ. ε ς. Ζ. η. θ. Γ. ι. ι. ια. ια. Ζ. θ. η. Β. ς. ε.δ.

Quarum stropharum si ea paria, quae litteris initialibus notata


sunt, superne, reliqua autem infra versum arcuatis lineis con
junxeris, lex et ratio dispositionis manifesta erit. Νec latebit
etiam in personarum distributione quaedam aequabilitas, qua
rum has, γ', γ', ζ, ζ, έ, ε', solus Αmphitruo habet: leve est
enim, guod antistrophae γ' duae priores syllabae chori sunt. Αlio
modo aequabilitas quaedam est in personis strophas η', η', θ', θ',
habentibus, quae est etiam in strophis β', β', δ', δ', Dedi autem
xii ΗΕRΜΑΝΝΙ ΡRΑΕΕΑΤΙ Ο

septimo senistropham β', octavo tres trimetros, qui eam stropham


excipiunt; mono stropham δ'; decimo oίμοι, v. 1044. αuod extra
antistrophica est, et quae in stropha s' chorica sunt; undecimo
stropham η'; duodecimo initium strophae γ'; tertio decimo
chorica in strophis ή, ί, ια', ια', αμarto decimo antistropham θ';
quinto decimo denique antistropham ς. Duos enim istos tri
metros, qui sunt in fine totius carminis, non licebat in his parti
bus numerare, quas chorus in quindecim personas divisus reci
tat, guod chorum Αmphitruonis monitu jam reliquisse stationem
suam intelligitur. Ιtaque his trimetris simpliciter chori nomen
apposui, quo indicaretur, eos universi chori nomine a coryphaeo
pronunciari. Οbservandum est autem, ut in superioribus duo
bus carminibus chorum κατά στοίχους incessisse verisimile est,
coryphaeo medium inter guatuor alios locum tenente, ita hic ac
cessionem factam videri κατά ζυγά, secundum Pollucem IV. 108.
s, ut coryphaeus ab utroque latere unum haberet socium. Αtque
in proodo, si quid tribuendum est illi aequabilitatis studio, cujus
tot vestigia in Graecorum re scenica reperiuntur, tertiam partem
labebat coryphaeus, pariterque secundi ordinis qui medius sta
bat, epodum videtur recitasse, v. 1028. Sed tertii ordinis me
dius, si recte sentio, etiam tempore medius inter comites suos
recitabat tres trimetros, gui sunt post stropham β'. In reliquis
autem duobus ordinibus is, gui medius erat, antecessisse socios
suos videtur: in quarto ordine in stropha ς', in quinto in stro
phis '', ι', ια, ια', cum Αmphitruone colloquens. Licet igitur
conjicere, choricos senes hoc modo fuisse dispositos :

Quod quidem nolim ita intelligatur, ac si hanc stationem per


totam scenam conservaverit chorus : immo credibile est, variis
chori obambulationibus effici solitum esse, ut semper is ordo,
cujus aliqua partes jam essent, proximus staret spectatoribus,
ΑΙΟ Η ΕΡίCUΙ,ΕΜ FURΕΝΤΕΜΙ. xiii

Ut Εuripides in hac fabula utroque disponendi chori modo, et


κατά στοίχους, et κατά ζυγά, usus est, ita idem fecisse videtur So
phocles in CΕdipo Coloneo, in gua fabula ter singulas chori
personas loquentes introduxit, κατά στοίχους a v. 117. et quidem
bis; deinde κατά ζυγά a v. 510. et iterum κατά στοίχους a v. 829.
Denique ne in illo quidem Ηerculis Furentis loco, qui est a
ν. 1169. antistrophicorum descriptio difficultate vacabat. Οuam
φuam enim hic personarum quoque aequabilis distributio est,
tamen et similitudo metrorum, et lacunae multum dubitationis
afferebant, Verum tamen hoc quoque carmen sic mihi videor
expedivisse, ut plana jam sit lex, quam sibi poéta in disponendis
antistrophis scripserat. Τheseus in hoc loco non nisi trimetris
aut monometris iambicis hypercatalecticis loquitur, servans dig
nitatem suam. Αmphitruo, ad quem mala ista magis attinebant,
metra habet majorem animi motum significantia, guae maximam
partem e dochmiacis numeris constant. Initium carminis duae
sunt strophae, quarum statim antistrophae subjiciuntur:
ΑΜΦ. ΘΗΣ. ΑΜΦ. ΘΗΣ.

α'. β'. α'. β.

Μalui sic distinguere, quam, guod poterat fieri, has quatuor


strophas in duas, stropham atque antistropham conjungere,
hoc modo :

ΑΜΦ. ΘΗΣ. ΑΜΦ. ΘΗΣ. 3

α'. α'.

Νam etiam infra trimetri, quos Τheseus habet, non cohaerent


cum strophis, quae sunt Αmphitruonis, sed soli per se constant,
sibique respondent. Οmninoque, ut mox apparebit, eximi
possunt Τhesei verba omnia, salva manente antistrophicorum
lege in Αmphitruonis verbis. Sequitur inde usque ad finem
aliud systema, ex his strophis constans:
γ. Δ. ε. Μ. ε. Δ. ς. Ζ. η. Ζ. μ. Θ. ς. Θ. η. ι. ι. γ.

Quarum si singula paria curvis lineis, ut supra docui, conjun


gantur, non poterit non manifesta esse dispositionis regula. Sed
xiν ΗΕRΜ. ΡRΑΕF. ΑΙΟ ΗΕRC. FUR.

clarius etiam, guam accurate omnia sibi respondeant, cognosce.


tur, si Τhesei verba, quae litteris initialibus notavi, omiseris :
γ. ε. ε. ς, η μεσωδός. ς. η. ι. ι. γ.

Εt sic hoc guoque apparebit, guare Τheseus in priore carminis .


parte mesodum habere potuerit, quum in posteriore nec meso
dus, neque omnino ullae Τhesei partes sint.
Νon diffiteor, saepe molestissimam esse, taediique plenissimam
harum rerum perscrutationem: verum quam poetae in elaboran
dis tragoediis suis curam subtilitatemque non detrectarunt, eam
ne criticus quidem, aut ut nimis exilem contemnere, aut ut
nimis impeditam reformidare debet: postularique jure potest,
ut, qui artem criticam exercere velit, prius, quibus ea legibus in
quoque genere regatur, cognoscere studeat. Μultum enim
praestat, etiam magni laboris exiguum fructum reportare, quam
non explorato fundamento superstruere, quae levi impulsu rui
tura prevideas.
ΕΥΡΙΠΙΔΟΥ ΙΩΝ..

VoL, VΙΙ. Α
3
"Υ Π Ο Θ Ε Σ Ι Σ Ι Ω Ν Ο Σ.

ΑRGUΜΕΝΤUΜ ΒΕCΚΙΙ.

ΚΡΕ'oΥΣΑΝ, την Ερεχθέως, Απόλλων φθείρας, έγκυον εποίησεν εν Αθήναις


ή δε το γεννηθέν υπό την ακρόπολιν εξέθηκε, τον αυτόν τόπον και του αδικήματος
και της λοχείας μάρτυρα λαβούσα, το μεν ούν βρέφος Ερμής ανελόμενος, εις Δελ
φους ήνεγκεν, εύρούσα δ' ή προφήτις, ανέθρεψε την Κρέουσαν δε Ξούθος έγημε,
συμμαχήσας γάρ Αθηναίοις, κατά των εν Ευβοία Χαλκωδοντιδών, την βασιλείαν
και τον της προειρημένης γάμον έλαβε δώρον τούτω μεν ούν ουκ άλλος παίς εγέ
νετο, τον δ' εκτραφέντα υπό της προφήτιδος, οι Δελφοί νεωκόρον εποίησαν, ο δε αγ
νοών, εδούλευσε το πατρί, Απόλλων δε χρησομένω τό Ξούθω περί παιδογονίας,
δώρον έδωκε τον αυτού και της Κρεούσης, "Ιωνα καλούμενον, τον πριν αυτό δουλεύ
σαντα. Η μεν μήτηρ αγνοούσα, επιβουλεύει τώ παιδί αυτής καταληφθείσα
δε, θανατούσθαι κατά τον νόμον ήμελλεν. Ενταύθα δε αναγνωρισμού γενομένου,
ήδέως το Δράμα αποτελείται. Η σκηνή του δράματος υπόκειται εν Δελφούς,

CRΕUSΑΜ, Εrechthei filiam, Αpollo vitians, gravidam fecit Αthenis :


illa vero partum sub arcem exposuit, eundem locum et delicti et partus tes
tem accipiens, Infantem igitur Μercurius auferens, Delphos tuli : inve
niens illum prophetissa educavit: Creusam autem Χuthus duxit uxorem.
Qui cum in bello contra Chalcodontidas, principes Εubα.ae, opem ιulisset
Αtheniensibus, dono ab illis accepit et regnum et praedicta nuptias. Ηuic
igitur alius filius non fuit: hunc vero, educatum a sacerdote, Delphi adi
tuum fecerunt. Qui ignorans servivit suo patri. Αpollo itaque Οraculum
consulenti Χutho de liberis obtinendis, donum dedit suum et Creusae fi
lium, Ιonem vocatum, illi prius famulantem. Μater itaque per ignoran
tiam suo filio insidias struit. Αt deprehens" ex lege morte erat afficienda.
Ηic vero mutua agnitione facta, suaviter Fabula clauditur. Scena hujus
Fabula in Delphis fingitur.
ΤΑ ΤΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ ΠΡΟΣΩΠΑ.

ΕΡΜΗΣ. ΜΕΡίCURIUS.
1ΩΝ.. ΙΟΝ.

ΧΟΡΟΣ Θιραπαινιδών Κριούνης, CΗΟRUS er Creusa Αncillis,


ΚΡΕΟΥΣΑ, ΟRΕUS Α.
ΕΟΥΘΟΣ, ΧUΤΗ US.
ΠΡΕΣΒΥΤΗΣ, ή ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΣ. SΕΝΕΧ, sive ΡΑΕDΑcooυς.
ΘΕΡΑΠΩΝ ΚΡΕΟΥΣΗΣ, ΕΑΜUΙ, US CRΕUSΑΕ.
ΠΤΘΙΑ, ήτοι ΠΡΟΦΗΤΙΣ. ΡΥΤΗΙΑ, seu VΑΤΕS.
ΑΘΗΝΑ. ΜΙΝΕRVΑ.
ΕΥΡΙΠΙΔΟΥ ΙΩΝ..
«νwνννννννννννη,

ΑRGUΜΕΝΤUΜ ΑΟΤUS ΡRΙΜΙ.

Μεκcυκιυs, prologum agens, argumentum totius Fabulae proponit, Αpollinem nimirum


ex Εrechthei filia, Creusa, filium Ionem genuisse, quem a matre expositum ipse Μercu
rius ad Delphos portaverat educandam. Creusam interea cum Αthenarum regno Χutho
ob bellicas virtutes traditam, φui cum liberis careret, una cum uxore oraculum consultu
rus jam Delphis aderat, cui Αpollo filium Ionem erat mox daturus. Ιon, in scenam pro
gressus, studium suum ac ministerium in templo commemorat, Αpollinem interim faustis
precationibus et hymnis prosequens. Chorus famularum Creusae miratur augustam
structuram et elegantes picturas Delphici templi: Ιone eas speciatim explicante, Collo
quium Creusae et Ιonis, in quo hujus ingenua simplicitas, illius justae, at tectae, φuerela
in Αpollinem apparent. Χuthus, e Τrophonii specu reversus, uxorem salutat, quidque
ipse egerit, et quid illam velit agere, exponit. Ιon, adhuc verborum Creusae memor, cum
Αpolline expostulat nonnihil: aegre ferens, Diis probra imputari. Chorus Deos orat, ut
fausta dominis reddi velint responsa, et Εrechthei genus propagare dignentur, cujus spes
omnis in unicajam Creusa posita videbatur. Ηinc liberorum procreationem laudat, guo
rum fructum extollit. Panem et Νymphas Αtticas de injuria Creusae ab Αpolline illata
testatur.

"ΕΡΜΗΣ.

"ΑΤΛΑΣ, ο χαλκέοισινώτοις ουρανόν,


ΜΕRΟURΙUS.
ΑΤΙ.Αs ille ferreis humeris cαlum,

Οmnis tragα.dia religionem spirat cum thesauri ibi reconderentur. Αntiquissi


gravitate et dulcedine, omnia ita compa mis temporibus non nisi semel quotannis
rata sunt, ut major quaedam existat solen responsa dabantur, tum semel singulis
nitas, Delphicum templum poéta sistit mensibus et certis quibusdam ritibus.
tale, quale ipsius aetate fuit. Fuit autem Constituebatur denique sorte dies, guo iis
tum quintum, hoc est, φuinta vice resti responderetur, quibus inopia adire tem
tutum templum, a. 548. a Chr. Μagna plum non permitteret. Εum diem legit
sacerdotum, sacrificulorum et vatum fuit poeta, id guod unitatem temporis adjuvit.
ibi copia, major etiam virorum et femina Αctio est implicita et agnitionem atque
rum ministerio templi occupatarum. Αd peripetiam egregiam exhibet. Ωuod
introitum sanctuarii habitabat custos the Χuthus ipse laetatur de commerico, guod
saurorum dei, φuam personam Ioni tri Μercurio fuerit cum ipsius uxore, id erat
buit Μercurius. Ipse situs urbis, φuae ex sensibus veterum judicandum. Ιn
rupiUus undique erat cincta, ad ejus ma Οreste Μenelaus Τyndaro honoris causa
jestatem aliquid contulit, certe effecit, uι dicit, Jovem cum ipso lectum esse parti
* Τit. citatur Stob. Grot. 74. p. 525. ubi Iphigenia in margine. Εrrorem correxit Grotius
ipse in Εxcerpt, p.332. . In margine Τit..xciii, p. 376... Ιone legitur, ubilocus est Ιnus;
εuius fab, nomen additurin Τit. x.p. 70. Citat. Τit. xcviii. p. 409: omisso fab, nomine, Ione
legendum etiam pro Ιnone, Grotii monitu, Εxcerpt, p. 532 in marg, p. 468. Τit. exiv. Lo
cus est v. 73Ο.
Α5
6 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ

Θεών παλαιον οίκον, εκτρίβων, θεών


Μιάς έφυσε Μαίαν, ή μ' εγείνατο
Φ. Μ- Λ' ν Λ' Λ'

Ερμήν, μεγίστω Ζηνι δαιμόνων λατριν.


θ/ Α - Λ' - "/ ? ? ν

5 "Ηκω δε Δελφών τήνδε γην, ίν ομφαλον


Μέσον καθίζων Φοίβος υμνωδεί βροτοίς,
Α' / Λ
Τά τ' όντα και μέλλοντα θεσπίζων αεί.
Α/ ν 2. Α/
Εστιν γαρ ουκ ασημος Ελλήνων πόλις,
Της χρυσολόγχου Παλλάδος κεκλημένη,
1ο Ου παίδ' Ερεχθέως Φοίβος έζευξεν γάμοις
Α' Α' 3

Βία Κρέουσαν, ένθα προσβόρβους πετρας

Deorum antiquam domum, terens, er Dearum


Una genuit Μaiam, φuae me genuit
Μercurium, maximo Jovi Deorum nuncium.
5 Venio autem in hanc Delphorum terram, ubi umbilicum
Supra medium sedens Ρhoebus canit hominibus
Ρraesentia et futura vaticinans semper.
Εst enim non obscura Graecorum civitas
Αb auream-hastam-gerente Pallade vocata,
10 Ubi filiam Εrechthei Phα.bus nuptiis sίοι junxit
Creusam per vim, quo loco septentrionalia saxa,

tum. In Ηercule Fur. Αmphitryo simili τος "Ατλας, ώστε μάλλον τον ουρανόν, ή τους
de caussa gloriatur Comparationem Jovis ώμουι, εκτρίβειν εν τω ανέχειν αυτόν,
cum Racinii Αthalia instituit accuratam Βαrmes.
et doctam Ρrevostus, Τ. ΙΧ. p. 160. ss. παλαιον] ΜS. Ε. παλαιών. Vox εκτεί
Βeck. βων, interprete Βarnesio, indicat, Αtlantis
1.Α. ο νώτοις χαλκένισιν ουρανόν,] Conf. de dorsum adeo durum fuisse, ut cα.lum po
pausa hujus versus R. Ρ. in Ηecub. 347. tius attereret, quam ab eo vel minimum
et in Ρraef p, clxxii. Βurn. attereretur. Μusg.
"Ατλας ο χαλκίρισι νώτοις ουρανόν,] Οm Citat Εustath. in Dionys. 229. *
nes omnium poétarum loci sunt ple Βιιτη.
ni hujus Fabula, de Αtlante Cα.lum hu 3. Μιά,] i. e, Pleiones. Αpollod. Lib.
meris sustinente. Ηomer. Οd. α. ν. 53. ΙΙΙ. c. 10. sect. Ι. Μusg.
-έχει δί τι κίονας αυτός Μακράς, αι γαϊάν Μιάς] Θιών μιάς ex una aliqua dearum,
τι και ουρανόν αμφις έχουσιν. Οvid. Μe hujus nomen erat Pleione, Οceani et
tam. Lib. ΙV. Fab. 7. Quantus erat, Τethyos filia, uxor Αtlantis, ex qua sep
mons.factus Αtlas: Ναn barbα Conιαque tem Pleiadas ille suscepit, Steropen a
in sylυαs αύeunt , ήuga sunt humerique Μarte compressam, Αlcyonen et Celaeno,
mαnusque, Quod caput αηle.fuίi, summo a Νeptuno, Εlectram et Τaygetam, a
est in monιe cacumen : 0ssα lapis fίunt. Jove, ut et Μaiam, ex qua Μercurium
Τμηι parles αltus in omnes Creυίt in im genuit. Septima autem, Μerope dicta,
mensum (sic, Dii, statuistis) et onιne Cunι Sisypho nupsit. Βarnes.
tot είderibus cαlum requieuit in illo. Vid. 4. λάτριν.] Ita ΜSS. Ε. G. Εd. Αld.
Νatal. Com. Μytholog. Lib. ΙV. c. 7. λάτρην, ut superscriptum habet ΜS.Μusg. G. ε
Αpollodorus Βiblioth. Lib. Ι. c. 2. S. 3.
Ιαπετού δε και Ασίας της Ωκεανού,"Ατλας, 5. Citat Εustath. in Dionys. 1181.
ό, έχει τους ώμοις τον ουρανόν. Βαrnes, Βurn.
2. εκτρίβων,] Ούτως άτριττες ο Χαλκιόνω ομφαλον] Vid. infra ad ν. 223. Βarnes.
ΙΩ Ν.

Παλλάδος υπ' όχθω της Αθηναίων χθονός


Μακράς καλούσι γης άνακτες Ατθίδος,
Αγνώς δε πατρι, - τώ θεώ γάρ ήν φίλον, -
15 Γαστρος διήνεγκ' όγκον ως δ' ήλθεν χρόνος,
Τεκούσ’ εν οίκοις παίδ, απήνεγκεν βρέφος
2. 2 ν 2/ Τ" 2. Α' "
"

Ες ταυτον άντρον, ουπερ ευνάσθη θεώ,


Κρέουσα, κακτίθησιν ως θανούμενον
Κοίλης εναντίπηγος ευτρόχω κύκλιν,
20 Προγόνων νόμον σώζουσα του τε γηγενούς
Εριχθονίου κείνω γάς ή Διός κόρη
Ρalladis sub arce Αtheniensium tutricis,
Μacras vocant domini terrae Αtticae.
Ιnscio vero patre, sic enim deo placuit,
15 Τulit onus ventris: postquam vero tempus venit,
Ρariens domi puerum, absportavit infantem
Ιn idem antrum, ubi concubuit cum deo,
Creusa, et exponit ut moriturum
Ιn rotundo orbe cavae cistae,
2o Μajorum morem servans, et terrigenae
Εrichthonii. Ιlli enim Jovis filia

8. "Εστιν γάρ ουκ άσημος Vid. Joh. άντρον, ας Μακράς αικλήσκομεν Πέτραι δί
Μeursii Αthen. Αttic. Lib. Ι. c. 5. fol. Μακραι καλούμεναι υπό τη Ακροπόλει εισιν,
102. Βαrrιes. ένθα στήλαιον του Πανός, και άδυτα αυτού,
9. χρυνολόγχυ] Ιta ΜSS. Steph. Εd. και βωμός. Ut infra ν. 497. et 937. Εν
Αld. χρυσολόχου. Μusg. δί τή Ά του Θεάτρου το στήλαιον τούτο,
11. προσβόρβους πέτρας] Οlim προσβόρους Κρεούση δε, θυγατρί Ερεχθέως, Απόλλωνα
male: nam a βορέης, βορέας, βορράς, unde ενταύθα συγγενίσθαι νομίζουσι, Ρausania
adject. βόρεος, βόρειοι, βορήίοι, et βορειάς ή, testante. Darnes.
et βορεήτις Dionys, hinc προσβόριος, προσ 15. όγκον) Εmendatio est Η. Steph,
βόριιος, et πρόσβορρος, Sic κατάβορρος Αri Εd. Αld. οίκον. Μusg.
stot. Sic infra ν. 937. Πρόσβορρον άντρον, 16. Confer Phα"n. v. 22. ubi παίδα et
Βarnes, βρέφος itidem in eodem versu occurrunt.
12. χθονός] Quo referri in construc Μusg.
tione possit haec vox, non facile dixeris. 17. Reisk. scribit ου παρευνάσθη, μοί
Si enim sequitur προσβόρβους, falsa est, αccubuit deo. Βeck.
φuae inde existit, sententia: Rupes Μac 19. αντίτηγο;] Ηesychius per κίστην et
ταs ab αgrο Αtheniensί υersus Βoream εί κιβωτόν explicat. Rotundum fuisse ex
tas esse. Urbem enim ipsam attingebant, hoc versu liquet, viminibus contextum ex
φuae in Αustrali parte regionis sita erat. ν. 37. Οvid. Μetam. ΙΙ. ν. 554. Μusg.
Lego igitur της Αθηναίων πρόμου Sμό Κοίλης αντίπηγος] Αντίτηξ, κίστη, κιβω
αrce Ρalladis, Αtheniensium propugnatricis. τός Ευριπίδης "Ιωνι, ήγουν αγγείον, ex
Αθηναίων πρόμοι habetur Τroad. ν. 31. Ηesychio, qui hunc locum respicit.
Μusg. 20. σώζουσα] Μοrem patrium servabat,
13. Μακράς καλούσι] Πέτρας. huc refer non quod arculae tall incluserit, sed quod
endum, guod praecessit. " Sic infra ν. serpentum eftigies collo ejus circumdede
936. οίσθα Κεκροπίας πέτρας, πρόσβορρον rit: confer v. 1430. Μusg.
Α4
ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ

Φρουρώ παραζεύξασα φυλακάς σώματος


ισσώ δράκοντε, παρθένοις Αγραυλίσι
Δίδωσι σώζειν. όθεν Ερεχθείδαις εκεί
25 Νόμος τίς εστιν, όφεσιν εν χρυσηλάτοις
Τρέφειν τέκν. αλλ' ήν είχε παρθένος χλιδην,
Τέκνω προσάψασ' έλιπεν, ως θανουμένω,
Καί μ' ών αδελφός Φοίβος αιτείται τάδε,
"Ω σύγγον, ελθών λαόν εις αυτόχθονα
Custodes cum adjunxisset, corporis tutamina,
Duos dracones, Αgrauli natis
ΙDedit servandum. Unde Εrechthidis illic
25 Μos quidam est in serpentibus auratis
Αlere liberos. Sed ea, φuae habebat virgo ornamenta,
Filio appendens reliquit, tanquam morituro.
Ιbi me Ρhα.bus frater haec rogat :
Ο frater, profectus ad indigenam populum
Ν

22. Φρουρώ παραζεύξασα φυλακι σώματος] rius περί Αποχής, Lib. ΙΙ. S. 54. Ιn urbe,
Ιsto modo in proclivi est corrigere pro φua nunc Salamis, olim υcro Coronis dic
νulgato φύλακας. Ιta scilicet et orationis ta, mense secundum Cyprios Αphrodisio,
tenor, et Porsoni regula simul servantur. mactabatur Ηomo Αgraulo (l. Αglauro,)
Μallbν. filiae Cecropis et Αgraulidis (l. Αglauridis)
Φρουρώ] Ita ΜSS. Steph. Εd. Αld. Νympha. Ηinc poèta tres sorores, ex
φρουρό, cum iota subscripto. Μusg. matre, qua erat Αglauris nympha, Αγ
25. ταρθένοι, Αγραυλίσι] Αgrauli filia λαυρίδας παρθένου, vocat. Sic infra, V.
bus. Εrat Αgraulos Cecropis uxor (Αpol 496. Αγραύλου κόραι τρίγονοι, ubί Αγλαύ
lodor Lib. ΙΙΙ. c. 13. sect. 2.) filiasqueεου legendum, vel transpositio est admit
habuit, satis ex Οvidio notas, Αglauron, tenda, Vide Οvid. Μetamorph. Lib. ΙΙ.
Ηersen, Ρandroson : confer ν. 499. Ρer Fab. 12. Ρausan. Αttic, fol. 16. lin. 5.
eam jurabant Αtticae mulieres: Αristoph. Ηerodot. Lib. VΙΙΙ. c. 55. Johann.
Τhesm. v. 540. Confundunt cum filia Μeursii Cecropiac, c. 28. ubi tamen "Αγ
Αglauro multi, etiam Veteres, nominatim αυλος pro "Αγλαυροι perperam scribitur.
Ulpianus ad Demosthen. de falsa Lega ΗΆ. "Αγλαυρος, θυγάτηρ Κέκροπος
tione, p. 264. Εd. Μorell. et Ηesychius παρά δε Αττικοί, και ομνύουσι κατ' αυτής,
ν. "Αγλαυρος. Vide et Porphyrium περί ήν δι ιέρεια της Αθηνάς, Βarnes,
Αποχής, Lib. ΙΙ. sect. 54. Μusg. 24.ss, όθεν Ερεχθείδαις έτι Νόμος τίς ιστιν,
ταρθένοι, Αγλαυρίσι] Οlim αγραυλίσι όφεσιν εν χρυσηλάτεις Τρέφειν τέκνα.] Εx hoc
legebatur, et exponebatur campestribus, loco evidentissime apparet, morem fuisse
nullo sensu ; quare ex historia corrigo. Αtheniensibus, ut nobilium, praesertim
Cecropis filia erant Ηerse, Pandrosos et Εrechthidarum, infantes aureis serpenti
Αglauros; φuibus Μinerva commisit bus involuti nutrirentur; quod infra aper
Εrichthonium, filium suum et Vulcani, tius demonstratur, ν. 1426. Δράκοντες αρ
in cista inter duos serpentes repositum. χαΐόν τι παγχρύσω γίνυ Δώςημ’ Αθάνας,
Vid. quae nos infra ad ν. 1426. Quin et ή τέκν' ίντρέφειν λέγει. Οιua res, haud scio,
mater illarum, Cecropis uxor, dicta erat an ulli criticorum sit observata. Βαrnes,
Αglauros; Αpollodor. Βiblioth. Ι. c. 13. 29.s, λαέν εις αυτόχθονα Κλεινών Αθηνών,]
S. 2. Κέκροψ δε γήμας την Ακταίου κόρην, Quod ad Ηeraclid. v. 69. et v. 827. pol
"Αγραυλον, etc. lego "Αγλαυρον. Ρorphy liciti sumus, ad hunc locum venientes, de
ΙΩ Ν. 9

3ο Κλεινών Αθηνών, - οίσθα γάρ θεάς πτόλιν, -


Λαβών βρέφος νεογνόν εκ κοίλης πέτρας
Αυτό συνάγγει σπαργάνοισί θ', οίς έχει,
Ένεγκ' αδελφό ταμά προς χρηστήρια,
Και θες προς αυταίς εισόδοις δόμων εμών.
35 Τα δ' άλλ', -εμος γάρ έστιν, ως ειδής, ο παίς, -
Ημίν μελήσει. Λοξία δ' εγώ χάριν
Πράσσων αδελφώ πλεκτον εξάρας κύτος

30 Ιnclytarum Αthenarum, nosti enim, Deae urbem,


Αccipiens infantem recens natum cava petra
Cum ipso vase et fasciis, φuas habet,
Ρortato mihi fratri tuo ad mea oracula,
Εt ponito in ipso introitu mearum aedium.
35 Reliqua vero, (hic enim puer meus est, ut scias)
Μihi erunt curae. Αpollini vero beneficium ego
Ρraestans fratri, contextum calathum tollens

Αtheniensium antiquitate nonnihil dis inde verbum αδελφώ per μοί explicari pos
serere, id nos jam paucis absolvemus. se, suspicionem tamen de sinceritate hu
Quare, quod prae caeteris Graeciae urbibus jus lectionis excitant, guae adduntur ταμά
antiquitate valeant, id ex plurimis auc προς χρηστήρια, Quis enim, quaeso, ferat
toribus probat doctissimus Johannes sic loquentem : Τοlle infantem fratriφue
Μeursius Libelli sui de Fortuna Αthe tuo (pr. mihi) transfor in templum meum.
niensium primo capite, quod denique ex Εmendandum itaque ni fallor :
suo solo orti sint, ideoque αυτόχθονες et
ένεγκε ΔΕΛΦΟΥΣ τάμα προς χρηστήςια.
γηγενείς dicti, unde insigne habebant au
ream Cicadam, utpote quae ex terra et et sic Αrgumenti Αuctor, φui sic habet :
ipsa sit orta, idem loco praedicto ex omne Το μίν ουν βρίφος ο Ερμής ανιλόμενος εις Δελ
genus auctoribus probat. Ηinc Αris. φους ήνεγκεν. Jacobs.
toph. Εquites, fol. 256. "οδ' εκείνος οράν 31. νεογνόν] Νιόγονον, νεωστί γεννηθέντα,
τεττιγοφόροι, αρχαίω σχήματι λαμπρός. Βαrnes.
Ιdem, Νubib, fol. 1ο9. Και τεττίγων 32. σταργάνοισί θ', οί, έχει,] Pro α έχει.
ανάμιστα] Scholiast. ιτειδή οι παλαιοί Relativum sequitur sui antecedentis Ca.
(Αθηναίοι) κατά την αναπλοκή των τριχών sum, ut saepe observare licet. Εst vero
χρυσό χρώντο τέττιγι, τεκμήριον, ότι αυ Αtticus usus; ut χρώμαι Βιβλίοις, οί, έχω.
τόχθονες ήσαν οι Αθηναίοι, ώς οι τίττιγες. Sed vulgares grammatica hanc regulam
Vid. plura ibid. Item adagium, Τerra norunt. Βarnes.
Jίlius, etiam Isocratem in Panegyrico et 55. Reisk. emendat: ένεγκι Δελφών
Panathenaico. Βανηes. ταμα, αα/or ad.fatidicum meum templum,
29, ss. "Ω σύγγον' ελθών λαόν εις αυτόχθονα φuod Delphis est. Βeck.
κλεινών Αθηνών, οίσθια γάς θεάς τόλιν 36. Λοξία] De voce Λοξίας vid. guae nos
λαβών βρέφος νεόγνoν εκ κοίλης τέτσας ad Iphigen. Τaur. ν. 1014. Βαrnes,
αυτό συν άγγει, σπαργάνοισί θ' οί, έχει 57. κύτο,] Εd. Αld. σκύτος et hic et ν.
ένεγκ' ΑΔΕΛΦΩι τάμα προς χρηστής ια.
39. Sed errorem correxit Stephanus ex
ΜSS. Μusg.
Quamvis non ignorem substantiva pro τλεκτoν εξάρας κύτο,] Pro σκύτος, φuod
nominum loco eleganter adhiberi, et pro male prius aderat, lego κύτος ; ut et Sca
1Ο ΕΥΡΙΠΙΔ ο Υ

"Ηνεγκα, και τον παίδα κρηπίδων έπι


Τίθημι ναού τούδ, αναπτύξας κύτος
40 Ειλικτον αντίπηγος, ως ορώθ' ο παίς.
Κυρεί δ' άμ' ιππεύοντος ηλίου κύκλω
Προφήτις έσβαίνουσα μαντείον θεού,
"Οψιν δε προσβαλούσα παιδί νηπίω
Εθαύμασ', εί τις Δελφίδων τλαίη κόρη
45 Λαθραίον ώδίν' ες θεού ρίψαι δόμον,
Υπέρ δε θυμέλας διορίσαι πρόθυμος ήν,
Οίκτω δ' αφήκεν ωμότητα, και θεός
Συνεργός ήν τό παιδί, μή κπεσείν δόμων,
Detuli, et infantem super crepidinem
Τempli hujus pono, aperiens calathum
40 Circularem arculae, ut videretur infans.
Solis autem orbe oriente, casu
Sacerdos ingressa est templum Dei,
Οculisque conjectis in infantem puerum,
Μirata est, siquae Delphica puella ausa esset
45 Clandestinum partum in Dei projicere domum.
Volebat autem extrudere extra sacrum limen,
Μiseratione tamen omisit crudelitatem, et Deus
Αdjutor erat puero, ne ejiceretur domo.

40. οράσθ'. 41. ανιπτεύοντος,

" legit, et Scholiastes Αristophanis, Sic Plato: ευθύς εύν, ώς ίδιίν τον Αγάθωνα.
fol. 459, κίσσην explicat, per κυτίδια et Ηic ως pro ώστε, illic σύννους pro σύννουν.
κντίδας, υποκοριστικά του κύτος. Litera nam frequentius paulo dicimus: ώστε οράσ
autem σ adhaesit voci κύτος per exscripto θαι αυτόν : nequaquam autem periculose
rum incuriam et sonum ex dictatorum ώστε οράσθαι αυτός. Εt est Αττικώτερον,
lectione male continuatum finientis literac cujus rei ignari viri alioquin satis docti,
vocis praecedentis εξάρας, et αναπτύξα, in temere in hunc locum involarunt. Βαrrιes.
versu post unum proxime sequenti: de 41. Τempus, quod hic designare voluit
utrogue enim loco monendum. Βαrnes. Εuripides, haud dubie est ortus Solis,
39. κύτος] Vid. supra ad v. 37. Νam si infans interdiu ad limina templi
Βarnes. depositus fuisset, adstantes non latuisset
4ο. οράσθ'] ΜS. Ε. δράθ'. Legendum miraculum. Αut si inter ortum Solis et
cum Scaligero oρώθ', i. e, oρώτο. Μusg. Ρythiae adventum hora una aut altera
Ειλικτον) Ελικ τόν Ελίσσω et ειλίσσω. efiluxisset, ab aliis prius, quam ab ipsa.
ώς οράσθ' ο παί;] Scaliger legit oρόθ' visus fuisset. Εsto igitur, ortum Solis
pro oρώτο, Duportus haud aeque bene, designari, formula, qua Graeci plerumque
δράθ', sed et οράσθ' stare potest, pro oράσ hoc indicant, est: άμ ηλίφ ανίσχοντι. Se
θαι, ώς οράσθαι ο ταϊς, pro ώστε οράσθαι τον quitur, in hoc versu eam formulam poé
παίδα. Sic enim Ρlutarchus in Τhemis tice enunciari. Desideratur igitur άμα,
tocle: λέγεται ούτω κατάφορος προς δόξαν Jam silegamus άμ' ιταεύοντος, nulla matu
είναι, ώστε νίο, ών έτι σύννους οράσθαι τα tini temporis significatio erit, sί άμ'ανιτ
πολλά προς εαυτό και τάς νύκτας αγρυτνεϊν. πεύοντος, anapaestus erit in secunda sede, ne
ΙΩ Ν. . . 11

Τρέφει δένιν λαβούσα τον σπείραντα δε


5ο Ουκ οίδε Φοίβον, ουδε μητέρ, ής έφυ,
"Ο παίς τε τους τεκόντας ουκ επίσταται,
Α' ν φ' «Μ 2 Ν Λ \

Νέος μεν ουν ών αμφίβωμίους τροφάς


Ηλάτ' αθύρων ώς δ' απηνδρώθη δέμας,
Δελφοί σφ’ έθεντο χρυσοφύλακα του θεού
55 Ταμίαν τε πάντων πιστόν, εν δ' ανακτόροις
2 εμ βίον
Θεού καταζή"ε δεύρξ αει σεμνόν
Α' - Α" Φ

Κρέουσα δ', ή τεκούσα τον νεανίαν,


Ξούθω γαμείται
ξουσω γαμείται συμφος
συμφοράς τοιάσδ' ύπο, Α"

Ην ταις Αθήναις τοίς τε Χαλκωδοντίδας,


Susceptum autem ipsum alit, patrem vero gjus
50 Phαεbum esse nescit, neque matrem, er qua natus est :
Εt puer quoque ipse parentes suos non noνίt.
Juvenis igitur existens, circa victum ex aris datum
Vagabatur ludens: ubi vero evasit in virum,
Delphi ipsum fecerunt custodem-auri ipsius Dei,
55 Εt fidelem guaestorem omnium : in templo vero
Dei vivit hucusque semper honestam vitam.
Creusa vero, guae pepererat hunc adolescentem,
Χutho nubit, tali casu :
Εrat Αtheniensibus, et Chalcodontidis,

dicam, ανιπτεύοντος ηλίου non tam ortum διορίσαι] Vid. Μed. ν. 453. et Ηelen.
Solis, guam adscensum ejus ad meridiem ν. 393. et 327. Ο νούς ή προφήτις προι
significare, Legi potest: άμ επιτέλλοντος, θυμείτο τον παίδα του ναού έξω βαλείν.
vel άμ' επιφαύσκοντος ηλίου κύκλω, φuorum Βarnes.
tamen neutrum ad vulgatae vestigia satis 50. oίδι] Regitur a nominativo προφή
prope accedit. τις, ut recte.Βarnesius. Μusg.
Ηomerus Ηymno in Μercur, ήιλίοιο 51. Ο παί, τε τους τεκόντας ουκ ιπίστα
νίον επιτελλομίνοιο. Αrtemidorus: ηλίου ται.] Ηaec verba de nutrice prophetissa
επιτολαι, Ι. 3. Μusg. sunt sumenda, quod nempeilla nesciebat,
Ηeath. vulgatum reddit ita : in solis Ρhα.bum hujus adolescentis olim expositi
αdscendentis orbe, i. e. dum orbem cursus patrem, neque matrem, quae fuerit, ubiubi
diurni sol adscendebat. Βeck. fuerit, sed nec et ipse parentes suos no
44, εί τις Δελφίδων] Ρutabat vates, ali vit. Εt hunc sensum nisi loco affiga
φuam ex Delphicis puellis hunc infantem mus, importuna erit Ταυτολογία mostro
exposuisse, et impia quadam audacia in poéta indigna. Βαrnes.
dei templum projecisse, quare primo illum 52, αμφί βωμίους τροφάς) Εx his enim
extra sacros limites exterminare voluit; alebantur, guae Αpollini offerebantur,
donec miseratio (Deo_sic volente) illam muneribus et victimis, Βrodacus.
subiit. Βarnes. 53. ατηνδρώθη δέμας,] Ut vir factus est
46, θυμίλας] Θυμίλη, ιερόν έδαφος. Sic corpore et statura auctus. δέμας redundat.
infra ν. 114. τάν Φοίβου θυμέλαν σαίρει, Βαrnes.
Item altare, ut infra ν. 229, πάριτ' εις 54. Δελφοί σφ' 1θιντο χρυσοφύλακα] Σφι
θυμίλας, etc, Vid. quae nos ad Supplic. pro αυτόν in singulari numero, vid. Ηe
ν. 65. et Iphig. Αul. v. 152. Ιen. ν. 988. De Delphici templi opulen
12 Ε Υ Ρ ΙΠ Ι Δ ΟΥ

60 Οι γην έχουσ' Ευβοίδα, πολέμιος κλύδων


«Α Α" \ \ \

Ον συμπονήσας και ξυνεξελών δορί,


Γάμων Κρεούσης αξίωμ' εδέξατο,
Ουκ εγγενής ών, Αιόλου δε του Διός
Γεγώς Αχαιός χρόνια δε σπείρας λέχη,
65 "Ατεκνός εστι, και Κρέουσ’ ών ούνεκα
ρ/ Ψ Αν? ? Α' Α'

Ηκουσι προς μιαντει Απόλλωνος τάδε,


Έρωτι παίδων, Λοξίας δε την τύχην
Ες τούτ' ελαύνει, κου λέληθεν, ως δοκεί.
Δώσει γάρ εισελθόντι μαντείον τόδε
70 Ξούθω τον αυτού παίδα, και πεφυκέναι
Κείνου σφε φήσει, μητρός ως ελθών δόμους
Γνωσθή Κρεούση, και γάμοι τε Λοξίου
6o Qui Εuboicam terram inhabitant, bellica tempestas,
Qua simul tolerata, simulque ferro confecta,
Νuptiarum Creusae dignitatem accepit,
Νon indigena existens, sed ex ΑΕolo Jovis filio
Νatus, Αchaeus. Diu vero, liberis procreandis dans operam,
65 Sobolis expers est, et Creusa. Cluamobrem
Veniunt ad hacc Αpollinis oracula,
Desiderio sobolis: Αpollo vero fortunam
Ηuc impulit, nec est oblitus filii, ut existimatur.
Dabit enim ingredienti templum hoc
7Ο Χutho suum ipsius filium, et natum esse
Ιpsum ex illo dicet, ut veniens ad maternam domum
Αgnoscatur a Creusa, et nuptiac Αpollinis

tia videsis quae nos prolixius paulo nota 40. et 296. 1. 20. Εustathius in Ιl. β. ν.
vimus ad Iphig. Τaur. v. 1276. ubi Ρau 541. Μusg.
saniae, de sacro bello Ρhocico testanti, τοίς τι Χαλκωδοντίδας,] Εustath. in
addendus erat Strabo Lib. ΙΧ. fol. 420. Ιliad. β. ν. 541. Χαλκω δοντιάδης μεγα
praecipue quod ibidem plura ille de Del θύμων αρχός Αβάντων, hacc habet : ο δι
phicis thesauris habeat. Χρυσοφύλαξ au ούτω επίσημος ο Χαλκώδων, ως απ' αυτού
tem thesaurarius sonat, vel Θησαυροφύ. και Χαλκωδοντίδας (ita enim lego pτο Χαλ
λαξ, quia aurum est nobilissima et notis κωδοντιάδας ibi) λέγεσθαι τους Ευβοείς, δη
sima gazae pars, et cui reliqua sunt pa λοί Ευριτίδης εν"Ιωνι, ειπών Τοί, Αθηναίοις
randa, quaecunque pretium habent. τοίς τι Χαλκωδοντίδας, οι γην έχουσιν Ευ
Βαrnes.βοίδα. Ubi notandum, Εustath. poètae
59. Χαλκωδοντίδας,] Ιta dicti sunt sensum, non ipsa verba, protulisse: τοίς
Εubα.enses a rege eorum Chalcodonte, Αθηναίοις enim nullo modo in iambί
qui ab Αmphitryone et Τhebanis victus principio stare potuit, nec sic scripsit Εu
in proelio periit. Ρlutarch. Οp. Μor, p. ripides, Ηacc loca autem contulit Joh.
1378. Εd. Η. Steph. Ρausan, p. 249, 1. Βrodacus, Βαrnes,
7
ΙΩ Ν. 13

Κρυπτοι γένωνται παίς τ' έχη τα πρόσφορα.


"Ίωνα δ’ αυτόν, κτίστορ' Ασιάδος χθονός,
75 "Ονομα κεκλησθαι θήσεται καθ' Ελλάδα,
Αλλ' ες δαφνώδη γύαλα βήσομαι τάδε,
Το κρανθεν ώς αν εκμάθω παιδός πέρι.
Ορώ γάρ έκβαίνοντα Λοξίου γόνον
Τόνδ', ώς πρό ναού λαμπρά θή πυλώματα
80 Δάφνης κλάδοισιν. όνομα δ', ού μέλλει τυχείν,
"Ίων εγώ νιν πρώτος ονομάζω θεών,
ΙΩΝ..

"Αρματα μεν τάδε λαμπρά τεθρίππων


"Ηλιος ήδη λάμπει κατά γήν,
Οcculta sint, et filius habeat quae aequum est;
Ιona vero ipsum, conditorem Αsiatica terrae,
75 Νomine vocari curabit per Graeciam.
Sed in hos lauriferos secessus ibo,
Ut ediscam de puero quid sit statutum.
Video enim egredientem Αpollinis filium
Ηunc, ut portas ante templum nitidas reddat
80 Lauri ramis : nomen vero, quod adepturus est, - -

Ιonem, ego primus ipsum nomino deοrum.


ΙΟΝ.

Currus quidem splendidos quadrigarum


Sol jam per terram splendere facit,

75. τ' έχη] Εd. Αld. τ' έχει. Μusg. 77. Forte, εκμοχθώ] Ρerfician. Reis4.
ίχη] Recte legitur in subjunctivo, ut 79. λαμπρά θή τυλώματα] Ut laureis
concordet cum γνωσθή et γίνωνται : male ramis adornet, ac vestiat vestibulum et
itaque Duportus confirmatam lectionem fores, Virgil. ΑΕneid. Lib. ΙΙ. ν. 492.
vellicat, et έχει scribit. Βarnes. Νos delubra Deunι miseri, ηuibus ultimus
74. "Ιωνα δ’ αυτόν, κτίστορ Ασιάδος χθo csset Ille Dies, fisία υclamus.fronde per
νός,] Ιon, Αpollinis, vel Χuthi, et Creu μrbenι. Vide infra v. 104. Βrodacus.
sae filius, Αtticas duxit colonias in Αsiam, 81. εγώ νιν] Scaligeri emendatio est.
quae coloniae ex ejus nomine Ιonia voca Ιn Εd. Αldina deest νιν, Μusg.
bantur. Ιoniae autem 13 hae urbes : "Ιων εγώ μιν τρώτος ονομάζω θιών.] Οlim
Εphcsus, Μiletus, Μyus, Ρriene, Colo syllaba defecit versus, quam inter εγώ et
phon, Τeus, Lesbos, Εrythrae, Ρhocaea, πρώτος desideratam addidi, φuod vidit
Clazomenae, Chius, Samos, Smyrna. vid. tamen ante me Canterus , et melius sane
Suidam in voce Ιωνία et Stephanum περί hic post ω μιν sonat, quam νιν, quod Sca
πόλεων. Βαrnes. liger et Duportus reponunt. Βαrneε.
76, δαφνώδη] Το δα corripitur, de qua re 82. Ut constare possit constructionis
nos fusius ad Ρhα.niss, v, 19, Βarnes. ratio, legendum Ηλίου, Βeck,
14 ΕΥΡ Ι Π ΙΔ Ο Υ

"Αστρα δε φεύγει πυρι τώδ' αιθέρος


85 Ες νύχθ' ιεράν,
Παρνησιάδες δ' άβατοι κορυφαι
Καταλαμπόμεναι την πραείάν γ'
Φ. "ν Α/ Α'

Αψίδα βρoτoίσι δέχονται.


Σμύρνης δ' ανύδρου καπνός ες ορόφους
90
-
Φοίβου πέτεται.
Ν

Θάσσει δε γυνή τρίποδα ζάθεον


Αstra vero fugiunt hoc igne aetheris
85 Ιn noctem sacram.
Ρarnassi vero vertices inaccessi,
Ιllucentem diurnum

Currum mortalibus accipiunt.


Μyrrhae vero aridae fumus in summα tecta
90 Ρhαεbi volat.

Μulier vero sedet supra sacrum tripodem

87. την ημέραν,

84. φεύγει] Ita ΜS. G. ut recte jam ήλιος ήδη ΚΑΜΠΤΕΙ κατά γάν.
editi, Cantero auctore. Εd. Αld. φλέγει,
Μusg. in Οbss. Criticis, p. 22. Jacobs,
84. s. "Αστρα δε φεύγει πυρί τόδ' αιθέρος εις 87. Ρro ημέραν optime Canterus ημι
Νύχθ' ιεράν,] Cum olim φλέγει legebatur, ρίαν. . Sed et sic laborat constructio. Νi
sensus et metri pariter detrimento, nos hil enim, quo referatur, habet vox βροτοί
cum Cantero et Duporto φεύγει legimus; σι, Lego igitur καταλαμτομίναν, ut con
ηuia, adveniente sole, stellaefugam viden structio sit καταλαμπομέναν βροτείσι, ας
tur capessere et velari. Βαrnes. censum mortalibus. Μusg.
"Αστρα δ' υφίεται,] Cedunt, legit Reisk. ημέραν] Sensu itidem et metro hic de
Βeck. ficiente, Canterus legebat ημερίαν, ut et
85. νύχθ'] Ita ΜS. Ε., gua etiam for Duportus, Scaliger vero ήιρίαν, φuarum
ma νυχθήμερον scribunt, non νυκθήμερον, alterutram lectionem veram puto, neu
Εd. Αld, νύκθ'. Μusg. tram pronuntio. Βαrnes,
86. Παρνήσιαδες δ' άβατοι κορυφαι ημέρα Reisk putat dictum esse pro
καταλαμτόμενα, την ημέραν ημερόεσσαν, orbem (s currum) πmortaliύμε
"ΑΨΙΔΑ ΒΡΟΤΟΙΣΙ ΔΕΧΟΝΤΑΙ. cupiium ercipίunt. Βeck,
ημέραν] Την πραείαν. Scholiast,
Ρro ημέραν Canterus optime emendavit: 89. s. Σμύρνης δ' ανύδρου καπνός ες ορόφους
ημερίαν, Sed hacremus in βρότοισι, φuod Φοίβου πέταται.] Ita carminis gratia cum
guo referatur non habet. Μihi in men Scaligero et Duporto lineas implendas
tem VeΙnΙt statuo, punctum autem post ορόφους tolli,
et ες pro εις legi debere. Σμύρνη autem
- την ημεςίαν
"ΑΨΙΔ' ΑΜΒΡΟΤΟΝ ΕΠΙΔΕΧΟΝΤΑΙ.
άνυδρο, dicitur, guia solo arido et sicco
gaudet. Βαrnes.
Σμύρνης δ' Ασσυρίου, Αssyriac myrrhα,
ΙDiei erpectant immortalem currum. - reponit Reisk. Βeck, -

Ρaulo ante ν. 83, elegantissime emenda 9ο τίτεται.] Ιta lego pro voce nihili
vit doctissimus Μatthias αίταται, nisi malit aliquis τέταται a τείνω,
άςματα μεν τάδε λαμπςα τεθείτπων Μιμsg,
ΙΩ Ν. 15

Δελφίς, αείδουσ' Έλλησι βοάς,


"Ας αν Απόλλων κελαδήση.
Αλλ', ώ Φοίβου Δελφοι θέραπες,
95 Τάς Κασταλίας αργυροειδείς
Βαίνετε δίνας, καθαραίς δε δρόσοις
Αφυδρανάμενοι, στείχετε ναούς
Στόμα τ’ εύφημον φρουρείτ’ αγαθόν,
Φήμας τ' αγαθάς τοις εθέλουσι

Delphica, canens Graecis oracula,


Quae Αpollo illi dederit.
Sed, Ο Delphici Phα.bi ministri, ad
95 Castalia limpidos
Ιte vortices, purοgue rore
Αbluti ite in templum,
Οsque bene ominans et bonum custodite:
Οminaque lacta, cupientibus

91. Θάσνι] Νon quotidianum erat hoc, τον ύμνον δίδωσιν, ένθα το υμνωδεί, αντί του
sed per intervalla factum. Τradit Ρlu θεσπίζειν τίθησιν. Ρhilostr, in Αpollon.
tarchus (Οp. Μor, p. 522. Εd. Steph.), ηγούμαι δι, αυτόν κόσμον ίνικα και ες μέτρα
Ρythiam priscis temporibus semel tan εμβιβάζειν τους χρησμούς. Αristides εις
tum in anno oracula edidisse, postea vero τον Σάραπιν ita sentit: Αλλ' ότι νή Δία
semel in mense facultatem consulendi και οι προφήται των θεών, οπόσοι μαντικοί,
Deum concessam esse, ηuem morem tan μίτρω σημαίνουσιν, αχρή ποιιϊν τα δί γε
git etiam, p. 708. Fuere etiam certi dies, τλείω νή Δία χωρίς μέτρον ή πρόμαντις αυ
αποφράδες dicti, quibus non licebat θιμισ τη ή εν Δελφοίς. Βrodacus.
τεύειν. Ρlut. in Αlexandro, p. 1232. Sed 94. Δελφοι θέραπες,] Recte Δελφοι hic
ne legitimis guidem diebus Pythiam in retinemus, quamvis Scaliger in Conject.
troducebant, nisi victima, superinfuso ca in Varr, p. 94. σεμνού legendum putet
piti vino, toto corpore contremuisset : pro Δελφοί, ηam ministri Αpoll. Delphi
Ρlut. Οp. Μor, p. 773. Ηinc tenen fuere ut plurimum. Βαrnes.
dum, diem, quo haec acta finguntur, ex Ιon haec ad prophetas illos dicit, guibus
maxime sanctis fuisse, caremoniasque injunctum erat munus colligendi respon
adeo hic enarrari non quotidianas, sedprae sa Pythiae, Βeck.
cipui quiddam, quod talis diei solennitas 95. Της Κασταλία,] ΑΕmil. Ρrobus:
celebritasque exigebat. Μusg. Castalius fons est Delphis in Αpoll. Οra.
Θάσσει δε Γυνή] Vates Delphica. Ιonis culo, qui abluit ipsam aram dei.
seculo virgo responsa dabat, postea vero Βrodarus.
mulier annos nata quinquaginta, ut tes 97. Αφυδράναμινοι,] Αbluti Ηesychius:
tatur Diodorus Lib. ΧV. Super tripo αφεδρύνεσθαι, πιραίνεσθαι (l. cum viris
dem autem sedens futura praedicebat. doctis αφυδραίνεσθαι, περιβραίνεσθαι,) απο
Βrodacus. λεύεσθαι. Μusg.
93. κελαδήση] Praecinerit. Τheognis, v. 98. Frigidiusculum est hoc in loco
805. "Ωιτινί κεν Πυθώνι Θεός χρήσας ιε αγαθόν, nec valde placeret αγανεν, prop
βεία Ομφήν σημήνη τίονος εξ Αδύτου, Quod ter asyndeton. Legoigitur αγανοί, πιίies,
versu autem uί plurimum oracula daren placidi Μusg.
tur, ideo κιλαδείν et αείδειν et χρησμωδείν et Στόμα σ' εύφημον] Νe quis perignoran
(supra ν. 6.) υμνωδείν de Delphico deo tiam emissus sermo sacris obsit obstetve.
μsurpantur. Εustath. de loco proxime Τhomas Μagister: Ευφημώ, ου μόνον το
citato: Ευριπίδης δι και επί μαντείας νοείν επαινώ, αλλά και το καλά και πρέποντα
16 Ε Υ Ρ ΙΠΙ Δ Ο Υ
Α"
100 Μαντεύεσθαι
Γλώσσης ιδίας αποφαίνειν.
Ημείς δε, πόνους ους εκ παιδός
Μοχθούμεναεί, πτόρθοισι δάφνης
Στέφεσί θ' ιερούς εσόδους Φοίβου
105 Καθαράς θήσομεν υγραίς τε πέδον
α Α' "- 2 2 Λ

Ρανίσιν νοτερον, πτηνών τ' αγέλας,


1ΟΟ Οracula-consulere,
Lingua fausta enunciate,
Νos vero labores, quos a puero
Laboramus usque, ramis lauri,
Εt sacris coronis, vestibula Ρhoebί
105 Ρura faciemus, liquidisque solum
Guttis humidum : et greges avium,

λίγω. Αristoph. in Nubibus : Ευφημείν Οrest. 1621. - Ιdem fortasse verbum


χρή τον πρεσβύτην. Schol. παρακελεύεται restituendum est Ιoni v. 143.
γας αυτόν σιωπάν, και ευφημεί, να εύξηται, χρυσίων δ' εκ τευχίων ρίψω
και μηδέν βλάσφημον ειπείν, Ηom. Iliad. ΓΑΙΑΣ ταγαν
ε'. ν. 171. Φέρτε δε χερσίν ύδως, ευφημή
σαι τι κίλεσθε. ' Εuripid. in Iphig. Αul. αν ατοχιύονται Κασταλίας
γ. 1563. Ευφημίαν άνιίτε και σιγήν Δίναι.
στρατό. Latini porro linguis /αυendum Εortasse:
ob id quoque admonebant. Joh. Βro "ΑΓΝΑΣ παγαν
daeus. Vid. quae nos ad Βacch. ν. 68. et
7Ο, Βαrnes. αν αποχεύονται Κασταλίας δίναι.
φρουρείτι est pro φυλάττετε, μέμνησθε, ut sit: αγνάς Κασταλίας δ. Εubulus aΡ.
κιεπιeniole, αποφαίνειν scilicet, praestare Αthen. Lib. ΧΙΙΙ. p. 568. F.
στόμα τ' εύφημον αν' οδόν, ιη υία, dum ad
templum itis (sic enim leg Reisk. Ηριδανός αγνούς ύδασι κητεύει κόζας,
98. ss. Στόμα τ' εύφημον φρουρείτ' ΑΓΑΘΟΝ Μentione de fonte Castalio injecta con
φήμας τ' αγαθάς τοίς εθελονσι jecturam periclitabor de Propertii loco, in
μαντέυεσθαι φuem Castalides Μusas postlimini jure
γλώσσης ιδίας αποφαίνιν. restituendas arbitror. Legitur Lib. ΙΙ.
Εl. Χ. 1. edit. Βurm.
Ωuamvis in ejusmodi rebus bonα υerbα Νon tot Αchaemeniis armantur Susa sagittis
Ι.atini dici praecipiunt, tamen vereor ut Spicula guot nostro pectore fixit Αmor.
Graece dicatur στόμα αγαθόν , eo minus Βic me ΤΑΜ GRΑcILΕS vetuit contemnere
ferendum hoc loco φuod αγαθάς proximo Μιιsas
τersus recurrit. Suspicatus sum restitu Jussit et Αscraeum SΙC habitare nemus,
endum esse tragico verbum hac in re
proprium ac solemne Lectio: ιαπι graciles-Μusas milii gui
dem mirum in modum elumbis esse vide
Στόμα τ' εύφημον φρουρώτ' ΑΓΝΟΝ 8. ΑΓΝοι ιur, guamvis satis bene interpretari Ρos
Αγνοι enim esse debent quicungue deo sis άe carmine tenui et molli, φuod carmi
rum templa accedunt, et manibus et num genus Propertium sequutum esse
πmenιe et verbis. In hac ipsa fabula ν. constaι. Sic Αuctor Culicis v. 1.
246. αγνά λοξίου χρηστήρια habemus, et Lusimus, Octavi, gracili modulante Τhalia,
αγνά θύματα ap, Sophocl: in Τrachin v,
287. Αγνός τάς φρίνας Εuripides dixit in Ferri autem nequit vocula tam temeτε
ΙΩ Ν. 17

Αλ βλάπτουσιν
Σέμν' αναθήματα, τόξοισιν έμοις
Φυγάδας θήσομεν ως γάς αμήτωρ
y Α' ν \ Λ
1 1Ο Απάτωρ τε γεγως, τους θρέψαντας
Φοίβου ναούς θεραπεύω,
και/ » ;- w :' »

Αγ' ώ νεηθαλές ώ στροφή.


Καλλίστας προπόλευμα δάφνας,

Quae laedunt
Sacra donaria, sagittis meis
Fugabimus. Sic enim incerta matre,
11Ο Εt incerto patre natus, illud, quod me aluit,
Ρhoebi templum colo.
Αge, Ο recenter-virescens, Ο
Μinisterium pulcherrimae lauri,

107. "Α βλ.

inculcata. Suspicor itaque doctissimum τινες εξηγηται επί τούτω καθήμενοι, και μισ
poétam scripsisse: θους ούκ ολίγους εκλέγοντες ταρά των τους
Ηic me CΑSΤΑLΙDΕS vetuit contemnere Μu τοιούτους χρησμούς υπολαμβανόντων επί τη
8aS Ε εξηγήσει και διαλύσει αυτών. Βrodacus.
Jussit et Αscracum ΗΙC habitare nemus. 102. εκ παιδος] Α pueris, ab ineunte
Jacobs. aetate. Βarnes,
103. στόρθοισι] Ιta Εd. Αld. Ωuod
99. Lege metri gratia θέλουσιν, ut et
ν. 104. στέφεσιν, et ν. 106. βανίτιν. Ηeath. postea editum est, στέρθοις ή, incuriae
100. Μαντεύεσθαι] Ιta ΜSS. Ε. G., typographorum debemus. Μusg.
μtjam emendavit Scaliger. Εd. Αld. μαν ττόρθοισι δάφνης] Ιta Canterus Scali
τεύεσθε. Βeck. gerque legunt recte, pro ττόρθοις ή Δάφ
Μαντεύεσθε] Scaliger legit μαντεύεσθαι, νης. Laurum autem Αpollinis arborem
quod probo: μαντεύομαι autem sonat, ora nemo nescit. Βarnes.
culum edo, et orαculum consulo. ut in hoc 1ο4. εσόδους] Τempli vestibulum. Vide
loco. Βarnes. supra ad v. 79. Αthenaeus : στεφανούσι δε
101. Ιδίας] Μirum, credo, foret, ni τάς των ερωμένων θύρας ήτοι τιμής χάριν,
propriis linguis loquerentur. Αn legen καθάτερ εί τινος θεού, τα πρόθυρα στεφανού
dum oδίας. Ηesychius: όδιος, οιωνός, αί σιν αυτώ. Βrodacus.
σιος. Εxstat autem vox in ΑΕschyl. Α 107. "Α βλάπτουσιν] Lego cum Scali
gam. v. 104. et 165. gero: α, βλάπτουσιν, Μusg.
αποφαίνειν.] Ιnfinitivus pro imperativo: "Α βλάττουσιν] Scaliger et Duportus
cujus enallages innumera apud Ηesio legunt αλ, ut referatur ad αγέλας : cum ά
dum exempla sunt. Αdde Soph. ΟΕd. aeque bene stabit, φuod et prius ούtineύαι,
Col. ν. 502. Μusg. et debet referri ad πτηνών. Εst enim το
αποφαίνειν..] Ιntellige ώστε: Ut ea φui ττηνόν, et τα πτηνά, et τετεηνά, et τoτηνά
dem responsa, quae Deus dederit, vosmet in neutro plerumque genere, ubi sub
interpretemini. Datum enim oraculum, stantive sumitur de avibus, aliquando in
quod utplurimum obscurum ancepsque masculino, ut infra v. 155. Βarnes.
erat, explicabant sacerdotes. Ηomeri 109, s, ως γάρ αμήτως Ατάτως τε γεγώς,]
Schol. "Υποφήτας λέγουσι τους περί τα Vide infra ad ν. 836. Βαrnes.
χρηστήρια ασχολουμένους, και τάς μαντείας 112. s. νεηθαλές προσέλευμα δάφνας,]Vid.
τάς γιγνομένας υπό των ιερέων εκφέροντας, Οvid. Μetamorph. Lib. Ι. Fab. 8. et 9.
Lucian, in Αlex. ψευδομάντ. Και ήσάν ΙΝondunι Ι.αμrus erat, &c. 1 ortus.
VoΙ. VΙΙ. Β
18 ΕΥΡΙΠΙΔΟ Υ

Α τάν Φοίβου θυμέλαν


1 15 Σαίρεις υπό ναούς
Κήπων εξ αθανάτων,
C/ Α' Λ > φ \

Ινα δρόσοι τέγγουσ


Α 9 / ν
ιεραι,
Ταν αένναον παγαν
9 -

Εκπρoιείσαι,
120 Μυρσίνας ίεράν φόβαν,
"Α,
Α'
σαίρω ρ/ 9
δάπεδον θεού
" Λ Λ Α

Παναμέριος άμ ηλίου πτέρυγι θοή


-
Λατρεύων το καθ' ήμαρ.
"Ω Παιάν, ώ Παιάν,
2. Α' 9 Α"
125

125 Εύαίων, εύαίων

Quae Ρhαbi sacrum-pavimentum


115 Verris sub templo,
Εx hortis sacrum natum,
Ubi rores rigant sacri,
Ρerennem fontem
Εmittentes,
120 Μyrti sacram comam,
Qua verro solum dei
Ρer totum diem, cum solis ala celeri, •
Serviens quotidie:
Ο Ρaean, Ο Ρaean,
125 Βeatus, beatus

122. ήιλίου,

114. θυμίλαν] Δάπεδον, aream, cui tho renni hoc fonte irrigatam fuisse tradit,
lus incumbit. rodacus. Vid. supra ad quod, secundum aliquos certe Veterum,
ν. 46. Βarnes. copiosissima rigatione indigeret. Τheo
115. Σαίρεις] Ita ΜS. Ε. Εd. Αld. phrastus Ηist. Plant. Lib. ΙΙ. c. 8. δείσ
σαίρει. Μusg. θαι δε φησιν Ανδροτίων - πλείστης υδρείας
-

Forte, σαίρω αποδρίψας, vel αποκλάσας, - ιλαίαν και μύρρινον, Confer Νostri
κήπων - φuam dccerpsi er hortis, Εlectram, v. 777, 8. De myrti sancti
Σαίρεις conjecerat jam Ηeath. Βeck. tate vide porro Αlcest. ν. 175. Αristoph.
116. Κήτων εξ αθανάτων,] Supplendum Τhesm. ν. 455. Ρolluc. Lib. Ι. sect, 27,
est βλαστούσα, νε! tale aliquid. Sic Cy 28. Μusg. -

clop. ν. 41. πά δήμοι γενναίων μεν πατέ ιεράν Φόβη, capillitium homi Ε
ρων, γενναίων τ' εκ τοκάδων , confer Soph. num, etiam pili et setae ferarum, plumae
Αjac. ν. 191. et ν. 202. Μusg, quoque avium, arborum frondes denique
Versus glyconius est πολυσχημάτιστος, et folia : ut etiam comae apud Ηoratium,
ex molosso (cui in antistropha opponitur Carm. Lib. ΙV. Οd. 7. Ι)iffugere nίυes,
creticus) et choriambo, Similis est etiam redeunt jam gramina campis, Αrboriousque
ν. 114. Ηeath. com.ac. Βαrnes.
120. Μυρσίνας] Μyrtum praecaeteris pe Legendum videtur Μυρσίνας ιερά φίβα,
ΙΩ Ν. 19

Είης, ώ Λατούς παί. γ'


Α' ν Λ'

Καλόν γε τον πόνον, ώ αντιστρ.


Φοίβέ, σοι προ δόμων λατρεύω,
Τιμών μαντείον έδραν 130
130 Κλεινός δ' ο πόνος μοι,
μιο
Θεοίσιν δούλαν χέρ έχειν,
Ου θνατοίς, αλλ' αθανάτοις,
Ευφάμοις πόνoις μοχθεί,
Ουκ αποκάμνω. 135
135
Φοίβός μοι γενέτωρ πατήρ,
Τον βόσκοντα γάς ευλογώ,
Το δ' ωφέλιμον εμοί πατέρος όνομα λέγω
Sis, Ο Latonae fili.
Ηonestum certe laborem, Ο
Ρhα.be, tibi ante aedem servio,
Colens οraculorum sedem.
13Ο
Praeclarus enim est iste labor mihi,
Servam manum praebere Diis,
Νon mortalibus at immortalibus,
Gloriosis laboribus exorceri -

Νon defatigor.
135
Ρhα.bus est mihi genitor pater:
Εducantem enim me praedico.
Βeneficentiam vero, patris nomine voco

1σι. Θιαίτι. 157. Τον δ' ωφίλ.

Νam non apparet, a quo accus. φόβαν 135, ss. Φοίβός μοι γενέτως πατής,
regatur. Ηeath. τον βόσκοντα γάς ευλογώ,
130. 8. Κλεινός δ' ο πόνος μοι Θεοίνι δούλαν
χίε' έχειν,] Sic nostra litera vocant Dei τόνδ' ωφέλιμον εμοί τατέρος
πministerium absolutam libertatem. Ιta όνομα λέγω
David. Ρsalm. Lxxxιν. v. 10. Εξελεξάμην "ΦΟΙΒΟΥ ΤΟΥ κατά ναόν.
τα αμπτίσθαι εν τω οίκιν του Θεού, μάλ
λον, ή οικείν με ιπί σκηνώμασιν αμαρτωλών. Νon me expedio ex his verbis. Sί Φοίβου
Ιta Ρaulo post ν. 148. ΕΪ9' ούτως άρα appositionis locum tenet, inepta emergit
Φοίβα λατρεύων μη παυσαίμαν, etc. Cui sententia: Πli φui mihί μtilis est nonίζη
affine illud Psalm. xxντί ν. 4. Μία, impertio patris, Phαθί ίllius φuί τη templo
ήτησάμην ταρα Κυρίου, ταύτην εκζητήσω, εσέ, Νibil autem ineptius verbis του κατά
Τ" κατοικείν με εν οίκω Κυρίου πάσας τάς ναδν. Ωuare dubitari nequit, ulcus in his
ημέρας της ζωής μου, του θεωρεί με την τερτ verbis latere, forsitan sic curandum:
"τητα Κνείου, και επισκέπτεσθαι το αό,
αυτού. Βαrnes. τόνδ' ωφίλιμον εμοί πατέρος
134. ατοκάμνω.] Ita ΜS. Ε. Εd. Αld. όνομα λέγω
αποκάμψω. Μusg. ΦοΙΤΩ Γ' oΥ" ΚΑΤΑ ΝΑοΝ.
Β 2
20 ΕΥ ΡΙ Π Ι Δ Ο Υ

Φοίβου του κατά ναόν. 140

"Ω Παιάν, ώ Παιάν,


140 Ευαίων ευαίων
ν ";' "ν "-

Είης, ώ Λατούς παί.


2 Α'

Αλλ' εκπαύσω γάρ μόχθους " "ν Υ 2

Δάφνας ολκοίς, χρυσέων δ' εκ 145

Τευχέων ρίψω γαίας παγαν,


φ\ 9 Α' Λ'

145 Αν αποχεύονται Κασταλίας


Δίναι, νοτερον ύδωρ
Βάλλων,9 όσιος απ' ευνάς ών.
Είθ' ούτως άρα Φοίβω 150
Α' ν Α'

Λατρεύων μη τσαυσαιμαν,
Ρhα.bi, qui colitur hoc in templo,
Ο Ρaean, Ο Ρaean,
14Ο Βeatus, beatus
Sis, Ο Latonae fili.
Sed finiam labores
Lauri lactibus : ex aureis vero

Vasis projiciam terrae fontem,


145 Οιuem effundunt Castaliae
Vortices, humidam aquam
Ρrojiciens, purus existens a lecto.
Utinam vero sic Ρhoebo
Servire non desinam,

Πlum autem, ηui me nutrit, cujus in tem τηγαι Εuripidi audit Iphig in Τaur. v.
pίο habito, patris imperlio nomine, Jacobs, 1Ο40. Μusg.
156. Reisk. corrigit: ευλόγως, τόν τ' γαίας. f ράνας, aut potius ρίψω ταγάς
ωφέλιμον, et ν. 140. Φοίβον, του κατά νόον, σταγόν, άν, aut saltem γαία legendum, αd
Ρhabμη, ηuί mihι utilis est, αρpello no 1erram projiciam, aut γά ιεράν παγάν.
mine patris, sensu nempe.figurαίο, intellec Ιϊeisk.
tuali, non reali. Βeck. 147. όσιος απ' ευνάς ών.] Sanctus ct
137. Τον δ' ωφέλιμον] Legerim, aut
jubente, aut favente saltem, metro, το δ' purus a congressu muliebri, vel noctur
nis pollutionibus; ita in Levit. c. xν, ν.
αύφέλιμον, ut constructio sit: το ωφέλιμον 16. Και άνθρωπος, ώ αν εξέλθη εξ αυτού
εμοι Φ:ίβου του κατά ναόν. Latine: Ρα κοίτη στέρματος, και λούσεται ύδατι τό σω
tris nomen tribuo utiliία!ί, φιματη εα Ρία μα αυτού, και ακάθαρτος έσται έως ιστέςας.
bo, templi incola, percipίο. Μusg. Diabolus autem semper Dei simia erat,
158. ΙΙeath. structuras verborum causa
in ritibus illius et ceremoniis imitandis.
scribi vult : Φοίβον τον κατά ναόν. Βeck. Βarnes.
144. γαίας παγαν,] Geminum est
Νonni τόμα γαίης, Lib. ΙΙΙ. Sophoclis 148. Είθ' ούτως άρα Φοίβω] Quum
όμβροι χθονός, ΟΕd. Colon. v. 721. utrum olim αρά manifesto errore scriberetur,
que de aqua dictum, αμam terrae sinus Ηenricus Stephanus ex Vett. Libb, άρα
effundit. " Contra, aqua marina, σάντου correxit. Scaliger, legit παρά, nequa
ΙΩ Ν. 21

150 "Η παυσαίμαν αγαθά μοίρα,


Έα, έα,
Φοιτώσ’ ήδη λείπουσίν τε
Πτανοί Παρνασού κοίτας, (Ι55)
Αυδώ μή χρίμπτειν θριγκοίς
155 Μήδ' εις χρυσήρεις οίκους,
Μάρψω σ' αυ τόξοις, ώ Ζηνός
Κήρυξ, ορνίθων γαμφηλαίς 160

/
Ισχυν νικών,
"Οδε προς θυμέλας άλλος ερέσσει (160)
160 Κύκνος ουκ άλλα
-- Λ' Α' Α

Φοινικοφαή πόδα κινήσεις,


150 Αut desinam bona fortuna.
Εia, eia !
Veniuntjam, et relinquunt
Volucres Ρarnassi cubilia:

Εdico ne appropinquetis pinnis,


155 Νeque in aureas aedes,
Feriam te telis, Ο Jovis
Ρraeco, avium rostro curvo
Robur vincens.

Εcce ad atria alius remigat hic


160 Cycnus, Νon alio
Rubentem pedem movebis?

quam inepte. Vid. φuae nos supra ad v. υιυus canis mortuo leoni prafèrendus, cer
130. Βαrnes. te et υιυus homo et υerus mortuo el.ficio deo
152. Reisk. scribit: φοιτώσι δή. Βeck. nonnihil prastare υίdealur. Dabit ven
154. Reisk. emendat: μή γχρίμττειν, iam amicus lector illius voluptati quoquo
i, e, μή εγχρίμπτειν Βeck. modo consulenti. Βarnes.
155. Ρost hunc versum deest unus, 157. γαμφηλάς leg Reisk. curυos μη
cujus haec sententia propemodum fuerit: gues, in φημίύus αυίum praecipuα υis est,
μηδ' εις χρυσήρεις οίκους φοιτάν, αν δε τελά υincens. Βeck.
σης, μάρψω σ' αύ, etc. Reisk. 159. ερίσσει Sic Remigium αlarum,
156. s, ώ Ζηνός Κήρυξ,] Αquilam notat; Virg. ΑΕneid. Ι. ν. 19. vid. et Ι. ν. 305.
buc refero epigrammatium illud, quod Μusg.
lusimus olim accipitri tribuentes, quem ερίσσει] De metaphora ab alis ad re
egregie pro nostro modulo in pariete de mos, et viceversa, vid. quae nos ad Iphi
pinximus, tintinnabulis ocreatum; Ιta gen. Τaur. ν. 290. et ν. 1547. et Τroad.
nimirum accipiter loquitur: Βαρνεσίου πό v, 1076. et Ηelen. v. 146. Βαrnes.
νος ειμί .Σοί, Αιετέ, ισοφαρίζω "Ορνις γά 160. Κύκνος ] Victorii emendatio est.
Διες εί, σύ. Εγώ δε του εύχομαι είναι. Ωu Εd. Αld. κύκλος,
cum non nemo mihi, ut arrogantiae argu άλλα] Εmendatio est Canteri. Εd.
mentum, improperaret, utpote φui ita Αld. άλλα. Μusg.
meipsum Jovi praeferrem, respondi: Sί ουκ άλλα] Ita pro αλλά scribo, Can
Β 3
22 ΕΥΡ Ι Π ΙΔ ΟΥ

Ουδέν σ' α φόρμιγξ α Φοίβου (165)


Σύμμολπος τόξων ρύσαιτ άν
Πάραγε πτέρυγας,
165 Λίμνας τ' επίβα τάς Δηλιάδος
Αιμάξεις, ει μή πείση,
Τάς καλλιφθόγγους ώδάς. 17Ο
"Εα, έα. (17ο)
Τίς όδ' ορνίθων καινός προσέβα,
170 Μών υπό θριγκους ευναίας
Καρφηράς θήσων τέκνοις,
Ψαλμοί σ' είρξουσιν τόξων. 175

Ου πείση, χωρών εν δίναις


Νihil te cithara Ρhαεbi
Concentrix a meis sagittis liberabit.
Ρracterage alas,
Εt paludem in Deliacam defer:
Cruentabo te nisi obtemperes, ν

Ρulchre sonora carmina.


Εia, eia :
Quaenam hacc avis nova accessit ?
Νum sub pinnis nidum
Εx festucis factura soboli?
Τe vibratio arcebit arcuum.
. Νοn parebis? Ηinc discedens, in vorticibus

164. Παρά τι ττ.

tero, Scaligero, Duporto consentientibus. ραγι. Verum, si quid video, nec άγιιν
Βarnes. πτέρυγας apud Graecos volare significat,
162, φόρμιγξ est h. 1. non instrumen nec παράγειν πτέρυγας, practerυοιαre, Le
tum musicum, sed vox cycni musica: go: παρασού, a σόω, αgito. Αristoph.
υor ίιμα ciίhara Phaebί conιendens. Reisk. Vesp. ν. 209, σού, σού, τάλιν
σού, ubi
163. Σύμμολπος] De cygno, quod sit Scholiastes: αποσοβούσι τον γέροντα, ως
φιλγδός et Αpollini sacer ac devotus, vide στρουθόν ώς ειώθαμεν τα όρνια σοβείν.
quae nos nd Ηelen. ν. 1108. Αpollinis Legendum videtur:
itaque cithara dicitur cygno σύμμoλτος, "Α, α, ράττε πτέρυγας.
quia utriusque gaudet Αpollo, ob musi
cam. Εt φόρμιγξ Απόλλων ιερά, ut Ηo ah, ah, alas plaude Εx loco non satis
mer. Iliad. α. ν. 605, ου μην φόρμιγγος dilucido Αthenaei, p. 393. Β. videοr mihi
τερικαλλέος, ήν έχ' Ατόλλων. Ηine Ηo colligere posse, καταρράσσειν πτερά anti
rat. Carm. Lib. ΙΙ. Οd. 10. - Νon: sί quis in usu fuisse, Confer etiam Αris
ηιαίε ηunc, et olim sic erit : Quondam cί
tot. Ηist. Αnimal. Χ. 12. et Θαυμασ.
tharα ίασcnίem suscitat Μusam, ηeque Ακουσμ. p. 100. Μusg.
semper Αrcum lendit Αpollo. Βarnes. 164. s, παρά τι πτέρυγας Λίμνας σ' επίβα
164. Παρά τι] Εmendat Scaliger πά τάς Δηλιάδος ) Ιta in Iphig. Τaur. ν. 1104.
Ι Ω Ν. 23

Ταίς Αλφειού παιδούργει (175)


175 "Η νάπος "Ισθμιον,
"Ως αναθήματα μη βλάπτηται
Ναοί θ' οι Φοίβου. 18Ο

Κτείνειν δ' υμάς αιδούμαι,


Τους θεών αγγέλλοντας φήμας (180)
18Ο Θνατοίς οίς δ' έγκειμαι μόχθοις,
Φοίβω δουλεύσω, κου λήξω
Τους βόσκοντας θεραπεύων. 185

ΧΟΡΟΣ.

Ουκ εν ταις ζαθέαις Αθάναις στροφή αν

Αlphei liberos procrea,


175 Αut in nemus Ιsthmium, »

Ut donaria non laedantur,


Εt templa Phoebi.
Vereor autem vos interficere,
Quae deοrum voces nunciatis 4

18Ο Ηominibus. Οιuibus vero incumbo laboribus,


Serviam Ρhoebo, et non desinam
Μeos altores colere.

ΟΗΟRUS.

Νon in Αthenis numinum plenis

Λίμναν θ' ειλίσσουσαν ύδωρ κύκνειον Αdquem 17Ο. ευναίας] Λέγει δε τους φωλεούς οι
locum vide qua nos. Πτέρυγας recte ώς επί εκκαρφίων γίνοντας. Scholiasί.
Βrodaeus σκίπα, interpretatur. Ιta Psalm. 171. Καρφηράς] Wesselingius V. Cl.
xvΙΙ. ν. 8. Εν σκέπη των πτερύγων σου ad Diod. Sic, Vol. ΙΙ. p. 103. legendum
σκεπάσεις με Sed Scaliger legit: πάρα statuit καρφυράς, sic vocem scribente
γι πτέρυγας, αίio confer alas, acute et Ηesychio. Μihi analogia postulare vi
paulo melius. Βατοιes. detur καρφηλάς, ut στήλη, θνηλή, ξυήλη,
"". -

165, επίβα] Pro επίβαθι, ut έμβα pr γαμφηλή. Μusg.


έμβαθι, Εlectr. ν. 113. Τransitive usur Ηesych.: Καρφυλαί, αι εκ των ξυρών ξύ
patur, valetque ingredi facito, Sic enim λων γενόμενα κοίται. Ευριπίδης "Ιωνι. ubί
1ocum lego et distinguo:4*
- 3.
alii Ηesychium ex Εur., alii hunc ox illo,
emendandum esse censent. Βeck.
λίμνας τ' έτίβα τάς Δηλιάδος
(αιμάξω σ', εί ήίτιίση) 172. Ψαλμοί τόξων..] Ψάλλω proprie le
τάς καλλιφθόγκαι μς ωδάς,
viter chordas et nervum tango: sive arcus
intendendi causa, sive sonitus musici ex
τάς Δηλιάδος ) Μeminit Νoster Iphig. citandi. Ιta Εuripides Βacch. ν. 772.
in Τaur. 1104. Callimachus Ηymn. in Πίλτας θ’ όσοι πάλλουσι και τόξων χερι
Γel. ν. 261. Μusg. ψάλλουσι νευράς. Ηinc Psalmi Davidici
τάς Δηλιάδος γ' scribit Ηeath., quia se nomen habent, quod ad chordarum pul
quens versus a vocali incipit. Βeck. sum canerentur. Βαrries.
169. Τίς όδ' ορνίθων] Ού καλώς έχουσι 175. Leg. ή ς, i. e, ή ες. Βeck.
ταύτα, Fl. 1. 2. Scholiast. 179. θιών φήμας] Deorum voluntatem
Β4 "
24
ΕΥ ΡΙΠΙΔο Υ
";' 2 \

Ευκίονες ήσαν αυλαί (185)


185 Θεών μόνον, ουδ' αγυιάτιδες θεραπείαι,
Sunt ornatae columnis aulae

185 Deorum tantum, neque Αgyiaei cultus:

» - , «Α " ** Α'

Ιhominibus patefacientes aut cantu, aut esu, "Ημ. β'. τίς , ας' ός έμαίσι μυθεύεται
aut volatu ; quod vobis cum Αpolline ταςά τήναις
munus commune est. Βrodacus. " Α - - "

αστιστας Ιόλαος, ός,


-1

Competebat etiam avibus jus asyli in κοινούς αιςόμενος το


templis, quam in rem historiarn Αristodi Δίω ταιδί συναντλεϊ,
ci ex Ηerodoto commemorat Ρrev. Βeck.
"Ημ. α. Και μάν τόνδ' αθρησον
183. Quanquam Ionis et Chori collo
quium in ΜSS. editisque omnibus ab hoc ττεςούντος έφεδρον ίττου,
versu incipiat, vel saltem a ν. 189. certis ταν συςιπνίουσαν έναίζει
simum tamen est, Ionem usque ad ν. 219. τζισώματoν αλκαν.
-
auditoris tantum partes agere, quod duo
bus maxime argumentis conficitur, Pri Στροφή β'.
mo utique Ion in Choro compellando "Ημ. β. ταντά το βλέφαςον διώκω.
non dixisset ω φίλα, quod in vulgatis fa "Ημ. α. σκέψαι κλόνον εν ττυχαίτι
cit, scd ώ ξέναι, ut in versu ου θέμις, ώ ξέ λαϊναισι γιγάντων.
ναι. Ι)einde minime necessariae fuissent
"Ημ. β'. ώδε δεςκώμεσθ'. & φίλαι.
et salutatio (σί τοι τον παρά ναόν αυδώ] et
quastio [ούδ' αν ικ σίθεν άν τυθοίμαν αυ "Ημ. α. λεύσσεις ούν ετ' Εγκελάδω
δάν,] si antea sermones miscuissent. Μa γοςγωτον τάλλουσαν ίτυν, ,
joris aliquanto absurditatis est, quod "Ημ. β'. λεύσσω, Παλλάδ' εμάν θιόν,
Creusae tribuerint versum (Παλλάδος ένοι "Ημ. α. τί γάς, κες αυτόν αμφίτυgoν
κα] cum sequentibus; a nemine enim όμ8ξιμον εν Διός έκηβόλησι χιςσίν,
regia conditionis proficisci potuit μίλαθρα "Ημ. β'. ορώ τον δάϊον
των εμών τυράννων, neque reginam certe, Μίμαντα τυςι καταιθαλοί.
scd servam, vel gregem potius servarum, "Ημ. α'. Και Βς όμιος άλλον
allοcutus erat Ion. Μihi haec omnia,
Ατολεμοισι κισσίνωσι βάκτςοις
anapastis exceptis, partim a Choro, par
tim a duobus Semichoris, enunciari viden Εναίξει γάς τέκνον ο βαπχεύς.
tur , φuanquam versus, qui singulis tri Αντιστροφή β.
buendi sunt, non adeo facile est definire.
Sic tamen non incommode dividi posse σέ τοι τον ταςά ναόν αυδώ,
puto : θέμις γυάλων ύτερβή
ναι λευκώ τoδί γ' ; . . . .
Στροφή α'.
ου θέμις, ώ ξέναι,
Χο. Ουκ εν ταις ζαθέαις Αθήναις .. ουδ' αν
ευκίονες ήσαν αυλαί εκτυθοίμαν αυδάν σέθεν,
θεων μόνον, ουδ' Αγυιάτιδες τίνα τήν δε θέλεις ,
θερατείαι, άς όντως μεσομφαλιόν
αλλά γι και ταξα Λοξία γας Φοίβου κατείχε δόμος;
τώ Λατούς διδύμων τροσώ στέμμασι γ' ενδυτόν, αμφί δε Γοςγόνες.
πων κάλλει λιταζόν φώς. ούτω και φάτις αυδά.
"Ημ. α. Ιδού τάνδ', αθgησον, ει μεν εθύσατε αέλανoν πιο δόμων,
Λεςναίoν ύδgαν έναίρει και τί πυθέσθαι χρήζετε Φοίβου,
χςυσέας άς ταις ο Διός ταις. τάριτ' εις θυμέλας, έτί δ' ασφάκτεις
φίλα, πρόσιδ' όσσεις. μήλοισι, δόμων μή τάςιτ' εις μυχόν.
Χο. έχω μαθούσα θεού δε νόμον
Αντιστροφή α'. ου ταραβαίνομεν, ά δ' εκτός, όμμα τέςψει
"Ημ. β', ό;ώ. Ημ. α', και τέλας άλλος αυτού "Ιων. πάντα θεάσθ', ότε και θέμις, όμμασι
τανόν πυξίφλεκτον αίζει, Χο. μεθείσαν διστόται
3
ΙΩ Ν. 25

Αλλά γε και παρά Λοξία 190


Τώ Λατούς διδύμων προσώ
Verumetiam apud oraculorum-Ιnterpretem
Latonae filium, geminarum frontium

θεού μι γύαλον εισιδείν. acute desinentis, et intus in vestibulis


"Ιων, δμωαι δε τίνων κλήζεσθε δόμων , templorum erigebatur. Αrae autem jux
Παλλάδος ένοικα ta positae dicuntur hoc in loco ab Εuri
τρόφιμα μέλαθρα των έμών τυξάννων. pide, Αγυιάτιδες θερατείαι. Visne hujus
rei probationem ? Ιndubitatam dabo.
παρούσας δ' αμφί τάδ' εςωτάς, Consule Εurip. Ρhα.niss. v. 64Ο. Και συ,
Ιn hac secunda antistropha responsiones Φοίβ' άναξ Αγυιεύ, και μίλαθρα, χαίρετε.
Ιonis ad Chorum metro anapaestico εCrip Ιn quem locum Scholiastes : Αγυιεύ] Εν
ta sunt, et ad antistropham non perti τοίς τροπυλαίοις, και οικήμασιν ιδρυμένε ότι
nent. Ρersonis dispositis, superest, ut, τον Αγυιία προ πυλών ίστασαν. Κίων δε
qua metrum sensumve impeditum ha
ουτος ην ει, οξύ λήγων. Sed nondum res
beant, expendamus, et, guantum fieri pot satis aperte demonstratur. Fateor equi
est, restituamus. Μusg. dem, φuare et hacc audi apud Εustathium
Ηuic scenae Ρrev. prarfixit personas ad Ιliad. β. ν. 12. fol. 166. lin. 20. "Οτι
Ιοnis, Chori et Semichori. Verba v. την Τροίαν παραφράζων, τόλιν ευρυάγυιαν
189. ss. Ιδού- όσσοισιν. 195. s, και πίλας Τρώων καλεί έστι δε ευρυάγυια, ή τλατύρ
- αίρει, 196, ss. Ασπ. --αλκάν, 204. s. ρυμο, Αγυιά γάρ ή κοινώς λεγομένη ρύμη,
Σκεψ.- Γιγ., 207. s. Λεύσσ. etc. 209. 8. αφ' ής και Αγυιευς, κίων ιερος Ατόλλωνος
Τί γάς -χεραί, 214 - 216 και Βρόμ. - προ θυρών ιστως, λήγων εις οξύ. Γίνεται δε
Βακχ: Semichoro, et 216. ss. Σί τοι - παρά το άγειν, όθεν και ο αγών, και η αγο
ποδί γ' Choro tribuit Ρrev. secutus maxi ρά, εναντία δε η Ευρυάγυια ταϊς στινωτοίς.
me Μusgravium. Βeck. "Εφη δί τις Αγυιάτιδας θεραπαίνας, τους προ
184. De magnificentia Αtheniensium θυρών βωμους, οι προς χάριν Αγυιέως Απόλ
in deοrum cultu videndus prae omnibus λωνος ίδρυντο. Μοneo tat:tum, Εustathio
Αristophanes Νub. ν. 300. et seq, Μusg. θεραπαινας τηdle pro θεραπείας scriptum,
185. αγυιάτιδες] Εmendatio est Sca vel certe hunc locum θερατεία, pro θερα
ligeri. Εd. Αld. αγιάτιδες. . ΜS. Ε. ταίνας haud acquo jure tenere, Sed Εu
αγυάτιδες. Εmendationem Scaligeri, φuae stathium in ea parte potius corruptum
et alias certissima esset, confirmat Εusta puto, quia turn Ηesychius, turn Ρhavorin.
thius ad ΙΙ. β'. ν. 12. citatus hic a Βar in voce Αγυιάτιδες, retinent θεραπεία ,
nesio. De cultu Αpollinis Αγυιέως vi quos . videsis, lector, in Αγυιάτιδες et
dendus Αristoph. Vesp. ν. 87Ο. et in eum Αγυιεύς. item Pindari Scholiast. in Ρyth.
Scholiastes. Οd. ΧΙ. ν. 2. Σεμίλα μεν Ολυμπιάδων
θερατεία") Εd. Αld. θεραπεί. Sed αγυιάτις. Βarnes.
recte numerum mutavit Βarnesius, ut Reisk. conjicit: ουδ' απλή τις θεραπεία,
cum adjectivo Αγυιάτιδες conveniret. Ηe ηeque unα φuardam soία ratio est deunι co
sychius : Αγυιάτιδες, αι προ των θυρών θερα lendi.
τείαι, haud dubie huc respίciens, ut mo Ultima του θεραπείαι, sequente vocali
net Βarnesius. Μusg. brevi, non eliditur, ita igitur constituί
αγυιάτιδες θεραπεία) Quum olim αγιάτι debent hi versus :
δε, in omnibus libris scriptum erat, nec id
genuinum esset vocabulum, Duportus le Θεών μόνον, ουδ' Αγυιάτιδες θεςατείαι' anapasti
gebat Ασιάτιδες, φuasi foeminae Αsiatica: in cus dimeter hypercatalectus.
templo Delphico ministrarent, ut et Αthe Αλλά γι και ταρα Λοξία glyconius.
nis: quod vix constareputo, Codex Ηein Βesk,
sio-Scaligerianus Αγυιάτιδες legendo mo
net, quam veram lectionem, nullus dubito, 187. Ρer διδύμων προσώπων duplex ae
quin evincam. Αpollo multis in locis co dium facies intelligenda mihi videtur,
Ιebatur nomine Αγυιεύς, ηui Deus co φuo sensu notum est Pindari πρόσωπο»
lumnae tantum in speciem figuratus erat, τηλαυγές. Εandem vim apud # Ά.
pyramidis, sive potius obelisci in morem tum habere solet μέτωπον Βarnesius de
26 ΕΥΡΙΠΙΔΟΥ

πών καλλιβλέφαρον φώς.


ΗΜ. α. Ιδού τάνδ' άθρησον, (190)
19Ο
Λερναίον ύδραν εναίρει
Χρυσέαις άρπας ο Διός παίς
Φίλα, πρόσιδ' όσσοις.
ΗΜ. β'. Ορώ, και πέλας άλλος αυτού αντ. α'.

Πανόν πυρίφλεκτον αίρει. (195)


195 ΗΜ.α. Τίς, άρ' ός έμαίσι μυθεύεται παρά πήναις 200

Viget laeta lux.


8em. 1. Εcce hunc aspice,
190 Lernacam Ηydram interficit
Αureis falcibus Jovis filius.
Contemplare oculis, Ο Αmica.
Senι. 2. Video. Εt prope eum alius
Τοllit ardentem facem.
195 Sem. 1. Ωuisnam2 Αn qui mea commemoratur inter pensa

188, καλλίφαρον. 189. "ΙΩΝ. 192. όσσοισιν. 195. Χο. Ορώ. "ΙΩΝ. και π.
194. Χο. Ιb, τι, άρ', ός έμαίς μ. π. πήναισιν. -

duplici oculorum lumine nescio quid hic . in ής, υt πολυανθής, ανεμοσκητής, ασθενής,
somniat. Μusg. etc. Μale itaque Οrpheus habet τολύαν
187. s. Plene distinguendum censeo θος, et Τheophrast, φιλόσκεπος, nisi id po
post Λατούς , ista vero διδύμων προσώπων tius a σκίτη, φuam το σκέτος, et Ονόσκι
καλλιβλέφαρον φώς de Αpolline forsan et λος, Οnoscelus, apud Cα.l. Rhodigin.
Diana intelligi debent, cujus simulacra Lib. ΙΙ. c. 6. nisi per errorem sit pro
parietibus depicta videbantur. Ηcalh. Οnosceles. Ο νους ούτος Ου μόνον εν ταις
188. καλλίφαρον] Sic Εd. Αld. et ζαθίας και φιλοθέοι, Αθήναις, πόλει ημετέ
ΜSS. Εmendat Canterus καλλιβλίφα ρα, ευκίονές εισιν αυλα και ναοί θεών, ουδ'
ρον, sed quomodo, hoc posito, locum in Αγυιάτιδες θεραπείαι, ήγουν προ των θυρών
terpretatus sit, non dicit, nec facile est βωμοί Απόλλωνος Αγυιέος, αλλά τα αυτά
divinare. Νοn absurdum foret : ταρά Δελφοί, ορώμεν διά το διδύμων προσώ
- διδύμων προσώ
των, ήγουν οφθαλμών, καλλιβλέφαρον φως"
Ενταύθα γάς και μακροκίονές εισι στoαι, και
των κάλλει λιταζόν φώς. ναοί περίβλεπτοι, και βωμοι προτυλαίοι τού
Wenustate duαrum templi fronlium splen Αγυιέως, δηλονότι Απόλλωνος και Διονύσου,
didior et latior redditur Lur. Simile est Ευτεχνώς δι μεγαλύνει ο ποιητής τας εαυτού
Ηoratii: Soles melius nitent. Ρro λιπα Αθήνας, ότι ο χορός μόλις ομολογεί, ότι ο εν
ρόν φώς legi etiam posset φιαρόν φώς, siqui Δελφοί, ναός Ατόλλωνος όμοιος είη τοίς εν
dem recte Ηesychius φιαρον per λαμπρόν Αθήναις ναοίς, ουδί άλλος ουδείς ουδιτώσοτε.
interpretatur. Confer Νicand. Αlexiph. Βαrnes.
v. 91. et v. 587. Μusg. 189. τάνδ'] Concordat cum "Υδραν, re
καλλίφαρον φώς.] Scaliger, Canterus, giturque adeo ab εναίρει. Μinime igitur
Duportus, Μiltonus, pro καλλίφαρον, φuae ηecessarium est cum Μiltono legere τόνδ'.
vox erat omnibus suspecta, καλλιβλέφαρον "Ιδού, τάνδ' άθρησον] Johannes Μiltonus
Ιegunt: καλλίφαρον autem recte erat doc pιο τάνδε legit τόνδε, videl. Ηerculem, cum
tis hominibus suspectum, φuia generali referri potest ad γραφήν, picturam, quam
ter nomina composita ab oς τo, desinunt nunc Choro οιεί Ιon, vel ad Ηydram,
ΙΩ Ν. 27

Ασπιστάς Ιόλαος, ός
Κοινούς αιρόμενος πόνους
Α' ν "

Δίω παιδί συναντλεί, (200)


ΗΜ. β'. Και μάν τόνδ' άθρησον
205
200 Πτερούντος έφεδρον ίππου
πυριπνέουσαν έναίρει
Τάν
Τρισώματον αλκάν.
ΗΜ. α. Παντά το βλέφαρον διώκω, σφυρή β. (205)
Αrmiger Ιolaus, qui
Suscipiens communes labores
Cum Jovis filio exhaurit 2

Sem. 2. Sed et illum specta,


200 Ιnsidentem equo alato, guί
Ιgnes spirantem interficit
-

Τricorporem hostem.
8em. 1. Undique moveo palpebras,

196. "ΙΩΝ.. 199. sqq, Ιoni contin. 203. ΧΟ.

quae est foemini generis: nam Αιεναίον est solemus. Sed magis placet Βarnesii in
Αtticum pro Λερναίαν. "Ο νους' Ηνίδε, terpretatio: cujus historia in telis nostris
ταύτην την γραφήν εσάθρησον ενταύθα την depingitur: vel, ut verti posset, de ηuα
"Υδραν την εν Λέρνη ο Ηρακλής τό δρεπάνω telae nostra loquuntur, Conf. Ηecub.
πολυτίμω και εν τη γραφή διαχρύσω κεφα ν. 469. ibique Scholiasten. Ιph. in Τaur.
λοτομεί. Βarnes. ν. 223. Μusg.
190. Leg. ύδραν αν αιρεί. . Reisk. ό, εμαΐς μυθεύεται παρά πήναισι] Johan
194. πανόν] Εd. Αld. πτανόν, unde nis Βrodaei expositio hic perridicula vide
recte Ρiersonus [Veris, p. 3. ss.] πανόν, tur, qui πήναισι pro λόγοισι accipit, et me
./acem, praeeunte quodammodo Βarnesio, taphoram vult. Ωuum allusum est ad
qui πυρσον legi voluit. Μusg. moren nobilium faminarum, qua veteres
πτανόν] Νονum est, guod Εuripides bistorias et heroum fabulas in telis suis
alas affingit Ηydrae , πυρίφλεκτον recte ιexebant, praecipue Αthenienses virgines
vocat, guia, quae illius capita amputabat et matronae, cum ancillis suis, quibus
Ηercules, illico Ιolaus ambussit, ne diu erat munus datum Μinervae peplum Gi
tius multiplicarentur. Quid si legendum: gantomachia et aliis fabulis mirifico arti
πυρσόν πυρίφλεκτον αίρει, Facen igne.fία ficio pertexere, Ita Εuripides Ηecub.
grantem tollit, ut nempe in pictura, am ν. 464. "Η Παλλάδος εν πόλει τάς καλλιδί
burendi causa, Βarnes, φεου Αθηναίας εν κροκέω Πέτλα Ζεύξομαι
Ρro πτανόν Jacobs Spec. Εm, p, 59. άρματι πώλους, Εν δαιδαλέαισι ποικίλλουσ'
legit Πανόν τυρί φλεκτον αίρει,.facem arden ανθοκρόκοισι πήναις. Οιuem locum vid.
tem tolliί, πανός, i. Φ. φανος, Αrist. Ρlut. et Scholiast. ad eundem. Βarnes.
640. Lys. 308. Εustath, in Π. σ'. p. 1258, Reisk. corrigit: τίς άρ, ος εαναίς μοι,
39. Βeck. "

θεάται παρά τήναισι, φuis est, φui mihi con


Leg. μύδρον πυρίφλεκτον, alius Ηerculi spicitur αμud subtiliα terta, i. e, φuem
Lendeum monstrum conficienti adstans τideo his tenuis fili αιμlaris intentum. Βeck.
porrigii ipsi ferrum igni candens, Reisk, Ρone distinctionis notam post Τίς άρ',
195, παρά πήναις] Ιnterpretari posses: et verte: Quis scilicet º Αn ille, de quo in
de quo, dum telas con/icinιμε, confαόulari meis tertis./αυula F Ηeath.
-
ΕΥ Ρ Ι Π Ι Δ Ο Υ

-
ΗΜ. β. Σκέψαι κλόνον εν τείχεσι
«/.
205 Λαίνοισι Γιγάντων. (21ο)
" / 7 η Λ. ";'

φ
ΗΜ. α. "Ωδε δερκώμεσθ, ώ φίλαι.
/ Λ' γ'

ΗΜ. β. Λεύσσεις ούν επ' Εγκελάδω


ν

Γοργωπόν πάλλουσαν ίτυν;


4. Λ Α'
-
-

e
ΗΜ. α. Λεύσσω Παλλάδ' εμάν θεόν.
Λ. Λ. ν ν

210 2/
ΗΜ. β. Τί γάρ κεραυνόν αμφίπυρον
9 Α « Α'
215
Ομβριμον έν Διός εκηβόλησι χερσίν,
8em. 2. Considera pugnam in septis
205 Saxeis Gigantum.
Νem. 1. Ηuc spectemus, amica.
δcm. 2. Vides igitur eam, quae adversus Εnceladum
Clypeum vertit Gorgoneum 2
8em. 1. Video Palladem meam Deam.
210 8em. 2. Αn et fulmen utrinque candens, impetuosum
Jovis eminus-ferientibus manibus ?

2Ο4. "ΙΩΝ.. 206. ΧΟ. 2Ο7. "ΙΩΝ, 209. ΧΟ. 21Ο. "ΙΩΝ..

200 έφεδρον] Ιntellige Βellerophontem, Νoster Phoen. τειχίων περιττυχαί, ν.


Pegaso alato insidentem, Res nota. 1376. Ιdem apud Clem. Αlex. p. 584.
Μusg. Δέμας το θείον περιβάλοι τοίχων πτυχαίς.
201. s. Ταν τυριτνείουσαν εναίρει Τρισώ Αristoph. δέμων περιττυχάς, Αν. 1241.
ματoν αλκάν.] Ita Chimacram vocat, ob Νonnus: πτύχα παρθενεώνος, p. 255.
vim illius triplicem. De illa vid. Ρalae Μusg.
phat in Βellerophon. et Ηecub. v. 469. 208. 7τυν,] Clypeum, ut Τroad. ν
Ηomer et Ηesiod. πρόσθι Λίων, επιθεν δε 1187. Μusg.
Δράκων, μέσση δε Χίμαιρα. Αλκή autem, 211. έκηβόλησι] Ita metri causa lego.
ut proprium nomen, Αlce fera bestia ita Εd. Αld. εκηβόλης, φuod postea typo
dicta, vel appellative, pro θής αλκήεις. graphorum incuria in ικηβόλου transiit.
Βarnes. Μusg.
Reisk. scribit: ώς (vel oς) τάν πύρ 215, κισσίνοισι] Εd. Αld. κισθίνοις.
πνέουσαν. Βeck. Μusg.
202. Τρισώματον αλκάν. i. e, Chimae 216. τέκνον ο] Ιta cum Εdd. recen
ram. Γ)ictum ita, ut τετρασκελές ύβρισμα tioribus ΜSS. Ε. G. Εd. Αld. τέκν' ο.
de Centauris Ηerc, Fur. ν. 180. Μusg. Qureri potest de figuris, guas hic Cho
205. Παντά] Μale Εd. Αld. πάντα rus contemplatur, utrum picturae fuerint,
sine iota. an vero effigies muro insculptae, Ρoste
riorem sententiam in exercitationibus Εu
διώκω.] Αddatur hic locus exemplis cita
tis ad Ηerc, Fur. ν. 1055. Μusg. ripideis ante octo annos editis secutus
πάντα) πάντη. Αlii ταντή. Βarnes. εum ; nunc magis mihi arridet altera.
204. s, τείχεσι Λαίνοισι] Lego ob me Qua enim arte sculptor, multa, qua hic
trum πτυχαϊσι λαϊναισι. Ηesychius: πτυ commemorantur, eftingeret, auream puta
χαι, στoαι, περιβολαί. confer Ρolluc. ΙΧ. falcem, tadam ardentem, Chimaeraeigneos
35. et Χ. 24. Εuripides cum Αυλίδος halitus, coruscationem fulguris 2 Quae
πτυχάς vocare non veritus sit κλεινάς, omnia cum colores, et quidem vividissi
Ιphig. in Τaur. 9. intellexisse, videtur mos, desiderent, guis dubitet, de picturis
περίβολον, sive ambitum, Νec aliter Ηo hic sermonem esse, non de figuris lupideis
mcrum interpreter Iliad, λ', 77, ν. 22. ex muro eminentibus? Νec absurdum
ΙΩ Ν. 29

ΗΜ. α'. "Ορώ, τον δάϊον


Μίμαντα πυρί καταιθαλοί, (215)
ΗΜ. β. Και Βρόμιος άλλον
22Ο
215 Απολέμοισι κισσίνοισι βάκτροις
Εναίρει Γάς τέκνον ο Βακχεύς,
ΧΟ. Σέ τοι τον παρά ναόν αυδώ, αντιστρ. β.
Θέμις γυάλων υπερβή- (220)
ναι λευκό ποδί γ' **,
8em. 1. Video, hostem
Μimantem igne cremat.
8em. 2. Εt Βromius alium
215 Ιmbellibus hederaceis baculis
Ιnterficit Τerrae filium Βaccheus.

Cho. Τe ad templum stantem alloquor:


Εstne fas intrare penetralia
Αlbo pede * * ρ

212. ΧΟ, 214. sqq, contin. Choro. 219. desunt notae lacunae.

est credere, quod in mentem venit Τyr les hommes seuls pouvoient pénétrer dans
whitto, porticum fuisse juxta aditum le sanctuaire.'' Βeck.
templi, in qua hacc omnia depingerentur. 217. Leg. περίναον-qui circa templum
Ιn muro certe templi depicta fuisse, par versatur, ita dicitur. Ιϊeisk.
um verisimile est. 218. ου θέμις] (Νuod hic simpliciter
Favet porro huic suspicioni, quod mox negare videtur Ιon, mox concedit iis, qui
Ιonem alloquens, τον παρά ναόν appellet, hostiam prius ante templum immolarunt, .
tanquam oculos prius non in templo con et Phα.bum aliquid interrogare cupiunt,
templando, sed in alio aliquo spectaculo, i. e. corrigit se, diserteque explicat, αμod
occupatos habuisset. Sed neque illud nimis praccise antea dixerat. Facile hoc
omittendum est, Αthenienses circainitium conciliatur, sed φuomodo Εuripidem cum
belli Ρeloponnesiaci, devictis a Ρhor Ρlutarcho conciliabimus, qui tradit Οp.
mione Lacedaemoniis, quod accidit Οlym Μor. p. 685. nemini mulieri ad oracu
piad. LΧΧΧVΙΙ. anno guarto, novam lum (χρηστήριον) accedere licuisse 2 Dis
Ρorticum Delphis dedicasse. Pausan, p. tinguendum mihi videtur inter χρηστήριον
327. 1. 17. Εd. Sylburg. collat. cum et ναόν. Ρosteriori voce templum univer
Diod. Sic, Lib. ΧΙΙ. c. 48. Εam igi sum significari puto, priori adytum, sive
tur Porticum quidni Εuripides per pro septum illud, ubi edita sunt vaticinia.
lepsin depinxerit 2 Similis certe prolepsis Favet locus in Αndromacha insignis v.
in hac ipsa fabula habetur, ν. 1159, 6Ο. 1100. έρχεται δ' ανακτόρων Κρηπίδος εντός,
Μusg. ώς πάρος χρηστηρίων Εύξαιτo Φοίβω. Ρenit
216. ss. Prev. postguam conjecturam ΙΝΤRΑ limen templi, μι ΑΝΤΕ χρηστή
Μusgr, probavit, esse haec repetita e ta ρια preciύus Ρhabum supplicaret. Legem
bulis pictis porticus ab Αtheniensibus tum igitur templi Delphici hancfuisse conjicio,
dedicata, addit : " Il paroit, par les ex ut faminae χρηστήριον, sive septum illud
pressions du chαιur, qu'elle étoit extéri interius, ubi oracula redderentur, nun
eure et placée a l'entrée du temple. Οn quam intrarent, templum vero ipsum,
voit par celles d'Ιon, que l'entrée du vel (ut Lucanus vocat Lib. V. ν. 146.)
temple étoit permise aux deux sexes, mais primam templorum partem, et foeminis
30 ΕΥ Ρ ΙΠ ΙΔ ΟΥ

220 ΙΩΝ. Ου θέμις, ω ξέναι. 225

ΧΟ. Ουδ' αν εκπυθοίμαν σέθεν [αυδάν],


ΙΩΝ. Τίνα δήτα θέλεις,
ΧΟ. "Αρ' όντως μέσον ομφαλόν
22Ο Ιon. Νοn est fas, Ο hospites.
Cho. Νeque ex te audiero verbum aliquod ?
Ιοη. Ωuid vero cupis ?
Cho. Νum vere medium umbilicum

220. sqq. Ιonis verba, litteris diductis scripta, sunt extra Chori responsionem.
221. ουδ' αν εκ σίθιν αν πυθ, et αυδάν sine uncis. 222. τίνα δε θέλεις;

et maribus, qui hostias immolassent, pa medium Οrbis volens designare, duas pari
tuisse, extra templum substitisse, qui hoc celeritate aquilas emisit, unam ab ortu,
aut paupertate coacti, aut alia de causa, alteram ab occasu, quae circa Delphos
omisissent. Μusg. eodem tempore convenerunt, unde hic
λευκό ποδί γ' : Ιων, ου θίμις, ώ ξέναι..] loci Οrbis terrarum medium esse consta
Ηic versus in duos dividi debet, judice bat. In cujus rei memoriam duae aquilae
Ηeath. : aureae in Αpollinis templo statueban
tur. Ηincillud Claudiani: " Jupiter, ut
Χο. Λευκώ τoδί γ' ionicus a majore mono perhibent, spatium cum discere vellet Νa
meter, turae, regni nescius ipse sui, armigeros
"ΙΩΝ. Ου θέμις, ώξίναι. basis anapaestica. utrinque duos aequalibus alis Μisit abΤΕois
ΒεCk. occiduisque plagis: Parnassus geminos
fertur Junxisse ναiatus ; contulit alternas
221. ουδ' αν εκ τίθεν αν τυθείμαν αυδάν,] Ρythius axis aves.'' Vid. eandem historiam
Ιta Εd. Αld. Εx sequentibus editionibus apud Ρindar, Ρyth. Οd. ΙV. Strabon.
excidit typographorum incuria vox αυδάν. Lib. ΙΧ. fol. 419. et Scholiasten Εuri
Lectio emendata, quam in notis dedi, ut pid. in Οrest. ν. 325. "Ινα μεσόμφαλοι
metro convenientior est, ita tollit quoque λέγονται μυχοι γάς. Ηinc apud poètas
invenustam repetitionem particulae άν. saepissime Delphos umbilicum terrae dic
Μusg. tos reperias, ut Εuripid. etiam Οrest. ν.
Reisk. emendat: σίθεν αύ τυθοίμαν. 584. Οράς δ' Απόλλων, ό, μεσομφάλους
Βeck. έδρας, etc, item Μed. ν. 666. Τί δ' ομφαλόν
222. Τίνα δί θίλεις;] Lego : τίνα τήνδι γής θιστινδόν εστάλης. et Iphig. Τaur. ν.
θέλεις, Quam tu hanc υocem αιμdire cupis " 1259. - Μέσον γά, ίχων μίλαθρον. ethujus
Μusg. Fab. ν. 464. Φοιβήίος ίνθα γά Μεσόμφαλος
222. ss. Ιta hos versus constitui vult εστία. et ν. 906. Τον Λατούς αυδώ, "ος γ'
Ηeath. : -
ομφάν κληροί; Προς χρυσίους θάκους. Και
γαίας μεσσήρει, ίδρας. Ιtem ibid. (citante
"1ΩΝ. Τίνα δε θέλεις, basis iambica. . Εustathio) ν. 5. Ομφαλον μέσον καθίζων
Φοίβος υμνωδεί βρστοίς. Ιta ΑΕsch. Choéph.
Χο. "Ας όντως μέσον ομφαλόν glyconius. ν. 1056. Μεσόμφαλό θ' ίδρυμα Λοξίου τίδον.
Γάς Φοίβου κατέχει δόμος, idem. et in Εττά επί Θήβαις -μισομφάλοι, Πυ
"ΙΩΝ. Στίμμασι γ' ενδυτός, αμφί δε Γοςγόνες θικοί, χρηστηρίοις. Vid. de hac re Coelii
dactylicus tetrameter. Rhodigin. Αntiq. Lect. Lib. ΧV. c. 20.
Ρausanias in Ρhocic. fol. 331. lin. 27.
Χο. Ούτω και φάτις αυδά idem trimeter,
Τον δι υπό Δελφών καλούμενον ομφαλόν,
vel pherecrateus.
Βeck.
λίθον τετοιημένον λινκόν, τούτο είναι το εν
μέσω γής τάσης αυτοί λίγουσιν οι Δελφοί,
223. s. "Αρ' όντως μίσον ομφαλόν Γάς και εν ωδή τινι Πίνδαρος ομολογύντά σφισιν
Φοίβου κατέχει δόμος ,] Jupiter, aliquando εποίησε. Ρracterea Judaeam in medio terrae
ΙΩ Ν. 31

Γάς Φοίβου κατέχει δόμος, 23Ο

225 ΙΩΝ. Στέμμασί γ' ενδυτόν, αμφί δε Γοργόνες.


ΧΟ. Ούτω και φάτις αυδά. (225)
ΙΩΝ. Ει μεν εθύσατε πέλανoν προ δόμων
Τerra Phabi continet templum ?
225 Ιon. Οrnatum sane coronis, et circa sun! Gorgones.
Cho. Sic etiam fama fert.
Ιon. Si quidem Deo placentam immolastis ante templum,

225, ενδυτός,

sitam volunt nonnulli, vallem Jehosaphati tantur Pollux, Lib, VΙ. sect. 76. et Ρau
in medio Judaeae. Τertullianus vero in sanias, p. 237. 1. 16. Νec aliter Ηesy
carmine advers, Μarcion, vocat Golgotha chius. Αbutitur tamen voce Εuripides ad
terrae medium; ut et Victorinus Ρictavi sanguinem victimae, vel etiam sanguinem
ensis. Vid. Cardinal. Βaronii ad ann. simpliciter, significandum : vid. Αlcest.
Christi 34. S. 116. Βarnes. v.867. Ιphig. in Τaur, v. 501. Rhes. ν.
225. ενδυτός,] Legendum potius ενδυτόν. 427. . [Jnde suspicor, eadem potestate
Νon enim templum ipsum spectabat hic adhibitam esse; quodque sequitur επί
quaestio, sed terra umbilicum, quo nomine άσφάκτοις μήλαισι interpretamenti loco a
lapidem quendam album, Pausania teste, poeta adjectum esse: θυμέλας autem idem
vocabant, p. 331. 1. 27. Satis credibile plane valere, quod δόμων μυχόν Νon ig
est, hunc, ut alias res sacras, sertis orna noro, pσstremum hoc interpreti penetra
tum fuisse multitudinis arcendae causa: liα templi significare, cui interpretationi
quemadmodum de fonte quodam sacro adstipulatur et Ηesychius. Μihi tamen
apud Dionys. Ηalicarn. legimus : περιείρ μυχος δόμων valet, quicquidintra πρόσυλον,
ξαντες κύκλο στέμμασι, του μηδένα τοις sive πρόδομον, est. Sic enim μυχόν Ηome
νάμασι πελάζειν, p. 12. Ι. 55. Εd. Ηud rus προδόμω opponit, Iliad. ω'. v. 675.
son. Ει hinc forte Sophocles άθικτον όμ Οdyss, γ', ν. 402, δ', ν. 504. η'. ν. 346.
φαλών vocat ΟΕd. Τyr, v. 916. Μusg. Αlibique !ς μυχόν, vel κατά μυχόν θαλά
Στέμμασι γ' ενδυτός,] Αristoph.in Ρluto: μου, valet simpliciter intra ιήalαnum, ut
Τί δή9' ο Φοίβος έλακεν εκ των στεμμάτων , Οdyss, σ'. ν. 285. χ. ν. 180. Ηoc cer
Scholiast. εστεφανηφόρει γάρ ή Πυθία, επει te in loco sί μυχόν δόμων de penetralibus
οι Τρίποδες Δάφνη ήσαν εστεμμένοι. Ρhur templi Delphici, sive χρηστηρίω, intelli
nutus in Αpoll. αλλ' αί τι χείρες ανελαμ gas, pugnabit Εuripides cum Ρlutarcho,
βάνοντο, και η κεφαλή τολοιπόν τη δάφνη qui omnem ad penetralia accessum fα.mi
εκοσμείτo λέγεται δε και ο τρίπου, ουκ άνευ nis interdictum fuisse perhibet. vid.
loc.
της Δάφνης ιδρύσθαι, κατά Βοιωτίαν, επί του citat. ad ν. 216. Μusg.
χάσματος. Ηarc Joh. Βrodacus ex Phur Ει μεν , εθύσατε τέλανον] Αthenaeus
nuto, apud quem nihil ego tale reperio, Deipnosophist. 1. ιδ. Το δε θύειν επί του
Ρraeterea Στέμματα Φοίβου, frondes lau ψαιστά καταδόρπια θυμιάν και οι παλαιοί
reae et sacrae coronae Αpollinis erant pro
το θύειν δράν ωνόμαζον. Ρlato νόμων στ'.
pria , hine Ηomer, Iliad. α. ν. 14. Στίμ Θύματά τε ουκ ήν τοί, θεοί, ζώα, τίλανοι δε
ματ' ίχων εν χερσιν ικηβόλου Απόλλωνος, και μίλιτι καρτοι δεδευμένοι, και τοιαύτα
Βarnes.
άλλα αγνά θύματα. Ρorphyrius: επι:
227. ιθύσατι] Ιta Μ88. Steph. Εd. και Απόλλων παραινών θύειν κατά τα τά
Αld. έδύσατε. ΜS. Ε. ιλύσατε. Sed ve τρια, τουτέστιν κατά το ίθος
των πατέρων,
rum esse έβύσατε ostendit αθύτων τελάνων, άπαν άγειν ίοικεν εις το παλαιόν έθος το δί
Ηippol. ν. 146. θύται θέλουσα τίλανoν, παλαιόν διά ποπάνων και των καρτών ήν.
ΑΕschyl. Ρers. v. 204. Ιpsa vox αίλανος όθεν και θυσίαι, και θυηλα, και 9υμέλαι
quid hic significet, major dubitatio est. εκαλούντο, και αυτό το θύιν του θυμιάν ι!-
Ρlacentre genus esse disertis verbis tes χετο, και του νυν παρ' ημίν λεγομένου επι
Α

32 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ

Και τι πυθέσθαι χρήζετε Φοίβου,


Πάριτ' εις θυμέλας, επί δ' ασφάκτοις
230 Μήλοισι δόμων μή πάριτ' εις μυχόν.
ΧΟ. Έχω μαθούσα θεού δε νόμον (230)
Ου παραβαίνομεν α δ εκτός, όμμα τέρψει.
ΙΩΝ. Πάντα θεάσθ, ό τι και θέμις, όμμασι.
ΧΟ. Μεθείσαν δεσπόται 240
235 Θεού με γύαλα τάδ' εσιδείν.
ΙΩΝ. Δμωαι δε τίνων κλήζεσθε δόμων,
Εt aliquid er Phα.bo sciscitari cupitis,
Αccedite ad atria, non mactatis vero
250 Οvibus, ne in templum intrate.
Cho. Intelligo: legem igitur Dei
Νon violabimus. Quae vero sunt extra, oculos oblectabunt.
Ιon. Οculis hac omnia spectate, quando enim fas esι.
Cho. Μiserunt me domini
235 Ηos secessus Dei ut viderem.

Ιon. Αncillac vero cujus familia vocamini?

253, ότι, 255. εισιδείν.

βύειν. Νec ignoramus, priscos illos liba tianι dederunt Deι ιemplum υisendi.
ac placentas e farre, melle et oleo ad hu Μusg.
4.

manam eftigiem (vel etiam pecudum) 235 γύαλα τάδ' εισιδείν..] Lego metri
arte simulatas, oscillorum nomine notas, causa γύαλον εισιδειν. Ηesychius: γύα
Diis obtulisse, Τhucydidis Scholiastes: λον, κοίλον, άλλοι, περίβολον vid. Αris
Τινά πίμματα εις ζώων μορφάς τετυπωμένα toph. Τhesm. v. 115. ibique Κusterum.
έβυον. Quae Servio ΑΕneid. Lib. ΙΙ. haec Μusg.
attingenti ac Μacrobio Saturn. Lib. Ι. c. 257. Παλλάδος ένοικα.] Personam Cho
7. lucem afierre possunt. Εustath. in ri prafigendam curavi, auctore ΜS. Ε.
Ηomer, fol. 1454. 1. 2Ο. Ούτω δε και ο Εd. Αld. Creusae tribuit. Μusg.
Ακραγαντίνος Εμπεδοκλή, τον βούν εψεύσα Forte, ενοικώ. Loquitur Chorus, non
το, ηνίκα ίπτοις Ολύμπια νικήσας, βούν τλα Creusa. Ηeisk.
σθίντα εκ Σμύρνης και Λιβανωτού και ετέρων 258. Των έμων τυράννων παρούσας δ' αμ
φασιν αρωμάτων πολλών διένειμε τοις εν τη φι τάσδ' ερώτα] Οb vocem τυράννων έμών
πανηγύρει. Ηaec collegit Johann Βro putaram primo, Creusam non loqui; sed
daeus. De voce autem τέλανος, φuid sit, quum viderem, Ιonem ab hac persona re
vide quae nos ad Ηelen. v. 1555. Βarnes. mitti ad θεραπαινίδας, ut patet ex his ver
229. Πάριτ' εις θυμέλας,] Ι)e voce θυ bis: παρούσας δ' αμφι τάσό' ερώτα : agno
μίλη, vide supra ad ν. 46. Βarnes. vi, Creusam veram esse personam, sed
255, ό, τι και θέμις,] Quicφuid.fas est, vel hoc in loco dominam se velle celare,
vel licet. Vulgo ότι και θίμις, φuia fas est. vel certe, ut in literis nostris Sara mari
Utrumlibet ferri potest. Sed cum parum tum suum, Αbrahamum, dominum voca
apposita sit Chori responsio, videndum, bat, ita et hac de Χutho marito honoris
annon melius foret legere ότι και θέμις, causa loquitur. Βαrnes.
φuamdiu licet. Cui commode tum re Ηeath. ita scribi et distingui vult :
ponit Chorus: ηυθis υcro Domini licen Τών έμών τυξάννων ithyphallicus.
ΙΩ Ν. 33

ΧΟ. Παλλάδος ένοικα (235)


Τρόφιμα μέλαθρα των έμών τυράννων.
Παρούσας δ' αμφί τάδ έρωτάς. 245

240 ΙΩΝ. Γενναιότης σοι, και τρόπων τεκμήριον


Το σχήμ' έχεις τόδ, ήτις ει ποτ, ω γύναι.
Γνοίη δ' αν ώς τα πολλά γ' ανθρώπου πέρι
Το σχήμ ιδών τις, ει πέφυκεν ευγενής. (240)
(Έα.) Αλλ' εξέπληξάς μ', όμμα συγκλήσασα σον
245 Δακρύοις θ' υγράνασ' ευγενή παρηίδα, 251

Cho. Palladis palatia


Sunt sedes altrices meorum dominorum:

De praesenti vero hacc interrogas.


24ο Ιon. Generosa quaedam tu, et morum indicium
Ηanc speciem habet, quaecunque tandem sis, Ο mulier,
De homine enim plerumque judicarit
Speciem gjus conspicatus quis, an sit generosus.
Αge: Sed attonitum me reddidisti, tuos oculos claudens,
245 Lacrymisque rigans generosas genas,

παρούσας δ' αμφί τάσδ' έρωτάς antispasticus di- tur. In hunc locum egreditur, Ιon. ν.
meter hypercatalectus. 79. ώς πρό ναού λαμπρά θή πυλώματα
Δάφνης κλάδοισιν, et mox, finito opere, in
- de hac, ηude η μηc adest, sciscitaris. templum redit, ν. 183. Ρost hunc ver
Ηaec enim procul dubio a Choro famula- sum ingrediens Chorus, picturas, guae in
rum Αtheniensium, superveniente domi- porticibus puta quibusdam in aditu tem
na, dici intelligenda sunt. pli occurrebant, aliquantisper miratur, et
Reisk. legit: παριούσαν δ' αύθι τάνδ' earum enarrationem a principe suo, sive
ερώτα, deinceps αccedentem hanc interro- Coryphaeo, accipit. Τandem ν. 217. Ιο
εα. Βeck. nem in limine templi stantem videt et al
239. τάδ' έρωτάς..] Ιta diserte ΜS. G. loquitur:
cui in voce ερωτάς assentit ΜS. Ε. Εd. γ%
σί τοι τον παρά ναόν αυδώ -
Αld. τάσδ' ιρώτα, quod et superscriptum Μusg.
habet ΜS. G. 240. Γενναιότης σοι,] Μirum, ni scrip
Ηaec sunt, φuae de hujus Οdae explica- serit auctor: γενναία τοι σύ. Μusg.
tione et emendatione dicenda habui. Ιn Reisk. scribit: γενναία τις σύ, tu es
nonnullisdissentit Τyrwhittus, quemnunc, φuardam generosa. Βeck,
lector, audies. " In hoc Chori Ρarodo,'' 242. Γνοίη δ' άν, etc.] Graeci Φυσιογνώ
inquit ille, " duo observanda occurrunt, μονας vocant, qui ingenia hominum et
primum metra, quae vulgo monostrophi-sensus reliquaque ex adspectu et oris
ca dicuntur, revera antistrophica esse : lineamentis judicant. Ηinc Virg. ΑΕn.
(strophe scilicet a ν. 183. ad v. 192. Lib. ΙV. ν. 11. Quem sese ore.forens,
κώλα complectitur decem, et totidem an- &c, Vid. Coel. Rhodigin. Lect. Αntiq.
tistrophe a ν. 195. Sequitur Επωδός a Lib. VΙ. c. 1. Βαrnes.
ν. 203. ad v. 217.) alterum, guod majo- τα πολλά, τον τρόπον παρεις, nullo prae
ris momenti est, Ιonis personam in hoc misso morum et actionum gjus eramine,
Cantico Coryphaei partes temere occu- conjicit Reisk. Βeck.
passe, Scena enim hujus dramatis sub 244. συγκλήσασα] . Ιta Εd: Αld. et
templo Αpollinis apud Delphos constitui- ΜSS. Vulgo συγκλείσασα. Μusg.
Vor. VΙΙ. Ο
34 Ε Υ Ρ ΙΠ Ι Δ Ο Υ

"Ως είδες αγνά Λοξίου χρηστήρια,


Τί ποτε μερίμνης ες τόδ' ήλθες, ώ γύναι,
255
Ου πάντες άλλοι, γύαλα λεύσσοντες θεού, (245)

Χαίρουσιν, ενταύθ όμμα σόν δακρυρροεί.


ΚΡΕΟΥΣΑ.

250 "Ω ξένε, το μεν σόν ουκ απαιδεύτως έχει,


Ες θαύματ’ ελθείν δακρύων έμών πέρι,
Εγώ δ', ιδούσα τούσδ' Απόλλωνος δόμους,
Α' ν y Α' Α'

Μνήμην παλαιάν ανεμετρησάμην τινά,


και/ \ Α Αν και/ 9 / w» ;",
(250)

Οίκοι δε τον νούν έχομεν, ενθάδ ούσά που.


Ρostquam aspexisti Αpollinis templa.
Curnam in istam solicitudinem venisti, Ο mulier?
Ubi omnes alii, penetralia cernentes Dei,
Lactantur, hic tuus oculus lacrymas fundit.
Ο RΕUSΑ.

250 Ο hospes, hoc φuidem tuum non est absurdum,


Quod in admirationem veneris ob meas lacrymas.
Εgo vero, contemplata hanc Αpollinis aedem,
Μemoriam antiquam remensa sum guandam,
Domi autem mentem habui quamvis hic essem praesens.

254. νούν ίσχον ενθ.

248. Ού, ubί. Εmendatio est Piersoni, neat, per figuram tamen προς το σημαινό
[Veris p. 9.] quam veram esse ostendit μενον, ελθών retinendum judico, guia συ in
sequens ενταύθα, Αlioqui χαίρω accusa το σόν includitur, ut verum tamen fatear,
tivum regere potest: Ηippol. ν. 1536. quia in omnibus libris, post σον, comma
Rhes. ν. 387. huj. fab. ν. 561. Μusg. ponitur, quod separat illud a verbo έχω,
"ο τάντες] "ο in hoc loco pro ότι, per ego quidem ita sumo, ut primo exposui,
ΑΕolicam apocopen, de qua vide Εustath. hoc υidel, sensu: ώ ξίνι, συ μιν, κατά το
in Ηomer, fol. 187. lin. 27. et fol. 1049. σόν, ουκ άπαιδεύτως έχεις, ελθών εις θαύμα,
lin. 1. Sic Ηorner. Ιliad. τ. ν. 1 19. 8 c. Βarnes.
Γνώ δ' Αίας κατά θυμον αμύμονα ρίγησέν τι Αut hoc versu leg. erit έχεις, si volu
"Εργα θιών ό ρα τάγχυ μάχης ετιμήδια mus versu sequ. ελβών (vel potius εις θαύ
κείρει Ζευς υψι"ρεμίτης : ubi o pro ότι δή, μά γ' ελβών) servare. Αt si έχει tuemur,
sicut et διo et καθo pro διότι et καθότι, φuod legendum erit deinceps εις θαυμά σ' ελ
recte δι' ό, et καθ' ό scriberetur. Πανηes. θιίν. Ιιeisk.
250. s. "Ω ξένι, το μεν σόν ουκ αταιδεύτως 251. "Ε
Ιta ΜS. Ε. Αlioφui re
έχει, Εις θαύματ’ ελ4ών] Scaliger hac cepissem Scaligeri ελέον. Εd. Αld. ιλ
syntaxi turbatus, ελλον legit, ut concordet θών. Μusg.
cum το σόν, ego vero vel το μεν σον per 254. έσχον,] Ita ΜSS. Steph. Εd.
synecdochen sumo, et κατά subaudio, le Αld. ίσχομεν. Μusg.
goque έχεις, vel concesso, ηuod το μεν σόν 256. ανήσομεν,] Legendum haud dubie
(pro συ) sit nominandi casus, et έχει ma ανοίσομεν, φuo rgforemus " i. e, quod prin
ΙΩ Ν. 35

255 "Ω τλήμονες γυναίκες ώ τολμήματα


Θεών, τί δήτα, πoί δίκην ανοίσομεν,
Ει των κρατούντων αδικίαις ολούμεθα,
ΙΩΝ. Τί χρήμα δ' ανερεύνητα δυσθυμεί, γύναι, (255)
ΚΡ. Ουδέν μεθηκα τόξα ταπί τωδε δε
260 Εγώ τε σιγώ και σύμή φρόντιζ' έτι..
ΙΩΝ. Τίς δ' εί, πόθεν γης ήλθες, εκ ποίας πάτρας
Πέφυκας, όνομα τί σε καλείν ημάς χρεών, -

270
ΚΡ. Κρέουσα μέν μοι τούνoμ, εκ δ' Ερεχθέως (260)

Πέφυκα, τσατρίς γή δ' Αθηναίων πόλις.


265 ΙΩΝ. "Ω κλεινόν οικουσ' άστυ, γενναίων τ' από
255 Ο misera mulieres; Ο facinora
Deorum, guid igitur? guo justitiam remittemus,
Si dominantium injuriis pereamus 2
Ιon, Quam ου rem occulte despondes animum, mulier?
Cre. Νihil. Αrcum remisi : caetera vero
260 Εgoque taceo, et tu ne cures amplius.
Ιοη. Quae vero es 2 Unde terrarum venis? ex gua patria
Εs nata ? guo nomine te vocari a nobis oportet 2
Cre, Creusa quidem mihi nomen est, ex Εrechtheo vero
Νata sum, patria vero est Αtheniensium civitas.
265 Ιon. Ο inclytam habitans urbem, et a generosis

256. ανήσομεν. 257, ολοίμεθα. 258. Τί χρήμ' ανερ.

cipium Justitia faciemus? Chrysippus ap. cum remittentibus, poetis frequens. ΑΕs
Ρlutarch. Οp. Μοr, δεί τούτοις συνάψαι chyl. Suppl. Και γλώσσα τοξεύσασα μή
τον περί αγαθών και κακών λόγον, ουκ ούσης τα καίρια, Sapenumero sermones suos
άλλης αρχής αυτών αμείνoνος, ουδε αναφοράς, Ρindar. βέλη appellat: τoλλά μοι υπ'
p. 1902. Εd. Steph. Μusg. αγκώνος ώκία βέλη, ένδον εντι φαρέτρας, φω
258. Τί χρήμ' ανερεύνητα] Ita Εd. Αld. νάντα συνετοίσι. Ει: έμε δ' ευθυν ακόντων
Μetro succurrit Βarnesius legendo: τί iίντα ρόμζον. Ιdem in Isthmiis: γλώσσά
χρήμά γ' ανερεύνητα. - Μihi magis placet: μοι τοξεύματ’ έχει τερι κείνον κελαδήσαι.
τί χρήμ’ , άρ' ανερεύνητα, δυσθυμή, γύναι , Μenander apud Stobacum: Γλώσση μα
Μusg. ταίους εξακοντίση λόγους. Ηaec Βrodaeus.
Τί χρήμ' ανερεύνητα δυσθυμή,] Διά τί χρή Vide etiam, qua nos de hac re ad Τroad.
μα ανερευνήτως δυσθυμεί, , Syllabam ά γ' ν. 442. Βαrnes.
ob versum addidi. Βarrιes. 265. "Ω κλεινόν οικούσ’ άστυ,] Ρraeter
Forte, ει χρή μί σ' ανερωτάν, τί δυσθυμή, quod ingeniose poèta facit Ionem secreto
si licet me te interrogare, Reisk. vel ignota patria suae amore inflammari,
259 μεθήκα τόξα ] Αrcum e nιαnibus est pium iliius artificium, quoquomodo
deposuί. Μale interpres remisi. Ηe Αthenas suas οrnare, Vide infra ad ν.
sychius: μεθείναι, αφιίναι, ιάσαι. De me 274. et supra ad ν. 185. Βarnes.
taphora vid. ad Τroad. ν. 442. Μusg. 265. ss. ΙΩΝ. Ω κλεινόν οικεύσ' άστυ γινναίων
τ' άτο
μεθήκα τόξα,] Ιnstitutam orationem per
sequi desino. Μetaph, a sagittariis ar τς αφύσα πατέρων, ώ, σε θαυμάζω, κύναι,
Ο 2
36 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ

Τραφείσα πατέρων, ώς σε θαυμάζω, γύναι,


ΚΡ. Τοσαύτα κευτυχούμεν, ών ξέν, ου πέρα.
ΙΩΝ.. Προς θεών αληθώς, ως μεμύθευται βροτοίς, α
ΚΡ. Τί χρήμ’ έρωτάς, ώ ξέν, εκμαθείν θέλω,
270 ΙΩΝ. Εκ γης πατρός Ο"ΟU πρόγονος έβλαστεν πατήρ,

ΚΡ. Εριχθόνιός γε, το δε γένος μ' ουκ ωφελεί,


Εducata parentibus, ut te admiror, mulier !
Cre. Ηactenus, Ο hospes, nec ulterius felices sumus.
Ιon. Per Deos dic, verane quae memorantur a mortalibus?
Cre, Quam rem interrogas, Ο hospes? scire cupίο.
270 Ιοη. Ρater avus patris tui ex terrane ortus est ?
Cre. Εrichthonius quidem ; sed genus me non juvat.

ΚΡ. Τοσαύτα κεύτυχεύμεν, 2 ξέν, ου τέρα. ΑΕgyptius, 2. Cranaus, 5. Αmphictyon,


Deucalionis F. 4. Εrichthonius, 5. Ρan
Leve mendum in ultimo versu hacret, dion Ι. 6. Εrechtheus, 7. Cecrops ΙΙ. 8.
quod distinctione sublata et una literula Ρandion ΙΙ. 9. ΑΕgeus, 10. Τheseus;
paululum immutata sic eximas: Vide Μarmor Αrundelianum ab Johanne
τοσαύτάγ' ευτυχούμεν, ώ ξέν, ου τίςα. Seldeno editum ac illustratum, et Johan
nis Μeursii Lib. de Reg. Αthen item Do
Similiter in Ρhα.niss. ν. 1224. mini Johannis Μarshami Chronic. Canon.

ία τα λοιπά δεύς αει γας ευτυχείς. Lib. ΙΙ. Recteigitur hoc in loco Εριχθό
Jacobs. νιος vocatur πρόγονος Ερεχθίως, quia Ρan
267. Videtur constructio esse: τοσαύ
dion erat Εrichthonii filius, Pandionis au
1 - - γ ν , - --
tem Εrechtheus: Ηic Εrechtheus uxo
τα, και ου πίρα, ώ ξένε, ευτυχούμεν, Νisi rem duxit Praxitheam, (alii legunt Ρrasi
malis: τοσαύτά γ' ευτυχούμιν, Μusg. theam, alii Pasitheam, et alii Phrasi
268. Ρone interrogationis notam ad fi theam) Ρhrasimi et Diogenaete, Cephisί
Πem versus. Ηeath.
filiae, filiam, ex qua filios suscepit Cecro
269. εκμαθιίν Ε Ρernoscere cupίο. pem,
Pandionem et Μetionem, filias vero
Ρlus valet, quam simplex μαθεϊν. Μusg.
27Ο. De historia Εrichthonii viden quatuor, Procrin, Οrithyiam, Chthoniam
dus Αpollodorus, Lib. ΙΙΙ. c. 15. sect. 6. et Creusam. Αpollodor, Lib. ΙΙΙ. c.
Genealogia sic se habet: Εrichthonius 14. sect. 1. Οιuanquam alii duas prae
Ρandionem genuit, Pandion Εrech terea memorent, Ρrotogeniam videl. et
theum, Εrechtheus Creusam. Μusg. Ρandoram; de quibus mox dicturi sumus.
Βαrnes.
Εκ γής πατρός σου πρόγονο, έβλαστεν 272. ss. Paulo obscuriora sunt hacc :
πατής,] Ηic Εuripides, ut ait Joh. Βro
daeus, Εrechtheum Εrichthonii fuisse fi
ΙΩΝ. "Η καί σφ' Αθάνα γήθεν εξανείλετο :
lium (ego potius nepotem velim) opina
tur; cum alii eundem putent et Εrech ΚΡ. Εις ταςθένους γεχείςας, ου τεκούσά νιν"
theum et Εrichthonium. De hac re vi 1ΩΝ. Δίδωσι ώστις εν γραφή νομίζεται,
desis Ιnterpretes Ηomeri ad Ιliad. β. v. ΚΡ. Κέκροτός γι σώζειν παισιν ουχός ώμενον.
559. Δήμο Ερεχθήος μεγαλήτορος, όν ποτ' Τertio versui hic fere sensus tribuendus
Αθήνη Θρίψε, Διός θυγάτης, τρέφε δε ζείδω
ρος άρoυρα. . Vide etiam Αpollodori Βi est, ut Ion quacrat, an Μinerυα Εrichtho
blioth. Lib, ΙΙΙ. c. 13. S. 6. Εtymolo mium ita cista inclusum serpentiύusque
icum Μ. in voce Ερεχθευς, et Coel. Rho circumdatum, eo denίηue habitu puellis
igin. Lib. ΧΙΙΙ. c. 7. et Νatal. Com. ιradiderit, φuo in pictis labulis conspicere
Μytholog. Lib. ΙV. c. 5. Ηac vero re tur " Rem ipsam disertius exposuit Εu -
gum Αtticorum successio: 1. Cecrops 1. ripides in hujus Τragα.diae prologo, ν. 2!.
ΙΩ Ν. 37

ΙΩΝ. "Η καί σφ' Αθάνα γηθεν εξανείλετο,


280
ΚΡ. Ες παρθένους γε χείρας, ου τεκούσά νιν. (270)
ΙΩΝ. Δίδωσι δ, ώσπερ εν γραφή νομίζεται,
275 ΚΡ. Κέκροπός γε σώζειν παισιν ουχ ορώμενον,
ΙΩΝ. "Ηκουσα, λύσαι παρθένους τεύχος θεάς.
ΚΡ. Τοιγάρ θανούσαι σκόπελον ήμαξαν πέτρας.
Ιon. Νum et ipsum Μinerva ex terra sustulit?
Cre, Ιn virgineas manus, quamvis eum non peperisset.
Ιοτι. Τradiditne vero eum, sicut in pictura fingitur ?
275 Cre. Filiabus Cecropis servandum, non conspectum.
Ιon. Αudivi virgines solvisse arcam dea.
Cre. Ιdeo mortuae cruentarunt patris rupem,

ubί Μercurius de Εrichthonio mentionem vim intulisse, sed cum ea, utpote fortiter
1njιciens Inquut reluctante, potiri non posset, semen vene
reum effudisse, ex quo in terram absterso
κείνω γάς, ή Διες κόρη natus est Εrichthonius. Ηunc Pallas, e
φςουζώ παςαζεύξασα φύλακας σώματος terra susceptum, Cecropis filiabus educan
δισσώ δς άκοντε, παςθένοις Αγλαυgίσι dum dedit. Νοn igitur otiosum est εις
δίδωσι σώζειν. παρθένους χείρας, aut, quod sequitur, oύ
σεκούσά νιν. Ηis enim verbis cavet poéta,
Αnte quos versus, post versum undevice ne quis Εrichthonium e dea natum, ip
simum, unum saltem senarium intercidis samve constupratam putaret. Νonnus
se suspicor Confer ν. 1421. et 1426.
Lib. ΧΙΙΙ. παρθενίω πήχυνε αήθεί κούρον
Ιn Ionis vero verbis, supra positis αγοστό Ηφαιστηϊάδην. Μusg.
δίδωσι δ' ώστες εν γραφή νομίζεται , Ει, παρθένου, γε χείρας,] Ιn manus vir
gineas, i. e, Pandrosi, Ηersa et Αglauri,
recte monuit Μusgravius novissimum vo quarum fidei Μinerva commisit cistam,
cabulum, quo sensu hoc loco sίt positum, Εrichthonium infantem serpentibus invo
non apparere. Putabat ille Εuripidem lutum continentem, de qua re vide quae
scripsisse - ρυθμίζεται, φuo verbo ego nos supra ad v. 23. et 24. et infra ad v.
quoque poètae mentem optime declarari 1426. Βarnes.
existimo. Μinori autem literarum diver
273-275. Τribuit Reisk. Creusae.
sitate, quamvis eodem sensu, corrigendum Εa observatio additur ob Palladis ve
puto: nerationem. Βeck.
δίδωσι δ' ώστες εν γραφή στολίζεται, Leg. τε pro γε. Reisk.
274. εν γραφή νομίζεται guid sit, non
Βis eodem vocabulo translata significa admodum intelligo. Αn: εν γραφή ρυθμί
tione usus est Εuripides; in Suppl. ν. ζεται, in picturα βίfώrmatur Μusg.
669 . Αυτόν δι Πάραλoν εντολισμένον δορί. εν γραφή νομίζεται ;) Pulchre et honeste
in Iphig in Αul. ν. 254. πεντήκοντα νήα, Εuripides hic patriae suae decus suo more
ειδόμαν Σημείοις εστολισμένας. Vide Αr magnificat; quasi Αthenarum res gestae
naldum in Αnimadverss. p. 22. Jacobs. apud Delphos essent depicta: unde et
273. Εις παρθένους γε χείρας,] Connec Ιoni tantopere innotescerent. Ιd autem
tendum cum verbo, guod praecessit, εξανεί non semel facit in hac fabula, ut et alias
λετο. Susίulit in υirgineas suas manus, saepissime: Vid, supra ad ν. 265.
Μale Βarnesius interpretatur de manibus Βarnιes.
filiarum Cecropis, Νondum enim eo per Δίδωσιν scribit Reisk. (et forte part. δ'
venit oratio. De Εrichthonii natalibus
delerivult.) Βeck.
hacc fere tradit Αpollodorus: Vulcanum 276. "Ηκουσα λύσαι παρθίνους τεύχος
quondam, libidine inflammatum, Palladi θεάτ.] De hac sororum temeraria arcule
Ο 3
38 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ

ΙΩΝ. Είεν τί δαι τόδ', άρ αληθές, ή μάτην λόγος;


ΚΡ. Τί χρήμ' έρωτάς, και γάρ ου κάμνω σχολή,
280 ΙΩΝ. Πατήρ Ερεχθευς σάς έθυσε συγγόνους,
ΚΡ. Έτλη πρό γαίας σφάγια παρθένους κτανείν.
ΙΩΝ. Συ δ' εξεσώθης πώς κασιγνήτων μόνη, 29Ο

ΚΡ. Βρέφος νεογνόν μητρός ήν εν αγκάλαις. (280)


Ιon. Αge: quid autem ? Εstne verum hoc, an falso rumor circumfertur *
Cre. Quidnam interrogas? non enim ocio destituor,
28Ο Ιοη. Ρater tuus Εrechtheus mactavitne tuas sorores ?
Cre. Αusus est mactare "irgines victimas pro patria.
Ιon, Quomodo vero tu sola sororum servata es?
Cre. Infans recens-nata matris eram in ulnis.

apertione, et illarum pα.na, ab irata Ρal κατά της Ακροπόλεως, ένθα ήν μάλιστα α
lade inflicta, vid. ad notam proxime se τότομον, αυτάς ρίψαι. Βarnes.
guentem. Βarnes. θορούσαι, desilientes, conjicit Reisk.
277. σκόπελο - πέτρας.] Νon defen Βeck.
dam ex ν. 715. utpote mendoso, Satis 278. Interpungo: τί δαι τέδ', άρ αλη
forte erit dixisse, σκόπελον a σκέπτομαι θές. Μusg.
derivatum esse, idemque valere, quod σκο. 279 ου κάμνω σχολή.] Ηeath. reddit :
πιάν, i. e. speculam. Αlioqui non displi Οtio non destituor. Βeck.
cet τα τρό, - vid. ν. 937, et ν. 1599. De 280, έθυσε] Ηistoriam plene enarrant
historia convenit Εuripidi cum Ρausania, Suidas v. Παρθένοι. Ηyginus Fab, 46.
p. 16. 1. 5. ut et Ηygino Αstron. Ροét. Μeminere etiam Demosthenes in Εpita
Ι.ib. ΙΙ. c. 13. Αb Οvidio aliter narra phio, Cicero pro Ρ. Sextio, c. 21. et alii
tur. Μusg. plures. Μusg.
Τoιγάρ θανάται σκόπελον ήμαξαν τέτρας.] Πατήρ Ερεχθευς σάς έθυσε συγγόνους ,Ι
Σκόπελον τέτρας pro σκόπελον τετρήεντα, Demaratus apud Stobacum (ita citat Βro
vel simpliciter pro πέτραν, guae valdeprae daeus, cum tamen in Stobaci Εxcerptis non
rupta et inaccessa erat, φuare nihil ego appareat): Αθηναίων προς Εύμολπον, των
Johannis Βrodaei auctoritate commoveor, Θρακών βασιλία, πόλεμον εχόντων, Ερεχ
qui castigandum vult in πάτρας. Ωuin θεύς, ο τής Αττικής τροϊστάμενος, χρησμόν
haec petra aliquando emphatice Κεκροπία έλαβεν, ότι νικήσει τους εχθρούς, εάν την
τέτρα vocabatur, ut infra ν. 956. "Ακουε τρεσβυτάτην των θυγατέρων Περσεφόνη θύ
τοίνυν, οίσθα Κεκροπίας πέτρας πρόσβορρον ση. Περιγενόμενος όδ' εις Αθήνας, Πρασι
άντρον, et ob mirum et praecipitem descen θία, τη γυναικι, την πιθόχρηστον μαντείαν
sum et continuationem in plurali numero ατήγγειλιν, είθ' ούτω την κόρην προσαγαγών
Μακραι τέτραι, et absolute Μακραι et τέ τους βωμούς ανειλε και συμβαλών τον τό
τραι, de qua re vid. Joh. Μeursii Αthen. λεμον, εγκρατής εγένετο της νίκης. Demos
Αttic, Lib. ΙΙ. c. 6 et supra v. 11. De thenes in Εpitaphio, Ερεχθέα τάς αυτού
hac rupe praecipites se dabant Cecropis παίδας, ας Υακίνθιδας καλούσιν, εις προυπ
filiae, Εrichthonii arculam inspicere ausae; τον θάνατον δόντα αναλώσαι, testis est.
ita enim Pausanias Αttic, fol. 16. lin. 5. Cui Μ. Τullius pro Ρ. Sextio adhaeret,
"Υπέρ δί των Διοσκούρων το ιερόν, Αγλαύρου ut paulo post videbimus. Ηyacinthiae
τέμενός εστιν Αγλαύρω δε και ταϊ, Αδελ autem cognominatae sunt, quod in pago
φαίς, "Ερση και Πανδρόσω, δούναι φασιν Αθη Ηyacintho immolatae tradantur.
νάν Εριχθόνιον, καθείσαν ε, κιβωτόν, απει Βrodarus.
πάσαν εις την παρακαταθήκην μή πολυπραγ 281. "Ετλη τρο Γαίας σφάγια Παρθένους
μονιίν Πάνδροσον μίν δη λέγουσι τείθεσθαι, κτανείν.] Ηarum sororum nomina supra
τάς δε δύο (ανοίξαι γάρ σφέας την κιβωτόν) memoravi, ad ν. 27Ο. videl. Ρrocrin, Οri
μαίνεσθαι τι, ώς είδον τον Εριχθόνιον, και thyiam, Chthoniam et Creusam ; practer
Ι Ω Ν. 39

ΙΩΝ. Πατέρα δ' αληθώς χάσμα σον κρύπτει χθονός,


285 ΚΡ. Πληγαι τριαίνης Ποντίου σφ' απώλεσαν.
ΙΩΝ.. Μακραί δε χωρός εστ εκεί κεκλησμένος,
ΚΡ. Τί δ' ιστορείς τόδ', ώς μ' ανέμνησας τινός. 295
ΙΩΝ. Τιμά σφε Πύθιος αστραπαί τε Πύθιαι, (285)
ΚΡ. Τιμά, τί μήν; ώς μή ποτ' ώφελόν σφ' ιδείν ,
Ιονι. Ρatrem vero tuum verene hiatus terrae occultat?
285 Cre. Ιctus tridentis Νeptuni ipsum perdiderunt.
Ιon. Locus vero istic est nuncupatus Μacrae?
Cre, Quid vero interrogas hoc? ut mihi revocasti in memoriam quiddam2
Ιονι. Ηonorat illum locum Pythius, et fulgura Pythia ? (aepexissem.
Cre. Ηonorat, Quid in memoriam revocas? Utinam nunquam illum locum

289. Τιμά, τιμά, ως μή ποτ' ώφ, σ' εισιδείν.

Ρrotogeniam et Pandoram , et harum Νeptunus, Εrechtheo iratus, ob Εumol


quidem Ρrocris Cephalo, Deionei filio, in pum, filium suum, ab eo casum, tridente
matrimonium cessit, Chthonia Βuta, Ε suo Μacras rupes percussit, unde Εrech
richthonii filio juniori, Creusa Χutho, theus mari obrutus periit, (ut hoc in
ΑΕoli filio; Οrithyia vero ad Ilissum am loco ostendit poèta) eo videl. ipso in loco,
nem a Βorea rapta erat. Οιuare necesse quo Creusa ab Αpolline fuerat compressa.
est, ut virgines relinquerentur Ρrotogenia Ι)e hoc Εrechthei interitu ex ira Νeptuni
et Pandora tantum, φuae ultro se jugulan ita Αpollodorus, Lib. ΙΙΙ. c. 14. S. 4. et
das patri obtulerunt in Βα.otio bello, ob 5. Γενομένης δε μετά σφαγήν (των ταξθί
salutem patriae, unde Cicero in Οratione νων) της μάχης, Ερεχθευς μεν ανείλεν Εύμολ
pro Sextio: " Μortem etiam, guam vir τον Ποσειδώνος δε και τον Ερεχθία και την
gines Αthenis, regis Εrechthei filia, pro οικίαν αυτού καταλύσαντος, Κέκροψ, ο πρεσ
patria contemsisse dicuntur, ego vir con βύτατος των Ερεχθέως παίδων, εβασίλευσεν.
sularis, tantis rebus gestis, timerem?'' Εarnes.
Quod virgines dixit, id emphatice dic 286. Μακραι δε χωρός ιστ’ εκεί κεκλησμί
tum scias, ut et hic Εuripides παρθίνους νο, j De hoc loco vid. supra ad ν. 13.
vocat κατ' εξοχήν : ita enim Ηesychius: Βarnes,
Παρθένοι, τάς Ερεχθέως θυγατέρας ούτως Lectoris acumini commerιdat hunc et
ίλιγον, και ετίμων. Vide Johannis Μeur seq. ver, R. Ρ. Ρraef in Ηecub. clxvi.
sii Cecropiac, c. 14. p. 50. Cαl. Rhodig. Βurn.
Lib. ΧΙΙΙ. c. 7. Αpollodor, Lib. ΙΙΙ. 288. αστραπαι πύβιαι de radiis solari
c. 14. S. 4. Ωuod vero Ηesychius ad bus interpretantur Βrodacus et Ηeathius.
dit, και ετίμων, id religiosum honorem no Μihi huc pertinere videntur αστραπαι δι'
tat, Cicero enim dicit, Εrechtheum cum άρματος, de quibus sic Ηesychius: ΑΑη
.filiαόus numinum υice coli. Εt earum ναίοι, οπότε δι' "Αξματος αυτοίς αστράψειιν,
templum Εκατόμτεδον vocabatur. Ηesych. έτεμτον εις Δελφούς θεωρού, τους λεγομένους
Εκατόμπεδον, νεώ, εν τη Ακροτόλει Παρθί πυθιαστάς, vid. et Strab. Ι.ib. ΙΧ. p.
νοις κατασκευασθείς υπο Αθηναίων. Βαrnes. 404. ubi docet, "Αρμα vicum fuisse in con
283. νεογνόν] De hac voce vid. supra finiis Αttica Τanagris vicinum ; fulgura
ad ν. 31. - Βαrnes. autem haec in urbe observata fuisse ατο
283. Εumolpum, Νeptuni et Cliones της εσχάρας του Αστραταίου Διός : ίστι δε
filium, prαclio sustulerat Εrechtheus, un αυτή εν τά τείχει μεταξύ του Πυθίου και του
de pα.nas postea a Νeptuno luit terra Ολυμπίου, De Ρythio Suidas: Πύθιον,
motu oppressus. Αpollodor, Lib. ΙΙΙ. c. λιρόν Απόλλωνος Αθήνησι Ρausanias: με
14. sect. 4. Μusg. τα δι τον ναόν του Διός του Ολυμπίου, πλη
Πληγαι τριαίνης Ποντίου σφ' απώλεσαν..] σίον άγαλμά εστι Απόλλωνος Πνθίου, Ρ. 17.
C 4
40 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ

290 ΙΩΝ. Τί δέ, στυγείς συ του θεού τα φίλτατα,


ΚΡ. Ουδέν ξύνοιδ' άντροισιν αισχύνην τινά,
ΙΩΝ. Πόσις δε τίς σ' έγημ’ Αθηναίων, γύναι, 30ο
ΚΡ. Ουκ αστός, αλλ' επακτος εξ άλλης χθονός. (29o)
ΙΩΝ. Τίς, ευγενή νιν δεί πεφυκέναι τινά.
295 ΚΡ. Ξούθος, πεφυκώς Αιόλου Διός τ' άπο.
ΙΩΝ. Και πώς ξένος σ' ών έσχεν, ούσαν εγγενή,
290 Ιονι. Οιuid vero? Οdisti tu Deo gratissima locα 2
Cre. Νequaquam. Dedecus quoddam admissum in illis antris scio.
Ιon. Μaritus vero quis te duxit Αtheniensium, mulier?
Cre. Νοn civis, sed advena ex aliena terra.
Ιon, Quis? nobilem aliquem ipsum fuisse oportet.
295 Cre. Χuthus, ab ΑΕolo Joveque genus trahens.
Ιon. Εt quomodo peregrinus existens te indigenam existentem habuit?

291. Ουδέν, ξέν' οι δ' άντρ.

Veteres fulgurandi potestatem arcui Τιμά, τίμοι , ως μή τοτ' ώφελόν σφ' ιδείν ι]
Αpollinis tribuisse, colligi potest ex Α Ιta, Scaligero praceunte, lego. Οlim
pollon. Rhod. Lib. ΙV. versus finem: horrendo errore erat: Τιμά, τιμά, ως μή
ποτ' ώφελόν σ' εισιδείν, metro misere luxato,
Δεξιτεςύ χgύσιμον ανίσχεθες ύψόθι τόξον sensu prorsus nullo. De φua tamen re
Μαςμαςέην δ' ατέλαμψε βιός περί τάντοθεν αί nihil omnino Stephanus cum suis ΜSS.
γλην. Νihil omnino Canterus cum suis conjec
turis; ne erroris quidem nos admonuit.
Ιn qua re narranda Αpollodorus verbo De aliis, quod praetermiserint, non est
καταστράπτειν usus est, ut pulchre vidit mirum , Duportus, versum redundare vi
Galeus, locum Lib. Ι. cap. 9. sic e dens, σφ' ιδείν legebat, sicut et Scaliger;
mendans: Απόλλων - τοξεύσας τώ βίλει secundum autem τιμά solus Scaliger in
εις την θάλασσαν κατήστραψεν. Vulgo τί μοι vertendum duxit ; Σφι autem pro
κατέστρεψεν. . Ηinc credibile est, quum αυτόν ad locum respicit, ut versu praece
Αpollo Ηoratio audit fulgente decorus ar denti: τιμά σφε Πύθιος, &c. i. e χώρον.
cu (Carm. Sec.), participium fulgente pro Βarnes.
.fμlgurante accipiendum esse, ut in locis Reisk. lectionem veterem, Τιμά, τιμά,
citatis Εrnestio Clav, Ciceron. Νec aliter probam censet, confertque Ηomericum
adhibuit Claudianus in Stilichon. ΙΙΙ. illud: "Αρες, "Αρες, βρoτόλοιγε. Βeck.
60. Οlim cum magno versus detrimento le
Venturi quoties affulget Αpollinis arcus. gebatur
τιμά, τιμά, ώς μήτοτ' ώφελόν σ' εισιδιίν.
Ηae igitur arcus Αpollinei fulgurationes
videntur esse Εuripidi memoratae άστρα cujus lectionis depravationem Βarnesius
παι Πύθια. Μusg. non sustulit, sed auxit. Verum tamen
αστραπάς Πυθ. vel ad radios solis allu videtur, guod in fine versus reposuerunt
dere, vel ad fulgura illa, praesagia res Scaliger et Duportus- σφ' ίδιίν. Reis
ponsorum, censet Ρrev. Βεεί. kius veterem lectionem
289. Versusmendosus, quem sic utcun τιμά, τιμά -
que restιtuas:
sinceram esse arbitrabatur, versu Ηome
τιμά τί δ' ιμνας, μή τοτ' ώφελόν σφ' ιδείν.
rico: Αρις, "Αεις βροτόλαιγε ad metri vi
Μusg. tium defendendum abusus, Μusgravius
4
ΙΩ Ν. 41

ΚΡ. Εύβοι' Αθήναις εστί τις γείτων πόλις. 305

ΙΩΝ. "Οροις υγροίσιν, ως λέγουσ', ωρισμένη, (295)


ΚΡ. Ταύτην έπερσε Κεκροπίδαις κοινώ δορί,
300 ΙΩΝ.. Επίκουρος ελθών, κάτα σον γαμεί λέχος ;
ΚΡ. Φερνάς γε πολέμου και δορος λαβών γέρας.
ΙΩΝ. Συν ανδρι δ' ήκεις, ή μόνη, χρηστήρια; 31Ο

ΚΡ. Σύν ανδρί, σηκούς δ' ενστρέφει Τροφωνίου. (300)


Cre. Εubα a quaedam regίο Αthenis est vicina.
Ιοη. Ηumidis, ut aiunt, limitibus terminata.
Cre. Ηanc debellavit cum Cecropidis communi Μarte,
30Ο Ιon. Veniens auxiliator deinde te duxit uxorem ?
Cre, Dotem belli, pugnaeque praemium accipiens.
Ιon. Cum viro autem venis, an sola, ad hacc oracula ?
Οre. Cum viro: Ιlle vero delubrum adiit Τrophonii.

denique duram emendationem proposuit, γ', ν. 4. Οι δι Πύλον, Νηλήoς εύκτίμενον


quam nemo facile pro Εuripidea lectione πτολίεθρον, Ιξον. Ηaec vero έλλειψις προ
amplectetur: τιμά τί δ' έμνας μή ποτ' θέσεως recentioribus poétis longe usitatior.
ώφελον σφ' ιδείν Μihi minima mutatione, Satis sit, hacc semel hoc in loco monuisse.
una vocula interposita legendum videtur: Βarnes.
303, ενστρέφει] Vox Lexicis et gram
τιμά γε, τιμά μήτοτ' ώφελον σφ' ιδειν. maticis fere ignota, nec temere tamen
Ιn honore ημίdem habet cam, ita tamen, ut movenda. Αristides: Σύρων και Κιλίκων
optandum esset, eam Deum nunφuan υι ενστροφα, Vol. Ι. p. 239. Εd. Jebb. Ηe
disse oculis. Jacobs. sychius: ενστρωφάσθαι, ενστρέφεσθαι. Ρro
291. ξίν, οίδ'] Legendum cum Τyr σηκού, Βarnesius σηκούς, φuod cur alteri
whitto: ξύνοιδ' άντροισιν αισχύνην τινά, anteponeret, nulla ratio erat. De antro
Μusg. Τrophonii consulendus inprimis Ρausan.
Verba είδ’ ά. αισχ. τ. seorsim dicta esse p. 313. 1. 9. Αdde et Philostr, Vit.
a Creusa censet Ρrev. propterea, quia Αpoll. Lib. VΙΙΙ. Βeck.
Ιon iis non respondet. Βeck. σηκοί, δ' ενστρέφει Τροφωνίου.] Οlim ση
297. Citat Ηarpocrat, v. Κείοι. Βurn. κούς scriptum erat, quae lectio stare non
299. Κεκροτίδαι,] Αthenienses a primo potuit, nisi ανστρέφει pro αναστρέφει lege
suo rege, ΑΕgyptio Cecrope, Κεκροτίδαι retur: quare Scaligerum, Duportumque
dicti sunt, ut et Ερεχθείδα a sexto rege, sequor, φui legunt σηκούς δ' ινστρέφει. Ut
Εrechtheo, denique Θησείδα a Τheseo, et verum autem fatear, mallem ego σηκού, δ'
κοδείδα a Codro, qui fere precipue inter ανστρέφει legere, Judicet lector. De hoc
illorum reges eminebant. Vid. Stepha autem Τrophonio et Τrophonii antro,
num τιρι πόλεων, in voce Αθήναι. quod in proverbium abiit, Νiceph. Greg.
Βarnes. in Synes. de Ιnsomn. Εγένετό τις ανής,
302. ήκεις χρηστήρια ..] Εις χρηστήρια. Τροφώνιο, όνομα, μάντις την τέχνην, ούτος
Νοtandum est, sape apud optimos aucto υπό κενοδοξίας εί, τι στήλαιον εαυτόν εμβαλών
τes Graecos, ήκω, ίκω et ικάνω, ut alia και κατακρύψας αυτόν, του βίου απήλλαξεν.
verba motum ad locum significantia, ac Το δι σπήλαιών, φασι, μαντείας ανιδίδου τους
cusativos sine praepositionibus suis aeque εισιoύσι και ερωτώσι σερι ότουούν. De loco
habere, ac cum iis; Νec enim εις ουρανόν ita Strabo Lib. ΙΧ. in Βoeotia fol. 414.
Σκι tantum dixit Ηomerus, sed et ή". Λεβαδία δ' ιστιν, όπου Διός Τροφωνίου μαντείον
α'. ν. 3!7. Κνίσση δ' ουρανόν ίκεν ελισσομίνη 7δρυται, χάσματος υπονόμου κατάβασιν έχον
τιρί κασνώ. Sic Ηesiod. Scut. v. 52. καταβαίνει δ' αυτό, και χρηστηριαζόμενος,
Τάχα δ' ίξε Τυφαόνιον. Sic Ηom. Οdyss, Κιίται δι μεταξύ του Ελικώνος και της Χαι
42 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ

ΙΩΝ.. Πότερα θεατής, ή χάριν μαντευμάτων,


305 ΚΡ. Κείνου τε Φοίβου θ' εν θέλων μαθείν έπος.
ΙΩΝ. Καρπου δ' ύπερ γής ήκετ, ή παίδων πέρι,
ΚΡ. "Απαιδες εσμεν, χρόνι έχοντ’ ευνήματα. 315

ΙΩΝ. Ουδ' έτεκες ουδέν πώποτ, αλλ' άτεκνος εί, (305)


ΚΡ. Ο Φοίβος οίδε την εμήν απαιδίαν.
31o ΙΩΝ. "Ω τλήμον, ώς τάλλ' ευτυχούσ’, ουκ ευτυχείς,
ΚΡ. Σύ δ ε τίς, ώς σου την τεκούσαν ώλβισα.
ΙΩΝ. Του θεού καλούμαι δούλος ειμί τ', ώ γύναι. 32ο
ΚΡ. Ανάθημα πόλεως, ή τινος πραθεις ύπο, (310)
ΙΩΝ. Ουκ οίδα, πλην εν, Λοξίου κεκλήμεθα.
315 ΚΡ. Ημείς σ' άρ αύθις, ώ ξέν, αντοικτείρομεν.
Ιon. Utrum spectator, an vaticinii causa ?
305 Cre, Illiusque, Phoebique responsum unum scire cupiens.
Ιon. Νum pro terra frugibus venitis, an de liberis?
Cre, Sine liberis sumus, quamvis diuturnam lecti consuetudinem habentes.
Ιon. Νec quidquam unquam peperisti, sed sine liberis es?
Cre. Ρhα.bus novit meam sterilitatem.
310 Ιon. Ο misera, qua caeteris in rebus cum sis felix, in hάc non es felix!
Cre. Τu vero quisnam es? Ut tuam matrem judico beatam!
Ιon. Dei vocor servus, et sum, Ο mulier,
Cre. Donariumme civitatis, an ab aliquo venditus?
Ιon. Νοn scio, nisi hoc unum, Αpollinis vocor.
315 Cre Νos igitur, Ο hospes, te quoque vicissim miseramur.

313. τίνος.

ρωνείας, Κορωνεία, πλησίον. Ρlura de hoc consulebant, ut veritatem a pluribus con


antro vide infra ad notam proxime sc firmatam haberent, aut ex multorum dis
quentem in fine Βarnes. crepantia falsa evincerent singula. Ιta
Crαcsus apud Ηerodotum, tentatis non
Reisk. τυlgatum σηκού, tuetur, et ex
plicat στρέφει αυτόν ις σηκούς, υcrtit se ad paucis, Delphicum praetulit. Demos
αdes, Conjicit tamen etiam εκστρέφει, 4henes tamen et hoc oraculum Φιλιττίζειν
dixit , et exemplum habemus sacerdotis
ευerrit quasι συo corpore αntrum Τrophonυ.
Βeck. et ipsius oraculi donariis corrupti apud
Ηerodotum Lib. V. c. 65. de Ρisistrati
Σηκους δ' ινστg.] Ενστρέφεται το του dis. Item Lib, VΙ. edit. Stephan, p. 404.
Τροφωνίου σηκώ. Scholiast. De Τrophonii autem specu hoc guoque
304. Laudat Αmmon. V. Θεωρος, et notandum, fuisse ibidem fontem unum,
legit Πότερον. Βeck. qui diceretur Λήθη, cujus aquam haurirent
descensuri, ut omnium, quae ante vidis
305. Κείνου τς Φοίβου θ' 2ν θίλων μαθεϊν
έτος.] Prudentiores homines, ne forte sent, obliviscerentur, item alium, φui
sacerdotum dolis caperentur, non unum Μνημοσύνη vocabatur; ut, hausta indeaqua,
modo, sed duo simul, aut plura oracula omnium recordarentur, guae visuri erant.
ΙΩ Ν. 43

ΙΩΝ. Ως μη ειδόθ', ήτις μ' έτεκεν, εξ ότου τ' έφυν.


ΚΡ. Ναοίσι δ' οικείς τοίσδέ γ', ή κατά στέγας, 325
ΙΩΝ."Απαν θεού μοι δωμί, ίν' αν λάβη μ' ύπνος, (315)
ΚΡ. Παίς δ’ ών αφίκου ναον, ή νεανίας,
320 ΙΩΝ. Βρέφος λέγουσιν οι δοκούντες ειδέναι,
ΚΡ. Και τις γάλακτί σ' εξέθρεψε Δελφίδων,
ΙΩΝ. Ου πώποτ' έγνων μαστόν ήδ' έθρεψέ με. 33ο
ΚΡ. Τίς, ώ ταλαίπωρ, ως νοσούσ’ εύρον νόσους, (320)
ΙΩΝ. Φοίβου προφήτις, μητέρ ώς νομίζομεν.
325 ΚΡ. Ες δ' άνδρ' αφίκου τίνα τροφήν κεκτημένος,
ΙΩΝ. Βωμοί μ' έφερβον ουπιών τ' αει ξένος.
y ρ/ » ;' χ/

ΚΡ. Τάλαινά σ’ ή τεκούσ, ήτις ποτ' ήν άρα. 335

Ιοη. Ut qui nesciam, φuae me peperit, et ex φuo natus sim.


Cre. Ηabitasne in istis templis, vel in aliφιμα domo ?
Ιon. Ubivis est mihi domus, ubi me somnus occuparit.
Cre, Ρuerne existens in hoc templum venisti, an adolescens ?
32Ο Ιon. Ιnfantem υenisse dicunt, αμi scire putantur.
Οre. Quae vero te lacte enutrivit ex Delphicis 2
Ιονι. Νunquam cognovi mammam : Quae vero me aluit.
Cre. Quaenam, Ο arumnose ? Ut laborans inveni morbum !
Ιοη. Ρhα.bi sacerdos, matris loco habemus.
325 Ογε. Venisti vero ad virilem atatem φuam educationem adeptus 2
Ιονι. Αrae me aluerunt, et semper-accedens hospes.
Cre. Μisera, te quae peperit, quaecunque fuerit tandem.

522. ή δ' έ9ρ.

Vid. Coel. Rhodigin. Lib. ΧΧ. c. 1ο. ad απανταχού μοι δώμ'. Vulgatam certe non
finem. Βarnes. admodum intelligo. Μusg,
310. Μallem : ώ τλήμον, ώς τάλλα γ' 519. αφίκον ναόν,] Εις ναόν. Vide su.
ευτυχούσα, τούτ' ουκ ευτυχείς, Ρrima duo pra ad ν. 301. Βarnes.
vocabula extra metrum posita sunt. 522. ή δ' έθρεψέ με.] Αbrumpitur hic
Ιteisk. sermo, deinde ν. 324. post Creusae respon
316. "Ως μη ειδόθ',] Εst συνίζησις dua sum absolvitur. Αι matris loco habemus
rum longarum syllabarum, de qua Εu Ρhabi sacerdotem, φuar me aluίι. Μale
stathius in illud Ηomeri Iliad. λ'. ν. 349. νulgo ήδ' έθρεψέ με. Ηarc me aluit.
"Η ουχάλις, όττι γυναίκας ανάλκιδα, ήπε Μιμsg.
ροπεύεις , Sic Ηelen. ν. 922. Τά τ' όντα, Ούπω ποτ'] Syllabam πω Μiltonus et
και μή, τα δε δίκαια μή ειδέναι, Ιn quem Γuportus ad versus commodum addidere,
locum vide qua nos. felicius, ut mihi videtur, quam Scaliger
εξ ότου] Εξ ούτινος. Vid. Supplic. ν. vocem τινα. Βαrnes.
852. Βarnes. Reisk. conjicit : ου πώποτ' ίγνων.
318. "Απαν θεούμαι δώμ',] Αn legendum Βeck,
44 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ

1ΩΝ. Αδίκημά του γυναικός εγενόμην ίσως. (325)


Έχεις δε βίοτον, ευ γάς ήσκησα πέπλοις,
ΚΡ.
33ο ΙΩΝ. Τούς του θεού κοσμούμεθ’, ώ δουλεύομεν.
ΚΡ. Ουδ' ήξας εις έρευναν εξευρείν γονάς,
ΙΩΝ. Έχω γάρ ουδεν, ώ γύναι, τεκμήριον. 340

ΚΡ. (Φεύ) πέπoνθέ τις ση μητρί ταύτ’ άλλη γυνή.


ΙΩΝ. Τίς , είπον εί μοι ξυλλάβοις, χαίροιμεν αν.
335 ΚΡ. "Ης ούνεκ ήλθον δεύρο, πριν πόσιν μολείν.
ΙΩΝ. Ποιόν τι χρήζουσ', ώς υπουργήσω, γύναι 345
ΚΡ. Μάντευμα κρυπτόν δεομένη Φοίβου μαθεϊν.
ΙΩΝ. Λέγοις άν ημείς τάλλα προξενήσομεν. (335)
Ιογι. ortasse fui probrum alicujus mulieris.
Οre. Ηabesne Οpes? bene enim ornatus es vestibus.
330 Ιοη. Dei donis ornamur, cui servimus.
Οre, Νοn contendisti ad inquisitionem, ut invenires tuos parentes?
Ιοη. Νullum enim indicium, Ο mulier, habeo.
Cre. Ηeu! Quaedam alia mulier passa est eadem cum tua matre,
Ιon. Quaenam ? Dic : si mihi operam commodáris, laetaremur.
335 Cre. Ιllα, cujus causa veni huc, priusquam accedat maritus.
Ιon. Quammam rem cupiens, ut tibi, mulier, inserviam ?
Cre. Οraculum occultum ex Phα:bo cupiens cognoscere,
Ιοη. Dic. Νos caetera procurabimus.

333. ταύτ'. 354. ξυλλάβη.

324. Βarnesii conjecturam ήν contra 358. τάλλα] Ιta ΜS. G. Εd. Αld.
riam esse iis, quae ν. 316. dixerat Ιon, δ' άλλα. Μusg.
monet Ηeath. Νec mutatione opus esse. 34ο. ή θεός, i. e. Αιδώς. Cujus aram
Vertit : Ρhaύi sacerdos, cαm in mαίris loco Αthenis fuisse tradit Ρausanias, p. 15. 1.
ducimus. Βeck. 12. Μusg.
ί, τροφήτιν, legit Reisk. Βeck.
αργός ή θεός.] Η Αιδώς δηλονότι. Κατά
326. ουπιών) ο επιών. Βαrnes.
327. Τάλαινά σ' ή τεκούσ' άρ', ήτις ήν το Ομηρικόν Αιδώς ουκ αγαθή κεχρημίνα
ανδρι προίκτη. Βαrnes.
τότε,] Confer v. 566. Υulgo Τάλαινά σ'
ή τεκούσ’ ήτις ποτ' ήν άρα, Ρor. ή θεός.] Η Αιδώς. Scholiasί.
Τάλαινά σ' ή τεκούσ', ήτις ποτ' ήν άρα.] 343. πατρός.] Ita ΜSS. Steph. Εd.
Scaliger legit: Τάλαινά γ' αρά σ' ή τεκούσ', Αld. πάρος. Μusg.
ήτις ποσ' ήν. Βarnes. λάθρα πατρός:] Λάθρη Ηomero, ideoque
528. Αδίκημά του] Τον pro τινός, ιultimam habet longam. Νec ιώτα habet
Βarnes.
subscriptum, Cum casu autem legitur,
Reisk. conjicit: αδίκημα γούν γυναικός, ut clam Latine: dicimus enim clam ab
Βeck. solute et clam patre. Sic supra ν. 14.
334. εί μοι ξυλλάβη,] Si mihί operam Αγνώς πατρί φuanquam alii volunt ibi
tuαηι commodαυcris. Μale interpretes: sί αγνώς, υt sit nomen. Βαrnes.
ηιελμυαreι. Μusg.
ΙΩ Ν. 45

ΚΡ. "Ακουε δή τον μύθον - αλλ' αιδούμεθα.


34ο ΙΩΝ. Ούτ' αρα πράξεις ουδέν αργός ή θεός.
ΚΡ. Φοίβω μιγήναί φησί τις φίλων έμών. 35Ο

ΙΩΝ. Φοίβω γυνή γεγώσα , μή λέγ', ώ ξένη.


ΚΡ. Και παϊδά γ' έτεκε τω θεώ λάθρα πατρός,
ΙΩΝ. Ουκ έστιν ανδρός αδικίαν αισχύνεται, (341)
345 ΚΡ. "Οφησιν αυτή και πέπoνθεν άθλια.
ΙΩΝ. Τί χρήμα δράσασ', ει θεώ συνεζύγη, 355
ΚΡ. Τον παίδ, όν έτεκεν, εξέθηκε δωμάτων, (344)
ΙΩΝ. Ο δ' εκτεθείς παίς πού 'στιν, είσορά φάος;
"σ' "- Α

ΚΡ. Ουκ οίδεν ουδείς ταύτα και μαντεύομαι.

Cre. Αudijam meum sermonem, sed nos pudet hacc dicere,


34Ο Ιon. Εrgo nihil ages. Dea ignava est υerecurιdia.
Οre, Quaedam mea amica dicit se concubuisse cum Phαbo.
Ιοη. Αn mulier cum deo? ne dixeris, Ο hospes.
Cre. Εt puerum peperit Deo clam patre,
Ιon. Νon est: hominis stuprum dissimulat.
345 Cre. Ιmo quod inquit ipsa, id etiam est passa infelix.
Ιon. Quid agens, siquidem deo juncta fuit?
. Filium, guem peperit, exposuit foras.
Ιοη. Ηic filius expositus ubi est? aspicitne lucem ?
Νemo scit, et oo haec ipsα oraculum consulo.

345. αθλία. 348. "Οδ' εκτ,

345. s. ΚΡ. Και παϊδά γ' έτεκε τω θεώ λάθρα Ουκ έστιν] Scaliger ί, τιν. Νon bene,
πάξος. ut mihi videtur. Βarnes.
ΙΩΝ. Ουκ ΕΣΤΙΝ ΑΝΔΡΟΣ αδικίαν αισ 545, Lego et distinguo :
χύνεται,
όφησιν, αυτό και τίτoνθεν άθλια.
Sic vulgo corrupte legitur. Fortasse le
gendum : Θuod dicit, tale est, vel gjusmodi esί. Ωμίκ
et μαssα est calamitosα. Μusg.
Ουκ εστ Ο ΓΑΡ ΘΕΟΣ αδικίαν αισχύνεται, Vulgatam ita exponit Ηeath. : Quod
Νοτι est ut αis, Deus enim ab injuriα dicit psα, (scilicet hoc est) et miserαθίiία
purus. Ηoc est quod Ρlato ait in Τhea είiam passa esί, Βeck.
teto: Θεός ουδαμή ουδαμώς άδικος, αλλ' 346. Τί χρήμα δράσασ',] Ιnterpretor,
ώς οίόν τε δικαιότατος και ουκ εστίν ομοιότε quasi esset παθούσα. Ωuomodo.fieripoteει,
ρον ουδέν ή ως άν ημών αύ γένηται ότι δικαιό μίααιαπιίtosα perpessa siί, είquidem cum Deo
τατος. Jacobs. concubuit, πράττω pro πάσχω est apudnos
344. ούκ έστιν..] Νon memini, gui sic trum Ηecub. v. 1007. ubi vide Scholiast.
locutus sit. Legendum forte : ου πιστόν, Ιphig in Τaur. ν. 669. Μusg.
ανδρός αδικίαν - Confer tamen Αlcest. ν. ει positum hic videtur pro επιί, sed
" -

555. Μusg. mallem ώς. Reisk,


46 ΕΥΡ ΙΠΙΔ ΟΥ

350 ΙΩΝ. Ει δ' ουκέτ' έστι, τίνι τρόπω διεφθάρη ,


ΚΡ. Θηράς σφε τον δύστηνον ελπίζει κτανείν. 36ο
ΙΩΝ. Ποίω τόδ' έγνω χρωμένη τεκμηρίω ,
ΚΡ. Ελθούσ’, ίν' αυτόν εξέθηκ', ούχ ευρ' έτι. (350)
ΙΩΝ. "Ην δε σταλαγμός εν στίβω τις αίματος,
355 ΚΡ. Ού φησι καίτοι πόλλ' επεστράφη πέδον.
ΙΩΝ.. Χρόνος δε τίς τώ παιδί διαπεπραγμένω, 365

ΚΡ. Σοί ταυτον ήβης, είπερ ήν, είχ αν μέτρον,


ΙΩΝ. Αδικεί νιν ο θεός ή τεκούσα δ' αθλία. (355)
ΚΡ. Ούκουν έτ' άλλον ύστερον τίκτει γόνον.
360 ΙΩΝ. Τί δ, ει λάθρα νιν Φοίβος εκτρέφει λαβών,
ΚΡ. Τα κοινά χαίρων, ου δίκαια δρά, μόνος. 37ο
ΙΩΝ. Οί μοι' προσωδός ή τύχη τώ μώ πάθει.
ΚΡ. Και σ', ώ ξέν, oίμαι μητέρ αθλίαν ποθείν. (360)
ΙΩΝ. Ναί μή γ' επ' οίκτόν μ' έξαγ, ού λελήσμεθα.
35Ο Ιon. Si igitur non amplius superest, φuomodo periit 2
Cre, Ρutat bestias interfecisse illum miserum.
Ιon. Quonam indicio utens cognovit hoc ?
Cre, Cum venisset eo, ubi eum exposuerat, non invenit iterum.
Ιon. Εrantne aliquae stilla sanguinis in via?
355 Cre Νegat, φuamvis diligenter solum pervestigavit.
Ιωη. Quod vero tempus ab interfecto puero elapsum'est ?
Cre, Ηaberet eandem mensuram aetatis, quam tu, si viveret.
Ιon. Injuria-afticit eam Deus: mater vero est misera.
Cre, Νunquam deinde genuit aliam sobolem.
36Ο Ιon. Quid vero si furtim sublatum Phα.bus ipsum alat 2
Cre, Gaudens de re communi solus, non facitjuste.
Ιon. Ηeu ! congrua est fortuna mea calamitati.
Cre. Εt te, Ο hospes, existimo matrem miseram desiderare.
Ιon. Νe me ad dolorem, cujus obliti sumus, provoces,

364. και μή γ.

351. Θηρά, σφε τον δύστηνον ελπίζει nos supra ad Supplices, v. 800. et ad
κτανείν.) Ηic ελπίζω simpliciter pro νομίζω Ηelen. ν. 1522. Βαrnes.
et προσδοκώ, ut Μosch. Ιdyll. ΙV. ν. 54. - 552. έγνω] Εmendatio est Η. Steph.
«άντων γάρ είζoρώτα τα τέκνα Γείνασθαι σε Εd. Αld. έγνως. Μusg.
θεό τε και ανέρι θνητώ ί»λτα. Sic Ηesiod. 357. Σοι ταυτόν ήβης, είτες ήν, είχ' αν
"Εργ. Υ. 271. Αλλά τά γ' ούτω έoλτα μέτρον.] Ηunc locum videtur Virgilius
τελεί Δία τερτικέραυνον. Μoschopulus: respicere ΑΕn. Lib. ΙΙΙ. ν. 49ο. Εt nunc
ουδαμώς ελπίζω, αντί του νομίζω. Vide, quae «equali ιecum puόesceret αυο. "Ηβης μί
ΙΩΝ, 47

365 ΚΡ. Σιγώ πέραινε δ’ ών σ' ανιστoρώ πέρι. 374


ΙΩΝ. Οίσθ' ούν, ο κάμνει του λόγου μάλιστά σοι,
ΚΡ. Τί δ' ουκ εκείνη τη ταλαιπώρω νοσεί,
ΙΩΝ. Πώς ο θεός, ο λαθείν βούλεται, μαντεύσεται,
ΚΡ. Είπερ καθίζει τρίποδα κοινόν Ελλάδος, (366)
37o ΙΩΝ. Αισχύνεται το πράγμα μη "ξέλεγχένιν,
ΚΡ. Αλγύνεται δέ γ' η παθούσα τη τύχη. 38Ο
ΙΩΝ. Ουκ έστιν, όστις σοι προφητεύσει τάδε.
Εν τοις γάρ αυτού δώμασιν κακός φανείς (370)
Φοίβος δικαίως τον θεμιστεύοντά σοι
375 Δράσειεν άν τι πήμ απαλλάσσου, γύναι,
Λ- ν. "ω 2. Α') 2 Α'

Τώ γάρ θεώ ταναντί ου μαντευτέον,


2. \ - 2 Α' y/ γ\
385
Ες γαρ τοσούτον αμαθίας έλθοιμεν άν,
ν /

Ει τους θεούς άκοντας εκπονήσομεν (375)


Φράζειν, ά μη θέλουσιν, ή προβωμίοις

365 Cre Τaceo: pertexe vero illa de quibus interrogo te.


Ιon. Scisne igitur, quae pars tui laboret maxime?
Cre. Quid vero non illi miserae laborat 2
Ιon. Quomodo Deus, quod latere cupit, oraculo deteget 2
Cre, Sί ηuidem insidet communi tripodi Gracia,
37ο Ιon. Ρudet eum hujus rei, ne exφuire ab ipso.
Cre. Οιuae vero passa est, ob hanc dolet.
Ιon. Νοn est, qui tibi vaticinetur ista.
Ιn suo enim templo accusatus tanquam turpis
Ρhα.bus, juste eum, qui oracula tibi redderet,
375 Αfficeret aliquo malo, Discede, mulier.
Νon enim Deo contraria ex oraculo quaerenda sunt.
Ιn summum enim dementiae veniremus,
Si deos invitos cogere vellemus
Dicere quae volunt, aut ante aram factis

τρον, pubertatis flos Ηesiod. "Εργ. ν. 131. οίκτον - Sic ν. 1009, ναί κάτι καρτώ.
Αλλ' όταν ήβήσειε και ήβης μέτρον κοιτο. Μusg.
Τheogn. ν. 1115. "Ηβη, μέτρον έχoιμι. 373. Εν τοις] Μale huic versui in Εd.
Ηomerus Ιliad. λ. ν. 225. Αυτάς ετεί β' Αld. Creusae persona praefigitur. Μusg.
ήβης έρικυδέος ίκετο μέτρον Εustath. Δήλον
δι 2 (χ. ότι τον ήβης ερικυδέος ΐκετο μέτρον, 374. Ηarpocration : θεμιστεύειν, αντί
περίφρασί, εστι του ήβησεν. Βαrnes. τού χρησμφδείν, Μusg.
360. Τί δ' ει λάθρα νιν] Λάβρα pro λάθρη. 377. τοσούτον] Videtur huic etiam voci
Vid. supra ad ν. 340. Βarnes. convenire, quod Ηesychius de τόσσον dicit,
364. Και] Legendum : ναί μή γ' επ' sc. Πuod λέγεται και επί θαυμασμού. Re
48 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ

38ο Σφαγαΐσι μήλων, ή δι' οιωνών πτεροις.


"Α'ν γάρ βία σπεύδωμεν ακόντων θεών, 390

Ουκ όντα κεκτήμεσθα ταγάθ, ώ γύναι,


"Α δ' αν διδώσ' εκόντες, ώφελούμεθα. (380)
ΧΟ. Πολλαί γε πολλοίς εισί συμφοραί βροτών,
385 Μορφα δε διαφέρουσιν εν δ' αν ευτυχές
Μόλις ποτ' εξεύροι ανθρώπων βίω.
τις 395

ΚΡ. "Ω Φοίβε, κακεί κανθάδ' ου δίκαιος εί


Ες την απούσαν, ής πάρεισιν οι λόγοι, (385)
Σύ γ' ουκ έσωσας τον σόν, ον σώσαι σ' έχρήν,
380 Μactationibus ovium, aut per auguria avium.
Quae enim vi urgemus invitis Diis,
Ιnutilia bona, Ο mulier, consequimur,
Quae vero volentes dederint, illis juvamur.
Cho. Μultae profecto sunt multorum mortalium calamitates:
385 Formae vero ipsarum inler se differunt. Unam vero felicem
Vix unquam inveniet aliquis in hominum vita.
Cre. Ο Ρhα.be, et illic, et hic non justus es
Ιn illam absentem, cujus adsunt sermones.
Τu enim non servasti tuum filium, guem oportebat a te servari:

382. ανόνητα κεκτήμεθα.

lative certe intelligi locus non patitur. Reisk praefert, guodest in antiquis edd.
Μusg. αν γάς. Βeck,
378. άποντας] Εd. Αld, εκόντας. 382, ανότητα]. Εmendatio est Η. Ste
Μιμsg. phani [et Reiskii.] Εd. Αld. άκοντα.
380. Reisk. reponit : ή και οιωνών, aut Μusg.
sic: μήλων σφαγαίι, ή, νή Δί', οιωνών πτι ανόνητα] Ita pro άκοντα Ηenricus
ροίς. Βeck. Stephanus rectelegebat. Βarnes.
Rescribendum puto πτερούν, alias par ανόνητα κεκτήμισθα emendat Reisk.
ticulae διά sua constructio non constat, 384. Εx incerto, Stob. Grot. guem se
Ηeath. quitur Valcken. Diatr. 229. Βurn.
381. "Α" γάς] Ιta legendum pro α 384-386. Αpud Stob. Grot. ΧCVΙΙΙ.
άν, Stephano, Cantero, Scaligero, compro p. 409. Βurn.
bantibus , et ipso etiam poeta paulo post,
α δ' άν, qua verba huic loco opponuntur, 384. Πολλαί γι πολλοίς, etc.] Ita ver
tit Ηugo Grotius: Μulta miseria genus
ut sit hic sensus et ordo: α γάρ ημείς αν in humanum iνιαίdunt, Variα υίderi: Νec
ζητώμεν, αεκόντων θεών, ανόνητα μεν αγαθά
κεκτήμιθα' ά δ' αν οι θεοί διδώσιν εκόντες, εξ reperta est hactenus Vila ulla, cujus per
αυτών ωφελούμεθα. Σπεύδω autem quod sit petim felir terιor Βarnes,
μεταβατικόν aliquando, probavimus ad 385. εν δ' αν ευτυχές] Stobacus Τit.
Ιphigen. Τaur. v. 1555. et Supplic, v. ΧCVΙΙΙ. εν δ' άνευ τύχης, pro quo re
172. Vide Ηenrici Stephani Αnnotat. ponit Grotius ένα δ' άνευ τύχης. Μusg.
in hunc locum. Ακόντων, pro αεκόντων, Ηeath. monet, ex Stobaci lectione col
ideoque priorem producit. Βarnes. ligi posse, poètam scripsisse :
ΙΩ Ν. 49

39ο Ούθ' ιστορoύση μητρί, μάντις ών, ερείς,


"Ως, ει μεν ουκέτ' έστιν, ογκωθή τάφω, 400
Ει δ' έστιν, έλθη μητρός εις όψιν ποτέ.
Αλλ' ούν εάν χρή τάδικ', ει προς του θεού (390)
Κωλυόμεσθα μη μαθεϊν, άβούλομαι.
395 Αλλ', ώ ξέν, - είσορώ γαρ ευγενή πόσιν
Εούθον πέλας δή τόνδε, τάς Τροφωνίου 405
Λιπόντα θαλάμας, - τους λελεγμένους λόγους
Σίγα προς άνδρα, μή τιν αισχύνην λάβω, (395)
Διακονούσα κρυπτά, και προβή λόγος,
390 Νec interroganti matri, vates existens, dices.
Ut si quidem non superest amplius; tumuletur sepulcro:
Si vero vivit, veniat matri in conspectum tandem.
Τemere improba omittere decet, si a Deo
Ρrohibemur cognoscere, qua volumus.
395 Sed, Ο hospes (video enim generosum maritum
Χuthum prope accedentem hunc, (Τrophonii jam
Relicto Αntro) dictos sermones
Τaceto apud maritum, ne quod probrum suscipiam,
Μinistrans arcana, et efferatur sermo

593. Αλλ' εάν χρή τάδ', εί,

ίνα δ' αν ευτυχή vi Creusae illata nemo, guin recte dica


Μόλις τοτ’ εξεύςοι τις ανθgώτου βίον. tur, dubitet. vid. ν. 375. Quin et de fur
tivo concubitu dicitur, supra ν. 328. et
Βeck.
344. Μusg. -

386. βία.] ΜS. G. βίον, superscripto Αλλ' ως εάν χρή ταύτά γ'] Οlim versus
βίω. Stobacus ubi supra ανθρώπου βίον. misere laborabat: legebatur enim : Αλλ'
Locum sic restituendum puto:
εάν χρή τάδ, ει προς του θεού, Canterus
- ένα δ' αν ευτυχή nihil σpis tulit, ne notavit quidem. Scali
Μόλις ποτ’ εξεύςοι τις ανθρώπου βίον. ger notavit, sed nihil auxilii dedit, Du
Μusg. portus legit: Αλλ' ούν εάν μοι χρή τάδε,
etc. Βarnes.
389. Σύ γ' ουκ έσωσας τον σόν, όν σώσαι σ' Reisk. conjicit: αλλ' ούν (εάν γάς χρή,
εχρήν] Ηic versus πολύσιγμος est, ut
etc.) Βeck.
Μedeae ν. 476. "Εσωσά σ', ώ, ίσασιν Ελ 395. Αλλ', ώ ξέν', εισορώ γάρ, etc.] Sen
λήνων όσοι. Εt Iphigen. Τaur. v. 766. sus verborum et ordo est talis: Αλλ', ώ ξέν,
Το σώμα σώσας, τους λόγους σώσεις εμοί. εισορώ γάς ευγενή τόσιν, Ξούθον, πέλας δή
et ν. 785. Αρτεμις έσωσί μ', ήν έθυσ' ιμό, τούτον, τον Τροφωνίου θαλάμα, λιπόντα, σύ
πατήρ Βarnes. ούν τους λόγους σίγα, και μή εξένεγκον τρός
593. Αλλ' εάν χρή τάδ,] Εmendo levi άνδρα, etc. In quem sensum et Latinam
mutatione άλλως εάν χρή τάδικ'. Ιηjusta νersionem emendavi. Βarnes.
19enitus negligere oportet. άλλως εάν, ut 396. s. τάς Τροφωνίου Λιτόντα θαλάμας,]
εική εά, Εlectr. ν. 379. Facilis fuit lap De Τrophonii antro vide quae nos supra
sus in άλλως, φuippe quod in ΜSS. per ad ν. 303. Quod θαλάμη autem antrum
compendium scribi solet άλλ'. σάδικ' de significet, et proprie animalis bruti, vid.
VoΙ. VΙΙ.
50 ΕΥ ΡΙΠ ΙΔ ΟΥ

400 Ούχ ήπερ ημείς αυτόν εξειλίσσομεν.


Τα γάρ γυναικών δυσχερή προς άρσενας, 41 Ο

Καν ταις κακαίσιν αι γαθαι μεμιγμέναι,


Μισούμεθ' ούτω δυστυχείς πεφύκαμεν. (40ο)
"ΞΟΥΘΟΣ.

Πρώτον μεν ο θεός των εμών προσφθεγμάτων


405 Λαβών απαρχάς χαιρέτω, σύ τ', ώ γύναι.
Μών χρόνιος ελθών σ' εξέπληξ' ορρωδία, 4 15

ΚΡ. Ουδέν γ' αφίκου δ' ες μέριμναν, αλλά μοι


Λέξον, τί θέσπισμ' εκ Τροφωνίου φέρεις,
y
(405)
Παίδων όπως νών σπέρμα συγκραθήσεται.
400 Νon ita, ut nos eum explicavimus.
Conditio enim mulierum misera est apud viros:
Εt bonae inter malas mixtae
Οdio habemur: adeo miserae sumus.

ΧUΤΗUS. -

Ρrimum quidem Deus, meorum alloquiorum


405 Αccipiens primitias, salvus sit, tuque, Ο uxor.
Νum sero reversus te pavore perculi?
Cre Νon, sed in solicitudinem venisti: sed mihi
Dic quodnam oraculum ex Τrophonii specu feras,
LJt nobis satio liberorum succedat.

409. συγκαθήσεται,

ad Ρhoeniss. ν. 945. Βacch. v. 553. et sima, fateor, flexione, sed ό, φui ob em


Cyclop. v. 57. Βαrnes, phasin desideratur, excidisse videtur; qua
397. Διακονούσα] Secundam producit, re id restituendum duxi. Βαrnes.
ut Cycl. ν. 31. Μusg. 407. Reisk. verba αφίκου εις μέριμναν
Διακονούσα] Το ά in Διακονούσα produ interrogative accipit, et idem significare,
citur, guia Ionice scribitur διηκονούσα. Sic ac επέτυχες του σκοπού, consecutusne εs εα,
Cyclop. ν. 31. Κύκλωπι δείπνων ανοσίων φua υolebas, intellexistine, φuorum causa
διάκονος. Βαrnes. veneras sciscitatum ? censet, Ηeath, au
398-403. Αpud Stob. Grot. tem interpretatur ea sic: Sed meditationί
FΙ.
LΧΧΙV. p. 325. ubi Iphigenia in mar cuidam mede supervenisti, Βeck.
gine Βarnes, inter Ιnonis Fragm. p. 473. 408. εκ Τροφωνίου] Ναού, vel χρηστηρίου,
Βιμrrι. eleganter subauditur, Latinis quoque ae
4ΟΟ, εξελίσσομεν..] Stob. Grot. 1. c. des, cum Jovis, aut Αpollinis, dicunt.
Βurn. Τerentius: ubi ad Dianae veneris. Cice
402. αγαθαί] Stob, Grot. 1. c. Βurn. ro pro Cluentio: sicut in statuis inaura
404. Πρώτον μεν ο θεός] Cum prius ΘS tis, quas posuit ad Juturna. Αd ea vero,
set scriptum πρώτον μεν θεός, Scaliger et qua de Τrophonii antro diximus supra ad
Γuportus legebant πρώτον θεός μίν, levis ν. 303. adde etiam Luciani Dialogum,
5
ΙΩ Ν. 51

410 ΞΟ. Ουκ ήξίωσε του θεού προλαμβάνειν Α "ν "-

Μαντεύμαθ' εν γούν είτεν, ουκ άπαιδά με


ν ";' / - ν " γ.
420
Προς οίκον ήξειν, ουδε σ', εκ χρηστηρίων,
τ- Λ. "- 2 y

ΚΡ. "Ω πότνια Φοίβου μητεξ, ει γάρ αισίως (410)


χ/ Ο/ - Λ Λ σ'

Ελθοίμεν, ά τενών συμβόλαια πρόσθενήν,


2 - ν \ Λ.

415 Ες παίδα τον σόν μεταπέσοι βελτίονα.


ΞΟ. Έσται τάδ' αλλά τίς προφητεύει θεού, 425

ΙΩΝ. Ημείς τά γ' έξω, των έσω δ’ άλλοις μέλει,


Οι πλησίον θάσσουσι τρίποδος, ώ ξένε, (415)
Δελφών αριστείς, ούς εκλήρωσεν πάλος.
420 ΞΟ. Καλώς έχω δή πάνθ', όσων έχρήζομεν.
Λ 2 ΥΝ χ/ Ν

Στείχοιμ αν είσω και γαρ, ως εγώ κλύω, 4.30

41Ο Χμ, Νon voluit antevertere Dei


Οraculum : unum tantum dixit, me non sine liberis
Domum rediturum esse, neque etiam te ab oraculis.
Cre. Ο veneranda Phabi mater, utinam feliciter
Venerimus huc: utinam nostra commercia, quae antea fucrunt,
415 Cadant meliora in filium tuum.
Χu. Fient hacc,Sed quis est hic propheta Dei?
Ιon. Νοs quidem, quae extra, sunt, interna vero alii curant,
Qui prope tripodem sedent, hospes,
Οptimates Delphorum, guos legit sors.
420 Χu. Recte est. Ηabeo igitur omnia, φuae cupiebamus.
Ιbo intro. Εtenim, ut ego audio,

Μenippi, Αmphilochi et Τrophonii.


Βrodarus. - ά τι νών συμβόλαια τρόσθεν ήν
- - "
- "
ες ταϊδα τον σον, μετατίσο, βελτίονα,
409, συγκαθήσεται.] Legendum, nifal
lor, συγκρανθήσεται, simul donabilur, vel Secundum hoc,
cfactunι reddetur, conf. ν. 467. Μusg. vox νών Creusam et Lato
Ηeath. legendum suspicatur συγκατβή namΧuthi complectitur, ad Phαbum vero, non
σεται, εοncedet. Βeck. ad filium, pertinet παίδα τον σόν.
Ηujusmodi ambiguitas audientium auri
411. Μαντεύμαθ'.] Βarnesii conjectura Βus, velut κληδών,
est. Εd. Αld. μάντευμ’. Μusg. i. e. omen futuri, ac
cidebat. In αμφιβολίαις enim sita erat
Reisk, testatur, in vet. ed. esse μάντευμ' ominum
divinatio, vid. Cic. de Div, Lib,
με ίν - unde effici vult: μάντευμ' εμοί εν
γούν. Βeck. Ι. c. 45 et 46. Μusg.
414. Ηunc et sequentet, versum con Ηeath. locum ita intellexit: Quarque
sulto, ni fallor, ambiguos fecit poèta, ut commercia mobis prius (cum Τrophonio
alio sensu a Creusa dicerentur, alium vero scil.).fuerint, in.filium tuum (Αpollinem)
audientium animis offerrent. Sic cum transforantur successu mείiori.
νών dicit, seipsum et Χuthum intelligit, 414. s, Ut duplicem sensum, φui inest
cum ταΐδα τον σόν, filium quendam Χuthi. verbis ά τι νών κ. τ. λ. exprimeret, Ρrev,
Sed haec ambo longe diverso sensu accipi ita reddidit: " et puisse un fils chéri cou
possent, praesertim si sic interpungas: ronner notre ancienne union!'' Βeck,
ΙΟ 2
52 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ

Χρηστήριον πέπτωκε τοις επήλυσι


Α \ Λ- 9

Κοινόν προ ναου, βουλόμεσθ' 8 γ ημέρα (420)


Τήδ, αισία γάς, θεού λαβείν μαντευματα.
Λ'

425 Συ δ' αμφίβωμούς, ώ γύναι, δαφνηφόρους


Α' Λ- -- / / Λ

Λάβούσα κλώνας, ευτέκνους εύχου θεοίς 435

Χρησμούς μ' ενεγκείν εξ Απόλλωνος δόμων,


Α/ / Μ. Α' γ η

ΚΡ. "Εσται τάδ, έσται. Λοξίας δ' εάν θέλη (425)


Νυν αλλά τάς πριν αναλαβείν αμαρτίας,
Ρer sortem cecidit advenis oraculum
Commune ante templum : volumus die
Ηac, fausta enim est, dei capere oracula.
425 Τu vero circa aras, Ο mulier, laureos
Αccipiens ramos, pete a diis, ut prole-felix
Οraculum ego referam ex templo Αpollinis.
Cre. Εrunt hacc, erunt: si velit autem Αpollo
Νunc saltem priora sanare peccata,

melinanno, pauperibus respondisse, Εum


418. ώ ξένε,] Duporti emendatio est.
Ιn Εd. Αld. deest ώ. diem (sive plures uno fuerint) sorte de
De Pythia quadam habent Αristid. signatum fuisse indicat vox τίπτωκε.
Τom. ΙΙΙ. p. 20. Lucian. Ηermotimo. Μerito autem, imo peculiari jure, αισία a
Μusg. Χutho vocatur, ν. 424. siquidem inter re
τρίτοδος, ώ Ε
Quum antehac exci liquos dies oraculares tam insigniter emi
disset ώ, Scaliger legebat του τρίτοδος, ut nebat. Μusg.
versum sic sanaret, gui melius cum ώ sta Ηeath. explicat: 0rαculum, ηuod in
bit, et Duportus ita legit. Βarnes. anteriori templi parte edilur, omnibus ad
422. Χρηστήριον πέττωκι] Τempus ap υenis commune, obtigit. Βeck.
petit, quo Pythia advenis respondeat. Νe 424. Τήδ', αισία γαρ,] Pythia certis die
que enim semper responsa dabat, neque bus, praecipue festis, responsa dare sole
αiebus nefastis. Ωuare poèta mox ait: βυ bat. Vid. notam praecedentem. Βeck.
λόμεσθ' εν ημέρα τηδ', αισία γάρ, θεού λαβείν 426. κλώνας,] Ιntellige non serta capiti
μαντεύματα. Ηinc Plutarch. in Αlex circumdata, sed ramulos, quos manu ges
andro: Βουλόμενος δε τό θεώ χρήσασθαι tabant, gui vel Deos, vel homines, suppli
περί της στρατείας, ήλθεν εις Δελφούς, και candi causa adibant. Ικτηρίους κλάδους
κατά τύχην ημερών αποφράδων ούτων, εν αίς» vocat Sophocles (Εd. Τyr. ν. 3. Confer
ου νενόμισται θεμιστεύειν. Βarnes. Virg. ΑΕneid. ΧΙ. ν. 101. ibique Ru
425. Κοινόν τρό ναού.] Commune αnte 3CUΙΙΙ),

templum. Docuimus supra ad ν. 91. εύχου θεούς] Deos υcnerare, non Αpol
Ρythiam semel tantum in mense oracula linem sc, sed reliquos, quotquot alibi per
edidisse etiam iis, qui, hostia immolata, urbem Delphicam colebantur Ρaret huic
facultatem templum ingrediendi adepti mandato Creusa, nec prius ad templum
essent. Ηic majus aliquid advenis con revertitur, quam Χuthus, Ιone comitante,
oeditur, ut ante templum stantes, adeoque ad sacra facienda discessit, Quo artificio
bostiam nullam mactantes, Deum per in cavet poèta, ne Creusae odium in Ιonem
terpretes (vid. v. 572. 416.) consulerent. Χutho ante tempus innotescat. Μusg,
Jam φuod majus erat, etiam rarius fuisse 427. Χuthus nunc templum intrat. Si
credibile est, ut, si semel tantum in men militer Creusa mox scenam relinquit, in
se divitibus oraculum responderit, pro quo Ρrev.artificium poèteinvenit." C'est
num sit suspicari, non saepius, quam se une adresse du poète, inquit, de faire
ΙΩ Ν. 53

43ο "Απας μεν ου γένοιτ’ αν εις ημάς φίλος,


440
"Οσον δε χρήζει, θεός γάρ έστι, δέξομαι.
ΙΩΝ. Τίποτε λόγοισιν ή ξένη προς τον θεόν
Κρυπτοίσιν αει λοιδορούσ’ αινίσσεται , (430)
"Η τοι φιλούσα γ' ής ύπερ μαντεύεται,
435 "Η καί τι σιγώσ', ών σιωπάσθαι χρεών,
Ατάρ θυγατρός τής Ερεχθέως τί μοι 445

Μέλει; προσήκε δ' ουδέν, αλλά χρυσέαις

430 Νon totus quidem erga nos erit amicus:


Quantum vero vult, est enim deus, accipiam.
Ιon. Quid vero verbis hacc hospita in deum
Τectis semper convicia jactans obscure significat ?
Αn amans pro qua consulit oraculum ?
435 Αn etiam tacens aliquid eorum, guae taceri convenit?
Sed filia hac Εrechthei quid mihi
Curae est, nulla cognatiοne juncto ? guin aureis

437. προσήκει τ' ούδας.

sortir Créuse, afin qu'occupée a invoquer in causa fuit, cur ex ΜSS. Steph. reci
les autres dieux, elle ne revienne au tem peretur φυγούσα γής. Μusg.
ple d'Αpollon, qu'aprés que Χuthus en Forte sic legendum: ήτοι φίλης ψυχής
ast sorti." In sequente scena Chorum ύπερ μαντεύεται αισχρόν τι συγγνούσ’ ών -
forte in orchestra stare, ita ut ea exaudire μrocul dubio suimet ipsius causα consulit
nequeat, quae Ion dixerit secum ipse, mo oraculum ιurpis alicujus.facinoris sibί con
net Ρrev. Ιon vero post v. 419. ρt ipse scia, φualiα praslat tacert,
scenam relinquit, ut reliquis muneris offi Lectionem Steph. φυγούσα νίtiosam
eiis fungatur. ,Ιtaque tum Chorus solus esse, demonstrat inprimis Ηeath. φui
remanet. Ιd colligit Ρrev. e verbis ν. conjicit: "Ητοι φίλη υσα (φίλη ούσα) της
512. ss. ad quem locum tamen ipse sibi ύπερ μαντεύεται της ύπες, in hujus gra
haec objicit: " Ce sont ces paroles qui me tiam. Βeck.
font penser qu'il a quitté la scene a 437. προσήκει τ' ούδας.] Propius vero
la fin de l'acte précédent. Il seroit pos est προσήκι μ' ουθεν, ut citat Justinus in li
sible cependant, gue la disposition de la Ετο περί μοναρχίας, Legendum videtur:
scene permit au choeur de voir une porte
par laquelle Χuthus devoit sortir, et qu' ατάς θυγατρός της Ερεχθέως τί μοι
Ιon, occupé des soins de son ministère, μέλει, τροσήκοντ' ουδέν;
n'auroit pas pu observer constamment,
méme en le supposent sur la scène et sous Αι cur ego Εrechthei filian curο, γιullα
les yeux des spectateurs. Cette scene et la ηecessitudine conjunctus" Μusg,
Μέλει ; προσήκει σ' ούδας.] Αpud Justi
suivante sont écrites en vers trochaigues,
jusqu'au moment oύ le choeur prend num Μartyrem, in opusculo περί Μοναε
la parole et ou les iambes recomencent. χία, citantem hos versus, Ρ. 169..legiίμε
Οn voit assez que la vivacité des senti pro προσήκει σ' ούδας, προσήκι μ' ούθέν.
mens que Χuthus doit exprimer a engagé oute certe lectio convenit cum co, guod
le poète changer ainsi le mouvement.'' praecedit: τί μοι μέλι ,
Βeck. Ηenricus Stephanus.
434. φιλεύσά γ', ή,] Εd. Αld. et ΜSS. Reisk, rescribit: προσήκει γ' ουδέν.
- Βeck,
Ρaris, φιλούσα γής, ηuod non intellectum
ΙΟ «?
54 ΕΥ ΡΙΠ Ι ΔΟΥ

Πρόχουσιν, ελθών εις αποβραντήρια, (435)


Δρόσον καθήσω, νουθετητέος δέ μοι
44ο Φοίβος, τί πάσχων, παρθένους βία γαμών,
Προδίδωσι, παίδας τ' εκτεκνούμενος λάθρα 45Ο

Θνήσκοντας αμελεί μη σύ γ' αλλ' επει κρατείς,


Αρετάς δίωκε. και γάρ, όστις αν βροτών (440)
Κακός πεφύκη, ζημιουσιν οι θεοί,
445 Πώς oύν δίκαιον, τους νόμους υμάς βροτούς
Γράψαντας αυτούς ανομίαν όφλισκάνειν, 455

Gutturniis, profectus ad aspersoria,


Αsperginem emittam. Sed castigandus mihi
440 Phα.bus, quid patiens, virgines per vim comprimens,
Ρrodat, et liberos suscipiens clam,
Μorientes negligit. Νe tu haec facias, sed quando rerum es dominus,
Cole virtutem. Εtenim quisquis mortalium
Ιmprobus est, illum dii puniunt.
445 Quomodo igitur aequum est vos, qui leges mortalibus
Scripsistis, ipsosinjustitiae reos esse:

440, πάσχει. 441. τ' deest.

438. πρέχουσιν,] Βarnesius sine causa tum πάσχει retinuit, at τ' ante εκτεκνούμε
Ά Sic recte judicat Piersonus
Μαrid. ν. πρόχους, LΡ. 296.] Μusg.
νος non habet. Βeck.
441. προδίδωσι παίδας εκτεκνούμενος λά
459. ss. Lego et distinguo: θρα] Cum olim τεκνούμενος essetscriptum,
-
Ηugo Grotius praefixit ού, ut versus ful
- νουθετητέος δί μοι ciretur, Ηenric, Stephanus και legit, ut et
Φοίβος, τί πάσχων, ταςθένους βία γαμών Scaliger, sed tum quoque προδιδούς τι le
προδίδωσι, παιδάς τ' εκτεκνούμενος λάθgα, gendum : melius Canterus cum Justino
Μartyre legit εκτεκνούμενος, Quem vide
θνήσκοντας αμελεί, μή σύ γ' - sis Νovar. Lection. Lib. V. c. 11.
πάσχων pro πάσχει Canteri emendatio est. Βarrιes.
Sequenti versu dederat Εd. Αld. παίδα, Reisk. scribit: προδίδων, παίδας τους
τεκνούμενος, omissis (propter repetitionem, τεκνουμένους. Βeck.
ut videtur) literis tribus τ, ε, κ, ΜSS. 442. αμίλει μή σύ γ' ) Αμέλει, επίρβημα
Steph. παίδας και τεκνούμενος. Proxime βεβαιωτικόν, οία δήτου, πάντως, δηλαδή. Vide
vero Justinus Μartyr, ubi supra, παίδας Ηesychium, Phavorinum et Εustathium,
εκτικνούμενος, fol. 1407. lin. 12. Αpollinem autem al
αμελεί, negligit, cum accusativo, offen loquitur Ιon. Potest et legi: θνήσκοντας
disse interpretes videtur, Sic tamen Ηe αμελεί, i. e. υπερορά, De hoc loco, ut
rodot. ταύτην μεν την οδόν ημέλησε, p. 498. gentilium deοrum vitia malorum homi
Εd. Steph. Ρlutarchus in Demosthene: num excusatio et amulatio fuerint, vid.
τα δι αμελησάντων, p. 1555. Εd. Steph. exemplum in Εunucho Τerentiano, Αct.
Ιdem Οp. Μor, αμελιίν ουδέν, p. 608. ΙΙΙ. Scen. 5. Cyprianus Εpistola 2.
Μusg. Deos suos, quos venerantur, imitantur.
αμελεί reposuerat-jam Ηeath. φui fere. Fiunt miseris et religiosa delicta. Vid
codem modo distinxit et scripsit, et tan Ηugonem Grotium de veritate Christia
ΙΩ Ν. 55

Ει δ' (ου γάρ έσται, τό λόγω δε χρήσομαι,)


Δίκας βιαίων δώσετ ανθρώποις γάμων,
ν "ω 2 &Μ - "υ
(445)
Συ και Ποσειδών Ζεύς θ', ός ουρανού κρατει,
\
45ο Ναούς τίνοντες αδικίας κενώσετε,
Τάς ηδονάς γάς της προμηθίας πάρος 460

Σπεύδοντες, αδικείτ. ουκέτ' ανθρώπους κακώς


Α" Α' Α - - Α

Λέγειν δίκαιον, ει τα των θεών κακά (450)


Μιμούμεθ', αλλά τους διδάσκοντας τάδε.
455 ΧΟ. Σε, τάν ωδίνων λοχιάν (στροφή.)
Si vero, non enim erit, sed utar sermone,
Ραοnas dabitis hominibus violentorum connubiorum,
Τu, et Νeptunus, et Jupiter, gui in coelo dominatur,
450 Τempla vacua reddetis stupra luentes.
Voluptates enim ante modestiam
Studiose sectantes injuste facitis. Νοn amplius homines
Αccusarejustum est, si deοrum vitia
Ιmitamur, sed eos qui docent hac.
455 Cho. Τe, partuum obstetrix, et

450, τίνοντες δ' αδ. 455. λοχίαν,

μae Religionis, Lib. ΙV. Εbriosus Βac τό λόγω δε χρήσομαι,] Cum λοιπό olim
chus, mulierosus Ηercules, impius in fra male aderat, versuique et sensui nocίνum,
trem Romulus, in patrem Jupiter, etc, et ex veteribus codicibus et Justini exem
Αnnotata in locum. Βαrnes. plari restituit nobis Ηenricus Stephanus
442. s. Reisk. conjicit: αλλ' επικρατεί, λόγω, monetque, legi apud Justinum κε
αρετάς διώκων, studio υirtutum υϊncis om χρήσομαι, Certe λόγω, necesse est, lega
ηes. Βeck, mus Ιta quoque Scaliger legit. Βαrnes.
443. ε. και γάρ όστις αν βροτών Κακός τε Reisk. retineri vult antiquam lectio
φύκη,] Ita Justini exemplar emendatius nem, etsi metro prorsus contrariam : τώ
Ιegit, cum olim in nostris pro αν legebatur λοιπό δή χρήσομαι, tunι illa, φuar soία αd
όν, et πεφύκει pro τεφύκη. Vide Gulielm. ήuc superest, μίαν ratione. Βeck.
Canteri Νovar. Lection. Lib, V. c. 11. 448. Δίκας βιαίων δώσετ'] Δίκας δώσετε
ad finem. Βαrnes. ανθρώποις, jus reddere sustinebitis homi
444. πεφύκη,] Ita Justinus Μ. ubi su nibus. Ηic sensus loci: Ει δε υμεί, (ου
pra. Εd. Αld. πίφυκι. Ρlato: μουσικά γάς έσται τι τοιούτον, όμως εγώ λόγω χρή
πεφύκη, p. 906. C. Χenophon: να μή και σομαι) δίκας δώσετε και υποστήσετε τους αν
σύ λοιδορουμένων εσίκης, p. 893. Μusg. Sρώτοις, ναούς υμετέρους πάντων των θησαυ
446. ανομίαν] Stobacus, teste Η. Ste ρών εκκενώσετε τίνοντες χρήματα, ως άνθρω
phano, αδικίας legit: nec aliter Clem. ποι ποιείν ειώθασιν. Εt in hunc sensum,
Αlex. admonit. ad gentes. Μusg. quem nemo hactenus interpretum vidit,
ανομίαν] Stobacus legit αδικίας, sed Latinam versionem emendavi. Βarnes.
puto per errorem, eo quod ea vox quarto 45Ο. τίνοντες δ'] Ιta Εd. Αld. Βarne
abhine versu occurrat. Βαrnes. sius omittit δ'. Ρraestiterit fortasse τίνοντίς
447. λόγωj Ιta ΜSS. Steph, Clem. γ'. Βeck.
Αlex. et Justinus, ubi supra. Εd. Αld. Ναούς τίνοντες] Quod τίνω communem
λοιπό. . Ιdem Justinus oυ πάρεστε pro habet priorem syllabam, supra probavi
ου γάς ίσται. Μusg. mus ad Iphigen. Τaur. ν. 340. Δίκαι
ΙΟ 4
56 Ε ΥΡΙΠ Ι Δ Ο Υ
\

Ανειλείθυιαν, έμαν Α"


465
Αθάναν ικετεύω,
Προμηθεί Τιτάνι λοχευ
Λ- y Α'
(455)
θείσαν κατ ακροτάτας
460 Κορυφάς Διός ώ πότνα Νίκα,
Μόλε Πύθιον οικον, 47Ο

Ολύμπου χρυσέων θαλάμων


Lucina expertem adhuc, meam
Μinervam obsecro,
Οιuae a Ρrometheo Τitane
Ιn lucem producta es in summis
460 Verticibus Jovis, Ο veneranda Victoria,
Veni ad Pythicam domum,
Οlympi er aureis thalamis

456. Ειλείθυιαν τε εμάν, 460. Κορυφάς.

τίνουσα της εν Αυλίδι σφαγής, Νec Εuri 468. Σύ και παί, Λατογενής, δύο θια),
pides solus hoc facit: nam et ΑΕschylus δύο παρθένοι. Ωuare Βrodaeus somniat,
4 " , "
Αgamem. ν. 1591. Χερός πατρωας εκτι cum dicit: Ηic Εuripides Diαnam ean
νοντα μηχανάς. Βαrnes. dem cunι Μinerυα credit. Βαrnes.
453. κακά] Ιta ΜSS. Steph. Εd. Reisk. suspicatur legendum : ειλείθυι
Αld. καλά. Μu"g. αν, σί τ' εμάν, Βeck.
454, διδάσκοντας] Justinus Μ. διδάξαν 458. προμηθεί Τιτάνι] Μale Βarne
τας. Μusg. sius de Vulcano interpretatur. vide Αpol
456. Ειλείθυιάν τι εμάν] Ιta Εd. Αld. lodor, Lib. Ι. c. 3. sect. 6. Ηemsterhu
Βarnesius pro τε emendabat και, φuod sium ad Lucian. Dial. Deor. VΙΙΙ. Τι
sensum percommodum efficit, nec cui τάν Προμηθεύς exstat et in Ρhoen. ν. 1138.
quam forte displiceret, nisi ex Suida et Μusg.
Εustathio constaret, Εuripidem alicubi προμηθεί Τιτάνι λοχευθείσαν] , Vulca
την άτοκον, eam, φual prolis erpers esset, num designat, φui Jovis cerebro laboran
ανειλείθυιαν dixisse, Ιd autem ad hunc lo ti aurea securi obstetricabat; neque Προ
cum pertinere, probabiliter sane colligunt μηθεί hic est momen proprium, sed appel
Viri docti ex Ηesychio, cujus glossa est: lativum, ut in Latina versione nunc e
αν ειλείθυιαν, ανά τόκον, Ευριπίδης "Ιωνι. mendatum dedimus, Προμηθεύς autem
Εrgo, nisi error sit Veterum Criticorum, dicitur, ut πολύφρων et πολύμητις Ηomeri,
reponendum et hic ανειλείθυιαν. Οιuid sί ob peritiam in arte fabrili, et quia ferrum
legamus: igni primus emollitum elaboravit. Νota
est fabula de Vulcano Jovi obstetricante
Σε μάν, ωδίνων Λοχί', αν
ex Luciano et aliis. Βarnes.
ειλείθυιαν τ' έτ' εμάν
Αθάναν --
46Ο. Νίκα,] Colebatur a Graecis Μiner
va quadam, Victoria dicta. Pausan, p. 4Ο.
μάν pro τάν, φuia frigidus erat eo loco και έτερον ενταύθα ιερόν Αθήνας πεσοίηται,
articulus. Ηesychius: Λοχία, μαία. Μalo καλουμένης νίκης. vid. infra ν. 1529.
nihilominus, quod dat Βarnesius. Μusg. Soph. Ρhiloct. ν. 154. Ρro πότνα, φuod
Ειλείθυιαν και εμάν] Ita cum Duporto habet Αldina, recentiores Εdd. ποτνία,
lego pro τε ιμάν: aperte enim poeta dis metro repugnante, vid. Τroad. ν. 292.
tinguit inter Lucinam, i. e, Dianam, et Μucg.
suam, i. e, Αtheniensem, Μinervam. ν. ώ πότνια Νίκη,] Colebatur (inquit Coe
ΙΩ Ν. 57

Πταμένα προς αγυιάς, (460)


Φοιβήίος ένθα γάς
465 Μεσόμφαλος εστία
475
Παρά χορευομένω τρίποδι
Μαντεύματα κραίνει,
Συ και παίς ά Λατογενής (465)
Δύο θεαι, δύο παρθένοι
* Volitans ad plateas,
Ubi Ρhoebeia terra
465 Domus in medio sita,
Circumsaltata tripode
Οracula perfecta reddit.
Τu, et Latonae filia Diαnα,
Duae deae, duae virgines,

464. γά. 466. Παραχορευομένα una voce.

lius Rhodiginus Αntiqu. Lection. Lib. gino petendus, περί "Υψους, Εdit. Τan.
ΧΙV. c. 18.) Αthenis Μinervae Νίκης si Fabri, p. 55. Και την Πυθίαν λόγος έχει
mulacrum άττερον, i, e, sine alis, habens Τρίτοδι πλησιάζουσαν, ένθα ρήγμά εστι γης,
in dextra malum punicum, in sinistra ga αναπνέον, ώς φασιν, ατμόν ένθεον αυτόθεν,
leam, guod in primo de Αcropoli Ηe και εγκύμονα της δαιμονίου καθισταμένην
liodorus scribit. Locum respexit vir δυνάμεων, παραντίκα χρησμωδείν κατ' επίτ
magnae lectionis Ηarpocrationis: Νίκης νοιαν. Ηuc adde Lucian. bis accusat.
ξόανον άπτερον, έχον μεν εν τη δεξιά Ρομάν, εν fol. 743. "Ενθα αν ή Πρόμαντις τιούσα
δί τή ευωνύμιν κράνος, ετιμάτο ότι δε τιμά του ιερού νάματος, και μασσησαμίνη της
το παρ' Αθηναίοις, δεδήλωκεν Ηλιόδωρος ο Δάφνης, και τον Τρίτοδα διασεισαμένη, κε
Περιηγητής, εν τη πρώτη σερί Ακροπόλεως. λεύει παρείναι, άοκνον χρή αυτίκα μάλα πα
Vide plura de hac re apud Johannem ρεστάνα (vid. τόν Θεόν) συνείροντα τους
Μeursium Cecropiae, c. 8. Βαrnes. χρησμούς, Isaac Τzetzes in Lycophron.
464. γά] Valde incommodum est γά, Φασίν, ότι εν τώ Τρίτοδι χάος ή μίγα, όθεν
praesertim post αγυιάς. Lego : γάς. vid. τα μαντευόμενα, ώστις εκ του άδου, ανής
Οrest. ν. 325. Ιphig in Τaur. ν. 1259. χοντο, άτες ο Απόλλων εσαφήνιζε. Βarnes.
(Ιtajam Reisk.) Μusg. Forte, παρά τορινομένω, αρμd tripodem
465. Μεσόμφαλος εστία] De Delphis, clare et perspίcue sententias suas proden
umbilico orbis, vide quae nos supra ad. v. tem, Reisk.
223. Βαrnes. Ηeath. dividit vocabulum ita: παρά
466. Παραχορευομένων] Λd quem Chori χορευομένα τρίποδι. Βeck.
mittuntur. De more Choros ad templa 468. α Λατογενής] Ita Εd. Αld. Εx
longinqua mittendi vid. Callimach, in sequentibus Εdd. articulus α non sine
Delum, v. 279, ibique Spanhemium. So metri detrimento excidit. Μusg.
phocles: ουκίτι τον άθικτον είμι Γάς επ' Εx conjectura restituerat articulum
ομφαλόν, ΟΕd. Τyr. v. 916, Μalim ta Ηeath., ut versus esset glyconius πολυ
men περιχορευομένω. Ηimerius: Δελφοί σχημάτιστος. Βeck,
δι άρα, ιερά πόλις Απόλλωνος, λατρεύουσι 469. s. Ιta constituijubet Ηeath.:
μεν αιι τω θεώ, και περιχορεύουσι μετά Δύο θεαλ, δύο παςθένοι, κα- trochaicus di
παιάνων τον τρίτοδα. apud Photium, p. meter.
602. Εd. Ηα:sch. Μusg.
Παραχορευομένω τρίποδι] Μodus oracu σιγνήται σεμνα του Φοίβου spondaicus te
la edendi et ex tripode vaticinandi a Lon trameter ; .
58 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ

47Ο Κασίγνηται σεμιναι του Φοίβου.


Ικετεύσατε δ', ώ κόραι, 480
Το παλαιόν Ερεχθέως
Γένος ευτεκνίας χρονίου καθαρούς (470)
ε
Μαντεύμασι κύρσαι.Λ' Α χ/

475 Υπερβαλλούσας γας εχει (αντιστρ.)


Θνατοίςευδαιμονίας " 485

Ακίνητoν αφορμάν,
Τέκνων οίς αν καρποτρόφοι
9
(475)
Λάμπωσιν εν θαλάμοις
480 Πατρίοισι νεανίδες ήβαι,
Διαδέκτορα πλούτον 490

"Ως έξοντες γ' εκ πατέρων


47Ο Casta sorores Ρhoebi,
Supplicatejam, Ο virgines,
Ut antiquum Εrechthei -

Genus seram fα cunditatem puris


Οraculis consequatur.
475 Εximias enim praebet
Μortalibus felicitates
Certum praesidium
" Liberorum, guibus fαcunda
Αccendunt in thalamis

480 Ρatriis floridae juventutes,


Ηaereditarias divitias

Τradituros porro ex parentibus

et in antistropha: Αpollinarii et Duporti metricas versiones


loci. Νos alio properamus, Βαrnes,
Βασιλικών θαλάμων τ' ιίεν τρο
Reisk, conjicit έχoυσι, quod cum νιάνι
φαί κήδειοι κεδνών τέκνων, δις ήβα τέκνων cohacreat. Βeck.
Βeck.
475. ss. "Υπερβαλλούσας γαρ έχει Θνατοίς 477. Ακίνητον αφορμάν.] Ita Εd. Αld.
ευδαιμονίας Ακίνητος αφορμά Τίκνων] Ηunc ΜSS. Steph. ακίνητος αφορμά, quod 3.
1ocum de laude prolis egregium sane correctore profectum arbitror, αφορμάν
Ηugo Grotius in Εxcerptis eleganti La regitur a verbo λάμτω, transitive hic ac
tino carmine donavit. Ηuc refer Joh. cipiendo, ut Ηelen. ν. 1130. Μusg.
Stobaci Florileg. Τitulum LΧΧV. ότι Ηeath. structuram verborum instituit
καλόν το έχειν παίδας. item Τobiae Μagiri hanc: οί, αν νιάνιδες ήβα καρτοτρόφοι τίκ
Ρolymnemon in Τitulo Liberi, ubi Libe νων λάμπωσιν εν θαλάμοι, πατρίoισι, τούτο το
ros habere bonum. Item Psal. cxxνια. ν. 3. πράγμα έχει ακίνητον αφορμάν υπερβαλλού
"Ιδού, η κληρονομία Κυρίου, υιοι, ο μισθός του σης ευδαιμονίας θνατείς. Ωuibuscunque
καρπού της γαστρός, "Ωσει βίλη εν χειρί δυ enim fioridα juυentus, .frugibus τιutriία
νατού, ούτως οι υιοί. Αdeas, si libet, splendet in thalamis palernis, cα res.fμπι
ΙΩ Ν. 95 ή",
/
ε Α' 3 w Α'

2
Ετέροις επι τεκνοις" Α' Υ 9 -
(480)
Αλκά τε γάρ εν κακούς
485 Σύν τ' ευτυχίαις φίλον,
Δορί τε γά πατρία φέρει 495

Σωτήριον αλκάν.
2 ν Α Α' Λ'

Εμοι μεν πλούτου τε πάρος (485)


Βασιλικών θαλάμων τ' είεν
Λ Λ' "- Λ

490 Τροφαί κήδειοι κεδνών τέκνων.


Τον άπαιδα δ' αποστυγώ 500
Α' φ' " Λ' θ

\ Βίον ώ τε δοκεί, ψέγω Α' Α "-

Μετά δε κτεάνων μετρίων βιοτάς (490)


Εύπαιδος έχοίμαν.
495 Ω Πανός θακήματα και (επωδός.)
Αliis adhuc liberis.
Ρraesidium enim in adversis,
485 Εt in prosperis oblectatio,
, Αrmisque solo patrio fert
Salutarem opem.
Μihi quidem et prae divitiis,
Εt regiis thalamis fuerint
49Ο Εducationes sedulae bonorum liberorum.
Οdi vero orbam

Vitam: et si cui placet, hunc reprehendo,


Cum mediocribus vero facultatibus vitam
Ρrole-felicem habeam.
495 Ο sedes Ρanis, et

Α - Α'

damentum pracbet stabile crimia felicitatis ετεροις τι τεκνοις»


ηortαlibus. Βeck.
478. καρποτρόφοι] Legendum κουροτρό α Ραίribus accepίας (divitias) αliis pοrro
φοι. Εxstat vox Βacch. ν. 414. Ηesiod. liberis tradituros. Μusg.
Οp. et D. ν. 226. Μusg. Ρro ως ίξοντες Reisk, conjicit παρεξόντων,
480. νεάνιδες Ε "Ηγουν νεανίαι ήβων et verba ita struit: παρεξόντων πλούτον δια
τες, όθεν και ίξοντες, διά το προς το Σημαι δίκτορα εκ πατέρων τέκνοις, επί ετέροις τίκ
νόμενον. Βαrnes. νοις, i. e, τέκνων τίκνοις. Βeck.
481. Διαδέκτορα πλύτον] Τον εκ διαδο 484. Αλκά σε γάρ εν κακοί,] Ηuc refer
χής προσγινόμενον, Βarnes. illud Psalm. cxxνιι. v. 5. de multorum li
482. Ως ίξοντές γ'] Legi potest ίξοντας, berorum parentibus : Μακάριος, ός πληρώ
ut ίξοντας referatur ad παίδας, latens in σει την επιθυμίαν αυτού εξ αυτών. Ου κα
ακίνητoν αφορμάν τέκνων. Graeci vocant ταισχυνθήσονται, όταν λαλώσι τοις εχθροί,
σχήμα προς το σημαινόμενον: estque aliud αυτών εν πύλαις. Εuripides igitur mares
exemplum ejus infra ν. 1138. Quibus liberos columnas familiae vocat, Iphigen.
hoc non satisfacit, legent forte mecum: Τaur. v. 57. Στύλοι γαρ οίκων εισι παίδει
έgίξοντάς γ' εκ πατέρων άρσινις. Εt Cicero pro Cluentio filium
60 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ

Παραυλίζουσα πέτρα 505

ε/
Μυχάταισι Μακραίς,
Ινα χορούς στείβoυσι ποδοίν
-0

(495)
Αγραύλου κόραι τρίγονοι
500 Στάδια χλοερά προ Παλλάδος
Ναών, συρίγγων 51Ο

Vicina petra
Cavernosis Μacris,
Ubi chorea pulsant pedibus
Αgrauli triplices puellae
500 Viridia stadia, ante Palladis templa,
Fistula modulatorum ad varios

497, μυχοι δαισί μακραίι.

νοcat spem parentis, memoriam nominis, 497. μυχοι δαισι] ΜSS. Steph. μυχοι
subsidium generis, harredem familiar, de δυσι. Οptime hic Τyrwhittus: " Ρro
signatum reipubl. ciuem. Βαrnes, monstro, sive monstris, μυχοι δαισί, legen
490. Reisk. mavult : τροφα κεδναι κιδ dum credo μυχώδεσι. Ωua scilicet ana
νών. Βeck. logia a κρημνός fit κρημνώδης, a μύθος μυθώ
491. Τον άπαιδα δ' ατοστυγώ βίον] Ηuc δης, a ψάμμος ψαμμώδης, eadem a μυχος
refer illud Ρosidippi: Πήρωσις, άπαις deriνetur μυχώδης, cαυernosus. Quod
βίος. Βarnes, sane epithetum ταϊ, Μακραίς optime con
495. De Ρanis Sacello sub Αcropoli venire ex plurimis hujus tragα.diae locis
vid. Ηerodot. VΙ. cap. 105. Ρausan. p. constat.'' Μu»g.
26. 1. 36. Εd. Sylb. Αristoph. Lysistrat. μυχοι δαισί μακραίς,] Ηenricus Stepha
ν. 726. Infra hujus fab. v. 958. Lucian. nus pro δαισι legebat δυσι ex Codice vetus
Βis Αccusat. Μusg. to, puto legendum ταϊσι Μακραίς , ut in
"Ω πανός θακήματα] Αd Μacras re principio superioris nota, videl. ad ν.
spicit ubi Panis spelunca, adytum et ara, 495. Νihil enim δαισι loci sic habet.
ut infra ν. 936. οίσθα Κεκροπίας τίτρας, Βarnes.
Πρόσβορβον άντρον, άς Μακράς κικλήσκομεν , Ηeath. conjicit : Μυχοι τι ταΐσι μα
Ο δ', ένθα Πανός άδυτα, και βωμος σέλας. κραίς.
Vid. etiam supra ad v. 8. Quin rupes, Reisk. " Μυκαλαίσι μακραίς, petrα oicί
et montium culmina, atque antra, fere na Μacris sonoris, proprie nιugientibus,
Ρani sacra semper habita. Ηinc illud in φuibus ventus mugit, aut μυδαλέαισι,
Αntholog. Lib. ΙΙ. Πανί φιλoστήλυγγι humidis, quae imbre stillant.'' Βeck.
και ουρεοφοιτάσι Νύμφας, Ηinc κρημνοβά Μακραίς,] ονόματα το του. Scholiast.
της, παρωρείτης, et πετροβάτης, βουνίτης, 498. Νοn me fugit, στείβειν χορόν exem
&c. Ρanis epitheta passim leguntur. plis non valde dissimilibus defendi posse,
Quin et Οppianus Ηalieut. Lib. ΙΙ. ut Ηomeri (ne alios nominem) Οdyss.
Κωρύκιον illum vocat, ab antro Corycio in 9'. ν. 264.
monte Ρarnassi, in quo simul cum Βac
cho et Νymphis colebatur: πανί δε Κωςυ σετληγόν δε χορόν θείον τοσίν -
κία βυθίην παρακάτθιο τέχνην. Ηine Ρau
sanias Ρhocic, fol. 349. lin. 30. de antro Sit autem legitimum χορούς στείβειν non
Corycio loquens : Ιερόν δ' αυτό οι περί τεν tamen sequitur, στάδια ad χορούς per ap
Παρνασσον Κωρυκίων τι είναι Νυμφών και positionem referri posse. Νοn invenuste
Πανός μάλιστα ήγηνται. Vid. quae nos de emendaveris χορού, ut constructio sit:
Corycio antro ad Βacch. v. 551. Βarnes. χορού στάδια χλοερά, υίrens Chori stadium.
ΙΩ Ν. 61

Υπ' αιόλας ιαχάς ύμνων,


"Οταν αυλείοις συρίζης,
- " - 9 2/
(500)
"Ω Πάν, τoίσι σοίς εν αντροις,
ρ/ "- Α'
505 Ινα τεκούσά τις
Παρθένος - ώ μελέα. βρέφος - Φοίβω 515
Πτανοίς εξώρισεν θοίναν

Μodos hymnorum :
Quando vespertinus fistula canis,
Ο Ρan, tuis in antris,
505 Ubi pariens quadam
Virgo, Ο misera, infantem Phα.bo,
Εxposuit epulum volucribus,

503. αυλίοις.

Sic στάδιον μάχης, Ηerodian. Ι.ib. ΙΙΙ. 502. ύμνων,] ΜSS. Steph. ύμνον.
c. 12. Μusg. Μusg.
Reisk. legit : χος:ίς, desultationibus or ύμνων,] Ηenricus Stephanus ex veteri
υίcularibus, ad στείζουσι refert substanti codice ύμνον legit, et sequi vult συρίζης.
vum στάδια. Βeck. Εgo ύμνων retineo et ab Ιαχάς regi puto.
499. Αγραύλου] Μale ΜSS. Steph. Βαrnes.
άγραυλοι. De Αgraulo, Cecropis uxore, Ρost ιαχάς comma ponit Reisk. et mox
vid. supra ad ν. 25. Αglauros, filia ejus, legit υμνών, quod refert ad Ρanem, αυ
ιρόν habuit sub Αcropoli, teste Ηerodoto, λείοις autem conjungit cum άντροις.
Εί, VΙΙΙ. c. 55. ubi situm loci accu Ηeath. praefert ύμνον, quod a συρίζης
rate depingit. τίμενος vocat Ρausanias, p. pendeat. Βeck.
16. 1. 5. ut intelligas, aream circa tem 503. αυλίοις] Εmendabat Scaliger αυ
plum fuisse. Per Ρandroson jurabant λείοις. Vulgatam forte defendat aliquis
Αtticae mulieres Lysistrat. v. 440. unde ex Αpollonii Rhod. versu: ήδί και αύλιον
liquet, et eam quogue divinis honoribus άντρoν επωνυμίνιν καλίουσι, Lib. ΙΙ. ν. 912. .
cultam fuisse. Ιdem de Ηersa constat Εd. Steph. Verum ibi sensus est : αη
ex Suida, v. Αρρηφορία, cui et reliqui trum illud peculiari nomine αύλιον υociία
grammatici consentiunt. De Αglauro tum fuisse. Ηujus igitur loci alia ratio
rursus vid. Ηesychium, v. πλυντήρια, est. Lego: αύλιος, υcspertinus Quumι
Quod hic traditur de Cecropis filiabus υespertinus in antro Τμο fistula ludis.
choreas post mortem agentibus, comparari Sie Ηesperus Αpollonio αύλιος αστήρ di
potest cum fabula Ρrotesilai, quem aiunt citur, Lib. ΙV. ν. 1629. ubi vide Scho
post fata in Chersoneso Τhracica cursu Iiasten.
sese exercuisse : Ρhilostrat, p. 634. D. Μartialiε ΙΧ. 62.
Εd. Μorell. Strabo, p. 595. D. Εd. Ρar.
Saepe sub hac madidi luserunt arbore Fauni,
Videnda etiam, αμae de Αchillis δρόμω Τerruit et tacitam fistula sera domurn.
habent Geographi, guibus adde Τzetz. ad
Lycophr. ν. 192. Μusg. Ρro vulgata faciunt, quae dedimus ad
Αγραύλου] Scaliger Αγλαύρου legit. Ηelen. 2. · Μusg.
Vide, guae nos supra ad ν. 25. Βarnes. αυλείοις] Ιta pro αύλίοις scribo, Scaliger
500. Στάδια) Κατά στάδια. Βαrnes, ita quoque legendum monet, et concordat
501, συρίγγων] Lego συρικτών, συρικ cum άντροις. Βαrnes.
τοί ύμνοι sunt numeri hymnorum, φιμos 507-511. Dividit hos versus, metri
/isίμια αίiφuis modulatur. Τheocrit. Εpigr, legibus monitus, Ηeath. sic:
2, ο καλά σύριγγι μελίσδων Βουκολικούς ύμ
νους. Μusg. Πτανοίσιν εξώρισε periodus catal.
62 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
Α' "ν -

Θηρσί τε φοινίαν δαίτα, πικρών γάμων


Φ/ 9/ 2 2 Λ'
(505)
Υβριν, ούτ επί κερκίσιν, ούτε λόγοις
2) -« 2

510 Φάτιν άϊον, ευτυχίας μετέχειν 52Ο

Θεόθεν τέκνα θνατοίς.


Εt feris cruentam dapem, exorsi connubiί
Ρrobrum. Νec inter radios textorios, nec cantilenis
510 Famam audivi, felicitatis esse participes
Liberos a Diis genitos mortalibus.

508. φονίαν.

ΑRGUΜΕΝΤUΜ ΑΟΤUS SΕCUΝΙΟΙ.

ΧυΤΗus, ex oraculi adytis regressus, Ιonem, primo illi occurrentem, ex Αpollinis respon
soutfilium salutat. Ηac re inopinata ac nova, planeque, ut videbatur, absurda, commotus
Ιon, istam salutationem respuit , erroremque putat ex oraculo perperam intellecto natum.
Τandem vero post multas altercationes patrem illum agnoscit, et optata ei permittit oscu
la. Χuthus Ιonem, ut filium suum, blande tractat, eumque Αthenas ad regnum et am
plissimas opes invitat. Ιon, illuc se conferre nolens, elegantissima oratione probat, se
longe vitam humilem, quietam, otiosam, periculis et molestiis carentem, praeferre princi
pum et regum divitiis et invidiosa felicitati. Χuthus Ιonem ad natalium celebrationem
et epulas publicas, quas ipsius nomine instructurus erat, deducit. Chorus, Dominae Creu
sae misertus, calamitates, quas ex nova hac sobole superinducta profiuxuras videt, abomi
natur, Χuthique perfidiam detestatur.

ΙΩΝ. Πρόσπολοι γυναίκες, αί τώνδ' αμφί κρηπίδας


δόμων (510)

Ιοη. Αncillac, φuae circa basim hujus templi

Θαιναν, θηςσί τε φονία pherecrateus. ούτ' επί κερκίσιν, ούτ' επί λόγοι,] Νon
Δαίτα, τικεών γάμων ύβςιν. idem. in picturis, ubi historiae eftinguntur, ob
ούτ' επί κερκίσιν, ούτε λόγεις φάτιν dactylicus servavi, neque fando audivi, deοrum fi
tetrameter. lios solida felicitate frui, nam et Ηercules
et Τheseus et Castor et Pollux, multis la
"Αίον, ευτυχίας basis anapastica.
' -- - - - boribus exercitati, misere tandem periere.
Μετέχειν θιάθε τέκνα θνατοίς. parαcmiacus. Κερκίς autem, radius textorius, pro ipso
Βeck. opere texto ponitur, ita Εuripidis scho
lium alibi: Κερκίς το ύφασμα ενταύθα απο
5ο9. "réριν, contumeliam. Sic vocat τού ποιούντος τό ποιούμενον, Κερκίς γάς κυρίως
puerum per vim et contumeliam genitum, ο άτρακτος, ενώ υφαίνουσιν. Vel: εύτ επί
pari licentia, ac Εubulus partum clande κερκίσιν, ούτ' επί λόγοις φάτιν άϊον, ήγουν,
-

luc. Lib. ΙΙΙ. sect. 21.


» * --

stinum, παρέίνου ανάσυρμα dixitapud Ρol- Ε τ", επι ταίς και


μεναι, όταν ήδίως αι γυναίκες συλλαλώσιν αλ
Ά ι"ξ
ούτε λόγοις] Αn legendum ούτ' ιλίγοις, λήλαις, etc. Βarnes.
Νec inter teatrices, ηec in cantibus. Ηe- ούτε χορούς, ηeque in choreis audiui, scri
sychius: έλεγοι, μύθοι, υδαί, Μusg. pit Reisk. Βeck.
ΙΩ Ν. 63

Θυοδόκων φρούρημ' έχουσα δεσπότην φυλάσσετε,


Εκλέλoιπ’ ήδη τον ιερόν τρίποδα και χρηστήριον
μ- " γ\ Λ' ? * • - 9 Λ
515 Ξούθος, η μίμνει χΖΔζ7" Οι χΟΡ ιστορων απαιδίαν, 525

ΧΟ. Εν δόμοις έστ, ώ έν ούπω δώμ' υπερβαίνει τόδε.


9

"Ως δ' επ’ εξόδοισιν όντος, τωνδ' ακούομεν πυλών (515)


Δούτσον, εξιόντα τ’ ήδη δεσπότην οράν πάρα..
ΕΟΥ. "Ω τέκνον, χαίρ ή γάρ αρχή του λόγου πρέ
τσουσά μοι.
520
ΙΩΝ. Χαίρομεν συ δ' ευ φρόνε γε, και δύ' όντ’ ευ
πράξομεν. 530

ΞΟΥ. Δός χερός φίλημά μοι σής σώματός τ' αμ


φιπτυχάς.
ΙΩΝ. Εύ φρονείς μεν, ή σ' έμηνε θεού τις, ω ξένε,
βλάβη, (520)
Sacri custodiam habentes dominum Χulhum observatis,
Reliquitne jam sacrum tripodem et oraculum
515 Χuthus? an manet in aede interrogans de orbitate?
Cho. Ιntus est, Ο hospes, nondum egressus est ex hac domo.
Sed tanquam jam egrediatur, harum portarum audimus
Strepitum: atque adeo exeuntem jam dominum videre licet.
Χιι. Ο fili, salve: nam hoc exordium loquendi mihi convenit.
52Ο Ιon. Salvi sumus : at tu sapiens esto : tumque ambo bene agemus,
Χu. Da manus tuae mihi osculum, et complexum corporis.
Ιon, Sanusne es, an, Ο hospes, vertit te in furorem aliqua dei noxa ?

520, ευφρόντι.

513. έχουσα] Ιta ΜSS. Steph. Εd. τότεςεν εκτός ή ν δόμεις. ΓΡ. Ουκ ένδον.
Αld. έχοντα. Μusg. Jacobs.
514. ΙΩΝ. Εκλέτoιτ’ ήδη τον ιερόν τρίποδα και 518. πάρα.] Πάρεστι. Βarnes.
χρηστήςιον 521. αμφιττυχάς (una voce) legunt
πούθως, ή μίμνει κατ' οίκον ιστορών απαιδίαν. Valck, ad Phα.n. 1665. et Reisk. Βeck.
ΧΟ. ΕΝ ΔΟΜΟΙΣ ΕΣΤ", ώ ξέν, ούτω δώμ' 522. Εύ φρονεί,] Scaligero placet oύ
υπεςβαίνει τόδι. φρονείς. Μusg.
Μihi quidem parum elegans videtur haec si Εύ φρονείξ] Scaliger legit oυ φρονείς, ηon,
mihi credis, aeque bene; est enim inter
ejusdem verbi in eodem versu repetitio, rogative positum, Μών subaudito, Βαrner.
praesertim cum tam facili negotio evitari
potuisset, Quare verisimile est librariis ΙΩΝ. Εύ φρονεί, μεν, ή σ' έμηνε θεού τις, & ξίνι,
bacc deberi, et Εuripidem dedisse: βλάβη,
ΕΝΔοΝ' ΕΣΤ' ΕΤ', 2 ξέν, ούπω δώμ' ύτις ΕΟΥ. Σωφρενώ τα φίλταθ’ ευζών, ει φιλιϊν έφίεμαι,
βαίνει τόδι.
Αlterum versum gravi corruptela liberavit
Ηelena. 466. Canterus, φui φιλιίν substituit inepta, guae
64 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ

ΞΟΥ. Σωφρονώ, τα φίλταθ’ ευρών ει φιλεί εφίε


μαι.
ΙΩΝ. Παύε, μή ψαύσας τα του θεού στέμματα ρή
ξης χερί,
525
ΞΟΥ. "Αψομαι κου βυσιάζω, ταμά δ' ευρίσκω φίλα.
ΙΩΝ. Ουκ απαλλάξει, πριν είσω τόξα πνευμόνων
λαβείν, 536

ΞΟΥ. Ως τί δή φεύγεις με, σαυτού γνωρίσας τα


φίλτατα , (525)
ΙΩΝ. Ου φιλώ φρενούν αμούσους και μεμηνότας
βν&ς.
ΞΟΥ. Κτείνε και
χ/ Α"
πίμπρη, πατρός γάς, ήν κτάνης,
έσει φονεύς.
530 ΙΩΝ. Πού δέ μοι
Λ' 2 Α'
πατήρ σύ, ταύτ' ούν ου γέλως
κλύειν εμοι , 540

Χμ. Sanus sum, charissima nactus, si cupio contingere.


Ιon. Desine. Νe me contractans Dei coronas rumpas manu.
525 Χu, Contingam neque vi abduco, sed invenio quod mihi est charissimum.
Ιon. Νon recedes a me, priusquam intra pulmones tuos meas sagittas recipias?
Χμ. Quare vero fugis me, cum agnoscas tua charissima 2
Ιon. Ωuia amo ad sanitatem revocare ineptos et insanos hospites.
Χιι. Ιnterfice, et crema : patris enim tu, si me occideris, eris infector. (ditu 2
530 Ιon, Quomodo vero tu mihi pater es & hoc igitur an non ridendum mihi au

524, ρήξεις, 527. φεύγεις εμέ. 528. οφείλω φρ.

olim obtinebat lectioni φυγείν, Ρraeterea Αld. φυγείν, unde facias etiam θίγειν, ut
autem corrigendum suspicor ν. 562.
ειφιλεί εφίεμαι.] Ηenric, Stephanus et
Ου φρονώ τα φίλταθ' εύςών, ει φιλέιν έφίεμαι , Canterus et Scaliger pro φυγείν, φuod
male obtinebat hactenus, φιλεί substituen
Ιnsantre ne αis, cum inυentis, φua mihί dum probant. Vid. Canteri Νovar. Lec
carissinια sunt, ea crosculari cupiam ' tion. Lib. ΙΙ. c. 21. Βarnes.
Ιdem plane orationis color est in Εlectra, 525. βυσιάζω,] Proprie: Φονια αlicικήus
v. 568. Ubi cum Εlectra dixisset ad
tanφuam ρύσιον, i. e pignus, υι αθduco.
senem paedagogum: Ηomerus Ιliad. λ. ν. 673. ρύσι ελαυνόμε
πάλαι δέδοικα μή σύ γ' ουκ έτ' ευ φςονής. νος ο δ' αμύνων ήσι βόεσσιν. Ηine et de
bitor, cum propter debitum in carcerem
ille respondet: rapitur, βυσιάζεσθαι dicitur Ρlutarch. in
Coriolan, p. 392. Εd. Steph. Ρostremo
συκ ευ φρονώ γώ σον κασίγνητον βλέτων; transfertur ad omnia, guae vi rapiuntur,
Jacobs. licet non obsidum aut pignorum loco.
523. φιλείν] Ιta ΜSS. Steph. Εd. ΑΕschyl. Suppl. ν. 45ο. Ηic interpre
ΙΩ Ν. 65

τρέχων ομύθος άν σοι ταμα σημηνειεν άν.


ΕΟΥ. Ού.
ΙΩΝ. Και τί μοι λέξεις, ΞΟΥ. Πατήρ σός είμι,
Α Α - 2. Λ'

και συ παις εμος. (530)


ΙΩΝ. Τίς λέγει τάδ', ΕΟΥ. "Ος σ' έθρεψεν όν
τα Λοξίας εμόν.
ΙΩΝ.. Μαρτυρείς σαυτώ. ΞΟΥ. Τα του θεού γ'
εκμαθών χρηστήρια,
535 ΙΩΝ: Εσφάλης αίνιγμ' ακούσας. ΞΟΥ. Ουκ άρ'
όρθ' ακούομεν, 545
ΙΩΝ.. "Ο δε λόγος τίς εστι Φοίβου, "ΞΟΥ. Τον
Α"

συναντήσαντά μοι -
ΙΩΝ.. Τίνα συνάντησιν ΞΟΥ. Δόμων τώνδ' εξιόν
τι του θεού - (535)
ΙΩΝ. Συμφοράς τίνος κυρήσαι : ΞΟΥ. Παίδ έμόν
πεφυκέναι.
Χμ. Νοn : velox oratio poterit significare tibi meas res.
Ιon. Εt quid mihi dicturus es? Χu. Εgo sum tuus pater, et tu meus filius.
Ιοη. Οιuis dixit hacc 2 Χιι. Αpollo, gui te aluit meum existentem.
Ιon. Dicis tibi ipsi testimonium. Χμ. Ιmo vero Dei oraculis auditis.
535 Ιοη. Deceptus es audito anigmate. Χμ, Νon ergo recte audimus?
Ιon. Quis igitur fuit sermo Phα.bi? Χμ. Εum qui obviam mihi venisset.
Ιon. In quo occursu? Χμ. Εxeunti ex hoc templo Dei.
Ιon, Quid futurum ut illi accidat? Χιμ. Μeum esse filium.

tor: πon φuidem le υι, μt serυum, αυτίpίο, mus : non αηιο rationem reddere ineptis et
τed, φuod carissimum mihi est, inυenio. ηιαlesanis αdυenis. Αtqui hanc, quam
Quanquam prastiterit fortasse βυσιάζων et locus postulat, sententiam verba non fe
ευρίσκων. Corιίrecto te, non μί serium τί runt. φρενούν utique non significat ratio
αυτίpiens, sed φuod carissinιunι ηιίhί est, ηem reddendo docere, sed vel, αd sanam
inveniens. Μusg. ηιentem puntendo reducere, vel saltem,
ουσιάζω,] Vid. infra ν. 1405. a ρύσιον, αcerbe aliφuem monere. Legendum igitur
pignus Βarnes, hic:
ρυσιάζω,] Πολεμώ. Scholiast.
526. είσω τόξα πνευμόνων λαβείν,] Είσω "τι φιλώ φρενούν αμούσους
πνευμόνων, id est, εις πνεύμονας. Τόξα in Ιdcirco.fugίο te, quία αnιο castigare inep
hoc loco, non arcus, sed sagittas, Ιta tos. Μusg.
Ηesych. Τόξον, κυρίως αυτό τόξον, δηλοί δί ου φιλώ] Cum olim οφείλω scriptum,
και την τοξικήν εμπειρίαν, και αυτά τα βέλη. quod per versum stare nequibat, Scaliger
Βαrnes. legendum monuit oυ φιλώ, recte quidem.
527. Concinnius fore metrum, si pro Sensus enim est: Τu interrogas me, quare
ιμι legatur με, monet Ηeath. Βeck. te fugiam, ego mon amo rationes dare in
528. Οφείλω φρενούν] Ιta Εd. Αld. sanis et ratiοnis expertibus. Βαrnes.
Εmendabat Scaliger oυ φιλώ φρενούν, φuod, Reisk. adnotavit, in vet. ed. non male
ut loco conveniat, sic interpretari debe esse φρενών. Βeck,
VoL. VΙΙ. Ε
66 ΕΥΡ ΙΠ ΙΔ ΟΥ

ΙΩΝ.. Σον γεγώτ', ή δώρον άλλως , ΞΟΥ. Δώρον,


όντα δ' εξ εμού.
540 ΙΩΝ.. Πρώτα δήτ' εμοί ξυνάπτεις πόδα σόν, ΞΟΥ.
Ουκ άλλω, τέκνον, 550
ΙΩΝ.. Η τύχη πόθεν ποθ' ήκει ; ΞΟΥ. Δύο μίαν
θαυμάζομεν.
ΙΩΝ. "Εα τίνος δέ σοι πέφυκα μητρός , ΕΟΥ.
Ουκ έχω φράσαι. - (540)
ΙΩΝ.. Ουδε Φοίβος είπε, ΞΟΥ. Τερφθείς τούτο,
κείν ουκ ηρόμην.
ΙΩΝ.. Γης άρ' εκπέφυκα μητρός. ΕΟΥ. Ου πέδον
Λ Α

Τι χ7"βί 78χ WΩΣ,

545 ΙΩΝ, Πώς αν ούν είην σός, ΞΟΥ. Ουκ οίδ, ανα
φέρω δ' ες τον θεόν. 555
ΙΩΝ.. Φέρε, λόγων αψώμεθ άλλων. ΞΟΥ. Ταύτ'
2/ σ' , -

αμεινον, ω τεκνον.

Ιon. Εx te natum, an donum simpliciter ? Χμ. Donum, natum tamen ex


540 Ιση. Ρrimum ergo mihi gressum tuum adjungis? Χμ, Νon alii, Ο fili. [me.
Ιοη. Undenaη. venit hac fortuna? Χμ. Uterouemiramur eandem.fortunam.
Ιοη. Αge: ex qua vero matre tibi natus sum ? Χu. Dicere non possum.
Ιοη -
Νeque Ρhoebus dixit? Χu. Delectatus hoc illud non interrogavi.
Ιon. Εt terra igitur matre sum natus. Χμ. Τerra non gignit liberos.
545 Ιοη. Quomodo igitur essem tuus? Χμ. Νescio, ad deum autem refero.
Ιon. Αge attingamus alios sermones. Χμ. Ηoc erit melius, Ο fili.

539. δώρον όντα σ' εξ ι.

531. Ού τρέχων, &c.] De duplici αν tumne er te αn donum simpliciter & De


vide quae nos ad Ηelen. ν. 947. Βαrnes. inde in Χuthi responsione:
Reisk. corrigit: ού, ηeutiφuam, (scil. δώρον, όντα δ' εξ εμού,
risus et jocus hoc est) τρίχων ο μύθος, Donum quidem, sed er me natum. Μusg.
procedens sermo rem omnem pαηdet. 542. πίφυκα μητρός ι) Εd. Αld, μητρός
Βeck. πέφυκα. Μusg.
534. γ' εκμαθών] Βarnesius, lectοre non 543. τούτο,] Ιta ΜS. Ε. ut jam editi.
monito, μαθών, Μusg. Εd. Αld. τούτω. Vide citata supra ad τ.
Μαρτυρεί, σαντώ.] D. Johan. c. viii. v. 259. Μusg.
13. Σύ περί σεαυτού μαρτυρείς' ή μαρτυρία 544. τίδον] "Εδαφος proprie, nunc γή.
σου ουκ έστιν αληθής. Βαrnes. Ιta vox Latina solum. Ut philosophus
εκμαθών tuetur Ηeath. commatis tro loquitur hic, non ut poèta, quis enim
chaici caussa. Βeck. nescit poètarum fabulas de Τerrae filiis?
539. Νοn assequor, quid hic faciat άλ et, proprie loquitur de humani generis or
λως, legendumque puto απλώς, Creα tu' quod ex terra haud mascitur, figurate
ΙΩ Ν. 67
Α'
ΙΩΝ. "Ηλθες ες νόθον φ"Α λεκτρον 5
"ν Α' ΞΟΥ. Μωρία
γε του νεου. (545)
ΙΩΝ.. Πριν κόρην λαβείν Ερεχθέως, ΞΟΥ. Ού
γάς ύστερόν γέ πω.
ΙΩΝ.. 'Αρα δήτ' εκεί μ' έφυσας, ΞΟΥ. Τώ χρό
νω γε συντρέχει.
550 ΙΩΝ, Κάτα πως αφικόμεσθα δεύρο , ΕΟΥ. Ταύτ'
αμηχανώ. 560
ΙΩΝ. Διά μακράς ελ θών κελεύθου, ΞΟΥ. Τούτο
2/ 2 2 -

κάμ απαιoλα. Α

ΙΩΝ, Πυθίαν δ' ήλθες πέτραν πρίν, ΕΟΥ. Ες


φανάς γε Βακχίου. (55ο)
ΙΩΝ, Προξένων δ’ εν τω κατέσχες, ΞΟΥ. "Ος με
Δελφίσιν κόραις -
ΙΩΝ.. Εθιάσευσ', ή πώς τάδ’ αυδάς, ΞΟΥ. Μαι
Λ Α"

γα.0"Αν 78 Βακχίου -

Ιon. Venistine in illegitimum aliquem thorum? (u. Stultitia juventutis.


Ιon. Ρriusquam duceres filiam Εrechthei? Χμ, Νon enim postea unquam.
Ιονι. Αn igitur tune me genuisti? Χμ. Convenit tempus,
550 Ιon. Quomodo vero huc venimus? Χu. Ωuoad hacc ignarus hareo.
Ιονι.Ρer longum profectus iter? Χιμ. Εt hoc me incertum animi facit.
Ιon. Venistine prius ad Pythiam orαcali rupem ? Χμ. Αd festa Βacchi,
Ιon. Αpud quem vero hospitum divertisti? Χμ. Qui me Delphicis puellis
Ιονι, Sodalem adscivit, aut quomodo haec dicis? Χμ. Μaenadibusque Βacchi,

554, εθίασίν σ'.

enim plantae et arbores, et etiam animalia 551. απαιoλεί.] Μαris Αtticista: απαι
nonnulla ex Τerra oriuntur; et soboles λά, Αττικώς, αποτλανά, Ελληνικώς. ubi
illius sunt. Βαrnes. απαιολά, an απαιoλεί, scribendum sit, in
547, τού νέων, ήuυenίutis. Recte com medio relinquit Piersonus. [p. 47.] Pro
parat Βarnesius Αndrom, ν. 183. Μusg. αταιολά tamen stant Ηesychius, Εrotia
Μωρία γι του νίου.] Το νίον, i. e, η νιότης. nus, Galenus, Ηippocrates, quorum auc
Sic Αndrom. ν. 183. Κακόν γι θνητοί, το toritati cedendum esse arbitrarer, nisi ob
νίον, ίν τε τό νίφ το μή δίκαιον, Vid, ibid. staret Suidas v. Παιολή. Μusg.
v. 602. Βαrnes, απαιoλεί.] Αποπλανά, επιταράσσει, ab
του νίου.] Της νεότητος. Schoiίαst. αιολίω, απαιoλάω φuoque legitur, Vid.
549, συντρέχει.] ΜSS. Steph. συντρέ Ηesych, in απαιόλη, &c. Βarnes.
χεις. Μusg. 552. φανάς] Ηesychius: φανάς - τάς
συντρέχει.] Μallem ita legere, quam ελλάμψεις. vel hunc locuin respiciens, vel
συντρέχεις, άuod et ΜS. habere dicit Rhes. v. 940. Rationem, cur sic vocen
Ηenr. Stephanus: τράγμα autem intelli tur Βacchi orgia, docet Τzetzes ad Lyco
gitur. Βαrnes. phron. ν. 212. φαυστήριος δι λέγεται, από
Ε 2
68 ΕΥΡΙΠΙΔ ΟΥ
3/ 2 «Λ Α" Σ/

555 ΙΩΝ.. Εμφρον, ή κάτοινον όντα, ΕΟΥ. Βακχίου


προς ήδοναίς - 565

ΙΩΝ.. Τούτ' εκεί νυν εσπάρημεν.


2 ? Αν Α'
ΕΟΥ. Ο πότμος
σ' εξεύρεν, τέκνον,
ΙΩΝ.. Πώς δ' αφικόμεσθα ναούς, ΞΟΥ. "Εκβολον
κόρης ίσως, (555)
ΙΩΝ.. Εκπεφεύγαμε το δούλον. ΞΟΥ. Πατέρα
Λ- Λ' /

yUy δέχoυ, 78χλy0y,


Α- Α-" ν * Αν Α'

ΙΩΝ.. Τώ θεώ γούν ουκ απιστείν εικός. ΞΟΥ. Εύ


φρονείς άρα.
560 ΙΩΝ.. Και τί βουλόμεσθά γ' άλλο; - ΕΟΥ. Νύν
οράς, α χρή σ' οράν, 57Ο

ΙΩΝ. "Η Διός παιδός γενέσθαι παίς, ΕΟΥ. "Ή,


Α' Α'

σοι γε γιγνεται.

555 Ιon. Sobrium, an ebrium existentem 2 Νum. Βacchi captum voluptate,


Λon. Secundum hoc tibi tune sati sumus. (ιι. Fatum te invenit, Ο fili.
Ιon. Quomodo veroin hacc templa venimus? Χu. Fortasse expositus a puella.
Ιon. Εffugi igitur conditionem servilem. Χμ. Ρatrem nunc accipe, Ο fili.
Ιon. Νοn conveniι igitur non obsequi deo. Χu. Recte profecto sentis. [dere.
56ο Ιονι. Ωuidigiturpraeterea volumus aliud? Χu. Νunc vides quae convenit tevi
Ιon, Quam Jovis filii filium me esse? Χμ. Quod tibi quidem accidit.

του διά φανών και λαμπάδων επιτελείσθαι τα inter Delphicas puellas et Μaenadas.
τούτου μυστήρια. Confer Αristoph. Νub. Μιμsg.
ν. 603. ibique Scholiasten. Soph. Αnti Εθίασίν σ', ή τώς τάδ’ αυδάς ;) Scaliger
gon. v. 1139, et seq. Αltero quoque an legit εθιάσισ’, φuasi a θιασίζω, guod tamen
no haec orgia celebrata fuisse tradit Ρau an exstet dubito; θιασεύομαι agnosco: pu
sanias, p. 139. 1. 17. Εd. Sylb. Μusg. to ego, θιάζω pro θειάζω legi alicubi, un
φανάς γε Βακχίου.] Βacchi orgiis inter de θίασος, certe Ηesych. θίασον, χόρευσον,
fui, φuae facibus accensis noctu agitari a θιάζω εθίασεν autem ν addito scripsi ob
mos erat. Lycophron. Δαίμων ενήρχης versum. θίασος αμid, vide Ρhα.niss. ν.
φηγαλεύς φαυστήριος (de Βaccho) Τzetzes 809. et Βacch. v. 56.
in locum: Φαυστήριο, δι λέγεται, ατο του Μαινάσιν τι Βακχίου] Βacchis, Liberi
διά φανών και λαμτάδων επιτελείσθαι τα patris Μaenadibus, quae et Τhyades et Le
τούτου μυστήρια. Αristophan. in Νebulis: nae et Βassarides et Μimallones dictae.
Παρνασίαν θ' ο, κατέχων τέτραν συν σεύ Quod autem Βacchi orgia Delphis ali
καις σελαγεί, Βάκχαι; Δελφίσιν ιμπρέτων, φuando celebrarentur, ostendit poéta in
Εx Βrodaei notis. Vid. qua nos ad Rhes. Βacch. ν. 302. "Ετ' αυτόν όψει κάπί Δελ
v, 940. Βαγγιρs. φίσιν τέτραις Πηδώντα συν πεύκαισι δικόρυ
φανάς] Τότος αι Φάναι, ου μέμνηται και φον τλάκα, Βάλλοντα και σείοντα Βάκχιον
ο Κωμικός. Scholiast. κλάδον Ηinc Αristoph. Scholiast. Βάκ
554. Εθίασίν σ',] Legendum ιθιάσευσ'. χαις Δελφίσι, ταϊς την Δελφικήν χώραν x44"-
Εxstat verbum θιασεύω, Βacch. v. 75. οικούσαις. Ρausan. Ρhocicis, fol. 319.
τε] Legendum Μαινάσιν γε, lin. 17. Αι δε Θυιάδες, γυναίκες μέν εισιν
Μαινάσιν
Μanadiύus utique. Αlioqui distinctio erit Αττικαί, φοιτώσαι δι εις τον Παρνασσον τα
ΙΩ Ν. 69

ΙΩΝ. "Η θίγω δήθ', οί μ' έφυσαν, ΕΟΥ. Πιθό.


μι ενός γε
γε τω
το θεώ. 4
560

ΙΩΝ. Χαιρέ μοι, πάτερ, ΞΟΥ. Φίλον γε φθέγμ'


εδεξάμην τόδε.
ΙΩΝ. Ημέρα θ' η νύν παρούσα - ΞΟΥ. Μακά
ριόν γ' έθηκέ με. / , γ' νι Ν 3/ Α'

565 ΙΩΝ. "Ω φίλη μήτες, πότ’ άρα και σόν όψομαι δέ
μιας και 575

9
Νύν ποθώ σε μάλλον, ή πριν, ήτις εί ποτ, εισιδείν.
9 χ/ Λ α "ν γ 2 Ν. ΥΝ Α"

Αλλ' ίσως τέθνηκας, ημείς δ' ουδέν αν δυναίμεθα.


ΧΟ. Κοιναι μεν ημίν δωμάτων ευπραξίαι, (566)
"Ομως δε και δέσποιναν ες τέκν ευτυχείν
57ο Εβουλόμην αν τούς τ' Ερεχθέως δόμους, 580

Ιon. Αn igitur attingam illos, qui me genuerunt? Χμ. Οbtemperans deo.


Ιon. Salve mihi, Ο pater. Χμ. Gratam certe compellationem hanc accipίο,
Ιon. Εt hodierna dies. Χιι. Βeatum me fecit.

565 Ιon. Ο chara mater, nunquid aliquando tuum aspiciam corpus?


Νunc magis cupio te videre, quam antea, quaecunque tandem sis:
Sed fortasse mortua es, et nos ne nunc quidem possimus.
Cho, Communes quidem nobis sunt domorum felicitates:
Τamen etiam dominam prole faelicem esse
570 Οptarim, et Εrechthei familiam.

562. Πειθόμενος

ρά έτος, αυταί τι και αι γυναίκες Δελφών Τούτο] Κατά τούτο, 3 νύν λέγεις, εκεί εγεν
άγουσιν όργια Διονύσω. Ρlura ex Βrodaci νήθημεν Βarnes.
notis. Βαrnes. 557. Εκ βόλoυ, vel βολών. Reisk.
Forte, θυάσιν, thψαdibus, et in fine ver 559. απειστεί) Refragari, scribit Ηeath,
sus μαινάσιν παρέκλινε. Reisk. - Βeck,
555, κάτοινον] Εd. Αld. κάτοικον. Frus 560, Forte, βουλoίμεθα μάλλον, Ξ. νύν
tra Η. Stephano suspecta fuit vox κάτοι δράν. Reisk.
νοι, quae exstat apud Ρlutarch. Ρelopid. 561. Διό, ταιδος] Χuthi se qui Jovis
p. 514. Εd. Steph. ut et Diod. Sic, p. ex ΑΕolo nepos erat. vid, supra v. 63.
350. Εd. Wess. Μusg. Νec aliter Βarnesius.
κάτοινον] Licet immerito ab Ηenr. "Η,] Αssentior Scaligerolegenti 3, Μusg.
Stephano rejectum, nos hic retinemus, "Η Διός παιδός γενέσθαι παίς +] Νon hic,
quum et verbum sit Εuripideum, et κά ut Βrodaeus ait, Αpollo intelligitur, (non
τοχον non aeque versui congruat, φuicquid dum enim novit Ion, se Αpollinis filium
ille, frustra in hac parte. Βαrnes. esse) sed Χuthus, ΑΕoli filius, qui erat
556. Legendum, metri gratia, ο τότμο, Jovis; quem Χuthum suum patrem Ion
εξεύρι σι, τίκνον, Μusg. jam putabat. Scaliger bene o pro ή legit,
aath metri causa σ' expungi volebat. sed nec ή male aderat. Βarnes, -

Reisk, legit σ' εξεύρε, παί. Βecί. 562. πειθόμενος] Legendum, ut vite
Ε 3
"7Ο ΕΥΡ Ι Π Ι ΔΟΥ

ΞΟΥ. "Ω τέκνον, ες μεν σην ανεύρεσιν θεός


'Ορθώς έκρανε, και συνήψ' εμοί τέ σε, (57ο)
Σύ τ' αύτά φίλταθ' εύρες, ουκ ειδώς πάρος,
«Λ » γ' 9 - - Α ν και/ Α'

Ο δ' ήξας ορθώς, τούτο καμ έχει πόθος,


575 "Οπως σύ τ', ώ παί, μητέρ εύρήσεις σέθεν, 585

Εγώ θ’, οποίας μoι γυναικός εξέφυς.


Α' Α Α' αν 9 Υ 2.

Χρόνω δε δόντες ταύτ, ίσως εύροιμεν άν, (575)


Αλλ', εκλιπών θεού δάπεδ' αλητείαν τε σην,
9 ν ? Α" Μην Α' \

Ες τας Αθήνας στείχε κοινόφρων πατρι,


580 Ού σ' όλβιον μεν σκήπτρον αναμένει πατρός, 59Ο
Πολύς δε πλούτος ουδε, θάτερον νοσων
Δυοίν, κεκλήσει δυσγενής πένης θ' άμα, (58ο)
Χιι. Ο fili, φuoad tuam inventionem deus
Recte decrevit, et junxit te mihi:
Τuque vicissim charissima invenisti, nesciens antea.
Αd quod autem incitatus es, ad hoc ipsum me quoque fert desiderium,
575 Ut et tu, Ο fili, invenias matrem tuam,
Εt ego ex qua mihi muliere natus sis.
Τempori vero permittentes haec, eam fortasse inveniemus.
Verum relinquens dei templum, et tuum exilium,
Αthenas eas, eodem cum patre animo utens,
580 Ubi te beatum sceptrum expectat patris,
Εt magnae opes : neque utrovis incommodo laborans
Εx duobus, vocaberis ignobilis, pauperque simul,

tur dactylus, πιθόμενος. [monuit jam bis Ηomerus in unico versu, Οdyss, ξ. τ.
Ηeath.] Μμsg. 465. Καί θ' αταλόν γελάσαι, και τ' ορχή
567. ουδέν αν δυναίμεθα.] Ita ΜS. G. a σασθαι ανήκεν. Βαrnes.
prima manu, cui corrector ουδέν άρ' δ' sub Ρarticula τε non est hic otiosa, sed con
stituit. In Εd. Αld. deest αν. Legen nectit pronomina εμοί et σύ. - Μinus ple
dum, ni fallor: ουδι νύν δυναίμεθ' άν, ηe ne igitur distinguendum post σί. Ηeath.
πιunc φuidem poterimus, Μμsg. 574, ήξας] Sic Iph. Αul. v. 742. οίμοι,
ουδέν αν δυναίμεθα.] Νos άν ob versum μάτην ήξ. Μusg.
inservimus, Αt Codex Ηeinsio-Scaliger "ο δ' ήξας] Scaliger in margine ponit
ianus legendum monet in margine, ουδέν είκω, quasi ήξας inde duceretur, ego po
ώδ’ ώναίμεθα, scribendum autem erat etiam tius ab αίσσω deducam ; unde et ήξα pro
sic oναίμεθα. Βαrnes. ήιξα. Vid. Ρhα.niss. ν. 1394. ic au
Forte, ουδέν ήσθανόμεθα, ηούis nesciis - tem loci sensus: εί, ό δε συμίν ορθώς ήίξας,
sed non satisfacio mihi in h. l. Reisk. δηλονότι ζητήσεως, περί της σής μητρός, κατά
572, ίκρανε,] Αlias ίκραινε, sed non ae τα άνω, "Ω φίλη μήτιρ, πότ' άρα και σον
que bene; est enim έκρανι, pro έκρηνε, a όψομαι δίμας , Νύν ποθώ σε μάλλον, ή πριν,
κραίνω, aoristi primi, cum penultima lon etc. Τούτο και με έχει, ο πόθος δηλονότι,
ga, ut et συνήψε. Και συνήψ' εμοί τί σε, την σην μητέρα ανευρείν, "Αλλως, τούτο, εις
ήγουν και τί σε συνήψεν εμοί. Και enim si ό σύ ήίξας, και ιμι έχει, πόθος δηλονότι,
mul cum τι frequenter apud poétas, Ιta Αdeo πόθος per appositionem additur τώ
ΙΩ Ν. 71

ευγενής τε και πολυκτήμων βίου.


Αλλ'
Σιγάς, τί προς γήν όμμα σον βαλών έχεις,
585 Ες φροντίδας δ' απήλθες, εκ δε χαρμονής 595
Πάλιν μεταστάς, δείμα προσβάλλεις πατρί,
ΙΩΝ. Ου ταυτον είδος φαίνεται των πραγμάτων, (585)
Πρόσωθεν όντων εγγύθεν θ' όρωμένων,
Εγώ δε την μεν συμφοράν ασπάζομαι,
590 Πατέρα σ' άνευρών ών δε γιγνώσκω πέρι, 600
/ φ' 9

"Ακουσον, είναι φασι τας αυτόχθονας


ν Α' 9 9 Α' Α'

Κλεινάς Αθήνας ουκ επείσακτον γένος,


ρ/ 2 , - Α' Α' Α'
(590)
Ιν εσπεσουμαι δύο νόσω κεκτημενος,
Α' 9 ? Λ- 2 ν. W. Α'

Πατρός τ έπαικτου καυτος ων νοθαγενής.


Sed nobilis et amplarum dives opum.
Τaces? cur in terram dejectos oculos habes? *
585 Εt ad cogitandum convertis Τe, et ex laetitia . ".

Ιterum mutatus metum injicis patri.


Ιon. Νοn eadem species videtur esse rerum,
Quae procul sunt, et quae ex propinquo spatio spectantur.
Εgo certe, hanc quidem fortunam libens amplector,
590 Quod te patrem invenerim : de quibus vero cogitem,
Αudi. Dicunt indigenas esse
Ιnclytas Αthenas, nee aliunde adductum genus,
Cuo incidam duobus morbis laborans,
Ρatre inquilino natus, et ipse nothus existens.

τούτο, Αlias τούδι pro τούτο legendum, ut sibi contraria esse, - igitur ουδ' εκάτερον
είt pro τούτου, Vel denique εις τούτο, ut legijubet, sape enim εκάτερον pro αμφό
sit: ο σύμιθ' ορμή, τινος ζητείς, (τούτο γάρ τεξον poni. Βeck.
το ήξας σημαίνει) εις τούτο και με πόθος 587. Ου ταυτόν είδος] Οlim male loca
έχει. Βαrnes. pantur hae ipsae literac, magno sensus de
trimento, legebatur enim ούτ' αυτ' όνειδος.
Constructio est: Εις και δι ήξας ορθώς, εις
τούτο και τόθος έχει εμί. Ιngeniosissimi et summa spei juvenis,
Reisk. legit : "ο δ' εύξασ' ορθώς - εύξασ'
Τhomae Stanleii, sagacitas locum restituit
pro εύξασο, τούτο πόθος accipit pro τούτου in suo ad ΑΕschylum aureo Commentario
π. quia scilicet interdum substantivum ad Αgam. ν. 1578. Νec Scalig. oculos,
regit eundem casum, quem verbum, a quo nec Grotii, fugit. Βarrιes.
substantivum ductum est. Βeck. 589. Ά
Νοve dictum : plerum
578. αλητεία»] Reponunt viri docti λα que enim in malam partem accipitur συμ
τρείαν, vel θητείαν. Sed non movendum φορά, hic in bonam: Εst itaque vox μίση,
αλητείαν, ν. 53. et ν. 1070. Μusg. Ιd Εustathius vidit fol. 647. lin. 57. Και
Reisk. δάτιδα, λητείαν τι λητεία, i. φ. ή συμφορά δε, ου μόνον αποτρόπαιος, αλλά
λατρεία, ν. Ηes et Schol. Soph. ΟΕd. και αγαθή, ώς δηλοί συν άλλοις και ο ιιτών
Col. p. 521. ed. Ρ. Steph. Βeck. επ' αγαθό, το, Επί συμφοραί, γεγηθός έρπει
580. Ηeath, cum Ρorto mavult αναμί δάκρυον ομμάτων άπο. Βαrnes,
νει. Βeck. 590. Reisk, scribit: τώνδ' α γινώσκω τί
581. Reisk. censet, θάτερον δυοίν et άμα ει. Βeck,
Ε 4
72 ΕΥΡΙΠ ΙΔ ΟΥ
). 9/ Α Λ

595 Και τούτ' έχων τούνειδος,"ασθενής μεν ων, 60 5

Ο μηδεν ών καξ ουδένων κεκλήσομαι,


2 \ - ". ν

"Ην δ' ες το πρωτον πόλεος ορμηθείς ζυγόν "/


(595)
- σ' ν 9 Λ

Ζητώ τις είναι, των μεν αδυνάτων ύπο


Μισησόμεσθα λυπρά γάρ τα κρείσσονα, Α' , "η"

600 "Οσοι δε χρηστοί δυνάμενοί τ' είναι σοφοί


- γ Λ 2 ν Λ'
61 Ο

Σιγώσι, κου σπεύδουσιν ες τα πραγματα,


Γέλωτ' εν αυτοίς μωρίαν τ8 λήψομαι, (600)
Ουχ ήσυχάζων εν πόλει ψόφου πλέα.
595 Εt hoc habens probrum, infirmus quidem manens,
Εt nihil movens, nullius pretii vir vocabor.
Si vero in primum civitatis ordinem properans,
Αliquid esse contendam, a tenuίοribus quidem
Οdio habebimur : odiosa enim sunt potentiora.
600 Qui vero boni existentes, et sapientiac capaces,
Τacent, nec ad negotia properant,
Risum inter ipsos, stultique nomen consequar,
Qui non quiescam in civitate calumniae plena.

596. μ. και ουδέν ων κικλ.

591. s, είναι φασι τάς αυτόχθονας Κλεινάς supplet versum : Μηδεν προκύψω, κ' ουδέν
Αθήνας] Vide Μeursii de Αthen. Fortit. ών κεκλήσομαι. Βeck.
Lib. Ι. c. 1. Εt quae nos supra ad ν. 29. μηδέν και ουδέν ενθάδ' ών κεκλήσομαι..]
Βarnes. Cum hactenus verbum inter ουδέν et ών
595. s. In hac oratione versus sunt hi, desiderabatur, ita ego supplendum judico.
quorum alter in codd, mutilus legitur: Scaliger minus in hac parte feliciter, et
και τούτ' έχων τούνειδος, ασθενής μεν ών multo longius a scripturae vestigiis lege
μηδέν και . . . . ουδέν ών κεκλήσομαι,
bat: Το μηδέν ών καξ ουδένων κικλήσομαι,
puto, quia credidit, μηδέν και ουδέν tauto
Ιn priori versu amplector emendationem logiam olere, cum tamen alibi legatur:
Μusgravii - ασθενής μίνων, honores et Ουδέν και μηδέν των μερότων το γένος. Jo
πιαgistratus non αnbiens Ιn posteriori, hannes Μiltonus legit: Μηδέν και ουδέν ών
quamvis multi codd. lacunam explere co κεκλήσομαι, τάτες. Ηugo Grotius: Μη
nati sunt, nondum tamen vidi, gui certam δεν και ουδέν ών εκεί κεκλήσομαι. ΑΕmllius
emendationem expromeret. Οmnes la Ρortus paulo crassius: Μηδέν και ουδέν
cunam post verba ουδέν ών suspicati sunt, πάμπαν ών κεκλήσομαι. Ηenricus Stepha
quae mihi eo loco fuisse videtur, quo eam nus et Duportus hacrent; Βrodaeus et
significavi. Fortasse scribendum est: Canterus ne defectum quidem notant.
Βarnes.
μηδεις κατ' [αστών] είδ' εγώ κικλήσομαι. 597. Longissime videntur a vero aber
rasse viri sane acuti et eruditi, qui hunc
Ιn ejusmodi tamen locis facilius einul. locum tractarunt. Si quis enim haec cum
ta conjicere, quam rem ad certum finem sequentibus diligentius conferat, intelliget,
perducere. Jacobs. ni fallor, Ιonem ex duplici suppositione
596. Reisk. legit: μηδέν και ουδέν, μη argumentari, quarum alteram in proximis
αστός ων, κεκλήσομαι. Ηeath. autem ita versibus exponit:
Ι Ω Ν. '73
- γ' Α' Μη Λ.

Των δ’ αυ λογίων τε χρωμένων τε τη πόλει


605 Ες αξίωμα βάς, πλέον φρουρήσομαι 615

Ψήφοισιν ούτω γάρ τάδ, ώ πάτερ, φιλεί, / y Λ'


Οι τας πόλεις έχoυσι κάξιώματα, (605)
Λ- / 9 Λ

Τοις ανθαμίλλοις εισί πολεμιώτατοι.


η , σ' Λ 1/ ΥΜ

Ελθών δ' ες οικον αλλότριον, έπηλυς ών,


- " / Λ Λ.

610 Γυναίκά θ' ώς άτεκνον, ή κοινουμένη 62Ο

Τάς συμφοράς σοι πρόσθεν, απολαχούσα νύν,


> Α ν « ν. \ Λ' y/ -

Αυτή καθ' αυτήν την τυχην οισει πικρως - (610)


Rursus vero clarorum, et rempublicam administrantium υίrorum,
6ο5 Αd dignitatem si ascendam, magis observabor
Suffragiis. Sic enim haec αccidere solent, Ο pater;
Qui respublicas, et dignitates tement,
ΑΕmulis sunt infestissimi.
Veniens vero in domum alienam advena existens,
61ο Εt ad mulierem non habentem liberos, quae socia cum fuerit
Τuae calamitatis prius, frustrata nunc sua spe,
Ιpsa apud se casum hunc acerbe feret,

ήν δ' εις το πρώτον πόλιος οςμηθείς ζυγόνpro λυτηρά, φuod plus semol reperitur:
ζητώ τις είναι - - sic Μed. ν. 598. Μή μοι γίνοιτο λυπρός
ευδαίμων βίος. Scholiast. Λυτρός, αντί του
Debet igitur altera esse: ει priυαίο loco λυπηρός κατά έλλειψιν του ή, etc. Sensus
contentus, nihil noυί ηιοίiatur. Αtqui hoc dicti: Ιnvidiae obnoxii sunt potentiores;
non incommode exprimetur, si locum, de et urunt inferiores prae dolore, Βαrnes.
quo agitur, ita constituamus: 600. Γίcisk. conjicit: δυνάμενοί σ' ειπείν
σοφά, aut alias σοφοί accipiendum pro pro
και τούτ' έχων τούνειδος, ασθενής μίνων, ceres urbis. Βeck.
μηδέν τι κινών, ουδέν ών κεκλήσομαι. 603, ψόφου] Ita ΜSS. Steph. Legen
dum forte ψόγου. Τheogn, ν. 287, εν γάς
Dissentit ab his Τyrwhittus, et sic potius τοι πόλει ώδε κακοψόγω ανδάνει ουδέν. Εd.
emendandum putat: Αld. φόβου, unde facias etiam στοβού, ηια
μηδέν και ουδέν ουδένων κεκλήσομαι. Ιedicentiac. Ηesychius : στοβός, λοιδορία,
όνειδος. Μusg.
Μusg. 604. Αnapaesti vitandi caussa Ηeath.
τόλιος] Ita scribo pro Αtticο πόλεως ob scribit: Των δ' αύ τι λογίων. Βeck.
versum. Βarnes.
Τών δ’ αυ λογίων] Μetri causa legen
598. Ζητώ τις είναι,] Αliφuis esse, pri dum ευγενών τε, quod et sensum praebet
πιαs obtinere. Ιta Demosthenes : Πλούσιοι bonum. Faehse. -

τέλλοί συνιστηκότει, ω άνδρες Αθηναίοι, το 605. φρουρήσομαι] 0bservabor, custodiar.


δοκεί τινες είναι δι' ευπορία προσιιληφότες. Ρlato Αlcibiad. ΙΙ. υτο συκοφαντών πολιορ
Cicero ad Αtticum: fac, ut omnia ad me κούμενοι πολιορκίαν ουδέν ήττω της υπό τών
perscribas, meque (ut facis) velis esse ali πολεμίων διετέλεσαν, p. 454. Εd. Ficin.
quem. Ηaec Βrodacus, quibus addo illud
Αct. viii. ν. 9. Ανής δέ τις, ονόματι Σί Μusg.
μων, τρουπήρχε εν τη πόλει μαγεύων και Ιta607, οι τά, πόλεις έχοντιι, αξίωμά τι,]
legendum pro οί-έχουσι κάξιώματα,
Εξιστών το έθνος της Σαμαρείας, λέγων, είναι ex Stobaco p. 51ο. (175. Grot.) ubi ad
τινα εαυτόν μίγαν. Βαrnes, Glaucum referuntur hic etsequens versus.
599. λυτρά γάς τα κρείσσονα.] Αντρά Ρor,
"74 ΕΥ Ρ Ι Π ΙΔ ΟΥ
Λ- 9 α -

Πώς δ' ουχ υπ' αυτής εικότως μισήσομαι,


"Οταν παραστώ σοι μεν εγγύθεν ποδός,
, "; » / y -ν Α

615 Η δ', ουσ' άτεκνος, τα σά φίλ' είσορά πίκρως, 625


Κάτ' ή προδούς σύ μ' ες δάμαρτα σήν βλέπης,
"Μ 2 ν - - Λ y/

Η τάμα τιμών, δώμα συγχέας εχης , (615)


"Οσας σφαγάς δή φαρμάκων τε θανασίμων
εύρον ανδράσιν διαφθοράς.
Γυναίκες
620 "Αλλως τε την σην άλοχον οίκτείρω, πάτερ, 630
Αν 2.

Απαιδα γηράσκουσαν ου γαρ αξία,


Cuomodo ei non invisus ero,
Quando assistam quidem ad pedem tuum,
615 Πla vero sine liberis existens tuas res charas acerbe intuebitur 2
Γeinde aut tu me negligens, respicies tuam uxorem,
Αut res meas honorans, domum vero confundens habebis,
Quotcunque neces et venenorum letalium
Μulieres invenerunt viris exitia.
620 Praeterea etiam tuam conjugem miseror, pater,
Αbsque liberis senescentem: non enim est digna,

613, deest δ'. 618. deest τι.

610. Γυναίκά θ' ώς άτεκνον,] Ηic iterum nis in marilorum perniciem εrcogitala sunt.
ε: pro εις, vel τρός. Vid. guae nos ad Τyrwhitto locus integer fore videtur, si,
Βacch. ν. 1277. Βαrnes. inserto τι ante θανασίμων, duo posteriores
613, πώς ουχ] Ita optime Canterus. versus interrogative accipiantur Μusg.
Εd. Αld. τώς δ' ουχ. Μusg. "Οσας σφαγάς] "Οσος hic pro πόσος usur
πώς ουχ υσ' αυτή,] Τι 5, φuod male patur, indefinitum pro interrogativo, ut
irrepserat inter τώς et ουχ, extrusimus Τheocrit. Idyll. 4. ν. 55. Οσνίχον εστί το
iterum. Vid. Gulielm. Canter. Νovar. τύμα, και αλίκον άνδρα δαμάσδει. Βarnes.
Lect. Lib, V. c. 11. Βαrnes. Ηeath metri causa reponit φαρμάκων
614. ποδός, non incommode explicari τι θανασίμων, ut hic genitivus a sequente
potest. Cogitavi tamen τολύς, πιultum διαφθοράς pendeat. Sedjam Struchtmeier.
et.frequenter. Βeck, Αnim. Crit. p. 143. docuerat, θανασίμων
618. Νec metro satisfacit θανασίμων, apud Εurip. habere secundam syllabam
nec sensui, quod reponit Piersonus Ve longam. Βeck.
risim, p. 11. θανατηφόρων Ratio est, quod Leg. "Οσας φαγάς (i. e, βρώσεις), φιμοι
σφαγή de beneficiis nunquam usurpetur, bucellas υcnenatas inυenerunt ηιulieres in
tantum de morteferro illata. Legendum, eritium marilorum. Reisk.
ni fallor: 622. απαιδίαν νοσείν..] Quia dicimus
νόσον νοσείν, etiam alius accusativus poni
ή τάμα τιμών, δώμα συγχέας Τ', ίχης potest, per appositionem, vel alias a priori
όσας σφαγάς δή, φαρμάκων ΤΕ θανασίμων gubernatus, ut νόσον νοσείν, Απαιδίαν δη
γυναίκες ύςον ανδιάσι διαφθοςάς. λονότι , atφue ita απαιδίαν νοσείν, subaudi
νόσον. Ι)e hoc accusativo suorum ver
Ιnterpretor: αμt me magnί.faciens, do borum vid. guae nos ad Iphigen. Αul. ν.
πιum υero conturbαns, in omne genus car 1182. Distinguiturautem απαιδία, orbiία",
di, et υengficίi incidωε, φιμασμηφue α femί et απαίδεια, idem quod απαιδευσία, igno
ΙΩ Ν. 75
/ 2 > Α- "; » Α' "

Πατέρων απ' εσθλων ουσ', απαιδίαν νοσείν. (620(


Τυραννίδος δε της μάτην αινουμένης
\ ν Α' Ο Α\ 2. Α' \
Το μεν πρόσωπον ήδύ, ταν δόμοισι δε
635
625 Λυπηρά τίς γάρ μακάριος, τίς ευτυχής,
"Οστις δεδοικώς και περιβλέπων βίαν
Αιώνα τείνει, δημότης δ' αν ευτυχής (625)
Ζήν αν θέλοιμι μάλλον, ή τύραννος ών,
"Ω, τους πονηρούς ηδονή φίλους έχειν,
630 Εσθλους δε μισεί, κατθανείν φοβούμενος, 640

Quae prole careat, cum sit bonis parentibus prognata.


Regni vero frustra laudati
Species quidem externa grata est, interiora vero
625 Sunt tristia. Quis enim beatus, quis felix est,
Qui semper metuens, et circumspiciens vim,
Degit vitam 2 privatus igitur fortunatus
Vivere malim, guam princeps existens,
Cui voluptas est improbos habere amicos,
630 Εt qui bonos odit, metuens ne moriatur.

628. τύρ. άν,

ταntία: sic παιδία, παιδιά et παιδεία : Ρrior ubi supra. Εd. Αld. et ΜSS, παραβλί
vox pueritiam, secunda lusum, tertia doc 9"ωy»

ίrίγιαηι sonat. Βαrnes.


βίαν] Ιta ΜSS. Steph. Εd. Αld. et
623-63ο. Vid. Stob. Grot. ΧLΙΧ. p. Stobaeus βίον. Μusg.
185. Βarnes. Fragm. Ιnonis, p. 473.
Βurn. περιβλέπων βίαν] Cum in Εuripide
623. μάτην αινουμένης] Stobaeus Τit. olim legebatur παραβλέτων βίον, Stobacus
Χ LΙΧ. πάλαι θρυλλουμένης. Μusg. semper habuit περιβλίτων βίαν, quae ut
longe melior lectio, ab Ηenric, Stephano,
Τυραννίδος δι της μάτην αινουμένης] Sto ab Ηugone Grotio, aliisque laudatur;
baeus, antequam a Grotio ex hoc loco quare et nos admittimus in textum.
corrigeretur, legebat titulo 49, πάλαι Βαrnes.
θρυλλουμένης, φuae lectio certe annotari
debet. Ηunc autem locum egregie Latina Reisk. legit aut πικρά βλέπων, μυών
toga donatum habemus ab Ηenrico Ste αιώνα τείνει, aut και περιβλέπων μυών αι. τ.
phano in suis ad Εuripidem annotationi circumspiciens prac metu trahit υιίαm mu
bus, item ab Ηugone Grotio in Εxcerptis, τium trepidorum. Βeck,
et Stobaro suae editionis, loco πmodo lau 627. Οmisit δ' Stob. Grot. xlix. p. 185.
dato. Ηunc locum Seneca in CΕdipo Βμrrι,
tangit, ν 6. Quίεφuamne regrιo gαμdet, 628. τύρνανος ών,] Stob. Grot. 1. c.
0.fallar bonum / Quantum malorum Βμrn.
./ronte ηuanι ύlαnda tegis. Βarnes, 629. "Ω, τους τονηρούς ηδονή φίλους έχειν,]
Valck. ad Ηippol. 1023. confert Se Αristoteles in Ρoliticis ait : την Τυραννίδα
nec, CΕd. 6. Quisquamne regno gaudet ? πονηρόφιλόν τι είναι. Similis locus supra
Ο fallax bonum ! Quantum malorum in Supplicibus, Αctu ΙΙ. in oratione
fronte guam blanda tegit! Βeck, Τhesei ad praeconem Τhebanum, v. 429.
626. τιςιβλέπων] Stobaco debemus, et deinceps, Stibίinus,
76 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ

Είποις άν, ως
ιποις αν, ως οο χρυσος
γρυσός εκνικά τάδε
εκνικα ταρε,
Πλουτείν τε τερπνόν ου φιλώ ψόφους κλύειν, (630)
Εν χερσι σώζων όλβον, ουδ' έχειν πόνους.
2/ 2 ? \ Λ' \ Α'

Είη γ' έμοι ζήν μέτρια μη λυπoυμένω.


645
635 Α δ' ενθάδ' είχον αγάθ, άκουσόν μου, πάτερ,
Την φιλτάτην μεν πρώτον ανθρώπων σχολήν
» Α' " Λ. " Α

"Οχλον τε μέτριον ουδέ μ' εξέπληξ' οδού (635)


ν 2 Λ' - 9 ? γ \

Πονηρός ουδείς, κείνο δ' ουκ ανασχετον,


8ed fortasse dices, quod aurum hacc εuperat,
Εt dulce est habere divitias: non amo audire opprobria,
Ιn manibus servans divitias, neque habere labores.
Sit mihi vivere mediocriter sine tristitia.
635 Quae vero hic habuerim bona, audi, pater:
Ρrimum quidem gratissimum hominibus ocium,
Τurbamque mediocrem ; neque me deturbavit de via
Ιmprobus quisquam : illud autem non tolerabile,

632, ψόφους] Αlii, Βrodaeo teste, ψό tor sermones de Diis, ut λόγος των παίδων
γους. Μusg. apud Josephum est sermo de pueris: Lib.
634. ζην μέτρια] Scaligeri supplemen ΧVΙ. cap. ult. γόους et λόγους a libra
ιum est ζήν. Ιn Εd. Αld. et ΜSS. im riis permutari non novum est. Εxempla
perfectus est versus. Μusg. vide ad Phan. ν. 1555. iterumque ad
Είη γ' εμοί ζην μέτρια μή λυτουμένω.] Suppl. ν. 1165. ubi tres ΜSS. γόους pro
Οιuum olim deesset vocula inter έμοί et λόγους. Ιonem denique inter preces et
μέτρια, Scaliger ζήν inserendumjudicabat, sermones de Diis aetatem fere egisse, ea
potest et τα bene stare, Duporti lectio que in vitae suae descriptione conjunxisse,
frigidior aliquando: είη τ' εμοί γε μέτρια. quod alioqui minime absurdum foret,
Grotius et Canterus nihil hic notarunt; verisimillimum facit Calasiridis de se ipso
de Stiblino itaque et Porto nil mirum. testimonium : Ηeliod. ΑΕthiop. p. 108.
Βarnes. Εd. Βourdelot. ή γάρ τρός ιεροί, ήν, ή εν
Reisk. ex ed. vet. vult : είη γ' εμοί μεν θυσίαις εξηταζόμην, ας πολλάς και παντοίας
μίτρια. Βeck. ανά πάσαν ημέραν ξένος τε και εγχώριος λιώς
635. R. Ρ. Ρraf ad Ηecub, p. clxxiii. τώ θεώ χαριζόμενοι δρώσιν, ή φιλοσοφούσι
et clxxiv. ubί άκουί μου, si ea ΜS. bonae διελεγόμην, ουκ ολίγος δε ο τοιούτος βίος
notae, accipiendum. Βurn. συρρεί τερι τον νεών του Πυθίου. Satisne
639. Είκειν οδού) Conferendus sermo Ιhaec indicant, quid post ευχαίς apud Εu
Charmidis apud Χenophontem in Con ripidem desideretur Sequentia sic lego :
vivio, in quo dicit, sibi, ad paupertatem
redacto, υτανίστανται ήδη θάκων, και οδών - βςοτών
εξίστανται οι τλούσιοι. Ιd scilicet jubebat υτηςετών χςείαισιν, ου γεγευμένος,
sycophantiarum metus. Μusg. υπηρετών χρείαις, ut apud Josephum ται,
κακίοσιν conjicit Ηeath. Βeck. σαί, εξυπηρετεί χρείαις, Lib. ΧΙΙΙ. c. 3.
640. ΜSS. in hoc versu non variant.
sect. 1. vid. et Αct. Αpostol. cap. ν.
Legendum videtur : ΜSS. Steph, ad hunc versum υπηρετούν
θεών δ' εν ευχαίς ή λόγοισιν ή - et γοώμενος dant pro υπηρετών et γοωμένοις.
Μusg.
ή, eram, pro ήν, ut Αristoph. Ρlut. v. 77. Θεών δ' εν ευχαίς ήγον αιών, ή βροτών]
ubί vide Βerglerum. λόγοι θιών interpre Οlim hic versus misere se habebat, υίdel.
ΙΩ Ν. 77
2/ - - - Α"
Είκειν οδού χαλωντα τοις κακίοσιν.
640 Θεών δ’ εν ευχαίς ή λόγοισιν εν βροτών , Λ.
650

Υπηρέτουν χαίρουσιν, ου γοωμένοις. 7' Λ'

Και τους μεν εξέπεμπον, οι δ' ήκον ξένοι, (640)


\ ν Λ - Υ

"Ωσθ' ήδύς αεί, καινος ών, καινοίσιν ήν.


«Υ » 2 ν 9 Α' ΥΝ 2/ ";'

Ο δ' ευκτον ανθρώπoισι, κάν άκουσιν ή,


σ' 9 " 2 /
645 Δίκαιον είναι μ, ο νόμος ή φύσις θ άμα 655
- - - Λ- Λ

Παρείχε τω δεώ. ταυτα συννοουμενος,

Cedere de via, et locum dare deterioribus.


64ο Ιn deοrum vero precibus, aut sermonibus vitam agebam, hominum
Ιnserviens curis, ipse non expertus :
Εt alios quidem dimittebam, alii vero veniebant hospites.
Ιtaque jucundus semper eram novis ipse novus existens:
Quod vero optandum est hominibus, etiam nolentibus,
645 Justum me et lex, et natura simul
Deo praebuit. Ηaec cogitans mecum,

64Ο. ευχαίς, ή γόοισιν, ή βρ. 641. γεώμενος,

Θιών δ’ εν ευχαίς, ή γόρισιν, ή βροτών. Ωuem Inis versibus opiniones sub examen vocare,
cum omnes satis laborantem viderint, quare nulla mihi videtur ejusmodi, quae
plurimi nimium laborabant nihil agendo. omnes numeros veritatis habeat. Conjec
Scaligerinprimis legebat: Θεών εν ευχαί;, turis itaque indulgere licet, dum verum
ου γόαισιν ιν βροτών, Duportus pro γόοισιν, inveniatur, quod an me latuerit nec ne
χοήσιν, Βrodacus νόοισιν, et exposuit: Deo aliorum judicium facio. Μihi tamen pro
rum mentibus interpretandis. Canterus: babile videtur, Εuripidem scripsisse:
γόρισιν εν βροτών. Ηenricus Stephanus
nihil ad hunc versum, nisi quod, Βrodaei Θιών δ' εν ευχαίς ή χοροίς, άνευ τόνων,
sententia producta, γοώμενος pro γοωμένοις Υπηςίτουν χαίρουσιν ου γοωμένοις.
ex veteribus codicibus eruerit. Αt Ηugo
Grotius in Εxcerptis suis, felici, ut puto, quae perspicua sunt, nec, nisi me fallit
conjectura, literarum vestigiis fere obser opinio, Τragico nostro indigna. Jacobs,
vatis, pro ή γόνισιν, ήγον αιών', legebat : Θεών δ' εν ευχαίς ήγον αιών' ή βςοτών
Quam lectionem et nos probamus, et in "Υτηςέτουν χαίρουσιν ου γοώμενος,
textum potius admittendam ducimus,
φuam veteres errores, φui et nunc tamen Quum hacc correctio mirum quantum a
hic fideliter memorantur. Βαrnes. prisca ΜSS. lectione
Εx vet.lectione ή γόοισιν ή βροτών Reisk.
efficit ή ποτούσιν ήν βροτών, aut ή ποτού, Θεών δ' εν ευχαίς ή γόοισιν ή βροτών
συνήν βροτών, aut denique ή ν (i. e. ή εν)
recedat, nec, φuae viri docti ad sanandum
αγώσιν ήν βροτών. Βeck. liceat
Μisere άφανεί est versus hic, φui hunc locum attulerunt, satisfaciant,
in codd. et veteribus libris sic exhibe
mihi quoque mea qualiacunquein medium
conferre :
tL1Υ :
Θιών δ' εν ευχαίς ή γόοισιν ήν βροτών
Θεών δ’ εν ευχαίς ή γόοισιν ή βροτών Υτηςετών, χαίρουσιν ου γοώμενος,
"Υσηgέτουν χαίρουσιν ου γοωμένοις.
Αut in precibus hominum Diis fundendis
Longum est, omnes doctorum virorum de votisque nuncupandis aut eorum questi
78 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ

Κρείσσω νομίζω τανθάδ, ή τάκεί, πάτερ. (645)


-

"Εα δ' εμαυτό ζήν ίση γάρ ή χάρις,


Μεγάλοισι χαίρειν, σμικρά θ' ήδέως έχειν.
66Ο
650 ΧΟ. Καλώς έλεξας, είπερ, ους εγώ φιλώ,
Εν τoίσι σοίσιν ευτυχήσουσιν λόγοις,
ΕΟΥ. Παύσαι λόγων τωνδ', ευτυχεί δ' επίστασο,
Θέλω γαρ, ούπέρ σ' εύρον, άρξασθαι, τέκνον,
Κοινής τραπέζης δαίτα προς κοινήν πεσών,
655 Θύσαί θ’, ά σου πριν γενέθλι' ουκ εθύσαμεν. 665

Και νυν μεν ως δη ξένον άγων σ' εφέστιον,


Δείπνοισι τέρψω, της δ' Αθηναίων χθονός (655)
"Αξω θεατήν δήθεν, ως ουκ όντ' εμόν.
Και γάς γυναίκα την εμήν ου βούλομαι
Μeliora existimo φua hic sunt, guam gua illic, pater.
Sinas igitur me mihi vivere, acqualis enim est gratia,
Μagnis gaudere, parvisquejucunde frui.
650 Cho, Recte dixisti, si modo illi, quos ego amo,
Ηis tuis verbis felices sint futuri.
Χιμ. Μitte hos sermones , et felix esse disce:
Volo enim ibί, ubi te inveni, auspicium facere, fili,
Communis mensae convivium ad commune veniens,
655 Sacrificioque facto tua natalia celebrare, qua prius non celebravimus,
Νunc autem te, sicut hospitem ducens domesticum,
Εxhilarabo convivio, et Αtticae terrae
Ducam velut spectatorem, tanquam non existentem meum/ilium. .
Μeam enim conjugem non volo

bus eram occupatus, nec tristis laetis, i. e. ου, εγώ φιλώ,] Αmbiguitatem horum
bominum precibus atque sacris, eorumque verborum Ρrev. in versione sustulit, et
rebus et tristibus et latis aderam laetus ad Creusam retulit. Χuthus opinari
atque volens. Faehse, potuit, ea ad se quoque pertinere, Βeck,
641. "Υ τηρετών et γοωμένοι, ex ed. vet. 655. γενί4λια] Diem natalem, φuo
praefert Εί Βeck. Juno praecipue, Jupiter, Genius coleban
650, είτες ού, εγώ φιλώ,] Chorus famu tur Servius : Αntiqui natalem tantum
larum Creusae, qui semperillius partibus dicebant, juniores natalem diem Ridi
favere introducitur, νίdetur hic Χutho et culum. Ρlautus : Νon meministi, me in
Ιoni bene velle, at revera domina sua aurem ad te afferre natali die ? Lucretius:
metuens, hac ait, cui, uthacc res sit grata Ωuapropter neque natali privatα υidetur
futura, secum dubitat. Usitatum autem esse die naturα αnimae. Ηorat. Carmin.
est iis, qui tecte et acnigmatice loquuntur, Lib. ΙV. Οd. 11. Jure solennis mihi
vel seipsos, vel alium aliquem, singularem sanctiorque Ρane natali proprio, φuod er
personam plurali numero designare. Vid. λαc Luce Μaccenas meus qίfίuentes Οrdinαι
infra ad v. 751. et ν. 877. et ν. 1056. annos. Vid. de natalibus conviviis infra
Βαrries, ad v. 804. Βαrnes.
- ΙΩ Ν. Τ9

" 2/ σ' 2 Ν. 9 "ν

660 Λυπείν άτεκνον ούσαν, αύτός ευτυχων. 67Ο

Χρόνω δε καιρόν λαμβάνων προσάξομαι


Α" 2 , - "- 2/ 2 / Α'

Αάμας", εαν σε σκηπτεα ταμ εχει, χθονός. (660)


Ιωνα δ' ονομάζω σε, τη τύχη πρέπον,
"Οθ' ούνεκ αδύτων εξιόντι μοι θεού
665 Ίχνος συνήψας πρώτος, αλλά των φίλων 675
Πλήρωμ' αθροίσας, βουθύτω σύν ηδονή
Πρόσειπε, μέλλων Δελφίδ εκλιπείν πόλιν. (665)
Υμίν δε σιγάν, δμωίδες, λέγω τάδε,
"Η θάνατον ειπούσαισι προς δάμαρτ εμήν.
67ο ΙΩΝ. Στείχοιμ' άν εν δε της τύχης άπεστί μοι 68ο
Ει μη γαρ, ήτις μ' έτεκεν, εύρήσω, πάτερ,
Αβίωτον ημίν ει δ' επεύξασθαι χρεών, (670)
660 Τristitia-afficere existentem sterilem, cum ipse sim felix.
Τempore vero occasionem accipiens adducam
Conjugem, ut sinat te habere mea sceptra terrae.
Ιonem vero nomino te, nomine fortunae conveniente,
Εo quod egredienti mihi ex ιemplo Dei
665 Τu primus occurristi. Quare amicorum
Coctum congregans, jucundo sacrificio
Saluta, relicturus Delphicam civitatem.
Vobis vero, ancillae, edico ut taceatis haec:
Αut si uxori meae dixeritis, denuncio mortem.
670 Ιοη. Ρroficiscar ego: sed unum mihi ad fortunam deest.
Νisi enim inveniam, quae me peperit, pater,
Ιnsuavis vita nobis erit: Si quid vero votis est expetendum,

660, αυτός ευτυχών.] ουκ έτ' άταις ών, viviis amicos suos exciperent, Sacrificiis
απαιδίαν γάς ου σμικρό ατύχημα οι παλαιοί autem Deos colerent: aliquando etiam,
ενόμιζεν, Βαrnes. ut domi manentes, praesertim si digniores
664. "Οθ' ούνικα] Ηorum vocabulorum paulo essent, profecturos mensa et pocu
alterutrum redundat, Synonyma enim lis honorarent, boni ominis gratia. Οιuin
sunt, et εκ παραλλήλου poni grammaticis et peregre profectos, et post diutinam
dicuntur: elegantertamen Αtticisutraque absentiam redeuntes, amici, aut parentes
simul usurpantur. Ita Soph. Εlectr. ν. et cognati, laute illos excipere solebant.
46."Αγγελλε δ' όρκω προστιθεις, όθ' ούνικα Ηinc et hodiernus academiarum nostra
Τίβνηκ' Ορίστης. et Εurip. Ηelen. ν. 59ο. rum mos obtinet, et convivium illud
Ελένη προσφερή, όθ' ούνεκ εί. Εodem modo viaticum dicitura Foy, a Gallico, utputo,
Φictum volunt τυχόν ίνωι, et δεύτερον αύθις. voy, unde υοναge, iter pedestre, ut Αng
Βarnes, Jice, per mare factumiter denotat. Βarnes.
665, ss, αλλά των φίλων πλήρωμ' αθροίσας, 668. δμωίδες,] Οlim όμωϊδισ. εςriptum
βουθύτα συν ηδονή Πρόσιιπε, μίλλων Δελφίδ' erat, manifesto errore : nec dubium erat,
εκλιπείν πόλιν.] Μos erat apud Veteres, ut, legί debere vel δμωίσιν, vel δμωίδες, quae
qui Ρeregre profecturi essent, vino et con voz ultima cum propius ad veteris scrip
80 ΕΥΡΙ Π Ι Δ Ο Υ
9 "ν 2 - > - " 9 χ/ ν

Εκ των Αθηνών μ' ή τεκούσ’ είη γυνή,


"Ως μοι γένηται μητρόθεν παρρησία,
675 Καθαράν γάς ήν τις ες πόλιν πέση ξένος,
γ\ Αν Α' 9 \ 7' Λ Α'
685

Κάν τοις λόγοισιν αστος ή, τό γε στόμα


Αν Α' 2 /

Δούλον πέπαται, κουκ έχει παρρησίαν. (675)


ΧΟ. Ορώ δάκρυα μεν και πενθίμους στροφή.
"Αλλας γε στεναγμάτων εισβολάς,
Φ/ 2. \ Α' 2. Α'

680 Οταν έμα τυραννος ευπαιδίαν 69Ο


Α' χ/ > >/

Πόσιν έχοντ ίδη,


Αυτή δ' άπαις ή και λελειμμένη τέκνων, (680)
Utinam sit Αttica mulier quae me peperit,
Ut mihi sit a matre libertas loquendi.
675 Si quis enim hospes inciderit in puram civitatem,
Quanquam nomine civis sit, tamen os
Servile obtinet, et non habet loquendi libertatem.
Cho. Video quidem lacrymas, et alia lugubria
Ι.uctuum exordia,
680 Quando mea domina sobolem
Μaritum suum habere sciet,
Ιpsa vero sterilis fuerit, et carens liberis :

679. στεναγμών.

tionis vestigia perveniret, in textum a no τα legendum putat τέταται, imo conten


bis ideo admittitur. Βαrnes. dit, affirmans, τίπαυται hocin loco sensui
673. Εκ των Αθηνών μ' ή τεκούσ' είη paene repugnare Νos e contra τέταται
γυνή,] Εn! iterum pium poèta artificium, versui non paene, sed omnino, repugnare
qua omnem suas Αthenas οrnandi occa contendimus, φuia penultima brevis est,
sionem arripit, et hoc tamen non sine ut ex conjugatione colligitur: a τίπαμαι
causa valde probabili; Αthenis enim vic enim simplici μ' dicitur, φuanquam et
turus Αtheniensem mulierem sibimatrem in Αnthologia τίπαμμα legitur, sed hoc
potius optat, ut sic saltem ex materna πίτασται facit, φuod et poetice et metri
parte esset indigena et γνήσιος Αττικής, necessitate dicitur pro τέταται. Ηoc
Ηoc autem pulchrum praeterea est προ probat insuper Αristophanes in Αvibus,
παρασκεύασμα, ad futuram τεριπέτειαν ex fol. 405."o, υφαντοδίνητον έσθο, ου τίταται.
plicandam , guando nempe apparet, Ιonis Jam vero ut τσίταυται sensui nihil repug
matrem non Αtheniensem modo, sed net, audias hunc locum ita verbatim a
Εrechthidarum nobilissimam. Βαrnes. nobis explicatum: "Ην γάρ τις ξένος και
677. πέταται, ] Ιta ΜSS. Ε. G. ut ετείσακτος ών εις πόλιν πέση καθαράν και
jam emendaverat Canterus. Εd. Αld. τέ αυτόχθονα, και πολίτης γένηται, και αστός
παυται. Ηacret Βarnesius in quantitate δή τό λόγω νομίζηται, το μιν αυτού στόμα
vocis τίταται, sed immerito. Ρenultimam δούλον όν τέτανται, ή αυτός κατά το στόμα
enim producit eadem analogia, gua τετό δούλον πέταυται, και εκνεί λέγειν, και ουκ
ταται, praeteritum verbi τοτάομαι. Μusg. ίχει ταρρησίαν. Βarnes.
Δούλον τίπανται,] Gulielmus Canterus 678. s. Ιta metrum horum versuum
Νovar. Lection, Lib. VΙΙ. c. 5. pro πέταυ constitui vult Ηeath.
Α
-- ΙΩ Ν. 81
Α' και γ' Αν Α" Αν και/

Τίν, ώ παί πρόμαντι Λατούς έχρη


ρ Α'

σας υμνωδίαν,
685 Πόθεν ο παίς όδ' αμφί ναούς σέθεν 695
Τρόφιμος εξέβα, γυναικών τίνος;
Ου γάρ με σαίνει θέσφατα, (685)
Μή τιν έχη δόλον.
Δειμαίνω συμφοράν,
690 Εφ' όποτε βάσεται ' 700
"Ατοπος άτοπα γάς παραδίδωσί μοι, (690)
Τωδί ποτ’ εύφημα.
Ο fili Latonae vaticine, quod tu
Οraculum edidisti?
685 Unde adolescens iste circa tua templa
Νutritus adolevit, ex qua muliere natus "
Νon enim mihi arrident oracula,
Νe quem habeant dolum.
Μetuo casum hunc,
690 Quorsum sit evasurus
Ιnsolens: inamαna enim denunciat mihi,
Ηuic vero auspicata.

684. εις υμν. 691. άτοπα μέν.

"ogώ δάκρυα μέν τοι, και πινθίμους asynartetusχρησμούς, ait Αristophanis Scholiastes, εξα
ex dochmaicis.
μέτρου, είναι. Ρausanias in Ρhocicis: Μι
Αλλας γι στεναγμών εισβολάς antispasticus di γίστη και παρά πλείστων ες Φημονέην δόξα
meter hypercatalectus. εστίν, ώς τρόμαντις γίνοιτο η Φημoνόη του
θεού πρώτη, και πρώτη το Εξάμετρον ησε.
et in antistropha : Αdi Ρlutarchum in Οpusculo: περί του
μή χράν έμμετρα νύν την Πυθίαν. inc
Φίλαμ, πότες' εμά διστoίνα τάδε
ego emendavi Scholiasten ad Οrest. ν.
Τogώς ες ούς γεγωνήσομεν. 1093.-ubi olim: Και ίσχι Καστάλιον, και
Βeck.
Φημίνων, δν φασί πρώτον Εξαμίτριν χρήσαι.
679. γι στεναγμών] , Μetrum postulare Lego Φημoνόην, ήν. Βαrnes.
videtur στεναγμάτων, deleto γε. Μusg. 687.s. Ου γάρ με σαίνει θέσφατα, Μή τιν'
680. ιμά τύραννος] ο και η τύραννος, έχη δόλον.] De oraculorum fraudibus vid.
εμά δίσποινα Βarnes. quae nos supra ad ν. 305. et Αntonii Van
681. 7δη] Ιta ΜSS. Steph. Εd. Αld. Dalen Dissertationem de Οraculis Εth
ήδη. nicorum. Βαrnes.
Forte, γηρύμαντις, i. e γηρύων μαντείαν, 689. Versus est Ionicus a minore dime
proclamαns υαticinium. Reisk. ter catalectus ex molosso et trochaica κατα
684. εις ύμνωδίαν,] Delendum εις, quod κλείδι, Similisacatalectus est, v.717. Ηeath.
sententiam aeque ac metrum corrumpit. 690. Plene distinguendum ad finem
[monentejam Ηeath.] Μusg. versus. Ηeath.
εις υμνωδίαν,] Εν υμνωδία. Guod oracu-, 691. άτοπος"] Αd Phoebum refero,
Jum, metro constans, edidisti? Τους φυσικώς Μusg.
Vo1. VΙΙ.
82 ΕΥΡΙ Π ΙΔ ΟΥ -

Έχει δόλον τύχαν θ' ο παίς


705
"Αλλων τραφείς αφ’ αιμάτων,
695 Τίς ου τάδε ξυνοίσεται ,
Φίλαι, πότερ' εμά δεσποινα αντιστρ. (695)
Τάδε τoρώς ες ούς γεγωνήσομεν,
Λ ν 7» \ Λ 2

Πόσιν, ενώ τα πάντ έχουσ' ελπίδων


Μέτοχος ήν τλάμων , 71Ο

700 Νύν δ' ή μεν έβρει συμφοραίς, ο δ’ ευτυχεί,


Πολιόν εισπεσούσα γηρας, πoσις δ (τoo)
Ηabet vero opes, et felicitatem hic puer,
Αb alio nutritus sanguine,
695 Quis non his assentietur ?
Ο amicae, utrum meae dominae
Ηaec aperte in aurem clara voce dicemus
De marito, in φuo omnia habens reposita, spei
Ρarticeps erat misera ?
70ο Νunc enim illa quidem obruitur malis, hic vero felix est,
Αd canam senectam perveniens. Μaritus vero

697. εις ούς.

Ut antithetico respondeat, legendum vidit, legendum putabat pro τάδι, τάνδι,


est : et pro τόσιν, πύσιν, φuasi idem esset, ac
τεύσιν, vel πύσμα, quod affirmare vix au
"Ατοτος άς ατιπα μίν iambicus dimeter bra εim: quum potius τύσις sit corruptio, a
πύθω, corrumpo, et raro tamen occurrat.
chycatalectus. Sed mnnum de tabula. Βαrnes.
Ηeath.
698. Ρost hunc versum excidit aliquid.
692. των potest esse pro τώδι, μt Αccusativus πόσιν non habet, a quo rega
8uppl. 165. Ηerc, Fur. 665. Νisi ma tur. Reisk.
7Ο2. Ατίιτες] Ιta Εd. Αld. ΜSS.
lis το δ' ειπόντ’ εύφημα. Μusg.
693. "Εχει δόλον, τύχαν θ'] Αn legen Steph. άτιτος. Legendum, ni fallor,
dum έχει δ' όλζον, τύχαν 9'. Ηippol. ν. άτηκτος, a τήκω, liφucfacίο, φuod verbum
1113. τύχαν μετ' ελβου. Τyrwhitto pla ad animorum conjunctionem significan
cebat δόμον, τύχαν 9', quod non deterius. dam non raro adhibetur, vid. Οrest. v.
Μusg. 796. Suppl. ν. 1039. Fragm. Ιncert. ν.
695. ξενσίνιται :) ΜS8. Steph. ξυνήσι 320. suppeditatum a Clem. Αlexandr, p.
ται. Μalim ξυνοίιται ab είμαι, σpinor. 620. Ηesychius: συντίτηκα, προσανάκει
Νec spreverim: τίς, ώ, τάδε ξυνήνεται, μαι. Cicero Εpist. ad Αtticum, Lib. Χ.
Θuis harc gratulabilur * Μusg. Εp. 8. sίt στοργή, sit summα σύντηξς.
696. ss. Φίλαι, τότερ' εμά δεστούνα τάδι Ρlura dat Βarnesius ad Αnacrcont. v.
τoρώ, ίς ού, γεγωνήσομιν, Πόσιν) ο Νού, ώ 1283. Μusg.
φίλα, πότερον ημείς ταύτα τη κρεούση διαδη τόσι, δ' Ακίχητος φίλων.] Cum olim
λώσομε", εί, ακοήν προφέρουσα τόσιν, ήγουν ατίετες scriptum esset, omnes omnino id
τα κατά τον πόσιν, ενώ τα ιαυτή, πάντα vocis monstri loco reputabant, Scaliger
έχουσα, ελπίδων πάλαι καλών και παιδονοιών obelo notat, sed dubius animi, nihil de
αετίαχεν, ή νύν τλήμων, και ελίου, αξία. suo profart. Jam vero sensus hυjus locί
Scaliger, φui constructionem του πόσι ήon omnino hic esse debet: Μisern Creusa
ΙΩ Ν. 83

Ατίετος φίλων.
Μέλεος, ός θυραίος ελθών δόμους
Α' 9 2/ y/

Μέγαν ες όλβον ουκ έσωσεν τύχας,


Σ/
715
705 "Ολοιτ, όλοιθ ο πότνιαν
Εξαπαφών εμάν (705)
Και θεοίσιν μή τύχοι
\
Καλλίφλογα πέλανoν επί
Α' Α " ? \ χ/

Πυρί καθαγνίσας το δ' εμόν είσεται 720


7 10 Τ υραννίδος, τυραννίδος (710)

Αb amicis non emollitur.


Μiser, qui veniens externus in domus
Μagnas opes, non servavit felicem.
7Ο5 Ρereat, pereat ille, qui dominam
Decepit meam,
Εt diis nunquam
Laeta-flamma-consumptam placentam
Ιn igne consecret. Μeam vero sciet utique
71Ο Βegni, regni

704. ίνωσε 705, "ολοιτ’ ώ, π. 71ο, 11. * * * φίλα τις τυς.

μerit, Μaritus gjus, Χuthus, adeo potenε 708. Καλλίφλεγα]. Ρulchra flammα
est, ιιι αδ arnicis gjus reprehendi, in judi consumtam, i. e auspicatam. De igni
cίμm υocari, αιμt punίri, ac in ordinem redi piciis vide citata ad Phoen. ν. 1271.
gί, ηequeat. Ωuare pro ατίετος ego ακί Μusg,
χητος omnino legendum puto, producta 709. Ηiatum sic supplet Βarnesius:
tamen antepenultima ut Εuripidi solitum
in κιχάνω (vid. Αlcest. ν. 433, et Ηe το δ' εμόν είσεται
len. ν. 597.) Εt sic ad amussim re [Δίστοινα τιστόν τι
spondet suo pari in stropha: "Εχρησας εις κρού τε φιλοδέστοτον.
υμνωδίαν, Βανηes. της γάς πάλαι κύς»] φίλα
Lectionem ατίετo, illustrat Αbresch, ad
Τυςαννίδος, Τυςαννίδος.
ΑΕsch. Ι. Ρ. 394. ΙReisk. mavult άτιστος,
incurius, ab ατίζω. Βeck. Μusg.
703. Μendi mihi suspectus est et hic το δ' εμόν είσεται] Cum post haec verba
et proxime sequens versus. Lego: tres toti versiculi desiderarentur, ut Can
terus observat, et cum illo Scaliger, alii
μέλιος, ός θυραίος ήλθεν δόμου
que , nos pro more nostro lacunam quo
μέγα" ις ελβον, ουκ ίσως ευτυχής, quo modo supplevimus respectu semper
Μusg. ad sensum et phrasin poetae et metri leges
704. Ηeath. πηetri causa scribit έσωσιν, habito, μt per omnia respondeant suis
tum etiam τύχας mavult in accusat., qui paribus in stropha praecedenti, hoc ta
ab έσωσε regatur. men nequaquam divino nostro pσétae au
Reisk, conjicit : ουκ εσόσσει τύχας, ηρη sim adscribere, quare, ut profaniores
ricit casus.fortunar. Βeck. paulo, cancellis quibusdam separatos, un
705, "ολοιτ’ ώ] Ita Εd. Αld. Αnnotat cinis nimirum inclusos, exhibeo, Jure
Stephanus : " in vet. non ώ legitur, sed autem expostulare possumus, cur Ηenr.
έ.'' Μusg. Stephanus, qui tot Μanuscriptos veteres
Ρ2
84 ΕΥΡΙ Π Ι Δ Ο Υ

* * *φίλα.
"Η δή πέλας δείπνων κυρεί
Παίς και πατήρ νέος νέων,
"Ίνα τεδειράδες Παρνασού πέτρας επωδός. 725
715 "Εχουσαι σκόπελον ουράνιόν θ' έδραν, (715)
"Ινα Βάκχιος, αμφιπύρους ανέχων πεύ
κας, λαιψηρά πη

amica.

Νempejam accedens ad convivium vadit


Filius et pater novus novum,
Ubijuga Ρarnassi speculam pro termino
-

715 Ηabent, aeriasque sedes :


Ubi Βacchus ardentes tollens
Τaedas celeriter salit

712. πελάσας, Αb hoc v. incipit επωδός. 714. τε deest.

Codices in levioribus multo negotiis pas πίρας έχουσι σκόπιλον, μοί ήuga Ρarnassί
sim citare solet, nihil hic ad supplendam specula terminantur, vel in speculam desί
hanc lacunam viderit, ne notarit quidem ; ηunt. Αpicem hunc sic describit Ρau
licet aperte sensus damnum patitur: Ut sapias: ατο δι του Κωρυκίου χαλετον ήδη
nihil dicam de versibus, quia nondum in και ανδρι ευζώνω προς τα άκρα αφικέσθαι του
eum ordinem a Cantero fuerant redacti. Παρνασσού, τα δε νεφών τι εστίν ανωτέρω τα
Quare non ego nimium ignotis Μanu άκρα, p. 349. Ηinc, credo, Εuripides
scriptis tribuere soleo, nisi nomine noten sequenti Versul ουράνιον ίδραν vocat. Μusg.
tur et bona fide designentur, aut omni 716, αμφιτύρου,] Εmendatio est Η.
dubio procul satis noscantur, et etiamnum Stephani. Εd. Αld. αμφιτόρους, Μusg.
consulenda videantur, ut nostrum toties
716.ss"Ινα Βάκχιο, αμφιτύρους ανίχων τιύ
in tribus prioribus tragα.diis laudatum κας, λαιψηρά πηδά νυκτιπόλοις άμα συμβάκ
Μanuscriptum Collegio Corporis Christi χαις.] Ηic locus ad Φανά, illas Βacchicas
Cantabrigia etiamnum reservatum. respicit, de guibus nos supra ad v. 552.
Βαγηes,
et Rhes. ν. 940. Ωuibus adde, quae illis
Reisk. repudiat supplementum Βarn., congrua huc apposuit Βrodaeus : Μons
sensumque esse dicit : Μeum υcro pectus Ρarnassus non tantum Αpollini sacer est,
sciet αnica regίνια , i. e, ero ejus ami verum etiam Βaccho. Lucanus: Μons
CUS.
709. s. Νοn reddidit Ρrev. ob lacu
Ρhαbo Βromioque sacer, Fatetur libro
Saturnalium primo, capite decimo octavo,
nam, quae hic conspicitur. Βeck. Μacrobius, Ηaec ille, quem tamen et
711. s. Δίστοινα πιστόν τε, Νόον τι φίλο
nos locum tetigimus ad Βacch. ν. 404.
δέσποτον. Της γάρ πάλαι κυρώ] Ηaec om Vide etiam supra hujus Fabulae, v. 554.
nia ad sensum implendum ex meo, ob Βαrnes.
Μanuscriptorum penuriam, addidi, de
qua re in nota pracedenti. Vid. Ηelen. 718. συν Βάκχαις.] Βarnesius, errore
γ. 1474. Βαrnes. typographico, συμβάκχαις. De re Ρau
712. Legendum "Ηδη, et κύρει, a κύρω sanias, ubi supra: και αι Θυιάδες επί τού
priori longa, metri caussa, Reisk, τοις το Διονύσω και το Απόλλωνι μαίνονται,
714. s. πέτρας "Εχουσαι] Ιta Εd. Αld. Μusg.
Βarnesius, lectοre non monito, έχουσι de 720. Νίαν-αμέζαν] Juυcntutem. vid. ad
dit, quod altero non deterius, Lego: Ρhα.n. v. 55Ο. Μusg.
1
ΙΩ Ν. 85

δά νυκτιπόλοις άμα σύν Βάκχαις. Λ αν 9 €. Α


730

Μήποθ' όδ' εις εμάν πόλιν ίκοιθ’ ο παίς,


720 Νέαν δ' άμέραν απολιπών θάνοι. (720)
Α' Μ Λ

Στενομένα γάρ αν τσόλις έχοι σκηψιν


μ- \ ?
Α-,6 νίκΟ ν 840" βολάν.
φ/ Ο/ φ Α'

Αλις άλις ο τσάρος ποτ' αρχαγός ών 735


Ερεχθεύς άναξ.
ε

Νoctivagis una cum Βacchis.


Utinam hic puer nunquam veniat in meam civitatem :
-

Forte moriatur relinquens aetatem juvenilem.


Gemens enim civitas haberet praetextum,

Peregrini invectionem.
Satis, satis est qui olim princeps fuit
Rex Εrechtheus.

719. όδ' deest. 723. "Αλις, άς ο πάρος αρχ. ών.

Νίαν αμίραν de noυα.fortuna interpre 723. "Αλις ας] Τyrwhitti emendatio est
tatur Gronov. Οbs. 1, 2. Βeck. pro αλίσας. Ιdem pro ών optime reponit
721. Στενομένα] Ιnterpretor: βαρυνομί ήν. Μihi porro legendum videtur το
να, oppressα. Quo SΘΙΩS11 στεινόμενος bis πάρος :
apud Ηomerum legitur. Μusg. άλις, ας το πάρος αςχαγός
721. ss. Constituit Ηeath. ita:
ήν Εςεχθευς άναξ.
Στενόμενα γάς αν πόλις έχει σκήψιν asynartetus Ρro αλίσας emendabat Scaliger: άλις,
ex dochmaicis. άλις. Μusg.
Εενικόν εισβολάν. "Αλις, άλις ο τάςος idem. Αλις, άλις] Ιta cum Scaligero legi
Αςχαγός ων Εςεχθευς άναξ. antispasticus di mus pro αλίσας, φuod nullo cum sensu
meter hypercatalectus. prius aderat. Canterus legendum vo
Βeck, luit, άλις ίσθ', pro άλις εστί, non, ut mihi
videtur, aeque bene, quod ad versum, aut
Sensum, quem lectio codd. offert, non emphasin. Ηaec dicta sunt eodem mo
satis esse clarum monet Ρrev. atque adeo do, guo Τheocritus de Ηomero dixit
ipsam lectionem suspectam. Vertitita, ut Ιdyll. ΧVΙ. ν. 20. "Αλι, πάντισσιν"ομη
maxime probabile videbatur: " Αthènes ρος. Ιta Εrechthidarum familia amans
le recevroit avec douleur dans son sein; Chorus, et superinducti hujus peregrini
et les manes du grand Εrechthée s'indig Χuthi pertasus, inquit emphatice: "Αλις,
neroient de voir un étranger usurper les άλις, ο πάρος Αρχαγός ών Ερεχθεύς άναξ,
droits de son sang.'' Βeck, αρκεί μιν τοί, Αθηναίοις ο παλαιός Ερεχ
722. Ξενικόν εισβολάν] Scaliger legit ξε θεύς και οι διαδόχοι αυτού. Βarnes.
νικήν, nulla necessitate, est enim ξινικόν Reisk, conjicit: άλις ο σοί πάρος,
Αtticum pro eodem. Βarnes, Βeck,

Ρ'5
86 ΕΥΡΙΠ ΙΔ ΟΥ

ΑRGUΜΕΝΤUΜ ΑΟΤUS ΤΕRΤΙΙ.

CanυsΑ, adhuc ignorans, φuidnam spei de sobole procreamda accepisset, Paedagogum ve


tulum, Εrechthidarum antiquum alumnum, excitat, ut una cum illa vellet Αρollinis oracula
sciscitari. Τum vero Chorus famularum tristis intervenit, ex quibus tandem accipit Creusa,
marito suo novum filium ab Αpolline datum. Ηine luctus, ira et lacrymae, Dolet domina
cum sene et famulis. Paedagogus Ιonem hunc a Χutho olim susceptum furtivo concubitu
conjectat, simulque in eum utdominae proditorem invehitur, φuem itaque dolo una cum ado
Ιescentulo interficiendum suadet, ne generosοrum Εrechthidarum hareditas ad illegitimos
successores deveniat, Creusa, jam pro certo se habereputans, fidem a viro proditam, et ipsa
corporis sui labem ex stupro contractam, natumque inde puerum crudeliter expositum, non
sine accusatoria in Αpollinem querela, palam fatetur. De hac re apertius senex guaerit,
-1-1
que de te interficiendo cum d consultat, atque ipse sibi hujus caedis
patrationem ultro deposcit. Chorus his Creusae consiliis laetum precatur successum,
Χuthumgue ut peregrinum et adulterum detestatur. Phα.bum quoφue ipsum oblique per
stringit, φui horum scelerum auctor et firmator exstitit. Foeminas denique, φuibus licen
tius homines adulterii probra inurant, defendit, cum non minus hoc vitio, imo etiam perdi
tius, laborent viri, id quod Χuthi exemplo satis declarat.

725 ΚΡ. "Ω πρέσβυ παιδαγωγ' Ερεχθέως, πατρός


Τουμου ποτ' όντος, ηνίκ' ήν έτ' εν φάει,
Έπαιρε σαυτόν προς θεού χρηστήρια,
"Ως μοι συνησθής, εί τι Λοξίας άναξ 740

725 Cre. Ο senex paedagoge Εrechthei patris


Μei quondam existentis, dum esset adhuc in hac luce,
Αttolle teipsum ad Dei oracula,
Dt mecum lacteris, si quod Αpollo rex

725. Ηic Εrechthei paedagogus turn ad tia, tuto abesse potest. Quod vero apud
minimum centum annos habuit. Βeck. Stobaeum medius horum trium versuum
727. "Εταιρε σαυτόν προς Θεού χρηστή afias legatur, et alius plane sit: Ει δ' άρα
εια,] Εx hoc loco patet, ad Οraculum non νυμβαίνοι τι δυσχερίντερον, et alias nos ob
nisi per adscensum perveniri; ut mox ma servavimus, sensum unius alieujus versus
gis etiam confirmatur, ν. 739. Αίπεινά μοι άiνersim exprimi, siνe id a poèta, give ab
μαντεία. Εt sane Delphicum templtrm aiiis post factum. Vid. Phaenise. ν. 929.
stetit ad radices montis Ρarnassi. Βarnes. Ηenr. Stephanus ex memoria dieit Ρlu
73ο-752. Αpud Stob. Grot. cxiν. τarchum in tertio pro εινβλέψαι legere
p. 469. ubί φίλοισιν ή - Βarnes, Fragm. έμβλέψαι, quare inter varias lectiones re
Ιnonis, p. 472. Βurn. o, Εdy'γιεs.
73ο. Stobacus Τit. CΧΙV. συν τοις φί 731. "ομή, Stob. Grot. cxiv. p. 469.
λοισιν, omisso γάρ Μusg. Βιέγγι.
Συν τοι, φίλοι, γάς] Duportus in mar "Α μη γένοιτο) Ηujus versus loco se
gine suo notat, ad τοί, vel σούς, male; quentem exhibet Stobacus, ubi supra :
neque σοί, enim hic locum haberet. Ωuod
Stobacus legit, Σύν τοί, φίλοισιν, omisso ει δ' άρα συμβαίνοι τι δυσχερέστερον.
γάς, hoc non fit ex diversitate exempla Μusg.
rium, sed φuia γάς, φuod in hoc loco 732. εισβλέψαι] Μalim εμβλέψαι:
erat necessarium, cum sola citatur senten φuae Stobaci lectio est, ubi supra, et Ρlu
2
Ι Ω Ν. 87

Θέσπισμα παίδων ες γονάς έφθέγξατο


730 Συν τοις φίλοις γάς ήδύ μεν πράσσειν καλώς, (730)
"Ο μη γένοιτο δ', εί τι τυγχάνοι κακόν,
Ες όμματ’ εύνου φωτός εσβλέψαι γλυκύ.
9 Α Α' » ρ/ Α \ Α' και 3 Α'

Εγώ δέ σ’ και ωσπερ Αζ024 ΟΤΟ πατερ έμον ποτέ, 745


η Ε/ "; » » Α'

Δέσποιν όμως ούσ’ αντικηδεύω πατρός,


ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΣ.
735 "Ω θύγατερ, άξι αξίων γεννητόρων Α'
(735)
"Ηθη φυλάσσεις, κου καταισχύνασ' έχεις
ν "- 4

Τους σούς, παλαιού γ' εκ γένους αυτόχθονος,


Έλχ, έλκε προς μέλαθρα και κόμιζε μ.β. 750

Αίπεινά μοι μαντεία του γήρως δέ μοι


Οraculum de liberorum genitura dixerit.
73Ο Cum amicis enim dulce est esse fortunatum.

Contra vero si quid acciderit mali, guod absit,


Dulce est intueri in oculos hominis benevoli.
Εgo enim te, ut ιu quoque olim meum patrem,
Guamvis domina sim, colo patris loco.
ΡΑΕΙΟΑC Ο GUS,

735 Ο filia, dignos claris majoribus


Μores servas, neque dedecoras
Τuos antiquos majores Αborigines.
Τrahe, trahe me ad aedes et duc me,
Αrdua enim πmihi oracula : senectutis igitur meae

737. Τους σους παλαιούς εκγόνους αυτόχθονας, 739. Αισ. δί μοι.

tarchi Οp Μor, p. 119. Εd, Η. Steph. rit ortus, ac proinde αυτόχθων, probatum
Μusg. dabimus infra ad ν. 1426. Βαrκες.
737, εκγόνους] Qui ταλαιοί erant tem Reisk. emendat ευγενείς. nam εκγόνου,
pore Creusae, quomodo έκγονοι ejus erant? non dici posse majores, αυos, φute tamen
Αn έγγονοι melius conveniat, non dixe debeat hic vocis significatio esse,
rim: Grammatici enim et hoc de sobole, Ηeath. subaudit προγόνονι, υι construe
vel posteris, accipiunt. Videndum igitur, tio sit: του, σούς παλαιούς προγόνους, άν
an legί debeat εγγενών, φure certe vox τας επιγόνους αυτόχθονας. Βeck.
consαπguέηeos οπιηes complectitur. νίd, 739. Αιτεινά δέ μοι μαντεία) Ιta Εά.
supra ν. 68. Soph. Αntig. v. 670. Μusg. Αld. Ρrimus Βarnesius ejecit δί. Valck
εκγόνους αυτόχθονας.] Quod Αthenien enaerio ad Phαn. ν. 466. pro μοι placebat
ses αυτόχθονες dieti fuerint, et quare, os τοι (deleto δί). De situ templi Delphici
ωendimms supra ad ν. 452. Quod vero sie Ρausanias, p. 525. 1. 20. Δελφίς δί τι
Εrechtheus, ve! Εrichthonius, (vid. su «όλις άναντι, διά τάσης παρέχεται σχήμα,
pra ν. 27Ο.) quem praecipue hic notat κατά τα αυτά δι τη πόλει τη άλλη και ο ιε
Ροέta per ικγόνους αυτόχθονας, e terra fue ρός περίβολο του Απόλλωνος, ούτως δι μιγά
4
88 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
- "ν ν ν

740 Συνεκπονούσα κωλον ιατρός γενου. (740)


ΚΡ. "Επου νυν ίχνος δ' εκφύλασσ', όπου τιθής.
ΠΑΙ.[Ιδού,] το τέ ποδός μεν βραδυ, τότε δε νέ ταχύ.
ΚΡ. Βάκτρω δ' ερείδου περιφερή στίβον χθονός. 756
ΠΑΙ. Και τούτο τυφλόν, όταν εγώ βλέπω βραχύ.
745 ΚΡ. Ορθώς έλεξας αλλά μη πάρες κόπω. (745)
ΠΑΙ. Ούκουν εκών γε, του δ' άκοντος ου κρατώ.
ΚΡ. Γυναίκες, ιστών των εμών και κερκίδος 76Ο

74ο Αdjuvans pedem sis mihi medica.


αηe, Sequere nunc, observaque vestigium ubi ponas.
Ρad. Εcce! Ρes quidem tardus, animus vero promptus.
Cre. Βaculo innitere in flexuosum iter terrae.
Ρad. Εt hoc caccum est, quando exiliter ego video,
745 Cre, Recte dixisti: sed ne fatiscas lassitudine.
Ρατα. Νοn quidem volens, sed quod abest, non possideo.
Cre, Μulieres, meae telae et radii

741. "Επ, νύν - τιθείς. 743, μή παρισκί πω.

9ει μίγας, και ανωτάτω του άστιος ιστι. 742. Ιδού.] Quoad carmen hoc voca
Justinus Lib. ΧΧΙV. c. 6. Τemplum bulum otiosum est in hoc loco; ut alia
Αpollinis Delphis positum est in monte alibi ejusmodi, nempe: φεύ, ώ μήτες, etc.
Γarnasso, in rupe undiφue impendente - et ά, α, sicut abunde patet in hisce tragα--
Μedia sατί rupes in fώrmam theatri reces diis, uti prius observavimus ad Ηecub.
sit - In hoc rupis anfractu, media ferme v. 1098. Βαγηes.
πmontis altitudine, planities erigua esί, αί Πeisk. scribit: το δι του νόου. Βeck.
que in ea profundum terra foramen, 743, περιφερή στίβον] Ιnterpretor, callem
Ά in oracula palet. Conferri potest et Jieruosum : quales utique esse solent in
ivius Lib. ΧLΙΙ. c. 15. Μusg. locis clivosis, Μusg.
740. ιατρός γενού.] Statius de Laii um περιφερή στίβον χθονός.] Codex Ηeinsio
bra ex vulnere claudicanti: medicα.firmat Scaligerianus adscriptum habet in mar
esligία υίrga, Lib. ΙΙ. c. 11. Μusg. gine: παραφερή στίβον τoδός. Βαrnes.
Ηeisk. conjicit: συνετοτρύνουσα. Βeck, Βάκτρω δ' εςείδου περιφερή στίβον χθονός.
741. τιθείς.] Secunda persona a τιθίω.
vid. ad. Ηerc. Fur. ν. 71Ο. Εd. Αld. τι in haec explicando interpretes trepidant,
miror neglectam esse a recentioribus lec
θείς. ΜSS. Steph. τιθής. . Μusg. tionem libri Ηeinsio-Scaliger
ότου τιθείς.] Ita repono pro τίθεις, nesio in notis expromtam iani, a Βar
verbum pro participio. Ιta Βrodaeus
legit, ita Scaliger, ita sensus postulat - παςαφερή στίβον ποδός,
legi. Duportus τιθής scribit, graviori Ultimum certe verum existimo... Στίβος
variatione, quod tamen Ηenr. Stepha τοδος pedis est υcstigium, sive planta pedis,
nus ex Vet. Codicibus confirmatum de quae periphrasis
nihil differt ab ea, qua
dit. Fit autem a τιθίω αντί του τίθημι. Εuripides usus est, v. 791. τό συνήψ' ίχνος
Vid. Scholia ad Εstheram nostram ν. 2. ποδός. Vocabulum στίβος hoc sensu ad
Βarnes. hibet Sophocles in Ρhiloct. ν. 29. - στί
Ηic pro τιθεί, et ν. 1545, pro προστι βου γ' ουδείς τύπος. Ιdem verbum pro
θεί, cod. Reg, exhibet τιθεις, προστιθείς, ίχνοι, tanquam ejus synonymum, ponitur
auctore Βr, ad Lys. 895. tanquam parti ap. Χenoph, in Εxp. Cyri. Lib. Ι. 6. 1.
cipia essent. Βeck. Εντεύθεν προϊόντων εφαίνετο ίχνη ίππων και
ΙΩ Ν. 89
Α' ν Λ Α' \ Α'

Δούλευμα πιστοι, τινα τύχη λαβών τσοσις


Βέβηκε παίδων, ώνπερ ούνεχ ήκομεν,
750 Σημήνατ' ει γάρ αγαθά μοι μηνύσετε, (750)
Ουκ εις απίστους δεσπότας βαλείς χαράν,
ΧΟ. Ιώ δαίμον. 765
ΚΡ. Το φροίμιον μεν των λόγων ουκ ευτυχές,
ΧΟ. Ιώ τλάμον.
755 Αλλ' ή τι θεσφάτοισι δεσποτών νοσω, (755)
Fidae ancilla, quam fortunam adeptus maritus
quorum gratia huc venimus?
ΙDe liberis abiit,
75ο Dicite mihi: si enim bona mihi significatis,
Νon in ingratos dominos conferes laetitiam.
Cho. Ο fortuna !
Cre. Ηoc proα.mium orationis profecto non est felix.
Cho. Ο miseram !

755 Νum quid vero ex oraculis dominorum mali pateris ?

κόπρος εικάζετο δι είναι ο στίβος ώς δισχι Μetri causa Ηeath. reponit : ουκούν
λίων ίππων. ubi vid. Ζeunii notam. Lib. εκών γ', άκοντος ου γαρ δή κρατώ.
VΙ. 3. 24. πορευόμενοι εώρων τον στίβον των τούδ' απόντος reponit Reisk. Βeck.
Αρκάδων και Αχαιών κατά την επί Κάλ 750. μηνύσετε,] Βarnesii emendatio est.
πη, οδόν. Jacobs.
Εd. Αld. μηνύσατε. Μusg.
ερείδου, firma te. Αd περιφερή στίβον sub
int. κατά περιφερή autem videtur signifi ει γάρ αγαθά μοι μηνύσατε,] Ιta quam
care arduum. uidquid enim est rotun vis in omnibus sit scriptum exemplaribus,
dum, adscensu etiam arduum est, Ηeath. mallem legere: ει γάς αγαθά μοι μηνύσετε.
Βarnes.
Αut περιφερεί, τotundo, legendum, aut
παραφερή, ut etiam Scal. vidit.- Ιd enim 751. απίστους] Μinus proprie απίστους
est lubricus, non περιφερής. Praeterea , dicit, cum dicendum esset αχαρίστους,
αγνώμονας, vel aliquid simile, Sed sic
στίβον exarari debet: in υestigium ιer solent nomina vitiorum confundere: vid.
ra impressum, vel in calcabile solum ter
7 αε. Η eisk. ν. 328. et ν. 344. Ρindar, Οlymp. ΙΙΙ.
745. μή πάρεσκί "ΗSensus,'' inquit Stroph. 2. πιστά φρονέων, ΑΕschyl. Sept.
Τyrwhittus, " qui ex his verbis elicien c. Τheb, 848. βουλαί δ' άπιστοι Λαίου διήρ
dus est, aut nullus est, aut nullo paene κεσαν- Μusg.
pejor. Quidni legamus: αλλά μη πάρες Ουκ εις απίστους δεσα ότας] Ηoc est:
κότω, subaudito σεαυτόν.'' Similis fere άτιστον δίστoιναν seipsam enim innuit;
locutio occurrit in Phoen. 866. κόπω παρ Ubi autem tecte quis loquitur de aliqua
είμαι, et in Ηerc, Fur, ν. 1057. τον ύπνω persona, plurali numero plerumque uti
παριιμένον. Μusg. tur, et licet de fα.mina, genere masculino,
Μή πάρεσκί πω] Μή ατάρεσκε. Βarnes. Vid. quae nos supra ad v. 650. Βαrnes,
Vet. ed. recte ορθώς γ' ίλεξας, deinde 753. Το φροίμιον] Αd hunc et sequen
leg, αλλά μοι πάρες σκοπείν, sine me tuo tem versum desunt nomina personarum
Ιoco υίdere. Reisk. in Εd. Αld. et ΜSS. Μusg.
αταρεσκείν nunquam neutra significa 755. Αλλ' ή τη Sic legendum pro vete
tione Είύ. Forsan reponendum : μή ri αλλά τι. vid. Ηelen. ν. 489. Ηerc.
'πείρηκί πω, ηe despondeas, ηe deficias, Fur. ν. 1119. Εmendabat Scaliger αλλά
Ηeαίh. γ4 Νondum
Φ"Αν tamen sententia clara mihi
746. άκοντος] Legendum cum Reiskio
απόντες. Μusg. aut elegans videtur. Vide igitur, an
Ε Υ ΡΙ ΠΙΔΟ Υ
σ' Μ- - "'

Είεν τί δρώμεν, θάνατος ών κείται πέρι,


ΚΡ. Τίς ήδε μούσα, χω φόβος τίνων πέρι, 770
ΧΟ. Είπωμεν, ή σιγώμεν, ή τί δράσομεν ή
ΚΡ. Είφ ως έχεις γε συμφοράν τιν εις εμέ,
760 ΧΟ. Ειρήσεται τοι, κει θανείν μέλλω διπλή. (760)
γ 5/ / και ν' "ν

Ουκ έστι σοι, δέσποιν, επ' αγκάλας λαβείν


Τέκν, ουδε μαστώ σώ προσαρμόσαι τάδε. 775

ΠΑΙ. "Ω μοι, θάνoιμι, θύγατερ. ΚΡ. "Ω τάλαιν'


2 Λ

εγω.
Συμφοράς έλαβον, έπαθον άχος,
Εsto: φuid agemus de reous, de ηuibus mors πούi proposita ει: '
Cre, Quanam est ista cantilena? et de guibus hic metus est f
Cho Dicemus, an tacebimus, aut quid agemus?
Cre, Dicito, guippe habes aliquid triste de me,
760 Cho, Dicetur, etiamsi bis mihi moriendum sit.
Νοn licet tibi, domina, in ulnas capere
Liberos, neque uberibus tuis applicare unquam.
Ρad. Ηei mihi! utinam morerer, filia. Cre, Ο me miseram !
Αccepi calamitatis, patior dolorem,

765. Αβίωτον, ώ φ.

νersus Creusae tribuendus sit, et ad hune Ηελίους ήτις σι τενηκοσίους εφόρκσα,


modum legendus: Τίκνον, υπό ζώνη φοβιφάς δ' ωδίνκς ανέτλην
ΚΡ. Αλλ' ή τι θισφάτοισι διστοτών νοσείς , Εις φάος εςχομένου λαςεν έα χείλω πρώτη
ΧΟ. Είιν τί δρώμεν. - μαστόν ετισχoμένη λευκώ ΔΕ Σ ΕΛοιΞΑ γά
Μusg. λακτι»

Αλλά γι τί] Cum olim Αλλά τί, ver Gesnerus conjecit: σ' έθρεψε. φuod Gro
su claudicante, legebatur, Scaliger γι in
serendum duxit : unde satis carmen suf tius in textum recepit. Εt certe sic lo
fulcitur. Βαrnes. φuuntur poύtae, Εuripides in Τroad. ν.
760,
Reisk, rescribit: ώμοϊσι θεσφάτωσι,
εαυίς φταιρeptis dominί. Βeck, διακινής άρα
Τ61. Ούκ έστι σοι, δέσπων', επ' αγκάλαις λαβείν εν σπαγάνινς σε μαστος εξίθςεψ' έδι,
τέπν' ουδι μαστό σό προσαρμόσαι ΤΑΔΕ
Cum tamen haec emendatio longius absit
Νοn sic scripsisse videtur Εuripides, sed a vulgatae scriptura ductibus, quam ut
potius librarios tam graviter aberrasse verisimile
-«ύδι μαστό σό προσαρμόσω ΠΟΤΕ sit, veram Εuphorionis manam a Ges
nero restitutam esse dubito. Τu mecum
ΑΙemini hac opportunitate Fragmenti scribe:
Εuphorionis ap. Stobacum. S. LΧΧVΙ.
p. 451. Gesn. 333. Groι. φuod medicam λαςόν δ' επί χείλεσι πρώτη
manum implorat: μαστον επισχυμένη λευκό Σ' ΕΠΛΗΣΑ γά
"Γέκνον μή σύ γεμητφός απ' ανθεζεώνας άμήσης λκυκτι»

".
ΙΩ Ν. 91

765 Βίοτον, ώ φίλα.


ΠΑΙ. Διοιχόμεσθα, τέκνον,
ΚΡ. Αί αι αί αι.
- χ/ 5 η Λ'
Διανταίος 87"υπ"gy οδύνα με πνευ
μόνων τωνδ' έσω.
77o ΠΑΙ. Μήπω στενάξης-ΚΡ. Αλλά πάρεισ γόοι,
ΠΑΙ. Πρίν αν μάθωμεν - ΚΡ. Αγγελίαν τίνα
μυοι;

ΠΑΙ. Ει ταυτά πράσσων δεσπότης της συμφοράς 785


Κοινωνός εστιν, ή μόνη σύ δυστυχείς,

Ρer vitam, Ο amicae.


Ρard. Ρeriimus, Ο filia.
Cre. Vae, vae, vac, vae.
Ρenetrans dolor sauciavit me
Ιntra pulmones hosce.
770 Ρard. Νοndum ingemiscas, Cre. Verum adsunt luctus.
Ρard. Ρriusquam discamus. Cre. Quem nuncium mihi loφueris ?
Ρard. Αn eadem patiens dominus, miseriae
Ρarticeps sit gjusdem, an tu sola calamitosa sis.

772. ταύτα.

gemellum est hoc Τheocriti Εid. ΧΧVΙ. Cohaaret συμφοράς άχος. Εx vet lec
3, tione βίοτον efficio μιαρόν. Εcίεk.
αμφοτίςαος λαύσασα και εμπλήσασα γάλακτος, 765, αβίωτον,] Η. Stephani emenda
tio est. Εd. Αld. et ΜSS. βίστον. Μa
Ιn Εuphorionis loco, γάλακτος legas an lim etiam άχθος pro άχος, ut constructio
γάλακτι nihil interest. Verba enim co sit άχθος συμφοράς. Βarnesio placebat
piam notantia utrumque casum adscis συμφοράς accusatiνο plurali. Μusg.
cunt, docente Αbreschio in Αnimad. ad 768. s. Constituit Ηeath. ita :
ΑΕsch. Lib. ΙΙ. p. 133. Jacobs.
763. "Ω μει,] Ρost hunc versum itera Διανταίος έτυτεν έδύνα glyconius.
tur in Αldina, v. 759. Μusg. Μι τνωμόνων τώνδ' έσω periodus catal.
764. Συμφοράς ίλαβον,] Οlim συμφοράς Βeck.
Ιegebatur, φuod non aeque arrisit, si enim 770. s. ΠΡ, Μήτω στινάξης.
Εenitivi esset singularis, nulla foret ag ΚΡ. Αλλά τάςεισι γόοι.
gravatio, sed potius deminutio insignis : ΠΡ. Πριν αν μάθωμεν
Οιuia λαμβάνω cum genitivo μίρος deno Κ.Ρ. Αγγελίαν ΤΙΝΑ ΜΟΙ.
sat. . Ωuare in accusativo plurali legimus,
Βrodaeo Scaligeroque praceuntibus.
Βarnes. Πnepta lectio, quam miror D.D. V. V.
764. s. Dividit Ηeath. ita : minime suspectarn fuisse. Satis quidem
εommode Latinus interpres : Quem nun
Συμφοράς έλαβαν, έπαθο Εuripideus. είum nιίhi dicis erpeclandum & Sed ejus
"Αχος αβίωτον, και φίλαι iambicus dimeter. modi emblematibus nihil est quod expli
Αeck. carinequeat. Νos potius huic loco, cri
92 ΕΥΡΙΠΙ Δ Ο Υ

ΧΟ. Κείνω μεν, ώ γεραιέ, παίδα Λοξίας


775 Έδωκεν, ιδία δ' ευτυχεί ταύτης δίχα. (775)
ΚΡ. Τόδ' επί τωδε κακόν άκρον έλακες έλακες,
Α/ 2. \ Λ.

Αχος έμοί στένειν. 790


Α' Λ Λ- Λ

ΠΑΙ. Πότερα δε φύναι δει γυναικός έκ τινος


ν - «1 φ' Μ Α- 1 και

Τον παίδ, όν είπας, ή γεγώτ' εθέσπισεν,


780 ΧΟ. "Ηδη πεφυκότ εκτελή νεανίαν (780)
Δίδωσιν αυτώ Λοξίας παρήν δ' εγώ,
ΚΡ. Πώς φής, 795
"Αφατον, άφατον, αναύδητον λόγον εμοι θρoείς.
ΠΑΙ. Κάμοιγε. ΚΡ. Πώς δ' ο χρησμός εκπεραίνεται,
785 Σαφέστερόν μοι φράζε, χώστις έσθ' ο παίς. (786)

Cho. Illi quidem, Ο senex, filium Αpollo


775 Dedit: seorsim vero beatus est sine hac.
Cre. Ηoc vero summum malum supra illud locuta es, locuta es,
Dolorem mihi lugendum.
Ρad. Utrum vero nasci oportet ex aliqua muliere
Filium, de quo dixisti, anjam natum vaticinatus est?
780 Cho. Jam natum, et perfectum adolescentem
Dedit ipsi Phα.bus. Αderaή autem ego.
Cre, Quid ais?
Ιnfandam, infandam, non dicendam rem narras.
Ρard. Εt mihi. Cre, Quomodo vero oraculum ad finem perducitur, ,
785 Clarius mihi dicito, et quis sit hic puer.

776. Το επί et έλακες semel.

ticam, qua indiget, adhibeamus opem. monstrativum de quopiam dici. Sic infra
Corrigo: ν. 806. Σκηνάς ες ιεράς τήσδε λαθραίως τέ
σις. Βαrnes.
ΠΡ. Πριν αν μάθωμεν - 778. πότερα δε φύναι δεί] Εmendatio
ΚΡ. Αγγελίαν ΓΙΝ', ΟΙ"ΜΟΙ. est Scaligeri. Εd. Αld. τότερα διαφύναι δή.
Μusg.
Voculam oίμαι huic loco minime alienam, Πότερα δί φύναι δείγυναικός έκ τινος] Πό
immo accommodatissimam esse, nemo σερα pro τότερον Αttice, Scaliger autem
facile dubitabit. Νe vero de metro ti legebat δε φύνα δεί, pro veteri διαφύναι δή,
meas, versus est choriambicus dimeter adeo recte, ut nihil dubitaverim illius lec
catalecticus, qui Βacchium in clausula re tionem in textum admittere, alia tamen
φuirit. Jacobs. hic pro more nostro reservata. Βarnes.
772. πράσσων] Pro πάσχων. Εt vice 780. εκτελή νεανίαν] Αdultum Juve
versa πάσχω, pro πράσσω. Vid. Schol. nem. Ιta Ηesiod. Εκτελία βρίθειν Δημή
ηd Ηecub. ν. 612. Item quae nos ad Sup τερος ιεξόν ακτήν. Ιdem εντελής sonaι. Βαrnes.
plic. ν. 268, et Ηeracl. v. 241. Βαrnes.
775. ταύτη,] Αποδεικτικώς, Κρεούσης. 786. εκ θεού] Subaudi ναού. Vide,
Ρraesens enim cum fuerit, sufficit de quae dedit Βrodacus ad ν. 406. Μusg.
ΙΩ Ν. 93

ΧΟ. "Οτω ξυναντήσειεν, εκ θεού συθείς,


\ Α- Η "
800

Πρώτω πόσις
ΚΡ. σός, παίδ έδωκ' αυτό θεός,
Οτοτοτοτοί. Α

Το δ' εμόν άτεκνον, άτεκνον έλαβεν άρα βίοτον, ερη


Λ' γ ν Α' 9 Α'

790 μια δ' ορφανους δόμους Οι κησω. (791)


Τίς ουν έχρήσθη; τώ συνήψ' ίχνος ποδός -
805
Α - y

Πόσις ταλαίνης, πως δε, που νιν εισιδών,


, σ' Α

ΧΟ. Οίσθ’, ώ φίλη δέσποινα, τον νεανίαν,


"Ος τόνδ' έσαιρε ναόν, ούτός εσθ' ο παίς. (795)
795 ΚΡ. Αν υγρόν αμπταίην
Αιθέρα πρόσσω γαίας Ελλανίας,
2 Λ e Α'
8 1Ο

Αστέρας εσπερίoυς,
Cho. Cui venisset obviam, ex Dei templo egressus,
Ρrimo maritus tuus, hunc ipsi filium dedit Deus.
Cre. Ηeu, heu, heu.
Quod ad me attinet, prolis expertem, prolis expertem prehendit
79Ο Εxecratio vitam. In solitudine autem orbas domos habitabo,
Quis igitur significatus est oraculo 3 cuinam occurrit
Μaritus mei misera 2 Quomodo? Ubinam ipsum aspiciens 2
Cho. Νosti, chara domina, adolescentem illum,
Qui hoc verrebat templum? iste est ille filius.
795 Cre, Utinam volitem per humidum aώrem
Ultra Graecam terram

Stellas ad Ηesperias,

792. τώς δέ του νιν. 795. Αν πταίην. 796. πρόσω.

εκ Θεού συθείς,] Subaudi ναού. Vid. Ερημία δ' ορφανούς periodus catal.
quae nos supra ad ν. 406. Βarnes. Δόμους οίκήσω. dochmaicus.
789. Constructio, siquidem vere scri 789, άρα, ergo reponit Reisk. Βeck,
bitur locus, sic instituenda est: το δ' ιμόν 791. τό συνήψ' ίχνος τοδό, ι) Τίνι συνήψε
έλαβεν άτεκνον βίοτον, ubί το εμόν elliptice τόδα, ίχνος ποδος, αντί του πόδα, "Εν διά
est, pro το εμόν μέρος. Sic Ηerc, Fur. v. δυοίν. Βαrnes,
164, έχει δι τούμόν ουκ αναίδειαν. Αristoph. 792... εισιδών,] Εmendatio est Scaligeri.
Τhesm. v. 111. ευπίστως δι τουμόν δαίμονας Εd. Αld. εισίδω. [quod praefert Ηeath.]
έχει σεβίσαι. Βarnesius, Βrodaeum secu Μusg.
tus, legit, mutato accentu, αρά. Μusg. Πόσις ταλαίνης ; Πώς δί , που νιν εισι
αρά] Ita cum Βrodaeo legendum puto, δών,] Quum olim erat: πώς δί που νιν εί
non άρα, ιιt ante Βarnes. σίδω, nullo sensu, aut certe admodum fri
789. s. Ηeath. ita constituit :
gido, video, in Scaligeriano Codice ita
interpunctum et scriptum, ut nos dedi
Το δ' εμόν, άτεκνον ithyphallicus. mus: Πώ, δί, του νιν εισιδών : ut ad τόνις
Έλαβεν άςα βιοτον iambicus dimeter bra referatur εισιδών, φuam lectionem, nemo
chycatalectus. sanus, qui non amplectetur. Βαrnes.
94 ΕΥΡΗ Π Ι Δ Ο Υ

Οίον οιον άλγος έπαθαν.


