Beruflich Dokumente
Kultur Dokumente
Ceci est une copie numérique d’un ouvrage conservé depuis des générations dans les rayonnages d’une bibliothèque avant d’être numérisé avec
précaution par Google dans le cadre d’un projet visant à permettre aux internautes de découvrir l’ensemble du patrimoine littéraire mondial en
ligne.
Ce livre étant relativement ancien, il n’est plus protégé par la loi sur les droits d’auteur et appartient à présent au domaine public. L’expression
“appartenir au domaine public” signifie que le livre en question n’a jamais été soumis aux droits d’auteur ou que ses droits légaux sont arrivés à
expiration. Les conditions requises pour qu’un livre tombe dans le domaine public peuvent varier d’un pays à l’autre. Les livres libres de droit sont
autant de liens avec le passé. Ils sont les témoins de la richesse de notre histoire, de notre patrimoine culturel et de la connaissance humaine et sont
trop souvent difficilement accessibles au public.
Les notes de bas de page et autres annotations en marge du texte présentes dans le volume original sont reprises dans ce fichier, comme un souvenir
du long chemin parcouru par l’ouvrage depuis la maison d’édition en passant par la bibliothèque pour finalement se retrouver entre vos mains.
Consignes d’utilisation
Google est fier de travailler en partenariat avec des bibliothèques à la numérisation des ouvrages appartenant au domaine public et de les rendre
ainsi accessibles à tous. Ces livres sont en effet la propriété de tous et de toutes et nous sommes tout simplement les gardiens de ce patrimoine.
Il s’agit toutefois d’un projet coûteux. Par conséquent et en vue de poursuivre la diffusion de ces ressources inépuisables, nous avons pris les
dispositions nécessaires afin de prévenir les éventuels abus auxquels pourraient se livrer des sites marchands tiers, notamment en instaurant des
contraintes techniques relatives aux requêtes automatisées.
Nous vous demandons également de:
+ Ne pas utiliser les fichiers à des fins commerciales Nous avons conçu le programme Google Recherche de Livres à l’usage des particuliers.
Nous vous demandons donc d’utiliser uniquement ces fichiers à des fins personnelles. Ils ne sauraient en effet être employés dans un
quelconque but commercial.
+ Ne pas procéder à des requêtes automatisées N’envoyez aucune requête automatisée quelle qu’elle soit au système Google. Si vous effectuez
des recherches concernant les logiciels de traduction, la reconnaissance optique de caractères ou tout autre domaine nécessitant de disposer
d’importantes quantités de texte, n’hésitez pas à nous contacter. Nous encourageons pour la réalisation de ce type de travaux l’utilisation des
ouvrages et documents appartenant au domaine public et serions heureux de vous être utile.
+ Ne pas supprimer l’attribution Le filigrane Google contenu dans chaque fichier est indispensable pour informer les internautes de notre projet
et leur permettre d’accéder à davantage de documents par l’intermédiaire du Programme Google Recherche de Livres. Ne le supprimez en
aucun cas.
+ Rester dans la légalité Quelle que soit l’utilisation que vous comptez faire des fichiers, n’oubliez pas qu’il est de votre responsabilité de
veiller à respecter la loi. Si un ouvrage appartient au domaine public américain, n’en déduisez pas pour autant qu’il en va de même dans
les autres pays. La durée légale des droits d’auteur d’un livre varie d’un pays à l’autre. Nous ne sommes donc pas en mesure de répertorier
les ouvrages dont l’utilisation est autorisée et ceux dont elle ne l’est pas. Ne croyez pas que le simple fait d’afficher un livre sur Google
Recherche de Livres signifie que celui-ci peut être utilisé de quelque façon que ce soit dans le monde entier. La condamnation à laquelle vous
vous exposeriez en cas de violation des droits d’auteur peut être sévère.
En favorisant la recherche et l’accès à un nombre croissant de livres disponibles dans de nombreuses langues, dont le frano̧ais, Google souhaite
contribuer à promouvoir la diversité culturelle grâce à Google Recherche de Livres. En effet, le Programme Google Recherche de Livres permet
aux internautes de découvrir le patrimoine littéraire mondial, tout en aidant les auteurs et les éditeurs à élargir leur public. Vous pouvez effectuer
des recherches en ligne dans le texte intégral de cet ouvrage à l’adresse http://books.google.com
DΙΡΑRτιΜΕΝτο
DΙ ΡΙLΟLΟGΙΑ
GRECΑ Ε LΑΤΙΝΑ
ΙΙΙ
Εur
1.7
ν" «
J. 1. ΚΑΚ.
RΟΜΑ
ί.
Ε U R. ΙΡΙΙΟΙ S
Ο ΡΕΕ Α Ο ΜΙΝΙ Α.
---
-
ε
--,
ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ Α Π Α Ν Τ Α.
Ε U R ΙΙΡΙΙΟΙ S
Ο Ρ Ε RΑ ΟΜ Ν ΙΑ;
-
-
ΕΧΕΙΟΙΤΙΟΝΙΒUS ΡRΑΕSΤΑΝΤΙSSΙΜΙS
FΙDΕLΙΤΕR RΕCUSΑ ; -
ΕΤ
ΕRUDΙΤΟRUΜ ΟΒSΕRVΑΤΙΟΝΙΒUS,
ΙΙ,Ι,USΤRΑΤΑ:
ΝΕΟΝΟΝ
ΙΝΙΟΙCΙΒUS ΟΜΝΙCΕΝΙS
ΙΝSΤRUΟΤΑ.
VΟLUΜΕΝSΕΡΤΙΜUΜ.
G LΑS GUΑΕ :
ΕΧ ΡRΕLo ΑcΑDΕΜιco,
1821.
ΗΕRΜΑΝΝΙ ΡR ΑΕΕΑΤΙΟ
ΑD
ΗΕRΟUΙ,ΕΜΙΕΙΟΗΕΝΤΕΜ.
«Μν"νwννννννη"ν
Θ -
Ο -
- ζω) Ο 9 Ο " .» Ο
".
Η
Εt in antistropha, v. 1297.
πέπλον, απόδικε, βέθος αελίω δείξον βά
βος δ' αντίπαλον δακρύοισιν αμιλλάται.
4»
ΑΙΟ ΗΕRCUΙ,ΕΜ FURΕΝΤΕΜ. y
ν
vi ΗΕRΜΑΝΝΙΡΗΑΕΕΑΤΙΟ
Α. Α. Β. γ, δ, ε, δ. μέσωδός. ς. γ. ς. Ζ. Ζ. Β. ε.
deοr mihi tamen eam viam invenisse, quam, nisi insignes lec
tionis diversitates aliquando in codicibus reperiantur, idoneis
judicibus probatum irisperem. In hoc guoque carmine et ora
tionis conformatio, et motus, in quo chorum esse videmus, sin
gulis chori senibus peculiares partes vindicat, Quin ipsa an
tistropharum dispositio consulto sic videtur instituta esse, ut
aliquam perturbationis speciem prae se ferret. Ρroodus tres
partes habet: eam sequuntur stropha, antistropha, et epodus.
Ηaec igitur sex primis senibus distribuenda putavi. Sequuntur
duo antistrophica systemata, personis propter agitationem ani
morum, nulla certa lege divisis. Ηorum systematum illud
potiorem locum tenet, guod ex his strophis constat:
δ ε ς. η. θ. ι. ι. ια. ια. θ. η ς. ε.δ.
β. γ. ζ. γ. ζ. β.
Ηoc ita priori junctum est, ut inter stropham β' et stropham γ'
medii sint tres trimetri, qui non pertinent ad antistrophicorum
dispositionem, φuemadmodum majore etiam audacia in Ione
anapaestos mediis strophae versibus insertos videmus: v. Μus
grav. ad ejus fabulae ν. 186. Deinde inter stropham ζ et an
tistropham γ' mediae sunt strophae ή, θ', quemadmodum ha
rum antistrophae mediae sunt inter antistrophas ζ' et β'. De
nique strophae ί, ', ια, ια', αμae mediae sunt prioris systematis,
ab utraque parte habent antistrophas γ' et ζ", hoc modo:
Β. Ι. Γ. δ. ε ς. Ζ. η. θ. Γ. ι. ι. ια. ια. Ζ. θ. η. Β. ς. ε.δ.
α'. α'.
VoL, VΙΙ. Α
3
"Υ Π Ο Θ Ε Σ Ι Σ Ι Ω Ν Ο Σ.
ΑRGUΜΕΝΤUΜ ΒΕCΚΙΙ.
ΕΡΜΗΣ. ΜΕΡίCURIUS.
1ΩΝ.. ΙΟΝ.
"ΕΡΜΗΣ.
tum. In Ηercule Fur. Αmphitryo simili τος "Ατλας, ώστε μάλλον τον ουρανόν, ή τους
de caussa gloriatur Comparationem Jovis ώμουι, εκτρίβειν εν τω ανέχειν αυτόν,
cum Racinii Αthalia instituit accuratam Βαrmes.
et doctam Ρrevostus, Τ. ΙΧ. p. 160. ss. παλαιον] ΜS. Ε. παλαιών. Vox εκτεί
Βeck. βων, interprete Βarnesio, indicat, Αtlantis
1.Α. ο νώτοις χαλκένισιν ουρανόν,] Conf. de dorsum adeo durum fuisse, ut cα.lum po
pausa hujus versus R. Ρ. in Ηecub. 347. tius attereret, quam ab eo vel minimum
et in Ρraef p, clxxii. Βurn. attereretur. Μusg.
"Ατλας ο χαλκίρισι νώτοις ουρανόν,] Οm Citat Εustath. in Dionys. 229. *
nes omnium poétarum loci sunt ple Βιιτη.
ni hujus Fabula, de Αtlante Cα.lum hu 3. Μιά,] i. e, Pleiones. Αpollod. Lib.
meris sustinente. Ηomer. Οd. α. ν. 53. ΙΙΙ. c. 10. sect. Ι. Μusg.
-έχει δί τι κίονας αυτός Μακράς, αι γαϊάν Μιάς] Θιών μιάς ex una aliqua dearum,
τι και ουρανόν αμφις έχουσιν. Οvid. Μe hujus nomen erat Pleione, Οceani et
tam. Lib. ΙV. Fab. 7. Quantus erat, Τethyos filia, uxor Αtlantis, ex qua sep
mons.factus Αtlas: Ναn barbα Conιαque tem Pleiadas ille suscepit, Steropen a
in sylυαs αύeunt , ήuga sunt humerique Μarte compressam, Αlcyonen et Celaeno,
mαnusque, Quod caput αηle.fuίi, summo a Νeptuno, Εlectram et Τaygetam, a
est in monιe cacumen : 0ssα lapis fίunt. Jove, ut et Μaiam, ex qua Μercurium
Τμηι parles αltus in omnes Creυίt in im genuit. Septima autem, Μerope dicta,
mensum (sic, Dii, statuistis) et onιne Cunι Sisypho nupsit. Βarnes.
tot είderibus cαlum requieuit in illo. Vid. 4. λάτριν.] Ita ΜSS. Ε. G. Εd. Αld.
Νatal. Com. Μytholog. Lib. ΙV. c. 7. λάτρην, ut superscriptum habet ΜS.Μusg. G. ε
Αpollodorus Βiblioth. Lib. Ι. c. 2. S. 3.
Ιαπετού δε και Ασίας της Ωκεανού,"Ατλας, 5. Citat Εustath. in Dionys. 1181.
ό, έχει τους ώμοις τον ουρανόν. Βαrnes, Βurn.
2. εκτρίβων,] Ούτως άτριττες ο Χαλκιόνω ομφαλον] Vid. infra ad ν. 223. Βarnes.
ΙΩ Ν.
8. "Εστιν γάρ ουκ άσημος Vid. Joh. άντρον, ας Μακράς αικλήσκομεν Πέτραι δί
Μeursii Αthen. Αttic. Lib. Ι. c. 5. fol. Μακραι καλούμεναι υπό τη Ακροπόλει εισιν,
102. Βαrrιes. ένθα στήλαιον του Πανός, και άδυτα αυτού,
9. χρυνολόγχυ] Ιta ΜSS. Steph. Εd. και βωμός. Ut infra ν. 497. et 937. Εν
Αld. χρυσολόχου. Μusg. δί τή Ά του Θεάτρου το στήλαιον τούτο,
11. προσβόρβους πέτρας] Οlim προσβόρους Κρεούση δε, θυγατρί Ερεχθέως, Απόλλωνα
male: nam a βορέης, βορέας, βορράς, unde ενταύθα συγγενίσθαι νομίζουσι, Ρausania
adject. βόρεος, βόρειοι, βορήίοι, et βορειάς ή, testante. Darnes.
et βορεήτις Dionys, hinc προσβόριος, προσ 15. όγκον) Εmendatio est Η. Steph,
βόριιος, et πρόσβορρος, Sic κατάβορρος Αri Εd. Αld. οίκον. Μusg.
stot. Sic infra ν. 937. Πρόσβορρον άντρον, 16. Confer Phα"n. v. 22. ubi παίδα et
Βarnes, βρέφος itidem in eodem versu occurrunt.
12. χθονός] Quo referri in construc Μusg.
tione possit haec vox, non facile dixeris. 17. Reisk. scribit ου παρευνάσθη, μοί
Si enim sequitur προσβόρβους, falsa est, αccubuit deo. Βeck.
φuae inde existit, sententia: Rupes Μac 19. αντίτηγο;] Ηesychius per κίστην et
ταs ab αgrο Αtheniensί υersus Βoream εί κιβωτόν explicat. Rotundum fuisse ex
tas esse. Urbem enim ipsam attingebant, hoc versu liquet, viminibus contextum ex
φuae in Αustrali parte regionis sita erat. ν. 37. Οvid. Μetam. ΙΙ. ν. 554. Μusg.
Lego igitur της Αθηναίων πρόμου Sμό Κοίλης αντίπηγος] Αντίτηξ, κίστη, κιβω
αrce Ρalladis, Αtheniensium propugnatricis. τός Ευριπίδης "Ιωνι, ήγουν αγγείον, ex
Αθηναίων πρόμοι habetur Τroad. ν. 31. Ηesychio, qui hunc locum respicit.
Μusg. 20. σώζουσα] Μοrem patrium servabat,
13. Μακράς καλούσι] Πέτρας. huc refer non quod arculae tall incluserit, sed quod
endum, guod praecessit. " Sic infra ν. serpentum eftigies collo ejus circumdede
936. οίσθα Κεκροπίας πέτρας, πρόσβορρον rit: confer v. 1430. Μusg.
Α4
ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
22. Φρουρώ παραζεύξασα φυλακι σώματος] rius περί Αποχής, Lib. ΙΙ. S. 54. Ιn urbe,
Ιsto modo in proclivi est corrigere pro φua nunc Salamis, olim υcro Coronis dic
νulgato φύλακας. Ιta scilicet et orationis ta, mense secundum Cyprios Αphrodisio,
tenor, et Porsoni regula simul servantur. mactabatur Ηomo Αgraulo (l. Αglauro,)
Μallbν. filiae Cecropis et Αgraulidis (l. Αglauridis)
Φρουρώ] Ita ΜSS. Steph. Εd. Αld. Νympha. Ηinc poèta tres sorores, ex
φρουρό, cum iota subscripto. Μusg. matre, qua erat Αglauris nympha, Αγ
25. ταρθένοι, Αγραυλίσι] Αgrauli filia λαυρίδας παρθένου, vocat. Sic infra, V.
bus. Εrat Αgraulos Cecropis uxor (Αpol 496. Αγραύλου κόραι τρίγονοι, ubί Αγλαύ
lodor Lib. ΙΙΙ. c. 13. sect. 2.) filiasqueεου legendum, vel transpositio est admit
habuit, satis ex Οvidio notas, Αglauron, tenda, Vide Οvid. Μetamorph. Lib. ΙΙ.
Ηersen, Ρandroson : confer ν. 499. Ρer Fab. 12. Ρausan. Αttic, fol. 16. lin. 5.
eam jurabant Αtticae mulieres: Αristoph. Ηerodot. Lib. VΙΙΙ. c. 55. Johann.
Τhesm. v. 540. Confundunt cum filia Μeursii Cecropiac, c. 28. ubi tamen "Αγ
Αglauro multi, etiam Veteres, nominatim αυλος pro "Αγλαυροι perperam scribitur.
Ulpianus ad Demosthen. de falsa Lega ΗΆ. "Αγλαυρος, θυγάτηρ Κέκροπος
tione, p. 264. Εd. Μorell. et Ηesychius παρά δε Αττικοί, και ομνύουσι κατ' αυτής,
ν. "Αγλαυρος. Vide et Porphyrium περί ήν δι ιέρεια της Αθηνάς, Βarnes,
Αποχής, Lib. ΙΙ. sect. 54. Μusg. 24.ss, όθεν Ερεχθείδαις έτι Νόμος τίς ιστιν,
ταρθένοι, Αγλαυρίσι] Οlim αγραυλίσι όφεσιν εν χρυσηλάτεις Τρέφειν τέκνα.] Εx hoc
legebatur, et exponebatur campestribus, loco evidentissime apparet, morem fuisse
nullo sensu ; quare ex historia corrigo. Αtheniensibus, ut nobilium, praesertim
Cecropis filia erant Ηerse, Pandrosos et Εrechthidarum, infantes aureis serpenti
Αglauros; φuibus Μinerva commisit bus involuti nutrirentur; quod infra aper
Εrichthonium, filium suum et Vulcani, tius demonstratur, ν. 1426. Δράκοντες αρ
in cista inter duos serpentes repositum. χαΐόν τι παγχρύσω γίνυ Δώςημ’ Αθάνας,
Vid. quae nos infra ad ν. 1426. Quin et ή τέκν' ίντρέφειν λέγει. Οιua res, haud scio,
mater illarum, Cecropis uxor, dicta erat an ulli criticorum sit observata. Βαrnes,
Αglauros; Αpollodor. Βiblioth. Ι. c. 13. 29.s, λαέν εις αυτόχθονα Κλεινών Αθηνών,]
S. 2. Κέκροψ δε γήμας την Ακταίου κόρην, Quod ad Ηeraclid. v. 69. et v. 827. pol
"Αγραυλον, etc. lego "Αγλαυρον. Ρorphy liciti sumus, ad hunc locum venientes, de
ΙΩ Ν. 9
Αtheniensium antiquitate nonnihil dis inde verbum αδελφώ per μοί explicari pos
serere, id nos jam paucis absolvemus. se, suspicionem tamen de sinceritate hu
Quare, quod prae caeteris Graeciae urbibus jus lectionis excitant, guae adduntur ταμά
antiquitate valeant, id ex plurimis auc προς χρηστήρια, Quis enim, quaeso, ferat
toribus probat doctissimus Johannes sic loquentem : Τοlle infantem fratriφue
Μeursius Libelli sui de Fortuna Αthe tuo (pr. mihi) transfor in templum meum.
niensium primo capite, quod denique ex Εmendandum itaque ni fallor :
suo solo orti sint, ideoque αυτόχθονες et
ένεγκε ΔΕΛΦΟΥΣ τάμα προς χρηστήςια.
γηγενείς dicti, unde insigne habebant au
ream Cicadam, utpote quae ex terra et et sic Αrgumenti Αuctor, φui sic habet :
ipsa sit orta, idem loco praedicto ex omne Το μίν ουν βρίφος ο Ερμής ανιλόμενος εις Δελ
genus auctoribus probat. Ηinc Αris. φους ήνεγκεν. Jacobs.
toph. Εquites, fol. 256. "οδ' εκείνος οράν 31. νεογνόν] Νιόγονον, νεωστί γεννηθέντα,
τεττιγοφόροι, αρχαίω σχήματι λαμπρός. Βαrnes.
Ιdem, Νubib, fol. 1ο9. Και τεττίγων 32. σταργάνοισί θ', οί, έχει,] Pro α έχει.
ανάμιστα] Scholiast. ιτειδή οι παλαιοί Relativum sequitur sui antecedentis Ca.
(Αθηναίοι) κατά την αναπλοκή των τριχών sum, ut saepe observare licet. Εst vero
χρυσό χρώντο τέττιγι, τεκμήριον, ότι αυ Αtticus usus; ut χρώμαι Βιβλίοις, οί, έχω.
τόχθονες ήσαν οι Αθηναίοι, ώς οι τίττιγες. Sed vulgares grammatica hanc regulam
Vid. plura ibid. Item adagium, Τerra norunt. Βarnes.
Jίlius, etiam Isocratem in Panegyrico et 55. Reisk. emendat: ένεγκι Δελφών
Panathenaico. Βανηes. ταμα, αα/or ad.fatidicum meum templum,
29, ss. "Ω σύγγον' ελθών λαόν εις αυτόχθονα φuod Delphis est. Βeck.
κλεινών Αθηνών, οίσθια γάς θεάς τόλιν 36. Λοξία] De voce Λοξίας vid. guae nos
λαβών βρέφος νεόγνoν εκ κοίλης τέτσας ad Iphigen. Τaur. ν. 1014. Βαrnes,
αυτό συν άγγει, σπαργάνοισί θ' οί, έχει 57. κύτο,] Εd. Αld. σκύτος et hic et ν.
ένεγκ' ΑΔΕΛΦΩι τάμα προς χρηστής ια.
39. Sed errorem correxit Stephanus ex
ΜSS. Μusg.
Quamvis non ignorem substantiva pro τλεκτoν εξάρας κύτο,] Pro σκύτος, φuod
nominum loco eleganter adhiberi, et pro male prius aderat, lego κύτος ; ut et Sca
1Ο ΕΥΡΙΠΙΔ ο Υ
" legit, et Scholiastes Αristophanis, Sic Plato: ευθύς εύν, ώς ίδιίν τον Αγάθωνα.
fol. 459, κίσσην explicat, per κυτίδια et Ηic ως pro ώστε, illic σύννους pro σύννουν.
κντίδας, υποκοριστικά του κύτος. Litera nam frequentius paulo dicimus: ώστε οράσ
autem σ adhaesit voci κύτος per exscripto θαι αυτόν : nequaquam autem periculose
rum incuriam et sonum ex dictatorum ώστε οράσθαι αυτός. Εt est Αττικώτερον,
lectione male continuatum finientis literac cujus rei ignari viri alioquin satis docti,
vocis praecedentis εξάρας, et αναπτύξα, in temere in hunc locum involarunt. Βαrrιes.
versu post unum proxime sequenti: de 41. Τempus, quod hic designare voluit
utrogue enim loco monendum. Βαrnes. Εuripides, haud dubie est ortus Solis,
39. κύτος] Vid. supra ad v. 37. Νam si infans interdiu ad limina templi
Βarnes. depositus fuisset, adstantes non latuisset
4ο. οράσθ'] ΜS. Ε. δράθ'. Legendum miraculum. Αut si inter ortum Solis et
cum Scaligero oρώθ', i. e, oρώτο. Μusg. Ρythiae adventum hora una aut altera
Ειλικτον) Ελικ τόν Ελίσσω et ειλίσσω. efiluxisset, ab aliis prius, quam ab ipsa.
ώς οράσθ' ο παί;] Scaliger legit oρόθ' visus fuisset. Εsto igitur, ortum Solis
pro oρώτο, Duportus haud aeque bene, designari, formula, qua Graeci plerumque
δράθ', sed et οράσθ' stare potest, pro oράσ hoc indicant, est: άμ ηλίφ ανίσχοντι. Se
θαι, ώς οράσθαι ο ταϊς, pro ώστε οράσθαι τον quitur, in hoc versu eam formulam poé
παίδα. Sic enim Ρlutarchus in Τhemis tice enunciari. Desideratur igitur άμα,
tocle: λέγεται ούτω κατάφορος προς δόξαν Jam silegamus άμ' ιταεύοντος, nulla matu
είναι, ώστε νίο, ών έτι σύννους οράσθαι τα tini temporis significatio erit, sί άμ'ανιτ
πολλά προς εαυτό και τάς νύκτας αγρυτνεϊν. πεύοντος, anapaestus erit in secunda sede, ne
ΙΩ Ν. . . 11
dicam, ανιπτεύοντος ηλίου non tam ortum διορίσαι] Vid. Μed. ν. 453. et Ηelen.
Solis, guam adscensum ejus ad meridiem ν. 393. et 327. Ο νούς ή προφήτις προι
significare, Legi potest: άμ επιτέλλοντος, θυμείτο τον παίδα του ναού έξω βαλείν.
vel άμ' επιφαύσκοντος ηλίου κύκλω, φuorum Βarnes.
tamen neutrum ad vulgatae vestigia satis 50. oίδι] Regitur a nominativo προφή
prope accedit. τις, ut recte.Βarnesius. Μusg.
Ηomerus Ηymno in Μercur, ήιλίοιο 51. Ο παί, τε τους τεκόντας ουκ ιπίστα
νίον επιτελλομίνοιο. Αrtemidorus: ηλίου ται.] Ηaec verba de nutrice prophetissa
επιτολαι, Ι. 3. Μusg. sunt sumenda, quod nempeilla nesciebat,
Ηeath. vulgatum reddit ita : in solis Ρhα.bum hujus adolescentis olim expositi
αdscendentis orbe, i. e. dum orbem cursus patrem, neque matrem, quae fuerit, ubiubi
diurni sol adscendebat. Βeck. fuerit, sed nec et ipse parentes suos no
44, εί τις Δελφίδων] Ρutabat vates, ali vit. Εt hunc sensum nisi loco affiga
φuam ex Delphicis puellis hunc infantem mus, importuna erit Ταυτολογία mostro
exposuisse, et impia quadam audacia in poéta indigna. Βαrnes.
dei templum projecisse, quare primo illum 52, αμφί βωμίους τροφάς) Εx his enim
extra sacros limites exterminare voluit; alebantur, guae Αpollini offerebantur,
donec miseratio (Deo_sic volente) illam muneribus et victimis, Βrodacus.
subiit. Βarnes. 53. ατηνδρώθη δέμας,] Ut vir factus est
46, θυμίλας] Θυμίλη, ιερόν έδαφος. Sic corpore et statura auctus. δέμας redundat.
infra ν. 114. τάν Φοίβου θυμέλαν σαίρει, Βαrnes.
Item altare, ut infra ν. 229, πάριτ' εις 54. Δελφοί σφ' 1θιντο χρυσοφύλακα] Σφι
θυμίλας, etc, Vid. quae nos ad Supplic. pro αυτόν in singulari numero, vid. Ηe
ν. 65. et Iphig. Αul. v. 152. Ιen. ν. 988. De Delphici templi opulen
12 Ε Υ Ρ ΙΠ Ι Δ ΟΥ
tia videsis quae nos prolixius paulo nota 40. et 296. 1. 20. Εustathius in Ιl. β. ν.
vimus ad Iphig. Τaur. v. 1276. ubi Ρau 541. Μusg.
saniae, de sacro bello Ρhocico testanti, τοίς τι Χαλκωδοντίδας,] Εustath. in
addendus erat Strabo Lib. ΙΧ. fol. 420. Ιliad. β. ν. 541. Χαλκω δοντιάδης μεγα
praecipue quod ibidem plura ille de Del θύμων αρχός Αβάντων, hacc habet : ο δι
phicis thesauris habeat. Χρυσοφύλαξ au ούτω επίσημος ο Χαλκώδων, ως απ' αυτού
tem thesaurarius sonat, vel Θησαυροφύ. και Χαλκωδοντίδας (ita enim lego pτο Χαλ
λαξ, quia aurum est nobilissima et notis κωδοντιάδας ibi) λέγεσθαι τους Ευβοείς, δη
sima gazae pars, et cui reliqua sunt pa λοί Ευριτίδης εν"Ιωνι, ειπών Τοί, Αθηναίοις
randa, quaecunque pretium habent. τοίς τι Χαλκωδοντίδας, οι γην έχουσιν Ευ
Βαrnes.βοίδα. Ubi notandum, Εustath. poètae
59. Χαλκωδοντίδας,] Ιta dicti sunt sensum, non ipsa verba, protulisse: τοίς
Εubα.enses a rege eorum Chalcodonte, Αθηναίοις enim nullo modo in iambί
qui ab Αmphitryone et Τhebanis victus principio stare potuit, nec sic scripsit Εu
in proelio periit. Ρlutarch. Οp. Μor, p. ripides, Ηacc loca autem contulit Joh.
1378. Εd. Η. Steph. Ρausan, p. 249, 1. Βrodacus, Βαrnes,
7
ΙΩ Ν. 13
75. τ' έχη] Εd. Αld. τ' έχει. Μusg. 77. Forte, εκμοχθώ] Ρerfician. Reis4.
ίχη] Recte legitur in subjunctivo, ut 79. λαμπρά θή τυλώματα] Ut laureis
concordet cum γνωσθή et γίνωνται : male ramis adornet, ac vestiat vestibulum et
itaque Duportus confirmatam lectionem fores, Virgil. ΑΕneid. Lib. ΙΙ. ν. 492.
vellicat, et έχει scribit. Βarnes. Νos delubra Deunι miseri, ηuibus ultimus
74. "Ιωνα δ’ αυτόν, κτίστορ Ασιάδος χθo csset Ille Dies, fisία υclamus.fronde per
νός,] Ιon, Αpollinis, vel Χuthi, et Creu μrbenι. Vide infra v. 104. Βrodacus.
sae filius, Αtticas duxit colonias in Αsiam, 81. εγώ νιν] Scaligeri emendatio est.
quae coloniae ex ejus nomine Ιonia voca Ιn Εd. Αldina deest νιν, Μusg.
bantur. Ιoniae autem 13 hae urbes : "Ιων εγώ μιν τρώτος ονομάζω θιών.] Οlim
Εphcsus, Μiletus, Μyus, Ρriene, Colo syllaba defecit versus, quam inter εγώ et
phon, Τeus, Lesbos, Εrythrae, Ρhocaea, πρώτος desideratam addidi, φuod vidit
Clazomenae, Chius, Samos, Smyrna. vid. tamen ante me Canterus , et melius sane
Suidam in voce Ιωνία et Stephanum περί hic post ω μιν sonat, quam νιν, quod Sca
πόλεων. Βαrnes. liger et Duportus reponunt. Βαrneε.
76, δαφνώδη] Το δα corripitur, de qua re 82. Ut constare possit constructionis
nos fusius ad Ρhα.niss, v, 19, Βarnes. ratio, legendum Ηλίου, Βeck,
14 ΕΥΡ Ι Π ΙΔ Ο Υ
84. φεύγει] Ita ΜS. G. ut recte jam ήλιος ήδη ΚΑΜΠΤΕΙ κατά γάν.
editi, Cantero auctore. Εd. Αld. φλέγει,
Μusg. in Οbss. Criticis, p. 22. Jacobs,
84. s. "Αστρα δε φεύγει πυρί τόδ' αιθέρος εις 87. Ρro ημέραν optime Canterus ημι
Νύχθ' ιεράν,] Cum olim φλέγει legebatur, ρίαν. . Sed et sic laborat constructio. Νi
sensus et metri pariter detrimento, nos hil enim, quo referatur, habet vox βροτοί
cum Cantero et Duporto φεύγει legimus; σι, Lego igitur καταλαμτομίναν, ut con
ηuia, adveniente sole, stellaefugam viden structio sit καταλαμπομέναν βροτείσι, ας
tur capessere et velari. Βαrnes. censum mortalibus. Μusg.
"Αστρα δ' υφίεται,] Cedunt, legit Reisk. ημέραν] Sensu itidem et metro hic de
Βeck. ficiente, Canterus legebat ημερίαν, ut et
85. νύχθ'] Ita ΜS. Ε., gua etiam for Duportus, Scaliger vero ήιρίαν, φuarum
ma νυχθήμερον scribunt, non νυκθήμερον, alterutram lectionem veram puto, neu
Εd. Αld, νύκθ'. Μusg. tram pronuntio. Βαrnes,
86. Παρνήσιαδες δ' άβατοι κορυφαι ημέρα Reisk putat dictum esse pro
καταλαμτόμενα, την ημέραν ημερόεσσαν, orbem (s currum) πmortaliύμε
"ΑΨΙΔΑ ΒΡΟΤΟΙΣΙ ΔΕΧΟΝΤΑΙ. cupiium ercipίunt. Βeck,
ημέραν] Την πραείαν. Scholiast,
Ρro ημέραν Canterus optime emendavit: 89. s. Σμύρνης δ' ανύδρου καπνός ες ορόφους
ημερίαν, Sed hacremus in βρότοισι, φuod Φοίβου πέταται.] Ita carminis gratia cum
guo referatur non habet. Μihi in men Scaligero et Duporto lineas implendas
tem VeΙnΙt statuo, punctum autem post ορόφους tolli,
et ες pro εις legi debere. Σμύρνη autem
- την ημεςίαν
"ΑΨΙΔ' ΑΜΒΡΟΤΟΝ ΕΠΙΔΕΧΟΝΤΑΙ.
άνυδρο, dicitur, guia solo arido et sicco
gaudet. Βαrnes.
Σμύρνης δ' Ασσυρίου, Αssyriac myrrhα,
ΙDiei erpectant immortalem currum. - reponit Reisk. Βeck, -
Ρaulo ante ν. 83, elegantissime emenda 9ο τίτεται.] Ιta lego pro voce nihili
vit doctissimus Μatthias αίταται, nisi malit aliquis τέταται a τείνω,
άςματα μεν τάδε λαμπςα τεθείτπων Μιμsg,
ΙΩ Ν. 15
91. Θάσνι] Νon quotidianum erat hoc, τον ύμνον δίδωσιν, ένθα το υμνωδεί, αντί του
sed per intervalla factum. Τradit Ρlu θεσπίζειν τίθησιν. Ρhilostr, in Αpollon.
tarchus (Οp. Μor, p. 522. Εd. Steph.), ηγούμαι δι, αυτόν κόσμον ίνικα και ες μέτρα
Ρythiam priscis temporibus semel tan εμβιβάζειν τους χρησμούς. Αristides εις
tum in anno oracula edidisse, postea vero τον Σάραπιν ita sentit: Αλλ' ότι νή Δία
semel in mense facultatem consulendi και οι προφήται των θεών, οπόσοι μαντικοί,
Deum concessam esse, ηuem morem tan μίτρω σημαίνουσιν, αχρή ποιιϊν τα δί γε
git etiam, p. 708. Fuere etiam certi dies, τλείω νή Δία χωρίς μέτρον ή πρόμαντις αυ
αποφράδες dicti, quibus non licebat θιμισ τη ή εν Δελφοίς. Βrodacus.
τεύειν. Ρlut. in Αlexandro, p. 1232. Sed 94. Δελφοι θέραπες,] Recte Δελφοι hic
ne legitimis guidem diebus Pythiam in retinemus, quamvis Scaliger in Conject.
troducebant, nisi victima, superinfuso ca in Varr, p. 94. σεμνού legendum putet
piti vino, toto corpore contremuisset : pro Δελφοί, ηam ministri Αpoll. Delphi
Ρlut. Οp. Μor, p. 773. Ηinc tenen fuere ut plurimum. Βαrnes.
dum, diem, quo haec acta finguntur, ex Ιon haec ad prophetas illos dicit, guibus
maxime sanctis fuisse, caremoniasque injunctum erat munus colligendi respon
adeo hic enarrari non quotidianas, sedprae sa Pythiae, Βeck.
cipui quiddam, quod talis diei solennitas 95. Της Κασταλία,] ΑΕmil. Ρrobus:
celebritasque exigebat. Μusg. Castalius fons est Delphis in Αpoll. Οra.
Θάσσει δε Γυνή] Vates Delphica. Ιonis culo, qui abluit ipsam aram dei.
seculo virgo responsa dabat, postea vero Βrodarus.
mulier annos nata quinquaginta, ut tes 97. Αφυδράναμινοι,] Αbluti Ηesychius:
tatur Diodorus Lib. ΧV. Super tripo αφεδρύνεσθαι, πιραίνεσθαι (l. cum viris
dem autem sedens futura praedicebat. doctis αφυδραίνεσθαι, περιβραίνεσθαι,) απο
Βrodacus. λεύεσθαι. Μusg.
93. κελαδήση] Praecinerit. Τheognis, v. 98. Frigidiusculum est hoc in loco
805. "Ωιτινί κεν Πυθώνι Θεός χρήσας ιε αγαθόν, nec valde placeret αγανεν, prop
βεία Ομφήν σημήνη τίονος εξ Αδύτου, Quod ter asyndeton. Legoigitur αγανοί, πιίies,
versu autem uί plurimum oracula daren placidi Μusg.
tur, ideo κιλαδείν et αείδειν et χρησμωδείν et Στόμα σ' εύφημον] Νe quis perignoran
(supra ν. 6.) υμνωδείν de Delphico deo tiam emissus sermo sacris obsit obstetve.
μsurpantur. Εustath. de loco proxime Τhomas Μagister: Ευφημώ, ου μόνον το
citato: Ευριπίδης δι και επί μαντείας νοείν επαινώ, αλλά και το καλά και πρέποντα
16 Ε Υ Ρ ΙΠΙ Δ Ο Υ
Α"
100 Μαντεύεσθαι
Γλώσσης ιδίας αποφαίνειν.
Ημείς δε, πόνους ους εκ παιδός
Μοχθούμεναεί, πτόρθοισι δάφνης
Στέφεσί θ' ιερούς εσόδους Φοίβου
105 Καθαράς θήσομεν υγραίς τε πέδον
α Α' "- 2 2 Λ
Αλ βλάπτουσιν
Σέμν' αναθήματα, τόξοισιν έμοις
Φυγάδας θήσομεν ως γάς αμήτωρ
y Α' ν \ Λ
1 1Ο Απάτωρ τε γεγως, τους θρέψαντας
Φοίβου ναούς θεραπεύω,
και/ » ;- w :' »
Quae laedunt
Sacra donaria, sagittis meis
Fugabimus. Sic enim incerta matre,
11Ο Εt incerto patre natus, illud, quod me aluit,
Ρhoebi templum colo.
Αge, Ο recenter-virescens, Ο
Μinisterium pulcherrimae lauri,
inculcata. Suspicor itaque doctissimum τινες εξηγηται επί τούτω καθήμενοι, και μισ
poétam scripsisse: θους ούκ ολίγους εκλέγοντες ταρά των τους
Ηic me CΑSΤΑLΙDΕS vetuit contemnere Μu τοιούτους χρησμούς υπολαμβανόντων επί τη
8aS Ε εξηγήσει και διαλύσει αυτών. Βrodacus.
Jussit et Αscracum ΗΙC habitare nemus. 102. εκ παιδος] Α pueris, ab ineunte
Jacobs. aetate. Βarnes,
103. στόρθοισι] Ιta Εd. Αld. Ωuod
99. Lege metri gratia θέλουσιν, ut et
ν. 104. στέφεσιν, et ν. 106. βανίτιν. Ηeath. postea editum est, στέρθοις ή, incuriae
100. Μαντεύεσθαι] Ιta ΜSS. Ε. G., typographorum debemus. Μusg.
μtjam emendavit Scaliger. Εd. Αld. μαν ττόρθοισι δάφνης] Ιta Canterus Scali
τεύεσθε. Βeck. gerque legunt recte, pro ττόρθοις ή Δάφ
Μαντεύεσθε] Scaliger legit μαντεύεσθαι, νης. Laurum autem Αpollinis arborem
quod probo: μαντεύομαι autem sonat, ora nemo nescit. Βarnes.
culum edo, et orαculum consulo. ut in hoc 1ο4. εσόδους] Τempli vestibulum. Vide
loco. Βarnes. supra ad v. 79. Αthenaeus : στεφανούσι δε
101. Ιδίας] Μirum, credo, foret, ni τάς των ερωμένων θύρας ήτοι τιμής χάριν,
propriis linguis loquerentur. Αn legen καθάτερ εί τινος θεού, τα πρόθυρα στεφανού
dum oδίας. Ηesychius: όδιος, οιωνός, αί σιν αυτώ. Βrodacus.
σιος. Εxstat autem vox in ΑΕschyl. Α 107. "Α βλάπτουσιν] Lego cum Scali
gam. v. 104. et 165. gero: α, βλάπτουσιν, Μusg.
αποφαίνειν.] Ιnfinitivus pro imperativo: "Α βλάττουσιν] Scaliger et Duportus
cujus enallages innumera apud Ηesio legunt αλ, ut referatur ad αγέλας : cum ά
dum exempla sunt. Αdde Soph. ΟΕd. aeque bene stabit, φuod et prius ούtineύαι,
Col. ν. 502. Μusg. et debet referri ad πτηνών. Εst enim το
αποφαίνειν..] Ιntellige ώστε: Ut ea φui ττηνόν, et τα πτηνά, et τετεηνά, et τoτηνά
dem responsa, quae Deus dederit, vosmet in neutro plerumque genere, ubi sub
interpretemini. Datum enim oraculum, stantive sumitur de avibus, aliquando in
quod utplurimum obscurum ancepsque masculino, ut infra v. 155. Βarnes.
erat, explicabant sacerdotes. Ηomeri 109, s, ως γάρ αμήτως Ατάτως τε γεγώς,]
Schol. "Υποφήτας λέγουσι τους περί τα Vide infra ad ν. 836. Βαrnes.
χρηστήρια ασχολουμένους, και τάς μαντείας 112. s. νεηθαλές προσέλευμα δάφνας,]Vid.
τάς γιγνομένας υπό των ιερέων εκφέροντας, Οvid. Μetamorph. Lib. Ι. Fab. 8. et 9.
Lucian, in Αlex. ψευδομάντ. Και ήσάν ΙΝondunι Ι.αμrus erat, &c. 1 ortus.
VoΙ. VΙΙ. Β
18 ΕΥΡΙΠΙΔΟ Υ
Εκπρoιείσαι,
120 Μυρσίνας ίεράν φόβαν,
"Α,
Α'
σαίρω ρ/ 9
δάπεδον θεού
" Λ Λ Α
122. ήιλίου,
114. θυμίλαν] Δάπεδον, aream, cui tho renni hoc fonte irrigatam fuisse tradit,
lus incumbit. rodacus. Vid. supra ad quod, secundum aliquos certe Veterum,
ν. 46. Βarnes. copiosissima rigatione indigeret. Τheo
115. Σαίρεις] Ita ΜS. Ε. Εd. Αld. phrastus Ηist. Plant. Lib. ΙΙ. c. 8. δείσ
σαίρει. Μusg. θαι δε φησιν Ανδροτίων - πλείστης υδρείας
-
Forte, σαίρω αποδρίψας, vel αποκλάσας, - ιλαίαν και μύρρινον, Confer Νostri
κήπων - φuam dccerpsi er hortis, Εlectram, v. 777, 8. De myrti sancti
Σαίρεις conjecerat jam Ηeath. Βeck. tate vide porro Αlcest. ν. 175. Αristoph.
116. Κήτων εξ αθανάτων,] Supplendum Τhesm. ν. 455. Ρolluc. Lib. Ι. sect, 27,
est βλαστούσα, νε! tale aliquid. Sic Cy 28. Μusg. -
clop. ν. 41. πά δήμοι γενναίων μεν πατέ ιεράν Φόβη, capillitium homi Ε
ρων, γενναίων τ' εκ τοκάδων , confer Soph. num, etiam pili et setae ferarum, plumae
Αjac. ν. 191. et ν. 202. Μusg, quoque avium, arborum frondes denique
Versus glyconius est πολυσχημάτιστος, et folia : ut etiam comae apud Ηoratium,
ex molosso (cui in antistropha opponitur Carm. Lib. ΙV. Οd. 7. Ι)iffugere nίυes,
creticus) et choriambo, Similis est etiam redeunt jam gramina campis, Αrboriousque
ν. 114. Ηeath. com.ac. Βαrnes.
120. Μυρσίνας] Μyrtum praecaeteris pe Legendum videtur Μυρσίνας ιερά φίβα,
ΙΩ Ν. 19
Νon defatigor.
135
Ρhα.bus est mihi genitor pater:
Εducantem enim me praedico.
Βeneficentiam vero, patris nomine voco
Νam non apparet, a quo accus. φόβαν 135, ss. Φοίβός μοι γενέτως πατής,
regatur. Ηeath. τον βόσκοντα γάς ευλογώ,
130. 8. Κλεινός δ' ο πόνος μοι Θεοίνι δούλαν
χίε' έχειν,] Sic nostra litera vocant Dei τόνδ' ωφέλιμον εμοί τατέρος
πministerium absolutam libertatem. Ιta όνομα λέγω
David. Ρsalm. Lxxxιν. v. 10. Εξελεξάμην "ΦΟΙΒΟΥ ΤΟΥ κατά ναόν.
τα αμπτίσθαι εν τω οίκιν του Θεού, μάλ
λον, ή οικείν με ιπί σκηνώμασιν αμαρτωλών. Νon me expedio ex his verbis. Sί Φοίβου
Ιta Ρaulo post ν. 148. ΕΪ9' ούτως άρα appositionis locum tenet, inepta emergit
Φοίβα λατρεύων μη παυσαίμαν, etc. Cui sententia: Πli φui mihί μtilis est nonίζη
affine illud Psalm. xxντί ν. 4. Μία, impertio patris, Phαθί ίllius φuί τη templo
ήτησάμην ταρα Κυρίου, ταύτην εκζητήσω, εσέ, Νibil autem ineptius verbis του κατά
Τ" κατοικείν με εν οίκω Κυρίου πάσας τάς ναδν. Ωuare dubitari nequit, ulcus in his
ημέρας της ζωής μου, του θεωρεί με την τερτ verbis latere, forsitan sic curandum:
"τητα Κνείου, και επισκέπτεσθαι το αό,
αυτού. Βαrnes. τόνδ' ωφίλιμον εμοί πατέρος
134. ατοκάμνω.] Ita ΜS. Ε. Εd. Αld. όνομα λέγω
αποκάμψω. Μusg. ΦοΙΤΩ Γ' oΥ" ΚΑΤΑ ΝΑοΝ.
Β 2
20 ΕΥ ΡΙ Π Ι Δ Ο Υ
Λατρεύων μη τσαυσαιμαν,
Ρhα.bi, qui colitur hoc in templo,
Ο Ρaean, Ο Ρaean,
14Ο Βeatus, beatus
Sis, Ο Latonae fili.
Sed finiam labores
Lauri lactibus : ex aureis vero
Πlum autem, ηui me nutrit, cujus in tem τηγαι Εuripidi audit Iphig in Τaur. v.
pίο habito, patris imperlio nomine, Jacobs, 1Ο40. Μusg.
156. Reisk. corrigit: ευλόγως, τόν τ' γαίας. f ράνας, aut potius ρίψω ταγάς
ωφέλιμον, et ν. 140. Φοίβον, του κατά νόον, σταγόν, άν, aut saltem γαία legendum, αd
Ρhabμη, ηuί mihι utilis est, αρpello no 1erram projiciam, aut γά ιεράν παγάν.
mine patris, sensu nempe.figurαίο, intellec Ιϊeisk.
tuali, non reali. Βeck. 147. όσιος απ' ευνάς ών.] Sanctus ct
137. Τον δ' ωφέλιμον] Legerim, aut
jubente, aut favente saltem, metro, το δ' purus a congressu muliebri, vel noctur
nis pollutionibus; ita in Levit. c. xν, ν.
αύφέλιμον, ut constructio sit: το ωφέλιμον 16. Και άνθρωπος, ώ αν εξέλθη εξ αυτού
εμοι Φ:ίβου του κατά ναόν. Latine: Ρα κοίτη στέρματος, και λούσεται ύδατι τό σω
tris nomen tribuo utiliία!ί, φιματη εα Ρία μα αυτού, και ακάθαρτος έσται έως ιστέςας.
bo, templi incola, percipίο. Μusg. Diabolus autem semper Dei simia erat,
158. ΙΙeath. structuras verborum causa
in ritibus illius et ceremoniis imitandis.
scribi vult : Φοίβον τον κατά ναόν. Βeck. Βarnes.