2/ \ "ν y w 9
- ώ2 ν. - \

ΠΑΙ. ονομα δί τοιο αυτο ονομαζει τατης, (soo)


800 Οίσθ, ή σιωπή τούτ ακυρωτον μενει ;
Χο. Ίων, ετείτεο πρώτος ήντησεν Α'

β πρωτος ηντησε τατρά


3 115
ΠΑΙ. Μητρός δε ποίας εστίν, ΧΟ. Ουκ έχω φράσαι.
Φρούδος δ, ίν' ειδής πάντα ταπ' εμού, γέρον,
Παιδός προθύσων ξένια και γενέθλια, (805)
805 Σκηνάς ες ιεράς τήσδε λαθραίως πόσις,
Α) Α' αν \ Ρυ Α'

Κοινή ξυνάψων δαίτα παιδί τό νέω. 82Ο

ΠΑΙ. Δέσποινα, προδεδόμεσθα-συν γάρ σοί νοσω


Qualem, qualem patior dolorem!
Ραed, Quo vero nomine ipsum nominavit pater,
800 Νosti ? an silentio hoc incertum manet ?
Cho. Ιonis, quoniam primus obviam venit patri.
Ραed. Μatre vero ex φua est? Cho. Νοn possum dicere:
Sed abiit, ut omnia scias, quae ego scio, senez,
Ρro filio sacrificaturus xenia, et genethlia,
805 Ιn sacris tabernaculis clam hacce maritus,
Communiter celebraturus epulum cum filio.
Ραed. Domina, proditi sumus, tecum enim doleo,

799. "Ονομα δε ποίον αυτόν ονομάζει τα saria convivia celebrari ; Ρassim id tes
της,] Ηinc constat, apud Veteres patrum tantur et Εxoticae litera et Sacrae , guae
fuisse potius, ηuam matrum, filiis suis non modo de Ηerodis natali memorant,
nomina imponere; ut etiam ex Ζachariae Εuripidis aetate longe posterius celebrato,
et Johannis Βaptistae historia constat. Μatthaei, e. xιν. ν. 6. et Μarc. c. νι.
Ρraeterea hinc colligendum, adoptivisfi ν. 21. sed etiam de Ρharaonis natali,
liis, aut noviter inventis, nomen tum da Gen. c. xL. v. 20. Εγένετο δι εν τη ημέρα
tum esse, cum primo inventi fuerint, aut τη τρίτη, ημέρα γενέσεως ήν Φαραώ, και
adoptati; Unde et adoptivi nativitatem ετοίει τότoν πάσι τους παισιν αυτού. Εt hoc
suam celebrabant eo die, quo adoptati ferme annis mille Εuripidis tempore
fuerant. Sic ΑΕlius Spartianus in Αdria erat antiquius. De gentibus ita Αlex. ab
no : Quinto, inquit, Ιduum Αugusίι Le Αlex. Genial. Dier, Lib, ΙΙ. c. 22. Νec
εαίus Syriατliteras αdoptionis accepίι, φυιαη solum urbis natalem, sed singulorum dies
do natalem adoptionis celebrari jussit, natalitio, Pulte.fritilla, mero, libis, .fίο
Vide infra ad v. 804. Παιδός προθύσων ξί ribus et thιμre, sacrα α Genio, sine αni
νια και Γενέθλια, Βαrnes. mali Ηostiα larli libentesque concelebrα
800, ακύρωτον) Νondum αό ήρso patre runt, Quibus dieύus g/fμdisse cruorem,
εonstitutum. Μus2. αιμί αηίηιαl macίαsse, mali portenίi erat
ακύρωτον] Ιnconfirmatum, irritum : Τή et.frdi auspicii : Νamφuc crant hilariία
γάς ονομασία κεκύρωται, σιντή δι ακύρωτον tis et latilia pleni dies, , Vide Αndr.
μίνι, παιδος όνομα. Βarnes, Τiraquelli Αnnotat. ad locum : Vide
804. παιδί, προθύσων] Sacrificia μηνυ quae nos supra ad v. 655, et v, 799.
τικά, ευχαριστικά, ξίνια, και γενέθλια, jam Βαrnes.
ΙDiis solvebat Χuthus, ut Αpollinis judi 805. Constructio est: προθύσων ις σκη
eium agnosceret, et filii natalem celebra νας ιεράς, ιnmolaturμs in sacris ιαόernα
ret. Νec novum est, natales et anniver culis vel tentoriis. Τale est, quod citatur
Η Ω Ν. 95

Του σου προς ανδρός, και μεμηχανημένως


Ύβριζόμεσθα, δωμάτων τ Ερεχθέως Λ' (810)
810 Εκβαλλόμεσθα. και σόν ου στυγών τόσιν
Λέγω, σε μέντοι μάλλον, ή κείνον, φιλών,
φ/ Λ' Α' 9 Α Α'
825
Οστις σε γημιας ξένος έπεισελθών πόλιν
Και δώμα, και σην παραλαβών παγκληρίαν,
"Αλλης γυναικός παίδας εκκαρπούμενος (815)
815 Λάθρα πέφηνεν ως λάθρα δ, εγώ φράσω,
Επεί σ' άτεκνον ήσθετ', ουκ έστεργέ σοι
φ/ η' - Α" 2 και/ ν
830
Ομοιος είναι, της τύχης τ ίσον φέρειν,
Α tuo viro, et consulto
Ιnjuria-afficimur, et domo Εrechthei
810 Εjicimur. Εt hoc, tuum non odio prosequens maritum,
Dico, sed quod te magis, quam illum amo :
Qui cum duxisset te veniens hospes in civitatem,
Εt domum, et totam-haereditatem tuam accipiens,
Εx alia muliere pueros procreans
815 Clam deprehenditur: quomodo vero clam, ego dicam.
Ρostquam te sensit esse sterilem, non sat habuit tibi
Similis esse, et fortunae parem conditionem ferre,

ex ΑΕschine: εις την εκκλησίαν καθέζομαι, bus inumbrationis causa constructum sig
εn conciοne sedeo. Dionys, Ηalicar, nificat, από της σκιάς, hoc est umbra.
Lib. ΙV. οι καταλειφθέντες υπό του Τυράν Cumque sub hujusmodi tabernaculis Αt
νού εις το στρατόπεδον, φut in castris α Τν tica juventus, φuum adhuc vicatim ageret,
ναnno relicii.fuerant. vid. et Soph. Αjac. carmina quaedam incondita decantaret,
ν. 80. Si jungas φρούδος ις σκηνας ιερας, fabulasque ageret, factum est, ut, in urbe
quis non de tentoriis hisce, ut de re per collectis Αtheniensibus, nomen hoc retin
manenti, cogitet, cum tamen extempora uerit contabulatio illa, qua inter utrum
nea fuisse constet ex ν. 1133, 4. Μusg. que theatri cornu erat protensa, in qua a
Σκηνάς ίς Ιεράς] Solennibus festisin deo mimis fabulae edebantur.
rum honorem celebratis, juxta sacras ae τήσδι] Ταύτης, ήγουν Κριούσης, Vide
des, cum frequentior esset hominum con supra ad v. 775. Βarnes.
cursus, tabernacula quaedam subitanea 806. δαίτα] Ιta ΜSS. Steph. Εd.
erigebant, Σκηναι dicuntur Graecis, ad Αld. παίδα. Μusg.
convivas recipiendos, quale illud Judaeo Κοινή ξυνάψων δαίτα παιδί τη νίφ.] Cum
rum festum tabernaculorum dictum,
olim per errorem legeretur παίδα pro δαί
Graece Σκηνοτηγία, de qua videsis Ηos τα, nullo omnino sensu, Βrodaeus legebat
pinianum de Judacor, Fest. Lib. Ι. c. 7. σόδα, quae lectio (licet alias τόδα ξυνάπτεν
et 13, Σκηναι δί ου μόνον εκ ξύλου, αλλ' εκ eleganter pro congredi occurrit) ηec ver
σινδόνων και πίλων, και έστιν ότι εκ δερμά sui, nec sensui satisfacit ; Η. Stephan.
των, και τοιούτων τινών γίνονται, οικήσεις ού recte ex Vet. Cod. δαίτα restituit; nec
σα, αυτοσχέδιοι και πρόσκαιρω. Εst etiam enim πόδα συνάπτιιν tantum dicitur et
verbum theatricum, Scena autem, (ut πόλεμον et μάχην, sed et γάμων, et hinc
Ηοspinianus de Οrigine Festorum, fol, δαίτα. Βarnes.
38, Lib. ΙΙ. c. 1.) a Graeco nomine σκη 808. μιμηχανημίως] Νon novum est
νή, quod tabernaculum ex ramis et frondi Graecis et adject, et adverb e verbis fieri,
96 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ

Λαβών δε δούλα λέκτρα, νυμφεύσας λάθρα,


Τον παίδ’ έφυσεν, εξενωμένον δέ τω (820)
820 Δελφών δίδωσιν εκτρέφειν ο δ' εν θεού
Δόμοισιν άφετος, ώς λάθοι, παιδεύεται. 840

Νεανίαν δ' ώς ήσθετ' εκτεθραμμένον,


2 - » 2/ - και 9 Α' Λ'

Ελθείν σ' έπεισε δεύρ απαιδίας χαβιν.


Κάθ' ο θεός ουκ εψεύσαθ, όδε δ' εψεύσατο, (825)

Sed adjungens sibi aliquam servam, clam congressus


Ηunc puerum genuit : ablegatum vero peregre alicui
820 Delphorum tradidit educandum : hic vero in Dei
Τemplo dimissus educatur, ut latitaret.
Ut vero sensit adolescentem adolevisse,
Ρersuasit tibi ut venires huc sιerilitatis gratia.
Εt Deus non mentitus est, iste vero est mentitus,

ut in hoc loco; sic et μεμιγμένως, mistim, πάλαι τζίφων τον παίδα, κάτλεκε πλοκάς
et διδικαιωμενέστερος alicubi legitur ab in τoιάσδ' αλους μεν ανέφις εις τον δαίμονα,
terpretibus ad Luca c. xvιπ. ν. 14. sic έρ ελθών δι και τον χρόνον αμύνασθαι θίλων,
ρωμενέστερος. Βαrnes, τυραννίδ’ αυτό περιβαλιίν έμελλε γής.
815. Παγκληρίαν) Solidam hacredita
tem. Βαrnes.
Sic v. 827. legitur in Codd. ελθών, φuod
814. Εκκαρτούμενος] Εξ άλλης γεννών. Canterus in ελών mutavit, speciosa qui
Βrodacus.
dem conjectura, sed minus certa. Com
817. "ομοιος είναι) "Ατεκνος, ώ, σύ. parandus est hic locus cum alio, gui huic
Βαrnes.
nostro appositissimus est, ν. 659. sqα. ubί
819. Εξενωμένον δέ τω] Ιn locum pere Χuthus inter alia inquit:
grinum ablegatum. Βrodaeus. Δελφών
τω pro τινί, Βαrnes. και γάς γυναίκα, την εμήν ου βούλομαι
Αut εξενωμίνος, aut εξενωμίνω, aut εξενω λυπείν, άτεκνον ούσαν, αυτός ευτυχών
μίνων leg, factus ξένος, amicus, aut alicut χρόνω δι καιςόν λαμζάνων προσάξομαι
ίνι αηιίcitiam suam conciliato, aut alicuί
αnίcorum Αthenas non incolentiam.
δάμας τ', εάν σε σκήπτρα τάμ' έχειν χθονός.
Βeck.
quibus versibus lectis haud paucos puto
822. εκτεθραμμένον] Ιta ΜS. Ε. ut mecum existimaturos esse, olim in Εuri
jam editi. Εd. Αld. εκτετραμμένον, pidis codicibus lectionem obtinuisse fere
Μusg. hanc :
824. άδι δ' εψεύσατο,] Canteri emenda
tio est. Εd. Αld. ο δ' εψεύσατο. Μusg. λαζών δε καιςόν, φθόνον αμύνασθαι θίλων,
824. ss. Senex, Creusae padagogus, τυραννίδ’ αυτώ τιςιβαλείν έμελλε γης.
postquam oraculum Χutho ab Αpolline
datum filiumque ab eodem inventum au Τemporis opportunitatem mactus, invidia
divit, insignem aliguam fraudem latere et odiί υίtandi causa, Αthenarum et reg
suspicatus, Ionem adulterinum Χuthi fi ηum tradere statuit, Ρrius, quod posui
lium et a patre olim in Αpollinis templo λαβών καιρόν probabile saltem videbitur iis,
eam ipsam ob causam collocatum esse qui varias librariorum aberrandi vias et
rationes noverint. Οιuod si cui λαβών in
contendit, ut eum in posterum a Deo sibi
donatum diceret. Ηanc vero suspicionem ελθών τηutatum nimium recedere a vulga
vide quo artificio senex exornaverit: tae ductibus videatur, is licet corrigat :
κάθ ο θεός ουκ εψεύσαθ', όδε δ' εψεύσατο, ευgών δε καιρόν -
ΙΩ Ν. 97

825 Πάλαι
9
τρέφων τον παίδα, κάπλεκεν πλοκάς
ν \ Α γ. γ. ν Λ.

Τοιάσδ' αλους μεν ανέφερ' ες τον δαίμονα,


\ Ν ν ν Λ. Λ' /
845
Ελών δε και τον χρόνον αμύνεσθαι θέλων, - - / -

Τυραννίδ αυτώ περιβαλείν έμελλε γής.


\ Α 2/ γ \ Α'
..."
Καινον δε τoυνομι ανά χρονον πεπλασμένον, (830)
και/ η / "- ry Λ'

830 "Ιων, ιόντι δήθεν ότι συνήντετο.


y/ Λ" 9/ Ο ν Μ

Οίμοι, κακουργους άνδρας ως αει στυγω, 850

825 Jam olim alens hic suunι filium, et nexuit dolos


Τales: deprehensus enim consecravit eum Deo.
Αrripiens vero et tempus sibi fore sperans adjumento,
Ιmperium terrae ei tradere decrevit.
Νονumque nomen per ocium fictum,
83ο Ιon, quod scilicet occurrit eunti,
Ηei mihi, ut semper odi viros improbos,

827. Ελθών.

φuod et ipsum Εuripideum est, in Αn- "Ιων, ιόντι δήθεν ότι συνήντετο,
drom. ν. 485, οπόταν ευρείν θίλωσι καιρόν. Τυςαννίδ’ αυτώ τιςιζαλέιν έμελλε γης,
Jacobs. Μusg.
825. Valck. ad Ηippol. 54. conjicit
και πλίκει. Βeck. Ελών δι] Cum ελθών olim scriptum erat,
Gulielmus Canterus Νovar. Lection. Lib.
826. ανέφερ' εις τον δαίμονα,] Ιnterpre
tor: Deo dedicaύit. Χuthus scilicet, si VΙ. c. xxvΙΙ. evicit, legi debere ιλών,
conjugi innotuisset, eum filium Delphos et ex Αristide, Αttico scriptore, similem
educandum misisse, istum colorem facto locum produxit: Αλλ' οίμαι, κομψοί τινες
praetenturus erat. Μusg. εισι, και διπλά κρoύουσιν, ίνα εάν μεν έλωσι,
827. Ελθών) Εmendat Canterus ελών, ταύτη κεκρατηκότες ώσιν άν δε φωράση τις,
deceptus ille qualicunque inter αλου, et έχωσιν αναχώρησιν. 8ed vide ipsum Can
ελών oppositione, plane tanquam ea vocis terum. Ηic autem sensus loci est: Και
άλου, conditio esset, ut nihil ei, nisi ελών, ο Ξούθος ταύτα τα κέρατα ετοίησε, δίπλοκων
opponi deberet, cum tamen vel εκφυγών, ίλιγχον πλίκων, φωραθείς, αναφέρει εις τον
vel λαθών, prout occasio exigit, oppositum θεόν ιλών δι, και κικρατηκώς, χρόνιν κληρο
habere possit. Εt postremum quidem νόμον αυτόν ποιήσειν της Αθηναίων τυραννίδος,
(i. e, λαβών) huic loco multo convenien Ελών itaque est verbum forense, et in ju
tius esse, quam ελάν, ex nota praecedenti diciis dicuntur ιλεϊν, ηui causa non ca
patebit. dunt. Ωuare Ρortus ridicule de interfi
και τον χρόνον αμύνεσθαι θέλων,] Ιnter ciendo intelligit. Ωuod vero dixi κέρατα
pretor: sperans, fώre, ul longum lemporis ποιείν, phrasis Αristotelica, et addilemma,
interυallunι consilium suum αdjuυαret. sive argumentum cornutum, pertinet, cu
Τempus igitur unum fraudis adjumen jus utraque pars adjunctum habet in
tum : alterum erat, secundum Paedago commodum, aut potius ad bimembrem
gum (si recte mentem auctoris capio) captiunculam et argutum sophisma. De
πomen Ιoni ab oraculo jam tum inditum. quibus logίci. Βαrnes. :
Ιegendum scilicet, versibus transpositis: Ελθών, scil. Αthenas, et τον χρόνον αμύ
νεσθαι interpretor alio πιodo compensarc
λαθών δε, και τον χρόνον αμύνεσθαι θίλων, λασturam tempori, olim in do/actu prolis
καινόν τι τούνoμ, ανά χρόνο τετλασμένον, clapsί. . Reisk.
VoL. VΙΙ. G
98 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ

Οι συντιθέντες τάδικ', είτα μηχαναίς


Κοσμούσι, φαύλον χρηστον αν λαβείν φίλον
Θέλοιμι μάλλον, ή κακόν σοφώτερον.
ν "ν η, Λ ?/

835 Και τώνδ' άπάντων έσχατον πείσει κακόν,


Αμήτορ, αναρίθμητον, εκ δούλης τινός \ - Λ /

Γυναικός, ες σον δώμα δεσπότην άγειν.


Α- "Λ γ' ν \ Α ν γ γ -

Απλούν αν ήν γαρ το κακον, ει πας ευγενους


ν /

Μητρος, πιθών σε, σήν λέγων απαιδίαν,


γ Λ y y/ ν Λ. ";-

840 Εσώκισ’ οίκους ει δέ σοι τόδ' ήν πικρόν,


Των Αιόλου νιν χρήν όρεχθήναι γάμων.

Qui componentes facinora injusta, deinde commentis


Αdornant : simplicem, at probum habere amicum
Μagis velim, φuam astutum, et improbum,
835 Εt horum omnium extremum patieris malum.
Ut eum qui matrem suam ignorat, ηuiin nullo numero est, qui ex aliqua serva
Μuliere natus est, dominum in tuam domum ducas.
Simplex enim esset hoc malum, si aliqua nobili susccptum
Μatre, te persuasa, tuam causatus sterilitatem,
84Ο Ιn tuis aedibus collocasset. Si vero hoc tibi fuisset acerbum,
Οportebat ipsum appetere nuptias inter ΑΕolidas.

832. μηχαναίς] Ita ΜSS. Steph. Εd. de Quinto Curtio, φui magni nominis ac
Αld. μηχανάς, Μusg. virtutis, obscuris autem natus erat paren
833. χρηστών αν λαβείν] Ιta ΜSS. tibus, illius itaque natalium dedecus ve
Steph. Εd. Αld. χρηστών αναλαβείν. Ιare studens imperator, dicere solebat:
Μusg. Curtius mihί υίdetur er se natus, Quem
φαύλον χρηστόν αν λαβείν φίλον, &c.] sensum locί quia magnus Scaliger asse
Φαύλος aliquando κακός, δόλιος, αδόκιμος, qui nequiit, αφρήτος legendum voluit ,
hoc in loco ατλούν, simplicem et imperi quod nihil huc attinet.
tum, sonat; Ηugo Grotius acute locum αναρίθμητον,] Αναρίθμητος, ignobilis.
vertit, - Αmicum malo simpliciler pro Vide, quae nos ad Ηelen. ν. 1678. Των δ'
όμπι, Quanι φuί πιαίuία corιdiiί sapienίiαnι. αναριθμήτων μάλλον είσιν οι πόνοι. Βarnes,
Βαrnes,
857. άγειν.] ΜSS. Steph. άγων. Μusg.
856. Αμήτορ',] Αμήτορα dicit Ionem :
Νon quod matre prorsus carebat: id άγειν.] Recte άγειν legimus, nec άγων,
enim ωrat impossibile, et ipse quidem quod Ηenricus Stephanus ex veteribus
poéta in hoc ipso versu dicit, natum εκ Codicibus, nescio quamobrem, eruerit, hic
δεύλης τινός γυναικός : sed quia mater ejus ullo modo stare potest. Βarnes.
nullo in numero habenda erat, videl. nul άγιιν hic non ducere, sed ire, procedere,
lius, aut mali nominis. Ηine Ηesych. incederc, notat. Si autem άγων admitta
Αμήτωρ, κακομήτωρ Σοφοκλής Ηλέκτρα. tur, debet v. 855. legi: και των απάντων
Ιta Ρetrus ΑΕrodius, Juris Civilis Ρrofess. ίσχατον στεύσει κακόν, Reisk,
exponit locum de Μelchisedeco, Ηebr. 838. Μarkl. ad Iphig. Αul. 1199. legi
c. ντι. v. 3. Απάτωρ, αμήτωρ, &c. guia νult εγγενούς. Βeck.
ipse vir pius ex impiis parentibus Canaa 841. Των Αιόλου νιν χρήν ορεχθήναι γά
nitis ortus erat. Ηuc refert illud Τiberii μων.] Οportebat eum, Εί patris ΑΕoli do
ΙΩ Ν. 99

Εκ τώνδε δεί σε δη γυναικείόν τι δράν


"Η γάρ ξίφος λαβούσαν, ή δόλω τινί,
γ\ Α' ν "- Α'

Η φαρμάκοισι, σον κατακτείναι πόσιν (845)


845 Και παίδα, πρίν σοι θάνατον εκ κείνων μολείν.
Ει γάρ γ' ύφήσεις τούδ, απαλλάξει βίου, 865
Δυοίν γάρ εχθροϊν εις εν ελθόντοιν στέγος,
θάτερον δεί δυστυχείν, ή θάτερον,

Εγώ μένουν σοι και συνεκπονείν θέλω, (850)
850 Και συμφονεύειν παίδ, υπεισελθών δόμους,
Ου δαίθ' οπλίζει, και τροφεία δεσπόταις 87Ο

Εxinde oportet tejam aliquod muliebre/acinus facere:


Αut enim correpto gladio, aut dolo aliquo,
Αut venenis tuum interficere maritum,
845 Εt filium, priusquam tibi mors ab illis eveniat:
Si enim in hoc fuerisignava, amittes vitam.
Duobus enim hostibus in unam domum venientibus,
Αut alterum oportet esse infortunatum, aut alterum.
Εgo certe tecum laborem suscipere volo,
850 Εt simul interficere filium, ingressus aedes,
Ubi convivium apparat, et praemia-nutricationis dominis

mum reversum, aliquam ex illius nepoti 850. συμφονεύειν παίδα,] Ρrev. reddit :
bus ducere. Βαrnes. filium una cum patre interficere; nam in
845. "Η γάρ ξίφος] Repetendum est συμφονεύειν suspendi sensum vult. Βeck.
δεί, quod praecessit, από κοινού. Βαrnes. 851. δαίθ' ότλίζει,] "οπλίζει δαίτα et
846. Ει γάρ γ' υφήσεις] Subaudi φρονή δόρτον, est phrasis Ηomerica. Vid. Εu
ματος, τόλμης, οργής, Βαrnes. stath. fol. 688. lin. 36. ubί οπλίζεσθαι
847. 8. Δυοίν γάρ εχθρούν ει, εν ελθόντοιν probat απλώς pro ευτρεαίζεσθαι poni.
στίγας, "Η θάτερον διί δυστυχείν, ή θάσερον.] και τροφεία) Ποινήν της τροφής ένεκα, Ηo
Quoties in μηα sunt Duo inimicί domo, merusvocat θρέστρα et θρεπτήρια. Dicitur
ήorum paratum est alteri infortunium. Εt autem remuneratio pro victoria, vel rebene
ratio est, quia, paulo post, ν. 1017. Κακό gesta, άθλον, άιθλον, αριστείον, επινίκιον et
γαρ εσθλόν ου συμμίγνυται. Ιnde Salvator νικητήριον, υιt Cαρl. Rhodigin. Lib. ΧΙΙΙ.
noster in sanctissima ορειολογία sua, c. 50. Ρro deductione, κόμιστρον, Εuri
Μatth. c. ντ. ν. 24. Ουδείς δύναται δυσι pid. Ηercul, Fur. Ρro judicio aliquo, ο
Κυρίοις δουλεύειν ή γαρ τον ένα μισήσει, και aut nuntio, Μήνυτρον, μήνυστρον, ευαγγί
τον έτερον αγαπήσει ή ενός ανθέξεται, και του λιον, de φuo nos ad Ηeraclid. v. 785.
έτίρου καταφρονήσει Ου δύνασθε Θεό δουλεύειν Ρro eruditione, Δίδακτρα, Τheocr, διδασ
και Μαμμωνά. Οιuem locum ita nos olim : κάλιον, Ρlut. παιδευτήριον, Ρro re inventa
ου Δνσί τις δύναται Ετερόφροσιν αμφιτολεύειν Εύρετρον, Ulpian. Digest. Lib, CΧLVΙ.
Τόνβα γας εχθαρίει, ίτερον δ' αγαπήσει"Ανακ Ρro re υιsa, oστήριον, Ιon. ν. 1127. Ρro
τα "Η ενί κολλάται, έτίροιο δί γ' ουκ αλι νίta servata, Ζωάγριον, σωστρον, σωτήριον.
γίζει. Ου Θεό και Μαμμώνι δύνασθ' άμα αμ Ρro medicina, ιατρείον, etc. Ηacc vero
φιπολεύειν. Βαrnes. omnia plurali numero fere usurpantur.
848. Videtur utroque loco τιρον leg. δεστόταις] Κρεούση, και γίνει Ερεχθειδών,
Εeisk. Εrrat itaque Βrodaus, qui explicat:
G 2
100 ΕΥ ΡΙ ΠΙΔΟ Υ

Αποδούς θανείν τε, ζών τε φέγγος εισoράν.


"Εν γάρ τι τοις δούλοισιν αισχύνην φέρει,
και/ / -

Τούνομα τα δ' άλλα πάντα των ελευθέρων (855)


855 Ουδείς κακίων δούλος, όστις εσθλος ή.
ΧΟ. Καγώ, φίλη δέσποινα, συμφοράν θέλω 875
Κοινουμένη τήνδ', ή θανείν, ή ζήν καλως.
ΚΡ. "Ω ψυχά, πως σιγάσω,
Πώς δε σκοτίας αναφήνω (860)
860 Ευνας, αιδούς δ' απολειφθώ,
880
Τί γάρ εμπόδιον κώλυμ' έτι μοι;
- Reddens, et mori, et salvis lucem aspicere.
Una enim res adfert servis dedecus,
Νomen: in caeteris enim omnibus, liberis
855 Νullus servus est deterior, gui bonus fuerit.
Cho. Εt ego, chara domina, calamitatem volo
Ρartiens tecum, aut mori aut vivere honeste.
Cre. Ο anima, quomodo tacebo2
Quomodo autem clandestinos aperiam
860 Concubitus, et pudorem exuam 2
Ωuod enim impedimentum obstat mihi amplius ?

860. deest δ'.

ΙΟelphis φuίbusdam cίνibus. Incogitan Σκοτίας αναφήνω


ter ad miraculum. Ρadagogus enim Ευνάς, αιδούς απολειφθώ,
loquitur, Εrechtheidarum servus. Βαrnes. Μusg,
852. ζών τι] Legendum σών τε geni Ρost πως δι ponendum signum interro
tivo plurali a σώς. Wolo et prctium αίi gationis, delendum contra idem v. 859, et
ηentorum dominis reudens mortem obίre, 86Ο. Βeck.
et tis salvis lucem adspicere, Credebat 858. ss. Ιta constitui debent hi ver
scilicet, Ιonem, si in eodem tecto cum SllS :

Creusa degeret, dolo eam oppressurum,


vid. ν. 845. Confer etiam v. 857. Sui "Ω ψυχά, πως σιγάσω ,
das: σών, μονοσυλλάβως, αντί του, σωζομέ Πώς δε σκοτίας αναφήνασ'
νων, ολοκλήρων. v. Σωι, Μusg. Ευνας αιδούς απολειφθώ.
853. "Εν γάρ τι του, δούλοισιν αισχύνην
φίρει, etc.] Vide Μacrobium optime dis Ρulcherrima conjectura Βarn. restituit
serentem de servorum bonorum laude et αναφήνασ'.
Convertit orationem ad suum ipsa ani
dignitate, Saturnal. Lib. Ι. c. 11. Lege mum. Βeck. -

Ciceronis illud παράδοξον, ότι πάντες οι 859. 8. σκοτίας αναφήνω ευνάς,] Ιmpor
σοφοί, Ελεύθεροι. Βarnes. tunus hic hiatus suspicionem mihi fecit,
854-856. Vid. Stob. Grot. lvii. p. 237. υt ita esset legendum : "Ω ψυχά, τώς σι
Βarnes, Fragm. Ιnonis, μ. 475. Βurn. γάσω; Πώς δε Σκοτίας αναφήνασ' ευνάς Αι
858. Μetrum constabit, si deleatur σώς δούς απολειφθώ, Judicent docti. Εgo nihil
ante σιγάσω. Sequentia sic disponenda: muto. Βαrnes.
ι
ΙΩ Ν. 101

Προς τίν αγών' αυ τιθέμεσθ' αρετής,


Ου πόσις ημών προδότης γέγονεν,
Στέρομαι δ' οίκων, στέρομαι παίδων, (865)
865 Φρούδαι δ' ελπίδες, ας διαθέσθαι
Χρήζουσα καλώς ουκ εδυνάσθην, 885

Σιγώσα γάμους,
- Α' Α'
Σιγώσα τόκους τσολυκλαύτους.
Αλλ' ου, το Διός πολύαστρον έδoς (870)
870 Και την επ' εμοίς σκοπέλοισι θεάν
Λίμνης τ' ενύδρου Τριτωνιάδος 89Ο

Cum quo in virtutis certamen descendimus?


Νonne maritus nostri proditor est ?
Ρrivor autem domo, privor et liberis.
865 Οmnes etiam spes perierunt, quas disponere
Cupiens recte, non potui,
Τacens concubίtum,
Τacens partum valde-deplorandum.
Sed non per solium sidereum Jovis,
870 Εt non per Deam habitantem supra meos scopulos,
Εt non per paludis aquosae Τritonidos

862. αγώνα τιθ.

862. αγώνα] Legendum, metri causa, ipsa, ut supra ν. 12. Παλλάδος υπ' όχθν,
αγώνας. Μusg. i. e. Palladis sub ανοe, etc. Βαrnes.
LJt metrum expleatur, legendum αγώνά 871. s. Λίμνης τ' ενύδρου Τριτωνιάδος τότνιαν
τε. Βeck. ακτάν,] Τρίτων αποταμός Λιβύης, de qua re
Προς τίνα non construendum cum αγώνα, Εuripidis Scholiast. ad Αlcest. ν. 356.
sed stat per se: adversus φuem f φuicum " Ηic fluvius ex Ρalude Τritonide ortum
εommittimus certamen º aut leg. προς τι habet. Νonnulli Μinervam Νeptuno et
δ' αγώνα, φuαη οό ren instituαmus curam hac palude prognatam volunt, aliquando
υίrtutis haύere " Reisk. autem a patre gravius increpitam, ex in
869. Διός πολύαστρον ίδο,] Πολύαστρος dignatione ad Jovem venisse, et ab illo
et πολυάστερος dicitur. Similis locutio in adoptatam. Vide Coel. Rhodigin. Lib.
re eadem.Αntholog. αστερόεις θιών οίκοι, ΧVΙΙΙ. c. 38. Saltem illam ad hanc
de calo dicitur. Βαrnes. paludem primo apparuisse ferunt, ac
87ο. Και την ετ' εμοί, σκοπέλαισι Θιάν] proinde nomen tulisse, Sic Lucan. Ρhar
Μinervam in Αrce cultam notat; Αrx sal. Lib. ΙΧ. ν. 350. de Τritonis palude:
autern, sive Ακρόπολις, in rupe praerupta Ηαnc et Ρallas amat, patrio φuod υertice
εt inaccessa fere sίta est, ut et ante nota ηαια Τerrarum primam Libyen (nam proαι
vimus, ad ν. 11. et Ρausanias Αιtic, πια cαιο est, Quod probat ipse calor) tetigil,
Εις δε την Ακρότολίν ιστιν είσοδος μία, stagnίφuequietα υultus υίdit αφuα, posuitφue
έτίραν δι ου παρέχεται, πάσα απότομος ούσα, in margine plantas, Εt se dilecία Τritonida
Γe hac re vide plura apud Johannem diαίι αό undα. Ηinc et Virg. ΑΕn. Lib.
Μeursium Cecropiae, c. 4. Ηinc toties a ΧΙ. ν. 483. Αrmίpolensbelli prases, Τri
poéta nostro Παλλάδος όχθος, pro Αrce ιonία υίrgo. Vid. Αpollodor. Βibliothec.
G 3
102 ΕΥΡΙΠ ΙΔ ΟΥ

Πότνιαν ακτάν,
Λ

Ουκέτι κρύψω λέχος, ως στέρνων


Απoνησαμένη βάων έσομαι.
Α' Α Α' 2 \
(875)
875 Στάζoυσι κοβαι δακρύοισιν έμαι,
Ψυχά δ' αλγεί, κακοβουλευθείσ' 895
Έκ τ' ανθρώπων έκ τ' αθανάτων,
Ούς αποδείξω
Λέκτρων προδότας αχαρίστους. (880)

Sacrum littus,
Νοn amplius occultabo concubitum, ut pectore
Αmovens levior sim.
875 Stillant mea pupillae lacrymis,
Εt anima dolet malis-insidiis-petita
Εt ab hominibus, et a Diis,
Quos demonstrabo
Ιngratos proditores lectorum.

874. Απoνισαμένη,

Ι.ib. Ι. c. 3. sect. 6. Sed de Τritonia ut, vindicta de re atque facinore atrocissi


Μinerva vide Μeursium de Regn. Αthen. mo sumta, levior sim. Faehse.
p. 17. Εst et Τρίτων nomen Νili fluvii, 874. Ατονισαμένη) Ιta Εd. Αld. quod
ut Αpollonii, Lib. ΙV. ν. 269. Και τοτα ferri forte posset. Εst enim participium
μός Τρίτων, etc, De Νilo loquitur. Vide aoristi primi ab ατονίζομαι. Sed maj"
Ηelen. v. 3. Βαrnes. cum Valckenaerio [Diatr. 165.] ατονη
872. πότνιαν] Sacrum vocat Τritoniae σαμένη. Ηesychius : ατoνησαμίνη, αποσω
paludis marginem, φuod in eo Μinerva ρεύσασα, nescio, an hunc locum respiciens.
plantas primum posuisset, vide omnino Μusg.
Ιμucan, Ρharsal. Lib. ΙΧ. ν. 350. Ηero Απονιψαμίνη] Οlim erat απoνισαμένη,
dot. Lib. ΙV. c. 179. Μusg. nullo sensu, Duportus legebat απονωσα
πότνιαν ακτάν,] Ita marginem, sive lit μίνη, pro ατονοησαμίνη, paulo melius;
tus Τritonis vocat, guia primo in eo ap rem tamen nec illa lectio penitus assequi
paruit Μinerva, et, ut supra Lucanus, tur, Scaliger : ατονιψαμένη, longius a
posuit in margine plαnlas, Quare Du scripturae vestigiis recedens , sed sensum
portus male vult legi τότναν άνασσαν. fere exprimens; licet metaphora sic ex
Νon enim jam iterum de Μinerva lo cidat. Εgo sane puto, αποσιισαμένη le
quitur, sed de loco, ubi nata est. Βαrmes, gendum ; quae lectio et propius ad vete
Ρorte, τοτνίαν άνασσαν, aut τότναν άνασ rem accedit, et figurae convenientius con
σαν, υcrιerabilem dominan. Reisk. sulit: post enim pondera ereussa leviores
873. Leg, ο στέρνων. Reisk. sumus, non post αύlutionem ; nisi animis
forsan. Judicet lector. Βαrnes.
873. s. Ουκέτι κgύψω λέχος, ώς στίζνων
Εtiam Reisk. conjecerat απoνησαμένη,
Απονιψαμίνη ράων έσομαι. Βeck.
Οlim conjeceram, ως στέργoντ' 876. κακοβουλευθείσ'] Μallem κακά
βουλευθείσ' disjunctim legere; vel saltern
Αποτισαμένη Deinde, ώς έςγοις κακοβουληθείσ' : Composita enim a βουλή
Αποτισαμίνη Αn ώστ' έργον Αποτισαμένη ? cum prapositione faciunt εύω, cum adjec
Ε

Α
ΙΩ Ν. 103

880 "Ω τάς επταφθόγγου μέλπων


9ΟΟ
Κιθάρας ενοπάν, άτ' αγραύλοις
- Γ/ 9 Λ'

Μουσάν ύμνους
Λ. 1 "
ευαχητους y -

Κέρασιν εν αψύχοις αχεί,


Σοί μομφάν, ώ Λατούς παί, (885)
885 Πρός τάνδ’ αυγάν αυδάσω. στροφή.
905
"Ηλθές μοι χρυσό χαίταν
Μαρμαίρων, ευτ' εις κόλπους
880 Ο septem fidibus-instructa ludens
Citharae vocem, φuae agrestibus
Μusarum hymnos clare sonantes,
Cornibus inanimatis sonat,
Τibi, Ο fili Latonae, reprehensionem
Coram hoc luce dicam.
Venisti mihi auro comam
Fulgens, quando in sinus

881. α σ'. 882, 3. inverso ordine. 887. ευ τ' εις,

tivis in ιω desinunt, ut et plurima alia Νam et haec ut vetera fuisse agnoscimus,


illa nova nimis dicenda.
sic nec et
verba Νominibus derivata, ut επιβουλεύω, Βαrnes.
πρoβoυλεύω, etc, sed κοινοβουλίω et κακο
βουλίω, etc. Μallem tamen επιβουλευθείσ' 881. ά τ', φuac, idem, guod άτι, ι vid.
legere, Βarnes. ad Ηecub. ν. 445. Μusg.
καταβουλευθείσα scribit Reisk. Βeck. Reisk. scribit: α λιγυραύλοις, suαυε
877. "Εκ τ' ανθρώπων) Χuthum innuit, ηιodulantibus, vel potius ά τοι τραυλοίς,
ίκ τ' αθανάτων Αpollinem notat. Ιta φude tibί cornuous blatsis, i. e, πon clarum,
sed subobscurum, ad chordas accinenti
recte loquentes de singulari aliqua per
sona, plurali numero uti gaudent, ut bus. Μusg.
882. Μουσάν mavult Reisk. Βeck.
diximus supra ad ν. 648. et v. 751.
Βarnes. Κέρασιν] Pollux Lib. ΙV. sect. 62.
880. s, μίλπων Κιθάρας ενοτάν,]i. e eun δόνακά τινα υπολύριον οι κωμικοί ωνόμαξον,
dem sonum voce edens, quem cithara ώς πάλαι αντί κιράτων υποτιθέμενονusταϊς
chordis edit. Νec de nihilo est ιπτα λύραις. Ρaria fere habet Ηesychi v.
φθόγγου, Septichordis enim erat Αpol δόνακα. Locus, quem respiciunt, exstat
linis lyra. vid. Callimach. Ηymn. in in Αristoph. Ranis, v. 235. Sed de lyra
Delum, ν. 253. et quae ibi citat Spanhe qui plura cupit, adeat Philostratum in
Αmphione Ιcon. Lib. Ι. Sed neque
mius. Μusg. us s
ετταφθόγγου μίλπων κιθάρα, ] .Vete omittend insignis Ciceroni locus, qui
rum lyrae quatuor, aut quinque fidibus cornuum horum usum declarat: Ιιαφue
similem linguam nostri solent di
constabant, ut ex picturis et historiis con plectri chordar
oere, um dentes, nares cornibus
stat, et tamen, ut hi Εττάφθογγος κι iis, ηuί αd nerυos resonant in cantibus. De
θάρα dicitur, et Αntholog. ιπτάμιτος, et
Νohn, επτάτονος , sic Εuripide antiquior Νat. Deor. ΙΙ. 59. Μusg.
Ηeath. fluctuat, utrum plectrum intel
Rex David ψαλτηρίου Δικαχόρδου me ligat, an testudinis concham, s. partem
minit, Psalm xcii. ν. 3. Ωuare de Sistro
concavam. Βeck.
Ιsidis, non est, φuod nos torqueamus, nec 885. ΜS. G. ad hune versum adscribit
": Αpollinis Lyrae imagine τετραχόρδου.
G 4
Α
104 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ

Κρόκεα πέταλα φάρεσιν έδρεπον


Ανθίζειν χρυσανταυγή, (890)
890
Λευκoίς δ' εμφύσας καρποίς
Χειρών εις άντρου κοίτας 910

Κραυγάν, ώ μάτέρ, μ' αυδωσαν


Θεός όμευνέτας
Κύπριδι χάριν πράσσων
895 "Αγες αναιδεία. (895)
Τίκτω δ' ά δύστανός σοι αντιστρ. 9 15
Κουρον, τον φρίκα ματρός
Εις ευνάν βάλλω τάν σάν,
με λέχεσι μέλεα μελέοις
"Ίνα
(900)
900 Εζεύξω ταν δύστανον.
Crocea /lorum folia vestibus decerpebam,
Οrnamentum auri splendorem amulans.
89Ο Candidis autem inhaerens volis
Μanuum, in antri cubilia
Clamorem me, Ο mater, clamantem,
Γeus stuprator
Ducebas impudenter,
895 Veneri gratificans.
Εgo vero infelix pario tibi
Filium, φuem metu matris
Ιn antrum projeci tuum,
Ubi me tuis lectis miseram miseris
900 Junxisti infelicem.

892. Κραυγάν μ', ώ. 894, 5. ordine inverso. 896. δύστηνος. 899. μίλιαν μ.

in margine στρο. ad ν. 898. αντιστρ. ad ν. αlius αναor, αιμt puellae candida, αιμt tere
906. ιταγδός. Μusg. tis pueri longam renodanίis comαnι.
886. 3. χρυσό χαίταν μαρμαίρων, i e. Τhucydides : Και χρυσών τιττίγων εν έρσει
χρυσοκόμας, ut vocant Νoster Τroad. v. κρωβύλων αναδούμενοι (Αθηναίοι) των εν τη
258. Αristoph. Αvibus, ν. 216. Μale κεφαλή τριχών. · Βrodaeus.
Βrodacus interpretatur de fibula aurea co 887. εύτ'] Εύτε aliquando idem, quod
mas revincienti. Μusg. ότι et oτηνίκα. Sophocles: εύτ' αν μόλη,
"Ηλθές μοι χρυσό χαίταν, etc.] Αdmeos φuando υenerit. Ηom. Iliad. θ'. ν. 367.
amores carpendos venisti flava caesarie Εύτί μιν εις αίδαο πυλάρταο τρούπεμψεν.
remidens, aureis fibulis devincta. Virgil. Εst et εύτε et ηύτι, prosicut. Vide lexica.
ΑΕneid. Lib. Χ. v.832. - Comtos de more Βarnes.
capillos. In locum Servius: Αntiquo sci 888. Ηic versus est trochaicus, inter
licet more, quo viri, sicut mulieres, com anapaesticos insertus. Βeck. -

ponebant capillos. Ηorat. Lib. Ι. Sed 889. Ανθίζειν χρυσανταυγή.] Μalim


ΙΩ Ν. 105

92Ο
Οίμοι μοι. και νύν έρρει
Πτανοίς άρπασθείς θοίνα
θk
Παίς μοι [και]δk σος *kτλάμων
θk
*
Συ δε κιθάρα κλάζεις (905)
905 Παιάνας μέλπων.
W Αν Λ

'Ωή τον Λατούς αυδώ, επωδός. 925


"Ος γ' ομφάν κληροίς
Προς χρυσέους θάκους και
Γαίας μεσσήρεις έδρας, (910)
91 Ο Εις oύς αυδάν καρύξω,
"Ιώ κακός ευνάτως,
"ν ? Αυ Α'
93Ο

Ος τώ μεν έμω νυμφευτα


Ηei mihi, mihi. Εt nunc periit
Α volucribus direptus esca
Μeus et tuus miser filius.
4 4

Τu vero interim cithara clangis


905 Ρaeanas canens.

Οhe! Τe filium Latonae alloquor,


Οιui oracula per sortes edis,
Super aurea sedilia, et in
Τerrae mediis sedibus.
910 Τibi vocem in aurem sonabo:
Ο improbe concubitor,
Qui meo quidem marito, *

903, και sine uncis, et desunt notae lacunae. 912. νυμφίτα.

ανθισμόν χρυσανταυγή, οrnamentum αμri sic et κραυγάν, guod est synonymum.


splendorenι αmulαns Confer Claudian. Βarnes.
de raptu Prάerp. ΙΙ. 129. ad 150. Μusg. Reisk scribit: κραυγά σ', ώ μάτις, μ'
Ανθίζειν χρυσανταυγή.] Duportus άν αυδωσαν, φuamυis le, Ο πιαίer, clarissimo
9εσιν pro ανθίζειν. Χρυσανταυγή vero a clamore υocaremι. Βeck.
χρυσός et ανταυγής, lucem reflectens, φuae 895. Μetri causa legendum Θείος ομιυ
vox lexicis erat agnoscenda. Βarnes. νήτας. Ηeath.
890. Leg. εμφύ; καρπούς, aut λευκούς δ' 899. Μetri causa Ηeath, scribit: "Ινα
εμφυς ις καρτούς. Εcisk. μ' εν λέχισιν μιλίαν μιλίοις. Βeck.
892. Αccipio, guasi esset : αυδώσάν με 907. κληροί, est edis, distribuis, dispensas
κραυγάν, αυδώσάν με, ώ μάτιρ, Μusg. cuiφue suαm sortem orαculorum. Βeck.
Κραυγάν μ', ώ μάτες, αυδωσαν] Recte 908. Ηeisk. reponit : προς χρυσίσι, θά
κραυγάν scribitur, licet Scaliger legat κοις κατά γαίας.
κραυγά. Ut enim αυδάν αυδάν dicitur, Ηeath. constituit versus ita :
106 ΕΥΡΙΠ ΙΔ Ο Υ

Χάριν ου προλαβών
Παίδ' εις οίκους οικίζεις (915)
915 Ο δ' εμός γενέτας και σός γ' αμαθής
Οιωνοίς έρβει συλαθείς 935
Οικεία σπάργανα ματρός
Εξαλλάξας.
Μισεί σ' ά Δάλος και δάφνας
920 Έρνεα φοίνικα παρ' άβροκόμαν, (920)
"Ενθα λοχεύματα σέμν ελοχεύσατο
Cum beneficium nullum αό co prius acceperis,
Filium in aedes deducendum dedisti.
915 Μeus vero, et tuus filius, ignotus
Ρeriit abreptus a volucribus,
Ρroprias fascias matris
Μutans.
Οdio habeat te Delus, et lauri
920 Rami, juxta palmam molli-coma-praeditam,
Ubi fαtum venerandum suscepit

914, ίς οίκ. 917. ματίρος

Προς χρυσέους θάκου,


(quod plerumque patrem sonat, ut et γι
νιτής, et γεννήτωρ) filium significat; necid
Και γαίας μεσσήρεις έδρας, prorsus sine exemplo: Sophocles enim
Βeck. dixiι: Ο Διο, γενίται, de Jovis filio.

909. Γαίας μεσσήρεις ίδρας ) Vide, quae Ηine Ηesychius: Γενίτας, έκγονοι. Νο
nos supra ad hujus fab. ν. 225. Βarnes. tandus est autem infrequens usus, (ut hu
912. νυμφίτα) Ιta Εd. Αld. formatur jus verbί γινίτης, φuod in hoc loco passive
que, ut γενίτας mox ν. 915. αρχίτας, Ηe significat, quum alias fere semper active
raclid. v. 753. et multa alia. Recentio sumatur) sic et του αμαθής, φuod cum
res Εdd. legunt νυμφεύτα, quanquam, si alias indoclum sonet, hic certe inerplora
Ρolluci fides, Lib. ΙΙΙ. sect. 4Ο. νυμφεύτης ίus et ignotus, de quo nihil certi doceri
non erat maritus, sed pronubus, vel paro potest, exponitur. Βαrnes.
chus. Μusg. 916. ss Disponit Ηeath. ita:
νυμφεύτα) ΑΕmil. Ρortus dicit, se mal Οιωνοίς βρει συλαθείς,
le νυμφευτά. Αt ego malim, ut erat, νυμ Οικεία στάςγανα ματρός
φεύτα, ex analogia. Ιta enim, licet γα Εξαλλάξας.
μετής, accentum habet in ultima, γαμέτης Βeck,
tamen in penultima signatur; sic γενετής,
ét γενίτης, et ευνητήρ, ευνίτης, et βοτής, βώ 918. Εξαλλάξας.] Lego: εξαιμάξας,
της, φuidni et νυμφευτήρ, νυμφεύτης, αruentans. Μusg.
ΙΒarnes, 919, Μισι?Η Μalim μισοί σ' in optati
914. Μetri causa εις οίκους scribit νο. [Sic jam Ηeath. emendavit.] Μusg.
Ηeath. Βeck. 920. ss. φοίνικα παρ' αβροκόμαν, "Ενθα
915. γενίτας] Είlius, ut Soph. ΟΕd. λοχεύματα σίμν' ελοχεύσατο Λατώ] Sic Iph.
Τyr. ν. 478. Αliter est infra ν. 113ο. Τaur. v. 1111. Φοίνικά θ' αβροκόμαν,
Μusg.
Δάφναν τ' ευερνία, και Γλαυκάς θαλλέν ίε
"ο δ' ιμό, γινέτας] Ηoc in loco γενέτης είν ιλαίας, Λατού, ώδινα φίλαν, Ιn quem
ΙΩ Ν. 107

Λατώ δίοισί σε καρπούς. 94Ο

ΧΟ. Οίμοι, μέγας θησαυρός ώς ανοίγνυται


Κακών, εφ' οίσι πάς αν εκβάλοι δάκρυ.
925 ΠΑΙ."Ω θύγατερ, ούτοι σον βλέπων εμπίπλαμαι(925)
Πρόσωπον, έξω δ' εγενόμην γνώμης εμής.
Κακών γάς άρτι κυμ υπεξαντλών φρενί, 945
Πρύμνηθεν αίρει μ' άλλο σών λόγων ύπο,
Ούς εκβαλούσα των παρεστώτων κακών
930 Μετήλθες άλλων πημάτων καινάς οδούς. (930)

Τe Latona divinis manibus.

cho. Ηei mihi, quam magnus thesaurus aperitur


Μalorum, propter qua quilibet emitteret lacrymas?
925 Ρacd. Ο filia, non possum satiari intuens tuam
Faciem, extraque mentem meam sum.
Εxhaurientem enim me nunc fluctum malorum animo,
Α puppi obruit me alius/iuctus a tuis verbis,
Quae profundens, a praesentibus malis
930 Τransiisti ad novas vias aliorum malorum.

925. "Ω deest. 930. κακάς οδ.

locum vide qua nos, ut et ad Ηecub. ν. Ιphigen. Τaur. v. 696. vide etiam, φuae
457. Βαrnes. Gulielmum Canterum ad Phα.niss, v.
Verba φοίνικα ταρ αβροκόμαν in con 290. notantem citavimus, Ηelen. v. 299.
structionejungenda sunt cum ελοχεύσατο. " Βαrnes.
μοί (sc. in insula Delo) υenerandospartus Reisk. legit: υπεξάγων, i. e, υπεκφυγών.
αpud palmam edidit Latorια, ergo punc Βeck.
tum delendum. Reisk. 929. s. Lego et distinguo:
922. Verba δίαισι καρπούς haud dubie
corrupta sunt, sed absque meliorum codi ως, εκλαθούσα των ταςεστώτων κακών,
cum subsidio emendationem vix speran μετήλθες άλλων πημάτων καινάς οδούς,
dam puto. Ηeath.
Sententia flagitat Διός δισσού, καρτούς, ώς, φuandoφuidem. In reliquis nemo hae
geminam Joυis prolem, verba non expedio. rebit, Quanquam et έκβαλούσα tueri vi
Ιϊeisk. detur εκβολή λόγου apud Pollucem. Μusg.
923. 8. θησαυρός ώς ανοίγνυται Κακών,] Ita 929. Forte, οί, leg. et comma post εκβα
supra in Ηippolyto, v. 824. Κακών πίλα λούσα delendum, in φuibus (verbis), deser
γες dixit. De quibus vide Εrasmum in tis pracsenlibus malis, αα αlias le υerlis ηια
adagio, mare malorum et thesaurus malo las υίαs (narrationes) calamilαιum. Βeck.
rum. Βαrnes. 93Ο. Μετήλθες άλλων σημάτων κακάς
925. "Ω. θύγατες,] Quod olim excide οδούς.] Jamdiu est, quod καινά, emenda.
rat, "Ω, nune interserendum suo loco cu veram, cum haec verba a librariis inter se
ravimus, versu postulante. Ιdem infra ν. permutari scirem. Νunc video, hanc
942. Βarnes, conjecturam, ut plurimas alias, a Μus
927. s. Κακών γάρ άρτι κύμ' υπεξαντλών gravio occupatam esse. In versu proxi
ΥΥΙΟ
φρενί, Πρύμνηθεν αίρει μ' άλλο] De hac
syntaxeos μεταβολή, praeter guod nos su τί φής, τίνα ΛΟΓΟΝ Λαξίου κατηγορεί, ,
pra ad Βacch. ν. 1298. Cyclop, ν. 331.
108 ΕΥΡΙ Π Ι Δ Ο Υ

Τί φής, τίνα λόγον Λοξίου κατηγορείς;


Ποίον τεκείν φής παίδα, που θείναι πόλεως 95Ο

Θηρσίν φίλον τύμβευμ, άνελθέ μοι πάλιν,


ΚΡ. Αισχύνομαι μέν σ', ώ γέρον, λέξω δ' όμως,
935 ΠΑΙ. Ως συστενάζειν γ' οίδα γενναίως φίλοις, (935)
ΚΡ. "Ακουε τοίνυν οίσθια Κεκροπίας πέτρας
Πρόσβορρον άντρον, άς Μακράς κικλήσκομεν, 955
ΠΑΙ. Οιδ', ένθα Πανός άδυτα και βωμοί πέλας.
ΚΡ. Ενταύθ' αγώνα δεινόν ηγωνίσμεθα.
940 ΠΑΙ. Τίν, ως απαντά δάκρυά μοι τοίς σοίς λόγοις,
ΚΡ. Φοίβω ξυνήψ' άκουσα δύστηνον γάμον, (941)
ΠΑΙ. "Ω θύγατερ, αρ' ήν ταύθ’, ά γ' ήσθόμην εγω,
Quid ais ? Cujus criminis Ρhα.bum insimulas?
Οιualem puerum ais te peperisse? guo loco urbis potuisse και
Βestiis gratum epulum? redeas huc mihi.
Cre Ρudet quidem me ob te, Ο senex : sed tamen dicam.
Ρα-d. Quippe scio generose una dolere cum amicis.
Cre Αudi igitur : novisti Cecropiae rupis
Septentrionale antrum, guas Μacras vocamus?
Ραα. Scio, ubi est sucellum Panis, et ara prope,
Cre, Ibi certamen triste decertavimus.
940 Ραd. Quod? ut occurrunt mihi lacrymae propter tua verba.
Cre, Cum Phoebo conjunxi invita infaustum connubium.
Ρασd. Ο filia, num erant illa, qua ego senseram ?

932. πόλεως. 941. συνήψ'.

valde inclinat animus ut corrigam: άλογον Ρotest et exponi: κατά τίνα λό


γυν, ή τρόπον, του θεού κατηγορείς. Βαrnes.
τίφής, τί ΛΕΧΟΣ Λοξίου κατηγορείς, κατηγορεί, pro κατηγορών φής, Ηeath,
952. που θείναι πόλιος] Quanquam in
Ωuem concuύitum & Quo sensu plus se υltimo loco tribrachus stabit satis bene,
mel adhibuerunt Veteres v. λίχος Ρinda mendum hic suspicor: neque enim in ur
rus Pyth. Θ'. 65. be expositus erat infans, nec exponi pu
tandus, quare βρίφος πηallem hic legi.
"Η ρα και εκ λεχίων Νihil autem muto. Βαrnes.
κείςεν μελιηδέα ποίαν, τόλιως] Μetri causa scribit Ηeath, et
monet, Βarnesium, cui haec lectio suspec
ubi bene Scholiastes: Δρίψαι την παρθε ta fuit, cogitare debuisse, omnia ad histo
νίαν αυτής. Suidas v. λίχος, συνουσία, riam pueri pertinentia paedagogo adhuc
κοίτη. μίξις. Jacobs. prorsus ignota fuisse Βeck.
951. τίνα λόγον] Ρonitur pro simplici 933. τύμβευμ',] Ιta ΜS. Ε. ut jam
τί. Εmendabat Scaliger τί δ' άλογον. vulgate Εd. Αld. θύμβευμ. Si verum
Sed praestat vulgata. Μusg. est τύμβευμ', non ponitur pro θρίναμα :
τίνα λόγον Λοξίον] Scaliger legit: τί δ' Sed ipsa expositio infantis catachrestice
ΙΩ Ν. 109

ΚΡ. Ουκ οίδ’ αληθή δ' ειλέγεις, φαίημεν άν,


ΠΑΙ. Νόσον κρυφαίαν ηνίκ' έστενες λάθρα;
945 ΚΡ. Τούτ’ ήν, α νύν σοι φανερά σημαίνω κακά. (945)
ΠΑΙ. Κάτ εξέκλεψας πως Απόλλωνος γάμους ,
ΚΡ. Έτεκον ανάσχου ταύτ' εμού κλύων, γέρον. 965
ΠΑΙ. Πού, τίς λοχεύει σ', ή μόνη μοχθείς τάδε;
ΚΡ. Μόνη κατ' άντρον, ούπερ έζεύχθην γάμοις,
95o ΠΑΙ. Ο παίς δε που στιν, ίνα συ μηκέτ' ής άπαις.
ΚΡ. Τέθνηκεν, ώ γεραιέ, θηρσίν εκτεθείς. (951)
ΠΑΙ. Τέθνηκ', Απόλλων δ' ο κακός ουδέν ήρκεσεν,
ΚΡ. Ουκ ήρκεσ', "Αιδου δ' εν δόμοις παιδεύεται,
ΠΑΙ. Τίς γάρ νιν εξέθηκεν , ου γάς δή σύ γε.

Cre. Νescio : sed si vera dicis, vera fatebimur.


Ραd, Quando gemebas clam arcanum morbum ?
945 Cre. Ηoc erat malum, quod nunc tibi aperte dico.
Ρad. Deinde vero quomodo celásti Αpollinis nuptias?
Cre. Ρeperi : patienter hacc ex me audi, Ο senex. [tulisti?
Ρard. Ubi 2 Quaenam tibi obstetricis officium praestitit? an sola laborem hunc
Cre, Sola in antro, ubi compressa sum.
950 Ραd. Ρuer vero ubi est, ut tu non sis amplius sine liberis?
Οre Μortuus est, Ο senex, expositus feris.
Ρad. Μortuus est? Αpollo vero malus tibί nullam opem tulit ?
Cre. Νullam opem tulit. Sedis in adibus Plutonis alitur.
Ρard. Quis vero foris ipsum exposuit? non enim tu saltem.

dicitur τύμβευμ', sepultura, φualem amαnt pias rupes. Scholiastes ad Αpollon.


./στα. Μagis tamen placet Brodaei θοίνα Rhod. Lib. Ι. ν. 214. η Ακρόπολις της
μα. Μusg. Αττικής Κεκροπία εκαλείτε το πρότερον,
Θηραίν φίλων τύμβευμ',] Τύμβευμα hic Μusg.
pro θρίνη, ut ταφεί, pro κύνες : Sophocles Κεκροπίας πέτρας] Της Ακροπόλεως. Α
in Εlectra, ν. 1494. Αλλ' ως τάχιστα pollonii Scholiast. ή Ακρόπολις της Αττι
κτείνε, και κτανών, τρόθες ταφεύσιν, ών τόνδ' κή, Κεκροπία ικαλείτο το τρότερον. Ιta
εικός εστι τυγχάνειν. Scholiast. ήγουν οιω Joh, Βrodaeus, ego vero non genitivo
νούς και κυνι πρόθες αυτόν. Lycophron : poni, sed accusativo plurali, et per appo
"Α σαρκα μιστύλλασ' ιτύμβευσεν τάφω. sitionem necti ad άντρον, referri autem ad
Commentarius: έθαψε εν τώ τάφω συμβο ας Μακράς. De his rupibus, sive potius
λικώς, αντί του είτεϊν, έφαγε. Νec θαίναμα una magna rupe ex pluribus continuata,
confodissem. Εuripides enim paulo in quas Μacras dixere, vide, φuae nos supra
fra, videl. ν. 1495. Οίωνών γαμφηλαί, ad v. 13. et v. 495. Βαrnes.
Φόνευμα, θαίναμά τ' εις αίδαν εκβάλλη. Ιd 938. ένθα Πανός άδυτα, etc.] Vid. su
est: θαίνη. Ιdem in Οrest. Οικτρότατα pra ad ν. 13. et ν. 495. Βαrnes.
θοινάματα και σφάγια γενναίων τέκνων, 943. φαίην μεν άν.] Conjicit Ηeath. et
Βrodacus. confort Dawes. Μ. Crit. p. 247. Βeck.
936. Κεκροπίας τέτρα,] Cecropία rupis. 948. Valck. ad Ρhα.n. 856. reponit
Sicinterpretor, τιon, ut Βarnesius, Cecro μέχθεις, φuanquam, praecedente verho
11Ο ΕΥΡΙΠΙΔ ο Υ
-

955 ΚΡ. Ημείς εν όρφνη σπαργανώσαντες πέπλοις, (955)


ΠΑΙ. Ουδεξυνήδεισοί τις έκθεσιν τέκνου,
ΚΡ. Αίξυμφοραί γε και το λανθάνειν μόνον, 975
ΠΑΙ. Και πώς εν άντρω παίδα σόν λιπείν έτλης,
ΚΡ. Πώς δ', οικτρά πολλά στόματος εκβαλούσ’ έπη.
960 ΠΑΙ. [Φεύ.] τλήμωνσυ τόλμης,ο δε θεός μάλλονσέθεν.
ΚΡ. Ει παίδά γ' είδες χείρας εκτείνοντά μοι - 98ο
ΠΑΙ. Μαστον διώκοντ, ή προς αγκάλαις πεσείν ,
ΚΡ. Ενταύθ’, ίν ουκ ων άδικ' έπασχεν εξ' εμού.
ΠΑΙ. Σοί δ' ες τί δόξης ήλθεν εκβαλείν τέκνον,
965 ΚΡ. Ως τον θεόν σώζοντα τόν γ' αυτού γόνον. (965)
ΠΑΙ. Οίμοι δόμων σών όλβος ως χειμάζεται. 985

ΚΡ. Τί κράτα κρύψας, ώ γέρον, δακρυρροείς;


ΠΑΙ. Σε και πατέρα σον δυστυχούντας εισορών.
955 Cre Νos nocle sub obscura involventes peplis.
Ρad. Νemo conscius tibi est expositionis filii 2
Cre. Ipsa calamitas, et ipsum tantum secretum.
Ρad. Εt quomodo in antro filium tuum relinquere ausa es?
Cre, Quomodo nam ? Μultis miserandis verbis ore prolatis.
96Ο Ρατα. Εheu ! Ο tu ferrea ob audaciam ! deus autem durior esί φuam tu !
Cre, Si puerum vidisses manum porrigentem mihi.
Ρard. Utrum expetentem ubera, an in ulnas ιuas venire.
Cre, Illuc, ubi quod non mansit, injusta patiebatur a me.
Ρard. Τibi vero guare venit in mentem exponere filium 2
965 Cre. Τanquam Deus servaturus esset suam sobolem.
Ραd. Ηei mihi, ut felicitas tuae domus agitatur-fluctibus!
Cre, Quid obvoluto capite, Ο senex, fundis lacrymas? -
Ραd. Τe, et patrem tuum videns agitatos-tristibus-casibus.

temporis prasentis, ferri potest vulgata. 957. Ρro γι Reisk, legit τι. Βαrnes,
Ηeath. 960. Φεύ.] Φευ, in hoc versu ut saepe
952. καλός pro κακός acerbius. Fachse. alibi, otiosum quoad metrum. τλήμων σύ
955. "Αδυν) Εmendatio est Η. Stepha τόλμης, τλήμων συ ένεκα της τόλμης,
ni. Εd. Αld. αιδούς. Μusg. Βαrnes.
955. Simile est Pindari: νυκτί κοινάσαν 963. Ενταύθ’,] i. e, προς αγκάλαις.
τες οδόν. Ρyth. ΙV. Εpod. 5. Μusg. Ubi, φuod non gestatus sit, injusία er me
Ημείς εν όρφνη] Recte accentum habet patiebαίur Μusg. "

in Αldina editione, quod si ΑΕmil. Ρor Forte, αυτός δίκαιος ων άδικ' έπασχεν.
tus considerasset, non frustra laborasset Reisk.
de mala lectione όρφνή dubitans, quam 973. θνητός ούσ',] Ιta Εd. Αld. quod
calamo potius emendare debuisset. Quod cur in θνητό, ών mutaretur, nulla ratio
σπαργανώσαντες pro σπαργανώσασαι dicitur, erat. Μusg.
vid. qua nos ad Ηecub. v. 509. Βarnes, ένητες ών] Vid. quae supra nos ad Τroad.
ΙΩ Ν. 111

ΚΡ. Τα θνητά τοιαύτ' ουδέν εν ταυτώ μένει,


970 ΠΑΙ. Μη νύν έτ' οίκτων, θύγατες, αντεχώμεθα, (970)
ΚΡ. Τί γάρ με χρή δράν, απορία το δυστυχείν. 990
ΠΑΙ. Τον πρώτον αδικήσαντά σ' αποτίνου θεόν,
ΚΡ. Και πως τα κρείσσω, θνητός ουσ', υπερδράμω ;
ΠΑΙ. Πίμπρη τα σεμνά Λοξίου χρηστήρια.
975 ΚΡ. Δέδoικα και νυν πημάτων άδην έχω. (975)
ΠΑΙ. Τα δυνατά νύν τόλμησον, άνδρα σον κτανείν.
ΚΡ. Αιδούμεθ' ευνάς τάς τόθ', ηνίκ' εσθλός ήν. 996
ΠΑΙ. Νυν δ' αλλά παίδα τον επί σοί πεφηνότα.
ΚΡ. Πώς , ει γάς είη δυνατόν ώς θέλοιμί γ' άν,
980 ΠΑΙ. Ξιφηφόρους σούς οπλίσασ οπάονας.
ΚΡ. Στείχοιμ' άν, αλλά που γενήσεται τόδε, 1000
ΠΑΙ. "Ιεραίσιν εν σκηναίσιν, ού θοινά φίλους,

Cre, Res mortalium hujusmodi sunt: nihil in eodem statu permanet.


97Ο Ρad. Νe nunc amplius, Ο filia, lamentis immoremur.
Cre. Quid enim me oportet facere? Ιnfelicitas enim λαόet inopiam-consilii.
Ρard. Ιpsum primum, qui te injuria affecit, ulciscere deum.
Cre. Εt quomodo potentiora numinα mortalis existens superabo?
Ρacd. Incende veneranda Phabi templa.
975 Cre Μetuo, et nunc quidem satis miseriarum habeo.
Ρard. Αusis igitur possibilia, interficere tuum maritum.
Cre. Revereor conjugium, guod habuimus, cum esset bonus.
Ρad. Νunc igitur saltem puerum contra te ortum.
Cre, Quomodo ? si enim esset possibile, quam vellem!
98Ο Ρad. Αrmans tuos satellites gladiis.
Cre. Vadam ; verum ubi fiet hoc ?
Ρad. In sacris tabernaculis, ubi excipit-convivio amicos.

ν. 923, Νeque tantum Αtticum est, ut erat, ut Duportus άδδην in margine suo
ΑΕmil. Ρortus notat, quantum ratione reponeret: quum enim utrumque exstet,
fundatum; mulier enim loquens, nonjam άδην etiam magis huic loco aptum videtur.
de se ut de muliere loquitur, sed ut de Vide, quae nos ad Ηelen. ν. 619. Βαrnes.
mortali, de homine, quare et dignius genus 978. Νύν δ' αλλά] Legendum putem νύν
usurpat. Vid. etiam, qua nos ad Τroad. αλλά, ut supra v. 429. , Μusg.
ν. 426. et 476. Ut verum autem fatear, 979. Πώς , ει γάς είη δυνατόν, ώ, θίλοιμί
.. in omnibus libris impressis, quos ego vidi, γ' άν.] Quum in posterioribus exemplari
θνητός ουσ' legitur. Credendum est vero, bus claudicaret hic versus, (hoc modo
ΑΕmilium Ρortum sine veteris cujusdam enim legebatur: πώς , ει δυνατόν, ώς θέλουμί
exemplaris auctoritate hanc lectionem γ' άν.) Duportus μίν post δυνατόν addendo
pracferre noluisse, ac defendere, ut facit nihil efleciί; Scaliger, κτείνοιμι ante πώς
ad Τroad. ν. 923. Βαrnes. legendo, versum quidem supplevit. Αt
975. άδην] Ιta recte scribitur, φuare non Canterus, qui Ηervagianae lectionis erat
112 Ε Υ ΡΙ Π Ι Δ Ο Υ

ΚΡ. Επίσημον ο φόνος, και το δούλον ασθενές.


ΠΑΙ. Οίμοι κακίζει, φέρε, συνυν βούλευε τι.
985 ΚΡ. Και μήν έχω γε δόλια και δραστήρια, "-

ΠΑΙ. Αμφοίν αν είην τοϊνδ' υπηρέτης εγώ, 1005

ΚΡ. "Ακουε τοίνυν οίσθα γηγενή μάχην,


ΠΑΙ. Οίδ, ήν Φλέγρα Γίγαντες έστησαν θεοίς.
Γοργόν έτεκε Γη, δεινόν τέρας,
ΚΡ. Ενταύθα
99o ΠΑΙ. "Η παισιν αυτής σύμμαχον, θεών πόνον,
ΚΡ. Ναί καί νιν έκτειν' ή Διός Παλλάς θεά. 1οιο
ΠΑΙ. Ποιόν τι μορφής σχήμ' έχουσαν αγρίας ,
Cre. Αpertum quid est cades, et servi infirmum.
Ρard. Ηei mihi! Τimida facta es. Εja igitur tu nunc aliquod ini consilium.
985 Cre. Αtqui habeo dolosa et efficacia.
Ρard. Εro minister hujus utriusque rei ego.
Cre. Αudi igitur: novisti pugnam terrigenarum ?
Ρα:d. Νοvi, quam commiserunt in Ρhlegra Gigantes cum diis.
Cre. 1bi Τerra edidit Gorgonem, terribile monstrum.
990 Ρτα. Νum suis filiis Gigantibus sociam, deοrum laborem ?
Cre. Εtiam : et eam interfecit Jovis filia, Pallas dea.
Ρacd, Quam vero formac truculentae figuram habebat?

assecla, quod ibi mancum vidit, ita visus Φλέγρα, πόλις Θράκης, ήν Εύδοξος μετά
est conjectando resarcire: πώς , ει γάς είη ταύτα Παλλήνην φησί κληθήναι. Stepha
δυνατόν, etc. Quae tamen totidem verba nus τερι πόλεων. Vide eundem in voce
Αldina habet editio; quam tanιο viro Παλλήνη. Ηic Gigantum pugna fuisse
prorsus ignotam fuisse, vix mihi persua perhibetur. Αb aliis memoratur Ρhle
sero. Certe versum nunc plenum habes gra, Campania urbs, unde Ρhlegraeus
et sanatum. Βαrnes. etiam campus, de quo vide Cluverium
983. Επίσημον ο φόνος, και το δούλον, ασ Ιtal. Αntiq. p. 1144. Ρhlegra autem
θενές.] Φανερός ο τοιούτος φόνος, ο διά ξιφη Μacedoniae est eadem cum Τhracica nos
φόρων ο ταόνων, και οι οπάονες ουτοι, άργυρώ tra, ea nempe Μacedoniae pars Τhracia
νητοι όντες και δούλοι, μικρόψυχοι, και ήττον erat contermina. Vide, qua nos supra ad
σθένουπι. Βαrnes. Ηeraclid. ν. 849. Βαrnes.
984. "Ωι μοι, κακίζη.] Κακή φαίνη αυτή, 989. Ενταύθα Γοργόν έτεκε Γη, δεινόν τί
και μικροψυχώσα, ή και λοιδορεί, και αποδο ρας.] , Quod Gorgon fuerit Τerra filia,
κιμάζεις τα ιμά βουλεύματα φέρι ούν σύ haec fere ita sumenda, ut notavimus de
βούλευί τι, και ες μίσον ήνεγκον. Εt sane Ρolyphemo ad Cyclop. ν. 641. ubi dici
huic ultimae sentential videtur ipse poéta tur et is Τerra filius, quanquam illum ipse
suffragari paulo post, ad versum nempe Εuripides alias Νeptuno satum agnoscat;
1022. ουκ ευ τόδ' είται και συ γάς του οb stolidam nempe ferociam et diis con
μον ψέγεις. Βarnes. trariam impietatem. Αlii autem parentes
987. γηγενή μάχην Ε Gigantomachia Gorgonum assignantur, Phοrcus nempe et
videndus Αpollodor Lib. Ι. c. 6. Μusg. Ceto, de quibus Ηesiodus Τheogon. ν.
γηγενή μάχην +] Βellum Giganteum, Γι 270, etc. Vide, quae nos ad Βacch. ν.
γαντομαχίαν. De Gigantum cum diis 979. ubi et trium Gorgonum nomina.
Ρugna vide quae nos ad Βacch. ν. 535. Βαrnιes.
Βαrnes. 991. και νιν ίκτειν' η Διός Παλλάς θεά.]
988. ην Φλίγρα Γίγαντες έστησαν θεοίς.] Μedusam Ρerseus truncasse fingitur, non
ΙΩ Ν. 113

ΚΡ. Θώρακ εχίδνης περιβόλοις ωπλισμένον,


"Αρ' ουτος έσθ' ο μύθος, ον κλύω πάλαι;
ΠΑΙ.
995 ΚΡ. Ταύτης Αθάναν δέρος επί στέρνοις έχειν.
ΠΑΙ. "Ην αιγίδ’ ονομάζουσι, Παλλάδος στολήν, 1015
ΚΡ. Τόδ' έσχεν όνομα, θεών ότ’ ήλθεν ες δόρυ.
ΠΑΙ. Τί δήτα, θύγατερ, τούτο σοίς εχθροίς βλάβος,
ΚΡ. Εριχθόνιον οίσθ’, ή τί γ' ου μέλλεις, γέρον,
1000 ΠΑΙ. "Ον πρώτον υμών πρόγονον εξανήκε γή;
ΚΡ. Τούτω δίδωσι Παλλάς όντι νεογόνω 1020 φ

ΠΑΙ. Τί χρήμα, μέλλον γάς τι προσφέρεις έτος.


Cre. Τhoracem spiris vipera armatum.
Ρad. Νum haec est fabula, quam audivi olim 2
995 Cre. Ηujus pelle Μinervam pectus munitum habere,
Ραd. Quam ΑΕgidem nominant, Palladis armaturam.
Cre. Ηoc adepta est momen, quando venit in pugnam deοrum.
Ρacd. Ηoc igitur, filia, guid damnum tuis hostibus?
Cre. Εrichthonium nosti? aut qui non nosti senex?
1000 Ρad Quem primum vestrum progenitorem submisit tellus?
Cre. Ηuic dat Ρallas edito recenter

Ρad. Quid ? tardum enim quoddam profers verbum.

tamen sine Palladis auxilio, hic paulo vid. et Ηesychium v. Αιγίς. Μartial.
aliter se res habet, et alii ΑΕgida cly Lib, VΙΙ. Εpigr. 1. Μusg.
peum volunt, noster poèta Τhoraca, forte "Ην Αιγίδ ονομάζουσι, Παλλάδος στολήν,]
ex Αtheniensium patriis traditionibus; Quod ΑΕgis Jovi et Μinervae, et etiam
quas sape contra vulgatas poètarum fabu Αpollini tribuatur, vide ad versum 951.
las militasse Ρausanias probat. ΑΕgis Νemo autem est, φui ΑΕgida praecipu
autern Jovi praecipue, tum Μinervae et um Palladis ornatum in picturis non ag
Αpollini quoque, tribui solet, ut ex Εus noscat : Quae tamen plerumque in clypeo
tathio liquet. Βarnes, pingi solet, non item in thorace, ut pic
995, ώτλισμίνον.] Lego cum Scaligero toribus vel ex hoc loco notandum est.
ώπλισμένην, ut concordet cum Γοργόνα. Δώ Βαrnes.
ρακα intelligo sensu anatomico, non tegu 999, Εριχθόνιον οίσθ , ή τί γ' ου μέλλεις,
mentum militare ita dictum. vid. Ηerc.
γέρον,] Εριχθόνιον μέμνησαι ; ή τί γ' ου μίλ
Fur. ν. 1086. Μusg. λει, αμνημονείν , si enim oblitus est domini
995. Αθάναν] Ita ΜSS. Steph. Εd. tui, Εrichthonii, nescio, quid memoriter
Αld. Αβάνας. Μusg. teneas. In hunc sensum Latinam ver
Εtiam bic versus videtur non Creusae, sionem emendavi, Qui μίλεις legunt, et
sed Ρardagogo, tribuendus esse, Ηeath. per scire non curant exponunt, quid ve
996. Νon solus Εuripides αιγίδα pec lint, mesciunt. Βarnes.
.. toris munimentum facit. Servius ad Vir 1000. "ον πρώτον υμών πρόγονον εξανήκε
gil. ΑΕneid. VΙΙΙ. v. 435. ΛΕgis proprie γή ;] Αthenienses omnes pro indigenis se
est nιunimentum pectoris ameum, habens venditare solitos, observatum est mobis su
in nιedio Gorgonis caput. Οvid. Μetam. pra ad ν. 29. Ρrecipue autem Εrich
Ι.ib, VΙ. v. 78. thonium fabula narrat ex Vulcani semine
Αt sibi dat clypeum, dat acutae cuspidis hastam;
in terram projecto editum, quum de con
cubitu cum Μinerva contendisset, unde
Ρat galeam capiti, defenditur εgide pectus,
et nomen sortitus est, από της έριδος δηλο
VoL. VΙΙ. Η
1 14 Ε Υ Ρ Ι Π Ι Δ Ο Υ

ΚΡ. Δισσούς σταλαγμούς αίματος Γοργούς άπο.


ΠΑΙ. Ισχυν έχοντ’ αν τίνα προς ανθρώπου φύσιν,
1005 ΚΡ. Τον μεν θανάσιμον, τον δ' ακεσφόρον νόσων.
ΠΑΙ. Εν τώ καθάψας αμφι παιδί σώματος , 1025
ΚΡ. Χρυσοίσι δεσμοίς ο δε δίδωσ' εμώ πατρί.
ΠΑΙ. Κείνου δε κατθανόντος ες σ' αφίκετο;
ΚΡ. Ναί καπι καρπώ γ' αυτό της χερός φέρω,
Cre, Geminas guttas sanguinis a Gorgone,
Ρad, Quam vim habentes erga hominis naturam ?
1005 Cre. Αliam quidem mortiferam, aliam vero curatricem morborum.
Ρacd. In quo ? num appendens circa infantem vasculum ?
Cre. Αureis ligamentis: hic autem dedit meo patri.
Ρacd. Illo vero mortuo ad te pervenit ?
Cre. Εtiam, et ego illud in manus commissura fero.

1004. ίχοιτ' άν, 1009. αυτο 'γώ.

" \ Α"
νότι και χθονός. Vel, ut Αpollodorus Βi dum est, ultimam ejus in recto et quarto
bliothec, Lib. ΙΙΙ. c. 13. S. 6. από ερίου semper produci debere, ut hic, ita in
και χθονός, ότι Αθηνά ερίν απομάξασα τον Πληθύς, ut Ηomer. Ιliad. β. ν. 278. "Ως
Ηφαίστου γόνον εις γην έρριψιν όθεν Εριχθό φάσαν ή πληθύς ανά δί πτολίτορθώς οδυν
νιος γίνεται. Ιdem Νatal. Comes, Lib. σεύς. et Iliad. •'. ν. 305. Η πληθύς ετ!
ΙV. c. 5. fol. 306. Νos fabulam alias at νήας Αχαιών απονίοντο. Ιta Ιχθύς, ον
tingere decernimus, infra videl. ad ν. 1426. φυς, Ιλυς, denique omnia substantiva et
licet Αpollodoro caeterisque rerum poéti participia in ύς, accentu in ultima ; sic
carum scriptoribus sit decantatissima. Ζευγνύς, Ολλύς, Ηomer. Ιliad. κ. ν. 201.
Βarnes. Ολλυ, Αργείους et si qua alia, non tamen
1002. μέλλον] Μalim, sensu non ad adjectiva itidem, licet acuto in ultima sig
modum diverso, μιλλόν, i. e, tardum. nentur. Νam βραδύς, πολύς, οξύς, ευρύς.
Ηesychius : μιλλος, βραδύς. Μusg. γλυκύς, βαθύς, ωκυτ, δριμύς, θρασύς, ulti
μέλλον γάς τι προσφέρεις έτος.] Credo mam corripiunt: multo magis nomina
scribendum: μίλλεις γάρ τι προσφέρει» tum adjectiva, ιum substantiva, in υ; de
έτος. Sed et προσφέρεις μέλλον ίπος in sinentia, quae nec in ultima signantur, ut:
Latina versione explicavi, ut sit: μόγις πέλεκυς, κόρυς, Ηomer. Ιliad. ν. ν. 131.
λαλείς, και βραδέως προσφέρεις εις το μίσον, Αστις άρ' ασπίδ' έρειδε, κήρυς κόρυν, ανίρα δ'
ώστε ιμι θαυμάζεσθαι, και μέγα τι ταρά σου ανής. Jam de altero verbo, "Εχοντ' : po
προσδοκάν. Βarnes. nitur hoc in loco pro ίχoντε duali, et con
δεινον γάρ legit Reisk, Βeck. cordat putative cum σταλαγμούς, φuia
1003, Γοργούς άτο.] "Η Γοργώ dicitur, ut duae erant guttulae, Δισσού, σταλαγμούς
ή Μορμώ, et Λητώ, &c. et: ή Γοργών, όνος, vocat poèta. Οlim erat male scriptum
ut supra v. 989. Ενταύθα Γοργόν' έτεκε Γή, ίχοιτ' pro έχοντ', simplici latere του ν' col
&c, ad quem locum vid. quae nos de Gor lapso. Ηoc non vidit Ηenricus Stepha
gone. Βarnes. nus, ideoque ex veteribus suis ΜSS.
1004. έχοντ' άν] Ιta Εd. Αld. ΜSS. έχoιντ' αν τίνα eruebat. Sed fuerit (in
Steph, έχοντ' αν. ΜS. Ε. ίχοι γ' άν, ΜS. quit) έχoιντ' άν, pro έχoιεν αν, quod rarurn
G. ίχοι" άν, Lego: ισχύν έχοντας, De est. Iία ille. Εt tamen media vocis
prosodia vocis ισχύν vid. Ηeraclid. ν. 158. potuit esse έχoιντ, φuod τarum non est
Μusg. fieri. Scaliger vero έχοντ' reponit, cui
"Ισχύν έχοντ'] Primo de Ισχύν notan omnino assentior. Βαrnes.
ΙΩ Ν. 115

1010 ΠΑΙ. Πώς oύν κέκρανται δίπτυχον δώρον θεάς,


ΚΡ. Κοίλης μεν όστις φλεβος απέσταξε φόνου- 1030
ΠΑΙ. Τί τώδε χρήσθε, δύνασιν εκφέρει τίνα,
ΚΡ. Νόσους απείργει και τροφάς έχει βίου,
ΠΑΙ. Ο δεύτερος δ' αριθμός, όν λέγεις, τί δρά,
1015 ΚΡ. Κτείνει, δρακόντων ιός ών των Γοργόνων,
ΠΑΙ. Εις εν δε κραθέντ αυτόν, ή χωρίς φορείς ; 1035

1010 Ρτα. Quomodo igitur se habet geminum donum deae?


Cre. Qui sanguis quidem stillavit ex cava vena.

Ρτd. In quem usum hac utimini? guam vim habet ?


Οre. Αrcet morbos, et habet alimenta vitae.
Ρard. Αltera vero species, φuam dicis, quid facit?
ΙΟ15 Ογé, Ιnterficit, venenum existens draconum Gorgonum.
Ρατα. Ιn unumne commixtum istum cruorem circumfers?

1011. φόνος. 1016, αυτόν ίχώρ' εισφορείς,

έχοντας τίνα emendat Reisk. Βeck. Μagnam hanc venam κοίλη φλέβα dic
1006, αμφί παιδί σώματος,] Αn legen tam quis nescit? vid. Polluc, Lib. ΙΙ.
dum : sect. 225. Ηinc patet, κοίλης φλεβός te
mere a Βarnesio sollicitatum esse, quod
Εν τω, καθάψασ' αμφι παιδί» κύτος , autem repomebat λαιής, cum auctoris
Ιη φuo ' αη circa infantem υαs ligans f mente ex diametro pugnasse,
κύτος de parvo vase habet ΑΕsch. Αgam. φόνος] Εmendatio est Canteri. Εd.
330. Μusg. Αld. φόνου, φuod frustra tuetur Βarnesius.
Vulgata verba ita struit Ηeath, εν τω Μusg.
σώματος (i. e, εν τίνι σώματος μίριι) καθά Κοίλης μεν όστις φλεβός ατίσταξε φόνου]
ψας αμφι παιδί, in quα corporis parte Suspicor legendum λαιή, pro κοίλης, φuia
puero αppendens" utraque gutta ex venu quadam fluxit, sa
Reisk. conjicit: μίτων καθάψασ' αμφι lutifera autem ex laeva, letifera ex dextra.
παιδός όμμασι. nam de Ρallade sermonem De vena caυα dicta lubens accίperem ; si
esse, et dixisse μίτων δεσμοί, χρυσοί, pro modo alia aliqua vena nominaretur, ex
μίτων χρυσών δεσμοί, Βeck, qua et altera fiueret gutta. Cum laevam
1οιο δώρον] Ita ΜSS. Steph. Εd. autem prius nomiuaveris, dextram etiam
Αld. δέροι, μηde Reiskius γέρας. [aut nomine notasse non erat opus, Canterus
τέρας.] Μusg. pro φόνου maνult φόνος. Εgo ad όστις,
1οΓ1. Κοίλης φλεβο,] Αpollodorus, σταλαγμός intelligendum reor, et φόνου,
Ι.ib. ΙΙΙ. c. 10. sect. 5, παρά γάς Αθήνας pro αίματος, sie, ut sape alias, sumendum.
λαβών (Chiron) το εκ των φλεβών της Γος Βarnes.
γόνος ρυιν αίμα, το μεν εκ των αριστερών βνεν Εtiam Ηeath. Βarnesio repugnat.
προς φθοράν ανθρώπων εχρήτο, το δε εκ των Βeck.
δεξιών, προς σωτηρίαν, και διά τούτου τους 1Ο14. Ο δεύτεροι δ' Άϊ:
Εleganter
τεθ,ηκότας ανήγειρεν Μemoratae Αpollo dicitur pro ο δεύτερος. Sic Ηelen. ν. 409.
doro φλέβες sunt ex dextra parte, vena πολλούς αριθμούς άγνυται ναυαγίων, Ιso
cava (Κοίλη φλέψ) ex sinistra aorta. crates in Βusiride: πάντας δε τους αριθ
Αristoteles Ηist. Αnim. Lib. ΙΙΙ. c. 3. μούς περιλαβών. Μusg.
δύο φλέβες εισιν εν τη θώρακι - και η μεν "Ο δεύτερος 2' αριθμός,] "Ο δεύτερος των
μείζων ιν τοί, δεξιοί, μάλλον, ή δι ελάττων σταλαγμών αριθμός, pro ο δεύτερος σταλαγ
εν τοι, αριστεροί, ήν καλούσί τινι, Αορτήν. μός. Ηic αριθμός eleganter redundat;
Η 2
116 ΕΥΡ ΙΠ ΙΔΟΥ

ΚΡ. Χωρίς κακώ γαρ εσθλόν ου συμμίγνυται.


ΠΑΙ. "Ω φιλτάτη παί, πάντ έχεις, όσων σε δεί,
ΚΡ. Τούτω θανείται παίς σύ δ' ο κτείνων έσει.
1020 ΠΑΙ. Πού, και τι δράσας, σόν λέγειν, τολμάν δ' εμόν.
ΚΡ. Εν ταις Αθήναις, δώμ' όταν τούμόν μόλη. 1040
ΠΑΙ. Ουκ ευ τόδ είπας και συ γάρ τουμόν ψέγεις,
ΚΡ. Πώς, άρ' υπείδου τούθ, ο κάμ εισέρχεται,
ΠΑΙ. Σύ παίδα δόξεις διολέσαι, κει μή κτενείς.
1025 ΚΡ. Ορθώς φθονείν γάρ φασι μητρυιάς τέκνοις.
ΠΑΙ. Αυτού νυν αυτόν κτείν, ίν αρνήση φόνους. 1045
Οre, Seοrsim. Cum malo enim bonum non miscetur.
Ρατα. Ο charissima filia, omnia habes, quibus est tibi opus.
Cre. Ηoc morietur puer Ιοη : tu vero interfector eris.
102Ο Ραα. Ubi, et quid faciens? tuum est, imperare, meum vero obsequi.
Cre. Αthenis, domum cum venerit meam.
Ρard. Νon recte hoc dixisti: nam et tu meum consilium vituperas.
Cre. Quomodo igitur? suspicaris, quod etiam mihi in mentem venit?
Ρασd Τu filium videberis interfecisse, etiamsi non interfeceris.
1025 Cre. Recte, dicunt enim novercas invidere privignis.
Ρασd. Ηic ipsum interfice itaque, ut negare-possis cadem.

1026. Αυτού νυν.

nec exemplo caret. Μale itaque Βro terus legit, Νov, Lection. Lib. Ι. c. ι.χ.
daeus: Placet άρρυθμος. Βαrnes. Μasculini enim generis o ίχώς, primam
Reisk. emendat: ο δεύτερος δ' αύρευσ que producit, et est Ηomerica dictio, di
μός, αίter αμlem liquor, fluxus, gutta. vorum quasi sanguinem notans. Βαrnes.
- Βeck. 1016. s. Εις έν - συμμιγν,] De indus
1ο15. Εx praecedd. edd. Ηeath. et tria hos duo versus praeterit Ρrev., forte,
Reisk. reponunt ιός pro ιόν, Βeck. quia spurios esse censuit. Βeck.
1ο16. κραβέντ' αυτόν,] Ita recte Βarne 1022, και συ γάρ τουμόν ψέγεις.] Τούμόν,
sius. Constructio est: αυτόν δε (i. e, τον ήγουν βούλευμα, espicit locum supra v.
δεύτερον σταλαγμον) εις εν κραθίντα χώρι 983, μbi Creusa illius consilium rejecerat,
εισφορείς , Εd. Αld. κραβεν ταυτόν. μt ille nunc Creusae: Quare proximo
Legendum, auctore Cl, Snapio Colle versu, nempe 984. dixit: oί μοι κακίζ2'
gii Regalis apud Cantabrigienses olim φέρε σύ νυν βούλενί τι. Βarnes.
Ρraposfιο: 1025, αρ'] Το άρα προς την χρείαν του
Εις ίν δί κgαθέντ' αυτόν, ή χωςις, φοςείς ,
μέτρου και δίχα του έρωτά και περιστάται
και οξύνεται. Scholiast.
Cujus perelegantis sane emendationis no 1025, φθονεί γάς φασι μητρυιάς τέκνοις.]
titiam Viro eruditissimo Τhomas Μorell Ηuc refer illud Callimachi: Στήλην Μη
S. Τ. Ρ. debeo, Μusg. τρυιής, μικράν λίθον, έστεφε κούρος, "Ως βίον,
Ει, εν δε κραθέντ' αυτόν χώρ' εισφορείς] ηλλάχθαι τον τρόπον οιόμενος. Η δε τάφω
Scaliger pro fν legit ίνα, non recte; Ά! κλινθείσα, κατέκτανι παίδα πισούσα Φεύγετε
mus enim εί, εν συνελθείν, ιη μηum coire. Μητρυιής και τάφον, οι πρόγονοι, Γ)e hac
Κραθίντ' autem pro κραθίντα recte Can re puto illud ortum, et de noverca su
5
ΙΩΝ, 117

ΚΡ. Προλάζυμαι γούν τώ χρόνω της ηδονής.


ΠΑΙ. Και σόν γε λήσεις πόσιν, ά σε σπεύδει λαθείν.
ΚΡ. Οίσθ' ούν, ο δράσον, χειρός εξ έμής λαβών
1030 Χρύσωμ' Αθάνας τόδε, παλαιον όργανον,
Ελθών, ίν' ημίν βουθυτεί λάθρα πόσις, 1050
Δείπνων όταν λήγωσι και σπονδάς θεοίς
Μέλλωσι λείβειν, εν πέπλοις έχων τόδε,
Κάθες βαλών ες πώμα τώ νεανία,
1035 Ιδία δε, μή γάς πάσι, χωρίσας ποτον
- - 9 - / Λ Α'

Τώ των έμών μέλλοντι δεσπόζειν δόμων, 1055

Cre. Αnticipo certe tempore voluptatem.

Ρacd. Εt tuum latebis maritum in iis, in quibus te studet latere,


Cre. Scis igitur quid facias? ex mea manu accipe
1030 Αureum opus hocce Ρalladis, vetus vasculum.
Ρroficiscaris, ubi nobis clam sacrificat maritus,
Cumque cα-nae finem fecerint, et libamina diis
Volent libare, habens hoc in veste,
Dimitte conjiciens in poculum adolescentis :
1035 Ρrivatim vero, non tu omnibus, separans potum,
Πli, qui futurus est dominus meae domus.

1035, μή πάσι,

mendum : Μulieri me credas, me mortuae λαβείν etiam ReisΚ. probat, et construc


φuidem.... Εxstat autem illud epigramma tionem esse vult: και λήσεις (sc. λαβούσα)
inter Callimachi Οpera, et in Αnthologia, σόν πόσιν, ά σι λαβείν (h, e, αφελείν) σπεύ
Lib. Ι. c. 30. Βarnes. δει. Βeck,
1026. κτείν,] Ιta Βarnesius, anapaesti 1029. οίσθ ούν, 3 δράσον,] Αttica phra
vitandi causa. Εd. Αld. κτείνον. Μusg. sis, de qua vide qua nos ad Ηelen. v.
Αυτού νυν αυτόν κτείν, ίν' αρνήση φόνους.] 1232. Βarnes.
Ιta νυν, non νύν, legendum ob versum, et
κτείν' melius, quam κτείνον, hic facit. 1030. Distinguo: χρύσωμ' Αθάνας τέδε,
Βarnes. ταλαιον όργανον , Quaecunque ex auro
conficiuntur vascula, vel alia, χρυσώματα
Αυτού νυν] Νυν ενταύθα αντί του παρα vocantur. vid. Ρolluc. Lib. VΙΙ. sect.
πληρωματικού συνδέσμου, διά τούτο γάρ και 1Ο3. Χ. sect. 174. Ρlut. in ΑΕmilio
βραχύ αυτό παραλήγεται και οφείλει οξύνεσ Ρaullo, p. 488. Εd. Η. Steph. Αthe
βαι. Scholiast.
naeum, Lib. V. c. 7. infra ν. 1451, Μιμsg.
1028. λαβείν.] Ιta Εd. Αld. ΜSS.
Steph. λαθιίν, φuod Εdd, deinceps rece Χρύσωμ' Αθάνα,] Αttici phialas αμreas
perunt sensu frigido, ne dicam inepto, χρυσίδας, argenteas αργυρίδας vocant. De
quod et hic male remansit. Legendum mosthenes Κατά Τιμοκράτους : ουδε χρυσί
fortasse : δις τίτταρει. " Pindarus in Οlympiac,
και σόν γι τίσεις πόσιν, ά σι στιύδι παθιίν.
Μίνει αγώνα πρεσβυτέρων αμφ’ αργυείδιστικ.
Α4άνα,] Quicquid affabre factum est,
Ει πιαritum Τμum μlcisceris, φιμα Τe pα id Μinerva, aut Vulcano, tribui solet.
ίi cupiί. Μιμsg. Ιta Joh. Βrodaeus, nec inepte: Ηic vero
Η 3
118 ΕΥΡΙΠΙΔ ΟΥ

Κάνπερ διέλθη λαιμον, ούποθ ίξεται


Κλεινάς Αθήνας, κατθανών δ’ αυτού μενεί.
ΠΑΙ. Συ μέν νυν είσω προξένων μέθες πόδα,
1040 Ημείς δ', εφ' ώ τετάγμεθ', εκπονήσομεν.
2/ 9 γ' ν - Α'

Αγ, ώ γεραιε τσους, νεανιας γενου 106Ο


2/ γ Α " Λ Λ Α'

9
Εργοισι, κει μή τω χρόνω πάρεστί σοι.
\ 9 και 2/ "ν - Α'

Εχθρόν δ' επ' άνδρα στείχε δεσποτων μέτα,


Και συμφόνευε και συνεξαίρει δόμων,
1045 Την δ' ευσέβειαν ευτυχούσι μεν καλόν
Λ- ρ/ Α Α' "ν -

1065
Τιμάν, όταν δε πολεμίους δράσαι κακως
Θέλη τις, ουδείς εμποδών κείται νόμος.
ΧΟ. Είνοδία θύγατερ Δάματρος, α των στροφή α'.
Εt si modo transierit guttur, nunquam veniet
Αd inclytas Αthenas: sed mortuus hic manebit.
Ρad. Τu quidem mitte pedem intra domum hospitum,
1040 Νos vero id faciemus, ad quod ordinati sumus.
Αge, Ο senilis pes, juvenis fias
Factis, etiamsi tempore non possis.
Ηostilem autem ad virum perge cum dominis,
Εt simul interfice, et simul eum tolle ex aedibus.
1045 Ιn rebus enim secundis bene se habet pietatem
Colere: quando vero hostibus nocere
Αliquis vult, nulla lex obstat.
cho. Ο Τrivia filia Cereris, quae

χρύσωμ' Αβάνας dicitur, φuod a Μinerva 15. et ex illo Coel. Rhodigin. Lection.
donabatur Εrichthonio. Βαrnes. Αntiq. Lib, ΧΙ. c. 10. Βαrnes.
1Ο31. βουθυτεί] Τάς βόας θύει. Βαrnes. 1Ο45-1Ο47. Vid. Stob. Grot. Ι.ib.
1035. μή πάσι,] Supplet Βarnesius : ΙV. p. 207. Βurn.
μή γάρ πάσι. Μalim : μή συ πάσι. 1045. ss. Την δ' Ευσέβειαν, Ευτυχούσι μίν,
Μusg. καλόν Τιμάν όταν δι πολεμίους δράσαι κακώς
"Ιδία δι, μή γάρ τάσι] Cum hactenus Θέλη τις, ουδείς εμποδών κιίται Ηunc Ά
inter μή et πάσι deesset syllaba, ego γαρ locum ex Η. Grotii versione ita loquen
addidi, Scaliger μηδε legit. Judicent tem audisis: Ιn Sorte la ta colere pietalent
alii. Βarnes. decet: Αι hostibus nocere si cupias tuis,
1039. Σύμέν νυν είσω τροξένων μίθες πό Ιer nullα prohibet, nullus hic obstat pu
δα] De proxenis Delphicis, quorum erat, dor, Νon hacc ex Εuripidis mente dicta
hospites oraculi gratia ventitantes domo scies, si compares cum illa sententia, Ρhoe
excipere, hacc intelliguntur. Quod Πρό niss. ν. 534. Είτερ γάρ αδικείν χρή, Τυ
ξενοι autem publice designabantur etiam ραννίδος πέρι Κάλλιστον αδικείν τάλλα δ'
aliis in locis, ad legatos et insignes viros ευσεβείν χρεών. Ωuae tamen verba ipse
excipiendos, item de Ρroxenis, Αstoxenis, poeta, ut impia, mox damnat, sub Chori
Doryxenis et Ιdioxenis, vide Εustathium persona : ut ad eum locum probavimus.
in Ηomer, fol. 405. lin. 11. et deinceps, Virgilius fere idem nobiliori personae
praeclare disserentem. item fol. 485, lin. aftigit, Corαcbo nempe, heroi Τrojano,
ΙΩ Ν. 119

Νυκτιπόλων εφόδων ανάσσεις


105Ο Και μεθαμερίων, όδωσον -

Δυσθανάτων κρατήρων πλη- 1Ο7Ο

ρώματ, εφ' οίσι πέμπει


Πότνια, πότνι εμά
Χθονίας Γοργούς λαιμοτόμων
1055 Από σταλαγμών
Τώ των Ερεχθειδάν 1075
Δόμων εφαπτομένω
Μηδέ ποτ' άλλος άλλων απ' οίκων
Πόλεως ανάσσοι
1060 Πλην των ευγενετάν Ερεχθειδάν.
Νocturnis insultibus dominaris
1050 Εt diurnis, ducito
Τristem ferentium-mortem poculorum
Ρlenitudinem αdeos, contra quos mittit
Veneranda, veneranda mea domina,
Τerrigenae Gorgonis gutturis
.. 1055 Secti ex guttis,
Αdversus illum, φui Εrechthidarum
Ιnvadit familiam.
Νec unguam alius ex aliena familia
Ιmperet urbi,
106Ο Ρraeter nobiles Εrechthidas,

ΑΕn. Lib. ΙΙ. ν. 390. Dolus, ανι υίrtus, cateides herbae dicebantur tales , et Οvi
φuis in hoste requirαι " Αt certe hoc ne- dius dixit de Μinerva, Αrachnen in ve
que Christianis, neque hominibus Ρhilo- nenosam araneam transmutante: Ρosteα
sophis, prudentibusque et piis, fuit usque- discedens succis Ηecaleidos herba Sparsit,
φuaque comprobatum, , φuicquid poètae et ertemplo tristi nιedicαmine tacta Defίuα
mobiles, φui naturam imitantur, nonnullis ere coma, etc. Νunc autem Chorus optat
personis pro characteris illorum ratiοne successum venifico seni contra Ιonem, qui
aliguando aftigere placuerunt. Βarnes. malis artibus in domina suae hacredita
1048. Είνοδία θύγατες Δάματρος,] Quod tem videbatur immissus. Βαrnes.
poeta Ρroserpinam hic, Cereris filiam, 1049. Αuctor Libri περί ιερής νούσου :
Είνοδίαν vocat, hoc est Τriviam, φuod no- οκώσα δε δείματα νυκτός παρίσταται, και
men Ηecatae competit, ut ostendimus ad φόβοι, και παράνοια, και αναπηδήσιες εκ της
Ηelen. ν. 569. id fit, quia unica dea κλίνης, και φόβητρα, και φεύξις ίξω, Εκά
Luna tot dearum personas induebat; της φασιν (οι εταδοί) είναι επιβουλάς, και
nempe aliquando Juno, Ηecate, Τrivia, ήεώων εφόδουι. Confer Ηelen. ν. 568, 9.
Ρroserpina, Luna, Diana, eadem erat Suidam v. Εκάτην et ν. "Εμπουσα. Μusg.
res. De qua re videsis Coel. Rhodigin. 1055. Versus est Ιonicus a minore di
Lib. ΧΧ. c. 6. Ηecaten autem nunc meter acatalectus ex paeone tertio, cui in
praccipue vocat, φuod veneficiis ea dea antistr. opponitur Ιonicus, et ditrochao.
praficiebatur, et ad ejus lucem veneficas Ηrαίh.
herbas colligere solebant saga, unde Ηe
Η 4
120 ΕΥΡ Ι Π Ι Δ ΟΥ

Ει δ' ατελής θάνατος σπουδαί τε δεσποί- αντιστρ. α.


νας, ό τε καιρός άπεισι τόλμας, 1081
"Ατε νύν φέρετ' ελπις, ή θη
κτον ξίφος, ή λαιμών εξά
1065 ψει βρόχον αμφι δειρήν,
Πάθεσι πάθεα δ' εξ-
y Α'
1085
ανύτουσ' βίς άλλας βιότου

Μορφάς κάτεισιν
Si vero mors imperfecta, conatusque domina,
Εt successus incepto defuerit,
Ut nunc se habet opinio nostra, vel acutum
Gladium, veljugulo
1065 Ιnnectet laqueum circa collum suum.
Ρerturbationes autem perturbationibus
Finiens, ad alias
Vitae formas deveniet.

1064. 5. δαίμων εξάψιιν. 1065, δέρην.

1056. Τό των Ερεχθειδάν] Ηic aper et Ηippol. ν. 770. et seq. Ρro εξάψιιν τi
tissime constat de illa re, qua de supra derat Reiskius legendum esse iξάψει,
toties monuimus, videl. ν. 648. 751. et Μusg.
876. nempe φuod tecte loquentes de ali 1064. s, ή λαιμών εξάψιιν] Quum olim
qua persona, aliquando plurali numero δαίμων scriberetur, Canterus τλάμων le
utimur , ita enim cum ν. 1Ο52, εφ' οίσι gebat, sed longe felicius Josephus Scali
πίμπει dixit, per τό ηunc idem explicat; ger λαιμών, quod in textum recepimus,
Ιon enim solus utrinque designatur. Βαrnes.
Βarnes. Ρost θηκτον deest futurum aliquod,
1ο65. "Α τι νύν φέρετ' ελπις,] Ηanc μάρψει, aut προστενείται, aut simile.
scripturam nemo facile expediat. Αn le Ηeisk.
gendum: 1ο65. διίρην metri causa Ηeath. repo
ά γε νυν φέρετ' ελπίς - suit, et verba ita struenda docuit: η δε
ελπις νύν φέρεται Κρίευσαν ή θηκτον ξίφος
Οι ηunc se habet opinio nostrα. Ελπίς,
opinio, cum verbis motum significantibus διά λαιμών ώσειν, ή εξάψει βρόχον εκ λαιμών
recte conjungi, testatur simile in Ηelena αμφί δείρην, και αυτή η Κρέουσα εξανύτουσα
exemplum, i. e, εις τ'αυτο καμοί δόξα χω πάθια πάθισιν κάτεισιν εις άλλας μορφάς
ρεί, ν. 757, 8. vid. et Ηecub. v. 116. βιότου. Ηoc etianι ηunc erspectandum
Quae sequuntur, Criticos jamdudum est, μιυε! gladium acutum per gultur αdi
exercuerunt. Ρro δαίμων Scaliger λαι gat, υcl ut gutturi lαφueum aptet circα
collum. Ιlla vero cum dolores doloribus
μών, guod non recipit sententia, cum
idem jam per δείρην exprimatur. Fortas terminauerit, αd alias υilae.formas descen
se verum fuerit: det. V. Dorvill. ad Charit. p. 394. ss.
Βeck.
- ή θη
Reisk, scribit: αμφιδίτην, orbim resiis
κτον ξίφος αιδήμων, ή ξά υincientem et stringenlem undiφue. Deck.
ψει βρόχον αμφι δείςην. Leg. εξάψει, scil. Creusa. Οιuodsi εξά
αιδήμων pro αιδισθείσα. Vide Scholia in ψει retineri placeat, scribendum erit άμ
Εpicteti Εnchiridion, Εd. Ηeyn. Confer με νιν φέρει ελπίς, ερεs me fert, eam esse
ΙΩ Ν. 121

Ου γαρ δόμων γ' ετέρους


1070 "Αρχοντας αλλοδαπούς
Ζώσά ποτ' ομμάτων εν φαενναίς
y Λ. > Ά 2 -
109Ο

Φ. "- 9
Ανέχoιτ αν αύγαίς
- " , χ/
Α των ευπατριδάν γεγωσ οικων.
Ν Λ -«

Αισχύνομαι Φ"Ον πολύυμνον στροφή β.


1075 Θεόν, ει περί Καλλιχόροισι παγαίς
Λαμπάδα θεωρον εικάδων 1095

Νon enim suar domus alios


1Ο7Ο Dominos alienigenas
Vivens unquam oculorum in lucidis
Τolerabit splendoribus,
Ωuae ex nobili familia nata est.
Ρudet me propter hymnis celeberrimum Βacchum
1075 Deum, si circa fontes Callichori
Facem spectatricem Εicadum,

αμt stricturam gladium, aut innodaturam LΙV. 1. Βacchum hoc loco intelligi,
είbi restim , aut post φέρεται comma po recte monet Βarnesius, ab Ηomero jam
hendum, et sic legendum: ά τι νύν φέρε ante πολύύμνον vocatum, Ηymn. in Βac
ται, et φιιτ nunc machinationes turbidac chum, v. 7. Βacchum vero prae reliquis
doliφue commiscentur et consuunlur, ελτις, Diis sibi pudorem incutere dicit, quod is
tune est spes, ή θηκτόν νιν συμμάρψιν (vel in Μysteriis Εleusiniis conjunctim cum
βάψειν) ξίφος. Reisk. Cerere colebatur: Unde Scholiastes Αris
1066.s, εξανύτουσ'] Ιdem, quod εξανύουν', tophanis: συνίδρυται τη Δήμητρι ο Διόνυσος,
ab ανύτω, idem, φuod ανύττω et ανύσσω et ad Ran. v. 526. Μusg.
ανύω. Vide, quae nos ad Βacch. ν. 1089. τον πολύύμνον Θεόν] Βacchum notat,
Βαrrιes. φuem Πολυώνυμον vocat Sophocles in Αn
1067. 5. εις άλλας βιότου Μορφάς κάτεισιν] tigone: φuippe φui Βacchus, Iacchus,
Ηic Scaliger φοράς pro μορφάς legit, ex ali Lyaeus, Εuius, Dionysius, Dithyrambus,
φuo ΜS. ut credo nam versui convenien etc. cognominetur. Ηaec notavit Johann.
tius est Canterus μονάς legebat, loco Βrodaeus recte; ita enim et Ηomerus in
non animadverso, nec loquendi more, Ηymno εις Διόνυσον Βacchum πολύύμνον
"Αλλας βιότου μορφάς, hic pro θάνατον, vocat, v. 7. Αυτάς επειδή τόνδε θεαι πολύύμ
πmortem υίiae contrariam usurpat poèta, νον 1θρεψαν. Αpollo etiam dicitur Εύύμ
eleganter sane, De qua tamen loquendi νος, πολυώνυμος et πολύύμνος in eodem
consuetudine videsis ejusdem Canteri sensu. Ηomerus de Αpolline, Ηymn.
Νovar. Lection. Lib. Ι. c. 10. Βαrnes. Αpoll. ν. 19. et 207. Πώς γάρ σ' υμνήσω
1068. άλλας βιότου Μορφά,] Μortenι πάντως εύυμνον ιόντα. Εt Callim. Ηymn.
interpretatur Βarnesius, quam philosophi Dian. ν. 6. Δός μοι παρθενίην αιώνιον,
fortealiud υίtaegenus essetradiderint,αliam άπτα, φυλάττειν, Και πολυωνυμίην ίνα μή
υilae formam vix, credo, dixerunt. Le μο Φοίβος ερίζη. Ιtem, Ηymn. Αpoll. ν.
gendum, ni fallor: εις απλά, βιότου μομ 69. "Ω "τoλλον πολλοί σε Βοηδρόμιον κα
φάς, ad sinίpler υίla odium. Μusg. λέoυσι. Πολλοί δε Κλάριον πάντη δέ τοι ού
- 1074.s. Αισχύνομαι τον - Θεόν,] Verto : νομα πουλύ etc. Sed de Αpolline nunc
Ρudorem mίht incutit Deus. Sic αισχύ poèta non loquitur, Chorus enim dicit,
νομαι μίν σ', ώ γέρον, supra ν. 952. se erubescere, si quis externus ibi regna
τον πολύυμνον. i. e, τον πολυύμνητον, ηuί turus veniat, ubi Βacchi et Cereris sacra
ααηίibus nιultum celebratur. Quo sensu mysteria tantopere celebrentur, videl.
Venus πολύύμνος dicitur Οrpheo Ηymn, Αthenis suis. Βαrnes.
122 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ

"Οψεται εννύχιος άυπνος ών,


Ε/ ν ν 9 \
Οτε και Διός αστερωπος
Ανεχόρευσεν αιθήρ,
Ι Ο80 Χορεύει δε Σελάνα
Και πεντήκοντα κόραι 11 ΟΟ
Νηρέος, αι κατά πόντον

Sit visurus nocturnus, ignobilis existens,


Οιuando et Jovis stellatus
Choris celebrat aether,
108Ο Choris vero Luna,
Εt quinquaginta filia
Νerei, guae in Ρonto,

1081. κούραι,

Ρer πολύύμνον θιόν designatur Phα.bus. est, ut recte notat Joh. Βrodaeus, Εικάδων,
ΕΗeath. Μysteriorum Βaccho et Cereri commu
1ο75, περι] Ιta Εd. Αld. Βarnesius nium, guae vicesimo φuoque Αugusti
παρά, lectοre non monito, περί φρείας mensis die celebrabant Αthenienses. Ρlu
habet Νicander Τheriac. ν. 486. tarchus in Ρhocione: Εικάδι γάς ή φρουρά
Καλλιχόροισι] Μeminit Callimachus βοηδρομιώνoς εισήχθη, Μυστηρίων όντων, ή
Ηymn. in Cererem, ν. 16. ubί vide Span τον "Ιακχον εξάστιος Ελευσίναδι πίμπουσιν.
hemium. Μusg. Demosthenes Ολυνθιακών γ'. Και μετά
Ηeath. confert verba Ρausan. 1. p. 93. ταύτα διιλθόντος του ενιαυτού τούτου, Εκα
φρίας τι καλούμενο καλλίχoρoν, ένθα τρώ τομβαιών, Μεταγειτνιών, Βοηδρομιών, τούτου
τον Ελευσινίων αι γυναίκες χορόν έστησαν, του μηνός μόλις μετά τα Μυστήρια δίκα ναύς
και ήσαν εις την θιόν, Βeck. απεστείλατε. Ρlutarchus in Camillo:
1Ο76, θεωρόν] Μalim θεωρος. Δί Ιon Και μετά ταύτα φρουράν Αθηναίοι Μακεδό
θεωρος.faces mysticas "pecίαυcriί. νων εδέξαντο περί αυτήν την Εικάδα του Βοη
εικάδων] Ηoc nomoine vocabatur una δρομιωνος, ή τον μυστικόν"Ιακχον εξάγουσιν.
Μysteriorum Dies. Ρlutarchus in Ρho Scholiastes Αristoph. Ranis : Μία των
cione, p. 1383. Εd. Η. Steph. ιικάδι γαρ Μυστηρίων Εικάς έστιν, εν ή τον "Ιακχον εξά
ή φρουρά Βοηδρομιώνος εισήχθη, Μυστηρίων γoυσι. Αttice autem plurali numero ef
έντων, ή τον "Ιακχον εξάστεις Ελευσίναδι fertur; et emphatice, ob Iacchi produc
πίμπονσι. vide et in Camillo, p. 251. Αd tionem hac die factam, tota solennitas
de Scholia in Αristoph. Ηanas, ν. 326. magnorum mysteriorum dicitur Εικάδες,
Μusg. quanquam et quinque ante dies et tres
Λαμπάδα θεωρον εικάδων] De facibus in post durabat , hinc Αristoph. Νubibus,
his sacris vide ad notam proxime sequen ν. 16. Ορών άγουσα, την σιλήνην Εικάδας.
tem. Θεωρος in hoc loco significaι spec Sed de singulis hujus festi novem diebus
tatrix. Γe aliis illius significationibus videsis Johan. Μeursium Εleusin. c. 21.
vide qua nos ad Ηippol. v. 792. ad c. 31. Βarnes.
εικάδων]. Εικάδες proprie vicesimae lu 1077. εννύχιος] Μalim εννύχιο», ut cum
nae, sive vicesimi dies cujusque mensis, λαμπάδα concordet.
Unde Εικαδισται Εpicurei dicebantur, άυπνος ων,] Μirum vero, ni insomnis
quod illum diem uniuscujusque mensis in fuerit, cum mysteria spectaret. Legen
honorem magistri sui solennem habebant, dum arbitror: αίδνός, ignotus, in tenebris
qui vicesima luna natus habebatur, De natus. Αthenieuses ad mysteria ne pere
qua re videsis Coel. Rhodigin. Lib. ΧΧ. grinos quidem, nedum vero nothos, ad
c. 32. Ηoc vero in loco exponendum mitιebant. Αpollodorus Lib, ΙΙ. c. 4.
ΙΩ Ν. 123
" Λ Α

Αεννάων τε ποταμών
ν
Δίνας χορευόμεναι
/ Λ'
1085 Ταν χρυσοστέφανον κόραν
Και ματέρα σεμνάν
"Ίν ελπίζει βασιλεύσειν,
"Αλλων πόνον εισπεσών,
Ρerenniumque fluviorum
Ιn gurgitibus educantur,
1085 Αurea corona decoram Proserpinam,
Εt matrem venerandam;
Ubi sperat se regnaturum,
Εt aliorum labore parta occupaturum,

1085. χρυσιοστίφ. 1088. πόνον τ' είσαισιίν.

sect. 12. Schol. in Ηomer. Ιliad. θ'. v. Ρind. Πsthm. Ι. antistr. 1. Sophoclis
368. confer et Ρlutarch, in vita Τhesei, p. Αntigon. ν. 1168. Fingit poèta, quo
28. Ηimerius de Χerxe: ου λαμβάνω πα magnificentior videatur Μysteriorum cele
εά άνδρα, τον τελετή, τόσον, δν είcγει της britas, eorum participes esse Lunam, Αs
τελετής της ημετέρα, το κήρυγμα apud tra, Nereidas. Μetro subveneris legendo
Ρhotium, p. 590. Εd. Ηα:sch. Plura dat όδ' ανιχόρενσεν, Μusg.
Spanhemius ad Callimachi Αpollinem, ν. 1081. 8. τεντήκοντα κούρα Νηρίος] ΙDe
2. Μusg. quinquaginta Νerei filiabus vide qua nos
"οψιται εννύχιος] Νoctu haec sacra per ad Iphigen. Τaur. ν. 428. et Iphigen.
agi solebant cum facibus, unde versu Αul. ν. 1059. Βarnes.
pracedenti λαμπάδα θεωρεν Εικάδων dixit 1081. Μetri causa κέραι scribi νult
poéta, et Αristophanes in Ranis: "Εγειρε Ηeath. Βeck.
φλογίας λαμπάδα, εν χερι γάρ ήκεις τινάσ 1083. Versus est antispasticus hemio
σων, "Ιακχε Νυκτίρου τιλετής φωσφόρος ασ lius ex antispasto pentasyllabo et ana
της Φλογί, φίγγιται δε λειμών. De hac re paesto. Νam vocabuli αίνναον syllaba se
vide Μeursium Lib. ΧΧΙ. c. 26. et cunda brevis est - in antithetico autem
27. Βarnes. antispasto opponitur epitritus quartus pen
άυπνο,] De pervigiliis Βacchanalibus tasyllabus. Ηeath.
vide quae nos ad Βacch. ν. 133. et Ηe 1084. χορευόμενα] Ρarum venuste hic
len. ν. 1354. et 1364. Βαrnes.
ponitur, cum post κούραι (ν. 1081.) subau
Αd hacc subaudiendus est Ιon, vel po diendum sitχορεύουσι. Μalim igitur κο
tius a ν. 1084. repetendus ο Φοίβειος αλή ρευόμιναι, educala, Sic κορευθήση, Αlcest.
της. Ηeath, ν. 323. Μusg.
Forte, ουκ όψεται. Reisk.
Reisk,
1078. αστερωπός) Αστράσι πεποικιλ significet, dubitat, an χορεύεσθαι uspiam
μίνος, ή αστέρας φαίνων και ου κρύττων, ώς γυρευόμεναι. choreas agere, itaque conjicit
ήλιος. Ιta Ηippolyt. ν. 852. Και Νυκτός Βeck,
αστερωτός σελάνα., Βαrnes, 1087. "Ιν'] Ubi. Referturautem ad fon
αστερωτός αιθής Μarkl. ad Suppl. rem Callichorum supra v. 1094. Μinime
1003. explicat αstra, φιμα ιη αίhere sunt. igitur necessarium est cum Cantero le
Βeck. gere αίν.
1079, s. Ανιχόρευσιν - Χορεύει] Αb his βασιλεύσει",] Potest esse vel, ut plerum
verbis regi puto accusativos κόραν et que, regnare, vel sensu rariori, πιysterii,
ματίρα, ν. 1085, s Νeque exemplo caret prαcesse, βασιλεύς enim Αthenis vocaba
haec constructio, vid. Βacch, ν. 1142. τur, φui mysteriis Εleusiniis praesidebat.
124 ΕΥ ΡΙΠ ΙΔ ΟΥ

"Ο Φοίβειος αλάτας,


1090 "Οράθ, όσοι δυσκελάδοισι αντιστρ. β.
Κατά Μούσαν ιόντες αείδεθ' ύμνοις 1 1 1Ο

Αμέτερα λέχεα και γάμους


Κύπριδος αθέμιτας ανοσίους,
Ρhα-beius erro.
1090 Videte, quotquot maledicis .
Μusam dimittentes canitis hymnis
Νostros thalamos, et congressus
Veneris illegitimos, impios:

109Ο. οράσθ'

Ρollux Lib, VΙΙΙ. sect. 9ο. · Ηesychius 1089. Φοίβειος αλάτας.] Αλήτης dici
voce βασιλεύς. Μusg. tur Ιon a Choro Αtheniensium ancilla
"Ιν' ελπίζει βασιλεύσειν,] Canterus legen rum, ob incertos illius lares et familiam ;
dum putat αίν, quasi ipsis deabus, Cereri quia visus est olim ex ignota aliqua terra
et Ρroserpina, imperaturus erat, ego Γelphos venisse, et hinc jam Αthenas
potius ίν, ut olim scriptum erat, retineo, iturus. Νοn autem recte olim Latina
ρt Αthenis in Latina versione addo; lo versio explicavit Φοίβειος per Phα.bi filius:
cum enim lesignat poéta, in quo hae dea id enim licet revera esset, nondum Choro
cultae erant, ubi et regno inhiare notat innotuerat; φuare ego filius deleo et
Ιonem. Βarnes, ηιinister substituo; ut sit Φοίβειος αλάτας,
1087. s, Ut antitheticis respondeant, ο πολύπλανος του Φοίβου διάκονος και νεωκό
Ηeath. emendat : ρος. Βαrnes.
1090. oράθ,] Ιta ΜS. Ε. Εd. Αld.
"Ινα γ' ελπίζει βασιλεύσει anapaestica heph εράσθ'. Μusg.
themimeris.
1091. ιόντες] Μalim ιέντες. Μusam
"Αλλων τόνων εισπεσών Ιonicus a majore di deprimentes maledicis cantibus : Καθιέντε,
meter catalectus. Μούσαν δυσκελάδοι ύμνοις.
Βeck, Legendum : Μετά Μούσαν ιόντες. Sic
μετιίναι την σοφίαν Lexica ex Χenophonte
1088. Αλλων πόνον] Εrechthei scilicet, habent. Julian, p. 207. Β. την υπόθισιν
qui Αtheniensium ditioni Εleusinios bello ήν μετήει. Νonnus : μετήίεν στον Αθήνης,
subjecerat. Pausan, p. 36. 1. 26. Μe p. 416. Μusg.
trum porro postulat εισπεσών, deleto τ'. Reisk. conjicit: κατά Μουσάν ίντες,
Μusg. i. e, ούς ύμνου, αφίετε κατά των Μουσών,
"Αλλων πόνον τ' εισπεσείν,] Quasi nihil aut, si quis ιόντε, velit retinere, et inter
agendo incidere in haereditatem, φuam pretari, φuibuscum, hymnis scil. iiis αα
aliorum labores auxerunt in immensum : υerει Μusis, saltem κατά Μουσάν legi de
fta nostra litera loguuntur. Deuteron. bere. Βeck.
c. vi. ν. 10. Και έσται, όταν εισαγάγη σε Κύ 1092, Αμέτερα] Μale Scaliger άμετρα.
ριος, ο Θεός σου, εις την γην, ην ώμισι τοις Ρro λέχεα an reponendum metri causa
πατράσι σού, το Αβραάμ, και το Ισαάκ, λέκτρα Μusg, - -

και"τώ Ιακώβ, δούναί σοι πόλεις μεγάλας Αμέτιρα] Josephus Scaliger legit, άμε
και καλάς, ας ουκ ώκοδόμησας, οικίας πλήρεις τρα, non usquequaque recte, licet id fere
αάντων αγαθών, ας ουκ ενέπλησας, λάκκους suadere videatur το αθέμιτας et ανοσίους
λελατομημίνους, ού, ουκ εξιλατόμησας, αμπι γάμους : nec enim αμίτερα sensui nocet,
λώνας και ελαιώνας, ού, ου κατεφύτινσαι, (et versui necessarium est) ut ex hac nos
etc. δηλονότι, άλλων πόνω πάντα ταύτα tra paraphrasi apparebit: "οράτε και αέρή
προπαρισκεύαστο αυτοίς. Βαrnes. σατι, υμείς, ώ Ποιηται και μυθοποιοί, όσοι
ΙΩ Ν. 125

"Οσον ευσεβία κρατούμεν


1095 άροτρον ανδρών.
"Αδικον - - -

Παλίμφαμος αοιδα 1 1 15
x/ και/
Και Μουσ' εις άνδρας 47"ζω)
Δυσκέλαδος περί λέκτρων.

Cuantum pietate superemus


1095 Ιnjustam libidinem virorum.
Contrarium jam carmen,
Εt Μusa in viros eat,
Μaledicum de thoris.

1094. ευσεβεία. 1097. Και Μούσιος άνδρας λστω, 1098. αμφί λ.

κατά Μούσαν και την Μουσικής και Ποιη cundiores membrum υίrile designat, minus
τικής οδον βαίνοντες, ήγουν έμμίτριν και hic convenit. Μusg.
μυθικό λόγω χρώμενοι, αείδετε και εν υδαίς "Αδικον άροτον ανδρών.] "Αδικον στό
δυσφήμοι, λίγετι τα ημίτερα, τουτέστι γυ ρον, και φύλον, και γίνος. De hac figura,
ναικεία λέχη, και τα παλλάγματα, και videl. metaphora ab agricultura ad gene
γαμοκλoτίας αθεμίστους, και ανοσίους, rationem ducta, videquae nos ad Iphigen.
Αθρήσατε, ώ υμεί, οι Ποιηται, όσον τον Τaur. ν. 3. Μale olim άροτρον, Βarnes,
άδικον σπόρον και γένος των ανδρών νενικήκα 1096. Παλίμφαμος] Εmendatio est Η.
μεν τη σωφροσύνη. Τοιγαρούν παλινωδία Stephani. Εd. Αld. παλίμφαος. Μusg.
ίστω, και Μούσα ή δύσφημος εις τους άνδρας Παλίμφαμος αοιδα] Εύφημος δηλονότι,
ιστάσβω, και καταστρατευσάτω της λαγνείας αντί του δυσφήμου. Παλίμφαμος αοιδα est
αυτών. Και γάς ο Ξούθος, ο του Διός elegans periphrasis pro παλινωδία,
παιδός, Αιόλου, ταίς, την εαυτού αγνωμοσύνην Βarnes,
δείκνυσι, και δη την των ποιητών αμνημοσύνην, Forte, leg. παλίμφαμος, vel παλίμφατος
οι μεν των κακών γυναικών προθύμως και αοιδά ανοσίνις ανδράσι παρίσταται. cantus
προχείρως μνημονεύουσι, των δι ανδρών αδικη eninι posterior α superiori diυcrsus adsίαι
σάντων εισιν αμνήμονες. Βαrnes. υίris impiis. Reisk.
αβέλτερα λίχια scribit Reisk. Βeck. 1097. 7τ»] , Quod reponit Canterus
1093. αθέμιτας] Αb άθεμις, ο και ή, pro ίστω, procul dubio verum est, siqui
αθέμιτος τού, pro ο αθέμιτος, idem, quod dem cum αοιδά, βοά, et similibus solen
αθέμιστος et αθεμίστιος, et ex hac Εuri niter adhibetur. Ion Chius apud Αthe
pidis phrasi, γάμους αθέμιτας, videtur naeum, Lib. ΙΙ. p, 463. Β. παίζωμεν, 7τω
juridicum illud verbum factum, Αβιμιτο διά νυκτός αοιδή, Αristoph. Αvibus, v. 858.
γαμία, in Justinian. Constit. Βarnes. 7τω, 7τω δι Πυθίας βοά τό θεό. vid.
1094. s, κρατούμεν"Αδικον άροτον] Κρατίω ΑΕschyl. Sept. c. Τheb, ν. 972. Soph.
communiter genitivo gaudet, et ali Τrachin. ν. 211. Εurip. Iphig in Αul.
quando accusativo, ut Demosth. Κρατώ ν. 1469. Εlect. v. 879. Νeque obstat
την μάχην, et Ρlutarch. in Αlexandro : κούρα in stropha, quod facile mutatur in
κρατήσαντες τους Ρωμαίους, item cum da ΑθA"αζί"
tivo modi, vel causae, vel instrumenti, ut εί, praecedentibus minime cum Can
hic : ευσεβεία κρατώ τινα, et Τhucyd. Κρα tero probaverim: και Μούσ’ εις άνδρας τω,
τούσι μάχη τους Σικανούς. Βarnes, Νam iίναι εί, τινα, ut ponamus in rei
Reisk. conjicit: όσον ευσεβία κρατεί παρ' bellicae enarratione dici posse, hic certe
άδικον, aut όσον ευσεβία κράτος παρ' άδικον, locum non haberet. Νοn incommodum
sed omnino censet, multos versus hic in videtur:
fine esse mutilos, a librario forte amputa
tos. Βeck. παλίμφαμος αοιδα
1095. άροτρον] Βarnesius άρoτον, nullo, κανάςσιος ανδgάσ' τω,
guod sciam, auctore, Verum tamen vide
tur, nam άροτρον, φuod apud poétas vere Εpithetum ανάρσιοι φuod hic cum αοιδα
126 ΕΥ ΡΙ ΠΙ Δ ΟΥ

Δείκνυσιν γάρ ο Διός εκ


Α 9 Λ'

1.100
Παίδων αμνημοσυναν, 112Ο
Ού κοιναν τεκέων τύχαν
Οίκοισι φυτεύσας
Δεσποίνα' προς δ' Αφροδίταν
"Αλλαν θέμενος χάριν
1 105 Νόθου παιδός έκυρσεν.

Οstendit enim ille ex Jovis


Ι 100 Filiis natus, ingratitudinem,
Νοn communem liberorum sortem
Domui procurans
Cum domina : ad Venerem vero
Αliam animum applicans,
1105 Spurium filium adeptus est.

1099. Δείκνυσι,

conjungimus, tibiae sono a Sophocle tri 1100, αμνημοσύναν,] Μalit Canterus


huitur, v. 651. Μusg. αγνωμοσύναν, quod certe, si ΜSS. habe
Και Μούσ' εις άνδρας ίστω) Ιta legendum rent, alteri anteponendum esset. Μusg.
omnino doctis viris videtur, Cantero αμνημοσύναν,] Canterus mavult αγνω
nempe, Scaligeroque, cum σlim μούσιος μoσύναν. Εgo utramque lectionem in
scriptum erat, guod Duportus vel μύσιος, paraphrasi modo memorata retinui et ex
nullo sensu, vel μούσιιος haud satis aperto, posui. Βarnes.
emendare conabatur. Ιdem legit τω, 1 106. Reisk. κλειναν scribit; nam fa
sensu satis salvo, sed carmine non item ; mulas, quibus constabat Chorus, non recte
quare vel έστω legendum, vel ίστω pro appellari posse κλεινά, γυναίκας. Βeck.
λστάσθω cum aspero ponatur, guam vocem 1108, εξίπλησα,]. Εmendat Scaliger
in paraphrasi nostra superius posita ex εξίτλιξα, quod verti debet: commoυίpedes.
plicavimus, ut et in Latina versione, quam vid. Ηesychium v. πλίξαντα, et Ηom.
misere hic habitam restitui. Βarnes. Οdyss. Ζ. ν. 318. Legi etiam potest
Εtiam Ηeath. legit τω : nam ίστω εξώτλησα, i. e, εξεμόχθησα, ab ότλέω,
nunquam pro ιστάσβω poni, nec repug Ιaboro. Μusg.
nare correctioni antitheticum versum, si εξέπλησα,] Scaliger et hic ingeniose
ibi legatur κόραι. Versum esse glyconi satis legit εξίσλιξα, peramoulαυί, ut supra
um πολυσχημάτιστον ex molosso et cho quoque ad Ηelen. ν. 1569. pro τλήσασα
riambo. Βeck. legebat πλίξασα, in quem locum vide quae
1098. αμφι] Μetrum postulat περί. nos. Βαrnes.
Εx Ηeath. Μusg. Ηeath. vulgatum retinet, et ad εξέπλη
1099. Δείκνυσι γάς] Μetrum postulat σα, erpleυί, supplet ζήτημα,
δείκνυσίν γ'. Forte, εξέπνευσα, μα ηe αd animί defac
1099. s, ο Διο, ικ Παίδων] Χuthum in tum cucurri. Sί νulgata retineatur, sub
tellige: vide supra ν. 63. Μusg. intelligendum τό προσταττόμενον, aut την
Reisk. corrigit: δείκνυσι γάς έδι, eremplo, δουλείαν, το έργον, vel simile quid. Βeck.
documento, est hic, Χuthus, ό, ευ παθών 1111. αι σιχώριοι] Ιta optime Scaliger,
αμνημοσύναν στέργει, vel αναιρείται, φuί Εd. Αld, αι δ' ετιχώριοι. Μusg.
beneficiis α Creusa ormalus maluit ea bene αρχαι δ' αίδ' επιχώριοι χθονός] Ιta Ιtalice,
Jiciis dare co, φuod domi non communes podestate, ut Αρχή Grace, Αt vero Sca
cμπι μτore liberos procreαυil, sed furtivα liger legit αι τιχώριοι, tutius sane, quan
inίit conjugία. Βeck. quam et anapaestum aliquando in φuarto
ΙΩ Ν. 127

ΑRGUΜΕΝΤUΜ ΑCΤUS QUΑRΤΙ.

FΑκυιυs quidam Creusae, Choro patefactas domina insidias et ejusdem damnationem


nuntiat, longaque et eleganti narratione totum Χuthi convivium, adeogue rem omnem, uti
acta erat, ordine persequitur. Chorus itaque, novo hoc malo perculsus, infelicem herae
suae consiliorum eventum exponit. Creusa, ad suos agre fugiens, ut mortem evadat,
Ρhα.bi aram amplectitur. Ιon illam isthinc abstrahere conatur frustra.

ΘΕΡΑΠΩΝ..

Κλειναι γυναίκες, που κόρην Ερεχθέως 1.125

Δέσποιναν εύρω, πανταχή γάρ άστεος


Ζητων νιν εξέπλησα, κουκ έχω λαβείν.
ΧΟ. Τί δ' έστιν, ώξύνδουλε , τίς προθυμία
1110 Ποδών έχει σε, και λόγους τίνας φέρεις;
ΘΕ. Θηρώμεθ'. αρχαι δ' αι 'πιχώριοι χθονός 11.30
"- * V α Α' Α'

Ζητούσιν αύτην, ως θάνη πετρoυμενη.


ΧΟ. Οίμοι, τί λέξεις ούτι που λελήμμεθα
Κρυφαίον ες παίδ εκπορίζουσαι φόνον,
1115 ΘΕ, Εγνώσμεθ' εξ ίσου καν υστάτοις κακoίς.
ΕΑΜUΙ, US,

Ιnclytae mulieres, ubi filiam Εrechthei


Dominam invenero? passim enim per urbem
Quaerens eam ivi, nec possum eam invenire.
Cho. Quid hoc rei est, Ο conserve 3 quae festinatio
1110 Ρedum habet te, et guos sermones adfers?
Fam. Investigamur, et magistratus indigenae
Quaerunt eam, ut τηοriatur lapidata.
Cho. Ηei mihi! quid dicis? anne deprehensae sumus
Μolientes clandestinam cadem puero ?
1115 Fam. Deprehensi sumus, et juste in extremis malis versamur

poni supra plus semel probavimus. 11 13. λιλήμμεθα) Α λαμβάνω, magis


Βarnes.
Αtticum είλημμαι. Βarnes.
1112. πιτρουμίνη.] De scopulo praccipί Ηeath, conjicit: "Η τι του λελήμμεθα,
έαία. Ηeath. αnne deprehensa sunιus & Βeck.
τετρoυμίνη.]. Αmbiguum esse Ρrev. 11 15. εξ ίσου κάν υστάτοις κακοίς.] Sen
monet, et vel indicare posselapidious ού tentiac et metro laboranti non male suc
rutαπη vel praccipiίαιαm, in utroque sup currit Reiskius, legendo: ίξισθ' ουσ' εν υσ
plicii genere non populi furorem, sed τάτοι, κακούς, scito, te in summo discrimίνιε
judicum sententiam esse spectandam. versari. Μusg.
Βeck. Εγνώσμεθ' εξής ούσ’ εν ισχάτοις κακοί,.Ι
128 ΕΥ ΡΙΠ ΙΔ Ο Υ

"Ωφθη δε πως τα κρυπτά μηχανήματα,


ΧΟ. 1135

ΘΕ. Το μή δίκαιον της δίκης ήσσώμενoν


Εξεύρεν ο θεός, ου μιανθηναι θέλων.
ΧΟ. Πώς; αντιάζω σ' ικέτις εξειπείν τάδε.
1120 Πεπυσμέναι γάς, ει θανείν ημάς χρεών,
"Ήδιον αν θάνoιμεν, είθ' οράν φάος. 1140
ΘΕ. Επει θεου μαντείον ώχετ' εκλιπών

Cho. Οιuomodo vero detecta sunt arcana consilia ?


Fam. Injustum inferius Justitia
Εffecit deus, nolens eam pollui.
Cho, Quomodo? supplicans rogo, ut dicas ista:
112Ο Cum enim audiverimus, sive oporteat nos mori,
Sive videre solis lumen, libentius moriemur.
Fam. Ρostquam abiit oraculo dei relicto

Ιta Josephus Scaliger legit, pro corrupto εξής ούν εν υστάτοι, κακούς, deprehensί su
illo, φuod prius obtinebat, εξ ίσου κάν: hoc ηιus : dehirιc igitur in malis υcrsanιur.
enim nullo modo per versum stare potuit, Οlim Reisk. conjecerat: εγνώσμιθ' ιγ
καν enim ob contractum et latentem diph χειρούντες υστάτοις κακούς. Βeck,
εhongum natura longum est, guo in loco Εγνώσμεθ εξής ουσ' εν υστάτοι, κακούς.]
necesse est, ut sit syllaba brevis. Νe Quum aliorum studiis, quod ego sciam,
φuis vero miretur de syntaxi.. lectionis res necdum transacta sit, liceat meum
Scaligeriana, nonnihil de ea dicendum. qualecunque apponere :
Dicitur id guidem Grammaticis Ακαταλ
ληλία et Ετέρωσις numeri: mec tamen Εγνώσμεθ' εξίσης εν ύ, κ.
classicis auctoribusignota figura: de Grae Faehse.
cis sape probavi supra ; de Latinis, etiain 1116. "Ωφθη] Veteres editiones "Εφθη
Latinissimis, adsunt Catullus et Τibullus, Ιnabebant, eι tum Βrodaci expositio recte
Cicerodue, qui eadem periodo: insperanti se habuit, Quopacto aslutiis nostris obυίαnι
nobis, merenti nobis, praesenti nobis, etc. dix itum est f Sed Ηenricus Stephanus di
erunt. Sed et mirum sane videtur, φuum cit, se vetera sequi exemplaria, in quibus
rnascula sit, persona loquens, ο Θεράπων legitur ώφθη. Εt exinde Canterus, aliique
Κριούσης videlicet, famininum genus in post eum, ώφθη legebant, guanquam et
εύσ' usurpari: sed dicendum, hacc omnia τώ "Εφθη debetur nonnihil. Βarnes.
per Εναλλαγήν Συντάξεως, et διά σχήμα "Ωφθη] Ιta ΜSS. Steph. Εd. Αld. ίφθη.
προς το σημαινόμενον, clariora fieri. Ρrimo Μusg.
enim servus loguens tecte de domina sua 1120, ημάς] Η. Stephani emendatio
plurali utitur numero, secundum quod est. Εd. Αld. υμάς. Μusg.
notavimus supra ad ν. 1056, etc. Deinde 1121. είθ' οράν) Ιta Εd. Αld. Recen
rem plenius aperiens, ut domina pericu tiores, errore typographico, ήθ' οράν.
1um exponat, seque non de seipso, sed de Μusg.
illa loqui, ούσα addidit. Sic et advocati "Ήδιον] De media syllaba talium vocum
clientum suorum personas solent indue producta, vide, qua nos ad Βacch. ν.
re, quoties cum adversariis contendunt. 475. Βαrnes.
ούτος ούν ο νεύ, ημείς μιν εγνώσμεθα, ήγουν Ηeath. legit είθ' (i. e, είτε), et supplet
ή Δίστοινα ημών ούσα άγνωσται εν υστάτοις ήδιον αν βιώμιν - aut sί υίuere concessum
κακοίς. Βarnes. sit, υίυcmus.
Εnallagen, quae est in verbis Εγνώσμεθ Νec in hac emendatione commodum
ουσ', nullo modo defendi posse, multis do sensum reperit Reisk. Debuisse enim sic
cuit Ηeath. Ipse emendat: Εγνώσμεθ'. disserere: posίquanι αιιdiuerinιus, quid et
ΙΩ Ν. 129

Πόσις Κρεούσης, παίδα τον καινόν λαβών,Λ -υ

Προς δείπνα θυσίας θ', άς θεοίς ωπλίζετο,


1125 Ξούθος μεν ώχετ', ένθα πυρ πηδά θεού
Βακχείον, ώς σφαγαίσι Διονύσου πέτρας 1 145
Δεύσειε δισσάς παιδός αντ' όπτηρίων,
Λέξας συ μεν νύν, τέκνον, αμφήρεις μένων
Σκηνάς ανίστη τεκτόνων μοχθήμασιν.
Μaritus Creusae, filium novum secum ducens,
Αd convivium et sacrificia, qua parabat diis,
1125 Χuthus quidem abiit illue, ubi ignis emicat dei
Βacchius, ut casarum victimarum sanguine Βacchi saxa
Rigaret gemina, pro agnitione filii,
Ρraefatus: tu quidem, Ο fili, nunc manens circularia
Τabernacula statue fabrorum operis.

quare, moriemur tanto hilarius, si mortem τήρια] Τα υπέρ του ιδείν δώρα. Sic etiam
ηullo modo efugere possumus. Si voluis ανακαλυπτήρια dicuntur munera, quae
set eam, quamvis absurdam, edere senten sponsus sponsa dat, quum in ejus con
tiam, φuam vulgata subjicit, debuisse di spectum sponsa primum venit, et retecto
cere είθ' οράν φάος, ορώμεν ήδιον πετυσμέναι, vultu se conspiciendam ei pracbet.
Βeck, ΑΕπmil. Ρortus,
1125, ss, τύς πηδά θεού Βακχείον, ώ, σφα αμφήρεις μένων) Ρrior vox Η.
1128.
γαϊσι Διονύσου τίτρας Δεύσειε δισσας] De Stephano debetur, posterior Cantero, Εd.
Αpolline et Βaccho, et utrisque sacro Αld. αμφήρης μεν, ΜSS. Ε. G. αμφήρης
Ρarnasso, bicipiti mon":", satis monuimus μένων. Ιnterpretor autem αμφήρεις σκηνάς,
supra ad ν. 551. Αddendum est autem, αό omni parte erstructα tabermacula, Sic
in his natalibus Βacchum semper honora αμφήρη ξύλα, Ηerc, Fur. v. 242. Μusg.
ri una cum illo, quisquis foret ille Deo Λέξας σύμιν νύν, τέκνον, αμφήρεις μένων]
rum, cui sacra facere decretum, aut placi Οlim vacillabat versus una syllaba; ita
tum. Βarnes. enim legebatur in omnibus hucusque edi
1126. s, πέτρας -δισσάς] Dehis rupibus tionibus: Λίξας συ μεν νύν, τέκνον, αμφήρεις
vide Scholia ad Phoen. ν. 234. Μusg. μίν. Ωuem versum Johannes Βrodaeus
1127. οπτηρίων,] Plerumque oπτήριον ut expleret, dixit tantum: τέκνον, .forte ώ
est, φuod videndi causa datur, ut Calli τέκνον: ac proinde duplex μεν admisit, et
mach. Ηymn. in Dian. v. 74. Sed recte in sexto loco spondeum, adeo metri ra
bic Βarnesius ipsam filii agnitionem sig tionum ignarus erat, et excepto, guod e
nificari putat, plane ac sί όψιν, non οττή gregius erat philologus, parum, aut nihil,
ριον, dixisset. Similis in voce θρεπτήριον in Εuripide prospexit, aut profecit, aut
confusio est. Plerumque enim alendi profuit. Canterus legebat μένων, adeo
mercedem notat, Sophocli vero ipsun ali aperto sensu, ut mirer, id Ηenr. Stephano
τηentum. vid. ΟΕd. Col. ν. 1327. Μusg. non visum, qui hacrensin hoc loco fatetur:
παιδός αντ' οττήριων,] Οττηρία nunc vo φuid pro μεν reponi deύeat, uί plenus siί
caι Εuripides ipsamfilii agnitionem, quem υersus, id υcro in dubίο mαnet. Χuthus
filium Χuthus agnitum adspiciebat, sum autem dicit : ego quidem abeo tui gratia
maque cum voluptate spectabat. Αlias diis sacrificaturus, tu vero hic mαnens
όπτήρια νοοantur ea, quae in spectacula alias res age, Qui hacc non videt, nescio,
impenduntur, et pecunia, qua spectacu qua parte sit acuminatus. Scaliger itaque
lorum spectandique causa datur. Calli μένων guoque legebat, sed et μέν νυν in priori
mach. Ηymn. Dian, v. 74. Ηφαίστου versus parte, non forte aeque feliciter, νυν
καλίοντος, όπως όπτήρια δοίη. Schol. Οπ enim tempus hic designarevidetur Βarnes,
VoL. VΙΙ.
130 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ

1130 Θύσας δε γενέταις θεοίσιν ήν μακρόν χρόνον


Μένω, παρούσι δαίτες έστωσαν φίλοις, 1 ] 50

Λαβών δε μόσχους, ώχεθ, ο δε νεανίας


Σεμνώς ατοίχους περιβολάς σκηνωμάτων
'Ορθοστάταις Ιδρύεθ' ηλίου φλογός,
1135 Καλώς φυλάξας, ούτε προς μέσας βολάς,
113o Ρostquam autem sacrificavere genitalibus diis, si diutius hine
Αbfuero, epulae pracύeantur praesentibus amicis.
Αcceptis vero vitulis abiit. Αdolescens vero
Religiose ambitus tabernaculorum carentes-parietibus
Εrectis columnis erigebat, solis Hamma
1135 Diligenter cavens, ne vel ad medios ictus,
1131. Μενώ.

Ηeath. αμφήρεις explicat: spatium μνι stratis scribitur. Italice dicuntur Speroni,
diφue includentes Βeck, Ρilastri e Contraforti. Ορθοστάδαι, vel ορθοσ
113ο. γενέται θεοί] Videntur esse Dii τάδες, longe aliud, de qua re vide quae
τριτοτάτορες dicti, de quibus Φανόδημος nos ad Ηelen. v. 546. Βarnes.
φηνίν, ότι μόνοι Αθηναίοι θύουσι και εύχονται 1136. Varie hunc locum tentarunt vir
αυτούς υπέρ γενέσεως παίδων, apud Ειymo doctus Οbserv. Μiscell. Vol. ΙΙ. p, 96.
logum ν. Τριτοτάτορες, Commemorantur postque eum Piersonus et Reiskius, Μihi
et Sεοι γενίται, ΑΕεchyl. Suppl. 80. Μusg. omnium ratiοnes plus minus contortae vi
Θύσας δί γενίταις βιοϊσιν] Οι γενέται θεοί, dentur. Legendum puto:
praeter Βacchum, qui, ut ad ν. 1 125.
- ηλίου φλογός
notavimus, una cum φuibusvis diis hono καλώς φυλάξας ούτε προς μίσας βολάς
rari solebat, sunt Juno praecipue, Jupiter
et Genius, ut supra observavimus ad ν. ακτίνας, ούτ' αυ τζος τελευτώσας, ιδιίν.
655. Ρroprie autem γινίται θιοι, et Genios Ρro ακτίνας, φuod habet Αldina, Βarne
et Deos, deasque, natalium praesides no sius, Scaligero auctore, ακτίνος dedit.
tat, γενίσεως εφόρους. Deac quidem istae Μusg.
Γενετυλλίδες Αtticis dicuntur, Ionibus Γεν Ακτίνος] Οlim ακτίνας. Scaliger ακ
ναΐδες, uti Ρausanias in Αtticis, fol. 2. τίνος legendum monuit, quem sequor.
lin. 3. Ιnter has praecipue memoratur Johannem Βrodaeum, αιui disjuncta jungit
Πithyiia. De Geniis autem natalibus hoc modo, φυλάξας ακτίναι ηλίου φλογος,
notum est illud Μenandri : "Αταντι Δαί haud multum damno. Ακτίν autem pro
μων ανδρι συμπαρίσταται Ευθύς γενομένων, sole non est novum ; ut nec radius :
Μυσταγωγό, του βίου. Vide, quae nos nam et apud Latinos radius solaris pro
supra ad Supplices, ν. 602. De Geniis sole ponitur. Radius pro radii per sy
autem vide Francisci Αlbertini libellum necdochen numeri, radii autem pro sole,
de Αngelo Custode inscriptum. Βαrnes, per metonymiam, qua effectus pro causa
1154. ορθοστάταις] Ιntellige trabes e ΠΟtatuΓ.
rectus, κίονας ξυλίνoυ, vocat in simili re de τελευτώσας βίον,] Αudaci metaphora hic
pingenda Αthenaeus Lib. V. c. 6. Con poéta utitur, radiis solaribus vitam tri
fer Vitruvium, Lib. Ι. c. 7. ΙΙ. c. 8. buens , et tamen ipsum nomen occidens
Μusg. tale quid sonat: quotidie enim sol vide
"ορθοστάταις] De orthostatis, sive ar tur mane nasci, meridie vigere, vesperi
rectariis pilis, tignis, aut fulcimentis, vide interire, προς βολάς τελευτώσας βίον, ad
Vitruvii Αrchitectur. Ι.ib. ΙΙ. c. 8. ubi ta radios occidentes, i. e. nd occasum, ubi
men male in aliquibus codicibus ortho nempe sol occidere videtur. Βαrnes,
ΙΩ Ν. 131
» - y/ , γ' \ Α'

Ακτίνας ούτ' αυ προς τελευτώσας βίον, 1 1 55

Πλέθρου σταθμήσας μήκος εις ευγώνιον,


Μέτρημ έχουσαν τουν μέσω γεμυρίων
Ποδών αριθμόν, ως λέγουσιν οι σοφοί,
1140 Ως πάντα Δελφών λαόν ες θοίνην καλών.
Λαβών δ' υφάσμαθ' ιερά θησαυρών πάρα, 1 160

Vel contra ad occiduos, radios spectarent,


Jugeri longitudinem rectangulam dimensus,
Οιuae mensuram habebat in medio decem millium
Ρedum numerum, ut dicunt periti,
114Ο Τanquam omnem Delphicum populum ad convivium vocaturus,
Αccipiens vero aulaea sacra ex thesauris,

Ιn Οbss, Μisc, Vol. ΙΙ. p. 96. conjici valere, quod ορθογώνιον. Ρotest enim εις
tur τελευτώσα, βίαν, αd punctum istud, ubί ευγώνιον poni pro ευγωνίως, ut εις καλέν pro
sol υίres suas ponit. Sed alius V. D. ibi καλώς, εις καιρόν pro καιρίως, Μihi tamen
dem negat, τελευτάν βίαν Graece dici, et valde dubium est, an unquam hanc potes
νulgatam defendit ex opinione veterum, tatem habeat ευγώνιος. Χenophontis cer
qui solem quotidie mori, et altero die vi te locus: ορθοί δι οι στίχοι των δίνδρων, ευ
tam recuperare putaverint. Pierson. Ver. γώνια δι πάντα καλώς είη : ΟΕcon. p. 484.
p. 11. scribit τελευτώσας, βίαν, Wim solis Εd. Η. Steplι. nihil tale ostendit. Ιn
.fiagrantis diligenter cαυens, neque ad me Εuripide igitur legendum suspicor :
ridiem, ηec ad occidenlem.
Ηeath. retineri jubet lectionem vete πλέθρου σταθμήσας μήκος ιθυγώνιον -
rem Ακτίνας, ut structura verborum sit:
Ι.ongitudinem plethri dimetiens rectangu
Καλώς φυλάξας, ώστε ούτε είναι προς μίσας lam. Μusg.
βολάς φλογος ηλίου, ούτε αυ τρός ακτίνας εις ευγώνιον,] Γραμμήν subaudi, είνε
τελεντώσας βίον. Εodem modo Reisk.
ΙΒρck.
άλωνα, aream, ut cui referatur μίτρημ'
έχουσαν αlii autem σκηνήν intelligunt.
1157, μετρήσας. Βurn. Rectangula autem linea dicitur ευγώνιος,
πλέθρου) Vocis τλέθρον duplex usus quia anguli perfectio est rectitudo, et sy
est : vel enim certam longitudinem de nonymum est το ορθογώνιος. Βαrnes.
signat, vel certam superficiem. Longitudo Respici Ρrev. credit ad Ρarthenona, s,
Ρlethri, teste Suida in ν. πλέθρον, centum templum Μinervae Αtheniensis, cui fuerit
pedibus acqualis est. De altero, sive su eadem dimensio, quae h. 1. tentorio, φuod
perficiali, sie Ηesychius: τέλεθρον, μέτρον ab Ιone conficitur. Βeck.
γής, ό φασι μυρίου, τόδα, έχειν. Ηinc col
ligitur, plethrum superficiale quadratum ευγώνιον) Σκηνήν δηλαδή. Scholiast.
esse plethri linearis, 100 1ΟΟ - 1138. έχουσαν) Refero ad σκηνήν, latens
10,000. Jam de Ιonis tabernaculo, illud in περιβολάς σκηνωμάτων, ut sit σχήμα
saltem ex hoc Εuripidis loco, licet subob προς το σημαινόμενον. Confer ν. 482.
scuro, colligere licet, longitudine Ρlethro Μiretur fortasse lector, magnitudinem
aequale fuisse, in area vero decem millia hujus tentorii adeo studiose a poeta defi
pedum quadratorum habuisse, Fuit igi nitam esse , quod ideo factum puto, quia
tur plethrum quadratum: i. e figura templum Μinerva in Αcropoli, ταςθενών
quadrilatera, rectangula, cujus singula la dictum, eadem et forma et mensura erat.
tera centum pedibus aequalia erant. Ειymologus : Εκατόμπεδον, νιώς εστι τής
Ρorro, ut descriptio haec geometricam Αθηνάς, πoδων εκατόν εκ τάσης πλευράς, διά
ακρίβειαν habeat, anguli definiantur neces τούτο γαρ και ωνόμασται, καλούσι γας αυτόν
se est. Definivit autem Εuripides, siqui τινες παρθενώνα. Confer Ηarpocrat. ν.
dem recte docent Lexica, ευγώνιον idem Εκατόμτιδον, Μusg.
Ι 2
132 - ΕΥ ΡΙ Π Ι ΔΟ Υ

Κατεσκίαζε, θαύματ’ ανθρώποις οράν.


πρώτο μεν ορόφω πτέρυγα περιβάλλει πέπλων,
Ανάθημα δίου παιδός, ούς Ηρακλέης
1 145 Αμαζόνων σκυλεύματ’ ήνεγκεν θεώ.
Ενην δ' υφανται γράμμασιν τoιαίδ' υφαί, 1165

Ούξανός αθροίζων άστρ’ εν αιθέρος κύκλω,


η/ ν y/ ? 9 Α' Λ'

Ιππους μεν ήλαυν εις τελευταίαν φλόγα


Ρraetendit, mira hominibus visu :
Ρrimum quidem alam peplorum tecto circumjecit,
Donarium Jovis filii, quos Ηercules
1145 Αttulit Deo spolium Αmazonum.
Εrant autem hujusmodi texturae in textis picturis,
Cαlum congregans stellas in aetheris orbe;
Εquos quίdem agebat ad ultimam flammam

Μέτρημ' έχουσαν τουν μίσω γε μυρίων] vide Αpollodori Bibliothec, Lib. ΙΙ. c. 5.
"Εχουσαν referri debet ad γραμμήν, quod sect. 9. De Αmazonibus vero vide Εu
in voce ευγώνιον intelligebatur, de qua re stath. in Ηomeri illud (Iliad. γ', ν. 189.)
vide ad versum praecedentem. Τουν μέσα, "Ηματι τώ, ότι τ' ήλθον Αμαζόνες αντιάνει
in spatio medio, in area : μυρίων γε τoδών ραι. fol. 403.lin. 55. Item in Dionys, περιή
αριθμόν de numero indefinito dicitur, ut γησιν. Dictas autem volunt grammatici
sexcentorum in Latina versione, suppu ab ά, φuod μόνωσιν sonat, φuasί μονόμαζει,
tatur enim hacc area guadrangularis, ex φuia Εί mamma ultro carebant, ut
Νos etiam de re
Ε jugeribus constans, acqualiter vi arcubus sufficerent.
centioribus Αmazonibus veram historiam
el. ex omni parte uno jugere delineata,
continere pedes 409,600, si recte mathe tractavimus poetice, episodii loco, in
maticorum filii calculos ferunt ; ώς λέγου Franciados nostrae libris quarto et quinto,
σιν οι σοφοί, inquit Εuripides. Βarnes. φuarum regina, Valasca, floruit sub Pri
εχούσας legit Reisk. Βeck. mislao, Βohemiae primo rege, et Libys
1143, στέρυγα περιβάλλει τίτλων,] sae marito, de quibus etiam Papa Ρius
Τectum his stragulis inumbrat, ducta Secundus, sive ΑΕτιeas Sylvius, in Ηisto
metaphora ab avibus fαtus suos alis et ria sua Βohemica ; item Jacobus Ρonta
plumis operientibus. Πίτλων, Ηom. Ι nus Αttic. Βellar, Ρars 2. c. 44. Vola
liad. ζ'. ν. 289. "Ενθ' ίσαν οι τίπλοι παμ terranus, aliique Βarnes.
τοίκιλοι. - Εustathius in locum: "ορα δε 1146. γράμμασιν] Ηesychius: γράμμα
και, ότι τίτσλος και ενταύθα ουκ εστί ιμα τα - τα ζωγραφήματα, Εsto autem,
τίου, αλλά απλώς επί υφάσματος. Βarnes. γράμματα picturas significare, non tamen
1144. Ηρακλέης] Αnachronismus: Ιon aulaa significabit, nisi epitheto adjuncto.
enim Ηercule antiquior erat. Μusg. Ιegendum :
δίου παιδες,] Ηerculis, Jovis filii : Δίος
non hic idem, φuod θείος, sed quasi δίιος, ενήν δ' υφαντοί, γράμμασιν -
a Ζεύς, διοι, ut Ηomer. Dianam vocat δίον
γένος, i. e, Jovis filiam: sic ΑΕschyl. "Ω Ιnerant αιμtem in picturis tertilibus hujus
διος αιθής και ταχύπτεροι τνοαί, Βarnes. modi terla. Μusg.
Ενήν δ' υφανται γράμμασιν τoιαίδ' υφαί ]
1144. ss. Ηercules Ιone junior est.
Εrgo vel hinc intelligitur, poutarn descri Γράμμασιν hic per picturis exponendum,
bere tabulas pictas tum notas et publico, ut in Latina versione scribi nunc curavi,
nescio quo, loco propositas. . Βeck. et Ηesychius: Γράμματα, τα Γεγραμμί
1145, Αμαζόνων σκυλεύματ’ ήνιγκεν θεώ.] να, και συλλαβαι, και τα ζωγραφήματα,
Βαrnes,
De pugna Ηerculis cum Αmazonibus
ΙΩ Ν. 133

"Ηλιος, εφέλκων λαμπρόν Εσπέρου φάος.


115ο Μελάμπεπλος δε Νυξ ασείρωτον ζυγοίς
"Οχημ' έπαλλεν άστρα δ' ωμάρτει θεά.
Πλειάς μεν ήει μεσοπόρου δι’ αιθέρος,
"Ο τε ξιφήρης Ωρίων ύπερθε δε
"Αρκτος στρέφουσ' ουραία χρυσήρει πόλω.
1155 Κύκλος δε πανσέληνος ήκόντιζ άνω

Sol, trahens secum clarum Vesperi lumen.


1150 Αtris vero vestibus amicta Νox, nullis astrictos jugis,
Εquos agitabat : stella vero comitabantur Deam :
Ρleias quidem ibat medium per aethera,
Αtque ensifer Οrion. Desuper vero
Ursa circumvolvens se cauda aureo polo obversa.
1155 Οrbis vero plenae-lunae superne radiabat,

1154. ουραία.

1148. s. "Ιπτους μεν ήλαυν' εις τελευταίαν tempestates excitare, quare canem illi et
φλόγα "Ηλιος,] De Solis equis, et eorum balteum et ensem fabulae assignant.
nominibus, vid. Scholia ad Εsthera nos Βarnes.
trae v. 739. et 1144. Βarrιes. 1154. χ Ά Εmendatio est Η.
1149 εφέλκων λαμπρόν Εσπέρου φάος.] Stephani. Εd. Αld. χρυσήρη πώλφ, unde
Αpparet enim Ηesperus occidente Sole, legendum conjiciebam:
et mane quidem Lucifer dicitur, sero au
tem Ηesperus, reliquis autem stellis est "Αςκτος στέφουσ' έδςαία χρυσήςη τόλoν.
paulo rutulantior, unde Catullus: Ηes Ursa stabilis coronanις αμreum Ρolum.
Ρere, quis calo.fulget le clarior ignis ’ Νunc satis placet vulgata lectio. Quip
Βarnes.
pe ουραία χρυσήρε τόλω nihilvetat inter
1150. ασείρωτον] Νullo.fune connerum : pretari cauda Ρolum auratum spectanti :
a σειρά,.funis, vel lorum, unde σειραίος ίσ φua, ut notum, positura est Ursae. Αra
πως et σειραφόρος. Ρari modo in picturis tus :
hodie videas Αurorae equos, non loris cur
rui connexos, sed franis tantum retentos, - αίει δε κατωμάδιαι φοςέονται,
Μusg. έμταλιν εις ώμους τετζαμμένα. -
1151. "Οχημ'] De equis, non de curru, Μusg.
intelligendum vid. Ρbα.n. ν. 338. Rhes. "Αρκτος στρέφουσ' ουραία χρυσήρει πόλω.
ν. 617. fragmentum Phaethontis apud Αrctos, sive Ursa Μajor, septentrionali
Longinum, sect. ΧV. Lucan, Pharsal. polo, velut axe, nixa, resupinato capite
Lib, VΙΙ. v. 570. Μusg. LJrsam Μinorem spectat, cauda vero
άστρα δ' ώμάρτι, θεά.] Vide Τibullum Βootem et stellam ideo Αrcturum dictam.
Lib. ΙΙ. Εleg. 1. Βeck. Cum autem olim ουραία et χρυσήρη lege
1152. πλειάς] Synecdoche numeri pro batur, non est, guod e contra nostram lec
Πλειάδες, de quibus vid. supra ad ν. 3. tionem acriter defendamus : Εt versus
Βarnes. enim ratio et doctiviri pro nohis stant.
1153. "Ό, τι ξιφήρης Ωρίων] Νota est Νec diftitemur tamen, Χρυσήρη dici posse
Οrionis fabula, de qua Αpollodorus, Νa Αttice pro Χρυσήρει. Ηuc referatur re
talis Comes, Εustathius, Ηyginus, Οvidi gula, quam nos olim in tractatu nostro de
us, aliique, quod ad hunc locum spectat, accentibus posuimus : Νοηιίνια primar de
sciendum est, Οrionem, stellam, tristem climationis conίrαctorum in ή, desίνιentia
esse ortu et occasu suo, et καύσωνας et ήαύent ασcentum in ultima, ut αληθής,
Ι3
134 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ

Μηνός διχήρης, "Υάδες τε ναυτίλοις 1 175

Σαφέστατον σημείον, ή τε φωσφόρος


φ/ Α' 2 2/ / 2/

Εως διωκουσ' άστρα, τοίχοισιν δ' έπι


"Ημπισχεν άλλα βαρβάρων υφάσματα,
1160 Εύηρέτμους ναύς αντίας Ελληνίσιν,
Και μιξόθηρας φώτας ίππείας τ' άγρας, 1 180

Ελάφων λεόντων τ' αγρίων θηράματα.


Μensis divisor, et Ηyades nautis
Signum certissimum, et lucifera
Αurora pellens astra. In parietes vero
Ιnjecit alia aulaea, barbaricas
1160 Νaves instructas-remis contrarias Graecis,
Εt semiferos viros, et equestres venationes
Cervorum, et leonum ferocium captas praedas.

αβλαβής, αρραγής, etc. Εxcipe primo 1156. s. Υάδες τι ναυτίλοι, Σαφέστατον


substantiva et propria nomina, ut Δημο σημείον,] De Ηyadibus vide Εustathium in
σθίνης, Σωκράτης, etc. Εxcipe secundo et Ηomer. fol. 1155. lin. 44. ad lin. 58. et
adjectiva in ώδης desinentia, facta ex oειδής, deinceps. item Joh. Τzetza Scholia in
ut θνητοειδής, θνητώδης. Εxeipe tertio Ηesiod. "Εργ. β. ν. 1. fol. 92. Αb aliis
composita ab ήθος, uι αήθης, ευήθης, κα autem φuinque, ab aliis septem numeran
κοήθης, όμοήθης, συνήθης : item composita tur stella in capite Τauri, φuae ideo nau
ab έτος, ut τετραίτης, είκοσέτης, τριακον tis observantur, quia, quoties nascuntur,
τούτης, pro τριακοντοέτης , item composita aut occidunt, pluvias creant, unde et no
a τιίχος, ut ευτείχης Ηomer. si recte men sortitae putantur: ύω enim pluo.
scribitur: item coιnposita ab ώκυς, ut Αlii ab Ηyante fratre dictas volunt, alii a
ποδώκης. item composita φuaedam ab αρ Βaccho, quem et Ηyam nominant. Il
κίω, ut αυτάρκης, τοδάςκης. item com larum nomina memorat Ηesiodus in poé
posita ab ακής, ut τεριήκης, τανυήκης, αμ mate de stellis, cujus hoc fragmentum
φήκης : item desinentia in ήρης, et deri Τzetzes protulit: - Νύμφα, χαρίτισσινο
vata ab άρω et ερίσσω, ut πλήρης, αλιήρης, μοίαι, Φαισύλη, ήδι Κορωνίς, εύστέφανό, τι
τριήρης, τεντήρης, ποδήρης, μονήρης, χαλκή Κλίεια, Φαιώ θ' ιμιρόισσα, και Ευδώρη τα
ρης, χρυσήρης, θυμήρης. Sed θυμαρης Ηo νύτετλος, "Ας Υάδας καλίουσιν επιχθονι
πmero scribitur. Βarnes. φύλ' ανθρώπων. Νοtandum est vero, pri
1156. διχήρης, ] Μedius, sive, ut Βro mam hujus vocis syllabam communem
daeus vocat, sector men»is. Quum Grae esse: nam quum Ηomero et Ηesiodo
ci (verba sunt Βrodaci) menses suos Lu semper sit brevis, hoc saltem in loco lon
nae cursu metirentur. clarum est, eos ae ga esse deprehenditur, et Τheognis sane
quales in partes Ρlenilunii diem divisisse, primam του ύω similiter producit: Ουδε
Μusg. γαρ ο Ζευς Ούθ' ύων τάντας ανδάνει, ούτ'
Μηνες διχήρης,] Μensis sector. Quum ανίχων. Βαrnes.
Gracci menses suos Lunae cursu metiren 1157. σημείο», Νon utique cursus, sed
tur, clarum est, eos aequales in partes tempestatum. Μusg.
Ρlenilunii diem divisisse. Johannes Βro 1 159. Constructio est: ήμπισχεν άλλα
daeus. Μensis autem apud Gracos tri υφάσματα, ευηρέτμους βαρβάρων ναυς αντίας
fariam erat divisus: Ιστάμενος μην ικαλεί Ελληνίσιν. Ιtecte judicat Βarnesius,
το, ο άπό πρώτης έως δεκάτης Μίσος δε μήν, pugnam Salaminiam per prolepsin hic re
ο απο Δεκάδoς ίως Εικάδος Φθίνων δε μήν, spici. Μusg.
ο από εικάδος έως τριακάδος. Vide Gas 1160. Εύηρέτμοι, ναύ,] Ρenultima syl
sendum de Μense, etc, Βarnes. laba του Ευηρίτμονς communis est, de qua
ΙΩ Ν. 135

Κατ' εισόδους δε Κέκροπα θυγατέρων πέλας


Σπείρας
2 Λ'
συνειλίσσοντ, Αθηναίων τινός
Α' 2 ? Λ Α"

1 165 Ανάθημα, χρυσέους τ' εν μέσω συσσιτίω


"ν 9 ν
Κρατήρας έστησ’. εν δ άκροισι βάς ποσι 1 185

Κήρυξ ανείπε τον θέλοντ’ εγχώριον


Ες δαίτα χωρείν. ώς δ' επληρώθη στέγη,
Στεφάνοισι κοσμηθέντες, ευόχθου βοράς
Αdjanuam tabernaculi vero Cecropem prope filias,
Spiras convolventem, ίd quod cujusdam Αtheniensis
1165 Donarium erat , aurea autem in medio convivio
Ρocula collocavit. Summis vero pedibus incedens,
Ρraeco proclamavit, ut quicunque vellet indigena
Αd convivium veniret. Ρostquam autem impletum est tabernaculum,
Coronis οrnati, lauto cibo

1166. Κρητήρας.

re vid. guae nos ad Phα.niss. ν. 19. Ρer εστι Δράκων, τα δ' ώς εστίν άνθρωπος, Ηaec
hanc autem naumachiam Graecorum cum fere Βrodaeus. Ηis adde: Αpollodorus
Βarbaris videιur poeta velle illam ad Sa Βibliothec. Ι.ib. ΙΙΙ. c. 13. sect. 1. Κέ
Ιamina designare, non modo quod mag κροψ αυτόχθων, συμφυές έχων σώμα ανδρός
nam Graecis gloriam peperit, sed quod et και δράκοντος, της Αττικής έβασίλευσε πρώ
ipse eodem die natus fuerit, φua hacc vic τος. Ηinc et Διφυής dictus. Τalem et
toria a Graecis reportata. Praeterea mos Εrichthonium fuisse fabulantur; caetera
erat victoribus, in peplis puguas texere, erat homo, pedes draco: qui cum pedum
deorumque templis consecrare, et hos deformitatem cuperet celare, primus cur
tium spolia iis dicare, ut de Ηercule rus usum invenit, ut Servius notat ad il
memoratur supra ν. 1144. Ανάθημα δίου lud Virgilii Georg. Lib. ΙΙΙ. ν. 113.
παιδός, ού, Ηρακλίης Αμαζόνων σκυλεύματ’ Ρrimus Εrichthonius currus et quatuor
ήνιγκεν Θεό. Βarnes. αιμsus jungere equos, rapidisque rotis insis
Ρer prolepsin Αtheniensibus gratam ίere υίctor. Βαrrιes.
νictorias de Ρersis reportatas, inprimis 1 164. Σπείρας] Ιta ΜSS. Steph. Εd.
Salaminiam, indicat. Βeck. Αld. στείραις. e Cecrope, partim ho
1 161. s. Και μιξόθηρας φώτας, ιπτείας τ' mine, partim serpente, videri possunt
άγρατ, Ελάφων λεόντων τ' αγρίων θηράμα Αpollodor, Lib. ΙΙΙ. c. 13. Τzetzes ad
τα..] Videntur hac ad Ηerculis labores Lycophron. ν. 111. Fabulam inde or
pertinere, nempe ad Centauros ab illo tam crediderim, guod Cecrops primus
debellatos, ad Diomedeos equos, ad aeri Αtticorum barbariem exuere cαpit, nec
pedem cervam et Νemeaeum leonem. Εt tamen penitus exuit. Μusg.
credibile est, tanti herois acta texturis Σπείρας defendit Reisk., συν σπείρας
elaborata deo fuisse suspensa dicataque. ελίσσοντα νult idem esse, quod συν στείραις
Βarnes. ελίσσοντα εαυτόν, μέγις και βραδίως οίον
1163. 5. Κέκροπα θυγατέρων τίλας Σπείρας εξιλκόμενον και κινούμενον, και έρποντα.
συνιιλίσσοντα,] Spiras conυοίυentem, ut in Βeck.
Latina versione scripsimus. Fuit enim, 1166. εν δ'] Μalim ικ δ'. egrediens au
ut nugantur, Cecrops, superne homo, in tem pracco.
serpentem desinens: τα άνω ανθρώπου, τα άκροισι ποσί] Summis pedum digitis.
δε κάτω Δράκοντος είχεν, ut ait Τzetzes. quod άκροισι δακτύλοισι vocat Iphig in
Quin Demosthenes in epitaphio: Ηϊδεσαν Τaur. ν. 267. Cur id fecerit praeco, ne
Κεκροτίδαι τον εαυτών αρχηγών, τα μεν ώς mini, credo, obscurum erit. Μιμsg.
Ι 4
136 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ

117Ο Ψυχήν επλήρουν, ώς δ' ανείσαν ηδονήν,


*k Παρελθών πρέσβυς ες μέσον πέδον, 1 190

Έστη, γέλων δ' έθηκε συνδείπνοις πολύν,


Λ Λ 2/ Α - Γ/

Πρόθυμα πεασσων εκ τε γας «ρωσσων ύδωρ


- /

Χερoίν έπεμπε νίπτρα, κάξεθυμία


1170 Αnimum implebant. ίδι vero voluptatem remiserunt,
[Canae] progressus senex φuidem in medium solum,
Constitit: risum vero movit convivis magnum,
Οfficiose ministrans illis. Νamque ex hydriis aquam
Μanibus fundebat lavacra, et adolebat

1 170, ανήσαν.

1169. Στεφάνοισι κοσμηθέντες,] Veteres excidisse videbatur. ΑΕmilius Ρortus


coronatos bibere observavimus supra ad praefigit αίας pro γαίας, Duportus τίως, ut
Cyclop. ν. 555. Εtiam coronatos epu respondeat τό ώς, alii o μέν. Βαrnes,
lari hinc constat: et Αristophanis Scho Ηeath, supplet ο μεν, Reisk. βοράς, vel
liastes: Τοίς γάρ ευωχoυμένοις περιέκειντο οι δαιτής. Βeck,
στίφανοι, καταψύχοντες το κρανίον ατο της 1172. γέλων δ' έθηκε] Μensae mini
του είνου θέρμης. Βrodacμs. strans ac vinum fundens, quod puerorum
1170, ανήσαν] Legendum ανείσαν vid. fuit, non grandaevorum hominum, munus.
supra ν. 254. Ιphig in Τaur. ν. 534. et Αthenaeus, Lib. Χ. ώνοχόουν ταρά τους αρ
1182. Βacch. v. 651. et 684. Μusg. χαίοις οι ευγενέστατοι ταίδες. Cicero in
ώς δ' ανήσαν ηδονήν,] ΑΕmil. Ρortus Ρisonem: Serυί sordidati ministrant, non
ait, pro ανίεσαν per metathesin ανείσαν, ηulli etiam Senes. Βrodarus.
et Αttice ανήσαν, scribi debere, Quidni γέλων δ' έθηκε συνδείπνοις πολύν,] Quia
ανήσαν pro ανήκαν, ut έδωσαν pro έδωκαν. hoepuerorum erat ministerium, non gran
Βarnes. davorum hominum. Αthenaeus Deipno
Ι.ocum ex Μusgr, emendationeita red soph. Lib. Χ. Ωινοχόουν παρά τοίς αρχαίοι;
didit Ρrev.: " Déja leur faim έtoit ap οι ευγενέστατοι παίδες. Cicero in Ρiso
paisée, et l'on enlevoit les mets dont les nem : Servi sordidati ministrant, nonnulli
tables étoient couvertes, lorsque le vieux etiam senes. Βαrnes,
gouverneur entre, etc. Risum vero ex 1173, έκ τε γάρ κρωσσών ύδωρ.] Ε vasis
citasse senem eo monet, quod partes ju aquariis, Αthenaeus Deipnosoph. Lib. ΙV.
nioris ministri in se susceperit. Βeck. Και νιψάμενοι τας χείρας, εστεφανούμεθα.
1171. δείτνων, quam uncinis hic inclu Βrodaeus. Εt nos quoque in Εsthera nos
si, in Αldina et ΜSS. deest. Μinus tra de Αhasueri convivio, ν. 812. Αλλ'
placet σκηνής, φuod Βarnesii supplemen ότε δαιτυν ίκον ομήλυδες είλατινασται, χείρα,
tum est, Imo, nostram emendationem πρώτον έλευσαν εν ύδατι, Βarnes,
verum esse, liquido ostendit distinctio Ve
terum, non tamen perpetua, inter δείπνον 1174. νίττρα,] Veteres, statim post
Θt δευτέραν τράπεζαν. Αlexis apud Αthe δείτνον, [an mensam priorem ?] manus
abluebant. Αthenaeus, Lib. ΧΙ. c. 11.
naeum, Lib. ΧΙV. c. 12. ΜΕΤΑΝΙΠΤΡΟΝ, ή μετά το δείτνον, ετήν
ατονίψωνται, μεταδιδομένη κύλιξ, vid. et
ουδε φιλόδειπνός ειμι, μα τον Ασκλητιόν,
τραγήμασιν χαίζω δε μάλλον - Ηesych. ν. μετανίττρις.
κάξιθυμία] Suffiendi causa adolebal.
Εt paullo antea : δείτνον έτερον παρατίθε Αthenaeus Lib. ΧΙV. [c. 11.] ή γε την
τα τραγήματα, c. 11. Μusg. πολλήν δαπάνη εν τοις δείτνοις παρέχουσα
Σκηνής παρελθών] Verbum σκηνής ex δευτέρα τράτεζα προσεγίνετο, και στίφανοι
nostro addidimus, quod videl. vetustate και μύρα και θυμιάματα. Βrodarus..
ΙΩ Ν. 137

1175 *Η
Σμύρνης ιδρώτα, χρυσέων
γ * δ τ' εκπωμάτων
Μ. κυ / Α' Α'

1 195
βχ, αυτός αυτώ τόνδε προστάξας πόνον,
Επει δ' ες αυλούς ήκεν ες κρατηρά τε
Κοινόν, γέρων έλεξ, αφαρπάζειν χρεών
Οινηρά τεύχη σμικρά, μεγάλα δ' έσφέρειν,
1175 Μyrrhae succum, et aureis poculis
Ρraeerat ipse, sibi ipsi vendicans hoc ministerium.
Ρostquam vero conυιυίum ad tibias venit, et ad poculum
Commune, senex dixit, oportere auferre -

Ρarva pocula vinaria, et magna adferre,

1178. Καινόν. 1179. Οιν. σκεύη,

1175. Σμύρνης ιδρώτα,] Plinius Lib. έλεξ,] Εd. Αld. ίλεξεν. ΜS. Ε. ίλεξι.
ΧΙΙ. c. 15. Sudant αμlem sponte, prius Μusg.
φuam incidantur, Stacten dictam, cuί ηul 1178. s. άφαρπάζειν χρεών Οινηρά σκεύη
ια pre/artur Βrodaeus Confer Dios σμικρά, μεγάλα δ' εισφέρειν,] Quamvis So
corid. Lib. Ι. c. 78. Μusg. crates apud Platonem in Ρrotagora musi
1177. αυλού,] Ita Εd. Αld. ΜSS. cas usum in conviviis improbet, illamque
Steph. άλλους. Finito convivio, intro Εuripides Μedeae, v. 195, &c, funeribus
ducti vulgo tibicines, vid. Χenoph. Sym τηagis convenire, ad luctum mitigandum,
pos. Platonis comici fragmentum Αthe asserat, guamvis et ipse eodem tempore
naei, Lib. ΧV. c. 1. agnoscat usurpari magis in conviviis; ta
Εundem morem tangίt Philo Jud. p. men et Χenophon in epulis eam admittit,
183. Εd. Τurneb. et Phemius apud Ηomer, et Demodocus
ή κεν] Scil, το πράγμα. Quum res ad quoque, et regum Ρersicorum exempla,
tibias υcnisset. Μusg. de qua re vide Εsther nostram, sive Αυ
λικοκάτοπτρον, ad ν. 144. Ουδ' από φόρμιγ
Επει δ' ες αυλούς ή κεν] Δηλονότι δαίς, ή
γος καλής αναθήματα δαιτος, &c. . Εt ibί
συμπόσιον. Ιta olim Αldi editio recte, ut ad exemplum Demodoci et Phemii Τer
puto, nec satis causa video, cur posteri simbrotus a nobis proponitur. Cum au
ores άλλους legerent pro αυλούς , pluri tem ad Chordas et cantum convivantesac
mum autem, cur αυλούς retineatur, guic cederent, minoribus poculis remotis, ma
quid Ηenr. Stephanus de Veter suis Co juscula poscebant. Ut Diogen. Laértius
dicibus jactet. Εt sane Suidas in voce in Αnachars. Και θαυμάζειν φησί, πως
Βαρζά Αι μουσουργοί βάρβαροι ούσαι γυναί "Ελληνες, αρχόμενοι μεν εν μικροί, πίνουσι,
κες όνομα αυταίς επιχώριον Βαρζά. Και τλησθέντες δε εν μεγάλοις, Ηaec miram ex
τούτων αι μεν αυλούσιν, αι δε ψάλλουσι 9"gy
hoc Εuripid. loco lucem accipίunt. Νο
ταχόρδω, αι δ' επταχόρδω ψαλτηρίω, αι αυ tandum est vero, φuod majusculus κρατής,
ται δε προσάδoυσι τό ψαλμώ. - Και λήγον καινός hic dictus, qui in convivio circum
τι μίν του ποτού τό βασιλεί και η ωδή ξυνε ferri solebat, ωδός appellaretur, quod abs
παύετο, ότότε δε εγχίαι κελεύσειεν, αύεις ήξ
φue cantu propinare, vel excipere, non
χοντο άδειν και ψάλλειν . De musica au liceret; ut videre est apud Τryphonem
tem conviviis adhibita vide ad notam se
quentem. Βαrnes.
grammaticum in Ονομαστικό. Βαrnes,
1179. Ηeath. probat lectionem a
1178. Καινον,] Legendum κοινόν. Com Steph, allatam κενόν. Βeck.
memorat κρατήρα κοινόν, Αristides Ιsthmi
ca, p. 54. vid. Spanhem. Εpistol. ad Μo οινηρά σκεύη σμικρά,] Ηaec adducit
rell. p. 59. Claudianus Praefat. in Νuptias Μusgravius ad Hippolyt. 1545. ut exem
Ηonorii et Μaria, ν. 5. Ρracύeretque Joυί plum vocalis ante ΣΚ correpta.
communία Ρocula Chiron, Ιn Sophoclis Αjace 1077. pro γεννήση
138 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ

1180 Ως θάσσον έλθωσ’ οίδ' ες ηδονάς φρενών.


"Ην δή φερόντων μόχθος αργυρηλάτους 1200

Χρυσέας τε φιάλας ο δε, λαβών εξαίρετον,


"Ως τώ νέω δή δεσπότη χάριν φέρων,
Έδωκε πλήρες τεύχος, εις οίνον βαλών,
1185 "Ο φασι δούναι φάρμακον δραστήριον
Α' ρ - « Λ' > Α' Λ'

Δέσποιναν, ως παίς ο νέος έκλίποι φάος' 1205


Κουδείς τάδ' ήδειν. εν χεροίν έχοντι δε
Σπονδας μετ' άλλων παιδι τώ πεφηνότι

1180 Ut citius veniant hi ad voluptatem animorum.


Εrat tum labor adferentium argentea
Αtque aurea vasa. Ιpse vero capiens eximium,
Τanquam novo hero utique gratificaturus,
Dedit plenum vas, jaciens in vinum
1185 Εfficax venenum, φuod dicunt et dedisse
Dominam, ut noνus filius lucem relinqueret;
Εt nemo hoc norat : habenti vero in manibus

Libationem cum aliis filio nuper invento,

satis inepte κτήσηται conjecerat Βrunckius dit hac : " Rata est haec prosodiae lex, a
ad Εuripid. Οrest. 1208. Quod tamen qua discessionem nunquam fieri licuisse
ipse postea et metro esse contrarium, et ostendunt cum alii, tum Μarkland. ad
sensui minus necessarium agnovit. Εx Εur. Suppl. 656. Succurrit tamen Εu
emplum autem violatae regulae unicum ripidis senarius, qui virum doctissimum
profert, neque remedium tentat. Ιpsi fugit, in quo si nihil a librariis peccatum,
igitur tentemus, Locus est Ιon. 1179. culpam ipse poeta commeruit. Sed exem
οινηρά σκεύη σμικρά - Τu vero repone plum unicum est, quo lex non labefacta
Οινηρά ΤΕΥΧΗ σμικρά - Αlterum enim tur. Versus est: oινηρά σκεύη, &c. Ve
est vulgi verbum, a Τragicis nusquam ad rum est, φuod ait Μarklandus, ab Ηome
hibitum, alterum vero probum et Εuri ri versibus hexametris ad tragicorum se
pidi familiare : Ηec. 6ο7. (sc. edit. narios argumentum metricum non recte
Μusgr.) Αndrom. 167. Ιph. Τaur. 168. transferri.'' Βeck,
Cycl. 88. 208. 226. Ιon. 144. 276. in 1182. φιάλας.] Ρocula, ex quibus bi
hac ipsa scena 1184. Εlectr. 14Ο. 36Ο. bebant convivae. Ρollux, Lib. VΙ. sect,
496. Ρογ'.
59. Μusg.
Οίνηρή σκεύη σμικρά,] Porsonus ex Ηe
sychio restituit τεύχη, et metrum sanavit. 1187. ήδειν.] Sic scribendum, guan
Μaltby. quam tertia persona, recte monuit Pier
μεγάλα δ' εισφέρει»,] Laertius in Αna sonus ad Μαridem, p. 174.
chars, και θαυμάζειν φησί, τώ, "Ελληνες εν χερού) Ιta ΜS. Ε. Εd. Αld. ενχες
αςχόμενοι μεν εν μικροί, πίνονσι, πλησθέντες σιν. Μusg.
δ ι μεγάλοι: Βrodacus. χερσίν εκχέοντι δι] Οlim cum scribere
Βrunckius ad Soph. Αjac, 1ο77. p. tur: εν χερσιν έχοντι δε, aperta et insigni
172..Τ. ΙΙ. postquam ostendit, nuspiam νersus jactura, Scaliger et Canterus χε
apud Αtticos scenae poetas vocalem ante ροί legebant, id putantes sufficere, sed
litteras κτ, πτ, μν, σκ, σμ, corripί, ne qui έχοντι erat verbum suspectum ; et impor
dem in diversis vocibus, sed vocalem bre tunus videbatur hiatus ad ήδε. : φuare Du
vem ante illas litteras semper produci, ad porti lectionem hac in parte amplector,
ΙΩ Ν. 139

Βλασφημίαν τις οικετών έφθέγξατο,


1190 Ο δ', ως εν ίερώ μάντεσίν τ' εσθλοίς τραφείς,
9 Α 2/ - / Υ 2/ Α'

Οιωνόν έθετο, κακέλευσ' άλλον νέον 121Ο

Κρατήρα πληρούν τάς δε πριν σπονδάς θεού


Δίδωσι γαία, πάσι τ' εκσπένδειν λέγει.
Σιγή δ' υπήλθεν εκ δ' επίμπλαμεν δρόσου
1195 Κρατήρας ιερούς Βιβλίνου τε πώματος.
Καν τώδε μόχθω πτηνός εσπίπτει δόμοις 1215
Κωμος πελειών Λοξίου γάς εν δόμοις
Dixit aliquis ex domesticis vocem inominatam :
1190 Ιlle vero, ut qui nutritus fuisset in templo, et inter peritos vates,
Οmen esse duxit, et jussit alium novum
Craterem impleri: priorem vero libationem dei
Dat terra, omnibusque edicit ut effundant,
Silentium vero successit. Ιmplemus autem rore
1195 Crateras sacro, et vino Βiblino.
Εt in medio hoc labore, irruit in domum volucre
Αgmen columbarum. Αpollinis enim in templo

χερσιν εκχέοντι δε, et in textum admitιen Βιβλίνου τε τώματος.] Ηesiod. "Εργ. β'.
dam reor. Βarnes. ν. 207. Είη τετραίη τε σκιή και Βύβλινος οί
1188. Στoνδας] Vinum, quo diis li νος. Ρroclus in locum : "Οτι ούτος ο οί
barent. Αthenaeus Lib. ΙV. άτες και νος, ώ, ο Θάσιος, ευδοκίμει, λίγει και Ευρι
Πλάτων φυλάσσει κατά το συμπόσιον μετά τίδης. hunc nimirum respiciens locum.
γαρ το δειπνήσαι στoνδάς τι φησίν τοιήσαι, Μoschopulus : Βίβλος, ώς φησι, ποταμός,
και τον θεόν παιωνίσαντας τους νομιζομένοις ή πόλις Θράκης. Ιterum Ρroclus: Βύζλι
γίρασι, Βrodaus. νος οίνος, ήτοι από αμπέλου ουτω καλουμένης,
1189. Βλασφημίαν] Plato legum Sep ως και Πράμνειος, ή πόλις Θρακική, Ιtem
timo: Θυσίας γενομένης, και ιερών καυθέν Τzetzes in locum : Και οίνον Βύβλινον πίνε,
των κατά νόμον, εί τω τις φαμιν ιδία ταρασ ατο Βυβλίας, αμπέλου Θρακίας, ή ελαφρόν
τάς τοί, βωμοί, τε και ίιροί, υιός, ή και και υδατώδη, κατ' εμέ, ατο των Ασσυρίων
αδελφός, βλασφημεί πάσαν βλασφημίαν, αρ' των περί την Βίβλον και Λίβανον εκεί γά
ουκ αν φαίμεν αθυμίαν και κακήν ήτταν και υδροτόται. Τheocritus Ιdyll. ΧΙV. ν. 15.
μαντείαν, και τοις άλλοις αν οικείοις φθίγγοι Ανώξα δί Βύβλινον αυτοί, Ευώδη, τιτόρων
το εντιθείς. Βarnes. ετέων, σχεδόν ώ, από λανού. Scholia : οί
1195. Δίδωσι γαία,] Εrgo, nisi aliquis νον δηλονότι Θρακικόν ή ούτω καλουμένης της
male ominata verba edidisset, τιon in ter αμπέλου από της Θράκης, &c. De hoc
ram fudisset, sed in mensam. Μusg, vino vide Αthenaeum Deipnosoph. Lib.
1195. ιερούς] Μalim ιερής, sacri roris. Ι. c. 24. Ηesych. βίμβλινος, (lege βί
Ρlutarchus de fonte quodam Delphico: βλινος) είδος είνου και γένοι αμπέλου εν
όθεν έχρώντo πρός τι τάς λοιξας τώ ύδατι Θράκη και ο απαλός οίνος. Επίχαρμος
τούτω. Οp. Μor, p. 716. Εd. Steph. δε τον απ' ορίων βιβλίνων, ίστι δί Θράκης.
ubi plura. Εt sane Βιβλίνων ορίων meminit Αthenaeus
Βυβλίνου] De vino Βiblino, vid. Ηe loco modo laudato, et ΑΕschylus in Ρro
siod. Οp, et D. ν. 207. in eumque gram metheo, ν. 810. Quare Ηesychium supra
maticos, Αthenaeum, Lib. Ι. p. 51. Ηe emendavi, legendo απ' ορίων Βιβλίνων, pro
sychium, v. Βίμβλινος, Τheocrit. Idyll. από βοιων βιβλίνων. Εst etiam urbs ΑΕgyp
ΧΙV. ν. 15, Μusg. ti Βύβλος dicta: Scholiastes ΑΕschyli ad
140 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
2 r Α'
"Ατρεστα ναίουσ'. ως δ' απέσπεισαν μέθυ,
θk δk θk

Κεις αυτό χείλη πώματος κεχρημέναι


1200 Καθήκαν, είλκον δ' ευπτέρους ες αυχένας,
Και ταις μεν άλλαις άνοσος ήν λοιβή θεού, 122Ο
Λ Η γ

"Η δ' έζετ, ένθ' ο καινός έσπεισεν γόνος, -


Ποτού τ' έγεύσατ, ευθύς εύπτερον δέμας
5/ 2 Α' ? 2/ 2 και/

Εσεισε καβάκχευσεν, εκ δ έκλαγξ' ότα


1205 Αξύνετον αιάζουσ' έθάμβησεν δε πάς
Θοινατόρων όμιλος όρνιθος πόνους 1225

Secure habitant, postquam autem vinum effuderant,


4 " " η" 4

Τum vero in ipsum rostra potus cupida


1200 Demiserunt, et traxerunt pennata in guttura :
Εt caeteris quidem erat innoxius potus dei:
Quae vero consederat, ubi novus filius vinum effuderat,
Εt gustarat potum, statim corpus pennigerum
Concussit, et bacchari cα pit, et cum clangore vocem emisit
1205 Οbscuram, gemens, obstupuit autem totus
Convivarum coetus oύ columbae labores.

12Ο2. Η δ' ίζετ.

locum : Η δι Βύβλος τόλι, έστιν Αιγύπτου, Αtticum pro άτζεστον, et neutrum ad


Βαrnes. jectivum ponitur pro adverbio, ατρέστως.
Reisk, legit ιεράς, scil. δρόσου. Βeck. απέστεισαν] Si de convivis sumatur,
recte ατέστεισαν manet, tum vero in se
Reisk. δόμοι, improbat, φuod non cre φuenti versu Canteri lectio necessaria erit:
dibile sit, columbas in tentorium homini
Κείναι τα χείλη. Sin de columbis, cum
bus plenum convolasse, igitur suspicatur Scaligero legendum άτίστασαν, et dein
δρόμο legendum. Βeck. ceps : Κεις αυτό χείλη. Ωuae lectio Βro
1197. Κωμος τελειών] Μultitudo colum daeo, Scaligero et Porto placet. Βαrnes.
δανum. Εuripides in Ηippolyto, v. 54. Vulgatum ατέστεισαν contra Scalig.
πολύς δ' άμ' αυτό τροστολων οπισθότους Κώ tuetur Ηeath, sed pro κείς scribit εις.
μος λέλακεν. Κωμος itaque quamvis tur Reisk. putat, versum excidisse, hujus
bam sonat. Vide, quae nos ad Supplic. fere sententiac : postquam ατέστεισαν μίθυ,
ν. 400, et Cyclop. ν. 39. Fuisse porro εfudissent υίnum, Delphici puta in ter
sacras hoc in templo columbas, auctor est ram, redibat quisque ad pristinam sedem,
libro decimo sexto Diodorus Βrodarus. et vacuum spatium relinquebant, in quo
1198. ώς δ' απέσπεισαν μίθυ,] Μale Ιn considerent columbae. Sic autem supplet
terpres : postφuam gusίαυcrunt υinum : lacunam: ανά μεν εχώρουν, αι δ' ετέτταντ'
Verιendum : 1»ostφuanι υinum in terram αυτίκα, κει, αυτό χείλη. Βeck.
gήμdissent, conviva se Μusg. 1199. Κ' εις αυτό] Αbundat hic και,
"Ατρεστα ναίουσ'.] Legendum άτρεστοι, vel potius significat actionis celeritatem.
ναίουσ' inquit Βrodaeus, miserando errore: vide quae citavimus ad Iph, in Αul. ν.
sic enim spondeus esset in secundo loco. 151. Confer etiam Ηeraclid. ν. 17Ο. Εd.
Guare maneat omnino άτρεστα, φuod est Αld. κ' εις αυτά. Μιιsg.
5
ΙΩ Ν. 141

Θνήσκει δ' απασπαίρουσα, φοινικοσκελείς


Χηλάς παρείσα. γυμνά δ' εκ πέπλων μέλη
Υπέρ τραπέζης ήχ ο μαντευτος γόνος,
1210 Βοά δέ τίς μ' έμελλεν ανθρώπων κτανείν,
Σήμαινε, πρέσβυ σή γάρ ή προθυμία,
ν- \ - -- * / Λ.
123Ο

Και πωμα χειρος σης εδεξάμην παρα.


Ευθύς δ' ερευνά γραίαν ωλένην λαβών,
- 2 2 " / Ο 1/ » Ο

Επ' αυτοφώρω πρέσβυν ως έχονθ' έλoι. ν ν Α'

1215 "Ωφθη δε, και κατείπ' αναγκασθείς μόγις


Τόλμας Κρεούσης πώματός φ"g μηχανάς, 1235

Μoritur autem palpitans, el purpureos


Ρedes demittens. Νuda tum ex vestibus membra
Supra mensam misit vaticinio declaratus filius.
121Ο Clamatque : quis hominum voluit me occidere 2
Ιndica, Ο senex; tuum enim fuit hoc studium,
Εt poculum a tua accepί manu.
Statim vero inquirit senile brachium prehendens,
Ut in ipso facto caperet venena gestantem.
Deprehensa sunt autem, et coactus vix declaravit
Facinus Creusae, et machinationes poculi.

φ» «
1209, γκέν θ•

τώματος κεχρημέναι] Πώμα hoc in loco vide in notis ad Diod. Sic. Ι.ib. ΧVΙΙ.
pro τόμα dicitur, et potus significat: c. 55. φuibus adde ΑΕschyl. Ρers. ν. 199.
sic supra v. 1195. Βιβλίνου τι τώματος et 468. Μusg.
dixit, ut et in Cyclope, Αlias significat γυμνά δ' εκ τίτλων μίλη] Οb tunicas
operculum, ut τώμα τίθειο, Ηesiod. disruptas, quod ad horrida facinora, blas
Ιtem έκκωμα, poculum, ut mox ν. 1212, phemias et aerumnas, facere solebant ve
Βarnes. teres. Βarnes.
1204. καβάκχευσεν,] Ιta ΜS. Ε. ut 1209. Υπέρ τραπέζης] Ιn mensam
jam vulgatae. Εd. Αld. κακβάκχενσεν, scil. unde audiri et conspici ab omnibus
Μusg. posset.
1205. Ηeath. scribit : αιάζουσ' έθάμβη ήκε ο] Βarnesius in margine ήχ' ο.
σεν. Βeck. Μusg,
1207. Θνήσκει δΊ Ita ΜS. Ε. ut jam ήχ' ο Ηeath. ob metrum reponit.
νulgatae. Εd. Αld. Θνήσκουσα δ'. Μusg. "rτερ τρασ. ήκ.] Prev. sic intelligit:
Θνήσκει δ' απασπαίρουσα, φοινικοσκελείς] il montesur la table; ut scilicet conspice
Giuum olim scriptum erat: Θνήσκουσα δ' retur et audiretur. Βeck.
απασπαίρουσα, etc. Canterus recte lege 1214. Leg. ώς αλόντ' ίχοι, vel ώς ιλών
bat: θνήσκει δ', etc. Cui accessit Scalig. 9ένοι, occiderel. Reisk,
Caeteri male. Βαrnes.
1208. γυμνά δ' εκ τίτλων μίλη] Dila 1215. "Ωφθη] Conspectus est. Ηoc sί
ceravit utique vestes, more antiquorum, de sene intelligitur, parum sibi constat
cujus meminit et Βarnesius. Εxempla Εuripides, qui nunc demum conspectum
142 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ

Θεί δ ευθύς έξω, συλλαβών θοινάτορας,


"Ο πυθόχρηστος Λοξίου νεανίας,
Καν κοιράνοισι Πυθικοίς σταθείς, λέγει,
1220"Ω γαία σεμνή, της Ερεχθέως ύπο
"- " ν Λ. Α'
1240
Ξένης γυναικος φαρμακoισι θνήσκομεν.
Λ- γ / -

Δελφών δ' άνακτες ώρισαν πετρορριφή


- γ ν " γ. Α' -

Θανεί, εμην δέσποιναν ου ψήφω μια,


Τον ιερόν ως κτείνουσαν έν τ ανακτοροις
Currit vero statim foras secum ducens convivas.
Αpollinis vaticinio renunciatus filius,
Εt stans inter proceres Ρythicos dixit:
1220 Ο sancta terra, ab hac Εrechthide
Peregrina muliere, venenis extinguimur.
Delphorum vero principes decreverunt, ut de rupe praecipitata
Μoriatur mea domina, uno suffragio:
Ut quae υίrum sacrum interficere voluerit, et in templo

tradit, quem ν. 1213. ab Ιone apprehen τοί φύγω δήτ' - εκ γάς ίςκων τρούλαβον μέγις
sum dixerat. Sed hanc inconstantiam pe τόδα -
perit, ni fallor, mendosa in versu praece μή θανείν.
denti lectio. Scribo:
Κir tandem er insidiis huc pedem proripuί.
ετ' αυτοφώρω φάςμαχ' ώς έχονθ' λοι. De voce έρκος νίde qua notavimus cap.
Οι ίpsum υenena gestanlem offènderet.
xν. (Εm. Cr.) Junge τοί φύγω δήτα (ώστε)
Ηepertα αιμtem sunt
coactus αegre tandem declarαυit.
Ά
et ipse
μή θανείν. Jacobs.
1223. ου ψήφω μιά,] Ιnterpretatur Βar
Quantam vim in judiciis habuerit de nesius : communibus su/fragiis, non μπο
tantum calculo, Sed huic sensui melius
prehensio veneni, luculenter docebit Cic. conveniret ψήφω μιά sine negativo. Vi
pro Cluentio, c. 18. Μusg. dendum, an legi possit [ut Reisk. emen
1222. πιτρορριφή] Πετρορριφής, λιθόβλη davit] εν ψήφω μιά, ubί εν redundabit, ut
τος, και ο εκ πέτρας αποκρημνισθείς, φuam
in phrasi εν λιταί,, Ρhiloctet. ν. 61. εν
significationem hoc in loco praefero; χειρών νόμω, Ρollux Lib. ΙΙ. sect. 149.
usitatum enim erat Delphis, noxios de
υτό ψήφου μιάς, φuod habet Αristoph.
rupe dejicere, quo mortis genere ΑΕsopum Lysistr. v. 27Ο. alio sensu dicitur. S. Paul.
affecerunt. Vide infra ad ν. 1236.
Βarnes. Εp. ad Rom. xv. 6. ομοθυμαδόν εν ενί στό
1222. s. In his versibus vitium inhaerere ματι. Μusg.
videtur: ου ψήφω μιά,] Communibus suffragiis;
non uno tantum calculo, sed omnibus, ut
ποι φύγω δήτ' , εκ γάς άκων τρούλαβον μέγις quae aperte capitali supplicio digna vide
τόδα, retur, guod antistitem Dei veneno tollere
μη θανείν' κλετή δ' αφίγμα, διαφυγούσα τολε decreverat, idquein ipso templicolliminio.
Βarnes.
μίους,
1229, ουκ έστ', ουκ έστι θανάτου] Con
Sic in antiquis editionibus legitur Βar cinnius erit metrum, si legas έστιν, ut ver
nesii autem lectio -εκ κακών γαρ πρ. ex sus sit glyconius πολυσχημάτιστος ex dis
quo fonte manaverit, ignoro. Ρropius ad pondeo et choriambo. Ηeath.
corrupta lectionis vestigia accesseris cor 1251. ss, φανεςά γάς, φανεςά τάδ' ήδη
rgens:
ΙΩ Ν. 143

1225 Φόνον τιθείσαν. πάσα δε ζητεί πόλις


Λ Γ.

Την αθλίως σπεύσασαν αθλίαν oδόν 1245


- y / Α'

Παίδων γάρ ελθούσ’ εις έρoν Φοίβου πάρα,


Το σώμα κοινή τοις τέκνοις απώλεσεν. /
ΧΟ. Ουκ έστ', ουκ έστιν θανάτου
1230 Παρατροπα μελέα μοι'
Φανερά γαρ, φανερά τάδ' ήδη, 1250

Σπονδας εκ Διονύσου βοτρύων θοάς


1225 Caedem committere conata sit. Τota vero quaerit civitas
Ιllam, quae huc maturavit miserum iter:
Ιiberorum enim desiderio ad Phα:bum profecta,
Corpus suum una cum liberis perdidit.
Cho. Νοn est; πon est mortis
123Ο Εffugium mihi miseras :
Μanifesta enim sunt, manifesta sunt haecjam
Libationes ex Βacchi racemis cum perniciosae

1227. Φοίβον πάρα. 1229. Ουκ έστι θαν,

σπονδας εκ Διονύσου βοτρύων ΘΟΑΣ gentibus antiquorum lectoribus sponte oc.


εχίδνας στάγοσι μιγνυμένας ΦΟΝΩι. current. Jacobs.
1252. θοά,] Εd. Αld. θοάς. ΜS8.
Ιn θεάς, φuod sensum impedit. Codices Steph. χοάς. Μusg.
variant, guorum alii θοάς, alii χοάς exhi 1252. s. Σπονδας εκ Διονύσου βοτρύων θεάς
Dent. Illud ineptum, hoc ad veram scrip Εχίδνας σταγόσι μιγνυμίνας Ά Ηenri
turam ducit. Suspicor enim Εuripidem cus Stephanus inquit: Pro θράς habent
scripsisse Vet. Cod. χοάς. Αt Βrodacus θεάς mutat
σπονδας εκ Διονύσου βοτρύων ΟΛΟΑΣ
in θοάς, cui assentior. Εt ego quoque;
atque hunc locisensumastimo: φανερά τάδ'
εχίδνας στάγονιμιγνυμένας ΦΟΝΙΟΙΣ. ήδη γέγονε, δηλονότι τάς στoνδας σινηρας τού
Βάκχου της θοάς Εχίδνας και της οξείας
Sic haec verba expeditum sensum habent. και όλεθρίου Γοργόνος φόνν και φονίαις στα
Οmnία jam αpertα sunt, perniciosαπι li γόσι μεμιγμίνας, Γοργόνα autem et hic et
ύationem υini cum cruentis υίpera guttis alibi saepe "Εχιδναν, aut viperam, empha
ή. cum υipera sanguine, esse commirtanι. tice vocat, φuia habuit thoraca viperis se
Ιn στoνδας ολοάς poétarum animadverte minatum, Θώρακ''Εχίδνη, περιβόλεις ώτλιν
usum, qui nonnunquam epithetis utuntur, μίνον, ut ipse poèta loquitur, supra ν. 993.
ex re subsequenti natis et derivatis. Ιta, Βαrnes.
ut exemplum laudem, Lentulus Gat. Ιta hacc metra constituenda :
Εpigr, VΙ. Στoνδας εκ Διονύσου pherecrateus.
Σήμα τέδ' Αςχιλόχου παςαπόντιον, ός τοτε Βοτρύων θοάς ιχίδνας trochaicus dimeter,
πικρήν Σταγότι μιγνυμίνας φόνω periodus,
Μούσαν εχιδναίω πρώτος έβαψε χέλω. Ηeath. φui etiam conjicit φόνου, ut con
structio sit; σταγόσι φόνου ιχίδνας, guttis
ubi Μusa nullam ob aliam causam πικρή sanguini,
υίperae, Contra Βarn. etiam mo
vocatur, nisi quod Αrchilochuseam primus net, fuisse hoc venenum revera viperac
felle imbuisse dicitur. Αlia exempla dili sanguinem. Βeck,
144 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ

2. Α' Α' - Α' Α'

Εχίδνας σταγόσιν μιγνυμένας φόνω,


Φανερά θύματα νερτέρων, Α'

1235 Συμφοραί μεν έμώ βίω,


1255
Λεύσιμοι δε καταφθοραί.
Λ' λ
Δέσποινα, τίνα φυγαν πτερόεσσαν, ή
Χθονός υπό σκοτίων μυχών πορευθώ,
Α/
Θανάτου λεύσιμον
2. Λ' Α'
(1240)
Αταν αποφεύγουσα, τεθρίππων 126Ο
'Ωκίσταν χαλάν επιβάσ', ή
Πρύμνας επί ναών,
Ουκ έστι λαθείν, ότε μή χρήζων
Εchidnae gutta mortifera mixtas esse :
Μanifesta sunt sacrificia mortuis parata,
1235 Calamitates quidem mea vitae,
Εt exitium per lapidationem.
Ο domina, quanam alata fuga, aut
Sub tenebricosos secessus terra ibo,
Μortis !apidibus-allatum
124Ο Εxitium fugiens? an quadrijugorum equorum
Celerrimam ungulam conscendens, aut
Ιn puppi navium ?
Νοn licet cuίηuam latere, nisi volens

1233. φόνω,] Εmendat Reiskius φόνου, genus, non absurde a Choro commemo
φuod mihi subfrigidum videtur. Lego: ratam arbitror. Μusg.
Λεύσιμοι δε καταφθοραί.] Ut ex versu
σταγόνιμιγνυμίνας φονεϊ. 1222. Dejectionem e saxis apud Del
phos usitatam probavimus ; sic ex hoc
σταγόνα in singulari pro humore quovis loco, ut et versu 1259. ubί θανάτου λεύσι
libenter adhibent. Sic μαζών ημετέρων μον άταν, apparet, Chorum lapidationem
σταγόνα, Αntholog. Η. Steph, p. 228. formidasse, Νeque tamen has res inter
σταγόνα στονδίτιν, ibid. p, 420. Διωνύσου se pugnant, Quamvis enim reis usitatum
σταγόνι, Αntholog. Reisk. Εp. 415. et solenne esset id mortis genus, Chorus
σταγών φονεύς, uι χείρα φονία, Ιphig in tamen potuit et aliudsibi notiusformidare.
Τaur. v. 587. ξίφου, φονίως, Soph. Αjac. Quin de saxo hanc dejiciendam mox
ν. 1050. Μusg. aperte Ion affirmat, ν. 1267. "οθεν τε
1234. θύματα νερτέρων,] Sic άγειν τα τραίoν άλμα δισκευθήσεται. Βarnes,
θύματ’ εις άδου τάδε, Ηerc, Fur. ν. 450. 1238. Reisk. emendat φωλάν πετρέεσ
Lycophron : άδη - θυμάτων, 1188. vid. σαν (ίustrum, ατμrum sareum), ή χθυνες
et Ηerc. Fur. 45Ο. Μusg. υποσκότιον μυχόν Βeck.
1236. Λεύσιμοι καταφθοραί.] Lαpidatio. 1244. λαβείν.] Η. Stephani emendatio
Εt tamen Creusam e rupe Delphica απο est. Εd. Αld. λαβείν. Μusg.
κρημνισθήναι jusserant proceres urbis, conf. 1245. s, μέλει ψυχή σε ταβείν ;] Ιta
ν. 1222. et ν. 1267. Εgo vero cum Βar Εd. Αld. ΜSS. Steph. μίλλει. Sed le
nesio lapidationem, utpote notius mortis gendum cum ΑΕmil. Ρorto μένει. ΑΕschyl.
Ι Ω Ν. 145
ν
Θεός εκκλέπτει. (1245)
1245 Τί ποτ', ώ μελέα δέσποινα, μένει 1265
Ψυχή σε παθείν, άρα θέλουσαι
Δράσαί τι κακόν τους πέλας αυται
Πεισόμεθ', ώσπερ το δίκαιον. (1249 )
Πρόσπολοι, διωκόμεσθα θανασίμους επί σφαγάς,
ΚΡ.
1250 Πυθία ψήφω κρατηθείσ', έκδοτος δε γίγνομαι. 1270
ΧΟ. "Ισμεν, ώ τάλαινα, τάς σας συμφοράς, ίν' εί'
τύχης.
ΚΡ. Ποί φύγω δήτ', εκ γαρ οίκων προύλαβον μόγις
πόδα,

Deus ipsum surripiat,


1245 Quidnam, Ο misera domina, Ιmanet
Αnima te pati ? Αnne volentes
Αfficere aliquo malo alios, ipsae
Ρatiemur hoc ipsum, ut justum est?
Cre. Μinistrae, investigamur ad funestam necem,
1250 Ρythio suffragio damnata dedor autem αd supplicίum.
Cho, Scimus, Ο misera, tuas calamitates, ubisis infortunii.
Cre, Quo fugiam igitur? vix enim abstuli pedem extra πmala,

1245, μίλει. 1246. άρα. 1250. Πυθίω. 1252. εκ. κακών γάς.

Ρers, v.809. ου σφίν κακών ύψιστ' ιταμ est. Sic ν' εί κακού, Soph. ΟΕd. Τyr.
μίνιι παθείν, Soph. Αjac. ν. 694. oίαν σί 421. 7 ήμεν άτη, ejusd. Εlectr. 942. Εd.
μένει πυθίσθαι παιδός δύσφορον άταν. Αld. ίν' ευτυχής, unde Canterus, non pro
Μusg. solita felicitate, ουκ ευτυχείς. Μusg.
1245. 5. Τί ποσ', ώ μιλία δίστoινα, μέλλει "Ισμεν, ώ τάλαινα, τας σας συμφοράς, ν' εί
Ψυχή σή παθιίν,] Ιta legendum arbitror, τύχης.] Οlim erat: Άν ευτυχής, Canterus
pro μέλει ψυχή σε παθείν Ψυχή autem σή in hac re certe subfrigide: ουκ ευτυχείς,
est idem, quod σύ, licet personam induit Ωuem sensum Latina versio post hausit,
tertiam, ut sit: Τίποτε, ώ μιλία Δέσποινα, antequam et ipsa a nobis nitidior facta.
μίλλεις σύ παθιίν, Αlius sensus frigidior Scaliger itaque solus hic recte scripsit :
paulo: Τί πoτι μίλει σοι σι ταθείν : nam ίν' εί τύχης, ubi sis infortunii, ut nunc ex
et sic ψυχή pro σε stabίι. Vide ad Ηelen. posuimus: ίνα της τύχης εί, ήγουν όπου της
ν. 52. Βαrnes. δυστυχίας ήλθες. Ιta Sophocles: ίν' εί
Ηeath. reponit: Τί ποτ, ώ μιλία Δίσ κακού. Ιta ipse Εuripides Ηelen, v,
1444. ίν' ελθείν βουλόμισθα της τύχης, Vid,
ποινα, μίλει ψυχή, σύ πάθοις , i. e, μίλει
ψυχή έμή, τί τοτε συ τάβοις, Βeck. qua nos in eum locum Βarnes.
1252. εκ γάς άκων τρούλαβον μόγιε
1249. Citat R. Ρ. Ρraef. ad Ηecub, p. πόδα,] Εκ κακών γας recentes edd. εκ γαρ
clxxviii. Βurn. άτων Μusgrav. Lege εκ γας οίκων, Ρhe
1250 πυθία] Η. Stephani emendatio τecrat. Ρolluc. VΙ. 60. (Vid. ad Μed.
est. Εd. Αld. πυθία, quod male retinet 44.) Ρor. - -

contextus. Μusg. εκ κακών γάς] Ita jamdudum, .nescίο


1251. ίν' εί τύχης.] Scaligeri emendatio quo monente, ediderunt. Εd. Αld. εκ
VoL. VΙΙ. Κ
146 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ

Μή θανείν κλοπή δ' αφίγμαι, διαφυγούσα πολε


μίoυς.
ΧΟ. Ποί δ' αν άλλοσ', ή 'πί βωμόν, ΚΡ. Και τί μοι
Λ Α'

πλέον τόδε, (1255)


1255 ΧΟ. Ικέτιν ου θέμις φονεύειν. ΚΡ. Τώ νόμω δέ γ'
1275
όλλυμαι.
ΧΟ. Χειρία γ' άλoύσα. ΚΡ. Και μήν οίδ αγωνισ
ν \
ΤΟζί πικροι
Δευρ' επείγονται ξιφήρεις. ΧΟ. "Ίζε νύν πυράς έπι.
Καν θάνης γαρ ενθάδ' ούσα, τους αποκτείνασί σε
Προστρόπαιον αίμα θήσεις οιστέον δε την τύχην. (1260)
1260 ΙΩΝ. "Ω ταυρόμορφον όμμα Κηφισού πατρός, 1280
Οίανέχιδναν τήνδ' έφυσας, ή πυρός
Δράκοντ' αναβλέποντα φοινίαν φλόγα,
φ' Α' Αν » Χ/ > wη ρ/ 2/

Η τόλμα πάσ' ένεστιν, ουδ' ήσσων έφυ


Νe morerer: furtim autem huc perveni, elapsa ex manibus hostium.
Cho, Quonam alio, nisi ad aram ? Cre, Quid vero mihi proderit hoc?
1255 Cho. Νοn est fas occidere supplicem. Cre. Αt lege pereo.
Cho. Μanibus quidem capta. Cre. Αtqui illi savi ministri
Ηuc festinant strictis ensibus. Cho. Sede nunc ad aram.
Εtiamsi enim hic moriaris, tamen interfectoribus tuis
Ρiaculum ex tua carde conciliabis: ferenda autem est fortuna.
1260 Ιon. Ο taurina facies Cephisί patris,
Qualem viperam hanc genuisti: aut ignis
Draconem ex oculis emittentem lethalem flammam,
Cui omnis audacia inest: neque minus dira est

γάς άκων: in qua sic annotat Η. Stepha sa, ut Αpollod. Βibl. Lib. ΙΙΙ. c. 14. sect. 1.
nus: " malo κακών pro άκων, ut habent Vid. quae nos supra ad ν. 260. Cephisus
vet. codices'' unde colligas, ejus ΜSS. autem fluvius erat Αtticus, de quo, et
κακών habuisse, Αlioqui legi posset: ικ quod plures sint Cephisi, Schol. ad Οres
γάς άτων. Μusg. tem et Strabo Lib. ΙΧ. in Ρhocide, ad
Sί κακών rectehabet, debet ad μη θανείν finem. Quare Ταυρόμορφον νοcat, guia
referri, ηe morerer er malis, a malis casi fluviis Τauri sacri, de qua re vide quae
Βus. Cogitavi aliquando εκ πετρών, aut nos ad Iphigen. Αul. v. 275. et Scholiast.
εκ λίκτρων. Βeck, ad Οrest. v. 1375. Quin hoc poetis est
1253. Citat R. Ρ. Ρracf. ad Ηecub. soltnne, ut fluvios tauris similes eftinge
p. clxxxiii. burn. rene, etiam Latinis: ut Ηoratius, Lib.
1260. ταυρόμορφον] Vid. ad Iphig. in ΙV. Οd. ΧΙV. Sic ιαμriformis υοίuitur
Αul. ν. 275. Μusg. Αufidus. Εt hoc, ut volunt, fit ob ana
"Ω, ταυρόμορφο όμμα Κηφισού πατρός,] logiam quandam, φuoniam hifluvii, cum
Cephisus erat pater Diogeneae, qua Phra impetu erumpentes, tauris similem edunt
simo nupta peperit Praxitheam Εrechthei gemitum ; vel, ut Ηellanicus sensit, guia
μxorum, ex quibus parentibus nata Creu terram sulcare, tanquam boves aratores,
7
ΙΩ Ν. 147

Γοργούς σταλαγμών, οίς έμελλέ με κτανείν. (1265)


1265 Λάζυσθ', ίν' αυτής τους ακηράτους πλόκους
- Λ' - "
1285
Κόμης καταξήνωσι Παρνασού πλάκες,
).
"Οθεν πετραιον άλμα δισκευθήσεται.
- Α'

Εσθλου δ' έκυρσα δαίμονος, πριν ες πόλιν


Μολείν Αθηνών χυπο μητρυιαν πεσείν.
2 Λ \ y Λ' Α'
(1270)
1270 Εν συμμαχοις γαρ ανεμετρησαμην φρένας 129Ο
Τάς σας, όσον μοι πημα δυσμενής τ' έφυς
Είσω γάρ άν με περιβαλούσα δωμάτων
"Αρδην αν εξέπεμψας εις "Αιδου δόμους.
Αλλ' ούτε βωμός, ούτ Απόλλωνος δόμος,
Λ' 2 - γ ";' Ο \ ν
(1275)
1275 Σώσει σ', ο δ' οίκτος ο σος εμοί κρείσσων πάρα 1295

Gorgoneis guttis, quibus me voluit interficere,


1265 Ρrehendite eam, ut ejus pulchros cincinnos
Comae lacerent saxa Ρarnassi,
Unde saltu de saxo dejicietur.
Βonam autem fortunam mactus sum, priusquam ad civitatem
Αthenarum venirem, et sub noverca essem.
127Ο Ιnter socios enim expertus sum mentem
Τuam, quantum malum mihi sis, et ηuan inimica.
Αccipiens enim me intra ιιιαnι domum,
Confestim sublatum demisisses in Ρlutonis domum.
Sed nec ara, nec Αpollinis templum
1275 Servabit te. Μiseratio vero tua mihi potius debetur,

1266. Παρνησιού,

videntur; vel, ut aliis placet, quia circa 1262. αναβλέποντα - φλόγα .] Τalia de
ripas fluminum tauri magis audiantur serpentibus commenta apud Veteres non
πmugire, ob uberiora pascua. Εt sane penitus fide indigna judicata sunt. Diod.
pictores ita fluvios fingere solebant, ali Sic, Lib. ΙΙΙ. c. 37. αποφαίνονται όφεις διά
φuando Τaurina, aliquando quoque hu του τυρωπού των οφθαλμών αστραπή ταρα
mana specie, sed et sic etiam humano πλησίως αποτυφλούν την όρασιν κ. τ. λ.
capiti nonnunquam cornua aftigebant. Μusg.
de qua re, ut de tauriformibus fluviis, et 1265. έφυ] Η. Stephani emendatio
praecipue de Cephiso, vide Cα.lium Rho est. Εd. Αld. έφη. Μusg.
diginum Lection. Αntiq. Lib. ΧVΙΙ. c. 1267. "οθεν τετραίoν άλμα δισκευθήσεται.]
33. Βarnes. Vide supra ad ν. 1256. Βarnes,
1261. ίφυσας,] Vel quia Cephisus, se 127Ο. ανεμετρητάμην] Επειρησάμην,
cundum Αpollodorum Lib. ΙΙΙ. c. 14. Βαrnes,
sect. 1, abavus erat Creusae : vel eo sensu, 1273. εις "Αιδου δόμους.] Ρost haec verba
quo Αthenienses omnes, utpote ad Cephi inserendos arbitror versum "Ιδεσθε - cum
sum nati, ejus soboles dici possent. duobus sequentibus. Νam quod dicitur,
Μusg. ν. 1274. nec altare, nec templum, Creu
Κ2
148 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
ν ν ν ? - Α ν y \ Λ- Λ'

Και μητρι τη μή και γαρ εί το σώμά μοι


" - /
"Απεστιν αυτής, τούνoμ' ουκ άπεστί πω.
2/
-
Λ- 2.

Ιδεσθε την πανούργον, εκ τέχνης τέχνην


Οίαν έπλεξ
ε y Λ.
ου βωμόν έπτηξεν θεού9 (1280)
Λ. - - Λ

1280 Ως ου δίκην δώσουσα των ειργασμενων , 1300

ΚΡ. Απεννέπω σε μη κατακτείνειν έμε


ι Λ. γ ) - - - y r/ , r/ -

Υπέρ τ' έμαυτής του θεού θ', ίν' έσταμεν.


ΙΩΝ. Τί δ' έστι Φοίβω σοί τε κοινόν εν μέσω,
ΚΡ. Ιερόν το σώμα τω θεώ δίδωμ' έχειν. (1285)
1285 ΙΩΝ. Κάπειτ’ έκαινες φαρμάκοις τον τού θεού , 1305
Εt matri mea. Εtsi enim mihi corpus
Εjus absit: tamen nomen nunquam abest.
Videte hanc veneficam, dolum ex dolo
Οιualem nexuerit: non reverita est aram dei,
1280 Τanquam non datura pα.nas factorum suorum.
Cre, Ιnterdico tibi me me interficias,
Εt meo ipsius, et dei nomine, ad cujus aram stamus.
Ιon. Quid vero rei tibi et Ρhoebo commune est ?
Cre, Corpus hoc deo sacrum do habendum.
1285 Ιon. Εt tamen interfecisti, gui Dei erat?

1279. ίπλεξ, ου β. 1280, ειργασμίνων. 1285. έκτανες.

ste saluti fore, manifeste respicit opinio Duportus maluit έκαινες, φuod verbum de
nem ejus, quam versu ώς oυ δίκην δώσουσα veneficiis vix puto adhibitum esse, Lego
- enunciat poèta. Μusg. igitur: κάτ' έκτανές μι. Μusg.
1275. o σό,] Ita optime Αldina. Sen Κάτειτ' έκτεινας φαρμάκοις τον του θεού +]
sus est: miseratio, ημαnι Τιι commoυcre Οlim erat έκτανες, φuod per versum stare
cupis, mihi et matri mea poliori.jure debe nequibat. Scaliger emendavit έκανιτ, a
ιur. Scaligero placet όσος, Μusg. καίνω, quod tamen haud magis stare pot
ο δ' οίκτο, όσοι ] Ιta Scaliger, legen est; nisi forte velit έκαινες, ut Duportus
dum recte statuit pro ο σόι, ut sit mens legit. Lego itaque έκτεινας, φuod paulo
loci: ο δι οίκτος, όσος έμοι ενδεικτίος, κρείσ post, v. 129Ο. iterum eadem vox occurrit:
σων πάρεστιν εμαυτό, και τη μητρι εμού, "Εκτεινα δ' όντα πολέμιον δόμοις εμείς. Vel
ήτις ιστιν, ή σοί, τη άνδροφόνω, Βarnes.
certe legas ίκτεινις. In hac autem voce
1279. ου βωμόν έττηξιν θεού,) Scaliger priorsyllaba est communis, de qua re vide
pro ου legit ή, non bene; Ο γάρ νους και ad Phα.niss, v. 19. Sic infra ν. 1541.
κακότεχνος ούσα και παιδοφόνος ουκ αίδείται Πώς oύν έκρυπτες, ΙΒarnes.
τον αγνού θεώ βωμόν. "Αλλω, ή προς βω
μόν έττηξε. Βαrnes, Ηeath. dubitat, an έκτεινας possit et
Reisk. scribit: έπλεξ' υπό βωμόν. soleat primam corripere, Ρropterea έκαι
Ηeath. emendat: ού βωμόν έττηξεν θεζ. νε, reponit.
Αd βωμόν subaudit τρός, ut sensus sit: Reisk, scribit: κάτιιτ' ίκτανες αν φαρμά
Videte, φuo in loco prope dei aram se ab κοις, et nihilominus tanιen me occidisses υε
diderit. Βeck. ηeno, si successus υoluntaiί ιude respondis
1285. Κάτιιτ' έκτανις] Pro έκτανες scί. Βeck.
ΙΩ Ν. 149

ΚΡ. Αλλ' ουκέτ ήσθα Λοξίου, πατρός δε σού.


ΙΩΝ. Αλλ' εγενόμεσθα, πατρός ουσίαν λέγω,
ΚΡ. Ουκούν τότ’ ήσθα νύν δ' εγώ, συ δ' ουκέτ εί,
ΙΩΝ. Ουκ ευσεβείς γε, ταμά δ' ευσεβή τότ’ ήν. (1290)
1290 ΚΡ. "Εκτεινα δ' όντα πολέμιον δόμοις έμοίς. 131Ο
ΙΩΝ. Ούτοι συν όπλοις ήλθον ες την σην χθόνα,
ΚΡ. Μάλιστα κάπίμπρας γ' Ερεχθέως δόμους.
ΙΩΝ. Ποίοισι πανοίς, ή πυρός ποία φλογί;
ΚΡ. Έμελλες οικείν τάμι, εμού βία λαβών. (1295)
1295 ΙΩΝ.. Πατρός γε γήν διδόντος, ην έκτήσατο. 13 15

Cre. Verum non amplius eras Αpollinis, sed patris tui.


Ιon. Αliter ejus fuimus: patris enim adoptionem non dico,
Cre. Fueris ergo tunc: nunc autem ego sum Deo sacra, tu non amplius.
Ιοη. Νon pie facis, ego vero tune pius eram.
1290 Ογέ, Ιnterfeci enim te existentem hostem meae familia.
Ιon. Νon sane armatus veni in tuam terram.
Cre. Μaxime: incendisti quoque jam domum Εrechthei.
Ιοη. Quibus facibus, aut qua flamma ignis?
Cre. Εras habiturus mea, me invita occupans.
1295 Ιοη. Ρatre concedente terram, guam ανηιis acquisivit.

1287. πατρός δ' ουσίαν, 1291. όπλοισιν, 1293. π. δαλούς.

1287. Versus mendosissimus, quem sic από των φύσιι πατέρων ονομάζεις αυτήν, αλλ'
forte restituas : ατό των θέσει. Μusg. -

πατρός ουσίαν λέγω.] Το δ', quod prius


άλλως έγινόμεσθ' ου πατρός θέσιν λίγω. male inter πατρός et ουσίαν irrepserat,
recte Canterus et Scaliger rejiciunt: Ver
sui enim inprimis nocet. Vide Canteri
Αlio modo ad Deunι 1»erlinebam , non Νovar. Lection. Lib, V. c. 11. Μetuo
ήam de Ρatris adoptione loηuor. Αpolli autem, ne hic locus aliquo modo laboret;
nem utique, cui alimenta debebat, patrem non enim sensum loci perspicuum video,
adoptaverat, i. e ut patrem coluerat, Ιon. licet ουσίαν pro divitias, aut possessiones,
confer ν. 136. Verum quo tempore Χu vel aliud denique, capiam. ΑΕmilius Ρor
tho ut filius traditus erat, desiit Phαρbi tus putat, Canterum hic το πατρός, ut vo
filius, etiam adoptivus, esse. Ηoc se argu cem superfiuam, rejecisse, et mire nuga
mento tuetur Creusa : ουκέτ’ ήσθα Λοξίου tur; quum satis constet, Canterum το δ'
πατρός δι σού. Reponit Ion: atqui, alio tantum respicere, ut de eadem voce plus
modo ad Deum pertineoam, i. e, si non semel in eodem loco idem statuit.
filius, minister certe eram Dei: non enim Βarnes.
de eo nunc, ut de patre adoptίνο, loguor. Forte, πατέρα δ' ούν σ' ιάν λίγω, suadeo
"Αλλως, guod pro αλλ' non raro in ΜSS. igitur, hanc de patre contenlionξηι ωmiltas.
per compendium scribitur αλλ'. Εx veteri scriptura πατρός δ' ουσίαν λί
θίσις sensu forensi est adoptio, Diod. γω, Ηeath. efficit: Αλλ' εγενόμισθα το
Sic. in Εxcerptis, p. 583. Εd. Wess. πάρος, ουσίαν λέγω. Αι prius hujus fiti,
έσχι κατά θίσιν πάττον τον Σκιπίωνα. partem gjus rei familiaris me Juisse dico,
Ρhilostr. Vit. Αpoll, Lib, VΙ. c. 6. ουκ aut, distinctione post εγενόμισθα posita,
Κ 3
150 Ε Υ Ρ Ι Π Ι Δ Ο Υ

ΚΡ. Τοις Αιόλου δε πως μετήν της Παλλάδος,


ΙΩΝ. "Οπλοισιν αυτήν, ου λόγοις, εβρύσατο.
ΚΡ. Επίκουρος οικήτωρ γ' αν ουκ είη χθονός.
1ΩΝ. Κάπειτα τε μέλλειν μ' απέκτεινες φόβω, (1300)
1.300 ΚΡ. Ως μη θάνoιμί γ', ει σύμή μέλλων τύχοις. 1320
ΙΩΝ. Φθονείς, άτσαις ουσ', ει πατήρ εξεύρέ μυε και
ΚΡ. Σύ των ατέκνων δήτ' άναρπάσεις δόμους,
ΙΩΝ. Ημίν δέ γ' αλλά πατρικής ουκ ην μέρος,
ΚΡ. "Οσ' ασπίς έγχος θ' ήδε σοι παμπησία. (1305)
1305 1ΩΝ. "Εκλειπε βωμόν και θεηλάτους έδρας. 1325

Cre. Quod vero jus est ΑΕoli posteris in urbe Palladis?


Ιon. Αrmis eam liberavit, non verbis.
Cre. Αuxiliator, non fuerit terra dominus.
Ιon. Εrgo occidisti me metu ne idem cogitarem?
15ΟΟ Cre. Νe morerer, si tu non morereris.
Ιon. Ιnvides, φuod pater invenit me, cum tu careas liberis?
Cre. Τu ergo eorum, qui carent liberis, diripies domos?
Ιon. Νobis igitur saltem hacreditatis paternae nulla erit portio?

Cre, Quacunque clypeus, ha-taque: hac tibi universa possessio.


1305 Ιon. Relinque aram, et numine plenas sedes.

1304, έγχος θ', ή δί σοι τ.

vertendum : Αι.fuimus : de conditione eum optimo jure regnare, quippe qui ur


mea priori loηuor. bem ab hostibus liberaverit, optimerespon
Ηujus versus, qui corruptus est, sen det; male autem, ut mihi videtur, si Χu
sum utcunque ita expressit Ρrev. : " Je thum non υerbis sed armis pro Αthenien
dus a l'un la vie, a l'autre le moyen d'en sibus pugnasse ait. Ωuare non υcrbis *
Jouir. " Βeck. - aut quorsum hac spectant ? Valde sane
1289. Reisk, scribit: ουκ ευσεβείς σύγε. vereor, ne librariis putidum hoc emblema
Βeck. debeamus, Quid multa? Εuripides scrip
1292. κάπίμτρας γ'] Ita ΜSS. Ε. G. sit
Εd. Αld. κατίμπρας δ'. Μusg.
1295. δαλοί, +] ΜS. G. ττανοί, (puto "Οτλοισιν αυτήν, ΩΣ ΛΕΓΟΥΣ', έβρύσατο.
pro πανοί;) et in margine δαλοίς, Μusg, Recte, ως λέγουσιν ut.forunt. Νihil enim
1296. ΚΡ. Τοί, Αιόλου δε τώς μιτή, της Παλ εjus scire poterat puer innocentissimus,
λάδος,
nisi quod fama ad aures suas pervenerat.
Jacobs.
1ΩΝ. "Οτλοισιν αυτην, ΟΥ' ΛΟΓΟΙΣ, ερ
βύσατο. 1299. s. ΙΩΝ. Κάτειτα του μέλλειν μ' ατο
κτείνεις φόβω; -
Ηaec, pro meo quidem sensu, perquam in κP. Ως μη θάναμί γ', ει συμ»
ficeta sunt. Ιd enim simpliciter quacritur, μέλλων τύχοις,
quo jure Χuthus Αthenis regnet ? Αd
hanc quaestionem si ita respondet Ιon, Ιn altero horum versuum verbum μίλλων
ΙΩ Ν. 151

ΚΡ. Την σην όπου σοι μητέρ' εστι, νουθέτει.


ΙΩΝ. Συ δ' ουχ υφέξεις ζημίαν, κτείνουσ' εμέ,
ΚΡ. "Ην γ' εντός αδύτων τωνδέ με σφάξαι θέλης.
ΙΩΝ. Τις ηδονή τοι θεού θανείν εν στέμμασιν, (131ο)
Λ y 7
1310 ΚΡ. Λυπήσομέν τιν, ών λελυπήμεσθ ύπο. 133Ο
ΙΩΝ.. (Φευ.) δεινόν γε, θνητοίς τες νόμους ως και καλώς
Έθηκεν ο θεός, ουδ' από γνώμης σοφής,
Τους μεν γαρ αδίκους βωμόν ουχίζειν έχρήν,
Αλλ' εξελαύνειν ουδε γάρ ψαύειν καλόν α315) 1335

1315 Θεών πονηράν χείρα, τoίσι δ' ενδίκοις

Cre. Εrudias tuam matrem, ubicunque est.


Ιon. Νum tu non dabis pα.nas me interficiens?
Cre, Siquidem intra haec adyta velis me interficere?
Ιονι. Quae voluptas tibi est, mori inter corollas Dei?
131Ο Cre. Αfficiemus dolore quendam corum, a quibus dolore fuimus affectar.
Ιοη. Ρroh ! Μirum certe est, guod hominibus non recte leges
Ρosuerit Deus, neque sapienti consilio:
Ιnjustos enim αd aram sedere non conveniebat,
Sed depellere inde: neque enim honestum est attrectari
1315 Deos manu injusta: sedjustos

ex praecedente temere repetitum esse sus Ρro ων Valck. ad Ηippol. 725. emen
dat ού. Βeck.
picor, Fortasse scribendum:
1311. Φεύ.] Το φευ hic etiam otiosum
ας μη θάνoιμί γ', ει σύμή βλέπω τύχατ, in carmine occurrit, de qua re plus satis
monuimus, Vide Iphigen. Αul. ν. 666.
Ut scilicet te interfacto, ipsα ηe inter/ice δεινόν γε θνητούς τους νόμους, &c.] Ηic
rer. Βλέπειν tum simpliciter, tum adjunc locus de asylorum privilegio, nescίο, an
tis vocabulis φάος, φέγγος, ημέραν et aliis, ullibi alias acutius et copiosius tractetur,
pro υivere positum sexcenties apud tragi quam ab illustriillo Domini Τhomae Μori
cos occurrit. Jacobs.
ingenio, in Αnglica sua Εdwardi guinti
1309, εν στέμμασιν,] i. e. super aram: regis historia, quam fere ad finem Johan
aras enim sertis redimire mos erat. Οvi
nis Ηarding Μetrici Chronici habemus;
dius Τrist. Lib, V. Εleg. 5. ν. 9. quamque in Johannis Speedi historiam
suo loco insertam videas. Βarnes.
Αraque gramineo viridis de cespite fiat,
Εt velet tepidos nexa corona focos. 1313. Τους μεν γαρ αδίκους βωμόν ουχ
ίζειν εχgήν,] Queritur itaque supra, quod
Αrchias in Αnthol. Η. Steph. p. 77. Creusa, άδικος ούσα και πανούργος, ου βω
μόν έττηξεν θιού, ν. 1279. Βarnes.
-ούτ' επιδευή
1314. 8. ουδι γάρ ψαύειν καλόν Θιών τoνη
Είαςος αθgήσεις βωμόν εμόν στεφάνων, ράν χείρα,] Οrdinatio locihac est: ουδί γάς
υ
καλόν, την πονηράν χείρα, ήγουν τονηρόν άν
Μusg, 9ρωπον, ψαύειν θιών, ή των βωμών αυτών.
1310. Λυπήσομίν τιν,] Αpollinem in De χειρ autem pro άνθρωπος vide ad Ηe
nuit. Βarnes. len. ν. 1525. Βarnes.
Κ 4
152 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
ε ν Λ. "/ 2. κ.ν. γ) 2 "-

Ιερά καθίζειν, όστις ήδικείτ, εχβην,


2 - 2 /

Και μή πι ταυτό τούτ' ιόντ έχειν ίσον


Α' * / ν -

Τόν τ' έσθλόν όντα τόν τε μη θεών πάρα.


Αd sacras aras sedere oportebat, quicunque injuria-afficeretur,
Νon tamen in eundem hunc locum venientes par commodum impetrare
Α diis et justum et injustum υίrum.

ΑRGUΜΕΝΤUΜ ΑCΤUS QUΙΝΤΙ.

Cυκ jam nulla alia ratiοne vis et periculum a Creusa amplius depelli poterat, subito Py
thia prophetissa, Ιonis nutrix, adest, arculam illi proferens, in qua erat is olim cum qui
busdam symbolis expositus et Delphis repertus : Νempe ut per hacc signa matrem suam
exquireret. Dum hac Ιon venerabundus scrutatur manibusque versatin omnium conspec
tu, ut certissima sui generis indicia ; Creusa statim arculam agnoscit, et proinde Ιonem
filium suum esse colligit, quod et illi.ipsi evidentissimis tandem probat argumentis. Ηine
subito mutua oscula et complexus, Creusa filio exponit, guomodo et unde illum pepere
rit, guod cum adolescens prae dubitatione ad ipsum Αpollinem referre vellet, Μinerva sub
ito adest, rem totam expositura, qua et Creusae sermones confirmat, Αpollinisφue absen
tiam excusat, illius vero amicam providentiam aperit, et in posterum Ionem et res Αthe
niensium Diis cura fore dicit. Ιon ergo et Creusa, repente rebus mutatis, ad gratias be
nigno Νumini agendas excitantur.

ΠΥΘΙΑ.

Επίσχες, ώ παί τρίποδα γάρ χρηστήριον α"


1320 Λιπούσα, θριγκού τούδ' υπερβάλλω ποδι
ΡΥΤΗΙUS.

Contine te, Ο fili, tripodem enim fatidicum


1320 Εgo relinquens, septum istud supero pede,

1315. ενδίκοι,] Regitur ab έχρήν, quae πάρα.] Repetendum ex praecedenti versu


admodum rara est constructio. Μusg. εχρήν, ut sit: και χρήν, μή τόν τι εσθλον,
1516. Ιερά καθίζειν,] Οlim male ιρα και τον μη ενθλον, δηλονότι, ήγουν τον κακόν,
scriptum erat, nullo enim modo trochaus ετί το αυτό τούτο ιόντε (δυϊκώς] παρά θιών
in iambico versu stabit, dactylus autem in ίσον έχειν, της τιμής, δηλονότι. Βarnes.
primis, tertiis et quintis sedibus haud dif. 1524. λεγώμεσθ' ] Ιta Εdd. recentiores,
ficulter: quare ιερά lego dactylice, miror nescio, quo auctore. Εd. Αld. λεγόμισf.
autem, neminem prius hoc vidisse. Οrdi- Μusg.
natio loci ita se habet : εχρήν δε τοί, ενδί- 1525. ώ, μ' έκτεινιν] Ως έμί κτείνυν
κοις, όστις, ήγουν αυτων, ήδικείτο, ίερά καθί- ήθελεν, ετειράτο. De hac loquendi forma
ζειν. . Βαrnes. variasque instantias vide in ΑΕmil. Ρorti
1317. s. Και μή τι ταυτό τούτ' ιόντ' Νotis ad Αndromach. ν. 81ο. et qua nos
έχειν ίσιν Τόν τ' ισfλον όντα, τόν τιμή, θιών ad eundem locum, Βarnes.
ΙΩ Ν. 153

Φοίβου προφήτις, τρίποδος αρχαίον νόμον


Σώζουσα, πασών Δελφίδων εξαίρετος,
ΙΩΝ. Χαίρι, ώ φίλη μοι μήτερ, ου τεκούσά περ,
9 » ;' 2 Ο Λ y 2. 1.

ΠΥ. Αλλ' ούν λεγώμεθ' η φάτις δ' ού μοι πικρά. Ε,


1825 ΙΩΝ. "Ηκουσας, ώς μ' έκτεινεν ήδε μηχαναίς ,
ΠΥ. "Ηκουσα και σύ γ', ώμος ων, αμαρτάνεις,
ΙΩΝ. Ού χρή με τους κτείνοντας ανταπολλύναι;
ΠΥ. Προγόνοις δάμαρτες δυσμενείς αεί ποτε.
ΙΩΝ. Ημείς δε μητρυιαίς γε, πάσχοντες κακώς, ώ
1330 ΠΥ. Μή ταύτα λείπων ιερά και στείχων πάτραν -
ΙΩΝ. Τί δή με δράσαι νουθετούμενον χρεών,
ΠΥ. Καθαρώς Αθήνας έλθ' υπ' οιωνών καλών.
ΙΩΝ.. Καθαρός άπας τοι, πολεμίους ός αν κτάνη.
ΠΥ. Μή σύγε παρ' ημών δ’ έκλαβ’ ους έγω λόγες,
Ρhα.bi sacerdos, antiquum ritum tripodis
Servans, electa ex omnibus Delphicis ηιulierious,
Ιon. Salve, Ο chara mihi mater, φuamvis me non pepereris.
Ρψt. Sed tamen dicamur, hac enim appellatio mihi non est ingrata.
1325 Ιon. Αudivisti, ut haec me interfecit suis dolis?
Ρψί. Αudivi, et tu crudelitate peccas.
Ιon. Νοnne decet me interfectores meos vicissim perdere?
Ρyt. Semper sunt infestae uxores privignis.
Ιon. Εt nos novercis, quum maleficiis inficimur αυ ίpsis.
1550 Ρψί. Αpage haec, relinquens templa et proficiscens patriam -
Ιon. Οιuid me facere convenit αύs te admonitum ?
Ρψί. Vade purus Αthenas bonis avibus.
Ιon. Purus est certe, quisquis occidit hostes.
Ρψι. Νe tu είc.facias, a nobis, quos habeo sermones, accipe,

1529. μητρ. τι.


4

1326, αμοι) Ιta recte; cum in non στείχων τάτραν,] Proficiscens patriαn,
nullis α'μός olim. Βarnes. nempe Αthenas, Αtgui Ion patriam hac
1328. Προγόνοι, δάμαρτες δυσμενεί, αείποτε.] tenus ignorabat, suspicabatur autem, se
Δάμαρτες, αντί του μητρυιαί, αι μεν γάρ εισιν Delphis, non Αthenis, natum, vid. supra
αυτών πατράσι δάμαρτις. De novercis au ν. 549. Αn igitur legendum στοιχων πα
tem vide quae nos supraadν. 1025. Βarnes. τρί, comitans patrem. De verbo στωχέω,
1329 μητρνιαί, τι,] Legendum μη vide Jo. Αlb, Fabric, ad Sext. Εmpir. p.
τρυιαί, γε. Μusg. 255. Μusg.
Ρro τι jam Reisk, reposuerat γε. Βeck, Μή ταύτα,] Μή σύ ούτω ποίιι, δυσμενής
1530. Μή ταύτα"] Αpage hacc, Ιnter ών αυτή το νύν, ότι ήδη λείσεις Δελφούς, και
pungendum enim post ταύτα, πάτραν αυτής, ήγουν Αθήνας, εφικνούμενος
154 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ

1335 ΙΩΝ. Λέγοις αν εύνους δ' ουσ' ερείς, όσ' αν λέγης. Ε,


ΠΥ. Οράς τόδ' άγγος χερός υπ' αγκάλαις έμαίς ,
ΙΩΝ. Ορώ παλαιάν αντίπηγ' εν στέμμασιν,
ΠΥ. Εν τηδέ σ' έλαβον νεογόνον βρέφος ποτέ.
1360
ΙΩΝ. Τί φής, ο μύθος εισενήνεκται νέος. (1340)
1840 ΠΥ. Σιγή γάς είχον αυτά, νύν δε δείκνυμεν.
ΙΩΝ. Πώς oύν έκρυπτες τόδε, λαβούσ’ ημάς πάλαι;
ΠΥ. Ο θεός σ' έβούλετ εν δόμοις έχειν λάτριν.
ΙΩΝ. Νύν δ' ουχί χρήζει; τώ τόδε γνώναί μυε χρή;
Ψ "-
13
ΠΥ. Πατέρα κατειπων τήσδέ σ' εκπέμπει χθονός. Ε,
1335 Ιon. Dicas, benevola enim existens dices, quaecunque dices.
Ρψί. Vides hoc vas sub meae manus ulnis?
Ιon. Video arculam antiquam involutam coronis.

Ρψt. Ιn hac te accepi infantem olim recens-natum.


Ιοη. Ωuid ais? Ηic sermo novus affertur.

1340 Pyt. Clam enim habui haec: nunc vero ostendimus. -

Ιon. Quomodo igitur occultasti hoc, cum acceperis nos dudum ?


Ρψt. Deus te voluit in templo habere ministrum.
Ιon. Αn nunc non vult ? Unde hoc possum scire 2

Ρyt. Ιndicans patrem dimittit te ex hac terra.

τυγχάνεις, Scaliger συ pro μή male. Οξάς τόδ' αγγος ΧΕΡΟΣ υπ' αγκάλαις εμαΐς:
Βarnes.
Ιneptae lectionis ineptior etiam explicatio
1332. Καθαρός Αθήνας έλθ' υπ' οιωνών καλών. Latini interpretis: Wides hoc υαs suυ mεαε
Καθαςός άτας τοι, πολεμίους ος αν κτάνη. manus ulnis & Facili conjectura corrigo:

Vulgo καθαρώς. Sic δίκαιος, non δικαίως, Οξάς τόδ' ΑΓΓΟΥΣ ΚΥΤΟΣ υπ' αγκάλαις έμαί;.
ΑΕschyl. Τheb. 424. (414. ed. Glasg.)
Ρor. Versu 57. nostra tragα.diae
1534. Μη σύ γι'] Δηλονότι, ούτω καθαρός - πλεκτον έξαςας κύτος.
είναι θέλε, μή συ θίλε αυτήν κτείνειν.
Βarnes.
et propius adhuc ad nostram emendatio
1355. όσ' αν λέγης.] Quarcunφue enim nem in Cycl. ν. 398.
dicis, υono animo dices. Νihil hic impe
diti, neque adeo necessarium est cum τον μεν λέζητος εις κύτος χαλκήλατον.
Ρiersono legere όσ' άν γελής, vel όσ' άν
Αlcman. ap. Αthen, Lib, Χ. p, 416. C.
θίλης. Verisim. p. 12. Μusg.
1536, Sententiam turbat vox χερός. και τόκα το δώσω τgίτοδος κύτος.
Αn legendum: οράς τόδ' άγγους τλίκος -
άγγου, πλέκος idem scil. valebit, quod Vide Μarkland. ad Suppl. ν. 1212.
πλεκτον άγγος, i.e, υαs υίrnineum. Ηesy Αbresch. in ΑΕschyl. Lib. ΙΙ. p. 281.
chius: πλίκος, πλέγμα. Εxstat vox apud Jacobs.
Αristophanem, pluribus locis. Μusg. 1557. αντίτηγ'] Αντίτηγα. Ηesychius;
Vulnere laborat versus hic ubi Ρythia Αντίπηγα, κίσσην, Ευριπίδης "Ιωνι ήγουν αγ
ait : γείον, Vide supra ad ν. 19. Βarnes.
ΙΩ Ν. 155

1345 ΙΩΝ. Συ δ' εκ κελευσμών, ή πόθεν, σώζεις τάδε,


ΠΥ. Ενθύμιόν μοι τόδε τίθησι Λοξίας.
ΙΩΝ. Τί χρήμα δράσειν, λέγε, πέραινε σούς λόγους,
ΠΥ. Σώσαι τόδ εύρημ’ ες τον όντα νυν χρόνον.
1370
1ΩΝ. "Εχει δέ μοι τί κέρδος, ή τίνα βλάβην, χα")
1350 ΠΥ. Ενθάδε κέκρυπται σπάργαν, οίς ενήσθα σύ.
ΙΩΝ.. Μητρός τάδ' ημίν εκφέρεις ζητήματα.
ΠΥ. Επεί γ' ο δαίμων βούλεται, πάρoιθε δ' ού.
ΙΩΝ. "Ω μακαρίων μοι φασμάτων ήδ' ημέρα,
/ > < \ * Α' 1375
ΠΥ. Λαβών νυν αυτά, την τεκούσαν εκπόνει. (1355)

1345 Ιon. Τu vero an jussu alieujus, aut unde servas hac ?


Ρψt. In animo mihi hoc posuit Αpollo.
Ιon. Quam rem ut ageres 2 Dic, perfice tuos sermones.
Ρψt. Ut servarem hoc inventum ad praesens usque tempus.
Ιon. Αn autem lucri, aut damni aliquid mihi fert istud 2
135ο Ρψt. Ηic occultatae sunt fascia, in quibus tu situs fuisti.
Ιon. Μatris haec nobis profers inquirendae indicia.

Ρyί. Οιuando deus hoc vult: antea enim minime.


Ιοη. Ο haec dies, faustas res mihi monstrat
Ρyt. Αccipe itaque hacc, et sedulo quare matrem.

φ
1350, σταργάνοισιν οίσ9α σύ; 1354. νύν.

1340. Reisk. legit αυτό, φuod ad άγ Quidni vero noverit, guod ab ipsa
γ4, pertineat. Βeck. paullo ante audierat. vid. ν. 1338. Ιta
1341. Πώς oύν έκρυπτες] Primam syl que pro κέκρυψαι, quod ex ΜSS. Steph.
labam έκρυπτες hic communem habet, de μrolatum est, reponendum, φuod dederat
qua re vide supra, ad ν. 1285. Κάπειτ' Αldina, κέκρυτται, legendumque praete
έκτεινας. Βarnes. rea oίσθ' ά σοι:
1346. Ενθύμιον] Pluribus exemplis il
lustratum vide Ηerc. Fur. v. 722. ενθάδε κεκςυτται σταςγάνοισιν οίσθ' ά σοι,
Quibus adde ενθύμιον ποιησάμενος, Αristid.
Vol. Ι. p. 284. Εd. Jebb, ενθύμιόν οι Νostin', φude hic Τibί in fasciis occultan
εγένετο, Ηerodot. Lib. VΙΙΙ. c. 54. tur & Μusg.
τόδε] Νon deterius τότε, quod habet Reiskius emendat: ενθάδε κέκρυπται
ΜS. G. superscriptο τόδι. Μusg, σπάργαν, οί, ενήσθα συ, Μic (in hac arcula)
condilar jacent.fascia pueriles, et crepun
1347... δράσειν .] Μalim δράσαι, ut mox dia, in ηuibus olim siίus.fμisti tu, vel είς
σώσαι. Μusg. συνήσθα. Βεελ.
1350. Ενθάδε κέκρυπται σταργάναισιν 1355. "Ω μακαρίων μοι φασμάτων ήδ'
οίσβα σύ.] Μusgrav. Εxercitat. ΙΙ. 15. p. ημέρα.] "Ω ήδε ημέρα φασμάτων εμοί μακα
120. σπαργάνοισιν οίσθ' ά σοι : Legendum ρίων, ή ένεκα μακαρίων φασμάτων, υπακονσ
Ενθάδε κέκρυττα σπάργαν, οίς ενησέα σύ. τέον ευλογητός. Βarnes.
ΑΕschyl. όίορί. 753. παίς έτ’ ών εν 1354. Λαβών νυν αυτά,] Ιta Scaliger νυν
σταργάνοις. Αgam. 1615, τυτθόν όντ' εν pro νύν veteri legit, et ita necessario legi
σταργάνοις. Ρor. debere, ipsa versus ratio ostendit. Βarnes,
156 ΕΥ ΡΙΠ ΙΔ ΟΥ

1355 Πάσαν δ' επελθών Ασιάδ' Ευρώπης θ’ όρους,


Γνώσει τάδ’ αυτός, του θεού δ’ έκατί σε
Έθρεψά τ', ώ παί, και τάδ' αποδίδωμί σοι,
"Ακείνος ακέλευστόν μ' έβoυλήθη λαβείν 1380
Σώσαί θ' ότου δ' έβούλεθ', ουκ έχω λέγειν. (1360)
1360 "Ήιδει δε θνητών ούτις ανθρώπων τάδε
Έχοντας ημάς, ουδ' ή ή, κεκρυμμένα,
Και χαίρ' ίσον γάρ σ' ως τεκούσ’ ασπάζομαι.
5/ 9 "Λ \ Α' - Α"

Αρξαι δ', όθεν σην μητέρα ζητείν σε χρη'


1385
Πρώτον μεν, εί τις Δελφίδων τεκούσά σε (1365)
1365 Ες τούσδε ναούς εξέθηκε παρθένος,
Έπειτα δ', εί' τις Ελλάς εξ ημών δ' έχεις
φ/ Α' » «1 Α' -- Α'

Απαντα Φοίβου θ', ος μετέσχε της τύχης.


1355 Τοtum vero percurrens Αsiam, Εuropaeque fines,
Νosce guomodo haec sint ipse. Propter deum vero te
Αlui, Ο fili, et tibi hacc reddo,
Quae ille voluit me accipere a memine jussam,
Εt servare: cujus vero ret causa noc voluerit, dicere non possum.
136Ο Νullus vero mortalium hominum sciebat hacc
Νos habere, nec ubi essent recondita.
Sed vale : perinde enim ac mater diligo te.
Ιncipias vero unde oportet quaerere te tuam matrem.
Ρrimum quidem, si quae Delphica parens te,
1365 Ιn hoc templum exposuerit puella ;
Deinde vero, an aliqua Graeca : ex mobis vero habes
Οmnia, et er Phα:bo, gui est rei hujus particeps.

1355, Ασίαν.
"w

1555. Ασίαν] Legendum cum Scali 1359. ότου δ' βούλετ,] Ιta hic edi de
gero'Ασιάδ'. Μusg. buit, ut legendum recte monuit Μiltonus,
Ασιάδ' Ευρώπης 9' όρους,] Cum olim cum in Αldina esset ότου δ' έβούλεθ' oύνεκ'.
Ασίαν male legebatur, magno versus de Subaudiri utique ίνεκα non infrequens,
trimento, idem Scaliger Ασιάδ' legebat vid. Ηesiod. Οp. et D. ν. 329. Νostri
pro Ασιάδα, φuod vel γαίαν adhibito, vel Οrest. v. 742. guaeque alia dat Lamber
intellecto, idem significat. Εxstant igi tus Βos, v. ένεκα. Μusg.
turpro Ασία communi haec poètica : Ασίς, Σώσαί θ' ότου δ' έβούλεθ', ουκ έχω λί
ίδος, Ασιάς, άδος, ut hic, Ασιήτις, ήτιδος, γειν.] Quum olim inter έβούλεθ' et ουκ re
Dionys. Perieg. singulis subauditur γή. dundaret oύνεκ', ita recte Joh. Μiltonus
Βarnes.
notabat ad marginem sui libri: Ούνεκ' re
1356, γνώση futurum indicativum pro jiciendum puto, nam υersus respuiί , et
imperativo hic accipiendum videtur, Sic potest et solet subintelligί. Εt sane veris
Ηoratius: Αrcanum neque tu scrutabe sime loquitur, et omnino necesse est, ita
ris illius. Μusg. fieri, ni σώσαι θ' per se stare putemus, et
ΙΩ Ν. 157
"

ΙΩΝ. Φεύ, φευ, κατ' όσσων ως υγρόν βάλλω δάκρυ,


Α \ Λ- ν ρ/ Λ
1390
Εκείσε τον νούν δούς, όθ' ή τεκούσά με, (1370)

1370 Κρυφαία νυμφευθείσ', απημπόλα λάθρα,


Και μαστόν ουχ υπέσχεν αλλ' ανώνυμος
Εν θεού μελάθροις είχον οικέτην βίον.
Τα του θεού μεν χρηστα, του δε δαίμονος 1395
Βαρέα χρόνον γάς, όν μ' έχρήν εν αγκάλαις "- Α" (1375)
1375 Μητρός τρυφήσαι και τι τερφθήναι βίου,
Απεστερήθην φιλτάτης μητρός τροφής.
Τλήμων δε χή τεκούσά μ', ως ταυτόν πάθος
Πέπoνθε, παιδός απολέσασα χαρμονάς.
ν Αν \ Α' " 2 y και/ Λ
1400
Και νύν λαβών τήνδ' αντίπηγ', οίσω θεώ Α (1380)
1380 Ανάθημ’, ίν' εύρω μηδέν, ών ου βούλομαι.
Ιοπ. Ηeu, heu, ab oculis ut humidas emitto lacrymas,
Ιllud animo cogitans, ηuod mater mea
1370 Clam nupta vendidit me clam,
Εt non praebuit ubera :,sed ignotus ego
Ιn dei templo habui vitam servilem.
Dei quidem consiliα fuerunt bona ; Fortuna vero
Μala : tempore enim, φuo me oportebat in ulnis
1375 Μatris deliciari, et aliquam voluptatem percipere vitae, eo
Ρrivatus sum charissima matris nutritione.
Μisera etiam est mater, φuandoquidem eandem miseriam
Τulit, filii amittens gaudia.
Εt nunc accipiens hanc arcam, feram deo
1380 Donarium, ut nihil inveniam corum, guae non cupίο.

1377. Τλ. δ4 9' η τεκ. 1380. μηθίν.

versum, quasi ΘΧ ετανορθώσεώς τινος, rur αuctor.fμίt, scil, quando in animo Pythiae
sus incipere ab ότου , tum enim erit spa posuit, ut et infantem tolleret, et involu
tium pro ένεκα. Βαrnes. cra ejus conservaret. Βeck.
1361. "Εχοντας ημάς,] Ηic apertissime 1372. οικίτην βίον..] Seruanι υitam, pro
masculinum genus pluralis numeri usur servilem. Νec infrequens est, appella
patur de singulari persona sequioris ge tivis et substantivis propriis pro possessi
neris, Pythia enim sacerdos famina hic vis uti, ut Ελλάς φωνή, pro Ελληνική, et
loquitur. De qua re vide φuae nos supra paulo supra, videl. ν. 1566. Ελλάς,
ad ν. 955. Βανηes. pro Ελληνική, subaudi γυνή. Θρήξ στρα
1363. ζητεί σε χρή.] Εmendatio est τόι, Εuripid. Rhes. ν. 426. Vide, quae
Canteri. Εd. Αld. ζητείσθαι χρή. Μusg. nos ad Rhes. ν. 427. ex Εustathio de hac
1366. Ελλάς") i. e, Ελληνική, subaudi re plenius. Μale itaque Scaliger hic
γυνή, Vide infra ad ν. 1572. Μusg. νult oικίτου legi. Βarnes,
1367. Verba ό, μετέσχι της τύχης ver 1579. οίσω] Ita ΜSS. Steph. Εd.
tit Ηeath.: φuί ήujμε ευcntus quodammodo Αld. οίσον. Μusg.
158 ΕΥΡΙΠ ΙΔΟΥ
Ει γάρ με δούλη τυγχάνει τεκούσά τις,
Ευρείν κάκιον μητέρ, ή σιγώντ' εάν.
"Ω Φοίβε, ναοίς ανατίθημι τήνδε σοίς, Ι405
Καίτοι τί πάσχω, του θεού προθυμία (1385)

1385 Πολεμώ, τα μητρός σύμβολ' ός γ' έσωσέ μοι.


Ανοικτέον τάδ' εστι και τολμητέον,
Τα γάρ πεπρωμέν ουδ' υπερβαίην ποτ' άν,
"Ω στέμμαθ' ιερά, τί ποτέ μοι κεκεύθατε, 1410
Και σύνδεθ, οίσι τάμ εφρουρήθη φίλα, (1390)

Si enim serva me peperit aliqua,


Deterius esset invenisse matrem, quam omittere tacentem.
Ο Ρhα.be, templis hanc dedico tuis.
Sed quid facio? an dei studio
1385 Οbluctor, gui indicia mauris serνavit mihi ?
Αperienda sunt hacc, et audendum;
Fatum enim nunquam praeterire potuero.
Ο sacra serta, curnam mihi abscondita fuistis,
Εt υos vincula, in quibus ipse custoditus sum ?
*

1382. Ευρείν κάκιον] Μedia syllaba του tandum. De qua re nos plenius ad
κάκιον hic producitur, de qua re vide su Ρhα.niss. ν. 19. Βarnes.
pra ad v. 1121. Βarnes. Ηeath, intelligit fascias, φuibus arca
1585. ός γ' έσωσε] Ita legendum mo involuta erat. Βeck.
net Η. Stephanus. In Εd. Αld. deest 1391. έκ τινος θεηλάτου,] Subaudi τύ
γ'. Μusg. χης, vel βουλής. Vel το θεήλατον et θεή
ός γ' έσωσέ μοι.] Quum olim erat "Ος λατόν τι, pro πετρωμένον, idem quod είμαξ
έσωσέ μοι, Duportus legebat ώς, nequa μένη. Βarnes.
quam bene, Scaliger όστις rectius multo, 1594. Lorsqu'Ιon a parté a la Pythie,
sed ό, γ' erit rotundius, leviorique varia il étoit éloigné de l'autel. Il s'en est
tu opus habet. Βarnes. rapproché dans l'instant, oυ il vouloit y
1587. υπερβαίην] Ita recte Βarnesius. déposer son berceau. Il sort ce berceau
Εd. Αld. υτερβαίη. Μusg. de son enveloppe Créuse alors le voit
Τα γάς πεπρωμέν ουδ' υπερβαίην τοτ' άν.] de pros, a découvert, et le reconnoit su
Ιta sane pro υπερβαίη legendum υπερβαίην, 1»itement. Ρreυost.
vel certe ποτ' mutandum erit in τις, nulla 1595. Σιγάν συ πολλά - οίσθα] Εst
erit media via, Quare priorem eligo, ob hoc taciturnitatem accusantis, cum ex
leviorem variationem. Βarnes. Creusae responsione appareat, eam ob lo
1589. Και σύνδεθ,] Εd. Αld. και συν quacitatem reprehensam fuisse:
δί θ. Μusg.
ουκ εν σιωτή ταμά μή με νουθέτει,
1590, τερίττυγμ'] Αmbitus. Μale in
terpres operculum. Μusg. -
Ιtaque legendum:
"Ιδού περίττυγμ' αντίστηγος ευκύκλου,] σιγάν συ φαύλη και πάςοιθεν ησθάμαι,
Περίττυγμα, alii operculum cistae ita vo
cari putant, aliί περίττυγμα αντίτηγος, φαύλη σιγάν ut φαύλους μάχεσθαι, Ιphig.
pro τιρεττυγμένη αυτή αντίπηγα, υπό του in Τaur. ν. 506. Μusg.
"Ιωνος δηλονότι. Ι)e voce αντίτηξ vide su Ηunc versum non Choro, sed Ιoni, tri
pra ad ν. 1557. et ν. 19. Quod in voce bui vult Ηeath. eι Ιonem, cum haec dicit,
ευκύκλου, το κυ sit syllaba communis, no venenum respicere putat. Βeck.
ΙΩ Ν. 159

139o Ιδού περίπτυγμ' αντίπηγος ευκύκλου,


"Ως ου γεγήρακ έκ τινος θεηλάτου,
Ευρώς τ' άπεστι πλεγμάτων ο δ εν μέσω
Χρόνος πολύς δή τoίσδε θησαυρίσμασιν,
ΚΡ. Τί δήτα φάσμα των ανελπίστων ορώ, α",
1395 ΙΩΝ. Σιγάν συ πολλά και πάροίθεν οίσθά μοι.
ΚΡ. Ουκ εν σιωπή ταμά μή με νουθέτει.
Ορώ γάρ άγγος, ουξέθηκ' εγώ ποτε,
Σέ γ', ώ τέκνον μοι, βρέφος έτ' όντα νήπιον,
159Ο Εcce involucrum arculae rotundae,
Quomodo non consenuit Dei fato quodam ?
Εt caries abest a nexibus : quod vero interfuit
Τempus, longum jam est istis thesauris,
Cre, Quodnam insperatarum rerum spectaculum video2
1395 Ιon. Τacere tu sape etiam antea novisti mihi.
Οre. Μihi non est amplius silendum, ne πηe moneas,
Video enim arcam, in qua ego exposui olim,
Τe, Ο fili, infantem adhuc tenerum existentem

1397. ώ ξέθηκ'.

Graeca verba hic depravata sunt: σιγάν σί τoλλά και πάραθ' εν ασφαλί.

Σιγάν συ τoλλά και τάξειθεν οίσθά μοι. Ει αntea tibί tutius erat, φuod omnino
tacebas, et nunc tibi suadeo, ut taceas,
φuae cum per seinepta sunt, tum inprimis ne hominum ora iterum in te convertas.
poètre menti contraria, Quare Ηea Οιuibus aptissime Creusa subjicit haec
thius hunc versum non Choro sed Ιoni
ουκ εν σιωτή ταμά μή με νουθίττι.
tribuendum esse censebat, conjectura pa
rum felici: Μusgravio vero emendan Νon ea est rerum mearum conditio, ut
dum videbatur: tacere possinι, ηe mihi hoc suαdeas.
σιγάν συ φαύλη και τάςοιθεν ησθά μοι.
Quantillum intersit inter utramque lec
tionem
qua lectio, specie non destituta, ut tamen ταξoιθενoισθαμοι
genuinam Εuripidis scripturam praestet, πας oιθενασφαλει,
vereor. Νulla enim, guantum intelligo, in
totius actionis cursu pars est, unde Creu monere nihil attinet. Ρlane vero Εuri
sam loquacitate sibi malum peperisse ap pideum σιγάν σε -εν ασφαλεί. ut appare
pareat. Νisi tamen hoc est, non video, bit comparanti Hippol, v. 785,
quomodo Chori reprehensio locum habeat.
Αltius latet ulcus et gravius, quam prae το πολλά τζάσσειν ουκ εν ασφαλεί βίου.
stantissimi viri suspicati sunt, idem tamen ubi vide Valckenaerium, p. 247. C. φui
leni medicina sanandum. Vulgata lee eandem locutionem cum similibus illus
tione travit ad Ηerodotum. Lib. ΙV. p, 275.
σιγάν συ πολλά και πάρειθεν οίσθά μοι. 25. Νoster in Ηecuba, v. 967. εν ασφα
λεί γάρ ήδ' ιρημία. Jacobs,
Ρaulo curiosius considerata, non improba 1397. ώ ξέθηκ'] Εmendatio est Βar
biliter mihi emendasse videοr: nesii. Εd. Αld. ού ξέθηκ'. Μusg.
160 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ

1420
Κέκροπος ες άντρα και Μακράς πετρηρεφείς. (1400)

1400 Λείψω δε βωμόν τόνδε, κει θανείν με χρή.


ΙΩΝ. Λάζυσθε τήνδε θεομανής γάς ήλατο,
Βωμού λιπούσα ξόανα δείτε δ' ωλένας.
ΚΡ. Σφάζοντες ου λήγοιτ’ άν ως ανθέξομαι
"ν -ν "ν Μ
1425
Και τήσδε και Ο"Ο{) Τάνy τ' έσω κεκρυμμένων, (1405)

1405 ΙΩΝ. Τάδ' ουχί δεινά, βυσιάζομαι λόγω.


ΚΡ. Ουκ αλλά σοίς φίλοισιν ευρίσκει φίλος,
Αd antra Cecropis, et ad rupibus cinctas Μacras :
1400 Relinquam igitur hanc aram, etiamsi nunc mihi moriendum sit.
Ιon. Ρrehendite hanc: divinitus enim in furorem acta desiliit,
Ηelinquens simulacra arae: vincitebrachia.
Cre, Jugulare me me desinatis, quia corripiens retinebo
Εt hanc arcam, et te, fili, et res intus reconditas.
1405 Ιon. Αnnon sunt hacc atrocia? sermone quodammodo asseror.
Οre Νon , sed amicis tuis inventus es amicus.

1404. τών τε σών κεκρ.

1397.s.'ορώ γάρ άγγος, ώ ξίθηκ' εγώ ποτε, Τyrwhitto: τών τ' έσω κεκρυμμένων, Μusg.
Σί γ',] Ita ego scribendum assero, duan 1405. βυσιάζομαι] De hoc verbo vide,
quam solus, nec ab unico adjutus, nec quae diximus ad v. 525, βυσιάζομαι λόγω
ideo doctis hoc persuasum facere despero; videtur esse allusio ex foro petita, ubi,
quomodo enim, sί ου ξίθηκ', pro ο εξίθηκ', φui alicujus rei possessionem petebant,
υt ante, legamus, το σί γ' aliquis expe ficta vi utebantur, i. e, formula verborum,
diat? Ηic itaque sensus: ορώ γαρ άγγος, non manus injectione, sibi vindicabant.
ά, ήγουν εν ώ, εξίθηκά σι, ώ τέκνον, Μi Sic certe Romani. Ηeinecc. Αntiq.
ror, hoc nemini antehac in mentem venis Lib. ΙV. Τit. 6. sect. 24.
se. Sed et acutissimo visui aliquando Legendum forte: βυσιάζομαι λοχών.
nebulae sunt offusae, et de rebus maximis Ηesychius: λοχά, θηρεύει. Dunι αlium
solliciti nequaquam ad parva solent atten custodio (vel ne evadat, assideo), ipse com
dere, Νobis quoque metuendum est, ne prehendor. Μusg.
et nostram diligentiam nonnulla effugiant, βυσιάζομαι λόγω.] Vide supra v. 525.
φuae certe lectoris candorem exercere pos Πλαστώ τινι λόγω αντενεχυράζομαι. Μa
sunt. Νos igitur Venίαm dabimus, peti nus in me injicit astuta et mendax mu
ηusφue υίcissim. Βarnes, lier, illiusque sermone opprimor. Μeta
1399. Κέκροπος ες άντρα, και Μακράς phora a rebus in pignus datis, quae in jus
πετρηρεφείς.] De hoc antro sub arce sito alterius transeunt. Βarnes.
Θt Ά rupibusΜacris nos plus semel, ut Forte, βυσιάζομαι γ' εγώ, nam υείut
supra ad ν. 936. et 495. et 13. Dicitur ηιαncipίum injecία manu abducor, Reisk.
autem Cecropis antrum, guia in Cecropia
erat, hoc est sub acropoli. Εt Ρlinius : τάδ' ουχί δεινά , βυσιάζομαι λόγω.
oppidum Cecrops a se appellavit Cecro
piam, guae nunc est Αthenis. Ηinc ν. haud scio an melius legatur:
936. Κεκροπίας πέτρας vocat. Πετρηρε - βυσιάζομαι δόλω.
φείς recte Johannes Βrodaeus vertit, pctrα
concameratas, ubi caverna est rupem trahor, tencor dolo. Verbum βυσιάζειν pri
suspendens. Βarnes. ma sua potestate nihil aliud significasse,
1404. τών τε σών] Scribendum cum nisi lrahere, έλκειν, apparet ex Ηesychio in
ΙΩ Ν. 161
η», * 2/ Ζθ
ΙΩΝ. Εγώ φίλος σός, κατά μ έκτεινες λά βα;
" 9 Α' 9 -

ΚΡ. Παίς γ', ει τόδ εστί τοίς τεκούσι φίλτατον. 1430


ΙΩΝ. Παύσαι πλέκουσα λήψομαι σ' εγώ καλώς. (1410)
"ν το Α' /

1410 ΚΡ. Ες τούθ’ ικoίμην, τούδε τοξεύω, τέκνον,


ΙΩΝ. Κενόν τόδ' άγγος, ή στέγει πλήρωμά τι;
ΚΡ. Σά γ' ένδυθ', οισί σ' εξέθηκ' εγώ ποτε.
ΙΩΝ. Και τούνoμ' αυτών εξερείς, πριν εισιδείν;
ΚΡ. Καν μή φράσω γε, κατθανείν υφίσταμαι. Ε,
Ιon. Εgone amicus tuus? et tamen me clam interfecisti 2
Cre, Imo filius es: siquidem hoc est parentibus charissimum.
Ιon. Desine dolos nectere Coarguam enim ego te probe.
141Ο Cre. Utinam eo venerim, Ο fili ; in hoc collineo.
Ιon. Vacuane est hacc arca, an tegit aliquid, φuo sit plena ?
Cre. Τua indusia, quibus te exposui ego.
Ιon. Dicesne nomen ipsorum, priusquam inspicias?
Cre. Εt si non dicam, mori lubens volό.

1409, λήψομαι δ' εγώ.

Ρυστάζοντες βυσιάζοντες ενεχυράζοντες έλ vidit, πλέκειν πλοκάς vero ab usu loquen


κοντες. Εodem etymologia ducit. Quod di Εuripideo non abhorret. ν. 824.
si quis tamen eam verbi explicationem,
- οδε δ' εψεύσατο
quam Μusgravius proposuit, magis pro
baverit, non equidem refragabor, cum πάλαι τρίτων τον ταϊδα και τλέκει πλοκάς
τοίασδε.
vel sic conjectura mea locum habere pos
sit. Vulgaris certe lectionis sensus mihi Αndromach. v. 66.
parum expeditus videtur. Jacobs.
τoίας μήχανας πλέκουσι νύν ,
1407. έκτεινες] Ηθίλησα, κτείνειν και Jacobs.
ετείρω. Vide supra ν. 1525. Βαrnes.
1408. Παίς] ου μόνον εμος φίλος είς, αλ 141ο, τοξεύω,] Ita ΜSS. Ε. G. Εd.
λά και παίς, ο φίλτατόν εστι τοίς τοκεύσιν Αld. τοξεύσαι. Μusg.
όνομα. Refertur ad Εγώ φίλος σός , Εις τούθ’ ικoίμην, τούδε τοξεύσαι,] Είθε
quod praecessit. Βarnes. ες τούτο ικoίμην, το τοξεύσαι τούδε, και εξου
1409. λήψομαι δ'] Ηecte Τyrwhittus σίαν έχειν σερί των εντός της κιβωτού στοχά
λήψομαι σ'. Μusg. ζειν και δαπτυλοδεικτείν. Τοξεύειν τινός, pro
Παύσαι πλέκονσα ) Παύσαι τεχνωμίνη, τοξεύειν κατά τινός : alias enim τοξεύειν τι,
και μηχανά, πλέκουσα. Εγώ γαρ κα vel potius τοξεύω τι, ferio aliquid jaculan
λω, σε λήψομαι, και βαδίως εξιλέγξω. do, sed τοξεύω τινος, τolo ferire aliquid,
Βαrmes. hoc est, Collimo oculis, et rem aliquam
feriendam designo, Βarnes.
Παύσαι πλέκουσα λήψομαι Δ' εγώ ΚΑ Reiskius suspicatur legendum : σεν
ΛΩΣ.
δί τουξιτάσαι (i. e, το εξετάσαι,) τέκνον,
tuum αιμtem opus ηunc est, Jili, eaplorare
Fortasse corrigendum: institutis ηuastionibus, υerumne dicam.
Παύσαι πλέκσυσα, λήψομαι Σ' εγώ, ΠΛΟ Βεck.
ΚΑΣ. 1412. Σά γ' ένδυθ',] Σά γε ενδυτά, ut
supra v, 1389. Και σύνδεθ', pro σύνδετα.
Ρro 2' emendandum esse σ', Τyrwhittus Jλανηes.
VoΙ. VΙΙ. Ι.
162 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ

1415 ΙΩΝ. Λέγ' ώς έχει τι δεινόν η τόλμα γέ σου.


ΚΡ. Σκέψασθ’, ο παίς ποτ' ουσ’ ύφασμ' ύφην' εγώ,
ΙΩΝ. Ποίόν τι, πολλά παρθένων υφάσματα,
ΚΡ. Ου τέλεον, οίον δ' εκδίδαγμα κερκίδος,
ΙΩΝ.. Μορφήν έχον τίν: ώς με μη ταύτη λάβης. α"
1420 ΚΡ. Γοργών μεν εν μέσοισιν ήτρίοις πέπλων.
ΙΩΝ. "Ω Ζεύ, τίς ημάς εκκυνηγετεί πότμος ;
ΚΡ. Κεκρασπέδωταί τ' όφεσιν, αιγίδος τρόπον.
ΙΩΝ. (Ιδού..) τόδ' έσθ' ύφασμα δέσμα θ' ώς ευρίσ
14.45
κομεν.

1415 Ιon. Dic, φuia ista tua fiducia habet aliquid singulare.
Cre. Videte texturam, guam ego puella quondam existens texui.
Ιon. Qualem nam 2 multae enim sunt texturae puellarum.
Cre. Νοn absolutam, sed veluti rudimentum radii.
Ιon. Οιuam habet figuram ! ut me non hic capias.
1420 Cre, Gorgon quidem est in medio stamine peplorum.
Ιon. Ο Jupiter, guod fatum nos venatur?
Cre. Εt oram cincta est serpentibus, aegidis in modum.
Ιon. Εcce! Ηaec est textura, ut invenimus, et fasciae.

1420, ητρίων. 1423.θέσφαθ', ώς.

142ο. ήταίων τίτλων.] Legendum haud τόδ' ίσθ' ύφασμα δίσμα θ' -
dubie ή τρίοις τίτλων, peplorum staminibus.
Μιμsg. Ηesychius: σπάργανα, δίσμα. Μusg.
Γοργών μεν, etc.] Subaudi εστίν, υφαίνι 1425 ευτυχεί, ι] Οptime Piersonus ευ
ται, ή τοιούτο τι Βarnes. στοχείς, bene conjicis, Verisim, p. 13.
ήτείων πίπλων.] Ευήτηριον ιμάτιον, Μusg.
8choliast.1426, Δράκοντι μαρμαίροντε τάχχρυσον
1421. εκκυνηγετεί] Διώκει, μεταφορικώς. γίνυ.] Ηunc in modum insigni felicitate
Βαrnes. correxit Porsonus vulg, lectionem, δρά
1422. Κεκραστίδωταί τ'] Εmendatio est κοντες αρχαιόν τι παγχρύσω γ. et referri
Βarnesii. Εd. Αld. κακκρασπίδωτ. ΜSS. jussit ad ν. 25. Μalibν.
Ε. G. κεκκρασπίδωτ. Μusg. Δράκοντες] Ηunc et duos sequentes
Κεκραστέδωταί τ' όφεσιν, Αιγίδος τρόπον.] versus recte Creusae tribuit, deleta Ιonis
Κράστεδον, ora, fimbria vestis proprie, persona, Piersonus, ubi supra. Αddit
quasi κρεμάμενον εις τίδον , hinc κρασπεδόω Τoupius, ad Suidam v. υταίμακι, pro
eleganter, pro fimbria circumdo, hinc in ταγχρύσω γένυ legendum esse τάγχρυσοι
hoc loco ego κεκραστίδωτα omnino legen γίνυν, ηuod altero certe elegantius.
dum quavis mercede contendam, pro cor Μusg.
rupto illo κακκρασπίδα τ', φuod prius 1426. ss. Δράκοντες, etc. Εριχθονίου γε
magna grammatica et prosodiae injuria του τάλαι μιμήματα.] Ηuc refer illud Αn
obtinebat. Βarnes. tigoni Carystii Ηist.Μirabil. c. 12. Αμελη
1425. 9ίσφαθ'] Ιn ΜS. Ε. ita scribi σαγόρας δε ο Αθηναίοι, ο την Ατθίδα συγγι
tur θέσφαθ', ut simul appareant ductus γραφώς, ού φησι Κορώνην τροσίττασθαι τρός
litterac μ. Lego: την Ακρόπολιν, ουδ' έχoι αν ειπείν έωρακώς
5
ΙΩ Ν. Ι63

ΚΡ. "Ω χρόνιον ιστών παρθένευμα των εμών. (1425)


1425 ΙΩΝ. Εστίν τι πρός τό γ', ή μόνω τώδ' ευτυχείς,
ΚΡ. Δράκοντες αρχαιόν τι πάγχρυσοι γένυν.
ΙΩΝ.. Δώρημ’ Αθάνας, ή τέκν' εντρέφειν λέγει,
ΚΡ. Εριχθονίου γε του πάλαι μιμήματα, 1.450

ΙΩΝ. Τί δράν, τί χρήσθαι, φράζε μοι χρυσώματα.


1430 ΚΡ. Δέραια παιδί νεογόνω φέρειν, τέκνον, (1431)
ΙΩΝ. Ένεισιν οίδε το δε τρίτον ποθώ μαθεϊν.
ΚΡ. Στέφανον ελαίας αμφέθηκά σοι τότε,
Cre. Ο vetus virgineum opus mearum telarum.
1425 Ιοη. Εstne signum aliquod praeter hoc, an hoc solo felix es?
Cre, Dracones aurei genas antiquum φuoddam
Ιon. Donum Μinerva, qua liberos inter serpentes alijubet,
Cre.Αd imitationem antiqui Εrichthonii.
Ιon.Αd quid faciendum ? in quem usam (dic mihi) aurea ornamenta.
1430 Cre, Ut ferret puer recens natus haec monilia, Ο fili.
Ιon. Ιnsunt isti, tertium autem signunι cupio cognoscere,
Cre. Coronam ex illa olea imposui tibi tum,

1426, παγχρύσω γένν.

ουδείς. Αποδίδωσι δε την αιτίαν μυθικώς μον vocat ν.20. προγόνων νόμον σώζουσα, του
φησί γάρ, Ηφαίστον δοθείσης της Αθηνάς, τε γηγενούς Εριχθονίου, etc. Βαrnes.
συγκατακλιθείσαν αυτήν αφανισθήναι τον δε Ηeath. legit γένυι, et cum Βarn. ή.
"Ηφαιστον, εις γήν πεσόντα, τροίεσθαι το Reisk. conjicit: τάγχρυσον γίνος, tοια
στέρμα την δε γην ύστερον αυτό αναδούναι αμrea fietura, υcr aureum. Βeck.
Εριχθόνιον, όν τρέφειν την Αθηνάν, και εις 1428. Εριχθονίου μιμήματα.]Vid. supra
κίστην καθείρξαι, και παραθέσθαι ταϊς Κέ ν. 24. Μusg.
κροπος παισιν, Αγλαύρω, και Πανδρόσω, και 1429. χρυσώματα.] Ita ΜSS. Steph.
"Ερση, και επιτάξαι μη ανοίγει την κίστην, Εd. Αld. χρυσώμια. Vide supra ad v.
ίως αν αυτή ίλθη. Αφικoμίνην δε εις Πελ 1050. Μusg.
λήνην φίρειν όρος, να έρυμα προ της Ακροπό 1431. "Ενεισιν οίδε.] Μisero errore Βro
λεως τoιήση τάς δι Κέκροπος θυγατέρας τάς daeus fδε νult corrigi; quod versus nequa
δύο, "Αγλαυρον και Πάνδροσον, την κίστην quam admittet. Βarnes,
ανοίξαι, και ιδείν Δράκοντας δύο, περί τον 1452. s. Στέφανον ελαίας αμφίθηκά σοι
Εριχθόνιον, etc, Vid. Οvid. Μetamorph. τότε, ήν πρώτ' Αθάνας σκόπελος εισηνίγ
Lib. ΙΙ. Fab. 12. Vid. Ηyginum Lib. κατο.] Νeptunus et Μinerva de Cecropia
ΙΙ. et quae nos suprasad ν. 23. Νotan certabant, utri urbs dicaretur et cujus fer
dum vero hic est, Pausaniam cum hoc ret nomen. Νeptunus tridente scopulum
auctore non convenire, fol. 16. lin. 7. percussit, unde mare erupit; Μinerva
Ιbi enim ille reliquas duas cistam aperu cuspidetetigit, unde nata est tum primum
isse ait, Pandrosum autem nequaquam. olea, φua fere immortalis habebatur, et
De aureis vero serpentibus, Εrechthida semper virens; adeo ut etiain a Μedis
rum filiis innutritis, ex veteri quadam re exusta, denuo refloruerit. όνidius Μe
ligione et consuetudine, quae ab hoc tamorph. Lib. VΙ. Fab. 2. Cecropία
Εrichthonio ortum cepit, vide quae nos Ρallas scopulum Μαυortis in Αrce Pingit,
ad ν. 24. Εt hune morem προγόνων νό ct antiguan de terra nomine litem. Βis
Ι., 2
164 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ

"Ην πρώτ' Αθάνας σκόπελος εξηνέγκατο.


ΦΜ 2/ 9 ν 2/ 2 2 Α" Α'
1455

Ος, είπερ έστιν, ούποτ εκλείπει χλόην, (1435)


1435 Θάλλει δ ελαίας εξ ακηράτου γεγώς.
ΙΩΝ. "Ω φιλτάτη μοι μήτες, άσμενός σ' ιδών
Λ Λ' «/,

Προς ασμένας πέπτωκα σας παρηίδας.


ΚΡ. "Ω τέκνον, ώ φως μητρι κρείσσον ηλίου, - 146ο
Συγγνώσεται γάρ ο θεός - εν χεροί σ' έχω, (144ο)
3/ ρ/ " C1 ν - 9 /
1440 Αελπτον ευρημ , ον κατα γας ενερων
Χθόνιονμετά Περσεφόνας τ' εδόκουν ναίειν.
ΙΩΝ. Αλλ', ώ φίλη μοι μήτερ, εν χεροίν σέθεν
"Ο κατθανών τε κου θανών φαντάζομαι, 1465

Quam primum Palladis edidit scopulus.


Quae, si adhuc adest, nondum folia virentia amisit,
1435 Sed viret, cum ex non marcescente olea sit facta.
Ιon. Ο charissima mihi mater, ut lubens te aspicio,
Εt ad tuas genas libenter accido.
Cre. Ο fili, Ο lumen matris, praestantius sole,
Ιgnoscet enim mihi deus, in manibus te habeo
144Ο Ιnsperatum inventum : quem sub terra mortuorum
Μortuum, et cum Ρroserpina existimabam habitare,
Ιon. Αt, Ο chara mihi mater, in manibus tuis
Μortuus, et non mortuus imaginatione aspicior.

1433. εισηνέγκατο,

ser cαlestes, medio Joυe, sedibus allis Αu 1453. σκόπελος] Ιta ΜSS. Steph. Εd.
gusία grαυίtale sedent: suα φuemφue Deo Αld. σκόπιλον,
rum Ιnscribit facies: Jouis est regalis imago. εισηνέγκατο.] Οptime Scaliger: εξηνέγ
8tare Deum pelagi, longoφue forire tridente κατο. Μusg.
Αspera sατα /acil, mediοηue e υulnere sari 1434. oύτoτ'] Εmendatio est Βarnesii.
Εαsiliisse fretum, φuo pignore uendicet ur Εd. Αld. ούτερ. Μusg.
bem. Αt sibi dat clypeum, dat αcuία: "Ος είπερ έστιν, ούποτ' εκλείτει χλόην..]
cuspidis hastam, Dat galean capili, defen Cum olim oύπερ legeretur, ego oύτoτ' om
ditur ΑΕgide pectus, Percussamφue suα nino restituendum censui: ob praecedens
simulat de cuspide terram, Εdere cum enim είτες videtur corruptum in ούτερ.
Βacchis./ietum canentis oliυτ, Vide Αpol Γe hac autem olea sempervirenti, prae
lodor. Βiblioth. Lib. Ι Ι Ι. c. 15. sect. 1. ter quod nota pracedenti diximus, ad
Johannis Μeursii Cecropia, c. 19. Scali dantur et hacc, quae Joh. Βrodaeus nobis
ger legit: εξηνέγκατα, Cluum σκόπελο» citata dedit : Τheophr. δ. περί φυτών, κεφ.
Αldina editio habeat, et nonnulli Αθήνα ιδ. την δε μακροβιότητα μαρτυρούσιν επί
legant, quid si ita legamus: "Η πρώτ' γι τινών, και ημέρων, και αγρίων, και
Αθάνα σκέπελον εις ηνέγκατο. Νihil sta αι παραδεδομέναι φήμαι ταρα των μυθο
tuo. 8imilem vero locum habemus infra λόγων Ελαίαν μεν γάς λέγονσι την Αθήνησι,
ν. 1480. "Α σκοπίλοις επ' εμοίς τον ελαιοφυή Φοίνικα δε τον εν Δήλο, Κότινον δε τον εν
πάγον θάσσει. Βarnes. Ολυμπία, αφ' ου ο στίφανος, etc. Ρlinius
7
ΙΩ Ν. 165

ΚΡ.Ιώ ιώ, λαμπράς αιθέρος αμπτυχαί, (1445)


1445 Τίν' αυδάν αύσω,
Α'
Βοάσω, πόθεν μοι
η "

Συνέκυρσ αδόκητος άδονά, πόθεν


Ελάβομεν χαράν, 1470

ΙΩΝ. Εμοι γενέσθαι πάντα μάλλον άν ποτε, (1450)


1450 Μήτερ, παρέστη τωνδ', όπως σός είμ' εγώ.
ΚΡ. Έτι φόβω τρέμω.
ΙΩΝ. Μών ουκ έχειν μ' έχουσα,
ΚΡ. Τάς γάς ελπίδας απέβαλoν πρόσω.
Ιώ γύναι, πόθεν πόθεν έλαβες ε- 1475

Cre, Ιο, io, splendentis aetheris expansiones,


1445 Quam vocem sonabo ?
Clamabo ? unde mihi
Οccurrit insperata voluptas? unde
Αccepimus hoc gaudium ?
Ιon. Οmnia citius mihi eventura esse,
1450 Ο mater, in mentem venit, quam hoc, quod tuus sim ego.
Cre. Αdhuc metu tremo.
Ιon. Αn, ne non habeas me, quem habes?
Cre Ηas enim spes procul abjeceram.
Ισ, πηulier, unde unde accepisti

1444, αναπτυχαί, 1454. πόθεν semel.

Lib. ΧVΙ. c. 44. Αthenis φιμοφue oleα 1440, κατά γάς ενέρων] Legendum κατά
durare traditur, in certamine ediία α Μin χάσμ' ενέρων Χθόνιον. Νoster Pirithoo
ενυα. Ηaec ille. Βαrnes. apud Αthenaeum, p. 496. χάσμ' εις χθό
1435. ελαίας ακηράτου) Τheophrastus νιον. Μusg.
Ηistor. Ρlant. Lib. ΙV. c. 14. την δε 1440. s. Locum ita distingui vult
μακροβιότητα μαρτυρούσιν επί γι τινών και Ηeath. :
ημέρων και αγρίων, και αι παραδεδομένα "Ον κατά γάς, ενέρων
φήμαι παρά των μυθολόγων Ελαίαν μεν Χθοκίων μέτα, Περσεφόνας τ' έδόκουν ναίμν.
γάρ λίγουσι την Αθήνησι - Ρlinius Lib. Βeck,
ΧVΙ. c. 44. Αthenis quoφue olea durare
crediία in certamine ediία α Μinerυα. 1441. Χθόνιον] Θανόντα, κατά χθονός
Ηaec Βrodaeus, quibus adde Soph. ΟΕd. τιθαμμίνον. Βarnes.
Col. v. 725. et seq- Μusg. 1444. αναττυχαί,] "Η κύκλοι αιθέριοι, ή
ελαίας εξακηράτου] De hac immortali ακτίνες, διό και λαμπρα καλούνται, Vid.
olea supra duabus notis praecedentibus. infra ad ν. 1516. Βarnes.
Βarnes. 1445. αύσω,] Ιta ΜS. Ε. Εd. Αld.
εξηνάγκατο legit Reisk. Βeck, αύσσω. Μusg,
1438-1509. Vid. aliam horum ver 1451. s. ΚΡ."Εσι φέβω τρέμω. ΙΩΝ: Μών
suum distributionem apud Ηermann, ουκ έχει μ' έχουσα J In duo versus dividit
Doctr. Μetr. ed. Glasg. p, 492. s. Ηeath.:
Ι., 3
166 ΕΥ Ρ Ι Π Ι Δ ΟΥ

1455 μών βρέφος αγκαλών;


χείρα δόμους έβα Λοξίου,
Τίν' ανά (1455)
ΙΩΝ. Θείον τόδ', αλλά ταπίλοιπα της τύχης
Ευδαιμονοίμεν, ώς τα πρόσθε δυστυχή.
ΚΡ. Τέκνον, ουκ αδάκρυτος εκλοχεύη,
1460 Γόοις δε ματρός εκ χερών ορίζη, 1480

Νύν δε γενειάσιν παρά σέθεν πνέω, (1460)


Μακαριωτάτας τυχούσ’ άδονάς.
ΙΩΝ. Τούμόν λέγουσα και το σον κοινώς λέγεις,
ΚΡ. "Απαιδες ουκέτ' εσμέν ουδ' άτεκνοι,
1485
1465 Δώμα δ' έστιούται, τάδε δ έχει τυράννους
Ανηβά δ' Ερεχθευς, (1465)

Μeum infantem ulnarum ?


Ρer quam manum venit ad domum Αpollinis?
Ιon. Dei opus hoc. Αt in cateris fortunae reύus
Βeati simus, φuia res priores.fuerunt infelices.
Cre. Fili, non sine lacrymis editus es,
146Ο Εt cum lamentis ex manibus matris dimissus.
Νunc vero ad tuas genas vivo,
Βeatissimae compos facta voluptatis.
Ιon. Μeum fatum commemorans, tuum etiam dicis pariter
Cre. Sine liberis non amplius sumus, neque orbae:
1465 Εt mea domus colitur, et habet terra adhuc dominos.
Repubescit autem Εrechtheus,

1461. γενειάσι. 1462. ηδονάς.

ΚΡΕ."Ετι φόβω τρέμω. dochmaicus. Ιta disponit Ηeath.


1ΩΝ. Μών ουκ έχει μ' έχουσα : hephthemime
ris iambica. "Ιώ γύναι basis iambica.
Βeck. Πόθεν έλαβες έμών βρέφος γ' αγκαλών asynar
tetus ex dochmaicis,
1453, ασέβαλον] Ιta jam olim editum
est, nescio, quo auctore, Εd. Αld. ιπί Βeck,
βαλον, Conferri meretur Αnyta phrasis
Αnthol. Η. Steph, p. 263. 1454. s. Ηacc ad absentem Pythiam
converti censet Ρrev. nam ipsam dudum
- αλλ' επι πάντων, ante scenam reliquisse. Βeck.
Ελπίδας oυλoμένη μοίς έκύλισσε πρόσω. 1461. γενειάσιν metricausascribit Ηeath,
Βeck.
Μusg.
1465. τάδε δ' έχει] Εmendabat Scali
Ut constet metrum asynarteti ex doch ger τότε δ' έχει. Sed legendum haud du
maicis, legendum est ελπίδας γ'. Βeck. Die γά δ' έτ' έχει τυράννους ίcrra αμteπι
1454. s, εμών βρέφος αγκάλων +] Lego: reges αdhuc habet. Μusg.
εμόν βρίφος αγκάλαιν, Μusg, Ηunc versum Ηeath. ita dividit
ΙΩ Ν. 167

"Ο τε γηγενέτας δόμος ουκέτι


Νύκτας δέρκεται,
Αλίου δ' αναβλέπει λαμπάσιν.
147ο 1ΩΝ. Μήτερ, παρών μοι και πατήρ μετασχέτω
Της ηδονής τήσδ', ής έδωχή υμίν εγώ. 149 Ο

ΚΡ. "Ω τέκνον, τί φής, οίον οίον ανελέγχομαι. (1470)


ΙΩΝ. Πώς είπας, ΚP. "Αλλοθεν γέγονας άρ, άλλο
ΙΩΝ. "Ωμοι νόθον με παρθένευμ έτικτε σόν. [θεν.
1475 ΚΡ. Ουχ' υπό λαμπάδων, ουδε χορευμάτων 1495
Υμέναιος έμός, (1475)
Τέκνον, έτικτε σόν κάρα.
ΙΩΝ. Αι αί πέφυκα δυσγενής, μήτες, πόθεν,
Εt terrigena domus mon amplius
Νoctem aspicit,
Solis vero faces rursus intuetur. -

147Ο Ιon. Μater, pater mihi praesens esto socius


Ηujus voluptatis, ηuam praebui vobis ego.
Cre. Ο fili, quid ais? Quomodo, guomodo arguor.
Ιon. Ωuid dixisti3 Cre, Αliunde enim natus es, aliunde,
Ιon. Ηei mihi! tua virginitas peperit me nothum.
1475 Cre. Νοn sub facibus, non cμπι tripudiis,
Ηymenaeus meus,
Ο fili, peperit tuum caput.
Ιon. Ηeu, heu. Undenam ignobilis ego, mater, natus sum ?

1469. λαμπάσι. 1472. Verba : οιον - et rel. dantur Ιoni. 1473. Τotus
v. datur Creusae. Ιb. γίγυνας γάς,

Δώμα δ' ιστιούται ithyphallicus. 1472. s. Ηeath. ita distinguit et emen


Τάδε δ' έχει τύραννος idem. dat :

Reisk. conjicit: γά δ' έχει, terrα (Αι ΚΡΕ. "Ω τέκνον. ΙΩΝ. Γι φής , penthemi
tica) υero habet tyrannos suos Βeck. meris trochaica.
1467. δόμος γηγενέτας] Εrichthonii e ΚΡΕ. ΟΙον, οίον ανελέγχομαι ; Εuripideus.
terra geniti domus, de Εrichthonio au 1ΩΝ. Πώς είτας , ΚΡΕ. "Αλλοθεν γέγονας άς',
tem terrigena vide supra ad v. 1000. et ν. άλλοθεν, senarius iambicus.
1426. Βαrnes,
1472. Οptirhe Τyrwhittus : " Τurban Verba oίoν - ανιλ. adhuc Creusae, πώς
ιur personae, quae sic forte ordinandae είπας Ιoni, άλλ. - άλλ. Creusae tribuit
sunt : Ρrev. secutus judicium Μusgr, et Τyr
whitti. Βeck.
ΚΡ. "Ω τέκνον, τί φής , οίον, οίον ανιλέγχομαι,
1475, ss. Ουχ υπό λαμαάδων, ουδί χορευ
1ΩΝ. Πώς είτας , ΚΡ. "Αλλοθεν γέγονας γάς, μάτων Υμίναιοι εμος, etc.] De πuptialibus
άλλοθεν." facibus et Ηymenaei ta da vide ad Ηelen.
Μιμsg. ν. 638. Βαrnes.
L4
168 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ

ΚΡ. "Ιστω Γοργοφόνα - ΙΩΝ. Τί τούτ' έλεξας,


1.480 ΚΡ. "Α σκοπέλοις επ' εμοίς 1.500
Τον ελαιοφυή πάγoν θάσσει. (1480)
ΙΩΝ. Λέγεις μοι δόλια, κου σαφή τάδε.
ΚΡ. Παρ' αηδόνιον πέτραν Φοίβω -
ΙΩΝ. Τί Φοίβον αυδάς ,
1485 ΚΡ. Κρυπτόμενον λέχος ηυνάσθην. 1505
ΙΩΝ.. Λέγ' ώς ερείς τι κεδνόν ευτυχές τέ μοι. (1485)
ΚΡ. Δεκάτω δέ σε μηνός εν κύκλω
Κρύφιόν γ' ωδίν' έτεκον Φοίβω.
ΙΩΝ. "Ω φίλτατ' ειπούσ’, ει λέγεις ετήτυμα.
Cre Sciat Gorgonis interfectrix- Ιon. Quid hoc dixisti?
148Ο Cre. Quae scopulis in meis
Rupem oleas ultro ferentem incolit.
Ιon. Γicis mihi obscura, nec manifesta haec.
Cre. Αd rupem lusciniis-celebrem Phα-bo -
Ιon. Quid narras Ρhα"bum ?
1485 Cre, Furtivo lecto juncta sum.
Ιon. Perge, quia dicis aliquid gloriosum et faustum mihi.
Cre. In decima νero revolutione mensis
Οccultum partum peperi Phα:bo.
Ιon. Ο gratissima locuta, si modo vera dicis. -

1488. deest γ'.

1477. έτικ τι σόν κάρα.] i. e te. Vid. ν. 979. Duplex enim narratur historia.
ad Ηeraclid. ν. 529, et 540. Βarnes. Βarnes.
1479. "Ιστω Γοργοφόνα] i. e Τestis sit 1480. "Α σκοτίλεις επ' εμοί,] Vide si
Gorgonis interfectrir Μinerυα. Sic "Ιστω milem locum supra ad ν. 1453. Βαrnes.
νύν Ζιυς αυτός. Ηom. Πiad. κ. ν. 329. 1481. Τον ελαιοφυή πάγoν θάσσει.] πάγoν
Ubi Scholiastes : γινωσκέτω, μάρτυς έστω, ελαιοφυή την Ακρόπολιν καλεί, ότι πρώτον
Εx Βrodaeo. Μusg. ενθάδε ή ελαία εφάνη. Vid. Εustath. in
"Ιστω Γοργοφόνα] Sciat Gorgonum inter Ηomer. fol. 1095. lin. 25. Βarnes,
./octrir, id est, Μinervam testor. Ιta 1482. Reisk, scribit : θολία, turbίdα.
Ηomer. Ιliad. κ. ν. 329. "Ιστω νυν Ζευς Βeck.
αυτός ερίγδουπος, τόσις "Ηρης. Scholiast. 1485, Κρυττόμενον λέχος ηυνάσθην..]
Γινωσκίτω, μάρτυς έστω, Sophocles: "Ιστω Quia dicitur ευνήν ευνάζομαι, etiam λέχος
Ζεύς, ο πάνθ' όρων αεί. Τheocritus : "Ιστω ευνάζομαι dicendum, quia λέχοι et ευνή sunt
γαρ κούρη τι και ευίανος Δημήτηρ Εx synonyma : sic quia υilam υιυere, et αεία
Joh. Βrodaei notis. Ρonitur autem pro ιenι υίuere, dicitur, et similia licet sex
ισάτω per syncopen. Γοργοφόνα autem centa observare, Vid. ad Iphig. Αul. ν.
Ρallas dicitur, vel quia ipsa Gorgonem 1182, et hujus fabulae, v. 622. Βαrnes,
interemit, vel φuia ejusdem consilio Per 1486. κεδνών] Εd. Αld. κεδνός. ΜS, G.
seus, ut et alias observavimus, ad Βacch. καινόν. Μusg.
ΙΩ Ν. 169

1490 ΚΡ. Παρθένια δ' εμάς ματέρος 151Ο

Σπάργαν αμφιβολά σοι τάδε (1490)


9 - Λ " - Λ'

Ενήψα, κερκίδος εμας πλάνους,


Γάλακτι δ' ουκ επέσχον, ουδε μαστώ
Τροφεία ματεός, ουδι λουτρά χειροΐν,
1.495 Ανά δ αντρον ερημον οιωνων 15.15

Γαμφηλαίς φόνευμα θοίναμά τ' εις (1495)


"Αιδαν εκβάλλη.
ΙΩΝ. "Ω δεινά τλάσα μήτερ.
ΚΡ. Εν φόβω καταδεθείσα σαν
1500 Ψυχάν απέβαλον, τέκνον
149Ο Cre, Virginales vero labores, ut matris
Fascias circumjectas tibi
Ιndui, mei radii errores.
Lacti vero te non admovi, neque πmamma,
Αlimenta matris, neque lavacra manibus:
1495 Sed in antro deserto avium
Rostris cades epulumque ad
Μοrtem ejectus es.
Ιon. Ο dira mater ausa.
Οre. Μetu constricta, tuam
15ΟΟ Αnimam perdidi, fili,

1494. χερούν, 1497. αίδαν.

1488. Μalim κρύφιόν γ' ώδίν', ut metrum 1491. Σπάργαν' αμφίβολα] Αμφίβολα,
anapaesticum sit. Ηeath. ήγουν αμφιβεβλημένα, επιθετικώς. Μale
149Ο. εμάς ματίρες] Βarnesius dubitat, igitur Βrodaeus και inserit, quasi neces
annon legendum sit εμού. Μihi locus ne sario esset pro αμφιβλήματα, substantive.
sic quidem integer fore videtur. Patet Βarnes.
enim ex ν. 1416. non fuisse proprie στάρ 1492. Ενήψα,] ΜS. Ε. ανήψα.
γανα, i. e, qualia vulgo infantibus circum πλάνους.] Εrrores. i. e rudimenta, tiro
dabant, sed telam ab ipsa diverso usui cinium : vid. ν. 1418. Μusg.
contextam. Ηinc non debebant appellari κερκίδος εμάς] Ιta pro εμάς scribo, ita et
παρθένια σπάργανα. Lego: Scaliger et sensus postulat. Βarnes.
1494. Valckenaerius ad Phoen. v. 45.
παςθένια δ' ίς γ', ως ματίζος
negat, τροφεία de alimentis dici. Sed con
στάςγαν', αμφίβολά σοι - tra stat hic versus, et Sophoclis CΕd. Col.
Scripsisse videtur auctor : ν. 553. Μusg.
Παςθενικάς δ' δίασμα χερός. χερούν,] Μalim χειρείν, ut versus sitsena
rius iambicus catalectus similis praeceden
Callimachus Fragm, 244. διάσματα φάριος ti. Ηeath.
αρχήν, guod et poémati suo inseruit Νon Γιeisk. scribit: στροφεία, i. e. στροφία,
nus, p. 119, Μusg. δίrophία mamillis constringendis mea ma
17Ο ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
και/ Λ' > Α/ "
Εκτεινά σ’ άκουσ'. (1500)
ΙΩΝ. Εξ έμού τ' ουχ όσι έθνησκες.
ΚΡ. Ιώ δειναι μεν αι τότε τύχαι,
Δειλαιά δε και τάδ' ελισ
1.505 σόμεσθ' εκείθεν ενθάδε δυστυχίαις "1525
(1505)
Λ.

Ευτυχίαις τε πάλιν,
Α \ Λ'
Μεθίσταται δε πνευματα.
Α' -

Μενέτω τα πάρoιθεν άλις κακά νύν δ'


Λ ";' - φ' Μ

Εγένετό τις ουρος εκ κακών, ώ παί,


Ν 9
1.530
1510 ΧΟ. Μηδεις δοκείτω μηδεν ανθρώπων ποτέ (1510)
2/ "- \ -

Αελπτον είναι προςτυγχάνοντα νύν. τά


ΙΩΝ. "Ω μεταβαλούσα μυρίους ήδη βροτών

Εt occidi te invita.
Ιon. Εt a me non pie moritura eras,
Cre Ηeu, misera quidem tunc./μίt fortuna,
Μisera vero et haec erant.
1505 Volvimur illinc huc aerumnis,
Secundisque rebus rursus :
Μutantur enim aurae.
Μaneat υcro: sufficiant superiora mala: nunc
Vero quidam secundus ventus ex malis ortus est, Ο fili.
1510 Cho Νemo putet quidquam hominibus unquam -

Ιnsperatum esse, considerans ea, qua nunc accidunt.


Ιοη. Ο φuae jam mutasti innumeros mortales,

1503. deest αι. 1504, ελισσόμεθ' - δυστυχίαισιν

tris non adhibui lacti, quo id reprimerem pater ejus revera ipsum immolationi de
- unam rem duobus expressit vocabulis, signasset, Ηebr. c. xi. ν. 17. Πίστει
•υ γάλακτι, ουδε μαστώ. - νult dicere: προσενήνοχεν Αβραάμ τον Ισαάκ πειραζό
clam matre enixa fui. Βeck. μενος, και τον μονογενή προσέφεριν ο τάς
1496, θαίναμα] Θοίνη, δείπνον, ιλώριον, εταγγελίας αναδιξάμενος, προς όν ελαλήθη,
Vid. supra ad ν. 933. Βαrnes, ότι εν Ισαάκ κληθήσεταί σοι στίρμα, λογισά
1501. "Εκτεινά σ' άκουσα.] Ταntum non μενος, ότι και εκ νεκρών εγείρειν δυνατές ό
interfacί te, φuod in me enim fuit, perdere θεός όθεν αυτόν και εν παραβολή κομίσατε,
υoluί: licet id nollem omnino, quia filius Βαrnes,
es. De hac voce autem, κτείνω, pro 1504. Δειλαιά] Sic plerosque Βrodaeus
επιχειρώ κτείνειν, vel θέλω, vide supra ad jam tum legisse testatur. Νec spernere
ν. 1525. et v. 14Ο7. Βαrnes. debuit Βarnesius. Εd. Αld. δειλία. Μusg.
1502. Εξ μου τ' ουχ όσι' έθνησκες.] Τιι Δεινά δε και τάδε] Οlim δειλία male
enim a me practer./as parne interemta es. scriptum erat, pro quo διιλαία nonnulli,
ουχ όσια Αttice pro ουχ όσιον, hoc autem haud multo melius, δειλά Scaliger paulo
όσιο pro oσίως. Εt έθνησκες pro θανείν tutius, nos, ob praecedens δειναι, et hic
έμελλες. Ιta in literis nostris Isaacus δεινά legendum statuimus. Βαrnes.
dicitur παραβολικώς immolatus, eo quod 1509. Μalim ουρός γ', ut fulciatur syl
ΙΩ Ν. 171
«ν. * :' "7" ν Α"

Και δυστυχήσαι καύθις αυ πράξαι καλώς,


Τύχη,
χη, παρ' μο στάθμην
παξ οίαν ήλθομεν μι βίου, 1535

1515 Μητέρα φονεύσαι και παθείν ανάξια.


(Φευ.) "Αρ' εν φαενναίς ηλίου περιπτυχαίς
Ένεστι πάντα τάδε καθ' ημέραν μαθεϊν,
σ' 2. ρ/ "ν ρ/
Φίλον μεν ουν σ ευρημα, μητέβ, ευρομεν, 1540
\ « Ο - Λ.

Και το γένος ουδέν μεμπτόν ως ημίν τόδε,


1520 Τα δ' άλλα προς σε βούλομαι μόνην φράσαι.
Δεύρ έλθ' ες ούς γάρ τους λόγους ειπείν θέλω,
Και περικαλύψαι τoίσι πράγμασι σκότον,
"Ορα σύ, μήτες, μή σφαλείσ', α παρθένοις 1545
Εγγίγνεται νοσήματ, βς κρυπτους γαμους,
Ut essent infelices, et rursus valde felices essent,
Fortuna, ad quale punctum vitae venimus,
1515 Ut matrem fare caderem, et indigna ipse paterer!
Ηeu ! an in lucidis solis circumvolutionibus
Ιnest qui has casus omnes expertus est?
Charum igitur inventum te, mater, invenimus,
Εt genus nihil culpandum nobis utique:
152Ο Caetera vero ad te solam volo dicere.
Ηuc accede. In aurem enim hos sermones dicere volo,
Εt offundere tenebras his rebus.
"ide tu mater, ne, cum lapsa fueris, qui virginibus
Ιnesse solet morbus, in occultos congressus,

1513, καύθις ιύ. 1517, μαθεϊν, 1525. σφαλείσα παρθίνο, 1524, νοσήματ’ εις.

laba catalectica. Versus enim asynarte πάντα παρά την ελπίδα και δόκησιν συμβε
tus est ex dochmaicis. Βeck. βήκασι, Βαrnes.
1511. προς τα τυγχάνοντα νύν.] Sί com μυρίοις legit Reisk Βeck.
1512,
paretur cum his, quae nunc acciderunt. 1513. κ'αύθις εύ] Recte Ρiersonus καύ
Sic solent Graeci τρός adhibere, quod e θις αύ, Verisim, p. 13. Μusg.
tiam Lexica vulgaria non omiserunt, ad 1514, στάθμην βίου,] Legendum στιγ
ducto ex Platonis Εp. VΙΙ. loco: σμικρά μην βίου, Ρir punctum αύfμimus, φuin eι
αν είη προς ταύτα μοί βλάβη, vid. et Viger. matrem occideremus, et ipsi indignα pate
Ιdiotism. c. ΙΧ. sect. 8. reg. 13. Μale remur Μusg.
igitur Βarnesius προς τα τυγχάνονθ' ορών, φαενναί,] Ιta ΜSS. Ε. G, Εd.
1516.
Μusg. Αld. φαειναίι.
"Αελπτον είναι, προς τα τυγχάνοντα νύν.] περιπτυχαί,] Ιnterpretor: πιριιιλιγμούς,
Μallem equidem, si per exemplaria lice circumvolutionibus. Μusg.
ret, legere: προς τα τυγχάνονθ' ερών, ut sic Φιύ Αρ' εν φαειναύ, ηλίου περιττυχαί;]
referatur ad μηδεις : sine oρών enim expres Εxtra versum φευ ponitur. Περιττυχαι
so, vel intellecto, difficulter προς ad synta δί ηλίου λέγεται, ώς και άλλως αναπτυχαί.
xin conciliabitur ; Jam vero hic sensus : Scholiast. ad Ηippolyt. ηλίου αναπτυχαί]
Μηδείς νομιζέτω τι εν ανθρώποις άιλστον, Αι ακτίνες, καθό το σκότος αναπτύσσουσι, και
προς τα νύν τυγχάνοντα ορών. Ταύτα γάς ημίν δηλούσι τα πάντα διά του φωτός. Ηesy
172 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
2/ Μι - -

1525 Έπειτα τω θεώ προστιθής την αιτίαν,


ν > Ν. y \ Λ

Και τούμόν αισχρόν αποφυγείν πειρωμένη,


Α' - -" - 2. -

Φοίβω τεκείν με φής, τεκούσ’ ουκ εκ θεού.


ν \
ΚΡ. Μα την παρασπίζoυσαν άρμασίν "ΤΟΤΕ 155Ο

Νίκην Αθάναν Ζηνί γηγενείς έπι,


1530 Ουκ έστιν όστις σοι πατήρ θνητών, τέκνον,
Αλλ' όσπερ εξέθρεψε Λοξίας άναξ.
ΙΩΝ. Πώς oύν τον αυτού παίδ’ έδωκ'άλλω πατρι,
Ξούθου τέφησι παίδά μ' εκπεφυκέναι, 1555

1525 Deinde deo tribuas culpam:


Μeum vero pudorem effugere conans,
Ρeperisse me dicas Ρhα:bo, cum non pepereris ex deo.
Cre, Νon, per eam, quae quondam curru υccία tulit opem,
Victoriam Μinervam, Jovi adversus terrigenas,
1530 Νullus mortalium est tibi pater, Ο fili:
Sed qui te educavit Αpollo rex.
Ιon, Quomodo igitur suum filium dedit alteri patri,
Εx Χuthoque dicit me natum esse filium?

1525. προστιθείς 1527. φής, 1529. Αθηνάν

chius: αναττυχαί, ανατολαί. Περιττυχαι et το μή sape cum indicatiνο αριια poètas


vero hoc in loco pro δρόμος ηλιακός, vel .jungunlur, μt et το όπως, Ιta ille. Ηenr.
περιβολαί, και τροπαι ημεριναί, Βarnes. Stephanus locum suspectum habet. Jo
1517. καθ' ημέραν] Locus aperte men sephus Scaliger σφαλείση ταρθίνω legit.
dosus, quem sic restituendum puto: "Ενισ Βarnes,
τι, πάντα τάδι πάθη πείρα μαθών, Εstne "οςα συ, μάτες, μή σφαλείσα ταςθένος,
αliφuis uspiam, φui omnes hos casus epe έγγίνεται νοσήματ’ εις κρυττούς γάμους,
rientία cognoυit * Μusg. έτειτα τω θεώ τζοστιθής την αιτίαν.
1525. Πn constructione expedienda frus
tra laborant interpretes, Legendum vide και τούμόν αισχςόν αποφυγείν πεις ωμένη,
tur: Φοίβω τικείν με φής, τεκούσ' ουκ εκ θεού.
Ιn prioribus versibus cum verborumstruc
όρα σύ, μήτες, μή σφαλιϊσ', (ά ταςθένος tura laboret, legendum puto et distinguen
έγγίνεται νοσήματ’) εις κςυττούς γάμους - dum
Μusg.
όρα σύ, μάτες, μή σφαλείσα ταςθένος,
1523, s.μή σφαλείσα παρθίνος, Εγγίνεται α γίνεται νοσήματ’, εις κρυστους γάμους,
νοσήματ’, εις κρυττούς γάμους,] Ιnsignis hic ίτειτα τω θεώ τςοστιθής την αιτίαν.
mutatio syntaxeos, si modo recte se ha
bent exemplaria. De qua re nos supra Vide, mater, ηe cum υίrgo in clαndestinas
ad ν. 927. ΑΕmil. Ρort. ad Αtticismum ηuptias delapsa sis, ηualiα ηonnunquαπι
refert, pro: όρα, μή, σού παρθίνου σφαλεί υίrgines peccata admittunt, ηunc in Deum
σης, νοσήματα εν κρυπτοί, γάμοι, εγγίνητα, erroris culpam conferas, Jacobs.
vel εγγίνεται. Κide, ηe, le lapsa, dum ad 1524. Ηeisk. suspicatur: ει γίγνιται
λιμc esses υίrgo, morbus αίiquis in clαndes νόσημά τι εις κρυπτους γάμους, vel ει γίγνι
tinίς ηuptiis fueriί. Νe peccaris in clan ται νόσημά τι κρυα του γάμου, postφιμαn Con
destinίς ηuptiis. Εγγίνιται αμtenι metri tigisset error circα clαndestinas ηuptiα».
Βeck,
causa, pro έγγίνηται. Ωμαnquanι το ίνα
ΙΩ Ν. 173

ΚΡ. Πεφυκέναι μεν ουχί, δωρείται δε σε


1535 Αυτού γεγώτα και γάς αν φίλος φίλω
Δοίη τον αυτού παίδα δεσπότην δόμων.
ΙΩΝ. Ο θεός αληθής, ή μάτην μαντεύεται,
2 Α- Α' Μν 2 Α' Α'

156Ο
Εμού ταράσσει, μητερ, είκοτως φρενα.
ΚΡ. "Ακουε δή νυν, αμ' εσήλθεν, ώ τέκνον
1540 Ευεργετών σε Λοξίας ες ευγενή
Δόμον καθίζει, του θεού δε λεγόμενος,
Ουκ έσχες άν ποτ' ούτε παγκλήρους δόμους,
Cre. Progenitum quidem er eo te non dicit esse, sed et donat te
1535 Εx se natum. Εtenim amicus amico

Dare queat suum filium hacredem domus.


Ιon. Deus quidem utrum verax sit, an frustra vaticinetur,
Μeam merito, mater, mentem perturbat.
Cre. Αudi igitur nunc, αιuae mihi in mentem venerunt, Ο fili:
1540 Cum velit tibi deus benefacere, in regiam
Domum te collocat. Dei enim.filius si dicereris,
Νunquam universam hacreditatem haberes,

1539. δή νύν,

1525. προστιθεί,] ΜSS. Steph. προστι στευκυία η Αθηνά, και γιγαντοφόντις ιπονο
ής, minime novum est, μή cum μάζεται. Ιdem, ibidem, de eadem : ικανή
indicativo conjungi. vid. ad Phα.n. ν. 91. γάς εστιν εταμύνειν και προσβοηθεί, εξ ου
Μusg. και Νίκη προσαγορεύεται. Βarnes.
1529. Νίκη Αθηνάν] Vid. supra ad v. 1537. Ηeath. reponit, sensus causa, ου
460. Μusg. μάτην μαντεύεται, sed Reisk, ει θεό, αλη
Νίκην Αθηνάν] De Μinerva Victoria θής - Βeck.
vide quae nos supra ad v. 460. Ωuibus 1558. ταράσσει,] Ιta optime ΜS. G.
addatur illud Εustathii in Ηomer. Iliad. (ut jam Reisk. conjecerat) Εd. Αld. τα
λ'. fol. 879. lin. 64. Διο και ο μύθος την ράσσων, Μusg.
Νίκην ου μόνον χρυσαίν πτερύγοι εκόσμησε διά εικότως] Ευτιθάνως, αλλά μάτην, και
το κατ' αυτήν και πολυτίμητον, και, ως ειπείν, ψευδώς, άμα τιθανότητι πολλή μαντευόμενος,
μετεωροπόρον, αλλά και τη Αθηνά εις ταυτόν και δή ψεύδεα λέγων, ως Ησίοδος, εσύμοισιν
ήγαγεν, ώς δηλοί και ο γράψα, Αθηνά ή ομοία, Scaliger legit εικαίως, id est εική,
Νίκη- τούτο δι αίνιγμα ήν του την φρόνησιν συνωνύμως το μάτην, φuod praecessit: quare
νικητικήν είναι, κατά το Οι γάρ φρονούντες minus probo, cum ex εικότως satis com
εύ, κρατούσι πανταχού Εt Sophocles: modum liceat sensum elicere Βarnes.
Νίκη τ' Αθηνά πολιάς, ή σώζει μ' αεί. Εt 1539. ά μ' εσήλθεν,] Εd. Αld. άμ' ισήλ
Ρausanias fol. 40. lin. 30. Και ίτερον εν θεν, Βarnesius auctore Scaligero, ών μ'
ταύθα ιερόν Αθηνάς πεποίηται, καλουμένης εσήλθεν, Μusg.
Νίκης. "Ακουι δή νυν, ών μ' εσήλθεν, ώ τέκνον]
Ζην παραστίζουσαν γηγενείς έτι,] Κατά "Ακουε τούτων, ά μ ισήλθεν, ή ών με μνήμη
γιγάντων παρασπίζoυσαν τό Διϊ. Ρhurnu ισήλθεν, quia vero dicitur άκουε τούτων,
tus περί της Αθηνάς in fine: Μάλιστα δε ideo quoque ών scribitur, frequenter enim
και την Νίκην τή Αθηνά πάρεδρον διδόασιν, relativum et antecedens in eodem casu
ή τι, νικάν τό περιγενομένα ποιεί. - Και εν τη ponuntur: potest etiam α "μ' pro α εμι
προς τους γίγαντας μάχη παραδίδοται ήρι per contractum stare, quia sic longum es
Τ"
174 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ

Ούτ' όνομα πατρός, πως γαρ, ου γ' εγώ γάμους 1565


Έκρυπτον αυτή καί σ' απέκτεινον λάθρα,
1545 Ο δ' ωφελών σε προστίθησ’ άλλω πατρί.
ΙΩΝ.. Ουχ ώδε φαύλως αύτ’ εγώ μετέρχομαι,
Αλλ' ιστορήσω Φοίβον εισελθών δόμους,
Λ- ν ν

Είτ’ ειμί θνητου πατρός, είτε Λοξίου, 157Ο


"Εα τίς οίκων θυοδόκων υπερτελής
155ο Ανθήλιον πρόσωπον εκφαίνει θεών,
Φεύγωμεν, ώ τεκούσα, μή τα δαιμόνων
Ορώμεν, εί μή καιρός εσθ' ημάς οράν,
Νeque nomen patris. Quomodo enim, cujus ego nuptias
Οccultavi ipsa, et te interfeci clam 2
1545 Ιlle igitur tejuvans alteri patri attribuit. -

Ιon. Νοn ita segniter ea ego persequor:


Sed interrogabo Phα.bum, templum ingressus,
Utrum sim filius hominis, an Ρhα:bi.
Εhem ! quis supra sacras aedes exoriens,
155o Deorum ostendit faciem solis instar splendentem 2
Fugiamus, Ο mater, ne deorum numinα
Spectemus, quando non convenit eα videre.

set. Αt potius hic cum Scaligero ών lego, "Εα τίς οίκων θεοδόκων] Οlim θεοδότων,
εσήλθε, autem necessario legendum, non sed Scaliger restituit Αιοδόκων, φuod certe
εισήλθεν, et sic Αldi editio legit. Dupor magis congruum est templi epithetum: ο
ιus hunc versum minus rotunde νult legi: γάς ναός θεόν πως δέχεται, hoc est, illius se
"Ακουι δή τοίνυν, ά μ εισήλθεν, τίκνον, des dicitur, ibi ejus nomen et cultus:
Βαrnes. quod deus autem revera incomprehensi
1543. ουδ' όνομα πατρός.] Sed quasi bilis sit, diximus ad Τroad. ν. 878... Εt
spurius nomen conditionemφue matris. hinc ναός Νonno dicitur θεοδέγμων, et θεηδό
Βarnes. κοι, et θεηδόχοι, et θιουδόχος. Vox autem
1545, ο δ' ωφελών σι] Ιta recte Αldi θεοδότων hic locum non habet. Βαrnes.
editio. Βαrnes. -. - θυοδόκωνjam Ηeath.legi voluerat, Reisk.
1546. ουχ ώδε ex ed. vet, restituit Θεοτόκων, aut θιοδύτων.
Reisk. Βeck, - Ρro υτερτιλή, Pierson. ad Μαrid. p.
1549. θυοδίκων] Sic optime emendat 271. legit υπέρ τίγος, aut υπερτενής, i. e.
Ρiersonus ad Μαrid, p. 271 νίd, supra Ηesychio interprete, υψηλή. Βeck.
ν. 513. Εd. Αld. θεοδότων. 1550. Ανθήλιον] Ανθήλιος apud Sopho
-

υπιρτιλή,] Εxstat vox Soph..Τι είin. clem in Αiace τον αντικρύ της ανατολή, του
ν. 14.'et in Τurnebiana ΑΕschyli editione ηλίου significat. Ηoc in loco: Solis ad in
Αgam. 294. ubi relique editiones vitiosis star.fulgens, sie Ηomero αντίθιος pro βιοεί
εime habent υτείς "Ελλης: Αb ύτις τέλλω κελος. Βarnes.
tiuere nihil prohibet, eadem sc, analogia, 1551. s, μή τα δαιμόνων ορώμεν,] Vid.
φua αμφιθαλής a βάλλω, επισφαλής a σφάλ Callimach. Ηymn. in Lavacrum Pallad.
λω, περισκελής a σκίλλω, Ωuod eo pro ν. 101. ibique, si vacat, Spanhemium.
babilius est, guoniam υπερτίλλων non raro Μusg.
eadem potestate legitur, quam hic habere μή τα δαιμόνων ορώμεν,] Semper Dei,
debeι υπερτιλής, vid. Ηccub. ν. 996, aut angeli, conspectus putabatur a natu
Οrest. ν. 6. et v. 852. Μusg, rae viribus ferri non posse, atque ideo
"».
ΙΩ Ν. 175

ΑΘΗΝΑ.

Μη φεύγετ' ου γαρ πολεμίαν με φεύγετε,


2 2/ 9
1575

y
Αλλ' έν τ Αθήναις κανθάδ' ούσαν
Α' \ Αν 9 Α' \
ευμενή.
1555 Επώνυμος δε σής αφικόμην χθονός,
Παλλάς, δρόμω σπεύσασ Απόλλωνος πάρα,
41 γ Α 2/ "- Λ- χ, > και Α'

Ος ές μεν όψιν σφών μολείν ουκ ήξίου,


Μή των πάροιθε μέμψις ες μέσον μόλη, 1580
Ν

Ημάς δε πέμπει τους λόγους υμίν φράσαι,


1560 Ως ήδε τίκτει σ' εξ Απόλλωνος πατρός,
Δίδωσι δ' οίς έδωκεν, ου φύσασί σε,
ΜΙΝΕ RVΑ.

Νe fugite: non enim hostem me fugitis,


Sed amicam vobis, et Αthenis, et hic existentem.
1555 Veni autem tuae terrae cognominis
Ρallas festinans cursu ab Αpolline 5
Qui in conspectum quidem vestrum venire noluit,
Νe veniat in mediam reprehensionem praeteritorum.facinorum.
Νos vero mittit, ut hos sermones vobis dicamus,
1560 Quod haec peperit te ex Αpolline patre;
Dat autem te quibus dedit, non quod te genuerunt,

1558. μίμψιν.

mortis pranuntius; ita enim Deus ipse Μή των πάρειθε μέμψιν εις μέσον μόλη,]
Ιsraelis, Εxod. c. xxxiii. v. 20. Και είπεν, Μίσον pro μίσην, Αttice, ut sit: μίμψιν εις
και δυνήση ιδείν το πρόσωπό μου και γάς μή ήδη μίσην Duportus legit μέμψις. Βαrnes.
άνθρωπος το πρόσωπό μου και ζήσεται. Εt Ιeg. aut μίση», aut μίμψει, aut μίμψις,
JΆ c. xiii. ν. 22. Και είτε Μανωί τρός aut tandem βάλη pro μόλη. Reisk.
την γυναίκα αυτού θανάτω ατοθανούμεθα, 1561. ου φύσασί σι,] Ιta ΜSS. Steph.
ότι Θεόν είδομεν, etc. Βαrnes. Εd. Αld. oύ φασί σε. Μusg.
1553. Μη φεύγετ'.] Ηic videtur poèta ου φύσασί σι,] Ου τό φύσαντί σι, i. e.
noster personarum numerum frustra et Χutho. De plurali numero pro singu
sine causa augere, quia Μercurius, qui lari posito vide supra ad ν. 1056. Ηaec
prologum egit, potuit quoque huic epilogo Duportus non intelligens, sed putans,
sufficere, et forte magis decore, quam Creusam quoque hic intelligi una cum
Μinerva, φuae virgo erat. Sed dicendum, Χutho, legi voluit: ου τρέφουσί σε, quia
magis haec Μinervae convenire, cui domus Creusa quidem illum peperit, non autem
Εrichthonii praccipue cordi erat, et Αthe educavit. Sed Μinerva de Ιone ab Αpol
nis praecipue ipsa colebatur, et Αpollinis line Χutho dato loquitur, τιeque enim is
erat paulo amantior. Gratior autem erat Creusae datus erat, sed revera ipsius re
Αtheniensium theatro Divaepatriaeadspec pertus. Βαrnes. *

tus, et recte Αpollo per se non jam ap Ρeisk. conjicit : δίδωσιν, ώ σ' έδωκεν ου
paret, utpote quem pudor retraheret. φύσαντί σε- Ρro extremis posse quoque
Βαrnes. conjici ού και φασί σε, cψjus te quoque
1558, μίμψιν] ΜS. Ε. μίμψις. Sed .filium αίunt, verum illi non φuadrare se
magis placet μίμψιν εις μίσος μόλη. Μusg. quens αλλ' ώς, Βeck,
-
176 ΕΥΡΙΠ ΙΔΟΥ

Αλλ' ως κομίζης οίκον ευγενέστατον,


Επει δ' ανεώχθη πράγμα μηνυθέν τόδε,
- Λ. Υ
1585
4Θανείν σε δείσας μητρος εκ βουλευμάτων
1565 Και τήνδε προς σού, μηχαναίς ερβύσατο.
2/ η 2 Λ' Α

y
Εμελλε δ, αυτά διασιωπήσας άναξ,
"- 2 Α' - Α' \
Εν ταις Αθήναις γνωριειν ταυτην τε σην
Σέ θ', ώς πέφυκας τήσδε και Φοίβου πατρός, 159Ο
Αλλ' ως περαίνω πράγμα και χρησμούς θεώ,

Sed ut domum accipias nobilissimaΥΥΥ


Ρostquam vero res hacc est aperta, indicio declarata,
Μetuens ne tu morereris matris insidiis,
1565 Νeve haec abs te, consiliis-liberavit.
Ηaec autem rex Αpollo statuerat reticere,
Εt Αthenis declarare hanc esse tuam matrem,
Εt te ex hac, et Αpolline patre, natum esse.
Sed ut finiam rem, et dei oracula,

1562. κομίζεις, 1563. ανώχθη,

1562. κομίζεις] Ιta ΜSS. Steph. Εd. quarta conjugationis futuro primo.
Αld. νομίζεις. ΜSS. Ε. G. νομίζης. Le Βαrnes.
gendum fortasse: αλλ' εισκομίζων σ'. Con 1569. θιώ,] Scaliger legit Θιού. Sed
fer ν. 1540, 1. Μusg. et Θιό stabit, si illius υίce exponas, ύτις
Reisk. suspicatur legendum : ώς νομίξη του Θεού. Βarnes.
εις, μti rgfίrreris ad domum, et fama te 157ο. ιζεύξασθ'] ΜSS. Ε. G. εξεύξαθ'.
tribueret nobilissima genti. Βeck. Utrumque bonum. Μusg.
1563. Εσει δ' ανώχθη πράγμα] Sc, cum Εφ' οίς εξεύξασθ' άρματ, εισακούσατον
proditum esset, Creusae Ionem Αpollinis Quum Αldina editio etiamnum άρματ
oraculo filium Χutho datum esse, Res retineat, deleo corruptum illud άρμασ', et
picit enim enunciationem Chori, quae su authenticum άρματ' restituo, cujus absen
pra legitur a v. 774. ad v. 709. Μusg. tia tot doctos viros erroribus implicuit.
1565. Και τήνδε προς σού μηχαναί, ερβύ Scaliger legebat : εφ' οίσιν έζευξ' άρματ,
σατο.] Και ταύτην ατο των χειρών σου μη φuasi de deo diceretur, cum de Χutho et
χαναί, και βουλή προνοητική εβρύσατο, την Creusa dicitur in hunc sensum: Περί δε
Πυθίαν προφήτιν έφορμήσας, ήτις την κιβωτόν των παίδων και της τεκνογονίας, εφ' οίς δεύρο
Κρεούση ανέδειξεν, όθεν τα πάντα ανεγνωρίσθη. εληλύθα τον αρματηλατούντες, σύ τι και ο
Cave itaque, ne μηχαναίς alio referas, Ξούθοι, χρησόμενοι λαβούσα τούτον τον αλη
quam ad το ερβύσατο. Ιon enim machinis θώς σον παίδα, ατοχώρησον. Εκ δι τούτον
usus est nullis, sed aperto jure, Βαrnes. τέσσαρες ίσονται υιοι, etc. , Βarnes,
1566. "Εμελλε δ' αυτά διασιωτήσας] Λlio Ηeath. monet, sententiac et metro con
qui consilium ei.fuerat, harc reticentem. suli emendatione Scalig. Εφ' οίσιν έζευξ'
Μusg. άρματ, εισακούσατον, ηuorun causa currus
άναξ,] De Αpolline aperte hoc in loco cηuis.jumri, melius tamen fore εισηκούσα
aicitur, quare autem, vide, guae nos ad τον Βeck.
Ιphigen. Αul. ν. 1481. Μale Βrodaeus 1574. Δίκαιος άρχειν] Δίκαιης Ρro άξιος
de Χutho capit, gui harum omnium re et alias reperiri observatur Supplic. ν.
rum ignarus fuisse putatur. Βarnes. 197. (Νuibus hac addantur: Ιta Scholiast.
1567. Ά Αttice pro γνωρίσειν vid. Εuripid. ad Οrest. v. 654. Δίκαιος τυχεϊν
grammaticas vulgares de polysyllaborum βοηθείας. Sic Εuripid. Ηeraclid. v. 145,
ΙΩ Ν. 177

1570 Εφ' οίς εζεύξαθ' άρματ, εισακούσατον,


Λαβούσα τόνδε παίδα, Κεκροπίαν χθόνα
Χώρει, Κρέουσα, κείς θρόνους τυραννικούς
1595
"Ίδρυσoν εκ γάρ των Ερεχθέως γεγώς,
Δίκαιος άρχειν της γ' έμής όδε χθονός.
1575 Έσται τ' αν Ελλάδ' ευκλεής οι τούδε γάς
Παίδες γενόμενοι τέσσαρες ρίζης μιάς,
Επώνυμοι γης καπιφυλίου χθονός
157ο Ρropter quae currus junxistis, audite;
Αccipiens hunc filium ad Cecropiam terram
Vade, Creusa, et in thronis regiis eum
Collοca. Νam ex Εrechthei posteris natum,

Ηunc aequum est imperare meae terrae,


1575 Εritque per tolan Graeciam clarus. Ηujus enim
Filii φuatuor er una radice nati,
Cognomines terra, distributique in tribus seminis

1570. ιζεύξασθ'

Δίκαιοι δ' ισμιν oικούντες πόλιν, Αυτοί καθ' imbutos fuisse, Ρlutarch. adv. Coloten,
αυτών Ά κραίνειν δίκας. Ιtem v. 776. Οp. Μor, p. 2062. Reliqua nomina,
Ου γαρ εμά γ' αρετά Δίκαιός είμ' εκπισείν Ρlutarcho auctore, sic exponenda sunt :
μελάθρων. Βαrnes. ότλητες, vel, ut ille vocat, οπλίται mili
1577. s.χθονός Λαών] Legendum, ni tares, εργαδείς, operarii. τελέοντες, αςricolα,
fallor, γονής λαών. Τribus Αtticas ab quibus acquipoilent Strabonis φύλακες, δη
Ιonis filiis nomina accepisse, cum Εuri μιουργοί, γεωργοί, Νulla hic φuoad όπλη
pide tradit luculentus auctor Ηerodotus, τας et εργαδιί, difficultas: τελέων an agri
Lib, V. c. 66. eumque forte secuti, Pol colam unquam significaverit, valde dubi
lux Lib, VΙΙΙ. c. 111. et Stephanus Βy to: videturque id nomen melius conve
zantinus v. Αιγικoρέως. Favet porro huic nire του, εν τέλει, iis, penes φuos summa
opinioni ipsum Ηopletis nomen, cujus fi " imperii erat, i. e, ευπατρίδαις, ex quibus
liam ΑΕgeo nupsisse tradunt Αpollodorus omnes magistratus, saltem usque ad Τhe
Ι.ib. ΙΙΙ. c. 14. sect. 6. Τzetzes ad Ly sei et Solonistempora, Αtheniselecti, Plu
cophron. ν. 494. Fuere tamen etiam pris tarch, in Τheseo, p. 2Ο. in Solone, p. 160.
cis temporibus, qui traderent, populum Verum sisingula, tribus, ex Ιοιuis descrip
Αtheniensem secundum vitae instituta ab tione, ex totidem hominum generibus con
Ιone distributum fuisse, atque inde de stabat, mutata est postea reipublicae forma.
sumta esse nomina, Τελέοντες, "οπλητες, Τestaturenim Ρollux, singulas tribus pris
Εργαδείς, Αιγικoρείς. Ι)ocent hoc Strabυ cis temporibus ex tribus phratriis consti
Lib, VΙΙΙ. p. 383. et Ρlutarchus in So tisse phratrias vero in tribus secundum vi
1one, p. 166. Εd. Steph. guanquam in tae instituta descriptas fuisse, in unaquaque
expositione vocis Αιγικoρείς dissentientes, enim tribu unam ευπατριδών phratriam
quam Plutarchus Pastores interpretatur, fuisse, aliam γεωμόρων, tertiam denique
Strabo Sacerdotes. Rectius Strabo, quod δημιουργών. Ρollux, Lib. VΙΙΙ.. sect.
et hic ipse Εuripidis locus ostendit, et 111. φuocum confer Ηesychium in ας
traditio de lone: Αthenienses ab eo, γιώτας et δημιουργούς, Diod. Sic, Lib. Ι.
plane ut Romanos a Νuma, religione c. 28. Ρlutarch. in Τheseo, p. 20.
VoΙ., VΙΙ. Μ
178 ΕΥ ΡΙΠ ΙΔ ΟΥ
Αυ 2/ Α' Λ Α' Λ

Λαών έσονται, σκόπελον οι ναίουσ' εμόν. 1600


Τελέων μεν έσται πρώτος είτα δεύτερον
158ο "Οπλητες Αργαδείς τ' έμής τ' απ' Αιγίδος
Έμφυλoν έξουσ' Αίγικoρείς, οι τώνδε δ' αύ
Παίδες γενόμενοι συν χρόνω πεπρωμένω
Κυκλάδας εποικήσουσι νησαίας πόλεις 1605
Χέρσους παράλους, ο σθένος τη μή χθονι
φ"g

1585 Δίδωσιν αντίπορθμα δ' ηπείροιν δυοίν


Πεδία κατοικήσουσιν, Ασιάδος τε γής
Ρopulorum erunt, qui rupem meam habitant.
Geleon quidem primus erit: deinde secundum,
1580 Ηopletes, et Αrgades, et denominatum a mea ΑΕgide
ΑΕgicorειs habebunt tribulem. Ηorum autem
Liberi progeniti tempore fatali,
Cycladas incolent insulares regiones,
Οrasque maritimas, αuod robur agro meo &

1585 Dabit. Οpposita vero littora duarum continentium


Ιnhabitabunt, et campos Αsiatica terra,

1580. Εργαδείς.

Sed ut, unde abii, revertar, Fieri pot bunt. ελλειπτικώς omnia, praeter morem
est, ut Ιonis liberi revera audierint Τe Εuripidis, Ιn Εd. Αld. sic legitur: είτα
leon, Ηoples, Εrgades, ΑΕgicoreus, licet δεύτερος ο πάντες αργολής τ' ιμής ατ'Αι
ea nomina a diversis vitae institutis desum γίδος "Εμφυλον ίξουσ' Αιγικoρής. Μusg.
ta sint. Quid enim credere vetat, si post 1579. ss. Γελέων μίν έσται πρώτος, είτα
descriptam ab Ιone reipublica formam δεύτερον "Οτλητες, Αργαδείς τ', έμής τ' απ'
nati sunt, talia nomina ipsis ad rei me Αιγίδος "Εμφυλον ίξουσ' Αίγικoρείς.] Ιta
moriam utcunque conservandam imposita hunc locum restituo ex Canteri Scaligeri
esse? Μusg. que sententia. Ιta enim Ηerodotus in
1579. Τιλίων] Ita scribunt praeter Εu Lib. V. Τerpsichore dicto, c. 66. Μετά
ripidem Plutarchus et Pollux, confirmat δε τετραφύλους ιόντας Αθηναίους δεκαφύλους
que Αpollodorus, qui Τελέοντα φuendam ιποίησε, των "Ιωνος παίδων Γελέοντος, και
commemorat, Lib. Ι. c.9. sect. 16. Ρlures Αιγικόρεος, και Αργάδεω, και "Οτλητοι,
quoque ejus nominis novit Αpollon. &c. Ηuc refer illud Stephani περί πέ
Rhod. Lib. Ι. ubi videndus et Scholias λεων : Αιγικόρεως, Corrige: Αιγικoρείς,
tes. Γιλίοντα vocant Ηerodotus et Steph. Ουκ έστι δήμος της Αττικής, ώς τινες αλλά
Βyzantinus, φυλή ταλαιά, μία των τεσσάρων των από
"Ιωνος. Τέσσαρες δ' εξ αυτών, Αιγικoρείς,
- - είτα δεύτερον, Αργαδείς, τελίοντες, lego Γιλέοντες, Οπλί
"Οτλητες, Εργαδείς τ', έμής τ' ατ' Αιγίδος ται, lego "Οτλητες. Η φυλή τοίνυν Αιγι
έμφυλον ίξουσ' Αιγικοςείς - κορίς. Ηaec Canterus primus nobis indi
gitavit, quem videsis Νovar. Lection,
Sic emendo, praceunte Cantero, praeter Lib. V. c. 19. ΑΕmil. Ρortus locum
quam quod Αργαδείς legit, ΤΥΟΥΝ Εργαδείς. Ρlutarchi in Solone et Pollucis ex eodem
Sensus est : Secundum deinde Ηopletes, Cantero notatum habuit. Ο νού, ούτος"
αίium Εrgαdes, ultimum ab ΑΕgide nιeα Γελίων μίν έσται, εξ ου Γιλίοντες καλήσον
denominati ΑΕgicorenses tribulem habe ται. Είτα δεύτερον"οπλητα οι "οπλητες έμ
ΙΩ Ν. 179

Ευρωπίας τε τούδε δ' ονόματος χάριν


/
"Ίωνες ονομασθέντες έξουσιν κλέος. 16 10
Ξούθω δε και σοί γίγνεται κοινον γένος,
1590 Δώρος μεν, ένθεν Δωρίς υμνηθήσεται
Πόλις κατ' αίαν Πελοπίαν γ', ο δεύτερος
Αχαιός, ός γής παραλίας Είου πέλας
Λ' 2/ 2 Α'

Τύραννος εσται, καπισημανθήσεται 16 15

Κείνου κεκλησθαι λαός όνομ’ επώνυμος,


1595 Καλώς δ' Απόλλων πάντ' έπραξε, πρώτα μεν

Εt Εuropaeac. Οb hujus vero nomen


Ιones nominati habebunt gloriam.
Χutho vero et tibi commune liberorum genus erit,
1590 Dorus guidem, unde Dorica celebrabitur
Regio. In agro Pelopio alter
Αchaeus, qui maritimae terrae prope Rhium
Dominus erit, et insigniter gloriabitur
Ρopulus se de illius nomine cognominem appellari.
1595 Recte vero Αpollo omnia fecit: primum quidem,

φυλον και ονοματοθέτην ίξουσιν Αργαδείς τι mox notare videtur per Χίρσους τι παρά
Αργάδια τον τρίτον, και τέταρτον οι Αιγικο λους. Τhucydides, Lib. Ι. Και "Ιωνας μεν
βεί", δηλονότι τον Αιγικόρην, ατό της έμής Αθηναίοι και Νησιωτών τους πολλούς ώκισαν,
Αιγίδες ονομασθέντα. Βarnes. De his vide Strabon. Lib. VΙΙΙ. et Lib.
Τελέων cum Μusgr, legit Ρrev. idem ΧΙV. et quae nos supra ad v. 74.
que haec adnotavit: " Ces noms sont sig Βαrnes.
nificatifs et peuvent avoir du rapport avec 1590. Δώρες] De eo vide Strabon, p.
les diverses occupations de ces premiers 585. Μusg.
tribus de l'Αttique; car Strabon et Ρlu Δώρος μίν, &c.] Strabo, Lib. VΙΙΙ.
tarque rapportent que dans l'origine les "Ων Δώρος μιν τους περί Παρνασσόν Δωριέας
Αthéniens-furent divisés suivant leurs συνοικίσας, κατέλιπεν επωνύμους αυτού,
enres de vie ou leurs professions diverses, Βαrmes,
es Ηopletes ou hommes armés, étoient 1591. Εustath. in Dionys. 403. Πηλο
les guerriers, les Αrgades ou Εrgades, les τία γη. Βurn.
ouvriers; les Τéléonites étoient, dit on, αίαν πελοπίαν] Πελοπόννησον, Βarnes.
agriculteurs, quoique ce mot semble dé 1592. γής] ΜS. Ε. της Μusg.
signer les chefs ou magistrats, mais ail Αχαιός,] Αchaeus, Χuthi alter filius,
leurs, il est écrit différemment; enfin les bomicidio imprudenter facto, in Laconiam
Εgicores étoient bergers ou plutot sacrifi secessit, unde Αchaei dicti, φui oram ma
cateurs. Cependant ces rapports de noms ritimam incolunt, juxta Rhium, promon
ne doivent pas contredire la tradition his torium Peloponnesi in Αchaia ad fauces
torique ηu'Εuripide suit ici et φu'Ηéro sinus Corinthiaci ad Αntirrhium promon
dote a conservée. Βeck. torium ; ut sequitur: Ρίου τέλας] Strabo,
1583. Κυκλάδας ετοικήσουσι νησαίας πό Lib, VΙΙΙ. in Peloponneso - Προϊούσαι
λεις] Νonnulli haec de Ιnsulis Cycladibus δε πλέον, τελέως συμπίπτουσι κατά το Ρίον
dictis sumunt, alii vero referunt ad Ιωνι και Αντίρριον έστι δε το μίν Ρίον, των Αχαιών,
κάς τάς δώδεκα πόλεις εν τή παραλία της Τheocriti enarrator: Το δε Ρίον, ακρωτήριών
Καρίας και της Λυδίας, guas ipse poéta εστι της πελοποννήσου, εναντίως το καλουμί
Μ 2
180 ΕΥΡΙπΙΔοΥ
η / ν -ν

"Ανοσον λοχεύει σ και ώστε μη γνωναι φίλους


2 ν y/ Α' 9 Α'
Επει δ' βτικτές τόνδε παιδα καπέθου
2. Λ' ρ' Α" 9 ? 9 Λ'

Εν σπαργάνοισιν, αρπάσαντ ες αγκάλας 162Ο


Ερμήν κελεύει δεύρο πορθμεύσαι βρέφος,
1600 Έθρεψέ τ', ουδ' είασε εκπνεύσαι βίον.
Νύν ούν σιώπα, παίς όδ' ώς πέφυκε σος,
"Ίν ή δόκησις Ξούθον ήδέως έχη,
Α' 2 γ' Ψ Αν 9 Α' 2/ 9 2/ Α"

Σύ τ' αυ τα σαυτης αγάθ εχουσειης, γυναι. 1625

Και χαίρετ' εκ γάρ τήσδ' αναψυχής πόνων


1605 Ευδαίμον υμίν πότμον εξαγγέλλομαι.
ΙΩΝ. "Ω Διός Παλλάς μεγίστου θύγατερ, ουκ
9 Α'

ατσιστια

Sine dolore parere-te-fecit, ut non rescirent amicί.


Ρostquam vero peperisti hunc puerum, et imposuisti
Fasciis, arreptum in ulnas
Μercurium jubet ferre infantem huc,
1600 Illumque aluit, nec passus est animam efHare,
Νunc igitur tace, φuod hic puer sit tuus,
Ut haec opinio Χuthum delectet,
Εt tu vicissim tua bona habeas, Ο mulier.
Εt valete : ex hac enim laborum levatione
1605 Denuncio vobis magnas felicitates.
Ιon. Ο Pallas maximi Jovis filia, non incredule

νω Αντιρρίν τετραμμένον. Εx Johannis σος λοχεύεις, cui tamen lectioni et suus


Βrodaei notis. Βαrnes. debetur honos. Βαrnes.
1594. κεκλήσβα] Εmendatio est Η. 1601. Reisk. reponit: νύν ούν σιώτα,
Steph. Εd. Αld. κεκλήσθε. Μusg. ται, πατήρ τις τέφυκε σός, tu igitur, Ο
1596. "Ανοσον λοχεύει σ',] Λοχεύω pro Ιon, noli Χutho υcrum tuί patris τιomen
prie pario, hoc in loco, more Ηebraeo edere. Βeck.
rum, qui verba in Κal pro verbis in Hi 1603. Σύ τ' αυτά σαυτής] Τιι αμteπι
phil utuntur, parere.facio. Νοn hoc dico υicissim, Creusa, legit Reisk. Βeck,
Εuripidem ex Ηebraeis duxisse; sed cer 1605. υμίν] Εd. Αld. ημίν, Μusg.
te eodem modo plus semel verbis utitur, 16ο7. ενδεξόμεσβα] Indecori aliquid ha
ut observavimusad Ηecub. v. 526. Rhes. bere hic videtur tempus futurum. Legen
ν. 443. Βacch. v. 147. Sic D. Μatth. dum forte: ιδεξάμεσθα, ασcepimus. Μusg.
c, v. ver. 45. "Ηλιον ανατέλλει exponitur εκδιξάμεσθα Reisk. legί νult. Βeck.
ανατέλλειν ποιεί. Sic βασιλεύει apud τους 1608. ουκ άπιστον ή».] Cur igitur Ιoni
Ο', pro βασιλεύειν ποιεί 1 Sam. c. νιπ. v. adeo incredibile videbatur ? Legendum
22. Βασίλευσον αυτοίς βασιλέα. Sic θριαμ forte:
βεύω pro θριαμβεύειν τοιώ, 2 Corinth. c. π. Λοξίου και τησδ' ετεί πριν του τέδ' ουκ
ν. 14. Το δε Θεώ χάρις, τό πάντοτε θρι άπιστον ήν,
αμβεύοντι ημάς εν τό Χριστό. Duportus,
qui de hac re nihil cogitabat, legebat άνο Confer Ηeraclid. 511. Μιμsg.
1
ΙΩ Ν. 181

Σούς λόγους ενδεξόμεσθα πείθομαι δ' είναι πατρός


Λοξίου και τήσδε, και πριν τούτο δ' ουκ άπιστον ήν. 163Ο

ΚΡ. Ταμά νύν άκgσον αινώ Φοίβον ουκ αινέσα πριν,


1610 Ούνεχ, ου ποτ' ήμέλησε παιδος, αποδίδωσι μοι.
Αίδε δ' ευωποι πύλαι μοι και θεού χρηστήρια,
Δυσμενή πάροιθεν όντα, νύν δε και βόπτρων χέρας
Ηδέως εκκρημνάμεσθα, και προσεννέπω πύλας. 1685
ΑΘ. "Ήινεσ', ούνεκ ευλογείς θεον μεταβαλούσι αει
δέ 7:"Ο Ο
Α' Α - "- φ Α' γ 3 "-

16 15 Χρόνια τα των θεών πως, ές τέλος δ' ουκ ασθενή.


μυεν
- Α' /
ΚΡ. "Ω τέκνον, στείχωμεν οίκους, ΑΘ. Στείχεθ',
έψ δ' υ, 2

ομαι ο εγω.
ΚΡ. Αξία γ' ημών οδουρός και φιλούσά γε στόλιν.
Τuos εermones recepimus, Credo vero me esse filium patris
Αpollinis, et hujus, prius enim hoc non erat incredibile?
Cre, Μea υeroα nunc audi: laudo Phα.bum, non laudans antca,
1610 Quod quem antea neglexit filium, nunc reddit mihi.
Ηae vero portac mihi nunc amαnae, et dei oracula,
Quae prius erant infesta. Νunc igitur etiam ex marculis manus
Ι.ibenter suspendimus, et saluto aras.
Μin. Laudo, quod deum laudes meliora discens.
1615 Τarda quidem guodammodo sunt deοrum auxilia: εed in fine non sunt infirma.
Οre. Ο fili, eamus domum. Μin. Ιte, sequar vero ego.
Οre. Fausta certe nobis comes-viae, et amans civitatis.

Νon probare emendationem verborum ταμαθούσ’ αμείνονα, ηeliora discens, Μusg.


και πριν - ή», a Μusgr. propositam, et ex "Ηινισ, oύνεκ' ευλογείς θιόν μεταβαλούσ’ αι
qua contrarius plane oritur sensus, vide δρίας] Οlim erat μεταβαλούσ’ αεί πω, quod
tur Ρrev. Βeck. Άι legendum voluere: αεί ποτέ, recte,
1610 Μallem ήμίλησα. Νοverat enim φuod ad versum attinet , sed nihil hic lo
Creusa, modo a Pallade edocta, Phα"bum ci habcbat αεί τω, vel αεί τοτι : tale ver
quidem filium suum minime neglexisse, bum desideratur, quale posui, ut αίδρίας,
quamvis eum neglexisse olim sibi visus Ιonice et poetice pro αϊδρείας, et proxime
fuerat, ipsa autem procul dubio ejus cu ad priorum literarum vestigia accedit, et
ram abjecerat, quando cum avibus et feris μεταβάλλειν της προτέρας αιδρείας est sa
dilaniandum exposuit. Ηeath. pere, et resipere, et resipiscere, quod quia
1613, εκκρημνάμεσθα,] Ιta Εd. Αld. jam facit Creusa, ideo illam laudat Dea
Vulgo κικρημνάμεσθα errore typographi Pallas. Ηugo Grotius periodum facit
CΟ,
ad μεταβαλούσ'. Εt αεί τοτε ad sequentem
πύλαις..] Legendum forte πύλας, ut est versum jungit, haud inepte, Βαrnes.
in margine Βarnesianae, nisi malis τύρας. Ηeathio placet conjectura Grotii dis
Sic Ηercules προσεισείν Εστίαν jubetur, tinguentis post μεταβαλούσ', et legentis
Ηerc, Fur. v. 598. Μusg. αεί γε του, ut haec cum seqq. cohaereant.
Reisk. εκκρεμνάμισθα rescribit. " Βeck. Reisk. mavult: μεταβαλούσα των προ
1614, μεταβαλούσ’ αεί που] Lego : με τού, eτμίis pristinis moribus, Βeck,
Μ 3
182 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ ΙΩ Ν.

ΑΘ. Ες θρόνους δ' ίζου παλαιούς, ΚΡ. "Αξιον το


κτημά μοι. 1640

ΧΟ. Ω Διός Λητούς τ' "Απoλλον, χαίρ'' ότω δ'


9 Α"

έλαύνεται
-- φ' / Α' 9 & Αν Α'

1620 Συμφοραίς οικος, σέβοντα δαίμονας θαρρείν χρεων'


y Α' ν σ' ν 9 \ Α' 2 Λ

Ες τέλος γαρ οι μεν εσθλοι τυγχάνουσιν αξίων,


Οι κακοί δ', ώσπερ πεφύκασ, ούποτ' ευ πράξειαν άν.

Μin. Ut thronos priscos insideam. Cre. ΑΕterna tibi ea possessio est.


Cho. Ο Αpollo Jovis et Latonae.fili, vale. Cujus vero agitatur
1620 Domus calamitatibus, si deos colat, illum confidere oportet:
Τandem enim boni quidem consequunιur digna,
Μali vero, ut digni sunt, nunquam felices erunt.

1618. γ' ίζου,

1617. Αξία] Lego : αίσια, prospera, prorsus permanens falicitas. Locum piis
.fausία. Μusg. simum certissimaque fidei paraphrasilevi
1618. Quia responsio Creusa non sa ter pingemus. Ιlle, cujus spes, υιία et
tis clara aut commoda videtur, lego pri .fortuna in summo υidentur esse periculo,
mum : ως θρόνους γ' ίζω παλαιούς - Ιnsi modo Deum reuera colat ametque, et illius
aere dicuntur Dii locis, quae maxime co arbitrio lubens se suαφue omnia commillat,
lere putabantur vide supra ν. 1483. ηec bonilati, ηec prudentia gjus omnino
Soph. ΟΕd. Τyr. ν. 168. Deinde in fine dissidat, aut correptionem gjus impatienter
versus: άφθιτον το κτημά σοι αιιο φuid ferat, Is sibi hoc certissimo persuadeat,
aptius dicere potuit poeta, ad popularium φuod tales Deus 0, Μ. tandem amicus so
favorem conciliandum ? Μusg. Ιet respicere, et in suo tempore latiori fortu
Ιoni haec tribui vult Ηeath. Βeck. ηα beare , imo post hanc υίlam cumulatio
1619, ss. "Ότω δ' ελαύνεται Συμφοραίι νι beatitudine remunerare : mali αιμtem et
είκος, σέβοντα δαίμονας θαρρείν χρεών, etc.] infideles, uti neque nunc revera beatt case
Ηanc vere auream totius fabulae Κορωνίδα possunt, ita neque in posterum felices sunt
et corollarium Latine exhibebimus, ex futuri. Ηuc refer illud, Psalm. xxxνιI.
nostra versione, quia Grotii hic minus ν. 37. Φύλασσε ακακίαν, και ίδε ευθύτητα"
placet, Cuί domus, Fortuna .fluctibus ότι εστίν εγκατάλειμμα ανθρώπο ειρηνικό.
pulsa, Diis.fidem reservet integram, ηec Βαrnes.
Μens cadat, Digna tandem nam Piis so 1622. Reisk. reponit: oύτoτε τζάξειαν
Rent remunerarier, Αι Μαlorum nullα εύ. Βeck,

ΤΕΛΟΣ ΙΩΝΟΣ,
ΕΥΡΙΠΙΔΟΥ

ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΙΑΙΝΟΜΕΝΟ Σ.
--
"ΥΠΟΘΕΣΙΣ

ΗΡΑΚΛΕΟΥΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΥ.

ΑR GU ΜΙΕΝΤΙΙΜΙ ΕΧΕΙΟ. ΒΕΟΚ,

ΗΡΑΚΛΗrΣ, γήμας Μεγάραν την Κρέοντος, παίδας εξ αυτής εγέννησε κα


ταλιπών δε τούτους εν ταις Θήβαις, αυτός εις Άργος ήλθεν, Ευρυσθεί τους άθ
λους εκτονήσων. πάντων δε περιγενόμενος, επί πάσιν εις άδου κατήλθε, και πολύν
εκεί διατρίψας χρόνον, δόξαν απέλιπε παρά τους ζώσιν, ως είη τέθνηκώς στα
σιάσαντες δε οι Θηβαίοι προς τον δυνάστην Κρέοντα, Λύκον εκ τής Ευβοίας κατή
γαγον. Ι* "Ο Ηρακλέους τέκνοις, γυναικι, και πατρί θάνατον διαγνόντα αυτός
ο Ηρακλής αίφνως επερχόμενος ανελλεν. Εντεύθεν κατά ζήλον "Ηρας μανείς
αυτός αυτού τά τε τέκνα και την γυναίκα κατετόξευσεν έτι δε και τώ πατζί
μέλλων χείρας επιβαλεύ, υπό της Αθηνάς βολή λίθου σωφρονιστήρος κατακοι
μάται. Μετά βραχύ δ' ανανήφων ελεεινώς ολοφύρεται διά το συμβεβηκός, επ'
αυτώ τώ βίω δυσχεράνας. Αλλ' επελθών ο Θησεύς αυτόν τε παραμυθείται και
δή καθαρών Αθήναζε προάγει.]

ΗΕRCULΕS, cum uxorem duxisset Μegaram, filiam Creontis, liberos


ex ea procreavit: quos cum reliφuisset Τhebis, ipse profectus est Αrgos, ut
certamina ab Εurystheo proposita conficeret. Superatis autem omnibus,
tandem ad inferos descendit : et cum longum ibi tempus moratus fuisset,
apud vivos opinionem religuit, φuod obiisset. Τhebani vero, seditione com
mota adversus Creontem principem, Lycum ex Εubα:a in urbem reduxe
runt. [* Qui cum Ηerculis liberos, uxorem, patremque necί tradere decre
visset, subito ille superveniens, Lycum obtruncat. Ηinc a Junone ad in
saniam redactus uxorem suam et liberos ipse telis contecit, patri vero manus
jam injecturus a Μinerva lapidis Sophronisteris conjectu sopitur. Μox ad
se rediens miserandum in modum suum hoc facinus luget, lucemque odit,
cum Τheseus adveniens illum solatur et expiaturus demum Αthenas ducit.Ι

* Quae Graeca et Latina inter uncinos inclusa sunt, ad imperfectum vetus argu
mentum addidit Josua Βarnes. Βeck,
ΤΑ ΤΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ ΠΡΟΣΩΠΑ.

ΑΜΦΙΤΡΥΩΝ, ΑΜΡΗΙΤΕΥΟΝ.
ΜΕΓΑΡΑ, ΜΕGΑRΑ.
ΛΥΚΟΣ. ΙΛΥΟUS,
ΙΡΙΣ, ΙRΙS.
ΛΥΣΣΑ. ΙΛΥSSΑ.
ΑΙΟΓΕΛΟΣ. Ν UΝΟΙ US.
"ΗΡΑΚΛΗΣ. ΗΕR CULΕS.
ΘΗΣΕΥΣ, ΤΗΕSΕUS.
ΧΟΡΟΣ ΘΗΒΑΙΩΝ ΓΕΡΟΝΤΩΝ, ΟΗΟRUS SΕΝ UΜ ΤΗΕΒΑΝ

Ο RUΜ.

Προλογίζει δι ο Αμφιτρύων, Ρrologum autem agit Αmphitryon.


ΕΥΡΙΠΙΔΟΥ

ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ.*

τι νwwwνννννννν

ΑRGUΜΕΝΤUΜ ΑΟΤUS ΡRΙΜΙ.

ΑΜΡΗιτRγοΝ, cum Μegara et ejus ex Ηercule liberis ad aram Jovis Soteris sedens,
queritur de Lyci crudelitate, quijam Ηerculete stirpis excidio inhiaret. Ηujus querelis
suas jungit Μegara, socerumque appellat de effugio et vitando praesente periculo, Quam
senex consolatur, jubetque bono esse animo: Fortunam enim ne malam φuidem esse con
stantem, at suas etiam vices habere. Chorus senum Τhebanorum, audita Ηerculis morte,
illius familia labascentis aflictas fortunas plangit. Lycus ingressus Ηerculis sanguini
et familia, Chorοφue illius gratia extrema minatur, Ηerculisque gesta vituperat, verbis
que elevat. Αmphitryon e contra Ηerculis benefacta memorat, nomen et famam defendit,
et tyrannum ab illius liberorum nece dehortatur, nec Τhebanorum ingratitudinem intactam
relinquit, gui tot beneficiis ab Ηercule affecti, illiusjam familiam neglectui et despectui
habeant. Chorus inexorabilis tyranni impia crudelitate offensus, negat, se diutius illius
tyrannidem laturum. Μegara fortiter se ad mortem parat, senemque socerum confirmat,
vix a tyranno impetrata licentia, ut funebri prius ornatu convestirentur; ad quem induen
«lum intro se recipiunt. Chorus interim commemorandis Ηerculis gestis occupatur.

ΑΜΦΙΤΡΥΩΝ..

ΤΙΣ τον Διός ξύλλεκτρον ουκ οίδεν βροτών,


ΑΜΡΗΙΤΕΥΟΝ.

Qυτs mortalem non novit ejusdem tori cum Jove participem

Similis in multis, φuae natura rei ipsa sensuum, factorum, actatis. Compara
postulat, Ηercules Furens est Οresti in- tionem accurate instituit Ρrev. (Τ. ΙΧ.
δηnienti, sed, sunt, in quibus uterque p. 322. s.) idemque subtiliter quaerit (p.
discrepet, ob diversitatemingenii, morum, 325.), qua ratiohe in quatuor fabulis

* Vide Seneca tragα.diam eiusdem cum hac nominis et argumenti: Ηercules Furens di
citur. Εt in ea φuidem cum Εuripide nostro de palma certasse Seneca videtur: ut non
nullis placet: de qua re nos infra fusius ad v. 140. Ηic vero notandum, φτιοd Seneca de
argumenti ratiοne nihil mutavit, easdem personas servavit. Variavit tamen nonnihil
αconomiam, idque summo ingenio, ac summa arte. Ηacc autem Εuripidis fabula nequa
quam cateris interior, sive elegantem αυconomiam, sive miras peripetias, sive πάθος, sive
"Ηθος, spectemus. Βαrnes.
188 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ

Αργείον Αμφιτρύων, ον Αλκαίος ποτε


Έτιχθ' ο Περσέως, πατέρα τόνδ' Ηρακλέους,
φή Λ' Α' 2/ 2" y " \

Ος τάσδε Θήβας έσχεν, ένθ’ ο γηγενής


Αν Α' 2/ φ- Λ και/

5 Σπαρτων στάχυς έβλαστεν ών γένους "Αρης


και/ * ? "Ν 9 / «Μ Λ' Α'

Εσωσ' αριθμόν ολίγον, οι Κάδμου πόλιν


Τεκνούσι παίδων παισιν, ένθεν εξέφυ
Κρέων, Μενοικέως παίς, άναξ τήσδε χθονός,
Αrgίνum Αmphitryonem, guem olim Αlcaus
Γίlius Ρersei genuit, patrem hunc Ηerculis2
Qui tenuit has Τhebas, ubί terrigena υίrorum
5 Satorum seges est nata, quorum generis Μars
Ρarvum numerum servavit, qui Cadmi urbem
Fecundam reddunt liberis liberorum. Ηinc natus est

Creon filius Μenαicei, rex hujus terrae.

(Οreste, Iphigenia Τaur., Βacchis, et acuminis habet hoc, φuam si dicat: Quίς
nostra) homines insanientes eorumque πmortalium ηescil Διός σύλλεκτρον? Μusg.
furorem et hujus causam sive auctοrem 2. Αμφιτρύων, όν Αλκαίος ποτε] Dana
exhibere potuerit ita, ut miserationisaffec us, Ηypermnestrae pater; Ιlli ex Lyn
tus excitaretur. In nostra actio ipsa cau ceo, ΑΕgypti filio, natus Αbas, huic Αcri
sa est furoris Ηerculis. Εam vero per sius, huic Danae filia, huic ex Jove Ρer
se minorem vim habere, (une telle action seus, huic Αlcaeus, pater Αmphitryonis,
d'elle meme a peu d'intérét), cum a Ju ut et Εlectryon, pater Αlcmena, unde
nonis ira oriatur, et nullum adsit obstacu Ηercules. Βarnes.
lum, quod vinci possit. Jam cum poèta 3. Vulgo έτικτιν ο Περσίως. Deinde
senserit, hoc argumentum non posse evol Ηρακλέους pro vulgato Ηρακλέος hic et
vi et exornari latius, praecedere ipsum alibi dedi. Vide Ρors. ad Μed. 675.
jussisse aliam actionem, ab hac distinc Ηermανιη.
tam, in gua etsi sermo sit de Ηercule et "Ετικτεν] Vel"Ετιχθ' est tibihic legen
liberorum ipsius sorte, tamen unitatem ac dum, vel metiendus versus, ut amphibra
tionis tolli. Ωuod vitium texisse poètam chys sit in principio, Βαrnes.
monet Ρr. pictura morum et sensuum "Ετικθ’ ο Περσέως, vitandi anapaesti cau
suavissima, et orationis elegantia singu sa, scribit Ηeath. Βeck.
lari. Ιdem Ρr, contendit, Lyci consi 4. Ρrisci Τhebarum incolae commemo
lium, guod ab initio exponitur, multo rantur, ad antiquissimam de Cadmo fa
magis fuisse tragicum argumentum, guam bulam respectu habito:
Ηerculis furorem. Caeterum poétam
ίνθ’ ο γηγενής
utrumque conjungere voluisse, et hanc
utriusque actionis conjunctionem non ca Σταρτών στάχυς γ' έβλαστεν, ών γένους"Αςης
rere suis virtutibus, quasita exponit Ρrev.: έσωσ' αριθμόν ολίγον, ο Κάδμου πόλιν
« Le contraste de la tendresse d'Ηercule τεκνούσι παίδων παισί,
pour ses enfans et des fureurs auxquelles Νon immerito movissimi versus lectio sus
il se livre, augmente la pitié, que ce hé
ros inspire, Son caractère est grand et pecta visa est Μusgravio, qui πόλιν στί
interessant tout a la fois. Οn a regret φoυσι conjicit. Εleganter id quidem, sed
verius mihi videtur, non unam ob cau
seulement de le voir user de ruse pour
surprendre Lycus, Ce moyen Ε sam, quod mihi in mentem venit
aux grandes ames et n'honore pas celui, οι Κάδμου τόλιν
qui 1'emploit.'' Βeck, τυςγούσι ταίδων ταισί,
1. βροτών,] Μalim βροτόν. Ωuis ηes
cίt mortαlem, Διός σύλλεκτρον? Μulto plus φιιι Cadmi urbem /iliorum filiis.firman! ει
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 189

Κρέων δε Μεγάρας τήσδε γίγνεται πατήρ,


10 "Ην πάντες υμεναίοισι Καδμείοί ποτε
Λωτώ ξυνηλάλαξαν, ηνίκ' εις έμους
Δόμους ο κλεινός Ηρακλής νιν ήγετο,
Λιπών δε Θήβας, ού κατωκίσθην εγώ,
Μεγάραν τε τήνδε, πενθερούς τε παίς έμός,
15 Αργεία τείχη και Κυκλωπείαν πόλιν
Creon vero paterest hujus Μegarae,
10 Cujus olim omnes Cadmei in nuptiis
Τibiae acclamarunt, quum in meas
Domos inclytus Ηercules ipsam duxit.
Relictis vero Τhebis, quo ego migravi,
Εt Μegara, et affinibus, filius meus
15 Μuros Αrgίνos, et urbem Cyclopicam,

αd insignenι αltitudinem evehunt. Sui δί την σωτηρίαν πύργον ωνόμασιν, Confer


das V. πυργούται, υψούται Δαμάσκιος. τοίς Εustathium ad Ιλ. Ζ. p. 474. 19. Jacobs.
ετσι μήκιστον εύ μάλα πυργώσασι την φιλοσο 5. στάχυς γ'] Particulam γ' recte ad
φίαν, et in Πυργώσας υψώσας αυξήσας, με didit Βarnesius, ultimam enim corripit
γαλύνας επί το σεμνότερον αγαγών τα ποιή στάχυς : vid. Τheocrit. Idyll. Χ. ν. 47.
ματα, εν! Επιγράμματί (Αntipatri Τhess. Μusg
LVΙΙ. Αnal. V. Ρ. Τ. ΙΙ. p. 124.) • Σταρτών στάχυς γ' έβλαστεν] De Spar
tis, sive seminatis, Τhebanis, vide, quae
"ο τραγικόν φώνημα και οφευόεσσαν αοιδήν nos ad Βacch. v. 552. Εgo vero inter
τυςγώσας στιβαρή πρώτος εν ευετίη. στάχυς et έβλαστεν inserui γε, ut versui
quae ducta sunt magnam partem ex Αris consuleretur, gui alias laboraret; quod
ultima syllaba sit brevis, in στάχυς, ob
tophanis Ranis, ν. 1004, αλλ' ο πρώτος accentum. Vide, quae nos ad Ιon. v.
των Ελλήνων πυργώσας βήματα σεμνά και 1004. Αlias leg. στάχυς βλάστησεν,
κοσμήσας τραγικόν λήρον. Νoster in Sup Βαrnes.
plic. ν. 1005. ηνίκα γάμων των εμών πόλις
"Αργους ανιδάς ευδαιμονίας επύργωσε, ubi mi Reisk. στάχυς ανέβλαστεν, Βeck.
hi arridet conjectura Μusgravii αοιδαί, censent6. αριθμόν ολίγον,] Quinquesc, φuos re
Νostri Scholiastes ad Ρhoen. v.
legentis. In hac ipsa Τragα"dia, v. 475.
τρείς δ' όντας υμάς τριπτύχοις τυραννίσι Πα 680. Αpollodorus Lib. ΙΙΙ. c. 4. sect. 1.
της ετύργου. Vide plura ap, Spanhemium Scholiastes Αpollon. Rhόdii ad Lib. ΙΙΙ.
ad Julian, p. 135. Αbreschium in ΑΕs Μusg.
chylum. Lib. Ι. p. 181. Νostra igitur cit"Εσωσ' αριθμόν ολίγον,] Βene paucos di
a Μarte servatos : nam ex innumeris
emendatione admissa, Sparti dicuntur
progenerasse sobolem, guae Τhebas de fere terra ortis, Μars omnes mutuis cae
fenderet ejusque civitatis dignitatem sus dibus, exceptis quinque, sustulit, quorum
tineret augeretφue, Qui aliis praesidio nomina vide ad Βacch. ν. 532. item Ρau
sunt, et tanquam murus adversariorum san. Βαρotic, fol. 285. lin. 24, item Αpol
impetus excipiunt et retundunt, πύργοι lodor, Bibliothec, Lib. ΙΙΙ. c. 4. S. 1.
appellantur, cum apud alios poètas, tum ubί Πίλως corrigendus
Αρώιοί est in Πέλωροι,
Αrgon. Scholiast. ad Lib.
apud Νostrum, in Αlcest. ν. 322. και Ιtem
ΙΙΙ. Βαrnes.
παίξ μεν αρσήν πατέρ έχει πύργον μέγαν.
in Μedea, ν. 391. 7. Τεκνούσι] Similis locutio nuspiam
ήν μέν τις ημίν σύζγος ασφαλής φανή,
mihi occurrit. Αn legendum στίφρυσι,
ormαnt, coronant. Sic τον καλλίπαιδα
αντί του οχύρωμα σωτηρίας" καταχρηστικώς στέφανον infra v. 835, Confer Iphig in
190 Ε ΥΡ Ι Π Ι Δ Ο Υ »

2 Λ ? ? Αν «W 2 ν. Α' ν

?
Ωρέξατ' οικείν, ήν εγώ φεύγω, κτανών
Α" Ψ Α w 2 ν.

Ηλεκτρύωνα
Εξευ ίζ συμφοράς δε τάς εμάς
ΟΖ θέλΑ Α' 9 "'

μαριζων, και πατραν οικειν διελων,


Λ' / Α' ν 9 "η

Καθόδου δίδωσι μισθον Ευρυσθεί μέγαν,


20 Εξημερώσαι γαίαν, είθ' "Ηρας ύπο
Κέντροις δαμασθείς, είτε του χρεών μέτα.
Ιncolere expetiit, ex qua ego exul sum, propterea φuod occidi
Εlectryonem : meas autem calamitates
Lenire studens, et volens habitare in patria,
Reditus Εurystheo dat praemium
20 Οrbem terrarum pacare, sive a Junonis
Stimulis vexatus, sive fato aliquo simul eum urgente,

Αul. 194. Ηesychius: στέφει, κοσμεί. eum nunc demum correctionem seu ex
Μusg. planationem eandem in Νotis Μusgravii,
10. Reiskius et Τyrwhittus ής. Νon invenisse, aut alio φuovis libro, guem edi
opus. Ηermann. tor vulgarioris nota inspicere non praeter
"Ην] Reiskius et post eum Τyrwhittus mitteret, anteaquam notationes suas prelo
ής, Recte quidem; nam αλαλάζειν τινά subjiceret. Αlterum priori exemplo si
Grace vix dicitur Μusg, millimum addimus, quae adnotavit ad v,
14. Reposui Μεγάραν τι pro δε, ex con 1396. Ζεύγός γι φίλιον άτερος δι δυστυχής.
jectura, sibi flagitante linguae ratione " Ιnveni in libris ζεύγος δι φιλίoν φuod
hane emendationem. Facillime aberrant eruditis auribus sat scio intentius auscul
in his particulis librariorum manus, et tantibus statim vitium sonabit. Saltem
Βeckius me docet idem et Reiskio placu requirit locus ζεύγος δή φιλίον : at hanc
isse.'' Wakefield. * Ρorsonus, φuem cre vocern metrum respuit: et nihil tertium
dimus intellexisse discrimen inter δι et τι est. Vera igitur restat conjectura nos
non minus recte φuam Wakefieldius, to tra." Quibushaec verba subjungit: "Ρost
tam hujus emendationis gloriam Reiskio Jiminio ex Βeckio didici Reiskium quo
attribuisset, seu magis editoribus duarum φue similiter statuisse: nam Reiskii li
editionum vetustiorum, et ed. Βrubach. brum in meis non habeo.'' Ρro garruli
φuae minime obscure Μεγάραν τε τήνδε le tate hacce infraenata φuanto melius Ηer
gunt. In hac re aliam legem sibi sta mannus. Sic Reiskius. Fulgo ζεύγος δί.
tuit Wakefieldius. Videtur existimare, Εlms!.
emendationem ejus propinatori non mi Ρro δε Reisk. scribit τε. Βeck.
morem laudem_conciliare, etsi eam bis, 15. Κυκλωπείαν] Vide φua diximus ad
terve jam proposuerunt priores Critici. Ιphig in Αul. v. 152. Μusg.
Τoupium sequitur qui, postquam dimi Αργεία τείχη και Κυκλωπείαν πόλιν] Vide,
diam paginam acumen ostentando com quae nos ad Iphigen. Αul. ν. 152. Βarnes,
plesset saepius subsistit monendo lectοrem, 17. Ηλεκτρύωνα ] Vulgo Ηλεκτρυώνα.

* Εurip, Phan. 55. Τίκτω δε παίδας παιδί, δύο μιν άρσενας, Ετεοκλία, κλεινήν τ: Πολυνείκως
βίαν, Κόςας τι δισσάς, Αnte oculos legentium ponemus quain hunc locum adnotavit Wake
fieldius (Critical Review, Αpril, 1801. p. 378.); " Propria rerum visu facillima homines
in re critica Sagacissimos et ormatissimos eludant, inde humillimi modestiam, observare
αiscamus. Νίhil clarius in crisi emendatoria, φuam necessitas substituendi Κέρας δί
δισσάς." Ωua observatione nihil verius, sed eadem ad Οrestis hunc locum aque perti
net, ειψε tragediae editio Ρorsoniana, ante tres menses, a Wakefieldo recensita fuit.
V. 22. "Ω, ταςθένει μεν τgύς έφυμεν εκ μιάς Χρυσόθεμις Ιφιγένειά τ' Ηλέκτρα τ' εγώ, Αεσήν τ'
Ορέστης μητρός ανοσιωτάτης. lege Αρσην δ' Ορέστης Quae loca neque Schaeferus nec Μathaus in
suis editionibus emendavit. Νοbis videbamur in similem errorem offendisse in ν. 857.
ίragoediae prae manibus, quo in loco tacite legit Ηermannus, Μάθη τε, τον εμέν. Lectio
hace tamen typographi vel librarii mendum essé videtur, propterea duod editiones omnes
Ρriores legunt, Μάθη δι τον ιμέν. Εlmsl.
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 191
ν / "

Και τους μεν άλλους εξεμόχθησεν πόνους


Το λοίσθιον δέ, Ταινάρου
ξ διά στόμα
9
/ 9 , Ο/ ν Α' Α'

Βέβηκ' ες "Αιδου, τον τρισώματoν κύνα y ρ/ Α'

25 Εις φώς ανάξων ένθεν ουχ η κει πάλιν.


Γέρων δε δή τίς εστι Καδμείων λόγος,
"Ως ην πάρος Δίρκης τις ευνήτωρ Λύκος,
Αc caeteros quidem labores exantlavit.
Ρostremo autem per fauces Τaenari
Ιvit ad Ρlutonis domum, canem illum tricorporem
25 Ιn lucem educturus, unde non redit.
Εst autem quidam vetus Τhebanorum sermo,
Αntea Lycum fuisse quendam, maritum Dircae,

Vide Wesseling. ad Diod. Sic. ΙV. 58. Αpollodorus Βiblioth. Lib. ΙΙ. c. 5. sect.
ΗκRΜΑΝΝ. Corregerat jam Βarnesius, 12. Και παραγινόμενος επί Ταίναρο της Λα
qui, tamen, Ηλεκτρυώνος retinet Αlc. 855. κωνικής, ου της "Αδου καταβάσεως το στό
Νon tam accuratus est Ηermannus, ut μιόν εστι, διά τούτου απήει. Βarnes.
par est, in referendo emendationes ad 2.1. τρισώματον κύνα) Κέρβερον, τον Κύνα
auctores suos. Ille lector Ηerc. Fur. Πλούτωνος, όν τρισώματον καλεί, ότι τρικέ
qui omnem ejus notitiam de textu ex φαλος ήν φυσικώς δ' ουκ άν είη κεφαλή άνευ
Νotis editionis hujusce hauriat, multas του σώματος. Εt sane communiter tria
editori adscribet emendationes, quae illius capita Cerbero tribuuntur: Unde et So
non sunt. Sed monendum est, Ηerman phocles vocat τρίκρανoν άδου σκύλακα, et
num longe a suspicione plagiarismi re κύων τρικάρηνος aliis dicitur. Sed latius
moveri, et culpam cujus eum redargui Ηesiodus vocat Κέρβερον πεντηκοντακάρηνον,
mus, inter editores tam universalem esse, Τheogon. ν. 312. Εt Ηoratio dicitur
ut in excessum ejus tantum animadver Lib. ΙΙ. Οd. 15. Βellua centiceps. Εt
tendum est. Si quis certiorem faceret Τzetzes idem: Εκεί δι λίγουσιν είναι τάς
Ηermannum de vituperatione nostra veri των ανθρώπων ψυχάς ας φυλάσσει ο Κύων
simile est, sese excusaret, dicendo, ejus του "Αδου, ό, έχει εκατόν κεφαλάς. Εt
editionem nimis festinanter comparatam idem tamen Ηoratius tria capita quoque
esse, Prae se fert indicationes quasdam illi aftigit, eodem Carminum libro, Οd.
alias solicitudinis auctoris, opus suum ad 19. Τe υίdit insons Cerberus aureo Corrιιι
finem ducere properantis, ut venale pro decorum leuiter αίterens Caudam et rece
stet mundinis librariis Leipsiae. " Εlmsl. dentis trilingui Οre pedes, leligitφue crura.
Ηλεκτρυώνα] Vide infra ad ν. 1250. Quae quidem opinio usitatior, et a Vir
Μusg. gilio quoque, Οvidio, Τibullo, confirma
Ηλεκτρύωνα Ι Αmphitryoninvitus Εlec ta. Ρausanias Laconic, fol. 1Ο8. lin. 41.
tryonem, Αlcmenae patrem et amicum, Αλλά Εκαταίος μεν ο Μιλήσιος λόγον εύρεν
occidit, de φua re videsis Αpollodorum εικότα, "Οφιν φήσας επί Ταινάρω τραφήναι
Βibliothec, Lib. ΙΙ. c. 4. sect. 6. Ηome δεινόν κληθήναι οι "Αδου κύνα, ότι έδει τον δηχ
ri Scholiast. ad Οdyss. λ. ν. 265. Και Αμ θέντα τεθνάναι παραντίκα υπο του ιού,
φιτρύων αποκτείνας ακουσίως Ηλεκτρύωνα, Βarnes.
φεύγει εις Θήβας. Βarnes, 27. Δίρκης τις] Ιta ΜSS. Ε. G. ut
19, καθόδου] Ιta verissime emendant legendum conjecerat Piersonus. In Εd.
Reiskius et Τyrwhittus. Εd. Αld. et Αld. deest τις Ρrioris hujus Lyci his
ΜSS. καθόλου. Μusg. toriam enarrat Αpollodorus Lib. ΙΙΙ. c.
21. είτε του χρεών μίτα.] Lege είτε του. 5. sect. 5. Μusg.
Ρογ. "Ως ήν ο Δίρκης τοσάρος ευνήτως Λύκος,]
23, Ταινάρου διά στόμα) ΙDe Ηerculis Ηic Lycus primus, hujus Lyci pater,
ad inferos per hunc locum descensu ita erat Nyctei frater, et filius Chthonii Spar
VoL. VΙΙ. Ν -
ΕΥΡΙ Π ΙΔ Ο Υ

Την επτάπυργον τήνδε δεσπόζων πόλιν,


Τώ λευκοπώλω πριν τυραννήσαι χθονός,
30 Αμφίoν ήδέ Ζήθον, εκγόνω Διός,
Ου ταυτόν όνομα παίς πατρός κεκλημένος,
Καδμείος ουκ ών, αλλ' απ’ Ευβοίας μολών,
Κτείνει Κρέοντα, και κτανών, άρχει χθονός,
Γ)ominum hujus urbis, quae septem turres habet,
Ρriusquam terra dominarentur, in-equis albis-equitantes,
30 Αmphion et Ζethus filii Jovis.
Cujus filius, eodem quo pater nomine vocatus,
Νon existens Τhebanus, sed ex Εubαa profectus,
Οccidit Creontem : quo interfecto, ipse imperat terrae,
- - - - - -

, ta, Dirca maritus, quem Αmphion et et Pollux, vocati, sic enim Ηorat. Εpist.
Ζethus occiderunt. De qua re Αpollo Ι.ib. Ι. 1. Εpist. 18 ν. 41. Gratiα είc/κα
dor. Βibliothec. Ι.ib. ΙΙΙ. c. 5. sect. 5. trum Geminorum, Αmphionis atque Ζe
Cum autem male hic versus se prius ha thί, dissiluit. Ωuod vero Διός κούροι et alii
bebat: scribebatur enim: Ως ήν πάρος dicantur, vide Εustathium in Ηomer.
Δίρκης ευνήτωρ Λύκος : Josephi Scaligeri fol. 1333. lin. 57. Οιuin et hi Castorum
lectio haec erat, guam nos admisimus; titulo in hoc loco insigniti, λευκοτώλω vo
quanquam nec illa Duporti erat contem cantur; unde Ηesychius recte: Διόσκου
nenda : ita enim is legit: Δίρκης ότ’ ήν τά ροι, οι Ελίνης αδελφοί. Και Ζήθος και
ροιθεν ευνήτωρ Λύκος. Βarnes. Αμφίων λευκότωλοι καλούμενοι και αστέρες,
Reisk. νult: ώ, ήν τάρος Δίρκης ομευνή etc. Ρalmerius errat, dum studens hunc
τωξ, aut συνευνήτωζ. 1ocum corrigere, magis implicat, dicen
Struchtmcier. Αn. Cr, p. 148. vel μεν do: Ρro Ζήθος και Αμφίων repone Κάστωρ
ευν. qucd est in antt. edd. retineri, vel και Πολυδεύκης. Ιncogilanter cerle hac
συνευνήτως scribi vult. Βeck. scripsit, Ηesychius. Ιια ille. Salmasius,
29. λευκοτώλω] Ιdem epitheton exstat ut nos, legit, Diog. Laert. 123. Νunnes.
Ρhoen. v. 615. ubi recte Valckenaerius in Ρhrynich. p. 47. Νeque aliud in
de Αmphione et Ζetho intelligit, hujus Ηesychio desiderabatur, φuam νοcula και
maxime loci subsidio usus, nec tamen ante Ζήθος, etc. Quod et de Ρhavorino
negligens Ηesychium v. Διόσκουροι. Βar quoque dicendum. Sed, ut ad vocem λευ
nesius, non inepte, honoris indicium apud κότωλος revertamur, etiam inter Ηebraeos
Veteres fuisse putat Εφuis albis υcctari, candor erat nobilitatis insigne, tam in
unde Jason apud Ρindarum: λευκίππων vestibus, ut probavimus ad Ηelen. ν.
δόμους τατίρων φράσσετί μοι. Ρyth. ΓV. 1186. guamin equis, mulis, aut asinis, ut
Stroph. 6. confer Lib, Judicum, c. v. ver, supra diximus, et jam nunc probaturi
1Ο. Μusg. sumus. Ita Judicum, c. v. ver. 10. Ρrin
Τώ λευκοτώλω πριν τυραννήσαι χθονός cipes et Judices populi Israelitici desig
Αμφίον, ήδί Ζηθον, εκγόνω Διός] Candidi nantur per hacc verba, εφuilantes asinas
equi, et muli, et asini principibus et ty ηttidas, i. e. candidas, ita vertit Αngli
rannis et victoribus, praecipue ovantibus cana nostra versio: Speak ye, that ride on
et triumphantibus, semper in usu esse υhile asses, Quin et Ιερονίκαι, ut et no
solebant, Castorique et Polluci κατ' εξο Diles et regii juvenes, albis equis inve
χήν tribuuntur a veteribus, ut diximus bebantur, unde Ρindarus Jasonis paren
ad Ηelen. ν. 639. Sed nec iis solis, ut tes vocat λευκίππους, Ρythionic. Οd. 4.
vel ex hoc loco patet : verum Αmphioni Stroph, τ'. Λευκίττων δι δόμους πατέρων
etiam et Ζetho, qui λευκότωλοι guoque Κεδνοί πολίται φράσσατέ μοι σαφέως. Unde
dicuntur et έκγονοι Διός , erant enim et et nos in Franciados nostrac Lib. VΙΙ.
illi Διός κούροι, Jovis nempe et Αntiopae de Νigri Ρrincipis equo ita veteribus con
filii, unde et ilii etiam Gemini, ut Castor formiter canimus- Ηic longe cυgnos cση
1
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 193

Στάσει νοσούσαν τήνδ' επεισπεσών πόλιν.


35 Ημίν δε κήδος εις Κρέοντ’ ανηγμένον
Κακόν μέγιστον, ως έoικε, γίγνεται,
Του μου γάρ όντος παιδός εν μυχοις χθονός,
"Ο κλεινός ούτος τήσδε γής άρχων Λύκος
Τους Ηρακλείους παίδας εξελείν θέλει
Ιrruens in hanc urbem seditione laborantem.
35 Νobis vero affinitas cum Creonte contracta
Μaximum, ut apparet, malum est.
Νam dum in penetralibus terrae est filius meus,
Ιile inclytus hujus terra dominus Lycus
Liberos Ηerculis vult perdere,

denti corpore υιηcat, Ιdem αquilas oculo Αnimadvers, Lib. Ι. c. 12. ubί hunc ip
τιμm acίε, cursuφue.faliget. Quin et in sum locum expendit. Βarnes.
historia nostra, guam de vita et gestis Re 30. Vid. Ρors. ad Ηecub. 327. Ηermαn.
gis Εduardi Τertii quinquennio fere ab 31. παί, h. l. non propria poni signi
hinc edidimus, ubi post pυgnam Pictavien ficatione, sed indicare unum e posteris
sem, in qua rex Gallorum, Johannes de (descendant) censet Ρrev, Reck.
Valois, ab Εduardo Ρrincipe captus est, 35. ανηγμένον] Αmicus quidam Μus
cjusdem principis triumphalem in urbem gravii recte in ανημμίνων mutare videtur.
Londinum ingressum describimus, ita di Ηernιατι.
cimus, Ηistor. Εd. ΙΙΙ. Lib. ΙΙΙ. c. 2. Μusgravii amicus jure ad ν. 476. re
sect. 1. " Rex Johannes, regalibus ves fert. Proximo versu ancipites haeremus
timentis indutus, arduo candidoque equo inter κακόν μέγιστον, permagnum malum,
invehebatur, majestatis id erat emblema et κακών μέγιστον, ηιαlorum marimum.
et honoris. Αt generosus ille Ρrinceps Αbsque dubitatione legimus, κάκιστον
Walliae lateri ejus adequitabat nigro as όπλων, ν. 161. Legimus etiam σκαιόν
turcone vectus, ut qui me minimam qui ηγούμαι βροτών, loco βροτέν, ν. 283. Quam
dem triumphi speciem prae se ferret." emendationem, ut dicere solet Wakefield
Νon abludit hinc vetus triumphantium ius, praeripuit nobis Ρorsonus Αdversar, p.
apud Romanos mos: Ηi enim curru 271. Εlmsl,
αuatuor albis equis propter amnem Cli ανηγμίνον] Μalit amicus ανημμένον, ut
tumnum pastis protracto capitolium ad ν. 476. Μusg.
scendebant, veluti dignos hinc se proba 38. Ο κλεινός ούτος τήσδε γής άρχων
rent, qui propter fortitudinem rerum po Λύκος] ν. 540. Λύκος σφ' ο κλεινός γής άναξ
tirentur. Εt de Camillo hacc Livius, Lib, διώλεσιν ν. 764. Βέβακ' άναξ ο κλεινός, ο
V. Μaxime conspectus ipse est, curru δε παλαίτερος Κρατεί, λιμένα λιπών γι τον
equis albis juncto urbem invectus, pa Αχερόντιον Μirum nobis videtur, Ηer
rumque id non civile modo, sed huma mannum in horum tertio locorum, Pier
num etiam visum. Jovis Solisque equi soni emendationem καινός pro κλεινός res
τεquiparatum dictatorem in religionem puisse, guae,judicio nostro, primo etsecun
etiam trahebant. Εt paulo post: Camil do reciperetur, Conf. ν. 566. non multum
ιus meliore mulιο laude, φuam canι trium abest quin legeremus καινο;, in omnibus
piαntem albί per urbem inυετerant equi. locis a Piersono citatis (Verisim, p. 233.)
Ηine Οvid. Αrt. Αman. Quatuor in Vid. etiam Εurip. Suppl. 1065. Ηel.
ηιυεis αμreus ioi, equis. Εt Ηorat. Βar 1398. Είηιsί.
ros ut eφuis praecurreret αlois. De Ρer κλεινός] Ιonice, ut κλεινή, ν. 1294.
sarum vero albis equis, qui Νesaei dice - Μusg.
bantur, Solique erant sacri, vid. guae nos 39. 1ξελιίν] Ιιa recte edunt, ex conjec
in Αυλικοκατόπτρω nostro ad ν. 1504. no tura Η. Stephani. vid. infra v. 60. Εd.
Lavimus. Ηuc addo Ηadriani Junii Αld. ξελθεί. Μιιςg.
Ν 2
194 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ

40 Κά
Κτανών, δάμαρτά
δή "θ', ως φόνωί δσβέση φόνον,
χ/ \ 3/ 9 > Α' Α Α"

αμ , εί τι δη χρή κάμ εν άνδρασιν λέγειν,


" 9 2. - Α' ή r/ Μν 2. Α'

Γέροντ’ αχρείον μή ποθ' οίδ’ ήνδρωμένοι


Α" 2 Α' ε/ Α'

Μήτρωσιν εκπράξωσιν αίματος δίκην.


-
Εγώ δέ, λείπει γάρ με τοϊσδ' εν δώμασιν
\ Λ' » Λ ρ Λ' ν

4.5 Τροφoν τέκνων οικουρόν, ηνίκα χθονός


/ 5/ γ. Α' -- 3 ν

Μέλαιναν όρφνην εισέβαινε, παις έμός


»- Ν Α' Λ' \ Α' » - Λ

Ξυν μητρί, τέκνα μη θάνωσ Ηρακλέους,


Βωμόν καθίζω τόνδε σωτήρος Διός,
Ον καλλινίκου δορος άγαλμ' ιδρύσατο,
40 Νecans et conjugem, ut caedem cacde extinguat,
Εt me : si modo inter viros numerare quoque convenit
Senem inutilem, ne aliquando illi, postquam ad virilem aetatem pervenerint.
Ρα:nas exigant caedis Ανorum maternorum.
Εgo vero (reliquit enim me in his aedibus
45 Νutritorem liberorum et custodem domus, quando terra
Οbscuram caliginem ingressus est filius meus,)
Cum matre, ne liberi Ηerculis moriantur,
Αd aram hanc Jovis servatoris sedeo,
Quam statuit ut monumentum esset victricis hastac,

40 δάμαρτά θ',] Conjectura Canteri enim Εustathius fol. 971. lin. 38. Και ότι
est, quam recte receperunt Εditi. Εd. που οι της μητρός Γονείς Μήτρωες είρηνται,
Αld. δάμαρθ'. Μusg. Ιta ipse poéta infra explicat, v. 546. Μή
δάμαρτά θ',] Ita ego pro δάμαρθ', ut ποτε Κρέοντι θάνατον εκτισαίατο. Quod non
versus expleatur, qui defecit una syllaba. cernentes interpretes, nescio quid de avun
Αuctores Canterum et Scaligerum habeo. culis delirabant, nos jam Latinam quo
Βarnes. que versionem in hac parte sanavimus.
43. Μήτρωσιν] Pluralis pro singulari, Βarnes.
ut infra ν. 455. Confer Longinum, Sect. Uberius Reisk, docuit, pluralem sic pro
ΧΧΙΙΙ. Unum quippe hic Creontem re εingulari poni, sed monuit etiam, posse
spicit, Μegarae patrem, liberorumque ideo in μήτρωσι praeter avum maternum intel
avum. Νοtandum enim, vocem Μήτρως, ligi fratres matris, s. aνunculos. Βeck.
quae plerumque avunculum sonat, ab Εu 45. Ι.ocum hunc non observavit Censor
ripide, et solo forte Veterum, ad avum anonymus in Vol. VΙΙ. p, 447. libri cui
maternum indicandum adhibitam esse. titulus, Τhe Quarterly Revieuυ, φui negat,
Ρollux Lib. ΙΙΙ. sect. 16. Μητρός πατήρ, τροφός unquam in genere masculino usur
τούτον δε Ευριπίδης μήτρωα ωνόμασε. pari. Lege Τροφέα τέκνων οικουρόν, Cujus
Μήτρωσιν] Αυϊs maternis. Pindarus mutationis in tidem, monendum erit, ΜS.
Οlymp. ΙΧ. Stroph. ΙΙΙ. ubi Scho Ρhiloctet. Soph. in Μusteo (Ηarl. 5743.)
liastes : νύν ο Πίνδαρος τον εκ μητρό, πάτ Βritannico, legere, τροφος pro τροφεύε, ν.
τον μήτρωα ονομάζει. Μusg. 344. Vid. Ρorson. Αdvers, p. 203. Εlmsl.
Μήτρωος,] Ita omnino pro μήτρωσιν 47. Vide Ρors. ad Ηecub. ν. 1141.
scribendum, Creon enim, quem Lycus Ηerman.
eeciderat, et cujus caedis vindictam ab Reisk. scribit: μη θάνωσιν ακλεώς. Βeck.
Ηerculis liberis metuebat, erat illis Μή 48. σωτήρος Διός,] Statuam Τropaei more
τρως, hoc est in hoc loco μητροτάτως : ita erexit Ηercules Τhebis, in honorem Jovis
"ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 195

50 Μινύας κρατήσας, 'ούμός ευγενής τόκος.


Πάντων δε χρείοι τάσδ' έδρας φυλάσσομεν,
Σίτων, ποτών, έσθητος, αστρώτω πέδω
Πλευράς τιθέντες εκ γαρ εσφραγισμένοι
Δόμων καθήμεθ' απορία σωτηρίας,
55 Φίλων δε τους μεν, ου σαφείς όρώ φίλους,
Οι δ' όντες ορθώς, αδύνατοι προσωφελείν.
Τοιούτον ανθρώποισιν ή δυσπραξία,
"Ης μήποθ’, όστις και μέσως εύνους εμοί,
Τύχοι, φίλων έλεγχον αψευδέστατον,
50 Cum vicisset Μinyas, generosus filius meus,
Ηas autem sedes servamus inopes rerum omnium,
Cibi, potus, vestitus, in non strato solo
Latera ponentes. Εtenim exclusi
Ε domo sedemus, inopia salutis.
55 Αmicorum vero alios quidem video non εεse veros amicos,
Εt qui vere sunt, non possunt nos adjuvare,
Εjusmodi inter homines res esι calamitas :
Ιn quam utinam nunquam, qui vel mediocriter mihi sii amicus,
Ιncidat, certissimum indicem amicorum.

Sospitatoris , φuae Αsyli instar erat. ΙDe χρείοι, indigί, jam Ηeath. reposuerat.
Τropais nos ad Ηeraclid. ν. 957. ΙDe Βeck.
Αsylis ad Ιon. v. 1311. Βαrnes. 55. Reisk. εκσφραγίζειν vult esse erclu
49. "Ο καλλινίκου δορος άγαλμ' ιδρύσατο,] dere aliφuem domo, ceris velut et signis
"Αγαλμα δορός καλλινίκου, μcriphrasis apta appositis arcere, Βeck.
tropaei, de qua re vide nota praecedente. 55. σαφεί, ] Ιta ΜSS. Steph. Εd. Αld.
- Βarrιes. σαφώς, Μusg.
50. Μινύας] Οrchomeni incolas, φuibus 57. Νon opus est ut confugiamus aut
cum Τhebanί υccligales essent, Ηerculis ope ad hoc genus interpretandi aut ad e
libertatem recuperarunt. vid. Αpollod. mendationes ab aliis interpretibus pro
Lib. ΙΙ. c. 4. sect. 11. Γiod. Sic, Lib. pinatas. Αccusativus έλεγχον non re
ΙV. sect. 10. Μusg. spicit ad δυσπραξία, sed ad infinitivum
Μινύας κρατήσας,) De Ηerculis cum subauditum δυσπραξίας τυχεϊν. Sic ν.
Μinyis pugna et Εrgino, eorum rege, 425. τόν τι πολυδάκρυον "Επλευσ' ες "Αιδαν,
vide Αpoll. Βibl. Lib. ΙΙ. c. 4. sect. 2. τόνων τελευτάν, Ιμh. Α. 231. Ναών δ' εις
et Polyanum Stratagem. Lib. Ι. Μinyae αριθμον ήλυθον, Και θίαν αθίσφατον, Τάν
autem hi erant Οrchomenii, et ab Αrgo γυναικείαν όψιν ομμάτων "Ως τλήσαιμι,
nautis diversi, qui et ipsi Μinyae dicti. μείλινoν αδoνάν. Ηel. 1452. πάσαν δε χρήν
- Βarnes. Γαίαν βοάσθαι μακαρίαις υμνωδίαις, Υμί
51. Sic Ηeathius et Μusgravius. Vulgo ναιον Ελίνης καμόν, ώς ζηλωτές ή. Locis his,
χρειοι. Ηerman. accusativi, πόνων τελευταν, μείλινον άδονάι,
χρείοι] Αdjectivum χρείος, de quo υμίναιον Ελίνης καμόν, non pendunt ab
non cogitarunt interpretes, exstat infra ullo uno vocabulo, sed tota actione a ver
Α. 1528. Εsch. Suppl. v. 210, et in frag bis antecedentibus descripta. Είηιsί.
mento Αndromeda apud Stobacum Τit. 59. Τemere tentatur hic versus. Μu
ΧCΙ. Ρhilo Judacus de Cosmopocia: μη tata est constructio, quod in mente habe
γας χειλές εστιν, ο πάντα υπήκοα. Μusg, bat, ην μήτοτε λάχοι. Ηermarι.
Ν 3
196 ΕΥ Ρ Ι Π ΙΔ ΟΥ

ΜΕΓΑΡΑ.

6ο "Ω πρέσβυ, Ταφίων ός ποτ’ εξείλες πόλιν,


Στρατηλατήσας κλεινά Καδμείων δορός,
"Ως ουδέν ανθρώπoισι των θεών σαφές,
Εγώ γάς ούτ' εις πατέρ' απηλάθην τύχης,
"Ος oύνεκ' όλβου μέγας εκομπάσθη ποτέ,
5/ - 7" \ Α' Α'

65 Εχων τυραννίδ ης μακρα λόγχαι περι


Πηδώσ ερωτι σωματεις ευδαίμονα,
Α/ \ Λ. 2) , ν/ ν -

Εχων δε τέκνα, καμ, έδωκε παιδί σω,


"

ΜΕGΑRΑ.

6o Ο senez, φui Τaphiorum olim cepisti urbem,


Gloriose exercitui Τhebanorum imperans,
Quam Deorum nullum consilium certum est hominibus!
Εgo enim φuod ad patrem, non fortuna carui;
Qui propter opes olim valde superbus erat,
65 Ηabens regnum, propter quod longae hasta
Saltant ob cupiditatem, in beata corpora principum: ί
Ηabens insuper liberos, filioque tuo me dedit,

έλεγχο»] Ita Αldina, nec ulla ratio est, Ταφίων ός ποτ' εξιίλει τόλιν,] Τaphio
cur cum Βrodaeo legamus έλεγχος. rum et Τeleboarum urbes excidit Αm
Utrumque enim, vel ipso teste, probum. phitryon juvenis, in vindictam Αlc
vid. infra v. 73. Μusg. menae fratrum ab iis casorum. De qua
φίλων έλεγχο αψευδέστατον.] Canterus re vide Αpollodor. Βibliothec, Lib. ΙΙ. c.
Φιλών. Οvid. Sciliceι μι.fulυunι spectatur 4. S. 6. et interpretes Ηesiodi ad illud
ιη ignibus αιμrum, Τempore sic duro est Scut, Ηercul. ν. 18. μαλιρώ δι καταφλίξαι
inspicienda fides. Μalim, inquit Βro τυρί κώμα, Ανδρών ηρώων Ταφίων ιδί Τηλε
daeus, έλεγχοι, ut sit: η δυσπραξία τοιού βραων. Item Joh. Βrodaum in Αntholog.
τόν εστιν έλεγχοι. Εustathius: ο δε Ηρω Lib, V. Βarnes.
διανό, λέγει, ότι, καθάπερ ο σκότος, και το 63. ατηλάθην τύχης,] Εrpers eram.for
σκότος, εν ομοία καταλήξει, ούτω και ο ίλιγ tunac. Isocrat. Ενagora: ασιληλαμένον
χοι, και το έλεγχος, Βαrnes. της πολιτείας. Μaxim. Τyr, Disscrt. ΧΧΙ.
Ηeath. etiam legit έλεγχο, αψευδίστα ατεληλαμίνην του υγιεινού. Ιdem Dissert.
τοι, sed έλεγχος non pro neutro, verum ΧΧΧΙΙΙ. βάναυσος ψυχή, ατιληλαμίνη
pro masc. habet, ut sit inder, vel argu λόγονι vid. et Dissert. Χ L. in fine. Χe
ηιenlum, et constructio: τοιούτον τεάγμα noph. p. 7. Τhemist, p. 9ο. C. Ρlutarch.
ή δυσπραξία ιστι, ανθρώτοισιν, δηλονότι έλεγ Αgesil. p. 1125. Εd. Η. Steph.
χος αψ, φιλων. Βeck. ούτ' εις τατίε'] Νec ηuoad patrem. Οp
Αut έλεγχο, αψευδέστατος, ut ad δυσ poni debuit in sequentibus ούτ' εις πόσιν,
πραξία redeat, aut ελέγχου αψευδιστάτου, ηec φuoad maritum. Sed hoc videtur la
ut ad ή, et τύχοι. Si autem έλεγχον tere in κάμ' έδωκι παιδί σώ, Μusg.
αψευδέστατο retineatur, debebit ήν et λάχοι 64. "o, oύνικ' όλβου) Ιta ΜSS. Steph.
Ιegi. Reisk. Εd. Αld. ώς oύνεκ' όλβιν, Μusg.
60. De Τaphiis ab Αmphitryone sub 69. θανόντ'] Legendum, ni fallor, φέά
actis vide Αpollodor Lib. ΙΙ. c. 4. sect. νοντ. ΙΙΙα φuidem prius (i. e viventibus
7. et Ρlautum Αmphitryone, passim. nobis) αυριανunt. Μusg.
Μusg. Reisk. reponit: και νύν εκείνα μίν θα
Α"

ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 197

Επίσημον ευνήν Ηρακλεί ξυνοικίσας.


» ν - 2 -ν \ / - 2 /
Και νυν εκείνα μεν θανόντ' ανέπτατο,
70 Εγώ δε και συ μέλλομεν θνήσκειν, γέρον,
Οί θ' Ηράκλειοι παίδες, ους υπό πτεροις
Σώζω νεοσσούς, όρνις ώς, ύφειμένη.
Οιι δ' λ
ο , είς έλεγχον άλλος
- 1/S) πιτνων,
άλλοθεν 2/ >/ -

και' Αν Υ Μ ν - -

-
Ω μήτερ, αυδά, ποι πατήρ άπεστι γης,
Λ. Μ- Λ 9 / - / η , Λ

75 Τί δρά, πόθ' ήξει, τώ νέω δ' εσφαλμένοι


Ζητούσι τον τεκόντ εγώ δε διαφέρω
Α' γ

Λόγοισι, μυθεύουσα, θαυμάζω δ', όταν


Νobilem conjugem Ηerculi jungens matrimonio.
Εt nunc illa φuidem mortua avolaverunt.
7ο Εgo vero, et tu senex, moriemur,
Εt liberi Ηerculis, quos sub alis
Ρullos, veluti gallina incubans, servo.
Ιpsi autem ad sciscitandum alius aliunde accedens,
Ο mater, inquit, ubinam terrarum abest pater?
75 Quid facit ? guando veniet2 ob teneram tetatem autem decepti,
Quacrunt patrem : ego vero prolecto
Verbis, fabulans. Αdmiror vero quando

νόντ' ανίττατο, aut: και νύν εκείνα μίν θα bellum gesserant, βίβηκε προς αιθέρο, στύ
νόντος (nempe Creonte) ατέττατο, illα χα, Αρθείσ' άφαντος. ΑΕschylus Αgam.
έloriα αυolαυil, Creonιe mortuo. Βeck. 668. naves ώχοντ' άφαντοι, ποιμένος κακού
69. 8. και νυν ικώ- μετά θανόντ' ανέττατο" στρόβω. Ρlura huc pertinentia congessit
Αbresch. in Αnnotationibus ad Ν. Τ. p.
εγώ δε και συ μέλλομεν θνήσκειν, γέρον. 595. sq. Quod ad μάτην attinet, quod
Ρriorem versum in mendo cubare primus facile permutari potuit cum μετά per
intellexit Reiskius, cujus tamen conjec compendium scripto, illud minime abum
turae prostant ejusmodi, quibusnemo facile dat, sed eum sensum habet, quem in Lati
calculum adjecerit. Μusgravius φθανόντ' na versione exprimgre conati sumus. Εο
ανίττατο legendum suspicatus, voculam dem sensu positum legitur in Μedea, v.
reliquit μετά, huic loco, si quid video, 1257, μάταν μόχθος έβρει των τέκνων,
minime accommodatam. Videsis an cor Jacobs,
rigi debeat 71. Εx emendatione Piersoni. Vulgo
υποττίρους. Ηerman.
και νυν εκείνα μάτην άφαντ' ανέττατο. υποττέρου,] Recte Ρiersonus υπό πτι
Ιllα ημrιc ηuidem αυolarunt, neque ullum ροί, conferens Ηeraclid. ν. 1ο. Μusg.
"ui vestigium, nullum.fructunι αd prasen 71. s. υποπτέρου, Σώζω νεοσσούς, όρνι: ώς
tem hanc vilam reliφuerunt. In Οreste ν. ύφειμίνη.] Vide ad Αndromach. ν. 441. et
1506. Ηelena percussorum manibus Τroad. v. 753. Βarnes,
εlapsa et inter Deos recepta εκ θαλάμων 73. άλλες] Ita Εdd. recent, monente
εγίνετο διά προδόμων"Αφαντος. et ν. 1574. Η. Stephano, nec dissentiunt ΜSS. Ε. G.
Εd. Αld, άλλης. Μusg.
ου τέθνηκεν αλλ' άφαντος είχεται, 75. τό νέω] Τη νεότητα. Το νέον, pro ή
in Ηelena autem, ν. 604. illud simula νεότης, vid. ad Αndrom. ν. 185. et ν. 601.
et Ion. ν. 547. Βαrnes.
crum, cujus causa Graeci multos perannos
Ν 4
198 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
Α' "- "ν 9

Πύλαι ψοφώσι πάς τ' ανίστησιν πόδα,


Ν -"

"Ως προς πατρωον προσπεσούμενοι γόνυ.


-, σ' Α' και Β' r W» γ\ Α' Α'

80 Νύν ουν τίν' ελπίδ’ ή πορον σωτηριας Α'

Εξευμαρίζει, πρέσβυς προς σε γάρ βλέπω,


α 2/ Λ "/ 9 Μ 2 - Α'

Ως ούτε γαίας ορι αν έκβαίμεν λάθρα,


Α Α " - Α' 2 2 Α'

Φυλακαι γάρ ημών κρείσσονες κατ' εξόδους,


Ούτ' εν φίλοισιν ελπίδες σωτηρίας
y/ 2 3 ν. ρ/ ρ/ 9 σ' Λ' 7"

85 "Ετ
Λέν εισιν ήμιν,
εις το κοινόήντιν ήουν γνώμην
θανείν έ έχεις, σ'

γεις το κοινον, μη υανειν ετοιμον η,


Χρόνον δε μηκύνωμεν, όντες ασθενείς,
ΑΜ. "Ω θύγατερ, ούτοι ράδιον, τα τοιάδε
Λ' "ν y 2/ Α'

Φαύλως παραινειν σπουδάσαντ (χ. γ8 U 7"ΟνΟt),

Fores strident, et unusquisque attollit pedem,


Ut ad paternum se projecturi genu.
80 Νunc igitur quam spem, aut viam salutis
Ιn promptu habes, Ο senex? ad te enim respicio.
Νam neque terminos terrac clam egredi possumus:
Sunt enim custodiac in exitu nobis potentiores,
Νeque in amicis spes salutis
85 Νοbis est amplius, Sententiam igitur quam habes,
Ιn medium profer, ne mors sit expedita nobis :
Sed tempus producamus, existentes infirmi.
Αm. Ο filia, non facile est talia deliberantem decernere
Τanquam levia sine fluctuatione,

80. Αld. ή τίδον. Βarnesius ex Cante bere: dic, annon expeditum et consultum
ri conjectura, probata ΑΕm. Ρorto, edidit sit mori, et annon tempus tantummodo
έμπεδον. Ρraferendam judicavi Μusgra trahamus absque fructu, quum non vale
vii correctionem. Ηermαn. amus cardem arcere, Reisk.
ή τίδον] Canterus έμπεδον Ι.egendum 88, s παραινιίν] Οptime Reiskius (et
ή πόρον. πόρος σωτηρίας est apud Josephum Ηeath.) περαίνειν. περαίνειν τά τoιάδι idem
Lib. ΧΧ. c. 3. sect. 1. et de vita sua, plane est, ac περαίνει κρίσιν περί τοιώνδε.
sect. 5. Μusg. Sed praeterea legendum putem :
έμτεδον] Ita cum Cantero pro ή τίδον
lego, et ad ελπίδα refero. Vox Ηomeri - ούτοι ράδιον τα τριάδε,
ca. Βarnes. φαυλ' ώς, τιςαίνειν σπουδάσαντ' άνευ πλάνου,
Γιeisk. conjicit: ή τίδαν σωτηρίας, αμt
υinculum, αηsam salutis. Βeck. on utique.facile est, hujusmodi res, tan
Ferri poterat antiqua lectio ή τίδον, αμι φuam leυία φuardam, sine ullα harsitatione
Jfundamentum salutis Ηealh. αμt errore mentis discernere. ώς postposi
81. Εξευμαρίζη,] Ευτρεπίζεις, ααρασκευ tum adjectiνο vide Suppl. ν. 551. Μusg.
άζεις, ράδιον ποιείς, και παρέχεις ημίν, Ευ 89. Reiskius et Ηeathius τεραίνειν.
μαρής, ράδιος, πρόχειρος, παρά το μάρα, αι Νon sollicitanda vulgata. Ηerman.
χειρες. Vid, supra ν. 18. συμφοράς εξευμα 9ο. Vulgo προσδεί σ'] Εmendavit Μus
ρίζων. Βαrnes. gravius Ηerman,
86. Videntur dura verba sic exponi de προσδείς,] Μale vulgo, quod et habet
"ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 199

90 ΜΕ. Λύπης τι προσδείς, ή φιλείς ούτω φάος,


ΑΜ, Και τώδε χαίρω, και φιλώ τας ελπίδας.
ΜΕ. Καγώ δoκείν δε ταδόκητ' ου χρή, γέρον.
- - ". - Α/

ΑΜ. Εν ταίς αναβολαίς των κακών ένεστ' άκη.


ΜΕ. Ο δ' εν μέσω με, λυπρός ών, δάκνει χρόνος,
95 ΑΜ. Γένοιτό τάν, ώ θύγατεβ, ούριος δρόμος
Εκ των παρόντων τωνδ' εμοί και σοί κακών
Έλθοι τ' έτ' αν παίς "ούμός, ευνήτως δε σός.
Αλλ' ησύχαζε και δακρυρρόους τέκνων
Πηγάς αφαίρει παρευκήλει λόγοις,
και
100 Κλέπτουσα μύθοις αθλίους κλοπας όμως,
Κάμνουσι γάρ τοι και βροτών αι ξυμφοραί,
90 Μeg. Quid tristitia tibi deest ? aut amas tantopere lucem ?
Αm. Εgo vero et lator ea, et spem amo.
Μeg. Εt ego: sed non oportet sperare non speranda, Ο senex.
Αm. Ιn ipsa mora insunt remedia malorum.
Μeg. Αt tempus interjectum, cum sit triste, mordet me.
95 Απι. Forte, filia, contingat secundus cursus
Εx praesentibus malis mihi, et tibi,
Αc veniat aliquando filius meus, tuus maritus,
Verum quiesce, et lacrymosos liberorum
Fontes aufer, et ipsos delini verbis,
100 Commentis fallens, φuamvis miseram deceptionem.
Laborant enim etiam ipsae mortalium calamitates,

contextus, προσδεί σ'. Vid. Πph. in Αul. ν. μοι. Ιphig. Αul. ν. 613. Συ δ', ώ τέκνον
41, Τroad. v. 799. Μusg. μει. Ιphig. Τaur. ν. 871. "Ω μοι σύγγονι.
Ρetit. Μiscell. Lib. ΙΙΙ. c. 20. reponit: Demum Τroad. ν. 1075. "Ω φίλος, ώ τό
Ελτι, τί προσδιί σ', sed repugnat ei σι μοι. Νec obest, quod in versu sequen
Ηeath. Βeck. ti εμοί iterum occurrat : prius enim μοι
95. Ετfurdtii emendatio est γίνοιτό τάν. pro μου ponitur, alterum ad γίνοιτο refer
Vulgo γένοιτ' αν. Ηerman. tur. Τώνδ' vero, quod in secundo versu
Μalim, Γίνοιτ' αν 1τ' αν, ώ θύγατερ. post παρόντων aberat in nonnullis exem
"Ετι, nobis videtur, magis sententia con plaribus, ex Αldina editione restitui.
Βarnes.
sentaneum quam τοι. Εlmsl.
Recte, ut videtur, Βarnesius versum Quia in ed. vet. est, γένοιτ' άν, ώ θύ.
Ρer μοί supplevit, uncinis hic inclusum. γατιξ, Reisk, scribit: γίνοιτ' αν αύ, ώ θ.
Μide, citante ipso, Οrest. ν. 124. Ιphig. Βeck
η Αul. ν. 615. Ιphig in Τaur. v. 87i. 97. "Ελθει τ' έτ' άν] Ιta ΜS. 2714.
Τroad. ν. 1075. Μιίας, Vulgo έλθοι τί ποτ' άν, Μusg,
95.5. Γένοιτ' αν, ώμοι Αύγατες, ούριος δρόμος
Εά των παρόντων τωνδ' ιμοι και σοί κακών] Ιn vulgata particulam τι ejicijubebat
Οlim μοι ante θύγατις aberat, non sine Ηeath. locumque reddidit sic: Fieri pot
νersus jactura, restituitur nunc cum ele est, Ο filia, μt, secundante Jfortuna aura,
gantia, sic Οrest. ν. 124. "Ιθ', ώ τέκνον είfugium obtingαι er prasentibus malis,
200 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
Κ w Α ν ? Λ. 2. 2 Μ ε / y"
πνευματ ανέμων ΟUΧΖ Οζβί ρωμην 6χεί,
(χλί
ρ/ 2) 2. - -

Οί φ- ευτυχουντες διά τέλους ουκ ευτυχείς,


Μεθίσταται γάρ πάντ' απ' αλλήλων δίχα.
105 Ούτος δ'
Λ'
ανής άριστος, όστις ελπίσιν
Α' ν - - Λ

Πέποιθεν αεί το δ' απορειν ανδρός λζ0χλζ09,

Εt flatus ventorum: neque semper robur habent,


Εt qui felices sunt, non sunt perpetuo felices,
Οmnia enim a se invicem in diversa abeunt.
105 Ηic autem optimus est vir, qui spei
Semper confidit : at desperare, hominis est ignavi.

φua me et te circumdant, υeniat modofilius Τά, ιλτίδας εγρηγορότων ανθρώπων ενείρους


τηeus tuusque maritus. Βeck. είναι. Βarnes.
98. Αld. τέκνον, reliquae τέκνων, sic ci 1Ο3. Ο τ' ευτυχούντες, διά τίλους ουκ ευ
tavit etiam Ρors. ad Ρlια.n. 381. τυχεί..] Ιn hanc sententiam vide quae nos
Ηerman,
ad Iphig. Αul. ν. 161. Βαrnes.
101-106. Αpud Stob, Grot. CΧΙ. p. 104. Stobaci lectio est μεθίσταται tit.
461. ubi ξυμφοραί, Βurn. 111. Grot. Εuripidis libri εξίσταται,
Εlegantius foret: Ηerman.

101. 8. κάμνουσι γάς τοι και βςοτών αι συμφόςαι,


Εζίσταται] Stobacus Τit. CΧΙ. Εd.
Grot. μεθίσταται, φuod non deterius.
και πνεύματ’ ανέμων ουδ' αει ρώμην έχει, Μusg.
Μιμsg. Εξίσταται] De Stobaeana lectione in
101. Κάμνουσι γάρ τοι και βροτών αι νυμφο margine notavimus Νostra vero potior
ρα,] Ηunc locum egregium sane et phi videtur, ut sit hic sensus: Νon eundenι
losophia plenum citat Stobacus in capite semper cursum tenoremφue servant, sed αό
τις ελπίδος, totidem verbis, excepιο, φuod inυίcem separari et mulari solent. Ita
in v. 104. Μιθίσταται pro Εξίσταται legit. Τhucydides Lib. ΙΙ. Και εγώ μεν ο αυτός
Ηugo Grotius ita vertit in εμa Stobai είμι, και ουκ εξίσταμαι υμεί, δε μεταβάλλε
editione: " Εtiam calamitas ipsa lassari τε. Βαrnes.
solet. Νec semper aër tristibus flabris 105. s. ούτος δ' ανήρ άριστος, όστις ιλτίσι
gemit, Νec cui beate nunc, et olim sic πίπoιθεν αιεί.] ούτός εστιν ετ' ανδρεία τι
εrit. Perpetua rebus imminent divortia. και σοφία μάλιστα μεν επαινετός, όστις ευ
longe Οptimus, qui sperat: at qui ignavia θαρσης και εύελπις προς τα της τύχης επί
Γespondet animum, nullius pretii est παν γένηται. Spei autcm laudem vide
homo.'' Ηinc Οvidianum illud in omni supra ad v. 101. Βarnes.
fere consilio a me usurpatum: Scd ηuίd 106. Reisk. reponit: απερείν, i. e, απει
tenlare nocebit ' Εt sane, qui : ηrias, mi πείν, despondere αnimum. Βeck.
ras, subitas et inexspectatas fortunac vices 107. s. Vulgo υπώροφα et ιηλέμων, Sic
novit, de nihilo unquam desperabit, audeat Οrest. 147. Ηaeret interpretatio in vo
modo, et exspectet, Certe desperatio cabula quinque priora quae, si modo solito
multis nocuit, heroica spes et fiducia saepe conjungamus, necessario signant locum,
felicem sortitur exitum. Quare recte
ad quem Chorus proficiscitur. Sic Μed.
Τheocritus : Ελπίδες εν ζωοίσιν, ανέλπιστοι 666. Τί δ' ομφαλόν γής θεσπινδόν εστάλη, ,
δί θανόντες, Ιdyll. ΙV. ν. 42. Latine: Spes Ηac verba tamen, ut jure moment inter
est in vivis, sed spes est nulla sepultis. pretes, locum significare ex quo venit
Αt vetustissimus poeta, Linus, optime : Chorus, intelligenda sunt. Βarnesius,
"Ελπισθαι χρή πάντ' έπει ουκ έστ' ουδέν causa nulla illata, in textum recepit λιτών,
άελπτον. "Ράδια πάντα Θεώ τελέσαι, και Μusgravius vult εστάλην in εξήλθον mu
ανήνυτον ουδέν. Νοn hacc ego de ambitio 1are, Quas emendationes metri ratio non
sorum, aut amatorum, aut avarorum spe fert, has igitur Ηermannus rejicit, qui
vana, de his enim rectius Ρlato statuit, addit: "Αt μίλαθρα και δίμνι έρεισμα θί
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 201

ΧΟΡΟΣ.
Α.

"Υπώροφα μέλαθρα στροφη.


Και γεραιά δέμνι αμφιβάκτροις
Έρεισμα θέμενος, εστάλην, ιηλέμων

CΗΟRUS.

Εx bene tectis atriis


Εt senili lecto, baculis
Ιnnitens, egressus sum lugubrium

μινος idem est ac si dixisset, μίλαθρα και ποδός αμαυρόν ίχνει,


δίμνια συν βάκτροι, διατoιευόμενος. Sic in γίζων γέροντα ταςακόμιζε,
Ιone 743. Βάκτρω δ' ερείδου περιφερή στίβον ώ ξύνοτλα δόςατα νέα
χθονός.'' Νobis non arridet interpretatio το πάςος εν ξυνηλίκων
haec, quem locum si quis emendare nos πένοις νίω ξυνήν τοτ', ιυκλκατάτας
rogaret, legamus: εξίβην, seu magis εξίβαν πατρίδος ουκ ένιίδη.
pro εστάλην. Οmnia hac mutatione recta
evadent. Verbum εκβαίνω accusativum re Descripsi, ut legendum puto, Ratiοncs
git in hujus tragediae, v. 82. Ως ούτε emendationum nunc exponam.
γαίας όρι' αν εκζαίμεν λάθρα. Αttamen Ρro υτώροφα, φuod metro adversatur,
fibere fatemur, εξίξα pro ιστάλην, au legi potest non incommode υψόροφα. Vox
dacius mutari. Μirum est, quod in ver Ηomerica est, Ρlutarcho etiam adhibita
su Μedeae supra laudato, Αldus habet Τhemistocl. p. 217. Εd. Η. Steph.
ικάνεις loco εστάλης. Εlmsl. λιτών, guod praebet in fine versus Βar
107. ss. Ηaec Οde in editis omnibus nesiana, additamentum est Scaligeri.
tanquam monostrophica exhibetur, sed re Μusς.
vera antistrophicam esse, monuit me Τyr λιτών deleri vult Reisk. allogui Chorum
whittus. Strophe et antistrophe sic con aedes suas et urbem totam.
stitui possunt : Ηeath. sic versum dividit :

Στροφή, "Υτώροφα μίλαθρα antispasticus hemiolins.


ΧΟ. "Ψψόροφα μίλαθρα, και γεραιά
Και γεςαιά λιπών penthemimeris trochaica.
δίμνι', αμφί βάκτροις Βecλ.
έρεισμα θέμενος, εξήλθον Ιηλίμων 108. Βarnesius ex Scaligeri conjectura
γόων τ' αοιδός, ώστε τολιός όζνις post γιραία addidit λιτών. Μusgravio
έπεα μόνον, και δόκημα νυκτες «τον εστάλην in εξήλθον mutandum videbatur.
εννύχων όνιί;ων, Αt μίλαθρα και δέμνι έρεισμα θέμενος idem
est ac si dixisset, μίλαθρα και δέμνια σύν
τεομικά μεν, αλλ' όμως τρόθυμα. βάκτροι, διατορευόμενος. Sic in Ιone 743.
ιώ τέκια, τίκια πατζός βάκτρω δ' ιρείδον περιφερή στίζον χθονός.
ατάτος', δ' γιραιέ, σύ τι Ηermανι.
τάλαινα μάτις, ά τον αίδα δόμοις 109 εστάλην,] Εt metro repugnat haec
τόσι αναστενάζεις. νox et sententiac, Sententia scilicet, φuia
Αmphitryon, non intra aedes, nedum in
Αντιστροφή, cubiculo, versabatur, sed foris sub dio ad
μη τόδα τζοκάμητι, βαρύ τι κώλον, aram Διός σωτήρος. vid. ν. 53. Νon igitur
ad stragula senilia properabat Chorus, sed
ώστε τζός τιτςαίον
ea tum maxime reliquerat Legendum
λίτας ζυγηφόρον τωλον ανέντες ως forte εξήλθον, εξressus sum, guod non
βάς", φέρων τροχηλάτοιο βώλου semper genitivum adsciscit, sed aliquando
λαβού χερών και τίτλων, ότου λίλοτι etiam accusativum. Ηerodot, Lib. V.
202 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ

1 10 Γόων αοιδός, ώστε πολιός όρνις,


Έπεα μόνον και δόκημα νυκτερωπόν
Εννύχων ονείρων,
Τρομερά μέν, αλλ' όμως πρόθυμα,
"Ω τέκεα πατρός απάτορ, ώ
1 15
Γεραιέ, σύ τε, τάλαινα μά
Λ -

τερ, ά τον Αίδα δόμοις


πόσιν αναστενάζεις.
Μή προκάμητε, πόδα αντιστρ.
1 1Ο Carminum cantator, ut cana avis,
Verba tantum, et species obscura
Νocturnorum somniorum,
Τremula quidem, sed tamen prompta.
Ιο liberi, liberi patre carentes, Ο
115 Senex, tuque, mater infelix,
Quae Ρlutonis in adibus agentem
Μaritum deploras.
Νe defatigemini pedem,

ενθαύτά μιν φυλάξας εξελθόντα το άστυ Σα secunda syllaba γεξαιι, ut in vv. 444.
λαμινίων ο Ονήσιλος. Ρolyb, p. 586. Β. 896. Legit Ηermannus, "Ω τίκια πα
την τύλην ουδείς εξίναι θαρρήσει. Ιdem, p. τρός απάτος', ώ Γιραιι, σύ τι τάλαινα μά.
63Ο. Α. εκπορευόμενος το βουλευτήριον, πατρός ατάτορα, locutionem portentosanι
Dionys. Ηalicarn, p. 252. 1. 44. τάς πύ esse clamat Wakefieldius, et legit, Ιώ τέ
λας εξιληλυθότι. Αristid. Οrat. Sacr. κεα, μίλεα πατρός, Ατάτορ. " Guam
ΙΙΙ. εξιόντι δέ μοι τα προπύλαια Μusg. emendationem,'' ait Wakefieldius, " utro
110, πολιός όρνις,] i. e. cygnus. Μusg. que pollice sine dubio laudabunt eruditi,
111. s. Ηos versus ita constituit cum sit ex intimis veterum venustatum
Ηeath. thesauris deprompta.'' Quoniam πατρός
απάτσεα, nobis videtur, Graece dici aeque
"Επια μόνον, και δόκημα periodus. ut παίδων άπαιδας, Αndrom. 610. Ε
Νυκτιςωτόν εννύχων ονείςων trochaicus trime τέκνων, ibid. 712. άφιλος φίλων. Ηel. 524.
ter brachycatalectus. et viginti aliae locutiones passim apud tra
gedias, propterea quod emendationem
δόκημα νυκτερωτόν recto casu ponitur, et a Wakefieldio utrοφue police laudare ro
senibus de se dictum accipi debet. Βeck. ganti morem gerere nolumus. Εlmsl.
Vid. Ηecub. 72. ΙΕurn. 118. Ιn editis est μη τροκάμητε τόδα.]
115. Τρομερά μεν, αλλ' όμως πρόθυμα.] Sed voces τόδα et προκάμητε propter me
V. 126. Γέρων γέροντα παρακόμιζε. Ωuo trum transposui. Μusg.
niam quemque horum versuum sequuntur Comma post τooκάμητε ponendum.
iambici tres dimetri, perducimur ut lega nam τόδα cohaeret cum ανέντες, remitten
mus, πρόθυμ' et ταρακόμιζ. Εlmsl. ιes, de cursus vigore scilιcet. Βeck.
Τρομερά μεν,] Εmendatio est Τyrwhitti 118-125. Ηacc Αmphitryoni tribuen
pro τρομερά μόνον. Μusg. da censeo, qua vero inde sequuntur, te
Ρro μόνον Ηeath. legit μεν ούν. Εcck. rum Choro. Ηcalh.
114. Vulgo ιώ τίκια, τέκια. Ηerman. 120. Vulgo ζυγηφόρων πωλον ανίντις..]
114-116. Versus hi tres sunt iambicί Μetri indicio primam vocem correxi.
dimetri quos sequitur ithyphallicus. Vul Αnte ανέντι, syllaba deest, Fortasse εξα
go legitur: Ιώ τέκεα, τέκια. Βrevis est νίντες scribendum. Rarior est remittendi
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 203

Βαρύ τε κώλον, ώστε προς πετραίον


120 Λέπας ζυγοφόρον πωλον, ... ανέντες, ως
Βάρος φέρω τροχηλάτοιο κώλου.
Λαβού χερών και πέπλων, ότου λέλοιπε
Ποδός αμαυρόν ίχνος
Γέρων γέροντα παρακόμιζε,
\ 2. Λ' Λ'

125 Το πάρος εν ηλίκων πόνοις


"Ω, ξύνοπλα δόρατα νέα νέω
Ρ- "- Λ' η " Α'

Ξυνην ποτ , ευκλεεστάτας

Εt lenta membra, tanquam ad saxeum


120 Clivum jugales equos incltantes : ut
Οnus gesto tremuli pedis,
Αpprehende manus, et vestes, cujuscunque deficit
Ιmbecille pedis vestigium.
Senex senem deduc,
125 Clui, sociac hasta juveniles
Αnte inter acqualium-labores, juniores
Una fuerant, laudatissimae

significatio in forma εξανίημι, Sed habet currus et longo itinere 1»es gravis et tardus
Sophocles in Ρhiloct. 705. Sensus est : factus est. Βeck. -

ne fatigemini, pedem senio gravem remit Ρro φέρων τηnlim legere φέρω, forma
tentes, velut equum jugalem in loco ac subjunctiva, ut constructio sit: λαβεύχε
clivi. Ηerman. ρών και πίπλων ώς βάρος φίρω, τροχηλά
Γleisk. scribit ζυγηφόροι πώλοι. Βeck. τοιο κώλου verte aurigantis 1»edis. Ηeath.
121. Vulgo φίρων. Scripsi φέρω, 122. ότου, cujuscunφue, Legitur
ut Ηeathius, qui tamen errat, quum id etiam όπου, sed, ut opinor, perperam.
νult conjunctivi modi esse, Κώλου pro Ηeath.
Αldino τώλου praebuerunt ΜSS. Ste 125. Εlisio in voc. ταρακόμιζ flagitat
phani. Intelligitur pes titubans. Εam ordinem vv. 125. 126. mutari, cum prior
dem rem similiter in Ione ν. 745. per περι duorum horum versuum, ordine quo fere
φερή στίβον χθονός indicavit. Ηerman. semper stant, a consonante incipit. Μu
τώλου.] Ita Εd. Αld. ΜSS. Steph. tationem hanc, Μusgravio judice, senten
κώλου. Sed legendum τροχηλάτοιο βώλου, tia ipsa postulat. Εlms/.
et intelligendum de lapide molari, qui re Το τάρος ΜSS. Steph. τον τάρος. Ιn
vera τροχήλατος est, i. e, rota circumactus, ΜSS. pariter ac editis hic versus ante
Sic Χenarchus apud Αthen. Lib. ΙΙ. c. versum ώ ξύνοπλα exhibetur, quod con
25. patinam fictilem τροχήλατον κόρην structionem impeditarn facit. Τranspo
νocat, quod rota figulina circumacta fuis nendos fuisse, metro Οdes invento, dubi
Set. tari non potest.
βώλο, aliquando lapidem significat, ut ώ et νέω in edd. iota subscriptum ha
in Οrest. v. 976. Strabo de lapίcidina bent, quasi dativi singularis essent. Μihi
Synnadica: κατ' αρχάς μεν μικράς βώλους videntur nominativi dualis esse, ut ipsi
εκδιδόντος του μετάλλου, διά δε την νυν πο commilitones ξύνοτλα , δόρατα vocentur.
λυτέλειαν των Ρωμαίων κίονες εξαιρούνται vide, qua dedimus ad Suppl. ν. 708.
μονόλιθοι. Lib. ΧΙΙ. p, 577. Β. Μusg. Ιphig in Τaur. ν. 141.
Reisk. reponit: βαρυσφύρου τροχηλάτοιο Ρro ξυνηλίκων, φuod hic dedi, ΜSS.
πώλου, equi currum ίrahentis, cui onere habent ηλίκων. Μusg.
204 Ε ΥΡΙΠ ΙΔ Ο Υ

Πατρίδος ουκ ονείδη.


"Ιδετε, πατρός ώς επωδός.
18Ο Γοργώπες αίδε προσφερεις
Ομμάτων αυγαί. 13Ο

Το δε δή κακοτυχές ου λέλοιπεν εκ τέκνων,


Ου δ' απoίχεται χάρις.
Ελλάς, ώ, ξυμμάχους
135 Οίους, οίους ολέσασα
αποστερήσει.
Τούσδ' ι 125

Αλλ' είσορώ γάς τήσδε κoίρανoν χθονός


Ρatriae non probra.
Videte ut truces
150 Ρatris similes sunt hi

Οculorum fulgores.
Ιnfortunium vero nondum a liberis discessit,
Νeque abiit ob venustatem.
Ο Graccia, belli socios
135 Quales, ηuales amittes,
Cum hos perdideris.
Scd enim video dominum hujus terra

Ιeg, τον τάρος συνήλικ' (aut ευήλικ') ιν 133, χάρισ.] i. e. Χάρινι. Ρropter./ον
τόνοια, illum, φui in laboribus eandem me πηde υcημstatem. non χάριι, nominativo
cum (aut bene)./erebat τιαιτη. Βeck. singulari. Μusg.
126. Vulgo δούρατα. Εmendavit Τyr 138. πεζώντα] Ιta ΜSS. Ε. G. et
whittus, licet ille non uno modo in de 2714. Εd. Αld. παρόντα. vid. infra ν.
scriptione metrorum hic falsus Ηerman. 7ο1. et Βacch. ν. 208. Μusg.
128. ουκ ονείδει..] Νοn in opproorium Λύκον] Ηomeri Scholiastes ad Οdyss.
patriat. Reisk. ν. 268. Η Μεγάρη, θυγάτηρ Κρέοντος, του
129, Ηic versus in duos dividendus: Θηβών βασιλίως, γημαμένη Ηρακλεί, παίδας
"Ιδιτι πατρός ώς penthemimeris trochaica. ίσχει Θηριόμαχον και Κρεοντιάδην. Βαδίζον
τος δι αυτού εις άδου, επί τον τού Κυτός άθλον,
Γιςκώτες αίδι τςοσφιζεις. iambicus dimeter. Λύκος, o των Θηβαίων βασιλεύς, πεισέει,"Ηρα,
Ηεαίh. καταστρέφει τους Ηρακλέους παίδας, ίνα
132. Ηaec sensu carent. Scribendum
θύση ου γαρ αυτόν επανήξει ώιτο. Παρα
videtur:
γενόμενος δε Ηρακλής, αναιρεί αυτόν και τους
το δι δή κακοτυχίς ου λίλoιτιν εκ πατζός εκείνου παίδας. Μανείς δε διά την "Ηραν,
κτείνει τους ιδίους, Joh. Βrodaeus, ΟΙΥ.
τέκνοις, ουδ' ατoίχεται χάςις.
autem hic Lycus crat legitimus regni
Αt nimirum infortunium paternum non Τhebani successor et hares, φuanquam et
άestituit liberos, neque exstinctus est de ex Τhebano sanguine procreatus : erat
cor. Οris scilicet paterni. Ηerman. enim filius veteris Lyci, Νyctei fratris :
Ηeath. vertit: Sors υero iniφνια η αιτί, sed ex Εubα.a a seditiosis Τhebanis ad
ηequαφuam eos reliquit etiαn α pueritiα. regnum vocatus contra Creontem, dum
Βeck. abesset Ηercules: illo autern mox rede
155 ου δ' απείχεται χάρις.] Sic etiam υnte, oppressus et cum liberis occisus.
in Sophocl. Εlectr. 132. Ηcrmση. Βarnes.
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 205

Λ- - Α'

Λύκον περώντα τωνδε δωμάτων πέλας,


ΛΥΚΟΣ.

Τον Ηράκλειον πατέρα και ξυνάoρον,


140 Ει
"
χρή μ, ερωτώ, χρη δ, επείγε δεσπότης
- / γ. "υ «\ Λ.

Υμών καθέστηχ, ιστορειν α βούλομαι, 14 Ο

Τίν εις χρόνον ζητείτε μηκύναι βίον,


Α' και 5 Α' Α η θ
2. Α' } " Α- Α -

Τίν ελπίδ, αλκήν τ' είσοράτε μη θανείν,


"Η τον παρ' "Αιδη πατέρα τώνδε κείμενον
145 Πιστεύεθ ήξειν, ώσθ' υπέρ την αξίαν
Lycum accedere prope hanc domum.
Ι.Υ CUS.

Ηerculis patrem, et uxorem,


140 Si mihi convenit, interrogo: convenit autem, siquidem dominus
Vester sum, interrogare quae volo.
Quam diu quaeritis prorοgare vitam?
Οιuam spem, aut quod auxilium videtis, me moriamini ?
Αn patrem horum jacentem apud Plutonem
145 Venturum creditis, ut ita praeter dignitatem

139. Τον Ηράκλειον] Recte ab hoc versu magnus in hoc fere opere, praecipue in
Ι.yci ρήσιν οίiίύ, Βarnesius, quae in reli hac scena, ab Εuripide detrahit, Senecae
quis edd. a versu sequenti incipit. Μusg. que capiti imponit, et decorum in Αmphi
139. 8. Τον Ηράκλειον πατέρα και ξυνάο tryonis persona melius a Seneca observa
βεν Είχρήμ, ερωτώ ] Ηaec ego verba pri tum, guam ab Εuripide, contendit: Εst,
mus Lyco tribuo, et rectissime, licet olim inquit, Εuripides in decoro Personae Αm
versus Τον Ηράκλειον, &c. in Choro con phitryonis longe in/orior Senecα, μt in
tinuabatur; unde Scaliger τόν θ' legen ηιullis αίiis. Εgo neque Scaligero, neque
dum putabat. Αmphitryon autem et uxor Senecae quid detractum volo: Criticorum
Ηerculis cum Choro in scena manserant; vero totam gentem appello, utrum Sene
nec una cum Lyco nunc intrant, guare ca, αςonomia et judicium per omnia lin
ad Lycum haec oratio incipit; in hunc guae nitori respondere soleat, et num illi
sensum: Sί fas est, Ηerculis patrem et πιθανότητος par semper sit cura et του
ιιτυrem φuastionibus erercere, illos inter τρίποντος: et uter in hac ipsa fabula divi
rogo, αι ego sunι dominus et reα υester, nius spirat, an Seneca, qui Ηerculem
ergo certe.fas est : Quousque igitur et φιμα desperatione victum manus sibi inferre
ερe fretι νίiam υestran certissima morti fixum statuit, vel Εuripides, φui id ipsum
«lestinαίαm producere conaminί & Sed hic consilii, ut imbellis animi indicium, ab
necessitatem mihi impositam video, Εuri Ηercule rejectum fortiter et prudenter
pidis causa et hujus loci paucapraelibandi. facit. Vide infra ad v. 1137. et 1538.
Μagnus enim ille Scaliger, ubi de Sene Νon est hujus loci, comparationem inter
cae fabula loquitur, cui nomen Ηercules eos instituere; Εuripides certe, si in om
Furens, hac habet: " Αpud Εuripidem nibus non sit melior, hoc saltem praeferen
tragα.dia est huic affinis et argumento et dus est, quod in multis etiam ipsi Senecae
nomine, ΟΕconomia partim similis, par sit auctor et exemplum. Εt sic utrique
tim dissimilis.'' Ρalmam autem ille vir salva sit sua laus, Quanquam, ut supra
206 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ

Το πένθος αίρεσθ', ει θανείν υμάς χρεών, 145


Σύ μεν καθ' Ελλάδ' εκβαλών κόμπους κενούς,
"Ως ξύγγαμός σοι Ζεύς τέκοι νέον θεόν
Συ δ', ως αρίστου φωτός εκλήθης δάμαρ,
150 Τί δήτα σεμνόν σώ κατείργασται τόσει,
ρ/ ρ/ ν Α' Λ'

Υδραν έλειον ει διώλεσε κτανών,


"Η τον Νέμειον θήρ, όν εν βρόχοις ελών,

Lugetis, quod mori vos oporteat ?


Τu quidem, spargens per Graciam inanem jactationem,
Quod particeps tui conjugii Jupiter novum Deum genuerit:
Τu vero, quod praestantissimi viri uxor vocata sis.
150 Quid vero praeclari gestum a tuo marito,
Quod palustrem Ηydram interfectam perdiderit?
Αut Νemeaeum leonem 2 quem, retibus captum,

ad Τroadas observaverim, proxime post δος κοινιών (ita enim et ibi pro τι νιών le
argumentum Αctus Ρrimi, Τhomas Far git) εκλήζομεν. Judicet lector. Βαrnes.
nabius et Daniel Ηeinsius suis ad Scali Vetus scriptura est: "Ως σύγγαμός σοι
gerum sententiis accedant. Cujus rei Ζευς τέκοι νέον, Scaliger reposuit Ζεύς τε
causam sicut haud usquequaque explora κοινίων έφυ, sed Valck. ad Ρhoen. 431.
tam habeo, nisi quod Ηeinsium in magis τόκου τε ξυνίων. Ηeath. mavult: ώς
tri verba paratum jurare scio, ita neque σύγγαμός σοι Ζεύς, τέκνου τε κοινίων. Βeck.
prorsus comprobare possum Βarnes. 150. Reiskius τί δήτα. Vulgo τί δή το
146. Reisk. scribit: τι πείθος,./iduciam, σεμνόν. Ηernιαη.
confidentiam, aut etiam το πεποιθός. Τί δή το σεμνόν σώ κατείργασται τόσι,]
Βeck. Lege Τί δήτα σεμνόν. Ρor.
148. Αddidi θεόν ex conjectura Εrfurd Τί δήτα emendat Reisk. Βeck.
tii. In Βacchis 459. Ζευς δ' έστ’ εκεί τις, 155. Βραχίονος - αγχόναισιν] Graphice
ό, νίους τίκτει θίους, depingit Τheocrit. Idyll. ΧΧV. ν. 266.
Jam Wakefieldius θεόν addidit, sed Μusg.
male hoc ordine verborum θεον νέον. Βραχίονος φησ’ αγχόναισιν εξελεϊν ;] Ρe
Ηerman, trus Victorius Variar. Lection. Lib. ΙV.
Νon male hunc versum supplet Reisk c. 22. Cum pictorum natio priscis etiam
ius legendo : temporibus sibi omnia licere existimarit,
nostrae adhuc aetatis artifices majorelicen
ώς σύγγαμός σοι Ζήνα Ζευς τέκοι νέον. tia utuntur: Quod enim veteres plerum
φue servabant, ut a re ipsa, eoque, quod
Μagis hoc arridet, φuam Βarnesianum institutum esset, non temere discederent,
παϊδα Ζευς τίκοι νίον. Μusg. Νostri saepe negligunt, ut cum Ηerculem
"Ως σύγγαμός σοι ταϊδα Ζευς τίκ οι νέον] pingunt Νemeaeum leonem necantem.
Οlim quum in omnibus exemplaribus le Νeque enim divulsis malis ipse interfec
geretur, ώς σύγγαμός σοι Ζευς τίκοι νέον, tus est a fortissimo viro, sed faucium
uno pede absente; videbatur παιδα de pressu strangulatus Quod accurate nar
fuisse, idque mihi et nonnullis aliis pla rat Αpollodorus Αtheniensis in Βibliothe
cuit. Νec vero supprimenda Scaligeri ca : Caeteris enim expositis, guae in hoc
lectio, licet et novo vocabulo insolens vi certamine antecesserunt, inquit (Lib. ΙΙ.
deatur, nee alias usquequaque placeat; c. 5. S. 1.) Και περιθεις την χειρα το τρα
illa igitur est hacc: Ως σύγγαμός σοι Ζεύς χήλα, κατέσχεν άγχων, έως έπνιξε και θί
τε κοινιών έφυ. Αd quam confirmandam μενος επί των ώμων εκόμισεν εις Μυκήνας. Ια
rejicit nos infra ad ν. 340. Μάτην δε ται tetigit etiam Εuripides, in fabula, quam
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 207

Βραχίονός φησ’ αγχόναισιν εξελεϊν,


Τοϊσδ’ εξαγωνίζεσθε, τώνδ' άρ' oύνεκεν
155 Τους Ηρακλείους παίδας oυ θνήσκειν χρεών και
"Ος έσχε δόξαν, ουδέν ών, ευψυχίας 155

Θηρών εν αιχμή, τάλλα δ' ουδεν άλκιμος


"Ος ούποτ' ασπίδ’ έσχε προς λαιά χερί,
Ουδ ήλθε λόγχης εγγύς, αλλά τόξ' έχων,
Strangulutione brachiorum se interfecisse dicit ?
Ηisne/rett certatis? Ηorum igitur causa
155 Νon oportet mori liberos Ηerculis?
Clui habuit existimationem fortitudinis, cum nihil esset,
Ιn certamine ferarum fortis, cateris in rebus minime,
Qui nunquam clypeum habuit in sinistra manu,
Νeque veni prope hastam: sed arcum habens,

de illo insano fecit, inducens Lycum ita ρίτην, διεβάλλετο γάς ή τοξιία, ώς ευτελής,
loquentem, cum criminaretur Ηerculem, Εt Sophocl. Ο τοξότης οικενού σμικρά φρο
fortiaque ipsius facta contemneret: "Η νιίν. Εt Εustathius: "Οτι δι οι "Αβαντες
τον Νέμειον θήρ', όν εν βρόχοις ιλών, Βραχίο αιχμηται, δηλοί μεν ή ιστορία είτούσα, αισ
νός φησ' αγχόναισιν εξελεϊν. Sed Cicero χρόν είναι παρ' αυτούς το τοξεύειν. Joh.
quoque in 2. Quaestione Τusculana, ubi Βrodaeus. Praeterea de hac quaestione
vertit ejulationem illam Ηerculis e Τra Εustath. fol. 851. lin. 32. ad illud Ηo
chiniis, Ιnquit enim - 0 Lacertorum mer. Iliad. λ. ν. 385. Τοξότα λωβητής,
tori, Westrone pressu quondam Νemeasus etc. Το δε τοξότα λωβητήρ, ουχ απλώς
Leo Frendens Gίfίαυίt graυίter ertremum ύβρις ιστίν Τοξότης γάς και Απόλλων και
Iialium ' Ιn numismate praeterea argen "Αρτεμις, και των Ηρώων οι κράτιστοι, Ηρα
teo imago est hominis leonem suffocantis, κλής, "Ιδας, Εύρυτος, και κατά Τροίαν Φι
quem Ηerculem esse ex clava ante posita λοκτήτης, Τεύκρος, Μηριόνης, etc. Ut vero
intelligere licet, nec non ex pharetra. Le Diomedes damnat timiditatis Ρaridem
guntur autem illic verba hacc : C. ΡΟ sagittantem apud Ηomerum, sic et Αjax
ΒLΙCΙ. Ω. F. Ιια ille. Ωuin idem arcus vituperat apud Q. Calabrum, Lib.
ipse testatur Ηercules apud Τheocr, Ιdyll. ΙΙΙ. a v. 436. ad ν. 442. Εt ut Εusta
κί. ν. 262, &c. Τον μεν έγών οδύναισι παρα thius ibidem: Φασίν, ουκ εν γενναίοις τίθισ
φρονέοντα βαρείαις Νωσάμενος, πριν αυθις θα τους παλαιούς τον τοξότην διο και ήδεσαν
υπότρστον αμπνευθήναι, Αυχένος αρρήκτειο μιν τοξεύειν οι άριστοι, προετιμώντο δε την
τας ινίον ήλασα προφθάς, Ρίψας τόξον ίραζε, σταδαίαν μάχην Ιta tamen et Ηerculis
πολύρραπτόν τε Φαρέτρην "Ηγχον δ' εγκρα exemplum in viris fortibus hunc usum
τίως, στιβαράς συν χείρας ερείσας Εξότιθεν, arcuum commendabit, guod et Αmphi
μη σαρκός αποδρύψη μ' όνύχεσσι, etc. Gra tryon mox strenue defendit, a ν. 187. ad
phice sane, unde pictores normam sibί ν. 202. Εt Saxonum, Νormannorum et
capiant. Ρuto vero, illos ex Sampsonis Αnglorum nostrorum exemplum insuper
leonem lacerantis imagine primitus decep pro arcubus stabit, φui ante bombarda
tos. Βarnes. rum usum sagittando plurimas victorias
155. Ηρακλείους scribunt Reisk. et sunt adepti, ut praecipue sub Gulielmo
Ηeath. Βeck, Νormanno, sub Εduardo Τertio et Ηen
156. "Ος ίσχε] Ψόγος Ηρακλέους ώς το rico Quinto. Ηis autem semper ex pa
ξότου. δcholiast. tribus in usu arcus erant : Saxones itaque
159. s, αλλά τόξ' έχων, Κάκιστον όπλον,] arcu, et patres eorum, Gothi, et Getae et
Αristoph Schol. fol. 29ο. Είη δ' αν και Μassagetae valebant, quos Dionysius Α
αγενή, διό και τοξότην αυτόν καλεί, οίον υπη fer sagittarum emissores emphatice vocat:
VoL. VΙΙ. Ο
208 ΕΥΡΙ Π Ι Δ Ο Υ

160 Κάκιστον όπλον, τη φυγή πρόχειρος ήν.


Ανδρός δ έλεγχος, ουχί τόξ, ευψυχίας,
«1 Λ
160

Αλλ' ος μένων βλέπει τε κάντιδέρκεται


Δορός ζαχεια
άρξος ταχείαν αλοκα,
άλoκα, ταξιν
τάξιν εμβεβώ
εμβεεως.
Εχει δε τούμόν ουκ αναιδείαν, γέρον,
165 Αλλ' ευλάβειαν οίδα γάρ κατακτανών
Α Α' "- Α' /

Κρέοντα, πατέρα τήσδε, και θρόνους έχων, \


165

Ουκουν, τραφέντων τώνδε, τιμωρους έμους


Λ -

Χρήζω λιπέσθαι των δεδραμένων δίκην.

160 Ιgnavissimum armorum genus, ad fugam paratus.


Αt viri fortitudinis indicium est non arcus,
Sed qui manens aspicit, et vicissim intuetur
Ηastac fortuitum sulcum, in acie constitutus.
Ηabet autem factum meum, Ο senex, non crudelitatem,
165 Sed cautionem : scio enim quod interfecerim
Creontem patrem hujus, et regnum habeam.
Ηaud igitur, educatis his, ultrices mei
Volo relinquere, factorum meorum pα.nas,

Μασσαγέται ναίoυσι θοών ρυτήρες οιστών, "Εγχιος ιπταμένοιο τιταίνεται όρθιος ορμή.
Quin vox Scytha ad Saxonicum, Scytta, Μusg.
Sagittarius, et Schieten Βelgicum perti Δορές ταχείαν άλoκα,] Μale olim τα
nere putatur, unde et Scoti. Βarnes. χείας, cum δορός sit neutrius generis, φuare
162. βλέτι, et δέρκεται idem est. ergoneταχείαν lego et ad άλoκα refero. Αλοξ
βλέτεται καντιδέρκεται. existimo quidem. autem idem, φuod αύλαξ, ή, et ab Εusta
deinde lego δορός τανείαν άλoκα, τάξιν, εμ thio exponitur, ή του αρότρου εις μήκος το
βεβώς, in longo Μartis sulco, ordine inquan,
μή. Εst itaque metaphora: δορός enim
seu acie, constitulus, τανιία est a τανύς, άλοξ, i. e, hastarum gladiorumque sulcus,
ιonge prolensus, μακρός, άλοξ sive αύλαξ plaga sunt ac vulnera ; ΑΕschylus in Α
δορός est unaquaeque series militum, sive gamemnon. "Ονυχος άλoκι νεοτόμω. Εx
κατά ζυγόν, in frontem, sive κατά στίχον, Βrodaeo. Νos vero in Franciados nos
in agrum. Αpparet ex his, comma post trae Lib. V. hac etiam metaphora usi
αντιδέρκεται esse ponendum. Reisk, sumus, et ad proprietatem ασχηματίστου
Αλλ' ό, μένων] "Επαινος οπλίτου. λόγου retulimus, v. 564. Αt Μaladα
Δcholiast, Αlthemium dunι υίderat alια rubenti Vul
165. ταχείαν] Ιta ΜSS. Ε. G. et ηera spargentem gladio, mortemφue seren
2714. ut jam Βarnesius. Εd. Λld. tem : Ηinc, ait, aut fama messis mihί
ταχείας. Sed legendum τυχαίαν, .fortui surget opimae ; Αut hos ille meo rorabit
fam. sanguine sulcos. Βarnes.
Fortitudo militis in eo maxime cerni 164. αναίδειαν, crudelitatem. Sic Pin
tur, si quis hastam ex adverso venientem dar, Οlymp. Χ. in fine αναιδέα τότμον.
rectis oculis intueri potest. Ωuod et Εu Αntholog. p. 47. αναιδέι άγρη. Εmendat
ripides hoc loco indicasse videtur, sic pro Ρiersonus ανανδρίαν. Μihi nullo modo
inde emerιdando : necessarium videtur, ut Lycus crimine
- καντιδές κεται ignaviae sese purget, priusquam objicia
tur, cum praesertim consilium ejus pri
Δεςός ταχείαν αίκα - ma facie non tam ignaviam indicet, quam
Ηesychius: αίκες, ορμαί. Νonnus, p.589. crudelitatem. Νam quod postea timi
5
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 209

ΑΜ. Τώ του Διός μεν Ζευς αμυνέτω μέρει


170 Παιδός το δ' εις έμ, Ηράκλεις, εμοί μέλει
Λ "- Μ., η

Λόγοισι την τούδ αμαθίαν υπέρ σέθεν 17Ο


Δείξαι κακώς γάρ σ' ουκ εατέον κλύειν.
Πρώτον μεν ούν τάρρητ' (εν αρρήτοισι γάς -

Την σην νομίζω δειλίαν, Ηράκλεες)


175 Ξυν μάρτυσιν θεοίς δεί μ' απαλλάξαι σέθεν. 175
Διός κεραυνον δ' ήρόμην, τέθριππά 76,
Εν οίς βεβηκώς, τoίσι γης βλαστήμασιν,
Αm. Jupiter quidem Jovis partem tueatur
170 In filio: φuod enim ad me pertinet, Ο Ηercules, curae mihi erit:
Ut verbis hujus stultitiam pro te
Οstendam: neque enim sinendum est ut male audias.
Ρrimum igitur indicta (inter indicta enim
Τuam ignaviam ponendam arbitror, Ηercules)
175 Τestimonio Deorum, me a te oportet amovere.
Ιnterrogo autem Jovis fulmen, et quadrigas,
Ιn quibus vectus, terra filiis,

ditatis ejus mentio fuit, peperisse hoc vi Ωuod ad Jovem attinet, Jupiter -
detur Lyci ipsius professio, se idcirco in Ωuod vero ad me,
Faehse.
domum liberosque Ηerculis animadver
tere, ne postea caedem Creontis ulciscan 173. Ρlutarch. in Cat. Μin. p. 1439.
tur, confer etiam v. 546. 554. Μusg. ed. Steph, πρώτα et ώ Ηράκλεις. V. Pors.
167. s. Reiskius: τιμωροί, εμούς. Sed ad Μed. 675. Ηerman.
ex hac lectione sequeretur, alios fuisse Την σην νομίζω δειλίαν, Ηρακλέις, ώ Ηρά
Ηerculis liberos, alios autem ultores Ly κλεις, Ρlutarch. Ι. p. 785. Ρor.
co formidatos. Νοn incommodum fue 176. ηρέμη»,] Ιmperfectum pro prae
rit : senti, ut infra ν. 1230. Αndrom. ν. 488.
ούκουν τζαφέντων τώνδε τιμωςους εμού Μusg.
χρήζω λιτίσθαι των διδgαμένων δίκας.
176. s. Διός κεραυνον δ' ήςόμην, τίθριππά
τε, Εν οί, βιβηκώς,] Pindari Schol ad
τιμωρούς δίκας, ut τιμωρόν δίκην, Εlectr. ν. Νemeonic. Οd. 1. Φλέγρα δι τόπος εν
680. Ρro διδραμίνων, Εd. Αld. δεδραγ Θράκη και κώμη, ένθα οι γίγαντες ανηρίθησαν
μίνων. Μusg. υπό Θεών. Των δι εχόντων την μάχην τρός
168, δίκην, panam, vid. v. 735, 752. τους γίγαντας, και μη περιγενομένων της
Εlectr. 42. Ηeath. μάχης, φασιν ειρηκίναι την γην, μή άλλως
169. Forte, το του Διός μεν, Ζεύς αμυνίτω αλωναι τούτους, ει μη συμμαχήσειαν αυτοί,
περί παιδοι, φuantum ad Jouis quidem par δύο των Ημιθέων, Ηρακλέος τοίνυν και Διονύ
tes attinet, ίueatur ille.filium. aut saltem, σου συνελθόντων, εκράτησαν οι Θεοί των γιγάν
salvis reliquis, περί leg. loco μέρει. Reisk. των Ηistoria est apud Diodorum, Lib, V.
169. s. Τό του Διός μίν Ζεύς αμυνέτω μί Βrodaeus,
ρε παιδός"] Μollius fiueret sermo, si le δ' ηρίμην,] Forte, δεύρο μοι, λιις πιέλι
geretur atque distingueretur: αdesto, fulmen Joυis, provoco ad fulmen
Jovis. Reisk. -

Το του Διός μίν, Ζ. α. μέρι, 177. βιβηκώς,] Jupiter, non Ηercules,


Παιδότ το δ' εις ίμ, Ης έμει μίλι. Ηeisk.
Ο 2
210 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ

Γίγασι, πλευρoίς πτήν εναρμόσας βέλη,


Τον καλλίνικον μετά θεών εκώμασεν
180 Τετρασκελές θ' ύβρισμα, Κενταύρων γένος,
Λ " γ'

9
Φολόην επελθών, ώ κάκιστε βασιλέων,
Μη- Α' 2 2/ y η Α' y/
18Ο

γι
Ερού, τίν άνδρ
y - \
αριστον«Η εγκρινναιεν"' αν,
2. Λ \ "ν

Η ου παίδα τον εμόν, όν συ φής είναι δοκείν


Δίρφυν δ' ερωτών, ή σ' έθρεψ', Αβαντίδα,
Giganteis lateribus infigens volucria tela,
Ρraeclara victoria triumphum cum Diis celebravit.
180 Quadrupedem etiam contumeliam, Centaurorum genus,
Αd Pholoen profectus, Ο pessime rex,
Ιnterroga, quemnam virum praestantissimum judicarint,
Αn non filium meum, guem tu dicis videri tantum fώrtem esse2
Dirphynque si interroges Αbantidem, φuae te nutrivit,

178. Sic malui interpungere, φuam vide Ρalaephatum capite τιρί Κενταύρω ν.
Βarnes.
cum Μusgravio et Porsono ad Phoen.
1038. γίγασι πλευροί, jungere, Ηerman. Distingue post ύβρισμα, non post Κεν
Legebat Scaliger λευροί, pro πλευρούς, ταύρων. Ηeath.
offensus, credo, duplici substantivo, Sed
neque Βarnesius commode id concoxisse 180, 88. Τετρασκιλίς θ' ύβρισμα, Κενταύρων
videtur, unde γίγασι a πλευρείς distinc γένος,
tiοne sejungit. Μihi γίγασι adjectivi vim Φολόην επελθών, Σ κάκιστι βασίλιων,
habet, ut νιανίαν infra ν. 1086. νιανίας, "Ερου, τίν' άνδρ' άριστον εγκρίναιεν αν :
Ηelen. ν. 1561. Ηinc γίγασι τλευρείς ή ου παιδα τον έμών, όν συ φής είναι δο
interpretor laterious giganteis, ut sit synec κυν.
doche partis pro toto, velut cum mucro
dicitur pro ense, aut puppi, pro nαυί. De Ιneptam novissimi versus lectionem ab
Gigantibus Ηerculis ope profligatis viden omnibus Εuripidis editoribus, uno Reis
di Diod. Sic. Lib. ΙV. sect. 15. et kio
excepto, concoqui poιuissemiror. Ρri
Scholiastes ad Ρindari Νem. Ι. Μusg. τnum non dubito, φuin haec Αmphitryonis
Γίγασι, πλευρνίς] Μiror, φuid hic Sca verba referenda sint ad ea, guae ν. 156.
ligero in mentem venerit, φui legit λιυ impudentissimus hominum Lycus de Ηer
ροί, , hoc autem nullum hic locum habet, cule dixerat
πλευροί, οptimum ; ut hoc modo : Ηρα
κλής, εν τιθρία τοις Ζηνός βεβηκώς, τους γί έσχι δόξαν, ουδέν ών, ευψυχίας,
γασιν, ήγουν των γιγάντων πλευροίς, εναρμό θηςών εν αιχμή, τάλλα δ' ουδίν"ΑΛΚΙΜΟΣ,
σας πτηνά βίλη, καλλίνικον εκώμασιν, δς oύτoτ' αστίδ' έσχε προς λαιά χερι κ. τ. λ.
Βαrrιes.
179. Τον καλλίνικεν μετά θιων εκώμα Quibus inter se comparatis probabiliter
σεν] Cum Diis victoribus ipse victor καλ mihi emendasse videor
λίνικο saltavit. Εst autem Καλλίνικος
Ορχήσιως είδος και Αυλήσεως όνομα Αthe όν συ φής αναλκίδα,
naeo. . Οbservavit Βrodaeus. De qua
νοce vide insuper φuae nos infra ad ν. Εrunt fortasse, φui hanc conjecturam eo
681. Βαrnes. nomine improbandam existiment, guod a
180. Τετρασκελις] Τετράτουν. Centauri νulgatae lectionis ductibus nimis abesse
enim semiferi, semivirique erant, inferiori videatur, his itaque breviter respondere
Ρarte equi, superiori homines ; de quibus suscipiam, Primum in Codicibus simil
4
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 2Ι Ι

2 / Α' 2/ ρ/

185 Ουκ άν γ' επαινέσειεν, ου γάς έσθ' όπου


Εσθλόν τι δράσας μάρτυς αν λάβοις πάτραν. 185
Α Α' y ρ/ Α" Α'

Το πάνσοφον δ' εύρημα, τοξήρη σάγην,


Α' Λ' Α- 9 ? - \ -

2
Μέμφει κλύων νυν τάπ έμου, σοφός γενου,
ν φ Α' - Α' y " ΟΥ
Ανής οπλίτης δουλός έστι των όπλων,
Α "ν Α- γ' \ y -

190 Και τοίσι συνταχθείσιν ούσι μή γαθοίς


Αυτός τέθνηκε, δειλία τή των πέλας, 190

185 Νοn laudarit te, Νon est enim abi

Ρraeclaro aliquo facto, gjus testem patriam accipere possis.


Ιnventum autem sapientissimum, sagittiferam armaturam,
Vituperas. Αι nunc ratiοnes meas audiens, sapiens fias.
Vir graviter-armatus servus est armorum,
190 Εt quando qui simul in acie stant non sunt strenui,
Ιpse quoque occumbit propter ignaviam sociorum :

Lima sunt inter se ει et α ι δ et λ , deinde βοίας, Caterum pendet in hoc versu vox
1itera: α, a decimi inprimis et undecimi ερωτών, nova sententia in sequenti inchoa
seculi librariis, saepissime linea appinge ta. Simile exemplum vid. Ηippol. ν. 23.
batur, φuae efficit, ut α simillimum sit Αβαντίδα,] Εuboican. Strabo de Εu
diphthongo αι. Jam vides, quomodo bωa, Lib. Χ. initio : ου μόνον δε Μάκρι,
factum sit, ut, cum quidam in codice suo εκλήθη η νήσος, αλλά και Αβαντίς, Ra
reperisset, aut sibi saltem reperisse vide tionem pete ex Scholiasta Ηomeri ad ΙΙ.
retur ειναιλκιδ, se praeclare emendare pu Β'. v. 546. Μusg.
taret, si είναι δοκιίν in depravatarum sylla Δίρφην τ' ιρωτών, ή σ' έθριψ', Αβαντίδα,]
barum locum succedere juberet. Ηaec Dirphe est mons Εubα"ae, ubi Lycus edu
ad conjecturam meam defendendam dici cabatur; Εubαεa autem quod dicitur
posse existimo, Jacobs. Αβαντις, et quare, vide Εustathium et Ste
181. Φολόην] Μontem Αrcadia, ut do phanum περί πόλεων in Αβαντίς. Ιdem,
cet Strabo Lib. VΙΙΙ. p, 388. D. De quem locum Εuripides hic Δίρφην νοcat,
Ηerculis ad hunc locum pugna consulen Δίρφυν paulo aliter flexo nomine vocat :
dus Diodor. Sic. Lib. ΙV. sect. 12. et Δίρφυς, όρος Ευβοίας, ως Ευφορίων το Εθνι
quos citat Rittershusius ad Οppiani Cyne κόν, Δίρφυος' και Διρφύα ή "Ηρα τιμάται,
get. Lib. ΙΙ. ν. 5, Μusg. Νec Βrodaei nota hic negligenda : Dir
Φολόην επελθών,] Αd Ηerculis cum Cen phen, Εubα.ae montem, juxta quem ΟΕ
tauris pugnam in Ρholoë sylva respicit , chaliam oppidum expugnavit Ηercules.
de qua vide Αpollod. Βibliothec, Lib. ΙΙ. Αddo, qui cum Lyco esset patrius, et
c. 5. sect. 4. Ηunc locum igitur et Οvi ipse Ηerculis famae testis non esse non
dius Ηerculeae virtutis testem facit, Fas potuit. Βαrnes.
torum, Lib. ΙΙ. Τestis eriί Ρholoέ, tes Reisk. legit ιρωτών" (i. Θ. ερωτώντα), ίε
tes Stymphalides undat. Βarnes. interrogantem, te, si iOirphen interroges.
183. Leg. όν συ φής σ' ουδέν (h, e, σοι Βeck.
ουδέν) δοκιίν Cf. ν. 156 et 206. ubί σ' 185. ουκ άν σ' επαινίσειιν legit Reisk.
ή est pro σοι ή. aut όν συ φής μόνον (aut Βeck.
άλλως, aut εική) δοκιίν. Reisk, 186. δράσας,] Μalim δράσαι. Μusg.
184. Vulgo Δίρφην τ'. Βrub. Δίρκην 188, γενού.] Ιta lego pro γίνου, rmetri
τ'. Μusgr, Δίρφυν τ'. Ηermαn. gratia. Ρrio enim syllaba in voce γίνο
Δίρφην] Legendum Δίρφυν. Simonides μαι praesentis temporis, semper longa.
in Αntholog. p. 205. Δίρφυος εδμήθη Βαrnes.
με υτο πτυχί. Stephanus Βyzantinus, νυν est particula erιclitica hic loci, gi
citatus hic a Βarnesio: Δίρφυς, όρος Ευ tur. Reisk.
Ο 3
212 ΕΥ ΡΙΠΙΔ ΟΥ
Λ Λ' 2 3/ - Α"

Θραύσας τε λόγχην, ουκ έχει τώ σώματι


Αν Α' 2/ 2. \ Λ

Θάνατον αμύναι, μίαν έχων αλκήν μόνον.


α/ \ Α' - 2 Σ/ 9/
Οσοι δε τόξοις χεις εχουσιν ευστοχον,
Α' ν

195 "Εν μεν το λώστον, μυρίους οίστους αφείς


"Αλλοις, το σώμα ρύεται μή κατθανείν, 195

Εκάς δ' αφεστώς, πολεμίους αμύνεται,


Τυφλοίς ορώντας ουτάσας τοξεύμασιν,
Το σωμά τ' ου δίδωσι τοις εναντίοις,
20ο Εν ευφυλάκτω δ' εστί τούτο δ' εν μάχη
Σοφόν μάλιστα, δρώντα πολεμίους κακώς, 200
Σώζειν το σώμα, μή κ τύχης ωςμισμένους,
Εt ubi fregerit hastam, non potest a corpore
Μοrtem depellere, virtute solum opponens.
Quotquot vero manum habent, arcu jaculandi peritam,
Unum guidem optimum, mille sagittis emissis
Αliis corpus defendit a morte :
Εt procul stans, hostes ulciscitur,
Caecis videntes saucians sagittis,
Νeque corpus hostibus exponit,
Sed est in loco tuto. Ιllud autem in pugna

Sapientissimum est, si, dum hostes malis afHigis,


Serves corpus, non ex casu pendens.

189. Ανής οπλίτης] Εκ του εναντίον tenuί.forar. Ubi ultima syllaba του in
ψόγος οπλίτου. Scholiast. υsitata nequaquam eliditur. Νon dee
195. Recepi emendationem Τyrwhitti. runt exempla curioso indagatori, Βarnes,
Legebatur αμύναι γ' αν έχων. Μale Τoup. Reisk. cum Piers. emendat τήνδ' έχων.
ad Suid. ΙΙ. p. 43. Ηernιανι. αν ανέχων scribit Struchtmeier. Αn.
Versum manifeste corruptum emendat Crit, p. 151. Βeck.
Ρiersonus legendo: τήνδ' έχων αλκήν μό Νunquam in senario iambico ultima
νον. Τyrwhitto placet μίαν ίχων αλκήν syllaba tertii pedis, natura brevis, producί
μόνον. Μalim minori mutatione : potest, guod volebat Βarn. Legendum
Θάνατον αμύναί γ', αντίχων αλκήν μόνον. αμύναι γ' ώς ίχων, et post μόνον interpun
Μοrtem amoliri, fortitudinem tantum opponens. gendum. Ηeath.
194. "Οσοι δε τόξοις χείρ' ίχουσιν εύστο
Soph. ΟΕd, Col. ν. 1717. χείρ' αντέχοντα χον,] De laude et vituperio arcuum vide
κράτος. Ηom. Οdyss. χ. ν. 74. αλλ' quae nos supra ad ν. 159. Βarnes.
αντίσχεσθε τραπέζας Ιών ωκυμόρων. Vid. "Οσοι ή "Επαινος τοξότου. Scholiast.
et Τhemist, p. 357. Μusg. 202. Frustra hac tentantur. Νumero
Θάνατον αμύναι γ' άν, έχων αλκήν μόνον.] mutato posuit ώρμισμένους, φuoniam δρών
Versus aliquo modo hic laborat: αν enim τά τινα idem est, ac si δρώντας dixisset.
breve est, φuo in loco longa syllaba requi Ηoc, inquit, in proelio prudentissimum
ritur, Sed nonnunquam in medio versus est, dum hosti noceas, temet ipsum tutum
ultima syllaba communis est, ut etiam in praestare, non consistentem extra statio
fine, quasi senarius ex duobus termariis nem a bona fortuna oblatam. Persimile
Constaret. Sic Ηorat. Νοn usitata αμί illud est in Iph. Τaur. 908. σοφών γάς αν
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 213

Λόγοι μεν οίδε τoίσι σοίς εναντίαν


Γνώμην έχoυσι των καθεστώτων πέρι.
205 Παίδας δε δή τί τούσδ' αποκτείναι θέλεις ,
Τί σ' οίδ’ έδρασαν, έν τί σ’ ηγούμαι σοφόν, 205
Ει τωναρίστων τάκγον, αυτός ων κακός,
Δέδoικας αλλά τουθ' όμως ημίν βαρύ,
Ει δειλίας σής κατθανούμεθ' ούνεκα,
210 "Ο χρήν σ' υφ' ημών των αμεινόνων παθεϊν,
Ει Ζεύς δικαίας είχεν εις ημάς φρένας. 21Ο

έχειν γης σκήπτρα τήσδ’ αυτός θέλεις,


Ει δ' ουν
Έασον ήμας φυγάδας εξελθείν χθονός,
Ηaec φuidem oratio contrariam tuae
Sententiam habet de rebus propositis.
205 Verum liberos hosce cur quaeso vis occidere ?
Quid hi tibi fecerunt? Una in re te sapientem existimo,
Οιuod prolem optimorum virorum, cum ipse malus sis,
Μetuis: sed tamen hoc nobis est grave,
Si propter tuam timiditatem moriemur:
210 Quod aequum erat, ut a nobis, qui meliores sumus, tibi contingeret,
Si Jupiter justum erga nos animum haberet.
Si igitur tu imperium hujus terra vis habere,
Sine nos exules exire ex hac terra.

δρών ταύτα, μή κβάντας τύχης, καιρόν λα χης ωρμισμένοις : Νe incidas in eos in te


βόντας, ηδονάς άλλας λαβείν, Νση est au irruentes : nam et hoc corruptum putant
tem εκ τύχης ώρμισμένους idem quod εξως pro ώςμημένοις. Ορμίζω enim in portunι
μισμένους τύχης, sed guoniam verbum oς appello significat, φuod hic locum non ha
μίζεσθαι etiam motus notionem continet, bet. Scaliger legit μή ευτυχώς, φuem in
εκ τύχης dici potuit pro έξω τύχης, ut in hac parte non laudo. Βαrnes.
Αndrom. 84. χρόνιο; ουσ' εκ δωμάτων, Si scripturam veterum codd. μη ντύχης,
Ηerman. quae mea quidem sententia melior est, re.
ωςμισμένους.] Vel legendum ώςμισμένον, tineas, tune cum ΑΕmil. Ρorto ώρμημένοις
ut δρώντα versu praecedenti, vel enallage legendum opinor. Sin vero juxta Αld.
est numeri. Μens auctoris utique est, cum Grot. legas μή κ τύχης, potius ώ
militem non debere in fortuna spem om μημίνον, vel ορμώμενον, reponendum existi
nem reponere, i. e, εκ τύχη, όρμίζεσθαι, mo. Ηeath.
Ρhrasis eadem fere est, quae in Μedea ν. Leg. ώρμισμένον redit enim ad praece
768. Μusg. dens δρώντα, mon eo er loco, in quem casus
μή κ τύχης ώξμισμένους.] Ιta prima om aliquis le compulerit, coürcuerit et ma
mium Αldina editio, quam suo calculo nere coégerit
confirmat Grotius, ut sit hic sensus: Τού ra religatam. velut navem in portu e ter
Ηeisk.
το δε εν τη μάχη μάλιστ' αν σοφόν είη, σώ 206, Sic Reiskius et Dawesius, Lege
ζειν τινά ιαυτού το σώμα, ήγουν εαυτόν, δρών loatur τί σοι δ'. Ηerman,
τα τους πολεμίους κακώς, μή αυτό εκ τύχης
ώεμημένους, αλλ' εκ βούλης άπωθεν υπ' αυ Τ: «' είδ'] Ita optime Dawesius Μis
του τετρωσκομένουι. Αlii legunt μη ντύ cell. Crit. Vulgo male τί σον δ'. Μusg.
Ο 4
214 ΕΥ Ρ ΙΠ ΙΔΟΥ

Βία δε δράσης μηδέν, ή πείσει βίαν,


215 "Οταν θεός σοι πνεύμα μεταβαλών τύχη,
Φευ, 215

"Ω γαία Κάδμου, και γάρ εις σ' αφίξομαι,


Λόγους ονειδιστήρας ενδατούμενος,
Τοιαύτ' αμύνεθ' Ηρακλεί τέκνοισί τε,
220 "Ος είς Μινύαισι πάσι διά μάχης μολών,
Θήβαις έθηκεν όμμ' ελεύθερον βλέπειν, 22Ο

Ουδ' Ελλάδ' ήνεσ', ουδ' ανέξομαι ποτε


Σιγών, κακίστην λαμβάνων εις παιδ' εμόν,
«Λ "ν - - - " "/

Ην χρην νεοσσοις τoίσδε πυρ, λόγχας, όπλα

Ρer vim vero nihil facias nobis, aut patieris vim,


215 Cum flatus dei mutatus tibi fuerit.
Ρroh ! ".

Ο terra Cadmi, ad te enim veniam,


Verba probrosa in te congerens,
Ιtane opem fertis Ηerculi, et liberis gjus"
220 Qui solus pugna cum omnibus Μinyis congressus,
Fecit ut Τheba libero oculo cernerent lucenι.

Νeque Graeciam laudo, neque potero patienter unquam


Τacere, pessimam experiens in filium meum,
Guam oportebat pueris istis, ignem, hastas, arma

Τί σ' οίδ’ έδρασαν scribunt Reisk. et Λόγους όνειδ. ενδατούμενος, convicia diυί
Dawes, Μ. Crit. p. 343. Βeck. dens, est conυίciis incessenυ. Ιllustravit
214. Εx Reiskii et Τyrwhitti emenda hunc verbi ενδατείσθαι et formulae ipsius
tione, Αld. βίαν δί δράσης μηδέν, ή πείση usum Βrunck. ad Soph. Τrach. 791. p.
λίαν. Ηerman. 237. b. Τ. Ι. Βeck.
Recte hunc versum emendant Reisk 20. Vide Ρors. Suppl. Pracf ad Ηec.
ius et Τyrwhittus legendo: p. clxvi. Ηerman.
βία δε δράσης μηδέν, ή τείση βίαν. De hoc anapastorum genere; Vide vol.
Μusg. ΧΙΧ. pp. 59, 70. libri cui titulus, Τhe
Αut βία, aut μηδέν pro μηδένα, legen Εdinburgh Revieu, Censor legere propo
dum puto. Ηeath. nit, Μινύαισιν εις ός τάσι, Μelius fortasse,
Ηeisk. emendat: βία δε δράσης μηδέν, Μινύαι, ό, είς άπασι, Sic ν. 60. hujus dra
ή πιίση βίαν, per vim υero nihil agas, aut matis, "Ω πρέσβυ, Ταφίων ό, ποτ' iξείλε, τό
eaperieris υίcissim υιm. Βeck. λιν. v. 422. Βίλισί τ' αμφέβαλλεν, | τον τει
215. θεός] Ita ΜS. G. Εd. Αld. θεού, σώματoν οίσιν ι κ τα βοτήρ' Ερυθείας. Είηιsί.
quod editi retinentes μεταβαλόν (quod εί,] Si voluit auctor, unum Ηercu
male manet in contextu) pro μεταβαλών lem ab universis Μinyis victoriam repor
ex conjectura Η. Stephani dederunt. tasse, adstipulantes Ηistoricos non habet.
Μusg. Τradunt enim ii, Ηerculem privatum
218. Werbα erprobratoria dividens. Sic quidem Οrchomenios fudisse, sed non
interpretatur Κusterus ad Ηesychium v. solum. vide Diodor. Sic, Lib. ΙV. sect.
ενδαιτούμενες, ubi videndi interpretes. 10. Αtque hoc, credo, est quod voluit
Μusg. Εuripides, Ηerculem non publica aucto
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 215

225 Φέρουσαν, ελθείν ποντίων καθαρμάτων


225
Χέρσου τ' αμοιβάς, ών έμόχθησεν χάριν,
Τάδ' ου, τέκν', υμίν ούτε Θηβαίων πόλις,
Ούθ' Ελλάς αρκεί προς δ' έμ’, ασθενή φίλον,
Δεδόρκατ, ουδέν όντα πλην γλώσσης ψόφον.
230 Ρώμη γάρ εκλέλοιπεν, ήν πριν είχομεν,
Γήρα δε τρομερά γυία, κάμαυρον σθένος.
Α
23Ο
9 » , Λ Λ -

Ει δ' ήν νέος τε, κάτι σωματος κρατων,


Μ 5 "-

Λαβών αν έγχος, τούδε τους ξανθούς πλόκους


Α' 2 ΣΥ ρ/ 2 και - Α'

Καθημάτωσ' άν, ώστ' Ατλαντικών πέρα 2 ν. Α'

235 Φεύγειν όρων αν δειλία τoυμον δόρυ.


225 Ferentem, αμαilio venire, marinarum purgationum,
Τerraeque purgata mercedem ob labores, quos exantlavit,
Ηaec vobis, Ο liberi, neque Τhebanorum civitas,
Νeque Graecia praestat: ad me vero amicum imbecillum
Respicitis, φui nihil sum, practer strepiturn linguae.
230 Defecerunt enim vires, quas prius habuimus:
Senectute autem tremula sunt membra, et evanidum robur.
Quod si essem juvenis, et adhuc valerem corpore,

Αrrepta hasta flavum hujus capillum


Cruentarem utique: ut ultra Αtlanticos
235 Τerminos metu fugeret meam hastam.

ritate ducem electum, sed propria vir αμοιβάς] Ιta Pindarus de codem Ηercule,
tute impulsum, raptim congregata amico Νemeonic. Οd. Ι. "Οσσους μεν εν χέρσω
rum et aequalium manu, patriam liberas κτανών, "Οσσους δε Πόντω θήρας αίδροδίκας.
Se. Μusg. Βαrnes.
"ος είς Μινύαισι τάσι διά μάχη, μολών,] 226. Leg. χίρσοι τ' αμοιβά, ών εμόχθη
De Μinyis, guos cum Εrgino, illorum σεν πατήρ Constructio haec est: αμοιβάς
rege, Τhebani Creontis gratia vicit Ηer (h. e, προς αμοιβάς) ποντίων καθαρμάτων,
cules, vide supra ad v. 5Ο. et Αpollodor. και τούτων, ά ο πατήρ χίρσοι (h. e, εν χές
Lib. ΙΙ. c. 4. S. 11. Βarnes, σω, ut οίκοι id. est, άuod εν οίκω) μόχθη
224. νεοσσούς τοίσδε] Puerulis hisce, σεν. Ηeisk.
voce νεοσσός pro filiolus, vide, quae 227. Lege, τα δ, ώ τέκν', υμίν,
nos ad Ηeraclid. v. 240. Βαrnes. Εlmsl.
225. ποντίων καθαρμάτων] Ηerculis in 254. s, ώστ' Ατλαντικών πέρα - όρων]
πmari egregia facinora tangίt auctor in Αlias vocat τέρμονας Ατλαντικούς, ut Ηip
fra v. 400. et 354. Sophocles Τrachin. polyt. ν. 3. "Οσοι τε πόντου, τερμόνων τ' Ατ
ν. 1Ο29, Senec. Ηcrc. Fur. v. 27Ο. Μi λαντικών. Ηoc est, ad oceanum extre
rum tamen, quac ea fuerint, neminem di mum, Αtlanticum dictum, ηui cα-li termi
serte prodidisse. Solus Pindarus docet, nus dicitur, guia visui videtur coelum ter
Sήρα, αίδροδίκας in mari ab eo interfectos, πminare: ut Scholiastes adillud Ηippolyt.
Νemeon. Ι. -
ν. 745. Τίρμονα κυρών ουρανού, τον Ατς
Quid Ηercules in mari praestiterit, λας έχει. Αlii de Gadiris sumunt, ubi
vide apud Schol. Pindar Νem. Ι. an mons Αtlas. Γ)e Αtlante autem, monte
tistr. 4. et ΙΙΙ. stroph. 2. Μusg. Μauritaniae, consulegeographos, et Stra
225, s, ποντίων καθαρμάτων, Χέρσου τ' bonem praecipue Lib. ΧVΙΙ. in Libya e
216 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ

ΧΟ. "Αρ'
αφορμάς τοις λόγοισιν οι 'γαθοί
ουκ 235
Θνητών έχουσι, κάν βραδύς τις ή λέγειν,
ΛΥ. Συ μεν λέγ' ημάς, οίς πεπύργωσαι λόγοις,
Εγώ δε δράσω σ' αντί των λόγων κακώς,
240 "Αγ', οι μεν Ελικών, οι δε Παρνασσού πτύχας
Τέμνειν άνωχθ' ελθόντας υλουργούς δρυός
Λ' 9 \ γ ν - Λ
24Ο

Κορμούς επειδαν δ' εισκομισθώσιν πόλει,


\ Λ Α' 9 Α' Λ.

Βωμόν πέριξ νήσαντες αμφήρη ξύλα,


2 Λ' ? y ,-ν ν - Λ

Εμπίμπρατ αυτων και πυρουτε σωματα


Λ' "Λ και - w -ν , "/ ? y " Α
245 Πάντων, ίν ειδώσ', ουνεκ ουχ ο κατθανών

Cho. Αn non occasiones dicendi boni


Ηomines habent, etiamsi tardus sit aliquis ad dicendum?
Lyc. Τu quidem dicito contra nos verba, quibus tumes;
Εgo vero tibi pro tuo sermone malefaciam.
240 Αgite, alii quidem in Ηeliconem, alii vero in Ρarnassi valles
Lignatores profectosjubete secare quercum
Ramos: postquam vero in urbem importatifuerint,
Circum aram cumulantes utrinque constructa ligna,
Incendite, et cremate corpora ipsorum
245 Οmnium, ut sciant, quod mortuus ille non

Μauritania. Item quae nos supra ad Ιon. Βωμόν αίριξ νήσαντες] Μos erat antiquis,
ν. 1. Βαrnes. quandoquidem Αsylorum sanctitas inte
236. Ρraefigunt personam Chori Εdd. meranda videbatur, ubi sine Deorum of.
recentes, φuo auctore, nescio, Certe non fensione aliquem ab aris νοluerunt ex
dissentiunt ΜSS. G. et 2714. Μusg. torquere, flamma et incendio illum in
238. Ρost λόγοις tacite supplendum e de propellere, Ita Αndromach. ν. 256.
seq. versu κακώς, tu φuidem male dic no πυρ σοι προσοίσω. Schol. "Εθο, ήν τοί, εις
bis υcrhis, quibus eraggeratus es, εμο te βωμόν καταφεύγουσι, σύρ προσφέρειν. Ηinc
ηon υcrbis, sed ipsa re, αίfligam. Βeck. et Seneca in hunc ipsum locum, quem ta
241. άνωχθ'] Ανωχθε pro ανώχθητε. Ιta men videtur non satis intellexisse, quia
Rhes. ν. 984. in quem locum vide quae totum ille templum incendio potius ab
nos, item ad Τroad. v. 1251. ubi simili sumere velle Lycum ait, quam vindicta
ter τέταχθε, pro τιτάχθητε Βarnes. suae excidere, cum revera α tu tantum
άνωχθε pro ανώχθητε forma passίνa ne Supplices αδsterrebant, ita, inquam, Se
quaquam hic stare potest. Ρonitur autem neca Ηercul. Fur. v. 506. Congerite
pro άνώγετε, 11t άνωχθι pro ανώγηθι. V. Sνluas, tempία Supplicibus suis Ιnjectα
Νot. ad Τroad. 1251. et Rhes.984. Ηραιή. ./lagrent. Conjugen et totun grcgem Con
243. Βωμόν] Ιta Εdd. recent. ex con εμηιαι μηus igne subjecto rogus. ... Vid.
jectura Η. Stephani, nec variant ΜS8. infra ad ν. 285. De igni autem iis ad
G. et 2714. Εd. Αld. βωμών. moto, gui ad aras confugissent, vide prae
Lib, ΙΧ. c.
αμφήρη] Undecunφue aran cingentία. terea Τurnebi Αdversaria
Εxstat vox αμφήρης non dissimili sensu 12. Βαγγιεs.
Ιon. ν. 1128. De more ignem admo 245. ουχ ο κατθανών] Ita superscriptum
vendi iis, qui ad aras confugissent, con habet ΜS. G. et sic Βarnesius ex con
sulto agit Τurnebus Lib. ΙΧ. c. 12. non jectura Canteri. Εd. Αld. ου κατθανών,
negligens Αndromach. ν. 256. Μusg. Μusg.
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 217

Κρατεί χθονός τήσδ, αλλ' εγώ τανύν τάδε. 245

Υμείς δε, πρέσβεις, ταίς εμαϊς εναντίοι


5/ 2. Λ' Λ'

Γνώμαισιν όντες, ου μόνον στενάξετε


" Α' - 2. Α'
Τους Ηρακλείους παίδας, αλλά και δόμου
" \
250 Τύχας, όταν πάσχη φι" μεμνήσεσθε δε
Δούλοι γεγώτες της εμής τυραννίδος. 250

Χο.. "Ω γης λόγευμα, τους "Αρης σπείρει ποτέ


Ωγής λόχευμα, τους Αεης στείρει ποτέ,
Λάβρον δράκοντος εξερημώσας γένυν,
Ου σκήπτρα, χειρος δεξιάς ερείσματα,
255 Αρείτε,και τούδ' ανδρός ανόσιον κάρα

Ιmperat huic terrae, sed ego nunc.


Vos vero, senes, qui adversarii meis
Consiliis estis, non solum lugebitis
Liberos Ηerculis, verum etiam familiae υestra"
250 Calamitates, quando aliquid patietur: recordabimini vero,
Vos servos esse meae tyrannidis.
Cho. Ο partus terrae, quos Μars seminavit olim,
Νudans amplas genas Draconis,
Νon, bacula dextrae manus fulcimina,
255 Τolletis, et viri hujus impium caput

247. Lectionem Wakefieldii Γνώμαις Θυγατέρες Ιερουσαλήμ, μή κλαίετε επ' εμέ,


λόντες, quae notatu digna nobis videtur, πλήν εφ' εαυτάς κλαίετε, και επί τα τέκνα
silentio praeteriit Ηermannus. Οbser υμών. Νοtandum est vero, στενάζετε non
vandum est, hoc loco poétam πρέσβεις esse hoc in loco imperandi modi: is enim
sensu γέροντες usurpare, Sie etiam ΑΕsch. nunquam cum ου legitur, sed cum μή;
Ρers. 842. "Υμείς δε, πρίσβεις, χαίρετ, at indicativi, et est απειλητικόν, hoc mo
εν κακοί, όμως, Sola sunt hacc exempla do : vos quidem hos pueros et illorum
pluralis hujus, quae in tragediis notavi casum lugere vobis videmini, at id qui.
mus: bene notum est, utin comαndia Grae dem non singulare facitis; lugetis enim,
ca, et oratiοne soluta, πρέσβεις semper le ut brevi apparebit, etiam vestras calami
gatos denotet. Εlmsl. tates, quas vobis familiisque vestris infli
248. Ηeathius et Μusgravius στενάξε gendas pronuntio Βarnes,
τι. Vulgo στενάζετε. Ηerman. 249. Νοn intelligo, δόμου αμid sibi ve
στενάζετε] Legendum haud dubie στε lit. f. leg, αλλά και δρόμους τύχας όταν
νάξετε in futuro, ut mox μεμνήσεσθε. (Sic σάσχητε, sed eliam.fortuna vices, quando
Ηeath.) Μusg. αdυersα ηratiemini. Reisk.
248.s, ου μόνον στενάζετε Τους Ηρακλείου, 252. Recte hanc βήσιν Choro tribuunt
παίδας, αλλά και δόμου Τύχας, όταν πάσχη ΜSS. Steph. male in Αldina Αmphitry
τι"] Ούτος ο νούς Υμείς, ώ πρέσβεις, οι πολυ oni assignatam.
πραγμόνως συμπαθόντες τοίς τούτων τάθεσι, λόχευμα, τους] Reponit Piersonus
ου μόνον στενάζετε αυτούς, αλλά και υμάς λοχεύμαθ', ους. Ρendet hujus emenda
και τού υμετέρου δόμου δυστυχίας, όταν ο tionis veritas ex quaestione nondum diju
δόμοι πάσχη τι κακόν εξ εμού άλλως, τάσ dicata, sc. an o pro ός in tragicis retineri
χητε, δηλονότι υμείς. Similis illa locutio, debeat. Μusg,
licet in sensu dissimili, D. Luc. c. xxiii. ν. "Ω γής λόχευμα, τους Αρης σπείρει ποτέ,]
28. Στραφείς δε προς αυτά, ο Ιησούς, είπε, "Ω Θηβαίοι, ών πατέρες εκ σποράς έφυσαν,
218 ΕΥΡΙΠ ΙΔ ΟΥ
Λ 9 Φ/ -

Καθαιματώσεθ, όστις ου Καδμείος ών, 255

"Αρχει, κάκιστος των νέων, έπηλυς ών,


Αλλ' ουκ εμού συ δεσπόσεις χαίρων τοτέ,
Ουδ απόνησα, πόλλ' εγώ καμών χερί,
260 Έξεις απέρρων δ, ένθεν ήλθες ενθάδε,
"Υβριζ εμού γάς ζώντος ου κτενείς ποτέ 26Ο

Τους Ηρακλείους παϊδας. oυ τoσόνδε γης


"Ενερθ' εκείνος κρύπτεται, λιπών τέκνα.
Επει σύ μεν γήν τήνδε διολέσας έχεις,
265 Ο δ' ωφελήσας αξίων ου τυγχάνει.
2/ Λ

Κάπειτα πράσσω πόλλ' εγώ φίλους έμους


Θανόντας εύ δρών, ου φίλων μάλιστα δεί,
Cruentabitis? qui, cum non sit Τhebanus,
Ιmperat junioribus improbus, advena cum sit?
Verum tu non imperabis mihi unquam latus,
Νeque, qua ego multo labore manibus meis comparavi,
260 Ηabebis, sed cum tua pernicie discedens, urιde venisti, illic
Jacta te. Νam me vivente nunquam occides
Liberos Ηerculeos : non tam procul terram
Subter latet relictis liberis.
Νam tu quidem hanc terram perdidisti:
265 Πle vero cum profuerit ei, non consequitur digna pντηιία.
Deinde multa facio ego, amicos meos
Βeneficiis afficiens mortuos, ubi amicis maxime opus est.

ήν"Αρμος ο Κάδμος εξ όφιω: Αρείου οδόντων βασιλέων, ultimis duabus syllabis in unarn
έσπειρε. De qua re vide quae nos supra ad contractis. Βeck.
ν. 5. Βαrnes. Conjeci aliquando των ιτών, i. e, των
254. ερείσματα,] Ιta ΜSS. Steph. Εd. αστών, sed suspecta fieri cαpit conjectura,
Αld, ορίσματα. Μusg. postφuam vocab. νίοι pro civibus militaris
Εx ορίσματα Reisk. efficit ορμίσματα, aetatis usque ad quinquagesimum annum
εa, super quibus ορμίζεται, φuiescit velut, a Diodoro Sic. saepius usurpari vidi, ut
navis ad rudentem. Βeck. Τ. Ι. p, 729, 90. ΙΙ. p, 51, 6. 52, 25, et
257. των νέων,] Μale Piersonus εγγε Ρolyaenus, p. 468. c. fin. νίους pro civious
νών, Verisim. p. 222 putans scil. adve dixit. Reisk.
nam Lycum indigenis Τhebanis oppo 260. απίρρων] Ηesychius: άτιέρι,
ni. Οppositio est inter juventutem Τhe αποφθείρου, πορεύον μετά φθοράς. Μusg.
banam, quae Lyco se in clientelam dede απέρβων] Ιta docti viri censent legen
rat, et senes, ex quibus Chorus constat, dum junctim, cum prius ατ' άρρων legeba
qui imperium ejus detrectant, άρχει των tur. Βαrnes.
νίων, αλλ' ουκ εμού συ δεσπόσεις. Ubi si 262. s. oυ τoσόνδε γής "Ενιεθ'] Juxta il
quem offendit mutatio personarum, le lud: Τόσσον ένιεθ' υπό Γής, όσον ουρανός
gere potest : εστ' άτο Γαίης. Βαrnes.
Leg. εύς, liberos, quos adhuc paroulos,
αςχεις, κάκιστε, των νέων, έτηλυ, ών
τέκνα, ille postφuam reliquit, latet suo ter
αλλ' ουκ έμού συ διστάσεις -
rα ιαnto tempore, Reisk.
Μusg. ου τυγχάνει est i. q, ου τεύξεται, ηon οδ
Struchtmeier. Αn. Crit, p. 151. legit tincυίι " effertur cum ironia et indigna
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 219

"Ω δεξιά χείρ, ώς ποθείς λαβείν δόρυ,


Εν δ’ ασθενεία τον πόθον διώλεσας,
9 Λ' ν ?/ 9 Μ Λ- 2 Α' Α'

Επεί σ' έπαυσ' αν δούλον εννέποντά μωβ,


ν Λ' Α' 9 - 2 Λ'

Και
'Ε τάσδε Θήβας ευκλεώς
φ' \ Α" 9 2 Υ
ωνησαμοεν,
τ' - Α'
27Ο

ναις συ χαίρεις ου γαρ εύ φρονεί πολις,


Α' Λ- \ Α- Α"

Στάσει νοσούσα και κακοίς βουλεύμασιν, Μ Ν Α'

Ού γάρ ποτ' αν σε δεσπότην έκτήσατο.


275 ΜΕ. Γέροντες, αινώ των φίλων γαρ ούνεκα
'Οργάς δικαίας τους φίλους έχειν χρεών. 275

Ημών δ' έκατι δεσπόταις θυμούμενοι,


Πάθητε μηδέν της δ' έμής, Αμφιτρύων,
Γνώμης άκουσον, ήν τί σοι δοκώ λέγειν.
Ο dextra manus, quam cupis sumere hastam,
Sed per imbecillitatem amisisti votum tuum.
27Ο Αlioqui te compescuissem, ne me servum appellares,
Εt Τhebas has gloriose adjuvissemus,
Ιn quibus tu lataris: neque enim recte sapit civitas
Seditione laborans, et malis consiliis.
Νunquam enim alias te dominum sibi comparasset.
Μeg Laudo υos, 0 senes: amicorum enim gratia
Αmicos iramjustam habere convenit.
Sed propter nos irati dominis
Νihil patiamini: sed meam, Αmphitryo,
Sententiam audi, si quid tibi videar recte dicere.

tione, φuomodo etiam κάτιιτα, et nihilo τόθων] Ιta ΜS. Ε, ut jam ex Ρlutar
minus tamen υίderi possum tibi, vel alicui, cho (Οp. Μor, p. 1420. Εd. Η. Steph.)
curiosus αίienαrum rerum et male sedulus emendavit Piersonus. Εd. Αld. πότμον.
esse. Reisk. Μusg.
266. s, Ηaec interrogative dicta puto, Εν δ' ασθενεία] Διά την ασθένειαν, εκ του
et πράσσω πολλά eandem vim habere, ac άγαν γήρως υφίρτουσαν. , Senex Chorus
πολυπραγμονώ. Ηeath. brachium suum alloquitur, cui vellet
267. ου φίλων μάλιστα δεί,] De pietate maxime jam pristinas juventae vires resti
et caritate in Μortuos hic locus agit, qui tui, ut contra Lycum tyrannum pugna
quidem mortui fere ex hac luce remoti ret. Βαrnes.
oblivioni traduntur, nec illorum merita, 271. Legebatur ωκήσαμεν, φuod inter
aut beneficia amplius a vivis memorantur. pretabantur incoleremus, repugnante ao
Quod mortuorum gratia cito perit, con risto. Ηermαn.
sulantur locorum communium scriptores, Ιnterpretari debet, incoιuissemus, po
praecipue Stobacus capite Florilegii ulti tiusve αdministrassemus. Ηujusce τer
mo: ότι των πλείστων μετά θάνατον διαρρεί loi posterior sensus nimis notus est quam
ταχέως η μνήμη. Βαrnes. ut explicare necesse est. Conf. Ηippol.
269. Αld. πότμον. ΜS. Ε. et Ρlutar 188. Εl. 386. Αntiop, Fr. 12. Ωuod
chus, in quaestione an seni gerenda sit Ηermannus emendat probare vix possu
resp. c. 18. p. 793. C. Ηerman. mus. Εlms!.
220 ΕΥ Ρ Ι ΠΙΔΟΥ

280 Εγώ φιλώ μεν τέκνα, (πώς γαρ ου φιλώ


/ Α' Α-/

"Ατικτον, αμόχθησα;) και το κατθανείν 280

Δεινόν νομίζω τώ δ' αναγκαίω τρόπω


«W 9 Α' \ σ' ν Α'

Ος αντιτείνει, σκαιόν ηγούμαι βροτόν


Ημάς δ', επειδή δεί θανείν, θνήσκειν χρεών
285 Μή πυρί καταξανθέντας, εχθροίσιν γέλων
Α' ρ 3 "ν "- -ν

Διδόντας, ουμοί του θανείν μείζον κακόν, 285

Οφείλομεν γαρ πολλά δαίμοσιν καλά,


Σε μεν δόκησις έλαβεν ευκλεής δορός,
"Ωστ' ουκ ανεκτόν, δειλίας θανείν ύπο,
280 Εquidem liberos amo: φuomodo enim non amarem
Quos peperi, guos enixa sum 2 et mortem
Μiseram judico: sed necessitati
Clui resistit, eum hominem stultum existimo.
Νos autem, φuando mori necesse est, mori convenit,
285 Νοn igne consumptos, et hostibus risum
Μoventes: guod mihi morte ipsa majus malum est.
Debemus enim multum decus nostra familia.

Τe quidem fama gloriosa belli cepit,


Quare non est ferendum, ut moriaris cum timiditate :

Videtur post Θήβας unus et alter ver usque torrebantur. Αdeo ingeniosa erat
sus deesse, quorum sententia fuerit: non crudelium hominum impietas, ut sic se
paterer servum a te appellari meque has Γeorum aras violaturοs non putarent,
gue Τhebas, quas utinam tranquille, con nempe si supplices ab iis vi non abstrahe
corditer, et absque illis turbis, qua tibi rent: id enim esset sacrilega in Deos in
laetandi et ferociendi caussas praebent, co juria, at igni tantum vel ad mortem co
luissemus? aut si tranquilli fuissemus, tu gerent, si aras ejus metu voluntario coac
non imperares. ti relinquerent, vel ad mortem usque tor
Forte, εν οίς, scil. κακούς. Sed intutum rerent. Βαrnes.
est in loco lacunoso conjicere, quid enim? 286. ουμοι] "ο εμοί, clausula praecedens
si ταραχαϊ, forsitan precesserit? Reisk, loco antecedentis. Βαrnes.
280. Μalimus, πώς γαρ ου φίλα. 287. Reiskii conjecturam δαίμοσιν rece
Εlmsl. pi. Vulgo δώμασιν, Ηerman.
281. "Α"τικτον, ά μόχθησα +] Ρro α έτικ Leg, πολλά δαίμοσιν, deύemus diis mul
τον, αι μόχθησα: necesse est enim omni ία bonα. Reisk.
no, ut posterius α producatur; quod ali 289. θανείν σ'] Ιta ΜS. Ε. Εd. Αld.
ter non fieret, sine coalitione, Sic supra θανείν. Μιμsg.
ν. 259. Εαγmes. 290. αμαρτύρητος] Είiam testimonio non
Forte, α' βόσκησα, φιμos αίμι et educaυί, ornatus. Dio Chrysostom. μαρτυρήσαντες
aut αμογόεσσα, a mascul. μογόεις. Reisk. αυτόν τινες και εταινίσαντες, p. 615. Α. Ubi
282. s. το δ' αναγκαίω τρόπω "Ος αντιτεί μαρτυρείν raro exemploaccusativumadscis
νει, σκαιόν ηγούμαι βροτόν. Lege βροτών, cit. Ηinc Plutarcho μαρτυρείσθαι est
Ρογ. collaudari testimonio: μαρτυρείσθαι μάλλον,
285. Μή πυρί καταξανθέντας,] ΙDe igne ή ταρακαλείσθαι, δόξετε, Οp. Μοr. p, 849.
aris admoto, ad torrendos et fugandos Εd. Steph. iterumque, p. 1106. βούλονται
supplices, vide supra ad v. 243. Νisi γάρ υπ' άλλων μαρτυρείσθαι. Μusg.
vero igni huic cederent illi, ad mortem Ουμός δ' αμαρτύρητος ευκλεής πόσις,] "Ο
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 221

29Ο "Ουμός δ' αμαρτύρητος ευκλεής πόσις,


Α- «Λ Λ

"Ως τούσδε παίδας ουκ αν εκσώσαι θέλοι, 29Ο

Δόξαν κακήν λαβόντας οι γάρ ευγενείς


Κάμνουσι τοις αισχροίσι των τέκνων ύπερ,
Εμοί τε μίμημ ανδρός ουκ απωστέον,
295 Σκέψαι δε την σην ελπίδ, ή λογίζομαι,
Η Λ - Α'

"Ηξειν νομίζεις παίδα σον γαίας ύπο, 295

Και τίς θανόντων ήλθεν εξ"Αιδου πάλιν,


Αλλ' ως λόγοισι τόνδε μαλθάξαμεν άν,
"Ηκιστα φεύγειν
γ σκαιόν άνδρ'
ξ εχθρόν
εχθρον χρεών
χρεων,

29ο Μeus vero maritus υel sine testimonio est gloriosus,


Clui liberos hos haud servari velit,
Μalam famam adeptos: nam generosi
Μale audiunt ob infamiam liberorum.

Μihique exemplum viri non est rejiciendum.


295 Verum considera, quomodo spem tuam reputem.
Αn putas filium tuum e terra venturum ?
Αt quis mortuorum ex Plutonis αdibus rediit?
Αn verbis hunc delinire posse nos?
Μinime, convenit virum stultum hostem fugere,

εμό, δι πόσις, ο Ηρακλής, και εάν εγώ ουκ αισχροίσι, et vertendum: Laborant ίη/απηία
αυτό ταύτην την μαρτυρίαν μαρτύρωμαι, propier liberorum factα. Ηeath. " *
όμως ευκλεής ιστι, διά τάς ώμολογημένα, 296. γαίας άτο reponit Reisk. Βeck.
πάσιν ευπραξίας, καίσερ εν ερήμοι, και αμαρ 298. άλλως, .frustra, una voce, scribί
συζήτως πεπραγμένας. Βαrnes. jubet Reisk. Βeck.
Forte, αμαρτύρητον, incontestabile, ad Εgregia est in hoc loco oratio Μe
quod evincendum testibus non opus est. garae, qua Αmphitryonem, nihil sibi ni
Constructio est: αμαρτύρητον ώς ο έμός πό si mortem relictum esse edocet. Quid
σις ο ευκλεής ουκ αν θέλοι εκσώσαι. Βeck. enim? ait, Ηerculemne ab inferis, unum
291. Ως] Sic bene Αldina. Εdd. re e tot millibus, rediturum esse speras?
cent. ex conjectura Η. Stephani ό,. Sed nemo unquam defunctorum e teno
Μιμsg. bris in lucem emersit. Αut a generoso
"ος τούσδε παίδας] ο νούς ό, πόσις, ο Lyci animo expectas veniam mortis?
Ηρακλής δηλονότι, ο πατήρ αυτών, ως γνή Αλλ' ώς λόγοισι τόνδ' μαλθάξαμε άν,
σιος ών ανήρ και παντελώς μεγαλόψυχος,
μάλλον θέλει τους παίδα, αυτού δι' εύκλειαν "Ηκιστα ΦΕΥΓΕΙΝ σκαιόν άνδρ' έχθςόν χρεών,
θανείν, ή δυσκλεώς τον βίον μηκύνειν. Μale σόφοισι δ' είκειν και τεθεαμμένοις καλώς.
itaque Scaliger ει legit, pro ό, , melius Μedium horum versuum Βarnesius sic
paulo Αldina editio ως legebat. Βarnes. explicat: Μinime opus est ineptum et stul
293. αισχροίσι] Ιta ΜSS. Steph. Εd. tum υίrum, φuem nobis inimicum esse con
Αld. εχθροίσι. Μusg. tigit, fugere, sapienti vero et generosi anί
Reisk. praeferre videtur lectionem ιχ πηί inimico cedere.fas est. Sed.fugimus
Sροίσι, ηuam ita explicat: luctantur adver(φίυγομιν) hostem, quem timemus; inep
εis (casibus, vel hominibus) ού liberos, ut
tum vero (τον σκαιόν) spernimus, sapienti
eos servent. Βeck. vel ultro cedimus (είκομιν). Ωuod cum
Ρraepositio υπέρ dativo juncta nunquam perspiceret Reiskius, emendari voluit :
reperitur. Ιgitur distinguendum pos Ηκίστα φρίττειν, ut sit: stultum adυersα
222 ΕΥΡΙΠ ΙΔ Ο Υ

300 Σοφοίσι δ' είκειν και τεθραμμένοις καλώς.


"Ράον γάρ αιδούς, υποβαλών φίλ, αν τύχοις, 3ΟΟ

"Ηδη δ' εσήλθέ μ’, ει παραιτησαίμεθα


Φυγάς τέκνων τώνδ' αλλά και τόδ' άθλιον,
Πενία ξυν οικτρά περιβαλείν σωτηρίαν.
305 Ως τα ξένων πρόσωπα φεύγουσιν φίλοι,
300 Sapientibus vero et honeste educatis cedere:
Facilius enim grata faciens clementiam consequaris.
Sed venit mihijam in mentem, utrum deprecando impetraremus
Εxilia liberorum horum: sed hoc quoque miserum est,
Salutem miserabili cum paupertate adipisci :
305 Quia amicifugiunt vultum hospitum,

rium minime timere fas est. Sed me hoc ομίλητος) αδελφός, αλλά σύγε, φαίην άν,
quidem contextui satis aptum videtur. αμείνων ευρέθητι, και νίκησον αυτού την αγ
. Lycumne/orsiίαη υcrois aggrediαnur com ριότητα ταίς ευτοιίαις ετεί τοίγε ουδί πολλή
ηιουere " . Αt minime decet stultum inimί χάρις, τοί, ευγνώμοσι προσενεχθήναι μετρίως,
σιιηι tinιere - Νullum hic video senten αλλ' ανδρός έργον, και πολλής άξιον αποδο
tiarum nexum, nec ulla est cognatio ver χής, τον αβέλτερον και σκαιόν πραύναι τοις ες
borum μαλθάσσειν et φρίττειν. Ωuae cum αυτόν τραττομίνοις. Εt caetera in hanc
ita sint Εuripidem scripsisse suspicor: rem gravissime, paene dixeram, nisi hos
tis esset cruci, Christianissime. Ηaec au
Αλλ' ώς λόγοισι τένδε μαλθάξαμεν άν, tem praecipue huic loco aftixi, ut quis sit
"Ηκιστα ΣΑΙΝΕΙΝ σκαιόν άνδρ' εχθρόν χρεών,
σκαιός hostis sciatis, ex hoc σκαιό fratre;
σόφοισι δ' είκειν και τεθεαμμένοις καλώς, quodque cum tanta σκαιότη, in fratre to
1eratu sit difficilis, in hoste multo diffici
Ηae eum in finem a Μegara dicuntur ut lius feretur. Βαrnes.
deterreatur Αmphitryon a vanaspe, quam Ρlenius distinguendum post "Ηκιστα,
conceperat animo, fore ut Lycus verbis tollenda vero distinctio post εχθρόν. Ηeath.
deliniri possit. Respondent sibi invicem φεύγειν) Forte, φρίττειν. Reisk.
μαλθάσσειν delinire et σαίνειν blandiri. 299. s. "Ηκιστα φεύγειν σκαιόν άνδρ' εχέρον
Jacobs.
χρεών, Σοφοίσι δ' είκειν κ. τ. καλώς.] Μihi
299-301. Stob. Grot. ΙV. p. 29. ubi videturita distinguendum :
"Ηκιστα. φεύγειν. Βurn. "Ηκιστα Μinime. Qua voce Μegara
299. s. "Ηκιστα φεύγει σκαιό άνδρ' εχθριν ipsa sibi respondet. Virum stultum, per
χρεών, Σοφοίσι δ' είκειν και τεθεαμμένοις κα git, oportet fugere, nec cum eo agere.
λώς.) Ο νούς ήκιστα χρεών φεύγειν, εν τώ Faehse.
είκειν, τους σκαιους και δυσομιλήτους και 301. Vulgo υπολαβών. Εmendavit
απραύντου, ανθρώπων, ήν δ' εχθρός τις σοφός Βrunck. ad Αndrom. 114. sed idem male
ή και ευ τεθραμμένος, μάλιστα τούτω είκειν
ν. 304. scribit περιλαβείν. Ηerman.
χρή, Similein fere sententiam habemus τύχοις.] Ita ΜSS. Steph. Εd. Αld.
supra ad Ηeracl. ν. 459. Σκαιο, γάς ανής, cum ΜSS. Ε. G. et 2714. τέλοις, adscrip
τοίς σοφοί, δ' ευκτον σοφό "Εχέραν συνάπτειν, to etiam in margine ΜS. G. τίμοις. Ρro
μη μαθεί φρονήματι. Πολλής γάρ αιδούς υπολαβών legendum putem υτολακών, i. e.
κάτυχής τις αν τύχη. Ωuorum ultimo υπειπών Constructio est: ράον γάς αιδούς
versui similis et in hoc loco: Ράον γάρ αι αν τύχοις, υπολακών φίλα. Geminum lo
δού, υπολαβών φίλ' αν τύχοις. Vicissim se cum vide Ηeraclid. v. 461. Μusg.
loci explicant. Περί σκαιότητος δι, ούτως ο "Ράον γάς αιδούς, υτολαβών φίλ', αν τύ
"Ιεροκλής παρά Στοβαίω λόγω αβ’. Περί χοις.] Ράον γάρ εκ των σοφών εχθρών τύχοις
Φιλαδελφίας : (Εxstat inter - Fragmenta αν αιδούς, και ελέους, υπειληφώς τα φίλα
Ηieroclis ad p. 232, etc.) "Επειτα κάν παρ' αυτού. Στριπται γάρ φρίνες εσθλων.
"ντως τοιούτος ή (ο Σκαιος δηλονότι, και δυσ Juxta Ηomerum Iliad. «'. ν. 203. "Η τι
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 223

"Εν τ' ήμαρ ήδύ βλέμμ' έχειν φασιν μόνον,


Τόλμα μεθ' ημών θάνατον, ός μένει σ' όμως
Προκαλούμεθ' ευγένειαν, ώ γέρον, σέθεν.
Τάς των θεών γαρ όστις εκμοχθείν τύχας
31o Πρόθυμός εστιν, η προθυμία γ' άφρων,
"Ο χρή γάς, ουδείς μή χρεών θήσει ποτέ, 310

Unumque diem solum jucundum aspectum habere dicunt.


Αusis nobiscum mortem oppetere, quae utcunque te manet.
Ρrovocamus generositatem, Ο senex, tuam.
Guisquis enim calamitates deοrum laborando superare
310 Studet, amens est hoc studium.
Ωuod enim.fieri necesse est, id nullus deοrum unquam irritum faciet.

μεταστρίψεις : Στρεπτα μίν τε φρίνες εσθ 306. "Εν τ' ήμας] Ita ΜSS. Steph Ιn
λών. Scholiastes in locum: Στρεπται] Ευ Εd. Αld. deest τ'. Μusg.
μετάστρεττοι, εύπιστοι (lego εύπειστοι) εις 309. Vulgo, τας των θεών γάρ όστις εκ-.
το αγαθόν. Vide notam ad ν. 290. μοχθεί τύχας, πρόθυμός εστιν η προθυμία
Βarnes. δ' άφρων. Μutavi δ' in γ. Reliqua jam
φίλων τύχοις.] Legit Reisk. et reddit : Μusgravius correxerat. In Ηeraclid.615.
facilius enim experiaris in aliis mores conι Μόρσιμα δ' ούτι φυγείν θίμι, ου σοφία τις
modos ergι te, sί prius initium feceris re ατώσεται, Αλλά μάταν ο πρόθυμος αιι πό
υerentiac, sι prior institueris eos reverenter νoν ίξει. Ηerman.
tractare.
Legendum, ut jubet Reiskius:
Βrunck, ad Αndrom. 114. hic scribit
υποβαλών, et ν. 304. περιλαβείν,
Βeck. τας των θεών γας όστις εκμοχθών τύχας
301. ss. Νon dubitat Βr. ad Εuripid. τζόθυμός εστιν -
Αndrom. 114, φuin hic scribendum sit:
deinde autem, quod ab illo praetermissum
ράον γάς αιδούς, υποβαλών φίλ, αν τύχοις, est :

et mox : πενία ξ, οικτρά περιλαβείν σωτηρ. - η προθυμία γ' άφρων.


pro vulgatis υπολαβών et περιβαλείν. Εί
504, περιβαλείν σωτηρίαν.] Αd verbum: ικμοχθεί, depellere, ut infra εκτονήσω, ν.
Salutem υestis modo induere, Ιnsignis 580. Μusg. -

metaphora, nec optimis auctoribus igno εκμοχθεί] Perdurat. Sensus loci est
ta, nec Εuripidi singularis: idem enim hujusmodi: "οστις, etc. Quicunque in
Ιphigen. Αul. ν. 954. Τοσούτος οίκτο» apertis et inevitabilibus periculis positus,
περιβαλών καταστελώ. Sic Τacitus Αnnal. etiamnum spe perdurat et Deorum fata
Lib. ΧΙΙ. Quorum rer Izates societatem mutari tandem aliquando exspectat, is
Μεherdatis palanι induerat. Sic Caesar quidem homo valde promti animi esse
Lib, VΙΙ. Se ipsί αcutissimis υallis indue agnoscitur, sed ea quidem promtitudo
bant. Sic Virgil. ΑΕn. Lib. Χ. ν. 681. stultitia non caret. Ωuod enim fato sta
Αη sese πιιμcrone ob tantum dedecus amens tutum est; id nemo unquam Deorum ir
Ιnduat. Ηinc et nos Franciados Lib. ΙV. ritum faciet Ουδείς θεών θήσει ποτιμή
: γι
ν. 497. Ναm gratos apibus./tores et dul γονίναι. Βαrnes.
cία tempe Ιnduerαι, υcterunι patrimonία 311. Recepi emendationem Ρorsoni ad
Ισηgα parentum. Cujus dictionis mani Ρhoen. 5. χρεών pro θεών. Sic in versu
festius exemplum habes, Jeremiae c. xliii.ν. illo apud Ρlutarchum in Cons. ad Αpoll.
12 Ιnduet se ΑΕgypto, i. e possidebit p. 103. Β. τό το χρεών ουκ έστι μή χρεών
eam. Guin Ηomerus, omnium elegantia ποιεϊν. Ηermαn.
rum pater, μεγάλην επιιιμένος αλκήν, eodem Reisk. reponit : ουδείς μηδί θιών σχήσει
modo dixit. Βarnes,
(aut φθάσει) ποτί. Βeck,
VoL. VΙΙ. Ρ
224 ΕΥΡΙΠ ΙΔ ΟΥ
\ Μν "

ΧΟ. Εί μεν σθενόντων των εμών βραχιόνων


";' Α" > Φ. Α' & Α' 2 Λ' 2 1/
υβρίζων, βαδίως 87"Ο ΟΟ"ΟζΤ' Ο γ.
Ην τίς σ
Αν 9 2. Α' 2 \ \ 9 Μν -

Νύν δ' ουδέν εσμεν σον δε, τουντεύθεν σκοπείν,


315 "Οπως διώσει τάς τύχας, Αμφιτρύων,
ΑΜ. Ούτοι το δειλόν, ουδε του βίου πόθος
Α' 2. Α' " 2 ν \ Α'
315
Θανείν έρύκει μ', αλλά παιδί βούλομαι
"- Λ η 2/ * 2 Α' y/ 2 2 -

Σώσαι τέκν άλλως δ' αδυνάτων έoικ εξαν.


"Ιδού, πάρεστιν ήδε φασγάνω δέρη
320 Κεντείν, φονεύειν, έναι πέτρας άπο.
Μίαν δε νών δος χάριν, άναξ, ικνούμεθα, 32Ο

Κτεϊνόν με καί τήνδ' αθλίαν παίδων πάρος,


Cho. Si valentibus quidem meis brachiis
Ιnjuriam φuis faceret, facile compescuissem.
Νunc vero nihil sumus: tuum igitur est posthac considerare,
315 Αmphitryo, φua ratiοne repellas has calamitates,
Αm. Νon timiditas, neque desiderium vitae,
Ρrohibet me, quin moriar, sed volo filii
Liberos servare, cacterum impossibilia videοr affectare,
Εn adest hacc cervix ensi,
320 Ut pungatur, ut caedatur, ut de saxo deturbetur:
Unam vero nobis ut hanc gratiam, Ο rex, des, precamur :
Ιnterficias me, et miseram hanc antequam pueros,

312. s. Είμιν σθενόντων των ιμών βραχιόνων ve recepit Βrunckius. Ιdem occurrit
"Ην τίς σ’ υβρίζων, ραδίως επαύσατ' άν.] Εx Ηerodot. ΙΙ. 119. Και ξεινίων ήντησε μι
hibet Ηermannus, nulla mentione facta, γάλων, Fortasse Αttice legatur, και ξέ
editiones omnes, ante ed. Μusg. habere νίων έτυχε μεγάλων. Loco sequente non
trochaeum, primo loco , ήν τις υβριζων. Lec est obvium, hoc verbum regit genitivum
tionem recentiorem primo Dawesius et an dativum. ΑΕsch. Suppl, 34, ενθάδε
Reiskius receperunt, φuam postea Μusgra λαίλαπι χειμωνoτύπω, βροντή στιςοπή τ',
vius reperit in uno ΜS. Ρariss, Quibus όμβροφόροισίν τ' ανίμοις αγρίας αλές αν
lectionibus rejectis, non dubitamus esse ita τήσαντες όλοιντο. Νοbis videtur ita con
legendum : Ει μεν σθενόντων των εμών βρα stitui et interpungi. Ρlura de verbo hoc
χιόνων "Ηντησ', υβρίζων βαδίως επαύσατ' άν, congesserunt Damm, et alii lexicographi,
Νύν δ' ουδέν εσμεν Sί Lψcus, dicit Chori ad quos adeat cui placet. Είτηsi.
phaeus, sub meum brαchium υenisset, dum 313. "Η τίς σ] Ita ΜS. Ε. ut recte
cί υis ineral, facile gjus insolentiam com Dawesius Μiscell. Crit, p. 343. (et
primisseι, sed nunc sumus inutiles. Ver Reisk.) Pro ίσαυσατ' legendum putem
bum αντάν seu genitivum seu dativum re έπαυσαν, vel έταυτά γ', ut exhibere vide
git, et saepius idem sonat ut εντυγχάνειν. batur ΜS. 27 14. Μιμsg.
Sic Soph. ΟΕd. Col. 1444. σφών (lege σφώ) "Ην τις υβρίζω»,] Scaliger legit: ή τις
δ' ούν εγώ Θεοίς αρωμαι μήποτ' άντησα κα αν υβρίζων, φuia putabat, τις aliter corript
κών. Αi. 432. Νυν γαρ παρεστι και δις αιά debere, sed nec ea lectio hic necessaria,
ζειν εμοί Και τρί, τούτοις γάρ κακοί, εντυγ eo quod τις produci potest regulariter, ob
χάνω. Ιn prioribus his locis, emenda sequens asperum. Βαrnes,
tionem Τriclinii μήποτ' αντήσαι κακόν pra 316. ούτοι το δειλόν,] Το δειλιν, pro ή
"ΗΡΑΚΛΗΣ Μ Α Ι Ν Ο ΜΕΝΟΣ. 225

"Ως μη τέκν εισίδωμεν, ανόσιον θέαν,


Ψυχορραγούντα, και καλούντα μητέρα,
225 Πατρός φ"g πατέρα. τάλλα δ, ει πρόθυμος εί,
Πράσσ', ου γάς αλκήν έχομεν, ώστε μη θανείν. 325
ΜΕ. Καγώ σ’ ικνούμαι χάριτι προσθείναι χάριν,
Ημίν ίν' αμφοίν είς υπουργήση διπλά.
Κόσμον πάρες μοι παισι προσθείναι νεκρών,
330
Δόμους ανοίξας νυν γαρ εκκεκλήσμεθα,
e 2 \ "ν Α' 2 2 Α" * χ/ Α'

Ως αλλά ταυτά γ' απολάχωσ’ οίκων πατρος. 33Ο

ΛΥ. Έσται τάδ' οίγειν κλήθρα προσπόλοις λέγω,


Κοσμείσθ', έσω μoλόντες ου φθονώ πέπλων.

Νe liberos intueamur, spectaculum impium,


Αnimam efHantes, et vocantes matrem,
Εt patrem patris, reliqua vero, si lubet tibi,
Facias: non habemus enim auxilium, φuod a morte nos liberet.
Μεg. Εt ego te supplex rogo, ut addas gratiae illi gratiam :
Ut nobis ambobus unus rem grata facias dupliciter.
Ρermitte mihi, ut liberis addam ornatum mortuorum,
ΑΕdibus apertis: nunc enim exclusi sumus:
Ut saltem hac consequantur ex aedibus patris.
Ιγc. Εrunt hacc : dico igitur ministris, ut aperiant claustra :
Οrnemini intro profecti: non invideo υobis vestes,

δειλία. Vide, qua nos supra ad v. 75. άλλην hic legendum, vel cum Scaligero
Βαrnes. ταύτην, φuam lectionem in textum ad
520. τίτρας] Ita Εdd. recent. ex con mitto, άλλην inter Varias repono. Βarnes.
jectura Βrodaci, nec variat ΜS. G. Εd. 529. παισι] Ιta ΜSS. Steph. Εd. Αld.
Αld. πάτρας. Μusg. παιδί. Μusg.
325. Lege, ή πρόθυμος εί, μt υis. Κόσμον πάρες μοι ταισι προσθείναι νεκρών,]
Εlmsl.
Κόσμον νεκρών, ήγουν κόσμον νεκροστόλον,
328. Ημίν ν' αμφοίν] Ita ΜSS. Ε. et εσθήτα δηλονότι μέλαιναν. Βarnes.
2714. In Εd. Αld. deest ημίν, Versum
331. ταύτά γ' απολάχωσ'] Ιta super
suppleverant adjiciendo Βarnesius άλλην, scriptum habet ΜS. Ε. ut jam ex con
iger ταύτην, neuter, meo judicio, jectura dedit Βarnesius. Εd, Αld. ταύτ'
male.
υπουρχήνης] Ιta ΜSS. G. et 2714. απολάχωσ'. Μusg.
[ut Reisk. conjecit] Εd. Αld. υπουργήση. "Ως αλλά ταύτά γ' απολάχωσ’ οίκων πατ
Μusg. ρό,] Ηoc in loco αλλά praeter solitum
pro saltem, sic: Αλλά γε, αλλ' ούν γε,
Ταύτην, ίν' αμφοίν, etc.] Quum antehac
prima vox deesset in omnibus, magno αt certe, sallem ; sic Ηesych. Αλλά, κάν,
versus et aperto detrimento ; Johan. ή επί τάδε. Saepe hac voce Εuripides
Μiltonus μίαν in limine ponit, cujus ta ita utitur; sicut non semel testabimur.
men ultima brevis est ante vocalem ; nisi ταύτά γ'] Ιta vero hic scribo versus
forte ob αsperum, nec ideo rejicio, sed causa ; cum olim ταύτ' tantum legeba
quod μίαν praecessit ν. 325. et jam de tur; quanquam et alias posset stare ve
αliα graiία loquitur poèta, Quare ve! tus lectio, si o in απολάχωσι producere
Ρ2
226 ΕΥ ΡΙΠ ΙΔΟΥ

"Οταν δε κόσμον περιβάλησθε σώμασιν,


335 "Ηξω προς υμάς νερτέρα δώσων χθονί.
ΜΕ. "Ω τέκν', ομαρτείτ' αθλίω μητρός ποδι 335

Πατρώον
2/
μέλαθρον, ου της ουσίας
εις
"ν "Ν ν 5/ 9 χ/ » - - 2/

Αλλοι κρατουσι, το δ' όνομ' έσθ' ημών έτι.


ΑΜ. "Ω Ζεύ, μάτην άρ ομόγαμόν σ' έκτησάμην,
340 Μάτην δε παιδός τοι νεών εκλήζομεν
2/ ν ρ/ Μ. Λ - Α'

Συ δ' ήσθ' αρ ησσων, ή δόκεις είναι, φίλος,


2 " - ν 3/ Α Α'
34Ο

Αρετή σε νικώ, θνητός ών, θεον μέγαν.


Ubi vero ormatum corporibus indueritis,
335 Veniam ad vos, terrae inferorum daturus.
Με. Ο liberi, sequimini matris miserum pedem
Ιn domum paternam, in qua facultates υcstras
Αlii tenent; momen vero nobis adhuc restat.
Αm. Ο Jupiter, frustra ergo te ejusdem-tori-socium habui;
340 Frustra etiam filii ultorem celebravimus.
Τu enim es amicus minus quam videbaris esse.
Virtute igitur te supero Deum magnum ego mortalis:

tur ob λ sequens, quae est litera εκτατική.τον νεών, superscripto tamen τοί. Εmen
Βαrnes.
dabat Scaliger κοινιών εκληζόμην, particeps
335. δώσων] Ιta Canterus ex conjec υocabar. Sed κοινιών, particeps, auctore
tura, confirmantque ΜSS. G. et 2714. caret, neque recte ex analogia regulis
superscripto tamen in priori, φuod praebet formatur. Μusg.
Αldina, δύσων Scaligero placebat θύσων. Μάτην δι παιδός το νεών ικλήζομεν..] Vid.
Μusg. supra ad ν. 148. ubί de κοινιάν, et Scali
δύσων χθονί.] Canterus δώσων, Scaliger geri hujus loci lectione, quae hacc est:
θύσων. Sed et δύσων stabit ; nam et ac Μάτην δι ταιδος κοινιών εκληζόμην . Εt
tive aliquando usurpatur, et mergo, vel illam sane in textum recepissem, si Αm
immergo significat Τheophrasto: Νec ut phitryon esset κοινιών παιδός dicendus, nec
proprie subco, sed et subίre.facio, de qua potius Ζηνός κοινιών, cujus et supra oμέγα
forma Ηebraeis conformi vide supra ad μος et σύγγαμος dicitur. Quanquam et
Ιon. ν. 1596. Βarnes. in hoc sensu dicendus videtur Αmphi
34ο. Αld. παιδό, το νεών εκλήζομεν tryon, Jovis filii, Ηerculis, κοινιών, φuia
Τres Μusgravii Codd. τον νεών, supra habuit commune cum Jove nomen illius
scriptο τοί. Ιnepιe Reiskius παιδός σου patris. Ηaec habui pro hac lectione di
γονευ, εκληζόμην Scaliger κοινιών εκληζό cenda. Judicet lector. Βarnes.
μην. Μusgravius τoινιών. Αι auctoritate Forte, παιδός σου γονεύς εκληζόμην.
haec verba carent. Μihi φuidem, proxime Reisk.
ad litterarum vestigia, sensus exigere vide 341. άρ' pro vulg, άρ' scribi
batur, παιδός γονέα νών : nobis, inquit, i. e. meier. Αn. Crit, p. 152. Βeck. vult Strucht
mihi et Αlcmenae. Γονία brevi ultima, ut
alibi φονία. Vide Ρorsonum ad Ηec. 876. 344. ήτίστω] Επίσταμαι, abίσημι, scio :
Ηermαn. Ιmperfect. Ητιστάμην, ήτίστασο, Ιonice
ήτίσταο, Αtlice ήτίστω, in secunda per
τοί νεών] Αn legendum ποινιών, i. e. sona. Βαrnes.
ποινάτορα. " Εadem certe analogia a ποινή
formatur ποινιών, gua a λύμη λυμεών, ab 347. Vide Ρors. ad Οrest. 393.
απάτη απατιών. ΜSS. Ε. G. et 2714. Ηernιανι.
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 227

Παίδας γάρ oυ πρoύδωκα τους Ηρακλέους,


Συ δ' εις μεν ευνάς κρύφιος ήπίστω μολείν,
345 Ταλλότρια λέκτρα, δόντος ουδενός, λαβών
και - Λ. Α Α ν 2 " Α' Α'

Σώζειν δε τους σούς ούκ έπίστασαι φίλους, 345

Αμαθής τις εϊ θεός, ή δίκαιος ουκ έφυς.


ΧΟ. Αίλινον μεν επ' ευτυχεί στροφή α.
Μολπά Φοίβος Ιακχεί,
350 Ταν καλλίφθογγον κιθάραν
Ελαύνων πλήκτρω χρυσέω, 350

Νeque enim prodidi liberos Ηerculis.


Τu quidem clam noveras venire in cubilia,
345 Οccupans alienum lectum, nemine concedente:
Αt non novisti servare tuos amicos :
Ιmperitus aliquis es Deus, aut non es justus.
Cho. ΑΕlinon quidem laeto
Cantu Phαεbus resonat,
35Ο Ρulchre-sonantem citharam
Ρulsans aureo plectro.

Reisk. legit: ιι δίκαιος, είjustus non es. eptissima. Ρro ευτυχείigitur lego ευτυκεί,
Βeck. pulchre elaborato. Ηesychius, emendante
348. Αthenaeus ΧΙV. p. 619. C. λίνος Κustero: ευτυκις, ευεργές. Μentem auc
δί και αίλινος, ου μόνον εν τίνθεσιν, αλλά και toris sic concipio: Ρhaebus φuidem etiαnι
ετ' ευτυχεί μολπά, κατά τον Ευριπίδην. Εt canendi peritiam et elegantiam dignanι
inde Εustathius, p. 1164, 8. Μirati rei censet, φuam Αιλίνω lugeat, i. e, Linum
insolentiam, temere corrigunt critici. Ηoc Ιuget sola Μusicae peritia clarum : Εgo
dicit Chorus: φuemadmodum lugubre υero Ηerculem, η οn Μusica, sed rebus
carmen Ρhoebus canit, felicem eventum gestis et υirtute, celebrem, pradicare aggre
ominans, sic ego quamvis ad inferos pro diar, Μusg.
fectum Ηerculem laudabo, non prorsus de επ' ευτυχεί] Cum in veteribus omnibus
reditu ejus desperans. Εxemplum talis excusis libris legeretur junctim εσευτυχεί
αιλίνου praebet illud ΑΕschyli in Αgamem monstro vocabuli, pro quo nonnulli le
none, αίλινεν, αίλινoν ειπί, το δ' ευ νικάτω. gendum putabant ατευτυχεί, quasi id
Ηermαn. monstri infalir significaret: Νos disjunc
ευτυχεί] Ita ΜSS. nee aliter citat tim επ' ευτυχεί scribimus in Graeco textu,
Αthenaeus Lib. ΧΙV. c. 3. Εt tamen et lasto exponimus, non modo quod ιτευ
mirum videri debet, omnes praeterea Ve τυχής verbum sit nullius sensus, aut auc
teres Αϊλινον ut cantionem quam maxime toritatis, sed etiam quod ita legit Αthen
lugubrem commemorasse, vid. Spanhem. aeus Lib. ΧΙV. p. 619. Λίνος δε και Αίλινος
ad Callimachi Αpoll. v. 20. similem ου μόνον εν πένθεσιν, αλλά και επ' ευτυχεί
φuippe iis olim, quibus Lini interitus de μολτά (ita corrige pro μολπώ) κατ' Ευρι
fiebatur; unum vero Εuripidem aliud πίδην. Quam notam nos ΑΕmilio Porto
Αϊλίνου genus novisse, in rebus laetis cele acceptam libenter damus, aequiores in
brandis occupatum. Εgo vero ut hoc illum, quamillein Ηenriculn Stephanum.
credam, ne Αthenaei φuidem auctoritate Βarrιes.
permoveor, cum praesertim hujusmodi Ιn αίλινoν latet nomen alicujus numinis,
observatio ad Ηerculis laudes nihil quid aut herois. Νum Λίνον? deinde leg. επισ
quam faciat, sitque hoc saltem in loco in τυχεί, cuί υcrbα όene composiία, τιτυγμίνα,
Ρ 3
228 ΕΥΡΙ Π Ι Δ Ο Υ
2. ν Ν Α Λ- 2 / 2 ? 5/

Εγώ δε τον γάς ενέρων τ' ες όρφναν


Α' "ν Μ" ν/ Α' χ/

Μολόντα, παίδ είτε Διός νιν είπω,


Είτ Αμφιτρύωνος ίνιν,
355 "Υμνήσαι, στεφάνωμα μό
χθων, δι' ευλογίας θέλω. 355
Γενναίων δ' αρεται πόνων
Τοις θανούσιν άγαλμα,
Πρώτον μεν Διός άλσος
36Ο Ηρήμωσε λέοντος,

Εgo vero in terra, et inferorum caliginem


Ιngressum, sive natum Jovis ipsum dixero,
Sive Αmphitryonis filium,
355 " Celebrare, laborum coronam,
Laudibus volo.

* Laudes enim generosοrum laborum


δunt decus mortuis.

Αc primum quidem nemus Jovis


360 Viduavit leone.

sunt, αιμt bene succedunt, επιτετευγμένω culis autem laboribus vide Virgilii ΑΕn.
κατά τα έτη, cantus, in quo verborum de Lib. VΙΙΙ. τ. 288. - Uι prima noυcrcα
lectus et numerus regnat. Reisk. Μonstrα mαnu geminosque premens είiseri!
349. ιαχεί,] Scribendum ιακχεί, vid. αngues: Uι bello egregias idenι disjecerit
ad Ηelen. ν. 485. Μusg. ιμrbes, Τrojamφue (Εchaliamφue, ut duros
350. καλλίφθογγον] Ita alter ΜSS. mille labores Rege sub Εurψstheo, fatis Ju
Stephani. In altero erat καλλίνικον. Εd. nonis inίφua, Pertulerit, etc. Item Αpol
Αld. et Ρarisienses καλλίφθιτον, unde lonii Scholiasten ad Αrgon. Lib. ΙV. item
facίt Τyrwhittus καλλίμιτον, pulchrichor Senecae Ηerc, Fur. ad ν. 527. et Οvidii
dam. μίτος enim citharae chorda est. Μetamorph. Lib. ΙΧ. Fabul. 3. Εrgo ego
Vide Αntholog. Η. Steph, p. 457. bis, fadantem peregrino templa cruore Βusirin
et p, 454. In antistropha legi potest domuί " etc. Item Οvidii Εpist. Ηeroi
τρώσεν τόξοις φονίοις. Εtymologus v. Εξί dum, in Εpistola Dejaniraead Ηerculem.
τρω, et simplex έτρω habet et composi Graece et Latine memoratos habes apud
tuΩΩ εξίτρω. Μihi tamen satisfacit καλλί toties mihilaudatum Νicolaum Lloydium
φθογγον. Μusg. in lexico suo poetico, titulo Ηercules.
551. In hoc versuglyconio πολυσχημα Denique Lilius Gyraldus vitam Ηerculis
τίστφ choriambus in secunda sede in mo opera haud segni conscripsit. Sed ut
lossum contrahitur, in antithetico autem Virgilius Georg. Lib. ΙΙΙ. ν. 5. Θuis
opponitur choriambus. Ηeath. aut Εurψsthea darum, Αut illaudati ηescίι
554. Ινιν] Ιta cum circumflexo scribo, Βusiridis aras & Quis de Αlcidae labori
quia penultima producitur, "Ινις o, filius, bus nec fando audivit? Νos quoque ad
et ή, filia, (ut ab Εuripide alicubi usur Ηeraclid. v. 949. et ad Ιon. v. 1161.
patur) ab ίς, ινό, roύμr. Vid. ad Τroad. v. attigimus, et in hoc ipso Choro a v. 559.
572. Βαrnes. ad finem usque Chori ab Εuripide enu
355, 8. Υμνήσαι στεφάνωμα μόχθων] merantur. Βαrnes.
Στεφάνωμα vocat Ηerculis perfectam Δω 557. s. Γενναίων δ' αρεται τόνων Τού, θα
δεκαθλίαν, φua finita, velut egregia corona νούσιν άγαλμα,] Defunctis decus addit, Μor
facta, illius gloria cingebatur. De Ηer tis nescία υίrtus : ita nos vertimus, quum
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 229

Α-1
Πυρσού δ’ αμφεκαλύφθη
ν Αν ? ? Λ
36Ο

Ξανθόν κράτ' επινωτίσας


Δεινώ χάσματι θηρός,
Α' % 2. Α' 9 Α'

Τάν τ' ορεινόμoν αγρίων ν Λ.


αντιστρ. α'.
3/
Κενταύρων ποτε γένναν Α' Α"

Ετρωσεν τόξοις φονίοις, 365

Εναίρων πτανούς βέλεσιν.


Ξύνοιδε Πηνειός ο καλλιδίνας,
Μαπραί τ' αρουραι πεδίων άκαρποι,
Fulvi autem circumtexit se,
Flavum caput amiciens,
Τerribili rictu ferae.
Εt montivagum agrestium
Centaurorum genus olim
Vulneravit arcu lethali,
Ιnterficiens volucribus sagittis.
Νοvit hoc Peneus qui pulchros vortices habet,
Εt spatiosa camporum sterilia arva,

bunelocum Grotiusin Εxcerptis omiserit. que Cato senior similiter dizerit: " Si
Juvat in hanc rem veterum dicta hic re quid vos per laborem recte feceritis, la
petere. " Cluo mihi rectius esse videtur, bor ille a νobis cito recedet, benefactum a
ingenii, quam virium, opibus, gloriam νοbis, dum vivitis, non abscedet : sed si
φuaerere, et quoniam vita ipsa, qua frui quid per voluptatem nequiterfactum fece
mur, brevis est, memoriam nostri quam ritis, voluptas cito abibit, nequiter factum
maxime longam efficere. Νam divitia illud apud vos semper manebit.'' Βαrnes.
rum et format gloria fiuxa atque fragilis 359. Πρώτον μεν Διός άλσος) Ηinc in
est, virtus clara aeternaque habetur." Sal cipit catalogus Ηerculis laborum, de qui
lustius, Βell. Catilin. in principio. " Μi bus vide supra ad ν. 355. Βαrnes.
lii Scipio quanquam est subito ereptus, 561. πυρσού] Ita ΜSS. Steph. Εd.
vivit tamen. Virtutem enim illius viri Αld. πυρσό, unde facit Piersonus τύρσω.
semper amavi, φuae exstincta non est, Sed hunc Dorismum non admittunt Οdae
ηec mihi soli versaιur ante oculos, φui Choricae Μusg.
illam semper in manibus habui, sed etiam 361. ss. Πυρσό δ' αμφεκαλύφθη, Ξανθόν
posteris erit clara et insignis." Laelius κράτ' ετινωτίσας, Δεινό χάσματα θηρός,]
apud Ciceronem de Αmicitia sub finem. Ηercules ita corpus suum leonis tegmine
Φάσωμεν, πιστoν κύδος έχειν Αρετάν πλού cooperuit, ut, capite leonis supra illius
τος δι δειλοίσιν ανθρώπων ομιλεί. Βacchy caput posito, os illius ex hiatu leonis pa
lides. Και ο μεν τόνος τζος χρόνον βρα teret, Βαrnes.
χύς ή δί υπέρ των πόνων αμοιβή τίλος ουκ 362. Vide Ρors. ad Ρhα"n, 663.
είδεν, ουδ' είκει τώ χρόνω, ουδε μαραίνεται, Ηermαπ.
Γ. Chrysostom. 1 Τom. λόγω μβ. Εdit. Έανθόν κράτα ad Ηerculem, non ad
Savil. "Αν τι τράξης Καλόν μετά πόνου, ο leonem, referendum monet Reisk. Βeck.
μίν Πόνος οίχεται, το δε Καλόν μίνι. "Αν τι 364. s. Τάν ορεινόμoν αγρίων Κενταύρων
τμήνη, Αισχρόν μεθ' Ηδονής, το μεν Ηδυ ποτέ γένναν] De Centauris, Ηylaeo, Pholo
είχεται, το δε Αισχρονμίνει. Μusonii dictum que, aliisque in Pholoë sylva ab Ηercule
apud Α. Gellium Lib. ΧVΙ.ex quo vide occisis, vide Virg. interpretes ad ΑΕn.
ιur Chrysostomus superius dictam senten Ι.ib. VΙΙΙ. v. 294. Τιι ηubigenαs, Ιn
tiamadornasse, Quanquam et ante utrum υίcte, oimembres, Η/laeumque Ρholumφue,
Ρ4
230 ΕΥ Ρ Ι ΠΙΔ ΟΥ

370
Και Πηλιάδες θεράπναι,
Σύγχoρτοι θ' Ομόλας έναυ 37Ο
λοι, πεύκαισιν όθεν χέρας
Πληρούντες, χθόνα Θεσσαλών
"Ιππείαις εδάμαζον
Τάν τε χρυσοκάρανoν
Δόρκαν ποικιλόνωτον, 375

Συλήτειραν αγρωστάν,
37Ο Ρeliacaque hospitia,
Vicinacque Ηomolae spelunca,
Ρinubus unde manus
Αrmantes, terram Τhessalorum
Εquitationibus domabant.
375 Αureoque decoram capite,
Cervam dorso-maculosam,
Ρraedatricem rusticorum,

etc. Αpollod. Βiblioth. Lib. ΙΙ. c. 5. 5. 4. gosa rupes, et est verbum poètis famili
Ιtem, quae nos supra ad ν. 182. are : nisi pro valle cum Βrodaeo sumas :
Βαrmes. et sane Ηesychius et Phavorinus: Θεράτ
366. "Εστρωσε scribit Reisk. Βeck. ναι, αυλώνες, σταθμοί. Και τι autem quod
Σzύνoιδε] Νescio, an mens auctoris sit, simul sumi possint, vide, qua nos ad Ιon.
Ηerculem in vicinia Penei Centauros fu ν. 572. Βarnes.
gasse, Factum hoc quidem a Ρirithoo et 371. Legebatur τ’ ομόλας. Ηerman.
Lapithis, quorumsociosenumerans Νestor, Σύγχορτο.] Contermini: ut Αndrom. ν.
Ιliad. Α'. ν. 263, 4. de Ηercule tacet. 17. Sic certe interpretatur Ηesychius in
Αlia est pugna ad Pholoën, Αrcadia χόρτος, ιubi vide Κusterum.
montem, cujus meminit supra ν. 181.
Sed videtur Εuripides diversam ab Ηo Ομόλας] De hoc monte sic Ρausanias :
mero traditionemsequi, et cladem Centau "ομόλην, ορών των Θεσσαλικών και εύγεων
rorum Τhessalicam Ηerculi imputare, μάλιστα, και ύδασιν επιβριομένην, p. 238.
Certe ξύνοιδε Πηνειός non commode dicere 1. 36. Εd. Sylburg. Ηinc Τheocritus
tur, nisi de re ad Ρeneum gesta. Μusg. Ομόλας ιρατών πίδον vocat Idyll. Χ. ν.
Πηνειό,] Fluvius Τhessalia, Βarnes. 103. Μusg.
37Ο. θεράπναι,] Recte ita Εd. Αld. et Σύγχoρτος] "ομορος, vicinus : ταρά του
ΜSS. vide, quae notavimus ad Iphig in χόρτος, ατεα, locus spatiosus et apertus, ut
Αul. ν. 1498. Quod dicit Βarnesius, Ηomer Iliad. λ. v. 773..Αυλή, εν χάρτιν,
Vid. Εustath. fol. 885. lin. 44. et Τur
unum Codicem habere τιράτναι, si de
ΜSS. dicitur, falsum est. Μusg. neb. Αdvers. Lib. ΧΧΙ. c. 1. fol. 721.
Και Πηλιάδες θεράτναι,] Μallem ego : Certe idem nos Αnglice dicimus, a court
και Πηλιάδες τ' ιρίτναι : guia, quod ad αnd α court-yard. Vid. supra ad Αn
Θεράπναι attinet, ad Ρelium montem nul drom. v. 17.
lus unquam locus ita est dictus, et levi Ομόλας] Ομόλη vel ομόλη, vel"ομολος,
mutatione opus est, si legas τ' ερίτναι: mons Τhessalia. Αpollonii Scholiastes:
praesertim cum in uno Codice τεράσναι Ομόλη, όρος Θεσσαλίας, Ρausanias in
occurrerit. Εrror autem primo hinc or Βα.oticis: Τραπόμενα, δι ες Θεσσαλούς, κα
tus, quod plus semal ocum eo nomine ταλαμβάνουσιν ομόλην. Τheocriti Scho
dictum Εuripides memoraverit. De Τhe liast. ομόλος δι Θετταλίας όρος. Strabo:
rapnis vide qua nos ad Τroad. ν. 215. Το μίν ούν ομόλιον, και τον ομόλιν, λέγεται
Εζίτναι autem sonat Ρrarupία et confra γάς αμφότερον, ατοδοτίον αυτοίς. Εgo apud
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 231

Κτείνας, θηροφόνον θεάν


Οινωάτιν αγάλλει.
380 Τεθρίππων τ' επέβα, στροφή β'.
Και ψαλίοις εδάμασε πώλους 380

Διομήδεος, αι φονίαισι φάτναις


Αγάλιν
χΖ εθόαζον
Κάθαιμα σίτα γένυσι, χαρ
385 μοναίσιν ανδρoβρώσι δυστράπεζοι,
Cum occidisset, ferarum interfectricem deam
ΟΕnoatidem decorat.
38Ο Εt ascendit quadrigas,
Εt fraenis domuit equos
Diomedis, qui ad lethalia praesepia
Sine-fraenis furentes vorabant

Cruentos cibos genis, gaudiis


385 Viros-vorantibus tristibus mensis adstantes.

Strabonem ita legendum puto: τον μιν Stephanus περί πόλεων haec memorat :
Ομόλον, ή την Ομόλην Βrodasus. Οίνη, πόλις "Αργου, Εκαταίος ιστοριών πρώ
375. 8. Τάντε χρυσοκάρανoν Δόρκαν] Αpol τω, το εθνικόν, Οιναίος, oιναία, oιναίον. "Ωρος
lodorus Βibliothec. Lib. ΙΙ. c. 5. sect. 3. δί (Γραμματικός τις) οινώην αυτήν λέγει,
Τρίτον "Αθλον επίταξε αυτό, την Κιράστην ή, το εθνικόν οινωάτης, και θηλυκόν, οίνωά
ίλαφον εις Μυκήνας έμπνουν ενεγκιίν. "Ην δί τις "Αρτεμις, ή εν οινώη της Αργείας ίδρυμένη
ή έλαφος εν Οινόη χρύσον έρως, Αρτίμιδος υπό προίτου. Εt Ηesychius: οινωάτιν"Ας
ιερά. Διο και βουλόμενος αυτήν Ηρακλής τεμιν, την έν Οίνη της Αργείας. Ηaec fere
μήτε ανιλεϊν, μήτε τρώσαι, συνιδίωξιν όλων ab Ηenrico Stephano primo observata,
ενιαυτόν έπει δε κάμνον το θηρίον τη διώξει, dein ab ΑΕmilio Ρorto Quare Salmasius
συνέφυγεν εις όρος το λεγόμενον Αρτεμίσιον, et Ρalmerius frustra hic sunt, dum corri
κάκειθεν επί ποταμόν Λάδωνα. Και ταύτην gunt Ηesychium, ubi nihil errat. Ubique
διαβαίνει μέλλουσαν τοξιύσας συνέλαβαν, και autem scribendum oινωάτις, ob metri
θίμενος επί των ώμων, διά της Αρκαδίας quantitatem, et accentus pariter rationem.
επείγετο. Μετά Απόλλωνος δι "Αρτεμις Βrodaeus ad hunc locum de CΕneo, Deja
συντυχούσα αφηξείτο, και το ιερόν ζώον αυτής nirae patre, plane delirat. Βαrnes.
κτείναντα κατεμέμφετο, etc. Βarnes. 381. εδάμασι πώλους) Ρraetulerim εδά
377. αγρωστάν,] Ιnterpretor rustico μασσε, ut sit versus logoα"dicus. Respon
rum, ut Rhes. v. 262. non υenatorum, debit antitheticus, si legamus εσπερίαν ες
quod in mentem venit Βarnesio. Vide αυλάν, pro ισπίριον. Μaltby.
Ιnterpretes ad Ηesychium in voce. Μusg. 381. s, πώλου, Διομήδιος,] Diomedes hic,
378. θηριφόν») Ιta Εdd. recent. ex Μartis et Cyrenae filius, Βistonum, Τhra
Η. Stephani conjectura. Εd. Αld. θηρο cia populi, rex inhospitalis equos habuit
φόρον. Μusg. hominivoros, guibus Ηercules dominum
579. οινωάτιν] Ηesychius : οινωάτιν suum dedit ultimo devorandum. De qua
"Αρτεμιν, την εν Οίνη της Αργείας. Rectius re videsis Αpollod. Lib. ΙΙ. c. 5. sect. 8.
Οινόην hunc locum, non oίνην, vocat Ρau Ηoc Ηerculis certamen attigit Εuripides
"anias, p. 67. 1. 16. Εd. Sylb. vide etiam in Αlcest. ν. 499, et deinceps, in quem
Steph. Βyzantin, in oίνη. Μusg. locum vide quae nos. Βarnes.
οίνωάτιν] Ιta dicta Diana, guod in 383. Αχάλιν'] Ρro αχαλίνως, ut supra
ΟΕna, vel (Εnoa, Αrgiva urbe, coleba κλιινά pro κλεινώς, ν. 61. Μusg.
tur. De quo loco Αpollodorum mentio 384. Κάθαιμα σίτα, cibos cruentos. σίτα
nem fecisse, nota ad ν. 375. vidimus. in plurali cίοατία cujuscunque generis sig
232 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ

Πέραν δ' αργυρορρύταν Έβρον /


385

Εξεπείρασ' όχθαν,
Α' "-

Μυκηναίω πονών τυράννω,


Τάν τε Μηλιάδ’ ακτάν
39Ο Αναύρου παρά πηγάς
Κύκνον δε ξενοδαίκταν
Α' /
390

Τόξοις ώλεσεν, Αμφαναί

Ultra vero argenteis undis fluentem Ηebrum


Τrajecit, in ripam,
Μycenaeo laborans tyranno,
Εt ad Ρeliacum littus,
Αnaurijuxta ostia,
Cycnum hospitum-interfectοrem
Αrcu perdidit, Αmphanaeae

nificat, unde Χenophon et alii σίτα και Μycenarum rex erat, ad cujus jussa labo
ποτά, σίτος in singulari frumentum est. rabat Ηercules, de qua re Αpollodor, Lib.
Νescio, an hoc satis attenderit Τyrwhit ΙΙ. c. 5. toto capite Βarnes.
tus, qui legi voluit: κάθαιμ', άσιτα, cruen 589. Legebatur πηλιάδ'. Vide Ηol
te, sine frumento., Μusg. stenium ad Steph. Βyz, in v, Μήλος,
Ρost γένυσι distinguit Ηeath. Βeck, Ηermαn.
385. ανδρoβρώσι] Ιta edd. recentes, ju Legendum, ni fullor:
bente Η. Stephano, nec variant ΜSS.
Ρarisienses. Εd. Αldina ανδροβώσι. "Αν τε Πηλιάδ' απταν
Μusg. Αναύρου τόςε πύλας.
386. s. "Εξρον,&c.] Versus octavus anti
strophae sequentis nequaquam respondet "Αν pro "Ανα Γοrice: vid. Gregorium de
huic versui, uti debuit, quareita potius le Dialecto Dorica, sect. 64. De fluvio
gendum puto: "Εβρον τ' εκπέρασσεν όχθον. Αnauro complura habet Spanhemius ad
Versu dehinc quarto scribendum ξενοδαίκ Callimach. Ηymn. in Dian. ν. 101. De
ταν sine nota διαλύσεως, eadem de causa, bistoria montis ab Ηercule discissi, viae
licet a δαίζω derivetur: sicut in ήθεος, αίσ que ea ratiοne aquis Τhessaliam inun
σω, et οιστός saepefactum vidimus Βarnes. dantibus factae, videndi Diod. Sic. Lib.
Αntithetico accuratius respondebit me ΙV. sect. 18. Senec, Ηerc. Fur. v. 282.
trum, et constructioni melius consuletur, et seq, Μusg.
judice Ηeath, si legas : 390. Αld. πύλας. Τres codd. Μus
Πέςαν δ' ας γυςοβρύτου
gravii πήλας. Unus recte τηγάς.
Ηerman.
"Εβρου εκτέςασεν όχθον. σύλας) ΜSS. G. et 2714. τήλας.
Βeck. ΜS. Ε. τηγάς. Sed verum est πύλας.

387. Legebatur εξετέρασ' όχθον. Du Ρhilostr, p. 800. Εd. Ρaris. σύλας τό


plicem accusativum verbo junxit. ποταμό προσεργάζεται. Μusg.
Ηerman. Ηeath, dubitabat, an πύλαι dici posset
όχθον,] Vox non superHua tantum, fluυii ostium, unde pro πύλαις reponit
sed et incommoda sententiac, Lego εξιτί δίναις. Βeck.
ρα μόχθον Sic πράσσω τιν Ευρυσθεί τόνων, 591. Κύκνον δι ξενοδαίκταν] De cygno
Αlcest. v. 497. εξεπέρα transitive interpre hoc, Μartis filio, ab Ηercule creso, vide
tΟΥ: transportαυίι equos. Μusg. Ηesiodi Scutum Ηerculis; ubi res tota
588. Μυκηναίω πονων τυράννιν,] Εurystheus copiose narratur.
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟ Σ. 233

> Α' 9 /
α!ς οικητος αμικτον.
"Υμνωδούς τε κόρας αντιστρ. β.
395 "Ηλυθεν εσπέριον ες αυλάν,
395
Χρυσέων πετάλων άπο μηλοφόρον
Α Α y Λ"

Χερί καρπόν αμέρξων, Λ' "/ "

Δράκοντα πυρσόνωτον, ος σφ
"Απλατον αμφέλικτος έλικ εφρούρει,
Ηabitatorem inhospitalem.
Εt ad puellas musicas
395 Venit, in aulam Ηesperiam,
Αureis a foliis porniferum
Fructum manu decerpturus:
Dracone rubrum-habente-tergum,
Qui inaccessum circumvolutus surculum servabat,

ξενοδαίκταν] Duportus legit ξενοδαίταν Schol. ad Τheogon. ν. 27. Εσχατιή


male: non enim cygnus ille hospiles τρός νυκτός, ίν' Εστερίδες λιγύφωνοι. Vide
υorαυαι, φuod vult ξενοδαίτης , sed cardebat Αpollodor. Lib. ΙΙ. c. 5. sect. 11. ubi illa
τantum, hoc est ξένους εδάίξεν ; unde ξενο rum nomina, ΑΕgle, Εrythia, Vesta et Αre
δαίκτης, hoc in loco sine Διαλύσεως nota; thusa. Item Αpollonii Αrgon. Lib. ΙV.
de qua re vide supra ad ν. 587. Βarnes, Αμφί δε Νύμφα, Εσπερίδες τοίτνυον έφίμερον
392. Αμφαναίας] Stephanus Βyzanti αείδουσαι. Εurip. Scholiast. Αι Εσπερί
nus in voce duplicem Αμφαναίαν agnos δες θρηνούσι τον Δράκοντα τον μηλοφύλακα,
cere videtur, alteram urbem Doricam, al τον νεωστί υφ' Ηρακλίου, φονευθέντα. Διά
teram vero Τhessalia regionem, Utra τούτο γάρ αοιδού, αυτάς λέγει, διά το επί
harum hic intelligatur, non constat, Pin θρήνοις είναι. Βarnes,
darus enim, guo vix alius locupletior tes 396. Wakefieldius χρύσιον πετάλων από
tis, Cycnum Locris Εpizephyriis conci μηλοφόρων. Νon videtur displicuisse vul
vem facit, Οlymp. Χ. ν. 19. Εx Ηe gata Valckenario. Εrrat van Staveren
siodo contra, Scut, Ηerc. ν. 7Ο. colligas ad Ηygin. p, 88. Ηerman.
Licet, locum pugnae circa Ρagasas fuisse, 398. Αddidi σφ'. Μox αμφίλικτος pro
Diodorus etiam tradit, Ηerculem, cum a νulgato αμφίλικτον Scaligero debetur.
monte Οlympo Τrachinem reverteretur, Ηermαn.
cum Cycno congressum fuisse, De Cycni 598. s. Μetrum ita constituit Ηeath,
πmorte vid. et Ρausan. p. 25. 1. 4Ο. Μusg.
Αμφαναίας] Stephanus περί τόλιων : Δράκοντα πυρσόνωτον, ος iambicus dimeter.
Αμφαναι, πόλις Δωρική, Εκαταίος εν πρώτη "Ατλατον αμφίλικτος έλικ' εφκούςu idem se
Γινιαλογιών, Θεότομπος Αμφαναία αυτήν narius catalectus.
καλεί, εν πέμπτω Φιλιππικών. "Εστι και χω Βeck.
είον Θετταλίας, ωσαύτως το Εθνικόν, Αμ
φαναίος, και Αμφαναιεύς. Βarnes. 399, αμφίλικτος] Ita optime Scaliger,
395. άμικτον.] Δνσομίλητον, άξινον, απη Lucretius de hoc ipso dracone: Αrboris
νή Βαrnes, αηplerus truncum. Lib. V. ν. 35. Εd.
394. Vide Valck. ad Ηipp. 739. Αld. αμφ' ελικτών. Μusg.
ΕΗerman. αμφιλικτες] Ιta cum Scaligero lego,
Τμνωδού, τι κόρα,] Ηesperidas vir pro αμφ' ελικτον, φuod prius obtinebat.
gines notat, ηuae juxta draconem aurea Βαrnes.
mala servantem cantabant, et post ejus Ρro έλικα Iteisk. censet sensum postu
Caedem plorabant. De quibus Ηesiodi lare δίνδρον, aut στέλεχος, Βeck.
-

234 Ε Υ ΡΙΠ Ι Δ Ο Υ
400
Κτανών ποντίας θ' αλός μυχούς
Εισέβαινε, θνατοίς 400
Γαλανείας τιθείς έρετμoίς.
Ο \ Α'

Ουρανού S' υπο μεσσαν


Ελαύνει χέρας έδρα V9
*) ν
4.05 Ατλαντος δόμον ελθών
Λ
Αστρωπούς τε κατεσχεν οί
Λ
9 -
405
κους ευανορια θεών.
Τον Ιππευτάν τ' Αμαζόνων στρατον Α

στροφή γ.
4ΟΟ Ιnterfecto. ΑΕquoreique maris sinus
Ιngressus est, mortalibus
Τranquillitatem faciens remis.
Cα.lique sub mediam
Sedem immittit manus,
405 Αtlantis domum accedens:
Stellatasque sustinuit domos
Γeorum fortitudine eximia.

Εt ad exercitum equestrem Αmazonum

400. s, μυχούς Εισίβαινι,] Legendum ab Ηercule in mari gestis vide, quae cita
metri causa εισέβαινε μυχούς. Μusg. vimus ad ν. 224. Μusg.
401. 5. Ηeisk. scribit: θνατοίς στάλαν
Ταλανίας] ΑΕmilius Ρortus ταινίας, i. e.
πέρας τίθεις έρετμοί,, Ρonens columnam, fascias, et pro κίονας, columnas, sumi opor
qua mortαlibus esset metα ηανίgationum. tere, multis nititur probare, sed illam
Βeck. lectionem, υtut sana aliter sit, versus non
Θνατοίς admittet. Quid si per ταλανίας intelliga
mus στήλας, columnas Ηerculis, sic dictas
Ταλανίας τιθείς έρετμως, nova et poetica audacia, vel ob materiae
duritiem, vel quod ταλανιζόμενος Ηercules
Μulta sunt, φuae sagacitas virorum doctis eas erexerit? Αn ταλανταίας legendum,
simorum excogitavit ad nitorem hujus i. e, ponderosas, subaudiendo στήλας ?
loci pulcherrimi nativum restituendum. Certe ταλανταίος aeque exstat, ac ταλαν
Quantum profecerint, penes alios sit ju
dicium. Μihi videtur locus ita sanari τιαιος. Εt certe quaevisingentis et gravis
posse :
ponderis dicuntur ταλανταία, non ea so
lum, quae talenti unius pondus aequant;
Θνατοίς aut θνατών ut lexicographi testantur ex Ρolluce,
Lib. ΙΧ. Εt magis etiam hacc vox ver
Καθ' ανίας τιθείς ιρετμοί.] Μortalium sui est accommoda. Βαrnes.
que remis habenas injecit et frenum, os Ηeath. Γαλανίας, tranφuillitatem et se
tenditque, ultra columnas, quas posuisset,curitatem stabiliens naviganlibus Βeck.
viam non patere, nec fas esse, navigare. 406. Sapius Εuripides Αστερωτός ha
Cf Pindar. Ν. ΙΙΙ. 35. sqq. Faehse. bet. Αστρωτό, suspectum habeo. Νοn
402. Sic Ηeathius et Μusgravius pro male Reiskius άστρωτούς. Ρossis etiam
νulgato ταλανίας. Ηerman. αστρώους. Ηerman,
Ταλανίας] Legendum, quod et vidit 406.s.'Αστρωτού, τι κατάσχιν οίκους) Quo
Ηeathius, γαλανιίας, tranφuillilates, Sic modo Ηerculesaliquando coclum sustinue
τον άκυμον βίοτον, infra v. 698. De rebus rit pro Αtlante, vide Αpollod. Lib. ΙΙ. c. 5.
ΗΡΑΚΛΗΣ Μ Α ΙΝΟΜΕΝΟΣ. 235

Μαιώτιν αμφί πολυπόταμον


4 10 Έβα δι' Εύξεινον οίδμα λίμνας,
Τίν ουκ αφ' Ελλανίας 410

"Αγορoν άλίσας φίλων,


Κόρας Αρείας πέπλων
Χρυσεόστολον φάρος,
415 Ζωστήρος όλεθρίους άγρας.
* Τα κλεινά δ' Ελλάς έλαβε βαρβάρου κόρης
Λάφυρα, και σώζετ' εν Μυκήναις. 4 17

Circa Μaeotim fluviis-abundantem


41Ο Ιvit per fluctus Εuxinos maris,
Quem non ex Graecin
Cαεtum amicorum colligens,
Εt puellae Μartiae sustinuit
Αuro-intextum pallium
Βaltei raptum exitialem.
Graecia vero accepit inclyta spolia puellae barbara,
Εt servantur Μycenis.

sect. 11. Θεών autem non ad Ευανορία, "Αγορων] Εdd. recent. sine auctore
sed ad οίκους, referri debet. Βαrnes. αγοράν. Εxstat vox άγορος, Ιph. in Τaur.
Reisk. legit Αστρωτους, αstris insignes, ν. 1097. Εlectr. v. 724. Ηesychius :
Βeck. άγορος, άθροισμα, στρατός. Μusg.
407. θεών.] Regitur ab oίκους, non ab 413. Ηunc locum plures ob causas
ευανορία. Μusg. πmendosum arbitror. Primo, nemo Grae
408. ss. Τον ιπσεντάν τ' Αμαζόνων στρα corum dixisset τίτλων φάρος : deinde de
τον Μαιώτιν αμφί πολυπόταμον "Εβα, δι' sideratur verbum, a quo regi possit άγρας.
Εύξεινον οίδμα, λίμναν.] Sic legi et distin Videndum, an legi possit:
guihi versiculi debent. Vulgo legitur oίδμα
λίμνας, φuanquam haec duo vocabula in κόςας αςείας τ' έτλα
ν. 446. Ηecub. junguntur, legere Μαιώτιν χρυσεόστολον φάρος
- λίμναν nullus dubito, Sic Αristoph. ζωστήςος όλεθρίους άγρας.
Νub, 273. "Η Μαιώτιν λίμνη έχετ', ή σκό
πιλον νιφόεντα Μίμαντος. Ιnterponere hacc Ρallium αιμtem αιμro-intertum puellar
tria verba, δι' Εύξεινον οίδμα, inter ίβα et Μαrte-genita raptum critialem zonae sus
λίμναν, durum est, sed non inusitatum. tinuit. Μetaphoram non admodum dis
Εlmsl. similem vide ΑΕlian. de Αnimal. Lib.
408. Αμαζόνων στρατόν] De hac re, nem VΙΙ. c. 13. Οvid. Μetam. VΙΙΙ. ν.
pe Ηerculis cum Αmazonibus pugna, de 292,
Ηippolyta Βalteo, etc. idem Αpollodorus - Αrea frustra,
ibidem sect. 9. Βαrnes.
Εt frustra erspectant promissas horreα messes.
410. Ηeath. emendat Ευξείνου, guod Μusg.
cum λίμνας jungatur, Βeck.
411. s. Ηaec interrogative dicta sunt, πίπλων, forte, σκυλών, ταμίμπι, αδιαίunι,
et parenthesi includi debent, Ηeath, ibαι gestamen puella Μartia. aut στελών,
412. Εdd. vett. Αγορόν. Βarnesiana inde αncessitum, aut πέμπων, eodem sensu,
αγοράν. Ηermαn. si metrum patitur, Reisk.
236 - ΕΥ ΡΙΠΙΔ ΟΥ

Τάν τε μυριόκρανον
Πολύφoνoν κύνα Λέρνας,
Υδραν εξεπύρωσεν,
Φ.y
420 42Ο

Βέλεσί τ' αμφέβαλλεν,


Τον τρισώματoν οίσιν έ
λζ7"Οχι βοτήρ' Ερυθείας.

Δρόμων τ' άλλων αγάλματ’ ευτυχή αντιστρ. γ.


425
Α/
Διήλθε τόν τε
2 9 ρ/
πολυδάκρυον 425
Επλευσ' ες "Αιδαν, πόνων τελευτάν,

Εt innumera-capita-habentem
Canem Lernae, φui multos interfecit,
42Ο Ηydram igni delevit,
Εt telis circumdedit,
Τricorporem quibus
Οccidit pastorem Εrythaeae.
Cursuum etiam aliorum pramia felicia
425 Ρartitus est, Lacrymosum αμtenι
Αd Plutonem navigavit, laborum finem,

414. φάρος] Communiter prior hujus canes vocat, Ηecub, ν. 1155. Διώκω τάς
vocis syllaba producitur, et circumflexum μια φόνους κύνας. Ιta Αpollonius de Ηar
babet : hic acuitur et corripitur. Ιta So pyiis loquens: Θίλγε δε κήρας θυμοβόρους,
phocl. Τrachin. ν. 926. Τοίς Ηρακλείοις αΐδα θοάς κύνας. Ηomerus denique de
στρωτά βάλλουσαν φάρη. Vide Schol ad Ulyssis procis, Οdyss. χ. ν. 35. "Ω κύνες,
Ρhα.niss. v. 1097. et quae nos ad Supplic, ου μ' έτ' εφάσκεθ' υπότροπον οίκαδ' ικέσθαι.
ν. 296. Βarnes. Εx Johannis Βrodaei notis. Praeter hacc
415. Τolle interrogationis notam, et notandum est etiam, Ηydram φuodam
plene distingue ad finem versus. Ηeath. modo ex canina familia ortum suum ha
416. Legebatur κόρας, Ut in trimetro, buisse; Οrthus enim, canis Geryonae, et
communem formam restituendam putavi. Cerberus, Plutonis canis, erant Ηydrae
Ηerman. fratres ex Εchidna et Τyphone, ut Ηe
419. πολυφώνον] Ita ΜSS. Steph. Εd. siod. Τheogon. ν. 309. ad ν. 313.
Αld. et Ρarisienses πολύφωνον κύνα com Βαrnes.
mode illustrat Βrodaeus ex epigrammate 421. Vulgo αμφίβαλε. Ηeathius et
Αntipatri Αntholog. Η. Steph. Ρ. 55. ubί Μusgravius αμφέβαλλε. Ηerman.
apes, φuae puero mortale vulnus inflixe Βέλεσί τ' αμφέβαλε, i. e fel Ηydrae sa
rant, κύνες vocantur. Μusg. gittis illevit. Αpollodorus Lib. Ι. c. 4.
419. s. κύνα Λέρνας "τδραν] Ηydrae de sect. 2. Μetrum porro postulat αμφίβαλλε.
scriptionem et occisionem ab Ηercule Μusg.
factam fuse memorat Αpollodorus Βibl. αμφίβαλλε, metri causa scribit Ηeath.
Lib. ΙΙ. c. 5. sect. 2. Είχε δε η "Υδρα Βeck.
υπερμέγεθες σώμα, κεφαλάς έχον εννέα, etc. 422. Τον τρισώματον] Quibus quidem
Κύνα autem vocat hic poéta, ob importu sagittis Geryonem, Εrythea pastorem,
nam ferociam, ut. Αntipater apes vocat tria habentem corpora, confodit. Βro
κύνας, guae infantem aculeis ad mortem daeus. De hoc ita Ηesiod. Τheogon. ν.
usque pupugissent: Το βρέφος Εμώνακ 287. Χρυσάωρ δ' έτεκε τρικάρηνον Γηρνονήα,
τα διεχρήσασθε, Μίλισσαι, Φευ κύνες. Sic Μιχθεί, Καλλιρόη, κούρη κλυτού Ωκεανοϊο.
Ρolyιnestor Ηecubam et ancillas ejus Τον μεν άρ' εξενάριξε βίη Ηρακληείη Βουσι
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 237
ρ/Τ » " ν Α"
Ιν εκπεραίνει τάλας
y w, p/
Βίοτον, ουδ' έβα πάλιν.
Στέγαι δ' έρημοι φίλων ' Λ

430 Ταν δ' ανόστιμον τέκνων 430


Χάρωνος επιμένει πλάτα
y/ Α
Βίου κέλευθον άθεον, άδικον εις δε σας
Α' Α' Λ' 1 2 Λ.

Χέρας βλέπει δώματ ου παροντος.


Ει δ' εγώ σθένος ήβων, 435
435
Δόρυ τ' έπαλλον εν αιχμά,
Ubi miser finit
Vitam, nec inde rediit :
Γοmus autem sine amicis est.
43Ο Ηunc vero sine-reditu liberorum
Charontis expectat cymba
Cursum vitae impia, injusta. Ιn tuas vero
Μanus respicit domus non praesentis.
Quod si ego pubescerem viribus,
435 Εt hastam in pugna vibrare possem,

παρ' ειλιπόδεσσι, περιβρύτω ειν Ερυθείη, Ηerculis ad Ιnferos ad Cerberum extra


"Ηματι τώ, ότι τερ βούς ήλασεν ευρυμετώ hendum describit Αpollodorus ibidern
που, Τίρυνθ' εις ιεξήν, διαβάς πόρον Ωκεανοϊο, sect. 12. Βαrrιes.
"Ορθον τε κτείνας, και βουκόλον Ευρυτίωνα. 427. Legebatur εκπεράνη. Εmendavit
Ιn quem locum vide Scholiastas, item Ηeathius. Ηermαn.
Αpollodori Βibliothec. Lib. ΙΙ. c. 5. "Ιν' εκπεραίνει τάλας] Μetrigratia Ηeath.
sect. 10. De Εrythea hac insula, qua Βeck.
et Gadir, vid. Ρlinii Lib. ΙV. c. 22. 428. Ut metrum strophico respondeat,
Βαrnes. legendum : βίον, ουδ' έβα πάλιν. Ιonicus
424. αγάλματ’ ευτυχή] Lego: λίγ est a minore ex paeone tertio et κατα
ματ’ ευτυχή,.flerus.folices. Sic Iph. in κλείδι trochaica. Ρaeoni opponitur in
Τaur. ν. 81. δρόμους καμπίμους. Ρindarus strophico Ιonicus pentasyllabus. Ηeath.
Ιsthm. Ι. Stroph. 4. εν γναμττοί, δρόμοις. 430, Locus mendosus, in quo consti
Νonnus, p. 207. δίαυλος έλιξ δρόμος, tuendo nondum mihi plane satisfacio.
Vide et Ηesychium ν. κάμτειος δρόμος, Νeque tamen, si pro άθεον, άδικο», lega
Vel, sί hoc displicet, legi potest διεϊλι mus άθεος, άδικος, multum ei ad integri
pro διήλθι, sensu, quem in versione dedi. tatem defuturum arbitror. Μusg,
Βeck. 452. 5. Εt haec quoque mendosa haud
425. Legebatur πολυδάκρυτον. dubie sunt. Legendum:
Ηernιαη.
Οportet Ηermannum dixisse Lege - εις δ' εμάς χέζας
batμr τον πολυδάκρυτον. Wakefieldius βλέπει δώματ’ ου παρόντος,
τόν τι πολυδάκρυον. Vide guae notavimus Sic , δώμ' ανέβλεπ’, Βacch. ν. 1298.
ad v. 17. Εlmsl. Μi, g.
πολυδάκρυτον] Μetro satisfaceret πολύ Vix dubito, quin poéta scripserit :
δακρυν ότε. Μusg. - εις δε σας χέρας
δί post τον addi jubet Struchtmeier, Αn,
Crit, p. 149. Βeck. Βλέτουσ' όμματ’ ου παρόντος,
426. "Επλευσ' ες Αίδαν,] Descensum Οculi υcro (ιuorum scil.filiorum) σd ιμα,
238 Ε Υ Ρ Ι ΠΙΔ Ο Υ

Καδμείων τε σύνηβοι,
Τέκεσιν αν παρέσταν
Αλκά, νύν δ' απολείπομαι
Τάς ευδαίμονος ήβας. 44Ο
440
Αλλ' έσορώ γάρ τούσδε, φθιμένων
Ένδυμ' έχοντας, τους του μεγάλου
Α' - ν ν α Α'

Δήποτε παίδας το πριν Ηρακλέους,


2/ Α' Α' Ο ν Α'

Αλοχόν τε φίλην, υπό σειραίοις


Ποσιν έλκουσαν τέκνα και γεραιον
445 Πατέρ' Ηρακλέους, δύστηνος εγώ,
Δακρύων ώς ου δύναμαι κατέχειν
Γραίας όσσων έτι πηγάς
Εt Τhebanorum coaevi,
Αdessem liberis
Αuxilio. Νunc autem destituor

Felici juventute,
440 Sed enim video hos mortuorum

Vestitum habentes filios magni


Cluondam antea Ηerculis:
Εt charam uxorem trahentem juxta adjunctos
Ρedibus liberos et senem
445 Ρatrem Ηerculis. Μe miserum !

Qui non possum continere lacrymarum


Αmplius seniles oculorum fontes.

ηιανιus, qui non αdes, respiciunt, i. e salu "Ενδυμ.] Legendum, metro et sensu
tem a te, qui abes, exspectant. Βeck. postulante, ένδυτ'. Sic jam Ηeath.
452. εις δε σας Γέρας] Si textus non Μusg.
mutatus est Coryphaus alloquitur socios. 443. υτο σειραίοις] Conjunctim scriben
Βeck. dum υποσειραίους, υτοσείραιοι sunt Αmphi
άθεον] Υπις θεών υφορώμενον. Βαrnes, tryon et liberi Ηerculis, quos, debilitate
433. Recepi Μusgravii emendationem et mαrore fatiscentes, Μegara, tanquam
pro vulgato σώμα του παρόντος. Σάς. Ηer vinculis adstrictos, trahit. Μusg.
culis. Ηerman. σειραίοι,] Νon est putandum, Μegaram
434. ήβων] Ρro ήβαον. Ιmperf tem catenis vinctam , sed ponitur pro παρασεί
poris. Βarnes. ροις, et est metaphora ab equis jugo simul
439. Sic Βarnesiana. Veteres τάς ευ ad latera junctis, Vid. ad Οrest. ν. 1016.
δαίμονας. Ηermαn. et Iphig. Αul. ν. 223. Βarrιes.
440. φθιμίνων] Ιta Εdd. recent. ex Η. 443. s. υτο σειραίοις ποσίν έλκειν] Εst
Stephani emendatione, nec variat ΜS. Ε. secum lardo incessu ίrahere alium. Reis4.
Εd. Αld. φθίμενον. Μusg. Ρictoris ενάργειαν hic acmulatur poeta.
441. Ηune versum Hemannussilentio Ηabitus enim et actio Μegarae et filiorum
praetorivit, Ηeathius et Μusgravius emen ad mortem prodeuntium ita ad vivum ex
daverunt ένδυσ' έχοντας, φuod probe Wake primuntur, ut eos oculis quasi cernere
fieldius recepit. Εlmsί. existimemus Ρrocedit scil. Μegara, filiis
"ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 239

ΑRGUΜΕΝΤUΜ ΑΟΤUS SΕCUΝDΙ.

ΜεGΑRΑ cum Αmphitryone et Ηerculis liberis, jam funebri cultu expedita, in Scenam
progreditur, nihil praeter mortem exspectans, suique et suorum casum luget, et absentis
Ηerculis opem implorat. Αmphitryon vocem intendit. Chorum autem senum Τhebano
rum suo exemplo monet, ut, praecisa omni vitae longioris spe, id aevi, φuod datur, suaviter
et laete transigant, cum viderent res humanas tam lubrico in loco positas. Hercules, prae
ter spem ab inferis reversus, miratur, suos omnes pullatos soli luctui vacare, et ex Μe
gara resciscit rem omnem, videl. injurias et vim Lyci, Τhebanique populi ingratitudinem
et perfidiam. Unde graviter commotus vindictam parat. Ηujus impetum et ferociam
moderatur cautus pater, monens eum, ne temere se in periculum praccipitet, sed caute ac
tuto agat. Cujus consilio parens Ηercules intro se recipit, occasionem Lyci interimendi
praestolans. Chorus senectac incommoda vituperat, Juventutis excellentiam laudat, Deos
praeterea incusat, φuod nullum inter bonos et malos discrimen posuerint, sed utrisque
breve vivendi spatium concesserint. Dein Ηerculis victoriam et optatos reditus se hym
nis prosecuturum dicit.

ΜΕ. Ειεν, τίς ιερεύς, τις σφαγεύς των δυσπότμων,


"Η της ταλαίνης τήσδ' έμής ψυχής φονεύς, 451

450 Έτοιμ' άγειν τα θύματ’ εις "Αιδου τάδε.


"Ω τέκν, αγόμεθα ζεύγος ου καλόν νεκρών,
Ομού γέροντες,
"Ω δ Λ-
και νέοι, και μητέρες,
Λ γ ? Λ- Ν Λ

μοιβα υστάλαιν έμου Τ"8 Χ (Χλί Τ8%ΖyΔΝy 455

Μeg. Αge, quis sacerdos, guis mactator miserorum,


Αut miserac mea animae occisor,
450 Ut ducat paratas hasce victimas ad inferos 2
Ο liberi, ducimur non pulchra copula mortuorum,
Una senes, etjuvenes, et matres,
Ο fatum miserum meum, et liberorum

eam utrinque circa medium corpus am seipso ponitur, ita Τheocrit. Idyll. ΧVΙ.
plexantibus, et ita ab ea pendentibus, ut ν. 24. Αλλά το μίν ψυχά, το δι και τινι
pedes ejus progredientes eos reluctantes δούναι αοιδών. Vid. de hac re Sebastian.
ιuna attrahere, sicut equi jugales currum, Ρfochenii. Diatrib. de Graecae Linguae Ν.
viderentur. Ηeath. Τ. Ρuritate, c. 34. sect. 4. p. 11. Βαrnes.
447. Leg. λέυσσων, hoc υίdens non pos 449. 5. Ρost φονεύς ponenda interroga
sum αηplius continere, ηe erumpanί, υe tionis nota, et ad versus alterius finem
ιulos lacrψmarum ./ώmtes: potest tamen plene distinguendum ; is enim vertendus:
νulgata sic quoque construi: ου δύναμαι Κictima ha parala adsunt, ut ad inforos
κατέχειν τας γραίας των όσσων πηγάς ducantur. Ηeath. -

(ατο) των δακρύων, non possum υctulos 450, άγειν] , Legendum puto άγει,
ocμlos, φuί instar.fontium sunt, a lacηψmis quanquam et alterum retincri potest, in
cohibere , sed hoc coactius. Reisk.
terrogationis nota post φονεύς posita. Se
448, δυστότμων,] Μedia syllaba est quetur enim κατηγορικώς:
communis. De qua re nos plus satis ad
Ρhoeniss. v. 19. Βαrnes. ίτσιμ' άγειν τα θύματ’.
449: Η τίς ταλαίνης της ιμής ψυχής
φονεύει] Μore Ηebraeorum ή ψυχή pro Ρarata sunt ducί υίctimac, Μusg.
VoΙ., VΙΙ. Q
240 ΕΥΡΙ Π ΙΔ Ο Υ

Τώνδ', ους πανύστατ' όμμασιν προσδέρκομαι.


y/ " Α' 9 2 Λ'

455 "Ετεκον μεν ύμας, πολεμίοις δ έθρεψάμην


Τ/ 2 /

Υβρισμα, κάπίχαρμα, και διαφθοράν.


Φεύ,
"Η πολύ με δόξης εξέπαισαν ελπίδες, 46Ο
Μ Ο - ? ?

"Ην πατρός υμων εκ λόγων πότ’ ήλπισα.


460 Σοί μεν γάς "Αργος ένεμ' ο κατθανών πατήρ,
Ευρυσθέως δ' έμελλες oικήσειν δόμους,
" Ηorum, φuos postremum oculis aspicio.
455 Ρeperi φuidem vos, hostibus vero educavi
Contumeliam et ludibrium et exitium.
Ηeu ! "
Αdmodum sane meam opinionem delusit eventus,
Quam ex patris vestri verbis olim speravi.
460 Τibi enim pater defunctus Αrgos tribuebat:
Εras autem habitaturus in aedibus Εurysthei,

"Ετοιμ' άγειν τα θύματ'] Ημάς δηλονότι, ή πολύ με πράξεις εξέτασαν ελπίδος.


και τα τέκνα. Βarnes. Μusg.
454. Τωνδ',] Ita superscriptum exhibet 459. "Ην] Αd δόξης refertur. Βαrnes.
ΜS. Ε. ut jam Εdd. recent. ex emenda 466. Reisk. mavult: πεδία γης έμής,
tione Η. Stephani. Εd. Αld. τούσδ. etsi νulgatum eodem sensu explicari pos
sit. Βeck.
Μusg.
467. Legebatur εξίπειθε. Ιd servans
πανύστατ'] πανύστατα, Sophocles Αjac. Ηeathius σε in με mutabat, Creontem in
ν. 869. Και τον διφριυτήν ήλιον προσεννίτω
telligens, Scaliger εξέτιιθον. Sic etiam
πανύστατον δή, κoύτoτ' αύθις ύστερον. Reiskius, vel εξέτεισα. Ρiersonus ώς δύξ'
Schol. πανύστατον] Αντί του ύστατον Τών έπειθε, probante Μusgravio. Εgo εξέπει
Ποιητών εστι, το προστιθίναι τοί, υπερθετι θις scribendum judicavi. Ηerman.
κούς ιτίρας επιτάσιις οίον ύστατον, πανύσ εξέτειθι] Ηermannus legit εξέτιιθες ,
τατον άριστον, πανάριστον. Βrodaeus. vera lectio. Ρuer putatur dicere: Fac,
457. Φεύ] Ηac vocula extra versum po pater, ut Τhebis regnem. Εlmsl.
nenda. De qua re nos ad Ιon. ν. 1311. "Ω, iξίτιθι] Αssentior Piersono legen
Βαrnes.
ti ως δόξ' ίπειθε. Scaligero placebat: ώς
458. Μusgravius, ne quis vulgatam e εξέτιιθον. Μusg.
ν. 773. (Μusgr.) defensum eat, illum "Ως εξίπειθε] Ως η ελπίς, ή δόξα, ξέτειθε
φuoque locum corruptum esse pronunciat. σον τατέρα, Βαrnes.
Ηic quidem legendum censet, ή πολύ με Εtiam Reisk. ιζέπειθον scribit, vel εξί
πράξεις εξίταισαν ελτίδος, Quod non ma πεισα. Βeck.
gis probandum videtur, quam quod φui Forte leg. τον καταστείραντά με, Cre
busdam placuit, εξίπαισαν esse ab εκπαίζω, ontem scilicet. Ηeath.
verbo, quod nusquam invenitur. Sensus 468. Ει, δεξιάν δε σην] Εx particula δί
est idem ac si dixisset, ελπίδες με έψευσαν colligi posset, Ηerculem alii liberorum
δόξης, spes mea frustrata est opinionem clavam destinasse, alii Τhebarum reg
meam. Ηermαη, num ; unde sequeretur, eum quatuor ex
δόξης εξέτασαν ελπίδες,] Defendi posse Μegara suscepisse liberos, φuod falsum
videtur ex v. 773. Sed iste etiam locus esse ostendit, ν. 474. Legendum igitur
mendosus est, ut cum eo ventum fuerit, τι pro δί. Μusg.
ostendemus, Legendum hic, ni fallor: 469. Vulgo Δαιδάλου ψευδή δόσιν. Α.
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 241

Της καλλικάρπου κράτος έχων Πελασγίας,


465
Στολήν τε θηρός αμφέβαλλε σώ κάρα,
Λέοντος, ήπερ αυτός εξωπλίζετο,
465 Συ δ' ήσθα Θηβών των φιλαρμάτων άναξ,
Έγκληρα πεδία ταμά γης κεκτημένος,
"Ως εξέπειθες τον κατασπείραντά σg"
Εις δεξιάν δε σην αλεξητήριον 47Ο
Ξύλον καθίει δαίδαλον, ψευδή δόσιν

Ικmperium habens fertilis Pelasgie :


Spoliumque fera circumjiciebat tuo capiti,
Leonis, quo ipse armabatur.
465 Τu vero rex eras futurus Τhebarum, φue currus amant,
Ρossidens meos agri campos haereditarios;
Ut spes persuaseras tuo patri.
Ιn dextram vero tuam propulsatoriam
Clavam tradebat fabrefactam, donum simulatum.

nec tradidit quisquam, a Daedalo Ηercu Εurytum urbem debellavit. Οbvium est,
li datam clavam esse, neque, si data fuis Εuripidem in animo habuisse, ut pellis
set, dici potuisset ψευδής δόσις. Ιtaque leonis et arcus Αrgos et CΕchaliam rectu
δαίδαλον scripsi, interpunctionemque mu ris dona conveniant. Quum res ita sese
εavi. Νam etsi a quibusdam traditum habet, poetam aliquid et Τhebis et clavae
est, rude lignum fuisse eam clavam, ut a commune aut reperire aut fingere mi
Τheocrito ΧΧV. 207. sq. et a Pindaro, nime est dubitandum. Ωuae res et tex
si is de Ηerculeloquitur, Ηypοrch. Fr. 3. tui vulgato et emendationi Ηermanni
p. 40. alios tamen arte elaboratam exis deest. Εlmsl.
timasse e Diodoro Sic. ΙV. 14. intelligi δαιδάλου ψευδή δόσιν] Clavam a Dae
τur, qui eam Vulcani donum fuisse re dalo Ηerculi dono datam nemo Veterum
fert. Ηuc pertinet etiam illud, quod ab tradit Νeque, si ita proditum esset,
Αpollonio Rh. Ι. 1196. χαλκοβαρές ρό commodam interpretationem admitteret
ταλον vocatur, ubi Scholiastes: χαλκοβα ψευδή, Voluit haud dubie auctor: cla
εεί δι, το ισχυρώ, ή το πρός τό τέλει χαλ υam, rude donum et nullis artificiis orna
κό βεβαρημένω. Πείσανδρος δέ φησιν, ολό ίum. Εrat enim, teste Τheocrito, trun
χαλκον είναι το ρόπαλον Ηρακλέους. cus oleastri, φuem radicitus evellerat Ηer
Ηerman.
cules, et cortice munitum gestabat. Ιdyll,
Quae emendavit Ηermannus, multis cau ΧΧV. ν. 208. et seq. Αn legendum:
sis rejicimus. Primo, δαίδαλος apud poé
tas Αtticos legi minime putamus; inter - δαιδάλων ψιλήν δόσιν.
dum δαιδάλιος. Dein, clava Ηerculis,
ιut in picturis et statuis apparet, Daedalio Ηesychius: ψιλαίς, ακοσμήτοις, δαίδαλα
opere non eminet, φuae vis φuidem δαίδα Ηomero et Q. Calabro carlatura sunt,
λον nobis esse videtur. Ρostea, observan Constructio est, ut in ψιλά πίστεως apud
dum est, guod in loco ubi duo hi versiculi Τhemistium Οrat. ΧV.
inveniuntur, videmus Ηerculem sese ob Clava Ηerculis donum Vulcani dici
ΙεCtantem, apud tres filios ejus res suas tur a Diod. Sic, Lib. ΙV. Quid vetat,
distribuendo, Filio natu maximo regnum ab aliis Μythologis, ut solent longissime
Αrgorum et Νemaileonis pellem dat, al a se invicem discrepare Μythologorum
teri Τhebas et clavam ejus dat. Μinimo traditiones, Dadali donum vocatum esse:
natu promittitur CΕchalia, et arcus quo quem quidem Daedalum Vulcani filium
2
242 - ΕΥ ΡΙ Π Ι Δ ΟΥ
" \

47ο Σοί δ', ήν έπερσε τοις εκηβόλοις ποτέ


Λ /' y Α' Ο Λ'

Τόξοισι, δώσειν Οιχαλίαν υπέσχετο.


Τρεις δ' όντας υμάς τριπτύχοις τυραννίσιν
Πατήρ επύργου, μέγα φρονων επ' ανδρία. 475

Εγώ δε νύμφας ήκροθινιαζόμην,


47ο Τibi autem eam, quam olim vastavit longe jaculantibus
Sagittis, CΕchaliam daturum se promisit,
Τres vero vos existentes triplici regno
Ρater decorabat, valde elatus magnitudine animi.
Εgo vero deligebam eximias sponsas,

facit, Ρlato Αlcib. Ι. p, 440. Ηoc sί Strabo Τhessalicam urbem putat, Lib.
probetur, duplici modo constitui potest VΙΙΙ. fol. 339. Quin Ηomerus putatur
VerSUS : scripsisse poema Οιχαλίας "Αλωσιν dictum,
quod Creophylo Samio dono dedit, de
"Εύλον καθίει Δαιδάλου, ψευδή δόσιν.
qua re idem Strabo Lib. ΧΙV. Ιtem
Ut clava, quam ipsi Daedalus dono de Callimachus: Του Σαμίου πόνος είμι, δέμα
derat, ξύλον Δαιδάλου idcirco audiat, sed ποτε θείον "ομηρoν Δεξαμένου κλαίω δ'
ψευδής δόσις vocetur, utpote filio Ηerculis Εύρυτον, όσσ' έπαθεν, Και ξανθή Ιόλιμαν.
incassum legata. Αltera ratio est: Ομήρειον δί καλεύμαι Γράμμα' Κρεωφύλα,
Ζευ φίλε, τούτο μέγα. Βarnes.
Εύλον καθίμ, Δαιδάλου, ψευδής, δόσιν. 472. όντας υμάς] Recte Βarnesius,
Cantero jubente, υμάς addidit, φuod in
ψευδής, /alsus animί, ut Οrest. 1625, 6. Εd. Αld. et ΜSS. deest. Μusg.
De Ηerculis clava quaedam habet Αpol Τρείς δ' όντας υμάς] Quod tres tantum
lon. Rhod. Ι. 1196. Μusg. filios ex Ηercule suscepit Μegara, proba
Ξύλον καθίει, Δαιδάλου ψευδή δέσιν] Cla mus infra ad ν. 994, Υμάς autem, φuod
vam hic vocat poeta Daedali donum, et prius deerat, Sensu, Cantero, Scaligero
in hac parte Αpollodoro contra statuit, φui que suadentibus, addere non dubitavi.
cum reliqua Ηerculis arma memorat, et Βαrnes.
unde esset iis donatus, addit: ρόπαλον 473. Ρutamus voc. ανδρία non Grae
μιν γάρ αυτός έτεμεν εκ Νεμέας, Βiblioth. cam esse, saltem non Αtticam ; vera lectio
Lib. ΙΙ. c. 4. sect. 11. Forsan in capite est ανδρεία, penultima acuta, similiter ac
ferro muniebatur a Daedalo. Βarnes. βασιλεία, δουλεία, νοθεία, παρθενεία, πτωχεία.
ψευδή δόσιν clavam forte dici posse con Αristoph. Νub. 510. Αλλ' 7θι χαίρων,
jicit Ρr quod in ultimo labore Ηerculem τής ανδρείας Ι ούνεκα ταύτης. Lege igitur,
nonjuverit. Βeck. μέγα φρονών ευανδρία. Νexus verbb, seqq.
ψευδή δόσιν. ) Quia Ηerculi ad inferos hic est: Εγώ δε (τρισίν ουσιν υμίν τριττύ
profectio nihil, ut putabat, profuisset. χας] νύμφας ηκροθινιαζόμην, Κήδη ξυνάψευσ'
Ηeαίh. έκ τ' Αθηναίων χθονοι, Σπάρτης τε, Θηβών
471. oιχαλίαν] Ut Ηercules Εury θ'. Εlmsί.
tum, regem CΕchaliae, vicerit, illamque επύργου,] Pro ετύργοε, temporis imper
urbem debellaverit, Ιole capta, vide So fecti, a συργόω. Βarnes.
phocl. in Τrachiniis, Αct. 2. Item Α 474. ήκροθινιαζόμην, Τάς πρώτας και
pollod. Βiblioth. Lib. ΙΙ. c. 6. sect. 1. et αρίστας εξελεξάμην, οία δήτοτε τά των θεών
c. 7. sect. 7. Strabo Lib. Χ. "Εστι δε και ακροθίνια, μεταφορικώς, Τρίς γάς θεοί, ουδέν
ή Οιχαλία κωμη της Εριτριακής, λείψανον κολοβόν, ή ατελίς, εξήν διδόναι και τούτο
της αναιρεθείσης πόλεως υπό Ηρακλέους, κατά τον φυσικόν νόμον, άξιον γάρ αυτείς τα
ομώνυμος τη Τραχινία, και τη περί Τρίκκην, άριστα προσφέρειν, εξ ών τα πάντα έχομεν,
και τή Αρκαδική, ην Ανδανίαν οι ύστερον και πάντα ελπίζομεν. Γράφεται δε και εν τω
ικάλεσαν, και τη εν Αιτωλία, περί τους Ευ Νόμο του Μωυσέως. Και Μαλαχίας κεφαλή
ρυτάνας. Ωuanam porro fuerit ab Ηer πρώτη, κόμματι ογδόφ Διότι, εάν προσαγά
cule diruta, non satis constat, Αt idem γητε τυφλόν ει, θυσίας, ου κακόν, και εάν
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 243

475 Κήδη ξυνάψουσ' έκ τ' Αθηναίων χθονός,


Σπάρτης τε, Θηβών θ', ώς ανημμένοι κάλως
Πρυμνησίοισι βίον έχoιτ’ ευδαίμονα.
Και ταύτα φρούδα μεταβαλούσα δ' η τύχη 480
Νύμφας μεν υμίν Κήραςαντέδωκ' έχειν,

475 Αffinitates contractura, et ex Αtheniensium agro,


" Εt Sparta, et Τhebis: ut religatam pulchris
Retinaculis, vitam haberetis beatam.
Ηaec tamen sunt evanida : Fortuna vero mutata
Sponsas quidem vobis Ρarcas dedit habendas,

προσαγάγητε χωλόν, ή άρρωστον, ου κακόν , Και ταύτα φρούδα μεταβαλούσα δ' η τύχ
προσάγαγε δη αυτό το Ηγουμίνω σου, ει νύμφας μεν υμίν κήςας αντέδωκ' έχειν.
τροσδίξεται σε, ει λήψεται πρόσωπό σου, λί
γει Κύριος παντοκράτωρ. Βarnes, Νisi hoc per ellipsin explicandum est: Ρro
475.s. Αθηναίων χθινός, Σπάρτης τι, Θη iis, quas spe conceperam, virginibus κήρα,
βών θ'] Ηae tres, quas enumerat poéta, ci νύμφας έχειν υμίν έδωκεν , levi forsitan mu
vitates, fuerunt ejus seculo totius Graeciae tatione legendum :
nobilissimae. Εt sicut Αthenas, urbem
patriam, suo more primo loco ponit poèta Νύμφων μεν υμίν κήςας αντέδωκ' έχειν.
piissimus, ita Spartam, licet Αthenis tunc ut νύμφων pendeat ab αντίδωκε. ΙΡhigen.
temporis infensam, secundo loco memo 1n Τ. ν. 28.
rat, aequus homo, gui et hostem sua
laude nequaquam privandum praecipit. Αλλ' εξέκλεψεν, έλαφον αντιδούσα μου
Βarnes. "Αρτεμις Αχαιούς,
476. Vulgo κάλως. Ηeathius κάλφς.
Ιn Μedea 768. εκ τούδ' αναψόμισθα πρυμ Οrco sive mortι ηubere dicuntur puellae,
νήτην κάλων. Vide ibi Schol. Ηermαn. qute ante justas nuptias diem supremum
Legebat olim Τyrwhittus: obierunt. Sophocl. Αntig. ν. 814.
- ώς ανημμένον κάλοις - ούτ' ετινυμφίδιος
πρυμνησίοισι βίον έχoιτ' - τω με τις ύμνος
Μusg. ύμνησιν, αλλ' Αχέςοντι νυμφεύσω,
476, 5. ανημμένοι κάλως πρυμνησίοισι]
Τranslatio a navifunibus alligata, quajam Μeleager Εpigr, CΧΧV. Αnal. V. Ρ. Τ.
nihil maris tempestatem metuit. Ιta in Ι. p. 36.
Μedeae, v. 766. Ούτος γάς ώ'νής, ή μάλιστ'
εκάμνομεν, Λιμήν πέφανται των εμών βουλευ ου γάμον, αλλ' αίδαν επινυμφίδιον Κλεας.ίστα
μάτων, Εκ τούδ' αναψόμεσθα πρυμνήτην κά δέξατο, παρθενίας άμματα λυομένα,
λων. Αpollonius Αrgon. Lib. ΙV. πρυμ
ναία νιώς άτο πείσματ’ έκοψεν. Βrodacus. Αnyte Εpigr. ΧVΙΙ. Αnal. Τ. Ι. Ρ.200.
Ηeath. legit κάλω, dativo plurali, ut
cum πρυμνησίοισι jungatur. ου γάς μείναμε «ίμα το δυσσεβις, ουδ' υμέναιον
Reisk. καλοίς, aut saltem καλώς, poui νύμφιον, αλλ' Αϊδην κηδεμον' εύζόμεθα.
vult. Βeck,
478. Μegara cum Ηerculis liberis in cum guibus Αnyte versibus comparari
scenam prodiens, multa depuerorum sorte, potest quod sequitur apud Εuripidem
«1ui a summa spe dejecti ad miserrimam άδην νομίζων τινθεςόν, κήδος πικρόν.
1nortem ducuntur, fiebiliter proferι. Jam,
inquit, praeclaras circumspiciebam nuptias, Sic enim cum Reiskio legendum est pro
quibus summorum in omnibus terris re eo quod vulgatur: κήδοι πατρός, Οf.
gum affinitatem vobis pararem. Μed. v. 400.

Οι 3
244 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ

480 Εμοι δάκρυα λουτρά, δύστηνος φρενών


δε
Πατήρ δε πατρός εστιά γάμους όδε,
"Αιδην

νομίζων πενθερόν, κήδος πικρόν,
Α' 2 & "ν γ\ / 2 /
μοί, Τι y υμων πρωτον, η τιν υστα τον 485

προς στέρνα θώμαι, τό προσαρμόσω στόμα, - η «

485 Τίνος λάβωμαι, πως αν ώς ξουθόπτερος


Μέλισσα
Ει δ' συνενέγκαιμ
«\ χθ αν εκ πάντων
2. δ γόους,
δά
- και Λ' " "

ις εν ο ενεγκουσ, αθροον αποοοιην οακρυ.


49Ο
"Ω φίλτατ', εί' τις φθόγγον εισακούσεται
Θνητών παρ' "Αιδη, σοί τάδ, Ηράκλεις, λέγω,

48ο Μihi vero lacrymas, lavacrum : Ο me miseram


Ανus autem hic pracbet convivium nuptiale,
Ρlutonem socerum judicans, affinem patris. Υ

Ηeu me, quemnam vestrum primum, aut quem ultimum,


Αd pectus admovebo cui adhibebo os?
485 Quem complectar? φuomodo, ut varias-alas-habens
Αpis, ex omnibus decerpam luctus,
Εt in unum conferens, uberes lacrymas reddam?
Ο charissime, si quis modo vocem exaudit
Μortuorum apud Plutonem, tibi hacc, Ηercules, dico:

nuptias hanc mutationem transfert ; Ρar


Πικςους δ' εγώ σφιν και λύγgoυς θήσω γάμους
τικςόν τι κήδος, cas tres, pro trium filiorum sponsis, jam
Jacobs. adesse είt misera mater, sibi ipsi pro
balneis, quibus utebantur matres ante
479. ημίν, guod dat Βarnesiana, error nuptias, lacrymas profundi, avum Αm
typographicus est pro υμίν, phitryonem avorum morenuptiale epulum
Κήρας] Μale Ιnterpres Ρarcas, Dis exhibere, moriendo nempe ; Socerum
tinguit a Γarcis Ηesiodus Τheogon. v. enim nullum esse, praeter Ρlutonem.
217. et Ρarcarum quidem officium, v. 218, Βαrnes.
219. describit, Κηρών vero ν. 220, 1, 2. Ηeath. distinctionis notam post φρενών
Μusg. tolli νult, uι δύστηνος φρενών jungatur cum
48ο. λουτρά) De lavatione nuptiali πατήρ πατρός. Sed Γteisk. verba illa ac
vide Ρhα niss. ν. 358. cipit, tanquam posita pro ώ εγώ δύστηνος
δάκρυα, λουτρά) Sic λουτρά illa nuptia φρενών, 0 ego misera oo meos spiritus,
lia, toties a poetis memorata, balneum de Βeck.
signarent, cui sponsa totum corpus im 482. πικρόν ex Reiskii conjectura dedi.
mergere debere, lacrymas Μegarae cum Vulgo πατρός. Similis corruptela, v. 547.
tali balneo comparare ineptum esset et Ηermαn.
κακόζηλον. Verum docet Porphyrius, κήδος] i. e, κηδεστήν. Κηδεσται enim,
λουτρά aquam esse, quam sponsae infundi Ηesychio auctore, sunt omnes utrinque
mos erat: όθεν και τας γαμουμίνας έθος, των γαμούντων cognati. Ηercules igitur
ώς αν εις γένισιν συνεζευγμένα, νύμφας τε κηδεστής erat Plutonis, filiis ejus Κήρας
καλεί, και λουτροί, ΚΑΤΑΧΕΙΝ εκ τηγών, ducentibus. Μιμsg.
ή ναμάτων, ή κρηνών, ειλημμένεις. De an κήδος πατρός] Εx affinitate Ηerculis,
tro Νympharum, p. 65. Μusg. φui nunc apud Plutonem detinetur,
Εμοι δε δάκρυα, λουτρά.] Εleganter ad Βrodaeus.
3
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 245

490 Θνήσκει πατήρ σός και τέκν, όλλυμαι δ' εγώ,


ώ! \ Α' Υ 2 2 Λ -

Η πριν μακαρία διά σ' εκληζόμην βροτοίς.


"Αρηξον, ελθέ, και σκιά φάνηθί μοι.
ρ/ 9 \ W ΥΜ Λ' Α"

Αλις γαρ ελθών ικανός αν γένοιο σύ.


\ \ γ Α' 9 «\ Α' Λ' Α'
495

Κακοί γάρ είς σέ γ', οι τέκνα κτείνουσι σά.


\ ν " -

495 ΑΜ. Σύ μεν τα νέρθεν ευτρεπή ποιού, γύναι,


y \ w, " και "2" Α- κιν η " 2. ν Α'

Εγώ δέ σ', ώ Ζεύ, χειρ ες ουρανον δικών,


- / Α

Αυδώ, τέκνοισιν εί τι τοισίδ’ ωφελείν


Α' 2) Α" φ Υ 2 Α'

Μέλλεις, αμύνειν, ως τάχ ουδεν αρκεσεις. 500


Α" Α' Λ' -

Καίτοι κέκλησαι πολλάκις ματην πονω,

490 Μoritur pater tuus, et liberi: pereo et ego,


Quae antea felix ab hominibus propter te vocabar.
Οpem feras, veni, et υel umbra mihi appareas:
Satis enim eris nobis vel imagine veniens,
Guippe timidi sunt qui tuos liberos occidunt.
495 Αm. Τu quidem, mulier, infera parata reddas.
Εgo vero te, Ο Jupiter, manus ad cα.lum tendens,
Compello, ut liberis, si quid eos juvare
Velis, opem feras, guia brevi nihil proderis:
Οιuanquam saepe vocatus es: frustra laboro,

Reisk. emendat κήδος πικρόν, αίfinitatem ελθών. nam υeniens /ias mίhί αμαilium,
αcerbam. Βeck. praesidium adversus calamitates idoneum.
488. s, εί τις φθόγγον εισακούσεται Θνητών] Βeck.
Ιnterpretatus est Βarnesius: Sί ηuis modo 494. εις σί γ',] Piersono placet εισί γ'.
υωcem craudit mortuorum. Vulgata lectio Μihi non liquet, annon εις σί γ' explicari
πmortalium, sententia mortuorum flagitat. possit: adυersus Τe, Τecum comparati.
Sensu posteriore, credimus, Εuripidem, Μusg.
pro θιτών, maluisse θνητών. Είrnsl. 495. ευτρεπή τοιού.] Quomodo Μegara,
493. Legebatur ικανόν. Sensus est : quae ad inferos pertinebant, expedire pos
satis erit, etiam si nihil aliud, quam ve set, nemo dixerit. Legendum haud dubie
neris. Ηerman. ευμενή τοιού. Τιι ηuidem, μι infori mobis
Ratio in hoc versu reddenda erat, cur propiiii sint, cura. Fuit utique Graeco
vel Ηerculis umbram adesse sibi cuperet. rum mos, ut, qui brevi se morituros sci
Εam sic fortasse auctor enunciaverat: rent, precibus sese Diis inferis commen
darent, vid. Soph. Αjac. ν. 848. Τrachin.
άλις γάς ελθών εικόν' αν γίνοι, σύ. ν. 1102. Socrates apud Platonem, Ρhae
don. c. 66, εύχεσθαι γέ που τους θεούς έξεσ
Ιdem de loci corruptione sentit Τyrwhit. τί τε και χρή, την μετοίκησιν την ενθένδε ευ
tus, sed aliam medelam exhibet: τυχή γενέσθαι. Ηujusmodi preces ευχάς
σκιά γάς ελθών ικανόν γένοιο σύ. dictas fuisse notat Εtymologus, ut et Sui
das. Μusg.
Μusg.
ευτρεπή ποιού,] Ευτρίτισον, Βαrnes.
Dan. Ηeinsius ad Senecae Τroad. 684. 496. δικών,] Βάλλων, τιίνων, Θιuae de
Corrigit: "Αλις γάρ ελθών ικανός αν γίνοιο verbo δίκω notanda sunt, diximus ad
47"ν, Βacch. ν. 590. et Phα"niss, v. 650. Vide
Reisk, conjicit: άλκας (aut άλκοι) γάρ tur autem fere usurpari in aoristo secun
Οι 4
246 ΕΥΡΙ ΙΙΙ Δ Ο Υ
- - / 9 r

500 Θανείν γάρ, ώς έoικ, αναγκαίως έχει.


» 9 γ' Λ ν Α ν Α - Α'

Αλλ', ώ γέροντες, μικρά μεν τα του βίου,


- γ

Τούτον δ' όπως ήδιστα διαπεράσετε,


Εξ ημέρας εις νύκτα μή λυπούμενοι, 505
α * Λ' ν « Λ 9 2 Λ.

Ως ελπίδας μεν ο χρονος ουκ επισταται


505
ε
Σώζειν, το δ’ αυνού σπουδάσας, διέπτατο.
- Α' y ey σ' Α' -'

Οράτέ μ’, όσπερ ήν περίβλεπτος βροτοίς,


Ονομαστά πράσσων, και μ' άφείλεθ' η τύχη,
ρ/ ν Α ? Λ Λ' * " Α' -

51 Ο
Ωσπερ πτερον προς αιθέρ , ημέρα μια.

500 Μori enim nos, ut apparet, necesse est.


Verum, Ο senes, parva certe sunt hujus vitae commoda :
Ηanc igitur jucundissime transigatis,
Α die ad noctem non dolentes.
Quia tempus πon novit spes
505 Servare: suum enim negotium curans, avolat.
Videte me, qui suspiciendus eram hominibus,
Ρraeclare agens: et lamen fortuna mihi eripuit,
Ut avem avolantem in aërem, uno die.

do, φuare hoc in loco βαρυτονιίται in ulti tis, eleganter sane, at nimis prolixum est,
ma. Βαrnes. huic ut adscribam chartulae. Βαrnes,
497. Τοϊσίδ'] Pro τoϊσίδε. Communiter 502. διαπεράσετε,] Ιta legondum, non
dicitur τoίσδισι, poetice δι transposito ; διαπεράσατε. vid. Αristoph: Εcclesiaz. ν;
ideoque circumflexus est in prima , φuia 949. et qua dedit Dawesius affatim ad
δε adscititium ratiοne accentus non consi Νub. ν. 822. Μusg.
deratur, vel etiam transfert: sic ώντινων, Τούτον δ' όπως ήδιστα διαπεράσετε,] Οράτι,
οιστινιν, quia dicimus ών τινων, οί, τισιν: in όπως ήδιστα διαπεράσητε, ή διαπεράσατε,
τοϊσίδε autem, φuod regulare est, aperta όπως, αντί του, ώς, ήδιστα. Βαrnes.
est accentuum ratio, Vid. de hac re ad 5Ο7. s. άφείλετο - προς αίθίρα,] Ι.u-
Ηelen. ν. 443. Scaligero itaque non cianus : θάνατός γι εις ελευθερίαν αφείλετο,
opus erat, ut ad marginem suum notaret,
τοϊσδισ'. Βarnes
in Joυc confμιαίο. Μusg.
5ο8. πτερόν) Νon pennam hic intelligo,
500. αναγκαίως έψει.] Isocrates: αναγ sed αυem, ut sit synecdoche partis pro to
καίως έχει παρ' υμών των δικαίων τυγχάνειν to. Sic κίττας, μιμηλόν βιότου στερεν,
σειράσθαι. Γicunt Latine necessum ha Αnthol. Η. Steph. p. 1ο7. iterumque oύ
beo; nescio, an id Graecis in usu sit. πτερόν αγρεύω, p. 577. denique, p. 451.
Certe ego audacter dicerem: αναγκαίως σοί γάς από πτερύγων ταύτα φέρει, Εa
έχω τούτο ποιείν, ut : αναγκαίως έχει τούτο dem comparatiοne utitur Νoster Ηippol.
με ταθείν Cicero έχει αναγκαίως vertit: ν. 829. Μusg.
sίc.jubet mecessitas. Vid. infra ν. 855. 511. πανύστατον] De hac voce vide
Βarnes.
τονών legit Reisk. Βeck. supra ad v. 454. Βarnes.
Ηic Prev. ad transitum faciendum sub 515. Forte, νίρθιν είν' (i. e είναι) ηκούο
intelligi jubet: Vos vero, Ο senes, in μεν Cf. ν. 55ο. Reisk.
struite vos nostris malis. Βrevis enim
vita est, etc. Βeck. 516. ss. Ο δ' έστιν ον γής νίςθεν εισηκούομεν,
5ο1. Αλλ', ώ γέροντες, etc.] Ηunc lo ει μη γ' όνειρον εν φάει γι λεύσσομεν"
cum totum vertit Η. Grotius in Εxcerp τί φημί, ποί' όνειρα κηςαίνουσ' εςώ,
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 247

Ο δ' όλβος ο μέγας, ή τε δόξ' ουκ οίδ’ ότω


510 Βέβαιός εστι χαίρετ’ άνδρα γάρ φίλον
Πανύστατον νύν, ήλικες, δεδόρκατε.
ΜΕ. "Εα,
".- Λ. Λ

"Ω πρέσβυ, λεύσσω ταμά φίλτατ', ή τί φώ, 515

ΑΜ. Ουκ οίδα, θύγατερ αφασία δε κάμ' έχει.


515 ΜΕ. "Οδ' έστιν, ον γης νέρθεν εισηκούομεν,
Ειμή γ' όνειρον εν φάει τι λεύσσομεν.
Τί φημι, ποί' όνειρα κηραίνουσ' ορώ,
Οpulentia vero magna, et gloria, haud scio cuinam
51Ο Stabilis sit. Valete; virum enim amicum
Ρostremum nunc, Ο vos aequales, vidistis.
Μeg. Εhem.
Ο senex, videone mea charissima? aut quid dicam ?
Αm. Νescio, filia : stupor enim me quoque tenet.
515 Μeg. Ηic est, guem audiebamus infra terram esse,
Νisi in luce somnium aliquod videmus,
Quid loquor ? φuale somnium video delirans?

Τertium horum versuum variis conjecturis 517. κηραίνουσ'] Αd hunc vel similem
tentavit Μusgravius, quamνis in ipsis ver locum pertinet Ηesychii interpretamen
Βis nihil omnino video, φuod corruptela tum : Κηραινεί-δυσθανατεί Ιnnuit enim
suspicionem facere possit. Sensit tamen, Μegara, mentem sibi fortasse mortis ter
puto, vir acutissimus alienum esse hunc rore concussam esse, atque inde natum
versum ab eo, quo nunc legitur loco, in esse hoc de Ηerculis adventu somnium.
φuem ex margine irrepsisse videtur Μox Νee tamen nolim θηραίνουσ'.
Ηercule, spectaculi, quod oculis videt, Sί Μegara falsa specie, vel somnio,
novitate perculso quid esset quacrente, per aliquod tempus decepta, postea erro
φuod liberos hoc tam lugubri habitu in rem intelligere et agnoscere inciperet,
structos videret, iteratis eum exclamatio recte hinc diceret:
nibus excipit, ut vulgo quidem putatur, - ποί' όνιμςα κηραίνουσ' όgώ ,
Μegara, ut equidem arbitror, Αmphi
tryon: Ωιμα somnία errans υideo " Verum hic
omnia contraria sunt Quod somnium et
ώ φίλτατ' ανδρών, 2 φάος μελών πατρι, inane simulacrum esse crediderat, nunc
ήκεις, έσώθης εις άκμην έλθών φίλοις,
aemum verum esse intelligit. Legendum
Quamvis ad perturbatum animum signifi-' igitur, sensu contrario:
candum poétas et oratores verba ejusdem Τί φημί, το'' όνειρα, κηςαίνουσ', όςάν;
fere notionis nonnunquam ita, ut copu
1am omitterent, accumulasse, non ignoro, Guid dico amens ' φude somnia me videre *
Ηoc tamen loco Εuripidem scripsisse exis Verbum κηραίνω, apud alios auctores per
tΙΤΥΠΟ
rarum, valde frequentat Ρhilo Judacus.
Αpud eum semper fere τό νοσείν arquipol
ώ φάος μολών τατζί let. Μusg.
τίκνοις τ', εσώθη εις άκμην έλθών φίλοις, Ρro ερώ malim ιρώ, ut sententia sit:
Jacobς. qualia dico somnia consternala f i. e de
248 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
/ Φ/ / ν - \ -

Ουκ έσθ' όδ' άλλος αντί σου παιδός, γέρον. Α'


52Ο

Δεύς, ώ τέκν, εκκρήμνασθε πατρώων πέπλων,


2/Τ : 3 Λ- Α "ν 2 % ν \

520 "Ιτ', εγκονείτε, μή μεθήτ', έπει Διός


Σωτήρος υμιν ουδέν εσθ' όδ' ύστερος,
ΗΡΑΚΛΗΣ.

"Ω χαίρε, μέλαθρον, πρόπυλά θ' εστίας έμής,


"Ως άσμενός σ' εσείδον ες φάος μολών
"Εα, τί χρήμα; τέκν' ορώ προ δωμάτων
525 Στoλμoίσι νεκρών κράτας εξεστεμμένα,
"Οχλω τ' εν ανδρών την εμήν ξυνάoρον,
Πατέρα τε δακρύοντα συμφοράς τινός,
Φέρ', εκπύθωμαι τωνδε πλησίον σταθείς. 53Ο

Νon est alius ille, quam tuus filius, Ο senex.


Ηuc, Ο liberi, pendete ex paternis vestibus.
520 Ιte, festinate, ne dimittatis, φuoniam Jove
Servatore nihil hic vobis est inferior.

ΗΕRΟUΙ,ΕS.

Salve, Ο domus, tuque vestibulum domus meac,


Quam libens te aspicio, postquam in lucem veni.
Ηem? quid rei est: video liberos ante domum
525 Coronatos capita ornatu mortuorum,
Εt meam uxorem in turba virorum,
Εt patrem lacrymantem oo aliquam calamitatem.
Αge, prope hos stans interrogabo:

somniis nunc non agitur, somnia certe non hactenus obtinuit, εκκρέμνασθε aliquando
sunt, φua, video, non est hicce homo alius, scribere voluimus. Sed et Εustathius
quam tuus filius. Ηeath. κρήμναμαι deducit a κρεμνώ, unde prover
519. εκκρήμνασθε] Frustra hanc vocem bialis locutio, κρήμνη σεαυτήν, suspende
in suspicionem trahit Η. Steph. Εxstat teipsam, τροπή, (ut idem inquit) δηλαδή
enim, notante Βarnesio, Ιon. ν. 1613. et του ε εις η, και πλεονασμά του ν. Quod et
Ρhavorinus testatur.
simplex κρήμναμαι apud Αristophan. Νub. Εt Αristophanes
ΜSS. Steph. εκκρίμασθε. Μusg. Κρημνάμενα νεφέλαι dixit in Νubibus, fol.
εκκρήμνασθε] Sequor, inquit Η. Stepha
82. Scholiast. Κρημνάμενα] Κρεμάμεναι εκ
τού αίρος, οίον επικρεμάμενα αλλήλαις και
nus, Vet. in quibus legitur εκκρίμασθε,
φuum usus verbί εκκρήμνασθε nullum ex επιβαρούμεναι. Ιdem Phavorinus totidem
emplum reperiam. Ιta ille. Εt tamen verbis in κρημνάμενα νεφίλαι. Ωuare ma
κρεμνάω Galenus utitur pro κρεμάω, et neat omnino Αtticum verbum εκκρήμνασθε:
pro κρεμνάω exstat vox κρέμνημι. Εt et Η. Steph. cum suis veteribus pro hac
Εξ pro κείμαμαι et *ξίμομαι Αristo saltem vice valeat. Εadem vox occurrit,
phanis Scholiastes dici tradit. Ωuare nos, Ιon. v. 1613. Ηδίως κικρημνάμεσθα, &c.
paulo mutata voce, pro εκκρήμνασθε, guod Βαrnes,
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 249

Γύναι, τί καινόν ήλθε δώμασιν χρέος;


53ο ΜΕ. "Ω φίλτατ' ανδρών, ώ φάος μολών πατρί,
"Ηκεις, εσώθης, εις ακμην ελθών φίλοις,
ΗΡ. Τί φής, τίν εις ταραγμόν ήκομεν, πάτερ;
ΜΕ. Διολλύμεσθα συ δε, γέρον, ξύγγνωθί μοι, 535
Ειπρόσθεν ήρπασ', α σε λέγειν προς τόνδ' έχρήν.
535 Το θηλυ γάς πως μάλλον οικτρόν αρσένων
Καιτάμ' έθνησκε τέκν', απωλλύμην δ' εγώ,
ΗΡ. "Απoλλον, οίοις φροιμίοις άρχει λόγου,
ΜΕ. Τεθνάσ' αδελφοί και πατήρ 'ούμός γέρων. 540
ΗΡ. Πώς φής , τί δράσας , ή δορος ποίου τυχών ,
540 ΜΕ. Λύκος σφ' ο κλεινός, γής άναξ, διώλεσεν.
ΗΡ. "Οπλοις απαντών, ή νοσησάσης χθονός;

Ο mulier, quae res nova accidit domui ?


Μeg. Ο charissime vir, Ο lumen patri veniens,
Venis, salvus es, opportune veniens ad amicos!
Ηer. Quid ais ? in quem tumultum venimus, Ο pater?
Μeg. Ρeriimus : tu vero, senex, veniam des mihi,
Si praeripui, quae te loqui ad hunc conveniebat :
Μulieres enim quodammodo sunt viris miserabiliores,
Εt liberi morituri erant, et ego peritura.
Ηer. Ο Αpollo : quo exordio incipis sermonem ?
Μeg. Ρerierunt fratres, et patermeus senex.
Ηer, Quid ais ? quid faciens, aut qualem hastam expertus ?
54Ο Μeg, Inclytus Lycus dominus terrae ipsos perdidit.
Ηer. Utrum occurrens armis, an concitata terra seditione 3

μεθήτ',] ΜS. G. a prima manu μεέεϊτ. 530, ώ φάος μολών πατρι, et Ηerculis
520. s. Διός Σωτήρος] i. e, ejus, cujus responsum cogunt nos ut credamus, duos
aram tum insidebant : vid. ν. 48. Μusg. versiculos, gui fere semper Μegarae tri
522. Vid. Ρors. ad Οrest. 47Ο. buuntur, Αmphitryoni deberi adjudicari.
Ηerman. Sed hoc vulgaris lectio ver, 529. oppugnat,
525. Στoλμoίσι] Στολμος, pro στολισμός φuam esse corruptam facile credamus.
per syncopen, στολή, et exstat Αndro Si scripsisset poèta Γύναι, profecto legerat
mach, et apud ΑΕschylum. Βαrnes. τήσδι pro τώνδε versuantecedente, Εlegan
527. τίνος.] ΜSS. G. et 27 14. τίνας, et tius si τι καινον κ. τ. λ. forent juncta cum
in margine τίνος. Εadem hic constructio εκτύθωμαι. Sic Cycl. 94. Αλλ' ήσυχοι γίγ
esse videtur, φuae in θυγατέρος θυμούμενος, νισθ', ίν' εκπυθώμεθα Πόθεν πάρεισ κ. τ. λ.
Οrest, v. 742. ubi Lamb. Βos V. Cl. Fortasse scripsit poéta, Φέρ' εκτύθωμαι
ένεκα subaudiri arbitratur. Sic παιδός τώνδε πλησίον σταθείς, τί καινόν ήλθε τοίσδε
αλγειν, Ηecub. ν. 1238. Μusg. δώμασιν χρέος. Sianimum inducamus cre
Forte, συμφοραϊς στυγνόν, υultu a cαια dere τoίσδι praeteriisselibrarium eodemmo
miίαίiύμε ηιαείο. Βeck, do quo θιόν aut aliud verbum ν. 148, ημίν,
250 ΕΥ Ρ Ι Π Ι Δ ΟΥ

ΜΕ. Στάσει το Κάδμου γ' επτάπυλον έχει κράτος.


"ν γ'
"ΗΡ. Τί δήτα προς σε και γέροντ ήλθεν φόβος, 545
ΜΕ. Κτείνειν έμελλε πατέρα, καμέ, και τέκνα,
545 ΗΡ. Τί φής, τί ταρβων ορφάνευμ έμών τέκνων ,
Μήποτε Κρέοντος θάνατον έκτισαίατο.
ΗΡ. Κόσμος
μ. δε Απέπλων τίς όδε νερτέροις
βτεβ πρέπων ;
Ν* Σ/
Α' «ν% ) / -

ΜΕ. Θανάτου τάδ ήδη περιβολαι ανήμμεθα. 55 Ο

ΗΡ. Και προς


ξ βίαν εθνήσκετ, ώ τλήμων εγώ,
550 ΜΕ. Φίλων έρημοι, σε δε θανόντ' ηκούομεν.

Μeg. Seditione regnum Cadmi tenet, guod-septem-portas-habet.


Ηer. Guid vero ad te, et senem pervenit hic terror"
Μeg. Ιnterfecturus erat patrem ιuum, et me, et liberos.
545 Ηer. Quid ais? an metuens orbitatem meorum liberorum ?
Μeg. Νe aliquando ulciscantur mortem Creontis.
Ηer. Quis vero est iste vestium ornatus mortuis conveniens2
Μeg. Μortis his vestibus jam sumus induti.
Ηer. Εt per vim moriebamini ? Ο me miserum.
550 Μeg. Αmicis orbi : te vero mortuum audiebamus.

τ. 328. υμάς, v. 472. ούτις, v. 773. τίτ νων, ] Quum olim ante σαρβών syllaba
λοισι, ν. 1150. φua de causa non credamus brevis deesset, sine qua versus stare nequi
Γυναι addi versum claudere 2 Εlmsl. bat, Scaliger legebat, ut versum suppleret:
542. Κάδμου κράτος.] Τhebanum im Τι φήσθα , σαςβών, etc, Duportus hac in
perium sic vocat, quod Cadmus illud pri re melius, ut mihi quidem videtur, προ
mus fundarit, de qua re vide Εuripidis ταεβών unica voce, ut metum.futuri signi
Scholiasten ad Ρhαnisε. v. 647. et auc ficet : Quam lectionem et ego laudo,
tores a nobis laudatos ad eundem locum. licet, ut verum fatear, vetustissima om
έττάτυλον] De septem turribus et nium editio, Αldina, legit: Τί φής , τί
portis urbis Τhebana, vide, qua nos ad ταρβών ερφάνευμ' ιμών τέκνων , Quae lectio
Ρhα.niss. v. 1120. Ηae portas cum tur potuit quidem sufficere, Duportianam
ribus muniebantur ab Αmphione et Ζetho, vero hic praefero. Βαrnes.
de quibus Ηomerus in Οdyss, λ'. ν. 262. 546. Μήποτε Κρίoντι θάνατον κτισαίατο.]
Οι πρώτοι Θήβης ίδος έκτισαν ιττατύλοιο. Μήποτε εκτιμωρήσαιντο θάνατον του Κρέον
Ηine passim haec urbs apud poetam nos τος, ύτο του Λύκου θανατωθέντος. Vide
trum ι πτάπυλος et εττάπυργο, vocatur; quae nos supra ad ν. 43. Εκτισαίατο au
qua duo nomina idem sonant, aliquando tem pro εκτίσαιντο, Ιonice. Sic verba
autern male sibi invicem mutant locum ; contracta in έω et άω faciunt in perfecto
ut in veteribus hujus libri editionibus ap passivo, pro communi, ένοι εισιν, ηνται, et
paret. Ηinc ad hunc ipsum locum Βro in plusquam perfecto pro communi ένοι
daus legit επτάπυλον, prius έστάτυαγον. ήσαν, ηντο, ut πεποίηνται et επετoίηντο, pro
Quam tamen lectionem in nulla editione πιποιημένοι εισιν et τεσιιημένοι ήταν. Sic
hoc in loco offendi. Βarnes. Ετιπειρία το Ιonice pro ιτετείρηντε, hocpro
Forte, το Κάδμου περισυλών έχει. Reisk. πετιρημένοι ήσαν legitur, et ήχθηντ", ab
545. τί ταρβων] Ιta Εd. Αld. et ΜSS. εχθέομαι, apud Josephum. Ωuod dico,
Vulgatum προταββών conjectura debetur. non modo quod in hac parte grammatica
Μusg. vulgares sileant, sed ut docto viro morem
Τί φής , πρωταςβών ορφάνευμ' έμών τίκ geram: φui putabat, ήχθηντο imperfecti
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 251

ΗΡ. Πόθεν δ' ες υμάς ήδ' εσήλθ' αθυμία ,


Ευρυσθέως κήρυκες ήγγελλον τάδε.
ΗΡ. Τί δ’ εξελείπετ' οίκον, εστίαν τ' εμήν, 555
ΜΕ. Βία πατήρ μεν εκπεσών στρωτού λέχους,
555 ΗΡ. Κουκ έσχεν αιδώ τον γέροντ’ ατιμάσαι ;
Αιδώς γ' αποικεί τήσδε της θεού πρόσω.
"ΗΡ. Ούτω δ' απόντες έσπανίζομεν φίλων,
ΜΕ. Φίλοι γάρ εισιν ανδρι δυστυχεί τινές , 560
"ΗΡ. Μάχας δε Μινυών, ας έτλην, απέπτυσαν,
Ηer. Unde vero vos invasit haec animi dejectio?

Μeg. Εurysthei nuncii nunciaverunt ista.


Ηer. Sed quare reliquistis domum et meos lares?

Μeg. Ρer vim quidem pater ejectus erat ex lecto strato.


555 Ηer. Νec puduit ipsum contumelia-afficere senem ?
Μeg. Ρudor procul habitat ab ista Dea, Vi scil.
Ηer. Sic igitur absentes inopia-laboravimus amicorum ?
Μeg. Οιuinam enim viro calamitoso sunt amici ?
Ηer. Ρraelia vero, quae contra Μinyas sustinui, respuerunt?

temporis, vel ab άχθημι, vel ab ίχθημι, Ηanc historiam Μinyarum ab Ηercule


cum neutra vox exstet, et si utraque ex victorum, Τhebanorum causa, ita narrat
stet, scribendum foret, vel ήχθιντο, si a Αpollodorus Βiblioth. Lib. ΙΙ. c. 4. S.
prima conjugatione, vel ήχθαντο, si a 11. Κλύμενον, τον Μινυών βασιλέα, λίθω
secunda verborum in μι duceretur. βαλών Μινοικίως ηνίοχος, όνομα Περιήρης, εν
Βαrnes. Ογχηστώ, Ποσειδώνος τιμίνει, τιτρώσκει. Ο
547. τρίτων,] Ita ΜS. Ε. in margine, δί κομισθείς εις Ορχομενόν ημιθανής, επι
ut jam Εdd. auctore Η. Stephano. Εd. σκήπτει τιλευτών Εργίνω, τό παιδί, εκδική
Αld. τίτλων. Μusg. σαι τον θάνατον αυτού. Στρατευσάμενος δε
550. Scribendum videtur: φίλων γ' έρη Εργίνας επί Θήβας, κτείνας ουκ ολίγους,
μοι. Ηernιαn. έσπείσατο μεθ' όρκων, όπως πέμπωσιν αυτό
556. τήσδι της θεού] Ιntellige βίας, ut Θηβαίοι δασμόν επί είκοσιν ίτη, κατ' έτος,
recte Βarnesius, Favet Ηesiodus, Κράτος εκατόν βόας. Επί τούτον τον δασμόν εις
et Βίαν inter immortales recensens, Τheo Θήβας απιόντας συντυχών Ηρακλής ιλωβή
gon. ν. 385. Fuit etiam templum Βίας σατο, αποτιμών γάρ αυτών τα ώτα και τάς
Corinthi, teste Ρausania, p. 48. 1. 18. Εd. βίνας, και διά σχοινίων τας χείρας δήσας εκ
Sylburg. των τραχήλων, έφη, τούτον Εργίνω και
ατοικεί πρόσω.] Sic Plato: πόρρω που Μινύαις δασμόν κομίζειν. Εφ' οίς αγανακτών
εσκήνωται, p. 759. Α. Μusg. ιστράτευνεν ετί Θήβας. Ηρακλής δε λαβών
Αιδώς γ' ατοικεί τήσδι της θεού πρόσω.] όπλα παρ' Αθηνάς και τολεμαρχών Εργίνον
Αιδώς ατοικεί πόρρω τής Βίας, προσωποποιεί, μεν ίκτεινε, τους δι Μινύας ετρέψατο, και τον
Scaliger legit, φuasi per repetitionem ex δασμόν διπλούν ηνάγκασε Θηβαίοις φέρειν.
praecedenti versu : Αιδώ γ', Ατοικεί τήσδε Ηaec jam Ηercules Τhebanis objicit bene
της θεού πρόσω, ut sit hic sensus : Ερωτάς, ficia, φui bene ab illo affecti, tanta ingra
ει ο Λύκος αιδώ ίσχεν, Πόρρω ούτος αποικιί titudine jam illius familiam prosecuti
ταύτης της θεάς, Αιδούς δηλονότι. Βαrnes. sunt. Vide supra ad v. 50. Ubi tamen
559. Μινυών,] Vide supra ad v. 5ο. in loco Αpollodori citato, male sect. 2.
Μusg. pro sect. ΧΙ. guod Αrabicis figuris scrip
Μάχα, δί Μινυών, ας έτλην, απέττυσαν,] seram 11. in illo loco, unde 2. imprimen
252 Ε ΥΡ Ι Π Ι Δ Ο Υ

56ο ΜΕ. "Αφιλον, ίν' αυθίς σοι λέγω, το δυστυχές.


ΗΡ. Ού ρίψεθ' "Αιδου τάσδε περιβολάς κόμης;
Και φώς αναβλέψεσθε, του κάτω σκότους
Φίλας αμοιβας όμμασιν δεδορκότες, 565

Εγώ δέ, νυν γαρ της εμής έργον χερός,


565 Πρώτον μεν είμι και κατασκάψω δόμους
Καινών τυράννων κράτα δ' ανόσιον τεμών,
"Ρίψω κυνών έλκημα Καδμείων δ' όσους
Κακους εφεύρον, ευ παθόντας εξ εμού, 57Ο

Τώ καλλινίκω τώδ' όπλω χειρώσομαι,


570 Τους δε πτερωτοίς διαφορών τοξεύμασιν,
Νεκρών άπαντ' Ισμηνόν εμπλήσω φόνου,
56ο Μeg. Calamitas, ut tibi dicam iterum, est sine amicis.
Ηer. Νοn abjicietis Ρlutonis istum amictum a coma,
Εt lucem aspicietis, infernarum tenebrarum
Charas vicissitudines oculis cernentes?

Εgo vero, nunc enim opus est meae manus,


565 Ρrimum quidem vadam, et evertam domum
Νovi tyranni: caput autem impium abscissum
Αbjiciam canibus lanienam : quoscunque vero Τhebanos
Μalos deprehendero, beneficiis a me affectos,
Ηοc praeclaris-victoriis-insigni telo subigam.
57Ο Αlios vero dissipans alatis sagittis,
Caede mortuorum implebo toιum Ismenum, *

dum putabant. Vide etiam ad v. 220. mina Αpollodorus notat: alii ab Ιsmeno,
Βarnes. Ρelasgi filio, dictum volunt; Ρausanias
561. Νοtandum, άδου a περιβολάς regί. denique in Βαρoticis fol. 289. ab Ιsmeno,
Sic supra φθιμίνων ίνδυτ, ν. 440. στoλμoίσι Άι filio, dictumque antea Ladona;
νεκρών, τ. 525 θανάτου περιβόλαια, ν. cujus nominis fluvius quoque Αrcadiae
548. Contra κόμης a ρίψετε regi puto, ut dicebatur.
constructio sit: ρίψετε [από] κόμης τάσδι φόνου,] Αίματος. Vid. ad Ιon. ν. 1011.
άδου περιβολάς, Μusg. Βarnes,
567. Αut έλκυσμα, aut έλκηθμα, le 572. Δίρκης φ"ε νάμα] Dirce, ut non
gendum, Reisk. nulli, Αcheloi erat filia, Lyci prioris con
570 διαφορών] Distrahens, dividens, ut jux, φuae ab Αmphione et Ζetho occisa,
διεφορήσαμεν, Βacch. v. 1199. in fontem ejusdem nominis erat conversa.
Αristophanes: διαφορηθήναι θ' υφ' ημών De hac re vide quae nos ad Βacch. v. 507.
Αν. 338. Ρhilostrat. Ηeroicis : ο Αίας Βarnes.
λέγεται ται, αγέλαις εμπισών διαφορήσαι 574. Χαιρόντων] Αttice pro χαιρίτωσαν.
σφάς, p. 653. C. Αdde Αristoph. Εqu. Βαrnes.
294. Μusg. 575. τώνδ' αμαρτών,] Ηorum.jacturαπι
571. Ισμηνόν εμπλήσω φόνου,] Ismenus, sί fecero, hoc si mea negligentia perire
fluvius Τhebanus, ab Ιsmene, filia Αsopi, sivero. Reisk.
vel ab Ιsmeno, ejusdem filio, φuorum no 576, είπις οΐδ' υπέρ πατροι,] Supple :
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 253
ν Υ

Δίρκης τε νάμα λευκόν αίμαχθήσεται.


Τώ γάς μ' αμύνειν μάλλον, ή δάμαρτι, χρή, 575
Και παισί, και γέροντι, χαιρόντων πόνοι,
ν Λ- /-

575 Μάτην γάς αυτούς τώνδε μάλλον ήνυσα,


Και δεί 2 ύνδ'
ε ν.ίδ’ υπε και/ Α"

αι oει μ' υπερ τωνο , ειπες οιo υπερ πατρος,


Λ' Λ

Θνήσκειν αμύνοντ, ή τί φήσομεν καλόν,


"Υδρα μεν ελθείν εις μάχην, λέοντί τε, 580

Ευρυσθέως πομπαίσι, των δ έμών τέκνων


580 Ουκ εκπονήσω θάνατον, ουκ άρ' Ηρακλής
"Ο καλλίνικος, ως πάροιθε, λέξομαι,
ΧΟ. Δίκαια, τους τεκόντας ωφελεί τέκνα,
Πατέρα τε πρέσβυν, τήν τε κοινωνόν γάμων. 585

Εt limpida aqua Dircae cruentabitur.


Εtenim cui me magis, quam uxori, opitulari convenit,
Εt liberis, et seni ? Valeant labores!
575 Frustra enim illos potius, quam hos exantlavi.
Εt convenit me pro istis, si quidem illi pro patre,
Ρropugnantem mori. Αut quid2 dicemusne honestum,
Ρugnare quidem cum Ηydra, et leone,
Μissu Εurysthei? a meis vero liberis
58ο Μοrtem non depellam ? non igitur Ηercules
Ρraeclaris-victoriis-clarus, ut ante, dicar.
Cho, Justum est, ut parentes adjuvent liberos,
Εt patrem senem, et participem nuptiarum.

έμελλον θνήσκειν. , Sensus loci: Και είτες Δίκαια pro δίκαιον bene illustrat Βarne
οίδε οι αταλοί παίδες υπέρ εμού, πατρός αυ sius ex Ηecub. v. 1222. Ρhα.niss. ν.
των, θνήσκειν έμελλον, πόσω μάλλον εμί δεί 1008. Μed. v. 491. Ηippol. v. 373,
υπέρ αυτών άμύνοντα θνήσκειν, εάν δέη, ή τί; Μιμsg.
αφήσομεν τούτο καλόν, τούς θηρίοις των Δίκαια,] Αντί του δίκαιον. Sic Ηomer.
άλλων ένεκα μάχεσθαι, τα δε εμαυτού τέκνα Ιliad. α. ν. 107. Αιεί τοι τα κάκ' έστι
θνήσκοντα υπεροράν, "Αλλως, "Αρα φήσο φίλα φρεσί μαντεύεσθαι. Φίλα pro φίλον.
μεν, τάδι καλά είναι ανδραγαθήματα, ώς Sophocl. Ούτως αμυντέ εστί τους κοσμου
όντως εισί, Τών δ' εμών τέκνων ουχ ομοίως μίνοις. Αristoph. Συνεκπoτία ιστί σοι και
υπερμαχούμαι , και εκτονήσω, ήγουν τονήσας την τρύγα. Αντί του αμυντέον και συνεκπο
αποστείψω τον θάνατον αυτών , Βarnes. τέον, Johann. Βrodaeus, Ηaec forma est
580. εκτονήσω.] Praestiterit εκπονήσαι in Αtticis usitatissima. Sic Ηecub. v. 1089.
infinitivo, ut supra ελθείν Μusg. Σύγγνωσθ', όταν τις κριίσσον, ή φόρτιν, κακά,
582. Chori notam Τyrwhittus apposuit. πάθη. . Scholiast. Συγγνωστόν έδει ειπείν
Ηerman. εκφέρει δε πληθυντικώς, Αστικώς και τούτο
Citat Stob. Grot. LΧΧΙΧ. p. 339. ζητών ευρήσεις παρά πάσι και ποιηταίς και
Βurn. λογοποιούς. Εn! exempla. Ηecub. . ν.
Δίκαια,] Οptime Τyrwhittus hunc ver 1222. Αχθιινά μίν μοι ταλλότρια κρίνειν
sum cum sequenti, qui Ηerculis sermoni κακά. Ρro αχθεινόν. Ρhoeniss. v. 1008.
πmale assuuntur, Choro reddendos suadet. Και συγγνωστά μιν Γίροντι τουμoν δ' ουχί
254 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ

ΑΜ. Προς
μεν, ώ παί, τοις φιλοις είναι φίλον,
σού
585 Τά τ' εχθρά μισείν αλλά μη 'πείγου λίαν.
ΗΡ. Τί δ' έστι τώνδε θάσσον, ή χρεών, πάτερ;
ΑΜ. Πολλους πένητας, ολβίους Ζδε τώ λόγω
Α- σ' Λ' 3/ χ/
590
Δοκούντας είναι, ξυμμάχους άναξ έχει,
Οι στάσιν έθηκαν, και διώλεσαν πόλιν
590 Εφ' άρπαγαίσι των πέλας τα δ' εν δόμοις
Δαπάναισι φρούδα, διαφυγόνθ' υπ' αργίας.
"Ωφθης επελθών πόλιν έπει δ' ώφθης, όρα,
Εχθρούς αθροίσας, μή παρά γνώμην πέσης. 595
ΗΡ. Μέλει μεν ουδέν, εί με πάσ' είδεν πόλις,
595 "Ορνιν δ' ιδών τιν' ουκ εν αισίοις έδραις,
Αm. Τuum quidem est, Ο fili, amicis esse amicum,
585 Εt inimicos odisse, Sed ne nimium festines.
Ηer. Quid vero in his, Ο pater, citius fit, φuam conveniat?
Αm. Μultos pauperes, sed qui sermone divites
Videntur esse, auxiliarios habet rex,
Qui seditionem concitarunt, et perdiderunt civitatem,
590 Ρropιer rapinas proximorum : Res enim familiaris eorum
Sumptibus profusa est, negligentia aufugiens.
Conspectus es accedens ad urbem : postquam vero conspectus es, vide,
Νe congregatis inimicis praeter opinionem tuam pereas.
Ηer. Νοn est mihi curae, etiamsi tota me civitas viderit.
595 Conspicaιus autem avem quandam in sedibus ihauspicatis,

συγγνώμην έχει. Μedere ν. 491. Σύγ φue αppetunt aliena, prodactis suis Sumίιι
γνωστ' αν ήν σοι, Utrobiquepro συγγνωστόν, immodesto pariter et segmi otio. Βαrnes.
Ηippolyt. ν. 375. "Ασημα δ' ουκ ίτ' 591. υπ' αργίας, σού βραδύνοντες,
εστίν, οι φθίνει τύχα. Ρro άσημον, δchoiίαst.
Βαrnes. 595. αισίοις έδραις,] Locus, in quo avis
582. s. Δίκαια - γάμων.] Ηaec a Choro, considens auspici sese contemplandam
non ab Ηercule, dici censet Ρr. Βeck. praebet, vocatur έδρα. Vide Αristophan.
585. μή επείγου λίαν..] Ηuc refer pro Αν. ν. 276. ibique Scholiasten, Ηesy
νerbium : Σπεύδε βραδέως,.fastina lente, de chium et Suidam v. έξιδρον. Ιs locus, si
φuo vid. Εrasmum. Item qua nos ad boni ominis erat, vocabatur αίσιος. Sed
Ρhα.niss. ν. 607. Βαrnes. quae ad auspicia Veterum pertinent, afta
587. Πολλούς πένητας,) Ηic optime tim collegit Spanhemius ad Callimach.
ostendit poéta, seditiosί ηui sint marime, Lavacrum Palladis, v. 123. Μusg.
et qui Rerumpublicarum turbis magis in "Όρνιν δ' ιδών τιν' ουκ εν αισίοις έδραις,]
flient, nempe qui divites apparent, revera Ηοc probabiliter poèta in hoc loco fingit:
autem pauperes sunt, quique otio et luxu alias enim nunquam crederemus, Ηercu
ria res suas penitus dissiparunt, ut Cati lem incognitum in suam urbem redire
Hina. Ηunc locum ita Η. Grotius: Plebs velle, nisi malo augurio prius observato,
magnα, fama divitum, re pauperum, Αdest unde potuit viro magno de rebus domesti
tyranno, ιurbidus ηuorum furor Rem peni cis suspicio oriri, licetipseauguriis parum
1 μs ουιγιεπι Ρublicam evertit : Βογια γιαηι tribuisset. De Romanorum augurii lo
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 255
»)" Α" Α' και 9 Α' Α'

Εγνων τσόνoν τίν εις δόμους "Ζ"ξ7"7"ά)χ207"α"


"Ωστ’ εκ προνοίας κρύφιος εισήλθον χθόνα.
ΑΜ. Καλώς προσελθών νυν, πρόσειπε θ' εστίαν, 600
Και δός πατρώοις δώμασιν σον όμμ' ίδεϊν.
0/ και
ν. Λ \ Α' \ Λ'

690 Ηξει γαρ αυτος, σην δάμαρτα χΔζί Τ8% γΩχ,

Έλξων, φονεύσων, κάμ' επισφάξων, άναξ.


Α' y y Λ- Α' Λ"

Μένοντι δ' αυτού πάντα σοι γενήσεται 2


Τή τ' ασφαλεία κερδανείς πόλιν τε σην 605

Μή πριν ταράξης, πριν τόδ' ευ θέσθαι, τέκνον,


605 ΗΡ. Δράσω τάδ' ευ γάρ είπας είμ είσω δόμων
Χρόνω δ' ανελθών εξ ανηλίων μυχών
ρ/ Λ' y/ 9 2 Α'

Αιδου Κόρης ένερθεν, ουκ ατιμάσω

Ιntellexi aliquam calamitatem incidisse in domum :


Ιtaque de industria clam ingressus sum terram.
Αm. Recte accedens nunc saluta lares,
Εt paternis Diis da tuum vultum, ut videant.
600 Ipse enim veniet tuam uxorem et liberos
Τracturus, interfecturus, et me una mactaturus, rex,
Μanenti vero hic omnia tibi succedent,
Εt lucrifacies securitatem ; et urbem tuam
Νon prius turbaveris, quam hoc bene confeceris, Ο fili.
605 Ηer. Faciam ista ; recte enim dixisti: vado intra domum.
Τandem autem reversus ex sole-carentibus recessibus

Ρlutonis sponsae sub terra degentis, non dedignabor

co vide Livii Ηistor. Lib. Ι. ubi de Αccio


congratulantium eorum adspectum sibi;
Νaevio, qui novacula cotem discidit, in φuod felix iis faustumque videbatur, Sic
artis suae assertionem. Vide etiam sis Ηercules supra ad ν. 522. "Ω χαίρε, μί
Dionys, Ηalicar. Lib. ΙΙ. Ρlutarch, in λαθρον, πρότυλά θ Εστίας ιμής, "Ως άσμινός
Ρarall. et Ρroblem. Ciceron. de Divin. σ' εσείδον ις φάος μολώνι ubi salutat vesti
aliosque Νotum illud Catonis, mirari se, bulum. Νunc tandem pater hortatur
sί αιμgur αμgurem αdspiciens α risu tempe eum, in interiora ad Lares salutandos se
ταret, nempe quia occulto syncretismo recipere. Ηujus moris infiniti auctorum
colludebant inter se, ad populum deci loci instantias exhibent. Sic ΑΕschyl.
piendum, probe interim sibi fraudis ac Αgamemn. ν. 819. Αgamemnon ex Τroja
imposturae conscii. Vide quae nos de ir reversus domum ait: πρώτον μεν Αργος
risa a Μossolano Judaco Αugurii Vanitate και θεούς εγχωρίους δίκη προσεισείν, etc. Sic
ad Ηelen. v. 745. Βαrnes. Senec. Αgamem. v. 687. Delubra et aras
598. Καλώς προσελθών νύν, πράσιιτί θ' Carlitum, et patrios lares, Post longa.fassus
ιστίαν,] Μos erat apud Veteres, ut peregre spatiα, υίr crederιs mihi, suppler αdoro,
redeuntes terram ipsam et topicos Deos, Νobis non licet hisce immorari. Βarnes.
Geniosque koci, tum vestibula domuum 599, δώμασιν] Εleganter emendat Reis
suarum, salutarent primo, deinde introé Κius δαίμοσιν. vide infra v. 608. Quan
untes, Deos domesticos, Vestam, Lares φuam et vulgata retineri potest, vide
que alloquebantur salutantium more, et ΑΕschyl. Choéph. ν. 807. et seq. Confer
VoL. VΙΙ. Ε.
256 ΕΥ ΡΙΠ ΙΔ ΟΥ
Α "ν "ν ν Α Α'

Θεούς προσειπειν πρωτα τους κατα στεγας. 61 Ο

ΑΜ. "Ηλθες γάς όντως δώματ’ εις "Αιδου, τέκνον,


610 ΗΡ. Και θηρά γ' εις φώς τον τρίκρανoν ήγαγον.
ΑΜ. Μάχη κρατήσας, ή θεάς δωρήμασιν,
"ΗΡ. Μάχη τά μυστων ό όργί ευτύχησ ιδών,
Η και κατ' οίκους εστίν Ευρυσθέως ο θήρ, 615
Ρrimum deos domesticos salutare.

Αn. Verene igitur descendisti in domos Ρlutonis, Ο fili?


610 Ηer. Quinetiam belluam tricipitem in lucem eduxi.
Αm. Ρugna victam, an munere dear 2
Ηer, Pugna: fortunatus autem fui qui viderim sacra sacerdotum.
Αm. Εstne in adibus Εurysthei haec bellua !

etiam Αgam. v. 527. et seq. φui quidem καιν [ο Ηρακλη,] ισί τζτον [τον Κέρβερον] απιέ
locus non magis uni lectioni, quam alteri, ναι, ήλθε τρός Εύμολπον, προς Ελευσίνα, βs
favet. Μusg. λόμενος μυηθήναι. "Η δε ουκ εξον ξένοι, τότε
Forte, δαίμοσιν, vid. v. 608. Reisk. μνείσθαι. Vid. interpretes in locum, Ρlu
607. Forte, Κόρης τ’ ένεςθεν. Ηeisk. tarch. in Τheseo. et Schol. Ηom. in ΙΙ.
6Ο8. Θεούς προσεισείν - τους κατά στέ θ'. v. 578. ubi hic ipse Αpoll. locus cor
γας.] Εos, qui intra tectum erant. Αntea rectior paulo legitur. Βarnes.
enim, φuo tempore in conspectum venit, Ηoc loco intelliguntur mysteria, apud
aedes suas et πρότυλα Εστίας salutaverat, ipsos inferos celebrata. Βeck.
ν. 522. - Μorem Deos Ρenates salutandi il 614. Χθονία hacc non est Ηecate, sed
lustrat Βarnesius ex ΑΕschyl. Αgam. ν. Ceres, peculiari nomine χθυνία dicta. vid.
819. Senec. Αgam. ν. 687. Μusg. Ρausan. in Corinth, p., 78. Εd. Sylburg.
610. Piersonus τρίκρανoν. Vulgo τρικά ubi multa de hoc templo, a quo non lon
ρηνον. Ηerman. ge aberat hiatus terra, per quem Ηercu
τρικάρηνον] Piersonus, anapasti vitandi les Cerberum ab Ιnferis traxisse credeba
causa, reponit τρίκρανoν, φuae forma com tur. Χθονίαν, ut hic, simpliciter vocat Ρlu
positi est ν. 1268. confertque v. 418. tarch, in Ρompeio. Μusg.
Βacch. 1ΟΟ5. Μusg. Χ4ονίας νιν άλσος, Ερμιών τ' έχει πόλις..]
612. όργια] Ιntelligo non mysteria Εl Χθονίας, Ηecatae ; ita Γheocr. Τά χθονία
eusinia, sed ea, quae οι μεμυημένοι apud in θ Εκάτα. Schol, την Εκάτην χέονίαν φασί
feros celebrare credebantur. confer Scho βιάν, και νερτέρων πρύτανιν, Joh. Βrodaeus.
lia ad Αristoph. Ran. ν. 158. Βarnesius Recte φuidem hacc, at huic loco non
cum Βrodaco interpretatur de Sacris Εl congrua. Ωuamvis enim Ηecate χθονία
eusiniis, quibus Ηercules, cum ad inferos dicebatur, et Ceres φuoque ipsa aliquan
descensurus erat, initiari se fecerat. ΑΕs do, utpote quae eadem cum Ηecata fue
chines Socraticus Αxiocho, sect. 2Ο. Sed rit, item Ρroserpina, de nulla harum jam
alterum magis memorabile erat, dignius χθονία dicitur, dicendum igitur, hic
que adeo, φuod patri enarraret. Μusg. Chthoniam, Colonta filiam, intelligi, cui
τα μυστών δ' όργι' ευτύχησ’ ιδών.] Νam Ηermionenses templum et sacra dederint,
ante suum ad inferos descensum Εleusi vel certe ex illa Ceres quoque Chthonia
niis sacris initiatus est Ηerc, Sic Τzet dicitur; ut Ρaus, Corinthiacis, fol. 78. lin.
zes: Διότι εμυήθη ο Ηρακλής εν Ελευσίνι, 2. Το δε λόγου μάλιστα άξιον, ιερόν Δήμη
τα δι' αυτόν λεγόμενα Μικρά Μυστήρια. τρό, εστιν ετ, του πρώνος. Τούτο το Ιερόν
Ρlato περί θανάτου. Και τους τερί Ηρακλέα "Ερμιονείς μεν Κλύμενον, Φορωνίως ταΐδα, και
τε και Διόνυσον, κατιόντας ες άδου, πρότερον αδελφήν Κλυμένοι, Χθονίαν, τους ίδρυσαμίνα,
λόγος ενθάδε μυηθήναι και το θάρσος της φασιν είναι. Αργείοι δε, ότι ες την Αργολίδα
εκείσε πορείας παρά της Ελευσινίας εναύσασ ήλθε Δημήτηρ, τότε Αθίραν μεν λέγουσι και
θαι. Joh. Βrodacus. Ηuc addo Αpollo Μυσίον ώς ξενίαν παρασχόντας τη θεώ. Κο
dor. Βibl. Lib. ΙΙ. c. v. S. 12. Μίλλων λόνταν δι, ούτε οίκο δίξασθαι την θεον, ούτε
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 257
χ 0 y Λ'
ΗΡ. Χθονίας νιν άλσος, Ερμιών
Fξμ. τ' έχει
χει πόλις.
πι
615 ΑΜ. Ουδ' οίδεν Ευρυσθεύς σε γής ήκοντ' ανω;
ΗΡ. Ουκ οίδεν ελθών τανθάδ' ειδείην πάρος.
ΑΜ. Χρόνον δε πως τοσούτον ήσθ' υπό χθονί;
ΗΡ. Θησέα κομίζων έχρόνισ’ εξ "Αιδου, πάτες, 620
- - Λ.
ΑΜ. Και πού στίν, ή γής πατρίδος οίχεται πέδον,
Ηer. Νemus Chίhoniac, et civitas Ηermion ipsam habet.
615 Αm. Αn non scit Εurystheus te rediisse in terram ?
Ηer, Νon scit: veni ut scirem prius quomodo se hic res haberent.
Αm, Quomodo vero tamdiu fuisti sub terra ?
Ηer, Reducens Τheseum, ab inferis cunctatus sum, Ο pater.
Αm. Ubi vero is est? utrum ivit in solum terrae patriae ?

ατονείμαι τι άλλο ες τιμήν. Ταύτα δι ου ημάς ευδαίμονας τοιήσειε, ηuem locum cita
κατά γνώμην Χθονία τη θυγατρι ποιείν αυ vit Μatthia in Gr, Gramm. p. 753. scri
τόν, Κολόνταν μεν ουν φασίν αντί τούτων bendum est τoιήσει, φuod etiam Ηeindor
συγκατατρησθήναι τη οικία. Χθονίαν δε κο fius vidit, qui quidem fallitur, φuum e
μισθείσαν ις Ερμιόνα υπό Δήμητρος, Ερμιο tiam optativum intellecto αν defendi posse
νεύσι ποιήσαι το ίερόν. Χθονία δ' ούν ή θιος putat. Ρarticula enim ista non diserte
αύτη καλείται. Urbs autem Ηermion, et addita sensus esset: ηua sit illa scientia,
Ηermione, in Peloponneso sita, templum φua nos bealos reddiderit. Ηerman.
habuit Cereri et Ρroserpina sacrum, ad
quod φui confugerent, tuti erant propter Si per cognoυ rinι Ηermannus intelli
git, scire υolo, sine quaestione recte in
loci religionem. Unde natum proverbium terpretatur. Sed tempore quo Ηercu
Ανθ' Ερμιόνος, Ηermiones υίce, apud Ζe Ιes hacc edit, suarum domesticarum sta
nobium, id est, Αs/li adinstar, vide Εras tus probe cognoverat, et ulciscendi non
murn in adagio, Ηermiones vice. Λd
hunc locurn Ηerculem ex Inferis Cerbe quaerendi studio ardebat. Vid. locum
rum in lucem protulisse testatur l'ausan. φui incipit ν. 565. Εγώ δι, νύν γάρ της
ibid. lin. 52. "Οπισθεν δι του ναού της Χίο εμής έργον χεςός. Legit
Wakefieldius, Ουκ
νίας χωρία εστίν, α καλούσιν 'Ερμιονείς, τό οίδεν ήλθον τάιθάδ' ίν' ιδοίμην πάροι. For
tasse scripsit poèta ελθών τάνθάδ' εύ θεάμην
μεν Κλυμίνου, το δε Πλούτωνος, το τρίτον δι
τάρος. Wolo res hic constituere, prius
αυτών, λίμνην Αχερουσίαν περιείργεται μεν φuanι certior factus fuerit me reuerti.
δή πάντα θριγκοί, λίθων. Εν δε τώ του Κλυ
Ρaucos ante versus Ηerculi ait Αmphi
μένου και γης Χάσμα διά τούτου δε Ηρακλής tryon, ν. 604. πόλιν τι σην Μή πριν ταρά
ανήγι του άδου τον Κύνα, κατά τα λεγόμενα
ύτο Ερμιονίων. Βarnes, ξης, πριν τόδ' ευ θέσθαι, τέκνον, Confer νν.
616. Μale interpretes: υcni, μt scirem suo 951. 933. Τota quae verba adponemus
prius, φuomodo se hic res haberent. Ηoc in loco, Confer etiam Iphig. Αul.
dicit: reυersus, rei domestica statum prius 672. Σπεύδ' εκ Φρυγων μοι, θέμενος
cognoυcrim, Ut ειδώ est cognoscam, sic χθόνα, εύ τάκεί, τάτερ. Βacch. 48. εις δ' άλλην
Τανθένδε θίμενος εύ, μεταστήσω τό
ειδείην est cognoυerim. Fefellit hacc opta δα. Εlmsl.
tivi significatio etiam alibi viros doctos, ut
in Sophoclis ΟΕd. Col. 1172. καί τίς τοτ' ειδείη»] Ιnfrequens locutio, φuae fortas
εστίν, όν γ' εγώ ψέξαιμί τι , et φuis est ille, se tamen defendi potest ex Αlcest. ν.
ημcm quiden ego reprehenderim και Ubi ειδέναι, 1023. Αlioqui legendum : ήλθον τάνθάδ'
Βrunckius quum a vero sensu loci aber
rasset, non potuit non addere άν. Αt in Sic Pindarus ακοντίσαιμι, Ιsthm. ΙΙ.
Ρlatonis Εuthydemo, p. 292. Ε. και, έπις Stroph. 3. Ιdem : σιγώμι πάμταν apud
έλεγαν, του ίσου ημίν ενδεί ή έτι πλέονος προς Αristid. Τom. ΙΙΙ. p. 90. Μusg.
το ειδέναι, τίς ποτ' έστιν η επιστήμη εκείνη, ή 618, εν "Αιδου,] Οptime meo judicio
R 2
258 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ

620 ΗΡ. Βέβηκ' Αθήνας, νέρθεν άσμενος φυγών.


Αλλ' εί", ομαρτείτ, ώ τέκν, εις δόμους πατρί.
Καλλίονες τάρ είσοδοι των εξόδων
Πάρεισιν ύμιν αλλά θάρσος ίσχετε,
Και νάματ’ όσσων μηκέτ' εξανίετε.
625 Σύ τ' ώ γύναι μοι ξύλλογον ψυχής λάβε,
Τρόμου τε παύσαι, και μέθεσθ' εμών πέπλων.
Ου γαρ πτερωτός, ουδε φευξείω φίλους,
620 Ηer. Ivit Αthenas, gaudens se fugisse ex locis subterraneis.
Sed eja, sequimini patrem, Ο liberi, in domum.
Ιntroitus profecto amαnior exitu
Αdesι vobis. Οιuare fiduciam habeatis,
Εt rivos oculorum ne amplius effundatis;
625 Τuque, Ο mea conjux, animum recollige,
Εt desine tremiscere; et meas vestes dimitte,
Νon enim sum alatus, neque fugere-cupio amicos.

Canterus εξ άδου, ut constructio sit: Θη 625. Σύ τ', ώ γύναι μοι] De μοι pro μου,
σία εξ άδου κομίζων έχρόνισα, πάτερ. Μusg. vide supra ad ν. 95. Βαrnes.
Θησία κομίζων, εχρονισ’ εν"Αιδου, πάτερ.] 626. Τρόμου τι ταύσαι, και μίθινθ' ιμών
Guil. Canterus, hoc in loco minime solita τέπλων.] Και συ ταύσαι τρόμου, και σύν
usus felicitate, dicit, se malle εξάδου, ηua ταισι μίθεσθε, δι' εναλλαγήν αριθμού, υμείς
si necesse esset in hunc sensum verba ex δηλονότι, σύ τι μήτης και οι παίδες, μίθεσθε
ponere: Θησία εξ άδου κομίζων έχρόνισα, των εμών απέπλων. Βarnes.
πάτερ : cum aeque bene saltem ita sumi 627. φευξείω jam ante Ρiersonum ΑΕm.
possent: Εχρόνισα εν άδου, τάτερ, Θησία Ρortus pro vulgato φευξιώ. Ηerman.
κομίζων, και εκείθεν ανάγειν βουλόμενος εν πτερωτός,] Subauditur εγώ. Sic θνήσ
άδου, υπακουστίον, δόμοις. Νec versus ratio κιιν έτοιμος, Ρhα.n. ν. 983. θνήσκειν ετοίμα,
aliter postulat, si tribrachium in guarto Ηeraclid. v. 5Ο3.
loco ponas. Βαrnes. φευξιώ] Scribendum φυξείω, monente
624. Vide Ρors. ad Ρhαεn. 381. et 462. Piersono ad Μαridem, p. 14. Μusg.
Ηerman. Ου γαρ στερωτός, ουδί φιυξιω φίλους..]
εξανύετε.] Legendum εξανίετε ab εξανίημι, ΑΕmil. Ρortus ad hunc locum, novitate
Πdem vitium est Iphig. in Τaur. ν. 1461. verbί φιυξιώ attonitus, haec ait: Fortasse
Εd. Αld. εξανύεται. φευξείω, fugere cupio, ut αυ/ιμιuro φεύξω
Verum esse εξανίιτε ostendit Ρhilo Jud. υerbum desiderativum.formatum dicas, ut
apud quem πηγή δακρύων ανιεις legas, p. a τύψω, όψω, πολεμήσω, βρώσω,.formαntur
559. Εd. Τurn. Vide et p. 880. Μusg. τυψείω, όψείω, πολεμησείω, βρωσείω, etc.
Και νάματ’ όσσων μηκέτ' εξανύετε.] Μήτε φευξιάω, ώ, non reperitur, φuod saltem le
τά δάκρυα ίτι καταστίνδετε. Vel CΟΠCC gerim, sed si reperiatur, dicetur ad simili
dendum est, ύ in ανύω produci aliquando, ιudinem του θανατιάω, ώ, το θανατω. θα
quod certe fit non semel apud scenicos νατάν δι και θανατιάν, του θανάτου επιθυ
poétas, vel εξανύττετε, aut εξανύσσετε, le μείν, μt docet Suidas, cupere mori, Quod
gendum. Scribitur autem ανύω, ανυτω, observandum. Ita quidem ille. Αt nos
άνύττω et ανύσσω, ut observavimus ad ita putamus hoc verbum resolvi posse,
Βacch. ν. 1089. et Ion. ν. 1067. Βαrnes. φεύγω, futurum φιύξω, Dorice φευξώ, et pro
εξανίετε, είfundatis, conjecerat jam φεύξομαι, Dorice φευξούμαι. Ρro φευξώ au
Ηeath. guia ανύειν ηunquam ultimam pro tem per Ιonicam επένθεσιν τού 7, etiam φτυ
pucit. Βeck. ξιώ, ad formam verborum polysyllaborum,
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 259

"Α,
Οίδ ουκ αφιάσ', αλλ' ανάπτονται πέπλων
63ο Τοσώδε μάλλον ώδ' έβητ' επί ξυρού,
"Αξω λαβών γε τούσδ' εφολκίδας χεροίν,
Ναύς δ' ώς εφέλξω και γάρ ουκ αναίνομαι
Θεράπευμα τέκνων, πάντα τανθρώπων ίσα. 635

Φιλoύσι παίδας oί τ' αμείνονες βροτών,


635 Οι τ' ουδέν όντες, χρήμασιν δε διάφοροι,

Αh !
Νon dimittunt hi, sed pendent er veitu.
63ο Τanto magis; adeo in acie periculi stetistis:
Capiens ducam : hos autem scaphulas manibus
Sicut navis attraham : etenim non recuso

Curam liberorum : omnes homines in hoc sunt acquales,


Αmant enim liberos et illi, gui sunt praestantissimi mortalium,
635 Εt illi, gui nihil sunt. Οpibus autem inter se differunt :

in ίζω, qua Αttici semper fere in futuris κ. ν. 173. επί ξυρού ίσταται ακμής, Vide
efferunt per ιώ, pro ίσω, ut νομίζω, com Εrasmi Αdagium: Ιn αcie noυαcula,
Βαrnes.
muniter νομίσω, Αttice νομιώ, γνωρίζω,
γνωρίσω, et γνωριώ, et sexcenta hujusmodi. Verba ώδ' ίβητ' επί ξυρού interrogative
Βarnes. sunt efferenda: adeone prope.fuistis eri
628. Α,] Ηoc quidem redundat extra tio " Reisk.
versum, est autem vox miserantis in hoc 631. τους δ' εφολκίδας] Τούτους δε χερσιν
loco, aliquando etiam indignantis, non εφέλξω εις εμαυτόν, ώς ή Ναύ, τάς εφολκίδας
nunquam dolentis. Βαrnes. μιθίλκειν είωθεν. Ιta infra ν. 1417. Θη
629. αφιάσιν,] Penultimam producit. σιί πανώλεις ιψόμεσθ' ιφολκίδες. Βαrnes.
Legere igitur debent αφιάσ', qui anapaes Ρost γι punctum delendum. Reisk.
tum in secunda sede non ferunt, Sequen 633. ss, πάντα τανθρώπων ίσα Φιλούσι
tia sic distinguo: παίδας oί τ' αμείνoνις βροτών, οι τ' ουδέν όντες"
Χρήμασιν δι διάφοροι, "Εχουσιν, οι δ' ού Πάν
- αλλ' ανάττονται πίπλων δι φιλότεκνον γένος.] Ηanc sententiam cum
τινώδε μάλλον ώδ' ίβητ' - neque apud Stobacum quaerens repererim,
nec in Η. Grotii Εxcerptis, paraphrasi et
Ταnto magis er υestibus pendent, guanto versione ornare non gravabor, Sensus
magis animum addere cupίο. Μusg. loci: Πάντα τα των ανθεώτων εν τούτω το
Οι δ' ουκ αφιάσιν, αλλ' ανάπτονται τέτ πράγματι ίσα τυγχάνει όντα, κάν μάλιστα
λων] Μallem αφιάσ'. Μedia enim εylla εν τοις άλλοις άνισα οι μίν γάς εσθλοι και
ba , producitur; sin, erit Βacchius in οι κακοί τα αυτών τέκνα φιλούσι. Και εν
secundo loco, quod aegre ferendum. τους χρήμασι διάφοροι εισιν, και οι μεν τα
Βαrnes. χρήματα έχουσιν, οι δ' ού. Αλλ' όμως οι
630.ss. Τοσώδε μάλλον, ωδ' ίβητ' επί ξυρύ, πλούσιοι και οι πένητες ομοίως περί την φι
"Αξω λαβών γι τάσό' εφολκίδας χεροί Ναύς ώς, λοτεκνίαν έχoυσι. Πάντες γάς φιλότεκ
εφίλξω] Ita scribendum et distinguendum νοι. Ιta locum vertimus: Cuncti in hoc
recte monet codex Ηeinsio-Scaligerianus. similes sumus: magnique prolem diligunί
"Ωιδε autem non adverbialiter sumendum, 5uam υίri, Ει φuί nihil sunί. Οpibus haud
alioquin subscriptum , non haberet, at fere pares licet fiorentφue egentφue, ast similis
Ρro όσω, cui respondet τόσω. Αd επί ξυ ιμtriusque est amor. Βarnes.
ρού subintellige ακμήν: sic Ηomer. Πiad. 635. Ρlene interpungendum post διά
Η 3
260 Ε Υ Ρ Ι Π Ι Δ ΟΥ
γ -- Α'

Έχουσιν, οι δ' ού πάν δε φιλότεκνον γένος.


ΧΟ. Α νεότας μοι φίλον ά στροφή α’.
χθος δε το γήρας αίει 64Ο

Βαρύτερον Αίτνας σκοπέλων


y \ \ -

640
Επί κρατι κείται,
Βλεφάρων σκοτεινόν
Φάος επικαλύψαν.

Αlii habent, hi vero non: omne autem genus amans-prolis.


Cho, Juventus est mihi gratum aliquid;
Senectus vero onus semper
Gravius scopulis ΑΕtnae
640 Supra caput jacet,
Ρalpebris obcsuram
Ιμucem operiens

φοροι. Πn sequenti ellipsis est, per οι μιν Cicero hunc locum cxprimit libro de Se
supplenda, οι μεν έχουσιν, οι δ' ού. Ηi nectute circa initium : Quae (Senectus)
φuidem diuites sunt, illi non, vid. ad Ιph, μlerisque senibus sic odiosa est, μι onus se
in Τaur. ν. 1351. Μusg. ΑΕιna graυίus dicant sustinere, Locum
636. Αbresch. Αuct. Dil. Τhuc, p. indigitavit Gaspar Stiblinus, produxit et
358. scribit: έχουσιν οι δ' ου. Βeck. citavit Johannes Βrodaeus, deinde Ηenri
637. Vulgatam, α νεότα, μοι φίλον άχ cus Stephanus. Ηanc totam stropham
θος το δι γήρας, etc, emendavit Μusgra ct antistropham totam eleganter vertit
vius. Αιεί servandum duxi, ut in car Ηugo Grotius in Εxcerptis, quod nimis
mine chorico Itaque hanc formam operosum esset huc adscribere; nisi labo
etiam ν. 653. reposui, ubi αεί legebatur. rem pensaret elegantia : " Dulce quam
Ηermαn. nobis onus est juventa ! Saevit ΑΕιnaeis
637. ss. Α νιότας μοι φίλον ά = χθες, το δε scopulis senectus, Ρςjor et nostro capiti
γήρας αίει = βαρύτερον Αίτνας σκοπέλων = minatur, Induens nigris oculos tenebris.
επί κρατι κείται,] Νοn cgo insignes spoliis et auro Illitos
Ιta citat J. F. Gronovius ad Ρlaut. postes Αsiacque regna Flore permutem
Μil. Glor. ΙΙΙ. i. 88. F. Ursin, ad Cic. melioris aevi. Divitis fati decus hoc;
de Senect. 2. Sed Μ. Α. Μuretus Var. Εgeni Dulce sωlamen. Pereat senectus,
Ιect. v11. 15. legit: Α νιότας μοι φίλαν, Sava, crudelis, pelagi vel undis Ηausta,
Το δε γήρας άχθος αίει Βαρύτερον Αίτνας. - vel cα.lo volitans aperιo, Unde non urbes
Quod metrum pessundat. Μelius Μus iterum revisat, Νon domos. Ωuod si
gravius, Α νιότας μοι φίλον ά=χθες το δι superi labores Cernerent nostros sapiente
γήρας. - Sed nihil opus, Rhes. 575. cura, Praemium ferrent duplicem juven
Αλλά νιν άδε γά Καταφθίμενον Θρηκι μάρω ιam Integri mores. Βis ad hac veni
ΦΙΛΤΑΤΟΝ ΑΧΘΟΣ ΟΙΣΕΙ. Ρor. rent Αstra, bis Ρhoebijubar hoc viderent,
Legendum, δε et το transpositis : Quos celebraret generosa Virtus. Ιm
probis contra fluitaret ΑΕtas simplici cur
α νιότας μοι φίλον α
su: Νota qua Βonorum vera discretrix
χθος δε το γήρας - foret et nocenturn: Qualiter nautis iter
Μusg. indicantes Νuυibus stellac mediis relu
Α νεότας μοι φίλον άχθος] "Η νιότης κού cent. Νulla nunc segues posuere Divi
φόν μοι άχθος, και ευβαστακτον το δι γή Certa virtutivitiogue signa : Sed ruens
«ας, ο αεί δοκεί τοις έχουσιν αυτο Αίτνης σκο ΑΕνum sine lege novit Νil nisi gazas cu
τέλων βαρύτερον, επ' εμό κρατικείται, etc. mularegazis.'' Βarnes,
7
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 261

645 -
Μήμοι μήτ' Ασιήτιδος
Τυραννίδος όλβος είη,
645 Μή χρυσού δώματα πλήρη
Τάς ήβας αντιλαβείν,
"Α καλλίστα μεν εν όλβω,
Καλλίστα δ' εν τσενία, 650

Το δε λυγρόν φόνιόν τε γή
Νe mihi mec Αsiatici

Regni opes sint,


645 Νec auri domus plena,
Ut hac projuventute accipiam :
Quae pulcherrima quidem in divitiis,
Ρulcherrima etiam est in paupertate :
Μolestam enim laetalemque senectutem

659. Αίτνα, σκοτέλων] Cicero de Se pue Ρersicorum opes notat et Ρhrygum ;


nect. c. 11. φua plerisque senibus 3ic odio de quibus Ηorat. Carm. Lib. ΙΙ. Οd. 12.
εα est, μt onus se ΑΕtna grαυίus dicanί ΙΝum tu, φιμα tenuit diues Αchanιenes,
sustinere. Μusg. Αιμι pinguis Ρhrygία Μυgdonias Οpes,
64ο. Επί κρατι] Εxpressit Αuctor Ρermutare υelis crine Licψmniac * Ρlena"
Μimmermum: αιμι Αναύum dontos " De Ρersicorum re
gum divitiis vide φua nos ad Εsther"
- το δ' αςγαλέον και άμορφο - ήostra ν. 599. Χρυσίη υπό πλατανίστο δ'
γηςας υπες κεφαλής αυτίχ ύτεςκ:ίματα, αμπίλα αίγληίσση, in Scholiis, Ιn uni
νersum autem tanta Αsiae ubertas rerum
κιίται,] Ita ΜSS. Steph. Εd. Αld. omnium atque fertilitas fuit, ut omnibus
κείσαι. Μιμsg. terris antecellere videretur, Cicero pro
641. Βλεφάρω, aut βλεφάροι dativo dua Ω. Ligario: Αsία ιαπι opinια est etJertilis,
li, legit Reisk. Βeck. ιμι ει μόerlate αgrorum, et υαrielate.fruc
642. Αld. et ΜSS. φάρος. Stiblini ιμum, ει magnitudine pastionis, eι ηιιιιιι
emendationem φάος recepit Canterus et ίudine εανum rerum, φude eaportανιέur,
inde alii, injuria improbatam a Μusgra facile omnibus terris anteceiίαι, Εadem
vio. Αd επικαλύψαν intellige τό κρατί.
Βλεφάρων σκοτεινό φάο, dicit vultum tris Μithridates apud Justinum ad milites Ρer
orans affirmat. Αit enim: Νεφue c«lo
tem et morosum. Ηermαn.
Αsia esse ιemperantius aliud, ηeo soloJer
Φάρο,] Εdd. recent sine auctore φάοι, ιιιιμs, ηec urbium multitudine αnιαnius:
Sed multo elegantius est φάρος, φuod ex ηιαgnamφue ιemporis partem, ηοι μι πιέι
hibent cum Αldina ΜSS. omnes, επικα
λύψαν φάρος βλεφάρων est oblenden" μαί ιιαπι, κεd festum diem acturos. Wide Re
verendissimum Jacobum Usserium, Αr
ιίμη pαίρεoris. Μetaphorae occasionem machanum haud ita pridem archiepisco
dedisse videtur, φuod palliis oculos obte pum, in Τractatu de Αsia Μinore: et
gere in usu fuit. Vid. Suppl. 296, lexicographos in voce Αsia, et Αsia Μi
Μusg. nor. Βαrrιes.
Φάο,] Ita recte omnes praeter Βro 644. Leg. ελβον. Constructio est : μη
daeum : ille vetus φάρος retinuit et expo
nit: φάρος επικαλύψαν, οculorum tunicam είη μοι λαβείν όλ βον - μήτε δώματα - αν
oblegens, palpebris procidentibus. Sed et τι της ήβης. Ηeisk.
φάος αεiem sonat. Βαrnes. 645. Vide Ρors. ad Μed. 542.
Ηerman.
643. s. Μήμοι μήτ' Ασιήτιδος Τυραννίδος
όλβος είη,] Regum Αsiaticorum, ac preci 646. Versus est glyconius πολυσχημό
R 4
262 Ε Υ Ρ Ι Π Ι Δ Ο Υ

650 ας μισώ κατά κυμάτων δ'


Ερροι, μηδέ ποτ' ώφελεν
Θνατών δώματα και πόλεις
Ελθείν, αλλά κατ' αιθέρ' αι 655

ει πτεροίσι φορείσθω. -
655 Ει δε θεοίς ήν ξύνεσις "

αντιστροφη α.
/

Και σοφία κατ' άνδρας,


Δίδυμον αν ήβαν έφερον
65Ο Οdi : sub fluctus autem
Ρeritura vadat. Debuit nunquam
Αd aedes hominum et civitates
Venire, sed in adre semper
Αlis ferri.
655 Si vero diis esset prudentia,
Εt sapientia erga homines,
Ηaberent geminam juventutem,

τιστος ex molosso et choriambo. Similes


p. 222. κάγαθοι, guod, ut ferri posset,
prorsus sunt ν. 648. 675. omniumque tamen minime necessarium est, cum sen
horum antithetici. Ηeath. sus vocis αγαθοί sit in membro praeceden
649, φόνιέν φ"ε γήρας] Legendum, ni ti, όσεις αρετή μίτα. . Εt mihi quidem
fallor, Κρόνιόν τε, i. e hebes, gfietum. non θνατο) tantum, sed duo praeterea dis
Μusg. plicent, primo syllaba finalis οι sequente
653. αει] Μetrum postulat αίει. vocali producta, deinde et articulus [τάς]
Μιμsg. sine emphasi positus, quod in Οdis Cho
654. φορείσθωJ Legendum φορείσθαι ricis raro invenias. Ηoc igitur deleto,
in infinitivo, ut paullo ante ελθείν Μusg. reliqua sic malim emendare:
655,8. Ειδι θιοι, ήν ξύνεσί, και σοφία κατ'
άνδρας,] Ει δε θεοί, ήν σύνεσις, και σοφή - και θανόντες
πρόνοια κατά τους ανθρώπους, δι, αν οι κα Εις αυγάς πάλιν αλίου
λοκαγαθοί της ήβης λάχοιεν, και δις νέοι Δισσούς αν έβαν διαύλους.
γίνoιντο, εκ του γήρως ανανιάζοντες αύθις,
και τούτο το δώρον εκ θεών έχoιεν και φέ Ηeathio debetur θανόντες. Legi etiam
ρoιεν λαβόντις, οίον φανερόν τινα χαρακτήρα potest και θεατοί, ιut dedi in Εxercita
της Αρετής, όσοις μίτισσιν αυτής, δηλονότι tionibus, vel etiam τεθναότι, τι, si quis
της αρετής. Και θνητοί, δηλονότι, οί, αρι
της μίτιστιν, ε, τά, ηλίου αυγάς, ήγουν τον majorem in metricis ακρίβειαν desiderat.
βίον, δισσούς διαύλους και οδούς αν έβησαν, De
articulorum usu vid. Ρlutarch. ΟΡ
Η δε Δυσγίνεια, και η κακία, τουτέστιν, οι Μor. p. 1848. Μusg.
κακοί άνθρωποι, άπαξ μόνον έζησαν, και Leg. μίτα, και θανόντες εις (vel πρές)
απλούν βίον είχον Βαrnes. αυγάς. et (probi scilicet, de quibus antea
657 Νominativus verbi έφερον contine poeta dixerat) mortuί (post semel trans
tur sequentibus όσοισι μίτα. Βeck. actam mortem) alterα υίce redirent αd solis
658. Legebatur αρετής. Ηerman. ίuminα. Si vulgata retineatur, debet h.
660, Legebatur θνατοί ες τάς αυγάς. 1. θνατοι pro θανόντες accipi, reuerα mortui,
Ηeathio debetur θανόντες, Ρerfecit e non adh μc mortales.
mendationem Μusgravius. Ηermαn. Versus ex emendatione Ηeath, με την
Μέτα,] ΜSS. Steph. μετην. et θανόντες est Ιonicus a minorehemiolius
και θνατοί] Ηoc cum manifeste vitio ex paeone tertio et trochao, sicut et duo
Sum esset, emendabat IPiersonus Verisim. praecedentes, Βeck.
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 263

Φανερόν χαρακτης
w- Ο
66Ο
Αρετάς, ΟΔ"Οι Ο'ΙΡ
/

660 Μέτα, και θανόντες


Εις αυγάς πάλιν αλίου
/

Δισσούς αν έβαν διαύλους.


Α δυσγένεια δ' απλούν αν 665

Είχε ζωάς βιοτάν,


ν - Λ Α ΥΜ

Και τώδε τούς τε κακούς αν


Μanifestum signum
Virtutis, quibus υίrtus
66Ο Αdesset: et morientes

Αd splendores solis iterum


Ιrent geminos cursus:
Sed degeneres simplicem
Ηaberent vitae cursum.
665 Εt hoc modo et malos

και θνατοί ες 664. Τemere βιόταν sollicitant. Vide


τας αυγάς τάλιν αλίου Ρors. ad Ηec. 302. Ηermαn.
δισσούς άν έβαν διαύλους. ζωάς βιοτάν,] Suspicor, φuod et Reis
α δυσγένιια δ' άτλούν αν kio in mentem venisse videtur, βιοτάν
ιίχε ζωάς βιοτάν" glossema esse figuratae cuidam locutioni
και τωδί, τούς τι κακούς αν
superscriptum. Forte dederat auctor:
γνώναι και τους αγαθούς, α δυσγένεια δ' ατλούν αν
είχε ζωάς οχετόν.
Quum in his versibus imago ducta sit a
stadiodromis, qui idem spatium repetito οχετός est rivus er.fiuυίo ductus αd αgros
cursu conficiunt, non improbabilis est ήortosυe irrigandos. Ηujusmodi rivuli,
docti viri in editione Lipsiensi conjectura ubi planities circa fluvium est, magno nu
- απλάν άν είχε ζωάς νύσσαν φuod sensum mero essesolent; quo minus displicere de
certe fundit, gui ex vulgata scriptura bet απλούν οχετόν ζωάς, i. e, simplicem υί
nullus existit. Μusgravius οχετόν repo ta riυulum, Julianus Ιmp. ζωήν άχραν.
nendum censebat, quod hariolantis est. τον και καθαράν - τοχετεύειν. Ηymn.
Quid2 si legamus in Solem. p. 149. Εd. Spanh. Vita Isi
ά, δυσγένεια δ' άτλαν αν dori: αενάου ζωής εχετοί, apud Phot, p.
είχε ζωάς τρίβον,ην δ' 546. . Εd. Ηα:schel. Comparationem
αυ τωδί τούς τε κακούς αν temporis cum fluvio vid. Οvid. Αmor.
γνώναι και τους αγαθούς, Lib. Ι. Εleg. 8. ν. 49. Πd. de Αrte Α.
mandi, Lib. ΙΙΙ. v. 62.
Ρrανί ιum semel tantum υίta spatium de Julianus: εποχετεύων αυτή την ζωήν, p.
currerent, et liceret hac ipsα re malos α. 137. D. Μusg.
όonis dignoscere, Ζωάς τρίβος semitα υitac, ζωάς βιοτάν,] "Εν διά δυούν. Vel ζωάν
ut ap. Ηoratium. Ι. Εp. ΧVΙΙΙ. 103. enim, vel βιοτάν, per se singulae sufficerent
Secreturn iter et fallentis semitα υίta. voces. Βαrnes,
Jacobs.
βιοτάν,] Sententia flagitat στάδιον, aut
663. Α δυσγίνεια] Η κακία. Vide ad δρόμον. Ωuid sί απλάν et νίσσαν legamus?
notam praecedentem. Sic infra v. 806. degener αμlem vita haberet simplicem υilar
"Η δυσγίνει ανάκτων, κακία ανάκτων, pro πηetam. Βeck.
οι δυσγενείς άνακτες. Βαrnes. 665. Vulgo τωδί. Ρorsonus ad Μed.
264 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
"- ν Α 2. Α"

2/
Γνώναι και τους αγαθούς,
"/ 9 και Λ' 2/

Ισον άτ’ έν νεφέλαισινά Λ 2 \ Λ

στρων ναύταις αριθμός πέλει.


Νύν δ' ουδείς όρος εκ θεών
670 Χρηστοίς, ουδε κακούς σαφής,
Αλλ' είλισσόμενός τις αι
ν "ν Λ' 3/

ων πλούτον μόνον αύξει.


* Α'

Ου παύσομαι τάς Χάριτας


Α' Α'
στροφή 8. 675
Μούσαις συγκαταμιγνυς

Εt bonos cognoscere liceret


Ρariter, sicut in nubibus stellarum
Νumerus nautis est motus.
Νunc vero nulla a Diis nota
670 Certa est bonorum et malorum :

Sed aestuans quoddam aevum


Αuget solum divitias.
Νοn cessabo Gratias
Cum Μusis commisccre

157. corrigit τώδ' ήν Sic αν non ad ήν, ut in codd. Εuripidis, nisi quod ται,
sed ad γνωναι pertineret. Si opus est Μούσαις habet. Ρlutarchus in Virtutibus
correctione, mireris, cur poeta sic, υt Ρor Μulierum, p. 243. Α. ουδ' αισχύνεται ται,
sono placet, maluerit, φuam και το δ' αν Μούσαι, τά, Χάριτας συγκαταμιγνύ, καλ
τού, τι κακούς ήν γνώναι. Ηerman. λίστην συζυγίαν, ώ, Ευριπίδης φησίν.
τωδί] Νοtandum est, Αtticas dictiones Ηermαn.
in ! et δί superfluum desinentes ultimam 673. 8. Ου ταύσομαι τάς Χάριτα, Μούσας
syllabam producere, ut ουτοσί, τουτωί, του συγκαταμιγνύ,] Ρlutarch. ΙΙ. p. 243. Α.
τι, τoδι, τουτονι, oδι, τωδί, ταυτί, ώδι, &c. Dio Chrysostom. ΧΧΧΙΙ. p. 393. C.
Sic Αristophanes in Ρluto: "Οστις ποτ' Wyttenbach. Εp. Crit. p. 14. Stob.
εστίν ουτοσί, και τευχάριν. Εt ibidem : Ι.ΧΧΧΙ. p. 343. Schol. in Ηesiod.
Τουτί δι το κακόν πώς έπαθες, κάτειπέ μοι. Τheog. LΧV. p. 236. Ρor.
Item : Ταυτί λίγουσι πάντες, ηνίκ' αν δί μου. 673-677. Αpud Grot. LΧΧΧΙ. Ρ.
Εt sexcenta hujusmodi invenias exempla 343. ubi in tribus versibus legunιur hi
apud scenicos poétas, praesertim apud quatuor. Βurn.
Αristophanem. Vide qua nos supra ad ου παύσομαι τάς Χάριτα,] Ηunc locum
Supplic. ν. 165. Βαrnes. habet Stobacus in Florilegii Sermon.
-

667. Reisk. legit ίσον ότ' et τίλεν (pro Ι.ΧΧΧΙ. Περί Γραμμάτων, excepto, gucd
έτελεν): et hoc modo posset φuis improbus, in margine notamus, pro ει ζώην μετ' ευ
φuis probus, haud secus agnosci, atφue μουσίας, ibi legitur: μή ζώην μετ' αμουσίας.
grea stellarum in ηubibus. Βeck. Εodem autem res recidit, Welle υιυcrc
673. Τzetzes ad Ηesiodi Τheog. 64. cum Μusis, et Νolle υιυere sine Μusis.
και Ευριπίδης και μη ταυσαίμηντάς Χάρι Ηunc vero locum ita ibidem versum ab
τας ταϊς Μούσαις συγκαταμιγνύων, Sic Η. Grotio habemus: Νec cessaύο Feneres
ΜS. sed ed. Τrincav. fol. cxx. (quod doctis.jungere Μusis.frdus amicum, Αη /
per errorem numero cxvΙΙΙ. notatum ne υιυαm Carminis eαpers. Βαrnes.
est) b, συγκαταμιγνύσκων. Ηeinsiana 674. Μούσαι,] Stobacus Τit. LΧΧΧΙ.
συγκαταμιγνύειν. Stobarus, tit. LΧΧΧΙ. ταϊς Μούσαις. Μusg.
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 265

675 Ηδίσταν συζυγίαν Α'

Μή ζώην μέτ αμουσίας,


y /

Αιεί δ' εν στεφάνοισιν είην. ν


Έτι τοι γέρων αοιδός 680

Κελαδεί Μναμοσύναν
680 "Ετι τάν Ηρακλέους
Καλλίνικον αείσω,
Παρά τε Βρόμιον oινoδόταν,
Παρά Τ3 χέλυος επτατόνου 685

675 Jucundissima conjunctione,


Νe vivam Μusarum expers,
Sed semper inter coronas verser ,
Ρούta etiam senex
Celebrat adhuc Μnemosynen.
680 Αdhuc Ηerculis
Τriumphale carmen canam,
Τum apud Βacchum largitorem vini,
Τum apud chelyos septem fides habentis

675. Ηδίσταν συζυγίαν] Citat Plu 681. Καλλίνικο αείσω ] Callinicus Ηer
tarchus Οp. Μor, p. 452. Εd. Steph. cules ob insignes victorias, et etiam genus
ubi legit καλλίστην συζυγίαν. Μusg. Ορχήσεως cujusdam, qua ad tibiae modu
676. Sic Stobaeus l. c. nisi quod Τrincav. los fiebat. Εustathius, ut et Ηesychius.
αμουσίαν. Αld. et duo codd. Μusgravii Ιtem Ηymnus Αrchilochi, de quo Pin
ή ζώην μετ' ευμουσίας. ΜSS. Steph. ει darus Οlymp. Οd. ΙΧ. Cujus princi
ζώην μετ' ευμουσίας. Ηerman. pium : Τήνελλα Καλλίνικι, χαίρ, άναξ Ηρά
Μή ζώην μετ' αμουσίας,] Ita optime Sto κλεις, Αυτός τε και Ιόλαος, αιχμητά δύν.
breus lσco citato. Εd. Αld. et ΜSS. Ε. Vide Scholiast. Αristophanis ad finem
G, ή ζώην μετ' ευμουσίας. ΜSS. Steph. Αcharnens, item quae nos supra ad ν.
ει ζώην μετ' ευμουσίας. Μusg. 179. Ηoc vero in loco dicitur Καλλίνικος
Siretinetur vulgatum μετ' ευμουσίας, de cantio quaedam Ηerculi dicata, et ad μολ
bet pro ει legi αεί, semper υίuanι υitanι τη μ τάν, v. 684. refertur, vel ωδην, vel όρχησιν
είcam, elegantia conditam. In vet. ed. potius subauditur. Ηinc Καλλίνικο αεί
εst ή ζώην, unde posset effici ήσθείην. Βeck. δειν, pro victoriam quamvis reportare,
678. Αttici sape scripserunt futurum Vide Jacobi Νicolai Loensis Μiscellan.
tempus verbi αείδω, seu, άδω, αείσομαι νε! Εpiphyllid. Lib. V. c. 7. et Μ. Αnton.
άσομαι. Sed locus hic est excipiendus, si Μιureti Variar. Lection. Lib. ΙΙΙ. c. 11.
lectiosit vera. Ρraesens αείδω verbis ante Praeterea Καλλίνικος est victoria quaevis
cedentibus rectius convenit. Εlmsl. insignis, et καλλίνικόν φέρειν est Victoriam
79. Κιλαδεί] Ita Εd. Αld. nec aliter reportare, ut Μed. ν. 45. Εt potest ab
citat Αthenaeus, p. 608. ubi ut proverbia solute dici, pro καλή νίκη, ut καλλίχορος,
lem locutionem adhibet. Sensus utique pro καλός Χορός. Γ)e qua re vide infra ad
est: Ροέta, etiαnι cunι sener est, Μπιenιο ν. 690. Νοn autem necesse est subaudire
sψnen celebrare solet, i. e. Μnemosynen, hoc in loco vel χείρα, vel κορύνην, ut Βro
Μusarum matrem. ΜS. Steph. κελαδώ, daeus ait, quia καλλίνικον potest referri, ut
quod male receperunt editores. Μusg. jam diximus, ad μολτάν tribus post versi
680. "Ετι τάν] Legendum putem έτι bus, vel certe αοιδαν, aut μολτάν, potest
τάδ, αdhuc hac ralione. Μusg. multo melius intelligi, ut sape fit, vel
266 ΕΥΡΙ ΙΙΙ Δ Ο Υ

Μολπάν και Λίβυν αυλόν


2/ Α'
685 Ούπω καταπαυσομεν
Λ ρ/ y ? Α'

Μούσας, αίμ έχόρευσαν.


Παιάνα μεν Δηλιάδες αντιστρ. β.
"Υμνούσ’ αμφίπολοι τον
" 2/ Α'
69Ο

Λατούς εύπαιδα γόνον


Strepitum, et tibiam Libycam,
685 Νondum tacebimus

Μusas, quae me choris erudierunt.


Ρaeana φuidem Deliades
Ηymnis circum aras
" Felicem prolem Latonae,

etiam όρχησις, in hoc loco praecipue, ob υμνούσαι, ααηίαntes, nam ειλίσσουσι legen
Cerberum ex inferis eductum; ita enim dum esse, v. 69Ο. ostendit metrum. Μihi
Ηesychius: Καλλίνικος, όνομα κύριον, και tamen potius videtur ύμνοις, ut construc
είδος ορχήσεως επί τή του Κερβίρου αναγωγή. tio sit ύμνοις ειλίσσoυσι, hymnis circueμνιι.
Βarnes, πυράς malim pro πύλας, ηuia et Callima
Αd καλλίνικο subaudiendum esse ωδήν, chus Ηymno in Delum, v. 321. et Αpol
contra Βarn. monuit Ηeath. Βeck. lon. Rhod. Lib. Ι. ν. 538. σερί βωμόν sal
683. χίλυος επτατόνου] De hac re vide tationes peractas tradunt. - Quid quod
φure nos ad Ιon. ν. 882. Βαrnes. πυρά, βωμός, circuiri saltando potest, τύλα,
684. Λίβυν αυλόν] Quae hae tibiae ex lo vero minime, ut dicendum adeo fuerit τρο
to erant factae, et ideo Libycae dicta, quia πυλών ειλίσσoυσι, non αμφί τύλας, πυρά,
optima lotus in Libya nascitur, satis nos altare, exstat Iphigen. in Τaur. ν. 26.
supra ad Τroad. v. 546. Unde Τheo Τroad. ν. 485. Ιon. ν. 1257. Μusg.
phrastus περί φυτών, Ι. 4. Εν Λιβύη δι ο 690. Ειλίσσουσι] Sic legendum esse os
λωτος πλείστος και κάλλιστος. Βarnes. tendit metrum. Αb hoc autem verbo, non
686. ιχόρευσαν.] Similem usum vocis ab υμνούσαι, si quis ita legere malit, regi
χορεύειν, vide infra ν. 867. et ν. 874. puto accusativum γόνον. Ιta noster ελίσ
Μusg. σετ' Αρτεμιν, Ιph. in Αul. ν. 1479. Cal
Μούσας, αί μ' εχόρευσαν.] Χορεύω proprie Iimachus βωμόν ιλίξαι, Ηymn. in Delum,
salto, hoc in loco saltare Ε aperte sig ν. 321.
nificat; de qua re nos fusius ad Ιon. v. καλλίκριτον) Εt hanc φuoque emenda
1596. Βαrnes. tionem metri ratio suadebat. Sed nec
Reisk. mavult: εκόρευσαν, μανυulum nu sensus repugnat. Νοtabile enim est, qui
triυεrunt. Deliacam hanc saltationem commemorant,
Significationes verbi χορεύειν, incίtare pulsationem soli non omisisse. Sic Calli
aliφuem ad celebrandas choreas (h. 1.), et machus, ν. 506.
per consequentiam, agilare, turbare, emυ - πλήσσουσι χορητίδες ασφαλές ούδας,
υere menle, illustravit Βrunck. ad Soph.
Αnt. 1151. p. 229. Τ. Ι. Βeck. iterumque ν. 321,
687. Locus mendosus, quem sic con
stituendum arbitror, partim metro, partim - βωμόν υπο πληγησιν ελίξαι
sensu jubente: βησσόμενον.
Παιάνα μεν Δηλιάδες Αpollonius Rhod. de eadem re Lib. Ι. v.
"Υμνοις αμφι τυξάς τον 539,
Λατούς εύπαιδα γόνον
- τέδoν βήσσωσι πόδεσσι.
ειλίσσουσι καλλίκςοτον.
Sί υμνούσ’ retinctur, accipiendum crit pro Αddam tantum, καλλίκροτον, vel etiam
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟ Σ. 267

Ειλίσσουσαι καλλίχoρον
Παιάνας δ' επί σοίς μελάθροις,
- Κυκνός ώς γέρων αοιδός,
Πολιάν εκ γενύων 695

Κελαδήσω, το γαρ ευ
Τοις υμνοίσιν υπάρ χει
Circumeunt pulchro in throno sedentem.
Ρaeanas etiam in tuis atriis,
Sicut cygnus, senex cantor
Εx canis genis
Sonabo. Quod enim bonum,
695 Sospes hymnis est

καλλίχoρον, si quis retineat, adverbialiter voluit: το καλόν και αρμόδιον, ηeque pro
accipi debere, Μusg. fecto in Μusgravii emendatione acquies
688. Legebatur αμφί πύλας. Μusgra cere possum, qui σώς ύμνοισιν conjecit, hoc
vius αμφί πυράς, de aris, affertque Callim. sensu: Ηercules sospes Η/mnis materianι
h. Del. 321. Αpoll. Rhod. Ι. 538. Sed pracbet. Fortasse:
quum de una Αpollinis ara sermo sit, κιλαδήσω Γ' ΕΥ"ΓΑΡΥΣ
certe singularis praeferri debebat. Facilior
tamen visa est Reiskii correctio αμφίτολοι, τοίς ύμνοισι καταςχή
φuam firmat antiquissimus auctor de his Διός ο παίς,
sacris, Ηomerus in Ηymno Αpollinis,
Gratum enim et dulce hymnorum initium
157. κούραι Δηλιάδες, Εκατηζελίται θεράτ
ναι. Αd reliqua apte comparat Μusgra Jouis filius prabet. Versus est anapaesti
vius Iph. Αul. 1479, ελίσσετ' αμφί ναών, cus cui respondet in strophe:
αμφίβωμόν "Αρτεμιν. Ηerman. ίτι τάν'Ηςακλέους
αμφί πύλας, αμφίπολοι, .famular, αηcil
Ια, reponit Reisk. Βeck. ubi legendum Ηρακλείους.-Αd ver. 698,
690. καλλίχρον) Αντί του καλών χορών, Ρlutarchus respexisse videtur De Αnimi
Sic ταχύπτερον, υπίco vocabulo, pro ταχύ Τr. Τ. ΙΙ. p. 464. ed. Reisk. Πόθεν
πτερόν, ut Εuripid. Βellerophon. "Αγ' ώ γα δη προς αλντία ψυχής και βίον ακύμο
φίλο» Αεσι Πηγάσον ταχύστερον. Sic non να χρημάτων όφελος. Jacobs.
nulli εύσταχυς pro καλή στάχυ, ab Εurip. 692. Κύκνος ώς, γέρων αοιδός,] ΙDe Cygni
dictum volunt Ηecub. ν. 591. quanquam cantu vide quae nos ad Ηelen. ν. 1108.
ibi nos divisim legimus. Sic καλλίνικος Quibus adde quod Socrates ipse moriturus
pro καλή νίκη, vid. supra ad ν. 681. Sic de hac re dicat, in Ρlatonis Phaedone,
καλλίται, de Proserp. dixit Εurip. Sic S. 25. p. 124. Εd. Cantabr. Item hoc
καλλικoλώνη, Ηomer. εύίστον, Εpig. in Μartialis: Dulcia defecta modulatur car
Ρlutarch. πιρ παίδων αγωγής, &c. mina lingua cantator cygnus funeris ipse
Βarnes. sui. Βarnes.

691. ss. Παιάνας δ' ιτί σοίς μιλάθροις 694. το γάς εύ] Το ευ pro το καλόν και το
Κύκνος ώς, γίgων αοιδός αρμόδιον. Sensus: ο Ηρακλής υπάρχει τους
ύμνοις το εύ, τουτέστιν, ού8ετον θέμα, και επαι
πολιάν εκ γινύων νετον υποκείμενον. Sic dicimus ο τάνυ de
κελαδή σω. ΤΟ ΓΑΡ ΕΥ" excellenti viro, et το τάνυ de re excellen
τοίς ύμνοισιν υπάρχει ti. Αrticulus cum adverbio locum nomi
Διο, ο ταϊς. πis habet. Βarnes.
το γάς εύχος, nam id, de quo glorianuur.
Νon facile mihi persuadere possum, ver Διός ο παίς, ό, δυσγένειαν πάσαν υπερβάλλων
ba το γάς εύid significare, quod Βarnesius μοχθήσας πανάκυμον θήκιν. Ιta leg est
268 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ

Διός ο παίς τάς δ' ευγενίας


Πλέον υπερβάλλων - - - - - -

Μοχθήσας τον άκυμον


Θήκεν βίοτον βροτούς,
700 Πέρσας δείματα θηρών.
Filius Jovis. Νobilitatem enim
Longe superans virtutibus,
Laboribus suis tranquillitatem hanc
Vitac dedit mortalibus,
7ΟΟ Domans ferarum terrores.

Ιnic locus. δυσγένεια idem, quod μοχθηρία, θήκεν βιότου βροτοις,


ut ν. 663. Reisk.
695. Τοί, ύμνοισιν υπάρχει] Vertendum, Laborando hanc υίlac tranquillitatem mor
si quidem sana est lectio: hymnis patrocί talibus 1mrarstitiί. Μusg.
natur, hymnos juυαι. Confer Ηeraclid. τον άκυμον] Ιrregulariter fit pro ακύ
ν. 182. et ν. 352. Verum et sic quidem μονα, si modo vere scribitur in vetustis
sensus subfrigidus est Αn legendum : libris, de qua re vide quae nos ad Ηip
σως ύμνοισιν υπάρχει. Sospes materienι polyt. v. 1168. Βarnes.
1»racbet hymnis. Μusg. Ηes. ακύμονα, ατάραχον, ubί Wessel.
696. Legebatur τάς δ' ευγενείας, (Probab. 5. p. 59.) legit άκυμον, et huc
Ηermαn. respici putat. Βeck.
τάσδ' ευγενείας.] Μalim, metri causa, 7oo. πέρσας] Proprie diciιur de agro
ό, ευγενείας. Legendum etiam πάις, non rum, aut μrbium, vastatione. Sed ele
παίς. Μusg. ganter dicitur pro perdere, pessumdare,
Ρrev. secutus conjecturam critici cujus ut Soph. Αjac. ν. 1222. κεϊνος γάς έπες σεν
dam reddit : "Ιl a surpassé de loin sa no ανθρώπους. Μusg.
blesse par sa vertu. Βeck. Πέρσας δείματα θηρών.] Πέρθω, proprie
697. Recte, puto, Τyrwhittus judicat υasto, hoc in loco non de locis, sed de
excidisse αρεταίς. Ηerman. personis, usurpatur, ut et Rhes. ν. 239.
Οptime Τyrwhittus : " Μanifestum est, Διστότου τέρσαντος Αχαιών άρα, et ν. 45Ο.
Inuic versui tres syllabas in fine deesse, Si Πέρσας Αχαιούς. Βarnes.
legamus: 701. Ηeathio auctore τεράς dedi pro
τερά. Ηerman.
πλέον υπεςβάλλων αςεταίς, Ι)eest persona Lyci in Εd. Αld. sed
sensui, opinor, acque ac metro, non pa recte eam exhibebant ΜSS. Steph. et hic,
rum opitulabimur." Μusg. et per reliquam scenam, ubi male Αldina
Jam Ηeath. observarat, tres syllabas Λύσσ. Μusg.
deesse: versum scilicet esse glyconium Μalim τεράς. Νominativus enim pro
πολυσχημάτιστον ex epitrito primo penta vocat. Αttice sacpe ponitur. Ηealh.
syllabo (cui in stropha opponitur antis 702. δαρός,] Δηρός, unde δηρόν et δην,
pastus hexasyllabus) et choriambo. Βeck. diu. Βarnes.
698. Reiskius πανάκυμον, male, ob sen 706. Legendum, metri gratia :
sum. Αrticulus sic intelligendus est, ut
significet hanc vitam, quam nunc degunt εφ' οί, υτέστητ' αυτεπάγγελτο θανείν.
vacuam turbis. Vide qua dixi ad Ηe Μusg.
cub. 781. Ηermαγι.
τον άκυμον] Νuspiam legitur άκυμος, υτέστητί γ' αυτιπάγγελτοι] Αn υτίσ
unde formari posset accusativus masculini τητ' αυτεπάγγελτοι. Βarnes.
generis άκυμον Lego : Reisk. monuit, in ed. Βrubach. jam
Γ. - "-, -
legi, ηuod Βarn. conjecerat, εφ' οίς ύπίσ
μοχθήσας τόδ' άκυμον τητ' αυτεπάγγελτοι. Βeck.
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ, 269

ΑRGUΜΕΝΤUΜ ΑΟΤUS ΤΕRΤΙΙ.

Lycυs in scenam progreditur caedem Ηerculis familia festinantius facturus : dumque


intro ad id opus se recipit, ignorans, Ηerculem advenisse, incίdit inopinato in medios gla
dios, et, quas aliis paraverat, casses. Dum vero ab Hercule trucidatur, insultat interim
plauditque Chorus. In Ηerculis laudes excurrit Chorus, invitatque non modo cives Τhe
banos, sed ipsas quoφue Νymphas et Μusas, ad latitiam ac cantus, propter oppressum
εyrannum, collaudatque Jovem, quod cum Αlemena concumbens operam dederit tam
heroico filio seminando Ιris hinc a Junone cum Furiarum maxima in scenam missa ad
Ηerculis rationem disturbandam, dominas mentem Furia aperit. Illa vix tandem persuasa
Ηerculem furore correptum in suos armat. Chorus hanc calamitatem lamentis prosequitur,
illiusque vicem deplorat : φui cum nuper omnium mortalium gloriosissimus fuerit, jam
nunc in gnorum perniciem armatus tendat, mente captus, nec sui amplius compos.

ΛΥ. Εις καιρόν οίκων, Αμφιτρύων, έξω περάς.


Χρόνος γάρ ήδη δαρος, εξ ότου πέπλοις
Κοσμείσθε σώμα, και νεκρών αγάλμασιν. 705
Αλλ' εία, παίδας και δάμαρθ' Ηρακλέους
705 Έξω κέλευε τώνδε φαίνεσθαι δόμων,
Εφ' οίς υπέστητ' αυτεπάγγελτοι θανείν.
ΑΜ. "Αναξ, διώκεις μ' αθλίως πεπραγότα,
"Υβριν
θ' υβρίζεις επί θανούσι τοις εμοίς, 7 1Ο
"Α χρήν σε μετρίως, κεί κρατείς, σπουδήν έχειν.
710 Επει δ' ανάγκην προστίθης ημίν θανείν,
Ι/c. In tempore extra domum egreditur Αmphitryo :
Τempus jam longum est, ex quo vestibus
Εt ornatu mortuorum corpus induimini.
Sed age, liberos et uxorem Ηerculis
705 Jube extra has aedes apparere
Οιuia promisistis vos ultro morituros.
Αm. Ο rex, insectaris me miserum,
Αc insuper praeter meorum mortem afticis contumelia,
Guibus oportebat te modice, etiamsi imperium habes, studere,
7 10 Quoniam vero mortis necessitatem nobis imponis,

709. Α χρήν]. Καθ' ά σπουδήν έχει σε bus in προστιθής mutatum. v. Τheogn. τ.


χζήν Scaliger legit oύ pro ά. Βαrnes. 287. Μusg.
71Ο. Legebatur προστιθείς. Vide Ρors. προστιθείς] Αb inusitato τιθέω, pro
ad Οrest. 141. Ηerman. τίθημι : sic τίθει, pro ετίθι, Ηomer. Vid.
προστιθεί,].Αb antiquo τιθίω. Αliud dua nos ad Αυλικοκάτοπτρον, sive Εsthe
exemplum vide Ηeraclid. v. 690. tertium ram nostram, ν. 2. Ως πριν Ιεσσιάδας
Ιon. ν. 1525. male a recentibus editori- τίθεις ηδείαν αοιδήν. Βαrnes.
270 ΕΥΡΙΠ ΙΔΟΥ

Στέργειν ανάγκη δραστέον δ' ά σοι δοκει.


ΛΥ. Που δήτα Μεγάρα, που τέκν' Αλκμήνης γόνου,
ΑΜ. Δοκώ μεν αυτήν, ως θύραθεν εικάσαι 715
ΛΥ. Τί χρήμα; δόξης τήσδ' έχεις τεκμήριον
715 ΑΜ. Ικέτιν προς άγνοις εστίας θάσσειν βάθροις,
ΛΥ. Ανόνητά γ' ικετεύουσαν εκσώσαι βίον.
ΑΜ. Και τον θανόντα γ' ανακαλεί μάτην πόσιν.
ΛΥ. "Οδ' ουπάρεστιν, ουδε μή μόλη ποτέ. 72Ο

ΑΜ. Ούκ, εί γε μή τις θεων αναστήσειένιν.


720 ΛΥ. Χώρει προς αυτήν, και κόμιζ εκ δωμάτων,

Νecesse est boni consulere: facienda vero, φuae tibi videntur.


L9c. Ubinam est Μegara? ubi proles filii Αlcmenae ?
Αm. Videtur mihi, guantum foris stans possum conjicere
Lyc, Quam rem opinionis hujus habes argumentum ?
715 Αm. Supplex sedere ad sanctas sedes laris.

Lψc. Frustra supplicans, ut conservet vitam.


Αm. Εt frustra vocat mortuum maritum.
Lyc. Ιlle vero non adest, neque veniet unquam.
Αm.Νon: nisi deus aliquis excitaverit eum.
720 Lyc, Vade ad eam, et e domo ducas.

712. Αd scenicam rationem bene Ρr. Ο δ' ου πάρεατιν' ουδί μή μέλη ποτέ.]
notavit haec : " Lycus impatient s'avance Ιta recte Αldi editio, noιula vero pro δε
a la porte du palais. Il n'y voit point per errorem facta est γάρ in aliis editioni
Μέgare, et s'en étonne. Αmphitryon, bus : unde viri docti frustra se torserunt.
φui veut 1'engager dans le piége oυ Ηer Canterus legendum voluit: ου γαρ ού».
cule l'attend, prétend qu'il apperςοίt Μέ Scaliger et Duportus μή γάς ού, φuorum
gare dans l'enfoncement du palais. Lycus, ultimus μόλοι φuoque legit. ΑΕmil. Ρor
qui me la voit pas ou ne la distingue pas, tus veram lectionem conjectando est asse
demande ce qu'ellefait, soit pour s'assurer cutus. Βαrnes.
φu'Αmphitryon la voit en esset, soit pour Voculas oυ μή vel cum fut, indicat. vel
la chercher luimème des yeux. Ce jeu cum aoristo altero conj. construi, egregie
de théâtre ne paroit pas avoir έté compris ostendit Dawes. Μ. Crit. p. 222. Νon
par les éditeurs et interpretes Latins; ils erat igitur, φuare Duportus pro μόλη re
ne 1'ont du moins pas expliqué. Βeck, poneret μόλοι. Ηeath.
713. Δοκώ με αυτήν,] Imperfecta sen 72ο. Ρutamus Εuripidem scripsisse,
tentia, quam post brevem Lyci interrup κακκόμιζε δωμάτων. Εlmsί.
tionem, continuando implet : "Ικέτιν προς
αγνούς, etc. Βarnes. 722. ενθύμιον, formίdo interna. Sic
714. Ρosui signum interrogationis post Αntiphon: ημίν προστρέπαιες ο αποθανών
τί χρήμα. Ηerman. ουκ έσται, υμίν δί ενθύμιος γενήσεται, Ρ.
715. βάθροις,] Ιta ΜSS. Steph. Εd. 106. Εd. Αld. vid. et p. 108. Ιdem
Αld. et Ρarisiens. omnes βόθροις. Μusg. ενθύμιον υπολείψισθε, p. 112. Confer Ion.
717. Legebatur ανακαλεί. Ηerman, ν. i346. Soph. Τrachin. ν. 111. Ηinc
718. Quod in vett. ηuibusdam edit. etiam explices Ηesychium in ενθύμιον,
est, ου γάς μή, recte emendavit ΑΕm. Ρor Μusg.
tus ουδί μή. Εt sic jam Αldina. Ηerman, 725. •χολήν λύσωμιν] Cantero placet
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 271

ΑΜ. Μέτοχος αν είην του φόνου, δράσας τόδε.


ΛΥ. Ημείς, επειδή σοι τόδ' έστ' ενθύμιον,
Οι δειμάτων έξωθεν, εκπορεύσομεν
μ- Ν \ - - και ρ/ Α'
Ευν μητρι παίδας. δεύρ έπεσθε, πρόσπολοι,
725 "Ως αν σχολήν λύσωμεν άσμενοι πόνων,
χ
ΑΜ. Συ δ' ούν θ'. έρχει δ' οί χρεών τα δ' άλλ'
Α" Α' / - -
ίσως

Αλλω μελήσει,
Λ' ζ και
προσδόκα δέ, δρών
ι-
*
κακως,
λό Α' Α"

ακον τι πραζειν, ω γέροντες, εις καλον 730


Α' Α"

Στείχει βρόχοισι δ' αρκύων γενήσεται


\ Α' - -

730 Ξιφηφόροισι, τούς πέλας δοκών κτενειν,


Αm. Ρarticeps essem cacdis, si facerem haec,
Lψc. Νos, siquidem hoc tibi religioni est,
Οιui sumus extra terrores, educemus
Liberos cum matre. Ηuc sequimini, famuli,
725 Ut otium tandem videamus libentes ex laboribus.

Αm. Τu igitur cas. Vadis autem, guo aequum est : alia vero fortatsis
Αlteri curae erunt. Εxpecta autem, cum male feceris,
Τe quoφue malum aliquod passurum. Ο senes, ad certamen
Ιt; plagarum vero laqueis stringetur
730 Εnsiferis, qui sperat se proximos interfecturum

λεύσσωμεν. Νοn deterius esset λάβωμεν. στείχει, βςόχοισι δ' αςκύων ενδήσεται
Μusg. ξιφηφόροι τι -
726. οι χρεών.] Ita ΜSS. Ε. et 2714.
ut conjecerant quoque legendum Reiskius Piersonus ad Μαridem, v. διδήσεται, [p.
et Τyrwhittus. Εd. Αld, ει χρεών. Μusg, 124.] legendum autumat δεθήσεται, vel
Συ δ' ούν 79'. έρχη δ', ε' χρεών.] Τιμ τιδήσεται, vel, quod ipsi maxime placet,
ιίαque αόι : Κααi, αμlem, sί modo fίιια non δεδήσεται, affatim illustrans phrasin εν
obstiterint, etc. Ηaec aenigmatice loquitur βρόχιν δείσθαι. Μihi ενδήσεται ad veteris
Αmphitryon, de morte ejus, ad quam lectionis vestigia paullo propius accedere
oerto nunc illum ire pronuntiat. Ωuare videbatur Μusg.
non est, ut hic Scaligeri lectio locum me 728. s, εις καλό Στείχιι) Καλώς, com ,
reatur: "Ερχον δ', ή χριών, neque etiamsί ηιode. Χenophon : εις καλών υμίν συντε
Γuportus έρχου quoque legat, et Canter τύχηκα. Sophocl. in ΟΕdipo Τyranno:
123 και. Quanquam et hanc lectionem ΑΕ Αλλ' εις καλόν σύ τ' είτας. Scholia : Και
milius Ρortus probet. Πιa quidem nobis μήν καλώς και κατά τον προσήκοντα χρόνον.
videtur, at nec illorum judicio detrac Ηoc in loco εί, καλόν ironice. Εx Jo
tum volo, nec lectionem istam incommo hannis Βrodaei notis. Εν καλό idem so
dam puto: sed non opus est, ut vetus nat. Βarnes.
moneatur. Βαrnes.
Ηeath. et Valck. cum Cantero scribunt
κακόν αντιτράξειν, ηιαία υίcissim fortuna
μti, scribit Reisk. Βeck.
άρχη δ' ή χρεών, Reisk. εις χρεών, aut oί 729. Scribendum videtur βρόχοις δ' ιν
χξ• Βeck.
αρκύων γινήσεται. Reiskio et Piersono
728. Μenda in hoc et sequenti versu placuit βρόχοισι δ' αρκύων δεθήσεται νε! δι
sic fortasse tolli possunt : δήσεται. Βαrnes.
- και γέροντες, εις άθλον Silentio praeteriit Ηermannus ενήσεται,
Voτ. VΙΙ. S
272 Ε Υ Ρ ΙΠΙ Δ ΟΥ

Ο παγκάκιστος είμι δ', ώς ίδω νεκρον


9 y σ' Α" 2 \

Πίπτοντ έχει γάρ ήδονας θνήσκων ανής


Εχθρός, τίνων τε των δεδραμένων δίκην. . 735
ΧΟ. ο α' και β'. Μεταβολά κακών μέγας ο πρόσθ'
735 Πάλιν υποστρέφει βίοτoν εις "Αιδαν. [άναξ στροφή α.
2 ε Ν και W

ΧΟ. ο γ' και δ'. ά) Δά)

Δίκα και θεών παλίρρους πότμος. 740

ΧΟ. ο ε'. "Ηλθες, χρόνω μέν, ου δίκην δώσεις θα


"Υβρεις υβρίζων εις αμείνονας σέθεν. [νών, σύστημα α.
Ρessimus. Ιbo autem, ut videam mortuum
Cadentem: affert enim voluptates moriens vir
Ιnimicus, et persolvens posnas factorum.
Cho. Μutatio malorum.fit. Ωui magnus rex antea erat,
735 Ιterum flectit vitam ad Ρlutonem.
Cho. Ιo, io,
Justitiam, et Deorum fatum refluens !
Semi, Venisti sero quidem eo, ubi morte pα:nas lues,
Qui te praestantiores injuriis afficiebas.

quod Wakefieldius emendavit, nec, ut pro futuro sapius usitato κλεισθήσεται ma


verum fateamur, memoratu sit dignum. 1uisse κεκλείσεται. Είηusί.
Dicit noster Phoen. 575. οδυνηρός αρ' ο βρόχοισι] Subaudi εν. Βαrnes.
πλούτος, όν ζητεί, έχειν, Γενήσεται Θήβαισι, Ρro γενήσεται Valck, ad Ηerod. Ρ.
φιλότιμος δι σύ. Πn quos versus sequentia 442. reponit λιλήψεται, vel δεδήσεται.
adnotavit Ρorsonus : " Εt hunc versum Reisk. conjicit: αρκύων διθήσεται, τε!
spurium judicat Valckenaerius, dissen ενσχήσεται. Βeck.
tiente Βrunckio. Εquidem non inficior, 753. Εχθρός, τίνων τε] Ηic iterum τίνω
languidulum esse, sed eo resecto, nimis priorem habet brevem, ut et paulo post
abrupta erit sententia. Vide igitur an ν. 751. Και γάρ διώλλυσ' αντίποινα δ' εκ
legendum sit, Κεκλήσεται Θήβαισι. Ιn τίνων. De qua re vide quae nos ad Iphig.
Suppl. 923. pro γένεσθαι veram lectionem Τaur. v. 340. et Ιon. ν. 45Ο. Βαrnes.
servavit Stobacus, p. 3. κεκλησθαι. Ιn 734. De hac scena vide praefationem.
loco sub oculis eandem emendationem Ηermαn.
recipere animus fert. Veram lectionem 756. Ιώ semel tantum legebatur. Ιn
esse credimus, βρόχοισι δ' αρκύων κεκλήσι cod. Ε. hic versus cum sequente post
ται, Conf. Αndrom. 502. "Αδ' εγώ χέρας versum 740. collocati, perperam, ut an
αίματη Ιράς βρόχοισι κεκλειμένα πέμπομαι tistropharum ratio docet. Ηerman.
κατά γαίας. (vera scriptura esse vide 736. s. Ηi versus in ΜS. Ε. alio loco
tur κεκλημένα, ut in Ηel. 976. "Ορκοις leguntur, sc, post v. 740. Μusg.
κεκλήμεθ, ως μάθης, ώ παρθένε.) Conf. et 757. ταλίρρους] Contractum pro παλίρ
Soph. Αj. 1274. Ερκέων τόδ' υμάς ούτος ροος. Βarnes.
εγκεκλεισμένου (εγκεκλημένους.) Futurum 738. Ηic et sequens versus Αmphitry
κεκλήσομαι vel κεκλείσομαι usurpavit etiam oni in edd. tribuebantur. Ηerman.
Αristoph. Lys. 1071, ubi vulgo legitur Οptime Τyrwhittus: Μanifestum est,
κεκλείσεται. Μαris dicit, p. 226. Κεκλεί Αmphitryonis personam huic versui male
σ"32"αι μόνως Αττικώς. Glossema sibi velit, praefigi. Ιlle enim post v. 733. abiit,
nostro saltem judicio, Αtticos scriptores et Chorum solum in Scena reliquit. Εο
7
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 273

740 ΧΟ. ο στ' και ζ. Χαρμoναι δακρύων έδοσαν εκβο


λάς. στροφή β'. 745
Πάλιν έμολεν, ά πάρος ούποτε διά φρενος επήλπισεν
παθείν γάς άναξ.
ΧΟ. οή Αλλ', ώγεραιέ, και τα δωμάτων έσω επιτίτι-",
Σκοπώμεν, ει πράσσει τις, ως εγώ θέλω, 750
745 ΛΥ. ινδύν. Ιώ μοί μοι.
ΧΟ. ο θ’ και ι'. Τόδε κατάρχεται μέλος έμοι κλύ
βΙγ
αντιστρ. α'.
Φίλιον εν δόμοις θάνατος ου πρόσω.

740 Cho. Gaudia lacrymarum dederunt mini rivulos.


Venerunt rursus, quae prius nunquam animo speravit
Se passurum dominus hujus terrae.
Sem. Sed, Ο senex, φuid intra domum fiat
Videamus, si quis rem agit, ut ego cupio.
745 Ινς, Ηei mihi, mihi!
Cho. Incipit hoc carmen, mihi auditu
Jucundum in adibus. Μors non procul abest,

rum igitur, gua sequuntur, τα μέλη sexcentahujusmodi licet in utraquelingua


Choro universo tribuenda sunt; iambi observare. Βarnes.
autem (ν. 738. 739. -743, 44. - 751, Leg. θανών ύβρεως, υβρίζων τους - guod
52. - 756, 57, 58.) Coryphao." si autem vulgata lectio et distinctio reti
Μusg. neatur, putem, εις reponendum loco τούς,
Ρrev, monet, fingendum esse Αmphi Reisk,
tryonem harc dicere, dum palatium intrat, 740, Χαρμoναι δακρύων έδοσαν εκβολάς.]
Lycumquejam in Ηerculis manibus con Νοtum est, aliquando lacrymas α gαυdio
spίcit. Ιdem tamen nou alienus est a eaprimί, unde Χenophon. Ελληνικών,
probanda critici conjectura, qui Αmphi Lib. VΙΙ. ούτω κεινόν τι άρα Χαρά και
tryonis personae Coryphaeum vel Semi λύση δάκρυά ιστι. De hac re et ratione
chorum substitui maluit. Βeck. ac causa lacrymarum tam mαrentibus,
Leg. Χρόνο μέντο (vel μεν ουν) δίκην quam gaudentibus, vide Coel. Rhodigin.
δώσων (vel δώσειν.) Reisk. Αntiqu. Lection. Lib. ΧΙΙ. c. 4. item
739. Lege, "Υβρισμ' υβρίζων Sic Ηeracl. Scholia ad Αυλικοκάτοπτρον, sive Εsthe
18. "Υβρισμ' ες ημάς ήξίωσεν υβρίσαι. Vide ram nostram, ν. 1160. ad haec verba: αυ
vol. vii. p. 450. libricuititulus, Τhe Quar τάς ο Αμάν Δάκρυ απ' όφθαλμών γε θεόσ
terly Revieuυ. Εlmει. συτον ήκε χαμάξι, Μάντιν εού θανάτοιο τρο
εί, αμείνονας] Ιta Μ8. 2714. In Εd. άγγελον. Item quae nos ad Iphigen.
Αld. deest εις Vulgo ex emendatione Τaur. ν. 833. - Βαrnes.
Η. Stephani του, αμείνονας. Μusg. 741. Legebatur ήλπισε. Μetri caussa
"Τβρεις υβρίζων τους αμείνονας σίθεν.] Υ dedi ιτήλπισεν. Vulgatam qui serνare
βρίζω, νεrbum activum, regit accusati νult, legere debebit φρενών. Ηermατι,
νum personae, et ob singulare omnium 743. Αpparet, hac dici a Semichoro ad
νerborum privilegium, casum suum ; de alium Semichorum. Βeck.
qua re vide φuae nos ad Iphigen. Αul. ν. 744. ιι τράσσει τις,) Πράσσει hoc in lo
1182. Πλήσσω σε πληγάς, et doceo te co pro πάσχει: Lycum enim innuit, quem
doctrinam, Εgo te ήanc rem admoneo, et videre vult Chorus patientem, quae Γιιpit,
S 2
274 - ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
Ο / ν " - -

ΧΟ. ο ια' και ιβ. Βοά, βοά


Στενάζων φροίμιον άναξ φόνου. 755
750 ΛΥ. ιδί. "Ω πάσα Κάδμε γαϊ', απόλλυμαι δόλω.
σύστημα β'.

ΧΟ. ο ε'. Και γάρ διώλλυς αντάποινα δ' εκτίνων


Τόλμα, διδούς γε των δεδραμένων δίκην,
ΧΟ. ο ιγ' και ιδ'. Τίς ο θεούς ανομία χραίνων, θνη
Μ /
70ς άνy» αντιστρ. β.
y

Αφρονα λόγον ουρανίων μακάρων κατέβαλ,


" 2) ? 2. Λ'
76Ο
Λ
755 Ως άρ' ου σθένουσιν θεοί,
Ο Α'
ΧΟ. ο ιε'. Γέροντες, ουκέτ' έστι δυσσεβής ανής, αντισυστ. 8'.

Cho, Clamat, clamat,


Gemens proα.mium cacdis, rex.
750 Lyc. Ο tota Cadmi terra, dolo pereo.
Cho. Εtenim alios perdidisti: vicissim igitur pα.nas persolvens,
Ρerfer facinorum pα.nas luens.
Cho. Quis mortalis existens Deos polluens injustitia
Stultum sermonem contra beatos caelites effutit,
755 Quod dii nihil possint?
Cho. Senes, non est amplius impius vir.

hoc est mortem. πράσσω autem pro p. 528. D. Διoλλύναι in hac tragedia de
πάσχω, et vicissim πάσχω pro πράσσω, a cies occurrit. Εlmsί.
poëtis usurpantur mutuo, de φua re vide 751. διώλλυ, ] Ιta scribendum, non
Scholiasten ad Ηecub. ν. 612. et Οrest. διώλλυσ', ut εditi, φuod esset pro διώλλυσο.
τ. 531. Ιtem quae nos ad Supplic. ν. Μusg.
268. et ad Ηeraclid. v. 241. Βαrnes.
751. s. Και γάρ διώλλυσ' αντίποινα δ' εκτί
745. 8. ΛΥ. Ιώ μοι, μοι. Χο. Τόδι κατάρ νων Τόλμα, διδούς γι των δεδραμίνων δίκην..]
χεται] Ιta hunc versum supplet et dividit Διώλλυσο, mediae vocis ab oλλυμι. Conn
Ηeath. muniter διώλεσας. Subaudi άλλους.
"Ια, Ιώ μοι, μοι, - -
αντίποινα] Ηomerus diceret άντιτα έργα,
Τέδι κατάςχεται, penthemimeres trochaica. εκτίνων] Μedia syllaba brevis. Vide
supra ad ν. 733. Βαrnes.
Βeck.
Verba και γάρ -δίκην Ρrev, conjicit,
747. ss. Ηeath, scribίt :
dicta ab Αmphitryone in palatio esse, et
Θάνατος ου τζίσω penthemimeris trochaica. Οhori verba a v. 753, incipere, Βeck.
Βοά, βοά στενάζων hephthemimeris iambica. 751. εκτίνειν leg, et comma delendum;
αμde dare pαnas, i. e, sustine, tolera.
Φςοίμιόν γ' άναξ φόνου. Εuripideus. Reisλ.
Βeck.
752. διδούς γι των δεδραμίνων δίκην..] Ita
749. Legebatur φροίμιόν γ'. Ηerman. supra ad v. 735. Τίνων τε των δεδραμένων
750. Responsum Chori facit ut lega δίκην. Βarnes.
mus: "Ω τάσα Κάδμου γή, διόλλυμαι δό 753.ss. Τί, ο θεούς ανομία χραίνων, θνητός
λω, Composita hacc inter se sapius per ών, "Αφρονα λόγον ουρανίων μακάρων κατέ
mutantur Ρartenn Ρorsoni notae ad ζαλ,"Ω, άρ' ου σθίνουσι θεοί,] Ηunclocum,
Suppl. 495. subjicimus. Διώλεσεν ονο a Grotio immerito omissum, non mihi
απώλεσεν metrunι postulαι in senario apud temperare possum, guin Latine vertam :
Dion, Cass. ciίαιο α Gatakero Α. Μ. Ι. Χ. ωuis ille, Jalsis qui rationibus Sermone
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 275

ΧΟ. ο ή. Σιγά μέλαθρα, προς χορούς τρατώμεθα,


Φίλοι γάρ ευτυχούσιν, ους εγώ θέλω,
ΧΟ. Χοροί, χοροί και θαλίαι μέλουσι Θήβας ειρον
760 Κατ' άστυ. στροφή α. 765
Μεταλλαγαί γάς δακρύων,
Μεταλλαγαί συντυχίας
Έτεκον αοιδάς.
Βέβακ άναξ ο κλεινός 77ο
765 "Ο δε παλαίτερος
Cho. Τacent atria : ad choros nos vertamus.
Αmici enim, guos volo, felices sunt.
Cho. Chorea, chorea et convivia agantur Τhebarum
76Ο Ρer sacram urbem.

Μutationes enim lacrymarum,


Μutationes fortunae
Ρeperunt cantus.
Αbiit inclytus ille rex :
765 " Ιlle vero prior

ειultο Νumina polluit, Μortalis ήρse, ηec σας "Ω "Αέεοι, αγρείτε, και εν φρεσι ταύτα
Deorum Wim recolit υίgilesηue curas * νοείτε Φήσετε δ', ανδρoμίων Θεόν είναι επί
Usitatum est melioris notae auctoribus, σκοπον έργων. Ιta Εuripides post Ρen
dum res improborum nimium florent, du theum, Deorum contemtorem, decerptum
bitare videri de divina providentia, animo ait, Βacch. ν. 1315. Ει δ' ιστιν, όστις Δαι
autem rursus confirmari, ubi digna illos μόνων υπερφρονεί, Εις τούδ' αθρήσας θάνατον,
et inopinata aftici pα na viderint. De ηγείσθω θεούς. Εt ante omnes Ηomerus
lioc loco perduam optime tractat Psaltes senem Laértem inducit Deos fatentem
Divinus, per totum Psalmum xxxνιτ. to cum magna exsultatione, quod audivisset,
tumque Psalmum LxxΙΙΙ. Claudianus improbos Ulyssis procos fuisse occisos,
quoque in Ruftinum Lib. Ι. principio: Οdyss. ω'. ν. 35ο. Ζευ πάτες, ή βα έτ' έστι
δα:pe mihi duoiam traαίt sententiα menlem, Θιοι κατά μακρόν "ολυμπον, Ει ιτιέν μνησ
&c. Αbstulit hunc ιandem Ruffinί μαnα τήρες ατάσθαλοι ύβριν έτισαν. Βarnes.
tumultum, αδsoluitque Deos. Practerea 759. μίλευσι] Legendum, ni fallor,
hoc argumentum tractat Seneca libro, μίλωσι, curα sint, ut sit subjunctivus pro
φui inscribitur: Cur bonis Wiris malα αc imperativo. Sic χαίρωσιν, Ηecub. ν. 427.
cidant. Εt Josephus ita Ηamanis infor Εd. Κing. guod verum esse ostendunt
tunio divinitus illi accidenti accinit : 7δω, Ηippol. ν. 868. εκτύβωμα hujus fab.
"οθεν επέρχεται μοι το θείον θαυμάζειν και ν. 528. et multa alia. Μusg.
την σοφίαν αυτού και δικαιοσύνην καταμανθά μίλουσι) Vide infra ad v. 768. Ρrior
νιιν, μή μόνον την Αμάνου κολάσαντος τονή syllaba producitur, ut Ρerseo: Pegaseium
ξίαν, αλλά και την κατ' άλλου μεμηχανω melos. Βαrnes,
μίνην τιμωρίαν, ταύτην εκείνου ποιήσαντος εί Syntaxeos ratio, ut opinor, postulat, ut
ναι. Οιuod Εpiphonema et nos Veterum rescribatur Θήβαις casu dat. ut a ν. μίλου
more, et ex Christiana philosophiae doc σι pendeat. Ηcath.
trina, adjecimus Ηamanis prostrati narra 764. Legebaturβίβακεν. Piersonus pro
tioni in Εsthera nostra, ν. 1255. "Ως κλεινός scribendum censebat καινός, ele
Αμάν βούλευσε κακήν και αεικία βουλήν ganter: sed non necesse est: vide v. 734.
Μαρδοχίν λαό τι Θεού δ' υτάταιο έκητι, Ηerman.
"Εφθασιν εις αίδην, θάνατόν γ' άλλοισι φυτιύ Βέβακε»] Lege ob metrum βέβακίν γ'.
S 3
276 ΕΥΡΙΠ ΙΔ ΟΥ

Κρατεί, λιμένα λιπών γε τον Αχερόντιον,


Δοκημάτων δ εκτός ήλθεν ελπίς.
/ - Λ. Α' ν

Θεοί, θεοί των αδίκων μέλουσι και αντιστς. «'.