144. γαίας παγαν,] Geminum est
Νonni τόμα γαίης, Lib. ΙΙΙ. Sophoclis 148. Είθ' ούτως άρα Φοίβω] Quum
όμβροι χθονός, ΟΕd. Colon. v. 721. utrum olim αρά manifesto errore scriberetur,
que de aqua dictum, αμam terrae sinus Ηenricus Stephanus ex Vett. Libb, άρα
effundit. " Contra, aqua marina, σάντου correxit. Scaliger, legit παρά, nequa
ΙΩ Ν. 21
/
Ισχυν νικών,
"Οδε προς θυμέλας άλλος ερέσσει (160)
160 Κύκνος ουκ άλλα
-- Λ' Α' Α
quam inepte. Vid. φuae nos supra ad v. υιυus canis mortuo leoni prafèrendus, cer
130. Βαrnes. te et υιυus homo et υerus mortuo el.ficio deo
152. Reisk. scribit: φοιτώσι δή. Βeck. nonnihil prastare υίdealur. Dabit ven
154. Reisk. emendat: μή γχρίμττειν, iam amicus lector illius voluptati quoquo
i, e, μή εγχρίμπτειν Βeck. modo consulenti. Βarnes.
155. Ρost hunc versum deest unus, 157. γαμφηλάς leg Reisk. curυos μη
cujus haec sententia propemodum fuerit: gues, in φημίύus αυίum praecipuα υis est,
μηδ' εις χρυσήρεις οίκους φοιτάν, αν δε τελά υincens. Βeck.
σης, μάρψω σ' αύ, etc. Reisk. 159. ερίσσει Sic Remigium αlarum,
156. s, ώ Ζηνός Κήρυξ,] Αquilam notat; Virg. ΑΕneid. Ι. ν. 19. vid. et Ι. ν. 305.
buc refero epigrammatium illud, quod Μusg.
lusimus olim accipitri tribuentes, quem ερίσσει] De metaphora ab alis ad re
egregie pro nostro modulo in pariete de mos, et viceversa, vid. quae nos ad Iphi
pinximus, tintinnabulis ocreatum; Ιta gen. Τaur. ν. 290. et ν. 1547. et Τroad.
nimirum accipiter loquitur: Βαρνεσίου πό v, 1076. et Ηelen. v. 146. Βαrnes.
νος ειμί .Σοί, Αιετέ, ισοφαρίζω "Ορνις γά 160. Κύκνος ] Victorii emendatio est.
Διες εί, σύ. Εγώ δε του εύχομαι είναι. Ωu Εd. Αld. κύκλος,
cum non nemo mihi, ut arrogantiae argu άλλα] Εmendatio est Canteri. Εd.
mentum, improperaret, utpote φui ita Αld. άλλα. Μusg.
meipsum Jovi praeferrem, respondi: Sί ουκ άλλα] Ita pro αλλά scribo, Can
Β 3
22 ΕΥΡ Ι Π ΙΔ ΟΥ
tero, Scaligero, Duporto consentientibus. ραγι. Verum, si quid video, nec άγιιν
Βarnes. πτέρυγας apud Graecos volare significat,
162, φόρμιγξ est h. 1. non instrumen nec παράγειν πτέρυγας, practerυοιαre, Le
tum musicum, sed vox cycni musica: go: παρασού, a σόω, αgito. Αristoph.
υor ίιμα ciίhara Phaebί conιendens. Reisk. Vesp. ν. 209, σού, σού, τάλιν
σού, ubi
163. Σύμμολπος] De cygno, quod sit Scholiastes: αποσοβούσι τον γέροντα, ως
φιλγδός et Αpollini sacer ac devotus, vide στρουθόν ώς ειώθαμεν τα όρνια σοβείν.
quae nos nd Ηelen. ν. 1108. Αpollinis Legendum videtur:
itaque cithara dicitur cygno σύμμoλτος, "Α, α, ράττε πτέρυγας.
quia utriusque gaudet Αpollo, ob musi
cam. Εt φόρμιγξ Απόλλων ιερά, ut Ηo ah, ah, alas plaude Εx loco non satis
mer. Iliad. α. ν. 605, ου μην φόρμιγγος dilucido Αthenaei, p. 393. Β. videοr mihi
τερικαλλέος, ήν έχ' Ατόλλων. Ηine Ηo colligere posse, καταρράσσειν πτερά anti
rat. Carm. Lib. ΙΙ. Οd. 10. - Νon: sί quis in usu fuisse, Confer etiam Αris
ηιαίε ηunc, et olim sic erit : Quondam cί
tot. Ηist. Αnimal. Χ. 12. et Θαυμασ.
tharα ίασcnίem suscitat Μusam, ηeque Ακουσμ. p. 100. Μusg.
semper Αrcum lendit Αpollo. Βarnes. 164. s, παρά τι πτέρυγας Λίμνας σ' επίβα
164. Παρά τι] Εmendat Scaliger πά τάς Δηλιάδος ) Ιta in Iphig. Τaur. ν. 1104.
Ι Ω Ν. 23
ΧΟΡΟΣ.
ΟΗΟRUS.
Λίμναν θ' ειλίσσουσαν ύδωρ κύκνειον Αdquem 17Ο. ευναίας] Λέγει δε τους φωλεούς οι
locum vide qua nos. Πτέρυγας recte ώς επί εκκαρφίων γίνοντας. Scholiasί.
Βrodaeus σκίπα, interpretatur. Ιta Psalm. 171. Καρφηράς] Wesselingius V. Cl.
xvΙΙ. ν. 8. Εν σκέπη των πτερύγων σου ad Diod. Sic, Vol. ΙΙ. p. 103. legendum
σκεπάσεις με Sed Scaliger legit: πάρα statuit καρφυράς, sic vocem scribente
γι πτέρυγας, αίio confer alas, acute et Ηesychio. Μihi analogia postulare vi
paulo melius. Βατοιes. detur καρφηλάς, ut στήλη, θνηλή, ξυήλη,
"". -
» - , «Α " ** Α'
Ιhominibus patefacientes aut cantu, aut esu, "Ημ. β'. τίς , ας' ός έμαίσι μυθεύεται
aut volatu ; quod vobis cum Αpolline ταςά τήναις
munus commune est. Βrodacus. " Α - - "
188, καλλίφαρον. 189. "ΙΩΝ. 192. όσσοισιν. 195. Χο. Ορώ. "ΙΩΝ. και π.
194. Χο. Ιb, τι, άρ', ός έμαίς μ. π. πήναισιν. -
duplici oculorum lumine nescio quid hic . in ής, υt πολυανθής, ανεμοσκητής, ασθενής,
somniat. Μusg. etc. Μale itaque Οrpheus habet τολύαν
187. s. Plene distinguendum censeo θος, et Τheophrast, φιλόσκεπος, nisi id po
post Λατούς , ista vero διδύμων προσώπων tius a σκίτη, φuam το σκέτος, et Ονόσκι
καλλιβλέφαρον φώς de Αpolline forsan et λος, Οnoscelus, apud Cα.l. Rhodigin.
Diana intelligi debent, cujus simulacra Lib. ΙΙ. c. 6. nisi per errorem sit pro
parietibus depicta videbantur. Ηcalh. Οnosceles. Ο νους ούτος Ου μόνον εν ταις
188. καλλίφαρον] Sic Εd. Αld. et ζαθίας και φιλοθέοι, Αθήναις, πόλει ημετέ
ΜSS. Εmendat Canterus καλλιβλίφα ρα, ευκίονές εισιν αυλα και ναοί θεών, ουδ'
ρον, sed quomodo, hoc posito, locum in Αγυιάτιδες θεραπείαι, ήγουν προ των θυρών
terpretatus sit, non dicit, nec facile est βωμοί Απόλλωνος Αγυιέος, αλλά τα αυτά
divinare. Νοn absurdum foret : ταρά Δελφοί, ορώμεν διά το διδύμων προσώ
- διδύμων προσώ
των, ήγουν οφθαλμών, καλλιβλέφαρον φως"
Ενταύθα γάς και μακροκίονές εισι στoαι, και
των κάλλει λιταζόν φώς. ναοί περίβλεπτοι, και βωμοι προτυλαίοι τού
Wenustate duαrum templi fronlium splen Αγυιέως, δηλονότι Απόλλωνος και Διονύσου,
didior et latior redditur Lur. Simile est Ευτεχνώς δι μεγαλύνει ο ποιητής τας εαυτού
Ηoratii: Soles melius nitent. Ρro λιπα Αθήνας, ότι ο χορός μόλις ομολογεί, ότι ο εν
ρόν φώς legi etiam posset φιαρόν φώς, siqui Δελφοί, ναός Ατόλλωνος όμοιος είη τοίς εν
dem recte Ηesychius φιαρον per λαμπρόν Αθήναις ναοίς, ουδί άλλος ουδείς ουδιτώσοτε.
interpretatur. Confer Νicand. Αlexiph. Βαrnes.
v. 91. et v. 587. Μusg. 189. τάνδ'] Concordat cum "Υδραν, re
καλλίφαρον φώς.] Scaliger, Canterus, giturque adeo ab εναίρει. Μinime igitur
Duportus, Μiltonus, pro καλλίφαρον, φuae ηecessarium est cum Μiltono legere τόνδ'.
vox erat omnibus suspecta, καλλιβλέφαρον "Ιδού, τάνδ' άθρησον] Johannes Μiltonus
Ιegunt: καλλίφαρον autem recte erat doc pιο τάνδε legit τόνδε, videl. Ηerculem, cum
tis hominibus suspectum, φuia generali referri potest ad γραφήν, picturam, quam
ter nomina composita ab oς τo, desinunt nunc Choro οιεί Ιon, vel ad Ηydram,
ΙΩ Ν. 27
Ασπιστάς Ιόλαος, ός
Κοινούς αιρόμενος πόνους
Α' ν "
Τricorporem hostem.
8em. 1. Undique moveo palpebras,
quae est foemini generis: nam Αιεναίον est solemus. Sed magis placet Βarnesii in
Αtticum pro Λερναίαν. "Ο νους' Ηνίδε, terpretatio: cujus historia in telis nostris
ταύτην την γραφήν εσάθρησον ενταύθα την depingitur: vel, ut verti posset, de ηuα
"Υδραν την εν Λέρνη ο Ηρακλής τό δρεπάνω telae nostra loquuntur, Conf. Ηecub.
πολυτίμω και εν τη γραφή διαχρύσω κεφα ν. 469. ibique Scholiasten. Ιph. in Τaur.
λοτομεί. Βarnes. ν. 223. Μusg.
190. Leg. ύδραν αν αιρεί. . Reisk. ό, εμαΐς μυθεύεται παρά πήναισι] Johan
194. πανόν] Εd. Αld. πτανόν, unde nis Βrodaei expositio hic perridicula vide
recte Ρiersonus [Veris, p. 3. ss.] πανόν, tur, qui πήναισι pro λόγοισι accipit, et me
./acem, praeeunte quodammodo Βarnesio, taphoram vult. Ωuum allusum est ad
qui πυρσον legi voluit. Μusg. moren nobilium faminarum, qua veteres
πτανόν] Νονum est, guod Εuripides bistorias et heroum fabulas in telis suis
alas affingit Ηydrae , πυρίφλεκτον recte ιexebant, praecipue Αthenienses virgines
vocat, guia, quae illius capita amputabat et matronae, cum ancillis suis, quibus
Ηercules, illico Ιolaus ambussit, ne diu erat munus datum Μinervae peplum Gi
tius multiplicarentur. Quid si legendum: gantomachia et aliis fabulis mirifico arti
πυρσόν πυρίφλεκτον αίρει, Facen igne.fία ficio pertexere, Ita Εuripides Ηecub.
grantem tollit, ut nempe in pictura, am ν. 464. "Η Παλλάδος εν πόλει τάς καλλιδί
burendi causa, Βarnes, φεου Αθηναίας εν κροκέω Πέτλα Ζεύξομαι
Ρro πτανόν Jacobs Spec. Εm, p, 59. άρματι πώλους, Εν δαιδαλέαισι ποικίλλουσ'
legit Πανόν τυρί φλεκτον αίρει,.facem arden ανθοκρόκοισι πήναις. Οιuem locum vid.
tem tolliί, πανός, i. Φ. φανος, Αrist. Ρlut. et Scholiast. ad eundem. Βarnes.
640. Lys. 308. Εustath, in Π. σ'. p. 1258, Reisk. corrigit: τίς άρ, ος εαναίς μοι,
39. Βeck. "
-
ΗΜ. β. Σκέψαι κλόνον εν τείχεσι
«/.
205 Λαίνοισι Γιγάντων. (21ο)
" / 7 η Λ. ";'
φ
ΗΜ. α. "Ωδε δερκώμεσθ, ώ φίλαι.
/ Λ' γ'
e
ΗΜ. α. Λεύσσω Παλλάδ' εμάν θεόν.
Λ. Λ. ν ν
210 2/
ΗΜ. β. Τί γάρ κεραυνόν αμφίπυρον
9 Α « Α'
215
Ομβριμον έν Διός εκηβόλησι χερσίν,
8em. 2. Considera pugnam in septis
205 Saxeis Gigantum.
Νem. 1. Ηuc spectemus, amica.
δcm. 2. Vides igitur eam, quae adversus Εnceladum
Clypeum vertit Gorgoneum 2
8em. 1. Video Palladem meam Deam.
210 8em. 2. Αn et fulmen utrinque candens, impetuosum
Jovis eminus-ferientibus manibus ?
2Ο4. "ΙΩΝ.. 206. ΧΟ. 2Ο7. "ΙΩΝ, 209. ΧΟ. 21Ο. "ΙΩΝ..
212. ΧΟ, 214. sqq, contin. Choro. 219. desunt notae lacunae.
est credere, quod in mentem venit Τyr les hommes seuls pouvoient pénétrer dans
whitto, porticum fuisse juxta aditum le sanctuaire.'' Βeck.
templi, in qua hacc omnia depingerentur. 217. Leg. περίναον-qui circa templum
Ιn muro certe templi depicta fuisse, par versatur, ita dicitur. Ιϊeisk.
um verisimile est. 218. ου θέμις] (Νuod hic simpliciter
Favet porro huic suspicioni, quod mox negare videtur Ιon, mox concedit iis, qui
Ιonem alloquens, τον παρά ναόν appellet, hostiam prius ante templum immolarunt, .
tanquam oculos prius non in templo con et Phα.bum aliquid interrogare cupiunt,
templando, sed in alio aliquo spectaculo, i. e. corrigit se, diserteque explicat, αμod
occupatos habuisset. Sed neque illud nimis praccise antea dixerat. Facile hoc
omittendum est, Αthenienses circainitium conciliatur, sed φuomodo Εuripidem cum
belli Ρeloponnesiaci, devictis a Ρhor Ρlutarcho conciliabimus, qui tradit Οp.
mione Lacedaemoniis, quod accidit Οlym Μor. p. 685. nemini mulieri ad oracu
piad. LΧΧΧVΙΙ. anno guarto, novam lum (χρηστήριον) accedere licuisse 2 Dis
Ρorticum Delphis dedicasse. Pausan, p. tinguendum mihi videtur inter χρηστήριον
327. 1. 17. Εd. Sylburg. collat. cum et ναόν. Ρosteriori voce templum univer
Diod. Sic, Lib. ΧΙΙ. c. 48. Εam igi sum significari puto, priori adytum, sive
tur Porticum quidni Εuripides per pro septum illud, ubi edita sunt vaticinia.
lepsin depinxerit 2 Similis certe prolepsis Favet locus in Αndromacha insignis v.
in hac ipsa fabula habetur, ν. 1159, 6Ο. 1100. έρχεται δ' ανακτόρων Κρηπίδος εντός,
Μusg. ώς πάρος χρηστηρίων Εύξαιτo Φοίβω. Ρenit
216. ss. Prev. postguam conjecturam ΙΝΤRΑ limen templi, μι ΑΝΤΕ χρηστή
Μusgr, probavit, esse haec repetita e ta ρια preciύus Ρhabum supplicaret. Legem
bulis pictis porticus ab Αtheniensibus tum igitur templi Delphici hancfuisse conjicio,
dedicata, addit : " Il paroit, par les ex ut faminae χρηστήριον, sive septum illud
pressions du chαιur, qu'elle étoit extéri interius, ubi oracula redderentur, nun
eure et placée a l'entrée du temple. Οn quam intrarent, templum vero ipsum,
voit par celles d'Ιon, que l'entrée du vel (ut Lucanus vocat Lib. V. ν. 146.)
temple étoit permise aux deux sexes, mais primam templorum partem, et foeminis
30 ΕΥ Ρ ΙΠ ΙΔ ΟΥ
220. sqq. Ιonis verba, litteris diductis scripta, sunt extra Chori responsionem.
221. ουδ' αν εκ σίθιν αν πυθ, et αυδάν sine uncis. 222. τίνα δε θέλεις;
et maribus, qui hostias immolassent, pa medium Οrbis volens designare, duas pari
tuisse, extra templum substitisse, qui hoc celeritate aquilas emisit, unam ab ortu,
aut paupertate coacti, aut alia de causa, alteram ab occasu, quae circa Delphos
omisissent. Μusg. eodem tempore convenerunt, unde hic
λευκό ποδί γ' : Ιων, ου θίμις, ώ ξέναι..] loci Οrbis terrarum medium esse consta
Ηic versus in duos dividi debet, judice bat. In cujus rei memoriam duae aquilae
Ηeath. : aureae in Αpollinis templo statueban
tur. Ηincillud Claudiani: " Jupiter, ut
Χο. Λευκώ τoδί γ' ionicus a majore mono perhibent, spatium cum discere vellet Νa
meter, turae, regni nescius ipse sui, armigeros
"ΙΩΝ. Ου θέμις, ώξίναι. basis anapaestica. utrinque duos aequalibus alis Μisit abΤΕois
ΒεCk. occiduisque plagis: Parnassus geminos
fertur Junxisse ναiatus ; contulit alternas
221. ουδ' αν εκ τίθεν αν τυθείμαν αυδάν,] Ρythius axis aves.'' Vid. eandem historiam
Ιta Εd. Αld. Εx sequentibus editionibus apud Ρindar, Ρyth. Οd. ΙV. Strabon.
excidit typographorum incuria vox αυδάν. Lib. ΙΧ. fol. 419. et Scholiasten Εuri
Lectio emendata, quam in notis dedi, ut pid. in Οrest. ν. 325. "Ινα μεσόμφαλοι
metro convenientior est, ita tollit quoque λέγονται μυχοι γάς. Ηinc apud poètas
invenustam repetitionem particulae άν. saepissime Delphos umbilicum terrae dic
Μusg. tos reperias, ut Εuripid. etiam Οrest. ν.
Reisk. emendat: σίθεν αύ τυθοίμαν. 584. Οράς δ' Απόλλων, ό, μεσομφάλους
Βeck. έδρας, etc, item Μed. ν. 666. Τί δ' ομφαλόν
222. Τίνα δί θίλεις;] Lego : τίνα τήνδι γής θιστινδόν εστάλης. et Iphig. Τaur. ν.
θέλεις, Quam tu hanc υocem αιμdire cupis " 1259. - Μέσον γά, ίχων μίλαθρον. ethujus
Μusg. Fab. ν. 464. Φοιβήίος ίνθα γά Μεσόμφαλος
222. ss. Ιta hos versus constitui vult εστία. et ν. 906. Τον Λατούς αυδώ, "ος γ'
Ηeath. : -
ομφάν κληροί; Προς χρυσίους θάκους. Και
γαίας μεσσήρει, ίδρας. Ιtem ibid. (citante
"1ΩΝ. Τίνα δε θέλεις, basis iambica. . Εustathio) ν. 5. Ομφαλον μέσον καθίζων
Φοίβος υμνωδεί βρστοίς. Ιta ΑΕsch. Choéph.
Χο. "Ας όντως μέσον ομφαλόν glyconius. ν. 1056. Μεσόμφαλό θ' ίδρυμα Λοξίου τίδον.
Γάς Φοίβου κατέχει δόμος, idem. et in Εττά επί Θήβαις -μισομφάλοι, Πυ
"ΙΩΝ. Στίμμασι γ' ενδυτός, αμφί δε Γοςγόνες θικοί, χρηστηρίοις. Vid. de hac re Coelii
dactylicus tetrameter. Rhodigin. Αntiq. Lect. Lib. ΧV. c. 20.
Ρausanias in Ρhocic. fol. 331. lin. 27.
Χο. Ούτω και φάτις αυδά idem trimeter,
Τον δι υπό Δελφών καλούμενον ομφαλόν,
vel pherecrateus.
Βeck.
λίθον τετοιημένον λινκόν, τούτο είναι το εν
μέσω γής τάσης αυτοί λίγουσιν οι Δελφοί,
223. s. "Αρ' όντως μίσον ομφαλόν Γάς και εν ωδή τινι Πίνδαρος ομολογύντά σφισιν
Φοίβου κατέχει δόμος ,] Jupiter, aliquando εποίησε. Ρracterea Judaeam in medio terrae
ΙΩ Ν. 31
225, ενδυτός,
sitam volunt nonnulli, vallem Jehosaphati tantur Pollux, Lib, VΙ. sect. 76. et Ρau
in medio Judaeae. Τertullianus vero in sanias, p. 237. 1. 16. Νec aliter Ηesy
carmine advers, Μarcion, vocat Golgotha chius. Αbutitur tamen voce Εuripides ad
terrae medium; ut et Victorinus Ρictavi sanguinem victimae, vel etiam sanguinem
ensis. Vid. Cardinal. Βaronii ad ann. simpliciter, significandum : vid. Αlcest.
Christi 34. S. 116. Βarnes. v.867. Ιphig. in Τaur, v. 501. Rhes. ν.
225. ενδυτός,] Legendum potius ενδυτόν. 427. . [Jnde suspicor, eadem potestate
Νon enim templum ipsum spectabat hic adhibitam esse; quodque sequitur επί
quaestio, sed terra umbilicum, quo nomine άσφάκτοις μήλαισι interpretamenti loco a
lapidem quendam album, Pausania teste, poeta adjectum esse: θυμέλας autem idem
vocabant, p. 331. 1. 27. Satis credibile plane valere, quod δόμων μυχόν Νon ig
est, hunc, ut alias res sacras, sertis orna noro, pσstremum hoc interpreti penetra
tum fuisse multitudinis arcendae causa: liα templi significare, cui interpretationi
quemadmodum de fonte quodam sacro adstipulatur et Ηesychius. Μihi tamen
apud Dionys. Ηalicarn. legimus : περιείρ μυχος δόμων valet, quicquidintra πρόσυλον,
ξαντες κύκλο στέμμασι, του μηδένα τοις sive πρόδομον, est. Sic enim μυχόν Ηome
νάμασι πελάζειν, p. 12. Ι. 55. Εd. Ηud rus προδόμω opponit, Iliad. ω'. v. 675.
son. Ει hinc forte Sophocles άθικτον όμ Οdyss, γ', ν. 402, δ', ν. 504. η'. ν. 346.
φαλών vocat ΟΕd. Τyr, v. 916. Μusg. Αlibique !ς μυχόν, vel κατά μυχόν θαλά
Στέμμασι γ' ενδυτός,] Αristoph.in Ρluto: μου, valet simpliciter intra ιήalαnum, ut
Τί δή9' ο Φοίβος έλακεν εκ των στεμμάτων , Οdyss, σ'. ν. 285. χ. ν. 180. Ηoc cer
Scholiast. εστεφανηφόρει γάρ ή Πυθία, επει te in loco sί μυχόν δόμων de penetralibus
οι Τρίποδες Δάφνη ήσαν εστεμμένοι. Ρhur templi Delphici, sive χρηστηρίω, intelli
nutus in Αpoll. αλλ' αί τι χείρες ανελαμ gas, pugnabit Εuripides cum Ρlutarcho,
βάνοντο, και η κεφαλή τολοιπόν τη δάφνη qui omnem ad penetralia accessum fα.mi
εκοσμείτo λέγεται δε και ο τρίπου, ουκ άνευ nis interdictum fuisse perhibet. vid.
loc.
της Δάφνης ιδρύσθαι, κατά Βοιωτίαν, επί του citat. ad ν. 216. Μusg.
χάσματος. Ηarc Joh. Βrodacus ex Phur Ει μεν , εθύσατε τέλανον] Αthenaeus
nuto, apud quem nihil ego tale reperio, Deipnosophist. 1. ιδ. Το δε θύειν επί του
Ρraeterea Στέμματα Φοίβου, frondes lau ψαιστά καταδόρπια θυμιάν και οι παλαιοί
reae et sacrae coronae Αpollinis erant pro
το θύειν δράν ωνόμαζον. Ρlato νόμων στ'.
pria , hine Ηomer, Iliad. α. ν. 14. Στίμ Θύματά τε ουκ ήν τοί, θεοί, ζώα, τίλανοι δε
ματ' ίχων εν χερσιν ικηβόλου Απόλλωνος, και μίλιτι καρτοι δεδευμένοι, και τοιαύτα
Βarnes.
άλλα αγνά θύματα. Ρorphyrius: επι:
227. ιθύσατι] Ιta Μ88. Steph. Εd. και Απόλλων παραινών θύειν κατά τα τά
Αld. έδύσατε. ΜS. Ε. ιλύσατε. Sed ve τρια, τουτέστιν κατά το ίθος
των πατέρων,
rum esse έβύσατε ostendit αθύτων τελάνων, άπαν άγειν ίοικεν εις το παλαιόν έθος το δί
Ηippol. ν. 146. θύται θέλουσα τίλανoν, παλαιόν διά ποπάνων και των καρτών ήν.
ΑΕschyl. Ρers. v. 204. Ιpsa vox αίλανος όθεν και θυσίαι, και θυηλα, και 9υμέλαι
quid hic significet, major dubitatio est. εκαλούντο, και αυτό το θύιν του θυμιάν ι!-
Ρlacentre genus esse disertis verbis tes χετο, και του νυν παρ' ημίν λεγομένου επι
Α
32 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
βύειν. Νec ignoramus, priscos illos liba tianι dederunt Deι ιemplum υisendi.
ac placentas e farre, melle et oleo ad hu Μusg.
4.
manam eftigiem (vel etiam pecudum) 235 γύαλα τάδ' εισιδείν..] Lego metri
arte simulatas, oscillorum nomine notas, causa γύαλον εισιδειν. Ηesychius: γύα
Diis obtulisse, Τhucydidis Scholiastes: λον, κοίλον, άλλοι, περίβολον vid. Αris
Τινά πίμματα εις ζώων μορφάς τετυπωμένα toph. Τhesm. v. 115. ibique Κusterum.
έβυον. Quae Servio ΑΕneid. Lib. ΙΙ. haec Μusg.
attingenti ac Μacrobio Saturn. Lib. Ι. c. 257. Παλλάδος ένοικα.] Personam Cho
7. lucem afierre possunt. Εustath. in ri prafigendam curavi, auctore ΜS. Ε.
Ηomer, fol. 1454. 1. 2Ο. Ούτω δε και ο Εd. Αld. Creusae tribuit. Μusg.
Ακραγαντίνος Εμπεδοκλή, τον βούν εψεύσα Forte, ενοικώ. Loquitur Chorus, non
το, ηνίκα ίπτοις Ολύμπια νικήσας, βούν τλα Creusa. Ηeisk.
σθίντα εκ Σμύρνης και Λιβανωτού και ετέρων 258. Των έμων τυράννων παρούσας δ' αμ
φασιν αρωμάτων πολλών διένειμε τοις εν τη φι τάσδ' ερώτα] Οb vocem τυράννων έμών
πανηγύρει. Ηaec collegit Johann Βro putaram primo, Creusam non loqui; sed
daeus. De voce autem τέλανος, φuid sit, quum viderem, Ιonem ab hac persona re
vide quae nos ad Ηelen. v. 1555. Βarnes. mitti ad θεραπαινίδας, ut patet ex his ver
229. Πάριτ' εις θυμέλας,] Ι)e voce θυ bis: παρούσας δ' αμφι τάσό' ερώτα : agno
μίλη, vide supra ad ν. 46. Βarnes. vi, Creusam veram esse personam, sed
255, ό, τι και θέμις,] Quicφuid.fas est, vel hoc in loco dominam se velle celare,
vel licet. Vulgo ότι και θίμις, φuia fas est. vel certe, ut in literis nostris Sara mari
Utrumlibet ferri potest. Sed cum parum tum suum, Αbrahamum, dominum voca
apposita sit Chori responsio, videndum, bat, ita et hac de Χutho marito honoris
annon melius foret legere ότι και θέμις, causa loquitur. Βαrnes.
φuamdiu licet. Cui commode tum re Ηeath. ita scribi et distingui vult :
ponit Chorus: ηυθis υcro Domini licen Τών έμών τυξάννων ithyphallicus.
ΙΩ Ν. 33
παρούσας δ' αμφί τάσδ' έρωτάς antispasticus di- tur. In hunc locum egreditur, Ιon. ν.
meter hypercatalectus. 79. ώς πρό ναού λαμπρά θή πυλώματα
Δάφνης κλάδοισιν, et mox, finito opere, in
- de hac, ηude η μηc adest, sciscitaris. templum redit, ν. 183. Ρost hunc ver
Ηaec enim procul dubio a Choro famula- sum ingrediens Chorus, picturas, guae in
rum Αtheniensium, superveniente domi- porticibus puta quibusdam in aditu tem
na, dici intelligenda sunt. pli occurrebant, aliquantisper miratur, et
Reisk. legit: παριούσαν δ' αύθι τάνδ' earum enarrationem a principe suo, sive
ερώτα, deinceps αccedentem hanc interro- Coryphaeo, accipit. Τandem ν. 217. Ιο
εα. Βeck. nem in limine templi stantem videt et al
239. τάδ' έρωτάς..] Ιta diserte ΜS. G. loquitur:
cui in voce ερωτάς assentit ΜS. Ε. Εd. γ%
σί τοι τον παρά ναόν αυδώ -
Αld. τάσδ' ιρώτα, quod et superscriptum Μusg.
habet ΜS. G. 240. Γενναιότης σοι,] Μirum, ni scrip
Ηaec sunt, φuae de hujus Οdae explica- serit auctor: γενναία τοι σύ. Μusg.
tione et emendatione dicenda habui. Ιn Reisk. scribit: γενναία τις σύ, tu es
nonnullisdissentit Τyrwhittus, quemnunc, φuardam generosa. Βeck,
lector, audies. " In hoc Chori Ρarodo,'' 242. Γνοίη δ' άν, etc.] Graeci Φυσιογνώ
inquit ille, " duo observanda occurrunt, μονας vocant, qui ingenia hominum et
primum metra, quae vulgo monostrophi-sensus reliquaque ex adspectu et oris
ca dicuntur, revera antistrophica esse : lineamentis judicant. Ηinc Virg. ΑΕn.
(strophe scilicet a ν. 183. ad v. 192. Lib. ΙV. ν. 11. Quem sese ore.forens,
κώλα complectitur decem, et totidem an- &c, Vid. Coel. Rhodigin. Lect. Αntiq.
tistrophe a ν. 195. Sequitur Επωδός a Lib. VΙ. c. 1. Βαrnes.
ν. 203. ad v. 217.) alterum, guod majo- τα πολλά, τον τρόπον παρεις, nullo prae
ris momenti est, Ιonis personam in hoc misso morum et actionum gjus eramine,
Cantico Coryphaei partes temere occu- conjicit Reisk. Βeck.
passe, Scena enim hujus dramatis sub 244. συγκλήσασα] . Ιta Εd: Αld. et
templo Αpollinis apud Delphos constitui- ΜSS. Vulgo συγκλείσασα. Μusg.
Vor. VΙΙ. Ο
34 Ε Υ Ρ ΙΠ Ι Δ Ο Υ
248. Ού, ubί. Εmendatio est Piersoni, neat, per figuram tamen προς το σημαινό
[Veris p. 9.] quam veram esse ostendit μενον, ελθών retinendum judico, guia συ in
sequens ενταύθα, Αlioqui χαίρω accusa το σόν includitur, ut verum tamen fatear,
tivum regere potest: Ηippol. ν. 1536. quia in omnibus libris, post σον, comma
Rhes. ν. 387. huj. fab. ν. 561. Μusg. ponitur, quod separat illud a verbo έχω,
"ο τάντες] "ο in hoc loco pro ότι, per ego quidem ita sumo, ut primo exposui,
ΑΕolicam apocopen, de qua vide Εustath. hoc υidel, sensu: ώ ξίνι, συ μιν, κατά το
in Ηomer, fol. 187. lin. 27. et fol. 1049. σόν, ουκ άπαιδεύτως έχεις, ελθών εις θαύμα,
lin. 1. Sic Ηorner. Ιliad. τ. ν. 1 19. 8 c. Βarnes.
Γνώ δ' Αίας κατά θυμον αμύμονα ρίγησέν τι Αut hoc versu leg. erit έχεις, si volu
"Εργα θιών ό ρα τάγχυ μάχης ετιμήδια mus versu sequ. ελβών (vel potius εις θαύ
κείρει Ζευς υψι"ρεμίτης : ubi o pro ότι δή, μά γ' ελβών) servare. Αt si έχει tuemur,
sicut et διo et καθo pro διότι et καθότι, φuod legendum erit deinceps εις θαυμά σ' ελ
recte δι' ό, et καθ' ό scriberetur. Πανηes. θιίν. Ιιeisk.
250. s. "Ω ξένι, το μεν σόν ουκ αταιδεύτως 251. "Ε
Ιta ΜS. Ε. Αlioφui re
έχει, Εις θαύματ’ ελ4ών] Scaliger hac cepissem Scaligeri ελέον. Εd. Αld. ιλ
syntaxi turbatus, ελλον legit, ut concordet θών. Μusg.
cum το σόν, ego vero vel το μεν σον per 254. έσχον,] Ita ΜSS. Steph. Εd.
synecdochen sumo, et κατά subaudio, le Αld. ίσχομεν. Μusg.
goque έχεις, vel concesso, ηuod το μεν σόν 256. ανήσομεν,] Legendum haud dubie
(pro συ) sit nominandi casus, et έχει ma ανοίσομεν, φuo rgforemus " i. e, quod prin
ΙΩ Ν. 35
270
ΚΡ. Κρέουσα μέν μοι τούνoμ, εκ δ' Ερεχθέως (260)
cipium Justitia faciemus? Chrysippus ap. cum remittentibus, poetis frequens. ΑΕs
Ρlutarch. Οp. Μοr, δεί τούτοις συνάψαι chyl. Suppl. Και γλώσσα τοξεύσασα μή
τον περί αγαθών και κακών λόγον, ουκ ούσης τα καίρια, Sapenumero sermones suos
άλλης αρχής αυτών αμείνoνος, ουδε αναφοράς, Ρindar. βέλη appellat: τoλλά μοι υπ'
p. 1902. Εd. Steph. Μusg. αγκώνος ώκία βέλη, ένδον εντι φαρέτρας, φω
258. Τί χρήμ' ανερεύνητα] Ita Εd. Αld. νάντα συνετοίσι. Ει: έμε δ' ευθυν ακόντων
Μetro succurrit Βarnesius legendo: τί iίντα ρόμζον. Ιdem in Isthmiis: γλώσσά
χρήμά γ' ανερεύνητα. - Μihi magis placet: μοι τοξεύματ’ έχει τερι κείνον κελαδήσαι.
τί χρήμ’ , άρ' ανερεύνητα, δυσθυμή, γύναι , Μenander apud Stobacum: Γλώσση μα
Μusg. ταίους εξακοντίση λόγους. Ηaec Βrodaeus.
Τί χρήμ' ανερεύνητα δυσθυμή,] Διά τί χρή Vide etiam, qua nos de hac re ad Τroad.
μα ανερευνήτως δυσθυμεί, , Syllabam ά γ' ν. 442. Βαrnes.
ob versum addidi. Βarrιes. 265. "Ω κλεινόν οικούσ’ άστυ,] Ρraeter
Forte, ει χρή μί σ' ανερωτάν, τί δυσθυμή, quod ingeniose poèta facit Ionem secreto
si licet me te interrogare, Reisk. vel ignota patria suae amore inflammari,
259 μεθήκα τόξα ] Αrcum e nιαnibus est pium iliius artificium, quoquomodo
deposuί. Μale interpres remisi. Ηe Αthenas suas οrnare, Vide infra ad ν.
sychius: μεθείναι, αφιίναι, ιάσαι. De me 274. et supra ad ν. 185. Βarnes.
taphora vid. ad Τroad. ν. 442. Μusg. 265. ss. ΙΩΝ. Ω κλεινόν οικεύσ' άστυ γινναίων
τ' άτο
μεθήκα τόξα,] Ιnstitutam orationem per
sequi desino. Μetaph, a sagittariis ar τς αφύσα πατέρων, ώ, σε θαυμάζω, κύναι,
Ο 2
36 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
ία τα λοιπά δεύς αει γας ευτυχείς. Lib. ΙΙ. Recteigitur hoc in loco Εριχθό
Jacobs. νιος vocatur πρόγονος Ερεχθίως, quia Ρan
267. Videtur constructio esse: τοσαύ
dion erat Εrichthonii filius, Pandionis au
1 - - γ ν , - --
tem Εrechtheus: Ηic Εrechtheus uxo
τα, και ου πίρα, ώ ξένε, ευτυχούμεν, Νisi rem duxit Praxitheam, (alii legunt Ρrasi
malis: τοσαύτά γ' ευτυχούμιν, Μusg. theam, alii Pasitheam, et alii Phrasi
268. Ρone interrogationis notam ad fi theam) Ρhrasimi et Diogenaete, Cephisί
Πem versus. Ηeath.
filiae, filiam, ex qua filios suscepit Cecro
269. εκμαθιίν Ε Ρernoscere cupίο. pem,
Pandionem et Μetionem, filias vero
Ρlus valet, quam simplex μαθεϊν. Μusg.
27Ο. De historia Εrichthonii viden quatuor, Procrin, Οrithyiam, Chthoniam
dus Αpollodorus, Lib. ΙΙΙ. c. 15. sect. 6. et Creusam. Αpollodor, Lib. ΙΙΙ. c.
Genealogia sic se habet: Εrichthonius 14. sect. 1. Οιuanquam alii duas prae
Ρandionem genuit, Pandion Εrech terea memorent, Ρrotogeniam videl. et
theum, Εrechtheus Creusam. Μusg. Ρandoram; de quibus mox dicturi sumus.
Βαrnes.
Εκ γής πατρός σου πρόγονο, έβλαστεν 272. ss. Paulo obscuriora sunt hacc :
πατής,] Ηic Εuripides, ut ait Joh. Βro
daeus, Εrechtheum Εrichthonii fuisse fi
ΙΩΝ. "Η καί σφ' Αθάνα γήθεν εξανείλετο :
lium (ego potius nepotem velim) opina
tur; cum alii eundem putent et Εrech ΚΡ. Εις ταςθένους γεχείςας, ου τεκούσά νιν"
theum et Εrichthonium. De hac re vi 1ΩΝ. Δίδωσι ώστις εν γραφή νομίζεται,
desis Ιnterpretes Ηomeri ad Ιliad. β. v. ΚΡ. Κέκροτός γι σώζειν παισιν ουχός ώμενον.
559. Δήμο Ερεχθήος μεγαλήτορος, όν ποτ' Τertio versui hic fere sensus tribuendus
Αθήνη Θρίψε, Διός θυγάτης, τρέφε δε ζείδω
ρος άρoυρα. . Vide etiam Αpollodori Βi est, ut Ion quacrat, an Μinerυα Εrichtho
blioth. Lib, ΙΙΙ. c. 13. S. 6. Εtymolo mium ita cista inclusum serpentiύusque
icum Μ. in voce Ερεχθευς, et Coel. Rho circumdatum, eo denίηue habitu puellis
igin. Lib. ΧΙΙΙ. c. 7. et Νatal. Com. ιradiderit, φuo in pictis labulis conspicere
Μytholog. Lib. ΙV. c. 5. Ηac vero re tur " Rem ipsam disertius exposuit Εu -
gum Αtticorum successio: 1. Cecrops 1. ripides in hujus Τragα.diae prologo, ν. 2!.
ΙΩ Ν. 37
ubί Μercurius de Εrichthonio mentionem vim intulisse, sed cum ea, utpote fortiter
1njιciens Inquut reluctante, potiri non posset, semen vene
reum effudisse, ex quo in terram absterso
κείνω γάς, ή Διες κόρη natus est Εrichthonius. Ηunc Pallas, e
φςουζώ παςαζεύξασα φύλακας σώματος terra susceptum, Cecropis filiabus educan
δισσώ δς άκοντε, παςθένοις Αγλαυgίσι dum dedit. Νοn igitur otiosum est εις
δίδωσι σώζειν. παρθένους χείρας, aut, quod sequitur, oύ
σεκούσά νιν. Ηis enim verbis cavet poéta,
Αnte quos versus, post versum undevice ne quis Εrichthonium e dea natum, ip
simum, unum saltem senarium intercidis samve constupratam putaret. Νonnus
se suspicor Confer ν. 1421. et 1426.
Lib. ΧΙΙΙ. παρθενίω πήχυνε αήθεί κούρον
Ιn Ionis vero verbis, supra positis αγοστό Ηφαιστηϊάδην. Μusg.
δίδωσι δ' ώστες εν γραφή νομίζεται , Ει, παρθένου, γε χείρας,] Ιn manus vir
gineas, i. e, Pandrosi, Ηersa et Αglauri,
recte monuit Μusgravius novissimum vo quarum fidei Μinerva commisit cistam,
cabulum, quo sensu hoc loco sίt positum, Εrichthonium infantem serpentibus invo
non apparere. Putabat ille Εuripidem lutum continentem, de qua re vide quae
scripsisse - ρυθμίζεται, φuo verbo ego nos supra ad v. 23. et 24. et infra ad v.
quoque poètae mentem optime declarari 1426. Βarnes.
existimo. Μinori autem literarum diver
273-275. Τribuit Reisk. Creusae.
sitate, quamvis eodem sensu, corrigendum Εa observatio additur ob Palladis ve
puto: nerationem. Βeck.
δίδωσι δ' ώστες εν γραφή στολίζεται, Leg. τε pro γε. Reisk.
274. εν γραφή νομίζεται guid sit, non
Βis eodem vocabulo translata significa admodum intelligo. Αn: εν γραφή ρυθμί
tione usus est Εuripides; in Suppl. ν. ζεται, in picturα βίfώrmatur Μusg.
669 . Αυτόν δι Πάραλoν εντολισμένον δορί. εν γραφή νομίζεται ;) Pulchre et honeste
in Iphig in Αul. ν. 254. πεντήκοντα νήα, Εuripides hic patriae suae decus suo more
ειδόμαν Σημείοις εστολισμένας. Vide Αr magnificat; quasi Αthenarum res gestae
naldum in Αnimadverss. p. 22. Jacobs. apud Delphos essent depicta: unde et
273. Εις παρθένους γε χείρας,] Connec Ιoni tantopere innotescerent. Ιd autem
tendum cum verbo, guod praecessit, εξανεί non semel facit in hac fabula, ut et alias
λετο. Susίulit in υirgineas suas manus, saepissime: Vid, supra ad ν. 265.
Μale Βarnesius interpretatur de manibus Βarnιes.
filiarum Cecropis, Νondum enim eo per Δίδωσιν scribit Reisk. (et forte part. δ'
venit oratio. De Εrichthonii natalibus
delerivult.) Βeck.
hacc fere tradit Αpollodorus: Vulcanum 276. "Ηκουσα λύσαι παρθίνους τεύχος
quondam, libidine inflammatum, Palladi θεάτ.] De hac sororum temeraria arcule
Ο 3
38 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
apertione, et illarum pα.na, ab irata Ρal κατά της Ακροπόλεως, ένθα ήν μάλιστα α
lade inflicta, vid. ad notam proxime se τότομον, αυτάς ρίψαι. Βarnes.
guentem. Βarnes. θορούσαι, desilientes, conjicit Reisk.
277. σκόπελο - πέτρας.] Νon defen Βeck.
dam ex ν. 715. utpote mendoso, Satis 278. Interpungo: τί δαι τέδ', άρ αλη
forte erit dixisse, σκόπελον a σκέπτομαι θές. Μusg.
derivatum esse, idemque valere, quod σκο. 279 ου κάμνω σχολή.] Ηeath. reddit :
πιάν, i. e. speculam. Αlioqui non displi Οtio non destituor. Βeck.
cet τα τρό, - vid. ν. 937, et ν. 1599. De 280, έθυσε] Ηistoriam plene enarrant
historia convenit Εuripidi cum Ρausania, Suidas v. Παρθένοι. Ηyginus Fab, 46.
p. 16. 1. 5. ut et Ηygino Αstron. Ροét. Μeminere etiam Demosthenes in Εpita
Ι.ib. ΙΙ. c. 13. Αb Οvidio aliter narra phio, Cicero pro Ρ. Sextio, c. 21. et alii
tur. Μusg. plures. Μusg.
Τoιγάρ θανάται σκόπελον ήμαξαν τέτρας.] Πατήρ Ερεχθευς σάς έθυσε συγγόνους ,Ι
Σκόπελον τέτρας pro σκόπελον τετρήεντα, Demaratus apud Stobacum (ita citat Βro
vel simpliciter pro πέτραν, guae valdeprae daeus, cum tamen in Stobaci Εxcerptis non
rupta et inaccessa erat, φuare nihil ego appareat): Αθηναίων προς Εύμολπον, των
Johannis Βrodaei auctoritate commoveor, Θρακών βασιλία, πόλεμον εχόντων, Ερεχ
qui castigandum vult in πάτρας. Ωuin θεύς, ο τής Αττικής τροϊστάμενος, χρησμόν
haec petra aliquando emphatice Κεκροπία έλαβεν, ότι νικήσει τους εχθρούς, εάν την
τέτρα vocabatur, ut infra ν. 956. "Ακουε τρεσβυτάτην των θυγατέρων Περσεφόνη θύ
τοίνυν, οίσθα Κεκροπίας πέτρας πρόσβορρον ση. Περιγενόμενος όδ' εις Αθήνας, Πρασι
άντρον, et ob mirum et praecipitem descen θία, τη γυναικι, την πιθόχρηστον μαντείαν
sum et continuationem in plurali numero ατήγγειλιν, είθ' ούτω την κόρην προσαγαγών
Μακραι τέτραι, et absolute Μακραι et τέ τους βωμούς ανειλε και συμβαλών τον τό
τραι, de qua re vid. Joh. Μeursii Αthen. λεμον, εγκρατής εγένετο της νίκης. Demos
Αttic, Lib. ΙΙ. c. 6 et supra v. 11. De thenes in Εpitaphio, Ερεχθέα τάς αυτού
hac rupe praecipites se dabant Cecropis παίδας, ας Υακίνθιδας καλούσιν, εις προυπ
filiae, Εrichthonii arculam inspicere ausae; τον θάνατον δόντα αναλώσαι, testis est.
ita enim Pausanias Αttic, fol. 16. lin. 5. Cui Μ. Τullius pro Ρ. Sextio adhaeret,
"Υπέρ δί των Διοσκούρων το ιερόν, Αγλαύρου ut paulo post videbimus. Ηyacinthiae
τέμενός εστιν Αγλαύρω δε και ταϊ, Αδελ autem cognominatae sunt, quod in pago
φαίς, "Ερση και Πανδρόσω, δούναι φασιν Αθη Ηyacintho immolatae tradantur.
νάν Εριχθόνιον, καθείσαν ε, κιβωτόν, απει Βrodarus.
πάσαν εις την παρακαταθήκην μή πολυπραγ 281. "Ετλη τρο Γαίας σφάγια Παρθένους
μονιίν Πάνδροσον μίν δη λέγουσι τείθεσθαι, κτανείν.] Ηarum sororum nomina supra
τάς δε δύο (ανοίξαι γάρ σφέας την κιβωτόν) memoravi, ad ν. 27Ο. videl. Ρrocrin, Οri
μαίνεσθαι τι, ώς είδον τον Εριχθόνιον, και thyiam, Chthoniam et Creusam ; practer
Ι Ω Ν. 39
Veteres fulgurandi potestatem arcui Τιμά, τίμοι , ως μή τοτ' ώφελόν σφ' ιδείν ι]
Αpollinis tribuisse, colligi potest ex Α Ιta, Scaligero praceunte, lego. Οlim
pollon. Rhod. Lib. ΙV. versus finem: horrendo errore erat: Τιμά, τιμά, ως μή
ποτ' ώφελόν σ' εισιδείν, metro misere luxato,
Δεξιτεςύ χgύσιμον ανίσχεθες ύψόθι τόξον sensu prorsus nullo. De φua tamen re
Μαςμαςέην δ' ατέλαμψε βιός περί τάντοθεν αί nihil omnino Stephanus cum suis ΜSS.