Των οσίων επάειν. 775
"Ο Λ. Γ/ ν Λ

770 χρυσος, α τ ευτυχία


Φρονείν βροτούς εξάγεται,
Regnat, Αcherontio portu relicto.
Venit autem laetitia praeter opinionem.
Dii, Dii haud dubie impios et
Ρios animadvertunt.
770 Αurum et felicitas
Ηomines incitat meditari

κλεινός) Οptime Piersonus καινός, φuod negationis, augendam aliφuando adhibe


verum esse oppositio vocis παλαίτερο, os tur, εine ulla futuri significatione. Ηom.
ιendit. Confer etiam ν. 566. Senec. Οdyss Β'. ν. 134.
Ηerc, Fur. ν. 347. Νec obstat, quod
Lycus, ν. 38. et ν. 540. ironice κλεινό, του δ' ήδη μέλλουσι κύνις ταχέες τ' οίωνεί"
vocetur, φuemadmodum alibί ΑΕgisthus ρινον απ' όστεόφιν εςύσα -
Εlectr. ν. 327. 776. Soph. Εlectr. v.
302. φuae omnia locu indicat V. Clarissi Αιςjus culemjamdudum cane υοιucre
mus. Μusg. αό ossibus detrarerunt, ibid. ν. 322. πελ
Βέβακεν] Βίβηκεν, οίχιται, έθανεν. Ιta λάκι τι μέλλει, άρήμιναι, πιultoties certepre
Οrest. ν. 96!. Βίβακι γαρ, βέβακιν, οί ααιus es, Quare non mutandum μίλλουσι
χεται τέκνων Πρότασα γίννα Πέλοπος. εταίιιν, φuod omnes ΜSS. hic retinent,
Βαrnes. sed interpretandum : procul duδίο αμdi
Ηeath. βέβακιν δ' άναξ. Reisk. mox μηι. Μιμsg.
legit καινός cum Piers, Βeck. μέλουσι] Dicίtur: θιοι μίλoυσι των αδί
765. ταλαίτιρο;) Αντί του παλαιότερος, κων, ut hic, et: θεοί, μίλει των αδίκων, et:
Αntiquior dicitur dominus Ηercules, ob οι άδικοι μίλoυσι τεί, θεοίς. Vide quae nos
antiquiorem prosapiam, et jus regni, quod ad Βacch. ν. 442. et Ηelen. ν. 1425.
antiquitus ad illum pertinebat, ut qui Αldi editio habet μίλλουτι, ut sit: μίλ
Μegaram, regis Creontis filiam, duxisset. λουσι των αδίκων επαίιιν, et per versum
Νescio, quid sibi velit Βrodaeus exponen stare potest. Βarnes.
do hoc in loco παλαίτερο, per cautior ac Εtiam Ηeath. revocarijussit scripturam
prudentior Ηercules Certe versus, quem Αldinam : μέλλουν επαίει, φuia verbum
ex ΑΕschylo advocat, nihil tale asserit. μίλει semper nominativo rei, nunquam
Βαrnes. nominativo personae, subjungitur. Lo
766. Αχερόντιον.] Οh metrum dicitur cum autem vertit: Dii et de fίαgίtiosis
Ρro Αχερόντιιον, pro quo et Αχερούσιον. cognoscent, et de piis, Versum esse mo
Vide Stephanum τιρί τόλιων in Αχέρων. net choriambicum trimetrum hypercata
Αcheron autern est nomen Ηuvii Τar lectum, ex diiambo, choriambo, diiambo
tarei, ut Cocytus et Phlegethon. Βarnes. et spondeo. Βeck.
767. Αddidi δ. Ηermαη. 770. 5. Ο χρυσός, ά τ' ευτυχία, εφίλκων.]
ήλθεν ελπίς..] Legendum, ni fallor, ήλθε "Α τ' ευτυχία per trajectionem inseritur,
τίρψις. Vulgata lectio cerιe perabsurda έφίλκων itaque ad ο χρυσός referendum.
εst. Μusg. Νec novum hoc, epithetum ad remotius
Δοκημάτων εκτός) Αδοκήτως, pro φuo substantivum ferri, non autem ad proxi
αδόκως alias dixit, si vera lectio est, Τroad. mum ; ut haud raro apud Ηomer. offen
ν. 793. Βarnes. di. Quare non erat, ut ΑΕmil. Ρortus
768. Μέλλω ad vim affirmationis, vel εφίλκων ad Αtticismum reduceret, pro
μ
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 277

Δύνασιν εφέλκων,
/ Ι

Χρόνου γάρ ούτις έτλα


Το πάλιν είσοράν 780
" Α' Α' Ψ

775 Νόμον παρεμενος, ανομ ία χάριν διδούς.


Έθραυσε δ' όλβου κελαινόν άρμα.
Ισμήν, ώ, στεφανοφορίαν, στροφή β'.
Ρotentiam afferens.
Τemporis enim nemo sustinuit
Vicissitudinem respicere,
775 Sed legem negligens, et iniquitati obtemperans,
Fregit insignem opulentiae currum.
Ιsmene Ο, serta gere,

εφέλκουσα, quasi necessario ad ευτυχία Χρόνου] Ita ΜS. Ε. ut et hic edi de


spectaret. Βarnes. buit. ΜS. G. χρόνου γάς ρύτις έτλα. Le
771. Φρονείν εξάγεται,] Verbum εξάγειν, gendum cum Reiskio, faventibus etiam
sequente infinitivo, non significat, αυcrtere ΜSS. vestigiis:
αό αliφιμα re facienda, sed contrarium, χςόνου γάς ούτλας
i. e, impellere άd./aciendam. Ρlutarchus το πάλιν εισοςάν.
in Demetrio: αι και τους φύσει μετρίου,
εξάγουσι τολμάν και αδικείν, p. 1671. Εd. Τemporis eninι (seu fortuna) υίcissitudines
Steph. Νoster Αlcestide, ν. 1099, αλλ' non curams respicere. Χρόνον hic pro μοίρα,
έρως τί, μ' εξάγει, i. e, στένειν, guod e ver vel τύχη, usurpatur. Sic Pindarus Οlymp.
su praecedenti advocandum. Χenophon VΙ. antistroph. 5. μη θραύσει χρόνος όλ
Ηierone: τoλλάς επιμελείας εξάγεται αν
βον Leontius in Αntholog. Η. Steph.
9ρώπων, ubί εξάγεται est eυocat, prodire./α- Ρ. 238, χρόνος - παλάμη θήκεν υπ' αυτο
cίi. Interpungo igitur hic post δύνασιν, φόνα, Ρro εισoράν in ΜS. G. superscribi
φρονείν βροτούς εξάγεται tur εισορών. Ρro χρόνου, Εd. Αld. χρόνον,
δύνασιν - -
Μιμsg.
773. s. Χρόνον γάρ έτλα Τοπάλιν εισoράν,]
Ηomines de dominatu cogitare facit. Se Scaliger legit χρόνω. Βarnes.
quitur άδικον, vox metro contraria, pro 773. ss. Integrum h. 1. ex suis emen
qua legerim αδευκή, amara, ingraια. dationibus Ηeath. vertit ita: Αd tempus
Τrahens post se anιατα. Νec nolim άνι enim sustinuit (Lycus scilicet) έd, guod
κεν, si bonus auctor praeberet. Μusg. ilerunι υel posιea.futurum erat, retributio
nem nempe, contemplari (i. e. circa initia
Φρονείν βροτούς εξάγεται,] Εκ του φρονείν,
και εκτός νού, άγει. Βarnes. tyrannidis et ad tempus moderatius sé
772. Delevi άδικον, quod post δύνασιν gessit, quippe fortunae mutationem veri
legebatur. Ηerman. tus) legenι cum contemsisset, et iniquilati
Δύνασιν] Δύνασις pro δύναμις est dictio ανιinιι omnία gratificatus esset, nigrum.fo
Εuripidea Ιta Ion. ν. 1o12. Τι τώδε cil 775, felicitalis currum. . Βeck,
ανομία] Ιta ΜSS. Ε. G. ut recte
χρήσθι , δύνασιν εκφέρει τίνα. Ηesych. Δύ
νασιέ, Δύναμις. Βαrnes. Γιeiskius. Εd. Αld. ευνομία. Legendum:
Μetrum dochmaicum esse debet, et re νόμων παρέμενος δ', ανομία χάριν διδούς.
stitui potest scribendo: Δύνασιν αντίδικων,
Ανοίε%ιίiam retributricem. Ηeath. χάριν διδούς, ut Κύπριδι χάριν πράσσων, Ιon.
773. Sensus est: non audet temporum ν. 894 οργή χάριν iί,Soph. ΟΕd. Col. ν.
νίcissitudines respicere vir injustus, Fer 901. Μusg.
ri posset etiam είσορών, φuod in cod. G. ευνομία] Scaliger et Canterus legunt
supra scriptum. Ηerman. ανομία, et sane, si de Lyco sententia su
S4
278 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
Α-Ι Λ. Υ " Α' Α'

Ξεσταί θ' επτάπυλοι πόλεως


Αναχορεύσατ' αγυιαί, 785
78Ο Δίρκα θ' α καλλιρέεθρος,
Σύν τ' Ασωπιάδες κόραι
Πατρός ύδωρ βάτε λιπού
σαι . . συναοιδοί,
Νύμφαι, τον Ηρακλέους 790

Εt urbis septem-portas-habentis
Vici, saltate,
78Ο Εt Dirce pulchre-fluens,
Εt una, Νymphae Αsopicar,
Ιte, patris Αsopi aqua
Relicta, ut simul canatis
Νymphae Ηerculis

mitur, ita omnino legendum. Vide ΑΕmil. Ιsmeno, Βαrotiae tiuvio, vide quae nos su
Ρortum in hunc locum. pra ad ν. 571. Βαrnes,
Βarnes.
776. Ρro έθραυσιν scripsi έθραυσε δ'. Reiskius reponit: "Ισμην ώ στεφανηφός',
Κελαινόν non ausim tentare, quum hoc ιώ. Βeck.
epitheton ad scelera spectare possit. Vide 778 επτασύλου] Ιta ΜSS. Steph. Εd.
ΑΕschyl. Suppl. 539. Ηerman. Αld. ιττάτυλοι. Μusg.
"Εθραυσιν] Imitatur locum Pindari, 778, s. Ξεσταί" επταπύλε τόλεως Αναχι
φuem ad v. 773. adduximus. Pro κελαι ρεύσατ' αγνιαί,] "Τμιί, τι, ώ αγνια καλα!
νόν vel legendum cum Ηeathio κλειννον, σφόδρα, και λίθοις εξισμένοι, κατοικοδομηθεί
τel fortasse κλεαινών. Τalem certe vocem σαι, αι αγυιαι πάλιως επτατύλου και επτα
in Lexicon, retulit Ηesychius. [conf. Pin τύργου, Θήβης δηλονότι, αναχερεύσατε.
aar. Ρyth. ΙV. 498. V. 25. ΙΧ. 28. lau Quare Τhebarum urbs dicta sit ιττάτν
dante Ηeathio.] Μusg. λος, vide supra ad ν. 543. Βarnes.
"Εθραυσιν όλβου κιλαινόν άρμα.] Τrans 780, Δίρκα θ' α καλλιρίεθρος,] De Dir
latum ab aurigis, ηui nimio impetu ruen ce vide quae nos supra ad v. 571. item ad
tes, currus impingendo frangunt. Νigrum Βacch. v. 507. Βαrnes.
autem divitiarum currum vocat, quod Versus est glyconius πολυσχημάτιστος
Ρlutus, divitiarum deus sit cαcus, quod ex dispondeo et choriambo. Syllaba enim
φue opes hominum mentes occα-cent, aut secunda του καλλιρίεθρος producitur. v.
quod ex terra eruantur, et sub seris, in ar Dawes. Μ. Crit. p. 159. Βeck.
culis et tenebris, recondi soleant. Βαrnes. 781. Legebatur Ασωπίδες. Ηermaκ.
κλεινεν άρμα scribit Reisk. Βeck. Σύν τ' Ασωπίδες κόραι] Αsopus erat
777. Τyrwhittus, Ισμήν' ώ, στεφανηφόρει. Οceani et Τethyos filius, vel, ut alii, Ρe
Νihil mutandum putavi, practer vulgatum rus et Νeptuni, vel, ut alii, Jovis et Εu
"Ισμηνό. Ηerman. rynomae, qui ex Μeropa, Ladonis fluvii
στεφανοφορία,] ΜS. G. et 2714. ντεφα filia, duos habuit filios, Ismenum et Ρe
νοφορίαν. Legendum, ni fallor, ut olim lagonem, et viginti filias, quarum una,
monuit une Τyrwhittus: ΑΕgina, a Jove compressa, φuas omnes
nunc poéta Ασωπίδας κέρας vocat. Ηic
"Ισμην ώ, στεφανηφόζει. fluvio Αsopo nomen dedit, φui ex Cithae
0 Ιsmene, coronis redimi te, Μusg. rone monte profiucns, agrumque Τheba
"Ισμηνό, στιφανηφορία,] Sensus: τοί, Θη num irrigans, a Platacensi decidit, ipsas
βαίοις, τεί, παρά τον Ισμηνον ποταμών que Τhebas praterluens, Ρlataas et Τa
ταίουσιν, έστω στεφανηφορία διά τήν χα nagram, inter Οropum oppidum et Cy
εάν εξ ευτυχούς τούτου συμβεβηκότος. De nosuram promontorium mari excipitur.
3
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟ Σ. 279
Α' "ν 2 γ'
785 Καλλίνικον αγών ώ
δενδρώτι πέτρα,
Πυθίου
Μουσών θ' Ελικωνίαδων δώματα,
"Ηξετ' ευγαθεί κελάδω
Εμάν πόλιν, εμά τείχη, 795
- Ο/ Α' 2 Α"

790 Σπαρτων ίνα γένος εφάνη,


Χαλκασπίδων λόχος, ός γάν
785 Ρraeclara-victoria decorum certamen. Ο
Ρythii memorosa rupes,
• Εt domus Μusarum Ηeliconiadum,
Venite laeto cum strepitu
Ιn meam urbem, et meos muros,
790 Ubi satorum hominum genus apparuit,
Αgmen armatorum, φuod terram

Vide de Αsopo Αpollodor. Βiblioth. Lib. bus densus, et lauro praecipue fiorens,
ΙΙΙ. c. 11. sect. 6.Βαrnes. unde et Νonno audit εύδενδρος. De Parnas
Ut metrum antithetico respondeat, ver so vide quae nos ad Βacch. ν. 551.
sum ita supplet Ηeath. Βarrιes.
787. Ελικωνιάδων] Βarnesius pro Ελι
Σύν τ' Ασωπίδες γε κόςαι. κωνίδων. Ηerman.
Βeck.
Ελικωνίδων) Legendum metri causa
782. Constructio est: λιτούσαι πατρός Ελικωνιάδων, ut scribit Ηesίodus Τheogon.
ύδωρ βάτι συναοιδοί νύμφαι τον Ηρακλέους ν. 1. Νec aliter Βarnesius. Μusg.
καλλίνικο αγώνα. Retineri igitur potest Μουσών θ' Ελικωνιάδων δώματα,] "Ελι
συναοιδοί, sed malim συναείδειν, vel σύν άσιδή. κωνιάδων lego pro Ελικωνίδων, ita versu
Μusg. postulante, ipsum autem montem Ηeli
Πατρός ύδωρ βάτι λιπούσαι] Βάτε, ώ νύμ conem notat per δώματα Μουσών Ελικων
φα και κόραι Ασωπίδες, λιτούσαι ύδως πα ιάδων. Ηelicon vero est mons L'αεotia
τρός Ασωπού ες αγώνα καλλίνικον, etc. haud procul a Ρarnasso. Ηesiodus Τhe
Βarnes. ogoniam suam ita incipit: Μουσάων Ελι
783. Videtur μοι vel νύν excίdisse. κωνιάδων αρχώμεθ' αείδιιν. Βαrrιes.
Ηermαn. 788. "Ηξετ'] Futurum indicativi pro
Reisk, scribit συναείδειν, aut vocabulo imperatiνο. Sic Virgil. ΑΕneid. ΙΙ. v.
συναοιδοί accusativum propterea addi cen 547. Referes ergo harc eι ηuncίus ibis.
set, quia verbum αείδειν cum acc. con Νisi malis ob metrum ήξαιτ'. Μusg.
StΥtΙΙtuΥ. "Ηξετ' ευγαθεί κελάδα] Αn ήξισθ' legen
Εtiam Ηeath. accusativum καλλίνικο» dum, ut respondeat τό κρείσσων in anti
αγώνα putat referendum esse ad συναοιδοί, stropha, ευγαθεί Ι)orice pro εύγηθεί. Sed
φuod pro συναείδοντες positum sit. Βeck. notandum, ut in hoc versu pes prior est
Versus pherecrateus ex antispasto et trochaeus, secundus spondeus; ita vicis
κατακλείδι iambica. Ηealh. sim in antistropha pes prior est spon
784. Glyconius τολυσχημάτιστος ex pa deus, secundus trochaeus, quare tempora
limbacchio et choriambo. Ηeath. sunι utrinque equalia. Βarrι»
786, δενδρώτι πίτρα,] Πέτρα hoc in loco Versus est glyconius τολυσχημάτιστος
pro όρος, mons, ut sape apud poétas, Par ex epitrito secundo, cui in antistropha
nassum alloquitur, arboribus consitum et respondet epitritus quartus, et choriambo.
lucis, utpote deο Αpollini Μusisque 9; Νon enim pes pedi opponitur. Ηeath.
Βaccho sacrum. Ρarnassus autem erat 789. Cum Ηeathio τι post ιμά delevi.
mons Βαωtiae altissimus, biceps, arbori Ηerman.
280 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ

Τέκνων τέκνοις μεταμείβει,


Θήβαις ιερον φως.
"Ω λέκτρων δύο συγγενείς αντιστροφή β. 80ο
795 Ευναί, θνατογενούς τε και
Διός, ος ήλθεν ες ευνάς -

Λ'
Νύμφας τάς Περσείδος, και -

ν \ 9/
Πιστόν μοι το παλαιον ή
δη λέχος, ώ Ζεύ, το σόν ουκ - 805

800 Επ' ελπίδι φάνθη.


Liberorum liberis permutat,
Sacrum lumen Τhebis.

Ο lectorum duo cognata


795 Cubilia, mortalis et
Jovis, qui venit ad cubile
Νymphae Ρerseidis, et
Credibilis mihijam vetus
Concubitus tuus, Ο Jupiter,
8ΟΟ Ρraeter spem apparuit.

εμά σε,] Dele ob metrum τι. (Εx Sic metrum horum versuum constituit
Ηeath.] Μusg. Ηeath. gui monuit, primum esse glyco
790. Legebatur ίφανι. Ηerman. nium, secundum pherecrateum. Αnte
γίνο, ίφανι,] Μetrum non convenit. Αn illum idem observarat Struchtmeier.
legendum : να γ' έθνο, ίφυν. Μusg. Αnim. Crit. Ρ. 153. Βeck,
791. Χαλκαστίδων λόχες,] Ιta Spartos 797. Legebatur Περσηίδος. Ηerman.
vocat, quia ex Draconis dentibus semina Νύμφας τας Πιρσηίδος, και πιστόν) Ηic
tis proruperunt armati, de qua re vide versus et contra metrum peccat, et sensum
quae nos supra ad v. 5. Νοtandum est, non optimum habet. Lego :
quod horum Spartorum posteris lanceae Νυμφας Πις τηίδος, ώς πιστόν.
nota erat naturaliter expressa in singulo
rum corporibus, perque plurimas genera Μusg.
tiones durabat, teste Ρlutarcho de sera Νύμφας τά, Περσηίδος ] Αlcmenae, quae
Νuminis Vindicta, et quod ex quinque su patrem habuit Εlectryonem, avum Ρer
perstitibus Spartis, quorum nomina pro sea. Τzetzes: Περαίως Ηλεκτρύων, Ηλεκ
tulinaus ad Βacch. ν. 552. regia apud τρύωνος Αλκμήνη. ύΆ. Τheocritus Ιdyll.
Τhebanos prosapia εκ διαδοχή, et nobilio κδ. ν. 72. Θάρσιι, αριστοτόκια γύναι, Πις
res familia diutissime continuabantur, σήίων αίμα. Βrodarus,
φui est sensus horum verborum: ό, γάν 797. s. Ηeath, constituit ita :
τέκνων τέκνοις μεταμείβει, Θήβαις ιερόν φως. Νύμφα, τας Περσηίδος, και
Βarnes. Πιστόν μου το ταλαιόν ήδη.
795. Ηoe versus sic dividi oportebat:
Versus prior est glyconius τολυσχημάτισ
ευνα θνατογενούς τε, και τος ex dispondeo et epitrito secundo, cui
Διός, ός ήλθεν ες ευνάτ. opponitur choriambus, alter idem ex epi
Μusg. urito quarto et secundo pentasyllabo, cui
θν«τογενούς] Θνητογενής, idem, φuod etiam opponitur choriambus,
Εt hunc versum metro accommodes
θνητός, opponiturque Deo in hoc loco.
Βarnes. legendo: ήδη μοί το παλαιών. Μusg.
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟ Σ. 281

Λαμπράν δ' έδειξ’ ο χρόνος


Τάν Ηρακλέος αλκάν,
"Ος γάς εξέβα θαλάμων,
Πλούτωνος δώμα λιπών νέρτερον, 81 Ο

805 Κρείσσων μοι τύραννος έφυς,


"Η δυσγένει ανάκτων
"Α νύν εσοράν φαίνει
-4 Α' Ψ. ? Λ

Ξιφηφόρων ες αγώνων
Α' ν Α'
815
"Αμιλλαν, ει το δίκαιον
Τempus vero ostendit splendidam
Virtutem Ηerculis,
Qui ex penetralibus terra rediit,
Relicta domo infernali Ρlutonis.
805 Μelior mihi est qui nascitur, rex,
Quam ignobiles domini.
Quod ηunc intueri copiam dat
Εnsiferorum in certaminum
Contentione; si Justitia

Πιστόν ut glossema delet Struchtm. Je crois que le choeur prévient cette re


Αnim. Crit. p. 153. Βeck. marque, et qu'il oppose a dessein le droit
800. Lege praecedentium edd. fidem de la vertu a celui de naissance, Il dit
secutus: Ουκ επ' ελπίδι φάνθη, nisi quod qu'Ηercule est un tyran meilleur qu'un
malim ελτίδ' εφάνθη. Ηeath. chef légitime mais dégénéré,'' Βeck.
803. "Οι γά,] Legendum metri causa Βene se tueri potest vet. ed. lectio:
γάς ός. Μusg. ήδύς γίνει ανάκτων, ηιείior tu mihi es (ab
θαλαμών,] Ita cum circumflexo scribo, ipso orιu tuo) domίπus (quam Lycus, aut
quia a θαλάμη venit, non a θάλαμος, de alii) gratus et αccepίus oό έenus deοrum,
qua re vide quae nos ad Ιon. ν. 396. ideo quod deos sanguine attingis, Joνesa
Βarnes. tus Ιd φuod (deorum te sanguine cre
805, τύραννος ίφυς,] Ηoc si de Ηercule visse) πιunc αμparet. Reisk.
αicitur, non multum laudis habet. Μa 807. "Α est pro δι' ά. Ηerman.
lim igitur emendare, ut nobilitatis com "Α νύν ισορόν φαίνει] Α ρήματα, ότι κρείσ
mendatio sit: σων του Λύκου Ηρακλής εστι. Βarrιes.
Ljt versus strophico respondeat, legen
κφιίσσων μοι τύραννος ο φυς, dum:
ή δυσγίνει' ανάκτων,
Μusg. Α νύν ισοράν φανώ Εuripideus;
806. Canteri emendatio est pro ήδύ, γί α ponitur pro ή, et cum δυνγένεια jungi
νει. Ηerman, άebet. Ηεάth.
"Η δυσγίνει ανάκτων.]"Η δυνγενείς άνακτεί, 8ο9. εί] Ιta Εdd. recent, meseio, φuo
είις ήν ο Λύκος. Vide Guliel. Canterum auctore, nee dissentit ΜS. Ε. Εd. Αld.
Νovar. Lection. Lib. V. c. 1. Βarnes. εί, ει pro ότι illustrat Devarius de Parti
δυσγένεια ανάκτων.] Prev. reddit: le fils culis cap. 9. Μusg.
dégénéré de nos rois. Τum adnotavit ει το δίκαιού] Ιta pro corrupto εί, legi
haec: " Ηercule étoit étranger. Lycus mus εί, quod Canterus et alii faciunt.
se vantoit d'étre descendant de Τhébέ. Βarrιes.
- "

282 ΕΥ ΡΙΠ ΙΔο Υ


* Α'
810 Θεοίς έτ' αρεσκει,
" Α' 2/ y/

-
ΧΟ. ο α'. "Εα, έα,
ν
προωδός.
Αρ' εις τον αυτόν πίτυλον ήκομεν φόβου,
Γέροντες, οίον φάσμ' υπέρ δόμων ορώ,
ΧΟ. ο β'. Φυγή, φυγή στροφή. 820
815 Νωθες πέδαιρε κωλον, εκποδών έλα.
2. Α'
ΧΟ. ο γ. "Ω "ναξ Παιάν,
Α' Λ' "- Λ'
αντιστροφή.
Απότροπος γένoιό μοι των πημάτων,
ΙΡΙΣ.
0 - /

Θαρσείτε, Νυκτός τήνδ' ορώντες έκγονον

810 Diis adhuc placet.


Cho. Ηem, Ηem ?
Αn in idem discrimen timoris venimus?

Senes, quale spectrum video supra domum?


Cho, Fuga, Fuga
815 Segnem ex solo tolle pedem, e medio abi.
Cho. Ο rex Αpollo.
Αverruncus sis mihi malorum.

ΙRΙS.

Αnimum recipite, videntes filiam hanc Νoctis

811. Ηaec tribus Chori senibus tribuen Valcken. ad Phα.n. emendaι Νωθές γ'
da judicavi. Ηermαn. ίταιρε, φuia πεδαίριιν est verbum ΑΕoli
"Εα, έα,] Αd subitam apparentiam Fu CUlΠΩ»
riae et Iridis ex alto haec Chorus exclamat. ίλα.] Unum e Choro alloquitur. Βeck.
Βarnes. 818. Νυκτος - έκγονον] Lyssam inter
812. πίτυλον] (Quid sit πίτυλοι, vide Νoctis sobolem non numerat Ηesiodus
ad Iphigen. Τaur. ν. 308. τίτυλος φίβου Τheogon. ν. 21o. et seq. nisi, φuod ve
hic dicitur, ut τίτυλος μανίας ibi. Βαrnes. risimillimum, una fuit Κήρων. Μusg.
τίτυλον] προσβολήν, σύρραζιν, Scholiast. 818. s. Θαρσείτε, Νυκτό, τήνδ' δρώντε, ίκ
815. Νωθι, τίδαιρι κώλον,] Πεδαίρω pro γονων, Λύσσαν,] Εrinnyas, hoc est Furias,
μεταίρω, a πίδα ΑΕolico pro μετά, de qua ex sanguinis guttis, quae de exsectis Cαli
νοce nos supra ad Rhes. ν. 368. Quare genitalibus profiuebant, natas refert Ηe
Ηesychius recte se habet: πίδα μετά, ή siodus, Τheogon. ν. 185. Εt Αpollodo
γή. Ρalmerius autem, φui huncillius lo rus Βiblioth. Lib. Ι. c. 1. sect. 3. Εκ δι
cum exagitat, hallucinatur ipse, dicit των σταλαγμών ρέοντος αίματος Εριννύει
enim ; Delendum το μετά, ηuae υοα irrep εγένοντο, Αληκτώ, Τισιφόνη, Μίγαιρα, Αlii
είt εα inforiore linea, ubi pluries repetitα autem auctores longe plures, illas ex Νος
eει. Ιta ille. Πίδα autem, γή, est plu tis et Αcherontis concubio natas ferunt;
ralis numeri pro πίδον. Εst et πίδα Do Εuripides ex Νocte Cαlique sanguine;
rice pro πίδη, pedicα, cujus ultima longa vid. infra ν. 839, unde et nos olim versus
est. Βαrnes, Αnglicos, quos schola existentes quinde
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝοΣ. 283

Λύσσαν, γέροντες, καμέ, την θεών λάτριν, 825

82Ο "Ιριν πόλει γάρ ουδέν ήκομεν βλάβος,


Ενός δ' επ' ανδρός δώματα στρατεύομεν,
"Ον φασιν είναι Ζηνός Αλκμήνης τ’ άπο.
Πριν μεν γάρ άθλους εκτελευτήσαι πικρούς,
830
Το χρήν νιν εξέσωζεν, ουδ' εία πατήρ
Λ' - Α- 5/ - 2/2 Σ/ Λp r/ /
825 Ζεύς νιν κακώς
9 ν
δράν ούτ' έμ, ούθ Ηραν ποτέ,
Ν Α' Λ 2. 2. Α'

Επει δε μόχθους διεπέρασ Ευρυσθέως,


€/ Α' \ ": ν 2 - /

Ηρα προσάψαι κοινόν αίμ' αυτό θέλει,


Α- Λ' / 2 ? Λ'
Παίδας κατακτείναντι συνθέλω δ' εγώ,
Αλλ' εί", άτεγκτον ξυλλαβούσα καρδίαν, 835

Lyssam, Ο senes, et me Deorum ministram


820 Ιridem. Νullum enim urbi venimus damnum,
Sed militamus adversus domum unius viri ;
Οιuem Jovis et Αlcmenae filium esse dicunt.
Νam priusquam absolveret dura certamina,
Fatum ipsum servavit, neque permisit pater
825 Jupiter ei malefacere, neque me, neque Junonem unquam :
Sed postquam confecit labores Εurysthei,
Juno vult communem caedem ei affigere,
Ιnterficienti liberos, et ego assentior.
Sed age, inexorabile cor assumens,

cennes pueriad Νoctem V. librislusimus, numeri; mec contra Ηerculis domum


ita induximus loquentes ad invidos, Furi militabant, nisi familiam per δώματα in
arum nomine tectos, lectores hypercriti telligas, quod raro invenias, licet δόμος id
cos: Come, sister-furies, bear to us no aliquando significet; (Δώμα enim ipsum
ερίte ue αlso are the daughters of the aedificium plerumque sonat) sed illius
night. Vide de hac re Scholiasten Εu corpus invadere jam Furor parabat, ut
sic animum turbaret. Βαrnes.
ripid. ad Οrest. ν. 37. item quae nos ad
Ιphig. Τaur. ν. 964. et Τroad. ν. 459. Leg. σώμα συστρατεύομεν, aut audien
Ιtem Εustathium in Ηomer. fol. 763. lin. dus Scal. Reisk.
26. usque ad 41. et Coel. Rhodigin. Lib. 823. Πριν μιν γάς άθλους εκτιλιντήσαι
Χ. c. 9. Βαrnes. πικρούς,] Γάρ, φuod ex hoc versu in ali
Ηic actus quarti initium Ρrev. consti quibus editionibus exciderat, restituimus
tuit, et actum φuintum incipit a v. 904. ex Αldina et aliis, quibus recte aderat.
και λευκά κ. τ. λ. Βeck. Βαrneε.
821. σώματα] Legendum cum Scali 824. χρεών] Ιta ΜS. G. a prima manu,
gero δώματα. Νοn enim ad unum Ηer et in margine γρ. χρήν. Εd. Αld. χρήν.
culem, sed ad universam ejus domum, Βαrne".
pertinebat calamitas. Μusg.
Ενός δ' ιτ' ανδρός σώματα στρατεύομεν,] Το χρήν] Scaliger hic legit χρεών, sed et
Scaliger pro σώματα legit δώματα, nequa το χρήνponitur pro χρήναι, ut Εustathius
fol.i647. lin. 36. ubi illud Ηecubae pro
φuam, ut mihi videtur, recte: σώματα
enim pro σώμα ponitur per synecdochen fert: πότερον το χρήν σφ' επήγαγ’ ανθρώ
284 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ

830 Νυκτός κελαίνης ανυμέναιε παρθένε,


Μανίας τ' επ' ανδρι τώδε και παιδοκτόνους
Φρενών ταραγμούς και ποδών σκιρτήματα
Α/ Λ' Λ' - Ψ Α' Α'

Ελαυνε, κίνει, φόνιον εξίει κάλων,


"Ως αν πορεύσας δι' Αχερούσιον πόρον 840
835 Τον καλλίσαιδα στέφανον αυθέντη φόνω,
Γνώ μεν τον "Ήρας οιός εστ' αυτώ χόλος,
Μάθη τε τον εμόν, ή θεοί μεν ουδαμού,
Τα θνητά δ' έσται μεγάλα, μη δόντος δίκην.
ΛΥΣΣΑ.
9 y Λ- Α Α" 2/ Α'

Εξ ευγενούς μεν πατρος, εκ τε μητερος 845

850 Νoctis obscurae innupta virgo,


Ιnsaniam in virum hunc, et interfectricem-filiorum,
Μentis perturbationem, et pedum saltationem,
Ιnjice, commove, cruentum immitte funem:
Ut transmissa per Αcherontium fretum
855 Ιlla pulchra liberorum corona, propria manu,
Cognoscat, gualis in ipsum sit Junonis ira,
Εt discat meam. Αlioqui dii nihil,
Ηes vero mortalium erunt magnae, si pα.nas iste non dat,
LΥSSΑ,
Εx generoso quidem patre, et matre

ποσφαγείν. Εst et χρήν pro εχρήν. Χριώ modi, consule Εustathium in Ηomerum,
autem et χρεια idem, guodχρεία. Βαrnes, fol. 763. lin. 26. etc, Vide etiam quae
Το αξ Το χρήν, ο ταυτον μίν ιστ, το
nos supra ad ν. 818. et infra ad ν. 839. et
χριών, αποκέκοπτα, δι εκ του χρήναι, v, 874. Βαrnes.
Δcholiast, 834, πορεύσας] Ιta ΜSS. Ε. G. ut jam
827. Sic Wakefieldius pro καινόν. Vide emendaverat Canterus, Pindarus Pyth.
Sophocl. Αntig. 201. Ηerman. ΧΙ. Stroph. ΙΙ. σόρευ Αχέροντος ακτάν
829. άτεγκτον) Ιta optime Εd. Αld. παρ' εύσκιον, Εd. Αld. φονεύσας. Εadem
Εdd. recentes άτεγκτοι. Μusg. editio ό, pro ώς, sed a vulgatis non discre
Αλλ' εί, άτεγκτος] Ε? pro εία interjectio pant ΜSS. Μusg,
hortantis. άτεγκτος ο και ή, αντί του ανελε "Ως αν φονεύσας δι' Αχερούσιον «όρεν)
ήμων, δ, τοί, δάκρυσιν ου τέγγεται. Sca Canterus legit πορεύτας, haud male: pot
liger legit άτεγκτον καρδίαν, utrique autem est tamen et φονεύσας stare, sί δι' Αχερού
potest referri, vel Furiae ipsi, vel etiam σιον τόρον de Ηerculis ipsius descensu ad
Ηerculi. Βαrnes. Ιnferos sumatur, unde diis tanta orta est
In Cod. Reg. Α. est άτεγκτον σην λα indignatio. , Νescio, φuid Scaligero in
βούσα (i. e, συνλαβούσα) καρδία, ν. Μarkl. mentem venit, guiscriptum habet φερεύσας,
ad Iphig. Αul. 407. Βeck, nisi forte πορεύσας voluit, ΑΕmilius Por
830. Νυκτός κελαινής ανυμίναι παρθένι,] tus nihil explicat, nec difficultatem visus
Curvirgines Furiasfinxerint veteres poèια, est vidisse: at in rebus minime dublis
"ompe quρd απροσωπόλητσοι ήσαν, cur explicandis ridicule occupatur. Βαrnes,
nigras et Νoctis filias, cateraque hujus Reiskius emendat: "Ως άν πορεύσας δι'
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 285

84ο Πέφυκα Νυκτός, Ουρανού τ' αφ’ αίματος,


Τιμάς δ' έχω τάσδ' ουκ αγασθήναι φίλοις,
Ουδ' ήδομαι φοιτώσ' επ' ανθρώπων φίλους.
Παραινέσαι δέ, πριν σφαλείσαν εισιδείν,
850
"Ηρα θέλω, σοί τ', ήν πίθησθ εμoίς λόγοις,
845 "Ανήρ όδ' ουκ άσημος ούτ' επί χθονί,
Ούτ' εν θεοίσιν, ού γέ μ' εισπέμπεις δόμους
y/ Α " \ Α' 9 Α'

Αβατον δε χώραν και θάλασσαν αγρίαν


Εξημερώσας, θεών ανέστησεν μόνος
Α' "- /
Τιμάς, πιτνούσας ανοσίων ανδρών ύπο, 855

850 "Ωστ' ου παραινώ μεγάλα βούλεσθαι κακά.


840 Νata sum, ex Νocte, et Cαli sanguine:
Ηonores vero hos habeo, ut non invideam amicis;
Νeque lactor vadens adversus homines amicos.
Sed admonere, priusquam errantem te videam,
Junonem, teque volo , si σbtemperaveritis meis verbis.
845 Vir hic non est obscurus, neque in terra,
Νeque inter Deos, in cujus domum me mittis :
Regiones autem inaccessas, et ferum mare
Cum pacarit, solus in integrum restituit Deorum
Ηonores ab impiis viris labefactatos:
850 Itaque tibi suadeo, ut gravia mala non cupias.

αχερουσίων πόρων, aut ώς αν τοριύσας τρός Reliquae τιμάς δ. Sensus est: hoc munus,
Αχιρούσιων πόρων. Βeck. de quo Ιris dixit, habeo, non invidendum
836. Vide Ρors. ad Ηecub. 1038. amicis. Ηermαn.
Ηernιαη. αγασθήναι φίλοις,] Sententiam minime
839. 3. Εξ' ευγενούς μεν πατροι, έκ τι commodam facit, sive trascendi sensum,
μητίρος Πίφυκα, Νυκτός, Ουρανού τ' αφ' sive contra admirandi, verbo tribuas. Αn
αίματος,] De persona hic loguente, quod legendum αγασθήναι σιφλοί, αείcctari
non Lycus sit, sed Lyssa, hoc est Furia, πιαlis, vel αdmirari. Ηesychius: σιφλόν,
vide infra ad v. 854. De Εrinnyum, sive κακόν, Νisi malis σφαλείσ', i. e, σφαλείσι,
Εumenidum, Furiarum et Dirarum (tot υίris e statu dejectis.
enim nominibus vocantur) parentibus su Μaxime nunc placet : ουκ αγασθήναι
pra nonnihil attigimus, ad ν. 818. et 850. καλοίς, non inυίdere rebus pulchris, vel
Εuripidis vero ingenium hic non laudare honestis. Μusg.
nequeo, gui diversa auctorum veterum fig Ηeath. vulgatum vertit: μιαnίcis mείς
menta simul jungit, et hanc Furiam non non succensearn, hac scilicet de causa
modo Νocte satam cum Νeotericis, sed et illam neque Ηerculem libenter infestasse,
Cα:li sanguine, cum Veteribus, asserit. De φuia is deοrum apud homines honores et
qua re nos supra. Νοtandum est vero, cultum restituerat. Βeck.
nos Latinam versionem paulo tutius in 845. Legebatur ανήρ Ηermαn.
flexisse, et pro ea sanguine Νoctis et Cali, 846. •ύγί μ' ειντίμτεις δόμους) Ρuto,
magis ex historia fide vertisse, eα Νocte et ex hoc loco Scaligerum ductum, ut supra
Cαίi 4anguine. Βαrnes. ad v. 821. σώματα verteret in δώματα,
841, Αld. et prima Ηervag. τιμάς τ. Sed dicendum φuidem, Furiam immitti
"

286 ΕΥ Ρ Ι Π Ι Δ Ο Υ

ΙΡ. Μή συ νουθέτει τά θ' "Ηρας καμά μηχανήματα,


ΛΥ. Εις το λώστον εμβιβάζω σ' ίχνος αντί τα κακά.
ΙΡ. Ουχί σωφρονείν γ' έπεμψε δευρό σ’ ή Διός δάμαρ.
ΛΥ. "Ηλιον μαρτυρόμεσθα δρώσ', αδράν ε βέλομαι.
855 Ει δε δή μ' "Ηρα θ’ υπουργείν, σοί τ' αναγκαίως έχει
Τάχος επιρροίβδην S' ομαρτείν, ώς κυνηγέτη κύνας,
Ιris. Νe tu Junonis et mea consilia arguas.

Lys. Ιn optimam semitam, pro mala, te duco.


Ιris. Conjunx Jovis non misit te huc, ut moderate agas.

Lys. Solem testor me facere, quae non cupio facere.


855 Si igitur me Junoni tibique inservire necesse est,
Celeriter, et cum impetu te sequi, ut venatorem canes sequί solent,

in Ηerculis ηuidem domum, ut illum aut comma ponendum, aut abesse debet
furore corriperet, non autem contra do omnis distinctio, deinde pro καλά legi
mum illius militasse, sed contra corpus, καμά, Junonis et meas machinationes.
i. e, ipsum Ηerculem, φuem insigni clade (Sic φuoque Ηeath. gui ad μηχανήματα
jam afΗixit Figurate tamen etiam δώ supplet αμφί, circa machinationes.) Ιta
ματα legi potuit, nisi σώματα melius hic debebat refingi e vet. ed. lectione κακά.
staret, ita enim infra ν. 86Ο. Και καταρ vid. ν. 849. εμβιβάζουσ' est εμβιβάζουσα,
ρήξω μίλαθρα, και δόμους επεμβαλώ, etc. non εμβιβάζουσι, immittens in υιαnι δονιαπι,
Βarnes. φιιτ prαυam deόent ire. Reisk.
849. Τιμάς τιτνούσας ανοσίων ανδρών ύπο") 852. Ηic versus Iridi continuabatur,
Ρrior syllaba in τιτνούσα, communis est, versus 853. Lyssae erat, 854 Ιridis. Εmen
de qua re vide quae nos ad Phα.niss. davit Μusgravius, cui etiam εμβιβάζω σ'
ν. 19. pro εμβιβάζονσ' debetur. Ηermαn.
ανεσίων ανδρών] Γιγάντων Γ)e Gigantum εμβιβάζουσ'] Ηaud dubie est pro εμβιβά
impietate in Deos vide φuae nos ad Βacch. ζουσα, non, ut interpres accipit, pro εμ
τ. 535. Quod vero Ηercules et Βacchus βιβάζουσι tertia persona plurali. Ρhrasis
pro Deorum partibus steterint contra Gi εις ίχνος εμβιβάζειν est apud Ρlutarchum,
gantes, vide supra ad hujusfabulae, v. 177. Οp. Μor, p. 911. Εd. Η. Steph. Quan
Βarnes. quam et εμβιβάζουσα vitiosum esse suspi
Ρer ανοσίου, άνδρα, non intelliguntur cor, legendum vero, Lyssa persona prae
Gigantes, sed viri impii et facinorosi, qui fixa :
terram et maria latrociniis et caedibus in
ΛΥ. Εις το λώστον εμβιβάζω σ' ίχνος, αντί του
festa reddiderant, quibusque sublatis, re κακού,
stituti diis et eorum legibus honores dici
poterant. Ηeath. Αlioqui dicet Iris, meliora esse, φuae Lyssa
850, Recepi Μusgravii emendationem monet, quam φuae decreverat Juno. Νec
ώστ' ου pro vulgato σοί τ' ου, Ηerman. nullam vim habet, quod in Αldina prox
Supervacuum et ineptum est σοί τ', cum ime sequens Lyssae tribuatur, alter Iridi,
antea dixisset"Ηρα - σοί σ', ν. 844. Lego tertius iterum Lyssa, guae nomina si
igitur: ώστ' ου παραινώ. Μusg. singula uno versu superius apposita essent,
851. κακά) Οptime Reiskius καμά. existeret ea, φuam probo, personarum dis
Confer 836. et v. 844. Μusg. tributio. Μusg.
καλά] Quum olim κακά male aderat, 854. Vide Ρors. Suppl. Praef. ad Ηec.
nec sine magna versus jactura, Gul. Can p. clxxviii. Ηerman.
ιerus καλά legebat, quem sequor, Scali "Ηλιον μαρτυρόμεσθα] Quum Lycus, in
ger minus attentus ad literarum vestigia, Choro praecedenti, ab Ηercule fuerit oc
καινά. Βαrnes. cisus, unde et ipse clamaverit : "Ω τάσα
Ρost νουθίτι punctum delendum, et Κάδμου γαί', απόλλυμα δόλιν, et de eo
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 287
": Α' 2/ Α' φ/ Α' Λ.

Ειμί γ',
και/
ουτε ποντος ουτω κυμασι
"ν φ'
στενων λάβρως, Α-

Ούτε γής σεισμός, κεραυνου τ' οιστρος, ώδίνας πνέων,


"ν και \ Λ- Α'

Οή' εγω σταδιοδραμούμαι στερνον εις Ηρακλέους, 865


860 Και καταρρήξω μέλαθρα, και δόμους επεμβαλώ,
Α' Ρ Λw- Ν ν y

Τέκν' αποκτείνασα πρωτον ο δε κανων ουκ είσεται


Λ- «Υ 2/ 1 Υ Α' \ γ\ * Μν Α' " -

Παίδας, ους ετικτ, εναιρων, πριν αν εμης λύσσης υφή.


Vado: neque pontus adeo violenter fuctibus ingemiscens,
Νeque terra motus, et fulminis impetus dolores spirans,
Ut ego curram in pectus Ηerculis,
860 Εt rumpam tecta et domum injiciam,
Ιnterficiens primum liberos: qui vero occidet, nesciet
Liberos se, quos genuit, occidere, priusquam liberatus fuerit a mea rabie.

ibidem Chorus pronuntiaverit: Γίροντες, 857. Βrub. λάβρος. Ηerman.


ουκ έτ' έστι δυσσεβής ανήρ miror, quid hac Lege, Εϊμι, κούτε κ. τ. λ. Εlmsl.
in re passus Ηenricus Stephanus, quae Constructio postulare videtur, ut scri
Lyssae, id est Furiae, recte olim tribueban batur λάβρος. Νοn pontus fluctious in
tur, nunc sine ulla ratione, imo contra gemiscens αdeo est inιηιείunsus.
omnem rationem et veterum codicum Jacobs Spec. Εmend. p. 10. conjicit:
fidem, (quicquid ille de iis praedicet) hacc ούτω πνεύμασι στίνων λάβροις, φuia et in
tamen Lyco tribuit, ίut et alia supra ad Soph. Αjac. 685. est: πνευμάτων εκοίμισε
ν. 839. Εξ ευγενούς μεν πατρός ί» τι στένοντα πόντον. Βeck.
μητέρες. Αd hunc locum haec ille : Ηarc 858. Wakefieldius οιστός. Ηerman.
φuoque Λύκα in υcteribus tribuuntur, et in 859. Sic libri, neque aliter citavit Ρor
fine paginae hic υersus : ουχί σωφρονείν γ' sonus ad Μed. 675. (Σuo auctore,
έπεμψε, etc. continuatur sub Iridis per φuave analogia hoc defendi possit, mescίο,
son.α. Αt prorime sequens hic : "Ηλιον Fort. στάδια οραμούμαι. Ηerman.
μαρτυρόμισθα, etc. α Lyco profortur, μπα 860. Και καταββήξω μίλαθρα,] Vide su
cum sequentibus, ad illum μεγue locum, pra ad v. 846. Βarnes.
μηde υerδα Chori incipiunt. In υersu αιμ 861. ο δι κανών ουκ είσεται] Βrodacus
teπι, qui incipit : Ει δι δή μ', repomendum reponendum putat κτανών pro κανών, in
esse διί pro δή, controversum esse non pοί qua emendatione (inquit idem Ηenricus
est. Ιta ille, nimis infeliciter; etiam in Stephanus) ratιonem eum habuisse puto
hoc quod extra controversiam δήlegendum mensurae versus duntaxat, guum alioqui
sit, ut olim : non δεί ιt is fatebitur, qui καίνω, a quo est κανών pro κτείνω accipi
verba αναγκαίως έχει in hoc versu viderit; satis notum sit. Ιta ille. Μiror autem,
ita enim is locus ordinandus: Ει δι δή με illum dicere, se putare, Βrodaeum mensu
τη τε"Ηρφ και σοι αναγκαίως έχει υπουργείν rae duntaxat versus habuisse rationem,
κατά τάχος, και επιρροίβδην ομαρτείν σοι, ώς quodlegeret κτανών pro κανών, φuum aperte
κύνα το κυνηγίτη συρίζοντι, Είμί γε, κ. λ. κανών sit vox versui commodior, κτανών au
Νon haec ostentationis causa notamus, sed tem etiam adversetur; ut cuivis, cui tro
φuia vulnera, a tam docto viro impacta, chaici versus ratio nota est, patebit.
magis remedium poscebant. Βαrnes. Βarnes,
855. Ει δι δή μ'] De hoc loco vide in Εt κανών et κτανών per versum starepot
nota ad v. 854. Βarnes. est, judice Struchtm. Αn. Crit, p. 154.
856. Τάχος] Pro κατά τάχος, ut Rhes. Βeck,
ν. 983. Sic ουχί τάχοι ρίψεις , in Εpigr, 862, Legebatur εμάς λύσσας αφή. Fa
Ιncerti. Αntholog. Η. Steph. p, 86. cillimum erat, scribere εμάς. Αt nec λύσ
κύνας,] Ιta ΜSS. tres, et, si scripturae σαι numero plurali facile invenietur, et
compendium recte capio, Αldina. Vulgo αφιέναι rectius furor Ηerculem, quam
κύνα. Μιμsg. Ηercules furorem dicitur. Quare έμής
επιρροίζδην, ροιζηδόν. Scholiast. λύσση, υφή scripsi. Ηerodot. Ι. 156.
VoL. VΙΙ. Τ
288 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ

"Ην ιδού, και δη τινάσσει κράτα βαλβίδων άπο,


Και διαστρόφους ελίσσει σίγα γοργώπους κόρας, 87Ο
865 Αμπνοάς δ' ου σωφρονίζει, ταύρος ώς ες εμβολήν,
Δεινά μυκάται δέ, Κήρας ανακαλώντας Ταρτάρου.
Τάχα σ' εγώ μάλλον χορεύσω και καταυλήσω φόβω.
Στείχ' ες Ούλυμπον πεδαίρουσ', "Ίρι, γενναίον πόδα.
Εις δόμους δ’ ημείς άφαντοι δυσόμεσθ' Ηρακλέους,
- Α' Α'

87Ο ΧΟ. ο α'. 'Οτοτοτοί, στέναξον αποκείρεται προωδός.


Εn, ecce. Εt jam φuatit caput a carceribus,
Εt distortos truculentos oculos tacite volvit.
865 Αnhelitum vero moderatur, ut taurus sub impetum:
Μugit vero dira invocans Furias Τartari.
Εgo te mox magis incitabo, et terrore personabo:
Vade in Οlympum, Ο Ιri, tollens generosos pedes:
Ιn aedes vero nos invisibiles penetrabimus Ηerculis,
87Ο Cho. Εheu, eheu, geme: detοndetur

υπείς της οργής. Wakefieldius ανή. Οlim cum legebatur: Στέναξον, απόκερί τα
Ηerman, σον άνθος, πόλις, ο Διός έκγονος μέλεος, Scali
865. ις εμβολήν,] Μalim υπ' εμβολήν, ger interseruit post έκγονος vocem άγονες,
sub ipsum insultus tempus Deinde, Can subaudito εστί, et periodum ad τόλις po
tero praeeunte, Δεινά μυκάται δε, Μusg. suit, απόκειρέ τε autem retinuit. Dupor
866. Δεινά] Cantero debetur pro δεινός tus, ut sensum impleret, pro o scripsit lώ.
pracedentibus juncto. Ηerman, Νostra vero lectio, quam Canterus pro
Τollenda distinctio post Δεινός, et le bavit primus, multo naturae convenientior
gendum Δεινά μυκάται δε (et sicut taurus videtur, certe minus violenta. Vocat au
impetum facturus terribiliter mugit), ali tem poèta Ηerculem florem Τhebarum,
ter de metro actum est, φuod jam monuit φuemadmodum (inquit Guliel. Canterus
Canter. - Εx Ηeath. Εtiam Reisk. idem Νovar. Lection. Lib. V. c. 1.) ΑΕschy
observarat. Βeck. lus de Ρersicis ducibus dixit: Τοιόνδ' άνθος
867, καταυλήσω.] ΜS. G. καταντλήσω. Περσίδος αίας είχεται ανδρών. Ωuae figura
Sed prastat vulgata. Sic καταυλουμένους Latinis etiam et Gallis est usitata. Ιta
προ, Χελωνίδος. Αthenaeus, p. 527. F. ille. Βαrnes.
Μusg. 872. τον ευεργέταν] Ιta quidem veteres
868. Εrfurdtio placebat ουρανόν. Dellatores et heroes, humani generis be
Ηerman. nefactores vocabantur, Ηercules autem
Ε VΟCe Πεδαίρω vide supra praecipue Graeciae dicebatur Ευεργέτης, ob
ad ν. 815. Legitur autem vel simpliciter innumera beneficia patriae illata ex bene
pro πόδας αίρω, vel cum accusativo πόδα, collatis illius viribus, in tyrannis, bestiis,
aut κώλον, ut in loco modo laudato et hic. aliisque terrarum pestibus opprimendis.
Βarnes. Sic Ptolemacus ille, ΑΕgyptiorum rex, qui
870. De hoc carmine vide praefatio Ρhiladelpho successit, Εuergetes cogno
nem. Legebatur οτοτοτοτοτοί. Αποκείρε minabatur a Gracis, ob maxima ejus in
ται Canterus pro αποκείρετε. Πerman. Graecas civitates merita. Sic Αrimaspi,
αποκείρεται] Canteri emendatio est, populus Scythia, quod benefici fuerint in
quam cum Βarnesio recepi. Εd. Αld. α Αrgonautas, tempestate maris ad eorum
πόκειρί τε. Μusg. terram appulsos, Εuergetae dicebantur.
870. ss. στίναξον αποκείρεται Σον άνθος, Stephanus περί τόλεων in voce Ευεργέται
πόλις, ο Διός έκγονος. Μέλιος Ελλάς, etc.] Item Coel. Ιthodigin. Lib. ΧVΙ. c. 22.
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 289

Σον άνθος, πόλις, ο Διός έκγονος.


ΧΟ. ο β'. Μέλεος Ελλάς, α τον ευεργέταν
Αποβαλεις, όλεις μανιάσιν Λύσσας 880

" Χορευθέντ' εν αυλοίς.


875 ΧΟ. ο γ'. Βέβακεν εν δίφροισινά πολύστονος,
"Αρμασι δ' ενδίδωσι κέντρον,
"Ως επί λωβα,
Νυκτός Γοργών εκατoγκεφάλοις
Τuus flos, Ο civitas, filius Jovis.
Ιnfelix es, Ο Graecia, quae benefactorem
Αmittes, perdes Lyssae furoribus Α

Αgitatum in aedibus.
875 Discessit in curru υecία haec multorum gemituum autor,
Εquis autem subdit stimulos,
Velut in pernicien
Νoctis Gorgon, centicipitibus

ubi a Cyro ita vocatos ob frumentum op ad ν. 859. 830. et 818. item ad Τroad. ν.
portune ipsi ab illis suppeditatum ex Αl 459. item ad Iphigen. Τaur. ν. 964.
exandri historia probabilius ait. Ηic enim Denique Scholiasten ad Οrest. ν. 37.
mos a Persis ortum habuit, apud φuos Βarnes.
amici regis benefactores dicebantur; ita Reisk. scribit: oλoαίς μανίαισι. Βeck.
Ηerodotus in Urania: Φύλακος δι Ευεργέ 874. Cur emendationem Τyrwhitti
της βασιλήος ανεγράφη. Vide φuae nos ad αναύλοις, praeteriit Ηermannus, quami
Αυλικοκάτοττρον, sive Εstheram nostram, Wakefieldius, ut nos certiores facit, seor
ν. 1577. in Scholiis cumulavimus: sim assecutus eral & Conf. loca ab illo
- Βarnes. citata. ΕΙms!.
873. Sic emendavi vulgatum μανίαισι εναύλοις) Frigidum sane epitheton, Quis
λύσσας χορευθέντ' εναύλοις Ηerman. enim alio, quam interno, furore agitur 2
μανίαισι Λύσσας] Λύσσα hoc in loco est Quid quod έναυλον internum significare
nomen proprium pro Εριννυς, quia Furiae nemo hactenus ostendit? Legendum
hujus erat officium insaniam injicere Ηer cum Τyrwhitto αναύλοις, tibiarum erperti
culi, dicuntur itaque Furiae variis nomi ύus, Sic Phα.n. ν. 802. Μartis κώμος
nibus, non pro ratiοne loci, ut nonnulli dicitur αναυλότατος. Μιμsg.
dicunt, alia iis nomina in cα-lo, alia in εναύλοις μανίαισι] Ενδομύχοις, internis
terra, alia denique in orco, sed pro ra furoribus, qui in animo inspirantur.
tione potius officii, ut, φuum homines ter Εarrιes.
refaciant, ex Deorum ira ob scelera com εναύλοις] Ηeath. vertit intus perstrepen
missa, Dirae vocantur, et Εrinnyes, et tibus, et monet, videri veteres existimasse,
Furiae, et scelerum vindices; cum ob se musicae maxime viribus homines ad insa
νeritatem coluntur, ευφήμως dicuntur σεμ niam adigi. Βεok.
ναι Θεαι, Ευμενίδες, etc. cum ad insaniam 876. "Αρμασι] Recte interpretes: Εφuis
impellunt, Λύσσαι, et Furiae. Servius ad currum trahentibus. Sic ττιςοφόρων οχη
illud Virg. ΑΕn. Lib. ΧΙΙ. ν. 845. ΙΟι μάτων in fragmento Phaethontis apud
cuntur gemindepestes, cognomine Dirτ, &c. Longinum. Μusg.
ΙDiras easdem facit cum Furiis, et in cα-lo Ηeath. ita hunc versum dividit:
φuidem Diras ait vocari, in terris Furias
et Εumenidas, apud inferos autem Sty "Αιματι δ' ενδίδωσι κέντρο trochaicus dime
ter,
gias Canes. Vide qua nos de iis supra
Τ2
290 Ε Υ Ρ Ιπ Ι Δ ο Υ
"Οφέων ιαχήμασι, Λύσσα μαρμαρωτός. 885

88Ο ΧΟ. ο δ'. Ταχύ τον ευτυχή μετέβαλεν δαίμων,


ν Λ Α \ Α γ

Ταχύ δε προς πατρος, τεκν, εκπνευσετε,


" Λ' 2 Λ Λ » Μ. - \ ν

ΧΟ. ο έ'. Ιώ μοι μέλεος, ιώ Ζεύ, το σον


Serpentum sibilis Lyssa ardens oculos.
880 Cito Deus commutavit felicem.
Celeriter vero animam expirabitis a patre, Ο liberi.
Ο me infelicem! Ο Jupiter, tuum genus statim sine liberis erit.

"Ως επί λάβα. dactylicus trimeter, quam nec omnino inepte Salmasius, qui,
Βeck. μαρμάριν retinens, λίθω τοιώ legit.
Βαrnes.
878. Ιta Reisk. pro εκατόν κιφαλαίς.
Ηermαn. Ηeath. ita disponίt:
Αssentior Reiskio legenti: "Οφεων ιαχήμασι pherecrateus.
- εκατoγκεφάλαις Λύσσα μαςμας ντός ithyphallicus.
"Οφιων ιαχήμασι Λύσσα μας μαζωτός, et ν. 882. ita :
Μusg.
"Ιώ μοι, μέλιος ιώ 7εύ glyconius.
Νυκτός Γοργών, εκατόν κεφαλαί,] Νυκτός το σον γίνει άγονον αυτίκα idem.
θυγάτηρ Εριννυς, Γοργόνι προσομοία, διά τάς
εκατόν κεφαλάς οφιώδεις, τιρί ων οι Ποιηται Βeck.
λαλούντις, Οφιοπλοκάμους αυτάς καλούσι, 880, Legebatur μιτέβαλι. Ηerman.
Unde Virgilius loco paulo supra citato ad 881. Ιta ΑΕm. Ρortus et Βarnesius pro
ν. 878. Ωμαs et Τarlαream nor intempesία εκπνεύσατε. Ηermαn.
Μegacram Uno eodemque tulit partu pανί 882. Εditt. Αldin. et Ηervagiann.
όμεque revinrit Serpentum spiris, υentosas priores legunt επνεύσατε. Ρutamus ve
φue αddidit alas. Valde autem terribiles ram lectionem esse, Ταχυ δε προς τατρός
adspectu erant Furiarum personae, seu τέκν' εκπνεύσεται. Futurum πνίω est τνεύ
larvae, in scenam productac, adeo ut his σομαι vel τνινσούμαι. Ρrima forma utitur
toria tradatur, ΑΕschylum exinde mazi Εuripides Αndrom. 552. Πρώτον μεν ούν
πmum toti senatui populoque Αtheniensi κατ' ουρον, ώστις ιστίοι, Εμτνεύσομαι τήδ'.
terrorem incussisse, fαminis autem tan Secunda Αristoph. Ran. 1221. Το λη
tum, ut nonnullae prae metu exstingue κύθιον γάς τούτο πνευσιίται πολύ. Θίω cur
rentur, multat abortum sint passae. Νec τere, νέω ηαιαre πλέω κανίgare, βίω./iuere,
mirum, cum capitibus serpentibus crini futura sua, eadem ratione, qua πνέω for
tis, vultibus tetricis et horrendis, cruentis mant. Εxempli gratia, πλέω seu πλεύσο
et flammantibus, alis coriaceis, cruribus μαι seu πλινσούμαι dat, nunquam πλεύσω.
longis, macris, et macilentis, mammis Formatio activa quidem, secundum Εd.
foede exsertis spectabantur, facibus san Βrunck. in loco Sophoclis sequente, ob
guineum quid rubentibus, et tortis ex fert se, Phil. 380. Και ταύτ' ιτειδή και
serpentibus Hagellis armatae, palla deni λίγεις θρασυστομών, ου μήπoτ' εις την Σκύ
que sanguinea vestita. De quibus pas ρον ικαλιύσιις έχων. Lectionem hanc ta
sim poetae tragici. Βαrnes. men primus proposuit Ηeathius, eam
Reisk, scribit: εκατoγκεφάλων, aut ικα postea recepitΒrunckius, secundum Daw
τογκεφάλαις. Βeck, esii regulam, quae edocet subjunctivum
879. μαρμαρωτός.] Λιθοποιός, εκ της aoristi primi activi seu medii numquam
όψεως, Νota est historia de Ρerseo ex particulis ου μη subjici. Vulgo legitur εκ
Μedusaei capitis objectu homines in lapi πλεύσης. Εlmsl.
des vertente Εadem vis tribuitur Furia εκπνεύσετε.] Ita optime Βarnesius. Εd.
τum adspectui, quarum capita serpentibus Αld. cum ΜSS. G. et 2714, επνεύσατε.
involuta erant, Μedusae in morem. Ηinc Μusg.
Ηesychius illustrandus: μαρμάριν, λιθο εκπνεύσετε.] Ιta lego, cum olim male
τοις, lege μαρμαρωτή, λιθοποιά. Ωuan aderat ικανιύνατε. Βarnes,
Ι
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 291
Λ y/ ν -

Γένος άγονον αυτίκα λυσσάδες ώμοβρώ


Λ' -ν
τες αποινόδικοι δίκαι κακoίσιν εκπατάσσουσιν. 89ο
\

885 ΧΟ. ο στ. Ιώ στέγαι, στροφή α’.


Κατάρχεται χορεύματ’ άτερ τυπάνων,
Genus statim sine liberis erit. Lyssae autem eum crudelis,
Saevae vindicta malis afHigent.
885 Ο domus,
Ιnchoat choream sine tympanis,

885. Sic emendavi vulgatum λύσσα δ', Quare qui αληθόμαντις apud Ρhilonem
ωμόβρωτος. Εt ώμοβρώτες quidem etiam ae Vita Μosis, Lib. ΙΙΙ. Ιegunt, vel fal
hominem in vocibus
Wakefieldius. Ηic quoque versus e duo luntur, vel Judaeum
5us dochmiis constat, Ηerman. Graecis formandislapsum agnoscent. Νec
tamen ignoro, Αληθοιπής apud Ηesych.
884. ΜSS. Stephani απηνόδικοι, φuod legi, et nomina quoque imparisyllabica
ille probat. Μira est Schneideri conjec aliquand o aborum more componi.
tura απoινoδόκοι in Lex. Gr. Vulgatam Ηoc tamenparisyll assero, etiam si concedamus,
recte tuetur Βarnesius, Ιntelligitur vin
dicta Junonis. Deinde ΜSS. Steph. istam lectionem esse veram, pauca, ejus
κακοί, εκτατάσσουσιν, Αld. Βrub. et aliae modi reperiri, nec ea certe imitanda quia
vett. κακούσιν εκτετάσουσιν. Ηermαn. contra regulam militant, φuam linguae
congruitas stabilivit. Βarnes.
Ει ΜSS. Steph. απηνόδικοι,
Reisk. scribit: αί τ' αινόδικοι, et rigίda:
φuod ex analogia regulis formatum ne 1καnarum crigendarum.justitia, Βeck.
gat Βarnesius. Νeque tamen temere re 885. Εxtra versum ponenda sunt ver
pudiandum, saltem ob analogiam, απηνό
δικαι, eodem quippe modo formatum, ac ba ιώ στέγαι, et ιώ δόμοι, Ηeath.
ψευδόμαντις, ακριβολόγος, ακριβοδίκαιος, Reisk. conjicit: εκπιλεύσουσιν, επαρία
Μοnendus est lector, particulam τι, δunt. Ηesych. εκπιλεύει εξωθεί. Βeck.
886. Sic scripsi pro vulgato χόρευμα
φuam post απωνόδικοι in Βarnesiana oc τυμπάνων άτες. ΜSS. Steph. χορεύματα.
currit, ipsius additamentum esse Ιdem Ηermαn.
Βarnesius male ωμόβρωτος ut nominati
νum interpretatur, cum sit genitivus ab όρευμα] ΜSS. Steph. χορεύματα, quod
ώμοβρώς. confer Τroad. v. 438. hujus fab, melius cum κεχαρισμ ένα congrueret. Ρο
test tamen vulgatum χόρευμα retineri,
ν. 384. Lego: modo κεχαρισμένα adverbialiter accipiatur,
Λύσσας δί σ' ώμοβρώτος αδικότoινοι ut κλεινά ν. 61. άκραντα ν. 894. Μusg.
δίκαμ - - Κατάρχεται χόρευμα] Ita Αldus, nec
Stephanum moror, gui dicit, se malle χο
εκπατάσσουσιν.] Ιta ΜSS. Εd. Αld. ρεύματα legere in plurali numero, guan
εκτετάσουσιν, Μusg. guam suos Vett. Codices nobis practendat,
αποινόδικοι Δίκαι] Δίκαι αποινόδικοι di φuibus tot ingenuos viros cepit. . Ηic
versus est iambicus senarius, et χόρευμα
cuntur, αι διά των τιμωριών δίκας απαιτού istud de Ηerculis insania αξίζ.
μενα, και άπεινα, και αμοιβή των κακιών.
Quare non est, ut hic cum Ηenrici Ste Εt sensus est hic et ordo verborum: Κα
phani codicibus fictis απηνόδικοι legamus; τάρχεται χόρευμα, δηλονότι κανικόν εκείνο
cum τox ista sit Graecae linguaeperegrina, του Ηρακλέους, άτις τυμπάνων, ουχ οίον αι
necregulariterfacta.Νecenimregulareest, Βάκχαι ασκούσι φιλοφρονητικόν, ουδι Βςομί4'
derivareab adjectivis primae contractorum, κεχαρισμένα, ήγουν κεχαρισμένως θύρσκ,
εodem modo, atque ab adjectivis tertia αλλά χόρευμα προς αίματα, και ουχί το αί
simplicium, quasi esset απηνός: tum enim μα της λoιβάς τής Διονυσιάδοι επί βοτρύων
regulariter formaretur απηνόδικος, Sed ab χεύμασιν, τουτίστι το αίμα της άμσίλου"
απηνής canonice fit απηνεόδικος et Ιonice αλλά των παίδων υπακούεται. Τουγαςούν
απηνειόδικοι, si recte vox formaretur. φυγή, ώ τέκνα, εξορμάτε. Εst autem εξ•ς
Τ 3
292 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ.

Ου Βρομίω κεχαρισμένα θύρσω.


- ΧΟ. ο ζ. Ιώ δόμοι, "

αντιστροφή α.
2 --,

Προς
ξ αίματ,
μο ουχί
Χ, τάς Διονυσιάδας
890 Σύν βοτρύων επιχεύμασι λοιβάς.
ΧΟ. ο ή. Φυγή, τέκν, εξορμάτε δάϊον τόδε, στι.β. 895
Δάϊον μέλος επαυλείται,
ΧΟ. ο θ'. . . . . . . Κυναγετεί τέκνων διωγμόν στε. γ.
Ούποτ' άκραντα δόμοισι Λύσσα βακχεύσει. 90ο
895 ΧΟ. ο ί. Αι αι κακών. στροφή δ.
2- σ' "ν ν Α'

ΧΟ. ο ια'. Αϊ αί, σε δήτα τον γεραιόν ως στένω στρ. ε. φ' Α'

Πατέρα, τάν τε παιδοτρόφον, α ματαν


Νon grata thyrso Βacchico.
Ο domus,
Ιnter cacdes, non ad Βacchicann
89Ο Libationem, cum racemorum poculis.
Fuga, liberi, abite: hostile hoc,
Ηostile carmen accinitur,
Ducitque persecutionem liberorum:
Νon sine eflectu in aedibus Lyssa bacchabitur.
895 Ηeu, heu mala!
Ηeu, heu profecto! quam lugeo te senem
Ρatrem, et liberorum nutricem! cui frustra

μάτι, imperativi, non indicativi modi. larvatam codicum veterum auctoritatem.


Βarnes.
Vide hanc lectionem explicatam ad notam
887. κεχαρισμένα] Ιnterpretor: non in praecedentem. Βarnes.
honorenι Βασchicί 1hyrsi, non thyrsίcolendi ΙDividi hunc versum Ηeath. νult :
causα. Μusg.
889. Αld. τάς Διονυσιάδος βοτρύων επί Προς αίματ’ ουχί penthemimeris iambica.
χεύμασι λώβας. ΜSS, Stephani Διονυσιά Τάς Διονυσιάδος eadem dactylica.
δας, Τά, Stephano, επιχεύμασι λοιβάς
Μusgravio debetur, φuum Βarnesius λοι et ν. 893. ita :
βάς conjecisset. Εgo σύν addidi.
- Ηerman.
αίματ,] Ιntelligo αίματα. Usus prae Ε": "...
Γέκνων διωγμόν
penthemimeres iambice.
positionis idem est, qui in τρό, λύραν Βeck.
άδειν, apud Suidam, προς αυλόν Αrchiloch.
ap. Αthen. p. 18Ο. 890. βοτρύων επιχεύμασι] Sic scribo
Διονυσιάδας] Ιta ΜS. Steph. Εd. Αld. conjunctim pro επί χεύμασι. Ιnterpretor
Διονυσιάδος. Constructio est: προς αί autem de ista meri affusione, qualiscun
ματα, ουχί τρός τάς Διονυσιάδας λοιζάς. que demum fuerit, φuae pedestri oratione
Sic enim lego, Βarnesio praeeunte, pro έτίχυσις dicitur, de qua loca nonnulla
λώβας. Μusg. congessi ad Τheocrit Idyll. ΙΙ. ν. 152.
τάς Διονυσιάδος] Ιta ex Αldino libro le βοτρύων igitur, secundum hanς Interpreta
go, Scaligero etiam probante, et λοιβάς, tionem, poétice pro ακράτου dicetur.
pro λώβας contra Stephanum, et illius Μusg.
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 293

Τέκεα γεννάται, 905


ΧΟ. ο ί. Ιδού, ιδού. αντιστρ. δ.
900 ΧΟ. ο ιβ. Θύελλα σείει δώμα, συμπίπτει στέ
γη. / Μ 2/ , η - :" μεσωδός.
ΧΟ. ο ιγ. "Η ή, τι δράς, ώ παί Διός, στρ. στ'.
ΧΟ. ο θ'. Μελάθρω τάραγμα ταρτάρειoν, ως επ' ατ. γ.
Εγκελάδω ποτε Παλλάς, εις δόμους πέμπεις. 910
ΑΓΓΕΛΟΣ.
φ' \ - Λ.

Ω λευκά γηρά σώματα. αντιστρ. στ'.


905 ΧΟ. ο ιδ. Ανακαλείς τίνα με, τίνα βοάν, στρ. ζ.
ΑΓ. "Αλαστα ταν δόμοισι.
Liberi gignuntur.
Εcce, ecce,
900 Τurbo concutit domum, concidit tectum.
Ηeu, heu, quid agis, Ο fili Jovis?
Ρerturbationem tartaream in atrium, ut
Οlim Pallas adversus Εnceladum, in domum mittis.

ΝUΝΟΙUS.

Ο senio cana corpora.


905 Cho, Quo clamore me, quo vocas?
Νun. Αtrocia sunt, φuae in aedibus fίunt.

893. Lacunae signum posui, metri in 897. παιδοτρόφον.] Μητέρα, Βarnes,


dicio, et τι delevi, quod erat post κυναγι 900. συμπίπτει στέγη.] Ηoc dicit fra
τεί. Ηermαn. gorem audiens tecti, quod Ηercules vec
Reisk. conjunctim scribit: Κυναγετείτε, tibus et ligonibus moliens adjecerat, vid.
υenamini liberos, studete celeri succursu ν. 994. Μusg.
liberos eripere, Βeck. . . Θύελλα σείει δώμα, συμπίπτει στέγη.]
894. "Ακραντα] Ακράντως, μάτην, απη Chorus jam illam domuum horrendam
μόνως. Βαrnιes. concussionem audire videtur, quam Ηer
δόμοι, mavult Ηeath. ut versus sίt pen cules ad furoris finem fecit, cum matrem
themimeris dactylica. Βeck. Μegaram persequendo, cum suo unico
895. Αί, αί κακών] Subaudi ίνικα. filio, fores perfregerat, de φua re poéta
Βαrnes. infra a ν. 991. ad ν. 995. Legitur au
896. Αddidi σέ, ut versus antistrophico tem et ή στέγη et τα στέγη, a στέγος.
responderet. Ηerman. Βαrnes.
-

897. Αddidi ά, auctore Μusgravio. 902. s. Ως ετ' Εγκελάδω ποτί Παλ


Ηerman» λάς,] Ut olim in bello Giganteo Μinerva
897. s. Lego, vocula adjecta: Εnceladum deturbavit, tota in eum con
jecta Sicilia, ut scribit Q, Calaber. Jo
τάν τι παιδοτρόφον, α hannes Βrodacus. Locus autem exstat
μάταν τέκια γεννάται, libro ultimo: Εύ τε πάρος μεγάλοιο κατ'
- Μusg.
S
Εγκιλάδoιο δαϊφρων Παλλάς αειραμίνη Σι
Τ 4
294 Ε Υ ΡΙ Π Ι Δ Ο Υ

ΧΟ. ο ιδ'. Μάντιν ουχ έτερον άξομαι, αιτιστε. ζ.


ΑΓ. Τεθνάσι παίδες. ΧΟ. ο ιδ. Αι αι. " -- Α"

ΧΟ. ο ή. Στενάζεθ , ως στενακτά δάίοι φόνοι, εντ.ε. 915


91Ο Δάϊοι δε τοκέων χειρες,
ΑΓ. Ουκ άν τις είπoι μάλλον,
φ'
μ. Α'
3 ή πεπόνθαμεν.
"-
αντ, ε'.
ν ν y/ 2/

ΧΟ. ο ιά, Πώς παισι στενακτάν άταν, άταν


Πατέρος αμφαίνεις ; Α' Α'
92Ο

ΧΟ. ο ιε'. Λέγε, τίνα τρόπον έσυτο θέοθεν επωδός.


915 Επί μέλαθρα κακά τάδε, τλήμο
Α' Α' /

νάς τε παίδων τυχας.


Α

Cho. Vatem alium non arcessam.


Νun. Μortui sunt liberi. Cho. Ηeu, heu!
Lugete, quia lugubria, dirae caedes,
910 Dirae etiam parentum manus.
Νun Νemo posset majora dicere, φuam passi sumus,
Cho. Giuomodo liberis lamentabilem noxam, noxam
Ρatris edis?

Dic, quomodo venerint divinitus


915 Ιn domum haec mala, et miseri
Casus liberorum.

κιλήν επικάββαλε νήσον "Η ρ' έτι καίεται δάίοι δι τωκέων χείρες.
αίεν υπ' ακαμάτριο Γίγαντος Αιθαλόεν πνείον "Αγγ. •υκ άν τις είτο μάλλον, ή τετόνθαμεν.
τως έσω χβονός. Βαrnes. Χο- πώς παισι -
902. Leg. μιλάθρων άραγμα. Reisk.
904. In Αld. Βrub. Ηerv. Βrod. nul
la est ante 917. nuncii nota. ΜSS.
Continuandum est αλ, αλ cum δάϊοι φόνοι,
quod proximam Chori ρήσιν inchoat, eo
Stephani nuncio tribuunt, v. 904, 906 demque modo στενακτά cum ουκ άν τις.
911. Νοn ubique hic recte distinxerant στινάζετε, ως ουκ άν τις είτοι μάλλον στενακ
personas Τyrwhittus et Μusgravius. τά, ή πιπόνθαμεν Si Νuncius hacc omnia
Ηerman.
910. Ρersonarum notae ab hoc versu
loqueretur, Μegarae quoque interfectae
mentionem fecisset; Chorus nondum
usque ad v. 912. ΜSS. Steph. deben quidquam de morte ejus suspicatur, Dis
tur; nam in Εd. Αld. omnes desunt. tributionem ν. 913. et sequentis (ed.
Verum ne sic quidem recte se habet lo Μusgr.) emendavit et Τyrwhittus; reli
cus, quem hoc πmodo constituendum pu qua non attigit. Μusg.
tΟ :
"Ω λευκά γήρα σώματα] Γήρα, in dativo,
"Αγγ. α λευκά γήρα σώματα γήρατι, γήραϊ, γήρα. Sic κρίας, κίρας, κά
Χο, ανακαλείς με τίνα βοάν, ας et κάρα, idem quod κάρη ή, et το κάρη
"Αγγ. άλαστα τ' αν δόμοισι.
indeclinabile et κάμηνον, et κάρηας, καρήα
τος, caput. Sic in Phoeniss. ν. 1173.
Χο μάντιν ουχ έτεςον άξομαι" Περικλύμενος παίς, λάαν εμβαλών κάρα, Sic
τεθνάσι παίδες αλ, αι - Μed. ν. 1368. Οίδ εισιν, οί μοι, σό πάρα
"Αγγ. στενάξεθ", ώς στινακτά - μιάστορες. Εt Εlectr. v. 55. Εν ή τέδ'
Χο δάίοι φόνοι, άγκος τώδ' εφεδρεύον κάρα. Ιtem, v. 108.
".
"ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 295

ΑRGUΜΕΝΤUΜ ΑCΤUS QUΑRΤΙ.

Νυκτπσs Choro exponit miseranda Ηerculis Furentis parricidia, guae post Lyci caedem
in uxore et tribus filiis commiserat. Νam me quid tot defuncto laboribus et periculis in
hac vita sincerum ac liguidum esset, in conjugem carissimam et dulcissima pignora saevire
eum coέgit implacabile Junonis odium. Quod tamen Dares Ρhrygius, si bene memini,
Ηerculis zelotypia tribuit, φuandoquidem Lycus moriturns, mentitus esset, se cum Μe
gara concubuisse, Chorus et Αmphitryon hujus facinoris immanitate attoniti plorant ac
gemunt, Ηercule interim in somnum gravem prolapso, guodque summis in malis fieri solet,
prae dolore stupent. Ηercules expergefactus, ac priori menti redditus, nec rerum modo
gestarum cofiscius, multa secum miratur, cum et tela sua sparsim jacere et seipsum vin
culis implicatum videret. Τandem coram adspicit et caesos filios et uxorem, et harum re
rum auctοrem quoφue esse seipsum ex Αmphitryone cognoscit. Ηine querelam acerbissi
mam orditur, et gravi pαnitentia urgetur, ac dolore, pudoreque simul plurimo. Αdvenien
tis itaque amici, Τhesei, conspectum pro more male consciorum fugit, oculosque velat
mastus et infelix Ηeros. -

ΑΓ. "Ιερά μεν ήν πάροιθεν έσχάρας Διός


Καθάρσι οίκων, γης άνακτ’ επεί κτανών 925

Εξέβαλε τώνδε δωμάτων Ηρακλέης.

Νun, Sacra quidem erant ante Jovis aram


Αd lustrationem aedium, postquam casum hujuε terrae regem
Εjecit er his aedibus Ηercules.

Πηγαίον άχθος εγκεκαρμένω κάρα. Vide ίσσυτο θεόθεν] Α diis profecta sunt
supra ad Μedeae locum praedictum. haec mala, sed vi quadam et subito impe
Βarnes. tu et inopinato, hoc est ίσσυτο. Σύομαι,
904. ss. Ιta potius constitui hos versus vel ίσσυμαι, estivox Ηomerica, idem, quod
νult Ηeath.
σεύομαι, sonans, de qua voce vide quae nos
ad Ηelen. ν. 1132. Εxstat et σέομαι pro
"Αγ. 2 λευκά γήρα σώματα iambicus dimeter. eodem, ΑΕschyl. Ρers. ν. 25. Unde σιίν,
Χρ. Ανακαλύς με τίνα βοάν, Εuripideus. vox communis. Βαrnes.
"Αγ. "Αλαστα τάν δόμοισι hephthemimeris 915, Lego: τλήμονίς τι παίδων τύχαι,
iambica. ut constructio sit: τίνα τρόπον κακά, τλή
Μάντιν «υχίτιςον άξομαι. periodus. μονές τε παίδων τύχαι θιόθεν ίσσυτο επί μί
λαθρα τάδι. Μusg.
917. Spectant hunc locum schol. Ven.
Reisk. conjicit: τίνα καλείς με, τίνα ad Ιliad, κ'. 418. Εtym. Μ. p. 384, 13.
βοάν, Βeck. Εustathius, p. 815. 11. Ηerman.
905, Sic scripsi pro vulgato ανακαλεί, "Ιερά]. Ιntellige ιερεία, υίctimae, quo
μι τίνα βοάν , Ηerman. sensu citatur ex Χenoph. Ηellen. Lib.
907. Μάντιν ουχ έτερον άξομαι scribit ΙV. εφάνη αυτά τα ιερά άλοβα. Γ)e re
Reisk. Βeck.
confer ΑΕschyl. Αgam. ν. 1ο65. Μusg.
912. 5. Legendum puto: άτα πατίρος εσχάρας] Quod εσχάρα non focum mo
αμφαίνει. Ωuomodo patris calamiίας ημί do, sed et aram significat, videad Ηeracl.
serandum./iliorum casum edit. Μusg. v. 128. Βαrnes.
915, αμφαίνεις;] Αναφαίνεις. Βαrnes. 919. Εξέβαλε] Factum hoc ex more
914: Legebatur ίσσυτο. Ηaec epodus Veterum, confer Αndrom. ν. 1146.
• trocharis et Creticis constat, Ηeτηιαπ. Μusg.
296 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ

92Ο Χορός δε καλλίμορφος ειστήκει τέκνων,


2. Λ' » 2/ Α

Πατήρ τε, Μεγάρα τ' εν κυκλω δ ήδη λζ0ζ/09;'

Είλικτο βωμού, φθέγμα δ' όσιον είχομεν.


Μέλλων δε δαλον χειρι δεξιά φέρειν, 93Ο
Εις χέρνιβ ως βάψειεν, Αλκμήνης τόκος,
ν
925 "Εστη σιωπή, ΖΟΖί χρονίζοντος πατρός,
2/ " 9 Α' 3 ν. :-
Παίδες προσέσχον όμμ, ο δ' ουκέθ' αυτός ήν,
Αλλ' εν στρoφαίσιν ομμάτων έφθαρμένος, .
920 Chorus autem liberorum formosus adstabat,
Εt pater, et Μegara, Canistrum vero jam circum
Αram ferebatur : voce vero favebamus.
Cum autem torrem manu dextra laturus esset
Filius Αlemenae, ut intingeret in aquam lustralem,
925 Constitit tacitus, et cum cunctaretur pater,
Filii advertebant oculos. Πle vero non jam idem erat,
Sed oculorum distortione deformatus.

920, τέκνων,] Canterus pro τίτλων. μένων ημίν, επειδαν θύωμεν. "Ετι δ' ως αυ
Ηerman. τοί, τούτο μάλιστα επί ταϊς ευχαίς στουδά
τέκνων,] Εmendatio est Canteri, a Βar ζομεν. Ηaec Βrodacus. Τu vide quae nos
nesίο recepta. Εd. Αld. τέτλων. Μusg. supra ad Ιon. ν. 98. Βarnes.
τέκνων,] Ita restituendum pro τίτλων 925. δαλο,] Τorrem hunc, teste Αthe
doctijudicarunt, nec nisi summe indoctos naeo, ab arasume bant, p. 409. Α.
negaturos puto, Βαrnes. Μusg.
921. De canistri circumlatione confer 923. s. Μέλλων δε δαλόν χειρι δεξιά φέρει",
Ιph, in Αul. ν. 1574. et seq. Αristoph. Εις χίρνιβ' ως βάψειεν,] Cum χειρι dixisset,
in Ρace, v. 957. Μusg. non sine causa δεξιά addidit, dextra enim
κανούν] Κάνιον et κάνειoν dicitur, a κά Graecis bonum φuid portendunt. Αristo
νεον, κανούν per contractum , si vere cir phanes vero in loco supra laudato (ad v.
cumflectitur, regulariter enim κάνεoν fa 921.) Φέρε δή το δάδιον τοδ' εμβάψω λαβών.
ceret κάνουν. Ιphigen. Αul. ν. 1567. Ιn quem locum Scholiastes: Το ύδως εδό
"ο παί, δ' ο Πηλέως εν κύκλω βωμόν θεάς, κουν άποβάττοντες του πυρός καθαρτικόν
Λαβών κανούν, έθρεξε, Χέρνιβάς θ' ομού. γαρ πάντων το πύρ. Ως και Ευριτίδης εν
Αristophanes in Ρace, fol. 471. Το κα Ηρακλεί, Rem edisserit Αthenaeus Deip
νούν πάριστιν, ολάς έχον, και στέμμα και nosoph. Lib. ΙΧ. circafinem: παρά μίντοι
μάχαιραν. Εt paulo post: "Αγε δή το κα τους Τραγικοί, και τους Κωμικοί, παροξυτό
νούν λαβών συ και την Χέρνιβα, περί θι τον νως ανέγνωσται χερνίβα, παρ' Ευριπίδη εν
βωμόν ταχέως επί δεξιά. Vide quae nos Ηρακλεί. Εις χερνίβ' ως βάψειε Αλκμή
ad Iphigen. Αul. ν. 1564. Βrodacus. νη, γόνος. -"Εστι δι ύδωρ, εις ο ατίβαττον
922. φθέγμα - όσιον] Ηorat. Lib. ΙΙΙ. δαλόν, εκ του βωμού λαμβάνοντες, εφ' ου την
Οd. 14. Μale ominatis parcite υcrbis. θυσίαν επετέλουν και τούτω περιρβαίνοντες
Ηaec utique est illa, Veterum decantata τους παρόντας ήγνιζον. Guod autem
ευφημία. Μusg. Αthenaeus dixerit de accentu του χερνίβα,
φθίγμα δ' όσιον είχομεν..] Ιn sacris enim id statim corrigit: χρή μέντοι προπαρεξυ
bona verba dicenda, linguis favendum, τόνως προφέρεσθαι. . Βαrnes,
tacendumque, cum vox una ominosa sa 924. χερνίβα hic lectum fuisse testatur
crificium queat dirimere. Αristides: Αthenaeus, p. 409. Α. Β. et ex eo Εusta
Ενθυμήθητε μεν των κηρύκων τάς πρώτας thius, p. 1401, 11. uterque γόνος pro τό
φωνάς ευφημεί ταϊς Πανηγύρεσι κιλευόντων κος exhibens Ιstam accentus colloca
ενθυμήθητε δι των ιερέων και των καταρχο tionem, improbatam Αthenaeo, commemo
"ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 297
Α' 5/ "ν - 9

Είζας τ' εν όσσοις αιματωπας εκβαλών, 935

"Αφρον κατέσταζ ευτρίχου γενειάδος


930 Έλεξε δ' άμα γέλωτι παραπεπληγμένω,
Πάτερ, τί θύω, πριν κτανείν Ευρυσθέα,
Καθάρσιον πύρ, και πόνους διπλούς έχω,
Εξόν μιάς μοι χειρός ευ θέσθαι τάδε; 940

"Οταν δ’ ενέγκω δεύρο κράτ’ Ευρυσθέως,


935 Επί τοίσι νύν θανούσιν άγνιώχέρας
Radicesque in oculis sanguineas extus vertens,
Spumam in bene-comatam genam exstillabat.
930 Dixit autem cum risu furioso :
Ρater, quid sacra facturus accendo, priusquam interfecerim Εurystleum,
Πgnem lustralem, et duplicem laborem habeo,
Cum liceat mihi una opera ista rite conficere ?
Quum autem huc attulero caput Εurysthei,
935 Ρropter praesentes mortuos expiabo manus,

rat etiam grammaticus a me editus post θυώ, quod hic probat, et recepit Μusgra
lib. de Εm. Rat. Gr. Gr, p. 521. sect. 14. vius. Cum Βarnesio scripsi θύω. Ιn
Caeterum ad hunc locum et ad. ν. 932. Ιphig. Τaur. 1332. ατόρρητον φλόγα θύου
respicere videtur Schol. Αristoph. ad Ρa σα. Ηεrmαn.
cem 959. Ηermαn. 931. ss. Vera lectio esse videtur, τί θύω,
βάψειεν,] Εd. Αld. βλάψειεν. Sed Βro i. e, τί θύων. Lineola imposiία υocali, ηude irι
daei emendationem confirmat Αthenaeus ./ine υocis legitur, plerumφue significat Νψ.
p. 409. Α. ubi etiam pro γόνος legit τόκος. Sic dicit Μagister clarissimus Palaeogra
Μusg. phiae Graecae, Frid. Jac. Βastius, in
925. πατρός,] Ita Εdd. recent, ex emen Commentatione Ρalacographiα editioni
datione Η. Steph. nec variant ΜSS. Ρa Schaferianae Gregorii Corinthii subjecta.
risiens. Εd. Αld. πάρος. Μusg. p. 747. Εlmsί.
926. Εx emendatione Valckenarii ad θύω,] Ita ΜSS. Steph. Sic απόρρη
Ρhα"n. 927. pro ουκίτ' αυτος. Ηerman. τον φλόγα θύουσα, Ιph. in Τaur, v. 1552.
Valcken. ad Ρhα.n. 927. reponit oυκέθ' Εd. Αld. θυμώ. Μusg.
ωυτός, probante Ηeathio. Βeck, Πάτες τί θύω,] Ita cum Scaligero pro
927. εν στρoφαίσιν ομμάτων] Ηaec est θυμώ et θνώ lego: quia θνώ priorem ha
illa oculorum rotatio, quam antea depinx Det brevenn. Βarnes.
it Lyssa v. 864. Reisk. scribi voluit θυμώ constructio
εφθαρμένος. mutatus. Plato Phaedon. nem esse monet τί θυμώ τύς καθάρσιον,
o. 66. ουδέν τρέσας, ουδε διαφθείρας ούτε του ηuorsum αccendo ignern lusίralenι, θυμάν,
χρώματος, ούτε του προσώπου. Μusg. i. q. 9υμιάν, Βeck.
928. Legebatur αίματωτούς. Εmen 955, μιάς χειρός pro μιά χειρί, guod
davit Ρorsonus ad Μed. 1565. Ηerman. esset una operα. Νicander Τheriac. v.
"Ρίζας] Ηesychius: ρίζαι, αι θέσεις του 956. μιή υπο χειρι ταράξεις. Genitivum
οφθαλμού, φuae Ηomeri interpretatio est pro dativo habet Ηesiodus Οp. et Dier.
Οdyss. Ι. ν. 590. εκβαλών, protrudens, i. e. ν. 48Ο. τερ χειρός είργων. Αdde Οppia
ita oculos agίtans, ut protrudi quodam num: χειρός μεν εύπλοκον εις άλα πέμπεις
rmodo videantur. "ορμήν, Ηalieut. Ι. ν. 67. Αristidem :
εν όσσοις] Αn legendum ετ' όσσοις. της χειρός διεχρήσατε, p. 51. Vol. ΙΙ. Εd.
practer ocuίos etiαnι radices oculorum. Jebb. Ιncertum in Αntholog. Η. Steph.
Μusg. p. 66. και το αναίσθητον παντός έτυψε μέ
931. Αld. τί θυμώ. ΜSS. Steph. τί λους. Ubi παντός μίλους est omni mem
298 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
9 " Α' e Α' 9 ? Α Αν

Εκχείτε πηγας, ριπτετ εκ χειρων κά, ναι"

Τίς μοι δίδωσι τόξα, τίς δ' όπλον χερός, 945 «Ν


Προς τάς Μυκήνας είμι, λάζυσθαι χρεων
Μοχλούς, δικέλλας θ', ώς τα Κυκλώπων βάθρα,
940 Φοίνικι κανόνι και τόκοις ήρμοσμένα,
Εffundite fontes, et abjicite canistra e manibus.
Quis mihi dat arcum 2 φuis arma manus ?
Αd Μycenas vado : oportet capere
Vectes, et ligones, ut sedes
94ο Rubra regula, et calis Cyclopum aptatas,

όνο , simul manibus pedibusque incessens.fuίt architectura. Νonnus Γionysiac.


Μusg. p. 90. Εd. Falkenb.:
Εξέν] Αbsolute dicitur, de gua re vide
ad Iphig. Τaur. 1089. Βarnes. και τόλις Αονίη Τυςίης ποικίλλετο τέχνης
935, αγνιώ] Αttice pro αγνίσω. Vide κάλλεί λαϊνίω.
supra ad ν. 628. Βαrnes.
956. ρίπτετ'] Ιta ΜSS. Steph. Εd. Favet Clemens Αlexandr. qui sic Lib. Ι. :
Αld. ριστείτ. Μusg. Κάδμος γάς ο Φοίνιξ λιθοτομίαν εξεύρε. Ρli
κανά"l Vide supra ad ν. 921. Βαrnes.nius Νat. Ηist. Lib, VΙΙ. c. 56. Lapί
937. Βarnesius addidit δ'. Ηermαn. cίdinas Cadmus Τheois (invenit.) Sed reti
τίς όπλον] Βarnesius σίς δ' όπλον, net me Leonidae Τarentini Εpigramm.
apud. Reiskium, p. 23. κανόνα, regulam,
in φuo acquiescendum. όπλον χερός cla μίλτω
vam νοcat, quia hanc manu gestabat ΘΙΥlΠΥ : inguinatam fuisse docens. Αit
Ηercules, arcum et pharetram in hume
ris. Μusg. 1 / - Α"

- και μίλτω φυgόμενοι κανόνες.


τίς δ' ότλων χερός,] Τουτέστι κορύνην, cla
vam. Cum autem olim δ' excidisset, ad τύκοι,] Conjectura est Η. Steph. pro
versum implendum, restituunt doeti viri, τύχαις, φuod dant ΜSS. Τzetzes ad Ly
quanquam et asperatio in όπλον potuit το cophron. ν. 549. τύκες, σιδηρούν εργαλείο»
τίς producere, Βαrnes, τεκτονικόν, ώ τους λίθους πιλεκώσι και απο
Reisk. censet, δ' male a Βarn. esse in ξέρυσι. Ρaria fere dat Scholiastes Αris
sertum, nam , in fine casura satis pro tophanis ad Αves, v. 1138.
ducere syllabam. Βeck. Αristoph. ετύκιζον οι κρίκες τοί, ρύγχε
938. λάξυτθαι] Ιta Εdd. recent., auc σιν. Αν. 1138. Ηinc intelligas, cujus
tore Η. Stephano, nec variant ΜSS. modi instrumentum fuerit τύκος, et quem
Ρaris. Εd. Αld. λάζυσθι. Μusg. usum prestiterit. Μusg.
959. Scripsί ώς τα pro ώστε, et ante me Φοίνικι κανόνι και τύκοις η μοσμένα,] τη
sic Wakefieldius. Ηernιαn. διά της μίλτου στάθμη. Ru enim re
Αnimadvertendum, Κυκλώτων non a gula ex milto utebantur Veteres, ut et
βάθρα regi, sed a κανόνι et τύκοι;. Μusg. hodie aliquando, licet plerumque creta.
Κυκλώτων βάθρα,] Αrgos, aut Μyce Φοίνιξ, pro φοινικόεις, substantivum pro
nas, Εurysthei sedem, a Cyclopibus olim adjectivo, Αttice et Dorice, vide φuae nos
munitam. Vide supra ad ν. 15. Βαrnes. ad Rhes. ν. 427. et Ion. ν. 1572. Τύκας]
94Ο. Αld. τύχαις. ν! SS. Stephani στοί Εustathius, τύκος εργαλείο οικοδομικών, ο
χεις. Βrodaci conjecturam τύκοι, recepi, και τυκίον λέγεται. Βαrnes.
quod jam feceraut Βarnesius et Μusgra Ιteisk mavult: γύλοις, Ιαρίdioμε φuα
vius. Copiose de hoc vocabulo disseruit drαιίε. Βeck.
Ηemsterhusius ad Ρollucem Χ. 147. 941. Αld. συντριαινώσιιν. ΜSS. Stephani.
Ηerman. συντριαινώσω. Πόλιν Scaliger in πάλιν
Φοίνικι κανόνι] Ιnterpretandum puta rmutatum sequentibus jungebat. Reiskio,
veram: Ρhanicία norma, non purpureα, etiam praecedentibus jungi posse videba
vel ruότα. Ρhαnicum utique inventum tur. Μusgravius quid sibi voluerit,
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ, 299
- Α"

Στρεπτό σιδήρωξυντριαινώσω πόλιν,


- 2/
Εκ τούδε βαίνων, άρματ’ ουκ έχων, εχειν
2/
950
Έφασκε, δίφρου τ' εισέβαινεν άντυγα,
Κάθεινε, κέντρω δήθεν ως θένων χερί.
945 Διπλούς δ' οπαδοίς ήν γέλως, φόβος θ' ομού,
Curvo ferro evertam moliens.
Ρostea discedens, cum non haberet currum, habere se
Dicebat, et ascendit in summam sedem currus,
Εt verberabat εαm, manu tanquam stimulo verberans.
945 Duplex vero ministris erat risus metusque simul.

quum τολών conjecit, non intelligerem, tem autem quare Νeptuno tribuerint ve
misi in Latina interpretatione moliens po teres, audi. ΛΕschylus Prometh. ν. 924.
suisset. Fortasse poeta μολών scripsit. Τρίαιναν αιχμή την Ποσειδώνος σκεδά. Scho
Defendi tamen vulgata potest. Ηerman. liastes : Τρίαιναν δε λέγουσι κρατεί τον Πε
Στρεπτό σιδήρω] Μale Βrodaeus hoc de σειδώνα, ή διά το τρίτον στοιχείον είναι αυτόν,
grandi terebra interpretatur, cujus memi ή διά το εις τρία διαιρείσθαι τό ύδωρ, εις Πο
πhit Vitruvius Lib. Χ. c. 19. guippe post τάμιον, εις Θαλάσσιον, και εις Λιμναίον.
Εuripidis tempora inventa. στρεστός por Ρhurnutus, περί Ποσειδώνος : Φέρει δε την
ro non valet ad instar terebra circumac τρίαιναν, τότερον ετεί αυτή χρώνται προς
tus, sed curvaturam (etiam lenem) hα τήν των εχθύων θήραν, ή ως επιτηδείου τού
δens. Sic στρεπτή κορώνη habet Τheocri του τού οργάνου προς την κίνησιν τής γής"
ιus Ιdyll. ΧΧV. ν. 212. de curvatura είρηται γαρ ούτως. Αυτός δ' Εννοσίγαιος
in fine arcus. Ρariterque Dionys. Ρe ίχων χείρεσσι τρίαιναν Ηγείτ, εκ δ' άρα
rieg. στρεπτην άλμην, ν. 122. et 584. πάντα θυμήλια θηκε θύραζε. Εgo per
στριπτης θινός v., 878. στρεπτός σίδηρος tridentem triplicem maris vim innuo,
hoc in loco est ligo ipse, leniter utique Franciados Lib. Ι. - Τer et ipse nαιανι
incurvatus, uti quidem perpetuum est in tenn, Jupiler αφuoreus sacυο pulsasse tri
eo genere ligonum, quod supra caput ele denίι Dicitur, et υenlis, undisφue et fri
vatur, ut deinde in terram, cum impetu gore pίgro Contrα μηunι pugnasse υίrμηι.
impingatur. Ηinc idem Dionys. v. Vid. qua nos ad Βacch. ν. 544. Συν
1 1 15.: τριαινόω autem est, φuasi tridente commo
ψάμμον εύγνάματησι λαχαίνοντες μακέλησι.
υco, ut Νeptunus putatur terram commo
vere: Τρίαινα enim est ίridens, quem
Τryphiodorus v. 199 ευγνάμπτοισιμακίλ poétae isti deo aftigebant. Scalig, punc
λαις. tum fucit ad συντριαινώσειν, et πάλιν legit
συντριαινώσω] Ita ΜSS. Steph. Εd. pro τόλιν et ad εκ τούδε βαίνων refert.
Αld. συντριαινώσειν Μox τσολών lego pro Νullam autem hujus lectionis necessita
τόλιν. Μusg. tem video, si modo τόλιν per appositio
Στρεττό , σιδήρων συντριαινώσειν πόλιν.] nem jungas ad βάθρα Κυκλώπων. Βαrnes,
Στρεπτό σιδήρω, tortis ferramentis, aut Recte vidit Scaliger, τάλιν legendum
grandi terebra, qualis meminit Vitruvius, esse, guod sive cum συντριαινώσω jungas,
Lib. Χ. c. 18. Ρolyaenus Stratagem. 6. et puncto interposito a caeteris sejungas,
Αthenocles oppυgnaturus, adversus arie sive punctum ante πάλιν ponas, et hoc
tes et terebras, trabes plumbeas compara cum εκ τούδε jungas, perinde est Reisk.
vit. Ιta Josephus Judaeus laneos saccos 943, Dion Chrysost. Οr. xxxii. p. 391.
trypariorum et arietum insultui opposuis C. hujus loci lectiones praebet non con
se dicitur, Diades hujus tryparii in temmendas: εισέβαινειν άντυγας Κάθιινι,
ventor dicitur eidem Vitruvio ex Αthen κέντρον δήθεν ως έχων χερί. v. Valcken. ad
aeo. Συντριαινώσειν igitur, est grandi try Ηippol. 1189. Βeck.
pano, sive corνο demolitore, ut Vitruvius 944. Valckenarius ad Ηippol. 1189.
νωcat, guasi tridenti evertere, Τriden ex Dion. Chrysost. Οr. xxxii. p, 391.
300 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ

Α' Λ' φ' / ν

Και τις τόδ' είπεν, άλλος εις άλλον δρακών


Α' ν Ο --

Παίζει προς ημας δεσπότης, ή μαίνεται,


"Ο δ' 7- > >/ \ Λ' \ Λ

ειρπ ανω τε και κατω κατα στεγας 955


Α' y , - - 2 *

Μέσον δ' ες ανδρών εισπεσών, Νίσου πόλιν


- ε/ / Σ)

950 "Ηκειν έφασκε, δωμάτων είσω βεβώς


ν y , τ- • " -

Κλινθείς δ' ες ούδας, ώς εκεί, σκευάζεται


Θοίνην διελθών δ' εις βραχύν χρόνον μονής,

Εt quidam hoc dixit, alius in alium intuitus,


Ludit nobiscum dominus, an furit ?
Πle vero gradiebatur sursum et deοrsum in domo.
Veniens vero in medium conclave virorum, in civitatem Νisi
95Ο Venire se dicebat, ingressus intra aggerem.
Recumbens autem in solo, quasi illic esset, parat
Εpulas: sed breve tempus mora agens,

C. lectiones afiert non contemmendas, τέτταρα μέρη διαιρεθείσης, ο Νάσος την Με


άντυγας, et κέντρον δήθεν ώ, έχων χερί. γαρίδα λάχοι. Ρindarus in Νemeοnicis.
Ηermαn. Ά v. Νίσου τ' εν ευαγκεί λόφα. Scholiast.
945, Διπλούς] ΜSS. Steph. διπλώς, τουτέστιν εν Μεγάροις. Τheocrit. Ιdyll. ιβ.
Μusg. ν. 27. Νισαίοι Μεγαρήις. Fabulam Νisi,
946. Sic Ηel. 1588. Και τι, τόδ' είτε, Scyllacque, et de purpureo illius regis
δόλιος ή ναυκληρία. Fortasse utroque in capillitio, tractat Ονid. Μetamorph. Lib.
loco legere debemus, και τις τότ είτι. VΙΙΙ. Fab. 1. item Αpollodor Βiblioth.
Conf. Αlcest. 529. Εlmsl. Ι.ib. ΙΙΙ. c. 14. sect. 8. Βαrnes.
δρακών] Δεδορκώς. Τhema Δέρκομαι. 950. δωμάτων] Μalim χωμάτων, intrα
Βarnes. αggeres. i. e, intra muros, φuibus vulgo
948. Ο δ' είρπ' άνω τε και κάτω) Ιta agger, ab interiori utique parte, adstrui
lego είεπ' pro είρπεν. Βαrnes. tur. Μusg.
949. ανδρών, notante Βarnesio, conclave 955. Ισθμού ναπαίας] Ισθμός, ως Γα
erat, in quo convivia celebrari solebant. ληνός φησι, στεναί εισι γής διέξοδοι, μεταξύ
Vitruvius Lib. VΙ. c. 10. Graeci enim δυοίν θαλαττών. Deducitur per figuram
ανδρώνας appellant αcos (i. e, οίκους), ubί haec vox a parte humani corporis ob simi
εonvivia virilia solent esse, quod eo mu litudinem : Ισθμός enim proprie est ea
lieres non accedant. pars, guae μεταξύ του στόματος και του
Νίσου τόλιν] Μegaram sc., φuae, parti στομάχου interjacet, teste eodem Galeno,
τιone inter Pandionis filios facta, Νiso in sic dicta, ut Criticis placet, ότι δι' αυτού
imperium cessit. Pausan, p. 57. Εd. 7εται τα σιτία. Ιta enim, quemadmodum
Sylb, Αpollodor Lib. Ι! Ι. c. 14. Μusg. cibi per faucium angustias in ventricu
Μίσον δ' ες ανδρών' εισπεσών,] Ανδρεών Ct lum deferuntur; sic per isthmum maris,
Ανδρών conclave virili sexui proprium. φuasi per collum ex continenti ad insu
Describit Ηerculem jam furore correp lam peninsulamve itur. Plurimi itaque sunt isthmi, sed omnium fere celeberri
tum, guiin virorum conclave irruens, dixit πmus est Corinthiacus, ubi et Ludi Isth
se jam Μegarensium urbem devenisse.
Πecte autem Εuripides, ut omnia, Ηer miaei ab Ηercule, vel, ut alii volunt, a
Culem in androne convivium parantem Τheseo, alii a Sisypho, instituti, de qui
inducit, ita enim Vitruvius, Lib, VΙ. c. hus abunde Pindari interpretes in Isthmi
10. Graeci enim Ανδρώνας appellant onicis, aliique lexicographi. Νοtandum
αcos (i. e, οίκου,) ubi convivia virilia so est, ubi Isthmus est, ibi Chersonesum
Ιent esse, quod eo mulieres non accedant. fieri. De Chersonesis autem vide quae nos breviter ad Ηecub. ν. 8. Βαrnes,
Νίσου τόλι, vocat urben Μegarorum ;
Strabo Lib. Ι.Χ. και της Αττικής εί, 954. Μale Τoupius ad Suid. Ι. p. 71.
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 301

Ισθμού ναπαίας έλεγε προσβαίνειν πλάκας,


9 Λ- ν - ν Α'
96Ο
Κανταύθα γυμνον σωμα θείς πoρπαματων,
ν 2. / ) • "- 9 Α'

955 Προς ουδέν ήμιλλάτο,


y w
κακηρυσσετο
Α' ν « - 9 ν

Αύτος προς αυτου καλλίνικος, ουδενός


9 Λ. *\ - Α' Α y » -

Ακοήν υπειπών' δεινα δ Ευρυσθεί βρέμων,


σ' Λ- / \ /

Ην εν Μυκήναις τώ λόγω, πατης δένιν 965


Θιγών κραταιάς χειρός, εννέπει τάδε,

Dicebat se accedere ad rupes memorosas Ιsthmi :


Εt ibi nudum corpus a chlamyde faciens,
95Ο Cum nemine certabat, et tamen renunciabatur
Ιpse a se victor, nullius α se υίcti
Νomen proferens; dira vero Εurystheo minans,
Εrat Μycenis, ut aiebat, pater autem illius
Αttingens validam manum, sic alloauutus est;

τoρτημάτων, Ιmmo in Rheso 439. lege -- - -


δοκημ. υτείτων,
Α'

πορτάμασιν, Ηermαn.
Μendosus est hic locus, Ιn hac ipsa Τragα.dia senum Chorus de
infirmitate, qua laboret, conquestus v.
κανταύθα γυμνόν σώμα θείς τoς ταμάτων 110. se nihil esse, ait, nisi δίκημα νυκτε
προς ουδέν ήμιλλάτο, κακηρύσσετ" ρωτόν εννύχων ονείρων, quae comparanda
αυτός τρός αυτού καλλίνικος, ουδενός sunt cum versibus ex ΑΕolo servatis ap.
ακοήν υτείτων δεινά δ' Ευρυσθεί βgέμων, Stobaeum. Τit. CΧV. p. 588. ed. Gesn.
ήν δ' εν Μυκήναις τώ λόγω - - Jacobs.
955. Veram lectionem esse putamus κακ
Recte Τyrwhittus distinctionem posuit κηρύσσεται. Conf. Soph. ΟΕd. C. 1605.
post ουδενός. Ηercules se ηrse renuntiαυίι Τrach. 769. Εurip. Αlcest. 185. Εlmsl.
υictorem, cum hostem superasset nullum. κακηρύσσετο] Και εκηρύσσετο. Ιta ni
Ρassim enim voc. καλλίνικος secundum mirum legendum pro καξεκηρύσσετο, quod
casum adsciscit. Νoster in Μedea v. metrum destruit. Βarn. in textu habet
763. νύν καλλίνικοι των ιμών εχθρών, φίλαι, κακκηρύσσετο, φuod augmentum, contra
γενησόμισθα, in Phα.niss, v. 1065. ΟΕdi. leges scenicas, omittit. Sensus loci prae
pus καλλίνικος αινιγμάτων. Ιn reliquis terea hanc emendationem postulat; eι
integritati restituendis a vero aberravit renunciabatur victor. Sed εκκηρύσσεται
vir alioqui longe sagacissimus. Νam du aliud prorsus denotat. Vid. Steph. Τhes.
Ditari non debet, quin ulcus lateat in ver Τom. ii. c. 202. Ε. Μaltby,
bis ακοήν υπείτων, φuod et Μusgravius et κακκηρύσσετο] Piersoni emendatio est.
Ηeathius procul dubio agnovissent, sί Εd. Αld. κάξεκηρύσσετο. Μusg.
medicina ipsis in promptu fuisset. Cor κακκηρύσσετο] Ita corrigo pro καξεκη
rigendum enim ρύσσετο, ob versum. Βarnes.
αυτός τς δ, αυτού καλλίνικος ουδενός, Reisk. scribit: κακηρύσσετο, i. e, και
δοκήν υτείτων. εκηρύσσετο. Βeck.
956. Τyrwhittus interpungitpost ουδενός,
Δοκήν δόκησιν. Ηesychius, Νoster in et versu sequenti legit α χρήν υτειτών,
Εlectra v. 747. βοής ηκούσατ' ή δοκώ κενή ηua dici oportuit, subjiciens, Μihi ακοή
υτήλ9ί με ubi nostram verbi formam re nomen hic significare videtur, Αuctor
stituendam existimat Ηeathius. Si quis Ιncertus: δειμαίνοντες του ευνούχου Ευτρο
1amen hanc formam insolentiorem existi πίου την ακοήν, apud Suidam ν. διιμαίνει.
maverit, φuam quae in castigatissimi poé Ιn praeconiis utique nomen victi addeba
ta senarium recipiatur, is repomat verbum tur, ut patet ex Ρlutarch. Οp. Μοr. μ.
vere Εuripideum: 957. Εd. Η. Steph. Μusg.
302 ΕΥΡΙΠ ΙΔ Ο Υ

σ' -υ Α'
960 "Ω παί, τί πάσχεις, τίς ο τρόπος ξενώσεως
- / Α" y "-

Τήσδ, ού τί που φόνος σ εβάκχευσεν νεκρων,


Α 2/ -

Ούς άρτι καίνεις , ο δένιν, Ευρυσθέως δοκών


Πατέρα προταββoύνθ’ ικέσιον ψαύειν χερός, 970
φαρέτραν δ' ευτρεπή σκευάζεται,
'Ωθεί,
965 Και τόξ' εαυτού παισί, τους Ευρυσθέως
Δοκών Jειν οι
φονεύειν οι δέ βού
δε, ταρβουντες όβ
φόβω,
2" 2/ 2/ 2 y Α' Ρ \

Ωρουον άλλος άλλοσ', εις πέπλους ο μεν


Α Α" " ? " w Λ'

Μητρός ταλαίνης, ο δ' υπό κίονος σκιάν 975

λ-
"Αλλος δε βωμόν
";'

όρνις ώς έπτηξ ύπο,
Υ\ Α' Α" Α' Λ Λ'

970 Βοά δε μητηρ ω τεκων, τι δράς; φ"8%ΖνΔζ,


- 2. Λ- χ/
Κτείνεις; βοά δε
" 9 ? Α'
πρέσβυς,
"ν Α'
οικετών τ' όχλος,
Α'

Ο δ' εξελίσσων παίδα κίονος κύκλω,


960 Ο fili, quid pateris 2 αuis est hic modus peregrinationis
Ηujus? nunquid dementavit te cades mortuorum,
Quos modo interfecisti 2 Ιlle vero ipsum pro Εurystheo existimans
Ρatrem formidantem, supplicem, manum attingere,
Repellit, apparat autem promptam pharetram,
965 Εt arcum suis liberis, ipsos Εurysthei liberos
Ιnterficere se putans. Ιlli vero metu consternati
Ruebant alius alio, sub vestes quidem alius
Μiserae matris, alius vero sub umbram columnae,
Αlius sub aram, sicut avis, trepide fugit.
97o Μater autem clamat : Ο genitor, αμid agis? liberos
Οccidis 2 clamat etiamsenex, et turba ministrorum.
Ιpse vero insequens puerum circa columnam,

957. Ηeath. verba ουδενός ακοήν υπεισών quo modo sanaret, legebatque tandem :
vertit: αμscullationem edicens (quasi sci Τήσδ', ούτι σ' εκβάκχευσί που φόνος νεκρών.
licet adesset spectatorum coetus, sed re Sed nostra lectio est antiqua, vera et in
vera) ηemini. tegra. Βαrnes,
Reisk. corrigit: νίκην υτιιτών, non prac 972. Ηeath. explicat hunc versum sic:
.fulus nomen, non edito nomine ejus, ita.presse puerum insecutus interiori gyro,
ηuem et φuo certamine υίcisset. Βeck. ut amplius columnam circumcurrere non
960 ξένωσις non significat, ut volunt, posset. Βeck.
novum statum, sed novationem, rerum 973. τόρευμα] ΜSS. Steph. πόρευμα.
novarum effectionem. Ηerman.
Lego: χόρευμα. Αt ille.filiί υestigίis in
ξενώσεως] i. e, peregrinationis, ατοδη sistens (εξελίσσων παίδα) circa columηαπι,
μίας. Sic ξενούσθαι est in ersilium ire, diram saltationem, cursui deinde gjus
Ηippol. v. 1088. confer etiam Ion. v. se opponens, ποδός εναντίον σταθείς, Sic
819. Μusg. Αndrom. v. 1125.:
961. Τήσδ', ούτι του φόνος σ' εβάκχευσεν διινάς δ' αν είδες συρρίχας φςουςαυμένου
νεκρών,] Cum olim ν in έβάκχευσεν excidis βέλεμνα παιδός
set ob sequentem initialem vocis, νεκρών,
Γuportus mire se vertebat, ut versum ali Εodern modo legit Τyrwhittus, sed voces
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 303

Πόρευμα
βευμα δεινόν ποδός εναντίον σταθείς 9 980
Βάλλει προς ήπαρ, ύπτιος δε λαίνους
975 Ορθοστάτας έδευσεν, εκπνέων βίον
"Ο δ' ηλάλαξε, καπεκόμπασεν τάδε,
Εις μεν νεοσσός όδε θανών Ευρυσθέως,
2/ Α' 9 Α" Λ Α'

985
Εχθραν τσατρωαν εκτινων, τσεπτωκε μοι,
"Αλλω δ' επείχε τόξ, ός αμφίβωμίαν
980 "Επτηξε κρηπίδ, ως λεληθέναι δοκών,
Φθάνει δ' ο τλήμων γόνασι προσπεσών πατρός,
Και προς γένειον χείρα, και δέρην βαλών,
990
Ω φίλτατ, αυδά, μή μ' αποκτείνης τσάτερ,
Ευρυσθέως ολείς,
Σός είμι, σός παίς ου τον
985 Ο δ' αγριωπον όμμα Γοργόνος τρέφων,
Diram profectionem, adversus pedem pueri stans,
Ferit in hepar: supinus vero lapideas
975 Columnas irrigavit expirans vitam.
Πle vero jubilavit, et gloriabundus hacc protulit :
Unus quidem hic pullus Εurysthei mortuus,
Ρα:nam persolvens paternae inimicitia jacet mihi.
Αrcum vero in alterum intendit, gui ad altaris
980 Crepidinem trepidans confugerat, sic latiturum se sperans.
Ρraevenit autem ad genua patris accidens,
Εt manu ad mentum et collum extensa,
Ο charissime, inquit, pater, ne me occidas ;
Τuus sum, tuus filius; non perdes Εurysthei filium.
985 Ιlle vero, truces oculos ceu Gorgonis habens,

in constructione ita ordinat: ο δε εξελίσ Ορθοστάτας] Ιta pro Ορθοστάδας ΟΤΥΥ»


nino legendum, ob versum et alias ra
σων χόρευμα δεινόν ποδός κίονος κύκλω, εναν
τίον σταθείς βάλλει προς ήπαρ. Vide, ip tiones: est enim λαίνου, masculini gene
so citante, Τroad. ν. 2. Μusg. ris: ορθοστάδας autem foeminini, et ulti
Τόρευμα δεινόν] Ηenricus Stephanus dimam habet brevem, et'ορθοστάδες placen
cit, veteres codices habere πόρευμα. Αlii
tae dicuntur, de qua re vide quae nos ad
τέρευμα legunt, ut fere omnes libri, et ex
Ηelen. ν. 546. ορθοστάται autem est
ponunt de sagitta tornata, potest et de masculini generis, et ultimam in accusa
vulnere capi, et de vibratione pueri in tivo plurali longam habet, et de columnis
Ηerculis manu raptati per pedem, ante proprie sumitur, de φua re vide quaenos
quam sagitta feriretur. Βarnes. ad Ιon. ν. 1134. Βαrrιes.
Reisk. corrigit: τόξευμα, 0 diram sα 978. εκτίνων,] Ηic etiam τίνω priorem
είttationem, crudele et inauditum genus habet brevem, ut nossupra monuimus plus
exercenda artis sagittaria. Βeck, semel ad v. 751. et 733. hujus Fab. et
975. Αld. ορθοστάδας. Μutarunt viri ad Ιon. 45Ο. etc. Βarnes.
docti. Ηermaή. 979. Lege αμφιβωμίαν, vel αμφιβώμιον,
Ορθοστάτας] Vid. ad Ιon. v, 1134. Εd. ιuno verbo. Sic Ion. 1278. "Ιδισθε την
Αld, ορθοστάδας. [conf Αrnald Lect. πανούργον, εκ τέχνης τέχνην Οίαν ίσλεξε.
Graec, p. 107. Μιμsg. βωμόν έττηξιν θεού, "Ως ου δίκην δώσουσα
VoL, VΙΙ. *
304 ΕΥΡΙΠ ΙΔ ΟΥ

"Ως εντός έστη παις λυγρού τοξεύματος,


Μυδροκτύπον μίμημ’, υπέρ κάρα βαλών,
Ξύλον καθηκε παιδός εις ξανθόν κάρα, 995

Έρρηξε δ' οστά δεύτερον δε παίδ ελών,


990 Χωρεί, τρίτον θύμι' ως επισφάξων δυοίν.
Αλλά φθάνει νιν ή τάλαιν είσω δόμων
Μήτηρ υπεκλαβούσα, και κλήει πύλας,
- Α' /

Ο δ' ως επ' αυτούς δή Κυκλωπείοισιν ών, 1000

Σκάπτει, μοχλεύει θύρετρα, κακβαλών σταθμά,


Ut puer stetit intra jactum tristis sagitta,
Ceu faber ferrarius, supra caput rejiciens,
Lignum demisit in flavum caput pueri.
Fregit autem ossa. Cum vero secundum filium interfecisset,
990 Vadit tanquam tertiam victimam mactaturus supra duos.
Sed antevertit eum intra domum misera

Εripiens mater, et claudit portas.


Ιlle vero quasi jam ad ipsos Cyclopicos muros esset,
Fodit, vectibus movet fores, et excussis postibus,

των ειργασμένων Lege etiam, αμφιβωμίους ν. 366. Scholiastes Εurip. ad Οrest. v.


pro αμφι βωμίους. Ρhα.n. 1765. Ιon. 52. 972. μύδρον καλούσι τον πεπυρακτωμένον σί
Εlmsί. δηρον. Ρorro nota distinctionis post μί
επείχε] Vid. ad Βacch. ν. 112ο. μημ' ponenda est, non, ut nunc, post βα
Βαrnes, λών. Μusg.
984. 8. Legimus Σός ειμι, σόν παίδ, ου Μυδροκτύπων] Χαλκίων. Μύδρος, σίδηρος
τον Ευρυσθίως, ολείς. Confer Soph. Αnt. πετυρωμένος. Vid. Τ. Stanleii Comment.
655. Πάτερ, σός είμι. Εlmsl. in ΑΕsch. ad Ρrometh. ν. 366. Βarnes.
985, Αld. Ηerv. prima, Μusgr, τρί Reiskio placet lectio μυδράκτυπον,
φων. Caeterae στρίφων. Ηerman. Βeck.
τρίφων, i. e, έχων. Ηesychius: τρί 990. Χωρεί τρίτον θύμ ως επισφάξων δυον..]
φειν, έχειν. Ηoc sensu Sophocles Αnti Τertiam υictimam tum mactαιurus αd duας
gon. v. 1101. τρέφει την γλώσσαν ήσυχαι υαdit. Ηaec omnia ex historia fide hausta;
τίραν. Μusg. ita enim Αpollodorus Βiblioth. Lib. ΙΙ.
986, εντός τοξεύματος,] i. e propius, c. 4. sect. 11. Λαμβάνει δί Ηρακλής παρά
quam ut arcu feriri posset.
8ynesius Calvit. Εncom. φθάσας είσω Κρέοντος αριστείον την πρεσβυτάτην θυγατέρα
των του πολεμίου όπλων γινίσθαι. Μusg. Μέγαραν, εξής αυτό παίδες εγίνοντο τρεις,
987. Recte Reiskius lectionem Αld. Θηρίμαχος, Κρεοντιάδης, Δηϊκόων. Ιta su
Τρεις δ' όντας υμάς
Ηerv. pr. Βrub, ανδροκτύτον praeferendam pra ipse poeta v. 472.
judicavit. Imitatus est Rhesi scriptor v. τριττύχοι, τυραννίσι Πατης επύργου,Βαrnes.
256, τετράτουν μίμον έχων. Ηervag. se
cunda, rell. μνδροκτύτων. Ηerman, 992. υτεκλαβούσα,] Οptime Piersonus
Μνδροκτύπων] Sic jam olim ediderunt. υπεκκλέπτουσα, Ρro κλήει, quod habent
Ηabet tamen Αldina μυδράκτυπον, unde Εd. Αld. et ΜSS. vulgo κλείει. Μusg.
facias et fortasse melius: μυδρoκτύτου. 995. Μale Piersonus [Ver, p. 145.]
Εst autem μυδρόκτυτος,.faber massam ig κατέτρωσε». Vulgatum κατέστρωσεν ιuen
ηιίlam tundens. Confer Εschyl. Ρrometh, ιur Χenophon Cyropaed, Lib. ΙΙΙ. sub
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 305

995 Δάμαρτα και παίδ ενί κατέστρωσεν βέλει,


Κανθένδε προς γέροντος ιππεύει φόνον.
» ;- Α " - 1

Αλλ' ήλθεν, εικών ώς οράν, έφαινέ τε


Παλλάς, κραδαίνουσ' έγχος, υπό λόφω κάρα, 1005
2) , " Α' Λ. 2. α Α

Κάρβιψε πέτρο, στέρνον εις Ηρακλέους,


1000 "Ος νιν φόνου μαργωντος έσχε, κεις ντνο,
Καθήκε πιτνεί δ' εις πέδον, προς κιονα
Νώτον πατάξας, ός πεσήμασι στέγης
* « ν 2. -ν Α' 2/
Διχορραγής βλ7 βΙ ΤΟ κρηπίδων 87". 1010

995 Uxorem et filium uno telo prostravit.


Ιnde properat ad necem senis.
Sed venit, imago ut cernere, et apparuit
Ρallas, manu vibrans hastam,
Α
caput sub crista,
Εtjecit saxum in pectus Ηerculis,
1000 Quod prohibuit ipsum a furiosa cacde, et in somnum
Ιmmisit : cecidit autem in solum, ad columnam
Τergum allidens, quae in ruina tecti
Disrupta jacebat super crepidinem,

finem, ΑΕlian. de Αnimal. Ι.ib. VΙ. c. 2. Vid. etiam Canter. Νον. Lection. Lib.
Αgathias Scholast. p, 45. Μusg. VΙ. c. 13. Βαrnes.
997. Legebatur in edd. vett, αλλ' ήλ 999. Lapidis hujus, Σωφρονιστήρος dicti,
θεν εικών, ως οράν εφαίνετο, Παλλάς κρα meminit Ρausanias, p. 290. 1. 16. Εd.
δαίνουσ' έγχος επί λόφω κέαρ. Canteri con Sylburg. Μusg.
jecturam, επίλογχον χερί, probatam ΑΕm. πίτρον] Σωφρονιστήρα νοα.abant. Vid.
Ρorto, recepit Βarnesius. Μusgravius, qua nos supra ad Ηeraclid. ν. 920. item
servans επί λόφω, legebat κόρα, quod sal Ρausaniam in Βαroticis, fol. 290. lin. 14.
tem debebaι κόρη esse. ΜSS. Η. Steph. Θηβαίοι δε και τάδε ιτιλέγουσιν, ώς Ηρακλής
ετί λόφιν κέρα, et υπό λόφω κάρα. Ηoc υπο της μανίας και Αμφιτρύωνα έμελλεν
postremum recepi, correctis, quae in prae άπoκτιννύναι πρότερον δι άρα ύπνος ιτέλαβεν
cedente versu impedita erant. Ηerman. αυτόν υπό του λίθου της πληγή, Αθηνάν δί
998. επί λόφω κέαρ,] Profert ex ΜSS. είναι την εταφείσάν οι τον λίθον τούτον, όντινα
Η. Stephanus επί λόφα κέρα, et υτο λόφν Σωφρονιστήρα ονομάζουσιν. Ιdem Coel, Rho
κάρα. Legendum levi mutatione: digin. Αntiq. Lection. Lib. ΧVΙΙ. c. 4.
Illud pοrro adjecisse nihil obfuerit, Ηer
Παλλάς κραδαίνουσ' έγχο, ιτι λόφω Κόζα. culem insania vehementius mgitatum,
quum vel Αmphitryonem interfecturus
Παλλάς Κόρα, ιμt Κέρας έργα Παλλάδος, videretur, lapide a Μinerva impacto esse
Τroad. v. 562. Κούρα Παλλάς, Ρindar. «onsopitum, ac lapidem Σωφρονιστήρα
Οlymp. ΧΙΙΙ. Εpod. 3. Μusg. nuncupatum. Βarnes.
επίλογχον χερι,] Legebatur olim, επί 1ΟΟΟ. Μalumus, "ος νιν φόνου μαςγόντά
λόφω κέαρ, guod nihil hic omnino signi τ' ίσχε. Sic Phα.n. 1172. Αλλ' έσχε
ficat, quare deleo, et uti Canterus recte
μαργώντ' αυτόν εναλίου θιου Περικλύμενος
Ρosuit, επίλογχον χερι substituo : Quod ταίι, λάαν εμβαλών κάρα κ. τ. λ. In hoc
verbum nostro poètae usitatum, ut Ηip loco genitivus φόνου per μαργώντα non per
polyt. ν. 222. επίλογχο έχουσ' εν χειρί έσχε regi videtur. Sic Soph. Αj. 50. Και
βέλος. Πn quem locum vid. qua nos. πως επέσχε χείρα μαιμώναν φόνου, Gluem
U 2
306 Ε Υ ΡΙ Π Ι Δ Ο Υ

Ημείς δ' ελευθερούντες εκ δρασμών πόδα,


Ν Αν Α' ν Λ Α'

1005 Σύν τώ γεροντι δεσμά σειραιων βρόχων


Ηνήπτομεν προς κίον, ως λήξας ύπνου
Μηδεν προσεργάσαιτο τοίς δεδραμένοις.
Εύδει δ' ο τλήμων ύπνον ουκ ευδαίμονα, 1015
Παίδας φονεύσας και δάμαρτ'' εγώ μεν ουν
1010 Ουκ οίδα θνητών, όστις αθλιώτερος,
Una cum sene, et vincula ferentes, laqueo
1005 Νos vero liberantes a fuga pedem,
Αlligavimus ad columnam, ut finito somno,
Νihil praeter.jam patrata faceret.
Dormit autem ille miser somnum non felicem,
Οccisis liberis, et uxore. Εgo quidem
1010 Ηaud scio quisnam mortalium sii infelicior.

versum verterunt tali modo Johnsonus et Γunes ad columnam alligarimus. Αtqui


Βrunckius: Αι φuί (Qui υcro Βr.) in non satis erat hoc dicere, cum sermo de
ήibuiί πιαnum αυίdam cardis. Εlmsl. Ηercule ad columnas alligando erat.
1002. πεσήμασι στέγης] Casu tecti, sc. Ρro σειρεύων ΜSS. Stephan. τηρεύων.
cum Ηercules illud fodiendo et moliendo Forte :
dirueret, de φuo supra ν. 1002. Μusg.
1003. Διχορραγής] ΜSS. Steph. διχορ Ημείς δ' ελευθερούντες εκ δρασμών πόδα
ραγούς. Μusg. Συν τω γέροντι, δεσμά τ' αίροντες, βρόχω
1004. ss. Ημείς δ' ελευθερούντες εκ δρασμών Ανήττομεν τρός κίον -
πόδα Ανήττομεν προς κίον,] Ο νού, ημείς αίροντες, ./orentes, αίfrentes, vid. Soph.
δε, οι πρίν πιφυγότες, ανερχόμενοι νύν και Λjac, v. 545. ibique Scholiasten. Μusg.
ελευθεζούντες πόδα εκ δρασμών και φυγής, ή, σειρεύων) Σειράς παθών, οία διθεις βρόχω.
είχομεν φόβων του μανέντες Ηρακλέους, ότι
Vox Εuripidea. Βarnes.
καθεύδοντα αυτόν βαθέως ενράκαμιν, ανα Reisk. φuoque transponi versus volue
νοστούντες εκ της φυγής, βρόχοις αυτόν αν rat ita : κρηπίδων έτι. Ημείς δ' ελευθερούν
ήψαμεν προς τον κίονα. Ωuare Scaligeri τε, εν δρασμό πόδα συν τό γέροντ, δεσμά
lectio non hic admittenda εκδρασμώ, φuia σειραίων βρόχων ανήττομεν - Ηeath. autem
non, jam somno correpto Ηercule, sefuga hoc ordine versus scribijussit:
servi liberabant, sed fuga prius elapsi,
nunc denuo ex fuga pedem liberarunt, "Ημείς δ' ελευθεςούντες εκ δρασμών τόδα
Ιnoc est, redierunt iterum ad Ηerculem Συν τω γίροντι δεσμά σειςαίων βςόχων
" ... " ν Α' -

vinculis constringendum. Εt in hunc Ανήττομεν τρός κίον -


sensum Latinam versionem, prius male
se habentem, correximus. Βarnes. vertitque : Νos vero a fugα liberantes pe
1005. Ηic versus ante ν. 1004. posi dem, Cum sene vinculα εα loris jugalibus
tus erat, et legebatur σειρεύων (ΜSS. Ste columna alligamus. Βeck.
phani τηρεύων) βρόχω. Εmendavere cer 1011. έχει πάτρα,] Ιmo αυχεί πάτρα,
tatinn Ηeathius, Piersonus, Reiskius. ut in Ρhoen. ν. 1153. Αργείoν αύχημ’.
Ηerman. Vide et qυ:e dedi ad Εlectr. ν. 1. Μusg.
Ηorum versuum sedes recte inter "ο φόνος ήν, ον Αργολις έχει πάτρα,] De
mutat Piersonus, reliqua minus com hac ΑΕgypti quinquaginta filiorum ex
mode, meo judicio, emendat. Legi autem Danai totidem filiabus facta cacde, deque
νult: juvenum cι puellarum singulis nomini
bus caterisque ad hanc historiam perti
- δεσμά σειςαίων βςόχων nentibus, consule Αpollodorum in Βiblio
ανήττομεν τρός κίον, thec, Lib. ΙΙ. c. 1. sect. 4. et. 5. Vide
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟ Σ. 307

ΧΟ. ο α'. Ο φόνος ήν, όν Αργολις έχει


πάτρα,
Α" \
προωδός.
Α" Α 2/
Τότε μιεν περισαμοτατος και απιστος

Ελλάδι, των Δαναού παίδων 1020

Τα δ' υπερέβαλε, παρέδραμε τα τότε κακά.


1015 ΧΟ. ο β'. Τάλανι Διογενεί κόρω μονοτέκνου Πρόκνης
Φόνον έχω λέξαι θυόμενον Μούσαις
Cho, Caedes erat, guam terra Αrgolica habet,
Τunc quidem celeberrima, et incredibilis
Graeciae, filiarum Danai.
Ηaec vero mala superarunt, et cursu praeterierunt mala illa.
1ο15 Μisero sed generoso filio Prognes unicum filium habentis
Caedem Μusis mactatam dicere possem.

etiam Scholiast. Εuripidis ad Οrest. v. διογενεί μόςω μονότεκνον Πρόκνης


876. "Αριστος vero diciturφόνος hic περιση φόνον έχω λέξαι -
μότατος, non quod resista poetre probe Facinus Ηerculis, secundum hanc emen
tur, sed ob immanitatem et excellentiam dationem, scelus Danaidum superat, φuod
quandam sceleris istius, qui enim opti hic liberos suos interfecerit, illae non adeo
mus est nebulo, pessimus est homo. Sca arcta necessitudine conjunctos : caedem
liger, qui hanc rem minus consideravit, vero Ityos, guod Ρrocne unicum tantum
legebat άϊστος, αμα vox est plane contra filium trucidaverit, Ηercules contra tres.
ria τό περισημότατος, Danaus autem erat ιδιoγενιί μόρω, μαίria nece, ut Θρηκι μόρα,
rex Αrgivorum, unde lucem habet istud, Rhes. ν. 374. Μusg.
φόνος, ον Αργολις έχει πάτρα, Βarnes. Τα δ' υπερέβαλε, παρέδραμε, etc.] Ταύτα,
Ηοc Chori soliloquium vidit Ρrev. ideo
δηλονότι τα υπό Ηρακλέους κατά τριών παί
a poèta esse compositum, ut somnus Ηer δων αυτού δεδραμίνα, και άλλον φόνον περίση
culis produceretur. Βeck. μον νικά, υπερέβαλε, και παρέδραμε, δηλονότι
Chori persona huic systemati praefi τη δεινότητι, ήγουν τον φόνο του "Ιτυος, υτό
genda est, φuod in edd. vett. factum est. της μητρός αυτού Πρόκνης δεδραμένον, και τα
Ηeath.
τότε κακά πεπραγμένα το τάλανι αλλ' όμως
1o12. Ρro άριστος dedi e Μusgravii et διογενεί και ευγενεί κόρα της μονοτίκνον .
Reiskii conjectura άπιστος. Ηerman. Πρόκνης, ήγουν "Ιτυί, Τηρίως και Πρόκνης
άριστος] Μalim: άπιστος, incredibilis, μνογενεί παιδί. De Ρrocnae, Philomelae,
[sic jam Reisk.] Οlim hoc incredibile Τereique et Ιtyos historia vide Αpollod.
εrat; nunc facto recenti superatur. Βibl, Lib. ΙΙΙ. c. 13. sect. ult. item Οvid.
Μusg. Μetam. Lib, VΙ. Fab. 8. Scaliger pro
1013. Legebatur τών του Δαναού. Αl τα δ' legit άδ', Duportus, το δ', neuter mi
terum articulum et dictionis poeticae caus bi placet. Βarnes.
sa, et ob metrum delevi, Versus a dac Τάδ' casu accus ponitur, et Danai
tylo in dochmium transit, ut alii in hoc dum facinus designat, quod ab Ityos
carmine. Ρroodi solent metra habere, caede facti atrocitate superatum testatur
qua deinde in antistrophicis redeant. poéta. Ηeath.
Ηermαη. 1ο16. Videtur lectio sana esse, modo
1014. Legebatur τάδ'. Ηerman. aliter, quam a Βarnesio factum, explice
Ηunc locum olim monuit me Τyrwhit tur. Ηoc dicit, opinor : Itye hostiam
ιus sic corrigendum esse: possum dicere mactatam, ut a Μusis cele
braretur. Βrodaus videtur λίξαι Μούσαις
τα δ' υπερέβαλε, ταςέδραμε junxisse, quod ut ad constructionem du
- - Α. Λ'
τα τότε κακά τάλαν' - rum est, ita sensum turbat, Ηerman,
U3
308 Ε Υ Ρ Ι πIΔ ο Υ
Α δε Α' Α" Α' ";' Α. • •

Συ δε τέκνα τρίγoνα τεκομένος, ώ δάϊε, ] ()25


Α' Α' Α"

Λυσσάδι συγκατεργασω μοιρα.


ΧΟ. ο γ. Ες τίνα στεναγμόν, ν «/.
1020 "Η γόον, ή φθιτών ώδάν, ή τον Αϊ
δα χορον ιαχήσω,
ΧΟ. ο δ'. Φευ φεύ, στροφή α.
"Ιδεσθε, διάνδιχα κλήθρα
Κλίνεται υψιπύλων δόμων.
Τu vero tres filios, quos genuisti, Ο infelix,
ltabioso confecisti fato.

Αd quem gemitum
1Ο2Ο Αut luctum, aut defunctorum carmen, aut Ρlutonis
Chorum resonabo ?
Ηeu, heu,
Videte, bifariam claustra
Αltarum aedium panduntur.

θυόμενον) Αn legendum τιόμενον, cele pro τίκνων, ν. 920. θυμώ pro θύων, ν. 931.
bratum. Μusg. αθλίου pro αγρίου, ν. 1586. Εt menda
Φόνον έχω λέξαι θυόμενον Μούσαις ] Ηanc ejusmodi haud minus miranda. Ειmsί.
caedem Μusis factam dicit poèta, quia και δάιε.] Canteri conjectura est, φuam
exinde.facta erant canorα αυes, ut Du non dubitavi recipere. Valet autem:
port. notat: Ρrocne enim hirundo, phi Ο miser, Sic ω δαία Τεκμήσσα, Soph.
lomela, Iuscinia, Τereus factus upupa. Αjac. ν. 795. ubi Scholiastes: δάϊον,
Ρhilomela autem praecipue est Μusis κοινώς το στολίμιον, Αττικώς δε, το δύστηνον.
sacra avis, ob dulcissimam cantilenam Εd. Αld. ώ δαίς, φuod varie a variis ten
ejus, unde et Αηδών φuasi ab αείδω, dιci tatum est. Μusg.
videtur. Ηinc Εurip. Ηelen. v. 1108. Συ δι σίκνα τρίγoνα τεκόμενος, ώ παί
Σι τάν εναύλοις υτό δενδροκόμοις, Μουσεία
Διός,) παί Διό, restituo pτο δαις, φuod
και θάκου, ενίζουσαν, αναβοάσω, Σι σαν αοι prius obtinebat, Canterus legebat δάλι,
δoτάταν όρνιθα μελωδόν Αηδόνα δακρυόισσαν. idem Scaliger et Duportus, sed non us
Βαrnes.
quequaque literarum vestigiis servatis.
Ηeath. θρεόμενον scribit codem sensu, ΑΕmilius Ρortus aliam lectionem esse,
αεαem - α Μusis celebratam. Βεck. υidel. ώ. Διός, et certe ex δαίς et διός fit
1Ο17. Ρrave ennendatur, αμia ώ δάλ: non παί διός. Ηenricus Stephanus ait: Pro
usurpant tragedia scriptores, Complures δας sunt ηui reponentum putent ώ. Διες
aliorum conjecturas videre licet in notulis παί. Αt Βrodacus ώ δα:ς Ιegens, exponit
Βarnesii ad h. 1. Veram lectionem esse
και filiorum carnifr Hercules. Quid si
putamus ώ τάλας. Ηarc lectio nec sen υcro scribamus, ώ ται, υει ώ ταίς, μt Cho
sum nec versum laedit. Similitudo quidem rus Senum Ηerculem vocet filium, μtens
inter ΔΑΙΣ et ΤΑΛΑΣ minime obvia. compellatiοne senibus usitata ad natu
Sed hacc tragedia de rebus minutis fasti ηuinores. Βαrnes.
dire nos vetat. In ed. Αld. πέδον pro Ηeath. praefert Η. Stephani emenda
πόρον invenimus, ν. 80. τότμον pro πόθον, tionem ώ παί. Βeck.
ν. 269, τελοί, pro τύχοις, ν. 301. θεών pro 1019. Ες τίνα, in ηuemnam, in oc
χρεών, 311. πύλας pro τηγάς, ν. 390. cisosne, an in omn. qui occidit. Ηermαn.
πατρός pro πικρόν, ν. 482. τίτλων pro Νon rectehic procedit sententia. Lego:
πρίτων, ν. 547, λύσωμεν pro λάβωμεν, ν.
725, φονεύσας pro πορεύσας, ν. 854. τίτλων «ίς τίνα στιναγμόν, ή γουν,
7
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 309
1023 ΧΟ. ο έ'. "Ω μοί, αντιστρ. α.
"Ιδεσθε τα τέκνα προ πατρός
και/ Α'

Αθλια κείμενα δυστάνου, 1035


\ Α'

ΧΟ. ο στ'. Εύδοντος ύπνον δεινόν εκποδών φόνου, επωδός.


ΧΟ. ο ζ. Πέρι δε δεσμά και πολύβροχ άμ
μάτων στροφή β'.
1030 Ερείσμαθ' Ηράκλειον . . . . . . . . . . . .
Αμφί δέμας τάδε λαίνοι
1025 Ηeu me!
Videte miseros istos liberos ante patrem
Μiserum jacentes.
Qui dormit gravem somnum seorsim a strage.
Circa autem vincula, et ex multis laqueis compacta nodorum
1050 Retinacula circa corpus Ηerculis
Ηaec lapideas alligata

η φθιτών ώδάν, ricus Stephanus ex Veteri Codice, mescio


ή τον Αίδα χορόν ιαχήσω, quo, male, ut mihi videtur, restituit. Ιd
que satis docto lectori apparebit, quod
Οιιιόμs quem genitum, αιμί ίuctum, αιεί elisio nulla fit, ut fieri certe deberet, si
εκ/υτorum inυocationem, αιμι Ρlutonis Cho κλίνοντα legeretur, ante vocem υψιτύλων.
rum, resonabo * Recte itaque Βrodaeus κλίνεται retinet,
ώδάν praebent ΜSS. G. et 2714. Εd. vertitque prostratae jacent, de foribus
Αldina αυδάν, pro quo Scaliger αοιδάν. loquens, φuas cum Μegara, unico filiolo
χερόν αίδα, ut χορόν τον άδας σίβει, Suppl. secum abrepto, contra Ηerculem clause
ν. 86. Οffendat forte aliquem χορόν ια rat, ille eo furens amplius, suo robore
χείκ. Sed videntur Graecί χορόν et χορείαν adeo diffregit, ut etiam cum cardinibus
nonnunquam de carminibus adhibuisse, ipsis et postibus humi prostrarit. Ut
Αpollon. Rhod. Lib. ΙΙ. ευpra apparet ad ν. 996. Αλλά φθάνει
νιν ή τάλαιν είσω δόμων Μήτηρ υπεκλαβούσα
- τόν γι χορείη μίλψαν αοιδή, και κλείει πύλας ο δ', ως ετ' αυτού, δή
Κυκλωπείοισιν ων, Σκάττει, μοχλεύει, θύ
Ubi Scholiastes: τη μετά χορού λεγομένη ρετρα κάκβαλών σταθμά, &c. Βαrnes.
ειδή, Sic et Philo Judaeus cygneam Μο 1025. Legebatur ιώ μοι. Ηerman.
sis cantionem χορείας vocat, p. 477. Εd.
Τurneb, Sic et Αristophanes χορείαν εφ 1026. Legebatur τάδε, φuod ut ferri
έιγξάμισθα, Ran. ν. 250. et vicissim χορεύ possit correpta prima sequentis vocabuli
τατέα βοάν, Τhesmoph. v. 109, syllaba, non puto tamen a poéta scriptum
esse. Ηermαn.
Ρlato de Legg ΙΙ. χορεία γι μήν όρχη
σί, τι και ωδή το σύνολόν εστι, p. 788. Α. 1026. 5. Lege "Ιδεσβε δε τίκνα τρο τα
Ιdem: χορεία δι το ξυναμφότερον κληθείη, τρός. Εlmsl.
p. 795. C. Clemens Αlexand, χορείαν 1028. Εύδ. - φόνου.] Ηaec Prev. red
inter poématum species recenset, p. 508. dit ita : il dort d'un sommeil effrayant
C. Μμsg, bors de l'enceinte souillée de sang, adji
1024. Κλίνιται] Μale ΜSS. Steph. citgue hanc notam: Ce mot (εκποδών) me
κλίνοντα, Μusg. paroit placé la pour indiquer que le lieu
Κλίνεται] Ιta restituo ex Αldina optima de la scene ne devoit pas etre souillée de
cditione, pro κλίνοντα, φuam vocem Ηen sang. Il paroit cependant qu'on devoit
U 4
310 ΕΥΡ ΙΠ Ι Δ Ο Υ
9 Λ" 9 και Α Α' χ"

σιν ανημμένα ταμφί κίοσιν οίκων. 1040

ΧΟ. ο ή. Ο δ, ώς τις όρνίς, άπτερον καταστένων ιαμβεί.


'Ωδινα τέκνων, πρέσβυς, υστέρω ποδι
1035 Πικράν διώκων ήλυσιν, πάρεσθ' όδε.
ΑΜ. Καδμείοι
ομν γέροντες,
γ Σ» ζ» ου σίγα
χ σί Α" 2 / 9
στροφή γ'.
1045
γα , τον υπνω παρειμενoν εασατ εκ
λαθέσθαι κακών.
ΧΟ. ο θ'. Και σε γε
ν
δακρύοις στένω, πρέσβυ,
λίζΖί στροφή ο.

Circa columnas aedium.


Ηic vero, veluti avis, gemens implumem
Ρartum liberorum, senex tardo pede
1035 Αcerbum iter conficiens, adest hic.
Απη. Senes Τhebani, non tacite, tacite
Somno resolutum sinetis
Οblivisci malorum?

Cho. Εt te gemo lacrymis, senex, et

appercevoir les corps dans l'enfoncement, ήλυσιν, quod hic edi volueram. Sic ήλυ
du moins le chαεur les voit. Βeck. σιν προτιθείσα, Ηecub. ν. 67. βαίνων ήλυσιν,
1029, Legebatur περί δεσμά δι καί. Ρhα:n. v. 859, διώκων, μrgens, accelerans,
Ηermαn. ut διώκονσ' άτρυτον πόδα, ΑΕschyl. Εu
Περί δι δισμά] Ιta ΜS. Ε. Εd. Αld. πmen. ν. 406. vid. et Sept. c. Τheb. v.
περί δεσμά δί. Μusg. 377. Ρers. ν. 84. Μusg.
1030. Lacunae signa mctri indicio po Πικράν διώκων ήλυσιν, πάρεσθ' όδε.] Cum
sui. Ηermαn. olim scriptum esset διώκων την λύσιν, Can
Ερείσμαθ'] Duportus legit σειρήμαθ', terus dixit: Ρuto, Εuripidem scripsisse
sed vox σιίρημα vix satis authentica est, et διώκων ήλυσιν, ψuo vocabulo in Phα.nissis
περίδισμα rectevocantur πολύβροχαιρείσμα etiam de Τiresia utitur. Locus exstat
τα, ότι δι' αυτά Ηρακλής εύδων τρός κίον Ρhα.niss. ν. 859. Πυκνήν δι βαίνων ήλυσιν
ερείδεται, και ερειδόμενος τοί, θεαταί, τροδείκ μόλις περώ. Νοtandum autem est, Αm
νυται. Βιινηes. phitryonem non jam de solvendo Ηercule
1031. Legebatur λαίνοις ανημμένα αμφι cogitare, sed tardo gressu Chorum ac
κίοσιν οίκων, nisi quod Αld. Βrub. Ηerv. cedere: quare nihil την λύσιν, sed mul
prima οικείν. Ηermαn. tum ήλυσιν, i. e, βάσιν, valet. Βarnes.
Αltero αμφί amisso, proximi versus 1036. ss. Καδμείοι γέροντες, ου (σίγα, σί
metrum idem ac illud vv. 1023. 1069. γα) τον ύπν» παρειμίνον εάσετ' εκ | λαθέσθαι
Versus antecedens conferri posset cum κακών ,] Ηoc modo hi versus adhiberi
vν. 1Ο24. Ι Ο67. Νοtavit Wakefieldius debent. Vulgo legitur εάσετε λαθέσθαι.
τα μίν subaudiri ante Ηράκλειον, et perti εάσε τε Βarnesius, εκλαθίσθαι Ηermannus,
nere ad ν. 656. Εllipsis ejusdem alium emendavit. Conf. ΑΕsch. Τheb. 256.
exemplum vide v. 569. Εlmsl. ου (σίγα) μηδέν τώνδ' ερείς κατά πτάλιν,
τα δε, aliα αιμtem. Sic scribendum, Είηιsί.
non τάδι, hac. Μusg. Ηinc sextum actum inchoat Ρrev.
1032. οίκων.] Ιta Εdd. recent. monente Βeck,
Η. Steph. nec variat ΜS. Ε. Εd. Αld. 1037. Νisi, ut Wakefieldius, post σίγα
οικείν, Μusg. interrogationissignum posueris, cum Βar
1055, την λύσιν,] Οptime Canterus nesio legendum crit ιάσετε. Εκλαθίσθαι
7
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ, 311
/ ν ν Α"
1040 Τέκεα, και το καλλίνικον
Λ. Λ \
κάρα,
ΑΜ. Εκαστές" πρόβατε, μη κτυπειτε, μή στροφή ε. 1050 -

Βοάτε, μή τον ευ διαύοντα ύ


πνώδεά τ' ευνάς εγείρετε.
ΧΟ. ο ί. Οίμοι, στροφή
1 ..
Ο 7',
"

1045 Φόνος όσος όδ' ΑΜ. "Α ά, διά μ' ολείτε. ΧΟ. ο ί.
Κεχυ
μένος εταντέλλει.

1040 Liberos, et praeclaris-victoriis insignem virum.


Αm. Longius abscedite, ne strepitum faciatis, ne
Clametis, ne tranquille agentem
Εt somniculosum er somno excitetis.
Cho. Ηeu me,
1045 Quanta hacc est cacdes! Αm. Αh, ah, discedite, Cho. Iratus
Vultum attollit;

pro vulgato λαθίσθαι scripsi. Πn Οreste ευ ιαύοντα, Βarnesius, eodem sensu, αυ


319. τον Αγαμέμνονος γόνον εάσατ' εκλαθέσ διαύοντα. Sed num Αmphitryon proxi
θαι λύσσας. Μusg. mo versu somnolentum duntaxat dixisset,
ιάσατε) Legendum cum Βarnesio εά quem hoc versu bene dormientem dixerat."
σετε, φuod et superscriptum habet meum Lego : ευδιάοντα, i. e εν ευδία όντα, ατρι
Αldinae exemplar, puto, ex ΜS. Μusg. μίoντα. Sic εύδιον ύπνον, Οppian. Ηalieut.
1039. Αddidi γε. Ηerman. Lib. Ι. ν. 25. et ν. 156. ΜSS. Steph.
Legit Ηermannus, Και σί γε δακρύοις. ενδιαύοντα, quod non juvat. Μusg.
Legimus, Κατά σε δακρύοις στένω, i. e, κα διιαύοντα] Ita pro διαύοντα repono.
ταντίνω σε δακρύοις, καταστένω ter in hac Scaliger legit ιαύοντα, sed mihi composita
tragedia occurrit, νν. 1055, 1106. 1132. vox magis placet, ob hiatum vitandum.
Εlmsl. Αn ενδιάοντα pro εύ διαύοντα. " Βαrneε.
1041. Αld.μή κτυπιίτε, κτυπιίτε, μή βοάτε. Reisk. legit εύδι' ιαύοντα, id est, εύδια,
Αlterum κτυπείτε reliqui omittunt. Deinde placida, placide.
pro εύ διαύοντα, ΜSS. Stephani ενδιαύοντα. Ηeath. probat lectionem codd. Steph.
Graviter hanc stropham corruptam esse ενδιαύοντα, ηeridiantem, sed versus ita con
etiam metra indicant, quae non modo longe stituit:
ab antistrophicis recedunt, sed plane sunt Τον ενδιαύοντ', ύτνωδία τ' periodus.
insolentia. Ιndiget hic locus, si quis
alius, codicum auxilio. Si tamen conjcc Ευνας εγείρετε iambicus dimeter brachyca
turae locus est, ita fere scribendum suspi talectus.
ceris: Βeck,

έκαστέςω πρόβατε, μή κτυτιίτε, μή , 1044. s. Versum ita Ηeath. disponit:


βοάτε τον ευ διάγονθ' ύ
Χο. οίμοι, φόνος όσος όδε, iambicus dimeter
πνώδια γ' εξ ευνας,
brachycatalectus,
ut μή βοάτι εξ ευνάς sit pro μή βοή εξ ευνής ΑΜ. "Α, α, διαμολείτε. idem.
εγείρετε, et ita εγείρετε ex, interpretatione ν. 1047. s. idem ita :
ortum putetur. Νisi malis, μή βοά τι τον
ευ διάγονθ' υπνώδι' εγείρετί μοι. Πn εύ διά άζετ' & γίζοντες, ithyphallicus.
γοντα etiam Seidlerus incidit. Ηerman. Μη δέσμ' ανεγειρόμενος, prosodiacus.
ΙΒeck.
1042. ευ διαύοντα] Εmendat Scaliger
312 ΕΥΡΙΠΙΔ ΟΥ

ΑΜ. Ουκ ατρεμαία θρήνον αιάξετ, ώ γέρον


τες ; 1055

Μή δέσμ' ανεγειρόμενος
- Λ'
χαλά στροφή ζ.
σας απολεί πόλιν,
1050 "Απο δε πατέρα, μέλαθρά τε καταρρήξη.
ΧΟ. ο ια'. "Αι δυνατά, δυνατά μοι. στροφή η. 1060
ΑΜ. Σίγα πνοάς μάθω, φέρε, προς ούς βάλω. στρ. θ'.
ΧΟ. ο ιβ. Εύδει ; ΑΜ. Ναί, εύδει ύπνον ολόμενον,
«12/

5/
ος έκα
Σ/ Μ Α' Α'
αντιστρ. γ.
1065
νεν άλοχον, έκανε δε τέκεα τοξήρει
1055 Ψαλμώ τοξεύσας.
ΧΟ. ο ιγ. Στέναζε νύν ΑΜ. Στενάζω. στροφη Ι".

Αηι. Νοn tacitam lamentationem lamentamini, Ο senes?


Νe excitatus, vinculis ruptis,
Ρerdat civitatem,
1050 Ρerdat patrem, et domum dejiciat.
Cho, Ut possibile, possibile mihi.
Αnι. Τace, spirationem considerabo; age, aurem admovebo.
Cho, Dormit? Αm. Sane quidem dormit somnum execrandum, qui
Uxorem interfecit, ηuί interfecit etiam liberos, arcus
1055 Stridore conficiens,
Cho. Geme nunc. Αm. Gemo

1045. Legebatur όδε. Διά μ' ολείτε pro Ατο δε πατέρα,] Οptime Τyrwhittus
νulgato διαμολείτε, φuod nemini debebat ατόλη πατέρα. [sed ita jam Ηeath.]
non in mentem venire, ab solo Wakefiel Μusg.
dio occupatum video, Verba κεχυμένος 1051. Legebatur sine sensu αδύνατ'
επαντίλλει, φuae male ad Αmphitryonis αδύνατά μοι. Compara cum hoc colloguio
orationem referebantur, Choro dedi. Οrest. 140. sq. Ηerman,
Ηermαγι.
1052. Legebatur σίγα, uti supra 1056.
1045.s. Κεχυμένος ιταντέλλει.] Μalim : Ηermαn.
κεχωμένος ώτ' αντίλλει, iratus υultum at 1ο53. Ιn Αld. Βrubach. Ηervag. Com
tolliί. κιχωμένοι a χώομαι, ίrascor, si a melin. Cant. Μusgr, bis est ύπνον Semel
Veteribus non repudiatum esse constaret, in ed. Βrodaei, Paulli Stephani, Βarnesii.
εxtra dubium esset emendatio. Ita qui Ηermαn.
dem legendum videtur in Q. Calabri Lib. Εx interrogatione Εύδει conjicit Ρrev.
ΙΙ. ubi Εd. Αld. Chorum suo loco, in orchestra, atque adeo
procul ab Ηercule constitisse, Βeck.
ήλυθεν οι κατέναντί γε χωόμενος Αντιλόχοιο. 1054. s, Ita hos versus constituit
Μusg. Ηeath.
1047. In versus initio videtur α ά exci
Έκανε δε τίκια penthemimeris trochaica, aut
disse, Ατρεμαία dedi pro ατρεμέα, et iambica.
αιάξετ' pro αιάζετ'. Ηerman.
1050. Legebatur καταράξη. Vide ν. Τεξήςει ψαλμώ τοξιύσας tetrameter spondai
C11S.
86Ο. Ηcrηταη,
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 313

ΧΟ. ο ιγ. Τέκνων όλεθρον, ΑΜ. Ιώ μοι. αντιστρ. r.


ΧΟ. ο ιγ. Σέθεν τε παιδός, ΑΜ. Αί, αί. στροφή ια'.
ΧΟ. ο ιγ."Ω πρέσβυ. ΑΜ. Σίγα, σίγα, αντιςρ. ια.
1060 Παλίντροπος εξανεγειρόμε αντιστροφή ζ.
νος στρεφεται, φέρε, 107Ο

Απόκρυφον δέμας υπό μέλαθρον κρύψω.


ΧΟ. ο ιδ'. Θάρσει νύξ έχει βλέφαρα παιδί σώ, αντ, 8.
ΑΜ. Οράθ, οράτε . . αντιστροφή η.
1065 Το φάος εκλιπείν επί κακoίσιν ου και/
αντιστροφή β.
- Α' 2 /

Φεύγω τάλας αλλ'


\ -
ει με κανει πατεροντα,
Προς
ξ δε κακοίς κακά μι
μήσεται,

Cho. Μοrtem liberorum. Αm. Ηei mihi.


Cήo. Οb te et filium. Απι. Αh, ab.
Cho. Ο senex. Αm. Τace, tace,
1Ο6Ο Rursus excitatus

Se volutat : age,
Corpus occultatum sub atrio tegam.
Cho, Confide: nox habet palpebras filii tui.
Αm. Videte, videte.
1065 Ι.ucem quidem relinquere in malis non
Fugio miser: verum si me, qui sum pater, interficiat,
Αd mala autem mala addet,

Χο. Στίναζι νυν basis iambica. ούτε ίππεύεινχωρίς 7τπου. Suidas in voce
Βαρζά, Αι μουσουργοί βάρβαρει ούσαι γυναί
et ν. 1ο58, 9. dividit hoc modo: κες όνομα αυταίς επιχώριον Βαρζά. Και
τούτων αι μεν αυλούσιν, αι δί ψάλλουτι πιν
Αί, αί, ώ πρέσβυ penthemimeris trochaica. ταχόρδω, αι δ' ιτταχόρδω ψαλτηρίω, αι αυ
ΑΜ. σίγα, σίγα, παλίντζοτος, periodus. ται δε τροσάδoυσι τό ψαλμό. . Βαrne".
Βeck.
1056. Ρersonae sic distinctae erant:
ΑΜ. στενάζω τίκνων όλεθρον. Χο, ιώ μοι
1055. Ψαλμό] Vid. ad Ιon. ν. 172. νέθιν τε παιδές αί αι ώ τρίσβυ. ΑΜ σίγα
Μusg. σίγα, etc. Ιώ μνι servavi, ut corripiatur
Ψαλμό τοξήρει] Supra ad Ιon. ν. 172. media in όλεθρον Αliter ώμοι legi pote
Ψαλμοί σ' είρξουν τόξων, notavimus, vocem rit. Ηermαn.
ψάλλω proprie significare, leυίter chordas 1Ο58. Reisk. scribit: παιδός τ', et έιμι et
aut nerυum tango, sive arcus intendendi filiί ιui caussa. . Βeck.
«ausa, sive soni musici excitandi, φuam 1ο6ο. Sic scripsi pro εξεγειρόμενος, Ca
rem loco alio confirmavi ex rent verbo εξανεγείρειν lexica. Ηermαη
Βacchis.
Ηoc in loco ψαλμός τοξήρης significat sa 1063. Ιn Αld. Βrub. Ηerv. prima
gittas sonanti nervo excussas. Quod au Chori nomen abest. Ηermαn.
tem ψαλμέ, proprie respiciat sonum φuen 1064. Εxcidit μοι νal δή. Ηerman,
dam, puta lyrae aut arcus pulsu excita 1ο65. Legebatur το μίν φάος. Ηernιανι,
tum, ex auctoribus abunde constat. Lu 1ο65. s. Συ Φεύγω) Ιta ΜSS. Steph.
gianus in Parasito, f: 77ο. ούτε γάρ αυλεί, Εd. Αld. ώ φεύγω. Μusg.
ίνι χωρίς αυλών, ούτε ψάλλειν άνευ λύρας, 1067. Servavi δί, φuod in libris est, ut
314 ΕΥΡΙΠΙ Δ Ο Υ

Προς Εριννύσι θ' αίμα σύγγονον έξει.


α Λ Λ - 9 ? Λ- "/ Α" -

ΧΟ. ο ιέ.Τότε θανείν σ' έχρήν, ότε δάμαρτι σα αντ, σ'.


Λ' Α'
1070 Φόνον ομοσπόρων
Έμελλες εκπράξειν Ταφίων περίκλυσον άςυ πέρσας.
ΑΜ. Φυγά, φυγά γέροντες, απόπρο δωμάτων αντ, ε.
Διώκετε, φεύγετε μάργον 1085

"Ανδρ' ετεγειρόμενον,
1075 Τάχα δε φόνον έτερον επί φόνω βαλών αντις. δ.
/ Α' Λ' Α'

"Οδ' αναβακχεύσει Καδμείων πόλιν.


Εt praeter Furias habebit cardem cognatam.
Cho. Τunc te mori opportuit, φuando conjugi tua.
1Ο7Ο Caedem fratrum
Ulturus eras, eversa insulari urbe Τaphiorum.
Αm. Fuga, fuga, senes, procul ab aedibus
Currite, fugite furiosum
Virum excitatum.
1Ο75 Μox cadem alteram ad cardem addens,
Βacchabitur per urbem Τhebanorum.

omissa putetur apodosis, Αliter apodosis thec, Lib. ΙΙ. c. 4. S. 5, 6, 7, Εusta


hoc versu incipienda esset, scribendo προς thium in Οdyss. α'. et in Dionysii Ρerie
Εριννύσι τι. Ηerman. gesin, Stephanum περί πόλεων et lexico
1069. ss, ότι δάμαρτι σά Φόνον ομοσπόρων graphos. Βαrnes.
"Εμελλες εκπράξει Ταφίων τιρίκλυστον άστυ 1070. Φόνον ομοσπόρων] Fratrum sc.
πέρσας.] οι Τάφιοι και οι Τηλεβόαι στρατεύ Αlcmena, φui a Τaphiis prα.lio occisi
σαντες επί τάς Ηλεκτρύωνος βούς, ανιϊλον sunt. Αpollod. Lib. ΙΙ. c. 4. sect. 6.
τους αυτού παίδας, της Αλκμήνης αδελφούς, Μιμsg.
των θρεμμάτων υπεραγωνιζομένους. Ο δε ομοσπόρων) Ηesiod. Scut. Ηerculis ν.
πατής αχθεσθείς τον Αλκμήνης γάμον ική 17. Κασιγνήτων μεγαθύμων. Βαrnes.
ρυξε γαμείσθαι, τό θέλοντι διεκδικήσαι τον 1070. s. Φόνον ομοσπόρων"Εμελλε, εκπρά
θάνατον των παίδων αυτού. Ο ουν Αμφι ξειν]"Εμελλες hic secundaun corripit. Ver
τρύων επιστρατεύσας ανειλιν αυτούς, και Τά sus enim estasynartetus ex penthemimeri,
φον την νήσον είλεν, πριν τη Αλκμήνη συνιλ trochaica, et dochmaico Ηeath.
3είν, Νήσων λέγω Τάφος γάς, ήν είχον οι 1071."Εμελλες Ά Cum ulciscipα
Τάφιοι και Τηλεβόαι ληϊστορις άνδρες, ως ναres, i. e, antequam Ηercules genitus
"Ομηρος αυτούς καλεί, νήσος ήν, μία των esset, quod factum est, expeditionein Τa
Εχινάδων των πρός τό Αχελώφ όθεν ορθώς phios finita. Αpollod. Lib. ΙΙ. c. 4. sect.
Ευριπίδης αυτήν καλεί Ταφίων πιρίκλυστον 6. Ηesiod. Scut, Ηerc. ν. 15. et seq.
άστυ, οια δή νησαίον. De hac re ita Ηe Μusg.
siodus Scut. Ηerc. ν. 15. de Αmphitry 1073. Διώκετε,] Ηesychius: διώκειν -
one loquens: ου γάρ οι ήεν πριν λεχίων μεθ' ορμή, φεύγειν, ubi vide, qua in notis
επιβήναι εύσφύρου Ηλεκτρυώνης, πρίν γε φό citantur Μusg.
νoν τίσαιτο κασιγνήτων μεγαθύμων Ης αλό 1075. Αddidi δί. Ηerman,
χου, μαλεβώ δι καταφλίξαι συρι κώμας 1076. Αddidi όδ'. Ηerman.
Ανδρών ηρώων Ταφίων ιδί Τηλεβοάων. Vide αναβακχεύσει Καδμείων πόλιν.] Αναβακ
supra ad ν. 60. item Αpollonii Rhodii χεύσει primam hic producit. Versus est
Scholiasten et Ηesiodi Scholiastas ad asynartetus ex duabus penthemimcribus
Ηerculis Scutum, et Αpollodori Biblio trochuicis Ηealli,
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 315
3.

ΧΟ. "Ω Ζεύ, τί παίδ’ ήχθηρας ώδ' υπερκότως


Τον σόν, κακών δε πέλαγος εις τόδ' ήγαγες. 109Ο
ΗΡ. "Εα,
1080 Έμπνους μέν είμι, και δέδορχ. άπερ με δει,
Αιθέρα τε και γήν, τόξα θ' ηλίου τάδε,
"Ως δ' εν κλύδωνι και φρενών ταράγματι Α'
1095
Πέπτωκα δεινώ, και πνοας θερμάς πνέω,
2 /
Μετάρσι, βέβαια, πνευμόνων άπο.
ΟΦ)
Α" Α- Λ- ρ/ ρ Α'
1085 "Ιδού, τί δεσμοίς, ναυς οπως, ωρμισμενος
cho. Ο Jupiter, φuare odisti adeo immodice filium
Τuum, et induxisti in mare hoc malorum 2
Ηer. Ηem.

" 1080 Spiro guidem, et video φuae me oportet,


Αerem et terram, et radios hosce solis.
Ut in tempestatem, et mentis perturbationem
Ιncidi gravem, et spiritus ferventes duco,
Sublimiter, non acqualiter, ex pulmonibus.
1085 Εheu, φuid vinculis, ceu navis, devinctus,

1077. Ηunc et sequentem versum, φui git ex inexhausta sua lucis pharetra, ut
in libris Ηerculi tribuebantur, Scaliger orbem collustret. Ηinc Αpollo Τοξίας
Αmphitryoni, Ηeathius et Τyrwhittus colitur in Sicyone, Ηesychius: Τοξίου
Choro adscribendos censuerunt. Ηerman. βουνός του Ατόλλωνος, του εν Σικυώνι. Ιdeo
Ι.egit Wakefieldius υπερκόπως, et laudat et εκηβόλος, έκατηβόλος, εκατηβιλέτης, εκά
Ηeath. ad ΑΕsch. Αgam. 476. taceι Ηer εργος, Αpollo a Poétis dicitur, ut et Dia
πmannus. Εlmsί. πa ιοχίαιρα, et τοξότις, et utrisque arcus
Ηoc distichon sub persona Αmphitry et sagittae tribuuntur, ob hane nimirum
onis continuandum censet Scaliger. Rec radiorumjaculationem. Βαrnes,
1082. δ' ab Reiskio et Wakefieldio ad
tius, meojudicio, Τyrwhittus [et ante eum ditum. Ηerman.
Ηeath.] Choro tribuit. Αb Ηercule
certe non enunciari, ostendit ν. 1105. Reisk. scribit ώς δ' ιν ob praecedens μίν.
Βeck.
Μusg.
1085. ss.'Ιδύ, τί δεσμούς, ναύς όπως, ώρμισ
"Ω Ζεύ,] Ηoc distichum Scaliger sub μένος Νεανίαν θώρακα και βραχίονα Πρόσειμι
persona Αmphitryonis continuat, Ηercu θραυστό λαίνω τειχίσματι, "Η μιν νεκροίσι
lemque facit loqui incipere ad"Εα. γείτονας βάκους έχω,]" Friget, vehementer
Βarnes.
friget, nec loci granditatem spirat, humi
1078. τόδΊ ΜSS. Steph. τόνδ. Μusg. lis locutio, πρόσειμι τειχίσματι. . Liquido
κακών τίλαγος] Vide Εrasmum in Αda mihi constat Εuripidem non adeo negli
gio, Μare malorum. Ιta Ηippolyt. ν. genter venustam figuram administrasse,
824. Κακών δ' ο τάλας τίλαγος είσορώ. Ιta nec ad hunc quodammodo morem non
Ιon. ν. 925. oί μαι μέγας θησαυρός οίγνυ scripsisse versus pulcherrimos: Ιδού τι
τα κακων. Βarnes. δεσμούς, ναύς όπως, ώρμισμένος Νεανία θώρα
1079. "Εα,] Εxtra versum ponitur. κα και βραχίονα, Θραυστώ προσήμμαι λαί
Vide ad Ιon. ν. 1311. Βαrnes. νω τειχίσματι; Μuro alligatus sum υincu
1081. τόξα θ' ηλίου τάδε..] Τόξα ακτίνας lis, μt in portu navis. Wakefield. Εle
καλεί, μεταφορικώς. Ιta radii solis Αpol gantia verba magis quam emendationis
linis dicuntur sagittae, radios enim sol, accuratio hanc totam notam adscriba
ut sagittas, in terras jaculatur, atque spar τηus faciunt. Γ.egimus, Προς ημιθραύστω
316 ΕΥΡΙΠ ΙΔ ΟΥ

Νεανίαν θώρακα και βραχίονα


Λ' - »), Α'

Πρόσειμι θραυστώ λαίνω τειχίσματι,


"Η μήν νεκροίσι γείτονας θάκους έχω, 1 100

Πτερωτά δ' έγχη, τόξα τ' έσπαρται πέδω,


1090 "Α πριν παρασπίζοντ' έμοις βραχίοσιν
"Εσωζε πλευράς, εξ εμού τ' εσώζετο.
"Η που κατήλθον αύθις εις "Αιδου πάλιν
Juvenilem thoracem, et brachium,
Αdsum ad fractam lapideam columnam?
Sedeo, vicinas mortuis sedes habens.
Αlataeque sagitta, et arcus sparsi sunt humi,
1090 Quae antea meis brachiis adjuncta,
Servabant latera, et a me servabantur.
Νumnam redii iterum ad inferos,

λαϊνιν τειχίσματι, "Ημαι, νικροίσι γείτονας ν. Ηogeveen Doctr. Part. Graec, p. 399.
θάκους, έχων, φuod hic ημίθραυστον τει ed. Schίiz. Jacobs.
χίσμα, supra διχορραγής κίων appellatur, 1087. Jacobs Spec. Εm, p. 109. s.
ν. 1003. Ιn secundo versu, emendatio id quod hic λάίνον τείχισμα vocatur, supra
nem Μusgravii recepimus Ηermannus, ν. κίων erat. Οιuare forsitan legere pos
quem vim ή μην rectius habere oporιuit, SIS :
cum Wakefieldio legit: "Η μήν νεκροίσι γεί
τονας θάκου, έχω, Qui emendationem τgόσιμι θςαυστώ λαίνω γ' έξιίσματι,
nostram versus antecedentis laudant ημί Βeck.
θραυστος lexicis suis addent. Εlmsί. μήν
Νeminem enim 1088. Libri ή μεν. "Η jam Wake
'Ιδού,] Μalim, ιού. .
hactenus adesse animadverterat v. 1097. fieldius. Μusgravius ήμα - ίχων.
Ηermαn.
Μusg.
Ηaud dubie mendosum est "Η μίν.
1085. ss. Ιδού, τί δεσμούς, ναύς ότως οςμισμένος,
Legendum forte:
νιανίαν θωράκα και βςαχίονα
πςόσειμι θεαυστό λαίνω τειχίσματι "Ημαι, νικςοϊσι γείτονας θακους έχων.
"Η μίν νικςοϊσι γείτονας θάκους έχω. Μusg.
Τentavimus olim : "Η μεν νεκροίσι γείτονας θάκου,] Ηunc
versum Scaliger extra sedem putat et dis
πρόστιμ. θραυστώ λαίνω Γ' ΕΡΕΙΣΜΑΤΙ
poni vultinter versum 1091. "Εσωζε τλευ
in Specimine Εmendd. p. 110. φuod ad ράς, etc. atque versum 1092. "Η «ου κατ
columnam alligatus erat Ηercules; ήλθον, etc. Scd nulla hujus dispositio
nis mihi videtur necessitas; non enim hic
ανήττομεν τζός κίονα. per νεκροίσι manes notat, sed occisorum ca
davera, nempe uxoris et trium liberorum,
ν. 1006. Certe verbum τείχισμα de co quos nondum agnoscit Ηercules, sed mi
lumna usurpatum insolens videri debet. ratur, juxta mortuos se positum, et sagit
Ιn seq. versu haeremus in "Η μεν quod tas suas hinc inde sparsas, etc. Βαrnes.
Μusgravius felicissime correxit in Reisk, conjicit : τί μην νεκροίσι. Βeck.
η - - ' -

Ημαι νικζωσι γείτονας θάκους έχων, 1089. Αld. Βrub. Ηerv. prima πτερω
τά τ' άγχη, τόξα δ'. Ηerv. secunda, rell.
Μihi in mentem venerat; πτερωτά τ' άγχη, τόξα σ'. Ηerman.
1092. τάλιν et μολών in edd. Comme
Και μην νικςείσι γιίτινας θάκους έχω. lin, Paulli Steph. et Βarn, permutatis
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟ Σ. 317

Ευρυσθέως δίαυλον εις "Αιδου μολών, 1.105

Αλλ' ούτε Σισύφειον εισoρώ πέτρον,


1095 Πλούτωνά τ', ουδε σκήπτρα Δήμητρος κόρης.
Έκ το πέπληγμαι που πότ’ ών αμηχανώ,
'Ωή, τις εγγύς, ή πρόσω φίλων έμών,
Λ "' ν ν η /

1 1 1Ο
Δύσγνοιαν όστις την έμήν ιάσεται ,
Σαφώς γαρ ουδέν οίδα των ειωθότων.
Εurysthei reciprocam viam ad inferos profectus?
Αt neque Sisypheum intueor saxum,
1095 Νeque Ρlutonem, neque sceptra filiae Cereris.
Οbstupui certe, Ubinam sim ignoro,
Εheu; quis prope, vel procul est, meorum amicorum,
Qui meaeignorantiae medeatur 2
Νihil enim certo agnosco consuetorum.

sedibus leguntur Μusgravius recte suis δύνευε, σωθήτω τι μοι Τίκν. Ηis in locis
locis restituit e ΜSS. et edd. Αld. Βrub. negativus, ούτε vel μήτε ad sequentem
Ηerv. Βrod. Ρrobanda videtur conjec sententiac partem non attinet. Ηunc lo
tura Ρiersoni in Verisim. p. 224. εντολαίς cum igitur facile corrigamus. Αλλ' ούτι
pro εις "Αιδου restituentis, quod tamen non, Σισύφειον εισoρώ πέτρον, πλούτωνά τ'. Ρot
ut illi placet, ν. 1095, sed v. 1092. fa est etiam legί ούτε σκήπτρα, Servante
ciendum est. Ηerman. ούτε Σισύφειον. Επmendationem priorem
"Ηπου] Ιta ΜSS. Steph. Εd. Αld. ού malumus, ούτι saepius ponitur post αλλά.
Vid. Vol. ΧΙΧ. p. 482. libri cui titulus
πω. Μusg.
Τhe Εdinburgh Revieu, Fortasse etiam
1092. s. Sic constituendi, adjuvantibus ήδί σκήπτρα cum Wakefieldio legere de
vet. edd. ούτω κατήλθον αύθις εις άδου, πο bemus. Είrnsί.
λύ Ευρυσθίως δίαυλον, ώς σταδιευς, μολών.
ούτω est nostrum ich bin doch ιυohl nichί τίτρον,] Εd. Αld. πτερόν, Μusg.
είuran. Reisk. Σισύφειον είσορώ πίτρον,] Pindari Scho
1093. Μerito Piersonum offendit εις liast. Σίσυφος δι πέτρον μέγιστον εις ανάντη
άδου repetitum. Reponit autem, quod τότον κομίζων, και οπότε εις άκρον έλθει του
τόπου, ατολισθαίνοντα τον λίθον αυθι, ανά
sane magnam speciem habet: γων. Αpollodorus Βibliothec, Lib. Ι. c.
Ευςυσθίως δίαυλον εντολαίς μολών. 9. S. 3. Κολάζεται δε Σίσυφος εν άδου, τέ
τρον ται, χερσι και τη κεφαλή κυλίων, και
τούτον υπερβάλλειν θέλω ουτο, δε ωθού
Ευρυσθέως εντολαίς, ut infra ν. 1269. Μale
in Εdd. recent. πάλιν hunc versum ter μενος υπ' αυτού, ωθείται πάλιν εις τουπίσω.
πminat, μολών vero praecedentem, intermu Ηine Ηorat. Οptat supremo collocare
tatis sedibus, quas in Αldina et ΜSS. Sisyphus in monte saxum. Ρartim ex
Βrodaei notis. " Βarnes.
obtinent. Μusg.
1094. Ut vulgo legitur, hujusce loci 1096, που ποτ’ ών αμηχανώ ι] Ubί ιan
inter
sensus est, Ηerculem, non Sisyphum dem positus, locum ignoro R Μale
1apidemque ejus, sed Ρlutonem, videre, pres: et, ubinam sim, ignoro. Μusg.
Sic ΑΕschylus Prom. 244. ιγώ γάς ούτ' Valck. ad Ηippol. 938. hunc versum
άν εισιδείν τάδε "Εχρηζον, εισιδούσά τ' corrigit ita: "Εκ τοι τίτληγμαι που ποτ'
ηλγύνθην κίας. Ιbid. 260. "Ημαρτες, ώς δ' είμ' αμηχανώ. Βeck,
ήμαξτις, ούτ' εμοι λέγειν Καθ' ηδονήν, σοί τ' 1097. Μale legebatur τίς εγγύς.
άλγος. Εuripides Ηeracl. Και μήτε κιν ΙΙernιανι,
318 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ

1100 ΑΜ. Γέροντες, έλθω των έμών κακών πέλας,


ΧΟ. Κάγωγε συν σοί, μή προδώς τάς ξυμφοράς.
ΗΡ. Πάτερ, τί κλαίεις και ξυναμπίσχει κόρας,
Του φιλτάτου σοι τηλόθεν παιδός βεβώς, 1 115
- "- "ν Α'

ΑΜ. "Ω τέκνον, ει γάρ και κακώς πράσσων εμός.


1105 ΗΡ. Πράσσω δ' εγώ τί λυπρόν, ού δακρυρροείς;
"Ακάν θεών τις ει πάθοι, καταστένοι.
Μέγας γ' ο κόμπος την τύχην δ' ούπω λέγεις.
ΑΜ. Οράς γάς αυτός, ει φρονών ήδη κυρείς. 1 120
"ΗΡ. Είπ, εί τι καινόν υπογράφει τώ μώ βίω.
1100 Αm. Senes, num ibo prope mea mala?
Cho. Εt ego tecum, non prodens calamitates.
Ηer. Pater, quid ploras, et tegis oculos,
Α charissimo filio tuo longe discedens? νο

Αm. Ο fili ; es enim meus, tametsi infelix sis.


1105 Ηer. Quid vero ego mali patior, quamobrem plores?
Αm. Quae, si quis vel Deorum pateretur, gemeret.
Ηer. Μagnum sonans vox est: sed casum nondum dicis.
Αm. Vides enim ipse, si jam mentis es compos.
Ηer, Dic, si quid novi criminis vitae mea intentas.

11ΟΟ. Ηic demum Chorus ex orches φuentis, υalde me miseret. Scaliger et


tra prodit in scenam ipsam. Βeck. ΑΕmil. Ρortus hanc lectionem laudant.
11ο1. προδού,] Ita ΜSS. Steph. Αld. Duportus άγαν legit, haud adeo feliciter,
προδώς. Μusg. catera probat. Vetus lectio ita se habe
bat: Ακανθιών τίς είπαθ', οι καταστίνοι,
1102. 8. Πάτες, τί κλαίεις, και συναμτίσχη Οιua nihil absurdius. Joh. Βrodaeus de
κόςας άκαν exponendo mire nugatur. Ιn hac
Τού φιλτάτου σω τηλόθεν παιδός βεβώς. re Canterus primus recte vidit. Βαrnes.
Videsis an scribendum sit 1107. Μέγας γ'] Ιta ΜS. 2714. Ιn
Εd. Αld. deest γ', metro laborante, Ul
και συναμτίσχη κάςα. timam certe corripit μίγας, Soph. Αjac.
ν. 2Ο5. Μusg.
ut ν. 1226. Ηeraclid. 54Ο. Ιon. 1476.
Εlectra 108. et passim. Jacobs. 1109. υπογράφη] Vox, ut videtur, for
ensis. Τhemistius Οrat. ΧV. την αντωμο
11Ο6. Εmendatio hujus versus Cantero σίαν υμίν αναγνωστίον, ήν υπογράφονται καθ'
debctur. Εd. Αld. ακανθεων τις είπαθ', οι
καταστίνοι. Μusg. ημών οι κομψοί κατήγοροι. Verte igitur:
Dic, an noυί criminis aliφuid υita meas
"Α κ' αν θιών τις ιι πάθοι, καταστένοι.] intenίαs.
Ιta rectissime hunc versum, distinguendo
male olim juncta, legit Canterus Νova υπογραφή habet Plato Τheretet, p.
rum Lection. Lib. V. c. 1. Ηenr. Ste 126. F. υπογραφα Scholiastae Αristoph.
phanus, cum non valeret mentem loci as ad Νub. 57. videntur esse tabulae eorum,
sequi, falsis codicibus iterum se vendita quae aerario debentur Μusg.
bat, et frivolis conjecturis impeditiorem Forte, υπετράφη, succreuit. Reisk.
reddebat; de quo idem Canterus: Ste 1110. Μusgravius, Ει μηκίθ' "Αιδου
1hanί φuidem, hoc de loco misere se ιor βάκχος εί, φράσαμεν άν, Νon opus vide
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝο ΜΕΝοΣ. 319

11 10 ΑΜ. Ει μηκέθ' "Αιδου βάκχος, εκφράσαμεν άν,


ΗΡ. Παπαί, τόδ' ως ύποπτον ηνίξω πάλιν,
ΑΜ. Και σ', ει βεβαιως ευ φρονείς ήδη, σκοπώ.
ΗΡ. Ου γάρ τι βακχεύσας γε μέμνημαι φρένας.
Α" Α'

ΑΜ Λύσω, γέροντες, δεσμά παιδός, ή τί δρώ;


1115 ΗΡ. Και τόν γε δήσαντ είπ' αναινόμεσθα γάρ. γ 3/
ΑΜ. Τοσούτον ίσθι των κακών, τα δ' άλλ 8Cζ.

"ΗΡ. Αρκεί σιωπή γαρ μαθεϊν, ο βούλομαι ; 1129


ΑΜ. "Ω Ζεύ, παρ' "Ήρας άρ' οράς θρόνων τάδε ;
"ΗΡ. Αλλ' ή τι κείθεν πολέμιον πεπόνθαμεν,
1110 Αm. Si non amplius Ditis famulus es, dicam.
Ηer.
Ρapae? ut hoc suspectum obscure dixisti iterum.
Αm. Εt te jam considero, an constanter animi compos sis.
Ηer. Αtqui non memini me mente captum fuisse.
-Αm. Senes, solvamne vincula filii, aut quid agam ?

1115 Ηer, Dic etiam eum, φui ligavit : moleste enim hoc ferimus.
Αm. Τantum scias malorum : caetera vero omitte.

Ηer. Sufficitne enim silentium, ut discam quae cupio?


Αm. Ο Jupiter hacc (videsne) a sede Junonis profecta sunt.
Ηer, Αn aliquid ab illa mali passi sumus ?
Α

tur. Μηκίθ' pro μή καθ' Canteri emen Αινίζομαι vero laudo, Ηomer, περί γάς σε
datio est. Ηermαn. βροτών αινίζoμ' απάντων. Βαrnes.
Docui ad Ηippolytum ν. 551. legen 1115. Αut τι leg. cum vet. ed. loco τε,
dum esse : aut oυ γάρ βιβακχευκώς. Reisk.
1115, αναινόμεσθα] Defendat forte ali
ει μηπέθ' άδου βάκχος εί, φράσαμεν άν, quis ex Τheognid. v. 71ο. hujus fab. ν.
1219. Μihi vix dubium est, guin scrip
Siquidenι non αnplius Ditis famulus es, serit auctor ατιμώμισθα, infames reddi
dicαm. Viderat Canterus, pro μή καθ' πιur. Μusg.
scribendum esse μηκίθ', sed alterum non 1117. Recepi Ηeathii emendationem.
attigit. Μusg. Vulgo αρκεί, σιωπή γαρ μαθεί ούβούλομαι.
Ει μη παθ'"Αιδου βάκχος,] Βάκχος, μα Ηerman.
νία, λύσσα, ήν εμαίνετο εξ άδον ανιών άρτι. Levi mutatione emendaveris, quod et
Canterus legendum putat: Ει μηκίθ' άδε, vidit Ηeathius :
Scaliger legit κατάδου pro καταείδου, hoc αςκά σιωτη γάς μαθών, ο [vel ά]βούλομαι,
pro κατηείδου, ab αείδω, cano, nescio, qua
mente, Certe Βacchus hic pro furore, Silentiumηe ergo sufficil, ut discam, φιμα
qualis Βacchantibus adesse solebat, φua cupίο " Ιdem in Αndromeda, quanquam
Ιemque modo Ηercules ostenderat, sumi aliis verbis, dixerat: σιγάς, σιωτή δ' άτο
tur. Βαrnes. ρος ερμηνεύς λόγων. Τyrwhitto placet σιωτη
Reisk, mavult: Ει μη κράτει σου Βάκ γάρ παθείν ου βούλομαι. Μusg.
χος, nisi te teneret.fμror, nisi tibi domina Αρκεί] Τούτο αρκείσθω σοι, πάτες, ότι
retur. Βeck. πάντα τρανώς λέγεσθαι μο, θέλω, και ου
11 11. ή νίξω] Αb "Ηινιξάμην, thema βούλομαι σιωτή ταύτα ααθεϊν. Βαrnes.
αινίττομαι, tecte loφκον. Ηinc aenigma, Forte, μεθείναι βούλομαι, υοίο enim sί
Αίνιγμα, ab αίνoς, parabolica locutio. Ιentio practermittere. Reisk.
Vot. VΙΙ. Χ
320 Ε Υ Ρ Ι Π Ι Δ Ο Υ.

112ο ΑΜ. Την θεόν εάσας, τα σά περιστέλλου κακά.


"ΗΡ. Απωλόμεσθα συμφοράν έξεις τινά.
3 δ Α' Λ Λ / Α"

Ιδού, θέασαι τάδε τέκνων πεσήματα.


/ ) Α
ΗΡ. Οίμοι, τίν' όψιν τήνδε δέρκομαι τάλας, 1135
ΑΜ. Απόλεμον, ώ παί, πόλεμον έσπευσας τέκνοις.
Α' Α' γ' Λ. Α' Λ

1125 ΗΡ. Τί πόλεμον είπας, τούσδε τίς διώλεσεν,


Α" ν ν Λ' \ - «1 2/
ΑΜ. Σύ, και σά τόξα, και θεών ος αίτιος.
"ΗΡ. Τί φής,
ης, τι δράσας,
ρα ώ κάκ' αγγέλλων
γγι % πάτερζ" 9 c

ΑΜ. Μανείς ερωτάς δ' άθλι ερμηνεύματα, 1 140


5' ν Λ' Α' 2 ? ? \ Υ 3 "ν

ΗΡ. Η και δάμαρτός είμ' εγω φονεύς έμης;

1120 Αm. Μissa Dea, cura tua mala.


Ηer. Periimus! aliquam calamitatem occultas ?
Αm. Εcce, aspice liberorum cadavera hacc.
Ηer, Ηeu me, quale spectaculum video miser 2
Αm. Ιnfelix, Ο fili, bellum studiose fecisti liberis,
1125 Ηer, Quid bellum narras? guis perdidit hos?
Αm. Τu, et arcus tuus, et deοrum quisquis esi autor.
Ηer, Quid ais " ηuid feci2 Ο pater mala nuncians.
Αm. Ιnsaniens: guaeris autem miserabilem narrationem,
Ηer, Αn et uxoris mea sum ego interfector?

1118. Μusgravius: "Ω Ζιύ, παρ'"Ηρας quae et τίσεα dicuntur, a το πίσος, Ρhα
(άς εράς ι) θρόνων τάδε. Νοn opus. niss. ν. 1715. "Ω φίλα πισήματ’ άθλι'
Ηermαn. αθλίου τατρός. Βarnes.
Distinguendum : Απόλεμον πόλεμον illustrat Βrunck. ad
ώ Ζεύ, πας'"Ηρας (άς εράς) θρόνων τάδι. ΑΕschyl. Ρrom. 912. Βeck.
Μusg. 1126. και θιών ύς αίτιος.] Junoneπα in
nuit, sed cum non ausit eam nominatim
Leg, άρα δρά, φρενών τάδε, ηum consiliis citare, ne ira magis inflammetur, ευφημο
(suasu, instigatu) Junonis.ficisti hacc ' τίρως ait: quisφuis fuit ille Deorum, θεών
aut ταρηξας a παράγω, aut προκύψας, pro ός αίτιος. Βαrnes,
spίciens. Reisk, 1131. στεναγμών γάρ με περιβάλλει νί
1121. Legebatur ίξεις τίνα, Ρrimus φος.] Sic Ηomerus: νέφος είπετο πιζών.
Βrodaus λέξεις pro έξεις, inde alii. Sig Sic Εuripides Ρhα.niss. ν. 257. Αμφί δί
num interrogationis recte omisit Wake πόλιν νίφος ασπίδων. Βarnes.
fieldius. "Εξεις non mutandum. Vide
Οrest. 248. Suppl. 1058. Ιon. 1354. -1153. Sic libri. Νihil afferunt critici,
Ηerman. quod vel commemoratione dignum sit. Si
ίξεις] Certatim emendant viri docti quid video, scribendum est, ή γάς ξινήςαξ
λίξεις. Μihi magis arridet στέγεις. Ρhα.n. οίκον εκβάκχευμ' εμόν Νon est in lexicis
ν. 1229. κακόν τι κεύθεις, και στίγεις υπό εκβάκχευμα, sed ejus vocabuli interpreta
σκότω. Μusg. tio fuit ή βάκχευσις, cujus vestigia in
"ξεις] Βrodacus, Canterus, Scaliger, textu habemus, Μox Αld. Ηerv. pr.
λίξεις legunt, ηuae vera videtur lectio. Βrub. δυστυχεί. Caet. δυστυχή. Ηerman.
Βαrnes. ή βάκχενσ'] Legendum cum Reiskio
λίξεις, aut ιρείς, ctiam Reisk. Βeck. ή βακχεύς, υclut Βacchus. Νota sunt vel
1122, πεσήματα.] Πτώματα, cadαυcrα, ex Ηoratio tecία Pentheos a Βaccho dis
3.
ΗΡΑΚΛΗΣ Μ Α Ι Ν Ο ΜΕΝΟΣ. 321
- Φ/ \ 2/ " Α'
1130 ΑΜ. Μιάς άπαντα χειρός έργα σής τάδε.
σ , "ν Α' Λ Α'
ΗΡ. Αι αι στεναγμών γαρ με περιβάλλει νέφος.
ΑΜ. Τούτων έκατι σας καταστένω τύχας.
τ, Μ Α' 2 2 Α"
ΗΡ. "Η γάς συνήραξ οικον, ή βάκχευσ εμον, 1145
9 " Υ ρ/ Λ - ν Α'
Ουκ οίδα, πλην έν πάντα δυστυχεί "ΤΟζ, Ο'Δύ,
ΑΜ.
1135 ΗΡ. Που δ' οίστρος ήμας έλαβε, που διώλεσεν,
"Οτ' α β ίζ \ Α - ρ Α'
ΑΜ. μιφι βωμον χείρας ηγνίζου πυρί.
ΗΡ. Οίμοι τί δή γε φείδομαι ψυχής έμής,
Των φιλτάτων μοι γενόμενος παίδων φονεύς, 1150
2 σ' Α' \ γ
Κούκ ειμι πετρας λισσάδος προς άλματα,

1130 Αm. Ηaec omnia sunt unius manus tuae facinora.


Ηer. Ηeu, heu ! circumdat enim me nubes luctuum.
Αm. Ρropter haec deploro tuas calamitates.
Ηer. Αn etiam confregi meam domum, ut furore percitus ?
Αm. Ηaud scio praeter unum hoc, omnia tua sunt infelicia. .
1135 Ηer, Ljbi vero furor nos invasit? ubi perdidit 2
Αηι. Quum ad aram manus expiabas igne,
Ηer. Ηeu me ! quid igitur parco vita meae,
Cum factus sum interfector meorum charissimorum liberorum ?
Νee ad politi saxi saltus eo!

jecta non leυί νuinα, de duo vid. nostri 746. Τί δήσ’ ιμοι ζήν κέρδος, αλλ' ουκ εν
Βacchas ν. 623. Μusg, τάχει Ερριψ' εμαυτήν τήσδ' από στύφλον
Ηeath. emendaveraι: ή βάκχευσ'. πέτρας : Soph. ΟΕd. Τ. 1159. Τί δήτ' ιγώ
Βeck. ουχί τούδε του φόβου σ' άναξ, Επείσες εύνους
1134. De industria, et religione mo ήλθον, εξελυσάμην, Εurip. Ηippol. 1063.
rus, loquitur Αmphitryo obscurius. Νam "Ω θιοι, τί δήτα τουμόν ούλύν στόμα, "Οστις
numen fuerat, guod ipsum compelleret. γ' υφ' υμών, ούς σίβω, διόλλυμα , Αristoph,
Βeck. Lys. 181. Τί δή τα ταύτ' ουχ ώς τάχιστα,
1136. "οτ' αμφίβωμόν χείρας ήγνίζου Λαμτιτοί, Ξυνωμόσαμεν ότως άν αρρηκτως
πυρί.] Ita supra Νuntius dicit, Ηerculem έχη , Ιbid. 1 159. Τι δή9' υτηργμένων Φ"Ε
ιum primum furore correptum, guum ad τολλών καγαθών Μάχεσθε, κου παύεσθε της
aram torrem ex altari flammantem tinc μοχθηρίας. Εx hisce φuinque exempla
ιurus esset in aqua lustrali, ν. 925. Μέλ triaadscripsit Εlmsleius (ad Ηeracl.805.),
λων δε Δαλον χειρι δεξιά φέρειν, εις χέρνιβ’ ώς - et hoc in loco τι δήτα pracfert. Εlms
βάψειεν Αλκμήνης τόκος, έστη σιωπή, etc. leius quoque signum interrogandi ante
- Βarnes. φονεύς poni deberi dicit, et verba sequentia
1137. Νon repugnem, si φuis malit τί novam sententiam novamque quaestionem
δητα, Recte tamen se habere vulgatam incipere debere: ουκ είμι τίτρας λισσάδες
puto, nec debebam particulas δή γι im προς άλματα, "Η φάσγανον τρός ήτας εξ
prοbare ad Αristoph. Νub. 677. 783. ακοντίσας, Τέκνοις δικαστής αίματος γινήσο
Αpud Εuripidem inveniuntur in Ιph. μαι, "Η σάρκα την εμήν κατεμπρήσας πνρί,
Τaur. 944. Suppl. 173. φuo in loco non Δύσκλειαν, ή μίνει μ', απώσομαι βία και
recte, mea sententia, Ρorsonus ad Ηecub. Νonne ibo meipsumque de rupc praciψί
13. δήτα legit. Ηerman. tabo, &c. Sic Αndrom. Ου σπαράξομαι
Τί δήτα Γest certa lectio quod in tex κόμαν , ουκ επιθήσομαι ιμό κάρα κτύ
tum intulit Schaeforus. Sic ΑΕsch. Ρrom. πημα χερός όλοον: Νonne capillos υcilicabo,
Χ2
322 ΕΥ ΡΙΠΙΔοΥ
1140"Η φάσγανον προς ήπαρ εξακοντίσας,
Τέκνοις δικαστής αίματος γενήσομαι,
"Η σάρκα την εμήν κατεμπρήσας πυρί,
Α' «Ά Α' η % Λ' /

Δύσκλειαν, ή μένει μ , απωσομαι βίου; 1 155

Αλλ' εμποδών μοι θανασίμων βουλευμάτων


1145 Θησεύς όδ' έρπει, ξυγγενής, φίλος τ' έμός.
Οφθησόμεσθα, και τεκνοκτόνον μύσος
1140 Αut gladio in hepar adacto,
Vindex fiam sanguinis liberorum:
Αut carnem meam cremans igni,
Ιnfamiam vitae, quae me manet, repellam2
Sed impedimento mihi letalium consiliorum,
1145 Venit Τheseus hicce, cognatus et amicus meus.
Conspiciemur aύ eo, et casorum liberorum piaculum

&c. Ηel. 550. .Ουχώς δρομαία πώλος, ή 1159. λισσάδο:] Ita bene emendat Βro
Βάκχη θιού, Τάφω ξυνάψω κωλον ; Μed. dasus, vid. Αndrom. v. 531. Αpollon.
874. Ουκ απαλλαχθήσομαι Θυμού, Conf. Rhod. Lib. ΙΙ. Τheocrit. Ιdyll. ΧΧΙΙ.
ΑΕsch. Suppl. 845. Ουκ ούν, ουκ ούν (sup ν. 57. Εd. Αld. λυσσάδος. Μusg.
plendum έσονται) τιλμοί, τιλμοι, και στιγ Κουκ είμι πέτρας λισσάδος προς άλματα,]
μοι, πολυαίμων φόνιος | αποκοπά κρατός , Αndrom. Λισσάδος ώς τέτρας. Scholiast.
Νonne crines evellam. Cujus locί vim ατό λείας πέτρας. Αpollonius Αrgon.
minus recte interpretes intellexerunt. Lib. ΙΙ. - τηδ' ύπο τέτρα Λισσάδες ερβί
ΕΙnusl. ζωντο αλίβροχοι. Τheocritus: Εύρον αίν
τί δή γι φείδομαι ψυχή, έμής,] Videbi ναον κράναν υπό λισσάδι τέτρα. ' Βrodacus,
mus postea ad ν. 1338. quod Ηercules, 1142. κατεμτρήσας] Ita ΜSS. Steph.
quanquam nunc de morte sibi inferenda Εd. Αld. ιμπρήσας. Μusg.
rnalis suis distractus deliberat, voluntariam κατεμτρήσας] Duportus legit ατιμπρή
mortem, seu Αυτοφονίαν, timiditatis dam σας, sed κατεμπρήσας ex vetustis Codici
net. Αt quod etiam impium sit, de vita, bus eruisse se Stephanus dicit, et hoc jam
νelut ex arce nobis nostraeque fidei tradi in Lexico receptum, guare maneat per
ta, duce invito egredi, testatur in Ρlatonis me licet. Αldina editio una syllaba de
Ρhardone, sect. 5. Socrates, ita loquens: ficiens εμπρήσας tantum habuit. Βαrneς.
Ο μεν ούν εν απορρήτοις περί αυτών (ανθρώ 1145, Θησεύς όδ' έρτει, συγγενής, φίλος
πων) λόγος, ως έν τινι φρουρά εσμεν οι άνθρω τ' εμός.] Quomodo Τheseus et Ηercules
ποι, και ου δεί δη εαυτόν εκ ταύτης λύειν, consanguinitate erant inter se juncti, su
ουδ' αποδιδράσκειν, μέγας τε τίς μοι φαίνεται pra ostendimus ad Ηeraclid. ν. 21Ο. et
και συ ράδιος διϊδείν. Ιta quoque post So ν. 57. Οιuod autem Τheseus amicus erat
cratem Cicero de Somnio Scipionis : Ηerculis, aeque ac Ρirithoi, utpote ab eo
" Quare et tibi, Ρubli, et piis omnibus magnis beneficiis constrictus, ut etiam il
retinendus est animus in custodia corporis, lius gestorum amulus, testatur Ρlutarchus
nec injussu ejus, a quo ille est nobis datus, in Vita Τhesei. Βαrnes.
ex hominum vita migrandum est, ne mu 1147. Fortior evadet locutio, legendo
nus humanum a deo assignatum defugisse cum Reiskίο, φιλτάτω ξένων ιμών. Sic
videamini." Ιdem in primo Τusculan. Soph. Εl. 15. Νύν ούν, Ορέστα, και συ φίλ
Quaest. Vetat enim dominans ille in no τατε ξένων Πυλάδη, τί 2, 3, εν τάχει βου
bis deus, injussu hinc nos suo demigrare. λευτίον. Εmendationem hanc plane ne
Ιdeg Ciceronis locus a Μacrobio bene glexit Ηermannus. Εlmsί.
tractatur in Somnii Scipionis, Lib. Ι. c. φιλτάτων] Οptime Reiskius φιλτάτα.
15. Βαrnes. Νihil certe libentius audituri erant Αthe
4
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 323

Εις όμμαθ' ήξει φιλτάτων ξένων εμών.


y/ Α' δ Α' - "- " Λ'

Οίμοι, τί δράσω, που κακών ερημίαν 1 Ι 60


Εύρω, πτερωτός, ή κατά χθονός μολών,
1.150 Φέρ', εν πέπλοισι κρατι περιβάλω σκότος.
Αισχύνομαι γάς τοίς δεδραμένοις κακοίς,
Και τώδε προστροπαίον αίμα προσβαλών,
y Λ\ - ν Λ'
Ουδέν κακώσαι τους αναιτίους θέλω, 1 165

Veniet in conspectum charissimi meorum hospitum,


Ηei mihi, quid faciam ? ubi malorum solitudinem
Ιnveniam! alatusne, an subter terram vadens 2
1150 Αge, quid si vestibus tenebras offundam capiti?
Ρudet enim me scelerum, guae patravi,
Εt huic piacularem sanguinem irrogans,
Νullo malo-afficere volo innocentes.

nienses, quam Τheseum sic reliquis Ηer τρόπαιον. Ωuippe inquinari credebant
culis hospitibus anteferri. Μusg. Veteres, quoscunque adspexisset tantum
1148. Legebatur τοί. Ηerman. homo magno aliquo scelere implicatus.
115ο. Εdd. vett, φερ' άν, omisso πίτ vid. Ηippol. ν. 951. Confer etiam huj.
Χεισι, φuod e ΜSS. Stephani receptum. Fab, ν. 1224. 5. προστρό ταιο αίμα προα
Ηeathius αν in εν mutavit. Ηerman. λαβών convenit quidem illud Ηerculis
Φίς αν τίτλοισι] Vox τίτλοισι, ΜSS. conditioni, sed ita convenit, ut hic saltem
Steph. debetur. Μusg. otiosum sit, Μusg.
Φίς αν αίσλοισι κρατι περιβάλω σκότος.] προσβαλών,] Ηactenus προσλαβών lege
Ηenricus Stephanus primus restituit πέπ batur, sed Canterus recte sensit, προσβα
λαισι, sed illi άν in hoc loco haud satis λών legi debere, facilis enim error ex
apta videtur, ut neque Duporto, gui legit transpositione literarum, uι et facilis cor
ως άν, pro φέρ' αν et "Εα : non enim satis rectio. Dicimus itaque ατιμίαν τινι προσ
sibi in hac re constans videtur. Quid si βάλλειν, non autem προσλαμβάνειν. Προσ
φέρ' αυ legamus? Νec tamen αν omnino λαμβάνομεν γαρ ημείς ατιμίαν εξ άλλου τι
ineptum habeo. Βαrnes. νός. Similiter προστρόταιον αίμα ιτίεν
Ηeath mavult: φέρ' εν τίτλοισι, quia προσβάλλω, αίteri cardis realum irrogo, hic
αν hic nullum locum habeat, dicitur: Scaligero hoc quoque visum.
Solebant Veteres semper in gravissimo ΙΒarnes,
luctu caput tegere peplo. Βeck. προσβαλών,] Vid. Αbresch, ad ΑΕschyl.
1152. Vulgatum προσλαβών Canterus Ι. p. 61. Βeck.
in προσβαλών mutavit. Τώδε est mihi. προστρoταίον, μυσαρόν. Scholiasί. - -

Ηermαη. 1i53. κακώσαι] Contaminare, Ρrisci


τροσλαβών,] Recte Canterus προσβαλών. sane parricidam impium, φuigue idgenus
Ε neque sic persanatur ulcus. Legen facinoris detestandi commisisset, fugie
LΙΠΠ. :
bant, ejusdem consortio se pollui existi
και τώνδε, τςοστεόταιον όμμα προσβαλών, mantes, inquit Joh. Brodacus, quasi gt
modernis id' esset inauditum, Certe piί
ευδέν κακώσαι τους αναιτίους θέλω,
ac modesti homines sanguinarios, blasphe
Constructio est: και ουδέν κακώσαι θίλαν mosque atheos, ut pestes humani generis
του, τώνδε αναιτίους, προσβαλών όμμα προσ solent vitare, Βarnes.
Χ 5
324 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ

ΑRGUΜΕΝΤUΜ ΑCΤUS QUΙΝΤΙ.

ΤΗΕsΕυs, rex Αthenarum, comes Ηerculis et amicus, audito, φuod Lycus regnum Τhe
barum invasisset, cum exercitu Τhebas venit, Ηerculiamico opem, si res postulet, laturus.
Ηic jam recens actum facinus videt, cadem puerorum et Μegarte miserandam; Ηerculem
acerbo casu attonitum, obstupidum plane, et fere de manibus sibi inferendis cogitantem,
nec in os illi oculos tollere prae conscelerata conscientia sustinentem. Vix itaque Τhe
seus hoc tandem extorquet, ut aperto vultu se adspici coram patiatur Ηercules totius
vitae suae miserias recolit, labores, et aerumnas, hoc demum infandum, indignum, abomi
nandum facinus, ignominiae summa, summac turpitudinis plenum: quare nec amplius sibi
vivendum videri, ubi hostibus sit derisui, amicis terrori et exsecrationi, nee Junonis ini
guum odium praeterit. Τheseus jacentem et paene desperantem heroa oratione consolatoria
erigit, incitatque ad scelus expiandum, etiam in regni Αthenarum consortium. Ηercules
utcunque animum tandem recipit, ac deosculatus carissima suorum cadavera, patri sepeli
enda commendat; post longam denique querelam, aflictam et parricidio funestatam domum
seni Αmphitryoni iterum committit, unaque cum Τheseo moestus proficiscitur.

ΘΗΣΕΥΣ.

"Ηκω ξυν άλλοις, οι παρ' Ασωπού βοάς


1155 Μένουσιν ένοπλοι γής Αθηναίων κόροι,
Σώ παιδί, πρέσβυ, σύμμαχον φέρων δόρυ.
Κληδών γάρ ήλθεν εις Ερεχθειδών πόλιν,
ΤΗΕSΕUS.

Venio cum aliis, qui ad fluenta Αsopi


1155 Αrmatijuvenes terrae Αtheniensium manent,
Τuo filio, Ο senex, hastam auxiliatricem ferens.
Venit enim fama in urbem Εrechthidarum,

1154. Vide Ρors. ad Ρhαεn. 1644. κλήζω, quod et κληίζω, Ιon, pro κλείζων
Ηermαn. thema κλείω, ιαμdo et claudo, Ιbid.
Ασωπού ροά,] De Αsopo, Βα.otiae flu Ερεχθειδών πόλιν] ΑtheniensesdictiΕrech
vio, supra diximus ad v. 781. Εst et thidae ab Εrechtheo, eorum sexto rege.
alius ejusdem nominis fluvius Αsia, Lao Vide φuae nos ad Ιon. ν. 299. Βarnes.
diceam praeterfluens. Item Τertius Co 1160, υπήρξεν Ηρακλής,] Υπήρξε hoc
rinthiacae provincias, de gua ita Ρausani in loco pro ύπαρχος εγίνετο. Sic Rhes.
as in Corinthiacis, fol. 48. lin, 27, ο δε ν. 629, Ουκούν υπάρχειν τόνδε κατθανόντα
Ασωτος ουτος άρχεται μίν εκ της Φλιανίας, χρή, Sic Αndrom. ν. 273. "Η μεγάλων
βεί δί διά της Σικυωνίας, και εκδίδωσιν ες την αχίων άρ υπήρξεν Ιn quem locum vide
ταύτης θάλασσαν. Βαrnes, quae nos Graece inter Scholia inseruimus.
Scenam tertiam actus sexti facit Ρrev. Ηerculis autem priora beneficia, quibus
Chorum idem monet non exiisse, sed ille Τheseum affecerat, Αpollodorus ag
abiisse tamen in orchestram, neque se noscit, Βiblioth. Lib. ΙΙ. c. 5. sect. ult.
sermonibus immiscere. Βeck. Πλησίον δι των "Αιδον πυλών γινόμενος (ό
1157. Κληδων] Η Κληδών, κλεηδών, et Ηρακλής) Θησία εύρι και Πειρίθουν, τον
αλκηδών, famα, rumor, onιen, unde κληδονί "Ά μνηστευόμενον γάμον, και διά τού
ζομαι, ominor, et κληδονούμαι, ν. 1279, a εθέντα. Θιασάμινοι δε Ηρακλέα, τάς
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 325

"Ως σκήπτρα χώρας τήσδ' αναρπάσας Λύκος 1 17Ο


Εις πόλεμον ύμιν και μάχην καθίσταται.
1160 Τίνων δ' αμοιβάς ών υπήρξεν Ηρακλής,
Σώσας με νέρθεν, ήλθον, εί τι δεί, γέρον,
"Η χειρός ύμας της έμής, ή ξυμμάχων,
2) - "-

Εα τί νεκρων τωνδε πληθύει πέδον, 1 175


Ούτοι λέλειμμαι, και νεωτέρων κακών
6/ 3 . "w Α' Α' W9 χ/ Λ

1 165 Υστερος αφιγμαι και τις τάδ’ έκτεινεν τέκνα ;

Τίνος γεγώσαν τήνδ' ορώ ξυνάoρον,


Ού γάς δορός γε παίδες ίστανται πέλας,
χ, 2. χ/ Α' Α ο Α' Λ

Αλλ' άλλο τοί που καινον ευρισκω κακον. Ι. 18Ο

ΑΜ. "Ω τον ελαιοφόρον όχθον έχων .... στροφή α’.

Guod Lycus occupato sceptro hujus regionis,


Αd bellum et pugnam contra vos processit.
1160 Ut enim referrem gratiam pro beneficiis, guae in me contulit ultro Ηercules,
Quod me salvum ex inferis reduxerit, veni si quid opus sit, Ο senex,
Vobis, aut manu mea, aut sociis.
Ηem, quare solum repletum est cadaveribus hisce?
Νum frustratus sum, et malis recentibus
1165 Ρosterior veni; quis liberos hos occidit?
Cujus υίνι conjugem hanc existentem aspicio 2
Νon enim in acie steterunt pueri,
Sed aliquod aliud novum malum invenio.
Αm. Ο qui tenes collem oliviferum.

χείρας όρεγον, ώς αναστησόμενοι διά της εκεί 1165. αφίγμα 1 Ιta ΜSS. Εd. Αld.
νου βίας. Ο δι Θησία με λαβόμενος της άφιίμαι. Μusg.
χειρό, ήγειρι. Βαrnes. 1169. Εxcidit fortasse άναξ in fine ver
1161. 8. εί τι διί, γέρον, "Η χειρός υμάς sus Ιta Creusa in Ιone ν. 148Ο. α σκο
της ιμής,] Δεί σί τινος dicitur, δεί σοί τινοι, αίλεις ετ' εμού, τον ελαιοφυή τάγoν θάσσει,
et δι, σοί σι, ut εν δεί μόνον μοι. Οιuae va Ηerman.
riae constructiones notandae, Βαrnes, 1169-1205. Dialogus hac inter Αm
1162. Reisk. scribit υμίν, Βeck. phitryonem et Τhesea, quae ex triginta sex
tantum versibus constat, a Ηermanno in
1164. Libri ούτω τι λίλειμμαι. Μale
decem strophas, decem antistrophas, et μι
Μusgravius Βarnesii conjecturam ήτον σωδου, duas, divisa est. Οrdinem diversam
probat. Ιstud τι nihil aliud est quam τει et, si fieri possit, vitiosiorem Ηermanni
pro correctione ad πω adscriptum.
Ηerman. sequitur Seidlerus, pp. 358. 361. Seidleri
lectiones quadam laudari sunt digna, prae
ούπω τι λίλειμμαι,] Ιta Εd. Αld. Sed sertifη εκατoγκεφάλοι pro εκατoγκεφάλου,
legendum cum Βarnesio: ήπου λίλειμμαι, ν. 1188. et ομοφύλιον pro ομόφυλον, ν. 1200.
Μusg. Είηιsί.
Reisk. conjicit: είτ’ απολίλειμμα, νε! 1169."Ω τένιλαιοφόρο όχθον έχων] Collem
είθ' υπoλίλιιμμαι. iiαne υero κro venίο " oleis consitum, i. e, Αrcem Αthenarum,
Βeck. in qua primum oliva visa est ΑΕlianus :
Χ4
326 Ε Υ Ρ ΙΠ ΙΔΟΥ

117ο ΘΗ. Τί χρημά μ' οικτροίς εκάλεσας προοιμίοις, στρ. β.


ΑΜ. Επάθομεν πάθεα μέλεα προς θεών. αντ. α'. 9

ΘΗ. Οι παίδες οίδε τίνες, εφ' οίς δακρυρροείς; αντ. β.


ΑΜ. Έτεκεν, έτεκεν ουμός ίνις τάλας, στρ. γ'. 1185
Τεκόμενος δ έκτανεφοίνιον αίμα τλάς.
1 175 ΘΗ. Εύφημα φώνει, στροφή δ.
ΑΜ, Βουλoμένοισιν επαγγέλλει, στροφή ε'.

117o Τhe Quamobrem me vocas miserabili isto procemio ?


Αm. Ρassi sumus gravia mala a diis.
Τhe Quinam sunt hi pueri, propter quos ploras?
Αnι. Μeus quidem miser filius genuit genuit eos,
Sed Ρostquam genuit, interfecit, funestam cadem facere ausus.
1 175 Τhe Βona verba quaso.
Αm. Volentesjubes.

εν Αθήναις ευρεθήναι λίγουσι πρώτον την suggerimus, "Ετεκε μίν νιν ούμός νις τάλας,
ελαίαν, Ηerodotus in Τerpsichore : λί τεκόμενος δ' έκτανε, φόνιον αίμα τλάς.
γεται δε και, ως ελαία ίσαν άλλοθι γή, ού Εlmsί.
δαμού κατ' εκείνον τον χρόνον, ή Αθήνησι.
Joh, Βrodacus. Ροéta itaque noster ita Ινις] De hac voce vide supra ad ν. 354.
Βarnes.
cecinit, Ιon. v. 1432. Στέφανον ελαίας
αμφέθηκά σοι τότε, "Ην πρώτ' Αθάνας σκό Ινις, υιός. Scholiast.
τελος εισηνέγκατο, in quem locum vide 11 75-1180. Ιta constituίt Ηeath.
quae nos. Βαrnes.
Ηunc versum Ηeath. ita dividit: Θη. Εύφημα φώνει penthemimeris iambica.
Αμ- βουλομένοισιν επαγγέλλη hephthemimeris
Ω τον ελαιοφό penthemimeris trochaica. dactylica.
φον όχθον έχων eadem iambica. Θη. "Ω δεινά λέξας penthemimeris iambica.
et ν. 1171. sic :
Αμ. οίχόμεθ", οίχόμεθα στανοί hephthemimeris
dactylica.
Εταθομεν πάθεα Θη. Τί φής, τι δράσας, penthemimeris iam
Μίλεα προς Ε Ρenthemimeres trochaicae. bica.

Βeck. Αμ- Μαινομένω πιτύλω. eadem dactylica.


Βeck,
1170. Τί χρήμα] Διά subaudi. Βαrnes.
CausamhujusinterrogationisbenePrev. 1176, Βουλoμίνοισιν επαγγίλλη.] Συμίν
εκplicat sic : " Depuis le premier mot, επαγγέλλη εύφημα φωνείν ημίν τοί, μάλισ
que vient de dire Αmphitryon, jusqu'au τα βουλομένοις, αλλά μη δυναμένοις ου γάς
inoment, oυ Τhesée s'adresse a Ηercule, εύφημα πάσχομεν Βene autem ominan:
le poète emploie le motre 1yrique, il est
donc probable Φu'Αmphitryon, en s'adres tia verba nos sane valde optaremus pro
ferre, si res pateretur, at nullo nunc mo
8ant a Thésée, chante avec un accentιres do possumus. Βarnes.
aouloureux, C'est la sans doute ce qui 1178, Αld. Βrub. Ηerv. Βrod. Βarn.
motive la question de Τhésée.'' Βecλ. οίχόμεσθ', οίχόμεσθα. Cant. P. Steph.
1175, Scripsi έτεκεν έτεκεν pro νulgato οίχόμεσθα, οίχόμεσθα, Commelin, Μusgr.
έτεκε μεν, Ηerman.
είχόμεθα, οίχόμενθα. Correxit Ηeath
"Ετεκε μεν ούμε, νι, τάλας, Ι τεκόμενο, δ' ius. Ηerman.
έκτανε φοίνιον αίμα τλάι.] Pro έτεκε μεν
"gi Ηermannus: έτικίν, ίτικι. Νos •ίχόμεσθ' Οίχόμεσθα ατανοί] Legendum forte
αμπτάμενοι. Sic Αndrom. ν.
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 327

ΘΗ. "Ω δεινά λέξας. μεσωδός.


ΑΜ. Οίχόμεθ, οίχόμεθα πτανοί, αντιστροφή έ.
ΘΗ. Τί φής , τί δράσας ; αντιστροφή ο.
1 180 ΑΜ. Μαινομένω πιτύλω πλαγχθείς στροφή στ. 1190
Εκατoγκεφάλου βα
φαίς . . ύδρεας.
ΘΗ. "Ήρας όδ' 'αγών, τίς δ' όδουν νεκροίς, γέ
βον; στροφή ζ.

Τηε ο quam indigna dixisti.


Αm. Ρeriimus periimus sublati in aérem.
Τhe. Quid ais? quid faciens ?
118Ο Αηι. Furioso certamine in furorem actus
γεηenίς Ηydrae
Ηabentis-centum-capita. [ senex 2
Τhe Ηoc est quoddam maleficium Junonis, φuis autem hic mortuus, Ο

1208. αμπτάμενα πάντα φρούδ' ανιίται, φuod in eum numerum tandem per exci
Μusg. sionem multiplicabantur: novem enim
είχόμισθα ττανοί.] Ita Supplic. ν. 1152. tantum capita primo habuit Ηydra, vel
Ποτανοί δ' ήνυσαν τον αίδαν πτανός, et πο φuod ex Τyphone genita erat, φui et ipse
τανός, pro πτηνός et πoτηνός, volucris, αντί εκατογκέφαλος dicitur Αristophani aliis
ταχέως, διά το ταχύ των επτερωμένων οιω que. Βαrnes.
νών. Βαrnes. 1182. Μetri indicio lacunae signa po
Vet. ed. a στανοί versum incipit; un sui. Ηermαn.
de conjicio, non Chori, sed Τhesei, hane 1183. Sic Reiskius. Libri vett. τίς
vocem, et leg. esse ιαττατοι, eheu. Reisk. δόλου νεκρούς. Ηerman. -

1180, πιτύλω] Ut in hoc loco μαινο Corruptissimum hunc versum sic non
μένω πιτύλω dixit, sic ad Ιphig. Τaur. ν. male emendat Reiskius :
308. μανίας τίτυλον habet. in quem lo
cum vide qua nos, Μonendus autem "Ηρας οδ' αγών τίς δ' οδ' ου "ν νεκς ύς, γέρον.
est lector, in eo loco ad notae finem male ου ν νεκροί, pro ο εν νεκροί. Sed multo
verba locata esse, in hunc igitur ordinem concinnius est, quod reponit Τyrwhittus:
redigi debere, Figurale autem hic poέια
μανίας πίτυλον υocat furiosum illum, φuo "Ηςας όδ' αγών τίς δ' οδ' ου νεκςος, γέρον.
Οrestes stimulabatur, ηιοίum. Ιta Αl. Quae sic illustrat Vir elegantissimus:
cest. ν. 814. τίτυλον σκύφου υocat liberam " Μanifestum est," inquit, " in verbis
compotationem : Scholiastes αιμtem in lo posterioribus contineri interrogationem,
cμπι αίι : πίτυλος ή συνεχής φορά του τοτη cui respondet Αmphitryon, ν. 1184.
είου. Ωuod tamen alii ad Κότταβον refe έμός, έμός οδε γόνος -
runt. Μetaphora sumta ab agitatione
et impulsu remorum. Τheseus scilicet ingrediens puerorum ca
τλαγχθεί,] Παραφρονών. . Εx Ηomero davera primum videt ν. 1163. et de illo
autem hanc phrasin sumsit, qui dixit, rum morte sciscitatur, ν. 1165, et ν. 1172.
Οdyss. ν', ν. 346. παρέπλαγξεν δε νόημα. Μox hominem capite involuto projectum,
Ιn eundem sensum dixit idem Οdyss, σ'. sed plane vivum, conspiciens, Αmphitry
ν. 326. Ξείνι τάλαν, σύ γι τις φρένας ικ onem interrogat:
πεταταγμένος ισσι. Εt Τheocr, Idyll. β. Ωuis autem hic non mortuus, Ο Senex ""
ν. 19. Πά τας φρένας εκτετότασαι; Ιb.
Εκατoγκεφάλου] Vel est numerus certus "Ηρας όδ' αγών τις χολουμένης, γέξο..]
pro incerto, ut sίt pro πολυκεφάλου, vel Ρro χολουμένης olim legebatur δόλου νε
328 ΕΥ ΡΙΠ ΙΔ Ο Υ

ΑΜ. Εμός, έμός όδε γόνος ο πολύπονος, στροφή η.


1 185 "Ος επί δόρυ γιγαντοφόνον ήλθε συν θε
- - γ "
1.195
y

οίσι Φλεγραίον εις πεδίον ασπιστάς.


ΘΗ. Φευ φεύ, τίς ανδρών ώδε δυσδαίμων έφυ, αντιστροφή ζ.
ΑΜ. Ουκ άν γ' ειδείης μεσωδός.
Έτερον πολυμοχθότερον
1 190 Πολυπλαγκτότερόν τε θνατών. 1200

ΘΗ. Τι γάρ πέπλοισιν άθλιον κρύπτει κάρα, στεορη 8.


Αm. Μeus, meus hic filius aerumnosus,
1185 Qui ad bellum, ηuod Gigantes delevit, venit cum diis
Ρhlegraum in campum scutatus.
Τhe Ηeu, heu! φuis vir adeo est infelix 3
Αm. Νοn facile cognosces
Αlium miseriorem hominem,
119Ο Εt magis errabundum.
Τhe Cur vero tegit miserum caput veste 2

κριίς, nullo sensu: nec enim δόλος hic tan δόρυ γιγαντοφόνων ήλθι συν θιοι, Φλεγραίον
tum videbatur, guantum χόλo, Junonis, εις τεδίον ασπιστάς) Quod Ηercules in
eι praeterea νικροί, male aderat. Gul. campo Ρhlegraeo diis contra Gigantes
Canterus Νovar. Lection. Lib. ΙΙΙ. c. suppetias tulit, vide supra ad ν. 177. et
11. ita toιum versum legebat: "Ηρας όδ' 849. Νullam autem ego necessitatem hic
αγών μη χολού νεκρούς, γέρον. Sed longe video cum Cantero supplendi o, ante ισί,
magis placuit Scaligeri lectio, χολουμένης, nec, ut puto, ille ita putasset, nisi per
quam neque dubitavi in textum admit oscitantiam ώδι pro όδε scriptum putasset.
tere, Quod autem prior syllaba του Quid enim magis naturale, φuam hacc
Αγών aliquando producatur, vide quae lectio, έμός ύδι (i. e, ούτος) γόνος ο πολύτι
nos ad Phαεniss. ν. 597. Βαrnes. νο, επί δόρυ γιγαντοφόνον ήλθε, &c. Βαττιει.
Ηeath. reponit: "Ηρα, όδ' ω 'γών τίς δ' Ηeath. cum Cantero scribit "Ο, τολύ
τονος, structurae verborum caussa. Βeck.
όλ' εν νεκροίς, γίρον ,
Ηaec verba ("Ηρας κ. τ. λ.) Τyrwhitti 1185. "Ο, in libris omissum addidit
conjecturam secutus ita reddidit Ρrev.: Canterus, non, ut Ηeathius, et ex hoc,
« C'est Junon φui a frappé ce coup cruel. sive e Lipsiensi editione Εuripidis refert
. . . Μais o vieillard, guel est cet homme Wakefieldius, ante πολύτονος, sed post
que la mort a épargné? Scilicet Τhe hoc vocabulum. Ηermαn.
seum, dum intrabat, spectaculo plurium Ιegebatur θιους. Ηerman.
corporum, φuae extensa jacebant, percul 1186. αστιστας, ευθεία, Scholiast,
sum, non attendisse ad Ηerculem, φui 1192. Legebatur αιδούμενος. Ηermαπ.
immotus veloqueinvolutus erat. Αd extre 1193. Και φιλίαν ομόφυλων) ου γάς μόνον
mum ipsum adesse sentit et ex motu ip διά φιλίαν ηνώθησαν ό, τι Ηρακλής και ο
sius conjicit, eum adhuc vivere. ΒεCk, Θησεύς, αλλά και διά την συγγένεια». Vide
supra ad ν. 1145. et Ηeraclid. ν. 37. et
"Ηρας όδ' αγών τις χολουμένης, γέρον. 21Ο. Βαrnes.
Οlim legebatur δόλου νεκρούς, φuod paulo 1194. Αιμά σε ταιδοφόνον] Μετωνυμικώς
audacius ita mutatum est. Forte haec hoc dictum, αντί του αίμα εκ του φόνου των
ferenda : παίδων των φονευθέντων ρέιν. Αt supra ν.
"Ηρας όδ' α'γών τις δόλου πικρός, γέρον. 1185. Δόρν γιγαντοφόνο», active, το τους
Farhse. γίγαντας φονεύον. ΑΕmίl. Ρortuε,
1184. ss. Εμός όδε γόνος ο πολύπονος, επί 1195. Wakefieldius conjecit, αλλ' ώς
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ, 329
\ /

ΑΜ. Αιδόμενος το σόν όμμα και αντιστροφή στ'.


Φιλίαν ομόφυλον,
Αίμα τε παιδοφόνον. 9 ' Α"

1195 ΘΗ. Αλλ' εις ξυναλγούντ' ήλθεν έκκάλυτστό

νιν, αντιστροφή θ'. 1205


ΑΜ. "Ω τέκνον, πάρες απ' oμμάτων αντιστροφή η.
Πέπλον, απόδικε ρέθος αελίω δείξον βά
δακρύοισιν άμιλλάται.
βος δ' αντίπαλον
Ικετεύομεν γαρ αμφί σαν . . . . . . στροφή ί.

Αm. Οιuia reveretur tuum conspectum, et


Αmicitiam cognatam,
Caedemque filiorum.
1195 Τhe Αtqui una doliturum mactus est : detege eum.
Αm. Ο fili, dimitte ab oculis
Vestem, rejice, ostende faciem soli.
Αltitudinem animi lacrymas cohibentem revoca.
Supplico ad

συναλγών γ' ήλθον, Μihi satius videba ρίθος αιλίω δείξον..] Quod ρίθος commu
tur ήλθον in ήλθεν πmutare, Ηerman. niter το μέλος, guodvis membrum sonat,
ήλθον] Αccipio tertia persona plurali. ΑΕolice autem το τρόσωτον, υultunι, ut
ήλθον εις συναλγούντα pro έτυχον συναλ hoc in loco, Εustathius nos docet, fol.
γούνται, παεία sunί, ημι simul doleat. 1090. lin. 27. et fol. 1257. lin. 21. Αpol
Μusg. lonius Αrgon. Lib. ΙΙ. Αυτίκ' ανασχό
1197. 8. Legebatur βάρος αντίπαλον δα μενοι ρεθίων τροπάροιθι βαρείας χείρας,
κρύοις συναμιλλάται. Sensus est: certat Sic Μoschus Μegar. ν. 2. - Το πριν δί
cum lacrimis tuis pondus non minus τοι ουκ έτ' έρευθος σώζετ' ενί ρεθέισσι, item
grave: i. e si dolor facit, ut nolis conspi Sophocl. Αntigon. Νεφέλη δ' όφρύων ύτις
ci, atamicitia in te Τhesei postulat, ut re αίματόεν ρίθος αισχύνει. Ubi pro vultu
tegas faciem. Ηermαn. et genis το ρέθο, usurpatur. Βαrnes,
Versus corruptissimus, qui sic fortasse βάρος αντίταλον δακρύοι, συναμιλλάται..]
emendari potest: Αuctoritas mea tantum apud te ponderis
βάθος αντίταλων δακρύωις αναμελέτα. habere debet, quantum si cum lacrymis
obsequerer, Βrodacus.
Πerum compara meditando tranφuilliία Vulgatam, donec meliora afferantur,
tem illam animί, lacr/mis coërcendis pα ita vertendam censet Ηeath. : Senectutis
rem. Εrat enim inter Ηerculis laudes
ηeae grαυίtas, φuae lacrymas αυersatur,
non infima, mala quacunque sine gemi ηurιc ιαπιen cum tis simul hoc α te coτι
tu tolerasse: vid. Soph. Τrachiπ. ν. ίerιdit. Βeck.
1089. βάθος sive βαθύτης, αίtitudo, i. e.
serenitas animi. Ρlutarch. Parallel. p. 83. 1199. Αddidi γάρ et lacuna signa po
sui, Videtur ταλαίναν excidisse,
Εd. Η. Steph. την πραότητα και το βάθος
Η γηιανι.
αυτού της ψυχής : iterumque p. 559. φρό
νημα και βάθος ψυχής. "Ικετεύομεν] Βarnesius, auctore Scali
Ρlato: βάθος τι έχειν, p. 154, D. Εd. gero, ικετεύω μίν. Sed potest esse cnal
Ficin. Μusg. lage numeri, ut supra v. 854. Μusg.
ατόδικε) Αποδίκω et δίκω, pro αποβάλ "Ικετεύω μεν αμφι] Οlim ικετευομεν, guod
λω et βάλλω, vox Εuripidea, de qua vi οb sequens προστιτνών Scaliger emenda
aesis supra ad ν. 496. vit in ικιτιύω μεν, licet mutatio numeri
330 ΕΥΡΙ Π Ι Δ Ο Υ

1200 Γενειάδα και γόνυ και χέρα προσπιτνών,


Α' Α' 2 Α" και Ν. "ν
12 1Ο
Πολιόντε δάκρυον εκβαλών, 4ω παι, αντιστροφή ί.
Κάτασχε λέοντος όπως αγρίου θυμόν.
Βρόμον επί φόνιον ανόσιον εξάγει, αντιστροφή γ'. 1215
Κακά θέλων κακοίς ξυνάψαι, τέκνον,
1205 ΘΗ. Είεν, σε τον θάσσοντα δυστήνους έδρας
Αυδώ, φίλοισιν όμμα δεικνύναι το σόν.
Ουδείς σκότος γάς ώδ' έχει μέλαν νέφος,
y "ν "ν

"Οστις κακών σών ξυμφοράν κρύψειεν άν. 1220

Τί μοι προσείων χειρα σημαίνεις φόνον,


1200 Μentum tuum, et genua, et manum advolutus,
Εt canas lacrymas emittens. Ο fili,
Cohibe animum saevi leonis, ne
Cursum ad letiferum impium instigeris,
Μala volens malis addere, Ο fili.
1205 Τhe Αge! Τe, qui sedes miseram sessionem,
Jubeo amicis vultum tuum ostendere.

Νulla caligo enim adeo nigram nubem habet,


Quae malorum tuorum calamitatem possit occultare,
Cur mihi protendens manum ostendis necem,

non sit prorsus nova apud poètas, Vide ως | δρόμον επιφόνιον, ανόσιον, εξάγει, Ι κακά
quae nos ad Ιon. ν. 1115. Βαrnes. θίλων κακοί, ξυνάψαι, τέκνον. Δρόμον est
1201. ss. Ιώ παί, κάτασχε λέοντος αγ Reiskii emendatio. Εlmsl.
ρίου θυμόν γ', όπως | βρόμον επί φόνιον, ανό εκβαλών,] Ita ΜS. G. ut jam Scaliger.
σιον εξάγη, κακά θέλων κακοί, συνάψαι, Εd. Αld. εμβαλών. Μusg.
τέκνον.] Sic in edd. vulg, versiculi hi 1202. Νοn ausus sum mutare κάτασ
scribuntur et dividuntur. Scripsit Ηer χι, φuod Ρorsonus, probatum ad Ηecu
mannus: Κάτασχε λίoντος όπως αγρίου bam. ν. 836. tamen ad Οrest. 1330, du
θυμόν, cum sequente nota, " Νοn ausus bitat, an sit in κάτισχε mutandum. Οr
sum mutare κάτασχε, φuod Ρorsonus, dinem verborum mutavi. Vulgo enim
probatum ad Ηecubam v. 836. tamen ad λέοντος αγρίου θυμον γ', όπως, ita ut όπως
Οrest. 1330, dubitat, an sit in κατίσχε sequentibus jungatur, Illud γ', nisi me
mutandum. Οrdinem verborum mutavi. tricis debetur ex eo videtur ortum esse,
Vulgo enim λέοντος αγρίου θυμόν γ', όπως, quod librarius, quum scripsisset αγρίου
ita ut όπως sequentibus jungatur, Illud θυμόν όπως, appositis numeris β' γ' α' er
γ', nisi metricis debetur, ex eo videtur rorem corrigere voluit. Ηerman.
ortum esse, quod librarius, φuum scrip όπως [μή}. Quod uncinis hic inclusi,
sisset αγgίου 9υμον όπως, appositis nume μή, Scaligero debetur Μusg.
ris β' γ' α' errorem corrigere voluit.'' Ρro κάτασχε vitandi anapaesti causa
Νon dubίtandum est, nobis saltem judi Ηeath. reponit κάτεχε. Βeck.
cibus, quin litera γ' causa efficiendiiambi 1203. Βρέμον] Βene Reiskius δρόμων.
cuτη trimetrum illata est. Conf. v. 753. Εadem allusio est in βαλβίδων άτο ν.
Αmbigi nequit, imperativum κατίσχον 865. Μusg.
semper esse κατάσχες. Εlmsleius (ad Versum, ut sit senarius iambicus, ita
ΟΕd. Τ. 665.) hoc modo legit et dividit : constituit Ηeath.: Βρόμον έτι φένιον ανο
'Ιώ ται, κατά σχιθι λέοντος άγριον θυμόν, σιον μή σ' εξάγη. Βeck,
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 331

1210 "Ως μή μύσος με σών βάλη προσφθεγμάτων,


Ουδέν μέλει μοι ξύν γε σοι πράσσειν κακώς
Και γάς ποτ' ευτύχησ’. εκείσ’ ανοιστέον,
"Ο y εξέ Α' 2. y Λ' - Λ'

τ’ εξεσωσας μ εις φαος νεκρων παρα.


Χάριν δε γηράσκουσαν εχθαίρω φίλων,
1215 Και των καλών μεν όστις απολαύειν θέλει,
Ευμπλεϊν δε τοις φίλοισι δυστυχούσιν ού.
Ανίστασ', εκκάλυψον άθλιον κάρα,
Βλέψον προς ημάς όστις ευγενής βροτών, 12.30

Φέρει τα θεών γε πτώματ, ουδ' αναίνεται,


1210 Νe me piaculum tuorum alloquiorum feriat 2
Νihil recuso tecum infelix esse.
Εtenim fui aliquando felix : illuc mens est referenda,
Quum me salvum ex inferis in lucem eduxisti.
Οdi enim gratiam amicorum senescentem ;
1215 Εt eum, qui bonis quidem rebus frui vult,
Sed non una navigare cum amicis calamitosis.
Surge, detege miserum caput,
Ιntuere nos, Quicunque mortalium generosus est,
Casus deοrum fert, nec recusat.

1207. ουδείς σκότος] Conjectura est tem reddunt, φuae congessit Dawesius
Canteri. Εd. Αld. ιδ' ιι σκότος. Μιμsg. Μiscell. Crit, p. 229. Μusg.
ουδείς] Οlim "Ιδ' εί, nullo sensu , guare 1212. ηυτύχησ’.] Reponit Ηeath.
Canterus et Scaliger ουδείς legebant, Du Βeck.
portus "Ιδ' ου σκότος. Εst autem hic 1215. Και των καλών μεν] Οlim in ali
σκότος masculini generis, quod Εuripides quibus exemplaribus erat κακών μ', versu
etiam facit primo Ηecubae versu. Βαrnes.
et sensu sic pariterlaborantibus; ast illud
1208. Rorte, ός ομμάτων σαν συμφοράν, erat errntum praeli. Αldina enim editio
φui aύ οculis arceat, occultet tuam calami recte habuit καλών μίν, et ita legendum
ιαίεnι. Reisk.
1209. Reiskius ingeniose, sed imperite vidit Scaliger, Portus et Duportus.
φυγαν vel φυγείν scribendum putabat. Μusg.
Μihi satius visum est comma in signum 1216. Συμπλεϊν] i. e, συμτονείν, συν
interrogationis mutare, Ηermαn. δυστυχεί, και συγκινδυνεύειν. Ιta Cicero in
προσείων] Α προ et σείω. Βαrnes. Εpistolis Familiaribus, in eadem esse πια
φένον ,) Οptime Reiskius φυγείν. υι, pro in communi esse periculo, usurpa
vit. Βrodacus.
Μusg.
Reisk, scribit: σημαίνεις φυγάν, aut 1219, Εdd. vett. τά των θεών γε. Νοn
φυγείν, jubes me signo dalo.fugere. Βarnesius, ut Μusgravius refert, των de
Prev. admisit Reiskii conjecturam φυ lendum censuit, sed omissum jam in ed.
γή pro φόνον, sed vulg. tamen explicari Βrod. Cant, Commelin. Ρ. Steph.
posse monet de ipsis corporibus cruentis. Ηermανι.
Βeck. φέρει τα των θεών γε πτώματ,
Εd. Αld.
121Ο. Sic Scaliger. Vulgo βαλεί. ubi recte Βarnesius delet των potius, quam
Ηermαn. γε. Μusg.
βαλεί] Scaliger βαλή, quod dubium sal Reisk. γε potius deleri vult. Βeck.
ΕΥ ΡΙΠ Ι ΔΟΥ

2/
Θησεύ, δέδορκας τόνδ' αγων' έμών τέκνων,
Μ Λ Α' Α'

Ηκουσα, και βλέποντι σημαίνεις κακά.


Τί δητά μου κράτ ανεκάλυψας ηλίω ,
Τί δ, ου μιαίνεις θνητός ών τά των θεών. 1235
- σ' 2 γ Α'

Φεύγ, ώ ταλαίπωρ, ανόσιον μίασμ' εμόν.


1225 Ουδείς αλάστωρ τοις φίλοις εκ των φίλων.
"ΗΡ. Επήνεσ', ευ δράσας δέ σ' ουκ αναίνομαι.
ΘΗ. Εγώ δε πάσχων ευ τότ, οικτείρω σε νύν.
« y ν Λ' ν 2/ y 2 Α' Λ

ΗΡ. Οικτρός γάρ είμι, τάμ αποκτείνας τέκνα.


"

1220 Ηer. Ο Τheseu, vidistine hanc stragem meorum liberorum ?


Τhe Αudivi, et videnti mala indicas.
Ηer. Cur igitur meum caput detexisti soli ?
Τhe, Quid ni? polluisne Deos, cum sis homo?
Ηer. Fuge, Ο miser, impiam contagionem meam.
1225 Τhe. Νullum contagium amicis ab amicis.
Ηer. Laudo, guod autem tibi benefecerim, non inficior
Τhe. Εgo vero cum beneficio sim a te tum affectus, misereor nunc tui.
Ηer. Μiserandus enim sum, qui occiderim meos liberos.

1220. τόνδ.] Ita ΜSS. Ε. et 2714. scriptum est δράσαι in Veteribus.'' Αt


Εd. Αld. τωνδ'. Μusg. bona illius magni viri cum venia, recte
Ηeisk. emendat: τόνδ' άλων, hunc acerdicitur Graece δράσας ουκ αναίνομαι, aeque
υum, meorum liberorum, hanc velut ac δράσαι ουκ αναίνομαι, imo longe elegan
aream stratam meorum liberorum. tius et Αττικώτερον. Ωuare valeant hac
Ηerculem a Τheseo coactum esse se re in parte illius veteres libri, Βarnes.
tegere monet Ρrev. Βeck. Distinctionem ante ουκ tollendam mo
1223. Αut signum interrogationis in net Αbresch, ad ΑΕsch. Ι. p. 318. Βeck.
fine versus delendum erat, aut cum Βar 1227. Ηunc et sequentem versum in
nesio et Μusgravio interpungendum τί verso ordine exhibent Αld, Ηerv. prima,
δ' ού, μιαίνεις θνητός ών τα των θεών, Βrub. Jam antequam Η. Steph. e ΜSS.
Ηermαn. verum ordinem restitui jusserat, factum
Τί δ' ού, μιαίνει: θνητός ών τά των θεών.] id erat in Ηervag. secunda. Ηermαn.
Ιta interpungendum statuo, non, ut olim, 1227. s. In editione Αldina praecedit
τί δ', ου μιαίνεις θνητός ων τα των θεών , versus οικτρός, ηui nunc est ν. 1228. se
Vidit et hoc Duportus. Τα των θεών, quitur versus εγώ δι, φui nunc est 1227.
quia dixit Ηercules, non se audere soli personis interea verum ordinem obtinen
vultum ostendere, pudore suffusus ob sce tibus, Sed hunc errorem sustulitex ΜSS.
lera commissa, reponit Τheseus : Quid Η. Stephanus. Μusg.
non, hoc est, ostenderes vultum ? Νum 1228, γάρ ειμι pro πάρειμι Ρiersonus in
putas, te, mortalem existentem, deos con Veris, p. 245. et Reiskius. Ηermαn.
tagio tuo attingere posse? aut solem pol Contrarii vitii exempla duo subjicimus.
luere 2 Βarnes. Soph. Αj. 634. Κρείσσων γάρ "Αιδα κεύθων,
1226. διάσας]ΜSS. Steph. δράσαι, ή νοσών μάταν. Ρhil. 1337. Ανής γάρ ημίν
Μusg. έστιν εκ Τροίας αλους, "Ελενος αριστόμαντις.
Ετήνεσ' εύ δράκας δί σ' ουκ αναίνομαι..] Lege παρ' Αιδα ρt παρ' ημίν. Είπιει,
Ηic Ηenr. Stephanus, suo more falsa πάρειμι] Recte Reiskius [et Pierson.]
nobis optrudens, dicit : " Ρro δράσας γάς είμι. Μusg.
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 333

ΘΗ. Κλαίω χάριν σην εφ' ετέραισι συμφοραίς.


1230 ΗΡ. Ευρες δέ γ' άλλους εν κακoίσι μείζοσιν ,
ΘΗ. "Απτει κάτωθεν ουρανού δυσπραξία.
ΗΡ. Τoιγάρ παρεσκευάσμεθ' ώστε κατθανείν.
- Λ- Α- Α"

1245
ΘΗ. Δοκείς απειλών σών μέλειν τι δαίμοσιν,
ΗΡ. Αύθαδες ο θεός προς δε τους θεούς εγώ,
1235 ΘΗ. "Ισχε στόμ, ως μή μέγα λέγων, μείζον πάθης,
- Α' " "" -

ΗΡ. Γέμω κακών δή, κουκέτ' έσθ' όπη τεθή.


ΘΗ. Δράσεις δε δή τί ; ποί φέρει θυμούμενος,
-

Τhe. Lamentor tua causa ob alias calamitates. -

12.30 Ηer. Ιnvenistine alios in majoribus positos malis ?


Τhe, Μera infra cα-lum infelicitas est.
Ηer. Εrgo parati sumus mori.
Τhe. Ρutasne tuas minas Diis aliquo modo curae fore?
Ηer. Deus est arrogans, et ego erga Deos.
12S5 Τhe. Comprime os; ne superba loquens, majora patiaris.
Ηer, Plenus sum jam malorum, neque est amplius locus ulli malo.
Τhε. Quid igitur facies ? quo iratus ferris ?

1229. Νοn intellexerunt hunc versum priorem interpretationem, Laderi, inυcc


interpretes. Ετίραι συμφορα sunt, guod ία calitus cαιαmitαle, quum minus forte
alibi έτερος δαίμων. Vide Valcken. Diatr. insolens videatur ea, φua sit is usus, quan
p. 112. Lennep, ad Phalar, p. 112. quam nec ejus interpretationem prorsus
Ηerman. respuo. Βarnes,
Distinguit Ηeath. post κλαίω, ut verba Ηeath. vulgatam ita explicat: voluisse
vertantur sic: Τe lamentor er gratia tuα poètam hoc: Ηerculis infortunia adeo
in aliis meis calamitatibus, i. e, gratia esse magna, ut a terra ad cα.lum usque
erga me tua in aliis calamitatibus (quan pertingere dici possent.
do scil. apud inferos detinebar) copiam Νullam emendationem horum verbo
mihi fecit, te nunc vicissim lamentandi. rum sibi satisfacere docet Ρrev. Ιtaque
Βeck. sensum utcunque expressit sic: " Οn ne
1231. "Αττη] Μira in hunc locum voit sous les cieux que des infortunés."
commentati sunt viri docti, Legendum: Βeck.

άπλή κάτωθεν ουςανού δυστραξία 1233. ατιιλών σών] Ιta ΜSS. Ρari
siens, utjam Canterus. In Εd. Αld. deest
Μera infrα cαιum infelicitas est. Μusg, σών. Μusg.
"Αττη κάτωθεν ουρανού δυσπραξία.] Gu
Ιielm, Canterus legit, άττη κάτωθεν ου Recte Δοκεί, απειλών σών μίλιιν τι Δαίμοσιν ,]
σών a Cantero interseritur suo loco.
ανού, Δυσπραξία, φuem videsis Νovar.
ion. Lib, VΙΙ. c. 13. φuasi esset: 34. Simile illud Virgil. ΑΕneid. Lib. ΙV. ν.
Ιa cinerenι αιμt mαnes credis curατe
Σύ, ώ Δυσπραξία, άστη του ουρανού κάτωθεν
εκ της γης προθερούσα. Sin ad Ηerculem sepullos º Βarnes,
dicta sint verba, ut ego φuidem puto, ita 1234. Αύθαδες ο Θεός..] Ο Θεός αύθαδίς
sunt exponenda: Σύ, ώ Ηράκλεις, άπτη, τι εις εμέ εστιν εγώ δι ανάπαλιν τρός τους
δπλονότι θεία τινί και θεόρτο δυσπραγία, τη θεούς, δηλονότι αυθάδης ειμί, Βarnes.
κάτωθεν εις τον ουρανόν προθoρoύση, τη διά 1235."Ισχε στόμ,] Γta ΜSS. Ε. et 2714,
της "Ηρας σιι εμβληθείση. Quare non erat, Εd. Αld. ίσχε το στόμ’. Μusg,
φuod Canterus adeo fastuose rejiceret "Ισχε το στόμ',] Scaliger melius legit
334 Ε Υ ΡΙ Π Ι Δ Ο Υ

"ΗΡ. Θανών, όθεν περ ήλθον, είμι γης ύπο. 125Ο


ΘΗ. Είρηκας επιτυχόντος ανθρώπου λόγους,
y/
1240 ΗΡ. Συ δ' εκτοξων γε συμφορας, με νουθετός.
\ 1 Ν -- -

ΘΗ. Ο πολλά δη τλάς Ηρακλής λέγει τάδε;


ΗΡ. Ούκουν τοσαύτά γ' εν μέτρω μοχθητέον,
Ευεργέτης βροτοίσι και μέγας φίλος, 1255
"ΗΡ. Οίδ’ ουδεν ωφελούσι μ', αλλ' "Ήρα κρατεί.
1245 ΘΗ. Ουκ άν σ' ανάσχοιθ’ Ελλάς αμαθία θανείν.
Ηer. Μortuus sub terram vadam, unde veni.
Τhe. Dixisti verba hominis vulgaris,
1240 Ηer. Τu vero cum extra calamitatem sis, me mones.
Τhe.Ηercules quaeso ista dicit, qui tam multa jam passus est ?
Ηρη".
Νequaquam tanta, si metienda sunt mala.
Τhe. Βenefactor hominum, et magnus amicus ?
Ηργ', Ιlli vero nihiljuvant me, sed vincit Juno.
1245 Τhe Νon patietur Graecia te per imperitiam mori.

Σχις το στόμ', sed et vetus lectio stabit, si tuerit in his: τοί, τα φέρομαι , Ιllud vero
modo dactylum statuas in primo loco. recte animadvertit Ρorsσmus, οι et όποι
μή μέγα λίγων, μείζον πάθης.] Vide Ε interdum pro εκείσι ου dici: sed quod ad
rasmum in Αdagio, Νe grandia loφuaris, dit, τοί cum verbo είναι se non tolerandum
item in Αdagio, Αdrasίca Νemesis. De arbitrari, illud Αristophanis Αν. 9. respi
nique guae nos ad Rhes, ver. 338. ciens, αλλ' ουδ' ότοι γής εσμέν οίδ' έγωγ' έτι,
Εαrnes. in hoc certe et similibus locis et όποι et
1256. Αpud Ρlutarchum de Repugn. όση jure defendi poterit. Vide supra v.
Stoic. p. 1048. F. legitur και ουκ έσθ' 74. et Αndrom. 84. Ηerman.
ότου τεθή, et apud eumdem de Comm. Γέμω κακών δή, κουκέτ' ίσθ' έτη τεθή.]
Νot. p. 1063. D. και ουκ ίσθ' ότου τεθή. Longin. 40. ubi ed. Rob. ΜS. Ρar, όποι.
Αpud Longin. s. 4ο. editur ut in edd. ότση Ρlutarch. ΙΙ. p. 1Ο63. D. ότου p.
Εuripidis: sed ex codd. lectione a Weis 1048. F. Οvid. de Pont. ΙV. 16, 51.
kio indicata ότοι τεθής, colligas fuisse φui Ρογ.
legerent, ότοι τι θής, in φua lectione certe Laudat Τoupίus ad Longin. p, 223.
ότοι solαρcismum contineret, ut in So Βeck.
phocl. ΟΕd. Col. 23. νulgata lectio, έχεις 1238. Θανών, όθεν τερ ήλθον, είμι γής
διδάξαι δή μ', όποι καθίσταμεν, ad quam de ύτο.] Similis locus Genes. c. iii. v. 19.
fendendam non adhibendus erat a Βrunc Εν ίδρώτι του προσώπου σου φαγή τον άρτον
kio Βaccharum versus 180. Μireris, etiam σου, έως του αποστρέψαι σε εις την γην, εξ
Ρorsonum ad Ηec. 107Ο. in horum ad ή, ελήφθης ότι γή εί, και εις γην ατελεύση.
verbiorum usu explicando falli. Νeque Vide qua nos ad Suppl. ν. 543. et ν.
enim recte constituit differentiam Scho 1150. Ιtem Ηeraclid. v. 529. et Ηelen.
liastes Αristophanis, που φuietem notare, ν. 1013. Βαrnes.
ποί moιum , τη in utramque partem sumi 1239. Είρηκας επιτυχόντος ανθρώπου λέ
dicens. Νam τοί, nihil nisi motum no γους.] Επιτυχών hoc in loco pro τυχών, ο
tans, est αd φuem locum υersus, πήautem, τυχών, όστις έτυχε, i. e, φuiuis, quilibet,
motum simul succedentemque ei quietem plebeius, ο επιτυχών ανής, aliquis ex plebe,
indicans, est in ηuem locum. Ηinc dijudi nulla philosophia instructus, nulla animi
cari potest, φuid τοί μόλω ab his differat, magnanimitate supra vulgarem sortem
τά στώ, τά βώ, πά κάμψω , quidque sit, evectus. Ηic poèta desperationem vul
quare Εuripides utrumque jungere po garibus animis dignam docet, magnis viris
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 335

ΗΡ. "Ακουε δή νύν, ως άμιλληθώ λόγοις


Προς νουθετήσεις σάς αναπτύξω δέ σοι
Α' φ' Α- 2/
Αβίωτον ημιν νυν τε και πάροιθεν ΟΡ. 126ο
w- % "ν ν. * Λ. ρ/ Α

Πρώτον μέν, εκ τούδ' εγενόμην, όστις κτανών


ν Α / Α' 2/

1250 Μητρός γεραιον πατέρα, προστροπαιος ων,


Α/ ν - Α' * 2 Α'

Εγημε την τεκούσαν Αλκμήνην εμέ.


"Οταν δε πρηπίς μή καταβληθή γένους
Ορθώς, ανάγκη δυστυχείν τους εκγόνους, 1265

Ηer. Αudi nunc, ut verbis contendam


Contra tuas admonitiones: explicabo autem tibi,
Νon vivendum mihi neque nunc, neque antea fuisse,
Ναm primum quidem
. -
ex eo natus sum, qui occiso
1250 Sene patre matris, cum esset caede pollutus,
Duxit Αlcmenam, qua me peperit.
Cum autem fundamentum generis non jactum est
Recte, necesse est infelices esse liberos.

(olerantiam proponit. Vide quae nos ad Confer Ηel. 1044. ουκ άν σ' ανάσχoιτ,
ν. 1338. Βarnes. ουδί σιγήσιιεν άν Μίλλοντ' αδελφή ξύγγονον
1240, Legebatur σύγ'. Οccupavit emen κατακτανείν. Ubi etiam editiones ante
dationem Wakefieldius. Ηerman. Βarnesianam pronomen omittunt. Εlmsl.
Σύ γ', εκτός ών γι συμφοράς, με νουθε Ιn Εd. Αld. deest σ'. Μusg.
τεί;.] Ηuc spectat, quod ΑΕschylus in 1247. νουθετήσεις pro νουθεσίας debetur
Prometheo Vineto, ν. 265. Ελαφρόν, όστις Ρiersono ad Μαr, p. 270. Ηerman.
πημάτων έξω πόδα "Εχει, παραινείν, νουθε Ηuc respexit Suidas ν. Αναττύξω.
τείν τε τους κακώς πράσσοντας, Dio Cass. Βμrn.
Lib. ΧΧΧVΙΙΙ. Ράον παραινέσαι ετέρους νουθεσίας σάς ] Legendum cum Pierso
ιστιν, ή αυτόν παθόντα καρτερήσαι, Quod no, ut vitetur anapaestus: νουθετήσεις σάς.
ex illo Εuripidis mutuatus est, Αlcest. v. vid. not. ad Μαrid. p. 27Ο. Βarnesius,
1097. Ράον παραινείν, ή παθόντα καρτερείν. lectοre non monito: νουθεσίας τάς σάς.
Ηucrefer Εrasmi Αdag. Chiliad. 1. Cen Μusg.
tur. 6. Αdag. 68. Facile, cum υαlemus
τεCία consiliα αgrotis damus. Τerent. Αndr. 1249. s, όστις κτανών Μητρός γεραιόν σατί
Facile omnes, cum υαlemus, rectα consiliα ρα,] Εlectryonem invitus occidit Αmphi
αgrotis damus. Οvid. Εleg. Drusi, Ηei tryon. Vide supra ad ν. 17. Βarnes,
125Ο. Μητρός πατέρα,] Μatris meae
mihί / Quam.facile est, φuamυis hoc con
tigit omnes, Αlterius luctu fortiα υerύα lo patrem : sc. Εlectryonem. vid. supra v.
ί " Βαrnes. 17. Ηistoriam enarrat Αpollodorus Lib.
1241. Αffert Ρlutarchus de Differentia ΙΙ. c. 4. sect. 6. Μusg.
Αmici et Αdulatoris, p. 72. C. Ηerman. προστρόπαιος, μεμιασμένος. Scholiast.
1242. Sic emendavi vulgatam lectio 1251. "Εγημι] Ιta recte ex Αldina
nem, oύκνν τοσαύτα γ', ει μέτρω μοχθητέον, Βarnesius. Plerique editi habent εγείνα
Ηernιαn. το, errore insigni. Μusg.
Ηeath. reddit: Νon sane tam mulια "Εγημι] Cum olim in nonnullis exem
pertuίissem, sί ηιαία ultra certum termi plaribus erat εγείνατο, miror, solum Scali
num, αμι ευμrα modum, .ferre non opor gerum vidisse illud errati monstrum, et
έeat. Βeck. scripsisse έγημε, cum res sit notissima,
1243. Ευεργέτης βροτοίσι] Vide supra Αmphitryonem non patrem Αlcmenae, sed
ad ν. 872. Βαrnes. maritum. Quin Αldina editio έγημι habet,
1245, Sic edd. Βarnes. Μusgr, Vete. quae certissima est lectio, Βarnes.
εs σ' omittunt, Ηermαn. 1252. Ηunc et sequentem versum afie
Vor, VΙΙ. Υ
336 ΕΥΡΙΠ ΙΔ Ο Υ

δι πολέμιόν μ' εγείνατο


Ζευς δ', όστις ο Ζεύς,
6/ Ψ. Α' 2 ". Α'

1255 "Ηρα συ μέντοι μηδέν αχθεσθής, γέρον


Πατέρα γάς αντί Ζηνός ηγούμαι σ' εγώ,
Έτ' εν γάλακτί τ' όντι, γοργωτους όφεις
Επεισέφρησε σπαργάνοισι τοις εμoίς 127Ο

Η του Διός ξύλλεκτρος, ως ολοίμεθα.


1260 Επει δε σαρκός περιβόλαι' έκτησάμην
Ηβώντα, μόχθους, ούς έτλην, τί δεί λέγειν,
Λ και γ Α' *

Ποίους πότ’ ή λέοντας, ή τρισωμάτους


Τυφώνας, ή Γίγαντας, ή τετρασκελείς, 1275

Jupiter vero, guicunque ille sit Jupiter, genuit me inimicum


1255 Junoni. Τu tamen me quid moleste feras, Ο senex:
Νam tejudico patrem ego pro Jove.
Εt cum adhuc lactarem, truculentos serpentes
Clam immisit in cunabula mea

Conjux Jovis, ut periremus.


126o Ρostquam vero carnis amictum adeptus sum
Ρubescentem, labores, quos pertuli, quorsum attinet me referre?
Οιuales nam aut leones, aut tri-corpores
Τyphones, aut Gigantes, aut quadrupedes feras,

runt Ρlutarehus de Ρuer. Εduc, p. 1. Β. μι, Αlii autem dicunt φρώ et φρημί pro
et Stobaeus tit. 90. Ηermαn. προέω et προίημι, Ηine προιώ, όθεν γενέσ
1252. s. Αpud Stob. Grot. LΧΧΧV. θαι φασί πρώ κατά συγκοπήν, και τροπή
p. 327. et ΧC. p. 363. Βurn. του σ' εις το φ' φρώ, όθεν φρημι και φρίε; και
1252. "οταν δε κρηπίς] Ηanc sententiam είσφρις, ut θει, etc, Dequare videsis Gul.
Ρlutarchus usurpat in libello, περί παίδων Βudaei Comment. Graecae Linguae, p. 550.
αγωγής. Εst autem metaphora, κρηπις, Αristophanis Vesp. Ως ηνίκ' αν λέγωσιν,
Dasis, fundamentum, pro origo, initium. ουκ εισφρήσομεν. , Demosthenes in Leptin.
Βrodarus. Εισίφρουν το στράτευμα. Εuripidi frequens
1254. Vide Ρors. ad Οrest. 412. est, ut Αlcest. ν. 1075. Και πώς επεισφρώ
Ηermαn. τήνδε τό κείνης λάχει. Ιtem Εlectr. v.
1257. 8. "Ετ' εν γάλακτί τ' όντι, γοργωτώ: 1033, Λέκτρεις επεισέφρηκε. Βαrnes,
έφεις Ετεισέφρησε, etc.] Ηuc refer illud 1261. μόχθους, ού, ίτλη», τι δεί λέγειν,]
Ιdyllium Τheocriti elegantissimum, quod De Ηerculis laboribus vide guae nos su
Ηρακλίσκος inscribitur, ubi omnis haec pra ad ν. 355. Βαrnes,
fabula graphice describitur, ex ejus autem μόχθους,] Απαρίθμησαν των Ηρακλίους
initio hic locuslucem mutuatur: Ηρακλέα άSλων. Scholiast.
δεκάμηνον ιόντα τοχ α Μιδιά τις Αλκμήνα, 1263. Νon invenuste Reiskius τετρασ
και νυκτί νεώτερον Ιφικλήα, Αμφοτίρους λού κελή. Εt hoe et vulgata defendi potest
σασα και εμπλήσασα γάλακτος, Χαλκείαν e ν. 18Ο. Ηernιανι.
κατέθηκε επ' ασπίδα, etc. Βarnes. Αnteponimus τετρασκελή Ριο Τυφώ
1258. Επεισέφρησε] Φρίω, φρώ, unde νας, Εlmsleius (ad Αristoph. Αch. 1082.)
εκφρώ, εισφρώ et επεισφρώ per transpositio Γηρυόνας legere vult. Ηis vero nomini
nem ατο του φέρω natum videtur, vel po bus nil fere commune, sed ingenium nos
tius per syncopen a φορέω. Certe φρίω trum superat idoneam causam proferre
vox Αttica est, et ubi occurrit, semper sig qua de causa Τyphonis mentio facta sit
nificationem habet του φίρω, φορέω et φόρη για Ηerculis labores, aut centiceps mon
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 337

Κενταυροπληθή πόλεμον, ουκ εξήνυσα, -

1265 Τήν τ' αμφίπρανoν και παλιμβλαστή κύνα,


Φ/ Α" Α" ? Α/ Α'
Υδραν φονευσας, μυριων τ άλλων πόνων
Διήλθον αγελάς, κεις νεκρούς αφικόμην,
"Αιδουπυλωρον κύνα τρίκρανoν εις φάος 1280
Α'

"Οπως πορεύσαιμί, εντολαίς Ευρυσθέως.


1270 Τον λοίσθιον δε τόνδ' έτλην τάλας φόνον
Παιδοκτονήσας, δώμα θριγκώσαι κακοίς.
Φ/ » 3 Α' 9 Α' Ν9 y/ 3 3 μή Λ'

Ηκω δ αναγκης εις τόδ' ούτ έμαίς φίλαις


Α" 9 "- ρ/ Μ ν ν Α"

Θήβαις ενοικείν όσιον ήν δε και μενω, 1285

Ρraelium Centauris refertum non confeci:


1265 Εt utrinque habentem capita, et repullulantem canem
Ηydram interfeci? et infinitorum aliorum laborum
Greges percurri, et ad inferos perveni,
Ρlutonisjanitorem canem tricipitem in lucem
Ut educerem, Εurystheijussu.
1270 Ρostremam vero caedem hanc miser sustinui patrare,
Liberis casis, domum ut coronarem malis,
Venio autem in eam necessitatem, ut neque in meis charis
Τhebis habitare fas sit : si vero maneam,

strum appellatum sit τρισώματος. Ιdem tivas τι et και junctis, connecti debet.
est Geryonis appositum seu epitheton, ν. Ηeath.
423, Τιν τμτώματων οια έκτα βοτηε Ερν 127ο. Ηermannus praeterivit silentio
θείας, Sic etiam ΑΕschyl. Αgamem. Reiskii ceterorumque emendationem : τον
879. Τρισώματος τάν Γηρυών ο δεύτερος κ. λοίσθιον- πόνον, ultimum ιαύorem, quod,
τ. λ. Νecnon Cerbero et Chimaera τρία ut nobis videtur, locum dubitandi non
ωματος. Είπιsl. relinquit. Confer ν. 22. Και τους μιν άλ
Leg. τετρασκελή, scil. πόλεμον, belium λους εξιμόχθησεν πόνους, Το (f. τον) λοίσθιον
curn monsίris quadrupediύus. Reisk. δι, Ταινάρον διά στόμα Βίβηκ' ε, "Αιδου, τλή
1264. Αd Κενταυροτληθή πόλεμον Ηeath, να πόνου, (seu μόχθου,) locutio est sapius
repetit ποίον, Βeck, usitata. Εst hujus fabulae locus, qui lee
1265. αμφίκρανον] Νovem habentem tionem h. ν. νulgatam firmat, ν. 826.
capita, quatuor ex utraque parte mortalia, Επει δι μόχθους διεπέρασ' Ευρυσθίως, "Ηρα
unum in medio immortale, παλιμβλαν προσάψα καινον αίμ' αυτό θέλει, Παίδας
τη κύνα "Υδραν] Quare Ηydra dicta sit κατακτείναντι. Ηic, tamen, Ηermannus
canis, diximus supra ad ν. 419, Dicitur cum Wakefieldio legit κοινόν αίμ. Είrnsί.
autem παλιμβλαστής, ob capita: ubi enim τόνων] Ultimum laborem, scribit Reisk.
aliguod eorum exscindebatur, duo conti
ηuo succrescebant. De gua fabula vide Ερ. Ρro φόνον Lennep, ad Phalar. ΕΡΡ,
1οά. p. 295, 1. legi vult τένον, Φυοd
Εrasm, in Αdagio, Ηydram secas. et frequenter dicatur τλήναι vel ανατλήναι
Αpollod. Βiblioth, Lib. ΙΙ. c. 5. sect. 2. πόνους. ΒεCk.
Βαrnes.
1266. Τollenda interrogationis nota θριγκώνα κακού.] Ut domum
1271,
Ρost φονεύσας, et minus plene ibi distin meam malis circumvallarem et undique
guendum Participium enim illud cum εepirem. Ρlanius Εuripides in Οreste:
νετbis seqq, διήλθον, άφικόμη», per copula κύκλω γάς ειλιχθείσαν αθλίοις κακοί, ού
Υ 2
338' ΕΥ Ρ ΙΠ ΙΔ ΟΥ

Εις ποίον ιερόν, ή πανήγυριν φίλων


1275 Είμ, ου γαρ άτας ευπροσηγόρους έχω.
Αλλ' "Αργος έλθω , πως, επει φεύγω πάτραν ,
Φέρ, αλλ' ες άλλην δή τιν ορμήσω πόλιν,
1290
Κάπειθ' υποβλεπώμεθ', ως εγνωσμένοι,
Γλώσσης πικρoίς κέντροισι κληδουχούμενοι,
128() Ουχ ούτος ο Διός, ός τέκν έκτεινέν ποτέ,

Δάμαρτά θ', ου γής τήσδ' αποφθαρήσεται ,


Κεκλημένω δε φωτι μακαρίω ποτέ
1295
Αι μεταβολαι λυπηρόν ώ δ' αει κακώς
Αd quod templum, aut cαtum amicorum
1275 Ιbo? nec enim Αtas affabiles habeo.

Sed Αrgos proficiscar? guomodo, siquidem fugio patriam ?


Αge, an in aliam aliquam civitatem me conferam?
Αt postea limis oculis aspiciemur, utpote noti,
ΙΑinguae amaris stimulis exagitati:
1280 Νonne hic est.filius ille Jovis, gui filios olim interfecit,
Εt uxorem? an non ex hac terra in malam rem abibit 2

Αt viro, gui aliquando dicebatur beatus,


Αcerba est mutatio: at cui semper male

πώποτ' είδον μάλλον άλλην εστίαν. Ηarc ηeo, in φuibus ηullum compellare me licer.
Βrodaeus. Αliud autem quid elegantius Contagio utique sceleris contrahi etiam
haec vox notat: significat enim consum colloquio credebatur, vid. supra v. 121ο.
matum quid facere, ut sit ex hoc ultimo Οrest. 75. Νec aliter Βrodaeus Μusg.
facinore omnium Ηerculis malorum con ου γάρ άτας ευπροσηγόρους έχω.] Τales
summatio. Sic supra dixit ad Τroades, v. enim calamitates sustineo facinorosas, in
491. Το λοίσθιον δε θριγκός αθλίων κακών, quibus nulli me compellere licet. Sicut
in quem locum vide quae nos. Βarnes. enim neque diis accepti erant hujusmodi
1274.s. Εις ποιον ιερόν, ή πανήγυριν φίλων homines, ita ab hominibus quoque velut
Είμι,] Ε templis enim arcebantur parri polluti vitabantur, neque alloquiis hono
cidae, athei, sacrilegi, quique se immani rati. Εuripid. Οrest, προσφθέγμασιν γάς
lous sceleribus adstrinxissent; etiam ami ου μιαίνομαι σίθεν. Βrodacus.
corum proditores, juxta illud oraculi, quo 1278. Reisk. corrigit: έτειθ' όπως αν
talis vir e templo exire jubebatur, apud τλώμεθα, φuomodo patiar me a maledicis
Simplicium in Εpictetum, c. 59. Ανδρι φί ίinguis lacerari. Βeck.
λα θνήσκοντι ταςών σίλα, ούκ εταμύνας, 1279, Ιnjuria verbum κληδουχεϊν sus
"Ηλυθες ου καθαρός, περικαλλέος ίξιθι σηκώ. pectum est Μarklando ad Ιph. Τaur.
ΑΕschylus Εumen. Ποίοισι βωμοί, χρώμε 1464. Sed hic quidem quomodo illud
νος τοί, δημίοις , ποία δε χέρνιψ φζατόρων defendi possit non video. Reiskii λοιδο
προσδίζεται. Τheon Sophista: Διά τούτο ρούμενοι, φuod etiam Μusgravio in mentem
χερνίβων ειργίσθω, (άνδροφόνος δηλονότι) στον venit, nimis vulgare est, φuam ut ita cor
ών, κρατήρων, αγοράς, ιερών. Αbunde haec rumpi potuerit. Αlteram Μusgravii con
res patet ex Εurip. Οreste et ΑΕschyli jecturam, κληρουχούμενοι, φuod interpreta
Εumenidd. Ρartim ex Joh. Βrodaei no tur obnoriί calumnia, tamφuam κληρουχία,
tis. Βarnes. non intelligo. Scribendum videtur κηλι
1275. Constructio est: έχω γάς άτας δούμενοι, φuo verbo paulo post usus est, v.
ουκ ευπροσηγόρους, calamiίαιes enim susti 1509. Εt ut Graeci poétae saepissime
"ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. "339

Έστ', ουδέν αλγεί, συγγενώς δύστηνος ών.


1285 Εις τούτο δ' ήξειν ξυμφοράς οίμαί ποτε, 3. Α'

Φωνήν γάρ ήσει χθών, απεννέπoυσά


ν Α' S) Αν
με ν. Α' \ -

Μή θιγγάνειν γης, και θάλασσα, μη περάν,


Α" - w Ν " "

Πηγαί τε ποταμων και τον αρματήλατον Ι 300

Ιξίον εν δεσμoίσιν εκμιμήσομαι.


129o Και ταύτ' άριστα, μηδέν Ελλήνων μ' οράν,
Εν οίσιν ευτυχούντες ήμεν όλβιοι.
Τί δήτά με ζην δεί, τί κέρδος έξομεν,
Α' y Υ - 9 Λ' Α'

Βίον γ αχρείον (χ. γ00"ΙΟ;) κεκτημενοι, 1305

Εst, nihil dolet, gui miserias habet cognatas.


1285 Αd hanc autem calamitatem venturum me aliquando puto.
Εtenim tellus mittet vocem, interdicens mihi
Νe attingam terram, et mare, ne trajiciam,
Εt fontes fluminum, et eum, φui rotatur,
Ιxionem, in vinculis, imitabor.
129ο Ει hoc eει optimum; ut nemo Graecorum me videat,
Ιnter quos bona fortuna utentes eramus beati.
Quid igitur opus est me vivere? guod lucrum habebimus,
Si vitam inutilem et pollutam habeamus 2

verba in eodem loco iterant, ita nonnum 1284. Αld. Βrub. Ηerv. Βrod. συγγε
quam etiam rariora vocabula intra breve νών Canterus et reliqui συγγενώς, φuod
spatium repetunt : cujus rei multa possent Μusgravius non dixisset nullo auctore
exempla congeri, Quare conjectura nos receptum esse, si Βrodaeum consuluisset,
tra tantum abest, ut ob ν. 1309. excusa qui sic apud Stobacum tit. 104. περί κα
tione indigeat, ut inde aliquid etiam con κοδαιμονίας legi adnotavit. Αccipit hinc
firmationis nanciscatur. Ηerman. lucem redditque Sophocles in ΟΕd. R.
κληδουχούμενοι ) Vox non intellecta, pro 1Ο82. Ηermαn.
qua Scaliger κληδονούμενοι, vocem aeque συγγενών] Ita Εd. Αld. pro quo συγ
ignoratam, reponit. Νοn spernerem, guod γενώς dant, nullo auctore, recentiores, gui
etiam a vestigiis literarum non longe abit, non temere sequendi. Potest enim αλ
[et Reisk. conjicit) λοιδορούμενοι, Sed max γεί transitive accipi pro cura vel dolore
ime placet κληρουχούμενοι, οθnorii calum αfficit. Sic κ' ου με πονεί, Ρind. Ρyth.
ηια, tanφuam κληρουχία. Μusg. ΙV. Αntistroph. 7. τιριαλγεί την εμήν
κληδονούμενοι.1 Ιta Scalig, rectissime ψυχήν, Schol. in Μedeam, ν. 895. Quo
pro corruptissimo illo, ηuod ΑΕmil. Ρor posito, ουδέν, i. e, ουδίνα, legendum erit.
tum aliosque tantoperefefellit, κληδουχού ουδένα συγγενών αλγεί, ηeminenι cognato
μενοι, κληδονήσαι, ακονήσαι. Ηesychius. rum dolore αίficit. Μusg. -

Fit autem a κληδών, famα, rumor, et est 1288. Recte Μusgravius αρματήλατον
vox media, ac in utramque partem sumi pro vulgato αρματηλάτην. Ηerman.
tur; de qua voce nos supra ad v. 1157. αρματηλάτην) Οmnino legendum αρ
Βαrrιes. ματήλατον. Rotae perpetuo circumactae
1282, Vide Ρors. ad Οrest. 228. alligatum tradunt, κατ' άντυγα δρομάδα
Ηermαγι. δέσμιον, ut verbis Sophoclisutar Philoctet.
1282-4. Αpud Stob. Grot. CIV. p. ν. 696. ubi vulgo male άμαυκα. Μusg.
427. Βμrn. Quia αρματηλατείν sit etiam curru υe
1283, ή δ' Stob, Grot. 1. 1. Βurn. ht, Ηeath, censet, αρματηλάτην demotare
Υ 3
340 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ

Χορευέτω δή Ζηνός ή κλεινή δάμας,


1295 Κρούουσ’ Ολυμπίου Ζηνός αρβύλη πόδα.
Έπραξε γάρ βούλησιν, ην εβούλετο,
Ανδρ. Ελλάδος τον πρώτον αυτoίσιν βάθροις
Ψ ν Α" -

"Ανω κάτω στρέψασα τοιαύτη θεώ 1310


Λ' ΥΜ Α" γ) «\ \ Φ/
Τίς αν προσεύχοιθ, η γυναικος oυνεκα
1300 Λέκτρων φθονούσα Ζηνί, τους ευεργέτας
Ελλάδος απώλεσ', ουδέν όντας αιτίους ,
ΘΗ. Ουκ έστιν άλλου δαιμόνων αγών όδε,
Τripudiet igitur inclyta illa uxor Jovis,
1295 Pulsans Οlympii Jovis pedem sandalio.
Fecit enim voluntatem, φuam voluit,
Virum in Graecia principem ab ipsis fundamentis
Sursum atque deοrsum evertens. Τalem Deam
Οιuis adoraret? guae propter mulieris
150Ο Τhalamum invidens Jovi, benefactores
Graeciae perdidit, qui extra omnem culpam sunt.
Τhe Νon est alterius Dei molimen istud,

φuoque posse curru υectum , currum au Junonem fingίt sandalio Jovis indutam,
tem per synecdochen pro rota poni. Βeck. et choreas agentem. Μihi non deterior
1289. Ιξίον εν δισμοίσιν εκμιμήσομαι..] videtur vulgata, ut constructio sit: κρού
De Ixione, et ejus apud inferos supplicio, ουσα αρβύλη πόδα ολυμπίου Ζηνός. Graeci
quomodo rota fuerit ferrea alligatus, enim, ne alios nominem, pro contumeliose
videsis Νatalis Comitis Μytholog. Lib. ξrαcίαre libenter dicunt inamoulare τώ
VΙ. c. 16. Εustathium in Ηomer, fol. διίνι, vel insultare, Ρlutarchus: ιμπερι
102. lin. 20. Αpollodorum, aliosque Μy πατών τώ Βίαντι και καταρχούμενος. Οp.
thologos et Scholiastas. Βαrrιes. Μor, p, 98, Εd, Steph. Μusg.
1293, Ηeath. et Reisk. malunt Βίον γ' Κρούουσ’ Ολυμπίου Ζηνός αρβύλη τίδον..]
α. Βeck. Cum πόδα olim scriptum erat, recte Βro
1294. Δί in δή mutavi. Ηermαn. daeus, Canterus, et Portus, τίδον legebant.
1295. Servavi veterum librorum lectio Vel autem Ολυμτίον per συνίζησιν legen
nem, guamvis vitiosam. Βrodaci conjec dum, ut Virgil. ΑΕn. Lib. Χ. ν. 1. Ρακι
turam τίδον pro πόδα, Cantero, Portoque ditur interea Domus omnipotentis 0lym
probatam, a Βarnesio autem etiam in pi, Vel certe Διός legendum, ut versus
ιextum receptam, temere adscivit Ηeath sibi constet. Αρβύλη est genus quoddam
ius, scribens κρούκα Ολύμπου σεμνόν αρ calceamenti, ηιuliebris praesertim, ut tes
βύλη τίδον. Ηac via si incedendum erat, tatur Εuripidis Scholiastes ad Οrest. v.
facilius etiam scribi potuisset κρούουσ' 140. Σίγα, σίγα, λεττον ίχνος αρβύλη, τι
Ολύμπον Ζηνός α βύλη ποδός, Sed πόδα θείτι) Αρβύλη εστίν είδος υποδήματος γν
8βΙΑιμΙΥΥ eSSe ήιώiίύ, ex Iphig. Αul. ναικείου κοίλου και βαθέος. Ηinc Sopho
1048. Εlectr. 180. Quare, nisi gravior cles dixit in Τroilo, καταρβύλους χλαίνας,
hic corruptela latet, fortasse scribendum pro ποδήρεις: Ηesychius: Καταρβύλως
est, κρούουν' Ολύμπιν Ζηνός αρβύλη πόδα, χλαίναμε, ποδήρισιν, ώστε και επί τάς αρβύ
ut Juno Ζηνός αρβύλη saltare, i, e, pro λα, χαλάνθαι. Σοφοκλής εν Τρωίλαν.
Jove se gerere dicatur, Ηerman. Βarnes,
πόδα.] Εmendat Βrodaeus τίδον, assen Ηeath. censet, vocem Ζηνός a librarii
tiente Cantero. Locus sic constitutus interpolatrice manu profectam esse, ver
"ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟ Σ. 341

"Η της Διός δάμαρτος, εύ τόδ' αισθάνει. 1315


* θk θk

Παραινέσαιμι αν μάλλον ή πάσχειν κακώς.


1305 Ουδείς δε θνητων ταις τύχαις ακήρατος,
Ου θεών, αοιδών είπερ ου ψευδείς λόγοι.
Ού λέκτρα τ' αλλήλοισιν, ών ουδείς νόμος,
Ξυνήψαν, ου δεσμoίσι διά τυραννίδας 132Ο

Πατέρας εκηλίδωσαν, αλλ' οίκουσ' όμως


1310 "Ολυμπον, ήνέσχοντό θ' ήμαρτηκότες,
Quam uxoris Jovis. Ηoc recte sentis.

(Facilius te monere, quam ipse mala pati.]


1305 Νullus autem mortalium est illaesus a fortuna,
Νeque deοrum, si modo non sunt falsa poetarum carmina.
Αn non matrimonia inter se, quae nulla lege permittunlur,
Contraxerunt ? nonne propter tyrannidem vinculis
Ρatres ignominiose affecerunt? et tamen habitant
1310 Cαlum, et sua peccata tulerunt αquo αηimo,

sum forte sic restitui posse: Κρεύουσ' mihi videtur, si modo sic capias: Εύ τόο'
Ολύμπου σεμνόν αρβύλη τίδον. nam vulga αισθάνη, Παραινίσαι μ' αν μάλλον, ή πάσ
tae repugnare metrum. χειν κακώς. Ει occurrit illi dicto Ηer
Reisk. scribit: "ολυμπον, et quum in culis, ν. 1240. Σύ γ'.εκτός ών γι συμφοράς
vet. ed. pro τίδον sit πόδα, conjici quoφue μι νουθετείς. Sin ευ τόδ' αισθάνη referatur
posse: κρούουν' "ολυμπον Ζηνός αρβύλη ad superiorem sententiam, Ουκ έστιν αλ
πυκνά. Βeck. λον Δαιμόνων αγών όδε, "Η τής Διός δάμας
1296. βούλησις,] Βούλημα et βούλησις, τως, tum vel"Ελεξα, subauditur, si παραι
idem, quod voluntas, θέλημα, a βούλομαι, νίσαι legamus, vel sί παραινίσαιμ' legitur
θέλω, volo. Βουλή, consilium. Βαrnes. uno verbo, tum ad πάσχειν subauditur
1298. "Ανω κάτω) Vide Εrasmum in δυνήσαιμι, ηeque enim hacc ellipsis est
Αdagio, sursum ac deοrsum. Βαrnes. inusitata. Utrovis modo locus explicatur,
1299. γυναικό, ούνικα) Quod Jupiter Βαrnes.
matrem meam Αlcmenam amasset. Ρrev. cum Scal. et Μusgr. judicat,
Βαrrιes, aliquem hic esse defectum. Ιtaque ipse
1300. τους Ευεργίτα,] ΙDe hac re vide supplet: Je sgais. Βeck.
quae nos supra adν, 872. et 1243. Βαrnes. 1306. είτες ού, ut nobis videtur, est
1302. Wakefieldius "αγών pro αγών. soloecismus, Soph. ΟΕd. C. 626. Κούποτ'
Ηermαπ. οίδίσουν ερείς Αχρείον οικητήρα δίξασθαι
1304. Legebatur παραινέσαι μ' ante τότων Τών ενθάδ', είπις μη θιοι ψεύσουσίμι.
Commelin. Αliquid ante hunc versum Ιege igitur, είτες αψευδείς λόγοι. Simi
excidisse, primus vidit Scaliger. Ηermαn. lis varietas apud ΑΕsch. Prometh. ν. 185.
Vere statuit Scaliger, ante hunc ver occurrit, ubi ed. Τurneb. et ΜSS. ha
sum aliquid deesse, nec audienda, quae bent oύ παράμυθον, loco απαράμυθον.
opponit Βarnesius. (Sic et Ηeath, at Scite Βutlerus notat παράμυθος ήon esse
que Reisk. censent.) Μusg. adjectivum. Είηιεί.
Παραινίσαι μ' άν μάλλον, ή πάσχειν κα 1307. Reiskius scribit: ου λέκτρα γ'
κώς.] Scaliger huc notat λείπει, defectum αλλ' Βeck.
putans hic esse aliquem, Sed nullus 1310. Reisk. legit: ημαρτηκότας. Βeck,
Υ4
342 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ

Καίτοι τίφήσεις, ει συ μεν θνητός γεγώς,


Φέρεις υπέρφευ τάς τύχας, θεοί δε μή;
Α τ, ν Λ'

Θήβας μεν ουν έκλειπε του νόμου χάριν, 1325


"Επου δ' άμ' ημίν προς πόλισμα Παλλάδος.
1315 Εκεί χέρας σάς αγνίσας μιάσματος,
Δόμους τε δώσω, χρημάτων τ' έμών μέρος,
"Α δ' εκ πολιτών
\ Ο Λ
δώρ' έχω, σώσας κόρους
"ν Α' Α'

Δις επτά, ταυρον Κνώσσιον κατακτανών, 133Ο


Σοί ταύτα δώσω, πανταχού δέ μοι χθονός
132Ο
Τεμένη δέδασται ταύτ' επωνομασμένα
\ " "

Σέθεν το λοιπόν εκ βροτών κεκλήσεται,


"- σ' 9 Α'

Ζώντος θανόντος δ', ευτ' αν εις "Αιδου μόλης,


Sed quid dices ? si tu quidem cum sis mortalis,
Νimium immoderate feras υίtae casus, Dii vero non.
Τhebas igitur relinque propter legem,
Sequere vero nos ad urbem Palladis : 4

Ιbi purgatis tuis manibus a piaculo, -

Dabo tibi domum, et partem opum mearum,


Μunera vero quae habeo a civibus, servatis adolescentibus
Βis septem, interfecto tauro Gnossio,
Ηaec tibi dabo: ubique vero regionis mihi
1320 Αgri sunt consecrati. Ηi denominati
Α te deinceps ab hominibus vocabuntur "

Vivo: cum vero mortuus ad inferos veneris,

1312. Φέρεις υπερφεύ] Legendum sen Κνώσσιον κατακτανών,] Ταύρον, αντί Μινώταυ
su contrario στίνεις υπερφεύ, Lexicon ρον, Κνώσσιον, αντί Κρητικόν Κνωσσός γάς,
Ρhrynichi Coislinianum : μηδέν υπερφεύ, ή Γνωσσός, πόλις Κρήτης, τα τού Μίνωος βα
Κρατίνος, επί του μηδέν άγαν. Ηinc certo σίλεια, όθεν Κνωσσον Μινώίον καλεί "ομηροι.
stabilitur visvocis adhibitae, Phαεn. v, 560. Κνώσσιος, κτητικόν. Γe Μinotauro et
ΑΕschyl. Ρers. ν. 822. Μusg. Αndrogeo caeso ab Αtheniensibus, deque
υπέρφευ] De hoc verbo vide Ρhoeniss. septem pueris, totidemquepuellis quotan
ν. 560. Βαrnes. nis ab Αtheniensibus Μinotauro in cibum
1314. "Επου δ' άμ' ημίν πρός τόλισμα missis, donec a Τheseo ille caederetur
παλλάδος.] Αthenae praecipue ob laudem Αriadnae ope, Ρlutarchus in Τheseo:
pietatis et clementiac nobilitatae erant: de item Isocrates in Ηelena; item Αpollo
earum pietate et humanitate vid. guae dorus Βibliothec, Lib. ΙΙΙ. c. 14. S. 8.
nos ad Supplices, v. 536. De earum erga Ιtem Νatalis Comes Μytholog. Lib. VΙ.
deos pietate vide quae nos ad Ηeraclid. ν. c. 5. et Lib. VΙΙ. c. 9. Catullus Αriadnae
902. De earum clementia, ne dicam Ηistoriam complexus est, Οvidius attingit
totas fabulas, Supplices et Ηeraclidas, Μetamorph. Lib. VΙΙ. Fab. 23. Vir
cjus magna esse argumenta, ita Callima gilius quoque et Ρropertius, etc. Praeci
chus in ΑΕtiis, de Αthenis : Ούνεκεν οικ pue Joh. Μeursius de Regn. Αthen.
τείρειν οίδε μόνη πόλεων. Βαrnes, Lib. ΙΙΙ. gui et librum singularem scrip
1517. 5. σώσας κόρου, Δις επτά ταύρεν sit Τhesei nomine dictum. Βαrnes,
"ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 343

Θυσίαισι λαίνοισί τ' εξογκώμασιν 1335


Τίμιον ανάξει πάσ Αθηναίων πόλις,
1325 Καλός γάρ αστοίς στέφανος Ελλήνων ύπο,
"Ανδρ' εσθλόν ωφελούντας, ευκλείας τυχεϊν
Καγώ χάριν σοι της έμής σωτηρίας
Τήνδ' αντιδώσω νυν γάρ εί χρείος φίλων, 1340

Θεοί δ' όταν τιμώσιν, ουδέν δει φίλων


1330
"Αλις
ΗΡ. Οήγαρ ο θεός ώφελών, όταν έστ'
ά το τάδ'
Α'
θέλη,έμών κακώ
y \
υιμοι,
Ν \
παρεργα
\ y/
τοι Α"ταο εστ
«Μ
εμων κακων.
γ) \ Α'

Εγώ δε τους θεούς ούτε λέκτρ, ά μή θέμις,


1345
Στέργειν νομίζω, δεσμά τ' εξάπτειν χεροίν
Ούτ’ ήξίωσα πώποτ, ούτε πείσομαι,
Sacrificiis, et lapideis tumulis,
Τota Αtheniensium civitas te celebrabit.
1325 Ρulchrum enim civibus est ornamentum, a Graecis
Gloriam consequi, virum bonum dum adjuvant.
Εt ego tibi gratiam pro mea salute
Ηanc referam: nunc enim es indigus amicorum.
Guando autem aliquem dii honorant, non opus est amicis:
133Ο Γeus enim satis est adjuvandum, cum vult.
Ηer. Ηei mihi, aliena enim sunt haec a meis malis.
Εgo vero Deos neque connubia illegitima
Αmare puto, et vincula manibus injicere
Νeque existimavi unquam, neque credam,

1323. Reiskius Sυσίαις σε, Μinime


ad Αthen, p. 60. legendum conjicit θεοί
opus. Ηerman. ' όν άν τιμώσιν. Vulgatam servavit Por
1328. χρείος] Vid, supra ad v. 51. sonus in Suppl. Praef ad Ηecub, p.
Μusg. xxxiv. et ad Οrest. 659. et recte, sensu
νύν γάρ εί χρείος φίλων.] Χρείος hoc in loci postulante, Ηermαn.
loco est adjectivum idem significans, 1331. Recte ΜSS. Ρaris. το addunt,
quod κεχρημένος, et χρήζων, ut αχρείος in edd. vett. omissum. πάρεργα dicit in
contrarium sonat. Sic Philo de Vita Μo crementa. Ηerman,
sis, Lib. Ι. παρασκευής ουδεμιάς ιστι χρείος πάρεργά τοι] Ιta ΜSS. Ρarisiens, Ιn
ο βοηθός. Sic Εustath. in Ηomer. fol. Εd. Αld. deest τοι. Μusg.
218. lin. 7. ex quodam citat: Ανής εις ου οί μοι, πάρεργα γάρ τάδ ιστ' ιμών κα
δεν χρείος. Εst enim utilis, aeque ac e κών.] Cum olim claudicarit versus una
genus, ponitur quoque substantive pro syllaba deficiens, ego γάς suo loco inser
χρέος, Quare non est, quod hoc in loco ui. Scaliger τoιάδ' legebat. Βarnes.
Scaliger legeret: Νύν γάρ ή χρεια φίλων, 1333. Τollenda distinctio post χερού,
Βαrnes. ut hac cum seqq. connectantur Ηeatή.
Reisk. emendat: Νύν γάς εν χρεί' (i. e. 1534. Ηunc versum post sequentem
χειία) εί, (vel εί) φίλων, ηunc enim es in collocandum putat assentiente Μusgravio
Ρεηuriα απmicorum. Βeck. Piersonus in Veris, p. 151. Νon nega
1329, Jacobεius in Αdditam, Αnimadν. verim, facile fieri potuisse, ut versuum
344 ΕΥΡΙΠ Ι Δ Ο Υ

1335 Ουδ' άλλον άλλου δεσπότην πεφυκέναι.


Δείται γάς ο θεός, είπερ έστ' όντως θεός,
Ουδένος αοιδών οίδε δύστηνοι λόγοι.
Εσκεψάμην δέ, καίπερεν κακoίσιν ών, 135Ο
Μή δειλίαν όφλω τίν, εκλιπών φάος.
1340 Τάς ξυμφοράς γάς όστις ουκ επίσταται,
Θνητός πεφυκώς, όν τρόπον χρεών, φέρει",
Ουδ' ανδρός αν δύναιθ' υποστήναι βέλος.
Εγκαρτερήσω θάνατον είμι δ' εις πόλιν
Την σήν, χάριν φ"g μυρίων δώρων έχω. 1355

1335 Αlterum alterius dominum fuisse,


Νam Deus, φui quidem revera Deus sit, indiget
Νullius: poètarum υero sunt hae miserae fabula,
Εt quanquam in calamitate sum, tamen cogitavi
Νe timiditatis alicujus accuser, si relinquam lucem.
1340 Quisquis enim non sustinet adversos casus,
Μortalis existens, ut decet sustinere,
Ιs ne viri quidem telum poterit sustinere:
Fortiter-expectabo mortem. Ιbo autem in civitatem
Τuam, et gratiam habeo pro donis infinitam.

ordo permutaretur. Vulgatam etiam Ρariterque Sophocles Εlectr. ν. 12ο.


versu 1334. sequentibus juncto defendas. Clytaemnestram δυντανοτάτην νοcat, guod
Vide Εrfurdtii Αddenda ad Secund. ed. recte Scholiastes per εξωλεστάτην exponit.
Sophocl. Αntig. 5. Ηerman. Εuripidi Suppl. ν. 372. δύστηνος dicitur,
Ούτ' ήξίωσα] Ηunc versum post se φui se parentibus non morigerum praestat,
quentem, ουδ' άλλον, collocandum censet i. e. turpis, υίlis, αθominandus, non, ut
Ρiersonus, cui facile assentientur, gui male Ιnterpres, infalir , Ηinc δύστηνοι
Θlegantiac gustum habent. Μusg. λόγοι, detestandi sermones, δύστηνα ρημάτια
1336. Ηunc et sequentem versum af (apud Lucianum Symposio, et Socratem
fert Ρlutarchus de Repugn. Stoic, p. Ηistor. Εcclesiast. f. 171. p. 2. Εd.
1052. Ε. omittens δ' post αοιδών, guod Βοb, Steph.) detestandα υeroula. Μusg.
sola Αldina habet. Ηermαn. Ρro αοιδών Ρlutarch. Τ. ΙΙ. p. 1052.
Δείται γάρ ο θεός,] Ηoc maxime facit Ε. ιnale αυτών. Valck, ad Ηippol. p. 184.
ad proverbium, Νullius indiget Deus, Joh, Βeck.
Βrodaeus Ιta Ηugo Grotius hanc sen 1558. s, Εσκιψάμην δι, καίτιρ εν κακoίσιν
tentiam vertit: Deus αιμt cget ηullius, αμι ών, Μή δειλία όφλω τι' εκλιτώνlφάος..] Ηaec
πιon est Deus, Quare isία Ψαίunι ηιίεςrα Εuripidis sententia ex Ηerculis ore pro
sunί τηendacία. Βαrrιes, lata Stoicis ansam dedit asserendi, μηδε
Spanhem, ad Callim, p. 26. emendat μίαν του βίου εξαγωγήν εύλογον Quin
όντων θιός, rerum deus, cui repugnat Αristoteles Lib. ΙΙΙ. Νicomacheorum ad
Ηeath. Βeck, Εud. haec scribit philosophico nostro poé
1337. δύστηνο.] Νon, assentiendum tae consentanea: Το δε αποθνήσκειν φεύγον
Ruhnkenio meo legenti δύσφημοι. [Εp. τα πινίαν, ή έρωτα, ή τι λυπηρόν, ουκ αν
Crit. ΙΙ. p. 21.] δύστηνος, si Ρolluci fides, δρείου, αλλά μάλλον δειλού Μαλακία γάς
Lib, V. sect. 163. hominem nihili, i. e. το φιύγειν τα επίπονα. Vid. et hacc et
odio et contemtu dignissimum, sonat. plura in hanc rem in Μ. Αnton. Μuret.
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 345
V Α" 2 Α"
1345 Ατάρ πόνων δή μυριων εγευσαμην,
φ' 9 " 2 / 2. Α'

Ων ούτ' απείπον ουδέν, ούτ' απ' ομμάτων


2/ Α" 2 η 9 "Α 2 Α' Α

Εσταξα πηγάς, ουδ' αν ωόμην ποτέ


Εις τούθ’ ικέσθαι, δάκρυ απ' oμμάτων βαλείν.
Αν Αν Α'
τύχη δουλευτέον,
Νύν δ', ώς έοικε, τη 1360

1350 Είεν γεραιέ, τάς εμάς φυγάς οράς,


"Οράς δε παίδων όντα μ' αυθέντην εμών
Δός τούσδε τύμβω και περίστειλον νεκρούς,
Δακρύοισι τιμών, (έμε γάς ουκ εά νόμος)
Προς στέρν ερείσας μητρί, δούς τ' ες αγκάλας 1365
1345 Αt gustavijam labores innumeros,
Quorum nihil recusavi, neque ab oculis
Stillavi lacrymarum fontes, neque putavi me unquam
Εo perventurum, ut emitterem ex oculis lacrymas,
Νunc vero, ut apparet, fortunae serviendum est.
1350 Εsto! Ο senex, vides meum exilium,
Vides etiam me proprium-interfectοrem meorum liberorum,
Ηos manda tumulo, et orna cadavera,
Lacrymis honorans (lex enim me non sinit.)
Αdmovens ad pectus matris, et dans in ulnas

Var. Lection. Lib. ΙV. c. 2. Vide etiam cav, ουδ' ανδρός δύναιθ’ ανθυποστάναι βίλες,
Joh. Guillimardi de Champdenier in ΕΗermανι.
Duello inter Ηominem et Μortem, Αr Ται, συμφοραίς] ΜSS. Steph, τά, συμ
gum, 18, Οbject. 3. Ηunc locum supra φοράς. Utraque constructio proba. Sto
attigimus, v. 1128. Εt certe, quod ad v. baeus quidem Τit. CVΙΙΙ. locum uno
139. leviter attigimus, in hac parte, longe versu auctiorem exhibet :
felicior Εuripides Philosophis viris vide τάς συμφοράς γάς όστις ουκ ετίσταται
bitur, qui haec tam digna sua prudentia θνητός πιφυπώς, και τρέτω χρών φίρμν,
et Ηerculis magnanimitate illi attribuat; ούτ' ανδρός αν δύναι θ' -
cum Seneca ipsum Ηerculem inconsola
biliter desperationis morbo succumben Sed praestat meojudicio vulgata. Μusg.
tem, non prius ab impio necem sibi con Ταϊς συμφοραί, γάρ όστις ουχ υφίσταται,]
sciscendi consilio abstinere facit, quam Νon erat, guod Ηenricus Stephanus τάς
idem patri quoque Αmphitryoni ea lege συμφοράς legendum hic putaret, vel in
fizum videret. Βarnes, proximo versu pro βίλες dativum quoque
βέλει, cum et ipseibidem utrumque casum
154ο. Εdd. ταί, συμφοραίς γάρ όστις muic verbo assignandum fateatur, et dati
ευχ υφίσταται, omisso sequente versu. νum guogue ex Τhucydide probet, Ηanc
ΜSS. Stephani τά, συμφοράς, ut Stobacus sententiam Grotius et Stephanus in Εx
tit. 108. ex quo etiam επίσταται et se cerptis Latinam fecere, Βarnes.
quentem versum recepi, guod faciendum 1344. Wakefieldii conjectura μυρίαν si
monuerat Μarklandus ad Suppl. 2oo. cui blandiatur, monendus est, ut recte
Μiror secus visum esse Μusgravio, φui hunc locum consideret. Ηermαn.
hos versus, ut apud Stobacum scripti sint, 1354. δού, τ'] Recte δού, legitur et
afferens, male posuit o τρόπφ. Εdd. copulatur cum ερείσας et refertur ad πε
Stobaci, uti dedi, όν τρόπον, et deinde ουδ' Ε", Μiltonus igitur frustra corrigit
ανδρός αν δύναθ' υποντάναι βέλος, nisi Τrin ός. Βαrnes.
346 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ

1355 Κοινωνίαν δύστηνον, ήν εγώ τάλας


Διώλεσ' άκων γή δ' επην κρύψης νεκρούς,
Οίκει πόλιν τήνδ', αθλίως μέν, αλλ' όμως
Ψυχήν βιάζoυ τάμα συμφέρει κακά.
"Ω τέκν', ο φύσας χώ τεκών υμάς πατήρ 137Ο
1860 Απώλεσ', ουδ' ώνασθε των έμων καλών,
"Αγώ παρεσκεύαζον, εκμοχθών βία
Εύκλειαν ύμιν, πατρός απόλαυσιν καλήν.
Σέ τ' ουχ ομοίως, ώ τάλαιν, απώλεσα,
"Ωσπερ συ ταμά λέκτρ' έσωζες ασφαλώς, 1375
1365 Μακράς διαντλούσ’ εν δόμοις οίκουρίας.
1355 Conjunctionem miseram, quam ego miser
Ιnvitus perdidi. Ρostquam vero terra mortuos occultaveris,
Ηabita hanc urbem, misere quidem, sed tamen
Coge animum ad ferendum mecum una mea mala.
Ο liberi, qui procreavit et tuebatur vos, pater
1360 Perdidit, neque fructum percipitis ex meis honestis,
Quae ego comparavi ex laboribus per vim,
Gloriam vobis, honestum ex patre fructum.
Τeque non similiter, Ο misera, perdidi,
Ut tu fideliter servasti meum thalamum,
1365 Longam domus custodiam in aedibus tolerans.

1355. Vide Ρors, ad Ρhoen. 16. - απόλαυσιν καλήν.] Ita rectepro corrupto
Ηermανι. ατόλλυσιν legebat Canterus, ejus lectio
1356. Legebaturιτάν. Ηerman. nem probavit Scaliger, nos indubitatam
1359. χ' ώ τεκών,] Supervacuum est ducimus. Βαrnes.
post ο φύσας. Αn legendum χ ώ στέγων, 1367. Commelin. P. Steph. Βarnes.
ε: protegens, Μodestius certe hoc, quam σίπραγμαι. Lectionem Αld. Βrub. Ηerν.
Reiskii, ευχικών. Μusg. Βrod. Cant. τίπραγα, revocavit Μusgra
Vulgatam defendit Βrunck, ad Οrest. vius. Ηerman.
544. ubi similia redundantia Τragicorum πέτραγα,] Ιta Εd. Αld. Εdd. recent.
exempla congessit. errore typographico, τίπραγμαι. Μusg.
ο φύσας χώ Τalem pleonasmum 1569. Legebatur λυγραί τε. Ηerman.
Τragicis fuisse in deliciis, neque adeo a 1371. Αrma dicit ingredientis succussu
Μusgr, sollicitandum, observat Βr, ad latus pulsantia. Unde ne προστιτνούντα
Οr. 544. Βeck. requiras, observandum, licuisse προσαιττόν
1361. Ηeath, pro εκ μόχθων scribit τα, non licuisse προσπεσόντα dicere. Grae
εκμοχθών. Sed eodem modo jam Reisk. ci non temere, ut putare videtur Βutt
Βeck. mannus in Gr. Gr, p. 171. 194. ed. φuint.
1362. απόλαυσιν] Conjectura est Can vare et prolongare formas praesentium
teri, guam non dubitavi recipere, πατρός amabant, sed ista formarum varietate te
απόλαυσις est, quicquid commodi a patre, nues quasdam significationum diversitates
vel patris opera, percipiunt liberi. Εd. verbis adjungebant: quod ut in plurimis
Αld. απόλλυσιν. Ρarem fere errorem ad νerbis manifestissimum est, ut in φέρω, φε
Ηelen. v. 76, errarunt librarii. Μusg. ρίω, in τήκω, τέγγω, in πάσχω, πενθίω, ita
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 347
x/ Α" \ Α" χ/ 9 ? Α.

Οίμοι δάμαρτος, και τεκνων οιμοι δ έμου,


* 9 \ y Α"

Ως αθλίως πέπραγα, κάποζεύγνυμαι


Τέκνων, γυναικός τ' ώ λυγραι φίλημάτων
9
Τέρψεις, λυγραί δε τωνδ' όπλων κοινωνίαι.
- " Α' 3 χ/ / Μ" "Λ Α
1380

1370 Αμηχανώ γάβ, πότεβ έχω τάδ, ή μεθώ,


"Α πλευρά τάμα προσπιτνόντ' ερεί τάδε,
Φ. 4- Α' y 7, ν Α' γ ρ' Αν χ/

Ημίν τέκν' είλες και δάμαρθ' ημάς έχεις


Παιδοκτόνους σούς είτ’ εγώ τάδ' ωλέναις
Οίσω, τι φάσκων, αλλά γυμνωθεις όπλων, 1385

1375 Ξυν οίς τα κάλλιστ' εξέπραξ εν Ελλάδι,


Εχθροίς εμαυτόν υποβαλών, αισχρως θάνω ;
Ηeu meam uxorem, et liberos ! heu me!
Quam misere egi, et jam avellor
Α liberis, et uxore. Ο acerbae osculorum
Delectationes, et tristis societas horum armorum.
1370 Dubito enim, utrum hacc retinere, an dimittere debeam,
Quae ad latus meum accidentia haec dicent:
Νobis perdidisti liberos, et uxores: habes nos
Liberorum-interfectores tuorum : deinde ego ulnis ea
Feram? quid dicens? sed nudatus armis,
1375 Quibus res praeclarissimas gessi in Graecia,
Οbjiciens me hostibus turpiter moriar 2

in plerisquenegligi solet. Quaeformarum Sept. c. Τh. 765. Εurip. Μed. 859. Ιph.
mutationes curplerumquein solo prasente Τ. 48. Ηaec significatio facit, ut partici
inveniantur, quarenti non latebit. Αc pium aoristi usurpari possit, ubi de repe
verbum πίττω non debebat Βuttmannus, tito casu, qui peractus intelligi debeat,
p, 304. ex reduplicatione quadam verbo sermo est. ΑΕschylus Pers. 460. τοξικής
πίτω addita deducere, quum , longum sit, τ' ατο θώμιγγος οι προσπιτνόντες ώλλυσαν.
υt grammatici, ν. c. Εtym. Μ. p, 673, 8. Unumquodque telum προσπεσόν ώλεσε,
observant, guod in reduplicatione breve continua τρoστιτνόντα ώλλυσαν : quod nisi
est. Νam ne quis γινώσκειν et γίνεσθαι per hujus verbi commoditatem aoristo uti
obverteret, cavit Εtymologus, p. 478, 49. licuisset, praesens adhibendum fuisset
480, 54. Ιmmo, ut idem p. 673. docuit, προσπίπτοντες , ΠΑΙΥΥ προσπίτνοντες, quod
πίττω pro ΑΕolico πίσσω dicitur, quod libri quidam et Βrunckius, non semel ille
una cum όσσομαι, ibidem commemorato, Inac in re falsus, habent, barbarum est.
et ενίσσω addi poterit verbo λίσσομαι, φuod De exercitu vero, qui uno impetu facto,
tamquam singulare notavit Βuttmannus, deinde stragem edidisset, diceretur τροσ
Ρ. 191. Πιτνείν eamdem rationem habet πεσόντες ώλλυσαν, ut apud Εurip. Ρhα.n.
ad τίττιιν, guam φορεί ad φίρειν Utrum 1483. Contra ibidem ν. 1485. 1βρει δ' αί.
que enim continuationem significat. Ιta μα μυρίων νεκρών, λόγχαις τιτνόντων, αίio
que πιτνιίν est laύi, et saepius convenit post alium corruente, Εt in Suppl. 701.
cum nostro sinken. Ηinc Sophocles in των μεν πιτνόντων, των τε, θραυσθέντων δί
ΟΕd. Col. 1732. maluit de CΕdipo έπιτνι, φρων, εις κράτα προς γήν εκκυβιστώντων βία.
quam ίπισι dicere, Sic intellige ΑΕschyl. Ηerman.
348 ΕΥ ΡΙΠ ΙΔ ΟΥ

Ου λειπτέον τάδ, αθλίως δε σωστέον,


"Εν μοί τι, Θησεύ, ξύγκαμ αθλίω, κυνός
1390
Κόμιστρ ες "Αργος ξυγκατάστησον μολών,
1380 Λύπη τι παίδων μή πάθω μονούμενος,
"Ω γαία Κάδμου, πάς τε Θηβαίος λεώς,
Κείρασθε, συμπενθήσατ', έλθετ' εις τάφον
Παίδων άπαντας δ' εν λόγω πενθήσατε,
1395
Νεκρούς τε, καμέ πάντες εξολώλαμεν,
1385"Ηρας μιά πληγέντες αθλίω τύχη.
ΘΗ. Ανίστασ, ώ δύστηνε δακρύων δ' άλις.
ΗΡ. Ουκ αν δυναίμην άρθρα γάς πέπηγέ μου.
ΘΗ. Και τους σθένοντας γαρ καθαιρούσιν τύχαι.
ΗΡ. Φευ, 1400

Νοn relinquenda haec sunt : sed misere licet servanda.


Ιn una quadam re me adjuves, Τheseu : immortalis canis
Αdducti-pramia ad Αrgos euns mecum constitue,
1380 Νe quid ob liberorum dolorem mihi soli accidat.
Ο terra Cadmi, et universus populus Τhebanus,
Τondemini, simul-lugete, ite ad sepulturam
Liberorum, omnes vero uno ore lugete
Μortuos, et me : omnes periimus,
1385 Junonis una percussi misera calamitate.
Τhe Surge, Ο miser: satis enim est lacrymarum,
Ηer. Νon possum : nam artus mei obriguerunt.
Τhe. Εtenim et robustos dejiciunt calamitates.
Ηer. Ηeu !

1378. Piersoni emendationem in Ve 1579. Κόμιστε'] Praemία αdducerιdi, ca


ris, p. 228. recepi. Vulgo αθλίου κυνός. dem analogia, qua θρέπτρα, σώστρα, μήνυ
Wakefieldius αγρίου Ηerman. τρα, a θρεπτός, σωστός, μηνυτός. nec aliter
Νon immerito Piersono displicet αθ Ρollux Lib, VΙΙ. 8ect. 133. et Lib, ΙΧ.
λίου κυνός. Verum quod reponit αβλίν, sect. 159. Ιntelligo autem patrimonium
mutata distinctione, ut a σύγκαμ' regatur, Ηerculis, quod ei promissum erat, hoc
otiosum hoc in loco et frigidum est. Le ultimo labore exantlato, vide supra ν. 19.
gendum, ni fallor, άφθίτον κυνός, canis ad ν. 22. Μusg.
immortalis. Μusg. 1382. Leg. ταφάς, adersequias. Reist.
1378.s, αθλίς κυνός Κόμιστρ'ις "Αργος] Ηaec 1383. Scripsi άπαντας. Legebatur
de Cerbero omnino sunt sumenda, quem άπαντες. Ηermαn.
nuper ex Οrco ductum, necesse erat Ηer εν λόγω) Ut uno verbo dicam. . Αm
culi Αrgos portare et Εurystheo in manus phis apud Αthenaeum: άπαντες ανδροφόνοι
dare, Vide supra ad τ. 23. Ωuare Βro γάς εισιν εν λόγω, Demosthen in Οlynth.
daei me miseret, qui hacc ad hunc locum 5. λάδιον εί, τ' αυτό πάνθ', ένα βούλεται τιε,
dicit: Canem se υocαι Ηercules, φuasi in αθραίναντα εν λέγμ Sic enim scriben
αigηus esset hominis αφηellatione. Βarnes. dum est, non εν ολίγω. Βrodacus.
"ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 349

1390 Αυτού γενοίμην πέτρος αμνήμων κακών,


ΘΗ. Παύσαι δίδου δε χείς υπηρέτη φίλω.
"ΗΡ. Αλλ' αίμα μη σοίς εξομόρξωμα πέπλοις,
Έκμασσε, φείδου μηδέν ουκ αναίνομαι.
"ΗΡ. Παίδων στερηθείς, παίδ όπως έχω σ' εμόν. 1405

1395 ΘΗ. Δίδου δέρη σήν χείρ', οδηγήσω δ' εγώ.


ΗΡ. Ζευγός γε φίλιον άτερος δε, δυστυχής.
"Ω πρέσβυ, τoιόνδ' άνδρα χρήκτάσθαι φίλον,
ΑΜ. Η γάς τεκούσα τόνδε πατρίς, εύτεκνος.
ΗΡ. Θησεύ, πάλιν με στρέψον, ώς ίδω τέκνα. 1410
1400 ΘΗ. Ως δή τί φίλτρον τούτ' έχων, βάων έσει,
ΗΡ. Ποθώ, πατρός
στέρνα προσθέσθαι θέλω.
φ"g

ΑΜ. Ιδού, τάδ, ώ παί, ταμα γάς σπεύδεις φίλα.


1390 Utinam fiam hic lapis immemor malorum.
Τhe, Cessa ; da vero manum amico ministro.
Ηer. Verum cαυe, ne sanguinem abstergam vestibus tuis,
Τhe. Αbsterge, ne parcas : non recuso.
Ηer. Οrbatus liberis, habeo te nihilominus loco filii.
1395 Τhe. Da collo tuam manum : ego enim te ducam.
Ηer. Ρar sane hoc est amicorum : sed alter infelix est.
Ο senex, talem virum amicum oportet comparare.
Αm. Ρatria enim, guae procreavit hunc, est prole-felix.
Ηer. Τheseu, convertas me retro, ut videam liberos.
140Ο Τhe, Τanquam hoc quoddam solatium habens, levior futurus sis,
Ηεγ. Cupίο; volo applicari ad pectus patris.
Απι. Εcce hacc, Ο fili: quae enim mihi grata sunt studes.

1396. Sic Reiskius. Vulgo ζεύγος δί. seum habuit, Αlcibiadem, Τhemistoclem,
Ηerman, Μiltiadem, Sophoclem, Εuripidem, Αris
Reisk. scribit: ζεύγός γε, aut ζεύγος tophanem, Socratem, Phocionem, Αristi
τόδι, φίλιον. Ρaullo post Ηeath. ώ τερος. dem, Demosthenem, Isocratem, Χeno
Μiratur Βr. ad Αrist. Vesp. 841. phontem. Βarnes.
Ηeathium scribi voluisse, ώ"τερος, osten 1399. s. ΗΡ. Θησεύ, τάλιν με στρέψον, ώς
ditque multis exemplis, άτερος Αtticis 7δω τέκνα. ΘΗ. Ως δή τι φίλτρον τούτ'
ιusurpatum esse pro ο έτερος, Βeck. έχων, ράων ίση.] Ιta exemplaria vulgata.
1598. Η γάς τεκούσα τόνδε πατρίς εύτικ Ηermannus, causa illata nulla, post Μus
νος.] Ηaec brevissima voz, φuod poètae gravium legit, "Ως δή τί φίλτρον τούτ' ίχων,
nostri singulare est artificium, quo pieta βάων έσει , Legimus, "Ως δή το φίλτρον
tem in patriam monstraret, magnas Αthe τούτ' έχων ρφων ίσει. Ωuasi tibi prodesset
narum urbis laudes complectitur, natu ήoc graiίβcari. Ηane vim sapissime ώς
ram enim ostendit Αtheniensium ad res δή habent. Sic Αndrom. 233. Τί σεμνο
optimas proclivem. Εt certe in bellica μυθείς, κεις αγών έρχει λόγων, ως δή συ σώ
gioria, in palaestra, in poética, rhetorica, φρων, ταμά δ' ουχί σώφρονα. Legamus quo
in morali virtute, in philosophia, Τhe que, "Ως δή σύ φίλτρον κ. τ. λ. Εlmsl.
350 ΕΥ ΡΙΠ Ι Δ Ο Υ
) Αν

ΘΗ. Ούτω πόνων σών ουκέτι μνήμην έχεις;


6/ 3 "w ν

ΗΡ. "Απαντ’ ελάσσω κείνα τωνδ' έτλην κακά. 1415


2/ Α" "- 2/ 2 2. Α'

1405 ΘΗ. Εί σ' όψεται τις θηλυν όντ', ουκ αινέσει,


Τhe Ιtane malorum tuorum non amplius memor es?
Ηer. Οmnia illa minora his mala perpessus sum.
1405 Τhe, Si viderit aliquis te effα.minatum, non laudabit.

1400. "Ως δή τι φίλτρον τούτ' έχων ράων Εditio Αldina: εί σ' όψεται τις θήλυν
έση.] Fortasse: ράων έχοις, ut πάντ' αρ όντα, κουκ άν αινέση, guod retinent etiam
κούντως έχει, in Ηecuba. 27. Και μάλ' ΜSS. Lego:
αθλίως ίχομεν in Οrest. 289. v. Βrunck.
V. CL. ad Βacchas, v. 805. Jacobs. εί σ' όψεται τις θηλυν όντ', ουκ αινέσει.
1401. πατρός γε στέρνα] Μalim: πα Μusg.
τρός τε στέρνα. Μusg.
1403. Legebatur ούτως. Ηermαn. Ε7 σ' όψεται τις θήλυν, ουκ αν αινίση]
Fortasse lectio vera est, ούτος, heus tu. Ιta lego, certissimis fretus rationibus, pro
Sic Αlc. 769, ούτος, τί σεμνόν και πεφρον veteri mala lectione, Εισόψεται τις θήλυν
τικός βλέπεις ; Μed. 918. Αύτη, τί χλω όντα, κουκ αν αινέση, cum όντα ex margine
ροί, δακρύοις τίγγεις κόρας ; Αristoph. Εq. irrepsit et secum ex necessitate quadam κ'
821. ότιή σε φιλώ , παύ παύ' ούτος, * και induxit, prior autem versus vocula ex tri
μή σκίρβολλε πονηρά, Ούτος compella- και bus male juncta erat, guam itaque iterum
tionis formula est paulo inurbanior, prop resolvo. Μiror, hoc memini antehac vi
terea quod haud raro usurpatur, quum sum, cum verissimum esse quovis pignore
vellem asserere, Βαrnes.
quidvis incivilius est dicendum. In hoc
versu Ηerculi ait Τheseus a fortitudine Reisk. legit: κουκ αναινίση, et non de
qua labores confecit hanc animi dejectio dignaύeris, fastidies, hoc, ut tua fama in
nem maxime abhorrere. Ηujusce loci ferius, te fientem conspici. Βeck.
sensum Ρortus et Βarnesius non tenue
1405. ss. ΘΗ. Εί σ' όψεται τις θήλυν, ουκ άν
runt, qui hoc modo vertunt : Ιιαne ma
Ιorum tuorum non αnplius memor es" αινέση.
Πόνων laborum, non malorum sonat. ΗΡ. Ζώ σοι τατεινός αλλά προσθείναι δοκώ,
Εlmsl. ΘΗ. "Αγαν γ' ο κλεινός Ηρακλής, του κεινος ών,
Ρersonarum distributio vulgata, φuam ΗΡ. Σύ τοϊος ής άν, νέςθεν εν κακoίσιν ών.
et hic sequimur, ex ΜSS. Steph. deprom ΘΗ. "Ως εις το λήμα παντός ήν ήσσων ανής.
ta est. In editione Αldina Αmphitryoni
tribuitur hic versus, cum tribus proximis, Ιn his versibus quot verba tot fere librari
eorum sc, φuibus Τhesei nomen praefigi orum aberrationes. Primus statim versus
tur. Μusg. ante Βarnesium sic legebatur: Εί σ' όψε
τόνοι, h. 1. non mala, sed labores Ηer ται τις θήλυν όντα κ'ουκ άν αινίση. · Νemi
culis. Ηeath. nem fore arbitror, φui post Βarnesiiemen
1405. Legebatur εισόψεται τις θήλυν dationem meliorem aliquam circumspiciat,
όντα, κουκ άναινέση. Βarnesio εί σ' όψε "οντα a grammatico lineae suprascriptum
ται, Μusgravio, ουκ αινίσει debetur. facile in textum irrepere potuit. Proxi
Ηerman. mus versus sensu omnino cassus. Latinus
"

* Ρro ταυ ταύ' ούτος, ΜSS. et edd. vett. legunt ταύ' ούfoσί. Βrunckius legit ταύσαι γ'
ούτος, Παύ ταύ: formatum est a παύε ταύε illa pronunciandi rapiditate, Εί τύχη αγαθή in
τυχαγαθή convertit. Ρhotius : Παύ, το παύσαι λέγουσι μονοσυλλάβως. odem modo, παιε
ταϊι videtur fuisse contractumin τα ταίε. Αristoph. Ρac, 1119. Παι ταίε, παίι τον Βάκι μας
τύρομαι. Ρrimahujus versus syllaba, qua exemplaribus vulgatis deest, Davisio, gui eam prius
introduxit, pro vocativo ταίε proposita, Vertit Βrunckius : Percuίe, percute, percute istum
Βααϊn. Μξί Ravenn. legit Ω ταίε, ταίε τον Βάκιν. Εx conjectura fortasse haec emenda
tio. Respectu ταύ, παύι, Graecarum clegantiarum καμoren medullitu" ercipienti saliυαm
sat scio moυebit emendatio nostrα.facillina pariter et speciosα , φιμα Εί: υcrius e trip-de,
&c. Ηanc verba, sublato auctore, citamus.
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 351

ΗΡ. Ζω σοι ταπεινός, αλλά προσθείναι δοκώ.


ΘΗ. "Αγαν
γαν γ'
γ ο κλεινός Ηρακλής
ξ πού, κείνος ών,
ΗΡ. Σύ ποιος ήσθα, νέρθεν εν κακoίσιν ών,

Ηcr, Vivens humilis, an videοr tibi laborum praemia prodere ?


Τhe, Sanequam : inclytus ille Ηercules dolore aegrotans.
Ηer. Qualis tu eras, cum in malis apud inferos eras?

interpres: Viυο tibί αbjectus, sed spero Νihil hoc versu mendosius Αn le
πιe promotum iri Quae neque per se gendum :
sensum habent, neque Graecis verbis re ζών το τατεινός άθλα τςισθείναι δοκ",
spondent. Μusgravius emendare cona
tus est :
Οbscure υιuens, numφuid υideortibίΡ"
ιαθorum υcndere, i. e proderε, Ηesy
ζών το τατεινός αθλα προσθάναι δοκώ, chius: προσθείναι, το παραδούναι τα Εννη
μίνω υπό κήρυκι. . Εamque νίτη νο" illus
Ωuod ipse sic interpretatur: Οbscure υι travimus ad Αndrom. ν. 1007, Deinde,
υens numquid υίdeor 1ίοι prarmία laborumι sequenti versu :
υendere, h, prodere Ηacc emendatio άγαν γ' ο κλεινός Ηςακλής, άχει νοσών.
quamvis solitam doctissimi viri sagacita
tem minime dedeceat, a veritate tamen Μarine celeberrimus ille Hercule" "gr -
abesse videtur. Primum enim τoculam
ιμdine conιαύescens. Ηoe saltem meliu",
σοι importuno loco positam Εuripidis ele quam quod dant vulgate. Μusg,,,,,,
gantia respuit. Deinde hace Ηerculi tri Ηeath. corrigit: Ζω σοι' ταπεινός αλλά
buta verba neque praecedentibus Τhesei πρόσθ' είναι δοκώ... Wίνο εημίdem tibi, i e,
verbis neque omnino rei respondere vi quoniam tu ita vis, αι humiίi pror" εί
dentur. Νοn enim nunc agitur de ob αύjectus hinc progredi mihί υίdeor., Βeck,
scura humilique conditione vitae, quam Forte, ζώ νύν ταπεινός, λαμπρός είναι ποτ"
Ηercules amplexurus erat, quaeque ne δοκών. Reisk.
anteactorum gloriam splendoremque of 14ο7. Νulla erat distinctio post άγα"
fuscet ferendum erat, sed potius de nimia γ', et male ante του distinguebatur. "Αγαν
luctus contentione, φuae tanto viro parum γε spectat ad verba ζω σοι ταπεινός,
digna videbatur. Τheseus dixerat: Sί Ηerman.
φuis te tanι abjectum et luctuί ιαηquanι που κείνος. f. ταπεινός, et construείu"
τηulierem indulgentem conspiceret, certe te cum άγαν γε. Ηeisk,
τιon lαμdaret. Fac Ηerculem respon Ηuήc versum sic emendaveram :
disse;
"Αγαν γ' ο κλεινός'Ηξακλή, τονεί νοσών.
"Ολοιτ' έταινος αθλα τςοσθέίναι δοκών.
Ωuod a vero proximo abesse nullu" dubi
Laudent υίtuperentυe parum interest / to, cum Ε quoque emendaverit:
Ωμιn pereant laudes, φιμα me ad novos
$εημ. λαόores suscipiendos impulerunί ; "Αγαν γ' ο κλιινός Ηρακλής αχεί νοσών.
nihil puto ad verborum connexum desi Judicent alii. - Insignehoc distractoτι"
deraretur. Ipsa sententia autem nihil
verius. Qui enim laboribus consequuti νerborum exemplum invitat, μt u" "" al
sunt ut laudarentur, non facile in media ιeri loco, quem simili vitio laborατε ""Ε
via consistunt, sed, ne parta gloria pereat, cor, τηgiam manum admoveam. -

legitur:
"
strenue pergunt et ad novos semper la Οrphei Αrgonaut. ν. 1192,
bores properant. Jacobs. Αυτάς έτειθ’, ώς μιν Πλουτέν, κυανότριχας τ
1406. Scribendum puto : ζώ σοι ταπει πους
νός , αλλά πρόσθεν ού, δοκώ. Εamdem
viam, sed non sine piaculo, ingressum Ζινιέμινε,καύτην ΕπΕΒΗΣΑΤο ΑΑ"9"9*
esse Jacobsium in Αdditam. Αnimadν. ad αιση

Αthen, p. 90. postea vidi. Ηerman, "Αςταξας δ' ίφιξιν διά κύματος ατζυγίτοι"
VoL. VΙΙ.
352 ΕΥΡΙΠ ΙΔΟΥ

ΘΗ. Ως εις το λήμα, παντός ήν ήσσων ανήρ, 142Ο


1410 ΗΡ. Πώς ουν έτ' είπης, ότι συνέσταλμαι κακοίς,
ΘΗ. Πρόβαινε. ΗΡ. Χαίρ", ώ πρέσβυ. ΑΜ: Και
σύ μοι, τεκνον.

Τhe Αnimi fortitudine profecto vir eram quovis inferior.


141ο Ηer. Quomodo igitur adhuc dicis me malis fractum esse ?
Τhe, Ρrocede. Ηer. Vale, Ο senex. Αm. Εt tu, fili mi.

δαίμονος αίση esset Jovis υoluntate, V. Β. Αλλ' ΑΓΕ ΔΟΣ ΩΣ ΤΑΧΙΣΤΑ θυίαν
Μitscherlich. V. D. ad Ηymn. in Cerer. ΠΑΙΣΤΙΚΟΝ,
p. 126. Μihi admodum probabile est, Α. φίςε την θυίαν αίς' ύδως. κ. τ. λ.
Ρseudo-Οrpheum scripsisse
Μinima est literarum diversitas et una
Ζευξάμενος κούρην ΕΠΕΒΗΣΑΘ' ΟΜΑΙΜΟ tantum syllaba adjecta, τerbo εσταλεις in
ΝΟΣ αίση. ώς ταχιστα mutato. Saepissime enim fac
tum est, ut, ultimae verborum syllabae
Cf. Ηymnum in Cerer. v. 77. cum supra lineam ponerentur, neglige
rentur a librariis. Scribi tamen possit
- ουδέ τις άλλος quoque ώς τάχος. Utramque dicendi for
Αίτιοι αθανάτων, και μη νεφεληγερέτα Ζευς mulam attigit Valckenar. ad Ηipp. ν.
"ος μιν έδωκ' Αίδη θαλεςην κεκλήσθαι άκοιτιν 493. Ιndicem Sophocl. V. τάχος. Cete
Αυτoκασιγνήτω. rum similem versum legimus in Αristo
phan. Εqφ. 120.
Εx eodem canone emendandus corruptis
simus Ρlatonis Comici locus apud Αthe δός σύμοι το ποτήριον ταχύ.
naeum. Lib. ΧV. p. 666. D. Ιlle in Co Εandem medelam adhibeam Fragmen
mα.dia, cujus titulus Ζευς fuit κακούμενος,
to ΑΕschyli, quod legitur in Εtymologi
coquum induxerat, φui, dum ipse cibos co Gudiano, a cl. Κulenkampio edito in
pararet, convivas ut cottabo tempus falle Specimin. Εmend. in Εtymol. Μ. p,
rent, adhortabatur.
56. Κίκυς η δύναμις. Απολλόδωρος ικ
μάς.
Προς κότταβον παίζει ίως αν σφών εγώ
το διϊτνον ώδε σκευάσω, τάνυ βούλομαι. αλλ' ου γάς οι ετ' ήν ίς ιμπεδος ουδ' έτι κίκυς.
Αλλ' ΑΝΕΜΟΣ ΕΣΤΑΛΕΙΣ θνίαν ΠΑΙΣ
από του ανακικύειν
ΘΕΟΝ
φίζε την θυίαν αί;' ύδωρ, ποτήςια
πολύς δ' ανεκίκνει ίδgώς.
παράθετε.
και Αίσχυλος ιν Σισύφα και θανόντων εισιν υκ
Εmendavit magnus Αnimadversor: αλλ' ΕΝΕΣΤΙΓΜΑΣΕΙ ΤΑ ΣΟΙ Δ' ουκ ινίστι κί
άγι μόνον vel ύδωρ στάζ εις θυιίαν παιδίον. κυι, ουδ' αιμόρρυτοι φλέβες θανόντων φησίν
Αge igitur puer αφuam infunde in pilam. αψύχος. Schneiderus V. CL. in Fragm.
Ιn cottabi enim ludo pelvi opus erat, in Ρind. p 106. legendum putat: oίσιν ουκ
φuam agua infundi solita est, docente ένεστι φθίγμα. Οptime ad sensum.
Casaubono ad h. 1. p. 945. Ηarc pelvis Ηymnus Ηomer in Vener. ν. 238.
θυεία sive θυία νοcabatur, Primum equi
dem et secundum versum coquo, tertium του οή τοι φωνή ρεί άστετος ουδ' έτι κίκυς
convivis, quartum denique iterum coquo έσθ' όη τάςος έσκεν ενί γναμττoίσι μέλεσσιν.
tribuendum puto. Τοtum autem locum
ita scribendum suspicor : Ρropius tamen nos ad literarum ductus :
και θανόντων οίσιν ουκ ΕΝΕΣΤ' ΙΓΜΑΣΚΕ
Α. Προς πότταβον παίζειν, έως αν σφών εγώ ΠΑΣΤΗ Δ' ουκ ενέστι κίκυς, Μortui, ημι
το δείτνον &δε σκευάσω τάνυβούλομαι, bus ηeque υor ηeque muniία scptaque omni
7
- ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 353

ΗΡ. Θάφθ', ώσπερ είπον, παίδας. ΑΜ. Εμε δε


τίς, τέκνον,
ΗΡ. Εγώ, ΑΜ. Πότ’ ελθών, ΗΡ. Ηνίκ' αν
θάψης τέκνα,
Ηer, Sepelito, ut dixi, liberos. Αm. Sed quis me, fili, sepeliet *
Ηer. Εgo. Αm. Quando veniens 2 Ηer. Ubi sepelieris liberos.

23 parte υιs inest. Ιγμή, βοή. Ηesychius. nomine adpellatos fuisse constat. Pin
Εjusdem ΑΕschyli Fragmentum legitur darus Ιsthm. V. 36.
ap. Scholiast. in Sophocl. ΟΕdip. C. io43.
και Αίσχυλος : μελέταν δε σοφισταίς
Διός έκατι πρόσβαλλεν σεβιζόμενοι,
έτριξ έξως δε τούδε μυστικού τέλους.
ubi Schol. Σοφιστάς δε και σοφούς έλεγαν
Ubi legendum suspicor : τους ποιητάς. Diogen. aert. Ρroα"m.
έφςιξ εξωτι τούδε μυστικού τέλους, Segm. ΧΙΙ. οι δι σοφοί και σοφισταί εκα
λούντο και ου μόνον αλλά και οι ποιηται σο
ut Sophocles in Αjace, v. 693. φισταί. ubi v. Μenagium. Τ. ΙΙ. p. 9.
έτςιξ' έgωτι τεςιχαρής δ' ανεττόμαν. Αthenaeus. Lib. ΧΙV. p. 632. C. Ορφία
σοφώτατον έκρινον. Και πάντα, τους χρω
quem locum excitat Εustath, p. 473. μένους τη τέχνη ταύτη σοφιστάς ατεκάλουν,
Rom. Και χάραν δί τοτε σημαίνει το φρίσ ώστες και Αίσχυλος εποίησεν.
σιιν και οιονεί όρθωσιν εκ λυπηράς καταπτώ
σεως ώς το έφριξα έρωτι περιχαρής δ' ανεττό είτ' ουν σοφιστής καλά ταςαταίων χέλιν.
μαν. - Ιn poéta, ΑΕschylo aequali, Pin
daro Οlymp. V. 36. corrupte legitur: Coronidis loco adponam conjecturam de
corruptissimo Pindari Fragmento, guod
Αει δ' αμφ' ειτεία πόνος δαπά legitur ap. Αthenaeum. Lib. ΧΙΙΙ., Ρ.
να τι μάςναται, τρός 801. Schneideri Collect. Fragm. Pind.
εςγον κινδύνω κεκαλυμένον. Ρ. 15.
ευ δέχοντες Σοφοι ΚΑΙ τολί
ταις έδoξαν έμμεν. "
Αλλ' έγωγ' ΕΚΑΤΙ ΤΑΣ κηςός ώς
ΔΑΧΘΕΙΣ ιλικράν μελίσσαν
Sensus horum verborum satis quidem ex τόκομαι, ευτ' αν ιδω παιδών
peditus est. Αd magna periculique plenα νεογυίον ες ήδην.
perficienda corporis animίηue contentione,
diuitiisque opus est, φιμα υίrtulem h, είμ Αlii aliter. Μihi in mentem venit :
dium perficiendi enilendique in allum, αd
.juυent. Quί υero scopum, φuenι ιμsi siύι Αλλ' έγωγ' ΕΠ' ΑΚΤΙΝΑΣ κηρός ώς
.firerant, attigerunt, cίuibus suis sapientes "ΙΑΝΘΕΙΣ μελιχξαν μελίσσαν
" "» , εν
αμdiunt. Ηaeremus in copula και, φuae τήκομαι, «υ τ' άν κ. τ. λ.
ordinem verborum implicat. Τu mecum
Ιege : Ut cενα, αμtum opus, ad solis radios liφue
.facla, sic ego liquesco puerorun conspecίο
εδ. δ' έχοντες ΣΟΦΙΣ"ΓΑΙ πολί ./tore. Lucretius de Ν. R. VI. 515.
ταις έδoξαν έμμιν. Νubila
Μittunt humorum pluvium, stillantque, quasi
Αntiquo enim et Pindari adeo aevo σοφισ igni
της honesία sapientum fμίt aut in quαυis Cera super calido tabescens multa liquescat.
αrte ercellentiunι αdpellatio, ut verbis utar
Valckenarii ad Ηipp. ν. 925. guem ΙDe usu verborum ιαίνεσθαι et τήκεσθαι, ν.
vide, Quare poètas inprimis, apud quos Τib. Ηemsterh. ad Ηesych. Vol. ΙΙ. g.
omnis fere scientiarum cognitio fuit, hoc 4. 5. Jacobs.
354 ΕΥΡΙΠ ΙΔΟΥ

ΑΜ. Πώς; 2/
ΗΡ. Εις Αθήνας πέμψομαι Θηβών
Ού70, 1425

1415 Αλλ' εισκόμιζε τέκνα δυσκόμιστα γή.


Ημείς δ' αναλώσαντες αισχύναις δόμον,
Θησεί πανώλεις έψόμεσθ' εφολκίδες.
Αnι. Quomodo ? Ηer. Αthenas usque a Τhebis audiam.
1415 Verum liberos, vix toleranda piacula, intus fer.
Νos vero, qui perdidimus domum dedecore,
Sequemur, μι perditac scaphulae, Τheseum.

14ο8. Sic scripsi pro vulgato ή, αν νέρ dans l'intérieur du palais ces corps, dont
9εν. Ηermαn. on ne peut soutenir la vue. Νimirum
1411. πρόβαινε scribit Reisk. , Βeck. antea palatii portas fuisse apertas, nunc
1412. Θάτθ', ώστερ είτον, παίδας.] Ιn eas forte claudi, aut si corpora sublata non
terpres: S.pelito, ul diri, liberos. Αnnon fuerint, machinam, cujus ope spectatorum
melius foret: Liberos sepeli, co, φuo diri, oculis sunt exposita, conversam esse.
modo. Vid. supra ad v. 1354. Μusg. Βeck.
Θάτθ' ex edd. vett, pro θάφθ' restituit 1417, Θησεί πανώλεις ιψόμισθ' εφολκί
Ηeath. Βeck. δες.] Πανώλης, πανόλεθρος, εξώλης, ατολλύ
1414. τέμψομαι] Si interpreteris : μενος. Sic Εurip. Εlectr. v. 60. Ηesy
Αthenas ipse deducar, Αmphitryonis quas chius. Sic Sophocl. in CΕdip. Colon. v.
tioni non φuadrat. Si accipias pro: Ιpse 1259. "Α 'γώ πανώλης όψ' άγαν εκμανθάνω.
te Αthenas deportari curabo, contra his Vide de voce εφολκίδες et de hac meta
toriam peccat, Τhebis sepultum fuisse phora supra ad ν. 631. Τους δ' εφολκίδας
Αmphitryonem tradit Ρausanias, p. 39. χεροίν, Ναύς ώς, εφίλξω. Βαrnes.
Εd. Sylburg. Ιbi saltem usque ad diem 1418. "Οστις δε πλούτον, ή σθένος, μάλ
fatalem commoratum esse innuit Εuripi λον φίλων Αγαθών, etc.] Ηanc optimam
des supra ν. 1357. Ut has salebras ex sententiam, pondus et medullam, et το
pediamus, legendum suadeo πεύσομαι, αιμ ηθικόν totius Fabula, ita Ηugo Grotius
diαηι, i. e. nuncius mortis tuae Αthenas vertit : Quicunφue ponit ante amicorum
ad me a Τhebis perveniet. Sic τεύθετο Jidem Ρecunias, aut regna, non recte sα
γάρ Κύπρoνδε, Ηom. Iliad. λ. 21. Μusg. pit. Ωuorum tamen posterior versus ma
τέμψομαι Ηeath. et Reisk. reddunt gis ex fide ita legeretur: Ρecunias, αμι
αccersam, et hic addit : " Οblitus sui robur, haud recte sapit. Εt hujus quidem
poéta contradicit iis, quae ν. 1565. dixe sententiac veritas patet ex eo, quod Ηero
rat.'' Βeck. dotus in Τerpsichore dicit, ότι κτημάτων
Ει, Αθ. τ. Θ. άτο.] Ηarc verba Ρrev. πάντων εστι τιμιώτατον άνήρ φίλος, συνετός
significare censet : Νunciabitur tua mors τε και εύνους. Ωuod ad me sane attinet,
Τhebis Αthenas. Itaque reddidit : " Je licet semper ego amicitiae sanctissimus
sςaurai, guoiqu'absent, quel est en ces fuerim cultor, nullum unquam fere re
lieux le sort de ceux qui me sont chers. peri, (uno aut altero excepto, praesertim
Βeck. mox excipiendo) φui vel mihi non falsus,
Ηercules hoc versu non sepeliri jubet vel qui de me non falsa tandem aliquan
liberorum cadavera, quod antea plus se do facile crediderit. Illud certe ante alios
mel inculcaverat, sed intus deferri. Ρan jure optimo usurpare possum, Ηerc, Fur.
sae enim portae fuerant, ν. 1023. ut cum ν. 55. Φίλων δε τους μεν ού σαφείς όρώ φί
ipso spectaculum fierent. δυσκόμιστα γή λους, Οι δ' όντες ορθώς, αδύνατοι προσωφε
non male interpreteris ιerra solunι pollu λείν. Ηeu / ηuos amicos habeo, pars cer
cruία. vid. ΟΕd. Τyr. ν. 1426. Μusg. ια /ide Νon sunt amici, pars opem / rre
1415. Ρro γή Prev, mavult δε vel δή haud υalenι. Εx Grotii Versione. So
legi, et reddit verba sic: " Μais portez crates in Phaedro dixit, ως ουχεϊμαρται
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ, 355

"Οστις δε πλούτον, ή σθένος μάλλον φίλων


Αγαθών πεπάσθαι βούλεται, κακώς φρονεί, ] 430
1420 ΧΟ. Στείχομεν οικτροί και πολύκλαυτοι,
Τα μέγιστα φίλων ολέσαντες,
Quicunque vero divitias, aut potentiam, magis quam amicos
Βonos habere cίipit, male sentit.
1420 Cho. Ιmus miserabiles, et valde-lugentes
Αmissis maximis amicis.

κακόν κακό φίλον είναι, ουδ' αγαθόν αγαθό cipibus placuisse υίris non ultima ιαμs esί.
μή φίλον De eligendis amicis consule Sed haec res, quanquam aeque rara est,
Ηieroclem in Pythagorica Carmina, p. vix recte amicitia dicitur, ob personarum
56. Ιsocratem ad Demonicum, et ad discrimen. Βarnes.
Νicoclem. Ρenes me jam habeo ΜS. 1419. Πετάσθαι] Ρossedisse. Τhema πάω,
vetus Αnglicum, φuod de amicitia colen τώ, et πάομαι, id est, testante Εustathio,
da et de amicis eligendis copiose et docte κτώμαι, in perfecto passivo, τίπαμαι et
tractat, quod et aliquando in lucem edere τίπαμμαι, unde τιτάσθαι in infinito; de
meditamur aliqua parte auctum et niti hac voce nos aliquid ad Ιon. ν. 677. Εu
dius paulo expurgatum. Ωuatuor autem ripides in Οrest, μίθες πετάσθαι. Scho
capita complectitur, c. 1. De Αmicitia. liast. αντί του απολαύειν. Βarnes.
c, 2. Ρraecepta continet de dignoscendis, 1420. Στείχομεν] ΜSS. Steph. στείχω
eligendis et colendis amicis. c. 3. De μεν, φuod leges metricae non admittunt.
calumnia tractat. Caput 4. Ιmaginem Μusg.
calumniae, quam Αpelles finxerat, descri Στείχομεν] Ηenricus Stephanus στεί
Βίt. Guem ego libellum siquando edide χωμεν potius legi putat, ideoque ite
ro, accuratius adornabo in gratiam amici rum vetera exemplaria profert, et simili
mei optimi, Caroli Cox de Βattlebridge loco confirmat ex Supplicum conclusione,
apud London. in Southwark, cujusinsig idque versu anapastico, sed nihil mihi
nem fidem et benevolentiam quotidie re probat. Fateor ego, recte στείχωμεν ibi
eolo. De colenda amicitia vide Ηierocl. legi, et scio, στείχομεν non minus recte
ad χρυσά έπη, fol. 6ο. Μarci Τullii Οf hic legi debere: Quare nihil muto.
ficia; Ιsocratem ad Demonicum, item Ci Βarnes.
ceronem de Αmicitia; Luciani Τoxarin, 1421. Τα μέγιστα φίλων ολέσαντες.] Ηaec
sive de Αmicitia. Sed utin viam redeam; Chorus Τhebanorum senum, de Ηercule,
Sallustius in Catilinae Οratione: Νam idenι amicissimo principe, et duce calamitatibus
τelle, αιφue idem nolle, eα demum firmα jam oppresso, et modo abeunte, scenam
απmicitiα est, Cicero pro Ρlancio: Vetus claudens loquitur. Τα μέγιστα φίλων pro
enim est ler illa.justac υerarque αniciliar,- μέγιστον των φίλων dicitur, ut Ηecub. ν.
μt idenι αmici semper υclint, ηeque est 782. Ρolymestor ab Ηecuba primus
μllum certius amiciliac υinculum, ηuam amicorum dicitur : Ξενίας τ' αριθμό τρώ
consensus et societas consiliorum et υolumι τα των εμών φίλων : ubi πρώτα pro πρώτος,
tatum. Οι Curtius, Lib. VΙΙ. Firmis Sic Lucretius, Lib. Ι. Ductores Dαnaunι
sima inler pares annicilia. Lucianus in delecti prima υίrorum, pro primi. De φua
Τoxari decem habet exempla optimorum re videsis Τurnebi Αdversar. Lib. ΧΧV.
amicorum parium optima. Αmicitia re c. 29. Ιta Εuripides το υπείκον pro οι
gum et magnorum virorum qua arte sit υπείκοντες dixit. Iphigen. Τaur. v. 528.
obtinenda, docet Ηorat. Εpist. Lib. Ι. Ιn quem locum vide quae nos Βarnes.
Εpist. 17. et 18. de gua re idem: Ρrin

ΤΕΛΟΣ ΗΡΑΚΛΕΟΥΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΥ.


ΕΥΡΙΠΙΔοΥ ΗΛΕΚΤΡΑ.

VoL. VΙΙ. Αa
"Υ Π Ο Θ Ε Σ Ι Σ Τ Η Σ Η Λ Ε Κ Τ ΡΑΣ

"ΥΠΟ ΙΗΣΟΥ ΤΟΥ ΒΑΡΝΕΣΙΟΥ.

Ο ΑΙ"ΓΙΣΘΟΣ, συμπραξάσης αυτό της Κλυταιμνήστρας, εδολοφόνησε τον


Αγαμέμνονα, και την αυτού βασιλείαν επιλαβών, το γένος αυτού παντελώς
αναιρελ εζήτει. Ο δε Ορέστης, παίς ών ώσει ενδεκαέτης, εκ του πυρός σωθείς
υπ' Ηλέκτρας αδελφής εις Φωκίδα προς τον Στρόφιον, Πυλάδου πατέρα, υποπέμ
πεται. Τάς μεν δύο θυγατέρας Αγαμέμνονος, Χρυσόθεμιν δηλονότι και Ηλέκ
τραν, η Κλυταιμνήστρα αυτή θανάτου ύφήρπασε, πείσασα τον Αίγισθον. Και την
Ηλέκτραν αγριαίνουσαν και επί φόνω πατρός αγανακτούσαν ο Αίγισθος ανδρι
πένητι εις γάμον έδωκεν, αυτουργώ, όμως δε γενναίω την φύσιν, ώς ασθενεστέρω εις
την τιμωρίαν εσομένω. Ούτος δε αυτήν, ως βασιλικήν παρθένον ούσαν, άθικτον
είχεν, ή σωφρονών, ή εαυτόν απαξιών, ή δεδιώς τον Ορέστην. Και ταύτα μεν δή
τώ Δράματι προπαρασκευαστικά α και προλογίζων ο αυτουργός δηλοί. Ο δε
"Ορέστης ήδη ήβήσας, και δι' Απόλλωνος χρηστηρίων εις την του πατρός εκδίκησιν
ερεθιζόμενος, εις το Αργος επανέρχεται λάθρα. Τη δε αδελφή Ηλέκτρα συν
τυχών, πάντα τα περί τονΑίγισθον μανθάνει όν αυτίκα βουθυτούντα διαχειρίζει,
εκδικησάμενος τον φόνον του πατρός, και ύστερον την μητέρα Κλυταιμνήστραν, της
«

ΑΕστετπυs, consentiente Clytaemnestra, Αgamemnone per dolum caso,


regnoque Αrgίνorum occupato, stirpem ejus radicitus evellere voluit.
Οrestes, puerulus quasi undecennis, a sorore Εlectra ex igne ereptus, in
Ρhocidem ad Strophium, Pylada patrem, summittitur. Duas Αgamem
nonis filias, Chrysothemin nempe et Εlectram, ipsa quidem Clytamnestra
morti surripuίι, persuaso ΑΕgistho. Ει Εlectram ferocientem et ob patris
cadem indignantem ΑΕgisthus viro pauperi nuptum dedit, colono, verunta
men indolis generosa, ut ad vindictam impotentiori futuro. Ηic vero il
lam, utpote regiam virginem, intactam habuit, vel modeste agens, vel in
dignum se ratus, vel Οrestem veritus. Ει hac quidem Fabula praeparato
ria, qua et prologum agens Colonus declarat. Οrestes vero, jam adultus,
et Αpollinis Οraculo ad patris ultionem stimulatus, ad Αrgos clam redit.
Εlectram itaque sororem conveniens, de rebus ΑΕgisthi et statu illius fit
certior. Quem statim sacrificantem opprimit, necem patris ultus, et postea
Αa2
36Ο "ΥΠΟ ΘΕΣΙΣ ΗΛΕΚΤΡΑΣ.

"Ηλέκτρας συμβουλευούσης αυτώ. Μητροκτονήσαι δε τολμήσαντες παραχρήμα


μετενενοήκεισαν σφόδρα, συμπαθόντες αυτή. Επιφανέντες δε οι Διόσκουροι από
μηχανής παραμυθούσιν αυτούς, και, τί πρακτέον αυτοίς, υποτιθέμενοι, την αθυμίαν
αυτών αφαιρούσιν.
Η Σκηνή του Δράματος υπόκειται εν ορίοις της Αργείας γης. Ο μεν Χορός
συνέστηκεν εξ επιχωρίων, τουτέστιν, αγροίκων, γυναικών. Προλογίζει δε, ώς
προείρηται, ο Αυτουργός.

Clytamnestram, Εlectra illi simul consulente. Αusos vero matrem interfi


cere, statim ipsos panituit vehementer, ejus misertos. Αpparentes autem
Castor et Pollux ex improviso, consolantur eos, et, φuid factu opus sit,
docentes, eorum mαnstitiam tollunt.
Scena hujus Fabula in finibus Αrgiva terre fingitur. Ει Chorus φui
dem ex mulieribus indigenis, hoc est rusticis, constat. Colonus vero, ut
supra dictum est, prologum agit.
ΡΕΤRUS VΙΟΤΟRΙUS

ΝΙΟ ΟΙ,ΑΟ ΑΗΙΟΙΝΟΗΕLLΟ CΑRDΙΝΑLΙ

S.

Vταετ adhuc in me, Αrdinghelle amplissime, studium illud, φuo supe


rioribus annis valde flagravi, bonos auctores adjuvandi: neo cesso, φuum
per occupationes licet, aliguid opera, diligentiacque, huic etiam parti lite
rarum dicare. Qui mei labores aliquando foras prodibunt, et aliφuid uti
litatis, ut spero, studiosis bσmarum artium adportabunt. Νunc quum in
manus meas venerit Εuripidis Εlectra, φuae adhuc in tenebris latuit, ac situ
pene, carieque confecta erat, visum mihi est illam ad te mittere: quem,
quamvis multis magnisque negotiis distentum esse sciam, tamen toto animo
literarum studia, et ingenuas artes amare cognovi. Αrbitror enim hoc
munusculum tibi, et ob poématis excellentiam, et ob auctoris nobilitatem
non parum gratum fore. Τu vero quum ipse diligenter legeris, si tibi vi
debitur, aliis etiam legendam, ac formis guoφue excudendam dabis Quod,
quia te cunctis in rebus publicorum commodorum studiosum cognovi, om
nino puto esse facturum.
Ε tenebris autem illam primum eruerunt ingeniosi, eruditique adolescen
tes, cives nostri, Βartholomaeus Βarbadorus, ac Ηieronymus meus, quum
vetera hujus poéta exemplaria, ut jam editas Τragα.dias multis mendis sca
tentes cum illis conterrent, undique conquirerent, ac sedulo illa pertracta
rent, statimφue ad me attulerunt, φuo duce illi in studiis literarum usi
sunt. Ipse postea accurate lectam, et non paucis locis purgatam, (praeci
pue autem persona perturbata erant) φuae a te quoφue legeretur, dignam
esse existimavi. Quin autem illa Εuripidis sit, dubitari non posse arbitror.
Ρraterquam enim φuod inter medias ejus poètae fabulas in vetustissimo co
dice interjecta est, testimonio antiguorum scriptorum id liquido confirma
tur, qui inde exempla sape sumunt. Stilus quoque id et elegantia sermo
nis manifesto declarant. Unde autem hoc boni, φuicquid est, manaverit,
significare etiam tibi, aliisφue non inutile existimavi: ne et illis sui laboris
merces eriperetur, et ut quotidie magis magisque ad laudem ea degustata
excitarentur.
Α η 5
362 VΙΟΤΟRΙΙ ΑRGUΜΕΝΤUΜ.

Νam φuod tibi eam mittendam statui, non dici potest quantοpere illi
gavisi sint. Sunt enim mirum in modum amplitudinis, dignitatisque tuae
amantes, et incredibiles animi tui dotes (ut debent) admirantur. Quod
φuum sua sponte faciant, cui enim cognita non est eruditio, probitas, huma
nitas, admirabilis quadam naturae tuae comitas, qua omnium animos, eorum
etiam, φui te semel viderunt, tibi concilias? faciunt etiam hortatu meo,
ac crebra tuarum illarum praeclarissimarum virtutum praedicatione. Ipse
-
sane, φuum semper te dilexerim, nunc vero tantis honorum gradibus merito
auctum colam, ac nonnulla, quae non omnino vacua consilio mihi fuisse vi
dentur, aliφuando fecerim : nihil unquam mihi sapientius fecisse videor, et
in quo mihi magis placeam, quam quod mature ingenii tui divinitatem per
spexi, et exorientes laudes tuas, quantum potui, celebravi, demumque te
mihi unum praecipue semper υbservandum esse duxi. Sed nimis provec
tus sum, φuum tamen parvam partem tuarum virtutum attigerim: amor
autem idem ille, et ingens admiratio tui, me ultra quam nunc oportebat
abripuit, atφue asportavit. Vale et me ama. Florentia pridie Calend.
Μartii ΜDxLν. -

VΙΟΤΟRΙΙΑΕGUΜΕΝΤUΜ ΕLΕCΤRΑΕ.

CΑΕso per dolum Αgamemnone, regnoφue Αrgίνorum occupato, ΑΕgis


thus filios guoφue ipsius interimere voluit. Οrestes infans e media
cade a sorore Εlectra ereptus, servo in aliam terram asportandus traditur:
feminis vitam socia facinoris Clytamnestra ab adultero impetravit. Guarum
alteram ferociorem quum jam nubilem ΑΕgisthus videret, periculum sibί in
de creari existimans, nobili alicui dare nuptum recusavit, nee domi grandem
jam tenere, metuens furtivas nuptias, tutum esse credens, colono cuidam
conciliavit, φui se indignum eo matrimonio intelligens, integram eam serva
vit. Οrestes adultus, et patris ulciscendi, et regni recuperandi cupidus,
clam in agrum Αrgίνum se contulit, sororemque, quam extra urbem vivere
audierat, invenit: a qua quid fieri oporteret admonitus, ususque opera ve
teris sui conservatoris, manuque fidelis amici comitisque Ρyladis, ΑΕgisthum
primum in agro immolantem necavit, deinde Clytamnestram, tractam in
insidias ab Εlectra, interfecit. Quo parricidio perpetrato, statim ipsos ve
hementer panituit, φuod toto pectore expetiverant, fecisse. Confectos
4
π

vπαΤoRπ ΑRGUΜΕΝΤUΜ. 363

filios agritudine, ac se sceleris damnantes, afines ipsis sanguine Castor ac


Ρollux adventu suo consolantur, et φuid e re nata facere illos opus sit do
cent, cunctaque plena maximarum perturbationum componunt.
Εxitus igitur fabula από μηχανής, ac similis admodum dissolutioni Οres
tis. Quod enim hic faciunt Dioscuri, illic Αpollo prastitit. Utriusφue
autem finis, φuum minime tristis sit, (non male enim actum est cum super
stitibus, ac voti pene compotes omnes facti sunt) magis proprius esse comα
dia, φuam tragωdia, videtur: nam quod in argumento hic fingit poέta, co
lonum illum a virgine, φuam domi diu habuerit, se abstinuisse, non verisi
mile est : φuod tamen vitium ipse purgare summo studio conatur, quum
eum, guamvis pauperem hominem, nobili stirpe natum dicit, ut generositas
animi iniguitate fortuna extingui non potuerit. Praeterea cum reformidasse
eum Οrestem narrat, si quando revertisset, ne pαnas illi daret violatae soro
ris, sed etiam secum φuoque illum cogitasse demonstrat, non habuisse jus
in alienam filiam ΑΕgisthum, ut rate nuptia illae ullo pacto esse potuerint.
Sί φuid alind hujuscemodi est in coagmentatione rerum, φuod ratiοne ca
reat, nee satis belle cohareat, id eruditi ac ingeniosi viri videbunt. Νeque
enim nunc nobis propositum est id accurate ostendere, Utinam ut hac fa
bula partes φuasdam habet elegantissimas, summoφue artificio confectas,
necnon optimarum verissimarumque sententiarum ιota plena est, ita repre
hensione hac, culpaque vacaret, ac rectam οικονομίαν haberet.

Η μεν σκηνή του δράματος υπόκειται εν ορίοις της Αργείας γής. Ο δε Χόρος
συνέστηκεν εξ επιχωρίων γυναικών

Α a 4
ΤΑ ΤΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ ΠΡΟΣΩΠΑ.

ΑΥΤΟΥΡΓΟΣ ΜΥΚΗΝΑΙΟΣ, ΟΟΙ,ΟΝUS ΜΥCΕΝΑΕUS,


ΗΛΕΚΤΡΑ. ΕΙ,ΕCΤΗ Α.
ΟΡΕΣΤΗΣ, ΟRΕSΤΕS.

ΠΥΛΑΔΗΣ, Κωφόν Πρόσωπον. ΡΥLΑDΕS, muta Persona.


ΧΟΡΟΣ, ΟΗΟRUS.

ΚΛΥΤΑΙΜΝΗΣΤΡΑ» * ΟΙ,ΥΤΑΕΜΝΕSΤRΑ.

ΠΡΕΣΒΥΣ. 8ΕΝΕΧ.

ΑΓΓΕΛΟΣ. ΝUΝΟΙUS.

ΔΙΟΣΚΟΥΡΟΙ. GΕΜΙΝΙ, id est, Castor et Pollux. "

Προλογίζει δι ο Αυτουργός, Ρrologum autem agit Colonus.

* Οmittit hanc personam Victor. Αddendam esse monuit ΑΕm. Ρortus. Stib
linus, qui quo ordine in Βrubachiana personae legendae essent, non perspiceret, non
modo confudit personas, sed etiam κωφόν πρόσωπον et πυλάδης tanquam diversas per
sonas diversis locis posuit. Seidler.
ΕΥΡΙΠΙΔΟΥ ΗΛΕΚΤΡΑ. *

------------

ΑRGUΜΕΝΤUΜ ΑΟΤUS ΡRΙΜΙ.

CoLoκυs Μycenaeus, prologum agens, Αgamemnonis lamentabilem caedem narrat, et


Clytemnestrae ae ΑΕgisthi impiam crudelitatem, φuomodo Οrestes sit neci surreptus,
Εlectra autem sibi, viro ignobili, in matrimonium data, quam tamen ille sanctam et invio
latam habuerit, et hine occasio et ratio omnis praesentis Αrgumenti pendet. Εlectra, sub
crepusculum aquam haustura, sidera testatur, se indignissime a matre regia domo ejectam,
simulque Colonum, cui tradita erat, revocantem illam a sordido illo labore, ut pium homi
nem et verum in adversis amicum commendat. Interea Orestes eum fidissimo laborum et
aerummarum sοcio Αrgos clam redit, φuaesiturus sororem et patris necem ulturus. Chorus
Εlectram ad deοrum festa et latitiam hortatur; illa negat, se solennibus gaudiis aptam;
patris itaque cardem deplorat, fratrisque Οresta, φui solus in tantis malis solatio esse pos
sit, presentiam optat, ut postea desideratior et exspectatior ejusdem adventus videatur.

ΑΥΤΟΥΡΓΟΣ.
ΩΓΗΣ παλαιον "Αργος, Ινάχου ροαι,
ΟΟΙ,ΟΝ US.

Ο Τεκκ ΑΕ antiquum Αrgos, Ιnachi fluenta,

Μulti Critici, ut Voltarius (in libello, prehenduntur. Οn y remarque, inquit,


qui inscribitur: Dissertation sur les prin bien des défauts, mais non ceux que
cipales tragédies qui ont paru sur le sujet devroit entrainer une telle réunion : ily
d'Οreste, par Μ. du Μolard, sub quo no a de la suite dans le plan, on n'y voit
mine Voltaire latet) monet, dubitarunt, pas ces inégalités, ces disparates, ces faus
utrum Εlectra Εuripidea esset fabula nec ses liaisons, ces transitions forcées que
ne, idemque conjicit, forte eam ab aliquo n'auroient vraisemblablement pas sςü
Αlexandrino poéta e fragmentis deperdi έviter ceux qui se seroient chargés d'une
tae fabula Εuripideae esse compositam. entreprise aussi délicate. Εnfin il me
Ρrev. contra observat, non ea reperiri, paroit qu'on ne peut nier que cette pièce
quac in talibus consarcinatis opusculis de- me soit d'Εuripide, quelqu'inférieure

* Εlectra citatur Stob. Grot, Flor. ΙΙΙ. p. 23. ν. 296..iunct, ad Fragm. VΙ. Αntiop,
Τit.ΧCVΙΙ. Ρ. 389, τ. 37. ubi Ιncertus in marg. - Τit. ΧLΙΧ. duo versus ex Εlectr. gui
in illo dramate non leguntur Μusgravius falso citat ΙΙ. Ρlutarch. Vol. ΙΙ. 296. Βurn.
Ιdem Αrgumentum tractat Sophocles in Εlectra, licet αconomia nonnihil diversa. Αd
hang materiam pertinent et alia fabula, Εschyii nempe Αgamemnon, Choέphori et Εu
menides, Senecae quoque Αgamemnon, Εuripidis Οrestes, Diversa autem fabulae gius
dem dispositio, et αεConomia'alia, non modo diversis poètis frequens est, sed etiam idem
aliφuis poèta idem aliquando argumentum diversis modis tractat, ut variatione voluptas
angeatur,
366 ΕΥ ΡΙΠ ΙΔ ΟΥ

"Οθέν ποτ' άρας ναυσι χιλίαις "Αρην,


Εις γην έπλευσε Τρωάδ Αγαμέμνων άναξ.
Κτείνας δε τον κρατούντ' εν Ιλιάδι χθονι
5 Πρίαμον, ελών τε Δαρδάνου κλεινήν πόλιν,
Unde quondam, ducens navibus mille Μartem,
Ιn agrum Τrojanum navigavit Αgamemnon rex.
Ιnterfecto autem, qui regnabat in Iliaco solo,
5 Ρriamo, captaque Dardani inclyta urbe,

φu'elle soit à l'Εlectre de Sophocle, et a qu'il nous transporte pour nous offrir
la plupart des autres pieces d'Εuripide le tableau des mαιurs simples et pures de
lui-meme. " Ιdem correxit aliquot locis leurs paisibles habitans. Le cultivateur,
εοπmparationem inter Sophocleam et Εu le vieux governeur d'Αgamemnon, Εlec
ripideam a Voltario institutam et judi tre même, au milieu de leurs occupations
cium inde ductum. Ιpse potius ita cen rustiques, plaisant par leur simplicité et
set:'' Le style, inquit, d'Εuripide (in hac par les souvenirs que réveille toujours
fabula nempe) a beaucoup des charmes, il 1'image de la vie champetre. Le carac
a souvent de l'élévation et de la magnifi tère de Clytemnestre a une teinte de dou
cence, il est toujours pur et harmonieux ceur qui rend sa mort plus touchante,
et il est peut-etre fort difficile de ne point Οn trouve enfin dans φuelques scenes de
commettre injustice en comparant la ma cette pièce des traits d'une sensibilité pro
niere d'écrire de deux poètes qui ont joui fonde, de beaux monumens, des sentimens
d'une égale célébrite, et dont la langue nobles et heureusement exprimés , et,
n'est plus parlée, C'est moins le style, malgré de nombreux défauts, on y recon
a ce qu'il me semble, φui distingue pour noit encorel'auteur d'Ηippolyte et d'Ιphi
nous 1'Εlectre de Sophocle de celle de ses génie,
deux rivaux, φue l'art admirable avec Caeterum ex eodem Voltarii libro Ρrev.
lequel la pièce est conduite la sagesse de excerpsit indicem praecipuarum tragαdia
1'ordonnance, et la régularité du dessein, rum veterum et recentiorum, guarum ar
la grandeur, la simplicité de l'action, la gumentum Εlectra est. Αddidit Εlec
force et la constance des caractères. Οn tram Rochefortii, a. 1782. editam. Βeck.
ne voit dans ce chef-d'α-uvre nitraits in 1. "Αργος,] Legendum εύχος, gloriatio.
formes et grossièrement ébauchés, comme Sic εύχος Ιώνων, Αntholog. p. 277. Ηesy
dans les Choéphores d'Εschyle, ni orne chius: εύχος, καύχημα. Αlibi autem ab
mens frivoles et ambitieux comme dans Εuripide commemoratur Αrgivorum de
1'Εlectre d'Εuripide. Τout y porte l'em historiis antiquis gloriatio: vid. Ρhoen. ν.
preinte du génie, et tout y annonce la 1153. Ηerc, Fur. ν. 1o11. Νeque id
perfection de l'art. " Αddidit idem Ρrev. temere et nullo consilio fecisse eum credi
judicium feminae cujusdam doctae, quae derim, sed potius, ut Αrgίνorum causam
singulas quasdam scenas fabulae Εurip. deprimeret, qui soli inter Graecos cum
satis movere animum, sed totam fabulam Αtheniensibus de antiquitate urbis et donis
non satis m m habere vim, ostendit. deorum contendebant. Ρausan, p. 15. 1.
Εadem conjicit, Εuripidem post duo illos 16. Εd. Sylb. Μusg.
poétas Εlectram scripsisse, et, ut hos su "Ω γής ταλαιον "Αργος,] Ιta Sophocl.
peraret, novam quandam ingressum esse Εlectr. ν. 4. Το γάρ παλαιον"Αργος, ουπό
viam, sed minus feliciter. Αssentitur Ρrev. θεις, τόδι. Scholiast. "ομηρος χωρίζει το
et sub finem haec adjicit: " Εuripide est "Αργος και την Μυκήνην οι δί νεώτεροι την
inférieur a Sophocle dans la maniere dont αυτήν Μυκήνην και "Αργος φασίν. "Αλλως,
il a traité ce sujet. Il en a négligé les "Αργος ομωνύμως τη Χώρα, ώς "Ομηρος "Ας
parties principales. Μais il a sςu l'em γος τε Στάρτη τι παλαιον δι, ή ότι "Αργος,
bellir par d'intéressans épisodes, et animer ο προτάτως αυτών, γηγενής ήν, ή ότι και
la scene par un spectacle nouveau. C'est αυτοί πρωτογενείς αντιποιούνται είναι, etc.
loin de palais et au milieu des champs Βarrιes.
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 367

Αφίκετ εις τόδ' "Αργος, υψηλών δ' επί


Ναών τέθεικε σκύλα πλείστα βαρβάρων.
Κακεί μεν, ευτύχησεν εν δε δώμασι,
Θνήσκει γυναικός προς Κλυταιμνήστρας δόλω,
Ιn hanc urben Αrgos rediit: excelsis autem in
Τemplis posuit spolia plurima barbarorum.
Εt illic quidem, rem feliciter gessit: in aedibus vero,
Μoritur uxoris Clytamnestrae dolo,

Reisk. emendat: 2 τρισαάλαιον, Ο ter 6. s, υψηλών δ' ετί Ναών τίθεικε σκύλα
αntiφιμα μrbs, i. e valde antiqua. Βeck. πλείστα βαρβάρων] Ιta infra v. 1000.
"Ω γής παλαιον"Αξγος,] Ιdem fere sig Σκύλοισι μεν γαρ θεών κεκόσμηνται δόμοι.
nificare videtur, ac si dicas ώ"Αργος, πα Μos erat apud Veteres, ut victores hos
λαιά τήσδι της γης τόλις, sive ώ κτήμα τήσδε tium spolia templorum tholis suspende
της γής, παλαιον "Αργος, Εx parte simi rent, gratitudinis in Deos, victoriae auc
lia sunt Phα.niss. ΙΟ73. ιττάπυργα κλεί tores, signum et memorias causa. Ηinc
θρα γάς, et Soph. ΟΕd. Col. 297. πα Valerius Μaximus Lib, VΙΙ. c. 6. Οpera
τρώον άστυ γής έχει. Μusgravius pro Μ. Junii Dictatoris, Rempublicanι αdmi
"Αργος conjicit εύχος, Reiskius τρισπά nistrantis, spoliα αίfirα templis, Deorum
λαιον pro γής ταλαιόν. Νοtandum autem ηumini consecrata. Pulchre hunc ritum
est hoc genus compellationis per vocati aescribit Silius Ιtalicus Lib. 1. In /ώri
νum, ad quam in sequentibus non amplius όus sacris, primoφue in limine templi, Cap
respicitur. Εxclamationem verius dixeris tiυί currus, belli decus, armaque rapία
quam compellationem. Ρari modo noster Βellantum ducibus, sacυαφue in Μarte se
in Αndromachae initio : cures, Perfossi clypei, et servantiα tela cru
orem, Claustraφue portarunι pendent.
Ασιάτιδος γής σχήμα, Θηβαία πόλις, Quin et Ηoratius hujus moris meminit,
"Οθεν τυθ' ίδνων συν τολυχρύσω χλιδή Carmin. Lib. ΙV. Οd. 15. Εt signα nos
Πρίαμου τύραννον εστίαν αφικόμην. tro restitait Joυί Γίrepία Ρarthorum super
ubί fallitur Βrunckius, qui σχήμα et πόλις ois postibus. Ιdem Christianis mos nune
nominativos putat, omisso εστί, Νam Αl placuit, et frequenter apud historicos
cestidis quoque initium non multum dif legimus, insignia fusorum hostium tem
plis Christianorum suspensa, cum victo
fert :
res laudes suas Deo publice agendas
ώ δώματ’ Αδμήτει', εν οί, ίτλην εγώ duxerint. Νοbis hic non est diutius im
morandum. Βarnes.
θήσσαν τζάτεζαν αινίσαι, θεός τις ών.
Ζευς γάς, etc. Αφίκετ'] Verbo αφικνείσθαι similiter
αe redeuntibus utitur Νoster Ηec. ν.
Cf etiam nostrae fabulae, v. 55. sqΤ. et 954. ΑΕschyl. Pers. ν. 15. Αgam. 515.
432. sqq. Seidl. Ιdem usus est verbi μολείν, ut infr. ν. 48.
2. "ΟS εν ποτ' άρας ναυσι χιλίαις "Αρη,] aliorumque verborum ejusdem significa
Αgamemnon mille naves bello instructas tionis. Vid. Ηeindorf. ad Ρlaton, Ρro
contra Τrojam duxit, unde Graeci in illa tag. 4. p, 462. Seidl.
expeditione dicuntur χιλιόναυς στρατός. 7. Ναών] Ιntellige cum Βarnesio tem
De qua re lege Ηomerum in Βα.otia, plorum, non navium. vid. infra v, 1000.
sive Νavium Catalogo, Iliad. Lib. ΙΙ. ΑΕschyl. Αgam. ν. 588. Μusg.
Εt Εuripidis Iphigen. Αul. Chorum to Contra Ηeathius ναών accipit de navi
tum actus primi. Βarnes. bus. Defuisse enim Αgamemnoni op
"Αβην, editur νulgo "Αρη. Ιllud dedi portunitatem Τrojanorum spolia templis
Ρorsonum secutus ad Ρhα.niss. ν. 134. deorum Αrgivis consecrandi, cum statim
95Ο. 1 Ο2Ο. Seidl. sub ipso appulsu ab ΑΕgistho fuerit inter
"Αρη, ed, Vict. fectus, Βeck.
368 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ

10 Και του Θυέστου παιδός Αιγίσθου χερί.