γλην. Νihil omnino Canterus cum suis conjec
turis; ne erroris quidem nos admonuit.
Ιn qua re narranda Αpollodorus verbo De aliis, quod praetermiserint, non est
καταστράπτειν usus est, ut pulchre vidit mirum , Duportus, versum redundare vi
Galeus, locum Lib. Ι. cap. 9. sic e dens, σφ' ιδείν legebat, sicut et Scaliger;
mendans: Απόλλων - τοξεύσας τώ βίλει secundum autem τιμά solus Scaliger in
εις την θάλασσαν κατήστραψεν. Vulgo τί μοι vertendum duxit ; Σφι autem pro
κατέστρεψεν. . Ηinc credibile est, quum αυτόν ad locum respicit, ut versu praece
Αpollo Ηoratio audit fulgente decorus ar denti: τιμά σφε Πύθιος, &c. i. e χώρον.
cu (Carm. Sec.), participium fulgente pro Βarnes.
.fμlgurante accipiendum esse, ut in locis Reisk. lectionem veterem, Τιμά, τιμά,
citatis Εrnestio Clav, Ciceron. Νec aliter probam censet, confertque Ηomericum
adhibuit Claudianus in Stilichon. ΙΙΙ. illud: "Αρες, "Αρες, βρoτόλοιγε. Βeck.
60. Οlim cum magno versus detrimento le
Venturi quoties affulget Αpollinis arcus. gebatur
τιμά, τιμά, ώς μήτοτ' ώφελόν σ' εισιδιίν.
Ηae igitur arcus Αpollinei fulgurationes
videntur esse Εuripidi memoratae άστρα cujus lectionis depravationem Βarnesius
παι Πύθια. Μusg. non sustulit, sed auxit. Verum tamen
αστραπάς Πυθ. vel ad radios solis allu videtur, guod in fine versus reposuerunt
dere, vel ad fulgura illa, praesagia res Scaliger et Duportus- σφ' ίδιίν. Reis
ponsorum, censet Ρrev. Βεεί. kius veterem lectionem
289. Versusmendosus, quem sic utcun τιμά, τιμά -
que restιtuas:
sinceram esse arbitrabatur, versu Ηome
τιμά τί δ' ιμνας, μή τοτ' ώφελόν σφ' ιδείν.
rico: Αρις, "Αεις βροτόλαιγε ad metri vi
Μusg. tium defendendum abusus, Μusgravius
4
ΙΩ Ν. 41
313. τίνος.
Vid. Coel. Rhodigin. Lib. ΧΧ. c. 1ο. ad απανταχού μοι δώμ'. Vulgatam certe non
finem. Βarnes. admodum intelligo. Μusg,
310. Μallem : ώ τλήμον, ώς τάλλα γ' 519. αφίκον ναόν,] Εις ναόν. Vide su.
ευτυχούσα, τούτ' ουκ ευτυχείς, Ρrima duo pra ad ν. 301. Βarnes.
vocabula extra metrum posita sunt. 522. ή δ' έθρεψέ με.] Αbrumpitur hic
Ιteisk. sermo, deinde ν. 324. post Creusae respon
316. "Ως μη ειδόθ',] Εst συνίζησις dua sum absolvitur. Αι matris loco habemus
rum longarum syllabarum, de qua Εu Ρhabi sacerdotem, φuar me aluίι. Μale
stathius in illud Ηomeri Iliad. λ'. ν. 349. νulgo ήδ' έθρεψέ με. Ηarc me aluit.
"Η ουχάλις, όττι γυναίκας ανάλκιδα, ήπε Μιμsg.
ροπεύεις , Sic Ηelen. ν. 922. Τά τ' όντα, Ούπω ποτ'] Syllabam πω Μiltonus et
και μή, τα δε δίκαια μή ειδέναι, Ιn quem Γuportus ad versus commodum addidere,
locum vide qua nos. felicius, ut mihi videtur, quam Scaliger
εξ ότου] Εξ ούτινος. Vid. Supplic. ν. vocem τινα. Βαrnes.
852. Βarnes. Reisk. conjicit : ου πώποτ' ίγνων.
318. "Απαν θεούμαι δώμ',] Αn legendum Βeck,
44 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
324. Βarnesii conjecturam ήν contra 358. τάλλα] Ιta ΜS. G. Εd. Αld.
riam esse iis, quae ν. 316. dixerat Ιon, δ' άλλα. Μusg.
monet Ηeath. Νec mutatione opus esse. 34ο. ή θεός, i. e. Αιδώς. Cujus aram
Vertit : Ρhaύi sacerdos, cαm in mαίris loco Αthenis fuisse tradit Ρausanias, p. 15. 1.
ducimus. Βeck. 12. Μusg.
ί, τροφήτιν, legit Reisk. Βeck.
αργός ή θεός.] Η Αιδώς δηλονότι. Κατά
326. ουπιών) ο επιών. Βαrnes.
327. Τάλαινά σ' ή τεκούσ' άρ', ήτις ήν το Ομηρικόν Αιδώς ουκ αγαθή κεχρημίνα
ανδρι προίκτη. Βαrnes.
τότε,] Confer v. 566. Υulgo Τάλαινά σ'
ή τεκούσ’ ήτις ποτ' ήν άρα, Ρor. ή θεός.] Η Αιδώς. Scholiasί.
Τάλαινά σ' ή τεκούσ', ήτις ποτ' ήν άρα.] 343. πατρός.] Ita ΜSS. Steph. Εd.
Scaliger legit: Τάλαινά γ' αρά σ' ή τεκούσ', Αld. πάρος. Μusg.
ήτις ποσ' ήν. Βarnes. λάθρα πατρός:] Λάθρη Ηomero, ideoque
528. Αδίκημά του] Τον pro τινός, ιultimam habet longam. Νec ιώτα habet
Βarnes.
subscriptum, Cum casu autem legitur,
Reisk. conjicit: αδίκημα γούν γυναικός, ut clam Latine: dicimus enim clam ab
Βeck. solute et clam patre. Sic supra ν. 14.
334. εί μοι ξυλλάβη,] Si mihί operam Αγνώς πατρί φuanquam alii volunt ibi
tuαηι commodαυcris. Μale interpretes: sί αγνώς, υt sit nomen. Βαrnes.
ηιελμυαreι. Μusg.
ΙΩ Ν. 45
345. s. ΚΡ. Και παϊδά γ' έτεκε τω θεώ λάθρα Ουκ έστιν] Scaliger ί, τιν. Νon bene,
πάξος. ut mihi videtur. Βarnes.
ΙΩΝ. Ουκ ΕΣΤΙΝ ΑΝΔΡΟΣ αδικίαν αισ 545, Lego et distinguo :
χύνεται,
όφησιν, αυτό και τίτoνθεν άθλια.
Sic vulgo corrupte legitur. Fortasse le
gendum : Θuod dicit, tale est, vel gjusmodi esί. Ωμίκ
et μαssα est calamitosα. Μusg.
Ουκ εστ Ο ΓΑΡ ΘΕΟΣ αδικίαν αισχύνεται, Vulgatam ita exponit Ηeath. : Quod
Νοτι est ut αis, Deus enim ab injuriα dicit psα, (scilicet hoc est) et miserαθίiία
purus. Ηoc est quod Ρlato ait in Τhea είiam passa esί, Βeck.
teto: Θεός ουδαμή ουδαμώς άδικος, αλλ' 346. Τί χρήμα δράσασ',] Ιnterpretor,
ώς οίόν τε δικαιότατος και ουκ εστίν ομοιότε quasi esset παθούσα. Ωuomodo.fieripoteει,
ρον ουδέν ή ως άν ημών αύ γένηται ότι δικαιό μίααιαπιίtosα perpessa siί, είquidem cum Deo
τατος. Jacobs. concubuit, πράττω pro πάσχω est apudnos
344. ούκ έστιν..] Νon memini, gui sic trum Ηecub. v. 1007. ubi vide Scholiast.
locutus sit. Legendum forte : ου πιστόν, Ιphig in Τaur. ν. 669. Μusg.
ανδρός αδικίαν - Confer tamen Αlcest. ν. ει positum hic videtur pro επιί, sed
" -
364. και μή γ.
351. Θηρά, σφε τον δύστηνον ελπίζει nos supra ad Supplices, v. 800. et ad
κτανείν.) Ηic ελπίζω simpliciter pro νομίζω Ηelen. ν. 1522. Βαrnes.
et προσδοκώ, ut Μosch. Ιdyll. ΙV. ν. 54. - 552. έγνω] Εmendatio est Η. Steph.
«άντων γάρ είζoρώτα τα τέκνα Γείνασθαι σε Εd. Αld. έγνως. Μusg.
θεό τε και ανέρι θνητώ ί»λτα. Sic Ηesiod. 357. Σοι ταυτόν ήβης, είτες ήν, είχ' αν
"Εργ. Υ. 271. Αλλά τά γ' ούτω έoλτα μέτρον.] Ηunc locum videtur Virgilius
τελεί Δία τερτικέραυνον. Μoschopulus: respicere ΑΕn. Lib. ΙΙΙ. ν. 49ο. Εt nunc
ουδαμώς ελπίζω, αντί του νομίζω. Vide, quae «equali ιecum puόesceret αυο. "Ηβης μί
ΙΩΝ, 47
τρον, pubertatis flos Ηesiod. "Εργ. ν. 131. οίκτον - Sic ν. 1009, ναί κάτι καρτώ.
Αλλ' όταν ήβήσειε και ήβης μέτρον κοιτο. Μusg.
Τheogn. ν. 1115. "Ηβη, μέτρον έχoιμι. 373. Εν τοις] Μale huic versui in Εd.
Ηomerus Ιliad. λ. ν. 225. Αυτάς ετεί β' Αld. Creusae persona praefigitur. Μusg.
ήβης έρικυδέος ίκετο μέτρον Εustath. Δήλον
δι 2 (χ. ότι τον ήβης ερικυδέος ΐκετο μέτρον, 374. Ηarpocration : θεμιστεύειν, αντί
περίφρασί, εστι του ήβησεν. Βαrnes. τού χρησμφδείν, Μusg.
360. Τί δ' ει λάθρα νιν] Λάβρα pro λάθρη. 377. τοσούτον] Videtur huic etiam voci
Vid. supra ad ν. 340. Βarnes. convenire, quod Ηesychius de τόσσον dicit,
364. Και] Legendum : ναί μή γ' επ' sc. Πuod λέγεται και επί θαυμασμού. Re
48 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
lative certe intelligi locus non patitur. Reisk praefert, guodest in antiquis edd.
Μusg. αν γάς. Βeck,
378. άποντας] Εd. Αld, εκόντας. 382, ανότητα]. Εmendatio est Η. Ste
Μιμsg. phani [et Reiskii.] Εd. Αld. άκοντα.
380. Reisk. reponit : ή και οιωνών, aut Μusg.
sic: μήλων σφαγαίι, ή, νή Δί', οιωνών πτι ανόνητα] Ita pro άκοντα Ηenricus
ροίς. Βeck. Stephanus rectelegebat. Βarnes.
Rescribendum puto πτερούν, alias par ανόνητα κεκτήμισθα emendat Reisk.
ticulae διά sua constructio non constat, 384. Εx incerto, Stob. Grot. guem se
Ηeath. quitur Valcken. Diatr. 229. Βurn.
381. "Α" γάς] Ιta legendum pro α 384-386. Αpud Stob. Grot. ΧCVΙΙΙ.
άν, Stephano, Cantero, Scaligero, compro p. 409. Βurn.
bantibus , et ipso etiam poeta paulo post,
α δ' άν, qua verba huic loco opponuntur, 384. Πολλαί γι πολλοίς, etc.] Ita ver
tit Ηugo Grotius: Μulta miseria genus
ut sit hic sensus et ordo: α γάρ ημείς αν in humanum iνιαίdunt, Variα υίderi: Νec
ζητώμεν, αεκόντων θεών, ανόνητα μεν αγαθά
κεκτήμιθα' ά δ' αν οι θεοί διδώσιν εκόντες, εξ reperta est hactenus Vila ulla, cujus per
αυτών ωφελούμεθα. Σπεύδω autem quod sit petim felir terιor Βarnes,
μεταβατικόν aliquando, probavimus ad 385. εν δ' αν ευτυχές] Stobacus Τit.
Ιphigen. Τaur. v. 1555. et Supplic, v. ΧCVΙΙΙ. εν δ' άνευ τύχης, pro quo re
172. Vide Ηenrici Stephani Αnnotat. ponit Grotius ένα δ' άνευ τύχης. Μusg.
in hunc locum. Ακόντων, pro αεκόντων, Ηeath. monet, ex Stobaci lectione col
ideoque priorem producit. Βarnes. ligi posse, poètam scripsisse :
ΙΩ Ν. 49
386. βία.] ΜS. G. βίον, superscripto Αλλ' ως εάν χρή ταύτά γ'] Οlim versus
βίω. Stobacus ubi supra ανθρώπου βίον. misere laborabat: legebatur enim : Αλλ'
Locum sic restituendum puto:
εάν χρή τάδ, ει προς του θεού, Canterus
- ένα δ' αν ευτυχή nihil σpis tulit, ne notavit quidem. Scali
Μόλις ποτ’ εξεύςοι τις ανθρώπου βίον. ger notavit, sed nihil auxilii dedit, Du
Μusg. portus legit: Αλλ' ούν εάν μοι χρή τάδε,
etc. Βarnes.
389. Σύ γ' ουκ έσωσας τον σόν, όν σώσαι σ' Reisk. conjicit: αλλ' ούν (εάν γάς χρή,
εχρήν] Ηic versus πολύσιγμος est, ut
etc.) Βeck.
Μedeae ν. 476. "Εσωσά σ', ώ, ίσασιν Ελ 395. Αλλ', ώ ξέν', εισορώ γάρ, etc.] Sen
λήνων όσοι. Εt Iphigen. Τaur. v. 766. sus verborum et ordo est talis: Αλλ', ώ ξέν,
Το σώμα σώσας, τους λόγους σώσεις εμοί. εισορώ γάς ευγενή τόσιν, Ξούθον, πέλας δή
et ν. 785. Αρτεμις έσωσί μ', ήν έθυσ' ιμό, τούτον, τον Τροφωνίου θαλάμα, λιπόντα, σύ
πατήρ Βarnes. ούν τους λόγους σίγα, και μή εξένεγκον τρός
593. Αλλ' εάν χρή τάδ,] Εmendo levi άνδρα, etc. In quem sensum et Latinam
mutatione άλλως εάν χρή τάδικ'. Ιηjusta νersionem emendavi. Βarnes.
19enitus negligere oportet. άλλως εάν, ut 396. s. τάς Τροφωνίου Λιτόντα θαλάμας,]
εική εά, Εlectr. ν. 379. Facilis fuit lap De Τrophonii antro vide quae nos supra
sus in άλλως, φuippe quod in ΜSS. per ad ν. 303. Quod θαλάμη autem antrum
compendium scribi solet άλλ'. σάδικ' de significet, et proprie animalis bruti, vid.
VoΙ. VΙΙ.
50 ΕΥ ΡΙΠ ΙΔ ΟΥ
ΧUΤΗUS. -
409. συγκαθήσεται,
templum. Docuimus supra ad ν. 91. εύχου θεούς] Deos υcnerare, non Αpol
Ρythiam semel tantum in mense oracula linem sc, sed reliquos, quotquot alibi per
edidisse etiam iis, qui, hostia immolata, urbem Delphicam colebantur Ρaret huic
facultatem templum ingrediendi adepti mandato Creusa, nec prius ad templum
essent. Ηic majus aliquid advenis con revertitur, quam Χuthus, Ιone comitante,
oeditur, ut ante templum stantes, adeoque ad sacra facienda discessit, Quo artificio
bostiam nullam mactantes, Deum per in cavet poèta, ne Creusae odium in Ιonem
terpretes (vid. v. 572. 416.) consulerent. Χutho ante tempus innotescat. Μusg,
Jam φuod majus erat, etiam rarius fuisse 427. Χuthus nunc templum intrat. Si
credibile est, ut, si semel tantum in men militer Creusa mox scenam relinquit, in
se divitibus oraculum responderit, pro quo Ρrev.artificium poèteinvenit." C'est
num sit suspicari, non saepius, quam se une adresse du poète, inquit, de faire
ΙΩ Ν. 53
sortir Créuse, afin qu'occupée a invoquer in causa fuit, cur ex ΜSS. Steph. reci
les autres dieux, elle ne revienne au tem peretur φυγούσα γής. Μusg.
ple d'Αpollon, qu'aprés que Χuthus en Forte sic legendum: ήτοι φίλης ψυχής
ast sorti." In sequente scena Chorum ύπερ μαντεύεται αισχρόν τι συγγνούσ’ ών -
forte in orchestra stare, ita ut ea exaudire μrocul dubio suimet ipsius causα consulit
nequeat, quae Ion dixerit secum ipse, mo oraculum ιurpis alicujus.facinoris sibί con
net Ρrev. Ιon vero post v. 419. ρt ipse scia, φualiα praslat tacert,
scenam relinquit, ut reliquis muneris offi Lectionem Steph. φυγούσα νίtiosam
eiis fungatur. ,Ιtaque tum Chorus solus esse, demonstrat inprimis Ηeath. φui
remanet. Ιd colligit Ρrev. e verbis ν. conjicit: "Ητοι φίλη υσα (φίλη ούσα) της
512. ss. ad quem locum tamen ipse sibi ύπερ μαντεύεται της ύπες, in hujus gra
haec objicit: " Ce sont ces paroles qui me tiam. Βeck.
font penser qu'il a quitté la scene a 437. προσήκει τ' ούδας.] Propius vero
la fin de l'acte précédent. Il seroit pos est προσήκι μ' ουθεν, ut citat Justinus in li
sible cependant, gue la disposition de la Ετο περί μοναρχίας, Legendum videtur:
scene permit au choeur de voir une porte
par laquelle Χuthus devoit sortir, et qu' ατάς θυγατρός της Ερεχθέως τί μοι
Ιon, occupé des soins de son ministère, μέλει, τροσήκοντ' ουδέν;
n'auroit pas pu observer constamment,
méme en le supposent sur la scène et sous Αι cur ego Εrechthei filian curο, γιullα
les yeux des spectateurs. Cette scene et la ηecessitudine conjunctus" Μusg,
Μέλει ; προσήκει σ' ούδας.] Αpud Justi
suivante sont écrites en vers trochaigues,
jusqu'au moment oύ le choeur prend num Μartyrem, in opusculo περί Μοναε
la parole et ou les iambes recomencent. χία, citantem hos versus, Ρ. 169..legiίμε
Οn voit assez que la vivacité des senti pro προσήκει σ' ούδας, προσήκι μ' ούθέν.
mens que Χuthus doit exprimer a engagé oute certe lectio convenit cum co, guod
le poète changer ainsi le mouvement.'' praecedit: τί μοι μέλι ,
Βeck. Ηenricus Stephanus.
434. φιλεύσά γ', ή,] Εd. Αld. et ΜSS. Reisk, rescribit: προσήκει γ' ουδέν.
- Βeck,
Ρaris, φιλούσα γής, ηuod non intellectum
ΙΟ «?
54 ΕΥ ΡΙΠ Ι ΔΟΥ
438. πρέχουσιν,] Βarnesius sine causa tum πάσχει retinuit, at τ' ante εκτεκνούμε
Ά Sic recte judicat Piersonus
Μαrid. ν. πρόχους, LΡ. 296.] Μusg.
νος non habet. Βeck.
441. προδίδωσι παίδας εκτεκνούμενος λά
459. ss. Lego et distinguo: θρα] Cum olim τεκνούμενος essetscriptum,
-
Ηugo Grotius praefixit ού, ut versus ful
- νουθετητέος δί μοι ciretur, Ηenric, Stephanus και legit, ut et
Φοίβος, τί πάσχων, ταςθένους βία γαμών Scaliger, sed tum quoque προδιδούς τι le
προδίδωσι, παιδάς τ' εκτεκνούμενος λάθgα, gendum : melius Canterus cum Justino
Μartyre legit εκτεκνούμενος, Quem vide
θνήσκοντας αμελεί, μή σύ γ' - sis Νovar. Lection. Lib. V. c. 11.
πάσχων pro πάσχει Canteri emendatio est. Βarrιes.
Sequenti versu dederat Εd. Αld. παίδα, Reisk. scribit: προδίδων, παίδας τους
τεκνούμενος, omissis (propter repetitionem, τεκνουμένους. Βeck.
ut videtur) literis tribus τ, ε, κ, ΜSS. 442. αμίλει μή σύ γ' ) Αμέλει, επίρβημα
Steph. παίδας και τεκνούμενος. Proxime βεβαιωτικόν, οία δήτου, πάντως, δηλαδή. Vide
vero Justinus Μartyr, ubi supra, παίδας Ηesychium, Phavorinum et Εustathium,
εκτικνούμενος, fol. 1407. lin. 12. Αpollinem autem al
αμελεί, negligit, cum accusativo, offen loquitur Ιon. Potest et legi: θνήσκοντας
disse interpretes videtur, Sic tamen Ηe αμελεί, i. e. υπερορά, De hoc loco, ut
rodot. ταύτην μεν την οδόν ημέλησε, p. 498. gentilium deοrum vitia malorum homi
Εd. Steph. Ρlutarchus in Demosthene: num excusatio et amulatio fuerint, vid.
τα δι αμελησάντων, p. 1555. Εd. Steph. exemplum in Εunucho Τerentiano, Αct.
Ιdem Οp. Μor, αμελιίν ουδέν, p. 608. ΙΙΙ. Scen. 5. Cyprianus Εpistola 2.
Μusg. Deos suos, quos venerantur, imitantur.
αμελεί reposuerat-jam Ηeath. φui fere. Fiunt miseris et religiosa delicta. Vid
codem modo distinxit et scripsit, et tan Ηugonem Grotium de veritate Christia
ΙΩ Ν. 55
μae Religionis, Lib. ΙV. Εbriosus Βac τό λόγω δε χρήσομαι,] Cum λοιπό olim
chus, mulierosus Ηercules, impius in fra male aderat, versuique et sensui nocίνum,
trem Romulus, in patrem Jupiter, etc, et ex veteribus codicibus et Justini exem
Αnnotata in locum. Βαrnes. plari restituit nobis Ηenricus Stephanus
442. s. Reisk. conjicit: αλλ' επικρατεί, λόγω, monetque, legi apud Justinum κε
αρετάς διώκων, studio υirtutum υϊncis om χρήσομαι, Certe λόγω, necesse est, lega
ηes. Βeck, mus Ιta quoque Scaliger legit. Βαrnes.
443. ε. και γάρ όστις αν βροτών Κακός τε Reisk. retineri vult antiquam lectio
φύκη,] Ita Justini exemplar emendatius nem, etsi metro prorsus contrariam : τώ
Ιegit, cum olim in nostris pro αν legebatur λοιπό δή χρήσομαι, tunι illa, φuar soία αd
όν, et πεφύκει pro τεφύκη. Vide Gulielm. ήuc superest, μίαν ratione. Βeck.
Canteri Νovar. Lection. Lib, V. c. 11. 448. Δίκας βιαίων δώσετ'] Δίκας δώσετε
ad finem. Βαrnes. ανθρώποις, jus reddere sustinebitis homi
444. πεφύκη,] Ita Justinus Μ. ubi su nibus. Ηic sensus loci: Ει δε υμεί, (ου
pra. Εd. Αld. πίφυκι. Ρlato: μουσικά γάς έσται τι τοιούτον, όμως εγώ λόγω χρή
πεφύκη, p. 906. C. Χenophon: να μή και σομαι) δίκας δώσετε και υποστήσετε τους αν
σύ λοιδορουμένων εσίκης, p. 893. Μusg. Sρώτοις, ναούς υμετέρους πάντων των θησαυ
446. ανομίαν] Stobacus, teste Η. Ste ρών εκκενώσετε τίνοντες χρήματα, ως άνθρω
phano, αδικίας legit: nec aliter Clem. ποι ποιείν ειώθασιν. Εt in hunc sensum,
Αlex. admonit. ad gentes. Μusg. quem nemo hactenus interpretum vidit,
ανομίαν] Stobacus legit αδικίας, sed Latinam versionem emendavi. Βarnes.
puto per errorem, eo quod ea vox quarto 45Ο. τίνοντες δ'] Ιta Εd. Αld. Βarne
abhine versu occurrat. Βαrnes. sius omittit δ'. Ρraestiterit fortasse τίνοντίς
447. λόγωj Ιta ΜSS. Steph, Clem. γ'. Βeck.
Αlex. et Justinus, ubi supra. Εd. Αld. Ναούς τίνοντες] Quod τίνω communem
λοιπό. . Ιdem Justinus oυ πάρεστε pro habet priorem syllabam, supra probavi
ου γάς ίσται. Μusg. mus ad Iphigen. Τaur. ν. 340. Δίκαι
ΙΟ 4
56 Ε ΥΡΙΠ Ι Δ Ο Υ
\
τίνουσα της εν Αυλίδι σφαγής, Νec Εuri 468. Σύ και παί, Λατογενής, δύο θια),
pides solus hoc facit: nam et ΑΕschylus δύο παρθένοι. Ωuare Βrodaeus somniat,
4 " , "
Αgamem. ν. 1591. Χερός πατρωας εκτι cum dicit: Ηic Εuripides Diαnam ean
νοντα μηχανάς. Βαrnes. dem cunι Μinerυα credit. Βαrnes.
453. κακά] Ιta ΜSS. Steph. Εd. Reisk. suspicatur legendum : ειλείθυι
Αld. καλά. Μu"g. αν, σί τ' εμάν, Βeck.
454, διδάσκοντας] Justinus Μ. διδάξαν 458. προμηθεί Τιτάνι] Μale Βarne
τας. Μusg. sius de Vulcano interpretatur. vide Αpol
456. Ειλείθυιάν τι εμάν] Ιta Εd. Αld. lodor, Lib. Ι. c. 3. sect. 6. Ηemsterhu
Βarnesius pro τε emendabat και, φuod sium ad Lucian. Dial. Deor. VΙΙΙ. Τι
sensum percommodum efficit, nec cui τάν Προμηθεύς exstat et in Ρhoen. ν. 1138.
quam forte displiceret, nisi ex Suida et Μusg.
Εustathio constaret, Εuripidem alicubi προμηθεί Τιτάνι λοχευθείσαν] , Vulca
την άτοκον, eam, φual prolis erpers esset, num designat, φui Jovis cerebro laboran
ανειλείθυιαν dixisse, Ιd autem ad hunc lo ti aurea securi obstetricabat; neque Προ
cum pertinere, probabiliter sane colligunt μηθεί hic est momen proprium, sed appel
Viri docti ex Ηesychio, cujus glossa est: lativum, ut in Latina versione nunc e
αν ειλείθυιαν, ανά τόκον, Ευριπίδης "Ιωνι. mendatum dedimus, Προμηθεύς autem
Εrgo, nisi error sit Veterum Criticorum, dicitur, ut πολύφρων et πολύμητις Ηomeri,
reponendum et hic ανειλείθυιαν. Οιuid sί ob peritiam in arte fabrili, et quia ferrum
legamus: igni primus emollitum elaboravit. Νota
est fabula de Vulcano Jovi obstetricante
Σε μάν, ωδίνων Λοχί', αν
ex Luciano et aliis. Βarnes.
ειλείθυιαν τ' έτ' εμάν
Αθάναν --
46Ο. Νίκα,] Colebatur a Graecis Μiner
va quadam, Victoria dicta. Pausan, p. 4Ο.
μάν pro τάν, φuia frigidus erat eo loco και έτερον ενταύθα ιερόν Αθήνας πεσοίηται,
articulus. Ηesychius: Λοχία, μαία. Μalo καλουμένης νίκης. vid. infra ν. 1529.
nihilominus, quod dat Βarnesius. Μusg. Soph. Ρhiloct. ν. 154. Ρro πότνα, φuod
Ειλείθυιαν και εμάν] Ita cum Duporto habet Αldina, recentiores Εdd. ποτνία,
lego pro τε ιμάν: aperte enim poeta dis metro repugnante, vid. Τroad. ν. 292.
tinguit inter Lucinam, i. e, Dianam, et Μucg.
suam, i. e, Αtheniensem, Μinervam. ν. ώ πότνια Νίκη,] Colebatur (inquit Coe
ΙΩ Ν. 57
lius Rhodiginus Αntiqu. Lection. Lib. gino petendus, περί "Υψους, Εdit. Τan.
ΧΙV. c. 18.) Αthenis Μinervae Νίκης si Fabri, p. 55. Και την Πυθίαν λόγος έχει
mulacrum άττερον, i, e, sine alis, habens Τρίτοδι πλησιάζουσαν, ένθα ρήγμά εστι γης,
in dextra malum punicum, in sinistra ga αναπνέον, ώς φασιν, ατμόν ένθεον αυτόθεν,
leam, guod in primo de Αcropoli Ηe και εγκύμονα της δαιμονίου καθισταμένην
liodorus scribit. Locum respexit vir δυνάμεων, παραντίκα χρησμωδείν κατ' επίτ
magnae lectionis Ηarpocrationis: Νίκης νοιαν. Ηuc adde Lucian. bis accusat.
ξόανον άπτερον, έχον μεν εν τη δεξιά Ρομάν, εν fol. 743. "Ενθα αν ή Πρόμαντις τιούσα
δί τή ευωνύμιν κράνος, ετιμάτο ότι δε τιμά του ιερού νάματος, και μασσησαμίνη της
το παρ' Αθηναίοις, δεδήλωκεν Ηλιόδωρος ο Δάφνης, και τον Τρίτοδα διασεισαμένη, κε
Περιηγητής, εν τη πρώτη σερί Ακροπόλεως. λεύει παρείναι, άοκνον χρή αυτίκα μάλα πα
Vide plura de hac re apud Johannem ρεστάνα (vid. τόν Θεόν) συνείροντα τους
Μeursium Cecropiae, c. 8. Βαrnes. χρησμούς, Isaac Τzetzes in Lycophron.
464. γά] Valde incommodum est γά, Φασίν, ότι εν τώ Τρίτοδι χάος ή μίγα, όθεν
praesertim post αγυιάς. Lego : γάς. vid. τα μαντευόμενα, ώστις εκ του άδου, ανής
Οrest. ν. 325. Ιphig in Τaur. ν. 1259. χοντο, άτες ο Απόλλων εσαφήνιζε. Βarnes.
(Ιtajam Reisk.) Μusg. Forte, παρά τορινομένω, αρμd tripodem
465. Μεσόμφαλος εστία] De Delphis, clare et perspίcue sententias suas proden
umbilico orbis, vide quae nos supra ad. v. tem, Reisk.
223. Βαrnes. Ηeath. dividit vocabulum ita: παρά
466. Παραχορευομένων] Λd quem Chori χορευομένα τρίποδι. Βeck.
mittuntur. De more Choros ad templa 468. α Λατογενής] Ita Εd. Αld. Εx
longinqua mittendi vid. Callimach, in sequentibus Εdd. articulus α non sine
Delum, v. 279, ibique Spanhemium. So metri detrimento excidit. Μusg.
phocles: ουκίτι τον άθικτον είμι Γάς επ' Εx conjectura restituerat articulum
ομφαλόν, ΟΕd. Τyr. v. 916, Μalim ta Ηeath., ut versus esset glyconius πολυ
men περιχορευομένω. Ηimerius: Δελφοί σχημάτιστος. Βeck,
δι άρα, ιερά πόλις Απόλλωνος, λατρεύουσι 469. s. Ιta constituijubet Ηeath.:
μεν αιι τω θεώ, και περιχορεύουσι μετά Δύο θεαλ, δύο παςθένοι, κα- trochaicus di
παιάνων τον τρίτοδα. apud Photium, p. meter.
602. Εd. Ηα:sch. Μusg.
Παραχορευομένω τρίποδι] Μodus oracu σιγνήται σεμνα του Φοίβου spondaicus te
la edendi et ex tripode vaticinandi a Lon trameter ; .
58 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
Ακίνητoν αφορμάν,
Τέκνων οίς αν καρποτρόφοι
9
(475)
Λάμπωσιν εν θαλάμοις
480 Πατρίοισι νεανίδες ήβαι,
Διαδέκτορα πλούτον 490
2
Ετέροις επι τεκνοις" Α' Υ 9 -
(480)
Αλκά τε γάρ εν κακούς
485 Σύν τ' ευτυχίαις φίλον,
Δορί τε γά πατρία φέρει 495
Σωτήριον αλκάν.
2 ν Α Α' Λ'
Α - Α'
ε/
Μυχάταισι Μακραίς,
Ινα χορούς στείβoυσι ποδοίν
-0
(495)
Αγραύλου κόραι τρίγονοι
500 Στάδια χλοερά προ Παλλάδος
Ναών, συρίγγων 51Ο
Vicina petra
Cavernosis Μacris,
Ubi chorea pulsant pedibus
Αgrauli triplices puellae
500 Viridia stadia, ante Palladis templa,
Fistula modulatorum ad varios
νοcat spem parentis, memoriam nominis, 497. μυχοι δαισι] ΜSS. Steph. μυχοι
subsidium generis, harredem familiar, de δυσι. Οptime hic Τyrwhittus: " Ρro
signatum reipubl. ciuem. Βαrnes, monstro, sive monstris, μυχοι δαισί, legen
490. Reisk. mavult : τροφα κεδναι κιδ dum credo μυχώδεσι. Ωua scilicet ana
νών. Βeck. logia a κρημνός fit κρημνώδης, a μύθος μυθώ
491. Τον άπαιδα δ' ατοστυγώ βίον] Ηuc δης, a ψάμμος ψαμμώδης, eadem a μυχος
refer illud Ρosidippi: Πήρωσις, άπαις deriνetur μυχώδης, cαυernosus. Quod
βίος. Βarnes, sane epithetum ταϊ, Μακραίς optime con
495. De Ρanis Sacello sub Αcropoli venire ex plurimis hujus tragα.diae locis
vid. Ηerodot. VΙ. cap. 105. Ρausan. p. constat.'' Μu»g.
26. 1. 36. Εd. Sylb. Αristoph. Lysistrat. μυχοι δαισί μακραίς,] Ηenricus Stepha
ν. 726. Infra hujus fab. v. 958. Lucian. nus pro δαισι legebat δυσι ex Codice vetus
Βis Αccusat. Μusg. to, puto legendum ταϊσι Μακραίς , ut in
"Ω πανός θακήματα] Αd Μacras re principio superioris nota, videl. ad ν.
spicit ubi Panis spelunca, adytum et ara, 495. Νihil enim δαισι loci sic habet.
ut infra ν. 936. οίσθα Κεκροπίας τίτρας, Βarnes.
Πρόσβορβον άντρον, άς Μακράς κικλήσκομεν , Ηeath. conjicit : Μυχοι τι ταΐσι μα
Ο δ', ένθα Πανός άδυτα, και βωμος σέλας. κραίς.
Vid. etiam supra ad v. 8. Quin rupes, Reisk. " Μυκαλαίσι μακραίς, petrα oicί
et montium culmina, atque antra, fere na Μacris sonoris, proprie nιugientibus,
Ρani sacra semper habita. Ηinc illud in φuibus ventus mugit, aut μυδαλέαισι,
Αntholog. Lib. ΙΙ. Πανί φιλoστήλυγγι humidis, quae imbre stillant.'' Βeck.
και ουρεοφοιτάσι Νύμφας, Ηinc κρημνοβά Μακραίς,] ονόματα το του. Scholiast.
της, παρωρείτης, et πετροβάτης, βουνίτης, 498. Νοn me fugit, στείβειν χορόν exem
&c. Ρanis epitheta passim leguntur. plis non valde dissimilibus defendi posse,
Quin et Οppianus Ηalieut. Lib. ΙΙ. ut Ηomeri (ne alios nominem) Οdyss.
Κωρύκιον illum vocat, ab antro Corycio in 9'. ν. 264.
monte Ρarnassi, in quo simul cum Βac
cho et Νymphis colebatur: πανί δε Κωςυ σετληγόν δε χορόν θείον τοσίν -
κία βυθίην παρακάτθιο τέχνην. Ηine Ρau
sanias Ρhocic, fol. 349. lin. 30. de antro Sit autem legitimum χορούς στείβειν non
Corycio loquens : Ιερόν δ' αυτό οι περί τεν tamen sequitur, στάδια ad χορούς per ap
Παρνασσον Κωρυκίων τι είναι Νυμφών και positionem referri posse. Νοn invenuste
Πανός μάλιστα ήγηνται. Vid. quae nos de emendaveris χορού, ut constructio sit:
Corycio antro ad Βacch. v. 551. Βarnes. χορού στάδια χλοερά, υίrens Chori stadium.
ΙΩ Ν. 61
Μodos hymnorum :
Quando vespertinus fistula canis,
Ο Ρan, tuis in antris,
505 Ubi pariens quadam
Virgo, Ο misera, infantem Phα.bo,
Εxposuit epulum volucribus,
503. αυλίοις.
Sic στάδιον μάχης, Ηerodian. Ι.ib. ΙΙΙ. 502. ύμνων,] ΜSS. Steph. ύμνον.
c. 12. Μusg. Μusg.
Reisk. legit : χος:ίς, desultationibus or ύμνων,] Ηenricus Stephanus ex veteri
υίcularibus, ad στείζουσι refert substanti codice ύμνον legit, et sequi vult συρίζης.
vum στάδια. Βeck. Εgo ύμνων retineo et ab Ιαχάς regi puto.
499. Αγραύλου] Μale ΜSS. Steph. Βαrnes.
άγραυλοι. De Αgraulo, Cecropis uxore, Ρost ιαχάς comma ponit Reisk. et mox
vid. supra ad ν. 25. Αglauros, filia ejus, legit υμνών, quod refert ad Ρanem, αυ
ιρόν habuit sub Αcropoli, teste Ηerodoto, λείοις autem conjungit cum άντροις.
Εί, VΙΙΙ. c. 55. ubi situm loci accu Ηeath. praefert ύμνον, quod a συρίζης
rate depingit. τίμενος vocat Ρausanias, p. pendeat. Βeck.
16. 1. 5. ut intelligas, aream circa tem 503. αυλίοις] Εmendabat Scaliger αυ
plum fuisse. Per Ρandroson jurabant λείοις. Vulgatam forte defendat aliquis
Αtticae mulieres Lysistrat. v. 440. unde ex Αpollonii Rhod. versu: ήδί και αύλιον
liquet, et eam quogue divinis honoribus άντρoν επωνυμίνιν καλίουσι, Lib. ΙΙ. ν. 912. .
cultam fuisse. Ιdem de Ηersa constat Εd. Steph. Verum ibi sensus est : αη
ex Suida, v. Αρρηφορία, cui et reliqui trum illud peculiari nomine αύλιον υociία
grammatici consentiunt. De Αglauro tum fuisse. Ηujus igitur loci alia ratio
rursus vid. Ηesychium, v. πλυντήρια, est. Lego: αύλιος, υcspertinus Quumι
Quod hic traditur de Cecropis filiabus υespertinus in antro Τμο fistula ludis.
choreas post mortem agentibus, comparari Sie Ηesperus Αpollonio αύλιος αστήρ di
potest cum fabula Ρrotesilai, quem aiunt citur, Lib. ΙV. ν. 1629. ubi vide Scho
post fata in Chersoneso Τhracica cursu Iiasten.
sese exercuisse : Ρhilostrat, p. 634. D. Μartialiε ΙΧ. 62.
Εd. Μorell. Strabo, p. 595. D. Εd. Ρar.
Saepe sub hac madidi luserunt arbore Fauni,
Videnda etiam, αμae de Αchillis δρόμω Τerruit et tacitam fistula sera domurn.
habent Geographi, guibus adde Τzetz. ad
Lycophr. ν. 192. Μusg. Ρro vulgata faciunt, quae dedimus ad
Αγραύλου] Scaliger Αγλαύρου legit. Ηelen. 2. · Μusg.
Vide, guae nos supra ad ν. 25. Βarnes. αυλείοις] Ιta pro αύλίοις scribo, Scaliger
500. Στάδια) Κατά στάδια. Βαrnes, ita quoque legendum monet, et concordat
501, συρίγγων] Lego συρικτών, συρικ cum άντροις. Βαrnes.
τοί ύμνοι sunt numeri hymnorum, φιμos 507-511. Dividit hos versus, metri
/isίμια αίiφuis modulatur. Τheocrit. Εpigr, legibus monitus, Ηeath. sic:
2, ο καλά σύριγγι μελίσδων Βουκολικούς ύμ
νους. Μusg. Πτανοίσιν εξώρισε periodus catal.
62 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
Α' "ν -
508. φονίαν.
ΧυΤΗus, ex oraculi adytis regressus, Ιonem, primo illi occurrentem, ex Αpollinis respon
soutfilium salutat. Ηac re inopinata ac nova, planeque, ut videbatur, absurda, commotus
Ιon, istam salutationem respuit , erroremque putat ex oraculo perperam intellecto natum.
Τandem vero post multas altercationes patrem illum agnoscit, et optata ei permittit oscu
la. Χuthus Ιonem, ut filium suum, blande tractat, eumque Αthenas ad regnum et am
plissimas opes invitat. Ιon, illuc se conferre nolens, elegantissima oratione probat, se
longe vitam humilem, quietam, otiosam, periculis et molestiis carentem, praeferre princi
pum et regum divitiis et invidiosa felicitati. Χuthus Ιonem ad natalium celebrationem
et epulas publicas, quas ipsius nomine instructurus erat, deducit. Chorus, Dominae Creu
sae misertus, calamitates, quas ex nova hac sobole superinducta profiuxuras videt, abomi
natur, Χuthique perfidiam detestatur.
Θαιναν, θηςσί τε φονία pherecrateus. ούτ' επί κερκίσιν, ούτ' επί λόγοι,] Νon
Δαίτα, τικεών γάμων ύβςιν. idem. in picturis, ubi historiae eftinguntur, ob
ούτ' επί κερκίσιν, ούτε λόγεις φάτιν dactylicus servavi, neque fando audivi, deοrum fi
tetrameter. lios solida felicitate frui, nam et Ηercules
et Τheseus et Castor et Pollux, multis la
"Αίον, ευτυχίας basis anapastica.
' -- - - - boribus exercitati, misere tandem periere.
Μετέχειν θιάθε τέκνα θνατοίς. parαcmiacus. Κερκίς autem, radius textorius, pro ipso
Βeck. opere texto ponitur, ita Εuripidis scho
lium alibi: Κερκίς το ύφασμα ενταύθα απο
5ο9. "réριν, contumeliam. Sic vocat τού ποιούντος τό ποιούμενον, Κερκίς γάς κυρίως
puerum per vim et contumeliam genitum, ο άτρακτος, ενώ υφαίνουσιν. Vel: εύτ επί
pari licentia, ac Εubulus partum clande κερκίσιν, ούτ' επί λόγοις φάτιν άϊον, ήγουν,
-
520, ευφρόντι.
513. έχουσα] Ιta ΜSS. Steph. Εd. τότεςεν εκτός ή ν δόμεις. ΓΡ. Ουκ ένδον.
Αld. έχοντα. Μusg. Jacobs.
514. ΙΩΝ. Εκλέτoιτ’ ήδη τον ιερόν τρίποδα και 518. πάρα.] Πάρεστι. Βarnes.
χρηστήςιον 521. αμφιττυχάς (una voce) legunt
πούθως, ή μίμνει κατ' οίκον ιστορών απαιδίαν. Valck, ad Phα.n. 1665. et Reisk. Βeck.
ΧΟ. ΕΝ ΔΟΜΟΙΣ ΕΣΤ", ώ ξέν, ούτω δώμ' 522. Εύ φρονεί,] Scaligero placet oύ
υπεςβαίνει τόδι. φρονείς. Μusg.
Μihi quidem parum elegans videtur haec si Εύ φρονείξ] Scaliger legit oυ φρονείς, ηon,
mihi credis, aeque bene; est enim inter
ejusdem verbi in eodem versu repetitio, rogative positum, Μών subaudito, Βαrner.
praesertim cum tam facili negotio evitari
potuisset, Quare verisimile est librariis ΙΩΝ. Εύ φρονεί, μεν, ή σ' έμηνε θεού τις, & ξίνι,
bacc deberi, et Εuripidem dedisse: βλάβη,
ΕΝΔοΝ' ΕΣΤ' ΕΤ', 2 ξέν, ούπω δώμ' ύτις ΕΟΥ. Σωφρενώ τα φίλταθ’ ευζών, ει φιλιϊν έφίεμαι,
βαίνει τόδι.
Αlterum versum gravi corruptela liberavit
Ηelena. 466. Canterus, φui φιλιίν substituit inepta, guae
64 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
olim obtinebat lectioni φυγείν, Ρraeterea Αld. φυγείν, unde facias etiam θίγειν, ut
autem corrigendum suspicor ν. 562.
ειφιλεί εφίεμαι.] Ηenric, Stephanus et
Ου φρονώ τα φίλταθ' εύςών, ει φιλέιν έφίεμαι , Canterus et Scaliger pro φυγείν, φuod
male obtinebat hactenus, φιλεί substituen
Ιnsantre ne αis, cum inυentis, φua mihί dum probant. Vid. Canteri Νovar. Lec
carissinια sunt, ea crosculari cupiam ' tion. Lib. ΙΙ. c. 21. Βarnes.
Ιdem plane orationis color est in Εlectra, 525. βυσιάζω,] Proprie: Φονια αlicικήus
v. 568. Ubi cum Εlectra dixisset ad
tanφuam ρύσιον, i. e pignus, υι αθduco.
senem paedagogum: Ηomerus Ιliad. λ. ν. 673. ρύσι ελαυνόμε
πάλαι δέδοικα μή σύ γ' ουκ έτ' ευ φςονής. νος ο δ' αμύνων ήσι βόεσσιν. Ηine et de
bitor, cum propter debitum in carcerem
ille respondet: rapitur, βυσιάζεσθαι dicitur Ρlutarch. in
Coriolan, p. 392. Εd. Steph. Ρostremo
συκ ευ φρονώ γώ σον κασίγνητον βλέτων; transfertur ad omnia, guae vi rapiuntur,
Jacobs. licet non obsidum aut pignorum loco.
523. φιλείν] Ιta ΜSS. Steph. Εd. ΑΕschyl. Suppl. ν. 45ο. Ηic interpre
ΙΩ Ν. 65
συναντήσαντά μοι -
ΙΩΝ.. Τίνα συνάντησιν ΞΟΥ. Δόμων τώνδ' εξιόν
τι του θεού - (535)
ΙΩΝ. Συμφοράς τίνος κυρήσαι : ΞΟΥ. Παίδ έμόν
πεφυκέναι.
Χμ. Νοn : velox oratio poterit significare tibi meas res.
Ιon. Εt quid mihi dicturus es? Χu. Εgo sum tuus pater, et tu meus filius.
Ιοη. Οιuis dixit hacc 2 Χιι. Αpollo, gui te aluit meum existentem.
Ιon. Dicis tibi ipsi testimonium. Χμ. Ιmo vero Dei oraculis auditis.
535 Ιοη. Deceptus es audito anigmate. Χμ, Νon ergo recte audimus?
Ιon. Quis igitur fuit sermo Phα.bi? Χμ. Εum qui obviam mihi venisset.
Ιon. In quo occursu? Χμ. Εxeunti ex hoc templo Dei.