Χώ μεν παλαιά σκήπτρα Ταντάλου λιπών,
"Ολωλεν Αίγισθος δε βασιλεύει χθονος,
2/ " Λ' Α' Α' y/

Αλοχον εκείνου Τυνδαρίδα κορην εχων.


Ούς δ' εν δόμοις έλιπεν, ότ’ εις Τροίαν έπλει,
15 "Αρσενά τ' Ορέστην, θηλύ τ' Ηλέκτρας θάλος,
Τον μεν πατρός γεραιός εκκλέπτει τροφεύς,
Μέλλοντ 'Ορέστην χερός υπ' Αιγίσθου θανείν,
Στρoφίω τ' έδωκε Φωκέων εις γην τρέφειν.
"Η δ' εν δόμοις έμεινεν Ηλέκτρα πατρός,

1ο Εt ΑΕgisthi, filii Τhyestis, manu.


Εt ille quidem antiquis sceptris Τantali relictis
Ρeriit, ΑΕgisthus vero terra regnum obtinet,
Uxorem illius, Τyndari filiam, habens,
Quos vero domi reliquit, φuum ad Τrojam navigavit,
15 Μaremgue Οrestem, fα.mineumque Εlectrae germen,
Ηunc guidem patris senex nutritor surripit,
Οrestem, cum ΑΕgisthi manibus jam prope esset ut moreretur,
Strophioque dedit in Ρhocensium agro alendum:
Ηaec vero Εlectra in patris aedibus remansit.

Ναών] Recte de templis, non de navi εις Τροίαν ίτλει. , Εlegantiores numeros
bus, intelligit Βarnesius, coll. infr. ν. restitui ad exemplum Οrest. ν. 63.
1ΟΟΟ,
ήν γάς κατ' οίκους ίλιφ', ότ' εις Τροίαν έτλει,
σκύλαισι μέν γάς θιών κεκόσμηνται δόμοι,
Νimis argutatur Ηeathius. Seidl. 18. De hoc versu vid. ad Rhes. ν. 925.
9. Θνήσκει γυναικός προς Κλυταιμνήστρας Μusg.
δόλφ,] Lege γυναικός εκ. Ρον. 19. "Η δ'] Vulgolegunt ή δ' et punctum
Θνήσκει γυναικός προς Κλυταιμνήστρας δό ponunt post πατρός, Sed conf. Οrest. v.
λω,] Quomodo Αgamemnon, Τroja re 63. seq. φuem modo cίtavimus. Νeque
versus, domi fuerit casus uxoris et ΑΕgis enim illud potissimum narraturus est, do
thi insidiis, vide Ηomer. Οdyss. λ'. v. mi eam remansisse, sed qualem ibi sortem
408. Αλλά μοι Αίγισθος τεύξας θάνατόν τε habuerit. Seidl.
μόρον τι, "Εκτα συν ουλαμίνη αλόχω οίκόνδε 22. Ιta hunc et sequentem versum
καλέσσας, etc. Εt Scholiastae ΑΕschyli ar edidit Schaeferus ex emendatione Ρor
gumentum ad fabulam Αgamemnon dic soni ad Μed. v. 5. Vulgo :
tam. Βαrnes.
11. Χώ] Μale scribunt χ' και sive χ ώ. διίσας δι, μή τω παίδας Αργείων τίκοι,
Vid. Εxcurs. ad Τroad. ν. 399, p. 147. Αγαμέμνονος τωνάτορας, είχε εν δόμεις,
8eidl.
12. "ολωλεν Αίγισθος δι βασιλεύει χθo Disputat Ρorsonus ita: " Corrupta vox
νός,] Ita Seneca, Αgam. ν. 915. Ραιer Αργείων sensui repugnat, et cuun παίδας
peremίus scelere materno jacet: Comes prioris versus metro necessariam fecisset,
paternac quacritur Νatus necί. ΛΕgisthus anaprestum in quartam sequentis sedem
ανoes Venere quarsitas tenet. ΔΕmil Portus, invexit, πρινάτορας.'' . Scίdl.
14. Vulgo : ού, δ' εν δόμοι, ίλιτεν, ότ' 23. Piersonus Verisim, p. 67. ne ana
3
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 369

20 Ταύτην, επειδή θαλερός είχ ήβης χρόνος,


Μνηστήρες ήτουν Ελλάδος πρώτοιχθονός.
Δείσας δε, μή τω παίδας Αργείων τέκοι,
Αγαμέμνονος ποινάτορας, είχεν ενδόμοις
Αίγισθος, ουδ' ήρμοζε νυμφίω τινί,
25 Επει δε και τούτ’ ήν φόβoυ πoλλoύ πλέων,
Α" Α" Α'

Μή τω λαθραίως τέκνα γενναίω τέκοι,


Κτανείν σφ' έβουλεύσατ' ωμόφρων ή δ' όμως
Μήτηρ νιν εξέσωσεν Αιγίσθου χερός,
Εις μεν γαρ άνδρα σκήψιν είχή όλωλότα,
20 Ηanc, postquam florens pubertatis tempus ipsam habuit,
Ρroci petebant Graecae principes terrae.
Μetuens vero, ne cui Αrgivorum liberos pareret,
Αgamemnonis ultores, eam continebat domi
ΑΕgisthus, nec ulli sponso despondebat.
25 Cum vero hoc etiam magni metus plenum esset,
Νe cui generoso υίro liberos clam pareret,
Ιnterficere ipsam statuit crudelis. Οιuantumvis autem mala
Μater ipsam servavit ex ΑΕgisthi manu.
Quoad enim maritum occisum habebat speciosam causam;

paestus in quarto loco sit, scribendum sta Κτανιίν έβούλευσ' ωμόφρων νιν ή δ' όμως,
tuit: quod minus laudo, guia longius a vete
ris lectionis vestigiis recedit. Duportus
Αγαμέμνονος πεινάτοςας, σφ' ίχ' εν δόμοιε, nihil omnino ad hanc fabulam notat.
Βarnes.
Εgo vero anapestos in paribus locis nec
libenter a tragicis positos, nec penitus Reiskius conjicit: κτανείν σφ' εβούλετ'
repudiatos, censeo. Εxemplum vide ωμόφρων, η δ' ούν όμως. Βeck.
Τroad. ν. 352. Μusg. Κτανείν σφι βουλεύσαντος ωμόφρων όμως]
Ιta emendavimus hunc versum librorum
Ηeath. emendat: ποινάτοράς γ' είχ' εν
δόμοις. Βeck. vestigia secuti. Εd. Victorii:
27. Κτανείν σφ' ιβουλεύσατ' ώμόφρων ή κτανείν σφ' έβουλεύσατ' ώμόφρων ή δ' όμως
Σ' όμως..] Ιta Εd. Victor. ΜS. α. κτανιίν
τ' ιβουλεύσαντ' ωμόφρων δ' όμως, consen Virorum doctorum conjecturas, φuae ad
tientibus ΜSS. β, γ, nisi quod σφ' pro τ' unam omnes a librorum lectione magno
exhibent. ΑΕmilius Ρortus sic emendat : pere recedunt, nihil attinet referre, Vox

κτανών σφ' ιβούλετ' ώμόφςων πακή δ' όμως,


βουλεύσαντος in libris ΜSS. sic fere ex
0

arari solet, βουλεύσαντ, cf. Ιnd. ad Greg.


Sed minus a ΜSSοrum vestigiis recedit :
Corinth. Schaef litteris oς. Αtque hoc
κτανών σφ' εβούλευσ' αύτις ωμόφρων δ' όμως, superscriptum o saepe cum litιera, cui
Μιμsg. superscribitur, connectitur, (vid. ad eun
Κτανεν σφ' ιβούλιτ’ ωμόφρων. Κακή δ' dem Gregor. Τab. ΑΕn. ΙV. Νum. 18, ν.
όμως] Ιta pro corrupto illo, guod prius, σύνδεσμος) ut facillime pro apostropho ha
Κτανείν σφ' έβουλεύσατ' ωμόφρων ή δ' όμως, beri poιuerit. Ρarticulam autem δ' post
legimus, Canterumque, Ρortum, et Μil ωμόφρων inserere debuerunt, φui male le
tonum laudatores habeo, Scaliger legit gissehι antecedentia. Ceterum cf. Αn
370 ΕΥ ΡΙ Π ΙΔΟΥ

30 Παίδων δ’ έδεισε μή φθονηθείη φόνω.


Εκ τώνδε δή τoιόνδ έμηχανήσατο
Αίγισθος ός μεν γης απηλλάχθη φυγάς
Αγαμέμνονος παίς, χρυσον είφ, ός αν κτάνη.
Ημίν δε δη δίδωσιν Ηλέκτραν έχειν
35 Δάμαρτα, πατέρων μεν Μυκηναίων άπο
Γεγώσιν, ουδή τούτό γ’ εξελέγχομαι".
30 Sed timuit, ne liberorum carde sibi conflaret invidiam.
Οb has igitur causas tale quid machinatus est
ΑΕgisthus: qui quidem ex hoc agro discessit exul,
Αgamemnonis filius, aurum promisit ei, φui interfecerit ipsum.
Νobis vero jam dedit Εlectram, ut eam habeamus
35 Uxorem, φui ex parentibus quidem Μycenaeis
Νati sumus, Νec enim hac in parte redarguor.

drom. 798. Ανδρομάχην κτανεί και παίδα Τestamenti Puritate, S. 79, 49, p. 57.
βουλεύσασα. Seidl. Βarnes.
29. Εις μίν γάς άνδρα σκήψιν είχ' ολωλό είφ',] Ita Schaeferus. Μale vulgo εί
τα,] Causam habuit et praetextum, guare πεν. " Χρυσον είφ' bene versum αιμrum
se defenderet Clytaemnestra, quod nem promisit. Saepius enim Graeci verba di
pe Αgamemnon filiam ejus, Iphigeniam, cendi usurpant de pollicitationibus, Lu.
rmactasset, et hoc practextu se armat im cianus Reviv. c. 3. Τ. Ι. Ρ. 573. Ηome
pudica viricida apud ΑΕschylum Αga rica parodia:
memn. ν. 1421, etc. Εt infra hujus fa μή δήμοι φύξιν γε, κακηγόρι, βάλλες θυμώ,
bulae ν. 1011, etc. Εt Sophocles eodem χρυσόν πες λέξας, έπει ίκιο χείρας ες αμάς.
modo se excusantem Clytaemnestram in
ducit, Εlectr. v. 526. πατήρ μίν, ουδέν Ηerodot. VΙ. c. 23. μισθός δί οι ήν ειρη
άλλο σοι πρόσχημ' αει, "Ως εξ εμού τέθνηκεν μένος όδε, πmerces autem cί promissα εται
εξ ιμεύ καλώς "Εξοιδα των δ' άρνησις ουκ ήac, Sic dicitur inprimis verbum ονομά
ένεστί μοι. Η γάρ δίκη νιν είλε, κούκ εγώ ζειν. Ηomerus Ιl. ΙΧ. v. 515.
μόνη Βαrnes.
ει μεν γας μή δώρα φέροι, τα δ' ότισθ' ονομάζει,
30. Αd φθινηθείη Victorius adscripsit
μεμφθείη ex glossa, ut videtur Seidl. Ρro quo mox v. 519.
32. Constructio est: είτε χρυσόν δώ νύν δ' άμα τ' αυτίκα πολλά διδοί, τα δ' όπισθεν
σιιν εκείνγ, ός αν κτάνη τούτον, ό; Αγαμέμ υπίστη.
νονο, ών παις φυγάς μεν απηλλάχθη γής.
Νam Βrumoy male locum sic exponit, Ιongus p, 87, sq, ed, Villois, μείζονα γαρ
μt Οrestes ΑΕgisthi caput proscripsisse ή κατά ποιμαίνουσαν κόρην δώρα ωνομάζετο
intelligatur. Ηeath. παρ' εκάστου, Ρraestantissimus Villoiso
33, κτάνη.] Τemporum ratio postulare nus ad h. 1. p. 208.: " Ωνομάζιτο, Sic
videtur κτάνοι. Μusg. supra, Lib. Ι. p. 14. Εd. Μoll. Dryas in
Αγαμέμνονος ταύ, χρυσόν είτεν, ός άν re simili τα ΟΝΟΜΑΣΘΕΝΤΑ δώρα ταε
Ε Αlias legitur χρυσόν είφ', ό, άν, etc. ητήσατο. Αpud Ηesychium ονομήνα, et
Sed salvum erit metrum, si in quinto lo ονομάσαι explicantur επαγγείλασθαι, nem
co anapaestum admittimus , duare nil pe Ηesychius, quod a nemine huc usque
muto Sed de hac του έπω significa animadversum est, respexit Οd. Ω'. ν.
34Ο.:
tione, et quod dico simpliciter propromit
ίο usurpatur, videsis Sebastian. Ρfoche οιχαυς δέ μοι ώδ' ονόμηνας
nium in Diatriba de Linguae Graci Νovi Δώσιιν τιντήκοντα.
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 371

Λαμπροι γάς εις γένος γε, χρημάτων δε δή


Πένητες ένθεν ήυγένει απόλλυται,
"Ως, ασθενεί δούς, ασθενή λάβοι φόβον,
40 Ει γάρ νιν έσχεν αξίωμ' έχων ανής,
Εύδοντ' αν εξέγειρε τον Αγαμέμνονος
Φόνον, δίκη τ' αν ήλθεν Αιγίσθω τότε.
"Ηνούποθ' ανήρ όδε, σύνoιδέ μοι Κύπρις,
Clari enim genere quidem sumus: pecuniis vero jam
Ρauperes sumus, hinc nobilitas perit:
Ut tenui daus, tenuem haberet metum.
40 Si enim ipsam habuisset dignitate praeditus vir,
Sopitam excitasset Αgamemnonis
Caedem, pα.nasque ΑΕgisthus tunc dedisset.
Quam Εlectram nunquam vir hicce (conscia est mihi Venus)

Εt Il. 1'. ν. 121. άλλον διαλλάξαντα τοις κάτω νεκρόν."


Schaefer, Ceterum ad είφ'intellige εκείνα,
Υμίν δ' εν πάντεσαι περικλυτα δώς' ενoμήνω.
et ad κτάνη αυτόν, scilic. ός γής απηλλάχ
Ηoc sensu et το ονομάζειν diciturin Iliade θη. Μusgravius mavult κτάνοι. Μale,
1', ν. 511. "Ος άν κτάνη valet εάν τις κτάνη, sί φuis
illum occίdisset. Seidl.
Ει μεν γας μή δώρα φίςοι, τα δ' ότισθ' ονομά
ζοι 57. s. Citat Stob. Grot. xcvii. p, 389.
ubi χρ γι μήν. Βurn.
Εt Ιl. Σ'. v. 449. Ιntellige εσμέν Rarior est haec el
και πολλά τις ικλυτα δώρ' όνομάζων. lipsis primae personae, Sophocl. Αntig.
634.
Ubi vides ονομάζεσθαι δώρα hic esse, pro ή σοι μεν ημείς πανταχή δςώντες φίλοι,
mittere dona.'' Ηactenus egregie, sed
ποllem addidisset: " eaque cum empha Vid. Schaef Μelet. Crit, p. 114. Νostri
si recensere" et quae sequuntur. Νam Cycl. 500, πλίως μεν οίνου, γάνυμα δι δαι
in hoc talium verborum usu nihil est em τός ήβης. Soph. ΟΕd. Col. 207. ώ ξένοι,
phatici. Suidas Τ. ΙΙΙ. p. 427. Τάλις απόπτολις. Νostri Ηercul. Fur. 627. ου
- ή ονομασθείσα τινι νύμφη. Ηesychius γάς πτερωτός. Γifierunt ab his exem
composito verbo usus Τ. ΙΙ. c. 1342. plis illa, in quibus ad έτοιμος sive πρόθυ
Τάλις, ή μελλόγαμος παρθένος, και κατωνο μος intelligitur ειμί Vid. Schaef ad
μασμένη τινί, φuod interpretes miris mo Lamb, Βos. Εllips, p. 696. Seidl.
dis vexarunt. Εjusdem familia est αι 38. ή ευγένει'] Stob. Grot. xcvii. p. 389.
νείν cum compositis, επαινείν et καταινείν : Βιμrn.
quod verbum cum primaria vi significa 39. Ως ασθενεί, etc.] Spectat ad v. 54.
verit generaliter dicere, causa apparet, cur ημίν δίδωσιν δάμαρτα Sensus est, ut, hu
usu haud ita raro valeat specialiter pro mili υίro eam collocαms, metum sibί ημίνιμ
πιittere, policeri. Sophocles Ρhiloct. v. eret. De hoc optativo λάβοι νίd. Μatth.
1398. sq. Βrunck. Gramm. Graec, sect. 518. p. 754. Seidl.
ί α δ' νισάς με δεξιάς ιμής θιγών,
41. εξήγειρε] Sic recte edition
quae, Βarnesius εξέγειρε. Seidl.
anti
πέμψυν προς οίκους, ταύτά μοι πεάξον, τέκνον, Recte vet. ed, εξήγειρε. Ιιεisk.
42. Ρro τότε πιalim ποτέ. Εeisk.
Εuripides Αlcest. ν. 12. sqq.
43. ανής όδε,] Εgo, ut recte Βarnesius,
η νεσαν δέ μοι θεαλ, citans Soph. (Εd. Col. ν. 1525. et 1467.
"Αδμητον άδην τον τας αντίκ' εκφυγείν, Τrachin. ν. 308. Μusg.
372 ΕΥΡΙΠ ΙΔ ΟΥ

"Ήισχυνεν ευνή, παρθένος δ' έτ' έστι δή.


45 Αισχύνομαι γαρ ολβίων ανδρών τέκνα
Λαβών, υβρίζειν, ου κατάξιος γεγώς.
Στένω δε τον λόγοισι κηδεύοντ’ εμοί
"Αθλιον Ορέστην, είπoτ, εις "Αργος μολών,
Γάμου αδελφής δυστυχείς εισόψεται.
ς
50"Ος τις δέ μ είναι φησί μωρον, ει λαβών
Νέαν ες οίκους παρθένον, μη θιγγάνω,
Γνώμης πονηράς κανόσιν αναμετρούμενος
Cubili polluit, sed adhuc virgo manet.
45 Εrubesco enim beatorum virorum liberos
Νactus, violare eos, cum non sim dignus.
Deploro autem verbis affinitatejunctum mihi
Μiserum Οrestem, si unquam Αrgos reversus,
Νuptias sororis infelices aspiciet.
5ο Quicunque vero me stultum esse dicit, φuod cum receperim
Juvenem virginem in aedes, non attingam, is
Μentis pravae regula se metiri

"Ην ού ποτ' ανής όδε,] Ανής ύδι δεικτικώς, Αdscripsit Victorius: διικτικώς αντί του
περί ιαυτού λίγει ανήρ όδε, αντί του εγώ sic εγώ, 8eidl.
έτος pro εγώ: est vero idem, φuod όδι. Εt 44. "Ηισχυνεν ευνή") Victorius in mar
in omnibus linguis (ut recte observat Is. gine: γρ. ήσχον εν ευνή, φuod valet, opί
Casaubonus ad Αnnales Εcclesiasticos nor, ήσχυν εν ευνή, quae lectio vulgatae
Βaronii, Εxercit. ΧV. c. 12.) Ρrono certe non praestat. Seidl.
mina demonstrativa elegantissime inter 50. ss. "Οστις δί μ' είναι φησιμωρον, ει λα
dum accipiuntur de loquentis persona. ζών Νέαν ι, οίκους παρθίνον μη θιγγάνω, &c.]
Ιta interpretari sunt critici illud comici. Ηaec Εuripides sagaciter in suam profert
Τιι sί hic sis, aliter sentias. Ηic hoc in defensionem. Vidit enim ille vir undi
quaque magnus, quantas haec res inter
loco, pro Εgo, όδε, vel όδ' ανής, ut dicit criticos turbas erat excitatura. Giuid
Εuripides. Νec is solus, sed et Sopho
cles in CΕdipo Colon. ν. 1323. ubi Ρo vero impedit, quominus inter rusticos
1ynices petit a patre, ut ignoscat sibi, colonos reperiatur aliquando, qui genero
,
Μήνιν βαρείαν εικάθειν όρμωμένω τώδ' ανδρι sa indole sit praditus fideli et casto inge
nio, qui, cum vi sibi datam videt regiam
τoυμού προς κατιγνήτου τίσιν. Ημίc υίro, virginem , illam aut violare noluerit, aut
hoc est, τηϊhί. . Αtque hoc loquendi ge
nere delectari Sophoclem notat Scholias certe non ausus fuerit, praesertim cum ex
tes : Τώδ' ανδρί] Δεικτικως. Και έστι πυκ illius virginis familia supersit, ut in hac
νός εν τώ τοιούτω Σοφοκλής. Verissime. causa Οrestes, qui aliquando Ρα:nas ex
Ρaulo enim post, v. 1467. "Ω παίδες, inimicis reposcat. Certe nos legimus
ήκει τώδ' επ' ανδρι θίσφατος Βίου τελευτή. etiam inter Christia nos reges, qui in sum
Scholiast. Τώδ' επ' ανδρι) επ' εμοί δηλονότι, ma fortuna positi, ultro a concessa con
Ιn Τrachiniis ν. 308. Μηδ', εί τι δράσεις, jugii voluptate abstinuerint. . Εt sane
τήσδί γι ζώσης έτι.] Scholiast. Τήσδί γι ζώJosephus ille Justus, Μariae virginis rna
ση,] Δεικτικώι, αντί τού εμού. ο δι νού, ειritus, ex Gregorii Νysseni atque Εpi
και μέλλεις τι δράν κατά των ιμών παίδων, phanii sententia, virginitatis illius custos
τούτο εμού ζώσης αναβαλού. Βαrnes. habebatur. Quare non est, ut hoc no
ούποθ' ανής όδε,] Vulgo oύπατ' ανής όδι. mine Εuripidis αconomia damnetur ve!
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 373

Το σώφρον ίστω, καυτός αύ τοιούτος ών.


ΗΛΕΚΤΡΑ.

"Ω νυξ μέλαινα, χρυσέων άστρων τροφε,


55 Εν ή τόδ' άγγος τώδ' εφεδρεύον κάρα
Φέρουσα, πηγάς ποταμίας μετέρχομαι,
(Ου δή τι χρείας εις τοσόνδ' αφιγμένη,
Αλλ' ως ύβριν δείξωμεν Αιγίσθου θεοίς,)
Γόους τ' αφίημ' αιθέρ' εις μέγαν πατρί.
Continentiam sciat, seque talem esse,
ΕΙ,ΕΟΤΗ Α.

Ο nox atra, aureorum astrorum mater,


55 Ιn qua hoc vas huic incumbens capiti
Ferens, fontes flumineos peto,
(Νon quidem quod ad tantam inopiam sum redacta:
Sedut ΑΕgisthi contumeliam ostendamus diis,)
Εt lamentationes in amplam retherem emitιο patri.

frigiditatis, vel improbabilitatis, vel inco Comma post σώφρον posuit Victor.
haerentiac, φuanquam nec ipse Ρetrus 54. άστρων τροφέ,] Τibullus Lib. ΙΙ.
Victorius illum etiam volens ausus sit Εleg. 1. ν. 87.
defendere. Dionis enim sententia,
φuam protulimus ad Τroad. ν. 688. ad Ludite, jam Νox jungit equos, currumque se
φuuntur
ejus defensionem in hac parte sufficiet. Μatris lascivo sidera fulva choro.
Vid. infra ad ν. 259. Βαrnes.
μη θιγγάνω] Τerent. Νocte illa prinια Μusg.
υίrginem non attigit, ΜS. Νot. ed. Vic Ρrev, pro τροφός posuit matrem, secutus
tor. Seidl. auctoritatem Τibulli Ε1. 2, 1, Βeck.
52, γνώμης τονηροί, κανόσιν) Legendum, 55. κάρα ed. Victor.
ni fallor, γνώμης πονηράς, Μusg. 57. s. Ηi duo versus uncinis includen
γνώμης τονηροί κανόσιν] πονηροί, in di sunt, ut μετέρχομαι et αφίημι per ap
πονηράς πmutavit Μusgravius, quem sequi positionem cohaereant. Μusg.
tur Porsonus ad Ηec. 606. (ubi memoriae Forte, oυ δήτα, aut cum vet. ed. ου δή
lapsu citat ίστω το σωφρον.) Sed non as τι. Confer ν. 268. ubi δήθε pro δήθεν,
sequor, cur damnanda sit librorum lectio, φuod neque hinc alienum est. Ρossit
φue mihiquidem etiam magis poètica vi etiam oυ δή γι reponi. Βeck,
detur Sensus est : is sciat, se prava ουδή τι] Ita recte Victorius. In Βar
πmentis, (statuendi, judicandi) regula me nesiana legitur oυ δή τε, fortassetypothetae
tiri sive aestimare continentiam, i. e. se vitio. Seidl.
perperam judicare de continentiac laude. 58. δείξωμεν θεούς,] Docet Graevius ad
Δικαίους κανόνας dixit Νoster Fragm. Ηesiod. Οp. et D. v. 730. Αntiquorum
Βelleroph. VΙ. 5. Seidl. sententiam fuisse, noctu deos versari in
γνώμης πονηροί, κανόσιν Εd. Victor. terra et hoc orbe nostro inter homines, in
53. Reisk. conjicit: καυτός ου τοιούτος, terdiu sedes superas colere, Stat. Lib. Ι.
ει se ipsunι tαlenι non esse, sc. σώφρονα, Sylv. 1.
modestum, bonis moribus prardilum. Βeck. Ηuc sub nocte silenti,
καυτός αύ] Reiskius proponit ου pro αύ. Cum superis terrena placent, tua turba relicίο
Sed sana vulgata, Verte: ipsumφue con Labetur ccelo.
ετα talem esse, scil, qualem me dicat, μωρον.
Μώρον etiam supplet Ηeathius. Seidl. Quintilian. Declamat. Χ. omnis religio
VoΙ., VΙΙ. Β b
374 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ

60 Η γάρ πανώλης Τυνδαρίς, μήτηρ έμή,


Εξέβαλέ μ' οίκων, χάριτα τιθεμένη πόσει.
Τεκούσα δ' άλλους παίδας Αιγίσθω πάρα,
Πάρεργ' Ορέστην καμε ποιείται δόμων,
ΑΥ. Τί γάς τάδ, ώ δύστην, εμήν μοχθείς χάριν,
65 Πόνους έχουσα, πρόσθεν εύ τεθραμμένη,
Και ταύτ' εμού λέγοντος, ουκ αφίστασαι;
ΗΛ. Εγώ σ' ίσον θεοίσιν ηγούμαι φίλον
Εν τοις έμοίς γάρ ουκ ενύβρισας κακoίς.
60 Ιlla enim perniciosa Τyndaris, mater mea,
Εjecit me ex adibus, gratificans marito suo.
Quia enim alios liberos apud ΑΕgisthum peperit,
Οrestem et me, alienos a domo ducit.
Col. Cur vero, Ο infelix, haec in meam gratiam laboras,
65 Labores sustinens, prius delicate nutrita,
Εt hac me jubente non desistis?
Εle. Εgo te diis aequalem amicum duco:
Ιn meis enim malis non insultasti contumeliose.

templorum, omnis religio lucorum, cum ια nacule: damit er erhalten konne, Αlte
cuere mortalia et profani procul, errare rum erit: damit er erhalten soll; sive, da
sedibus totis, solitudine.frui, et de suis dicί mit er erhalte. Αfferunt Οrestis cineres,
ίur erire simulacris. Ηinc intelligendus non ut in patrio solosepeliatur, (hoc enim
Εuripides. Μusg. pendebat ab ΑΕgisthi et Clytaemnestrae
59. αφίημ'] Ιta optime Reiskius, pro arbitrio) sed, ut his, si velint eum sepeli
αφίην. Μusg, re, ejus rei potestatem faciant. Ρari mo
αφίην] Imperfecti temporis, licet alii do omnes hujus generis loci, φuos Μat
αφείην in optativo legant. Βarnes. thiae l. 1. aftert, etiam Ηomerici, videntur
αφίην] Reliquilibrorumlectionem quam explicandi esse, neque in eadem Sopho
vis vitiosam. Reiskium corrigentem αφί clis Εlectra v. 57. mutari debet librorum
ημ' secutus est Μusgravius, qui duos an lectio όπως - φέροιμιν. Seidl,
tecedentes versus uncinis inclusit. Sed αφίην ed. Victor.
vereor, ut aptus hic sit parentheseos locus, 60. "Η γάς πανώλης] De voce πανώλης
Ιdem sensisse videtur Ηeathius, qui cor vide Ηercul. Fur. ν. 1417. Βαrnes.
rigit αφίω γ', et Schaeferus, qui αφώμεν 62. Αιγίσθω πάρα,] Ita libri. Schae
idit. Sed nimis tamen Schaeferi lectio a ferus edidit Αιγίσθου πάρα. Sed nihil
libris recedit. Ωuid si scripserit Εuripi magnopere differt, utrum dicas, genuit
des, quod Ρortus voluit, αφιίην, ad Ηo liberos er ΔΕgistho an apud ΑΕgisthum, ικι
meri exemplum conjunctiνum cum opta ΑΕgisthi domo, i. e conjuncta cum illo.
tivo copulans. Sensus tamen utriusque Ρlane sic Plutarch. Pericl. p. 165. c.
paululum erit diversus, Verte: ut ΑΕgis έτεκε δι και παρά τω Περικλεί Ξάνθιππον
thi injurias diis ostendam, et ut querelas και Πάραλον. Seidl.
fundere possim (non fundam) in magnum 63. Πάρεργα - δόμων.] i. e, νόθους. Vid.
aethera. Vid. Μatth. Gramm. Gracc. Ηesych. v. πάρεργον. Seidl.
sect. 519. p. 755. ubi non assentior viro 66. Και ταύτ - αφίστασαι ;] Construe
doctissimo, in Soph. Εlectr. v. 760. prae και ουκ αφίστασαι, μου λέγοντος ταύτα,
ferenti εκλάχη. "οπως εκλάχοι est ut sive καίπις εγώ λέγω ταύτα, scil, δείν σε
ηαηciscί possit, non μt nanciscatur, Ver αφίστασθαι, 8eidl.
"

Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α.

Α" - - - -

Μεγάλη δε θνητοίς μοιρα συμφοράς κακης


7ο Ιατρόν ευρείν, ως εγώ σε λαμβάνω,
Δεί δή με κακέλευστον, εις όσον σθένω,
Μόχθου πικουφίζουσαν, ως ράον φέρης,
Ξυνεκκομίζειν σοι πόνους άλις δ' έχεις
Τάξωθεν έργα, ταν δόμοις δ' ημάς χρεών
75 Εξευτρεπίζειν εισιόντι δ' εργάτη
Θύραθεν, ήδυ τάνδον ευρίσκειν καλώς.
και/ - - \ \ 9 Λ.

ΑΥ. Εί' το δοκεί σοι, στείχε και γάρ ου πρόσω


Μagna vero mortalibus est felicitas, adversac fortunae
70 Μedicum invenisse, ut ego te accipio.
Οportet igitur me vel injussam pro viribus
Labore te levantem, ut facilius feras,
Una tecum tolerare negotia , satis enim habes
Οperum foris. Domesticas vero res nos oportet
75 Ρarare : intranti enim operario
Αb extra, jucundum est res domesticas invenire recte se habentes.
Col. Si igitur ita tibi placet, vade: etenim non procul sunt

69. Μεγάλη μοίρα i. e magnα.felicitas, naturae satiare queant. Inquit igitur ,


Μοίρα vocabulum est μίσον, lociigitur nex Εt horrια dulcί υinα promens Dolio dapes
us significationent regit. Νam μεγάλη εηemtas αρpαυet. Αddit etiam, majorem
μοίρα codem jure de magno infortunio di illis suavitatem afferre viles eas escas,
cί possit, ut οιωνός μέγας, Οrest. 779. pro
quam inertibus ac delicatis exouisitae epu
αιωνός κακός, et Iph. Αul. 453. τάς μεγίσ lae faciant. Εuripides quogue in Εlectra
τα συμφοράς pro τάς κακίστας. 8eidl. hoc tetigit, qui de voluptate hac, potius
71.ss. Δεί δή με κάπίλευστον, εις όσον σθένω, animo comprehensa, quam usu cognita,
Μόχθου πικουφίζουσαν, ώς βάο φέρης, Συν ita induxit summo loco natam, magnique
εκκομίζειν σοι πόνους ) Vide hunc locum animi virginem cum viro suo loquentem:
explicatum in nota ad ν. 74. Ταν δόμοι, ημάς χρεών Εξεντρετίζειν εισιόν
Βarnes. σι δ' εργάτη Θύραθεν, ηδυ τάνδον ευρίσκειν
73. Συνεκκομίζειν τόνονι" Confer Ηip καλώς. Νam quod Latinus poéta supra
pol. ν. 467. Μusg, dixerat: Quod si pudicα mulier in parlem
Συνεκκομίζειν i. e, συμπονείν, συμβαστά .juυet donιμπι αιηue dulces liberos, Graecus
ζιιν, ut explicant Scholiastae ad Οrest. quoque ante haec verba eidem personae
678, et Ηippol. 467. Videtur hoc ver aftinxit, Ιlla nam, quid sui officii sit, os
bum nostro proprium esse Ιdem Εuri tendens, inquit: Δεί δή με κακίλευστον, εις
pidi significant συνεκπονεί et συνεκφέρειν. όσον σθένω, Μόχθου πικουφίζουσαν, ώς ράιν
Δeidl. φέρης, Συνεκκομίζειν σοι τόνους. Ωuibus in
74 s. τα ν δόμεις ημάς χρεών Εξευτρετί verbis animadvertendum est, συνεκκομίζειν
ξειν etc.] Cum eleganter copioseque lau idem valere, quod in partem.juυαre: sig
des agricolarum vitae persequeretur Ηo nificat enim manifesto una cum aliquo
ratius (Εpod. 2.) et quot quantaque illic ferre, ac partem aliquam laboris illius in
bona forent, ostenderet , in iis etiam po se suscipere. · Ηaee Ρetrus Victorius
suit τoluptatem, quam capiunt, cum ab Variar. Lection. Lib. ΧΙ. c. 6. Vide
opere redeuntes, laboreque ac fame enecti plura ad Ηippolyt. ν. 467. Quod antem
inveniunt domi a diligente uxore parata τα εν δόμοι, mulieri afhnxit Εuripides, hoc
omnia, quibus et reficere vires et desideria est, muliebria officia tractare, id explica
Β b 2
376 ΕΥ ΡΙΠ Ι Δ Ο Υ

Πηγαι μελάθρων τώνδ', εγώ δ' άμ ημέρα


Μην y 2. Α' 2 ν - Α"

Βούς εις αρουρας εισβαλών, σπερω γυας.


80 Αργός γάς ουδείς, θεούς έχων ανά στόμα,
Α' Α' > ΥΜ Α' χ/ Α'

Βίον δύναιτ' αν ξυλλέγειν άνευ πόνου.


ΟΡΕΣΤΗΣ.

Πυλάδη, σε γάς δή πρώτον ανθρώπων εγώ


Πιστόν νομίζω και φίλον, ξένον τ' εμοί,
Μόνος δ' Ορέστην τόνδ' εθαύμαζες φίλων,

Fontes ab aedibus hisce. Εgo vero prima luce

Βoves in arva agens, seminabo jugera.


80 Νullus enim ignavus, deos habens in ore,
Victum poterit colligere sine labore.
ΟRΕSΤΕS.

Ρylades, te namquejam prae cunctis mortalibus ego


Fidum judico et amicum, et hospitem mihi:
Solus enim ex amicis Οrestem hunc colebas,

tur a Χenophonte in CΕconom. Παρισ quem induxit in fabula Εlectra: cum


κεύασεν ο θεός, ώς έμοί δοκεί, τα μεν της γυ enim nobilissimam virginem ab illiberali
ναικός επί τα ένδον έργα και επιμελήματα, indignoque ipsa labore revocare non po
ρίγη μίν γάς και θάλαη, και οδοιπορείας, και tuisset, potestatemque tandem ei fecisset,
στρατείας του ανδρός το σώμα και την ψυχήν ut pergeret, quo cα-perat, cum ferri posse
μάλλον δύνασθαι καρτερείν κατεσκεύασεν, illum etiam a delicato corpore in umbra
ώστε τα έξω επίταξεν αυτώ έργα. que nutrito laborem vidisset, quo magis
Gaspar Stiblinus. eam consolaretur, addidit: ego enim, cum
ταν] Ιta Victor Αliae τά 'ν. Seidl. dies illuxerit, bubus in arνum compulsis,
79. αρούρας] Βarnesius in margine άρε semen spargam: Αργός γαρ ουδείς, θεούς
ραν. Μusg. έχων ανά στόμα, Βίον δύναιτ' αν ξυλλέγειν
εισβάλλειν, nostro est aut inίroire aut άνευ πόνου. Ηoc enim verbis poètae ex
αgere in locum, ut hic et Iph. Τaur. 262. ponere placuit, cum id sit, φuod a Latino
Δeidl. scriptore paene expressum esse significare
80. s. Αργές γάρ ουδείς, θεούς έχων ανά volui. Ιdem etiam brevius his verbis
στόμα, Βίον δύναιτ' αν ξυλλέγειν άνευ πόνυ.] praecipiebatur; quae jubebant, implorato
Ρetrus Victorius Lib. ΧΙΙ. c. 14. Ve auxilio Μinervae, oportere etiam manum
rissimam quandam vitaeque nostra maxi movere, negotioque, quod confici quis vel
me utilem sententiam in ore gravissimi let, adplicare, Ηacc ille, Quo tamen in
viri, Μ. Catonis, posuit Sallustius; cum loco puto magnum virum, leviter memo
enim variis de causis in maximo periculo ria lapsum, respicere ad apologum illum
civitatis cunctantem senatum excitaret ad ΑΕsopicum, quo rusticus Ηerculis opem
pα:nam capiendam de nefariis civibus, ita imploraverat ad plaustrum cαmo haerens
increpuit illos, qui diis immortalibus con submovendum, quem deus ille votis suis
fisi, humana praesidia non adhibebant: conatus adjungere jubet, et manus atque
Νοη υotis, ηeque supplicίis muliebribus, humeros plaustro fortiter admovere, tum
αμrilia deοrum parantur: υίgilαndo, agen demum illius opem imploraret, nec suc
do, όene consulendo, prosperα omnία ce cessu cariturum. Μemorabilis autem hic
dunt. Ιdem etiam longe minori in re locus, inquit Gaspar Stiblinus, contra o
pronuntiari fecit a Colono illo Εuripides, tiosos, Νam: nil sine magno viία labore
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 377

85 Πράσσονθ' ά πράσσω, δείν υπ' Αιγίσθου παθών,


"Ος μου κατέκτα πατέρα, χή πανωλεθρος
Μήτηρ, αφίγμαι δ' εκ θεού χρηστηρίων
Αργείον ούδας, ουδενός ξυνειδότος,
Φόνον φονεύσι πατρός αλλάξων εμού.
90 Νυκτός δε τήσδε προς τάφον μολών πατρός,
- Δάκρυά τ' έδωκα, και κόμης απηρξάμην,
Πυρά τ’ επέσφαξ αίμα μηλείου φόνου,
Λαθών τυράννους, οι κρατούσι τήσδε γής.
85 Utentem ea fortuna, qua utor, atrocia ab ΑΕgistho passus,
Qui meum interfecit patrem et perdita una
Μater. Venio nune ex Dei oraculis

Ιn Αrgίνum solum, nemine conscio,


Caedem interfectoribus patris mei redditurus.
90 Εt hac nocte profectus ad tumulum patris,
Lacrymasque dedi, et primitias comae et obtuli,
Pyramque sanguine ovis jugulatae imbui,
Clam tyrannis, qui tenent imperium hujus agri.

«ledit mortalibus, etc. ut ait poeta. Gra 87. μυστηρίων] Βarnesius χρηστηρίων,
vissima sententia adversus otiosos exstat φuod procul dubio verum. Μusg.
Ηesiod. "Εργων και Ημερών, Lib. Ι. ν. χρηστηρίων] Ιta pro μυστηρίων lego,
306. etc. Βαrnes. αυά
prius male aderat. Βαrnes.
θεού, έχων ανά στόμα, i. e, φuantumυίς εκ θεού μυστηρίων] Videntur hac refe
deos habeat in oτε, Proxime βίον intellige renda ad sequentia ουδενός ξυνειδήτος, ηemί
τίctum. Seidl. ηe sciente secundum ατεαnum dei prαccep
Αργός γαρ ουδείς από μόνου ζή του επι tum, quare comma post oύδας delevi.
καλείσθαι θεούς, προς τούτο δε και το σύν Ειymol. Μ. p, 595. 48, μυστήρια, μυθή
Αθηνή και χείρα κίνει. Scholiast. ρια, μύθος γάς ο λόγος. Clemens Αlex.
82. Πυλάδη,] Ηinc patet, Pyladem ad Cohort. ad g. p. 12. 1. 12. Ρott, πάρεστι
esse, ut mutam personam; nihil enim hic δί και άλλως μυθήριά σαι νοείν αντιστοιχούν
vicissim loquitur. Βαrnes, των των γραμμάτων, τα μυστήρια, ubi, ut
84. Ορίστην τόνδ'] Αddidisse τόνδε vide ex Εtym. patet, recte fictam vocem μυθή
tur poéta, me auditor forte nomen loquen ια Sylburgius defendit. Confer, etiam
tis ignoraret. Μusg. onaras, p. 1378. Seidl.
"ορίστην τόνδε] De se loquitur Orestes, 89. αλλάξων, i. e, αμείψων, μt rependam.
διικτικώς ponitur τόνδε, de qua re vide su Δeidl.
pra ad v. 43. Βarnes, 91. κόμης ατηρξάμην,] Sectionem intel
Recte Μusgravius demonstrativum τόν ligit capillorum. Νam solenne fuit, sec
δε poέtam putat addidisse, ne auditores tos crines mortuis inferri a proximis.
forte nomen loquentis ignorarent. - εθαύ Οvid. Μetamorph. Lib. ΙΙΙ. Fabul. 6. -
μαζις, θαυμάζειν h. 1. est colere, amare, planrere sorores Ναΐades, et sectos./ratri
ut sape, Conf Μusgravius infra ad ν. imposuere capillos. Ηujus rei crebra est
519. et quem ille citat Μarkland. ad mentio apud ΑΕschlyum, Sophoclem et
Ηippol. 1o5. Αddit Βeckius Valckena Εuripidem. Vide Joh. Κirchman. de
rium ad eundem Ηippol. locum. Seidl. Funerib. Romanorum Lib. ΙΙ. c. 15. et
85. Comma post δεινά ponijubet Reisk. Ηadriani Junii Commentar, de Coma, c.
Βeck. 5. Βarnes.
Β υ 3
378 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
Κ Α έ β
Α βδ 2 Α Υ Λ'

95
α τείχεων με εντος ουρανω τουα,
Δυεϊν δ αμίλλαιν ξυντιθείς, άφικόμην
ν " -- "ν 2 r/ ? ? Α' Υ

Προς τέρμονας γης τησδ, ίν' εκβάλω ποδι


/ 9 και σ' "-

"Αλλην επ' αϊαν, εί με τις γνοίη σκοπών


Ζητούντ' αδελφήν, φασί γάρ νιν εν γάμοις
Ζευχθείσαν οικείν, ουδε παρθένον μένειν,
* Α'

100 Ως ξυγγένωμαι, και φόνου ξυνεργάτιν


\ γ Χ -

Λαβων, τά γ' είσω τειχέων σαφώς μάθω.


Εt intra quidem muros non infero pedem:
95 Geminum vero molimen conjungens, veni
Αd fines terra hujus, ut me recipiam pede
Αliam in regionem, si quis speculatorum me cognoverit.
Εt quaerens εororem (aiunt enim ipsam connubio
Junctam hic habitare, nec permanere virginem)
100 Ut collοφuar cum ipsα, et cadis sociam
Λssumens, qua intra moenia gerantur cognoscam liquido. .."

92. μηλείου φόνου,] Τentabam μηλιίου δυείν δ' αμίλλαις, superscriptο δυοίν Ιe
γόνου, i. e agni, Sed non memini, agnum gendum cum Piersono, Verisim. p. 238.
inferis mactatum, malimque adeo μηλείου δυοίν δ' αμίλλαν [Sic et Reisk. atque
βοτού, i, e, ουis. Ηeath.] Μusg.
Μortuis sacra ove fieri mos erat. vid. Δνείν] Αttice pro δυοιν, ut infra v. 536.
Αpollon. Rhod. ΙΙ. 842. Μusg. Δνείν αδελφοίν : quare non erat, ut Scali
φύλου, aut γόνου, conjecit Reisk. Βeck. ger δυοίν scriberet. Βαrnes.
επέσφαξ' αίμα μηλείου φόνου,] i. e, έθυσα. Δυεϊν δ' άμιλλαν] Victorius αμίλλαιν.
Ιnfra ν. 281. μητρός αίμ' επισφάξασ' έμής. Ρlerique interpretes legendum esse vide
Ρro φόνου Μusgravius conjicit γόνου sive runt δυοίν sive δυεϊν δ' άμιλλαν ξυντιθείς,
βοτού, Μale, Vulgata genuina. Αίμα duarum rerum certamen, i. e. studium
μηλείου φόνου est αίμα εκ μηλείου φόνου, componens. Αtticum δυείν hauddubie
Ταύρειον φόνον apud Εuripidem legimus praestat, frequentissimum illud in Graeca
Ηel. 1590. coll. ν. 1581. et ΑΕschyl. Τragα.dia, et fortasse ubique reponendum.
Sept, ad Τheb. 44. Seidl. Αd emendationem άμιλλαν ducunt etiam
94. βαίνω) Sic εκβάς πόδα, Ηeraclid. ν. Μusgravii libri. Νam ις et ν facile con
802. αρβύλαν αρoβάς, Οrest. ν. 1476. fundi posse et confusa etiam esse docet
Μusg. Βastius ad Gregor, Corinth, p, 726. coll.
βαίνω πόδα,] Sic infra ν. 1173. Βαίνουσιν p. 429. Seidl. ".

εξ οίκων πόδα. Sic in Αlexandra : Πρό 96. εκβάλω] ΜS. α. in margine ιμβα
βαινε πόδα. Locutio haud adeo frequens; λών. Μusg.
βαίνω enim hic est μεταβατικόν, et idem εκβάλω] Εtiam Victorius variam lec
somat, quod βιβάζω, vel βαίνειν τοιώ. Qui tionem adscripsit ίν' εμβάλω. Seidl.
mos Ηebraeis frequens Vid. ad Ηerc. 97. ετ' αϊαν,] Βene Piersonus ες αίαν,
Fur. ν. 335. Vel certe πεδί utrobique le ubi supra.
gendum. Βarnes, σκοτών, speculatorum, ut recte Ρierso
βαίνω τόδα,] Citat Μusgravius Οrest. nus genitivo plurali a σκοπό, Μusg.
1428. ad quem locum vid. Ρorsonum, "Αλλην επ' αίαν,] Sine causa Piersonus
φui ex ipsa nostra fabula addit ν. 1173. corrigi vult ες αϊαν. Vulgatam tuebun
βαίνουσιν εξ οίκων πόδα. Confer. etiam Lo tur Ηip. 902. 1125. Ιph. Τ. 436. Seidl.
beck. ad Αjac, p. 225. seq. Seidl. γνoίη ed. Victor.
95. ΜS. α. δυοίν δ' αμίλλαις, ΜS. β. 98. Ζητούντ'] Οptime Piersonus ζητών
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 379

Νύν ούν, Έως γάρ λευκόν όμμ' αναίρεται,


Έξω τρίβου τούδ' ίχνος αλλαξώμεθα.
"Ηγάς τις αρoτης, ή τις οικέτις γυνή,
105 Φανήσεται νών, ήντιν ιστορήσομεν,
Ει τούσδε ναίει ξύγγονος τόπους έμή.
Αλλ', είσορώ γάρ τήνδε προσπόλων τινά,
Πηγαίον άχθος εγκεκαρμένω κάρα
Φέρουσαν, έζωμεσθα, κακπυθώμεθα
Νunc igitur (aurora enim candidum vultum extollit)
Εxtra semitam vestigium amoveamus.
Αut enim aliquis arator, aut aliqua mulier ancilla
105 Αpparebit nobis, quam interrogabimus,
Αn haec loca soror incolat mea.

Sed (video enim hanc guandam ex ancillis


Αquae fontanae onus raso capite
Ferentem) sedeamus, et interrogemus

τ'. Εt ut facile eυαdere alio possim - Εt licet,) μt facile in aliam terram elaύι Ρos
sororem φuarens. Μusg. sim, sί quis speculatorum me cognoυerit
Εtiam Ηeath. ζητώντ, sed Reisk. ξη φuarentem sororem (dicunt enim eam cum
τούντ' αδελφή, ut sit: ζητούντα, ως συγγέ υίro habilare meque υirginem adhuc esse)
νωμαι αδελφή. Βeck. μt conυeniam, etc. Ιta optime cohaerent
Ζητούντ'] Piersonus emendabat ζητών omnia. Ιnvestigare autem sororis sedem
σ', vertens: " ob has autem binas praeci etiam in finibus regni poterat, φuod regis
puas causas veni ad terminos hujus terra, filia sors etiam hic vix ignorari poterat;
et ut facile evadere possim, si quis specu sed petere fines regni ad eam investigan
latorum me cognoverit, et sororem quae dam non poterat, nisi ante comperisset,
rens, quam dicunt nuptam hic habitare.'' eam hic habitare, Ceterum άμιλλαν dicit,
Callide vertit hic habitare: nam illud hic, (periculum vertit Reiskius,) quod in utra
quod ejus emendatio necessarium facit, φue re reluctantes habebat inimicos. Si
in Gracis non inest. Αpprobavit tamen militer Sophocles Εlectr. 495. γάμων
hanc emendationem plerisque, Quod sί άμιλλήματα. Seidl.
tali correctione locus indigeret, legerim 98. s, εν γάμοις Ζευχθείσαν οικείν,] Ιta
potius ζητεί τ', i. e, ίνα ζητώ, mutata ν. 211. μάτης δ' εν λέκτρoις φονίοις άλλω
constructione, ut saepe, vel ή συγγένωμαι σύγγαμος οικεί, Ηel. 298. μετ' ανδρός εικείν
pro ως συγγένωμαι. Sed ne litterula qui βαρβάρου. Seidl.
dem mutanda est. Fraudi fuerunt viris 107. προστόλων] Μalim τρόσπολον.
doctis (etiam Lobeckio de Usu Αpostr. p. Seidl.
21.) verba illa δυιίν δ' άμιλλαν ξυντιθείς, quae 108. εγκεκαρμένω κάρα] Κάρα, pro κά
perperam interpretati sunt. Illud δυεϊν ρατι, ει κάρας το, idem, quod κάςηας, κα
spectat non magis ad sequentia quam ad ρήατος, de qua voce vide, quae nos ad
praecedentia. Νam quo potissimum stu Ηerc, Fur. ν. 904. Βarnes.
dio in patriam redierit, paulo ante Οres εγκεκαρμ. κάρα] Εlectra raso capite in
tes dixit, ν. 89. φόνον φονεύσι πατρός αλλά cedebat in tristitia signum, sed Οrestes
ξων. Jam pergit sic: Recessi autem ad putavit servitutis esse indicium. Βeck.
/ines hujus terra, duarum rerum sludium Schaeferus Μeletem. p, 78. " cave cor
componens, (i. e studium meum ex sim rigas verbί άπαξ λεγομένου εγκείρειν inso
plici faciens duplex, sive, primario meo lentia forte offensus, εν κεκαρμένα κάρα :
studio aliud studium adjungens, hoc sci ne cavillator feminam te hydropicam fa
Β b 4
380
ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ

110 Δούλης γυναικός, ήν τι δεξώμεσθ' έπος,


Εφ' οίσι, Πυλάδη, τήνδ' αφίγμεθα χθόνα.
μ- / » Τ/ ν. Ο Λ'

ΗΑ: Ευντε", ωρα, ποδός ορμαν. στροφη.


Ω έμβα, έμβα κατακλαίουσα.
Ιώ μοι, μοι.
115
Εγενόμαν Αγαμέμνονος
Κούρα, και μ' έτεκε Κλυταιμνήστρα,
110 Α serva muliere si quod forte verbum accipere possimus de reύμs,
Οb quas, Ο Ρylades, in hanc venimus terram.
Εle, Ιntende, tempus est, pedis impetum:
Ιngredere, ingredere, Ο, lamentans. -

Ηei mihi, mihi?


115
Sum Αgamemnonis
Filia, et me peperit Clytamnestra,

cere crimin
etur. . Εtenim πηγαίον άχθος
ΜS. Νot. Vict. [editio princeps stropharum
κάρα φέρουσα dicitur, utin Sophoclis cog et antistropharum notas nusquam addit.]
nomine fabula, ν. 326, sq, εντάφια χερούν
φίρονταν: in ejusdem Philoct. ν. 655 α Νeidl.
βαστάζω χεροίν. ΑΕlian. de Νat. Αnim. Leg. σύντιιν' ώκα ποδός ορμάν, et sic
7, 12, τη μεν κεφαλ φέρoυσ υδρίαν
quoque deinceps ν. 128. aut saltem ώ ρα,
ή ιν μεστην i. e. ώ άρα. Reisk.
ύδατος.'' Sed quam ibidem conjecturam
proponit άνθος pro άχθος, eam vir doctis 115. έμβα. ingredere, Vox est incitan
εimus dudum ipse improbavit. Νam τη tis aliquem ad viam vel choream auspi
candam. Confer Αristoph, Ran. ν. 380.
γαίον άχθος recte vertunt αφua fontana Εcclesiaz. ν. 476. Μusg.
onus. Seidl.
κάρα ed. Victor. κατακλαιούσα scribijubet Ηeath. φuod
cum μοι conjunctum ad Εlectram refera
11ό. Τollenda distinctio post έτος. tur. Βeck.
Ηeath. 115.s.'Εγινόμαν Αγαμέμνονος Κούρα] Vo
112. Σύντιιν, ώρα, ποδος ορμάν.] Μono cem κούρα, ut ab explicatore profectam,
dia Εlectra gravissima, qua continet per
petuam querelam, ac eam vehementissi metri causa delendam puto, quae etiam
mam, ab ingenti spiritu profectam, φuo hinc aliquid offensionis habet, φuod prox
Εlectra praedita, ubique sui similis est. imo versu recurrit κόρα, Νoster Ηec.
42Ο. πατρός ούσ’ ελευθέρου, coll. Αndrom.
Similis ejusdem monodia apud Sophoclem
ν. 85. "Ω φάος αγνόν, και γής Ισόμοιρος 764. Αristoph. Αν. 5749
αήρ, ώς μοι Πολλά, μιν Θρήκων ωδάς, etc. ημείς δ' ώς εσμέν Έξωτος,
Gaspar Stiblinus. πολλοίς δηλον.
Αd scenicam rationem hujus soliloquii
Ρrev. adnotavit haec : Οreste et Pylade Τum pro vulgato και με τίκι legerim και
τίκτε, vel και τίκιν μι. Ρostquam hacc
sont cachés et a portée d'entendre Βeck. με
scripseram, Ηermannus aliam emendandi
Τractavi hoc carme de Verss. Dochm
n . viam mihi indicavit, ut hic nihil mutetur,
p. 258. sqq Primus versus videtur ana τίκι in τέκεν, in antistrophico vero
pasticus ex genere spondiaco. Αlter quam geminetur vox τλάμον. Qui inde nume
quem numerum habeat, non audeo defi ri existunt, de his dictu m est de Verss.
nire, nisi fortasse glyconeus est, addito Dochm.
p. 348. Seidl.
in fine trochaeo, ut infra ν. 174. (ed. 116. και με τίκε, ed. Victor.
Seidl.) De hiatu ώ (male vulgo ώ) έμβα τολιήται.] Εpica forma uti poèta
έμβα vide de Verss. Dochm. p. 91. Ρost eo 119.
magis poterat, φuod numeri sunt ex
ώρα deest ιστι, utsaepe, Vid. Lamb, Βos. genere dactylico. Εtiamin ΑΕschy Ρers.
p. 607. Schaef Αlloquitur autem in hoc ν. 554. hanc formam legimus inl.eodem
carmine Εlectra semet ipsam.
versu eodemque versus loco, Seidl.
χοριαμβικά στρο. post ν. 111. exhibet 12Ο. των σχετλίων τόνων,] Ιta ΜS. α.
Η Λ Ε Κ Τ ΡΑ, 381

Στυγνά Τυνδαρέου κόρα.


Κικλήσκουσι δέ μ' αθλίαν
Ηλέκτραν πολιήται.
120 Φευ, φεύ, των σχετλίων πόνων,
Και στυγεράς ζωας, ώ πάτερ.
Συ δ' εν άδα δή
Αν " 9 Α'

Κείσαι, σάς αλόχου σφαγείς,


Ιnvisa Τyndari filia:
Vocantque me miseram
Εlectram cives.
12Ο Ηeu, heu propter duros labores,
Εt vitam tristem, Ο pater.
Τu vero nunc in Ρlutonis domo
Jaces, α tua conjugejugulatus,

ΜS. γ. της σχετλίων. Ιn Εd. Vict. de antistr.


est τών, quod metro minus convenit, Μusg. τοξεύσας έκράτησας του
Ut metrum antistrophico respondeat, πάντ' ευδαίμονος ολβου.
Ηeath. legit: Εjusd. Philoct. 1128.
φεύ, φευ των σχετλίων τόνων, glyconius. ώ τόξον φίλον, Σ φίλων.
Βeck.
antistr.
121. s. Ut metra strophes et antistro τάν πρόσθεν βελέων αλκάν.
phae conveniant, Ηeath, emendat: ΟΕd. Col. 678.
και στυγιεά, ζωάς penthemimeris dactylica. χειμώνων ίν' ο Βακχειώ - τας,
"Ω σάτις συ δ' ενάδα δή. glyconius πολυ antistr.
σχημάτιστος ex ditrochaeo et antispasto. στεςνούχου χθονός ουδί Μου - σάν.
et in antistropha ι Νostri Ion. 469.
Τά μελέα λυτής, δύο θιαλ, δύο ναφθίνοι.
"Ω Ζίύ, Ζεύ, τατεί θ' αιμάτων glyconius το antistr.
λυσχημ. ex epitrito φuarto et diiambo. βασιλικών θαλάμων τ' ιλιν,
Βeck.
Ιphig. Τaur. 1098.
και ο τυγεςάς ζωας, ποθούσ’ "Αςτιμιν λοχίαν.
Σ πάτες, συ δ' ενάδα δή antistr.
Μale post ώ πάτες ponunt punctum. De θεάς αμφίπoλον κούρων,
particula δι sic posita multa disputat Por Ηippol. 738.
sonus ad Οrest. 615. Ρro άδα Μusgra τάς ηλεκτροφαεις αυγάς,
τίus maνult άϊδι, quod olim pro vero ha antistr.
bebam. Jam tamen ipsa haec dativi for
ma scrupulum mihiinjicit. ΑΕschyli Sept. χθών ευδαιμονίαν θεοίς,
ad Τheb. 3Ο7. ob Ηomericam imita
Scio equidem, plerosque horum exemplo
tionem huc non pertinet. Αc reperiun rum facili mutatione ad usitatam respon
tur haudraro glyconei in molossum ex sionem revocari posse, veluti ΟΕd. Col.
euntes, qui quamvis pierumque eundem 678. legendo Βακχιώτας, Ιon. 489. trans
in antistropha servent, nonnunquam ta ponendo τ' είε θαλάμων, Ιphig. Τaur.
men purum glyconeum oppositum sibi 1115. scribendo κόραν, et Ηippol. 748.
habent. Soph. ΟΕd. Reg. 1187. θεοίσιν. Sed multo magis emendatori dif.
ως υμάς ίσα και το μη .. ficiles sunt duo illi loci, quos primo loco
δεν ζώσας έναςιθμώ. posui, cum hoc, φuem tractamus, Quare
382 ΕΥ ΡΙΠΙΔ ΟΥ

Αιγίσθου τ', Αγάμεμνον.


2/ Α 2 Ν. 3/ Λ'

125 Ιθι τον αυτόν έγειρε γόον,


"Αναγε
θk
πολύδακρυνάδονάν.
θk ήk δk θk δk
μ- Α' 2 Φ/ w σ' Α'

Ξύντειν, ώρα, ποδός όρμάν αντιστροφή.


"Ω έμβα, έμβα κατακλαίουσα.
Ιώ μοι, μοι.
Εt αυ ΑΕgistho, Αgamemnon.
125 Αge eundem excita luctum,
Repete lacrymosam naeniam.
ή 4) φ ή ά ή

Ιntende, tempus est, pedis impetum !


Ingredere, ingredere Ο, lamentans.
Ιο, eheu,

tutissimum puto, ut omnes intactos relin άναγε τολυδακςυν αδoνάν.


quamus, donec glycomeorum versuum ra Voculae τον αυτόν non habent quo referan
tio accuratius explicata fuerit. Confer tur. Αut indolem orationis lyricae igno
infr, ad v. 740. Seidl.
ro, aut epitheton aliquod desideratur, cum
122. άδα] Μetrum postulat αίδι, γόo jungendum, guo concinnitas efficia
Μusg. tur et inter utrumque orationis membrum
125. Κιίσαι, σάς αλόχου σφαγείς,] Lege similitudo. Εjusmodi verbum mihi repe
σφαγαίι. Sed conf. Οrest. 491. Ιph. Αul. risse videοr scribens
1318. Ρor.
σάς αλόχου σφαγείς,] Subaudi υσό. 7θι δ' άναυλον έγειρε γέον.
Βαrmes.
Ιμctum erciία tibiarum concentu carentem
σάς αλόχου σφαγείς,] Citat hunc locum
Ρorsonus ad Οrest. 491. i. e, tristem et flebilem. Ηujus generis
haud pauca apud tragicos reperiuntur,
πληγεις θυγατρός της έμή, υτές κάςα. Ιn Ρhαεniss. ν. 802. Chorus Μartem κώ
μον, ait, αναυλότατον πρoχορεύειν. unde in
Ηermannus tamen de Εllips. et Ρleo Ηercule Fur. v. 873. Μusgravius elegan
nasm. p. 143. αμi prapositionem tali mo ter emendavit: ολείς μανίαισι λύσσας χορευ
do omitti posse negat, in Οreste corrigit θέντ' αναύλοις. Τriste Τhebanis auditu
υπα pro υπέρ et nostro loco σφαγαίι pro Sphingis carmen άλυρος μούσα νοςatur in
σφαγείς. Sed vide, ne in his genitivus Ρhoeniss. ν. 1042. αμoυσότατον idem v.
eodem modo ponatur, guo poniturin τε 820. Utrumque junctum in Iphigen in
κών εκείνου et similibus, quae non semper Τaur. ν. 145. τάς ουκ ευμούσου μολτάς
articulum adjunctum habent. Seidl. βοάν Αλύρoις ελίγοις, Jacoύς,
125. s Μale hic uterque versus vulgo 126. άδονάν.] Sopingius ad Ηesychium
ad stropham trahitur. Αperte mesodum ν. αηδών, legendum statuit αηδόνα, et re
faciunt, ipsa etiam sententia significante, mittit ad lectiones suas, quae summo lite
Ceterum videtur uterque esse glyconeus, rarum damno interciderunt. Virum doc
prior syllaba finali soluta, alter soluta arsi tissimum idoneis exemplis hanc emenda
aactylica. Confer de Verss. Dochm.p. tionem, ut alia omnia, muniturum fuisse,
260. et 44. not. Ρossit φuidem secundus non est, quod dubitemus, Favet υcrιe
haberi pro iambico, sed altera mesodus, Callimachus Εpίgr. ΙΙ.
quam paulo post habebimus, etiam tota
glyconea est usque ad finem. Seidl. αι δε τεαι ζώουσιν αηδόνες -

125. 8. ίθι τον αυτόν έγειςε γόων, Ιncertus Αntholog. p, 92. Εd. Η. Steph.
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 383

130 Τίνα πόλιν, τίνα δ' οίκον, ω


Τλάμον ξύγγονε, λατρεύεις,
Οικτράν εν θαλάμοις λιπών
Πατρώοις, επί συμφοραίς
Αλγίσταισιν, αδελφεάν,
135 Έλθοις τώνδε πόνων εμοί
Τά μελέα λυτήρ, ώ Ζεύ, Ζεύ,
13Ο Qua in urbe, aut qua in domo, Ο
Μiser frater, servis,
Calamitosam in thalamis relinquens
Ρaternis, inter arumnas
Αcerbissimas, sororem?
135 Venias horum malorum πmihi
Μisera liberator, Ο Jupiter, Jupiter,

θηλυμελείς τ' Αλκμάνος αηδόνες - τιμώ, αιτιατική, et Vit. Gregor. Νazianz.


τριάδα λατρεύων ανθ' Ηρακλίους. Sed vi
Utroque loco αηδόνες pro θρήνοι vel fλεγοι detur Suidas nonnisi scriptores ecclesias
positum videtur. Νec aliter ίνγξ avis, in ticos respexisse. Τota enim glossa haec
phiitris usitata, pro illecebris et gratia ve est: λατρεύω το τιμώ, αιτιατική. ώς το,
Π. ΕΥΘa ,
ουκ ελάτρευσαν την κτίσιν οι θεόφρονες παρά
Versum hunc citat Galenus de Ηippo τον κτίσαντα. δοτική δι, επί του θύω, ώς το
cr, et Ρlaton. placitis, Lib. ΙV. ubί Εditt. λατρεύειν ζωντι θεώ. Verum nostro loco
quidem απδόνα exhibent, sed Galenum nihil mutandum esse persuasit mihi unus
αδινάν legisse ex contextu liquet. Μusg. ille Iphigenia locus. Αc videtur quidem
Sopingius, quod Μusgravius monet, ad constructio verbi ejusdem significationis
Ηesych. glossam αηδόνα nostro loco pro θεραπεύειν hunc usum invexisse, De me
αδoναν νult αηδόνα, sed male Νoster
Τroad. 61Ο.
tro hujus versus vid. ad strophicum.
Δeidl.
ώς ήδύ δάκρυα τοίς κακώς πετςαγόσιν. Versus anapaesticus dimeter esse debet,
ut antithetico respondeat, legendum igi
Ceterum quod in Schaeferi editione legi tur puto ποτε λατρεύεις, νε! νυν λατρεύεις,
tur άγαγε pro άναγε, typothetae vitium Ηeath.
est. Seidl. - 133. Παφ ώοις, επι) Victorius annotavit
127. Γοεράς φρενος Κύπρις άλγος] Ηunc
πατρώαι, ετί. Quam lectionem qui pro
versum, ob defectum, quem Canterus e babit, conjunget οικτράν επί πατρώαι, συμ
tiam observavit, ex nostris addidimus, ra φοραίι. Sed major vis in vulgata. . Τιμ
tiοne sensus et metri habita. Εx more
me reliφuisti in paterna donιο αd accroissί
autem cancellis inclusimus; ne quid mala mam fortunam, i. e, in qua acerbissimam
fide agere videamur, Vide ad Ιon. ν. fortunam eram passura. Confirmanthanc
7Ο9. Ο νους της γοεράς φρενος ηδονή και explicationem proxima τώνδε τόνων. Seidl.
Κύπρις, ή χάρμα μόνον εστί το άλγος. 154, αδελφιάν probat Porsonus.
Βarnes. Ρor. Αdυers.
150. s, οίκον - λατρεύεις,] Vid. ad Iph. αδελφεάν,] Εadem forma utitur Sopho
in Τaur. ν. 1116. Μusg. cles CΕd. Reg. ν. 160. ΟΕd. Col. 535.
131. Μetro hianti subνeniendum forte ΑΕschyl. Sept. adν. Τheb. 578, άδελφεόν,
legendo: σύγγον' έτ' άρα λατρεύεις. Μusg. coll. ν. 976. Νeque in CΕd. Col. 1056.
λατρεύεις,] Cum accusativo hoc verbum lectionem plurimorum librorum αδελφιάς
itidem junxit Νoster Iphig. Τaur. 1116. metri causa rejicere debebat Βrunckius.
Citat ibi ille Suidae glossam: λατρεύω, το Duae enim ultimae syllabae in unam con
384 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ

Πατρι θ' αιμάτων


Εχθίστων επίκουρος, "Αρ
γει κέλσας πόδ' αλάταν.
140
Θες τόδε τεύχος έμής από κρα
ν α - και ρ/ \ Α'

τος ελουσ, ίνα πατρί γόους


Νυχίους επορθοβοάσω,
Ιαχάν αοιδάν, μέλος αίδα, πάτερ,
- Ν. \ Αν 2 Α' Α'
επωδός,
Σοί κατά γάς έννέπω γόους,
Ρatrique caedis
Οdiosissima vindex, Αrgos
Αppellens pedem vagum.
140 Depone hoc vas meo a capite
Τollens, ut patri luctus
Νocturnos edam clara voce,
Vociferationem, carmen Ρlutonis, Ο pater,
Luctus tibi sub terrajacenti cano,

trahuntur, ut in eodem carmine, v. 1073. Νon absurde φuidem illi, cum propter ν.
"Ρίας monosyllabon est, in qua contractio 102. tum φuia lamenta Veteres per dilu
ne majori etiam jure haerere poterat, ut culum libentius edidisse videntur. vid.
nominis proprii. Νeque illud offendere Εurip. Suppl. ν. 987. Τroad. ν. 183.
debet, si, ut nostro loco, hac contractio Soph. Εlectr, v, 91. Confer etiam hujus
sit in thesi. Εodem loco Soph. ΟΕd. R. fab. v. 909. Sed verbi ετορθροβοάν nullus
ν. 178. in unam syllabam coalescit θεού, auctor citatur, nec citari, credo, potest.
ΟΕd. Col. 683. θεαϊν, si tamen ibi versus Lego: ύπαιθρα βοάσω. Foris enim haec
recte disponuntur, nec potius in stropha factitari mos erat, ut patet ex eodem
scribendum ένθ' Α, ut prior vox ad prae Εlectrae Sophocleae loco. Sic Iamus apud
cedentem versum pertineat. Seidl. Ρindarum Νeptuno et Αpollini preces
Αut leg. αδελφάν, aut duarum ultima fundit νυκτός υπαίθριος, Οlymp. ΙV.
rum syllabarum in άδελφεάν synizesin fie Εpod. 3.
ri statuendum est, Ηeath. όρθρος noctis partem significat. Confer
140. έμής - κρατος] Sic in epigramma Ρlaton. p. 995. Α. cum 996. Β. Εd.
te apud Αthenaeum Lib. Ι. c. 16. Κρατός Ficin. Τheocrit. ΧΧΙV. 63. De more
επί σφετέρης. Μusg. Deos hoc tempore invocandi vid. Ρind.
Ηic versus cum utroque proximo male Schol. ad Οlymp. VΙ. Εpod. 3. ubi Scho
vulgo praegressae antistrophae adjungitur, liastes alter: υπαίθριος, δίχα τινός εν τη κε
et quac sequuntur omnia habentur pro φαλή καλύμματος. ούτω γάς ήν έθος εύχεσ
epodo. Αlloφuitur autem Εlectra semet θαι. Μusg.
ipsam, ut paulo post ν. 150. δρύπτε κάρα. Reisk. etiam conjicit, si prior emenda
Αdscripsit Victorius hanc glossam: προς tio minus placuerit, έτoρθρα βοάσω. Βeck.
εαυτόν (sic) τούτο φησί η Ηλέκτρα αφελώς. επερθοβοάσω.] Νοn ausus sum hanc lec
5eidl. tionem mutare, Ετορθοβοάν idem signi
141. πατρί γόους] Ηoc αντιστοίχω, ut ficare videtur, guod επoρθιάζειν. confer
a Sopingio emendatum est, neutiguam ΑΕschyl. Ρers. 684. 1043. Αgam. 29.
respondet. Legendum forte γόους πατρί, 1128. Εmendatio (έτοςθροβοάσω) certe
Μusg. est facilis. Sic ορθογόη et ορθοβόας jam
Ηeath. scribit: τός γ' ιλουσ' ίνα πατρι antiquitus coτιfusa sunt cum oρθρογόη et
γόους, periodus. Βeck. άρθραβόας, ut ambigant nonnulli, quomo
142. ετορθοβοάσω.] Εmendat Reiskius do voces illae scribendae sint. Vid. In
ετ"ρθροβοάσω, ut et alite eum Τan. Faber. terpp. ad Ηesych. v. ορθογόη et Εtym. Μ.
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 385
7' ν 9 ,"
Οίς αεί το κατ ήμας
Διέπομαι κατά μεν φίλαν
"Ονυχι τεμνoμένα δέραν,
- Λ' Λ

Χέρα τε κράτ’ αποκούριμον τιθεμένα


Θανάτω σώ.
"Ε, έ, δρύπτε κάρα.
7' 2 /

Οία δέ τις κύκνος αχετας


Ποταμίοις παρά χεύμασι
145 Quibus semper quotidie
Ιndulgeo, charam
Unguibus lanians cervicem,
Μanumque in caput rasum injiciens,
Οb mortem tuam.
Αh, ah, Iacera caput
Ut autem quidam olor canorus
Flumineas ad undas

p. 651. 4. coll. Schaef ad Αpoll. Rhod. Μallem vero ita legere: Χίρα τι κράτ'
Schol. p. 327. Εtiam in Νostri Suppl. έπι κουρίμα, vel έπι κούριμον, τιθεμένα. Εst
987. libri fluctuant inter έρθευομένα et enim κράς o et τό. Vide infra ν. 241.
έεθρευομένα, et ΑΕschyl. Αgam. ν. 29. in Ηadrianus Junius Commentar, de Cσma,
ter έτοςθιάζει et ετορθριάζειν, Seidl, c, 5, Κίρατε hic legi vult, exponens de
143. Ιαχάν αοιδαν,] Legi non inepte cincinnulis, nempe Ηomeri exemplo, qui
potest ιαχάν Ασιάδα: vid. Iphig in Τaur. Ρaridem vocabat κέρα αγλαόν, φuod deli
ν. 179. et quae attuli ad Οrest. ν. 1895. catulos crines habuit, κέρα, enim εμπλοκή
Vel, si malis, ιαχάν αοίανι vid, not. prae των τριχών, guod Αttice κρώβυλος, de qua
cedentem. Βeck. re videsis Εustathium Ιliad. λ'. fol.
Reisk. emendat: ιαχάν Αίδα, υocifèrα 851. lin. 39. ad 1. 51. Sed ista Junii
ιionem Ditis. Μιμsg. lectio nequaquam hoc in loco mihi placet,
ιακχάν αοιδάν, μέλος αίδα, quia copula erat necessaria, et κέρατε in
πάτες, σοί κάτω γάς ενέπω γόους, dualivix hic bene diceretur, neque τιθε
Ηic et sequens dochmiaci sunt, ut su μίνα duplicem accusativum potest habere,
pra ν. 121. et 156. Ρro ιαχάν scripsi ακ neque αποκούριμον vox est satis authentica:
χάν, et versu sequenti κάτω et ενέπω pro quare veilem, ut supra. Νihil tamen
πmuto. Βαrnes. -

κατά et εννέπω. Αd ιακχάν αοιδαν confer 148. S. Versus hos sic constituit Ηeath,
Νostri Cyclop. 69. Ιακχον, ίακχον υδάν
μέλπω. Seidl. Χέρα τι κράτ' αποκούςιμον periodus.
148. Νon de comae tonsura intelligo, Τιθεμένα θανάτω σώ pherecrateus.
sed de manibus inter lugendum capiti
impositis, Lego igitur, quae melior Βar Ρro χέρα idem mavult χερί.
nesii emendationum est: Reisk mavult: χιρσί τι, ηιαnious είfi
Χέςα τε κρατ’ επι πουτίμω τιθεμένα ciens caput capillis oroum et detonsum.
Βeck.
Εt capiti raso mαnum imponens. Sic 148 Legitur νulgo χέρα τι κράτ' αποκού
Ηelen. ν. 371. επί δε κρατί χέρας έθηκεν.
ριμον. Ηeathius legitχερί. Sed jam de
vid. et Ηecub. ν. 648. Μusg, tonso capite Εlectra erat, vid. supra ν.
Χέρα τε κράτ’ αποκούριμον τιθεμίνα] Ita 1o8. Ρrior ratio κράτ' επί κουρίμιν, φuam
Ηelen. ν. 371. Επί δε κρατί χέρα, έθηκεν. Μusgravius probat, admitti non potest
Αd quem locum vide quae nos de more, propter abjectum , dativi. Sed vera est
φuo lugentes manus capitibus imponebant, altera Νoster Ηec, 648. τολιον ιπλ κρά
386 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ

Πατέρα φίλτατον καλεί,


Ο/
Ολόμενον δολίοις βρόχων
Α Α \ /
155 Ερκεσιν ώς σε τον άθλιον
\

Πατέρ' εγώ κατακλαίομαι,


Λουτρά πανύσταθ' ύδρανάμενον χροί,
Λ' 2 y Α' /

Κοίτα εν οίκτρoτάτα θανάτου.


"- Α
Ιώ μοι, μοι' / "ν - Α'
160 Πικράς μεν πελεκέως τομάς σας, πάτερ,
Πικράς δ' εκ Τροίας οδού βουλάς,

Ρatrem charissimum vocat,


Νecatum dolosis Iaqueorum
155 Septis, sic te miserum
Ρatrem ego deploro,
Clui lavacris ultimis abluisti corpus,
Ιn funestissimo lecto mortis.
Ηei mihi, mihi,
160 Τristem propter tuum ictum securis, pater;
Εt propter tristem post Τroicum iter cessationem.

τα - τίθεται χίρα. coll. Τroad. 279. accentu donaudum est, αμia sic sonat.
άρασσε κράτα κούριμον. De confusione Vide ad Βacch. ν. 1057. Βαrnes,
praepositionum απο et επί vid. Schaef. Ut hic oία - ώς, sic ώστε - ώς Βacch.
Μelet. Crit, p. 93. Seidl. 1057. sqα. citante Βarnesio. Αdde So
149. Θανάτω σώ] Similiter ΑΕschyl. phocl. ΟΕd. Col. 1240. ώς τις ακτά - κλο
Choéph. 51. διστοτων θανάτοισιν. Seidi. νείται, ώς και τόνδι- άται κλονέρυσιν.
151. oία δί τις Κύκνος αχέτα,] Αχέτας Νeidl.
Dorice, pro ήχίτης. Ηuc refer locum 156. Ut constructio fiat clarior, Ηeath,
Εrasmi in Αdagio, Cygnaca cantio. De scribit τάτες in vocativo. Βeck.
qua re et nos ad Ηelen. ν. 1108. et ad 157. Λουτρά] Αgamemnonem, φuo
Ηercul. Fur. v. 692. Βarnes. tempore balneum egrediebatur, occisum
αχίτας] Disputat de hac voce Αbresch. esse docet ΛΕschyl. Εumen. v. 636.
Μiscell. Οbserv. ν. 111. sq. Seidl. Μusg.
152. Legitur χεύμασι. Seidl. Λουτρά πανύσταθ' υδρανάμενον χρει,] Ηo
153. De hiatu inter καλεί et oλόμενον merus novit, Αgamemnonem in convivio
conf. Soph, ΟΕd. Col. 1215. securi caesum, ut narrat Οdyss. λ'. ν. 408.
etc, Sed Νeoterici post balnea, indusio
εσει πολλά μίν αι μακςαι deceptum insutili, ab ΑΕgistho securi per
αμέςκι κατέθεντο δή. cussum tradunt. Βarnes.
ΟΕd. Τyr. 1190. 159. Ρro ιώ μοί μοι dedi ιώ μοι, ιώ μοι.
Δeidl.
τάς ευδαιμονίας φέρει, 160. Πικράς με πελέκιως τομάς] Sub
ή τοσούτον όσον δοκιίν. audi ένεκα. Quod autem securi percussus
ibid. 12Ο1. periit Αgamemnon, vide supra ad ν. 157.
Βarnes.
εξ ου και βασιλεύς καλεί Ρost πικράς vulgo inseritur μεν, guod
έμός, etc. metri causa delevi. Similiter omissum
Quamquam hoc postremo loco legi possit ράν δ' ερευνάς φάτιν, ειΜetrum
est Ηel. 660. πικράς
αρχάς βαίνιιι, πικ
etiam resti
εμός καλεί, Seidl.
155. ώς σι τον άθλιον] "Ως in hoc loco tueret transpositio πικρά, μίν τομάς σάς
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 387

Ου μίτραις σε γυνή
Δέξατ', ουδ' επί στεφάνοις,
Ξίφεσι δ' αμφιτόμοις λυγράν
165 Αιγίσθου λώβαν θεμένα,
Α' 2/ 9 Α'

Δόλιον έσχεν άκοίταν.


ΧΟΡΟΣ.

Αγαμέμνονος ώ κόρα, ήλυθον, Η στροφή α'.


Λ ν 2 " * Α'

λέκτρα, ποτι σαν αγροτέραν αυλάν.


Νon mitris te conjux
Εxcepit, neque coronis:
Sed ensibus ancipitibus tristem
165 ΑΕgistho contumeliam praebens,
Dolosum habuit maritum.

ΟΗΟRUS.

Ο Αgamemnonis filia Εlectra,


Veni ad tuam agrestem caulam.

πελέκεως, ut πελέκεως trisyllabum sit. aequalis concurrentium, abi, rejectis duo


&cidl. bus istorum duorum circulorum hemi
161. Πικράς δ' εκ Τροίας οδού βουλάς.] sphaeriis, quod medium est tertii nempe
Νihil hic ad sensum facit βουλάς. Lego: circuli, hujus bipennis formam exprimit;
πικράς δ' εκ Τζωίας οδού ταύλας, per cujus centrioculumillius manubrium
intromittendum. Βαrnes,
ταύλα, νεφuies ab itinere: Soph. ΟΕd. πίφεσι δ' αμφιτόμοις, repetendum δίξαιτο,
Col. ν. 88. φuali scilicet Αgamemnon et distinguendum post αμφιτόμοις, non post
fruebatur tum, cum a Clytamnestra in στεφάνοις. Ηeath.
teremtus est. Μusg. Versum hunc diversimode interpretan
Ρro βουλάς legendum puto αβουλίας, tur Ηeath, atque Reisk. ille sic: Εritia
ηefandi consilii, ut verba ικ Τροίας οδού ex lem ΛΕgisthi injurianι αpprobans, vel ra
plicentur post Τrojanam cμpeditionenι. ιαn habens, hic ita: sed luctuosα calami
Sic άστεως οδός, Ρhoeniss. 856. πατρώας γής tate per ΑΕgisthum perfacία. Βeck.
νόστος, Ιphig. Τaur. 1067. Seidl. Αd λώβαν ex antecedentibus.intelligo
162. 3. μίτραις - στεφάνοις,] Qualia in σέ. Sic Οrest. 1036.
victores conjici a consanguineis solebant.
vid. Pindar. Ρyth. ΙΧ. in fine huj. fab. ν. σύ νύν μ', αδελφέ, μή τις Αεγείων κτάνη,
887. Μusg. ύβςισμα θέμενος τον Αγαμέμνονος γόνον.
Vulgo oυ μίτραις σε γυνή, deficiente syl
laba. Αddi etiam possit ση in fine, Ηe Ρostquam te bipenni ΑΕgisthi contume
sychius, Photius et Suidas: μίτρα - διάδη liam fecerat, duxit illum, quem furtivum
μα- Seidl. maritum habuerat. Ιnterpretes locum
164, Ξίφεσι δ' αμφιτόμοι,] Synecdoche non intellexerunt. Sensus est: sed post
πumeri pro ξίφει, ξίφος autem αμφίτομον quam te occisum ΑΕgisthi contumeliae ob
late sumitur pro πελέκει διστόμα, hoc est tulit, nacta est illum, quem clam mariti
bίpenni, Vel haec ξίφια de ensibus su loco habuerat. Seidl.
πηuntur, guibus Αgamemnonis comites 168. αγροτίραν] Plutarchus in Lysan
casi periere, Generatio autem bipennis, dro, hunc locum citans, αγρότειραν legit
quali forma Veteresutebantur, fit ex con p. 807. Εd. Η. Steph. metrum postulat
cursu duorum circulorum in centro tertii αγρότερον. Μusg.
388 Ε Υ Ρ Ι Π Ι ΔΟ Υ

Έμολέ τις, έμoλε γαλακτοπότας ανής


17Ο Μυκηναίος, ούρειβάτας,
Αγγέλλει δ', ότι νύν τριταίαν
Καρύσσουσιν θυσίαν
Αργείοι πάσαι δε παρ' "Ηραν
Μέλλουσι παρθενικα στείχειν.
175 ΗΛ. Ουκ επ' αγλαίας, φίλαι, στροφή β'.
Θυμόν, ουδ' επί χρυσέοις

Venit enim quidam, venit lactis-potator vir


170 Μycenaeus, montivagus;
Νunciatque quod nunc in diem tertiam
Ρromulgent sacrificium
Αrgivi, omnesque ad Junonem
Virgines sint conventura.
175 Εle. Νec vestitus nitore, Ο amica,
Αnimum, nec ob aurea

Ιmmo et numeris aptior est lectio Plu nei sedem occupat. Ρro altero έμολι
tarchi, et exφuisitior, quam ut mutari de scripsi έμελεν. Seidl.
beat. Μasculinum αγροτης infra habebi 17Ο. ορειβάτας) Ιta bene Victorius in
mus, v. 463. De metro vide ad antistro margine, Vulgo ουρειβάτας. Seidl.
phicum. Quam autem hic dicit αγρότει 174. Dehoc versu cf. de Verss. Dochm.
ραν αυλάν, infra ν. 342. vocaι αγραύλους p. 348. - Παρ' "Ηραν, i. e, προς "Ηρας
τόλας. Αc si quis putet, feminina in ειρα ναόν. - παρθενικαι, i. e. παρθένοι. Ιta
desinentia nοnnisi de personis, aut qui Τheocritus Ιdyll. ΧVΙΙΙ. 2. Ηom. ΙΙ.
personarum loco haberi possint, usurpari, σ', 567. Οd. λ. 39. Ηymn. ΧΧΧ. 14.
ei in mentem revocare licet vocem τίειρα. Ηerm. Seid/.
Conferri etiam potest Ηippol. 68. ευπατί Lege μέλλουσιν, ut antistrophico re
βειαν αυλάν, quae lectio tentari non debe spondeat metrum. Ηeath.
bat. Seidl. 175. αγλαϊαις ex vet. ed. reponunt
169, γαλακτοπότας] Αγροίκος, ή δίκαιος, Ηeath. atque Reisk. Βeck.
και απλούς, κατά τον μύθον, Ομήρου δηλονό αγλαϊαις,] Sic Εdit. Victor et anti
τι, Γλακτοφάγων, αβίων τε, δικαιοτάτων αν quae omnes, Μale quaedam recentiores
θρώπων. Βαrnes. αγλαίας. Seidl.
Μetro consulturus Ηeath. reponit: 177. εκπεπόταμαι] Εκτέα ληγμαι Ρha
vorinus Ιta Τheocrit. Idyll. β. ν. 19.
"Εμολέν τις, έμoλεν γαλακτότοτος ανής. Πά τας φρένας εκπιτότασαι. Scholiast.
Ποί έχεις τον νούν εκτετοπισμένων. Βαrnes.
Qui versus sit asynartetus ex duobus εκαεπόταμαι,] Ηesych, εκπεσότημαι
dochmaicis, utroque ex epitrito tertio vel εκτίτληγμα, φuam glossam huc refert
quarto hexasyllabo et syllaba constans. Αbresch. Μiscell. Οbserv. VΙ. 272. Sed
Γαλακτόποτος secundam corripit. Βeck. Ηesychii explicatio non satis videturhuic
Ιn hoc versu aut diiambus antecedit
loco convenire, Νamque εκτίτληγμα de
glyconeum, aut totus compositus est ex timore potius accipias, ut Νoster Suppl.
dochmio et glycomeo, ita ut dochmii syl 100. φόβος μ' αναττιροί, φuam de gaudio,
laba finalis simul initialis sit glyconei. ut nostro loco, cui conferri potest ΑΕschyl.
Ηoc modo bene respondet antistrophico, Choéph. 224.
in φuo, ut sapius fit cum alibitum in hoc
ipso carmine, dactylus extremam glyco ιχνοσκοτούσά τ' ιν στίζοισι τοις εμείς
- Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 389

"Ορμοις εκπεπόταμαι
Τάλαιν, ουδε στάσα χορούς
? Α' ε/ Α'

Αργείαις άμα νυμφαις,


180 Ελικτον κρούσω πόλεμον.
Δάκρυσι χεύω,
Δακρύων δέ μοι μέλει
Δειλαία το κατ' ήμας,
Σκέψαι μου πιναράν κόμαν,
Μonilia elevor
Μisera, nec choros statuens
Αrgivis cum nymphis,
180 Flexuosum pulsabo bellum.
Lachrymis fluo,
Ιachrymaeque mihi curre sunt
Μiserae quotidie.
Αspice meam squalidam comam,

ανεττες ώθης, καδόκιις οράν εμέ. bus τόλεμον probabiliter defendi possit,
et Soph. Αj. 695.
Chorus enim, in duo agmina distributus,
(Ρollux Lib. ΙV. c. 15.) bellica ταρατά
ίφειξ' ίςωτι, τεςιχαςής δ' ανεττόμαν, ξεως speciem φuodammodo praebuit : mo
tusque ejus, priscis saltem temporibus,
Victorius tamen in margine όρμοισι τι πό bellantium motus exprimebant. Αthenaeus,
ταμαι, suprascripta littera Μ, ex quo p. 628. Ε. ήν γάρ το τής ορχήσεως γένος
conjicias, Εuripidem scripsisse όρμοισιν τής εν τοις χοροί, εύσχημον τότε και μεγα
τιτόταμαι. Verbum enim simplex eo λοπρεπές, και ώσανε τας εν τοι, όπλοις κινή
dem modo ponitur, nt Αristoph. Νub. σεις ατμιμούμενον. et mox : σχεδόν γάς
318. ή ψυχή μου πεπότηται, ad quem lo ώσπερ εξοπλισία τις ήν η χορεία. Μusg,
eum Schol. et Suidas ανέττη, ανεκουφίσθη, τόδ' εμόν.] Ita Canterus et Scaliger et
et Αν. 1445. ανεττεξώσθαι και πεποτήσθαι ΑΕmilius Ρortus pro τόλεμον, quod prius
τας φρένας. Seidl. male aderat. Βarnes,
178. στάσα χορού, ] Ιph. in Αul. v. 676. κρούσω, i. e, κρούουσα κινήσω τόδα. ν.
στήσομεν χορούς, participium στά, transitive Μarkl. ad Suppl. 1215. Βeck.
accipitur, ut εκβάς, Ηeraclid. ν. 802. τρο πόδ' εμόν. Τ Ι.ibrorum lectionem τόλιμον
βάς, Οrest. ν. 1476. ΜSS. α, β. χορούς emendavit Canterus, φuam pessimam lec
στάσα. Εmendat Reiskius ουδ' ιστάσα tionem admodum miror Μusgravium re
χορούς. Μusg. vocavisse, Αliena sunt, φuibus eam co
ούδι στάσα χοροί,] Ita dedimus pro ουδί natur vindicare, Seill.
στάσα χορούς, guam lectionem si quis de 181. Δάκρυσι χεύω,] Lege χορεύω.
fendere conetur, aptioribus idfaciat exem Ρor.
plis, quam fecit Μusgravius, Νostrae χεύω,] Ηesychius : χεύει ρεί. Μetrum
lectioni favet Iphig. Τaur. ν. 1144. χο porro postulat: Δάκρυσ', ίδι, χεύω. Μusg,
ροί, δε σταίην. Seidl. 181. s. Μetra Ηeath. sic constituit:
179. Αργείαις] Ita Εdit, princeps et
antiquae omnes. Recentiores Αργείοις. Δάκρυσι χεύω, δα- penthemimeris iambica.
δείdl. κρύων δί μοι μέλοι. iambicus dimeter brachy
18ο. πόλεμον.] Οffendit haec vox ple catalectus.
rosque Interpretes, quorum Canterus em Βeck,
endat τέδ' εμόν. Sed neque desunt, ex qui
Vor. VΙΙ. - Ο ο - -
390 ΕΥΡΙΠ ΙΔΟΥ
2 - Α'

185 Και τρύχη τάδ' έμων πέπλων,


Είπέρ ποτ' Αγαμέμνονος
Κούρας, τά, βασιλεία
Τα Τροία θ' ά μου πατέρος
Μέμναταί πoθ' άλoύσα.
185 Εt has scissuras mearum vestium,
Quod unquam Αgamemnonis
Consenescat regnum,
Εt res gesta ad Τrojam, quae mei patris
Μemor est, αό eo quondam capta.

Δάκρυσι δι χεύω,] Ιnserui particulam. ν. 169. coll. de Verss. Dochm, p. 353.


Νam nexus desideratur cum antecedenti seq. Seidl.
bus. Perperam de hoc loco judicavi de 186, 88, ει πgέτοντ’ Αγαμέμνονος
Verss. Dochm. p. 44. Μetrum videtur
choriambicum. κούςα τα βασιληία,
τά Τροία θ', ά μου πατέρος
μέμναταί σοθ' αλούσα.
ν- - - - - - - - - - - - -
Ει τρίποντ'] Ita optime Reiskius. Vulgo
είτες ποτ'. Seidl.
Δeidl.
186, Αγαμέμνονος] Λείπει κώλον. ΜS.
184. 3. Ηi versus διά μίσου, ut veteres not ed, Vict. Falsa descriptione ductus
grammatici loquuntur, i. e per paren Victorius de lacuna cogitavit. Seidl.
thesin, capiendi sunt. Legendum porro 187. Κούρας τα βασίλεια] Ηaec sensu
ob metrum σκίψαι κόμαν μου πιναράν. omnino cassa sunt. Lego:
ιιsg.
Versus sunt glyconii τολυσχημάτιστοι ιίτες ποτ' Αγαμέμνονος
ex epitrito quarto et diiambo, antithetici γηςάσκει βασιλεία,
dispondeo et choriambo constant. Ηeath. τα Τροία θ'.
185. τρύχη τάδ' ιμών τίτλων,] Τρύχη Quod jam senescunt, i. e memoria exci
τά ράκη τραγικώς. Ιnfra ν. 5ΟΙ. Εγώ
dere incipίunt, Αgamemnonis imperium,
δί τρύχει των ιμών πέπλων, &c. Εt Αris et φude ille ad Τrojam gessit. Sic Ηerc,
toph, in Αcharnens. de Εurip. jocans : Fur. v. 1214.
Τα ποια τρύχη, videlicet ράκια, λακίδας,
και δυσπινή τιτλώματα. Βαrnes. χάριν δε γηράσκουσαν εχθαίρω φίλων,
186. Είτες] Ιdem hic valet, guod ότι : Αthenaeus, p. 653. Β. καταγηρασάντων
Αchill. Τat, p. 473. επεδάκρυεν, εί τοτι το των νομίμων Cantero placet τάς βασι
κατά Λευκίττην εγεγόνιι δράμα. Connec λείας, φuod probat Βarnesius, insuperque
tendum autem in constructione cum δακ
versu sequenti emendatα Τροία θ'. Μusg.
ρύων μoι μίλει, Lacrymis autem operam Κούρας τάς βασιλείας] Ιta pro τα βασι
do, quod.jam Αgamemnonis regnum me λεία legit Canterus; nec de ejus lectione
ηιoria ercidit. Μetrum porro postulare dubitandum. Βarnes,
videtur είπερ δήτ'. Μusg. Μetri causa Ηeath. legit :
Reisk. emendat: ει τρίποντ' Αγαμέμνο
νος (aut ει τρίπι, Αγαμέμνονος) κούρα, τα Κουράς ήν τάς βασιλείας anaptesticus dimeter
βασίλεια, τά Τροία θ' αμού πατέρος μίμνα catalectus.
ταί πoθ' αλούσα, ηum deceant puellαπι, Βeck.
Αgamemnonis, cuί pristina patris regία 187. 8. Εditio Victorii :
αεqes in memoriα αdhuc sunt, φιμα: ααλιμc
meminit Τrojα α patre aliφιμαndo captar, κούρας, τα βασιλεία,
Βeck. τα Τροία θ' άμου, cet.
Μetri causa nihil mutandum. vid. ad Κούρα jam Reiskius voluit, ηui tamen
3
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 391

190 ΧΟ. Μεγάλα θεός αλλ' ίθι, και παρ' εμού αντιστ. α'.

Α'
Χρήσαι πολύπηνα φάρεα δύναι,
Χρύσεά ΤΕ χάρισαι, προσθήματ’ αγλαίας,
Λ- - Λ" Α"
Δοκείς τοίς σοίσι δακρύοις,
Μή τιμώσα θεούς, κρατήσειν
190 Cho. Potens est dea : sed veni, et a me
Ρreciosas vestes induendas mutuare,
Αureaque gratiis additamenta nitoris.
Ρutasne tuis lacrymis,
Νοn colentem Deos, te superiorem fore

proxima male et legit et explicat. Τα stamen, de qua voce vide Εustathium.


μtrobique in margine adscriptum est a Βarnes.
Victorio. Αd formam βασιληία, cf. su Χρήσαι] Recte Reiskius accipe mutuo.
pra ν. 118. πολιήται, et ν. 134. αδελφεάν. Ιn eundem modum vertitur in edit. Sti
Ηippol. 1276. βασιληίδα τιμάν. Ultima blini: palliα μtendα accipe, φuac induas.
idem valent, ac si dixisset τή Τροίας αλώ Χρήσoν est dα mutuo, χρήσαι mutuo accipe.
σει, ήν πατήρ έμός είλεν. Seidl. Αristoph. Τhesmoph. 250.
188. Α Τροία θ' αμού πατίρος] Ita lego αλλ' ιμάτιον γούν χρήσoν ημίν τουτοί
pro τα Τροία θ' ά μου, nec magis de hac
Ιectione haerendum : Scal. τ' αμού, cum και στρόφιον, ου γάς ταύτά γ' ως ουκ έστ' εςείς.
tamen αμού aeque legatur, ac αμού, et θ' ΑΓ. λαμβάνετε, και χρήσθ'. ου φθονώ.
proinde retineri possit. Sic infra v. 555. cf. ejusd, fabulae, v. 219. Μale quaedam
Ούτος τον αμεν πατές έθρεψεν, ώ ξένε. Sic χρήσαι, φuod Βarnesius derivat a χρήζω.
Ιphig. Αul. ν. 1454. Πατέρα γι τον Αntique editiones omnes cum Victoriana
εμόν μη στύγει, πόσιν τι σόν. Ubi Sca χρήσαι. Ωuod metrum attinet, strophico
lig, legit: πατέρα τον αμόν, vel αμόν, respondebit, si legamus:
ut ad marginem notavi. Εt sic sane So και παρ' εμού χρήσαι, πολύπηνά τι φάζια δύναι
Ρhocl. Εlectr. v. 589... πατέρα τον αμόν
πρόσθεν εξαπώλεσας. Βαrnes. Νοtandum autem est simplex δύναι de
189. Λείπει κώλον. ΜS. not. ed. Victor. υeste, pro ενδυνα. Ηom. Π. Ψ.739, δύσαντα
8eidl. χιτώνας. . Εrrat igitur Schneiderus, qui
190. Μεγάλα θεός') Ιntelligo Junonem, εimplex δύειν et δύεσθαι, Ηomerum de
non, ut Βarnesius, Fortunam. Quasi vestibus dixisse negat. Seidl.
diceret : magna est Deα, quam non tu 192. χάρισαι,] Lego χάρισι , et χά
tum fuerit negligere. ισι προσθήματ’ interpretor gratiarum αd
utuo sumere vestes adfesta celebran .jumenία. Μusg. - --

da non inusitatum erat. Αristides: ού χάρισαι,] Si lectio genuina est, nihil


κουν εί, τι τάς τομπάς τα χείριστα έχοντες aliud significare potest, φuam obsequere
βαδίζομεν αλλ' ει και μήπω Ά οίκοθεν, αι nobis Qua ratiοne hoe verbum inter
τούμεθα, ίν' ως κάλλιστα έχοντες ιμάτια, τα punctione a ceteris dijungendum eriί.
σκεύη, τους ίππους, πάν, ό, τι τις αν η τομ Μusgravius tamen eleganter conjicit χά
πή δέηται, p. 693. Τom. ΙΙΙ. Vide et εισι, quod metri causa mutatum τelim in
Τheocrit. ΙΙ. 74. Μusg. χάρισιν. Scidl,
Μεγάλα θεός..] Recte Μusgravius in Leg. χρήσαι, ασcipe mutuo, f, guodue
telligit Junonem, (cf supra ν. 173.) non, προσχήματα. Reisk, -

υt Βarnesius, Fortunam. Seidl. 193. τοί, σείσι] Μetrum postulat τoίσι


191. Χρήσαι] Pro χρηίσαι, a χρήζω, σοίς. Μιμsg.
Δοκείς τή, σοί, δακρύοις, &c.] Ita Vir
-

volo, est autem aoristi α'. Vocis media,


imperandi modi. Ιbidem, πολύπηνα, gil. Ιd cinerem αμt mαnes credi, εμrανε
idem, quod εύτηνα, pulchro stamine et pre ξεφulιο: " Locus huic affinis est ille supra
tioso conterta, vel elaborate, ob multa sta ν. 80. Αργός γάς ευδείς, &c. Ιta vero
mina, facta. Πήνη enim et πηνίον, ο μίτος, hunc locum verto: Lacr/mis credis
C c 2
392 ΕΥ Ρ Ι ΠΙΔ ΟΥ

Εχθρών, ούτοι στoναχαϊς,


Αλλ' ευχαίς τους θεούς γε σεβίζου,
σ', έξεις ευαμερίαν, ώ παί,
ΗΛ. Ουδείς θεών ένοπάς κλύει αντιστρ. β.
Τάς δυσδαίμονος, ου παλαι
200 ων πατρος σφαγιασμών,
w Λ'

Οίμοι του καταφθιμένου,


Του τε ζώντος αλάτα,
- 2/ Λ

"Ος που γάν άλλαν κατέχει

195 Ηostibus? non gemitu,


Sed votis deos venerans,
Ηabebis felicitatem, Ο filia.
Εle. Νullus deοrum clamores audit
Ιnfelicis, neque veteres
200 Ρatris jugulationes.
Ηei mihioυ eum, qui periit,
Τum etiam propter viventem erronem,
Qui alicubί terram aliam tenet

ιuctuφue tuo hostes spretis superare Dί crificiorum olim α patre οδlatorum. Ηeath.
υis, Posse αliφιμαndo * Νοn lamentis, 2Ο4. s. Uno versu exhibet Victor.
prece sed sancία ηumen adorans poteris Μέλεος, αλαίνων τοτι θήσσαν εστίαν.
sperare quietem. Βarnes.
205. ποτί θήσσαν εστίαν,] ο θης, οι θη
τοί, σοσιν) Legitur τοί, σοίσι. Ηea τις. Θήτις δι, οι όντες ελεύθεροι μισθού
thius proposuit, τoίσι σοίς, guod fortasse ύσιργούσιν, ut Εustathius
etiam praestat. Μetrum tamen ille non Grammatico. ex Αpollonio
Α θής autem θήσσα dici
intellexit. Relinquit enim in stropha ου tur, ut a Κρής, Κρήσσα. . Ιta dixit θήσσαν
ρειβάτας. Vid. ad v. 185. Seidl. τράτιζαν, Αlcest. ν. 2. de mensa Αdmeti,
196. τους θεούς γε σεβίζουσ',] Ιta ΜS. ad quam Αpollo serviebat. Ηinc θητεύω,
α. Ιn Εd. Vict. deest του, et γε. Μusg. servio. Αlcest. ν. 6. Βarnes.
Μetri causa Ηeath.
2ο7. Αυτά δ' εν] Lego ob metrum αυτά
Αλλ' ευχαΐσι θεούς γε σεβίζουσ' tetrameter dac δι, et in proximo versu τακομίνα ψυχάν.
tylicus, Μusg.
Βeck. Αυτά δ' εν χέρνησι δόμοι,] Χέρνητες δόμοι
ευχαϊσι θεούς σεβίζουσ',] Εd. Vict. ευ hic dicitur, ut supra ν. 2Ο5. Θήσσα εστία.
χαίς. Μusgravii ΜS. α. τους θιού, γι Χερνήτης άνθρωποι, ο χειροτέχνης και από
σιβ. guod ille recepit. Sed profectum hoc των χειρων ζών, Και χερνήτις γυνή, ή διά
arbitror ab interpolatore metrico, qui syl χειρών νήθουσα, tostaute codem Εustathio.
labas strophicis aequare voluerit. Seidl. Δόμος itaque, εν ο οικεί χερνήτης άνθρωπος,
197. ευαμερίαν,] Ηesych. ευαμερία, θεο ή χερνήτις γυνή, et ipse per figuram χερνή
σημία, quam glossam huc refert Αbresch. της dicitur. Βαrnes,
Μiscell. Οbserv. VΙΙ. 305. Ρro θεοση χέρνησι] Αmbiguum est, rectius scriba
μία Αlbertius conjicit ευθηνία, vere, ut tur χέρνησι an χερνήσι. Usitatior est alte
mihi videtur. Seidl. ra ratio, guam praefert Ηenr. Steph. Τhes.
199. ου, i. e, ούτε. Vid. ad Τroad. v. Τ. ΙV. p. 458. Ε. comparans γυμνής
926. Παλαιών πατρός οφαγιασμών bene Sed, quoniam in Ηesychio quoque scrip
Ηeathius explicat sacrificiorum olim α tum reperimus χέρνης, malui retinere,
1»αίre oblatorum. Seidl. quod libri offerunt. Ceterum Piersonus
199. s, παλαιών πατρό, σφαγιασμών,] Sα Veris, p. 239, pro δόμοις conjicit γάμοις et
1
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 393

Μέλεος, αλαίνων
205 Ποτί θήσσαν εστίαν,
Του κλεινού πατρός εκφύς.
Αυτά δ' εν χέρνησι δόμοις
- Ναίω ψυχαν τακομένα,
Δωμάτων πατρώων φυγάς,
Ουρείας αν' ερίπνας.
Μάτης δ' εν λέκτροις φόνιος
"Αλλω ξύγγαμος οικεί,
Αfflictus, errore delatus
205 Αd servilem larem,
Εx inclyto patre natus.
Ιpsa vero in pauperibus aedibus
Ηabito tabescens animo,
Αb aedibus paternis exul,
21 Ο Μontanas inter rupes.
Μater vero in lectis saeva

Cum alio nuptiis conjuncta habitat

κλαίω pro ναίω, utrumque sine idonea Philoct. 184.


causa. Vid. ad Τroad. 285. Seidl.
2o8. Ναίω] Piersonus Verisim, p. 259. στικτών ή λασίων μετά
reponendum censet κλαίω, nulla alia ra θηςών εν τ' αδύναις όμου,
tione, quam quod mox in vicinia occurrit νοσεί μεν νόσον αγρίαν, stroph.
ναίουσ', ν. 210. In alterutro haud dubie αλύει δ' επί ταντί τώ.
vitium est. Sed mihi, versus αντιστοίχους
comparanti, manifestum indefit, mendum Ιbid. 1103.
ibi in ναίουσ' esse, non hic in ναίω, Le
δς ή
gendum utique, ni fallor:
δη μετ' ουδενός ύστιςον
ούςιίας άν' ίςίτνας. ανδρών εισοπίσω τάλας
Μusg. ουκ έμελλον άς, και τάλας, stroph.
209. Οffendi potest brevis syllaba in λείψειν ουδί τοτ', αλλ' εμοί,
versus fine, quae evitari possit transponen
do Αdde Εur. Suppl. 1ο17. Ηerm. et Cy
clop. 67. - Μinus tamen huc retulerim
δωμάτων φυγάς πατρώων. Ρhiloct. 1127. Αntig. 102. Rhes. 23.
Sed noli lectionena mutare. Εadem enim ubi alloφuium est, nec Philoct. 1129.
ΟΕd. Col. 688. ubi numeri mutantur.
conditio est horum locorum: Soph. ΟΕd. De Ρhiloct. 1111. vide de Verss. Dochm.
Col. 132.
p. 26. Seidl.
ευφήμου στόμα Φροντίδος 21Ο. Ουρείας ναίουσ' ερίσνας, ed. Victor.
"έντες, τα δε νύν τιν ήκειν. 211. φόνιο,] Βarnesius in margine φο
-τελ- antistr. νίοις, φuod non spernendum. Μusg,
Libri φόνιος, Sed verum est quod Βar
λά κέλευθος ίςατύει. nesius in margine habet φονίοις. Seidl.
κλύεις, 2 τολύμοχθ' αλάτα.
Cc3
394 ΕΥΡ Ι Π ΙΔ ΟΥ

ΑRGUΜΕΝΤUΜ ΑΟΤUS SΕΟUΝΙΟΙ.

Sustτο Οreste et Pylada supervenientibus, primo terretur Εlectra, mox confirmata, de


rerum statu confabulatur, putans, Οrestem et Pyladem nuntios a fratre. Ιnter hos exag
goratur crudelis impietas ΑΕgisthi et Clytaemnestrae; Εlectra autem et Οrestis indigna
sors, et vindicta cupidine se invicem accendunt, quando maritus Colonus supervenit, gui
singulari fide et simplici pietate hospites Οresta et Εlectra causa domo excipit. Quem
tamen Εlectra ad Senem amicum pastorem mittit pro ferculis potioribus Chorus interim
expeditionem Τrojanam memorat, inde in Αchillis laudes labitur, cujus et arma Ηomeri
exemplo describit. Unde Clytaemnestra impietas augetur, φuae tantorum, gualis Αchilles
fuit, heroum dominum ac imperatorem Αgamemnonem per dolum adulteri causa occidere
sustinuit.

ΧΟ. Πολλών κακών "Ελλησιν αιτίαν έχει


Σής μητρός Ελένη ξύγγονος, δόμοις τε σοίς.
215 ΗΛ. Οίμοι, γυναίκες, εξέβην θρηνημάτων,
Εένοι τινές παρ' οίκον οίδ, εφεστίους
Ευνας έχοντες, εξανίστανται λόχου,
Φυγή, συ μεν κατ' οίμον, εις δόμους δ εγώ,
Φώτας κακούργους εξαλύξωμεν ποδί.
22Ο ΟΡ. Μέν, ώ τάλαινα, μή τρέσης εμήν χέρα.
Cho. Μultorum malorum Graecis causa fuit
Ηelena tuae matris soror, domuique tuae.
215 Εle. Ηei mihi, mulieres, omitto.jam lamenta :
Ναm peregrini quidam isti, aedibus carentia
Cubilia habentes, surgunt ex insidiis:
Fuga, tu quidem per viam, ego vero in aedes,
Viros maleficos vitemus pede,
220 Οre. Μane, Ο πmisera, ne formides meam manum.

213. Utitur hoc loco Ρorsonus ad de εφιστίου,] πέλας της εστίας, ήγουν δωμά
fendendum Phα.niss. ν. 1598. Seidl. των Βαrnes.
214. Conjici potest, Chorum plura di ιφιντίου,] Βene ΑΕmil. Ρortus προς τη
cere voluisse, qua ad praesentem Εlectra ημών εστία ευνας έχοντας. Seidl.
statum pertinerent, dum interrumpitur. 217. Ευνάς) Ενέδρας, εξ ή, άρτι εξανίν
Forte vero etiam de industria mulieres il τανται. Βαrnes.
lae accusationem Clytamnestrae in Ηele 218. s. Φυγή - ποδί.] Reiskius conji
nam converterant, guia ipsae suberant Cly cit πάλιν pro πoδί. Sed Νoster Οrest.
faemnestrae imperio. Βeck. 1473. φυγά δί ποδι το χρυσεοσάνδαλον 7χ
215, εξέβην θρηνημάτων.] Εκ του θρήνου νο, έφερεν, ubi Facii conjectura φυγάδι πε
ει, τον φόβον παρήγμα τους ξένους δρώσα πί δι, φuae non displicuit Ρorsono, carere
λας. Βαrnes. possumus. Seidl.
216. 8. εφεστίους Ευνάς έχοντες,] Le 219, Ρro roδι Reisk. scribit πάλιν, et
gendum, ni fallor, ανεστίους, cuυίiία ertrα verba struit sic: εξαλύξωμεν φυγή, συ μεν
έectum, i. e, sub dio, habentes. Μιμsg. κατ' οίμον, εγώ δι πάλιν, Βeck,
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 395

ΗΛ. "Ω Φοίβ' "Απoλλον, προσπιτνώ σε μη θανείν.


ΟΡ. "Αλλους κτάνoιμ αν μάλλον εχθίους σέθεν,
ΗΛ. "Απελθε μή ψαύ, ών σε μή ψαύειν χρεών.
ΟΡ. Ουκ έσθ' ότου θίγοιμ' αν ενδικώτερον.
225 ΗΛ. Και πώς ξιφήρης προς δόμοις λοχάς έμοις,
ΟΡ. Μείνασ' άκουσον, και τάχ ουκ άλλως ερείς.
ΗΛ. Έστηκα πάντως δ' ειμί σή, κρείσσων γάρ εί,
ΟΡ. "Ηκω φέρων σοι σου κασιγνήτου λόγους.
ΗΛ. "Ω φίλτατ, άρα ζω ντος, ή τεθνηκότος,
230 ΟΡ. Ζή πρώτα γάρ σοι ταγαθ' αγγέλλειν θέλω,
ΗΛ. Ευδαιμονοίης, μισθόν ήδίστων λόγων,
ΟΡ. Κοινή δίδωμι τούτο νών αμφοίν έχειν.
ΗΛ. Πού γής ο τλήμων τλήμονας φυγάς έχων,
ΟΡ. Ουχ ένα νομίζων φθείρεται πόλεως νόμον,
Εle. Ο Ρhα:be Αpollo, supplex te oro, ne moriar.
Οre. Αlios potius occiderem mihί magis invisos, quam te.
Εle. Αbί: ne tangas quae te tangere non oportet.
Οre. Νon est, quem possim contrectare justius.
Εle. Quomodo igitur ensem gestans ad aedes meas in insidiis latitas?
Οre. Μanens audi, et mox non aliter dices.
Εle. Μaneo: omnino enim tua sum : es enim me potentior.
Οre. Venio ferens tibi fratris mandata.
Εle. Ο charissime, utrum viventis, an mortui?
23Ο Οre. Vivit, primum enim tibi laeta nunciare volo.
Εle. Felix sis, mercede jucundissimorum verborum.
Οre. Communiter largior hoc mobis ambobus habendum.
Εle. Ubi terrarum ille miser miserum exilium tolerat?
Οre, Νon unam urbis unius legem observans conficitur,

222. αν κτάνοιμι, ed. Victor. 233. ίχει. 254. τόπον. 235. "Η που
226, και τάχ' ουκ άλλως ερείς.] Scil. ή στανίζει. 236. "Εχει μιν, ασθενή δ' άτε φ.]
εγώ, et statim mecum consenties. Respi Dio Chrys. ΧΙΙΙ. p. 220. Ρον.
cit ad ea, quae modo dixerat, ουκ ίσθ' ότου ίχων,] Referri potest participium ad
θίγωμ' αν ινδικώτερον. Seidl. verbum ζή, ν. 230, nisi praestat ad του
251. Ευδαιμονοίης, μισθόν) Subaudi λα γής supplere εστί. Seidl.
βών. Vel ευδαιμονίαν suppleto, ad quod 254. νομίζων- νόμον. i. e usurpans
μισθόν per appositionem referatur. Βαrnes. ηση μηαηι μη.tus urbis legem, sed plurium.
Ευδαιμονοίης μισθών, &c.] Εxplica ευ Ηenr. Steph, in Lexic. Τom. ΙΙ. p.
δαιμονοίης sive potius ίχοις ευδαιμονίαν, μισ 1030. G. ex Luciano affert και νόμους νο
θόν σε εσομένην ήδίστων λόγων. Similiter μίζω τους έμούς. Cf Νostri Fragm. Αlc
Νoster Ηel. 773. άλιον έφθείρυ πλάνoν. maeon. ΧΙΙΙ. 2. ubί νομίζειν τέχνην est
8eidl. αrtem usurpare seu profiteri. Φθείρεται
252, τούτο, ήγουν το ευδαιμονιίν.Scholiast. autem est conflictatur, de qua verbi po
C c4
396 ΕΥΡ Ι Π ΙΔ Ο Υ

235 ΗΛ. "Η που σπανίζων του καθ' ημέραν βίου,


ΟΡ. Έχει μέν ασθενής δε δή φεύγων ανήρ,
ΗΛ. Λόγον δε δη τίν ήλθες εκ κείνου φέρων,
ΟΡ. Ει ζής, όπου τε ζωσα συμφοράς έχεις.
ΗΛ. Ούκούν οράς μου πρώτον ως ξηρον δέμας.
240 ΟΡ. Λύπαις τε συντέτηκας, ώστέ με στένειν.
ΗΛ. Και κράτα, πλόκαμόν τ' έσκυθισμένον ξυρώ.
ΟΡ. Δάκνει σ' αδελφός, ό, τε θανών ίσως πατήρ,
ΗΛ. Οίμοι τί γάς μοι τωνδέ γ' έστι φίλτερον,
235 Εle. Νum quotidiani victus inopia laborat?
Οre. Ηabet quidem υictum : inops tamen est vir exul.
Είe. Quod vero mandatum ab illo ferens huc venisti.
Οre. Νum vivas, et ubi vivens calamitates feras.
Εle. Εrgo primum vides, quam aridum sίt meum corpus.
240 Οre. Doloribus etiam contabuisti, ita ut ego gemam.
Εle. Εt caput, et cincinnos abrasos novacula.
Οre. Cruciat te frater, et fortasse mortuus pater?
Εle. Εheu; quid mihi enim hisce charius est!

testate disputat vir doctus in Μiscell. Vulgo: λύταις τι συντίτηκας, Sed


Οbs. ΙV. 451. sq. Seidl. Reiskius eleganter συντετηκής, et Ηeath
235. Ητου] ΜS. α. ούτω. Μusg, ius γι pro τε, Utrumque conjunxit Schae
του καθ' ημέραν βίου ) Quotidianί υίc ferus, Νoster Μed. 687.
ιus. Ο καθ' ημέραν βίος, idem, φuod in
literis nostris, oratione nempe Dominica, τί γάς σον όμμα χςώς τι συντίτηχ' όδε.
επιούσιος άρτος dicitur. Βαrnes. Seidl.
236 ασθενής δε δή φεύγων ανής.] Ita in
fra ν. 352. Ασθενής φεύγων ανής, Βarnes. 241, σκυθισμένον] Ηesychius: ισ.κυβισ
237. εκ κείνου] Ita ΜS. γ. ut jam μίνης, κεκαρμένης. ubi vide Interpretes, et
Canterus. Εd. Victor, εκείνου. Μusg. Κusterum ad Suidam v, τις σκυθίσαι.
Λόγον δε δή τίν ήλθες εκ κείνου φέρω»] Μιμsg.
Cum olim εκείνου magno cum versus de Και κράτα πλόκαμόν τ' έσκυθισμένον ξυ
trimento scriberetur, Canterus εκ κείνου ρώ,] ο κρας, uthic, et το κρά, aliquando:
legendum monebat, Νovar. Lection. Lib. vide supra ad ν. 148.
ΙV. c. 29. Ιta quoque legit Scaliger. πλόκαμόν τ' έσκυθισμένον ξυρώ] Σκυθίζο
Vide quoφue ΑΕmilium Ρortum. . Για μαι, tοndeοr, Seytharum more, in luctibus
Rhes, ν. 972. οίσω θανείν γάρ και τον εκ scilicet : nam alias Scythae promisso ca
κείνης χρεών. . Βarnes, pillitio utebantur Vel, ut nonnulli, a
238. Reisk. et Ηeath, συμφοράς pro Σκύθης, guod aliquando pro ferro poni
συμφοράς, όπου συμφοράς έχεις, φuiύμs in ιur, ut Τheogn. Αλλ' άγι δή, Σκύθα,
calamitatibus υcrSere. Βeck. κες κόμην, από ταυι δε κώμον: inde autem
όπου - συμφοράς] Ιta Εdit. Ρrinc. dicitur, guod in Seythia optimum ferrum
Ηervag. Stibl. Εst hacc loquendi ratio gigneretur. Ηinc ΑΕschylus Prometh.
apud Τragicos frequentissima. Vulgo ν. 391, Seythiam vocaι σιδηρομήτορα, et
συμφοράς, guodjam reperio in Βrubach. Εττα έτ Θηβαια, ν. 823. Σκύθης σίδηρος
Seidl. dicitur, et Stephanus Σκύθη interpretatur
240. , συντίτηκαν,] Οptime Reiskius σίδηρον. De tonsura autem in luctu vide
συντετηκός. Μιιsg. ad Αlcest. v. 459. Βαrnes,
Η Λ Ε Κ Τ ΡΑ, 397

ΟΡ. Φευ, φεύ, τί δαι συ σώ κασιγνήτω δοκείς,


245 ΗΛ. Απών εκείνος, ου παρών ημίν φίλος,
ΟΡ. Εκ του δε ναίεις ενθάδ' άστεως εκάς,
'Ε S)' ξΛ. S) ζ :- - Λ Λ'

Η Λ. γημιαμιεσδυ , ω ζεινε, λυανασιμον γαμον,


y/ - - \ Λ' ' Λ'

ΟΡ. Ωιμωξ' αδελφόν σόν. Μυκηναίων τινά, γ 1/ - w / Λ


1 Ο Α'

ΗΛ. Ούχ, ως τατης μ 7"ΟΤΕ, ήλπιζε, εκδωσει, -


250 ΟΡ. Είφ, ώς άκουσας σω κασιγνήτω λέγω.
2. Μν ν ? Α' \ Λ' Λ.

ΗΛ. Εν τoίσδ' εκείνου τηλορος ναίω δόμοις.


ΟΡ. Σκαφεύς τις, ή βουφoρβος άξιος δόμων,

0γρ. Ηeu, heu ! quid vero tu tuo fratri putas?


245 Εle. Αbsens ille, non praesens, nobis est charus.
Οre. Unde vero hic habitas proculab urbe?
Εle. Νuptae sumus, Ο hospes, funesto connubio.
Οre. Deploro fratrem tuum. Νum Μycenaeo alicui?
Εle. Νon, ut pater olim speraverat fore ut me elοcaret.
25Ο Οre. Dic, ut hoc auditum tuo fratri referamus.
Εle. Ιn his aedibus habito procul ab illo,
Οrε. Fossor aliquis aut bubulcus dignus est hac domo?

Conf. Τroad. v. 1019. Seidl. ubi Ρorsonus legi vult aut ή τ' έγήματο
244. τί δαι] Vide Ηelen. ν. 1245. aut ή τ' ιγήματο, fortasse nihil mutandum
Βarnes. est. Ρosuisse videtur accusativum ob
δοκεί, ,] Subaudi σε είναι. Βeck. accusativos praecedentes τόσιν et δόντα.
τίδαι συ σό κασιγνήτω δοκεί, +] Si ge Valebit igitur illud ή», αυτήν ή. Seidl.
nuina lectio est, intellige sic: τί δαι συ 249. Ουχώ, πατήρ μ' ήλπιζεν εκδώσειν
δοκείς είναι σώ αδελφώ , ή ου φίλη , For «οτέ.] Lege eum 2 ΜSS. ουχ ώ. Ρor.
tasse tamen poeta scripsit σώ pro σύ : φuid Ούχ ώς] ΜSS. α. β. ουχ ώ. Μusg.
υcro te.frairi puίαs esse carius & Quod ad Ουχώς) Μusgravii libri α. β. ουχ ώ,
particulam δαι attinet, ea ex Βrunckii quod ducit ad ουχ ώ. Sed vulgata eodem
quidem sententia, quan Ρorsonus sequi redit, estque paulo exquisitior. Seidl.
έur ad Μed. 1008. e Τragicis est elimi 251. τηλορει) Ιta Εd, Victor et ΜS8.
manda. Cui opinioni etsi neutiquam ac omnes. Si pro τηλoυρός accipias, optime
cedam, nostro tamen loco malim legere 2' loco convenit. Οrest. ν. 1319.
αύ. Εst enim manifesta sententiarum
τηλευζος ούσα δω -

oppositio. Seidl.
246. Εκ του esse εκ τίνος τράγματος Αndrom. ν. 881.
observat Μarkl. ad Suppl. 142. Βeck.
Εκ τού, φuare. Seidl. - τηλουςά γάς
τούδε ed. Victor. 3. ναίουσ' αφ' ημών τιδί", όμως έντίν φίλη,
247. ώ ξίνι, ed. Victor.
248. τινί +] Vulgo τινά. Sed Victo Ιnterpungendum duntaxat sic :
εν τοισδ', εκείνου τηλοςός, ναίω δόμοια,
rius in margine γρ. και σινί, ίνα ή ο νούς,
Μνκιναίων (sic) τινί εγαμήθης. Ιn Νostri Ιn hisce adiύμs habito, procul ab ipso, i. e.
Μedea, ν. 262. ab Οreste, Piersonus tamen negat Ve
risim, p. 239. Αnalogiam rectese habere,
ήν μοι τόgος τις μηχανή τ’ εξευρεθή, quippe a τηλ. et έρες formari non τηλερόε,
τόσιν δίκη τώνδ' αντιτίσασθαι κακών, sed τηλoυρός. Verum non est noνum, in
τον δόντα τ' αυτώ θυγατές', ήν τ' έγήματα, νοce composita supprimi, vel elidi, voca
398 ΕΥ ΡΙΠ ΙΔ Ο Υ

ΗΛ. Πένης ανήρ γενναίος, είς τ' έμ' ευσεβής.


ΟΡ. Η δ' ευσέβεια τίς πρόσεστι σώ πόσει,
255 ΗΛ. Ου πωποτ' ευνής της εμής έτλη θιγείν,
ΟΡ. "Αγνευμ έχων τί θείον, ή σ' αναξιών,
ΗΛ. Γονέαςυβρίζειν τους έμους ουκ ήξίου,
ΟΡ. Και πώς γάμον τοιούτον ουχ ήσθη λαβών,
ΗΛ. Ού κύριον τον δόντα μ' ηγείται, ξένε.
260 ΟΡ. Ξυνήκ' Ορέστη μή ποτ' εκτίση δίκην.
ΗΛ. Τούτ' αυτό ταρβων, προς δε και σώφρων έφυ.
ΟΡ. Φευ, γενναίον άνδρ' έλεξας, εύ τε δραστέον, Ν
Εle, Vir pauper, generosus, et in me pius.
Οre, Ηaec vero pietas quaenam inest tuo marito?
255 Εle, Νunquam lectum meum tangere sustinuit?
Οre, Castitatem aliquam divinam habens, an tejudicans indignam?
Εle. Parentes meos contumelia afficere non voluit.

Οre. Αt quomodo, tales nuptias nactus, non est lactatus?


Εle Νon dominum ducit eum, gui me dedit, Ο hospes.
260 Οre, Ιntelligo: Οresti ne quando expendat poonas.
Εle. Ηoc ipsum metuens: praeterea vero etiam modestus est.
Οre, Papae. Generosum virum narras, et liberaliter tractandum,

lem, quae in vocibus elementaribus erat. supra ν. 246. ικ του δε ναίεις ενθάδ' άσ
Sic v. g. ex άρτιος et πούς formatur αρτί Αrist. Νub. 138, τηλού γάς
τεως εκάς.
πους, vel αρτίπος. . Sic ex αιολεί et ουρά, οικώ των αγρών, "ορος ναίω, ut supra ν.
αίλουρος, αύod Αristophani Αcharn. ν. 21Ο. ουρείας ναίουσ' ερίτνας, Piersonus
849. est αιόλουρος, Sic τρίτος nonnulli Veris, p. 258. legi vult τήδ' όρους, φuod
scribunt pro τρίτους. Νonnunquam, ut infirmo argumento Μusgravius impug
scias, minime rigidas esse analogiae leges, nat. Seidl.
vocalem superfiuam adjiciunt, ut in λευ 252. άξιος δόμων ,] Ιneptum est, Οres
κρόπωρος pro λευκόπωρος Αntholog. p, 25, tem quaerere, μtrum fossor, αη όubulcμε,
Εd. Ε Steph. sit, φuί ιαlem domum habitare dignus sit.
Ρiersono ipsi placet : Ηunc enim nodum ipse sibi expedire pot
erat. Αn legendum:
εν τοϊσδ' εκείνου τήδ’ όρους ναίω δόμοις,
σκαφεύς τις ή βαυφορβός ίςκιος δόμων,
Sed hoc pro solita Εuripidis perspicuitate
minime clarum est. Plerumque enim Fossorne, αη δubulcus, est harum αεαium
εκείνος ad nomen, quod proxime praccesse dominus f Suidas: έρκιος, ο συνοχεύς, ο
rat, refertur, guod hic, sine summo sen φύλαξ.
tentiae detrimento, fieri non posset. Forte verum fuerit αξιοί δόμον, honorαι
Μusg. domum, i. e, incolit. Sic ανίχουσα κισσέν,
Ρro τηλoυρός, φuod metro repugnabat, Soph. ΟΕd. Col. 705. Latinorum colo
Ηeath. conjecerat γηπόνου. Βeck. et honorandi et habitαηdi sensum habet.
"Εν τoίσδ'] Εd. Ρrinc. εν τοις δε. - Εa De verbo αξιόω, vid. notata ad Ηeraclid.
dem Εd, et ΜSS. omnes τηλορός, φuam 918. Μusg.
vocem distraxi in duas τηλ' όρος. Αd άξιος δόμων,] Ρost δόμων bene Schaefe
τήλι intellige, si placet, άστεως, collat. rus interrogandi signum delevit, ut jam
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 399

ΗΛ. Ειδή ποθ' ήξει γ' εις δόμους, ο νύν απών.


ΟΡ. Μήτηρ δέ σ' ή τεκούσα ταύτ' ήνέσχετο, 265
265 ΗΛ. Γυναίκες ανδρών, ώ ξέν, ου παίδων φίλαι.
ΟΡ. Τίνος δέ σ' ούνεχι ύβρισ’ Αίγισθος τάδε,
ΗΛ. Τεκείν με βούλετ' ασθενή, τοιώδε δούς.
ΟΡ. "Ως δήθε παίδας μή τέκοις ποινάτορας ,
ΗΛ. Τοιαύτ' έβούλευσ', ών εμοί δοίη δίκην. 270
270 ΟΡ. Οίδεν δέ σ' ούσαν παρθένον μητρός πόσις ,
ΗΛ. Ουκ οίδε σιγή τουθ' υφαιρούμεσθά νιν.
ΟΡ. Αίδ ούν φίλαί σοι τούσδ' ακούουσιν λόγους,
Εle. Si modo tandem domum redeat, qui nunc abest.
Οre. Μater vero, gua te peperit, hacc sustinuit?
265 Εle, Μulieres viris, Ο hospes, haud liberis amicae sunt.
0re, Cujus rei causa ΑΕgisthus te hac affecit contumelia?
Εle. Ρarere me voluit infirmos liberos, huic υίro dans.
Οre. Νe scilicet pareres filios ultores?
Εle. Τalia cepit consilia, quorum utinam mihi pα.nas luat.
27Ο Οre, Νοvitne vir matris te esse virginem?
Εle. Ηaud movit: clam enim ipso rem istam premimus silentio,
Οre. Ιstae vero amicaene tibi hos sermones audiunt ?

voluit Reiskius, qui bene explicat: quan sint, adhuc in vivis sit, quanquam jure
ιμπι coηjicere licet er adium specie, ne suo vi exclusus. Ηic iterum prudentis
cesse est, μt eas incolat agri fossor αιμι όu simus poèta αconomiae suae Fabulae con
όμlcus. Seidl. sulit, et ratiomes accumulat, φuare proba
253. Sententia fagitat σίνη, μίν ανήρ, bile videatur, cur Colonus reglae virgini
γενναίος δι, sed metrum non patitur, qua castitatem non eripuerit, guod nempe ΑΕ
propter poéta particulas oppositas omisit, gisthijus nullum agnoscit, quod Οrestem
Ηeisk. amet pariter ac metuat, quod sit bonus et
εμ' ed. Victor. modestus vir. Vide quae nos supra ad ν.
256. Lectionem αναξιών Schaeferus mu 5Ο. Βαrnes.
tavit in άταξών, cujus mutationis in Ρrae ου κύριον, &c.] i. e Νon putat ei, qui
fatione ad Αnacreontem, p. νιιι. hanc me dedit, jus fuisse hoc faciendi. Ιphig.
reddit rationem : " Ηinc, inquit, verbum Αul. 703. Ζευς ήγγύησε, και δίδωσ' ο κύ
αναξιούν ceteris Lexicographis omissum ριος- Δeidl.
Schneiderus ascivit. Sed ego hoc ver 262. ευ τι δραστίον..] Subaudi αυτό.
bum Graecum esse nego. Ιtaque dedi Βαrnes.
απαξιών. Sic confusa in Diogene Laër 264. ηνίσχετο +] Αttice pro ανίσχετο.
tio, VΙΙ. 105. αναξίαν et απαξίαν. V. Βαrnes.
Αddenda ad Gregor, Corinth, p. 922." σ' ή τεκούσα] Νota pronominis colloca
Seidl. tionem minus usitatam. Ρlane sic Soph.
άγνευμ' ed. Victor. CΕd. Col. 994. πατής σ' ο καίνων. Seidl.
259. Ου κύριον τον δόντα μ' ηγείται, ξένε.] 265. Γυναίκες ανδρών, ώ ξέν, και παίδων, φί
Νon putat Ά qui me illi dedit λαι.] Ηanc sententiam, φuae contra secun
uxorem, legitimum hujus terra princi das nuptias parentum militat, ita Grotius
pem, nec legitimam mei habuisse potesta vertit : ηιμίier πιανίtum plus απιαί, φιματη
tem, cum frater meus, cujus in potestate, ίioeros. Εjus veritatem quotidiana con
et jure, et ego, et sceptrum hujus regni firmat experientia. Βαrnes,
400 ΕΥΡΙ Π Ι Δ Ο Υ

ΗΛ. "Ωστε στέγειν γε ταμά και σ' έτη καλώς.


ΟΡ. Τί δήθ' Ορέστης, προς τόδ' "Αργος ήν μόλη ,
275 ΗΛ. "Ηρου τόδ', αισχρόν γ' ειπας ου γάς νύν ακμή.
ΟΡ. Ελθών δε δή πως φονέας αν κτάνοι πατρός,
ΗΛ. Τολμών, υπ' εχθρών οι' ετολμήθη πατήρ,
ΟΡ. "Η και μετ' αυτού μητέρ' αντλαίης κτανείν,
- / "Ν Α y Λ.

ΗΛ. Ταυτώ γε πελέκει, τώ πατήρ απώλετο. 28Ο


Λ' Α' Μ" 2 Αν \ Λ 9 Α"
280 ΟΡ. Λέγω τάδ’ αυτώ, και βέβαια ταπό σου, ν ": ν και Λ 2. "-

ΗΛ. Θάνοιμι, μητρος αιμο επισφάξασ έμής.


- ΨΟΥ » γ' , Α'

ΟΡ. Φευ. είθ' ήν Ορέστης πλησίον κλύων τάδε.


y y φ' Α' y Α' Μ 9 Α

ΗΛ. Αλλ', ώ ξέν, ου γνοίην άν, εισιδούσά νιν. 285

Εle, Ut mea, et tua verba tegant fideliter.


Οre, Quid igitur faceret Οrestes, si ad hoc Αrgos rediret?
275 Εle. Γιogas hoc? absurdum dixisti: non enim nunc tempus commodum.
Οre, Veniens autem quomodo interfectores occidat patris?
Εle. Αudens ca, quae pater meus ab inimicorum audacia passus est.
Οre, Αn et cum ipso matrem auderes occidere?
Εle. Ηac ipsa securi, qua pater periit.
280 Οre, Dicamne hac ei, et firma quae abs te perιdunt *
Εle, Utinam moriar, ubi matris meas sanguinem effudero.
0re, Papae: Utinam Οrestes prope nos adesset, hacc audiens,
Εle Αt, Ο hospes, non cognoscerem, ipsum intuens.

266, ύβρισ’ Αίγισθος τάδε ,] Ταύτα, pro 269. Ρhαρniss. 746. 752. Μed. 672. 676.
ούτως. Βαrnes. 925. Ηippol. 806. 1065. Αlcest. 59. 546.
267. Τεκιίν με βούλετ'] Lege μ' εβού 7Ο5. Αndrom. 84. 397. 643. Ρor.
λιτ'. Ρor. Τί δήθ' 'ορέστης,] Vel δήτ' legendum,
Μale vulgo τεκείν με βούλετ. Seidl. vel δήθ' pro δήθι, φuod pro δήθεν, ut supra
268. Ως δήθε παίδας μή τίκσις ποινάτο ν. 268. Νοn enim pro δήτα poni potest,
ρας ] Sic supra ν. 22. Δείσας δι, μή την quia sequens litera non aspiratur. Μallem
παίδας Αργείων τέκο Αγαμέμνονος πεινά equidem δήτ' legere, Βarnes.
τορας, είχαν εν δόμοις. Δήθε autem pro Τί δήτ'] Ιta Schaeferus Ceterae edi
δήθεν. Βarnes. tiones τί δήθ'. Ρosui comma post τί δήτ',
272. Αϊδ' ούν φίλα σοι] Οrestes, de re quod ponitur vulgo post ορίστης Sensus
bus arduis verba facturus, de Choro Εlec est: quid vero faciet, φuomodo se gerere
tram rogat, an fidae sint et amicae illi. debebit, sί Οrestes huc ad Αrgos redierit?
Βαrnes. Μale quidam comma ponunt post προς
Αd φίλα, σοι intellige oύσαι. Seidl. τόδ'. Seidl.
του, οι ed. Victor. 275. αισχρόν γ' είπας ] Ηoc quid sibi
275. "Ωστ στίγειν γε ταμά και σ' έπη Legendum, nivelit, minime intelligo.
καλώς.] Εlectra de Chori fide et amicitia fallor: άφρόν γ' είται. et proximo versu
nil dubitandum respondit. Ηic vero σ' λαθών pro έλθών, hoc sensu: Αι sί αliquo
pro σά ponitur, ut sit: τα ιμά και σά έτη. modo delitesceret, απηe sie Ρatris sui in
Βαrmes. terfactores ulcisci posset ' Μusg.
274. Τί δήθ' ορίστης,] Lege τί δήτ'. Ιnterrogationis notam post ακμή ponen
ut Ηec. 247. 313, 802. 377.991. Οrest, dam censeo, et ita hacc vertenda: Ηoccine
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 401

ΟΡ. Νέα γαρ, ουδέν θαύμι, απεζεύχθης νέου,


285 ΗΛ. Είς αν μόνος νιν των εμών γνοίη φίλων,
ΟΡ. "Αρ' όν λέγουσιν αυτόν εκκλέψαι φόνου,
ΗΛ. Πατρός γε παιδαγωγός αρχαίος γέρων,
ΟΡ. Ο κατθανών δε σος πατήρ τύμβου κυρεί; 290
ΗΛ. Έκυρσεν, ως έκυρσεν, εκβληθείς δόμων.
290 ΟΡ. Οίμοι τόδ' οίον είπας αίσθησις γάς ούν
Κακ των θυραίων πημάτων δάκνει βροτούς,
Λέξoν δ, ίν ειδώς σώ κασιγνήτω φέρω
Λόγους ατερπείς, αλλ' αναγκαίους κλύειν 295
2/ - -

Ενεστι δ' οίκτος αμαθία μεν ουδαμού,

0re, Juvenis enim, non mirum, sejuncta es ab ipso juvene,


285 Εle, Unus solus meorum amicorum ipsum agnosceret.
0re. Νum quem aiunt ipsum subduxisse cadi3
Εle, Patris paedagogus grandavus senex.
0re, Pater vero tuus extinctus num sepultura compos factus est ?
Εle, Factus est compos, ut factus est, ejectus aedibus.
290 0re Ηei mihi propter hoc quod dixisti. Sensus enim
Εtiam externis ex malis homines mordet.
Dic vero, ut edoctus tuo fratri feram
Νuncios tristes, sed lamen auditu necessarios.
Ιnest enim commiseratio, inscitiae quidem minime,

rogabas f turpiter sane lοcutus es (qui sci ταυτώ τι τελίκυ γ', ώ τατης απώλετο.
licet id, φuasi dubium esset, rogandum v.
existimasti); nonne enim ipsissimus nunc Sed vide, quae dixi ad Ηerc, Fur.
αdest temporis articulus " Βeck. 252. Μusg,
Ρost ακμή cum Ηeathio interrogationis Ταυτό γι τελίκει,] Ιta supra ν. 160, et
πotam posui. Locum autem, secus at ν. 164. Communis denique omnium
φue ille, interpretor sic: Ηoccine tu in poetarum opinio, Αgamemnonem securi
ita Sophocles Εlectr.
terrogabas? Τurpis profecto est talis in vel bipenni casum;
δ' ή 'μή χω κοινολεχής Αί
terrogatio. Νonne summum jam res v. 96. Μήτηρ Σχίζονσι κάρα
nacta est fastigium, i. e nonne tanta jam γισθος όπως δρύ υλοτόμοι testatur ΑΕschylus et
sunt matris mea et ΑΕgisthi flagitia, ut φονίν πιλίκει. Ιdem
ultra progredi non possint? Quis igitur Seneca in Αgamemnone, Βarnes,
quaeret, quid Οrestem in patriam rever 75,τώ πατής ατώλιτο] Piersonus Veris, p.
sum facere deceat, quum apertum sit, il
los mortem commeruisse? Intelligit so ταυτό τε τελίκι, γ', ώ τατης απώλετο.
τoris mentem Οrestes respondens, sed
4uomodo fieri poterit caedes? Seidl. Μale, Sape enim Τragici articulo utun
276. δή Ά Ιta Εditt, antiqua, In tur loco relativi. Νeque aptum est illud
τε. Seidl.
Βarnes. male legitur δή τωr. Seidl.
277. υπ' εχθρών οί" ετολμήθη πατήρ.] 28Ο. και βίβαια τατο σού,] Και βέβαια
Ιnterpres Latinus, ηuα pater meus ab in τά από σού. Ωuare et τά'το priorem ha
imicorum αμdacία passus est. Seidl. bet longam ob contractum. Βarnes,
279. Piersonus, ne το pro o ponatur, Recte Schaeferus in fine hujus versus
emendandum censet: interrogationis notam posuit. Seidl.
. . *
-

402 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ

295 Σοφοίσι δ' ανδρών ου γαρ ουδ' αζήμιον,


Γνώμην ενείναι τους σοφούς λίαν σοφήν.
ΧΟ. Καγώ τον αυτόν τώδ' έρoν ψυχής έχω,
Α' Α / -
- 9 Λ' ν
Πρόσω γαρ άστεος ούσα, ταν πόλει κακά 300
Ουκ οίδα, νύν δε βούλομαι καγώ μαθεϊν.
300 ΗΛ. Λέγοιμ αν, ει χρή, χρή δε προς φίλον λέγειν
Τύχας βαρείας τάς εμάς, καμού πατρός.
Επει δε κινείς μύθον, ικετεύω, ξένε,
295 Sed sapientibus viris: nequaquam enim hoc est expers damni,
Μentem inesse sapientibus nimis sagacem.
Cho. Εt ego eodena, quo iste, animi desiderio teneor :
Cum enim sim procul ab urbe, quae sunt in urbe, mala
Νon novi, nunc vero cupio et ego cognoscere,
300 Εle, Dicam, si fas sit: fas autem est apud amicum exponere
Μeos graves casus, et patris mei.
Quoniam autem sermonem provocas, hospes, supplex oro te,

281. Vid. supra ad ν. 92. Seidl. deinde probat Canteri emendationem.


287. αρχαίος γίρων.] Εodem modo in Βeck.
fra 853. αρχαίου γίροντος. Seidl. Οreste dit ceci pour excuser les larmes
291. Κάκ των θυραίων] Ηumanum enim qui lui échappent malgré lui. Εt Εuri
est, humanis casibus compati. Sape etian pide profite de cette occasion, pour atta
ηιαία Εrternα menlem υellicant sensu suί: quer les philosophes qui professoient déjά
ut vertit Grotius. Βαrnes. 1'apathie, que Ζénon érigea en principe,
294-296. Ηos versus emendate, ut un siècle après Εuripide. Preυ.
edidi, scriptos exhibet Stobacus, Florileg. 294. ss. Vulgo leguntur sic:
Cap. ΙΙΙ. Εd. Victor. αμαθία habet in ένεστι δ' οίκτος, αμαθία μεν ουδαμού
nominativo, deinde σοφοίσιν et μεν είναι, σοφοίσιν ανδρών ου γας ουδ' αζήμιον
Μusg. γνώμην μεν είναι τοίς σοφος λίην σοφήν.
"Ενεστι δ' οίκτος, etc.] Ιnsignis locus, ιIt
Gaspar Stiblinus observat adversus Stoi Εmendavit Μusgravius ex Stobao Floril.
corum ατάθειαν. Ηunc autem locum ita Τit. ΙΙΙ. p. 22. ubi tanquam ex Αntiopa
vertit Grotius: Ferilate sapiens procul petiti leguntur. Νec tamen omnia ille
αbest: miserescere Νon μεφuequαφue credit tetigit. Νam proximo versu in Stobaco
alienum : solet Νon abεφue damno sapere, pro ου γαρ ουδ' legitur και γάρ ουδ', et v.
φuί ηϊmium sapit. Τertio post versu pro 296. σεφόν pro σοφήν. Νοn esse hos ver
μεν είναι Canterus scribendum putat ενείναι, sus Αntiopae, statim vidissent viri docti,
ut in margine notamus: non enim in tex si Τrincavelli editionem inspexissent, in
tum necessario admittendum duxi. qua hi versus a praecedente fragmento se
Βαrnes. parantur Ιmmo illud etiam incertum hac
Αpud Stobaum hac, tanquam ex Αn editio reddit, an ipsum, quod antecedit,
tiopa petita, ita leguntur: fragmentum, εγώ μεν ούν cet. ad Αntiopam
"Ενεντι δ' οίκτος, αμαθία μεν ουδαμού, pertineat. Αpud Τrincavellum enim non
Σοφοίσι δ' ανδρών και γάς ουδ' αζήμιον ad hoc fragmentum, sed ad aliud, quod
Γνώμη ενείναι τους σοφούς λίαν σοφήν.
huic praemissum est, τρεις εισιν αρεται, ας
χρή σ' (lege ας έχρήν 3 ασκείν, τέκνον, (ita
Reisk. scribit: αμαθία μίντ' (i. e, μίν enim bene hic legitur, non ώ τίκνον, μt
τοι) ουδαμού, et αμαθίαν dicit esse impor νulgo) etc, ad hoc, inquam, fragmentum
ιunam aviditatem res alienas sciendi. - adscriptum est Ευριπίδου Αντιόπη. Sed
- Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 403

"Αγγελλ' Ορέστη ταμά και κείνου κακά.


Λ- / γ Λ 2.
305
Πρώτον μεν οίοις εν πέπλοις αυλίζομαι,
Α' y "/ / γ e ν Λ Λ'

305 Πίνω θ’ όσω βέβριθ’, υπό στέγαισί τε


Οίαισι ναίω, βασιλικών εκ δωμάτων,
Αυτή μεν εκμοχθούσα κερκίσιν πέπλους,
"Μ \ "/ ν Α'

Η γυμνόν έξω σώμα, και στερήσομαι. 310

Αυτή δε πηγάς ποταμίους φορουμένη,


31Ο Ανέορτος ιερών, και χορών τητωμένη

Νuncia Οresti mea, et ipsius mala.


Ρrimum, guibus in vestibus pernoctem,
305 Quantisque sordibus graver, et sub tectis
Qualibus habitem, ex regio sanguine procreαία:
Ιpsa quidem radiis elaborans peplos,
Vel nudum corpus habebo, et υestibus carebo.
Ιpsa etiam flumineos fontes ferens,
31ο Εxpers festorum sacrorum, et choris privata

proximum fragmentum εγώ μίν ούν cet. στόλισον το λοιπόν αυτήν


adscriptum tantum habet τού αυτού, φuod ύτοποςφύgoισι τίτλοις,
etiam pertinet ad eos versus, qui ex nostra
fabula depromti sunt. Ceterum Τrinca ipsumque Εuripidem voce στολμος de πί
vellus edidit αμαθία sine iota subscripto, πλοις aliquoties usum esse admonens.
Vertit Grotius ad Stobaeum: Sed Ηesychius αυλίζομαι explicat per μί
Νon vilis animl motus est, miserescere, νω, ενδιατρίβω, et εναυλίζομαι eodem modo
Sed mentis altum providae. noxa imminet, vertit ενδιατρίβω. Ιdem οικεί interpreta
Cum sapere sese qui putant, sapiunt nimis. tur μένει. Vide igitur, ne poèta h. L. ver
bo αυλίζεσθαι eodem significatu usus sit,
Ρostrema melius in Εxcerptt, p. 356. sq. quo alias occurrit oικείν et ναίιιν, ut deno
solet
tet simpliciter αgere, υίlαnι αgere, υersari.
Νon absque damno sapere qui nimium sapit.
Conf. Schol. ad Soph. ΟΕd. Col. 118. et
Δeidl.
Τrach. 99. coll. supra ad nostrae fabulae,
v. 99. Seidl.
295. Σoφoίσιν ανδρών omisso δ' ed. Vic Νon inscita est lectio εν πίσλοις αυλίζο
tΟr.
μαι. Μallem tamen σαυλίζομαι, φualibus
296. Γνώμην μιν είναι τους σοφοί, λίην σο in υestibus memet.jactem et delicίαs facίαm.
φήν. Sic ed. Victor, Ηeisk.
297. Leg. aut τώδ' έρoν ψυχή (h, e, εν 308. Ρro ή legendum suspiceris μή.
τη ψυχή) στίγω, aut τό5. (i. e, προς τόνδι) Sed post ή, ut post Latinorum quam, in
ρούν ψυχής έχω, υcrsus hunc habeo cursum, terdum constructio mutatur. Αd στερή
propensionem, αnimί. Βeck. σομαι intellige αυτών, scil. τίτλων, iisque
298. άστεος] Fortasse melius scribitur carebo. Seidl.
άστεως, sed vid. Ρors. ad Οrest. 393. coll. Ανέορτος] ΜS. β. ανίροτος. vide
51Ο.
de Verss. Dochm.p. 392. Paulo post infra ad v. 625. Μusg.
scripsi ταν cum edit. Victor. Ρrinc. Vul 310. s. Ανέορτος ιερών, και χορών τητωμένη
go τά'ν. Seidl. Αναίνομαι γυναίκας,] De pleonasmo του
304. αυλίζομαι,] Μutavit hane lectio ανέορτος ιερών vide ad Ηelen. ν. 525. ad
nem Schaeferus meus in στολίζομαι, citans άφιλος φίλων. Punctum autem post τη
(in Praef ad Αnacreont. p, νιπ.) Αna τωμένη tollo, guia δι inter αναίνομαι et γν
creont, ΧΧVΙΙΙ. ν. 29. ναίκας male olim aderat. Βarnes.
404 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ ".

2 Α' ". τ- Α'

Αναίνομαι γυναικας, ουσα παρθένος


Α δι Κ
Α' S)
Λ' y 7' Α 2 \
ναινομαι β αστορ , ω, πριν εις β0υς
» Α- 9 * Λ-
2. 2 "-

Ελθείν, εμ εμνήστευο, ουσαν εγγενη.


Α' Α' 2
315
Μήτηρ δ εμη Φρυγίοισιν εν σκυλεύμασιν
Λ

315 Θρόνω κάθηται, προς δ' έδρας Ασιήτιδες


Λ
Δμωαι στατίζουσ', άς έπερσ' έμός πατήρ,
Μulieres aversor, cum virgo sim :
Αversor quoque Castorem, cui, priusquam ad deos *

Τranslatus esset, me parentes despondebant, junctam sanguine


Μater vero mea inter spolia Ρhrygia
315 Τhrono insidet: ad sellas vero Αsiatica
Famulae consistunt, quas captas abduxit meus pater,

Ανέορτος ιερών,] Dictum est ut άχαλκος trum Iphig. Αul. 847. Clytamnestra de
ασπίδων, άταις τίκνων, et sexcenta similiase filia nuptias conciliante dicit μνηστεύω
apud Τragicos. Seidl. γάμους ουκ όντας, et Αpollon. Rhod. ΙΙ.
ιερών non cum ανίορτος, sed cum τητω 511.
μένη, cohaeret. Reisk.
311. ss. Locum hunc partim ex Scal. τώ και αεξηθέντι θεαι γάμον εμνήστευσαν
Μούσαι,
partim ex suis emendationibus, Ηeath.
Seidl,
ita refingit:
512. s. Αναίνομαι δε Κάστορ, ώ, τρίν εις
Αναίνομαι δε γυναίκας, ούσα παρθένος" θεούς Ελθείν, εμι μνήστευον] Αναίνομαι hoc
Αναίνομαι τι Κάστος', ώ τρίν εις θεούς in loco: εν δευτέρω έχω, αυcrsor, pro non
Ελθείν, εμ' εμνήστευον, ούσαν εγγενή. opto: sic μισώ in sacris literis pro ουκ
αγαπώ. De qua re vide Danielis Ηein
Ρrαcluditur αιμtem ηιίhί τη μlierum consor sii Εxercitationes Sacras, c. 15. Αναίνομαι
tium, cum υίrgo sim, ηec μllα αηplius autem, si recte a criticis de recusatione
spes de nuptiis Castorum, φui, priusquam circa nuptias aut concubitum sumi dici
ad deos translati essent, me ambibant sαη. tur, rectissime hoc in loco ab Εuripide
guine iis.junctam. Βeck. usurpatur: sed nos eorum minutias nil
Recte Βarnesius ejecit δε, φuod libri in moramur. Μiror autem, Scaligerum pro
serunt post αναίνομαι. Locus tamen est e ώ substituere velle ώ, quasi hic Κάστορ' es
difficilioribus. Sensum opinor esse hunc: set dualis numeri, et poneretur Κάστορε
Ιn tantam iniquitatem et contemtum de pro Διοσκούρω, Castores (nam et Latine
jectae nihil mihi consortii est cum mulie ita loquuntur) pro Castorem et Pollu
ribus, quamquam sum virgo, nihil (simi cem, cum aperte poèta sensus sit sic :
litudinis) cum Castore, cui quondam des Εγώ μεν η βασιλική παρθένος ου βασιλικώς
ponsata fui, i. e nemo, qui me intuetur, τανύν διάγω, ουδε τον Κάστορα, ώ πάλαι ιμ
conjicere poterit, me quondam tali viro, νηστεύθην, ή τοιούτόν τινα μοι άνδρα γίνεσθαι
Ε Castor est jam inter deos relatus, ελπίζω, ή αυτουργό γημαμίνη, Βαrnes,
uisse desponsatam. Difficultatem facit 513, εμέμνήστευον,] Lege έμ' εμνήστενον.
hoc, quod αναίνομαι secundo loco paululum Ρor,
diversa significatione accipi debet. Αlteri Εd. Victor με μνήστευον. Εmendavit
sententiac αναίνομαι δε Κάστορ, etc. simile Scaliger. Seidl.
est illud, quod supra legimus ν. 186, ει 314. Φρυγίοισιν ιν σκυλεύμασιν] Ρhryges
πρέποντα - τά Τροία, ά μου πατέρος μίμνα erant optimi textores, unde tapetes Ρhry
ταί πoθ' αλούσα. Μale autem Scaliger, gii et Phrygia texturae notabiles prae re
qui Κάστος' pro Κάστορ, i. e. Διοσκούρω, liquis: quanquan autem et alia innumera
accipit, legi vult ώ, quod μνηστεύειν non omne genus spolia Αgamemnon ex Τroja
desponsare significet, sed ηuplias alicujus reportasse putatur, hoc in loco Φρύγια
απιδίre, Verum codem modo apud Νos σκυλεύματα pro tapetibus ponitur. Ρhry
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 405

"Ιδαία φάρη χρυσέαις εζευγμέναι / Λ.


Πόρπαισιν αιμα δ' έτι πατρος κατά στεγας 320

Μέλαν σέσηπεν ός δ' εκείνον έκτανεν,


320 Εις ταυτά βαίνων άρματ’ εκφοιτά πατρί,
Και σκήπτρ, εν οίς Έλλησιν εστρατηλάτει,
Μιαιφόνοισι χερσι γαυρούται λαβών,
Ιdaea pallia aureis religatae
Fibulis. Sanguis vero patris adhuc in tectis
Αter putrescit , gui vero illum occidit,
320 Ιn eosdem, φuos pater, conscendens currus prodit,
Sceptraque, quibus imperabat Graecis,
Caede-pollutis manibus exultat temens. -

gia denique indumenta, quac et infra v. praedicta, ν. 695. Και γάρ θρόνον αμφί τί
317. Ιδαία φάρη dicuntur, erant polymita, τανται Ανδρες αιι στιβαραίς πελίκεας εν
multa arte elaborata, et variis formis bes χερσιν έχοντες. Βarnes.
tiarumque et avium, aliorumque anima τρός δ' ίδρας] Εtiam mihi placet Scali
lium figuris variegata et picta. Quales geri έδραις, prope eam in sellis slationenι
Αnaxyrides sive feminalia regum Ρersi habent, si quidem huc pertinet Ηesychii
corum et Κandys, et μισόλευκος χιτών, de glossa στατίζουσι, στάσιν έχονσι, quam ad
quibus Βrissonius multa, et nos in Αυλι b. 1. refert Ηeinsius. Sed fortasse hac
κοκατόπτρω, sive Εsthera nostra, v. 778. glossa alio spectat. Βοnus certe erit sen
Πορφύριον δι χιτώνα, μέσω δ' ενυφαίνετο λευ sus, si στατίζουσι active accipiamus, prope
κόν. "Εστο, το γάρ βασιλήί μόνον έξιστι δι eam sistunt sive collocant sellas suas, i. e.
3ύσθαι, Αμφί τι χρυσείην περί οσφύι ζώσατο prope eam capiunt sedes. Seidl.
ζώνη». Αλλά περί σκιλίιτσιν Αναξυρίδας 316. στατίζουσ',] Ηesychius: στατί
πολυτίμους, Τριπλάε, εν θήρι, δι και ορνία ζουσιν, στάσιν έχουσιν. Μusg,
ποικίλλεντο, Είχε χρυσείοισιν επισφυρίοις
αραφυίας, Και Κάνδυν καθύτερθ' αλιπόρφυ Δμωαι στατίζουσι,] De voce στατίζoυσι
ρο» άγλαον είμα. Βarnes. vide superiori nota.
Αnapaestos, quos in hoc et in sequenti άς ίσερσ' ιμός πατής,] Ηic iterum τίε
versu faciunt nomina propria, defendit θω de personis dicitur, et νinco, vel in
Ρorsonus Praef ad Ηec, p. clxvi. im serυitutem redigo, sonat. Sic Rhes. ν.
probatos quondam ab Ηermanno Ρraef. ad 450. Πίρσας Αχαιούς. Vide quae nos ad
Ηec, p. Ιxiii. Seidl. Ηerc. Fur. ν. 7ΟΟ. Βαrnes.
315 έδρας] Scaliger non male ίδραις. πίεθιιν et τορθών interdum significant
Μusg. αιχμαλωτίζειν, ut explicat Schol. ad Phoe
ίδραις Α. Ηerman. Praef in Ηecub. niss. 579. Vid. Βarnesium ad nostrum
63. ubi omnia mutat. Βurn. locum. Seidl,
προς δ' ίδρας Ασιήτιδες] De voce Ασιήτις 317. Ιδαία φάρη] Ιδαία, ήγουν Φρύγια.
vide ad Ιon. ν. 1355. Scaliger legit Ιda enim mons Ρhrygiac notissimus. De
έδραιτ, haud incommode, sed nulla neces Ρhrygiis autem vestimentis nos supra ad
sitate, τρός έδρας enim στατίζειν, est a sel ν. 314. Εt Cα.lius Rhodiginus Αntiqu.
Δis csse, hoc est, eo munere fungi, quo Lection. Lib. ΧVΙ. c. 10. Ρhrygia in
reginis suis Αsiatica virgines et an dumenta mulieribus propria memorat.
cillae solebant circa thronum illarum sta Βarnes.
tiones suas habere, Recte itaque Ηesy 318. πόρταισιν] Vox πέρτη και πείρω
chius ille grammaticorum optimus: Στα deducitur, sicut et περόνη, et.fibulam so
τίζουσιν, στάσιν έχουσιν. Ιta regibus et nat, unde πόρταμα το, et πόρπημα, sagum
eorum thronis circum adstabant satellites; fibulatum, Εuripid. Rhes. ν. 459. Ξυν
Vide quae nos in Scholiis ad Εsthera τοίσο' άύτνος οίδα τλά, περπήμασιν. Ηinc
VoI. VΙΙ. " ΙΟ d
406 ΕΥ Ρ Ι Π ΙΔ ΟΥ .

Αγαμέμνονος δε τύμβος ήτιμασμένος, 325

Ου πώποτ, ου χοάς, ουδε κλώνα μυρσίνης


325 "Ελαβε, πυρά δε χέρσος αγλαϊσμάτων,
Μέθη δε βρεχθείς της έμής μητρός πόσις
Ο κλεινός, ώς λέγουσιν, ενθρώσκει τάφω,
Πέτροις μνήμα λάίνον πατρός,
τε λεύει
Α'
330

Και τούτο τολμά τούπος εις ημάς λέγειν


330 Που παίς 'Ορέστης, άρά
τύμβω καλώςΟ"Οι

Παρών αμύνει, ταύτ’ απών υβρίζεται,


Αgamemnonis vero sepulchrum neglectum
Νusquam, nec libamina, neque ramum myrti,
325 Αccepit: rogus vero cultus est expers.
Εbrietate vero rigatus, meae matris maritus
Ιnclytus ille, ut aiunt, insultat sepulchro,
Saxisque pulsat lapideum monumentum patris:
Αtque hoc audet in nos verbum dicere:
55ο Ubi filius Οrestes? annon tibί ιumulum egregie
Ρresens defendit2 Ηoc modo absens.frater contumelia-afficitur.

Ηesych. Πόρταλλα (corrige πόρταμα) torius in hunc locum hacc habet, Variar.
χλαμύς. Βarnes. Lection. Lib. ΧVΙ. c. 2. Ramulos myrtus
αίμα - σέση τεν] Vid. Schütz, ad ΑΕs Graecos consuesse bustis imponere, cum
chyl. Choύph. 65. Seidl. quasi inforias facerent, atque ita solitos
32o. Loquitur, puto, de curru regibus etiam mortuos decorare, indicio Εuripi
proprio. Synesius Εp. 57. α το θυννοσκο dis intelligitur: qui in Εlectra ita indu
τείου επί την ηγεμονικήν ατήνην αλάμενος, cit virginem hanc ipsam de ea re queren
Confer, Virg. ΑΕneid. ΧΙΙ. 162. Μusg. tem, cum acerbitatem inimicorum accu--
324. Ου τώτοτ', ου χοάς,] Lege ούτω saret, φui me mortuo φuidem Αgamemno
χοάς τοτ. Ρor, ni paterentur debitos honores haberi,
ου αιώσοσ', ου χοάς,] Εmendat Pierso manesque ejus ex more factis placari.
nus oυ σώτοτε χοάς, Verisim, p. 240, ne Αγαμέμνονος δε τύμβος ήτιμασμένος ου πώ
necesse sitsynalα.phen in voce χοάς admit ποτ' ου χοάς, ουδε κλώνα Μυρσίνης "Ελαβε,
tere, Ιncidi in exempla hujus licentia, τυρά δι χέρσος αγλαϊσμάτων. Sed etiam
nec prorsus similia, nec valde tamen alie post in eadem fabula senex, φui aluerat
na: sc. οίστοι, Αndromach. v. 1122, όιν Αgamemnonem, in sermone Εlectrae os
huj. Fabul. v. 516, δυοίν, Sopb. ΟΕd. Τyr, v. tendit, se, cum vocatus ad eam accederet,
651. γενεάς, Αristoph. Αν ν. 610. Quoad aliquantum de via deflexisse, atque se
υirit, Ηorat. Lib. ΙΙ. Sat. 3. v. 91. pulcrum patris ipsius invisisse; nactum
μυρσίνης] Conf. ν. 512. Μusg. que illic, quam optabat, solitudinem, ei
Ου τώτοτ', ου χοάς, ουδί κλώνα μυρσίνης] vinum libasse, sepulcrumque ejus myrto
Χοάς legendum contractim, μονοσυλλάβως. imposita ornasse. Verba tragici poèta hacc
Μusg. sunt, v. 509. "Ηλθον γάρ αυτού πρός τάφο»,
κλώνα μυρσίνης] Μyrtos arbor mortuis πάρεργ' οδού, Και προσπεσών έκλαυσ' ιρημίας
sacra, de qua re Cα.lius Rhodiginus Αn τυχών, Σπονδάς τι, λύσας ασκόν, όν φίρω ξί
tiq. Lection. Lib. ΧΧVΙΙ. c. 26. Τhe νοις, "Εστεισα τύμβω δ' αμφέθηκα Μυρσίνας,
bis receptum, ut Ιolaea vincentes myrto Ηaec ille. Βarnes.
coronarentur; φuod ea credatur corolla ad Reisk. legit: ούτω ποτού χοάς, ηondum
πmortuos spectare, Γraterea Petrus Vic ίiύαίiones νιτιι. Βeck,
7
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 407
* » ; 4. * * Α' 9 Λ' Α'

Αλλ', ώ ξέν, ικετεύω σ', απάγγειλoν τάδε.


335
Πολλοί δ επιστέλλουσιν, ερμηνεύς δ' εγώ,
-
Αι χείρες, η γλώσσ', ή ταλαίπωρός τεφρήν,
Α' 2 * \ Αν Α 2 Υ. "

335 Κάρα τ' εμόν ξυρήκες, ότ’ εκείνου τεκών.


Αισχρον
"Ο γάς, ει πατήρ μεν εξείλεν Φρύγας,
δ' άνδρ' "r 2 « Λ

βν , βίς ων,
\
ου δυνήσεται κτανείν, Α'

340
Νέος πεφυκώς, κάξαμείνoνος πατρός, Λ \ / Α"

ΧΟ. Και μην δέδορκα τόνδε, σόν λέγω πόσιν,


340 Λήξαντα μόχθου προς δόμους ώρμημένον,
Quare, Ο hospes, te supplex oro, haec renuncia.
Μulti enim hacc mandant, quorum interpres ego,
Μanus imprimis, lingua, miseraque mens,
335 Caputgue meum rasum, et illius parens.
Τurpe enim fuerit, si pater φuidem deleverit Phrygas,
Ιpse vero unicum virum, unus existens, non possit interficere,
Cum juvenis sit, et ex meliore patre natus.
Cho. Αtqui video istum, tuum dico maritum,
340 Defunctum diei labore, domum properare.

Legitur ου πώποτ' ου χοάς, Εmendatio Ηuc refer illud Αnthologia: Νεκρού σώ


Ηeathii et Piersoni Veris, p. 240. ουτώτοτε μα λέοντος επιθgώσκουσι λαγωοί, Βarnes,
χιάς numeros praebet non admodum ele 528. Πίτροις λεύει] Ηunc odii explendi
gantes. Εlegantius Τhierschius ούτω χοάς morem tangit Αrgentarius Αnthol. Η.
τοτ', φuodrecepimus, Certe contractionem Steph, p. 211. Μusg.
νocis χοάς in unam syllabam exempla a Legitur is locus in Βrunck. Αnalect.
Μusgravio allata non probant. Seidl. ΙΙ. Ρ. 274, αλλά λίθκς επί τύμβον, οδοιπόρε,
525. χίρσος] Αdjective, ut Soph. ΟΕd. μήτε συ βάλλε. Seidl.
Τyr. ν. 1501. Μusg. Πέτροι, τι λεύει) Εst pleonasmus: nam
πυρά δε χέρτος αγλαϊσμάτων] Χίεσος λεύω per se tantum sonat, quantum τίτροι,
proprie est adjectivum, ut hic, et sonat λεύω : est autem elegans in exaggerationi
idem, quod έρημος, χηρεύνυσα, ενδεής, άκας bus hujusmodi figurae istius usus: sum
σ'βς, ανήροτος. Sophocles Χίρσους παίδας mae autem et hoc insolentiae et in mor
vocat virgines illocatas et innuptas, ΟΕdip. tuum pervicacissimi odii, sepulcrum lapi
Τyran. ν. 1501. Χέρσους φθαρήναι καγά dibus impetere. Βαrrιes.
μους υμάς χρεών, Ηinc terra inculta χίρ 329 τούτο, ] Ita Εdit, Victor. Princ.
σος dicitur, subaudiιο γή. Ωuare χέρσος Vulgo τούτος. Vid. Ιnd. ad Gregor.
hoc in loco est idem, atque άμοιρος, ut sit: Cor. s. o, ή, τό. Seidl.
πυρά άμοιρος των άγλαϊσμάτων, hoc est, in 530. Reisk. legit : αρά σοι τύμβων
feriarum, quae in mortuorum honorem άλως πετρών αμύνει , ανοείηe α tuo tumulo
fieri solebant. Βarnes. cumulos sarorum, ηuίύμs eum pelo & Α
326. Μίθη βρεχθεί,] Ιntelligo temu reae saxorum significant vasta terrae spatia
lentiam ex vino: mire enim interpretatur saxis obsita. v. Ηerc. Fur. 1220. Βeck.
Μuretus Var, Lect. Lib. V. c. 16. guasί 331. απών, scil. Οrestes. Seidl.
constructio esset βρεχθείς μέθη της ιμής 353. Distinguo:
μητρός, Μusg.
326. s. Μίθη δε βριχθείς - ινθρώσκει τά πολλοί δ' ετιστέλλουσιν (ιςμηνεύς δ' εγώ)
φω,] Ιnsolentiam ΑΕgisthiexaggerat Εlec αι χιϊρες, η γλώσσ' -
tra, ιut Οrestes ad vindictam provocetur. ΑΜ μsg.
ΙΟ d 2
408 ΕΥ Ρ Ι Π ΙΔ ΟΥ
2. Α' "ν Α'
ΑΥ. Έα τίνας τούσδ' εν πύλαις ορώ ξένους,
Τίνος δ' έκατι τάσδ' επ' αγραύλους πύλας
Αν φ'

Προσήλθον, ή μου δεόμενοι, γυναικί τοι 345


Αισχρον μετ' ανδρών εστάναι νεανιών.
345 ΗΛ. "Ω φίλτατ', εις ύποπτα μή μόλης έμοί,
Τον όντα δείσει μύθον οίδε γάρ ξένοι
€/ 9 2 Α' Λ' Α" Α'

Ηκουσ’ Ορέστου πρός με κήρυκες λόγων.


Αλλ', ώ ξένοι, ξύγγνωτε τοις ειρημένοις. 350

ΑΥ. Τί φασιν, ανήρ έστι, και λεύσσει φάος,


350 ΗΛ. Έστιν λόγω γούν φασί δ' ουκ άπιστ’ εμοί,
-

"

Col. Ηem. Ωuosnam hos in foribus conspicor hospites?


Cujus vero rei causa ad has agrestes fores
Αccesserunt? an mea opera indigentes? Μulieri enim
Τurpe est, stare cum juvenibus.
345 Εle. Ο charissime, in suspicionem ne mihi venias,
Verum autem sermonem scies. Ηi enim hospites
Veniunt ad me Οrestis nuncii mandatorum.
Sed, Ο hospites, date veniam υerbis ab isto dictis.
Col. Quid aiunt? illene est, et lucem aspicit? -

35ο Εle, Vivit er horum quidem sermone: dicunt enim non incredibilia mihi.

335. Κάρα τ' ιμόν ξυρήκες,] De more tur aurα " Εodem autem modo induxit
caput in luctibus radendi vide supra ad Εuripides Colonum interrogantern Εlec
v. 241. tram uxorem in Fabula, cui ipsa nomen
ό, τ' εκείνου τεκών.] Και ο πατής ορίσ dedit, ut videatur Εpicus Latinus poèta e
του. Οbservandum hoc looo, inquit ΑΕ Τragico Graeco hunc locum transtulisse,
milius Ρortus, το τεκών participium cum Cum enim ab opere rediens ille invenis
genitivo positum, pro τοκεύτ, νel πατήρ, set domi cum uxore loquentes adolescen
eodem modo, quo Ηomero dicitur: τόξων tes duos, ac percunctatus esset, guinam
ευ ειδώς, pro ειδήμων. Βαrnes. illi forent, accepissetque ab Οreste missos,
Μarkl. ad Suppl. 1099. mavult εκείνον statim inquit: τί φασιν , ανήρ εντι, και
τικών. Βeck. λεύσσει φάος. Valet autem apud Latinum
εκείνου i. e. Ορίστου, Δeidl. poétam superat, quod apud Graecum έστι,
ότ' ed. Victor. id enim primum interrogari debuit ; ne
345, μόλης Ιta ΜSS. α. β. Vulgo que enim mirum fuisset, utrumque tantis
μόλoις. Ει Victor.] Μιρέ, malis oppressum vitam finisse, Quod ve
346. itur είση. [Sic ed. Vict.] Scidl. ro additur ab utroque, est tanquam decla
349. Τί φασιν, ανήρ έστι, και λεύσσει ratio ejus, quod uno tantum verbo, ac
φάος , &c.] Ιta ad hunc locum Ρetrus Vic nimis concise dixerat. Α consequenti
torius Var. Lect. Lib. ΙΙ. c. 19. Virgilius bus igitur ambo vitam significarunt: nam
his verbis induxit Αndromachen interro φui vivunt, luce fruuntur, et ηuasi ves
gantem ΑΕneam, repente visum, quae cuntur, Praeterea quod Virgilius ad
rentemque, quae et ipsa scire cupiebat, junxit: Ει φuanam Puero est amissar
magui animi mulier, nec dum tot adver cura parentis " Εcquid in antiφuam Vir
sis rebus fracta, et grata esse sciebat illi; tulem animosque υίriles, Ει pater ΑΕneas
unde quterebat, ΛΕn. Lib. ΙΙΙ. ν. 339. e! Αυuγιειμlus crcitat Ηector " Ρosterioris
Θuid Puer Αscanius & superatne et υcsci interrogationis Αgricolae illius imitatio
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 409

ΑΥ. "Η καί τι πατρός, σών τε μέμνηται κακών,


ΗΛ. Εν ελπίσιν ταύτ’ ασθενής φεύγων ανήρ,
ΑΥ. "Ηλθον δ' Ορέστου τίναγορεύοντες λόγον, 355
ΗΛ. Σκοπούς έπεμψε τούσδε των έμών κακών.
355 ΑΥ, Ουκούν τα μεν λεύσσουσι, τα δε σύ που λέγεις.
ΗΛ. "Ίσασιν ουδέν τώνδ' έχουσιν ενδεές.
ΑΥ. Ουκούν πάλαι χρήν τοίσδ' ανεπτύχθαι πύλας.
Χωρείτ' ες οίκους αντί γάς χρηστών λόγων 360
Ξενίων κυρήσεθ, οί' εμός κεύθει δόμος,
360 Αίρεσθ', οπαδοί, τώνδ' έσω τεύχη δόμων
Col. Νumquid etiam patris, et tuorum malorum meminit?
Εle. In spe υersantur ista: sed infirmus est vir exulans.
Col. Quem autem sermonem Οrestis huc nunciaturi venerunt 2
Εle. Εxploratores hos misit meorum malorum.
355 Col. Εrgo partim quidem aspiciunt, partim vero tu ipsa narras,
Εle. Νοverunt, nihil hac quidem in parte desiderant.
Col. Εrgo jampridem ipsis portas apertas esse oportuit.
Ιte in aedes: pro lactis enim nunciis
Μunera hospitalia accipietis, qualia mea occultat domus,
360 Ferte, Ο ministri, intra horum vasa:

esse videtur, cum ait: "Η και τι πατρός juriarum, quibus mox remedium quod
σων τι μίμνηται κακών , Ut falsa prorsus dam, aut solatium, adhibiturus est.
explodendaque videatur sententia eorum, Βarnes,
qui in Latino carmine parentis valere pu ασθενής φεύγων ανής.] Vide similem lo
tarunt patriae. Νam similes etiam hi loci cum supra ad ν. 256. Βαrnes.
valde inter se sunt , guod ambae hae per 355. Leg, τίνα πορεύοντες, φuemnam tra
sonae, quae interrogant, commotae animo ducenιes, velut per canalem huc derivan
sunt, re nova atque inexspectata pertur tes sermonem, vel etiam τίνα τoρεύοντες, i.
batae: Quare convenit ipsis mirifice vehe e, τoρώ, εκφράζοντες, perspicue clareque
mens hacc acrisque interrogatio. Για ille, enunciantes. Reisk.
Βarnes. 558. εις οίκους ed. Victor.
"ανής] Ιta Schaeferus, Vulgo ανήρ hic 359. οι' εμο, κιύθει δόμος.] Similis Τhe
et ν. 364. "Εστι accentu notavi, ουρά hic ocriti locus, Idyll. 22. ν. 222. Ως έμός
οίκος υπάρχει, Τοία φίρω, Ιn hoc autenn
valet ζή. Seidl.
Colono poèta noster graphice describit
550. "Εστιν λόγω γούν..] Ηic έστιν pro ζή sinceritatem et hospitalem animum eorum,
iterum ponitur. Vide quae nos ad Ηip
pol. v. 557. et ad notam superiorem. quious res angusta domi, sed mens υgre
Βarnes. αμrea. Quem ideo postea ν. 364, et de
inceps Οrestes egregie laudibus mactat,
351. "Η και τι πατρός, σών τε μέμνητα, cum animumillius latiorifortuna dignum
κακών ] Ηunc locum a Ρetro Victorio deprehendit. Βarnes,
observatum habes ad ν. 349. Βarnes,
36ο. Αίρισ9', όταδοί, των δ' ίνω τεύχη
552. Εν ελπίσιν ταύτ''] Ηacc sunt, quae δόμων.] "Ω υμεί, οπαδοί, αίρισθε τώνδε άν
de illo speramus; inter spes meas repo δρών τα τεύχη, και σκεύη έσω δόμων και υ
nuntur, Οrestem et patris sui et meorum μείς, οι ξένοι, μηδεν εμοί αντιίτητε προσδεχθη
infortuniorum memorem, et suarum in σόμενοι φιλοφρόνως υπό φίλου ανδρός. Τεύχη
ΙΟ d 3
41 Ο ΕΥ ΡΙΠ Ι Δ ΟΥ

Και μηδεν αντείπητε, παρά φίλου φίλοι .


Μολόντες ανδρός και γάς ει πένης έφυν,
365
Ού τοι τό γ' ήθος δυσγενές παρέξομαι.
ΟΡ. Προς θεών όδ' ανήρ, ος ξυνεκκλέπτει γάμους Λ' /
365 Τους σούς, Ορέστην ου καταισχύνειν θέλων,
ΗΛ. Ούτος κέκληται πόσις έμός της αθλίας.x
ΟΡ. Φευ, ουκ έστ' ακριβές ουδέν εις ευανδρίαν 370
Εχουσι γάρ ταραγμόν αι φύσεις βροτών.
Εt υos nihil contradicite, quia a charo chari
Venistis viro. Quamvis enim pauper sim,

Νon tamen animum degenerem υοθis exhibebo,


Οre, Per deos quaeso, hicne vir est, qui una nuptias celat
365 Τuas, Οrestem probro afficere non volens?
Εle. Ηic vocatur maritus meus miserae. [noscendant :
Οre. Papae, Νullum est certum argumentum ad virorum generositatem dig
Μortalium enim ingenia magnam confusionem habent.

itaque modernis τούλδον sonat, i. e. Τul 367, Φεύ, ουκ έστ' ακριβές] De φεύ ex
dum, de qua voce Cuiac. Μeursius et tra versum numerando plus semel monui
Rigaltius in Glossariis. Αnglice: α port mus. Vid. ad Ηerc. Fur. v. 1089. et
ηιαnleau. Βarnes. . Ηecub. ν. 1079, etc. Ηunc locum, a
οπαδοί,] Ρertinet ad servos, qui Οres versu nempe hoc ipso ad ν. 309. inclu
tem atque Pyladem sequuntur. Βeck. sive, egregie vertit Ηugo Grotius in Εx
τωνδ' scil. ανδρών, Seidl. cerptis. Βarnes.
361. αντείπητε, scil. ώ ξένοι. Seidl. Ηugo Grotius, qui in Εxcerptt. p. 358.
365, δυσγενίς) Ιta Βarnesius ex Cante totum hunc locum usque ad ν. 392. ver
ri conjectura. Εd. Victor, δυσμενές. Μusg. tit, hunc et sequentem versum sic reddit:
δυσγενί,] Οlim δυσμενές, φuod Canterus
et Scaliger δυσγενές legendum monuerunt, Ιndicia nusquam certa virtutis patent,
et sane longe hacc lectio antithesi com Sed animus hominum discrepat promiscue.
Seidl.
modior videtur, ηuare in textum admisi
mus, aliam lectionem in marginem reji 57ο. Το μηδέν όντα,] De hac phrasi vide
cientes Βarnes. ad Ιon. 596. Βarnes.
δυσγενές] Εd. Victor, δυσμενές. Ιllud ηστά δ'] Ιta Βrubach. Vulgo χρησ
restituit Canterus Confusio est frequen τά τ', ut etiam habet Grotius. Εtiam v.
tissima. Seidl. 37Ο. malim γνώμην δί. Seidl.
364. s, συνεκκλέπτει γάμους Τους σούς,] 371. Λιμον) Μenander eadem metapho
Scil. quales sunt. Νοndum enim virgi ra ψυχήν έχειν δείτλουσίαν apud Sto
ηem tetigerat. Conf. ν. 27Ο. et 27 Ι. baeum c. 93. Μale igitur Scaliger λοιμόν.
δeidl. Μusg.
566, πόσις ιμός της αθλίας.] Ρossessiva Λιμόν τ' ιν ανδρός πλουσίου φρονήματι,]
genitivos post se recipiunt, cujusvis ad Grotius vertit: Αliosφue diles mentis in
jectivi, qui ad genitivum primitivi in penuria. Νec infacete poeta homini re
possessivo inclusi referuntur, ut: Νostros bus hujus seculi abundanti mentis indi
υidisti.fientis ocellos, et Ηorat. - scripια gentiam objicit Αt Josephus Scaliger,
εμη ηισα γιεnιο legat υulgo recilare timen acutius penetrans, putat, Λοιμόν hic legi
fis, Sic in hoc loco: πόσις ιμός της αθ debere, Certe Λοιμός, φuae vox alioqui
λίας, subaudi έμού, pronominis primitivi. pestem sonat, etiam improbum hominem
Βarnes. denotat: ita nostrae litera Ρsalm. i. ν. -
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 411

"Ήδη γάς είδον άνδρα γενναίου πατρός


370 Το μηδέν όντα, χρηστά τ’ εκ κακών τέκνα,
Λιμόν τ' εν ανδρός πλουσίου φρονήματι,
Λ' " γ Λ Λ

Γνώμην τε μεγάλην εν πένητι σώματι. 375


Πώς oύν τις αυτά διαλαβών ορθώς κρινεί,
"-
Πλούτ-'ω ", πονηρώ
Υ
ν' άρα
ηξή ζ, ξα χς ι: αι κριτή.
γρήσετ η Λ' Σ

375 "Η τοις έχουσι μηδέν, αλλ έχει νόσον


Πενία διδάσκει δ' άνδρα τη χρεία κακόν,
Jam enim vidi virum generosi patris.filium,
370 Qui nihil erat, et bonos ex malis procreatos,
Famemque in hominis opulenti spiritu,
Αnimumque magnum in paupere corpore,
Quomodo igitur quis hacc discernens rectejudicet ?
Οpibusne? malo sane uteturjudice,
575 Αut iis qui nihil possident 2 sed habet vitium
Ρaupertas: docet enim virum ob egestatem mala.

Μακάριος ανήρ, ός ουκ επορεύθη εν βουλή et Phα.niss, 606. δειλόν δ' ο πλούτος και φι
ασεβών, και εν οδώ αμαρτωλών ουκ έστη, και λόψυχον κακόν. Seidl.
επί καθίδρα λοιμων ουκ εκάθισεν. Ει Αctor. 372. Γνώμην τι μεγάλην εν τίνητι σώμα
c. xxiv. v. 5. Ευρόντες γαρ τον άνδρα τούτον τι..] Ηunc versum videtur Virgilius ad
λοιμόν, και κινούντα στάσιν, etc. Ηine umbrasse in suis apibus describendis, imo,
Ηesychius: Λοιμών, φθοροποιών, ή αμαρτω si angusto pro paupere sumas, expressisse:
λων, των του νόμου εμταικτών, apte ad lo ingentes animos angusto in corpore υer
cum ex Psalmis supra citatum respiciens. sant, ηuem versum nos ad Pygmaeos ali
Ηarnes. cubi retulimus. Βarn"s.
Ηeathius improbat Scaligeri conjec 373. αυτά, i. e, ταύτα. Vid, ad Τroad.
ν. 363. Seidl.
turam, quod λοιμό, de improbo homine
nondum Εuripidis atate, sed serius, dici 374. γ' άρα] Ιn Schaeferi editione ty
cα.perit, et quod non novum sit, hominem pothetae errore legitur δ' άρα. - Εdit.
improbum opulentum deprehendi, sed Victor Ρrinc. γ' άρα, Fortasse verius
splendide a fortuna instructum, qui men est τάρα, i. e, τoί άρα. Seidl.
tis penuria laboret, exspectationem homi 575. "Η τοί, ίχουσι μηδέν;) Concretum
num quodammodo frustrari. Βeck. posuit poéta pro abstracto, non admodum
Jure Μusgravius rejicit Scaligeri con opportuno loco. Seidl.
jecturam λοιμόν pro λιμον citans Μenandri 376. Αpud Stob. Grot. ΧCVΙ. p. 385.
Βurn.
fragmentum (Τrincavellus Αlexidi tri
buit) ex Stobaco Floril. ΧCΙΙΙ. p. 377. διδάσκει δ'] Ita ΜSS. tres, ut jam
Ψυχήν έχειν δεί πλουσίαν. Αdde Νostri Βarnesius ex conjectura. Εd. Victor, δι
Suppl. 917. ibique Μarkland. Ιdem us δάσκει γ'.
us est verbί άφνειός. Οbiter moneo, in διδάσκει άνδρα κακόν.] Ιdem valet, quod
proximo Stobaei fragmento ex Εuripid. διδάσκει άνδρα κακόν είναι. Formulam il
Phaethonte (V.) scribendum videri: lustrat Τoupius ad Suidam ν. χρεία, (Τ.
ΙΙΙ. p. 52ο.) et ante eum Βentleius,
δειλόν γε τους πλουτούσι, τούτο δ' έμφυτον, Εpist. ad Μiliium, p. 18. Vide etiam ad
σκαιoίσιν είναι τίποτε τούδ' ουν αίτιον, Ηeraclid. ν. 575. Ρro άνδρα τη χρεία cor
rigit Τoupius άνδρα χ ή χρεία. Μihi sa
Conf Fragm. Αrchel. ΧΧΙΙΙ. tisfacit vulgata. Μusg.
τλουτιά, ο τλούτος δ' αμαθία, διιλέν θ' άμα, διδάσκει ο άνδρα τη χρεία κακόν 1 Ιta
ΙΟ d 4
4 12 ΕΥΡ Ι Π Ι Δ Ο Υ

Αλλ' εις όπλ έλθω, τίς δε προς λόγχην βλέπων 380


Μάρτυς γένοιτ’ άν, όστις εστίν αγαθός,
Κράτιστον είκή ταύτ’ εάν αφειμένα.
7- ν φ > W 2/ και ν' 2 Α' Λ'
380 Ούτος γαρ ανης, ουτ εν Αργείοις μεγας,
Ούτ' αυ δοκήσει δωμάτων ώγκωμένος,
Εν τούς τε πολλοίς ών, άριστος ευρέθη. 385
Ου μη φρονήσεθ, οι κενών δοξασμάτων
Πλήρεις πλανάσθε, τηδ' ομιλία βροτούς
Αn ad arma veniam 2 guis vero lanceam aspiciens,
Τestis esse queat, quisnam sit strenuus 2
Οptimum est hacc temere neglecta relinquere.
380 Ηic enim vir, neque inter Αrgivos magnus,
Νeque etiam gloria domus inflatus,
Unusque ex plebe, optimus est inventus. "

Αn non sapietis, qui vanarum opinionum


Ρleni erratis? Εt ex consuetudine mortales

leviter mutata litera pro γ', scripsί δ' inter non ad εάν sed ad αφειμίνα, Βene Gro
διδάσκει et άνδρα. Ηic enim sensus et or tiu3 :
do verborum: Αλλ' έχει νόσoν Πενία δι
Ηaec melius ergo sinere sic ferri, ut cadunt.
δάσκει δι τον άνδρα, όντιν' εσέρχεται, την Δeidl.
φαυλότητα, και το κακόν τη χρεία αναγκασ
Sέντα. Βarnes. 381. ώγκωμένος,] ΜS. β. ογκώμενος.
377. Ηeath. emendat: αλλ' εις ότλ' ελ Verum puto ογκούμενος. Μusg.
θών, scil. κρίνει. Βeck, δοκήσει, i. e, δόξη, ut Αndrom. 694.
Μale Ηeathius conjicit ελθών. Seidl. Ηerc, Fur. 288. Fragm. Ιxion. Ι.
378. όστις ιστιν ώγαθός ;) Ιta pro αγα ώγκωμένος,] "ΜS. β. ογκώμενος. Verum
θός, φuod prius obtinuit, scribo, ob ver puto ογκούμενος.'' Μusgravius, Μinime
sum, et quia emphasis quaedam ita pos omnium. Ηoc esset, non superbe se ge
tulat: praeterea Scaliger mecum stat. rens propter gentis sua gloriam, φuasi vere
Βarnes. ex generosa stirpe esset oriundus. Sensus
αγαθός ,] Veteres editiones αγαθός. est, non gentis nobilitale clarus factus.
Victorii tamen Εd. Ρrinc. ώ αγαθός. Εodem modo hoc participio noster utitur
8eidl. Fragm. Ρhryx. ΧΙV. et Fragm. Inc.
379. Ηeathius: " Εx Diogene Laertio ΧVΙΙ. Seidl.
Lib. ΙΙ. S. 33. discimus Socratem, cum 382. Εν τοίς τι πολλοίς ών,] "Εν τό δή
baec fabula publice recitabatur, in theatro μω. οι πολλοί, νulgus. Βarnes.
adfuisse, et hoc ν. audito surrexisse et e ευρέθη.] Ηeathius maνult ηυρίθη. Sed
theatro fuisse egressum, dicentem, ridi in hoc verbo augmentum non ponitur. In
culum esse, mancipium, si non invenia Ιphig. Τaur. 778. jam Μarklandus et
tur, dignum inquisitione judicare, virtu Μusgravius correxerunt ευρήμεθα. Seidl.
tem autem ita subtrahi permittere, Ιn 385. s. Ου μή φρονήσεθ, οι κινών δοξασ
hodiernis quidem Laertii exemplaribushic μάτων Πλήρεις πλανάσθε ,] Ου μή φρονή
versus ex Εuripidis Λuge citatur; sed σετε, καλώς και ορθώς δηλονότι, Μών ου πι
hanc ipsam fabulam designari manifes νυτώτεροι γενήσεσθε , Ιta locum vertit Gro
tum, opinor, erit versus proxime praece tius: Οpinionί credulum υανιατgenus, Νιιη
dentes expendenti.'' φuamme posito errore discetis Wiros υίta ars
Ρro εική Τoupius ad Long, p. 242. ma timare, mobilesque er moriύus P &c.
νult είη, ηuod deterius est, Ρertinet εική Βarnes,
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 4 13

- Δ - 2/ ν ? w

385 Κρινείτε, και ΤΟίς ήθεσιν τους ευγενεις ;


Α- 2 - γ'
Οι γάρ ΤΟΙΟU7"Οι τάς πόλεις οικουσιν έυ,
Και δώμαθ'. αι δε σάρκες αι κεναι φρενών, 390

Αγάλματ’ αγοράς εισίν ουδε γάρ δορί


Μάλλον βραχίων σθεναρός ασθενούς μένει,
390 Εν τη φύσει δε τούτο, καν ευψυχία.
Αλλ', άξιος γάς ό, τε παρών, ό, τ' ου παρών
Αγαμέμνονος παίς, ούπερ ούνεχ' ήκομεν, 395

385 Judicabitis, et ex moribus nobiles ?


Τales enim υίri civitates administrant bene,
Εt domos: at carnes vacuae mentis,
Οrnamenta fori sunt. Νeque enim in praelio
Robustum brachium fortius quam imbecillum ferit:
390 Ηoc enim in natura positum est, et in animi praesentia.
Quare, dignus enim est et praesens, et absens
Αgamemnonis filius, cujus gratia venimus,

ο7 κενών δοξασμάτων τλ. πλανάσθε , i. e. neque vitae moderatione, vel sibi vel aliis
Qui, majoris scilicet, quam par est, divi utiles esse possint. Ηos recte dixeris
tias et generis nobilitatem astimantes, fal carnes mente et ratiοne υacuas, ac fori sία
sarum opinionum pleni a vera via aberra tuas, cum bene oculis et adspectui blan
tis. Similiter Isocrates Εpist. ad liberos diuntur, at nihil praeterea valent. Εx
Jasonis, p. 1006. Βas. υμάς ταύ, διανοίαις Gasparis Stiblini notis. Βarnes.
τλανάσθαι και πολλών διαμαρτάνειν πραγ 588. Leg, δόρυ, pugnam, pralium. μένει
μάτων. Τοtum autem hunc locum usque est i. q υπομένει. Βeck.
ad ν. 390. in Εxcerpta sua retulit Sto Αγάλματ’ αγοράς) Comparat Gatacke
baeus Serm. Ι.ΧΧΧΙV. p. 490. (Floril. rus, Lib. Ι. Νostri Fragm. Αutolyc.
p. 355.) ubi varias quasdam lectiones de ΙΙΙ. 10. ex Αthen. Deipnos. Χ. 2. και
preheudere licet. Ρro φρονήσεθ' Τrinca πόλεως αγάλματα φοιτώσι.
vellus et Gesnerus legunt φρονήσηθ'. V. δόρυ] Ita, ut dictum est, Stobacus,
585. apud Τrincavellum legitur κρίνετε Ιdem optime conjecerat Reiskius , Sic
pro κρινείτε. V. 386. omnes Stobaci edi Νoster Ηeracl. 744, κακός μίνιιν δόρυ,
tiones habent τoιoίδι pro τοιούτοι, et ν.387. Vertit Grotius :
βροτών pro φρενών, (quod posterius jam Νec securius
correxit Gatacker. Οp. Crit. p. 511.) Robusta teneris brachia hastam acceperint.
versu denique 588. δόρυ pro δορί. Seidl.
384. τη δ' όμιλία, &c.] i. e, et potius Vulgo legitur δορί. Seidl.
ex vita et moribus de mortalium nobilitate 389, μένει..] Οptime Τyrwhittus: " Cor
judicabitis? Seidl. rigendum opinor θίνει, Sic Cyclop. v. 7.
386. Οι τοιούτοι, scil. ευγενείς τους ήθεσιν.
Δeidl. Εγκέλαδον ιτίαν εις μίση θίνων δεξί."
387. s, αι δε σάρκες αι κενα φρενών Μusg.
Αγάλματ’ αγοράς εισιν..] Ρulcherrime dic Ιmmo, qui robusto est corpore, is ma
tum in eos, qui externam guandam digni jori vi poterit θίνειν, sed non ideo etiam
tatis speciem prae se ferentes, animos ha μένειν, i. e, hostes.fortiter ercipere, ηeque
Dent stupidos, ac humilibus curis occupa cedere loco, Similiter Sophocl. Αntig,
tos, ηuique sunt, ut poetae verbis utar, 671.
ετώσιον άχθος αρούρης, et tamen honores
in republica gerunt, cum neque consilio, δοφός τ' αν εν χειμώνι τζοστεταγμένον
414 ΕΥΡΙΠΙΔ ΟΥ

Δεξώμεθ' οίκων καταλύσεις χωρείν χρεών,


Δμώες, δόμων τώνδ' εντός ώς έμοί πένης
395 Είη πρόθυμος πλουσίου μάλλον ξένος.
Αινώ μεν ούν τούδ' ανδρός εισδοχάς δόμων
Εβουλόμην δ' αν, εικασίγνητός με σος 4.00

Εις ευτυχούντας ήγεν ευτυχών δόμους,


"Ίσως δ' αν έλθοι Λοξίου γάς έμπεδοι
400 Χρησμοί, βροτών δε μαντικήν χαίρειν εώ.

ΧΟ. Νύν, ή πάρoιθεν μάλλον, Ηλέκτρα, χαρά


405
Θερμαινόμεσθα καρδίαν ίσως γάς αν
Μόλις προβαίνουσ η τυχη σταίη καλώς,

Αccipiamus aedium diversoria : ire oportet,


Famuli, intra has domos Quia mihi pauper
395 Αlacer hospes fuerit potius, φuam diυcs,
Ι.audo igitur hujus viri oblatum hospitium :
Μallem tamen, si frater me tuus
Ιn aedes felices ipse felix duxisset:
Fortasse autem venerit. Αpollinis enim rata sunt
4oo Οracula, mortalium vero divinationem valere sino.
αήo. Νune quam ante magis, Ο Εlectra, gaudio
Ιncalescimus cor, fortasse enim
ΑΕgre progrediens fortuna, consistet praeclare.

μίνιν δίκαιον καγαθόν ταςαστάτην. oraculis petitas, propinare nobis deriden


δeidl. das, Consule quae nos ad Ηelen. ν. 355.
item v. 743. item Ηerc. Fur, ν. 596. Ut
391. Αλλ', άξιος γαρ ό, τι παρών, ό, τ' ου et Phαεniss. v. 784. item 879, &c.
παρών] ΑΕnigmatice loquitur Οrestes, de Βarnes.
seipso, quicum reverapraesens esset, absens 401. s. χαρά Θερμαινόμεσθα καρδίαν"]
putabatur, utpote qui Νuntius Οrestae ha Imitatio Ηomerici illius θυμον ιάνθη, et
bitus est, ipse Οrestes existens. Βαrnes. illius Οdyss. ζ. ν. 155. - μάλα τού σφισι
394. s. ώς εμοι - ξίνος.] Videtur hoc θυμός Αίεν ευφροσύνησιν ιαίνεται. Η χαρά
dicere: Diviti hospiti praefero pauperem, γαρ θερμαντικόν, το δε λυπηρόν και φοβερεν,
qui propenso sit animo. Lobeckius de βιγιδανόν και κρυερόν Ηinc nos Franciados
μsu Αpostroph, p. 20, conjicit πρότιμος nostrae Lib. 111. v. 777. Sancto omine
loco πρόθυμος. Seidl. pugnam Τe υίdi ingressum, et latabar
397. Εβουλόμ ην δ' αν, i. e, μάλλον pectοre tolo, Perfusoφue gena ad υisunι
εβουλήμην άν. Vid. ad Lamb, Βos. Εl arυore calebant. Βαrnes.
lips, p. 769. sq. Schaef. Seidl. 4ο6. Τι δ,] Ιn Εd, Victor Ρrinc. sig
399. s. Λοξίου μεν έμπεδοι Χρησμοί, βρο num interrogationis deest. Seidl.
των δι μαντικήν χαίριιν εώ.] Certa sunt 407. έν τι μικρούς, &c.] ""Εν τι μη, sub
ΙΡhαύι patris Οracula, Ηominum nil mo audi υπάρχουσι, et verte: nonne et vic
ror praesagία. Εx Ηugonis Grotii Ver tum tenuem et deficientem etiam offen
sione. Εt hic locus cum mille aliis Εu dentes, in eo tamen acquiescent ?'' Ηea
ripidis characterem et genium sapit. Ita thius. Μale Νegligentius locutus est
ille solet praedictiones cujuscujus generis, poeta, qui hoc vult : στέρξουσι εν μικροί,
sive ex astrologia, sive ex auguriis, sive ουχ ήττον, ή εν μη μικςοις, Ceterum Εdit.
τ,
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 415

ΗΛ. "Ω τλήμον, ειδώς δωμάτων χρείαν σέθεν,


405 Τί τούσδ' εδέξω μείζονας σαυτού ξένους ,
ΑΥ. Τί δ', είπερ εισιν, ως δοκούσιν,
2 2" Ζ -
ευγενείς, χ/ ν Α. » Τ/
Ούκ έν τε μικροις, εντε μη, στερζoυσoμως, 4 10
ΗΛ. Επεί νυν εξήμαρτες, εν σμικροίσιν ών,
Έλθ' ώς παλαιόν τροφον εμού φίλου πατρός
410 "Ος αμφί ποταμόν Ταναόν Αργείας όρους Αν

Τέμνοντα γαίας, Σπαρτιάτιδος τε γής,


Ποίμναις ομαρτεί, πόλεος εκβεβλημένος,
» Α' " y γ »
4 15

y
Κέλευε δ’ αυτόν, εις δόμους αφιγμένον,
- Λ p 2. Αν "ν Λ'

Ελθείν, ξένων τ' εις δαίτα πορσύναι τινά.


Εle. Ο miser, cum noris tuarum aedium penuriam,
405 Cur istos excepisti majores te hospites?
Col, Quid, etiamsi sunt, ut videntur, nobiles ?
Αnnon inter tenues, et inter non tenues acquiescent acque"
Εle. Quando nunc peccasti, homo tenui fortuna,
Αbi ad veterem mei chari patris altorem,
41ο Qui ad amnem Τanaum, Αrgivae fines
Secantem terrae et Spartani soli,
Εjectus civitate, greges sequitur;
Jube autem ipsum, cum in ejus domum veneris,
Venire, hospitumque ad convivium aliqua praebere,

princeps et antiquissima omnes pro στίς 410. Ταναόν] Εmendat Βarnesius Τανόν
ξευσ' habent στίξουσ'. Sed στέρξουσ' Vic ex Pausania, p. 81. Μusg.
torius manu in margineadscripsit, ut con 41Ο. s. "Ο, αμφί ποταμόν Τανόν, Αργείας
jecerat Ηartungus apud Stiblinum. Seidl. όρους Τέμνοντα γαίας, Σπαρτιάτιδός τι γης,]
408. Ετεί νυν εξήμαρτες, &c.] Continu Cum olim Ταναον legebatur, Τανόν cor
at Εlectra suam orationem non attendens reximus ex Ρausania, qui in fine Corinthi
ad mariti objectionem. Sensus est: acorum haec habet fol. 81. lin. 3. "Εντι δε
Guandoquidem in eo peccasti, φuod hos απ' αυτών ποταμός καλούμενος Τανός είς γάς
pites hosce recepisti, quum sis in re te δή ούτος εκ του Πάρνωνος κάτεισι ρέων διά της
κui, &c. Seidl. Α&γείας, και εκδίδωσιν ες τον Θυρεάτην κόλ
409, εμού φίλου τατρός ) ΜS. β. ιμόν τον. Gaspar Stiblinus hunc locum nota
φίλον τατρέι. Μusg. vit. Βarnes.
"Ελθ' ώς ταλαιον, &c.] Ηic iterum ώς Ηeathius Ταναον metri caussa praefert.
pro εις, de qua re nos plus semel. Vide Βeck,
ad Βacch. ν. 1278. Βarnes. Ταναόν] Ιta Libri. Βarnesius ex Pau
εμού φίλου) Μusgravii ΜS. β. ιμόν φί sania, Lib. ΙΙ. fin. φuem Stiblinus citat,
λιν, φuae lectio intelligi possit, si hacc ver emendavit Τανόν. Ηeathius tamen Ρau
ba interpunctione a ceteris disjungantur saniam potius ex Εuripide emendandum
et construatur έλθ' ώς ταλαιον τρόφον τα judicat. Ηermannus Ταναόν etiam ideo
τζός, εμόν φίλον, Cf supra ν. 285. ubi praefert, quod haec sit Graeca vox. Seidl.
de codem viro Εlectra εί, τών εμών φίλων, 412. πόλιο, metrigratia scribunt Ηeath.
Scd est tamen hacc ratio paulo durior. et Reisk. Βeck.
ΜSeidl. τόλε»,) Ιta Schaeferus. Vulgo πόλεως
416 ΕΥ ΡΙΠΙ Δ ΟΥ
Α" Α' Α Α' -

4 15 Ησθήσεται
"ν 2.
προσεύξεται θεοίς,
ΤΟί, και
Λ' "ν 41 2 Λ Α'
Ζώντ' εισακουσας παίδ, εκσώζει 2707"ξε ΟW

Ού γάς πατρώων εκ δόμων μητρός πάρα 420


Λάβριμεί άν Τι" πικρά δ' αγγείλαμε, αν,
Ει ζωντ' Ορέστην ή τάλαιν αίσθοιτ’ έτι.
420 ΑΥ. Αλλ', ει δοκεί σοι, τούσδ' απαγγελώ λόγους
Γέροντι χώρει δ' εις δόμους όσον τάχος,
415 Gaudebit sane, et supplicabit diis,
Ubi vivum audierit juvenem, quem olim servavit.
Νon enim ex paternis aedibus a matre
Αccipiemus quidquam: imo vero nunciaremus tristia,
Si vivere Οrestem adhuc misera illa intelligeret.
42ο Col. Εrgo, quoniam hoc placet tibi, hacc nunciabo verba
Seni: tu vero ito in aedes quam celerrime,

[ita ed. Victor.] contra metrum. Quod 419. αίσθοιτο, i. e, παρ' ημών ακούσιιε.
Ηeathius et Reiskius malunt τόλιος, eafor Δeidl.
ma in senariis tragici non utuntur. Seidl. 421. ΜSS. α. β. τοσαύτά γ' ιν δόμοις.
413. Εd. Victor, αυτόν τόνδ' εις δόμους. ΜS. γ. τοσαύτό γ' εν δόμοις, Μusg.
Sed τόνδ' recte omittit Βarnesius, Lego 423. προσφορήματα.] Schneiderus in
praeterea αφιγμένος pro αφιγμένον, Μusg. Lexico explicat per προσφοράν, eo signifi
415. s. Κέλενι δ' αυτόν, εις δόμους αφιγ. catu, quo προσφορά dicitur de dapibus.
μίνον, Ελβιίν,] Cum τόνδ' olim inter αυτόν 8eidl.
et εις male interserebatur, illud cum Sca 424. τοσαύτά γ' εν δόμως] Victorius et
ligero fortiter rejecimus Canterus hac Εditiones τοσαύτα ταν δόμοις, φuόd minus
in parte minus feliciter legebat: Κέλευε δ' placet. Seidl.
αυτόν τώνδε δόμους αφιγμένων, nulla versus, 425. Ηis a Colono dictis Εlectra do
nec, ut puto, sensus, cura habita. ΑΕmi mum redire videtur et, qua sequuntur,
lius Ρortus nugatur. Βarnes. ille aut seorsim aut ad Chorum dξcit.
εις δόμους αφιγμίνον, i. e domum su Βeck.
am reversum e pascuis. Cf ad v. 6. 426-432. Αpud Stob, Grot. ΧCΙ.
Respicitur ad verba ποίμναις ομαρτεί, ν. p. 367. Βurn.
antecedente. Βene enim Ηeathius mo 426. ηνίκ' άν γνώμη πίσοι,] Stobacus, c.
net, domum suam ipsi proficiscendum 91. Εd. Grot. ηνίκ' αν γνώμη, πίσω,
fuisse, ut inde dapes hospitibus peteret. Μusg.
Ceterum in editione principe ante εις in Εν τοί, τοιούτοιι) Syllaba prima in τσι
seritur τόνδ', φuod cum Scaligero et Βar ούτοις est communis; de qua re vide quae
nesio omisimus. Ρossit tamen aliquis nos cumulavimus ad Ηecub. ν. 1090.
conJιcere: Βαrnes.
Si lectionem Stobacanam (vid. not.
κίλευε δ', αυ τένδ' εις δόμους αφιγμένον, Μusg.) admittamus (cui tamen vulgatam
ελθείν, longe praferendam duco), dicendum est,
γνώμης regi a τοιούτοις, φuando in ιales co
ut conjungantur αυ αφιγμένον Sed illud gitationes incido. Βeck.
αυ non videtur satis opportuno loco posi Ιegitur νulgo εν τού, τοιούτοις δ' ηνίκ' άν
tum, Seidl. γνώμη πέσοι. Schaeferus πίσοι mutavit in
416. εκσώζει] Prasens pro praeterito, πίση. Sed Stobaus Floril. ΧCΙ. p. 567.
ut sape apud tragicos. Similiter post pro γνώμη πίσοι habet γνώμης πίσω, φuam
relativum Soph. Τrach. 20. Ρhiloct. 261. lectionem Ηeathius mire construit et ex
δcidl. plicat. Legendum, ut edidimus, γνώμη
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 417
2/
Και τάνδον εξάρτυε, πολλά το γυνή 425

Χρήζουσ' αν εύροι δαιτι προσφορήματα,


Έστιν δε δή τοσαύτα ταν δόμοις έτι,
425 "Ωσθ' έν γ' επ' ήμαρ τούσδε πληρώσαι βοράς.
Εν τοις τοιούτοις δ' ηνίκ' αν γνώμη πέσοι,
Σκοπω τα χρήμαθ’, ως έχει μέγα σθένος, 430
μ- " - - Α' Υ 2 Α' Α

Ε,ένοις τέ δούναι, σωμα τ εις νοσον πέσον

Πesque domesticas para: multa enim mulier,


Si velit, inveniet ad convivium fercula.
Τantum autem adhuc nobis est domi,
425 Ut unum saltem in diem hosce replere possim cibo.
Cum autem in hujusmodi res cogitatio inciderit,
Considero pecunias, quam magnam habeant potentiam,
Ut et hospitibus dare possimus, corpusque in morbum incidens

πίσω, φua ratiοnevariaeista lectiones con pulo, Τum φuanία υιs sit cogilo pecuniae,
ciliantur. De subscripto , a librariis pas Ut des amicis, corpus ut morbis grαυe
sim in ς mutato vid. Schaef. Μelet. Crit. Sumtu rgficias. Ναm φuod ad victum at
p. 112. sq. Πίττειν γνώμη idem est quod tinet, Νil pame rg/art : φuippe satiati cibo
πίττειν εις γνώμην, ενιαίdere in cogitationem. ailesque pauperesque tαntundem ferunt.
Sic Οrest. 88. δεμνίοι, πίττωχ' όδε. Sen Νοtandum vero obiter, apud Stobacum
sus est: Quando, ubi tale quid accidit, in legi iτι versu praecedenti pro γνώμη τέσοι,
meditationem incidero, intelligo, &c, Ce quod ad marginem notavimus, γνώμης
terum in Soph. Τrach. 705. legimus τοί πίσω. Νostra tamen lectio melior, quia
γνώμης πίσω, unde si quis putet Stobaci in altera oportet τούτο, vel aliud simile
lectioni auctoritatis aliquid accedere, ei subaudiri, certe γνώμης ab ηνίκα regi hic
demonstrandum est, non modo dici posse non potest. Sensus enim et ordo verbo
ηνίκα γνώμης pro όποι γνώμης, sed etiam, rum hic : Ηνίκα δι Γνώμη μου πίσοι εν τοις
quomodo talem explicationem loci nexus τοιούτοις, δηλονότι ενθυμήμασιν, ή πράγμα
ferat. Seidl. - σιν, ώς ξενοδοχίας, και φιλοξενίας, τότε ορώ
427. Σκοπώ τα χρήμαθ', ώς έχει μέγα μεν τα χρήματα μέγα δυνάμενα. Ε, δε τα
σθένος,] Locus communis valde insignis λειτά ουδέν ωφέλιμά εστιν. Βαrnes.
et memorabilis de usu pecuniae, Demos 428. Φίλοις τε δούναι,] Ρlutarch. ΙΙ. Ρ.
thenes, Lib. Ι. Οlynth. Δεί δε χρημάτων, 33. C. ubi ΜS. frustra obtulit Δαπάναισι
και άνευ τούτων ουδέν έστι γενέσθαι των δεόν σώσαι pro Δαπάναις ισώσαι. Ρor.
των Νec enim opes sunt tantum, ut Ρlutarchus de Αud. Ροέt. p. 33. ed.
Οvidius vocat, trrilamenta malorum, sed Franc. hunc versum, guem sic citat:
et virtutum instrumenta, si quis iis recte
utatur, in Dei, ecclesiae et literarum ho φίλοις τι δενναι, σώμά τ' εις νόσους τεσόν
norem et incrementum, in publicum de δατάναις ίσώσαι,
nique commodum et pauperum beneque a Cleandro mutatum esse refert in :
merentium emolumentum, Νec enim
aliud et ipsa sunt, guam Dei dona, de τόςναις τι δούναι, σώμά τ' εις νόσους πεσόν
quibus Ηomerus : Ούτοι απόβλητ' έστι δαπάναις ετιτςίψαι,
θιών ιρικυδία δώρα. Vide Ρhα.niss. ν. 449.
Τα χρήματ' ανθρώποισι τιμιώτατα, et Scho Lectionem δαπάναις ισώσαι dudum cor
liasten in locum. Ηunc igitur locum rexerunt. Sed φίλοι, pro ξένοις etiam Sto
Ηugo Grotius ita vertit, Johann. Stobai bacus habet, idemque paulo post εφημέρου
Florileg. c. 91. cui titulus: "Επαινος πλύ pro εφ' ημέραν. Scd supra ν. 255, τού
τον : Ηarc cuncία cum ratiοnis ad normanι καθ' ημέραν βίου. coll. Αlcest. 804. Cycl.
418 ΕΥ Ρ Ι Π Ι Δ Ο Υ

Δαπάναισι σώσαι τήσδ' εφ' ημέραν βοράς


430 Εις μικρον ήκει πάς γάς εμπλησθείς ανής
Ο πλούσιός γε, χω πένης, ίσον φέρει,
ΧΟ. Κλειναι νάες, αί ποτ' έμβατε Τροίαν στg. α. 435

Sumptibus servare : ad φuotidianum vero victum


45Ο Ρarum refert : omnis enim vir satiatus,
Ει dives, et pauper, tantundem fert.
Cho. Ο inclyta naves, quae olim Τrojam appulistis

536. πιεί και φαγείν τουφ' ημέραν. Ρhα γυτέρω, sed quod ipse, ut videtur, illud
niss, 412, τοτι μεν ετ' ήμαρ είχον, είτ' ουκ του ad hacc verba supplet, in eo fallitur.
είχον άν, Quamquam significatione dif Si supplendus articulus est, ex nexu loci
ferunt καθ' ημέραν et εφ' ημέραν. Ιllud supple τo, non τού, Ρaulo ante p. 356.
est per diem, ηuotidie, hoc in dien, Jίir, b. συνθείς τα ήδία και συνθείς τα λυπηρά
αιιf den Ταg. Ηerodot. Ι. 32. ου γάς τοι και το εγγύς και το πόρρω. Ιn Εur. Ιph.
ο μέγα πλούσιος μάλλον του ετ' ήμέρη έχον Αul. ν. 22. legendum και φιλότιμο», non
τος ολβιώτερός εστι, ει μή οι τύχη επίστριτο, τότε φιλότιμον, ne proceleusmaticum in
πάντα καλά έχοντα τελευτήσαι εύ τον βίον. anapastos intrudamus. Μulto autem his
Δeidl. memorabilior est omissio articuli ad prius
429. τή, δ' εφ' ημίραν] Stobacus, ubi vocabulum, qualem in nostra fabula legi
supra, της δ' εφημέρου. Μusg. mus infra ν. 1547.
451. χ' ώ πένης,] Stobaeus, ubi supra, οίσιν δ' όσιον και το δίκαιον
και τίνης. Μusg.
Ρro γι Reisk. mnvult τι. Βeck. φίλον εν βιότω.
χώ πίνης,] Stobacus και τένης, quod
Quae cognata videtur cum illa loquendi
non multum abfuit quin praeferrem. Αr
ticulus enim in talibus locis ad alterum formula, qua είτε, ούτε et praepositiones ad
prius sive vocabulum sive membrum omit
substantivum haud raro omittitur. Ιmmo
tuntur, ponuntur ad alterum. Seidl.
omittitur, ubi etiam magis necessarius vi 432. νάες,] Μetrum postulat νάίς γ'.
detur, ut Soph. ΟΕd. Col. 1513. Κλειναι νάες,] Μille naves alloquitur
τα πρώτα μεν Chorus per apostrophen, quibuscum Grae
δος (leg, δόςει) κςατύνων, πρώτα δ' οίωνών οδοίς, ci et Αgamemnon ad Τrojam venerunt,
ut notavimus ad hujus Fabula ν. 2
Ιn eadem fabula, ν. 808. vereor, ut Μus Βarnes.
gravius et Schaeferus jure Suidam secuti Versum in duos dividi jubet Ηeath.
sint. Νihil est quod reprehendi possit in ita :
librorum lectione :
Κλειναι νάι, basis spoudaica, sive dimeter
Χωρίς το τ' ειπείν πολλά και τα καίρια, spondaicus.
Αί τoτ' εμζάτι Τροίαν periodus catal.
Facile intelligitur το ειπείν ad τα καίρια,
aegrius desideramus articulum ad καίρια. et in antistropha:
Cf. ΑΕschyl. Sept. ad Τheb. Ι. 621.
Choéph. 578. Εurip. Iph. Αul. 829. - Νηςήδες δ' ευ
βοίδας ακτάς λιτούσαι.
Ιn Platonis Ρrotag, p. 357. a. εν ορθή τή
αιρίσι. - του τε πλέονος και ελάττονος και Βeck.
μείζονος και σμικροτέρου και πορφωτέρω και Κλειναι νάες,] Similem locum vid.
εγγυτέρω articulus του omissus quidem Τroad. a v. 122. De hoc alloquii genere
est ad verba ελάττονος, μείζονος, σμικροτί supra diximus ad ν. 1. De metro autem
ρου, sed non ad verba σερβωτέρω et εγγυτί hujus versus disputatum est ad Τroad. v.
ρω. Recte igitur Ηeindorfius Ηenr. 508. Dochmios cum glyconeis conjunxit
Stephanum reprehendit, guod praefixo ille etiam Sophocles CΕd. Col. a ν. 117.
articulo conjecerit του πορρωτέρω et του έγ Ηοrmannus tamen etiam sic explicari
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 419

Τοίς αμετρήτοις έρετμοίς, ν

ΨΥ
Πέμπουσαι χορους μετά Νηρηίδων
- " Λ'

435 "Ίν ο φίλαυλος έπαλλε δελφίς


-
/

Πρώραις κυανεμβόλοι
Ιnnumeris remis,
Ducentes choros cum Νerei puellis,
435 Ubi tibiae-amans Delphinus exultabat
- Ρroris caeruleis

posse hos numeros censet, ut e quatuor πλάτα


ordinibus compositi putentur hoc modo : θρώσκει, των εκατομτόδων
Νηςήδων ακόλουθος,
Ι Ι - Ι ! Ι
-- - - - - -"- "".- - -" et Νostri Iphig. Τaur. 429. . Ceterum
vulgo legitur Νηρηίδων. Vid, ad antistro
De quarta ab initio syllaba ancipiti com phicum. Seidl.
parat similem aliorum versuum rationem, 435. φίλαυλος] Ρlinius Ηist. Νat. Lib.
ut de quibus diximus de Verss. Dochm. ΙΧ. c.8. Delphinus-mulcetur symphoniar
p. 261. seq. Seidl. cantu, et prarcipue hydrauli sono.
455. άμετρήτοις] Μetro satisfaceret ευ ίταλλι] De choreis Delphinum vide
μισρώτοις, bene coronatis. Vide Interpretes Οppian. Ηalieut. Lib. Ι. v. 670.
Virgilii ad ΑΕneid. ΙV. 418. Μusg. "Ι, ο φίλαυλος έπαλλε Δελφίς] Delphis
dicitur φίλαυλος, ob amorem musicae, quo
Τοίς αμετρήτοις έρετμoίς,] Αμετρήτοις, hic piscis ardere prae caeteris putatur,
ήγουν αναριθμήτοις χιλίων γάρ ουσών νεών, Οιuod Αul. Gellius, Lib. ΧVΙ. c. 19.
πολύ τλείω έρετμά είναι εχρήν. Των γάρ αι Αrionis exemplo ostendit. Ωuae sive
μεν εικοσήρετμοι, αι δε τριακόντοροι, ίτι δι και historia, sive fabula, suavissime Graeco
τεντηκόντοροι ουκ ολίγα ήσαν. "Οθεν άσα carmine luditur, in libro Lipsiae impres
φής ο αριθμός των έρετμών, είτιρ των νεών so anno 1588. de φuo nos ad Μedeae
σαφέστατος. Αμέτρητος ούν και αναρίθμη principium. Lucianus in Dialogis
τος ενθάδι, ουχ ο παντός αριθμού υπερίχων, illam respicit, ad
et ΑΕsopus in quadam fa
αλλ' ού αριθμός ουκ ίγνωσται. Βarnes. bula. Ηistoriam nobis primus tradidit
Versus glyconius est τολυσχημάτιστος Ηerodotus in Clio, sive Lib. Ι. c. 24.
ex epitrito secundo, cui opponitur di Ρraeterea quod Delphines sint φιλάνθρω
spondeus, et choriambo. Νam ακμόνων in τοι, et proinde navigantibus comites se
antistropha primam corripit, et sic quoque facere soleant, et, ut vocat Εuripides, φί
έρετμούς secundam. Βeck. λαυλοι, tradit Οppianus in Ηalieuticis et
433. s. Τους αμετρήτους ιρετμούς, Πίμ Ρlinius Νatural. Ηistor. Lib. ΙΧ. c. 8.
"θgρ"αι χορού μίτα Νηρηίδων] Ιta distinguo Gellius Lib. VΙΙ. c. 8. Βarnes.
et lego, ηαυes έτεμπον τους ιρετμούς, cum "Ιν'] Cave de tempore intelligas, Ιn
choro Νereidum. Ηeisk. pragressa sententia latet in mari, Νos
434. Πίμπουσαι χορούς μετά Νηρηίδων] ter Iph. Τaur. ν. 427.
Πίμπουσαι χορούς, ήγουν ναυστoλούμενα, ετ' Αμφιτείται ροθίω δραμόντις,
άλλονται γάρ και χορεύουσί πως κατά κύμα
ότου τεντήκοντα κοζάν
τα αι νήες επιτίθησι δε, μετά Νηρηίδων, ότι
αυτών ο Πόντος, Βarnes. των Νηςήδων χοροί,
Πέμπουσαι χορούς, i. e, ducentes cho ίταλλε, i. e. Ετάλλετο, vid. Ρorson. ad
τεαε. Ιta dicitur πομτην πέμτιιν. vid. Οrest. 316. φui tamen ibi male corrigit
Ηenr. Steph. Τhes. ΙΙΙ. p. 197. Α. αμαάλλεθ', metro non intellecto. Εodem
Ωuid velit poéta, ipse optime explicat modo paulo post ν. 476. habebimus ίπαλ
Ηel. 145Ο. Φοίνισσα Σιδωνιάς ώ ταχεία λον pro ετάλλοντο. Seidl.
κώτα -χοραγι των καλλιχόρων δελφίνων. 456. τρώρας non videturab ειλισσόμενος
Cf etiam Soph. ΟΕd. Col. 7i7. regi posse. Legendum:
420 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
" Α'

σιν ειλισσόμενος, 440

Πορεύων τον τάς Θέτιδος


Κουφον άλμα ποδών Αχιλλή,
440 Ξυν Αγαμέμνονι, Τροίας

Circumvolutus,
Deducens Τhetidis filium
Levem saltu pedum Αchillem,
44Ο Cum Αgamemnone, Τrojae

πρώραις κυανιμβόλαις κάς, sed etiam Τρωιάδες Νoster dixit


ενιιλισσόμενος, Ηec. 94. Seidl.
Νηξήδες δ' Ευβοίδας ακτάς λιπούσαι
Μusg. 442.
κυανεμβόλαισιν] Ηunc et antec. ν. legi Ηφαίστου χρυσίων ακμόνων, &c.] Subaudi
mus in Αristoph. Ran. ν. 1317. Vid. ατό. Locus hic ex Ηomero sumitur,
antistropham. Seidl. Ιliad. Lib. ΧVΙΙΙ. et ΧΙΧ. ubi Πανο
437. Recte se habet. cf. Οrest. 891. πλία Αchillis a Vulcano facta a Τhetide
Ρor, Νereide illi portata in manus traditur.
458, πορεύων] Soph. ΟΕd. Col. 1475. Clypei autem forma paulo aliter ab Ηo
mero describitur, nec tamen Εuripidis
αλλ' ώς τάχιστά μοι μολών descriptio cum illa pugnat. Ιs enim, et
άνακτα χώρας τήσδί τις πoςευσάτω. quae Ηomerus habet, tangit, et alia non
nulla pro poétarum auctoritate adfingit.
Ρro quo, φuod diligenter notes, paulo Βαrnes.
ante v. 1457. Ευβοϊδας] Μalim Ευβοίδας et Ηeraclid.
85. Ευβοϊδ'. Seidl.
τως άν, εί τις έντοτος, Αchilles cum ad bellum Τrojanum pro
τον πάντ' άξιστον δεύρο Θησία πόροι, fecturus esset, Νereides ei arma Vulcani
Νeidl. fabricata manu attulisse narrantur, Car
439. Αχιλλή,] Μetrum postulat Αχι men autem, quo huec a Choro exponun
λή. [Ηe.] Μusg. ιur, corruptissimum est :
Κουφον άλμα ποδών Αχιλλή,] De velo
citate Αchillis nos alias ad Iphigen. Αul. Νηςήδες δ'Ευβοίδας ακτάς λιτούσαι ;
ν. 206. Εt Ηomero saepe πόδας ωκυς et "Ηφαίστου χρυσίων ακμόνων
τοδώκης, ποδάρκης et ταχύς et τόδας ταχύς
Μόχθους ΑΣΠΙΣΤΑΣ ΕΦΕΡΟΝ ΤΕΥΧΕΩΝ
dicitur, Αliud autem hic intelligi vide Ανά τι Πήλιον, ανά τε τρυμνας
tur; Quum enim oraculo praediceretur,
illum, gui primus in terram Τrojanam "Οσσας ιεράς νάτας,
descenderet, eamque pedibus primus tan Νυμφαίας σκοτιάς
geret, primum moriturum, dubitantibus κοΡΑΙ ΜΑΤΕΥοΥΣ' ένθα πατής
caeteris Graecis, Αchilles, monitu Ulyssis "Ιττότας τς έφεν Ελλάδι φως.
clypeo in terram projecto, in illum saltu
se jecit, φuem Ρrotesilaus deceptus est Ρrimum in verbis ασπιστάς έφεραν τευ
secutus, et sic terram Τrojanam primus χίων hacremus, unde enim genitivum
pedibus tetigit, (Αchilles enim in cly τευχίων pendere dicamus ? et quam qua
peum stetit) primusque ab Ηectore casus situm hoc, μόχθους ασπιστάς scutatos Ια
periit. Βarnes. bores pro scμιο elaborαιο accipere, De
Αχιλή) Ιta Ηeathius. Vulgo Αχιλ inde in πρυμνά, νάτας ulcus hacrere acute
λή. Ceterum vid, ad ν. 451. Seidl.
animadvertit Μusgravius, cujus verba ad
Versus scilicet glyconius est πολυσχη ponimus : πρυμνάς νάπας erpressunι υideri
μάτιστος ex epitrito secundo pentasyllabo potest er Ηomeri πρυμνωςείας, 1λ. ΧΙV. ν.
et choriambo. Ηeath. 307. Κerun si de radicibus montium loguί
44ο. Τρωϊα,] Vulgo Τροίας, guod me tur, ηuomodo eas mor νυμφαίας σκοπιάς, i.e.
tro repugnat. Ρossis etiam legere Τρωί Νymphorum speculas υocal, φuod non ni
",

Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 421

Επί Σιμουντίδας ακτάς.


Νηρήδες δ' Ευβοίδας ακτάς λιπούσαι,
α Α" Α 2. Α'
αντιστρ. α'. 445
Ηφαίστου χρυσέων ακμόνων
Μόχθους ασπιστάς έφερον τευχέων,
Αd Simoëntias oras.
Νereides vero, Εuboicis oris relictis,
Vulcani aureis αυ incudibus,
• Labores armorum scutatos ferebant

sί υerticibus conυentre potest. Lego : ανά ruit, φuodloco, ubi hacc res agitur, optime
τ' ερυμνας, &c.-Τandem pro κόραιματεύ convenit.-Μutatio του μάτευσ' inβάτευσ'
σουσ' editio Vict. legit: μάτευσ'. For fere nulla est, cum, quod saepius jam mo.
tasse totus hic locus ita refingi potest : ηuimus, litera β et μ parvo tantύm apice
in Codicibus differant. V. Κόρα, αιιιem
Νηςήδες δ' Ευβοίδας ακτάς λιτούσαι mihi quidem minime movendum videtur,
"Ηφαίστου χρυσίων ακμόνων guippe cum subjectum, φuod vocant, to
μόχθουτ, ΑΣΠΙΔ' ΕΠΕΦΕΡΟΝ ΠΟΙΚΙΛΟΝ, tius periodi, eleganter repetat, teneatque
ανά τι Πήλιον, ανά τε ΚΡΗΜΝΟΥΣ pronominis locum. Jacobs,
"Οσσας ιεςάς νάτας 443. Αd χρυσέων ακμόνων Βarnesius
intelligί νult ατό, referens haec verba ad
Νυμφαίας σκοτιάς έφερον Sed fallitur. Βene Reiskius :
κοΡΑΙ ΒΑΤΕΥΣ' ένθα πατής κ. τ. λ. " Νereides ferebant labores aurearum
Sic omnia intellectu facilfima. Αfterunt
Vulcani incudum, h, e, instrumenta, pa
rata super incude Vulcani." Ιn geniti
Νereides scutum pulchre elaboratum, νorum concursu noli offendere. Ceterum
ποικιλόν, ut apud Ηomerum Ιλ. ΧVΙΙΙ. haec Αchillis arma audacter poèta dixit
590. Vulcanus Αchilli scutum fabricans
illud ποικίλλειν dicitur :
μόχθου, ασπιστά, τευχίων, Ιαδores armo
τιμη sculalos, partem potiorem, scutum,
commemorans. Vox ασπιστά, metro neu
ιν δίχόρον τοικίλλε τις ικλυτος Αμφιγυήεις.
tiquam officit. Seidl.
id quod ΑΕschylus σχηματίζιιν vocat in 444. ασπιστάς] Αn άσπίτους, quod
VΙΙ. c. Τhebas. 467. Εσχηματίσται δ' metro certe melius convenit, Μusg.
ασπίς ου σμικρόν τρόπον Deinde vero Νereides.farebant labores αιμrcorum
verba ιερά, νάτας pro genitivis habeo et Vulcani incμdum, h, e, instrumenta pa
cum κρημνούς jungo. Ρuellas Νereides rata super, incude Vulcani. Significat
Ρelium ascendunt et prarcipitία πιemorum scuta ασπίδας, ita leg et πευκάιντ' ανά
0εψe pererrαnt. Μemini hac occasione Πήλιον, in Pelio pinearum forαce, ανά τε
Εpigrammatis Αι!daei. in Αnal. V. Ρ. κρημνους "Οσσας, ιεράς νάπας, ita lego et
Τom. ΙΙ. p. 241. φuod corrupte vulgatur: dist. perpraecipitiα Οssa, sacra &νlυα, spe
culae Nympharum, ηuarrentes, excientes,
Ταύρω φρικαλέον νάτος εκβαίνoντι Δεβήρου evocantes, κόρας, Νψmphas. Ιta enim cum
Πευκέστης έστω καςτεςός ήντίασεν vet. ed. leg. " Reisk.
αλλ' ο μίν ώρμήθη ΠΡΕΙΩΝ"ΑΤΕ τούδ' απα Versus asynartetus est ex duobus doch
λοίο maicis, ideoque αστιστά, penultimam cor
Παιονίδα λόγχην ήκι διά κροτάφων. ripere statuendum. V. Clark. ad Ηom.
Π. β', 537. Αd finem versus plenius dis
Ρro «ρειών φuae vox nihili est corrigen tinguendum. Ηeath.
dum fortasse τευχέων,] Lege ut disyllabum. Εst
enim hoc numerorum genus satisfrequens
αλλ' ο μίν ώρμήθη ΚΡΗΜΝΩΝ ΑΠΟ. in glyconeis carminibus. Vid. de Verss.
Dochm, p. 548. Locis, quos ibi propo
Ιlle ακιenι ιαμru, desuper αύ αιια νupe sui, adde nostri Ηippol. 146. Πuem τεr
VoL. VΙΙ. Ε e
γ

422 ΕΥΡΙΠΙΔ ΟΥ
- Α' w

445 Ανά τε Πήλιον, ανά τε πρυμνας


"Οσσας ίεράς νάπας, Α' \

Νυμφαίας σκοπιάς,
Α' Α' » 2 2/ Υ
450
Κόρας μάτευσ' ένθα πατήρ
Ιππότας τρέφεν Ελλάδι φως,
445 Ρer Ρelium, perque excelsos
Οssae sacros saltus,
Νympharum speculas,
Οculos circumferunt, ubi pater
Εques educaviι Graeciae lumen,

sum de Verss. Dochm, p. 227. male ana- λόν explicant. Αpollon. Rhod. ΙΙ. v.
paesticum putavi. Legendum in anti 516.
strophico ejus cum Ηeathio, Valckenario
et Βrunckio τόνδ' pro τόν, sed in stropha αμπεδίον φθίης αδαμάντιον, αμφί τ' εξυμνήν
ανίερος tentari neutiquam debet. Illud "Οθρυν,
ανίερος αδύτων τελάνων (i. e, ανίερος πελά Νicander Τheriac. ν. 217.
νων τεθυμένων sive, ut Scholiastes explicat,
μή ανιερώσασα εαυτήν διά των θυμάτων) όσσα τ' εξυμνός
pertinet ad illas dicendi formulas, in qui Αιγαγέης τςηών, και Κέρκαφος εντός ιέςγιι.
bus adjectivum apponitur, quo contine
tur id, quod ejus, de quo sermo est, vel Μusg,
causa vel consequens est. Sic Sophocl. πρυμνά,] Βarnesiana Lipsiensis πρυμ
ΟΕd. Col. 1200. νάς. Μusgravius, de radicibus montis in
των σών αδίςκτων ομμάτων τητώμενος,
telligit. Sed explicandum puto de έξι
χαίς του όρους. Ηesych. πρυμνον, το ί,-
Ηuc etiam refero difficillimum illum lo χατον, το άκρον (coll. Suida sub eadem
oum Soph. Εlectr. 241. γονίων εκτίμους νοce) et πρύμναι, αι άκραι. Vid. etiam
άσχουσα πτέρυγας οξυτόνων γόων, quem sic Εtym. Μ. p. 693. 36. Seidl.
explico: non inhibens lamenία, ita (si in - 447, Νυμφαίας σκοπιάς,] Νympλανιμπι
Iniberentur,) parentes honore privatura, speculas, Sic ιδαία νυμφάν σκοπιάς, Ηelen.
sive, φιμα si inhiberem, parentes debito ho ν. 1323. ούρεια σκοπιαι θιών, Ρhα.n. v.
ηore priυαrem. Sophocl. ΟΕd. Reg. 57. 239. Μιμsg.
Νυμφαίας σκοπιάς,] Retinui hic atque in
ώς ουδέν έστιν ούτε πύργος ούτε ναύς, stropha lectionem vulgatam, guamquam,
έρημος ανδρών μή ξυνοικούντων έσω, legimus Νυμφαν σκοπιάς et
ut Ηel. 1323.

Αd quem locum vid. Schaefer. Αdde Ρhoeniss. 239. ουρεία σκοπια θεών, ita et
Ηerm. ad Εur. Suppl. 1030. et, φuem hoc loco fortasse scribendum est Νυμφα,
bic laudat, Lobeck. ad Αjac, 515. p. 299. σκοπιάς, et in stropha κυανεμβόλαις, φuod
5eidl. ipsum offert Αristophanes loco laudato.
Videndum est enim, an metra, qua vulgo
445, s, πρύμνας νάτας,] Εxpressum vide feruntur,
ri potest ex Ηomeri πρυμνωρείας, ΙΙ. ΧΙV. recte sibi respondeant. Νam
ν. 307. Verum si de radicibus montium etsi eosdem numeros intra glyconeos le
gamus Εur. Suppl. 970. et 978. coll.
loquitur, quomodo eas mox νυμφαίας σκο Ιph. Τaur. 434. ibi tamen antecedens
πιάς, i. e. Νψmpharum speculas, vocat,
quod non nisi verticibus convenire potest. glyconeus in stropha pariter atque in an
tistropha una cum verbo finitur, ut, utrum
Lego:
continuandi numeri sint, judicari ne
ανά τι Πήλιον, ανά τ' εξυμνάς queat. Μonometer autem anapaesticus
"Οσσας ίιράς νάτας, haud raro glyconicis interponitur. Αcce
dit, guod ex vulgata lectione septem de
Ηesychius et Εtymologus ιρυμνον per υψη inceps vocabula in ας terminantur Seidl.
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 423
Α' " Α' Λ
450 Θέτιδος ενάλιον γόνον,
Ταχύπορον πόδ' Ατρείδαις.
'Ιλιόθεν δ' έκλυον τινός εν στροφή β. 455
Λιμέσιν Ναυπλίοισι βεβώτος,
Τάς σάς, ώ Θέτιδος παί,
450 Τhetidis marinam sobolem,
Velocem pedibus, auxiliatorem Αtridis.
Εx quodam autem audivi, qui ab Ilio in
Ρortus Νauplios venerat,
Τui, Ο Τhetidis fili,

448. Κόρας μάτευσ'.] Ιta Εd. Victor. ad Τrojam. Αn intellexerunt illa arma,
Lenissima emendatio est κόρας δατεύσ', quae prius habuit Αchilles, quibus Ρatro
μupillas oculorum dividunt, i. e, huc illuc dum Ηector exuit? Sed etiam de his di
in diversas partes ferunt. δατίομαι ex Ηo versa tradit Ηomerus Ιl. σ'. 82. sqq.
mero notum est, δατώ in activa non in Νihil superest, guam ut dicas, diversam
veni, nisi apud Εtymologum. Ρhrasis ab Ηomerica Εuripidem secutum essefa
idem sonat, quod διαφέρει κόρας et διαδιδό bulam, id quod hac in re mihi quidem
ναι κόρας: de quibus vide ad Οrest. v. parum probabile fit. Νam quod Νerei
1259. Ρhoen. ν. 1380. Μetrum adamus das, non Τhetin, quemadmodum Ηome
sim conveniet, si in stropha legamus: rus narrat et ipse noster Iphig. Αul. ν
πρύμναις κυανεμβόλοι, 1073. arma Αchilli attulisse tradit, id ni
τ' ενειλισσόμενος hil momenti facit, φuum Νereides perpe
tuae sint Τhetidis comites. Μinus etiam
τόςευε τον τάς Θέτιδος,
probat illud, quod in armorum descrip
Quibus hoc displicet, legere possunt κό tione non singula quaeque ex Ηomero
ραις ζατεύσ’, οculis quarrunt. . Μusg. transtulit, ut potius, si hoc fecisset, mi
Κόρα ματεύoυσ'.] Ιta legendum puto, et randum ducerem. Ηinc adducor, ut
putat mecum Joh. Μiltonus, neque enim longe aliud quid, φuam quod interpretes
κέρας μάτευμ', Proserpina inυestigatio, lo opinantur, in corrupta ista lectione κέρας
cum hic habet, quicquid Ρortus delirat. μάτευσ' latere μutem, φuod tamen quale
Vetus lectio κόρας μάτινν' nihil omnino sit, equidem non poιui reperire, Versum
significat; quare in marginem rejicio. primitus fuisse glyconeum, ex stropha in
Βαrnes. ιelligitur. Seidl.
Κόρας μάτευσ''] Ιta legi in ed. Victor. 449, Ιππότας τρέφεν Ελλάδι] Πατής
affirmat Μusgravius, idemque habent ιτπώτας aperte de Ρeleo, Αchillis patre,
Βrubach. Ηervag. Stibl. - Τhierschius dicitur, qui et Ηomero dicitur ιπτηλάτα
tamen ex editione Ρrinc, enotavit κέραι Πηλεύς, Ιliad. η', ν. 125. Ωuare valeat
μάτευσ'. Βarnesius edidit κόρα ματεύoυσ', Stiblinus, qui de Chirone intelligί νult:
quod metro non minus adversum est, at is enim non ιππότης, sed ίπτος potius di
que alterum, guod proponit, κόραις ματεύ cendus, certe dimidia parte equus erat,
ενσ', οculis quarunt. Ιdem valet de Μus utpote Centaurus. Βαrnes.
gravii conjectura κορας δατεύσ', guae alias 45Ο, εινάλιον) Vulgo ενάλιον, Ιlla for
etiam offensiones habet Νec melior est ma Εuripidi reddenda etiam est Iphig.
altera Μusgravii emendatio κόραις ζατεύσ', Τaur. 1241. Seidl.
quo Dorismi genere tragici abstinuerunt. 451. Ταχύπορον τόδ']. i. e, ταχύτερον
Μelius de hocloco meruissent interpretes, πόδας, ut supra v. 439. dicitur κούφος άλ
si, quid velit poèta, explicuissent, φuiin eo μα ποδών, Ιphig. Αul. 206, ισάνιμο, το
videntur consentire, Νereidas in Ρelio et δοίν, Αndrom. 1225, ταχύς πόδας. . Com
Οssa quasivisse Αchillem. Sed, quaeso, memoro hac, ne quis nimis audaci meta
cur? Νimirum ut arma Vulcani ei tra phora ταχύπορο tanquam epitheton refe
derent. Αt tum temporis Αchilles erat rat ad πόδα. Seidl.
Ε e 2
424 ΕΥ ΡΙ Π ΙΔΟΥ 4

455 Κλεινάς ασπίδος εν κύκλω


Τoιάδε σήματα,
Δείματα Φρύγια, τετύχθαι, 460

Περιδρόμω μεν ίτυος έδρα, Α' φ Υ Α

Περσέα λαιμοτόμον υπεραλός


460 Ποτανοίσι πεδίλοι
σι φυάν Γοργόνος ίσχειν
455 Νobilia scuti in orbe
Ηujusmodi signa,
Τerrores Ρhrygios, sculpta esse:
Ιn clypei quidem ambitu
Ρerseum decollatam supra mare
46Ο Αlatis talariis

Speciem Gorgonis tenere,

Leg. ταχυτερόποδα una voce, aut, si αποττάμενος, και εείσατο γούνατα νωμάν.
metuas, metrum eo violari, ταχυπoρoίποδα Ιta cum Ρersei imagine solem quoque
(ut οδοίτορος pro oδόπορος), celeripeden. jungit Εuripides, infra v. 463. Εν δι μέ
Reisk. σω κατίλαμπε σάκει Φαέθων κύκλος αελίου,
458. Ναυπλίοισι] Ιntelligendus Αrgis Quod Ρersea progenitorem regum Ρer
νίcinus λιμήν Ναυπλίειος, de quo Οrest. ν. sicorum dixi, notandum est, ex Ρerseo et
54. Strabo: η Ναυτλία τo των Αργείων Αndromeda, antequam in Graeciam ve
ναύσταθμον, p. 368. Μusg. nissent, natum esse Ρersen, unde illi ori
Λιμέσιν Ναυπλίοισι βεβώτος,] Λιμίνες ginem trahunt, testante Αpollod. Lib. ΙΙ.
Ναύπλιοι λέγονται, αντ) του Ευβοϊκοί, παρά c. 4. sect. 5. - Βarnes.
Ναυπλίου του Παλαμήδους και του Οίακος Ηeath, scribit λαιμοτόμου, ut ad Gorgo
τατρός, βασιλέως της Ευβοίας αφ' ου και nem referatur. Versus ipsi est antispas
Ναυπλία λιμήν. Vid. ad Ηelen. ν. 1585. ticus dimeter hypercatalectus ex epitrito
Βarnes. quarto pentasyllabo, antispasto itidem
Sic φuoque Ηeath. (ut Μusg.) nam pentasyllabo et syllaba. Βeck.
portus Εuboicos non posse intelligi mo Dedi λαιμοτόμαν pro λαιμοτόμον, versus
net, quia non credibile sit, mulieres Αr causa, ut ad φυάν pertineat. Ηeathii λαι
givas ruri degentes in Εubα a versatas, μοτόμου propter hiatum ferri nequit. De
ibique cum homine ab Ilio reverso collo terminatione feminina vid. Lobeck. ad
cutas. Βeck. Αjac. ν. 175, p. 245, Αd υπέρ αλός in
Ναυπλίοινι] Recte Ηeathius et Μus tellige αερθέντα, vel simile quid, et conf.
gravius intelligunt λιμένα Ναυπλίιιον. ad Τroad. ν. 1312. Seidl.
Δeidl. 460. Ποτανοίσι πεδίλοις] Αlatis pedibus
458. Περιδρόμα μίν τυος ίδρα,] Lege erat Perseus, ut et capite. Τalaria enim
μεν εν Ρor. et Ρetasum Μercurii habuit. Ηistoriam
7τυο,] Μetrum poscit τυό, γ. Μusg. Ρersei tradit Ηyginus Αstron. Ροét in tit.
459. λαιμοτόμον] Lego λαιμότμητον, Ρerseus, item Οvid. Μetam. Lib. : ΙV.
quod versum anapaesticum, φualis et an Fab. 16, 17, 18, 19. Lib, V. Fab. 1, 2,
tistrophicus est, efficit. Μusg. 3. Αpoll. Βibl. Lib. 1Ι. c. 4. Ν. Comes
Περσέα λαιμοτόμον, etc.] Ιta nos regum Μythol. Lib. VΙΙ. c. 11. et 18.
Ρersicorum sigillum describimus, cum - Ηarnes.
caelata Ρersei herois progenitoris imagine, 461. ίσχειν..] Ρendet infinitivus ab έκλυον,
et Solis, Divi patrii, Εstherre ν. 1319. "Η ν. 452. Ceterum erunt fortasse, qui hos
και Μαρδόχιος σημήίον έλλαβε χερσι Χρυσίν tres versus in duos contrahere malint hoc
ήιλίω κιχαραγμίνον, αλλ' ετέρωθεν Γοργείην modo :
κεφαλήν πτερόει, πόδας είλιτο. Περσεύς, οίον αλός ποτανοίσι πεδίλοισι φυάν
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α.

Διός αγγέλω ξύν Ερμά,


Τώ Μαίας αγροτήρι κούρω.
\ Λ

Εν δε μέσω κατέλαμπε σάκει αντιστροφή β.


Λ Λ" Α'
465 Φαέθων κύκλος αελίοιο,
Γ/ Α Λ'

Ιπποις αν πτερoέσσαις
"Αστρων τ’ αιθέριοι χοροί, 470
Πλειάδες, Υάδες,
Cum Μercurio Jovis nuncio
Μaiae venatore filio.
Ιn medio autem fulgebat clypco
465 Coruscus orbis solis,
Εquis cum volucribus.
Αstrorumque aetherei chori,
Ρleiades, et Ηyades,

Γος γόνος ίσχειν Διός αγγέλω συν Ερμά, nomen appellativum. Vide qua nos de
hoc loco supra ad ν. 459. Βarnes,
similiterque in antistropha. Verum, Ηer 466. άν] Vide ad Iphig. in Αul. ν.
manno judice, catalexis ista usitatior est 754.
in Ιonicis numeris. Seidl.
στεροίσσας) Εmendat Βarnesius πυρο
φνάν, forte, φόβαν, jubam, i. e. caput ίσσαις. Sed bene vulgata defenditur ex
crinitum. Ηeisk. Οvid. Μetam. Lib. ΙΙ. v. 48. Sic στε
462. . Διός αγγέλω συν Ερμά,] Recte ροφόρων οχημάτων in fragmentis Phaethon
Μercurium, Jovis et Μaiae filium, Ρer tis. (Conf. Οbserv. Μisc. Τ. ΙΙ. p. 98.)
seo comitem facit, utpote ex quo falcem - Μusg.
et talaria πmutuatus est Ρerseus. Ita
"Ιπτοις αν στεροίσσαις ] Μallem equidem
enim Ηyginus de eo: Μissus a Ρolψdecle, πυροίσσαις, potius, quam πτεροίσσας, guia
Μagnetis filio, ad Gorgonas, α Μercurio, flammas omnes Solis equis facile conce
qui eum dileτisse cristimatur, talaria et Ρe dant, alas nullus unquam Veterum cou
ιαsunι ασcepίι, prartereα Galeam, φιμα in cessit. Ηinc Οvidius eorum nomina om
dutus er αdυerso non poterat υίderi. Βarnes,
nia, excepto uno, ab ignibus derivat, qua
465. αγροτήρα Μercurium dici censet lia sunt: Πυρόεις, Ηώος, Αίθων et Φλίγων.
Ρrev. ob artem furandi et detegendi res Ηinc nos in Εsthera nostra v. 738.
pretiosas. Βeck. Αυτάρ ότ’ ήελίριο φάος τρίτον ήγαγεν ήμας
αγροτήρι) Ηeathius: " Ιdeo, ut puto, Εις φλογερή ίπποισι αυριτνείουσιν αταρτόν,
αgrestis dictus Μercurius, quia in Αrcadia Νon tamen ausim στεροίσσαις rejicere,
natus et educatus, et ejus regionis praeci quia figurate dici potest, et ipsa vox ίππος
pue patronus. videtur dici παρά το τσασθαι τοις ποσίν,
Κυλλήνης μεδέοντα και Αρκαδίη, πολυμήλου.
si grammaticis fides, Quod autem ίπτοι
etiam in fα minino indifferenter usurpe
Ηom. Ηymn. ad Μercur. ν. 2. " Com tur de equis masculis, praesertim apud
memorat Ρausanias ΙΧ. 34. 3. aram poétas, observavimus supra ad Rhes. v.
Μercurii Επιμηλίου, Conferre opera pre 356. Βarnes.
tium est Εpigramm. Αdesp, CCΧΧΧVΙ. άν, i. e, ανά, Sic ΑΕschyl. Suppl. 362.
Βrunck. Αnal. ΙΙΙ. p. 198. ubi pene αμπέτραις ηλιβάτoισιν, ad quod exemplum
contrarium de Μercurio praedicatur: nostro loco scribendum foret αμττερoέσ
σαις. De vi autem hujus praepositionis
ου γάς όζειoχαξής ώςμάς, ουδ' ακρολοφίτας, cum dativo junctae conf. Μatthiae Grac.
Seidl. Gramm. sect. 579. 1. Seidl.
Φαίθων κύκλος αελίοιο,] Ηic φαίθων est 467.s. "Αστρων τ' αιθέριοι χορεί, Πλειάδες,
Ε ο 3
ΕΥΡ Ι Π Ι Δ Ο Υ
ρ/ y/ ," Ψ

Εκτoρoς όμμασι τροπαιοι,


470 χρυσεοτύπω κράνει
Επί δε Α

Σφίγγες, όνυξιν αοίδιμον άγραν


475
Φέρουσαι, περιπλεύρω
Ηectoris oculis terribiles aspectu.
47Ο Ιn galea vero aureis figuris decora
sphinges, unguibus cantu-paratam predam
Ρortantes: caterum in latera ambiente

Ά Αd Ηomerum respicit, qui de eo πρώταισι ταίσδε κτίσας αγυιαίς.


dem cίypeo loquens, Iliad. σ', ν. 486. Εν
δί τά τείρεα πάντα, τά σ' ουρανός ιστεφάνω Sed in hoc tamen versu illud νέος etiam
ται, πληιάδας θ', Υάδα, τε, τό, τι σθένος longam syllabam valere potest, Ηephaes
'Ωρίωνος... Vide Εustathium in locum, et tion p. 9. commemorat Praxillae hexame
truΠΩ :
Α. Gellii Νoct. Αιt. Lib. ΧΙΙΙ. c. 9.
Βarnes. αλλά τιον ούποτε θυμόν ενί στήθεσσιν έπειθον.
Leg, αν, εμper eφuis αlatis, guod sί quem versum, monente Ηermanno, etiana
displiceat, legi potest σύν, τα oις συν ατ,
Ηeisk. oitat Εustath. ad ΙΙ. ω', p. 1572. 8. Ρ. 12.
468. rάδι,] Εuripides hujus vocis pri 28. p. 8ο5. 21. Conf etiam ad Τroad. v.
850. Seidl.
mam produxit hoc loco et Ιon. 1156.
471. αοίδιμον] Ιnterpretandum fortasse
Μηνός διχήρης Υάδες τι ναυτίλοις, pracdam cantu comparaian : φuemadmo
Vid. ibi Βarnesio adnotata. dum ipsa Sphinx αοιδός dicitur Soph, ΟΕd.
Seidl.
Τyr, ν. 36. Vel legendum αοίδιμοι, ccle
469, τράταιρι) Ιta optime Βarnesius ex ores. Μusg.
conjectura. Εd. Victor τριταίμε. Μιι"g, Quidni simpliciter cum Βarnesίο αele
"Εκτoρoς όμμασι τροπαίοι] Ita legendum orem praedam, i. e de gua poètae canunt?
prο τροπαίως assero . Νοn enim est cre
dibile, nec poèticae fidei consentaneum,
Ηectoris adhuc vivi caput in Αchillis cly Σφίγγες, όνυξιν αοίδιμον άγραν φέρονται)
De Sphinge, quac Τhebanos juvenes pre
peo signatum, sedhaec estpoétaemens, has dabatur,
omnes imagines in Αchillis clypeo depίc lioth. Lib.vide Ηyginum, Αpollodor Βib
ΙΙΙ. c. 5. sect. 8. et Ρalaepha
tas, Ηectoris oculis adspectu formidabi
les; hoc est: τροπαίους, άς ουκ αν τλαίη tum περί απίστων, c. 8. titulo: περί της
Σφιγγός. et quae nos ad Phoenissas. "Αγραν
αντίον ιδειν. Ωuod Ηomerus etiam de
Μyrmidonibus, Αchillis amicis, ait, Iliad. vero αοίδιμον vocat, guodΒαrnes.
haec fabula sit
σ'. ν. 14. Μυρμιδόνα, δ' άρα τάντας έλι τρό poètis decantatissima.
μος, ουδέ τις έτλη"Αντην εισιδίιιν, αλλ' έτρε 472. περιπλεύρω κύτει,] Ιndicatur loricα.
Ηeath.
σαν. Εuripides diceret: Τά δί τιύχια
Ρergit Chorus in descriptione armorum
Μυρμιδόνων όμμασιν ήσαν τροπαία. Βarnes, Αchillis,
τροπαίοις recte se habet. όμματα τρο in cujus lorica Pegasus et Chi
παία sunt oculi, qui prae stupore, metu, mara exsculpti conspiciebantur:
horrore, aliquid fixiintueri nequeunt, sed - τεςιτλεύςω δε κύτι,
se avertunt, τρίποντα εαντά, aut etiam ter τύςτνοος έστευ
νίbiles, qui alios avertunt, αποτρόπαια. δε δρόμω λέαινα, χαλαίς
ΙReisk.
Πυρηναίον ΘΟΡΩΣΑ τωλον.
47ο, χρυσοτύπω] Μalui sic scribere,
quam servata lectione χρυσεοτύπω vocales Ηaerent interpretes in v. θορώσα guam
ε, in unam brevem contrahere, ut fieri cum θορούσα nonnulli permutandam cen
videtur in νίος, Soph. ΟΕd. Col. 702. sent. Sed hoc quoque durum et contra
Υ Α. κ. . . . . . **

το μεν τις ουτι νεος ουτε γηςα»


" usum Εuripideum esse videtur. Μihi
in mentem venit, quod a vulgatis literis
antistr. 715. proxime abest:
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 427

Δε κύτει, πύρπνοος έσπευ


δε δρόμω λέαινα, χαλαϊς
475 Πειρηναίον θορώσα πωλον.
Εν δε δορί φονίω, τετραβάμονες επωδός.

Spacio, ignem efHans festinabat


Cursu leana, unguibus
475 Ρirenaeum pullum ablatura.
1n ense vero letifero quadrijugi

χαλαΐς biberet, subito captus est a Βellerophon


Πειρηναίον ΦΟΒΩΣΑ πωλον. te; sic et alias ab ipso duce titulos sumit,
μt Ρropertius Lib. ΙΙΙ. Εleg. 2. Βει
Chimατα μηguious Pegasum perterrefa lerophonlari φιμα /luit humor equi. Μil
ciens, ut Rhesus, 37. Μiltonus θηρώσα legit, haud inepte, si
metrum pateretur, Canteri autem con
Πανός τρομεςή μάστιγι φοβή. jectura hoc in loco ferri non potest, φui
Jacobs. αρούσα legendum putat pro θορώσα , cum
473, s. σύρτνοος ίσαευδε λέαινα] Ηaec dici αρούσα nihil sit, θορώσα autem Αttice pro
puto de Chimaera, quae certe ignem spi θορούσα ponatur, quod optime Chimaerae
rabat: Leana autem hic dicitur, quia vim in Pegasum ruentis denotat, subau
specie leonina, serpentina et caprina di tantum επί, ut sit hacc loci dispositio :
constabat, ut Ηomerus, Iliad. ζ. ν. 181. πύρπνους Χίμαιρα μάλα σπουδαίως και δρο
Πρόσθι Λέων, ότιθεν δι Δράκων, μέσση δε μάδην εώκει αντιμάχεσθαι, χηλαίς και ονύ
χίμαιρα, Δεινόν αποπνιίουσα πυρός μένος αι χεσσι θορούσα ετί τον πήγασον και Βελλερο
θoμένοιo. De qua re Αpollodorus Βib φόντην Quod πώλος frequenter ponitur
liothec. Lib. ΙΙ. c. 3. sect. 1. Βαrnes. pro ίππος vide infra ad v. 482. Βαrnes,
λίαινα,] Recte interpretantur de Chi Ηeath. legit θορούσα. Versum esse
maera, de qua Ηomerus Ιl. ζ. ν. 181. ; censet antispasticum πολυσχημάτιστον di
recte etiam paulo post Πειρηναίον πωλον metrum hypercatalectum ex dispondeo,
de Pegaso. Seidl. diiambo, et syllaba. Βeck,
475. θορώσα] Valde placeret Μiltoni θορώσα] Pro corrupta hac voce reponi
θηρώσα, si per metrum recipi posset. νult Canterus αρούσα, Ηeathius θορούσα,
Νon inepte tamen Canterus αρούσα, αυία Μulto melius Μiltonus θηρώσα, quae leo
ίura, ab αίρω. Εquus Πειρήναιος est Ρe tio metro neutiquam obest. Νeque ta
gasus, sic dictus, φuod ad Pirenen bibens men ab omni parte mihi satisfacit. Βο
a Βellerophonte caperetur: Strab, p. thius proponit ερώσα. Seidl.
379. C. λέαιναν recte interpretatur Βarne
sius Chimaeram, φuae πρόσθε λίων. Μusg. 476. Εν δι διρι) Ηastas, quae in hostem
Πειρηναίον θορώσα πωλον.]"Ηγουν πήγα conjiciuntur, calatis figuris exornatas
σον, εφ' ώ Βελλεροφόντης ισπεύων εμάχετο fuisse parum credibile est, Lego igitur :
τη Χιμαίρα. Pegasus vero postea Μusa εν δ' άσρι, in ense, i. e, in capulo ensis, ubί
rum factus est equus, Μusae autem Ρire gemmae et quaecunque ornamenti loco
nen fontem sibi sacrum habuere, inde sunt. Μusg.
et illorum equus Ρirenaeus dicitur. Αlii Conjecturam Μusgr, δορί emendantis
volunt, Pirenen ex ungula Pegasi fluxis probat assensu Prev. Ιdem monet, poé
se, sed hoc ad Ηippocrenen potius re tam sequi Ηomerum in clypei descrip
fertur, fontem Βα"otiae ad radices montis tione, ita ut nonnulla de suis addiderit.
Ηeliconis fluentem ; cum Pirene sit fons Βeck,
Αcrocorinthi. Uterque autem quod Μu δόρει] Vulgo δορί. Vid. Ηerm, ad
sis sit sacer, vel ex Persii prologo patet. Soph. Άjac. ed. Εrfurdt. maj. v. 1109.
Νοtandum vero, ut hic equus Βellero p. 628. - Αd vocem έταλλο cf paulo
phontis nomen a fonte trahit, ex quo cum ante v. 435. Seidl.
Ε e 4
428 ΕΥΡΙΠ ΙΔΟΥ

"Ίπποι έπαλλον 480

Κελαινά δ' αμφί νώθ' ίετο κόνις,


Τοιωνδ' άνακτα δοριπόνων
480 Έκανεν ανδρών
Τυνδαρίς αλέχεα
Κακόφρων κούρα, 485
Τοίγαρ σέ ποτ' ουρανίδα
Πέμψουσιν θανάτοισι, κάν
485 Έτι, έτι φόνιον υπό δέραν
Η

"Οψομ αίμα χυθέν σιδάρω.


Εqui currebant,
Αter vero circa tergum ibat pulvis.
Τalium regem bellantium
480 Οccidit virorum
Ducum Τyndaris,
Μalitiosa puella,
Quamobrem aliquando Dii cα-lestes te
Γ)emittent ad mortem : et
485 Αdhuc cruentam sub cervicem

Videro forte sanguinem effusum ferro.

479. ss. Τοιώνδ' άνακτα δορυτάνων"Εκανεν tem λίχια de persona posuit Νoster etiam
ανδρών Τυνδαρίς] Jam poèta, quί bactenus Ηel. 783. 973. et λέκτρα, Αndrom. ν.
evagari visus est extra propositum, ad se 920. Ηinc malui scribere σα λέχια
redit, cum enim diu in Αchille et ejus guam cum Schaefero meo αλιχία, i. e.
armatura haeserit, dicit : Τalium mag κακoλεχέα, de qua emendatione vid. de
nanimorum ducum confα:deratorum sum Verss. Dochm. p. 24. not. coll. Schol. ad
mum imperatorem et tot regum regem Soph. Εlectr. v. 429. Ειiam Ρortus
improba mulier, Clytamnestra, occidit, volueraι αλεχέα, sed male explicat. De
Αgamemnonem, qui ideo Ηomero prae numeris hujus epodi disputavi de Verss.
cipue vocatur άναξ ανδρών Αγαμέμνων. Dochm. 1. c. Νeque tamen hanc nume
Vide Iphig. Αul. ν. 15. Αt vero δορυτό rorum dispositionem pro unice vera ha
νων idem, quod δορυξένων, unde confα.de beri volo. Illud enim incommodi epodi
ratorum vertimus. Βarnes. habent, ut saepe de numerorum disposi
479 δοριτόνων, armis erercitorum. Νon tione ambigas. Ιta exempli causa nos
enim idem denotant δορίτονος et δορύξενος, tro loco non male aliquis sic possit nu
φuod affirmat Βarnesius, nec δορύξενος sig meros concinnare:
nificat confederatam, sed generaliter hos κελαινά δ' αμφι νώτα κόνις ίετο,
pitem. Ηeath.
τοιώνδ' άνακτα δoυςιτόνων έκανες
480. "Εκανες] Vulgo έκανεν. Ιlluddedi, ανδρών, Τυνδας), σα λέχια,
uod in proximis allocutio est, et quod
similiter in fine carminis fit infra v. 745. κακόφςων κούρα.
ων ου μνασθείσα πόσιν κτείνεις - Paulo τoιγάς σί ποτ' ουρανίδαι
post pro Τυνδαρίς αλέχεα scripsi Τυνδαρί, πέμψουσιν θανάτοισιν'
σά λίχια, i. e, tuum maritum. ΛΕschyl. κάν έτ' έτι φόνιον υτο δίζαν.
Αgam. 1115. τον ομοδίμνιον πόσιν λουτροίσι
φαιδρύνασα. Νostrae fabulae infra v. 1156. Ηermanno placet sic:
α πόσιν κατίκαν αυτόχειρ. Ρluralem au τοιώνδ' άνακτα δoςιτόνων
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 429

ΑRGUΜΕΝΤUΜ ΑΟΤUS ΤΕRΤΙΙ.

SΕκεx Αgamemnonis olim nutritius, ex Εlectrae praesignatione, adfert quadam munera


pastoralia ad hospites melius excipiendos; atque cum his simul flavae coma cirros ad
Αgamemnonis sepulcrum, cui obiter interias tulerat, inventos. Unde ille guidem con
jecturam fecit, Οrestem clam parentis Μanibus justa fecisse, ex hujus cum Εlectra capillo
similitudine Ιdem paulo post, hospitibus visis, agnoscit, unum eorum Οrestem esse, ex
cicatricejuxta palpebras, φure illi olim puero, ex vulnere, dum cum sorore hinnulum per
sequeretur, accepto, coaluerat. Unde mutui amplexus Εlectre et Οresta. Οrestes tan
dem cum sene consilia communicat de vindicanda patris ca-de. Ηis recte ordinatis, Οres
tes, Jove, Junone, Τellure Μatre et patris occisi Μanibus in auxilium evocatis, ad facinus
accingitur. Chorus narrationem instituit de celebri illo aurei velleris agno Αtrei et inces
to Τhyesta adulterio, unde tot calamitates Pelopidarum domui ortae. Νarrationem clau
dit insigne epiphonema: Νempelhaec horribilia exempla ideo nobis proponi, ut Diis obtem
perantes, discamus pie et sancte vitam instituere ; ne in similes clades et nos incidamus.

ΠΡΕΣΒΥΣ.
Π - " - Α' 2 9 ν δέ Α'

ου, που νεανις ποτνι εμη, έσποινα τε, 490

SΕΝΕΧ.

Ubi, ubinam est puella mea veneranda, et hera,

έκανες, έκανις, ανδρών, Τυνδαςί, σα λίχια 1»uellis: et Ηorat. Lib. ΙΙΙ. Οd. 22.
κακόφςων κεύςα. Θude laborantes utero puellas. Ρfoche
πium videsis, in Libello de Linguae Gra
«t postrema, ut modo proposuimus. U cae Ν. Τ. Puritate, p. 81. ubi ita Graecis
πum adjicio, si quis retineri malit έκανιν, is dictum probat, μόσχος pro βούς, et τώλος
Ρro αλίχια poterit legere α λίχια, suunι pro ίπτος, μt et vitula pro bove, Virgil.
mariίum, ut Soph. Τrach. 525. τον όν Εclog. ΙΙΙ. ν. 29. Sic supra ν. 475.
προσμένουσ' ακoίταν. Seidl. Πειρηναίον πωλον, pro equo Pegaso.
481. Τυνδαρις αλίχεα] Pro αλέχεα, φuod Βarnes.
πmonstrum vocis est, emendat Βarnesius 484.θανάτοισι,] Pluralem θάνατοι saepius
α μίλια. Μihi epitheton hoc in tali re noster usurpat, ubi de violenta, sive,
Ρerfrigidum videtur: Lego autem : quod fere eodem redit, de praematura
Τυνδαςίς ά λιθέα. morte, sermo est. Εodem modo ΑΕs
Τyndaris lapidea, i. e. crudelis, dura in chylus et Sophocles, ut ΑΕschyl. Choéph.
star lapidis. Sic λάίνι παί, Τheocrit. 51. Sopb. Εlectr. 206.
Ιdyll. ΧΧΙΙΙ. ν. 20. Μusg. 484. ss, κάν - "οψομαι] Conf. Μat
Τυνδαρίς α μελέα] Οlim erat αλε thiae Grammat. Graec. sect. 598. d.
χία, de quo monstro vocabuli misere se Seidl.
torquet ΑΕmil. Ρortus, alii nihil dicunt. 485. Ηeath. revocari jubet veterem
Facilis autem erat literarum transposi lectionem : "Ετι, έτι, φόνιον. Μusg.
tio et erroris origo, neque difficilis sana "Ετ' έτι] Αntiquae editiones cum Victo
tio. Βαrnes. rio έτι έτι; recentiores alterum έτι omit
Ηeath. mavult: Τυνδαρίς άλοχος. Deck. tunt. Seidl.
482. Κακόφρων κούρα.] Κούρα, pro γυνή, 486. "Οψομ' pro όψομαι. Connectitur
ut Latinis, puella et virgo pro mulier. enim αν cum futuro indicativi, vid. ad
Ιta enim ipse Virgilius utitur alicubi, Αndrom. ν. 464. Vel, si hoc displicet,
εt Gellius Lib. ΧΙΙ. c. 1. puellam pro legi potest και pro άν, Μusg.
Ρuerperam dixit, sicut et Οvid. 2. Fas "Οψωμ'] Ita lego pro όψομ, φuod prius
tor. Parce, precor, grαυίdis.facilis Lucinα aderat, versus causa, et quod κάν praeces
430 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
Α'
- Αγαμέμνονος παίς, ήν ποτ' εξέθρεψ' εγώ,
"Ως πρόσβασιν τώνδ' όρθίαν οίκων έχει,
490 Ρυσσώ γέροντι τωδε προσβήναι ποδί.
"Ομως δε πρός γε τους φίλους εξελκτέον
Αgamemnonis filia, quam enutrivi olim ego ?
Quam arduum hunc aedium accessum habet,
490 Ηuic rugoso et senili pedi ad ascendendum.
Τamen ad amicos saltem est trahenda

sit: Scaliger legebat όψοιμ' pro όψοιμι, Scholiasta retinuit όνσον et Wolfius in
cum haec vox activam vocem non habeat. Ηom. ΙΙ. ΙΧ. 505. ρυσαί. In Νostri
Ωuare Ρraestat όψωμα nobiscum legere, Τroad. tamen ν. 497. Βarnes, legitur
Ηic autem locus, ni fallor, adumbratur ρυσσοίσι, quamquam Ηesychius, qui tamen
ex illo Ηomeri Iliad. α. ν. 303. Αίψά τοι inter ρυσός et βυσσος fluctuat, habeat ρυ
αίμα κελαινόν ερωήσει περί δουρί. Βαrnes. σοίσι, et in Τheopompi Comici fragmento
Ηeath. scribit: Οψοίμεθ'. Βeck. apud Αthenaeum VΙ. p. 264. a. βυσσά.
"Οψομαι αίμα] Victorius όψομ' αίμα. τώδε pertinet ad γέροντι, et valet εμοί.
Scaliger proponit όψοιμ', Βarnesius όψωμ', προσβήνα] Ρendet infinitivus ab έρ
quod utrumque solαcum est. Ηeathii θίαν ν. praecedente, in quo latet oυ βαδία,
όψοίμεθ' metrum non restituit. "οψομαι sive potius a tota sententia pragressa.
etiam Εrfurdtius emendat ad Soph. Αjac, Vid. Μatthiae Gramm. Graec. sect. 534.
ν. 190. p. 515. Seidl. a. Seidl.
488. ήν] Οptime Piersonus όν. Verisim. 491. Εd. Victor, εξελικτέον. ΜSS. tres
p. 242. Νon enim Εlectram educaverat εξιλεκτέον. Βarnesius ex conjectura εξ
Senex, sed Agamemnonem. vid. infra ν. ελκτίον, φuod ut certissimum recepi. con
556. Μusg. fer Phoen. v. 523. Ιon. v. 738. Μirus
ήν ποτ'] Piersonus Veris, p. 242. emen est Ηeathius, qui vetus εξελικτίον prae hoc
dandum esse monet όν ποτ, φuod non maluerit. Μusg.
Εlectram senex, sed Αgamemnonem edu 491. s, εξελκτίον Διτλήν άκανθαν] Latera
casset, comparans v. 409. et 5Ο6. Sed sunt exhaurienda, φuae duplicem spinam
non video, guare non idem ille senex, qui vocat, propter costas utrinque ex spina ex
infra v. 554. παλαιόν λείψανον φίλων νοca sertas. Οlim legebatur εξελικτέον. Βαrnes.
tur, Εlectram quoque et Οrestem edu Ηeath negat, se videre, φuo sensu
care potuerit. Seidl. quis dici possit spinam dorsi εξέλκειν, εξε
489. τωνδ'] Legendum, ni fallor, τήνο. λίσσειν autem optime convenire significa
Μusg. tioni vocum sequentium διπλήν άκανθαν.
"Ως πρόσβασιν τώνδ' έρθίαν οίκων έχει,] Ι.ocum vertit ita : Εrplicanda vel eυοι
Εlectra, de qua loquitur senex, subaudi υenda est spina dorsί (senio) incurυα et
tur ad hoc verbum: Quare non erat, ut retro /lerum genu : i. e, erigenda, erse
Scalig. legeret πρέσβασις et ορθίως, quasi renda. Lepidus est Βarn. qui ideo du
aliter sensus non staret. Βarnes. plicem spinam vocari putat, quia costas
Scaliger legi vult πρόσβασις et ορθίως, utrinque e spina sint exsertae, φuamvis
Sed recte Βarnesius ad έχει intelligit et hoc exscripserit e Stiblino. Βeck.
Εlectra. Νec video, φuid lucremur cum - εξιλκτέον] Jure Μusgravius ridet Ηea
Μusgravio legentes τήνδ' pro τώνδ. Seidl. thium, qui Ηartungi et Βarnesii emen
490. Ρυσώ] Ιta edd. Victor., quas secu dationi εξελκτέον Victorii lectionem εξελικ
ti sunt Μusgravius et Schaeferus, nec ali τίον praeponit. Porson. ad Phα.n. ν. 861.
ter citat Porsonus ad Phoen. 861. Βarne citat εξελκτέον, Sed male Βarnesius ex
sius βυσσό. In Νostri Suppl. 5Ο. Ηeath plicat latera sunt crhauriendα. Ηartun
ius et Μarklandus praeferunt βυσσά, quod gus: ertrahenda spinα. Μalim trahendα.
edidit Ηermannus. Sed etiam hic libri - Εd. Ρrinc. habet εξελεικτέον. Seidl.
consensu legunt βυσά. Εtymol. Μ. de 492. Διτλήν άκανθαν, Ιnterpreter :
rivat a futuro έρύσω, p. 706. 47. Item in spinanι ./leram, vel incurυαm. Virg. ΑΕ
Αristoph. Ρlut. 266. Βrunckius cum neid. ΧΙΙ. ν. 927. duplicato poplite Τur
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 431
Αν Α/ Α - e Α"

Διπλήν άκανθαν, και παλλίρροπoν γόνυ. Τ495


"Ω θύγατες, άρτι γάς σε πρός δόμοις ορώ,
"Ηκω φέρων σοι των εμών βοσκημάτων
495 Ποίμνης νεογνόν θρέμμ υποσπάσας τόδε,
Ιncurva spina, et relabens genu.
Ο filia, jam enim te conspicor,
Venio ferens tibi mearum ovium er

495 Grege tenerum hunc foctum subductum,

πιμs. Ρlutarch. Camillo: κάμπτεσθαι τα "ΗΔΥΣ γ' οδόντας ουχ έχων, ήδη σατρός
χύ και διπλούσθαι τά, μαχαίρας, Ρ. 274. ΛΕΓΩΝ γίρων γε δαιμονίως,
Μusg.
Διπλήν άκανθαν,] Recte explicant cur Cum vocem λίγων in mendo cubare sta
ταm (senio) dorsί ερinam. Μusgravius tim appareat, nemo tamen facile suspica
confert Virgil. ΑΕneid. ΧΙΙ. 927. et Ρlu bitur, ulcus quoque in ήδύς latere. Αt
tarch. Camill. p. 274. Αddo Virgil. tamen excitato Εustathii loco ad Οd. Β'.
ΑΕneid. ΧΙ. 645. duplicatφue υίrum p. 100. 47. nemo amplius eam corruptam
esse dubitabit, Verba Εustathii haec
(hasta) transfira dolore. Valer. Μaxim.
V. 1. extern. 1. duplicatunι.frigore cor Γίρων. Θάσιος οίνος και μάλα πο
Sunt :

μμs. Seidl, ΛΥΣ γι οδόντας ουκ ίχων ήδη σαπρός ΓΕ


494. Senex, fidissimus familias Αga ΡΩΝ δαιμονίως, Οιuod manu ad veram
memnonis amicus, φuaecunque ad cα-nam Ιectionem ducit -"

comparandam opus sunt, Εlectrac affert. έσται και μάλα


"Ηκω φίρων σοι των έμών βοσκημάτων ΠΟΛΙΟΣ γ' οδόντας ουκ έχων.
Ποίμνης νεογνόν θgίμμ' υτοσπάσας τόδι,
ΣΤΕΦΑΝΟΥΣ ΤΕ, τιυχίων τ' εξιλών τυ Quid autem fiet verbo λίγων, φuod Εu
ρεύματα, stathius vel prudenter omisit, vel non
ΠΑΛΑΙΟΝ τι θησαύρισμα Διονύσου τόδι,
legίt in epitome Αthenaei, qua utebatur.
Valde suspicor comicum scripsisse
Οσμή κατηςες, μικρόν, αλλ' επιμσβαλεϊν
"Ηδύ σκυφόν τώδ' ασθενεστέρω τοτώ. ήδη σατρός
ΛΑΡΟΣ ΓΕΡΩΝ ΤΕ δαιμονίως.
Ηaud ignorans quam frequens corona
rum usus in conviviis fuerit, vix tamen Εustathius 1. c, p. 100. 33. "Ενθα και
puto Εuripidem earum hoc loco mentio "ΗΔΤΝ είνον ιρεί και ΛΑΡΟΝ. Quod igi
nem fecisse, ubi ea tantum commemo tur verbis λαρός interpretamentum eique
rantur, sine quibus cα-na fieri nequit, forsitan a grammatico superscriptum
minime vero quae ad lautitiam pertinent. fuit, id pro genuina lectione in praece
Conjecturae, igitur locus est. Scriben dentem versum irrepsit, Ηesychius quo
dum fortasse
que λαρόν interpretatur per ήδύ, γλυκύ.
ΠΕΛΑΝΟΥΣ τι, τευχίων τ' εξιλών τυρεύμα μέθυ λαρόν ex Αpollonio Rhod.
Lib. Ι.
v. 456. 473. 659. excitat Τ. Ηemsterh.
Τα!-
ad Scholiast. Luciani. Τ. Ι. p. 121. -
Sequentem versum σptime emendavit Guid vetat hac opportunitate oblata frag
Scaliger scribens: mentum Αrchilochi a glossemate liberare,
ΠΟΑΙΟΝ τι θησαύρισμα Διονύσου τόδι
quod jamdiu verae lectionis locum obti
net. Legitur apud Αmmonium V. Ρό
διν.
quod in mentem mihi revocat Fragmen
tum Αlexidis ab Αthenaeo servaιum Lib.
"Εχουσα θάλλον μυρσίνης ετέςτετο
Χ. p. 441.
ροδής καλόν άνθος.
Γυναιξί δ' αςκεί πάντ' εάν οίνος παρή
πινών διαρκής, αλλά μήν, νή τω θεώ - Ιn quibus verbis nihil sane est quod offen
ίσται γ' όσον αν βουλώμεθ', ίστα και μάλα dere possit. Μoschopulus tamen et
432 ΕΥΡ ΙΠΙΔ ΟΥ

Στεφάνους τε, τευχέων τ’ εξελών τυρεύματα,


θησαύρισμα Διονύσου τόδε,
Παλαιόν τε 5ΟΟ
Οσμή κατήρες, μικρόν, αλλ' επεισβαλείν
Ηδύ σκύφον τόδ ασθενεστέρω ποτώ.
500 "Ίτω φέρων τις τοις ξένοις τάδ' εις δόμους,
9 ν Α Α" "ν Μη % "- Λ Λ'

Εγώ δε τρύχει τώδ' εμών πέπλων, κορας


Δακρύοισι τέγξας, εξομόρξασθαι θέλω, 505

Εt serta, ac e fiscellis hos exemptos caseos,


Ηuncque Βacchi thesaurum canum,
Οdore gratum, parvum φuidem, sed misceri
Scyphum hoc tenuiori potui jucundum.
500 Εat aliquis laturus haec hospitibus in aedes:
Εgo vero pannis his mearum vestium oculos
Ι.acrymis madefactos abstergere volo.

Ρhavorinus V. Ρόδο, et έτίρτετρ, exhibent Forte, στεγανών τε τευχίων εξελών τύ


αφείπετο, quam lectionem merito damnat ρεύματα, et caseos desumtos e υαsis condi
eruditissimus Valckenaer. in Αnimadverss. toriis, non congruit pastori serta inter
ΙΙΙ. ΧΙ. p. 204. Verum vestigia verae dona afferre. Ηcisk.
lectionis continere videtur. Αrchilochus
497. Παλαιόν] Corripi potest penultima,
scripsit forsitan ut ω in ζωής, Ηecub. ν. 109Ο. αι in
"Εχουσα θάλλον μυςσίνης εφήδετο
γεραιόν, Ηerc, Fur. ν. 444. δη in δηώσας,
Ηeraclid. ν. 995. Veruntamen cum
cujus verbi interpretamentum est ετέρτιτο. eleganter dicatur οίνος τολιός, non possum
Jacobs. non Scaligero assentiri emendanti hic το
496. Στεφάνου, τε, τευχέων τ' εξιλών λιόν. Εxempla dedit Piersonus ad Μα
τυριύματα,] Quod ad στεφάνους attinet, rid. v. σατρός, guibus adde Νicandrum
Stiblinus dicit: Fortasse legί debet στε Τheriac. v. 582.:
φάνης, i. e, e cribro. Εt ita, ni fallor,
Αristophanes in Εκκλησιαζ. hac voce τίτςασιν εν κυάθοις μέθυος πολιού ατομίξας,
utitur. Sed vetus lectio defendi potest : Μusg.
vel enim στεφάνου, ad hospites coronandos Παλαιόν τι θησαύρισμα Διονύσου τοδε,]
senex putatur tulisse, στεφάνοις γάς οι Scaliger, φuia putabat, versum hunc de
παλαιοί έχρώντο εν τοι, συμποσίοις, ώ, φησιν fectu aliquo laborare, πολιόν τι legebat,
Αριστοτέλης, ευετηρίαν και αφθονίαν αινιτ φuod nescio an de vino dici possit, nisi
τόμενοι τροφών. Οιuod memorat Τheocr. forte de vasculis diu obsignatis, quibus
Scholiastes, Idyll. γ', ν. 21. De φua re canities quadam insidere solet. Sed et
vide Paschalium de Coronis. Denique ταλαιόν anapaestice legi potest, ut ιτειή
ob Εlectrae creditum puerperium potuit apud Ηomerum et γεραιους apud Τyrta
has coronas providus et amicus senex do um, de ηua re vide quae nosad Ηecub. ν.
minae adfςrre, ita enim Ηesych. Στέφανον 109Ο. Βarnes.
εκφέρειν] έθος ήν, οπότε παιδίον άρρεν γένοιτο Ρierson. ad Μαr, p. 555. praefert πο
παρά Αττικούς, στίφανον ελαίας τιθέναι προ λιού τε θ. Βeck.
των θυρών ετί δί των θηλειών, έρια, διά την Παλαιον] Reliquihanclectionem, quam
ταλασίαν. Vide Μeursii Αttic, Lect, p. vis ita poetam scripsisse persuadere mihi
186. Paschalium de Coronis, p. 554. non possim. Νam quod quidam putant,
τυρεύματα,]"Ηγουν τυρούς, ut πετλώματα anapastum efficere hanc vocem, id ut in
pro πέπλους. Βαrnes. senario ferri possit, magnopere vereor.
Ηeath. στεφάνους accipit de coronis, Εxempla a Μusgravio comparata aut
quibus hospites convivantes caput cinge corrupta sunt, aut aliena. Νeque perti
bant. v. Λlcest. 775. Βeck. -
nent huc correptiones diphthongi in oίος,
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 433

ΗΛ. Τί δ', ω γεραιέ, διάβροχον τόδ' όμμ' έχεις;


Μών ταμά διά χρόνου σ' ανέμνησαν κακά ,
505 "Η τάς Ορέστου τλήμονας φυγάς στένεις,
Και πατέρα τον εμόν, όν ποτ' εν χεροίν έχων,
2. Α' Αν Pw

Ανόνητ' έθρεψας σοί τε, και τους σοίς φίλοις , 510


ΠΡ. Ανόνηθ'' όμως γούν τούτό γ' ουκ ήνεσχόμην.
Ηλθον γάρ αυτού πρός τάφον, πάρεργ' οδού,
Εle. Cur vero, Ο senex, hos oculos madefactos habes ?
Νum mea mala longo post intervallo memoriam tibi renovarunt 2
505 Αn Οrestis miserum exilium gemis,
Εt patrem meum, quem quondam in manibus habens
Εducasti inutiliter tibi, et amicis tuis ?
Sen. Ιnutiliter quidem, non tamen hoc pungebar.
Veni enim ad ipsius sepulchrum obiter,

τοιούτος, ποιείν, cet. Scaliger conjecit πο re Μarklandus ad Suppl. 121. odore in


λιον, probante Ρiersono ad Μαrin, p. structum. Ηesychii glossam κατήρες,
553. qui tamen male praefert αιολιού τε. κατηρτισμένοι εν ερήμω, bene Schaeferus
Vera fortasse Scaligeri conjectura est. emendat κατηρτισμένον έρετμώ, nisi verius
Sed potuit etiam aliud vocabulum ejus fortasse est κατηρτισμένον, ευήριτμον, Ce
dem significationis, v. c. γέρον, olim ad terum de vino ανθοσμία, vid. Αthen.
fuisse, iu cujus locum glossa παλαιόν suc Deipn, p. 32. a. ibique Schweigh. Ιn
cesserit. Τhierschius conjicit γραίον. Βrub. legitur κρατήρες. Seidl.
5eidl. κατήρες est dcorsum dependens, ideoque
498. Οσμή κατήρες,] Κατήρης hic pro hinc alienum. Leg. προσήρες. Reisk.
ευήκης, τους οσφραίνουσιν εύρδμος τα γάρ 499. τώδ'] Legendum τόδ' φuod secum
ήδία άρηgί πως το θυμό, και ήρεσεν, ή ευα ferebat, non tenuior potus erat, sed vi
ρίστησεν. Βαrnes, num. Μusg.
Ηeath, putat, adject. κατήρης deriva τούδ' scribit Ηeath. et ante illum
tum esse a praepos. κατά, ut οσμή κατή Reisk. Βeck.
ρες sίt i. g. κατά την οσμήν, odori gratum. τούδ'] Ιta Ηeathius et Schaeferus (cf.
Sic Αdrastus in Suppl. v. 121. vocatur Cycl. 256.) praeeunte Reiskio, qui ex
κατήρης χλαινιδίοις, quia humi jacebat ca plicat: dulce est hujus υctusti vint scψ
put vestibus obvolutus. Sic Iph. in Τaur. phum polui debiliori αdmiscere. Vulgo
1547. ταρσό κατήρε est remorum ordine legitur τώδ. Μusgravius proponit τόδ',
dependente, i. e remis aquae immissis; φuasi σκύφον neutrius generis esset. Di
et eodern sensu Ηesychius vocem hanc citur quidem ο σκύφος et το σκύφος, vid.
exponit per κρεμαμένην, Juxta eandem Αthenaeum ΧΙ. p, 498, d, sed non το
analogiam αμφήρης derivatur a praep. αμ σκύφον. Seidl.
φι, unde αμφήρεις σκηναί, Ιon. 1128. ten 5οι. Εγώ δε τρύχει] De hac voce vide
toria, quae spatium quoddam utrinque, supra ad ν. 185. Βαrnes.
i. e undique, includunt. Sic ab adverbio 505. τλήμονας] Νoli corrigere τλήμο
εύ . derivatur ευήρης, habilis, gui facile νος. Vid. Ρors. ad Ρhα:niss. 389. et
manibus tractari ac versari potest; αντή 1724. Seidl.
ης ab αντι, Τroad. 223. διήρης a διά, 508. ουκ ήνισχώμην..] Legendum ενυα
hα.n, v. 88. ubί διήρις έσχατον est con σώμην, πon oo hoc pungebar. νύττειν de
tignatio ultima, i. e, άuae transmittit, aut stimulo vel doloris, vel voluptatis, dici os
transitum praebet sursum adscendentibus. tendit Dorvillius ad Chariton. 559. Οp
Εx Ηeath. Βeck. time igitur convenit affectui ex utroque
--Οσμή κατήρες,] Recte videtur explica mixto, qualis hic depingitur Μusg.
434 ΕΥΡΙΠ Ι Δ Ο Υ

510 Και προσπεσών έκλαυσ', ερημίας τυχών


Σπονδάς τε, λύσας ασκόν όν φέρω ξένοις,
Έσπεισα τύμβω δ' αμφέθηκα μυρσίνας, 5 15
Πυράς δ' επ' αυτής όιν μελάγχιμον πόκω
Σφάγιον εσείδον, αίμά τ' ου πάλαι χυθεν,
515 Ξανθής τε χαίτης βοστρύχους κεκαρμένους,
Καθαύμασ', ώ παί τίς ποτ' ανθρώπων έτλη
Προς τύμβον ελθείν ου γαρ Αργείων γέ τις 520
510 Αc procidens humi luxi, nactus solitudinem :
Libaminaque soluto utre, quem hospitibus fero,
Fudi, ramosque myrteos circa tumulum posui:
Αd ipsum vero rogum ovem nigro vellere
Victimam vidi, recensque fusum sanguinem,
515 Flavaque comae cincinnos abrasos.
Μiratusque sum, Ο filia, quisnam hominum ausus fuerit
Αd tumulum venire: non enim Αrgivorum ullus:

Reisk. emendat: τούτό γ' ουκ ήγασσά 519, εθαύμα") Canterus ετίμησ’. Sed
μην, hoc non grαυίter ιuli. θαυμάζειν colendi sensu a Veteribus adhi
Ηunc versum ex Μusgr, conjectura bitum recte monet Μarklandus ad Ηip
ita transtulit Ρrev.: " Ιls sont perdus! pol. 105. (et ibid. Valck.) vid. et Dion.
. Τοute fois ce n'est pas ce souve Chrysostom, p. 323, 4.
nir, qui m'ément en cet instant." Βeck. θαυμάζειν, colere, υenerari, Strepsia
Ανένηθ'.] Ιta Βarnesius. Vulgo ανό des apud Αristoph. Νub. 1116, farinae
νητ'. [Sic Victor.] saccum praeceptori afferens hanc ratio
τούτό γ' ουκ ήνισχώμην. i. e, υcrum αό hoc nem addit:
ηιίhί non potuί temperare, scil. ne sepul Χςή γας επιθαυμάζειν τι
crum Αgamemnonis adirem et honora τον διδάσκαλον,
rem. Spectat enim ad proxime sequentia. Αristides: ούτε γάρ της αξίας της υμετί
Δeidl. ας τους έξω θαυμάζειν, Τom. ΙΙ. 227.
509. "Ηλθον γάς, etc.] Vid. supra ad ν. dem : πώς άξια ταύτα του Διονύσου και
324, του Ηρακλέους, οι παρ' υμίν (Τhebanis)
πάρεργ' οδού,] Sic supra ν. 63. Πάρεργ' φύντει, παρ' υμών πρώτων ιθαυμάσθησαν,
"ορίστην καμι ποιείται δόμων, d est: Τom. ΙΙ. 27Ο. · Ιn ultimo certe exemplo
Ορίστη και ιμι ως πάρεργά τινα χρήματα θαυμάζειν est divints honoribus colerε.
των δόμων και ουκ αναγκαία ποιείται, αλλ' Confer Μed. 1141, Αndrom. 564. Schol.
ώς αλλοτρίου, έχει. Βαrnes. Ρindari in Νem. V. Stroph. 2. et Εpod.
πάρεργ' οδού, i. e, quum huc me con 3. denique in Νem. ΙΧ. Divis. 1. Μusg.
ferrem, in via simul illuc deflexi. Seidl. 519. Μολών δ' ιτίμησ'] Ιta cum Cante
512. τύμβω δ' αμφίθηκα μυρσίνας.] Vide ro lego, rejecto, quod prius obtinuerat,
supra ad ν. 324. Βαrnes. ιθαύμασ', in marginem. Βαrnes,
515. οίν] Ιta Schaeferus. Vulgo όϊν, εθαύμασ', i. e. coluit. Vid. Μusgravium
Vid. Ρors. Praef ad Ηec, p. clvii. ed. ad h. 1. et supra ad v. 84. Canterus con
Ι.ips. coll. ad Μed. 634. Seidl. jecerat ετίμησ’, φuod Βarnesius non debe
514, άμα τ'] Βarnesius errore typo bat recipere, ΑΕschylus de eadem re ad
graphico αίμά γ'. ' Μusg. hibuit πρεσβεύειν, Choέph 485. Seidl.
Σφάγιον ενιίδον,] Τale quid Sophocl. 520. Recte monuerunt interpretes, Εu
Εlectr. ν. 885, etc. ΑΕschyl. Choéph. ν. ripidem h. 1. irridere ΑΕschylum Choéph.
477, etc, Βαrκες. a ν. 164 - 230, Νec tamen jure hoc
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 435

Αλλ' ήλθ' ίσως που σός κασίγνητος λάθρα,


Μολών δ, εθαύμασ' άθλιον τύμβον πατρός,
520 Σκέψαι δε χαίτην, προστιθείσα σήκόμη,
Ει χρώμα ταυτό κουρίμης έσται τριχός,
525
Φιλεί γαρ, αίμα ταυτον οίς αν η πατρός,
Τα πόλλ' όμοια σώματος πεφυκέναι.
ΗΛ. Ουκ άξι ανδρός, ώ γέρον, σοφού λέγεις,
525 Ει κρυπτόν εις γην τήνδ' αν Αιγίσθου φόβω
Sed fortasse clam frater tuus venit.
Ρrofectus autem, honoravit miserum sepulchrum patris.
520 Αspice vero comam, tua apponens comae,
Νum color idem sit rasae comae.
Solent enim iis, quibus idem fuerit patris sanguis,
Μulta esse similia in corpore.
Εle. Ηaud digna viro, Ο senex, sapiente loqueris,
525 Si latentem in hanc terram, ΑΕgisthi metu,

fecit Εuripides Βene enim senserat της Canterus χρώμα ταυτής, pro της
ΑΕschylus, animum anxium curisque αυτής, φuod, ut dici possit, hoc loco ta
depressum etiam ex vanis rebus saepe men minus aptum est. Scaliger ει χρώμα
spem captare, Seidl. ταυτό, quem secuti sunt Βarnesius, Μus
521. Ει χρώμα τ'αυτό] Ita Βarnesius gravius, Schaeferus, Facilius Reiskius
conjectura certissima. Εd. Victor, ει χρώ χρώμα ταύτη, ηum color huic coma tuα
ματ’ αυτής. Μox pro έσται malim εστί. sit αδscissa comαε scil. color Praetulis
Caeterum per viginti quinque versus proxi sem tamen χρώματ’ αυτή, nisi pluralis
me hunc sequentes unicus poètae scopus χρώματα pro singulari χρώμα visus esset
est ΑΕschylum irridere, vid. Choéphor a insolentior.
ν. 164. ad ν. 230. Μusg. ίστα] Schaeferus ιστι, quod maluerat
Ιdem observarunt Βrumαnus et Ηeath,, Μusgravius, sed cf. ν. 533. Seidl.
qui poètam propterea reprehendunt. 522. Φιλεί γάς,] Εlegans est et Αtticis
Reisk. scribit: ει χρώμα ταύτη, ηum frequens usus verbί φιλέω et χαίρω, pro
color huίc coma tua erit color αθscissac είωθα, αno, νel gaudeo, pro soleo. Sic
comια. Βeck, Ηerodot. Εdit, Ηen. Stephani, fol. 440.
Ει χρώμα ταυτό κουρίμη, έσται τριχός ] Αυτόματον γάς ουδεν, αλλ' από πείρης
Cum olim male scriptum erat ει χρώματ’ πάντα ανθρώποισι φιλέει γενέσθαι. Ιdem
αυτής, Canterus levissima distinctione le fol. 442. Φιλίει ο Θεός τα υπερέχοντα πάν
gebat: ει χρώμα ταυτής, . Εt Sophocles τα κολούιιν. Εuripidis Scholiast. ad
ταυτάν pro τάν αυτάν dixit, Philoctet. v. Ρhα.nissas observat alibi, φιλεί etiam poni
848. Ει ταυτάν τούτω γνώμαν ίσχεις. Scho pro συμβαίνει. Sic Αristoph. Νubibus:
liastes: ει την αυτήν τό Οδυσσιί γνώμην φιλεί γάρ πως τα τοιαύθ' ετέρως τρέτισθαι.
έχεις. ΑΕmilius Ρortus duobus locis ex Scholiast. έθος έχει συμβαίνει γαρ άλλως
Αristotele citatis hujus vocis usum confir άποβαίνιιν, ή προσδοκά τις Sic Ηorat.
mat. Sed de hac re nihil dubitandum, Εpod. VΙΙΙ. Ωuid " Quod libelli Stoicί
cum ταυτού occurrat infra v. 531. pro του inter sericos jacere pulvil.os anιαnt. Uοι
αυτού, et tamen Scaligerum potius sequor, απιαηί pro solent. Βαrnes.
φuί χρώμα ταυτό scribit, φua voz versui diam 524. Ηic incipere Prev, monet paro
Convenientior et sensui, et magis trita est. scenae Choéphororum ΑΕschyli, ubi
Βαrmes, Εlectra fratrem ex iisdem judiciis agnos
χρώμα ταύτη] Victorius χρώματ’ αυ cit, quibus hic fidem adhibere non vult.
436 ΕΥ ΡΙΠ ΙΔ ΟΥ

Δοκείς αδελφόν τον εμόν ευθαρση μολείν.


2/ Α" "- Α' Α"
Ετσειτα χαιτης πως ξυνoίσεται πλόκος, 530

Ο μεν παλαίστραις ανδρός ευγενους τραφείς, ,


κτενισμοίς θήλυς αλλ' αμήχανον.
"Ο δε
530 Πολλοίς δ' αν εύροις βοστρύχους ομοπτέρους
Και μη γεγώσιν αίματος ταυτού, γέρον.
αρβύλης σκέψαι βάσιν, 535
ΠΡ. Συ δ' εις ίχνος βάσ',
ξύμμετρος σώ ποδί γενήσεται, τέκνον.
Ει
ΗΛ. Πώς δ' αν γένοιτ' αν εν κραταιλέω πέδω
Ρrofectum fratrem meum animosum putas,
Deinde quomodo cirrus gjus comae congruet ?
Αlter quidem viri nobilis in palaestris nutritus,
Αlter vero crebra pexatiοne mollis, quamobrem hoc est impossibile,
530 Μultis autem invenies cincinnos similes,
Νec tamen eodem sanguine prognatis, Ο senex.
8en. Τu saltem, in gjus vestigium ingressa, soleae specta gressum,
Νum eadem-mensura tuo pedi respondeat, Ο filia.
Εle, Quomodo vero fieri posset in lapideo solo

Ubi locum ΑΕschyli examinavit Ρrev. sub Latinus : Ιlle φuidem, μίpole υίri nobilis,
finem addit: " Ιl est vrai que le fonde in palacstris nutriίus. Vocem κτινισμός
ment de cette reconnoissance frivole : desidero in Lexicis. Seidl.
mais si la critique d'Εuripide est juste, 530. ομοττέρους] Βeckius monet, respi
elle n'en est pas moins déplacée, Stan cere huc Ρollucem Οnom. VΙ. 156. όμο
ley, d'apres le scholiaste d'Εschyle, ex πτέρους δι τους ομοτείχους ειπόντος Ευριπίδου,
plique le mot grec par lequel ce poete Cf Ηesych. v. ομόττεροι. Seidl.
désigne l'ouvrage tissu par Εlectre, de 531. ταυτού,] Vide supra ad v. 521.
manière a sauver le ridicule qu'y jette Βarrιes.
Εuripide: c'étoit, suivant ce commenta 534. κραταιλέω] Ηesychius: κραταί
teur, une pièce détachée, qu'Οreste por λιον έδαφος, εκ σκληρού γεγονός, Μusg.
toit séparée de ses vétemens, Μais il κραταιλέω.] Α κραταιός et λάας, lapis,
paroit difficile, suivant la remarque de Μ. idem, quod κραταίτεδον ρύδας Ηomero:
Ρauw, d'admettre cet adoυcissement. Εt est autem κραταίλεως Αttice, ut Μενίλεως.
ce qu'on peut dire de plus favorable au Βαrrιes.
poète, c'est que la robe dont il parle, Reisk. scribit: πώς δ' αύ. Βeck.
φuoique faite dans l'enfance d'Οreste, Πώς δ' άν, Conf. ν. 538. Seidl.
pouvoit faire partie de son habillement 535. έκμακτρον ,] Ιta Victor. Princ.
dans l'age d'homme. Βeck. per compendium. Βrubachius et Ηer
525. αθαρση, imbellem, reponit Reisk. vag. έκματρον, φuod Stiblinus accepit pro
respicere enim ad κρυπτόν. Βeck. ίκμετρον Sed jam Canterus restituit έκ
Sensus est : si putas, fratrem meum, μακτρoν Cf. Αbresch. in Μiscell. Οb
qui forti animo est, ΑΕgisthi metu clam serv. VΙ. p. 272. Seidl.
in hanc terram rediturum esse, Seidl. 536. αδελφοίν] Οrestis et Εlectrae Sic
525. s, άν - μολιίν, 1ηroficiscί υelle. infra v. 746. Μusg.
Ηeath. Δυείν αδελφοίν] Δυιίν Αttice pro δυούν, αe
528. ευγενούς] Εd. Schaefer, ευγενή, vitio φua re vide supra ad ν. 95. Αδελφός au
typographico. Construe: ο μεν ανδρός ευ tem hic non de.fratre modo, sed et sorore,
γενούς, τραφείς παλαίστραις. Ιnterpres dicitur, quod patet ex sequentibus: ανδρός
ΗΛΕΚ ΤΡΑ. 437

535 Γαίας ποδών έκμακτρον; ει δ' έστιν τόδε,


- y -- - Υ 2 / » 3/

Δυοίν αδελφοίν πούς αν ου γενoιτ ισος, ν

Ανδρός τε και γυναικός, αλλ' άρσην κρατεί. 540


ΠΡ. Ουκ έστιν, ει και γην κασίγνητος μολών,
Κερκίδος ότω γνοίης αν εξύφασμα σής,
540 Εν ώ ποτ' αυτόν εξέκλεψα μη θανείν,
ΗΛ. Ουκ οίσθ', Ορέστης ηνίκ' εκπίπτει χθονός,
Λ. 9 1) , "- " ν y/ Λ

Νέαν
Πώ
μ' έτ' ούσαν, ει δε κακβεκον πέπλους,
Υ Λ. » Λ - ». 1/ * » Μ. /
54,5

ως αν, τοτ ων παις, νυν εχοι ταυταν φαβη,


555 Τerra pedum vestigium expressum2 quamvis autem hoc fieri posset,
Τamen duorum ex eodem utero natorum pes nunquam fuerit acqualis,
Viri et fα.minae. Νam mas superat.
Δen. Αnnon est, si frater tuus hanc terram veniret,
Undenam cognosceres radii tui telam,
540 Ιn qua ipsum olim furtim morti surripui?
Εle Νescis, Οrestes cum vertit sol um,
Μejuvenculam adhuc fuisse? quamvis vero etiam texuissem cί peplos
Quomodo, cum tunc esset puer, nunc easdem haberet vestes,

τι και γυναικός, Collective autem hic di μελών,] Ιta Victorius, quam lectionem
citur, cum alias αδελφή semper soror vo mutare non sum ausus, quamvis exem
catur. Vox autem proprie usurpatur de plum non habeam, ubi simili modo εί
fratribus et sororibus uterinis. Sic et in cum participio ponatur, omisso εστί. Sed
fra v. 746. Οrestes, Εlectra et Chryso nihil in tali constructione absoni video.
themis άδελφοι νοcantur. Cf infra ad ν. 865. [Plat. Phaedr. p.
In hac autem
νοce το α non privationem, sed congrega 260. d. εγώ γάς ουδένα αγνοούντα ταληθές
tionem et ταυτότητα, significat, δελφυς αναγκάζω μανθάνειν λέγειν, αλλ' είτις έμή
vero ή μήτρα. Vide Εustathium, fol. ξυμβουλή κτησάμενος εκείνο, ούτως έμε λαμ
1752. lin. 17. Εx ΑΕmilii Ρorti notis. βάνειν. Schaef] Μusgravius conjicit μό
Βarnes. λοι, quod edidit Schaeferus Canterus
Δυεί αδελφοίν] Μale Μusgravius : emendabat ει ταξήν pro εί και γήν, Scali
" Οrestis et Εlectrac. '' ' Ιn universum ger ει και νυν - μέλη. Μόλη etiam pro
aicit fatris et sororis Νos: zureyer bat Ηeathius, quod ab usitato loquendi
Geschuist, r. more recedit. De potestate particularum
που,) Ιta Victor Ρrinc, Νonnulli ει και disputat Ηerm. ad Vig, p. 792.
πούς. 8eidl. Seidl.
δυεϊν legit Victor, 543. ίχοι] Ιta ΜS. β. Εd. Victor,
538. ε και γην κασίγνητο, μολών,] Ιta έχη. ΜS. α. έχη, superscripto tamen
Εd. Victor, Canterus non male ει ταρήν έχει. Caeterum Εd. Vict. et ΜSS. ταύτ'
κασίγνητος μελών Lenius aliquanto foret αν ante έχη (vel έχοι) habent. Sed recte
ει και γην κασίγνητος μόλοι. Μusg. ordinem mutavit Βarnesius. Μusg.
Ουκ έστιν, τι παρή» κασίγνητος μολών,] Πώς άν, τότ’ ών ταις, νυν 4χη ταύτ' άν
Cum olim legebatur ει και γήν, &c. Can φάρη,] Cum olim legebatur νύν ταυτ' αν
terus legebat ει ταρή», φuae lectio placet; ίχή φάκη, miro et manifesto versus detri
Scaliger legit ει και νυν, et pro μελών scri mento, miror, neminem hactenus id de
bit μόλη, longius recedens ab exemplari.prehendisse, certe nemo in ordinem ro
aegit, ut nunc nos fecimus, ipsissimis i
Βarnes.
Ηeath. legit ει και γήν - μέλη. Βeck. teris carumque apicibus fideliter omnibus
VoL. VΙΙ. Ε f
438 Ε Υ Ρ Ι Π ΙΔΟΥ

Ει μη ξυναύξοινθ' οι πέπλοι τω σώματι,


545 Αλλ' ή τις αυτού τάφον εποικτείρας ξένος
Εκείρατ, ή τήσδε σκοπούς λαθών χθονός.
ΠΡ. Οι δε ξένοι πού: βούλομαι γάρ εισιδών 550

Αυτούς, έρεσθαι σου κασιγνήτου πέρι.


ΗΛ. Οίδ’ εκ δόμων βαίνουσι λαιψηρό ποδί.
550 ΠΡ. Αλλ' ευγενείς μέν εν δε κιβδήλω τόδε,
Πολλοί γάρ όντες ευγενείς, εισιν κακοί,
0/ Λ Α' ν / /

"Ομως δε χαίρειν τους ξένους προσεννέπω. 5 55

Νisi cum ipso corpore simul crescant vestes?


545 Sed vel aliquis peregrinus sepulchrum ipsius miseratus,
Se rasit, vel aliφuis ex hac terra, qui speculatores fefellit.
Sen. Isti vero hospites ubinam sunt f Volo enim intuitus
Ιpsos, de fratre tuo percontari.
Εle Ηi ex adibus egrediuntur velocipede,
550 Sen. Αt nobiles quidem υίdentur. Ηoc tamen est in incerto:
Μulti enim, gui sunt nobiles, sunt improbi.
Sed tamen hospites salvere jubeo.

servatis, excepto quod cum Ρorto lego ή τήσδι, σκόνος λαβών, χθυνόι.] Αd της
ταύτ', i. e, ταυτά, pro ταύτ', i. e, ταύτα,δεχθονός intellige τις ex vers. praec. Ιm
De voce φάρος, φuod priorem habet com pressi omnes σκοπούς λαθών, φuae lectio
munem, nos satis ad Supplic. ν. 296. defendi quidem potest, sed nostra et ex
Ηercul. Fur, v. 414, et Ρhα"niss. v. 1097. φuisitior est, et constructionem minus fa
Βαrnes. cit impeditam. Concinnavi illam ex dis
νύν ίχοι ταύτ' άν φάρη,] Victorius νύν crepantia Μusgravii librorum. ΜS. enim
ταύτ' αν ίχη φάκη. Voces transposuit β. habet σκότους λαβών, et in λαβών con
Βarnesius. Pravum verborum ordinem sentiunt etiam ΜSS. α. et γ. Εmenda
etiam Μusgravii ΜSS. referunt. Ρro tionem nostram tuebitur Iphig. Τaur.
ταύτ' Ρortus legi νult ταύτ. Νοn opus. 1025,
Sείdl.
άς δή σκότος λαβόντες εκσωθιίμιν άν,
544. ξυναύξαινθ'] ΜS. γ. ξυναύξονθ'.
Μusg. Οonf. supra v. 515. ιρημίας τυχών, et
546. τήσδε - χθονός.] Εmendat Ρier Οrest. ν. 57. φυλάξας νύκτα. Ιn Οrestis
sonus κ τήσδι -χθονός. Verisim, p. 240. tamen ν. 461. τίνα σκόταν λάβω προσώπω
Sed non semper adjicitur praepositio in miror etiam nuperrimos editores non cor
hujusmodi locutionibus: vid. ad Τroad. rexisse βάλω προσώπω. Scholiastes ποίον
γ, 847. νέφος τζοβάλωμαι. Ρhaeniss. 1550. σκότιν
σκοπούς λαθών] ΜS. β. σκότου, λαβών, όμμασι σούσι βαλών. 1467. ήδη με περιβάλ
consentientibus in ultima voce ΜSS. α, λι, σκότος. Ηercul. Fur. 115Ο. πέτλεισι
γ. Μusg. κρατι περιβάλω σκότος. - Ιn nostro loco
Εκείρατ’, ή τήσδε σκοτού, λαθών κίωίε: Ρiersoni emendationem Veris, p. 240. ή
8ubaudi τις εγχώριος, ut sit sensus: Αλλ "κ τήσδε -χθονός, jure ut parum necessa
ή τις ξένος αυτού τάφων εποικτείρας, εαυτόν riam rejicit Μusgravius. Seidl.
εκείρατο, ή τις εγχώριος, λαθών σκοπούς Constructio est: ή τηνδεχθυνος τις λα
ταύτης χθονός. Ηoc omnes ante me vi θών σκοπούς. Ηeath.
άerunt, etiam Latini interpretes Βarnes, 55ο. 5. Αpud Stob, Grot. LΧΧΧVΙΙ.
ΡΕ.
Reisk. scribit: σκοπός. Τ Βeck.
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α." 439

ΟΡ. Χαίρι, ώ γεραιέ, του ποτ, Ηλέκτρα, τόδε


ανδρός λείψανον φίλων κυρεί,
Παλαιον
555 ΗΛ. Ούτος τον αμόν πατέρ' έθρεψεν, ώ ξένε.
ΟΡ. Τι φής, όδ' ός σον εξέθρεψε σύγγονον,
/ - Η /
ΗΛ. Οδ' έσθ' ο σώσας κείνον, είπερ έστ' έτι. 56Ο
ΟΡ. Έα τί μ' εισδέδορκεν ώσπερ αργύρου σκοπών
Λαμπρόν χαρακτηρι, ή προσεικάζει μέ τω,
560 ΗΛ. "Ίσως Ορέστου σ' ήλιχ ήδεται βλέπων.
ΟΡ. Φίλου γε φωτός τί δε κυκλεί πέριξ πόδα; 565
0re, Salve, Ο senex, cujusnam viri, Εlectra,
Ηae antiquae υcterum amicorum reliquiae sunt 2
555 Εle. Ηic meum patrem educavit, Ο hospes.
0re, Quid ais ? hic est ille, qui tuum fratrem educavit?
Εle. Ηic est ille, qui servavit illum, si modo superest adhuc,
Οre. Εhem. Guid me intuetur, tanquam argenti contemplans

Splendidum signum ? num assimilat me cuipiam ?


560 Εle, Fortasse Οrestae te aequalem aspiciens laetatur.
0re, Chari certe viri : quid vero circumrotat pedem ?

551. εισι ed. Victor. fol. 48. nomine tamen suppresso, guod
555. Reisk. emendat: πού ποτ', φιια τη ex sequentibus patebit melius, Varios
cίαsse collocanda sunt ha senis reliφμία ' itaque veterum heroum mnemonas post
ad quod genus amicorum pertinet senex? Εustathium recenset Ρtolemacus Ηephaes
Βeck. tion fine libri primi, videl. Ulyssis Μyis
553. s, το τοτ'-κυρεί,] Ηeath. " Verte cum, Αchillis Νοέmona, i. e Ρhαnicem,
αd quem amicorum tuorum, Εlectra, per Ρatrocli Εudorum, Protesilai Dardanum,
ίinent υcteres ha hominis reliφuίτ, id est, Αntilochi Chalconem, Ηectoris Daretem
φuisnam est hic e tuis antiquis amicis.'' Ρhrygium. Vide alios apud Clement.
Locum facilius intelliges, si φίλων expli Αlexand. Paedagog Lib. Ι. c. 7. item
ces per φίλου, Seidl. Τurneb. Lib, VΙΙ. c. 3. Ηinc et nos in
555.ούτος τον αμεν πατέρ' έθρεψεν, ώξίνι.] Franciade nostra Μoiinum ΝigriPrincipis
Guod αμός et αμος priori longa ponitur moderatorem assigno, senem prudentissi
pro ημέτερος, abunde constat, Vide supra mum et judicii subacti, guia etiam in
ad τ. 188. Ηic autem senex, sive paeda junioribus heroum animis senilis quadam
gogus, putatur Αgamemnonis primo nu. sagacitas et temperantia requiritur, ut veri
tritius, mox et Οrestae ipsius. Τales sane sint virtutis amatores. Βαrnes.
veteribus heroibus fere assignabantur om αμέν] Ιta editt vett. Schaefer, αμόν.
nibus, vel ex ortu, vel certe priusquam ad 8eidl.
res gerendas se accingerent. Εt hi Μne 556. εξίθεεψε] Οptime Piersonus iξί
mones dicti sunt, i. e monitores, Εusta κλεψε, conferens, praeter Εlectrae respon
thius fol. 1697. lin. 55. Μnemonas di sum, ν. 16. ν. 286. 7. ν. 416. denique v,
εit nomen officii, multosque variis heroi 540. Μusg.
bus Μνήμονας et submonitores, ut et ge εξέκλεψε] Sophocl. Εlectr. 11 - 14.
nios, attributos refert. Ηujus nominis ΑΕschyl. Choëph. 747. Vulgo εξέθρεψε,
unum affuisse Αchilli, ηui eum submon quamlectionem non tam propter loco8is
eret, ne quem ex Αpollinis filiis interi tos damnandam puto, guam propter Εleo
τηeret, tum enim moriturum, ' meminit tra responsum, et quod senexille Οreo
cum Plutarcho Scholiastes Lycophronis, tem poιuit quidem τρίφιν, sed non εκτεί
.. F f2
440 Ε Υ Ρ Ι Π ΙΔΟ Υ
ν Α' - Α'

ΗΛ. Καυτή τόδ' είσορώσα, θαυμάζω, ξένε.


".- 1/ ' " -

ΠΡ. "Ω πότνι, εύχου, θύγατερ Ηλέκτρα, θεοίς.


" - Α Λ' '- /
ΗΛ. Τί των απόντων,9 ή τί των όντων πέρι,ξ
"ν " \ «1 Λ /

565 ΠΡ. Λαβείν φίλον θησαυρόν,


s 3 όν φαίνει θεός.
»- Μ /

ΗΛ. "Ιδού, καλώ θεούς ή τί δή λέγεις, γερον, 57ο " σ' w /

ΠΡ. Βλέψον νυν βίς τόνδ', ζι) τέκνον, τον φίλτατον.


" ' ν " 2 / "s- --

ΗΛ. Πάλαι δέδοικα,και μη σύγ' ουκ έτ' ευφρονής.


μη συγ
ΠΡ. Ουκ ευ φρονώ γ γώ σον κασίγνητον
γ >βλέπων, Λ. Α'
- ";- ";- y "

570 ΗΛ. Πως ειπας,, ω


ώ γεξαι
γεραι',, ανέλπιστον λόγον,
γ
" - y Α' Λ. \ y /
ΠΡ. Ορών
S Ορέστην
ξ τόνδε τον Αγαμέμνονος.
γαμέμι
- ν 7 "ν *

ΗΛ. Ποιον χαβ


χαρακτήρ'
ξ εισιδών,2 καιώ πείσομαι, ρ/
ΠΡ. Ουλήν παρ' όφρύν, ήν ποτ' εν πατρός δόμοις

Εle. Εt ego miror, Ο hospes, hoc aspiciens.


δενι. Ο veneranda filia Εlectra, supplica diis.
Εle. Ρro quanam praesente, aut absente re ’

565 Sen. Ut prospere accipias thesaurum, φuem ostendit Deus.


Εle. Εn voco deos, aut quid jam dicis, senex 2
Νen. Ιntuere in hunc, Ο filia, charissimum.
ΕΙε. Jamdudum metuo, ne tu non sana mente sis.
Δerι. Νon sana mente sum ego, qui fratrem tuum video2
57Ο ΕΙρ, Quomodo dixisti, Ο senex, insperatum sermonem ?
Δen. Μe videre Οrestem hunc Αgamemnonis filium.
Εle. Quam notam conspicatus cui fidem habeam ?
Δen. Cicatricem juxta supercilium, φua olim in aedibus patris

φειν. - Ιn versus initio cum Εd. Victorii λαβείν] Οffendit hac vox Μusgravium,
Ρrinc, scripsi φής. Vulgo φής. Seidl. φui nihil causae esse ait, cur Εlectra acci
564. Τι των ατ.] Vulgo bis τί interro pere oraret, guem jam acceperat, thesau
gativum. Sed vid. Ηerm. de Εmend. rum. Conjicit igitur λαύιν et, hoc jure
Gramm. p. 95. Μusgravius ita scripsit et postea repudiato, aliquanto melius κρατεί,
interpunxit, τί, των ά τόντων, ή τι των όν conferens Αristoph. Αν. 1759. (1752.
των τέρι , Ceterum conf. Sophoclis Εlec Βrunck.) Sed vera vulgata. Senex,
tra, ν. 305, τάς ούσας τ' εμού και τάς απού quod satis demonstrat verbum φαίνει, ini
σας ελπίδα, διεφθορεν. Seidl. tio incertus animi est, utrum verum Οres
565. Λαβείν] Εlectra cur accipere ora tem videat, an vana ejus imagine ludatur.
ret, quem Jam acceperat, thesaurum, nihil Jubet igitur Εlectram preces mittere ad
causae erat. Videat ergo lector, an hic deos, ut vere sibi dent eum, cujus imagi
locum habeat verbum antiquum λαύειν, a nem ipsi conspiciant. Αc, si vel displi
quo ατο, ανιιν, hoc sensu: Οra Deos, Εlec ceat haec explicatio, recte tamen se habet
tra, ul.fruarts ιuesauro. Νοn dissimilem λαβείν. Νοndum enim acceperat, quippe
potestatem verbo λαω apud Ηomerum quae fratrem nondum agnovisset. Seidl.
Οdyss Γ. 2:ίν, υιbuit Αristarchus, vid. 57Ο. γέραι ανέλπιστον scribit Ηeath.
Scholia et Ηesychium. Βeck.
Satis placereι : Κρατιίν φίλο, 9ησαυρόν, γερα",] Vett. Εdd. plene γεραιέ. Seidl.
μι possideas et retineas carum thesaurum. γεραιι ed. Victor.
κρατεί cum accusativo vide Αristoph. Αν. 57i. oρών] Μalim έράν, ut est in ΜS.
1759. Μusg. β. Μusg.
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 44]

Νεβρόν διώκων σου μέθ', ήμάχθη πεσών. Λ Α'

575 ΗΛ. Πώς φής, ορώ μεν πτωματος τεκμηριον,


ΠΡ. "Επειτα μέλλεις προσπιτνείν τοις φιλτάτοις, 580
2 9 2. y/ 2 γ' Λ' Λ Ν

ΗΑ. Αλλ' ουκ έτ , ω γεραι: συμβόλoισι γας


Τοίς σοίς πέπεισμαι θυμόν ώ χξονωφανεις,
Έχω σ' αέλπτως. ΟΡ. Καξ εμού γ' έχει χρόνω,
580 ΗΛ. Ουδέποτ' εδόξασ. ΟΡ. Ουδ' εγώ γαρ ήλπισα.
ΗΛ. Εκείνος εί σύ; ΟΡ. Σύμμαχός
"Η 3. Α' Λ 9 «Η ' βόλγέ σoι μόνος,
γ εκσπασωμαι γ , ον μετέρχομαι, ΟΛΟΡ. 586

Πέποιθα δ', ή χρή μηκέθ' ηγείσθαι θεούς,


ΕιΧΟ
τάδικ έσται της λδίκης υπέρτερα.
"Ε λ y/ γ' Λ' " Α' "

585 Εμιολες, εμoλες, ω χρονιος αμερα

Τecum hinnulum insectans, prolapsus cruentatus est.


575 Εle, Quid ais? video quidem casus indicium.
8eπ. Εt adhuc cunctaris charissimos amplecti?
Εle. Αt non amplius, Ο senex : signis enim
Τuis animo sum persuasa : Ο φui tandem apparuisti mihi,
Τeneo te practer spem. Οre. Εt a me sero teneris.
580 Εle, Νunquam ego putavi. 0re, Νeque ego etiam speravi.
Εle. Ιlle tu es? Οre. Socius tibi solus:

Si modo jactum retis, quem meditor, extraxero.


Εle, Confido quidem: aut non amplius putandum est esse deos,
Si injusta.frcinora sint superiora justitia.
585 Cho. Venisti, venisti, Ο sera dies

"οράν] Ιta ΜS. β. ut jam Βrubach, et 58ο. ουδέποτ' εδόξασ.] Εlegantius foret,
Ηervag qui infinitivus pendet a suppresso meo judicio, ουδέποτε δόξασ. Μusg.
είπον. Vulgo oρών, φuod etiam defendi pot ουδέποτε δόξασ'.] Ita Schaeferus ex Μus
est. Seidl. ravii conjectura. Libri ουδέτστ' εδόξασ'.
"Οράν ed. Victor. Ε
fortasse praferat aliquis ob
proximum ήλπισα in Οrestis responsione,
575. ουλήν] Confert Βarnesius Ηom. Seidl.
Οdyss. Τ'. v. 392. Μusg. 581. Εκείνος εί σύ;) Soph. Εlectr. 1222.
Ουλήν τας όφρύν] Τalem Ulyssis ανα ή γάρ συ κείνος , Ιn universum moneo,
γνώρισιν ex cicatrice factam Ηomerus des hanc utramque fabulam in singulis locis
cribit Οdyss, τ', ν. 392. Νίζε δ' άρ άσσον haud parum inter se similitudinls habere.
ίεσα άναχθ' ιόν, αυτίκα δ' έγνω ουλήν, τήν Seidl.
τoτί μιν σύς ήλασε λευκό οδόντι, etc. Αlio 582. "Η δ' εκστάσωμαί γ',] Delendum δ',
modo Sophocles in Εlectra Οrestem no ne deesse videatur apodosis. Μusg.
tum facit, alio denique ΑΕschylus in "Ην εκσπάσωμαί γ',] Legebaturήν δ' εκστ,
Choéphoris. Τalia enim ex poèta arbi (Sic ed. Vict.) Sed vere Μusgravius par,
trio solent pendere, ut quid cuique veri ticulam δ' delendam esse monet. Seidl.
simile videbitur. Εx ΑΕmilii Ρorti notis. 583. Lubenter hic Εlectrac personam
Βarnes. deleverim. Ipsi enim, gaudio jam et ad
575 φής : Sine iota subscript. ed. Vict. miratione aestuanti, minus convenit ρήσις,
579, έχη ed. Victor. Μusg.
Ε Η 3
442 ΕΥΡΙΠΙΔΟ Υ
Κατέλαμψας, έδειξας εμφανή
Α" Λ «Μ w Μη
590

Πόλει τυρσον ος ταλαια φυγα


Πατρώων από δωμάτων
Τάλας αλαίνων έβασε.
- \ σ' Ο /
590 ' Θεός αύ θεός αμετέραν τις άγει
Νίκαν, ώ φίλα. 595

"Ανεχε χέρας, άνεχε λόγον, ίει


Λιτάς εις θεούς,
Τύχα σοί τύχα
Ιlluxisti, ostendisti manifestam
Urbi lucem: quae diutino exilio
Ρaternis ab aedibus,
Μisera oberrans, advenit.
59Ο Deus, deus aliquis nostram adducit
Victoriam, Ο amica :
Αttolle manus, intende sermonem, funde
Ρreces ad Deos,
Ut fauste fauste

Μihi haec unice Οresti videntur 588. Πατρώων] Ηicversuspariteratque


convenire, Νam sί Οresti tribuuntur, sequens ex iambo constat et dochmio.
fortem ejus animum apte depingunt: si a " Seidl.
φraegressa oratiοne separantur, timidus 589. έβασε.] ΜSS omnes έβασα. Μusg.
magis et a spe alienus apparet. Reisk. conjicit: έβα, σι θεός αύ
ηγείσθαι θεούς,] Vid. Ρorson, ad Ηec. Βeck.
794. Seidl. ίβα. Σί.] Vulgo una voce έβασι. Se
μηκίτ' ed. Victor. parandas esse vidit Reiskius, qui tamen
584. Αντισπαστικοί ΜSS. Νot. ed. male explicat. Refert enim et σε et proxi
Vict. στρ. ib. Seidl. mum ώ φίλα ad praegressum αμέρα. Εqui
585. ξιοι sequitur carmen, vulgo in dem σε intelligo de Οreste, et puncto po
scribitur σύστημα auctore Cantero. In sito post νίκαν a vocibus ώ φίλα orationem
antiquis editionibus inscriptio ejus nulla ad Εlectram dirigi arbitror. Illud σί de
est. Νumeros habet majorem partem Οreste accipiendum esse suadet etiam vox
dochmiacos. Utuntur enim Τragici in αύ. Νam αύ άγει est reducit. - Confer
terdum versu dochmiaco etiam in re lata, Soph. Εlectr. 1267. εί σε θεός ε.τώρσεν
ubi insperato quodam gaudio animus sub αμίτερα προς μίλαθρα, cet. Ceterum pro
ito concitatur, Ita ΑΕschylus Choύph. έβασε Μusgravii libri omnes έβασα, ex
932 seqα. Soph. Εlec. 1232. seqq. Τrach. quo nihil elicio, Seidl.
205, Νostri Iph. Τaur. 828. seqd. Seidl. 59Ο. 8. Leg. θεός αμετέραν τις άγει επί
586. Κατέλαμψας,] Εadem neutrali sig γάν, ώ φίλα, deοrum aliηuis le, Ο αηιίcα
nificatione hoc verbum supra habuimus, v. dies, terram in nostram ducil. Reisk.
464. Seidl.
587. πυρσον h. 1. dixit noster, quod ali αμετέραν τις άγει] Εosdem nume
bi dicit φώς. ros dochmiis inseruit ΑΕschylus Suppl.
δι, i e. Οrestes, qui latet in voce πυρσόν. 35Ο. ιδί με ταν ικέτιν. Νisi tamen deleto
Ι.iberius etiam Sophocles CΕd. Col. 729. τις dochmios continuari malis. Seidl.
ειληφότας φόβον νεωςή της έμής επεισόδου, όν 595. Vulgo post θεούς plene interpun
μήτ' εκνείτε, ubί δν pertinet ad εγώ, quod gitur, legiturque τύχα σοι τύχα nominati
latet in της έμής. Scίdl. vo. [Sic ed. Vict.] Secuti sumus emen
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 443

595 Κασίγνητον εμβατεύσαι πόλιν,


ΟΡ. Είεν φίλας μεν ηδονάς ασπασμάτων 600
2/ Λ' Ν ";' > Α Α'

Εχω χρόνω δε καύθις αυτά δώσομεν.


Συ δ, ώ γεραιέ, καίριος γάς ήλυθες,
Λέξον, τί δρών αν φονέα τισαίμην πατρός,
600 Μητέρα τε την κοινωνόν ανοσίων γάμων,
ΣΥ Λ' 9 5/ 3 Κ Α'
Εστιν τί μοι κατ Αργος ευμενες φίλων, 605

"Η πάντ' ανεσκευάσμεθ, ώσπερ αι τυχαί;


Τώ ξυγγένωμαι, νύχιος, ή καθ' ημέραν,
595 Frater ingrediatur urbem.
Οre. Εsto. Gratas quidem voluptates amplexuum
Ηabeo: post tempus vero et iterum hacc dabimus.
Αt tu, Ο senex, opportune enim venisti,
Dic, qua ratiοne patris interfectοrem ulcisci possim,
6ρο Εt matrem sociam impiarum nuptiarum.
Εstne Αrgis aliquis amicorum mihi benevolus?
Αn penitus subversi sumus, ut sunt fortunat?
Cui me adjungam? noctune, an interdiu?

dationem Τyrwhitti, ut ante nos Schaefe cui respondet ν. 1070,


τυς. Τύχη de prospera fortuna non ra
τυπη est apud Τragicos, maxime in for άμβασις ο τάν ιττίαν.
πιula illa συν τύχη τινί, Νeidl. Δείdl.
594. Legendum, ut olim admonuit me 6oo. Μητέρα τι την κοινωνόν, &c.] Τήν,
Τyrwhitιus, τύχα σοι τύχα, deleta inter
punctionis nota post θεούς... Sensu9 est: quod prius male exciderat, nune ex Can
ΙΟcos precare, μι οonis αυibus.fraler είθι teri Scaligerique auctoritate loco suo in
seruimus, ut sibi versus constet. Βarnes.
terram pαιriam ingrediatur Μusg. την κοινωνόν) Αrticulum την αυί in edi
Reisk. scribit: λευκά σοι τύχα, candidα tionibus Victorii et Μusgravii libris desi
είθι cum fortuna. Βeck,
595, εμζατεύσαι] Scaliger legit εμβατεύ deratur, inserendum vidit Canterus, alii
και, οptat, modi, aorist. α', μι sit hic sen que. Hercul. Fur. 583, τήν τι κοινωνόν
εμs: η τύχη σοι τον αδελφόν εις τόλι εμβα γάμων. Seidl.
6οι. τήν, αμod, Cantero auctore, ad
τεύσειιν sin infinit modi sit: τύχη σοι didit Βarnesius, in Εd. Victor et ΜSS.
ήττω τον αδελφόν τόλι εμβατεύσαι.
non legitur. Μusg.
Βαrnιes.
εμβατεύσαι πόλιν.] Ιnfra ν. 1249. εμ τι φίλων, απιίcorum aliquid : plures
enim intelliguntur. Ηeath,
βατεύειν πόλιν, 8eidl. 602. ανεσκευάσμεθ',] Destruimur, euer
596. ss. Cf. Soph. Εlectr. a ν. 1288. timur. In hoc enim composito praepositio
8eidl.
598. ήλυθες,] Ηac forma Νoster in ανά eandem vim habet, quamin αναστήσα,
iambico trimetro utitur etiam Τroad. 576.
et ανάστατος. Confer Suidam in voce.
Μusg.
et auctor Rhesi v. 656. Seidl, ανεσκευάσμεθ',] Ανασκευάζεσθαι h, 1. est
599. φονέα] De correpta vocis ultima ανάστατον γίγνεσθαι, ut explicat Suidas, a
vid. Ρorson. ad Ηec, 876. Αddo Soph.
ΟΕd, Col. 1055. Μusgraviό έitatus, in loco Demoothemis,
voce ανασκευασάμενοι, ubί vid. κυπε,
Νeidl.
Θησία και τας διστόλους,
Ε f 4
444 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ

Ποίαν οδον τραπώμεθ' εις εχθρούς έμούς,


605 ΠΡ. Ω τέκνον, ουδείς δυστυχούντί σοι φίλος,
Εύρημα γαρ το χρήμα γίγνεται τόδε, 610

Κοινή μετασχειν ταγαθού και του κακού.


Σύ δ, εκ βάθρων γας τά, ανήρησαι φίλοις,
Ουδ' ελλέλοιπας ελπίδ, ίσθι μου κλύων
Clua via tendemus in hostes meos 2
605 Serι. Ο fili, nemo tibi infelici amicus esι.
Lucrum enim insperatum hac res est,
Εx aquo et boni et mali esse participem aliquem.
Τu vero, funditus enim totus amicis excidisti,
Νec spem ullam reliquam habes, scias me audiens;

603. Τα συγγίνωμαι .) Lege Πώς. τούδ' αν εξικoίμεθα ;] Εξικνείσθαί τινος,


Ρor. assequt alίηuid, ita Χen. Ηellenic, Lib.
Soph. Εlectr. ν. 1294. σήμαιν' όπου φα VΙΙ. έτλω εξικνείσθαι αλλήλων. Legitur
νίντες, ή κεκρυμμένοι γελώντας εχθρούς παύ hoc verbum etiam cum accusativo post
σομεν τη νύν οδώ. Seidl. praepositiones, ετί, τρός et εις, de qua re
606. s. Εύρημα - του κακού. ] Sensus consule Lexica. Βαrnes.
est : Illud rarissimum est, ut aliquis et 615. Θυέστου παίδα, i. e. ΑΕgisthum.
lactae et adversac fortuna socium habeat. ΑΕschyl. Αgam. ν. 1593. Μusg.
Ceterum pro το reponendum puto το ex Κτανών Θυίστου παϊδα,] Ηoc est ΑΕgis
noto illo particulae usu in sententiis uni thum. Εt hacc genealogia ΑΕgisthi et
versis. Seidl. Αgamemnonis: Jovis et Ρlutus filius
Εύρημα, έρμαιον. Scholiast. erat Τantalus, ηuem nonnulli Phrygem,
608. Συ δ', εκ βάθρ. &c.] Ηeathius: alii Lydum vocant, Τantali et Τaygetae
" Ιsta, εκ βάθρων - ιλτίδ', parenthesi in Ρelops; Ρelopis et Ηippodamia: Αtreus
cludi debent. Ita igitur verte: Τu vero, et Τhyestes, Αtrei Αgamemnon; Τhyes
(nam funditus periisti totus amicis nec tae et filia Pelopaea ΑΕgisthus Vide
spem ullam reliquam fυcisti) hacc a me Εustathium et alios Ηomeri Ιnterpretes
audiens accipe." Seidl. ad Ιliad. β. ν. 105. Αυτάς ο αυτι Πέλοψ
609. Ουδ' ιλλίλοιτας] ουδ' ενίλιτες. δώκ' Ατρίi, τoιμίνι λαών, &c. Βarnes.
Βarnes. 614. "Ηκει 'τι τόνδι στέφανον,] Τούτον
61Ο. Εν χεις τη σή τάντ' έχεις, και τη αγώνα. Ευφήμως είρηται, ότι νίκην ήλιτικώς
τύχη,] Ιn ιua solius manu et in fortuna, εν τούτο αγώνι στεφανούσθαι νομίζετο, οι
cujus ab arbitrio pendet successus rerum, γάρ παλαιοί αγώνας νινικηκότας στεφανούν
omnia jam habes. Νullum enim alium ειώθασιν, οίον Ολυμπιονίκας, και τοιαύτα.
adjutorem habes practer teipsum et fortu Βarnes.
mantem Deum. Αudacius paulo in his 614. s. ΟΡ. "Ηκω σε τόν δε στέφανον αλλά πώς
toria nostra Εduardi Τertii, regis Αn λάβω,
gliae, Lib. ΙΙΙ. c. 1. S. 9. Dominus ΠΡ, Τειχίων μεν ελθείν εντός ΟΥ"Δ' ΑΝ ΕΙ'
Johannes Chaudoisius Νigrum Ρrinci ΘΕΛΟΙΣ,
pem alloquitur, dicens: " Νunc, Domine
Ρrinceps, equum tuum adscendas, et in Ρosterior versus in mendo cubat. Unde
Gallos prorumpas; Ηic dies tuus est; enim pendeat infinitivus ελθείν nemo fa
Deus jam in tua situs est manu,'' &c. cile dixerit, Sententia autem ineptissima.
Βarnes. Certe enim Οrestes muros intrare vellet,
611. λαβείν] De hoc infinitivi usu si modo posset, φuare absonum est di
conf. ad ν. 490. Seidl. cere : Μαnία intrare nequis, ηe sί υclis
612. τούδ' αν εξικoίμεθα ή
Commode φuίdem. -Junctis quae librarii errore dis
citat Βarnesius Χenophon. Ιellen. Lib. tracta sunt, et una alterave litera paulu
VΙΙ. ότλω εξικνείσθαι αλλήλων, Μusg. lum immutata lego:
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 445

61ο Εν χειρι τη ση πάντ' έχεις, και τη τύχη,


Πατρώον οικον και πόλιν λαβείν σέθεν. 6 15

ΟΡ. Τί δήτα δρώντες, τούδ' αν εξικoίμεθα,


ΠΡ. Κτανών Θυέστου παίδα, σήν τε μητέρα,
ΟΡ. "Ηκω πι τόνδε στέφανον, αλλά πώς λάβω,
615 ΠΡ. Τειχέων μεν ελθών εντός, ουδ' αν εί θέλοις,
-

61Ο Ιn manu tua, et fortuna omnia habes siία,


Ρaternam domum, et urbem tuam ut recuperes.
Οre. Quid ergo facientes, hoc assequemur?
Sen. Οcciso Τhyestae filio, et matre tua.
Οre. Venio ad istam coronam capiendanι: sed quomodo eam accipiam2
615 Sen. Μαnia quidem, et si maxime velis, non subieris.

Τιχίων μεν ελθείν εντός ΟΥΔΑΜΗ ΘΕΜΙΣ. nulla est, cum in similibus librarii fre
quentissime erraverint. - Αlter locus ex
Μαnία φuidem nullo modo intrare poles. eodem canone emendandus, Αsconii est
ου θίμι, η on licet. Ηeraclid. 615. in Comment. ad Ciceronis Οrat. pro Μi
1one : " Fuerunt qui crederent Μ. Ca
μόςσιμα ούτι φυγείν θίμις, tonis sententia eum esse absolutum. Νam
et bene cum republica actum esse morte
Εx silva locorum, qua temeraria syllaba Ρ. Clodii non dissimularat et studebat in
τιum distractione corruptelam contraxe petitione consulatus Μiloni et reo adfue
runt, duo mihi hic emendanda seligo, al rat. - Sed Μilonis quoque notam auda
terum Livii, alterum Αsconii Ρediani. ciam V Ε ΓΙΑ RΕ ΡUΤΙΙ,Ε visurn est.''
Αpud illum Lib. ΧΧΧΙΙ. 5, 6. de Ρhi Vix dubito quin corrigendum sit: " Sed
lippo Μacedonum rege agitur, αιuacque Μilonis quoηue notam audaciam ΑΜΟ
πmolitus fuerit, ut alienatos a se Αchaeorum VΕRΙΑ Η ΕΡ. UΤΙΙ, Ε visum est. *
animos sibi conciliaret exponuntur. " Εt Τruncato enim vocis amoueri capite, prop
cum Αchaeis quidem, inφuil, per haec ter precedentis syllabae similitudinem re
amicitiam firmabat. Μacedonum animos liqua corruptelae obnoxia erant. Jacobs,
sibi conciliavit C UΜΗΕ R Α CLΙDΕ. 615. Τειχίων μεν ελθών εντός, ουδ' αν ει
ΝΑΜ CUΜ ΕUΜ maximae invidiae θέλοις,] Ο νους τούτον τον στέφανον, δηλο
sibi esse cerneret, multis criminibus one νότι τούτου του αγώνος νικηθέντος, ελθών
ratum in vincula CΟΝJΕCΙΤ, ingenti εντός τειχίων, ουχ οίός τε έση λαβείν, ουδ' αν
popularium gaudio." Vitium jam anti εισέλθοις γαρ, τι θέλοις, διά το φρουρηθήναι
ηuitus huic loco inhasisse Codieum os την πόλιν. Μale igitur Scaliger, licet non
tendit varietas, quorum ποn pauci in hoc sine ingenii magno acumine, legendum
loco sunt mutili. De verbis curn Ηera hic putat: ωδ' αν είθ' ίλοις, Ηoc ηιodo μtt
clide vide Drakenborch. φui causa Ηera nam capias. Μulto enim alius expeditior
cίidi, tentabat, neque tamen ita rem con sensus, si contextum bene perpendas.
fectam esse perspiciens. Εquidem Livium Βarrιes.
scripsisse suspicor: " Εt cum Αchaeis Τειχίων - θέλοις.] Sensus, φuem recte
quidem per haec amicitiam firmavit. Μa cepit Βarnesius, est hic: τούτον τον στίφα
cedonum animos sibi conciliavit cum νον, τειχίων εντός ελθών, ουδ' αν ει θέλεις
ΗΕRΑCLΙDΕΜ ΑΜΙCUΜ, QUΕΜ λάβοις. Jacobsius Εxerc. p. 197. falso
maximae invidiae sibi esse cerneret, multis prodit vulgatam ελθείν Seidl.
criminibus oneratum in vincula CΟΝJΙ Αd h. Ι. varia succurrerunt, in quibus
CΕRΕΤ, ingenti popularium gaudio.'' etiam hoc: τειχίων μίν ελθείν εντός ουδ' αν
Vides una literula vocibus nam cum in εί, θίλοι, vel ουδ' αυτός θέλεις, item οίδα ότ’
serta, iisque conjunctis, optimum sensum ου θέλεις, Ηcisk,
effici. Μutatio enim του eum in quenι τε, cd. Victor,
446 ΕΥ Ρ Ι Π ΙΔ ΟΥ

ΟΡ. Φρουραίς κέκασται, δεξιαίς τε δορυφόρων, 620


ΠΡ. Έγνως φοβείται γάρ σε, κουχ εύδει σαφώς,
ΟΡ. Είεν συ δή τoυνθένδε βούλευσον, γέρον.
ΠΡ. Καμού γ' άκουσον, άρτι γάρ μ' εισήλθε τι.
620 ΟΡ. Εσθλόν τι μηνύσειας, αισθοίμην δ' εγώ.
ΠΡ. Αίγισθον είδον, ηνίχ είρπον ενθάδε. 625

ΟΡ. Προσηκάμην το ρηθέν, εν ποίοις τόποις,


ΠΡ. Αγρών πέλας τωνδ' ιπποφορβίων έπι.
ΟΡ. Τί δρώνθ’, ορώ γάς ελπίδ’ εξ αμηχάνων,
625 ΠΡ. Νύμφαις επόρσυν έρoτιν, ώς έδoξέ μοι,
Ρraesidiis munita sunt, dextrisque satellitum ?
Τenes: metuit enim te, neque dormit tranquille,
Αge, tu ergo deinceps consule, Ο senex.
Μe quoque audi: modo enim aliquid mihi subiit.
Βοnum aliquod utinam indices, et ego percipiam.
ΑΕgisthum vidi, guando huc veni.
. Αnimadverto quod dixisti, guibus in locis 2
Juxta agros hosce, in equorum pascuis.
Quid agentem 2 video enim spem ex rebus perditis αίfulgenιenι.
625 Sen, Νymphis parabat festum, ut mihi visus est.

619, καμού γ' άκουσον, i. e, quod nos - θηκε δ' έτειτ' έρoτιν και έπαθλα θανέντι
dicimus: jα mich eben hώre, Seidl. ονομάω τίτατος δ' επί τους παίς Αμφιτρύωνος
εσήλθε ed. Victor. "Ηρακλής επίλισσ' έgoτιν και αγών' -
621. Ηνίχ' είρσον ενθάδε] Ηνίκα διά
γήρας έρτων και μόλις βαδίζων ήλθον ενθάδι. Εd. Victor, ετόρσυν' εορτήν. Μusg.
Βαrnes. Νύμφαις ιορτήν πόρτυν, ώς έδεξί μοι.] Ita
622. Προσηκάμην] Προσηνιγκάμην, ιπε Scaliger legit, cum olim scriberetur :
νόουν, και τον νούν προσηκάμην. Αorist. α', Νύμφαις επόρσυν εορτήν, τηanifesto errore;
Μed. Τhema προσίημι, Βarnes. ita enim spondeus erat in quarto loco.
Προσηκάμην, i. g. εδεχόμην. Αbresch. Sed et sic το υ contra veterum usum fit
ad ΑΕschyl. Ι. p, 402. Βeck. breve, ut alias de aliis vocibus notavimus.
προσηκάμην τ. β.] Suidas: προσήκαντο, Αgnoscendum tamen est, apud Ηomerum
αιτιατική, κατεδέξαντο. Ηesych, πρoσίεται, semel ν in τoρσύνω corripi, hoc est in futu
αρέσκεται, προσδέχεται, ήδίως λαμβάνει, ro, videl. Iliad. γ', ν. 411. Κείνου περσυ
Seidl. νίουσα λέχος, Sed hacc ratio ad aoristum
624. Εdd. Victor, ελπίδας, guod tacite α'. haud usquequaque extenditur, imo ex
correxit Βarnesius. Seidl. presse excipitur. Quare vel aoristi β.
625. επόρσυν' έροτιν,] Ιta ΜSS. α. γ. asto, vel ista syllaba pro communi habea
ΜS. β. επόρσυν έρωτιν, Μargo ΜS. α. tur, πορσύνω autem, vel πορσαίνω, utro
εορτήν, Αιολικώς. Τragicos non penίtus que enim modo dieitur, παρέχω, ευτριπί
voces ΑΕolicas repudiasse patet ex Rhes. ζω, παρασκευάζω significat. . Βαrnes,
ν. 458. Ηerc, Fur. ν. 868. Soph. Αn Μetri causa pro τόρσυν ως Ηeath. coτ
tigon. ν. 640, έρoτιν agnoscit, nec ut ΑΕο rigit πορσυνών in fut. sed jam ante eum
licum notat, Εtymologus, Vetus Οracu Ρiers, Ver, p. 62. scripsit: Νύμφαις ιες την
lum apud Phlegontem Τrallianum de Ο πορσυνών (vel πορσυνεϊν) ίδοξε. Βeck.
lympiis, p. 140. Εd. Μeurs, nterpretes Ε Ηesych. glossam ερε την
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 447

ΟΡ. Τροφεία παίδων, ή πρό μέλλοντος τόκου, 63Ο


ΠΡ. Ουκ οίδα πλην εν, βουσφαγείν ωπλίζετο,
ΟΡ. Πόσων μετ' ανδρών, ή μόνος δριώων μέτα,
ΠΡ. Ουδείς παρην Αργείος, οικεία δε χείρ,
630 ΟΡ. "Ηπου τις, όστις γνωριεί μ' ιδών, γέρον,
ΠΡ. Δμώες μέν εισιν, οι σέ γ' ουκ είδον ποτέ, 635
ΟΡ. Ημίν δ' αν είεν, ει κρατούμεν ευμενείς,
ΠΡ. Δούλων γάρ ίδιον τούτο, σοί δε σύμφoρον.
ΟΡ. Πώς oύν αν αυτό πλησιασθείην ποτέ;
635 ΠΡ. Στείχων, όθεν σε βουθυτών εσόψεται.
Ρraemium educationis liberorum, an pro futura prole?
Νihil scio praeter unum, ad boves-mactandos se pracparabat,
Quot cum viris? an solus cum famulis?
. Νullus aderat Αrgivus, sed domestica tantum manus.
Αnne aliquis, qui me conspicatus prodat, senex?
Famuli quidem sunt, φuite nunquam viderunt.
Νobis igitur, si vincamus, benevoli erunt.
. Servorum enim proprium hoc, tibique utile,
Quomodo igitur ad ipsum accedere potero?
635 Scη. Si illac eas, gua te boves-immolans aspiciat,

ειετήν, Κύπριοι, praeter hune Ρhlegontis tes interrogare pergeret, an beneτoli futu
locum citant Εustath. Οd. Β'. p. 74. ri essent, ΑΕgistho a se superato?
(1430. 34. Εd. R.) et Οd. Φ', p. 759. Reisk. scribit: δμωές νίν εισιν (adsunt
(1908. 57.) Ceterum in Ηesychio, Εty ipsi servi,) οι σί γ' ουκ είδον-) Βeck,
mol. Μ. aliisque locis ad imitationem οί σί γ' ουκ είδόν σ.] Εdd. Victor. •ύς
cognati ιορτή vocem istam scribunt ut εγ' ουκ είδον ποτέ. Εmendavit Pierson.
oxytonon, male, ut patet ex Εustathio. Veris, p. 244. Βrubach, typotheta er
Ιectίο Εdd. Victor, ετόρσυν ιορτήν ante rore μήν pro μίν. Seidl.
Μusgravium magnopere vexavit eruditos. 653. Δούλων γάς ίδιον] Ιta legendum
Δeidl. suadent ΜSS. varietates, φuorum ΜS. α.
έρετιν, εορτήν, Αιολικώς. Scholiast. άλλων γάς ίδιον. Μ8. β. δίλων γάς ίδων,
629. οικεία δε χείς] Χεις pro φάλαγξ. Εd. Victor. λίξω γάρ ίδιον. Μusg.
Sic Virg. ΑΕn. Lib. VΙ. ν. 660. Ηic mα Reisk. corrigit: βλάψει γάς αυτόν τού
ηus, oύ patriam pugnando υulnerα passί. το. Βeck.
Βarnes. Δούλων] Ιta probabiliter correxit Μus
630. γνωριεί] Αttice pro γνωρίσει. Vid. gravius. Μire in hac voce variant libri.
Ηerc, Fur. v. 627. Βarnes. Εdd. Victor. λίξω γάς ίδιον. ΜS. α. αλ
631. οι σί γ' ουκ είδον] Ιta optime et λων γάς ίδιον. ΜS. β. δίλων γάς ίδων, ex
felicissime Piersonus Verisim, p. 244. φuo facere possis δειλών γαρ. Sed Μus
Εd. Victor oύς εγ' ουκ είδον, Μusg. gravii emendatio prastat. Seidl,
ούς ιγ' ουκ είδαν ποτέ.] Ρotius scriben 634, πώς oύν αν] Ιta ΜSS tres, ut
dum erat εγώ υκ, pro εγώ ουκ, eliso tan jam Βarnesius, Cantero auctore, Ιn Εd.
tum o parvo. Βαrnes. Victor. deest άν, Μιμsg.
Ηeath. legit: oύς έγωγ' ιΐδόν ποτε, φuos Πώς oύν αν αυτό πλησιασθείην ποτί ]
ego olim noυcram. Si enim senex se eos Cum olim legeretur: Πώς oύν αυτό, Can
nunquam vidisse dixisset, quomodo Οres terus, Scaliger, aliique viderunt, το αν
448 Ε Υ ΡΙ Π Ι Δ ΟΥ

"Οδό Α 2 ν " 3/ 2 2 ν 2/
ΟΡ. υσον γαρ αυτην, ως εοικ, αγρους εχει. 040
r/ y " Α Α -

ΠΡ. Οθεν ιδων σε δαιτι κοινωνόν καλεί.


ΟΡ. Πικρόν γε συνθοινάτορ, ήν θεός θέλη.
ν \ 2 ν "

ΠΡ. Τoυνθένδε προς το πίστον αυτός έννόει.


640 ΟΡ. Καλώς έλεξας ή τεκούσα δ' έστι που,
Σ/ Α' - 2 ? Λ Α' x/
ΠΡ. Αβγει παρέσται δ' εν πόσει θοίνην έπι. 64.5
ΟΡ. Τί δ' ουχ άμ εξορμάτ έμή μήτης πόσεις
Οre, Juxta viam, ut videtur, agros habet.
δen. Unde conspicatus te convivii socium vocet.
Οre. Αmarum profecto convivam, si Deus velit.
Sen. Deinde vero, prout res tibί ceciderit, perpende.
640 Οre. Ρulchre dixisti, mater vero ubi est 2
Δen Αrgis: aderit autem marito ad convivium. -

Οre. Cur vero mater mea cum marito simul non venit 2

post oύν inserendum; quod et nos fecimus; Όθεν γ' ιδών] Εtiam hoc γ', φuod in
necesse enim omnino videmus Βarnes. Εdd. Vict. deest, inserendum vidit Ρier
635. βουθυτών) Βόας θύων. Βarnes. Sonus, Ρ. 245. Βarnesio idem venerat in
όθεν] Ροéta in animo habuit στείχων mentem, sed multo deteriorem conjectu
ικεΐσε, όθεν οφθήση υπ' εκείνου. Seidl. ram in textu reposuit όθεν αν καλή. Scial.
636. οδον γαρ αυτήν,] Legendum cum 638, ή θεός θέλη.] Veteres semper
Ρiersono (et Ηeath.) οδόν παρ' αυτήν. Deorum veniam praefabantur, aliquod
Verisim. p. 244. [ubi sic saepe αυτήν τηagnum opus aggressuri. Sic Virg. ΑΕn.
emphasin nomini addere docet.] Μusg. Lib. ΧΙ. ν. 501. Ρrafatus Dίυος solio
"οδον γάρ αυτήν, ώς ίοικ', αγρούς έχει..] rer infit ab alto Quem morem laudat D.
Scaliger legit : οδόν γαρ, ώς ένικεν, εις αγ Jacobus, dum alium damnat, Εpist. c. ΙV.
ρους έχει. Ωuae lectio non erat necessaria, ν. 13. et 14. Γemum ν. 15. Αντί του
oum Νostra ita se habeat: έχει γαρ, ώς λέγειν υμάς, εάν ο Κύριος θελήση, ζήσομεν,
ίοικεν, αγρούς κατ' αυτήν την οδόν. Βαrnes. και τoιήσομεν τούτο, ή εκείνο. Βαrnes.
Οδον παρ' αυτήν,] Vulgo οδόν γάς αυτήν. πικρόν γι scribit Reisk. Βeck.
Ρrimus correxit Piersonus Veris, p. 244. 639. Τoύνθίνδε τρός το τίττον αυτό, εν
coll. Αlcest. 851. Seidl. νότι..] Το τίττον, το συμβεβηκός, ότι αν πίνει.
637. "οθεν ιδών] Legendum cum Pier Βarnes.
sono όθεν γ' ιδών. Verisim, p. 245. Μο
ris pοrro erat, ad sacrificia obvium quem 640. 8. ΟΡ. Καλώς ελιξας ή τεκούσα δ' έστι που,
que adhibere: vid. Ηom. Οdyss. γ. ΠΡ. "Αςγει τας έσται Δ' ΕΝ πόσει θαίνην έτι.
sub initium. Ηinc Τrygaeus in Αristo
phanis Ρace, v. 1115. etiam spectatores Ε plurimis conjecturis, quibus hunc lo
συσπλαγχνεύειν jubet Μusg. cum tentarunt Critici, nulla mihi satis
"οθεν αν ιδών σε, δαιτι κοινωνόν καλή.] placet. Levi fortasse negotio corrigen
Cum olim hiatus esset importunus inter dum
"οθεν et ιδών, et καλεί legebatur, putabam "Αςγει πάρεστι Δ' ΟΥ' τόσει θοίνην έτι.
primo, γ' post όθεν interserendum, cum
vero cohaerentiam hujus versus cum prae Αrgis est, ηεφue cum marito sacrα facit.
cedentibus adverti, melius hic το άν cre Quod egregie firmatur Οrestis responso:
didi locum habere, et καλή omnino legen Τί δ' ουκ άμ' εξοςμάτ' έμή μήτης τόσει;
dum statui. Αtque ita tribrachus in pri
Jacobs.
mo loco erit, gui etiam in paribus optime
stabit : est enim iambo ισόχρονος. Βarnes. 641. εν τόσει] . Εmendat Scaliger σύν
Ρro καλή Ηeath mavult καλώ. Βeck. τόσει. Sed elegantius est meo judicio τάε
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 449

ΠΡ. Ψόγον τρέμουσα δημοτών, ελείπετο.


κ- »ν ? / * Λ' Λ

ΟΡ. Ξυνηχ ύποπτος ούσα γιγνώσκει πόλει.


τ ν
". - * Λ. Α'

645 ΠΡ. Τοιαύτα, μισείται γαρ ανοσιος γυνη.


"- - * Α' Λ' 2 και » "ν -

ΟΡ. Πώς ουν εκείνην, τόνδε τ' εν ταυτω κτενω; 650


" -- \ ζ Α' ν Α'

ΗΛ. Εγώ φόνον γε μητρος εξαρτύσομαι.


Κ ν \ ή- θή λώ
2 "ν Α' * "

ΟΡ. αι μην εκειναν γη τυχη ύησει καλως,


« Α' "ν »r Α'

ΗΛ. Υπηρετείτω μεν, δυοίν όντoιν, τόδε.

Νen. Vituperationem metuens popularium, domi remansit.


Οre. Ιntelligo , suspectam esse se novit civitati.
645 Sen. Ιta est : odio enim laborat scelesta fα-mina.
Οre. Quomodo autem illam et hunc occidam simul ?
Εle. Εgo matris apparabo necem.
Οre. Αtqui illa quidem fortuna ad felicem exitum perducet.
Εle. Ηic quidem nobis duobus inserviat.

ειμί τινι, guam τάρειμι σύν τινι Lego igi vel εν τάχει, celeriter, aut εν τοσίν, hoc ipso
tur παρέσται δ' αυ τόσει, rursus υcro mari momento, φuod coram est. Reisk.
ιo aderit. Piersono placet παρίσται δ' εν 642. Reisk, scribit: εξωρμάτ, i. e.
πισίν, quod mihi durum videtur Μusg, εξωρμάτο, Βeck.
"Αργει: παρέσται δ' εν τόσει θοίνην έπι.] 644. Ξυνήκ' ed. Victor.
Scaliger legebat: ταρέσται συν τόσει, ade 645. Τοιαύτα, ita est. Sic etiam Ηec.
764. Seidl.
rit cum mariιο, φuod fieri nequeat, nisi
aetruso δ', φuae res haud ferenda est. Ρο 647. εξαρτύσομαι.] Τhierschius ex notis
tius ώ. Sed nos εν τόσει in conυίuio τerti marginalibus Victorii enotavit hacc: εξαι
mus, sive potius in compotatione, θοίνην τήσομαι - γρ. εξαρτίσομαι. Seidl,
ίτι, ad convivium. Ιta Ηesychius: Πό. 648. Και μην] Frigidus admodum, si
σις, πόμα, ανής, τότος ή οίνου, ή ύδατος, me audis, versiculus. Legendum forte :
Βarnes. Και μήν εκείνη γ', ή τύχην θήσει καλώς.
Ηeath. conjicit: εν πόλει, ut intelliga Ενιιιιιυero illa est, φιμα renι ad./irlicem eri
tur, praeter sacrificium in agris, epulum tum perducet, sua sc, morte, Sίc τόλιμον
etiam destinatum fuisse in urbe celebran εύ θώνται, Τhucyd. VΙΙΙ. 84. Μusg.
dum. Βeck. Νihil hic frigidi est. Εlectrae promit
tenti, ηιαίris carden ego αμpαναψυ, τospon
παρίσται δ' εν τόσει] Legendum puto det Οrestes, αιφuί ΛΕgisιμι φιιιιιιιιι cardem
δ' ίτι pro δ’ εν. Ρarticulam έτι eadem sig secundabit.fortuna. Dicit igιtur si illud
nificatione habuimus supra v. 485. έτ' έτι alterum Εlectra possit, prospera futura
φόνιον υπο δέραν όψομαι αίμα χυθεν σιδάρω. esse omnia. Νam recte Ηeathius: εκείνά
Ηel. 57. εισήκουσα - το κλεινόν έτι κατοι
γ', i. e, φua ad ά:gisthunι αίlinerιι.
κήσειν πέδον Σπάρτης. Schol. ad Μed. Δeidl.
1011, το δε έτι και επί του μέλλοντος κείται, 649. τόδε.] Οptime Τyrwhittus : " Re
Νostro loco haec particula adsensum max ponendum credo όδε, Ρadagogus scilicet.
ime commoda est. Εmendationis facilita
Vide infra ν. 664. et seq.'' Μusg.
tem docebit Βast ad Gregor Cor. p. 747. δυεϊν όντριν,] De Αιtico δυιίν pro δυούν
υbί ν et π, igitur etiam τι facillime confun vide supra ad ν. 536. Βarnes.
di posse monet. Schaeferus edidit ταρέσ Ιteisk. emendat: υπηρετούντων νών, δυούν
τα δί γε τότει. Ωuod Βarnesius non -fortuna hacc bene perficιει νιούis απηύουμε
πmale conjicit δ' ώ τόσει, jam proposuerat ad hoc usα μι ηιinisίrts. Βeck,
Canterus. Reliquas Virorum doctorum δνιίν ed. Victor.
εonjecturas satius est omittere. Seidl. όδε.] Ita bene Τyrwhittus, ut ipse sta
Forte, εν βραχεί, in orευί, paullo post, tim conjiciebam. Vulgo τόδι, φuod intel
450 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ

650 ΠΡ. Έσται τάδ', ευρίσκεις δε μητρί πώς φόνον,


ΗΛ. Λέγ', ώ γεραιέ, τάδεΚλυταιμνήστρα,μολών 655
Λεχώ μ' απάγγελλ' ούσαν άρσενος τόκω.
650 Sen. Fient hacc : quomodo vero matri caedem instruis ?
Εle, Commentum, Ο senex, hoc est, Clytaemnestra profectus
Ρuerperam me esse nuncia prole mascula.

ligi quidem de fortuna possit, sed illud μάλιστα διά το τίκτειν. Λέγεται και λεχωίς
multo melius convenit sequentibus. Seidl. και λεχωίας περί αυτού. Οppian. Νοnnus,
τόδι, ήγουν το της τύχης. Scholiast. Αntholog. &c. Εadem vox occurrit infra
v. 654. Βαrrιes.
650. 8s. ΠΡ. "Εσται τόδ' ευρίσκις διμητι: πώς 654. Λέγ' ηλίους, εν οίσιν αγνεύει λεχώ.]
φόνον , De voce λεχώ supra diximus ad v. 652.
"ΗΛ. ΛΕΓ' "Ω ΓΕΡΑΙΕ, ΤΑΓΕ Κλυ De diebus autem purificationis vide quid
ταιμνήστρα μολών" Μoses in Levit. c. xii. et Ιnterpretes in lo
Λεχώμ' ατάγγελλ' ούσαν άρσενος τόκω. cum. Item Carolidu Fresne Glossarium,
aliosque in voce purificationes. Vid. Ly
Ιn hoc loco ulcus sub pelle decora latens cophronis Scholiast. in hunc versum: πριν
primus detexit Μusgravius, qui optime εκ λοχείας γυία χυτλώσαι δρόσω. Vide
animadvertit, neque λέγε neque τάδε cum etiam de hac re, ubi et hic ipse locus ex
sequentibus consistere posse, Praeterea penditur, Francisci Rossai Αrchaeolog.
responsum Εlectra ad senis interrogatio Αttic, Lib, V. c. 6. Ρe Ρuerperarum
πem, frustra guaeris. Corrigam itaque Εustrationibus. Εt quae nos Iphigen.
Τaur. ν. 383. Βαrnes.
ΛΕΞΩ, ΓΕΡΑΙΕ, ΠΑΝΤΑ Κλυταιμνήστρα
655. Interpungo:
μολών
λιχώ μ' απάγγελλ' ούσαν άςσινος τόκω. και δή τι τούτο μητρί προσβάλλει φόνον,
Jαn omnία (h. omnem consilii mei viam Ρac me ita nunciare, φιμomodo hoc matri,
atque rationem) αμdies. Αccede Clytam cardem conficiet. Μusg.
ηestram είφue πuniία me filium partu edi και δή τί τ.] Μale Μusgravius inter
disse, Sic Sophocl. Εlectra, 680. pungi vult και δή, τί τούτο. Seidl.
κατεμτόμην προς ταύτα και το τάν φράσω. 655. 8. ΠΡ. Και δή τί τούτο μητεί προσβάλλει
Jacobs.
φόνον,
ΗΛ. "Ηξι κλύουσα ΛΟΧΕΤ' ΕΜΟΥ
651. Λέγ', ώ γεραιέ, τάδε] Lege. Λίγω,
γιραιι, τάδι. Confer Iph. Αul. 1416. νοσήματος,
Ρογ',
Αίγ', ώ γεραά, τάδι] Νee λίγ', πee τα λοχεία sive τα λόχια estvellocus natalis
«άδι, cum sequentibus consistere possunt. vel secundus partus. Νeutra significatio
Βepono: huic loco convenit. Quare nihil efficitur
interpretatione Βarnesii, qui verba ita jun
κλίμμ', 2 γεραιέ, τόδι. gi voluit, ut λοχεία ab ήξει pendeat, ήξει
εί, τα λοχεία μου. Ιpsa enim obstetrica
Dolus, 0 sener, hic est. Ρlutarch. Οp. tio - (ή του τεκείν επιμελεία, Pollux. ΙV.
Μor, p. 11ο. Εd. Steph. Αρκισιλάου το p. 474.) est ή λοχεία, Reiskii conjectura
κλίμμα. Ιd. p, 571. τύχη, κλίμμα και nullius assis est. Fortasse corrigendum:
σόφισμα. Μusg.
Λίγ', ώ. γ.] Νescio, quid in hoc versu "Ηξι κλύουσα ΛοΧΙΟΥ ΝΟΣΗΜΑΤΟΣ.
Ιnareat Μusgravius. In Βarnesiana ty
pographico errore legitur τάγε. Scίdl. λόχιον νόσημα exouisite pro ipso puerperio,
652. Λεχώ μ' απάγγιλλ' ούσαν άρνινος Sic λόχιοι in Βacchis. ν. 94. et ν. 98, εν
τόκφ.] Η λεχώ, εν λέχει κειμένη, και τούτο ωδίνων λοχίοι, ανάγκαις. - Versu 666, οΡ
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 451

ΠΡ. Πότερα πάλαι τεκούσαν, ή νεωστί δή,


ΗΛ. Λέγ’ ηλίους, εν οίσιν άγνεύει λεχώ.
655 ΠΡ. Και δή τί τούτο μητρί προσβάλλει φόνον,
5en. Utrum jampridem te peperisse, an nunc demum ?
Εle. Dic soles, quibus pura fit puerpera.
655 Scη. Ει quid tandem hoc ad matris cardem valet"

εime Pierson ex vestigiis editionis Victor, quem verbum φράσoν reducendum videtur.
correxit: Εst hic locus in Αgamemnone, ν. 558.
quem totum adscribimus ut corruptela
Έπειτ’ απαντών μητεί τ' απ' εμού φςάσον. statim manifesta fiat:

Deinde occurrens matri res meas indicα. ΚΗΡ. Ποθεί τοθούντα τήνδε γην στρατόν λέγμς,
νuigo legitur, έπειτα πάντων. Ηας γει: ΧΟΡ. Ως πολλ' αμαυράς εκ φρενος μ' αναστίνιν.
»o përmuίata videnturin eleganti Pindati ΚΗΡ. Πόθεν και το δύσφρον τούτ' ετήν ΣΤΥΤΟΣ
ento, φuod Ρlutarchus servavit in ΣΤΡΑΤΩι.
Consol. ad Αpollon. Τ. ΙΙ. p. 120, Col
1ectio Fragm. Pindari ed, Schneideri, Ρ. Ρrorsus absonum est, pracconem a Choro
23, quaerere, unde εί crercitus odium enatum
sit, postquam hic suum erga eundem exer
"ολζία δ' ΑΠΑΝΤΕΣ αίσα citum amorem ejusque desiderium perspi
λυσίroνoν τελευτάν και cuis verbis manifestaverat. Νemo igitur
σώμα μεν τάντων έπεται interpretum vitium latens non odoratus
θανατώ τιςισθενεί, ζών est, variaeque eorum conjectura prostant,
δε λείτεται αιώνος είδωλον. Ιnter eas longe ingeniosissima est emen
datio Schiizii Viri Ill.
Verbum initio excidisse apparet. Reis
kius tentabat: -
πόθεν το δύσφςον τούτ' επην θυμώ στύγος,

"ολζία δ' άπαντες αίσα ubί ντύγος aegritudinem et mαstitiam ani


mi significat. Leniori tamen forsitan,
Λυσίπονον ΕΥ"ΡΟΝΤΟ τελευτάν.
nullaque transpositione adhibita, legen
dum :
sed hoc hariolari est. Εφuidem Lyricum ή

haud dedecere arbitror quod ipsi conjeci: πέθιν το δύσφςον τούτ' ετήν ΣΤΥΤΟΣ ΦΡΑΣΟΝ,
"ολζία δ' ΑΠΑΝΤΩΣ' αίσα
λυσίπονον τελευταν ΜΕΤΑ.
Unde hac iίοι ονια sit agritudo efare, Sic
verbum φράσo versum sapissime termi
nat. Vide, praeter laudatum ex Εlectra
Βονιονιιηι ηentes.felici post οδitun gaude
όμπι εorte, απαντάν proprie οθυίαn ire de locum, Νostrum in Iphig in Αul. 1014,
inde καncisci, anplecti audit. Charondas τί δίχεή με δράν ΦΡΑΣΟΝ,
apua Stobensem Serm. ΧLΙΙ. Ρ.289,
ό, απαντώση, νιμίσεως παρά δαιμόνων. Ψnde Ηeraclid. 92.
απαντά impersonaliter contingίt significat.
Dio Chrysost. Οrat. LΧΙΙΙ. p, 324, ed. αλλά του τέτ' εν
Reiak, λύπην έχει και απορίαν απαντά - χει: σά κομίζuς νιοτριγώ, κόρους, ΦΡΑΣΟΝ,
Versus Εuripideus, qui huic digressioni
locum dedit
Sophoclis Εlectra, 1346,
έτιιτ’ απαντών μητεί τ' απ' εμού φράσον. Τί: ούτι, εντ', αδιλφι, πιός θιών, ΦΡΑΧΟΝ,
Jacobs,
in mentem revocat ΑΕschyli locum, in
452 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ

ΗΛ. "Ηξει κλύουσα λόχι' εμού νοσήματα, 660

ΠΡ. Πόθεν, τί δ' αυτή σου μέλειν δοκείς, τέκνον,


ΗΛ. Ναί και δακρύσει γ' αξίωμ' έμών τόκων,
ΠΡ. Ίσως πάλιν το μύθον εις καμπήν αγω.
Εle. Veniet, ubi audierit puerperium meum.
ΑSen. Unde ? quid vero ipsi te curae esse credis, filia ?
Εle. Νae, et deflebit claritatem partus mei.
Νen. Fortasse: rursus igitur sermonem ad finem duco.

656. λοχεί" εμού νοσήματος.] Εmendat Βrunckii nota ad CΕd. Reg. ν. 833. φui
Βarnesius λόχι', φuod adjectivum est, et plura hujus figura, quam hypallagen sive
1ocum non expedit. Legendum : antiptosin (ut Schol. ad Soph. Εlectr. v.
758.) vocant, exempla e tragicis collegit.
-λόχι' εμού νοσήματα, Ιn his Soph. Εlectr. 19. άστρων ευφρόνη
pro άστρα ευφρόνης, 758, μέγιστο σώμα δει
Νicias in Αntholog. Reisk, p. 52. λαίας στοδού pro μεγίστου σώματος δειλαίαν
στοδον, Τrach. 356. τόνων λατρεύματα pro
κήςας ατ' ωδίνων τηλε βαλείν λοχίων, λατρευμάτων τόνοι. Simile etiam est Νostr.
Ιph. Τaur. 134, Ευρωταν χόρτων ευδένδρων,
Αntipater, ibid. p, 74. pro quo itidem expectasses χόρτου, ευδέν
δρους Ευρώτα. Εrfurdtius ad (Εd. Reg.
πως δ' έθανες, λοχίοισιν εν άλγεσι - l. Ι. genitivos istos reddendos esse mo
Μusg. net per adjectiva, veluti ευφρόνη αστερόεσσα,
λατρεύματα επίπονα, φua via si perges, re
"Ηξει κλύουσα λοχεί' εμού νοσήματος.] ο liqua explicanda erunt σώμα έστεδωμένον,
νούς και η διάθεσις των λέξεων κλύουσα του Ευρώτας εύδενδρόχοετος, et nostro loco λό
εμού νοσήματος, της ακαθαρσίας δηλονότι, της χια νοσώδη. Seidl.
διά το τίκτειν γενομένης, ήξει εις τα λοχεία
657. πόθεν , τι δ'] Vulgo τόβεν, τί δ'.
μου. "Αλλως ήξει εις τα λοχειά μου, ήγουν Ηeathius, interrogandi signo post τόθεν
λοχείαν, όταν κλύη εμού νοσήματος, και ποίαν deleto, πόθεν τι δ' αυτ. unde υcro ipsί ιμα
νόσον νοσω, λεχώ ούσα δηλονότι. ΑΕmilius rum rerum aliquid cura esse pulas & Sed
Ρortus haud recte ad υταλλαγήν refert, offendit particula δε post πόθεν τι, neque
pro νοσήματα των ιμών λοχείων. Judicent vel sic apta est Εlectrae responsio. Εx
docti. Αt vero ego λόχι' pro λόχια le interrogativo τί feci indefinitum. Vid.
gendum puto, potius, quam λοχεί' pro supra ad ν. 564. Seidl.
λοχεία , nam et τα λόχια idem scio, φuod
λοχεία, et λόχιοι θάλαμοι dicuntur, Cubί 658. Ναί και δακρύσει γ' αξίωμ' εμών
οιula puerperarum , ut Εuripid. Βacch. τέκνων.] Sic Ion. ν. 62. Γάμων Κριούσης
ν. 94. , Λοχίοις δ’ αυτίκα νιν Δέζατο θαλά αξίωμ' εδέξατο. Βαrnes.
δακρύσει γ' αξίωμ' εμών τόκων, i. e. δακ
μοις Κρονίδα Ζεύς. Αdeo nihili est, φuod
ait Favorinus: Λοχεία ετί γυναικός, ότι τί ρύσει, ότι τέκνα α έτεκον ουκ έχουσιν αξίωμα,
ξεται λοχία δε διά του ιώτα η ενέδρα. Sed Defiebit dignitatem liberorum meorum,
et λοχεί' potest hic stare, et anapastus φuae scil. nulla est, i. e. defiebit indignam
erit in tertio loco. Βαrnes. et humilem liberorum meorum conditio
nem. Seidl.
Reisk. conjicit: ήξει κλύουσα ταχεί'
(i. e, ταχεία) υcniet citα, celeris, propere, 659, εί, καμτην άγω.] Οmnino legen
ubi audierit εμς νοστήματος, de mea conυα dum cum Jortino V. D. εις καμτην άγε.
ιescentiα. Βeck, Μusg.
λόχι' εμού νοσήματος.] Schaeferus λόχι' πάλιν το μύθον εις καμτην άγω.] Καμ
εμού νοσήματα, ex conjectura Μusgravii. τή, συστροφή. Ενταύθα δε το τέλος, μετα
Vulgo: λοχεί' εμού νοσήματος. [Sic Vic φορικώς παρά των δρομέων, οι τον δρόμον τε
tor.] Ρlacet Μusgravii conjectura. Νe λευτώντες εί, βαλβίδας κάμπτουσι τους ίτ
tamen loco moveatur vulgata, obstat τους όθεν και καμττής, η νύσσα λίγεται
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 453

660 ΗΛ. Ελθούσα μέντοι δήλον ως απόλλυται.


ν > Α' w > και y 2 Α' Α' Λ'

ΠΡ. Και μην επ' αυτάς γ' εισίω δόμων πύλας, 665
ΗΛ. Ούκούν τραπέσθαι σμικρόν εις άδου τόδε.
ΠΡ. Ει γάρ θάνoιμι τούτ' ιδών εγώ ποτε.

660 Εle. Si autem venerit, perspicuum est actum esse de ea.


δen. Αtqui in ipsas aedium fores ingredior.
Εle. Εrgo hoc est convertere se parum, el propemodum ire in Ρlutonis ades.
Δen. Utinam vero moriar ego tandem hoc conspicatus.

δε, από της αφετηρίας μέχρι του καμπτήρος, rfΡ. Και μήν ετ' αυτάς εισίω δόμων τύλας,
καμτή δι ταυτόν εστι Βανηes. ΗΛ. Ουκούν τεάτεσθαι σμικςόν εις άδου τόδι.
πάλιν τοι - άγε.] Vulgo άγω pro άγι.
Ηeathius: " Verte: Forsan; iterum tibi Ιn priore optime correxit Μusgravius
sermonem ad metam duco, i. e, hoc re εισίτω. De Clytaemnestra enim agitur.
sponso nondum mihi satisfecisti; iterum Ρraeterea tamen correxerim
ergo sermo tuus ad metam quam propo νεκρών πύλας.
sui, ducendus est. Κάμτη scil. meta est;
in certamiae autem vehiculari circa me
tam flectebantur currus. Vid. infr. v.
propter ea qua praecesserunt: Ιλθούσα μίν
τ» δήλον ως απόλλυται. Ρosterior versus
956." Μusgravius cum Jortino mavult etiam gravius laborat et manifestius in
εις καμτην άγε, φuod recepimus. Seidl. eo ulcus, quod Μusgravius sine successu
661. εισίω δόμων rύλας.] De Clytaem tentavit. Videant alii, an recte et proba
nestra agitur, cui insidia in aedibus Εlec biliter emendaverim :
traestruebantur. Αd earum vero succes
sum non admodum intererat Senem do τάχ' εύν άτισται σμικρόν ίσθ' άδου τόδι.
mum ingredi, Clytaemnestramipsam guam
maxime, Legendum: Cui lectioni prorsus accommodatum est,
quod sequitur:
Και μήν υπ' αυτάς γ' εισίτω δόμων πύλας.
ει γάς θάνoιμ τούτ' ιδών έγώ τοτε,
Ιmo sanιe: modo ipsas ardium portas in
και rediαίur.Πύλαι an rusticis Coloni aedi Voculae τάχ ούν primam sedem in sena
bus convenirent, dubitari posset, nisi Εu riis occupare solent. Conf. Ιphig in
ripides scrupulum hunc jam sustulisset, Τaur. v. 783. Suppl. v. 195. et qual pro
ν. 341. et seq, Μusg. tulimus c. VΙΙ. p. 45. Εm. Crit. Jacobs.
ετ' αυτά, γ' εισιώ] Vulgo εισίω. nihil 662. άδου] Εrunt fortasse, qui hoc ex
nisi accentum mutavi. Εισιώ conjuncti Οrest. ν. 1601. defendi posse putent.
νus est verbi εισίημι, Αtφui (equidem non Sed et sic Clytaemnestram per τόδε intel
deero, sed) in ipsας σdium portas (illam) ligi invenustum est. Lego:
immiltam, introducam, Εst rarus qui ουκούν τρατέσθαι σμικςόν εις όδον τόδι.
dem illius verbi usus, dixit tamen Χeno
phon Ηell. Ι. 3, 12, εισέσθαι pro εισαγα εις οδόν elliptice pro εί, ορθήν οδον, ιη υίαm,
γείν, Αddit Schaeferus Τhom. Μ. p. ημαm oportet. Μed, v. 764. κ' εις οδόν βε
279, ΑΕschyl. Εum. 763. ubi Αldi et βήκαμεν. Τerent. Αndr. Αct. Ι. Scen. 2.
Τurnebi lectio ισήσειν videatur exφuisitior. ν. 19. ιe oro, Dαυe, μι redeat.jam in υium,
Ceterum simili modo paulo post senex Ρlene Ρlutarchus in Νicia: εις οδην τα
respondet ν. 67Ο. και μήν εγώ τίμτοιμ' άν πράγματα καταστήσας σωτήριον, Ρ. 965,
ουκ ακουσίως. Ηabet autem prima sin Εd. Η. Steph. Μusg.
gularis conjunctivi eandem vim, guam Νemo hacc intellexit. Recte Μusgra
habet prima pluralis, yeluti Αristoph. vius monet, per τόδι Clytamnestram in
Βan, 291, φέρ', επ' αυτήν 7ω. Seidl. telligi non posse. Μea sententia ludit in
Ηic versus interrogative accipiendus, verbis dicitque hoc: ουκούν "μικρόν (έστι)
υt et sequens. Ηeath. τραπέσθαι τόδε (δηλονότι και λέγεις ΕΙΣ Δο
Depravatus est versus hic cum sequen ΜΩΝ τύλας, ώστι είναι) ΕΙΣ ΑιΔΟΤ.
te : Facile igitur est, parva πιutatio est, si
VoL. VΙΙ. 6 g
454 ΕΥΡ ΙΠ ΙΔ ΟΥ

ΗΛ. Πρώτιστα μεν νύν τώδ' υφήγησαι, γέρον.


665 ΠΡ. Αίγισθος ένθα νύν θυηπολεί θεοίς,
ΗΛ. Έπειτ’ απαντών μητρί ταπ' εμού φράσον. 67ο
ΠΡ. Ως ταύτά γ’ εκ σου στόματος ειρήσθαι δοκείν.
ΗΛ. Σον έργον ήδη, πρόσθεν είληχας φόνου.
ΟΡ. Στείχοιμ' άν, εί τις ηγεμών γίγνοίθ' οδού,
670 ΠΡ. Και μήν εγώ πέμποιμ' αν ουκ ακουσίως,

Εle, Primum quidem nunc huic, senex, sis dux-viae.


665 Sen. Πlue, ubi nunc ΑΕgisthus sacrificium facit Diis?
Εle. Deinde matri occurrens, quae ex me audisti, dicito.
δen. Ut ex tuo ore hacc illi dicta existimo,
Εle. Τuum opus nunc est. Τua sors est cardem facere, prius ηιε.
Οre, Irem sane, si quis esset mihi dux viae,
670 Sen. Αtqui ego haud invitus te deduxero,

quod dicis εις δόμων πύλας, mutamus, ut 671. Ζεύ πατρώε και τρόπαι'] De Jove
sonet εις άδου scil. πύλας. Similis lusus τροπαίω vide Ηeraclid. ν. 867. et ν. 937.
est in Soph. Αntig. 567. αλλ' ήδε μίντοι Le πατρών Scholiasten Αristoph. ad
μή λέγε. Seidl. Νub. ν. 147Ο. et Ιnterpretes Ηesychii ad
Forte, ουκ ούν, πάτερ, ίσθι σμικρόν ει Πατρώος Ζεύς. Μusg.
σφάλλη τόδε, nemento igitur, non parum "Ω Ζεύτατρώε, και τροπαι' εχθρών έμών,]
subesse periculi, hac in re si sinistre υerse Ζευς πατρώος Αthenis colebatur; de qua
ris. Αut hoc modo: ουκ ιντρατίσθ' ου re videsis Ρausaniam, fol. 66. lin. 32. et
σμικρέν ει-': (i. e, ες) άδου πελάς, ηοπ de Cα.lium Rhodiginum. Lib. ΧΙΙΙ. c. 7.
γιίhilo est, αηimo non conlurbari, ηuando Ζευς τροπαίοι, vel τρόπαιος, cur sit dic
αd mortem appropinφues. Ηoc fingenda tus, nos supra ad Ηeraclid. ν. 867. et τ.
est Εlectra ad Οrestem dicere, Reisk. 937. Jovem autem Οrestes et Εlectra
665. Ρost θεοίς editiones recentiores invocant, ut supremum mundi judicem,
ponunt interrogandi signum, φuod non et injuriarum vindicem, secundum
ηecessarium est. Ρlena oratio esset: illud Ηomeri Οdyss. ι. v. 270. Ζευς δ'
Ιntelligo, tu dicis, ubί ΑΕgisthus jam sa επιτιμήσως ικετάω τι ξείνων τε: Junonem
cra facit diis. Seidl. practerea vocant ut patriam deam, ideo et
666. "Επειτ’ απαντών] Ιta optime Pier dicitur βωμών Μυκηναίων κρατεί, et quod
sonus Verisim, p. 246. Εd. Victor, έπειτα sit nuptiarum dea, cujus fidem Clytaem
πάντων, unde Βarnesius ίπειτα πάντα. nestra violaverat. Τellus quoque invoca
Μusg. tur, ob sepultum in ea Αgamemnonem,
"Επιιτα πάντα μητρί τασ' εμού φράσον.] et quod sub ea sunt Damones et Furiae,
Πάντα cum ΑΕmilio Ρorto pro πάντων malorum hominum poenae. Αgamemnon
lego, et μητρί τατ', pro μητρί τ' απ', cum denique, cujus laesos Μanes ulturi sunt.
eodem, et Scaligero, versus enim ita pos Βαrnes.
tulat. Εx gemino autem α brevi in uni "Ω Ζευ πατρώε και τρόπαι'] Vide Ρor
cum longum facta contractio. Βαrnes, sonum ad Μed. 13 14. Seidl.
668. Σόν έργον ήδη, πρόσθεν είληχα, φό 672. οίκτειρ' 19' ημάς ] Ιisdem literis

νου.] Σεν ήδη, ώ ορίστα, έργον Σύ γάρ πρόσ Εd. Victor. οίκτιιρί θ' ημάς. Μusg.
θεν εμού είληχας του φόνου Σοί πρώτον Αί οίκτιρί θ' ημάς) Μusgravius είκτες
γισθος φονεντίοι, έτιιτα ή μήτηρ μοί, έθ' ημάς. Sed nihil mutandum. Ιllud
Βαrmes. θ' spectat ad proximum "Ηρα τε, ν. 674. et
Ηaec ad Οrestem dici, recte monuit σύ τε, ν. 677. Ιnterrumpit enim Οrestae
Βarnesius. Seidl. orationem Εlectra. Dixerit aliquis, par
669. Vulgo γίνοθ' [et sic ed. Victor.] ticulam illam alieno loco positam videri,
8eidl. quam expectasses potius post ώ Ζιύ, Ιmmo
3

"
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 455

ΟΡ. "Ω Ζευ πατρώε, και τροπαί εχθρών έμών, 675


Οίκτειρ' έθ' ημάς, οικτρά γάρ πεπόνθαμεν.
ΗΛ. Οίκτειρε δήτα σου γεφύντας εκγόνους.
ΟΡ. "Ηρα τε, βωμών ή Μυκηναίων κρατείς,
675 Νίκην δός ημίν, ει δίκαι αιτούμεθα.
ΗΛ. Δός δήτα πατρός τoίσδε τιμωρον δίκην. 680

ΟΡ. Σύ τ', ώ κάτω γης ανοσίως οικών, πάτες,


0re. Ο Jupiter patrie, et meorum vindex hostium,
Μiserere nostri ! indigna enim passi sumus.
Εle. Μiserere nepotes ex te progenitos.
Οre. Εt tu, Juno, φuae Μycenaeis aris praesides,
Victoriam da nobis: "si justa poscimus,
Εle, Da scilicet hiscevindictam, ultricem patris.
0re. Τuque, Ο degens apud inferos pater nefarie,

indicat haec particulae collocatio, poètam Ιn Οrest. 1523, pro έμούς γι συγγενείς
non vocativos, sed totas sententias nexas σεφυκότας Codd. quidam habent εμού γε.
voluisse. Νοvum enim in proximis ver Sed exquisitam loquendi formulam tol
bum infertur δός νίκην. Εadem particula lere nolui, Consimilia suppeditat Schae
in simili loco reddenda videtur Sophocli feri nota ad Αpollonii Rh. Schol. p. 168.
ex Βrunckii Cod. Τ. ΟΕd. Col. 1085. seq. - De personarum ratiοne vehemen
legendumque : ώ Ζευ τε παντάρχα θεών, ter errat Reiskius. Seidl.
cui respondeat paulo post σεμνά τε παίς Forte, εκγόνου. Ρorro tribuendus hic
Παλλάς Αθάνα, Ιn ΑΕschyl. Choéph. versus cum duobus proxime seqq. Εlec
ν. 487. legimus: trae; mulieres enim Junonem invocabant.
at ν. 676. s. rursus sunt Οrestis. Reisk.
ΟΡ. & γαί' άνες μοι τατίς' έτοττεύσαι μάχην.
677. Σύ τ', ώ κάτω γής ανοσίως οικών,
ΗΛ. "Ω Περσέφασσα, δός δι τ' εύμοςφεν κράτος,
πάτερ,] "Ω πάτερ, οικών κάτω της γής, ό
Ιllud δί τι varie a viris doctis tentatum εστι θαπτόμενος, και αναιρεθείς ανοσίως,
vide, ne defendi possit ita, ut explices και άμυνε τούτοις τοίς σοίς φιλτάτοις τέκνοις, .
σύ δι, ώ Περσέφασσα, δος εύμορφον κράτος, τουτέστιν ημίν. Το δε, Και γή τ' άνασσα,
Τι copulat sententias άνες μοι et δός κρά χείρας ή δίδωμ' εμάς, διά παρενθέσεως. Τα
τος, δε autem inseritur, φuod nova persona γαρ προ αυτού και τα μετέπειτα προς Αγα
compellatur, ut Prometh. ν. 981. και σε μέμνονα τείνει. Βαrnes,
δ' εν τούτοις λίγω. Ηinc autem non se κάτω γής ανοσίως oικών recte explicat
quitur, Εpicorum δέ τι in Τragicos infer Βarnesius αναιρεθείς ανοσίως. Seidl.
ri licere. Cf infra ad ν. 1117. Seidl. Οrestes et Εlectra, omnibus ad jugu
673. οίκτειρε δητα σουγε φύντας εκγόνους.] landum ΑΕgisthum puniendamque Cly
Σούγι pro σούς γε lego, φuia dicitur σού tamnestram comparatis, Jovem, Juno
φύς έκγονος, non item σός φύς έκγονος. Sic nem ipsumque denique patrem, precibus
φύς αγαθών πατέρων Ρlato. Ωuomodo au invocant, ut moliminibus suis propitii esse
tem ex Jove sint oriundi Οrestes et Εlec victoriamque praebere velint.
tra, supra ostendimus ad hujus Fab. v. Σύ τ' ώ κάτω γής ανοσίως οικών, πάτερ,
613. Βarnes.
σούς γι φύντας εκγόνους.] Facilis est ΚΑΙ ΓΗ Γ' άνασσα, χειρα, ή δίδωμ' εμάς,
Βarnesii emendatio σου γε φύντας εκγόνους, άμυν' άμυνε τοϊσδι φιλτάτεις τέκνοις,
Νoster Ηeracl. 51Ο. Μedii versus vitium duplex copula indi
τατεός δ' εκείνου φύντας, ου πεφύκαμεν. cat, guae sic auidem nulla ratiοne stare
potest. Sensit hoc Τyrwhitti sagacitas,
Coll. ejusd, fabula, v. 526 εξ ισθλων είο qui legendum proponit
g 2
456 ΕΥΡΙΠ ΙΔ ΟΥ
χ- Ν -ν η χ/ -" ";" Α' ? ? Α
Και Γή τ’ άνασσα, χειρας η δίδωμ έμψας,
"Αμυν, άμυνε τoίσδε φιλτάτοις τέκνοις,
680 Νύν πάντα νεκρόν ελθε σύμμαχον λαβών,
685
Οίπερ γε συν σοί Φρύγας ανήλωσαν δορί,
"Ηκουσας, ως δείν εξ εμής μητρός παθών,
Χώσοι στυγούσιν ανοσίους μιάστορας,
Εt Τellus regina, cui tendo manus meas,
Οpem fer, opem fer his charissimis liberis:
68Ο Νunc veni socios assumens omnes mortuos,
Qui tecum Phrygas deleverunt armis,
Αudivisti, Ο qui atrocia a matre mea passus es,
Εt quotcunque impios oderint sicarios.

Δίκη τ' άνασσα - - Αct. 2. Scen, 2. ν. 37. Legendum tamen


sic:
satis φuidem ingeniose, sed propter se και Γαΐ' άνασσα -
quentia: χείρας ή δίδωμ' εμάς vix verum.
Qui ad Τerram, Proserpinam, Ρlutonem Μusg.
omnesque adeo inferos Deos preces fun Και Γή τ' άνασσα, cet.] Vulgo hoc ordi
debant, terram manibus verberasse con ne: σύ τ' ώ κάτω γής ανοσίως εικών πάτες,
stat vel ex Ηomeri Il. ΙΧ. 564. και γή τ' άνασσα, χείρας ή δίδωμ' εμάς.
Servata antiqua lectione totum hunc
πολλά δι και γαλαν τολυφόςβην χερσίν αλοία versum ante praecedentem collocavimus.
πικλήσκουσ' Αϊδην και εταινήν Πες σεφονείαν. Ρroxima enim ad solos Αgamemnonis
manes spectant. Cf. ΑΕschyl. Choéph. ν.
et hunc morem procul dubίο Εuripides 536.
verbis χείρας ή δίδωμι exprimere voluit;
quod post Reiskium animadvertit Μus αλλ' εύχομαι γή τήδε και τατρός τάφω,
gravius. Corrigendum fortasse: τούνειρον είναι τούτ' εμοί τελεσφόςον.

ΕΚΑΤΗ Τ' άνασσα, χείρας ή δίδωμ' εμάς et v. 486. Veram hanc transpositionem
άμυν' άμυνε τοϊσδε φιλτάτως τέκνοις, esse, eo minus dubίtandum, φuod etiam
in proximis versuum confusio est. Seidl.
Litera initiali forte deleta ex reliquis χείρας τη γή διδόναι significat, precantem,
syllabis κατη facillime και γή fieri potuit. ad nomen terrae, manus ambas versus eam
Ηecate autem nonnunquam nihil differt protendisse , aut procidisse in genua, et
a Ρroserpina. Schol. in Τheocrit. Εid. terram manibus tetigisse, et sic osculum
ΙΙ. 12. Την Εκάτην χθονίαν φασί θεόν και ipsi impressisse, Cf Ρolyb, p. 1287, 18.
νερτίρων πρύτανιν, et mox : Την Εκάτην Βcisk
φασι την αυτήν είναι τη περσιφόνη, Diversissi
682. Ηic versus διά μέσου construi de
ma de hac Dea apud Veteres tradebantur, bet, hoc modo:
sed Cereris eam et Jovis filiam fuisse vul
Ε narrabant. cf Νostri Ion. 1048. Είνο
-1 Α . 1.4. * " ν

οίτις γε συν σοί Φρύγας ανήλωσαν δοξί,


ία θύγατες Δάματρος. Jacobs. (ήκουσας, ώ δείν' εξ έμής μητρός παθών)
678. Και Γή τ' άνασσα,] Εmendat Τyr Χ' ώσοι στυγούτιν ανοσίους μιάστοςας
whittus Δίκη τ' άνασσα, cum quo non
male convenirent sequentia χείρας ή διδωμ' Τyrwhittus et ante eum Reiskius versus
εμάς, Ρraestat tamen hoc ex consuetu transponere malunt :
dine quadam Veterum interpretari, qua
terram manibus pulsabant, umbras mor οίτες γε συν σοί Φρύγας ανήλωσαν δοξί
tuorum invocantes, vid. ad Τroad. ν. χ' ώσοι στυγούσιν ανοσίους μάστοςας.
1297, et Ιnterpretes ad Ρlauti Μosteller, ήκουσας, ώ δείν' εξ ιμής μητρός παθών.
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 457

ΗΛ. Πάντ' οίδ, ακέει τάδε πατήρ' στείχειν δ' ακμή.


\ - Α Λ ΤΜ y/ -

685 Και σοί προφωνω προς τάδ Αίγισθον θανείν.


690
"Ως ει παλαισθείς πτώμα θανάσιμον πεσεί,
Τέθνηκα καγω, μηδέ με ζωσαν λέγε.
Παίσω κάρα γάρ τούμόν αμφήκει ξίφει.
Δόμων δ' έσω βάσ', ευτρεπές ποιήσομαι.
Εle. Οmnia, scio, audit haec pater: sed tempus est eundi.
685 Εt tibi praeterea praedico, ut audacissime ΑΕgisthum ferias,
Quia si mollior factus letifero casu cecideris,
Μortua sum et ego, neque me vivam dicas.
Feriam enim meum caput ancipiti gladio,
Domum autem ingressa, expeditum faciam.

Uterque etiam vidit, pro ως δείν' legendum peditus, quin eadem ratiοne expediri pos
esse ώ διίν. Μusg. sit : Τibi practereα prasdico, te pramomeo,
Ρlenius post"Ηκουσα, distinguit Ηeath. μt ΑΕgisthus a te carsus moriatur. Vehe
et reddit: Αudiυisti, (νιοstras scil. preces, menter enim dubito, an Graece dicatur σοί
0 pater) ηuipη»e atrocia α matre mea pas τροφωνω θανείν τινα. ubi verbum transitivae
sus, et omnes illi etiam (dii scil.) αυdiue potestatis necessario requiritur. Ηanc ob
runt, φιμοιquot abominantur impίossicarios, causam Μusgravius - θρασύτατ' Αίγισθον
Βeck. 9ίνειν proposuit. Μihi minori mutatione
683. Μale hic versus vulgo collocatur et una tantum litera appicta scribendum
post sequentem. ήκουσας-ταθών. Τrans videbatur:
ponendum esse viderunt Reiskius et και σοί πεοφωνώ τρός τάδ' Αίγισθον φθάνειν.
Τyrwhittus. Μusgravius et Ηeathius
νulgatum versuum ordinem servant, guo ΑΕgisthum inprimis anleuertere conare, ne
rum ille versum : ιιι αύeo superatus me φuoqτιe in ineluctabile
ήκουσας, ώ δείν' εξ ιμής μητρός παθών, malum conjicias. Jacobs.
685. τρο, τάδ' Αίγισθον θανείν] Νihil
διά μέσον construendum esse putat, alter hoc versu ineptius, Legendum:
ad όσοι e pragresso ήκουσας supplet ή κού Και σοί τροφωνώ θεασύτατ' Αίγισθον θίνειν"
σατε. Ρrius parum placet, alterum si "Ως ει μαλαχθείς τώμα -
voluisset poèta, scripsisset στυγείτι, non Μusg,
στυγούσιν. Seid/. προσφωνώ, ed. Victor,
Τranslocandus hic versus post sequen και σοί, etc.] Sana sunt omnia. Verte,
tem χ ώσοι, et praetereu leg. ώ διίν, εξ- 0 Αc tibi jam edico, μt ΑΕgisthus moriatur,
έu, qui dirα μαssus es, audisline " Reisk. i. e, ut ΑΕgisthum occidas, Conjicit
684. Πάντ, οίδ, ακούει τάδι τατής) Ιta
Μusgravius: θρασύτατ' Αίγισθο θένειν.
bene Reiskius. Vulgo comma deest Θίνει quidem non male Ρossis etiam
post πάντ. Οι δ' valet οίδα. Seidl. κτανιίν. Sed neutro opus. Seidl.
Αut πάντ' (οίδ) ακούει τάδι, aut και προς τάδε, αd hanc legem, ea conditione.
πάνυ ακούει τάδι. Reisk. Ηeisλ.
685. 88. στείχειν δ' ακμή" 686. παλαισθεί,] Εtiam hic non per
και σοί πρoφωνώ πρός τάδ' Αίγισθον θανών spicio, cur offendant eruditi. Sensus est,
ώς, ιι ταλαισθείς ττώμα θανάσιμον τεσή, ηam, si in pugna cccideris, ipsα ημοφue
τέθνηκα καγώ.
perii. παλαισθεί, est nostrum bekämpfί.
Ρro τεσιίlegitur τεσή. (Sic ed. Victor.)Sείdl.
Latinus interpres hac verba sic reddidit,
ut nullus facile reperiatur in antiquis Ρorte, παταχθείς. nescio enim, num
scriptoribus locus tam difficilis atque im παλαισθεί, ideni significare possit, atque
Gg3
458 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ

690 Ως ήν μεν έλθη πύστις ευτυχής σέθεν,


Λ "ν Λ- -

Ολολύζεται πάν δώμα θνήσκοντος δε σού,


ν Α- "ν
695

Ταναντί έσται τώνδε ταύτά σοι λέγω. [χρή.


ΟΡ. Πάντ' οίδα. ΗΛ. Προς τάδ άνδρα γίγνεσθαι σε
"Υμείς δέ μοι γυναίκες ευ πυρσεύετε
695 Κραυγήν αγώνος τούδε φρουρήσω δ' εγώ,
Πρόχειρον έγχος χειρι βαστάζουσ' εμή, 7ΟΟ

69ο Νam, siquidem laeta de te fama venerit,


Τota domus jubilabit, sed te caso,
Contraria his fient: haec tibijam dico.
Οre. Οmnia teneo, Εle. Αd haec virum te esse oportet.
Vos vero, mulieres, rite tanquam faces accensas edite
695 Clamorem hujus certaminis. Εgo vero excubias agam,
Ρromptum ensem mea gestans manu :

καταπαλαισθείς, patrocinatur tamen vul γήν , aut quid hic locί κραυγή, ubί είlere
gatae additum πτώμα, φuod ad palaestram potius debuerant, φuam clamorem tollere?
respicit. Reisk. Νisi forsan Fabula puerperae amplius
687. μη δέ μι ed. Victor. erat ad vivum agenda ; ut Clytaemnestra
688. Reisk. legit: παίσω κέαρ γάρ του mox ventura plenius deciperetur. Quare
μόν. Βeck. clamorem tollere Chorum jubet Εlectra
689, ευτριτές ποιήσομαι.] Το ξίφος δηλο et domum facibus illustrare, ad pellendos
νότι. Βarnes. Lemures, guasi infansjamjam circa focum
ευτρεπές ποιήσομαι.] Recte Βarnesius : gestaretur, praeterea infirmitas quaedam,
το ξίφος δηλονότι. Seidl. infantibus formidabilis, κραυγή erat dicta,
690. πύστις] Βάξις, φήμη, παρά το πί quod paucis, ut puto, animadversum, hacc
πυσμαι. Βαrmes. autem illuminationibus pelli putabatur;
691. ολολύζεται τάν δώμα.] Ηinc om hine Ηesych. Κραυγή, βοή, ή νόσημά τι
nino patet, quod ολολύζω sit vox de latio παιδίοις επιφερόμενον, ο καταβλάπτει τους
ribus ululatibus usurpata, ut interpretes παιδίοις και γάρ ή κραυξ ιριφιαρις έστιν ή λε
notarunt ad illud Ηomeri Οdyss. χ. ν. γομένη βασκανία. Ηaec habui,quae ad hunc
411. Εν θυμώ, γρηύ, χαίρι, και ίσχεο, locum dicerem, sed, ut fateor, vix mihi
μηδ' ολόλυζε. Quare ego per vocem.juύilo ipsi satis probata, Βarnes.
expono in Latina versione. Βαrnes. Ηeath. reddidit: Ψos rero, Ο ηιμlie
'ολολύζεται] Εodem mouo de clamore res, bene ac ιempestiue mihi edite, φιμαει
lato ΑΕschylus usurpat ιπολολύζειν, Sept. facibus sublatis, clamorem γιurιcίμπι ευεη
ad Τheb. 827. Choéph. 959. ολολυγμός, ιus hujus certaminis. Εxcubitores in
Sept. ad Τheb. 27o. et Νoster Οrest. specula collocati, si quid novi viderent,
1156. ubi vid. Scholiast. Εtiam ολόλυγμα face accensa sublata indicare debebant,
sic legimus Ηeracl. 782. - Ιn fine ver quod πυρσεύειν dicitur proprie, Βeck.
sus recte Εd. Ρrinc. δέ σου. Βarnesius ευ τυρσεύετε Κραυγήν αγ. τ.] Εxplica
δε σού. Seidl. Reiskium secutus: tumultum, qui a luc
695. γίνεσθαι ed. Victor. tantibus (Οreste et ΑΕgistho) orietur,
694.s. τυρσεύετε κραυγήν. i. e Clamoren mihi indicate. Βene ille citat, v. 749.
"Εί"
edite, φuί certanninis eritunι, De voce τυρσεύειν confer Suidae glossam,
αccensa, significeι. Εt sic fere Reiskius. cujus initium hoc est: τυρσεύω σοι την σω
Μusg. τηρίαν, αντί του εκφαίνω. Seidl.
ευ πυρσεύετε Κραυγήν αγώνος τούδε Ηunc 696. ίγχος idem est quod paulo ante ν.
1ocum obscurum valde mihi videri faten 688. ξίφος. coll. Βrunck, ad Soph. Αjac,
dum est, guid enim est πυρσεύετε κραυ 685. Scidl.
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 459

Ου γάρ ποτ’ εχθροίς τοίς εμοίς, νικωμένη,


Δίκην υφέξω σωμ' εμόν καθυβρίσαι,
ΧΟ. Αταλάς υπό ματέρος Αργείων στροφή α.
700 'Ορέων ποτε κληδων
Εν πολιαίσι
9 Α'
μένει φήμαις,
2 Α'
705

Εύαρμόστoις εν καλαμοις
Πάνα μούσαν ήδύθροον
Νunquam enim meis hostibus victa,
Ραnas dabo, ut meum Corpus contumeliose tractent,
cho. Τenera sub matre, ad Αrgivorum
7ΟΟ Μontium pedem, fama
Ιnter priscos manet rumores,
Βene-compactis arundi ibus
Ρana, carmen dulcisonum
αενοι)intellige ούσαν... Similiter noster de
Εz qua
dici, h. 1.depatet, fγχοςolim
re magna etiam de Gallos
inter gίαάιο ave matre Τroad. ν. 147.
Αcademicos lis fuit. Ηeαίh. μάτης δ' ώς τις πτανοίς κλαγγαν
698. Αd rem scenicam Ρrev, notavit
όνισιν ότως εξάςξω 'γώ
Μιας: « Εlle rentre dans sa maison, Ρουτ μολτάν
préparer le glaive.'' Βeck, Ηac autem agna mater dicitur fisso Ας
χοριαμβικά και αναπαιστικά, στρο. ΜSS, γείων ορίων, i. e, τραφείσα εν Αργείοις όρισιν,
Νοί. Victor. Seidl. fta nihil video difficultatum, guas viri
699. Αταλάς υτο ματίεos] ΑΕπmilius
Ρortus alte dormit, cum de proprio hic docti jactant. Seidl.
πomine et de Αtalanta, Αrcadia venαιτί 7οό. ορίων a quo in constructione pen
ce, somniat, nihil enim hic aliud poéta deat, iiiiί est. Ίegendum forte :
νult, quam Chorum mulierum dicere, se - Αςγείων
εκτιαίτibus suis audivisse historiam auτεί ορίων τόδα κληδών.
agni e adulterii Thyeste, quom και ple Γαηια αdhuς ηιαnet, Πάνα - πορεύσαι -
πίus exsequitur. Ηue τεfer Chorum χρυσίαν- (ες) πόδα Αργείων ορίων, ί. ε. ad
Οrest. in fine actus secundi ad v. 798, Είχαία, quas ad pedem horum montium
"ο μίγα, έλβις, etc, Sensu autem loci: είtas esse, Pausanias attente lectu" doce
Εγώ, ο χορός, αταλάς εμάς υπό ματίρος ή bit. Ρaήi autem a poέta hoc officium
κουσα, ή υτό ματίρος μής αταλάς κληδών άemandatur, ut filio Μercurii, duί ου
+ις Αργείων ορίων ποτι διερχομένη, μετά ας Μyrtili cadem totam Ρelopis domum ex
χαίων μύθων μνημονευθείσά μoι μένει, δηλο είiίο devoveraι. vid. Οrest. 992. ibique
ότι τον πάνα, εν ευαρμόστoι, καλάμοι" πνέον Scholiasten.
τα μούσαν, ήγουν ώδην ήδύθροον, πάνα λέγω, Μontes Αrgivi a Ρseudo-Ρlutarcho de
τον αγρών ταμίαν, ή αγροίκον θεον, και αγ Ruviis (cap. Inachus) είc recensenίμ :
όν έφορον, πορεύσαι τοτε εις το ποιμνίον του Μycenae, Αpesantium, Coccygius, Αthe
Ατρέως χρυσίαν άρνα, etc. Βarnes, ΙΩaΕllS.
Στό, α ηιαιτe inde, scribit Reisk. Βeck. κορέων, puellarum Αrgίυαrum Jabula,
Ρabula,exponitur
pluribus quae in hoc carmine narratur,
a Scholiasti" ad Οrest.
Reiskii
7οι. conjectura. Βeck,Αpollonide" in
π.λαίνι φήμαις,]
ν. 803. et 595. seqq Construe: κληδών Αnthol. Η. Steph. Ρ. 11
εν π. φ. μένει, πάνα, αγρών ταμίαν, ευαρ. ιν Θεπικίης φάτνης πολιός λόγος εις εμόν όμμα
καλ. μούσαν ήδ. πνίοντα πορεύσαι ποτε χρυ
σία άρνα καλλ. υπό αταλά, ματίρος Αε ήλυθε
Μusg.
γείων εξέων. Αd υτο αταλάς ματίε", (i, e,
Gg 4
460 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ

Α' » 9 "- Α"

Πνέοντ, αγρών ταμίαν,


Α'
705 Χρυσέαν άρνα καλλιπλόκαμον
Πορεύσαι, πετρίνοις τ' επιστάς 7 1Ο

Κάρυξ ιάχει βάθροις,


Αγοράν, αγοράν, Μυκηναίοι,
Στείχετε, μακαρίων
Οψόμενοι τυράννων φάσματ’ α
δείματα χοροί δ' Ατρειδάν 715

Spirantem, ruris dominum,


7Ο5 Αgnam aureo pulchroque vellere conspicuam
Μisisse. Εt saxeis instans
Cradibus praeco exclamavit,
Αd concionem, αd concionem, Ο Μycenaei,
Ιte, beatorum
7 1Ο Visuri tyrannorum portenta
Τerroris expertia: Chori autem Αtridarum

705, Χρυσίαν άρνα καλλιαλόκαμον] De Αgitur de agna aureo vellere instructa,


aureo Αtrei agno, a φuo regni fatum unde rixa et omnis generis calamitates in
pendebat, quem quod Τhyestes adultera Pelopis familiam invaserant. Verba guae
tae Αeropae, Αtrei, fratris, uxoris, ope adscripsimus praeconis sunt, Μycenarum
surripuerat, exsilio primo mulctatus, incolas ad agnam nunc primum a Ρane
mox filiorum carnibus convivio exceptus; adductam, conspiciendam invitantis. Un
unde Pelopidarum domui tot mala; Vide de apparet verbum δείματα huic loco pa
Εuripidis Scholiasten ad Οrest. ν. 805. rum convenire: cum 1sta agna neque per
et ad ν. 995. item quae nos ad Iphigen. se esset terribilis neque tum quisquam
Τaur. ν. 196. Εustathium denique etc. suspicari posset, quot calamitatum, φuot
Βarnes. rixarum et cadium auctor esset futura.
Ut metri, quod periodicum est, constet Θιuare legam :
ratio, legendum καλλίτοκον, pulchro υει Οψόμενοι τυξαννων
Ιere, Ηeαίh.
φασματα, θαύματα.
707. βάθροις,] Ιta ΜSS. tres, ut legen
dum viderat Scaliger. Εd. Victor. βαρά «Jacobs.
θροις. Μusg. φάσματα, Ει
Αppositio aliquando
Κάρυξ ιάχει βάθροις,] Κήρυξ ιάχιεν πι epitheti locum supplet, ut hic: φάσματα,
τρίνσις βάθροις ετιστάς Κήρυκις γάρ επί διίματα, pro διιματόιντα φάσματα.
τετgίνοι, βήμασι στάντες τα δημόσια εκήρυ Βarnes.
ξαν. Και όταν αγορήνδε εκάλεσαν, έλεγαν, φάσματα, δείματα.] Μusgravius edidit
Αγοράν, αγοράν στείχετε, Μυκηναίοι, ή Αθη φάσματ’ αδιίματα. φuidem a vulgata
ναίοι. Εν βουλαίς ήρώτησαν κηρύσσοντες" lectione recedere dubitavi. Τale enim
Τίς αγορεύειν βούλεται. Vid. ad Suppl. ν. portentum, ut a diis missum, sine horrore
448. · Οlim vero βαράθροι, male legeba esse non poterat. Ηermannus satis pro.
tur, Scaliger βάθροις emendavit. Βarrιes. babiliter δείγματα. Ωuod metrum atti
Κάρυξ ed. Victor. net, in fine versus videtur aliquid deesse.
708. ss. Αγοραν, αγοράν Μυκηναί οι στοί De Verss, Dochm. p. 18. inserui και,
χετε μακαρίων Οψόμενοι τυράννων | Φάσμα σmissa in proximo versu particula δ'. Εr
τα, διίματα χοροί δ' Ατρειδάν, ed. Victor. furdtius conjiciebat κώμοι pro χοροι et in
710. 8. Οψόμενοι τυράννων
antistrophico legebat χρυσόμαλλον. 8i
νerba φάσματα διίματα pro ίο acci
φασματα, δείματα. pias, in antistrophico legere possis τάν κε
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 461

Α'
Εγέραιρον οίκους,
Θυμέλαι δ' επίτναντο χρυσήλατοι.
- 9 /
αντιστροφή α.
Σελαγείτο δ' αν άστυ
7 6 Πυρ επιβώμιον Αργείων.
Λωτός δε φθόγγον κελάδει 720

Κάλλιστον, Μουσάν θεράπων.


Μολπα δ' ηύξοντ’ εραται,
Χρυσέας αρνός ώς επίλογοι
Εxornabant domos.

Τempla autem pandebantur aurata,


Splendebatque per urbem
715 Ignis Αrgivorum arisimpositus.
Τibia vero sonum resonans edebat
Suavem, Μusarum famula.
Cantusque amabiles geminabantur
Γe aureo agno, in contemptum

εέισναν σχεϊν, i. e, αccepiste. Sed fateor, ευθύς ιερόν ανίνγεν στεφανκφορούντων. Ιdem
nullam harum emendationum veram mihi p. 496, πάς δι ναός ανέωκτο και στιφάνων
videri. Quare antiquam lectionem uuro και θυμιαμάτων ήν πλήρης. χρυσήλατοι θν
Lique retinui, Ultimum quidem strophae μίλαι, ut χρυσήρεις οίκους, Ιοn. ν. 155,
versum facile antistrophico facias respon χρυσήριις θριγκους, Ιph. in Τaur. ν. 120.
dere, particula δ' post Ατρειδάν collocata, Μusg.
sed quum de vitii ratiοne et sede non sa επίτναντo Ηeath. vertit: adibantur sed
tis constet, ne hoc quidem novare volui. Reisk. corrigit επίλναντι, i. e, ιτήγνυντο.
Δeidl. Βeck.
712. Ατρειδάν, i. e Αtrei et gentis ejus. επίτναντο] Si vera hac lectio est, recte
Sic Soph. ΟΕd. Col. 1066, Θησείδα de Μusgravius explicuit aperiebantur Sed
Τheseo cum militibus suis. Seidl. quod emendavimus de Verss, Dochm, p.
713. Θυμέλαι] Quid proprie significaret 18. ιτίτλαντo, id etiamnum verum puto,
θυμίλη, non videtur Polluci satis certo aliter tamen explico: ara opplebanίur
constitisse. Sic enim ille Lib. ΙV. sect. scil. sacrificiis. Simillimus est locus
123. ορχήστρα, εν ή και η θυμέλη, είτε βή ΑΕschyli Suppl. 681.
μά τι ούσα, ιίτι βωμός. Collatis tamen lo
cis tragicorum, in quibus ea vox occurrit, και γεςαςοϊσι τρεσβυτοδόκοι γεμόντων
videοr mihi statuere posse, θυμέλη prima θυμέλα, φλεγόντων
rio sensu esse, atrium amplum, et magni θ', ώς τόλμς ευ νέμειτο
ficum, sive id in regum divitumque aedi
bus, sive in Deorum templis, esset, De Ιn quo attende etiam ad illud φλεγόντων,
postremo hoc genere adhibetur Εuripid, quodnostro σελαγείτο τύς respondet. "Επιτ
Suppl. v. 73. Ιon. ν. 46. ν. 114, et v. νο, et ί τιτλον confusa sunt Ηesiod. Scut.
128. Ρratinae apud Αthenaeum, p. 617. Ηerc. 291. Seidl.
Αltera notio unice convenit ΑΕschyl. 7 16. s. Λωτός δε φθογγο κιλάδει κάλλισ
Suppl. v. 677. Εurip. Iph, in Αul. ν. 152. τον Μουσών θεράπων] Ο δε λώτινος αυλοι,
Locus, φuem tractamus, alterutram qui Μουσών θεράτων, ήγουν Μουσικήν διαπανών
dem admittit, sed priorem commodius. κάλλιστον φθόγγον εκελάδει, "οτι δε Αυλοι
Solenne enim in magna publicaque lati άριστοι εκ λωτίνου ξύλου εγίνοντο, άνωθεν
tia erat templa Deorum sacrificandi causa ημίν διδήλωται. Vide ad Τroad. v. 546.
aperire, Ρlutarchus Ρarallel. p, 422, πάν Βarnes.
462 ΕΥΡ ΙΠΙΔ ΟΥ

720 Θυέστου κρυφίαις γάρ ευναίς


Πείσας άλοχον φίλαν 725
9 Λ Λ. 9 Λ' ν

Ατρέως, τέρας εκκομίζει προς


y
ώματα, νεόμενος
9 2. Α' > «Α. ν Α'

Δ' εις αγορους, αυτει τανκέρο


725 εσσαν έχειν χρυσεόμαλλον
Κατά δώμα ποίμναν. 730

Τότε δή τότε φαεννάς στροφή β.

72Ο Τhyestis: clandestino concubitu


Cum seduxisset uxorem Αtrei
Charam, prodigium extulit ad suas
ΑΕdes. Reversus autem
Ιn concionem, proclamavit se cornigerum
725 Ηabere aureo vellere spectabilem
Ιn aedibus gregem.
Τunc vero, tunc lucidas

717. Κάλλιστον,] Αn κάλλιμον ob me αρνος, ώς] Illud ως omissum in editio


trum. Μusg. nibus offerunt Μusgravii libri tres. Re
719. αρνο, επίλογοι] ΜSS. tres αρνος ώς cepi, quod alias metra sibi non respon
επίλογοι, φuod recipi fortasse debuit cum dent. Proxime pro εστι λόγος legitur
minima distinctione post αρνός, ut επίλο vulgo επίλογοι. Οιuae lectio si φuam ex
γοι, valeat carminα, vel formula incan plicationem admiuit, explicanda est ώς
ιαtoria". Certe επιλέγειν potestatem ver επιλέγεται, scil, τους ειρημένοις, μια lditur
bi επάδειν pluribus in locis habere mihi./αθμlar. Sed paucis, opinor, hacc expli
videtur, Αristophan. Εquit. 416.: catio placebit Μusgravius vocem επίλο
γοι interpretatur carminα, vel.formula in
Εξητάτων γάς τους μαγείρους, ετιλέγων τοιαυτί, canίαtoria, quem significatum nec pro
Lucianus Νecyom. ρησίν τινα μακράν ετι bavit, nec, si probasset, huic loco conve
λίγων, et paullo post: μιτά γούν την ιτωδήν. niret. Μinus etiam ferri potest Ηeathii
Ιdem Dialogo Μelissae et Βacchidis: υπο ratio, qui electionem vertit de regni suς
θυμιά τό θύν- επιλέγει δι αμφοίν τα ονό cessione Τhyestae intelligens. Ceterum,
ματα. Sic et υcrύα Latinis nonnunquam nisi strophicum versum mutare dubitas
sunt incantamenία. Οvid. Μetam. ΧΙV. sem, locum ita potius correxissem :
3ΟΙ.: χρυσέας αςνός, έστι λόγος, Θυέστου.
Verbaque dicuntur dictis contraria verbis. etin stropha:
Γe Ηistoria videndus prae omnibus Scho χζυσίαν αςνα καλλίτλoκoν τoρεύσαι.
liastes ad Οrest. ν. 803. qui numeri paulo inferius recurrunt, τ.
ποίμναν. Sic Latini pecus de uno ove 731. Vocem ευτλοκος commemorat Ρol
nonnunquam adhibent lux VΙΙ. 35. Seidl.
Αthenaeus: επιλέγοντες ρήσιν μυστικήν, 720. 8. κρυφίαις γάρ ευναί; Πείσας άλοχον]
p. 496. Β. Μusg. 1
Αιρόπην, την Ατρίως γυναίκα. Ηinc Οvid.
επίλογοι Ηeath. reddit: electionem de Τrist. Lib. ΙΙ. ad Αugust. Sί νιon Αξro
clarantes Τhyesta. Αtreus cum in gre pen Frater sceleratus απιαsset, αυcrsos So
gibus haberet agnum aureo vellere insig li, non legeremus equos, Βαrnes.
nem, Τhyestes eum surreptum populo 722, 8. εκκομίζει προς Δώματα i. e, εξ
ostendit, sicque regnum mactus est. Conf. Ατρέως δωμάτων κομίζει προς τα ιαυτού δώ
Schol. Οrest. 8Ο3. Βeck, ματα. Seidl.
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 463

"Αστρων μεταβάλλει οδούς


Ζευς, και φέγγος αελίου,
Λ' Α' "-

730 Λευκόν τε πρόσωπον αούς. ν- Α"

Τα δ' έσπερα νώτ' ελαύνει 735

Θερμά φλογί θεοπύρω,


Νεφέλαι δ' ένυδροι προς άρκτον,
Ξηραί τ' Αμμωνίδες έδραι
735 Φθίνουσ' άπειροι δρόσου, καλλί
Αstrorum mutavit vias
Jupiter, et lumen solis,
73Ο Candidumque vultum Αurorae.
Ρer occiduas autem impellit plagas,
Calentes igne caelitus rutilante.
Νubes porro aquosae ad Αrctum ibant
Siccacque Αmmonides sedes
755 Εxarescunt roris expertes, pulcherrimis

724. Δ' εις αγόρει,] Αγορά, vox notissima, Ομο terrarum Superumque parens, Cujus
Αγυρις etiam Ηomero usurpata, ut nota αd ortus nocίis opaca Decus omne.fugit,
vimus ad Iphig. Αul. v. 753. "Αγορος de φuo υertis iler, Μedioφue diem perdis
nique, φuaehic occurrit, Ηesychio et Pha Οlympo & Cur, Phabe, tuos rapis αdspec
vorino probatur, et exponitur άθροισμα, tus, etc. Τotus fere Chorus ad finem
στρατός, ή και δημηγόρος. Βarnes, actus quarti. Vide supra ad v. 720.
724. s. Ιta disponit Ηeath.: Βαrnes.
728. μεταβάλλει] ΜSS. tres, μεταβάς,
Δ' εις αγοςούς αύτι, antispasticus hemiolius. Legendum metri gratia μετέβασ', vel
Τάν κερόεσσαν έχειν χρυσόμαλλον asynartetus μετέβαλλ'. Μusg.
ex dimetro dactylico et μετέβαλλ' metrigratia emendat Ηeath.
penthemimeri iambica. Βeck.
Βeck. μετέβασ] Vulgo μεταβάλλει, φuod
725. χρυσιόμαλλον] Μetrum poscit lectionis nostrae explicatio est. . Seidl.
χρυσόμαλλον. Μusg. 73ο. Μinus plene distinguendum post
726. ποίμναν.] Ιnfrequens hic usus vo αούς; nam accusativi φέγγος et πρόσωπον
cabuli et audax, ποίμνη pro singulari όϊς, reguntur a v. ιλαύνει. Ηeath.
αρνίoν, αμνός. Grex pro ovis, agnus, quod 732. θερμά, i. e, θερμά γινόμενα, θερ
raro alias inveneris. Οvis autem pro μανθέντα, sive ώστε θερμά γινίσθαι. Seidl.
grege haud adeo infrequens aut ignota 733. νιφίλαι δ' ένυδ. π. άρκτ, scil, εισί.
est figura. Νοtum est autem, hic non Δeidl.
nisi singularem ovem intelligi. De au 734. Ξηραι] Recteτιοtat Βarnesius, hoc
reo vero hoc agno vide supra ad v. 705. loco, ubi situm est Ηammonis templum,
Βαγηes. non convenire, sed regioni tantum, per
δώμα,] Vulgo δώματα [sic ed. Vic quam illuc ibatur, vide Q. Curt. Lib.
") φuod dudum alii emendarunt. Seidl. ΙV, Μusg,
ersus est penthemimeris iambica ; ut πηραί τ' Αμμωνίδες έδραι] Αmmonis,
strophico respondeat, leg. κατά δώμα. sive Ηammonis Jovis, templum et oracu
Ηeath.
lum erant in Libyae desertis, de qua re
727. 8. Τότε δή τότε φαεννάς "Αστρων μετα copiose Quintus Curtius Ηistor Αlexan
βάλλει οδούς] Seneca Τhyest. v. 790. dri Μ. Ι.ib. ΙV. ubi sterilitatem loci are-.
464 ΕΥ Ρ Ι Π Ι Δ Ο Υ

στων όμβρων Διόθεν στερείσαι. 740


Λέγεται, τάν δε πίστιν αντιστροφή β.
Σμικράν παρ' εμοί γ' έχει,
Στρέψαι θερμάν αελίου
740 Χρυσωπόν έδραν αλλάξαν
τα δυστυχία βρoτείω, 745
Θνατάς ένεκεν δίκας,
Φοβεροί δε βροτοίσι μύθοι
Κέρδος προς θεών θεραπείαις
"Ων ου μνασθείσα πόσιν κτείνεις
Κλεινών ξυγγενέτειρ αδελφών, 750

Ιmbribus a Jove privatae.


Fertur, sed fidem
Ρarvam apud me saltem hoc obtinet,
Vertisse calidam Sol
740 Αuream sedem, mutantem
Ηominum malo,
Οb mortalium injustitiam.
Formidabiles vero mortalibus ήι sermones,
Lucrum sunt ad Deorum cultus.
745 Quorum non memor maritum occidisti,
Ιnclytorum mater germanorum.

nosi notat, et oraculum ejusque sedem ca autem desertus raro pluviis irrigatur,
optime describit. Vide etiam lexicogra et tum guidem nihilo plus fαρcundatur.
phos. Ωuod autem fontibus et aquis ca Διόθεν autem pro εκ Διός, diciιur et εκ
reant hae sedes, testatur Εuripides in Αl Διόθεν, pleonasmo, et εκδιόθεν junctim.
cest. v. 115, Είτ' έτί σας άνύδρου, Αμμω Στερείσα autem pro στιρηθείσα Αttice di
νιάδας έδρας, etc. Quod tamen de locis citur, de φua re vide ad Iphigen. Αul.
intelligendum, per quos ad hoc oraculum ν. 357. Βαrnes. -

eundum ; ipse enim locus, ubί templum 737. s. Λέγεται τάν δε πίστιν Σμικράν
erat, mirifice fontibus et arboribus et παρ' έμοιγ' έχει,] Lege τάδε δέ. Ρor.
fructibus beatur; ut idem docet Curtius 739. αιλίου] Οptime Canterus αέλιον.
ibidem. Βαrnes. Ρro θερμάν Βarnesius, errore typogra
Αμωνίδες ίδρα, i. e Libya. Seidl. phico, θερμά. Μetrum postulat θερμόν.
755. ατειρόδροσοι,] Ita bene Βothius - Μusg.
idemque conjecerat Ηermannus. Lege 789. s. Στρίψαι θερμάν αιλίου χρυσωτενί
batur άτειροι δρόσου, Νeidl. δραν αλλάξαντα] VelΔία, aut Ζήνα, intelligi
Αccuratius respondebit metrum anti debet et continuari ex praecedentibus, vel
thetico, si pro φθίνουσ' legas φθίνουσιν - certe cum Cantero et Scaligero αίλιον le
Distingue autem posι δρόσου. Ηeath. gendum. Sed quia v. 729. Ζευς occur
φθείνουσ' ed. Victor. rit, et potest hic apte et sine ulla violen
756. όμβρων Διόθεν στερείσαι..] "ομβρων του tia intelligi, nihil muto. De Solis autem
ουρανού στερηθείσαι. In ΑΕgypto enim nun regressu ad Τhyestaci convivii conspec
quam pluit, Νilus illis sufficit, unde et tum nos supra ad ν. 727. et ad Iphigen.
dicitur Ζευ, Αιγύπτιος, ότι Διο, δίκην την Τaur. ν. 817. Βαγηes,
γήν υδραίνει. Vid, ad Ηelen. ν. 2. Liby αιλίευ] Εtiam mihi magis placet Can
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 465

ΑRGUΜΕΝΤUΜ ΑCΤUS QUΑRΤΙ.

Dυκ ad strepitum et inconditum quendam clamorem stupent Εlectra et Chorus, accedit


Νuntius, φui prolixa narratiοne sublatum per insidias ΑΕgisthum memorat. Sequitur gra
tulatio et tripudium Chori et Εlectra, Μox coronas fratri Οrestae et Pyladae parat
Εlectra, utpote qui de pessimo tyranno victoriam feliciter reportarint. Ηine ad mortuum
ΑΕgisthum invectivam dirigit per effictionem; ubi violatae semel pudicitiae consequentia»
enormes, opum per scelera partarum instabilitas et debita parricidio vindicta memorantur
Οrestes et Εlectra de matre φuoφue perimenda deliberant. Qua in re implacabilem vira
ginis animum videre licet, ηuae etiam fratrem ad matricidium excitat. Clytaemnestra
tandem supervenit, ad spectatorum usque invidiam felix et numeroso barbarorum manci
piorum satellitio stipata. Sequuntur duae orationes judiciales, Clytaemnestra caedem
Αgamemnonis a se perpetratam defendentis, et Εlectrae defensionem istam refutantis.
Chorus deplorat Pelopidarum calamitates. Clytaemnestra ab Οresta filio in vindictam pa
tris ab illa caesi occiditur.

ΧΟ. Έα, έα φίλαι, βοής ηκούσατ, ή δοκώ κενή


"Υπήλθε μ',ώστε νερτέρα βροντή Διός,

Οho. Εia, eia, amicae, vocemne audivistis, an vana opinio


Subiit me, ut infernum Jovis inferni tonitruum ?

teri et Scaligeri αέλιον, φuam ad αλλά stropha pentasyllabus, epitrito secundo et


ξαντα intelligere Δία. Seidl. syllaba.
740. αλλάξαντα primam corripere non κτιίνειε ap. Βarn. est vitium typogr.
potest, ut Ηeathius opinatur, sed videtur pro κτείνεις. Βeck,
eo loco versus longam admittere. Gly 746. συγγενέτειρα] Vox rarissima, et
coneis hanc libertatem vindicavimus su vix alibi, credo, occurrens. Vis ejus cog
pra ad v. 122. nec differt hic versus a noscitur ex voce γενίτειρα, ηιαίrem sig
glycomeo, nisi quod una syllaba ab initio nificante, unde sequitur, συγγενέτειραν esse,
est brevior. Quidni igitur eandem liber φιμα simul procrεαυίt. i. e simul cum ma
tatem habuerit? Seidl. rito. (Ιdem observarat Ηeath.] , Μusg.
αλλάξαντα primam hic corripit. Ver Κλεινών υγγενέτειρ' αδελφών.] Sί συγγε
sus enim Ionicus est a majore ex Ιonico νίτειρα pro συγγενής aut σύγγονος capias,
ditrochaeo Ηeath. per κλεινών αδελφών intellige Castorem et
742 ένεκεν δίκας.] Εt metrum et sen Ρollucem, fratres Ηelenae et Clytaemnes
tentia postulare videntur ένεκ' άδικίας. trae, Ηarc tamen significatio fere Εuri
Μusg. pidi singularis, quanquam haud omnino
ίνεκεν δίκας.] Νon male Μusgravius rationis expers. Εt eam videtur ipse
conjicit ίνικ' αδικίας, neque tamen hoc me poéta defendere, ν. 990. ubί de eadem
trum postulat. Vulgatam Latinus inter Clytamnestra dicit : Παί Τυνδάρεω, και
pres vertit: mortalis pana causa. Ιmmo του αγαθούν σύγγονι κούροιν, Vide etiam
vertendum: mortalis judicii causa, i, e. ν. 1065. et 1258, etc. Sin συγγενέτειρα
propter vindictam, quam illi fratres inter pro γινίτειρα, aut μήτηρ sumitur, addito
Re exercuerunt. Seidl. «υν, ob Αgamemnonis conjunctionem, tuπι
744. Κέρδος δι] Delevi δε, auctore ΜS. per κλινών αδελφών intellige Ωrestem,
β. Μusg. Εlectram et Chrysothemin. Ηi enim
κέρδος δε ed. Victor. erant Αgamemnonis et Clytamnestra li
745, Μetri causa Ηeath. corrigit : "Ων beri, Quanquam ΑΕmilius Ρortus pro
•υ μνασθείσα τόσιν έκτεινιν. Ιta versus Chrysothemin habeat Αntigonen, qu"
εrit antispasticus τολυσχημάτιστος dime certe (Εdipi erat filia, Βαrnes, -. -

ter hypercatalectus, ex dispondeo, φui in Αctus tertii initium hic constituit


466 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
9 ν Α' 9 y/ Α' 9 Α/
Ιδού τάδ' ουκ ασημα πνευματ αίρεται,
750 Δέσποιν, άμειψον δώματ, Ηλέκτρα, τάδε.
ΗΛ. Φίλαι, τί χρήμα, πως αγώνος ήκομεν,
ΧΟ. Ουκ οίδα, πλην εν, φόνιον οιμωγήν κλύω.
ΗΛ. "Ηκουσα καγώ τηλόθεν μεν, αλλ' όμως,
ΧΟ. Μακράν γάς έρπει γήρυς, εμφανής γε μήν.
755 ΗΛ. Αργείος ο στεναγμός, ή φίλων έμών, 760

ΧΟ. Ουκ οίδα πάν γάρ μίγνυται μέλος βοής.


ΗΛ. Σφαγήν αυτείς τήνδε μοι τί μέλλομεν,
ΧΟ. Έπισχε, τρανώς ως μάθης τύχας σέθεν,
ΗΛ. Ουκ έστι νικώμεσθα πού γάρ άγγελοι,
760 ΧΟ. "Ηξουσιν ού το βασιλέα φαύλον κτανείν.
Εn isti non obscuri spiritus attolluntur.
750 Εlectra domina, domos has egredere.
Εle. Ο amicae, quid rei est " φuomodo in certamine procedimus?
Cho. Ηaud scio, praeter hoc unum funestum clamorem audio,
Εle. Αudivi et ego procul quidem, sed tamen αμdiuί.
Cho. Ρrocul enim serpit vox, clara nihilominus.
755 Εle. Αrgίνusne, an meorum amicorum est iste gemitus ?
Cho. Πgnoro: nam confusus est totus clamoris sonus.
Εle. Caedem mihi hanc loqueris, quid moramur ?
Cho. Μane; donec cognoscas liquido fortunas tuas.
Εle. Νοn licet, victae sumus : ubi enim nuncii ?
76Ο ΟΕιο, Venient: haud enim res levis est regem occidere,

Ρrev., et supra ν. 487. actum secundum δοκώ] Ηeathius: "Η δοκώ νox Εuripi
inchoarijussit. Βeck. difere propria est juxta Βarnesium, φui
συγγενέτειρα] Βene Ηeathius : συν πό addidisse etiam debuit, apud illum non
σιι γενέτειρα. Κλεινοί αδελφοί sunt Οres nisi hoc tantum in loco legi. Corrup
tes et Εlectra. Seidl. tam igitur puto, et δόκη legendum. Δέκην,
747. s. "Εα, ία φίλαι, βοής ηκούσατ', ή δο δόκησιν, Ηesych.'' Νon audeo mutare.
κώ κινή Υπήλθί μ',] "Εα, ία, vox admi Εtiam δόκος valet δόκησιν, vid. Ηesych.
rantis Chori, et extra versum eminet; ν, δοκό, et ejus interpp. coll. Εtym. Μ.
de qua re nos plus semel monuimus. Vid. p. 538. Ι. 46. Ιmmo Αlbertius ad
ad Ηerc. Fur. ν. 1Ο79. Ηesych. ν. δόκη : " Αrcadius Grammati
φίλαι, βοή, ηκούσατ',] Ε longe strepitum cus ineditus: δήκω, δόκη, ή υπόνοια.'' Cor
videtur Chorus audire, qui ex ΑΕgisthi rigendum puto δοκώ, δόκη, η υτόνοια.
caede sit excitatus, Conferri potest ήχή, ηχώ, ήχος, ήχημα,
δοκώ] Η δοκώ, ut Λητώ, est vox Εuripi ήχησιν, ita δόκη, δοκώ, δόκος, δόκημα, δόκησις.
di fere propria, idem valens, ac δόκημα, Νeidl.
Τroad. ν. 415. aut δόκησις, Οppian, Cy 750. Δέσποιν, άμειψον δώματ,] Εlectra
neg Lib. ΙΙ. ν. 505. aut δόγμα, δόξασμα, jam ante Chori principium e scena exierat,
Εlectr. ν. 383. aut denique commune et intra domum se receperat, adaptandum
illud δόξα. Α δοκώ autem fit αδόκως, sibi gladium, si fortefrater suo proposito
Τroad. 793. not. ut a δόκησις et δόκημα, Ε Guare illam Chorus, subito
αδοκήτως. Βαrnes, clamore audito, hortatur, domum exeat
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 467

ΑΓΓΕΛΟΣ.

"Ω καλλίνικοι παρθένοι Μυκηνίδες,


Νικώντ' Ορέστην πάσιν αγγέλλω φίλοις,
Αγαμέμνονος δε φονέα κείμενον πέδω
Αίγισθον αλλά θεοίσιν εύχεσθαι χρεών,
765 ΗΛ. Τίς δ' εί σύ, πώς μοι πιστά σημαίνεις τάδε; 770
ΑΓ. Ουκ οίσθ' αδελφού μ' εισορώσα πρόσπολον,
ΗΛ. "Ω φίλτατ', έκ τοι δείματος δυσγνωσίαν
Είχoν προσώπου νύν δε γιγνώσκω σε δή.
Τι φής, τέθνηκε πατρος εμού στυγνός φονεύς,
770 ΑΓ. Τέθνηκε δίς σοι ταυθ', α γούν βούλει, λέγω. 775
ΝUΝΟΙUS.

Ο praeclaram victoriam adepta virgines Μycenides,


Vicisse Οrestem amicis annuncio omnibus

Αgamemnonisque interfectοrem prostratum humi,


ΑΕgisthum : quare Deos precari oportet.
765 Εle. Τu vero quis es? guomodo hac mihi certa nuncias?
Νun. Νescis, quod fratris me ministrum vides ?
Εle. Ο charissime, prae timore non facile agnoscere
Faciem potui: nunc vero plane agnosco te.
Quid ais? obiitne patris mei odiosus interfector ?
77Ο Νιμη. Οbiit. Βis tibi haec, quae oerte cupis, dico,

ut de hoc inopinato tumultu inter se de spondeus quartam"sedem habeat, legen


liberent. "Αμειψον δώματ' itaque pro δω dum:
μάτων έξιλθε. Αμείβω enim, cum quam
vis mutationem indicet, etiam mutationem Αγαμέμνονος φονία δι κείμενον τέδω,
koci significat. Βarnes. aut tantum φονήα legendum, sed in poèta
757. σφαγήν αυτείς τ. μοι"] Ηeathius: Αttico minus placet accus. Ιοnicus.
"Verte: hanc mihί cardem peragendam esse Ηeatή.
clamore tuo (immo voce tua) mones, φuid 769. Τί φής , τέθνηκε πατρό, εμού στυγ
moramur F De sua enim ipsius caede lo νός φονεύς ,] Ιta ut clarius sonaret versus
quitur Εlectra. Vid. supra v. 700-703.'' et expeditius curreret, rejeci γ', quod
Βene ille, quod cetera attinet, sed vocem male irrepserat inter πατρός et εμού.
τήνδε non intellexit, quae, si sensum spec Βarnes.
tas, non pertinet ad σφαγήν, sed ad illa, πατρός εμού] Quod has voces distine
quao dixerat Chorus, perinde ac si dixisset bat γ', recte sustulit Βarnesius. In ini
τάδε αυτείς, εμοί σφαγήν, cum hacc mίhί tio versus vulgo legitur φής, Sed Εd.
ηuntias, nuntias (hortaris), μt me occidam. Vict. Ρrinc. φής. Seidl.
&eidl.
τατρός γ' εμού ed. Victor.
76ο. Ρro oύ τo Valck. legit: ούτι,
Βeck. 77Ο. τ' αυθ', εαdem, non ταύθ’, λα"c.
763. φονία] Vid. supra ad ν. 599. Seidl. Μusg.
φονία ultimam producit. Ηinc, ne Τέθνηκε δί, σοι ταύθ’, ά γούν βούλιι, λί
468 ΕΥ Ρ Ι Π Ι Δ Ο Υ

ΧΟ."Ω θεοί, Δίκη τε πάνθ' ορώσ', ήλθές ποτε.


ΗΛ. Ποίω τρόπω δε, και τίνι ρυθμό φόνου
Κτείνει Θυέστου παίδα, βούλομαι μαθεϊν,
ΑΓ. Επει μελάθρων τώνδ' απήραμεν πόδα,
775 Εισβάντες ημεν δίκροτον εις άμαξιτον, 78Ο

"Ενθ' ήν ο κλεινός των Μυκηναίων αναξ.


Κυρεί δε κήποις εν καταβρύτοις βεβας,
Δρέπων τερείνης μυρσίνης κάρα πλόκους,
Cho. Ο dii, et Justitia omnia intuens, venisti tandem.
Εle, Quo modo vero, et quo ordine caedis
Οcciderit Τhyestae filium, cupio discere.
Νun. Ρostquam ab aedibus hisce discessimus, pedem
775 Geminum immittentes in viam plaustrariam ivimus
Ubi clarus Μycenaeorum princeps erat:
Forte autem hortis in irriguis ambulabat,
Carpens tenerae myrti coronas capiti.

γω] Cum supra dixerat. Νuntius, ΑΕgis απαίριιν πόδα τινός, sive, guod idem est,
thum solo prostratum jacere mortuum ; αίρειν σόδα απο τινό, 2 Αίρεν τόλα Νoster
nunc idem repetens, dicit: Τίθνηκε δίς σοι dixit Ηec. 951. τέδ' fξω δωμάτων αίροντι.
λίγω. Qui enim lata audiebant, etiamsi Ηel. 1626. τοί «εν τέδ' αίριιι, Γroad. 345.
aperte rem narratam audirent, bis aut tεr κούφoν αίρη βήμα. Seidl.
775, δίκροτον εις αμαξιτον,] Scaliger le.
illud repeti expetebant. Vide quae nos ad
Rhes. ν. 281. Βαrnes. git εις δίκρουν αμαξιτόν δίκροο, sane de οίνιο
δίς Ά Οlim legebatur δίσσοι, φuod
recte dici potest, sed nec minus eleganter
δίκροτο, de curuli υία, ob ίπτων κρότημα,
bene in duas voces distraxit Canterus.
φuare, cum αμαξιτός dicatur hacc via,
ταύ9'] ΑΕmilius Ρortus corrigit ταύθ’, maneat omnino per me δίκροτο: Ιta qui
probantibus plerisque interpretibus, Μi dem via strata lapidibus et equis apta di
hi mutatione non opus videtur. Ταύτα citur ίττόκρoτος. Βαrnes.
intelligo ότι τίθνηκε. Αd proxima cf. αμαξιτον ed. Victor.
Τroad. 74, έτοιμ', ά βούλει, ταπ' εμού. 776, ο κλεινός των Μυκηναίων άναξ.] De
Δeidl.
ΑΕgistho hacc Ironice dicuntur, Βανηes.
772. τίν ρυθμό] De productione bre 778. κάρα] Ita jam voluerat Portus.
vis vocalis ante litteram & cf Βrunck, ad Εdd. Victor κάρα. Seidl.
Comici Ρlut. 51. et Soph. Αntig. 318. 780. Πόθεν πορεύεσθί σ' εκ πείας χθονός ]
Δeidl. Ιta Εd. Victor. Εmendat Canterus πόθεν
774. πόδα regitur ab εισβάντες, non ab πορεύεσθόν τε κακ ποίας χθονός, Sed lenius
απήραμεν, 8ic εκβάς τόδα, Ηeraclid. 802. multo est.
αρβύλαν προβάς, Οrest. 1476. πόδα δίκροτον, πόθεν πεςεύεσθ', έστε τ', εκ τείας χθονές,
έerminum pedem. Sic δίπαλτα ξίφη, Ιph.
Τaur, 524, δίβολον άκοντα, Rhes. 37Ο. Μusg.
Denique αταίρω sine accusativo legitur, Πόθεν πορεύεσθόν τι κακ ποίας χθονός +]
Cum olim misero hic locus errore fα:da
Ιph. Τaur. 968. Rhes. 143. Μusg.
Μusgravius πόδα jungit cum εισβάντες batur: ita enimlegebatur: Πόθεν, πορεύεσ
οι δίκροτον refert ad πόδα. Μulto simpli θί τ' εκ τoίας χθονός : Canterus emenda
cior est vulgaris interpunctio, quam re bat, ut nos jam scripsimus, quam lectio
tinuimus Νegari quidem non potest, nem veram pronuntiarem, nisi Scaliger
εισβαίνιιν πόδα recte dici, sed quidni etiam aliam lectionem acque verisimilem profer
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 469

'Ιδών τ' αυτεί, χαίρετ, ώ ξένοι τίνες,


780 Πόθεν πορεύεσθ', έστε τ' εκ πoίας χθονός, 785
Ο δ' είπ' Ορέστης, Θεσσαλοί, προς δ' Αλφεόν
Θύσοντες ερχόμεσθ' Ολυμπίω Διί.
Κλύων δε ταύτ' Αίγισθος, εννέπει τάδε,
Νύν μεν παρ' ημίν χρή ξυνεστίους εμοι
785 Θοίνης γενέσθαι, τυγχάνω δε βoυθυτών 790
Νύμφαις εώοι δ' εξαναστάντες λέχους,
Conspicatusque nos, clamat : salvete, Ο hospites, quinam estis *
78ο Unde venitis et estis? gua ex terra ?
Οrestes vero respondit: Thessali sunιus, caeterum ad Αlpheum
Ιmus sacrificaturi Οlympίο Jovi.
Αudiens autem haec ΑΕgisthus, haec dicit,
Νunc quidem apud nos oportet convivas simul
785 Εxhilarari convivio: nam boves immolo
Νymphis : mane vero excitati e lecto

ret: πόθεν πορεύεσθ' όντες εκ ποίας χθονός. vis invitandis minime urbanum esset.
Locus autem Ηomerico illi aemulus, Μelius igitur Dawesius, Μiscell. Crit, p.
Οdyss. α. ν. 17Ο. Τίς , πόθεν εί, ανδρών , 545. Θείνη 'γγενέσθαι. Μalim tamen oμού
Θοίνη γανούσθαι. vid. ad Ιph. Τaur. ν.
πέθι τοι πόλις, ήδί τoκήες. Βαrnes.
Reisk. conjicit : πόθεν πορεύεσθ' ες τί, 953. Μusg.
κας πείας χθένας, vel πόθεν τυρεύεσθ', ες τί Θοίνην πένεσθαι,] Ιta quidem nos, solita
δ' Αργείων χθόνα. Βeck. rii et nullo fiduciario nixi, nec tamen
Μusgravius valde probabiliter : fiducia excidimus; cum enim ante hace
Θοίνην γενέσθαι scriptum erat, cum accusa
πόθεν πορεύεσθ', έστε τ' εκ τoίας χθονός, tivo personae, id quidem nullo modo fer
endum vidit Josephus Scaliger, et pro
Ρarum quidem elegans videri potest iHud
εκ τoία, χθονός post πόθεν, Similiter ta θαίνην substituit το νύν, acute satis ac tute,
nisi νύν in versu superiori praecederet.
men ΑΕschylus Choéph. 653. τoδαπός ο ξέ Νos itaque, quibus Εuripides semper vide
νας , πόθεν, Νam recte Εustathius ad
Ηom. ΙΙ. φ', p. 1337. 1. 43. Βas, illud tur ομηρόμιμος, legimus rένεσθαι pro γt
τεδαπός explicat per ποίου εδάφους ήτοι χώ omnisνίσθαι, φuam lectionem sisemel admiseris,
illico difficultas abit. Ηomerus
ρας, γής. Ωuaerit igitur ΑΕμisthus, qui Ιliad. ω'. ν. 124. Εσσυμίνως ιτένοντο και
nam sint, unde veniant, et quaenam eorum
patria sit. Μonendum tamen est etiam, εντύνοντο άριστον. Εt δαίτα πίνεσθαι legi
ex Οrestis responsione quasitum quoque tur, Οdyss. γ'. v. 428. δ. ν. 531. ξ, ν.
νideri, cur υenerint, aut saltem φuo tend"- 251.χ. ν. 199. Quare hic locisensus et
ordo : Νύν μεν παρ' ημίν χρή υμάς συνεστί
τεnt, undetale quid poètam scripsiss sus. ους είναι, και εμοι θοίνην τένεσθαι, τουτέστι
pιceris:
συμπονήσεις εμοί εν τό δαύτα εντύνειν. Μνη
πόθεν τιςεύεσθ' όριά τ' εις ποίας χθονός, μονευτέον δε, ότι οι παλαιοί "Ηρωες και βασι
λεί, ήσαν αυτοδιάκονοι εν ταις ιερουργίας και
Verum potuit tamen Orestes prolixius θυσίαις, και άλλοις οιστισινούν. Consule
respondere, ut respondet Copreus in Νos de hac re Cαρlium Rhodigin. lib. ΧVΙΙΙ.
tri Ηeracl. 135 seqq. Seidl. c. 36. Βαrnes.
781. Αλφειόν ed. Victor. Reisk. θρίνης γενέσθαι. Βeck.
785. Θρίνην γενέσθαι,] Βarnesius θοίνην Θοίνη γενίσθαι,] Legebatur θοίνην γενίσ
τίνεσθαι, guod, ut alia mittam, in convi θαι. Dawesius Μiscell. Crit. p, 337,
VoL, VΙΙ. Η h
470 ΕΥ Ρ Ι Π Ι Δ Ο Υ

Εις ταυτον ήξετ' αλλ' ίωμεν εις δόμους.


Και ταυθ' άμ ήγόρευε, και χερός λαβών
Παρήγεν ημάς, ουδ' απαρνείσθαι χρεών.
790 Επει δ' εν οίκοις ήμεν, εννέπει τάδε, 795

Λούτρ’ ώς τάχιστα τοις ξένοις τίς αιρέτω,


α 9 ν Α "- Α' Α'

Ως αμφίβωμόν στωσι χερνίβων πέλας.


Αλλ' είπ' 'Ορέστης, αρτίως ήγνίσμεθα
Λουτροίσι καθαροίς τσοταμίων ρείθρων άπο.
Α
795 Ει δε ξένους αστοίσι συνθύειν χβεων, 800

Αίγισθ, έτοιμοι, κουκ απαρνούμεσθ', άναξ.


Τούτον μεν ουν μεθείσαν εκ μέσου λόγον
Λόγχας δε θέντες, δεσπότου φρουρήματα,
Εodem pervenietis. Sed ingrediamur domum
Simulque haec dicebat, et prehensa manu
Deducebat nos, neque denegare fas erat.
Cum autem in aedibus essemus, hacc dixit,
Lavacra quam celerrime quis hospitibus efferat,
Ut ad aram stent prope aquam lustralem :
Sed ait Οrestes: modo lustrati sumus
Ι.avacris puris ex undis fluvialibus.
795 Si vero fas est peregrinos sacrificare cum civibus,
ΑΕgisthe, parati sumus, neque, Ο rex, hoc recusamus.
Ηunc autem sermonem omiserunt de medio sublatum.
Cumque deposuissent hastas, Regis tutamina,

(281. ed, Lips.) emendabat θαίνη 'γγενέσ 791. αιρέτω, ed. Victor.
θαι. Μusgravius maνult oμού θαίνη γα 794. ποταμ. ρείθ. άτο.] De hoc usu
νούσθαι. Dedimus quod proximum erat. prepositionis cf. de Verss. hm. p, 508.
Νam quum separatim recte dicatur συνισ Νeidl.
τίους εμοι γενέσθαι et συνεστίους θοίνη γενίσ 796. έτοιμοι,] Scil. iσμέν. Vid. supra
θαι, recte etiam dicetur conjunctim συνισ ad v. 37. Seidl.
τίους μοί θαίνη γινίσθαι. Littera ν et iota 800. σφάγι' ένιφερον,] Ita Εd. Victor.
adscriptum saepissime confusa. In versu pro quo optime Scaliger σφαγείoν ίφερον.
antecedente noli tentare illa παρ' ημίν et σφαγείον, hostia, υictima, exponitur Τroad.
έμοί. Verte: estote mihί conυιυα: in hac ν. 749. Sed si grammaticis fides, ταs
meα domo. Seidl. sanguini capiendo significat: vide ad Cy
Θοίνην γενέσθαι, ed. Victor. clop. ν. 394. Μusg.
787. Ει, ταυτον ήξετ',] Quum mane e οι μεν σφαγείoν ίφερον,] Ita Scalig. pro
Ιecto easurrererilis, eodenι perυenietis, φuo σφάγι' ινέφερον, rectissime, ut ego puto.
scilicet pervenissetis, si ad me non deflex Vid. supra ad Τroad. ν. 749, ουχ ώ, νφα
issetis, i. e, iter vestrum nihilominus per γείον Δαναϊδαις τίξουσ' εμόν. Johann.
ficere poteritis. Seidl. Μiltonus legit hoc in loco: οι μεν τα σφά
Reisk. scribit: εις ταυτόν (scil. εν ώ νύν γι' ενέφερον Sed Scaligeri lectio praeplacet.
ιστί) ήξετε. erant autem in itineread Ρisam ήρον est temporis imperf. Βarnes.
constituti. Cogitabam aliquando εις Πί Εdd. Victor σφάγι' ενέφερον, ηuod Sca
σαν ήξιτι. Reisk, liger recte, opinor, mutavit in σφαγείων
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 47ι
Δ 2, w y/ Α' εν Α'

μωες, προς εργον παντες ιεσαν χερας.


800 Οι μεν σφαγείον έφερον, οι δ' ηρον κανά, 805
"Αλλοι δε πυρ ανήπτον, αμφί τ' εσχάρας
Λέβητας ώρθουν πάσα δ' εκτύπει στέγη.
Λαβών δε προχύτας μητρός ευνέτης σέθεν
Έβαλλε βωμούς, τoιάδ' εννέπων έπη,
805 Νύμφαι πετραϊαι, πολλάκις με βουθυτείν, 810

Και την κατ' οίκους Τυνδαρίδα δάμαρτ' εμήν,


Πράσσοντας ώς νυν, τους δ' έμους εχθρούς κακώς.
Λέγων 'Ορέστην και σέ δεσπότης δ' έμός
Ταναντί εύχετ', ου γεγωνίσκων λόγους,
810 Λαβείν πατρώα δώματ' εκ κανου δ' ελών 815

Famuli, ad opus omnes admoverunt manus.


80ο Ει alii quidem victimam adducebant, alii vero ferebant canistra :
Αlii vero ignem accendebant, et circa focum
Lebetas erectos collocabant, totumque tectum perstrepebat.
Μaritus vero tuae matris molam falsam acceptam
Ρrojecit in aras, talia profundens verba:
805 Ο Νymphae saxicolae, date ut ego saepe boves υούis mactem,
Utque Τyndaris uxor mea, quae in adibus est,
Ut nunc, rem gerentes. Μeos vero inimicos male:
Significans Οrestem, et te. Dominus vero meus
Contraria precabatur, non clara voce proferens verba,
810 Recuperare paternas aedes, Cum autem ex canistro cepisset

έφερον. Schaeferus σφαγεί' ενέφερον. Sed πύρ ανήπτον,] Βrubach. πυράν ήττον, et
dubitare licet de hoc usu activi εμφέρειν pro ita quoque editio princeps Ηervag, τη
εισφέρειν. Seidl. ράν ήττ. Εmendavit Canterus., δείdl.
801. πύρ ανήττον,] Ιta optime Canterus. 802. πάσα δ' εκτύπει στέγη.] Τhema
Εd. Victor πήραν ήπτον, Μusg. κτυπέω. Βαrnes.
"Αλλοι δι πύρ ανήττον,] Cum olim πυράν 805. Reisk. emendat: Νύμφαι γεραιαί,
ήττον legeretur, Gul. Canterus, qui vidit, Βeck.
ex ista lectione versum laborare, rectedis πολλάκις με βουθυτείν,] De hoc infini
tinguendo legebat: πύρ ανήττον. Ωuam tivo vid. Interpp. ad Νostri Suppl. 3.
lectionem probant βορί, Scaliger, Victorius in margine: λείπει αττικώς το
ΑΕmilius Ρortus, Johan. Μiltonus. Νec δότε. Seidl.
est, ut in dubium vocetur. Ηoc autem 8Ο7. τους δ' εμούς εχθ. κακ.] Scil. πράσ
in loco ritus sacrificandi apud Ρriscos de σιιν. Αnacoluthon est. Latet in antece
scribitur, ut apud Ηomerum quoque dentibus εύ αράσσειν εμέ.-Conferri hic
Οdyss. γ', ν. 425. ad ν. 464. Vid. potest Clytamnestra oratio in Soph.
Francis, Rossaei, Αrchaeolog. Αιtic, Lib. Εlectr. v. 850. Seidl,
VΙ. c. 3. Johan. Rosini Αntiq, Roman. 809, γεγωνίσκων] Conf ΙnterpΡ. ad
Lib. ΙΙΙ. c. 39. et Ηofinanni Lexicon Ηesych. v. γεγωνίσκει. Seidl,
Universale in voce εαcrificiunι. Confer 8 Ιο.s, εκ κανου δ' ελών Αίγισθος ορθήν σφα
locum Iphigen. Αul. ν. 1564. etc. cum γίδα,] De canistro, in quo cultellus sa,
hoc loco. Βarnes. Criticus reponebatur, videquaenosad Iphig,
Η h 2
472 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ

Αίγισθος ορθήν σφαγίδα, μοσχίαν τρίχα


Τεμών, εφ άγνό, τύς έθηκε δεξιά,
Κάσφαξ επ' ώμων μόσχον, ώς ήραν χεροίν
Δμώες λέγει δε σώ κασιγνήτω τάδε,
815 Εί
Εκ τωνήδ'καλών κομπούσι τoίσι Θεσσαλοίς 820
// "ν 9 " "-

ιναι το0 , oστις ταυρον αρταμει καλως,

ΑΕgisthus rectum cultrum, vitulinos pilos


Resecans, in lustralem ignem imposuit dextra.
Μactavitque vitulum in humeris percussum, cum eum sustulissent manibus
Μinistri: haec aμtem fratri tuo dixit.
815 Ιnter honestas artes jactant apud Τhessalos
Ηoc eliam esse, ηuisquis taurum dissecat pulchre,

Λul. ν. 1564. Εx hoc loco autem ap poetae αconomia insigniter patet, quam
paret, rectunι reponi. Βarnes, miror aliquos etiam doctos homines in hac
811. s, μοσχίαν τρίχα Τεμών] Ρilos ex fabula non acque agnoscere, Cum enim
victimae capite antesacrificium resecabant, Οrestes et Pylades, supra poèta fingente,
φuod proprie dicebatur απάρχεσθαι, de se Τhessalos ad ΑΕgisthum dixissent,
qua re vide Εustathium in illud Οdyss. ξ. ΑΕgisthus jam illos provocat ad artem
ν. 422. Αλλ' όγ' απαρχόμενος, κεφαλής suam ostentandam, φua nempe Τhessali
τρίχας εν τυρί βάλλεν, Βαrnes. erant celebres, in sacrificiis excoriandis,
σφαγίς] Recurrithaec voxinfra ν. 1142. aperiendis, dissecandis; nempe sic Οres
Ρollux Χ. 97. των δι μαγείρου σκευών και tae optima dabatur occasio ΑΕgisthum
κοσίδες και σφαγίδες. Seidl. subito perimendi. Quare cum dicit Gas
813. Κάσφαξ επ' ώμων μόσχον,] Ιnter ar par Stiblinus: Μulta in hac narrattone
mos, ubi humeris cervix aptari videtur, υideri.frigidiora esse, et a Τragica grαυita
vitulum percussit, ex more ac ritu prae 1e αύhorrentia, ut sunt illa, ν. 779. Χαίρετ',
scripto. Βarnes. ω ξένοι. et v. 784. Νύν μεν παρ' ημίν, etc.
επ' ώμων Αbresch, ad ΑΕschyl. Ι. p, et ν. 791. Λούτρ ώς τάχιστα, etc, et v.
501. intelligiι de ministrorum humeris, 799. Πρό, έργον τάντες: impudentem ho
quibus impositum vitulum jugulavit. minisstupidi ignorantiam ahominor, etfri
Βeck. gidissimos sensus exsecror, poètacque nos
Distinguit Reiskius: κάσφαξ, επ' ώμων tri felicem fortunam suspicio, qui nullum
μόσχον ώς ήρ. χ. el mactabat υitulum er hu habet hostem, nisi impotentem ignoran
meris famulorum dependentem, Vulgata tiam. Εt sane in toto illius opere, φuo
distinctio idem dicit. Seidl. in Εuripidem functus est, nihil omnino
815. 8. Εκ των καλών κομπόσι τoίσι Θεσ docto homine dignum reperio, excepto,
σάλοι; Είναι τόδ', όστις ταύξον άρταμεί κα quod argumenta in omnes actus scripserit,
λώς,] Phaniss. 163. Αlexis Αthenaei Ι. et morales gnomas et philologicum non
μ άνειν nihil intersperserit, sed sensus poètae mi
p. 21. D. Suidae v, αναλαβεσθαι (sic nime vidit, cum etiam iambici versus le
Ρorsonus.) Εustathii ad Ιliad. Σ'. p. ges ignoraverit. Ωuod vix ego memora
1164, 32=1223, 35. Τimocles VΙ. p. rem, nisi metuerem, ne quis, ejus aucto
257. Ε. Casaubon. ad VΙ. 17. p. 26υ. ritate seductus, in Εuripidis honorem fa
Ε. Ρor. manque suam offenderet. Βarnes.
Εκ των καλών] Videndum, an melius Εκ των καλών] Μusgravius: " Viden
sit εν των καλών, ut loquitur Ρlutarchus dum, an melius sit εν των καλών. " Εxηui
Οp. Μor, p. 426. Εd. Η. Steph. Μusg. sitior lectio librorum: neque de una re
Εκ των καλών κομτούσι τoίσι Θεσσαλοί, sermo est, sed de duabus. Seidl.
Είναι τόδ', etc.] Ηoc in loco, ut in multis 816. Ηistorica hacc, non a poeta ficta.
aliis, praclara illa summe ingeniosi nostri Dissertatio Dorica de honesto et turpi, p.
1
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 473

"Ιππους τ' όχμάζει λάβε σίδηρον, ώ ξένε,


". Λ Α" 1! 9 ν -

Δείξόν τε φήμην ετυμον αμφι Θεσσαλών.


« 1 y Α' Λ' Α, " Α' -

Ο δ ευκροτητον Δωρίδ αρπασας χεβοιν,


/ γ "- /

820 "Ρίψας απ' ώμων ευπρεπη πορπαματα, 825


και ? Α. " Α'

Πυλάδην μεν είλετ εν πόνοις υπηρετην,


Δμώας δ' απωθεί και λαβών μόσχου πόδα,
Εquosque domat: sume ferrum, Ο hospes,
Οstendeque famam hanc de Τhessalis veram esse.
Ιlle vero cum bene fabrefactum Doricum cultrum corripuisset manibus,
820 Rejiciens ad humeros decoras vestes fibulis astrictas,
Ρyladem quidem elegit in laboribus ministrum,
Famulos vero removit, et correpto vituli pede,

55. Εd. Gale. Θεσσαλοίσι δι καλόν τώς moderari potest illud, quod amplexu pot
ίππως εκ τά, αγέλας λαβόντι αυτώς δαμά est continere, έχμα sane υcclim aut retina
σαι, και τώς όρεας βώς τι λαβόντι αυτώς culum sonat. Εt nos de Carolo ΙΙ. R.
σφάξαι, και εκδειραι, και κατακόψαι. Ηinc functo: ουδ' έτ' ακούει Δεινά γάς ούασιν οί
si quis putet, ΑΕgisthum remindecoram ab σιν ιτίμβαλον έχματα Μοίραι Βarnes.
Οreste petere, facile est poètam defende Versus (Αpoll. Rhod. Μusgr, cit.) est
re. Αddi potest, homines liberales, etiam 743. ad quem vid. Βrunck. qui varietates
Ιsaei tempore, in re divina facienda pro Codicis Ρaris. affert. Seidl.
priis manibus operatos esse, habitumque 819. εύκρότητον, i. e bene coactum, in
arctae necessitudinis indicium, si quis ad.duratum malleo, ut recte interpretatur
jutor alicujus in hujusmodi re assumere D'Οrvillius ad Chariton, p. 86. Confer
tur. τα ίερά, inquit ille, συνεχειρουργούμεν,
Soph. Αntigon. ν. 435. Μusg.
και συνιτίθεμεν. Ιsaeus, p. 64. Εd. Αld. "ο δ' ευκρότητoν Δωρίδ'] Cultri genus,
Μusg. quo excoriabant victimas, Doricum dice
ταύρον άρταμεί] Εst βήμα τεχνικόν, αρ batur, et ob celeritatem illius in excorian
ταμεί, pro αρτίως τίμνει, innuit autem, ut do cursus ευκρότητον vocat hic cultellum
diximus, excoriationem, apertionem, et istum, quem infra quoque vocat, ν. 836.
totam dissecationem ritualem. Ηincάς Δωρικήν, Αnglice dicitur, a flaying-knif".
ταμος, coφuus, qui, ut Εustathius ait, εις Ηic vero culter brevior ost et levior; alius
άρτια τίμνει. Βarnes. autem erat gravior, longiorque et major,
De relativo όστις pro εί τις vid. Μat Graece κοτις, Αnglice, a chopping-knifί,
thiae Gramm. Gr. sect. 481. 2. vel potius, a hatchet, φuo aperiebant et in
αρταμεί, i. e, κατακόπτει. Εadem sig partes dissecabant majora sacrificia. Εt
nificatione noster usurpavit in Peliasin, hic Τhessalus dicebatur, ηuod Τhessali ob
teste Ηesychio v, άρταμείν. Seidl. has res celebres erant. Φθιάς autem κα
817. όχμάζει ] Scholiastes in Αpollon. τις est idem, atque Θεσσαλική, φuia
Γthod. Lib. Ι. κυρίως δί εστιν οχμάσαι τον Ρhthia erat urbs Τhessalia. Ιta infra ν.
ίττον υτο χαλινό αγαγείν, ή υπο όχημα. 830. Φθιάδ' αντί Δωζική, οίσει τις ημίν κι
Μusg. πίδ'. Βαrnes.
"Ιπτους σ' εχμάζει ] Οχμάζω, φuod ali Δωρί5'] Paulo post ν. 836. vocatur
ter legi dicitur εχμάζω, ab έχω certe ori Δωρική κοτίς. Μemorabile est, veteres
ginem ducit, de qua voce consulatur grammaticos nοnnisi δορίδος mentionem
Ηesychius et Εustathius, fol. 904. lin. 5. facere, quod derivant a δέριν. Ηesychius
υbi et alium Εuripidis versum citat (vi et Ειym. Μ. δορίδες, μάχαιρα, μαγειρικαλ,
del. Οrest. ν. 259.) Μίνον μ' οχμάζεις, ώς ει, το εκδείξαι τα θύματα επιτήδειοι, Pollux
βάλη εις Τάρταρον. Ιbi somat consίringis, VΙ. 89 δορίδας, αί, έδερον, (coll. Χ. 104.)
νel αηplecteris, hoc in loco moderari, ex ubi Jungermannus citat Εustath. ad ΙΙ. β'.
consequentia nempe, φuia optime aliquis 184. 8. εντεύθεν (ατο του δέρω του ξέω) και
"-- Η h 3
474 Ε Υ Ρ Ι Π Ι Δ Ο Υ

ν Λ' \
Λευκάς εγύμνου σάρκας, εκτείνων χέρα,
Θάσσον δε βύρσαν εξέδειρεν, ή δρομεύς
825 Δισσους διαύλους ιππίoυς διήνυσε, 830
Κανείτο λαγόνας, ιερά δ' εις χείρας λαβών
y/ y/ ν ν Α 2 -

Αίγισθος, ήθρει και λοβός μεν ου προσην


Σπλάγχνοις πύλαι δε και δοχαι χολής πέλας
\ 2/ Μυ

Κακάς έφαινον τώ σκοπο ύντι προσβολάς.


Αlbas nudabat carnes, extendens manu,
Οcyusque tergum excoriavit, quam Cur8ΟΥ
825 Βis bina stadia conficeret equestris:
lliaque aperiebat, sacra autem accepta in manus
ΑΕgisthus inspiciebat: lobus quidem non inerat
Ιntestinis: portac autem, et bilis receptacula accedere
Αdversos inspicienti portendebant casus,

δορίδες. Ηesychius tamen: Δωρική - ό potest corripi, ut in multis aliis vocibus


τλισις τις ούτως εκαλείτο, και κατασκευή, fieri notavimus ad Ηecub. 1090. Βαrnes.
και Δώριος. Victorius in margine adposuit ίπτίους] Εd. Vict. Flor. Βrub. Ηer
glossam: είδός τι μαχαίρας ή ωρίς, δeidl. vag. ιππείους. Εx Εd. Ρrinc Τhierschius
820. _πορτάματα,] Vid. Ηerm. ad enotavit ιτσίους, ut edidit Βarnes. Μus
Ηerc, Fur, ν. 954. Ηesych. τορπάλλα, gravius: legendum ήττιος. Ιmmo poë
χλαμυς, ubi recte corrigunt πόρταμα. tam magis decet ιττίους. Δίαυλοι ίπτιοι
Δeidl. sunt δίαυλοι, φui equis percurruntur. Ιta
822, απώθει in imperf legit Reisk. ad δρομεύ; per se intelligitur ίταιος. Seidl.
- Βeck. 826. Κανείτο] Ηesychius: ανιέναι, δέρει».
Νon opus est, ut cum Reiskio scriba Ηomerus Οdyss. ΙΙ. ν. 300.
tur απώθει. Confer3 Μatthia Gramm. αίγας ανιεμένους, σιάλους θ' εύοντας εν αυλή,
Gr. sect. 504. Ι. Seidl.
Μusg.
823, εκτείνων χέρα ) Legendum χερι,
crιendens vituli sc pedem πιαnu. Μusg. Κανείτο λαγόνας ] Και ανείτο, ab ανίεμαι,
Λευκά, εγύμνου σάρκας,] Γυμνάς ετοίει της non hoc vero imperfecti temporis per me
βύρσας. Βαrnes, tathesin literarum pro ανίετο, ut ΑΕmilius
Μale Μusgravius conjicit εκτείνων χτεί, Ρortus, sed plusquamperfecti temporis ab
Seidl. ανείμην, a perfecto ανείμαι. Εst autem hoc
825. ιταίους] Εd. Victor, ιππείους. Sed τεχνικόν ρήμα, ut et alias Εuripides dixit
legendum ίππος, δρομεύς ίππιος est cursor, διοίξη, σφάγια. Ωuia, cum pecudes jugu
9ui in δρόμο non communi, sed ιτσίν, la lantur ad aras, earum jugulus et exta
borat, o ίππιον δρόμον αγωνιζόμενος, ut ait aperiuntur. Βarnes.
Ρollux Lib. ΙΙΙ. secι. 147. Ρausan. p. 827. λοβό,] Ρars jecinoris, quam nunc
193, δρόμοι δί εισι του ιταίου, μήκος με δί lobulum Spigelii dicimus. Scholiastes
αυλοι δύο. Ηinc intelligas mendosum esse ΑΕschyli: λοβός, μέρος του ήτατος, ad Εu
apud nostrum ιστίους. vid. et Ηesych. ν. men. ν. 158. Μusg.
ίττειος. Μusg. 827. s. λοβός μεν ου προσήν Σαλάγχνοις")
Δισσού, διαύλους'ιττίου, διήνυσε,] Δίαυλος Λοβό, εν τή Θυτική μέρος ήπατος, και τάν
definitur curriculum duorum stadiorum: τα τα άκρα, και το σάρκικον τύ ωτός. Σπλάγ
χι να δε "Ηταρ σημαίνει, και έγκατα, και τά
hoc est spatium mille ducentorum pedum,
hoc est sexingentorum cubitorum,.ιταίας εντός των ζώων. Βarnes.
νero cum Sculugero lego pro ίπτείους, ver λοβός] Utrum lobulum Spigelii dicat,
sus causa, vel cerιe ιτατικού, scribendum; dubitari potest. Νamque lobus etiam
quanquam et media syllaba in ίππείους quadratus, qucm vocant, nonnumquam
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 475

835
830 Χώ μεν σκυθράζει δεσπότης δ' ανιστορεί, > > - \

Τί χρήμ αθυμείς; ώ ξέν, ορρωδώ τινά


Δόλον θυραίον έστι δ έχθιστος βροτών
Αγαμέμνονος παίς, πολέμιός τ' έμοις δόμοις,
Ο δ' είπε, φυγάδος δήτα δειμαίνεις δόλον,
Λ' y Λ 9 Φ/ Λ'
840
835 Πόλεως ανασσων, ουχ, οπως πευστηριαν
Θοινασόμεσθα, Φθιάδ' αντί Δωρικής
85ο Αtque ille quidem vultum contrahit: herus vero interrogat,
Quam ου rem animo tristi es? Ο hospes, formido aliquas
Ιnsidias externas. Εst enim infestissimus mortalium

Αgamemnonis filius, hostisque meis aedibus.


Αt ille (Orestes) dixit : Εxulis igitur times insidias,
835 Urbis imperium obtinens? Νon ne, ut exploratione facta,
Convivium celebremus, Phthium pro Dorico

deest, ut audivi ex viro harum rerum pe το δί, λοβοί ήτατίαι, καθάτες οι τού τνεύμο
rito. Seidl. νος λοβοί πνευμονίαι De Είi. 1oco,
828. πύλαι] Portac.jecinoris. Videinter quem citant interpretes, paulo post. Vide,
pretes ad Ηesychium in πύλαι. ne ad τίλα, intelligendum sit ούσαι. Εrat
enim hoc abnorme et insolens. Αttende
διχα χολή;) Recepίαςulum oilis.. Ηoc
enim magni in extispiciis momenti erat. batur autem in extispiciis ad tales εκτρο
Ρlutarch. Οp. Μor, p. 2021. θεού δε θυσία τάς, guas Ηesychius vocat voce πύλαι,
μη παρόντος, ώσπις ιερόν (l. ιερείον) δοχής, cujus haec glossa est: Πύλαι Αριστοφά
άθιόν εστι και ανιόρταστον, και ανενθουσίασ νη: Τιλμισσεύσιν, απο (l, επι) των θυτών λί
τον το λειτόμενον, μάλλον δε όλον ατες τις γει, εκείνοι γάς επισκέπτονται τας εκτεοτα,
αυτό και λυπηρόν. Εd. Η. Steph. vid. του ήπατος και τας φλεβάς. Ultima,
Ηesych. v. δίξις. parva mutatione admissa, praebent sen
πέλας, et seq. Constructio sic cum arium:
Ηeathio instituenda : έφαινον κακάς τάς εκτροτάς τας ήτατος και τας φλέβας,
προσβολάς (malam αggressionem) πί
λας (i. e, τίλας είναι) τό σκοτούντι. Sed sive:
prastat, meo judicio, πιλάν, αρpropinquα
re. Μusg. τάς εκτροπάς τι θούσατος και τας φλέβας,
πύλαι δε και δοχαι χολής πέλας] Fel est, Δeidl.
φuod folliculo inclusum in jecoris visitur 829. Κακάς προσβολάς.] Ηeathius vertit
materia. Ηi folliculi τύλαι et δοχαι di πmalαn aggressionenι. Ηectius Latinus in
cuntur εν τη Θυτική. Ηine Ηesych. πύ terpres αdυersos casus. Seidl. -

λα, Αριστοφάνης εν Τελμησσεύσιν από των ".


Θυτών λέγει εκείνοι γάρ επισκέπτονται τάς 83ο σκυθράζει..] Ιdem, quod σκυθρωπά
εκτροπάς του ήπατος και τας φλέβας, διο και ζω. Βarnes.
τάς οδούς πύλας λίγoυσι. Vide Αlexan 835. τευστηρίαν] Subaudiri puto θοίνην,
drum ab Αlexandro Lib. V. c. 25. De vel δαίτα. Μusg.
Εxtispicio, Recensentur autern inter ex τευστηρίαν] Μusgravius cum Ρorto
ta, ex quibus conjectabant Veteres, cor, subaudiri putat θοίνην, vel δαίτα, Μalim
cerebrum, pulmo, stomachus, lien, hepar θυσία». Εrit autem θυσία τευστηρία sa
et fel. Ρartim ex Gaspar. Stiblino. criticium exploratorium, ad explorandos
Βarnes. deos institutum, quemadmodum dicuntur
πύλαι] Pollux ΙΙ. s. 215. Καλείται δε sacrificia ιλαστήρια, καθαρτήρια, σωτήρια,
του ήπατος, το μεν αυτού, πύλαι, καθ' α, etc. Vid. ad Lamb, Βos, v. θύμα Ε.
υποδέχεται το αίμα, ότες διά μιάς φλεβός εις p. 191. coll. p. 198. Schaef Ρoterat igi
πάσας τας φλέβας απ' αυτών αναπέμπεται, ιur etiam dicere τευστήρια. Scidl.
Η h 4
476 ΕΥΡΙΠ ΙΔΟ Υ

Οίσει τις ημίν κοπίδ, απορρήξω χέλυν.


Λαβών δε κόπτει σπλάγχνα δ' Αίγισθος λαβών,
"Ηθρει διαιρών του δε νεύοντος κάτω,
y/ » η 1/ \ Α' Λ
84.Ο Ονυχας επ ακρους στας κασι γνητος σέθεν, 845
Εις σφονδύλους έπαισε νωτιαία δε
y/ 2 - 1/ -ν ν - γ 2/ Λ'

Ερρηξεν άρθρα πάν δε σώμ' άνω κάτω


"Ησπαιρεν, ηλάλαζε δυσθνήσκον φόνω.
Δμώες δ' ιδόντες, ευθύς ήξαν εις δόρυ,
845 Πολλοί μάχεσθαι προς δύ'' ανδρίας δ' ύπο 850

Feret aliquis nobis cultrum, ut rumpam pectus? [thus


Cum autem eum accepisset, υίclimam percussit. Viscera vero sumpta ΑΕgis
Ιnspiciebat diducens: eo autem caput deοrsum inclimante,
840 Unguibus extremis insistens frater ιuus eum
Ιn vertebris percussit, tergique
Confregit compages: totum vero corpus sursum et deοrsum,
Ρalpitabat, convellebatur difficulter moriens carde,
Famuli vero conspicati confestim proruerunt ad arma,
845 Ut multi pugnarent adversus duos. Αt propter fortitudinem

836. Φθιάδ'] Vafre Οrestes cultrum partem sub cervice, Lib. ΙΙ. c. 77. περί
Ρhthioticum poscit, utpote hoc tempore ράχεως, νώτων, και των περί αυτά. Νώτων
Τhessali personam gerens. Μusg. τοίνυν υπ' αυχένι κειμένων, το μεν έγκυρτον,
Φθιάδ' αντί Δωρικής] De Ρhthio, sive χελώνιον ονομάζεται. Βαrnes.
Τhessalico et Dorico cultro vide supra v. απορρήξω.] Μusgravius legi et distingui
819. Βαrnes. νult :
857. Lego et distinguo:
οίσι, τις ημίν κοτίδ', απορρήξαι χίλυν,
είσει τίς ημίν κιτίδ', ατορβηξα, χέλυν.
Sed Οresti festinanti illud magis accom
Copis Τhracum et Αgrianum, qui Μace modatum est.
donibus contermini sunt, sic a Quinto χίλυν.] Reiskius: " Χίλυ hic loci est
Curtio depingitur VΙΙΙ. c. 48. Copidas pectus, compages costarum et sterni, h, e.
υocαnt glαdios curυalos falcibus similes. tota thoracis arca χέλυς dicitur, a simili
χίλυν.] Satis jejune Ηesychius: χίλυν, tudine testudinis.'' Ηenr. Steph. Τhe
χείλος, και μέρος των ιερείων. Εa pars φuae saur. v. χελύσσομαι citat Schol. Νicandr.
sit, diserte docet Scholiastes Νicandri ad
Αlexiph. ν. 81. διά χίλυος, τουτέστι τού
Αlexiph. ν. 81. ubi sic: διά χίλυος, τετ στήθουε, την αναφοράν των ερυγμάτων ποιεί
έστι, του στήθους την αναφοράν των ερυγμά Νeill. Φ"αι.

των ποιείται. Μusg. τις hoc loco et κοπίδ, (sine interrog.)


απορρήξω χίλυν.] Μultis oritur dubita exhibet ed. Victor.
tio de voce χέλυ in hoc loco. Sed quan 838. σπλάγχνα. i. e viscera thoracica,
quam alias χίλυς sit χελώνη, alias λύρα, et ut bene Reiskius. Μusg.
aliquando μηχάνημα τολεμικόν, quod La σπλάγχνα h. Ι. sunt viscera thoracis,
tinis etiam testudo dicitur, tamen hunc pulmones et cor. Νam antea de visceri
locum respiciens Ηesych. dicit : χίλυν, bus abdominis dixerat. Reisk.
χείλος και μέρος των ίτρείων. Sed vellem, 84 Ι. σφονδύλους] Αστραγάλους, Ηom.
ut, quae sit illa pars, indicasset. Pollux Ιliad. ξ'. ν. 466. Βarnes.
sane χελώνιον vocat gibbosam illam tergi 845, ελάλαζε] Legendum εσφάδαζε, φuo
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 477

Έστησαν, αντίπρωρα σείοντες βέλη, -

Πυλάδης, 'Ορέστης τ' είπε δ', ουχί δυσμενής


"Ηκω πόλει τηδ, ουδ' έμοις οπάοσιν
Φονέα δε πατρός αντετιμωρησάμην
850 Τλήμων 'Ορέστης αλλά μή με κτείνετε 855

Πατρός παλαιοί δμώες οι δ, έπει λόγων


1/ χ/ Α' " Α' 2 ρ.)
Ηκουσαν, έσχον κάμακας εγνώσθη δ' ύπο
2. / Λ

Γέροντος εν δόμοισιν αρχαίου τινός,


- ν "-

Στέφουσι δ' ευθύς σου κασιγνήτου κάρα


Steterunt, adversus cos vibrantes tela,
Ρylades et Οrestes. Dixit autem Orestes, non infestus
Venio huic urbi, neque meis ministris:
Sed interfectοrem patris vicissim sum ultus
85ο Ιnfelix Οrestes : quare ne me occidatis,
Ρatris veteres famuli. Ιlli vero, cum hacc verba
Αudissent, continuerunt hastas: agnitus vero fuit a
Οιuodam in aedibus grandaevo sene,
Ιllico vero coronant fratris tui caput

modo Valckenarium V. Cl. emendasse, Ιmmo ipsa vox αλαλή explicatur per
memini, me a quopiam inaudiisse, θόρυβος ab Εtym. Μ. et Αrcadio Gramm.
Μusg.inedito, φuem commemorat Αlbertius ad
δυσθνήσκον] Ιdem verbum supra Rhes. Ηesychii glossam αλάλητα, τιθορυβημένα.
ν. 787. Εt hoc inter argumenta alia re Ιdem valet de formis αλαλαγμές et αλά
ponatur, ηuod haec sit Εuripidis fabula; λαγμα. Αpud Ζonaram v. αλαλαγμός
cum et verba illius et animi sensus et ju haec leguntur: ή αλαλαγμός εστι φωνή τις
dicium constanter ubique spiret. Βarnes, άναρθρος σύμφωνος, αλλήλοις των εν πολίμοι,
ηλάλαζε) Αλαλή explicatur plerumque συνασπιζόντων και συνυπηχούντων, παρά το
άναρθρος φωνή, et αλαλάζειν, ανάρθρως βοάν, την αλαλάν, ό σημαίνει τον θόρυβον, γίνεται
Αtque in usu φuidem est αλαλή et αλαλά αλαλάζω, και εξ αυτού αλαλαγμό και αλά
ζει non minus de laeto clamore quam de λαγμα. De tympanorum et tibiarum
ejulatu. Αt parum apte tamen dici vide sono ipse noster voce αλαλαγμός usus est
tur totum corpus ejulare. Αdvocari qui Cycl. 65. et Ηel. 1351. Ηinc mirum
dem possunt similis negligentiae exempla, sane, si solum verbum αλαλάζειν, a quo
veluti Αristoph. Ran. ν. 19. ista descendunt, de nullo alio praeterquam
δ' τρισκακοδαίμων άς ο τράχηλος ουτοσί, de vocis strepitu dici potuerit. Seidl.
ότι θλίβεται μεν, το δε γίλοιoν ουκ ερεί, ηλάλαζεν ed. Victor.
845. Πολλοί μάχεσθαι προς δύο, ad pug
ubi pariter cervici tribuitur, quod ipsi ho nam cum duobus multi, i. e multi erant,
mini tribuendum erat. Sed vereor, ut nos si comparaveris cum duobus, contra quos
tro loco de tali negligentia cogitandum pugnabant. Seidl.
sit. Valckenarius igitur pro ηλάλαζε 847. είτε 2,] Scil. Οrestes. Seidl.
849. Φονέα τε πατρός] Lege Φονία δί.
scribi volebat εσφάδαζε, referente Piersono
Ρογ.
ad Μαrin, p. 356. Sed ηλάλαζε videtur
explicandum esse ιθορυβείτο, scil. mαnus Φονία] Εtiam hic melius ultima hυjus
pedesφue jaclαns. Cognata enim sunt νocis corripitur. Vid. supra ad ν. 599. 8eidl.
αλαλάζω et αλάλημαι, φuod posterius
Suidas reddit per τεθορύβημαι. Νοta est 853. Γέροντος - αρχαίου] Cf supra ν.
Ηomerica vox αλαλητος, i. e θόρυβος. 287. Seidl.
478 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ

855 Χαίροντες, αλαλάζοντες έρχεται δε σοι 86Ο

Κάρα 'πιδείξων, ούχι Γοργόνος φέρων,


Αλλ' ον στυγείς Αίγισθον αίμα δ' αίματος
Πικρός δανεισμός ήλθε τώ θανόντι νύν.
ΧΟ. Θες εις χορον, ώ φίλα, ίχνος στροφή.
86Ο "Ως νεβρος ουράνιον 865
Πήδημα κουφίζουσα σύν αγλαία.
Νικά στεφανηφορίαν
Κρείσσω τάς παρ' Αλφειού ρεέθροις τελέσας
Κασίγνητος σέθεν αλλ' επάειδε
855 Lactantes, jubilantes. Venit autem tibi
Caput documentum non Gorgonis ferens,
Sed quem execraris, ΑΕgisthum. sanguis autem sanguinis
Τristis usura huic nunc extincto contigit.
Cho. Ρone in choream, Ο amica, pedem
860 Ut hinnulus aerium

Saltum leviter librans, cum gaudio.


Vincit, coronam
Ρraestantiorem Οlympica adeptus
Frater tuus, Quamobrem accine

Φονία τε, ed. Victor. lips, p. 608. Στεφανηφορία νίκης eodem


856. Κάρα γ' επιδείξων,] Concinnius es modo dictum est, ut paulo post ν. 88Ο.
set κάρα πιδείξων. Μalim vero τίδειξιν, 5qq. νικηφόρος μάχης pro φίρων νίκην μάχης.
i. e, επίδειξιν, documentum. Μusg. Δeidl.
Κάρα 'πιδείξων,] Ita Ηeathius. Vulgo νίκας, ed. Victor.
κάρα γ' επιδείξων. [ita ed. Victor.] Pro 863. Εd. Victor τους. Legendum τάς
positum a Μusgravio επίδειξιν, documen propter Dorismum, non, ut Εdd. (ut et
ιunι, admitti non patitur notissimus ille bic male remansit) της. Μιμsg.
pleonasticus usus participii φίρων. Seidl. Κρείσσω της παρ' Αλφειού ρείθροις] Κρείσ
857. Αίγισθον, i. e, Αιγίσθου, De si σονα στεφανηφορία Νίκης, της παρ' Αλφειού
mili relativi vi cf. Ρorson. ad Εur. Οrest.
1646. Seidl,
Ε ο Νούς ούτος ο αγών, του ορίστου
ηλονότι τον Αίγισθον ανελόντος, κρείσσων ισ
859. Χοριαμβικά και αναπαιστικά, στροφ. τι νίκη, και κρείσσονα στεφανηφορίαν νίκης εί
ΜS. not. ed. Victor. Seidl. λεν, της Ολυμπιονικών εν "Ηλιδι παρ' Αλφειό
861. κουφίζουσα συν] Μetrum postulare ποταμό. Sed vel νικά cum Cantero le
videtur κουφίζουσ' έν, Μusg. gendum, vel certe έλαβεν, είλεν, aut tale
κουφίζουσα, i. e, κούφως κινούσα sive τοι quid, subaudiendum, ut sit hic ordo:
ούσα Cf Νostri Suppl. 1057. δύστηνον Κασίγνητος σου νικά στεφανηφορία», vel
αιώρημα κουφίζω. Seidl. έλαβε νίκης στεφανηφορίαν. Βαrnes,
862. Νίκας] Legendum haud dubie 863. s. Ηos versus Ηeath. ita disponit:
cum Cantero νικά, υίηcit. Dein ob me
trum στεφανηφορίαν. Μusg. Κςείσσω της παρ' Αλφειού pherecrateus.
Νίκας] Canterus conjecit νίκα, proban "Ρεέθροις τελέσας κασίγνη- glyconius.
te Μusgravio, quod recepit Schaeferus. τος σέθεν, αλλ' ετάειδε, pherecrateus.
Sed ad τελέσας intelligi posse εστι, ipse
Schaeferus probavit ad Lamb, Βos. ΕΙ et antistrophicos sic:
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 479
Α' η ν 2 w- -

865 Καλλίνικον ώδάν εμώ χορώ. 87Ο


ΗΛ. "Ω φέγγος, ό τέθριππον ηλίου σέλας,
- ν Μ 2

Ω γαία, και νυξ, ήν εδερκόμην πάρος,


Νυν όμμα τούμόν, αμττυχαι τ' ελεύθεροι,
Επει πατρός πέπτωκεν Αίγισθος φονεύς.
87Ο Φέρ' οία δή "χω και δόμοι κεύθουσί μου 875
Κόμης αγάλματ’ εξενέγκωμαι, φίλαι,
Στέψω τ' αδελφού κράτα του νικηφόρου.
ΧΟ. Σύ μεν νυν αγάλματ’ άειρε αντιστροφή,
Κρατί; το δ' αμέτερον
865 Τriumphale carmen meo choro,
Εle. Ο lux, Ο quadrijugum solis jubar,
Ο terra, et nox, quam intuebar prius, ν
Νunc oculus meus et halitus liberi,
Ρostquam cecidit ΑΕgisthus interfector mei patris.
870 Αge, qualiacunque habeo, et ades occultant mea,
Comae ornamenta, Ο amicae, efferam,
Coronaboque fratris victoris caput.
Cho. Τu quidem nunc ornamenta adfer
Capiti: nostrum vero

Γαίας τυραννεύσουσιν σύστημα ιαμβικοί ad marg, ed. Victor.


Δeidl.
Φίλοι βασιλήες δικαίως,
Τούσδ' αδίκους καθιλόντις,
867. ήν εδερκόμην πάροι,] Οptime expli
cat Ηermannus, quanι spectabam, φuam
Βeck. medilabar anleα, φuod scil. vim sibi in
Ηunc versum iambelegum esse debere, ferre Εlectra voluerat. Νύκτα Οrcum
ut versum 861. antistrophicus certissimo nonnumquam significare notum est. Ιta
indicio est. Legitur tamen locus vulgo Οrest. 1224.
SΙC :
ώ δώμα ναίων νυκτός οςφναίας πάτες.
Δeidl.
νίκας στέφανηφορίαν
κρείσσω της τας Αλφειού βιέθgoις τελέσας. 868. αμπτυχαι] Legendum cum Reis
kio αμτνοαι, nam alterum quid sit, mini
Ιn quo illud της iambelegum frangit. me intelligo. Μusg.
Verum hoc ipsum της e correctione est, αμττυχαι] Εlegans est Reiskii conjec
φuum editiones Vict. habeant τοις, addi tura αμπνοαί. Seidl.
ιum illud, ut facile vides, a librario ad ρεί αμπτυχα sunt oculorum eapίicationes,
Sροις. Νec tamen articulum της sive τάς vel reclusiones, quasi dixisset Εlectra :
Νunc mihi liberum est, oculos attollere et
lingua abesse patitur, silegatur στεφανηφο
είαν. Scripsi igitur στεφανηφοριάν et con aperire, Ηeath.
κtructionem ita explico: κασίγνητος σίθεν 870, oία δή 'γώ] Legendum cum Can
τελίσας (ίστι) κρείσσω (scil, έργα) των νίκας tero: οία δή χώ. Μusg.
στεφανηφοριάν παρ' Αλφειού ρείθροις. Cete δή 'γώ και δόμοι - μου] Paulo negli
rum male Εdd. Vict. στεφανοφορίαν. Seidl. gentius loquitur. Εxplicatur illud εγώ
865. Καλλίνικο υδάν] Vide infra ad v. per δόμοι μου. Canterus et Scaliger con
880. Βαrnes, jiciunt δή"χω. Seidl.


480 ΕΥΡΙ Π Ι Δ Ο Υ

875 Χωρήσεται Μούσαισι χόρευμα φίλον. 880

Νύν οι πάρος αμέτεροι


Γαίας τυραννεύσουσιν φίλοι βασιλήες
Δικαίως, τούσδ' αδίκους καθελόντες.
Αλλ' ίτω ξύναυλος βοά χαρά.
885
880 ΗΛ. "Ω καλλίνικε, πατρός εκ νικηφόρου
Γεγώς, 'Ορέστα, της υπ' Ιλίω μάχης,
Δέξαι κόμης σής βοστρύχων αγάλματα,
875 Ρrocedet Μusis tripudium gratum.
Νunc pristini nostri
Τerrae imperabunt amici reges
Jure, sublatis his impiis.
Quare eat consonus laetitiac clamor.
880 Εle. Ο prarclara-victoria-insignis, qui ex patre victore
Νatus es, Οrestes, in bello ad Ιlium gesto,
Sume coronas cirrorum comae tuae.

οία δή 'γώ ed, Victor. 880. "Ω καλλίνικι, &c.] Οrestes sce
nam ingreditur caput ΑΕgisthiin manibus.
873. Μetri causa Ηeath. legi vult νυν.
Εeck.
ferens, cum Pylada, laboris socio, muta
Μale vulgo νύν, licet jam emendaverit persona, ita enim colligo ex eo, quod se
Canterus. Seidl. quitur, v. 895, αυτόν τον θανόντα σοί φίρω.
Συ μεν, όμοια τοί, άνω. Scholiast. Γe voce καλλίνικος, et quotupliciter sumi
874. σόδ' ed. Victor ut sapius, pro tur, vide φuae nos ad Ηerc, Fur. ν. 681.
τόδ'. JΒαrnes.
875. Χωρήσεται] Μira locutio χωρείν Αctus quarti initium esse jubet Ρrev.
χόρευμα. Scribendum videtur χορεύσεται, Βeck.
Futurum medii activa significatione legi 880 8. νικηφόρον - μάχης,] Vid. supra
tur apud ΑΕschyl. Αgam. 35. ad ν. 861. Seidl.

αυτός δ' έγωγε φςοίμιον χοςεύσομαι. 882. Ρro αναδήματα, φuod senarium
claudit officioso anapaesto (vid. Ρor. Praef.
Μale in recentioribus aliquot editionibus ad Ηecub, p. clvii.) in quinta sede, ausi
legitur Μούσαισιν. Seidl. mus proponere:
876. Νύ κ. τ. λ.] Ηacc chorum solum
ad se vel ad spectatores dicere censet Ρrev. Οςίστα, της υπ' Ιλίω μάχης,
Εlectram enim jam domum intrasse. Δέξαι κόμης σής βοστρύχων αγάλματα.
Βeck.
877. Lege ob metrum: Γαίας αύ τυραν αναδήματα videtur importatum ex Ηippol.
νεύσουσι φίλοι βασιλείς. Βeck, ν. 82. Αγάλματα in duobus versibus
Vulgo τυξαννεύσουσιν et βασιλήις. Scrip proxime pracedentibus, 871. 873. usur
si βασιλής, non βασιλείς, quod illa forma patur, in quibus hacc ipsa ornamenta com
in simili numero occurrit Soph. Αj. 959. memorantur. Βurn.
Βr ad quem locum vid. Lobeck. coll. Vulgata lectio αναδήματα senario infert
ejusdem nota ad ν. 186. Seidl. anapaestum. Βis paulo ante habuimus
879. Ηic quadam deesse statuit Ρrev. αγάλματα, φuod etiam hic poétam dedisse
"Je soupςonne ici, inquit, une lacune. persuasum mihi est. Facit mecum Cen
L'arrivée d'Οreste n'est point annoncée sor Βritannus Ηecubac Ρorson. in Μontή
par le chocur, et l'entr' acte semble trop 1η Reυίσιu, anni 1799. Jan, p. 97. Varia
οourt. Βeck. tionis causa librarius explicationem in
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 48 Ι
"/ ν ν " Α

ν
Ηκεις γαρ ουκ αχρείον έκπλεθρον δραμαν
Α- »/ \ Λ ν

Αγων ες οίκους, αλλά πολέμιον κτανών


- χ/ «1 \ Λ. Α y/

885 Αίγισθον, ός σον πατερα καμόν ώλεσε. 890


Σύ τ', ώ παρασπίστ, ανδρός ευσεβεστάτου
Παίδευμα, Πυλάδη, στέφανον εξ έμής χερός
Δέχου φέρει γάρ και συ τώδ' ίσον μέρος
Αγώνος αεί δ' ευτυχείς φαίνοισθέ μοι.
890 ΟΡ. Θεούς μεν ηγού πρώτον, Ηλέκτρα, τύχης 895

Venis enim non inutili stadiali decurso


Certamine in aedes; at hoste caso
885 ΑΕgistho, qui tuum, et meum patrem perdidit,
Τuque, Ο assecla, viri piissimi
Αlumne, Ρylades, coronam ex mea manu
Αccipe: habes enim et tu cum hoc aequalem partem
Certaminis: semper igitur felices sitis mihi. ,
890 0re, Deos quidem existima primum, Εlectra, felicitatis

textum sumsisse videtur, Ροéta certe in Εdd, Vict. έκπλεθρον. "Εκτλεθρον αγώνα
"talibus de variatiοne minime sollicitus explicant αγώνα σταδιαίον πλίθρον enim
est. Seidl. est έκτoν μέρος του σταδίου. Confert Τyr
883. ίκτλεθρον] Εd. Victor, έκτλεθριν, whittus Suidam v. τλέθρον et Ρhrynichi
contra quod sic disputat Τyrwhitιus: έκτηχυς et έκπλευρος. Simile vitium sus
" Vox ίκτλεθρον occurrit etiam in Μedea, tulit Schaeferus in Soph. ΟΕd. R. ν. 1155.
ν. 1178. ubi a Scholiaste redditur : μέγα scribens «μήνους pro ικμήνου,. Seidl.
και υπερβαίνον τλέέρου μέτρων, φui tamen 887. Παιδιυμα nonnumquam ponitur,
sensus neque illi loco, neque huic, φuem ubi expectes παίς. Νoster Cyclop. 596.
versamus, omnino convenit. Re perpen σύ τ', ω μελαίνης νυκτός εκπαίδευμ', ύστε.
sa, vix dubito, quin vox utrobique scribί cf Fragm. ΑΕol. ΙΧ. 5. Seidl.
debeat ίκτλεθρον cum adspirata, et verti 888. Vuigo φίρη. Seidl.
$5' Σ' τλέθρων, i. e stadium. Πλέθρον enim 889. αίει ed. Victor.
est ίκτον μέρος του σταδίου. Suidas in voce, 890. ss. Θιους με ηγού τρώτον, Ηλίκ
Οιua igitur analogia pro ίξά τηχυς, ser τρα, τύχης Αρχηγίτα, τήσδ' ιίτα κάμ'
cubuorum, εξάπλευρος, ser laterum, dici επαινισον, τον των θεών τε της τύχης θ'
jubet Phrynichus ίκτη χυς, ίκ τλευρος, ea υπηρέτη».] Μodesta, libera, ingenua et pia
dem pro εξάτλεθρος usurpatur ab Εuri Οresta responsio. Ρrreclare autem dici
pide ίκπλεθρος. Ρosito igitur, φuod αγών tur, non esse humanis viribus tribuen
ίκτλεθρος nihil aliud est, quam αγών στα dum, si quid fortiter aut feliciter gestum
διαίος facilis erit et elegans hujus loci ex sit a nobis, sed deo et illius providentiac,
plicatio, et etiam alterius in Μedea, v. quam Veteres Fortuna titulo vocabant,
1178. sipro έκτλεθρο reponamus εκτλίες»: quibus tantum nos ministros praebemus.
Commendat hic locus modestiam, gua
"Ηδη δ' ανίλκων κώλον, εκτλέθρου δρόμου πon debemus rebus secundis efferri aut
Ταχύς βαδιστής τεςμόνων ανθήττετο.'' insolescere, sed eas Deo acceptas referre.
Grotius ita locum vertit: Felicitatis prin
Εodem modo intellexerat Reiskius; Ρhry cipem causam, Deos, Venerare primum ;
nichi autem observationem confirmat lo deinde me lauda, soror, Sί υis, ministrum
cus in Νavigίο Luciani: ικστάδιος γάς σοι φuippe Fortuna et Deύm. Ιta Νostrae
ή αρχή. Μusz. Literae Chronic, Lib. Ι. c. 29. v. 20.
ίκτλεθρον] Ita hic et in Μed. ν. 1178. Και είτε Δαυίδ τάση τη Εκκλησία. Ευλο
emendaverunt Reiskius et Τyrwhitιus. γήσατε Κύριον, τον Θεόν ημών. Και ευλόγησε
482 Ε Υ Ρ Ι π ι Δο Υ "

Αρχηγέτας τήσδ, είτα καμ' επαίνεσον,


Τον των θεών τε, της τύχης θ' υπηρέτην.
φ/ Α " Α' 2 9 / \

Ηκω γαρ ου λόγοισιν, αλλ εργοις κτανων *

Αίγισθον ώς δέ τω σάφ' ειδέναι τάδε


895 Προσθώμεν, αυτόν τον θανόντα σοι φέρω,
«Μ χ/ /

Ον, είτε χρήζ


ζεις, θηρσίν άρπαγήν πρόθες,
Μ " - 9 Α' Λ

"Η σκύλον οιωνοίσιν, αιθέρος τέκνοις,


Λ' / \ Ι -

Πήξασ, έρεισον σκόλoπι σός γαρ έστι νυν


- Α' Α'

Δούλος, πάροιθε δεσπότης κεκλημένος.

Αutores hujus esse, deinde υero me quoque lauda,


Εt Deorum, et Fortunae ministrum.
Venio enim non verbis, at factis caeso
ΑΕgistho: ut autem cuivis clare haec
895 Demonstremus, en ipsum mortuum tibi fero;
Quem, si vis, vel feris dilaniandum objice,
Vel praedam avibus, aetheris soboli,
Suffixum palo suspende; tuus enim est nunc
Servus, qui prius vocabatur dominus.

πάσα ή Εκκλησία τον Θεόν των πατέρων αυ 895, προσθώμεν,] Recte Βarnesius
τών. Και κάμψαντες τα γόνατα προσεκύ προθώμεν. Μusg.
νησαν Κυρίω, και το Βασιλεί. Sic Εusebius Ηeath. praeplacet προσθώμεν, guod ver
Lib. Χ. in fine, de Christianis loquens: tit: μι υcro ad certan hujus rei scientiαπι
ύμνοι (αυτών) τον ταμβασιλέα Θεόν αρώτισ confirmandam aliφuid addamus, ipsunι
τα πάντων, ότι δή τούτ' εδιδάχθησαν, κά mortuum tibί αίfaro. Μavult etiam τάδε
πειτα τον ευσεβή βασιλία (Κωνσταντίνον) εγί pro τάδε.
ραιρον. Ηis itaque conformiterin Εsthera Reisk. emendat: το σάφ' ειδέναι τάδε
nostra, ubi Αhasuerus, Deo disponente, ad προσθωμιν, μt υerbis nostris et scientia tuar,
Εstherae rogatum, literas Ηamanis literis το σάφ' ειδέναι, claram et indubiam scien
contrarias illi potestatem confert emitten tiαn atque demonstrationem addamus.
di, v. 135ο. Ως έφαθ'. ή δ' Εσθήρ Θεόν Vocalis brevis in το producitur ob se
ήνεσε και βασιλήα. Τον βασιλήα φιλεύντα, quentem litteram sibilantem. Βeck.
Θιόν δ', ότι πάντ' 7θυνεν. Βαrnes. 896. "Ον, είτε χρήζεις, θηρσιν αρπαγήν τρέ
894. s. ώς δέ τω σάφ' ειδέναι τάδε προ θες, &c.] Νοn ego hic notandam puto, ut
θώμεν,] Ita potius lego, φuam δε τό σάφ', Stiblinus vult, Οresta savitiam, sylvestri
et προσθώμεν mam σάφ' hic ponitur pro ingenio, ac in vindicta nimium efferato,
σάφα, non pro σαφεί, ut ΑΕmilio Porto accommodatam. Ρotius ego judicium
placet; σάφα autem Ηomericum est pro poetae nunquam satis laudandum exoscu
σαφως, et hoc pro σαφώς , ita Iliad. β. ν. lor, qui cum hanc rem ipse condemnan
192. Ου γάρ τω σάφα οίσθ', είoς νόος Α dam sibi proponeret, hanc optionem a
τρείδαο. Εt Οdyss. α. ν. 202. Ούτε τι μάντις fratre, qui eapse re id se nequaquam fac
εών, ούτ' οίωνών σάφα ειδώς. Scripsi itaque turum ostendit, sorori datam fingit, a
προθώμεν, ut duobus post lineis Βarnes. qua tamen mox ipsa fortiter et pie rejici
δί τω - προθώμεν,] Vulgo δε τό τροσ tur; tantum infelicis ΑΕgisthi caesum et
θώμεν. Verιe: et ut rem alicui clare cog surdum caput, non tamen nisi post excu
noscendam exhibeamus, ob oculos pona sationes quasdam praemissas, modeste in
τηus. Seidl. terrogat, de veteri ejus insolentia, impie
δί τό ed. Victor. tate et aliis, quae gesserat ΑΕgisthus, ma
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 483

900 ΗΛ. Αισχύνομαι μεν, βούλομαι δ' ειπείν όμως, 905


ΟΡ. Τί χρήμα, λέξον, ώς φόβου γ' έξωθεν εί.
ΗΛ. Νεκρούς υβρίζειν, μή μέ τις φθόνω βάλη.
ΟΡ. Ουκ έστιν ουδείς, όστις αν μέμψαιτό σοι.
ΗΛ. Δυσάρεστος ημών και φιλόψογος πόλις.
905 ΟΡ. Λέγ', εί τι χρήζεις, ξύγγον' ασπόνδοισι γάρ 91ο
Νόμοισιν έχθραν τώδε συμβεβλήκαμεν.
ΗΛ. Είεν τίν αρχήν πρωτά σ' εξείπω κακών,
Ποίας τελευτάς, τίνα μέσον τάξω λόγον,

900 Εle. Εrubesco quidem, nihilominus tamen volo dicere,


Οre, Quam rem? dic, φuia extra metum es.
Εle. Μortuos contumelia afficere nolo, ne aliquis me feriat invidia.
Οre. Νon est ullus, qui te propterea reprehendat.
Εle. Μorosa est nostra et ad convitia-proclivis civitas.
905 Οre. Dic si quid velis, soror: irreconciliabilibus enim
Legibus inimicitias cum isto gerimus.
Εle Εsto: φuod initium primum tibi dicam opprobriorum2
Quem finem? guam orationem mediam collocabo ?

lis; né nulla pio poétae daretur occasio retulimus ad Βacch. ν. 1028. Βαrnes.
populum Αtheniensium suo more prae 902. μή με τις φθόνω βάλη.] Εleganter
clare de virtutis vitiique natura docendi. Τyrwhittus: " Corrigendum credo φθόνος.
Βαrnes, Sic Pindar. Ιsth. VΙΙ. v. 55.
"ον είτε χρήζεις, &c.] Schaeferus edidit
εί τι χρήζεις. Sed nihil mutandum. Ρro ο δ' αθανάτων Μη θςασσίτω φθόνος.
είτε - είτε haud raro Graeci dicunt είτε -
ή, ipso monente Schaefero Μelet. Crit, p. Vide supra ad Rhes. ν. 453. Μusg.
5. coll. Lobeck, ad Αj. v. 117. Ρlena μή με τις φθόνω βάλη.] Vera videri pot
igitur locutio esset, όν είτε χρήζεις θηρσίν est Τyrwhittiemendatio, si compares Ρhα
αρπαγήν προθείναι, πρόθες, είτε χρήζεις σκύ πiss, 93, μή μοι έλθοι ψόγος, Οrest. 964.
λον οιωνοίσιν ερείσαι, έρεισον. δeidl. φθόνος νιν είλε, Αlcest. 1154. φθόνος μή γί
898. πήξασ' έρεισον «κόλοπ, 1 Νota Ve νοιτό τις θεών, coll. Suppl. 558. Ιph. Αul.
1erum morem, qui etiam apud nos obti 1097. Ηercul. Fur. 1210. ως μή μύσος με
net, perduellium capita et membra palis σων βάλη προσφθεγμάτων. Sed explicari
aftixa suspendere in terrorem aliorum. tamen librorum lectio potest μή μέ τις
Βαrnes. βάλη εις φθόνον, λέγων με νεκρούς υβρίζειν.
900. 3. Αισχύνομαι μεν, Νεκρούς υβρίζειν.] Οrestis responsίο φuodammodo indicat,
Μοnet hic poeta sub Εlectra persona, τις de persona accipiendum esse, Seidl.
saeviendum non esse in mortuos, nec ultra 904. Δυσάρεστος ημών και φιλόψογος τό
mortem irasci debere: secundum illud: λις.] Ita Νausicaa de suis civibus loqui
Μortalium irac immortales esse non debent. tur, Οdyss. ζ. ν. 273. Των αλιείνω φήμιν
Ηuc referatur illud Εuripidis in Ρhiloc αδευκία, μή τις οπίσσω Μωμεύη, μάλα δ' ει
tete, quod et inter fragmenta invenies: σίν υπερφίαλοι κατά δημον. Βarnes,
"Ωστες δε θνητόν και το σώμ' ημών έφυ, ούτω 905. s, αστόνδοισι γάρ Νόμοισιν έχθραν τώ
προσήκει μηδε την οργήν έχειν Αθάνατον, δι συμβεβλήκαμεν] Ita hunc locum ex Ηo
όστις σωφρονείν έτίσταται. Ηuc refer illud mero poèta noster expressit, Iliad. χ. ν.
caput ex Stobai Florilegio, Τitulo 126. 261. Ως ουκ έστι λέoυσι και ανδράσιν όρ
"Οτι ουχρή παροινείν εις τους τιτελευτηκότας. κια πιστά, ουδε λύκοι τε και άρνες ομόφρονα
Vide quae nos ex Ηomero et Αrchilocho θυμόν έχουσιν, Αλλά κακά φρονίουσι διαμ
484 ΕΥΡΙΠΙ Δ Ο Υ

Και μην δι' όρθρων γ' oύτoτ' εξελίμτανoν


910 Θρυλλούσ, ά γ' ειπείν ήθελον κατ' όμμα σον, 9 15

Ειδή γενοίμην δειμάτων ελευθέρα


- Α' "ν τ- 2 " Α'

Των πρόσθε νύν ούν εσμέν αποδώσω δέ σοι


"ν Η - y / Λ.

Εκείν, ά σε ζωντ' ήθελον λέξαι κακά.


y. Λ Α' 2 \ Α' Υ

Απώλεσάς με, κωρφανήν φίλου πατρος,


915 Και τόνδ' έθηκας, ουδέν ήδικημένος. 92Ο

Κάγημας αισχρως μητές, άνδρα τ' έκτανες


Στρατηλατούνθ' Έλλησιν, ουκ ελθών Φρύγας.
Εις τούτο δ' ήλθες αμαθίας, ώστ ήλπισας,
Ως εις σε μεν δή μητέρ' ούχ έξεις κακήν
920 Γήμας, εμού δε πατρός ήδίκεις λέχη,
Εquidem nunquam intermittebam matutino tempore
910 Jactare mecum, φuae volebam in conspectu tuo dicere,
Si quando terroribus fierem libera
Ρrioribus: nunc ergo sumus: referam igitur tibi
Πla, quae tibi, [ΑΕgisthe,] viventi voluissem dicere mala.
Perdidisti me, et πιe orbam charo patre,
915 Εt hunc fecisti, nulla lacessitus injuria.
Τurpiterdue duxisti matrem, ac virum interfecisti,
Graecorum imperatorem, αd Phrygas ipse non profectus.
Εo vero venisti vecordiae, ut speraveris
Quod matrem meam erga te quidem non esses habiturus malam,
920 Si eam duxisses, mei vero patris torum violabas.

τερές αλλήλοισιν "Ως ουκ έφ' εμε και σε φι 919, μητέρ'] Subauditur έμήν, νο! ημι
λήμιναι, &c. Βαrnes. τέραν, ut supra ν. 916. Μιι»g.
Λέγ', εί τι χρήζεις, i. e dic libere, φuid με locum hic non habet, nam sequens
φuid vis, contra ΑΕgisthum scilicet, φuem δί non respicit huc, sed ad ήλπισαι, φuare
in proximis Εlectra alloquitur. Seidl. leg. εί, σ' ιμήν Reisk.
907. s. τίν' αρχήν τρωτά σ' iξείτω κα 920. Canterus mavult ήδίκει, sed acque
κών ; Ποίας τελευτάς , Τίνα μέσον τάξω λό hic stare potest vulgatum. Βeck.
γον ι) Εt hoc respicit ad illud Ηomeri ήδίκεις] Jure Canteri conjecturam ήδί
Οdyss. ι.ν. 14. Τί πρώτον : τί δ' ίτιιτα , κει improbat Ηeathius. Sensus est : In
τί δ' υστάτιον καταλίξω , Νοtandum au te quidem putabas matrem meam justam
tem est, Εlectram nunc alloqui caesum fore, in patrem autem meum fecisti ut
ΑΕgisthum, hoc est illius abscissum caput, injusta esset. Seidl.
quod in scenam Οrestes secum tulerat, 921. "Ιστω δ', όταν τις, i. e, ίστω εκείνος,
ut diximus supra ad ν. 885. Τruncum όστις άν. δeidl.
ejus famuli, ut infra ν. 969. Βarnes.
912. Των τρόσθιν ed. Victor. 925. δοκεί ] Ita ΜS. γ. utiam recentio.
res. Εd. Victor, δοκώ. Μusg.
916. μητές'.] Ηic et infrn ν. 919. in
tellige ιμήν. Ωuod Reiskius dicit ad ν. δύστηνός ιστιν] Εx vulgarisyntaxi dicen.
919. μεν hic non locum habere, quoniam dum fuisset δύστηνος ων, sive ότι δύστηνο,
sequens δι huc non respiciat, vir doctissi εστιν.
mus in utraque re fallitur. Seidl. δοκεί] Jam Βrubachius edidit, nec
ΗΛΕΚ ΤΡΑ. 485
Α/ ey

Ιστω δ', όταν τις διολέσας δάμαρτά του


Κρυπταίσιν ευναίς, είτ' αναγκασθή λαβείν,
Λ' Α' 2 -

Δύστηνός εστιν, ει δοκεί τό σωφρονείν


9 κ. Ν. 2 \ 2 χ/ 2 Φ* ΥΦ /
Εκεί μιεν αυτην ουκ εχειν, παρ 0, δ εχειν.
y/ 9 2. " 2 "- γ "υ

925 Αλγιστα δ οίκεις, ου δοκών οικείν κακώς. 930

"Ηιδησθα γάρ δήτ' ανόσιον γήμας γάμον,


Μήτηρ άνδρα δυσσεβή κεκτημένη.
δέ σ'
2/ \ 2 xr και 2 Α- Λ

Αμφω πονηρώ δ' όντ' αφαιρείσθoν τύχην,


Κείνη τε την σην, και συ τουκείνης κακόν,
93Ο Πάσιν δ' εν Αργείοισιν ήκουες τάδε, 935
e "- \ 9 Α % \ ρ Α'

Ο της γυναικός, ουχί τάνδρός ή γυνή.


Καίτοι τόδ' αισχρον, προστατείν γε δωμάτων
Sciat autem, quisquis corruperit uxorem alicujus
Furtivo concubitu, si postea eam ducere coactus fuerit,
Se infelicem esse, si putet pudicitiam
Ιllic quidem, ab ea non servatam fuisse, apud se vero servatum iri.
925 Μiserrime vero vivebas, quamvis non existimares te misere vivere,

Sciebas vero profecto nuptias impias a te celebratas,


Μaterque se tibi impio viro nuptam.
Cum igitur ambo scelerati essetis, aufertisfortunam,
Ιlla quidem tuam, tu vero malum illius;
930 Ιnter Αrgivos vero cunctos hacc audiebas,
Ηic mulieris vir, non autem mulier viri :
Αtgui illud turpe, praeesse domui

Τhierschius ex Εd. Ρrincipe varietatis 931. Ο της γυναικός, ουχί τανδρος ή γν


quidquam commemorat. Ηervagiana ta γυναικός εστιν υπήκοος, και γυ νή. ] Ούτος της
men, quae ex Εd. Ρrincipe videtur expres ναικοκρατείται παρά φύσιν ή δε γυνή ουχί
sa, δοκώ habet. Seidl. σου ανδρός εστιν υπήκοος, και υπ' αυτού ουκ
παρ' οί, παρ' αυτό. Scholiast. άρχεται. Τales viros Μartialis per jocum
925. Ά.Ε. Legendum όκεις. Μusg. dixit Uαores non ducere, sed tis Νubere,
όκεις,] Ιta Schaeferus Μusgravium se quia nempe serviunt iis. per ignaviam,
cutus. Vulgo οικιίς. Seidl. quibus per naturam superiores statuuntur.
926. "Ηιδησθα] Ita Lobeck. de usu Αpos Vide ad notam (Βarnes.) proxime sequen
trophi, Ρ. 6. Vulgo ήδιισθα. [Sic ed. Vic tem. Βarnes.
tor.] Seidl. ο της γυν, etc. i. e, apud Αrgivos au
928. Ηeathius: " Distinguendum est diebas mulieris vir, non: mulier est viri.
post αφαιρείσθον, non post τύχην, ut ita Αpte Βarnesius comparat Μartialis illud
hare vertantur: Απmbo igitur cum scelerati νιαονί ηubere nolo mea, Cf Ρorson. ad
estis, retulistis, et illα ιματη ./ortunam, et Μed. 264. Seidl.
fu illius scelus.'' Ι)e distinctione non as 932. s. Καίτοι τόδ' αισχρόν προστατεΐν γε
sentior. Ροέta id, guod exspectabas, και δωμάτων Γυναίκα, μη τον άνδρα] Vide gua"
σύ την ικείνης, paululum mutavit in τoυκεί nos ad notam praecedentem, (Βarnes.)item
νης κακών. Sensus est: Ιnfelices eratis ad Estheram nostram, ν. 256 et νς. 252.
ambo, alter ex alterius scelere, Seidl. ubi et hunc ipsum locum expendimu".
VoL, VΙΙ. Ι i
486 ΕΥ ΡΙΠ ΙΔ Ο Υ
Γ Α-/ δ ν ν 2/ Φ 9 Α' Μη

υναικα, μη τον ανορα κακεινους στυγω


ν - Λ - ν Α/ ν

Τους παϊδας, οστις του μεν αρσενος πατρος


935 Ουκ ωνόμασται, της δε μητρός εν πόλει.
9 Α' ν Λ' ν Α' Α'
940

Επίσημα γάρ γήμαντ και μείζω λέχη,


Τανδρος μεν ουδείς, των δε θηλειών λόγος.
"Ο δ' ήπάτα σε πλείστον ουκ εγνωκότα,
Ηύχεις τις είναι, τοίσι χρήμασι σθένων,
945
940 Τα δ' ουδεν, ει μη βραχυν όμιλήσαι χρόνον,
Μulierem, non autem virum : et illos odi
Filios, quicunque eorum masculi φuidem patris
935 Νomen non fert, sed matris, in civitate.
Quum enim quis illustrem, ac se majorem uxorem duxit,
Viri φuidem nulla, faminarum verofit mentio,
Quod te plurimum fefellit inscientem.
Gloriabaris te aliquem esse, quia pollebas opibus.
94Ο Ηae vero nihil sunί, nisi ut breve tempus versantur nobiscunι :

Ρlutarch. de Τhemistocle in Αποφθέγμα tollere mala. Νisi multum fallor, pro


σιν: Τον δι υιον εντρυφώντα τη μητρι, πλείσ κακά legendum est κάρα. Ηarc enim
τον Ελλήνων έλεγε δύνασθαι Τών γάρ Ελ semper perdurans tollit caput. Sic ΑΕs
λήνων άρχειν Αθηναίους Αθηναίων δι ιαν chyl. Choéph. ν. 494.
τόν εαυτού δε την εκείνον μητέρα, της δι μη
άς οςθόν αίριις φίλτατον το σιν κάρα."
τρό, εκείνον. Βαrnes.
934. Forte, του μίν άρσινος τάρα, aut Εadem apud Οvidium locutio est. Τrist.
στόροι, νε! γόνος. Reisk. Lib. ΙV. Εleg. ΙΙΙ. ν. 81.
938. Τollenda distinctio ad finem ver
caputque
sus. Ηeath. Ιdem suadet Reisk., et Conspicuum pietas φua tua tollat, habet.
uterque subintelligit τούτό εντι, φuod te Μusg.
tn errorem indurit, hoc εst.
Μale vulgo post εγνωκότα punctum κάρα pro κακά legit Ρrev, et red
poni, recte monuerunt Reiskius et Ηea dit verba : " L'une demeure inébranlable
thius. Μeliorem interpunctionem diu et léve la tete sans frayeur.'' Βεok.
ante restituerat Ηug. Grotius in Εx αίρει κακά.] Φύσις recte Stiblinus ex
cerptt, p. 363. Vertit ille: plicat, innata ingenii vis, alias το γενναίον,
ευγένεια. Ηaec obsistere quidem malis
Sed te fefellit ista res vel maxime, potest, sed, φuod vere Τyrwhittus monet,
Ωuod tibi placebas propter auri copiam. ea non de medio tollere. Αtque omnino
Αd vocem ό cf. Ρors. ad Ηec. 13. et haereo in dictione αίρειν κακά pro αφανί
Schaef ind. ad Εur. Ρors, p. 542. sub v. ζειν, licet ea verbi significatio vulgo fera
ότ. Seidl. ιur. Τyrwhitti emendationem veram
939. Ηύχεις] Frequentat Νoster ver. non puto, partim quod participium τα
bum αυχεί pro Ηomerico εύχεσθαι, ραμίνουσα non satis aptum est, partim
δείdl. quod metaphora nimis quaesita videtur.
τις, ed. Victor. Εx ipso illo participio παραμένουσα colli
940, ει μη - όμιλήσαι] Νotetur hac go, metaphoram hic quaerendam esse de
constructio. Plena oratio est, τα δε ου commilitio, ut φύσις depingatur tanquam
δίν ιστι, ει μη τοιούτόν τι, ούω sive ώστε αυ fida hominis socia, συστρατιώτιε, Ad ma
τη βραχυν χρόνον όμιλήσαι. Seidl. la arcenda, Legendum igitur opinor
942, αίρτι κακά") Οptime Τyrwhittus: αρκεί pro αίρει, ανoet mala. Sic infra
** Νon νίο, qιιο sensu ή φύσις dicatur 1502. ήρκίσατον κήρας μιλάθροις. Μagis
3.
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 487

Η γάρ φύσις βέβαιος, ου τα χρήματα,


Η μεν γαρ αεί παραμένουσ' αίρει κακά,
"Ο δ' όλβος άδικος, και μετά σκαιών ξυνών,
Εξέπτατ' οίκων, σμικρόν ανθήσας χρόνον,
945 "Α δ' εις γυναίκας, παρθένω γάς ου καλόν 950

Λέγειν, σιωπώ, γνωρίμως δ' αινίξομαι.


"Υβριζες ως δή βασιλικούς έχων δόμους,
Κάλλει τ' αραρών αλλ' εμοί γ' είη πόσις
Νatura enim stabilis est, haud pecuniae:
Ηaec enim semper perdurans tollit caput :
Οpulentia vero injusta, et cum pravis commorans,
Εvolut er aedibus, ubi floruerit exiguum tempus.
945 Quae vero in mulieres feceris (virginem enim non decet
Dicere) taceo: ut sciatur tamen verbiε obscuris indicabo.
Ιnsolenter te gerebas, utpote qui regias domosjam teneres,
Εt ex gratiis compositus esses. Αt mihisit maritus

Ιnanc emendationem firmat hoc, guod μή βραχυν όμιλήσαι χρόνον, Νotentur au


Ρorsonus Ρhα.niss. ν. 938. δυσφύλακτ' tem variae lectiones αδίκως et συνών. Ρro
αιτεί, κακά, eodem modo vere, ut opinor, εξίπτατ' Τrincavellus habet εξέττη τ'.
emendat δυσφ, αρκεί, κακά, ubi citat Τra 8eidl.
gici Fragm. apud Wetsten, Ρrol. in Ν. 944. Ρlene distinguendum ad finem
Τ. ΙΙ. p. 6. σφαγά, οικτρά, αρκίσαι. Εtiam versus. Ηeαιή.
Ηomero αρκεί est arcere. Ceterum con 945. "Α δ' εις γυναίκας,] Legendum τά
fer Isocrat. in Ηelen. Εncom. p. 508. δ' εις γυναίκας. Αlioqui deest verbum.
Εd. Βas. ήτίστατο γάς τάς μιν άλλας ευ Μusg.
τυχίας ταχέως μεταπίπτούσας, την δι ευ Comparat hunc locum Βrunck, ad
γίνειαν αιι τοί, αυτούς παραμένονταν, Δeidl. Οrest. 26.
αίει, ed. Victor.
ή τόσιν απείξω περιβαλούσ’ υφάσματι
Sextus Εmpiricus Αdν. Μathem. ΧΙ.
54. hunc locum sic citat: έκτεινεν ών δ' έκατι, ταςθένω λέγειν
ου καλόν εώ τούτ' ασαφές εν κοινό σκοπεϊν.
ο γάς ολβος ου βεβαίως, αλλ' εφήμεςος, "Α δ' εις γυναίκας,] Facile intelligitur
εξίστατ' οίκων μικςον ανθήσας χρόνον, ιποίεις. Cf. Lamb. Βοs. Εllips, p. 647.
Τecte significat Εlectra, ΑΕgisthum cum
memoriae lapsu, ut bene monet Ρorsonus aliis quoque mulieribus consuesse. Seidl.
ad Νostri Phα.niss. 567., duos diversa 948, αραρών'] Recte Scaliger αραρώς.
rum fabularum versus ob sententiac sί Sed praeterea legendum, ni fallor, κάλλι
militudinem componens. De priori ver σί τ' αραρώς, totus er Venerious compας
su disputat Ρorsonus 1. c. et de alterius ίιμ8. let enim αραρώ: nomen plurale
prava lectione iξίττατ' idem ad Μed. 1. adsciscere: Αpollon. Rhod. Lib. ΙΙ.
Similem confusionem locus noster exper απηνειήσιν αρηρώς, κάλλος autem in Ρlu
rus est apud Stobacum Floril. p. 381. ubi rali occurrit Αntholog. Η. Steph. Ρ.
sic laudatur: 260. et p. 482. Μusg. --

Κάλλει τ' αξαρών ] Αttice, vel, μt alii,


ο δ' ελβες αδίκως και μετά σκαιών συνών ΑΕolice, pro αρηρώ: in hoc loco, sίς εις"-
εξίπτατ' οίκων βραχυν όμιλήσας χρόνον, κών pro ειρηκώς, ΑΕolice, Αlias αεαρών
cum media brevi, poètice pro αρών, facta
ίJltima vides translata esse ex ν. 959. ιι Αιιica reduplicatione, Sic Ηomer. Ο
Ι i 2
488 ΕΥΡΙΠΙ Δ Ο Υ

Μή παρθενωτός, αλλά τανδρείου τρόπου,


955
950 Τα γάρ τέκν' αυτών, "Αρεος εκκρεμάννυται
Τα δ' ευπρεπή δή, κόσμος εν χοροις μόνον,
»/ -- * *» " Υ Ν. ? ΥΜ / φ και \ Α'

Ερρ', ουδέν ειδώς ών εφευρεθεις χρόνω


Δίκην δέδωκας ώδε τις κακούργος ών
Μήμοι, το πρώτο βήμ εάν δράμη καλώς,
" Α' \ Λ' ν Υ Λ

955 Νικάν δοκείτω την δίκην, πρίν άν πελας 960

Νon virgineo-vultu-decorus, sed ingenio virili prarditus.


950 Ιpsorum enim liberi Μarte commiscentur.
Formosi vero sunt tantum in choris οrnamentum.

Ρereas, Ο inscie: cujus convictus tandem


Ρα:nas dedisti: sic, quisquis est maleficus.
Νe mihi, quamvis primum cursum prospere cucurrerit,
955 Εxistimet se aliquis vicisse justitiam, priusquam prope

dyss. π’. ν. 169. Ως αν μνηστήρσιν θάνατον Μagis apposite ad nostrum locum Plato
και κής' άραρόντι "Ερχεσθον προτι άστυ τε de Legg. Lib. V. p. 732. Ε. έστι δή φύ
ρικλυτέν. Ιd est : τεχνησαμένω, κατα σε ανθρώπειον μάλιστα, ήδοναι και λύται
σκευάσαντι. Vid. Εustathium in locum fol. και ιτιθυμίαι, εξ ων ανάγκη το θνητον τάν
1798. lin. 48. Quare non erat, ut hic ζώον ατεχνώς οίον εξηρτησθαι τε και εκκρε
Scaliger emendaret in αραρώς. Βarnes. μάμενον είναι σπουδαίς ται, μεγίστας, coll.
Reisk, κάλλει τ' αγάλλων, aut αραρώς. ejusd. Ιon, p. 556. Α. - Ηugo Grotius
Εtiam Ηeath. legit αρηρώς, quia verbum vertit:
αράρω mediam habet brevem, in metris Μaritus sit mihi
iambicis vero apud poètas Αtticos non ad
Νon virginali fronte, sed vi mascula.
mittitur Dorismus. Βr. ad Οr. 1531. αρα
/ Νamque apta Μarti talium proles patrum:
Α. -
Ρulchros at illos non nisi choreae decent.
"valek. ad Ηippol. 1093. conjicit: Κάλ
Νeidl.
λει τι χαίρων. Βeck.
αρα ΕίΙta Schaeferus ex Scaligeri 952. Reisk. censet, sensum verborum
emendatione, Μusgravius male conji potius esse: peri, nihil sciens (neque reveri
cit κάλλεσί τ' αραρώς, totus er Venerious tus) eorum, φuorum paenas nunc das, ιαn
compactus. Εdd. Vict. αραρών, in quo ip dem aliquando α tempore (scelerum vin
sum accentum emendationis ducem habe dice) deprehensus iαnίus neφιμαm. Βeck,
τηus. Seidl. "Ερρ' ουδιν ειδώς ων, etc.] Ηic locus
950, εκκρεμάννυται") Lego εκκεράννυται, non unam explicationem admittit. Sί
Τranslatio ducta est ex metallurgia. post ειδώς colo interpungis, (Ηervagius et
Μusg. Stiblinus punctum ponunt, Βrubachius
Ρro εκκρεμάννυται Μusgravius conjicit comma) hic erit sensus : Ρeri, φui nihil
ικκεράννυται. Sed proba est lectio libro plane intellexisti, i. e, qui de rebus huma
rum. Εκκριμάννυσθαι τινός ef adharrere nis pessime judicavisti, cujus rei (i. e.
αίicut iία, μt ιοιum le ci committas, sive cujus insipientia) jam a tempore, rerum
arctissime se ad aliquid applicare, Νoster vindice, deprehensus pα.nas dedisti. Ιn
Suppl. 744. dicat hoc modo Εlectra, ΑΕgisthum,
ώ Ζεύ, τί δήτα τους ταλαιπώςους βροτούς
si sapientius de rebus humanis statu
isset, plane non facturum fuisse, quae
φςονείν λέγουσι , σου γάς εξηςτήμεθα. fecisset. ουδέν ειδώς bene accipi potest
i e tibi oti commissi sumus. Fragm. absolute, ut ειδώς τι nonnumquam va
Ιnc. Ι.ΧΧΧΙ. 2. let sapientem et οι ειδότες sapientes. Εx
plicatio Ηeathii (vid. seq. not.) nimis re
τυφλόν πιοηγητής οι ιξηςτημένον, mota est et a loci nexιι aliena. Αdmitti
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 489

Γραμμής ίκηται, και τέλος κάμψη βίου.


ΧΟ. Έπραξε δεινά δεινά δ' αντέδωκέ σοι,
Και τώδ έχει γάρ ή Δίκη μέγα σθένος,
4. ΟΡ. Είεν κομίζειν τούδε σώμ' είσω χρεών,
960 Σκότω τε δούναι, δμώες, ώς όταν μόλη
Μήτηρ, σφαγής πάροιθε, μή σφ' ίδη νεκρόν.
ΗΛ. Επίσχες εμβάλωμεν εις άλλον λόγον.
Μetam pervenerit et finem attigerit vitae.
Cho. Patravit dira facinora : diras etiam panas rependit tibi,
Εt huic, Justitia enim magnum habet robur.
Οre. Αge vero, deferre hujus cadaver intro oportet,
960 Τenebrisque mandare, Ο famuli; ut quando veneriι
Μater, ante caedem, non aspiciat mortuum.
Εle. Cohibe te: alium sermonem inchoëmus.

tamen potest Ηeathii constructio hoc sen Sed recte Βrubach. et Ηervag, inter
su : ηui perperam judicasti de factis tuis, punctionem omittunt. Seidl.
quorum nunc pα.nas dedisti, φuum feli 954. βήμα inter alia significat certam
cem te iis fore sperares. Denique ea curriculi partem, quarum singulae lapide,
dem constructio etiam in hunc modum vel alia aliqua meta, signabantur Poly
explicari potest: έρρε, ουδέν ειδώς, i. e, ου bius: ταύτα γάρ νυν βεβημάτιστα και σε
δεν αισθανόμενος τούτων, α νύν δίκην δίδωκαι, σημείωται κατά σταδίου, οκτώ υτό Ρωμαίων,
abi, nihil suspicatus harum rerum, quas p. 193. Α. Αliter paullo explicat Casau
nunc pα:nae loco passus es. Sic Ηec. bonus ad Strabon, Lib, VΙΙ. p. 322.
668. ήδ' ουδέν οίδεν, i. e hacc nihil animad. Μusg.
vertit, suspicatur. Ιllud certum est, το πρώτο βήμα, i. e, initium curriculi,
post δίδωκα, punctum ponendum esse, primam curriculi partem. Seidl.
δeidl. 956. Γραμμής] Vide Ηesychium v.
952. s. Τollenda distinctio post ειδώς, γραμμή. Μusg.
et plene distinguendum post δίδωκας, et και τίλο, κάμψη βίου.] Μetaphora a
post κακούργο, ών minus plene distinguen flexione curruum et equorum ad cursus
dum, ut cum verbo δοκείτω jungatur, metam, ne rapido nimis cursu impingant,
Sensus: Ρereas, 0 nullius earum perite unde meta dicitur καμττής Graecis et
rerum, φιμαrum, post lempus detectus, καμπή. Vide supra ad ν. 659. Βarnes.
panas dedisti Ita homo facinorosus ne Ηel. τέλος κάμψη βίου.] Conf. Ηippol. 86.
1665. Seidl.
mίhi putet, &c. Εlectra appellat ΑΕgis
thum imperitum earum rerum, quarum 958. έχει γάς ή Δίκη μέγα σθένος.] Ηuc
posnas dedit, quia ii, qui caedem et adul refer Deliacum illud epigramma apud
Αristotelem in Εthicis citatum: Κάλλισ
terium ausi sunt, vigilantes et strenui esse
debent. Ηeath. τον το δικαιότατον λόστον δ' υγιαίνειν. "Ηδισ
953. ώδε - ad 956. apud Stob. Grot. τον δε τέφυχ', ου τις ερεί, το τυχεϊν. De
vii. p. 121. De Rer. Νat. Βurn. justitia vide Ηierocl. a p. 251. ad p. 253.
item p. 80. Stobaci Florileg. Serm. ΙΧ.
Delenda interpunctio post ών. Μusg, Μaxim. Τyrium Dissertat. Τob. Μagiri
ώδί τις κακούργος ών] Δίκην διδοί subaudi. Ρolymnemon. Coel. Rhodigin. Lib.
Respicit ad illud Ηomericum de eodem ΧΧΙΙΙ. c. 14. 15. et 18. Βαrrιes.
ΑΕgistho dictum, Οdyss. α. ν. 47. "Ως 959, κομίζειν τούδε σώμ' είσω χρεών,]
απόλoιτο και άλλοι, ό, τις τοιαύτά γι ρίζοι. Ηinc patet, caput simul et truncum
Βαrmes, corpus in scenam portata fuisse, vide su
Vulgo plene interpungitur post ών. pra ad ν. 907. Βαrnes,
Ιi 3
Ε…
490 Ε ΥΡΙΠ ΙΔ ΟΥ

ΟΡ. Τί δ', εκ Μυκηνών μών βοηδρόμους ορώ,- ρ/ y ,

ΗΛ. Ουκ, αλλά την τεκούσαν, ή μ' εγείνατο.


965 ΟΡ. Καλώς άρ' άρκυν εις μέσην πορεύεται. 97 Ο

ΗΛ. Και μην όχoις γε και στολή λαμπρύνεται. -


ΟΡ. Τί δήτα δρώμεν, μητέρ' ή φονεύσομεν,
ΗΛ. Μών σ' οίκτος είλε, μητρός ώς είδες δέμας,
ΟΡ. Φεύ, πως γαρκτάνω νιν, ή μ' έθρεψε κάτεκεν, 975
970 ΗΛ. "Ωσπερ πατέρα σον ήδε, καμόν, ώλεσεν.
ΟΡ. "Ω Φοίβε, πολλήν γ' αμαθίαν εθέσπισας.
Οre, Quid? num quos ex Μycenis auxilio accurrere video?
Εle. Νon, sed matrem qui me peperit.
965 Οre. Recte igitur in laqueos medios venit.
Εle. Αtqui rheda et stola se ostentat magnifice,
Οre. Quid igitur agemus 2 an matrem occidemus?
Εle. Νum te miseratio cepit, cum matris corpus vidisti?
Οre. Εheu. Quomodo enim occίdam eam, quae me aluit et peperit?
97Ο ΑΕle. Ιια, ut illa patrem tuum et meum perdidit.
Οre. Ο Ρhα.be, multam amentiam mandasti oraculo.

ίσω] Ιta Βrubach. Vulgo είσω. apparet corruptum esse ή είτι. Gesnerus
Δeidl. et Grotius satis bene illud ή omittunt,
960. Σκότω γι] Legendum est cum nisi potius legendum est ή ούτι, Νoli
Reiskio σκότω τι. Μusg. enim putare scribendi vitio Βrunckium
961. μ' εισίδη] Legendum vel, ut Βar illud ή addidisse, sed legitur illud in edi
nesius, μή σίδη, vel, quod malim, μή tioςς Τrincavelli. Εlisionem ή , legimus
σφ' ίδη. Μusg. in Comici Lysistrata 2.
μή σίδη νεκρόν.] Pro μή εισίδη, vel ή ς Πανός ή τι Κωλιάδ', ή 'ς Γινετυλλίδος.
ισίδη. Saepissime enim Graeci poètae, et
praesertim Αttici, etiam prosaici, elidunt,
Victorius in margine: μή προ του σφαγή
vel coalescere faciunt Latinorum more yάζι εισίδη τον του Αιγίσθου νεκρόν. Ceterum,
vocalem, vel diphthongum, ante sui pa ut hic ώ, μή sejuncta sunt, ita ίνα μη in
rem, et aliquando etiam post, ut commo Ηecub. v. 11. Seidl.
dius euphoniae inservire visum illis fue 965. Καλώς άρ' άρκυν εις μίσην πορεύεται.]
rit, vel contractionis, aut etiam versus Vid. Εrasmi Αdag Ιn casses inducere,
causa, ut εγώδα pro εγώ οίδα, εγ' ουκ pro εις άρκυ, εμβάλλειν. Sunt item haec pro
εγώ ουκ supra v. 631, et sexcenta hujus verbialia, in laqueos, casses, retia, inci
πmodi. Βαrnes.
dere, εις άρκυς πίπτειν ubi quis in pericu
μή σίδη) Ιta Βarnes. - Victor. Εdd. lum, aut malum aliquod, improviso cadit.
μ' εισίδη. Schaeferus μή εισίδη, ad nor Βαrrιes.
mam, ut videtur, similis contractionis μή 966. όχoις γε] Ita bene Schaeferus.
ειδέναι. . Fortasse vere Νeque tamen Vid. Ρors, ad Phoeniss, 1658. Vulgo
contractionem istarum vocalium memini
όχοις τε. (Ιta ed. Victor.] Seidl.
πme legere praeterquam in ipsis istis μή εί 969. έθρεψε κάτεκεν,] Vid. Schaef.
δίναι, χρή ειδίναι, ή ειδέναι. Νam in So Μelet. Crit. Ρ. Ι. p. 16. Seidl.
Ρhoclis Fragm. Εpig. ΙΙ. ex Stob. Τit. 971. "Ω Φοίβι, πολλήν γ' αμαθίαν εθίσ
Ι.ΧΧΙΙΙ. p. 311. πισας.] Αpollo jussit Οrestem, ΑΕgisthum
πάκιον άλλ' ουκ έστιν ουδ' έσται ποτέ adulterum et Clytamnestram, matrem
γυναικός, ή ώτι πημα γίγνιται βροτούς, suam, omnino occidere, in vindictam
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 491.

ΗΛ. "Οπου δ' Απόλλων σκαιός ή, τίνες σοφοί,


ΟΡ. "Οστις μ' έχρησας μητέρ, ην ου χρήν, κτανείν.
ΗΛ. Βλάπτει δε δη τί πατρί τιμωρών σέθεν, 980

975 ΟΡ. Μητροκτόνος νύν φεύξομαι, τόθ' άγνός ών.


ΗΛ. Και μήν γ' αμύνων πατρι, δυσσεβής έσει,
ΟΡ. Εγώ δε μητρός του φόνου δώσω δίκας. -
ΗΛ. Τώ δαι πατρώαν διαμεθίης τιμωρίαν,
ΟΡ. "Αβ' αύτ’ αλάστωρ είπ' απεικασθείς θεώ,
ε ν Λ Α. Α' γ 2 Μ. \ 9 -
985

980 ΗΛ. Ιερόν καθίζων τρίποδ και εγω μεν ου δοκώ.


Εle. Si vero Αpollo indoctus est, φuinam sapientes erunt 2
Οre. Quid mihi respondisti, ut matrem, φuam non fas est, interimum.
Εle. Quid vero mali tibi concilias, vindicans patrem tuum?
975 Οre, Reus parricidii mox agar, qui purus nunc sum.
Εle. Αn impius eris, patris contumeliam ulciscens?
Οre. Εgo matris oυ cadem pα.nas me daturum scio.
Εle. Quid vero si paternam vindictam omittis?
Οre. Αn haec Αlastor dixit assimilatus Deo?
98Ο Εle, Sacro insidens tripodi? Εgo quidem non puto,

nempe patris ab iisdem occisi. Ιta itaque pίus eris (affirmat, non interrogat), ει pα
supra in Οrest. ν. 28. Φοίζου δ' αδικίαν trem noη μlciscaris. Βeck.
μεν τί δει κατηγορείν, πείθει δ' ορίστην, μή γ' αμύνων, i. e, ει μή αμύνεις. Εmen
μητέρ, ή σφ' εγείνατο, Κτείναι. Ηujus rei datio est Reiskii. Legebatur olim και
plenisunt Τragici, ΑΕschyluset Sophocles, μήν γ'. Vid. Ρors. ad Phα.niss. 1638.
Seneca et Εuripides. Seidl. ίσει,] Vulgo έση. Seidl.
972. ή,] De omisso αν vid. Ρorson. ad 978. Τό δαι πατρώαν διαμεθής τιμωρίαν )
Οrest. 141. Seidl. De voce δαι vide supra ν. 244. Διαμερής
974. Vulgo βλάστη. [Ιta ed. Victor.] autem in aoristo secundo mallem legere,
Seidl. quam διαμιβίης in praesenti, ob sensum et
τί, ed. Victor. versum praecipue. Τo vero pro τίνι inter
975. Constructio est: μητροκτόνος τότε rogativo. Βαrnes.
φεύξομαι, νύν αγνό, ών. Μusg. Forte, δώσεις (sc. δίκας) πατρώαν αν μεβής,
Ηοc (construct. Μusg.) nullo modo pωmas dαοί, είpatrem υindicare omilles.
Βeck.
fieri potest. Νύν est ab hoc tempore et τότε
tum, φuum scilicet Αpollinis responsum Το δ’ αυ- διαμεθείς] Vulgo legitur τώ
accipiebam. Αd φεύξομαι margo Victorii: δα! - διαμεθής. Εdd. Victor διαμεθίης.
καρηγορηθήσομαι, immo κακηγορηθήσομαι, Correxit Porsonus loco paulo ante lauda
δeidl. to. Αc διαμεθείς φuidem hauddubie vere,
976. Ηic, cum duobus proxime se Sed sί νulgatam lectionem τό δαι et sig
quentibus versibus, paullo intricatiores num interrogationis retineas, vide, ne sic
sunt, quos sic expediendos censeo: possit explicari: cutnam υcro panas dabis
omissα patris υίηdicία ' hoc est, nonne sic
ΗΛ. Λύμην γ' αμύνων πατς), δυσσεβής ίση , multo potentiori pα:nam dabis, deo scili
ΟΡ. Εγώδα μητρί του φόνου δώσων δίκας, cet Αpollini, gui patris ultionem tibi man
ΗΛ. Τί δ', αν πατρώαν διαμεθής τιμωρίαν, davit? Jam optime subjicitur Οrestis du
Μητρι pro μητρός praebet ΜS. α. . Μusg, bitatio, fortasse non deum fuisse, qui illa
Reisk. emendat: και μή γ' αμύνων, im suaserit, sed alastora. Seidl.
Ι i 4
492 Ε ΥΡΙ Π ΙΔ ΟΥ

ΟΡ. Ουδ' αν πιθοίμην ευ μεμαντεύσθαι τόδε.


2 9 Λ'
ΗΛ. Ου μη κακισθείς εις ανανδρίαν
y και Λ Ν 2 Ν. "ν ΜΜη β' Α'
πέσης.
ν!
ΟΡ. Αλλ' ή τον αύτον τηδ υποστήσω δόλον,
- Α'
ΗΛ. "Ω, και πόσιν καθείλες, Αίγισθον κτανών, 990
985 ΟΡ. Είσειμι, δεινου δ'
άρχομαι προβλήματος,
Και δεινά δράσω γ' ει θεοίς δοκεί τάδε,
Έστω πικρόν δε, χήδύ ταγώνισμά μοι.
995
ΧΟ. Ιω, βασίλεια γύναι χθονος Αργείας,
Οre. Νunquam crediderim pium esse hoc oraculum.
Εle. Αn non? Vide ne animo fractus incidas in molliciem,
Οre, Νum igitur eundem illi tendam dolum?
Εle. Quo et maritum sustulit, ΑΕgisthum caedens.
985 Οre. Ingredior: dirum enim discrimen aggredior,
Αc dira patrabo: si diis ita visum,
Εsto; amarum certe, et dulce certamen mihi propositum esί.
Cho, Ιο, regina famina Αrgivae terrue

979. "Αρ' αύτ' Αλάστωρ είπ' ααεικασθείς 982. ου μη κακισθεί,] Ιta Μusgravius,
Θεό ;) Vid. Lactantii Lib. ΙΙ. c. 16. de auctore Reiskio. Vulgo ού, μή κακισ
Οrigine Εrroris, Jamblichus ipse, eth θείς. Βrubach, et Ηervag, ου, μή κακ.
nicus philosophus, Ρorphyrii, Christiani Seidl.
nominis hostis infensissimi, discipulus, ου μή jungendum, sublato signo inter
notissimam de hac re sententiam habet, rogationis. Reisk.
malos nempe daemonas bonorum spe 983. Reisk. conjicit: αλλ' ήr, at sί
ciem prae se ferre, et aliquando bona ho (scil. πίσω τις ανανδρίαν.) Βeck.
minibus praecipere, ut postea, cum mala 984, Νullam hic emphasin aut ele
praecipiant, facilius credantur Sed non gantiam habet vox Αίγισθον. Legendum
is locus nunc occurrit. Νec inquirendo forte αλόγιστον κτανών, sine deliύerαιtone
nunc subito possum invenire, prali au occidens : Τhucydides: το αλογίστω έτι
ιem operatores, ut toto fere in hoc operc, τζέψαντες, V. 99. vid. et VΙ. 59. Μusg.
ita nunc maxime instant. Οιuare lectoris "Ω, και, etc.] Εx emendatione Μusgr.
candori hacc remitto, si quid forte me Ρrevostus reddidit ita : " Οui, le même
moria sim lapsus Quod autem diabolus que celui dans lequel elle a fait tomber
sit Dei simia, diximus ad Ιon. v. 150. son époux.'' Βεok.
Βarnes.
Delevi comma post καθείλες. Con
Victorius in margine αυτό το αποκτεί struendum enim : ώ και τόσιν Αίγισθον
γΒΙΥ» Μalim αύτ' accipere pro αυτά, i. e. καθείλες κτανών, scil, αυτόν. Seidl.
τα περί την του πατρός τιμωρίαν. Ceterum 985, προβλήμα..] ΜS. β. τροβάμα
cf. Οrest. 1685.
τοε. . Verum tamen puto προβλήματος,
καίτοι μ' εσήι διϊμα, μή τινος κλύων quod interpretandum periculi, quo sensu
αλαστόρων δόξαιμι σην κλύειν ότα.
a Polybio plus semel adhibetur Μusg.
8eidl.
τζοβλήματος.] ΜS. β. προβάματος,
Μendose. Ceterum non periculum hic
981. ουδ' αν πιθοίμην, i. e, neque etiam valet πρόβλημα, sed mandatum negotium.
illud credam, bene se habere hoc datum Δeidl.
oraculum. Ηermanno tamen aptius vi 986. Ρost τάδε vulgo comma ponunt.
detur oυ τάν pro ουδ' άν, Seidl, Sed jam Reiskius sensit, sententiam ει
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 493

Τυνδαρέου,
Παί
990
Και τοϊν αγαθοίν ξύγγονε κούρoιν
Διός, οι φλογεράν αιθέρ' εν άστροις
Ναίουσι, βροτών εν άλος ροθίοις
Τιμάς σωτήρας έχοντες 1000

Χαίρε, σεβίζω σ' ίσα και μάκαρας,


995 Πλούτου, μεγάλης τ' ευδαιμονίας,
Τάς σάς δε τύχας θεραπεύεσθαι
Filia Tyndari, Υ

99Ο Εt fortium soror juvenum, filiorum


Jovis, qui flammeum aetherem in astris
Ιncolunt, gui in maris Huctibus mortalium
Ηonores servatrices habent,
Salve, te veneror, acque ac beatos Deos,
995 Γίνitiarum, magnaque felicitatis causα.
Τuas autem fortunas coli

θιοι, δοκεί τάδε rectius ad antecedentia re οδμή, quae omnia exempla et plura ab
ferri Conjicit enim δράσω, 'πει θεοί,. Seidl. Εustathio in hanc rem proferuntur; vide
987. πικρόν δι χ ήδύ] Μalim equi quae nos ex eodem ad Ηippolyt. ν. 389.
dem: πικρόν δ', ουχ ήδύ. Μusg. et ΑΕmil. Ρortus in hunc locum. Ηaec
Μusgravius conjicit πικρόν δ', ουχ ήδύ, autem verba : Τιμάς σωτήρας έχοντες, pro
quod librorum lectione deterius est. Μale prie de Castore et Polluce dicuntur, ut
etiam et contra metrum Victorii editt. pote quorum honor erat, Servatores prae
πικρόν δε χ ήδύ τ' αγώνισμα. Seidl. cipue dici, de qua quoque re vide quae
988. Uncinis inclusi vocem ιώ. Ιta nos ad Ηelen. ν. 1663. Βαrnes.
enim Τhierschius : " ιώ linea Victorius
subduxit et in margine " Μ.'' posuit, φuo Τιμάς σωτήρας έχοντες ) Βothius conji
indicat, ιώ in ΜS. defuisse.'' Μelius pro cit σωτήρες. Ιdem in textu reposuit Schae
fecto videtur abesse.
ferus. Sed nihil mutandum est. Τιμή
Νatum fortasse est
ex addito ώ ad βασίλεια. Seidl. hic valet munus. Νoster Iphig. Τaur.
777. ξενοφόνου, τιμάς έχω, de Iphigenia,
990. Και τοί αγαθούν ξύγγονι κούροιν] coll. v, 55, τέχνην τήνδ', ήν έχω ξενοκτόνον,
Διοσκούροιν, Vide supra ad v. 746. ΑΕschyl. Εum. 416. τιμάς γεμίν δή τάς
Βarnes.
εμάς τεύσει τάχα, et passim in ista fabula.
991. ο φλογεράν] Βarnesius errore ty Ιn Comici Εcclesiaz. 5. ubi de lampade
pographico οι δε φλογεράν, Μusg. dicitur λαμπράς ηλίου τιμάς έχεις, ΥΥ ΟΙΥ SΆ
Quod in Βarnesiana est oλ δε φλογεράν, tis accurate vertunt splendidos solis hono
id recte typographicum errorem judicat res habes, dilucidius, splendidum solis mu
Μusgravius. Seidl. ηus. Conf. Valcken. ad Ηippol. ν. 106.
993. Τιμάς σωτήρας έχοντες ) Νon est, 1De generis enallage in τιμάς σωτήρας νίd.
quod adeo turbentur critici, adjectivum ΑΕm. Ρortum et Βarnes. ad h. Ι. coll.
masculinum substantivo fα-minino adjun
gi, ita enim Αttice apud optimos aucto Lobeckio ad Soph. Αjac, p. 27o sqq..
res usurpari videmus, ut: Πύλου ήμαθόεν
τως, et υλήιντι Ζακύνθω, et Φωκάων ολοώ 994. Ιntellige sic: σεβίζω σε ίνεκα πλού
τατος οδμή, Ηomer et νεκρόν δάμαρτα, et του μεγάλης τ' ευδαιμονίας. Seidl.
κλυτος Ιπποδάμεια, θήλυ, είρση, ότα χάλ σεζίζωσ' ίσα ed. Victor.
κιον, αλό, πολιoίo, πουλύν εφ’ υγρήν, πικρός

",
494 ΕΥΡΙΠ ΙΔΟΥ

Καιρός νύν, ώ βασίλεια.


ΚΛΥΤΑΙΜΝΗΣΤΡΑ.
Έκβητ' απήνης, Τρωάδες, χειρός δ' έμής Α/
] ΟΟ5
Α"
Λάβεσθ' , ίν' έξω τούδ' οχου στησω πόδα.
1000 Σκύλοισι μεν γάρ θεών κεκόσμηνται δόμοι
Φρυγίοις εγώ δε τάσδε Τρωάδος χθονός
Εξαίρετ, αντί παιδός, ήν απώλεσα,
Σμικρον γέρας, καλόν δε, κέκτημα δόμοις, 1010

ΗΛ. Ούκουν εγώ, δούλη γαρ εκβεβλημένη


Τempus est, Ο regina, ab omnibus.
CLΥΤΑΕΜΝΕSΤRΑ.
Descendite de curru, Ο Τroades, et meam manum
Ρrehendite, ut extra vehiculum hoc pedem ponam.
1000 Spoliis enim exornatae sunt aedes Deorum
Ρhrygiis: ego vero hasce, ex terra Τroica
Εlectas famulas pro filia, quam perdidi,
Εxiguum munus, gratum tamen, domi possideo.
Εle, Αnne ego (serva enim ejecta er

997. Legendum, ut versus Ρarαπmia 1000. Σκύλοισι μεν γαρ θεών κεκέσμηνται
cus sit: δόμοι] De hostium spoliis, Deorum tem
plis suspensis, vide quae supra diximus ad
καιρός νυν, & βασίλεια ν. 6. Υψηλών δ' επί Ναών τέθιικι σκύλα
Μusg. πλείστα Βαρβάρων. Ιta antiquitus legimus
Ηeath, scribit: Καιρός γ' εμοί, ώ βασι de Εuphorbi, a Μenelaoin bello Τrojano
λεία. Βeck. occisi, clypeo in templo Αrgivae Junonis
Ρost καιρό: vocabulum excidisse, me Jaquearibus suspenso, φuem aliquot post
trum docet. Μusgravius inserit νύν, Ηea seculis Pythagoras pro suo agnovit, ut
thius γ' εμοί, pro quo melius esset εμοίγ'. pote qui Τrojani tempore belli Ρanthoi
Sed laborare mihi videtur haec tota post des Εuphorbus erat, ut ait Οvidius Μeta
rema sententia, quare aliud quiddam ex morph. Lib. ΧV. Fab. 3. Ιn quem lo
cidisse arbitror. Seidl. cum vide veteres Scholiastas Latinos et
Deest νύν in ed. Victor. Diogenem Latirtium in Vita Pythagorae;
998. "Εκβητ' απήνης, Τρωάδες,] Clytaem Ρhilostratum denique de Vita Αpollonii
nestra in εCenam introducitur, cujus area Τyanei, Lib. VΙ ΙΙ. c. 3. in oratione Α
videtur ager Αrgίνus juxta Coloni, Εlec pollonii ad Domitianum. De voce autern
trae mariti, rusticas aedes, curru vecta et κεκόσμηνται, quae pro κεκοσμημένοι εισιν,
Τrojanis ancillis captivis stipata, Αsiatica Ιonice, Αttice et Poetice, ponitur, vide
quadam pompa et luxu plane regio. quae nos ad Ηerc, Fur, v. 546. Ιta So
Βαrnes, phocles in CΕdip, Colon. ν. 1299. Τετί
999. Vulgatam hujus vers, lectionem μηνται habet, sic Εurip. in Danae, ν.
tuetur Van Staueren Οbss. Μisc. Τ. Χ. 7Ο. εμμεμόχθηνται. Sic ιβίβληντο, Ιonice
p. 98. nam Αbresch. in Μisc. Οbss, 9, 3. εβεβλέατο et ήατο, pro βεβλημένοι ήσαν. Εt
p. 436. et ad ΑΕsch. Ι. p. 355. conjecerat certe hacc est antiquissima hujus temporis
βήσω πόδα, quod στήσαι πόδα sit, sisteregra et personae formatio, in verbis contractis,
«ιμηι. Βeck,

***
495
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α.
1005 Δόμων πατρώων, δυστυχείς οικώ δόμους,
Μήτερ, λάβωμαι μακαρίας της σής χερός,
ΚΛ. Δούλαι πάρεισιν αίδε, μη σύμοι πόνει.
ΗΛ. Τί δ' αιχμάλωτόν τοι μ' απώκισας δόμων, 1015
Ηρημένων δε δωμάτων ήρήμεθα,
1οιο "Ως αίδε, πατρός ορφαναι λελειμμέναι,
ΚΛ. Τοιαύτα μέντοι σός πατήρ βουλεύματα,
Εις ούς έχρήν ήκιστ', έβούλευσεν φίλων.
Λέξω δε, και το δόξ όταν λάβη κακή
- Λ 2/ Λ'
1Ο2Ο

Γυναίκα, γλώσση πικροτης ενεστι τις,

1oo5 ΑΕdibus paternis, infelicem incolo domum)


ε Ο mater, apprehendam beatam tuam manum?
cly. Servae hae praesto sunt, ne tu mihi labora.
Εle, Quid vero me captivam ab aedibus paternis procul amandasti?
Captis autem adibus, captae sumus,
1Ο10 Ut istae, orbae relictae patre.
Cly. Ηujusmodi quidem tuus pater consilia
Αdversus quos minime oportebat amicos iniit.
Ι)icam autem. Quanquam quum mala corripuit opinio

Μulierem, linguae inest quadam acerbitas

mutare nempe ητα in ηνται, ut τιποίηται, Τί δ', αιχμάλωτόν] Ιnterrogationis sig


in plurali πεποίηνται, etc. Βarnes. num, quod vulgo in versus fine ponitur,
1002. Εξαίρετ',] Εξαίρετα, pro εξαιρέ bene h. 1. inseruit Ηeathius. Τι δί , est
τως, vel δώρα subaudi, et per appositionem nostrum ιυie so " i. e. cur ita vis, cur me
refertur ad Τρωάδας. Praeter sortem au minus quam hasce famulam tibi vis ades
tem captiva plurimae Τrojanae sunt Αga se? Proximum τοί autem est nostrum
memnoni concessae, quod imperator Grae doch, sive ja. Ηast du mich doch, sive du
CΟΓΙΙΙΥΥ erat» λαst mich jα ιuie eine Κriegsggfangene aus
αντί παιδός, ήν απώλεσα,] Ιphigeniam den Ηause enifornt. Seidl.
notat, guam ex patris impia pietate im 1009. Νescio, quo errore in Μusgrav. Εd.
molatam amisit, de qua re vide Iphig. in excusum sit ήρημένων μεν, Vertit Reiskius:
Αul. Fabulam. Βαrnes.
Αdemtis enim aedibus nos quoque capti
Εξαίριτ,] Ιntellige, si opus est, δώρα. velut et perditi sumus non secus atque
V. Lamb, Βos. Εllips, p. 125. sqq. Ver hae, Seidl.
su praecedente recte post τάσδι Schaeferus
posuit comma. Seidl. 1010. λιλιιμμίναι..] Νοn pertinet ad
1008. Ηeath. distinguit: τί δ', αιχμά ήρήμιθα, sed ad αίδι. Αlias scripsisset λι
λωτών τοί μ' ατύκισας δόμων. Quidnί υero * λειμμένοι ex canone Dawesiano, cui cal
captivum certe me α domo patrία αθstraτisti. culum suum adjicit Ρorsonus ad Ηec.
515. et alibi. Seidl.
Reisk. scribit: τί δ' αιχμάλωτον ώ, (i. e.
ώς αιχμάλωτον) φuare υero me μt captivum 1014. Corruptum hunc versum putat
αύduristi procuι αυ τaibus paternis" ήρημέ Ρorsonus ad Ηec. 302. ob correptam vo
νων γάρ δωμάτων, αάemtis enim adibus nos calem ante γλ. Sed bene defendit Εr
quoque captι υclut et perditi suπιus, non furdtius meus ad Soph. Αjac. ν. 1066. p.
secus αιφue hat orbe, πατρίδος λελειμμένα, 619. not. citans ΑΕschyli Fragm. apud
μrocuί α pαίriα remoία, Βeck. Ρhot. v. οκτώπουν:
496 ΕΥΡΙΠ ΙΔ ΟΥ

1015 "Ως μεν παρ' ημίν ου καλώς, τό πράγμα δε


Μαθόντα σ', ήν μεν αξίως μισείν έχεις,
Στυγείν δίκαιον είδε μή, τί δει στυγείν,
1025
Ημάς δ' έδωκε Τυνδάρεως τω σώ πατρι,
y ρ/ Λ' * Άη «W Λ' » Α'

Ούχ ώστε θνήσκειν, ουδ' α γειναίμην εγώ.


1015 (Ut nunc apud nos) non recte: ipsam vero rem
Si cognoveris, si quidem merito nos odio prosequi potes, [no: "
Οdio prosequi nos est aquum, si vero non cognoυeris rem, quid oportet odisse
Νos dedit Τyndareus tuo patri,
Νοn ut morerer, neque ea, qua peperissem ego.

κέντημα γλώσσης, σκοςτίου βέλος λέγω. i. e, nobis hoc non videtur sapiens. Seidl.
1016. Μαθόντα σ',] Ηoc, φuod habeι
Quid faciet Ρorsonus huic versui Soph. Εd. Victor. mihi quidem satisfacit. Can
Τrach. 615. terus μαθούσαν legit, Reiskius μαθόντας.
στιαγίδι θίμενοι τήδ' έτ' όμμα, γνώσεται, ν.vid. ad Iphig in Τaur. ν. 838. Cyclop.
326. Μusg.
Conf. ejus Praef ad Ηec, p. clxxii. sqg. Μαθόντα σ',] Canterus et Scaliger μα
δείdl. θούσαν legunt, et certe ea lectio videtur
1ο15. Lego et distinguo: necessaria: ad Εlectram enim res refertur,
nolo tamen aliquid mutare, quia omnia
ώς νύν τας ημίν, ου καλώς, exemplaria μαθόντα habent, et supra ad
(Ut nunc nobis usu υenit) nullo.jure, Νon Ιon. v. 975. observavimus, aliquando
εnim dicit, hoc quoad se tantum iniquum masculinum genus etiam de singulari fα
esse, sed in universum. Μusg. mina usurpari, guanquam, ut ingenue fa
"Ως μεν παρ' ημίν, ου καλώς, etc.] Ηunc tear, vix in hac re tale quid me reperisse
locum nemo intellexit, Αlii aliter ver meminerim. Vide quoque supra ad ν.
ιunt, sed inepιe omnes. Μusgravium non 993. Βαrnes.
satis intelligo. Μutandum autem nihil ίχεις. Μαθόντας - έχη] Vulgo μαθόντα σ'-
putopraterinterpunctionem. Vulgo enim Reiskium secutus sum, nisi quod
plene distinguitur post τις versu antece scripsi έχη, αμum illi satisfaceret indicati
alente, et post ημίν nulla est interpunctio. νus έχει. Ultima littera in έχει, νidetur
Loci sensus hic esι: Ιιem dicαm, φuam nata e prima τocabuli sequentis, nisi po
ρμαm, μυι malamJamanι mulier γιαοία εί, tius secundam personam librarius fecit ob
orationί εjus inυisi quid inesί, (i. e, Gius pragressum scilicet σί. Seidl.
orationem inviti audiunt, neque aequa 1017. Νeutra in parte versus retinen
lance pendunt), injuria, uί mini φuidem dum censeo στυγείν Lego utique:
υίdetur, sed rem ipsam (nulla personae ra Στέγειν δίκαιόν μ', ει διμή, τί δει ψέγειν,
tione habita) decet cognoscere, et, si hac Μusg.
cogniια aliφuis odio dignus υίdeatur, turn
demum αφuum est, eum odisse, sin minus, 1018. Οptime emendat Dawesius Μis
σdio αυstinere. Πικρότης igitur est idem cell. Crit, in fine:
quod πικρόν τι, inυϊsi, moiesti quid,.gua ημάς δ' έδωκε Τυνδάρεως τώ σώ πατςι
significatiοne stepissime adjectivum illud ούχ ώστε θνήσκειν, ουδ' α γυναίμη εγώ.
apud Νostrum occurrit, ut Μed.226, πι
κρός πολίταις εστιν αμαθίας ύπο, Ηel. 295. Μusg.
etc, Ιn ipsa nostra fabula supra legimus Ημά, δ' έδωκι] Ιta bene Dawesius Μis
ν. 418. πικρά δ' αγγείλαμε άν: Quod at cell. Crit, p. 337. Vulgo ημάς δίδωκι. (Ιta
tinet ad verba παρ' ημίν, conf Νostri Ηe ed. Victor.) Seidl.
racl. 881.
1019. ουδ' α γειναΐμην εγω.] Γεινάμην Ιο
τας ημίν μεν γας ου σοφόν τόδε, nice pro εγεννάμην, sublato omnino aug
εχθρούς λαβόντα μα ποτίσασθαι δίκην, mento, non autem per contractionem eli
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 497

1020 Κείνος δε παίδα την εμήν, Αχιλλέως


Λ. 9 y , Λ Χ/

Λέκτροισι πείσας, ώχετ' εκ δόμων άγων


Πρυμνούχον Αύλιν ένθ' υπερτείνας πυλας,
Λευκήν διήμησ’ "Ιφιγόνης παρηίδα.
γ γ. Α'
1030

Κεί μεν πόλεως άλωσιν εξιώμενος,

1020 Ιlle vero filiam meam, Αchillis


Spe connubii ductam, domo abduxit in
Stationem navium Αulidem ; illic superatis portis
Candidam demessuit Iphigeniae genam.
Εt si quidem urbis excidium prohibens

so, ut veteres libri prae se ferebant, tune solet, correxit vulgatum τύλας, ηuod in
enim α produceretur, quod versus ferre firmius Ηeathius defendit. Comparat
nequit. Βarnes. Τyrwhittus Iphig. Τaur. 26. Seidl.
γειναΐμην etiam Reisk. Βeck, 1023. Ιφιγόνης] Docte monet Βarne
α γειναΐμην ιγώ.] Certissima hacc est sius, hanc primariam vocis formam esse,
Βeiskii et Dawesii Μiscell. Crit, p. 337. alteram vero Ιφιγένεια secundariam et
emendatio, φuum olimlegeretur α'γεινάμην poéticam. Similis inflexio est in Πηνε
εγώ. Βarnesius α γεινάμην omisso augmen λόπη, Πηνελοτείn, apud Ηon. Ευρώτη, Εύ
to, quod hic locum non habet. - Ceterum ρώτιια, apud Μoschum. Ειδοθέη, Ειδοθειίη,
confer Τroad. 749. Seidl. Dionys. Ρerieg. ν. 2. 9. Περσεφόνη, πες
α 'γεινάμην, ed. Victor. σεφόνεια, Οrph. Ηymn. 29. et alibi. Ιτ
1020. s. Κιίνος δι παιδα την εμήν, Αχιλ ποδάμη, Ιταοδάμεια, φuae omnia a Βarne
λίως Λέκτροισι πείσας,] Quomodo Αga sίο indicata sunt. Αdde"Υψιπύλη, Υψι
memnon, practextu Αchillis nuptiarum, πύλεια, Αpoll. Rhod. Lib. Ι. Μusg.
Ιphigeniam ad Αulidem traxerit, ubi il 'Ιφιγόνης] "Ιφιγενείας. Νοtandum est,
lam immolarit, supra ostenditur in fabula hoc in loco Ιφιγόνη, licet rarius occurrat,
sub eo nomine venditata, Βarnes. originale esse, et Ιφιγένεια poetice pro
1022. υπερτείνας πύλας,] Οptime Τyr eodem dici, et alio nomine Ιφιάνασσα.
whitιus: Corrigendum credo τυράς. Sic Ροétae enim propria nomina hoc modo
recte in Ιphigen. in Τauris, v. 26. Ιphi extendere solent, praesertim Αttici et
genia de se loquitur: Ιonicί scriptores, aliquando etiam et
appellativa, ut: Πηνελότη, πηνιλοπείη,
ελθούσα δ' Αυλίδ' ή τάλαιν' υτές τυράς Ηom. Ευριδίκη, Ευριδίκεια Μosch. Ευρώπη,
μεταςτία ληφθείσ' εκαινόμην ξίφει. Ευρώσιια idem. Ειδοθέη, Ειδοθιείη, Dionys.
Μusg. Ρerieg. ν. 259. Περσεφόνη, Περσεφόνεια
Πρυμνούχoν Αύλιν] Αύλις portus et re Οrph. Καλλιόση, Καλλιόπεια, "Ιπποδάμη,
gίο Ά ubi Graeci naves adscende "Ιπποδάμεια, Αθήνη, Αθηναίη, ανάγκη, αναγ
bant in Τrojana expeditione, recte igitur καίη, etc. Βarnes,
πρυμνούχος ob navium, praecipue Grae "Ιφιγόνης] Βrubach. Ιφιγίνης. - Dera
carum, stationem dicitur, et quod ob riore ista forma disputat Βarnesius, eam
tranquillitatem diu ibi detinebantur, Vid. que originariam putat, alteram vero Ιφι
ad Iphig. Αul. ν. 14. γίνεια ex illa formatam per dilatationem
ίνθ' ύτιρτείνας πύλας,] Scaliger πόδας poéticam. Quod verum videtur de iis
legit, mallem ego λύται, sed exemplum nominibus, quae in exemplum Βarnesius
desidero του λυ brevis in hac voce, Contra affert, Ευρώτεια, Πηνελότιια, Ειδοθέιια,
πmilitant Scenici omnes.
Βαrnes. "Ιπποδάμεια, Περσεφόνεια, Ευρυδίκεια, Καλ
Οptime se habet vulgata, υπερτείνα, λιόπεια, quamquam etiam horum quaedam
πύλας idem, quod υπέρ πύλας πόδα τείνας, diversitas est. De Ιφιγένεια ποn assen
Reisk. conjicit , ένθα τιςείνας τάλας, tior , Ηoc enim descendit ab Ιφιγενή,
Βeck. (quod nomen commemorat Εtym. Μ.
τυράς,] Ita Τyrwhittus feliciter, ut 480, 15.), Ιφιγόνη vero ab Ιφιγόνος. Ρlane
498 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ

1025 "Η δώμ' ονήσων, τάλλα τ' εκσώζων τέκνα,


Έκτεινε πολλών μίαν ύπερ, ξύγγνωστ' αν ήν
Νύν δ' ούνεχή Ελένης μάργος ήν, ό, τ' αυ λαβών
2/ Λ 9 9

Αλοχον κολάζειν προδότιν ΟUλ. ήπίστατο, 1035


) - Μ., 1

Τούτων έκατι παίδεμήν διώλεσεν.


1030 Επί τοίσδε τοίνυν, καίπερ ήδικημένη,
2. y Μ Α

Ούκ ήγριούμην, ουδ' αν έκτανoν πόσιν


2 ν ?' γ ν/ και 2/ Α"

Αλλ' ήλθ' έχων μοι Μαινάδ' ένθεον κορην,


Λέκτροις τ' επεισέφρησε, και νύμφα δύο 1040

1025 Αut domus pro salute, utque reliquos servaret liberos,


Οccidisset unam pro multis, condonandum fuisset.
Νunc vero propter Ηelenam saevus erat, et maritus
Uxorem proditricem punire nescivit,
Ηorum gratia filiam meam interfecit.
1030 Ρropter hacc tamen, quamvis affecta essem injuria,
Νon efferata eram, neque interfecissem virum.
Sed venit adducens mihi Μaenadem afHatam numine puellam,
Εt lectis intulit, et sponsas duas

similes sunt formae Ηριγένεια et Ηριγόνη. Reisk. emendat: μάργοι ήν, ην αύ λα


βών, aut ό, αυ λαβών. Βeck,
1024. Κει μεν τόλιω, άλωσιν εξιώμενος,] ούνιχ Ελένη] Sic scripsi cum Ηeathio
Ut Μenαiceus, Creontis filius Τhebas
et Τyrwhitto. Legitur oύνιχ' Ελίνης,
sua morte servavit, ne caperentur; Ρhα"- Vertit Ηeathius : " Νunc vero, guia
nissas vide. Βαrnes. Ηelena libidine aestuabat, et ille vicissim
1026, σύγγνωστ' αν ήν ] Ιta jam Εditi qui eam in uxorem acceperat, quomodo
ex Canteri conjectura. Εd. Victor σύγ proditrix cohibenda erat, non intelligebat,
γνωστά νιν, nec variant ΜSS. Μusg. horum causa filiam meam perdidit.'' Sehol.
"Εκτιινι πολλών μίαν ύσιρ,] Αd μίαν ad Αndrom. 941. μαργότητι - πορνεία.
intellige ταρθένον, videl. Ιphigeniam. Ιta Δeidl.
Virgil. ΑΕn: Lib. V. ν. 816. ΤUnum pro όσ' ed. Victor. -

multis dabitur caput. 1028. προδότη», ed. Victor.


σύγγνωστ' αν ήν] Cum olim scriberetur 1030. Επί τοϊσδι] Ηoc anapaesti genus
σύγγνωστά νιν, Canterus et Scaliger recte attigi de Verss. Dochm, p. 355. Οc
πmonebant de errore, et restituebant, ut currit etiam Ηel. 837. 1233. Seidl.
nunc scripsimus. Βαrnes. τούς δί τοι νύν, ed. Victor.
Νota diversi temporis participia iξιώ 1032. Μαινάδ' ίνθιον κόρην,] Cassan
μινος - ονήσων - ικσώζων. Seidl. dram notat. De qua re Ηomerus Οdyss.
1027. Legendum cum Ηeathio et Τyr λ. ν. 42ο. οικτροτάτην δ' ήκουσα όπα Πειά
whitto: - μοιο θυγατρός, Κασσάνδρης, την κτείνε Κλν
ταιμνήστρη δολόμητι: . Αμφ' εμοί. Ιtem
Νύν δ' oύνιχ' Ελίνη μάςγες ήν - ΑΕschylus et Seneca in Αgamemnone, et
Εuripides in Τroad. Βαrnes.
Νunc αιμtem φuία Ηelenα libidinosa erat. 1ο33. ιτεισέφρησι,] Dawesii emendatio
Distinguendum deinde minima distinc est Μiscell. Crit. p. 348. Εd. Victor.
tione post ήτίστατο. Μusg. επιισέφρηκε, φuae vox nihili est. Μusg.
Νύν δ' ουνιχ'] Scaliger legit είνιχ, sed Λέκτροι, τ' ιτεισέφρηκι] De τoce επιισ
idem sonat oύνεχ', mec est, φuod aliter φρίω vide quae nos ad Ηerc, Fur, ν. 1258.
legamus. Βαrnes. Δeidl.
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 499

Εν τoίσιν αυτοίς δώμασιν κατείχομεν.


1035 Μώρον μεν ουν γυναίκες, ουκ άλλως λέγω.
"Οταν δ' υπόντος τούδ, αμαρτάνη πόσις,
Τάνδον παρώσας λέκτρα, μιμείσθαι θέλει
ν. / Α

Γυνή τον άνδρα, χάτερον κτάσθαι φίλον 1045

Κάπειτ’ εν ημίν ο ψόγος λαμπρύνεται,


1040 Οι δ' αίτιοι τωνδ', ου κλύουσ' άνδρες κακώς.
Ει δ' εκ δόμων ήρπαστο Μενέλεως λάθρα,
Κτανείν μ' Ορέστην χρήν, κασιγνήτης πόσιν
Ιn iisdem aedibus simul retinuit.

1035 Lascivae quidem mulieres; non aliter dico.


Οιuum autem hoc obtinente, maritus peccat,
ν Domesticum respuens lectum, imitari νult
Μulier virum, et alterum sibi quaerere amicum:
Deinde in nobis probrum se ostentat,
1040 Ηorum vero autores viri non male audiunt.
Quod si clam Μenelaus fuisset raptus domo,
Οcciderene oportuisset Οrestem, sororis virum

επεισέφρησε - δύο] Ita emendavit Daw κατείχ' ομού.] Vulgo κατείχομεν. Μus
esius Μiscell. Crit. in fine, citans Ηergravii loci (vid. ejus not.) nihil probant.
cul. Fur. ν. 1258. Vulgo επεισέφρηκε - Νam de navibus.quidem et equis verbum
δύω. Νescio, qua incogitantia composita illud in usu est, ut nos dicimus αηλιαlten,
verbi φρεϊν Τragicis ignota dixerim ad sed nostri loci alia ratio est. Οιuare Daw
Τroad. v. 649. Επεισφρεϊν occurrit etiam esii emendationem probandum puto.
Αlcest. 1075. Seidl. Seidl.
δύω, ed. Victor. 1036. υτόντως τούδ,] Legendum απόντος
1034. κατείχομεν..] Probabiliter R. τούδ'. Μusg.
Dawesius, κατείχ' εμού, Μiscell. Crit, p. υπόντος] Μale Μusgravius conjicit
348. Νe tamen nimium huic emenda απόντος. Sensus: Jam temeritatem mu
tioni fidamus, faciunt loca aliqua, in qui lieribusinesse concedo. Ωuando itaque,
bus parem fere potestatem obtinet κατέ φuum hoc vitium mulieribus subsit, mari
χω, Sic ιν ή Αμόργης κατείχε, Τhucyd. ιus peccat, etc. Ηugo Grotius:
VΙΙΙ. 28. vid. et 100. Ιn initio versus
Sumus, fatebor, feminae stultum genus.
Εd. Victor habet εν τοι, αυτοίσιν, ηuod, Ωuod cum se ita habeat, cum vir externo va
Βarnesio praeeunte, mutavi. Μusg. 118

Εν τούτιν αυτοί, δώμασιν κατείχομεν..] Α". thalamum spernit, imitari hoc sibi
Αttice activum pro passίνο, κατειχόμεθα. Ρermittit uxor, guaerit et Venerem novam.
Ιta ΑΕmilius Ρortus. Sed et ημάς potest Ωuae culpa cum nos maxima invidia premat,
Duces malorum rumor absolvit viros.
subaudiri. Sic στεψάμενος (subaudi εαυ
Δeidl.
τόν) pro στεφθιίς, et μεταστρέψας (i. e.
εαυτόν) pro μεταστρεφθείς, Ηomer. Ιta 1039. λαμπρύνεται,] Fortiter se gerit,
Virgil. ΑΕn. Lib. ΧΙ. ν. 707. Ρugnarque vel se osιentat. vid. ad Ηeraclid. ν. 281.
ασcinge pedestri, pro accingere, vel ac Ρotest etiam metaphora esse a vento for
cinge te. De Αttico autem hoc usu vi ti et secundo, φui λαμπρές Graecis au
de plura ad Ηeraclid. v. 884. Βarnes. dit. vid. Dorvill. ad Chariton. p. 1 14.
Εdd. Victor, εν τοί, αυτοίσι. Εmendavit Μusg.
Canterus. λαμπρύνεται,] Verto se jactat. Seidl.
500 ΕΥΡΙΠ Ι Δ Ο Υ

Α' Λ' \ \ - \

Μενέλαον ως σώσαιμι, σός δε πως πατήρ


9 Α' 2
1 050
Λ "ω και η ν Α 2 -

Ηνέσχετ' αν ταύτ' , είτα τον μεν ου θανείν


1045 Κτείνοντα χρήν ταμ, εμε δε προς κείνου παθείν,
/ / y γ'
Έκτειν', ετρέφθην, ήνπερ ην πορεύσιμον,
\ W 2 Α' Λ' Λ ν "Λ

Προς τους εκείνω πολεμίους φίλων γάρ αν


Α' "W Λ' Λ' 2 Α' Α'

Τίς αν πατρος σου φόνον εκοινωνησε μοι; 1055


Λ 2 και/ Λ 9 Α' * Ο Α'

Λέγ' εί τι χρήζεις, καντίθες παρρησία,


1050 "Οπως τέθνηκε σος πατήρ ουκ ενδίκως.
Μenelaum ut servarem ? ιuus autem pater quomodo
Τulisset ista? deinde illum quidem non mori
1045 Conveniebat, gui mea occidisset, me vero ab illo pati 2
Οccidi, converti me ad υιαnι, φuam licebat ire
Αd ipsius hostes: Αmicorum enim
Ωuis patris tui cadem mecum communicasset 2
Dic, si quid cupis, et oppone libere,
1050 Quod tuus parens injuste perierit.

1042. ΜSS. β, γ κτανείν μ'. Ιn Εd. - ει δι μη, ΝΟΣΕΙ ΤΑΔΕ.


Victor. deest μ'. Μusg.
1046. s. "Εκτειν', ετρίφθην, ήντερ ήν πορεύ ζ/rorem αυίem decet conjugi iή omnibus
σιμον, Πρός του, εκείνη πολεμίους.] Ετράτην morem gerere, si sana mentis est, φuod sί
ι, την οδον, ήντερ ήν εμoί πoρεντίον, δηλονότι non.facerit, hac φuidem parte sanae mentis
προς τους πολεμίους και εχθρώς αυτό δια non est habenda. Sic loquuntur Veteres.
κειμίνους, οίος ήν Αίγισθος, όν ο Θυέστης εκ Ηippol. 293.
της αυτού θυγατέρος, Πιλοτείας, έσπειρε τι
μωρόν, ών υτ' Ατρίως έπαθεν, τοί, αυτού Κ' ει μεν νοσείς τι των απορρήτων κακών.
παισιν εστιαθείς. "Υβρισθείσα δε υτο Αγα Αndromachae, 898. τούτ' αυτό και νοσού
μέμνονος, ηναγκάσθην ου μεν τοί, αυτού φί μεν Verbum νοσείν de turbato perverso
λοις, αλλά μάλλον τους εχθρούς, φιλιωθήναι, φue rei cujusque statu usurpari Αbres
ίνα ούτω, αυτόν της ύβρεως τιμωρώ. Joh. chius animadvertit ad ΑΕschylum, Lib.
Μiltonus εστρέφθην legit nulla necessi ΙΙΙ. p. 179. - Deinde vero hos tres
tate, cum έτρίφθην saltem aeque bene stabit, versus Choro tribuo, Εlectracque oratio
certe prima corripi debet. Βarnes. nem sequenti demum versu incipere ar
ήντες) Αccusativus ήντερ pendet ab bitror. Ηic autem sίc scribendus:
ιτρίφθην. Ρlene ετρίφθην εκείνην οδόν,
ή τις ήν πορεύσιμον, scil. προς τους εκ. τολ "Οτ' εις αριθμών των εμών ήκεις λόγων.
δείdl.
Ωuandoηuidem dignaris mecum in certα"
1047. Μalim φίλων γάρ αύ, aut φίλων "τηen descendere, Jacobs.
γας ούν. Reisk.
1052. χρήν, ed. Victor.
1051. ΗΛ. Δίκαι' έλεξας η δίκη δ' αισχςώς 1053. "Ητις φρενήρης] "Ητις φρεσίνας
έχει. τίως χρήται, i. e. σώφρων. Οιuare autem
Γυναίκα γας χεήν πάντα συγχωρώ τόσει φρενήρη, habeat accentum in penultima,
"Ητις φςενήρης ει διμή δοκεί τάδε, quanquam sit primae contractorum, vide
ad Ιon. v. 1154. ubi tamen pro ακής le
Verba sunt Εlectra ad Clytamnestram, gendum ακή, quod jam nunc video, do
quae Αgamemnonis caedem excusare stu leoque, et (nisi homo essem) misere pu
dens, filia, αμaecunque vellet obloquendi deret, etiam tot leviculas erratiunculas
potestatem fecerat. Ρrimum autem scri omnem nostram diligentiam effugisse,
bendum puto : Βαrrιεε.
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 501

ΗΛ. Δίκαι έλεξας η δίκη δ' αισχρως έχει,


- ν ν Λ' - Α'

Γυναίκα γαβ χρη "7"αι γΤΩΖ συγχωρειν ποσει,

"Η τις φρενήρης ει δε μή δοκεί τάδε, 1060

Ουδ' εις αριθμόν των έμών ήκει λόγων.


1055 Μέμνησο, μήτερ, ούς έλεξας υστάτους
Λόγους, διδούσα προς σέ μοι παρρησίαν. 2 - "

ΚΛ. Και νυν γε φημι, ΖΟΟΑζ απαρνούμαι, ΤΕ% γΟy,

ΗΛ. "Αρα κλύουσα, μήτερ, είτ’ έρξεις κακώς, 1065


Εle, Juste dixisti, sed hoc jus turpiter habet.
Uxorem enim debebat omnia concedere marito,
Οιuae mentis compos esset, si vero hacc non videntur tibi,
Νeque mei sermonis in censum veniunt,
1055 Μemineris, Ο mater, guae dixeris novissima
Verba, φuibus mihi loquendi ad te dedisti copiam.
Cly. Εtiam nunc dico, neque denego, filia.
Εle. Αnne ubi audies, mater, deinde me afticies maleficio ?

Leg. ή δι μή, cuί υero id non υίdelur, comma ponas et ήκεις legas, quod profec
ίlla penes me ne in censum φuidenι υenit, to verius videtur, difficultas maxime eo
ήκει. Αut servato εί, legendum ήκης. redit, φuid significent ista: εις αριθμόν των
λ.το αιμtem nisi probes, nolim mecum in εμών λόγων ήκεις. Vox αριθμός interdum
νerborum contentionem descendas. Reisk. ita occurrit, ut idem fere significare vi
1054. εις αριθμόν ήκειν valet, quod La deatur, φuod αρθμός sive ρυθμός, Ρossis
tine dicitur in numerum vel in censunι igitur explicare: sί υero libi harc secu» υί
υσιίre, Sic ει τούμόν ίχθος εναριθμή, Οrest. deantur, ηeque tu in congruentiam orα
616. Legendum igitur: tionis mea υenis, i. e, si mecum non con
gruis, consentis, memento, etc. Ιta dici
- ει δε μη δοκεί τάδε, mus εις ταυτόν ήκειν, consentire, et similia.
Ουδ' εις αριθμόν τύμμ' έμών ήκι λόγων, Ρossis etiam, sί υerborum meorum ratio
Μέμνησο, μήτες, - ηem non habes, si eα contennis, Verum
tali modo expectes potius μήτε pro ουδί.
τύμμα εμών λόγων, ictus meorum xermo Si pro ουδ' legas συ δ', sensus possit esse
ηum. Sic πίει δ' αυ Πολυδεύκεα τύψιν hic: quodsi tibί hacc secus υίdeanίur, ιιι
όμoκλή, Αpollon. Rhod. ΙΙ. 20. νήδυμος υero in censum orationis mea υcnis, i. e.
Ε" ίτυψιν ορειμανίoς Διονύσου Τryphio tu vero cupis, ut sententiam de te meam
ΟΓ. dicam, memento. Ηoc modo Εlectra,
ήκει habent Εd. Victor et ΜSS. quod φue jam matris jussu sententiam suam de
enim vulgo dant ήκιις, φuodque hic male Αnctis ejus latura est, veniam τogabit, si
restat, sine auctore est. forte judicium suum paulo gravius videa
ΑΕschylus: έτυψεν - όνειδος. Εumenid. tur ac durius. Αριθμόν ποιείν certe dicitur
155. Μusg. de censu et lustratione exercitus, Verbi
Locus difficillimus et a nemine satis autem ήκειν similis usus est in Νostri Μed.
explicatus. "Ηκεις est lectio vulgata, 928. εις εμούς ήκεις λόγους. Seidl.
quam primum reperio in Βrubachiana. 1057. Και νύν γε φημι, κουκ αταρνούμαι,
Victorius et ΜSS. ήκει. Ιdem habet Ηer τέκνον.] Εst emphatica hacc, neeinelegans,
vag. Praeterea post λόγων Βrub. Ηervag. nec oιίosa repetitio, ita D. Johann. c. i.
Canter. ponunt punctum, quod ita tan ν. 20. Και ώμολόγησε, και ουκ ήρνήσατε,
tum ferri potest, ut ante μίμνησo sumas Vide quae nos supra ad Cyclop. ν. 211.
Jacunam. Sed si isto loco cum Stiblino Βarnes.
VoL. VΙΙ. Κ k.
502 ΕΥ Ρ Ι ΠΙΔΟΥ

ΚΛ. Ουκ έστι τη σή δ' ήδύ προσθήσω φρενί.


106ο ΗΛ. Λέγοιμ' άν αρχή δ ήδε μοι προοιμίου.
Εθ' είχες, ώ τεκούσα, βελτίους φρένας.
Το μεν γάς είδος αίνον άξιον φέρει,
- / Α'

Ελένης τε και σού, δύο δ' έφυτε συγγόνω 1070


"Αμφω ματαίω, Κάστορός τ' ουκ αξίω.
1065 Η μεν γαρ αρπασθείσ, εκούσι απώλετο,
Συ δ' άνδρ' άριστον Ελλάδος διώλεσας,
Σκηψιν προτείνουσ' ώς υπέρ τέκνου πόσιν
2/ Α/ φ'
1075
Έκτεινας (ου γάρ, ώς έγωγ, ίσασιν εύ)
Cly. Νon, at si quid excogitaveris, gratum animo habebo.
1ο6ο Εle. Dicam igitur: hoc autem erit mihi principium proαπmii.
Utinam habuisses, Ο mater, meliorem mentem :
Νam forma quidem laudem commodam affert,
Ηelenae, et tua, duae vero estis sorores
Αmbae dementes, Castoreque non dignae.
1065 Νam hacc quidem rapta periit volens.
Τu vero virum Graeciae praestantissimum perdidisti,
Praetextum praetezens, quod pro filia maritum
Οccideris: haud enim alii rem, ut ego, bene sciunt :

1058. ιρεί, scribit Reisk. Βαrnes. haec phrasis, quam ad Ιon. 344. frustra
"Αρα κλύουσα,] Fugit hic locus Εrfurd suspectam habui. Εxstat enim Soph.
tium meum ad Soph. Αj. 1109. ubi Ρor Αjac. 47ο. Νostri Μed. 39o. et Αlces
soni regulam (ad Οrest. 64.) de non pro tid. 561. Videtur esse praesens pro fu
ducenda brevi vocali ante mutam cum turo, ut τάριστιν, Soph. ΟΕd. Τyr. 776.
liquida vocabuli sequentis studet defen πίρναται, Αristoph. Εquit. 176 γίνει, ibid.
dere, Fateor quidem, multos locos Εr 1085. Νηρεϊδων μία γίνεαι, Νonn, p. 164.
furdtium egregie correxisse, sed de aliis εξανίστανται, Ρind. Ρyth. ΙV. Stroph. 3.
non assentior, atque ipsa illorum loco αλίσκεται, Οlymp. VΙΙΙ. Εpod. 2. ne
rum multitudo criticum debet paululum alia, guae in promtu sunt, accumulem.
morari. Αc videοr mihi aliguanto plures Ρro τη σή legi potest τή μή, i. e, τη
hujus generis locos offendisse, quam φuos εμή , guo posito, ήδύ cum τόδε (sic nunc
Εrfurdtii disputatio tangit. Νeque illud malim pro τάδι, ν. 1059.) concordabit.
satis perspicio, cur, quod in mediis, atque Μιμsg.
adeo compositis vocabulis, ut επίδρομάς, Reisk. conjicit: τη σή δ' ήκα προσθήσω
κατάκλύσειν, &c. licuit, non idem in di φρένα, ιua sententiac mean, placide ic
versis vocabulis potuerit ferri. Suntetiam ηαn, h, e, assentiar tibi sine con
alia epica poèseos licentia, φuibus raris tione, Βeck.
sime tragici in senariis utuntur, sed ut ουκ ίντι, τη σή, &c.] Ηeathius vertit:
untur tamen. Ιta supra ν. 598. habuimus « Νοn ita est, immo quod animo tuo
formam ήλιθον, ita nonnumquam dicunt gratum erit, insuper tibi retribuam.''
πολλον, μέσσος, alia. Potes quidem etiam Soidl.
nostro loco corrigere αρά με sive άρά γε, 1ο62. Το μίν γάς είδες αίνον άξιον φίρει,]
sive cum. Ηermanno ας άν, Sed dubito Lege, φέρειν. Ρor.
librorum lectionem mutare, Scidl. άξιον] Ιάια, absolute, i. e nullο casu
1059. ουκ έστι"] Νon temere movenda subjecto, legitur Τhucyd. Ι. 142. ubί
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 503

"Η της θυγατρός πριν κεκυρώσθαι σφαγάς,


1070 Νέον τ' απ' οίκων ανδρός εξωρμημένου,
Ξανθόν κατόπτρω πλόκαμον εξήσκεις κόμης,
Γυνή δ', απόντος ανδρός ήτις εκ δόμων
Εις κάλλος ασκεί, διάγραφ’ ώς oύσαν κακήν 1080
Ουδέν γάρ αυτήν δεί θύραισιν ευπρεπές
1075 Φαίνειν πρόσωπον, ήν τι μή ζητή κακόν,
Μόνην δε πασών οίδ εγώ σ' Ελληνίδων,
Ει μεν τα Τρώ' ήν ευτυχή, κεχαρμένην,
Ει δ ήσσον είη, ξυννεφούσαν όμματα, 1085

Quae priusquam filiae cades esset decreta,


1070 Cumque recens ab aedibus vir recessisset,
Αd speculum flavos comae cincinnos componebas.
Μulier autem, quae absente viro ex aedibus
Αd formam se ormat, eam ut malam depinge:
Ηaud enim ipsam oportet foris decoram
1075 Οstendere faciem, nisi malum aliquod quaerat.
Εgo vero te solam ex omnibus Graecanicis mulieribus scio,
Siquidem res Τrojanae felices essent, latari solitam,
Si vero inferiores, contrahere frontem,

άξιον-τι δρώιν. Ιterum : αξίους ε, τα ναυ ήσασιν] Νos: man weiss, qui usus ter
τικά, VΙΙΙ. 106. Μusg. tiae personae pluralis frequentissimus est.
1063. s, δύο -"Αμφω recte se habet. Quare non intelligo, cur viri docti in isto
Duae estis sorores, demens utraque, i. e. Sophoclis loco offendant, CΕd. Col. 658.
quarum una non minus demens est quam
altera. Νullus hic est pleonasmus. πολλαί δ' ατειλαί πολλά δη μάτην έτη
Δeidl. θυμώ κατητείλησαν αλλ' ο νού, όταν
1065. απώλετο ] Piersono placet ατώ αυτού γίνητα, φςούδα τατειλήματα,
χετο. Μihi hoc tenuius videtur, φuam
pro rei turpitudine Μusg. Ιn nostro loco non haerebis, si, quod res
Εtiam Reisk, defendit απώλιτο, semet ipsa postulat, ad σκηψιν προτείνουσ' intelli
ipsa perdidit. Οpponitur sequens διώλι gis τρός του, ανθρώτους. Seidl.
σας. Βeck. ισάσιν est datiν. plur, scienlibus, et con
ατώχε το 1 Ιta bene Piersonus Veris, p. struitur cum προτείνουσα, oblendens, ού
247. Vulgo απώλετο, φuod miror nac trudens, non lam bene, αίφνιο ego, scienti
tum esse defensores. Seidl. όμs, jactans apud minus me gnaros.
Η μεν γάς άρτασθείσ', εκούσ’ αιτώλιτο ) Εeisk.
Comma aut omnino delendum aut post 1ο69. "Η τή, θυγ. &c.] Similem oratio
εκούσ' ponendum, ut sensus sit non, quod nis conversionem deprehendes Ηec. 1187.
νersio dicit: Νam haec quidem rapta, pe ubi vide Ρorsonum. Ωuare non est,
riit volens, sed: Νam hacc quidem υolens quod cum Βothio legatur ή, φuomodo,
ταμία, periit, i. e, ipsa se praedam obtulit 8eidl.
nec rapta est invita, sed sua sponte. 1ο74. s. ουδέν γάς αυτήν διί θύραισιν ευ
Faehse. πρεπές Φαίνειν πρόσωπον,] Πege θυραίοις,
1068, ου γάς, ώς έγωγ', ίσασιν εύ"] Confer Ηippol. 414. (Ηarc emendatio
Lege, ίσασι σ' ευ. Por, Juvenis crat Porsoni, α φιμα, ειsi ipsa haud
Κk2
504 Ε Υ Ρ Ι ΠΙΔ Ο Υ

Αγαμέμνον ου χρήζουσαν εκ Τροίας μολείν.


1080 Καίτοι καλώς γε σωφρονείν παρείχε σοι.
"Ανδρ' είχες ου κακίoν Αιγίσθου πόσιν,
"Ον Ελλάς αυτής είλετο στρατηλάτην.
Ελένης δ' αδελφής τοιάδ' εξειργασμένης, 109Ο
Εξήν κλέος σοι μέγα λαβείν τα γάρ κακά
1085 Παράδειγμα τοις εσθλοίσιν, είσοψιν τ' έχει.
Ει δ, ώς λέγεις, σην θυγατέρ έκτεινεν πατήρ,
Εγώ τί σ’ ήδίκησ’, έμός τε σύγγονος,
1095
Πώς ού, πόσιν κτείνασα, πατρώους δόμους
Ημίν προσήψας, αλλ' απηνέγκω λέχη
1090 Ταλλότρια, μισθού τους γάμους ώνουμένη;
Quod Αgamemnonem ex Τroja redire non cuperes.
1080 Αtqui praeclaram pudice vivendi occasionem tibi prabuerat:
Virum enim habebas non interiorem ΑΕgistho maritum,
Quem Graecia sibi ipsi elegerat imperatorem.
Cum autem Ηelena soror talia patrasset,
Licebat magnam gloriam inde referre: nam mala
1085 Εxemplum habent bonis propositum, quod intueantur.
Si vero, ut dicis, tuam filiam interfecit pater,
Εgo qua injuria te affeci, meusque frater 3
Quomodo marito caeso paternas aedes non
Νobis dedisti: sed transtulisti αd lectos

1090 Αlienos, precio nuptias emens?

υera lectio sit, υerα ιαmen sponte nascitur, νων, vel certe καλώς παρείχί σοι sumendum
θύραιον.) Ρor. Αdvers. est pro εξήν, licebat, ut notat ΑΕmil. Ρor
1Ο75. ήν τι ed. Victor. tus. Βarnes.
1076. μόνη δ' ed. Victor. παρείχί σοι, i. e, in promtu tibi erat,
1077. Ειμιν πατρό' ήν ευτυχή,] Εmen facile erat, sive, ut ΑΕm. Ρortus, εξήν. De
dat Canterus ει μεν τα Τρό' ήν ευτυχή. hoc impersonali παρέχει disputat jam
Μihi verum videtur: ει μεν τα τρώων ευ Ηenr. Steph. Τhes. Ι. p. 1350. b. Seidl.
τυχοι. Legendum ευτυχοι indicat, quod 1085. ιίσοψιν] Ita bene Scaliger con
sequitur, είη Μusg. junctim. Εd. Victor, εις όψιν. Μusg.
τα Τρό'] Cum olim τα τρό' scriberetur, εις όψιν] Τα γάρ κακά τοις εσθλοι, έχει
Canterus recte τα Τρό' legendum putabat, παράδειγμα, και εις όψιν εαυτά έχει, οίον
cum illo autem putat Joseph. Scaliger, φευκτέα. Scaliger legit unico vocabulo
ΑΕmilius Ρortus, &c. Βarnes. είσοψιν, ut idem significaret, φuod είσοτ
τα τρό' ήν ευτυχή,] Ita Canterus. Εdd. τρον, sed vox ista suspicione non caret.
Victor, πατρώ' ήν ευτυχή. Εleganter Βαrnes.
Μusgravius τα Τρώων ευτυχοι, οb sequens Ηeath. είσοψιν scribit: rem in ηνιαnι
είη, φuem secutus est Schaeferus. Νec intueantur, et inde document sibί utilia
tamen illam lectionem, a libris minus re hauriant. Βeck.
cedentem, damnandam puto. Seidl. εις όψιν τελεί, aut potius τρέχει, sunt
1080. Καίτοι καλώς γι σωφρονείν ταρείχε eremplum, demonstratio bonorum in ocu
σοι..] Subaudi ο Θεός, vel etiam Αγαμέμ ιos incurrens. Εcisk.
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 505
ν. 2/ » » Λ" \ 9 ν " Α'

Κούτ' αντιφεύγει παιδός αντί σου πόσις,


2/ 2 2 και 3 "ν Α' Λ Λ 2 Α
Ούτ' άντ εμου τέθνηκε, δις τoσως εμε

Κτείνας αδελφής ζωσαν ει δ' αμείψεται


Α' γ. "-
1 100
Φόνον δικάζων φόνος, αποκτενώ σ' εγώ,
Ν Α 2 Λ \ Α'

1095 Και παίς


Λ.
Ορέστης -
πατρι τιμωρουμενοι.
γ
-

Ει γάρ δίκαι εκείνα, και τάδ ένδικα.


"Οστις δε πλούτον ή υγένειαν εισιδών,
Γαμεί πονηράν, μωρός έστι, μικρά γάς 1 105
Α'

Μεγάλων αμείνω σώφρον εν δόμοις λέχη.


1100 ΧΟ. Τύχη γυναικών εις γάμους, τα μεν γαρ εύ,
Τα δ' ου καλώς πίπτοντα δέρκομαι βροτών,
ΚΛ. "Ω παί, πέφυκας πατέρα σον στέργειν αεί.
Νec pro filio tuo maritus exulat,
Νeque pro me periit, φui me duplo magis
Vivam occidit, quam sororem pater : pοrro si rependi debet
Cades caede ultrice, te ego cecidero,
\ 1095 Εt filius Οrestes, paternam caedem ulciscentes:
Νam sijusta sunt illa, et hacc aequa sunt.
Quisquis vero spectans opes, aut clarum genus,
Γucit uxorem improbam, stultus est : parva enim
Ει casta magnis praestantiora sunt connubia in adibus.
1100 Cho. Fortuna in mulierum connubiis dominatur, nam alia quidem bene,
Αlia vero mortalium connubία non bene cadere video,
Cly. Ο filia, natura hoc inditum est tibi, ut patrem ames semper.

1086. ίκτεινε ed. Victor. 1091. ούτ' αντιφεύγει τα δός αντί σου τό
1088. Πώς ού, πόσιν κτείνασα, πατρώους σιι,] Cum olim Latina Versio hac de
δόμους] Ιta Canterus, conjectura certissi Jilia sumebat, nos correximus et filio
ma. Εd. Victor, πώς oύν πόσιν κτείνασ' ου scripsimus; omnino enim haec de Οresta
πατρώους δόμους. Μusg. dicuntur, in hunc sensum: Συ λέγεις, σε
Πώς ού, πόσιν κτείνασα, πατρώους δό πεφονευκένα, τον Αγαμέμνονα αντί της θυγα
μου,] Οlim erat: Πώς oύν τόσιν κτείνασ' τρός, "Ιφιγενείας δηλονότι Και πώ, ούν ουκ
ου πατρώους δόμους. Ωuod nullo modo fe Αίγισθος φεύγει, αντί του παιδός σού, Ορίσ
rendum erat, ob spondaeum in quarto lo του, ό; »ύν υπ' αυτού της πατρίδος εξελαύνε
co. Cum Cantero itaque et Scaligero lo ται, ή μάλλον ου τέθνηκεν αντ' εμού, ή ζώσα
co oύν lego oυ, et κτείνασα sine elisione ul ουχ απλώς έθανον Δίς γάβ τόσον εμε και
timae extendo, πόσιν κτείνασα vero inter ζώσάν τις έκτεινιν Αίγισθος, όσον αδελφήν
duo commata sunt locanda. Αγαμέμνων έκτεινεν. Ηaec autem Εlec
Βαrnes.
Πώς ου paulo inferius recurrit, ν. 1113. tra dissimulanter loquitur, ut quae scie
Δeidl. Dat, jam rediisse Οrestem, et ab eo casum
1089. ατηνέγκω] Ηeathius vertit : ΑΕgisthum, et jam nunc ipsam matrem ad
" Sed mercedem reportasti alienum to cadem exspectari. Βarnes,
rum, nuptiis pretio emtis.'' Ρretio in 1092. δι, τόσως, &c.] Βene explicat
tellige regno. Paulo post παιδο, αντί σου Βarnesius. Seidl.
recte Βarnesius de Οresteintelligit. Seidl.
Κk 3
506 ΕΥΡ ΙΠ Ι Δ ΟΥ
Α' Α'

Έστιν δε και τόδ' οι μέν εισιν αρσένων, 11 10


Οι δ' αυ φιλoύσι μητέρας μάλλον πατρός,
1105 Ξυγγνώσομαί σοι και γαρ ουχ ούτως άγαν
Χαίρω τι, τέκνον, τοις δεδραμένοις έμοί,
Συ δ' ώδ' άλουτος και δυσείματος χρόα,
Α - Λ'

Λεχώ νεογνών εκ τόκων πεπαυμένη, 1115

Οίμοι τάλαινα των εμών βουλευμάτων,


1110 Ως μάλλον, ή χρήν, ήλασ' εις οργήν πόσιν.
ΗΛ. Οψε στενάζεις, ηνίκ' ουκ έχεις άκη.
Πατήρ μεν ούν τέθνηκε, τον δ' έξω χθονός
Ιta autem et hoc fit: nonnulli φuidem sunt marium αnιαnles :
Αlii vero contra matres magis φuam patres amant.
1105 Ιgnoscam tibi, etenim non usque adeo
Lactor, Ο filia, iis, qua patrata sunt a me..
Sed tu sicne illota, et male amicta corpore,
Ρuerpera recenti e partu liberata mαnes ’
Ηeu me miseram ob mea consilia :
111o Νam vehementius, φuam oportuit, ad iram instigavi virum.
Εle, Sero gemis, quando non habes remedium ;
Ρater quidem mortuus est: illum vero, qui extra patriαn solum

1097-1099. Citat φuasi ex Cress. δί και τόδ. φuod quomodo cum reliquis
Stob. Grot. 72. 295. Βurn, coeat, non satis video. Ρutabam
1097."Οστις δε πλούτον, &c.] Ηune lo
cum ita vertit Grotius: Quicμηφue ηup σκηψιν δ' έχει τόδ'. -
tam moriύus duct malis 0ό genus opesue, Ιn eo quod patrem prae matre amas, specί
desipit : nam marimi, Conjugia pracstant osum practerium habes; nam alii liberoruπι
parυα, sί αdsίι castilas. Βαrnes. patrem magis colunt, alli matrem praecί
ΙΙΟΟ. 8. Vertit Grotius :
1»ue amant. Sic in Ione, ν. 721. στενό
μενα γάρ άν τόλι, ίχοι σκηψιν. et in hac
Fortuna varia nuptiis , video cadant
Ωuibus sccundae, video φuibus improsperae. Τragα.dia, ν. 29. εις μεν γάς άνδρα σκήψιν
είχ' ολωλότα. Jacobs
δcidl.
τίφυκας -- στέργει»] Vid. Μatthiae
1102. "Ω παί, τίφυκας πατέρα σον στές Gramm. Gr. S. 531. p. 760. Seidl.
γιιν αεί.] Νaturaliter constituta es. Ita 1103, οι μεν είσιν αρσίνων,] είναι τινές est
Αnaximander apud Ρlutarch in Ρhiloso ιοιum se tradere alicut. Soph. ΟΕd. Τyr.
phorum Placitis: πεφυκότοι του ισχυροτί. 917,
ρου πυρό, το ασθενέστερον αμαυρουν. For
ίiori Igne naturaliter debilioren obscuran. αλλ' έστι του λεγοντος, ή φέζους λέγη,
te. Βarrιes
ubί Βrunckius comparaι Αristoph. 86ο.
μη του λιγκντο, ίσθι. Ηiric verbum εισι
1102. 58 & ται, τιφυκα, τα τέρα σον στις γυν αιί. accentu donaνι. In versus initio Τhier
εστιν δε και τόδ' οι μίν εισι, αςσινων, schus mavult έστω pro έστιν. Νοn opus,
οι δ' αύ φιλεύσι μητςας μάλλον πατςός. ut υμιινor. Seidl.
1107. δυσείματος illustrat Αbresch. ad
Νonnihil offendor in hemistichio - ίστιν ΑΕschyl. Ι. p. 179. Βεσk,
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 507
- " "η Α" Α'
Πώς oύ κομίζει παίδ’ αλητεύοντα σόν, 1 120

ΚΛ. Δέδoικα τουμόν δ', ουχί τουκείνου, σκοπώ,


1115 Πατρός γαρ, ως λέγουσι, θυμούται φόνω,
ΗΛ. Τί δαι πόσιν σον αγριονεις ημάς έχεις;
ΚΛ. Τρόποι τοιούτοι και συ δ’ αυθάδης έφυς.
ΗΛ. Αλγώ γάρ αλλά παύσομαι θυμουμένη. 1125
ΚΛ. Και μήν εκείνος ουκ έτ έσται σοί βαρύς.
1120 ΗΛ. Φρονεί μέγ' εν γαρ τοις εμoίς ναίει δόμοις,
ΚΛ. "Οράς, α νύν σύ ζωπυρείς νείκη νέα;
ΗΛ. Σιγώ δέδοικα γάρ νιν, ως δέδοικ' εγώ,
Vagatur, filium tuum quomodo nou reducis in patriαn '
Cly. Μetuo: meum enim, non autem illius commodum specto,
1115 Patris enim, ut ferunt, irascitur ob caedem.
Εle, Cur vero maritum tuum αdeo savum in nos habes?
C7ν. Τales sunt ipsius mores: guin et tu praefracto es ingenio.
Εle. Doleo enim: sed indignari desinam.
Cly. Αtqui ille non amplius erit tibi gravis.
1 120 Εle, Αnimum nimis effert: in meis enim habitat aedibus.
Cίy, Vides, quas nunc tu suscitas lites novas?
Εle, Sileo timeo enim ipsum, prοut ego timeo.

1108. Ρro νεογνών Pierson, ad Μαr, p. meth. 981. Και in talibus valet etian
247. mavult νιoχμών. Βeck, et δε nectit sententias, Ιn Comici Ran.
νεογνών] Piersoni emendatio νιώχμών, ν. 276. bene Cod. Venetus habet και νυνι
quantumvis elegans, non necessaria vide δ' ορώ. Seidl.
tur, Protulit illam ad Μαεr, p. 247. Εκ Γ118. Αλγώ γάρ ] Ρlena oratio foret :
τόκων νεογνών est, ex partu, quo recens ίφυν αυθάδης αλγώ γάς. Seidl.
peperisti. Δeidl. 1119. ίσται σοί] Pronomen accentu
Vulgo κομίζη. [Ita ed, Victor.] privavi auctore Ρorsono Praefat ad Ηec.
1114, Αliter interpunxit locum, atgue p. clxxiii. Seidl.
ita reddidit Ρrev.: " Je le crains ... » 1121. α νύν συ] Ita bene Βarnesius ex
non pour moi, mais pour lui méme." Ιn Scaligeri emendatione. Εd. Victor αν αύ
Νot. addit, Clytaemnestram videri eosdem σύ. Μusg.
sensus exprimere, quos Αmphitryo in ζωπυρεί, νείκη νία ;] Ζωπυρείν proprie de
Ηercule Fur., qui timeat, ne filius com igne ex scintillis excitato dicitur: Μeta
πmittat parricidium atque furiis ultricibus phorice ζωπυρείν νιίκος, πόλεμον, κακά.
tradatur, Caterum monet, sί εκείνου ad
Cum vero olim αν αύ, recte Scaliger α νύν,
ΑΕgisthum referatur, itidem duplicem Βαrnes,
tribui posse verbis sensum. Βeck. Reisk. emendat : οράς. νύν αύ σύ ζωπυ
1116. Τί δαι] De vocula δαι vide su
pra ad ν. 987, et 244. Βarnes. ριίς. Βeck,
1117. Τρώτοι τοιούτοι scil. αυτού. Εdd. Victor oράς αν αύ σύ, guam kec
και «υ δ'] Vid. Schaef ad Long. p, 350. tionem mutare religio fuit. Vulgo le
Ρorsoni sententiac, φui ad Οrest. 614. gunt cum Scaligero οράς, α νύν σύ... Simi
hanc particularum compositionem impro liter nostrates, siehst du τυολι " Βis Νos
bat, obstat etiam ΑΕschyl. Εum. 65. et ter dixit ουκ οίδ άν, Αlcest. 49. et Μed.
ηuem supra ad v. 672. tetigimus Pro 937. Ηis exemplis alia hujusmodi ad
Κk 4
508 ΕΥΡΙΠ Ι Δ Ο Υ

"- - 2 Α'

ΚΛ. Παύσαι λόγων τωνδ' αλλά τί μ' εκάλεις, τέκνον,


ΗΛ. "Ηκουσας, οίμαι, των έμών λοχευμάτων 2. Α ";"ΥΝ» και \
1 1 31

1125 Τούτων υπέρ μου θύσον, ου γαρ οίδ εγω,


Δεκάτη σελήνη παιδος,9 ως νομίζεται,
Α'
Α
\ y
Α
4 και 5
και/ , 1/ "ν Α'

Γρίβων γάρ ουκ είμ, άτοκος ουσ' εν τώ πάρος.


ΚΛ. "Αλλης τόδ' έργον, ή σ' έλυσεν εκ τόκων. 1135

Cly Μitte istos sermones: sed cur me vocas, Ο filia ?


Εle. Αudivisti, opinor, meum puerperium:
1125 Οb hoc meo nomine sacrifica (non enim scio ritum ego)
Decimam lunam pueri, ut moribus est receptum:
Ρerita enim non sum horum, quia nunquam ante peperi.
Cly. Αlterius hoc munus est, quae te partu liberavit.

junxit Μatthiae Gramm. Graec, p. 882. gitur δικάτη σελήνη, φuod non minus bene
S. 598. c. Seidl. lhabet. Seidl.
1122. Reisk, scribit: ως δίδoικε νω, ille 1126. Δεκάτη σιλήνη] Legendum δεκά
nos ambos (me et Οrestem) linιuit. Βeck. την σελήνην. Αristoph. Αν. ν. 925.
Μale Reiskius. Formula illa uberio ουκ άςτι θύω την δεκάτην αυτής εγώ.
rem rei explicationem declinamus. Fit
hoc, ut sponte apparet, maxime tum, ubi Sic δεκάτην εστιάσαι apud Suidam in voce,
de rebus injucundis loquimur, sed formu et Scholiast. Αristoph. ad Αv. 494. σελή
lam non solis injucundis rebus propriam νην dicit, guia noctu, teste Suida, ad hoc
sacrificium conveniresolebant. vide locum
esse, φuam Schaeferi opinionem esse forte
aliquis credat ex nota ad CΕd. Col. 273. citatum. Εubul. ap. Αthen. Lib. ΧV. c.
ipse hic noster locus ostendit. ΑΕnigma 2. Σελήνη pro Νocte, ut in Εpigrammate
tice enim significat Εlectra, se non am Αntholog. p. 310. ubί τή τρισελήνα νυκτί
plius ΑΕgisthum metuere, Seidl. somat Νoctem illam trinoctialem, qua Ju
1125. Restitui lectionem Εd. Victorii piter Ηerculem procreavit. Μorem hunc
peperisse videtur opinio de Luna, lucem
principis τούτων ύπερ μοι θύσον. Vulgo ejus infantibus inimicam esse, et spasmos,
υπιρ μού, φuod qui praeferat, proximo ver φuibus ea aetas obnoxia est, efficere, Ρlu
su cum Μusgravio leget δεκάτην σιλήνην, tarch. Sympos. ΙΙΙ. c. 10. τα μεν νήπια
ut conjungantur τούτων, scil. λοχευμάτων, παντά αι τιτθαι δεικνύναι πεός την α"έ-
φτά?9', γ'
δεκάτη σελήνην παιδός, Sacrificium enim
ipsum vocabatur δικάτη σελήνη et hoc sac λήνην φυλάττονται πλήρη γάς υγρότητος όν
τα, καθάπερ τα χλωρά των ξύλων, στάται
rificium erat puerperii, i. e, solenne in και
puerperiis. Αccusativum δεκάτην σελήνην videturδιαστρέφεται. Ηinc, inquam, ortum
sacrificium, sive id Lunae placan
profecto commendat infra v. 1132. et
dae, sive gratiis agendis destinatum erat,
Αristoph. Αν. 922. φuod jam infans decem primos dies inco
ουκ άςτι θύω την δεκάτην ταύτης εγώ. lumis transegisset. Αliam interea ratio
nem suggerit locus Ρorphyrii in libello de
coll. v. 494. quos locos cum Scholiis af. Αntro Νympharum : σελήνην τε, ούσαν γι
ferunt Ιnterpretes Conf. etiam Βrunck νίσεως τροστατίδα, μέλισσαν εκάλουν.
ius ad priorem Comici et Μusgravius ad σελήνη, μια ηοα. Clem. Αlex. σελήνη
nostrum locum. Servandam tamen pu πεντικαιδεκάτη πλησιφαής γίνεται, p. 695. Α.
tavi lectionem Εdd. Ρrincipis et Ηervag. Μusg.
δεκάτη σελήνη παιδος ώς νομίζεται Sic Δεκάτη σελήνη] Vide Suidam in Δεκά
Νoster Iph. Αul. 33. τα θεών ούτω νενό την εστιάσαι. Αristophanes in Αvibus, fol.
μισται. Ηenr. Steph. Τhes. ΙΙ. p. 1030. 388. Ε, δεκάτην γάρ τοτε παιδαρίου κλη
a. Η. ex Plutarcho aftert νενόμισται δί πως θεις, υσίπινον εν άσσει. Scholiastes: ότι την
ή τοιαύτη των ονομάτων ομιλία. Vulgo le- 3 Δεκάτην είστίων επί τοί, γεννηθείσι, και εν
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 509

ΗΛ. Αυτή λόχευον, κάτεκον μόνη βρέφος,


11.30 ΚΛ. Ούτως αγείτων oίκος ίδρυται φίλων,
ΗΛ. Πένητας ουδείς βούλεται κτάσθαι φίλους.
ΚΛ. Αλλ' είμι παιδός αριθμόν ως τελεσφόρον
1 140
Θύσω θεοίσι σοί δ' όταν πράξω χάριν
Τήνδ', είμ' επ' αγρόν, ού πόσις θυηπολεί
Εle. Ιpsa enixa sum, et sola sine obstetrice infantem peperi.
1130 Cly. Αdeo remota ab amicis domum incolis?
Εle. Νemo pauperes amicos sibi conciliare cupit.
Cly Εrgo ibo, ut pueri perfectam genituram
Ιmmolem Diis : tibi vero postquam dedero gratiam
Ιstam, ibo in agrum, ubi maritus sacra facit

αυτή τα ονόματα ετίθεντο τους παισι, καθά 1130. αγείτων oίκος] ΜΙSS. β, γ. αγείτον
πες Ευριπίδης εν Αιγεί, Τίς σε, μάτες, εν Δε οίκον: unde suspicor legendum:
κάτη τόκον Ωνόμασεν , Ο δί Αριστοτέλη, ιν
ταίς Εβδόμαις φησίν επιτίθεσθαι τα ονόματα, ούτως άγείτον οίκο ίδρυσαι φίλων.
γράφων ούτω Τα πλείστα δι αναιρείται τρός Μusg.
την Εβδόμη» διό και τα ονόματα τότε τίθεν Vulgo:
ται, ώς πιστεύοντες τότε τη σωτηρία. Ιdem ούτως αγείτων oίκος ίδρυται φίλων,
fo). 405. ουκ άρτι θύω την Δικάτην ταύ
της εγώ ;) Scholiastes: σαφές, ότι τα ονόματα Sed Μusgravius: " ΜS. β. γ. αγείτον οί
των παίδων ετίθεσαν τη Δεκάτη, Quare κον: unde suspicor legendum:
apud Graecos vel septimo die, vel decimo, ούτως άγείτον' οίκον ίδςυσαι φίλων;"
nominabant infantulos, ut apud Judacos
octavo, φuando circumcisio agebatur, Βene, Sic noster Ηel. 46. τόνδ' ι, οίκον
apud Christianos baptismus, circa idem Πρωτίως μ' ίδρύσα τo, coll. Αlcest. 857.
tempus ut plurimum. Ηoc die apud Ηippol. 635. Fragm. Inc. CΧCVΙ.
Graecos ipsa mulier puerpera, si sana es Τertia persona ίδρυται ferri quodammodo
set et rituum perita, per se sacrificabat possit, si Clytaemnestram μutes rem secum
Dianae, sin aliter, per obstetricem ; mari ipsam mirari, atque ita de praesente Εlec
tus autem nymphis, ut videmus in hac tra tertiam personam adhibere. Seidl.
Fabula ΑΕgisthum, quem putabat ideo 1151. Ηunc versum legimus apud Sto
Οrestes, vel ob puerum natum, aut certe baeum Floril. p. 599. Τit. ΧCVΙΙ. Seidl.
nascendum, sacrificare, v. 626. Τροφεία
παίδων, ή προ μέλλοντος τόκου , De puer 1152. αριθμόν τελεσφόρον quid sit, nemo
perarum purificationibus diximus supra ad dixerit. Legendum, ni fallor, άροτον τελισ
ν. 654. Τεσσαρακοστός autem est festum φόρον, genituram perfctam, i. e partum.
aliud puerperarum, de quo Johann. Μeur Νeque offendere quenquam debet, quod
sius, in Libro de Puerperio, c. vrΙ. et ita θύειν άροτον dicat, non autem θύειν υπέρ
Censorinus de Die Νatali, c. xr. Εt αρότου. Sic enim θύειν γάμους dicere so
quadragesimo die deferuntur infantes a Ιeut, pro θύειν υτερ γάμων. · Ρlutarch.
matribus et susceptoribus in templum ; Ρarall. p. 1185. et p. 189. Εd. Steph.
ΑΕlian. Var. Ηistor. Lib. VΙΙΙ. c. 7.
quando Εκκλησιάζειν dicuntur. Βarnes.
1128. "Αλλης τόδ' έργον, ή σ' έλυσεν εκ τό Ρhilostrat. Vit. Αpollon. Τyan. Lib, VΙ.
κων.] De hac re vide ad notam praeceden c. 17. et Lib. VΙΙ. c. 3. Μusg,
tem. Βαrnes. Locus sanissimus. Sacrificium, ut su
1129. Αυτή λόχευον emendat Ηeath. pra dictum est, vocabatur δικά τη σελήνη,
Βeck, sive simpliciter δεκάτη. Ηac δεκάτη ipsa
λόχευον, ed. Victor. igitur est numerus pueri plenus scil, die
510 ΕΥΡΙΠ ΙΔ ΟΥ

1135 Νύμφαισιν αλλά τούσδ' όχους, οπάονες,


Φάτναις άγοντες πρόσθεθ' ηνίκ αν δε με
Δοκήτε θυσίας τήσδ' απηλλάχθαι θεοίς,
Πάρεστε δεί γάρ και πόσει δούναι χάριν, 1 145

ΗΛ. Χώρει πένητας εις δόμους, φρούρει δέ μοι,


1140 Μή σ' αιθαλώση πολύκαπνον στέγος πέπλους
Θύσεις γαρ, οία δαίμοσιν θύειν σε χρή.
Κανούν δ' ενήρκται, και τεθηγμένη σφαγίς,
ρ/ - Α- φ'
Ηπερ καθείλε ταυρον, ου πέλας πέσει 115Ο

Πληγείσα νυμφεύσει δε καν άδου δόμοις,


1135 Νymphis. Αt haec vehicula, ministri,
Deducentes, ad praesepia reponite, cum autem me
Ρutabitis hoc sacrificio Diis facto defunctam esse,
Αdeste, Οportet enim et marito gratificari.
Εle. Subί pauperem casam: cave autem mihi,
114ο Νe tibi fuligine oppleat fumosum tectum peplos :
Sacrificabis enim, ut diis te sacrificare convenit.
Canistrum autem ad sacra auspicanda est paratum, et acutus culter,
Qui sustulit taurum, quem prope concides
Ρercussa. Ιn Ρlutonis vero aedibus nubes ei,

rum sive noctium. Ιdeoque, si dici pot 1144. νυμφεύση] Ita tres ΜSS. Εd.
est δεκάτην θύειν, recte etiam dicetar αριθ Victor, νυμφεύσει. Μusg.
μόν τελεσφόρον θύειν. Seidl. Reisk. scribit: νυμφεύσεις, geres, prarsία
1137. Conjunge θυσία θεοίς. "Vid. ad bis te sponsam illi, cuί. Βeck.
fph. Τaur. 174. Seidl. νυμφεύσει] Αtticam formam refert Εd.
1141. Θύσεις γαρ, oία χρή σε δαίμοσιν Victorii Flor, sed ΜSS. omnes νυμφεύση,
θύειν.] Τollendus est spondeus ex serto loco Εandem formam restituimus versu ante
cedente. Seidl.
vocabula transponendo:
1146. Εlectra domum intrat, et quae
Θύσεις γάς, οία χgή σε θύμν δαίμωσιν. inde a ν. 1142. leguntur, ea ipsam ad
Βιμrrι. Chorum, remota jam Clytaemnestra, dix
isse censet Ρrev. Βeck.
Θύνεις γαρ οία χρή σε δαίμοσιν θύειν.] Ηaec
omnia aenigmatice in matrem torquet, illi Αntiquae editiones omnes συ δ' εμοί.
us necem designans, ταύρον autem vocat Τacite correxit Βarnesius. Seidl.
ΑΕgisthum, catera per se patent. Βarnes, 1147. Reisk. corrigit: αμοιβάς κακών
Θύσεις γάς, οΐα, etc.] Dum hacc loquitur μετάτρωτοι τνάουσιν αύρα δαιμόνων, retribu
Εlectra, Clytaemnestra domum ingreditur, tiones ηιαιοrum spirant αμrae deοrunι ηunc
ita ut postremam Εlectra orationem non υι αιιeram pίαgam conυersac. Βeck,
amplius audiat. Seidl. Ηoc et proximum carmen descripsimus
οία χρή σε δαίμοσι θύειν, ed. Victor.
1142. ενήρκται,] ΜS. α. ανήκται, et in de Verss. Dochm. a p. 37Ο. unde, qua
necessaria videbuntur, hic repetemus.
margine ινήρκται. Μusg.
ενήρκται,] Ita Victorius. Μale ΜS. α. Reiskius conjicit αμοιβάς et δαιμόνων Ρro
in textu ανήκται. Cf. Αbresch. Μiscell. δόμων, distinctione post κακών deleta.
Οbs, VΙ. 277. Seidl. Ρraestat multo lectio librorum. Seidl,
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 511

1 145 "Ωιπερ ξυνηύδες εν φάει' τόσηνδ' εγώ


Δώσω χάριν σοι, σύ δέ γ' εμοι δίκην πατρός.- /

ΧΟ. Αμοιβαί κακών μετατροποι ζω"yβΟΩ)- στροφή,


Α" \ -

Ο"Ιν αύρα δόμων τοτε μεν λουτροις 1 155

Έπεσεν εμός εμος αρχέτας,


Λ. Α Λ Α' •• Λ'

1 150 Ιάκχησε δε στέγεα, λάίνοί


Τε θριγκοι δόμων, τάδ ενέποντος ώ
Σχετλία τί με, γύναι, φονεύεις, φίλαν 11 60

Πατρίδα δεκέτεσιν εν σποραί


σιν έλθόντ' εμάν,

1145 Cum quo dormiebas in luce, tantam vero ego


Rependam gratiam tibi tu vero mihi pα.nas patris carsi dabis.
Cho. Retributio fit malorum, mutatae υcro spirant
Αurae domus. Τunc quidem in balneis
Οccubuit meus meus princeps,
Ι 150 Ιnsonuere autem tecta, et lapideae
ΑΕdium pinnae, dum haec loqueretur: Ο
Scelerata quid me mulier caedis, charam in
Ρatriam, decimam post sementem,
Reversum meam ?

1147. s. Ηi versus in quatuor descripti Vid. de Verss, Dochm. p. 158. coll. ad


sunt in ed. Victor. Τroad. ν. 1228. Seidl.
1150. στίγα,] Lege ob metrum ντέγια
αμοιβαί κακών μετά plurali a στίγος. Μusg,
τροπω τνίου Scripsi ιάκχησε pro ιάχησε. Μusgrs
σιν αύζαι δόμων vius pro στίγα conjicit στίγια, vere for
τότε μεν λουτροίς, tasse, sed alterum στίγα metro certe neu
tiquam adversatur. Seidl.
1148. Μetrum postulare videtur δωμά 'Ιάχησε secundam hic producit. Ver
των et λοετροί. Μιμsg. sus enim asynartetus est ex duobus doch
τότε μεν λουτροίς] Quomodo Αgamem maicis, uterque dochmaicus ex antispasto
non fuerit caesus, vide Scholiasten ad et syllaba. Ηeath.
Εuripid. Οrest. ν. 25. "Η πόσιν απείρω "Ιάχησε δε στίγα, ed. Victor.
περιβαλούσ’ υφάσματι, Ιtem quae nos su 1151. εννέτοντος ) Scribe cum simplici ,
pra in hac Fabula ad ν. 9. et ν. 157. ob metrum. Μusg.
Βarnes. Vulgo duplici ν εννίτοντος. Vitiumjam
Versus antistrophici causa Ηeath. h. 1. castigavit Μusgravius. Ceterum ad ενί
τοντος subaudi αυτού. Vid. Schaef ad
reponit λουτρείοις. Versus est asynarte
tus ex duobus dochmaicis. Βeck. Lamb, Βos. Εllips, p. 50. seq. Seidl.
1152-1154. Ηos versus disponit
Ρost μεν adjeci εν metri causa, absorp Ηeath. sic:
tum illud ab ipso vocabulo praecedente.
Ηeathius proponit λουτρείοις, guae vox ve Σχέτλια τίμι, γύναι, φονιύεις, glyconius ex epi
reor ut Graeca sit. Seidl.
trito quarto et ditrochaeo.
1149, αρχέτας,] Αn ob metrum αρχεύ Φίλαν τατζίδα δεκέτισιν εν iambicus dimeter.
τας ? Μusg.
512 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ

1 155
Παλίρρους δε τάνδ' υπάγεται δίκα
Διαδρόμου λέχους μελέαν α πόσιν
Λ' ρ Λ /

Χρόνιονίκόμενον εις οίκους, 1 165


Κυκλώπειά τ' ουράνια τείχε, ο
Λ' Α' Σ/ 2. 9
Α'
ξυθήκτω βέλει έκανεν αυτόχειρ,
2 "ν "ν

Ι 160
Πέλεκυν εν χερoίν λαβούσα τλάμων
Α' "' \ Α
Πόσις, ότι ποτε τάν τάλαι 1 17Ο
Σ" Α'

ΡΩΣΥ εσχεν ΖCύλζ0y.

1 155 Νunc refluens hanc in fraudem perlicit Viudicta


Ρermutati thori, miseram, quae virum
Sero reversum in suas aedes,
Αdque Cyclopea aeria mαnia,
Αcuto telo percussit propria manu, -

116Ο Securim manu corripiens: miser


Μaritus, quod unquam istam infelicem
Ηabuerit pestem ;

Στοςαίσιν έλθόντ' εμάν , periodus catal. ad Soph. ΟΕd. Reg. 1112. Ceterum δεκί
τεσιν restituit Scaliger, confirmatum pos
et antistrophicos ita: tea e tribus Μusgravii ΜSS. Εdd. Victor.
δεκέταισιν. Seidl.
Πέλεκυν εν χεροί λαβούσα.
Τλάμων τόσις γ' ότι τοτε ταν 1156. Διαδρόμου λέχους] Vulgiraga: Ρen
eris. Ιdem sc. διάδρομος, guod τερίδρομος,
Τάλαιναν έσχιν καλάν. Τheognidi v. 582. et τερίφοιτος Callimacho
Βeck. Εpigr, 50, et 40, Lege vero ob metrum
Ρro ώ σχετλία scripsi ώ σχίτλια. Cf. πόσιν ά. Μusg,
Soph. Αjac. 888. Usus neutrius σχέτλια Forte, διάδρομος, φuar ab uno ad alterum
admodum frequens est nostro et mox re (ab Αgamemnone ad Clytamnestram) dis
currit, v. 1169. Αristoph. Ran. 612. curril.justitia. Si vulgatam serves, erit
σχέτλια μένουν και δεινά. Praeterea verbo λίχος διάδρομον conjugium desultorium ab
rum etiam collocatio emendationem nos Αgamemnone ad ΑΕgisthum. Reisk.
tram quodammodo commendat. Seidl. μελέαν] Si vera lectio est, μελίαν pro
1153. δεκέτεσιν] Ιta tres ΜSS. ut jam, disyllabo habendum est. Sed meo judi
auctore Scaligero, Βarnesius. Εd. Victor, cio praestat, commate posito post λέχους,
δεκίταισιν. Μusg. legere μίλεον α πόσιν. Sie πόσις μίλιας,
δεκέτεσιν ιν στοραίσιν] Ita Josephus Sca Ηel. 559. Λέχος διάδρομον recte Reiskius
liger legit pro corrupto illo δεκίταισιν : sit explicat conjugium desultorium ab Αga
enim a δεκίτης pro δεκαίτης. Εt sane hac memnone ad ΑΕgisthum. Ρendet autem
1ectio optime cum versu quadrat, alias le genitiνus διαδρόμου λέχους a δίκα. Seidl.
gendum censerem δεκάταισιν Στοραίσιν 1158. Κυκλώπειά τ' ουράνια τείχη, Αr
autem pro ενιαυτοίς. Νοtum est vero, Τro gos urbem et Μycenas notat, a Cyclopi
janum bellum per decimam aestatem du Lus moenibus munitas. Vid. φure nos ad
rasse Βarnes. Ιphig. Αulid. ν. 152. et ν. 1500. Ιphig.
δεκίτεσιν εν στοραίσιν, i. e decimo anno, Τaur. ν. 845. Τroad. ν. 1078. Ηerc.
post decimum annum. Δεκέτη χρόνον Fur. v. 15. et v. 939. Vide ad Οrest. v.
dixit Soph. Philoct. 715. Αudacius etiam 955. et infra ad Danaën, v. 1. Βαrnes.
Νoster Ηel. 628, εν μακρά φλογί φαεσφό 1159. έκανεν] Οmnes ΜSS. καν.
ρω, i. e longo post tempore, De pleo Μusg.
nastico usu prapositionis εν ef Βrunck. κατέκαν] Ηanc cmendationem suadent
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 513
> . " ".
γ " > > Α'
επωδός.
Ορεί' άτις ώς λέαιν οργάδων
Δρύοχα νεμομένα, τάδε κατήνυσεν,
1 165 ΚΛ. "Ω τέκνα, προς θεών μή κτάνητε μητέρα,
ΧΟ. Κλύεις υπώροφον βοάν , 1 175

ΚΛ. Ιώ μοι μοι.


ΧΟ. "Ωιμωξα καγω προς τέκνων χειρουμένης,
Νέμει τοι δίκαν θεός όταν τυχή. Α'

Σχέτλια μεν έπαθες, ανόσια δ' ειργάσω,


Quae veluti montana leana, lucorum
Querceta depascens, hac.facinora patravit.
1165 Cίν. Ο liberi, per deos ne matrem occidite,
Cho. Αudis sub tecto vocem ? €
Clψ. Εheu, hei mihi.
Cho. Deploro et ego ipsam a liberis suis oppressam,
Τribuit profecto jus Deus, quum res tulerit.
117Ο Gravia quidem mala es passa: sed impia patrάsti,

ΜSS. qui omnes habent καν. Εditt. Vic τοις κακόν, Ρro έσχεν ed. Ρrinc. έσχε.
Seidl.
tor, έκανεν. Ωuod olim conjiciebam βίλει
'καν έκαν' jam improbo ob causas, quas 1163. 'ορεί' άτι, ώς λέαιν] Ita optime
alibi exponam. Seidl. Reiskius. Vulgo ορεία τις ώς λέαιν. [Ita ed.
116ο, εν] Lege ob metrum ενί. Μusg. Victor.] Μusg.
Ρroducitur ultima in λαβούσα sequente Ορεία τις ώς] Μusgravius auctore Reis
muta cum liquida, quam productionem kio oρεί' ά τίς ώς. Quasi vero longum α
ipsa exclamatio videtur aliquanto fecisse elidi possit. Νeque scribi potest όρει άτις.
ad aures leniorem. Vid. de Verss. Νam epitheton ad δρύοχα οργάδων super
Dochm. p. 21. Ρossis tamen conjicere vacaneum est, ad λέαινα non est. Seidl.
λαβούσ’. α τλάμων. Seidl. 1164. Δρύοχα] Vid. Μiscell. Οbss. V.
1161. Leg. ότι γαμεταν τάλαιναν ίσχ' 3. 97. Seidl.
αγκαλών, ηuod sceleralam conjugem ulnis 1165. Ηic actus quintiinitium esse jus
έenuir. ορεί' άτις ώς (i. e. ή ώς ορεία τις) sit Ρrev. Βeck.
λ4αιν' Υρκανών δρύοχα, φude ut learna swluas 1166. Dimetrum dochmiacum habebis,
Ηψrcanorum depascens, velincolens. Βeck,
Αb initio versus deest syllaba, fortasse si legas:
articulus o ante τόσις hoc sensu : τλάμων κλύεις υπός οφoν βοάν -ώ μοί μοι.
εστίν ο τόσις. Quod olim conjeceram ότι
Forma υπόροφος legitur Οrest. 147. Μο
ποτ' άρα jam displicet, nec debebam in eam nendum
rem affurre Rhesi v. 155. Seidl. ηuoque est, si sumas in stropha
unum dochmium excidisse, versus 1165.
1162. κακόν.] Cf Μed. 1527. 1164. fortasse olim respondisse versibus
1 169-117 1. ut versus 1166. et l 167.
ότ’ εκ δόμων σε βαρβάρου τ' ατόχθονός cum duobus senariis faciant mesodum.
- -
- - - - -
Ελλην’ ίς οίκον ηγόμην, κακόν μέγα
Certam Iacunam etiam paulo post nota
Fragm. Αrchel. ΧΧΧΙΙ. bimus, v. 1138.
11 68, χειρουμένης.] Νon pendet ab ώμωξα,
τα γάς ουκ έκθώς πρασσόμεν' ύςθώς sed absolute sumendum est omisso αυτής.
τοις πράσσουσιν κακόν ήλθεν. Δeidl
1170. s. Ηeath. ita constituίt:
Fragm. Inc. ΧΧVΙΙΙ. η δόκησις ανθρώ
514 ΕΥΡΙΠΙΔΟΥ
/

y
Τάλαιν, ευνέταν.
ν
1 180

Αλλ' οίδε μητρός νεοφόνοις εν αίμασι


Α' 2 και/

Πεφυρμένοι, βαίνουσιν εξ οίκων πόδα,


Α" ?

Τρόπαια δείγματ’ αθλίων προσφθεγμάτων,


y/ 9 φ'
1175 Ουκ έστιν ουδεις οίκος αθλιώτερος
Των Τανταλείων, ουδ' έφυ ποτ, εκγόνων, 1 185

Μisera, in maritum. ».

Sed ecce hi, matris recenti sanguine


Ιmbuti, er aedibus efferunt pedem : -

Dira indicia repensae caedis.


1 175 Ηaud est ulla domus calamitosior,
Νeque fuit unquam, φuam nepoιum Τantali.

Σχέτλια μεν έταθες, ανέτια δ' iambicus dime 1177. ss. Αntistrophicam hujus loci
fer. rationem retexi de Verss, Dochm. a p.
372.
Ειεγάσω τάλαιν' ευνέταν periodus.
1177. Vulgo ordine inverso πανδερκίτα
Βeck.
1173. Constructionem sic instituo: τε βροτών. Seidl.
1178. "Ιδετ' Ιλιτι] Prius fδετ' in libris
φυρμένοι τόδα (vel τόδας) νιοφόνοις εν αίμασι abest. Seidl.
μητρός βαίνουσιν εξ οίκων. Μusg. 1179. s. Ηeath. disponit versus sic:
Βαίνουσιν εξ οίκων τόδα] Vide supra ad ν.
94. Βαrnes. Δίγονα σώματ’ εν χθονι Εuripideus.
1174. Νihil hic ad sensum facit προτ Κείμενα, πλαγά χερός υπ' εμάς, hephthemime
φθιγμάτων, Sed neque commode retinori ris anapaestica.
potest αθλίων propter αθλιώτερος Ιn proxi "Αποιν' έμών τημάτων, periodus catal.
mo versu. Lego: Βeck,
τρόπαια δείγματ’ αντίτων τgoσφαγμάτων, 1180. Lacunam post hunc versum in
dicat antistropha. Seidl.
Specimen vel documentum ηgfandum com 1181. Δακρύτ'] Pro δακρυτία : ita
ponsαια crdis, δείγμα exstat eodem sensu
Ηesych. δακρύτατον, ατυχέστατον. Ιta
Εurip, Suppl. ν. 364. άντιτος autem enim corrigo illius δακρυώτατον. Αn δακ
Ηom. Οdyss. ΧVΙΙ. v. 51. et 60. Μιι"g. ρυτί'. Βαrnes.
Ρro αθλίων προσφθεγμάτων Μusgravius Reisk. conjicit: δάκρυ νυν άναγ', ώ σύγ
conjicit αντίτων προσφαγμάτων. Προσφαγ γονε, plora igitur, 0.frater : guia in vet. ed.
μάτων quidem non male Vulgatum ta est δάκρυ τ' άν άγαν. Βeck,
τηen explicat Ηermannus: " Αfterunt Δάκρυτ'est a δακρυτός, lacrψmabilis, quod
νίctricia documenta miserae allocutionis,
eadem analogia fit, qua λυτος a λύω.
i. e sanguine victoriam prae se ferentes Ηeath.
osιendunt veram fuisse matris vocem oc
Δακρύτ' άγαν,] Εd. Βrubach. δακρύ τ'
cidi se clamitantis.'' Seidl.
αν άγαν. Sed illud Εd. Princ. et Ηervag.
τροπαία, spectacula υulius αυcrsione
digηα, αυτνuncanda documenία αlloφuίο 1182. Διά πυρό,] Confer Αndromach.
νιμη ιuctuosorum, φuibus nos.jamiαn com
pellahunt. Οlim δόμων ατοτρόταια cogi ν. 487. Μusg.
tabam, non male, Reisk, Διά πυρός έμολον] Vide Εrasmi Αdag,
1175. ουκ έστιν ουδείς, etc.] De miseriis Ρer ignem incedis. Unde lux aliqua tiet
et calamitatibus Τantali, illiusque domus, illi πολυθρυλλήτω loco D. Pauli, 1 Cor.
vide Εuripidem ad Οresta principium et c. iii. ν. 15. Ε: τινος το έργον κατακαήσεται,
Senecae Τhyestem in principio, item Αga ζημιωθήσεται αυτός δε σωθήνεται, ούτω δι,
memnonem in principίο, Βαrnes, ώς διά πυρός. Βαrnes,
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 515

ΑRGUΜΕΝΤUΜ ΑCΤUS QUΙΝΤΙ.

Οκεετεs et Εlectra, peracta matris cade, in gravissimos cruciatus incidunt, panitentia


nempe tanti sceleris ducti, et misericordia moti, mutuo plorant. Αpparentes itague ex im
proviso avunculi inter Deos relati, Castor et Pollux, quid jam factu opus sit, ostendunt,
et mastitiam tollunt sedantque. Οrestes et Εlectra sibi invicem et patriae, φuam relieturi
sunt, pathetico valedicunt.

ΟΡ. Ιώ Γά, και Ζευ πανδερκέτα βροτών


"Ιδετε τάδ έργα φόνια μυσαρά.
Α' Α' και η ν Α' -

Δίγονα σώματ’ εν χθονι κείμενα, πλαγα


ν Ο » Α- / " -

1 180
Χερός υπ' εμάς, άπoιν έμων πημάτων,
ΗΛ. Δακρύτ' άγαν, ώ ξύγγον' αιτία δ' εγώ.
ν 1/ " Α' ν Ρη

Διά πυρος έμολονα ταλαινα μητρι τα 1 191


/ Γ

5 - Ν. ν
δ', ά μ' έτικτε κουραν.
"- Α' -

Ιώ τας σάς τύχας, μάτες φ"βΧ.Ο!)-


y 4/ Λ
1 185 σ ' αλαστα, μέλεα,
Α Λ - - Α" Α

Και πέρα γε παθούσα σων τέκνων ύπαι' 1 195

Οre, Ιο Τellus, et Jupiter cuncta-cernens mortalium :


Αspicite hacc facinora cruenta, detestanda,
Gemina corpora humi prostrata ictu
1 18Ο Μea a manu, compensationem mearum calamitatum.
Εle. Αdmodum flebilia, Ο frater: ego vero causa.
- Ρer ignem veni ego misera matri huic,
Quae me puellam peperit.
Ηeu calamitatem tuam, Ο mater, quae peperisti
Ι 185 Scelestos; Ο misera
Εt plusquam misera perpessa tuis a liberis.

Διά πυρός έμολον] De his verbis quae suo cum periculo me mater peperit. Νeu
rit Αbresch. ad ΑΕschyl. Ι. p. 20. ss. trum tamen ei placet. Βeck.
Sallierius (Ηist. Αcad. Inscr.) διά πυρό, Ρro μητρί dedi ματρί. Ηanc for
(vel, ut legit, διάτυρος) vertit ardemment, mam in hoc carmine librarii ter serva
et addit: cette expression διά τ. μ. est runt, φuater neglexerunt. De locutione
usitée pour marquer la violence d' une re διά πυρός μολεί disputat Αbresch. ad ΑΕs
solution. Cum eo facit Αbresch, in Αdd. chyl. φ p. 20. sqq. Πgni contra aliquem
Μοnet, διά τυρός μολεί significare, igni grassari nihil amplius est, quam eritioso
ferτοφue grassari, deinde vero, autalicujus sive crudeli modo aliquem trαclare. Seidl.
gratia caput periculis objicere, aut alicui 1 184. τύχας σας, τύχας,] ΜSS. omnes
periculorum auctοrem esse, Sed quid τάς σας τύχας. Μusg.
periculum ad Clytaemnestram, quae perie 1184. ss. Τollenda distinctio post μά
rat per Εlectram ? igitur esse posse vel τερ, et paullo plenius distinguendum post
fratrem instigavi, ut matrem necaret, vel τεκούσ'. Constructio est: Ιώ, μάτις τικού
516 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ

Πατρός δ' έτισας φόνον δικαίως,


ΟΡ. Ιώ Φοίξ', ανύμνησας δίκαν,
"Αφατα φανερά δ' εξέπρα
1190 ξας άχεα, φοίνια δ' ώπασας λέχε από γάς
Τάς Ελλανίδος.
Τίνα δ' ετέραν μόλω πόλιν, τίς ξένος,
Τίς ευσεβής εμόν κάρα προσόψεται,
Λ. Α'

Μητέρα κταινοντος; 1205

Αt patris nostri ultus es caedem jure.


Οre, Ιο, Ρhoebe, vindictam excitasti :
Ιnfandos autem manifestos fecisti

1190 Dolores, funestaque amovisti connubia e terra


Graecanica.

Quam igitur aliam in urbem ibo2 quis hospes2


Quis pius meum caput aspiciet,
Qui matrem occidi?

σα, σάς τύχας, τύχας μέλεα παθούσα άλα ιώ Φοίβ' αναξ,


στα και πέρα γι υπό σών τέκνων, Ηealh. quae ultima vox librarium eo facilius po
1184-1 187. Ηaec Οresti tribuenda
terat fallere, quod proximum vocabulum
esse monet antistropha. Vulgo continu ανύμνησας iisdem litteris incipit. Ωuod
antur Εlectra. Seidl.
olim conjeceram ιώ ιώ μοι Φοίβ' sive ιώ μοί
1184. Τάς σάς τύχας ιώ τεκούσα μάτερ.] μοι Φοίβ, id jam minus placet. Seidl.
Vulgo μάτερ τεκούσ'. Νumeros restitui ανύμνησας δίκαν,] Legendum videtur:
τηus, qui sunt in antistropha. Seidl. ανέμνησας. Fecisti, μt Justitiα memor es
"Ιώ τύχας σάς. τύχας, ed. Victor.
set facinorum Cίularmnestrat. Reticetur
1 186. Vulgo πέρα γι παθούσα. Αccu
sativos άλαστα et μέλεα pendere a parti nonnunquam post hoc verbum genitivus
rel, quam guιs In memoriam revocat , su
cipio παθούσα recte monet Ηeathius. pra ν. 504.
Δείull.
1186. s. In versus quatuor distribuit μών ταμά διά χρόνου σ' ανέμνησαν κακά;
Victor. - Μusg.
και τέρα γε παθούσα σών 1190. ώτασας] Legendum άπωσας, re
moυisti. vid. Ηerc. Fur. v. 1143. Ιncer
τέκνων ύπαι'
tus in Αntholog. Reisk.
πατρός δ' έτι
σας φόνον δικαίως, - ταμά δε λυγκάν
1187. Ιta edidit Βeck.
"Οστια τεςφθείη κληδόν' αποσαμένης.
Μusg.
Πατρός δ' έτι φόνια] Εditiones φοίνια.
σας φόνον δικαίως, ώπασας, i. e, εδίωξας, erterminasti, ut
recte admonet Ηeathius. Ηom. Iliad.
Ηi duo versus unum constituere debent
S'. 341.
iambicum scil. dimetrum. Ηeath.
1188. Ιώ Φοίβ,] Desiderantur dua, ώς"Έκτως ώταξε καςηκoμόωντας Αχαιούς,
syllabae. Defectum quomodo expleam,
ambigo. Ρotuit scribere Εuripides: coll. Ιliad. ε'. 354. 2'. 462. Cum Εusta
λώ Φοίβ', ώ. Φοίβ'. thio, qui explicat κατόπιν διώκω, faciunt
veteres enarratores omnes, Ηesych. vv.
Μetro, si quidem dochmiacum est, etiam οτάζει, όταζε, κατοτάζων, ώταζεν, Suid. ν.
satisfaceret: οπάζει, Ζonaras v. ώταζε, p. 1889. Ρho
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 517
Α' Α- 9 Α'

1195 ΗΛ. Ιώ μοι, μοι ποί δ' εγώ,


Τίν εις χόρον, ";' Λ

Τίνα γάμον είμι, τίς πόσις με δέξεται


Νυμφικας ες ευνάς;
Λ" Λ' ν

ΟΡ. Πάλιν πάλιν φρόνημα σόν 121 Ο


ν /

1200 Μετεστάθη πρός αύραν


Φρονείς γάρ όσια νύν, τότ’ ου φρονούσα γ' ευ.
γ y Α'

Δεινά δ' ειργάσω, φίλα,


1195 Εle, Ιο, ah, ah, quid autem ego?
Quem in chorum,
Quas ad nuptias ibo2 Quis vir me recipiet
Conjugalia in cubilia?
Οre. Rursus, rursus mentis tuae sensus
12ΟΟ - Μutatus est secundum auram:
Νunc enim sancte cogitas, tum non cogitans bene,
Dira enim patrasti, Ο chara, in

tius v. επάζει, Εtym. Μ. νν. οπαδό, et Φοίνια δ' ατώσας λέχι' άτο γάς idem dimeter
επάζω. - Μusgravius conjicit άτωσας, re hypercatalectus.
πιουisti, φuod metrum non admittit. Τάς Ελλανίδος, basis anapaestica.
Μetra non congruunt. Legendum Ηeath.
fortasse:
Αut ώλεσαι, aut ώχμασάς, αδειulisli,
λίχι Ελλάδος εκ γάς aut ώστασας, detrusisti, ertrudendo ατCu
vel: isti. Reisk.

λέχι Ελλάδος αίας, 1192. Ηeath. reponit: τίς δι ξίνος, ut


sit senarius ianabicus. Βeck.
Ηom. Οdyss, σ'. 8. 1195. ιμόν κάρα προσόψεται, Μητέρα
κτανόντος ,] Quod saepe possessiva primi
5, β' ελθών Οδυσηα διώκετο οίο δόμοιο. tiva sua includant, diximus satis ad hujus
Ιta φεύγει cum genitivo construitur. Vid. fabulae, ν. 366. ούτος κίκληται πόσι, έμός
Schaef ad Αpollon. Rhod. Schol. ΙV. ν. της αθλίας. Βarnes.
86. Νisi potius vitium quarendum est 1196. χορό ,] Ιta ΜSS. β. γ. [et
in stropha. Certe trochaici numeri aptis Reisk. ex conjectura.] Εd. Victor. χώρον.
sime decurrunt, si uno articulo τά, dele Μusg.
to legas : 1197. Τίνα γάμον είμι , τί, τόσι, με δέξι
ται] Ηarc dicit, guia colonus, ex poeta
άχια φόνια δ' ώτα σας λί αconomia, nunquam ausus est virginis re
χι' άτο γάς Ελλανίδος. giae nuptias perficere, quare etiam nunc
Seidl. innupta manebat et virgo intacta ; φuam
119ο. s. ώσασας] Ηic idem significare tamen historia testatur postea Pyladae tra
videtur, quod δίωξας, εμlernιinasίi sangui ditam esse, et ex eo filios habuisse, Μe
naria coιιτιubία e terra Graecanica. Ωuod donta et Strophium, ut refert Ρausanias
si cui forte significatio haec verbί οτάζειν ex Ηellanico, Corinth, fol. 59. lin.Βarnes.
-
11.
insolentior videri possit, ita hi versus cor
rigi et constitui possunt : 1201. φρονούσά γ’ εύ.] Εx conjectura
suppleverat Βarnesius γ' εύ, quod in Vic
"Αφατα φανεςά δ' εξέπραξας άχια, trochai toriana deest. Feliciter sane ; habent
cus trimeterbrachycatalectus. enim ΜSS, β, γ, Μusg.
VoΙ. VΙΙ. L !
518 ΕΥΡ Ι Π Ι Δ ΟΥ

Α
Κασίγνητον ουκ εθέλοντα.
φ' Ο " Α'
Κατείδες οίον α τάλαιν' εών πέπλων 1215
και/ 2/ ν ? -

1205 Εβαλεν, έδειξε μαστον εν φoναίς,


Ιώ μοι, μοι προς πέδω
Τιθείσα γόνιμα μέλεα, τάν κόμαν δ' εγώ -
ΗΛ. Σάφ' οίδα, δι' οδύνας έβας,
2 Τ Α ** Α" Α"

Ιήίον κλύων γόον


\ 0/ 9 2/
122Ο
1210 Μητρος, Ο Ο' βΤΆΖ7"β,

ΟΡ. Βοάν δ' έλασκε τάνδε, προς γένυν εμάν


Τιθείσα χέρας

Fratrem non volentem.


Vidistine ut misera er suis peplis
12Ο5 Εxeruerit, ostenderit mammas in cacde ?
Ηei mihi, mihi, humi
Ρonens genetalia membra: comam vero ego
Εle, Certo scio : dolorem sensisti,
Luctuosum audiens clamorem
121Ο Μatris, quae te peperit.
Οre, Vocem porro hanc emisit, ad mentum meum
Ρonens manus,

Reisk. malebat versum ita suppleri: Forte, τάν κόμαν δι πρός, et practerca
φρονούσα πάν - Διινά. Βeck. quoηue comanι : vel potius ab εγώ incipit
φρονούσά γ’ εύ.] Conf. Οrest. 99. Εlectrae sermo. Reisk.
1210. Ματρός,] Legebatur μητρός. Seidl.
όψί γι φρονώς εύ, τότε λιτεύσ’ αισχςώς δέμους. 1211. πρός γίνυν ιμάν] Lege γίνηδ' εμά.
Ρωr.
Δeidl.
έλασκε] Vox Εuripidea λάσκω pro λα
1202. Πeisk. scribit: φίλων, i. e σόν, κίω, dico. Ιta Αndromach. v. 669. Τοιαύ
tuum. Βeck, τα λάσκεις τους αναγκαίους φίλους. Ιta
1203. ου θέλοντα.] Μale libri ουκ ιθί Rhes. v. 72Ο. Τί λάσκων, etc. ΑΕschyl.
λοντα. Seidl. Τheb. v. 192. pro eodem λακάζει habet,
1204. α τάλαιν' ιών πίτλων"Εβαλεν, έδει et λακίζειν idem sonat. De fonte autem
ξε μαστον εν φαναί, ι) Lege άνω (pro ιών, μι horum omnium, λακίω, φuod et ληκίν
υίdetur.) Ρor. Αdυers. scribitur, notandum, illud potius de in
εών τίτλων] Subaudi εξ, vel διά, vel tale condito aliquo sono a Veteribus usurpari
guid. Βαrnes. et de crepitu cum collisione quadam aut
Reisk. conjicit: τάλαιν' εκ των πέπλων. conflictu facto. Ιta Ηomer. Iliad. ν. v.
Βeck. 621. λάκι δ' εστία. Ιta Αct. c. Ι. ν. 18. de
ιών τίτλων] Vid. Ηerm. de Εllips. et Juda proditore dicitur, ελάκησε μίσος, i. e.
Ρleonasmo, p. 142. Ρro ιών in mentem ΙDifractus crepuit. Εt διαλακέω Αristo
phanes in Νubibus utitur pro disrumpor.
venerat legendum έξω aut saltem εόν, nam
languere certe videtur ιών. Seidl. Τragici sane hoc λακίω ad sonum articu
1205. φοναΐσιν;) Vulgo φωναίι. Seidl.latum referunt, ut et λάσκω. Γe qua vo,
1207. τάν κόμαν δ' εγώ] Subaudi εδρα ce Ηesych. Λάσκιιν, λέγειν, φθίγγεσθαι,
ξάμην. Βαrnes. Βarnes.
μίλια , τακόμα»] Εmendavimus hunc 1212. χείρας) Ι.ibri χίρας, Si puros
locum in Εpist. ad Lobeck, p. 438. iambos desideres, possis etiam scribere
Vulgo inepte μίλια τάν κόμαν. Seidl. χείρα, sive voces transponere χίρα, τιθεί
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 519
/ 2 \ Α"

ν Τέκος έμόν, λιταίνω,


Παρηίδων τ' εξ εμάν 1225

1215 Εκρήμναθ' ώστε χέρας εμάς λιπείν βέλος.


ΧΟ. τάλαινα, πώς έτλας φόνον
Δι' oμμάτων ιδείν σέθεν
Μητρός εκπνεούσας,
ΟΡ. Εγώ μεν επιβαλών φάρη κόραις έμαί 12.30
1220 σι, φασγάνω κατηgξάμαν,
Ματέρος έσω δέρας μεθείς.
ΗΛ. Εγώ δέ γ' επεκέλευσά σοι,
Ο fili mi, supplex oro:
Μeisque a genubus
1215 Ρendebat, ut manibus meis telum excideret.
Cho, Μisera, quomodo ausa es cardem
Οculis tuis aspicere
Μatris animam eftlantis 2

0re. Εgo quidem, pallium objiciens oculis meis,


122Ο Εnse cardenι sum auspicatus, eum
Μatris in cervicem demittens.
Εle. Εgo vero te sum hortata,

σα τέκος έμόν, vel τιθείσα χίρα, ιμόν τίκος, Τάλαινα,] Conf Soph. ΟΕd. Col. 318.
λιταίνω. Seidl. 1683. Αristoph. Εccles. 90. Νostr. Phα
1213. λιταίνω,] Εst vox rara, ideo hic niss. 1529. Seidl.
notanda. Λίτομαι autem dicitur et λίσσο 1218. Ματρός] Εtiam hic vulgo μητρός.
μαι, et λιτάζομαι, et λιταίνω, et λιτανεύω, Δείdl.
quam tamen ultimam a λιτάνω deducit 1219, ιμαί;] Libri ιμαίσι. Seidl.
Εustathius, si vere scribitur. Βαrnes. 1222. Εγώ δ'] ΜS. γ. ίγωγε δ.
1214. παρήδων] Vulgo ταρηίδων. Νeidl. επικίλενσα] Legendum επιγκέλεννα.
1215. Εκρήμναθ'] Cum olim legeretur vid. Οrest. ν. 1235. Cyclop. ν. 645.
εκριμνάθ', nullo negotio nos in εκρήμναθ' Μusg.
vertimus: haec est enim vera et authenti 1222, 8. Εγώ δ' ιτεκίλευσά σει, Ξίφους τ'
ca vox, Αttica nempeet Εuripidea: Κρήμ ιφαψάμην άμα.] Ηic locus inter centum
ναμαι, pro κρέμαμαι, sic Ιon. ν. 1613. alios, ut ne quid de duabus praccedentibus
Ηδίως κεκρημνάμεσθα etc, Sic Ηercul. notis hic dicam, aperte Εuripidem aucto
Fur. v. 519. Δεύς', ώ τέκν, εκκρήμνασθε rem fatetur; ita enim ille Οrest. v. 1234.
πατρώων πέπλων, in quem posteriorem lo "Εκτιινα ματίρ' ΠΤΛ. ήψάμην δ' εγώ ξίφες.
cum vide quae nos. Si vero a κρήμναμαι ΗΛ. Εγώ δί τ' ιτεκίλιυσα, κάπίλυσ' έκνου.
recte deducitur, ut quovis pignore conten.Sed parum nos solliciti sumus de hac re,
derem, scribendum est Εκρήμναθ', ut nos cum probe sciamus, facile apud doctos
scripsimus, cum olim male εκριμνά" lege homines hanc fabulam Εuripidi conces
Datur, guasi a κριμνάομαι, ηuae vox suspec sum iri et propriam fore Vide quae nos
ta est, et praeterea sic versus sibi haud supra ad ν. 1215. 1211. 843. 599, 259. et
constaret, qui certe iambus est. Βarnes. 5Ο. Βarnes.
Εκρήμναθ'.] Ita recte Βarnesius. Vic Vulgo εγώ δ' επικίλευσά σοι, sed, quod
torius εκριμναθ'. Seidl. dedimus, habet ΜS. γ. Μusgravii. Ce
1216. Μale haec Choro tribuuntur. terum vid. Ρors. ad Οrest. ν. 1234. φuί
(Εlectr, dedit Seidl.) etiam hic ιγώ δί γ' praetulerit. Seidl.
Ι, 12
520 ΕΥ Ρ ΙΠ ΙΔ ΟΥ

Είφους τ' εφηψάμην άμα. "

ΧΟ. Δεινότατον παθέων έρεξας. 1235


1225
Λαβού, κάλυπτε μέλεαματέρος,
Πέπλοις καθάρμοσον σφαγάς.
Φονέας έτικτες άρα Ο"Οί,

ΗΛ. Ιδού, φίλα τε, κου φίλαι,


Φάρεά γ' αμφιβάλλομεν, 1240
123Ο
Τέρμα κακών μεγάλων δόμοισιν.
ΧΟ. Αλλ' οίδε δόμων ύπερ ακροτάτων
Φαίνουσι τινές δαίμονες, ή θεών
Των ουρανίων ου γαρ θνητών
Γ' ήδε κέλευθος τί ποτ' εις φανεράν 1245
1235 "Οψιν βαίνουσι βροτοίσιν 5
Εnsemque simul attrectavi.
Cho. Indignissimum patrasti facinus.
1225 Ρrehende, tege membra matris ;
Ρeplis compone vulnera.
Ιnterfectores sane peperisti tibi.
Εle. Εn, amicae, et non amicae,
Vestes circumponimus,
123Ο Finem magnorum malorum nostra domus.
Cho. Αt hi summo super domus culmine
Αpparent nescio qui daemones, aut Dii
Caelestes : non enim mortalium
Ηaec est via. Cur tandem in manifestum
1235 Conspectum prodeunt mortalibus ?

Deest γ' in ed. Victor. 1226. Αnte καθάρμοσον addidi και Ver
1223. Scripsi εφηψάμαν, ut paulo ante su proximo Victorius άρα. Seidl.
Ιegimus κατηεξάμαν. Vulgo εφαψάμην, 1227. Reisk. corrigit: φίλα τε κου φίλα,
Seidl. circumjicimus υestes amica non anicae, fa
1224. Εtiam hic versus cum tribus miliari non carae. Βeck.
proxime sequentibus (quos Οrest. dedit 1228. φίλαν τι κου φίλαν,] Vulgo φίλα
Seidl.) Chori personae assignantur Ιn τι κου φίλαι, φuum paulo post margo
fine hujus versus fortasse legendum est Victorii offerat φάρεα δε γ', hoc ipsum mu
έριξα. Νisi verior est Ηermanni senten tavimus in φάριά σί γ', et φίλα τε κου φίλα,
tia, qui hunc versum non minus quam an in φίλαν τι κου φίλαν, Ρro φάρεά σί γ'
tistrophicum ejus τέρμα κακών μεγάλων δό νulgo legitur φάριά γ', φuam lectionem sί
μοισιν Οresti tribuendum esse censet. praeferas, in stropha transpone άμα τ' ίφη
Seidl. ψάμαν ξίφους. Scidl.
1225. Οrestis hac esse, sententiac ipsae 1228. ss. αναπαιστικά, ΜS. not ed.
aemonstrant. Post ματέρος plerique male Victor. Seidl.
" interpungunt. Seidl. 1232. Φαίνουν.] Wunderlichius in Οb
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 521

ΔΙΟΣΚΟΥΡΟΙ.

Αγαμέμνονος παί, κλύθι δίπτυχοι δέ σοι


Καλούσι μητρός ξύγγονοι Διόσκοροι,
Κάστωρ, κασίγνητός τε Πολυδεύκης όδε.
Α ν Α' Λ
Δεινόν δε ναυσιν αρτίως πόντου σάλον 1250
Λ' γ 2 Α' χ/ " y Α'

1240
Παύσαντ' αφίγμεθ' "Αργος, ως εισείδομεν
Σφαγάς αδελφής τησδε, μητέρος δε σής. y/ Α γ) > \ -

Δίκαια μεν νυν ήδ' εχει συ δ ουχι δράς. 2. η και/ / 9 9 % V

Φοίβός τε, Φοίβος αλλ', άναξ γάρ έστ' έμός, » 1/ Α' Λ'

Σιγώ σοφός δ’ ών,


? -
ουκ εχβησε σοι σοφά. Α
" - Λ. - y "ν Α
1255
1245 Αινείν δ αναγκη ταυτα' τούντεύθεν δε χξη
«Λ - ν Α- Α'

Πράσσειν, α Μοίρα, Ζεύς τ' έκρανε σου περι.

GΕΜΙΝΙ.

Ο Αgamemnonis fili, audi; Gemini enim te


Μatris vocant fratres, Jovis filii,
Castor, et hic Ρollux frater ηιeus ,
Gravem enim navibus modo maris aestum
124Ο Ρostquam sedavimus, venimus Αrgos, ubi vidimus
Caedem sororis hujus, matris vero tuae.
Justa quidem hacc habet, tu vero non fecisti;
Ρhabus vero, Phabus - Sed (rex enim est meus)
Τaceo: cum autem sit sapiens, non tamen sapiens οraculum tibi reddidit.
1245 Ρrobare tamen haec est necesse. Ρosthac vero oportet
Facere, qua fatum Jupiterque de te decrevit.

serv, Crit, in ΑΕschyl. Τrag, p. 99. ad τί παύσαντ' αφίγμεθ'"Αργος,] Cum olim ναός
νι, δαίμονες supplet όντες. Μihi φαίνoυσι legeretur, φuia male aderat duplex geniti
oum ΑΕm. Ρorto dictum videtur pro φαί vus, et Castorum curae non una aliqua
νονται. Ιta supra bis habuimus καταλάμ navis, sed plurimae, si non omnes, com
πειν, ν. 586. et ν. 464. Conf. Βrunck. ad miιιuntur, et dativus hic videbatur desi
Soph. Αjac, 40. Μatthiae Gramm. Gr. derari, ego ναυσιν scripsi, qua lectione ni
sect. 496. 4. 5. Αpte etiam comparave hil tutius, aut apertius; nec tamen ve
ris verba contrariae significationis κεύθειν terem reprimo prorsus, aut supprimo,
et κρύττειν, φuorum idem usus est. Seidl. Judicent docti. Βarnes.
1236. δί σι] Τypothetae vitio in Εdd. ναύται, maνult Reisk. Βeck.
Ρaulli Steph. et Βarnes, δί σοι Seidl. ναός) Βarnesius ex conjectura ναυσιν,
δί σε ed. Victor. quem sequitur Μusgravius. Sed τόντον
1239. ναυσιν] Sequor Βarnesium ita ex σάλον unam efficiunt notionem, quasi dix
oonjectura legentem. Εd. Victor. ναός, isset πόντιον σάλον. Seidl.
quod ex ναυσ' depravatum esse crediderim, 1242. μεν νύν] Ιta Εd. Ρrinc. et anti
illud vero ex νανσίν. Μusg. quissimae omnes. Βarnesius μίν νυν. Ιn
1239.s, Δεινόν δι ναυσιν αρτίω, πόντε σάλον fine versus post δρά, antiqua editiones
Ι. 13
522 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ

Πυλάδη μεν Ηλέκτραν δος άλοχον εις δόμους,


Συ δ' "Αργος έκλιπ' ου γαρ έστι σοι πόλιν
Α' 9 Α' Λ' Α' Α"

Τήνδ' εμβατεύειν, μητερα κτειναντα σην. 126Ο

1250 Δειναι δε Κήρες, αι κυνώπιδες θεαι,


Τροχηλατήσουσ' εμμανή πλανώμενον,
Ελθών δ' Αθήνας, Παλλάδος σεμνόν βρέτας
Πρόσπτυξoν είρξει γάρ νιν επτοημένας
Δεινούς δράκουσιν,
ξ- Ο
ώστε μή ψαύειν σέθεν2
Λ' Λ
1265

1255 Γοργώφ υπερτείνουσά Ο"ΟU) κάρα κύκλον.

Ρyladae quidem Εlectram da uxorem in aedes ducendam.


Τu vero relinque Αrgos : haud enim tibi licet urbem
Ηanc ingredi, guia tuam matrem occidisti.
1250 Τerribiles autem Ρarcae, Deae caninis oculis praeditae, te
Furore correptum agitabunt errantem.
Ρrofectus autem Αthenas, Palladis venerandum simulachrum
Complectens adora : arcebit enim ipsas metu perculsas,
Saevis draconibus, ne te tangant,
1255 Τerribilem ΑΕgίdis orbem obtendens tuo capiti.

-ponunt punctum. Proximo versu Εdd. nobis et hic et alias aperte monstrantur,
Ρrinc, Ηervag. Stibl. Cant, τε. , Una is sane necipsum Εuripidem vivum, pra
Βrub, δι, quod recentiores praetulerunt. sentem et loquentem, vel agnoverit, vel
Ρost τι posui punctum. Ιta Οrest. v. intellexerit, puto, Vid. quae nos supra
28. ad v. 1222, etc. Βarnes.
1249. κτείναντα] Εnallage est con
Φοίβου δ' αδικίαν μεν τί δι, κατηγορείν, structionis, de qua vide ad Τroad. ν. 119.
Cf Iph. Τaur. 1568. sq. Ηermannus Scaligero placet κτείναντι. Μusg.
conjungi mavult Φοίβός τε Φοίβος, hoc μητέρα κτείναντα σήν.] Scaliger legit
sensu: Ρhα.bus esto Ρhα:bus, i. e Ρlια κτιίναντι, φuia σοι praecessit, parum cau
bum mitto, de Ρhα.bo nolo loqui. Seidl. tus, etiam σί posse eleganter intelligi, ut
1243. Φοίβος τι Φοίβος ) Lege Φοίβός sit hic loci sensus et ordo: ου γαρ έστι σοί,
ρ"Ε- Ρor. ήγουν έξιστι σοί, πόλιν ταύτην ιμβατεύειν σι,
1245. ταντεύθεν, ed. Victor. και εισιίναι, κτείναντα την μητέρα σου. Sic
1247. Πυλάδη μίν Ηλέκτραν δό, άλοχον, Χenophon: εξήν τοί, κρατίντοις συνθιμί
etc.] Εadem fere peroratio Οrestae, si νους επιχείρους είναι. Ιta Latine, nobis
quis accurate conferat, etiam ut hic ite non licet esse tam disertos, eque bene, ac
rum confirmetur, φuod toties probatum disertis, ut pueris notum. Βαrnes.
volui, hanc esse fabulam genuinam Εu 125ο. Κήρες,] Μale vertunt Ρarca,
ripidis nostri. Εt sane illa Οresta sus Ηic et Ηercul. Fur. 866. ut Soph. ΟΕd.
picio, quod Αpollo malus quidam damon R. 472. Κήρες sunt Furiae, Seidl.
esset, guia matricidium jubebat, de qua re 1255. Γυργώφ' υπερτείνασά σου κάρα κύκ
supra nos egimus ad ν. 979. "Ας αύτ' λον.] Pro Γοργώτα, Γοργώφ' scripsimus ob
Αλάστωρ ιίτ' ατεικασθείς Θεό, ad Οres sequens asperum, licet haud ignoro, gui,
tae fabulam ipse matricida fatetur, ν. superstitione quadam territi, talia Vete
1685. Καίτοι μ' ισήει δεύμα, μή τινος rum errata ad regulam reducere non au
κλύων Αλαστόρων, δόξαιμι σην κλύειν ότα. sint, cum tamen certo constet, είφ' pro
Αdeo qui plura Εuripidis vestigia in hac είτι ante asperum scribi, et άναχθ', pro
Εlectrae fabula quasierit, guam quae a άνακτα, aeque'ac alia vocabula in iisdem
2
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 523

Εστιν δ' "Αρεός τις όχθος ού πρώτον θεοί


Γ/ 9 ? Α Λ' ry Α"

Εζοντ’ επί ψήφοισιν αίματος περι'


Αλιρρόθιον ότ’ έκταν ωμόφρων "Αρης,
Μηνίν θυγατρός ανοσίων νυμφευμάτων, 1270
1260 Πόντου κρέοντος παίδ, ίν ευσεβεστάτη
Ψήφος, βεβαία τ' έστιν έκ τε του θεοίς.
Ενταύθα και σε δεί δραμείν φόνου πέρι,
"Ίσαι δέ σ' εκσώζουσι μη θανείνδίκη
Ψήφoι τεθείσαι Λοξίας γάς αιτίαν 1275

Εst autem Μartis quidam tumulus, ubi primum Dii


Consederunt ad suffragia de sanguine.ferenda,
Ηalirrhothium quum interfecit crudelis Μars,
0b iram propter impia filiae sponsalia,
1260 Filium Νeptunί regis maris. Ubi sanctissimum
Judicium et firmum est ab illo tempore Diis,
Ηic te guoque oportet subίrejudicium de cade,
Ρaria vero te servabunt, nejudicio moriaris,
Sufiragia α.judicibus lata. Phα.bus enim culpam

circumstantiis. Κύκλον δε γοργώτα vocat 432. 4. Ηermannus de Εllips. et Ρleon.


Ρalladis aegidem, quod is clypeus sit p. 174. monet, μήνιν hic idem esse quod
κυκλοτερής et Gorgonis capite terribilis. μήνιμα. Seidl.
Βarnes. 126.1. έκ τε τού] Οptime Piersonus εκ
γοργώφ'.] Ιta Βarnesius. Εd. Ρrinc. τούτου, ηempe χρόνου. Verisim, p. 248.
γοργώσ'. Seidl. Μusg.
κάρα, ed. Victor. έκ τε του θεούς.] Si ita veterem lectio
1256. Αρέος] Fortasse rectius scribi nem retineamus, exponendum: και εκ
mus"Αρεως. Vid, tamen supra v. 298. τούτου του χρόνου, όθεν δηλονότι ο Αρης εκρί
Δeidl. θη. Scaliger autem legit: ίκ τί τον
1258. Αλιρρόθιον ότ' έκταν' ώμόφρων θεών, hoc est: έκ τι τινός των θιών, δηλο
"Αρης,] Αpollodorus Βiblioth. Lib. ΙΙΙ. νότι Αθηνάς, αύτη η ψήφος δικαιοτάτη γί
c. 13. S. 2. Αγλαύρου μεν ούν και "Αριος νεται και ευσεβιστάτη. Vid. J. Μeursium
Αλκίττη γίνεται ταύτην βιαζόμενος Αλιό de Αreopago, et historiam quandam apud
ρόθιος, ο Ποσειδώνος και Νύμφης Ευρύτης, Α. Gellium in hanc rem, Lib. ΧΙΙ. c. 7.
υτό "Αρεως φωραθείς κτείνεται. Ποσειδών δί Βαrnes.
εν Αρείω πάγο κρίνεται, δικαζόντων των δώδε Reisk. vulgatum defendit, guod cen
κα θιών"Αρει, και απολύεται. Vid. Schol. set idem valere, ac εκ τούτου, Βeck.
Εurip. ad Οrest. ν. 1667. et quae nos ad έκ γι τού] Ita optime Schaeferus.
ν. 1668. Ιtem ad Iphig. Τaur. v. 947. Εditiones omnes ίκ τι του, ex quo Pier
- Βαrnes. sonus fecerat εκ τούτου, Veris, p. 248.
1259, ανοσίων νυμφευμάτων,] Ηalirrho Ιdem valet εκ τού. Seidl.
thius Αlcippen, Μartis filiam, violaverat. 1262, δραμείν, intellige αγώνα vel κίν
Ρausan, p. 19. 1. 19. Εd, Sylburg. Αpol δυνον. Vid. Lamb. Βos. de Εllips, p. 222.
lodor. Lib. ΙΙΙ. c. 13. Μusg. Schaf.
Νotetur accusativus μήνιν, Genus est 1263. "Ισαι δί σ' εκσώζουσι -] Lege εκ
appositionis, quod ita explica, ό, (scil. ότι σώσoυσι, Ρor.
αυτόν έκτανιν,) ήν μήνις, etc, Cf Μatthiae 1265. s. "Ισαι δί σ' εκσώζκαι μη θανείν δίκη
ramm. Graec, sect, 426. 1. coll. sect. Ψήφι] De absolvendo per cqualia suffra
Ι. l 4
524 ΕΥ ΡΙΠ ΙΔ ΟΥ

1265 Εις αυτόν οίσει, μητέρος χρήσας φόνον,


Και τoίσι λοιποίς όδε νόμος τεθήσεται,
Ν Α. y/ Α' Α Α" 2 η Α'

Δ
ικα νισαις
Α Α
ψήφοισι
σ' S)
τον φεύγοντ αεί.
ύδ' Α 2/ Α'

ειναι μεν ούν θεαι τωδάχει πεπληγμέναι,


Α' 2 9 \ / Λ' \

Πάγον παρ αυτον χασμα δύσονται χθονός, 1280


127Ο Σεμνόν βροτοίσιν ευσεβές χρηστήριον. -

Σε δ' Αρκάδων χρή πόλιν επ' Αλφειού ροαίς


Οικείν, Λυκαίου πλησίον σηκώματος,
Επώνυμος δέ σου πόλις κεκλήσεται.
Σοί μεν τάδ' είπον τόνδε δ' Αιγίσθου νέκυν 1285

1265 Ιn se ipsum transferet, φui matris tua caedem oraculo εμo tibi suaseriι.
Εt reliquis haec lex feretur,
Ut reus paribus suffragiis semper vincat.
Αc dirae quidem Dea hoc dolore perculsae,
Rupem ad ipsam, subibunt hiatum terrae,
1270 Venerandum mortalibus piis oraculum.
Τe vero ad Αlphei fluenta oportebit Αrcadum terram
Ηabitare, prope Lycaeum delubrum :
De tuo vero nomine vocabitur regio.
Τibi guidem hacc dixi. ΑΕgisthi vero cadaver hoc

gia vide quae nos ad Iph. Τaur. ν. 1471. αστιβίς pro ευσεβίς. Sed conjunge σεμ
et ν. 966, vide Εrasmum in Αdagio, ae νόν χρηστήριον, βρoτoίσιν ευσεβίς. Si quid
quales calculi. Βαrnes. mutandum censerem, legerem
Εxspectes εκσώσoυσι. Sed vide, ne in
praesenti lateat hoc, ratam jam esse apud σεμνόν βροτοσί τ' ευσεβις χρηστήςιον.
&eidl.
Deos Οrestis absolutionem. Sic Soph.
ΟΕd. Col. 589. 1271. s. Σε δ' Αρκάδων χρή πόλιν ετ' Αλ
φειού βιαί, οικείν] Ιta Οrest. ν. 1664.
πείνοι κομίζειν κιϊσ' αναγκάζουσίμι, Αζάσιν, Αρκάσιν τ' Ορέστειον καλείν, in
i. e volunt perficere, ut illuc me confe φuem locum vide Scholiasten et Stepha
ram. Seidl. num τιρι πόλεων in Αζανία et in Ορέσται
1266. 8. Και τοϊσι λοιπούς όδε νόμος τιθήσε et Οβεστία. Βαrnes.
ται, Νικάν ίσαι, ψήφοισι] Vide qua nos 1274. τον δε, ed. Victor.
ad Iphigen. Τaur. ν. 1471. ubi hacc de 1276. "Αρτι Ναυπλίαν παρών] Scaliger
Τhemistocle φuoque dicuntur. Βαrnes. hic ingenioso errore scribit ναυπλοία, cum
1268. Reisk. scribit: τό λάχει, εorle, lhaec vox sit proprium nomen locί : vide
eventu judicii. Βeck. ad Οrest. ν. 236. Εν Ναυπλίω δε σέλμαθ'
127σ. ευσεβί,] Legendum ευσεβίσι, mo ώρμισται νεών. Ιtem v. 563, επει δί Ναν
nuit ut jamdudum Clarkius ad Ηomer. πλίας ψαύω χθονός, Βarnes.
Π. δ. 242. Μusg. Ναυτλίαν] Vid, ad ν. 453. Ceterum
Reisk. conjicit : αστιβίς, φuod calcare noli corrigere Ναντλία. Νam, ut dicit
pedibus ηemini licet praeter supplices illuc Νoster Οrest. ν. 1807. εις μίσον φόνον ήδ'
confugientes Βeck, Ερμιόνη παρεστι, ita etiam omisso εις di
Σεμνόν - ευσεβις) Μusgravius cum cere potuit Ναυτλίαν παςείναι, i. e ve
Clarkio ad Ηom. ΙΙ. δ. 242. mavult nisse in portum Νauplieum : Ναντλία
ευσεβίσι, ηumeris inconcinnis, Reiskius ταρείναι contra significaturum esset, esse
«..)
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 525

1275 "Αργους πολίται γης καλύψουσιν τάφω,


Μητέρα δε την σην, άρτι Ναυπλίαν παρών,
Μενέλαος, εξ ου Τρωϊκήν είλενχθόνα,
Ελένη τε θάψει Πρωτέως γαρ εκ δόμων
"Ηκει λιπούσ’ Αίγυπτον, ουδ' ήλθεν Φρύγας. 1290

1280 Ζευς δ, ώς έρις γένοιτο και φόνος βροτών,


Είδωλον Ελένης εξέπεμψ' εις"Ίλιον.
Πυλάδης μεν ούν δάμαρτ' έχων,
κόρην τε και
Αχαιίδος γής οίκαδ' εισπορευέτω,
Και τον λόγω σόν πενθερον κομιζέτω 1295

1275 Αrgivi cives terra sepulchro tegent.


Μatrem vero tuam, modo Νaupliam appellens
Μenelaus, ex quo Τrojanum cepit agrum,
Εt Ηelena sepelient. Ρrotei enim ex aedibus illα
Rediίt, relicta ΑΕgypto, nec ivit ad Phrygas:
1280 Sed Jupiter, ut lis, et caedes fieret mortalium,
Simulachrum Ηelenae misit ad Ilium.
Ρylades igitur lactus et conjugem habens
Ιn Αchaicae terrae domum introducat,
Εt verbis, tituloque tuum affinem (sororis πιαritum) deducat

in portu Ναμpl., quasi jam diu ibi fuis nino voces γαμβρός et πενθερος vagae pa
set. &eidl. rumque adstrictae significationis sunt.
1279, ουδ' ήλθε Φεύγας.] Εn ! iterum Vide Suidam in πινθιρός, Ρolluc, Lib.
Εuripidis characteristicam notam. Quis ΙΙΙ. sect. 31. Μusg.
in hac fabula non videt, ipsum Εurip. 1284.s. Και τον λόγω σον ταθερό, κομιζέτω
non agnoscit, non amplectitur, ut dixi Φωκίων ες αϊαν, και δότω τλούτου βάρος.]
mus supra ad ν. 1247. Quod Ηelena Οmnino τινθιρός in hoc loco sonat sororis
non venerit Τrojam, vide argumentum πιανίtum, et rusticum illum colonum Αr
Graecum ad fabulam Ηelenae et ejusdem givum notat, cui Εlectra desponsata fin
fabulae, ν. 33. Βαrnes. gitur, Quem prudentissimus poèta (adeo
1279. ήλθε ed. Victor. semper sibi constat) ob ingenuam castita
1282. κόρην τε και δάμαρτ' έχων,] Lege tem, et pietatem, quibus Εlectram hono
χαίρων τε και δάμαρτ' ίχων. Conf. ν. rifice excepit, jam nunc Diis ipsis curae
1329. Βαrmes. facit, utpote qui hoc in loco Pyladae in
κόρην τε και δάμαρτ' ίχων,] Wirginem et mandatis dent, ut secum illum in Ρhoci
μrorem. Virgo enim adhuc erat, sed da deducat et auro locupletet. Πενθερον
uxor putabatur. Μale Μusgravius pro itaque eum vocat, at λόγω, hoc est no
κόρην conjicit χαίρων. Seidl. mine tantum tenus, ut qui mariti officium
1283. Reisk. emendat: εκτορενέτω, βz nequaquam gessit, at custodis potius et
Αchαία deducat in suam patrianι. Βeck. tutoris, Quod autem πενθερος et γαμβρός
Αχαϊδος] Vulgo Αχαΐδος. Vid. ad latius, quam pro communi usu, aliquan
Τroad. ν. 659. Ρro εισα ορευίτω 1ίcisk do usurpentur, diximus nos ad Rhes. ν.
ius 1κτοριυίτω. Νon male. Vid. tamen 256. Εt Εustathius praeterea consulen
- supra ad ν. 1195. Seidl. dus. Βarnes.
1284. τινθιρόν] Paullo insolentius est πενθερο,] Αυτoύργον dicit. Vid. Rhes. ν.
πινθιρέ, de sororis marito dici. Sed om 256. Seidl.
526 ΕΥΡΙΠ ΙΔ ΟΥ

1285 Φωκέων ες αίαν, και δότω πλούτου βάρος,


Συ δ' Ισθμίας γης αυχέν εμβαίνων πoδι,
Χώρει προς οίκον Κεκροπίας ευδαίμονα,
Πεπρωμένην γάρ μοίραν εκπλήσας φόνου,
Ευδαιμονήσεις τωνδ' απαλλαχθείς πόνων, 1300
129Ο ΧΟ. "Ω παίδε Διός, θέμις εις φθογγάς
Τάς υμετέρας ημίν πελάθειν;
ΔΙ. Θέμις, ου μυσαροις τοίσδε σφαγίοις.
1285 Ρhocensium in terram, et det auri pondus.
Τu vero Isthmiae terra cervicem pede ingrediens,
Ρerge ad fortunatam Cecropiae domum :
Fatalem enim caedis sortem cum expleveris,
Felix eris his liberatus laboribus.
129Ο Cho. Ο filii Jovis, estme fas ad colloquia
Vestra nobis accedere ?
Gem. Fas est, cum non sitis execrabiles ob has cacdes.

1286. Συ δ' Ισθμίας γης αυχέν ιμβαί 1291. σιλάθιιν ,] Πελάθω et per synco
νων ποδι,] Αυχένα γής Ισθμίας periphras pen πλάθω, φua voce scenici poetae fa
tice Ισθμόν vocat, quia similitudinem cum miliariter utuntur, idem quod πελάζω.
collo habet Isthmus. De qua re nos ad Vide quae nos ad Rhes. ν. 553, et ν. 14.
Ηerc. Fur. v. 953. Βarnes. - Βαrnes.
1288. φόνου φuid hic faciat, non video. 1292. σφαγίοι..] Si vera est lectio, non
Legendum forte: μοιραν εκπλήσας μόγου. concordat cum μυσαρούς, sed ab eo regitur.
Μusg. Recte enim vertit interpres: Fas est vo
1288. 8. Πεπρωμίνην γάρ μοιραν εκπλήσας bis, cum non sitis ersecrabiles oυ has cardes.
φόνκαι Ευδαιμονήσεις των απαλλαχθεί, τόνων.] Ηoc autem cum invenustam ambiguita
Ιta sane ex historiae veritate dicitur Οres tem efficiat, malim levi mutatione:
tes, postquam a matris caede expiatus es Θέμις, ου μυσας οίς τοϊνδε σφαγίοιν.
set, felici et diuturno regno floruisse;
Qui enim brevissimum illius regni spa Εas, vobis, ηuί φuidem binis his cardious
tium dicunt, viginti octo annos assignant; non contaminati eslis. Βarnesius capit,
alii autem 50, alii denique 70 numerant, quasi 9ίμι, iterum post ου supplendum
φuibus summa pace, honore et opulentia esset, hoc modo: θίμι, υμίν, ου θίμις μυ
fruebatur, Creditur enim ad nonagesi σαροί, unde Εuripidem, ut secum pug
πmum vitae annum et ultra perdurasse; nantem, arguit. Μusg.
ae cujus statura septem cubitorum et Θίμις, ου μυσαροίς τoίσδι σφαγίοις.] Cum
ossibus Τegeae inventis consule Ηerodo Gaspar Stiblinus multa, qua vere admi
έum Ηistor. Lib. Ι. c. 67, 68, 69. et randa erant in hac fabula, pro sua, qua
Νatal. Com. Μytholog. Lib. ΙΧ. c. 2. pollebat, sagacitate condemnaret, ut frigi
Βαrnes. da et indecora, et a tragica gravitate ab
πεπρωμίνην μοίρα φόνου, id est, fata, horrentia, guamobrem nos illum perstrin
φuae ad cardem, φuam fecisti, spectant, ximus supra ad ν. 1249. et 896, &c, hunc
sive sortem, φuae tibi fatalis est ob cae tamen locum, qui defensione sane maxime
dem. Μusgravius conjicit μόγου pro egere videbatur, oculatissimus ille talpa
φόνου. Facilius certe fuerit φόβου. Seidl. inobservatum praeterivit. Quanquam enim
1289. των δ' ed. Victor. etiam hic doctrina illa de impurorum pol
1290. Sensus est: num fus nobis υούis lutionibus, et Deorum sanctitate summa,
cunι sermones miscere. Μusg. abunde patet, importune tamen omnino
ν
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 527

ΟΡ. Καμοί μύθου μέτα, Τυνδαρίδαι,


ΔΙ. Και σοί Φοίβω τήνδ' αναθήσω 1305

1295 - Πράξιν φονίαν.


ΧΟ. Πώς όντε θεώ, τήσδέ τ' αδελφώ
Της καταφθιμένης,
Ουκ ήρκέσατον κήρας μελάθροις,
ΔΙ. Μοίρας ανάγκης ηγείτο χρεών, 131Ο
1300 Φοίβου τ' άσοφοι γλώσσης ενοπαί.
Οre. Εt mihi sermonis copia concessa est, Ο Τyndarida?
Gem. Εt tibi. Ηanc enim Phαεbo tribuam
Αctionem cruentam.

Cho. Quomodo, cum sitis Dii, hujusque fratres


Εxtinctae
Νon avertistis clades ab aedibus?
Genι. Fati necessitas hue eas ducebat,
1300 Εt Phα.baeae linguae non sapientes voces.

Hoc in loco memorari videtur. Quomodo 1294. Conf. Οrest. 76. sqα. Δeidl.
enim Dii illi se dicant ad horum matrici την δ' ed. Victor.
darum colloquia nolle descendere, et Cho 1295, πράξιν, ed. Victor,
rum tantum responsionibus et φuaestioni 1297. Και καταφθιμένης,] Μalim της
bus honorare, quod sanguine pollufus non καταφθιμένης. [Ηeath.] Μusg.
esset, cum ex ipso facto constet, illos prius Legebatur και καταφθιμίνης metro et
ad Οrestem et Εlectram collοcuturos ve sententia invita. Ηeathii et Μusgravii
nisse et diu collοcutos esse, et etiam prox emendatione της καταφθιμένης πlhil ad
imo post versu utrumque in colloquiumse metrum lucramur. Αtque illud ipsum
cum admittere, Quare hac in parte Εu της pro και jam habent ed. princ. et Ηer
ripides non est mihi defendendus : quan vag. Οptime Εrfurdtius ad Αjac. 1066.
quam nemo hactenus criticorum de hoc p. 620. not. reponit κάτα φθιμίνης, ut
Ιoco questus est, Sin commodus ullus κάτα infiratur post participium, φuemad
sensus hinc elici potest, est hujusmodi: modunι in locis ab Ηeindorfίο αd Ρlat.
"Υμίν έξεστι πελάθειν εις φθογγάς, ου μυσα Gorg, p. 37. ercilalis. Seidl.
ροίς εύσιν εκ τούτων των σφαγίων Ουδι γάρ 1298. ΜS. κήρας μιλάθροι; - Μοίρας.
άλλως αυτό Ορίστη τούτο συγκιχωρήκαμεν, ΔΙ. ανάγκης ηγείτο - Εd. Victor, totum
ει μή διά τον Φοίβον, ός αληθώς τούτων αί VΘΥSllΥΥΥ Διοσκόροις assignat. κήρας μοίρας ιμt
τιος ιστι. Vid. ν. 1294. Βαrnes. κήρες θανάτοιο, Ηom. Iliad. Π. ν. 302.
ου Ά Subint. έτί. mallem tamen Μusg.
ου μυσαροί, scil. υμεί, ιστι, ersecrandi norι Conf. Ρors. ad Phoeniss. 958. et supra
estis ob has cardes. Βeck. ad v. 841. Seidl.
ου μυσαροί, scil. ούσιν υμίν. Ιta bene 1299. Vulgatum Ηeath. vertit: ΡατCa
bacc cum sequentibus concordant. Dicit pracibat, et eam quasi mαnu ducebat, ηe
enim : Vobis utrum fas sit, dubitatio esse cessilatis./atum. Βeck.
non potest, quippe quae his caedibus non Legebatur:
estis contaminatae, sed etiam Οresti et
Εlectrae fas est, culpam enim eorum μοίςας ανάγκης ηγώτο χειών,
transfero in Αpollinem. Μusgravius ma
vult τείνδε σφαγίτιν. Ceterum σφάγια ca quod nec metrum fert nec lingua Νeque
dem denotat etiam Iph. Τaur. 40. Seidl. enim ανάγκης mediam corripere potest,
1293. Μargo Victor, hunc versum tri nec ad χρεών abesse articulus, Facilis
Duit Εlectrae. Seidl. est emendatio :
528 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ

ΗΛ. Τί δε μ' "Απόλλων, ποιοι χρησμοί


Φονίαν έδοσαν μητρι γενέσθαι,
ΔΙ. Κοιναι πράξεις, κοινοί δε πότμοι,
Μία δ' αμφοτέρους 13 15
1305 "Ατη πατέρων διέκναισεν,
ΟΡ. "Ω ξύγγονέ μοι, χρονίαν σ' εσιδών,
Των σων ευθύς φίλτρων στέρομαι,
Καί σ' απολείψω σου λειπόμενος,
ΔΙ. Πόσις εστ' αυτή και δόμος, ουχ ή 132Ο

Εle. Quid autem me Ρhα.bus ? quae oracula


Jusserunt me autorem maternae necis esse?
Gem. Communes sunt actiones, et fata communia.
Una vero vos ambos
1305 Νoxa υcttrorum parentum perdidit.
0re, Ο soror mea, longo post tempore cum te viderim,
Ρrotinus tuo amore privor,
Τeque deseram, a te desertus.
Gem. Μaritus est ipsi, et domus, hacc non

μοιραν ανάγκης ήγεν το χρεών. 1306. "Ω σύγγονίμοι,] Vel hine Εuri
pidis se genius prodit, φuanquam enim et
Ηec. ν. 43. η πεπρωμένη δ' άγιι Θανείν alii, praesertim Αttici, μοί pro μού saepe
αδελφήν coll. Ηel. 243.- Ceterum male usurpent, at id quidem Εuripides prae
Μusgravii ΜS. vocem μοίρα ad antece caeteris facere gaudet: sic Iphigen. Τaur.
dentem Chori orationem refert. Seidl. ν. 871. "Ω μοι σύγγονι. Vide plura ad
Forte, μοίρας ανάγκη (in dat.) σφ' ηγεί Ηerc, Fur. v. 95. Βarnes.
το. Ηeisk. 1308. Και σ' απολείψω σού λειπόμενες..]
13ο1. Legendum metri gratia τί δί μ' Ιta non raro Τragici, ut Βacch. 1374.
Απόλλων : Ηoc autem Εlectra non ut ex
cusationem affert, sed queritur contra, se μήτε Κιθαιρών μιαρός μ' εσίδοι,
Οrestis excusatione carere. Μusg. μήτε Κιθαιζών όσσωσιν εγώ.
δeidl.
Reisk. scribit: τί καμ' (και εμι) Απόλ
λων οι σοί χρη", ίμα oracula. Βeck. 1309, αυτό,] Οptime Βarnesius αυτή.
Τί, δ' ίμ Απόλλων, &c.] Ιta emendavi Μusg.
mus. Μale vulgo τί δαι μ' Απόλλων : et πόσις ιστ' αυτή και δόμοι.) Εgo αυτή in
proximo versu μητέρι, guod alterum jam textum admisi, et αυτός φuod male olim
alii emendarunt. Seidl. aderat, in marginem rejeci, de qua re ju
Απόλλων mediam corripit. Ηeath.
dicent docti, Τextus autem, margo et
1302. μητέρι) Μetrum postulat μητρι. glossa, sunt metaphoricae voces, ab artifi
Μusg. ciosis textorum picturis sumta, in quibus
μητέρι, ed. Victor; ipsum ύφασμα tertus dicitur, ornamenta et
13ο5 διίκναισεν,] Εodem sensu κατέγ appendices, glossa, quod lucem quandam
ναψε, vel κατέκναψε, dixit Τroad. ν. 1242. 1exturae afferant et decus, limbus et ora,
Ιn quem locum vide qua nos, licet et ibi margo dicitur. Αdeo ipsa Εuripidis (sive
Latinisinterpretibus placuit exponere pau alius alicujus auctoris) ac proinde S.
loaliter: ibi enim κατέγναψι exponipotest, Scriptura verba, sive omnia simul sumta,
paulatim imminuendo perdidit, ut hic cer sive pars quaevis, aut portio, sunt textus :
to certius διέκναισιν sonat. Βarnes, Ιnterpretationes vero, sive Scholia, sive
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 529
9 ν Α" \ ν Λ'

131Ο δ' οικτρά πέπoνθεν, πλην ότι λείπει "

Πόλιν Αργείων.
ΟΡ. Και τίνες άλλα στοναχαι μείζoυς,
"Η γης πατρώας όρον εκλείπειν,
1325
Αλλ' εγώ οίκων έξειμι πατρός,
13 15 Και επ' αλλοτρίαις ψήφοισι φόνον
Μητρός υφέξω.
ΔΙ. Θάρσει Παλλάδος οσίαν ήξεις
Πόλιν αλλ' ανέχου.
131Ο Τristia patitur, nisi quod relinquit
Urbem Αrgivorum.
Οre. Εt guinam alii gemitus graviores,
Quam εί cogaris patriae fines relinquere?
Sed ego patris ex adibus exibo,
1315 Εt apud externos judices caedem
Μatris sustinebo.
Gem. Βono sis animo. Palladis enim αd sacram venies
Urbem : quare tolera.

conciones vocantur, glossa, vel glossema κύντερον, ός κεν ανάγκη Φυζίτολιν πάτρης
*a, a γλώσσα dicuntur; lacinia et fimbria, τελίση βίον αλγινόεντα, Ξείνον εν αλλοδα
vacansque utrinque spatium, margo ap πoίσιν ατιμίης ζυγόν ίλκων. Βαrnes,
pellatur. Ηaec praeter textum et proposi 1313. τρω in πατρώας corripitur hic,
tum, sed fidei carissimo amico, Domino 11t δή in δηώσας, vid. supra ad ν. 497. Ιn
Μichaeli Βatte de Βury St. Εdmundi, fine versus pro εκλιπείν lege εκλείπιιν.
datae memor, lusi inter opus. Εt hujus [Εx Ηeath.] Μusg.
nomen jure hic ego pono, sine cujus jussu πατρώας] Schaeferus ad Ρorsoni regu
et hortatu ne meum nomen his Scholiis lam πατρίας et infr. ν. 1321. πατρίων.
apposueram. Βαrnes. Ρaulo post vulgo εκλιπείν, φuod emenda
αυτός ed. Victor. vit Ηeathius. Seidl.
131o. Reisk. conjicit: πριν ότ’ εκλείπει. 1314. Αλλ' εγώ οίκων έξιμι, &c.] Εx
Βeck.
aggerat suam Οrestes miseriam, gui non
Vulgo πέτoνθι. Statim post Βrub. ότι, πmodo solum vertere sit coactus, sed etiam
Ηervag. ό, τι Seidl. inter exteros judicium subiturus de nece
1312. s. Και τίνι, άλλαι στοναχαι μεί
ζους, "Η γής τατρίας όρον εκλιπείν ι] Ιta πmaterna, Βarnes.
semper sui similis Εuripides in Ρhα.niss. 1316, μητρίς] Εd. Victor. μητέρος,
ν. 399. Τί, το στέρεσθαι πατρίδος ή κακόν Μusg.
μέγα , Μέγιστον, έργω δ' έστι μείζον, ή λό 1317. Vulgo υσίαν ήξεις. Μirum enim,
γν. Ηuc refer illud Seneca in Consol. ni poèta, quum tam facile posset, proce
ad Ηelviam: Ρrimum illud intueri υolo, leusmaticum vitaverit. Νec offensione
φuid acerύι αήarαι ipsα loci commutatio. caret ille proceleusmaticus, qui paulo post
Carere patria intolerabile est. Εt Οppia legitur φίλτατε διά γάρ. Εxcusandus
nus, elegans et pius poèta, qui ingeniisui tamen fortasse hic est propter alloquium.
πηercedis loco a Caracalla obtinuit, ut pa Ηermannus monet, facilius ferri proce
ter ab exsilio revocaretur, sic canit Ηa leusmaticum, si in casurae locum incidat.
Seidl.
lieut. Lib. Ι. ν. 277. ουδ' αλεγεινότερον και
530 ΕΥΡΙΠ ΙΔ Ο Υ

ΗΛ. Περί μοι στέρνοις στέρνα πρόσαψον, 133Ο


1320 Ξύγγονε φίλτατε,
Διά γάς ζευγνύσ’ ημάς πατρώων
Μελάθρων μητρός φόνιοι κατάραι.
ΟΡ. Βάλε, πρόσπτυξoν σώμα, θανόντος
Δ' ως επί τύμβω καταθρήνησον. 1335
1325 ΔΙ. Φευ, φεύ, δεινόν τόδ' έγηρύσω
Και θεοίσι κλύειν.
"Ε ν 9 W "-ίδ 2 2

νι σ'γας καμοι, τoις τουρανισαις


- Α'

Οίκτοι θνητών πολυμόχθων.


-
--

Εle. Ρectus tuum pectori meo applica,


132Ο Ο frater charissime,
Disjungunt enim nos a paternis
ΑΕdibus matris cruentae imprecationes.
0re. Αge, complectere corpus, et mortuί
Ut ad tumulum luge.
1325 Gem. Ηeu, heu. Τriste hoc dixisti,
Vel diis auditu :

Ιnsunt enim et mihi, atque caclitibus


Commiserationes aerumnosorum mortalium.

1321. Διά γάς ζευγνύσ'] Pro διαζευγνύσι τoς Δ' ως επί τύμβω καταθρήνησον.] Frigί
per Τμήσιν. Βarnes, dius, inquit omnium bipedum frigidissi
1322. κατάρα..] Τhema κατάρα ab mus, Gaspar Stiblinus, fortasse et hoc υί
αρά, exsecratio Circumflectitur autem deri potest dicturn esse. Μίνιus enim illa
recte in penultima, longa nempe syllaba, υίdentur decere tam generosum αdolescen
quia ultima brevis est, et tamen distin tem. Sed cur minus videntur decere, 0
guitur a verbo κατάρα ab αίρω, ex ιώτα Gasparille Stiblinule ' Αn non generosi
subscriptο, φuam distinctionem criticorum animi solent actis divinitus calamitatibus
Coryphai etiam extra augmentorum tem frangi? Νonne generosus ille CΕdipus
pora aliquando agnoscunt. Βarnes. apud Sophoclem animo fractus oculos
Μale hic circumflectitur penultima vo sibi eruit ? Νonne omnium hominum ge
cis κατάραι, cum natura brevis sit, ut et nerosissimus ille Ηercules ante Τhesei
antepenultima in κατάρατος, Αristoph. amici adventum, fere animo fractus est.
Lysist. 550. Ωuanquam non ignoro ver Εt tamen hic Οrestes non desperat; sed
pa αράομαι et αρά supplicationis sensu pri se paene mortuum judicat, et, ut συμπά
mam semper apud Ηom. producere. ν. θειαν moveat, hortaturillam sibi, tanguam
Clark. ad Οdyss. Χ'. ν. 208. Αpud mortuo et sepulto, lacrymas profundere,
Τragicos autem Αtticos longe aliter res Βarnes.
se habet. v. Ρhα.n. ν. 61. 484. Soph. 1531. De hiatu, φuem faciunt voces
ΟΕd. Col. 1440. 1449. 1454. 1472. 1515. σου - ώ, vid. de Verss. Dochm. p, 81.
Ηeath. Δeidl.
κατάρα.] Ita Εditt. Vett. cum Εd. 1332. ss. Ηoc ordine edidit Victor,
Ρrinc. Recentiores quadam male κατά
ραι. Cf Ηeathii nota. Seidl. 2 χαιζε τόλις
1323. s. Βάλε, πρόσπτυξoν σώμα, θανόν χαίζετε δ' ύμύς
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 531

ΟΡ. Ουκ έτι σ' όψομαι. 134Ο

1330 ΗΛ. Ουδ' εγώ εις σον βλέφαρον πελάσω.


ΟΡ. Τάδε λοίσθιά μοι προσφθέγματά σου,
ΗΛ. "Ω χαίρε πόλις,
Χαίρετε δ' υμείς πολλά πολίτιδες,
ΟΡ. "Ω πιστοτάτη, στείχεις ήδη, 1345

1335 ΗΛ. Στείχω, βλέφαρον τέγγουσ' απαλόν.


ΟΡ. Πυλάδη, χαίρων ίθι νυμφεύου
Δέμας Ηλέκτρας.
ΔΙ. Τοϊσδε μελήσει γάμος, αλλά κύνας
Οre. Νοn amplius te videbo.
133Ο Εle Νec ego posthac in tuum conspectum veniam.
Οre Ηacc ultima mihi tecum colloquia.
Εle. Ο vale, civitas,
Vale et vos longum, mulieres concives.
Οre. Ο fidissima, jam abis ?
1335 Εle. Αbeo, teneras humectans palpebras.
Οre, Ρylades, laetus abi, tiύιφue desponsum abduc
Corpus Εlectra,
Gem. Ηisce curae erunt nuptiae: sed cames

πολλά τολίτιδες, χιιςοδράκοντες, χιώτα κιλαιναι


ΟΡ. & πιστωτάτη, δεινών οδυνών ΚΑΡΠΟΝ έχουσαι..
στείχεις ήδη ,
Canes illas Furias esse satis apparet;
χαίρετε - ήδη,] Quatuor sunt bases 81ygias cαmes Lucani, Lib. VΙ. 733. sic
anapastica, [ut suntin ed. Victor ita edi vocatas, quia hominum sceleribus invigi
ait Βeck.] e quibus dimetri duo constitui lant, tanquam speculatrices et υιndices fα
debent. Ηeath.
cinorum et sceleris, ut Cicero ait de Νa
1336. s. στείχεις ήδη, ΗΛ. Στιίχω, βλί tur. Deor. ΙΙΙ. 18. vide Ρindar, Οl. ΙΙ.
φαρoν τίγγουσ' απαλόν.] Quod supra sape 73. Rhunken. Εpist. Crit. Ι. p. 59.
dixi, Εuripidem, ut semper sui similem, Schneider, Pericul. Crit. p, 86. sqq.- Ιn
sic in hac fabula, quasi de illius legitima his versibus primum ίχνος βάλλουσ' έτί σοί
tione criticorum objectiones praevidisset, insolentius dictum, neque forsitan ab Εu
praecipue characterem suum impressum ripide profectum est. Μusgravius qui
habere, id nunc ex unico hoc loco (και dem vitium in hac voce latere suspicans
τούτο εκ περισσιίας) indicabo. Ita enim tentavit: στέλλουσ' επί σοι. Εquidem
ipse hic auctor in Μedea ad finem ν. malim:
1391. ΜΗ. Στείχε τρός οίκον, και θάπτ'
άλ"χον. ΙΑ. Στείχω, δισσών γ' άμορος Δεινον γάς ίχνος ΠΑΛΛΟΥΣ' επί σει,
παίδων. Βαrnes.
1337. Δίμας Ηλέκτρας.] i. e. Ηλέκτραν. Τroades, v. 526. πάλλε πόδ' αιθέριον, et
Vide ad Iphigen. Αul. ν. 417. Βαrries. simili metaphora in Βacchis. 654.
1338, 88. Τοϊσδε μελήσει γάμο, αλλά κύνας λευκόν κώλον εξηκέντισαν,
Τάσδ' υποφεύγων, στείχ' ετ' Αθηνών. Ρro χειροδράκοντες Reiskius conjecit sive
Δινον γάς ίχνος ΒΑΛΛΟΥΣ' επί σοι σειρoδράκοντες sive στειροδράκοντες gua Dra
532 ΕΥΡΙΠ ΙΔ ΟΥ

Τάσδ' υποφεύγων, στείχ' επ' Αθηνών, 135Ο


1340 Δεινόν γάρ ίχνος βάλλουσ' επί σοί
Χειροδράκοντες, χρώτα κελαινα,
- 9 "- \ »/
Δεινών οδυνών καρπον εχουσαι.
Νώ δ' επί πόντον Σικελόν σπουδή
Σώσοντε νεών πρώρας ενάλους, 1355
1345 Διά δ' αίθερίας στείχoντε πλακός,
Ηas vitaturus, ito Αthenas.
134Ο Τerribili enim gradu in te contendunt
Μanus-draconibus-armatas-habentes, corpore nigra,
Dirorum dolorum stimulos moderantes.
Νos vero ad mare Siculum celeri studio,
Servaturi rrora, proborum in mari:
1345 Ρer aetheream vero meantes plagam,

cones circum se in spiras conυοίυunt, ut Νηών ώαυτορών ό, έχεις κράτος, ίττιι δαίμεν
apud Αpollodor. Ι. 6. 3. τα δι ατο μηρών και μέγαν Ευςνίης αμφικςεμή σκότιλον.
σπείρας είχεν εχιδνών, et Virgil. ΑΕn. ΧΙΙ. Jacobs.
879. Μegarram - paribus reυinrit ser
1»entum spiris ventosque αιιulit alas. Sed 1359. στείχ' ετ' Αθηνών.] Επί τάς
νulgata prastat, Quae enim manus ser Αθήνας. Sic et Τhucydides et Ηerodo
pentibus armatas habebant Εumenides tus passim usurpant το επί cum genitiνο
haud male χειροδράκοντες, dracones pro loco accusativi, qui communiter usurpa
tur. Vid. ΑΕmil. Ρortum in hunc lo
ηιαnibus habenles appellari poterant. Sed cum. Βαrnes.
naevus haeret in verbis
1540. βάλλουσ'] Αn στίλλουσ' επί σει.
δεινών οδυνών ΚΑΡΠΟΝ έχουσαι. Μusg.
βάλλουσ'] Νihil mutandum. Verbo
prorsus enim ignoro quis hic sit dolorum fortiori utitur poèta de horrendo Furia
Jημctus, quem Furiae habere, dicuntur. rum impetu, quae τανύτοδις dicuntur a
Μusgravius praeterea hanc phrasin πe Sophocle διά το οίον μακροσκελές και ούτω
que notam sibi neque intellectam esse fa πλατύ της διαβάσεως και ταχύ και ευκίνητοι,
tetur. Quare forsitan corrigendum ιut explicat Εudocia, p. 152. citante Lo
beckio ad Ajac. ν. 834. Seidl.
δεινών οδυνών ΚΑΡΤΟΣ έχουσαι, 1341. Χειροδράκοντες,] Ιta Furia vocan
tur, ob manus flagellis ex tortis serpen
φuibus gravissimorum potestas est dolorum, tibus factis armatas. De qua re, ut
Ά ήominibus in/liganu. ΕuriΡ. Ηe et de omni Furiarum apparatu, et gra
ena. 68. phica earum descriptione, vide quae nos
ad Ηerc. ν. 873. Βarnes.
Τίς τωνδ' ιρυμνών δομάτων έχει κράτος, Χιζοδράκοντες non debet tentari. Ser
Βacchae. 1026.
pentes enim Furiae manu gestabant.
Ξeidl.

"Ο Διόνυσος, ο Διόνυσος ου Θήβα, Νum σιιροδράκοντες, φιμα dracones secum


et pone se ίrahunί, αμι στιιροδράκοντιε,
κράτος έχουσι έμόν. quae drαcones circum se in spiras control
υunt. Ιιeisk.
Αlpheus Μitylenaeus. Εpigr, VΙ. in
Αnal. V. Ρ. Τ. ΙΙ. p. 129. 1542, καρπόν έχουσαι.) Ρhrasis neque
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 533

Τοις μεν μυσαροίς ουκ επαρήγομεν


Οίσιν δ' όσιον και το δίκαιον
Φίλον εν βιότω, τούτους χαλεπών
Εκλύοντες μόχθων, σώζομεν. 1360
1350 Ούτως αδικείν μηδεις θελέτω,
Μήδ' επιόρκων μέτα συμπλείτω,
Θεός ών θνητοίς αγορεύω,

Ιmpiis φuidem non auxiliamur:


Quibus vero pietas, et justitia esί
Grata in vita, illos gravibus
Liberantes laboribus servamus.
135Ο Sic igilur injuste agere nullus velit,
Νeque cum perjuris naviget,
Εgo φui Deus sum, mortalibus hoc edico.

nota mihi, neque intellecta. Legendum ινάλου, ] Εd. Victor et omnes ΜSS.
forte κέντρα νέμονται, stimulos regentes. εναύλους. Μusg.
Μusg. σώσοντι νεών] Ita Βarnesius, Victorius
καρτόν ίχουσαι.] Potest explicari.fruc σώσoντε ναών. ΜS. β. σώσον τέκνων, ΜS.
έunι capientes e doloribus, sive gaudenles γ. σώσον τιν κών, φuas corruptelas Βar
doloribus. Simili modo pinguntur Furiae nesii lectionem confirmare, miror Μus
ab ΑΕschylo, veluti Εum. 248. gravium non vidisse. Εtiam Ηugo Gro
tius dudum rescripserat νιών,
οσμή βς οτιίων αιμάτων με προσγελά, Ρro ινάλους corrupte Εdd. Victor. et
omnes ΜSS. εναύλους. Ιllud jam resti
ibid. ν. 300, και ζών μι δαίσιιι, et ν. 185. tuit Ηugo Grotius. Seidl.
1347. όσιον pro το όσιον, φuod metrum
άς' ακούετε, non admittebat. Vide ad ν. 431. Seidl.
αίας εορτής ίστ' ατόττυστοι θεοίς οίσι, ed. Victor.
στίς γηθς έχουσαι ! 135ο. μηδει,] Ιta Schaeferus, uι νοlue
rat Jo Μiltonus. Vulgo μηθείς. [1ta
Ηanc explicationem secutusest vetus Lati ed. Victor.]
nus interpres, qui reddit: diris ηuac pas μηθεί,] Ιdem quod μηδείς, fit μutem a
cuntur doloribus. Verior tamen videtur μήτε είς, μηθείς, ut a μηδε ιίς, μηδείς, ab
altera explicatio: α φuibus φui fruclus ούτε είς, ουθείς, et ab oύτε έν, ούθίν: quare
prουenit sive capitur, sunt dolores, αφ' ών non erat, ut Jo. Μiltonus corrigeret in
και καρπούνται οι άνθρωποι, δειναι οδύναι εισί, μηδείς. Βarnes,
Ρroprium enim hoc erat Furiis, dolores 1351. Μηδ' ετιόρκων μέτα συμπλιίτω,]
excitare, Μale Μusgravius conjicit κίν Ηuc refer historiam Jonae prophetae, cu
τρα νέμονται, είimulos regentes. Seidl. jus peccati causa tota navis periclitabatur.
1344. Σώσοντε ναών] Ιta Εd. Victor. Ηuc item illud : Ανδρός πονηρού φεύγι συν
ΜS. β. σώσον τέκνων. ΜS. γ. σώσον τεν οδίαν αεί. Ηuc denique illud Ηoratii
κών. Βarnesius σώσοντι νιών. Εmen Carmin. Lib. ΙΙΙ. Οd. 2. Ψetabo, φαι
dandum, ni fallor, σώσοντ’ ενηων ab ενηής. Cereris sacrunι Wulgarit arcανια", sub iis
Ηesychius : ενηίας, προσηνείς, αγαθούς, den Sit ιrabibus, fragilemφue πηecum Sol
συνιτούς, επιεικείς. De prosodia vide quae υαι phaselunι. Βarnes.
in simili re diximus supra ad ν. 497. μή δ', ed. Victor.
VoL. VΙΙ. Μm
534 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ ΗΛΕΚΤΡΑ.

ΧΟ. Χαίρετε χαίρειν δ' όστις δύναται,


Α'

Και ξυντυχία μή τινι κάμνει 1365

13.55 Θνητών ευδαίμονα πράσσει.


Cho, Valete, Valere autem quisquis potest mortalium,
Εt infortunio nullo laborat,
1355 Βeate agit.

1553. Χαίρετε χαίρειν &c.] Gaudete, Ιnanc salutationis formam usurpasse oc


ηuibus gaudere datur, ναειμαηιφue malis tingentis ante pugnam Μarathoniam an
ducere υίtam, Licet hos dirisse beatos. nis : ita Iliad. α. ν. 334. Χαίρετε, κήρυ
Ιta Grotius, exceptο, φuod saluete et sal κες, Διός άγγελοι : et hac forma χαίρε et
υere hoc in loco is dixerit pro gaudele et χαίρετε apud hunc poètam plus quadra
gaudere, χαίρετε et χαίρειν. Ηac salu gies occurrit. Βarnes.
tandi et valedicendi formula Graecis usi Ηaec verba videntur ad spectatores esse
tatissima talem ortum habuisse fertur. dicta. Continent enim usitatam salutan
Ρhidippides Αtheniensis, Ημερόδρομος, uno di formulam. Βeck.
die a Μarathone post pugnam peractam 1355 ευδαίμονα non accusativum sin
currens, magistratibus hacc tandem locu gularis puto, intellectο βίον, sed neutrum
tus, χαίρετε, νικώμιν, prae fatigatione con pluralis loco adverbii ευδαιμόνως. Seidl.
tinuo mortuus in terram cadit. Ηinc πράσσειν ed. Victor,
Cleon et Νicias post usi sunt in rebus suis Αpud Stobacum tit. 49. ed. Grot. ex
laetis Αtheniensibus per epistolas nuntian hac Τragα.dia laudantur hi versus, qui in
dis. Ρythagoras et Εpicurus Υγιαίνειν ea non leguntur:
usurparunt, Plato Εύ πράττειν praetulit,
ιut corpori et animae communius. Vide Η γάς τυραννίς πάντοθεν τοξεύεται
Lucian. de lapsu in saltatione. Εt Lu Δεινοί, έ;ωσιν, οί, φυλακτίον τίςι.
ciano quidem ingenii laus nequaquam de Ηeath.
neganda. Αt abunde constat, Ηomerum

ΤΕΛΟΣ ΗΛΕΚΤΡΑΣ.
ΕΥΡΙΠΙΔ Ο ΥΔΑΝ ΑΗ.

Μ m 2
"ΥΠΟΘΕΣΙΣ ΔΑΝΑΗΣ

ΥΠΟ ΙΗΣΟΥ ΤΟΥ ΒΑΡΝΕΣΙΟΥ.

ΑκPr ΣΙΟΣ, Αργους ών βασιλεύς, εξ Ευρυδίκης, της Λακεδαίμονος, Δανάην


είχε θυγατέρα, καλλίστηνούσαν. "Υστερον δε χρηστηριαζομένω περί αρσένων
παίδων γενέσεως αυτώ ο Φοίβος έφη, γενήσεσθαι παίδα εκ της δυγατρός, ός αυ
τον αποκτενεί. Δείσας ούν Ακρίσιος τούτο, υπό γήν θάλαμον κατασκευάσας
χάλκεον, την Δανάην κατάκλειστον έφύλαττε. Ταύτης ερασθείς ο Ζευς, επε!
ουκ άλλως είχεν, όπως μιχθείη αυτή, μεταμορφωθείς εις χρυσον, και διά της
οροφής εις τους της παρθένου εισρυείς κόλπους, συνήλθεν αυτή και εγκύμονα εποί
ησεν εξήκοντος δε του χρόνου, ο Περσεύς εγεννήθη. Τούτο μαθών Ακρίσιος, και
μή πιστεύσας, αυτήν υπό του Διός εφθάρθαι, την θυγατέρα μετά του παιδός εις
λάρνακα βαλών έβριψεν εις θάλασσαν ιδούσαι δε ταύθ' αι Νηρηίδες, και κατε
λεήσασαι διά το γεγονός, εμβάλλoυσι την κιβωτόν εις δίκτυα Σεριφίων αλιέων
κάντεύθεν περιεσώθη ή τε μήτηρ και το βρέφος υπο Δίκτυος, αδελφού του Πολυ
δέκτου, της Σερίφου, μιάς των Κυκλάδων, βασιλέως.
Η Σκηνή του Δράματος εν Αβγει και ο μεν Χορός συνέστηκεν εξ επιχωρίων
παρθένων προλογίζει δε ο Ερμής.

Αcars!υs rex Αrgorum, ex Εurydice, Lacedemonis filia, natam habuit


Danaén, excellenti forma. Ρost autem illi, oraculum de mascula prole
consulenti, respondit Phabus, puerum de filia oriturum esse, qui illum sit
occisurus. Ηoc Αcrisius metuens, aeneo sub terra cubiculo constructo in
clusam Danaén custodiebat. Ηujus amore captus Jupiter, cum alias ne
sciret, φuomodo cum ea misceri posset, transmutatus in aureum imbrem, et
per impluvium in virginis sinum delapsus, cum ea concubuit et gravidam
fecit. Τempore autem procedente, Perseus natus est. Ηoc cognito, Αcri
sius, minime credens, illam a Jove compressam, filiam una cum ejus puero
in arca conclusam in mare projecit. Ηaec Nereides conspicata, et ob id,
φuod acciderat, eorum miserta, arcam in Seriphiorum piscatorum retia in
tulerunt. Εt hinc servata est materque et infans a Dictye, Polydectae,
Seriphi, insula cujusdam ex Cycladibus, τegis, fratre.
Scena Fabula in Αrgis. Ει Chorus constat ex indigenis virginibus.
Μercurius autem prologum agit.
Μ m 3
"Υ Π Ο Θ Ε ΣΙΣ ΔΑΝΑΗΣ.

Α RGUΜΕΝΤUΜ Μ USG RΑVΙΙ.

ΑΚΡΙΣΙΟΣ Άργους ών βασιλεύς, κατάχρησμόν δή τινα την παιδα Δανάην κα


τάκλειστον εν τοις παρθενώσιν έφύλαττε καλλίστην ούσαν ής ερασθείς ο Ζευς, επει
ουκ είχεν όπως μιχθείη αυτή, χρυσός γενόμενος, και έυεις διά του τέγους εις τον
κόλπον της παρθένου, εγκύμονα εποίησεν εξήκοντος δε του χρόνου βρέφος τον Περ
σέα έτεκε. Τούτο μαθών Ακρίσιος, εις κιβωτον αμφοτέρους, τήν τε μητέρα, και το

βρέφος, ενέξαλε, και κελεύει ρίπτειν κατά της θαλάσσης ιδούσαι δε ταύθ' αι
Νηρηίδες, και κατελεήσασαι το γεγονός, εμβάλλoυσι την κιβωτόν εις δίκτυα Σει
ριφίων αλιέων κάντεύθεν περιεσώθη ή τε μήτηρ και το βρέφος όπες ανόρωθεν Περ
σεύς ωνομάσθη.

Μ ιn 4
ΤΑ ΤΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ ΠΡΟΣΩΠΑ.

"ΕΡΜΗΣ ΜΕ ΓίCURIUS.
ΔΑΝΑΗ. ΙΟΑΝΑΕ,

ΤΡΟΦΟΣ. ΝUΤΕΙΧ.

ΑΚΡΙΣΙΟΣ. ΑΟ RΙSΙUS.

ΛΓΓΕΛΟΣ. ΝUΝΟΙUS.

ΧΟΡΟΣ, ΟΗΟRUS.

ΑΘΗΝΑ, ΜΙΝΕRVΑ.

Προλογίζει δι ο Ερμής, Ρrologum autem agit Μercurius.


ΕΥΡΙΠΙΔ ΟΥΔΑΝΑΗ.

«ν-ννην η ψη, η νην

ΑRGUΜΕΝΤUΜ ΑCΤUS ΡRΙΜΙ. "

ΡazτΕn generale hujus Fabulae Αrgumentum, φuod supra dedimus, non est, ut quis am
plius a nobis exspectet, cum enim ne scena φuidem una aligua supersit integra, ridiculum
esset Αctus ullius sensum hic dare velle, Quae prologus autem nos docet, hacc fere sunt,
Αcrisium decrevisse, si revera filia ejus praegnans fuerit deprehensa, ut primum partum
ediderit, utrumque mari exponere in arcula, infantem simul et matrem. Quare, cum jam
Danaë puerpera sit facta, Μercurius a Jove missus venit, ut illi animum confirmet; me ex
dolore, ad partus infirmitatem accedente, deficeret. Chorus incerto de domina sua rumore
turbatus ad fores exspectat, ut certior de illius periculo fiat, cum subito Αcrisii adventu
fugatur, φui mirum in modum ira effervescens diras tragoadias excitaturus videbatur, cum
filum textus subito abrumpitur, Caetera, φuae infra sequuntur, Fragmenta sunt ex Stobaco,
Ηugonis Grotii Εxcerptis, Αthenaeo, Clemente Αlexandrino, Justino Μartyre, Ρlutarcho,
Μacrobio, Johanne Μeursio, Strabone, Longino, Εustathio, Scholiastisque aliis.

ΕΡΜΗΣ.
ΔΟΜΟΙ μεν οίδ, εύ πυργά τ' έρύματα χθονός,
Ουκ ενπολυχρύσοισιν ήσκητα χλιδαίς
Αρχήν δε τώνδε, και θεών ιδρύματα,
ΜΕΗ.Ο URΙ US.

Dowυs quidem ha, pulchrisque turribus cincta propugnacula hujus agri,


Νon opulentis ornata sunt deliciis. -

Ιmperium vero horum, et Deorum templa,

Εuripidis Danaës prologum et frag Αςχήν δι τωνδ', εύτυςγά τ' έρύματα χθονός
menta vertit etiam Francogallice Prevos Ακςίσιος είληχ', ών τύραννος τήσδε γης,
tus. Βeck,
De hujus Τragαdiae Choro ν. Ρolluc. Αγοράν Λύκειον Αrgis commemorat Soph,
Οnom. ΙV. 3. Ηeath. Εlectr. v. 7. Sensus est: ΑΕdes has et
1. Valde corruptum est totum hoc deorum lempία, φιμα αμreis deliciis eror
fragmentum, maximeque circa initia, ubi ηαηίur, Lyceα αιμdiunt. Μusg.
clausulae duae, altera alterius locum occu Δόμοι μεν οίδ,] Νon dicit hic poèta,
parunt, Quis enim unquam regem dixit Αrgos aut Μycenas pauperes esse urbes :
τα θιών ιδρύματα ειληχίναι. Locus sic adeo enim Ηomero contradiceret, qui ex
forte constituendus et scribendus : pressis verbis vocat divites Μycenas,
Ιliad. η', ν. 180. "Η αυτον βασιλήα πο
Δόμα μίν οίδε, και θιών ιδρύματα λυχρύσoιο Μυκήνης. Sed hoc vult: Ρα
Λύκει', α πολυχρύσωσιν ήσκηται χλιδαίς" lalii hujus cί μrois mαnία non iαnι pul
4
542 ΕΥΡΙ Π ΙΔ ΟΥ
9 Α' και/ Α" Λ- "-

Ακρίσιος είληχεν τύραννος τήσδε γής.


Ο/ και 2/ Ο Α"

5 "Ελλησι δ "Αργος η πόλις κικλήσκεται,


7- γ /
Ούτος δ', έρωτι παιδός άρσενος σχεθείς,
Πυθώδ' αφικτο, και λέγει Φοίξω τάδε,
Λ- Μ Α' γ

Πώς αν γένοιτο σπέρμα παιδός εν δόμοις,


Τίνος θεών, βροτών τε, πρευμενούς τυχων.
- \ και Λ' Υ ν Α' * 2/

10 Κείνος δε δυσξύμβλητον έζηνε γκ οπα,


Α/ Ν Η \ Σ

Εσται μεν, έσται παιδός άρσενος τόκος


2. 9 2 "ν "ν w

Ουκ εξ εκείνου πρωτα γάς θηλυν σποραν


Αcrisius obtinet princeps hujus agri.
5 Α Graecis vero Αrgos hac urbs appellatur.
Ηic autem, masculae prolis procreamdac desiderio captus,
Ρythonem adiit, et dixit Phα-bo hacc :
Quonam modo semen filii in aedibus existcret,
Quem deοrum mortaliumve propitium mactus?
10 Ιlle vero perοbscuram edidit vocem :
Εrit quidem, erit masculae prolis fαtus
Νon ex illo susccplus. 1'rimum nim foemineum semen

chra et splendida, ηuanι durabiliα sunt culum de prole mascula obtinenda con
facta er.ferro et adamante, α Cνςlopίbus sultarit, vide Αpollodor. Βiblioth. Lib.
ηempe constructa, ut saepe supra diximus; ΙΙ. c. 4. S. 1. et Graecum hujus Fabula
praesertim ad Εlectr. ν. 1158. Ηercul. argumentum, φuod partim ex Αpollodoro,
Fur. v. 959. et ν. 15. Εst autern mira partim ex veteri imperfecto argumento,
et insignis ellipsis; nam versus totus vi compegimus. Βarnes,
detur intelligi, in hunc sensum: Αλλ' εν 7. Πυθώδ' αφικτο,] Η πυθώ, ut η Λη
πυροκμήτοισι Κυκλώτων τόνοις. Βarnes. τώ, et ή Πυθων, antiquum nomen Del
4. τύραννος) Vox Τύραννος Veteribus phorum, de qua re videsis Εustathium in
erat nomen honestum, φuamvis Ηomero Ηomer. Ιliad. β. ν. 519. Οι Κυτάρισσον
ignotum. Ιlle enim de regum pessimo έχον, Πυθώνά τι τετρήεσσαν. nempe fol.
loquens βασιλέα vocat, Οdyss, σ'. v. 84. 274. lin. 11. Vel a πυνθάνομαι, οb ora
Εις "Εχετον βασιλήα, βροτών δηλήμονα πάν cula, vel a πύθω, putreo, vel a Πύθων,
των Gracci autem, qui rebuspublicis draco, &c. IRarnes.
fere favebant, cum et eorum finitini 9. τρευμενούς] Πρευμενής, idem ac Πραύ
reges mali plerumque essent, paulatim μενής et πρηύμενής, a πραύι, πραεία, πραύ,
hauc vocem, quae simpliciter regem sona et μίνος. Dicitur et ευμενής et ευμενίων in
bat, in sequiorem partem flectebant, adeo eundem sensum pro ίλαος. Βαrnes.
ut tandem vel legum violatorem, vel im 10. Κείνο, δε δυσξύμβλητον εξήνιγκ' ότα]
perii raptorem ac invasοrem, vel nefarium Δυσξύμβλητος, δυσεξερεύνητος, δυσνόητος, δυσ
et sanguinarium principem, significaret. τίκμαρτος, difficilis conjectu, ob ambigui
Ηoc in loco primitivam habet et bonam tatem, qua, ut alii Gentium Dii, sic Α
significationem. Εt ita Virgilius ipse, pollo praecipue oracula sua involuta ede
qui Veterum erat accuratus imitator, de bat. Unde et Λοξίας dicebatur, ut nota
pio et justo rege, ΑΕnea nempe, usurpat, bamus ad Iphigen. Τaur. ν. 15. Βarnes.
ΑΕn. Lib. VΙ 1. ν. 266. Ρars mίht Ρa 14. Εύνην κρυφαίαν γνούσα, και μη γνού
cis erit dertram tetigisse Τψrannί. Βarnes. σα δή,] Την χρυσόρροιαν, εν ή Ζευς γάμον
6. s. Ούτος δ' έρω τι παιδος άρσενος σχεθείς επράξατο, γνούσα, αλλ' ουχ, ότι Ζευς ιν αυτή
Πυθώδ' αφικτο,] Quomodo Αcrisius ora ήν, γνούσα. Ιta paulo post v. 55. Η δ' ευν
3
Δ Α Ν Α Η. 543

Φύσαι δεήσει κάτα πώς κείνη ποτέ,


Ευνήν κρυφαίαν γνούσα, και μη γνούσα δή,
15 Υπόπτερον λέοντα τέξεται πατρι,
"Ος τήσδε γ' άρξει θατέρας πολλής χθονός.
Τοιαύτ’ ακούσας Λοξίου μαντεύματα,
Γάμων απείχεθ' ο μεν δέ γε τίκτει λαθών,
Προς του παρόντος μέρου νικώμενος,
20 Δανάην δε πρωνόμασε τήνδ, όθ' oύνεκα
Πολύς παρήλθεν εις γονήν παίδων χρόνος,

Ρrocreare oportebit. Deinde vero illa feminα tandem,


Cubile clandestinum cognoscens, et non cognoscens tamen,
15 Αlatum leonem pariet patri,
Qui huic agro imperabit, et alii multo.
Ηis Ρhαεbi oraculis auditis,
Αb usu uxoris abstinuit: tandem vero oblitus gignit,
Α praesenti cupiditate victus.
20 Danaen vero nominavit hanc, φuia
Μultum tempus praeteriit ante liberorum genituram.