Ιon, Quid futurum ut illi accidat? Χιμ. Μeum esse filium.
tor: πon φuidem le υι, μt serυum, αυτίpίο, mus : non αηιο rationem reddere ineptis et
τed, φuod carissimum mihi est, inυenio. ηιαlesanis αdυenis. Αtqui hanc, quam
Quanquam prastiterit fortasse βυσιάζων et locus postulat, sententiam verba non fe
ευρίσκων. Corιίrecto te, non μί serium τί runt. φρενούν utique non significat ratio
αυτίpiens, sed φuod carissinιunι ηιίhί est, ηem reddendo docere, sed vel, αd sanam
inveniens. Μusg. ηιentem puntendo reducere, vel saltem,
ουσιάζω,] Vid. infra ν. 1405. a ρύσιον, αcerbe aliφuem monere. Legendum igitur
pignus Βarnes, hic:
ρυσιάζω,] Πολεμώ. Scholiast.
526. είσω τόξα πνευμόνων λαβείν,] Είσω "τι φιλώ φρενούν αμούσους
πνευμόνων, id est, εις πνεύμονας. Τόξα in Ιdcirco.fugίο te, quία αnιο castigare inep
hoc loco, non arcus, sed sagittas, Ιta tos. Μusg.
Ηesych. Τόξον, κυρίως αυτό τόξον, δηλοί δί ου φιλώ] Cum olim οφείλω scriptum,
και την τοξικήν εμπειρίαν, και αυτά τα βέλη. quod per versum stare nequibat, Scaliger
Βαrnes. legendum monuit oυ φιλώ, recte quidem.
527. Concinnius fore metrum, si pro Sensus enim est: Τu interrogas me, quare
ιμι legatur με, monet Ηeath. Βeck. te fugiam, ego mon amo rationes dare in
528. Οφείλω φρενούν] Ιta Εd. Αld. sanis et ratiοnis expertibus. Βαrnes.
Εmendabat Scaliger oυ φιλώ φρενούν, φuod, Reisk. adnotavit, in vet. ed. non male
ut loco conveniat, sic interpretari debe esse φρενών. Βeck,
VoL. VΙΙ. Ε
66 ΕΥΡ ΙΠ ΙΔ ΟΥ
545 ΙΩΝ, Πώς αν ούν είην σός, ΞΟΥ. Ουκ οίδ, ανα
φέρω δ' ες τον θεόν. 555
ΙΩΝ.. Φέρε, λόγων αψώμεθ άλλων. ΞΟΥ. Ταύτ'
2/ σ' , -
αμεινον, ω τεκνον.
κάμ απαιoλα. Α
γα.0"Αν 78 Βακχίου -
enim plantae et arbores, et etiam animalia 551. απαιoλεί.] Μαris Αtticista: απαι
nonnulla ex Τerra oriuntur; et soboles λά, Αττικώς, αποτλανά, Ελληνικώς. ubi
illius sunt. Βαrnes. απαιολά, an απαιoλεί, scribendum sit, in
547, τού νέων, ήuυenίutis. Recte com medio relinquit Piersonus. [p. 47.] Pro
parat Βarnesius Αndrom, ν. 183. Μusg. αταιολά tamen stant Ηesychius, Εrotia
Μωρία γι του νίου.] Το νίον, i. e, η νιότης. nus, Galenus, Ηippocrates, quorum auc
Sic Αndrom. ν. 183. Κακόν γι θνητοί, το toritati cedendum esse arbitrarer, nisi ob
νίον, ίν τε τό νίφ το μή δίκαιον, Vid, ibid. staret Suidas v. Παιολή. Μusg.
v. 602. Βαrnes, απαιoλεί.] Αποπλανά, επιταράσσει, ab
του νίου.] Της νεότητος. Schoiίαst. αιολίω, απαιoλάω φuoque legitur, Vid.
549, συντρέχει.] ΜSS. Steph. συντρέ Ηesych, in απαιόλη, &c. Βarnes.
χεις. Μusg. 552. φανάς] Ηesychius: φανάς - τάς
συντρέχει.] Μallem ita legere, quam ελλάμψεις. vel hunc locuin respiciens, vel
συντρέχεις, άuod et ΜS. habere dicit Rhes. v. 940. Rationem, cur sic vocen
Ηenr. Stephanus: τράγμα autem intelli tur Βacchi orgia, docet Τzetzes ad Lyco
gitur. Βαrnes. phron. ν. 212. φαυστήριος δι λέγεται, από
Ε 2
68 ΕΥΡΙΠΙΔ ΟΥ
3/ 2 «Λ Α" Σ/
σοι γε γιγνεται.
του διά φανών και λαμπάδων επιτελείσθαι τα inter Delphicas puellas et Μaenadas.
τούτου μυστήρια. Confer Αristoph. Νub. Μιμsg.
ν. 603. ibique Scholiasten. Soph. Αnti Εθίασίν σ', ή τώς τάδ’ αυδάς ;) Scaliger
gon. v. 1139, et seq. Αltero quoque an legit εθιάσισ’, φuasi a θιασίζω, guod tamen
no haec orgia celebrata fuisse tradit Ρau an exstet dubito; θιασεύομαι agnosco: pu
sanias, p. 139. 1. 17. Εd. Sylb. Μusg. to ego, θιάζω pro θειάζω legi alicubi, un
φανάς γε Βακχίου.] Βacchi orgiis inter de θίασος, certe Ηesych. θίασον, χόρευσον,
fui, φuae facibus accensis noctu agitari a θιάζω εθίασεν autem ν addito scripsi ob
mos erat. Lycophron. Δαίμων ενήρχης versum. θίασος αμid, vide Ρhα.niss. ν.
φηγαλεύς φαυστήριος (de Βaccho) Τzetzes 809. et Βacch. v. 56.
in locum: Φαυστήριο, δι λέγεται, ατο του Μαινάσιν τι Βακχίου] Βacchis, Liberi
διά φανών και λαμτάδων επιτελείσθαι τα patris Μaenadibus, quae et Τhyades et Le
τούτου μυστήρια. Αristophan. in Νebulis: nae et Βassarides et Μimallones dictae.
Παρνασίαν θ' ο, κατέχων τέτραν συν σεύ Quod autem Βacchi orgia Delphis ali
καις σελαγεί, Βάκχαι; Δελφίσιν ιμπρέτων, φuando celebrarentur, ostendit poéta in
Εx Βrodaei notis. Vid. qua nos ad Rhes. Βacch. ν. 302. "Ετ' αυτόν όψει κάπί Δελ
v, 940. Βαγγιρs. φίσιν τέτραις Πηδώντα συν πεύκαισι δικόρυ
φανάς] Τότος αι Φάναι, ου μέμνηται και φον τλάκα, Βάλλοντα και σείοντα Βάκχιον
ο Κωμικός. Scholiast. κλάδον Ηinc Αristoph. Scholiast. Βάκ
554. Εθίασίν σ',] Legendum ιθιάσευσ'. χαις Δελφίσι, ταϊς την Δελφικήν χώραν x44"-
Εxstat verbum θιασεύω, Βacch. v. 75. οικούσαις. Ρausan. Ρhocicis, fol. 319.
τε] Legendum Μαινάσιν γε, lin. 17. Αι δε Θυιάδες, γυναίκες μέν εισιν
Μαινάσιν
Μanadiύus utique. Αlioqui distinctio erit Αττικαί, φοιτώσαι δι εις τον Παρνασσον τα
ΙΩ Ν. 69
565 ΙΩΝ. "Ω φίλη μήτες, πότ’ άρα και σόν όψομαι δέ
μιας και 575
9
Νύν ποθώ σε μάλλον, ή πριν, ήτις εί ποτ, εισιδείν.
9 χ/ Λ α "ν γ 2 Ν. ΥΝ Α"
562. Πειθόμενος
ρά έτος, αυταί τι και αι γυναίκες Δελφών Τούτο] Κατά τούτο, 3 νύν λέγεις, εκεί εγεν
άγουσιν όργια Διονύσω. Ρlura ex Βrodaci νήθημεν Βarnes.
notis. Βαrnes. 557. Εκ βόλoυ, vel βολών. Reisk.
Forte, θυάσιν, thψαdibus, et in fine ver 559. απειστεί) Refragari, scribit Ηeath,
sus μαινάσιν παρέκλινε. Reisk. - Βeck,
555, κάτοινον] Εd. Αld. κάτοικον. Frus 560, Forte, βουλoίμεθα μάλλον, Ξ. νύν
tra Η. Stephano suspecta fuit vox κάτοι δράν. Reisk.
νοι, quae exstat apud Ρlutarch. Ρelopid. 561. Διό, ταιδος] Χuthi se qui Jovis
p. 514. Εd. Steph. ut et Diod. Sic, p. ex ΑΕolo nepos erat. vid, supra v. 63.
350. Εd. Wess. Μusg. Νec aliter Βarnesius.
κάτοινον] Licet immerito ab Ηenr. "Η,] Αssentior Scaligerolegenti 3, Μusg.
Stephano rejectum, nos hic retinemus, "Η Διός παιδός γενέσθαι παίς +] Νon hic,
quum et verbum sit Εuripideum, et κά ut Βrodaeus ait, Αpollo intelligitur, (non
τοχον non aeque versui congruat, φuicquid dum enim novit Ion, se Αpollinis filium
ille, frustra in hac parte. Βαrnes. esse) sed Χuthus, ΑΕoli filius, qui erat
556. Legendum, metri gratia, ο τότμο, Jovis; quem Χuthum suum patrem Ion
εξεύρι σι, τίκνον, Μusg. jam putabat. Scaliger bene o pro ή legit,
aath metri causa σ' expungi volebat. sed nec ή male aderat. Βarnes, -
Reisk, legit σ' εξεύρε, παί. Βecί. 562. πειθόμενος] Legendum, ut vite
Ε 3
"7Ο ΕΥΡ Ι Π Ι ΔΟΥ
tur dactylus, πιθόμενος. [monuit jam bis Ηomerus in unico versu, Οdyss, ξ. τ.
Ηeath.] Μμsg. 465. Καί θ' αταλόν γελάσαι, και τ' ορχή
567. ουδέν αν δυναίμεθα.] Ita ΜS. G. a σασθαι ανήκεν. Βαrnes.
prima manu, cui corrector ουδέν άρ' δ' sub Ρarticula τε non est hic otiosa, sed con
stituit. In Εd. Αld. deest αν. Legen nectit pronomina εμοί et σύ. - Μinus ple
dum, ni fallor: ουδι νύν δυναίμεθ' άν, ηe ne igitur distinguendum post σί. Ηeath.
πιunc φuidem poterimus, Μμsg. 574, ήξας] Sic Iph. Αul. v. 742. οίμοι,
ουδέν αν δυναίμεθα.] Νos άν ob versum μάτην ήξ. Μusg.
inservimus, Αt Codex Ηeinsio-Scaliger "ο δ' ήξας] Scaliger in margine ponit
ianus legendum monet in margine, ουδέν είκω, quasi ήξας inde duceretur, ego po
ώδ’ ώναίμεθα, scribendum autem erat etiam tius ab αίσσω deducam ; unde et ήξα pro
sic oναίμεθα. Βαrnes. ήιξα. Vid. Ρhα.niss. ν. 1394. ic au
Forte, ουδέν ήσθανόμεθα, ηούis nesciis - tem loci sensus: εί, ό δε συμίν ορθώς ήίξας,
sed non satisfacio mihi in h. l. Reisk. δηλονότι ζητήσεως, περί της σής μητρός, κατά
572, ίκρανε,] Αlias ίκραινε, sed non ae τα άνω, "Ω φίλη μήτιρ, πότ' άρα και σον
que bene; est enim έκρανι, pro έκρηνε, a όψομαι δίμας , Νύν ποθώ σε μάλλον, ή πριν,
κραίνω, aoristi primi, cum penultima lon etc. Τούτο και με έχει, ο πόθος δηλονότι,
ga, ut et συνήψε. Και συνήψ' εμοί τί σε, την σην μητέρα ανευρείν, "Αλλως, τούτο, εις
ήγουν και τί σε συνήψεν εμοί. Και enim si ό σύ ήίξας, και ιμι έχει, πόθος δηλονότι,
mul cum τι frequenter apud poétas, Ιta Αdeo πόθος per appositionem additur τώ
ΙΩ Ν. 71
τούτο, Αlias τούδι pro τούτο legendum, ut sibi contraria esse, - igitur ουδ' εκάτερον
είt pro τούτου, Vel denique εις τούτο, ut legijubet, sape enim εκάτερον pro αμφό
sit: ο σύμιθ' ορμή, τινος ζητείς, (τούτο γάρ τεξον poni. Βeck.
το ήξας σημαίνει) εις τούτο και με πόθος 587. Ου ταυτόν είδος] Οlim male loca
έχει. Βαrnes. pantur hae ipsae literac, magno sensus de
trimento, legebatur enim ούτ' αυτ' όνειδος.
Constructio est: Εις και δι ήξας ορθώς, εις
τούτο και τόθος έχει εμί. Ιngeniosissimi et summa spei juvenis,
Reisk. legit : "ο δ' εύξασ' ορθώς - εύξασ'
Τhomae Stanleii, sagacitas locum restituit
pro εύξασο, τούτο πόθος accipit pro τούτου in suo ad ΑΕschylum aureo Commentario
π. quia scilicet interdum substantivum ad Αgam. ν. 1578. Νec Scalig. oculos,
regit eundem casum, quem verbum, a quo nec Grotii, fugit. Βarrιes.
substantivum ductum est. Βeck. 589. Ά
Νοve dictum : plerum
578. αλητεία»] Reponunt viri docti λα que enim in malam partem accipitur συμ
τρείαν, vel θητείαν. Sed non movendum φορά, hic in bonam: Εst itaque vox μίση,
αλητείαν, ν. 53. et ν. 1070. Μusg. Ιd Εustathius vidit fol. 647. lin. 57. Και
Reisk. δάτιδα, λητείαν τι λητεία, i. φ. ή συμφορά δε, ου μόνον αποτρόπαιος, αλλά
λατρεία, ν. Ηes et Schol. Soph. ΟΕd. και αγαθή, ώς δηλοί συν άλλοις και ο ιιτών
Col. p. 521. ed. Ρ. Steph. Βeck. επ' αγαθό, το, Επί συμφοραί, γεγηθός έρπει
580. Ηeath, cum Ρorto mavult αναμί δάκρυον ομμάτων άπο. Βαrnes,
νει. Βeck. 590. Reisk, scribit: τώνδ' α γινώσκω τί
581. Reisk. censet, θάτερον δυοίν et άμα ει. Βeck,
Ε 4
72 ΕΥΡΙΠ ΙΔ ΟΥ
). 9/ Α Λ
591. s, είναι φασι τάς αυτόχθονας Κλεινάς supplet versum : Μηδεν προκύψω, κ' ουδέν
Αθήνας] Vide Μeursii de Αthen. Fortit. ών κεκλήσομαι. Βeck.
Lib. Ι. c. 1. Εt quae nos supra ad ν. 29. μηδέν και ουδέν ενθάδ' ών κεκλήσομαι..]
Βarnes. Cum hactenus verbum inter ουδέν et ών
595. s. In hac oratione versus sunt hi, desiderabatur, ita ego supplendum judico.
quorum alter in codd, mutilus legitur: Scaliger minus in hac parte feliciter, et
και τούτ' έχων τούνειδος, ασθενής μεν ών multo longius a scripturae vestigiis lege
μηδέν και . . . . ουδέν ών κεκλήσομαι,
bat: Το μηδέν ών καξ ουδένων κικλήσομαι,
puto, quia credidit, μηδέν και ουδέν tauto
Ιn priori versu amplector emendationem logiam olere, cum tamen alibi legatur:
Μusgravii - ασθενής μίνων, honores et Ουδέν και μηδέν των μερότων το γένος. Jo
πιαgistratus non αnbiens Ιn posteriori, hannes Μiltonus legit: Μηδέν και ουδέν ών
quamvis multi codd. lacunam explere co κεκλήσομαι, τάτες. Ηugo Grotius: Μη
nati sunt, nondum tamen vidi, gui certam δεν και ουδέν ών εκεί κεκλήσομαι. ΑΕmllius
emendationem expromeret. Οmnes la Ρortus paulo crassius: Μηδέν και ουδέν
cunam post verba ουδέν ών suspicati sunt, πάμπαν ών κεκλήσομαι. Ηenricus Stepha
quae mihi eo loco fuisse videtur, quo eam nus et Duportus hacrent; Βrodaeus et
significavi. Fortasse scribendum est: Canterus ne defectum quidem notant.
Βarnes.
μηδεις κατ' [αστών] είδ' εγώ κικλήσομαι. 597. Longissime videntur a vero aber
rasse viri sane acuti et eruditi, qui hunc
Ιn ejusmodi tamen locis facilius einul. locum tractarunt. Si quis enim haec cum
ta conjicere, quam rem ad certum finem sequentibus diligentius conferat, intelliget,
perducere. Jacobs. ni fallor, Ιonem ex duplici suppositione
596. Reisk. legit: μηδέν και ουδέν, μη argumentari, quarum alteram in proximis
αστός ων, κεκλήσομαι. Ηeath. autem ita versibus exponit:
Ι Ω Ν. '73
- γ' Α' Μη Λ.
ήν δ' εις το πρώτον πόλιος οςμηθείς ζυγόνpro λυτηρά, φuod plus semol reperitur:
ζητώ τις είναι - - sic Μed. ν. 598. Μή μοι γίνοιτο λυπρός
ευδαίμων βίος. Scholiast. Λυτρός, αντί του
Debet igitur altera esse: ει priυαίο loco λυπηρός κατά έλλειψιν του ή, etc. Sensus
contentus, nihil noυί ηιοίiatur. Αtqui hoc dicti: Ιnvidiae obnoxii sunt potentiores;
non incommode exprimetur, si locum, de et urunt inferiores prae dolore, Βαrnes.
quo agitur, ita constituamus: 600. Γίcisk. conjicit: δυνάμενοί σ' ειπείν
σοφά, aut alias σοφοί accipiendum pro pro
και τούτ' έχων τούνειδος, ασθενής μίνων, ceres urbis. Βeck.
μηδέν τι κινών, ουδέν ών κεκλήσομαι. 603, ψόφου] Ita ΜSS. Steph. Legen
dum forte ψόγου. Τheogn, ν. 287, εν γάς
Dissentit ab his Τyrwhittus, et sic potius τοι πόλει ώδε κακοψόγω ανδάνει ουδέν. Εd.
emendandum putat: Αld. φόβου, unde facias etiam στοβού, ηια
μηδέν και ουδέν ουδένων κεκλήσομαι. Ιedicentiac. Ηesychius : στοβός, λοιδορία,
όνειδος. Μusg.
Μusg. 604. Αnapaesti vitandi caussa Ηeath.
τόλιος] Ita scribo pro Αtticο πόλεως ob scribit: Των δ' αύ τι λογίων. Βeck.
versum. Βarnes.
Τών δ’ αυ λογίων] Μetri causa legen
598. Ζητώ τις είναι,] Αliφuis esse, pri dum ευγενών τε, quod et sensum praebet
πιαs obtinere. Ιta Demosthenes : Πλούσιοι bonum. Faehse. -
610. Γυναίκά θ' ώς άτεκνον,] Ηic iterum nis in marilorum perniciem εrcogitala sunt.
ε: pro εις, vel τρός. Vid. guae nos ad Τyrwhitto locus integer fore videtur, si,
Βacch. ν. 1277. Βαrnes. inserto τι ante θανασίμων, duo posteriores
613, πώς ουχ] Ita optime Canterus. versus interrogative accipiantur Μusg.
Εd. Αld. τώς δ' ουχ. Μusg. "Οσας σφαγάς] "Οσος hic pro πόσος usur
πώς ουχ υσ' αυτή,] Τι 5, φuod male patur, indefinitum pro interrogativo, ut
irrepserat inter τώς et ουχ, extrusimus Τheocrit. Idyll. 4. ν. 55. Οσνίχον εστί το
iterum. Vid. Gulielm. Canter. Νovar. τύμα, και αλίκον άνδρα δαμάσδει. Βarnes.
Lect. Lib, V. c. 11. Βαrnes. Ηeath metri causa reponit φαρμάκων
614. ποδός, non incommode explicari τι θανασίμων, ut hic genitivus a sequente
potest. Cogitavi tamen τολύς, πιultum διαφθοράς pendeat. Sedjam Struchtmeier.
et.frequenter. Βeck, Αnim. Crit. p. 143. docuerat, θανασίμων
618. Νec metro satisfacit θανασίμων, apud Εurip. habere secundam syllabam
nec sensui, quod reponit Piersonus Ve longam. Βeck.
risim, p. 11. θανατηφόρων Ratio est, quod Leg. "Οσας φαγάς (i. e, βρώσεις), φιμοι
σφαγή de beneficiis nunquam usurpetur, bucellas υcnenatas inυenerunt ηιulieres in
tantum de morteferro illata. Legendum, eritium marilorum. Reisk.
ni fallor: 622. απαιδίαν νοσείν..] Quia dicimus
νόσον νοσείν, etiam alius accusativus poni
ή τάμα τιμών, δώμα συγχέας Τ', ίχης potest, per appositionem, vel alias a priori
όσας σφαγάς δή, φαρμάκων ΤΕ θανασίμων gubernatus, ut νόσον νοσείν, Απαιδίαν δη
γυναίκες ύςον ανδιάσι διαφθοςάς. λονότι , atφue ita απαιδίαν νοσείν, subaudi
νόσον. Ι)e hoc accusativo suorum ver
Ιnterpretor: αμt me magnί.faciens, do borum vid. guae nos ad Iphigen. Αul. ν.
πιum υero conturbαns, in omne genus car 1182. Distinguiturautem απαιδία, orbiία",
di, et υengficίi incidωε, φιμασμηφue α femί et απαίδεια, idem quod απαιδευσία, igno
ΙΩ Ν. 75
/ 2 > Α- "; » Α' "
ταntία: sic παιδία, παιδιά et παιδεία : Ρrior ubi supra. Εd. Αld. et ΜSS, παραβλί
vox pueritiam, secunda lusum, tertia doc 9"ωy»
Είποις άν, ως
ιποις αν, ως οο χρυσος
γρυσός εκνικά τάδε
εκνικα ταρε,
Πλουτείν τε τερπνόν ου φιλώ ψόφους κλύειν, (630)
Εν χερσι σώζων όλβον, ουδ' έχειν πόνους.
2/ 2 ? \ Λ' \ Α'
632, ψόφους] Αlii, Βrodaeo teste, ψό tor sermones de Diis, ut λόγος των παίδων
γους. Μusg. apud Josephum est sermo de pueris: Lib.
634. ζην μέτρια] Scaligeri supplemen ΧVΙ. cap. ult. γόους et λόγους a libra
ιum est ζήν. Ιn Εd. Αld. et ΜSS. im riis permutari non novum est. Εxempla
perfectus est versus. Μusg. vide ad Phan. ν. 1555. iterumque ad
Είη γ' εμοί ζην μέτρια μή λυτουμένω.] Suppl. ν. 1165. ubi tres ΜSS. γόους pro
Οιuum olim deesset vocula inter έμοί et λόγους. Ιonem denique inter preces et
μέτρια, Scaliger ζήν inserendumjudicabat, sermones de Diis aetatem fere egisse, ea
potest et τα bene stare, Duporti lectio que in vitae suae descriptione conjunxisse,
frigidior aliquando: είη τ' εμοί γε μέτρια. quod alioqui minime absurdum foret,
Grotius et Canterus nihil hic notarunt; verisimillimum facit Calasiridis de se ipso
de Stiblino itaque et Porto nil mirum. testimonium : Ηeliod. ΑΕthiop. p. 108.
Βarnes. Εd. Βourdelot. ή γάρ τρός ιεροί, ήν, ή εν
Reisk. ex ed. vet. vult : είη γ' εμοί μεν θυσίαις εξηταζόμην, ας πολλάς και παντοίας
μίτρια. Βeck. ανά πάσαν ημέραν ξένος τε και εγχώριος λιώς
635. R. Ρ. Ρraf ad Ηecub, p. clxxiii. τώ θεώ χαριζόμενοι δρώσιν, ή φιλοσοφούσι
et clxxiv. ubί άκουί μου, si ea ΜS. bonae διελεγόμην, ουκ ολίγος δε ο τοιούτος βίος
notae, accipiendum. Βurn. συρρεί τερι τον νεών του Πυθίου. Satisne
639. Είκειν οδού) Conferendus sermo Ιhaec indicant, quid post ευχαίς apud Εu
Charmidis apud Χenophontem in Con ripidem desideretur Sequentia sic lego :
vivio, in quo dicit, sibi, ad paupertatem
redacto, υτανίστανται ήδη θάκων, και οδών - βςοτών
εξίστανται οι τλούσιοι. Ιd scilicet jubebat υτηςετών χςείαισιν, ου γεγευμένος,
sycophantiarum metus. Μusg. υπηρετών χρείαις, ut apud Josephum ται,
κακίοσιν conjicit Ηeath. Βeck. σαί, εξυπηρετεί χρείαις, Lib. ΧΙΙΙ. c. 3.
640. ΜSS. in hoc versu non variant.
sect. 1. vid. et Αct. Αpostol. cap. ν.
Legendum videtur : ΜSS. Steph, ad hunc versum υπηρετούν
θεών δ' εν ευχαίς ή λόγοισιν ή - et γοώμενος dant pro υπηρετών et γοωμένοις.
Μusg.
ή, eram, pro ήν, ut Αristoph. Ρlut. v. 77. Θεών δ' εν ευχαίς ήγον αιών, ή βροτών]
ubί vide Βerglerum. λόγοι θιών interpre Οlim hic versus misere se habebat, υίdel.
ΙΩ Ν. 77
2/ - - - Α"
Είκειν οδού χαλωντα τοις κακίοσιν.
640 Θεών δ’ εν ευχαίς ή λόγοισιν εν βροτών , Λ.
650
Θιών δ’ εν ευχαίς, ή γόρισιν, ή βροτών. Ωuem Inis versibus opiniones sub examen vocare,
cum omnes satis laborantem viderint, quare nulla mihi videtur ejusmodi, quae
plurimi nimium laborabant nihil agendo. omnes numeros veritatis habeat. Conjec
Scaligerinprimis legebat: Θεών εν ευχαί;, turis itaque indulgere licet, dum verum
ου γόαισιν ιν βροτών, Duportus pro γόοισιν, inveniatur, quod an me latuerit nec ne
χοήσιν, Βrodacus νόοισιν, et exposuit: Deo aliorum judicium facio. Μihi tamen pro
rum mentibus interpretandis. Canterus: babile videtur, Εuripidem scripsisse:
γόρισιν εν βροτών. Ηenricus Stephanus
nihil ad hunc versum, nisi quod, Βrodaei Θιών δ' εν ευχαίς ή χοροίς, άνευ τόνων,
sententia producta, γοώμενος pro γοωμένοις Υπηςίτουν χαίρουσιν ου γοωμένοις.
ex veteribus codicibus eruerit. Αt Ηugo
Grotius in Εxcerptis suis, felici, ut puto, quae perspicua sunt, nec, nisi me fallit
conjectura, literarum vestigiis fere obser opinio, Τragico nostro indigna. Jacobs,
vatis, pro ή γόνισιν, ήγον αιών', legebat : Θεών δ' εν ευχαίς ήγον αιών' ή βςοτών
Quam lectionem et nos probamus, et in "Υτηςέτουν χαίρουσιν ου γοώμενος,
textum potius admittendam ducimus,
φuam veteres errores, φui et nunc tamen Quum hacc correctio mirum quantum a
hic fideliter memorantur. Βαrnes. prisca ΜSS. lectione
Εx vet.lectione ή γόοισιν ή βροτών Reisk.
efficit ή ποτούσιν ήν βροτών, aut ή ποτού, Θεών δ' εν ευχαίς ή γόοισιν ή βροτών
συνήν βροτών, aut denique ή ν (i. e. ή εν)
recedat, nec, φuae viri docti ad sanandum
αγώσιν ήν βροτών. Βeck. liceat
Μisere άφανεί est versus hic, φui hunc locum attulerunt, satisfaciant,
in codd. et veteribus libris sic exhibe
mihi quoque mea qualiacunquein medium
conferre :
tL1Υ :
Θιών δ' εν ευχαίς ή γόοισιν ήν βροτών
Θεών δ’ εν ευχαίς ή γόοισιν ή βροτών Υτηςετών, χαίρουσιν ου γοώμενος,
"Υσηgέτουν χαίρουσιν ου γοωμένοις.
Αut in precibus hominum Diis fundendis
Longum est, omnes doctorum virorum de votisque nuncupandis aut eorum questi
78 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
bus eram occupatus, nec tristis laetis, i. e. ου, εγώ φιλώ,] Αmbiguitatem horum
bominum precibus atque sacris, eorumque verborum Ρrev. in versione sustulit, et
rebus et tristibus et latis aderam laetus ad Creusam retulit. Χuthus opinari
atque volens. Faehse, potuit, ea ad se quoque pertinere, Βeck,
641. "Υ τηρετών et γοωμένοι, ex ed. vet. 655. γενί4λια] Diem natalem, φuo
praefert Εί Βeck. Juno praecipue, Jupiter, Genius coleban
650, είτες ού, εγώ φιλώ,] Chorus famu tur Servius : Αntiqui natalem tantum
larum Creusae, qui semperillius partibus dicebant, juniores natalem diem Ridi
favere introducitur, νίdetur hic Χutho et culum. Ρlautus : Νon meministi, me in
Ιoni bene velle, at revera domina sua aurem ad te afferre natali die ? Lucretius:
metuens, hac ait, cui, uthacc res sit grata Ωuapropter neque natali privatα υidetur
futura, secum dubitat. Usitatum autem esse die naturα αnimae. Ηorat. Carmin.
est iis, qui tecte et acnigmatice loquuntur, Lib. ΙV. Οd. 11. Jure solennis mihi
vel seipsos, vel alium aliquem, singularem sanctiorque Ρane natali proprio, φuod er
personam plurali numero designare. Vid. λαc Luce Μaccenas meus qίfίuentes Οrdinαι
infra ad v. 751. et ν. 877. et ν. 1056. annos. Vid. de natalibus conviviis infra
Βαrries, ad v. 804. Βαrnes.
- ΙΩ Ν. Τ9
"Ά
" 2/ σ' 2 Ν. 9 "ν
660, αυτός ευτυχών.] ουκ έτ' άταις ών, viviis amicos suos exciperent, Sacrificiis
απαιδίαν γάς ου σμικρό ατύχημα οι παλαιοί autem Deos colerent: aliquando etiam,
ενόμιζεν, Βαrnes. ut domi manentes, praesertim si digniores
664. "Οθ' ούνικα] Ηorum vocabulorum paulo essent, profecturos mensa et pocu
alterutrum redundat, Synonyma enim lis honorarent, boni ominis gratia. Οιuin
sunt, et εκ παραλλήλου poni grammaticis et peregre profectos, et post diutinam
dicuntur: elegantertamen Αtticisutraque absentiam redeuntes, amici, aut parentes
simul usurpantur. Ita Soph. Εlectr. ν. et cognati, laute illos excipere solebant.
46."Αγγελλε δ' όρκω προστιθεις, όθ' ούνικα Ηinc et hodiernus academiarum nostra
Τίβνηκ' Ορίστης. et Εurip. Ηelen. ν. 59ο. rum mos obtinet, et convivium illud
Ελένη προσφερή, όθ' ούνεκ εί. Εodem modo viaticum dicitura Foy, a Gallico, utputo,
Φictum volunt τυχόν ίνωι, et δεύτερον αύθις. voy, unde υοναge, iter pedestre, ut Αng
Βarnes, Jice, per mare factumiter denotat. Βarnes.
665, ss, αλλά των φίλων πλήρωμ' αθροίσας, 668. δμωίδες,] Οlim όμωϊδισ. εςriptum
βουθύτα συν ηδονή Πρόσιιπε, μίλλων Δελφίδ' erat, manifesto errore : nec dubium erat,
εκλιπείν πόλιν.] Μos erat apud Veteres, ut, legί debere vel δμωίσιν, vel δμωίδες, quae
qui Ρeregre profecturi essent, vino et con voz ultima cum propius ad veteris scrip
80 ΕΥΡΙ Π Ι Δ Ο Υ
9 "ν 2 - > - " 9 χ/ ν
679. στεναγμών.
σας υμνωδίαν,
685 Πόθεν ο παίς όδ' αμφί ναούς σέθεν 695
Τρόφιμος εξέβα, γυναικών τίνος;
Ου γάρ με σαίνει θέσφατα, (685)
Μή τιν έχη δόλον.
Δειμαίνω συμφοράν,
690 Εφ' όποτε βάσεται ' 700
"Ατοπος άτοπα γάς παραδίδωσί μοι, (690)
Τωδί ποτ’ εύφημα.
Ο fili Latonae vaticine, quod tu
Οraculum edidisti?
685 Unde adolescens iste circa tua templa
Νutritus adolevit, ex qua muliere natus "
Νon enim mihi arrident oracula,
Νe quem habeant dolum.
Μetuo casum hunc,
690 Quorsum sit evasurus
Ιnsolens: inamαna enim denunciat mihi,
Ηuic vero auspicata.
"ogώ δάκρυα μέν τοι, και πινθίμους asynartetusχρησμούς, ait Αristophanis Scholiastes, εξα
ex dochmaicis.
μέτρου, είναι. Ρausanias in Ρhocicis: Μι
Αλλας γι στεναγμών εισβολάς antispasticus di γίστη και παρά πλείστων ες Φημονέην δόξα
meter hypercatalectus. εστίν, ώς τρόμαντις γίνοιτο η Φημoνόη του
θεού πρώτη, και πρώτη το Εξάμετρον ησε.
et in antistropha : Αdi Ρlutarchum in Οpusculo: περί του
μή χράν έμμετρα νύν την Πυθίαν. inc
Φίλαμ, πότες' εμά διστoίνα τάδε
ego emendavi Scholiasten ad Οrest. ν.
Τogώς ες ούς γεγωνήσομεν. 1093.-ubi olim: Και ίσχι Καστάλιον, και
Βeck.
Φημίνων, δν φασί πρώτον Εξαμίτριν χρήσαι.
679. γι στεναγμών] , Μetrum postulare Lego Φημoνόην, ήν. Βαrnes.
videtur στεναγμάτων, deleto γε. Μusg. 687.s. Ου γάρ με σαίνει θέσφατα, Μή τιν'
680. ιμά τύραννος] ο και η τύραννος, έχη δόλον.] De oraculorum fraudibus vid.
εμά δίσποινα Βarnes. quae nos supra ad ν. 305. et Αntonii Van
681. 7δη] Ιta ΜSS. Steph. Εd. Αld. Dalen Dissertationem de Οraculis Εth
ήδη. nicorum. Βαrnes.
Forte, γηρύμαντις, i. e γηρύων μαντείαν, 689. Versus est Ionicus a minore dime
proclamαns υαticinium. Reisk. ter catalectus ex molosso et trochaica κατα
684. εις ύμνωδίαν,] Delendum εις, quod κλείδι, Similisacatalectus est, v.717. Ηeath.
sententiam aeque ac metrum corrumpit. 690. Plene distinguendum ad finem
[monentejam Ηeath.] Μusg. versus. Ηeath.
εις υμνωδίαν,] Εν υμνωδία. Guod oracu-, 691. άτοπος"] Αd Phoebum refero,
Jum, metro constans, edidisti? Τους φυσικώς Μusg.
Vo1. VΙΙ.
82 ΕΥΡΙ Π ΙΔ ΟΥ -
Ατίετος φίλων.
Μέλεος, ός θυραίος ελθών δόμους
Α' 9 2/ y/
μerit, Μaritus gjus, Χuthus, adeo potenε 708. Καλλίφλεγα]. Ρulchra flammα
est, ιιι αδ arnicis gjus reprehendi, in judi consumtam, i. e auspicatam. De igni
cίμm υocari, αιμt punίri, ac in ordinem redi piciis vide citata ad Phoen. ν. 1271.
gί, ηequeat. Ωuare pro ατίετος ego ακί Μusg,
χητος omnino legendum puto, producta 709. Ηiatum sic supplet Βarnesius:
tamen antepenultima ut Εuripidi solitum
in κιχάνω (vid. Αlcest. ν. 433, et Ηe το δ' εμόν είσεται
len. ν. 597.) Εt sic ad amussim re [Δίστοινα τιστόν τι
spondet suo pari in stropha: "Εχρησας εις κρού τε φιλοδέστοτον.
υμνωδίαν, Βανηes. της γάς πάλαι κύς»] φίλα
Lectionem ατίετo, illustrat Αbresch, ad
Τυςαννίδος, Τυςαννίδος.
ΑΕsch. Ι. Ρ. 394. ΙReisk. mavult άτιστος,
incurius, ab ατίζω. Βeck. Μusg.
703. Μendi mihi suspectus est et hic το δ' εμόν είσεται] Cum post haec verba
et proxime sequens versus. Lego: tres toti versiculi desiderarentur, ut Can
terus observat, et cum illo Scaliger, alii
μέλιος, ός θυραίος ήλθεν δόμου
que , nos pro more nostro lacunam quo
μέγα" ις ελβον, ουκ ίσως ευτυχής, quo modo supplevimus respectu semper
Μusg. ad sensum et phrasin poetae et metri leges
704. Ηeath. πηetri causa scribit έσωσιν, habito, μt per omnia respondeant suis
tum etiam τύχας mavult in accusat., qui paribus in stropha praecedenti, hoc ta
ab έσωσε regatur. men nequaquam divino nostro pσétae au
Reisk, conjicit : ουκ εσόσσει τύχας, ηρη sim adscribere, quare, ut profaniores
ricit casus.fortunar. Βeck. paulo, cancellis quibusdam separatos, un
705, "ολοιτ’ ώ] Ita Εd. Αld. Αnnotat cinis nimirum inclusos, exhibeo, Jure
Stephanus : " in vet. non ώ legitur, sed autem expostulare possumus, cur Ηenr.
έ.'' Μusg. Stephanus, qui tot Μanuscriptos veteres
Ρ2
84 ΕΥΡΙ Π Ι Δ Ο Υ
* * *φίλα.
"Η δή πέλας δείπνων κυρεί
Παίς και πατήρ νέος νέων,
"Ίνα τεδειράδες Παρνασού πέτρας επωδός. 725
715 "Εχουσαι σκόπελον ουράνιόν θ' έδραν, (715)
"Ινα Βάκχιος, αμφιπύρους ανέχων πεύ
κας, λαιψηρά πη
amica.
Codices in levioribus multo negotiis pas πίρας έχουσι σκόπιλον, μοί ήuga Ρarnassί
sim citare solet, nihil hic ad supplendam specula terminantur, vel in speculam desί
hanc lacunam viderit, ne notarit quidem ; ηunt. Αpicem hunc sic describit Ρau
licet aperte sensus damnum patitur: Ut sapias: ατο δι του Κωρυκίου χαλετον ήδη
nihil dicam de versibus, quia nondum in και ανδρι ευζώνω προς τα άκρα αφικέσθαι του
eum ordinem a Cantero fuerant redacti. Παρνασσού, τα δε νεφών τι εστίν ανωτέρω τα
Quare non ego nimium ignotis Μanu άκρα, p. 349. Ηinc, credo, Εuripides
scriptis tribuere soleo, nisi nomine noten sequenti Versul ουράνιον ίδραν vocat. Μusg.
tur et bona fide designentur, aut omni 716, αμφιτύρου,] Εmendatio est Η.
dubio procul satis noscantur, et etiamnum Stephani. Εd. Αld. αμφιτόρους, Μusg.
consulenda videantur, ut nostrum toties
716.ss"Ινα Βάκχιο, αμφιτύρους ανίχων τιύ
in tribus prioribus tragα.diis laudatum κας, λαιψηρά πηδά νυκτιπόλοις άμα συμβάκ
Μanuscriptum Collegio Corporis Christi χαις.] Ηic locus ad Φανά, illas Βacchicas
Cantabrigia etiamnum reservatum. respicit, de guibus nos supra ad v. 552.
Βαγηes,
et Rhes. ν. 940. Ωuibus adde, quae illis
Reisk. repudiat supplementum Βarn., congrua huc apposuit Βrodaeus : Μons
sensumque esse dicit : Μeum υcro pectus Ρarnassus non tantum Αpollini sacer est,
sciet αnica regίνια , i. e, ero ejus ami verum etiam Βaccho. Lucanus: Μons
CUS.
709. s. Νοn reddidit Ρrev. ob lacu
Ρhαbo Βromioque sacer, Fatetur libro
Saturnalium primo, capite decimo octavo,
nam, quae hic conspicitur. Βeck. Μacrobius, Ηaec ille, quem tamen et
711. s. Δίστοινα πιστόν τε, Νόον τι φίλο
nos locum tetigimus ad Βacch. ν. 404.
δέσποτον. Της γάρ πάλαι κυρώ] Ηaec om Vide etiam supra hujus Fabulae, v. 554.
nia ad sensum implendum ex meo, ob Βαrnes.
Μanuscriptorum penuriam, addidi, de
qua re in nota pracedenti. Vid. Ηelen. 718. συν Βάκχαις.] Βarnesius, errore
γ. 1474. Βαrnes. typographico, συμβάκχαις. De re Ρau
712. Legendum "Ηδη, et κύρει, a κύρω sanias, ubi supra: και αι Θυιάδες επί τού
priori longa, metri caussa, Reisk, τοις το Διονύσω και το Απόλλωνι μαίνονται,
714. s. πέτρας "Εχουσαι] Ιta Εd. Αld. Μusg.
Βarnesius, lectοre non monito, έχουσι de 720. Νίαν-αμέζαν] Juυcntutem. vid. ad
dit, quod altero non deterius, Lego: Ρhα.n. v. 55Ο. Μusg.
1
ΙΩ Ν. 85
Peregrini invectionem.
Satis, satis est qui olim princeps fuit
Rex Εrechtheus.
Νίαν αμίραν de noυα.fortuna interpre 723. "Αλις ας] Τyrwhitti emendatio est
tatur Gronov. Οbs. 1, 2. Βeck. pro αλίσας. Ιdem pro ών optime reponit
721. Στενομένα] Ιnterpretor: βαρυνομί ήν. Μihi porro legendum videtur το
να, oppressα. Quo SΘΙΩS11 στεινόμενος bis πάρος :
apud Ηomerum legitur. Μusg. άλις, ας το πάρος αςχαγός
721. ss. Constituit Ηeath. ita:
ήν Εςεχθευς άναξ.
Στενόμενα γάς αν πόλις έχει σκήψιν asynartetus Ρro αλίσας emendabat Scaliger: άλις,
ex dochmaicis. άλις. Μusg.
Εενικόν εισβολάν. "Αλις, άλις ο τάςος idem. Αλις, άλις] Ιta cum Scaligero legi
Αςχαγός ων Εςεχθευς άναξ. antispasticus di mus pro αλίσας, φuod nullo cum sensu
meter hypercatalectus. prius aderat. Canterus legendum vo
Βeck, luit, άλις ίσθ', pro άλις εστί, non, ut mihi
videtur, aeque bene, quod ad versum, aut
Sensum, quem lectio codd. offert, non emphasin. Ηaec dicta sunt eodem mo
satis esse clarum monet Ρrev. atque adeo do, guo Τheocritus de Ηomero dixit
ipsam lectionem suspectam. Vertitita, ut Ιdyll. ΧVΙ. ν. 20. "Αλι, πάντισσιν"ομη
maxime probabile videbatur: " Αthènes ρος. Ιta Εrechthidarum familia amans
le recevroit avec douleur dans son sein; Chorus, et superinducti hujus peregrini
et les manes du grand Εrechthée s'indig Χuthi pertasus, inquit emphatice: "Αλις,
neroient de voir un étranger usurper les άλις, ο πάρος Αρχαγός ών Ερεχθεύς άναξ,
droits de son sang.'' Βeck, αρκεί μιν τοί, Αθηναίοις ο παλαιός Ερεχ
722. Ξενικόν εισβολάν] Scaliger legit ξε θεύς και οι διαδόχοι αυτού. Βarnes.
νικήν, nulla necessitate, est enim ξινικόν Reisk, conjicit: άλις ο σοί πάρος,
Αtticum pro eodem. Βarnes, Βeck,
Ρ'5
86 ΕΥΡΙΠ ΙΔ ΟΥ
725. Ηic Εrechthei paedagogus turn ad tia, tuto abesse potest. Quod vero apud
minimum centum annos habuit. Βeck. Stobaeum medius horum trium versuum
727. "Εταιρε σαυτόν προς Θεού χρηστή afias legatur, et alius plane sit: Ει δ' άρα
εια,] Εx hoc loco patet, ad Οraculum non νυμβαίνοι τι δυσχερίντερον, et alias nos ob
nisi per adscensum perveniri; ut mox ma servavimus, sensum unius alieujus versus
gis etiam confirmatur, ν. 739. Αίπεινά μοι άiνersim exprimi, siνe id a poèta, give ab
μαντεία. Εt sane Delphicum templtrm aiiis post factum. Vid. Phaenise. ν. 929.
stetit ad radices montis Ρarnassi. Βarnes. Ηenr. Stephanus ex memoria dieit Ρlu
73ο-752. Αpud Stob. Grot. cxiν. τarchum in tertio pro εινβλέψαι legere
p. 469. ubί φίλοισιν ή - Βarnes, Fragm. έμβλέψαι, quare inter varias lectiones re
Ιnonis, p. 472. Βurn. o, Εdy'γιεs.
73ο. Stobacus Τit. CΧΙV. συν τοις φί 731. "ομή, Stob. Grot. cxiv. p. 469.
λοισιν, omisso γάρ Μusg. Βιέγγι.
Συν τοι, φίλοι, γάς] Duportus in mar "Α μη γένοιτο) Ηujus versus loco se
gine suo notat, ad τοί, vel σούς, male; quentem exhibet Stobacus, ubi supra :
neque σοί, enim hic locum haberet. Ωuod
Stobacus legit, Σύν τοί, φίλοισιν, omisso ει δ' άρα συμβαίνοι τι δυσχερέστερον.
γάς, hoc non fit ex diversitate exempla Μusg.
rium, sed φuia γάς, φuod in hoc loco 732. εισβλέψαι] Μalim εμβλέψαι:
erat necessarium, cum sola citatur senten φuae Stobaci lectio est, ubi supra, et Ρlu
2
Ι Ω Ν. 87
tarchi Οp Μor, p. 119. Εd, Η. Steph. rit ortus, ac proinde αυτόχθων, probatum
Μusg. dabimus infra ad ν. 1426. Βαrκες.
737, εκγόνους] Qui ταλαιοί erant tem Reisk. emendat ευγενείς. nam εκγόνου,
pore Creusae, quomodo έκγονοι ejus erant? non dici posse majores, αυos, φute tamen
Αn έγγονοι melius conveniat, non dixe debeat hic vocis significatio esse,
rim: Grammatici enim et hoc de sobole, Ηeath. subaudit προγόνονι, υι construe
vel posteris, accipiunt. Videndum igitur, tio sit: του, σούς παλαιούς προγόνους, άν
an legί debeat εγγενών, φure certe vox τας επιγόνους αυτόχθονας. Βeck.
consαπguέηeos οπιηes complectitur. νίd, 739. Αιτεινά δέ μοι μαντεία) Ιta Εά.
supra ν. 68. Soph. Αntig. v. 670. Μusg. Αld. Ρrimus Βarnesius ejecit δί. Valck
εκγόνους αυτόχθονας.] Quod Αthenien enaerio ad Phαn. ν. 466. pro μοι placebat
ses αυτόχθονες dieti fuerint, et quare, os τοι (deleto δί). De situ templi Delphici
ωendimms supra ad ν. 452. Quod vero sie Ρausanias, p. 525. 1. 20. Δελφίς δί τι
Εrechtheus, ve! Εrichthonius, (vid. su «όλις άναντι, διά τάσης παρέχεται σχήμα,
pra ν. 27Ο.) quem praecipue hic notat κατά τα αυτά δι τη πόλει τη άλλη και ο ιε
Ροέta per ικγόνους αυτόχθονας, e terra fue ρός περίβολο του Απόλλωνος, ούτως δι μιγά
4
88 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
- "ν ν ν
9ει μίγας, και ανωτάτω του άστιος ιστι. 742. Ιδού.] Quoad carmen hoc voca
Justinus Lib. ΧΧΙV. c. 6. Τemplum bulum otiosum est in hoc loco; ut alia
Αpollinis Delphis positum est in monte alibi ejusmodi, nempe: φεύ, ώ μήτες, etc.
Γarnasso, in rupe undiφue impendente - et ά, α, sicut abunde patet in hisce tragα--
Μedia sατί rupes in fώrmam theatri reces diis, uti prius observavimus ad Ηecub.
sit - In hoc rupis anfractu, media ferme v. 1098. Βαγηes.
πmontis altitudine, planities erigua esί, αί Πeisk. scribit: το δι του νόου. Βeck.
que in ea profundum terra foramen, 743, περιφερή στίβον] Ιnterpretor, callem
Ά in oracula palet. Conferri potest et Jieruosum : quales utique esse solent in
ivius Lib. ΧLΙΙ. c. 15. Μusg. locis clivosis, Μusg.
740. ιατρός γενού.] Statius de Laii um περιφερή στίβον χθονός.] Codex Ηeinsio
bra ex vulnere claudicanti: medicα.firmat Scaligerianus adscriptum habet in mar
esligία υίrga, Lib. ΙΙ. c. 11. Μusg. gine: παραφερή στίβον τoδός. Βαrnes.
Ηeisk. conjicit: συνετοτρύνουσα. Βeck, Βάκτρω δ' εςείδου περιφερή στίβον χθονός.
741. τιθείς.] Secunda persona a τιθίω.
vid. ad. Ηerc. Fur. ν. 71Ο. Εd. Αld. τι in haec explicando interpretes trepidant,
miror neglectam esse a recentioribus lec
θείς. ΜSS. Steph. τιθής. . Μusg. tionem libri Ηeinsio-Scaliger
ότου τιθείς.] Ita repono pro τίθεις, nesio in notis expromtam iani, a Βar
verbum pro participio. Ιta Βrodaeus
legit, ita Scaliger, ita sensus postulat - παςαφερή στίβον ποδός,
legi. Duportus τιθής scribit, graviori Ultimum certe verum existimo... Στίβος
variatione, quod tamen Ηenr. Stepha τοδος pedis est υcstigium, sive planta pedis,
nus ex Vet. Codicibus confirmatum de quae periphrasis
nihil differt ab ea, qua
dit. Fit autem a τιθίω αντί του τίθημι. Εuripides usus est, v. 791. τό συνήψ' ίχνος
Vid. Scholia ad Εstheram nostram ν. 2. ποδός. Vocabulum στίβος hoc sensu ad
Βarnes. hibet Sophocles in Ρhiloct. ν. 29. - στί
Ηic pro τιθεί, et ν. 1545, pro προστι βου γ' ουδείς τύπος. Ιdem verbum pro
θεί, cod. Reg, exhibet τιθεις, προστιθείς, ίχνοι, tanquam ejus synonymum, ponitur
auctore Βr, ad Lys. 895. tanquam parti ap. Χenoph, in Εxp. Cyri. Lib. Ι. 6. 1.
cipia essent. Βeck. Εντεύθεν προϊόντων εφαίνετο ίχνη ίππων και
ΙΩ Ν. 89
Α' ν Λ Α' \ Α'
κόπρος εικάζετο δι είναι ο στίβος ώς δισχι Μetri causa Ηeath. reponit : ουκούν
λίων ίππων. ubi vid. Ζeunii notam. Lib. εκών γ', άκοντος ου γαρ δή κρατώ.
VΙ. 3. 24. πορευόμενοι εώρων τον στίβον των τούδ' απόντος reponit Reisk. Βeck.
Αρκάδων και Αχαιών κατά την επί Κάλ 750. μηνύσετε,] Βarnesii emendatio est.
πη, οδόν. Jacobs.
Εd. Αld. μηνύσατε. Μusg.
ερείδου, firma te. Αd περιφερή στίβον sub
int. κατά περιφερή autem videtur signifi ει γάρ αγαθά μοι μηνύσατε,] Ιta quam
care arduum. uidquid enim est rotun vis in omnibus sit scriptum exemplaribus,
dum, adscensu etiam arduum est, Ηeath. mallem legere: ει γάς αγαθά μοι μηνύσετε.
Βarnes.
Αut περιφερεί, τotundo, legendum, aut
παραφερή, ut etiam Scal. vidit.- Ιd enim 751. απίστους] Μinus proprie απίστους
est lubricus, non περιφερής. Praeterea , dicit, cum dicendum esset αχαρίστους,
αγνώμονας, vel aliquid simile, Sed sic
στίβον exarari debet: in υestigium ιer solent nomina vitiorum confundere: vid.
ra impressum, vel in calcabile solum ter
7 αε. Η eisk. ν. 328. et ν. 344. Ρindar, Οlymp. ΙΙΙ.
745. μή πάρεσκί "ΗSensus,'' inquit Stroph. 2. πιστά φρονέων, ΑΕschyl. Sept.
Τyrwhittus, " qui ex his verbis elicien c. Τheb, 848. βουλαί δ' άπιστοι Λαίου διήρ
dus est, aut nullus est, aut nullo paene κεσαν- Μusg.
pejor. Quidni legamus: αλλά μη πάρες Ουκ εις απίστους δεσα ότας] Ηoc est:
κότω, subaudito σεαυτόν.'' Similis fere άτιστον δίστoιναν seipsam enim innuit;
locutio occurrit in Phoen. 866. κόπω παρ Ubi autem tecte quis loquitur de aliqua
είμαι, et in Ηerc, Fur, ν. 1057. τον ύπνω persona, plurali numero plerumque uti
παριιμένον. Μusg. tur, et licet de fα.mina, genere masculino,
Μή πάρεσκί πω] Μή ατάρεσκε. Βarnes. Vid. quae nos supra ad v. 650. Βαrnes,
Vet. ed. recte ορθώς γ' ίλεξας, deinde 753. Το φροίμιον] Αd hunc et sequen
leg, αλλά μοι πάρες σκοπείν, sine me tuo tem versum desunt nomina personarum
Ιoco υίdere. Reisk. in Εd. Αld. et ΜSS. Μusg.
αταρεσκείν nunquam neutra significa 755. Αλλ' ή τη Sic legendum pro vete
tione Είύ. Forsan reponendum : μή ri αλλά τι. vid. Ηelen. ν. 489. Ηerc.
'πείρηκί πω, ηe despondeas, ηe deficias, Fur. ν. 1119. Εmendabat Scaliger αλλά
Ηeαίh. γ4 Νondum
Φ"Αν tamen sententia clara mihi
746. άκοντος] Legendum cum Reiskio
απόντες. Μusg. aut elegans videtur. Vide igitur, an
Ε Υ ΡΙ ΠΙΔΟ Υ
σ' Μ- - "'
εγω.
Συμφοράς έλαβον, έπαθον άχος,
Εsto: φuid agemus de reous, de ηuibus mors πούi proposita ει: '
Cre, Quanam est ista cantilena? et de guibus hic metus est f
Cho Dicemus, an tacebimus, aut quid agemus?
Cre, Dicito, guippe habes aliquid triste de me,
760 Cho, Dicetur, etiamsi bis mihi moriendum sit.
Νοn licet tibi, domina, in ulnas capere
Liberos, neque uberibus tuis applicare unquam.
Ρad. Ηei mihi! utinam morerer, filia. Cre, Ο me miseram !
Αccepi calamitatis, patior dolorem,
765. Αβίωτον, ώ φ.
Αλλά γι τί] Cum olim Αλλά τί, ver Gesnerus conjecit: σ' έθρεψε. φuod Gro
su claudicante, legebatur, Scaliger γι in
serendum duxit : unde satis carmen suf tius in textum recepit. Εt certe sic lo
fulcitur. Βαrnes. φuuntur poύtae, Εuripides in Τroad. ν.
760,
Reisk, rescribit: ώμοϊσι θεσφάτωσι,
εαυίς φταιρeptis dominί. Βeck, διακινής άρα
Τ61. Ούκ έστι σοι, δέσπων', επ' αγκάλαις λαβείν εν σπαγάνινς σε μαστος εξίθςεψ' έδι,
τέπν' ουδι μαστό σό προσαρμόσαι ΤΑΔΕ
Cum tamen haec emendatio longius absit
Νοn sic scripsisse videtur Εuripides, sed a vulgatae scriptura ductibus, quam ut
potius librarios tam graviter aberrasse verisimile
-«ύδι μαστό σό προσαρμόσω ΠΟΤΕ sit, veram Εuphorionis manam a Ges
nero restitutam esse dubito. Τu mecum
ΑΙemini hac opportunitate Fragmenti scribe:
Εuphorionis ap. Stobacum. S. LΧΧVΙ.
p. 451. Gesn. 333. Groι. φuod medicam λαςόν δ' επί χείλεσι πρώτη
manum implorat: μαστον επισχυμένη λευκό Σ' ΕΠΛΗΣΑ γά
"Γέκνον μή σύ γεμητφός απ' ανθεζεώνας άμήσης λκυκτι»
".
ΙΩ Ν. 91
772. ταύτα.
gemellum est hoc Τheocriti Εid. ΧΧVΙ. Cohaaret συμφοράς άχος. Εx vet lec
3, tione βίοτον efficio μιαρόν. Εcίεk.
αμφοτίςαος λαύσασα και εμπλήσασα γάλακτος, 765, αβίωτον,] Η. Stephani emenda
tio est. Εd. Αld. et ΜSS. βίστον. Μa
Ιn Εuphorionis loco, γάλακτος legas an lim etiam άχθος pro άχος, ut constructio
γάλακτι nihil interest. Verba enim co sit άχθος συμφοράς. Βarnesio placebat
piam notantia utrumque casum adscis συμφοράς accusatiνο plurali. Μusg.
cunt, docente Αbreschio in Αnimad. ad 768. s. Constituit Ηeath. ita :
ΑΕsch. Lib. ΙΙ. p. 133. Jacobs.
763. "Ω μει,] Ρost hunc versum itera Διανταίος έτυτεν έδύνα glyconius.
tur in Αldina, v. 759. Μusg. Μι τνωμόνων τώνδ' έσω periodus catal.
764. Συμφοράς ίλαβον,] Οlim συμφοράς Βeck.
Ιegebatur, φuod non aeque arrisit, si enim 770. s. ΠΡ, Μήτω στινάξης.
Εenitivi esset singularis, nulla foret ag ΚΡ. Αλλά τάςεισι γόοι.
gravatio, sed potius deminutio insignis : ΠΡ. Πριν αν μάθωμεν
Οιuia λαμβάνω cum genitivo μίρος deno Κ.Ρ. Αγγελίαν ΤΙΝΑ ΜΟΙ.
sat. . Ωuare in accusativo plurali legimus,
Βrodaeo Scaligeroque praceuntibus.
Βarnes. Πnepta lectio, quam miror D.D. V. V.
764. s. Dividit Ηeath. ita : minime suspectarn fuisse. Satis quidem
εommode Latinus interpres : Quem nun
Συμφοράς έλαβαν, έπαθο Εuripideus. είum nιίhi dicis erpeclandum & Sed ejus
"Αχος αβίωτον, και φίλαι iambicus dimeter. modi emblematibus nihil est quod expli
Αeck. carinequeat. Νos potius huic loco, cri
92 ΕΥΡΙΠΙ Δ Ο Υ
ticam, qua indiget, adhibeamus opem. monstrativum de quopiam dici. Sic infra
Corrigo: ν. 806. Σκηνάς ες ιεράς τήσδε λαθραίως τέ
σις. Βαrnes.
ΠΡ. Πριν αν μάθωμεν - 778. πότερα δε φύναι δεί] Εmendatio
ΚΡ. Αγγελίαν ΓΙΝ', ΟΙ"ΜΟΙ. est Scaligeri. Εd. Αld. τότερα διαφύναι δή.
Μusg.
Voculam oίμαι huic loco minime alienam, Πότερα δί φύναι δείγυναικός έκ τινος] Πό
immo accommodatissimam esse, nemo σερα pro τότερον Αttice, Scaliger autem
facile dubitabit. Νe vero de metro ti legebat δε φύνα δεί, pro veteri διαφύναι δή,
meas, versus est choriambicus dimeter adeo recte, ut nihil dubitaverim illius lec
catalecticus, qui Βacchium in clausula re tionem in textum admittere, alia tamen
φuirit. Jacobs. hic pro more nostro reservata. Βarnes.
772. πράσσων] Pro πάσχων. Εt vice 780. εκτελή νεανίαν] Αdultum Juve
versa πάσχω, pro πράσσω. Vid. Schol. nem. Ιta Ηesiod. Εκτελία βρίθειν Δημή
ηd Ηecub. ν. 612. Item quae nos ad Sup τερος ιεξόν ακτήν. Ιdem εντελής sonaι. Βαrnes.
plic. ν. 268, et Ηeracl. v. 241. Βαrnes.
775. ταύτη,] Αποδεικτικώς, Κρεούσης. 786. εκ θεού] Subaudi ναού. Vide,
Ρraesens enim cum fuerit, sufficit de quae dedit Βrodacus ad ν. 406. Μusg.
ΙΩ Ν. 93
Πρώτω πόσις
ΚΡ. σός, παίδ έδωκ' αυτό θεός,
Οτοτοτοτοί. Α
Αστέρας εσπερίoυς,
Cho. Cui venisset obviam, ex Dei templo egressus,
Ρrimo maritus tuus, hunc ipsi filium dedit Deus.
Cre. Ηeu, heu, heu.
Quod ad me attinet, prolis expertem, prolis expertem prehendit
79Ο Εxecratio vitam. In solitudine autem orbas domos habitabo,
Quis igitur significatus est oraculo 3 cuinam occurrit
Μaritus mei misera 2 Quomodo? Ubinam ipsum aspiciens 2
Cho. Νosti, chara domina, adolescentem illum,
Qui hoc verrebat templum? iste est ille filius.
795 Cre, Utinam volitem per humidum aώrem
Ultra Graecam terram
Stellas ad Ηesperias,
εκ Θεού συθείς,] Subaudi ναού. Vid. Ερημία δ' ορφανούς periodus catal.
quae nos supra ad ν. 406. Βarnes. Δόμους οίκήσω. dochmaicus.
789. Constructio, siquidem vere scri 789, άρα, ergo reponit Reisk. Βeck,
bitur locus, sic instituenda est: το δ' ιμόν 791. τό συνήψ' ίχνος τοδό, ι) Τίνι συνήψε
έλαβεν άτεκνον βίοτον, ubί το εμόν elliptice τόδα, ίχνος ποδος, αντί του πόδα, "Εν διά
est, pro το εμόν μέρος. Sic Ηerc, Fur. v. δυοίν. Βαrnes,
164, έχει δι τούμόν ουκ αναίδειαν. Αristoph. 792... εισιδών,] Εmendatio est Scaligeri.
Τhesm. v. 111. ευπίστως δι τουμόν δαίμονας Εd. Αld. εισίδω. [quod praefert Ηeath.]
έχει σεβίσαι. Βarnesius, Βrodaeum secu Μusg.
tus, legit, mutato accentu, αρά. Μusg. Πόσις ταλαίνης ; Πώς δί , που νιν εισι
αρά] Ita cum Βrodaeo legendum puto, δών,] Quum olim erat: πώς δί που νιν εί
non άρα, ιιt ante Βarnes. σίδω, nullo sensu, aut certe admodum fri
789. s. Ηeath. ita constituit :
gido, video, in Scaligeriano Codice ita
interpunctum et scriptum, ut nos dedi
Το δ' εμόν, άτεκνον ithyphallicus. mus: Πώ, δί, του νιν εισιδών : ut ad τόνις
Έλαβεν άςα βιοτον iambicus dimeter bra referatur εισιδών, φuam lectionem, nemo
chycatalectus. sanus, qui non amplectetur. Βαrnes.
94 ΕΥΡΗ Π Ι Δ Ο Υ
799. "Ονομα δε ποίον αυτόν ονομάζει τα saria convivia celebrari ; Ρassim id tes
της,] Ηinc constat, apud Veteres patrum tantur et Εxoticae litera et Sacrae , guae
fuisse potius, ηuam matrum, filiis suis non modo de Ηerodis natali memorant,
nomina imponere; ut etiam ex Ζachariae Εuripidis aetate longe posterius celebrato,
et Johannis Βaptistae historia constat. Μatthaei, e. xιν. ν. 6. et Μarc. c. νι.
Ρraeterea hinc colligendum, adoptivisfi ν. 21. sed etiam de Ρharaonis natali,
liis, aut noviter inventis, nomen tum da Gen. c. xL. v. 20. Εγένετο δι εν τη ημέρα
tum esse, cum primo inventi fuerint, aut τη τρίτη, ημέρα γενέσεως ήν Φαραώ, και
adoptati; Unde et adoptivi nativitatem ετοίει τότoν πάσι τους παισιν αυτού. Εt hoc
suam celebrabant eo die, quo adoptati ferme annis mille Εuripidis tempore
fuerant. Sic ΑΕlius Spartianus in Αdria erat antiquius. De gentibus ita Αlex. ab
no : Quinto, inquit, Ιduum Αugusίι Le Αlex. Genial. Dier, Lib, ΙΙ. c. 22. Νec
εαίus Syriατliteras αdoptionis accepίι, φυιαη solum urbis natalem, sed singulorum dies
do natalem adoptionis celebrari jussit, natalitio, Pulte.fritilla, mero, libis, .fίο
Vide infra ad v. 804. Παιδός προθύσων ξί ribus et thιμre, sacrα α Genio, sine αni
νια και Γενέθλια, Βαrnes. mali Ηostiα larli libentesque concelebrα
800, ακύρωτον) Νondum αό ήρso patre runt, Quibus dieύus g/fμdisse cruorem,
εonstitutum. Μus2. αιμί αηίηιαl macίαsse, mali portenίi erat
ακύρωτον] Ιnconfirmatum, irritum : Τή et.frdi auspicii : Νamφuc crant hilariία
γάς ονομασία κεκύρωται, σιντή δι ακύρωτον tis et latilia pleni dies, , Vide Αndr.
μίνι, παιδος όνομα. Βarnes, Τiraquelli Αnnotat. ad locum : Vide
804. παιδί, προθύσων] Sacrificia μηνυ quae nos supra ad v. 655, et v, 799.
τικά, ευχαριστικά, ξίνια, και γενέθλια, jam Βαrnes.
ΙDiis solvebat Χuthus, ut Αpollinis judi 805. Constructio est: προθύσων ις σκη
eium agnosceret, et filii natalem celebra νας ιεράς, ιnmolaturμs in sacris ιαόernα
ret. Νec novum est, natales et anniver culis vel tentoriis. Τale est, quod citatur
Η Ω Ν. 95
ex ΑΕschine: εις την εκκλησίαν καθέζομαι, bus inumbrationis causa constructum sig
εn conciοne sedeo. Dionys, Ηalicar, nificat, από της σκιάς, hoc est umbra.
Lib. ΙV. οι καταλειφθέντες υπό του Τυράν Cumque sub hujusmodi tabernaculis Αt
νού εις το στρατόπεδον, φut in castris α Τν tica juventus, φuum adhuc vicatim ageret,
ναnno relicii.fuerant. vid. et Soph. Αjac. carmina quaedam incondita decantaret,
ν. 80. Si jungas φρούδος ις σκηνας ιερας, fabulasque ageret, factum est, ut, in urbe
quis non de tentoriis hisce, ut de re per collectis Αtheniensibus, nomen hoc retin
manenti, cogitet, cum tamen extempora uerit contabulatio illa, qua inter utrum
nea fuisse constet ex ν. 1133, 4. Μusg. que theatri cornu erat protensa, in qua a
Σκηνάς ίς Ιεράς] Solennibus festisin deo mimis fabulae edebantur.
rum honorem celebratis, juxta sacras ae τήσδι] Ταύτης, ήγουν Κριούσης, Vide
des, cum frequentior esset hominum con supra ad v. 775. Βarnes.
cursus, tabernacula quaedam subitanea 806. δαίτα] Ιta ΜSS. Steph. Εd.
erigebant, Σκηναι dicuntur Graecis, ad Αld. παίδα. Μusg.
convivas recipiendos, quale illud Judaeo Κοινή ξυνάψων δαίτα παιδί τη νίφ.] Cum
rum festum tabernaculorum dictum,
olim per errorem legeretur παίδα pro δαί
Graece Σκηνοτηγία, de qua videsis Ηos τα, nullo omnino sensu, Βrodaeus legebat
pinianum de Judacor, Fest. Lib. Ι. c. 7. σόδα, quae lectio (licet alias τόδα ξυνάπτεν
et 13, Σκηναι δί ου μόνον εκ ξύλου, αλλ' εκ eleganter pro congredi occurrit) ηec ver
σινδόνων και πίλων, και έστιν ότι εκ δερμά sui, nec sensui satisfacit ; Η. Stephan.
των, και τοιούτων τινών γίνονται, οικήσεις ού recte ex Vet. Cod. δαίτα restituit; nec
σα, αυτοσχέδιοι και πρόσκαιρω. Εst etiam enim πόδα συνάπτιιν tantum dicitur et
verbum theatricum, Scena autem, (ut πόλεμον et μάχην, sed et γάμων, et hinc
Ηοspinianus de Οrigine Festorum, fol, δαίτα. Βarnes.
38, Lib. ΙΙ. c. 1.) a Graeco nomine σκη 808. μιμηχανημίως] Νon novum est
νή, quod tabernaculum ex ramis et frondi Graecis et adject, et adverb e verbis fieri,
96 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
ut in hoc loco; sic et μεμιγμένως, mistim, πάλαι τζίφων τον παίδα, κάτλεκε πλοκάς
et διδικαιωμενέστερος alicubi legitur ab in τoιάσδ' αλους μεν ανέφις εις τον δαίμονα,
terpretibus ad Luca c. xvιπ. ν. 14. sic έρ ελθών δι και τον χρόνον αμύνασθαι θίλων,
ρωμενέστερος. Βαrnes, τυραννίδ’ αυτό περιβαλιίν έμελλε γής.
815. Παγκληρίαν) Solidam hacredita
tem. Βαrnes.
Sic v. 827. legitur in Codd. ελθών, φuod
814. Εκκαρτούμενος] Εξ άλλης γεννών. Canterus in ελών mutavit, speciosa qui
Βrodacus.
dem conjectura, sed minus certa. Com
817. "ομοιος είναι) "Ατεκνος, ώ, σύ. parandus est hic locus cum alio, gui huic
Βαrnes.
nostro appositissimus est, ν. 659. sqα. ubί
819. Εξενωμένον δέ τω] Ιn locum pere Χuthus inter alia inquit:
grinum ablegatum. Βrodaeus. Δελφών
τω pro τινί, Βαrnes. και γάς γυναίκα, την εμήν ου βούλομαι
Αut εξενωμίνος, aut εξενωμίνω, aut εξενω λυπείν, άτεκνον ούσαν, αυτός ευτυχών
μίνων leg, factus ξένος, amicus, aut alicut χρόνω δι καιςόν λαμζάνων προσάξομαι
ίνι αηιίcitiam suam conciliato, aut alicuί
αnίcorum Αthenas non incolentiam.
δάμας τ', εάν σε σκήπτρα τάμ' έχειν χθονός.
Βeck.
quibus versibus lectis haud paucos puto
822. εκτεθραμμένον] Ιta ΜS. Ε. ut mecum existimaturos esse, olim in Εuri
jam editi. Εd. Αld. εκτετραμμένον, pidis codicibus lectionem obtinuisse fere
Μusg. hanc :
824. άδι δ' εψεύσατο,] Canteri emenda
tio est. Εd. Αld. ο δ' εψεύσατο. Μusg. λαζών δε καιςόν, φθόνον αμύνασθαι θίλων,
824. ss. Senex, Creusae padagogus, τυραννίδ’ αυτώ τιςιβαλείν έμελλε γης.
postquam oraculum Χutho ab Αpolline
datum filiumque ab eodem inventum au Τemporis opportunitatem mactus, invidia
divit, insignem aliguam fraudem latere et odiί υίtandi causa, Αthenarum et reg
suspicatus, Ionem adulterinum Χuthi fi ηum tradere statuit, Ρrius, quod posui
lium et a patre olim in Αpollinis templo λαβών καιρόν probabile saltem videbitur iis,
eam ipsam ob causam collocatum esse qui varias librariorum aberrandi vias et
rationes noverint. Οιuod si cui λαβών in
contendit, ut eum in posterum a Deo sibi
donatum diceret. Ηanc vero suspicionem ελθών τηutatum nimium recedere a vulga
vide quo artificio senex exornaverit: tae ductibus videatur, is licet corrigat :
κάθ ο θεός ουκ εψεύσαθ', όδε δ' εψεύσατο, ευgών δε καιρόν -
ΙΩ Ν. 97
825 Πάλαι
9
τρέφων τον παίδα, κάπλεκεν πλοκάς
ν \ Α γ. γ. ν Λ.
827. Ελθών.
φuod et ipsum Εuripideum est, in Αn- "Ιων, ιόντι δήθεν ότι συνήντετο,
drom. ν. 485, οπόταν ευρείν θίλωσι καιρόν. Τυςαννίδ’ αυτώ τιςιζαλέιν έμελλε γης,
Jacobs. Μusg.
825. Valck. ad Ηippol. 54. conjicit
και πλίκει. Βeck. Ελών δι] Cum ελθών olim scriptum erat,
Gulielmus Canterus Νovar. Lection. Lib.
826. ανέφερ' εις τον δαίμονα,] Ιnterpre
tor: Deo dedicaύit. Χuthus scilicet, si VΙ. c. xxvΙΙ. evicit, legi debere ιλών,
conjugi innotuisset, eum filium Delphos et ex Αristide, Αttico scriptore, similem
educandum misisse, istum colorem facto locum produxit: Αλλ' οίμαι, κομψοί τινες
praetenturus erat. Μusg. εισι, και διπλά κρoύουσιν, ίνα εάν μεν έλωσι,
827. Ελθών) Εmendat Canterus ελών, ταύτη κεκρατηκότες ώσιν άν δε φωράση τις,
deceptus ille qualicunque inter αλου, et έχωσιν αναχώρησιν. 8ed vide ipsum Can
ελών oppositione, plane tanquam ea vocis terum. Ηic autem sensus loci est: Και
άλου, conditio esset, ut nihil ei, nisi ελών, ο Ξούθος ταύτα τα κέρατα ετοίησε, δίπλοκων
opponi deberet, cum tamen vel εκφυγών, ίλιγχον πλίκων, φωραθείς, αναφέρει εις τον
vel λαθών, prout occasio exigit, oppositum θεόν ιλών δι, και κικρατηκώς, χρόνιν κληρο
habere possit. Εt postremum quidem νόμον αυτόν ποιήσειν της Αθηναίων τυραννίδος,
(i. e, λαβών) huic loco multo convenien Ελών itaque est verbum forense, et in ju
tius esse, quam ελάν, ex nota praecedenti diciis dicuntur ιλεϊν, ηui causa non ca
patebit. dunt. Ωuare Ρortus ridicule de interfi
και τον χρόνον αμύνεσθαι θέλων,] Ιnter ciendo intelligit. Ωuod vero dixi κέρατα
pretor: sperans, fώre, ul longum lemporis ποιείν, phrasis Αristotelica, et addilemma,
interυallunι consilium suum αdjuυαret. sive argumentum cornutum, pertinet, cu
Τempus igitur unum fraudis adjumen jus utraque pars adjunctum habet in
tum : alterum erat, secundum Paedago commodum, aut potius ad bimembrem
gum (si recte mentem auctoris capio) captiunculam et argutum sophisma. De
πomen Ιoni ab oraculo jam tum inditum. quibus logίci. Βαrnes. :
Ιegendum scilicet, versibus transpositis: Ελθών, scil. Αthenas, et τον χρόνον αμύ
νεσθαι interpretor alio πιodo compensarc
λαθών δε, και τον χρόνον αμύνεσθαι θίλων, λασturam tempori, olim in do/actu prolis
καινόν τι τούνoμ, ανά χρόνο τετλασμένον, clapsί. . Reisk.
VoL. VΙΙ. G
98 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
832. μηχαναίς] Ita ΜSS. Steph. Εd. de Quinto Curtio, φui magni nominis ac
Αld. μηχανάς, Μusg. virtutis, obscuris autem natus erat paren
833. χρηστών αν λαβείν] Ιta ΜSS. tibus, illius itaque natalium dedecus ve
Steph. Εd. Αld. χρηστών αναλαβείν. Ιare studens imperator, dicere solebat:
Μusg. Curtius mihί υίdetur er se natus, Quem
φαύλον χρηστόν αν λαβείν φίλον, &c.] sensum locί quia magnus Scaliger asse
Φαύλος aliquando κακός, δόλιος, αδόκιμος, qui nequiit, αφρήτος legendum voluit ,
hoc in loco ατλούν, simplicem et imperi quod nihil huc attinet.
tum, sonat; Ηugo Grotius acute locum αναρίθμητον,] Αναρίθμητος, ignobilis.
vertit, - Αmicum malo simpliciler pro Vide, quae nos ad Ηelen. ν. 1678. Των δ'
όμπι, Quanι φuί πιαίuία corιdiiί sapienίiαnι. αναριθμήτων μάλλον είσιν οι πόνοι. Βarnes,
Βαrnes,
857. άγειν.] ΜSS. Steph. άγων. Μusg.
856. Αμήτορ',] Αμήτορα dicit Ionem :
Νon quod matre prorsus carebat: id άγειν.] Recte άγειν legimus, nec άγων,
enim ωrat impossibile, et ipse quidem quod Ηenricus Stephanus ex veteribus
poéta in hoc ipso versu dicit, natum εκ Codicibus, nescio quamobrem, eruerit, hic
δεύλης τινός γυναικός : sed quia mater ejus ullo modo stare potest. Βarnes.
nullo in numero habenda erat, videl. nul άγιιν hic non ducere, sed ire, procedere,
lius, aut mali nominis. Ηine Ηesych. incederc, notat. Si autem άγων admitta
Αμήτωρ, κακομήτωρ Σοφοκλής Ηλέκτρα. tur, debet v. 855. legi: και των απάντων
Ιta Ρetrus ΑΕrodius, Juris Civilis Ρrofess. ίσχατον στεύσει κακόν, Reisk,
exponit locum de Μelchisedeco, Ηebr. 838. Μarkl. ad Iphig. Αul. 1199. legi
c. ντι. v. 3. Απάτωρ, αμήτωρ, &c. guia νult εγγενούς. Βeck.
ipse vir pius ex impiis parentibus Canaa 841. Των Αιόλου νιν χρήν ορεχθήναι γά
nitis ortus erat. Ηuc refert illud Τiberii μων.] Οportebat eum, Εί patris ΑΕoli do
ΙΩ Ν. 99
mum reversum, aliquam ex illius nepoti 850. συμφονεύειν παίδα,] Ρrev. reddit :
bus ducere. Βαrnes. filium una cum patre interficere; nam in
845. "Η γάρ ξίφος] Repetendum est συμφονεύειν suspendi sensum vult. Βeck.
δεί, quod praecessit, από κοινού. Βαrnes. 851. δαίθ' ότλίζει,] "οπλίζει δαίτα et
846. Ει γάρ γ' υφήσεις] Subaudi φρονή δόρτον, est phrasis Ηomerica. Vid. Εu
ματος, τόλμης, οργής, Βαrnes. stath. fol. 688. lin. 36. ubί οπλίζεσθαι
847. 8. Δυοίν γάρ εχθρούν ει, εν ελθόντοιν probat απλώς pro ευτρεαίζεσθαι poni.
στίγας, "Η θάτερον διί δυστυχείν, ή θάσερον.] και τροφεία) Ποινήν της τροφής ένεκα, Ηo
Quoties in μηα sunt Duo inimicί domo, merusvocat θρέστρα et θρεπτήρια. Dicitur
ήorum paratum est alteri infortunium. Εt autem remuneratio pro victoria, vel rebene
ratio est, quia, paulo post, ν. 1017. Κακό gesta, άθλον, άιθλον, αριστείον, επινίκιον et
γαρ εσθλόν ου συμμίγνυται. Ιnde Salvator νικητήριον, υιt Cαρl. Rhodigin. Lib. ΧΙΙΙ.
noster in sanctissima ορειολογία sua, c. 50. Ρro deductione, κόμιστρον, Εuri
Μatth. c. ντ. ν. 24. Ουδείς δύναται δυσι pid. Ηercul, Fur. Ρro judicio aliquo, ο
Κυρίοις δουλεύειν ή γαρ τον ένα μισήσει, και aut nuntio, Μήνυτρον, μήνυστρον, ευαγγί
τον έτερον αγαπήσει ή ενός ανθέξεται, και του λιον, de φuo nos ad Ηeraclid. v. 785.
έτίρου καταφρονήσει Ου δύνασθε Θεό δουλεύειν Ρro eruditione, Δίδακτρα, Τheocr, διδασ
και Μαμμωνά. Οιuem locum ita nos olim : κάλιον, Ρlut. παιδευτήριον, Ρro re inventa
ου Δνσί τις δύναται Ετερόφροσιν αμφιτολεύειν Εύρετρον, Ulpian. Digest. Lib, CΧLVΙ.
Τόνβα γας εχθαρίει, ίτερον δ' αγαπήσει"Ανακ Ρro re υιsa, oστήριον, Ιon. ν. 1127. Ρro
τα "Η ενί κολλάται, έτίροιο δί γ' ουκ αλι νίta servata, Ζωάγριον, σωστρον, σωτήριον.
γίζει. Ου Θεό και Μαμμώνι δύνασθ' άμα αμ Ρro medicina, ιατρείον, etc. Ηacc vero
φιπολεύειν. Βαrnes. omnia plurali numero fere usurpantur.
848. Videtur utroque loco τιρον leg. δεστόταις] Κρεούση, και γίνει Ερεχθειδών,
Εeisk. Εrrat itaque Βrodaus, qui explicat:
G 2
100 ΕΥ ΡΙ ΠΙΔΟ Υ
Ciceronis illud παράδοξον, ότι πάντες οι 859. 8. σκοτίας αναφήνω ευνάς,] Ιmpor
σοφοί, Ελεύθεροι. Βarnes. tunus hic hiatus suspicionem mihi fecit,
854-856. Vid. Stob. Grot. lvii. p. 237. υt ita esset legendum : "Ω ψυχά, τώς σι
Βarnes, Fragm. Ιnonis, μ. 475. Βurn. γάσω; Πώς δε Σκοτίας αναφήνασ' ευνάς Αι
858. Μetrum constabit, si deleatur σώς δούς απολειφθώ, Judicent docti. Εgo nihil
ante σιγάσω. Sequentia sic disponenda: muto. Βαrnes.
ι
ΙΩ Ν. 101
Σιγώσα γάμους,
- Α' Α'
Σιγώσα τόκους τσολυκλαύτους.
Αλλ' ου, το Διός πολύαστρον έδoς (870)
870 Και την επ' εμοίς σκοπέλοισι θεάν
Λίμνης τ' ενύδρου Τριτωνιάδος 89Ο
862. αγώνα] Legendum, metri causa, ipsa, ut supra ν. 12. Παλλάδος υπ' όχθν,
αγώνας. Μusg. i. e. Palladis sub ανοe, etc. Βαrnes.
LJt metrum expleatur, legendum αγώνά 871. s. Λίμνης τ' ενύδρου Τριτωνιάδος τότνιαν
τε. Βeck. ακτάν,] Τρίτων αποταμός Λιβύης, de qua re
Προς τίνα non construendum cum αγώνα, Εuripidis Scholiast. ad Αlcest. ν. 356.
sed stat per se: adversus φuem f φuicum " Ηic fluvius ex Ρalude Τritonide ortum
εommittimus certamen º aut leg. προς τι habet. Νonnulli Μinervam Νeptuno et
δ' αγώνα, φuαη οό ren instituαmus curam hac palude prognatam volunt, aliquando
υίrtutis haύere " Reisk. autem a patre gravius increpitam, ex in
869. Διός πολύαστρον ίδο,] Πολύαστρος dignatione ad Jovem venisse, et ab illo
et πολυάστερος dicitur. Similis locutio in adoptatam. Vide Coel. Rhodigin. Lib.
re eadem.Αntholog. αστερόεις θιών οίκοι, ΧVΙΙΙ. c. 38. Saltem illam ad hanc
de calo dicitur. Βαrnes. paludem primo apparuisse ferunt, ac
87ο. Και την ετ' εμοί, σκοπέλαισι Θιάν] proinde nomen tulisse, Sic Lucan. Ρhar
Μinervam in Αrce cultam notat; Αrx sal. Lib. ΙΧ. ν. 350. de Τritonis palude:
autern, sive Ακρόπολις, in rupe praerupta Ηαnc et Ρallas amat, patrio φuod υertice
εt inaccessa fere sίta est, ut et ante nota ηαια Τerrarum primam Libyen (nam proαι
vimus, ad ν. 11. et Ρausanias Αιtic, πια cαιο est, Quod probat ipse calor) tetigil,
Εις δε την Ακρότολίν ιστιν είσοδος μία, stagnίφuequietα υultus υίdit αφuα, posuitφue
έτίραν δι ου παρέχεται, πάσα απότομος ούσα, in margine plantas, Εt se dilecία Τritonida
Γe hac re vide plura apud Johannem diαίι αό undα. Ηinc et Virg. ΑΕn. Lib.
Μeursium Cecropiae, c. 4. Ηinc toties a ΧΙ. ν. 483. Αrmίpolensbelli prases, Τri
poéta nostro Παλλάδος όχθος, pro Αrce ιonία υίrgo. Vid. Αpollodor. Βibliothec.
G 3
102 ΕΥΡΙΠ ΙΔ ΟΥ
Πότνιαν ακτάν,
Λ
Sacrum littus,
Νοn amplius occultabo concubitum, ut pectore
Αmovens levior sim.
875 Stillant mea pupillae lacrymis,
Εt anima dolet malis-insidiis-petita
Εt ab hominibus, et a Diis,
Quos demonstrabo
Ιngratos proditores lectorum.
874. Απoνισαμένη,
Α
ΙΩ Ν. 103
Μουσάν ύμνους
Λ. 1 "
ευαχητους y -
892. Κραυγάν μ', ώ. 894, 5. ordine inverso. 896. δύστηνος. 899. μίλιαν μ.
in margine στρο. ad ν. 898. αντιστρ. ad ν. αlius αναor, αιμt puellae candida, αιμt tere
906. ιταγδός. Μusg. tis pueri longam renodanίis comαnι.
886. 3. χρυσό χαίταν μαρμαίρων, i e. Τhucydides : Και χρυσών τιττίγων εν έρσει
χρυσοκόμας, ut vocant Νoster Τroad. v. κρωβύλων αναδούμενοι (Αθηναίοι) των εν τη
258. Αristoph. Αvibus, ν. 216. Μale κεφαλή τριχών. · Βrodaeus.
Βrodacus interpretatur de fibula aurea co 887. εύτ'] Εύτε aliquando idem, quod
mas revincienti. Μusg. ότι et oτηνίκα. Sophocles: εύτ' αν μόλη,
"Ηλθές μοι χρυσό χαίταν, etc.] Αdmeos φuando υenerit. Ηom. Iliad. θ'. ν. 367.
amores carpendos venisti flava caesarie Εύτί μιν εις αίδαο πυλάρταο τρούπεμψεν.
remidens, aureis fibulis devincta. Virgil. Εst et εύτε et ηύτι, prosicut. Vide lexica.
ΑΕneid. Lib. Χ. v.832. - Comtos de more Βarnes.
capillos. In locum Servius: Αntiquo sci 888. Ηic versus est trochaicus, inter
licet more, quo viri, sicut mulieres, com anapaesticos insertus. Βeck. -
92Ο
Οίμοι μοι. και νύν έρρει
Πτανοίς άρπασθείς θοίνα
θk
Παίς μοι [και]δk σος *kτλάμων
θk
*
Συ δε κιθάρα κλάζεις (905)
905 Παιάνας μέλπων.
W Αν Λ
Χάριν ου προλαβών
Παίδ' εις οίκους οικίζεις (915)
915 Ο δ' εμός γενέτας και σός γ' αμαθής
Οιωνοίς έρβει συλαθείς 935
Οικεία σπάργανα ματρός
Εξαλλάξας.
Μισεί σ' ά Δάλος και δάφνας
920 Έρνεα φοίνικα παρ' άβροκόμαν, (920)
"Ενθα λοχεύματα σέμν ελοχεύσατο
Cum beneficium nullum αό co prius acceperis,
Filium in aedes deducendum dedisti.
915 Μeus vero, et tuus filius, ignotus
Ρeriit abreptus a volucribus,
Ρroprias fascias matris
Μutans.
Οdio habeat te Delus, et lauri
920 Rami, juxta palmam molli-coma-praeditam,
Ubi fαtum venerandum suscepit
909. Γαίας μεσσήρεις ίδρας ) Vide, quae Ηine Ηesychius: Γενίτας, έκγονοι. Νο
nos supra ad hujus fab. ν. 225. Βarnes. tandus est autem infrequens usus, (ut hu
912. νυμφίτα) Ιta Εd. Αld. formatur jus verbί γινίτης, φuod in hoc loco passive
que, ut γενίτας mox ν. 915. αρχίτας, Ηe significat, quum alias fere semper active
raclid. v. 753. et multa alia. Recentio sumatur) sic et του αμαθής, φuod cum
res Εdd. legunt νυμφεύτα, quanquam, si alias indoclum sonet, hic certe inerplora
Ρolluci fides, Lib. ΙΙΙ. sect. 4Ο. νυμφεύτης ίus et ignotus, de quo nihil certi doceri
non erat maritus, sed pronubus, vel paro potest, exponitur. Βαrnes.
chus. Μusg. 916. ss Disponit Ηeath. ita:
νυμφεύτα) ΑΕmil. Ρortus dicit, se mal Οιωνοίς βρει συλαθείς,
le νυμφευτά. Αt ego malim, ut erat, νυμ Οικεία στάςγανα ματρός
φεύτα, ex analogia. Ιta enim, licet γα Εξαλλάξας.
μετής, accentum habet in ultima, γαμέτης Βeck,
tamen in penultima signatur; sic γενετής,
ét γενίτης, et ευνητήρ, ευνίτης, et βοτής, βώ 918. Εξαλλάξας.] Lego: εξαιμάξας,
της, φuidni et νυμφευτήρ, νυμφεύτης, αruentans. Μusg.
ΙΒarnes, 919, Μισι?Η Μalim μισοί σ' in optati
914. Μetri causa εις οίκους scribit νο. [Sic jam Ηeath. emendavit.] Μusg.
Ηeath. Βeck. 920. ss. φοίνικα παρ' αβροκόμαν, "Ενθα
915. γενίτας] Είlius, ut Soph. ΟΕd. λοχεύματα σίμν' ελοχεύσατο Λατώ] Sic Iph.
Τyr. ν. 478. Αliter est infra ν. 113ο. Τaur. v. 1111. Φοίνικά θ' αβροκόμαν,
Μusg.
Δάφναν τ' ευερνία, και Γλαυκάς θαλλέν ίε
"ο δ' ιμό, γινέτας] Ηoc in loco γενέτης είν ιλαίας, Λατού, ώδινα φίλαν, Ιn quem
ΙΩ Ν. 107
locum vide qua nos, ut et ad Ηecub. ν. Ιphigen. Τaur. v. 696. vide etiam, φuae
457. Βαrnes. Gulielmum Canterum ad Phα.niss, v.
Verba φοίνικα ταρ αβροκόμαν in con 290. notantem citavimus, Ηelen. v. 299.
structionejungenda sunt cum ελοχεύσατο. " Βαrnes.
μοί (sc. in insula Delo) υenerandospartus Reisk. legit: υπεξάγων, i. e, υπεκφυγών.
αpud palmam edidit Latorια, ergo punc Βeck.
tum delendum. Reisk. 929. s. Lego et distinguo:
922. Verba δίαισι καρπούς haud dubie
corrupta sunt, sed absque meliorum codi ως, εκλαθούσα των ταςεστώτων κακών,
cum subsidio emendationem vix speran μετήλθες άλλων πημάτων καινάς οδούς,
dam puto. Ηeath.
Sententia flagitat Διός δισσού, καρτούς, ώς, φuandoφuidem. In reliquis nemo hae
geminam Joυis prolem, verba non expedio. rebit, Quanquam et έκβαλούσα tueri vi
Ιϊeisk. detur εκβολή λόγου apud Pollucem. Μusg.
923. 8. θησαυρός ώς ανοίγνυται Κακών,] Ita 929. Forte, οί, leg. et comma post εκβα
supra in Ηippolyto, v. 824. Κακών πίλα λούσα delendum, in φuibus (verbis), deser
γες dixit. De quibus vide Εrasmum in tis pracsenlibus malis, αα αlias le υerlis ηια
adagio, mare malorum et thesaurus malo las υίαs (narrationes) calamilαιum. Βeck.
rum. Βαrnes. 93Ο. Μετήλθες άλλων σημάτων κακάς
925. "Ω. θύγατες,] Quod olim excide οδούς.] Jamdiu est, quod καινά, emenda.
rat, "Ω, nune interserendum suo loco cu veram, cum haec verba a librariis inter se
ravimus, versu postulante. Ιdem infra ν. permutari scirem. Νunc video, hanc
942. Βarnes, conjecturam, ut plurimas alias, a Μus
927. s. Κακών γάρ άρτι κύμ' υπεξαντλών gravio occupatam esse. In versu proxi
ΥΥΙΟ
φρενί, Πρύμνηθεν αίρει μ' άλλο] De hac
syntaxeos μεταβολή, praeter guod nos su τί φής, τίνα ΛΟΓΟΝ Λαξίου κατηγορεί, ,
pra ad Βacch. ν. 1298. Cyclop, ν. 331.
108 ΕΥΡΙ Π Ι Δ Ο Υ
temporis prasentis, ferri potest vulgata. 957. Ρro γι Reisk, legit τι. Βαrnes,
Ηeath. 960. Φεύ.] Φευ, in hoc versu ut saepe
952. καλός pro κακός acerbius. Fachse. alibi, otiosum quoad metrum. τλήμων σύ
955. "Αδυν) Εmendatio est Η. Stepha τόλμης, τλήμων συ ένεκα της τόλμης,
ni. Εd. Αld. αιδούς. Μusg. Βαrnes.
955. Simile est Pindari: νυκτί κοινάσαν 963. Ενταύθ’,] i. e, προς αγκάλαις.
τες οδόν. Ρyth. ΙV. Εpod. 5. Μusg. Ubi, φuod non gestatus sit, injusία er me
Ημείς εν όρφνη] Recte accentum habet patiebαίur Μusg. "
in Αldina editione, quod si ΑΕmil. Ρor Forte, αυτός δίκαιος ων άδικ' έπασχεν.
tus considerasset, non frustra laborasset Reisk.
de mala lectione όρφνή dubitans, quam 973. θνητός ούσ',] Ιta Εd. Αld. quod
calamo potius emendare debuisset. Quod cur in θνητό, ών mutaretur, nulla ratio
σπαργανώσαντες pro σπαργανώσασαι dicitur, erat. Μusg.
vid. qua nos ad Ηecub. v. 509. Βarnes, ένητες ών] Vid. quae supra nos ad Τroad.
ΙΩ Ν. 111
ν. 923, Νeque tantum Αtticum est, ut erat, ut Duportus άδδην in margine suo
ΑΕmil. Ρortus notat, quantum ratione reponeret: quum enim utrumque exstet,
fundatum; mulier enim loquens, nonjam άδην etiam magis huic loco aptum videtur.
de se ut de muliere loquitur, sed ut de Vide, quae nos ad Ηelen. ν. 619. Βαrnes.
mortali, de homine, quare et dignius genus 978. Νύν δ' αλλά] Legendum putem νύν
usurpat. Vid. etiam, qua nos ad Τroad. αλλά, ut supra v. 429. , Μusg.