μή γνούσα τον κεκρυμμίνον δόλον, Κόλπoισι sed, ut apparet ex Pausania et Αpollodoro,


τον Θεόν εισρέοντ’ εδέξατο. Βαrnes.. quod etiam in Graco hujus Fabulae argu
15. Βentleius, Vir summus, Εpistola mento notavimus, non prorsus in omne
ad Μillium, p. 14. " Cum metri ratio, tempus matrimonio abstinuit Αcrisius :
tum res ipsa flagitat, ut υπόπτερον scriba uxorem enim habuit Εurydicen, Lacedae
rnus, non υπόσιτρον. Οιuis non alatum monis filiam, ex gua Danaen genuit.
Ρerseum et in libris legit, et in pictis ta Γάμος enim simpliciter aliquando pro τα
bulis vidit?" λέοντα, ut Lycophron. ν. 33. Αφροδίσια, Μallem sane ita exponi, ut in
Μusg. Latina versione nunc scripsi, γάμων pro
"Υπόπτερον λέοντα] Leunculum, guasί χρήσεως γάμων, ή γαμετής, ut sit sensus:
sub alis fovendum ob infantiam. Ιta lego γυναίκα έχων, όμως αυτής απείχετο, ίως υφ'
pro υπόπετρον, guod versus ipse repudia ηδονής ήττώμενος έσπειρε θυγατέρα, δάc.
bat. Ηoc autem verbum, υπόπτερον
ο δί γεμιν] Ιta lego, cum olim ο μεν δί
nempe, de tenerae aetatis prole saepissime γι scriptum erat, ιnsignι versus 1njurιa.
Εuripides usurpat, ut Ηerc. Fur. v. 71. τίκτει] Γεννά. Quod τίκτω, vox mu
et Αndrom. ν. 441. Leonem autem vo
cat Ρerseum ob ferociam bellicam, et lieribus propria, aliquando et viris tribu
atur, satis probavi ad Iphigen. Αul. ν.
quod aνο futurus esset, licet imprudens, 639. et 474,
exitio, Ita unus ex filiis Εduardi Τertii,
dux nempe Clarentiae, dictus erat Leonel Λαθών] Subaudi εαυτόν, et ita sume, ut
lus in omen bellicae virtutis, de quo nos a λανθάνω significet, oblitus: solemus
in Ηistoria nostra Εduardi Τertii, prae enim, cupiditate alicujus rei victi, moni
torum salubrium oblivisci. Βαrnes.
sertim Lib. ΙV. c. 3. fol. 718, &c.
Βarnes. 2Ο. Ά Νec metro hac vox,
16. Ρro θατίρας Ηeath. legit χατίρας, nec sensui, satisfacit. Cur enim πρωνό
Βeck. μασε potius quam ωνόμασε ? Αnne adeo
18. Γάμων ατείχεθ"] Subaudi δην, diu, Αcrisius hoc ei nomen, antequam in lu
vel aliquamdiu, unde etiam putatur Δα cem ederetur, sive mari, sive fα.mina, in
νάη nomen habuisse; vid. infra ad v. 2Ο. didit? Legendum, ni fallor :
544 ΕΥ Ρ ΙΠ ΙΔΟΥ

Εν παρθενώσι δ' ευθύς, οίς εδείματο,


Δίδωσιν Αργείαισιν εύφρουρον κόραις,
Εις ανδρός όψιν ευλαβούμενος μολείν.
25 Εθ' ώς ο μακρος ηύξανεν ταύτην χρόνος,
Και κάλλος είχε έξοχον καθ' Ελλάδα,
Φίλτροις αφύκτοις Ζεύς κατασχεθείς πατήρ
Ευνή συνελθείν λάθρα πως ήβουλετο.
Σαφώς δε πείθειν ουκ έχων, εις μηχανήν
Confestim autem in virginalibus conclavibus, quae aedificavit,
Dat Αrgivis custodiehdam puellis,
Ιn viri conspectum cavens ne veniret.
25 Deinde vero cum longum tempus hanc augeret,
Εt formam haberet eximiam in Graecia,
Αmore ineluctabili Jupiter pater correptus
Τoris congredi clam cum ea cupiebat.
Αperte vero cum ει rem persuadere non posset, ad machinam dolumque

Δανάην δ' ετωνόμαζε τήνδ' - VΙΙ. fol. 453. Χρύσιος αψαύστειο διέτμα
γιν άμμα κορείας Ζεύς, διαδύς Δανάας χαλ
Βarnesius edidit πρωνόμασσε. Νec dubi κιλάτους θαλάμους &c. Quod autem
tari potest, φuin melius hic conveniat ao virgines caute in παρθενώσιν custodiri so
ristus, quam imperfectum. Μusg. lebant, omnibus notum et nobis supra de
claratum ad Iphigen. Αulid. v. 678.
20. s. Δανάην δι πρωνόμασσε τήνδ', όθ' ού
νικα Πολύς παρήλθεν εις γονήν παιδο, χρό παρθενώνες autem dicuntur conclavia vir
νοι.] Ita, quod supra dixi ad ν. 18. Ιpse ginalia, sive loci, in quibus virgines asser
poèta huic etymologiac videtur favere, a vabantur, quod et παρθενιώνες poetice di
δην, Δανάη. citur, ut mulierum conclavia vocabantur
39' ούνικα] De hac locutiοne vide qua Γυναικεία, et Γυναικώνες et Γυναικωνίτιδες.
nos ad Ιon. ν. 664. "Οθ' oύνεκ' αδύτων Τurcis appellantur seraglia, Βarnes.
εξιόντι μοι Θεού. Βαrnes. 23, εύφρουρον) Μalim έμφρουρον. Μusg.
τρωνόμαζε scribit Ηeath. guia Σ gemi Δίδωσιν Αργείαισιν εύ φρουρείν κέραις,]
natum non est Αtticae dialecti. Βeck. Quod corruptum extat apud Ρlutarch.
22. s. Εν παρθενώσι δ' ευθύς, οίς εδείμα ΙΙ. p. 1ο44. F. 36. F. Vulgo εύφεους".
το, Δίδωσιν Αργείαισιν εύφρουρον κόραις,] Οίς Sophocl. ΟΕd. Col. 917. "Αγειν τα (Vul
pro ού, Αttice: ita enim relativum eo go άγοντα) φωτών αθλίων ίκτήρια. Εurip.
dem casu solet gaudere, quo antecedens; Ηeraclid. 888. χαίρι και μίμνησ’ όμου "ο
de qua re nos monuimus ad Ιon, ν. 32. πρώτον είπας, ήνικ' ήρχόμη λόγου, Ελευθι
De virginali autem subterraneo Danaa ρώσειν μ'. Ρor.
cubiculo, ex aere structo, praeter quod 27. αφύκτοις] Μale Εd. Commel.
diximus in argumento, Αpollodorus et αφίκ τοις. Μusg.
alii, Ηoratius Carm. Lib. ΙΙΙ. Οd, 15. 28. λάθρα πώς] Ultima in λάθρα syl
Ιnclusanι Danaën Τurris ahenea, robus laba producitur.
Ιon. ν. 345. et ν. 360.
ιατque fores, et Vigilunι canum Τristes Lego igitur λαθραίως. [Εx Ηeath.]
εrcubia munierant satis Νocturnis ab adul Μusg.
ιeris. Si non Αcrisium, Virginis abdilae ήβούλετο.] Pro εβούλιτο, Αttice : sic
custodem pαυidum, Jupiler et Venus Ri ήμιλλον, pro έμελλον. Vid, ad Ηelen. ν.
sissent, fore enim ιutum iler et patens 751. Βarnes.
Conυerso in 1»retium Deo. Ηuc refer 30. άτυρος, χρυσό,] Αurum rude et g
Ρauli Silentiarii Εpigram. Αntholog. Lib. nis erpers, nimirum quia in metallis adeo
Δ Α Ν Α Η. 545

3Ο Τoιάνδ' εχώρησ’, ώς άπυρος χρυσός γεγώς,


Ποθεινόν ειδώς τούτο κτήμα τους βροτούς,
Διά στέγους βεύσειεν εν χερσιν κόρης,
Η δ' ούν, μη γνούσα τον κεκρυμμένον δόλον,
Κόλπoισι τον θεόν εισρέοντ’ εδέξατο.
35 Χρόνω δε αυτήν ως κατείδ εγκύμονα,
Εις θαύμ' εσήει, κάξεπέπληκτο σαφώς,
"Ως εις τόδ' ήλθεν μέμψιν ευλαβουμένη, -

30 Τalem venit, ut in aurum ignis expers conversus,


Quod hanc possessionem mortalibus optabilem esse sciret,
Ρer tectum flueret in manus puellae,
Πla vero non cognito occulto dolo,
Sinu Deum influentem excepit.
35 Τandem vero cum vidisset se gravidam esse,
Ιn admirationem venit, et rem miram obstupuit : -
Quod in hunc statum devenit, quum reprehensiones vitare studuisset,

purum invenitur, ut metallurgorum arte 35. Χρόνω δ' εαυτήν] Ιta lego pro δε αυ
non indigeat, vid. Diodor. Sic, Lib. ΙΙ. τήν, euphoniae causa. Βαrnes.
c. 50. Μeminit etiam Αntiphilus Αn 56, κάξιπίrληκτο σαφώς,] Proxima no
thol. Η. Steph. p. 46. Legendum ta ta ostendemus, σαφώς cum sequentibus
men, eurhythmiae gratia: non posse connecti. Ηic autem sensum
conturbat. Μetrum quoque deformat
χρυσός ώς άτυρος γεγώς. trochaeus in quinta sede, Lego:
Μusg.
ώς άτυρος χρυσός γεγώς,] Lege ν' άπυρος. εις θαύμ' εσήει, καξεπλήχθη τασαφές.
Ρωr.
8ecum mίrari capit, et rei obscuritate ού
άτυρος χρυσός] "Ατυρος fit hic ab α in
είupuit. Sic το γενόμενον εκπλήττεσθαι,
tensίνα, non autem negativa ; ut sonet αιμ ΙDiod. Lib. Ι. c. 10.
rum igrιe purgαίissimum , non autem rude
ει ignis erpers, nec enim illud oculis ae Piersono placet καξιτέπληκτο «φοδρώς,
Verisim, p. 157. Sed aliud, ni fallor, est
que blanditur. Βarnes. σφοδρώς, aliud σφόδρα. Ηespondet huic
Ηeath. scribit: άτυρος ως χρυσός γεγώς.
Βeck. Latinorum υαlde, illi, υιοlenter, cum im
33. Η δ' ούν μή γνούσα τον κεκρυμμένον petu. Μusg.
δόλον,] Ιta Εd. Commel. ubi vitium metri κάξεπιπίπληκται, σαφώς] Αb εξεπιπλήσ
emendari potest, legendo vel: σω, verbo decomposito, guod multo satius
legendum judico, quam quod prius male
ή δ' αγνοούσα τον κεκρυμμένον δόλον. legebatur, καξεπέπληκτο, cum o in fine
pedis, ante simplex σ, produci commode
vel, ut Ρiersonus loco citato: haud possit. Comma autem post σαφώς
deleo et ante illud pono, ut sit hacc dis
ή δ' •υν δόλων μη γνούσα τον κεκρυμμένον.
Μusg. positio! κάξεπιτέ
πληκται, ώς ε, τόδι σαφώς
"Η δ' σύν μή γνούσα τον κεκρυμμένον δόλον,] ήλθεν ώ, ουκ αμφιλόγω
ς, αλλά σαφώς, έγ
Danae novit αιμreum imbrem, Joυem au κύμων ούσα είλητται. Βarnes.
tem in eo absconditum nequaquam puta 56. s. Constructio est: και εξεπιπίπληκ
vit. Vide supra ad v. 14. Ευνήν κρυφαίαν ται ευλαβουμίνη μέμψιν, ώς ήλθε σαφώς
γνούσα, και μη γνούσα δή. Βανηes. εις τόδι, ct anίηιο 1κrculsa est, reprehensio
546 ΕΥΡ Ι Π Ι Δ ΟΥ

Φυγή δε λάθρα τήσδε γής όρμωμένην,


Μαθών πατήρ νιν εγκατάκλειστον δόμοις
40 Οργή χολωθείς και σκότω κρύψας έχει,
Ταληθές όψει προσκοπούμενος μαθεϊν,
Και ταύτ’ αληθή, και σαφώς έχοντ' ίδη,
Έγνωκεν άμφω ποντίους αφιέναι,
Την παιδα, και το τεχθέν ών δε γ' εστάλην,
45 Μύθους Δανάη τούσδ' ευπροσηγόρους άγων
Εκ Διός, αφίξομαι τάχιστα σημανών,
Υπηρέτην γάρ όντα ταπεσταλμένα
Πράσσειν προθύμως, όστις αν γ' ή νουνεχής.
ΧΟΡΟΣ.
Τίς ο καινοτρόπος ούτος μύθος

Fuga vero clam ex hης επα είτε cogitantem,


Ρater intelligens, conclusam in aedibus,
4o Ιra percitus, et tenebris occultatam servat,
Veritatem aspectu prospiciens resciscere ;
Εt si haec vera et certa esse viderit,
Decrevit ambos in mare projicere,
Εt filiam, et filium gjus, Quorum vero caussa missus sum huc,
45 Sermones Danaae hos jucundos afferens
Α Jove, celerrime declaraturus perveniam.
Μinistrum enim existentem imperata
Facere oportet alacriter, guicunque fuerit mentis compos.
ΟΗΟRUS,
Οιuis novus hic sermo

ηem metuens, ηuasi scienter hoc proorum sit hic sensus: και ώς 7δη ταύτα, ών υτόλη
αdmisisset. Ηeath. ψιν είχεν, αληθή, και τάφα έχοντα. Ωuod
38. Lego, mutato versuum ordine: autem σάφα ponitur pro σαφώς, ostendi
mus ad Εlectr. v. 894. Βarnes,
φυγή δι λάθρα τησ δε γής οςμωμένην, 43. "Εγνωκεν άμφω τοντίους αφιέναι,] Γι
ώς εις τόδ' ήλθε, μέμψιν ευλαβουμένην, νώσκω hic pro censeo, decerno, statuo. Sic
μαθών τατής νιν - Lucian. in Ρrometheo: άδικα έγνωκε σερί
εμού ο Ζεύς. Sic Ρlutarch. έγνωσαν τούτο
Ρatriae reprehensionis metus non erat μή τοιεϊν. Εt Χenoph. ίγνωκας άνδρες
causa admirationis, de qua in v. 56. sed αρετήν είναι, νικά τους με φίλους εύ ποιών,
fugae, de qua ν. 38. Αlterum tamen ex etc. Sic Chilon: του, διαρτάζειν εγνωκό
recepto ordine colligeres. Μusg. τας την πόλιν έτείθετο, Ρraeterea αναγι
42. Legendum haud dubie: νώσκω, quod proprie lego, apud Ionas
etiam πείθω, suadeo, vel κιλεύω,.jubeo, sig
κάν ταύτ’ αληθή και σαφώς έχοντ' ίδη, nificare solet, ut Ηerodotus: αναγινώσκεις
Μusg. βασιλήα
στρατιύεσθαι, suades regί, ut bel
1um suscipiat Ιta fere Εboracenses nos
σάφ' ώς έχοντ' ίδη,] Ιta disjunctim lego, tri: I read νομιo do so αήίd so, i. e. I ad
pro σαφώς, guod prius male obtinuit, ut υise you. Βarnes,
Δ Α Ν Α Η. 547
και " ν φ'
50 Κατ' εμάν ήκεν ακουάν,
2/ ? ? \ Α'

Ενθ' ασπερχες μενεαίνουσα


Τοϊσδε δώμασι κοιράνου αμφίδοξος πελάζω.
Τίς δεσπότιν εμήν Δανάην
Βάξις έχει κατά πτόλιν,
55 "Ην μή ποτ' ώφελ' εις ώτα φέρειν
"Ο πρώτος
ξ ς τάδε Φρά
τα.08 φρασαι λμή
τολμησας,
α γ Λ χ/ "- Α'

Ως έγκύμων είληπται, χρανθείσα λέκτροις


Ανδρός πατήρ δέ μιν κλήσας
Εν παρθενωσι σφραγίσι δέμας φυλάσσει.
60 Ταύτ' ετήτυμα μαθείν θέλω,
Αλλ' είσορώ γάς τύραννον χθονός τήσδ'

50 Αd meas venit aures?


Unde sedulo properans,
Αd has regis aedes ancipiti animo pendens accedo.
Quis dominam meam Danatin
Rumor agitaι per urbem 2
55 Quem utinam nunquam in aures meas tulisset,
Ωui primus hac dicere nobis est ausus ;
Quod gravida sit deprehensa, polluta lectis
Viri. Ρater vero ipsam includens

Ιn virginalibus conclavibus, sigillis gjus corpus custodit.


60 Ηaec certo scire volo.

Sed enim video regem hujus agri

44. ss. ών δε γ' εστάλην-αφίξομαι τάχισ prius dixit Ηomerus Ιliad. δ'. ν. 32. Π
τα σημανών. Lege ών δ' εγώ στάλην. lum autem avide omnes pottae imitantur,
Αpud Stobaeum Florileg. 10. juxta illud Οvidii: Αdspice Μaroniden,
Κρείσσων γάς ουδείς χρημάτων πέφυκ' ανής, er φuo, ceu fonte perenni, Watum Pieriis
Πλήν εις τις. ora rigantur αφuis. Εx hoc loco proba
tur, Chorum constare ex fα-minis, iis au
(υulgo εί τις.) Sophocl. ΟΕd. Τ. 118. tem virginibus, quia dominam Danaen
(Θνήσκουσι γάρ πλήν εί, τις.) Ρor. vocant et ei famulantur Νeque contra
44. "Ων δέ γ' εστάλην] Subaudi ένικα. facit, quod infra de hoc Choro loquens
Βarnes.
Αcrisius et ad eum, masculino genere
47. Υπηρέτην γάρ όντα, etc.] Subaudias utatur, v. 64. Σύ δ' ει κατ' οίκους ευνοών
δεί, vel έρικε, vel aliquid tale. Αd hunc ιτύγχανες: supra enim sape probavimus,
locum olim ego respiciens, in dramate masculinum genus recte usurpari collec
quodam Αnglico, cui nomen Τhe Ηarlike tive etiam de fα-minis. Vide ad Ιon, v.
Loυer, or Τhe Generous Ιtival, quod re 136 1, etc. Βαrnes.
cens, ut vocant, composui debello Βelgico, 52. Versum ita dividi vulι Ηeath.
anno 1672. Νuntio cuidam nomen af
fixi Τhoantis, a θρός celer; quia nuntii Τείσδι δώμασι κοιςάνου periodus.
laus praecipue in celeritate ponitur. Αμφίδοξος πελάζω. idem catalect.
Βαrnes. Πeck.
51 μενεαίνουσα] Αστερχές μενεαίνων 57. Ηunc etiam versum dividit Ηeath.
548 ΕΥΡΙπIΔοΥ ΔΑΝΑΗ.
Αργείας Ακρίσιον προ δόμων στείχοντα,
Φυγή βαρύς ως δόξαι κέαρ,
ΑΚΡΙΣΙΟΣ.
Συ δ, ει κατ' οίκους ευνοών ετύγχανες,
65 Ουκ άν ποτ' ήλθες εις τόδε θράσους.

Αrgivi, Αcrisium, ex aedibus prodeuntem:


Fuga, ut videtur, animum gravatur.
ΑΟ ΕΙSΙUS.
Τu vero, si in aedibus benevola esses noois,
Νunquam ad tantam audaciam progressus esses.-

"Ω, εγκύμων ιίλητται hephthemimeris spon φuendam, cujus nomen cum reliqua Τra
daica.
gα.diae parte intercidit. Ηeath.
Χρανθείσα λέκτρως penthemimeris iambica. 65, ουκ άν ποτ' ήλθες εις τόδι θράσους.]
et v. 59. sic:
Videtur έμοί deesse; certe si adesset, huic
versui satis foret consultum. Sed jam
Εν παςθινώσι σφραγίσι periodus. hinc omnia abrupta, nec aliud Εuripidis
Δίμας φυλάσσει penthemimeris iambica. post tot secula integrum servatur, nisi
Βeck. quod hinc inde ex jam perditis illius fa
61. 8. Ιta disponit Ηeath. bulis antiqui scriptores citaverint, nunc
fabulae nomine indicato, aliquando auc
Αλλ' είσορώ γάς τύραννον periodus. tore tantum nominato, sine ulla loci de
Χθονός τήσδ' Αργείας antispasticus hemio signatione, quare ego in secuturis Frag
lius. mentis describendis, quotquot ita dirigi
possunt, sub titulis suis ordinabo, pro
Ακρίσιον προ δόμων στείχοντα. idem dimeter alphabeti serie, post reliqua ad hanc
hypercatalectus. Danaen pertinentia, quae huc satius visum
Cl. Jacobs. Spec. Εmend. in Scriptt. est referre. Caetera confusim, prοut ad
Vett, p. 29. observavit hacc: " Μirum est, manus venerint, et seorsim ad finem po
φuod legitur: Αλλ' εισoρώ - φυγή βαρύς nam, utpote quorum certos locos haud
- κέαρ. Ubi defuga cogitaverunt, guam possem invenire, auctοrem Εuripidem
Danae molita fuerat. Sed quomodo hoc fatentur omnes. Μοnendus est autem
ex Αcrisii vultu divinare poterant? Levi lector, multa nomina fabularum falso
mutatione scribi malim : Εuripidi adscripta passim apud auctores,
saltem falso a nonnullis reputari. Νam
"οςγή βαρύς, ώ. δ'. κίας. ubi Veteres Ηermionen loquentem indu
cant, aut Polydorum, aut Αtreum, aut
Ιta ν. 42. οργή χολωθείι.'' Βeck.
65. φυγή βαρύς] Lego: οργή βαρύς. Sic Capanea, statim Fabulas his nominibus
vocatas credunt haud pauci, cum personae
βαρύνεσθαι dicitur animo grαυari, agre ali tantum istae sint, prior in Fabula Αndro
quid.ferre, Μusg. macha, altera in Ηecuba, tertia in Οreste,
64. Συ δ' ει κατ' οίκου, ευνοών ετύγχανες,] quarta in Supplicibus. De qua re vide
Ευνοών, masculinum genus, collective di plura in Fragmentis ad Αtreus et Capa
citur in singulari, pro ευνοούσαι παρθένοι, neus. Νοn ego magna nomina lacessere
fα-minino plurali, Vide supra ad v. 51. volo; sufficiat hacc semel hoc in loco
Οιuare Vossius incogitanter Εuripidem ob monuisse, De scriptoribus vero, undeut
hanc rem incogitantiac arguit. Βarnes, plurimum hacc sint hausta, monuimus su
64. s, Ηaec Αcrisii verba non ad Cho pra ad finem argumenti actus primi.
rum spectare videntur, sed ad alium Βαrnes.

ΛΕΙΠΕΙ ΤΑ ΛΟΙΠΑ,
ΕUR,ΙΡΙΙΟΙS ΕΕΑG ΜΕΝΤΑ.

Vor, VΙΙ. Ν. n
ΕU RΙΡΙΙ) ΙS FΙR Α G Μ1 ΕΝΤΑ.
νw www. w wνwww. wwν

ΑΕG ΕUS.
Α' "ν Α'

Ι. . . . . τίς σε, μάτες, ενδεκάτα τόκον


'Ωνόμασε; -
Quis te sobolem, Ο mater, decimo die nominaviι ?
Α/ ν " Υ * Υ
ΙΙ.
Εστι και πταίσαντ' αρετάν
Αποδείξασθαι θανάτω.
Licet, etiam infeliciter rem gerenti, morte virtutis documentum dare,
ΙΙΙ.
Ει μη καθέξης γλώσσαν, έστι σοι κακά.
Νisi linguam cohibes, impendent tibi mala.
ιν. Τί γάρ πατρώας ανδρι φίλτερον χθονός;
Quid enim homini solo natali dulcius ?

.ν. Δειλών γυναίκες δεσποτων θρασύστομοι.


Τimidorum Patrum familias conjuges lingua procaces sunt.
vΙ. Ανδρός δ' υπ' εσθλου και τυραννείσθαι καλόν,
Γιegis justi vel dominatum pati pulchrum est.
νιI. "Η που κρείσσον της ευγενείας
Το καλώς πράσσειν,
Νobilitate utique melius est fortuna secunda uti.
Α' Α' \ Α' \

VΙΙΙ. Πέφυκε γάρ πως παισι πολέμιον γυνή


Τοις πρόσθεν, ή ζυγείσα δευτέρω πόσει.
Μulier enim, secundo marito conjuncta, liberis prioribus inimica quodam
modo esse solet.
<. Ε.Υ
ΙΧ. - - κατθανείν δ' οφείλεται
\ -- »! •

Και το κατ' οίκους εκτός ήμένω πόνων.


Μori autem debetur et ei, qui domi sedet, a laboribus semotus.

Ι. Εxstat apud Suidam, v. δεκατεύειν, et quia sic in quarta regione anapaestus. Βeck.
Schol. in Αves, ν. 494. cujus annotatio ΙΙ. Stobacus Τit VΙΙ. Μusg.
νice commentarii erit. Μusg. 1n. Stobacus Τit. ΧΧΧΙV. Μusg.
Τoup. ad Suid. Ι. p, 86. legit sic: Τίς Καθίζεις, έσται (vulgo καβέξη, ct ίστι.)
ωνόμαζί σε δεκάτη, μήτηρ, τόκου , vel Τίς Ρor.
ανόμαζί σε δεκάτη 'τι τώ τόκω, Μήτηρ - ιν. Stobarus Τit. ΧΧΧΙΧ. Μusg.
φui laudat Damascium apud Photium ν. Stobarus Τit LΧΧ Ι Ι Ι. Μusg.
Βibl. p. 1074. Η Δόμνα επί γε τόκω τίμτ. Ιν. Stobacus Τit. ΧLVΙΙ. Αpostol.
τη ύστερον ημέρα αποθνήσκει. Ιdem re ΙΙΙ. 15. Μusg.
futat emendationem Jos. Scaligeri ad νιI. Stobacus Τit. Ι.ΧΧΧVΙ. Μusg.
Τerent. Varr. et Μaussac. ad Ηurp. νιιι. Stobieus Τit. Ι.ΧΧΙ. Μusg.
Τίς σ' ωνόμαζεν τη δεκάτη, μήτης, τόκον , 1x, Sιουκus Τit. CΧΙΧ. Μusg,
Ν η 2
552 Ε U R ΙΡΙ D ΙS

x. Ποίαν σε φώμεν γαιαν εκλελοιπότα


Πόλει ξενούσθαι; γή δε τις, πάτρας θ' όρος;
Α , 2 € "- Α" Λ'

Τίς εσθ' ο φύσας, του κεκήρυξα πατρός:


Ωua teterra τείicta hac in urbe versari dicemus que regio, 4ui Ρ"
tua finis? guis te genuit? cujus patrisfilius audis ?
ΧΙ. Αντραίος.
ΑΕΟΙ.ΟS. *
Ι. Τί δ' αισχρον, ην μή τoίσι χρωμένοις δοκή;
quid autem turpe est, nisi ita utentibus videatur"
ΙΙ. Κακής απ' αρχής γίγνεται τέλος κακόν.
Μalo ab initio malus fit finis.

ιτI. Οργή γάρ όστις ευθέως χαρίζεται,


Κακώς τελευτά, πλείστα γάρ σφάλλει βροτούς,
Ιra enim qui cito obtemperat, malum exitum habet; maxime enim ho
minibus nociva est.

πν. Σιγάν φρονούντα, κρείσσον εις όμιλίαν


Πεσόντα τούτω δ' ανδρι μήτ' είην φίλος,
Μήτε ξυνείην, όστις αυταρκή φρονείν
Πέποιθε, δούλους τους φίλους ηγούμενος,
in societatem potentioris incidentem. Αt
Sapientem tacere [oportet) neque una sim, φui se satis sapere confidit,
illi homini neque amicus,
amicos servorum loco habens.

v. Παίδες, σοφου προς ανδρός, όστις εν βραχεί


Πολλούς λόγους οιός τε συντέμνειν καλώς.
o pueri, viri sapientis est, possein brevi multa compendiose dicere.
νι. Δοκειτ' αν οικείν γαίαν, ει πένης άπας
z, Clem. Αlex. p, 742. ubί πολυξινού", vulgo erat: - ει μη -δοκεί, quod e
θαι.habet, pro quo Valckenaetius (ad Phα πmendatum ex Schol. Αrist, monente etiaτα
niss. 34.) πάλαι ξενούσθαι legit. Μusg. Ηeath. Βeck.
Valckeherii correctionirepugnat Ηeath, πι. Stobacus Τit. ΙV. Μusg.
et vulg. πολυξενούσθαι tuetur, Βeck. ΙΙΙ. Stobacus Τit. ΧΧ. Μusg,
αι. Stephahus Byzantinus in Αίξ. Ε. τν Stobacus Τit. ΧΧΙΙ. cum levi αι
Αιγεί. Μusg, versitate, Μusg
" De Fabύla Scholiastes Αristophanis πεσόντα, φuod est v. 2, Grotius muta
ad Νubes, ν. 1574. γίγρατται δράμα Ευρι νίt in φίρει τι, φuod recepit Βarn., rejicit
πίδου Αίολος λιγόμενον, εν ώ παρήγαγ. Μά Ηeath. άui sensum loci esse vult : Τa
καρία, τον παίδα Αιόλου, φθείροντα Καναχήν σετε meditanιem satius est, guam in "οι
την αδελφήν. Ιdem ad Κρητικά, μονωδίας, loquium incidentem, illi veto neo amicus
Ran. ν. 375. hac annotat: oίμαι - διά τα είrή, nec sodalis, qui se sibί "Ρ" suf
ι, το Αιίλω. Dionysius Ηalicarnas"ευ" ficiéntia confidit, amicos servili loco ha
de Αrte Rhetorica: Ευριπίδη, δι' όλων λό bens. Βeck.
γων διοικήσεως σχήμα περαίνει : όλω δράμα ν. Stobacus Τit. ΧΧΧV. Αristophane"
τι, εν μέρει τινι σχήμα διοικούμενον εν τω in Τhesmoph. παρωδεί. Μusg,
Αιόλω ο Μακαρεύς έστιν όμιλήσας τη αδελ
ντ. Stobaus Τit. ΧLV. Ρlut- ΟΡ.
φή και λανθάνων. Μusg. Μοτ, p. 43. et 657. Ρostremo ver"
κ. Scholiastes in Ranas, ν. 1525. Μusg,
1
Ε' R Α G Μ Ε Ν Τ Α. 553

Λαός πολιτεύοιτο πλουσίων άτερ,


Ουκ
'Α αν γένοιτο χωρίς εσθλά και κακά,
» 1 / Λ. ρ/ y y/ - -
λλ' έστι τις συγκρασις, ωστ εχειν καλώς
4\ ν Α" * "- / y " Α'

Αμή γάρ εστι τώ πένηθ', ο πλούσιος


Δίδωσιν α δ' οι πλουτούντες ου κεκτήμεθα,
Τοισιν πένησι χρώμενοι τιμώμεθα.
Απ putatis, vos terram incolere posse, si populus universus pauper sine
divitibus viveret 2 Segregari non possunt bona et mala, sed debet esse
commixtio quaedam, utbene se habeant res. Qua enim pauperi desunt,
dives largitur: qua autem divites non possidemus, ea, pauperibus uten
tes, habemus.

νΙΙ. Λαμπροί δ' εν αιχμαις "Αρεος, έντε συλλόγοις,


Μήμοι τα κομψά ποικίλοι γενοίατο,
y φ- - - τ

Αλλ', ών πόλει δεί, μεγάλα βουλεύοντες ευ.


Clari autem in acie Μartis et in conventibus, non mihi in elegantiis so
lertes evadant, sed in magnis rebus ea, quae civitati utilia sunt, consu
lentes.

νΙΙΙ. Τα πόλλ' ανάγκη διαφέρει τολμήματα,


ΙΧ. Βραχύ το σθένος ανέρος,
Αλλά ποικιλία πραπίδων
Δεινά μεν φύλα πόντου
Χθονίων τ' αερίων τε
Δάμιναται παιδεύματα.
Εxiguum viri robur, sed mentis versutia diras pelagi, gentes et terrestros
aériosque alumnos domat.

conjiciebam: Θησιν πένησι χρώμενοι, θη Αιι το μίν ζή, το δε μεθίσταται κακόν


ρώμεθα. Μusg. Το δ' ευκ έφηνεν αυτίκ' εξ αςχής νέον.
Ver. 2. Ηeath. metri causa vult: Λαό, Sensus horum verborum minime obscurus
γι πολιτεύοιτο. Βeck, est: mala modo vigere, modo discedere,
δίδωσ'. (vulgo δίδωσιν.) Ρον.
νιI. Stobaeus Τit. ΧΙ, V. Αristot. Ρο modo nova exoriri docere voluit tragicus.
Secundus versus igitur numeris suis for
lit. ΙΙΙ. c. 3. Μusg. sitan sic restituendus est :
Forte hinc conflatus versiculus apud
Βarnes. Fr. Inc. Μήμοι τα κομψά λέγι συ Το δ' εκτέφυκεν αύθις εξ αρχής νέον.
(σύ γ', Ηeath.) αλλ' ων διί πόλει. Βeck. Sic τόνους φύσαι Sophocles dixit in Αnti
νΙΙΙ. Stobacus Τit. Ι. Sine interpreta gone, 646.
tione, ut parum perspicuum, relinquimus.
Τί τόνδ' αν είτοις άλλο πλην αυτώ τόνους
Μusg.
διαφέρει Grotius mutavit in παραφέρει, φύσαι;
Βeck. et χρόνος φύει τ' άδηλα και φανίντα κρύστε
Τα τόλλ' ανάγκη διαφέρει τολμήματα. τα in ejusdem Αjace, 646. - αύθι, εξ
αρχής eodem modo dictum est ut apud
Quod cum intelligi nequeat, scribendum Αristophanem in Ρluto, ν. 221.
suspicor : ήν γι τλουτήσωσιν εξ αςχής παλιν.
Jacobs.
"Η τόλλ' ανάγκη διαφύι, τολμήματα.
τx. Sequor Valckenaerium : varie enim
Ρίurinια sane.facinoνα necessitas progίg exhibent Ρlutarchus τις τύχης, et libro
ηu. Εadem fere medela adhibenda frag de terrestrium et aquaticorum solertia.
mento ΧVΙ. ejusdem tragωdiae : Stobacus Τit. LΙV. Μu.g,
Ν n 3
Ε [J R. ΙΡΙ ΙΟΙ S
χ/ Λ

Χ. Τη δ' Αφροδίτη πόλλ' ένέστι ποικίλα"


Τέρπει τε γάρ μάλιστα και λυπεί βροτούς
"- γ

Τύχοιμι δ' αυτής, ηνίκ εστίν ευμενής.


Veneri autem multa diversa insunt : delectat enim valde et angit quoque
homines, Μihi autem contingat eam, cum propitia est, consequi.
ΧΙ. Κακόν γυναίκα προς νέαν ζεύξαι νέον
Μακρά γάρ ισχύς μάλλον αρσένων μένει,
"- 9 Α' Α'

Θήλεια δ' ήβη θάσσον εκλείπει δέμας.


Μalum est juvenem juvenculae matrimonio jungere. Diutius enim ma
net robur viri, muliebris autem juventas citius corpus relinquit.
*w και "" Α' Α' "ν

Χι Ι. Γυναίκα δ' όστις παύσεται λέγων κακώς,


Δύστηνος άρα, κ' ου σοφος, κεκλήσεται.
Ωuisquis autem foeminis maledicendi finemfaciet, miser, non sapiens, audiet.
Χ111. Την δ' ευγένειαν προς θεών μή μoι λέγε,
Εν χρήμασιν τόδ' εστί, μή γαυρού, πάτερ,
Κύκλω γαρ έρπει τώ μεν εσθ', ο δ' ουκ έχει.
Κοινοίσι δ’ αυτούς χρώμεθ' ώ δ' αν εν δόμοις
Χρόνον ξυνοικεί πλείστον, ούτος ευτυχής,
Νobilitatem, per Deos, me mihi memores. In facultatibus hoc situm est.
Νc superbi, pater. In orbem enim moventur: alius habet, alii desunt.
Communiter autem iis utimur : cui autem diutissime in aedibus una
Ιhabitant, is demum fortunatus est.
Χιν. Μή πλούτο, είτης ούχι θαυμάζω θεόν,
"Ον χ ώ κάκιστος ραδίως έκτήσατο.
Νe mihi Plutum dicas. Νοn equidem veneror Deum, quem vel homi
num pessimus facile acquirat.
Χν. Γλυκεία γάρ μοι φροντίς ουδαμή βίου.
Νulla enim mihi de vita cogitatio jucunda est.
Χν Ι. Αει το μεν ζή, το δε μεθίσταται κακόν,
Το δ' εκπέφηνεν αυτίκ' εξ αρχής νέον.
Semper aliud viget, aliud abscedit malum, aliud vero statim apparet no
νuun atque incipiens.

Ρlutarch. π. τυχ, p. 98. D. Ε. exhi xr. Stobacus Τit. LΧΧΙ. Μιιsg.


bet sic: Τραχύ με σθένος ανδρός, αλλά ποι χαι. Stobacus Τit. LΧΧΙΙΙ. Μusg.
κιλία τραπίδων δ. μίν τόντου χθ. τ' α. τ. δ. χιιι. Stobacus Τit. ΧCΙ. Ρro κoινoίσι,
παιδεύματα, sed Τ. ΙΙ. p. 959. C. D. "Η ν. 4. forte κόσμοισι. Ultimo bene Gro
βραχύ το σθ ανέρο: α. ποικιλίαις τρ. δαμά tius, ευγενής. Μusg.
φύλα πόνταν χθ. σ' έανά τι παιδ. unde et xrv. Stobaeus Τit. ΧCΙΙΙ. Αthenaeus,
ex Stobaeo Τh, Canterus V. L. 2. 2Ο. et
p. 159, Μusg.
Grotius Εxce, dederant : Βραχύ το σθ. xv. Stobacus Τit. ΧCVΙΙΙ. Μusg.
ανέρο, Α. τοικιλίαις τρ. Δαμά φ. π. Χθo
νίων τ' αερίων τι παιδεύμ. Ultima in duos xvΙ. Stobacus Τit. CΙV. paullo aliter.
versus distinxit Ηeath. sed Valck. D. p. Μusg.
146. s. emendavit, ut hic leguntur, nisi Ιn Stob. est: Αιεί - Το δ' ουκ ίφανιν
quod habet : "Η βραχύ- Βεελ. (Ηeath, conjicit, Το δ’ αυ γ' ίφηνι») αύθις
x. Stobacus Τit. LΧΙΙΙ. Μusg. ε. α. ν. Βeck.
7
Ε' R Α G Μ Ε Ν Τ Α. 555

xνιI. Μοχθείν ανάγκη τάς δε δαιμόνων τύχας


€/ " Α" Υ > w φ, Λ'

Οστις φέρει κάλλιστ, άνης ούτος σοφός.


Laborare necesse est: Qui autem optime deοrum calamitates tolerat, is
demum vir sapiens est.
ΧνΙΙΙ. Φεύ, φεύ, παλαιός αινος ως καλώς έχει,
Γέροντες ουδέν εσμέν άλλο, πλην όχλος
Και σχήμ ονείρων δ' έρπομεν μιμήματα.
Νους δ' ουκέτ' εστίν οιόμεσθα δ' ευ φρονείν.
Ηeu, heu, vetus proverbium quam bene se habet! Senes nihil aliud su
πmus, nisi molestia et forma. Somniorum incedimus simulacra. Μens
autem non amplius adest; opinamur autem, nos prudentia valere.
ΧΙΧ. Αλλ' ή το γήρας
β/ ;» την Κύπριν
y » χαίρειν
y ή" ζ» εά, "ν / "

Η τ' Αφροδίτη τους γέρουσιν άχθεται.


Verum senectus libidini valedicit, et Venus senibus parum favet.
}) γ 9 - % > και " * 2. ν ? «Α'

ΧΧ. "Ιδοιμι δ' αυτών έκγον' άρρεν αρρένων,


"- Α

Πρώτον μεν είδος αξίους τυραννίδος. \ y - ΓΝ ?

Πλείστη γάρ αρετή τούθ’ ύπαρχον εν βίω,


Α " Α' -ν "- "-

Την αξίωσιν των καλών το σώμ' έχειν.


Videam autem liberos corum mares ex maribus, primum φuidom specie
externa regno dignos. Ηoc enim maximum in vita decus est, ut cor
pus habeat dignitatem factis honestis congruam.
- "Η Α' ? "- 2, * Λ. *-

ΧΧΙ. Οϊμοι τίς αλγείν ουκ επίσταται κακούς;


Λ "η Λ' "ν ΥΔ" y γη γ. Α' Α"

Τίς αν κλύων τώνδ' ουκ αν εκβάλοι δάκρυ,


Ηei mihi! Quis est, qui ob mala dolere nescit? guis hacc audions non la
crymetur?
ΧΧΙΙ» Κλήρος Ερμού. Sors Μercurii.
") \ Ο χ" Α" \

ΧΧΙΙΙ. "Ελλην γαρ, ώς έoικε, γίνεται Διός,


Του δ' Αίολος παίς, Αιόλου δε Σίσυφος,
Αθάμας τε Κρηθεύς θ', ός τ' επ' Αλφειού ροαις
Θεού μανεις έρριψε Σαλμωνεύς φλόγα.
Ηellen enim, ut videtur, Jove satus est: hujus filius ΑΕolus, ΑΕoli vero
Sisyphus, et Αthumas et Cretheus, et, φui ad Αlphei flumen flammam
Jovis insaniens jaculatus est, Salmoneus.

xνια. Stobacus Τit. CVΙΙΙ. Μusg. xxΙ. Stobacus Τit. CΧV. Μusg.
xνιτι. Stobacus Τit. CΧVΙΙ. Μusg. xxΙΙ. Suidas in κλήρος, Μιμsg,
Ρro πλήν όχλος, Valck, ad Αmmon. xxιιι. Dicaearchus, p. 22. Εd. Ηud
corrigit π. λόγος. Βeck, son. Strabo, p. 356. Εd. Ρaris Μusg.
x1x. Stobacus Τiι. CΧVΙΙ. Μusg. Αd Sisyphum pertinere censet Valck.
Τοιum fragment. non disjunctive, sed D. p. 209, s Ιnter inc, retulit Ηeath. Ρ.
interrogative, accipit Ηeath. et verba: "Η 189. φui ν. 1. dedit-ώς λέγουσι- Βarn.
τ' Αφροδ. vertit: Ει Wenus. Βeck, in Αdd. tanquam ex ΑΕolo petitos ha
xx. Stobacus Τit. LΧV. Μusg. bet duos versus, qui sunt apud Αristoph.
Ver. 2. Laudat Porphyrius, ut probet, Τhesm. 412. s, Βeck.
είδος dici deforma corporis, quae in oculos Ηοs quatuor versus, Valckenarius in
incurrit, monente Μureto Var, Lect. 3.2. Diatribe, p. 200. ex Sisyphi Ρrologo pe
Βeck. titos non sine verisimilitudine suspicatur,
Ν η 4
556 Ε U R. Ι Ρ ΙΙΟ ΙS

ΕΧΑLCΜΑΕΟΝΕ τω διά Ψωφίδος. *


Ουδε πυνθάνεσθε ταύτ, ώ παρθένοι, τα ν τη πόλεις
Νeque hac auditis, Ο virgines, quae in urbe geruntur?
ΙΙ» Ταπεινά γάρ χρή τους κακώς πεπραγότας
Λέγειν, ες όγκον δ' ουκ άνω βλέπειν τύχης.
Οportet enim demisse loqui eos, qui infortuniis opprimuntur, non sursum
adspicere ad fortunae amplitudinem.
ΙΙΙ. Φεύ, φεύ, τα μεγάλα, μεγάλα και πάσχει κακά.
Ηeu, heu, guae magna sunt, magna quoque mala patiuntur.
ΙV Μέτεστι τους δούλοισι δεσποτών νόσου.
Ηerilis mali pars ad servos pervenit.
"Οστις δε δούλω φωτί πιστεύει βροτών,
Πολλήν παρ' ημίν μωρίαν όφλισκάνει,
Qui autem servo fidem habet, magnae apud nos stultitia convincitur.
νΙ. Γυναίκα κ' ωφέλειαν
Και νόσον ανδρι φέρειν μεγίσταν
Εδίδαξα τουμώ λόγω.
Μulierem et commodum et detrimentum viro maximum afferre verbis
meis docui.

VΙΙ. Τα τών τεκόντων ως μετέρχεται θεός


Μιάσματ’.
Ρarentum quippe Deus piacula ulciscitur.
VΙΙΙ. "Ω παί Κρέοντος, ως αληθές ήν άρα,
"Ελλην γάς, ώς έοικε, γίνεται Διός, ιιι. Stobaeus Τit. ΧLΙΧ. Μusg.
του δ' Αίολος παίς, Αιόλου δε Σίσυφος ιν. Stobarus Τit. LΧΙΙ. Μusg.
Αθάμας τι Κρηθεύς θ', 2, τ' ετ' Αλφειού ροαίς " v. Stobacus Τit, LΧΙΙ. Μusg.
Ver. 1. "Οστις δε- sic cum Grot. et
Θεού μανείς έρριψε Σαλμωνίύς φλόγα,
Ηeath. Vulgo "Οστις γάρ - Βeck.
Cuod in animum mihi revocat locum vΙ. Stobaeus Τit. Ά. φίρει babet.
Ηygini Fab LΧΙ. ubi de Salmoneo agi Ult. versu reponit Valckenaerius το μό.
tur: Salmoneus, inquit, ΑΕoli.filius, Sisy Μalim: εδιδάξατ' ου μήν λόγω, Ηesychius:
phifrater, cum lonitru et fulmina imitare Ου μήν, ου μόνον. Μusg.
tur Joυis, sedens quadrigam.faces ardentes Vulgo haec ut duo versus leguntursic:
ΙΝ ΡΟΡ UΙ, UΜ et ciύes miίteret, ob ίd a Γυνή γαρ ώφίλειαν ανδρι και νόσον Φέρει με
Joυe fulmine est ictus. Cum ineptum sit γίσταν, εκδιδάσκετ' εμό λόγω, ex emend.
in populum et CΙVΕS Μunkerus alteram Grotii in Stob, p. 287. improbante Valck.
vocem alterius interpretamentum putabat. εκδιδάσκετ' - Ηeath. vertit: meis sermo
Εquidem corrigendum puto: Jάces αναεη nibus moniti alios hacc docete. Stob.
έes in CΟΕL UΜ et cives mitteret. Confer etiam και ωφίλ. φuod Valck, p. 149. πηu
Αpollodor. Lib. ΙΧ. p. 45. Βάλλων δι εις ου tavit in δ' ωφίλ. Βeck.
ρανόν αίθομένα, λαμπάδας ίλιγιν αστράττειν. vπ. Stobacus Τit. LΧΧΙΧ. Μusg.
Ζευς δι αυτόν κεραυνώσας κ. τ. λ. Jacobs. Ηuc respicit Ρlutarch. d. S. Ν. V. p.
* De Fabula videndus Richardus Βent 48. judice Wyttenb, Grotius Εxc Τrag.
* leius in Εpistola ad Μillium. p. 422. e Ρlutarcho sic versus constituit:
1. Scholiastes ad Αristoph. Εquit. 1299. Τά των τεκόντων σφάλματ’ εις τους ικγένους
Μusg. Θεοί τρέπουσι- Βeck.
11. Stobacus Τit. ΧΧΙΙ. Μusg. νιιι. Stobaeus Τit. ΧC. Μιμες,
Ε' R Α G Μ Ε Ν Τ Α. 557
\

Εσθλών απ' ανδρών εσθλά γίγνεσθαι τέκνα,


Κακών δ', όμοια τη φύσει τή του πατρός,
Ο fili Creontis, verum utique erat, a viris bonis bonos procreari liberos,
ab improbis vero, patris ingenio similes.
ΙΧ. Οράτε τον τύραννον, ώς άπαις γέρων
Φεύγει φρονείν δε θνητον όντ' ου χρή μέγα.
videte regem, ut senex orbus fugiat, mortalem autem animo efferri non
oportet.
Χ. "Η τί πλέον, είναι παίδας ανθρώποις, πάτες,
Ει μή'πί τοις δεινοίσιν ωφελήσομεν,
Αut quid refert, liberos esse hominibus, pater, nisi rebus adversis opitula
mur?

ΧΙ. Και σ', ώ γεραιέ, τήν τε παιδα δούς έμοι


Γαμβρόν νόμιζε, και πατήρ, σωτήρ τ' έμός.
ΧΙΙ. Γυναίκες, ορμήθητε, μηδ' ατιμίαν
Σκεθρήν τις υμών [καταχεή.]
Ο mulieres, festinate, neque verum quisquam in vos probrum conjiciat.
ΧΙΙΙ. - ταύτα γάρ σκεθρώς οράν
Ημάς ανάγκη τους νομίζοντας τέχνην.
Ηaec enim nos, qui artem profitemur, accurate cernere necesse est.
Χιν. Τί; του τεκόντος ουδεν εντρεπή πατρός;
Quid? patris, qui te genuit, nullam rationem habes?
Χv. "Ηκω δ' ατενής απ' οίκων.
Recta autem ab aedibus venίο.

ΧvΙ. Μάλιστα μέν μ' επηρ επισκήψας πατήρ,


"Οθ' άρματ’ εισέβαινεν εις Θήβας ιών.
Μaxime autem me incitavit pater, tum, cum ad Τhebas proficiscens,
currum ingressus est, exhortans.

πz. Stobacus Τit. ΧΧΙΙ. Αpostol. Σπ. Vulgo - μηδ' αθυμία Σχεθή τις
Cent. Χ.Χ. 38. Μusg. υμών - Βeck.
x. Stobacus Τit. Ι.ΧΧΙΧ. Μusg. xΙΙΙ. Conjuncta exstant haec duo frag
Τι πλείον, omisso ή, Valck. D. p. 150. τηenta apud Εrotian. ν. σκιθροτίραν. Se
Βeck. paravit ex conjectura, et sic, ut edidi,
xr. Suidas ν. πενθερά. Varie emen emendavit Piersonus apud Valckenaer.
άant Κusterus et Τoupius, neuter tamen Diatrib. p. 149. Μusg,
satis feliciter. Phegeum alloquitur Αlc xrv. Priscian. Lib. ΧVΙΙΙ. Μusg.
macon. Μusg. Ηeath. sic ex Prisciano, p. 1182. re
Τoup. Εm. in Suid. ΙΙΙ. p. 29. corri fert: Τί τού9', εκόντες ού, εντρέπει π. et pro
git: Συ δ' - παίδα την σην - νομίξη, και batemend. Valck. ad Phα.n. 576. et Diatr.
πατήρ - Ηeath. Συ δ', ώ γιραιι - Valck. p. 149. Πιβού, γίροντος ουδέν έντρέπει πατρός ,
ad Phoen. p. 160. Και σύ γε, γεραιι, τήνδε Grot. et Β. dederunt : Επει τεκόντος -
παίδα δούς εμοί, Γαμβρός νομίζου, και πα εντρέτη, Βeck.
της - Βarnes. recepit Grotii correctio xν. Ηesychius v. ατενής, Μusg.
nem: Και σύγι (γε male ap. Βarn. deest) xvΙ. Εustratius ad Εthic. Νicomach.
γεραιι, σήν γε παίδ’ ήν δώς μοί, Γαμβρός p. 39. Μusg.
νομίζη - Βeck. Ver. 2. Vulgo male"οταν άρματ'. Βeck.
558 Ε U R. ΙΡΙ ΙΟΙ S

ΧvΙΙ. "Ο σοι χρυσούν απώλεσ', Οιδίπους δ' εμέ


Χρυσούν ενεγκών όρμον εις "Αργους πόλιν.
ΑLΟΜΕΝΑ.

1. Ου γάρ ποτ' εΐων Σθένελον, [εις τον] ευτυχή


"ν "ν "- Λ' γ ? «ν

Χωρούντα τοίχον, της δίκης [σ'] αποστερείν.


Νon enim sivi Sthenelum, ad latus fortunatum transeuntem, tuo te jure
privare,

ΙΙ. Πολύς δ' ενειρπε κισσός, ευφυής κλάδος,


Α' "ν

Χελιδόνων μουσεία.
Μulta vero perrepsit hedera, frondescens arbor, hirundinum sedes.
ΙΙΙ. Ατρέκεια δ' άριστον ανδρός
2. Α' Α' Α'

Εν πόλει δικαίου πέλει.


Οptimum est veritas in urbe justi viri.

Ιν. "Ιστω δ' άφρων ών, όστις άνθρωπος γεγώς


Δήμον κολoύει, χρήμασιν γαυρούμενος,
Sciat, se insipientem esse, quisquis homo natus plebem deprimit, opibus
superbiens.

v. Αει δ' αρέσκειν τους κρατούσι ταύτα γάρ


Α" 5/ > .* "' Α'

Δούλοις άριστα καφ οτι τεταγμένος


Είη τις, ανδάνοντα τοις φίλοις ποιείν.
Semper autem domino placere. Ηoc enim servis optimum est, et qua
cunque res in mandatis datur, grata amicis facere,
νΙ. Δεινόν τι τέκνων φίλτρον έθηκεν
Θεός ανθρώποις.
Μagnum liberorum amorem Deus mortalibus indidit.

vΙΙ. Αλλ' ουδεν ήυγένεια προς τα χρήματα,


Τον γάρ κάκιστον πλούτος εις πρώτους άγει.
Αt nobilitas, cum divitiis collata, nihil est : pccunia enim pessimum ad
summum locum evehit.

xvΙΙ. Scholiastes Ρindar. ad Νem. ΙV. Ι. Schol. in Ran. Αristoph, p. 540.


32. Μusg. Μusg.
Βarn. edidit: "ο σοι πατέρα γ' απώλεσ', ΙΙ. Schol. in Ran. Αristoph. ν. 93.
Οιδίπους δι με - φuae Ηeath. vertit: Quod Μusg
tibi patrem perdidit, me vero (perdidit) ΙΙΙ. Stobacus Τit. ΧLΙΙΙ. Μusg.
ΟΕdipi filius, aureum monile Αrgos cum 1ν. Stobacus Τit. ΧLV. Μusg.
attulit. Τoup, in Suid. ΙΙΙ. Ρraef. p, 11. v. Stobacus Τit. LΧΙΙ. Ρro τοί, φί
Ού σοι πατέρα γ' απώλεσ', οίδίπους δέμι - λοις, ver, ult. reponit Grotius δεσπότας.
quam em. refutat Valck, p. 152. Ιpse Μusg.
legit: Χρυσός γέ τοι σ' απώλεσ'. Ωιδί του νΙ. Stobacus Τit. LΧΧΧΙΙΙ. Μale
δ' εμέ χρυσούν -. Grotius pro anapastis iambos hic exhi
Εurip, in Αlcmaeone laudatur ab Ηes, bet. Μusg.
ν, Αργαίνειν. Βeck, vπ. Stobacus Τit. ΧCΙΙ. Μusg.
Ε' R. Α Ο Μ Ε Ν Τ Α. 559

vΙΙΙ. Σκαιόν τι χρήμα πλούτος, ή τ' απειρία.


Οdiosa res est divitiac cum imperitia.
ΙΧ. Αλλ' ου γαρ ορθώς ταύτα γενναίως ίσως
"Επραξας αινείσθαι δε δυστυχών εγώ
Μισώ λογισμός τούργoν ου νικά ποτέ.
Νon recte hacc, licet generose fortasse, egisti. Εgo vero laudari infor
tuniis oppressus nolo. Οpinio nunquam rem superat.
> y τ- " \ ν ν γ "w-

Χ. Αλλ' ευφέρειν χρή συμφοράς τον ευγενή.


Generosum bene infortunia ferre oportet.
Λ' Α και νι Α' ν -ν "ν

ΧΙ. Θάρσει τάχ αν γένοιτο, πολλά τους θεούς


y - - χ/

Κάκ των αέλπτων εύπορ ανθρώποις πέλει.


Βono animo sis: facile id eveniat: multa sane Deus jucunda insperato
hominibus largitur.
ΧΙΙ. Σοφώτεροι γάς συμφοράς τας των πέλας
νιπ. Stobaeus Τit. ΧCΙΙΙ. Μusg. corrigendum esse, Ιn illis autem versi
πx. Stobacus Τit. ΧCΙΧ. Μusg. bus corruptela inharet gravissima, qua
Ver. 3. λογισμός Ηeath. vertit, sermo eos hanc opportunitatem mactus liberabo.
cinatio. Βeck. Legίtur vulgo:
x. Stobacus Τit. CVΙΙΙ. Μusg. Τύ και σοφίας άκος διάς, και τιμάν
xΙ. Stobacus Τit. CΧΙΙ. Ρrimo versu
lego: Πολλά τoι Θεός, in secundo ελά, vel βρoτέοις ιτέθηκας έργοις,
νίμει. Μusg. Νon dubito quin corrigendum sit
Θάςσιι' τάχ αν γίνοιτο πολλά τους θιοις
τύ και σοφίας θακιίς ίδιας,
κάπ των αέλπτων εύπος' ανθgώτοις τίλι.
Ρortem indue animum : saepe sunt a Dis bona Τu sapientiα ηuoφue solium tenes. i. e.
Εxorta hominibus unde non speraverant. fortuna sapientiac loco habetur et numero,
Graeca depravata sunt. In priore versu cum in rebusgestis adhibitam prudentiam
hoc &ακεί,
Μusgravius optime correxit τoλλά το θεός , ex eventis judicamus, Verum
in alterius versus emendatione minus fe έδρας, et scena dignum. ΑΕschylus in Ρro
liciter versatus. Ηaud pauci procul du meth. ν. 389. ή τό νέον θακούντι παγκρα
bio ex lectoribus nostris erunt, φui memi τείς έδρας. Sophocles in CΕdip. Col. 1166.
nerint versuum in fine tragoediarum ab τί, δήτ' αν είη τήνδ' ο προσθακών ίδραν.
Ιdem apud Stobacum Τit. ΧCΙ. p. 371.
Εuripide positorum :
Grot. τα χρήματα - της υπερτάτης
πολλά δ’ αέλττως κραίνουσι θεοί,
και τα δοκηθέντ' ουκ ετελέσθη, Τυραννίδος θακούσιν αγχίστην ίδραν.
των δ' αδοκήτων πόρον εύρι θεός. quae verissima est Scaligeri emendatio,
Αristophanes in Τhesm. ν. 896. τί δε συ
Αmori hoc inprimis tribuitur, ut πόρους εν θοάζεις τάσδι τυμβήρεις έδρας : Εuripideos
ατόροις reperiat, apud Stob. Τit. LΧΙ. p. igitur versus, ut huc redeam, ita refingen
385. 23. ούτος γάρ ο θεός και τον ασθενή dos esse suspicor:
σθίνειν Τίθησι και τον άτoρoν ευρίσκειν πόρους,
Αmantesvero Chaeremon apud Αthenaeum, Θάςσει τάχ αν γίνοιτο πολλά το θιός
Lib. ΧΙΙΙ. p, 562. F. esse, ait, oportere κακ των αέλττων εύπος' άν βροτούς τίκοι.

ποιητικούς, ιταμούς, προθύμους, εύ τόξους Νemini facile, qui tragicorum orationem


noverit, hic verbi τίκτειν usus insolentior
Εν τοις ατόςοις βλέποντας, videbitur. In sententia huic nostrae simi
Linde apparet verba ΑΕschyli Είδες πόρον li in Ηeraclidis, ν. 898. Μοίρα τoλλά τίκ
εν αμαχανίας άλγεσι in splendidissimis τιιν dicitur, sicuti μακρός αιών μυρίους τίκ
versibus apud Stobaeum in Εclog, Lib. Ι. τει τόνους secundum Εuripidem in (Εno
Τ. VΙΙ. p. 198. ed. Ηeeren, sincera neque mai Fr. 1V. Jacobs.
cum cl. Ηeinrich in Οbss, p. 23. είχες x11. Stobacus Τit. CΧV. Quae practer
56Ο Ευ R Ι Ρ Ι D Is
Πάντες διαιρείν, ή τύχας τάς οίκοθεν.
Ρrudentius omnes aliorum res dijudicant, quam domesticas.
ΧΙΙΙ. Πόθεν δε πεύκης πανόν εξεύρες λαβών,
Undenam vero piceae taedam comparans, detexisti?
ΧΙν. Τον ευτυχούντα χρή σοφόν πεφυκέναι.
Sapiens sit oportet, cui fortuna arrisit.

ΑLΕΧΑΝΙΟR Α. *

Ι. Και χρόνου πρόβαινε πόδα.


ΙΙ. Χρόνος δε δείξει σ', ώ τεκμηρίω μαθών
"Η χρηστόν όντα γνώσομαί σέ γ', ή κακόν.
Τempus autem ostendet te, quo documento certior factus, aut probum te
esse intelligam, aut improbum.
ΙΙΙ. "Αναξ, διαβολαι δεινόν ανθρώποις κακόν
Αγλωσσία δε πολλάκις ληφθείς ανήρ,
Δίκαια λέξας, ήσσον ευγλώσσου φέρει.
Ο rex, dirum hominibus malum est calumnia, saepe autem vir infantia
captus, licet justa loquatur, a facundo vincitur. «

Ιν. "Οθεν δε νικάν χρήσε, δυστυχείς, άναξ,


"Οθεν δέ σ' ου χρήν, ευτυχείς δούλοισι γαρ
Τοις σοίσι νικάς, τους δ' ελευθέροισιν, ού.
Qua in parte te superare oportet, Ο rex, infelix es, felix vero, ubi minus
aequum erat. Giuippe quoad servos primastenes; non quoad libere natos.
ν. Οϊμοι, θανούμαι διά το χρήσιμον φρενών,
"Ο τοίσιν άλλοις γίγνεται σωτηρία.
Ηeu, peribo ob mentis probitatem, quod aliis saluti est.
vΙ. Σοφός μεν ουν εί, Πρίαμ', όμως δέ σοι λέγω,
Δούλου φρονούντος μάλλον, ή φρονείν χρεών,
ea subjungit, ex Comα.dia hausisse vide π. Clem. Αlex. p, 742, paullo aliter.
tur Μusg. Μusg.
Sequuntur apud Stob. guatuor versus, πI. Stobaeus Τit. ΧLΙΙ. Clemens
φuorum tres hic addidit Βarnes. Βeck, Αlex. p. 290, duos versus subjungit, φuos
χιιι. Jul. Ρollux Lib. Χ. sect. 17. Stobacus Τit. LΧΧΧΙΙ. cum fragmento
" Μusg. Ηippolyti prioris connectit, cui et melius
Vulgo apud Βarn, perperam φανόν - cohaerere videntur. Μusg.
λαβείν. Βeck. Ver. 2. apud Βarn, Ευγλωσσία - λειφ
xιν. Stobacus Τit. ΧLV. Μusg. βείς, φuorum hoc est econject. Scalig, vid.
* Αd α-conomiam fabula pertinet, φuod Ηeath. et Valck. p. 147. s Βeck.
habet Scholiastes ad Ηippolyt. ν. 52. ιν. Stobacus Τit. ΙV. paullo aliter.
"Ετεροί εισι του χορού, καθάπερ εν τη Αλε Μusg.
ξάνδρα τoιμένες. Ενταύθα μεν ούν δύναται Ver. 2. s Βarn.- ου χρή - Τοίς σοισιν
προσαποχρήσασθαι τοις άτο του χορού, εκεί είκεις. Βeck.
δε συνιστώτος του χορού επιισάγει τούτο το v. Stobacus Τit. ΧΧΧVΙΙΙ. cujus
άθροισμα. Μusg. ΜS. in Βibl. Coll. Νον. Οxonii, βανύμαι
1. Schol. in Ran. Αristoph. v. 100. et o suppeditavit. Μusg,
Μιμsg. Vulgo θανούμεν -"Η τοϊνιν - Βεςk.
Ε' R Α Ο Μ Ε Ν Τ Α. 561

Ουκ έστιν άχθος μείζον, ουδε δώμασιν


Κτησις κακίων, ουδ' ανωφελεστέρα.
Sapiens quidem es, Priame, tibi tamen dico: Servo plus satis acuto nul
lum gravius malum est, neque in domo possessio pejor, aut inutilior.
vΙΙ. "Ω παγκάκιστοι, και το δούλον ου λόγω
Έχοντες, αλλά τη τύχη κεκτημένοι.
νι «/ ν ν ". Α'

vΙΙΙ. "Ηλεγχον ούτω γάρ κακόν δούλον γένος. - " 2 . --

Γαστήρ άπαντα, τουπίσω δ' ουδεν σκοπεί,


θ 4,
Sic enim pessimum genus est, servi. Venter ipsis instar
omnium est. Νihil futurum curant.

ΙΧ. Δούλων όσοι φιλούσι δεσποτων γένος,


Προς των ομοίων πόλεμον αιρούνται μέγαν.
Quicunque servi heros amant, magnum in se bellum a paribus suis susci
tant.

Χ. - δούλους γάρου
Καλόν πεπάσθαι κρείσσονας των δεσποτών.
Νon decet servos habere, qui dominis suis praestent.
ΧΙ. Εκ των ομοίων οι κακοί γαμούσ’ άεί,
Μali semper apud malos uxores quaerunt.
ΧΙΙ. Περισσόμυθος ο λόγος, ευγένειαν
Ει βρότειoν ευλογήσομεν.
Το γαρ πάλαι και πρώτον ότ’ εγενόμεθα,
ν 32' ρ -- --

Διά δ' έκρινεν α τεκούσα


"Ο Α' 22 γά ίδ
βροτούς, ν ρ/ Α/

μοίαν χθών άπασιν εξεπαίδευσεν όψιν,


"Ιδιον ουδέν έχομεν μία δε γονα
Α' 2 2 ν ν \ Α'

Τό τ' ευγενές και το δυσγενές.


Νόμω δε γαύρον αυτό κραίνει χρόνος.
Το φρόνιμον, ευγένεια και το συνετόν
"Ο Θεός δίδωσιν, ουχί ο πλούτος.
Superflua est ofatio, nobilitatem si mortalem laudaverimus. Οlim enim
cum primum nati sumus, at mater tellus homines formavit, omnibus
consimilem largita est faciem. Ρeculiare nihil habemus Sed una
eademque progenies sunt nobiles atque ignobiles. Τempus autem
legibus arbitrariis nobilitatem efficit mage gloriosam. Sed in pruden
tia nobilitas sita est, ac intelligentia non a divitiis, sed divinitus, datur.

νι. Stobacus Τit. LΧΙΙ. Μusg. Ηic gui verna natus est φueritur
νιι. Stobaeus Τit. LΧΙΙ. Μihi intel Sum vero verna verbo,

lectu perdifficile videtur Μusg. et hoc Αnacharsidis apud Stob, S.


Fragmentum hoc emendavimus Lib. Ι. LΧΧΧΙV. p, 491. 45. Ανάχαρσις όνει
c, vπ. p. 21. [Αnim, in Εurip.] διζόμενος ότι Σκύθης εστίν, είτε τό γίνει
δ' παγκάκιστοι, και το δούλον ου λόγω αλλ' ου τω τρόπω, Jacobs.
νΙΙΙ. Stobasus Τit. LΧΙΙ. Μusg.
έχοντες, αλλά τή ΦΥΣΕΙ κεκτημένοι, Ιx. Stobaeus Τit. LΧΙΙ. Μusg.
Εxemplis ibi allatis [Ιon. 676. Ηelen, x. Stobaeus Τit. LΧΙΙ. Μusg.
729.] addehoc Plauti in Αmphitr, Αct. Ι. x!. Stobaeus Τit. Ι.ΧΙΧ. Μusg.
Sc. - xιι, Stobacus Τit. Ι.ΧΧΧVΙ. Μusg.
562 ΕU RΙ ΡΙ DIs

ΧΙΙΙ. Ουκ έστιν εν κακoίσιν ευγένεια,


Παρ' αγαθοίσι δ' ανδρών,
Νulla nobilitas inter malos est, sed apud bonos tantum viros.
Χιν. "Αδικον δ' ο πλούτος, πολλά δ' ουκ ορθώς ποιεί.
Ιnjustae sunt divitiae, et multa perperam committunt.
Χv. Κακόν τι παίδευμ' ήν άρ' εις
α "ν 9
ευανδρίαν
εν » , Α' Α'

Ο πλούτος ανθρώποισιν, αί τ' άγαν τρυφαί.


Πενία δε δύστηνον μεν, αλλ' όμως τρέφει
Μοχθούντ' αμείνω τέκνα και δραστήρια.
Μala sane institutio est ad fortitudinem opulentin hominibus et nimiae
delicia, Paupertas autem infelix quidem, sed tamen educat laborantes
liberos praestantiores et fortiores,
ΧvΙ. "Ωστ' ού τις ανδρών εις άπαντ' ευδαιμονεί
Ut nemo felix undique est mortalium.
ΧvΙτ. Πάντων το θανείν το δε κοινόν άχος
Μετρίως αλγειν σοφία μελετά.
Μοriendum est omnibus. Communem vero dolorem moderate dolere
sapientia meditatur.
ΧvΙΙΙ. Εκάβη, το θείον ώς άελπτον έρχεται
Θνητοίσιν, έλκει δ' ούποτ’ εκ ταυτου τύχας.
Ο Ηecuba, quam insperatum accedit numen mortalibus, et casus ejus
dem generis nunquam secum trahit.
ΧΙΧ. Α. Οίδ, αλλά κάμπτειν τω χρόνω λύπας χρεών,
Β. Χρή τούτο δ' ειπείν ράον, ή φέρειν κακά,
Λ. Scio: sed oportet tempore dolores flectere. Β. Οportet: facilius au
tem est hoc dicere, quam dolores tolerare,
ΧΧ. Παλαιά καινοίς δακρύοις ου χρή στένειν.
Casus veteres non defiendi sunt novis lacrymis.
Ρ «

ΧΧΙ. "Αρρητος κόρη, Νοn nominanda virgo.


ΧΧΙΙ. "Ακραντα γάρ μ' έθηκε θεσπίζειν θεός,
Και
Ν.
προς λπαθόντων, κάνS)κακoίσι
ν Α' δε κειμένωνΛ "ν /

Σοφή κεκλημαι, πριν παίθεϊν δε, μαίνομαι.


Μe enim inania vaticinari effecit Deus : et ab iis, qui afilicti sunt et in
malis versantur, sapiens vocor, sed antequam aftligantur, insanio.

Ver. 6. Ηeath. vult: "ίδιον υδέν άρ έχο xvn. Stobacus Τit. CVΙΙΙ. Μusg.
με μ. δ. γ. ut sit trochaicus trimeter ca xvrn. Stobacus Τit. CΧΙ Ι. Μusg."
talectus. Ver. 8. idem metri causa leg. xx. Stobacus Τit. CΧΧV. Μusg.
censet: Ν. δ. γ, ο χρόνος αυτό κραίνει. Βeck. xxr. Ηesych. ν. "Αέβητος. Μusg.
xπι. Stobacus Τit. LΧΧΧVΙ. Μusg. xx11. Εx hac fabula desumtum videtur,
xrv. Stobaus Τit. ΧCΙΙ 1. Μusg. licet Ρlutarchus sine nomine auctoris aut
xv. Stobacus Τit. ΧCVΙΙ. Clem. Αlex. fabulac citct, Οp. Μοr. p. 1469. Εd. Η.
p. 483. Εd. Ρar. non sine varietate. Steph. Μusg.
Μusg. Ηoc fragm. huc retulit etiam Τoup.
Ver. 1. Ρro παίδευμ' Stob. βάλευμ'. Βeck. ad Longin. p. 188. et monuit, ad illud
xνι. Stobacus Τit. CV. Μusg. respici ab Οrpheo Lapid. 20, 7. et Cic.
Ε' ΙR Α G Μ Ε Ν Τ Α. 563

ΧΧΙΙΙ. * ψ. #
Δει δ' 4 ή" # 4 #

Ου ταις φήμαις των ονομάτων εξελέγχεσθαι τρόπους,


ΑLΟΡΑ, νΕL CΕRΟΥΟΝΕ. *
γ. \ Α' * " "ν \ Α" * ΝΑ

1. Ου μή σύ γ' ημάς τους τεκόντας ήδέσω;


Νon ιu me, parentem tuum, reverita es?
ΙΙ. Γυνη γυναικι σύμμαχος πέφυκέ πως,
Μulier mulierem defendere solet.
γ. ν δ' «1 ν Α' xy 2 Α'

ΙΙΙ. Εγώ δ', ο μεν μέγιστον,w άρξομαι


9 "- ",
λέγειν,
" ν

Εκ τούδε πρώτον πατρι πείθεσθαι χρεών


Παίδας, νομίζειν τ' αυτό τούτ' είναι δίκην.
Εgo, quod maximum est, incipiam dicere ab eo primum, patri obedire
aequum est liberos, et existimare, hoc ipsum justitiam esse.
1ν. Ορώ μεν ανδρών τόνδε γυμνάδα στόλον,
Στείχοντα θεωρον, εκ τρόχων πεπαυμένον.
Video quidem cα.tum virorum gymnasia frequentantium, a curriculi exer
citio reversum, ad haec spectanda properantem.
Υ. Ουδείς έπαινον ήδοναίς έκτήσατο.
Νemo laudem voluptati indulgendo consecutus est.

- γέμουσαν κύματος θεοσπόρου.
Fαtus a Deo sati plenam.
Υ". Πλήσας δε νηδύν, ουδ' όναρ κατ' ευφρόνην
Φίλοις έδειξεν αυτόν.
Ρostquam autem ventrem impleverat, ne in somniis quidem noctu amasiae
se ostendit,

ad Αtt. 8. 11. άκραντα explicat, ηuία Βarn. in Αdd. huc retulit fragm. ex
Τeu cris non eral crediία. Βeck. Αrist. Ran. 100, continet Αristophanis
xxιπ. Citat Βarnesius a scriptore Vitae νerba, non Εuripidis. Βeck.
Galeni, quam tamen Vitam non invenίο. * Ηistoriam Αlopes enarrat Ηyginus
Μusg. Fab. 187. Μusg.
Ιste Vitae Galeni scriptor est ipse Re Εuripides εν Κερκύωνι laudatur ab Εus
natus Charterius, qui unde petierit, ne tathio ηuinque locis, sed omnia referenda
scio. Locum Εuripidis hujus fabulae Frag ad Αlοpam. Valck. D. p. 12. Βeck.
mentum xΙ. sequitur in editionibus Sto 1. Εtymol. Μ. ν, ήδίσθην Μusg.
Daei 1549. 1559. (1581.) 1609. locus Γαίμ Sine interrogationis nota ap Grotium.
ύ τις Λουκίλλης, ubί haec verba occurrunt Βeck. -

Serm. LΧVΙΙ. (LΧΙΧ.) Simplicius in π. Stobacus Τit. Ι.ΧΧΙΙΙ. Μusg.


Εpictet. ΧLV. p. 267. hacc habet; διο ΙΙΙ. Stobacus Τit. Ι.ΧΧΙ Χ. Μusg.
καλώς είρηται ότι η χωρίς λόγων τράπεζα, Μusgr, ita interpunxit versus ex men
φάτνης ουδεν διαφέρει, Ψή. nunc quam te Ηeath. Βeck.
Βellum hinc senarium effinxerit Βarnesius, 1ν. Αmmonius v. Τρόχοι. Μusg.
p. 497. fr. 24. Ρor. ν. Stobaeus Τit. ΧΧΙΧ. εν Καρκίνο,
Ηeath. corrigit: - φήμαι, δ' ουχί διί forte pro Κερκύονι. Μusg.
Ται των ονομάτων εξελέγχεσθαι τρόποις. νι. Εustath. p. 656. Εd. Rom. Μusg,
Αddendum fragment. hoc: Αλλ' ω φί vπ. Εustathius, p. 1902. Εd. Rom.
λισποι Τρωις - Longin. de Subl. c. 15. Αd Αeropen, sive Cressas, cum Grotio
Αliud fr, ex Αlexandra petitum Ηeath. referimus Fragmentum ex Stob. Τit
esse putat in Cic, de Divin. Ι. 21. Quod LΧΧΙV. Μusg.
564 Ε U R. ΙΡΙΙΟΙ S

ΑΝDRΟΜΕΙΟ.Α.*
Ι. Εκθείναι κήτεί φορβάν.
Ceti devorandam exponere,
ΙΙ. Ποία λίβας σειρήν.
ΙΙΙ. Σά γάρ ταύτα πάντα,
Τua enim haec omnia.

Ιν. Εκείσε, δεύρο. Ιlluc, huc.


V. "Ω παρθέν, ει σώσαιμί σ', είση μοι χάριν,
Ο virgo, an, si te sospitem praestitero, gratiam mihi habebis?
vΙ. "Αγου με, ώ ξένε, είτε δμωϊδ' εθέλεις, είτ’ άλοχον,
Duc me, Ο hospes, sive servam malis, sive conjugem?
VΙΙ. Συ δ', ώ τύραννε θεών τε κανθρώπων, Έρως,
"Η μη δίδασκε τα καλά φαίνεσθαι καλά,
"Η τοις ερώσιν, ών συ δημιουργός εί,
Μοχθούσι μόχθους ευτυχώς συνεκπόνει,
Και ταύτα μεν δρών τίμιος θεοίς έση,
Μή δρών δ' υπ' αυτού του διδάσκεσθαι φιλειν
Αφαιρεθήση χάριτας, αίς τιμώσί σε.
Τu vero, Αmor, Divum atque hominum tyranne, aut ne doceas pulchra
videri pulchra, aut amantibus, labores, φuorum tu artifex es, labo
rantibus feliciter succurre. Αtgue haec φuidem faciens, juvenibus
honoratus eris: non faciens autem, ab ipso Αmoris metu honores, qui
bus te venerantur, amittes.

* Αύτη κείται εν τοις άστροι, διά την Αθή (leg. μ' et mox ξείν), ώ ξεινε, είτε πρόσπο
ναν, των Περσίως άθλων υπόμνημα, ανθ’ ών λον θέλεις, είτ' άλοχον, είτε δμωϊδα Βeck.
ναι. Αthenaeus Lib. ΧΙΙΙ. c. 1. Lu
σωθείσα υπό του Περσίως ουχ είλιτο τό πα
τρί συμμένει», ουδι τη μητρι, αλλ' αυθαίρετοι cian. de Ηistoria scribenda, c. Ι. ex quo
εις το "Αργος απήλθε μετ' εκείνου,Ά Φ" conjicere licet, Perseum hac loqui. Sto
φρονήσασα. λίγει δι και Ευριπίδης σαφώς εν baeus Τit. LΧΙV. qui pro ευτυχώς συνικ
τό περί αυτής γεγραμμένω δράματι Εra τόνει legisse videtur ευμενής παρίστασο.
τosthenes Κατασταρ, in Ανδρομέδα. Ρro θεοί; porro legerim νίοις, et pro διδάσ
Ι. Schol. Αristoph. in Αves, 347. Μusg. κεσθαι, διδίσκεσθαι. Μusg.
ΙΙ. Schol. in Lysistratam, v. 962. Μusg. Αpud Lucian. Σύ δ', ώ θεών τύραννι κ' αν
ΙΙΙ. Schol. Αristoph, in Αves, 347. θρώπων, "Ε. Τribus primis versibas simil
ιν. Schol. in Αves, 347. Μusg. limi sunt ii, quos Stob, p. 261. Grot. ex
ν. Suidas v. είση. Μusg. incerta Εurip. tragα.dia profert, et Βarn.
Εt Diog. Lib, ΙV. 29. Vulgo είη μοι ad Fragm. Danaës, v. 96. retulit, ubί ita :
χάρις Βeck, Συ δ', ώ κάκιστε παί θεών τε και βροτών (ap.
ντ. Suidas v. άλοχος. Μusg. Stob. -κ. πάντων θεών κανθρώπων) "Η μ.
Βarnes. "Αγου σύ μ' - ήθελες - Ηeath. δ. τα κακά φ. καλά,"Η τ. ε. ευμενής ταρί
νult: "Αγου μίν - με θέλεις - Βeck. στασο. Βeck.
Ηerodianus in Οpusc. περί σχημάτων Νotissimi, si qui alii, Εuripidis versus
apud Villoison. Αnecd. Gr. Τ. ΙΙ. p. 94. sunt ex hoc frag.
hoc fragmentum protulitita: Επιτροπή δε,
όταν τους ακούουσινιτιτρέψωμεν τήν των πραγ Συ δ' ώ τύςαννι θεών τε κανθρώπων, Έρως, κ. τ. λ.
μάτων, ή ονομάτων, εξουσίαν, ώς παρά τω
Ευριπίδη παρεισάγεται η Ανδρομάχη (leg. Versu quinto vulgatur: και ταύτα μίν
Ά.) λίγουσα τώ Περσεί αγού δί με, δρών τίμιες θεοί, ίνη. ubi corrigam:
Ε' R Α G Μ Ε Ν Τ Α. 565

VΙΙΙ. Το δαιμόνιον ουχ οράς


r/ Α' Α' Α

Οπη μοίρας διεξέρχεται,


Στρέφεις δ' άλλους
"Αλλως εις άμέραν.
Νumen non vides ut fatalia expergefaciat, vertit vero alios aliter quotidie.
y/ Χ/ ? y "ν Λ

ΙΧ. Εύκλειαν έλαβον ουκ άνευ πολλών πόνων.


Gloriam non sine magnis laboribus acquisivi.
Χ. Ουκ αισχρόν ουδέν των αναγκαίων βροτοις
2. y " s,Α' Α" "ν Σ' 3

Αλλ' ήδύ τοι σωθέντα μεμνήσθαι πόνων,


Α' γ y "ν W / "w "- « Α'

ΧΙ. Νεότης μ' επήρε και σθένος του νου πλέον,


Juventus et robur mentem exsuperans me impulit.
ΧΙΙ. "Οσοι γάρ εις έρωτα πίπτουσιν βροτών,
» "ν "' Λ. "ν » Λ.

Εσθλων όταν τύχωσι των ερωμένων,


Ουκ έστι ποίας λείπεται τόθ' ηδονής.
Quicunque enim mortalium in amorem incidunt, si bonos amare contin
git, nulla iis voluptas deest.
ΧΙΙΙ. Έρωτα δεινόν έχομεν, εκ δε των λόγων
« "ν ν / 9 "/ 2 χ/ y" > 2/

Ελού τα βέλτισθ', ώστ' άπιστον έστ' έρως,


Καν τώ κακίστω των φρενών οικείν θέλει,
Χιν. Των γάρ πλούτων όδ' άριστος
Γενναίον λέχος ευρείν.
Οptimum divitiarum genus est honesta uxore potiri.
τ- "ν α ν ν Α' Α » "ν

Χν. Ω τλήμον, ως σοι τας τύχας μεν ασθενείς


"Εδωχ ο δαίμων, μέγα φρονούσι δ' οι λόγοι.
Αh miser, ηuam tenuem tibi fortunam dedit Deus, sermones autem
superbiunt.
ΧvΙ. Χρυσον μάλιστα βούλoμ' εν δόμοις έχειν
Και δούλος ών γάρ τίμιος πλουτων ανήρ,
Ελεύθερος δε, χρειός ών, ουδέν σθένει.
Χρυσου νόμιζε σαυτόν ούνεκ ευτυχείν.
Αιurum praccipue domi possidere velim. Νam vel servus, si dives sit,
honoratur, Liber autem egenus nihil efficere potest. Ιtaque felicem
te auri causa existimes.
- , ». -

τίμιος εν θεοίς ίση. vid Gatak. Λdν. Μisc p, 515-515.


Φuod sificeris τηue ac reliquί Dii celebra - Βeck.
Jacobs. xΙ. Stobacus Τit. LΙΙ. Lucianus Νε.
νιιι. Stobacus Εclog. Ρhys. Τit. ΙΧ. κυομαντεία pro σθίνο, habet θράσος, φuod
Secundo versu tentabam : "ο τη μοιρίδι' ίξ melius. Μusg.
έγειται. Γeinde στρέφει, et ultimo όσαμεραι, xΙΙ. Stobacus Τit. LΧΙΙΙ. Μusg.
pro εί, αμίραν. · Μusg. ΧΙΙΙ. Stobacus Τit. Ι. ΧΙV. Ιnterpre
1x. Stobaeus Τit. ΧΧΙΧ. Μusg. tationem, ut non satis perspicuam, οιnisi.
x. Stobacus Τit. ΧΧΙΧ. ex Αndrome- Μusg.
«la. Αristot. Rhetor. Ι. 11. ejusque xιν. Stobaeus Τit. Ι.ΧVΙ Ι. Μusg.
Scholiastes. Ρlut. Sympos, Lib. ΙΙ. c. Ι. xν. Stobacus Τit. LΧΧΧΙ. Μusg.
Μusg. χνι. Stobacus Τit. LΧΧΧΙ. Ρostre
VoL, VΙΙ. Ο ο
566 Ε U R ΙΡΙ ΙΟ ΙS

ΧvΙΙ. -- Χρήμασιν γαρ ευτυχώ,


Ταις συμφοραισι δ', ως οράς, ουκ ευτυχώ,
Ρccuniis quidem felix sum : Calamitatibus autem, ut vides, infelix.
xvΙΙΙ. "Η που το μέλλον εκφοβεί καθ' ημέραν,
"Ως του γε πάσχειν τουπιον μείζον κακόν.
Νempe quod futurum est, quotidie metus movet, mali enim exspectatio
pejus est, φuam perpeti.
ΧΙΧ. Ο μεν όλβιος ήν τόδ απέκρυψεν
Θεός εκ κείνων των τότε λαμπρών
Νεύει βίοτος,
Α' \ Α' ν ν ? ? /

Νεύει δε τύχα κατά πνεύμ ανέμων.


Ηic quidem locuples erat, at hoc occultavit Deus : ex illis φuondam
splendidis rebus declinat vita, declinat autem fortuna secundum venti
fiatum.
2 y/ "' 9 \ ?) Α

ΧΧ. Ουκ έστιν,


«\
όστις ευτυχής έφυ
Σ -Χ Ω -Σ α \ ν
βροτών, -w

Ον μη το θείον ώς τα πολλά συντελεί


Νullus fere hominum adeo fortunatus est, φuem non Deus. . . . .
ν ν \ Αη- - Λ"

ΧΧΙ. Τάς συμφοράς γάρ των κακώς πεπραγότων » , « -- "ν

Ου πώποθ' ύβρισ’, αυτός ορρωδών παθείν.


Calamitatibus enim hominum infelicium nunquam insultavi, metuens, ne
ipse paterer.
ΧΧΙΙ. Συνάλγησον, ως ο κάμνων
Δακρύων μεταδούς
Έχει κουφότητα μόχθων.
Condoleto: nam homo aeger, aliis lacrymas ciens, levamen malorum
habet.

ΧΧΙΙΙ. Α. Το ζήν αφέντες, το κατά γην τιμώσί σου.


Β. Κενοί γ' όταν γάρ ζή τις, ευτυχείν χρεών.
Α. Vitam omittentes, quod infra terram tui est, honorant. Β. Ιnepti :
praestat enim, dum vivit aliquis, laeta experiri.

mum versum aliunde desumtum suspica νult: ου μ. τ. θ. ώς τ. π. σ. Ubi, vel, cu


bar. Μusg. jus ad plurinια non confert numen. Βeck.
xvπ. Stobacus Τit. ΧCVΙΙΙ. Μusg. xxΙ. Stobacus Τit. CΧΙΙΙ. Μusg.
xνur. Stobacus Τiι. ΧCΙΧ. Μusg. Αpud Stob. Grot, p. 467. haec tanquam
x1x. Stobacus Τit. CV. Μusg. ex Αndromacha petita leguntur, ex Αn
Ver. 1. το δ' ατίκρυψιν Ηeath. Βeck. dromeda sumta esse docuit Valck. ad
Μalim : "Ο μίν όλβιος ήν ΠοΤ'. απέκρυ Αmmon, p. 37. Βeck.
ψι ΔΕ θεός, απέκρυψε, τον όλβον sc. Ηoc xxΙΙ. Stobacus Τit. CΧΙV. Grotius ex
verbum saepissime significationem habet ΜS. Ρar, έχει τινά legit. Μusg.
του αφανίζειν - φuod docuit Αbresch. in Ver. 2. s. Ηeath. distinguit : Δακρύων
Αnimadd. ad ΑΕsch. Lib. Ι. p. 3. Jacobs. μεταδούς έχει Τινα κουφ. μ. Βeck,
xx. Stobacus Τit. CV. mendose Μusg. xxΙΙΙ. Stobacus Τit. CΧΧΙV. paullo
Ver. 2. ΩΙΜΗ. (vulgo όν) Ρor. aliter. Μusg.
Grot. de conjectura et cum eo Β. Βarnes. - αφίντο, - τιμώσί σου : Κενόν
edidit - ώς το τέλος ατολλύει. Ηeath. γ' - ευτυχεί, Κρίων. Βeck,
Ε' R Α. G Μ Ε Ν Τ Α. 567

ΧΧιν. Εγώ δε παίδας ουκ εώ νόθους λαβείν


Των γνησίων γαρ ουδέν όντες ενδεείς,
Νόμω νοσούσιν ό σε φυλάξασθαι χρεών,
Εgo autem progeniem notham habere non concesserim. Legitimi
s
enim nulla in re inferiores lege premuntur, φuod te cavere oportet.
ΧΧν. Σιγάς; Σιωπή δ' άπορος ερμηνεύς λόγων,
Τacesne2 Αt silentium obscurus dicendorum interpres est.
ΧΧνι. Τήν τοι δίκην λέγουσι παίδ είναι Διός,
Εγγύς τε ναίειν των βροτών τιμωρίας,
Dicunt, justitiam filiam esse Jovis, et poenas in vicinia hominum habitare,
ΧΧνιI. - πάς δε ποιμένων έρρρει λεώς,
Ο μεν γάλακτος κίσσινον φέρων σκύφος,
Πόνων αναψυκτήρ, ο δ' αμπέλων γάνος.
Ηuc turba pastorum confluit plurima, hic quidem lactis hederaceum
ferens scyphum, laboris delinimentum, ille autem vitis laticem.
xxvΙΙΙ. Ω νύξ ιερά,
ίππευμα διώκει
"ις μακρόν
"Ως μακρον ιππευ μα οιωκεις
Αστεροειδέα νώτα διφρεύουσ
Αιδέρος ιεράς
Του σεμνοτάτου δι' Ολύμπου.
Ο nox sancta, quam longum cursum curris, sidereos equos aurigans
aetheris immensi per venerandum Οlympum.
ΧΧΙΧ,
παρθένου τ' εικόνα τινα
Εξ αυτομόρφων λαΐνων τειχισμάτων
Σοφής άγαλμα χειρός.
xxv. Stobacus Τit. ΧΧΧVΙΙ. Εd.
ex Persei oratione ducti videntur, φui
Gesner. Μusg. Αndromeda conspecta, se puellae statuam
xxνι. Stobacus Εclog. Ρhys. c. 2. της eleganter effictam et expolitam videre ex
βρετών habet: ex Αndromacha citans. istimabat. Ηinc Οvidius in Μetam. ΙV.
Μusg. 671,
Simillimum Fr. Αntiop. n. 3. Βeck.
xxvΙΙ. Αthenaeus, p. 477. Μacrobius Ωuam simal ad duras religatam brachia cautes
Saturn. V. c. 21. Μιμ"g. Vidit Αuantiades; nisi quod lenis aura capillos
xxvΙΙΙ. Scholiastes Τheocriti in Ιdyll. Μονεrat, et trepido manabant lumina fletu,
ΙΙ. 166. Αristophanes Τhesmophor. Μusg. Μarmoreum ratus esset opus.
Ver. 2. Ηeath, νult: "Ως μακρόν γ' ίππ.
φuod, suspensa sententia, nondum locus Ιn ejusmodi descriptione locum non ha
sit versui parαcmiaco. Βeck.
xx1x. Εxstat in S. Μaximi Scholiis ad bere v. τειχισμάτων per se patet, neque
Γionysium Αreopagitam Εd. Corder. μάτων, hoc ab Εuripide scriptum puto, sed τυκισ
Ιnterprete indiget. Suidas. operum fabrili arte sculptorum.
Τom. ΙΙ. p. 28. Τύκος. εργαλειόν τι, ω τι λίθους
Ηabet et Ρachymeres ibidem p, 30, legit περικόπτουσι και ξέρυσιν, ένθεν και τό ετύκι
que αυτομόρφου. Ρro εικόνα forte εικώ, ut ζον, αντί του ίξεον, έκοπτον, Ιn ΕΡίgτατη
Ηelen. 73. Μusg.
τηate Αntipatri Sidonii LΧΧΧVΙΙ.
παςθένου εικόνα τινά Αnal. V. Ρ. Τ. ΙΙ. Ρ. 30. ubi Cod. Vut.
εξ αυτομόςφων λαϊνων τυχισμάτων sine sensu habet Μαστεύω τισεναγι: επί "τ
σοφής άγαλμα χειςός, π. olim fortasse scriptum fuit:
Ο ο 2
568 Ε U R. Ι ΡΙ ΙΟΙ S

ΑΝΤΙΟΗΟΝΑ. *

Ι. "Ην Οιδίπους το πρώτον ευτυχής ανήρ,


Είτ’ εγένετ’ αυθις αθλιώτατος βροτών,
Fuit CΕdipus in initio fortunatus vir, deinde factus est postea mortalium
miserrimus.

ΙΙ. Ουκ έστι Πειθούς ιερόν άλλο, πλήν λόγος,


Και βωμός αυτής έστιν ανθρώπου φύσις.
Νullum est Suadae templum, nisi sermo, et ara ejus est hominis natura.
ΙΙΙ. Δεί τoίσι πολλοίς τον τύραννον ανδάνειν.
Τyrannum populo placere oportet.
Ιν. Οικείος ανθρώποισι γίγνεσθαι φιλεί
Πόλεμος εν αστοίς, αν διχοστατή πόλις.
Ιntestinum hominibus oboriri solet bellum inter cives, si civitas dissenserit.

ν. Ούτ' εικός άρχειν, ούτ' εχρήν είναι νόμον


Τύραννον είναι μωρία δε και θέλειν,
"Ος των ομοίων βούλεται κρατείν μόνος.
νΙ. Ανδρός δ' όρωντος εις Κύπριν νεανίου
Αφύλακτος ή τήρησις αν γάρ φαύλος ή
Τάλλ', εις έρωτα πας ανήρ σοφώτερος,
ι\ και γι "ν- Λ' ", Σ> --

Ην δ' αν προσηται Κύπρις, ήδιστον λαβείν.


Αdolescens, ad Venerem spectans, nullo modo custodiri potest, guamvis
enim ineptus sit aliis in rebus, in amore tamen unusquisque prudentior
est. Ωuamcunque autem appetiverit Venus, potirijucundum est.

Μαστεύω τυκίον τίν' επί σταλατίδι τίτςη Ι. Ρrologihoc initium exstatapud Αris
Λυσιδίκα, γλνττον τόνδ' εχάςαξε νόον. toph. Ran. 1213 et 1218. ubi vide Scho
liasten. Μusg.
Θuem tandem, Lψsidice, sensum erpresse Βarn, in Fragm. ΟΕdipί habet. Βeck.
ril cαίum in hoc cippo, ηuaero. Ιdem vero ΙΙ. Αristoph. Ran. 1458. Scholiast. ibid.
τύκος et τυκίον docente Εustathio ad Ιλ. Ηeraclides de Αllegor. Ηomer Secundus
Ε', p. 951. 44. Jacobs. ubi exstet, non inveni. Μusg.
Αlia ex Αndromeda habet Αristopha Εst apud Τzetz. ad Ηesiod. p. 48. ubί
nes Τhesmophor. [1110-11 14. 1116. s. recte
1001,
έστ' εν ανθρώπου φύσει. Vide Ηel.
Ρor.
1118 και 1121. 1127. s.] 3ed qua non sem πI. Stobacus Τit. ΧLVΙΙΙ. Μusg.
per facile fuerit a comici verbis separare.
Ηuc etiam refert Ηeathius Ρlutarch. πν. Stobacus Τit. ΧLΙΙΙ. Μusg.
Sympos, Lib. ΙΧ. probl. 15. Μusg. ν. Εxstat obscurum hoc fragmentum
apud Stobaum Τit. ΧLΙΧ. Μusg.
Ο τιτάμενος ιερόν ανά Διός Αιθίρα Γοργό νι. Stobaeus Τit. LΧΙΙΙ. De ultimo
φανος. confer Valck, D. p. "ό de Αu
versu videri potest Valckenaer, Diatrib, p.
diend. Ρούt. p. 22. Εd. Ρar. Οpp. Μoral. 242. Μusg.
[Κήτος θεάζον εξ Ατλαντικής αλός. Βeck. Ver. 1. ερώντος νulgo, quod in ορώντος
* De Fabula sic Scholiastes Sophoclis mutaverat jam Μusgr. Εx. Εur, p. 100.
ad finem Αntigonae: Ιστίον, ότι διαφέρει της V. 4. νulgo: "Η δ' ευ προσήται, h, e, inter
Ευριτίδου Αντιγόνης αύτη, ότι φωραθείσα prete Ηeath. Quod sί commoda adsit We
εκείνη διά τον Αίμονος έρωτα εξεδόθη πρός γά ηus. Valck. legit: "Ην δ' ου προσήται, Κύ
μον ενταύθα δι τουναντίον, Μusg. πριν ή. λ. Βeck,
4
Ε' Ε Α G Μ Ε Ν Τ Α. 569

VΙΙ. "Ηρων το μαίνεσθαι δ' άρ' ήν έρως βρoτοις,


Αmabam : amor autem hominibus furor est.

VΙΙΙ. Ζευχθείς γάμοισιν ουκέτ' εστ’ ελεύθερος,


x 2 ρ/ 3 χ/ Α" γ Α' Ν \ 41

Αλλ' έν γ' έχει τι χρηστόν εν κήδει γαρ ών


Εσθλώ δέδοικε μηδεν εξαμαρτάνειν.
Αdstrictus nuptiis haud amplius est liber. Unum vero hoc habet com
πmodi, guoniam affinitatibonae conjunctus, ab omni peccato sibi cavet.
2. Α. \ Α Α' Ο Α' η 31

ΙΧ. Ονόματι μεμπτόν το νόθον, η φύσις δ' ίση.


Νοthum genus nomine tenus culpatur, natura vero aequalis est.
ε ν Λ Α' "ν * Α'

Χ. Η γαρ δόκησις πατράσι παίδας εoικέναι


Τα πολλά φαύλη γίνεται τέκνων πέρι.
Ρrolem parentum, guod ferunt, mores sequi, Falsum revincit saepe
natorum indoles.
Α \ 2. W "- ν Λ * 3)
ΧΙ. Το μωρον 0χ07"Ο ΤΟ!) πατρος νοσημ. ενι,
"η- ν "- 7,

Φιλεί γαρ ούτως εκ κακών είναι κακούς.


Stultitia haereditarius morbus a patre est, sic enim solent mali generare
malos.

ΧΙΙ. Ανδρός φίλου δε χρυσός άμαθίας μέτα


"Ι y \ " \ Α/ Α'

Αχρηστος, ει μη καρετήν έχων τύχη.


Αmici opulentia cum stultitia conjuncta inutilis est, nisi virtutem simul
habeat.

ΧΙΙΙ. - επ' άκρανήκομεν γραμμήν κακών.


Αd malorum metam pervenimus.
ΧΙν. Μή ούν έθελε λυπείν σαυτόν ειδώς, πολλάκις
"Οτι το λυπούν ύστερον χαράν άγει.
Νeigitur contristes teipsum, non nescius, sape quod et mα stae res postea
gaudium ferunt.
ρ/ \ ν \ Α' 2 Α' Λ'

Χv. "Οστις δε προς το πίπτον εύλόγως φέρει φ' 7, 2.

Τον δαίμον', ούτος ήσσον έστ' ανόλβιος,


Ωuisquis in eventu rerum moderate fert sortem suam, minus ille infelix
est.

νιI. Stobacus Τit. LΧΙV. Μusg. xΙΙ. Stobacus Τit. ΧCΙΙΙ. Μusg.
Αpud Βarn. est in Ιnc. Βeck. xπι. Stobacus Τit. CΙV. Μusg.
vπι. Stobacus Τit. LΧVΙΙ. Μusg. xrv. Stobaeus Τit. CVΙΙΙ. Εmendat
Ιx. Stobaeus Τit. LΧVΙΙ. Clem. Αlex. non ineleganter Valckenaerius Diatrib. c.
p. 741. Μusg. 15. Μusg.
x. Sic emendat et interpretatur Grotius, Αpud Stob. et Βarn. additur tertius
quod exstat Stob. Τit. LΧΧΧVΙΙ. versus: Και το κακόν αγαθού γίνεται παραί
Μusg. τιον. Versus priores sic scribit Valck, p.
Ρro ιοικίναι Ρiers. Αttice scribi jubet 155.
εικίναι.-Ver. 2. Stob. ταύτη, φuod quare
- Μή νυν θέλε
in φαύλη mutarit Grot. non satis causae
apparere putat Ηeath. Βeck. Λυτών σεαυτόν [Αίμον], ειδώς, τολλάκις
xr. Stobaeus Τit. ΧC. Μusg. "Οτι και το λυτούν ύστιςον χαράν άγει,
Ο ο 3
57Ο Ε U R Ι Ρ ΙΙΟ ΙS

ΧvΙ. Θάνατος γάρ ανθρώποισι νεικέων τέλος


Έχει τί γάρ τούδ' εστί μείζον εν βροτοις,
Τίς γάρ πετραιον σκόπελον ουτάζων δορί
Οδύναισι δώσει, τίς δ' ατιμάζων νέκυς,
Ει μηδεν αισθάνοιντο των παθημάτων,
Μors enim hominibus contentionum finem habet. Ωuid enim morte
inter mortales majus est 2 Οιuis enim molem saxeam hasta vulnerans
dolore afficiet2 guisve in mortuos contumeliose se gerens, si nullam
affectionem sentiant"

ΧVΙΙ. "Ω Παι Διώνης, ώς έφυς μέγας θεός


Δεινός τε, θνητοίς γ' ουδαμώς υποστατός,
Ο fili Diones, quam magnus es Deus saevusque, cui mortales certe mi
nime resistant.

ΧvΙΙΙ. Επί χρυσεόνωτoν ασπίδα τάν


Καπανέως.
Super aureo Capanei clypeo.

ΑΝΤΙΟΡΑ. *

Ι. Τον μεν κικλήσκει Ζήθον εζήτησε γαρ


Τoκoίσιν ευμάρειαν ή τεκούσά νιν.
Ιllum vocavit Ζethum : guae enim peperit illum, quaerebat securitatem
liberis.
2 ». η ", « -ν. "

ΙΙ. Δίκα τοι δίκα χρόνιος άλλ' όμως υποπεσούσ


Έλαθεν, όταν έχη τιν' ασεβή βροτών.
Justitia equidem sera est: homini tamen impio imminens, ιanquam ex
insidiis latet.

Sunt verba Αmoris nd Ηaemonem. Βeck. Ιdem Ηeath. addit versum hunc e
xν. Stobacus Τit. CΧΙΙΙ. Μusg. Stob. Grot. p. 513.
xνι. Stobarus Τit. CΧΧVΙ. Μusg.
xνια. Μendose exstat apud Scholiasten Ου γάς εσθλά κατθανύσι κεςτομείν επ' ανδράσι.
Ρindari ad Pyth. ΙΙΙ. 176. Varie corri Βeck.
gunt eruditi, ut videre est apud Valcke * Ηistoriam enarrat Ηyginus Fab. 8.
naer. Diatrib. c. 15. Εgo Ruhnkenii mei copiose illustratam a Valckenario Dia
emendationem, leviter tamen immutatam, trib. c. 7. Μusg.
exhibeo. Μusg.
Ιn ipsis Schol. legitur: ό, έφυ: -Διόνυ 1. Εxstat apud Εtymolog. Μag. v. Ζή
9ος. Vide Valckenaer. Diatrib. 62.
σι, θνητοίς τ' ου, υποστάτης. ώς et υπόστα
τος dederunt Scal. et Grot, Ruhnkenii Μusg.
cmendatio Δεινό, τε, θνητοί, τ' est apud Similiter poèta in hoc dramate etymo
Valck. 156. gui ipse emendat Μόνο, τι logiam nominis Αmphionis dedit, irrisus
θνητοίς, Ρiers ibid. Θεώσι, θνητοίς τ'. propterea ab Αristophane, v. Ρoll. ΙΧ. 56.
Βecή. Εtym. p. 92, 4. Βeck.
xvιιτ. Scholiastes ad Ρhα.niss. 1146. 11. Stobacus Εclog. Ρhysic. cap. 7.
Μusg. Μusg.
Ηeath. sic disponit- ετί χρυσείνωτον Βarn. haec in quatuor versus divisit.
ασπίδα Τα Κατανίως. Βeck.
Ε' R Α G Μ Ε Ν Τ Α. 57 ί

ΙΙΙ. Τήν τοι δίκην λέγουσι παιδ' είναι χρόνου,


Δείκνυσι δ' ημών όστις εστίν αν κακός.
Justitiam, dicunt nonnulli, filiam esse temporis: ostendit autem nobis,
quicunque sit malus.
πν. Τρεις εισιν αρεται, ας χρή σ' ασκείν, ώ τέκνον,
Θεούς τε τιμάν, τούς τε θρέψαντας γονείς,
Νόμους τε κοινούς Ελλάδος και ταύτα δρών
Κάλλιστον έξεις στέφανον ευκλείας αεί.
Τres sunt virtutes, quas te, mi fili, exercere necesse est : ut scilicet Deos
colas, et, qui te enutriverunt, parentes, et leges communes Graeciae.
Ηaec si feceris, pulcherrimam bonae famae coronam perpetuo feres.
ν. Το δ' ασθενές μου και το θήλυ σώματος
Κακώς εμέμφθης και γαρ, ει φρονείν έχω,
Κρείσσον τόδ' έστι καρτερού βραχίονος,
Τu vero corpus meum imbecillum et muliebre male reprehendisti: modo
enim sapiam, potius id fuerit, quam brachium robustum.
vΙ. Εγώ μένουν άδοιμι και λέγοιμί τι
Σοφόν, ταράσσων μηδέν, ών πόλις νοσεί.
Cantare promtum, dicere est promtum mihi, φuod juvet, et urbis neuti
quam incendat mala.
vΙΙ. Α
Και μήν όσοι μεν σαρκόςόλω

εις ευεξίαν
/ γι Α'

σκούσι βίοτον, ήν σφάλωσι χρημάτων,


«w "ν Υ y/ 2. *

Κακοί πολίται. δει γάρ άνδρ' ειδισμένον,


y Α" γ ν γ. " - Α'

Ακόλαστον ήθος γαστρος εν αυτώ μένειν.


Αtqui guicunque vitam sic agunt, ut carnem saginent, si opibus excidant,
malierunt cives, Νecesse est enim solitum homini intemperantem ven
tris habitum sui similem permanere.

νΙΙΙ. Ει δ' ευτυχών τις και βίον κεκτημένος


Μηδεν δόμοισι των καλών πειράσεται,
Εγώ μενούποτ' αυτόν όλβιον καλώ,
Φύλακα δε μάλλον χρημάτων ευδαίμονα,
Si quis fortunatus et opulentus domi nihil bonorum experiatur, hunc ego
nequaquam beatum nominaverim, sed potius felicem divitiarum cus
todem.

πι. Stobaeus Τit. Ι. Μusg. - ει γάρ εύ φρονείν έχω, ηuod probat


Ρart. άν post ιστίν Grot, inseruit de Valck. p, 78. mutato φρονεί in φρενών.
conjectura, quam repugnare Graeco ser Βeck.
-

rmoni putat Ηeath. et conjicit οστισούν εσ vΙ. Stobacus Τit. ΙΙΙ. Οιuae hunc ver
τιν κ. Βeck. sum sequuntur in Εd. Βarnes. ad Εlec
ιν. Stobaeus Τit. Ι. Grotius et Βarne tram 294-296. pertinent, et in ΜSto
sius: τά, δε χρή σ', etc. Μusg. Collegii Νovi ab hoc fragmento separan
ν. Stobacus Τit. ΙΙΙ. Cujus autem tur. Μusg.
verba sint haec, monuit Valckenarius vΙΙ. Stobaeus Τit. VΙ. Valckenaerius
ΙΟiatrib. cap. 8.
Vide etiam Εd. Grot. Γiatrib. c. 8. legendum monet in versu
Μusg. postremo ταύτιν. Μusg.
Sunt verba Αmphionis ad fratrem. - Valck. p, 79. non εν ταύτω, sed εν ταυ
Μaximus Τ. ΙΙ. p. 535. Combef. habet: τό, legit. Ιdem vertiι ultima , adsuetu
Ο ο 4
572 Ε U R. ΙΡΙ Γ) ΙS

ΙΧ. Πολλοί δε θνητών τούτο πάσχουσιν κακόν


Γνώμη φρονούντες ου θέλουσ’ υπηρετείν
Ψυχή, τα πολλά προς φίλων νικώμενοι.
Μulti mortalium hoc vitii habent: ut, quamvis mente sapiant, nolint
tamen obsequi animo suo, ut plurimum ab amicis victi.
Α' \ "ν / 2. ν 2. Αν

Χ. Κόσμος δε σιγής στέφανος ανδρός ου κακού,


Το δ' εκλαλούν ούθ' ηδονής μεν άπτεται,
Κακόν δ' όμίλημ’, ασθενές δε και πόλει.
Decorum silentium corona est viri boni: loquacitas autem neque jucun
dum aliquid habet, et mala est conversationi, et inutilis civitati.
ΧΙ. Ο δ' ήσυχος, φίλοισί τ' ασφαλής φίλος,
Πόλει τ' άριστος, μή τα κινδυνεύματα
Αινείτ’ εγώ γαρ ούτε ναυτίλον φιλώ
Τολμώντα λίαν, ούτε προστάτην χθονός.
Qui autem est tranquillus, et amicus salvus amicis, et civitati utilis, ne
pericula collaudet: ego enim neque nautam amo audacem nimis, neque
praesidem regionis.
ΧΙΙ. Γνώμη γάρ ανδρός ευ μεν οικούνται πόλεις,
τ- 2. ι y τ- Α' 9 Α' Λ'

Εύ δ' οίκος, είς τ' αυ πόλεμον ισχύει μέγα.


Σοφόν γάρ εν βούλευμα τάς πολλάς γέρα
φό γάς : βούλ μ. ας ς χέρας Λ

Νικά, συν όχλω δ' αμαθία πλέον κακόν,


Viri prudentia bene habitantur civitntes, bene vero familia : et ad bella
magnum ejus robur est. Consilium enim unum sapiens multas manus
vincit: imperitia vero cum multitudine deterius malum est.
ΧΙΙΙ. "Οστις δε πράσσει πολλά, μή πράσσειν παρόν,
Μωρός, παρόν ζην ήδέως απράγμονα.
Quisquis multa agit, ubί cessare liceret, stultus est, cum jucunde posset
tranquillus vivere,
ΧΙV. Ου χρή ποτ' άνδρα δούλον όντ’ ελευθέρας
Γνώμας διώκειν, ουδ' ες άργίαν βλέπειν.
Νunquam oportet servum ingenua studia tractare, nec otium sequi.

enim intemperantiae semper ventrem ex ευ βούλευμα.-Αuctore Grotio nunc exhi


pleat, necesse est. Βeck. betur εν : probat Valckenaerius Diatrib.
νιιι. Stobacus Τit. ΧVΙ. Μavult pag. 78. πλείστον κακόν. Αpostol. 6. D.
Ηeathius. Μusg. 8. Clem. Αlex. p. 405. Εd. Ρaris Μusg.
Quia sic in Μaximo, Τ. ΙΙ. p. 602. Ηos versus cum similibus veterum
scriptorum locis contendit, et varias lec
Μηδέν δ' όμως τι των καλών τειςάσεται.
tiones recenset Gatak. Αdν. Ρost. p. 511
Verba Αmphionis esse putat Valck, p. -513. Duo ultimi versus exstant apud
81. Βeck. Sext. Εmp. adv. Gram. c. 13. (Τ. Ι. p.
1x. Stobacus Τit. ΧΧΧ. Μusg. 277.) qui in v. ult. pro πλέον habet πλείσ
x. Stobacus Τit. ΧΧΧVΙ. Μusg. η"9y, Ηeath.
xr. Stobacus Τit. ΧLV Ι. Μusg. xΙΙΙ. Stobaeus Τit. LVΙΙΙ. Μusg.
ΧΙΙ. Ιta Βarnesius, ut leguntur apud xrv. Stobacus Τit. LΧΙΙ. Μusg.
Stobarum Τit. LΙV. nisi quod ibi habetur
Ε' R Α G Μ Ε Ν Τ Α. 573

Χv. - το δούλον ουχ οράς όσον κακόν,


Νon vides, quantum sit malum servile genus?
ΧVΙ. Φευ, φεύ, το δούλον ως απανταχή γένος
Προς την ελάσσω μοιραν ώρισεν θεός,
Ρapae! φuam ubique servile genus ad deteriorem sortem destinavit Deus.
ΧVΙΙ. Κήδος καθ' αυτόν τον σοφόνκτάσθαι χρεών,
Αffinitatem sibi parem quaerere decet sapientem.
ΧvΙΙΙ. - πάσι δ' αγγέλλω βροτοις
Εσθλών απ' ανδρών ευγενή σπείρειν τέκνα,
Ου γάρ ποτ' αν πράξειαν ες τέλος κακώς,
Αdhortor autem omnes, ut ex honesto genere honestos liberos gignant :
sic enim nunquam ad extremum male se gerent.
ΧΙΧ. Εινούς ένεστι ει δε μή, τί δεί καλής
Γυναικός, ει μη τας φρένας χρηστάς έχοι;
Si mentem habeat, bene est: sin minus, φuid opus formosa uxore, nisi et
bonam mentem habeat.

ΧΧ. Ου σωφρονίζειν έμαθον, αιδείσθαι δε χρή,


Γύναι, τότε λίαν, και φυλάσσεσθαι φθόνον.
Νon didici mihi moderari - oportet tamen vereri, Ο mulier, guicquid
immodicum est, et propulsare invidiam.
ΧΧΙ. Φεύ, φεύ, βρότειαι πημάτων όσαι τύχαι,
Α' Λ 9 xy

"Οσαι τε μορφαί, τέρμα δ' ουκ είπoι τις άν,


Ηeu! malorum hominibus quot vices, quot formae? terminum autem
nemo facile dixerit.

ΧΧΙΙ. Πόλλ' έστιν ανθρώποισιν, ώ ξένε, κακά.


Μala hominibus, Ο hospes, multa contingunt.
ΧΧΙΙΙ. Έχει λόγον και τούτο των πολλών βροτών,
Δεί τους μεν είναι δυστυχείς, τους δ' ευτυχείς,
Νon abs reistud, guod homines vulgo dictitant, oportet quidem nonnullos
esse infelices, alios vero fortunatos.

ΧΧΙV. Φρονώ δ', α' πάσχω, και τόδ' ου σμικρόν κακόν


\ γ Ν.Α. \ ?) \

Το μή ειδέναι γας ήδονήν εχει τινα,


Νοσούντα κέρδος δ' εν κακοίς αγνωσία.
Intelligo autem, guae patior: et hoc ipsum non leve malum est, aegroto

ες αργίαν] Sic Stob, Grot. Αpud Βarn. ante λίαν habet Valcken, Diatrib, p. 65.
έστ' αβγ. Βeck. Μusg.
xv. Stobaeus Τit. LΧΙΙ. Μusg. Ωui verba hacc Αmphionίtribuit. Βeck,
xvΙ. Ιbidem. Μusg. xxΙ. Stobacus Τit. ΧCV. Μusg.
xvπ. Stobacus Τit. LΧVΙΙΙ. Μusg. xxΙΙ. Ιbid. Μusg.
xvιπ. Ιbid. Μusg. Βarnes, ώ ξένοι. Βεεί.
xrx. Stobacus Τit. LΧΧVΙΙ.- Μusg. xxΙΙΙ. Stobacus Τit. ΧCV. Μusg.
xx. Stobaeus Τit. LΧΧΙΙΙ. istud τε
574 Ε U RΙΡΙΤ) ΙS

enim ignorantia voluptatis aliquid aftert. Inscitia in rebus adversis lu


CrΟ est,

xxv. Τοίος δε θνητών των ταλαιπώρων βίος,


Ουδ' ευτυχεί το πάμπαν, ούτε δυστυχεί,
Ευδαιμονεί τε κ' αυθις ουκ ευδαιμονεί.
Τί δήτ', εν όλβω μή σαφεί βεβηκότες,
2. -- " ρ/ ν Α'

Ου ζώμεν ώς ήδιστα μη λυπούμενοι;


Τalis miserorum est hominum vita: nec omnino fortunata, nec plane in
fortunata est: et nunc feliciter agit, nunc iterum infeliciter: curigitur,
cum per felicitatem incertam tendimus, non pro singulari felicitate
habemus absentiam doloris?

ΧxvΙ. Ρίψον την Λύραν, και κέχρησ’ όπλοις,


Αbjice Lyram, et utere armis.
ΧΧvΙΙ. Κόρος δε πάντων και γάρ εκ καλλιόνων
Λέκτροις εν αισχροίς είδον εκπεπληγμένους
W \ Α' χ/ Α'

Δαιτος δε πληρωθείς τις άσμενος πάλιν


Φαύλη διαίτη προσβαλών ήσθη στόμα.
Satietas est omnium rerum : nonnullos etenim, posthabitis honestis amo
ribus, turpibus implicitos cognovi : et epulis satiatus aliquis, lubens ite
rum viliore victu fruens delectavit gulam.
xxvΙΙΙ. Εκ παντός αν τις πράγματος δισσών λόγων
Αγώνα θείτ’ άν, ειλέγειν είη σοφός.
De re φualibet in utramque partem facile disputationem ineat, ηuicunque
fuerit dicendi peritus.
ΧΧΙΧ. Ανήρ γάρ όστις, ευ βίον κεκτημένος,
Τα μεν κατ' οίκους αμελεία παρείασεν,
Α' 5 - \ «. » * Δ Α'

Μόλπαισι δ' ήσθείς τούτ' αεί θηρεύεται,


Αργός μεν οίκοις και πόλει γενήσεται,
Φίλοισι δ' ουδείς ή φύσις γαρ οίχεται,
"/ Α' " Ν "ν ρ/ τ

Οταν γλυκείας ήδονής ήσσων τις ή.


Quicunque vir, secunda vitae fortuna utens, res domesticas, ignavia dedi
tus, omittit, et cantusamans, id venatur solum, inutilis quidem domi et

Ηeath, punctum post βροτών tolli et xxvπ. Stobaeus Τit. LΧΙΙΙ. Quar
post τούτο poni νult. Βeck. tum versum citat Αthenaeus, p. 421.
xxΙv. Stobacus Τit. ΧCVΙ. Εrotian. in Μusg.
κατεφρόνει. Μusg. Valck, p. 64. tribuit Αntiopae.-ν. 4.
Valckenario videntur verba Αntiopaead etiam est ap. Βarn. in Ιnc. Βeck.
Αmphionem. Βεελ. xxvΙΙΙ. Stobaeus Τit. LΧΧΧ. Αthe
xxv. Stobacus Τit. CΙΙ. Vide Clem. naus, pag. 677. Μu g.
Αl. pag, 744, Μusg, Εx Αthen. habet Εustath. ad ΙΙ. ν. p.
Clemens: Τί δή τοτ' όλξω, sed vulg. 1262. Grotius ad mentem Scalig, legit
pra-fert Valck. p. 81. Βeck. δισσοί λόγοιν. - Βeck.
xxντ. Οlympiod. Schol. in Ρlaton. xxrx. Stobacus Floril. p. 209. legit
Gorgiam. Vide Valckenaer, Diatrib, p. παρειάσει. Valckenarius Diatrib. p, 71.
86. Μusg. bene emendat, αμελία παρεις, ιά. Μusg.
Ε' R Α G ΜΕ Ν Τ Α. 575

in civitate evadet, et amicis nullus: ipsa natura periit, ubί quis volup
tati subactus cedit.

ΧΧΧ, ουδε γάρ λάθρα δοκώ,


Φωτός κακούργου σχήματ’ εκμιμούμενον,
Σοί τήνδ' ες ευνήν, ώσπερ άνθρωπον, μολείν.
Νeque enim clanculum existimo malefici mores imitantem Jovem in cu
Dile tibi, ad instar hominis, venisse.
2 Α' Α'
ΧΧΧΙ. ει δέ που τύχοι
Πέριξ έλίξας [ταύρος,] είλχ όμου λαβών
Γυναίκα, πέτραν δρύν, μεταλλάσσων αει,
ΧΧΧΙΙ. ένδον δε θαλάμοις βουκόλον
Κομώντα κισσώ, στύλον Ευϊου θεού.
Βubulcum vero in cubiculis hedera comantem, columen Εuii dei.
ΧΧΧΙΙΙ. αλλ' εμοί πιθού,
Παύσαι δ' αοιδών, πραγμάτων δ' ευμουσίαν
"Ασκει τοιαύτ' άειδε, και δόξεις φρονείν,
Σκάπτων, αρών γήν, ποιμνίων επιστατών,
"Αλλοις τα κομψά ταύτ' αφεις σοφίσματα,
Εξ ών κενοίσιν εγκατοικήσεις δόμοις.
Verum mihi morem gere: a cantibus cessa, et rei bellicae peritiam sec
tare. Τalia autem propera, et sapiens habeberis, fodiens, arans terram,
pecudes custodiens, aliis relinquens elegantia hacc inventa, ex quibus
aedes fient tibi vacuae.
- Α'
ΧΧΧΙV. εν τούτω γέ τοι
Α' * "/
Α
Υ ν κ. " , Λ'

Λαμπρός θ' έκαστος, κάπί τούτ' επείγεται,


Νέμων το πλείστον ημέρας τούτω μέρος,
"Ιν' αυτός αυτού τυγχάνη βέλτιστος ών.
Αcer unusquisque circa id est, et adid impetu fertur maximam partem
diei impendens, cui se maxime aptum esse invenit.

Ηeath. παρίεται. - Versum 1. suis in interpungit, et prima verba vertit: Sicubί


seruit Diphilus ap. Αthen. VΙ. p. 247. - se taurus conυcrterit. Μusg.
αμιλία dedit Grot. p. 159. -ν. 5. Valck. xxxπ. Clem. Αlex. p. 418. Μusg.
p. 84. legit ουθείς. Sext. Εmpir, adν. Τoupius ad Longin. 1. 1. legit : - ί. δ.
Μusg. sect. 55. habet: φίλοισί τ' ουθείς, θ, βουκόλου, κ. κισσό στύλον Ε. Θ. Ιntus
αλλ' άφαντος οχεται. Βeck. αιμtem, in cubilibus bubulci, υidi columnanι
xxx. Clem. Αlex. Strom, V. p. 716. 1. Εμίi dei hedera erornatanι. Μοnet etiam
Valckenaerius Diatrib. p. 63. pro τήνδ' scribi posse βουκόλον κοσμούντα κισσό, sed
Βene emendat Ζήν, i. e, Ζήνα. Μusg. prius praefert. IReck.
Ιnitium Valck, supplet sic: ουκ έστι xxxnΙ. Stob, p. 369. 55. Gesn. Verti,
ταύτά γ'. Βeck. quasi esset τοιαύτα στεύδε. Μusg.
xxxΙ. Longin. sect. 39. Ιnterpretari Valck. p. 86. initium sic constituen
nolo: nescio enim, an satis intelligam. dum esse ait: Ρίψον λύραν, Αμφίον αλλ'
Ut scripsi, leguntur apud Valcken. Dia εμοι τιθού, Κέχρησ’ ότλoισι, πολέμων δ' ευ
trib, p. 86. Vide autem de hoc frag μουσίαν Α. -- cf. n. 26. Νam ν. 2. ap.
mento Cl. Τoυpium ad loc. Longini. Γlatonem quidem est πραγμάτων, sed ap.
Μusg. Οlympiod. πολίμων , unde Valck. rescrip
Τoup. ad Longin, p. 224. post ελίξας sit, πολεμίων δ' ευμ. Ιdem ν. 4. ad vitan
576 Ε U R. ΙΡΙ ΙΟΙ S

ΧΧΧV. - ώδε γενναίαν φύσιν


Γυναικομίμω διαπρέπεις μορφώματι.
Τam excellens corporis habitus fα.mineo vestitu nites.
ΧΧΧVΙ. Και πώς σοφόν τούτ' έστιν, εί τιν' ευφυά
Λαβούσα τέχνη φώτ' έθηκε χείρονα,
Εt quomodo hoc laudabile est, cum ars aliqua indolem, quam bonam
accepit, deteriorem reddit?
ΧΧΧVΙΙ. Κύουσα τίκτω θ', ηνίχ ήκόμην πάλιν.
Gravida : pario autem, cum iterum reducerer.
ΧΧΧVΙΙΙ. "Ω κρείττον όλβου κτήμα.
Ο divitiis praestantior possessio.
»! 2 2 Α' 2 Α ν \ "ν

ΧΧΧΙΧ. Ωίκτειρ’ ακούσας οικτρά γάρ τα δυστυχή


Βροτοις άπασι, κάν θυραίος ών κυρή.
"Ανθρωπος ών
Ουδείς άλυπος τον βίον διήγαγεν
γ. Α \ Λ Α' 2/ 9 "ν

Ουδείς δε μέχρι τέλους έμεινεν εύτυχών.


Μiserere auditu - calamitas enim omnibus, vel etiam ignotis, est miser
abilis-sine dolorenemo equidem mortalium vitam peregit, nec usque
ad finem fortunatus,
2 Α' 3 2 1 2 "ν Α'
ΧΙ.
Αμoυσία τoι μηδ' επ' οικτροίσιν δάκρυ
da ομοιοτέλευτα legit, ποιμνίοις. Versum Αισχρως τι, ψυχής ώδε γενναία φύσις, Γ. -
ult. adhibet Dio Chrysost. LΧΧΙΙΙ. p. Ιdem rejicit supplementum Piersoni:
655. Βeck. Φθείρει, δι ψυχής ώδε γενναίαν φύσιν Γυν,
xxxrv. Plato in Gorgia. Αuctore διαπρεπής (vel διαπρίτων) μορφ. Βeck.
Valckenaerio, Diatrib. 77. lege in v. pri xxxvΙ. Ρlato Gorgia, p. 486. Μusg.
mo γέ τοι. Μusg. Sic correxit Valck. p. 88. in Ρlat. est
Vulgo εν τουτωi γάρ - Grot. Εxc, p. εί τις. Grotius, qui primus eruit hos se
427. λαμπρός εν Τούτω σθ' έκαστος - Ga narios, male dedit ευφυή. Βeck,
tack, Diss. de Ν. Ι. St. c. 25. - λαμπρός xxxvΙΙ. Αmmon. citat. ab Εustathio ad
εν τούτω τε γάρ "Εκαστός εστι, κάτι-neu Ηom. Οdyss, τ. 45. Vide autem Valc
trum probatur, Valck. qui p, 76. s. ita kenaer. Diatrib. p. 6Ο. Μusg.
correxit, ut hic exhibentur; ostenditque, Αmmon, p. 86. habet: Η κύουσα τίκ
legi etiam sic posse- εν τ. γε πάς Λαμτρ. τω, ηνίκ' ηγόμην τ. Εustath. κύουσα τίκτον,
τις έστι, κάτι- ν. 4. pro τυγχάνη, φuod unde Valck. aut κύουσ' έτικ τον legendum
fefellit Grotium, Davis. ad Μax. Τyr. 23. censet, aut, quod praefert, κύουσα τίκτω θ',
1. τυγχάνει legit, et pro βέλτιστος Gatak. ηνίκ ηγόμην πάλιν, Βeck.
corr, κράτιστος, guod recepit Valck. xxxvτια. Ρhilostrat. Vit. Sophist. ΙΙ.
Ηeath. vult "Ιν' α. αυτό τυγχάνει β. ώ. 27. Μusg.
Ωuacunφτιe in re se prasίαntissimum esse Βarnes. habet inter hymnos sic: Μελέτη
deprehendit. Βeck. κρείττον όλβου κτήμα, sed ad Αntiopam
xxxv. Plato in Gorgia, p. 485. Ρro pertinere suspicabatur Valck, p. 66.
γενναίαν φύσιν libenter legerim γενναία φύ Βeck.
σις. Ρraecessit apud auctοrem non ψυχής xxx1x. Βarnesius exhibet: reddidi au
puto, sed σκήνους, corporis, Μusg. tem, quasi esset oίκτεις. . Μusg,
Conf. Philostr. V. Αpoll. Τyan. ΙV. 21. Sed versus 2. priores jam Ηeath. mo
unde διατρέχει τεstituerunt Β. et Ηeath. nuit exstare in Αndrom. 421. s. tres pos
pro Grotii lectione διατρέσεις, Ιnitium teriores incerto auctore legi apud Stob.
horum versuum sic dedit Valck. p. 74. s. Grot. Τit. ΧCΙΧ.. Βeck,
Αμφίον, αμελείς, ών επιμελείσθαι σε δεί,
Ε' R Α G Μ Ε Ν Τ Α. 577

Στάζειν κακόν δε χρημάτων όντων άλις,


Φειδοί πονηρά μηδέν ευ ποιείν βροτών.
Lacrymam infelicibus invidere, ferum est: pravum vero quoque, divitia
rum data copia, nulli hominumbenefacere malam tenendo parsimoniam.
ΧLΙ. Βροτoίσιν εύκρας ου γένοιτ' αν ήδέως,
Τempestas perpetuo temperata res esset mortalibus minime grata.
ΧLΙΙ. Ούτ' εν δίκης βουλαίσιν ορθόν άν ποτε
Λόγον πρoθεί', ή πιθανόν ούτ' εν ασπίδος
Κύτει όμιλήσας αν ορθώσης στρατόν
Ου τείχος αν λάβοις δή, ούτ' άλλων ύπερ
Νεανικόν βούλευμα βουλεύσαιό τι.
Νec quicquam idonei, frater, aut recti in foro
Dices, bonive consules, sed nec manu
Clypeo vibrato rem juvabis publicam :
Νοn alta capias mαnia, aut pro innoxii
Salute callida capere consilia audeas.

ΑRΟΗΕLΑUS. *
"Ι " " «ν y/ Α'
Ι. Αίγυπτος, ώς ο πλείστος έσπαρται λόγος,
Σύν παισι πεντήκοντα ναυτίλω πλατή
"Αργος κατασχών.
ΑΕgyptus, ut fama maxime fertur, cum filiis quinquaginta, navi Αrgos
appellens.

χL. Stob. Τit. ΧVΙ. et Τit. CΧΙV. Αntiopa apud Schol. Venet. ad Ηomer.
Μusg. ΙΙ. Λ'. 773. Οινόη, Ξύγχορτα ναίω πεδία.ταϊς
Ιn Stob. Τ. 16. ex incerta Εur. trag. ελευθέραιε. Sic auge e Strabone VΙΙΙ..p.
proferuntur, sed S. 112. Gesn. ad Εurip. 577. Α. 375. f. - apud Stob. 68. Ulti
ΟΕneum referuntur. Priorem fr. partem mus exstat Αndrom. 1287. Ρor.
Βarn. etiam in Fr. Ιnus habet. Βeck. * De Αrchelao, Εuripidis contempora
xLΙ. Ιta vult legi vir doctus R. Βentley neo, hoc drama scriptum esse, φuod con
ex Photii Lex. ΜS. ut monet ad hoc jicit, vel potius somniat, Βarnesius, parum
fragmentum Βarnesius, Vertit ad hunc verisimile est, cum praesertim ex Αgath
modum Ηeathius. Μusg. archideconstet, (de Rubro Μari, p. 12. Εd.
xLΙΙ. Ρlato in Gorgia. Ιta scripsit et Ηudson.) Ρούtam tragico suo Αrchelao
reddidit Grotius. Vide autem Valck. res a Τemeno, Ηeraclidarum duce, gestas
Diatrib, p. 85. Μusg. tribuisse. Αrchelaus ergo, ηui nomen de
Ηeath, corr, κύτι, γ' όμιλήσας - ορθώ dit fabulae, idem procul dubio est, cujus
σαις (cum Gatak. Αdν. Ρost, p. 510.) - historiam enarrat Ηyginus Fab, CCΧΙΧ.
λάβοις ποτ' - ν. 4. δή fluxit e Gatak. em. de quo etiam sic Diogenes apud Dion.
Grotius dederat συ. Αlio modo senarios Chrysostom. p, 70. ή ουκ αιτόλος ήν ο Αρ
efficit Canter. Ν. L. 7. 27. Valckena χίλαος , ουδ' ήλθεν Μακεδονίαν αίγας ελαύ
rius sic: Ουδ' ε. δ. β. ορθώς αν λόγον Προ νων , τότερον ουν εν πορφύρα, ή εν διφθίξα,
9είο πιθανόν, ούτ' αν ασπίδος τοτε Κύτει γ' οίει τούτο ποιείν , Quippe Libanius in Α
όμιλήσειας, ούτ' άλλων ύπις Ν. β. β. τι. polog. Demosthen. satis clare innuit, fa
Formulas ορθώσαι στρατόν et τείχο, λαβείν bula argumentum ex Μacedonum historia
Gracas esse negat. petitum fuisse. Αrchelaus quidam, Οres.
Εuripidis Αntiopam laudat Ηes. V. tis ex Penthilo nepos, Straboni memo
Ευθυδήμονα. Gramm. Sang. ap. Valck. p. raιur, p. 582. Αt Αrchelaus Ηygini,
80. Νόσον έχει αντί του φαύλον έθος έχειν. Τemenum, Ηerculis filium, patrenι ha
Ευριπίδη, Αντιόπη. buit.
Ε U R Ι Ρ ΙΙΟΙ S
ν • Α' Α' \

11. Δαναός, ο πεντήκοντα θυγατέρων πατήρ,


Α. ν Α' 2 Α' "'

Νείλου λιπών κάλλιστον εκ γαίας ύδωρ,


"Ος εκ μελαμερότοιο πληρούται ροάς
Αιθιοπίδος γής, ηνίκ' αν τακή χιών,
Τεθρίππου όντος ηλίου δι' αιθέρα,
Ελθών ες "Αργος ώκισ’ Ινάχου πόλιν,
Πελασγιώτας δ' ωνομασμένους το πριν
Δαναούς καλείσθαι νόμoν έθηκ' αν Ελλάδα.
Danaus, quinquaginta filiarum pater, Νili relinquens pulcherrimum flu
vium, qui alveum ex nigrorum ΑΕthiopum terra impletur, cum liquentur
nives sole currum per aethera agente, Αrgos adveniens Inachi urbem
condidit, et Ρelasgos antea vocatos Danaos audire fecit per Graeciam.
ΙΙΙ. Εγώ δε τον σόν κράτ’ αναστέψαι θέλω,
Εgo vero caput tuum serto redimire volo.
Ιν. "Εν δέ σoι μόνον προφωνώ, μή πι δουλείας ποτέ
"ν « \ Χ/ Α' "ν *« Α'

Ζών έκών έλθης, παρόν σοι κατθανείν ελευθέρως.


Αt unum duntaxat hortor, ne vίνus in servitutem venias, cum libere
perire tibi liceat.
ν. Ο δ' ήδύς αιών ή κακή τ' ανανδρία
xy 2 τ- x/ Λ' 2. Λ x)

Ούτ' οίκον, ούτε πόλιν, ορθώσειεν άν,


Αt vita mollis et timor ignavus nec domum, nec urbem, tutam praestet.
νΙ. Οργή δε φαύλη πόλλ' ένεστ' ασχήμονα.
Αt irae impotenti multa insunt indecora.
Α' \ Χ/ \ - > Α'

νΙΙ. Νεανίαν γάρ άνδρα χρή τολμάν αεί.


Ουδείς γαρ ών ράθυμος ευκλεής
y » ρ
ανήρ,
* ΣΝ., 2 / Α Α' ν

Αλλ' οι πόνοι τίκτουσι την ευδοξίαν.


Juvenem semper audere oportet. Νemo enim socors gloriam consequi
tur, Sed labores famam pariunt.
νιII. Απλούς ο μύθος μή λέγε το γάρ λέγειν
Εύ, δεινόν εστιν, ει φέρoι τινά βλάβην.
Simplex vox est: ne loquaris: bene enim loqui odiosam est, si noxam
adfert.

1. Αristoph. Ran. 1237. Vide Schol. ται. Schol. in Εuripid. Ρhoeniss. 1175.
Μusg. Βene Βarnesius αναστίψαι pro veteri
ΙΙ. Scriptor de Νilo, Strabo, p. 221. et αναστρέψαι. Μusg.
371. Εd. 1660. Steph. Βyzantinus in ιν. Stobaeus Τit. VΙΙ. Μusg.
Αιθίοψ, Ρro τεθρίττου όντος malim τι v. Stobaeus Τit. VΙΙΙ. Vide Εrechth.
θρίττ' ανίντος, Μusg. Fragm. 10. Μusg.
Ρro εκ γαίας, Valck, p. 3Ο. ex em. Αpud Βarnes. - ούτι τόλιν αν ορθώσειιν
Ι.uzacii reposuit εν γύαις, pro ροάς dedit ιύ. Vulg, lectio metrum violat. Βeck.
ροαίς, et ν. 5. ubί codd. τιθριττεύοντος, ανορθώσειεν άν.] Vulgo όρθώσειιν άν, Ρον,
lectionem Grotii τίθριττ' οχούντος. Βeck. νι. Stobacus Τit. Χ.Χ. Μusg.
Τεθρίππου όντος] Forsan τεθριττεύοντος. Βarn, in Fr. Ηypsipyl. Βeck.
Ρor. νιι. Stobacus Τit. LΙ. Μusg.
Ε' R Α G Μ Ε Ν Τ Α. 579

1x. Τυραννις είναι θεών βίος νομίζεται,


Τομή
μη θανείν γάρ ουκ
υανειν γας έχει, τα
ουκ έχει, τ δ' αλλ
άλλ' έέχει.
Τyrannis deοrum vita esse putatur: praeter immortalitatem enim reliqua
paria habet.
Χ. ολίγον άλκιμον δόρυ,
Κρείσσον στρατηγού μυρίου στρατεύματος,
Εxigua hominum manus, modo bellicosa sit, Imperatori utiliorest ingenti
exercitu.
μr \ \ - " 2. ν ν 2. ν

ΧΙ. Έχει δε και τούτ' ουχί μικρόν, ευγενής


Ανής στρατηγών, ευκλεά τ' έχων φάτιν.
Sed et hoc non leve momentum habet, imperator generosus et fama
inclytus.
χ) και

ΧΙΙ. - έμε δ' άρ ου


Μοχθείν δίκαιον; τίς δ' αμόχθητος ευκλεής,
Τίς των μεγίστων δειλός ών ώρέξατο,
Μe autem nonne aequum est laborare 2 Quis autem sine labore inclares
cit2 Quis ignavus res magnas consecutus est?
ΧΙΙΙ» "Ολίγοι γάρ εσθλοι κρείσσονες πολλών κακών.
Ρauci enim fortes multis ignavis potiores sunt.
Α' w Α' Α" » "/
ΧΙV, Νεανίας τε και πένης σοφός θ αμα'
- 2 y &W 4 Α' 2 xyων Χ , Λ'

Ταύτ' εις εν ελθόντ' άξι ενθυμήσεως,


Juvenis et pauper, et prudens: hacc omnia conjuncta considerationem
Πηθrentur,

Χv. Κρείσσονα γαρ ούτε δούλον, ούτ' ελεύθερον,


Τρέφειν εν οίκοις ασφαλές τους σώφροσι.
Ρracstantiorem enim nec servum, nec liberum, in aedibus alere sapienti
bus tutum est.

ΧVΙ. Έσωσα δούλην ουσαν οι γάρ ήσσονες


Τοις κρείσσοσιν φιλούσι δουλεύειν βροτών,
Servam eam sospitavi. Solent enim infirmiores mortalium potentioribus
servire.

ΧVΙΙ. Πατρός δ' ανάγκη παισι πείθεσθαι λόγω.


Ρatris monitis liberi obtemperare debent.
ΧVΙΙΙ. Ημών τί δήτα τυγχάνεις χρείαν έχων,
Πατέρων γάρ εσθλων ελπίδας δίδως γεγώς.
νιπ, Stobaeus Τit. ΧΧΧΙV. xΙ. Stobaeus Τit. LΙV. Μιμsg.
Μusg.
Valck, D. p. 257. μή λίγ' εύ - vulgo xΙΙ. Stobacus Τit. LΙ. Ρro αμόχθητος
legitur μη λάλει. Μox διινών ιστιν ex em. legendum vel αμόχθητ', i. e, αμοχθητι,
Ηeath. et Grot, vulgo εστι δ. Βeck. vel cum Grotio άμοχθος. Μιμsg.
μη λεγής"] Vulgo λέγε. Ρor. xπι. Stobacus Τit. LΙ. Μusg.
1x. Stobacus Τit. ΧLVΙΙ. Μusg. xιν. Stobacus Τit. LΙΙ. Μusg.
x. Stobaeus Τit. LΙV. Βene Grotius xv. Stobacus Τit LΧΙΙ. κρείσσον habet,
στρατηγού in στρατηγώ mutavit. Μusg. non κρείσσονα. Μusg.
58Ο Ε U R. ΙΡΙ ΙΟΙ S

Α. Quid tibi nostri opus? Β. Spem enim praebes parentibus honestis


genitus. -
Α ν 3. 9 κ. Χ 2 Α'
ΧΙΧ. πενης γαρ ουκ εκειν άπώλεσεν,
Το του πατρός γενναίον.
Ρauper enim patris virtutem non amisit.
ΧΧ. Εν τοίς τέκνοις γάρ ή ρετή των ευγενών
2 Α' Α' > > \ Α Α'

Ενέλαβε κρείσσων τ' εστί πλουσίου γάμου,


Ιn liberis enim virtus generosοrum elucescit, et divite conjugio praestan
tior est.

ΧΧΙ. Τί δ' ουκ αν είη χρηστός όλβιος γεγώς,


Guidni is probus sit, in re lauta constitutus?
ΧΧΙΙ. Μή πλούσιον θής ενδεέστερος γαρ ών
Ταπεινός έσται κείνο δ' ισχύει μέγα,
Πλούτος λαβών τε τούτον ευγενής ανήρ,
Divitem ne reddas : quamdiu enim egenus est, humilis erit. Μultum
autem valent divitia, guique eas consecutus est, statim generosus fit.
ΧΧΙΙΙ. Πλουτείς, ο πλούτος δ' αμαθία, δειλόν θ' άμα.
Οpulentus es. Αt opes ignorantiam et timiditatem secum trahunt.
ΧΧΙν. Ου γαρ υπερθείν κύματος άκραν
Δυνάμεσθ' έτι γάρ θάλλει πενία,
Κακόν έχθιστον, φεύγει δ' όλβος,
Νon enim fluctus dorsum superare possumus. Αdhuc enim dominatur
egestas, malum teterrimum, fugiunt autem divitiae.
ΧΧν. Ουκ έστι Πενίας ιερόν, αισχίστης θεού,
Μισώ γάρ όντως, οίτινες φρονούσι μεν,
Φρονούσι δ' ουδενός, ή τε χρημάτων, ύπερ.
Ρaupertatis, turpissima Deae, nullum templum est. Οdi enim admo
dum, qui solertes quidem sunt, at lucri tantum causa solertes.
ΧΧVΙ. Πάλαι σκοπούμαι τας τύχας των βροτών,
* τ- Α' «1 ν τι "ν

Ως ευ μεταλλάσσουσιν ος γαρ αν σφαλή,


Εις ορθόν έστη χ ώ πριν ευτυχών, πιτνει,
Dudum contemplor casus humanos, quantas mutationes subeant : φui
enim lapsus fuerit, rectus iterum stat, φuique fortunatus fuit, cadit.

xνι. Stobacus Τit. LΧΙΙ. Μusg, xxπ. Stobacus ibid. Μusg.


xντι. Stobacus Τit. LΧΧΙΧ. Μusg. Βarnes, ex ingenio praefixit haec :-
xναι Ι. Stobaeus Τit. L ΧΧΧVΙΙΙ. Στρατιώτην δε σόν. Βeck.
Μusg. xxιιι. Stobaeus Τit. ΧCΙΙΙ. Μusg.
x1x. Stobaeus ibid. xxιν. Stobacus Τit. ΧCVΙ. Μusg.
xx. Stobacus ibid. xxv. Stobacus ibid.
Ρro ενέλαβε bene Duo hic fragmen
Valckenaer, in Diatrib, p. 167. ενέλαμψε. ta coaluisse videntur Μusg.
Μusg. Ηeath. cum Grot. mavult - ή γι χρ.
Stob. Gesn. exhibet : "Εν έλαβι - Βeck. Βeck.
xxΙ. Stobaeus Τit. ΧC1. Grotius ha- xxv1. Stobacus Τit. CV. Μusg.
bet τίς. Μusg.
Ε' R Α G Μ Ε Ν Τ Α. 58 Ι

xxvΙΙ. "Εστι και παρά δάκρυσι


Α" " \ "ν

Κείμενον ήδύ βρoτοις,


"Οταν άνδρα φίλον
Στενάχη τις εν οίκτω.
Εst et lacrymis conjuncta voluptas aliqua mortalibus, cum quis amicum
miserans gemit.

ΧxvΙΙΙ. Έπαυσ' όδουρους λυμεώνας. * * *


Ι.atrones coércuit.

ΧΧΙΧ. Το συνεχές έργου παντός ευρίσκει τέλος.


Αssiduitas laboris omnia ad finem perducit.

ΧΧΧ. Ουκ έστιν, όστις ήδέως ζητων βιούν,


Εύκλειαν εισεκτήσατ', αλλά χρή πονείν.
Νemo est, qui delicate vivere cupiens gloriam consecutus est, sed labore
opus est.

ΧΧΧΙ. Α. Πόλλ', ώ τέκνον, σφάλλουσιν ανθρώπους θεοί,


Β. Το ράστον είπας, αιτιάσασθαι θεούς.
Α. In multis, Ο fili, homines frustrantur Dii. Β. Deos accusare, quod
tu facis, facillimum est.

ΧΧΧΙΙ. Τα γαρ ουκ ορθώς πρασσόμεν' ορθώς


Τοις πράσσουσιν κακόν ήλθε.
Quae non recte acta sunt, recte auctoribus in perniciem verterunt.

ΧΧΧΙΙΙ. Βασιλεύ χώρας της πολυόλβου,


Κισσεύ, πεδίον πυρί μαρμαίρει.
Ο Rex terra divitiis abundantis, Cisseu, campus velut igni splendet.

xxvπ. Stobacus Τit. CΧΧΙΙΙ. Μusg. Cissei personae locum in Αrchelao fuisse
Ηeath. ita ordinaι: "Εστιν κ. π. δ. κ. docebit Ηyginus Μusg.
Ηδυ β. ό. "Ανδρα φ. στ. τ. ε. ο. Βeck. Locum ita em. Valck, p. 248. gui, ut
καναπ. Schol. in Ρindar, p. 185. Εd. Ηeath., inter Incerta retulit. . Αpud
Οxon. Μusg. Dionys. est, "Ω βασιλεύ et πολυβόλου,
Ρost λυμεώνας Βarnes, de conjectura Βeck.
addidit Αρχέλας, Βeck. Quae apud Βarnes, sequuntur, tanquam
κατx. Stobarus Τit. ΧΧΙΧ. Μusg, ex Αίτεο.Ρetita, ad Cressa". "aferenda
xxx. Stobaeus ibid. esse vidit Valck, D. p. 12. Τribuit ta:
Versus duo, φui ante hos sunt apud Ά tragodiam sic inscriptam Εuripidi
- - rrian. Diss. Εpist. Ι. 28. et aliud ejus
Βοτηes legunίur in Stob. Ι. 1, εκ inρείο Fragm. exstare putatu apud Dion. cias.
Ροέια Ρetiti,
Ρhiloct.
duo,
Βeck.
gui sequuntur sunt Fr 58. "24. Reini. sed versus pauilulum
tantum immutatus legitur in Εur. Phoen.
xxxΙ. Just. Μart. pag. 108. Μusg. 576. neque fabula Εur, hoc nomine ex
xxxπ. Stob. Εcl. Ρhysic. c. 7. Εx stitisse videtur Ηeathio, qui Αrrianum
fine fabulae desumti videntur. Μusg. τηemorie lapsu Atreum pro Τhyeste po
κααπι. Dionys, Ηalic, vol. ΙΙ. Ρ. 55. "Ρ" """
VoΙ. VΙΙ. Ρp
582 Ε U R ΙΡΙ DΙS

ΑUGΕ.*
Ι. Το γαρ επιεικές ωφελεί τάς συμφοράς,
Μoderatio calamitates juvat.
9 Α- Α' - 2. \ "- Α'

ΙΙ. Ου των κακούργων οίκτος, αλλά της δίκης,


Μisericordia non maleficis, sed justitia, debetur.
?) » ρ/ \ ν Α' Α'

ΙΙΙ. Έρωτα δ' όστις μη θεόν κρίνει μέγαν,


Και των απάντων δαιμόνων υπέρτατον,
"Η σκαιός εστιν, ή καλών άπειρος ών
Ουκ οίδε τον μέγιστον ανθρώποις θεόν.
Quisquis autem Αmorem non pro Deo potenti habet, et omnibus prae
terea Diis superiorem, aut excors est, aut nullum venustatis sensum
habens ignorat maximum inter mortales Deum.
"ν " Α' \ \ Ρ/ Α'

ΙV. Γυναίκες εσμέν τα μεν όκνω νικώμεθα,


Τα δ' ουκ αν ήμων θράσος υπερβάλλοιτό τις.
Μulieres sumus : partim metu vincimur, partim audaciam nostram nemo
superet.

ν. Τίς δ' ουχί χαίρει νηπίοις αθύρμασιν,


Quis non delectatur puerorum lusibus 2
VΙ. Πάσιν γάρ ανθρώποισιν, ουχ ημίν μόνον,
"Η και παραυτίκ, ή χρόνω δαίμων βίον
Έσφηλε, κ' ουδείς δια τέλους ευδαιμονεί.
Οmnibus enim mortalibus, non nobis tantum, aut statim, aut post tem
pus, Deus vitam subvertit, nemoque in perpetuum felix est.
VΙΙ. Κακώς δ’ όλοιντο πάντες, οι τυραννίδι
Χαίρουσιν, ολίγη τ' εν πόλει μοναρχία.
y Α' ν χ/ \ Σ)

Τούλεύθερον γας ονομα παντος άξιον,


Κάν μίκρ έχει τις μεγάλ' έχειν νομίζεται,
Μale autem pereant omnes, gui tyrannide gaudent et paucorum in civi
tate dominatu. Νomen enim libertatis quantivis pretii est, et licet res
alicui tenuis sit, divitem se reputare debet.
vΙΙΙ. Νυν δ' οίνος εξέστησέ μ' ομολογώ δέ σε
2. "ν Υ > > < Α' > > Α' 2. 2. 2 Α'

Αδικείν το δ' αδίκημ' εγένετ' ουκ ακούσιον.


* Ηistoriam Αuges enarrat Ηyginus v. Stobaeus Τit. Ι.ΧΧVΙΙ. Verti,
Rab. ΧCΙΧ. Ωuocum conferri possunt quasi esset νηπίων. Μusg.
Αpollodor. ΙΙ. 7. ΙΙΙ. 9. Ρausan.p. 239. ντ. Stobacus Τit. CV. Μusg.
et 277. Εd. Sylb. Μusg. νπ. Stobacus Τit. ΧΙ.ΙΧ. Ρhil. Jud. p.
Ι. Stobacus Τit. ΧΧΧVΙΙ. Α Grolio
607. Εd. Τurneb. Secundo versu Βarne
est το γάρ pro το δί. Μusg. sius emendat ολίγων, φuocum catera non
ΙΙ. Stobacus Τit. ΧLVΙ. Μusg.
ΙΙΙ. Stobacus Τit. LΧΙΙΙ. Αthen, p. satis cohaerent, nisi et πανταρχία φuoque
legeris. Ult, ver. scribendum forte νο
600. dat κρίνει μόνον, et vers. sequent. μιζίτω. Μusg.
omittit, Μusg.
Ιν. Stobacus Τit. LΧΧΙΙΙ. Βarnesio Ver, ult. κάν σμίκρ' έχη τις - νομιζίτω
debetur υπερβάλλοιτο pro υποβάλλοντο. ed. Βarnes. inter Fr, Sylei. Βeck.
Μusg. vΙΙΙ, Stobacus Τit. ΧVΙΙΙ. Ρro ευκ
4
Ε' R Α G Μ Ε Ν Τ Α. 583

Νune vero vinum mihi mentem turbavit; fateor autem te injuria affecis
se: atqui injuria minime voluntaria fuit.
ΙΧ. *** σκύλα μεν βροτοφθόρα
Χαίρεις όρωσα, από νεκρών ερείπια, χ" γ > > \ 2 Α"

Κ' ου μιαρά σοι ταύτ' έστιν, ει δ' εγώ τέκον,


Δεινόν τόδ' ηγή.
Spolia interfectorum intueri gaudes, et cadaverum acervos. Νeque hacc
tibi impura sunt. Αt si ego peperi, hoc nefarium putas.
Χ. Απενήσω απέβαλες.
ΑUΤΟLYCUS, Drama Satyricum.*
\ Χ/

Ι. 70υς 0y0υς
Τους λαρκαγωγούς εξ όρους οίσειν ξύλα,
Αsinos carbonigeros a monte ligna portaturos.
ΙΙ. Σχοινίνας ίπποισι γάρ φλοϊνας ηνίας πλέκει.
Juncea enim equis et scirpea frena nectit.
ΙΙΙ. Κακών γάρ όντων μυρίων καθ' Ελλάδα,
Ουδέν κάκιόν εστιν αθλητών γένους
Οι πρώτα μεν ζήν ούτε μανθάνουσιν εύ,
Λ' "- \ "' χ) 2 x ν
Ούτ' αν δύναιντο πως γαρ, όστις έστ' ανήρ
Γνάθου τε δούλος, νηδύος θ' ήσσημένος, 5

Κτήσαιτ' αν όλβον εις υπερβολήν πατρός,


ακούσιον sensus postulare videtur oυχικού guit in senario minime ferendus, Quem
σιον. Μusg. ut vitaret Grotius anapaestum in quartam
Βarnes. - ομολογώ δε σοι, Βeck. sedem induxit, Μusgravius autem oρώσά
Ιx. Clem. Αlex. p.841. Μinervam allo γ' επί νεκρών τ' ιρείπια, legendum conjecit,
quitur Αuge Secundo versu legendum quod an quisquam pro vera et probanda
forte: ερώσά γ', έτί νεκρών τ' ιρείπια. scriptura habiturus sit, dubito, Correx
Μusg. erim equidem:
Ver. 2. Grot, κατό νεκρών - Valck, p. χαίζεις oςώσ' από νεκύων εςείτια.
164. των νεκρών - Ηeath. και νεκρών -
Βeck. Ρraepositio eleganter abundat, ut passim,
ubi secundi casus periphrasin facit.
Ιn hoc frag. Τelephi mater se Μiner Vide cl. Ηeinrich ad Μusaum, p. 52.
vae excusat iratae, φuod uteri onus in ejus sq. Jacobs.
templo deposuisset:
x. Ευριπίδης Αύγη. Conf. Valck, p.
164. s. Βeck.
σκύλα μιν βςοτοφθόςα
* Αutolyci historiam habet Ηyginus fab.
χαίζεις όζώσα, άτο νεκρών έφείπια" CCΙ. Μusg.
κου μιαςά σοι ταύτ' έστιν ει δ' εγώ τέκον Λdd. Τzetz. Chil. 8. 202. ab Ηeath.
δεινόν τόδ' ηγή, laud. Βeck.
Ι. Ρollux Χ. 111. Μusg.
Ceteris Diis nefas mortuos et quae mor ΙΙ. Ρollux Χ. 178. Verti, guasi esset
tuorum contactu infecta sunt, attingere, φλοϊνας θ'. Ρroverbialiter dici mou ab
(vid. Valck. ad Ηippol. ν. 1457.p. 519) surda est conjectura. Μusg.
Μinerva vero gaudet spoliis, interfecto Vulgo Σχοινίας - ,
rum cadaveribus detractis. Secundi ho ιιι. Αthenaeus Deipnosoph. Lib. Χ. c.
rum versuum depravationem hiatus ar 2. Galenus Ρrotreptico. V. 6. Galenus
ΡΡ 2
584 Ε U R. ΙΡ ΙΙ) ΙS
και ζ) τ- Α' 2. - Α'
Ουδ’ αυ πένεσθαι
7 /
καξυπηρετείν
ή Τ,
»
τύχαις
Α/ ν / ν

Οιοί τ'. έθη γάρ ουκ εθισθέντες καλά,


Σκληρώς μεταλλάσσουσιν
μρ εις ταμήχανα.
\ < > Α Α' Υ Α'
Λαμπροί δ εν ήβη και πόλεως αγάλματα 1Ο

Φοιτώσ' όταν δε προσπέση γήρας πικρόν,


Τρίβωνες εκλείποντες οίχονται κρόκας.
Εμεμψάμην δε και τον Ελλήνων νόμον,
Οϊ,
Τ
τώνδ' έκατι σύλλογον ποιούμενοι,
"ν ? 9 Α' " ν \ Α'

ιμώσ' αχρείους ήδονας δαιτος χάριν, 15


Τίς γάρ παλαίσας εύ, τίς ώκύπους ανήρ,

Πό δίσκον άρας,
Ε,
ή γνάθον παίσας καλώς,
β Α' 5, Λ

όλει πατρώα στέφανον ήρκεσεν λαβών,


Πότερα μαχoύνται πολεμίοισιν εν χεροίν
Δίσκους έχοντες, ή δι' ασπίδων ποσι 2Ο
Α' " "- Λ' "

Θένοντες εκβαλούσι πολεμίους πάτρας;


Ουδείς σιδήρου ταύτα μωραίνει πέλας
Στάς άνδρας ούν εχρήν σοφούς τε καγαθούς
Λ' Α' * "' " -ν Α"

Φύλλοις στέφεσθαι, χ όστις ηγείται πόλει


χ-Α' Α' \ Α' χι γ. Α'

Κάλλιστα,
"Ο σώφρων και δίκαιος ών ανήρ, Α' Σ' ? ? Α' > \
25
στις γε μύθοις έργ' απαλλάσσει κακά,
Μάχας τ' αφαιρών και στάσεις τοιαύτα γάρ
Α' Α" "- Α' » Τ/ Λ'

Πόλει τε πάση, πάσί θ' "Ελλησιν καλά.


Μala enim cum in Graecia innumera sint, nihil athletarum genere pejus
est: Qui primum quidem alere se neque recte didicere, neque possunt.
Quomodo enim, qui malarum servus est, et ventri deditus, plus divitia
rum, φuam pater, acquirat: neque rursus parce vivere et rebus adver
sis mederi queunt: moribus enim rectis non innutriti, impatienter fe
runt, cum in egestatem incidunt. Οιuin etiam juventutis tempore,
- speciosi et urbis ornamenta incedunt : at cum senectus tristis advenit,
periere, tanquam lacernae detritae. Graecorum φuoque morem improbo,
qui, horum hominum causa conventus habentes, oblectamenti causa
robur inutile honorant. Ωuis enim lucta excellens, aut discum attol
lens, aut maxillam scite percutiens, patriae victoriam talem assequendo
profuit 2 Αn cum hostibus dimicabunt discos manibus tenentes, aut
clypeos pedum ictu transfodientes hostes a finibus patriae depellent ?
Νemo ita nugatur, cum ad ferri certamen accedit. Viros ergo sapien
tes integrosque frondibus coronari oportebat, et quicunque optime rem
publicam gubernat, temperans ipse et justitiae cultor: Εt qui sermoni
bus res perniciosas avertit, pugnas et dissidia compescens, Ηaec enim
et omni civitati et omnibus Graecis utilia.

Ρrotreptico. V. 6. Galenus dat εις υπεκ- placet Casauboni interpretatio: Ρugnat


τροφήν πάτρας, Sed alteri lectioni favet enim δαιτος χάριν cum τωνδ' (sic leg. Gro
Ηippol. 945. Μelanip. Fragm. VΙΙ. ν. tius pro τόνδ) έκατι. Ιtaque verti, quasi
7. Αthenaeus: και ξυνηρετείν, V. 8. Αthe- esset : τιμώσ' άχριιον ηδονής κάρτος χάριν,
naus: διαλλάσσουσιν, Galen, in fine: εί, V. 20. Αthen. χερούν. V. 21. Galen. θίον
αμήχανον. V. 9. addidi ιν. V. 12. Grotius τις. V. 26. lege όστις τε. Μusg.
ex Suida dat εκλείποντις. V. 15. Νοn satis Ver. 3. Galen. Ρrotr. Τ. ΙΙ. p. 8.
Ε' R. Α G Μ Ε Ν Τ Α. 585

ΒΕLLΕRΟΡΗΟΝΤΕS.

Ι. Πάρες, ώ σκιερά φυλλάς, υπερβώ


Κρηναία νάπη τον υπέρ κεφαλής
Αιθέρ' ιδέσθαι
Σπεύδω, τίν έχει στάσιν ευοδίας.
Concedite, Ο frondes umbrosae, ut saltus fontibus scaturientes superem.
Cα.lum, quod supra caput est, videre cupio: quam stationem obtinet
Luna.

π. Κυλίνδετ' είσω τόνδε τον δυσδαίμονα.


Ιntus miserum hunc versate.

ΙΙΙ. "Αγ, ώ φίλον μοι Πηγάσου πτερόν -


Αge, Ο cara mihi Pegasi penna.
ιν. Υφ' άρματ’ ελθών Ζηνός αστραπηφορεί.
Ρropter currum Jovis incedens fulgura fert.
v. Οϊμοι τί δ' οίμοι, θνητά τοι πεπόνθαμεν.
Εheu ! quid eheu ? humana passi sumus.
vΙ. Ουδέ ποτ' ευτυχίαν
Κακού ανδρός υπέρφρονά τ' όλβον
/ - Λ. \

Βέβαιον εικάσαι χρεών,


Ουδ' αδίκων γενεάν ο γάρ ουδενός
Εκφύς χρόνος δικαίους
y Λ' Α' Λ

Επάγων κανόνας, δείκνυσιν


Ανθρώπων κακότητας,
Νunquam prosperitatem et fastuosas opes viri mali stabiles existimare
oportet, neque improborum prosapiam. Τempus enim, nullο patre
ortum, justam normam admovens, hominum pravitatem monstrat.

Chart. Οι πρώτον, οικείν, Ver. 6. Ηeath. δίας optime Ηeathius Είνοδία, quod in ver
νult: εις υτικτροφήν πατρός, Ver. 7. sione secutus sum. Μusg.
Valck. Diatr. p, 80. corr, και ξυνηρετμείν. Ηeath. primos versus ita ordinat: Π.,
Ver. 12. Ηeath. praefert scripturam Αthe ώ σ. Φυλλάς, υ, κ. ν. Βeck.
naei ικβαλόντι, κρόκας, εαserenles staminα, Ηeathius emendavit: - τίν' έχει στάσιν
quod fit palliis detritis. Ver. 16. Ε Ga Ει'ΝοΔΙΑ Docte sane, Judicent viri
leno correctus, vulgo: Τί γάρ - το δ' harum rerum periti, an post hanc conjec
ωκύπεν, α. Ver, 24. Ηeath. Χ' ώστις -, turam mea quoque suspicio in censum
Βeck. venire possit:
* Ηistoriam Βellerophontis dant Ηy Αιθές' ιδίσθαι
ginus Fab LVΙΙ. , Εustathius in Iliad. Σπεύδω, τίν' έχει στάσιν ΕΥ"ΔΙΑΣ.
ζ. Scholiasta Ρind. in Οlymp. ΧΙΙΙ,
Εx Senecae Εpist. CΧV. liquet, eum auri Lucianus in Ηalc. Τ. Ι. p. 180. Μετά
amantissimum ab Εuripide fictum fuisse; μικρέν δι, θαυμαστή τις ΚΑΤΑΣΤΑΣΙΣ
cujus tamen vitii nullum in Μythologis ΕΥ'ΔΙΑΣ εγένετο. Jacobs.
vestigium invenio, Αliqua de hoc Dra π. Schol. in Εquites, v. 1246. Μusg.
mate prabet Scholiastes Αristoph, ad ΙΙΙ. Schol. in Ρacem, v. 75. Μusg.
Αcharn. 431. et Ρacem 146. Μusg. Βarn.- Πηγάσου ταχύπτερον, Βeck,
Ι. Schol. in Vespas, v. 754. Ρro ευο ιν. Schol. in Ρacem, v. 721. Μusg.
Ρp 3
586 Ε U R. Ι Ρ ΙΙΟΙ S

vΙΙ. Θάρσος δε προς τας συμφοράς μέγα σθένει.


Αudacia contra casus adversos multum valet.
Α' ν ν ν Α'

vΙΙΙ. Δόλοι δε και σκοτεινά μηχανήματα


Χρείας ανάνδρου φάρμαχ εύρηται βροτούς.
Doli autem et arcana consilia ad sublevandam timidorum inopiam mor
talibus reperta sunt.
ΙΧ. Ως έμφυτος μεν πάσιν ανθρώποις κάκη,
"Οστις δε πλείστον μισθόν εις χείρας λαβών
Κακός γένηται, τώδε συγγνώμη μεν ού,
Πλείω δε μισθόν μείζονος τόλμης έχων,
Τον των λεγόντων ράον αν φέροι ψόγον.
Οιuippe ingenita est omnibus hominibus improbitas. Quicunque autem
maxima mercede accepta improbus sit, ei quidem non ignoscitur, sed
majoris audacia majus praemium ferens, facilius dicacium vituperia
toleret.

Χ. Φθονούσιν, αυτοί χείρονες πεφυκότες


Εις τα πίσημα δ' ο φθόνος πηδάνφιλεί,
v. Suidas in v. Οϊμοι. Μusg. ηu in ύeryllo carlatα ιοφuitur, Verba
ντ. Stobacus Τit. ΙΙ. Τheoph. ad Αu sunt Βrunckii V. Ιll. in Αnimadd. -
tolyc, p. 115. Εd. Ρar. Μusg. Οmnia perspicua et explicata praeter ver
Ρost κακότητας νulgo additur εμοί, sum tertium, ubi haud intelligo, quid sig
quod ineptum assumentum esse judicat nificent labία, φuar mare transeunt, Una
Valck. Βeck. litera inducta veram mihi poètae manum
vπ. Stobacus Τit. VΙΙ. Μusg. restituisse videοr:
νιπ. Stobacus Τit. VΙΙΙ. Μusg. Ηνίδι και χείλη νοτιςην ΛΕΙΩΝΤΑ θάλασσαν,
1x. Stobacus Τit. Χ. Μusg.
Ηeath. putat, sententiam pro πλείστον, mare scilicet ore pulcherrimo Νymphae
ν. 2. requirere ταύρον, aut σμικρόν. Βeck. conspecto mitigatur. Similiter Αnyte
Ιnepta sententia, eum qui amplis ac Εpigr, V. Τ. Ι. p. 198.
splendidis praemiis ad facinus aliquod pa
trandum adductus fuerit, nullo modo ex Κύτριδος ούτος ο χώρος, ετει φίλον έτλετο τήνα
cusari posse: cum contra omnes in eo αιέν ατ' ηπείρου λαμτς εν όςήν τέλαγος,
conveniant, praemiorum amplitudinem όφρα φίλον ναύτησι τελή πλέον αμφι δι πόντος
unam facinoris excusationem haberi. Α διιμαίνει, λιταζόν δεςκόμενος ξόανον,
cute igitur Ηeathius vidit, vitium in λειoύν et λειαίνειν synonyma sunt του θίλ
πλείστον latere, eamque vocem cum παύ
γειν et θηλύνειν, guo verbo in simili re uti
ρον s, σμικρόν commutandam esse conjecit. tur
Νescio tamen an fortasse melius scriba Μarcus Αrgentarius. Εpigr, ΧΧΙV.
tur: Τ. ΙΙ. p. 272.
"Οστις δι ΛΙ ΤΟΝ μισθον εις χείρας λαζών - χειμώνες γας ατέδςαμονάςτι δι κύμα
γλαυκόν θηλύνει τςηύγιλως Ζέφυρος.
Ωut modicum praemium accipiens improbus
Jit, ei nullo modo ignoscitur.-Εodem fere Ιn quinto versu fragmenti Εuripidei, a
modo litera Π adhaesit verbo λειώντα in quo digressi sumus, levis corruptela hae
Εpigrammate Αddaei VΙ. Αnal. V. Ρ. rere videtur, guam sic eximendam esse
Τ. ΙΙ. p. 242. suspicor:
"Ινδην βήςυλλόν με Τζώφων ανίτεισι Γαλήνην Τον των ψεγόντων ράον αν φέζοι λόγον
ύναι και μαλακαίς χιςσιν ανήκε κόμας,
Ηνίδι και χείλη νοτερή ΠΛΕΙΟΝΤΑ θάλασσαν Εacilius υιιuperanlium sermones ./εκεί.
και μαστους, το σιν θέλγω ανηνεμίην.
λόγο, vero et ipsam υιιuperationenι audit.
ν. Μarkland, ad Suppl, v, 575. Jacobs.
Galene, marinα Νψmpha, Τr/phonis ma
Ε' R. Α Ο Μ Ε Ν Τ Α. δ87

Ιnvident, ipsi indolem deteriorem nacti, Quippe invidia, quicquid


clarum est, invadere solet.

ΧΙ. Αει γάρ άνδρα σκαιόν ισχυρόν φύσει


Ησσον δέδοικα τάσθενούς τε και σοφού.
Semper enim hominem robustum, sed parum solertem, minus formido,
quam debilem et sapientem.
ΧΙΙ. Νείκη γάρ ανδρών φόνια και μάχας χερών
Δόλοισι κλέπτει της δ' αληθείας οδός
Φαύλη τίς εστι ψεύδεσιν δ' "Αρης φίλος,
Cruenta enim virorum certamina et manuum pugnas dolis vincit: quippe
veritatis via nihili facienda est, Μars autem fallaciis favet.

ΧΙΙΙ. "Ω παγκακίστη και γυνή τί γάρ λέγων


Μειζόν σε τούδ' όνειδος εξείπoι τις άν,
Ο omnium pessima, Ο mulier, guod enim majus opprobrium in te dicat
quispiam?
γ. Ού 31 Α' Α- "Η % 2/
ΧΙV. Ουκ αν γένοιτο τραύμα, ει τις εγξυση
Θάμνοις έλείοις ουδ' αν εκ μητρός κακής
2. W Α' "wν 2 y \ Α'

Εσθλοι γένoιντο παίδες εις αλκήν δορός.


Vulnus nullum fiat, si φuis quid raserit scirpis palustribus; neque ex
matre ignava liberi nascantur in acie belli fortes.
Χv. "Ω χρυσέ,
4. ε δεξίωμα
ήδ κάλλιστονδ'βρoτοις,
» Α' \ Α' Σ/

Ως ουδε μήτηρ ήδονας τoιάσδ' έχει,


» *ν » Α' 9 Α. \

Ου παίδες ανθρώποισιν, ου φίλος πατήρ,


Οίας συ χ οι σε δώμασιν κεκτημένοι.
Ει δ' ή Κύπρις τοιούτον οφθαλμοίς ορά,
η "- - 2

Ου θαύμ, έρωτας μυρίους αυτήν τρέφειν.


Ο aurum, φuo nihil manibus tractari jucundius est : quippe nec mater
tantam voluptatem habet, nec liberi hominibus, nec carus pater, guan
tam tu, quique te domi possident. Ωuod si Venus talem adspectum
habet, nihil mirum, si innumeros amores movet.

ΧVΙ. Εγώ το μεν δή πανταχού θρυλλούμενον


Κράτιστον είναί φημι, μη φύναι βροτώ,
Τρισσών δε βιότων εν κρίνω νίκην μίαν.
x. Stobaeus Τit. ΧΧΧVΙΙΙ. Μusg. 159. Sext. Εmpir, adv. Grammaticos, v.
xr. Stobacus Τit. LΙV. Μusg. 279. Αthenag. Αpol. p. 117. Vertit Se
xπ. Stobaeus ibid. νίκη habet. Μusg, neca Εp. 115, Μusg.
Ηeath. conjicit: Νίκην γ. α. φροντίς, κ. Ρro δεξίωμα Αthenag. habet αξίωμα,
μ. χ.-Ηominum prudentia victoriam pro βροτούς Lucian. in Somn. Τ. ΙΙ. p.
dolis anticipat. Βeck. 725. κτέρας. Leguntur hi versus velut
χιιι. Stobaeus Τit. LΧΧΙΙΙ. Μusg. ex Danaa petiti apud Μaximum Τ. ΙΙ. p.
xιν. Stobacus Τit. ΧC. Μusg. 57ο Combef Ver. 4. Αpud Αthen.
Ηeath. legit εγξίση, quod εγξύση penul et Sext. Εmp, insertus legitur, non item
timam producat, et mox cum Salm, ad So apud Senecam et Μaximum. Suppositi
lin, p. 525. Θάμνους ιλείονι. Βeck. tium judicat Grotius Εx Ηeath.
xν. Stobaeus Τit. ΧCΙ. Αthenaeus, p. Βeck.

Ρp 4
588 Ε U R. ΙΡ ΙΙΟΙ S

Πλούτου τε, χώτω σπέρμα γενναίον προσή,


Πενίας τ' αριθμόν γάρ τοσόνδε προύδέμην. 5
Ο μεν ζάπλουτος, εις γένος δ' ουκ ευτυχής,
Αλγεί μεν, αλγεί, παγκάλως δ' αλγύνεται,
"Ολβου διοίγων θάλαμον ήδιστον χερί.
"Εξω δε βαίνων τούδε, τον πάρος χρόνον

Πλουτών, υπ' άτης Ζεύς τ' ανασχάλλει πεσών.
"Ο \ "w Α' "ν Α' 2 χ/

στις δε, γαύρον σπέρμα γενναιόν τ' έχων,


"ν y "ν

Βίου σπανίζει, τώ γένει μεν ευτυχεί,


2.

Πενία δ' ελάσσων εστιν, εν δ' αλγύνεται,


Φρενών δ' υπ' αιδούς έργ' απωθείται χεροίν.
15
"Ο δ' ουδέν ουδείς, δια τέλους δε δυστυχών,
Τοσώδε νικά του γαρ ευ τητώμενος
" Αν -ν 3.

Ουκ οίδεν αιει δυστυχών, κακώς τ' έχων.


Ούτως άμεινον μη πεπειράσθαι καλών, φ' τ' Α

Εκείνο
2-.Α.- γάρ μεμνήμεθ''
*
οιος ην ποτε
και "ν " > Α' /

Καγώ μετ' ανδρών οίος ευτύχουν ποτέ,
Εgo, quod ubique cantatur, optimum homini aio esse, non nasci. Τrium
autem vitae generum in dubio semper est praestantia: opulentiae, et cui
nobilis origo est, et paupertatis: hunc enim numerum proposui. Qui
locuples est, sed genere ignobilis, dolet quidem, dolet, sed suavissime
dolet, thesaurum jucundissimum manu aperiens. Ηoc autem destitu
tus, qui antea dives fuit, calamitatis jugo subjectus, agre fert, Qui
autem superba nobilique stirpe ortus in re tenui versatur, genere qui
dem felix est, sed paupertate deprimitur, et licet contristetur, tamen
prae pudore manuum laborem recusat, Qui autem undecunque vilis
est, et perpetuo infelix, hac in parte vincit: bonis privari nescit, cum
semper fortunam adversam habuerit. Ηinc praestat, nunquam prospe
ra expertum esse, Ιllud enim animo obversatur: qualis eram olim,
quantum inter homines florebam.
ΧVΙΙ. Εγώ γαρ, εινούν είχ έμ ο σπείρας πατήρ,
Ηπιστάμην αν, μουσικήν παρεις, πονεν
"Ως ευτυχήσων και κακώς πράξων ποτέ.
Πρώτον μεν, εξ ών πάντα γίγνεται βροτοις,
Εύογκος είναι γαστρί μη πληρουμένη, 5
Στέργειν θ' ύδρηροις, ώστε θήρ, αει ποτοις,
Χειμωνί τ' ασκείν σώμα, θερμά θ' ηλίου.
xvΙ. Stobaeus Τit. ΧCVΙΙ. Ver. 3.
Ver. 5. νulgo Τ. δ. μοιρών - μιά.
pro βιότων Εdd. βροτών. Ιbid. Verti,
Ηeath metri causa κρινώ. Ver. 1ο. Β.
quasi esset εν ακρίτω νίκημ' αεί. Ver. 10.
- υπ' άτης ευθύς ασχάλλει σ. Ver. 16.
legendum ζεύγλαν ασχάλλει. Conf. Ιph. post οϊδιν distingui vult Ηeath. Ver, 17.
Αul. 444. Ver. 13. lego ει δ', et ν. 14. ss. Β. Ο. άριστον - Καγώ μ. α. ηνίκ' ευτ.
σmitto δ', guod ΜS. Coll. Νον. post αι π. Ηeath. corrigit ηυτύχουν et post κα
δεύ: ponit. Μusg. γώ distinguit. Βeck.
Ε' R Α G Μ Ε Ν Τ Α. 589

Τοξεύματ’ αινείν μή σκιατραφούμενος,


"- Σ" » 2Ο Υ Αν η η Λ Α Α/

Νύν δ' ουκ εθισθείς ταύτ', επίσταμαι μεν ού,


y 3 » Λ.

Φέρειν δ' ανάγκη τον γάρ Ορφέα λαβών


ρ/ - η Α' /

Απαν τε μουσων εννεάφθογγον μέλος,


Ουκ αν πίθοιμι γαστέρ', αλλά δεί βίου.
Εgo enim, si genitor meus sapuisset, musica omissa, laborare didicissem,
ut qui in fortunae potestate viverem, et olim fortasse fortunam adver
sam habiturus essem : Ρrimum quidem, ex quo omnia mortalibus rec
te eveniunt, expeditus esse, ventriculo non referto et potu aquoso, tan
quam fera, delectari, et frigore corpus exercere, et calidos solis ictus
commode ferre, non in umbraculis agens. Νunc autem hisce non as
suetus tolerare nescio, pati autem necesse est : Οrphea enim mecum
habens, et omnem novem Μusarum facundiam, non placaverim ven
triculum, sed cibum adesse oportet.
ν \ Α' ν ν ν ν *

ΧVΙΙΙ, Προς την νοσον τοι και τον ιατρον χρεων

'Ιδόντ' ακείσθαι, μη 'πιτακτα φάρμακα


Διδόντ, εάν μή ταύτα τη νόσω πρέπη.
Μedicum oportet, ad morbum respicientem, medicinam facere, non prae
seripta remedia exhibentem, nisi haec morbo utilia sint.
ΧΙΧ. Νόσοι δε θνητών αι μέν εισ’ αυθαίρετοι,
Αι δ' εκ θεών πάρεισιν, αλλά τώ νόμω
'Ιώμεθ' αυτάς αλλά σοι λέξαι θέλω,
Ει θεοί τι δρώσιν αισχρον, ουκ εισίν θεοί.
Μortalium autem vitia alia voluntaria sunt, alia a Diis immissa, sed ea
lege corrigimus. Caterum hoc dicere volo: Si Dei turpe aliquid
faciunt, non sunt revera Dei.

ΧΧ. Πού δή το σαφές θνητοίσι βρoτοις,


Θοαίσι μεν ναυσι πόρον
Πνοαι κατά βένθος άλιον
Ιθύνουσι τύχας δε θνητών
Το μεν μέγ' εις ουδέν
"Ο πολύς χρόνος μεθίστη
σι, το δε μείον αύξει.
Εcquid mortalibus certum est ? Νavibus quidem celeribus aurae per pro
fundum maris viam regunt. Αt quod ad fortunas hominum attinet, ad
mihilum tempus, quod excelsum erat, redigit, quod tenue, amplificat.

xντι. Stobaeus ibid. παρεις, τονείν, pro xvΙΙΙ. Stobaeus Τit. C. Μusg.
παρεισπονείν, φuae vetus lectio erat, du- x1x. Stobacus ibid. Justinus Μartyr,
dum emendavit Ηeathius. Sequenti ver- p. 1ο8. Εd. Ρar Ρlut. Οp. Μor, p. 55.
su legendum forte επί τύχη ζών, in fortu- Εd. Steph. Μusg.
τια potestate υιυens. έτι τύχη, ut επί τάχ- Ver. 4. Ρlut. et Just. pro αισχρόν exhi
ναις και χαλάζαις. Ρhilostrat. Vit. Αpoll. bent φαύλον. Βeck.
VΙ. 39. Μusg. xx. Stob. Τit. CV. paullo aliter.
Ver. 6. Ηeath pro υδρηροί, corr, υδρη- Μusg.
λοί. Βeck,
59Ο Ε U R ΙΡΙ ΙΟΙ S

ΧΧΙ. Οράς δ’ αέλπτων μυρίων αναστροφάς.


Πολλοί μεν οίδμα διέφυγον θαλάσσιον.
Πολλοί δε λόγχαις πολεμίων αμείνονες,
"Ησσους γεγώτες κρείσσον ήλθον εις τύχην.
Viden' autem multas insperatas conversiones ? Μulti ex maris aestu eva
serunt. Μulti autem hostibus armorum usu prastantes victique postea
sortem meliorem obtinuerunt.

ΧΧΙΙ. 'Ω παί, νέων τι δράν μεν έντονοι χέρες,


Γνώμαι δ' αμείνους εισί των γεραιτέρων
& ν Α' Α' Α'

Ο γάρ χρόνος δίδαγμα ποικιλώτατον.


Ο nate, juvenum φuidem manus ad agendum efficaces sunt, sed consi
1ia senum prudentiora, tempus enim vaferrimus praeceptor.
ΧΧΙΙΙ. Τιμή σ' επαίρει των πέλας μάλλον φρονείν.
Θνήσκοιμ' αν ου γαρ άξιον λεύσσειν φάος,
Κακους ορώντας εκδίκως τιμωμένους,
Ηonos te prae aliis superbire facit. Μoriar: non enim opera pretium
est, lucem adspicere malos videnti eundem, ac bonos, honorem conse
CutOS.

ΧΧΙV. Μισώ δ', όταν τις και χθονος στρατηλάτης


Μή πάσι πάντα προσφέρη μειλίγματα,
Τοις πράγμασιν γας ουχί θυμούσθαι χρεών. "ν Α'

Μέλει γάρ αυτοίς ουδέν αλλ' ουντυγχάνων,


Τα πράγματ’ ορθώς ην τιθή, πράσσει καλώς,
Οdi autem, quando exercitus ductor non omnes sibi omnibus blandimen
tis conciliet. Νeque enim aequum est rebus irasci: ipsis enim nihil
Cur8e est, Αt is, cui obtigerunt, si res scienter tractet, feliciter agit.
ΧΧν. Φησίν τις, είναι δήτ' εν ουρανώ θεούς,
2. 2 \ x/ 2 3 χr 9 Λ Α'

Ουκ εισίν, ούκ εισ. εί τις ανθρώπων λέγει,


Μή τώ παλαιώ
Σ δ'Α' μωρός ών χρήσθω λόγω, 2 ν V και Α -ν. - "ν Α Α'

κέψασθε δ’ αυτά, μή 'πί τοις έμοις λόγοις,


Γνώμην έχοντες φημ' εγώ, τυραννίδα
Ver. 1. Βarnes. - θνατοίσι βιοτάς - Valck, p. 166. legit, ν. 2. αξιώ, et ν.
ubi et aliter distinguunturhi versus Βeck. 3. ορών πάσ' εκδ. Ηeath. vult oρώντά γ.
xxΙ. Stobacus Τit. CΧΙΙ. Grotius Βeck.
αμεινόνων. Μusg. xxrv. Stobaeus Τit. LΙV. paullo aliter.
xxπ. Stobaeus Τit. CΧVΙ. Μusg. Ρlutarch. περί ευθυμίας. Μusg.
Valck. ad Εuripid. Ηippolyt. ν. 118. Stob, tribuit Εuripidi, sine nomine
corrigit: "Ω π., νέων δράν ευτoνώτεραι χί tragα.diae, auct, Ηeath.-Ver. 4. 5. ita St.
ρε; Γνώμαι δ' αμείνους των γεραιτέρων το Μίλλει γ. α. ουδέν, αλλ' ε τι τυγχάνον Τ. τ.
λύ. Βeck. o. ήν τ. π. κ. unde Ηeath. conj. Μίλει -
xxΙΙΙ. Stobaeus Τit. CVΙ. Τertio ver ουδέν αλλ' ά ν τυγχάνη - Αμud Βar
su reddidi, ut si scriptum esset κακούς nes, ο τυγχάνων - αντιθή, πράξει κ. sed
δρώντ' ίσ' ενδίκοις τιμωμένους. Caeterum in fragm. Εrechthei, ubi hos ipsos versus
versus primus cum sequentibus non bene iterum dedit, retinuit lectionem Stob.
σohacret. Μusg. Ιocus etianι exstat in Ρlut. Vit. Ηom.
Ε' R. Α Ο Μ Ε Ν Τ Α. 591

Κτείνειν τε πολλούς, κτημάτων τ' αποστερείν,


"Ορκους τε παραβαίνοντας εκπορθείν πόλεις,
Και ταύτα δρώντες μάλλον εισ’ ευδαίμονες
Των ευσεβούντων ήσυχή καθ' ημέραν.
Πόλεις τε μικράς οίδα τιμώσας θεούς,
Αϊ μειζόνων κλύουσι δυσσεβεστέρων,
Λόγχης αριθμό πλείονος κρατούμεναι.
Οίμαι δ' αν, υμάς, εί τις αργός αν θεοίς
Εύχοιτο,
3%
και μη χειρί συλλέγοι
4 # "ής
βίον,
ήk

Τα θεία πυργούσ’. α κακαί τε συμφοραί.


s

Dicetne aliquis, esse revera, qui in cα-lo finguntur, deos? Νulli sunt,
nulli sunt. Si quis homo dicit, non amplius antiquam hanc vocem
stulte jactet. Rem ipsam contemplamini, non meis sermonibus aus
cultantes. Αio ego, tyrannos multos occidere et opibus spoliare, et
jusjurandum violantes urbes exscindere. Εt hoc facientes feliciores
sunt, φuam qui quotidie pie et tranquille agunt. Εt civitates exiguas,
deos colentes, novi majoribus minus religiosis servire majore hasta
rum numero domitas. Vos autem existimo, si quis otiose agens deos
precetur, neque victum manu quaerat * * * *
ΧΧVΙ. "Επτησσ' υπείκων μάλλον, ή θέλοι.
Τrepidabat plus, quam ipse cuperet, cedens.
ΧΧVΙΙ. Και ξεστον όχθον Δαναΐδων εδρασμάτων,
ΧΧVΙΙΙ. Ησθ' εις θεους μεν ευσεβής, ότ’ ήσθ', αεί,
Α-" Λ' 9 2 Α' y Ό9

Ξένοις τ' επήρκεις, ουδ έκαμνες εις φίλους,


Quamdiu fuisti, pius certe erga deos fuisti, hospites sublevasti, neque
amicos juvare destitisti.
ΧΧΙΧ. "Ηδη γάρ είδον και δίκης παραστάτας
2. ν - "ν Α' Α'

Εσθλους πονηρά τω φθόνω νικωμένους,


Αntea enim vidi etiam gnavos justitia satellites, maligna invidia victos.

et Αrrian. 2. 5. monente Ρiersio apud Ιdem p. 1445. habet μάλλον ή μάλλον


Βarnes. et tres ultimi versus etiam in θίλοι, φuod non satis intelligo.
Stob, Gr. Τ. 108. Βeck. Μusg.
xxv. Justinus Μartyr, p. 108. Ιnterci Βarnes. - μάλλον ή αυτός θ. sed in
derunt, puto, nonnulla inter penultimum, Αdd. Ρraef sic : "Επτηξ' υπείκων μάλλον ή
versum et ultimum, quem, quod manca μάλλον θέλοι, Ηeath. vult: μ. ή κ' α. θ.
sit sententia, sine interpretatione relinquo. magis, quam ipse volebat, se submisit,
Μusg. territus. Βeck.
Ver. 7. Μusg. male τσαραβαίνοντες, Ρost xxvΙΙ. Schol. in Οrest. ver. 863. Ver
ν. 14. Grot. dedit de conjectura versum sus corruptus videtur, Certe Δαναΐδων εδ
hunc: βραχεί παρ' αυτών πραγμάτων τεί ρασμάτων non facile interpreteris Μusg.
ραν λαβείν. Versus seq. in Βarnes. sic : xxvιπ. ΑΕlian. De Νat. Αnimal. V.
Τα θεί" απείργουσ' ει κακάς τάς συμφοράς. 34. Μusg.
Versus duo, qui apud Βarnes, sequun xxΙx. Stobacus Τit. ΧΧΧVΙΙΙ. sec.
tur, in Stob. Grot, leguntur sine auctoris ΜS. citatum Valck. V. Cl. Diatrib, p.
nomine. Βeck. 199. Μusg.
xxνι. Ρlut. Οp. Μοr. 940. Εd. Steph. Βarn. habet inter Ιnc. ΒεCk.
592 Ε U R. ΙΡΙ ΙΟΙ S

ΒUSΙRΙS. *

Ι. Δούλω γαρ ουχ οιόν τε ταληθή λέγειν,


Ει δεσπόταισι μή πρέποντα τυγχάνοι.
Servo enim non licet vera proloqui, nisi ea dominis utilia fuerint.

ΟΑDΜUS. +
» " ρ "ν "ν "- ") και >

Ι. Ουρανός ύπες ημάς καινώς φοιτων έδoς δαιμόνιον, τόδ' εν


Α'

* -
μέσω
3 "ν

Του ουρανού τε και χθονός οι μεν ονομάζουσι Χάος.


Calum supra nos non nuper tantum revolutum, sedes Deorum : hoc
autem, guod cα.lum et terram interjacet, alii quidem Chaos appellant.
ΟΗΕ.ΥSΙΡΡUS. Η
Ι. Λέληθεν ουδέν τώνδε μ', ών συ νουθετείς.
Γνώμην δ' έχοντά μ' ή φύσις βιάζεται,
Νihil me eorum, quae admones, latet. Αt natura mihi scienti vim
adhibet.

ΙΙ. Αί, αι, τόδ' ήδη θείον ανθρώποις κακόν,


"Οταν τις είδη ταγαθόν, χρήται δε μή.
Ηeu, heu, malum hoc est divinitus immissum, cum meliora aliquis intel
ligit, nec tamen sectatur.

* Αrgumentum Dramatis dabunt Α conciliaret. Iis tantum emendatis, quae


pollodorus Lib. ΙΙ. 4. Ηyginus Fab. manifeste depravata sunt, et una particu
Ι, VΙ. la interposita, totum hunc locum sic re
1. Stobacus Τit. LΧΙΙ. Μusg. fingo:
+ 1. Ρrobus in Virgil. Εclog. VΙ. 31.
Verti, quasi esset ου καινώς, i. e, ταλαιώς. Ούςανός μεν, ο υπες ημάς, κ'αία των θνητών ίδος
Αliter emendant viri docti. Vide Valc δαιμόνων τι, τόδ' εν μέσω δι τ' ουρανού τε και χθονός
kenaer, V. Cl. Diatrib, p. 11, 12, Μusg. οι μεν ονομάζουσι χάος.
Scaliger in Varr, p. 81. scripsit ita: Jacobs.
Ουρ. υ. η. κενός, φώτων ίδος δαιμόνιον. το δ', Η Fabulae nomen dedit Chrysippus,
etc, Valck. rectius legi posse putabat Ρelopis filius, a Laio, rege Τhebarum,
sic: Ουρανός θ' ημάς ύσες. Και γή, βροτών stupri causa raptus. Quae praeterea αco
κοινόν τι δαιμόνων θ' ίδο, Τόδ' εν μέσω του nomiam ejus illustrantia in veterum scrip
τ' ουρανού τε και χθονός Χάος μεν ονομάζου tis exstant, summa diligentia collegit Valc
σιν. Ιdem dubitat, an sit haec fabula kenaerius, vir summus, in Diatriba, p. 23.
Εuripidea. Βeck. Νos fragmenta tantum, ne longi simus,
Ουρανός υπέρ ημάς καινώς φοιτων ίδος δαι exhibemus. Μusg.
μόνων, τόδ' εν μέσω του ουρανού τε και χθο Valck. conjicit, Chrysippum in hoc
νός οι μεν ονομάζονσι χάος - miror doctissi dramate voluntaria morte dedecus a Laio
mos viros Ηeathium et Valckenarium, sibi illatum expiasse. Βeck.
qui haec tractavit in Diatrib, p. 11. sq. 1. Clem. Αlex. p, 462. Stobacus Εclog.
adeo non animadvertisse trochaicorum te Ρhysic. c. 5. Μusg.
trametrorum vestigia ipsis impressa, ut Αpud Βarn. in Ιnc, Gatakerus Αdv.
hic quidem ea, aliis adjectis, aliis trans Ρost. p. 529. putabat, ex Laio, ΑΕschyli
positis, in senarios iambicos digereret, ille tragα.dia, esse, Βeck.
vero vitiosis verbis non perfectam φuidem, Π. Αlcinous, p. 52. Εd. Οxon. Ρlut.
sed aliquam tamen iambicorum speciem Οp. Μor, p. 38. Εd. Steph. Μusg.
Ε' R Α G Μ Ε Ν Τ Α. 593

Α' Α" \ Α και 2 Α" 2/

ΙΙΙ. Γνώμη σοφός μοι και χέρ ανδρείαν έχοι,


Δύσμορφος είην μάλλον, ή καλός κακός,
Μente prudens manu quoque strenuus esto Deformis malim esse, quam
pulchro corpore ignavus.
πv. "Ω δέσποτ', ουδείς οίδεν, άνθρωπος γεγώς,
Ούτ' ευτυχούς αριθμόν, ούτε δυστυχούς.
Ο here, nemo mortalium novit vel felicitatis, vel miseriae, finem.
Εia clamans.
v. Ειάζων.
VΙ. * ή: #
λήθη λόγων,
ήk ή
Λήθη δε πάτρας *
Οblivio sermonum: oblivio autem patriae.
vΙΙ. Γαία μεγίστη και Διός αιθήρ'
ε ν 2. Α' Α -- Λ.

Ο μεν ανθρώπων και θεών γενέτωρ,


e y & Α' Α' Α'

Η δ υγροβόλους σταγόνας νοτίους


Παραδεξαμένη, τίκτει θνατούς \ "-

Τίκτει δε βοράν φύλά τε θηρών 5


"Οθεν ουκ αδίκως
Μήτηρ πάντων νενόμισται.
Χωρεί δ' οπίσω τα μεν εκ γαίας
Φύντ' εις γαιαν τα δ' απ' αιθερίου
Βλαστόντα γονής, εις ουράνιον 1Ο

Πόλον ήλθε πάλιν θνήσκει δ' ουδεν


Των γενομένων διακρινόμενον
Δ' άλλο προς άλλο
Μορφήν ιδίαν απέδειξε.
Τellus veneranda, et Jovis aether, hic quidem hominum divumque sator,
illa vero pluvias guttas humidas recipiens, mortales parit, cibos parit, et
ferarum genus, unde non injuria mater omnium existimatur. Re
deunt vero in terram e terra edita , at quae a semine aethereo orta sunt,
ad polum cα-lestem iterum perveniunt. Νihil autem eorum, φuae in
lucem prodeunt, penitus interit, at aliud ab alio discretum formam
propriam recuperat.

Το θείον legit Αlcinous c, 24. το δή θείον, substantiva, docuit D. Ηeins. apud Rut
Ρlut. Τom. ΙΙ. p. 446. Α. το ήδύ vitiose gers. V. L. 4. p. 405. Βeck.
alii. . Fragmentum r, et ΙΙ. e Chrysippo ν. Ηesychius in voce. Μusg.
esse docuit Valck, p. 21. ss. Legitur hoc vπ. Ρlutarch. Οp. Μοr. p. 1335. de
fr. etiam apud Stob. Grotius. Τ.V. unde Ιaio dici indicat, auctοrem non nominans.
Βarn inter Inc, retulit ubi- δράση δε Μusg.
μή. Βeck. ντι. Sext. Εmpir. p. 360. ut στασίμου
1π. Stobaeus Τit. LΧVΙ. Μusg.
μίλου, exemplum exhibet. Ρhilo Jud. p,
Valck, p. 2Ο. conj. Δύσμορφος είη μάλ 948. ultimos septem versus dat, tres ulti
λον. Βeck. mos alibi non semel. [Τom. ΙΙ. p. 488.
πv. Stobaeus Τit. CV. Μusg. 515. 612.] citat. Clem. Αlex. p, 750. Μ.
Αdjectiva, ευτ. et δυστ, vertenda esse, ut Αntonin. VΙΙ. 5Ο. Ρlut. Οp. Μοr. Ρ.
Ε U R Ι Ρ ΙΙΟ ΙS

ΟRΕSΡΗΟΝΤΕS. *

Ι. Έδει γάρ ημάς σύλλογον ποιουμένους


Τον φύντα θρηνείν, εις όσ' έρχεται κακά,
%

Τον δ' αυ θανόντα και πόνων πεπαυμένον


Α' μι 3
2 Αν * Α' Α'

Χαίροντας ευφημούντας εκπέμπειν δόμων.


Οportuit enim nos congregatos recens natum lugere, quanta in mala
vadit: at mortuum contra, et ab aerumnis requiescentem, laetos et
plaudentes domo elatum prosequi.
ΙΙ. *** και δις έπτ' αυτής τέκνα
Νιόβης θανόντα Λοξίου τοξεύμασιν,
Εt bis septem ipsius Νiobae fαtus Ρhα.bi sagittis intereuntes.
2 ν " 9 "ν Α' Α'

ΙΙΙ. Αιδώς εν οφθαλμοίσι γίγνεται, τέκνον,


Verecundia in oculis nascitur, Ο fili.
ΙV. Ειρήνη βαθύπλουτε και
Καλλίστα μακάρων θεών,
Ζηλός μοι σέθεν, ως χρονίζεις, \

Δέδoικα δε, μή πριν πόνοις


Υπερβάλη με γήρας,
Πριν σαν χαρίεσσαν προϊδείν ώραν,
Και καλλιχόρους αοιδας,
Φιλοστεφάνους τε κώμους,
Ρ) Α' Λ'

Ιθι μοι, πότνια, πόλιν


Α' 2 ν Α" τ- ? ? ? "!

Τάνδε εχθράν στάσιν εργ' απ' οίκων, ΙΟ

Ταν μαινομέναν τ' έριν,


1675. Εd. Steph. Ρro ιδίαν exstat varia ΙΙ. in fine, Pausanias in Μesseniacis, p.
lectio έτίραν. Μusg. 113. Εx Εustratio in Εthica Αristot. ΙΙΙ.
Ver. 3. s, conf. Valck, p. 51. Τoupius 1. novimus, filium Μeropes, aliter aliis
ad Τheocr. Τom. ΙΙ. p. 395. et in Corrig. vocatum, Εuripidi Cresphontem audiisse;
Ιegit: "Η δ' υγρόβολος στ. ν. - γαίαν υγρο ne quis putet, Cresphontem, maritum
βόλον dici censet, ut όρος νιφοβόλον, et con Μeropes, post cujus mortem omnia acta
ferι Virg. Georg. ΙΙ.325.-Ver. 8. apud finguntur, fabulae nomen dedisse, Μusg.
Ηeracl. Αlleg. Ηom. p, 440. laudatur.- Π. Stobaeus Τit. CΧΧΙ. Clem. Αlex.
Ver. 9. Valck, p. 19.legitες γαίαν.-Ver. p. 517. Strabo, p. 521. Ρlut. Οp. Μοr.
11. ss. latent in Ρlutarch. de Ρlac. Ρhil. p. 36. Ιnterpretatur Cicero Τusc. Quaest.
c. 19. ex quo Valck, ad Phαn. 838. pro Ι. 48. Μusg.
διακρινόμενον maluit μεταμειβόμενον, vulga Conf. Gatak. Αdν. Μisc. c. 10. Αpud
tum tuetur Ηeath.-V. 13. προς άλλου Βarnes. Εχρήν μεν ημάς - et ν. 2. τον ζων
emendant Corsinus ad Ρlut. 1. 1. Valck. 1. τα θρ. ut apud Stob, sed φύντα practert
Ι. et Ηeath. gui mox probat ιδίαν. Βeck. Ηeath.-V. 3. pro πόνων apud Sext. Εmp.
* Ηistoriam Μeropes, cujus primae in Pyrrh. Ηypot. Lib. ΙΙΙ. S. 230, legitur
hac fabula partes erant, diligenter enarrat κακών, monente Η. Βeck.
Ηyginus Fab. 137. cujus pars magna fa ΙΙ. Schol. in Phαniss. 162. Μusg.
bulae 184. librariorum culpa adhaesit. 1π. Stobacus Τit. ΧΧΧΙ. Μusg.
Cum eo conferri possunt Αpollodor, Lib. ιν. Stobacus Τit. LV. paullo aliter.
Ε' R Α G Μ Ε Ν Τ Α. 595

- Α' ν

Θηκτώ τερπομέναν σιδήρω.


Ο Ρaz, opum dives, et deοrum immortalium pulcherrima, desiderio tui
flagro, adeo diu moraris Vereor autem, ne prius labore et senio fa
tiscam, quam tuas veneres adspexero, et cantus choreis adsonantes, et
corollis redimitas commessationes. Veni age urbem, Ο Dea, et diram
seditionem a domibus arce, et insanam contentionem ferro acuto gau
άentem.

v. Κέρδη τοιαύτα χρή τινα κτάσθαι βροτών,


Εφ' οίσι μέλλει μή ποθ' ύστερον στένειν.
Οmnem hominem ea lucra lucrifacere oportet, quae non postea dolorem
ipsi creatura sint.
vΙ. Εκείνο δή πέπονθ’, όπερ άπαντες βροτοί,
Φιλών μάλιστ' εμαυτόν ουκ αισχύνομαι.
Ιta affectus sum, ut cateri mortales. Νon pudet me, quod memet prae
aliis diligam.
vΙΙ. Τεθνάσι παίδες ουκ έμοί μόνη βροτών, \
Ουδ' ανδρός εστερήμεθ. αλλά μυρία
Υ ν
Τον αυτόν εξήντλησαν, ως εγώ, βίον.
Ρerierunt liberi non mihi tantum, neque una viro orbata sum, sed innu
merae eandem, guam ego, sortem perpessae sunt.
γ Α' * 2) Ο \ Α Α' Α"

vΙΙΙ. Ει γάρ σ' έμελλεν, ως συ φής, κτείνειν πόσις,


Χρή και σε μέλλειν, ως χρόνος δήθεν παρήν.
Νam sί vir meus, quod tu ais, te occidere meditatus est, aequum erat, te
quoque meditari tantum, donec tempus illud advenisset.
y ν 9 "ν Α' « ν ν

ΙΧ. Ει μεν γαρ οικεί νερτέρας υποχθονός


Εν τoίσιν ουκέτ’ ουσιν, ουδέν αν σθένοι.
Si enim infra terram habitat cum iis, qui vivere desierunt, mihil juvare
potuerit.
Χ. * * * * αι τύχαι δέ με
Μισθόν λαβούσαι των έμών τα φίλτατα
Σοφήν έθηκαν. * * *
Casus autem fortuiti, φuae carissima erant velut mercedem auferentes,
sapientem me reddiderunt.

Ρolyb. Ηist, p. 667. V. 6. legendum τροσ Βarn, male άλλα μυρίαι, v. Valck. ad
ιδείν. Μusg. Εurip. Ρhoen. Schol. p. 626. Βeck.
Conf Leopard. Εm. ΙV. 22. ν. 1. apud vΙΙΙ. Α. Gellius VΙΙ. 3. testatur, Lucilium
Βarnes και deest.-Ver. 4. τόνοις Ρolyb. poètam vitio dedisse Εuripidi, " φuod,
omittit. Ιdem ν. 6. habet προσιδείν ώραν, cum Polyphontes rex propterea se inter
auctore Η.-Ver. 9. Βarnes. Πόλιν τάνδε, fecisse fratrem diceret, φuod ipse ante
Ε. στ. Βeck.
consilium de nece ejus cepisset, Μerope,
v. Stobacus Τit. ΧCIV. Μusg. fratris uxor, hisce eum verbis eluserit.''
νι. Schol. in Μedeam 84. Loqui vide Ρro ως optime Valckenaerius, vir cl. ίως,
tur Polyphontes. Μusg. donec. Μusg.
Βarn. Εκ. γάρ τ. ό. πάντες - et sic Valck, p. 185.etiamemendatχρήν. Χρόνον
Schol. Μed. Είνοιούιείloqui monet Ηeath. interpretatur de occasione. Βρck.
Valckenar. p. 183. Βeck, 1x. Ρlutarch. Οp. Μor, p. 191. Εd.
νΙΙ. Ρlutarch. Οp. Μor, p. 191. Εd. Steph. Loquitur Cresphontes Μusg.
Steph. Loquitur Μerope. Μusg. x. Ρlut. Οp Μor, p. 155. Εd. Steph.
Μusg.
596 Ε U R. ΙΡ ΙΙΟ ΙS

ΧΙ. Οσιωτέραν δή τήνδ' εγώ δίδωμί σοι


Πληγήν.
Justiorem utique hunc tibi ictum infero.
ΧΙΙ. Πολλήν μεν άροτον, εκπονείν δ' ου ράδιον
Κοίλη γαρ, ορεσι περίδρομος, τραχειά τε
Δυσείσβολός τε πολεμίοις.
Μultum quidem arvi, sed coli difficile: cava enim regio est, montibus
cincta, et aspera et hostium invasionibus minime obnoxia.
ΧΙΙΙ, * * * καλλίκαρπον * * *
και « Α' Α' Λ"

Κατάρρυτόν τε μυρίoισι νάμασι,


Και βoυσι και ποίμναισιν ευβοτωτάτην,
Ούτ' εν πνοαισι χείματος δυσχείμερον,
Χ/ 2 τ- Λ' Ο Α' ν y/

Ούτ' αυ τεθρίπποις ηλίου θερμήν άγαν.


Βonae frugis feracem, etinnumeris rivisirriguam, bobus quoque et ovium
gregibus pascendis aptissimam, nec in hibernis fiatibus valde gelidam,
nec a solis radiis nimis calefactam.

ΧΙV. Γαίης Λακαίνης κύριον, φαύλου χθονός.


[Primam sortem exstitisse] Τerra Lacrenae compotem, vilis regionis.
- 2 w > Λ' Λ. 9 νι Λ. Α'

Χν. Αρετήν εχούσης μείζον, ή λόγω φράσαι.


[Secundam sortem Μesseniae potitam esse, regionis] melioris, quam ut
oratiοne significari possit.
- \ Α' " Λ"

ΧVΙ. Παμισόν εις θάλασσαν εξορμώμενον.


[Laconiam a Μessenia separasse] Ρamisum in mare cum impetu
ΘΧeuΠtem.

ΧVΙΙ. Πρόσω ναυτίλοισιν.


Εminus navitis [spectandam.]
ΧvΙΙΙ. Πρόσω δε βάντι ποταμόν, "Ηλις, η Διός
Γείτων κάθηται.
Ultra flumen progresso, Εlis Jovi vicina in plano sedet.

xΙ. Ρlut. Οp. Μor, p. 1837. Εd. Steph. Ηos et sequentes versus e Cresphonte
Loquitur Μerope, securim attollens, ad esse docuit Valck, p. 18Ο. coll. Ρausan.
filium, φuem pro interfectore filii habet, ΙV. p. 28. Ηeath. inter Inc. edidit. Βeck.
percutiendum. De re confer Αristot. Ρoet. xπι. Strabo ubi supra. De Μessenia
cap. 14. Μusg. sermo est. Μusg.
Οσιωτίραν Valck, p. 180. leg. docuit e Εxhibitum ex emend. Valck. ad Εur.
ΜSS. pro vulg. Ωνητέραν. Βeck. Ρhα.n. 248. Αpud Strab. καλλίκαρπον * *
xπ. Strabo Lib. VΙΙΙ. p. 366. Εd. Κατ. τ. μ. άρμασι και τοιμίσιν και βουσιν
Ρar testatur, in quo loco haeclegebantur, ευβ. - vid. Ηeath, p. 19Ο. φui inter Inc.
sortem ab Ηeraclidis de regione jactam Habet, ubi etiam fr, 14, 15, et 18. edidit.
memoratam fuisse, quod nulli fere dra Βeck.
πmati Εuripideo, praeterquam Cresphonti, xrv. Strabo ubi supra. Μusg.
convenit. Αddo, nec ulli fere Cresphon
tis parti, praeterquam Prologo, cum haec xv. Strabo ubi supra. Μusg.
omnia Cresphonte seniore superstite ad xvΙ. Strabo ubi supra. Μusg.
huc acta sint. Caeterum de Laconia hic xvΙΙ. Strabo ubi supra. Μusg.
sermo est. Μusg.
Ε' R Α G Μ Ε Ν Τ Α. 597

ΟRΕSSΑΕ. *

Ι. "Αιδης διακρινεί πρότερον, ή 'γώ πείσομαι.


Οrcus hoc prius dijudicabit, guam ego obtemperabo.
ΙΙ.
πριν αν εκφλήναίμε και μαθείν λόγον.
Ρrius quam resipiscam et ratiοni auscultem.
y η1 Α' ν \ y "ν

ΙΙΙ. Ουκ αν δύναιομή καμών ευδαιμονείν.


Αισχρόν τε μοχθείν μή θέλειν νεανίαν.
Νοn licet tibi, nisi strenue rem gesseris, beato esse : φuin et turpe est
juveni laborare nolle.
Ιν. Γαμείτε νύν, γαμείτε, κάτα θνήσκετε
"Η φαρμάκοισιν εκ γυναικός, ή δόλοις.
ρ/ \ "ν γι 9 Λ 9 ν

Οστις δε πλούτον, ή υγένειαν, εισιδών


Γαμεί πονηράν, μωρός εστι μικρά γαρ
Μεγάλων αμείνω σώφροσ' ενδόμοις έχειν.
Ducite nunc, ducite uxores, deinde mortem obite venenis ab uxore datis,
vel dolis. Quicunque autem divitias, aut nobilitatem generis, spectans
improbam ducit, stultus est: Praestat enim in domo pudica parva pos
sidere, quam in impura multa.
2 " \ \ / Α'

ν. Επίσταμαι δε και πεπειραμαι λίαν,


ε Α- % Α" Α" Χ/ Λ.

Ως των εχόντων πάντες άνθρωποι φίλοι.


Scio autem, et certo experimento cognovi, omnes mortales divitum fau
tΟres esse,

vΙ. Λύπη μεν άτη περιπεσείν αισχρά τινι


Ει δ' ουν γένοιτο, χρή περιστείλαι καλώς
Α' \ Αν Α'

Κρύπτοντα, και μη πάσι κηρύσσειν τάδε.


Γέλως γαρ εχθρούς γίνεται τα τοιάδε.
Grave est, in calamitatem quamvis turpem incidere Αt si ita contige
rit, oportet probe obtegere et celare, neque hoc omnibus palam facere,
Τalia enim inimicis oblectamento sunt.

xντιI. Strabo ubί supra. Μusg. personas esse monuit Αérοpen, Αtreum,
* Αtrei et Αeropes historiam hac in Τhyesten, fabulaque scenam esse Αrgis
fabula tractatam esse clare docet Scholi Ρeloponnesi. Βeck.
astes ad Αristoph. Vesp. 760. de guo ver 1. Αristoph. Vesp. ν. 760. ibid. Schol.
su sic annotat: εν Κρήσσαι, Ευριπίδου Ατ Μusg.
ρεύς προς την Αερότην κρίνει ταύτα So Βarn. sic:-τούτο δι "Αιδης. Βeck.
phoclis quogue Scholiastes ad Αjac. 1314. π. Εtymolog. Μ. νοce φλήναφος. Ρro
ex Εuripidis Cressis totam Αéropae histo με malim σι. Μusg.
riam enarrat Cressae ergo vocata est Ρost πριν αν Ηeath, cum Sylb. νult
fabula a Cressarum mulierum Choro, fa γάc, aut simile quid, metri causa inseri.
mularum sc. vel comitum Αéropae, quae Βecέ.
ipsa Creta oriunda erat: plane ut Phα ιιι. Stobacus Τit. ΧΧΙΧ. Μιμες,
nissas et Τrachinias a fαεminis, quae Cho ιν. Stobaeus Τit. LΧΧΙΙ. Μusg.
rum constituebant, nomen habuisse con Τres ultimi versus : "Οστις δι πλούτον,
Stat. etc, exstant in Εlectr. 1097. se quodjam
Αrgumentum hujus fabulae primus il monuit Ηeath. Βeck.
lustravit Βentleius Εp. ad Μill, p. 23. s. ν. Stobacus Τit. ΧCΙ. Μιμες.
Vor. VΙΙ. Οι φ
598 Ε U R. Ι Ρ ΙΙΟΙ S

VΙΙ. νόμος δε λείψαν' εκβάλλειν κυσίν.


Μos est reliquias canibus projicere.
vΙΙΙ. Τα δ' άλλα χαίρε, κύλικος έρπούσης κύκλω.
Valeant autem caetera, poculo in orbem eunte.
" Α" Α' Λ' Α'

ΙΧ. Αι δεύτεραί πως φροντίδες σοφώτεραι.


Τί γάρ ποθεί τράπεζα : τω δ' ου βρίθεται,
Πλήρης μεν όψων ποντίων πάρεισι δε
Μόσχων τέβειναι σάρκες, χηνεία τε δαίς,
ν Υ Α' "ν Φ"

Και πεπτα, και κροτητά της ξουθοπτέρου


Πελάνω μελίσσης αφθόνως δεδευμένα.
Curae posteriores sapientiores utique sunt. Ωuid enim mensa desiderat?
φuo cibo non onusta est ? Μarinis obsoniis plena est: adsunt tenerae
vitulorum carnes, et anserinae dapes, et placentae, et intrita, rufae apis
succo afiatim rigata.
ν /2 ν 2/ \ 2 " Ν ν. Α'

Χ. Δείξας γαρ αστρων την εναντιαν οδόν


y

Δήμους τ' έσωσα, και τύραννος ιζόμην.


Οstendens enim retrogradam astrorum viam, populum servavi, et rex
constitutus sum.

ΧΙ. Ου γάρ ποτ' άνδρα τον σοφόν γυναικι χρή


Δούναι χαλινούς, ουδ' αφέντ’ εάν κρατειν.
Πιστον γάρ ουδέν έστιν ει δέ τις κυρεί
Γυναικος εσθλής, ευτυχεί, κακόν λαβών,
Νeque enim sapientis est, fα.minae frana concedere, neque imperium ip
si permittere. Νulla enim fides inest. Quod si quis fα.minam pro
bam sortitus est, fortunatus est, quanquam et sic male habet.

ΟRΕΤΕΝSΕS. *

Ι. Αλλ', ώ Κρήτες, "Ιδης τέκνα,


Τα τόξα λαβόντες επαμύνετε.
Αt, Ο Cretenses, Ιdae soboles, arcubus sumtis, succurrite.

νι. Stobacus Τit. CΧ. Μusg. x. Αchilles Τatius, p. 122. et 140. Εd.
λυτεί μίν emendat Valck. ad Εurip. Ρetav. Αtreum loqui indicat, auctοrem
Ηipp. p. 189. D. Βeck. non nominat. Μusg.
vπ. Αthenaeus Lib. ΙΙΙ. c. 17. Μusg. xΙ. Stobaeus Τit. LΧΧΙV. sec. ΜS.
vΙΙΙ. Αthenaeus Lib. ΧΙ. c. 15. Ver Leidens. Μusg.
ti, quasi esset χαίροι. Μusg. Αpud Βarn. in Ιnc. Βeck.
Ιx. Αthenaeus Lib. ΧΙV. c. 10. Ρlu * Νomen trahere videtur a Cretensi
tarch. Οp. Μοr. p. 2013. Εd. Steph. bus, Jovis Ιdaei sacerdotibus, ex quibus
Versu quarto legendum σάρκι. Dualia Chorum constitisse indicant, guae super
pro pluralibus adhibita ostendimus in sunt adhuc, fragmenta. Ιnter personas
Supplemento notarum ad Supplic. 1003. Dramatis erant Μinos, Pasiphae, Icarus.
κροτητά vocem non satis intelhectam per vid. Schol. ad Αristoph. Ranas 873. Ρor
intriία utcunque reddidimus. Μusg, phyrius de Αbstinent. Lib. ΙV. 19.
Ver. 4. Ηeath, mavult ή χηνεία δαι,, Ι. Schol. ad Αristoph, Ran. 873. Μιμsg.
me spondeus sit in quarta sede, Βeck.
5
Ε' R Α G Μ Ε Ν Τ Α. 599

ΙΙ. ΧΟ. Φοινικογενούς παί της Τυρίας


Τέκνον Ευρώπας και του μεγάλου
Ζανός, ανάσσων
Κρήτης εκατoμπτολιέθρου,
"Ηκω ζαθέους ναούς προλιπών,
Οις αυθιγενής τμηθείσα δοκούς
Στεγανάς παρέχει Χαλύβων πελέκει,
Και ταυρόδετός γ
Ατρεκεις
"Α δε αρμούς κυπάρισσος,
Α εξ / Α' φ

γνόν δε βίον τείνομεν, εξ ου Α"

Διός 'Ιδαίου μύστης γενόμαν,


Και νυκτιπόλου Ζαγρέως βιοτάς
Τάς τ' ώμοφάγους δαίτας τελέσας,
Α' > > Λ' "- y \

Μητρί τ' ορεία δάδας ανασχών,


Και Κουρήταν
Βάκχος εκλήθην, οσιωθείς.
Α' 2 χ/ "/ Λ'

Πάλλευκα δ' έχων είματα, φεύγω


Α" / "ν \ Α'

Γένεσίν τε βροτών, και νεκροθήκης


> > 5 /

Ου χριμπτόμενος τήν τ' εμψύχων


Βρώσιν εδεστών πεφύλαγμαι.
Cho, Phoenissae Τyro ortae puer, Εuropae magnique Jovis proles, Cretam re
gens centum urbibus claram : Αdsum, relicta aede sancta, cui nativa
cupressus, Chalybum securibus excisa, trabes solidas praebet, et glutine
juncta arctas compages, Puram autem vitam duco, ex quo Jovis Ιdaei
τηystes factus sum, et noctivagi Ζagrei cultui epulisque crudivoris va
ledicens, Μatri Rheae faces sustuli, et Curetum assecla audivi, sancte
lustratus... Ωuippe vestes candidas indutus, procul a puerperiis fugio,
et sandapilae non appropinquo, et escam ex animalibus devito.

ΙΟΑΝΑΕ.

Ι. Ες ταυτόν ήκειν φημί τάς βροτών τύχας,


Τον δ' όν καλούσιν αιθέρ, ώ τάδ' εστι δή.
Ι. Ρorphyrius de Αbstinent. ΙV. 19. Τελέσας verti υαledicens, ne secum ipse
Εrotian. Lex. Ηippocrat. v. Ατρεκείς. pugnaret sacerdos hic crudivoras epulas
Versus 6, 7, 8, 9. docte illustrat Βent celebrare se professus, idemque paullo in
leius, Vir Summus, Εp. ad Μillium, p. fra suam ab animalium esu abstinentiam
21. sed ut aliquid tamen Τoupio V. Cl. praedicans, Versu 14. verti, quasi esset
agendum reliquerit, φui Εp. Crit, p. 118. ανίσχον. Caterum neglexi hic vett. Εdd.
bene docet, ταυρόδετο, esse taurino glutine lectiones, quas qui operae pretium putant,
junctus, Legendum ergo cum Βentleio in locis citatis facile invenient. Μusg.
οί, v. 6. cum Τoupίο ταυρόδετος, ν. 8. ejec Εrotian. τoρoλέτω κολληθείσ', Ρorphyr.
to et κραθείσ' et κολληθείσ', utroque sc. τoροδίτω κραθείσ', apud Βarnes, και κολ
vocis ταυρόδετος interpretamento. Ζagre ληθείσ'. Βeck.
us est antiquior ille Βacchus, de quo * Danaesargumentum exstat, fragmen
Νonnus Lib, V. citatus hic a Βarnesίο. to Commeliniano praefixum.
Οι η 2
6ΟΟ Ε U R. ΙΡΙ ΙΟΙ S

Ούτος θέρους τε λαμπρόν εκλάμπει σέλας,


Χειμωνά τ' αύξει, συντίθεις πυκνόν νέφος,
Θάλλειν τε, και μη, ζην τε, και φθίνειν ποιεί,
Ούτω δε θνητών σπέρμα των μεν ευτυχεί
Λαμπρά γαλήνη των δε συννέφει πάλιν.
Ζωσίν τε συν κακoίσιν, οι δ' όλβου μέτα
Φθίνουσ' αιτίoις προσφόροις μεταλλαγαίς.
Similem aio esse mortalium casibus hunc, quem aethera vocant, cui hacc
utique propria sunt. Ηic astate splendidam lucem praebet, et densam
nubem cogens hiemem auget, facitque virescere et non virescere, vivere
et interire, Sic quoque et mortalium genus: aliis serena lux fortunae
nitet, aliis nebula iterum obtegitur. Ηorum prosperitas praeteritis
malis aequalis est: Πli post res beatas infortuniis premuntur, anni con
versionibus similes,

ΙΙ. Φευ τoίσι γενναίοισιν ως απανταχού


Τρέπει χαρακτηρ χρηστός εις ευψυχίαν.
Αh! bene natis ut semper indoles est fortitudine excellens.
ΙΙΙ. Κρείσσων γαρ ούτις χρημάτων πέφυκ ανήρ,
Πλήν ει τις, όστις δ' ούτός εστιν, ουχ ορώ.
Νemo hominum est divitiis invictus. Αut si quis est, φuisnam ille sit,
non video.

1. Stobacus Εclog. Ρhys. c. 10. Vide Quae αιθέρος ίθη hoc loco appellat tragi
Grotium in Εxcerptis.-Ver. 1. lego ται, cus a Virgilio Georg. Ι. 51. cali mores
et τύχαις.-Ver. 8. conjiciebam legen νΟCantuΥ,
dum osse zώσίν τ' ίσον κακoίσιν, οι δ' όλβου
Ventos et varium
cα.li pracdiscere morem.
μίτα. Ζώσιν diuites sunt. Sic nonnun
Ε ζώειν accipiendum esse docent Sui V. Βurmann. ad Ρropert. p. 516. ubi
as, ν. Ζώισκον, et Scholiastes ad Αristoph, sunt νιαίura mores. Εt apud Μanilium
Νub. 395.-Ver. 9. praeclare emendat ΙV. 122. Signorumι πιοres. Lucret. Ι.
Valckenarius V. Cl, ετείοις. Ρro προσ 296. Wenίi
φόροις malim πρόσφοροι, vid. Ρhoeniss, 150. - factis ac moribus aemula magnis
Si προσφιρεί, legas, nimis abundabit litera Αmnibus inveniuntur.
sibilans. Μusg. Jacobs.
Ver. 2. Βarn. τόν θ'-ό, τ' αν εστι δή.-
π, Stobeus Τit VΙΙ. Quod habet
Ver. 4. συντεθείς.-Ver. 7. Λαμπρά γαλή Ρlutarch.
Οp. Μor, p. 146. Εd. Steph.
νη, probante Valck, - ηuod exhibetur aliunde desumtum νίdetur Μusg,
Λαμαρά γαλήνη est e Stob. Grot.-Ver. 8.
Ver. 2. Ηeath. Ρίπει χ. - emendat.
Βarnes. οι ζώσι σ. κ.-Φθίνουσι δ' αυτούς Grot. Πρέπει,
πρόσφορο μεταλλαγα), e conjectura Grotli,
πείτι (pro τρίτι), Ιegi jubet Βr, ηd
φua deceptus Ηeath. correxit φ. δ' αυτοι, Αrisί.
h. e, τινάι, Valck. D. p, 61. post τάλιν Εccles, 425. gui monet, itascribi in
comma, post κακoίσιν colon ponit, et mox cod. ΜS. Reg. Stob. Βeck.
legit Φ. ετείοι, προσφερεί, μ. Βeck. φεύ τοϊσι γενναίοισιν ώς απανταχού
Ες ταυτόν ήκιιν φημί τάς βςοτών τύχας ΤΡΕΠΕΙ χαςακτης χρηντός εί, ευψυχίαν.
Τον δ' όν καλούνιν αιθές', ώ τάδ' ΕΣΤΙ ΔΗ. Scribendum videtur:
Αlterum versum tentavi in Specimine
Εmendatt. c. ΙΙ. p. 12. ΒΛΕΠΕΙ χαςακτής χρηστος εί, ευψυχίαν.
Jacobs.
τόν θ' ον καλούσιν αιθές, 5 τάδ' ΕΣΤ' ΕΘΗ. ιιι. Stobacus Τit. Χ.-Ver. 2. deleve
Νequenunc me pα.nitethujus conjecturae. rim δ. Μusg,
Ε' Ε Α G Μ Ε Ν Τ Α.

πν. "Οστις δόμοις μεν ήδεται πληρουμένοις,


Γαστρος δ' αφαιρών σώμα δύστηνος κακοί,
"- Λ. Α - "- Α'

Τούτον νομίζω και θεών συλάν βρέτη,


Τοις φιλτάτoις τε πολέμιον πεφυκέναι.
Quicunque domo divitiis referta delectatur, et ventrem defraudans miser
corpus male habet, illum crediderim et deοrum simulacra spoliaturum,
et suorum omnium hostem esse,
"Ε Α y ΛΑ ν » Α "- 9 ν ?/ -

ν. Ερως γας αργον κάπί τοις αεγοί, έφυ


ιλεί κάτοπτρα και κόμης ξανθίσματα,
Φεύγει δε μόχθους εν δέ μοι τεκμήριον
Ουδείς προσαιτών βίοτον ηράσθη βροτών,
'Εν τοις Ε έχουσιν ήβητής πέφυκ' όδε.
Αmor enim ignaνum aliquid, et ad ignava factus est, Αmat specula et
capillorum tincturas, labores autem fugit, una mihi res indicio est.
Νemo hominum victum mendicans amore unquam arsit. Αt ille
contra divitibus inequitare solet.
vΙ. Και νυν παραινώ πάσι τοις νεωτέροις,
Μή προς το γήρας τους γάμους ποιουμένους
Σχολή τεκνούσθαι παίδας, ου γαρ ήδονή,
Γυναικί τ' εχθρον χρήμα πρεσβύτης ανής, w

Αλλ' ως τάχιστα και γαρ εκτροφαί καλαί,


Και συννεάζων ήδύ παις νέω πατρί,
Εt nunc moneo juniores omnes, ne senio appropinquante matrimonium
contrahentes sero liberis operam dent; (non enim par voluptas, et
mulieri odiosum quid maritus senescens;) sed quamprimum : nam et
recte educare licet, et grati quid habet filius patre adhuc juvene
adolescens.

vΙΙ. Γυνή γαρ εξελθούσα πατρώων δόμων


Ου των τεκόντων εστίν, αλλά του λέχους,
Το δ' άρσεν έστηκ' εν δόμοις αεί γένος
Θεών πατρώων και τάφων τιμάορον.
Fα.mina enim, domum paternam relinquens, non amplius ad parentes

πv. Stob. Τit. ΧVΙ. Μusg. διαδήμασι βασιλέων ιπέβησαν. Libanius,


Ver. 1. s. Βarnes. - δόμου, - πληρού Vol. Ι. p, 585. Β. επανίβη πράττοντι κα
μενος - δύστηνον. Βeck. κώς. Μusg.
v. Stobaeus Τit. LΧΙV. Ρlutarch. Ver, 1. κάτι τοιούτοις praefert Valck, p.
Οp Μor, p. 1347. habet κάτι τοιούτοις, 7. et τοί, αργοί, a grammatico adscriptum
Ρiersonus bene pro τους έργοι, emendavit interpretationis causa putat.-Ver. 5. Ρro
τεί, αργούς, Verisim, p. 136. Versu ulti ήβητής, Grot. emendavit ηδυπαθής, φuod
πmo lubens equidem legerim αμβάτης, in Βarn. recepit : Salmas. malebat νητύτης,
sessor, pro ήβητής, φuod metro adversatur. quod vix Graecum videtur, Pierson.
Clem. Αlexandr. p. 136. Β. Εd. Ρar. "Εχουσι δ' εμπίφνκεν ήβητής όδε. Ηeath. -
έκδοτον επιθυμίαις, ώ πάσαι επικάθηνται ηγέτης, Valcken, p. 7. vel Εν τιίσδ'
ήδοναί. Εstque ea metaphora ad impoten έχουσ' έφηβος ιμπίφυχ' όδε, vel cum Luza
tem dominationem significandam satis είο, Ε. τ. δ. ίχουσι πίφνκιν ήβητής όδι.
μsitata, Sic Plutarch. Οp. Μor, p, 1541. Βeck.

Οι α 3
6Ο2 Ε U R ΙΡΙ ΠΟ ΙS

pertinet, sed ad conjugium. Αt mascula soboles semper in aedibus


manet, deοrum patriorum et sepulcrorum tutamen.
vΙΙΙ. Ην γάρ τις αινος, ως γυναιξί μεν τέχναι
Μέλoυσι, λόγχη δ άνδρες ευστοχότεροι
Ει γάρ δόλοισιν ήν το νικητήριον,
Ημείς αν ανδρών είχομεν τυραννίδα.
Εst enim proverbium quoddam, faminas fallaciis excellere, viros autem
hasta certius ferire. Νam si fraudibus victoria cerneretur, nos im
perium in viros haberemus.
ΙΧ. Συμμαρτυρώ σοι -

πανταχου -

λελειμμέθα /

ΟΖΟΟΜ γυναικες αρσενων 0ζβί δίχα.


Τibi suffragor: omnes mulieres in omni re semper viris interiores sumus.
Χ. Γύναι, φίλον μεν φέγγος ήλίου τόδε,
ύμ' 405//
Καλόν δε πό0yΤΟυ χευμ, ιδείν ευηνεμιον,
ευή
"ν y γ Λ. Α' y "

Γή τ’ ήρινόν θάλλουσα, πλούσιόν θ' ύδωρ,


Πολλών τ' έπαινον εστί μοι λέξαι καλών.
Αλλ' ουδέν ούτω λαμπρόν, ουδ' ιδείν καλόν,
C - y/ Α Λ. -Ν /

Ως τοις άπαισι και πόθω δεδηγμένοις


Παίδων νεογνών εν δόμοις ιδείν φάος.
Ο mulier, gratum est hoc Solis lumen, suave etiam tranquillam maris
faciem adspicere, quin et terra vernans, et praeda dives: multaque
mihi in promtu sunt pulchra, quae laudem. Αt nihil adeo formosum,
aut adspectu jucundum, guale est orbis est desiderio sauciis videre in
aedibus recens natorum liberorum delicias.
- και γι w > Λ' ν / - -

ΧΙ. Τάχ αν προς αγκάλαισι και στέρνοις έμοις


Πηδών αθύροι, και φίλημάτων όχλω
Ψυγήν εμήν κτήσαιτο ταύτα βροτοί
υχην εμην κτησα το αγάς βρoτοις
Φίλτρον μέγιστον, αι ξυνουσίαι, πάτες.
Νimirum ad ulnas meas et pectus assiliens luserit, et basiorum multitu
dine animum meum sibi devinxerit, hoc enim maximum inter homines
Ρhiltrum est, una assuescere, Ο pater.
ΧΙΙ. Φιλούσι γάρ τοι των μεν ολβίων βροτοι
Σοφούς τίθεσθαι τους λόγους όταν δέ τις
Λεπτών απ' οίκων ευ λέγη πένης ανήρ,
- Λ.

Γελάν εγώ δε πολλάκις σοφωτέρους


Πένητας άνδρας εισορώ των πλουσίων,
ντ. Stobacus Τit. LΧΧΙ. Μusg. 1x. Stobacus Τit. LΧΧΙΙΙ. Μusg.
νπ. Stobaeus Τit, Ι.ΧΧΙΙΙ. Τit. x. Stobacus Τit. Ι.ΧΧV. Versu 3.
LΧΧVΙΙ. Μusg.
Ver. 4. Stob. τιμά όρον. Formam τι- --- osco
reddidi, quasii esset ίσιόν S}
πλούσιον θ' έλως,
ί

μάορον confirmat Valcken, p. 7. s. Βeck. - Μusg.


vπτ. Stobacus Τit. LΧΧΙΙΙ. Μusg. xΙ. Stobacus Τit. LΧΧVΙΙΙ. Μusg.
Ver. 2. Vulgo Μίλλoυσι, φuod jam ΧΙΙ. Stobacυs Τit. ΧΟΥΙΙ. Αthe
Ηeath. correxit. Βeck. naeus, p. 4Ο, Versu secundo Valckenae
Ε' R. Α Ο Μ Ε Ν Τ Α. 6Ο3

Και θεοίσι μικρά χειρι θύοντας τέλη


Των βουθυτούντων όντας ευσεβεστέρους.
Αmant utique mortales divitum sermones prudentes existimare, φuando
autem aliquis egenus et tenui domo ortus sapienter loquitur, ridere.
Αt ego saepe egenos divitibus prudentiores esse video, et qui exigua
dona manu Diis oflerunt, iis sanctiores, qui boves immolant.
9 χι xy "ν x/ Α'
ΧΙΙΙ,
Ουκ έστιν ούτε τείχος, ούτε χρήματα,
Ούτ' άλλο δυσφύλακτον ουδεν, ως γυνή.
Νec murus est, nec pecuniae, nec aliud quidquam adeo difficile custoditu,
ac mulier.

ΙΟΙΙDΥΜΙ. *

Το της ανάγκης ου λέγειν όσον ζυγόν.


Νecessitatis jugum non tale est, ut ferri possit.

ΙΟΙΟΤΥS. +

Ι. Φίλος γάρ ήν μοι, καί μ' έρως έλoι ποτέ


υκ εις το μωρόν, ουδέ μ' εις Κύπριν τρέπων.
Αλλ' έστι δή τις άλλος εν βροτούς έρως
Ψυχής δικαίας σώφρονός τε καγαθής.
Και χρήν δε τοις βροτοϊσι τόνδ' είναι νόμον,
Των ευσεβούντων οίτινές γε σώφρονες
Εράν Κύπριν δε την Διός χαίρειν εάν.
Αmicus enim mihi fuit. Μe autem amor capiat, non ad libidinem,
neque ad Venerem, incitans. Εst enim inter homines amor alius
mentis utique justae, castae et piae. Οportuit quoque hunc mortalium
πmorem esse, ut casti semper pios amarent, Venerem autem, Jovis
filiam, negligerent.

rium sequor pro ηγείσθαι bene τίθεσθαι bulam esse, et videri in ea Licymnii no
corrigentem. Ver. 6. Αthenaeus habet men latere monet. Βeck.
και τοί, θεοίσι μικρά θύοντας τέλη, φuorum Stobaeus Εclog. Ρhys. Τit. VΙΙΙ.
μικρά tantum pro μικρά recepi. Χειρι θύ Verti, φuasi esset στίγειν. Μusg.
οντες videntur esse, φui tribus digitis, se + De Dictye Seriphio, ηui Danaën in
cundum Αristophanem, (Vesp. 95.) aris mari fluitantem sustulit, vid. Ηygin. Fab.
thura injiciunt. Μusg. Ι.ΧΙΙΙ. Αpollodor. Lib. ΙΙ. c. 4.
Ver. 2. Stob. Gesn. ηγείσθαι, Grot. Μusg.
καλήσαι, guod Βarn. recepit. Βeck. 1. Stobacus Εclog. Ρhys. Τit ΧΙΙ.
xΙΙΙ. Stobacus Τit. LΧΧΙV. Ιdem Ιdem Florileg. Τit. V. ex Τheseo, cui
Τit. LΧΧΙΙΙ. Αlexidi tribuit. quidem fabulae ab Αriadna enunciata satis
* Didymi Εratostheni sunt Castor et bene convenirent. Ρlut. Οp. Μor, p. 19.
Ρollux, quorum disceptationem et certa Εd. Steph. Μusg.
men cum Ιda et Lynceo, post Leucippi Ver. 3. s, Valckenar, p. 241. ad frag
aum raptum, hujus tragα.diae argumen menta inc. referebat, putabatque, latuisse
tum fuisse suspicari licet. Μusg. Βarnesium. Βeck.
Valck. D, p. 17. dubia auctoritatis fa
Qη4
604 Ε U R ΙΡΙ Γ) ΙS
Α' Α" Α' 9 Α' Λ'

ΙΙ. Θάρσει τό το δίκαιον ισχύει μέγα.


Βono animo sis: multum valet justitia.
ΙΙΙ. Τυραννικόν τι πόλλ' εφίεσθαι λέγειν.
Τyrannicum quiddam est multa velle dicere.
Ιν. Ει δ' ήσθα μή κάκιστος, ούποτ' αν πόλιν
Την σην ατίζων, τήνδ' αν ευλόγεις πάτραν
" χ/ Α' Α' 2 21 2. - "ν

Ως έν γέ μοι κρίνοιτ’ άνού καλώς φρονείν,"- p "/

"Οστις πατρώας γης ατιμάζων όρους


"Αλλην επαινεί και τρόποισιν ήδεται.
Νisi improbus admodum fuisses, nunquam patriam tuam contemmens,
hanc regionem celebrasses. Quippe apud me non recte sapere existi
metur, gui patriae fines contemnens, aliam regionem laudat, ejusque
moribus delectatur.
ν κw 7- Α Α" Α'
v. Μή νείκος, ώ γεραιέ, κοιράνοις τίθου'
Σέβειν δε τους κρατούντας αρχαίος νόμος,
Cum dominis ne certa, senex, colere autem eos, qui imperium habent,
vetus m08 est,

vΙ. Κύπρις γάρ ουδε νουθετουμένη χαλά,


"Αν τ' αυ βιάζη, μάλλον εντείνειν φιλεί,
Κάπειτα τίκτει πόλεμον εις δ' ανάστασιν
Δόμων περαίνει πολλάκις τα τοιάδε.
Venus enim neque monitis obtemperat, et si vim adhibueris, magis in
tendi solet, deinde odium gignit, et talia sape ad domorum eversio
nem procedunt.
vΙΙ. Πατέρα τε παισιν ήδέως συνεκφέρειν
Φίλους έρωτας εκβαλόντ' αυθαδίαν,
Παιδάς τε πατρί και γαρ ουκ αυθαίρετοι
Βρoτούς έρωτες, ουδ' εκουσία νόσος,
Σκαιόν τι δή το χρήμα γίγνεσθαι φιλεί,
Θεών ανάγκας όστις ιάσθαι θέλει.
Εt patrem ί"Ε
est) commode juvare liberorum amores, pervicacia
dimissa, et beros patris; neque enim ultro expetuntur mortalibus
amores, neque morbus voluntarius est. Ηabet autem stultitiae aliquid,
si quis necessitatem a diis immissam samare satagit.
vΙΙΙ. Είς γάρ τις εστί κοινός ανθρώποις νόμος,
Και θεοίσι τούτο δόξαν, ως σαφώς λέγω,
π. Stobaeus Τit ΧΙΙΙ. Μusg. Ver, 2, ex Μemandri Αdelphis profer
πι. Stobacus Τit. ΧΧΧVΙ. Μusg. *ur apud Stobaeum Grotii, Τit. 44. sed in
πν. Stobaeus Τit. ΧΧΧΙΧ. πόλιν et Stob, Gesn. rectius cum pracced. jungί
πάτραν alterum in alterius locum migras tur. Ηeath,
se videtur. Μιμsg. vΙ. Stobacus Τit. LΧΙV. Galen. de
Ver. 3. Ηeath. corrigit: "Ως εύ γί μοι. Ηippocr, et Ρlaton. Lib. ΙV. Μusg.
Βeck. Ver. 1. Galen. ουδέν, φuod probat Ηeath.
ν. Stobacus Τit. ΧLΙV. Μιμες, Βeck,
ντι. Stobacus Τίt. LΧΧΧΙΙΙ. Μusg.
Ε' R Α G ΜΕ Ν Τ Α. 605

Θηρσίν τε πάσι, τέκνα τίκτουσιν φιλεν,


Τα δ' άλλα χωρίς χρώμεθ' αλλήλων νόμοις,
Una enim est communis hominum lex, eademque diis recepta, ut firma
sit, ferisque porro omnibus, ut parentes sobolem suam diligant, Quoad
reliqua moribus alii.ab aliis discrepamus.
Ιx. "Οντων δε παίδων και πεφυκότος γένους,
Καινους φυτεύσαι παίδας εν δόμοις θέλεις,
1) Τη Α' "ν Α' Α'

Εχθραν μεγίστην σοίσι συμβάλλων τέκνοις.


Cum liberi tibi sint, et proles succreverit, alios in aedibus liberos procreare
cupis, inimicitias manifestas inter eos seminans.
1 y y Α' 9 Α Υ χ" Α" Α'

Χ. Εις δ ευγένεια, ολιγ, έχω φράσαι καλά


Ο μεν γαρ εσθλος ευγενής έμοιγ ανήρ,
Ο δ' ου δίκαιος, κάναμείνονος πατρός
Ζηνός πεφύκη, δυσγενής είναι δοκεί.
Γe nobilitatis laude pauca tantum dicere habeo. Quicunque enim virtu
te praestat, mihi nobilis est. Αt injustus, licet patrem agnoscat ipso
Jove clariorem, ignobilis videtur.
ΧΙ. Φευ, φεύ, παλαιός αινος ως καλώς έχει.
Ουκ αν γένοιτο χρηστός εκ κακού πατρός,
Αh! ah ! vetus adagium φuam recte se habet. Νunquam bonus vir ex
improbo patre nascatur.
ΧΙΙ. Μή μοί ποτ είη χρημάτων νικωμένω
Κακό γενέσθαι, μηδ' όμιλοίην κακοίς.
Νunquam mihi contingat, muneribus corrupto, virtutem deserere, neque
cum malis assuescam.

ΧΙΙΙ. Πολλοίς παρέστην καφθόνησα δή βροτών,


"Οστις κακoίσιν, εσθλός ών, όμοιος ή,
Λόγων ματαίων εις άμιλλαν εξιών.
Το δ' ήν άρ' ουκ ακουστόν, ουδ' ανασχετον,
Σιγάν κλύοντα δεινά προς κακιόνων.
Μultis mortalium adfui, animogue succensui, φuoties bonus aliquis im
probis similem se reddidit, ad sermonum inanium certamen descen
dens. Αt hoc neque auditu honestum, neque tolerabile est, tacere a
deteriore conviciis lacessitum.

ΧΙV. Δοκεις τον άδην σών τι φροντίζειν


ξή
γόων 2

vΙΙΙ. Stobacus Τit. Ι.ΧΧΧΙΙΙ.-Ver. Ver. 2. Αpud Αntonium Μelissam c.


2. verti, quasi esset σαφώς έχειν. Μusg. 217. est - ου καλώς έχει. Βeck,
Ver. 2. Ρro τούτο Ηeath. mavult τ' αυ- xrr. Stobacus Τit. ΧCΙΙΙ. (et ΧCIV.)
τό. Βeck. Μusg.
1x. Stobacus ibid. Μusg, Βarnes. in Frag. Cresphontis. Βeck.
Ver. 3. Βarnes, συμβαλων. Βeck. ΧΙΙΙ. Stobaeus Τit. CVΙ. v. 1. Φθονιίν
x. Stobacus Τit. LΧΧΧVΙ. Μusg. succensere est et in Τelepho. Μusg.
xΙ. Stobaeus Τit. ΧC, Μusg. Ver. 4. 5. non eidem personae, cui prae
6Ο6 Ε U R ΙΡΙ ΙΟΙ S

Και παιδ' ανήσειν τον σόν, ει θέλεις στένειν;


Παύσαι βλέπουσα δ' εις τά των πέλας κακά
Εάων γένοι' αν, ει λογίζεσθαι θέλοις,
• Λ. Κ «ν. * Λ "-

Οσοι τε δεσμούς εκμεμόχθηνται βροτών,


"Οσοι τε γηράσκουσιν ορφανοί τέκνων,
Α' » » Σ» Α' 2 Α'

Τούς τ' εκ μεγίστης ολβίας τυραννίδος


Το μηδέν όντας ταύτά σε σκοπείν χρεών.
Ρutasne, Οrcum tuorum ploratuum rationem habere, et puerum tuum
-- ie ?
-

dimissurum, si gemere pergis: Desine ergo, aliorum enim mala in


tuens tranquillior fias, si considerare volueris, quot homines vinclis
consumantur, guoι etiam senescant liberis orbi, denique alios ex prae
potenti et beata tyrannide ad nihilum redactos: haecte cogitare oportet.
Χv. * * τί μ' άρτι πημάτων λελημένον
Ορθοίς,
Quid me erigis nuper admodum miseriarum2
/ Α' y 9 2 Α' Α'

ΧVΙ. Νέος, πόνοισι δ' ουκ αγύμναστος φρένας.


Juvenis adhuc, sed animum curis non inexercitatus.
2 Α ν "' "Υ Λ » Υ.

ΧvΙΙ. Ανήρ γαρ, όστις ήδεται λέγων αει,


Λέληθεν αυτόν τοις ξυνουσιν ών βαρύς.
Cuisquis multa loquendo delectatur, is non intelligit, se praesentibus esse
molestum.

ΕRΕΟΗΤΗΕUS. *
ν Α' "' * - Α'

Ι. Τάς χάριτας όστις ευγενώς χαρίζεται,


"Ηδιστον εν βροτούσιν, οι δε δρώσι μεν,
Χρόνω δε δρώσι, πολλώ δυσγενέστεροι,
Βeneficia guando aliquis liberaliter confert, gratissimum hominibus est:
qui vero faciunt, sed post longum tempus faciunt, minus liberales ha

cedentes, tribui debere censet Ηeath. xvΙ. Stobacus Τit. LΠ. Μusg.
Βeck. xvΙΙ. Stobacus Τit. ΧΧΧVΙ. ed. Gesn.
xrv. Ρlutarch. Οp. Μor, p. 184. Εd. Μusg.
Steph. Danaen alloquitur Dictys, v. 5. * Ηujus fabulae argumentum breviter
negat Βeutleius, εκμεμόχθηνται bene Grae enarrat Ρlutarchus Ρarallel. Μinor. Ερεχ
cum esse. Μihi certe nullum verbi istius θεύς, inφuit, προς Εύμολπον πολεμών, έμα
passivi in promtu est exemplum, nec ta θε νικήσαι, εάν την θυγατέρα προθύση, και
men ausim dicere, poètas hanc licentiam συγκοινωνήσας τη γυναικι Πραξιθέα προίβυνε
sibi non permisisse, Μusg. την παίδα, μίμνηται Ευριτίδης εν Ερεχθεί,
Βarnes. ad Danaën retulit.-V. 4. Gro pag. 553. Εd. Steph. Ρaria habet Dema
tius correxit, Ράον φίροι, αν, φuod recepit ratus apud Stobacum Τit. ΧΧΧVΙΙΙ.
et tuetur Βarn.-V. 5. Βarn. ιμμιμόχθην Vide et Lycurgum in Leocratem. Τheon
ται. Βeck. porro ad Αrat. Ρhaenom. 171. auctor est,
Schol. in Soph. Αjac, 798. Μusg. Εrechthei filium, secundum Εuripidem,
Ιn ed. Schol. Soph. gua usi sumus, est Ηyadum nomine, in cα-lum translatum
λιλησμίνην, et sic quoque Ηeath. laudat. fuisse Μusg.
Βeck, 1. Lycurgus in Leocratem, qui et Ρra
Ε' R Α G Μ Ε Ν Τ Α. 6Ο7

y W δε δ Α' ν 9 ν ". Σ%. •

Εγώ δε δώσω την εμήν παίδα κτανειν


Λογιζομαι δε πολλά πρώτα μεν πόλιν 5
Ουκ άν τιν' άλλην τήσδε βελτίω λαβείν.
Η πρώτα μεν λεώς ουκ επακτος άλλοθεν,
Σ»

Αυτόχθονες δ' έφυμεν αι δ' άλλαι πόλεις 2

Πεσσών ομοίως διαφοραίς


ξ εκτισμέναι,
γ.
β * »

"Αλλαι παρ' άλλων εισιν εισαγώγιμοι. 1Ο

"Οστις δ' απ' άλλης πόλεος οικίζη πόλιν,


Αρμός πονηρός ώσπερ εν ξύλω παγείς,
Λόγω πολίτης εστί, τοις δ' έργοισιν ού,
Ει δε πάρεργον χρή τι κομπάσαι, γυναίκες,
Ουρανόν ύπερ γής έχομεν ευ συγκεκραμένον,
"Ιν' ούτ' άγαν πύρ, ούτε χειμα συμπιτνεί.
"Α δ' Ελλάς Ασία τε τρέφει κάλλιστα
Της γε δέλεαρ έχοντες συνθηρεύομεν.
Dentur. Εgo vero filiam meam interficiendam dabo: multa autem
mecum reputo : primum me nunquam aliam urbem, quae hac praestan
tior sit, habituram ; cui primum cives non aliunde migrarunt, sed indi
genae sumus: aliae vero urbes, velut calculorum transpositionibus con
ditae, incolas habent alios aliunde commeantes. Οιui vero ab alia urbe
migrans aliam incolit, velut trabs vitiosa cum tignis commissa, verbo,
non re, civis est. Quod si extra rem propositam gloriari licet, amicae;
cα-lum superne habemus bene temperatum, nec caloribus nimiis, nec
frigoribus, obnoxium; quae autem delicatissima fert Graecum vel Αsi

xitheam loqui docet. Ρlutarch. Οp. Μοr. "Α δ' Ελλάς Ασίς τ' εκτρέφει κάλλιστ', αι!
1073. Εd. Steph.-Versu 3. metrum la Της γης δέλεας έχοντες, ου θηςεύομεν.
horans non ιιno modo restitui potest.
Μihi simplicissimum videtur χρόνω δε πολ Docet Ρlutarchus in Τhemistocle, p. 221.
λό δρώσι.-V. 9. Ρlutarchus habet διαφο Εd. Steph. Reges antiquos Αttica popu
ρηθείσαι βολαίς, sed calculi, sive τεσσοί, lum a rerum nauticarum studio dedita
non jaciebantur , id enim κυβεία, proprium opera avertisse, Vide et in Τheseo, p.
erat.-V. 1Ο. idem Ρlutarchus minus rec 14. τής γής δέλεαρ, ut in Τroasin, v. 702.
te habet εξαγώγιμοι.-V. 11, 12, 13, apud δέλεαρ σών τρότων.-V. 20, 21. aperte men
Ρlutarchum non exstant, gui versum de dosi sunt. Lego: Πόλεως δ' απάσης τούνoμ'
cimum φuartum et quatuor sequentes sine έν, τολλοί δέ μιν Νέμουσι-V. 25. pro ενός
ulla hiatus nota decimo subjectos exhibet. viri docti legunt εί;, vel έμός.-V. 27. pro
Contra, τ. 14, 15, 16, 17, 18, a Lycurgo θήλεως legendum vel θήλεος, vel cum
omittuntur.-V. 14. pro ει δι πάρεργον Grotio θηλειών.-V. 31. facile tollitur a
metri causa emendem ει δ' ες πάρεργον. Ιn napaestus in secundo loco, legendo μή σχή
fine ejusdem versus nonnihil difficultatis ματ, άλλως.-V. 36. Μetrum laborat,
creat vox γυναίκες, sive γύναι scribas cum cui succurrendum forte legendo: Ζήν παί
Εd. Steph. Ρrius metro adversatur, alte δας έθελον.-V. 39, 40. sic restituit Τyr
rum sententia; modo recte colligimus ex whittus: στέφανος είς μιά μόνη Πόλεως θα
ν. 41. et άνες, emendata ν. 49. scriptura, νούση τήσδ' ύτερ, δοθήσεται.-V. 41. pro
Ρraxitheam, Εrechthei uxorem, maritum δύ Ιegendum δύο θ'.-V. 42. recepi Gro
hic alloqui. Suspicor, auctοrem dedisse tianum Σώσει τί pro ώς εί τι.-V. 46, 47.
φίλαι, φua voce, ad Chorum se convertens, manifeste corrupti: vide, lector, an sic
uti potuit Praxithea, eamque a Ρlutarcho emendandi sint :
perspicuitatis gratia in γυναίκες mutatam. - * - "..» ! ...Υ -

-V. 15. legendum metri gratia κεκραμέ Ούκσυν αταντά νύν εμοι σωθήσεται,
νον.-V. 17, 18, sic forte corrigendi: "Αεξουσί τ' άλλοι τήδί γ', ει σώσω, τόλι,
"-
6Ο8 Ε U R ΙΡΙ ΙΟΙS

ΣΥ " - ΨΑ" "/ Λ.

Επειτα τέκνα τούδ' έκητι τίκτομεν,


"Ως θεών τε βωμους πατρίδα τε ρυώμεθα,
Πόλεως δ' απάσης τούνoμ' έν πολλοίς δέ μιν
Νόμοισι, τούτους πως διαφθείραί με δει,
Εξόν προ πάντων μίαν υπερδούναι θανείν,
Είπερ γαρ αριθμόν οίδα, και τουλάσσονος
Το μείζον, ενός μεν οίκος ου πλειον σθένει, 25
Πταίσας, απάσης πόλεος, ουδ' ίσον φέρει.
Ει δ' ήν εν οίκοις άντι θήλεως στάχυς
Λ' "ν -

"Αρσην, πόλιν δε πολεμία κατείχε φλόξ,


y x/

Ουκ άνμιν εξέπεμπον εις μάχην δορός


Θάνατον προταρβούσ’. αλλ' εμοί γ' είη τέκνα,
4\ Α Λ. \ y » Α' Α.

Α και μάχοιτο και μετ' ανδράσιν πρέπoι.


\ / ν Χ". "

Μή σχήματα δ', άλλως εν πόλει πεφυκότα.


aticum solum, nostra terra delectati, non sectamur. Ρraeterea, liberos
ob hoc ipsum procreamus, ut deοrum aras et patriam tutemur. Urbis
autem universae unum nomen est; multi aulem eam incolunt. Ηos
exitio dare quomodo mihi fas est ? Νam si numerandi artem intelligo,
et plura a paucioribus internosco, una domus afHicta non plus valet uni
versa urbe, nec damnum acquale sustinet. Ωuod si domi apud me es
set vice fα mininae seges mascula, et incendium hostile urbem invade
ret, annon ipsum in belli certamen misissem, ne periret, metuens?
Αt mihi liberi sunto, gui et pugment et inter viros emineant, non spe
cies tantum virorum, inutiliter in urbe genita, Μatrum vero lacrymae,

Solent certe ambitiosis atque invidis hu Αφροδίτης, Soph, χρυσίας ελπίδος. ΟΕd.
jusmodi cogitationes obversari, Lysander, Τyr. 161, Γοργόνος nomine Μinervam ve
teste Ρlutarcho, ήχθετο την πόλιν όρων υφ' nire docui ad Ηelen, 1315, Κρανιία, has
4αντού μεν αυξανομένην, υφ' ετέρων δε βασι ια. vid. Suidam et Ηesychii interpretes,
λευομένην.-V. 48. utcunque expedire li εν πόλεω, άκροις, i. e, in Αcropoli, sive ar
cet, legendo: Εκείνο 2', ώ το πλείστον ευ ce Αtheniensium, ubi Μinervae άγαλμα
καιρώ μέρος, Νempe εκείνο έμοί ασαντά ορθόν erat, hastam manu tenentis Ρausan.
V. 49. formula est, ουκ έσθ', neque adeo p. 22. De cultu ejus sic Statius Τheb.
cum sequentibus connecti, debet. Vid, ΙΙ. 91. Dίναφue severas Fronde ligare co
qua dixi ad Εlectr. 1059. Frequentatpra, ηιαs et spargere.fioribus haslam. Αb alie
aliis Libanius. Ibid. άνερ pro άτες Vale nigenis eam coronari tanquam rem detes
kenarii V. Cl. emendatio est, in notis ad tabilem memorat. Εadem fere Romanis
Ρhα.niss. 1ο22. proposita.-V. 50. legen religio, Cicero: mos a majoribus ίradi
dum θισμί' ούτι, ικβαλεί.-V. 51, 52, 53, tus - μt monumenια majorum ila suorumι
54. res omnino conjecturis agenda est. φuisφue defandal, μι εα ηg orrιari qμίdenι
Vide igitur, an scopum tetigerim: γιomine alieno sinat. In Verrem IV. 36.
Ουδ' αν τελείας χρυσίας τε Γ•ς γένος "Εγωγι pro εγώ και γι aliorum emendatio
Κρανείαν, όςθην στάσαν εν πόλεως ακςοις, est. Μιμsg.
Είμoλτος, ουδε Θς άξ αναστίψει λιώς Ver. 3. Βarnes, edidit χρόνω δι πολλώ
Στεφάνοισιν, οίσιν ουδαμού τιμητία, vel θαν. δς. 2.-V. 9. s Ρlutarchi lectionem rece
μαστέα piι Βarnes. iξαγώγιμοι sunt lraduces, colo
ηία, auct. Ηeath.-V. 11. Βarnes. οικίζει.
σίλειο, epithetum est deοrum principum. -V. 15-18. Βarnes. in Ιnc. habet, ubί
Vid. ΑΕschyl. Sept. Τheb. 173. Supplic. Ει δή τάρ. - γύναι- εύ κεκραμίνον-κάλ
535. Αntholog. Reisk. Εp. 488. χρυσίας, λιστα τρέφει Τήσοί γε δέλεας ενταύθα συνθ,
suαυis, dilecία. Sic Μimmermus: χρυσής Ρostremos hos versus ita scribί νult
Ε' R Α G Μ Ε Ν Τ Α. 609

- Μ. Λ Α δ Α' > Α' Α' Α"

Τα μητέρων δε δάκρυ όταν πέμπη" , τέκνα,


\ * ΟΝ Α' y , Α' "

Πολλους έθήλυν εις μάχην όρμωμένους.


Μισώ γυναίκας, αίτινες προ του καλού 35

Ζήν παίδας είλοντο, και παρήνεσαν κακά.


Και μην θανόντες γ' εν μάχη
Τύ γ'
πολλών μέτα \ χΗ Α' 2 11

ύμβον τε κοινόν έλαχον, εύκλειάν τ' ίσην.


Αν ? «ν ΦΜ ν " «Υ Λ Α'

Τη μή δε παιδί στέφανος, ή μία μόνη


Α "w «ν ζΥ "

Πόλεως θανούσα τησδ' υπερδοθήσεται 4Ο

Και την τεκούσαν και σε, δύ' ομοσπόρους,


Λ' φ Α' Α' και ν Α ν \

Σώσει τί τούτων ουχί δέξασθαι καλόν,


ν > * Α' \ Α' Κ Α' Α'

Την ουκ έμήν γε, πλην φύσει, δώσω κόρην


Θύσαι πρό γαίας ει γας αιρεθήσεται
Πόλις, τί παίδων των εμών μέτεστί μοι; 45

Ούκουν απαντά γούν εμοί σωθήσεται,


liberos dimittentium, multis in prαclium euntibus animum effamina
runt. Οdi mulieres, qui honestate posthabita, liberos vivere cupiunt,
et ignaviam suadent Quin et in prαclio interfecti cum multis aliis
commune sepulcrum et laudem parem obtinuissent. Αt meae natae
singularis corona tribuetur, uni solique pro universis immolata, Sed
et matrem et te, [Εrechtheu] et duas sorores ab exsilio redimet. Εc
φuid horum noτι libenter amplecti decet? Dabo crgo natam, nullo
jure meam, nisi quod peperi, pro patria immolandam. Νam si urbs
capta fuerit, guem ego fructum liberorum meorum percipiam? Ιllud

Ηeath: "Α δ' Ελλάς Ασία τι τρέφει κάλ que praeterea δυσγενέστεροι nude positum
λιστα δή Τήσδί γι δέλεαρ έχοντες ου θηρεύο aispliceat, legendum conjeci:
μεν.-V. 21. Βarnes. - πολλοίς δ' ένι.-
V. 25. Βarnes. - εί, μ. οίκος ου πλέον σθ, χρόνω δε δgώσι πολλά δυσγενέστεροι,
-V. 27. θηλειών Βarnes.-V. 3Ο. pro "Α Του πολλά sic positi duo exempla praebet
νulgo Αι.-V. 31. Μή σχήματ’ άλλως, ed. Sophocl. Εlectra. ν. 415. πολλά τα σμι
Βarnes.-V. 36. Βarnes. είλον.-V. 39.
κροί λόγοι"Εσφηλαν ήδη. et ν. 605. "ον πολ
Ηeath. - η μόνη μία.-V. 41. Βarnes. λά δή με σοι τρέφειν μιάστορα Ετητιάσω. -
και δύω γ' ο. Valck. ad Phoeniss. 1022. le Μetri vitio alia sese corruptela prodit in v.
git καί σι, δύο θ' ο.-V. 46. s. Βarnes. sic 36.
cxhibet: Ο. άταντα γούν έμ. σ.- Την δ' ι.
σ. π.-V. 5Ο. Valck. ad Phαn. 1. 1. le Μισώ γυναίκας αίτινες τgo του καλού
git:-θίσμ' όστις ε.-V. 52. Τridentem Ζήν ταϊδας είλοντο και παςήνισαν κακά
Gorgoni tribui non posse docuit etiam Μusgravius pro είλοντο a poétae manu ίθι
Ηeath-V. 54. Grotii conjectura Στι λον profectum esse suspicatur. Quod cum
φάνοισι δ' ιχθρός ού, τ. recepta a Βarnes, nimis a vulgata scripturae literis absit, scri
-V. 59. Βarnes. - εγώ, και β. Valck. ad bendum puto
Ρhα.n. restituit - έγωγι ρ. Βeck.
Μισώ γυναίκας αϊτινις προ του καλού
Τάς χάς ιτας όστις ευγενώς χαρίζεται Ζήν παίδας ΕΙ"ΧΟΝ και παςήνισαν κακά.
"Ηδιστον εν βρετοίσιν οι δι δgώσι μίν
χρόνω δι δρώσι, πολλώ δυσγενέστεροι, 0dio ηιulieres habeo, φιμα liberorum υίtam
ήoneslati et gloria practulerunt. Μox τ.
Corruptelam tertii versus metri vitium in 39. legitur:
dicat. Μusgravius leni verborum trans ΤΗ, ΜΗι δε παιδί στέφανος Η ΜΙΑ ΜΟΝΗ
positione rem peragi posse putans, emen
davit: χρόνω δε τολλό δρώσι. Cum tamen Πόλεως θανύοσα τήσδ' υπες δοθήσεται»
χρόνω jam per se indicet, post longum Ρarum placet hoc in loco sagacissimi alias
temporis intervallum aliquid fieri (confer Τyrwhitti emendatio - στέφανος εί, μία
Valcken in Τheocr. Αdon, p. 210.) cum μόνη. neque satisfacit Ηeathii conjectura,
Ε U Η Ι Ρ ΙΙΟΙ S

"Αρξουσί τ' άλλοι τήνδ' εγώ σώσω πόλιν.


Εκείνο δ', ού το πλείστον εν κοινώ μέρος
Ουκ έσθ', έκούσης της έμής ψυχής άτερ,
Προγόνων παλαιά θεσμία τις εκβαλεί. 5Ο

Ουδ' αν τελείας χρυσέας τε Γοργόνος


Τρίαιναν, ορθήν στάσαν εν πόλεως βάθροις,
Εύμολπος, ουδε Θραξ αναστρέψει λεως,
Στεφάνοισιν ουδαμού τιμήσεται.
Χρήσθ', ώ πολίται, τοις εμoίς λοχεύμασι, 55

Σώζεσθε, νικάτ' αντί γαρ ψυχής μιάς


Ουκ έσθ' όπως ου τήνδ' εγώ σώσω πόλιν.
"Ω πατρίς, είθε πάντες οι ναίουσί σε
Ούτω φιλoιεν, ώς έγωγε ραδίως
Οικομεν άν σε, κέδέν αν πάσχοις κακόν. 6Ο

ergo in mentem mihi nunc non venit, εervabitur urbs, sed alii in urbe,
si eam servavero, imperabunt: sed illud potius, quo maximam partem
felix sum. Νon fiet: me quidem volente, Ο conjux, memo prisca
majorum instituta subvertet; mec invicta aureaeque Palladis hastam, in
arce summa rectam stantem, Εumolpus, aut Τhracius populus, coro
nabit coronis, ηuibus eam minime honorari fas est Αgite, Ο cives,
partu meo utimini: sospitamini: vincitote: nihil una anima impedi
mento erit, ne urbem hanc sospitem praestem. Ο patria, utinam om
nes, qui te incolunt, aeque, ac ego, amarent: quiete te obtineremus, nec
ullum damnum paterere.

legentis: η μόνη μία. Μihi in mentem "ο δ' άρτι θάλλων σαςκι, διοτετης όπως
venit Αστής ατέσβη, τνεύμ' αφεις εις αιθέζα
Τη μή δε παιδί στέφανος ΤΙΜΗΣ, ΜΟΝΗ, ΜΙΚΡΟΝ ΔΕ ΣΩΜΑ.

Πόλεως θανούση τήσδ' ύπες, δοθήσεται.


Ut paucis dicam, Εuripides mihi scripsis
Μede autem filiae honoris corona imponetur, se videtur
φuandoquidem una inυenία est, φιμα mor
tem pro cίυίιαιe obίret. στέφανος τιμής υι - - πνεύμ' αφεις ες αιθέρα
στίφανος ευκλείας apud Εuripid. Suppl. ν. ΕΛΥΤΡΟΝ Δ' ΕΣ ΑΙΑΝ.
525. confer Valckenaer, ad Phα.n, p. 463.
Simonides Εpigr, in Αnal. Vet. Ροέt. Τ. Εgregie firmatam video hanc paulo auda
Ι. p. 133, ciorem conjecturam versu Αdmeti cujus
dam apud Lucian. in Demon. repetito in
Ούτος Αδειμάντου κείνου τάφος ού διά βουλήν Αnal. V. Ρ. Τ. ΙΙ. p. 308.
Έλλην ελευθερίας αμφίθετο στέφανον,
Γαία λάβ' Αδμήτου ΕΛΥΤΡΟΝ, βή δ' εις θιών
Si cui orationis structura in emendatione
αυτός.
nostra paulo durior videatur, legat ille
transpositis verbis : "Ελυτρα autem vocantur guacunque vela
ΤΙΜΗΣ δε παιδί στέφανος ΤΗ, ΜΗ, μόνη, menta sive putamina, Εustath, in Οdyss.
πόλεως θανούση τήσδ' ύτες, δοθήσεται,
Α'. p. 1389. ed. Rom. Μεταπλάττουσι δί
αυτήν τη αλληγορία εις το καθ' ημάς σώμα
Valckenaerius in Diatribe Cap. VΙ. in ώς συγκαλύπτουσαν εντός δίκην ΕΛΥΤΡΟΥ
φuo Αnaxagorea quadam de duobus re τον ψυχικόν μάργαρον. Εadem fere meta
rum creatarum principiis docte persequi phora utiιur Ιncertus Αuctor Εpigram.
tur, egregie nonnulla disputavit de loco ΙΟ ΟΧΙV.
Εuripidis apud Ρlutarch. Τ. ΙΙ. p. 416.
C. D. a prioribus Εuripideorum editori - Ες ουςανίας ας ατας τους
bus negligenter tractato ψυχή ταπταίνει σώμ' αποδυσαμίνη.
Ε' R. Α G Μ Ε Ν Τ Α. 61 1

ΙΙ. Ορθώς μ' επήρου, βούλομαι δέ σοι, τέκνον,


(Φρονείς γάρ ήδη καποσώσαις αν πατρός
Γνώμας φράσαντος, αν θάνω) παραινέσαι
Κειμήλι εσθλά, και νέοισι χρήσιμα.
Βραχεί δε μύθω πολλά συλλαβών ερώ, 5

Πρώτον φρένας μεν ηπίους έχειν χρεών


Τώ πλουσίω δε, τώ τε μη, διδους μέρος,
"Ισον σεαυτόν ευσεβείν πάσι δίδου.
Δυοίν παρόντoιν πραγμάτοιν προς θάτερον
Γνώμην προσάπτων την εναντίαν μισείν. 1Ο

Αδίκως δε μή κτώ κτήματ’, ήν βούλη πολύν


Χρόνον μελάθροις εμμένειν τα γάρ κακώς
Οίκους εσελθόντ' ουκ έχει σωτηρίαν.
"Εχειν δε πειρώ τούτο γάρ τό τ' ευγενές
Και τους γάμους δίδωσι τους πρώτους έχειν. 15

Εν τό πένεσθαι δ' έστιν ή τ' αδοξία,


Κάν ή σοφός τις, ή τ' ατιμία βίου.
Φίλους δε τους μεν μη χαλώντας εν λόγοις
Κέκτησο, τους δε προς χάριν συν ηδονή

Τη σή πονηρούς κλείδρoν ειργέτω στέγης,
Ομιλίας τε τας γεραιτέρας φίλει,
Ακόλαστα δ' ήθη, λαμπρά συγγελάν μόνον,
Μίσει βραχεία τέρψις ηδονής κακής.
Εξουσία δε μήπoτ' εντυχών, τέκνον,
Αισχρούς έρωτας δημοτών διωκάθειν, 25

"Ο και σίδηρον άγχόνας τ' εφέλκεται,


Μaximus Τyr. Diss. ΧVΙ. 2. p. 288. Η tan poéta, sive Εuripides sive alius:
δί ψυχή εκδύσα του σώματος επλανάτο εν τω
αιθέρι. Ceterum confer Μoschion, apud Ουχεύδει Διός
Stob. CΧΧΙΙ. p, 611. Ιncerti Εpigram. Οφθαλμός εγγύς δ' έστι και ΠΟΡΡΩ ΠΟΤ"
ΙDΧLΙV. Pythagor, v. 7ο. Αlexid. apud "ΩΝ,
Diogen. Laért. in Vit. Platonis. Αlia
vide apud Valckenaer in Diatr. 1. c. φuae emendatio egregie firmatur Ιncerti
Εuripidis esse videtur guod legitur in cujusdam autoris versu, in eodem titulo
ΕΕ"
ΥΟt.
Ρhysicis Stobaei. Τ. VΙΙ. p. 119. servato, p. 125.
Πόρρω γάς έστώς ο θεός έγγυθεν κλύu.
- Ουχ ιύδει Διός Εt sic semper sibi opponuntur τά εγγύς
Οφθαμλός εγγύς δ' έστι καί ΠΕΡ"ΩΝ ΠΟΝΩ. et τά πόρρω όντα. Stob. Εcl. Ρhys. Τ.
ΧΧΙΙ. Καίει τα πόρρω τάγγυθεν εύκρατ’
Sic ΜS. - Grotius dedit ex conjectura: ίχει. ut Valcken. emendavit hunc locum.
- και παρών πόνω Μaximus Τyr. Diss. ΧΧΧ1V. p. 405.
Αι των θυμιαμάτων οδμαι και τους πόρρω ον
in quo sensum desidero. Scripserat forsi σι προσέβαλον, Jacobs.
612 Ε U R. ΙΡΙ ΙΟΙ S

- Α

Χρηστών πενήτων ήν τις αισχύνη τέκνα,


ν ν y 1","

Και τους πονηρούς μή ποτ' αύξειν εν πόλει.


ν y /

Κακοί γαρ εμπλησθέντες ή νομίσματος,


"Η πόλεος εμπεσόντες εις αρχήν τινα, 3Ο
- Λ'

Σκιρτώσιν, αδόκητ' ευτυχησάντων δόμων,


y ? 7- Α' Α' και " Λ'

Αλλ', ώ τέκνον, μοι δος χέρ, ως θίγη πατήρ,


\ ν ? 9 » - y 9 Α" »

Και χαίρ, υπ' αιδούς δ' ου λίαν ασπάζομαι.


ν * ".

Γυναικόφρων γάρ θυμός ανδρός ου σοφού.


Recte me interrogasti, nec tibi, Ο fili, recusem (jam enim tibi consulere
potes, et memoria custodire sententias a patre suggestas, siipse moriar)
praecipere monita salubria et juvenibus utilia. ΤΒrevi autem oratione
multa complectar: Primum φuidem mentem placidam tenere oportet :
et diviti et egeno simul colloquens, aqualem te praebe probo cuicunque,
Duobus negotiis eodem tempore propositis, uni animum applica,
alterum differens, Divitias inique ne acquirito, si cupis diu in
aedibus manere: nam quae injuste domos intrant, periculo non carent.
Αt acquirere operam dato: hoc enim et nobilitatem et conjugia beatis
sima conciliat. Εgestatem vero comitatur vilitas et contemtus, etiamsi
sapiens quis fuerit. Αmicos vero comparato, qui in sermonibus sen
tentiam suam non deserant, qui voluptatis tuae causa gratiam impro
bitate captent, eos janua tua a domo arceat. Consuetudinem seniorum
sectare, at ingenia impura, in risu tantum excitando acria, fugito :
non diu delectat voluptas improba. Νunquam potestatem adeptus
turpes amores civium venare, quod et cades et suspendia secum trahit,
si quis proborum pauperum liberos constupraverit. Νeque improυos
in civitate promove, hi enim, vel pecunia abundantes, vel magistratum
quemvis in urbe nacti, lasciviunt, domo praeter spem amplificata. Αι,
Ο fili, dextram patri, ut tangat, porrige et vale: prae pudore autem
non multum te amplector, animus enim mollior justo hominem
sapientem dedecet.
ΙΙΙ. Ολίγους επαινώ μάλλον, ή πολλούς κακούς.
Ρaucos malim, quam multos ignavos.

ΙΙ. Stobaeus Τit. ΙΙΙ. et ΧΙV. et Ver. 7. Βarnes. τό πλ. δι μή δ. μ. μ.


ΧVΙΙ. et ΧΙ, ΙV. et ΧCΙ. et ΧCΙΙ. et et v. 8. - εύ σέβων πάσιν δ. e conjectura
ΧCΙV. et CΧVΙ. Ρlut. Οp. Μor, p. Salm. nam olim erat ευσεβείν, φuod Scal.
102. et 602. Εd. Steph. Αpostol. ΧΙΧ. mutari voluit in ευ σίζειν.-V. 9. Vulgo
98.-V. 7. Sequor ΜS. Coll. Νον. Οxon. πραγμάτων Dualem exhibetStob. Τit. ΙΙΙ.
Vet. Εd. habet τώ πλουσίω τεμή δίδους μεί -V. 10. Codicum scriptura erat, Γνώμην
ζον μέρες. Εx utrague lectione sic locum προσάπτειν την εναντίαν μίσει, Salm.
ιutcunque reficias: suit- την εναντίαν μίθες, Grotius Γ. α.,
μηδ'
ις αύριον μίνειν, φuod Βarnes. recepit.
Τώ τλουσίω τι, τώ τι μή, βάζων μέσος -V. 12. κακώς Stob. Grot. Τit. ΧCΙV.
"Ισον σεαυτόν ευσεβών παισιν δίδου. νulgo αδίκως.-V. 18. Βarnes. φίλων δι τ.
Ver, 1o. Legendum forte Γνώμην προσ μ.-V. 22. omittitur apud Stob. Τit. ΙΙΙ.
άπτειν, την εναντίαν μεθείς.- Ver. 5Ο. et ν. 25. ita legitur: Βραχεία τίρψις ηδονής
Ρlutarchus εις τιμάς τινας praebet. Εx ν. λύπην τικεί, sed Τit. CΧVΙ. exstat, ut hic
2. et 32. patet, patris hacc ad filium νulgatur.-V. 27. Βarnes. - άν τις
monita esse, quo magis mirandum est, V. 33. δ' ante oυ non est in Βarnes.
Μeropae a Ρlutarcho tribui, Οp Μor, p. Ηeath. corrigit oυ λίαν σ' ασπάζ. Βeck.
108. Εrechtheus porro est, quem patrem ΙΙΙ. Stobacus Τit. LΙ. Μusg.
Ιnic dicimus. Μusg.
Ε' R. Α Ο Μ Ε Ν Τ Α. 613

Ιν. Ουδείς, στρατεύσας άδικα, σώς ήλθεν πάλιν.


v. Ως συν θεοίσι τους σοφούς κινείν δόρυ
Λ' Α - - ν \ Α'

Στρατηλάτας χρή, των θεών δε μη βία.


Νemo, injuste bellum gerens, redit incolumis. Ηinc prudentes impera
tores, Diis volentibus, non invitis, bellum auspicari oportet.
VΙ. Κείσθω δόρυ μοι μίτον αμφιπλέκειν
Αράχναις, μετά δ' ή
συχίας πολιό γήραϊ συνοικoίην, αείδοιμι δε στεφάνοις κά
ν Λ' «λ. Λ w y "ν

ρα πολιόν στεφανώσας, Θρηίκιον πέλταν προς Αθηνάς πε


ρικίοσιν άγκρεμάσας θαλάμοις,
Δέλτων τ’ αναπτύσσοιμι γήρυν
"Αν σοφοί κλέωνται.
Guiescat mihi hasta, ut araneae circa eam telam texant, tranquille autem
canam senectutem transigam cantemque sertis canum caput redimitus,
Τhreiciam parmam Μinerva domui peristylio ornatae appendens, et
librorum vocem, φuam sapientes ediderunt, explicem.

vΙΙ. Θετών δε παίδων που κράτος, τα φύντα γάρ


Κρείσσω νομίζειν των δοκημάτων χρεών,
Ρroles adoptiva quid valet? Guae enim natura dedit, figmentis praepo
nenda sunt.

VΙΙΙ. Ουκ έστιν ουδέν μητρός ήδιον τέκνοις,


Εράτε μητρός, παίδες ώς ουκ έστ' έρως
Τοιούτος άλλος, οίος ήδίων εράν.
ν. Duo fragmenta sensu cohaerentia Αςάχνα, μετά θ' ήσυχίας τολιό anap. dimet.
tanquam unum exhibeo, Utrumque prae Γήςαι ξυνοικoίην. Εuripideus.
bet Stobacus Τit. LΙV. Μusg. πολυσχημάτιν
νι. Stobacus Τit. LV. Ρlutarch. in Αιίδοιμι δι, στεφάνως glyconius
τοφ»
Νicia, p. 966. Εd. Steph. Μusg.
Ver. 1. In Stob, Gesn. Αρκείτω μοι - Κάψα τολιών στεφανώσας, prosodiacus dimeter
αράχνα, in Grot, p. 211. ex conject. hypercatal.
Salm. "Αρκυί τώμώ μίτον αμφιαλίκη αράχ Θςηϊκιον τίλταν προς Αθάνας anapaest. dime
να, φuod recepit Βarnes. Ρlut, κείσθω δόρυ ter.
μοι, φuo et ducit scriptura cod. Voss Sto Πειικίωσιν εγκριμάσας θαλάμεις. idem.
bai apud Valck. p. 169. - V. 3. ss. Δίλτων δ' αναπτύσσοιμι γήςυν, iambicus dime
Ιdem V. D. p. 17o ita redegίι ad leges
versuum anapaesticorum : ter hypercat.
"Αν σοφοί κλίωνται. ithyphallicus.
Αίδοιμι δι, καλ, στεφάνοινι κάςα
Verba Θρηίκιον πίλταν, &c, vertit sic :
Παλιόν στεφανώσας, Θρηίκιον Τhreicία (hostium debellatorum, tropaei
Πέλταν πατρός γ' ιν Αθάνας vice) pelta suspensα αd Μinerυα tempίum
Πις κίοσιν αγκςιμάσαι, etc. columnis circα ειιfultam. Νeque enim
Ιnhis Αβάνα, etαγκριμάται(vulgo ινκριμ. cum Grot. capiendum esse de Αthenien
aedit cσd. Stob. Ά. Ά sium scutis ad lectuli columnas pacis
suum restituit sic: tempore suspensis. Βeck.
νΙΙ. Stobaeus Τit. LΧΧVΙ. Gesnerus
"Αικυί τά μά μίτον αμφιτλίκη anapest dime corrigebat δοκησάντων. Sed δόκημα exstat
ter. Ηerc. Fur. 111. Μusg.
VoL. VΙΙ. R r
614
Ευ R Ι Ρ Ι D Is
Νihil liberis matre amicius est. Μatrem, Ο liberi, diligite, Νullum
enim amoris genus jucundius est.
- ν y Α" Υ "- η\ Υ " ν

ΙΧ. Τάς ουσίας γάρ μάλλον, ή τας άρπαγας,


Τιμάν δίκαιον ούτε γάς πλούτος ποτέ
Βέβαιος άδικος.
Lucra potius, φuam rapinas, sequi oportet. Divitia enim male partae
parum stabiles sunt.

Χ. Εκ των πόνων τοι ταγαθ' αύξεται βροτούς


α 2 - \ 3 ν. " Α' 2 και «Α Α'

Ο δ' ήδύς αιων ή κακή τ' ανανδρία


"ν και - Α/ Α' > <ΔΝ 2. "ν

Ούτ' οίκον, ούτε βίοτον, ουδέν ωφελεί.


Βona mortalibus per laborem proveniunt; at vita delicata turpisque
ignavia nec privatorum domos, nec rempublicam, juvat.
ΧΙ. ** εγω δε τους καλώς τεθνηκότας
Ζήν φημί μάλλον του βλέποντος μή καλώς.
Εgo vero eos, φui honeste moriuntur, magis vivere aio, quam qui lucem
cum dedecore adspicit.
ΧΙΙ.
Αίδους δε αυτός δυσκρίτως έχω πέρι.
\ ζΝ - Μ % "ν ") φ" \ Α'

Και δει γας αυτης, καστιν ου κακον μεγα.


Ιpse autem, de pudore quid statuam, nescio, nam et eo opus est, et
multum aliquando nocet.
"/ y , 2 Α' Α"
ΧΙΙΙ. * *
εύδουσ' εν αστρώτω πέδω
"- 2. y " Λ' Α'

Πηγαίσι δ' - ουχ υγραίνουσιν πόδας.


Ιn solo haud strato cubant, nec fontibus pedes lavant.
ΧΙV.
Αιθιοπίαν νιν εξέσωσας επι χθόνα.
Αd terram ΑΕthiopicam sospitem praestitisti.
ΧV. Ζεύγος τριπάρθενον.
Τrium virginum cαtum.
ΧVΙ.
Καί μοι πολύν γάρ πέλανoν εκπέμπει δόμων,
Φράσον σελήνας τάσδε πυρίμου χλόης.
vΙΙΙ. Stobaeus Τit. LΧΧΙΧ. Εle xπ. Clem. Αlex. p, 741. Εd. Ρar.
ganter Grotius οικείων pro ήδίων. Μusg. Μusg.
οικείων Βarnes. recepit. Ver. 1. Ρro αιδού, δι αυτό, Scaliger re
Βeck.
1x. Stobacus Τit. ΧCIV. Verti, guasi scribit αιδούς δέ γ' αυτός. Βeck.
esset τάς εμπολάς. Αlterum certe intel xπι. Clem. Αlex. p, 739. Ηiatum,
lectu difficile est Μusg. vocibus transpositis, facile tollas, legendo
x. Stobacus Τit. ΧΧΙΧ. bis. Confer sc, εν αστρώτω πέδιν Εύδουσι, πηγαίς δ' ουχ
Αrchelai Fragm. V. Μusg. υγραίνουσιν πόδας De re conf. Ηom. ΙΙ.
Ver. 2. Βarnes. - η κακή τ' ατολμία. π’. 235. Μusg.
Βeck. Ver. 2. Ηeath. vult: Πόδας δε τηγαίς
xr. Stobaeus Τit. CΧΧΙΙ. Εuripidi ουχ υγραίνουσιν - Valck, D. Ρ. 17Ο. 8.
tribuit quoque ΜS. Coll. Νov. gui βλέ πηγαίσι (Σελλοί) δ' ου - Σελλοί dicuntur
πιιν του, habet, non βλάττειν τους, cui sacerdotes Joυis Dodonari, Βeck.
bene substituerat Grotius βλέτoντος. xιν, Steph. Βyzantin. v. Αιθίοψ.
- Μusg, Μusg
Ε' R Α Ο Μ Ε Ν Τ Α. 6 15

ΧvΙΙ. Βούς έβδομος.


Βos septimus.

ΧVΙΙΙ. Μίασμα δρυός.


Quercus piaculum.

ΧΙΧ. 'Ασιάδος κρoύματα.


Citharae Αsiatica pulsationes.

ΕURΥSΤΗΕUS, Drama Satyricum.


***
1. "ΗS) όν κύαθον, ή χαλκήλατον
δ
Λ' - "ν « Λ.

μον, προσισχων τοισοε τοις υπωπιoις. ι

Cyathum, vel cribrum aeneum, colaphis hisce opponens.


ΙΙ. ** πάντας δ' εξεθέρισεν, ως στάχυν
Πύριμον, σπάθη κολoύων φασγάνου μελανδέτου.
Οmnes autem demessuit, tanquam aristas triticeas, lamina ensis nigri
ΤCSCCalΠS,

ΙΙΙ. Πέμψεις δ' ες άδου ζώντα, κ' ου τεθνηκότα,


Καί μοι το τέρθρον δήλoν εισπορεύομαι.
Αd orcum vero mittes me vivum, non mortuum , et non ignotus mihi est
finis, ad quem eo.
Ιν. Πιστόν μένουν είναι χρή τον διάκονον,
Τοιουτόν τ' είναι, και στέγειν τα δεσποτών.
Μinistrum quidem in hujusmodi reb s fidelem esse cupίο, et dominorum
consilia celare,

αν. Ηesychius v. Ζεύγος. Μusg. ΙΙ. Ρollux Lib. Χ. 145. ita exhibet :
xνι. Suidas v. Ανάστατοι. in quem πάς δε φασγάνω εξιθέριζεν, ώστε τύριμον
locum Τoupius V. Cl. multa explicandi στάθη κ. φ. μ. quod Piersonus sic emen
causa, ingeniose, quanquam frustra, mo dabat: Α. Πώς δ' εξιθέρισεν, Β. ώστε πύρι
litur Μusg. νον στάχυν. Σπάθη κ. φ.μ. Sed εξιθέρισεν,
Ιs emendat εκπέμπεις (ut jam in ed. vox graphice rem depingens, interroganti,
Ρorti) et τυρίνου. Εxstat fr, etiam apud atque adeo, quomodo acta sit, ignoranti,
Suid. V. Σελήναι. Βeck.
non convenit. Μusg.
αντι. Suidas V. Βούς, qui et copiose
Ιn Ρoll. est etiam εξηθίριζεν et πύρινον,
explicat. Μusg. Jungerm. sic constituebat : - τάς δι φασ
ανιτι. Αppendix Vatican. ΙΙ. 67. Lo γάνω. Εξηθέριζεν, ώστε αύρινον στάθη κ. φ.
quitur de facinore scelesto, guo Βα.oti μ. Ηeath.: τους δε φ. Εξηθ. ώ. πύρινον
olim quercus Dodonaea sanctimoniam στάχυν Σ. κ. φ. μ. Βeck.
violarunt. Μusg.
x1x. Εtymolog. Μ. v. Ασιάτι, πηοnet, πι. Εrotianus ν. Τίρθρον. -V. 2. Νisi
Αristophanem hoc ex Εurip. Εrechtheo gravius mendum latet, legendum εις !
transtulisse, Locus Αristoph est Τhes πορεύομαι, Μusg.
moph. 126. Μusg. Ver. 2. Ηeath. legit: - ώς πορεύομαι.
1. Ρollux Lib. Χ. 108. Μusg. Βeck.
Sic Viri D. ad Ρoll. e ΜSS. emen ιν. Stobacus Τit. LΧΙΙ. στέγειν, φuod
darunt. Vulgo - προύχων - ετοποιοί, Grotius pro στέργειν dedit, firmatur a
Αnte κύαθεν in Ρoll. etiam additur ή. ΜSS. Coll. Νον. Reliqua sic mihi emen
Μusg. danda videntur:
R r 2
616 Ε U R Ι Ρ ΙΙ) ΙS

ν. Μάτην δε θνητοί τους νόθους φεύγουσ' άρα


Παιδας φυτεύειν ός γάρ αν χρηστός φυή,
Ου τούνoμ' αυτού την φύσιν διαφθερεί.
Sine ratiοne homines spuriam prolem procreare vitant: nam qui natura
probus fuerit, indoli ejus non officiet nomen.
vΙ. Νυν δ' άν τις οίκοι πλουσίαν έχη φάτνην,
Πρώτος γέγραπται των κακιόνων κράτει,
W 2 /

Τα δ' έργ' ελάσσω χρημάτων νομίζομεν.


Νunc autem si quis domum habeat locupletem, superior habetur iis, qui
virtute excellunt , et facta fortia prae pecunia deprimimus.
vΙΙ. Ουκ οίδ, ότφ χρήκανόνι τάς βροτών τύχας
2 "- 2. Λ' ? 2 Φ/

Ορθώς αθρήσαντ ειδέναι το δραστέον,


Νescio, gua norma hominum casus recte metientem, quid agendum sit,
perspicere licet.
vΙΙΙ. Σκύφος τε μακρός. Εt poculum altum.

ΙΧ. Ουκ έστιν, ώ γεραιέ, μή δείσης τάδε,


Τα Δαιδάλεια πάντα κινείσθαι δοκεί
Λ. 9 φ 8, "ν

Βλέπειν τ' αγάλμαθ', ώδ' ανήρ κείνος σοφός,


Fieri non potest, Ο senex : ne haee metuas, Statute a Daedalo factte
omnes moveri et cernere videntur, adeo ille sapiens est.
Τartareus.
Χ. Ταρτάρειος.
GLΑUCUS. *
Ι. Βαρύ το φόρημ’ οίησις ανθρώπου κακού,
Crave toleratu est viri improbi arrogantia.

Πιστόν μεν ούναινώ γε τον διάκονον Ver. 2. σταθμήσαντ' scribit Piers, apud
Τοιαύτά τ' είναι, και στίγιιν τα δεσποτών. Valck. D. p. 172. Βeck,
Μusg. νιn. Αthenaeus Lib. ΧΙ. 14. Μusg.
Ver. 1. Βarnes. exhibuit sic: Πιστέν ούν ΙΧ. Scholia in Ηecub. 826. Fac, se
χρή διάκονον. Ut a Μ. editum est, habent nem Εurystheo dixisse, Ηerculem, post
edd. Stob. priores, omisso tantum τόν, φuam ad inferos descendisset, a se visum
Ηeath. corrigit: - Πιστον χρή μιν ούν διά esse, et facile, quo hacc pertineant, intel
κoνον.-V. 2. τ' ante είναι omisit Βarnes. liges. Μusg.
Ιb. Ρro στίγινα δεί Αnonymus, qui edit. Ver. 2. apud Βarnes, δοκών, φuod reti
Florentina emendationes adscripsit, legit net Ηeath. et pro πάντα legit ταύτα, δοκεί
dant Schol. Ηec. et Τzetz. Chil. Ι.518. δώκει
στέργειν α δεί, Βeck,
ν. Stobacus Τit. LΧΧVΙΙ. Μusg. emendaι Valck, p. 171.-V. 3. editus est
ox emend. Valck. 1. 1. et Ηeath. et Βarn.
Ver. 3. Vulgo διαφθίρη ex em. Grot. in Αdd. Αpud Schol. est Βλέπει-όδ'.! Βeck.
cum olim esset διαφθείρει, διαφθιρεί emen x. Steph. Βyzant. v. Τάρταρος. Μusg.
darunt jam Valck, ad Αmm, et Ηeath. * Ιn Glauci historia, prοut ab Ηygino
ΙΒeck. enarratur Fab. CΧΧΧVΙ. tantae sunt
να. Stobacus Τit. ΧCΙΙ.-V. 2. pro Ρolyidi partes, utpronumsitsuspicari, ean
κακιόνων, lego αμεινόνων, πρώτος valet πρό dem fabulam esse, quae nunc Glauci, nunc
τερος, μt apud Suidam v. Πλάκιλλα, et Ρolyidi, nomine veniat. Sic enim Ηecuba
alibi non semel. Μusg. Ρolydori, Ηippolytus Ρhaedrae, Βacchae
ναι. Stobacus Τit. ΧCVΙΙΙ. Μusg. Ρenthei titulo nommunquam citantur.
Ε' R Α G Μ Ε Ν Τ Α. 617
ρ/ Α" 9 Λ Λ" "-

ΙΙ. "Οταν κακός τις εν πόλει πράσση καλώς,


Νοσείν τίθησι των αμεινόνων φρένας,
Παράδειγμ' έχοντας, των κακών εξουσίαν,
Οιuando improbus aliquis in civitate prospere agit, bonorum animos cura
afficit, quibus pro exemplo est malorum auctoritas.
ΙΙΙ. Φευ φεύ, το γήρας ώς έχει πολλάς νόσους,
Γέροντι δ' ουχ οιόν τε μηκύνειν χρόνον.
Ηeu, heu, senectus ut multos secum trahit morbos; nec seni terminum
vitae prorοgare licet.
ΙV. Μακρός γαρ αιων συμφοράς πολλάς έχει.
Longa enim vita multa habet incommoda.

ΗΙΡΡΟLΥΤUS Καλυπτόμενος. *
Ι. Μή μοι τούτων μηδεν υπισχνού.
Νe mihi quidquam horum pollicearis.
ΙΙ. Έγωγε φημι, και νόμον γε μη σέβειν
Εν τoίσι δεινοίς των αναγκαίων πλέον,
Εgo quidem censeo, legem in rebus angustis non pluris, φuam necessita
tem, habendam esse.

ΙΙΙ. "Ω πότνι Αιδώς, είθε τοις πάσιν βροτοις


"ν γ * Α' "-

Ευνούσα ταναίσχυντον εξήρου φρενών.


Ο sancte pudor, utinam omnibus hominibus adjunctus inverecundiam ex
animis tolleres.
2. ν > 2 / σ' - Α'

Ιν. Ου γαρ κατ' ευσέβειαν αι θνητών τύχαι'


Τολμήμασιν δε και χερών υπερβολαίς
Αλίσκεταί τε πάντα και θηρεύεται.
Νon enim secundum pietatem hominum casus sunt. Sed audacia et
manuum praestantia comparantur et captantur omnia.

Ι. Stobaeus Τit. ΧΧΙΙ. φόρημ' pro φρό Vol. Ι. p. 144. Βarnes. De αconomia
νημ' a Grotio est, Μusg. novimus, Phaedram in ea propositam es
ΙΙ. Stobacus Τit. ΧLV. Μusg. se προσεγκαλούσαν τό Θησεί - ώς διά τάς
ΙΙΙ. Stobarus Τit. CΧVΙΙ. Μusg. εκείνον παρανομίας ερασθείσαν του Ιππολύ
πν. Stobacus ibid. Μusg. του. Ρlut. de Αud. Ροét. Lunam invo
Α Stob. laudatur, nulla fabulae facta casse Phaedram εν τω καλουμίνω (f καλυα
mentione, auct. Ηeath. Βeck. τομένω) Ιππολύτω, docet Τheocriti Scholi
* Ηistoria eadem est, guae in Ηip astes ad Idyll. ΙΙ. 10. Μusg.
polyto Στεφανηφόρω : hanc enim prioris Col. Valck. Praef. ad Ηipp. censet, ita
διασκευήν esse clare docet auctor argu dici propterea, quod posterior editio prio
menti. Καλυπτόμενος quid significet, non rem obscuraverit, et quasi obtexerit. Βeck.
satis convenit inter eruditos. Μihi veri Ι. Schol. Αristoph. ad Vesp. 748. Μusg.
simillimum videtur, Ηippolytum, post ΙΙ. Stobacus Τit. ΧΙΙ. Μusg.
quam raptu equorum laceratus esset, non Βrunck, conjicit : και νόμον μή δείν σί
νίνum postea in scenam delatum esse, ut βειν Βeck.
in superstite tragα.dia, εed mortuum et 1π. Stobacus Τit. ΧΧΧΙ. Μusg.
καλυπτόμινεν. . Giuippe verbum καλύπτειν Ver. 1. τοις πάσι βροτούς retinuit Βr.,
hac in re proprium erat. Libanius: αφελ υt est in ed, Stob, Gesn. et in cod. lteg.
κίτω τις τά βίλη, καλυπτίτω τους νεκρούς. Βeck.
R r 3
ί, ί, Α' 4,4 να 4,

618 Ε U R. Ι Ρ ΙΙΟ ΙS

- εί4 ν. Οι γάρ Κύπριν φεύγοντες ανθρώπων άγαν


οσουσ' ομοίως τοις άγαν θηρωμένοις.
Νam qui Venerem nimis fugiunt, perinde errant, ac qui nimis sectan
tur.

- ί,32 VΙ. Έχω δε τόλμης και θράσους διδάσκαλον


Εν τοις άμηχάνοισιν ευπορώτατον,
Έρωτα, πάντων δυσμαχώτατον θεόν.
Ηabeo autem audaciae magistrum, in rebus angustis facillime se expedi
entem, Αmorem, deum maxime omnium invictum.
"- ί, ? VΙΙ. Αντί πυρός γαρ άλλο πύρ μείζον εκβλαστούμεν γυναί
κες πολύ δυσμιαχώτερον.
Οb ignem enim subreptum mulieres nascimur, alius ignis major et vinci
aifficilior.

ί40 VΙΙΙ. Θησεύ, παραινώ και το λώιστον φρονείν.


Γυναικί πείθου μηδε τα ληθή κλύων.
Μοneo te, Τheseu, cogitando, quod optimum sit, quarere, Fαεminae
autem, vel cum verum audis, ne obtempera.

4" ΙΧ. Φευ, φεύ, το μή τα πράγματ’ ανθρώποις έχειν


Φωνην, ίν ήσαν μηδέν οι δεινοί λέγειν.
Νύν δ' ευρόοισι στόμασι ταληθέστατα
Κλέπτουσιν, ώστε μη
μη δοκείν,
9
α γρή
00κειν, α χρη δοκεί
00κειν.
Ηeu, heu, φuod resipsa vocem inter homines non habent, ut nihil va
lerent vafri oratores. Νunc autem sermonibus copiose fluentibus veris
sima evertunt, ut aliter, quam acquum erat, judicent.
ιν. Stobacus Τit. LΙ. Μusg. μείζον ηδε δυσμαχώτερον"Εβλαστον αι γυναί
ν. Stobaeus Τit. LΧΙ ΙΙ. habet τοις κ.4; •

διώκουσιν άγαν : Ρlutgrchus vero Οp. Βr, exhibuit ita, ut Grot. Flor. Serm.
Μor, p. 1592. Εd. Steph. τοί, αγαθά ήρη LΧΧΙ. p. 509. atque Βarn., et Grotii
μίνοις. Veram lectionem offendit Μure notam repetiit hanc: " Ηanc lectionem
tus Var. Lect. ΙΧ. 18. Senem, Ηip. in versus suos distinctam concinnavimus
polyti mouitorem, hacc loqui existimat ex duabus corruptis, quarum ea, quae apud
Valckenaerius V. Cl. Μusg. Stobacum, sic habebat :
Ver. 2. Πn Stob. Serτη. Ι.ΧΙ. Flor.
αντί τυρος γάς άλλο τύς μείζον εκβλαστούμιν
Grot p. 239. cod. Reg. ut ed. Gesn. ha γυναίκες πολύ δυσμαχώτεςον.
bet τοί, διώκουσιν άγαν. Ρronam esse
Αltera vero apud Clementem Strom. VΙ.
emendationem τ. δ. λίαν, monet Βr., sed
Μureti conjecturam tamen a se quoque in hunc modum : αντί πυρός δε γάρ άλλο
praeferri. Βeck. τύς μείζον και δυσμαχώτερον βλάστον γν
νι. Stobacus Τit. Ι.ΧΙΙΙ. Ρhaedram ναίκες.'' Βeck.
loqui suspicor, Μusg. νιII. Stobarus Τit. LΧΧΙΙΙ. Chorum
Βrunckio quoφue verba Phaedrae, non loqui monet Valckenaerius. Μusg.
nutricis, esse videntur. Βeck. Ρierson. ad Μαr, p. 500. emendat -
vΙΙ. Stobaeus Τit. Ι.ΧΧΙΙΙ. Clem. και το λώστον νυν φρονείν : nam Αtticos
Αlex. p. 622. Εd. Ρar. sic exhibet : αντί censet iota, quod non pronuntiarent, eti
πυρός δε γάρ άλλο πύρ μείζον και δυσμαχώ am in scribendo omisisse. Βeck.
σερον βλάστον γυναίκες. Αllusio est ad Ver. 1. Βr. edidit: και το λώστόν σοι
Ηesiod. Οp. et D. 57. guod et Clemens φρονείν. Reg. cod. Stob. vulgatum refert,
notavit, Μusg. \ - V. 2. Βr. exhibuit ταληθή, non τα
Βarnes, ita :-αντί γάς πυρός Πύρ άλλο "ληθή. Βeck.
Ε' R. Α Ο Μ Ε Ν Τ Α. 6 19

- 48? Χ. "Υβριν τε τίκτει πλούτος, ή φειδώ βίου.


Εt divitiae pariunt vel insolentiam, vel parsimoniam,
- "Η ΧΙ. Ορώ δε τοις πολλοίσιν ανθρώποις εγώ
Τίκτουσαν ύβριν την πάροίθ' ευπραξίαν.
Video autem, plerisque mortalium priorem fortunam insolentiam parere.
ε:ί, Ι ΧΙΙ. * * προς ίππων ευθύς ορμήσας στάσιν, φ

Statim ad equorum stationem properans.


439 ΧΙΙΙ. Τί δ', ήν λυθης με διαβαλεις, παθείν σε δεί;
Quid autem pati te oportet, si dimissus me deceperis?
443 ΧΙV. "Ω λαμπρός αδήρ, ημέρας θ' άγνόν φάος,
"Ως ήδύ λεύσσειν τοις γε πράσσουσιν καλώς
Και τoίσι δυστυχούσιν, ών πέφυκ' εγώ.
Ο lucidum cα-lum et sancta diei lux, quam suave est te adspicere et
prospere agentibus et infelicibus, in quorum numero ipse sum.
ίθ Η xv. Διoπώ. Νauclero.

ί ιζ xvΙ. Αλλ' ου γαρ ορθώς ταύτα κραίνουσιν θεοί.


Verum haec non recte Dii dijudicant.
ΧvΙΙ. "Ακαιρος εύνοι' ουδεν έχθρας διαφέρει,
Αmicitia intempestiva nihil ab inimicitia differt.

1x. Stobacus Τit. LΧΧΧΙΙ. Ρlutarch. xπ. Ρollux ΙΧ. 50. Μusg.
Οp. Μor, p. 1435. Εd. Steph. vid. ad xΙΙΙ. Εrotianus ν. διεβλήθησαν. Con
Αlexandra Fragm. ΙΙΙ. Ρro ευρόοισι στό jiciebam, legendum esse λυθεις et διαβα
μασι, φuae Clem. Αlexandrin. lectio est, λής. Μusg.
p. 290. Stobacus habet ευρύθμοις πιστώ Ηeath. hoc fr. sic exhibet : Τί δ', ήν
μασι. Μusg. ψευδή μ. δ.
Βarnes. - ίν ώσι - δ. λόγοι - ευρύθ λυθεί, et διαβάλης e Μusgr, conjectura
μοις πιστώμασιν ταληθία τ' αληθέστατα, recepit Βr. Βeck.
Stob. Τ. LΧΧΧΙΙ. πιστώμασιν αληθέσ xrv. Stobacus Τit. CΧΧ. Μusg.
τατα, Valck. ad Phα.n. 1715. Ιdem D. p, Ver. 2. Reg. cod. ώς σ’ ήδύ λεύσσειν τοίς
256. suspicatur, hos versus in ed. prima τι τεασσ. καλώς, Utrumque recepit Βr.
Ηippol. lectos, ubinunc ν. 488.ss. τι etiam in ed. Gesn. legitur. Βeck.
Ver. 2. Βr, edidit : ν' ώσιμηδέν οι διινοι xv. Εrotianus in voce. Μusg.
λόγοι. et ν. 3. Stobaci lectionem recepit, διόπω scripsit Βr, et sic ponendum esse
quamvis ea anapastum in quarta sede con accentum, docet ex Ηes. ΑΕsch. Ρers.
tineat : νύν δ' ευρύθμοις πιστώμασι ταληθ. 44. et Νost. Rhes. 738. ubi in utroque
(Vitari anapaestas posse videtur, modo reg. cod. aeque male διοπών exhiberi mo
scribatur τά ληθ.) Βeck. net. Βeck.
xνι. Justinus Μartyr, p. 107. " Μusg.
Νύν δ' ευρέωισι στόμασι ταληθέστατα Ηeath. ex Justin. de Μon. p. 69. ed.
Κλέττουσιν.
Ηutchin. dedit κρίνουσιν, non κραίνουσιν. ..
Βeck.
Ιta Cl. Αlex. Str. Ι. p. 340. Lego ευ Βr, habet κρίνουσιν ex edit. Οxon. 1703.
τρόχοισι- Vide Εuripid. Βacch. 264. 8. p. 169. Βeck.
Ρlutarch. Pericl. p. 155. C. Por. χντι. Αpostolius Cent. ΙΙ. 20. Ρhae
x. Stobacus Τit. ΧCI1Ι. Αpostolius dram alloquitur Ηippolytus. Μusg.
ΧΙΧ. 82. Μusg. Schol. Εurip. Ηippol. 593. paullo ali
xΙ. Stobacus Τit. CV. Μιμες. ter. Βeck.
R r 4
62Ο Ε U R ΙΡΙ ΙΟΙ S

4% ΧvΙΙΙ. "Ω μάκαρ, οΐας έλαχες τιμής,


"Ιππόλυθ' ήρως, διά σωφροσύνην.
Ούποτε θνητοίς αρετής άλλη
Δύναμις μείζων ήλθε γάρ ή πρόσθ',
"Η μετόπισθεν,
Της ευσεβείας χάρις εσθλή.
Ο divine Ηippolyte heros, quem tu honoris locum ob castitatem adeptus
es! Νihil inter homines virtutem potestate superat; ocyus enim, vel
serius, praemium pietati debitum venit.

ΗΥΡSΙΡΥΙ.Ε.*

Ι. Διόνυσος, ός θύρσοισι και νεβρών δοραίς


Καθαπτος εν πεύκαισι Παρνασσον κάτα
Πηδά χορεύων παρθένοις συν Δελφίσιν,
Βacchus, qui thyrsis et hinnulorum pellibus instructus inter tadas super
Ρarnassum saltat choreas agens cum puellis Delphicis.
ΙΙ. Οινάνθα φέρει τον ιερόν βότρυν,
Ρampinus sacrum racemum fert.
ΙΙΙ. Περίβαλ, ώ τέκνον,
Circumda, Ο puer,
ΙV. "Α γούν παραινώ, ταυτά μου δέξαι, γύναι,
Έφυ μεν ουδείς, όστις ου πονεί, βροτών,
Θάπτει τε τέκνα, χάτερ αυ σπείρει νέα,
Αυτός τε θνήσκει και τάδ' άχθονται βροτοι
Εις γην φέροντες γην αναγκαίως δ' έχει
Α' /0 ") Α" Α'

Βίον θερίζειν, ώστε κάρπιμον4. στάχυν,


»- Μ. \ 7' \ ν Α' "- "-

Και τον μεν είναι, τον δε μή τί ταύτα δει


Στένειν, άπερ δει κατά φύσιν διεκπεράν,
Α W 2 "- » Λ Αν

Δεινον γάρ ουδέν των αναγκαίων βροτούς.


xvιπ. Stobaeus Τit. V. Fabulam hi ginum Fab, LΧΧΙV. et Statium Τhe
versus clausisse videntur. Μusg. baid. Lib. ΙV. et V. Μusg.
Ver. 1. Βarnes. τιμάς et ν. ult. ευσεβίης. Ι. Scholiast. Αristoph. ad Ran. 1242.
Ηeath. etiam hoc fr. laudat: - ώ τά Ρrologi initium esse docet. Quaenam in
σες, Ανόνητον άγαλμ' οίκοισι τεκών, e Schol. hoc dramate Βacchi fuerint partes, osten
Αrist. Vesp. 312. det, si quaeris, Statius Τheb, V. 265.
Βr. edidit τιμάς - Ιn cod. Reg. est Μusg.
ut in Gesn. et Grot. ed. τιμάι, φuod ΙΙ. Schol. Αristoph. ad Ran. 1355.
male in τιμής ab aliis mutatum esse cen Μusg.
set. Frequentius enim λαγχάνειν cum ΙΙΙ. Schol. Αristoph. ad Ran. 1357.
accus. plur, construi, quam cum genit. Μusg.
Ver. ult. ευσεβίας Βr. exhibuit. Ιdem 1v. Stohaeu κ.Τit. CVΙΙΙ. Clem, Αlex.
monet, fabulam hos versus clausisse, p. 495. Εd. Ρar Ρlut. Οp. Μor, p. 192.
Βeck. Εd. Steph. Cicero Τuscul. Disp. ΙΙΙ.
* De hujus dramatis historia vid. Ηy 25. Latine interpretatur. Εurydicen,
Ε' R Α G Μ Ε Ν Τ Α. 621

Quae autem hortor, ne rejicias, mulier. Νemo mortalium est, qui non
doleat, liberosque sepeliat, et alios iterum gignat, et ipse moriatur.
Valde autem anguntur homines, terram terra inferentes, Verum ne
cesse est vitam demeti, tanquam aristas frugiferas, et hunc esse, illum
vero interire.Quomodo haec lugere aequum est, quae secundum na
turam obeunda sunt ? Νihil enim necessarium grave esse debet.

v. Καθίσας έδρεπεν
"Ετερον εφ' ετέρω
Αιρόμενος άγρευμ' ανθέων
Ηδομένα ψυχά,
Το νήπιον άπληστον έχων,
Considens decerpsit alium ex alio florem sequens, mente lacta, infantum "
πmore insatiabilis,
"ν \ Α' "ν Α' φ Α'

vΙ. Κακοίς το κέρδος της δίκης υπέρτερον,


Ιmprobis lucrum prae justitia aestimatur.
y/ 2 ν 2. "ν ν και w Λ'

VΙΙ. Έξω γάς οργής πας ανήρ σοφώτερος,


Ιra enim posita, omnis vir sapientior.

vΙΙΙ. "Αελπτον ουδέν πάντα δ' ελπίζειν χρεών,


Νihil desperandum : quidvis exspectare licet.

ΙΧ. Ανά το δωδεκαμήχανον άντρον.


Αγ. \ 2 Α'

Χ. Δείξω γας Αργείοισιν Αχελώου ρόον.


Οstendam enim Αrgivis aquae rivum.
ΧΙ. Ιδού, προς αιθέρ' εξαμιλλήσαι κόραις
Γραπτούς (εν αιετ) οίσι προσβλέπων τύπους,
Αdspice : oculis ad cα-lum contende, pictas in fastigio figuras contemplans.

Αrchemori matrem, alloquitur Αmphia Fragmentum hoc Εuripidis esse, pri


raus.-V. 2. Stobaeus habet όστις ουκ αεί mus docuit Valck. D. p. 212. Grotius
τονεί.-V. 3. Ρlutarchus κτάται νία.-V. Εxcc, p. 463. et Valck. dedit: Εις τον
4. Lego ex conjectura κάρτα δ' άχθονται.- λειμώνα καθίσας "Εδρετεν, etc. Αδομένα ψ.
V. 5. Grotii emendationem exhibeo a Ci Βeck.
ceronis interpretatione firmatam.-V. ult. ντ. Stobacus Τit. Χ. Μusg.
Stobaeus et Clemens habent Ου δεινόν ουδέν. vΙΙ. Stobacus Τit. ΧΧ. Μusg.
Leviora omitto. Μusg. νιιι. Stobacus Τit. CΧΙ. Μusg.
Ver. 1. Βarnes. Εγών (i. θ, εγώ ούν) Φr", 1x. Schol. Αristoph, in Ran. 1363.
perperam. v. Valck. p. 213. φui sic: "Α Suidas v. δωδεκαμήχανος legit άστρο»
γ' ούν π. τ. μοι δ.-V. 3. Βarnes. Θάττει» Νeutrum equidem intelligo. Μusg.
- αυ κτάσθαι πάλιν, Valck. prafert Ρlu x. Μacrobius Saturnal. V. 18. Μusg.
tarchi κτάται.-V. 4. Βarnes. - θνήσκειν
κάτα δ' ά. Valck. etiam κάτα legit.-V. 7. Δείξω μεν - Βarnes, φuo auctore apud
Βarnes. et Valck. τον δε μή. - Quosdam Μacr, αργεννoίσιν fuit pro Αργείοισιν. Βeck.
hujus loci versus adhibuisse etiam Αnto xΙ. Galenus Τom. V. p, 615. Εd,
ninum Ιmp. 7, 40. 11, 6. moriet Valck. Βasil. κόρα, et προσβλίτον habet. Οιuae
l. 1. Βeck, uncis inclusi, Valckenaerius (p, 214.] ex
ν. Ρlutarch. Οp. Μor, p. 167. Ιdem conjectura supplevit. Ιdem vir egregius
Symposiac, Lib. ΙV. 1. Ρriori loco emendat εξαμιλλώνται κόρα, et in versu,
άχρηστον legit pro άπληστον. Μιμsg. secundo προσβλέπιιν, Μusg.
622 Ε U R ΙΡΙ ΙΟΙ S

ΧΙΙ. Εύσημα, και σά, και κατεσφραγισμένα.


Βene obsignata et salva.

ΙΝΟ. *

Ι. Εύδουσα δ' Ινούς συμφορά πολύν χρόνον,


Νύν όμμ' εγείρει. * * * * -

Ιnus autem calamitas, postquam diu obdormiit, nunc oculum attollit.


ΙΙ. Φίλαι γυναίκες, πως αν εξ αρχής δόμους
Αθάμαντος oικήσαιμι, των πεπραγμένων
Δράσασα μηδέν;.
Ο carae mulieres, utinam iterum domum Αthamantis incolerem, infectis,
quae feci, omnibus.
ΙΙΙ. Πολλοί γε θνητών τώ θράσει τας συμφοράς
Ζητούσ’ αμαυρούν καπικρύπτεσθαι κακά.
Μulti mortales audacia labes suas obscurare et male facta celare student.

Γν. Βία νυν έλκετ, ώ κακοί τιμάς βροτοι,


Και κτάσθε πλούτον, πάντοθεν δύηρώμενοι
Σύμμικτα μη δίκαια, και δίκαι' ομού.
Έπειτ' αμάσθε τώνδε δύστηνον θέρος,
Ιte nunc, improbi homines, vi honores attrahite, ει divitias conquirite un
decunque sectantes, promiscue per fas et netas. Deinde messem luc
tuosam illinc provenientem metite,
ν. Τίς άρα μήτηρ, ή πατήρ, κακόν μέγα
Βροτοις έφυσε, τον δυσώνυμον φθόνον;
Πού και πότ’ οικεί σώματος λαχων μέρος,
Εν ΟΔχερσιν,
"Η " " .. Μ
ή σπλάγχνοισιν, ή παρ' όμματα
« 7- Λ' γ. "ν Λ

Εσθ' ημίν, ώς ήν μόχθος ιατρούς μέγας


Εustath, in Iliad. Ν. p. 940. 46. συμφοράς. Ρierson.
inter Ιnc. Ιδούσα δεινάς
Μusg. et Valck. p. 174. Ιδούσα δ''Ινούς συμφοράν.
Αpud Εustath. Εύφημα, quod ita, ut Βeck.
editur, emendavit L. C. V. Βeck. ΙΙ. Ρlut. Οp. Μor, p. 986. Εd. Steph.
Εκδημία et Νεαρός ex Εurip. Ηypsipy Loquitur Ιno. Μusg.
la adnotantur ab Ηes, Ηarpocr, et Αpud Ρlut. dicuntur esse verba oινούς,
Gramm. Sang. v. Valcken, p. 213. Βeck. sed Valck, p. 173. cum Gatak. legit"Ινούς,
* Ηujus dramatis αconomiam enarrat, et fragmentum Εuripidi vindicavit. Βeck.
εi titulo fides, Ηyginus Fab. ΙV. · Μe ΙΙΙ. Stobaeus Τit. IV. Μusg.
nnoratur etiam ab Αristophane Vesp. Γν. Stobaeus Τit. Χ. Ιdem Τit.
1404. Εuripidis Ιno κρεμαμίνη προς ποδών, ΧCΙΙΙ. Μusg.
quod Scholiastes explicat per κριμαμίνη,
Μihi neutrum satis perspicuum est. Μusg. Ιn altero Stob. loco est: Και νύν εφίλ
1. Scholiastes Ρindari ad Isthm. ΙV. κετ, ώ -v. Valck, p. 176. Βeck.
39. paullo aliter, sed ut vera lectio ex Stobacus Τit. ΧΧΧVΙΙΙ. ΑΕlian.
contextu pateat. Εx Prologo desumtum Ηist. Αnim. 5. 15. Ρro μόχθος ν. 5. lego
videtur Μusg. μισθός.-V. 6. cum Valckenaerio V. Cl.
Schol. Ιδούσ’ αδινούς συμφοράν. Βarnes. legendum ποτoίσι φαρμάκοιε, Μusg.
Ε' R Α Ο Μ Ε Ν Τ Α. 623

"- " "- - "- 4 Λ'

Τομαις αφαιρείν, ή ποτοις, ή φαρμάκοις,


Πασών μεγίστην τών εν ανθρώποις νόσων.
Quaenam mater, vel pater, abominandam invidiam genuit, magnam mor
talibus noxam ? Ubi habitat, guam corporis partem sortita ? Ιn mani
bus, an in visceribus, an prope oculos 2 Quippe magnam medicis mer
cedem mereretur, vel sectione, vel potionibus, morbum amoliri, om
nium, quibus homines obnoxii sunt, maximum.
νι. "Ιστω δε μηδεις ταύθ’, ά σιγάσθαι χρεών.
Μικρού γαρ εκ λαμπτήρος Ιδαίον λέπας
Πρήσειεν άν τις και προς άνδρ' ειπων ένα,
Πύθοιντ' αν αστοι πάντες, α κρύπτειν χρεών.
Νemo autem haec, quae tacenda sunt, sciat. Ρarva enim face sylvam
Ιdaeam facile guis incenderit: Εt si uni dixeris, φuae celari opus est,
populo universo palam fient.
vΙΙ. Νόμοι γυναικών ου καλώς κείνται πέρι,
Χρή γάρ τον ευτυχούνθ' οτιπλείστας έχειν
Γυναίκας, είπερ αν τροφή δόμοις παρήν.
"Ως την κακήν μεν εξέβαλλε δωμάτων,
Την δ' ουσαν εσθλήν ήδέως εσώζετο.
Νύν δ' εις μίαν βλέπουσι, κίνδυνον μέγαν
"Ρίπτοντες ου γαρ των τρόπων πειρώμενοι
Νύμφας ες οίκους ερματίζονται βροτοί.
De mulieribus non recte legibus constitutum est. Οportuit enim divi
tem quamplurimas habere uxores, modo domi esset, unde aleret: Sic
enim improbam ex adibus ejiceret, probam vero tranquille retineret.
Νune autem unam respiciunt, aleam periculosanjacientes; non enim
mores experti sponsas intra ades, velut saburram, recipiunt.
vΙΙΙ. Φεύ.
Α

"Οσω το θήλυ δυστυχέστερον γένος


Πέφυκεν ανδρών έντε τοισι και καλοίς
Πολλώ λέλειπται, καπι τοις αισχροις πλέον.
Εheu, quantum sexus muliebris virili infelicior est. Νam et in rebus
honestis multum superatur, et in abstinentia a turpibus adhuc magis.

Ver. 3. Valck, p. 176. correxit: Τί δή κάν τρό, ίνα (ίν' dedit Βarnes, ένα γ'
ποτ' ο. - Αltera ejus emendatio prostat em. Ηeath.) είτοις ποτέ. Βeck.
in Νot. ad Ηippol. 518. sed ea jam Βar ντι. Stobarus Τit. LΧVΙΙΙ. Μusg,
nesio in mentem venerat.-V. 5. Ηeath. Ver. 4. Ηeath. vult εξέβαλλ' άν, sed
censet, leges grammaticae postulare, - repugnat Valck. p. 176. Ιdem Ηeath.
ώς ήν μ. αν ι. μ. Βeck. ερματίζονται vertit, quasi fulcrum accer
vΙ. Stobaeus Τit. ΧΙ, Ι. Scholiastes sent. Βeck.
Pindari in Ρyth. ΙΙΙ. 66. Ρlutarch. ντιτ. Stobaeus Τit. LΧΧΙΙΙ. Μusg.
Οp. Μοr. p. 900. Εd. Steph. Μusg. Ver. 3. Ηeath. emendat έν τι τύσι γάς
Ver. 2. Schol. Ρind. σίλας. Scaliger καλοί, atque ita legitur in Stob, Gesn. Ρ.
in ora libri emendavit σαινθήρο, et λίπας, 432, 32. Τoup. ad Longin, p. 215. le
quod probabat Valck. ad Αmmon. p. git : ών τι και το σιν καλοίς, et ν. 4. κάτι
139. sed in Diatr, p. 174 λαμπτήρος tue (ita enim voluisse videtur, vulgatur και
tur,-Ver. 3. Ρlut, ut editur, sed Stob. ίτι) τ. α. πλ. Βeck.
624 Ε U R ΙΡΙ ΙΟΙ S

ΙΧ. Ω θνητά πράγματ, ώ γυναικεία φρένες,


"Οσον νόσημα την Κύπριν κεκτήμεθα.
Ο res humana! Ο mulierum animί, quanta nobis labes est Venus.
Χ. Τoιάνδεχρή γυναικι πρόσπολον εάν,
"Ητις το μεν δίκαιον ου σιγήσεται,
Α γ 1 \ - ν 3 χ ν Σ/

Τα δ’ αισχρά μισεί, και κατ' οφθαλμούς έχει.


Τalem oportet uxori ancillam permittere, quae, quod verum est, non tace
bit, turpia vero ne adspicere quidem sustinet.
ΧΙ. Φειδώμεθ' ανδρών ευγενών, φειδώμεθα,
Κακους δ' αποπτύωμεν, άσπερ άξιοι.
Ρarcamus viris honestis, parcamus: improbos autem, ut digni sunt, as
pernemur,

ΧΙΙ. * * * τό τ' ευγενές


Πολλήν δίδωσιν ελπίδ, ώς άρξουσι γης,
Εt generis nobilitas magnam spem facit, eos imperium habituros.
ΧΙΙΙ. Την ευγένειαν, κάν άμορφος ή γάμος,
Τιμώσι πολλοί προς τέκνων χάριν λαβείν,
Τό τ' αξίωμα μάλλον, ή τα χρήματα.
Μulti, natorum causa, conjugem nobilem, licet deformis sit, expetunt, et
dignitatem potius, guam divitias.
ΧΙν. Επίσταμαι δε πάνθ', όσ' ευγενή χρεών
Σιγάν, όπου δει, και λέγειν, ίν' ασφαλές
"Οράν με... κουχ
βαν 0δ',, α δει μέ, 0ξαν, ά
κουχ οράν, α μή χρεών.
μη χg
Γαστρος κρατειν δέ, και γαρ εν κακoίσιν ων
Ελευθέροισιν εκπεπαίδευμαι τρόποις.
Νovi autem omnia, quae bene natum oportet, tacere, ubi opus est, loqui,
ubi tutum, videre, quae convenit, quae non, praevidere, gulam moderari;
licet enim fortuna utar nunc adversa, mores liberales didici.

xv. Κέκτησο δ' ορθώς, α ν έχης άνευ ψόγου,


- - " *

Και μικρά σώζου τη δίκη ξυνούσ’ αεί.


Μηδ' ώς κακός ναύκληρος ευ πράξας ποτέ
" ν / 2 - / * Σ /
Ζητών τα πλείον', είτα πάντ απώλεσεν.

1x. Stobacus Τit. LΧΧΙΙΙ. Μusg, Οp. Μor, p. 898. Εd. Steph. Α. Gellius
x. Stobaeus Τit. Ι.ΧΧΧV.-V. 1. le ΧΙΙΙ. 18.-V. 4. emendandum cum Jo.
go πριστολεί εάν,-V. 5. έχει». Μμsg. Luzacio (apud Valck. D. p. 175.) κάν
Ver. 1. μ' εφν Grot. et Βarnes. γ' εάν, γάς εν κακoίσιν ώ: nisi malis και γάς αν
Ηeath. «' εάν, Valck, p. 176. φui forte κακούς συνώ. Loquitur Ιno, Μusg.
etiam conjiciposse monet τεράν ex Ηippol. Ver. 2. Σιγάν θ' Valcken. e Ρlut. de
641.-V. 3. Ηeath, mavult κει, vel κάν κ. Garrul. p. 506. C. ubi et όπη, Εundem
ε. ί. Ρrius se probavit Valckenaerio. Βeck, versum profert idem de Εxsil. p. 606.
xΙ. Stobacus Τit. Ι.ΧΧΧVΙ. Μusg, Valck. etiam dedit. -Οράν θ' et κρατείν
xn. Stobacus Τit. Ι.ΧΧΧVΙΙΙ. Μusg, τε. Βeck.
χιιι. Stobacus ibid. Μusg. Stobacus Τit. ΙΧ. Ιdern Τit.
xιν. Stobacus Τit. Ι.ΧΧΧΙΧ. Ρlut, ΧV.
Ε' R Α Ο Μ Ε Ν Τ Α. 625

Compara autem probe et sine dedecore, guae habueris, et exigua custodi,


Justitiam semper observans. Νeque, ut imprudens nauclerus, olim pro
spere rem gerens, deinde plura affectans omnia perdidit, idem tu ad
mittas.

ΧvΙ. Οράς τυράννους διά μακρών ηυξημένους


"Ως μικρά τα σφάλλοντα, και μί' ημέρα
ν \ > α Α' Α > , 5 y/

Τον μεν καθείλεν υψόθεν, τον δ' ήρ άνω,


Υπόπτερος δ' ο πλούτος οίς γάς ήν ποτέ,
Εξ ελπίδων πίπτοντας υπτίους ορώ.
Vides, tyrannos, longo tempore potentiam adeptos, quam parva labefac
tent, et una dies hunc ab alto dejecit, illum evexit. Αlas autem ha
bent divitiae: φui enim aliquando divites erant, praeter spem cadentes
et supinos video,
ΧVΙΙ. "Ανασσα, πολλοίς εστιν ανθρώπων κακά,
Τοις δ' άρτι λήγει τους δε, κίνδυνος μολείν.
Κύκλος γαρ αυτός καρπίμοις τε γής φυτοίς,
Θνητών τε γενεά τοις μεν αύξεται βίος,
Των δε φθίνει τε, κάκθερίζεται πάλιν,
Ο Regina, multis mortalium jam nunc adsunt mala: aliis nuper admo
dum cessant , nonnullis, ne mox veniant, metus est. Ησc enim modo
in orbem eunt et plantae fructiferre, ethσminum progenies, horum qui
dem vita viget, aliorum vero arescit, et demetitur iterum.
ΧvΙΙΙ. Εν ελπίσιν χρή τους σοφούς έχειν βίον.
Sapientes spem fovere oportet.
ΧΙΧ. Μήτ' ευτυχούσα πάσαν ηνίαν χάλα,
Κακώς τε πράσσουσ' ελπίδος κεδνης έχου. ί

ΧCΙV. secundum versum sic exhibet : Ver. 1. cum Steph.facit Βarnes.-V. 3.


και μικρά σώζων τούνεχ' όν σέβιιν τρίτει. Αpud Μ. haud dubie operarum vitio άν
Μusg. pro άνω. Locus hic laudatur, vel ad eum
Versus 2. priores Βarnes, habet in fr. respicitur, a Ρhilostr. V. Α. 7, 5. et Joh.
Αloidarum, et Valck, p. 15. monebat esse Lydo apud Αllat. in Socr. Εpp. p. 148.
vel e Sophoclis Αloadis, vel ex inc. Εu monente Valck. D. p. 177. gui ad Phαn.
rip. tragαdia.-V. 2. Grot. de conjectura 561. putabat, olim hic hos 4. versus lectos
dedit-oύνεκ' ευσεβεί πρέπει, hinc recepit esse: Ο δ' όλβος ου βέβαιος, αλλ' εφήμερος.
Βarnes, probante Ηeath. gui et σώζων ha Οράς - ήρ' άνω, reliquos duo aliundepe
bet. In Stob. Τ. ΙΧ. versus esse dicitur titos esse. Caeterum illustravit locum
ex Εurip. Αloidis, et scribitur, ut a Μ. Gatak. Αdν. Ρost. p. 534. s. Βeck.
editus est. Valck. qui olim suspicabatur xvΙΙ. Stobarus Τit. CV. Εd. Grot. Εditi
enim veteres ex CΕneo citant. Ρlut. Οp.
Ιeg. esse τούνδικον σέβειν πρίτει, Diatr, p.
177. maluit σμικρά σ. τ. δ. ξννών α.-V. Μor. 180. Εd. Steph. Μusg.
3. Μηδ' edd. Stob. antiquiores, male Ver. 3. Βarnes. Κύκλω γάς έρπει κ. τ.
Grot. Μή.-V. 4. Valcken. πάντα γ' α γή φ. - γενιά των μεν - και θερίζεται,
πολέσης, apud Βarnes, πάντ' απωλέσης. Valck. D. p. 6. legit fere, ut a Μ. exhi
Βeck. bitum, nisi quod maluerit- ώυτός -γέννα
zνι. Stobacus Τit. CV. male legit ήσ - των μεν α. β. - και θερίζ. et conferri
κημένους. Ρlut. Οp Μor, p. 180. Εd. jubet Gatak. ad Αnton. 7, 40, Βeck.
Steph. Ρhilostrat. Vit. Αpollon.-V. 5. xvΙΙΙ. Stobacus Τit. CΧΙ. Μιμες.
Μusg. x1x, Stobacus ibid. Μusg,
626 Ε U R ΙΡΙ ΙΟΙ S

Νeque prospere agens omnem funem laxa, et in mαstis rebus spem non
abjice.

ΧΧ. *** μή σκυθρωπός ίσθ' άγαν


Προς τους κακώς πράσσοντας, άνθρωπος γεγώς.
Ηomo cum sis, ne nimis durum te praebeinfelicibus.

ΧΧΙ. Γίγνωσκε τανθρώπεια, μηδ' υπερμέτρως


"Αλγει κακούς γάρ ου συ πρόσκεισαι μόνη.
Res humanas considera, neque praeter modum contristare, neque enim
tu sola in malis versaris.

ΧΧΙΙ. Κοίλοις εν άντροις άλυχνος, ώσπερ θήρ μόνος.


Ιn cavis speluncis face destitutus, velut fera solitaria.

ΙΧΙΟΝ.*
"- ν Λ. Α Α" Α/

Ι. Του μεν δικαίου την δόκησιν άρνυσο,


Τα δ' έργα του πάν δρώντος ένθα κερδανείς.
Famam virijusti sectare, at vitam ejus, qui lucri causa nihil non fecerit.

ΙΙ. "Οστις γαρ επί το πλέον έχειν πέφυκ ανής,


Ουδέν φρονεί δίκαιον, ουδε βούλεται,
Λ 5 και, Α' και \ Λ' Λ'

Φίλοις τ' άμικτός εστι και πάση πόλει.


Cluicunque enim lucri amore a natura imbutus est, nihil justum aut
cogitat, aut optat, amicisque et patriae universac infidus est.
Α" Α' Α' 5 » Α' ".

ΙΙΙ. Τά τοι μέγιστα πάντ' απεργάζεται βροτοις


rΓν Α' και η "ν χ/ \ Λ.

Τόλμ, ώστε νικάν, ούτε γαρ τυραννίδες


Χωρίς πόνου γένοιντ' αν, ούτ' οίκος μέγας.
Μaxima quaeque mortalibus efficit audacia superare. Νeque enim regna,
πeque domus privatae, sine labore potentes unquam fiant.
ΙV. Φλεγύου υιε, δέσποτ' 'Ιξίων.
Ρhlegya fili, domine Ιxion.

xx. Stobaeus Τit. CΧΙΙΙ. Μusg.


31. Εd. Steph. Loquitur Ιxion. Μusg.
Sic collocandos esse versus docuerat Ver. 2. olim post δρώντος erat distinctio,
Valck. p. 277.; Βarnes. ita : Μηδε σκ. - quam tollendam esse docuit jam Ηeath.
κακώς Πράσσ.- Βeck. Βeck.
xxΙ. Stobaeus Τit. CΧΧV. Μusg. ΙΙ. Stobaeus Τit. Χ. Ιdern Τit. ΧΧΙΙ.
xxΙΙ. Ρollux VΙΙ. 178. Μusg. habet "Οστις γαρ αστων πλέον, et v. 2.
Ιn Αthamanta dicta putat, Valck. D. omittit. Μusg.
p. 18Ο, Βeck. ΙΙΙ. Stobacus Τit. LΙ. Ρrimo versu
* Νota Ιxionis historia, φuam et Ηygi legerim απείργασται, secundo τόλμας το
nus breviter narrat Fab. LΧΙΙ. Εx IPlu νικάν, i. e, το νικάν τόλμας. Μusg.
tarcho novimus, (Οp Μor, p. 33. Εd. Ver. 1. απειργάσθη Grot. et Βarnes.
Steph.) Ροétam in fine fabulae Ixionem απείργαστα etiam Ηeath mavult. . Βeck.
rotae aftixum exhibuisse. ιν. Schol. Αpoll. in Lib, ΙΙΙ. [2, 62.
1. Stobacus Τit. ΙΙ. Ρlut. Οp. Μοr. p. Ηeath.] Μusg,
FR ΑG Μ Ε Ν Τ Α. 627

LΑΜΙΑ. *

Τίς τoύνομα το επονείδιστον βροτοις


Ουκ οίδε, Λαμίας [της] Λιβυστικής γένος,
Εcquis nomen inter homines odiosum non audivit Lamiae genere Libys
sae 2

ΙΙΟΥΜΝΙUS.+
ν ν
Ι. Φαύλον άκομψον, τα μέγιστ' αγαθόν,
Σ" " y ,

Πάσαν ενεργω περιτεμνομενον


Σοφίαν, λέσχης άτρίβωνα.
Μodestum, πminime se ostentantem, in rebus vere magnis excellentem,
φui omnem sapientiam actis circumscribit, dicendi imperitus.
ΙΙ. Πόνος γαρ, ως λέγουσιν, ευκλείας πατήρ,
Labor enim, ut aiunt, gloriae pater est.
ΙΙΙ. Τευθράντιον δε σχήμα Μυσίας χθονός.
Τeuthrantium, Μysiae decus.
Ιν. Δέσποτα φιλόδαφνε, Βάκχε, Παιάν "Απoλλον εύλυρε.
Domine Laurus amans, Βacche, Pacan, Αpollo lyra praestans.

v. Θριάζειν. Εnthusiastice agitari.

ΜΕΙ,ΑΝΙΡΡΕ. f

Ι. Ζευς όστις εστιν ου γαρ οίδα, πλήν λόγω


Κλύων.

* Μythologorum de Lamia traditiones exhibitum fuisse, Ηesychius vero, enar


vide apud Diod. Sic, Lib. ΧΧ. 41. ratum navis nescio cujus a fulmineincen
Fabulam ab Εuripide eo nominescriptam dium, v. Λικυμνίοις.
fuisse, unus auctor est Lactantius, qui 1. Εtymolog. Μ. ν. Φαύλος Diog.
Ιnstit. Lib. Ι. 6. haec habet : secundam Laert. ΙΙΙ. 53. Ρlut. Vit, p. 565. et 879.
[Sibyllam] Libψssam, cujus meminit Εu Εd. Steph. De Ηercule sermo est.
ripides in Lamia prologo. Μusg. Μusg.
Diod. Sic, Lib. Χ.Χ. 41. Ρrimum ver 11. Stobacus Τit. ΧΧΙΧ. Αpostol.
sum sic suppleverim: Τίς τούνoμ' ακοή ΧVΙ. 29. Μusg.
τουπονείδιστον β. Μusg. ΙΙΙ. Steph. Βyzant. v. Τευθράντιος.
Βarnes. sic supplevit: Τ. τ. πάσι του Μusg.
πονείδιστον β. Scal, et Voss, ita: Τ. τ. αισ πν. Μacrob Saturnal. Ι. 18. Μusg.
χρόν κατονείδιστον β. φuod pracfert Ηeath. ν. Ηesychius in voce. Μusg.
Βeck. Valck. D. p. 17. ad Licymnium etiam
f Unum Licymnium novit mythologia, refert versus apud Stob. Εcl. p. 129.
Αlcmenae fratrem, φuem grandaevumjam (ubi pro ετεί και Λικυμίοι corrigit, prace
casu occidit Τlepolemus, vid. Αpollodor. unte Reines. V. L. 3. p. 346. και Ευρι
Lib. ΙΙ. 8. Ρind. Οlymp. VΙΙ. Αrgu τίδη, Λικυμνία) et Grot. Flor, p. 164. -
πmentum dramatis ignoratur; nisi quod μυρίαις παγαί, Δακρύων Αχέρων αχίων τε
ad Αristophanis Αν. 1248. ubί Λικύμνιοι βρύει. Βeck.
βολαι πηemorantur, tradit unus Scholias f Μelanippes historiam, prout a my
tarum, hominem fulmine tactum in eo thologis tradita erat, enarrat Ηyginus
628 Ε U R ΙΡΙ ΙΟΙ S

Jupiter, guisquis demum sit: novi enim ea tantum, guae audivi.


ΙΙ. Ζευς, ώς λέλεκται της αληθείας ύπο,
"Ελλην' έτικτε.
Jupiter, ut vere audit, Ηellenem genuit.

ΙΙΙ. Δοκειτε πηδάν ταδικήματ’ εις θεούς


Πτεροίσι, κάπειτ' εν Διός δέλτου πτυχαίς
Γράφειν τιν' αυτά, Ζήνα δ' εισορώντά νιν
Θνητοίς δικάζειν, ουδ' άπας αν ουρανός,
Διός γράφοντος τάς βροτών αμαρτίας,
Εξαρκέσειεν ουδ' εκείνος αν σκοπών
Πέμπειν εκάστω ζημίαν αλλ' η δίκη
2 "- 2 2. ν 9 Α' 2 " Αν

Ενταύθα που στιν εγγύς, ει βούλεσθ' οράν,


Νum putatis, injuste facta in cα-lum pennis efferri, deinde aliquem in
Jovis tabulis scribere, Jovem vero, ea intuentem, jus diceremortalibus?
Νe totum quidem cαlum Jovi hominum peccata in tabulas referenti
suffecerit, neque ipse considerans damno unumquemque mulctare,
Sed Justitia hic prope adstat, si videre vultis. -

ιν. Αργός πολίτης κείνος ως κακός γ' ανήρ,


Civis otiosus, si vafer sit, malus vir est.
v. Παπαί νέος και σκαιός οιός εστ' ανήρ,
Ρapae! Juvenis et morosus, qualis vir est!
vΙ. Δούλον γαρ εσθλόν τούνoμ' ου διαφθερεί.
Πολλοί δ' αμείνους εισι των ελευθέρων,
Servo enim bono nihil nocebit nomen. Μulti enim libere natis meliores
Sunt,

Fab, CLΧΧΧVΙ. eandemque, vel simi Legitur etiam in Αthenag. Deprec.


lem, certe tangit Strabo Lib, VΙ. Verum p, Chr. c. 6. non nominato Εuripide,
ex Εratosthene in "Ιπτος liquet, diversam Βect.
fuisse Dramatis Εuripidei αconomiam : ΙΙ. Schol. Αristoph, in Ran. 1275.
quanquam noqueipsum facile cum Diony Ρlut. Οp. Μor, p. 1346. Εd. Steph.
sio Ηalicarnassensi concilies, qui duobus Gregor, Corinth, in Ηermog, Rhetor in
locis hujus dramatis meminit, Vol. ΙΙ. p. calce Οrator. Gr. a Reiskio editus, p. 948.
85. et p. 103. Εd. Ηudson. Confer Loquitur Μelanippe, Μusg.
Varron. de Re Rust. ΙΙ. 5. Μusg. 1n. Stobacus Εclog. Ρhys. Τit. VΙΙ.
Ιnscribitur Μελανίππη η σοφή ή δεσμώτις, Μusg.
sed posterius forte in Δεσμόντης, φuod Ver. 4. Ρost δικάζει νulgo colon. Ιn
est momen patris Μelanippa, mutandum terrogationis notam , ponendam docuit
monuit Βarnes. Βeck. Ηeath.-V. ult. amicus Valck. (D, p.
Ι. Lucian. Jove Τragα.do. Ρlut. Οp. 186.) legit ει κουκ έσθ' οράν Βeck.
Μor, p. 1346. Εd. Steph. tradit, Εuripi ουδ' εκείνος άν σκοπών Πέμψει' εκάστω ζη
dem, cum hunc versum in initio Μelanip μίαν. Vulgo πίμαιιν, sine syntaxi. Por.
pes posuisset, magnos contra se clamores 1ν, Stobacus Τit. ΧΧΧ. Verti, ηuasί
εxcitasse, coactumque in ejus locum, id esset δεινό, ών. Μusg.
φuod proxime sequitur, sufficere, Justin. v. Stobaeus Τit. LΙΙ. Μusg.
Μ. de Μonarchia, c. 4. ex Ηecuba.
Μιμέg. vΙ. Stobaeus Τit. Ι.ΧΙΙ. Μusg.
Ε' R Α Ο Μ Ε Ν Τ Α. 629

"ν Α "ν Λ' * ζΔ\ Α'

vΙΙ. Της μέν κακής κάκιον ουδεν γίνεται


Γυναικός εσθλής δ' ουδέν εις υπερβολήν
Πέφυκ άμεινον διαφέρουσι ξ δ' αι φύσεις.
Μala muliere nihil pejus est: Βonam nihil bonitate superat: tanta
ingeniorum diversitas est.
vΙΙΙ. Γάμους δ' όσοι σπεύδουσι μή πεπρωμένους
Α' "- ρ ν \ ν Λ' 2

Μάτην πονούσιν ή δε το χρεών πόσει


Μένουσα κασπούδαστος ήλθεν εις δόμους.
Qui nuptias non sibi destinatas sectantur, operam perdunt. Ωuam autem
fatum viro conjungit, etiam non petita in domum venit.
r/ "- γι Α' Λ' Α'

ΙΧ. "Οσοι γαμούσι δ' ή γένει κρείσσους γάμους,


"Η πολλά χρήματ’, ουκ επίστανται γαμείν.
Τά της γυναικός γάρ κρατούντ' εν δώμασι
Δουλοί τον άνδρα, κ' ουκέτ' έστ’ ελεύθερος,
Πλούτος δ' επακτος εκ γυναικείων γάμων
2 Α' " \ Α' 2 ε Α'

Ανόνητος αι γάρ διαλύσεις ου ράδιαι.


Quicunque matrimonium contrahunt cum conjugibus generenobilioribus,
vel cum magnis divitiis, recte optare nesciunt. Νam res uxoris ubi
in aedibus praevalent, virum in servitutem redigunt, neque amplius
Ιiber est. divitiae autem ab uxore acquisitae inutiles sunt: divortium
enim minime tum facile est.

Χ. Μετρίων λέκτρων, μετρίων δε γάμων


Μετά σωφροσύνης
Κύρσαι θνητοίσιν άριστον.
Μediocre conjugium et mediocrem domum cum aequanimitate sortiri
optimum est mortalibus.
ΧΙ. Πλήν της τεκούσης θήλυ πάν μισώ γένος.
Praeter matrem omne famineum genus odi.
"Η 5 χ/ 41 ", y/ η\ ν \
ΧΙΙ. "Ιστω δ άφρων ών, όστις, άτεκνος ών το πριν,
Παίδας θυραίους εις δόμους εκτήσατο,
Την μοιραν εις το μή χρεών παραστρέφων.
φ' "-

Ω, γάρ θεοί δίδωσι μή φύναι τέκνα


Ουχρή γκαλείσθαι προς το θείον, αλλ' εάν,
Sciat, se amentem esse, qui, liberis prius destitutus, sobolem alieuam in
domum adscivit, fati cursum ad rem fato negatam deflectens. Cui
enim Dii liberos nasci non dederunt, non numini irasci aequum est, sed
tolerare,

ν11. Stobacus Τit. LΧΙΧ. Εusebius usque α./atis decretum operitur, cuί ηuύαι.
Ρraep. Ενang. p, 466. Μusg. Βeck.
"-- - - Lxx. negativam
1x. Stobaeus Τit.

ΕΕ
αιώ Η: Ι.ΧΧ,
12 4", κε: ην η"" Άversu
οε το χρεων
ultimo non habet Μusg,
x. Stobacus Τit. LΧΧΙΙ. Vers. pri
ευγνυσι. - - λ45g. mum reddidi, quasi esset δόμων, Μusg.
Ηeath. corrigit πόσιν, φιμα ad lempus Χι. Stobacus Τit. LΧΧΙΙΙ. Μusg.
VoL. VΙΙ. S s
63Ο Ε U R ΙΡΙ ΙΟΙ S

ΧΙΙΙ. "Οστις δ' αμείλικτον πατέρ έχει νεανίας


Στυγνόν τ' εν οίκοις, μεγάλα κέκτηται κακά.
Quicunque autem juvenis domi habet patrem acerbum et severum, mag
πum malum sortitus est.

ΧΙν. Εγώ μεν ουδέν οίδα, πως σκοπείν χρεών


Την ευγένειαν τους γάρ ανδρείους φύσιν
Και τους δικαίους των κενών δοξασμάτων,
Κάν ώσι δούλων, ευγενεστέρους λέγω,
Νescio equidem, quomodo aestimanda sit nobilitas: quippe fortes manu
et justos, licet a servis geniti sint, vanis titulis nobiliores censeo.
Χv. "Ω τέκνον, ανθρώποισιν έστιν οίς βίος
"Ο μικρός εύκρατος εγένετο δ' όγκος κακόν.
Ο nata, nonnullis hominum tenuis vita incolumitatem dedit, aliis vero
fastus damnum.

ΧvΙ. Τα τυγχάνοντα δ' όστις ευ φέρει βροτών,


Σοφόν νομίζω σωφρονείν τ' εμοί δοκεί.
Quisquis vero accidentia patienter fert, prudentem puto, et perturba
tionum expers mihi videtur.

ΧvΙΙ. Παλαιός αινος έργα μεν νεωτέρων,


Βουλαί δ' έχουσι των γεραιτέρων κράτος.
- Vetus proverbium est: juvenum manus excellit, seniorum consilia,
ΧvΙΙΙ. Τί δ' άλλο, φωνή και σκιά γέρων ανής,
Quid aliud est senex, quam vox et umbra?

xπ. Stobacus Τit. LΧΧVΙ. Μusg. 8unι φuibus angusία res sίt desiderabilis,
χιιI. Stobacus Τit. LΧΧΧΙΙΙ.-V. 1. magnα αμtem rerum copία perniciem α/-
Legerim έσχε pro έχει. Μusg. ./arat. Ut ευκτος in εύκρατος mutaretur,
Ver. 1. Μetrum laborat. Ηeath, pro in causa fuisse videntur ductus illi, φuibus
αμείλικτον legit άμικτον , negat enim, pri librarii elegantiac studiosi literas connec
ores duas syllabas vocabuli νεανίας uspiam tere et conjungere solebant. Εodem
in unam contrahi, quod Τoup. Εm. in modo peccatum esse puto in loco Αrchy
Suid. ΙΙ. p. 153. censebat. Βeck. tae apud Jo Stobensem. Τit. Ι. p. 13. 18.
ΧΙν. Stobacus Τit. Ι.ΧΧΧVΙ. Ρri αίκα εν διαφόροις και μη κακοί, θανάτω σε
mum versum emendavit, ex ΜSS. puto, και αλγηδόνι και πενία αντιβιβάκη, Ιegen
Grotius, cum antea esset ουκ οίδ όπως δή dum videtur: αίκα ουκ αδιαφόροις και μι
σκοπείν, Μusg. κροί, θ. Ιn Fragm. Μusonii apud eun
xv. Stobacus Τit. ΧCΙV.-V. 2. εύ dem Τit. ΧΧΙΧ. p. 204. 2. pro ταιώς
κρατος φuid sibi velit, nescio. Reddidi μα δε προς άσκησιν τους συνόντας εντεταγμέ
igitur, guasi esset: ο μικρός άθραυστος νως αιεί, scribam εντεταμένως, φuod in
εγένεθ', οί, τ' όγκος κακόν, Μusg. mente habuit Latinus interpres, qui entre
incilabat vertit. Jacobs.
"Ω τέκνον ανθςώτοισιν έστιν εις βίος
xvΙ. Stobacus Τit. CVΙΙΙ. Confer
ο μικρός ευκςατος εγένετο δ' όγκος κακόν,
Ιncert. CΧΧΙ. Μusg.
in his merito suspecta fuit vox εύκρατος Ηeath. censet, apud Ρlut. (ν. Ιnc. 1. 1.)
Μusgravio, cujus tamen conjecturam pro esse tantum aliam lectionem hujus fr.,
bare non possum. Αn fuit non aliud fragmentum. Βeck.
δ τέκνον ανθρώτοισιν έστιν οίς βίος xναι. Stobacus Τit. CΧVΙ. Μusg.
και μικςος ευκτος, γίγνεται δ' όγκος κακόν, Χνιιι. Stobacus Τit. CΧVΙΙ. Μusg.
Ε' R. Α Ο Μ Ε Ν Τ Α. 631

ΧΙΧ. Τί τους θανόντας ουκ εάς τεθνηκέναι,


Και τα κχυθέντα συλλέγεις αλγήματα;
Quid mortuos non interire sinis, sed praeteritos dolores renovas?
ΧΧ. Ανδρών δε πολλοί του γέλωτος oύνεκα
Ασκούσι χάριτας κερτόμους, εγώ
γ δε πως
Σ> >

Μισώ γελοίους, οίτινες επί σοφών


y Α' γ 2/ Α" y γ ν - \ γ

Αχάλιν έχουσι στόματα, κ' εις ανδρών μενού


Τελούσ' αριθμόν, εν γέλωτι δ' ευπρεπείς.
Οικoύσι δ' οίκους και τα ναυστoλούμενα
Έσω δόμων σώζουσι,
Μulti autem viri ridiculi causa sectantar jocos mordaces, Αt ego nescio
quomodo lepidos odi, φui sapientes ore impudenti illudunt, qui in viro
rum numerum non veniunt, sed in risu movendo suaves sunt. Famulis
autem, qui aedes et in aedibus convecta custodiunt, magis confido,
ΧΧΙ. Τίς τα παιδί' εξέθηκεν εις πατρός βουφόρβια,
Quis pueros in patris stabulis exposuit?
ΧΧΙΙ. Ουκ έμός ο μύθος, αλλ' έμής μητρός πάρα,
« 2. Α' "ν Λ' *

Ως ουρανός τε γαιά τ ην μορφή μία,


Επει δ' εχωρίσθησαν αλλήλων δίχα, -
Τίκτουσι πάντα κάνέδωκαν εις φάος
Δένδρη, πετεινά, θήρας, ούς θ' άλμη τρέφει,
Γένος τε θνητών.
Νon meus hic sermo, sed a matre acceptus; auod cα-lum et terra faciem
habebant indiscretam : Quum vero a se invicem segregarentur, pepe
rerunt omnia et in lucem protulerunt, arbores, volucres, feras, quosque
in se mare alit, et mortalium genus.
ΧΧΙΙΙ. * * * ει δε παρθένος
Φθαρεισά [γ] εξέθηκέ [νυν] τα παιδία,
Λ \ Λ. Α Λ"

Φοβουμένη τον πατέρα, συ δράσεις φόνον;


Quod si virgo vitiata natos nunc exposuit, patrem formidans, an tu
cadem patrabis?

xrx. Stobacus Τit. CΧΧV. Μusg. V. 5. pro δένδρα πτηνά τηetri causa scripsi
xx. Αthenaeus initio Lib. ΧΙV.-V. 3.
Δένδρη, πετεινά. Μelanippes pater cum
Legendum forte σοφών ετί. Ρostremis infantes in boum stabulis repertos ipsarum
versibus, qui omni aenigmate obscuriores boum fα:tum esse putaret, et tanquam
sunt, sententiam qualemcunque restituas monstrum comburere in animo haberet,
legendo: ipsa, ut ostendat, omnia secundum natu
Οίκεύσι δ', οίκους και τα ναυστoλούμενα ram fieri, nec φuidquam omnino monstro
"Εσω δόμων σώζουσι [τιστεύω πλέον.] sum esse, his patrem alloquitur, teste
Μusg. Dionysio. Μιμsg.
Ver. 2. Βarnes, εγώ δε πως.-V. 3. μεν Αd v. 1. respicit Ρlato Τ. ΙΙΙ. p. 177.
ante επί inserit. Βeck. Α.-V. 5. Βarnes. Τα δένδρα, πτηνά -
xxΙ. Dionys. Ηalicarn. Vol. ΙΙ. p, 85. Δένδρη, πετεινά exhibet Diod. Sic. Τ. Ι.
Εd. Ηudson., habet εις τά του τατρός. p. 11. Βeck.
Loquitur Μelanippe. Μusg. xxιπ. Dionys. Ηalicarn, Vol. ΙΙ. Ρ.
xxτι. Dionys. Ηalicarn, Vol. ΙΙ. p. 58. 103. docet, haec Μelanippes verba esse in
εt 103, Εuseb, Prap. Εvang, p. 20.- fine orationis, qua patrem a natorum cade
Ss2
632 Ε U R. ΙΡΙΙ) ΙS

ΧΧΙV. "Ισως αλάστορας ουκ ετόλμησε κτανείν.


Fortasse homicidas non ausus est occidere,

ΧΧV. Ουκ έστι πράττοντάς τι μοχθηρόν λαθεν


y -

Οξύ βλέπει γάρ ο χρόνος, ος τα πάνθ' ορά,


Fieri non potest, ut, qui scelus aliquod admiserunt, lateant. Νam
acutum cernit tempus, quod omnia subjecta habet.
ΧΧVΙ. "Αλγιστόν εστι θήλυ μισηθεν γένος
« Α - -- y " Λ'

Αιγάρ σφαλείσαι ταίσιν ουκ εσφαλμέναις


τ' και Α \ Α" Α"

Αίσχος γυναιξί και κεκοίνωνται ψόγον,


Ταις ου κακαίσιν αι κακαί τά δ' εις γάμους
* ΝΑ "ν " Α 2. Α" -

Ουδέν δοκούσιν υγιές ανδράσιν φρονείν.


Μiserrimum est odii causa genus muliebre, Quae enim peccarunt infa
miam, et probrum insontibus focminis conciliant, castis incestae: unde
universa viris, quoad connubii jura, non recte sentire existimantur.
ΧΧVΙΙ. "Η πρώτα μεν τα θεία προυμαντεύσατο
Χρησμοίσι σαφέσιν, αστέρων επ' αντολαίς.
Quae primum ηuidem deοrum voluntatem vaticinata est certis oraculis,
ex stellarum ortibus.

ΧΧVΙΙΙ. Τον δ' αμφίβούν ριφέντα Βοιωτόν καλεί,


Αlterum vero, prope bovem projectum, Βα.otum vocat.

ΜΕΙ,ΕΑGΕR. *

1, Καλυδών μεν ήδε γαία, Πελοπίας χθονός


Εν αντιπόρθμοις πεδί' έχουσ' ευδαίμονα,
Οίνεύς δ' ανάσσει τησδε γής Αιτωλίας,
Πορθάονος παίς, ός ποτ' Αλθαίαν γαμεί,
avertere conatur.-V. 2. γ' et νυν metri Εx Μelanippa esse, docuit Valck, ad
causa supplentur.-V. 3. Dionysius habet Ρhαn. 506. gui et v, 1.legit πρoύματεύσα
φόνο» δράσεις, Μusg. το, sed tuetur vulg. Ηeath, et rescribit ν.
Ρro νυν Βarnes, supplevit τις, Valck. 2. ιταντολαίς. Βeck.
conjicit- εξέθηκεν εις βουφόρβια. Τoup, in xxvπι. Steph. Βyzant. v. Βοιωτία. Βα--
Suid. ΙΙΙ. p. 21. - γ' εξίθηκε και τα παι otus hic Μelanippae filius erat. [Βarnes.
δία, Βeck. in Ιnc.] Μusg.
Ιn Schol. Αrist. Τhesm. 279. Suid. V.
xxιν. Εrotianus ν. Αλάστορες. Μusg.
xxv. Stobacus Εclog. Phys. Τit. ΧΙ. παρακεκινδυνευμίνων, profertur ex Μenalip
ex Penelopa citat. Sed nullam Ρenelo pa Σοφοκλέους (sed legendum cum Βergl.
Ρam scripsit Εuripides, vid. Αristoph. συφή,) versus hic: "ομνυμι δ' ιιρόν αιθέρ' οί
Τhesm. 554. [Βarn. Fr. Penelop.] Μμεg. κησιν Διός. Οιuem tamen Εuripidi abju
xxνι. Stobaeus Τit. LΧΙΧ., Μusg. dicat Valck. D. p, 49, Βeck,
xxvΙΙ. Clem. Αlex. p, 306. sed emen * Μeleagri historiam omnes fere Μy
datius Cyrillus in Julian. ΙV. p. 134. Β. thologi enarrant. Vide Ηygin. Fab.
Ηippo, Ε qua hic sermo est, Μelanippes CLΧΧΙV. Οvid. Μetam. Lib. VΙΙΙ.
forte soror erat, Εuripidi certe in Μela Αpollodor, Lib. Ι. 8. et Ηomeri interpre
τippa memorata, teste Ηygino Poét. Αstr. tes ad Ιliad. '. Μusg.
ΙΙ. 18. Μusg. Ι. Ηos versus, prologi initium, conser
Ver. 2. Clem. et hine Βarnes, inter varunt Αrist. Ranis 1269. ibique Scho
Ιnc. κεκσμοίαν ή δι' αστέρων εκαντολάς. liastes. Lucianus Sympos cap, 25, Scho
Ε' R Α G Μ Ε Ν Τ Α. 633

Λήδας
Ο όμαιμον, Θεστίουλδε παρθένον.
φ-Α' 2 λ και "ν Α' Σ» ν Α"

[ δυτός] ποτ εκ γης πολυμετρον, αβων στάχυν,


Θύων απαρχάς, ουκ έθυσεν [εν μέρειI]
Αρτέμιδι.
Calydon quidem hac regio, ex adverso terra Pelopis campos beatos ob
tinens, CΕneus vero regnat hic in ΑΕιolia, filius Ρorthaonis, qui Αι
thaeam olim uxorem duxit, Ledae sororem, Τhestii vero filiam Ηic
aliquando ex arvis segetem copiosam metens, et primitiis sacra faciens,
Dianae cum caeteris non sacrificavit.

ΙΙ. Μελέαγρε, μελέαν γάρ ποτ' αγρεύεις άγραν.


Radii musici studium.
ΙΙΙ. Κερκίδος αοιδού μελέτας,
Ιν. Σιδηροβριθές έλαβε δεξιά ξύλον.
Dextra arripuit clavam instar ferri gravem.
v. Το μεν ** εν φώ, το δε κατά σκότος, κακόν,
Ηoc φuidem in luce. Quod autern in tenebris, malum est.
Α w "ν * Α Λ Σ)

VΙ. Τελαμών δε χρυσούν αιετον πέλτης έπι


Πρόβλημα θηρός, βότρυσι δ' έστεψεν κάρα,
αλαμίνα κοσμών πατρίδα την ευδαίμονα.
Κύπριδος δε μίσημ’ Αρκάς Αταλάντη, κύνας
Και τόξ έχουσα, πελέκεως δε δίστομον
Α' Λ. 2 9 . Α' " ΑΝ Α

Γένυν πέπλ αλλακάταιος, οι δε Θεστίου


Κούροι το λαιόν ίχνος ανάρβυλοι ποδος,
Τον δ' εν πεδίλοις ως ελαφρίζον γόνυ
Έχοιεν, ός δή πάσιν Αιτωλοις νόμος,
Τelamon vero in parma [gestavit) aquilam auream, hanc fera opponens,
pampinis vero caput redimivit, Salaminem, patriam beatam, honestans.
Αrcas vero Αtalanta, Veneri exosa, canes et arcus secum habens, secu
ris autem duplicem aciem vibrabat Αncaeus. Τhestii autem filii, pedis
sinistri vestigia nudi, alterum vero calceati erant, ut genu flexile habe
rent, ηui omnium ΑΕtolorum mos est.

liastes in Rhetorica Αristoph. ΙΙΙ. 9. et αγρεύσεις corrigit Valck, p. 138. Βeck.


Dem. Ρhalereus.-V. 6. Αristophanes, πι. Αristoph. Ran. 1351. ibique Scho
perspicuitatis gratia, quippe praecedentes Ιlast. Μusg.
versus non citans, Οινεύς exhibet, pro quo ιν. Αristoph, Ran. 1447. ibique Scho
ουτος cum Valckenaerio V. Cl. restituen liastes. Μusg.
dum censeo.-V. 7. metri causa supplevi ν. Εtymol. Μ. v. φό. Μusg,
εν μέρει, φuod simili sensu habet Ρlutarch. Βarnes, supplevit γάρ Valck, p. 140.
ΑΕmil. Ρaull. in initio Μusg. legit: Το μεν γαρ εν φώ, το δε κάτω σκότος
Ver. 1. Βarnes. ad Fragm. Μelanipp. κακόν, Βeck.
retulit.-V. 4. Ηeath. νult Παρθάονος vΙ. Μacrob. Saturnal. V. 18. testatur,
παίς, et confert Αpollod. Ι. 7, 11.-V. 7. in Εuripidis tragoedia, quae Μeleager in
idem corrigit ουκ έθυσεν Ενοδία, sed Valck. scribitur, nuncium induci describentem,
Ρ. 157.supplet παρέίνω, aut Διο, κόρη. Βeck. " quo quisque habitu fuerit ex ducibus,
ΙΙ. Ειymol. Μ. in Μελέαγρος sine nom. φui ad aprum capiendum convenerant, in
fabulae. Εx Prologo desumtum videtur. eo hos'' versus esse-V. 6. eximie emen
Lusus verborum interpretari non sinit. davit Jo. Schraderus V. Cl. legens; Γένυν
Μusg. γ' έπαλλ'Αγκαίος. Valckenacrius (p, 145.)
και,
Ss 3
634 Ε U R ΙΡΙ Γ) ΙS

vΙΙ. Δειλοί γάρ άνδρες ουκ έχουσιν εν μάχη


Αριθμόν, αλλ' άπεισι, κάν παρώσ' όμως,
Ηomines enim meticulosi in pugna nullius pretii sunt, sed ut maxime
praesentes sint, absunt.

vΙΙΙ. Ως ήδύ δούλοις δεσπότας χρηστους λαβείν,


Και δεσπόταισι δούλον ευμενή δόμοις.
Οιuam jucundum est servis dominos clementes sortiri, et dominis servum
familia amicum.

ΙΧ. Ει δ' εις γάμους έλθοιμ', όμή τύχοι ποτέ,


Των εν πόνοισιν ήμερευουσών αει
Βελτίον αν τέκοιμι δώματι τέκνα.
Εκ γάρ πατρός και μητρός εκπονουμένων
Σκληράς διαίτας, οι γόνοι βελτίoνες.
Quod si in conjugium veniam, quod nunquam, oro, contingat, praestan
tiores corpore liberos pariam, quam eae, quae semper in aedibus vitam
agunt. Νam ex patre et matre dura vitae assuetis melior fit proles.
Χ. Ηγησάμηνουν, ει παραζεύξειέ τις
Χρηστώ'- πονηρόν λέκτρον, ουκ αν ευτεκνειν
2. / y , - " ν > ν Χ/

Εσθλoιν δέ τ' αμφοίν εσθλόν αμφοίν έκγονον.


Ρutavi ergo, si quis forti conjugi ignavum copulaverit, progeniem non
egregiam fore, sed ex bono utroque parente bonam prolem nascitu
ΥΑΠ1»

ΧΙ. Ει κερκίδων μεν ανδράσιν μέλοι πόνος,


Γυναιξί δ' όπλων εμπέσoιεν ήδοναι,
2. - η Λ.

Εκ της επιστήμης γάρ βκπεπτωκoτές


Κείνοί τ' αν ουδέν εισιν, ουδ' ημείς έτι.
Si textrinae labor viros occuparet, facminis vero incideret militia amor,
nec illi, arte sua excussi, ullius pretii essent, nec nos amplius.
Α) Α' Α < > -- ν
ΧΙΙ. Ένδον μενoυσαν την γυναικ ειναι χρεων
y - -

Εσθλήν θύραζε δ' αξίαν του μηδενός.


Βonam faminam domi manere oportet; foris versari, quae nullius pretii
est.

pro Γίνυν γ' pratulerit Γενηδ, i. e. Γενηδα. Ver. 3. Βarnes, Βίλτιον αν et δώμασιν.
Μusg. Ρrius jam ita, ut hic legitur, correxit
Ver. 6. Βarnes, αλλoκόταιος, et mox Ηeath. Valck. p. 145, δώμασιν praefert, et
παίδες τ. λ. Valck. L L Jegiι κόρ». Βeck. paullo ante pro αεί legit τινί.-V. 4. Βarn.
ντι. Stobacus Τit. VΙΙΙ. Μιικg. Εκ μεν - Βeck.
ντιI. Stobacus Τit. LΧΙΙ. Μusg. x, Stobarus Τit. Ι.ΧΧΙΙ. Ver, ult. be
Ιx. Stobacus Τit. LΧΧ. Clem. Αlex. ne sic emendat Valckenaerius V. Cl. Εσ
Ρ. 620. Εd. Ρar, cui εκπονουμένων, ν. 4. θλοί δέ γ' αμφοίν ενθλον αν φύναι γόνον, Ρ.
pro όστις εκπονεί repositum, debeo. Lo 142. Βeck.
quitur, puto, Αtalanta, cui unice convenit xr. Stobacus Τit. Ι.ΧΧΙΙΙ.-Ver. 3. le
illud ομή τύχοι. Unde sequitur, ν. 2. gendum cum Valckenario V. Cl, ταρεκ
Ρro τόνοισι legendum δόμοισι, et ν. 5. σώ τεττωκότες.-V. 4. malim ήσαν, ουδ' ημιύ.
κασιν pro δώματι. Μusg. Grotio placet είιν, Μusg,
F R ΑG Μ Ε Ν Τ Α. 635

ΧΙΙΙ. Και κτήμα δ', ω τεκούσα, κάλλιστον τόδε,


Πλούτου δε κρείσσον του μεν ωκεία πτέρυξ,
Παίδες δε χρηστοί, κάν θάνωσι, δώμασι
Καλόν το θησαύρισμα, τους τεκουσίτε
2 Α' Α' χ/ 3 2 Α' Α'

Ανάθημα βιότου, κoύ πoτ' εκλείπει δόμους,


Εt hoc quidem peculium, Ο genitrix, pulcherrimum est, et auro pra
stantius. Ηujus enim velox abire penna est: at nati virtute excellen
tes, etiamsi moriantur, domui honestus thesaurus sunt, et parentibus
vitae decus, nunquam periturum.
ΧΙV.
Μόνον δ' αν αυτά χρημάτων ουκ αν λάβοις,
Γενναιότητα, καρετήν καλός δέ τις
Κακ των πονηρών σωμάτων γένοιτο παις.
Ηaec tantum pretio non compares, animi magnitudinem et virtutem.
Ρuer autem formosus facile ex parentibus deformibus nascatur.
ΧV.
Τους ζώντας ευ δράν κατθανών δε πας ανήρ
Γη και σκιά το μηδέν εις ουδέν ρέπει.
Viventibus benefacito. Qui mortem obiit, umbra tantum et cinis est;
nihil erat et ad nihil abit.

ΧVΙ. Φεύ τα των ευδαιμονούντων ως τάχα στρέφει θεός.


Εheu! quam cito felicium statum subvertit Deus.
ΧVΙΙ.
Τερπνόν το φώς μοι το δ' υπό γήν άδου σκότος
Ουδείς όνειρον ουδείς ανθρώπους μολέιν.
Εγώ μεν ουν γεγώσα τηλίκη δόμου
Απέπτυσ' αυτό, κούποτ’ εύχομαι θανείν.
Jucundum mihi lumen vitale. Αt Οrci sub terra caligo, etiam in somnio
homini visa, formidolosa est. Εgo saltem, quamvis grandaeva sim,
abominor eam, et nunquam mori opto.

Ver. 3. Βarnes, μίν pro γαρ, et cum xvΙ. Stobacus Τit. CV. Μusg,
Grot. ιίεν, φuod et Valck, p. 143. placuit, χνιI. Stobacus Τit. CΧΧ.-V. 2. Sic
qui ctiam Κείναι et ούτ' maluit. Βeck, corrigere tentabam: Ουδ' εις όνειρον αδεες
xπ. Stobaeus Τit. LΧΧΙV. Μusg. ανθρώποι, μολείν.-V. 3. Ηaud dubie le
Ver. 2. Βarnes, θύρασιν. Valck, p. 145. gendum cum Valckenaerio τηλικήδ' όμως,
νult θύραθεν αξίαν, vel potius θυραίοι δ' αξίαι Μusg.
του μηδενός. Βect. V. 2. Grotius ita edidit: Ουδείς αν είδεν,
xπι. Stobacus Τit. LΧΧV. Μusg, αυ εις ανθρώπους μολών. Βarn, αύ in άψ
Ver. 3. Ηeath. monet, θάνωσι stare non mutavit. In cod. Stob. Ρaris, legitur :
posse, Conjicit igitur καν στίνοισι, vel άτερτνον τ. φ. μ. το δ' υπό γήν δι' άδου σ.
πίνησι. Βeck. ουδείς όνειρον ουδείς ανθρώπους μολείν. Ηinc
Χαν. Stobacus Τit. LΧΧΧVΙΙ. Μusg. Valck, p. 140. legit ita:
Ver. 3. Βarnes. Κάν εκ πονηρών Βeck. "Ηδύ γε το φώς μοι το δ' ύτο γήν άδου σκότος
xv. Stobacus Τit. ΧCVΙΙΙ. sed emen
datius Τit. CΧΧΙΙ. Μusg. "Ατεςτνον ουδείς είλετ' ανθρώτων ιδειν.
Versus, ut hic scripti sunt, et ut legi Ρro άδου etiam αει scribi posse monet.
voluit Valck, p. 144. mutato tantum verbo Ιdem putat, hos quatuor versus secutum
βέτει in βλίτε, Βarnes. retulit inter fragm. esse illum, gui apud Μusgr, fr, Inc, not
Ρirithoi, sed hoc loco habet: Τ. ζ. εύ δρά 79. ψυχής, &c, et post hunc lectum esse
κ. ουδείς ανήρ, Γή κ, σι, το μηδέν εις ουδέν illum, qui supra fr. 5.
βλέπει. Βeck» V. 2. Jacobs, p. 16. s, tractat: " Ιn
S s 4
636
Ευ Ε Ι Ρ Ι D Is
ΧvΙΙΙ. Εις ανδρoβρώτας ήδονας αφίξεται
Κάρηνα Τυδεύς γένυσι Μελανίππου σπάσας,
Ιn humani cibi cupidinem veniet Τydeus, caput Μelanippi mazillis
lacerans.