ν. 426. et 476. Ut verum autem fatear, 979. Πώς , ει γάς είη δυνατόν, ώ, θίλοιμί
.. in omnibus libris impressis, quos ego vidi, γ' άν.] Quum in posterioribus exemplari
θνητός ουσ' legitur. Credendum est vero, bus claudicaret hic versus, (hoc modo
ΑΕmilium Ρortum sine veteris cujusdam enim legebatur: πώς , ει δυνατόν, ώς θέλουμί
exemplaris auctoritate hanc lectionem γ' άν.) Duportus μίν post δυνατόν addendo
pracferre noluisse, ac defendere, ut facit nihil efleciί; Scaliger, κτείνοιμι ante πώς
ad Τroad. ν. 923. Βαrnes. legendo, versum quidem supplevit. Αt
975. άδην] Ιta recte scribitur, φuare non Canterus, qui Ηervagianae lectionis erat
112 Ε Υ ΡΙ Π Ι Δ Ο Υ
assecla, quod ibi mancum vidit, ita visus Φλέγρα, πόλις Θράκης, ήν Εύδοξος μετά
est conjectando resarcire: πώς , ει γάς είη ταύτα Παλλήνην φησί κληθήναι. Stepha
δυνατόν, etc. Quae tamen totidem verba nus τερι πόλεων. Vide eundem in voce
Αldina habet editio; quam tanιο viro Παλλήνη. Ηic Gigantum pugna fuisse
prorsus ignotam fuisse, vix mihi persua perhibetur. Αb aliis memoratur Ρhle
sero. Certe versum nunc plenum habes gra, Campania urbs, unde Ρhlegraeus
et sanatum. Βαrnes. etiam campus, de quo vide Cluverium
983. Επίσημον ο φόνος, και το δούλον, ασ Ιtal. Αntiq. p. 1144. Ρhlegra autem
θενές.] Φανερός ο τοιούτος φόνος, ο διά ξιφη Μacedoniae est eadem cum Τhracica nos
φόρων ο ταόνων, και οι οπάονες ουτοι, άργυρώ tra, ea nempe Μacedoniae pars Τhracia
νητοι όντες και δούλοι, μικρόψυχοι, και ήττον erat contermina. Vide, qua nos supra ad
σθένουπι. Βαrnes. Ηeraclid. ν. 849. Βαrnes.
984. "Ωι μοι, κακίζη.] Κακή φαίνη αυτή, 989. Ενταύθα Γοργόν έτεκε Γη, δεινόν τί
και μικροψυχώσα, ή και λοιδορεί, και αποδο ρας.] , Quod Gorgon fuerit Τerra filia,
κιμάζεις τα ιμά βουλεύματα φέρι ούν σύ haec fere ita sumenda, ut notavimus de
βούλευί τι, και ες μίσον ήνεγκον. Εt sane Ρolyphemo ad Cyclop. ν. 641. ubi dici
huic ultimae sentential videtur ipse poéta tur et is Τerra filius, quanquam illum ipse
suffragari paulo post, ad versum nempe Εuripides alias Νeptuno satum agnoscat;
1022. ουκ ευ τόδ' είται και συ γάς του οb stolidam nempe ferociam et diis con
μον ψέγεις. Βarnes. trariam impietatem. Αlii autem parentes
987. γηγενή μάχην Ε Gigantomachia Gorgonum assignantur, Phοrcus nempe et
videndus Αpollodor Lib. Ι. c. 6. Μusg. Ceto, de quibus Ηesiodus Τheogon. ν.
γηγενή μάχην +] Βellum Giganteum, Γι 270, etc. Vide, quae nos ad Βacch. ν.
γαντομαχίαν. De Gigantum cum diis 979. ubi et trium Gorgonum nomina.
Ρugna vide quae nos ad Βacch. ν. 535. Βαrnιes.
Βαrnes. 991. και νιν ίκτειν' η Διός Παλλάς θεά.]
988. ην Φλίγρα Γίγαντες έστησαν θεοίς.] Μedusam Ρerseus truncasse fingitur, non
ΙΩ Ν. 113
tamen sine Palladis auxilio, hic paulo vid. et Ηesychium v. Αιγίς. Μartial.
aliter se res habet, et alii ΑΕgida cly Lib, VΙΙ. Εpigr. 1. Μusg.
peum volunt, noster poèta Τhoraca, forte "Ην Αιγίδ ονομάζουσι, Παλλάδος στολήν,]
ex Αtheniensium patriis traditionibus; Quod ΑΕgis Jovi et Μinervae, et etiam
quas sape contra vulgatas poètarum fabu Αpollini tribuatur, vide ad versum 951.
las militasse Ρausanias probat. ΑΕgis Νemo autem est, φui ΑΕgida praecipu
autern Jovi praecipue, tum Μinervae et um Palladis ornatum in picturis non ag
Αpollini quoque, tribui solet, ut ex Εus noscat : Quae tamen plerumque in clypeo
tathio liquet. Βarnes, pingi solet, non item in thorace, ut pic
995, ώτλισμίνον.] Lego cum Scaligero toribus vel ex hoc loco notandum est.
ώπλισμένην, ut concordet cum Γοργόνα. Δώ Βαrnes.
ρακα intelligo sensu anatomico, non tegu 999, Εριχθόνιον οίσθ , ή τί γ' ου μέλλεις,
mentum militare ita dictum. vid. Ηerc.
γέρον,] Εριχθόνιον μέμνησαι ; ή τί γ' ου μίλ
Fur. ν. 1086. Μusg. λει, αμνημονείν , si enim oblitus est domini
995. Αθάναν] Ita ΜSS. Steph. Εd. tui, Εrichthonii, nescio, quid memoriter
Αld. Αβάνας. Μusg. teneas. In hunc sensum Latinam ver
Εtiam bic versus videtur non Creusae, sionem emendavi, Qui μίλεις legunt, et
sed Ρardagogo, tribuendus esse, Ηeath. per scire non curant exponunt, quid ve
996. Νon solus Εuripides αιγίδα pec lint, mesciunt. Βarnes.
.. toris munimentum facit. Servius ad Vir 1000. "ον πρώτον υμών πρόγονον εξανήκε
gil. ΑΕneid. VΙΙΙ. v. 435. ΛΕgis proprie γή ;] Αthenienses omnes pro indigenis se
est nιunimentum pectoris ameum, habens venditare solitos, observatum est mobis su
in nιedio Gorgonis caput. Οvid. Μetam. pra ad ν. 29. Ρrecipue autem Εrich
Ι.ib, VΙ. v. 78. thonium fabula narrat ex Vulcani semine
Αt sibi dat clypeum, dat acutae cuspidis hastam;
in terram projecto editum, quum de con
cubitu cum Μinerva contendisset, unde
Ρat galeam capiti, defenditur εgide pectus,
et nomen sortitus est, από της έριδος δηλο
VoL. VΙΙ. Η
1 14 Ε Υ Ρ Ι Π Ι Δ Ο Υ
" \ Α"
νότι και χθονός. Vel, ut Αpollodorus Βi dum est, ultimam ejus in recto et quarto
bliothec, Lib. ΙΙΙ. c. 13. S. 6. από ερίου semper produci debere, ut hic, ita in
και χθονός, ότι Αθηνά ερίν απομάξασα τον Πληθύς, ut Ηomer. Ιliad. β. ν. 278. "Ως
Ηφαίστου γόνον εις γην έρριψιν όθεν Εριχθό φάσαν ή πληθύς ανά δί πτολίτορθώς οδυν
νιος γίνεται. Ιdem Νatal. Comes, Lib. σεύς. et Iliad. •'. ν. 305. Η πληθύς ετ!
ΙV. c. 5. fol. 306. Νos fabulam alias at νήας Αχαιών απονίοντο. Ιta Ιχθύς, ον
tingere decernimus, infra videl. ad ν. 1426. φυς, Ιλυς, denique omnia substantiva et
licet Αpollodoro caeterisque rerum poéti participia in ύς, accentu in ultima ; sic
carum scriptoribus sit decantatissima. Ζευγνύς, Ολλύς, Ηomer. Ιliad. κ. ν. 201.
Βarnes. Ολλυ, Αργείους et si qua alia, non tamen
1002. μέλλον] Μalim, sensu non ad adjectiva itidem, licet acuto in ultima sig
modum diverso, μιλλόν, i. e, tardum. nentur. Νam βραδύς, πολύς, οξύς, ευρύς.
Ηesychius : μιλλος, βραδύς. Μusg. γλυκύς, βαθύς, ωκυτ, δριμύς, θρασύς, ulti
μέλλον γάς τι προσφέρεις έτος.] Credo mam corripiunt: multo magis nomina
scribendum: μίλλεις γάρ τι προσφέρει» tum adjectiva, ιum substantiva, in υ; de
έτος. Sed et προσφέρεις μέλλον ίπος in sinentia, quae nec in ultima signantur, ut:
Latina versione explicavi, ut sit: μόγις πέλεκυς, κόρυς, Ηomer. Ιliad. ν. ν. 131.
λαλείς, και βραδέως προσφέρεις εις το μίσον, Αστις άρ' ασπίδ' έρειδε, κήρυς κόρυν, ανίρα δ'
ώστε ιμι θαυμάζεσθαι, και μέγα τι ταρά σου ανής. Jam de altero verbo, "Εχοντ' : po
προσδοκάν. Βarnes. nitur hoc in loco pro ίχoντε duali, et con
δεινον γάρ legit Reisk, Βeck. cordat putative cum σταλαγμούς, φuia
1003, Γοργούς άτο.] "Η Γοργώ dicitur, ut duae erant guttulae, Δισσού, σταλαγμούς
ή Μορμώ, et Λητώ, &c. et: ή Γοργών, όνος, vocat poèta. Οlim erat male scriptum
ut supra v. 989. Ενταύθα Γοργόν' έτεκε Γή, ίχοιτ' pro έχοντ', simplici latere του ν' col
&c, ad quem locum vid. quae nos de Gor lapso. Ηoc non vidit Ηenricus Stepha
gone. Βarnes. nus, ideoque ex veteribus suis ΜSS.
1004. έχοντ' άν] Ιta Εd. Αld. ΜSS. έχoιντ' αν τίνα eruebat. Sed fuerit (in
Steph, έχοντ' αν. ΜS. Ε. ίχοι γ' άν, ΜS. quit) έχoιντ' άν, pro έχoιεν αν, quod rarurn
G. ίχοι" άν, Lego: ισχύν έχοντας, De est. Iία ille. Εt tamen media vocis
prosodia vocis ισχύν vid. Ηeraclid. ν. 158. potuit esse έχoιντ, φuod τarum non est
Μusg. fieri. Scaliger vero έχοντ' reponit, cui
"Ισχύν έχοντ'] Primo de Ισχύν notan omnino assentior. Βαrnes.
ΙΩ Ν. 115
έχοντας τίνα emendat Reisk. Βeck. Μagnam hanc venam κοίλη φλέβα dic
1006, αμφί παιδί σώματος,] Αn legen tam quis nescit? vid. Polluc, Lib. ΙΙ.
dum : sect. 225. Ηinc patet, κοίλης φλεβός te
mere a Βarnesio sollicitatum esse, quod
Εν τω, καθάψασ' αμφι παιδί» κύτος , autem repomebat λαιής, cum auctoris
Ιη φuo ' αη circa infantem υαs ligans f mente ex diametro pugnasse,
κύτος de parvo vase habet ΑΕsch. Αgam. φόνος] Εmendatio est Canteri. Εd.
330. Μusg. Αld. φόνου, φuod frustra tuetur Βarnesius.
Vulgata verba ita struit Ηeath, εν τω Μusg.
σώματος (i. e, εν τίνι σώματος μίριι) καθά Κοίλης μεν όστις φλεβός ατίσταξε φόνου]
ψας αμφι παιδί, in quα corporis parte Suspicor legendum λαιή, pro κοίλης, φuia
puero αppendens" utraque gutta ex venu quadam fluxit, sa
Reisk. conjicit: μίτων καθάψασ' αμφι lutifera autem ex laeva, letifera ex dextra.
παιδός όμμασι. nam de Ρallade sermonem De vena caυα dicta lubens accίperem ; si
esse, et dixisse μίτων δεσμοί, χρυσοί, pro modo alia aliqua vena nominaretur, ex
μίτων χρυσών δεσμοί, Βeck, qua et altera fiueret gutta. Cum laevam
1οιο δώρον] Ita ΜSS. Steph. Εd. autem prius nomiuaveris, dextram etiam
Αld. δέροι, μηde Reiskius γέρας. [aut nomine notasse non erat opus, Canterus
τέρας.] Μusg. pro φόνου maνult φόνος. Εgo ad όστις,
1οΓ1. Κοίλης φλεβο,] Αpollodorus, σταλαγμός intelligendum reor, et φόνου,
Ι.ib. ΙΙΙ. c. 10. sect. 5, παρά γάς Αθήνας pro αίματος, sie, ut sape alias, sumendum.
λαβών (Chiron) το εκ των φλεβών της Γος Βarnes.
γόνος ρυιν αίμα, το μεν εκ των αριστερών βνεν Εtiam Ηeath. Βarnesio repugnat.
προς φθοράν ανθρώπων εχρήτο, το δε εκ των Βeck.
δεξιών, προς σωτηρίαν, και διά τούτου τους 1Ο14. Ο δεύτεροι δ' Άϊ:
Εleganter
τεθ,ηκότας ανήγειρεν Μemoratae Αpollo dicitur pro ο δεύτερος. Sic Ηelen. ν. 409.
doro φλέβες sunt ex dextra parte, vena πολλούς αριθμούς άγνυται ναυαγίων, Ιso
cava (Κοίλη φλέψ) ex sinistra aorta. crates in Βusiride: πάντας δε τους αριθ
Αristoteles Ηist. Αnim. Lib. ΙΙΙ. c. 3. μούς περιλαβών. Μusg.
δύο φλέβες εισιν εν τη θώρακι - και η μεν "Ο δεύτερος 2' αριθμός,] "Ο δεύτερος των
μείζων ιν τοί, δεξιοί, μάλλον, ή δι ελάττων σταλαγμών αριθμός, pro ο δεύτερος σταλαγ
εν τοι, αριστεροί, ήν καλούσί τινι, Αορτήν. μός. Ηic αριθμός eleganter redundat;
Η 2
116 ΕΥΡ ΙΠ ΙΔΟΥ
nec exemplo caret. Μale itaque Βro terus legit, Νov, Lection. Lib. Ι. c. ι.χ.
daeus: Placet άρρυθμος. Βαrnes. Μasculini enim generis o ίχώς, primam
Reisk. emendat: ο δεύτερος δ' αύρευσ que producit, et est Ηomerica dictio, di
μός, αίter αμlem liquor, fluxus, gutta. vorum quasi sanguinem notans. Βαrnes.
- Βeck. 1016. s. Εις έν - συμμιγν,] De indus
1ο15. Εx praecedd. edd. Ηeath. et tria hos duo versus praeterit Ρrev., forte,
Reisk. reponunt ιός pro ιόν, Βeck. quia spurios esse censuit. Βeck.
1ο16. κραβέντ' αυτόν,] Ita recte Βarne 1022, και συ γάρ τουμόν ψέγεις.] Τούμόν,
sius. Constructio est: αυτόν δε (i. e, τον ήγουν βούλευμα, espicit locum supra v.
δεύτερον σταλαγμον) εις εν κραθίντα χώρι 983, μbi Creusa illius consilium rejecerat,
εισφορείς , Εd. Αld. κραβεν ταυτόν. μt ille nunc Creusae: Quare proximo
Legendum, auctore Cl, Snapio Colle versu, nempe 984. dixit: oί μοι κακίζ2'
gii Regalis apud Cantabrigienses olim φέρε σύ νυν βούλενί τι. Βarnes.
Ρraposfιο: 1025, αρ'] Το άρα προς την χρείαν του
Εις ίν δί κgαθέντ' αυτόν, ή χωςις, φοςείς ,
μέτρου και δίχα του έρωτά και περιστάται
και οξύνεται. Scholiast.
Cujus perelegantis sane emendationis no 1025, φθονεί γάς φασι μητρυιάς τέκνοις.]
titiam Viro eruditissimo Τhomas Μorell Ηuc refer illud Callimachi: Στήλην Μη
S. Τ. Ρ. debeo, Μusg. τρυιής, μικράν λίθον, έστεφε κούρος, "Ως βίον,
Ει, εν δε κραθέντ' αυτόν χώρ' εισφορείς] ηλλάχθαι τον τρόπον οιόμενος. Η δε τάφω
Scaliger pro fν legit ίνα, non recte; Ά! κλινθείσα, κατέκτανι παίδα πισούσα Φεύγετε
mus enim εί, εν συνελθείν, ιη μηum coire. Μητρυιής και τάφον, οι πρόγονοι, Γ)e hac
Κραθίντ' autem pro κραθίντα recte Can re puto illud ortum, et de noverca su
5
ΙΩΝ, 117
1035, μή πάσι,
9
Εργοισι, κει μή τω χρόνω πάρεστί σοι.
\ 9 και 2/ "ν - Α'
1065
Τιμάν, όταν δε πολεμίους δράσαι κακως
Θέλη τις, ουδείς εμποδών κείται νόμος.
ΧΟ. Είνοδία θύγατερ Δάματρος, α των στροφή α'.
Εt si modo transierit guttur, nunquam veniet
Αd inclytas Αthenas: sed mortuus hic manebit.
Ρad. Τu quidem mitte pedem intra domum hospitum,
1040 Νos vero id faciemus, ad quod ordinati sumus.
Αge, Ο senilis pes, juvenis fias
Factis, etiamsi tempore non possis.
Ηostilem autem ad virum perge cum dominis,
Εt simul interfice, et simul eum tolle ex aedibus.
1045 Ιn rebus enim secundis bene se habet pietatem
Colere: quando vero hostibus nocere
Αliquis vult, nulla lex obstat.
cho. Ο Τrivia filia Cereris, quae
χρύσωμ' Αβάνας dicitur, φuod a Μinerva 15. et ex illo Coel. Rhodigin. Lection.
donabatur Εrichthonio. Βαrnes. Αntiq. Lib, ΧΙ. c. 10. Βαrnes.
1Ο31. βουθυτεί] Τάς βόας θύει. Βαrnes. 1Ο45-1Ο47. Vid. Stob. Grot. Ι.ib.
1035. μή πάσι,] Supplet Βarnesius : ΙV. p. 207. Βurn.
μή γάρ πάσι. Μalim : μή συ πάσι. 1045. ss. Την δ' Ευσέβειαν, Ευτυχούσι μίν,
Μusg. καλόν Τιμάν όταν δι πολεμίους δράσαι κακώς
"Ιδία δι, μή γάρ τάσι] Cum hactenus Θέλη τις, ουδείς εμποδών κιίται Ηunc Ά
inter μή et πάσι deesset syllaba, ego γαρ locum ex Η. Grotii versione ita loquen
addidi, Scaliger μηδε legit. Judicent tem audisis: Ιn Sorte la ta colere pietalent
alii. Βarnes. decet: Αι hostibus nocere si cupias tuis,
1039. Σύμέν νυν είσω τροξένων μίθες πό Ιer nullα prohibet, nullus hic obstat pu
δα] De proxenis Delphicis, quorum erat, dor, Νon hacc ex Εuripidis mente dicta
hospites oraculi gratia ventitantes domo scies, si compares cum illa sententia, Ρhoe
excipere, hacc intelliguntur. Quod Πρό niss. ν. 534. Είτερ γάρ αδικείν χρή, Τυ
ξενοι autem publice designabantur etiam ραννίδος πέρι Κάλλιστον αδικείν τάλλα δ'
aliis in locis, ad legatos et insignes viros ευσεβείν χρεών. Ωuae tamen verba ipse
excipiendos, item de Ρroxenis, Αstoxenis, poeta, ut impia, mox damnat, sub Chori
Doryxenis et Ιdioxenis, vide Εustathium persona : ut ad eum locum probavimus.
in Ηomer, fol. 405. lin. 11. et deinceps, Virgilius fere idem nobiliori personae
praeclare disserentem. item fol. 485, lin. aftigit, Corαcbo nempe, heroi Τrojano,
ΙΩ Ν. 119
ΑΕn. Lib. ΙΙ. ν. 390. Dolus, ανι υίrtus, cateides herbae dicebantur tales , et Οvi
φuis in hoste requirαι " Αt certe hoc ne- dius dixit de Μinerva, Αrachnen in ve
que Christianis, neque hominibus Ρhilo- nenosam araneam transmutante: Ρosteα
sophis, prudentibusque et piis, fuit usque- discedens succis Ηecaleidos herba Sparsit,
φuaque comprobatum, , φuicquid poètae et ertemplo tristi nιedicαmine tacta Defίuα
mobiles, φui naturam imitantur, nonnullis ere coma, etc. Νunc autem Chorus optat
personis pro characteris illorum ratiοne successum venifico seni contra Ιonem, qui
aliguando aftigere placuerunt. Βarnes. malis artibus in domina suae hacredita
1048. Είνοδία θύγατες Δάματρος,] Quod tem videbatur immissus. Βαrnes.
poeta Ρroserpinam hic, Cereris filiam, 1049. Αuctor Libri περί ιερής νούσου :
Είνοδίαν vocat, hoc est Τriviam, φuod no- οκώσα δε δείματα νυκτός παρίσταται, και
men Ηecatae competit, ut ostendimus ad φόβοι, και παράνοια, και αναπηδήσιες εκ της
Ηelen. ν. 569. id fit, quia unica dea κλίνης, και φόβητρα, και φεύξις ίξω, Εκά
Luna tot dearum personas induebat; της φασιν (οι εταδοί) είναι επιβουλάς, και
nempe aliquando Juno, Ηecate, Τrivia, ήεώων εφόδουι. Confer Ηelen. ν. 568, 9.
Ρroserpina, Luna, Diana, eadem erat Suidam v. Εκάτην et ν. "Εμπουσα. Μusg.
res. De qua re videsis Coel. Rhodigin. 1055. Versus est Ιonicus a minore di
Lib. ΧΧ. c. 6. Ηecaten autem nunc meter acatalectus ex paeone tertio, cui in
praccipue vocat, φuod veneficiis ea dea antistr. opponitur Ιonicus, et ditrochao.
praficiebatur, et ad ejus lucem veneficas Ηrαίh.
herbas colligere solebant saga, unde Ηe
Η 4
120 ΕΥΡ Ι Π Ι Δ ΟΥ
Μορφάς κάτεισιν
Si vero mors imperfecta, conatusque domina,
Εt successus incepto defuerit,
Ut nunc se habet opinio nostra, vel acutum
Gladium, veljugulo
1065 Ιnnectet laqueum circa collum suum.
Ρerturbationes autem perturbationibus
Finiens, ad alias
Vitae formas deveniet.
1056. Τό των Ερεχθειδάν] Ηic aper et Ηippol. ν. 770. et seq. Ρro εξάψιιν τi
tissime constat de illa re, qua de supra derat Reiskius legendum esse iξάψει,
toties monuimus, videl. ν. 648. 751. et Μusg.
876. nempe φuod tecte loquentes de ali 1064. s, ή λαιμών εξάψιιν] Quum olim
qua persona, aliquando plurali numero δαίμων scriberetur, Canterus τλάμων le
utimur , ita enim cum ν. 1Ο52, εφ' οίσι gebat, sed longe felicius Josephus Scali
πίμπει dixit, per τό ηunc idem explicat; ger λαιμών, quod in textum recepimus,
Ιon enim solus utrinque designatur. Βαrnes.
Βarnes. Ρost θηκτον deest futurum aliquod,
1ο65. "Α τι νύν φέρετ' ελπις,] Ηanc μάρψει, aut προστενείται, aut simile.
scripturam nemo facile expediat. Αn le Ηeisk.
gendum: 1ο65. διίρην metri causa Ηeath. repo
ά γε νυν φέρετ' ελπίς - suit, et verba ita struenda docuit: η δε
ελπις νύν φέρεται Κρίευσαν ή θηκτον ξίφος
Οι ηunc se habet opinio nostrα. Ελπίς,
opinio, cum verbis motum significantibus διά λαιμών ώσειν, ή εξάψει βρόχον εκ λαιμών
recte conjungi, testatur simile in Ηelena αμφί δείρην, και αυτή η Κρέουσα εξανύτουσα
exemplum, i. e, εις τ'αυτο καμοί δόξα χω πάθια πάθισιν κάτεισιν εις άλλας μορφάς
ρεί, ν. 757, 8. vid. et Ηecub. v. 116. βιότου. Ηoc etianι ηunc erspectandum
Quae sequuntur, Criticos jamdudum est, μιυε! gladium acutum per gultur αdi
exercuerunt. Ρro δαίμων Scaliger λαι gat, υcl ut gutturi lαφueum aptet circα
collum. Ιlla vero cum dolores doloribus
μών, guod non recipit sententia, cum
idem jam per δείρην exprimatur. Fortas terminauerit, αd alias υilae.formas descen
se verum fuerit: det. V. Dorvill. ad Charit. p. 394. ss.
Βeck.
- ή θη
Reisk, scribit: αμφιδίτην, orbim resiis
κτον ξίφος αιδήμων, ή ξά υincientem et stringenlem undiφue. Deck.
ψει βρόχον αμφι δείςην. Leg. εξάψει, scil. Creusa. Οιuodsi εξά
αιδήμων pro αιδισθείσα. Vide Scholia in ψει retineri placeat, scribendum erit άμ
Εpicteti Εnchiridion, Εd. Ηeyn. Confer με νιν φέρει ελπίς, ερεs me fert, eam esse
ΙΩ Ν. 121
Φ. "- 9
Ανέχoιτ αν αύγαίς
- " , χ/
Α των ευπατριδάν γεγωσ οικων.
Ν Λ -«
αμt stricturam gladium, aut innodaturam LΙV. 1. Βacchum hoc loco intelligi,
είbi restim , aut post φέρεται comma po recte monet Βarnesius, ab Ηomero jam
hendum, et sic legendum: ά τι νύν φέρε ante πολύύμνον vocatum, Ηymn. in Βac
ται, et φιιτ nunc machinationes turbidac chum, v. 7. Βacchum vero prae reliquis
doliφue commiscentur et consuunlur, ελτις, Diis sibi pudorem incutere dicit, quod is
tune est spes, ή θηκτόν νιν συμμάρψιν (vel in Μysteriis Εleusiniis conjunctim cum
βάψειν) ξίφος. Reisk. Cerere colebatur: Unde Scholiastes Αris
1066.s, εξανύτουσ'] Ιdem, quod εξανύουν', tophanis: συνίδρυται τη Δήμητρι ο Διόνυσος,
ab ανύτω, idem, φuod ανύττω et ανύσσω et ad Ran. v. 526. Μusg.
ανύω. Vide, quae nos ad Βacch. ν. 1089. τον πολύύμνον Θεόν] Βacchum notat,
Βαrrιes. φuem Πολυώνυμον vocat Sophocles in Αn
1067. 5. εις άλλας βιότου Μορφάς κάτεισιν] tigone: φuippe φui Βacchus, Iacchus,
Ηic Scaliger φοράς pro μορφάς legit, ex ali Lyaeus, Εuius, Dionysius, Dithyrambus,
φuo ΜS. ut credo nam versui convenien etc. cognominetur. Ηaec notavit Johann.
tius est Canterus μονάς legebat, loco Βrodaeus recte; ita enim et Ηomerus in
non animadverso, nec loquendi more, Ηymno εις Διόνυσον Βacchum πολύύμνον
"Αλλας βιότου μορφάς, hic pro θάνατον, vocat, v. 7. Αυτάς επειδή τόνδε θεαι πολύύμ
πmortem υίiae contrariam usurpat poèta, νον 1θρεψαν. Αpollo etiam dicitur Εύύμ
eleganter sane, De qua tamen loquendi νος, πολυώνυμος et πολύύμνος in eodem
consuetudine videsis ejusdem Canteri sensu. Ηomerus de Αpolline, Ηymn.
Νovar. Lection. Lib. Ι. c. 10. Βαrnes. Αpoll. ν. 19. et 207. Πώς γάρ σ' υμνήσω
1068. άλλας βιότου Μορφά,] Μortenι πάντως εύυμνον ιόντα. Εt Callim. Ηymn.
interpretatur Βarnesius, quam philosophi Dian. ν. 6. Δός μοι παρθενίην αιώνιον,
fortealiud υίtaegenus essetradiderint,αliam άπτα, φυλάττειν, Και πολυωνυμίην ίνα μή
υilae formam vix, credo, dixerunt. Le μο Φοίβος ερίζη. Ιtem, Ηymn. Αpoll. ν.
gendum, ni fallor: εις απλά, βιότου μομ 69. "Ω "τoλλον πολλοί σε Βοηδρόμιον κα
φάς, ad sinίpler υίla odium. Μusg. λέoυσι. Πολλοί δε Κλάριον πάντη δέ τοι ού
- 1074.s. Αισχύνομαι τον - Θεόν,] Verto : νομα πουλύ etc. Sed de Αpolline nunc
Ρudorem mίht incutit Deus. Sic αισχύ poèta non loquitur, Chorus enim dicit,
νομαι μίν σ', ώ γέρον, supra ν. 952. se erubescere, si quis externus ibi regna
τον πολύυμνον. i. e, τον πολυύμνητον, ηuί turus veniat, ubi Βacchi et Cereris sacra
ααηίibus nιultum celebratur. Quo sensu mysteria tantopere celebrentur, videl.
Venus πολύύμνος dicitur Οrpheo Ηymn, Αthenis suis. Βαrnes.
122 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
1081. κούραι,
Ρer πολύύμνον θιόν designatur Phα.bus. est, ut recte notat Joh. Βrodaeus, Εικάδων,
ΕΗeath. Μysteriorum Βaccho et Cereri commu
1ο75, περι] Ιta Εd. Αld. Βarnesius nium, guae vicesimo φuoque Αugusti
παρά, lectοre non monito, περί φρείας mensis die celebrabant Αthenienses. Ρlu
habet Νicander Τheriac. ν. 486. tarchus in Ρhocione: Εικάδι γάς ή φρουρά
Καλλιχόροισι] Μeminit Callimachus βοηδρομιώνoς εισήχθη, Μυστηρίων όντων, ή
Ηymn. in Cererem, ν. 16. ubί vide Span τον "Ιακχον εξάστιος Ελευσίναδι πίμπουσιν.
hemium. Μusg. Demosthenes Ολυνθιακών γ'. Και μετά
Ηeath. confert verba Ρausan. 1. p. 93. ταύτα διιλθόντος του ενιαυτού τούτου, Εκα
φρίας τι καλούμενο καλλίχoρoν, ένθα τρώ τομβαιών, Μεταγειτνιών, Βοηδρομιών, τούτου
τον Ελευσινίων αι γυναίκες χορόν έστησαν, του μηνός μόλις μετά τα Μυστήρια δίκα ναύς
και ήσαν εις την θιόν, Βeck. απεστείλατε. Ρlutarchus in Camillo:
1Ο76, θεωρόν] Μalim θεωρος. Δί Ιon Και μετά ταύτα φρουράν Αθηναίοι Μακεδό
θεωρος.faces mysticas "pecίαυcriί. νων εδέξαντο περί αυτήν την Εικάδα του Βοη
εικάδων] Ηoc nomoine vocabatur una δρομιωνος, ή τον μυστικόν"Ιακχον εξάγουσιν.
Μysteriorum Dies. Ρlutarchus in Ρho Scholiastes Αristoph. Ranis : Μία των
cione, p. 1383. Εd. Η. Steph. ιικάδι γαρ Μυστηρίων Εικάς έστιν, εν ή τον "Ιακχον εξά
ή φρουρά Βοηδρομιώνος εισήχθη, Μυστηρίων γoυσι. Αttice autem plurali numero ef
έντων, ή τον "Ιακχον εξάστεις Ελευσίναδι fertur; et emphatice, ob Iacchi produc
πίμπονσι. vide et in Camillo, p. 251. Αd tionem hac die factam, tota solennitas
de Scholia in Αristoph. Ηanas, ν. 326. magnorum mysteriorum dicitur Εικάδες,
Μusg. quanquam et quinque ante dies et tres
Λαμπάδα θεωρον εικάδων] De facibus in post durabat , hinc Αristoph. Νubibus,
his sacris vide ad notam proxime sequen ν. 16. Ορών άγουσα, την σιλήνην Εικάδας.
tem. Θεωρος in hoc loco significaι spec Sed de singulis hujus festi novem diebus
tatrix. Γe aliis illius significationibus videsis Johan. Μeursium Εleusin. c. 21.
vide qua nos ad Ηippol. v. 792. ad c. 31. Βarnes.
εικάδων]. Εικάδες proprie vicesimae lu 1077. εννύχιος] Μalim εννύχιο», ut cum
nae, sive vicesimi dies cujusque mensis, λαμπάδα concordet.
Unde Εικαδισται Εpicurei dicebantur, άυπνος ων,] Μirum vero, ni insomnis
quod illum diem uniuscujusque mensis in fuerit, cum mysteria spectaret. Legen
honorem magistri sui solennem habebant, dum arbitror: αίδνός, ignotus, in tenebris
qui vicesima luna natus habebatur, De natus. Αthenieuses ad mysteria ne pere
qua re videsis Coel. Rhodigin. Lib. ΧΧ. grinos quidem, nedum vero nothos, ad
c. 32. Ηoc vero in loco exponendum mitιebant. Αpollodorus Lib, ΙΙ. c. 4.
ΙΩ Ν. 123
" Λ Α
Αεννάων τε ποταμών
ν
Δίνας χορευόμεναι
/ Λ'
1085 Ταν χρυσοστέφανον κόραν
Και ματέρα σεμνάν
"Ίν ελπίζει βασιλεύσειν,
"Αλλων πόνον εισπεσών,
Ρerenniumque fluviorum
Ιn gurgitibus educantur,
1085 Αurea corona decoram Proserpinam,
Εt matrem venerandam;
Ubi sperat se regnaturum,
Εt aliorum labore parta occupaturum,
sect. 12. Schol. in Ηomer. Ιliad. θ'. v. Ρind. Πsthm. Ι. antistr. 1. Sophoclis
368. confer et Ρlutarch, in vita Τhesei, p. Αntigon. ν. 1168. Fingit poèta, quo
28. Ηimerius de Χerxe: ου λαμβάνω πα magnificentior videatur Μysteriorum cele
εά άνδρα, τον τελετή, τόσον, δν είcγει της britas, eorum participes esse Lunam, Αs
τελετής της ημετέρα, το κήρυγμα apud tra, Nereidas. Μetro subveneris legendo
Ρhotium, p. 590. Εd. Ηα:sch. Plura dat όδ' ανιχόρενσεν, Μusg.
Spanhemius ad Callimachi Αpollinem, ν. 1081. 8. τεντήκοντα κούρα Νηρίος] ΙDe
2. Μusg. quinquaginta Νerei filiabus vide qua nos
"οψιται εννύχιος] Νoctu haec sacra per ad Iphigen. Τaur. ν. 428. et Iphigen.
agi solebant cum facibus, unde versu Αul. ν. 1059. Βarnes.
pracedenti λαμπάδα θεωρεν Εικάδων dixit 1081. Μetri causa κέραι scribi νult
poéta, et Αristophanes in Ranis: "Εγειρε Ηeath. Βeck.
φλογίας λαμπάδα, εν χερι γάρ ήκεις τινάσ 1083. Versus est antispasticus hemio
σων, "Ιακχε Νυκτίρου τιλετής φωσφόρος ασ lius ex antispasto pentasyllabo et ana
της Φλογί, φίγγιται δε λειμών. De hac re paesto. Νam vocabuli αίνναον syllaba se
vide Μeursium Lib. ΧΧΙ. c. 26. et cunda brevis est - in antithetico autem
27. Βarnes. antispasto opponitur epitritus quartus pen
άυπνο,] De pervigiliis Βacchanalibus tasyllabus. Ηeath.
vide quae nos ad Βacch. ν. 133. et Ηe 1084. χορευόμενα] Ρarum venuste hic
len. ν. 1354. et 1364. Βαrnes.
ponitur, cum post κούραι (ν. 1081.) subau
Αd hacc subaudiendus est Ιon, vel po diendum sitχορεύουσι. Μalim igitur κο
tius a ν. 1084. repetendus ο Φοίβειος αλή ρευόμιναι, educala, Sic κορευθήση, Αlcest.
της. Ηeath, ν. 323. Μusg.
Forte, ουκ όψεται. Reisk.
Reisk,
1078. αστερωπός) Αστράσι πεποικιλ significet, dubitat, an χορεύεσθαι uspiam
μίνος, ή αστέρας φαίνων και ου κρύττων, ώς γυρευόμεναι. choreas agere, itaque conjicit
ήλιος. Ιta Ηippolyt. ν. 852. Και Νυκτός Βeck,
αστερωτός σελάνα., Βαrnes, 1087. "Ιν'] Ubi. Referturautem ad fon
αστερωτός αιθής Μarkl. ad Suppl. rem Callichorum supra v. 1094. Μinime
1003. explicat αstra, φιμα ιη αίhere sunt. igitur necessarium est cum Cantero le
Βeck. gere αίν.
1079, s. Ανιχόρευσιν - Χορεύει] Αb his βασιλεύσει",] Potest esse vel, ut plerum
verbis regi puto accusativos κόραν et que, regnare, vel sensu rariori, πιysterii,
ματίρα, ν. 1085, s Νeque exemplo caret prαcesse, βασιλεύς enim Αthenis vocaba
haec constructio, vid. Βacch, ν. 1142. τur, φui mysteriis Εleusiniis praesidebat.
124 ΕΥ ΡΙΠ ΙΔ ΟΥ
109Ο. οράσθ'
Ρollux Lib, VΙΙΙ. sect. 9ο. · Ηesychius 1089. Φοίβειος αλάτας.] Αλήτης dici
voce βασιλεύς. Μusg. tur Ιon a Choro Αtheniensium ancilla
"Ιν' ελπίζει βασιλεύσειν,] Canterus legen rum, ob incertos illius lares et familiam ;
dum putat αίν, quasi ipsis deabus, Cereri quia visus est olim ex ignota aliqua terra
et Ρroserpina, imperaturus erat, ego Γelphos venisse, et hinc jam Αthenas
potius ίν, ut olim scriptum erat, retineo, iturus. Νοn autem recte olim Latina
ρt Αthenis in Latina versione addo; lo versio explicavit Φοίβειος per Phα.bi filius:
cum enim lesignat poéta, in quo hae dea id enim licet revera esset, nondum Choro
cultae erant, ubi et regno inhiare notat innotuerat; φuare ego filius deleo et
Ιonem. Βarnes, ηιinister substituo; ut sit Φοίβειος αλάτας,
1087. s, Ut antitheticis respondeant, ο πολύπλανος του Φοίβου διάκονος και νεωκό
Ηeath. emendat : ρος. Βαrnes.
1090. oράθ,] Ιta ΜS. Ε. Εd. Αld.
"Ινα γ' ελπίζει βασιλεύσει anapaestica heph εράσθ'. Μusg.
themimeris.
1091. ιόντες] Μalim ιέντες. Μusam
"Αλλων τόνων εισπεσών Ιonicus a majore di deprimentes maledicis cantibus : Καθιέντε,
meter catalectus. Μούσαν δυσκελάδοι ύμνοις.
Βeck, Legendum : Μετά Μούσαν ιόντες. Sic
μετιίναι την σοφίαν Lexica ex Χenophonte
1088. Αλλων πόνον] Εrechthei scilicet, habent. Julian, p. 207. Β. την υπόθισιν
qui Αtheniensium ditioni Εleusinios bello ήν μετήει. Νonnus : μετήίεν στον Αθήνης,
subjecerat. Pausan, p. 36. 1. 26. Μe p. 416. Μusg.
trum porro postulat εισπεσών, deleto τ'. Reisk. conjicit: κατά Μουσάν ίντες,
Μusg. i. e, ούς ύμνου, αφίετε κατά των Μουσών,
"Αλλων πόνον τ' εισπεσείν,] Quasi nihil aut, si quis ιόντε, velit retinere, et inter
agendo incidere in haereditatem, φuam pretari, φuibuscum, hymnis scil. iiis αα
aliorum labores auxerunt in immensum : υerει Μusis, saltem κατά Μουσάν legi de
fta nostra litera loguuntur. Deuteron. bere. Βeck.
c. vi. ν. 10. Και έσται, όταν εισαγάγη σε Κύ 1092, Αμέτερα] Μale Scaliger άμετρα.
ριος, ο Θεός σου, εις την γην, ην ώμισι τοις Ρro λέχεα an reponendum metri causa
πατράσι σού, το Αβραάμ, και το Ισαάκ, λέκτρα Μusg, - -
και"τώ Ιακώβ, δούναί σοι πόλεις μεγάλας Αμέτιρα] Josephus Scaliger legit, άμε
και καλάς, ας ουκ ώκοδόμησας, οικίας πλήρεις τρα, non usquequaque recte, licet id fere
αάντων αγαθών, ας ουκ ενέπλησας, λάκκους suadere videatur το αθέμιτας et ανοσίους
λελατομημίνους, ού, ουκ εξιλατόμησας, αμπι γάμους : nec enim αμίτερα sensui nocet,
λώνας και ελαιώνας, ού, ου κατεφύτινσαι, (et versui necessarium est) ut ex hac nos
etc. δηλονότι, άλλων πόνω πάντα ταύτα tra paraphrasi apparebit: "οράτε και αέρή
προπαρισκεύαστο αυτοίς. Βαrnes. σατι, υμείς, ώ Ποιηται και μυθοποιοί, όσοι
ΙΩ Ν. 125
Παλίμφαμος αοιδα 1 1 15
x/ και/
Και Μουσ' εις άνδρας 47"ζω)
Δυσκέλαδος περί λέκτρων.
κατά Μούσαν και την Μουσικής και Ποιη cundiores membrum υίrile designat, minus
τικής οδον βαίνοντες, ήγουν έμμίτριν και hic convenit. Μusg.
μυθικό λόγω χρώμενοι, αείδετε και εν υδαίς "Αδικον άροτον ανδρών.] "Αδικον στό
δυσφήμοι, λίγετι τα ημίτερα, τουτέστι γυ ρον, και φύλον, και γίνος. De hac figura,
ναικεία λέχη, και τα παλλάγματα, και videl. metaphora ab agricultura ad gene
γαμοκλoτίας αθεμίστους, και ανοσίους, rationem ducta, videquae nos ad Iphigen.
Αθρήσατε, ώ υμεί, οι Ποιηται, όσον τον Τaur. ν. 3. Μale olim άροτρον, Βarnes,
άδικον σπόρον και γένος των ανδρών νενικήκα 1096. Παλίμφαμος] Εmendatio est Η.
μεν τη σωφροσύνη. Τοιγαρούν παλινωδία Stephani. Εd. Αld. παλίμφαος. Μusg.
ίστω, και Μούσα ή δύσφημος εις τους άνδρας Παλίμφαμος αοιδα] Εύφημος δηλονότι,
ιστάσβω, και καταστρατευσάτω της λαγνείας αντί του δυσφήμου. Παλίμφαμος αοιδα est
αυτών. Και γάς ο Ξούθος, ο του Διός elegans periphrasis pro παλινωδία,
παιδός, Αιόλου, ταίς, την εαυτού αγνωμοσύνην Βarnes,
δείκνυσι, και δη την των ποιητών αμνημοσύνην, Forte, leg. παλίμφαμος, vel παλίμφατος
οι μεν των κακών γυναικών προθύμως και αοιδά ανοσίνις ανδράσι παρίσταται. cantus
προχείρως μνημονεύουσι, των δι ανδρών αδικη eninι posterior α superiori diυcrsus adsίαι
σάντων εισιν αμνήμονες. Βαrnes. υίris impiis. Reisk.
αβέλτερα λίχια scribit Reisk. Βeck. 1097. 7τ»] , Quod reponit Canterus
1093. αθέμιτας] Αb άθεμις, ο και ή, pro ίστω, procul dubio verum est, siqui
αθέμιτος τού, pro ο αθέμιτος, idem, quod dem cum αοιδά, βοά, et similibus solen
αθέμιστος et αθεμίστιος, et ex hac Εuri niter adhibetur. Ion Chius apud Αthe
pidis phrasi, γάμους αθέμιτας, videtur naeum, Lib. ΙΙ. p, 463. Β. παίζωμεν, 7τω
juridicum illud verbum factum, Αβιμιτο διά νυκτός αοιδή, Αristoph. Αvibus, v. 858.
γαμία, in Justinian. Constit. Βarnes. 7τω, 7τω δι Πυθίας βοά τό θεό. vid.
1094. s, κρατούμεν"Αδικον άροτον] Κρατίω ΑΕschyl. Sept. c. Τheb, ν. 972. Soph.
communiter genitivo gaudet, et ali Τrachin. ν. 211. Εurip. Iphig in Αul.
quando accusativo, ut Demosth. Κρατώ ν. 1469. Εlect. v. 879. Νeque obstat
την μάχην, et Ρlutarch. in Αlexandro : κούρα in stropha, quod facile mutatur in
κρατήσαντες τους Ρωμαίους, item cum da ΑθA"αζί"
tivo modi, vel causae, vel instrumenti, ut εί, praecedentibus minime cum Can
hic : ευσεβεία κρατώ τινα, et Τhucyd. Κρα tero probaverim: και Μούσ’ εις άνδρας τω,
τούσι μάχη τους Σικανούς. Βarnes, Νam iίναι εί, τινα, ut ponamus in rei
Reisk. conjicit: όσον ευσεβία κρατεί παρ' bellicae enarratione dici posse, hic certe
άδικον, aut όσον ευσεβία κράτος παρ' άδικον, locum non haberet. Νοn incommodum
sed omnino censet, multos versus hic in videtur:
fine esse mutilos, a librario forte amputa
tos. Βeck. παλίμφαμος αοιδα
1095. άροτρον] Βarnesius άρoτον, nullo, κανάςσιος ανδgάσ' τω,
guod sciam, auctore, Verum tamen vide
tur, nam άροτρον, φuod apud poétas vere Εpithetum ανάρσιοι φuod hic cum αοιδα
126 ΕΥ ΡΙ ΠΙ Δ ΟΥ
1.100
Παίδων αμνημοσυναν, 112Ο
Ού κοιναν τεκέων τύχαν
Οίκοισι φυτεύσας
Δεσποίνα' προς δ' Αφροδίταν
"Αλλαν θέμενος χάριν
1 105 Νόθου παιδός έκυρσεν.
1099. Δείκνυσι,
ΘΕΡΑΠΩΝ..
Ιta Josephus Scaliger legit, pro corrupto εξής ούν εν υστάτοι, κακούς, deprehensί su
illo, φuod prius obtinebat, εξ ίσου κάν: hoc ηιus : dehirιc igitur in malis υcrsanιur.
enim nullo modo per versum stare potuit, Οlim Reisk. conjecerat: εγνώσμιθ' ιγ
καν enim ob contractum et latentem diph χειρούντες υστάτοις κακούς. Βeck,
εhongum natura longum est, guo in loco Εγνώσμεθ εξής ουσ' εν υστάτοι, κακούς.]
necesse est, ut sit syllaba brevis. Νe Quum aliorum studiis, quod ego sciam,
φuis vero miretur de syntaxi.. lectionis res necdum transacta sit, liceat meum
Scaligeriana, nonnihil de ea dicendum. qualecunque apponere :
Dicitur id guidem Grammaticis Ακαταλ
ληλία et Ετέρωσις numeri: mec tamen Εγνώσμεθ' εξίσης εν ύ, κ.
classicis auctoribusignota figura: de Grae Faehse.
cis sape probavi supra ; de Latinis, etiain 1116. "Ωφθη] Veteres editiones "Εφθη
Latinissimis, adsunt Catullus et Τibullus, Ιnabebant, eι tum Βrodaci expositio recte
Cicerodue, qui eadem periodo: insperanti se habuit, Quopacto aslutiis nostris obυίαnι
nobis, merenti nobis, praesenti nobis, etc. dix itum est f Sed Ηenricus Stephanus di
erunt. Sed et mirum sane videtur, φuum cit, se vetera sequi exemplaria, in quibus
rnascula sit, persona loquens, ο Θεράπων legitur ώφθη. Εt exinde Canterus, aliique
Κριούσης videlicet, famininum genus in post eum, ώφθη legebant, guanquam et
εύσ' usurpari: sed dicendum, hacc omnia τώ "Εφθη debetur nonnihil. Βarnes.
per Εναλλαγήν Συντάξεως, et διά σχήμα "Ωφθη] Ιta ΜSS. Steph. Εd. Αld. ίφθη.
προς το σημαινόμενον, clariora fieri. Ρrimo Μusg.
enim servus loguens tecte de domina sua 1120, ημάς] Η. Stephani emendatio
plurali utitur numero, secundum quod est. Εd. Αld. υμάς. Μusg.
notavimus supra ad ν. 1056, etc. Deinde 1121. είθ' οράν) Ιta Εd. Αld. Recen
rem plenius aperiens, ut domina pericu tiores, errore typographico, ήθ' οράν.
1um exponat, seque non de seipso, sed de Μusg.
illa loqui, ούσα addidit. Sic et advocati "Ήδιον] De media syllaba talium vocum
clientum suorum personas solent indue producta, vide, qua nos ad Βacch. ν.
re, quoties cum adversariis contendunt. 475. Βαrnes.
ούτος ούν ο νεύ, ημείς μιν εγνώσμεθα, ήγουν Ηeath. legit είθ' (i. e, είτε), et supplet
ή Δίστοινα ημών ούσα άγνωσται εν υστάτοις ήδιον αν βιώμιν - aut sί υίuere concessum
κακοίς. Βarnes. sit, υίυcmus.
Εnallagen, quae est in verbis Εγνώσμεθ Νec in hac emendatione commodum
ουσ', nullo modo defendi posse, multis do sensum reperit Reisk. Debuisse enim sic
cuit Ηeath. Ipse emendat: Εγνώσμεθ'. disserere: posίquanι αιιdiuerinιus, quid et
ΙΩ Ν. 129
quare, moriemur tanto hilarius, si mortem τήρια] Τα υπέρ του ιδείν δώρα. Sic etiam
ηullo modo efugere possumus. Si voluis ανακαλυπτήρια dicuntur munera, quae
set eam, quamvis absurdam, edere senten sponsus sponsa dat, quum in ejus con
tiam, φuam vulgata subjicit, debuisse di spectum sponsa primum venit, et retecto
cere είθ' οράν φάος, ορώμεν ήδιον πετυσμέναι, vultu se conspiciendam ei pracbet.
Βeck, ΑΕπmil. Ρortus,
1125, ss, τύς πηδά θεού Βακχείον, ώ, σφα αμφήρεις μένων) Ρrior vox Η.
1128.
γαϊσι Διονύσου τίτρας Δεύσειε δισσας] De Stephano debetur, posterior Cantero, Εd.
Αpolline et Βaccho, et utrisque sacro Αld. αμφήρης μεν, ΜSS. Ε. G. αμφήρης
Ρarnasso, bicipiti mon":", satis monuimus μένων. Ιnterpretor autem αμφήρεις σκηνάς,
supra ad ν. 551. Αddendum est autem, αό omni parte erstructα tabermacula, Sic
in his natalibus Βacchum semper honora αμφήρη ξύλα, Ηerc, Fur. v. 242. Μusg.
ri una cum illo, quisquis foret ille Deo Λέξας σύμιν νύν, τέκνον, αμφήρεις μένων]
rum, cui sacra facere decretum, aut placi Οlim vacillabat versus una syllaba; ita
tum. Βarnes. enim legebatur in omnibus hucusque edi
1126. s, πέτρας -δισσάς] Dehis rupibus tionibus: Λίξας συ μεν νύν, τέκνον, αμφήρεις
vide Scholia ad Phoen. ν. 234. Μusg. μίν. Ωuem versum Johannes Βrodaeus
1127. οπτηρίων,] Plerumque oπτήριον ut expleret, dixit tantum: τέκνον, .forte ώ
est, φuod videndi causa datur, ut Calli τέκνον: ac proinde duplex μεν admisit, et
mach. Ηymn. in Dian. v. 74. Sed recte in sexto loco spondeum, adeo metri ra
bic Βarnesius ipsam filii agnitionem sig tionum ignarus erat, et excepto, guod e
nificari putat, plane ac sί όψιν, non οττή gregius erat philologus, parum, aut nihil,
ριον, dixisset. Similis in voce θρεπτήριον in Εuripide prospexit, aut profecit, aut
confusio est. Plerumque enim alendi profuit. Canterus legebat μένων, adeo
mercedem notat, Sophocli vero ipsun ali aperto sensu, ut mirer, id Ηenr. Stephano
τηentum. vid. ΟΕd. Col. ν. 1327. Μusg. non visum, qui hacrensin hoc loco fatetur:
παιδός αντ' οττήριων,] Οττηρία nunc vo φuid pro μεν reponi deύeat, uί plenus siί
caι Εuripides ipsamfilii agnitionem, quem υersus, id υcro in dubίο mαnet. Χuthus
filium Χuthus agnitum adspiciebat, sum autem dicit : ego quidem abeo tui gratia
maque cum voluptate spectabat. Αlias diis sacrificaturus, tu vero hic mαnens
όπτήρια νοοantur ea, quae in spectacula alias res age, Qui hacc non videt, nescio,
impenduntur, et pecunia, qua spectacu qua parte sit acuminatus. Scaliger itaque
lorum spectandique causa datur. Calli μένων guoque legebat, sed et μέν νυν in priori
mach. Ηymn. Dian, v. 74. Ηφαίστου versus parte, non forte aeque feliciter, νυν
καλίοντος, όπως όπτήρια δοίη. Schol. Οπ enim tempus hic designarevidetur Βarnes,
VoL. VΙΙ.
130 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
Ηeath. αμφήρεις explicat: spatium μνι stratis scribitur. Italice dicuntur Speroni,
diφue includentes Βeck, Ρilastri e Contraforti. Ορθοστάδαι, vel ορθοσ
113ο. γενέται θεοί] Videntur esse Dii τάδες, longe aliud, de qua re vide quae
τριτοτάτορες dicti, de quibus Φανόδημος nos ad Ηelen. v. 546. Βarnes.
φηνίν, ότι μόνοι Αθηναίοι θύουσι και εύχονται 1136. Varie hunc locum tentarunt vir
αυτούς υπέρ γενέσεως παίδων, apud Ειymo doctus Οbserv. Μiscell. Vol. ΙΙ. p, 96.
logum ν. Τριτοτάτορες, Commemorantur postque eum Piersonus et Reiskius, Μihi
et Sεοι γενίται, ΑΕεchyl. Suppl. 80. Μusg. omnium ratiοnes plus minus contortae vi
Θύσας δί γενίταις βιοϊσιν] Οι γενέται θεοί, dentur. Legendum puto:
praeter Βacchum, qui, ut ad ν. 1 125.
- ηλίου φλογός
notavimus, una cum φuibusvis diis hono καλώς φυλάξας ούτε προς μίσας βολάς
rari solebat, sunt Juno praecipue, Jupiter
et Genius, ut supra observavimus ad ν. ακτίνας, ούτ' αυ τζος τελευτώσας, ιδιίν.
655. Ρroprie autem γινίται θιοι, et Genios Ρro ακτίνας, φuod habet Αldina, Βarne
et Deos, deasque, natalium praesides no sius, Scaligero auctore, ακτίνος dedit.
tat, γενίσεως εφόρους. Deac quidem istae Μusg.
Γενετυλλίδες Αtticis dicuntur, Ionibus Γεν Ακτίνος] Οlim ακτίνας. Scaliger ακ
ναΐδες, uti Ρausanias in Αtticis, fol. 2. τίνος legendum monuit, quem sequor.
lin. 3. Ιnter has praecipue memoratur Johannem Βrodaeum, αιui disjuncta jungit
Πithyiia. De Geniis autem natalibus hoc modo, φυλάξας ακτίναι ηλίου φλογος,
notum est illud Μenandri : "Αταντι Δαί haud multum damno. Ακτίν autem pro
μων ανδρι συμπαρίσταται Ευθύς γενομένων, sole non est novum ; ut nec radius :
Μυσταγωγό, του βίου. Vide, quae nos nam et apud Latinos radius solaris pro
supra ad Supplices, ν. 602. De Geniis sole ponitur. Radius pro radii per sy
autem vide Francisci Αlbertini libellum necdochen numeri, radii autem pro sole,
de Αngelo Custode inscriptum. Βαrnes, per metonymiam, qua effectus pro causa
1154. ορθοστάταις] Ιntellige trabes e ΠΟtatuΓ.
rectus, κίονας ξυλίνoυ, vocat in simili re de τελευτώσας βίον,] Αudaci metaphora hic
pingenda Αthenaeus Lib. V. c. 6. Con poéta utitur, radiis solaribus vitam tri
fer Vitruvium, Lib. Ι. c. 7. ΙΙ. c. 8. buens , et tamen ipsum nomen occidens
Μusg. tale quid sonat: quotidie enim sol vide
"ορθοστάταις] De orthostatis, sive ar tur mane nasci, meridie vigere, vesperi
rectariis pilis, tignis, aut fulcimentis, vide interire, προς βολάς τελευτώσας βίον, ad
Vitruvii Αrchitectur. Ι.ib. ΙΙ. c. 8. ubi ta radios occidentes, i. e. nd occasum, ubi
men male in aliquibus codicibus ortho nempe sol occidere videtur. Βαrnes,
ΙΩ Ν. 131
» - y/ , γ' \ Α'
Ιn Οbss, Μisc, Vol. ΙΙ. p. 96. conjici valere, quod ορθογώνιον. Ρotest enim εις
tur τελευτώσα, βίαν, αd punctum istud, ubί ευγώνιον poni pro ευγωνίως, ut εις καλέν pro
sol υίres suas ponit. Sed alius V. D. ibi καλώς, εις καιρόν pro καιρίως, Μihi tamen
dem negat, τελευτάν βίαν Graece dici, et valde dubium est, an unquam hanc potes
νulgatam defendit ex opinione veterum, tatem habeat ευγώνιος. Χenophontis cer
qui solem quotidie mori, et altero die vi te locus: ορθοί δι οι στίχοι των δίνδρων, ευ
tam recuperare putaverint. Pierson. Ver. γώνια δι πάντα καλώς είη : ΟΕcon. p. 484.
p. 11. scribit τελευτώσας, βίαν, Wim solis Εd. Η. Steplι. nihil tale ostendit. Ιn
.fiagrantis diligenter cαυens, neque ad me Εuripide igitur legendum suspicor :
ridiem, ηec ad occidenlem.
Ηeath. retineri jubet lectionem vete πλέθρου σταθμήσας μήκος ιθυγώνιον -
rem Ακτίνας, ut structura verborum sit:
Ι.ongitudinem plethri dimetiens rectangu
Καλώς φυλάξας, ώστε ούτε είναι προς μίσας lam. Μusg.
βολάς φλογος ηλίου, ούτε αυ τρός ακτίνας εις ευγώνιον,] Γραμμήν subaudi, είνε
τελεντώσας βίον. Εodem modo Reisk.
ΙΒρck.
άλωνα, aream, ut cui referatur μίτρημ'
έχουσαν αlii autem σκηνήν intelligunt.
1157, μετρήσας. Βurn. Rectangula autem linea dicitur ευγώνιος,
πλέθρου) Vocis τλέθρον duplex usus quia anguli perfectio est rectitudo, et sy
est : vel enim certam longitudinem de nonymum est το ορθογώνιος. Βαrnes.
signat, vel certam superficiem. Longitudo Respici Ρrev. credit ad Ρarthenona, s,
Ρlethri, teste Suida in ν. πλέθρον, centum templum Μinervae Αtheniensis, cui fuerit
pedibus acqualis est. De altero, sive su eadem dimensio, quae h. 1. tentorio, φuod
perficiali, sie Ηesychius: τέλεθρον, μέτρον ab Ιone conficitur. Βeck.
γής, ό φασι μυρίου, τόδα, έχειν. Ηinc col
ligitur, plethrum superficiale quadratum ευγώνιον) Σκηνήν δηλαδή. Scholiast.
esse plethri linearis, 100 1ΟΟ - 1138. έχουσαν) Refero ad σκηνήν, latens
10,000. Jam de Ιonis tabernaculo, illud in περιβολάς σκηνωμάτων, ut sit σχήμα
saltem ex hoc Εuripidis loco, licet subob προς το σημαινόμενον. Confer ν. 482.
scuro, colligere licet, longitudine Ρlethro Μiretur fortasse lector, magnitudinem
aequale fuisse, in area vero decem millia hujus tentorii adeo studiose a poeta defi
pedum quadratorum habuisse, Fuit igi nitam esse , quod ideo factum puto, quia
tur plethrum quadratum: i. e figura templum Μinerva in Αcropoli, ταςθενών
quadrilatera, rectangula, cujus singula la dictum, eadem et forma et mensura erat.
tera centum pedibus aequalia erant. Ειymologus : Εκατόμπεδον, νιώς εστι τής
Ρorro, ut descriptio haec geometricam Αθηνάς, πoδων εκατόν εκ τάσης πλευράς, διά
ακρίβειαν habeat, anguli definiantur neces τούτο γαρ και ωνόμασται, καλούσι γας αυτόν
se est. Definivit autem Εuripides, siqui τινες παρθενώνα. Confer Ηarpocrat. ν.
dem recte docent Lexica, ευγώνιον idem Εκατόμτιδον, Μusg.
Ι 2
132 - ΕΥ ΡΙ Π Ι ΔΟ Υ
Μέτρημ' έχουσαν τουν μίσω γε μυρίων] vide Αpollodori Bibliothec, Lib. ΙΙ. c. 5.
"Εχουσαν referri debet ad γραμμήν, quod sect. 9. De Αmazonibus vero vide Εu
in voce ευγώνιον intelligebatur, de qua re stath. in Ηomeri illud (Iliad. γ', ν. 189.)
vide ad versum praecedentem. Τουν μέσα, "Ηματι τώ, ότι τ' ήλθον Αμαζόνες αντιάνει
in spatio medio, in area : μυρίων γε τoδών ραι. fol. 403.lin. 55. Item in Dionys, περιή
αριθμόν de numero indefinito dicitur, ut γησιν. Dictas autem volunt grammatici
sexcentorum in Latina versione, suppu ab ά, φuod μόνωσιν sonat, φuasί μονόμαζει,
tatur enim hacc area guadrangularis, ex φuia Εί mamma ultro carebant, ut
Νos etiam de re
Ε jugeribus constans, acqualiter vi arcubus sufficerent.
centioribus Αmazonibus veram historiam
el. ex omni parte uno jugere delineata,
continere pedes 409,600, si recte mathe tractavimus poetice, episodii loco, in
maticorum filii calculos ferunt ; ώς λέγου Franciados nostrae libris quarto et quinto,
σιν οι σοφοί, inquit Εuripides. Βarnes. φuarum regina, Valasca, floruit sub Pri
εχούσας legit Reisk. Βeck. mislao, Βohemiae primo rege, et Libys
1143, στέρυγα περιβάλλει τίτλων,] sae marito, de quibus etiam Papa Ρius
Τectum his stragulis inumbrat, ducta Secundus, sive ΑΕτιeas Sylvius, in Ηisto
metaphora ab avibus fαtus suos alis et ria sua Βohemica ; item Jacobus Ρonta
plumis operientibus. Πίτλων, Ηom. Ι nus Αttic. Βellar, Ρars 2. c. 44. Vola
liad. ζ'. ν. 289. "Ενθ' ίσαν οι τίπλοι παμ terranus, aliique Βarnes.
τοίκιλοι. - Εustathius in locum: "ορα δε 1146. γράμμασιν] Ηesychius: γράμμα
και, ότι τίτσλος και ενταύθα ουκ εστί ιμα τα - τα ζωγραφήματα, Εsto autem,
τίου, αλλά απλώς επί υφάσματος. Βarnes. γράμματα picturas significare, non tamen
1144. Ηρακλέης] Αnachronismus: Ιon aulaa significabit, nisi epitheto adjuncto.
enim Ηercule antiquior erat. Μusg. Ιegendum :
δίου παιδες,] Ηerculis, Jovis filii : Δίος
non hic idem, φuod θείος, sed quasi δίιος, ενήν δ' υφαντοί, γράμμασιν -
a Ζεύς, διοι, ut Ηomer. Dianam vocat δίον
γένος, i. e, Jovis filiam: sic ΑΕschyl. "Ω Ιnerant αιμtem in picturis tertilibus hujus
διος αιθής και ταχύπτεροι τνοαί, Βarnes. modi terla. Μusg.
Ενήν δ' υφανται γράμμασιν τoιαίδ' υφαί ]
1144. ss. Ηercules Ιone junior est.
Εrgo vel hinc intelligitur, poutarn descri Γράμμασιν hic per picturis exponendum,
bere tabulas pictas tum notas et publico, ut in Latina versione scribi nunc curavi,
nescio quo, loco propositas. . Βeck. et Ηesychius: Γράμματα, τα Γεγραμμί
1145, Αμαζόνων σκυλεύματ’ ήνιγκεν θεώ.] να, και συλλαβαι, και τα ζωγραφήματα,
Βαrnes,
De pugna Ηerculis cum Αmazonibus
ΙΩ Ν. 133
1154. ουραία.
1148. s. "Ιπτους μεν ήλαυν' εις τελευταίαν tempestates excitare, quare canem illi et
φλόγα "Ηλιος,] De Solis equis, et eorum balteum et ensem fabulae assignant.
nominibus, vid. Scholia ad Εsthera nos Βarnes.
trae v. 739. et 1144. Βarrιes. 1154. χ Ά Εmendatio est Η.
1149 εφέλκων λαμπρόν Εσπέρου φάος.] Stephani. Εd. Αld. χρυσήρη πώλφ, unde
Αpparet enim Ηesperus occidente Sole, legendum conjiciebam:
et mane quidem Lucifer dicitur, sero au
tem Ηesperus, reliquis autem stellis est "Αςκτος στέφουσ' έδςαία χρυσήςη τόλoν.
paulo rutulantior, unde Catullus: Ηes Ursa stabilis coronanις αμreum Ρolum.
Ρere, quis calo.fulget le clarior ignis ’ Νunc satis placet vulgata lectio. Quip
Βarnes.
pe ουραία χρυσήρε τόλω nihilvetat inter
1150. ασείρωτον] Νullo.fune connerum : pretari cauda Ρolum auratum spectanti :
a σειρά,.funis, vel lorum, unde σειραίος ίσ φua, ut notum, positura est Ursae. Αra
πως et σειραφόρος. Ρari modo in picturis tus :
hodie videas Αurorae equos, non loris cur
rui connexos, sed franis tantum retentos, - αίει δε κατωμάδιαι φοςέονται,
Μusg. έμταλιν εις ώμους τετζαμμένα. -
1151. "Οχημ'] De equis, non de curru, Μusg.
intelligendum vid. Ρbα.n. ν. 338. Rhes. "Αρκτος στρέφουσ' ουραία χρυσήρει πόλω.
ν. 617. fragmentum Phaethontis apud Αrctos, sive Ursa Μajor, septentrionali
Longinum, sect. ΧV. Lucan, Pharsal. polo, velut axe, nixa, resupinato capite
Lib, VΙΙ. v. 570. Μusg. LJrsam Μinorem spectat, cauda vero
άστρα δ' ώμάρτι, θεά.] Vide Τibullum Βootem et stellam ideo Αrcturum dictam.
Lib. ΙΙ. Εleg. 1. Βeck. Cum autem olim ουραία et χρυσήρη lege
1152. πλειάς] Synecdoche numeri pro batur, non est, guod e contra nostram lec
Πλειάδες, de quibus vid. supra ad ν. 3. tionem acriter defendamus : Εt versus
Βarnes. enim ratio et doctiviri pro nohis stant.
1153. "Ό, τι ξιφήρης Ωρίων] Νota est Νec diftitemur tamen, Χρυσήρη dici posse
Οrionis fabula, de qua Αpollodorus, Νa Αttice pro Χρυσήρει. Ηuc referatur re
talis Comes, Εustathius, Ηyginus, Οvidi gula, quam nos olim in tractatu nostro de
us, aliique, quod ad hunc locum spectat, accentibus posuimus : Νοηιίνια primar de
sciendum est, Οrionem, stellam, tristem climationis conίrαctorum in ή, desίνιentia
esse ortu et occasu suo, et καύσωνας et ήαύent ασcentum in ultima, ut αληθής,
Ι3
134 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
1166. Κρητήρας.
re vid. guae nos ad Phα.niss. ν. 19. Ρer εστι Δράκων, τα δ' ώς εστίν άνθρωπος, Ηaec
hanc autem naumachiam Graecorum cum fere Βrodaeus. Ηis adde: Αpollodorus
Βarbaris videιur poeta velle illam ad Sa Βibliothec. Ι.ib. ΙΙΙ. c. 13. sect. 1. Κέ
Ιamina designare, non modo quod mag κροψ αυτόχθων, συμφυές έχων σώμα ανδρός
nam Graecis gloriam peperit, sed quod et και δράκοντος, της Αττικής έβασίλευσε πρώ
ipse eodem die natus fuerit, φua hacc vic τος. Ηinc et Διφυής dictus. Τalem et
toria a Graecis reportata. Praeterea mos Εrichthonium fuisse fabulantur; caetera
erat victoribus, in peplis puguas texere, erat homo, pedes draco: qui cum pedum
deorumque templis consecrare, et hos deformitatem cuperet celare, primus cur
tium spolia iis dicare, ut de Ηercule rus usum invenit, ut Servius notat ad il
memoratur supra ν. 1144. Ανάθημα δίου lud Virgilii Georg. Lib. ΙΙΙ. ν. 113.
παιδός, ού, Ηρακλίης Αμαζόνων σκυλεύματ’ Ρrimus Εrichthonius currus et quatuor
ήνιγκεν Θεό. Βarnes. αιμsus jungere equos, rapidisque rotis insis
Ρer prolepsin Αtheniensibus gratam ίere υίctor. Βαrrιes.
νictorias de Ρersis reportatas, inprimis 1 164. Σπείρας] Ιta ΜSS. Steph. Εd.
Salaminiam, indicat. Βeck. Αld. στείραις. e Cecrope, partim ho
1 161. s. Και μιξόθηρας φώτας, ιπτείας τ' mine, partim serpente, videri possunt
άγρατ, Ελάφων λεόντων τ' αγρίων θηράμα Αpollodor, Lib. ΙΙΙ. c. 13. Τzetzes ad
τα..] Videntur hac ad Ηerculis labores Lycophron. ν. 111. Fabulam inde or
pertinere, nempe ad Centauros ab illo tam crediderim, guod Cecrops primus
debellatos, ad Diomedeos equos, ad aeri Αtticorum barbariem exuere cαpit, nec
pedem cervam et Νemeaeum leonem. Εt tamen penitus exuit. Μusg.
credibile est, tanti herois acta texturis Σπείρας defendit Reisk., συν σπείρας
elaborata deo fuisse suspensa dicataque. ελίσσοντα νult idem esse, quod συν στείραις
Βarnes. ελίσσοντα εαυτόν, μέγις και βραδίως οίον
1163. 5. Κέκροπα θυγατέρων τίλας Σπείρας εξιλκόμενον και κινούμενον, και έρποντα.
συνιιλίσσοντα,] Spiras conυοίυentem, ut in Βeck.
Latina versione scripsimus. Fuit enim, 1166. εν δ'] Μalim ικ δ'. egrediens au
ut nugantur, Cecrops, superne homo, in tem pracco.
serpentem desinens: τα άνω ανθρώπου, τα άκροισι ποσί] Summis pedum digitis.
δε κάτω Δράκοντος είχεν, ut ait Τzetzes. quod άκροισι δακτύλοισι vocat Iphig in
Quin Demosthenes in epitaphio: Ηϊδεσαν Τaur. ν. 267. Cur id fecerit praeco, ne
Κεκροτίδαι τον εαυτών αρχηγών, τα μεν ώς mini, credo, obscurum erit. Μιμsg.
Ι 4
136 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
1 170, ανήσαν.
1175 *Η
Σμύρνης ιδρώτα, χρυσέων
γ * δ τ' εκπωμάτων
Μ. κυ / Α' Α'
1 195
βχ, αυτός αυτώ τόνδε προστάξας πόνον,
Επει δ' ες αυλούς ήκεν ες κρατηρά τε
Κοινόν, γέρων έλεξ, αφαρπάζειν χρεών
Οινηρά τεύχη σμικρά, μεγάλα δ' έσφέρειν,
1175 Μyrrhae succum, et aureis poculis
Ρraeerat ipse, sibi ipsi vendicans hoc ministerium.
Ρostquam vero conυιυίum ad tibias venit, et ad poculum
Commune, senex dixit, oportere auferre -
1175. Σμύρνης ιδρώτα,] Plinius Lib. έλεξ,] Εd. Αld. ίλεξεν. ΜS. Ε. ίλεξι.
ΧΙΙ. c. 15. Sudant αμlem sponte, prius Μusg.
φuam incidantur, Stacten dictam, cuί ηul 1178. s. άφαρπάζειν χρεών Οινηρά σκεύη
ια pre/artur Βrodaeus Confer Dios σμικρά, μεγάλα δ' εισφέρειν,] Quamvis So
corid. Lib. Ι. c. 78. Μusg. crates apud Platonem in Ρrotagora musi
1177. αυλού,] Ita Εd. Αld. ΜSS. cas usum in conviviis improbet, illamque
Steph. άλλους. Finito convivio, intro Εuripides Μedeae, v. 195, &c, funeribus
ducti vulgo tibicines, vid. Χenoph. Sym τηagis convenire, ad luctum mitigandum,
pos. Platonis comici fragmentum Αthe asserat, guamvis et ipse eodem tempore
naei, Lib. ΧV. c. 1. agnoscat usurpari magis in conviviis; ta
Εundem morem tangίt Philo Jud. p. men et Χenophon in epulis eam admittit,
183. Εd. Τurneb. et Phemius apud Ηomer, et Demodocus
ή κεν] Scil, το πράγμα. Quum res ad quoque, et regum Ρersicorum exempla,
tibias υcnisset. Μusg. de qua re vide Εsther nostram, sive Αυ
λικοκάτοπτρον, ad ν. 144. Ουδ' από φόρμιγ
Επει δ' ες αυλούς ή κεν] Δηλονότι δαίς, ή
γος καλής αναθήματα δαιτος, &c. . Εt ibί
συμπόσιον. Ιta olim Αldi editio recte, ut ad exemplum Demodoci et Phemii Τer
puto, nec satis causa video, cur posteri simbrotus a nobis proponitur. Cum au
ores άλλους legerent pro αυλούς , pluri tem ad Chordas et cantum convivantesac
mum autem, cur αυλούς retineatur, guic cederent, minoribus poculis remotis, ma
quid Ηenr. Stephanus de Veter suis Co juscula poscebant. Ut Diogen. Laértius
dicibus jactet. Εt sane Suidas in voce in Αnachars. Και θαυμάζειν φησί, πως
Βαρζά Αι μουσουργοί βάρβαροι ούσαι γυναί "Ελληνες, αρχόμενοι μεν εν μικροί, πίνουσι,
κες όνομα αυταίς επιχώριον Βαρζά. Και τλησθέντες δε εν μεγάλοις, Ηaec miram ex
τούτων αι μεν αυλούσιν, αι δε ψάλλουσι 9"gy
hoc Εuripid. loco lucem accipίunt. Νο
ταχόρδω, αι δ' επταχόρδω ψαλτηρίω, αι αυ tandum est vero, φuod majusculus κρατής,
ται δε προσάδoυσι τό ψαλμώ. - Και λήγον καινός hic dictus, qui in convivio circum
τι μίν του ποτού τό βασιλεί και η ωδή ξυνε ferri solebat, ωδός appellaretur, quod abs
παύετο, ότότε δε εγχίαι κελεύσειεν, αύεις ήξ
φue cantu propinare, vel excipere, non
χοντο άδειν και ψάλλειν . De musica au liceret; ut videre est apud Τryphonem
tem conviviis adhibita vide ad notam se
quentem. Βαrnes.
grammaticum in Ονομαστικό. Βαrnes,
1179. Ηeath. probat lectionem a
1178. Καινον,] Legendum κοινόν. Com Steph, allatam κενόν. Βeck.
memorat κρατήρα κοινόν, Αristides Ιsthmi
ca, p. 54. vid. Spanhem. Εpistol. ad Μo οινηρά σκεύη σμικρά,] Ηaec adducit
rell. p. 59. Claudianus Praefat. in Νuptias Μusgravius ad Hippolyt. 1545. ut exem
Ηonorii et Μaria, ν. 5. Ρracύeretque Joυί plum vocalis ante ΣΚ correpta.
communία Ρocula Chiron, Ιn Sophoclis Αjace 1077. pro γεννήση
138 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
satis inepte κτήσηται conjecerat Βrunckius dit hac : " Rata est haec prosodiae lex, a
ad Εuripid. Οrest. 1208. Quod tamen qua discessionem nunquam fieri licuisse
ipse postea et metro esse contrarium, et ostendunt cum alii, tum Μarkland. ad
sensui minus necessarium agnovit. Εx Εur. Suppl. 656. Succurrit tamen Εu
emplum autem violatae regulae unicum ripidis senarius, qui virum doctissimum
profert, neque remedium tentat. Ιpsi fugit, in quo si nihil a librariis peccatum,
igitur tentemus, Locus est Ιon. 1179. culpam ipse poeta commeruit. Sed exem
οινηρά σκεύη σμικρά - Τu vero repone plum unicum est, quo lex non labefacta
Οινηρά ΤΕΥΧΗ σμικρά - Αlterum enim tur. Versus est: oινηρά σκεύη, &c. Ve
est vulgi verbum, a Τragicis nusquam ad rum est, φuod ait Μarklandus, ab Ηome
hibitum, alterum vero probum et Εuri ri versibus hexametris ad tragicorum se
pidi familiare : Ηec. 6ο7. (sc. edit. narios argumentum metricum non recte
Μusgr.) Αndrom. 167. Ιph. Τaur. 168. transferri.'' Βeck,
Cycl. 88. 208. 226. Ιon. 144. 276. in 1182. φιάλας.] Ρocula, ex quibus bi
hac ipsa scena 1184. Εlectr. 14Ο. 36Ο. bebant convivae. Ρollux, Lib. VΙ. sect,
496. Ρογ'.
59. Μusg.
Οίνηρή σκεύη σμικρά,] Porsonus ex Ηe
sychio restituit τεύχη, et metrum sanavit. 1187. ήδειν.] Sic scribendum, guan
Μaltby. quam tertia persona, recte monuit Pier
μεγάλα δ' εισφέρει»,] Laertius in Αna sonus ad Μαridem, p. 174.
chars, και θαυμάζειν φησί, τώ, "Ελληνες εν χερού) Ιta ΜS. Ε. Εd. Αld. ενχες
αςχόμενοι μεν εν μικροί, πίνονσι, πλησθέντες σιν. Μusg.
δ ι μεγάλοι: Βrodacus. χερσίν εκχέοντι δι] Οlim cum scribere
Βrunckius ad Soph. Αjac, 1ο77. p. tur: εν χερσιν έχοντι δε, aperta et insigni
172..Τ. ΙΙ. postquam ostendit, nuspiam νersus jactura, Scaliger et Canterus χε
apud Αtticos scenae poetas vocalem ante ροί legebant, id putantes sufficere, sed
litteras κτ, πτ, μν, σκ, σμ, corripί, ne qui έχοντι erat verbum suspectum ; et impor
dem in diversis vocibus, sed vocalem bre tunus videbatur hiatus ad ήδε. : φuare Du
vem ante illas litteras semper produci, ad porti lectionem hac in parte amplector,
ΙΩ Ν. 139
χερσιν εκχέοντι δε, et in textum admitιen Βιβλίνου τε τώματος.] Ηesiod. "Εργ. β'.
dam reor. Βarnes. ν. 207. Είη τετραίη τε σκιή και Βύβλινος οί
1188. Στoνδας] Vinum, quo diis li νος. Ρroclus in locum : "Οτι ούτος ο οί
barent. Αthenaeus Lib. ΙV. άτες και νος, ώ, ο Θάσιος, ευδοκίμει, λίγει και Ευρι
Πλάτων φυλάσσει κατά το συμπόσιον μετά τίδης. hunc nimirum respiciens locum.
γαρ το δειπνήσαι στoνδάς τι φησίν τοιήσαι, Μoschopulus : Βίβλος, ώς φησι, ποταμός,
και τον θεόν παιωνίσαντας τους νομιζομένοις ή πόλις Θράκης. Ιterum Ρroclus: Βύζλι
γίρασι, Βrodaus. νος οίνος, ήτοι από αμπέλου ουτω καλουμένης,
1189. Βλασφημίαν] Plato legum Sep ως και Πράμνειος, ή πόλις Θρακική, Ιtem
timo: Θυσίας γενομένης, και ιερών καυθέν Τzetzes in locum : Και οίνον Βύβλινον πίνε,
των κατά νόμον, εί τω τις φαμιν ιδία ταρασ ατο Βυβλίας, αμπέλου Θρακίας, ή ελαφρόν
τάς τοί, βωμοί, τε και ίιροί, υιός, ή και και υδατώδη, κατ' εμέ, ατο των Ασσυρίων
αδελφός, βλασφημεί πάσαν βλασφημίαν, αρ' των περί την Βίβλον και Λίβανον εκεί γά
ουκ αν φαίμεν αθυμίαν και κακήν ήτταν και υδροτόται. Τheocritus Ιdyll. ΧΙV. ν. 15.
μαντείαν, και τοις άλλοις αν οικείοις φθίγγοι Ανώξα δί Βύβλινον αυτοί, Ευώδη, τιτόρων
το εντιθείς. Βarnes. ετέων, σχεδόν ώ, από λανού. Scholia : οί
1195. Δίδωσι γαία,] Εrgo, nisi aliquis νον δηλονότι Θρακικόν ή ούτω καλουμένης της
male ominata verba edidisset, τιon in ter αμπέλου από της Θράκης, &c. De hoc
ram fudisset, sed in mensam. Μusg, vino vide Αthenaeum Deipnosoph. Lib.
1195. ιερούς] Μalim ιερής, sacri roris. Ι. c. 24. Ηesych. βίμβλινος, (lege βί
Ρlutarchus de fonte quodam Delphico: βλινος) είδος είνου και γένοι αμπέλου εν
όθεν έχρώντo πρός τι τάς λοιξας τώ ύδατι Θράκη και ο απαλός οίνος. Επίχαρμος
τούτω. Οp. Μor, p. 716. Εd. Steph. δε τον απ' ορίων βιβλίνων, ίστι δί Θράκης.
ubi plura. Εt sane Βιβλίνων ορίων meminit Αthenaeus
Βυβλίνου] De vino Βiblino, vid. Ηe loco modo laudato, et ΑΕschylus in Ρro
siod. Οp, et D. ν. 207. in eumque gram metheo, ν. 810. Quare Ηesychium supra
maticos, Αthenaeum, Lib. Ι. p. 51. Ηe emendavi, legendo απ' ορίων Βιβλίνων, pro
sychium, v. Βίμβλινος, Τheocrit. Idyll. από βοιων βιβλίνων. Εst etiam urbs ΑΕgyp
ΧΙV. ν. 15, Μusg. ti Βύβλος dicta: Scholiastes ΑΕschyli ad
140 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
2 r Α'
"Ατρεστα ναίουσ'. ως δ' απέσπεισαν μέθυ,
θk δk θk
φ» «
1209, γκέν θ•
τώματος κεχρημέναι] Πώμα hoc in loco vide in notis ad Diod. Sic. Ι.ib. ΧVΙΙ.
pro τόμα dicitur, et potus significat: c. 55. φuibus adde ΑΕschyl. Ρers. ν. 199.
sic supra v. 1195. Βιβλίνου τι τώματος et 468. Μusg.
dixit, ut et in Cyclope, Αlias significat γυμνά δ' εκ τίτλων μίλη] Οb tunicas
operculum, ut τώμα τίθειο, Ηesiod. disruptas, quod ad horrida facinora, blas
Ιtem έκκωμα, poculum, ut mox ν. 1212, phemias et aerumnas, facere solebant ve
Βarnes. teres. Βarnes.
1204. καβάκχευσεν,] Ιta ΜS. Ε. ut 1209. Υπέρ τραπέζης] Ιn mensam
jam vulgatae. Εd. Αld. κακβάκχενσεν, scil. unde audiri et conspici ab omnibus
Μusg. posset.
1205. Ηeath. scribit : αιάζουσ' έθάμβη ήκε ο] Βarnesius in margine ήχ' ο.
σεν. Βeck. Μusg,
1207. Θνήσκει δΊ Ita ΜS. Ε. ut jam ήχ' ο Ηeath. ob metrum reponit.
νulgatae. Εd. Αld. Θνήσκουσα δ'. Μusg. "rτερ τρασ. ήκ.] Prev. sic intelligit:
Θνήσκει δ' απασπαίρουσα, φοινικοσκελείς] il montesur la table; ut scilicet conspice
Giuum olim scriptum erat: Θνήσκουσα δ' retur et audiretur. Βeck.
απασπαίρουσα, etc. Canterus recte lege 1214. Leg. ώς αλόντ' ίχοι, vel ώς ιλών
bat: θνήσκει δ', etc. Cui accessit Scalig. 9ένοι, occiderel. Reisk,
Caeteri male. Βαrnes.
1208. γυμνά δ' εκ τίτλων μίλη] Dila 1215. "Ωφθη] Conspectus est. Ηoc sί
ceravit utique vestes, more antiquorum, de sene intelligitur, parum sibi constat
cujus meminit et Βarnesius. Εxempla Εuripides, qui nunc demum conspectum
142 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
tradit, quem ν. 1213. ab Ιone apprehen τοί φύγω δήτ' - εκ γάς ίςκων τρούλαβον μέγις
sum dixerat. Sed hanc inconstantiam pe τόδα -
perit, ni fallor, mendosa in versu praece μή θανείν.
denti lectio. Scribo:
Κir tandem er insidiis huc pedem proripuί.
ετ' αυτοφώρω φάςμαχ' ώς έχονθ' λοι. De voce έρκος νίde qua notavimus cap.
Οι ίpsum υenena gestanlem offènderet.
xν. (Εm. Cr.) Junge τοί φύγω δήτα (ώστε)
Ηepertα αιμtem sunt
coactus αegre tandem declarαυit.
Ά
et ipse
μή θανείν. Jacobs.
1223. ου ψήφω μιά,] Ιnterpretatur Βar
Quantam vim in judiciis habuerit de nesius : communibus su/fragiis, non μπο
tantum calculo, Sed huic sensui melius
prehensio veneni, luculenter docebit Cic. conveniret ψήφω μιά sine negativo. Vi
pro Cluentio, c. 18. Μusg. dendum, an legi possit [ut Reisk. emen
1222. πιτρορριφή] Πετρορριφής, λιθόβλη davit] εν ψήφω μιά, ubί εν redundabit, ut
τος, και ο εκ πέτρας αποκρημνισθείς, φuam
in phrasi εν λιταί,, Ρhiloctet. ν. 61. εν
significationem hoc in loco praefero; χειρών νόμω, Ρollux Lib. ΙΙ. sect. 149.
usitatum enim erat Delphis, noxios de
υτό ψήφου μιάς, φuod habet Αristoph.
rupe dejicere, quo mortis genere ΑΕsopum Lysistr. v. 27Ο. alio sensu dicitur. S. Paul.
affecerunt. Vide infra ad ν. 1236.
Βarnes. Εp. ad Rom. xv. 6. ομοθυμαδόν εν ενί στό
1222. s. In his versibus vitium inhaerere ματι. Μusg.
videtur: ου ψήφω μιά,] Communibus suffragiis;
non uno tantum calculo, sed omnibus, ut
ποι φύγω δήτ' , εκ γάς άκων τρούλαβον μέγις quae aperte capitali supplicio digna vide
τόδα, retur, guod antistitem Dei veneno tollere
μη θανείν' κλετή δ' αφίγμα, διαφυγούσα τολε decreverat, idquein ipso templicolliminio.
Βarnes.
μίους,
1229, ουκ έστ', ουκ έστι θανάτου] Con
Sic in antiquis editionibus legitur Βar cinnius erit metrum, si legas έστιν, ut ver
nesii autem lectio -εκ κακών γαρ πρ. ex sus sit glyconius πολυσχημάτιστος ex dis
quo fonte manaverit, ignoro. Ρropius ad pondeo et choriambo. Ηeath.
corrupta lectionis vestigia accesseris cor 1251. ss, φανεςά γάς, φανεςά τάδ' ήδη
rgens:
ΙΩ Ν. 143
1233. φόνω,] Εmendat Reiskius φόνου, genus, non absurde a Choro commemo
φuod mihi subfrigidum videtur. Lego: ratam arbitror. Μusg.
Λεύσιμοι δε καταφθοραί.] Ut ex versu
σταγόνιμιγνυμίνας φονεϊ. 1222. Dejectionem e saxis apud Del
phos usitatam probavimus ; sic ex hoc
σταγόνα in singulari pro humore quovis loco, ut et versu 1259. ubί θανάτου λεύσι
libenter adhibent. Sic μαζών ημετέρων μον άταν, apparet, Chorum lapidationem
σταγόνα, Αntholog. Η. Steph, p. 228. formidasse, Νeque tamen has res inter
σταγόνα στονδίτιν, ibid. p, 420. Διωνύσου se pugnant, Quamvis enim reis usitatum
σταγόνι, Αntholog. Reisk. Εp. 415. et solenne esset id mortis genus, Chorus
σταγών φονεύς, uι χείρα φονία, Ιphig in tamen potuit et aliudsibi notiusformidare.
Τaur. v. 587. ξίφου, φονίως, Soph. Αjac. Quin de saxo hanc dejiciendam mox
ν. 1050. Μusg. aperte Ion affirmat, ν. 1267. "οθεν τε
1234. θύματα νερτέρων,] Sic άγειν τα τραίoν άλμα δισκευθήσεται. Βarnes,
θύματ’ εις άδου τάδε, Ηerc, Fur. ν. 450. 1238. Reisk. emendat φωλάν πετρέεσ
Lycophron : άδη - θυμάτων, 1188. vid. σαν (ίustrum, ατμrum sareum), ή χθυνες
et Ηerc. Fur. 45Ο. Μusg. υποσκότιον μυχόν Βeck.
1236. Λεύσιμοι καταφθοραί.] Lαpidatio. 1244. λαβείν.] Η. Stephani emendatio
Εt tamen Creusam e rupe Delphica απο est. Εd. Αld. λαβείν. Μusg.
κρημνισθήναι jusserant proceres urbis, conf. 1245. s, μέλει ψυχή σε ταβείν ;] Ιta
ν. 1222. et ν. 1267. Εgo vero cum Βar Εd. Αld. ΜSS. Steph. μίλλει. Sed le
nesio lapidationem, utpote notius mortis gendum cum ΑΕmil. Ρorto μένει. ΑΕschyl.
Ι Ω Ν. 145
ν
Θεός εκκλέπτει. (1245)
1245 Τί ποτ', ώ μελέα δέσποινα, μένει 1265
Ψυχή σε παθείν, άρα θέλουσαι
Δράσαί τι κακόν τους πέλας αυται
Πεισόμεθ', ώσπερ το δίκαιον. (1249 )
Πρόσπολοι, διωκόμεσθα θανασίμους επί σφαγάς,
ΚΡ.
1250 Πυθία ψήφω κρατηθείσ', έκδοτος δε γίγνομαι. 1270
ΧΟ. "Ισμεν, ώ τάλαινα, τάς σας συμφοράς, ίν' εί'
τύχης.
ΚΡ. Ποί φύγω δήτ', εκ γαρ οίκων προύλαβον μόγις
πόδα,
1245, μίλει. 1246. άρα. 1250. Πυθίω. 1252. εκ. κακών γάς.
Ρers, v.809. ου σφίν κακών ύψιστ' ιταμ est. Sic ν' εί κακού, Soph. ΟΕd. Τyr.
μίνιι παθείν, Soph. Αjac. ν. 694. oίαν σί 421. 7 ήμεν άτη, ejusd. Εlectr. 942. Εd.
μένει πυθίσθαι παιδός δύσφορον άταν. Αld. ίν' ευτυχής, unde Canterus, non pro
Μusg. solita felicitate, ουκ ευτυχείς. Μusg.
1245. 5. Τί ποσ', ώ μιλία δίστoινα, μέλλει "Ισμεν, ώ τάλαινα, τας σας συμφοράς, ν' εί
Ψυχή σή παθιίν,] Ιta legendum arbitror, τύχης.] Οlim erat: Άν ευτυχής, Canterus
pro μέλει ψυχή σε παθείν Ψυχή autem σή in hac re certe subfrigide: ουκ ευτυχείς,
est idem, quod σύ, licet personam induit Ωuem sensum Latina versio post hausit,
tertiam, ut sit: Τίποτε, ώ μιλία Δέσποινα, antequam et ipsa a nobis nitidior facta.
μίλλεις σύ παθιίν, Αlius sensus frigidior Scaliger itaque solus hic recte scripsit :
paulo: Τί πoτι μίλει σοι σι ταθείν : nam ίν' εί τύχης, ubi sis infortunii, ut nunc ex
et sic ψυχή pro σε stabίι. Vide ad Ηelen. posuimus: ίνα της τύχης εί, ήγουν όπου της
ν. 52. Βαrnes. δυστυχίας ήλθες. Ιta Sophocles: ίν' εί
Ηeath. reponit: Τί ποτ, ώ μιλία Δίσ κακού. Ιta ipse Εuripides Ηelen, v,
1444. ίν' ελθείν βουλόμισθα της τύχης, Vid,
ποινα, μίλει ψυχή, σύ πάθοις , i. e, μίλει
ψυχή έμή, τί τοτε συ τάβοις, Βeck. qua nos in eum locum Βarnes.
1252. εκ γάς άκων τρούλαβον μόγιε
1249. Citat R. Ρ. Ρraef. ad Ηecub, p. πόδα,] Εκ κακών γας recentes edd. εκ γαρ
clxxviii. Βurn. άτων Μusgrav. Lege εκ γας οίκων, Ρhe
1250 πυθία] Η. Stephani emendatio τecrat. Ρolluc. VΙ. 60. (Vid. ad Μed.
est. Εd. Αld. πυθία, quod male retinet 44.) Ρor. - -
γάς άκων: in qua sic annotat Η. Stepha sa, ut Αpollod. Βibl. Lib. ΙΙΙ. c. 14. sect. 1.
nus: " malo κακών pro άκων, ut habent Vid. quae nos supra ad ν. 260. Cephisus
vet. codices'' unde colligas, ejus ΜSS. autem fluvius erat Αtticus, de quo, et
κακών habuisse, Αlioqui legi posset: ικ quod plures sint Cephisi, Schol. ad Οres
γάς άτων. Μusg. tem et Strabo Lib. ΙΧ. in Ρhocide, ad
Sί κακών rectehabet, debet ad μη θανείν finem. Quare Ταυρόμορφον νοcat, guia
referri, ηe morerer er malis, a malis casi fluviis Τauri sacri, de qua re vide quae
Βus. Cogitavi aliquando εκ πετρών, aut nos ad Iphigen. Αul. v. 275. et Scholiast.
εκ λίκτρων. Βeck, ad Οrest. v. 1375. Quin hoc poetis est
1253. Citat R. Ρ. Ρracf. ad Ηecub. soltnne, ut fluvios tauris similes eftinge
p. clxxxiii. burn. rene, etiam Latinis: ut Ηoratius, Lib.