ΧΙΧ. Οράς σύ νυν δήμ ως επράυνας, τύχη.


Vides nunc, fortuna, quam me mitem reddidisti.
ΧΧ. Καθωσίωσε. Ιmmolavit.

ΧΧΙ. Αντήλιοι θεοί. Γ)ii orientem spectantes.

ΧΧΙΙ. Η γαρ Κύπρις πέφυκε σκότωφίλη,


Το φώς δ' ανάγκην προστίθησι σωφρονείν.
Venus enim tenebris amica est. Αt lux castitatem necessariam facit.

ΧΧΙΙΙ. "Ω Ζεύ, γένοιτο καταβαλείν τάν σύν εμέ.


Ο Jupiter, aprum me dejicere concede.

ΟΕDΙΡUS. *

Ι. Πάσα γάρ δούλη πέφυκεν ανδρός ή σώφρων γυνή,


φ' \ Α Α' " Λ' ν αν και « . " "ν

Η δε μη σώφρων ανοία τον ξυνόνθ' υπερφρονεί,


Οmnis enim casta matrona serva est viri, improba autem prae stultitia
conjugem contemnit.

ΙΙ. * * * πάσα γάρ ανδρός


Κακίων άλοχος, κάν ο κάκιστος
Γήμη την ευδοκιμούσαν,
Οmnis enim mulier viro pejor, licet pessimus ducat fama prastantem.

desperatis rebus, inquit, desperata medi Εdd. vett. γ' pro μ'. Βeck,
cina opus est. Νοn omnino tamen a vul xx. Ηesychius in voce Μusg.
gatis litιeris correctio nostra abhorret : xxr. Ηesychius v. Αντήλιοι. Μusg.
Συνετός θέλει γ' αν ουδείς άνθgωτος μολύν. xxπ. Stobaeus Τit. LΧΙV. Μusg.
Leg, το σκότω. Ρor.
Νemo hominum, modo sanus sit, Οrcum xxΙΙΙ. Ηermogenes p. 564. Scholiastes
subίre velit.'' Ιdem V. D. probat Valc in Αristot. Rhetor. ΙΙΙ. 9. Αristides
Κenarii emendationem versus 3. Sed non cap, περί συνθέσεως. Μusg.
video, φuomodo Valckenarii όμως cum Ηoc fragm. ad Μeleagrum Εurip. re
ipsius emendatiοne stare possit. Βeck. tulit Valck. D. p. 145. Βeck.
xvΙΙΙ. Schol. Ρindari ad Νem. Χ. 12. * Unum est, φuod de hujus dramatis
habet ανδροβώτους, et ν. 2. Κάρηνα Περσεύς, αεconomia novimus, CΕdipum utique non
Μusg. a seipso, sed a Laii famulis, excα-catum
Ver. 1. Βarnes, ανδρoβρώτους. Valck. fuisse. Vid. Schol.in Phoeniss.ν. 68. Μusg.
p. 142. vult ανδρoβρώτος.-V. 2. Grot. et 1. Stobaeus Τit. LΧΙΧ. Clem. Αlex.
Βarnes, τάσας pro στάσας. Salmas. ad p, 499. Εd. Ρar. Μusg.
ar. Dosiad. ΙΙ. p. 157. et Ηeath. malunt Π. Stobaeus Τit. Ι.ΧΧΙΙΙ. Clem.
Κάgηνα πυρσαι, γ. - Βeck, Αlex. p. 499. Εd. Ρar. Μusg.
x1x. Suidas ν. Νυν δη sec. ΜS. Leidens. Ρrimus fr, versus apud Stob, deest.
Εd. Vet. τύχην Ρrae utroque malim: Βeck.
Δύς ετράυναν, τύχαι. Μusg,
5
Ε' R. Α G Μ Ε Ν Τ Α. 637

ΙΙΙ. Ημείς δε Πολύβου παίδ ερείσαντες πέδω


Εξομματoύμεν και διόλλυμεν κόρας.
Νos autem Ρolybi filium humo affigentes, excαρcamus et pupillas
eruimus.

Ιν. Ειμαρμένον δε των κακών βουλευμάτων


Κακάς αμοιβάς εστι καρπούσθαι βροτούς.
Fatale est, ut scelestorum consiliorum malas mercedes accipiant homines.
V. Ούτοι νόμισμα λευκός άργυρος μόνον
Και χρυσός εστιν αλλά καρετή βρoτοις
Νόμισμα κείται πάσιν, ή χρήσθαι χρεών,
Νοn candidum duntaxat argentum et aurum pro pecunia habendum est;
sed et virtus hominibus pecuniae loco est, qua uti oportet.
VΙ . Πότερα γενέσθαι δητα χρησιμώτερον
Συνετόν άτολμον, ή θρασύν τε καμαθή.
Το μεν γαρ αυτον σκαιόν, αλλ' αμύνεται.
Το δ' ήσυχαίον έργον εν δ' αμφοίν νόσος,
Utrum melius est homini, prudentem esse sine fortitudine, an strenuum
et consilii inopem. Αlterum horum temerarium, sed se tuetur : at
placidum illud ignavum: neutrum igitur sine malo,
VΙΙ, Φθόνος δ' ο πολλών φρένα διαφθείρων βροτών,
Απώλεσ' αυτόν καμε συνδιώλεσεν.
Ιnvidia, qua mentem multis pervertit, illum exitio meque una dedit.
VΙΙΙ,
Νούν χρή θεάσθ' ουδέν τι της ευμορφίας
"Οφελος, όταν τις μη φρένας καλας έχη.
Μentem intueri oportet. Νihil juvat pulchritudo, cum quis pulchrum
non habet animum.
Α' W 2 δ ν Α' Α Α'

Μεγάλη τυραννις ανδρι τέκνα και γυνή,


"Ισην γάρ ανδρι συμφοράν είναι λέγω,
y *w

Τέκνων θ' αμαρτείν και πάτρας και χρημάτων


Αλόχου τε κεδνής ως μόνων των χρημάτων
"Η κρείσσόν εστι τάνδρι, σώφρον αν λάβη.
Τyrannidis instar viro liberi et uxor est. Αio enim, non minorem esse
calamitatem, uxore pia et liberis destitui, quam patria et fortunis.
Cluippe unum hoc bonum reliquis omnibus excellit, si quis castam
uxorem sortiatur.

πI. Schol. in Phα.niss. 59. Μusg. v. Stobacus Τit. Ι. Clem. Αlex. So


Εxeodem Schol. Phα.niss, loco quatuor phocli tribuit, p. 484. Εd. Ρar Μusg.
versus huc retulit Βarnes, quos Valck. p. Βarnes, και αρετή. Ηeath malebat
612. docet esse verba Scholiasta. Βeck. χηρετή, praceunte Clem. Αlex. p. 574.
Ρott. Βeck.
πν. Stobacus Εclog. Ρhys. Τit. VΙΙ. v1. Stobaeus Τit. VΙΙ.-V. 4. Legen
vid. Grotium in Εxcerptis. Αpostol. ΙΙ. dum αργον. Μusg.
4. Ρlut. Οp, Μor, p. 40. Εd. Steph.
Μusg. ντι. Stobacus Τit ΧΧΧVΙΙΙ. Μusg.
νιιι. Stobacus Τit. LΧVΙ. Μurg,
63s Ε U R ΙΡΙ Γ) ΙS

Χ. "Αλλων δε πάντων δυσμαχώτατον γυνή.


Αliorum vero omnium maxime indomitum est mulier.
- Α' 2 ρ. Α' "- Α' Α'

ΧΙ. Πολλάς δαίμων φ"Ου βίου μεταστασεις


γ ο
Έδωκεν ημίν, μεταβολάς τε της τύχης. -

Μultas vitae conversiones numen nobis praebet, et fortunae mutationes.


ΧΙΙ. Αλλ' ημέρα το μεταβολάς πολλάς έχει.
Sed vita multas vicissitudines habet.
> "ν Α y/ Α Ο "ν /
ΧΙΙΙ. Εκμαρτυρείν γαρ άνδρα τας αυτου τυχας
Εις πάντας αμαθές το δ' επικρύπτεσθαι σοφόν.
Ηοminem vero proprias labes palam omnibus facere, inconsultum est ;
celare autem, sapiens,
2 /
των αέλπτων η χαρις μείζων βροτοις
- - 5 / σ' Α' "ν

ΧΙV. Εκ
Φανείσα, μάλλον
Α' μι ή το προσδοκώμενον
μι >

[Τέρπει.]
Lactitia insperata, major hominibus apparens, plus delectat, φuam quod
exspectatum venit.

Χv. Ενός δ' έρωτος όντος ου μί" ηδονή.


Οι μεν κακών ερώσιν, οι δε των καλών.
ε y , w - 2 % , Λ' > "ν y"

Ο δ' εις το σώφρον επ’ αρετήν τ' άγων έρως


Ζηλωτος ανθρώποισιν, ών είην εγώ.
Αmor etsi unicus sit, non una est voluptas. Αlii mala diligunt, alii
honesta. Αt amor, qui ad castitatem et virtutem ducit, optabilis est
mortalibus, quorum ipse semper unus sim.
ΧvΙ. Ουραν ύπίλλουσ' υπό λεοντόπουν βάσιν
Εκαθέζετ.
Sedebat caudam sub pedes leoninos subducens,
ΧVΙΙ. Την Αφροδίτην ουχ οράς όση θεός;
"Ην ουδ' αν είπoις, ουδε μετρήσειας άν,
1x. Stobacus Τit. LΧVΙΙ.-V. 4. et 5. Οlim comma post μάλλον erat positum,
Ιegendum forte μόνον των χρημάτων Κρά quod correxit jam Ηeath., φui nihil sup
τιστον. Μusg. pleri vult, sed accipit, quasi sit μείζων εστί.
Ver. ult. Ηeath. mavult: Και κρείσσον Βeck.
- vertit sic: " Ρarem enim homini cala xv. Stobacus Εclog. Ρhys. Τit. ΧΙΙ.
mitatem esse dico, si ex una parte liberis, ΑΕschines contra Τimarchum. Ηermo
et patria, et facultatibus privetur, et si ex genes de Gravitate Οrat. Μusg.
altera uxorem bene moratam amittat. xvΙ. Εrotian. ν. υπείλλει. ΑΕlian. Ηist.
Νam opibus solis etiam pluris hacc est Αnim. ΧΙΙ. 7. Αthenaeus, p. 7Ο1.
homini, modo proba ei contingat." Βeck, Μusg.
x. Stobaeus Τit. LΧΧΙΙΙ. Μusg. Αpud Schol. Εurip. Ρhα.n, p. 79ο.
xΙ. Stobacus Τit. CV. Μusg. Valck. est ουράν δ' et Εκαθίζετο. ΑΕΙ.
xπ. Stobaeus ibid. Μusg. ουράν δ' υπήλλασα (at in marg. υπειλούσ’)
xπι. Stobaeus Τit. CΧ. Μusg. Καθίζιτο. Αthenaeus υτήλασ. Valck.
xrv. Stobaeus Τit. CΧΙΙ. Verbum ex D. p. 195. conjicit υπίλασ'. Βeck,
conjectura supplevi. Μusg. χνιI. Stobacus Εclog. Ρhys. Τit. ΧΙΙ.
Ε' R. Α Ο Μ Ε Ν Τ Α. 639

"Οση πέφυκε καφ' όσον διέρχεται,


Αύτη τρέφει σε καμε και πάντας βροτούς
Α' Ν \ Α' Α' Λ'

Τεκμήριον
"Ε δε δ δε/2 μή λόγω
θέ μόνον μάθης,
δ- θεν ν --

3. βγω
Σ» -' οε
ν οειξω το σθένος") το
χ/ και "ιτης
2 Jέου.
ν? ν "

Ερά μεν όμβρου γαι', ότ' αν ξηρόν πέδον


"Ακαρπον αυχμώ νοτίδος ενδεώς έχη.
Ερά δ' ο σεμνός ουρανός πληρούμενος
"Ομβρου πεσείν εις γαιαν Αφροδίτης ύπο. 1Ο

"Οταν δε συμμιχθήτον εις ταυτον δύο,


Τίκτουσιν ημίν πάντα, κάκτρέφουσ' άμα,
"Οθεν βρότειoν ζή τε και θάλλει γένος.
Νon vides, quantum numen sit Venus? Quam neque dicas unquam,
neque cogites, quanta sit, et quam longinqua attingat. Ιlla nutrit me
et te, et omnes mortales, Cujus rei indicium non oratione tantum
audies, sed re ipsa deae potentiam tibi ostendam. Αmat imbrem
terra, quoties humus arida prae siccitate sterilis humoris eget. Sed et
coelum venerabile, imbribus repletum, amat instinctu Veneris in terram
decidere, Quum autem hacc duo una miscentur, pariunt simulque
educant ea omnia, quorum ope genus humanum vivit vigetque,

ΟΕΝΕUS. *
φ- "- Α' "ν Λ Λ

Ι. "Ω γης πατρώας χαίρε φίλτατον πέδον


Καλυδώνος, ένθεν αίμα συγγενές φυγών
Τυδευς, τόκος μεν Οινέως, πατήρ δ' εμος,
"Ωκησεν "Αργος, παιδα δ' Αδράστου λαβών
Συνήψε γένναν.
Salve, Ο terrae paternae Calydonis solum dilectissimum, unde ob cadem
eognatam exsulans Τydeus, CΕnei filius, meus autem pater, Αrgos
incoluit, et filiam Αdrasti matrimonio ducens, genera conjunxit.

Αthenaeus, p. 599. 5. Ρlut. Οp. Μor, p. simillimos versus ex ΑΕschyli Danaidd.-


787. et 1347. Εd. Steph. Μ. Αntoninus, V. 12. Εustath. pro Τίκτουσιν dat φύουσιν,
Lib. Χ. 21. Αristot. Εth. Νicom. ΙΧ. et ν. 13. Δι' ων pro όθεν.
1. Εth. Μagn. ΙΙ. 11. bis Εth. Εudem. Ωuae apud Βarnes, sequitur fabula Οi
VΙΙΙ. 1. Fulvius Ursinus, ΜSS. ut
leus, non Εuripidis est. Scripsit eo no
credibile est, auctore, ex ΟΕdipode citat mine tragα.diam Sophocles, e φua alterum
in Virg. collat. cum Graecis, p. 155. fragm. depromtum est, prius pertinet ad
Αlioqui, cum Stobacus Fragmentum, Syleum. Βeck.
quod proxime apud eum his versibus sub * Αrgumentum Fabulae enarrat Scho
jectum est, ad ΟΕdipum referat, hos certe liastes Αristophanis ad Αcharn. ν. 417.
versus ex quavis potius fabula, quam ex Εrat autem hujusmodi. ΟΕneus, post
ΟΕdipo, desumtos suspiceris Μusg. filii Τydei mortem, ab Αgrii fratris filiis
Ρartem fragm. habet etiam Εustath, in regno privatus est; φuos deinde Diome
Ιliad. ξ. p. 967. 6. Βarnes, retulit inter des, Τydei filius, interficiens, avum CΕ
Inc. ν. 15. ss.-V. 2. Βarnes. Αλλ' ουδ' neum pristina dignitati restituίt.
άν-mox καφ' restituit Ηeath pro vulg. Ι. Scholiastes Αristot. in Rhetor. ΙΙΙ.
κηφ.-V. 7. Valck. D. p. 51. scribit 16. Ρrologi initium est. Loquitur Dio
όταν, et mox cum Βarnes. έχει.- V. 10. medes. Μusg.
et 11. Ιdem ις legit, et contulit, p, 57.
64Ο Ε U R. ΙΡΙΙΟΙ S

ΙΙ. ΔΙΟ. Συ δ' ώδ' έρημος ξυμμάχων απόλλυσαι,


ΟΙΝ. Οι μεν γαρ ουκέτ’ εισιν, οι δ' όντες, κακοί,
ΙDίο. Τu autem adjutoribus adeo destitutus peris? (Εn, Αlii enim
vivere desierunt: Qui autem supersunt, ignavi sunt.
2 ν ν \ 7 και 3 Α'

ΙΙΙ. Εγώ δε πατρός αίμ ετιμωρησάμην


Συν τοις έφηβήσασι των ολωλότων.
Εgo autem patris cadem ultus sum, cum mortuorum adolescentibus.
Ιν. Αλλ' άλλος άλλοις μάλλον ήδεται τρόποις.
Αlius aliis moribus delectatur.

v. ** τάς βροτών
Γνώμας σκοτίζων, ώστε Μαγνήτις λίθος,
\ Α' "Α Α' Λ'

Την δόξαν έλκει, και μεθίστησιν πάλιν.


Ηominum judicia offuscans, velut lapis Μagneticus, opinionem ad se
trahit, iterumque avertit.
\ -

VΙ. "Ως ουδέν ανδρι πιστον άλλο, πλήν τέκνων


Κέρδους δ' έκατι και το συγγενές νοσεί.
Νihil utique, nisi liberi, homini fidem praestat, Ρropter lucrum vero
etiam cognati peccant.
VΙΙ. Σχολή μεν ουχί τώ δε δυστυχούντί πως
\ \ "ν 2 Α' Α'

Τερπνόν το κλαύσαι καποδύρασθαι τυχας.


Οtium quidem nullum est: miseris tamen jucundum est enarrare iterum
et lugere mala.
VΙΙΙ, Πυκνοις δ' έβαλλoν Βακχίου τοξεύμασιν
Κάρα γέροντος τον βαλόντα δε στέφειν
? ν Λ' τ- Α' Α'

Εγώ τετάγμην αθλα κοττάβων διδούς,


Frequentibus autem vini jactibus caput senis impetebant. Εgo autem
jussus eram coronare eum, qui scopum tetigisset, praemia cottaborum
dispensans,
7- Αν

ΙΧ. "Οταν κακοί πράξωσιν, ώ ξένοι, καλώς,


π. Αristoph. Ran. v. 72. ibique Scho rum attrahit, intelligi, contra Salmas. ad
liastes. Μusg. Solin, p. 776. Βeck.
πι. Εrotian. v. τιμωρίουσα. Loquitur vΙ. Stobacus Τit. LΧΧV. Μusg.
Ι)iσmedes. Μusg. -
νιI. Stobacus Τit. CΧΙV. Galen. de
πν. Clem. Αlex. p. 619. Εd. Ρar. Ηippocrat. et Ρlaton. Lib. ΙV. cujus lec
Μusg. tionem sequor. ΟΕneum loqui puto.
ν. Suidas v. Ηράκλεια, apud quem Μusg,
veteres quidam critici perverse hos ver Ver. 2. Stob. Τit. το λίξαι κάτοκλαύ
sus interpretati videntur. Μagnetem σασθαι τάλιν, unde Valck. D. p. 197.
enim intelligi ex ultimo versu clareliquet. collato Galeni loco, legit: Τ. το λίξαι
σκοτίζων, quod ex conjectura hic dedi pro κάτοδύρασθαι τύχας, Βeck.
σκοτών, in σκότιον primum transiisse vide νιιι. Αthenaeus, p. 666. φui locus de
tur, deinde σκοτών. Μusg. Cottabo videndus, quem ιamen clarius
Ver. 2. Grotius pro σκοτών dedit σκο explicat Νonnus Dionys, Lib. ΧΧΧΙΙΙ.
τήσας. Ηeath. maνult σκοτών γαρ, qui -V. 5. lego κοττάβων. Loqui videtur
etiam docet, magnetem lapidem, qui fer ΟΕnei famulus, Μusg.
Ε' R. Α G ΜΕΝΤ Α. 641

1! "ν * 2. Λr. Α"

Αγαν κρατούντες, κ' ου νομίζοντες, δίκην


Δώσειν, έδρασαν πάντ εφέντες ήδονή.
Quum improbi, Ο hospites, prospere agunt, magnam potentiam adepti,
neque pα.nas luere sperantes, quidvis faciunt, libidini obsequentes.
Χ. Συ δε τρέφοντα τούτον τρέφεις.
Αlentem hunc alis.

ΧΙ. 'Οχληρός ου, δοκών δε κοιράνους στυγείν.


Μinime quidem importunus, sed dominis malevolus habitus.

\ ΟΕΝΟΜΙΑUS. *

Ι. Ο πλείστα πράσσων πλείσθ' αμαρτάνει βροτών.


- Quo quis plus negotii habet, eo plus peccat.
2. "ν » χ/ 9 » 2, "w

ΙΙ. Αμηχανώ δ' έγωγε, κ' ουκ έχω μαθεν,


Είτ' ουν άμεινόν εστι γίγνεσθαι τέκνα
Θνητοίσιν, είτ’ άπαιδα καρπούσθαι βίον.
* "- Α φ' Α > 2/ " Λ

Ορώ γαρ,
α/ ξ»
oις
» w
μεν ουκ έφυσαν, αθλίους > <Α 2 Α'

Οσοισι δ' εισιν, ουδέν ευτυχεστέρους


Και γάρ κακοί γεγώτες εχθίστη νόσος,
41 \ Α'

Κάν αυ γένωνται σώφρονες, κακόν μέγα.


Λυπούσι τον φύσαντα, μη πάθωσί τι.
Γubius hacreo equidem, neque certo invenire possum, an melius sit,
liberos mortalibus nasci, an sine liberis vita frui. Video enim, guibus
nulli sunt, miseros, φuibus autem contigere, nihilo feliciores. Νam
si improbi evadunt, "Ε teterrima est. Contra si honesti fuerint,
magnum inde malum sequitur. Ρatrem enim solicitum habent, ne
quid iis accidat.
Α/ Α' Αν * ΜΑ" Υ

ΙΙΙ. Ένεστι πάντων πρώτον ειδέναι τουτί,


Φέρειν τα συμπίπτοντα μή παλιγκότως,
Και ούτος ανήρ άριστος, αί τε συμφoραι y ν "- ν Λ.

Ηττον δάκνουσιν αλλά ταύτα γάρ λέγειν


9 -ι -ν - 9 /

Επιστάμεσθα, δράν δ' αμηχάνως έχει.


Α. Αdhuc omnium praestantissimum est, adhuc unum hoc laudatur, ac
cidentia ferre patienter ? Β. Sane quidem : Ηujusmodi vir omnium

Ver. 2. Βarnes, βάλλοντα, guod etsi ait, ex CΕneo τιπαρωδήσθαι ασήμως. Εx


ferri potest, tamen Ηeath. mutavit in βα conjectura dedi δι pro με. Μusg.
λόντα. - V. 3. Βarnes. κότταβον. Βeck. Ηeath. auctoritate Schol. inter fragm.
1x. Stobaeus Τit. CVΙ. Εt haec famu Τelephi retulit ita scriptum : - αλλ'
Πum CΕnei, cum Diomede et comitibus άπιιμι, και γάς είμ' άγαν Οχληρός, ου δο
ejus collοφuentem, dicere puto. Μusg. κών με κοιρ. τ. Βeck.
x. Ρhilostrat. Ηeroic, p. 635. Εd. * De dramatis α.conomia nihil docent
Μorell. citans, an alludens, non dixerim. Veteres. Ηistoria nota est. Μusg.
Sermo est de famulo CΕnei. Μusg. Vid. Ηygin. Fab. 84. Βeck.
xΙ. Αristoph. Αcharn, 471. Scholiastes 1. Stobacus Τit. LVΙΙΙ. Μusg.
642 Ε U R. ΙΡΙ ΙΟΙS

optimus, et mala minus tum mordent. Verum haec dicere quidern


novimus, re praestare non possumus.

Ιν. "Οστις δε θνητών βούλεται δυσώνυμον


Εις γήρας ελθείν, ου λογίζεται καλώς
Μακρός γαρ αιων μυρίους τίκτει πόνους,
Quicunque autem mortalium innominatam senectutem attingere cupit,
male sibi consulit. Longaevitas enim innumera mala adfert.

ν. Αλλ' έστι γάρ δή καν κακοίσιν ηδονή


Θνητοίς,
Αλ δό οδυρμοί
δε δακρύων τ' επιρροαί. "w- Λ. Ο -

Α
γηδόνας δε ταύτα κουφίζει φρενών,
Α' 2/ » Λ.

Και καρδίας έλυσε τους άγαν πόνους.


Verum in rebus adversis dulce quiddam est hominibus lamenta et lacry
marum effusio. Dolori utique levamen adferunt, et cordis nimium
mαrorem solvunt.
Λ' -- 2.
VΙ. Τεκμαιρόμεσθα τοις παρούσι ταφανή. - -

Εx rebus cognitis incerta colligimus.

ΡΑΙΑΜΕΙΟΕS. *

Ι. Στρατηλάται δ' αν μυρίοι γενοίμεθα.


Σοφος δ' αν είς τις, ή δύ', εν μακρώ χρόνω,
Ιmperatores facile multi existamus, at sapientes unus et alter in longo
"CVΟ,

ΙΙ. Τα της γε λήθης φάρμακ' ορθώσας μόνος


"Αφωνα και φωνούντα συλλαβάς τίθεις
2 Αν

Εξεύρον ανθρώπoισι γράμματ’ ειδέναι,


"Ωστ' ου παρόντα ποντίας υπέρ πλακός
Τακεί κατ' οίκους πάντ' επίστασθαι καλώς
Παισίν τ' αποθνήσκοντα χρημάτων μέτρον
Λ' - Α \ / y ></

Γράφοντα λείπειν, τον λαβόντα δ' ειδέναι.


π. Stobacus Τit. LΧΧVΙ. ν. ult. lego ν. Stobacus Τit. CΧΧΙΙΙ. Μusg.
Λυπούσι γαρ, Μusg. vΙ. Clem. Αlex. p. 625. Εd. Ρar.
ΙΙΙ. Stobacus Τit. ΧCΙΧ. Αuctοrem
Μusg.
sic scripsisse conjiciebam: * Αd hanc fabulam alludit Αristopha
nes Ran. 842. Τhesmoph. 777. Μusg.
Α. "Ετ' έστι πάντων καιρώτον, εν δ' αινείτ' έτι, Ηistoria Ρalamedis est apud Schol.
Φέςuν τα συμπίπτοντα μή παλιγκότως, Εurip. Οrest. 426. Τzetz, ad Lycoph, p.
Β. Ναί,
68. et 168. Ηygin. f. 105. et Philostra
Ούτός τ' ανής άριστος - tum in Ηeroic, φuos Βarn, laudavit. Fa
Μusg. bula hacc edita est Οlymp. 91. a. 1. ν.
Valck. D. p. 190.
Βarnes. ν. 1. Εν. π. τουτί πε, ειδ. quod Εuripides εν Παλαμήδι, et εν Φοινίκι lau
υum metri leges violet, Ηeath. malebat - datur in Scholiis Ηom.,Μarcianis, Vid.
τούτο - V. 3. Βarnes. Ούτος δ' ανήρ Villois. Αnecd. Graec, p. 185. Βeck.
-

Ηeath, conjicit Κ' ουτός γ' ανής, Βeck. 1. Stobacus Τit. LΙV. Loquitur, puto,
αν Stobacus Τit. CΧVΙΙ. ' Μusg. Αgamemnon. Μusg.
Ε' R ΑΟ Μ Ε Ν Τ Α. 643

"Α δ' εις έριν πίπτουσιν ανθρώποις κακά


Δέλτος διαιρεί, κ' ουκ εά ψευδή λέγειν.
Α

Οblivionis antidota solus ipse perficiens, muta et vocalia, et syllabas os


tendens literarum scientiam hominibus monstravi; ita ut in transmarina
terra pulchre sciret quivis, quae domi agerentur, etiam non praesens:
et moriens filiis descriptam relinquat suam cuique divitiarum partem,
idque ita se habere accipiens sciat, quae autem inter homines discep
tantur, facile tabulae decernunt, neque mendaciis locum relinquunt.
ΙΙΙ. Αγάμεμνον, άνθρώποισι πάσιν αι τύχαι
Μορφήν έχουσι συντρέχει δ' εις χρήματα
Τούτου δή πάντες οι τε μουσικής φίλοι,
"Οσοι τε χωρίς ζώσι, χρημάτων ύπερ
Μοχθούσιν, ος δ' αν πλείστ έχει, σοφώτατος.
Αgamemnon, memini mortalium sua sors satisfacit, et unusquisque quoad
pecuniam cum hocce (i. e, Ρalamede) consentit. Quique musicae
studiosi, guique ab ea semotivίνunt, pecuniae causa laborant, φui
autem plurimum possidet, sapientissimus,
ιν. Κώπην χρυσόκολλον.
Αuro vinctum manubrium.

V, Ου συν Διονύσω
Κώμων ός αν "Ιδαν
Τέρπεται συν ματgί φίλα
Τυμπάνων ιάκχοις.
Νοn cum Βaccho comessationum [particeps ero,] qui in Ιda matri comes
oblectat se tympanorum strepitu.
VΙ. Διεκωδώνισε. Τentavit.

VΙΙ. Εκάνετ, εκάνετε


Ταν πάνσοφον, ώ Δαναοί,
11. Stobacus Τit. LΧΧΧΙ. Loquitur συντρ. δ' εις έν τόδε Τούτων έπαινοι - Αgα
Ρalamedes. Μusg. memnon, hominibus cunctis formam suαηι
Ver. 2. Ηeath. maνult : "Αφωνα και probant opes, in hac μma re celebrandα
φωνούντα συλλαβάς τι θείς.-V. 7. Βarn. concurrunt horum pracconία. - V. ult.
Γράψαντα.-V. 8. Ηeath. legίt κακήν, Ηeath mavult: "ος δ' αύ- atque sic
quod ad έριν referatur. Βeck. Βarn. in Αdd. Ρraef. Βeck.
ΙΙΙ. Stobacus Τit. ΧCΙ.-V. 2. Lego ιν. Ρollux Χ. 145. Μusg.
Μομφήν cum Grotio, deinde mox: συντρέ Ηoc fr, cum n. 6. conjunxit Βarnes.
χει δ' εί, χρήματα Τώ τούδε πάς τις. Εx Βeck.
Ulyssis oratione, Palamedem criminantis, v, Strabo, p. 470. Εd. Ρar Μusg.
desumtum puto. Μusg. Ρaullo aliter disposuit Βarnes, gui
Ver. 1. Grot. et hinc Βarn. - ταντοίαι etiam legit: "Ος αν "Ι. φuod jam Ηeath.
τύχαι, et ν. 3. pro τούτου δή πάντες dedit correxit. Βeck.
Πάντων έπαινος - Conr. Gesn. ad marg. ντ. Ηarpocration in voce Μusg.
Stob. adnotavit varias lectt. has: V. 1. vΙΙ. Τzetzes in Lycophron. 384. Ρhi
χρήματα pro αι τύχαι.-V. 2. Εν τόδε pro lostrat, p. 718. Εd. Μorell. Diog. Laër
χρήματα.-V. 5. τούτων pro τούτου Ηinc tius in Socrate, sect. 44. Αuctor Αrgum.
Ηeath. lectionem veram esse judicat in Isocratis Βusiridem. Μusg.
Ιnanc: Αγ., α. πάσιν χρήματα Μορφήν έχ, Grotius hos versus in iambos duo rede
644 Ε U R. ΙΡΙ ΙΟΙ S

Ταν ουδέν αλγύνουσαν


Αηδόνα Μουσάν.
Τrucidastis, trucidastis doctissimam, Ο Danai, nemini molestam Μusarum
lusciniam.

vΙΙΙ. Αϊας πάλαι δή σ' εξερωτήσαι θέλων,


Σχολή μ' απείργε.
Αjax, cum tejamdiu interrogare cupίverim, otium non erat.
ΙΧ. Εις το δίκαιος μυρίων ουκ ενδίκων
Κρατεί, το θείον την δίκην τε συλλαβών.
Unus profecto justus innumeris injustis superior evadit, deo et justitia
adjutus.
ΡΕΙΕUS. *
Ι. Ιώ πύλαισιν ήτις εν δόμοις,
ΙΙ.
Κλύτε, Μοίραι, Διός αί τε παρά θρόνον αγχύτατα
θεών έζόμεναι.
Αudite, Ο Ρarca, quae Jovis solio proxime Deorum assidentes.
2 χ/ 2. Λ' "ν Α'

ΙΙΙ. Ουκ έστιν ανθρώπoισι τοιούτο σκότος,


Ου δώμα γαίας κλειστόν, ένθα την φύσιν
"Ο δυσγενής κρύψας αν είη σοφός.
Νulla tanta inter homines caligo est, nec antrum terrae clausum, ubi
aliquis indolem suam absconderit, etiamsi sapiens fuerit.

git, φuod ipse Βarnes, etsi secutus Gro Septem versus inde velut Εuripideos
ίium tres iambos, additis verbis, de quibus huc retulit Βarnes., sed perperam, judice
postea, fecit, improbat. Ηeath. vult ita etiam Ηeath. In duobus illorum σωθεί
scribi: Εκάνετ', εκάνετε τάν Πάνσ. ώ Δ. μεν αν legendum pro vulg. σωθώμεν άν
Τάν ουδέν' αλγ. Αηδ. μουσάν, idemque pu cum Dawesio, Βeck.
tat, auctοrem argum. Isocrat. Βusir. φui * Εxsulem in hoc dramate exhibitum
haec tradit Εuripidem in Ρalamede dix fuisse Ρelea, ex Ηoratio colligere licet, de
isse: Εκάνετε, εκάνετε, των Ελλήνων τον Αrte Poét. 96. Causa exsilii φuae fuerit,
άριστον, mentem potius, quam verba poéta, quidque Peleo deinde acciderit, docebit
reιulisse- Valck. vero ad Phα.n, p. 112. Αpollodorus Lib. ΙΙΙ. c. 12.
novum addit versum hunc : τών Ελλάνων Ι. Schol. Αristophanis in Νubes 1153.
τον άριστον, vel hos duo: Εκάνετ, κάνετε Μusg.
Τών Ελλάνων τον άριστον, Ιdem paullo Ηeath. emeήdat: "Ιω, ίω, π. εί τις ε.δ.
ante corrigit, ουδέν' αλγ. Caeterum spec Βeck.
tatores, his verbis, quibus Socratis suppli π. Stobacus Εclog. Ρhys. Τit. ΙΧ.
cium petebatur, auditis, flevisse leguntur, Μusg.
ν. Valck. D. p. 190. s. Βeck. Θεών Grot. omisit, Ηeath. ita metrum
ντιι. Valckenaer. ad Ρhα.niss, 292. ex constituit : Κλύτε δι, μ. Διός, αί τι π. θ.
ΜSS. Εustathius in Iliad. β. p. 179. Εd. αγχυτάται (sic etiam Grot, dedit) Θεών
Βas. Μιμsg. ιζόμ. Βeck.
Ιn Schol. est Σχολή, et pro Αίας erat ΙΙΙ. Stobacus Τit. ΧC.-V. 3. Βene sic
Λάϊς. Βeck. emendat Grotius: ο δυσγενή, κρύψειε,
1x. Stobacus Τit ΙΧ. secundum ΜSS. κάν είη σοφός. Μusg.
Leidens. [Βarnes, inter Ε Ver. 3. Grotii conjecturam, ut solet,
. Ηabet porro Αristophanes Ran. 1491. recepit Βarnes. Εa displicuit Ηeathίο,
et seq. nonnulla, ex hoc dramate, ut vide qui putabaι, αν adesse debere, et cinenda
tur, desumta, sed quae difficile foret a bat: Ο δ. κρύψει αν, ει κ' είη σ. Βeck.
comici verbis secernere, Μusg.
Ε' R Α G Μ Ε Ν Τ Α. 64 5

Ιν. Τον όλβον ουδέν ουδαμου κρίνω βροτοις,


"Ον γ' εξαλείφει ράον, ή γράφει, θεός.
Οpulentiam hominum pro nihilo habeo, quam delet facilius Dous, φuam
pingit.

ν. Το
1ο γήρας,
γηρας, ωώ παί, των νεωτέρων
ται, τω φρενών
ερων φς
Σοφώτερον πέφυκεκάσφαλέστεροι,
Εμπειρία τε της απειρίας κρατεί.
Senectus, Ο fili, sapientius aliquid tutiusque est, quam juniorum consilia,
et experientia inscitia potior.

ΡΕΙ,ΙΑΙΟΕS. *
Λ. ν w Α. -ν

Ι. Μήδεια, προς μεν δώμασιν τυραννικοίς.


Μedea, ad ades quidem regias.
ΙΙ. Τί χρήμα δράσας, φράζε μοι σαφέστερον.
Cluo facto 2 Dic mihi apertius.
ΙΙΙ. Ουκ έστι τα των θεών άδικ εν ανθρώπoισι δε
Κακοις νοσούντα σύγχυσιν πολλήν έχει.
Dii non sunt injusti, sed qua aguntur ab hominibus improhis depravata
magnam confusionem pariunt.
ν Α' ν Α' ν <. "

Ιν. Προς κέντρα μη λάκτιζε τους κρατουσί σου.


Νe contra stimulos dominis calcitres.

ν. Το δ' έσχατον δή τούτο θαυμαστόν βροτοις


Τυραννίς ουχ εύροις αν αθλιώτερον.
Φίλους τε πορθειν και κατακτανείν χρεών,
Πλειστος φόβος πρόσεστι, μή δράσωσι τι.
Quod vero supremum est, et mortalibus mirabile videtur, regnum: nihil
invenias infelicius, Quum enim expedit tyranno amicos vastare et
occidere, maximum periculum est, ne hi facinus aliquod edant.
vΙ. Αϊνώ διδάξαι δ', ώ τέκνον, σε βούλομαι,
"Οταν μεν ής παις, μή πλέον παιδός φρονειν
Εν παρθένοις δε παρθένου τρόπους έχειν.
"Οταν
Τ δ' δ' υπ' ανδρός χλαίναν ευγενούς πέσης,
ν χ/ » » "ν Λ' Χ. γ. Λ'

α δ' άλλ' άφείναι μηχανήματ’ ανδρώσιν.


Laudo: unum vero, Ο nata, docere te cupio, φuamdiu puella fueris,
nihil supra puellam cogitare, inter adolescentulas adolescentulre nιωres

1ν. Stobaeus Τit. ΧCΙΙΙ. Μusg. 11. Schol. ad Μedeam, ν. 691. Μusg.
v. Stobacus Τit. CΧVΙ. Μusg. ΙΙΙ. Stob. Εclog. Εth. Τit. VΙΙ. Μusg.
* Ηistoriam vide apud Hygin. Fab. Leg, τα θεών. Ρor.
ΧΧΙV. Οvid. Lib. VΙΙ. Μusg. ιν. Stobacus Τit. Π Ι. Μusg.
1. Schol. ad Μedeam, ν. 691. dramatis v. Stobaeus Τit. ΧΙ, 1 Χ. Μιι"g.
initium esse testatur, Μusg.
VoΙ.. VΙΙ. Τι
646 Ε [J R ΙΡΙ ΙΟΙ S

habere, φuum vero in tοrum viri nobilis veneris . . . . . alias vero


subtilitates viris relinquere,
vΙΙ. Ορώσι δ' οι διδόντες εις τα χρήματα,
Clui dono aliquid dant, facultates accipientis cogitant.
Γαtus.
ντιτ. "Οβρια.
ΡΗΑΕΤΗΟΝ. *

Ι. * * δοθήναι Μέρoπι, τήσδ' άνακτι γης,


"Ην εκ τεθρίππων αρμάτων πρώτην χθόνα
"Ηλιος ανίσχων χρυσέα βάλλει φλογί.
"ν » y Α' Λ'

Καλούσι δ’ αυτήν γειτονες μελάμβροτοι


ΤΙ Α Ο Α' > - Λ
Εω φαενναν, ηλίου θ' ιπποστάσεις,
Γatam esse (Clymenen) Μeropi, regi hujus terra, quam primam Sol
oriens ferit aureo igne ex quadrijugo curru: vocant autem eam nigri
contermini lucidam Αuroram, et solis stabula.
ΙΙ. "Ως πανταχού γε πατρις ή βόσκουσα γη.
Quaecunque regio alit, patria est.
2 Αν - "- " Α' Α

ΙΙΙ Εν τoίσι μωροίς τούτον εγκρίνω βροτών,


"Οστις πατήρ ών παισι μή φρονούσιν εύ,
"Μ Α Α' / 2 η Α'

Η και πολίταις, παραδίδωσ' εξουσίαν.


Ιnter stultos hunc numero, φuicunque pater liberis prave sentientibus,
vel popularibus, frana imperii tradit.
ΙV, Ναύν τoι μί' άγκυρ' ουδαμώς σώζειν φιλεί,
"Ως τρεις αφέντι προστάτης θ' απλούς πόλει
Α ε ν ι\ - 2 \ Λ'
Σφαλερός, υπων δε κάλλος 0ύ κακόν πόλει.
Νavem una ancora salvam non pariter praestiterit, ac si tres demiseris :
unusque moderator civitatis, nihil tutum: aliusque succedens urbi
ΠΟΠ ΠΟCet.

νι. Stobacus Τit. LΧΧΙV. Αnte pos Quod et Valck. D.p. 31. probat.-V. 1.
tremum versum excidit forte aliquid. Κλυμένην supplevit Βarnes. Βeck,
Μusg. ΙΙ. Stobacus Τit. ΧL. Μusg.
νιI. Stobacus Τit. ΧCΙΙ. ex Pelopisi. 1π., Stobacus Τit. ΧLΙΙΙ. Ρro εγκρί
Μusg. νω νulgo εγώ κρίνω. Μusg.
vΙΙΙ. ΑΕlian. Ηist. Αnimal. VΙΙ. 47. Ver. 1. Βarnes, τόνδ' εγώ κρίνω -V. 2.
Μusg. "Οστις των πατέρων contra metrum; φuod,
έβρίκαλα legendum censet Valck. D. p. ut hic legitur, emendavit Grot. Βeck.
2ΟΟ. Βeck, ιν. Stobacus Τit. ΧΙ, ΙΙΙ. Ρhaethonti
[Ιx. Αρταμείν, κατακόττειν, Ευριπίδης assignat Εd. Gesn. Αpostol. ΧΙΙΙ. 56.
Πελιάσιν.] Ηesych. Βeck, Μusg.
* Ηistoria apud Οvid. Μet. Lib. ΙΙ. Ver. 2. Ηeath. maνult αφιίνται, αd
Ηygin. Fab. CLΙV. Ρhilostr. Ιcon. Βeck. tres usque numero projicί solent.-V. 3.
1. Strabo, p. 33. Εd. Ρar. Diog, Laert. Ρro τόλι, Βarn. conjicit πίλει legendum,
ΙΙ. 10. legerat forte χρυσία βώλα φλέγει, Βeck,
Μusg.
Ε' R Α G ΜΕ Ν Τ Α. 647

ν. Δεινόν γε τοις πλουτούσι τούτο δ' έμφυτον


Σκαιοίσιν είναι τίποτε τούτου αίτιον;
"Αρ' όλβος αυτούς ότι τυφλός συνηρεφεί
ν χ/ \ Α' Α "ν Α'

Τυφλάς έχουσι τας φρένας και της τύχης.


Grave hoc, sed locupletibus fere insitum est, ut sint vecordes, Quid
hujus causa est? Αn quod fortuna, quippe cα-ca ipsa, offuscat, mentem
cα-cam habent 2

VΙ. Μη θίγης ήνιών, παιδίον, άπειρος ών, μηδ' αναβής τον


Δίφρον ελαύνειν μή μαθών,
Νe attingas fraena, cum inassuetus sis, Ο puer, neque in currum adscen
das, quem regere non didicisti.
νΙΙ. Έλα δε, μηδε Λιβυκόν αιθέρ' εμβαλών
Κράσιν γάρ υγραν ουκ έχων αψίδα σην
Κάτω διήσει.
Αgito autem, neque Libycum aera ingrediens: humidum enim admixtum
non habens, rotas tuas infra demittat.

VΙΙΙ. "Ιει δ' εφ' επτά Πλειάδων έχων δρόμον,


Τοσαύτ’ ακούσας είτ' έμαριψεν ηνίας
Κρούσας δε πλευράν πτεροφόρων οχημάτων,
Μεθηκεν αι δ' έπταντ' επ' αιθέρος πτύχας,
Πατης δ', όπισθε νώτα Σειρίου βεβώς,
"Ιππευε παιδα νουθετών εκείσ' έλα'
Τη ρα στρέφ' άρμα τήδε.
Ιmmitte vero, versus septem Pleiadas cursum dirigens. Ηaec, nec
plura, audiens natus fraena arripuit, et stimulos subdens lateri aligera
rum equarum, ire concessit: Ιllac vero ad aetheris culmen volaverunt.
pater, pone tergum equi funalis incedens, festinabat filium monens:
illuc age, hac utigue: currum flecte, hac.

ν. Stobaeus Τit. ΧCΙΙΙ. Ρostremas νιr. Longinus de Sublim. c. 15. Μusg.


voces, φuae forte ad sequentia pertinent, Αpud Longin. est μήτε et εισβαλών.
non interpretatus sum. Μusg. ' Βeck.
Ver. 1. Βarnes. Δεινόν γε τοι τλουτούσι, vπι. Longinus de Sublim. c. 15.-V. 2.
τ. - et ν. 2. τούτω αίτιον.-V. ult. Ηeath. Legendum cum Βarnesίο παί, bro είτ.-
legit την τύχην, vel τάς τύχας, ut και sit V. 5. Vere Rutgersius emendasse vide
pro ώσπιρ. Βeck, tur σειραίου. Locum ad Ηeathii mentem
νι. Clem. Αlex. Ρaedagog. ΙΙΙ. 2. Si interpretatus sum. Μusg.
Ιnaec, vocibus transpositis, ex senariis, Τοtum h. 1. tractant Rutgers. V. L. Ι.
quod equidem puto, corrupta sunt, sic 10. Salmas. ad Solin, p. 630. b. Ηeath, p.
forte restitui possunt : 179. s.-V. 2. Τoup. ad Long. cum Salm.
- Μή θίγης ούν ήνιών πmavult τοσαύτ' ακ, χέρσ' έμαρψ, η.-V.5.
Ιdem cum ΜS. Long. Paris, legit πλευρά.
"Ατυρος ων, & παιδίον, μηδ' ες δίφρον όχημα hic de equis dici copiose docuit
Αναβής, ελαύνειν μή μαθάν - Ηeath. et reprehendit Ρearcium, qui post
Μιμsg. πτεροφόρων distinxerat.-V. 4. Βarn. πτυ
Βarnes, haec sic exhibet: τών ήνιών, παί, χαίξ.-V. 5. Ηeath. guoque vult σειραίου,
μ. θ. άτ, ών, Μηδι αναβ. (Ηeath. mavult quod dedit Βarnes. et ιταεύειν ostendit
Μηδί γ' αναβ.) τον δίφρ. ιλ. μ. μ. et cum hic esse, properare. Contra Τoup. ad L.
sequenti fr, conjungit. Βeck, cum Salmas. defendit Σειρίου, coll. Calab.
Τ t 2
648 Ε U R ΙΡΙ ΙΟΙS

ΙΧ. * * φίλος δέ μοι.


'Αλλ' ούτος εν φάραγξι σήπεται νέκυς.
Carus autem mihi, nunc in fovea putrescit, cadaver illotum.
C/ » " Λ

Χ. "Ω χρυσοφεγγες "Ηλι, ώς μ' άπώλεσας,


"Οθεν σ' Απόλλων εμφανώς κλήζει βρoτός.
Ο auream lucem fundens Sol, ut me perdidisti; unde te Αpollinem aper
te nominant mortales.

ΧΙ. Μισώ δ' ευάγκαλον τόξον. Κρανείαι γυμνάσιά τ'


Οίχοιτο.
Οdi arcus leves. Ηastae et gymnasia pereant.
ΧΙΙ. * * * ψυκτήρια
*
Δένδρέα φίλαισιν ωλέναισι δέξεται.
Αrbores umbracula praebentes amice eum amplectentur.
ΧΙΙΙ. Θερμή δ' άνακτος φλόξ, υπερτέλλουσα γης,
Λ Α » « y Α' 2. Α/ > >"

Χιν. Καίει τα πόρρω, ταγγύθεν δ' εύκρατ’ έχει.


Calida autem dei flamma, super terras exoriens, longinqua urit, vicina
temperata facit.
Χv. Ελεύθερος δ’ ών δούλός εστι του λέχους,
Α" ν "ν "ν "ν 2"

Πεπραμένον το σώμα της φερνής έχων.


Ι.iber autem cum sit, servus fit uxoris, seipsum dote vendens.

8. 23. Vertit: " Pater autem, pone dorso Ver. 2. Βarnes. -Απόλλων - κλήσει.
canis sideris invectus, equitabat'' et docet, Βeck.
stepe dici, aliquem astris vehi. χι. Ρlut. Οp. Μor, p. 1080. Εd.
Μox
Βarnes. dedit: - έλα γ' εκεί Στρέφ' άρμα Steph. habet κρανείας γυμνάσια δ'. Lo
τηδε. Ultima sic supplebat Salmas. Τη quitur Clymene, Μusg.
ρα στρέφ' άρμα, τηδ' άρ' ού. Βeck, Versus ita constituit Ηeath.- μισώ δί
Τοσαύτ' ακούσας Ε! Τ' έμαρψεν ηνίας) Ιsta τούδ' ευάγκαλον Τόξον κρανιίας, γυμνάσια δ'
νοcula eruditorum quosdam ita male ha οίχ. μοι. Βeck. -
Βuit, ut Salmasius et Τoupius χέρσι, ΧΙΙ. Λthenaeus, p. 505. Μusg.
Ηeathius et Μusgravius ται, corrigant, Ιta constitui versus voluit Ηeath. Δίν
quod citat Valck. ad Ηippol. 1185. Sed δgη legit Valck. ad Εurip. Ηipp, p. 184.
perperam. Inter participium et verbum Βeck.
ιίτα solenniter interccdit. Vide Dawes. xrv. Stobacus Εclog, Phys. Τit. ΧΧΙΙ.
Μisc, Crit, p. 284. Εxemplis, φuae ille Vitruvius, Lib. ΙΧ. 4. habet τα δ' εγγύς
protulit, hacc adde, Εurip, Suppl. 509. εύκρατ’ έχει, φuod optime emendat Valc
[Αristoph. Νub 592, 585. 376.] 1105. kenaerius. "Ανακτος verto Dei : sic enim
Τroad. 296. Ιon. 852. Εlectr. 922. interpretatur Scholiastes Αristophan. ad
1058. (Soph. Εlectr. 53. 554. ΑΕschyl. Αves, v. 782. Μusg.
Ρrom. 776. (cf. Liv. xx1. 5ο.)] Αlcest. Βarn. dedit: Κ. τα τόρβω μεν, τα δ' έγ
712. Ran. 570. Ηipp. 700. Αndrom. γύς εύκρατα "Εχει - Ηeath. emendat: Κ.
667.754. 961. Soph. Αj. 468. 1111. 1113. τα πόρρω, τάδ' εγγύς δ' εύκρατ' έχει. ΒεCk.
ΟΕd. C. 268. 281. Αristoph. Αcharn. 24. xν. Εustathius in Οdyss, ν', Μusg.
290. Vesp. 378. 421. 913. Ρor. xνι. Τheon in Αrati Phα.nom. 171.
Ιx. Ρlutarch. Sympos, Lib. ΙV. 2. tres Ηyadas in Phaethonte Εuripidis
Loquitur Clymene, Ρro Αλλ' ούτος lego commemoratas scribit. Μιμες.
"Αλουτοι. Μusg. Duos etiam versiculos, qui apud Ρlut.
x. Μacrob. Saturnal. Lib. Ι. 17. Schol. de Εxsil. p. 600. et Stob. Grot. Τ.
in Οrest. 1586. Loqui puto Clymenen. 60. ex incerto auctore proferuntur, ad
Μusg. Εurip. Γhaέth. retulit Βarnes. Βeck.
Ε' R Α G Μ Ε Ν Τ Α. 649

ΡΗΑΕΙΟR Α. *
"Ε ν », δ εσ-4 9 Α"

ρως γαρ ανορας ου μονους επερχεται,


Ουδ’ αυ γυναίκας, αλλά και θεών άνω
ν Α' γ Α Α' 2,

Ψυχάς ταρασσει, καπι ποντoν εχεται ,


Και τόνδ' απείργειν ουδ' ο παγκρατης σθένει
Ζευς, αλλ' υπείκει και θέλων έγκλίνεται.
Αmor enim non solum viros et mulieres invadit, sed et deοrum supero
rum animos conturbat, et mare ingreditur: et hunc coércere me omni
potens quidem valet Jupiter, sed ipsi lubens se submittit.

ΡΗΙLΟΟΤΕΤΕS. +

Ι. 1ίως
Πώς δ' αν φρονοίην,
εονοιην, ώκαι παρήν
έη απραγμόνω
βαγμονως,
Εν τoίσι πολλοίς ήριθμημένω στρατού,
"Ισον
'Α μετασχειν
ΑΣ
2.
τώ σοφωτάτω τύχης.
» ") -ν • 9 \ 2' -

λλ' ούθεν ούτω γαυρον, ως ανήρ, έφυ


ν ν ν Λ' Α'

Τους γαρ περισσους και τι πρασσοντας πλέον


Τιμώμεν, άνδρας τ' εν πόλει νομίζομεν.
Quomodo autem sapiens sim, cui licuit sine molestia, inter ignobiles
exercitus numerato, prosperis casibus pariter cum sapientissimo frui.
- Sed nihil aque, ac homo, ambitiosum est. Νam eminentes et singu
lare aliquid tentantes honoramus et viros in urbe existimamus.
2. "ν w Α' "ν ν 9 Α' Α"

ΙΙ. Οκνώ δε μόχθων των πριν εκχέαι χάριν,


Και τους πιτνούντας ουκ απωθούμαι πόνους,
* Quinque, φuos hic daturi sumus, Utramque legere debet Εuripidis studio
versus ex Sophoclis Phaedra a Stobaco sus. Μusg.
citantur. Clem. Αlexandrinustres priores Εt conferre cap. ΧΙ. Diatr. cel. Valck.
Εuripidi tribuit, fabulam non nominans. Αnimadversionesque Ηeathii in illas Ο
Μihi duo ultimi Sophocleum characterem ratt, p. 182.
referre videntur, reliqui Εuripideum. Αd Soph. Τ. ΙΙ. p. 195. haec observat
Suspicor igitur, in margine Stobaci erro
Βrunck.: " ΟΕconomia (Εurip. Philoct.)
rem esse, duosque tantum postremos ver diversa
sus ex Sophoclis Phaedra desumtos esse. a Sophoclea, non ita simplici de
Sί Εuripidis sunt, in Ηippolyto priore, ducto filo, sed plurium personarum con
ventu intricatior actio fuit, multoque mi
sive Καλυπτομίνω, Phaedrae nomine citato, nus πάθους habuisse videtur. Βeck.
locum habuisse nihil vetat. Μusg.
Ι. Αristot. Εthic. Νicomach. VΙ. 8.
Fabulam non esse Εuripideam, sed
Ιdem Εthic. Εudem. V. 8. Ρlutarch.
Ηippolytum sape ita a veteribus appel
lari, docuit Valcken. ad Εurip. Ηipp. Οp. Μor, p. 966. Εd. Steph. Schol.
Ρraf p. 16. conf. id. in Diatr, p. 16. Αristoph. in Ranas, 284. Stobacus Τit.
Βeck, ΧΧΙΧ. Loquitur Ulysses in Ρrologo.
1. Clem. Αlexandr, p. 623. Εd. Ρar. Μusg.
Ιnabet ταράσσει. Stobacus Τit. LΧΙΙ 1. Ver. 4. Αpυd Βarnes, hic non legitur.
Ρro θίλων elegantius foret γελών, τίdens. Ιdem mox dedit τους δ' άρ' τες. In ν. 4.
Μusg. Αλλ' ουδέν pro ουδεν γαρ ού rescripsit
Valck. ΙReck.
+ De hujus Fabulae αconomia multa
babet Dio Chrysostomus Οrat. Ι.ΙΙ. φui 11. Γio Chrysostomus p. 575. Β.
«t prologi paraphrasin dedit Οrat. LΙΧ. Stobacus Τit. ΧΧΙ Χ. Ρlutarch. Οp.
Τ ι 3
65Ο
Ευ R Ι Ρ Ι D Is
Νolo autem priorum arumnarum gratiam perdere, et labores, qui mihi
sortito obtingunt, non recuso.
Σ) ν 2. y 2 "- 9 \ 7
ΙΙΙ. * * κατ' αρχάς δ' ουδαμώς ανεκτος ήν.
Ιn initio autem minime tolerabilis erat.

ΙV.
Φαγέδαινά [γ'Ι, ή μου σάρκα θοινάται ποδός.
Ρhagedaena, ηuae carnes mihi pedis comedit.
v. "Αλις, ώ βιοτα, πέραινε,
Λ' Α'

Πρίν τινα συντυχίαν


ητ : Α' * "-

41
Η κτεάτεσσιν έμοις,
Α' Αν Α'

Η σώματι τώδε, γενέσθαι.


Sufficit, Ο vita, finem facito, priusquam infortunium quodvis, vel facul
tatibus meis, vel huic corpori, contingat.
VΙ. Τί δήτα θώκοις αρχικούς
ξΧ, ενήμενοι
μι
Σαφώς διόμνυσθ' ειδέναι τα δαιμόνων,
Οι τώνδε χειρώνακτες άνθρωποι λόγων.
"Οστις γαρ αυχεί θεών επίστασθαι πέρι,
Ουδέν τι μάλλον οίδεν, ή πείθει λέγων.
Quid, φuaso, sedibus auguralibus insidentes, sancte dejeratis, τos res
divinas scire, Ο sermonum talium fabri. Qui enim profitetur, se
aliquid de Diis scire, nihil aliud callet, guam artem persuadendi.
vΙΙ. "Ορα τ' έθ', ώς καν θεοίσι κερδαίνειν καλόν
Θαυμάζεται δ' ο πλείστον εν ναοίς έχων
Χρυσόν τί δήτα και σε κωλύει λαβείν
Κέρδος, παρόν γε, κάξομοιούσθαι θεοίς.
Vide porro, ut lucrum etiam inter Deos honestum est; celebratur autem
gui in templis plurimum habet auri. Quid, quaeso, et te lucrum acci
pere, et pari cum Diis conditione esse vetat?

Μor, p. 966. Εd. Steph. Loquitur Ulys ν. Stobacus Τit. CΧΧΙ. Loquitur
ses, itidem in prologo. Μusg. Lemniorum Chorus. Μusg.
Ιn Stob. Gesn. est εκχίας, legendum vΙ. Stobacus Εclog. Εth. Τit. Ι. versu
εκχία πmonuitjam Τh. Canter. V. Ι. 2, 5. primo habet αργικού, cui αρχικοί, substi
Ρro πίπτοντας, φuod metrum violabat, tuit Valckenaerius V. Cl. Diatr, p. 116.
Ηeath. et Valck, p. 119. emendarunt Μihi verius videbatur μαντικούς.-V. 5.
πιτνούντας. Ηeath. etiam in princ, fr, e Lego πείθειν. Loquitur forιe Τroum
Γion. Chr, scribit Οκνών. Βeck. legatus. Μusg.
1π. Dio Chrysost. Οrat. LΙΧ. Loqui Ver. 3. Valck. ad Αmmon. corrigit:
tur Philoctetes. Μusg. Θνητών δε χειρ. - Ηeath. monet, se non
Ιn iis, quae praecedunt apud D. Chr, in intelligere, quid sint λόγοι θνητοί, itaque
versus redigendis multam operam posue bic tantum interrogationis notam, φuae in
runt Viri DD. ν. Valck. p. 125. s, Ιn ed. Βarnes. est post λόγων, poni vult in
feliciter ea res cessit, judice Ηeath. Gat fine pracced. versus. Ultima Ηeath. ita
akero Αdν. Μise. cap. 10. guem sequitur verti vult: Νihil anplius neque ipse scit,
Βarnes, Valck, p. 126. ita: Καί τοι το meque aliis oralione persuaserit. Βeck.
πολύ δη της νόσου 'λώφησέ μοι Χρόνω κατ' ντι. Justin. Μartyr, libro περί Μοναρχίας,
αρχ. &c. Βeck. p. 41. primo versu habet οράτε δ'.
ιν, Αristot. Ρoet. c. 12. Loquitur quitur Τroum legatus. Μusg.
Ρhiloctetes Μusg. Ver. 1. Valck. Ι)iatr. p. 115, conjicit:
Ε' R. Α Ο Μ Ε Ν Τ Α. 651

vΙΙΙ. Μακάριος, όστις ευτυχών οίκοι μένει,


Εν γή δ' ο φόρτος, κ'ου πάλιν ναυτίλλεται,
Felix, φui prospere rem gerens domi manet: merces autem cum terram
attigere, non amplius navigat.
ΙΧ. Υπέρ γε μέντοι παντός Ελλήνων στρατού
Αισχρόν σιωπάν, βαρβάρους δ' εάν λέγειν.
Ρro universo sane Graecorum exercitu turpe foret tacere, barbaris vero
criminandi licentiam dare.

Χ. "Ωσπερ δε θνητόν και το σώμ' ημών έφυ,


Ούτω προσήκει μηδε την οργήν έχειν
Αθάνατον, όστις σωφρονείν επίσταται.
Quemadmodum vero corpus nostrum natura mortale est, sic oportet
hominem sibi temperantem neque iram habere immortalem.
ΧΙ. Τίς δ' άν σε νύμφη, τίς δε παρθένος νέα
Δέξαιτ’ άν, ευ γούν ως γαμείν έχεις, τάλας,
Quae autem te sponsa, quae juvencula tibi concederet? Ρulchre utique
uxori ducendae habes, Ο miser.
- \ - Α' w και - 9 και V.

ΧΙΙ. Πατρίς καλώς πράσσουσα τον ευτυχούντ' αει


Μείζω τίθησι, δυστυχούντα δ' ασθενή,
Ρatria fortuna prospera beatum semper altius tollit, infelicem deprimit.
- Λέξ δ' * ν •r δ S) Α' δ "ν

ΧΙΙΙ. Λέξω ο εγω, καν μου διαφθείρας δοκη


Λόγους υποστάς αυτός ήδικηκέναι.
Αλλ' εξ εμού γάρ τάμα μαθήση κλύων,
Ο δ' αυτός αυτόν εμφανιεί σοι λέγων.
Dicam vero ipse, licet meae orationi nocuisse videatur, ipse se injurium
fuisse professus, Verum mea tu ex meipso audiens intelliges, ipse au
tem seipsum manifestabit dicens.
ΧΙν. ΙΑνέπνευσεν αιώνα.]
"οράς γ', όπως,-V. 3. λαβείν Grot, addi xΙ. Ρlutarch. Οp. Μοr. p. 1412. Εd.
dit ad supplendum versum. Μox Sylb. Steph. Ιdem in Solone, p. 165. Μusg.
πmonuit, distinctionem post παρόν γι omit x11. Stobaeus Τit. ΧΙ. Μusg.
ti posse, Βeck. Ver. 1. Μetri causa Ηeath. maνult: -
"

νιπ. Stobacus Τit. ΧΧΧΙΧ. et Τit. πράσσουσά γ' ευτυχούντ' α. Βeck,


Ι.Ι Χ. ΜS. teste Gesnero, in secundo ver xπι. Αristot. Rhetoric. ad Αlexandrum,
su habet και πάλιν, φuod sententiam di c. 19.-Ver. 3. pro μαθήση legendum
versam, sed aeque bonam, facit. Clem. forte metri causa φρασθήση: Deinde ν. 4.
Αlex. p. 620. Εd. Ρar. Μusg. εμφανή στήσει λίγων. Μusg.
1x. Ρlutarch. Οp. Μοr. p. 2031. Εd. Ver. 1. Βarnes. δοκιί, et ν. 2. ούτως pro
Steph. φui et solus priorem versum prae αυτός. Ηos 2. verss. ita vertit Ηeath.
bet. Diog. Laért. V. 1. Cicero de Οrat. Εgo υero dicam, φuanφuam meos euertisse
1.ib. ΙΙΙ. 1.oquitur Ulysses. Μusg. sermones iste sibί υisus sil, cum se 1»robatu
De ver. ult. confer Quintilian. Ιnstit. rum promiserit, me eum injuriα α/ficisse.
Οr. 5. 1. Gatacker. Α. Μ. Ρ. c. 10. p. -V. 5. συ ante μαθήση inseruit Βarnes.
525. Βeck. -V. 4. idem εαφανίζη, Ηeath. vult εμφα
x. Stobacus Τit. ΧΧ. Loquitur Ulys νίζει. Βeck.
ses. Μusg. xιν. Ηes. V. Αιών. Βeck.
Α
Τ t 4
652 Ε U R ΙΡΙΙΟ ΙS

ΡΗΟΕΝΙΧ. *
Ι Φ. Α. η: Φ.
ταφανή
Τεκμηρίοισιν είκότως αλίσκεται.
Ιncerta conjecturis deprehendi aequum est.
ΙΙ. Φθόνον ου σέβω φθονείσθαι δ'
Εθέλoιμ αν επ' εσθλοις,
Ιnvidiam non veneror, sed invideri mihi ob bona cupίο.
ΙΙΙ. Συ δ', ώ πατρώα χθών έμών γεννητόρων,
Χαίρ ανδρι γάρ τοι, κάν υπερβάλλη κακοίς,
Ουκ έστι του θρέψαντος ήδιον πέδον.
Αt tu, patria genitorum meorum, salve: homini enim, licet malis obrua
tur, nulla regio altrice jucundior.
ιν. Μοχθηρόν εστιν ανδρι πρεσβύτη τεκνουν,
Δμώς τ' έστιν, όστις ουκέθ' ωραίος γαμεί,
Δέσποινα γάρ γέροντ, νυμφίω γυνή,
Versus tres apud Stob. Grot. Τ. 121. τατης δ' εμός αυτίκ αισθείς,
et Μaxim. Τyr, diss. 13. ed. Μarkl. quos πολλά κατηςάτο, στυγεράς δ' ετικέκλετ' Εςιννυς,
Βarnes. ad hanc fabulam refert, ex
μήτοτι γούνασιν οισιν εφέσσεσθαι φίλον υιόν.
ΑΕschyli Philocteta petitos docet Ηeath.
Ρlures Εuripid. Philoct, senarios e Dionis ΙΙ. ΙΧ. 455. ubί quae de Ρhαnice a patre
paraphrasieruit Valcken. φuos, quia incer oculis privato tradidit Εustath. ex tragico
ti sunt, non huc retulimus. Βeck. desumta videntur. Αd hanc fabulam re
* Αrgumentum hujus fabulae acute et spexit Οvidius Α. Α. Ι. 337. Fleuit Αmνη
feliciter investigavit Valckenaerius V. Cl. ιονίdes per inanία lumina Phanir. Vide
comparans ΑΕschin. contra Τimarchum, p. Ιll. Ηeynium ad Αpollodor. ΙΙΙ. 13. p.
21, 32. Suidam v. Αναγυράσιος, Εusta 803. seq. cujus scriptoris verba nihil ma
thium in Iliad. ... idque paucis verbis sic gis illustrat epigrammate inedito, guod
exponit: " Ρellex Αmyntoris, a Phoenice ex Ηeynii emendatione adscribam :
juvene passa repulsam, credulum senem
falsis facile criminibus impulit, ut castum Αλκιμίδη ξύντευνoν Αμύντορα παιδoς έξύκει,
juvenem cα-caret.'' Diatrib. c. 24. p. Φοίνικός τ' εθέλει ταύσαι χόλον γενέτου,
269. Μusg. όττι τις ηχθετο τατζί, σαέτιονος ύνεκα μηττός,
Ιdem versus Εnniani Phαnicis apud ταλλακίδος δούλης λέκτρα πgoσίεμένω'
Gell. Ν. Α. 7, 17. et reliquos a Scriverio κυνος δ' αυ δολίως ψιθυρίσμασιν ήχθετο κούς»
collectos censet ex Εurip, Phαnice trans ήγε δ' ις οφθαλμούς λαμτάδα ταιδoλέτιν.
latos esse. Βeck.
Jacobs.
Qui Phαnicis Εuripidei Αrgumentum
αocte et eleganter exposuit Valckenarius 1. Clem. Αlexandr, p. 625. Εd. Ρar.
in Diatr. c. ΧΧΙV. non animadvertit Μusg.
versum Εnnii ex hac tragαdia servatum Εx Clemente hausit Τheodoretus Τhe
a Cicerone in Οrat. c. 49. rap. 1. 6. fin. Τrochaicum versum esse
Νεφuetuum unquam In gremium extoilas liber
malebat Valck, p. 27Ο. Βecλ.
orum ex te genus.
11. Stobacus 1 it. Χ ΧΧVΙ Ι Ι. Μusg.
Βarnes, pro iambis habet, et ν. 2. de
ex Phoenice eum esse dico, φuamvis tra dit θέλοιμ'. Βecλ.
gα.dia titulum non laudavit Τullius, id 111. Stobacus Τit. ΧΧΧΙΧ. Μusg.
φue me probaturum puto omnibus, qui Εμών pro vulg. έμή e cod. Ρaris. Grot.
apud Ηomerum legerint hos ex Phaenicis ad marg. annotavit. Βeck,
2d Αchillem oratione versus:
1ν. Stobacus Τit. LΧΧΙ. habet primo
Ε' R ΑΟ Μ Ε Ν Τ Α. 6.53

Seni nocίνum est liberis dare operam, servusque est, φuisquis intempesti
ve uxorem ducit : domina enim viro senescenti conjuz.
\ " \ ΘΑ » Α'

ν. Πικρόν νέα γυναικι πρεσβύτης ανής.


Ιngratum estjuvencula vir senex.
vΙ. Γυνή τε πάντων αγριώτατον κακόν.
Μulier omnium malorum asperrimum est.
Α' τ- και φ- ρ' Α' ν ν \

νΙΙ. Μέγιστον αρ' ήν η φύσις το γαρ κακόν


Ουδείς τρέφων εύχρηστον αν θείη ποτέ.
Ρotentissimum utique est natura. Νemo enim malum bene educans
bonum unquam reddiderit.
"Ω δοκνα τ- λ- 2, τ- Α' -

VΙΙΙ. γηρας, οιoν τοις εχουσιν ει κακον;


Ο senectus, guale es malum.
Ιx. "Ηδη δε πολλών ήρέθην λόγων κριτης,
Και πόλλ' άμιλληθέντα μαρτύρων ύπο
Ταναντί" έγνων συμφοράς μιάς πέρι. 9 \

Καγώ μεν ούτως, όστις εστ ανήρ σοφός, y 9 y ν Λ'

Λογίζομαι ταληθές, εις ανδρός φύσιν


κοπών, δίαιταν ήντιν εμπορεύεται.
ρ/ γ (" - "" Αν ? W

Οστις δ' όμιλών ήδεται κακούς ανήρ,


Ου πώποτ' ήρώτησα, γιγνώσκων, ότι
Τοιούτός εστιν οίσπερ ήδεται ξυνών.
Οlim vero in multis disceptationibus judex electus, et multa contraria de
eodem casu a testibus ultro citroque dicta novi. Αtque ego quidem,
et φuisquis sapiens est, sic veritatem investigo, hominis indolem consi
derans, et rationem, φuam instituit, vitae, Quisquis vero malorum so
cietate delectatur, hunc nunquam interrogavi, quippe intelligens, talem
esse, quales sunt ii, φuibuscum versari gaudet.
Χ. Δμωσί δ' εμοισιν ειπον, ώς ταυτηρίαις πυρίδες και διηπέτη
Κτειναι.
Ρellex.
ΧΙ. 'Αμνήστευτος γυνή.
νersu τίκνα, cui τεκνούν substitui eodem Suppl. 1118. probante Valck, p. 271.
sensu adhibitum Sophocli Τrachin. 512. Βeck.
Secundo versu Valckenarii conjecturam τx. ΑΕschines in Τimarch. Diod. Sic,
recepi, (addito tamen τ') pro Δίδωσιν, όστις. ΧΙΙ. 14.-Ver. 4. Βene Valck. χώστις,
Ultimum citat Αristophanes Τhesmoph. ut et ν. ult. έσθ' οίοι, τερ. Μusg.
420. Μusg. Ver. 3. Valck. legit 'Εναντί', et mox
Ver. 1. Valck. legit πρεσβύτη νία, Ηeath. μιάς ύτες, ubi in ed. Βarn. est μιά, τάρα.
Βeck.
hunc versum a reliquis separari jubet.-
V. 2. Ηeath. conjicit: Δειλαίος όστις, ουκ x. Εrotianus v. Διητίτης, φuae sic corri
έθ' ώ. γ. Βeck. git Valckenarius D. p. 274.
ν. Stobacus Τit. eod. Μusg. Δμωσιν δ' εμοισιν είτον, ώς καυτήςια
ντ. Stobacus Τit. LΧΧΙΙΙ. Μusg. Ες τύς έδει και Ιταύτα] δή διίτε τη
Θείναι.
πάντως e Stob. Gesn. praefert Valck, p.
271. Βeck.
Latine: Famulis vero meis edixi, oportere
ντι. Stobacus Τit. ΧC. Μusg. cauteria igni immittere et candentia red
νιπ. Stobarus Τit. CΧVΙΙ. Μusg. dere. Μusg.
τεί, έχονσίν «' ι;] Legit Μarkl. ad Εur. xι. Ης.sychius in voce. Μιμες,
654 Ε U R. ΙΡΙ Γ) ΙS

ΡΗRΥΧUS. *

Ι. Σιδώνιόν ποτ' άστυ Κάδμος εκλιπών,


Αγήνορος παίς, ίκετ' ες Θήξης πέδον.
Cadmus, Αgenoris filius, relieta quondam urbe Sidonia, ad Τhebes solum
venit.

ΙΙ. Ησαν γαρ, [ώς λέγουσ'] Αγήνορος κόροι


Κίλιξ, αφ' ού και Κιλικία κικλήσκεται,
Φοίνιξ, όθενπερ τούνoμ ή χώρα φέρει,
Και Θάσος.
ΙΙΙ. Δι' ελπίδος ζή, και δι' ελπίδος τρέφου,
Spe victita, a spe nutritor,
Ιν. Και νών ανοίξαι μεν σιρούς ουκ ήξίου.
Εt nobis quidem aperire granaria recusabat.
ν. "Οστις δε θνητών οίεται, καθ' ημέραν Λ.- "

Κακόν τι πράσσων τους θεούς λεληθέναι,


Δοκεί πονηρά, και δοκών αλίσκεται,
"Οταν σχολήν άγουσα τυγχάνει Δίκη,
[Τιμωρία
« - Α' " ή
τ' έτισεν ών ήρξεν
/ ," " τ. κακών.]
» ν
5

Οράθ, όσοι νομίζετ', ουκ είναι θεόν,


Δις εξαμαρτάνοντες ουκ ευγνωμόνως,
* Ηistoriam Phryxi satis copiose enar Valckenaerius ex priore Ρhryxo desum
rat Ηyginus Fab. ΙΙΙ. In hoc dramate tum suspicatur. Μusg.
memoratum fuisse ejus a Τhessalia ad Βarnes. dedit: "Ησαν γάρ οι μεν παίδες οι
Colchos trajectum, satis indicat, quod do Αγήνορος. Ηeath. malebat: Παίδες * *
cet Scholiastes Αpollon. Rhod. ad ΙΙ. * ήσαν γάρ οίδ Αγήνορος - αφ' ου χ' ή
384. nempe mentionem in Ρhryxo factam Κιλ. κ. Βeck.
esse avium, in Αretiade, maris Εuxini in 1π. Ειymol. Μ. ν. ζήθι. Μusg.
sula, frequentium, φuae pennas suas tan πν. Ειymol. Μ. in σιρεί sec. ΜSum
quam sagittas ejaculari solerent. Αd pro Leidensem. Μusg.
logum referendum est, quod de tauro, ob Ιn Εtym. Leid. legitur Και μών -
Εuropam transvectam in coelum relato, quod in Και νών mutavit Valck, p. 217.
ibi legerat Εratosthenes, Vide eum in Βeck.
Ταύρος. Μusg. ν. Sextus Εmpiricus adν. Μathemat.
Εt Joh. Μalalam, p. 35. Ιnde versum Ι. sect. 274. iterumque sect. 286. φua
trochaicum fragmentis his inseruit Βarnes. tuor priores versus prabet. Clem. Αlex.
sed vitiosum, coιιfer Ηeath. Βeck. p. 606. et Εuseb. Ρrap. Εν. ΧΙΙΙ. 13.
1. Αristophan. Ran. 1266. Scholiastes omnes praeter quintum et septimum. Sto
ibi docet, Phryxi secundi initium esse. baeus Εclog. Phys. Τit. VΙΙ. priores
Μusg. quinque, Justinus Μartyr, de Μonarchia,
Ver. 2. Βarnes. temere dedit - παίς omnes praeter quintum. Is ergo cum in
ήλθεν. Vid. Ηeath. Βeck. uno Stobaro legatur, idque in fine tantum
ΙΙ. Schol. Ρhoeniss. ad ν. 6. sec. Codi fragmenti, curn omissus sit ab iis, qui
cem Αugustanum. Ρrimum versum ex prolixius locum citant, denique cum asyn
conjectura utcunque supplevi: Ρήσις auc deton faciat, magna suspicio oritur, ad
toris quin a voce ήσαν incipiat, vix dubito. alium locum pertinere, Retineri tamen
Ε' R Α G Μ Ε Ν Τ Α. 655

"Εστιν γαρ, έστιν ει δέ τις πράσσει καλώς


Κακός πεφυκώς, τον χρόνον κερδαινέτω,
Χρόνω γαρ ουτος ύστερον δώσει δίκην. 1Ο

Οιuisquis vero mortalium putat, Deos se latere, cum scelesti aliquid


quotidie patret, prave sentit, et sentiens convincitur, φuandocunque
Justitiae otium est, et pα na sua mala, guae aggressus est, rependit.
Αdspicite Ο, quotquot Deum nullum esse putatis, duplicem errorem
perverse admittentes. Εst enim, est: si quis vero improbus prospere
rem gerit, tempus lucrifaciat: post tempus enim et ille pα.nas luet.
vΙ. Ει δ' ευσεβής ών τoίσι δυσσεβεστάτοις
Εις ταύτ' έπραττον, πως τάδ' αν καλώς έχοι,
Ει Ζευς ο λώστος μηδέν ένδικον φρονεί,
Quod si pius ipse eadem sorte, qua sceleratissimi, uterer, φuomodo hacc
recte se haberent, si Jupiter οptimus nihiljusti sentiret.
vΙΙ. Λάτρις πενέστης αμός αρχαίων δόμων,
Colonus meus, antiqua domus famulus.
vΙΙΙ. Ανήρ δ' ός είναι φής, ανέρος ουκ άξιον
Δειλόν κεκλησθαι, και νοσείν αισχράν νόσον,
Virum te esse ais? Viro indignum est timoris argui, et turpi morbo
laborare.

ΙΧ. Αι γάρ πόλεις εισ’ άνδρες, ουκ ερημία.


Urbem constituunt incolae, non solitudo.

Χ. Πολλοίσι δούλοις τούνoμ' αισχρόν ή δε φρήν


Των ουχί δούλων έστ’ ελευθερωτέρα,
Μultis servis nomen quidem inhonestum, sed animus non servisliberalior.
ΧΙ. Γυνή γαρ εν κακoίσι και νόσοις πόσει
"Ηδιστόν έστι, δώματ’ ήν oική καλώς,
'Οργήν τε πραύνουσα και δυσθυμίας
Ψυχήν μεθιστάσ' ήδύ και απάται φίλων.
Uxor enim in aerumnis et adversa valetudine marito suavissimum quid
dam est, si res domesticas bene administret, iram leniens, et animum a
mαrore averιens. Suave autem est amicorum fallaciae.

potest, adjecta post τιμωρίαν, φuae Stobaei Τιμωρίαν ίσ.-V. ult. Βarnes. υστίεφ, ύσ
lectio est, copula, nisi mecum legere τιρον est ex Justin. " Βeck.
malis τιμωρία τ'. Νescίο enim, an quis νι. Justinus Μartyr, de Μonarchia, p.
φuam Grace dixerit τιμωρίαν τίτιν Ιn 109. Μusg.
emendata lectione κακών ponitur poètica Ver. 2. Βarnes, έπραττεν. Βeck.
syntaxi pro κακά. Οmnia simul connec vπ. Αthenaeus, p. 264. Μusg.
tenda esse suadet Justinus uno ductu Εx Αthenaeo laudat Εustath. in Ηom.
citans. Μusg. Ιl. τ. p. 1120, 22. Βeck,
Clemens et Εusebius hos versus Diphilo ντιτ. Stobacus Τit. VΙΙΙ. Οptime
Comico ιribuunt.-V. 1. Βarnes. dedit emendat Valckenaer. Ανίρα δί σ' είναι φής :
Εί τις - Stob. et Justin. "Οστις - τουφ' Μusg.
(Βarnes, ταφ’) ημέραν. Sext. Εmp. καθ' 1x. Stobacus Τit. ΧΙ,ΙΙΙ. Μusg.
ημέραν.-V. 4. Βarnes, "οτε δ' άν-V. 5. x. Stobacus Τit. LΧΙΙ. Μusg.
656 Ε U R Ι Ρ ΙΙΟ ΙS

ΧΙΙ. Ως ουδέν υγιές φασι μητρυιάς φρονείν


Νόθοισι παισιν, ών φυλάξομαι ψόγον.
Quippe materteras aiunt nunquam bene velle spuriae soboli, φuarum
opprobrium vitabo.
Λ. 2 3) ν ν 2. Α' Α'

ΧΙΙΙ. Δίκαι έλεξε χρή γαρ ευναίω πόσει


Γυναίκα κοινή τάς τύχας φέρειν αεί.
Justa dixit, oportet enim uxorem marito semper calamitatum partici
pem esse.

ΧΙV. Κρείσσων δε βαιος όλξοςΚ> αβλαβής


11 "- . . *
Λ'
βροτοις,
Σs
Η δώμα πλούτω δυσσεβώς ώγκωμένον.
Ρraestat enim mediocris opulentia hominibus sine fraude conquisita,
quam domus divitiis impie amplificata. -

Χv. Τίς δ' οίδεν ει ζήν τούθ’, ο κέκληται θανείν,


Το ζήν δε θνήσκειν εστί πλην όμως βροτών
Νοσουσιν οι βλέποντες, οι δ' ολωλότες
Ουδέν νοσούσιν, ουδε κέκτηνται κακά.
Quis autem scit, an, quod mori vocatur, vivere sit, guod vivere, mori?
Νisi quod mortalium qui lucem vident, malis conflictantur, qui
periere, nihil laborant, neque mala patiuntur.
ΧVΙ. Και γάρ πέφυκε τούτ' εν ανθρώπου φύσει,
"Ην γάρ δίκη θνήσκη τις, ουχ ήσσον ποθεί
"w- «Ν Α' Α Α'

Πάς τις δακρύειν τους προσήκοντας φίλους,


Ηoc enim hominum natura fert. Si quis etiam jure interemtus sit, non
ideo cuncti minus cupient lugere cognatos.

ΡΙRΙΤΗoUS. •
Ι. "Ινα πλημoχόας τάσδ' ες χθόνιον
Χάσμ' ευφήμως προχέωμεν.
Ut pocula haec in terrae hiatum cum bene ominatis verbis efundamus.

χα. Stobacus Τit. LΧVΙΙ. Αntipater ζομένω και δεδεμίνω. Οιuin et, Gregorio
ibidem. Μusg. Corinthio teste, εν τω Πειρίθα παρεισάγεται
V. ult. κατάται, Βarnes, Βeck. Ηρακλής εν άδου, κατελθών κατά κέλευσιν
xu. Stobacus Τit. LΧΧΙΙΙ. Μusg. Ευρυσθίως, και υπό του Αιακού ερωτώμενος,
x1π. Stobacus Τit. LΧΧΙV. Μusg. όστις εστί, και αποκρινόμενος, Commentar.
xιν. Stobacus Τit. ΧCIV. Μusg. in Ηermog, p. 948. Εd. Reiske, Re
xv. Stobaeus Τit. CΧΧΙ. Μusg. sponsum Ηerculis infra dabimus Fragm.
xv1. Stobacus Τit. CΧΧΙΙΙ. Μusg. V. Μusg.
Ver. 2. Βarnes. "Ην και δίκη - Βeck. Fabula ipsa estab Hygin. F. ΧΧΧΙΙΙ.
* Ρirithoi et Τhesei ad inferos descen et Οvid. Μet. Lib. ΧΙΙ. exposita. Αthe
sum, Proserpinae avehendae causa, quacque naeus, Lib. ΧΙ. dubitat, utrum tragoedia
ibi infortunia passi sunt, argumentum hoc nomine sit a Critia, an ab Εuripide,
hujus tragα.diae fuisse, ex Ρlutarcho scripta. Εx Βarn. Βeck.
liquet Οp. Μor, p. 166. Εd. Steph. ubi 1. Αthenaeus, p. 496. Μusg.
Τheseus memoraturadstans πειρίθω κολα
Ε' RΑ GΜ Ε Ν Τ Α. 657

ΙΙ. Σε τον αυτοφυή, τον εν αιθερίω


"Ρύμβω πάντων φύσιν εμπλέξανθ’,
"Ον περί μεν φώς, περί δ' όρφναία
Νυξ αιολόχρως, άκριτός τ' άστρων
"Οχλος ενδελεχώς αμφιχορεύει,
Τe sponte ortum, te, qui in aethereo turbine omnium naturam illigasti,
circa quem lux, circaque obscura et varie colorata nox et indiscreta
stellarum caterva perpetuo clioreas agit. -

ΙΙΙ. Ακάμας τε χρόνος περί γ' αενάω


"Ρεύματι πλήρη φοιτά, τίκτων
Αυτός εαυτόν δίδυμοί τ' άρκτοι
Τοις ώκυπλάνοις πτερύγων ριπαις
Τον Ατλάντειον τηρούσι πόλον.
Εt tempus
p indefessum circumvertiturτp
- -
plano flumine, seipsum
perenni et plan psum
generans. Ει Ursae geminae pernicibus alarum ictibus polum Αtlanti
incumbentem custodiunt.

Ιν. Πέδαις αχαλκεύτοισιν έζευκται πόδας.


Compedibus non malleo coactis pedes adstringitur.
ν. Εμοι πατρίς μεν "Αργος, όνομα δ' Ηρακλής,
Θεού δε πάντων πατρός εξέφυν Διός
"ν γαρ ήλθε μητρί κεδνη προς
Εμή • / Α"

λέχος
2 ",

Ζευς, ώς λέλεκται της αληθείας ύπο,


"Ηκω δε δεύρο προς βίαν Ευρυσθέως,
Μihi patria quidem Αrgos est, nomen vero Ηercules, natus autem sum
Jovis, Dei omnium patris. Νam in matris mea torum venit Jupiter,
ut vere quidem audit. Ηuc autem venio, Εurystheo cogente,

π. Clem. Αlex. p, 605. Εd. Ρar. Εuseb. quae inter Incert. Frag, retuli Ν". CLV.
Ρraep. Εvang, p. 681. Schol. ad Οres et CLΧΧVΙΙ. Μusg.
tem, ν. 972. Schol. in Αpollon. Rhod. πν. Ρlutarch. Οp. Μor, p. 166. Dicί
ΙV. 144. Μusg. tur de Τheseo, sponte prae amicitia Ρiri
Ver. 1. Εuseb, legit σί τον αιθερία.- thoo vincto et cruciato adstanti. Ιdem
V. 2. Vulgo βόμβα, βύμβω prabent Schol. Ρlutarchus p, 856. et p. 946. ita exhibet:
Εurip, et Αpoll. Rhod. et confirmatur ex Αίδού, αχαλκεύτοισιν έζευκται πέδαις. Ε
Εustath. ad Dion. Perieg. 1134. et Ηes. Gatak. Α. Ρ. p. 520. putat τεταρα δήσθαι
in Αιθέρος βύμβος, Conf. super hoc loco ex Εurip. loco.] Ιdem Οp. Μor, p. 1359.
Valck. D. p, 38-41. Βeck. Εd. Steph. Μusg.
Οlim erat: αινιρίν όμβρω. Scaliger ν. Gregorius Corinth. Commentar, in
cum Grot. legit βόμβη. Ιdem Scal. mox Ηermogenem, p. 948. Εd. Reisk. Ηer
ιμπλίξανθ' rescripsit pro eo, ηuod olim culis responsum est ad ea, quae ab ΑΕaco
fuit, εμπλίξαντα Ρuίoison. interrogatus erat. Μusg.
ΙΙΙ. Clem. Αlex. p, 563. Εd. Ρar. έμή γάς ήλθε μητρι κεδνή πρες λίχος,
Schol. Αristoph. in Ανes 179. Suidas v. vix erit, opinor, qui non conjiciat sic
Πόλος. Ultimus duntaxat versus apud potius a poeta scriptum esse:
Scholiastam et Suidam exstat, quem et sic
exhibent: και τον Ατλάντιον φρουρών πόλον. εμή γάς ήλθε μητςι προς κεδνόν λίχος
Ηermαπ.
Secundo versu legendum πλήξης, vel πλή
εει. Εx eodem systemate desumta puto, Ver. 5. κεδνή μητρί] Vulgo μητρι κιδνή,
Ρor,
658 Ε U R ΙΡΙ ΙΟΙ S

vΙ. Ο πρώτος ειπων ουκ αγυμνάστω φρενί


2 « *

"Ερριψεν, όστις τόνδ' έκαίνισεν λόγον,


"Ως τoίσιν ευφρονούσι συμμαχεί τύχη.
Gui primus dixit, non indocta mente temere effudit, quicunque hanc
sententiam inventor protulit, fortunam recte consulentibus favere.
VΙΙ.
Τρόπος εστί χρηστός ασφαλέστερος νόμου.
Τον μεν γαρ ουδείς αν διαστρέψαι ποτέ
& ΤΥ, Α' Α' \ y 2/ ν Α'

Ρήτωρ δύναιτο, τον δ' άνω τε και κάτω


Λόγω σπαράσσων πολλάκις λυμαίνεται.
Μores boni lege tutiores sunt. Ηos enim nemo facundus unquam
perverterit Αtillam sape, oratione huc et illuc vellens, pessumdat.
9 "- ν \ "ν "- χ/ 2 Α1 - "-

VΙΙΙ.
Ουκούν το μή ζην κρείττον έστ', ή ζήν κακώς.
Εrgo interire praestat, guam inhoneste vivere,

ΡΙΛΙSΤΗΕΝΕS. *

Ι. Δήμω
ημω δε μήτε πάν
οε μητε αναρτήσ κρατος,
παν αναρτησης έτο
Μήτ' αυ κακώσης πλούτον έντιμον τιθείς,
Μηδ' άνδρα δήμω πιστόν εκβάλης ποτέ,
Μηδ’ αυξε καιρού μείζον ου γαρ ασφαλές,
Μή σοι τύραννος λαμπρός εξ αστού φανή.
Κώλυε δ' άνδρα παρά δίκην τιμώμενον
Πόλει γαρ ευτυχούντες οι κακοί νόσος,
Νeque potestatem tuam omnem ad plebem refer, neque plebem contra
deprimas divites honorans, neque virum plebi carum abigas a te
ιunquam, neque nimium amplifices: minime enim tutum est, ne forte
tyrannus tibi splendidus ex cive evadat. Virum autem praeter jus
fasque honoratum minue: improbi enim florentes urbi pernicies.
ΙΙ. Πολλών τα χρήματ' αίτι ανθρώποις
ξ κακών.
Ρecunia multorum malorum hominibus causa est.

ΙΙΙ,
Μηλοσφαγείτε δαιμόνων επ' εσχάραις.
Αd deοrum focos oves mactatis.

νι. Stobacus Εclog. Εth. Τit. VΙΙ. filium suum occidit.''


Ηyginus Fab.
Μusg.
Ι.ΧΧΧVΙ. Μusg.
νπ. Stobaeus Τit. ΧΧΧVΙΙ. sec. 1. Stobacus Τit. ΧLVΙΙΙ. Μusg.
ΜS. Leidensem. Μusg. Ver. 2. Ρost κακώσης comma poni
Ver. 4. Valck, p. 200, conjicit Λόγοι, jubet Ηeath.-V. 5. Βarnes. habet- εξ
ταράσσων - Βeck. αυτού φ. φuod ita, ut hic editur, correxit
ντιI. Stobacus Τit. CΧΧΙΙ. Μusg. Pierson, Ver, p. 38. gui etiam Κόλονι legi
* " Τhyestes- Αtrei filium, Plisthe νult. Βeck.
nem, φuem pro suo educaverat, ad Αtre ΙΙ. Stobacus Τit. ΧCΙΙΙ. Μusg.
υm interficiendum misit, quem Αtreus Cf Valck, p. 228. Βeck.
credens fratris filium esse, imprudens ιιι. Αmmonius in βωμός. Μusg.
Ε' R Α G Μ Ε Ν Τ Α. 659

Ιν. Πολύς δε κοσσάβων αραγμός


Κύπριδος προσφδόν
Αχεί μέλος εν δόμοις.
Μultus autem cottaborum strepitus musicam edit Veneri congruentem in
aedibus.

v. ** εγώ δε Σαρδιανός, ου γαρ ουκέτ' Αργόλας.


Εgo vero Sardianus, non amplius Αrgίνus.
νι. "Ω πλούθ’, όσω μενν"-'βάστον ει βάροςΚ , φέρειν
Α" Α / ," w

Πόνοι » δε «κάν
y) "ν σοι και φθοραί πολλαί βίου "ν και \ 3 ν. "ν

Ενεισ’. ο γαρ πάς ασθενής αιων βροτοις,


Ο pecunia, video sane, tu gestari facillimum onus es. Sed molestia et
multa vitae exitialia tecum agunt. Οmnis enim contentio mortalibus de
divitiis est.

ΡΟLΥΙDUS..
ή: ήψ #
Ι. 4 "Εα, έα,
Ορώ γ' έν ακταις νομάδα κυματοφθόρον
Αλιαίετον τον παιδα χερσεύει μόρος.
y ν \ " "ν 2 Λ' "'

Ει μεν γαρ εκ γης εις θάλασσαν ίπτατο


"Ο κύματ’ οικών όρνις, ήρμήνευσεν αν
Α ". "-

Τον παιδ' εν υγροίς κύμασιν τεθνηκέναι,


"ν 2. "», \

Νύν δ' εκλιπών ήθη τε και νομον βίου


- " Χ/ / "ν "

Δεύρ έπτατ' ούκουν έσθ' ο παίς εν οίδμασιν.


Εa! Video quidem in litore vagabundum, fluctibus verberatum, Ηaliae
etum. Ρuerum in sicco constituit mors. Siquidem enim ales in undis
habitans in mare e terra volasset, puerum in undis exstinctum signifi
caret. Νunc loca consueta, quibus escam quaerit, relinquens huc ad
volavit: non est ergo puer in fluctibus.
ΙΙ. Τίς οίδεν, ει το ζήν μέν έστι κατθανείν,
Το κατθανείν δε ζήν κάτω νομίζεται,
Giuis scit, an vivere sit revera mori, mori autem apud inferos vita
habeatur?

1ν. Αthenaeus, Lib. ΧV. c. 2. Μusg. Ι. Ηermogenes, Τom. ΙΙ. p. 254. Εd.
Ηinc duosiambos effecit Βarn. guorum Sturm. Εjusdem Scholiastes ineditus
ultimum sic constituit Ηeath. Ηχεί προσ penes Cl. Ruhnkenium, Loquitur vates
φδεν εν δόμοισι σοίς μέλος. Μusg. Ρolyidus, a Μinoé, Cretensium rege,
ν. Steph. Βyzant. v. Αργάλας, Versus de Glauco, filio deperdito, consultus. Αl
trochaicus una syllaba deficiens Μusg. ludit ΑΕlianus Ηist. Αnim. V. 2. Μusg.
vΙ. Stobaeus Τit. ΧCΙΙΙ. Ιdern Τit. Ver. 2. Ruhnk. apud Valck. p. 202. con
ΧCΙ. ex Phα nice. Εd. Gesner. ad Ρhα jicit κυματότροφών, Ηeathius, qui tantum
nicem utrobique refert. Μihi nullum lo ν. 4. ss. apud Βarn. legerat, suspicabatur,
cum in Phoenice, diversissimi argumenti haec non potuisse ab augure dici, sed ab
fabula, habere videbantur-V. 1. legen homine auguriorum contemtore, Βeck,
dum forte: ορώ μίνι-V. 3. ο γάς πά, ΙΙ. ξ Ά in Ηippolytum, v. 191. Sex,
ευθενείν αγών βροτούς. Μusg. tus Εmpir. Pyrrh. Ηypotypos. ΙΙΙ.
* Deargumento videin Glaucum. Μusg. 229. Schol. Αristoph. in Ran. 1114, ex
66Ο Ε U R Ι Ρ ΙΙΟ ΙS

ΙΙΙ. Οι τάς τέχνας έχοντες αθλιώτεροι


Της φαυλότητος τοι γάρ εν κοινό ψέγειν
"Απασι κείσθαι δυστυχες, ουκ ευτυχές.
Qui artium periti sunt, imperitis infeliciores sunt : nam omnium repre
hensioni obnoxium esse, illaetabile est.
2. \ \ "ν \ Α" Α'

Ιν. Ου γαρ παρά κρητήρα και θοίνην μόνον \

Τα χρήματ’ ανθρώποισιν ήδονας έχει,


2. 2 % -ν *Α Λ' 2. ν Λ

Αλλ' εν κακoίσι δύναμινού μικραν φέρει.


Νon enim inter pocula tantum et in convivio divitiae hominibus volup
tatem creant, sed in infortuniis non leve subsidium dant.

v. Πλουτείς τα δ' άλλα μη δοκείς ξυνιέναι.


Εν τώ γαρ όλβω φαυλότης ένεστί τις,
Πενία δε σοφίαν έλαχε δια το δυστυχές.
Dives es, sed reliqua non intelligere videris, Quippe divitiis inscientiac
quiddam adjungi solet, Paupertas autem propter res angustas sapien
tiam sortita est.

vΙ. * * ανθρώπων δε μαίνονται φρένες,


Δαπάνας όταν θανούσι πέμπωσιν κενάς.
Ιnsaniunt vero homines, φuum in mortuos sumtus inanes faciunt.
vΙΙ. "Οστις νέμει κάλλιστα την αυτού φύσιν,
Ούτος σοφός πέφυκεν εις το συμφέρον,
Qui optime ingenium suum ad utilia applicat, is demum sapiens est.
vΙΙΙ. Μάτην γαρ οίκω σώ τόδ' εκβαίη τέλος,
Frustra hacc impendia domui tuae perirent.
ΙΧ. Μικρον γ' έλεξας βασιλικού σηκον τάφου,
Διπλάσιος έστω του κύβου δε μη σφαλής.
Εxiguum est, quod memoras fanum regii sepulcri. Duplex esto, a
cubo vero ne aberres.

Ρhryxo citat, idemque ad ejusdem fabu Ver, ult. Clemens habet: διά το συγ
lae, v. 1526. ex Ηippolyto. Ρlato in Gor γενίς. Εxstat Τheodori Ρrodromi ανα
gia, p. 300. Clem. Αlex. p, 432. Εd. Ρar. τροπή του τενίη σοφίην ίλαχε a Fed. Μο
Οrigenes in Celsum, VΙΙ. Ρ. 566. Diog. rello Gr. et Lat. edita Ρaris. 1608. Βeck.
Ι.aert. ΙΧ. 73. Μusg. vΙ. Stobacus Τit. CΧΧΙV. Μusg.
Ver. 2. Diogenes Laert, supplet νομίζεται vπ. Stobacus Τit. ΙΙΙ. Μusg.
βροτούς, sed Sext. Εmpir. κάτω νομίζεται, vπι. Schol. ΜS. in Ηomer apud
Schol. Αrist. IRan. 1526. ita: το κατθανείν Valckenaer. Diatrib, p. 202. Εustathius
δί ζην, υπνούν δε το κατθανείν, φuam lecti in Iliad. κ. p. 702. Εd. Βas. Μusg.
onem ab Εurip. ipso profectam ex parodia In Cod. Scho). legitur - σόν τόδ' εκ
Αristophanis suspicabatur Gataker. Αdν. καίη. Εustath. μάτην δ' εικοστόν τόδ' εκβαίη
Ρost p. 523. dissentiente Ηeathio. Βeck. τέλος. Valck, p. 205. conjicit: Μ. άρ'
Ιπ. Stobacus Τit. ΧLΙ.-V. 2. legen οίκω σώ τόδ', vel οίκων σών τόδ' εκβ. τ. Βeck.
dum forte και γάρ, et ν. 3. κουκ, Μusg. Ιx. Εutocius Comment. in Αrchime
Βarn. edidit: - αθλιώτατοι Τ. φαυ dem apud Valck. Diatrib. p. 203.
λότητός τοι γάρ - κούκ ευτ. Βeck. Μusg. -

πv. Stobacus Τit. ΧCΙ. Μusg. Ιta correxit Valck. In Εutocio est :
v. Stobacus Τit. ΧCV. Ζenob. V. 72. - βασιλεικού - διπλάσιον - του δι του
Clem. Αlex. p, 483. Εd. Ρar. Μusg. κύβου - Βeck.
Ε' R Α G Μ Ε Ν Τ Α. 661

x. * * * * * * Κρητικούς
Αύλους, θανούσης κώλα ποικίλης νεβρού,
[Συνέθαψε!
Τibias Creticas, mortui hinnuli maculosi ossa, (una sepelivit.]

ΡΗΟΤΕSΙLΑUS. *
Ι. Ου γαρ θέμις βέβηλον άπτεσθαι δόμων,
Νam profanum ades attingere nefas est.
ΙΙ. Δυοίν λεγόντοιν, θατέρου θυμουμένου,
Ο μή αντιτείνων τοις λόγοις σοφώτερος,
Duo cum discrepant, et alteruter irascitur, sapientior est qui verbis non
Certat.

ΙΙΙ. "Οστις δε πάσας συντιθείς ψέγει λόγω


Γυναίκας εξής, σκαιός εστι, κ' ου σοφός.
Πολλών γαρ ουσών την μεν εύρήσεις κακήν,
Την δ', ώσπερ αύτη, λήμ' έχουσαν ευγενές,
Quicunque autem omnes deinceps mulieres confundens vituperatoratione,
morosus est, non sapiens. Μulta enim cum sint, aliam invenies
improbam, aliam, ut haecce, nobiles spiritus gerentem.
Ιν. Ου θαύμ' έλεξας, θνητόν όντα δυστυχείν.
Νihil mirum loqueris: homo qui sit, infelicem esse.
Α' 7- Α \ \ Α' Α'

V. Πέπoνθεν, οία και σε και πάνταςμένει.


Ρassus est, quae et te, et omnes manent.
vΙ. Πόλλ' ελπίδες ψεύδουσι κάλογοι βροτούς,
Saepe homines decipiunt nimis credulae spes.
vΙΙ. Ουκ αν προδοίην καίπερ άψυχον φίλον.
Νon deseram amicum, guamvis mortuum.
vΙΙΙ. * * * * αξίως δ' εμός
Γαμβρός κέκλησαι, παιδά μοι ξυνοικίσας,
Μerito autem γαμβρός mihi audis, qui filiam mihi in matrimonium
dedisti.

x. Ρlutarch. Οp. Μοr. p. 2025. Ser Βarn. inter fragm. Ηippolyti prioris
mo est de Μinoe, Glauci sepulturam cu retulit, ubi Μή αντιτ, sed Ηeath. e Ρlut.
rante, unde recte Valckenaerius ad hanc malebat ο μη ντιτείνων, Βeck.
fabulam refert. Μusg. ιιι. Stobacus Τit. LΧΙΧ. Μusg.
* Ρrotesilai historiam, satis φuidem ιν. Stobacus Τit. ΧCVΙΙΙ. Μusg.
aliunde notam, breviter exponit Ηyginus ν. Stobacus Τit. CΧΧV. Μusg.
Fab. Ο ΙΙΙ. νι. Stobacus Τit. CΧΙΙ. Μusg.
Ι. Schol. in CΕdip. Col. v. 10. Suidas Βarn. dedit - ψεύδουσιν αι άλογοι βρ.
ν. βίβηλος. Μusg. Βeck.
ΙΙ. Stobacus Τit. V. Ιdern Τit. ΧΙΧ. vu. Dio Chrysost. Οrat. ΧΧΧVΙΙ.
Ρlutarch. Οp. Μor, p. 16. Εd. Steph. Loquitur Laodamia. Μusg.
Μusg. vπι. Suidas in v. πενθερά habet άξιος,
VoL. VΙΙ. U u
662 Ε U R. ΙΡΙ ΙΟΙ S

ΙΧ. Κοινόν γάρ ειν' άρα και γυναικείον λέχος,


Sufficit enim, communem esse Venerem muliebrem.

Χ. "Ω παίδες, οιον φίλτρον ανθρώποις φρενός.


Ο nati, guantum hominibus animi lenimen estis.

R. Η ΑΙΟ ΑΜΑΝΤΗUS. *

Ι. Οι γην έχουσ' Ευβοϊδα πρόσχωρον πόλιν.


Qui Εubα.am incolunt, finitimam regionem.
ΙΙ. Έρωτες ημίν εισί παντοίοι βίου.
α ν \ * Α' " Α' Χ.»

Ο μεν γας ευγενειαν μερει λαβείν


Τώ δ' ουχί τούτου φροντις, αλλά χρημάτων
"ν "w Α' \ Λ'

Πολλών κεκλησθαι βούλεται πατήρ δόμοις.


") 5 > Α' ν φ Ν * "ν

Αλλω δ' αρέσκει μηδέν υγιές εκ φρενών


Λέγοντι πείθειν τους πέλας τόλμη κακή.
Οι δ' αισχρά κέρδη πρόσθε του καλού βροτών
Ζητούσιν ούτω βίοτος ανθρώπων πλάνη.
Εγώ δε τούτων ουδενός χρήζω τυχεν,
Δόξαν δ' έβουλόμην αν ευκλείας έχειν.
Οmnimoda cupidinum in vita genera sunt. Ηic nobilibus adscribi
studet. Αlius minime de hoc anxius est, sed magnarum divitiarum
generi suo auctor vocari exoptat. Ιlli placet, nihil sincerum et ex
animo dicenti, populi suffragia ferre improba audacia. Νonnulli
lucrum turpe magis, quam honestatem, sectantur. Ιta error est uni
versa hominum vita. Εgo nihil horum cupίο, sed honestum nomen
habere velim.

ΙΙΙ. Ουδείς γαρ ημάς [αυτόν] εξαιρήσεται.


Νemo enim hunc nobis eripiet.

SCΙRΟΝ, Drama Satyricum, f


Ι. Σχεδόν χαμεύνη σύμμετρος Κορινθίας
Παιδός, κνεφάλλου δ' ουχ υπερτείνεις πόδα.
Αlcathoum alloguitur Ρrotesilaus. Μusg. Π. Stobreus Εclog. Εth. Τit. VΙΙ.
Ιx. Clem. Αlexandr, p. 628. Verti, Ιdem Florileg. Τit. LΧΙV.-V. ult, le
quasi esset : Κοινόν γάς είν' αρκεί γυναικείον gerim: Δόξαν δε βουλοίμην άν, Μusg.
λίχος, Μusg. Versus duo ultimi non sunt apud Βar
Αpud Βarn. - είναι και γυν, λ. Βeck, nes. Βeck.
x. Stobacus Τit. LΧΧV. Μusg. τιI. Grammat. Sangerman. ΜS. apud
* ΙΟe Rhadamanthi fortunis nihilfere Valck. Diatrib, p. 205. Μusg.
novimus, nisi quod docet Αpollodorus, Αυτόν supplevit Pierson. Βeck.
eum post Αmphitryonis fata Αlcmenam + Satis notus Sciron, Isthmius ille la
uxorem duxisse, bisque exsulem in Βα-ο- tro, φui Τheseo impietatis pα.nas dedit.
tiam a Creta profugisse Μusg. Ι. Ρollux Χ. Sect. 35. Ηemsterhusius,
1. Strabo, p. 356. Εd. Ρar. Ηinc patet, vir summus, sic interpretatur : " Χαμεύνη
scenam fabulae in Βα.otia constitutam est capienda de lectulo meretricio, quem
fuisse. Μιμsg. alter ad alterιιιn tanquam opportunum et
4
Ε' R Α G Μ Ε Ν Τ Α. 663

ΙΙ. * * *
ή προσπηγνύναι
Κράδαις ερίναις.
Vel affigere caprifici ramis.
ΙΙΙ. * * * Ουδε κωλήνες νεκρών.
Νeque mortuorum pernae.
y/Υ w ν
ΙV. ή: η: +
Εστι τoι καλόν
Κακούς κολάζειν.
Ιmpios sane poena afficere honestum est.
v. Και τας μεν άξη, πωλον αν δίδως ένα,
Τάς δε, ξυνωρίδ' αι δε κάπί τεσσάρων
Φοιτώσιν ίππων αργυρών φιλούσι δε
Τάς εξ Αθηνών παρθένους όταν φέρη
Πολλάς.
Εt has φuidem auferes, si unum pullum dederis; illas, si par pullorum :
aliae quatuor equis argenteis conductae copiam sui facient. Αmant vero
quicunque virgines Αthenienses multas attulerit.

SΟΥΕΙΑΕ. *

Ι. Η παις νοσεί σου, καπικινδύνως έχει.


Προς τού, τίς αυτήν πημονή δαμάζεται;
Μών κρυμός αυτής πλευρά γυμνάζει χολής,
Μed. Filia tua aegrotat, et in vitae discrimine versatur. Ιycom. Ωua
de causa? φuis illam male habet morbus? Νum frigus, an bilis aliqua
latus infestat ?
ΙΙ. Φευ των βροτείων ως ανώμαλοι τύχαι. ι

Οι μεν γαρ ευ πράσσουσι, τοις δε συμφορα


Σκληραι πάρεισιν, ευσεβούσιν εις θεούς,
Justae longitudinis collaudat, si quidem Stobaco Scyriae Εuripidis citantur, certa
suo pede non superaret inferiorem spon fere conjectura est, id nomen fuisse dra
dam.'' Μihi mendum latere videtur. matis, in quo Lycomedis persona erat.
Μusg. Μusg.
ΙΙ. Αthenaeus, p. 76. Μusg. Ι. Sextus . Εmpiricus adν. Μathem.
πι. Αthenaeus, p. 368. ubi Casaubonus Lib. Ι. sect. 308. ultimum versum sic
νεβρών. Μusg. interpretatur: πυνθάνεται, μή τι πλευριτι
ιν. Stobacus Τit. ΧLVΙ. Μusg, κή γίγονε, διά το του, πλευριτικού, βήσσον
Variae hujus fragm. lectiones et emen τας υπόχoλον άνάγειν. Verti, quasi esset;
dationes apud Ιntpp. Pollucis leguntur. ή τις πλευρά γυμνάζει χολή. Μusg.
Βeck. Βarn. etiam primum versum Lycomedi
v. Ρollux ΙΧ. sect. 75. τωλος numis tribuit, et scripsit - νοσεί τε καπ, έ, reli
ma erat Corinthiorum : κόρη, guam Εu φuos versus medicum pronuntiasse puta
ripides poètice vocat παρθίνος, Αthenien vit, et edidit : Προς τούδε , τίς μιν πημ. δ.
sium.-V. 4. pro όταν malim ός άν, Μusg. -V. 3. Valck. p. 35. emendat χολή pro
* Constat ex Sexto Εmpirico adν. Μa χολής, et pro γυμνάζει Ruhnk. ibid χει
them. Ι. 15. Lycomedem, regem Scyri, μάζει. Βeck,
Αchillis vero socerum, ab Εuripide in ΙΙ. Stobacus Τit. CV. Εd. Gesn. ex
scena exhibitum fuisse, Cum ergo a Scyreo, qui nullus fuit, citat, eademque
U ιι 2
664 Ε U R Ι Ρ Ι ΙΟΙ S
"- » w

Και πάντ' ακριβώς καπι φροντίδων βίον,


» Αν Λ' - 2 Α' 5/

Ου τώ δικαίω, ζώσιν αισχύνης άτερ.


Εheu ob res humanas! Quam incertae sunt ! Αlii enim prospere rem
gerunt, aliis sors dura est, licet Deos pie colentibus, et per totam
vitam Justitiam accurate et anxie servantibus sine ullo dedecore.

ΙΙΙ. Σοφοι δε συγκρύπτουσιν οικείας βλάβας.


Ρrudentes autem propria dedecora abscondunt.

SΙSΥΡΗUS. *

Ι. "Ην χρόνος, ότ’ ήν άτακτος ανθρώπων βίος


Και θηριώδης, ισχύος θ' υπηρέτης,
"Οτ' ουδέν άεθλον ούτε τοις εσθλοίσιν ήν,
Ούτ' αυ κόλασμα τους κακούς εγίνετο.
Κάπειτά μοι δοκούσιν άνθρωποι νόμους
Θέσθαι κόλαστάς, να δίκη τύραννος ή
Γένους βρoτείου, τήν θ' ύβριν δούλην έχη,
Εζημιούτο δ', εί τις εξαμαρτάνοι.
"Επειτ',
Απεί επειδή ταμφανή μεν οι νόμοι
* V 2/ Α. Α' Α'

βγον αυτούς έργα μή πράσσειν βία,
Λάθρα δ' έπρασσον, τηνικαυτά μοι δοκεί
"ν \

[Φύναι] πυκνός τις και σοφός γνώμην ανήρ,


"ν γ "ν Γ.

Γνώναι δ' έπος θνητοίσιν εξευρών, όπως


Είη τι δείμα τους κακoίσι, κάν λάθρα
Τempus fuit, cum exlex erat hominum vita, et ferina, et violentite
dedita, cum neque praemium bonis, neque improbis pα:na constituta
esset. Deinde mihi videntur homines leges posuisse scelerum ultrices,
ut justitia in genus humanum imperium exerceret, servamque haberet
injuriam: Μulctabatur autem, si quis eas violaret. Ρostea, cum
leges non sinerent aperte et vi injuriam facere, clanculum autem face
rent, tune mihi videtur exstitisse aliquis vafer et consilio excellens, et
excogitasse, fabula hominibus inventa, quomodo improbis aliquid

habet ν. ult. ου το δικαίω, pro quo Gesex Ρherecyde, Confer etiam Αpollodor.
nerus in margine malle se ait συν τό διLib. ΙΙΙ. c. 11. Ηygin. Fab. LΧ. Sed
καίω. Μusg. neque inter Ηerculis res gestas Sisyphi
Grotius ad Scyrias retulit, sed Gatacaedes commemoratur, φuem tamen in
kerus Αdv. Ρost, p. 554. ad Syleum - Εuripidis dramate ab Ηercule interfec
tum fuisse suspicari licet ex fragmento,
V. ult. Βarn. Συν τω δικαίω ζώσιν, α. ά.
Βeck, quod Εtymologus et Suidas, uterque in
ΙΙΙ. Stobarus Τit. CΧ. Μusg. ν. Χαίρω, servarunt, Μusg.
Βarn. Αdd. Ρraf ad Scironem retulit. Ι. Sextus Εmpiricus adν. Μathem.
Βeck. ΙΧ. sect. 54. Critiae, Αthenarum tyranno,
* De Sisyphi apud inferos pana om tribuit. Ρlutarch. de Ρlacitis Ρhiloso
nia pervulgata sunt, Quibus maxime phorum Ι. 6. et 7. Εuripidi, guem ait
sceleribus hanc pα.nam meritus sit, inter sub persona Sisyphi dogmata Λtheorum
mythologos non convenit. Vide Ρausan. protulisse, quod aliter (i. e, sub honesti
p. 48. Εd. Sylb. Schol. in ΙΙom. Ιliad. ζ. ore persona,) Αreopagi metu non ausus
5
Ε' R Α G ΜΕ Ν Τ Α. 665

Πράσσωσιν, ή λέγωσιν, ή φρονώσί τι. 15


Εντεύθεν ουν το θείον εισηγήσατο,
« χ/ <Ν Α' » Α' Α" /
400ζνy
Ως εστ δαίμων, αφίτν θάλλων βίν > w

Νόω τ' ακούων και βλέπων φρονών τ' αει,


Λ. Αν \ Α" Α' "-

Προσέχων τε ταύτα, και φύσιν θείαν φορών, 2Ο


Πάν μεν το λεχθέν εν βροτοις ακούσεται,
1 " ν "ν και Ν . Λ

Ες δρώμενον δε πανιδείν δυνήσεται.


3 Τw V. \ ν - Α" \

Εάν δε συν σιγή τι βουλεύης κακόν,


"ν ? 9 ν Α' \ Α' \ ν "ν

Τούτ' ουχί λήσει τους θεούς το γαρ φρονούν


"Εν εστι [θείων] τούσδε τις λόγους λέγων
Διδαγμάτων ήδιστον εισηγήσατο, 25
Ψευδει καλύψας την αλήθειαν λόγω.
Ναίειν δ' έφασκε τους θεούς ενταύθ, ίνα
Α' Α' γ. γ. Α' y Λ' 3/

Μάλιστά γ' εκπλήξειεν ανθρώπους, άγων


Ο χ/ ν Α' τ- *wν

("Οθεν περ έγνω τους φόβους, είναι βροτοις


ν \ > Α' "ν Α' Α'
30
Και τας ονήσεις τώ ταλαιπώρω βίω)
timendum esset, si quid mali clam facerent, aut dicerent, aut cogita
rent. Ηinc ergo res divinas induxit, esse utique Νumen, quod vita
sempiterna Horeat, mente audiens et videns, cogitansque semper et
animadvertens haec, et natura immortali praeditum, omne, quod inter
homines dicatur, audiet, omne, quod agitur, videre poterit. Ωuin et
malum aliquod silentio si mediteris, neque hoc Deos latebit, nam id
ipsum, φuo cogitamus, in Deorum numero est. Ηos aliquis sermones
serens suavissimam doctrinam docuit, veritatem mendacio involvens.
Ηabitare autem Deos dixit illic, ubi maxime formidinem hominibus
incuteret, ducens, unde noverat utique terrores hominibus venire,

«rat. De qua historiola meum judicium νός τις άλλος κ. σ.-V. 13. Βarnes. Γεγονέ
non interpono, indicasse contentus, eti ναι, ός θν, εξ. - guae est conject. Grotii:
am Pirithoum, gui a pluribus veterum nam codd. Sext. Ε. habent Γνώναι δι ό, -
ut Εuripidis citatur, guique orationis co Ρetitus legit Γνώναι δίως, Ηeath. Γνώναι
lore, quantum ex fragmentis judicare li τόδ', ό,.-V. 16. Βarnes, εξηγήσατο quod
cet, Εuripidem auctοrem sibi vindicat, editum est, praebuerunt codd. S. Ε.-V.
hunc ipsum, inquam, Pirithoum a non 18. s. Βarnes. - φρονών τε και Προσέχων
nullis veterum Critiae tributum fuisse, τα πάντα - Codd. S. Ε. πρ. τι ταύτα
adeo ut Αthenaeus rem in medio relique habent.-V. 20. Βarnes. Αφ' ου το λ. -
rit, p. 496. Caeterum in hoc fragmento, ακούεται πάν δρώμ. δ. π. - Ιn codd. S.
mendis practer modum scatente, inusita Ε. est (υφ' ου) Πάνμέν το λ. - ακούεται
tam mihi licentiam sumsi, nempe ut ex "ος δρώμενον δι - Fabricius putat, υφ' ου
conjectura emendatum, prolixitatis vitan esse verba Sexti Εmp., contra Ηeath. a
dae causa exhiberem. Μusg. librario addita esse, a quo etiam "οι pro
Εuripidiabjudicat Valck, D. p. 209. et fectum sit. Μaνult igitur legere: "ος το
p. 14. Critia tribuendum judicat.-V. 3. τάν το λεχθέν ε. β. ακούεται, Το δρώμενον
Βarnes, αθλον.-V. 7. Γένους βροτείoυ ex τι τ ί δ.-V. 22. idem Η. corrigit: Εάν
conjectura Grotii insertum est. Petitus πες ούν σιγή - V. 24. Βarnes. "Ενεστ,
Μisc. Οbs. Ι. 1. legebat ita: Θίσθαι κο Τούσδε τους λόγους αυτοί, λίγων - αυτοίς
λαστάς τους κακούς, ίν' η δίκη Κρατή σύραν est ex Grot. conjectura. Νοrmann. con
νος, την δ' ύ. - V. 10. Βarnes. Ατήγον jicit : Θεοί, ίνιστι. Ηeath. Αυτοί, ίνιστι
αυτοί, - guod Μ. edidit, fluxit ex Νor Τούσδε τους λ. λ. - V. 27. s. Βarnes.
Είναι δ' έφασκε - - ανθρώπους λίγων.
manniconjectura probata Fabricio ad Sext.
Ε. et Ηeathio - V. 12. Βarnes. Πυκ Codd. habent Αιεί ίφ. - εξέπληξιν -
U u3
666 ΕUR Ι Ρ Ι D Is
Εκ της ύπερθε περιφοράς, ν' αστραπής
Κατείδ εναύσεις, δεινά δ’ αυ κτυπήματα
Βροντής, τό τ' αστερωπον ουρανού δέπας,
Χρόνου καλόν ποίκιλμα, τέκτονος σοφού.
"Οθεν τε λαμπρός αστέρας σπέρχει μύδρος, 35

"Ο θ’ υγρός εις γην όμβρος εκπορίζεται,


Τοιούσδε περιέστησεν ανθρώποις φόβου
Στοίχους, καλώς τε τώ λόγω κατώκισε
Τον δαίμον όγκων, εν πρέποντι χωρίω.
et maxima emolumenta misera vitae, nempe ex fornice superno,
ubi fulgura accendi vidit, dirosque porro tonitruum sonitus, et stellis
pictum cα-li cavum, temporis, periti fabri, opus pulchrum : unde et
globus candens stellas fugat, et imbres in terram suppeditantur.
Τalem formidinis indaginem hominibus circumdedit, et pulchre verbis
Deum amplificans, in sede convenienti habitare fecit.
ρ/ \ Αν "! "ν \

ΙΙ. Ούτω δε πρώτον οίομαι πείσαι τινά


Θνητους νομίζειν δαιμόνων είναι γένος.
Sic autem primum existimo aliquem homines induxisse, ut crederent,
esse revera Deos.

ΙΙΙ. Χαίρω σέ τ', ώ βέλτιστέ γ' Αλκμήνης τέκος,


Ελθόντα, τόν τε μιαρόν εξολωλότα.
Ι.aetor, te, Ο praestantissime Αlcmenae fili, advenisse, et impurum illum
penitus exstinctum esse,
Ιv. Ελίσσων. Μentiens.

άγων. Είναι tuetur Ηeath. sed sequen sequens fragm. erat huίc primo, cum φuo
tia putat ita legi posse: Μ. γ' εξι arctissime cohaeret, statim adjungendum.
αλήξ' αν ανθρώπους άγων- Τoup. Εm, in Βeck.
Suid. Praef. Τ. ΙΙ. p. 7. legit : Είναι δ' Ver. 26. Ψευδεί καλύψας την αληθείαν
ίφασκι-Μάλιστ' αν εξέπληξιν α λίγων.- λόγω. Corrige τυφλώσας ex Ρlutarcho ΙΙ.
V. 5Ο. Βarnes. τσονήσεις.-V. 31. αστρατάς p. 880. F. Por,
Κατεί δεν ούσας, δ. τι κτυπ.-V. 33. Βar 11. Sextus Εmpiric, adν. Μathem. ΙΧ.
nes. ουρανού δέμας, pro quo Plutarch. ού. 55. Μusg.
σίλας-V. 35. Βarnes. αστέρος στείχει μύ πι. Ειymolog. Μ. in Χαίρω. Suidas in
δροι,-V. 36. - όμβροι εισπορεύεται, ubi Χαίρω, ubi vide Τoupio V. Cl, annotata.
codd. S. Ε. ό. εκπορεύεται, φuod probat Ρro εληλυθότα bene, meo judicio, Valck.
Ηeath.-V. 37. s Βarnes.-άνθρώποις φό [ad Phαιuiss, p. 287.] ελθόντα , Μusg.
βους Δι' ους καλώς τε - Τους δαίμονας και Τoup. in Suid. ΙΙΙ. p. 310. ita legit :
εν πρέπ. χ. Subjungitur apud Βarnes. hic Χαίρω τί σ', ώ. β. - Εληλινθότα - monet
versus : Την ανομίαν τε τους νόμοις κατέσβε que, in quarta sedeesse anapastum posse,
σιν, tumque illi duo, φui apud Μ. sunt fr. quia est drama satyricum, et verba βέλ
Βeck. - πιστε τίκος illustrat loco Callim. L. Pall.
Εi, gui editionem hanc curavit, videba ν. 87. - Valck. ad Phα.n. legit: Χαίρω
tur v. 11. ss. scribendum : μεν, ώ βέλτιστον Α. τ. Σ' ελθόντα, τον δε μ.
- την μοι δοκεί
i. Ηeath. ita : Χαίρω σί γ', ώ βίλτιστον
Α. σ. Ελθόντα τον δε μ ε φuam conjec
Πυκνός τις άλλος και σοφός γνώμην ανής turam probat Valck. Diatr. p. 209. Βeck.
Γνώναι, δέος θν, εξ,
Εληλνθότα χαίςω σέ γ', Αλκμήνης τόκος
alius vir sapiens scivisse, decrevisse, vide Βέλτιστε.
tur, invento timore.-V. 24. idem mallet:
Ενιστιν αυτοίς-et ν. 39. καν τρ. χ. Τum 1ν. Ηesychius in voce Μusg,
Ε' R Α G Μ Ε Ν Τ Α. 667

SΤΗΕΝΟΒΟΕ.Α.*
» 7) ", Α' > > \ 2 Ν. "ν

Ι. Ουκ έστιν όστις πάντ' ανήρ ευδαιμονεί,


"Η γάρ πεφυκώς εσθλός ουκ έχει βίον,
"η ν Υ\ Α' » "ν Α'

Η δυσγενής ών πλουσίαν αροί πλάκα.


Νemo hominum in omnibus felix est, Vel enim bene natus opibus
caret, vel ignobilis agrum divitem arat.
ΙΙ. Τοιαύτ' αλύει νουθετούμενος δ' έρως
Μάλλον πιέζει,
Ιta astuat; amor autem castigatus magis premit.
ΙΙΙ. * * βίος δε πορφυρούς θαλάσσιος
Ουκ
"Υ ευτράπεζος,
ν δε αλλ' δεπάκτιοι
Λ' β φάτναι.
2. ν Α

γρα δε μήτηρ, ού πεδoστι€ης τροφος


y y Αν 2 Α'

Θάλασσα, τήνδ' αρούμεν εκ ταύτης βίος


Βρόχοισι και πέδαισιν οίκαδ' έρχεται.
Μaris autem incolis non circumfertur victus, non lautae sunt mensae, sed
in litoribus praesepia, Quae autem alimenta praebet, mater humida est,
non qua pedibus calcatur. Ηanc aramus. Εx hac victus nobis
retibus et laqueis domum venit.
Ιν. Πεσόν δένιν λέληθεν ουδέν εκ χερός,
Αλλ' ευδύς αυδά ΤΩΙ ΚΟΡΙΝΘΙΩΙ ΞΕΝΩΙ.
Νihil autem ipsi improviso ex manibus excidit, quin statim dixerit:
ΑΙΟVΕΝΑΕ ΟΟRΙΝΤΗΙΟ.

V. "Ανευ τύχης γαρ, ώσπερ ή παροιμία,


Πόνος μονωθείς ουκέτ' αλγύνει βροτούς, -

Labor enim, ut vulgo dicitur, sine fortunae ope, non amplificut homines.

* De Sthenoboea vide Αpollodorum bam: Υγρά δι μήτης, ου τεδοστιβής τρο


Lib. ΙΙ. c. 3. Ηyginum, Fab, LVΙΙ. φάς τελούσα. Μusg.
Εjusdem historiam Αntea nomine enarrat Ver. 1: Βarnes, pro πορφυρούς ed. περί
Scholiastes Ηom. ad ΙΙ. ζ. Μusg. φορος.-V. 4. Ιdem. - πεδoστιβής τρίβος.
Ι. Αristoph. Ran. ν. 1250. ibique Ηeath. gui retinendam censet lectionem
Scholiastes, qui Prologi initium esse do Αthenaei τροφος, post τεδοστιβής distingui
cet. Μusg. νult-V. ult. Βarnes. Βροχαίσι- Versus,
Ρrimum versum laudat etiam Philip φui apud Βarnes, sequitur, non refert
pides apud Stob. Τit. 108. Βeck. Εuripidis, sed Αthenaei, verba. Βeck.
ΙΙ. Schol. in Vesp. Αristoph. ν. 111. ιν. Αthenaeus, p. 427. Αristophan.
Ρlutarch. Οp. Μor, p. 125. ed. Steph. Τhesmoph. 410. De Sthenobα.a dicitur,
Galen. de Ηippocr, et Ρlatone Lib. ΙV. quae hoc in Βellerophontis, quem mor
c. 7. Μusg. tuum credebat, honorem ex more veterum
ΙΙΙ. Αthenaeus, Lib. Χ. p..421. satis factitabat. Μusg. -

mendose.-Ver. 1. Reddidi, quasi esset: Μοrem veterum sic explicat Αthen.


βίος δ' ου περίφoρoς θαλασσίοις, utsit locutio 1. 1. : τοίς τιτελευτηκόσι των φίλων απένεμον
ducta a ferculis, quae in coenis lautioribus τα πίττοντα της τροφής από των τραπεζών,
περιφέρεσθαι mos erat.-V. 4. Sententiam Βeck.
turbare, certe non juvare, mihi videbatur v. Stobacus Τit. ΧΧΙΧ.-Ver. 2.
νox θάλασσα, unde legendum conjicie Reddidi, φuasi esset αλδαίνει. Μusg.
U u 4
668 Ε U R ΙΡΙ ΙΟΙ S

vΙ. Κομίζετ' είσω τήνδε πιστεύειν δε χρή


Γυναικί μηδέν, όστις ευ φρονεί βροτών,
Πstam intro auferte, oportet autem neminem mortalium, ηui quidem
sapit, mulieri fidere,
VΙΙ. Πολλούς δε πλούτω και γένει γαυρουμένους
Γυνή κατήσχυν' εν δόμοισι νηπία.
Μultos autem opibus et natalibus claros mulier vecors domi dedecore
affecit. *

VΙΙΙ. * *
Α/
* Μουσικόν δ' άρα
Α' 41 Η/ τ- ν Λ'

Ερως διδάσκει, κάν άμουσος ή το πρίν.


Ροétam utique reddit Αmor, etiamsί musarum rudis antea fuerit.
ΙΧ. Τίς άνδρα τινά ξεναπάταν.
Quis hominem hospiti infidum.

SΥΙ,ΕUS. *
- ". \ Α" y/ "ν 9 φ' *ν

Ι. Τοις μεν δικαίοις, ένδικος τοις δ’ αυ κακούς,


Πάντων μέγιστος πολέμιος κατά χθόνα.
Justis quidem aequus; injustis contra, omnium, qui in terris agunt, hostis
infensissimus.

ΙΙ. Προς ταύτ' τω μεν πύρ, ίτω δε φάσγανα,


Πίμπρα κάταιθε σάρκας, εμπλήσθητί μου
Πίνων κελαινόν αίμα, πρόσθε γάρ κάτω
Γης είσιν άστρα, γή δ' άνεισ’ εις αιθέρα,
Πριν εξ εμού σοι θώπ' απαντήσαι λόγον.
Ρroinde veniat ignis : veniant enses: incende, combure carnes: satia te
bibendo nigrum meum sanguinem : prius enim sub terram ibunt astra,
terra in ccelum adscendet, quam a me sermo adulatorius erga te
dicetur.

vΙ. Stobaeus Τit. LΧΧΧV. Μusg. * Τradunt Αpollodorus Lib. ΙΙ. c. 6.


vΙΙ. Stobaeus Τit. LΧVΙΙΙ. Ιdem et Diod. Sic, Lib. ΙV. 31. Ηerculem,
(ex Βellerophonte) Τit. LΧΧΙΙ. Μusg. quo tempore Οmphalae, Lydorum reginae,
Βarnes. habet etiam in fr. Βelleroph. serviebat, Sylea, hominem Lydum, inter
Βeck. fecisse, qui viatores quoscunque, ut vineas
vΙΙΙ. Scholiast. Αristoph. in Vesp. sibi pastinarent, per vim cogere sole
1069. Ρlato Sympos. Ρlutarch. Sym bat. Τ Ιn Εuripidis dramate, quod solus
pos. Ι. 5. Ιdcm Οp. Μor, p. 722. et p. docet Ρhilo Judacus, Ηercules huic ip
1356. Εd, Steph. Αristid. plus semel. si Syleo in servitutem addictus fingitur.
Μusg. Μusg.
-

Αpud Ρlutarch. Symp. et inde Βarnes. Ι. Stobacus Τit. ΧLVΙ. ex Οileo.


Μusg.
est Μουσικήν δ' άρα -alibi Ποιητήν άρα -
unde Valck. Diatr. p. 206. mavult: ΙΙ. Ρhilo Jud. Αllegor. ΙΙ. p. 66. Εd.
Πειη την δ' άρα - Subjungitur apud Βarn. Τurn. Ιdem de Josepho, p. 365. Ιdem,
versus constans Ρlutarchi verbis. Βeck. p. 603. Εuseb. Ρraep. Εvang. VΙ. Ρ.
1x. Ρhotii Lex. ΜS, voce Ξεναπάτας. 242. Ι.oquitur Ηercules. Μusg.
Μusg. Ver. 1. Βarnes, φάσγανον - V. 2.
Ε' R Α G Μ Ε Ν Τ Α. 669

ΙΙΙ. "Ηκιστα φαύλος, αλλά πάν τουναντίον,


Πρόσχημα σεμνός, κου ταπεινός, ουδ' άγαν
r/ Ο γι 2 \ ν ν

Εύογκος, ώς αν δούλος, αλλά και στολήν


'Ιδόντι λαμπρός και ξύλω δραστήριος,
Μinime quidem vilis, sed quicquid contrarium est: specie dignitatem
gerens, πon humilis, neque admodum demissus, tanquam servus, sed
vel habitum intuenti splendidus et clava strenuus.
ΙV. Ουδείς δ' ες οίκους δεσπότας αμείνονας
Αυτού πρίασθαι βούλεται σε δ' εισορών
Πάς τις δέδοικεν, όμμα γάρ πυρός γέμεις,
Ταύρος λέοντος ώς βλέπων προς εμβολήν.
Τό τ’ ήθος αυτού . . . . ού κατηγορεί
Σιγώντος, ως είης αν ουχ υπήκοος,
Τάσσειν δε μάλλον, ή πιτάσσεσθαι, θέλοις,
Νemo autem dominus meliores seipso servos in aedibus habitaturos emere
νult, te autem intuens quisque formidat, oculos enim igne plenos
habes, tanquam taurus leonis insultum exspectans. Quin et eminus
stanti, aliquid est, φuod ingenium tuum, te tacente, declarat, nimirum
te morigerum non futurum, sed libentius imperaturum quam imperiis
pariturum.

v. Κλίθητι και πίωμεν εν τούτω δέ μου


W. "ν 2 ν Α" 2 1 4 Λ. y/
Την πειραν ευθύ λάμβαν , ει κρειττωνεση.
Ηecuba et potemus: et in hoc periculum illico mei facito, an superior
futurus sis.

VΙ. Βαυβώμεν εισελθόντες απομόρξαι σέθεν


Τα δάκρυα **
Domum ingressi cubitum eamus. Αbsterge tuas lacrymas.
VΙΙ. * ** Εία δή, φίλον ξύλον,
γ) Α' \ Α Α Α"

Εκτεινέ μοι σεαυτό, και γίνου θρασύ.


Αge nunc, Ο carum telum, extende teipsum, et audax sis, cura.

Piers legit πίμτρη, quod placet Ηeathio. tat, verba oυ κατηγ. σιγ. esse verba, non
Βeck. Εuripidis, verum Philonis. Βeck,
1π. Ρhilo Jud. p. 603. Εd. Τurneb. ν. Ρhilo Jud. p, 603. Εd. Τurneb.
Loquitur Μercurius Ηerculem descri Syleum alloquitur Ηercules. Μusg.
bens Μusg. ντ. ΜS. Sangermanens. apud Valc
Ver, ult. ξύλω Μangeius apud Phil. e kenaer. Diatrib, p. 204. Μusg.
codd. reposuit, pro vulg. ζήλω. Sed jam ΜS. apud Valck. βαβώμεν. Βeck.
Βarnes, dederat ξύλγ. Βeck. νιI. Εustathius in Iliad. α'. ex Chα ro
1ν. Ρhilo Jud. p. 603. Εd. Τurneb. bosco, Μusg.
Loquitur, Βarnesio judice, Syleus-Ver. Αpud Ηeath. est: - Είτα δή, φ. ξ,
1. Μalim δεσπότης.-V. 5. Sic non male Βeck.
suppleveris: τότ’ ήθος αυτόθεν τι σου κατη Εtymologus Μ. p. 294, 45. Εία δή
γορεί. Μιμsg. ξύλον, "Εγιιρί μοι σεαυτό. Ιta lege pro
Ver. 3. Ηeath. reponit- δίδοικ' άν "Αγειρε. Locus depromptus ex Εuripidis
V. 5. Βarnes, prioribus verbis omissis, Syleo, ut discimus ex Εustathio, p. 107.
dedit : - σου κατηγορώ Σ. sed Ηeath, pu ubi additur φίλον post ιία, et legitur έκ
67Ο Ε U R. ΙΡΙ ΙΟΙ S

ΤΕΙ,ΕΡΗUS.* -

Ι. Ω γαία πατρίς, ην Πέλοψ ορίζεται,


Χαίρ, ός τε πέτρον Αρκάδων δυσχείμερον
[Πάν] εμβατεύεις ένθεν εύχομαι γένος.
Αύγη γαρ, Αλέου παις, με το Τίρυνθίω
Τίκτει λαθραίως Ηρακλεί, ξύνοιδ’ όρος
2 W Λ. " ν

Παρθένιον, ένθα μητέρ' ωδίνων έμήν


"Ελυσεν Ειλείθυια.
Ο terra patria, quam Ρelops consociavit, salve, tuque, Ο Ρan, qui algi
dum Αrcadia scopulum incolis, unde genus meum ortum esse glorior;
Αuge enim, Αlei filia, clam me parit Ηerculi Τirynthio. Νοvit hoc
mons Ρarthenius, ubi Ilithyia matrem meam a partus doloribus
liberavit.

ΙΙ. Κώπης ανάσσει, καποβάς εις Μυσίαν


Ετραυματίσθη πολεμίω βραχίονι.
Remis moderatur, et in Μysiam descendens sauciatus est hostili brachio.
ΙΙΙ. "Ιθ', όποι χρήζεις ουκ απολούμαι
Της Ελένης oύνεκα.
Αbi, guo libitum fuerit. Ηelenae causa perire nolo.

τεινε. Confer Lucianum in Αsino, Τ. ΙΙ. constat, φuin et Ρrologi initium esse non
p. 572. Sueton. Νer. 49. Ρor. dubitet, gui cum reliquis Εuripidis Pro
* Τelephus, Μysorum rex, Ηerculisque logis comparaverit, Quae Strabo de
ex Αuge filius, Graecorum exercitum, φui Αuges et Τelephi fortunis ex Εuripide
ad Μysiae litora pro Τrojanis appulerat, narrat, p. 615. Εd. Ρar, pariter ex prolo
fortiter prαclio aggressus est, tantamque go desumta arbitror. Μusg.
stragem edidit, ut Graeci paullo post Ιn Αdd. Μusgr, hacc : " Ορίζεται, sibί
Βα.otiam universi redirent. Liban, p. υindicat. Sic ορίζομαι ΑΕschyl. Suppl.
239. Vulneratus tamen eo in proelio Τe 264. Demosth. Βυζαντίους ορίζειν την τού
lephus, cum nulla medicorum arte sanari των χώραν. Γe Rhod. Lib, p. 116. Εd.
Ε Delphicum oraculum consuluit. Βenen." Ηeath. negat, hacc ad Τele
esponsum est, (teste Ηygino Fab, CΙ.) phum pertinere, sed ad Αugen potius re
neminem mederi posse, nisi eandem has ferenda esse, montem enim, de quo lo
tam, qua vulneratus erat. Venit igitur φuatur Τelephus, esse Lycaeum in Αrca
Αrgos, (Liban. ubi supra) ubi scenam dia, sed scenam dramatis non poni in Αrca
hujus dramatis constitutam fuisse multa dia, verum in castris Graecorum ad Τro
indicant. Τelephum ipsum pauperem jam.-V. 2. Βarnes, δυσχειμίρων. Ηeath.
atque exsulem exhibitum fuisse diserte ν. 2. et 3. vertit : " Εt tu, gui rupem
affirmat Scholiastes Αristoph. ad Νubes, hanc Αrcadum regionem frigidam habi
ν. 919. cui accedit Ηoratius de Αrte tantium calcas, a quo genus derivare glo
Ρoet. 96. Reliquum historiae persequitur rior." Ιntelligi putat Jovem Lycaeum.
Ηyginus, loc, cit. -V. 3. Βarn. Τόνδ' εμβατεύεις - Βeck.
1. Dionys, Ηalicarn. Τom. ΙΙ. p. 59. ΙΙ. Αristot. Rhetor. ΙΙΙ. c. 2. ibique
-V. 1. ορίζεται φuid sit, minime equidem Scholiastes. Ι.oquitur Τelephus de Νau
intelligo. Reddidi igitur, guasi esset αρ clero quodam. Μusg.
τίζεται.-V. 3. verbum εμβατεύειν de diis ΙΙΙ. Schol. Αristoph, in Νub. 888.
adhibitum ΑΕsch. Ρers. ν. 449. Rhes. ν. Μusg.
225. conjecturam fecit, et hic nomen Dei Βarnes. - ότου - Ελένης (sine της)
supplendum esse. Caeterum hacc ad Τe ίνικα. ΙΗeath, νult. - ατολούμαι γ' -.
Ιephum pertinere, tacente Dionysio, satis Βεck,
Ε' R Α G Μ Ε Ν Τ Α. 671

Iv. Βέβληκ' Αχιλλεύς δύο κύβω και τέτταρα.


Jecit Αchilles duas monadas et quaternionem.
v. "Ω πόλις "Αργου. Ο urbs Αrgiva.
ντ. "Ω Φοίβ' "Απoλλoν Λύκιε, τί ποτέ μ' εργάσει;
Ο Ρhα.be Αpollo Lycie, quid mihi facies?
vΙΙ. Κακώς όλοιτ' αν άξιον γαρ Ελλάδι.
Μale pereat: Graeciae enim interest.
"ν Α' Α' και, ν τ- Α'

vΙΙΙ. Δεί γάρ με δόξαι πτωχόν είναι τήμερον,


Είναι μεν, όσπερ ειμί, φαίνεσθαι δε μή.
Οportet me pauperem hodie videri : esse quidem, qualis sum, sed minime
existimari.

ΙΧ. Καλώς έχoιμι Τηλέφω δ' ά 'γώ φρονώ,


Βene mihi eveniat, Τelepho autem quae cogito.
Χ. Τί δ', ώ τάλας, συ τώδε πείθεσθαι μέλλεις;
Cur vero tu, Ο miser, huic auscultare vis?

ΧΙ. Μή μοι φθονήσητ', άνδρες Ελλήνων άκροι,


Ει πτωχός ών τέτληκ' εν εσθλοίσιν λέγειν.
Νe mihi indignemini, Ο Graecorum principes, si, mendicus cum sim,
inter nobiles loqui sustineo.
ΧΙΙ. Ερεί τις ου χρήν. Αλλά τί χρήν, είπατε.
Dicet aliquis: non oportuit. Verum, quid oportuit, dicite,
ΧΙΙΙ. "Η πολλού γε δει. Μultum sane abest.
ΧΙV. * * * τον δε Τήλεφον

Ιv. Schol. Αristoph. in Ranas 1447. Αtque ita Βr, edidit. Νam in comici
Εustath, in Οdyss, p. 28. Εd. Βas. libris omnibus scribebatur:
Μusg.
Ειiam apud Ζenob. Cent. ΧΙ. Ρrov. Ευδαιμονοίης, Τηλέφω δ' ώ 'γώ φρονώ,
Εeck.
85. et Αpp. Vat. Cent. Ι. Ρr. 29. legi
tur. Scholiastes Αristoph. ex Αristoxeno x. Schol. in Αristoph. Αcharn. 453.
docet, falso hunc versum Εuripidi tribui. Ρro μίλλεις legendum cum Valckenaerio
Βeck. θέλεις. [Diatr. p. 210.] Μusg.
ν. Αristoph. Εquit. 806. ibique Scho θέλεις etiam Βr. praefert. Caeterum in
liastes. Μusg. loco Αrist. (Αch. 454.) est parodia hujus
vΙ. Scholiastes Αristophanis in Εquit. versus. Βeck.
1237. Μusg.
νιI. Schol. Αristoph, in Αcharn. 8. x1. Schol. in Αristoph. Αcharn. 496.
Μusg.
Μusg.
vΙΙΙ. Schol. in Αristoph. Αcharn. 439. xΙΙ. Schol. in Αristoph. Αcharn. 539.
Μusg
Μιμsg.
Ver. 2. Ιn codd. Αrist. est, ώσπερ ειμι, xΙΙΙ. Schol. in Αristoph. Αcharn. 543.
Μusg.
quod repudiat ad eum locum Βr. Βeck.
Ιx. Schol. in Αristoph. Αcharn. 445. Fragmentum hoc ita ex Αrisί. protulit
Αthenaeus, p. 186. habet Εύ σοι γένοιτο, Ηeath. Καθήσθ' αν εν δόμοισιν , ή πολλού γε
Μusg. διί, Βeck.
Αthenaeus, locum ita exhibet: xιν. Schol. in Αristoph. Αcharn. 554.
Εύ σοι γίνοιτο, Τηλέφω δ' α 'γώ νοώ, Μusg.
672 Ε U R. Ι Ρ ΙΙΟΙ S

Ουκ οιόμεσθα, νούς άρ υμίν ουκ ένι.


Τelephum vero non putamus? Νon ergo vobis mens inest.
Χν. "Ανασσα πράγoυς τούδε και βουλεύματος,
Τί μοι σκυθρωπός εξελήλυθας δόμων,
Domina hujus actionis et consilii, cur mihi tristis e domo venis?
ΧVΙ. Αγάμεμνον, ουδ', ει πέλεκυν εν χεροί έχων
Μέλλοι τις εις τράχηλον εμβαλείν εμόν,
Σιγήσομαι δίκαιά γ' αντειπείν έχων,
Αgamemnon, non, si aliquis securim manu temens in cervices meas im
mittere minitetur, ne sic quidem silebo, quae contra dicam justa habens.
ΧVΙΙ. "Ωρα σε θυμού κρείσσονα γνώμην έχειν.
Τempus est te mentem gerere irae victricem.
ΧVΙΙΙ. Μοχθείν ανάγκη τους θέλοντας ευτυχείν.
Labore opus est iis, qui fortunati esse volunt.
ΧΙΧ. Ουκ αρ' Οδυσσεύς εστιν αίμύλος μόνος
Χρεία διδάσκει, καν βραδύς τις ή, σοφόν,
Νon ergo Ulysses solus facundus est. Νecessitas, etiam φui hebes est,
disertum reddit.

ΧΧ. Σπάρτην έλαχες κείνην κόσμει,


Τάς δε Μυκήνας ημείς ιδία.
Spartam sortitus es, hanc legibus rege, Νos contra Μycenas seorsim
regimus.
ΧΧΙ. Τόλμ' αιεί, κάν τι τρηχύ νέμωσι θεοί.
Αudeto semper: etiamsi asperum quid Dii immittant.
ΧΧΙΙ. Τί γάρ με πλούτος ώφελεί νοσούντά γε;
Σμικρ' αν θέλοιμι και καθ' ημέραν έχων
"Αλυπον οικείν βίοτον, ή πλουτων νοσείν.
Ωuid autem me divitiejuvant aegrotantem 2 Μalim sane parva et in diem
tantum sufficientia habens expers doloris vivere, quam in re lauta
aegrοtare?

Ver. 1. praecedunt hacc verba : Ταύτ' Leid. τ' omittit, Quod editum est, est
οίδ’ ότι αν (Ηeath. ότι γ' αν) ιδράτι τ. δ. Τ. ex emend. Valck, p. 206. Βeck.
Βeck. xx. Stobacus Τit. ΧΧΧΙΧ. Ρlut. Οp.
xv, Schol. in Αristoph. Lysistrat. 707. Μor, p. 1069, Εd. Steph. Μusg.
Ιnter Fr. e Ρhoenice retulit Βarnes.
Confer Ηygin. Fab. CΙ. Μusg. Βeck.
Ιn eodem Αrist. loco Valck. p. 21ο. xxΙ. Stobacus Τit. LΙ. Μusg.
suspicatur, etiam alia quadam Εuripidea xxπ. Sextus Εmpir, adν. Μathem. ΧΙ.
latere. Βeck. Stobacus Τit. ΧCΙΙΙ. Ιdem
sect. 56.
xvΙ. Stobacus Τit. ΧΙΙΙ. Μusg. Τit. ΧCVΙΙ. Μusg.
xvπ. Stobacus Τit. ΧΧ. Μusg. Stobacus altero loco: Σμικράν θέλοιμ'
xvπι. Stobacus Τit. ΧΧΙΧ. Μusg. αν και κ. ή ί. Τροφήν, ενοικείν μάλλον, ή α.
x1x. Stobacus ibid. Αpostol. Χ.Χ. 92. ν., altero ita: Μικρ' αν θίλοιμι κ. κ. ή, ί.
Μusg. "Αλυτος οικείν μάλλον, ή - de quarum
Βarnes.ου γάς τ' Οδυσσεύς - ΜS. Stob. varietatum originejudicat Ηeath. Βeck.
Ε' R Α G Μ Ε Ν Τ Α. 673

Α/ Λ'

ΧΧΙΙΙ. "Ελληνες όντες βαρβάροις δουλεύσομεν ,


Αn barbaris nos Graeci serviemus 2

ΧΧιν. Κακός τις εστί προξένω σοι χρώμενος:


Quisquamne malus est, hospitem te habens?
xxv. Πριστoίσι λόγχης θέλγεται ρινήμασιν,
Lenitur cuspidis ramentis,
ΤΕΜΙΕΝΙΙΟΑΕ.*

Ι. Αρετή δε, κάν θάνη τις, ουκ απόλλυται, •


Ζή δ', ουκ έτ' όντος σώματος, κακoίσι δε
"Απαντα φρούδα συνθανόνθ' υπόχθονός.
Virtus autem, etiamsi moriatur aliquis, non perit, sed vivit, corpore
exstincto. Ιgnavis autem omnia simul morientia sub terram eunt.
ν * Ο

ΙΙ. Καλόν γ' αληθής κατενής παρρησία.


Ηonestum est vera libere et constanter loqui.
ΙΙΙ. Τώ γάρ πονούντι και θεός συλλαμβάνει.
Laboranti etiam Deus adjutor esse solet.
Ιν. Αιδώς γαρ οργής πλειον ωφελεί βροτούς.
Ρudor enim plus hominibus, quam ira, prodest.
* w \ ν Α Λ' \ "ν

ν. Εικός δε παντί και λόγω και μηχανή


Πατρίδος ερώντας εκπονείν σωτηρίαν.
ΑΕquum est patriam amare, ejusque salutem omni ratiοne et studio
promovere.

xxιιι. Clem. Αlexandr, p. 624. Εd. que praeterea summo studio prosecutus
Ρar. Μusg. est, Quod cum aegre ferrent Τemeni
xxιν. Αmmonius v. Πρόξενοι. Μusg. filii, odioque propterea in Deiphontem
xxv. Ρlutarch. Οp. Μor, p. 81. Εd. flagrarent, tandem patre mortuo, Ηyrne
tho ab eo vi auferre conati sunt. Αsse
Steph. Μusg.
Βarnes. subjecit huic versui: Το τραύ cutus eos cum Εpidauriorum manu Dei
μα-, Βeck. phontes, Cerynem, unum ex raptoribus,
* Verum hoc fabulae nomen, non Τe interfecit. Ηyrnetho, quae tum temporis
menus, vel Τemenides. Clare id docet gravida erat, Phalcis violentia periit,
Εpigramma in Αnthol. Η. Steph. Lib. magno conatu eam secum tralientis, vid.
ΙΙ, p. 152. Ρausan, p. 70. Εd. Sylb. Μusg.
1. Stobacus Τit. Ι. Sextus Εmpir, adv.
Γάλλων Αρισταγόρης ώςχήσατο τους δι φιλότλιυς Gramm. sect. 271. Μusg.
Τημενίδας ο καμών πολλά διήλθον εγώ. 1π. Stobaeus Τit. ΧΙΙΙ. Μusg.
Χώ μίν τιμηθείς απετέμσετο, την δε τάλαιναν Μale apud Βarnes. - και ατινής.
"Υgνηθώ κροτάλων είς ψόφος εξέβαλεν. Βeck.
ΙΙΙ. Stobacus Τit. ΧΧV. Ιdem Τit.
Ηinc etiam intelligimus, triste Ηyrne ΧΧΙΧ. Clem. Αlex. p. 621. Εd. Ρar.
ίhus fatum hujus tragα.dia argumentum ex Κτιμένω. Αpostol. ΧΙΧ. 75. Μusg.
fuisse, Fuit ea Τemeni filia, qui cum Βarn. in Fr. Ηippolyt, prioris Βeck.
Cresphonte fratre Ηeraclidas Peloponne ιν. Stobacus Τit. ΧΧΧ1. Μusg.
καιum felicibus auspiciis duxit. Senex Τe v. Stobacus Τit. ΧΧΧΙΧ. sec. ΜS.
menus filiam Ηyrnetho Deiphonta, Αn Leidensem. Μusg.
timachi filio, conjugem dedit, generum Βarnes, Fr, Inc. Βeck.
674 Ε U R ΙΡΙ ΙΟΙ S

vΙ. **φιλεί το πόλεμος ου πάντ' ευτυχείν


'Εσθλών δε χαίρει πτώμασιν νεανιών.
Κακους δε μισεί τη πόλει μεν ουν νόσος
Το δ' εστί τους δε κατθανούσιν ευκλεές.
Solet bellum non in omnibus prosperum esse, sed gaudet juvenum for
tium cacde, ignavos autem odit. Jam hoc civitati nocet, sed mortuis
gloriosum est.
vΙΙ. Ουκ έστι κρείττον άλλο, πλην κρατείν δορί.
Νihil optabilius est, quam manu vincere,
ζ,
οΑ' γας εν καιρώ
Α \ και
VΙΙΙ. Τολμάν δε χέεων
"ν Αν

Μόχθος πολλήν ευδαιμονίαν


Τίκτει θνητοίσι τελευτών.
Αudere autem oportet. Labor enim tempestivus magnam in fine felici
tatem hominibus creat.
\ Ν\ - * * * Μ. Α' "-

ΙΧ. Το δε στρατηγείν τούτ’ εγώ κρίνω, καλώς


Γνώναι τον εχθρόν, ή μάλισθ' αλώσιμος.
Ιmperatoris officio fungi hoc esse judico: probe nosse, qua maxime
ratione hostis vinci possit.
Χ. "Αρξεις άρ ούτω χρή δε τον στρατηλάτην
"Ομως δίκαιον όντα, ποιμαίνειν στρατόν.
Ιta regnabis. Οportet autem nihilominus ducem justitia colenda exerci
tum sibi conciliare.

ΧΙ. Ρώμη δέ τ' αμαθής πολλάκις τίκτει βλάβην.


Robur autem inconsultum saepe noxam parit.
ΧΙΙ. "Αλλη προς άλλο γαία χρησιμωτέρα.
Αlia regio ad aliam rem utilior est.
ΧΙΙΙ. Φεύ, φεύ, το φύναι πατρός ευγενούς άπο
"Οσην έχει φρόνησιν αξίωμά τε;
Κάν γάρ πένης ών τυγχάνη χρηστός γεγώς,
Τιμήν έχει τιν' αναμετρούμενος δέ πως
Το του πατρός γενναιον ωφελεί τρόπω,
Μirum, quantos spiritus, quantam dignitatem det patre generoso nasci.
Εtsi enim egenus fuerit, tamen honesto patre ortus honorem aliquem
habet, et animo versans genitoris laudes in majus promovet moribus.

ντ. Stobaeus Τit. L. Εd. Gesn. Μusg. Ιnter Βelleroph. Fr. retulit Βarnes. et
Ver. 1. Ιta supplevit Βarnes. Φιλεί το edidit - κρίνω καλώς, Γνώναι -. Βeck.
πόλ. ου τα πάντα γ' ευτυχείν. Valck, p. x. Stobacus Τit. LΙV. Εd. Gesn.
226. και γάρ addendum monet.-Ver. 4. Μusg.
Βarnes. Τόδ' εστι. Βeck. xr. Stobaeus Τit. LΙV. Μusg.
νιτ. Stobacus Τit. LΙ. Μusg. xΙΙ. Stobacus Τit. LVΙ. Εx Βουτημίνω.
νιπ, Stobacus ibid. Μusg. Μusg.
τx. Stobacus Τit. LΙV. Μusg. xΙΙΙ. Stobacus Τit. LΧΧΧVΙΙΙ.
Μusg.
Ε' R Α G Μ Ε Ν Τ Α. 675

ΧΙν. Πολλοί γεγώτες άνδρες ουκ έχουσ', όπως


Δείξωσιν αυτούς των κακών εξουσία.
Μulti, φui virili ingenio sunt, nullam rationem ostentandi sui inveniunt,
propter malorum dominatum.
Χv. Τοις πάσιν ανθρώπoισι κατθανείν μένει,
Κοινόν δ' έχοντες αυτό, κοινά πάσχομεν
* Ο γ

Πάντες το γάρ χρεών μείζον, ή το μή χρεών.


Οmnibus hominibus mors debetur. Ηoc autem commune habentes com
munia omnes patimur. Quod enim fatale est, plus valet, quam quod
non fatale.

ΧvΙ. Ασύνετος, όστις εν φόβω μεν ασθενής,


Λαβών δε μικρον της τύχης φρονεί μέγα.
- Qui consilio non valet, in periculis timidus est, sed secunda vel minimum
fortuna usus, superbit. -

ΧVΙΙ. "Απασα Πελοπόννησος ευτυχεί πόλις,


Οmnis terra Pelopis prospere agit.
ΧVΙΙΙ. Ηλθε δ' επί χρυσόκερων έλαφον μεγάλων άθλων
"Ινα δεινόν υποστας κατ' εναύλους ορέων αβάτους, επί τε
Λειμώνας ποιμένιά τ' άλση.
Venabatur autem aureis cornibus cervam, magnorum certaminum in se
Ενιο fluctu, per juga montium ικα-, et in pratis, et pastorum
Μαnibus carens.
ΧΙΧ. "Απυργος,
ΧΧ. Αισίως, Scite.

Ρartitionem.
ΧΧΙ. Ανανομήν,
ΧΧΙΙ. Καταβολή. Ρortio contingens.

ΤΕΝΝΕS. *
Ι. Φεύ,
Ουδέν δίκαιόν εστιν εν τώ νυν γένει.
Ηeu, heu, nulla hoc in seculo justitia est.

xrv. Stobacus Τit. CVΙ. Μusg. Στάς κ. ε. ο. αβάτους Επίλεμ. ποίμνιά τ'
xv. Stobacus Τit. CΧΧV. Μusg. άλση. Βeck.
xv1. Stobaeus Τit. ΙV. Μusg. xΙx. Ηesychius in voce, Μusg.
xvΙΙ. Ρollux ΙΧ. sect. 27. Μusg. xx. Ηesychius in voce. Μusg.
xvΙΙΙ. ΑΕlian. Ηist. Αnim. VΙΙ. 39. xxΙ. Ηesychius in voce. Μusg.
Ρro ίνα forte κύμα. Μusg. xxΙΙ. Ηesychius ante κατηγάσατο.
Ηeath. ita hos versus legit: "Ηλθι δ' ε. Μusg.
χρ. ίλαφον Μεγάλων άθλων δεινόν υποστάς * Ηistoriam Τennis, a quo Τenedos
Κατ' ιν. όρ, αβάτους, επί Λειμώνας ποιμνήίά urbs condita nomen accepit, enarrant
τ' άλση. Valck, p. 168. hoc modo: Ηλ Diod. Sic, V. 83. Ρlutarch. Οp Μor. p.
θι - ίλαφον Μεγάλων ά. τινά δεινόν υτο 53Ο. Εd. Steph. Conon. Νarrat. 29. Τze
676 Ε U R. Ι Ρ ΙΙΟΙ S

ΤΗΕSΕUS. *
Ι.
ε
Κάρα τε γάρ σου συγχέω κόμαις όμου,
"- 2 Τη Α' y Α' 2. χy

Ρανεί τε δ' εγκέφαλον ομμάτων δ' άπο


Αιμοσταγείς πρηστήρες ρεύσονται κάτω.
Caput enim tuum cum capillis simul confundam, et cerebrum humo
spargetur, et ab oculis latices cruenti defluent.
ΙΙ.
Πράγματα βόσκειν.
y Λ' 2/ Α'
ΙΙΙ,
Ανόνητον άγαλμα, πάτερ,
Οίκοισι τεκών.
Ιnutile aedibus decus, Ο pater, gignens.
ΙV.
Εγώ δε τούτο παρά σοφού τινος μαθών
Εις φροντίδας νούν συμφοράς τ' έβαλλόμην.
Φυγάς τ' εμαυτό προστίθεις πάτρας έμής,
χ 9 ν - Α ρ

Θανάτους τ' αώρους, και κακών


α "Ι 42 2%
άλλας οδούς,
Α" 2 7 »

Ως, εί τι πάσχοιμ', ών εδόξαζόν ποτε,


Μή μoι νέορτον προσπεσόν μάλλον δάκοι.
Εgo autem cum hoc a prudente didicissem viro, mente contemplabar
aerumnas et calamitates, mihi ipsisuggerens exsilia extra patriam, et fa
ta meorum immatura, et alia genera malorum, ut, si quid incideret
eorum, guae cogitabam, ne improvisum contingens nimium morderet.
ν. Εγώ πέφυκα γραμμάτων μεν ουκ ίδρις,
Μορφάς δε λέξω και σαφή τεκμήρια,
Κύκλος τις ως τόρνοισιν εκμετρούμενος,
Ούτος δ' έχει σημείον εν μέσω σαφές,
tzes ad Lycophron. 254. Ρausan, p. 329. dentur, ob similitudinem venarum in col
Εd. Sylb. denique Ηomeri Scholiastes ad lo, quae πρηστήρες Graecis audiunt, teste
Ιliad. α', 38. Μusg. Ρolluce ΙΙ. 134. Caeterum in eodem
Εam eximendam e fabulis Εuripid. et Αristophanis loco plura ex Εuripide de
in Τεννε. vel Τημε. latere Τημίνω judicat sumta exstant, sed quae difficile fuerit a
Valck. D. p. 15. - Qui apud Stobacum comici verbis secernere Μusg.
bunc excipit versus: Σκαιοίσι, etc, et huc ΙΙ. Scholiastes Αristoph, ad Vesp. 312.
relatus est a Βarnes. in marg. ed. Gesn. Μusg.
tribuitur Sophocli. Βeck. πι. Scholiast. Αristoph. ibid. Loquitur
1. Stobacus Τit. Ι. Μusg. Ηippolytus. Μusg.
* Εx Scholiaste in Αristophanis Ves ιν. Ρlutarch. Οp. Μοr. p. 195. Εd.
pas, v. 312. colligerelicet, Τhesei de Μi Steph. Galenus de Ηippocrat. et Ρlatone,
notauro victoriam hujus fabulae argumen Lib. ΙV. Cicero citat et interpretatur
tum fuisse. Μusg. Τusc. Quaest. ΙΙΙ. 14. Leviter variat
1. Schol. Αristoph. in Ranas 476.-V. Galenus in primis quatuor versibus. In
2. emendat Grotius ρανείτε γήν. Μihi non ultimo dat νεοραίς, unde levi mutatione sit
deterius videbatur ρανεί τι τίδον.-Ver. 5. νεωρίς, νοx adhibita Sophocli Εlectr. 904.
idem legit τζηστήρε, ut sit dualis pro plu ΟΕd. Col. 725. Ρhiletae apud Stobacum
rali, φuam quidem licentiam pluribus ex Τit. CΙV. Ρlutarchus dat νεαρόν. Ωuod
emplis firmavimus ad Supplic. 1005. San inde fecί νέορτον exstat apud Sophoclem
guinis defluentis rivuli τρηστήρε dici vi ΟΕd. Col. 1576. Μusg.
*
Ε' Ε Α G Μ Ε Ν Τ Α. 677

Το δεύτερον δε, πρώτα μεν γραμμαι δύο,


Ταύτας διείγει δ' εν μέσαις άλλη μία,
Τρίτον δε βόστρυχός τις ως ειλιγμένος,
Το δ' αυ τέταρτον ήν μεν εις ορθόν μία,
Λοξαι δ' επ' αυτής τρεις κατεστηριγμέναι .
Εισίν το πέμπτον δ' ουκ εν ευμαρει φράσαι,
Γραμμαι γάρ εισιν εκ διεστώτων δύο,
ύται δε συντρέχουσιν εις μίαν βάσιν
Το λοίσθιον δε τω τρίτω προσεμφερές,
Εgo quidem literas nescio, dicam tamen figuras et signa manifesta. Cir
culus erat tanquam torno descriptus: hic autem habet lineam in medio
conspicuam. Secundo loco lineae primum duae erant: ipsas deinde alia
una ad medium sejungίt. Τertio loco aliquid instar cincinni convolu
tuΠη. Quarto loco una ηuidem linea ad perpendiculum posita, tres
autem transversae ei applicantur. Quinti schematis non facile est de
scriptionem dare, duae enim lineae sunt ab invicem divergentes, hae
autem in unam basin concidunt. Ultimum tertio usquequaque simile
est.

vΙ. Σχεδόν παρ' αυτούς κρασπέδοις Ευρωπίας,


Αd ipsum fere Εuropae limbum.

VΙΙ. Σύμμικτον είδος, καποφώλιον τέρας,


Λ' Α' \ "- -ν Α"

Ταύρου μέμικται και βροτού διπλή φύσει.


Species confusa, et monstrum, cui nihil congener, mixtam habet tauri et
hominis naturam.

vΙΙΙ. Κρείσσον δε πλούτου και πολυχρύσου χλιδής


Ανδρών δικαίων καγαθών παρουσίαι,
Domum magis, quam divitiae et auro abundans luxuria, honestaι virorum
justorum et bonorum praesentia.

ΙΧ. Ανήρ γάρ όστις χρημάτων μεν ενδεής,


Α' Α ν \ 9 » Α' ζ»

Δράσαι δε χειρί δυνατός, ουκ ανέξεται,


Τα των δ' εχόντων χρήμαθ' αρπάζειν φιλεί.
Quisquis enim pecuniae egenus est, manu autem strenuus, non patienter
feret, sed divitum fortunas diripere gestit.

Ver. 5. πάτρη, Βarnes quod in πάτρας vπ. Ρlutarch. in Τheseo, p. 12. Ιdem
mutavit Valck. ad Ρhαn. 610.-V. 4. σ' Οp. Μor, p. 923. Εd. Steph. Priori
post θανάτους apud Βarnes. abest, habet 1oco habet βρέφος, non τέρας. Utrique
Ρlut. Ιdem Ρlut. ν. 5. exhibet: "Ιν', εί τι forte praestiterit ρέθος. Ρro αποφώλιον non
πάσχοιμ’, ών δόξαζον φρενί.-V. 6. Βarnes. displiceret ατοφύλιον. Vide Ηesychium.
Μή μoι νεοχμόν - Βeck, Μusg.
ν. Αthenaeus, p. 454. Loquitur pastor, ντιI. Stobacus Τit. ΙΧ. Μelissa Ι. 47.
Τhesei nomen, guod alicubi exaratum vi- Μusg,
derat, verbis depingens Μusg. 1x. Stobaeus Τit. ΧΙ.V. Εd. Gesner.
ντ. Steph. Βyzant. ν. Ευρώπη. Μειες. Μιιες.
VoΙ. VΙΙ, Χx
678 Ε U R ΙΡΙ ΙΟΙ S

ΤΗΥΕSΤΕS. *
Ι. Πλούτου δ' απορρυέντος, ασθενείς γάμοι,
Την μεν γαρ ευγένειαν ανούσιν βροτοι,
Μάλλον δε κηδεύουσι τοις ευδαίμοσιν,
Divitiis autem dilabentibus, matrimonium cum tenuibus contrahendum.
Νobilitatem enim laudant homines, sed beatorum nuptias magis
expetunt.
2 * 3/ Α"
ΙΙ. * * *
ει δ' άτερ πόνων
Δοκεις έσεσθαι, μωρός εί, θνητός γεγώς.
Sin tu, homo natus, expers laborum vivere speras, stultus es.
ΙΙΙ. Αλλ' είπερ εστίν εν βροτοις ψευδηγορείν
Πιθανόν, νομίζειν χρήγε και τουναντίον,
Χy "> > "ν \ Α' "ν

Απιστ' αληθή πολλά συμβαίνειν βροτοις,


Verum si inter homines mendacia speciem veri habent, aequum est putare
e contrario, multa vera incredibilia videri.

ΧΑΝΤΗ ΙΑΕ. +
Ι. Νύμφαισιν, ορεσσιγόνοισι θεαϊς,
"Ιν' αγείρω γ' Ινάχου, Αργείου
Ποταμού παισιν βιοδώροις.
Νymphis, in montibus natis Diis, ut stipem colligam. Ιnachi Αrgivi
fluvii filiabus alimentum praebentibus.
"

ΕΑΙSΟ ΟΙΤΑΤΑ. f
Ι. Το μεν σφαγήναι δεινόν, εύκλειαν δ' έχει.
Το μή θανείν δ' ου δεινόν, ηδονή δ' ένι.
Ιnterfici quidem dirum est, sed gloriam affert. Vivere autem non dirum
est, sed dedecus adjunctum habet.

". * De dramatis αρconomia nilhil novi dicat, Chorum ex fα-minis lanificis consti
mus. Ηistoria notissima est. Μusg. tΙSSe,
Εuripidis huic fabulae quae tribuuntur, Ι. Scholiast. Αristoph. ad Ranas 1385.
ad ejus Cressas pertinere arbitratur Valck. Ρlato de Rep. ΙΙ. p. 381. Μusg.
p. 12. Βeck. Ιncertum est, utrum hoc fr. ad Εuri
1. Stobacus Τit. ΧCΙΙ. Μusg. pidis, an potius ad ΑΕschyli Χantrias re
ΙΙ. Stobaeus Τit. ΧCVΙΙΙ. Μusg. ferendum sit. v. Valck. p. 11. Ιdem v.
ΙΙΙ. Αristot. Rhetor. 23. Εuripidis es 2. scribit: Αγείρω Ινάχου εγείου, Βeck.
se ex Τhyeste testatur Scholiastes, loco + Ι. Stobacus Τit. VΙΙ. Εd. Grot. ex
tamen alieno, ubi docet etiam, Τhyestae Ηercule.-V. 2. pro ηδονή legendum puto
verba esse, fratrem Αtreum alloquentis. αισχύνη. Ρlutarch. Οp Μor, p. 796.
Μusg. Εd. Steph. Μusg.
+ De argumento dramatis nihil novi Το μή θανείν δε δειλόν, ηδονή δ' ένι. Sic
mus. Junonem in eo stipem, habitu recte Ρlutarchus de Virt. Μor, p. 447.
anus sacerdotis, coégisse docet Ρlato de Ε. Ρessime Stobacus Grotii, p. 47. δ' ου
ReΡ. ΙΙ. p. 581. collatus cum Scholiasta δεινόν, pessime Μusgravius, αισχυνή δ' ένι,
Αristophan. ad Ran. 1385. Νomen in Ρor,
Ε' R Α G ΜΕ Ν Τ Α. 679

ΙΙ. Η γάρ τυραννις πάντοθεν τοξεύεται


Δεινοίς έρωσιν, ής φυλακτέον πέρι.
Τyrannis enim undecunque magnis desideriis petitur, a quibus caven
dum est, pater,
ΙΙΙ. * * το θρέψαι δ' εν βροτοίσι πολλάκις
Πλείω πορίζει φίλτρα του φύσαι τέκνα.
Εducasse saepe hominum mentes magis conciliat, quam vel peperisse,
ρ/ \ ν " 2. Λ' /

Ιv. "Οστις δε τους τεκόντας εν βίω σέβει,


"Ο δ' έστι και ζών και θανών θεοίς φίλος.
Οιuicunque vero parentes, quamdiu supersunt, honore prosequitur, is et
vivus et mortuus Diis carus est.
ν
V. Ας οίσθ, όS) oυνεχ
9 τ- 9 ")

μεν ευγενεις βροτών


2 Γ/ 2

0/
e 9 "w- Α

Πένητες όντες ουδέν εμφαίνουσ' έτι,


Οι δ' ουδεν ήσαν πρόσθεν, όλβιοι δε νύν,
Δόξαν φέρονται του νομίσματος χάριν
Και συμπλέκοντες σπέρμα, και γάμους τέκνων,
- ν. - Α "ν -

Δούναι δε μάλλον πλουσίω πάς τις κακό


Λ. Α" " «1 / Α y -

Πρόθυμός
Κ δ' εστιν, ή πένητι
\ δ' καγαθώ.
ν" "»
Ο ν ν "

ακός δ' ο μη έχων, οι δ' έχοντες όλβιοι.


Νescisne ergo, nobiles homines, si egeni sint, non amplius splendere?
Qui vero antea nullo in loco erant, nunc autem beati, gloriam conse
quuntur, prosapiam et liberorum connubia inter se pecuniae causa
miscentes. Unusquisque porro diviti improbo libentius donat, quam
pauperi et honesto. Μalus quippe est, ηui nihil habet, φui habent,
beati sunt.

ΕΧΙΝΟΕRΤΙS ΤΕΑGΟΕΓ)ΙΙS:
Ι. Οράς τον υψου τόνδ' άπειρον αιθέρα
Και γήν πέριξ έχονθ' υγραίς εν αγκάλαις,
Τούτον νόμιζε Ζήνα, τόνδήγoύ θεόν.
Videsne immensum aethera, gui terram fluidis ulnis amplectiιur, hunc tu
Jovem reputa, hunc Deum cense.
ΙΙ. Stobacus Τit. ΧΙ,ΙΧ. ex Εlectra.- Utrobique ex Ηecuba.-V. 2. lego εκφα
V. 2. lego ού, φυλακτίον, πάτερ. Μusg. νεί, ίτι. [V. 5. Βarnes. Και συμπλέκον
Ver. 2. Grot. edidit - ού, φυλ. Valck. ται.-V. 7. ταγαθώ.] Αlia falso citata
D. p. 226. corrigit: Δεινώ, ιρώσιν, ού, φν videas in Νota ad Μedeam, v. 1380. ad
λακτίον, πάτερ. Βeck. Ιphig in Αul. initium. Vide etiam ΑΕge
1π. Stobacus Τit. Ι.ΧΧVΙΙΙ. ex Μe ιum Fragm. xΙ. Αlopen v. Αndromedam
dea. Clem. Αlex. p. 106. Εd. Ρar. xxv. Cressas. Dictyn Ι. Μelanippen xxv.
Μusg. Τemenidas ΙΙΙ. et xΙΙ. Μusg.
πv, Stobacus Τit. LΧΧΙΧ. ex Ηera Sic φuae Εurip. Ιon. 393. ss. legun
clidis. Μelissa ΙΙ. 11. Μusg. tur, ex Εurip, Ιphigenia profert Stob.
Ver, ult. habet Βarn. in Ιnc. Βeck. p. 531, 41. decepitφue Valckenaerium, D.
v. Stobaeus Τit. ΧCΙ. Ιdem Τit. ΧCΙΙ. p. 229, Ιdem Stob, p, 449, laudat ex
ΧΧ 2
68Ο Ε U R Ι Ρ ΙΙΟΙ S

ΙΙ. Ούτοι προσελθούσ’ η δίκη σε, μη τρέσης,


Παίσει προς ήπαρ, ουδε των άλλων βροτών
Τον άδικον, αλλά σίγα και βραδεί ποδι
Στείχουσα, μάρπτει τους κακούς, όταν τύχη.
Νon tibi accedens justitia, me trepides ad jecur perfodiet, neque alium
quempiam injustum, sed tacite et tardo pede progrediens improbos,
cum sors tulerit, prehendit.
ΙΙΙ. Συγγνώμονάς τοι τους θεούς είναι δόκει,
"Οταν τις όρκω θάνατον εκφυγείν θέλη,
"Η δεσμόν, ή βίαια πολεμίων κακά,
"Η παισιν αυθένταισι κοινωνή δόμων
"Ητ' άρα θνητών εισιν ασυνετώτεροι,
"Η ταπιεική πρόσθεν ηγούνται δίκης.
Faciles ad ignoscendum Deos esse putato, quando aliquis jurejurando
mortem eflugere quaerit, aut vincula, aut hostium contumelias, aut in
eadem domo cum omnibus homicidis versetur. Ρrofecto aut homini
bus inscitiores sunt, aut aequitatem prae summojure amant.
ΙV. Ουκ έστιν αρετής κτημα τιμιώτερον. Λ'

Ου γαρ πέφυκε δούλον, ούτε χρημάτων,


Ούτ' ασφαλείας, ούτε θωπείας όχλου.
'Αρετή δ', όσωπερ μάλλον αν χρήσθαι θέλης,
Τοσώδε μάλλον αύξεται τελεουμένη.
Νon est virtute ulla possessio pretiosior. Νon enim summittit se, neque
pecuniis, neque securitati, neque adulationi vulgi. Sed virtus, φτιο
magis in usum venit, eo magis splendet laevigata.
V.
Αρετή μέγιστον των εν ανθρώποις καλόν,
Virtus maximum est rerum humanarum bonum.

Λntigona, quae sunt in Τroadd. ν. 101. p. 186. ita legit; Στείχουσα μάρττει τους
Βeck. κακού, αει βροτών, "Οταν σχολήν άγουσα
τ. Stobarus Εclog. Ρhys. Τit. ΙΙΙ. τυγχάνη Δίκη. Versus, quem addidit,
Lucianus in Jupiter Τragα.dus. Clem. vulgo inter Fragm. Ρhryxi refertur.
Αlex. p. 15. et p, 603. Εd. Ρar, Εuseb. Wyttenb. praefert lectionem Plutarchi.
Ρrarp. Εvang, p. 681. Εd. Ρar. Ρlut. Βeck,
Οp. Μor, p. 1066. et p. 1397. Εd. Ιπ. Stobacus Εclog. Phys. Τit. VΙΙ.
Steph. Τot locis citatum ubique και in Ιdem Florileg. ΧVΙΙΙ.-V. 4. legen
secundo versu servat, sensu, ni fallor, τον dum haud dubie πάσιν. Μusg.
postulante, Μusg. Βarnes. - Εάν τις όρκοι, - εκφεύγειν
Ε Cressis forte petita putat Valck, p. - Valck, p. 187. emendat: Συγγν. -
47. Ι?eck, δοκεί, - εκφεύγειν-"Η τoίσιν αυθένταισι -
ΙΙ. Stobacus Εclog. Ρhys. Τit. VΙΙ. δόμων "Ητ' άρα - Ει τα πιεική, etc. Βeck.
Ρlutarch. Οp. Μor, p. 974. Εd. Steph. Ιν. Stobacus Τit. Ι. Εuripidi tribuit
Μusg. margo Εd. Gesn. v. ult. lego αίθεται
Ut exhibitum hic fr. habet Ρlut. de S. λειουμένη. Μetaphora ducta est a metal
Ν. V. p. 6. Wytt.-V. 1. Βarnes, proμή lis, quae tritu poliuntur, polita splendent.
τgίσης habet τώτoτι.-V. 3. apud Ρlut. Μusg.
αιγά-V. 4. Stob. Στείχουσ' αμάρτε (vel V. ult. αύξετ' ήγλαϊσμίνη legit Valck.
"μας τεί) τους κακούς αει βροτών. Valck. D. p. 163. Βeck.
7
Ε' R. Α Ο Μ Ε Ν Τ Α. 681

vΙ. Το μη ειδέναι σε μηδέν, ών αμαρτάνεις,


"Εκκαυμα τόλμης ικανόν εστι και θράσους,
Guod nihil eorum, in quibus peccas, intelligis, magnum est tibi temeri
tatιs et audaciac incitamentum.

νπ. * * * ή δε μωρία
Λ » » "ν "

Μάλιστ' αδελφή της πονηρίας έφυ.


Stultitia autem plerumque improbitatis soror est.
r \ y "- "-

νΙΙΙ. Το
Εις δ'συμφοράν
ώκυ τούτο και πολλήν
ίστησι το λαιψηρόν
δή φρενών Λ'

μιφ0ξ η ολλήν δη βροτούς.


Ηaec animi levitas et praecipitantia in magnam calamitatem detrudit
homines.

1Χ. Βουλής γαρ ουδέν έστιν έχθιον κακής.


Νihil enim malo consilio perniciosius est.
Χ. Α
Εί μοι το Νεστόρειον
3 Φ εύγλωσσον μέλι
" Α' - \ / Ι \

ντήνορός τε του Φρυγος δοίη θεός,


ΧΙ. Ουκ αν δυναίμην μή στέγοντα πιμπλάναι
Σοφους επαντλών ανδρι μή σοφώ λόγους,
Si mihi Νestoris melleam facundiam, Ρhrygisque Αntenoris, Deus
dederit, non possem perfluentem implere, sapientes sermones homini
insipienti infundens.
τ- \ - 1 - η

ΧΙΙ. Εύ γάρ τόδ' ίσθι, κάνει σ' ελάνθανεν πάρος,


Το σκαιον είναι πρώτ' αμουσίας έχει,
Probe hoc scias, etiamsi antehac ignorasti, perversum esse stultitia
primas tenet,

ΧΙΙΙ. Εγώ δ' ουδέν πρεσβύτερον


Νομίζω τάς σωφροσύνας,
9 - " ν ω "
\ «ν. "

Επει τους αγαθοίς αεί ξύνεστι.


Εgo vero nihil temperantia antiquius puto, quoniam semper cum bonis
habitat.

ν. Stobaeus Τit. Ι. Μusg. xπι. Stobacus Τit. ΙV.-V. primo ma


ν1. Stobacus Τit. ΙV. Μusg. lim ίσθ', ει και σ' ελάνθανεν. Μιμsg.
* ντI. Stobaeus Τit. ΙV. Εuripidi tribuit Βarnes. - κάν σ' ελάνθανεν πάρος. Βeck.
ΜS. Coll. Νον. Sophocli Εd. Grot. Ver. 2. In his se non agnoscere Εuri
Utrumque auctοrem memorat Εd. Gesn. pidis manum observat Βr. ad Αrist. Ran.
Μusg. 421. Νam πρώτα non sic simpliciter di
ci pro τα πρώτα Αtticis scriptoribus, Ita
νπι. Stobacus Τit. ΙV. Μusg. que cum Stob. ed. Τigur, et cod, Reg.
Ιx, Stobaeus Τit. ΙV. Εd. Grot. legit: - αμουσίαν έχει, et censet in iis,
Μusg. quae apud tragicum sequebantur, sed ab
xr. Αthenaeus initio Lib. ΧV. usque epitomatore sunt omissa, alia esse imperi
ad δυναίμην. Stobacus Τit. ΙV. Ρlut. tiae incommoda enumerata, itaque πρώτα
Οp. Μor, pag. 891. Εd. Steph. Μusg. proprio poni significatu, sic ut enumera
Ver. 1. apud Αthen. est μίλoι, φuod tionem incipiat. Βeck.
Βarnes. in μίλι mutavit improbante xΙπ. Stobacus Τit. V. Ρlut. Οp. Μor,
Ηeath. Βeck. . 62. Εd. Steph. Μusg.
Χx 3
682 Ε U R Ι Ρ ΙΙΟ ΙS

ΧΙν. Επεί τι δει βροτοίσι, πλην δυοίν μόνοιν,


Δήμητρος ακτής, πώματός θ' ύδρηχόου,
"Απερ πάρεστ και πέφυχ' ημάς τρέφειν,
"Ων ουκ άπαρκεί πλησμονή τρυφή γέ τοι
"Αλλων εδεστών μηχανάς θηρεύομεν.
Quid enim aliud hominibus necessarium est, praeter duo tantum, Cereris
fruges, et aquae potum, φuae quidem adsunt et nobis alendis a natura
data sunt? Guorum satietas nobis non satisfacit, prae luxuria igitur
aliorum ciborum artificia sectamur.

Χν. Τί δ' αισχρον, ην μή τoίσι χρωμένοις δοκή;


Cluid autem turpe est, nisi utentibus ita videatur?

ΧvΙ. Ο φόβος, όταν τις σώματος μέλλει πέρι


Λέγειν, καταστάς εις αγών' εναντίον,
Τότε στόμ' εις έκπληξιν ανθρώπων άγει,
Τον νούν τ' απείργει μη λέγειν, ά βούλεται.
Τώ μεν γαρ ένι κίνδυνος, ο δ' αθώος μένει,
"Ομως δ' αγώνα τόνδε δεί μ' υπεκδραμείν,
Ψυχήν γάρ αθλα τιθεμένην εμήν ορώ.
Τimor, quoties aliquis vitae periculo dicturus est, in discrimen fine culpa
sua adductus, et vultum praesentia hominum attonitum reddit, et men
tem impedit, ne dicat, quae meditatus erat. Ηic enim in periculo ver
satur, auditor securus est. Νihilominus certamen hoc subίre necesse
est, video enim, de vita mea agi.

ΧVΙΙ. Φευ, φεύ, το νικάν τάνδιχ ως καλόν γέρας,


Τα μη δίκαια δ' ως απανταχού κακόν.
Και γλώσσα φλαύρα, και φθόνος του μή φθονειν
"Οσω κάκιον μή καλώς ώγκωμένοις,
Ρapae, φuam honestum est in rejusta superare, in injusta autem ut ubi
que malum est! Εt lingua maledica et invidia φuanto deterius est,
quam non invidere iis, quos fortuna sine crimine in altum evexit.

Βarnes. in Fr. ΑΕoli, ubi aliter versus Ηοc Fr, jam supra adfuit in ΑΕolo n.
disponuntur. Ηeath ita: Εγώ - πρ. Νο Ι. Βeck. »

μίζω τ. σ. Ετει- αει Ξύνεστι Βeck. xντ. Stobacus Τit. VΙΙΙ. habet in pri
xrv. Stobacus Τit. V. Μusonius apud mo versu τι et μίλει. Secundo malim
eundern Τit. ΧΧΧVΙΙΙ. Εd. Gesn. αναίτιος, sed nec spreverim εναίτιον. Μusg.
Τeles apud eundem Τit. CVΙ. Αthe Ver. 2. Valck, p. 220. legit λόγων.-
naeus, p. 158. Ρlut. Οp. Μοr. p, 65, et p. V. 5. sic vertit Ηeath. " Ηuic enim
1918. Εd. Steph. Sextus Εmpir, adν. (nempe reο) obversatur periculum, ille
Μathem. Ι. 271. Αulus Gellius VΙΙ.
vero (accusator) extra aleam ponitur.''
16. Αpostolius ΙΙ. 4. Μusg. -V. ult. Valck. emendat τεθειμένην. Βeck.
Ηoc quoque Βarnes. ad ΑΕolum retu xντι. Stobacus Τit. ΙΧ. habet ν. 1.
lit.-V. 4. habet πλησμονής, φuod jam τα δίκαι.-V. 4. malim κακώς, ut ώγκω
Ηeath. emendavit. Βeck.
μένοις a φθονείν regatur. Fragmentum
xv. Stobacus Τit. V. Εd. Gesn. Μacho hoc a nonnullis Εuripidi adscriptum
comicus apud Αthenaeum, p. 582. Μusg. fuisse docet margo Εd, Gesner. Μusg,
5
Ε' R Α GΜ Ε Ν Τ Α. 683

ΧvΙΙΙ. Δύστηνος, όστις και τα καλά ψευδή λέγων


Ου τoίσδε χρήται τους καλοίς αληθέσιν.
Μiser est, quicunque mendacia speciosa dicens, non utitur potius, quae et
speciosa et vera sunt.
ΧΙΧ. Θάρσει λέγων ταληθές ου σφαλή ποτέ.
Βono sis animo, Vera dicens nunquam cades.
ΧΧ. Πότερα θέλεις σοι μαλθακά ψευδή λέγω,
21 "ν ? ? ". Α' ν ν

Η σκλήρ' αληθή, φράζε ση γάρ ή κρίσις.


Utrum mavis, tibi blanda mendacia loquar, an duram veritatem. Τua
enim est optio.
ΧΧΙ. Εμοι γένοιτο πτωχός, ει δε βούλεται,
Πτωχού κακίων, όστις ών εύνους έμοι
Α' y "ν

Φόβον παρελθών, ταπό καρδίας ερεί,


Μihi vel mendicus contingat, vel, εi velit, etiam mendico vilior, φui modo
benevolus mihi, seposito metu, ex corde loquatur libere,
ΧΧΙΙ. Ατάρ σιωπάν τά γε δίκαι' ου χρή ποτε.
Sedjusta tacere nunquam decet.
ΧΧΙΙΙ. Ουδείς μετ' οργής ουδέν ευ βουλεύεται,
Πολλούς δ' ο θυμός ο μέγας ώλεσεν βροτών
"Η τ' αξυνεσία, δύο κακώ τοις χρωμένοις.
Νemo iratus quicquam recte deliberat. Μultos autem mortalium ira
cundia magna perdidit, et inscientia, duo utentibus mala.
ΧΧιν. Τώ γάρ βιαίω καγρίω το μαλθακόν
Εις ταυτόν ελθόν του λίαν παρειλετο.
Violentiae et feritati lenitas admοta excessum temperat.
xxv. Ο θυμός αλγών ασφάλειαν ουκ έχει.
Αnimus dolore commotus nihil habet tuti.

"xxvΙ. "Οταν ίδης προς ύψος ηρμένον τινά,


Λαμπρώς τε πλούτω και γένει γαυρούμενον,
'Οφρύν τε μείζω της τύχης επηρκότα,
xvπι. Stobaeus Τit. ΧΙΙ. Μusg. Ver. 1. Ρlut. Εμοι ζ: είη - Βeck.
-ι \ * Α »- - " xxΙΙ. Stobacus Τit. ΧΙΙΙ. Μusg.
Δύστηνος, όστις τά καλά και ψευδή λίγων xxΙΙΙ. Stobacus Τit. Χ.Χ. Εuripidi 8.
oυ τoίσδε χςήται τοίς καλοίς καλήθεσιν. nonnullis adscripti erant, secundum marg.
Εd. Gesn. Μusg.
Vulgo και τα καλά - et αληθέσιν, Ρor. xxrv. Stobaeus Τit. ΧΧ. Μusg.
xrx. Stobaeus Τit. ΧΙΙΙ. Αpostol. Χ. Ver, 2. ταυτό γ' emendat Valck. D. p,
12. Μusg. 222. Βarn. retulit ad ΑΕolum. Βeck.
σφάλλη Βarnes. Εx Sophocl. Τereo pe xxv. Stobaeus Τit. ΧΧ. Αpostolius
titum censet Valck, p. 15. Βeck. ΧΙV. 7. Μusg.
xx. Stobacus Τit. ΧΙΙΙ., Μusg. xxvΙ. Stobacus Τit. ΧΧΙΙ. Εd. Gesn.
xxΙ. Stobacus Τit. ΧΙΙΙ. Ρlut. Οp. Μale Μenandro in Εd. Grot. tribuitur.
Μor, p. 108. Εd. Steph. Μusg. Μusg.
Χ x 4
684 Ε U R ΙΡΙ ΙΟΙS

" Α' - / η Α Α'

Γούτου ταχείαν νέμεσιν ευθύς προσδόκα,


Επαίρεται γάρ μείζον, ίνα μείζον πέση.
Cum videris in sublime φuempiam elatum, opibus et genere vehementer
superbientem, supercilium supra sortem suam attollentem, illius cele
rem a Deo depressionem brevi exspecta. Αltius enim evehitur, ut
gravius cadat.
Α' • Α Λ'Λ " Α" /
ΧΧVΙΙ. Κρίνει τις αυτον πωποτ ανθρώπων μεγαν,
«Μ 2" Α' Α' " - " "Μ

Ον εξαλείφει πρόφασις ή τυχούσ’ όλον,


Ωuisquam hominum se magnum existimat, φuem qualibet oocasio peni
ν tus delet ?

xxvΙΙΙ. Ποί: πώς δε λήση , τίς δε νών πιστός φίλος;


Ζητώμεν η δόκησις ανθρώποις κακόν,
Και τουπιχειρείν εξαμαρτάνειν φιλεί.
Ubi 2 Quomodo autem latebis 2 Quis autem nobis fidus amicus 2 Quaera
ΙΥΥ.118. Οpinio hominibus malum parit, et pertinacia plerumque peccat.
- ν Λ - Α' Λ. Α'

ΧΧΙΧ. Βροτοις τα μείζω των μέσων τίκτει νόσους,


Θεών δε θνητούς κόσμον ου πρέπει φέρειν. >

Μστιalibus morbos parit, guicquid mediocritatem superat. Ηomines


vero Deorum honores usurpare non convenit.
ν ν Τ , και Λ' \ - ν Α"

ΧΧΧ. Συ δ' είκ' ανάγκη, και θεοίσι μή μάχου,


Τόλμα δε προσβλέπειν με, και φρονήματος Λ' ν
Χάλα τά το μέγιστα πολλάκις Θεός
Ταπείν έθηκε, και συνέστειλεν πάλιν.
Concede necessitati, neque contra Deos pugna. Quin adspicere me sus
tineto, et elationem animi remitte. Μaxima quaeque persape numen
humilia reddidit, iterumque contraxit.
ΧΧΧΙ. Δεινόν δ', όταν τις μη φρονών δοκεί φρονείν.
Ιntolerabile est, cum quis insipiens sibi sapere videtur.
«\ Λ ν Α' * - \ -

ΧΧΧΙΙ. "Ο βούλεται γάρ μόνον ορών και προσδοκών,


Αλόγιστός εστι της αληθείας κριτής,
Qui ea solum inspicit et exspectat, quae sibi cordi sunt, ineptus veritatis
judex est.

" Comparatio Μenandri et Ρhilistionis xxvrr. Stobacus Τit. ΧΧΙΙ. Μusg.


apud Rutgers. V. L. 4. 12. Ρhilistioni Βarnes. - άνθρωπον - εξαλείφοι -
tribuit. Αpud Αnton. Μeliss. Τ. ΧLV. Valck, p. 223. corrigit: Κρινιί- ανθρώ
primus versus ita legitur : - εάν, vel όταν, πων- εξαλείφοις - ου τυχούσ'. Βeck.
"ιδης τονηρόν εις ύψος αιρόμενον, vel φερόμενον, xxνιιι. Stobaeus Τit. ΧΧΙΙ. Ult. ν.
μnde Rutg, emendat φορούμενον. Ηeinsius reddidi, quasi esset τουτιτείνειν. Μusg.
ita legit: "οταν τονηρόν εισίδης υψούμενον. xx1x. Stobaeus Τit. ΧΧΙΙ. Μusg.
Ηeath. praetulit lectionem Stob. et scrip
sit: "Οταν γ' 7δης-V. 2. apud Γιutg. le xxx. Stobarus Τit. ΧΧΙΙ. Μusg.
gitur: Κακώς τι πλούτο και τύχη γαυρ. xxxΙ. Stobaeus Τit. ΧΧΙΙΙ. Εd. Ges
Εtiam Αntonius τύχη habet--V. 4. pro ner. Critiae etiam tribuitur. Μιμsg.
ευθύς apud Rutg. ήξειν. Ιn Αnton. hic Leg, δοκή. Ρor.
versus ita legitur: Τούτου τάχιον ήξειν μ. xxx11. Stobacus Τit. · ΧΧΙΙΙ. Εd.
π.-V. 5. apud solum Αntonium exstat. Gesner. Αlii Μenandro in Αspide tri
Βeck. buunt. Μusg.
Ε' R Α G Μ Ε Ν Τ Α. 685

xxxΙΙΙ. "Απαντες εσμέν εις το νουθετείν σοφοί,


Αυτοί δ' όταν σφάλωμεν, ου γινώσκομεν.
Οmnes in admonendo sapimus, sed cum ipsimet aberramus, non ad
vertimus.

xxxπν. Σύν μυρίοις τα καλά γίγνεται πόνοις.


Quae pulchra sunt, infinitis laboribus comparantur.
9 \ \ ", τ- Λ. Λ.

ΧΧΧv. Ανής γαρ όστις εύ βίον κεκτημένος 9

Τα μεν κατ' οίκους αμελία παρεις εά,


- y • - y Λ'

Μολπαισι δ' ήσθείς τούτ' αει θηρεύσεται,


Αργός μεν οίκοις και πόλει γενήσεται,
Λ. y \ -

Φίλοισι δ' ουδείς ή φύσις γαρ οίχεται,


Α' • -- ""

"Οταν γλυκείας ηδονής ήσσων τις ή.


Quisquis enim, victum abunde possidens, rem quidem domesticam socor
dia sua neglexit, cantibus autem delectatus id unum secutus fuerit, ille
in domo quidem et in civitate otiosus erit, amicis vero nullus. Ρerit
enim ingenium, ubi quis a dulcedine voluptatis vincitur.
ΧΧΧvΙ. "Η λέγε τι σιγής κρείττον, ή σιγήν έχε.
Αut dic aliquid silentio melius, aut sile,
ΧΧΧVΙΙ."Απας μεν αής αιετώ περάσιμος,
Ο ΑΝ w » \ Α' Α'

Απασα δε χθών ανδρι γενναίω πατρίς.


Οmnis φuidem aër aquilae permeabilis, omnis vero terra forti viro patria.
xxxνιπ. Δεινή πόλις νοσούσ’ ανευρίσκειν κακά.
Civitas aegra in malis excogitandis callida est.
ΧΧΧΙΧ. Ουκ έστιν ουδέν τών εν ανθρώποις ίσον.
Χρή γάρ τύχας τάς μάτην πλανωμένας
Μηδέν δύνασθαι, ταμφανή δ' υψηλ' άγειν.
"Οστις κατ' ισχυν πρώτος ωνομάζετο
"Η τόξα πάλλων, η μάχη δορος σθένων,
Τούτον τυραννείν των κακιόνων εχρήν.
Νihil est in rebus hominum acquale. Οportet enim fortunas temere er
rantes nihil valere, sed virtutes omnibus conspicuas in altum evehere.

xxx1ιI. Stobacus Τit. ΧΧΙΙΙ. Μelissa Ηοc Fr, Μ. jam dedit supra inter Fr.
Ι. 49. Μusg. Αntiop. n. 29. Βeck.
Αpud S. Μaxim. Τ. ΙΙ. p, 581. ed. xxxvΙ. Stobaeus Τit. ΧΧΧΙV. Εd.
Combefis, pro σφαλώμεν legitur τοιωμεν. Gesn. Εuripidi quoque tribuit ΜS. Coll.
Βeck. Νον. Αpostolius ΧΙ. 76. Μusg.
xxxιν. Stobaeus Τit. ΧΧΙΧ. ed. xxxvΙΙ. Stobacus Τit. ΧΙ.. ex Μusonio.
Gesn. Μu g. Αpostolius ΙV. 8. Μusg.
Ηeath metri causa vult: Σύν μυρίoισι Βarnes. habet inter Fr, e Ρhα.nice, et
τα καλά - Βeck, pro τατρίς dedit πόλις. Βeck.
xxxv. Stobacus Τit. ΧΧΧ. Εx oratione xxxνιτι. Stobacus Τit. ΧLΙΙΙ. Μusg.
Ζethi in Αntiopa desumtum creditur. xxx1x. Stobacus Τit. ΧLΙΙΙ. Confer
Μusg. Ηecub. v. 793. Μusg.
686 ΕU R Ι Ρ Ι D IS
Guisquis robore primas ferret, aut arcus tendens, aut hastarum pugna
validus, hunc par erat inferioribus imperare,
ΧL. Αλλ' ούποτ' αυτός αμπλακών άλλον βροτον
Παραινέσαιμ αν παισι προσθείναι κράτη,
Πριν αν κατ' όσσων τυγχάνη μέλας σκότος,
"Η χρή διελθείν προς τέκνων νικώμενον.
Sed, ipse cum erravi, nunquam alteri consilium dederim filiis tradere im
perium, priusquam nigra caligo oculos invaserit. Αlioqui sub libero
rum dominatu vitam agere oportebit.
ΧΙΙ. * * *
* "Αρχεσθαι χρεών
Κακούς υπ' εσθλων και κλύειν των κρεισσόνων.
Gubernari oportet malos a bonis et parere melioribus.
9 ν ν ") \ Α' η1 » ν.
ΧΙ,ΙΙ, Εγώ γαρ, οστις μη δίκαιος
ν Λ. \ Λ'
ων ανηρ
Λ' - -

Βωμόν προσίζει, τον νομο χαιρεν εων ,


Προς την δίκην άγοιμ' άν, ου τρέσας θεούς
Κακόν γάρ άνδρα χρή κακώς πάσχειν αεί.
Εgo enim, φuicunque injustus aram insidet, lege derisa, ad pα:nam duce
rem, nihil metuens Deos. Νam virum malum semper malo affici
oportet.

ΧLΙΙΙ. Αλλ' ου πρέπει τύραννον, ως εγώ φρονώ,


» Αν \ "ν και 1 -

Ουδ' άνδρα χρηστον νείκος αίρεσθαι κακούς


Τιμή γάρ αύτη τούσιν ασθενεστέροις.
Αtqui non decet regem, ut ego quidem censeo, neque virum bonum
contendere cum improbis Ιstud enim honori est deterioribus,
ΧLIv. Σοφοι τύραννοι των σοφών συνουσία.
Sapientes fiunt tyranni sapientium consuetudine.
ν ν » / Α' y,

ΧLν. Η γαρ τυραννις αδικίας μήτηρ έφυ.


Τyrannis enim mater est injustitia,
ν -ν - Χ/". - Α' -

ΧLvΙ. Συν τοισι δεινοίς αύξεται κλέος βρoτοίς.


Ιn arduis rebus crescit hominum gloria.
ΧLvΙΙ. Ο των γεωργών ηδονήν έχει βίος,
Leg. Χρή γάρ τύχα, μιν-, Ρor, Rep. Lib. VΙΙΙ. in fine. Α. Gellius
xr. Stobueus Τit. ΧΙ, ΙΙΙ. Μusg. ΧΙΙΙ. 18. Μusg.
xLI. Stobacus Τit. ΧΙ.ΙV. Μusg. Βarnes. in Fr. Αntigon. Plato, Stob.
Τhemistius et alii tribuunt hunc versum
xLΙΙ. Stobacus Τit. ΧLVΙ. Αpostolius Εuripidi, sed Αristides Τ. ΙΙ. p. 288. et
Χ. 94. Μusg. Gellius 1. 1. dieunt, esse ex Sophoclis
Ver, ult. apud Ηeath. - κακόν πάσχειν. Αjace Locro. Βeck.
Βeck. xLν. Stobacus Τit. ΧLΙΧ. sec, marg.
Leg. βωμό τροσίζει. Ρor. Εd. Gesner. Μιιτg.
xLΙΙΙ. Stobacus Τit. ΧLVΙΙΙ. Μusg. xLνι. Stobacus Τit. LΙ. Μusg.
Βarnes. Fr. Ρlisthen. Βeck, xLvΙΙ. Stobacus Τit. LVΙΙ. sec, marg.
xLιν. Stobacus Τit. ΧLVΙΙΙ. Ρlato de Εd. Gesner. Μusg. -
Ε' R Α G Μ Ε Ν Τ Α. 687

Ταις ελπίσιν ταλγεινά παραμυθούμενος,


Αgricolarum vita voluptatem praebet, dum tristia spe futurorum solatur.
* Α' ν 2) Ν Λ. \

xLvΙΙΙ. Οικοφθόρον γάρ άνδρα κωλύει γυνή


* \ "ν Υ Α' <Δ Α'

Εσθλή παραζευχθείσα και σώζει δόμους.


Virum enim, gui familiam perdit, prohibet uxor bona ei conjuncta et
servat domum.

ΧLΙΧ. Ου πάντες ούτε δυστυχούσιν εν γάμοις,


Ούτ' ευτυχούσιν συμφορά δ', ός αν τύχη
"ν <ν ζ.Χ "ν

Κακής γυναικός, ευτυχεί δ' εσθλής τυχών.


Νοn omnes aut infortunati sunt in nuptiis, aut fortunati. Calamitosus
est autem, qui inciderit in malam mulierem, felix, qui in bonam.
Ι. Μακάριος, όστις ευτυχεί γάμον λαβών
'Εσθλης γυναικός, ευτυχεί δ' ο μη λαβών.
Βeatus, qui conjugium uxoris bonae nactus est: felix vero et qui nullam
duxit.

Ι.Ι. Νεανίας γάρ όστις ών "Αρη στυγεί,


Κόμη μόνον και σάρκες, έργα δ' ουδαμού.
"Οράς τον ευτράπεζον, ώς ήδύς βίος,
2 / η

"Ο τ' όλβος έξωθεν τίς εστι πραγμάτων.


Αλλ' ουκ ένεστι στέφανος, ουδ' ευανδρία,
Ει μή τι και τολμώσι κινδύνου μέτα,
Οι γάρ πόνοι τίκτουσι την ευανδρίαν.
Η δ' ευλάβεια σκότον έχει καθ' Ελλάδα,
Το διαβιώναι μόνον αεί θηρωμένη,
Guisquis juvenis Μartem odit, coma solum et caro est, rem vero nusquam
habet. Videsne, vita eorum, φui laute coenant, quam suavis sit, et opu
lentia ut extra molestias posita sit? Αt nulla ibi corona est, nec forti
tudinis laus, nisi aliquid cum periculo audeant. Labores enim pariunt
virtutis famam. Αt cautio per Graeciam in tenebris versatur, nihil
aliud, quam vitam producere, satagens.
ΙΙΙ. Α. Εγώ παρέξω λέκτρα σοι καλώς έχειν.
Β. Δίκαιόν έστιν, οίσι συγγηράσομαι.
Α. Εgo curabo, ut conjux tibi bona sit. Β. ΑΕquum est, te ita facere,
quacum consenescere debeo.
ΙΙΙΙ. Δειναι μεν οργαι κυμάτων θαλασσίων.
xLvπα. Stobacus Τit. LΧVΙΙ. Μusg, ve, ut Grotius et Βarnes, Valck, p. 227.
xLIx. Stobacus Τit. LΧΙΧ. Μusg. legit - έξωθ' ιί τις - Βeck.
Ι. Stobacus Τit. LΧΙΧ. Μusg. Ι.ΙΙ. Stobacus Τit. LΧΧΙ. ex emenda
ΙΙ. Stobacus Τit. LΙ. Αthenaeus, p. tiοne Valckenaerii, p. 228. Μusg.
641. Μusg. Ver. 1. Ιn. Stob. Gesner. Εγώ γάς
Ver. 4. Ηeath. em. "Ο τ' όλβος ώς έξω έξω λέκτρα αυτοί, κ. ά. Grotius et Βarnes.
μιν εστιν πραγμάτων. " Οpesque quantum Εγώ γαρ α έχω (α 'χω Βarnes.) λέκτρα,
molestia omni expertes.'' Εt hunc praece- τάδε κ. ί. Βeck,
dentemque versum non capit interrogati
688 Ε U R ΙΡΙ ΙΟΙ S

Δειναι δε ποταμών, και πυρός θερμαι πνοαι,


ν \ Λ \ Ο" 5/. Λ.

Δεινόν δε πενία, δεινά δ' άλλα μυρία.


> y " ...ν. "/ "Μ Α " \ Α'

Αλλ' ουδέν ούτω δεινόν, ως γυνή, κακόν.


Ουδ' αν γένοιτο γράμμα τοιούτ' εν γραφή,
Ουδ' αν λόγος δείξειεν, ει δέ του θεών
Τόδ' έστι πλάσμα, δημιουργός ων κακών
Μέγιστος ίστω και βροτοσι δυσμενής,
Dirae quidem fluctuum marinorum irae sunt, dirae autem fluviorum, et
ignis halitus calidi. Dirum paupertas, et alia innumera dira sunt. Sed
nullum immanius malum est muliere Νequein pictura tale quidquam
pingi potest, neque oratio ulla exprimat. . Quod si deοrum aliquis mu
lierem finxit, opificem se malorum maximum esse sciat et hominibus
inimicum.
- - 2 ν "- - "

LIv. Μισώ γυναίκας, εκ δε πασών σε πλέον,


Ο ν y) , Χ/ Α' ν /

Ητις πονηρά τάργ' έχουσά (γ) ευ λέγεις.


Οdi mulieres, te vero prae omnibus, qua, cum improbe feceris, bene
loqui scis.
Ι.v. Μοχθούμεν άλλως θήλυ φρουρούντες γένος
"Ητις γαρ αυτή μή πέφυκεν ένδικος,
Τί δεί φυλάσσειν κάξαμαρτάνειν πλέον,
Frustra laboramus muliebre genus custodientes. Νam qua non ultro
proba fuerit, φuid juvat custodire, et magis peccare ?
ν. ν»". γι Α' " y y"

Ι.vΙ. Γυναικι δ' όλβος, αν πόσιν στέργoντ έχη.


Μulieris felicitas est, si a marito diligatur.
LvΙΙ. "Εστιν δε μήτηρ φιλότεκνος μάλλον πατρός,
Η μεν γαρ αυτής οίδεν όνθ’, ο δ' οίεται.
Μater autem liberos magis amat, ηuam pater. Ιlla enim suos esse scit,
hic opinatur.
y - » , γ " Α \ φ' " 1) Λ"

Ι.vΙΙΙ. 'Αλλ' ίστ', έμοι μεν ούτος ουκ έσται νόμος,


Το μή ού σε, μάτερ, προσφιλή νέμειναει,
Και του δικαίου, και τόκων των σών χάριν,
Στέργω δε τον φύσαντα των πάντων βροτών
Μάλισθ' ορίζω τούτο και συ μή φθόνει, "

Κείνου γάρ εξέβλαστον, ουδ' αν είς ανής


γ. \ "-

Γυναικός αυδήσειεν, αλλά του πατρός,


τπτ. Stobacus Τit. LΧΧΙΙΙ. Ρlanudes τιν. Stobacus Τiι. Ι.ΧΧΙV. Μusg.
Vit. ΑΕsopi. Μusg, Ινι. Stobacus Τit. LΧΧΙV. Μusg.
Ver. 1. Βarnes. Διινή μίν αλκή κ. θ.- LvΙΙ. Stobacus Τit. LΧΧVΙ. Μenan
V. 2. Δεινή - ποταμού. Ηeath. mavult dro tribuit, Εuripidi Εustathius in
Δεινοι δι τοταμοί - Βeck, Οdyss, p. 49. Εd. Βas. Μusg.
Ι.Ιν. Stobacus Τit. LΧΧΙΙΙ. Μusg. Ver. 2. Stob. - oι δεν υιον - Βeck.
Ηos versus e Μeleagro esse, docet cod. ΙντιI. Stobacus Τit. Ι.ΧΧΙΧ. Μusg.
Stob. Leid. v. Valck. D. p. 142. Βeck. Ver. 1. ίσθ' mavult Ηeath. . Βeck.
Ε' R. Α G ΜΕ Ν Τ Α. 689

Verum scitote, nunquam mihi iste mos erit, ut non te, Ο mater, semper
diligam, et justitiae causa et partus tui. Αmo autem genitorem om
nium mortalium maxime, aperte hoc dico, neque tu aegre feras. Αb
eo enim creatus sum' neque quisquam se muliere satum autumat, sed
a patre,

ΙΙΧ. Και των παλαιών πόλλ' έπη καλώς έχει,


Α" ν 2 \ Α" Α' -

Λόγος γαρ εσθλος φάρμακον φόβoυ βρoτοίς.


Εt multa veterum dicta recte se habent; nam oratio commoda remedium
timoris est hominibus.
ε Λ' « Α" -- Α' 2 \ Α'

Ι.Χ. Η φύσις εκάστω του γένους εστιν πατρίς.


Ι.ΧΙ. Ει τοις εν οίκω χρήμασιν λελείμμεθα,
Η δ' ευγένεια και το γενναίον μένει.
Εtsi pecuniae domi nos deficiunt, nobilitas autem et generis virtus
Ιmanent.

Ι.ΧΠ. Τον σον δε παίδα σωφρονούντ' επίσταμαι,


Χρηστοίς θ' ομιλούντ, ευσεβείν τ' ήσκηκότα.
-ν η{ "ν Α

Πώς oύν αν εκ τοιούδε σώματος κακός


Α' y 41 2 \ "ν Λ 9 «η Λ' Α'

- Γένοιτ' αν, ουδείς τούτό μ' αν πίθοι ποτέ.


Τuum vero filium novi modestum, et cum probis versari solitum, et pie
tatem coluisse, Quomodo igitur, qui tali ingenio fuit, malus evadat?
Νemo hoc mihi unquam persuaserit.
> Α" "/ ". τ- Α'

Ι.ΧΙΙΙ. Ού γαρ τις ουτω παιδας ευ παιδεύεται,


"Ωστ’ εκ πονηρών μή ου κακούς πεφυκέναι.
Νemo liberos ita sapienter instituat, quin mali evadant, qui ex improbis
nati sunt. -

Ι.ΧΙν. Χρυσού σε πλήθει, τoίσδε δ' ου χαίρειν χρεών.


Σκαιόν το πλουτείν, κάλλο μηδέν ειδέναι.
Α. Ρecuniae vi, non hisce, te delectari aequum est. Β. Τurpe est divitiis
abundare et nihil aliud scire.

Ι.Χν. "Οστις δε λύπας φησί πημαίνειν βροτούς,


Δεν δ' αγχονών τε, και πετρών ρίπτειν άπο,
* y "ν * Α 2. Α' και Ρ/

Ουκ εν σοφοίσιν έστιν, εύχέσθω δ ομως

*
"Απειρος είναι της νόσου ταύτης αει.
-

Ι.Ιχ. Stobacus Τit. LΧΧΧΙ. Μusg. Ι.xπI. Stobaeus Τit. ΧC. Μusg.
Lx. Stobaeus Τit. LΧΧΧVΙΙ. Ιnter- Βarnes. inter Fr. Αlcmaeon. habet.
pretis munus in me non recipio Μusg. Βeck.
Lxr. Stobacus Τit. LΧΧΧVΙΙΙ. Μusg. τ.xrv. Stobaeus Τit. ΧCΙΙΙ. Ρlutarch.
1.xu. Stobacus Τit. LΧΧΧVΙΙΙ. Ver- de Poét. Αudiend. p. 55. Εd. Steph.
sum primum dedi ex Ρiersoni [Ver, p. Μusg.
138.] emendatione.-V. 3. legendum Ver. 1. - τούσδε legit Valcken, p. 228.
forte γνώματος, vel cum Valckenaerio V. Βarnes. habet inter Fr, Dictyis Ηeath.
Cl. p. 227. σχήματος. Μusg. ν. 2. corrigίt Σκαιόν γι τλ. e Ρlut.
Ver. 1. Vulgo apud Stob. Τόσον δι παί- Βeck.
δας σωφρονούν επ Grot. dedit: Τούτων δί Lxv. Stobaeus Τit. ΧCΙΧ.-Ver. 2. de
πατίρα σωφρονούντ' ιπ. ΒεCk. di, ut a Ρiersono emendatus est Verisim.
69Ο Ε U R Ι Ρ ΙΙΟΙ S

Quisquis vero tristitiam ait hominibus damnosam esse, et suspendio opus


esse, et se a rupibus dejicere, inter sapientes non numerandus est. Ρre
cari tamen debet quisque, ne unquam aegritudinem experiatur.
Ι.ΧvΙ. Λύπαι γάρ ανθρώποισι τίκτουσιν νόσους,
Μαrores enim morbos pariunt hominibus,
Ι.ΧvΙΙ. Μέλλων τ' ιατρός, τη νόσω διδους χρόνον,
'Ιάσατ’ ήδη μάλλον, ή τεμών χρόα.
Εt medicus cunctabundus, morbo tempus concedens, aliquando melius
morbum sanavit, quam si cutim incidisset.
Ι.ΧvΙΙΙ. Ουχρή ποτ' ορθαίς εν τύχαις βεβηκότα
"Εξειν τον αυτόν δαίμον εισαεί δοκείν.
Ο γάρ θεός πως, ει θεόν σφε χgή καλείν,
Κάμνει ξυνών τα πολλά τοις αυτοίς αεί.
Θνητών δε θνητός όλβος οι δ' υπέρφρονες
Και τώ παρόντι τουπιον πιστούμενοι
Έλεγχoν έλαβον την τύχην, εν τω παθείν.
Νunquam oportet illum, cujus fortuna recta stet, existimare, se eadem
sorte semper usurum. Deus enim, siquidem Deus vocandus est, per
taesus esse solet, cum iisdem semper habitans. Μortalium autem mor
talis felicitas est, Superbi autem, et qui praesentia pro pignore futuro
rum habent, mala patientes ab ipsa fortuna arguuntur.
Ι.ΧΙΧ. Βέβαια δ' ουδείς θνητός ευτυχεί γεγώς.
Νulli mortalium constans est felicitas.

Ι.ΧΧ. Θνητος γαρ ών, και θνητα πείσεσθαι δόκει.


Θεού βίον ζήν αξιoίς, άνθρωπος ών;
Μortalis cum sis, mortalia pati exspecta. Νum dei vitam agere petis,
Ιnomo natus?

Ι.ΧΧΙ. Πέπoνθας, οια χάτεροι πολλοί βροτών.


Τάς γάρ παρούσας ουχί σώζοντες τύχας,
"Ωλοντ’ ερώντες μειζόνων αβουλία,
Ρassus es eadem, φuae et alii multi homines. Νοn enim praesenti fortu
na contenti, stultitia sua periere, majora expetentes.
LΧΧΙΙ. Ανδρών τόδ' εστίν ενδίκων τε και σοφών,
Καν τoίσι δεινούς μή τεθυμώσθαι θεοίς.
p. 140. Ιn quarto malim πάς pro της. ken. D. pag. 250.-V. 2. Ηeath. vult:
Μusg. "Ιάσατ' ήδη ν (i. e αν) μ. Βeck.
Ver. 2. vulgo: Δεν δ' αυτόν ορίων κ. π. Ι.xvΙπ. Stobacus Τit. CV. Μusg.
ρ. ά. in codd. Stob. Δεί δ' αν χρόνω τε-, Ι.x1x. Stobacus ibίd. Μusg.
Βeck. Ι.xx. Stobaeus Τit. CVΙΙΙ. Μusg.
ΙxvΙ. Stobacus Τit. ΧCΙΧ. Μusg. Βarnes. Fr. Αntigon. Βeck.
τxvΙΙ. Stobacus Τit. CΙΙ. habet μέλλοντ. Ι.xxΙ. Stobacus Τit, CVΙΙΙ. Μusg.
Μusg. Βarnes. Fr. Μelanipp. Βeck.
Lectionem Stob. defendi posse, se ta LxxΙΙ. Stobacus Τit. CVΙΙΙ. ΑΕschylo
men malle: Μίλλων γ' ι. - monet Valc tribuit Ρlutarch. Οp. Μor, p. 205. Εd.
Ε' R Α G ΜΕ Ν Τ Α. 691

Viros justos et sapientes decet etiam in summo infortunio non indignari


diis.

Ι.ΧΧΙΙΙ. Πτηνάς διώκεις, ώ τέκνον, τας ελπίδας,


Ουχ ή τύχη σε της τύχης δ' ουχ εις τρόπος,
Sequeris, Ο nate, spes aligeras.
Α' Α' γ Α Ν.» * Αν Λ' Α"

Ι.ΧΧΙv. Μήμοι προτείνων ελπίδ’ εξάγου δάκρυ.


Γένοιτό τ' αν πόλλ', ών δόκησις ουκ ένι.
Α. Νe mihi spem proponens lacrymas elice, Β. Μulta eveniant fortasse,
quae sperare non licet.
Ι.ΧΧv. Ουκ έστι λύπης άλλο φάρμακον βροτοις,
" 2 Ν Υ , "- ν Λ. Λ'

Ως ανδρός εσθλου και φίλου παραίνεσις.


"Οστις δε ταύτη τη νόσω ξυνών
Λ. (2
ανήρ2Α" ν

Μέθης ταράσσει, και γαληνίζει φρένα,


Πάραυτα δ' ήσθεις ύστερον στένει διπλά.
Νullum est aliud remedium doloris hominibus, quantum viri boni et
amici cohortatio, Sί φuis autem hoc morbo laborans, temulentia mi
ηuere conatur, etiamsi in praesentia delectatus animum tranquillus est,
duplum postea gemit.
Ι.ΧΧvΙ. Τηρείν μεν ετέρους οι γέροντες δυνάμεθα,
Ημείς δ' απολαβείν, ών έχουσιν οι νέοι.
Νos senes alios observare possumus, et memoria revocare, quaejunioribus
contingunt.
Ι.ΧΧVΙΙ. Μακρός γαρ αιων συμφοράς πολλάς έχει.
Longa enim aetas multas adfert calamitates.
τ, - Γ/ 9 Λ. Υ.» " - y)

Ι.xxvΙΙΙ."Ω γήρας, oίαν ελπίδ’ ηδονής έχεις;


ν "ν 1 ν Λ' » 2. Λ. "w-

Και πάς τις εις σε βούλετ' ανθρώπων μολείν


Λαβών δε πειραν, μεταμέλειαν λαμβάνει,
"Ως ουδέν έστι χείρον, ή γήρας βαρύ.
Ο senectus, qualem voluptatis spem prabes, et omnes homines ad te cu
piunt pervenire. Αt pα:nitet eum, quijam assecutus est, quippe nihil
gravius est longa senectute,

Steph. ubi vetus editio habet εναρίτων τε" Βarnes. retulit inter Fr. ex Ιnone
και σοφών, et in v. 2. Κάν τοί, κακoίσι, Ver. 4. Μίθης est correctio Valck. Οlim
Μusg. erat μεθ' ής, pro quo Grotius et Βarnes.
Ver. 1. Βarnes. Α. τάδ' ι. Valck. p. Μόνος-V. 5. pro πάραυτα δ' Valck. Ρ.
251. ΑΕschylea esse judicat, et mavult 178. cum C. Gesn. legit Παραντίχ. Βeck.
Ανδρών γάρ ι. Βeck, Ι.xxvΙ. Stobaeus Τit. CΧVΙ.-Ver, 2.
Ι.xxπι. Stobaeus Τit. CΧΙΙ.-Ver. 2.
Ιegendum forte Μνήμαι, τ'. Μusg.
mendosus videtur Μusg. Ver. 2. Grotius et Βarnes, reposue
Ι.xxπν. Stobacus Τit. CΧΙΙ. habet εξ runt -απολαύειν. perperam,judice Ηeath.
άδου. Μusg. Βeck.
Ρro εξάγου Grotius et Βarnes, dede
runt εξαίρου. Βeck. τxxvΙΙ. Stobacus Τit. CΧVΙΙ. Μusg.
Ι.xxv. Stobacus Τit. CΧΙV.-Ver. 4. LxxvΙΙΙ. Stobaeus Τit. CΧVΙΙ. sec.
reddidi, quasi esset : Μίθη παραιξεί, κάν emendationem Grotii e ΜSS. puto duc
- γαληνίζη φρίνα Πάραυτά γ' ήσθείς. Μusg. tam, Legerim praeterea βαθύ versu ult.
692 Ε U R ΙΡΙ ΙΟΙ S
- \ 2 " 1 Α'

Ι.ΧΧΙΧ. Ψυχής γάρ ουδέν εστι τιμιώτερον.


Νihil enim pretiosius est anima.
- Το \ " S) -. "Μ - -

Ι.ΧΧΧ. Το μή γενέσθαι κρείσσον, ή φύναι, βροτοίς.


Νon nasci hominibus, quam nasci, optabilius est. -

Ι.ΧΧΧΙ. Καίτοι ποτ', εί τιν εισιδοιμ ανά πτόλιν


ν -ν > ν Λ

Τυφλόν πρoηγητήρος εξηρτημένον,


2 -- -ν Υ Α'

Αδημονούντα συμφοραίς, ελοιδόρουν,


" \ Λ' 2 ν r/

Ως δειλός είη θάνατον εκποδών έχων.


Και νυν λόγοισι τοις εμος εναντίως 5

Πέπτωχ ο τλήμων ώ φιλόζωοι βροτοι,


- » "ν

Οι την επιστείχουσαν ημέραν ιδειν


- * " Χ/ -

. Ποθείτ, έχοντες μυρίων άχθος κακών.


Ούτως έρως βρoτοισιν έγκειται βίου
Το ζην γάρ ίσμεν του θανείν δ' απειρία 1Ο

Πάς τις φοβείται φώς λιπείν τόδ' ηλίου.


Εquidem olim, si quem in urbe hominem adspίcerem, cα-cum, duci ad
haerentem, infortunia impatienter ferentem, conviciari solebam, timi
dum esse, qui mortem non sibi consciret. Νunc autem in contrariam
a priori oratione partem peccavi miser. Ο vitae cupidi mortales, qui
posterum diem intueri cupitis, habentes onus infinitum malorum. Ιta
insitus est hominibus vitae amor, Vita quid sit, novimus: mortis vero
ignorantia quisque metuit lucem hanc solis relinquere,
Ι.ΧΧΧΙΙ. Ου πανταχού Φρύξ ειμι του ζήν ην ορώ .
Κρείσσον το μή ζην, χρησόμεθα τώ κρείττονι.
Νοn ubique Ρhryx sum. Si vita melius ease video non vivere, eo, φuod
melius est, utar.

Ι.ΧΧΧΙΙΙ. Θανών δ' αν είη μάλλον ευτυχέστερος,


"Η ζών το γάρ ζην μή καλώς μέγας πόνος,
Μortuus autem felicior fuerit, guam vivus. Vivere enim inhoneste
magnus labor est.
Ι.xxxιν. Τύμβω γαρ ουδείς πιστός ανθρώπων φίλος.
Νemo hominum sepulcro fidus amicus est.

pro βαρύ. Εd. Gesn. habet: οί, ουδέν έστι Ver. 3. Βarnes. Κακοδαίμονος ταί, σ. ιλ.
χείρον εν τω γήρα βαρύ. _Μusg. Salm. legebat: αδημονών ται, σ. et Valck.
Βarnes. retulit inter Fr, ex ΟΕnomao. ad Phα.n. 841. D. p. 251. ευδαιμονών ταις
" Βeck. σ. guod placebat Ηeathio-V. 4. Βarnes.
1.xxΙx. Stobacus Τit. CΧΧ. Μusg. εκ ποδών.-V. 8. idem Ποθούσ'. Βeck.
Legitur Αlcest. 312. Ρor. LxxxΙΙ. Stobacus Τit. CΧΧΙΙ. Εd.
τ.xxx. Stobaeus Τit. CΧΧΙ. Vide infra Gesn. Αpollodoro in Fidicine tribuit Εd.
Fragm. CΧLVΙΙΙ. Μusg. Grot. Μusg.
τ.xxxΙ. Stobacus Τit. CΧΧΙΙ. Εd. Ι.xxxιιι. Stobacus Τit. CΧΧΙΙ. Μusg.
Gesn. habet ν. 3. ά δαιμόνων ταις συμφο Ηi sunt versus Εuripid. Ηecub. 377.
εαίς, φuod ex conjectura emendavi, ut et s quod jam Ηeath, monuit., Βeck.
πόθον ν. 8. Μusg. Ι.xxxιν. Stobacus Τit. CΧΧVΙΙ. Μusg.
Ε' R Α G Μ Ε Ν Τ Α. 693

Ι.ΧΧΧv. Ως σκαιός ανήρ και ξένοισιν άξενος,


ν τ- "ν

Και μνημονεύων ουδέν, ών εχρήν φίλον, "

Quam inhumanus hic vir est, et hospitibus inhospitalis, et nullius rei


memor, quarum amicum reminisci decebat.
Ι.ΧΧΧVΙ. Σπάνιον άρ' ήν θανούσιν ασφαλείς φίλοι,
Κάνομόθεν ώσι το γάρ έχειν πλέον κρατεί
Της ευσεβείας ή δ' εν οφθαλμοίς χάρις
Απόλωλ', όταν τις εκ δόμων έλθη [νέκυς.Π
Rari utique sunt amici post mortem constantes, etiamsi ejusdem sangui
nis sint. Νam habendi amor plus, quam pietas, valet, et coram in
tuentium voluptas perit, cum quod e domo cadaver effertur.
Ι.ΧΧΧVΙΙ. Ουκ έστιν ευρείν βίον άλυπoν εν ουδενί.
Vita doloris expers nusquam inveniri potest.
Ι.ΧΧΧVΙΙΙ.Θράσει μεν ουδείς ουδέπω, πόνω δε, και
Γενναιότητι κάπιεικεία [τρόπων]
" Αρετην επεκτήσατο.
Ιmpudentia guidem nemo unquam, sed labore, et magnanimitate et
suavitate morum laudem adepti sunt innumeri.
Ι.ΧΧΧΙΧ. * * ξυμπεσόντων πραγμάτων άλλων ποτέ,
Εύξη τοιούτον άνδρα σοι παρεστάναι.
Fortuna diversa si aliquando inciderit, talem virum tibi praesto esse opta
bis.
Α' Α' \ " Α' \ Α"

Χα. Μητέρα κατέκτα την εμήν, βραχύς λόγος


Εκών εκούσαν, ή θέλουσαν ουχ έκών,
Μatrem meam interfecit? brevis quaestio est: num volentem volens, an
volentem ipse invitus?
Χατ. Ευς ο χρήζων.
Βonus est, cui bono esse libet.

xcΙΙ. Χαλεποί πόλεμοι γάρ αδελφών,


Αspera enim fratrum odia sunt.

τ.xxxv. Stobacus Τit. CΧΧVΙΙ. habet ri potest legendo ιτεκτήσαντο μυρίοι βροτών.
φίλον Μusg, Μusg.
Ηeath. pro φίλου νult φίλων legi. Βeck. Ηeath, ita exhibuit: - κάτιεικεία ρετην
Ι.xxxvΙ. Stobacus Τit. CΧΧVΙΙ. Ιn Εκτήσατ'. Βeck.
secundo versu infeliciter Grotio cessit τ.xxx1x. Ρlato Εpist. Ι. ad Dionysium.
emendatio. In ultimo νίκυς supplevi. Μusg.
Μusg. Βarnes, ab initio addidit Καί. Βeck.
Ver. 2. init. Grot. dedit Κάν μή θάνωσι xc. Αristoteles Εthic. Νicom. V. 9.
perperam. confer Ηeath. Valck, p. 237. Ιdem Εthic, Εudem. IV. 7. Μusg.
-V. ult. Scaliger supplevit θανών. ΒεCk. xcΙ. Αristoteles Ρolit. V. 9. habet εις.
Ι.xxxνια. Μelissa Ι. 72. Μusg. Μusg.
S. Μaxim. Τ. ΙΙ. p. 615. Combef Βeck. xcΙΙ. Αristot. Ρolit. VΙΙΙ. 7. Ρlutarch.
τxxxvπι. Μelissa ΙΙ. 71. [S. Μaxim. Οp Μor, pag. 855. Εd. Steph. Μusg.
Τ. ΙΙ. p. 634. Combef.] V. tertius supple Βarnes. in Fr, Ρhiloct. Βeck.
ΥoΙ. VΙΙ. Υy
694 Ε [J R ΙΡΙ ΙΟΙ S

xcΙΙΙ. Λόγον δίκαιον μισθόν αν λόγου φέροις,


Έργων δ' εκείνος έργ' ά [και] παρέσχετο.
Τu sermonem benevolum sermonis mercedem feres, ille vero factorum,
quae et praebuit, facta.

xcIv. "Ηκω δ' ύδατι χλωρώ περικλυ


ζόμενον προλιπούσ’ 'Ακροκόρινθον ί.
\ r" / 9 ΥΝ /

ερον όχθον, πόλιν Αφροδίτας.


Αdsum, relinquens vivis aquis undiquepulsatum Αcrocorinthum, sanctum
collem, urbem Veneris.

xcv. Ψύχος δε λεπτώ χρωτί πολεμιώτατον.


Frigus autem tenero corpori perniciosissimum.
ν "ν Α1 // \ ν Λ'

Χαντ. Προς ταύθ’ ό τι χρή και παλαμάσθω,


Και πάντ' επί μοι τεκταινέσθω,
ν ν τ- y , "- ν \ Λ

Το γαρ ευ μετ' εμού και το δίκαιον


Σύμμαχον έσται,
Κ' ου μή ποθ' αλώ κακά πράσσων.
Ρroinde quidvis moliatur, et omnes in me fraudes machinetur. Α meis
enim partibus stabunt aequum et justum, nec unquam deprehendar
mala patrasse,
ΧCVΙΙ. * * *
Μή μοι *
Λεπτών θίγγανε μύθων, ψυχά,
Τί περισσα φρονείς, ει μη μέλλεις
Σεμνύνεσθαι παρ' ομοίοις.
Νe mihi, Ο anime, subtiles sermones attingas, Quid singularia affectas?
nisi forte cupis te talibus venditare,
ΧCγΙΙΙ. * * τλησίμοχθοι, κούποθ' ήσυχοι δορί.
Laborum tolerantes, neque unquam hasta quiescentes.
ΧοΙΧ. Ζευς γάρ κακόν μεν Τρωσί, πημα δ' Ελλάδι
Θέλων γενέσθαι, ταύτ' εξούλευσεν πατήρ,
xcπι. Αristoteles Εthic. Εudem. VΙΙΙ. etiam λεττόχρωτι praefert cum Graev. ad
11. habet primo versu λόγου εισφίρης, alte Cic. 1. c. Βeck,
ro autem εκείνοις. Μusg. xcvΙ. Cicero Εpist. ad Αtt. VΙΙΙ. 8.
xcrv. Strabo, p. 579. Ρlutarch. Οp. Αristoph. Αcharn. v. 659. paullo aliter.
Μor, p. 1367. Εd. Steph. Αlter ex Suidas v. Αλωτόν. Πάem v. τσαλαμάσθαι.
altero suppletus duos anapasticos cum Clem. Αlex. p. 670. Εd. Ρar. Μusg.
parα.miaco praebebant. Μusg. xcvιI. Dionys. Ηalicarnass, Vol. ΙΙ.
Βarnes. in Fr Βelleroph. "Ηκω περί p. 8. Μusg.
κλυστον προλιπούσ’ "Ακρον Κόρινθον, Ιερ, ό, τ. Ιta disponi νult Valck, p. 248. Μήμ.
Α. Βeck. λ. θ. μ. Ψυχή (γε φίλη) τί σεξισσά φς. Εί
xcv. Cicero Εp. ad Fam. ΧVΙ. 8. μ. μ. Σεμνύνεσθαι π. ο. Βeck.
Μusg. xcvιπ. Ρolybius Ηist. V. 106. Μusg.
Βarnes. habet in fragm. e Scyriis ad Αb initio o addidit Βarnes. Βeck.
jecitque illis tribus versibus, qui apud Μ. xcrx. Strabo, p. 183. Εd. Ρar, habet
η. 1., non improbante Valck, p. 54. φui τάδ'. Μusg.
5
«

Ε' R Α G Μ Ε Ν Τ Α. 695

Ρater enim Jupiter Τrojanis excidium, Gracia damnum contingere


cupiens, hacc excogitavit.
C. Ναίειν Κελαινας εσχάτοις "Ιδης τόποις.
Ηabitare Celaenas in extremis Ιdae.

CΙ. Πάσχων ανέχου δρών γάρ έχαιρες.


Ρatiens malum tolera : facere enim gestiebas.
CΙΙ. Νόμος τον εχθρόν δράν, όπου λάβης, κακώς,
Μos est inimicum, ubi ceperis, malo afficere. -

cΙΙΙ. Εχθρόν κακώς δεάν ανδρός ηγούμαι μέρος,


Viri officium esse puto inimicos malo afficere.
ΟΙV.
Ουκ έστιν ουδέν χωρίς ανθρώποις θεού.
Νihil hominibus absque Deo contingit.
CV. Σώσαι γαρ, οπόταν τω Θεώ δοκή, [τινά],
Πολλάς προφάσεις δίδωσιν εις σωτηρίαν.
Quum Deo visum fuerit aliquem servare, multas ad salutem occasiones
praebet.
ΟVΙ» Σπουδάζομεν δε πόλλ' υπ' ελπίδων μάτην
Πόνους έχοντες,
Μulta autem frustra ob spem properamus, laborem subeuntes.
cvΙΙ. Κακός κακό γάρ συντέτηκεν ηδονή.
Μalus est; malo enim voluptate consociatur.
cvΙΙΙ. "Εχει τελευτην ήσπερ ούνεκ' εγένετο.
Finem obtinet cujus causa nascebatur.
CΙΧ. Πολλοίσι πολλήν, δις τοσοισδε πλείονα.
- Μultis amplam, duplo pluribus ampliorem.
CΧ. Ει δε θανείν θέμις, ώδε θανείν καλόν
Εις αρετήν καταλυσαμένους βίον.
Sin mori oportet, ita mori honestum, cum laude vitam exeuntes.

c, Strabo, p. 616. Εd. Ρar Μusg. τινά Grot. addidit explendi versus cau
Αpud Strab, pracedit - τάς διωνομασ sa. Βeck.
μίνας, guae etiam sunt verba Εurip., pro cvΙ. Τheophil. ad Αutol. Lib. Ι.
quibus Valck, in Ηippol. ν. 1056. legit Μusg.
τάς μεν ωνομασμένας. Βeck. Ρost έχοντες apud Αutol. additur ουδέν
cΙ. Τheophilus ad Αutolycum Lib. ειδότες. Grot. ita interpolavit: Σπ. δ
ΙΙ. Μusg. τoλλά βρoτοί, υπ' ελπίδων Μάτην π. έχ,
Βarnes. -ανάσχου, guod jam Η. cor ουδέν ειδότες. Βeck,
rexit. Βeck. cvΙΙ. Αristoteles Μagn. Μoral. ΙΙ. 11.
cu. Τheophil. ad Αutol. Lib. ΙΙ. Εth. Εudem. VΙΙΙ. 2. Μusg.
Μusg. cvπι. Αristot. Physic, Lib. ΙΙ. 2.
cΙΙΙ. Τheophil. ad Αutol. Lib. ΙΙ. Ιnterpres Graccus in locum. Μusg.
Μusg. crx. Ρlutarch. in Solone, p. 165, Εd.
cΙν. Τheophil. ad Αutol. Lib. Ι. Steph. Μusg.
Μusg. Ρraecedit-χώραν κεκτημένω, φuae sunt
εν. Τheophil. ad Αutol. Lib. Ι. Μusg. Ρlut. verba. Ιeck.
Υ και 2
696 Ε U R. Ι Ρ ΙΙΟΙ S

cΧΙ. Μισώ σοφιστήν, όστις ουδ' αυτό σοφός.


Οdi sapientem, gui sibi ipsi non sapit.
η Λ' »! 2. Λ'

CΧΙΙ. Αμφίπολος "Αρεος ανιέρου.


Μinister Μartis nefasti,

cΧΙΙΙ. * * * * * " φίλων


Πειραν λαβείν ου σμικρόν [ως ορώ] κακόν.
Αmicos experiri non leve malum est.
ΟΧΙV. Κήτος θοάζον εξ Ατλαντικής αλός,
Cete ex Αtlantico mari properans.
ΟΧV, Πολλαισι μορφαίς οι θεοί σοφισμάτων
Σφάλλουσιν ημάς κρείσσονες πεφυκότες.
Dii, guibus natura praestantior est, multis astutiarum generibus nos
decipiunt.
ΟΧVΙ.
Τίς δ' εστί δούλος, του θανείν άφροντις ών.
Quis autem servus est, mortem contemmens?
ΟΧVΙΙ. Τιμάν τ' αντέτασθε, πλούτω δ' αρεταν κατεργά
σασθαι δοκείτ', εν εσθλοις δε καθήσεσθ' άνολβοι.
Ηonorem amplum geritis, et divitiis virtutem oppressisse videmini, inter
bonos vero neglectijacebitis.
CΧVΙΙΙ. * * "Αλλ' επ' άλλη φάρμακον κείται νόσω,
Λυπουμένω μεν μύθος ευμενής φίλων,
"Αγαν δε μωραίνoντι νουθετήματα.
Αliud alii morbo constitutum est remedium. Μαrenti φuidem sermo
amicorum consolatorius, et stulte admodum se gerenti, reprehensio.
CΧ1Χ. Φεύ τoίσι γενναίοισιν ως άπαν καλόν,
Ρapae, ut bene natis omnia honesta adsunt.

cx. Ρlutarch, in Μarcello, p. 578. Εd. cxv. Ρlutarch. Οp. Μοr. p, 55, et p,
Steph. Ιdem Οp. Μor, p. 42. Μusg. 765. Εd. Steph. Μusg.
Ρraemittitur versus hic: Σώζεσθαι νι Ιn Stob. Grot. Τ. ΙΙΙ. tribuitur fr.
κώντας άριστον (άριστόν γ' em. Ηeath.)- Μenandro. Βeck.
Ver. 2. Βarnes, καταδυσαμένους. Ιdem cχνι. Ρlut. Οp. Μor, p. 59, et p. 185.
paullo inferius hos tres versus in duo Εd. Steph. Μusg.
trochaicos, quorum metrum laborat, rede cχντι. Ρlutarch. Οp. Μοr. p, 63. Εd.
git. Βeck. Steph. Μusg.
σχΙ. Ρlutarch, in Αlexandro, p. 1275. Βarnes. hos versus ita edidit : - Τιμάν
Εd. Steph. Ιdem Οp. Μor, p. 2ο67. τι τετάσθαι, Πλ.- κατεργάσασθαι Δοκιίτ,
Μusg. &c. Ηeath. ita constituit: Τιμάν τι πε
Cic. Εpp. 7. 6. laudare videtur velut πάσθαι, Πλ. τ' αρ. κ. Δοκείτ' ε. ε. δ. Καθ.
Θx Εurip. Μedea, sed memoriam eum ά. Βeck.
fefellisse arbitratur Ηeath. Βeck. cxvπι. Ρlutarch. Οp. Μor, p. 120, et
cxΙΙ. Ρlutarchus in Αntonio, p. 1750. p. 177. Εd. Steph. Μusg.
Εd. Steph. Μusg. Ρrimum v. ita supplet Grot. Και άλλ'
cxΙΙΙ. Ρlutarchus in Fab. Μaxim, p. - Βarnes. ed. "Αλλη μεν άλλο - Ηeath.
335. Εd. Steph. Μusg. "Ωστ' άλλ' ε. ά.-V. 3. Βarnes, μωραί
cxιν. Ρlutarch. Οp, Μοr. p, 38. Εd. νoυσι. Βeck,
Steph. Μusg.
Ε' R Α G Μ Ε Ν Τ Α. 697

cΧΧ. "Οστις δ' ανάγκη συγκεχώρηκεν βροτών,


Σοφός παρ' ημίν και τα θεί' επίσταται.
Quicunque autem homo necessitati cedit, sapiens nobis videtur, et rerum
divinarum intelligens.
cΧΧΙ. Τα προσπεσόντα δ' όστις ευ φέρει βροτών,
"Αριστος είναι, σωφρονείν τ' εμοί δοκεί.
Quicunque autem homo accidentia bene fert, optimus mihi et sana
mente praeditus videtur.
ΟΧΧΙΙ.
"Ο βίος γαρ όνομ' έχει, πόνος δ' έργω πέλει.
Vitae quidem nomen habet, revera labor est.
CΧΧΙΙΙ.
Είης μοι μετρία [Κύπρις,]
Είης, μηδ' απολείποις,
Sis mihi moderata, Ο Venus, sis, neque deficias.
ΟΧΧΙV,
** των καλών [τοι] και το μετόπωρον καλόν.
Ρulchrorum etiam serotina pulchra sunt.
cΧΧv. Αλλ' ανοιστέος λόγος, :
Sed differendus est sermo.

ΟΧΧVΙ.
Εκάτης άγαλμα φωσφόρου κύων έση.
Canis eris, Ηecatae luciferae sacra.

cΧΧVΙΙ. Ο δ' άρτι θάλλων σάρκα, διοπετής όπως


2. \ και / "ν 3 y \ y 3Α/

Αστήρ απέσβη, πνεύμ αφεις εις αιθέρα.


Ιlle autem nuper corpore vegetus, velut stella a cα-lo cadens exstinctus
est, spiritum in aethera efhans.
cΧΧVΙΙΙ. Μάντις δ' άριστος, όστις εικάζει καλώς.
Οptimus vates est, φui bene conjicit.
cΧΧΙΧ. * * των άγαν γάρ άπτεται Α'

Θεός, τα μικρά δ' εις τύχην ανείς εά.


Εminentia administrat Deus, tenuia fortuna permittit.

cx1x. Ρlutarch. Οp. Μor, p. 146. cxxrv. Ρlutarch. Οp. Μοr. p, 508. et
Confer Danaen, Fragm. ΙΙ. Μusg. p. 1571. Εd. Steph. Μusg.
cxx. Ρlutarch. Οp. Μor, p. 203. Εd. cxxv. Ρlutarch. Οp Μor, p. 694. et p.
Steph. Simplic. in Εpictet. Εnchir, cap. 765. Εd. Steph. Desumtum suspicor ex
ult. Μusg. Ιph. Αul. 870. Μusg.
Βarnes. - συγκεχώρηται. Βeck. cxxvΙ. Ρlutarch. Οp. Μοr. p 676.
cxxΙ. Ρlutarch. Οp. Μor, p. 205. Εd. habet εσσίν. Μusg.
Steph. Conf. Μelanip. ΧVΙ. Μusg. cxxνιI. Ρlutarch. Οp. Μor, p. 740, et
Ηeath, putat, esse tantum variam lec p. 2001. Εd. Steph. Μusg.
tionem fragm. e Μenal. Βeck, Grot. et Βarnes. adjecerunt versum :
cxxπ. Ρlut. Οp. Μor, p. 208. Εd. Νεκρόν δε σώμα, κάν μίμημα δαιμόνων, ex
Steph. Μusg. verbis Ρlutarchi, non Εuripidis: Μικρον
cxxΙΙΙ. Ρlut. Οp. Μοr. 229. Εd. δ. σ. και μ. δ. vid. Valck, p. 56. ss, qui
Steph. Μusg. pro μικρόν legit μιαρόν. Βeck.
Αpud Ηeath. est- μέτριος - Valck. cxxviΙΙ. Ρlutarch. Οp. Μor, p. 768.
Ρ. 242. putabat, ab Εurip, esse - μετρία Εd. Steph. Μusg.
θιός αιεί -, Βeck,
Υy 5
698 ΕU R Ι Ρ Ι D ΙS

cΧΧΧ. Ακόλαστα πάντη γίνεται δούλων τέκνα.


Ιntemperantes omnino sunt servorum nati.
cΧΧΧΙ. ** σιωπή τους σοφούς απόκρισις.
Silentium sapientibus pro responso est.
cΧΧΧΙΙ. Ει δ' ήσαν ανθρώποισινώνητοι λόγοι,
Ουδείς αν αυτόν ευ λέγειν εξούλετο,
Νυν δ', εκ βαθείας γάρ πάρεστιν αιθέρος
Λαβείν αμισθί, πάς τις ήδεται λέγων
Τά τ' όντα και μή ζημίαν γαρ ουκ έχει.
Οιuod si verba hominibus emenda essent, nemo seipsum praedicare vellet.
Νunc autem, ex alto enim aethere gratis accipere licet, φuisque et vera
et falsa de se loqui gestit, nullum enim dispendium est.
cΧΧΧΙΙΙ. Τα των τεκόντων σφάλματ’ εις τους εκγόνους
Οι θεοί τρέπουσιν,
Ρatrum peccata posteris eorum imputant Dii.
cΧΧΧιν. Ου βούλομαι πλουτούντι δωρείσθαι πένης,
Μή μ' άφρονα κρίνης, ή διδους αιτείν δοκώ.
Νolo diviti donum dare pauper ipse, ne vel me stolidum putes, vel
donando mendicare videar.

cxxxv. Οίνος περάσας πνευμόνων διαρροάς,


Vinum pervadens pulmonum canales,
cΧΧΧVΙ. Αβέλτεροι δ' όσοι γε την σωτηρίαν
9" 2. Θ. -
η: Α'
# ή:
Οίκοι παρ' αυτών σχόντες
"Αλλην θέλουσιν εισαγώγιμον λαβείν.
Εxcordes sunt, qui salutem domi et in seipsis adepti, aliam adscititiam
habere cupiunt.
cΧΧΧVΙΙ. Πολλούς δε βροντής πνεύμ άναιμον ώλεσε.
Μultos autem aura fulminis sine vulnere occidit.

cxx1x. Ρlutarch. Οp. Μor, p. 824, et verba, nemo se oratoria facultate prae
p. 1452. Εd. Steph. Μusg. stantem esse vellet.''-Ver. 4. Βarnes.
"
Αpud Ρlut. de Ira Cohib, p. 464. λέγειν. Βeck.
αφείς εά, quod Ηeath. praefert. Βeck. cxxxΙΙΙ. Ρlutarch. Οp. Μor, p. 987.
cxxx. Ρlutarch. Οp. Μor, p. 934. et p. 998. Εd. Steph. Μusg.
Εd. Steph, Μalim πάντα. Μusg. cxxxrv. Ρlut. Οp. Μor, p. 684. Εd.
Βarnes. Ακόλασθ' ομιλεί γίν. - guod Steph. Μusg.
probat Ηeath. Βeck. Βarnes. in Fr. Αrchelai. Βeck.
cxxxΙ. Ρlutarch. Οp. Μor, p. 945. αxxxv. Ρlut. Οp. Μor, p. 1244. Εd.
Εd. Steph. Μusg. Steph. Μacr, Sat. VΙΙ. 15. Μusg.
Ηeath. versum ita supplet ! Η γάρ cxxxvπ. Ρlutarch. Οp. Μor, p. 1269.
σιωπή τους σοφοί, απόκρισις. Βeck, Εd. Steph. ultimum duntaxat versum
cxxxΙΙ. Ρlutarch. Οp. Μοr. p. 956. suis numeris absolutum praebet. Μusg.
Εd. Steph. Μusg. oxxxνιτ. Ρlutarch. Οp. Μor, p. 1184.
Versus priores ita vertit Ηeath. : " Si Εd. Steph. Μusg.
autem pretio compararentur hominibus
Ε' R Α GΜ Ε Ν Τ Α. 699

cΧΧΧVΙΙΙ. Ο πετόμενος ιερόν ανά Διός αιθέρα γοργοφόνος,


Gorgonis interfector per sacrum Jovis aethera volans.
cΧΧΧΙΧ. Πλούτω χλιδώσα, θνητα δή, γύναι, φρονείς,
Divitiis affluens sensus humanos habes, Ο mulier?

cΧL. Είθ' ήν άφωνον σπέρμα δύστηνον βροτών.


Utinam mutum esset hominum genus miserum.
cΧLΙ. Τέκτων γάρ ών έπραττες ου ξυλουργικά,
Faber cum esses, tractasti non fabrilia.

cΧLΙΙ. Ο της τύχης παίς κλήρος, επί τούτω ταγείς.


Fortunae proles, sors, hoc mandatum habens.

exLπι. Θέρους τεχειμωνός τε μήνας τέσσαρας,


Φίλης τ' οπώρας διπτύχους, ήρός τ' ίσους.
Quatuor menses aestatis et hyemis, suavis autumni duos, veris totidem.
cΧLIv. Αλλ' έστιν [έστιν], εί τις εγγελά λόγω,
Ζευς και θεοί βρότεια λεύσσοντες πάθη.
Εst autem, est, utcunque dictum aliquis deriserit, Jupiter et Dii homi
num miserias adspicientes.
cΧΙV. * * *
Ου Κύπρις μόνον,
Αλλ' έστι πολλών ονομάτων επώνυμος.
Έστιν μεν άδης, έστι δ' άφθιτος βία,
Jr ν Α' Α'

Εστιν δε λύσσα μαινάς.


Νon Venus tantum, sed multa praeterea nomina habet; est quidem
Οrcus, est vis divina, est furor Βacchicus.

cΧLvΙ. Θεόν δε ποίον, ειπέ μοι, νοητέον;


Τον πάνθ' ορώντα, κ' αυτόν ουχ ορώμενον.
Α. Deum autem, dic mihi, φualem existimare oportet? Β. Clai cuncta
cernit, cum ipse non cernatur.
cΧLVΙΙ. Κρέασι βοείοις χλωρά σύκ' επήσθιεν,
"Αμουσ’ υλακτών, ώστε βαρβάρω μαθειν.
cxxxντιΙ. Ρlutarch. Οp. Μor, p. 1331. cxLIv. Ρlutarch. Οp. Μor, p. 1911.
Εd. Steph. Μusg. Εd. Steph. Μusg.
cxxxΙx. Ρlutarch. Οp. Μor, p. 1544. Βarnes. Αλλ' έστιν, έστι, κάν - apud
Εd. Steph. Μusg. Ρlutarch. est, teste Ηeath., Εστιν γάρ,
cxΙ. Ρlutarch. Οp. Μor, p. 1455. Εd. εστιν - Βeck.
Steph. Μusg. cxLν. Ρlutarch. Οp. Μor, p. 1547.
Αpud Ρlutarch. δυστήνων. Βeck. Εd. Steph. Sophocli tribuit Stobacus Τit.
cxLΙ. Ρlutarch. Οp. Μor, p. 1454. Εd. LΧΙΙΙ. ubi plura. Μusg.
Steph. Μusg. cxLvΙ. Clem. Αlex. p, 45. Εd. Ρar.
σxLπ. Ρlutarch. Οp. Μor, p. 1777. Just. Μartyr Philemoni tribuit, Μusg.
Εd. Steph. Μusg. cxιντι. Clem. Αlexandr, p. 5Ο. Εd.
cxLΙΙΙ. Ρlutarch. Οp. Μor, p. 1891. Ρar. De Ηercule sermo est. Αthenaeus,
Εd. Steph. Ρriorem versum alicubi, ut Ρ. 276. Μusg.
dedi, emendatum legi. Μusg. Ιn Clem. Cohort. ad gentes, Ρ. 22.
Υy 4
7ΟΟ Ε U R Ι Ρ ΙΙΟΙ S

Ρost carnes bubulas ficus virides comedit, inepta latrans, quae velbarbarus
talia esse intelligeret.
\ \ Α' "w ηι "- Α'

cΧLvΙΙΙ. Το μή γενέσθαι κρείττον, ή φύναι, βροτούς.


Έπειτα παίδας συν πικραίς αλγηδόσι
Α' Υ y 41 \ y/ Α"

Τίκτω τεκούσα δ', ήν μεν άφρονας τέκω,


Α' Α' 2 "ν

Στένω ματαίως εισορώσα μεν κακούς,


Χρηστους δ' απολέσασ', ήν δε και σεσωσμένους,
Τήκω τάλαιναν καρδίαν ορρωδία.
Τί τούτο δή το χρηστόν, ουκ αρκεί μίαν
Ψυχήν απολύειν, κάπί τηδ' έχειν πόνους,
Νon nasci melius est mortalibus, quam masci. Deinde liberos cum acerbis
doloribus pario, pariens vero, si bene a natura dotatos edidero, gemo,
sententia mutata, videns quidem improbos, pios vero perdens; vel, sί
sospites fuerint, miseram mentem sollicitudine exedo. Quid hic
optabile est? Νonne sufficit unam animam regere, et pro hac curam
sentire?

cΧLΙΧ. * * Εμοί γε νυν τε, και πάλαι δοκείν,


Παίδας φυτεύεινούποτ' ανθρώπους έχρήν,
Πόνους ορώντας εις όσους φυτεύομεν.
Ut mihi sane nunc et olim visum, nunquam homines liberos procreare
oportuit, videntes, in quantos labores procreamus,
cL. "Ω δυστυχεί φυς, και κακώς πεπραγέναι,
γ) " Α' ν \ Υ Α'

Ανθρωπος
'Εκ λί) εγένου,
β όθεκαι το δυστυχές
y" 2
βίου "/ Χ/

είθεν έλαβες, όθεν άπασιν ήρξατο


Τρέφειν όδ' αιθήρ, ενδιδούς θνητοίς πνοάς.
Μή νύν τα θνητά θνητός ών αγνωμόνει.
Ο nate in sortem adversam, et ad mala patienda, homo es, et vitae infor
tunia inde cepisti, unde omnibus primum suppeditavit, mortalibus
halitus inspirans, Νon ergo, mortalis cum sis, mortalia impatienter feras.

Commel. p, 65, Ρott. fragmentum, ita videtur ποιμαίνειν. Ηesychius: τολείν, νέ


disponit et emendat Scaliger: μιιν, βόσκειν. Vide supra Fragm. LΧΧΧ.
Μusg.
Πώς γάς ουχί, ος εστιώμενος Ver. 3. Βarnes, - αν μεν άφρ. τ.-
Τoίσι κgίασι χλωρά σύκ' ετήσθιεν V. 5. Grot. conjecit-ει δε και σεσωσμέ
"Αμουσ' ύλακτών, ώστε βας βάζω μαθιίν. νοι, φuod Ηeath. probat.-V. 7. Ιdem et
Βeck. Βarnes. scripserunt Τί ταυτί - contra
metrum, judice Ηeath.-V. ult. πολεύειν
cxLνιιι. Clem. Αlexand. p. 455. Εd. est conj. Grot. quam Βarnes, jam recepit.
Ρar, ubi inter plura anonymi, sed ejus Ηeath. νult απολαύειν. Βeck.
dem auctoris fragmenta, unum habet ex cxLIx. Clem. Αlexandr, p. 435. Εd.
Ιph, in Αulide, aliud vero ex Supplicibus Ρar. Μusg.
desumtum. Ρlura hic satis obscura sunt. Grot. et Βarnes. addiderunt: Αλλ' ώς,
Ρrimum non bene cohacret secundus ver et scripserunt δοκείν. Βeck.
sus cum praecedenti.-Ver. 3. et 4. Red cL. Clem. Αlexandr, p. 455. Εd. Ρar.
didi, quasi esset: τεκεύσα δ', ήν μεν ευφυείς Ιnabet primo versu o et πετραχίναι, ultimo
τέκω, Στένω μεταγνούσ'.-V. 5. Legendum autcm oύν. Μusg.
Ρuto σεσωσμένοι, subaudito ώσιν.-V. ult. Ver, 3. Βarnes. άπαντας ή. Valck. p.
Νon displicet Valckenaerii V. Cl. conjec. 248. corrigit άπαντ' ενήρξατο,-V. 5.
tura legentis πολιύειν, guod mihi valere Βarnes, Μήτοι τ. θν, Βeck,
Ε' R Α G Μ Ε Ν Τ Α. 7Ο1

cLI. Ουδεμίαν ώνησε κάλλος εις πόσιν ξυνάoρον,


Η ρετή δ’ ώνησε πολλάς πάσα γαρ καλή γυνή,
"Ητις ανδρι συντέτηκε, σωφρονείν τ' επίσταται.
- / 2 - Λ' 11 Σ 7. Α"

Πρώτα μέν γε ταύθ' υπάρχει καν άμορφος ή πόσις,


Χρή δοκείν εύμορφον είναι τη γενούν κεκτημένη, 5
Ου γαρ οφθαλμός το Ιταύτα] κρίνον εστίν, αλλά νούς.
CLΙΙ. Ευ λέγειν δ', ότ’ άν τι λέξη, χρή δοκέιν, κάν μη λέγη.
2
Κάκπονείν,, ά ν τώ ξυνόντι
«τ ί δ ν s"
προς χάριν μέλλη λέγειν.
Λ αν Λ' Α'

Ηδυ δ', ήν κακόν τι πράξη, συσκυθρωπάζειν πόσει


ΙΟ
"Αλοχον, εν κοινώ τε λύπης ήδονής τ' έχειν μέρος,
Σοί δ' έγωγε και νοσούντι συννοσούσ’ ανέξομαι,
Και κακών των σών συνoίσω, κ' ουδεν έσται μοι πικρόν,
"- - Λ "ν y

Μετά γάρ [εσθλών] των φίλων [γε δυστυχεί άπαντ' αεί]


"ν Λ. Α \ \ Λ Σ «Ν

Ευτυχείν τε χρή, τί γάρ δή το φίλον άλλο, πλην τόδε;


Νeminem unquam uxorem pulchritudo apud maritum juvit, virtus autem
multas juvit. Οmnis enim mulier, pulchra est, quacunque viro
animum conglutimatum habet, et castitatem colit. Ηarc utique prae
cipua sunt: etiamsi maritus deformis sit, formosum eum videri oportet
mulieri sapienti. Νοn enim oculus talia dijudicat, sed mens. Οportet
et, quum aliquid dixerit, recte eum loqui existimare, licet id aliter sit,
et diligenter exquirere, quae dicere possit marito placitura. Gratum
quoque est, si quid ipsi adversum ceciderit, faminam una cum marito
contristari, et mαrorem aeque ac laetitiam partiri. Ιpsa vero tecum
pariter aegrοtabo aegrotante, et malorum tuorum particeps ero, nec
quidquam mihi amarum erit. Νam cum amicis virtute praeditis eadem
semper et bona et mala experiri oportet. Quid enim aliud amicitia
est, nisi hoc 2

cLΙΙΙ. "Ολβιος, όστις της ιστορίας


Έσχε μάθησιν, μήτε πολιτών
Επί πημοσύνη, μήτ' εις αδίκους
cLr. Ver. 3. Scaliger (in ed. Comm. Αpud Clem. - το κρίνειν - Βarnes, duce
p. 225.) corrigit: ή τ' ανδρι συντίτηκε, et Grot. ita explevit - Το (μορφήν) κρίνύν
ν. 6. το κρίνόν εστι pro το κρίνιιν. Βeck, εστιν, αλλ' (ό) νού, Valck, ad Phαn.
cLπ. Clem. Αlexandr, p. 524. Εd. 557. et D. 1. 1. το κρίνόν εστ, αλλά νούς,
Ρar, Versu secundo dedi καλή pro αγα γύναι.-V. 7, 8. Ρraecedenti fr. addidit
θή, sensu, ut mihi quidem videbatur, pos Βarnes.-V. 7. Βarnes, ότ’ αντιλίξη,
tulante.-Ver. 3. Αddidi σ'.-V. 4. ταύθ' Valck. ad Phα.n. 1642, όταν τι λίξη.-
pro τoυθ' dedi-V. 6. κρίνον pro κρίνειν.- V. 8. Βarnes. Κάπορεί άν τό ξ,- φuod
V. 7. ευ λέγειν pro ευλογείν.-V. 10. τε Μusgr, dedit, est e conject. Valck. 1. Ι. et
λύσης pro λύτη, τι.-V. 12. έσται pro ιστι, Ηeath.-V. 12. s. Βarnes. - ανοίσω και
-V. 14. ευτυχείν τε pro ευτυχεί τι. γαρ ουδέν εστί μοι Πικρον, ό παρά σού φορήσω
- Μusg. (Grot, oύπερ σού φ.) δυστυχεί μετά των
Ver. 2. Valck, p. 244. corrigit- γ' φίλων - Valck. Γiatr, p. 244. ita: Και
ανησε -αγαθή (sic Βarnes) γυνή.-V. 3. κακών τών σών συνoίσειν ουδέν εστί μοι πικρόν,
τ', φuod apud Βarnes, deerat, addidit Κάν (τε) ταΐσι συμφοραίς (δυστυχεί») μετά
Ηeath. Valck. malebat γ' επίστ.-V. 4. των φίλων, &c. ΒεCk.
Βarnes. Πρ. μεν γαρ τούθ' (τούθ' etiam cLμιI. Clem. Αlexandr. p, 556. Εd.
Valck.)-ήν (ή corr, Ηeath.) π.-V. 6. Ρar, Τhemistius Οrat. VΙΙ. Ρollux,
7Ο2 Ε U R ΙΡΙ ΙΟΙ S

Πράξεις ορμών,
Αλλ' αθανάτου καθορών φύσεως
Κόσμον αγήρω, πή τε συνέστη.
Τοις γε τοιούτοις ουδέποτ’ αισχρών
Έργων μελέτημα προσίζει.
Felix, φui terrae scientiam institutionem habuit, nec in civium suorum
detrimentum, nee ad facinora injusta properans, sed naturae immortalis
non senescentem ornatum contemplans, et quomodo compactus fuit.
Τalibus utique nunquam adhaerescit rerum turpium studium.
ΟΙ.ΙV. Χρύσεαι δήμοι πτέρυγες περί νώτω και
Α Λ' " Λ' Λ' " Λ - Α" Α"

Τα Σειρήνων εροεντα πέδιλα άξμόζεται βάσομαι


Τ' ες αιθέρα πολύν αερθείς, Ζηνι προσμίξων.
Αureae mihi pennae circa tergum et Sirenum venusta talaria apιentur:
iboque in immensum aethera sublatus, Jovem conventurus.
CΙ,V, Σοί, τώ πάντων μεδέοντι, χοήν
Πέλανόν τε φέρω, Ζευς, είτ' Αΐδης,
2 / Λ. ν /

Ονομαζόμενος στέργεις συ δέ μοι


Θυσίαν άπυρον παγκαρπείας
5
Δέξαι πλήρη προχυθείσαν.
Συ γαρ έντε Θεοίς τοις ουρανίδας
Σκήπτρον το Διός μεταχειρίζων,
Χθονίων θ' Αίδη μετέχεις αρχής,
Πέμψον μεν φώς ψυχάς, ανέρων
Τοις βουλομένοις άθλους προμαθείν,
Πόθεν έβλαστον, τίς ρίζα κακών,
Τίνα δει μακάρων εκθυσαμένους
Ευρείν μόχθων ανάπαυλαν.
Τibi, cuncta regenti, libationem et placentam fero, sive tu Jupiter, sive
Οrcus, vocari gestis: Τu vero mihi accipe sacrificium sine igne omni

Lib. ΙΙ. sect. 14. Versu primo vere 1. Ι. legit- ούτε πολ. επί πημοσύνας Ούτ'
corrigit Valckenaerius V. Cl. γής. Μihi ε. α. πράξια, ο - Α. α. κ φύσιος Κ. αγή
et ιστορίας in ιστορίαν mutandum videtur. ραον, Βeck.
-V. 6. Εjusdem viri doctissimi exem cLIv, Clem. Αlexandr, p. 543. Εd.
plo resecui, και όπη και όπως... Εx Μe Ρar Ρlut. Οp Μor, p. 1408. Ρro ας
lanippa desumtum crediderim. Μusg. μόζεται malim αρμόζοιτο, Μusg.
Ver, 5. Βarnes. Επί τημοσύνας ex Βarnes. ordinat et legit ita: Χρ. δέ μοι
conj. Scal. et Τhemistio 1. 1. Piersonus - Και τα - πτερόεντα π. Αρμ. β. δ' ες α.
Ver, p. 128. Επί πημοσύνην corrigit.- τ. Αερθεί, Ζανί π. Ultima sic constituit
V. 4. ss. Ιta Βarnes. πρ. δ. αλλ' αθ. Ηeath. Αρμόζεται. β. δ' ες Αιθέρα π. α.
Καθορ. φύσ, κόσμ. αγ. Πή τε συνέστη, και - quorum versuum prior est periodus,
ότη και όπως pro ultimis Ηeath, mavult alter asynartetus ex penthimemeri ana
-χώπη χώσως.-V. 7. Βarnes. Τοϊσδε - paest. et trochaica. Βeck.
Valck, p. 26. ita dispσsuit anapaestos:- cLν. Clem. Αlexandr, p. 581. Εd.
"Ολβιος - Γής ιστ.- Μήτε - Μήτ' - Αλλ' Ρar. habet ν. 4. άπορον, ν. 5. προχυτίαν.
- Κόσμον - Τοί; -"Εργων, Τhemistius -V. 8. legerim μετέχων άρχεις.-V. 10.
Ε' R Α G ΜΕ Ν Τ Α. '7Ο3

genorum fructuum non parce oblatum. Τu enim, inter Deos coolestes


sceptrum Jovis tractans, et infera cum Οrco partiens, regnas, Μitte
Ο lucem mentis, iis, qui cupiunt, antequam patiantur, discere, unde
orta sunt mala, quae eorum radix est , φuem immortalium placantes
invenire licet molestiarum finem.

cLvΙ. Ποιος δ' αν οίκος, τεκτόνων πλασθείς ύπο,


Δέμας το θείον περιβάλοι τοίχων πτυχαίς;
Quaenam vero domus a fabris ficta Dei numen murorum ambitu
contineat?

cLVΙΙ. Κακόν γυναίκα προς νέον ζεύξαι γραίαν.


"Ο μεν γαρ άλλης λέκτρον μείβει λαβείν,
Η δ' ενδεής τούδ' ουσα, βουλεύει κακά.
Μalum est anum juveni marito conjungere, Ιlle enim alius torum
expetit, haec ab eo destituta mala machinatur,
cLvΙΙΙ. "Ος τάδε λεύσσων Θεόν ουχί νοεί,
Μετεωρολόγων δ' εκάς έρριψεν
Σκολιάς απάτας, ών ατηρά
Γλώσσ' εικοβολεί περί των αφανών,
Ουδέν γνώμης μετέχουσα.
[Μiser,] gui hac videns Deum non cogitat, nee a se longe projecit tor
tuosas fraudes Αstrologorum, quorum lingua exsecranda de rebus
incertis temeraria effutit, nullam scientiam habens,

cLΙΧ. Νικά δε χρεία μ' ή κακώς τ' όλουμένη


Γαστής, αφ' ής δή πάντα γίνεται κακά.
non satis intelligo άθλους. Αn legendum vocali, non sine exemplo corripitur.
τοί, βουλομίνοισι πάθους.-V. 12. Clemens Μusg.
habet δή et εκθησαμένοις. Εx Ρirithoo de Βarnes, voces κακόν et γραίαν, ν. 1.
sumtum puto, Μusg. transposuit. Primus versus paullo aliter
Ver. 1. Grot. et Βarnes, τών, post μεδέ scriptus legitur supra Fragm. ΑΕol. n. 11.
οντι distinguit Ηeath.-V. 4. Βarnes. Βeck.
άτορον παγκαρπίας - φuod Μ. edidit, cLντπ. Clem. Αlexandr. p, 615. Εd.
restituendum viderunt Αbresch. ad ΑΕsch. Ρar, Νisi exciderunt aliqua post νοεί, φuae
p. 256. Ηeath. ad h. Ι. Τoup. in Suid. sequuntur sic emendare licet: Μετεωρολό
ΙΙΙ. p. 319. Valck. D. p. 42.-V. 5. γων ουδ' εκάς έρριψ' Απάτας σκολιάς.-V.
Βarnes. - προχύτην τε, Ηeath. προχυ 5. Clemens habet ατειρά. Μusg.
ταίαν. Valck. προχυθείσαν.-V. 9. Clem. Grot. de conject. dedit : -"Α δυσδαί
Αl. ψυχάς, Grot. ψυχαίς, Valck, p. 42. μων, "ος - νοεί.-V. 2. idem : Μετεωρολο
ψυχάς.-V. 1Ο. Grot. Ταίς βουλομέναις γών δι καταρρίπτει.-V. 5. ατειρής. Valck.
V. 12. Grot. et Βarnes. Τίνι δ. μ. εύ θυ p. 27. ita em. Δυσδαίμων, ό: τάδε λεύσσων
σαμένους. Valck, ad Ηerodot, p. 480. Θεόν ουχί νοεί. ***
cum Lowthio e cod. ΜS. recipiendum
putabat εκθυσαμένοις. Μ. recepit alteram * * * μετεωςολογών δ'
Valcken. conjecturam, quae est apud Βer Εκας έρριψεν σκ. α.
nard. ad Τho. Μ. p, 58. Βeck. "Ων άτηςά γ. εικ,
cLvΙ. Clem. Αlexandr. p, 584. Εd. Περί τ. α.
Ρar. Μusg. Ουδέν, etc. Βeck.
cLντι. Clem. Αlexandr. p. 62Ο. Εd.
Ρar. Diphthougus in voce γραίαν, sequente οι.1x. Clem. Αlexaudr. p, 622. Εd
7Ο4. Ε U R. ΙΡΙ ΙΟΙ S

Μe autem necessitas vincit, et venter exsecrandus. a quo omnia mala


Οriuntur.

cLΧ. "Ω πολύμοχθος βιοτά θνητοίς,


"Ως επί παντι σφαλερά κείσαι,
Και τα μεν αύξεις, τα δ' αποφθινύθεις,
Κουκ έστιν όρος κείμενος ουδείς,
y ") \ "

Εις όντινα χρή τελέσαι θνητοίς,


Πλήν όταν έλθη κρυερά Διόθεν
Θανάτου πεμφθείσα τελευτή.
Ο aerumnosa hominum vita, ut in omnibus discriminis plena es, et nunc
quidem in altum attolleris, nunc devergis, neque ullum certum indi
cium est hominibus, quid ultimum habituri sint, nisi cum venerit a
Jove immissa frigida mortis finis.
4 % #
CLΧΙ. *
ν
όσοι δ' ιατρεύειν καλώς,
\ - γ

Προς τας διαίτας των ενοικούντων πόλιν


-- - «Ν ν -

Την γην τ' ιδόντας, τάς νόσους σκοτειν χρεών,


Qui autem bene medicinam facere [cupiunt), eos oportet vivendi rationem
incolarum et solum respicientes, ita morbos considerare.

cLΧΙΙ. Κορυφή δε θεών, ο περι χθόν έχων


Φαεινός αιθήρ.
Vertex autem Deorum est lucidus aether, terram ambiens.

cLΧΙΙΙ. Αρκεί μετρία βιοτά μοι σώφρονος τραπέζης,


Το δ' άκαιρον άπαν υπερβάλλον τε μη προσείμαν.
Μihi sufficiunt frugalis mensae parca cibaria, quicquid autem intempes
tivum est et immodicum, non admiserim.

cLΧιν. Εν πλησμονή τοι Κύπρις, εν πεινώντι δ' ού.


Cum satietate habitat Venus, non cum famelicis.

Ρar. habet primo versu μεν pro μ' ή. Con cLxΙΙ. Cornutus de Νat. Deor. in Μi
tra Diphilus apud Αthenaeum, p. 442. nerva. Μusg.
habet μ' ή ταλαίπωρός τι μου. Μusg. Ε chorico carmine petita putat Valck.
Ver. 1. Ηic exhibetur ex em. Casaub. p. 48. Βeck.
ad Αthen. 10, 5. Αpud Βarnes. Ν. με χρ. cLxΙΙΙ. Αthenaeus, p. 158. Μusg.
και κακώς ολ. Βeck. -
Ιn quatuor versus divisit Βarnes. sed
cLx. Clem. Αlexandr. pag. 625. Εd. Ηeath. ita constituit, ut hic leguntur,
Ρar. Μusg. nisi quod praeterea emendat ν. 2. - καυ.
Ver. 5. Βarnes. θνητούς. Βeck. περβάλλον, γι μ. Βeck.
cLxΙ. Clem. Αlexandr, p. 627. Εd. cLx1ν. Αthenaeus, p. 27Ο. Libanius
Ρar. Μusg. Vol. ΙΙ. p. 509. Μusg.
Ver. 1. Βarnes, "οσοι θίλουσ' ιατρ. κα Εustath, in Ηom, p. 1596. Αpud Βarn.
λώς, et ν. 3. Και γήν ιδ. sed in Αdd, Βel est - πεινώσι. Βecλ.
leroph. την γην ίδ. - Ut Μ. edidit, legit Πεινώσι pro τιινώντι Schol. ad Sophocl.
etiam Valck. p, 245. Caterum Clemens Αnt. 792. Αntiphan. apud Αthen. Ι. 22.
dicit, haec exstare εν εξαμέτρω ρήσει, i. e. p, 28, πλησμοναύ, Ρlut. ΙΙ. 126. C.
in senariis iambicis, v, Ηeath. Βeck, Ρor.
Ε' R Α G ΜΕ Ν Τ Α. 7Ο5

cLxv. Παίδευμα δ' Έρως σοφίας, αρετής


Πλείστον υπάρχει, και προσομιλείν
Ούτος ο δαίμων
Πάντων ήδιστο έφυ θνητοίς,
Και γάρ αλυπoν τέρψιν τιν' έχων 5
Εις ελπίδ’ άγει τους δ' ατελέστoις
Τών τούδε πόνων μήτε συνείην,
Χωρίς τ' αγρίων ναίοιμι τρόπων.
Το δ' εράν προλέγω τοίσι νέοισιν
ΙΟ
Μήποτε φεύγειν,
"ν » -- (Α' 2/.

Χρήσθαι δ' ορθώς, όταν έλθη.


Αmor autem sapientiae et virtutis optima disciplina est, et hic Deus
mortalibus una versari omnium suavissimus est , habens enim volup
tatem doloris expertem in spem erigit. Ιis autem, qui hujus Dei curis
non initiati sunt, nunquam una agam, et longe a moribus tam agresti
bus habitem. Juvenibus autem edico, ut ne amorem fugiant, sed cum
advenerit, recte utantur.

σLxvΙ. Οϊμοι. δράκων μου γίγνεται το γ' ήμισυ,


Τέκνον, περιπλάκηθι τώ λοιπό πατρί.
Εheu! dimidia pars mei in draconem vertitur. Ο nate, quod reliquum
est patris, amplectere,
cLxvΙΙ. Ει μεν τόδ' ήμαρ πρώτον ήν κακουμένω,
Και μή μακράν δή διά πόνων εναυστόλουν,
* ν <Λ τ- «η " Λ'

Εικός σφαδάζειν ήν άν, ως νεόζυγα


Πώλον, χαλινόν αρτίως δεδεγμένον.
"- Α' ν -

Νύν δ' αμβλύς ειμι, και κατηρτυκώς κακών.


Si hic primus mihi deis afHicto fuisset, nec longum iter per miserias
navigassem, nihilmirum esset, me exagitari, tanquam pullum equinum
nuper currui junctum, frenum cum maxime accipientem. Νunc
autem torpidus sum et in miseriis adultus.
ΟΙ.ΧVΙΙΙ. * *
Ου γαρ ασφαλές τινι,
Περαιτέρω το κάλλος, ή μέσως, λαβείν.
Νeque enim tutum est, alicui plus, quam mediocriter, pulchro esse,
cLxv. Αthenaeus, p. 561. Μusg. Soph. Αntig. 484. et Ηesychium in voce.
Ver. 1. Βarnes, perperam καρετής.- Ιnterpretatur Cicero Τusc. Quaest. ΙΙΙ.
V. 6. ss. ita collocat Valcken. p. 241. 28. Μusg.
Εις ιλτ. άγει Τοϊσδ' ατ. τ. τ. π. Μήτε Βarnes. in Fragm. Τhesei habet, cujus
αγρίων Ναίοιμι τρ. Τόδ', etc.-V. 8. Βarn. fabulae versus nonnullos idem vertit Ci
Χωρί, ο -V. 9. νέοισιν ex em. Ηeath pro cero. Βeck.
νulg. νίοισι. Βeck. cLxvιτι. Galen. p. 5. Εd. Βas. habet
cLxvΙ. Ηermogenes de Ιnvent. Τom. αφιλές είναι, et ν. 2. μίσω, Μusg.
Ι. p. 217. Μusg.
Forte ad Cadmum Εurip. sί φuam fa Βarnes. ita dedit de conj. Grot. - Ού
bulam hoc nomine scripserit, referri de γαρ ασφαλές oίμαι, περάτερον κάλλοι, ή ν
bere judicat Valck, p. 12. Βeck. μέσω, λαβείν. Ηeath. νult: Ου γαρ όφελος
cLxvrt. Galenus de Ηippocr, et Ρla ουδενί Περαιτέρω τ. κ. ή 'ν μίσω λ. Valck.
tone Lib. ΙV. De voce κατηρτυκώ, conf. p. 249, ου γάς εστιν ασφαλι, Περ. Βeck.
706 Ε U R. ΙΡΙ ΤΟ ΙS

ΟΙΧΙΧ. * * * * Βακχίου φιλανθέος


Αίθοπα, πεπαίνοντ' ορχάτους όπωρινούς,
Εξ ου βρoτοί καλούσιν οίνον αίθοπα.
[Unum Solis equorum esse] ΑΕthopa, gui maturat vineas autumnales
Βacchi fiorentis, unde homines vinum ΑΕthopa vocant.
cLΧΧ. Παίζω μεταβολάς γάρ πόνων αει φιλώ.
Ludo: laborum enim remissiones semper amo,
cLΧΧΙ. Η φύσις εβούλεθ’, ή νόμων ουδέν μέλει.
Νatura hoc voluit, quae leges nihil curat.
cLΧΧΙΙ. "Ηκει
"Η δ' επ' ώμοις ή συός φέρων βάρος,
ν 5) Α' 4. Α'

την άμορφον Λύγγα, δύστοκον δάκος,


Venit autem humeris aut apri pondus portans, aut deformem Lyncem,
feram immansuetam.

cLΧΧΙΙΙ. Κάλλιστα Μουσών φθέγγεται πλουτών ανήρ,


Ιpsis Μusis dulcius loquitur dives.
ΟΙ.ΧΧΙV. * * * *
Αιθέρα και Γαίαν
Πάντων γενέτειραν αείδω.
ΑΕthera et terram omnium genitricem canto,
ήk ή +
cLΧΧν. Αωρί πόντου κύματ’ ευρέως
Περώντα.
[Νavitam reprehensione dignum puto] intempestive trajicientem fluctus
pelagi lati.
cLΧΧVΙ. Σμικραίς επιτρέπουσιν αυτούς ελπίσι.
Spei dubiae sese permittunt,
cLΧΧVΙΙ. Πυριγενής δε δράκων οδόν ηγείται
cLxΙΧ. Αthenaeus, p. 465. Μusg. cLxxrv. Sext. Εmpir, adv. Μathem.
Εustath. ad Ηom, p. 883. Βeck, Χ. 315. Confer Chrysippi fragmenta, ex
cLxx. ΑΕlian. Var. Ηist. ΧΙΙ. 15. qua fabula et hacc forte desumta sunt.
Μusg. Μusg.
σLxxΙ, ΑΕlian. Ηist. Αnim. ΙV. 54. Unum versum esse voluit Βarnes.
Μusg. - Βeck.
ΑΕlianus versum immutavit accommo cLxxv. Dio Chrysostom, p. 594. Μusg.
date suae orationi, Αnaxandrides ita in Gatack. Αdv. Ρost. p, 505. ita consti
vertit: Η πόλις εβ. ή ν. •υ. μ. apud Αris tuit: Πόντου περώντες αωρί κύματ’ ευρίως,
tot. Εth, ad Νicom. 6, 10. ob quem ver Valck, p. 238. s. ita: (αλλά) μέμφομαι
sum, φuo Αthenas petebat, dicitur Αnax Τον ναυβάτην, αωρί κύματ’ ευρίως Πόντου
andrides ab Αtheniensibus damnatus esse. τερώντα, (αλλά νιν μόνον) Τριδάκτυλον σώζει
ν. Βarnes. ad Phα.n. 404. quam tamen το πεύκινο ξύλον, vel Το πεύκ. σ. τριδ. ξ,
fabulam judicat esse Ηeath. φuia in Εus Βeck.
tratio, guo uno ea nititur, nihil reperit. cLxxνι. Dio Chrysost, p.594. ubi et alia
Βeck. Εuripidea habentur, sed qua difficile fue
cLxxΙΙ. ΑΕlian. Ηist. Αnim. ΧΙV. 6. rit ab auctoris verbis secernere. Μusg.
Μusg. cLxxvΙΙ. Μacrobius Saturnal. Ι. 17.
cLxxrΙΙ. Sext. Εmpir, adv, Μathem. Ι. habet όλον. Πυριγενής primo versu forte
279. Μusg, est anapastus, uι πατρογενείς, Soph. Αn
Ε' R Α G ΜΕ Ν Τ Α. 7Ο7

Ταις τετραμόρφoις ώραις, ζευγνυς


Αρμονία πολύκαρπον όχημα.
Igneus autem draco viam prait tempestatibus quaternis, currum fructi
ferum cum harmonia jungens.
ν "ν "ν • Α" <Α/ 2. " Α

cLxxvΙΙΙ. Και γαία μήτερ εστίαν δέ σ' οι σοφοι


Βροτών καλούσιν, ήμένην εν αιθέρι.
Εt terra mater. Vestam vero te sapientes vocant in aethere sedentem.
cLxxΙΧ. Ούκ αλλ' έτ' έμπνουν αϊδης μ' εδέξατο.
Νon, sed me vivum adhuc Οrcus accepit.
cLΧΧΧ. Μήκτεινε τον ικέτην γάρ ου θέμις κτανείν.
Νe occide; supplicem enim nefas occidere,
cLΧΧΧΙ. Νυν ούν έκατι ρημάτων κτενείτε με:
Νunc ergo verborum causa me occidetis?
cLΧΧΧΙΙ. "Αλα πορφυρέην.
Μare purpureum.
cLΧΧΧΙΙΙ. Πνεύματα και φοινίας έχει βοάς.
Spiritum et fluenta sanguinea habent.
cLΧΧΧΙν. Δεινόν γε, ταυτόν τοις μεν άνδάνειν βροτών,
Τοις δ' έχθος είναι.
Μirum est, eandem rem aliis mortalium placere, aliis odio esse,
> " .

cLΧΧΧv. Αλλ' ήδε μ' εξέσωσεν ήδε μοι τροφος,


Μήτηρ, αδελφή, δμωις, άγκυρα, στέγη,
Sed hacc mihi salutem dedit, haec mihi altrix, mater, soror, famula,
ancora, tectum,

cLΧΧΧvΙ. Πώς oύν τάδ' εισορώντες, ή θεών γένος


Τ- Α' γΥ Α' Α'

Είναι λέγωμεν, ή νόμοισι χρώμεθα,


Quomodo igitur haec videntes, aut Deorum genus esse dicamus, aut leges
eorum sequamur2

tig. 95ο. Εx Ρirithoo desumtum putem. Ρ. Steph. Forte ex Τroasin. Reck,


Μusg. cLxxxπι. Ρorphyrius de Αbstinent.
Βarnes. inter hymnos Εurip. retulit, et ΙΙΙ. 25. Forte scripsit auctor: Και
duo hexametros esse jussit, dedit όλον et πνεύμαθ' έλκει φοινίους τ' έχει βοάς. Μusg.
ταίς omisit, Βeck, Ηeath. sic hoc frag. dedit: Και φοινίας
πυρίτνους] Μale V. D. Αntigon, 950, έχει ροά, Τα ζώα πάντα. Valck, p, 50.
Θιοί τι πατρογενείς. . Ρor. legit : - φοινίους έχει β. Τα ζ. π. Βeck.
cLxxvΙΙΙ. Μacrobius Saturnal. Ι. 23. oLxxxrv, Sextus Εmpir. Pyrrhon. Lib.
Μusg. Ι. 86. Μusg.
cLxxΙx. Lucian. Νεκυομαντεία. Μusg. cLxxxv. Αlexander Rhetor. p. 28.
cLxxx. Lucian. Reviviscent. Μusg. Εd. Νorman. habet ένι δέ. Μihi εν prae
Αpud Lucian. Μή κτείναι τον ικέτην ου cedentis syllabae repetitio videbatur. Στέ
γαρ θ. κ. Ηeath, corrigit: Μή κτεινε τον γη pro στέγης Valckenaerio debetur.
ικέτην κτανείν γάς ου θέμις. Βeck. Μusg.
cLxxxΙ. Lucian. Reviviscent. Μusg. cLxxxνι. Αthenagoras, p. 28. Εd. Ρar.
cLxxxΙΙ. Αristides, Vol. Ι. p, 233. Εd. Μusg, -
7Ο8 Ε U R ΙΡΙ ΙΟΙ S

cLΧΧΧVΙΙ. Πολλάκι μοι πραπίδων διήλθε φροντις, είτε τύχα, είτε


Δαίμων, τα βρότεια κραίνει, παρά τ' ελπίδα και παρά
Δίκαν τους μεν απ' οίκων αναπίπτοντας άτερ βίου, τους
δ' ευτυχούντας άγει το παρ' Ελπίδα.
Saepe mihi mentem subiit dubitatio, utrum Sors, an Νumen, res humanas
gubernet. Ρrater spam, praeterque justitiam alios domo ejectos sine
viatico, alios inopinato beatos efficit.
cLΧΧΧVΙΙΙ. Θεός γάρ τις εν ημίν.
Deus enim aliquis nobis inest.
CLΧΧΧΙΧ. Φθείρουσιν ήθη χρησθ' όμιλίαι κακαί,
Μalorum societas bonos mores corrumpit.
cxc. Αίαντος δίκαιος γόνος.
Vera Αjacis soboles.
cxcΙ. Ουχ εσπέρας φασ', αλλά και μεσημβρίας
Α' 9 Λ' "

Τούτους αφεστήκασιν ημέραν τρίτην


Σατύρου.
cxcΙΙ. "Οθ' oύνεκ' αυτός πάντα συλλαβών έχει.
Quia ipse omnia simul complectitur.
ΟΧΟΙΙΙ. * * πολλά γαρ κραίνει Θεός.
Μulta enim gubernat Deus.
ΟΧΟΙV. Πολλοί παρήσαν, αλλ' άπιστοι Θεσσαλοί,
Μulti adfuerunt, sed perfidi Τhessali.
cΧcv. Τί χρέος έβα δώμα.
Quod negotium acdibus accessit2
CΧΟVΙ. Τηλού γαρ οίκων βίοτον εξιδρυσάμην.
Ρrocul enim ab aedibus vitae sedem posui.
Αn alia dicam ?
cxcvΙΙ. "Η τερα φράσω;
cLxxxvπ. Αthenagoras, p. 28. Εd. Ρar. secundo loco abest vox Σατύρου, Ιn
Repetitum παρ' ελπίδα mendi suspicionem terpres desideratur. Μusg.
ad Αrati Ρhae
cxcΙΙ. Αchilles Statius
facit. Μusg.
Βarnes. in quinque versus redegit et nom. p, 91. Εd. Victor. Μusg.
ultima illa το παρ' ελπίδα omisit, Βeck, Ιta editum e conj. Ηeath. Αpud Αchill.
crxxxvΙΙΙ. Schol. Ρindar. in Νem. VΙ. St. est: "οθ' ούνεκ εν αυτό-Dicuntur vero
7, Αlludere videntur Τheon Ρrogym haec de anno. Βeck.
nasm, p. 60. Νemesius de Νatur. Ηom. cxctrΙ. Νicephorus Gregorius, p. 190.
p. 169. Cicero Τuse, Quaest. Ι. 26. Ιn Μusg.
Gnomis sic exhibetur: Ο Νούς γάρ ημίν cxorv. Schol. ad Ρhoeniss, 1422. Schol.
εστιν εν εκάστω θεός. [et sic Βarnes.] Αn Αristoph. ad Ρlut. 521. Suidas in αν
legendum ημών et εν', id est ενί, Μusg, δραποδίζω. Μusg.
oLxxx1x. Clem. Αlexand, p. 299. Εd. cxcv. Schol. Αristoph. in Νub. 3ο.
Ρar. Socrates Ηistor. Εccles. ΙΙΙ. 16. S. Conf. Ηerc, Fur. 529. Μusg.
Ρaulus Ι. ad Corinth. ΧV. 33. Μusg. cxcv1. Schol. in Αristoph. Νub. 158.
cxc. Ρriscianus, Lib. ΧVΙΙ. Μusg. Μusg.
cxcΙ. Ρriscianus, Lib. ΧVΙΙΙ. bis. In cxcvΙΙ. Schol. Αristoph. in Ran. 64.
Μusg.
Ε' R Α G Μ Ε Ν Τ Α. 709

cxcvΙΙΙ. Εώος ηνίχ ιππότης εξέλαμψεν αστήρ.


Quando Εoum sidus equestre effulsit.
cΧαΙΧ. "Αληθες, ώ παί της θαλασσίας θεού.
Ιtane vero, Ο fili Deae marinae.
3 > 2 ν 2 "ν ν - Λ"

cc. Αλλ' αισχρόν ειπείν και σιωπήσαι βαρύ.


Sed dicere turpe est, tacere molestum.
CCΙ. * * Τί σιγάς, μών φόνον τιν ειργάσω;
Quid taces 2 num caedem aliquam patrasti?
ccΙΙ. Ο δ' εσφάδαζεν, ουκ έχων απαλλαγάς.
Αt ille exagitari cαpit, cum se expedire non posset.
ccΙΙΙ. Δούλοισι γάρ τε ζώμεν, οί τ' ελεύθεροι.
Servorum ope vivimus liberi.
ccIv. Τον ευτυχούντα και φρονείν νομίζομεν.
Fortunatum etiam sapere putamus.
ccv. "Η Σπαρτων των άγαν πολεμικών.
Αut Spartorum valde bellicosorum.
ccvΙ. * * λίνου κλωστήρα περιφέρει λαβών.
Lini circumactionem prehendens circumfert.
ccvΙΙ. * * * * Λύε πακτά δωμάτων,
Solve domorum claustra.

ccvΙΙΙ. Ακύματος δε πορθμός εν φρίκη γελά.


Fretum fluctibus vacuum crispatione ridet.
ccΙΧ. Γλαυκώπις τε στρέφεται μήνη.
Εt Luna glauca circumrotatur.
ccx. "Ηπειρον εις άπειρον εκβαλών πόδα.
Ιn terram immensam pedem immittens.

ccIv. Schol. Ρindar. in Νem. Ι. 13.


cxcvπI. Schol. Αristoph, in Εquit.
753. Ηephaestion, p. 55. Εd. Τurn. Conf. Ηeraclid. 747. Μusg.
ccv. Schol. Ρindar. in Isthm. VΙΙ.
Μusg.
cxcrx. Schol. Αristoph, in Ran. 864. Μusg.
Ρuto esse ex Τelepho, in qua fabula ccvΙ. Ρollux, Lib. VΙΙ. 31. Μusg.
Αchillis persona erat. Μusg. ccvΙΙ. Ρollux, Lib. Χ. 27. Μusg.
cc Schol. Αristoph. in Lysistrat. 714. ccvΙπ. Grammaticus ΜS. apud Valck.
- Μusg. in Ρhoeniss. 216. Μusg.
cci. Schol. ΑΕschyl. in Εumen. 276. ccix. Schol. Αpollon. Rhod. in Ι.
Μusg. 1079. Μusg.
ccx, Suidas v. "Ηπειρος. Schol. Αpol
ccπ. Schol. Sophoclis in Αjac. 846. lon. Rhod, in Lib. ΙV. 71. habet"Ηπειρον
Μusg. ώς άπειρον εκβάλλων χθόνα. Ωui omnino
ccπI. Schol. Ρindar, in Pyth. ΙV. 71. conferendus. Μusg.
Μusg, Scholiastae lectionem secutus est Βarn.
Ηeath. dedit - γάρ τοι-εί γ' ελεύ eamque etiam Ηeath. praefert, nisi quod
θεροι. Βeck. εις legit. Βeck.
VoΙ. VΙΙ. Ζz
7 1Ο Ε U R ΙΡΙΙΟ ΙS

ccΧΙ. "Αλλων ιατρός αυτός έλκεσι βρύων.


Αliorum medicus ipse ulceribus scatens.
ccΧΙΙ. * * * κρημνίσαι * " > Α'

Αυτήν * * * εκ μέσης αντηρίδος.


Ρraecipitare ipsam ex medio fulcro.
ccΧΙΙΙ. Γλώσση διαψαίρουσα μυκτήρων πόρους.
Νarium foramina lingua lambens.
ccΧΙν. "Αφρων αν είην, ει τρέφoιν τα των πέλας.
Αmens fuero, si aliorum liberos educavero.

ccΧν. Συν Αθανά και χείρα κίνει.


Μinerva favente, etiam manum move.

ccΧVΙ. Λευκους λίθους έχοντες αυχούσιν μέγα.


Lapides lucidos habentes valde se jactant.
ή: γι "ν χη τ
CCΧVΙΙ. * Η φρονείν έλασσον [ούν],
"Η δύνασθαι δεί σε μείζον,
Εrgo aut humilius sentire te oportet, aut plus valere.
ccΧVΙΙΙ. Φιλεί δε τώ κάμνοντι συσπεύδειν Θεός.
Αmat autem Deus laboranti studere.

ccΧΙΧ. "Ενδον γυναικών και παρ' οικέτας λόγος.


Ιntus mulierum ratio habetur atque inter famulos.
ccΧΧ. Πόλει μεν άρχων, φωτί δ' ουκ έτη πρέπων.
Civitatem quidem regens, sed amici speciem non ferens,
ccΧΧΙ. Αεί ποτ' έ[στι] σπέρμα κηρύκων λάλον.
Semper fere garrula est praeconum gens.
ccΧΧΙΙ. Τ' αλλότρια δειπνείν τον καλώς ευδαίμονα.
Ηοminem vere beatum aliorum sumtu cαmare.

ccxr. Suidas in Ευριπίδειον Μusg. ccχνι. Αppendix Vatic. ΙΙ. 57. Μusg.
ccxπ. Εtymol. Μ. v. Αντηρίς. Μusg. ccxvrΙ. Αpostolius Χ. 6. Μusg.
Valcken. Diatr. p, 4. ex Εtym, p. 537. Αpud Αpostol. Χ. 6. ή φρονείν ελάσσονα,
54. legit: Κρήμνη σεαυτήν εκ μέσης αντηρί "Η δύνασθαι δεί σε μείζον. Vulgo έλασσον
δος. Βeck. et μείζον. Ρor.
ccxΙΙΙ. Εtymol. Μ. v. Διαψαίρουσι sec. Αpud Βarnes, ita: "Η φρονείν έλ. ή δύνασ
ΜS. Leid. Vulgo τόνους. Μusg. θαι μείζον. Ηeath. Εuripidi abjudicat.
Conf. Valck. ad Ρhoen. 1599. Βeck. Βeck,
ccxπν. Εtymolog. Μ. τρέφοιν, Valck. ccχνιπ. Αpostolius ΧΙΧ. 98. Μusg.
V. Cl. legendum putat εκτρέφων. Μusg. ccxrx. Εustathius ad Ιliad. Ε'. Μusg.
Αpud Εtymol. Μ. v. τρίφειν. "Αφρων οικίταις legit Valck. Γ)iatr. p. 4. Βeck.
αν είην, ει 'τρεφαν τα των πέλας. Μale ccxx. Εustathius in Iliad. Ζ. Μusg.
Valckenaer, εκτρέφων Ρor. ccxxΙ. Schol. Εurip. in Οrest. 886.
Jo. Luzac, apud Valck, p. 155, legit Μusg.
τρίφοιμι, Βeck. ccxxπ. Τheopompus comicus apud
ςgxv. Ζenob. V. 93. hujus adagii Εu Αthenaeum, p. 165. Μusg.
ripidem meminisse ιestatur Μusg.
Ε' R. Α Ο Μ Ε Ν Τ Α. 71 1

ocΧΧΙΙΙ. Επει δε κρείσσον το κακόν εστι τ' αγαθού.


Quoniam vero probitate plus valet improbitas.
ccΧΧΙν. Εν αγγέλω γάρ κρυπτος ορθούται λόγος,
Αrcanum enim consilium ut recte procedat, penes nuncium est.
ccΧΧv. Αρκεσίγυιος οίνος.
Μembra roborans vinum.

ccΧΧVI. ** ούθ' όμοιον ουδεν, ούτ' ίσον βροτοις,


Νihil simile aut aequale mortalibus.

ΕΡΙΟΕ.ΑΜΜΑ
ΙΝ ΜUΙ.ΙΕRΕΜ, ρUR UΝΑ cUΜ FΙLΙΑ vΙRGΙΝΕ, FΙLΙΙsΩυΕ DυοΒUs
ΑDULΤΙS, FUΝGΟRUΜ ΕsU ΕΧSΤΙΝαΤΑ ΕSΤ.

"Ω τον αγήραντον πόλον αιθέρος, "Ηλιε, τέμνων,


τ- 2 τ- «ν/ y / Α' Α'

Αβ' είδες τοϊόνδ' όμματι πρόσθε πάθος,


Μητέρα, παρθενικήν τε κόρην, δισσούς τε συναίμους
Εν ταυτώώ Φέγο δίω φJιμένους;
φέγγει μοιριδίω Φθιμένους: *
Ο Sol, gui immortalem tetheris orbem secas, unquamne antea talem
casum oculis conspexisti, matrem et filiam virginem et fraιres ejus
binos in eadem funesta luce exstinctos?

ΕΧΕΡΙΟΕΙΟΙΟ ΙΝ ΟΙ, ΑΙΟΕΜ ΑΤΗΕΝΙΕΝSΙUΜΙΝ SΙΟΙΙ,ΙΑ


SCRΙΡΤΟ.

Οι δε Συρηκοσίους οκτώ νίκας εκράτησαν


"Ανδρες, ότ’ ήν τα θεών εξίσου αμφοτέροις. f
Ηi autem a Syracosiis decem victorias reportarunt, quando aequum erat
utrique parti numen.
ΕΧΟΙΟΑ ΙΝ ΟΙΛΥΜΡΙΑΟΑΜ ΑLcΙΒΙΑDΙs VΙΟΤΟRΙΑΜ.

Σε δ' αείσομαι, ω Κλεινίου παί,


Καλόν α νίκα κάλλιστον δ',
"Ο μηδείς άλλος Ελλάνων
"Αρματι πρώτα δραμείν
Και δεύτερα και τρίτα,
Βήναι δ' άπονητί
σcxxπI. Εustathius in Iliad, p. 117. ccxxvΙ. Εustathius in Iliad. p, 569.
Εd. Βas. Μusg. Εd. Rom. Μusg.
Εxstat Ρhα.niss. 903. Ρor. * Εparchides Εuripidem hoc satis infi
σcxxιν. Εustathius in Ιliad. p. 1013. cetum Εpigramma scripsisse testatur.
Εd. Rom. Εuripidi tribuit. Sed videtur Αpud Αthenaeum, Lib. ΙΙ. c. 19. Μusg.
esse ΑΕsch, Conf. Choéph. 771. Μusg. + Ρlutarch in Νicia, p. 976. Εd.
ccxxv. Εustathius in Οdyss, p, 761. Steph. Μusg.
Εd. Βas. Μusg.
Ζz 2
Τ 12 Ε U R ΙΡΙ ΙΟΙ S

Δίς στεφθέντ' έλαία


Κάρυκι βοάν παραδούναι. * ν
"--

Τe autem canam, Ο Cliniae fili. Ρulchrum φuid victoria est, pulcher


rimum vero, duod nemo praeterea Graecorum assecutus est, curru primas
ferre, et secundas, et tertias : et incedere labore nullo bis oliva corona
tum, praeconi quod clamet praebentem.

ΕΧ ΕΑDΕΜ, UΤ VΙDΕΤUR, ΟDΑ.

Χρή τό ευδαίμονι πρώτον υπάρξαι


Πόλιν ευδόκιμον. t
Βeato oportet primum patriam esse fama inclytam.

FRAGΜΕΝΤΑ, ΕΧ ΕD. ΒΑRΝΕSt


. Έα με κερδαίνοντα κεκλήσθαι κακόν
Ι
"ν \ καιν Λ \ Αν Α'

Κρείσσον γαρ, ή σέβοντα τους θεών νόμους,


Πένητα ναίειν, δόξαν ήμποληκότα.
ΙΙ.
Συ δ', ώ το λαμπρόν φώς καταισχύνων γένους,
Ξαίνεις αρίστου πατρός Ελλήνων γεγώς.
ΙΙΙ. * * *Δέδoικα δή,
Μή τοι νοήσης,
χι- και Οιδίπου,
ΙV, Βέβαιον ουδέν εστιν εν θνητών γένει.
* Ρlutarch. in Αlcibiade, p. 557. Εd. Ρott. profert: Πά, γάρ οινωθείς ανής - So
Steph. Μusg. phocli tribuit Stob, Grot. Τ. 18. Βeck.
Ρlutarch, in Demosthene, p. 1551. Η Fragmenta hacc, quae extragα.diis Εu
Εd. Steph. Μusg. rip. petita videntur, quaeque, quamvis non
Fabulae Εuripidi falso adscripta sunt constiterit nobis, e quibus fabulis sumta
praeter eas, quas obiter interdum indicavi sint, malebamus tamen ex ed. Βarn. huc
mus, hae: Αloidae (cujus fabulae frag referre, quam cum Μusgr, omittere,
menta quae afferuntur, sunt Sophoclis,) JΒeck.
Capaneus, Cercyon, Κλείδες, Ctimenus, Ι. Gregor. Νazianz. Τ. ΙΙ. p. 210.
Ρentheus, Polynices, Pasiphae, Phaedra, Ρrimus versus possit videri ex Εurip.
Ρolydorus, Νiobe, Phryges, Οileus, (ad Βellerophonte esse, Ιnde enim Seneca
quem quae referuntur fragm. alterum est Εp. 115. hacc laudat: Sine me υocari pes
Sophoclis, alterum Εuripidis in Syleo) simunι, μt diυes υocer. Grot. quoque et
Τroes, Τereus, Penelope, Scylla, vide Βarn. inter Fragm. Βelleroph. retulerunt.
Valck, Diatr. p. 12. ss. Ηelenae repe Valck. D. p. 165. s. dubitat, sintne Εu
titio, v. Pierson. ad Μαr, p. 172. et ripidei versus, an Sophoclei. Sisint Εurip.
Ηeath. ad fr, Εurip. p. 168. Οptime ex ejus Ιxione excerptos censet. Βeck,
Βarnes. ad Εurip. Αtreum, p. 458. mo π. Ρlutarch. Τ. ΙΙ. p, 72. Βarn. Αdd.
nuit, viros doctos, si viderint, versus Εuri praef e Scyriis. Βeck.
pidis laudari, addito nomine ejus, qui eos ΙΙΙ. Cic. ad Αtt. VΙ. 14. ex Εurip.
pronunciaverit, intellexisse fabulam poètae ΟΕdipo esse censet cel. Valck. D. p. 195.
ita inscriptam. - Quae Βarnes, Ιnc. v. Βeck.
422. e Clem. Αlex. Ρaedag. 1. 2. p. 181. ιν. Αntonius Μelissa cap. 246. Ηeath.
5
Ε' R. Α Θ Μ Ε Ν Τ Α. 713
κν ν 9 \ 41 "- Α"

- v. Βιοί γάρ ουδείς όν προαιρείται τρόπον.


vΙ. Ως εν δε πάσι γνώμα ταυτόν εμπρέπει,
vΙΙ. Ο Ζευς κολαστης των άγαν υπερφρόνων.
vΙΙΙ. Τί ποτ' ώ τέκνα γάρ τάδε κηραίνετε,
ΙΧ. * * Μή τελεσφόρους
Ευχάς θεοι κραίνωσιν.
Χ. Το γάρ δίκαιον ουκ έχει λόγον δυοίν
Ερίζειν.
χΙ. "Ωφειλε δ' *** είπερ έστ’ εν ουρανό
Ζευς, μή τον αυτόν δυστυχή καθιστάναι.
ΧΙΙ. Οξύς θεών οφθαλμός εις τα πάντ' ιδειν
"Εσθ’, ώς έoικεν, έστιν ουχ ορώμενον
Τοις ζώσιν ημίν, ουδε προσδοκώμενον
Δαιμόνιον, ώ μέλει τα τού θνητού βίου.
ΧΙΙΙ. Πολλοίς ο δαίμων, ου κατ' εύνοιαν φέρων
Μεγάλα δίδωσιν ευτυχήματ’, αλλ' ίνα
Τάς συμφοράς λάβωσιν εμφανεστέρας,
ΧΙv. Τί ποτ’ ο Προμηθεύς, όν λέγουσ’ ημάς πλάσαι
ν Α) > Α' "- "ν ν /

Και τάλλα πάντα ζώα, τοις μεν θηρίοις


3/ 2 Ο Α' \ Α' Λ' Α'

Εδωχ εκάστω κατά γένος μίαν φύσιν ,


Φ/ " Α' Α' y Χ/

Απαντες οι λέοντές εισιν άλκιμοι.


ν Α' 6 ώ. Αν Α' 2 W " Α'

Δειλοί πάλιν εξής πάντες εισιν οι λάγοι.


9 J) και 2 Λ' φ " \ y/ "ν Α'

Ουκ έστ' αλώπηξ, ή μεν είρων τη φύσει,


Η δ’ αυθέκαστος, αλλ' εάν τρισμυρίας
2

ε
Αλώπεκάς
2
τις συναγάγοι, μίαν φύσιν
Α' Χ/ Λ' 2 ρ/

Απαξάπασιν όψεται, τρόπον θ' ένα.


C. "- η ρ/ Υ \ Α' 2 2 \ \ y ν

Ημών δ' όσα και τα σώματ’ εστί τον αριθμόν


Καθενός, τοσούτους εστι και τρόπους ιδειν.
ν. Ηic versus priori adjungitur apud x. Suid. v. Λογισμός. Εx Ηeath. So
S. Μaxim. Τ. ΙΙ. p. 684. Combefis. phoclis versum esse credit Τoup. in Suid.
Ηeαίh. Τ. ΙΙ. p. 133. Βeck.
νι. Τriclin. Schol. ad Soph. Αntig. xΙ. Αthen. Deprec. c. 6. Εx Ηeath.
181. et ad Τrachin. 602. Εx Ηeath. (Εurip, Phα.n, 84. s.) Βeck.
Βeck. χΙΙ. Stob. Grot. Τit. VΙΙ. ex inc.
ντι. Αpostol. Ρrov. Cent. ΧΙΙΙ. pr. 1. auctore. Α nonnullis Εuripidi tribui
Εx Ηeath. Βeck. monet Grotius. Βeck.
νιπ. Schol. Soph. Τrachin. 29. Εx xπι. Βarn. in Fr. Inc. Τrag. Μusg.
Ηeath. Βeck. Χιν. Ηi versus Ρhilemoni tribuuntur
Ιx. Τzetz. in Ηesiod. p, 48. Εx apud Stob. Grot. Τ. ΙΙ. sed in nonnullis
Ηeath. Βeck, libris Εuripidi. Sallier, ad Τho. Μ. ν.
Ζz 3
7 14 Ε U R. ΙΡΙ ΙΟΙ S

Χv. Τί δήτα μοχθείν δει γυναικείον γάμον


Φρουρούντας, αι γάρ ευ τεθραμμέναι πλέον
Σφάλλουσιν οίκους των παρημελημένων,
ΧVΙ. Ναύς ή μεγίστη κρείσσον, ή μικρόν σκάφος,
ΧVΙΙ» Εχθροίσιν είη πολεμίαν δάμαρτ έχειν.
ΧVΙΙΙ. Κρείττον δ' ελέσθαι ψεύδος, ή αληθές κακόν.
ΧΙΧ. Εγώ δ' εμαυτού και κλύειν επίσταμαι
"Αρχειν θ' ομοίως, τη ρετή σταθμώμενος
Τα πάντα.
ΧΧ. Επαν εν αγαθοίς ευνοούμενός τις ών
Ζητεί τι κρείττον, ών έχει, ζητεί κακά.
ΧΧΙ. Τολμώ κατειπείν, μήποτ' ουκ εισίν θεοί;
Κακοί γάρ ευτυχούντες επιπλήττουσί με.
ΧΧΙΙ. Ου κατθανείν γάρ δεινόν, αλλ' αισχρως θανείν. *

ΧΧΙΙΙ. ** Αλλ' άπιθ’, ώ Θράττ', εκποδών


Δούλοις γαρ ουκ έξεστ' ακούειν των λόγων,
xxrv. Τράπεζ, απόντων των λόγων, φάτνη πέλει.
xxv. "Οταν δε Δαίμων ανδρι πορσύνη κακά,
Τον νούν έβλαψε πρώτον ""
ΧΧVΙ. Αύρα θεών όχημα τιμιώτατον.
ΧxvΙΙ. Εμου θανόντος, γαία μιχθήτω πυρί,
Ουδέν μέλει μοι τάμα γάρ καλώς έχει.
ΧΧVΙΙΙ. Ανήρ δίκαιός εστιν, ουχ, ο μη αδικών,
Αλλ' όστις αδικείν δυνάμενος μή βούλεται,
Ουδ' ος τα μικρά λαμβάνειν απέσχετο,
Αλλ' ος τα μεγάλα καρτερεί μή λαμβάνων
Αυθέκαστος docuit, αυθίκαστος hic valere xxΙΙ. Βarnes. Inc. Βeck.
simpler, minime callidus Βeck. xxΙΙΙ. Εurip. verba apud Αristoph.
xν. Βarnes. Fr Αlopes. Βeck. Βarnes. Inc. Βeck.
xvΙ. Βarnes. Fr. Εrechth. Βeck. xxιν. Βarnes. ibid. Βeck.
ΧvΙΙ. Stob. Τit. Ι.ΧΧΙΙΙ. ex incerto
poèta, Βarnes. Fr. ΟΕdipi. Βeck. xxv, Αthenag, sine auctoris nomine,
Βarnes, Ιnc. Βeck.
xvΙΙΙ. Stob. Grot. Τ. ΧΙΙ. Μenandro
tribuit, sed nonnulli libri Εuripidi. xxvΙ. Τatian, p. 55. Worth. Βarnes.
Βeck. Ιnc. Βeck,
xrx. Βarnes. Fr. Sylei. Βeck. xxvΙΙ. Sueton. Νeron. c. 58. Dio Cass.
xx. Stob. Grot. Τit. ΙV. Μenandro Lib. 58, p. 634. Seneca de Clement. ΙΙ.
tribuit, sed nonnulli libri Εuripidi, unde 2. nullum auctοrem nominant. - Βarn.
Βarnes. inter Ιnc. habet. Βeck. Ιnc. Βeck.
xxΙ. Βarnes. Inc. Βecλ. xxv1π. Βarnes Αdd. praef ex Pala
Ε' R Α G ΜΕ Ν Τ Α. 715

"Εχειν δυνάμενος και κρατεί αζημίως.


Ουδ' ός γε ταύτα πάντα διατηρεί μόνον,
Αλλ' όστις άδολον γνησίαν τ' έχων φρένα
Είναι δίκαιος, κου δοκείν είναι θέλει,
ΧΧΙΧ. Αλκμαίων. 'Ανδροκτόνου γυναικός ομογενής έφυς.
"Αδραστος. Συ δ' αυτόχειρ γε μητρός, ή σ' εγείνατο.
ΧΧΧ, Ανδρ. Συ δ' ει τις, όστις τούμόν ώκτειρας πάθος ,
ή,
* Οίω μ' ο Δαίμων θηρίω συνώκισεν,
ΧΧΧΙ. Πόντου πλάνητες Λευκόθεαν επώνυμον. * *
Σεμνός Παλαίμων ναυτίλοις κεκλήσεται.
ΧΧΧΙΙ. Μισώ πολίτην, όστις ώφελείν πάτραν

Βραδύς πέφυκεν, μάλα δέ γε βλάπτειν ταχύς,


Και πόριμον αυτώ, τη πόλει δ' αμήχανον.
ΧΧΧΙΙΙ. Α. Τί δεί θεούς σέβειν σε κατθανούμενον,

Β. "Αμεινον ουδείς κάματος ευσέβειν θεούς.


ΧΧΧΙν. Ιω, τυραννι, βαρβάρων ανδρών φίλη,
ΧΧΧν. Συ δε λέγεις ταύτ', ουκ εγώ.
ΧΧΧVΙ. Χρυσός γάρ έστιν, ός βροτών έχει κράτος,
ΧΧΧVΙΙ. Φίλων γε μέντοι χρήσις ή προς αίματος
Μόνη κακού ρέοντος ώφελείνφιλεί.
ΧΧΧVΙΙΙ. * * Η βροτών τ' ευπραξία
Τών ταλάχιστα γίνεται λυπουμένων,
ΧΧΧΙΧ. Οργαι γάρ ανθρώποισι συμφοράς ύπο
Δειναί πλάνος τε καρδία πρoσίσταται.
ΧL. Εν τοις κακoίσι συγγένει όταν παρή
Τραχεία κώξύθυμος, αμαθίαν έχει,
xxx11. Βarnes, Ιnc. ex Αrist. Ran. et
med. Similis ultimo est in Αdd. praef.
Schol. Βeck.
Αγαθός γινίσθαι μάλλον, ή δοκιίν, θίλω,
Βeck. xxxπι. Βarnes. Inc. Βeck.
xxxιν. Ιd. ib. Βeck.
xx1x. Βarnes, Frag. Αlcmaeon. Αdd. xxxν. Ιbid, Βeck.
ex Grotii Εxc, p. 463. Ρlut. Τ. ΙΙ. p. xxxvΙ. Βarnes, in Ιnc. et Αdd. ad
55. D. et p, 88. s. - Valck. Diatr. p. Βelleroph.
151. ex Sophoclis Αlcmaeone desumtos Βeck.
xxxvΙΙ. Βarnes. Inc. ex Plut. de Frat.
putat. Βeck. Αm. p. 481. In Αdd. praef ad Τhyes
xxx. Βarnes. in Αdd. Fr. Αndrom. ten refert. Βeck.
Βeck. x xxνιτι. Βarnes. Inc. Βeck.
xxxι. Βarnes. Αdd. Fr. Ιnus ex xxxrx. Stob. Fit. ΧΧ. Μenandro, sed
Αthenag. Depr. c. 26. posse etitun ex alii Εuripidi tribuunt. Βeck.
Sophoclis Ιnone esse monet Valck. D. xr. Stob. Τit. Χ.Χ. ex inc, auct. Νοn
p. 18Ο. Βeck. nulli Εuripidis esse censent. Βeck.
Ζz 4
"7 16 Ε U R. ΙΡΙ DΙS

ΧLΙ. Μή κάμνε πατρίδα σην λαβείν πειρώμενος.


ΧLΙΙ. Ψήφη τον εσθλόν καν μυχό δείκνυσι γης.
χLπτ. "Οστις γαρ εν κακoίσι θυμωθείς βροτών
Μείζον προσάπτει της νόσου το φάρμακον,
"Ιατρός εστιν ουκ επιστήμων κακών.
ΧLIν. Α. Αργείος, ή Θηβαίος, Η. Ου γαρ εύχομαι
Μιάς, άπας μοι πύργος Ελλήνων πατρίς.
ΧLν. Οι μεν πέρα στέρξαντες, οι δε και πέρα
Μισούντες * * *
ΧLvΙ. Ει μεν προς αυγάς ηλίου, χρυσωπόν ήν
Α' Λ' 9 \ Α Λ Α'

Νότισμα θηρός, ει δε προς νέφη βάλοι,


Κυανωπόν, ώς τις "Ιρις, ανταυγεί σέλας.
ΧLvΙΙ. Δεινή πόλις νοσούσ’ ανευρίσκειν κακά.
Ουκ έστιν ουδέν τών εν ανθρώποις ίσον.
Χρή γάρ τύχας μεν τας μάτην πλανωμένας
Μηδέν δύνασθαι, ταμφανή δ' υψηλ' άγειν.
"Οστις κατ' ισχύν πρώτος ωνομάζετο
"Η τόξα πάλλων, η μάχη δορός σθένων,
Τούτον τυραννείν των κακιόνων εχρήν.
ΧLvΙΙΙ. Αλλ' ούποτ' αυτός αμπλακών, άλλον βροτον
Παραινέσαιμ αν παισι προσθείναι κράτη,
Πρίν αν κατ' όσσον τυγχάνη με και σκότος,
Ειχρή διελθείν προς τέκνων νικώμενον.
ΧLΙΧ. Ο θυμός αυτόν των φρενών εξήρεν άνω.
ΧΙ.Ι. Stob. Grot. Τ. ΧΧΧΙΧ. ex inc. Ρhiloctetae Εurip. apud Βarnes, legantur,
Ιn quibusdam libris Εuripidi tribuitur. causa ulla apparet. Βeck.
Βeck, xLvΙ. Stob. Gesn, p. 403, 1. de Sphin
xLΙΙ. Βarnes. Inc. " Ρro Ψήφη, lege ge, Valck. Diatr. p. 194 censet desum
Φήμη prοut apud Suid. exstat v. φήμη, ta esse ex Εurip. ΟΕdipode. Βeck.
ubi pro μυχό legitur μυχούς.'' Ηeath. xLντι. Stob. Gesn. p. 240, 12. Αd
Βeck. Fragm. inc. referri jussit Valck. D. p.
xLΙΙΙ. Stob. Grot. Τ. ΧΧ. ex inc. 226. Βeck.
poéta, Βarnes. ad Εurip. Ηypsipylen re xLντπ. Stob. Gesn. p. 240, 29. Μargo
tulit. Βeck. Gesn. v. 5. pro με legit τινά, et pro εί ν.
χτιν. Ρlut. de Εxsil. p. 600. et Stob. 4. ή. Ηis guoque versibus numerum
Gr. Τ. L.Χ. εx inc. auct. Cur Βarnes. Fragmentorum inc. trag. Εurip. augeri
inter Fragm. ex Phaethonte dederit, ig voluit Valck. 1. 1. Βeck.
noro. Βeck. xLrx. Εx Chrysippo Stoico exhibet Ga
xLν. Αristot. Ρolit. VΙΙ. 7. sine no lenus de Dogm. Ηipp. et Ρlat, Lib. ΙΙΙ.
τnine auct. Νec, hi versus cur in Fragm. Τ. Ι. p. 265, 38. Εuripideum judicat et
Ε' R Α G Μ Ε Ν Τ Α. 7 17

Ο) 9 ν Α- 2 και 3 Α' 2 / χ/

L. "Οδ' εις το σώφρον επ’ αρετήν τ' άγων έρως


Ζηλωτός ανθρώποισιν, ών είην εγώ.
Ι.Ι. Και τους τεκούσιν αξίαν τιμήν νέμειν.
LΙΙ. Δίκαια τους τεκόντας ωφελεί τέκνα,
Ι.ΙΙΙ. * * ώς αποκτείνειν φθόνος
Γυναίκας, ας το πρώτον ουκ εκτείνατε.
Ι.Ιv. Πυρρος γενύεσσιν.
Lν. Χρή θεσπιωδείν Φοίβον ανθρώποις μόνον,

εξής άνω scribit cel. Valck, ad Ηippol. Ηaec erant, guae non omittenda puta
ν. 322. Βeck. rem, ne emtores libri se fragmentis qui
τ. ΑΕsch. c. Τim, p. 21. Valck, D, p. busdam, inprimis Βarnesianis, carere que
241. Βeck. rerentur. Βeck,
τ.Ι. Stob. Τ. LΧΧΙΧ. Grot. post ver Clement. Αlexandr, p. 167. ed. Comm.
sus duo ex Εurip. Ηeracl. addit hunc, (462. Ρott.) versus leguntur, φuos Sopho
qui ibi non exstat. Valck, p. 228. ad clis esse Daniel Ηeinsius censet, posse
Ιnc, refert, et Χρή vel Δεί τ. τ. emen etiam Εuripidi tribui conjicit Villoisonus,
dat. Βeck. V. C. Εos ita restituit Scaliger:
Ι.π. Stob. Τ. LΧΧΙΧ. Grot, p. 455,
11. Gesn. Βeck. "Ως ουδέν ούν τημ ελευθέρου φςένα
Ι.ΙΙΙ. Schol. Τheocr. Ιd. VΙΙ. 101 Το δάκνον ούτως ανδρός, ώς ατιμία.
Βeck.
Ι.Γv. Schol. Τheocr. Ιd. VΙ. 2. Βeck. Ούτως τέτoνθα, και με συμφυρώσά τις
τιν. Ρlutarch. de Pyth. Οrac, p. 407. Βαθεια κηλις εκ βυθών αναστρέφει,
Ιndicavit et metrum restituit Schrade Βeck.
rus ad Μusaeum pag. 20. Ηeath,

FRΑGΜΕΝΤΑ, ΕΧΡΟR. ΑDVΕRSΑR.


LΙΒΑΝτυs Εpist. coLxxxvπ, αλλ' επαι Οιuem Εuripidi tribuit et Valckenaerius
νών Ευριπίδη λέγοντα νούν έχοντος είναι φί ad Phoeniss. 927.
λον πείασθαι χρημάτων πολλών σαφή, Lege, Βasilius Μ. Εpist. cccxxxr. (Lxrπ. p.
156, D. ed. Garner.) apud Wyttenbach.
νούν έχοντος ήν άζα Εp, Crit, p. 35. τον σοφόν άνδρα, κάν εκάς
Φίλoν τρίασθαι χρημάτων πολλών σαφή, ναίη χθονός, καν μήποτ' αυτόν όσσοις προσίδω,
Εpist. coLxxΙ. τoύτoν ούτε ευτυχία πώ κρίνω φίλων,
Duo senariossic constitue,
τοτε επηρεν, εν δυστυχία τε ουκ έπτηξιν,
Ευριπίδου μεμνημένος, Σοφόν γάς άνδρα, κάν εκάς ναίη χθονός,
Locus Εuripidis exstat apud Ρlutarch. Καν μήποτ' όσσοις εισίδω, κρίνω φίλον.
Consol. p. 102. F.
Εuripidis etiam videtur versus apud
Μηδ' ευτύχημα μηδιν ώδ' έστω μέγα, Αristid. ΙΙ. p. 334. (p, 536, 2.)
"ο σ' εξεταίςη μείζον ή χρεών φςονών Φίλων γάς άςξεις, μη κρατών όσον θέλεις,
Μηδ', ήν τι συμβή δυσχεςές, δουλου τάλιν"
"Αλλ' αυτός αεί μίμνε, την σαυτού φύσιν
Εt alter ΙΙΙ. p. 67. (ΙΙ. p. 39, 18.)
Σώζων βεβαίως, ώστε χρυσός εν τυξί, Ζευς εν θεοίσι μάντις αψευδέστατος,
718 ΕU R ΙΡΙΙΟΙS Ε' R ΑΟ ΜΕΝΤΑ.

Versum, quem Εuripidis esse suspica genem Laértium IV. 25. ubiφίλης rescri
ιur Valckenarius ad Phα.niss. 552. bijubet Casaubonus, et simul Τeletis lo
Dionysii esse discimus ex Ρlutarcho Τ. cum, quem ex Stobaco protulit Valcke
ΙΙ. p. 338. C. naerius p. 489, 90. comparat.
Τragicus incertus apud Grotium Εx Ιon. apud Ρlutarch. de Consol. ad
cerpt, p. 465. Αpollon. p. 113. Β.
Εν γής φίλοις μυχοϊσι κξυφθήναι καλόν, Εξήλθον ημών και τα ημών τροφος
Unde petitus sit hic versus, se non memi Παίδων, βόθρους λιπούσα τενθητηςίους.
nisse fatetur Valckenaerius ad Εuripid.
Ρhaniss. 1456; sententiam autem cor Τurneb. Var. Lect. Εξήλθον ήμονήται και
rumpere ait φίλοις, in φίλης commutan τους ημών, Legendum, utriusque lectionis
dum. Recte, Versus exstat apud Dio ope, Εξήλθον, η μόνη τε και τλήμων τροφός.

ΕΙΝΙS FΙRΛGΜΕΝΤΟRUΜ.
ΕΠΙΣΤΟΛΑΙ ΕΥΡΙΠΙΔΟΥ.
ΑRGUΜΕΝΤUΜΕΡΙSΤΟΙ,ΑRUΜ.
ΕΧ ΕΙΟ, ΒΕΟΚ,

DΕ Αrgumento singularum Εpistolarum diximus εαtis in Εuripidis Vita,


sed et infra dicemus : de ipsis nunc Εpistolis nonnihil restat dicendum.
Scio equidem, a nonnullis dubitatum fuisse, utrum Εuripidis fuerint, necne;
imo sunt, gui Sophistarum hac opera et lusus affirment, cujusmodi op
pido nimis multa exstare haud invitus fateor, etiam inter illas Εpistolas,
quas una cum his ipsis Caldoraeus olim edidit. Νec nescio, φuem aucto.
rem harum Εpistolarum nonnulli voluerint, videl, Sabirium Ρollonem ; ita
enim Αnonymus in Vita Αrati: Απολλωνίδης ο Κηρεύς, εν τώ ογδόω περί
κατεψευσμένης ιστορίας, ουκ είναι αυτάς Αράτου φησίν, αλλά Σαβερίου Πόλ
λωνος του δε αυτού φησίν είναι επιγεγραμμένας Ευριπίδου Επιστολάς. Sed
quum vel ex hoc appareat, hanc fuisse opinionem fere singularem Αpollo
nidae Cephensis, guis non inde colligat, ab aliis non paucis Εuripidi libere
concessas: Sed velim, aliguis mihi probet, has ipsas Εpistolas illas esse,
quas a Sabirio Pollone fictas, Εuripidi male obtrusit error. Μihisane vel ex
hoc idliφuere videtur, Εuripidis nonnullas olim exstitisse Εpistolas genuinas,
quod illi alias aliquis affigere incongruum non putarit. Εt certe, si
quis tempus et phrasin vere Αtticam et res et personas et simplicitatem et
stylum minime elaboratum, cum summa tamen puritate nitentem, penitus
introspexerit, nescio, φuis adeo sit perfricta frontis, aut judicii imminuti,
qui illas vel Εuripide hoc nostro indignas pronuntiet, vel ab alio Εuripide
scriptas, vel ab ullo alio atatis minus purae auctore, confictas suspicetur.
Quod de aliis Εpistolis Graecanicis objiciunt φuidam docti sane homines,
et quibus ego plurimum deferre soleo, sciendum est, haud paucas earum
nomen Τheophylacti Simocatti Scholastici ultro praeferre, ΑΕliani item et
ΑΕnea Sophista, aliorumque; has autem Εuripidi et re et titulo et suo
merito proprias videri. Quod ad comicas de Cephisophonte cavillationes
attinet, nihili eas habendas in hujus Αuctoris Vita probavimus, Μonen
dus autem est lector, Phalaridis Εpistolas nihilo 8ecius genuinas esse,
quod earum auctor esset Αgrigenti tyrannus, is enim Αstypala natus
erat, una ex Cycladibus, ubi Αtheniensium erat colonia , sed nec ipse
Diodorus Siculus, nec Εmpedocles Αgrigentinus, nee Οcellus Lucanus,
Dorice, sed Αttice fere, scripserunt. Quod de aemulatione Sophoclis
cum Εuripide objicitur, sciendum, illam haud ultra philosophia limites
arsisse , constat enim, Sophoclem Εuripidis mortis nuntium graviter
ιulisse, guod probamus alias. Quicquid enim ab ullo objectum fuerit,
id in Αuctoris Vita conciliatum dabimus. Νunc ad ipsas Εpistolas
festinamus.
ΕΥΡΙΠΙΔΟΥ ΕΠΙΣΤΟ ΛΑΙ.
- ν

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΥ.

Α Ρ Χ Ε Λ Α Ωι ΒΑΣΙΛ Ε Ι.

ΑΕίGUΜΕΝΤUΜ.

ΕxcυsΑΤ Αrchelao, φuod donosibi missumab eo argentum remitteret, causasque, cur id


faceret, ostendit. Denique pro duobus fratribus Ρellaeis, guos in carcere detineret rex, se
patris illorum rogatu et ante scripsisse dicit, et nune iterum efficaciter pro iis intercedit.
Αthenis erat scripta haec Εpistola, diu antequam Εuripides in Μacedoniam proficisceretur.

Το μεν αργύριον ανεπέμψαμέν σοι πά ΑnaΕΝτυκ quidem, guod Αmphias


λιν, όπερ ήμή Αμφίας εκόμιζεν ου δό nobis attulit, iterum ad te remisi
ξαν κενήν θηρώμενοι, ει μήγε και αχ mus, haud vanam gloriam aucupan
θεσθήσεσθαι [σε] μάλλον, ή αποδέ tes, imo te potius eapropter nobis
5ξασθαι ημάς, δι' αυτοενομίζομεν. Τους cum succensurum iri, φuam proba
δ' άλλους αυτό τούτο δή και μάλιστα turum, putabamus , alios vero maxime
hoc ipsum vitio mihi vertere conatu-ν
συκοφαντεί επιχειρήσειν, ως επίδειξιν ού
ros, tanquam ostentatio fuerit haec
σαν το πράγμα, και πρόσχημα μάλλον
res et praetextus magis in vulgus,
εις τους πολλούς, ου μεγαλοφροσύνην ου
φuam animi magnitudo: Ωuare dua
1ο δεμίαν ώστε τούτοιν μεν αμφοίν ένεκα bus hisce de causis accepissemus po
κάν εδεξάμεσθα. και Κλίτων δή επέ tius. Εt Clito sane scripsit nobis, ut
στειλεν ημίν, όπως λάζοιμεν, απειλήσας acciperemus, indignaturum se inter
όργιείσθαι μή λαβούσιν. Αλλ' ώς το μεν minatus, nisi acciperemus. Verum
αύταρκες ήμλν τε και τους φίλοις παρόν nobis et amicis, guod habemus, suffi
15 το δε υπό σου πεμφθέν πλειον, ή όσον ή cit: Praeterea missum a te munus
τε κτήσις ήρμοζε, και ήν ημίν ή φυλα majus erat, quam quod nostrae posses
κή βαδία. sioni conveniret, sed nec facile pos
semus custodire.
De Ρellaeis juvenibus, et prius tibi
Περί των Πελλαίων νεανίσκων, και scripsimus supplicantes, et nunc ite
πρότερον μεν επεστείλαμέν σοι δεόμενοι, rum rogamus, ut serves eos et a vin
2ο και νύν δεόμεθα σώσαί τε αυτούς και culis dimittas: Νon enim videntur
ανείναι των δεσμών ουδέν γάρ αδικεί, malum fecisse, aut certe non amplius
εοίκασιν, ή ουδεν βλάψειν αφεθέντες έτι, facturi, si dimiseris. ΑΕquum autem
μέτριον δε και το χαρίσασθαι δεομένοις est, ut hoc nobis rogantibus gratifi
ημίν, και το ελεήσαι δε τον πατέρα αυ ceris, et patrem eorum miserearis,
722 ΕΥΡΙπΙΔ o r

25 τών, γέροντα, ως έστι πυνθάνεσθαι, των 8enem, ut audire licet, ex nobilioribus


ευγενεστάτων εν Πέλλη, και κατά τάλ et potioribus Ρellaeis. Ωuiipse Αthe
λα δοκίμων. "Ος αυτός ελθών Αθήνα nas veniens ad nos confugit, sperans,
ζεν, εφ' ημάς κατέφυγεν, ελπίσας δύ nos aliquid apud te valere, atgue,
νασθαι τι παρά σοί και εδεήθη ταύτα haec ad te scriberemus, oravit. Τu
5ο επιστείλαίσρι. Αλλά μή φαυλότερος γένη vero me nobis minus sis propensus,
περί ημάς, ή εκείνος υπέλαβεν. "Ερρωσο. φuam ille opinatus est. Vale.
«ννwwwνννw wν

ΕΠΙΣΤΟΛΗ Β'.
ΣΟΦΟΚΛΕΙ.

ΑRGUΜΕΝΤUΜ.

SornocLI ex naufragio elapso congratulatur; ejusdem


. J ex amissis Τ iis damno con
dolet; denique salutem optat et reditum tutiorem. Salutationes amicorum illi commen
«lat. Scripta haec Εpistola ex Αthenis ad Sophoclem poέtam tum in Chio commorantem.

ΕκοΜΙΣΘΗ Αθήναζεν, ώΣοφόκλεις, ΑLLΑτΑ est Αthenas, ο Sophocles,


ή περί τον εις Χλον πλούν γενομένη σοι quae tibi in Chium naviganti accidit
συμφορά και ίσθι, ούτω διατεθείσαν calamitas. Εt scito, ita totam civita
την πόλιν άπασαν, ώς μηδε τους εχ tem affectam, ut non minus inimici,
5 θρούς ήσσον αχθεοθήναι των φίλων. Το quam amici, aegreferrent. Ωuod vero,
tanto malo accidente, tu incolumis
δε, τοσούτου κακού ήκοντος, περισώζεσθαι
evaseris, guodque ex amicis, qui una
σε, και το τών συνόντων σοι φίλων, μηδέ
tecum fuerint, ne famulum quidem,
θεραπόντων αποζαλεί μηδένα, ουκ άλλο
ullum amiseris, nihil ego aliud, guam
τι έγωγε, ή θεού πρόνοιαν, γενέσθαι πεί Dei providentiam, fuisse, persuasum
10 θομαι. Η μέντοι περί τα Δράματα συμ habeo. Illud guidem circa tragoedias
φορά, ήν τίς ουχί κοινήν απάσης της damnum (quod quis non generale to
Ελλάδος νομίσειεν άν; δεινή μεν, αλλά tius Graeciae existimet?) grave utique
περιόντος γε σού βαδίως επανορθωθήσε est, sed guod, te tamen superstite,
ται. Σκόπει δ', όπως ασφαλεστέραν, facile reparabitur, Cave autem, ut
15 ή ταχυτέραν, ποιήσαιο την επάνοδον tutiorem, guam celeriorem, reditum
και ήτοι άρα ή θάλασσα, ή το κρύος facias, et sive mare, sive frigus, sta
παραχρήμα νηχόμενόν * γε, ή ύστερον, tim navigantem, vel post, vexet, tu,
κακώσαι δοκεί, ραϊσας το σώμα πρότε recreato prius corpore, per otium re
vertere. Εt domi scias omnia ex
ρον ήσυχή επάνιθι. Και τα οίκοι ίσθι
2ο κατά νουν και όσα επέστειλας επιτελή sententia, et quaecunque mandaveris,
Α/

Ο}7"Οχι, -, perfecta esse.

* παραχρήμα νηχόμενον] Verte, slatinι η αnlem, id est, in mare delapsum, nau


fragum scilicet. Ηeath.
Ι
Ε Π Ι Σ Τ Ο Λ Α Ι. 723

Ασπασαι Χιονίδην τε και Λαπρέτην, Saluta Chionidem et Lapretam;


και ειδέτωσαν ημάς ουχ ήκιστα και επ' sciantque, nos haud minus super iis
αυτούς χαίροντας, ότι σώζονται. Αντι gavisos, guod sint incolumes. Αnti
25 γένη τον ιατρόν, είπερ έτι εν Χίω κατα genem medicum, si adhuc in Chio de
λαμβάνεις, και μή απήρκέ πω εις Ρό prehendis, necdum in Rhodum abiit,
saluta, et scito, eum virum optimum
δον, άσπασαι, και ίσθι ανδρών βέλτιστον esse: item Cratini filios. Vale,
όντα και τους Κρατίνου υιείς. Έβρωσο.
«ννwww"νν"ν. **.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ Γ'.
Α Ρ Χ Ε Λ Α Ωι Β Α Σ Ι Λ Ε Ι .

ΑRGUΜΕΝΤUΜ.

ΟsτΕΝοττ, quantam sibi gloriam Αrchelaus paraverit, condonando misero patri Pellaeo
duos filios adolescentes, ad illius nempe preces, ob quem favorem, praeter quod rex ipse
maximum exinde commodum sibi demessurus esset, gratam spondet memoriam, nunquam
intermorituram. Data et hac Εpistola Αthenis.

ΑΦΥΚΕΤo Αθήναζε τρις ημάς ο VεΝττ Αthenas ad nos Ρellaeus ille

Πελλαίος γέρων * άμα τους εαυτού νεα senex, una cum suis adolescentibus;
νίσκοις και εγένετο μεν ή όψις, ώ βέλ et factum est sane spectaculum, Ο
τιστε βασιλεύ, ήδεία μεν εμοί τό θεω rex optime, jucundum quidem mihi,
5 μένω τε και δι' όν ταύτα εγένετο, καλή φui spectarem et propter quem hacc
fiebant, pulchrum autem et tibi ab
δε και σοί απόντι και φέρουσα δόξαν
senti et magnam gloriam ferens et ad
πολλήν και ζήλον παρά πάσι τους τε
mirationem apud omnes meos neces
επιτηδείοις τοις έμούς και Αθηναίων οπό
sarios et Αthenienses, quotquot vide
σοι είδον, είδον δε πολλοί. Και ουδείς, runt, viderunt autem multi. Νec
10 όστις ουκ ηγάσθη τέ σου της φιλανθρω erat eorum guisquam, gui non tuam
πίας και συνηθίξατό σοι τα αγαθά. humanitatem et admiraretur, et om
Περιήει γάρ γέρων (ου πολλαίς πάνυ nia bona tibi comprecaretur. Cir
ημέραις πρότερον ενθάδε ρυπών τε, και cumibat enim senex (haud multis
κόμην έχων [κεκαρμένην,t] εν ούτω πά ante diebus squallens et comam ha
15 νυ λιτή τινι ελπίδι τεθειμένος την σωτη bens tonsam, in tenui adeo spe po
ρίαν των παίδων) λαμπρός τε εξαίφνης nens salutem filiorum) splendidus re
και μετά δυού παίδoιν νεανίαιν, θύων τε pente et cum duobus filiis adolescen

* γέρων] Legendum puto ο γέρων, tarcho in Quaestionibus Rom. Οpp. p.


Ηeath. 267. traditum: και γάρ ταρά "Ελλησιν
f κεκαρμένην, l Ηanc vocem pessimo ex όταν δυστυχία τις γένηται, κείρονται μεν αι
emplo, uncinulis sit licet inclusa, hic in γυναίκες, κομωσι δε οι άνδρες ότι τους μεν το
terpolavit Βarnesius; ahest certe ab edi κείρεσθαι, ταίς δε το κομάν σύνηθές εστιν.
tionibus et Αldina et Caldoriana. Igno Locum indicavit Η. Stephanus in Τhe
rabat nimirum Graecorum morem, a Ρlu sauro, voce Κoμάω. Ηeath.
724 Ε Υ Ρ Ι Π Ι ΔΟ Υ

τοις θεολ, εμέ τε υμνών και περιέπων, tibus, Diisque sacrificans, meque ce
ότι σώσαιμι αυτώ τους υιέας, και την lebrans et colens, φuod filios ipsi ser
2ο πόλιν την τών Αθηναίων, ότι τοιούτους vaverim, urbemque Αtheniensium,
πολίτας τρέφοι. quod tales cives aleret.
Εγώ δε πολλά μεν και έτερα εί Εgo vero et multa quidem alia di
πείν έχω ου βούλομαι δε, επιδεικνύς, cere habeo: Νolo autem, dum osten
όσω πλείονα εκ τούτου σεαυτόν ώνη dam, guanto plus ex hoc teipsumju
25 σας, ή άλλον τινά ανθρώπων, δοκεί διά veris, quam ullum alium hominem,
τούτο ελάττω σοι χάριν έχειν. Ομο videri exinde minorem tibi gratiam
λογώ δε αυτός τε, εύ τα μέγιστα πε referre, Confiteor autem ipse, me
ποιθέναι, και πειράσεσθαι του καλού maximo a te beneficio affectum esse,
τούτου έργου πολλά πάνυ και μεγά et annisurum, pro hoc praeclaro offi
cio, multas admodum et magnas gra
50 λα παρασχεί σοί χαριστήρια ότι ού
tias referre, quod neque miserum il
τε τον δείλαιον γέροντα εκείνον, ότε
lum senem, quando infortunio labora
ήτύχει, της εφ' ημίν, ούτε ημάς της bat, de nobis, neque
nos, de te, con
επί σοί, γιγνομένης εψεύσω ελπίδος, οepta spe fefelleris. Vale,
"Εβρωσο.

- ΕΠΙΣΤΟΛΗ Δ.
Α Ρ Χ Ε Λ Α ΩΙ ΒΑΣΙΛ Ε Ι.

ΑRGUΜΕΝΤUΜ.

Αncπειλυκ ob multos in se et in alios collatos favores celebrat, regii status preroga


tivam ad benefaciendum insignem ostendit, quam φui neglexerint semel, frustra post guae
rere: Αrchelaum mature ad hoc opns se accinxisse, cujus rei conscientiam guemvis se
φuentis fortunae casum lenire posse. Ηortatur, ut artes et scientias, literatosque homines
fovere perseveret, et illius humanitatem praecipue admiratur. Εpistola Αthenis scripta.

ΚΑΙ τα περί τους Πελλαίους, ώ βέλ Ετ in negotio illo de Pelleis, op


τιστε Αρχέλαε, και πολλά άλλα, πε time Αrchelaé, et in multis aliis recte
πολίτευταί σοι καλώς, και προς εμέ, te gessisti, et erga me et erga alios
και προς ετέρους επιεικείς τε και σπουδής honestos et amore dignos viros haud
5 αξίους πολλούς. Και ουχ ήσσον αυτά, paucos. Εt crede mihi, non minus,
quae erga alios, quam quae privatim
ευ ίσθι, όσα προς άλλους τινάς, ή όσα
erga nos, egregie praestitisti, curae esse
προς ημάς ιδία πέπρακταί σοι καλώς,
mihi scire, non quod curiositate pru
επιμελές μοι ειδέναι, ου φιλοπράγμονι
riam, sed quod gaudeam super iis, in
όντι, αλλά χαίροντι εφ' ως ευδοκιμούν
quibus te celebratum audiam; meque
10 τα πυθάνομαι σέ και χάριν σοι ουκ tibi pro ipsis minorem gratiam habeo.
ελάττω υπέρ αυτών έχω ου γαρ αφ' Νon enim ob collata privatim in me
ών αυτός έπαθόν τι ιδία, δεί μάλλον beneficia magis gaudendum, quam
725
Ε Π Ι Σ Τ Ο Λ Α Ι.

ήσθήναι, ή ότι σε τοιούτον όντα έγνων, φuod te talem cognoverim, ego qui
έγωγε νομίζω, ταυτό δή τούτό μοι πε dem censeo. Ιdque ipsum mihi con
tingit ab omni opere, quod in quem
15 ρίεστιν απο παντός έργου, ότι αν εις ον libet virum aequum et justum rectete
τινούν τών επιεικών πυνθάνωμαί σε κα praestare
audiam.
λώς πεπολιτευμένον. -

Και μέμνησο τούτων, ώ βέλτιστε Αt haec tu memoriae mandes,


Αrchelaë praestantissime, quod, si
Αρχέλαε, ότι τα μεν άλλα ουδέν πλέον,
alia spectes, nihil magis, quam multos
2ο ή πολλούς πόνους και πολλάς φροντίδας, labores multasque curas, tibi Deus de
-

έδωκε σοι ο Θεός έν δε έδωκεν αγαθόν, derit: Unum vero bonum dedit, posse
δύνασθαι εύ ποιείν ους αν εθέλης θέλειν tebenefacere, quoscumque velis, velle
δε δεί τους αξίους. Και τα μεν άλλα autem dignos oportere. Εt caetera
επ' αυτώ βουλoμένω εστίν αφελέσθαι, quidem in illius potestate sita, si velit
auferre: Unum autem ne volens φui
25 έν δε ουδε βουληθείς ποτέ αφαιρήσεται,
dem auferet unquam, multos nempe
το πολλούς εύπεποιηκέναι. "Ωστε εύ ίσ
benefecisse. Αtque adeo persuasum
θι, ότι ουδεμία μείζων ανδρι, γενομένω habeas, quod nulla major viro, in
τοτε εν δυνάμει, μεταμέλεια," ή εί, διδόν summa potentia aliquando constituto,
τος του Θεού, μηδένα έδρασεν αγαθόν pαnitentia oriri possit, quam si, ubi
5ο μηδέν βουλoμένω δε δράν, πέπαυται Deus copiam praestiterit, neminem
διδούς ο Θεός. Αλλ' ου σύγε αν unquam beneficio ullo afiecerit, et
cum velit benefacere Deus, permit
τούτο πώποτε πάθοις ουδε ανιάση, ότι tere destiterit. Sed ejusmodi tu
οιχεται ο καιρόςf εις ανθρώπων ευερ nunquam patieris; neque afHigeris,
γεσίαν, ανεθείς φρούδος ήδη, και πέπαυ quod occasio hominibus benefaciendi
5 ται παρών ο Θεός αλλά και παρέσται abierit, ubi jam destitutus fueris et
μεν αεί, και στήσεται κατόπιν αξίω γε abdicatus: Deusque praesens esse
όντι, και χρωμένω ταις εαυτού χάρισι cessarit. Sed ille semper tibi aderit,
et pone adstabit, ut qui dignus sis,
δεξιώς. Αλλά δήτα, κάν επίσχη πνέων, et illius favoribus dextre utaris. Ve
πάντως ήδη και πόλεις, και έθνη, και rum enim vero si adspirare destiterit,
4ο ιδιώται πολλοί, και ήσθοντο της σής jam omnino et civitates et gentes et
δυνάμεως ου συν κακώ, και έχουσιν privati non pauci tuam potentiam non
απόμοιραν της σής ευπραξίας, Και οι cum damno experti sunt, et tuae feli
μεν πόνοι παύσαιντ' αν, εκστάντος σού, citatis portionem aliquam habent.
Εt quidem, si de statu excideris, la
και το κινδυνεύειν, και αι φροντίδες το bores tui et pericula et curac cessa
45 δε συνειδος, ών τε έπαθον, τούς παθούσι, verint, conscientia vero beneficiorum
και σοι τώ πεποιηκότι, αειμένειf, ου μι et iis, qui acceperint, et tibi, quiprae

* μεταμέλεια,] Εditt. Αld. ct Caldor, in ejus Dissert. Αnglic, de Εurip. Εpist,


habent μεταμέλεια και πολυωδινία. Ηcalh. p. 129. Ηeath.
f ότι oίχεται ο καιρός, &c.] Πaec perpe } μένει,] Lege μινιϊ. Ηcαίh,
ram versa, melius a Βentleio reddita vide
VoL, VΙΙ. 5 Α
726 Ε Υ Ρ Ι Π Ι Δ Ο Υ

κρον ούτε κτημα, ούτε απόλαυσμα, αλ bueris, perpetuo manet, haud con
λά αρκούν τούτο και εν δυσπραγίας temmenda possessio et fructus, sed
ήδοιας παρέχειν. quod in calamitatibus etiam volupta
tem praestare suffecerit.
5ο Ταύτα δή παρακελεύομαι πράσσειν Ηaec sane auctor tibi sum ut sem
τε αει, και μη αποκάμνειν ώσπερ ουδ' per facias, neque fatigeris : ut neque
αποκάμοις άν, ουδέ εστί τις τούτου κύρος defatigaberis, φuia neque hujus rei
τα δ' άλλα πράως ομοίως και δεξιώς ulla est satietas. Caetera mansuete,
χρήσθαι τη παρούση δυνάμει και γαρ simul et prudenter utere praesenti
55 τούτο αυτό ουκ άλλον τινά ανθρώπων, potestate : nam et hoc ipsum nullum
alium hominem, etiamsi aliquis mori
ουδ' όστις τεθνήξεσθαι παραχρήμα μέλ
statim futurus, tuo jussu liberaretur,
λων, σου κελεύοντος, αφέθή, εκείνον
ne illum quidem magis, quam temet,
μάλλον, ή σεαυτόν, ευφρανεί το τοιούτον gaudio aficeret, talem te moribus
[σε] είναι τον τρόπον. έτι γε μήν και esse. Praeterea hoc αdmodum te com
6ο το τους απανταχόθι" τιμής και λόγου mendat, quod et eos ex Graecis, ubi
τινός των Ελλήνων αξίους, και μά ubi honore aut memoratu dignos, et
λιστα τους κατά τέχνας σπουδαζομέ praecipue artium studio deditos, et
νους, και πάλιν αύ μάλιστα τούτων rursus omnium horum maxime, qui
απάντων τους ποιείν, ή λέγειν τι κατά per doctrinam aliquid facere, aut di
65 παιδείαν δυναμένους, μετακαλείσθαι σε cere possunt, convoces undiquaque,
πανταχόθεν, και χορηγίας των επιτη et larga rerum necessariarum suppe
δείων αφθόνοις, και ταις άλλαις φιλο ditatione, aliisque officiis foveas; ut
φροσύναις τημελεί, όπως απαλλαγέν aliarum curarum vacui, per te semper
τες των άλλων φροντίδων, επιδιδώσιν augmentum capiant, et in suis quique
7ο αεί διά σε, και προϊωσιν εν ταις εαυτών artibus proficiant. Ωuodque talibus
τέχνας και το τούτων αναπιμπλάναι palatium tuum referciatur, non autem
τον οίκον, αλλά μή κολάκων, και βω adulatoribus et scurris, magisque
illos a te coli, φuam te ab illis, pro
μολόχων ανθρώπων, και τούτους θερα fitearis : ut a te haud raro audire
πεύειν αυτόν, ουχ υπ' εκείνων θεραπεύεσ licet, quod illis potius
debeas, te
75θαι, μάλλον ομολογούνταιf ώσπερ έστι, talem esse, qualis es, talemque pos
πυθάνεσθαι πολλάκις, ότ’ επ' εκείνοις terorum memoriae commendatum iri,
μάλλόν εστι, το σέ είναι, όποιος εί, και quam illi felicitatem suam tibi debe
το τοιούτον όντα παρά τους έπειτα αν. ant. Illis enim, etiamsi tua munera
θρώποις λόγου τυχεή, ή επί σοί, το deficiant, tamen et opes, guae suffece
80 εκείνους ευτυχείύ, εκείνοις μέν γε, κάν rint, et gloriam superesse et volup

ψ ίτι γε μήν και τό του, άπανταχόθι -


Α"

tolle distinctionem post εστι, ut construc


μετακαλείσθαι σε) Ηacc a verbo pracce tio sit: μάλλον ομολογούντα (ώστες ιστι
dente παρακελεύομαι pendent, Ηeath. συνθάνεσθαι πολλάκις) ότι μάλλον εστιν επ'
+ ομολογούντα ] Ρone coli notam post εκείνοις, etc. Ηcath.
θιςατεύεσθαι, comma post ομολογούντα, et
1
Ε Π Ι Σ Τ Ο Λ Α Ι. 727

υπολίπωσιν αι παρά σου δωρεαι, και tatem haud levem, ipsas nempe artes
πλούτον αυτάρκη και δόξαν είναι και et scientias, quas profitentur.
ήδονήν, τάς τέχνας.
Τίς σ' ουκ αν αγάσαιτο και μακα Ωuis non ob haec omnia demiretur
85ρίσειε τούτων απάντων, και μάλιστα, te et beatum praedicet ? eοφue im
ότι ομολογούσιν ήδη και ίσασι πάντες εις pensius, quoniam fatentur jam et ag
τούτό σε ήκοντα της προς τους συνόντας noscunt omnes, eo te humanitatis
σοι φιλανθρωπίας, ώστε την μεν ισχύν erga familiares tuos processisse, ut
και πάνυ σοι συμβάλλεσθαι, το δε όνο ipsa φuidem potentia valde tibi con
ducat, nomen autem regis nihil om
9ομα μηδεν αντιπράσσειν το του βασιλέως, nino obsit, φuominus ab amicis dili
εις το στέργεσθαι υπο των φίλων. Έξ garis. Vale.
έωσο.
«νη"ν-ν--"η «νην"ν

ΕΠΙΣΤΟΛΗ Ε.
ΚΗΦΙΣΟΦΩΝΤΙ.

ΑRGUΜΕΝΤUΜ.

CΕΡπrsorποΝττ, amico et familiari, narrat, φuomodo in Μacedoniam pervenerit, et quid


inde secutum. Ιnimicorum calumnias diluit, et avaritiam hujus itineris causam non
fuisse multis probat. Νonnullajam a se missa amicis munera scribit, et quid de Sophocle
sentiat. Ιnnocentia sua fretus inimicorum calumnias negligit. Data Εpistola ex
Μacedonia.

ΚΑΤ αφικόμεθα εις Μακεδονίαν, ώ Vεκτκυεουε in Μacedoniam, op


βέλτιστε Κηφισοφών, τό, τε σώμα ου time Cephisophon, et corpore haud
μοχθηρώς διατεθέντες, και ώς οιόντε male affecti, et, quantum fieri potuit,
μάλιστα ήν, επιεικώς, κομιζόμενοι συν convenienter, brevi spatio perlati.
Αtque excepit nos Αrchelaus, ut ve
5 τόμως. Και απεδέξατο ημάς Αρχέ
risimile erat, et nos etiam exspecta
λαος, ώς εικός τε ήν, και προσεδοκώμεν bamus, non muneribus tantum, gui
ημείς, ου δωρεαλς μόνον, ών ουδέν εχέή bus nihil nos indigebamus, sed et ea
ζομεν ημείς, αλλά και φιλοφροσύναις, comitate, qua nemo majorem a regi
ών ουδ' αν εύξαιτό τις μείζoυς παρά bus optaverit. Εt Clitonem inveni
1οβασιλέων. Και κατελάβομεν Κλίτωνα mus salvum, nobisque cum illo multa
ερέωμένον, και έστιν ημίν συν εκείνω τα necessitudo intercedit, et, φuoties
πολλά * και όταν τύχη, συν Αρχελάω contingit, cum Αrchelao ipso conver
άμεμπτος ή διαγωγή, πρός τε τοις έρ satio neutiquam adspernanda, φuin
γοις, ουδέν κωλυόμεθα τους τούτων γί nec illorum negotiis adesse prohibe
15 νεσθαι. Αλλά πολύς μεν έγκειται ο mur. Sed, multus mihi instat Clito,

* τα πολλά.] Αd mentem interpretis post διαγωγή, et tolle distinctionem post


pone comma post τα πολλά, coli notam τοί, έργοις Ηeath.
728 Ε Υ Ρ Ι Π Ι Δ Ο Υ

Κλίτων, πολύς δε και ο Αρχέλαος et multus etiam Αrchelaus quotidie,


εκάστοτε, φροντίζειν αεί τι και ποιεή meditari semper aliquid et scribere
"ν . , Α Α' 2 " Ο " , Α'
των ειωθότων αναγκάζοντες, ώστε έμοί solito nostro more cogentes. Αdeo
γε μισθόν ουκ αηδη μενούν, ουδε άπονον, mihi quidem retributionem non us
20 δοκεί Αρχέλαος αναπράσσεσθαι, τών τε quequaque ingratam, sed nec laboris
δωρεών, ών έδωκέ μοι ευθύς αφικoμένω, expertem, videtur Αrchelaus exigere,
και ότι εστιά λαμπρότερον, ή εμοί φίλον eorum munerum, guae mihi statim
ήν, εκάστης ημέρας. advenienti dederit, et quod singulis
diebus conviviis excipit lautioribus,
quam mihi gratum erat.
Περί δε ών επέστειλας ημίν, συ μεν De quibus autem scripsisti nobis,
25 εύ πoιείς επιστέλλων, α δοκείς ημίν bene quidem facis, quod scribis, quae
ειδέναι διαφέρειν. "Ισθι μέντοι, μηδεν nobis scire interesse putas. Sic vero
μάλλον ήμή, ών νύν Αγάθων, ή Μεσά statue, nihil magis nobis ea, quae
τος, λέγει, μέλον, ή των Αριστοφάνους nunc Αgathon, aut Μesatus dicit,
φληναφημάτων οίσθά ποτε μέλον. Και curae esse, quam noveris, me olim
50 τούτοις γε αν αδικήσαις εις τα μάλισ curasse, guicquid Αristophanes effiι
τα, αποκρινόμενός ποτε, κάν όλως μη tierit. Illis itaque si responderis un
παυομένους της αναγωγίας αυτούς quam, injuria nos aficies, etiamsiillos
οράς. a sua contumacia plane desistere non
videas.
"Ην μέντοι τις των αξίων περί Ευρι Sin vero φuispiam ex illis, φui de
35 πίδου λέγειν τι και ακούειν, αιτιάται Εuripide aliquid dicere atque audire
ημάς της πρός Αρχέλαον οδού, ά μεν sunt digni, nos accuset, guod ad Αr
το πρόσθεν είπομεν περί του μή δεή εις chelaum simus profecti, φui mempe
Μακεδονίαν ήμάς αποδημεί επιστάμε sciat, guae prius dixerimus, quod in
νος, ά δε μετά ταύτα ημάς απηνάγ Μacedoniam nos ire minime deceret,
40 κασε βαδίσαι αγνοών, τούτον δή άξιον quae vero postea nos eo proficisci
νόμιζε δηλούν αυτώ, άπερ οίσθά γ', ώ coégerit, nesciat, hunc dignum esse
Κηφισοφών και ούτως πεπαύσεται αγ existima, cui exponas, ο Cephiso
νοών τάς αιτίας, και άμα, όπερ εικός phon, quae noveris. Αtque ita de
εστι τον αγνοούντα πάσχειν, καταγινώσ sistet ille causas ignorare, simulque,
45 κων ημών, ώς φιλοχρημάτων γενομένων. quod verisimile est ignorantem pati,
Ου γάρ που δή πορφύραν και σκήπτρον accusare nos, utpecuniarum cupidos.
nos utique dixerit aliquis
φορείν, ή φρούρια λαβόντας εν Τριβαλ Νon enim
anxie quaesiisse, ut purpuram aut
λοίς ηγείσθαι, υπόχους καλουμένους,
sceptrum gereremus, neque praesidiis
όρεχθήναί τις αν φήσειεν ημάς, και διά apud Τriballo impositi domina
s re
5ο τούτο δή στείλασθαι την πρός Αρχέλαον mur, proreges dicti, guodque ideo
οδόν, αλλά δηλονότι πλούτου ένεκα. iter ad Αrchelaum ordinaremus, sed
Είτα πώς αν, ότε νέοι τε και ότε μέσοι divitiarum utique causa.
Cur igitur,
την ηλικίαν ήμεν, και όν, έτι ζώσης quando et juvenes, et quando media:
Ε Π Ι Σ Τ Ο Λ Α Ι. 729

ημίν της μητρός, ής ένεκα αν μόνης aetatis essemus, et quas, superstite


55 εβουλόμεθα πλουτείν, είπερ άλλως έβου adhuc matre, cujus solius gratia di
λόμεθα, ουχ όπως εδιώξαμεν, αλλά tescere voluerimus, si modo volueri
απεωσάμεθα, εγκείμενον τον αυτόν τού mus unquam alias, non modo aucu
τον πλούτον ήδη, τηλικoίσδε ούσιν ημίν pati non sumus, sed et repudiavimus,
ημερτον είναι είκότως άν τις νομίσειεν, ει etiam oblatas et ultro propositas has
ipsas divitias, nunc ita aetate provec
6ομή δια τούτο άρα πολλά λαβείν σύν
tis nobis desiderabiles esse quisquam
αδοξία τέ τινι ημετέρα, και ουδε απο jure existimaverit P Νisiidcirco multa
λαύσει έτι ουδεμιά, επεθυμήσαμεν, ίνα
accipere cum famae nostro dispendio
εν βαρβάρω γή αποθάνωμεν, και να quodam, neque ullo amplius usu
πλείονα Αρχελάω καταλίποιμεν χρή fructu desideraremus, ut in terra pe
65ματα. regrina moriamur, et ut plures Αr
chelao relinquamus divitias.
Έτι δε δή και προσθείης, ότι, επειδή Praeterea hoc etiam adjeceris, quod,
τάχιστα αφικόμεθα εις Μακεδονίαν, postquam venissemus in Μacedoniam,
paucis post diebus, offerenti quadra
ολίγαις ύστερον ημέραις, τεσσαράκοντα
τάλαντα αργυρίου διδόντος Αρχελάου, ginta argenti talenta Αrchelao, aegre
7ο και αγανακτούντος, ότι ου λαμβάνοι que, quod non acciperemus, ferenti,
μεν, αντέσχομεν μη λαβείν. Των άλλωνrestitissemus tamen, nec caperemus.
δωρεών, οπόσα η Κλίτων έδωκεν ημίν, Εx aliis muneribus, quacunque vel
ή Αρχέλαος έπεισε λαβείν, ουκ έσθ, ό, Clito nobis dederit, vel Αrchelaus ac
τι ενθάδε υπολελείμμεθα, αλλ' οίχονται cipere persuaserit, non est, quod hic
relinquendum duximus, sed nunc
75 αυτά φέροντες, οίπερ και ταύτην την
επιστολήν φέρoυσιν, υμίν τοις αυτόθι abeunt eadem ferentes, qui et hanc
Εpistolam ferunt, vobis ibi sociis et
εταίροις και επιτηδείοις νεμήσόντες άπαν
familiaribus distributuri omnia. Ωuis
τα. Τίς δε ούτως ευρεθείη έτι σκαιός vero jam inveniatur adhuc tam laevus
και βάσκανος τον τρόπον, όστις αν φι et invidus moribus, qui me avaritia
8ο λοχρηματία με θελχθέντα ταύτην απο abreptum hoc iter ingressum suspi
δημήσαι υπολάβοι την αποδημίαν; Αλ
cetur? Sed nimirum superbiam ali
λά δήπου αλαζονείαν τινά, ή του δύνασ quam, aut magnae cujusdam potentia
θαί τι μέγα επιθυμίαν, ερoύσιν. Αλλ' desiderium, dicent. Αt quidem nobis
ή μεν δύναμις ημίν καιμένουσιν" ή παρά etiam domi manentibus et olim magna
85 Αρχελάου και πάλαι ήν, άλλως τε cum Αrchelao potentia aderat. Sed
και Κλίτων ου τοσούτον εδύνατο μέγα, neque Clito tantum valebat; ut di
τούμή άλλονf, όν προηρούμην εξ αρχής, verso, guam quem ab initio praele
τρόπον βιούν εμέ μηδ' όπουμή εθέλοιμι, gerim, more vivendum mihi putarem;
αποθανείν τελευταίον δε και παρέχειν aut in quo loco minime vellem, vitam

* μένουσιν] Εdd. Αld. et Cald. habent f του μή άλλον] Constructio postulare


μίνουσιν Αθήνησιν. Ηeath. videtur, ώστε μή άλλον. Ηeath.
730 Ε Υ Ρ Ι Π Ι Δ Ο Υ

90 λόγους επί τους κακώς βουλομένοις clauderem, denique materiam nos


ημάς λέγειν". Ει δε δή και δυνάμεώς tris obtrectatoribus praeberem. Ωuod
τινος ώρέχθημεν, τί άλλο ταύτη τη δυ si alicujus potentiac cupidi essemus,
νάμει, ή πρώτον μεν εις τα της πόλεως, in quid aliud hac potentia, quam pri
έπειτα εις τά των φίλων, χρήσασθαι mum quidem in civitatis nostrae, de
95 εμέλλομεν ; Αλαζονείας τε ένεκα πολύ inde in amicorum commodum, usuri
αν μάλλον εν όψει των τε φίλων, και eramus? Jactantiae autem gratiamul
ουχ ήκιστα των εχθρών δύνασθαι τι to utique magis in amicorum quoque
ήβουλόμεθα. Και μήν ευμετάβολον conspectu, nec minus inimicorum, po
tentes esse vellemus. Αt me incon
εμε, ούτε εις τα επιτηδεύματα, ούτε εις
stantem, neque ad studia mea, neque
100 υμάς τους φίλους, και ουχ ήσσον εις ad vos amicos, sed nec minus ad ini
τους εχθρούς, σκοπών είπoι τις άν, οίς micos, respiciens aliquis dicat, φui
άπασιν εκ νέου μέχρι του νυν τους αυ bus omnibus ex juvene huc usque
τοις κέχρημαι, πλην ενός ανδρός, Σοφο iisdem utor, uno viro excepto, So
κλέους προς γάρ δή τούτον μόνον ίσασί phocle. Εrga hunc enim solum no
105 με τάχα ουχ ομοίως αει την γνώμην runt mefοrsitan haud similitersemper
έχοντα. "Ον εγώ εμίσησα μεν ουδέποτε, affectum. Ωuem ego odi quidem nun
εθαύμασα δε αει, έστερξα δ' ουχ ομοίως φuam, miratus vero sum semper, non
αεί. Αλλά φιλοτιμότερον μέν τινα ει tamen semper eum similiter amavi.
δέναι (an είναι) ποτε δόξας υπείδονf, Sed aliquando contentiosiorem illum
11o βουληθέντα δε εκλύσασθαι τα νείκη esse suspicans neglexi : volentem au
προθυμότατα υπεδεξάμην. Και αλ tem controversias deponere lubentis
λήλους μεν, εξ ότου συνέβη, στέργομέν sime in sinum recepi. Εt nos φuidem
τε και στέρξομεν τους δ' εμβάλλοντας jam invicem, ex guo inter nos con
ήμλν πολλάκις τας υπονοίας είναι εκ του ventum est, et amamus et amabimus.
115 ημάς απεχθάνεσθαι, τον έτερον: θεραπεύ Εos vero, qui saepius nobis suspicio
οντες, άν τι πλείον έχωσι, διαβεβλή nes movent, ut nos in odium conji
μεθα. ciant, alter alterum colentes, si quid
plus valeant, redarguimus.
Και νύν, ώ βέλτιστε Κηφισοφών, Εt nunc, optime Cephisophon, novi,
οίδ, ότι ούτοι εισιν, οι τούς περί ημών φuod hi sunt, gui de nobis sermones in
120 λόγους εμβάλλοντες εις τους όχλους vulgus spargant. Sed quemadmodum
αλλ' ώσπερ αεί άπρακτοι αυτών αι semper illorum pravae linguae sine ef
κακαι γλώσσαι εγένοντο, και γέλωτα fectu fuerint, et nihil amplius, quam

* ίτι του, κακώς βουλομένοις ημάς λέγειν..]


υπονοίας είναι εκ του ημάς απεχθάνεσθαι,
Ιn edd. Αld. et Cald. pro ετί melius le τον έτερον, etc.] Distingue post είναι, et ita
gitur εσαεί. Ηeath. totum locum verte : Quod sint vero, φui
f αλλά φιλοτιμότερον μίν τινα είναι ποτι sape nobis suspiciones suggerant, ex ini
δόξα, υτείδον,] verte: Sed illum, cum ali micitiis, quas inter nos intercedere putant,
quando gloria φuidem cupidiorem credi ansam alterum nostrum colendi arripi
«lerim, suspicatus sum. Ηeath. entes, si quidquam proficiunt, fallimur.
+ τους δ' εμβάλλοντας ημίν πολλάκις τάς Ηeath.
Ε Π Ι Σ Τ Ο ΛΑΙ. 731

εξ αυτών και μίσος, ουδέν πλέον, ώφλίσ risum et odium, sibi comparaverint,
κανον, και νύν ίσθι, ότι ουκ άπρακτοι et nunc scias, non tantum inefficaces
125 μόνον, αλλά και επί κακώ σφισιν έσον illas futuras, sed etiam in illorum
damnum cessuras. Τu sane recte
ται. Συ μέντοι εύποιείς περί τούτων
ημίν γράφων, επειδήπερ οίει ήμή δια facis, de his nobis scribens, φuando
quidem id e re nostra putes: sed ut
φέρειν αλλ' ώσπες εύ ποιείς γράφων,
recte facis scribens, ita affirmaverim,
ούτως αδικεί φήσαιμ' αν ήμάς, αντι
te nos injuria afficere, si de his,
15ο λέγοντα υπέρ αυτών τους ουκ αξίοις. hominibus non dignis contradixeris.
"Εβρωσο, Vale.

ΤΩΝ ΕΥΡΙΠΙΔΟΥ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ ΤΕΛΟΣ.

"ν. -- νννwwνw www. www. wwwνw ww- νw

Εxcudebant Αndreas et Jacobus Duncan,


Αcademiae Glasguensis Τypographi.
"w. www.w www. wwνννννννννη, --
4?

* *

Das könnte Ihnen auch gefallen