1260. ταυρόμορφον] Vid. ad Iphig. in ΙV. Οd. ΧΙV. Sic ιαμriformis υοίuitur
Αul. ν. 275. Μusg. Αufidus. Εt hoc, ut volunt, fit ob ana
"Ω, ταυρόμορφο όμμα Κηφισού πατρός,] logiam quandam, φuoniam hifluvii, cum
Cephisus erat pater Diogeneae, qua Phra impetu erumpentes, tauris similem edunt
simo nupta peperit Praxitheam Εrechthei gemitum ; vel, ut Ηellanicus sensit, guia
μxorum, ex quibus parentibus nata Creu terram sulcare, tanquam boves aratores,
7
ΙΩ Ν. 147
1266. Παρνησιού,
videntur; vel, ut aliis placet, quia circa 1262. αναβλέποντα - φλόγα .] Τalia de
ripas fluminum tauri magis audiantur serpentibus commenta apud Veteres non
πmugire, ob uberiora pascua. Εt sane penitus fide indigna judicata sunt. Diod.
pictores ita fluvios fingere solebant, ali Sic, Lib. ΙΙΙ. c. 37. αποφαίνονται όφεις διά
φuando Τaurina, aliquando quoque hu του τυρωπού των οφθαλμών αστραπή ταρα
mana specie, sed et sic etiam humano πλησίως αποτυφλούν την όρασιν κ. τ. λ.
capiti nonnunquam cornua aftigebant. Μusg.
de qua re, ut de tauriformibus fluviis, et 1265. έφυ] Η. Stephani emendatio
praecipue de Cephiso, vide Cα.lium Rho est. Εd. Αld. έφη. Μusg.
diginum Lection. Αntiq. Lib. ΧVΙΙ. c. 1267. "οθεν τετραίoν άλμα δισκευθήσεται.]
33. Βarnes. Vide supra ad ν. 1256. Βarnes,
1261. ίφυσας,] Vel quia Cephisus, se 127Ο. ανεμετρητάμην] Επειρησάμην,
cundum Αpollodorum Lib. ΙΙΙ. c. 14. Βαrnes,
sect. 1, abavus erat Creusae : vel eo sensu, 1273. εις "Αιδου δόμους.] Ρost haec verba
quo Αthenienses omnes, utpote ad Cephi inserendos arbitror versum "Ιδεσθε - cum
sum nati, ejus soboles dici possent. duobus sequentibus. Νam quod dicitur,
Μusg. ν. 1274. nec altare, nec templum, Creu
Κ2
148 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
ν ν ν ? - Α ν y \ Λ- Λ'
ste saluti fore, manifeste respicit opinio Duportus maluit έκαινες, φuod verbum de
nem ejus, quam versu ώς oυ δίκην δώσουσα veneficiis vix puto adhibitum esse, Lego
- enunciat poèta. Μusg. igitur: κάτ' έκτανές μι. Μusg.
1275. o σό,] Ita optime Αldina. Sen Κάτειτ' έκτεινας φαρμάκοις τον του θεού +]
sus est: miseratio, ημαnι Τιι commoυcre Οlim erat έκτανες, φuod per versum stare
cupis, mihi et matri mea poliori.jure debe nequibat. Scaliger emendavit έκανιτ, a
ιur. Scaligero placet όσος, Μusg. καίνω, quod tamen haud magis stare pot
ο δ' οίκτο, όσοι ] Ιta Scaliger, legen est; nisi forte velit έκαινες, ut Duportus
dum recte statuit pro ο σόι, ut sit mens legit. Lego itaque έκτεινας, φuod paulo
loci: ο δι οίκτος, όσος έμοι ενδεικτίος, κρείσ post, v. 129Ο. iterum eadem vox occurrit:
σων πάρεστιν εμαυτό, και τη μητρι εμού, "Εκτεινα δ' όντα πολέμιον δόμοις εμείς. Vel
ήτις ιστιν, ή σοί, τη άνδροφόνω, Βarnes.
certe legas ίκτεινις. In hac autem voce
1279. ου βωμόν έττηξιν θεού,) Scaliger priorsyllaba est communis, de qua re vide
pro ου legit ή, non bene; Ο γάρ νους και ad Phα.niss, v. 19. Sic infra ν. 1541.
κακότεχνος ούσα και παιδοφόνος ουκ αίδείται Πώς oύν έκρυπτες, ΙΒarnes.
τον αγνού θεώ βωμόν. "Αλλω, ή προς βω
μόν έττηξε. Βαrnes, Ηeath. dubitat, an έκτεινας possit et
Reisk. scribit: έπλεξ' υπό βωμόν. soleat primam corripere, Ρropterea έκαι
Ηeath. emendat: ού βωμόν έττηξεν θεζ. νε, reponit.
Αd βωμόν subaudit τρός, ut sensus sit: Reisk, scribit: κάτιιτ' ίκτανες αν φαρμά
Videte, φuo in loco prope dei aram se ab κοις, et nihilominus tanιen me occidisses υε
diderit. Βeck. ηeno, si successus υoluntaiί ιude respondis
1285. Κάτιιτ' έκτανις] Pro έκτανες scί. Βeck.
ΙΩ Ν. 149
1287. Versus mendosissimus, quem sic από των φύσιι πατέρων ονομάζεις αυτήν, αλλ'
forte restituas : ατό των θέσει. Μusg. -
ex praecedente temere repetitum esse sus Ρro ων Valck. ad Ηippol. 725. emen
dat ού. Βeck.
picor, Fortasse scribendum:
1311. Φεύ.] Το φευ hic etiam otiosum
ας μη θάνoιμί γ', ει σύμή βλέπω τύχατ, in carmine occurrit, de qua re plus satis
monuimus, Vide Iphigen. Αul. ν. 666.
Ut scilicet te interfacto, ipsα ηe inter/ice δεινόν γε θνητούς τους νόμους, &c.] Ηic
rer. Βλέπειν tum simpliciter, tum adjunc locus de asylorum privilegio, nescίο, an
tis vocabulis φάος, φέγγος, ημέραν et aliis, ullibi alias acutius et copiosius tractetur,
pro υivere positum sexcenties apud tragi quam ab illustriillo Domini Τhomae Μori
cos occurrit. Jacobs.
ingenio, in Αnglica sua Εdwardi guinti
1309, εν στέμμασιν,] i. e. super aram: regis historia, quam fere ad finem Johan
aras enim sertis redimire mos erat. Οvi
nis Ηarding Μetrici Chronici habemus;
dius Τrist. Lib, V. Εleg. 5. ν. 9. quamque in Johannis Speedi historiam
suo loco insertam videas. Βarnes.
Αraque gramineo viridis de cespite fiat,
Εt velet tepidos nexa corona focos. 1313. Τους μεν γαρ αδίκους βωμόν ουχ
ίζειν εχgήν,] Queritur itaque supra, quod
Αrchias in Αnthol. Η. Steph. p. 77. Creusa, άδικος ούσα και πανούργος, ου βω
μόν έττηξεν θιού, ν. 1279. Βarnes.
-ούτ' επιδευή
1314. 8. ουδι γάρ ψαύειν καλόν Θιών τoνη
Είαςος αθgήσεις βωμόν εμόν στεφάνων, ράν χείρα,] Οrdinatio locihac est: ουδί γάς
υ
καλόν, την πονηράν χείρα, ήγουν τονηρόν άν
Μusg, 9ρωπον, ψαύειν θιών, ή των βωμών αυτών.
1310. Λυπήσομίν τιν,] Αpollinem in De χειρ autem pro άνθρωπος vide ad Ηe
nuit. Βarnes. len. ν. 1525. Βarnes.
Κ 4
152 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
ε ν Λ. "/ 2. κ.ν. γ) 2 "-
Cυκ jam nulla alia ratiοne vis et periculum a Creusa amplius depelli poterat, subito Py
thia prophetissa, Ιonis nutrix, adest, arculam illi proferens, in qua erat is olim cum qui
busdam symbolis expositus et Delphis repertus : Νempe ut per hacc signa matrem suam
exquireret. Dum hac Ιon venerabundus scrutatur manibusque versatin omnium conspec
tu, ut certissima sui generis indicia ; Creusa statim arculam agnoscit, et proinde Ιonem
filium suum esse colligit, quod et illi.ipsi evidentissimis tandem probat argumentis. Ηine
subito mutua oscula et complexus, Creusa filio exponit, guomodo et unde illum pepere
rit, guod cum adolescens prae dubitatione ad ipsum Αpollinem referre vellet, Μinerva sub
ito adest, rem totam expositura, qua et Creusae sermones confirmat, Αpollinisφue absen
tiam excusat, illius vero amicam providentiam aperit, et in posterum Ionem et res Αthe
niensium Diis cura fore dicit. Ιon ergo et Creusa, repente rebus mutatis, ad gratias be
nigno Νumini agendas excitantur.
ΠΥΘΙΑ.
1326, αμοι) Ιta recte; cum in non στείχων τάτραν,] Proficiscens patriαn,
nullis α'μός olim. Βarnes. nempe Αthenas, Αtgui Ion patriam hac
1328. Προγόνοι, δάμαρτες δυσμενεί, αείποτε.] tenus ignorabat, suspicabatur autem, se
Δάμαρτες, αντί του μητρυιαί, αι μεν γάρ εισιν Delphis, non Αthenis, natum, vid. supra
αυτών πατράσι δάμαρτις. De novercis au ν. 549. Αn igitur legendum στοιχων πα
tem vide quae nos supraadν. 1025. Βarnes. τρί, comitans patrem. De verbo στωχέω,
1329 μητρνιαί, τι,] Legendum μη vide Jo. Αlb, Fabric, ad Sext. Εmpir. p.
τρυιαί, γε. Μusg. 255. Μusg.
Ρro τι jam Reisk, reposuerat γε. Βeck, Μή ταύτα,] Μή σύ ούτω ποίιι, δυσμενής
1530. Μή ταύτα"] Αpage hacc, Ιnter ών αυτή το νύν, ότι ήδη λείσεις Δελφούς, και
pungendum enim post ταύτα, πάτραν αυτής, ήγουν Αθήνας, εφικνούμενος
154 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
τυγχάνεις, Scaliger συ pro μή male. Οξάς τόδ' αγγος ΧΕΡΟΣ υπ' αγκάλαις εμαΐς:
Βarnes.
Ιneptae lectionis ineptior etiam explicatio
1332. Καθαρός Αθήνας έλθ' υπ' οιωνών καλών. Latini interpretis: Wides hoc υαs suυ mεαε
Καθαςός άτας τοι, πολεμίους ος αν κτάνη. manus ulnis & Facili conjectura corrigo:
Vulgo καθαρώς. Sic δίκαιος, non δικαίως, Οξάς τόδ' ΑΓΓΟΥΣ ΚΥΤΟΣ υπ' αγκάλαις έμαί;.
ΑΕschyl. Τheb. 424. (414. ed. Glasg.)
Ρor. Versu 57. nostra tragα.diae
1534. Μη σύ γι'] Δηλονότι, ούτω καθαρός - πλεκτον έξαςας κύτος.
είναι θέλε, μή συ θίλε αυτήν κτείνειν.
Βarnes.
et propius adhuc ad nostram emendatio
1355. όσ' αν λέγης.] Quarcunφue enim nem in Cycl. ν. 398.
dicis, υono animo dices. Νihil hic impe
diti, neque adeo necessarium est cum τον μεν λέζητος εις κύτος χαλκήλατον.
Ρiersono legere όσ' άν γελής, vel όσ' άν
Αlcman. ap. Αthen, Lib, Χ. p, 416. C.
θίλης. Verisim. p. 12. Μusg.
1536, Sententiam turbat vox χερός. και τόκα το δώσω τgίτοδος κύτος.
Αn legendum: οράς τόδ' άγγους τλίκος -
άγγου, πλέκος idem scil. valebit, quod Vide Μarkland. ad Suppl. ν. 1212.
πλεκτον άγγος, i.e, υαs υίrnineum. Ηesy Αbresch. in ΑΕschyl. Lib. ΙΙ. p. 281.
chius: πλίκος, πλέγμα. Εxstat vox apud Jacobs.
Αristophanem, pluribus locis. Μusg. 1557. αντίτηγ'] Αντίτηγα. Ηesychius;
Vulnere laborat versus hic ubi Ρythia Αντίπηγα, κίσσην, Ευριπίδης "Ιωνι ήγουν αγ
ait : γείον, Vide supra ad ν. 19. Βarnes.
ΙΩ Ν. 155
φ
1350, σταργάνοισιν οίσ9α σύ; 1354. νύν.
1340. Reisk. legit αυτό, φuod ad άγ Quidni vero noverit, guod ab ipsa
γ4, pertineat. Βeck. paullo ante audierat. vid. ν. 1338. Ιta
1341. Πώς oύν έκρυπτες] Primam syl que pro κέκρυψαι, quod ex ΜSS. Steph.
labam έκρυπτες hic communem habet, de μrolatum est, reponendum, φuod dederat
qua re vide supra, ad ν. 1285. Κάπειτ' Αldina, κέκρυτται, legendumque praete
έκτεινας. Βarnes. rea oίσθ' ά σοι:
1346. Ενθύμιον] Pluribus exemplis il
lustratum vide Ηerc. Fur. v. 722. ενθάδε κεκςυτται σταςγάνοισιν οίσθ' ά σοι,
Quibus adde ενθύμιον ποιησάμενος, Αristid.
Vol. Ι. p. 284. Εd. Jebb, ενθύμιόν οι Νostin', φude hic Τibί in fasciis occultan
εγένετο, Ηerodot. Lib. VΙΙΙ. c. 54. tur & Μusg.
τόδε] Νon deterius τότε, quod habet Reiskius emendat: ενθάδε κέκρυπται
ΜS. G. superscriptο τόδι. Μusg, σπάργαν, οί, ενήσθα συ, Μic (in hac arcula)
condilar jacent.fascia pueriles, et crepun
1347... δράσειν .] Μalim δράσαι, ut mox dia, in ηuibus olim siίus.fμisti tu, vel είς
σώσαι. Μusg. συνήσθα. Βεελ.
1350. Ενθάδε κέκρυπται σταργάναισιν 1355. "Ω μακαρίων μοι φασμάτων ήδ'
οίσβα σύ.] Μusgrav. Εxercitat. ΙΙ. 15. p. ημέρα.] "Ω ήδε ημέρα φασμάτων εμοί μακα
120. σπαργάνοισιν οίσθ' ά σοι : Legendum ρίων, ή ένεκα μακαρίων φασμάτων, υπακονσ
Ενθάδε κέκρυττα σπάργαν, οίς ενησέα σύ. τέον ευλογητός. Βarnes.
ΑΕschyl. όίορί. 753. παίς έτ’ ών εν 1354. Λαβών νυν αυτά,] Ιta Scaliger νυν
σταργάνοις. Αgam. 1615, τυτθόν όντ' εν pro νύν veteri legit, et ita necessario legi
σταργάνοις. Ρor. debere, ipsa versus ratio ostendit. Βarnes,
156 ΕΥ ΡΙΠ ΙΔ ΟΥ
1355, Ασίαν.
"w
1555. Ασίαν] Legendum cum Scali 1359. ότου δ' βούλετ,] Ιta hic edi de
gero'Ασιάδ'. Μusg. buit, ut legendum recte monuit Μiltonus,
Ασιάδ' Ευρώπης 9' όρους,] Cum olim cum in Αldina esset ότου δ' έβούλεθ' oύνεκ'.
Ασίαν male legebatur, magno versus de Subaudiri utique ίνεκα non infrequens,
trimento, idem Scaliger Ασιάδ' legebat vid. Ηesiod. Οp. et D. ν. 329. Νostri
pro Ασιάδα, φuod vel γαίαν adhibito, vel Οrest. v. 742. guaeque alia dat Lamber
intellecto, idem significat. Εxstant igi tus Βos, v. ένεκα. Μusg.
turpro Ασία communi haec poètica : Ασίς, Σώσαί θ' ότου δ' έβούλεθ', ουκ έχω λί
ίδος, Ασιάς, άδος, ut hic, Ασιήτις, ήτιδος, γειν.] Quum olim inter έβούλεθ' et ουκ re
Dionys. Perieg. singulis subauditur γή. dundaret oύνεκ', ita recte Joh. Μiltonus
Βarnes.
notabat ad marginem sui libri: Ούνεκ' re
1356, γνώση futurum indicativum pro jiciendum puto, nam υersus respuiί , et
imperativo hic accipiendum videtur, Sic potest et solet subintelligί. Εt sane veris
Ηoratius: Αrcanum neque tu scrutabe sime loquitur, et omnino necesse est, ita
ris illius. Μusg. fieri, ni σώσαι θ' per se stare putemus, et
ΙΩ Ν. 157
"
versum, quasi ΘΧ ετανορθώσεώς τινος, rur αuctor.fμίt, scil, quando in animo Pythiae
sus incipere ab ότου , tum enim erit spa posuit, ut et infantem tolleret, et involu
tium pro ένεκα. Βαrnes. cra ejus conservaret. Βeck.
1361. "Εχοντας ημάς,] Ηic apertissime 1372. οικίτην βίον..] Seruanι υitam, pro
masculinum genus pluralis numeri usur servilem. Νec infrequens est, appella
patur de singulari persona sequioris ge tivis et substantivis propriis pro possessi
neris, Pythia enim sacerdos famina hic vis uti, ut Ελλάς φωνή, pro Ελληνική, et
loquitur. De qua re vide φuae nos supra paulo supra, videl. ν. 1566. Ελλάς,
ad ν. 955. Βανηes. pro Ελληνική, subaudi γυνή. Θρήξ στρα
1363. ζητεί σε χρή.] Εmendatio est τόι, Εuripid. Rhes. ν. 426. Vide, quae
Canteri. Εd. Αld. ζητείσθαι χρή. Μusg. nos ad Rhes. ν. 427. ex Εustathio de hac
1366. Ελλάς") i. e, Ελληνική, subaudi re plenius. Μale itaque Scaliger hic
γυνή, Vide infra ad ν. 1572. Μusg. νult oικίτου legi. Βarnes,
1367. Verba ό, μετέσχι της τύχης ver 1579. οίσω] Ita ΜSS. Steph. Εd.
tit Ηeath.: φuί ήujμε ευcntus quodammodo Αld. οίσον. Μusg.
158 ΕΥΡΙΠ ΙΔΟΥ
Ει γάρ με δούλη τυγχάνει τεκούσά τις,
Ευρείν κάκιον μητέρ, ή σιγώντ' εάν.
"Ω Φοίβε, ναοίς ανατίθημι τήνδε σοίς, Ι405
Καίτοι τί πάσχω, του θεού προθυμία (1385)
1382. Ευρείν κάκιον] Μedia syllaba του tandum. De qua re nos plenius ad
κάκιον hic producitur, de qua re vide su Ρhα.niss. ν. 19. Βarnes.
pra ad v. 1121. Βarnes. Ηeath, intelligit fascias, φuibus arca
1585. ός γ' έσωσε] Ita legendum mo involuta erat. Βeck.
net Η. Stephanus. In Εd. Αld. deest 1391. έκ τινος θεηλάτου,] Subaudi τύ
γ'. Μusg. χης, vel βουλής. Vel το θεήλατον et θεή
ός γ' έσωσέ μοι.] Quum olim erat "Ος λατόν τι, pro πετρωμένον, idem quod είμαξ
έσωσέ μοι, Duportus legebat ώς, nequa μένη. Βarnes.
quam bene, Scaliger όστις rectius multo, 1594. Lorsqu'Ιon a parté a la Pythie,
sed ό, γ' erit rotundius, leviorique varia il étoit éloigné de l'autel. Il s'en est
tu opus habet. Βarnes. rapproché dans l'instant, oυ il vouloit y
1587. υπερβαίην] Ita recte Βarnesius. déposer son berceau. Il sort ce berceau
Εd. Αld. υτερβαίη. Μusg. de son enveloppe Créuse alors le voit
Τα γάς πεπρωμέν ουδ' υπερβαίην τοτ' άν.] de pros, a découvert, et le reconnoit su
Ιta sane pro υπερβαίη legendum υπερβαίην, 1»itement. Ρreυost.
vel certe ποτ' mutandum erit in τις, nulla 1595. Σιγάν συ πολλά - οίσθα] Εst
erit media via, Quare priorem eligo, ob hoc taciturnitatem accusantis, cum ex
leviorem variationem. Βarnes. Creusae responsione appareat, eam ob lo
1589. Και σύνδεθ,] Εd. Αld. και συν quacitatem reprehensam fuisse:
δί θ. Μusg.
ουκ εν σιωτή ταμά μή με νουθέτει,
1590, τερίττυγμ'] Αmbitus. Μale in
terpres operculum. Μusg. -
Ιtaque legendum:
"Ιδού περίττυγμ' αντίστηγος ευκύκλου,] σιγάν συ φαύλη και πάςοιθεν ησθάμαι,
Περίττυγμα, alii operculum cistae ita vo
cari putant, aliί περίττυγμα αντίτηγος, φαύλη σιγάν ut φαύλους μάχεσθαι, Ιphig.
pro τιρεττυγμένη αυτή αντίπηγα, υπό του in Τaur. ν. 506. Μusg.
"Ιωνος δηλονότι. Ι)e voce αντίτηξ vide su Ηunc versum non Choro, sed Ιoni, tri
pra ad ν. 1557. et ν. 19. Quod in voce bui vult Ηeath. eι Ιonem, cum haec dicit,
ευκύκλου, το κυ sit syllaba communis, no venenum respicere putat. Βeck.
ΙΩ Ν. 159
1397. ώ ξέθηκ'.
Graeca verba hic depravata sunt: σιγάν σί τoλλά και πάραθ' εν ασφαλί.
Σιγάν συ τoλλά και τάξειθεν οίσθά μοι. Ει αntea tibί tutius erat, φuod omnino
tacebas, et nunc tibi suadeo, ut taceas,
φuae cum per seinepta sunt, tum inprimis ne hominum ora iterum in te convertas.
poètre menti contraria, Quare Ηea Οιuibus aptissime Creusa subjicit haec
thius hunc versum non Choro sed Ιoni
ουκ εν σιωτή ταμά μή με νουθίττι.
tribuendum esse censebat, conjectura pa
rum felici: Μusgravio vero emendan Νon ea est rerum mearum conditio, ut
dum videbatur: tacere possinι, ηe mihi hoc suαdeas.
σιγάν συ φαύλη και τάςοιθεν ησθά μοι.
Quantillum intersit inter utramque lec
tionem
qua lectio, specie non destituta, ut tamen ταξoιθενoισθαμοι
genuinam Εuripidis scripturam praestet, πας oιθενασφαλει,
vereor. Νulla enim, guantum intelligo, in
totius actionis cursu pars est, unde Creu monere nihil attinet. Ρlane vero Εuri
sam loquacitate sibi malum peperisse ap pideum σιγάν σε -εν ασφαλεί. ut appare
pareat. Νisi tamen hoc est, non video, bit comparanti Hippol, v. 785,
quomodo Chori reprehensio locum habeat.
Αltius latet ulcus et gravius, quam prae το πολλά τζάσσειν ουκ εν ασφαλεί βίου.
stantissimi viri suspicati sunt, idem tamen ubi vide Valckenaerium, p. 247. C. φui
leni medicina sanandum. Vulgata lee eandem locutionem cum similibus illus
tione travit ad Ηerodotum. Lib. ΙV. p, 275.
σιγάν συ πολλά και πάρειθεν οίσθά μοι. 25. Νoster in Ηecuba, v. 967. εν ασφα
λεί γάρ ήδ' ιρημία. Jacobs,
Ρaulo curiosius considerata, non improba 1397. ώ ξέθηκ'] Εmendatio est Βar
biliter mihi emendasse videοr: nesii. Εd. Αld. ού ξέθηκ'. Μusg.
160 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
1420
Κέκροπος ες άντρα και Μακράς πετρηρεφείς. (1400)
1397.s.'ορώ γάρ άγγος, ώ ξίθηκ' εγώ ποτε, Τyrwhitto: τών τ' έσω κεκρυμμένων, Μusg.
Σί γ',] Ita ego scribendum assero, duan 1405. βυσιάζομαι] De hoc verbo vide,
quam solus, nec ab unico adjutus, nec quae diximus ad v. 525, βυσιάζομαι λόγω
ideo doctis hoc persuasum facere despero; videtur esse allusio ex foro petita, ubi,
quomodo enim, sί ου ξίθηκ', pro ο εξίθηκ', φui alicujus rei possessionem petebant,
υt ante, legamus, το σί γ' aliquis expe ficta vi utebantur, i. e, formula verborum,
diat? Ηic itaque sensus: ορώ γαρ άγγος, non manus injectione, sibi vindicabant.
ά, ήγουν εν ώ, εξίθηκά σι, ώ τέκνον, Μi Sic certe Romani. Ηeinecc. Αntiq.
ror, hoc nemini antehac in mentem venis Lib. ΙV. Τit. 6. sect. 24.
se. Sed et acutissimo visui aliquando Legendum forte: βυσιάζομαι λοχών.
nebulae sunt offusae, et de rebus maximis Ηesychius: λοχά, θηρεύει. Dunι αlium
solliciti nequaquam ad parva solent atten custodio (vel ne evadat, assideo), ipse com
dere, Νobis quoque metuendum est, ne prehendor. Μusg.
et nostram diligentiam nonnulla effugiant, βυσιάζομαι λόγω.] Vide supra v. 525.
φuae certe lectoris candorem exercere pos Πλαστώ τινι λόγω αντενεχυράζομαι. Μa
sunt. Νos igitur Venίαm dabimus, peti nus in me injicit astuta et mendax mu
ηusφue υίcissim. Βarnes, lier, illiusque sermone opprimor. Μeta
1399. Κέκροπος ες άντρα, και Μακράς phora a rebus in pignus datis, quae in jus
πετρηρεφείς.] De hoc antro sub arce sito alterius transeunt. Βarnes.
Θt Ά rupibusΜacris nos plus semel, ut Forte, βυσιάζομαι γ' εγώ, nam υείut
supra ad ν. 936. et 495. et 13. Dicitur ηιαncipίum injecία manu abducor, Reisk.
autem Cecropis antrum, guia in Cecropia
erat, hoc est sub acropoli. Εt Ρlinius : τάδ' ουχί δεινά , βυσιάζομαι λόγω.
oppidum Cecrops a se appellavit Cecro
piam, guae nunc est Αthenis. Ηinc ν. haud scio an melius legatur:
936. Κεκροπίας πέτρας vocat. Πετρηρε - βυσιάζομαι δόλω.
φείς recte Johannes Βrodaeus vertit, pctrα
concameratas, ubi caverna est rupem trahor, tencor dolo. Verbum βυσιάζειν pri
suspendens. Βarnes. ma sua potestate nihil aliud significasse,
1404. τών τε σών] Scribendum cum nisi lrahere, έλκειν, apparet ex Ηesychio in
ΙΩ Ν. 161
η», * 2/ Ζθ
ΙΩΝ. Εγώ φίλος σός, κατά μ έκτεινες λά βα;
" 9 Α' 9 -
1415 Ιon. Dic, φuia ista tua fiducia habet aliquid singulare.
Cre. Videte texturam, guam ego puella quondam existens texui.
Ιon. Qualem nam 2 multae enim sunt texturae puellarum.
Cre. Νοn absolutam, sed veluti rudimentum radii.
Ιon. Οιuam habet figuram ! ut me non hic capias.
1420 Cre, Gorgon quidem est in medio stamine peplorum.
Ιon. Ο Jupiter, guod fatum nos venatur?
Cre. Εt oram cincta est serpentibus, aegidis in modum.
Ιon. Εcce! Ηaec est textura, ut invenimus, et fasciae.
142ο. ήταίων τίτλων.] Legendum haud τόδ' ίσθ' ύφασμα δίσμα θ' -
dubie ή τρίοις τίτλων, peplorum staminibus.
Μιμsg. Ηesychius: σπάργανα, δίσμα. Μusg.
Γοργών μεν, etc.] Subaudi εστίν, υφαίνι 1425 ευτυχεί, ι] Οptime Piersonus ευ
ται, ή τοιούτο τι Βarnes. στοχείς, bene conjicis, Verisim, p. 13.
ήτείων πίπλων.] Ευήτηριον ιμάτιον, Μusg.
8choliast.1426, Δράκοντι μαρμαίροντε τάχχρυσον
1421. εκκυνηγετεί] Διώκει, μεταφορικώς. γίνυ.] Ηunc in modum insigni felicitate
Βαrnes. correxit Porsonus vulg, lectionem, δρά
1422. Κεκραστίδωταί τ'] Εmendatio est κοντες αρχαιόν τι παγχρύσω γ. et referri
Βarnesii. Εd. Αld. κακκρασπίδωτ. ΜSS. jussit ad ν. 25. Μalibν.
Ε. G. κεκκρασπίδωτ. Μusg. Δράκοντες] Ηunc et duos sequentes
Κεκραστέδωταί τ' όφεσιν, Αιγίδος τρόπον.] versus recte Creusae tribuit, deleta Ιonis
Κράστεδον, ora, fimbria vestis proprie, persona, Piersonus, ubi supra. Αddit
quasi κρεμάμενον εις τίδον , hinc κρασπεδόω Τoupius, ad Suidam v. υταίμακι, pro
eleganter, pro fimbria circumdo, hinc in ταγχρύσω γένυ legendum esse τάγχρυσοι
hoc loco ego κεκραστίδωτα omnino legen γίνυν, ηuod altero certe elegantius.
dum quavis mercede contendam, pro cor Μusg.
rupto illo κακκρασπίδα τ', φuod prius 1426. ss. Δράκοντες, etc. Εριχθονίου γε
magna grammatica et prosodiae injuria του τάλαι μιμήματα.] Ηuc refer illud Αn
obtinebat. Βarnes. tigoni Carystii Ηist.Μirabil. c. 12. Αμελη
1425. 9ίσφαθ'] Ιn ΜS. Ε. ita scribi σαγόρας δε ο Αθηναίοι, ο την Ατθίδα συγγι
tur θέσφαθ', ut simul appareant ductus γραφώς, ού φησι Κορώνην τροσίττασθαι τρός
litterac μ. Lego: την Ακρόπολιν, ουδ' έχoι αν ειπείν έωρακώς
5
ΙΩ Ν. Ι63
ουδείς. Αποδίδωσι δε την αιτίαν μυθικώς μον vocat ν.20. προγόνων νόμον σώζουσα, του
φησί γάρ, Ηφαίστον δοθείσης της Αθηνάς, τε γηγενούς Εριχθονίου, etc. Βαrnes.
συγκατακλιθείσαν αυτήν αφανισθήναι τον δε Ηeath. legit γένυι, et cum Βarn. ή.
"Ηφαιστον, εις γήν πεσόντα, τροίεσθαι το Reisk. conjicit: τάγχρυσον γίνος, tοια
στέρμα την δε γην ύστερον αυτό αναδούναι αμrea fietura, υcr aureum. Βeck.
Εριχθόνιον, όν τρέφειν την Αθηνάν, και εις 1428. Εριχθονίου μιμήματα.]Vid. supra
κίστην καθείρξαι, και παραθέσθαι ταϊς Κέ ν. 24. Μusg.
κροπος παισιν, Αγλαύρω, και Πανδρόσω, και 1429. χρυσώματα.] Ita ΜSS. Steph.
"Ερση, και επιτάξαι μη ανοίγει την κίστην, Εd. Αld. χρυσώμια. Vide supra ad v.
ίως αν αυτή ίλθη. Αφικoμίνην δε εις Πελ 1050. Μusg.
λήνην φίρειν όρος, να έρυμα προ της Ακροπό 1431. "Ενεισιν οίδε.] Μisero errore Βro
λεως τoιήση τάς δι Κέκροπος θυγατέρας τάς daeus fδε νult corrigi; quod versus nequa
δύο, "Αγλαυρον και Πάνδροσον, την κίστην quam admittet. Βarnes,
ανοίξαι, και ιδείν Δράκοντας δύο, περί τον 1452. s. Στέφανον ελαίας αμφίθηκά σοι
Εριχθόνιον, etc, Vid. Οvid. Μetamorph. τότε, ήν πρώτ' Αθάνας σκόπελος εισηνίγ
Lib. ΙΙ. Fab. 12. Vid. Ηyginum Lib. κατο.] Νeptunus et Μinerva de Cecropia
ΙΙ. et quae nos suprasad ν. 23. Νotan certabant, utri urbs dicaretur et cujus fer
dum vero hic est, Pausaniam cum hoc ret nomen. Νeptunus tridente scopulum
auctore non convenire, fol. 16. lin. 7. percussit, unde mare erupit; Μinerva
Ιbi enim ille reliquas duas cistam aperu cuspidetetigit, unde nata est tum primum
isse ait, Pandrosum autem nequaquam. olea, φua fere immortalis habebatur, et
De aureis vero serpentibus, Εrechthida semper virens; adeo ut etiain a Μedis
rum filiis innutritis, ex veteri quadam re exusta, denuo refloruerit. όνidius Μe
ligione et consuetudine, quae ab hoc tamorph. Lib. VΙ. Fab. 2. Cecropία
Εrichthonio ortum cepit, vide quae nos Ρallas scopulum Μαυortis in Αrce Pingit,
ad ν. 24. Εt hune morem προγόνων νό ct antiguan de terra nomine litem. Βis
Ι., 2
164 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
1433. εισηνέγκατο,
ser cαlestes, medio Joυe, sedibus allis Αu 1453. σκόπελος] Ιta ΜSS. Steph. Εd.
gusία grαυίtale sedent: suα φuemφue Deo Αld. σκόπιλον,
rum Ιnscribit facies: Jouis est regalis imago. εισηνέγκατο.] Οptime Scaliger: εξηνέγ
8tare Deum pelagi, longoφue forire tridente κατο. Μusg.
Αspera sατα /acil, mediοηue e υulnere sari 1434. oύτoτ'] Εmendatio est Βarnesii.
Εαsiliisse fretum, φuo pignore uendicet ur Εd. Αld. ούτερ. Μusg.
bem. Αt sibi dat clypeum, dat αcuία: "Ος είπερ έστιν, ούποτ' εκλείτει χλόην..]
cuspidis hastam, Dat galean capili, defen Cum olim oύπερ legeretur, ego oύτoτ' om
ditur ΑΕgide pectus, Percussamφue suα nino restituendum censui: ob praecedens
simulat de cuspide terram, Εdere cum enim είτες videtur corruptum in ούτερ.
Βacchis./ietum canentis oliυτ, Vide Αpol Γe hac autem olea sempervirenti, prae
lodor. Βiblioth. Lib. Ι Ι Ι. c. 15. sect. 1. ter quod nota pracedenti diximus, ad
Johannis Μeursii Cecropia, c. 19. Scali dantur et hacc, quae Joh. Βrodaeus nobis
ger legit: εξηνέγκατα, Cluum σκόπελο» citata dedit : Τheophr. δ. περί φυτών, κεφ.
Αldina editio habeat, et nonnulli Αθήνα ιδ. την δε μακροβιότητα μαρτυρούσιν επί
legant, quid si ita legamus: "Η πρώτ' γι τινών, και ημέρων, και αγρίων, και
Αθάνα σκέπελον εις ηνέγκατο. Νihil sta αι παραδεδομέναι φήμαι ταρα των μυθο
tuo. 8imilem vero locum habemus infra λόγων Ελαίαν μεν γάς λέγονσι την Αθήνησι,
ν. 1480. "Α σκοπίλοις επ' εμοίς τον ελαιοφυή Φοίνικα δε τον εν Δήλο, Κότινον δε τον εν
πάγον θάσσει. Βarnes. Ολυμπία, αφ' ου ο στίφανος, etc. Ρlinius
7
ΙΩ Ν. 165
Lib. ΧVΙ. c. 44. Αthenis φιμοφue oleα 1440, κατά γάς ενέρων] Legendum κατά
durare traditur, in certamine ediία α Μin χάσμ' ενέρων Χθόνιον. Νoster Pirithoo
ενυα. Ηaec ille. Βαrnes. apud Αthenaeum, p. 496. χάσμ' εις χθό
1435. ελαίας ακηράτου) Τheophrastus νιον. Μusg.
Ηistor. Ρlant. Lib. ΙV. c. 14. την δε 1440. s. Locum ita distingui vult
μακροβιότητα μαρτυρούσιν επί γι τινών και Ηeath. :
ημέρων και αγρίων, και αι παραδεδομένα "Ον κατά γάς, ενέρων
φήμαι παρά των μυθολόγων Ελαίαν μεν Χθοκίων μέτα, Περσεφόνας τ' έδόκουν ναίμν.
γάρ λίγουσι την Αθήνησι - Ρlinius Lib. Βeck,
ΧVΙ. c. 44. Αthenis quoφue olea durare
crediία in certamine ediία α Μinerυα. 1441. Χθόνιον] Θανόντα, κατά χθονός
Ηaec Βrodaeus, quibus adde Soph. ΟΕd. τιθαμμίνον. Βarnes.
Col. v. 725. et seq- Μusg. 1444. αναττυχαί,] "Η κύκλοι αιθέριοι, ή
ελαίας εξακηράτου] De hac immortali ακτίνες, διό και λαμπρα καλούνται, Vid.
olea supra duabus notis praecedentibus. infra ad ν. 1516. Βarnes.
Βarnes. 1445. αύσω,] Ιta ΜS. Ε. Εd. Αld.
εξηνάγκατο legit Reisk. Βeck, αύσσω. Μusg,
1438-1509. Vid. aliam horum ver 1451. s. ΚΡ."Εσι φέβω τρέμω. ΙΩΝ: Μών
suum distributionem apud Ηermann, ουκ έχει μ' έχουσα J In duo versus dividit
Doctr. Μetr. ed. Glasg. p, 492. s. Ηeath.:
Ι., 3
166 ΕΥ Ρ Ι Π Ι Δ ΟΥ
1469. λαμπάσι. 1472. Verba : οιον - et rel. dantur Ιoni. 1473. Τotus
v. datur Creusae. Ιb. γίγυνας γάς,
Reisk. conjicit: γά δ' έχει, terrα (Αι ΚΡΕ. "Ω τέκνον. ΙΩΝ. Γι φής , penthemi
tica) υero habet tyrannos suos Βeck. meris trochaica.
1467. δόμος γηγενέτας] Εrichthonii e ΚΡΕ. ΟΙον, οίον ανελέγχομαι ; Εuripideus.
terra geniti domus, de Εrichthonio au 1ΩΝ. Πώς είτας , ΚΡΕ. "Αλλοθεν γέγονας άς',
tem terrigena vide supra ad v. 1000. et ν. άλλοθεν, senarius iambicus.
1426. Βαrnes,
1472. Οptirhe Τyrwhittus : " Τurban Verba oίoν - ανιλ. adhuc Creusae, πώς
ιur personae, quae sic forte ordinandae είπας Ιoni, άλλ. - άλλ. Creusae tribuit
sunt : Ρrev. secutus judicium Μusgr, et Τyr
whitti. Βeck.
ΚΡ. "Ω τέκνον, τί φής , οίον, οίον ανιλέγχομαι,
1475, ss. Ουχ υπό λαμαάδων, ουδί χορευ
1ΩΝ. Πώς είτας , ΚΡ. "Αλλοθεν γέγονας γάς, μάτων Υμίναιοι εμος, etc.] De πuptialibus
άλλοθεν." facibus et Ηymenaei ta da vide ad Ηelen.
Μιμsg. ν. 638. Βαrnes.
L4
168 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
1477. έτικ τι σόν κάρα.] i. e te. Vid. ν. 979. Duplex enim narratur historia.
ad Ηeraclid. ν. 529, et 540. Βarnes. Βarnes.
1479. "Ιστω Γοργοφόνα] i. e Τestis sit 1480. "Α σκοτίλεις επ' εμοί,] Vide si
Gorgonis interfectrir Μinerυα. Sic "Ιστω milem locum supra ad ν. 1453. Βαrnes.
νύν Ζιυς αυτός. Ηom. Πiad. κ. ν. 329. 1481. Τον ελαιοφυή πάγoν θάσσει.] πάγoν
Ubi Scholiastes : γινωσκέτω, μάρτυς έστω, ελαιοφυή την Ακρόπολιν καλεί, ότι πρώτον
Εx Βrodaeo. Μusg. ενθάδε ή ελαία εφάνη. Vid. Εustath. in
"Ιστω Γοργοφόνα] Sciat Gorgonum inter Ηomer. fol. 1095. lin. 25. Βarnes,
./octrir, id est, Μinervam testor. Ιta 1482. Reisk, scribit : θολία, turbίdα.
Ηomer. Ιliad. κ. ν. 329. "Ιστω νυν Ζευς Βeck.
αυτός ερίγδουπος, τόσις "Ηρης. Scholiast. 1485, Κρυττόμενον λέχος ηυνάσθην..]
Γινωσκίτω, μάρτυς έστω, Sophocles: "Ιστω Quia dicitur ευνήν ευνάζομαι, etiam λέχος
Ζεύς, ο πάνθ' όρων αεί. Τheocritus : "Ιστω ευνάζομαι dicendum, quia λέχοι et ευνή sunt
γαρ κούρη τι και ευίανος Δημήτηρ Εx synonyma : sic quia υilam υιυere, et αεία
Joh. Βrodaei notis. Ρonitur autem pro ιenι υίuere, dicitur, et similia licet sex
ισάτω per syncopen. Γοργοφόνα autem centa observare, Vid. ad Iphig. Αul. ν.
Ρallas dicitur, vel quia ipsa Gorgonem 1182, et hujus fabulae, v. 622. Βαrnes,
interemit, vel φuia ejusdem consilio Per 1486. κεδνών] Εd. Αld. κεδνός. ΜS, G.
seus, ut et alias observavimus, ad Βacch. καινόν. Μusg.
ΙΩ Ν. 169
1488. Μalim κρύφιόν γ' ώδίν', ut metrum 1491. Σπάργαν' αμφίβολα] Αμφίβολα,
anapaesticum sit. Ηeath. ήγουν αμφιβεβλημένα, επιθετικώς. Μale
149Ο. εμάς ματίρες] Βarnesius dubitat, igitur Βrodaeus και inserit, quasi neces
annon legendum sit εμού. Μihi locus ne sario esset pro αμφιβλήματα, substantive.
sic quidem integer fore videtur. Patet Βarnes.
enim ex ν. 1416. non fuisse proprie στάρ 1492. Ενήψα,] ΜS. Ε. ανήψα.
γανα, i. e, qualia vulgo infantibus circum πλάνους.] Εrrores. i. e rudimenta, tiro
dabant, sed telam ab ipsa diverso usui cinium : vid. ν. 1418. Μusg.
contextam. Ηinc non debebant appellari κερκίδος εμάς] Ιta pro εμάς scribo, ita et
παρθένια σπάργανα. Lego: Scaliger et sensus postulat. Βarnes.
1494. Valckenaerius ad Phoen. v. 45.
παςθένια δ' ίς γ', ως ματίζος
negat, τροφεία de alimentis dici. Sed con
στάςγαν', αμφίβολά σοι - tra stat hic versus, et Sophoclis CΕd. Col.
Scripsisse videtur auctor : ν. 553. Μusg.
Παςθενικάς δ' δίασμα χερός. χερούν,] Μalim χειρείν, ut versus sitsena
rius iambicus catalectus similis praeceden
Callimachus Fragm, 244. διάσματα φάριος ti. Ηeath.
αρχήν, guod et poémati suo inseruit Νon Γιeisk. scribit: στροφεία, i. e. στροφία,
nus, p. 119, Μusg. δίrophία mamillis constringendis mea ma
17Ο ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
και/ Λ' > Α/ "
Εκτεινά σ’ άκουσ'. (1500)
ΙΩΝ. Εξ έμού τ' ουχ όσι έθνησκες.
ΚΡ. Ιώ δειναι μεν αι τότε τύχαι,
Δειλαιά δε και τάδ' ελισ
1.505 σόμεσθ' εκείθεν ενθάδε δυστυχίαις "1525
(1505)
Λ.
Ευτυχίαις τε πάλιν,
Α \ Λ'
Μεθίσταται δε πνευματα.
Α' -
Εt occidi te invita.
Ιon. Εt a me non pie moritura eras,
Cre Ηeu, misera quidem tunc./μίt fortuna,
Μisera vero et haec erant.
1505 Volvimur illinc huc aerumnis,
Secundisque rebus rursus :
Μutantur enim aurae.
Μaneat υcro: sufficiant superiora mala: nunc
Vero quidam secundus ventus ex malis ortus est, Ο fili.
1510 Cho Νemo putet quidquam hominibus unquam -
tris non adhibui lacti, quo id reprimerem pater ejus revera ipsum immolationi de
- unam rem duobus expressit vocabulis, signasset, Ηebr. c. xi. ν. 17. Πίστει
•υ γάλακτι, ουδε μαστώ. - νult dicere: προσενήνοχεν Αβραάμ τον Ισαάκ πειραζό
clam matre enixa fui. Βeck. μενος, και τον μονογενή προσέφεριν ο τάς
1496, θαίναμα] Θοίνη, δείπνον, ιλώριον, εταγγελίας αναδιξάμενος, προς όν ελαλήθη,
Vid. supra ad ν. 933. Βαrnes, ότι εν Ισαάκ κληθήσεταί σοι στίρμα, λογισά
1501. "Εκτεινά σ' άκουσα.] Ταntum non μενος, ότι και εκ νεκρών εγείρειν δυνατές ό
interfacί te, φuod in me enim fuit, perdere θεός όθεν αυτόν και εν παραβολή κομίσατε,
υoluί: licet id nollem omnino, quia filius Βαrnes,
es. De hac voce autem, κτείνω, pro 1504. Δειλαιά] Sic plerosque Βrodaeus
επιχειρώ κτείνειν, vel θέλω, vide supra ad jam tum legisse testatur. Νec spernere
ν. 1525. et v. 14Ο7. Βαrnes. debuit Βarnesius. Εd. Αld. δειλία. Μusg.
1502. Εξ μου τ' ουχ όσι' έθνησκες.] Τιι Δεινά δε και τάδε] Οlim δειλία male
enim a me practer./as parne interemta es. scriptum erat, pro quo διιλαία nonnulli,
ουχ όσια Αttice pro ουχ όσιον, hoc autem haud multo melius, δειλά Scaliger paulo
όσιο pro oσίως. Εt έθνησκες pro θανείν tutius, nos, ob praecedens δειναι, et hic
έμελλες. Ιta in literis nostris Isaacus δεινά legendum statuimus. Βαrnes.
dicitur παραβολικώς immolatus, eo quod 1509. Μalim ουρός γ', ut fulciatur syl
ΙΩ Ν. 171
«ν. * :' "7" ν Α"
1513, καύθις ιύ. 1517, μαθεϊν, 1525. σφαλείσα παρθίνο, 1524, νοσήματ’ εις.
laba catalectica. Versus enim asynarte πάντα παρά την ελπίδα και δόκησιν συμβε
tus est ex dochmaicis. Βeck. βήκασι, Βαrnes.
1511. προς τα τυγχάνοντα νύν.] Sί com μυρίοις legit Reisk Βeck.
1512,
paretur cum his, quae nunc acciderunt. 1513. κ'αύθις εύ] Recte Ρiersonus καύ
Sic solent Graeci τρός adhibere, quod e θις αύ, Verisim, p. 13. Μusg.
tiam Lexica vulgaria non omiserunt, ad 1514, στάθμην βίου,] Legendum στιγ
ducto ex Platonis Εp. VΙΙ. loco: σμικρά μην βίου, Ρir punctum αύfμimus, φuin eι
αν είη προς ταύτα μοί βλάβη, vid. et Viger. matrem occideremus, et ipsi indignα pate
Ιdiotism. c. ΙΧ. sect. 8. reg. 13. Μale remur Μusg.
igitur Βarnesius προς τα τυγχάνονθ' ορών, φαενναί,] Ιta ΜSS. Ε. G, Εd.
1516.
Μusg. Αld. φαειναίι.
"Αελπτον είναι, προς τα τυγχάνοντα νύν.] περιπτυχαί,] Ιnterpretor: πιριιιλιγμούς,
Μallem equidem, si per exemplaria lice circumvolutionibus. Μusg.
ret, legere: προς τα τυγχάνονθ' ερών, ut sic Φιύ Αρ' εν φαειναύ, ηλίου περιττυχαί;]
referatur ad μηδεις : sine oρών enim expres Εxtra versum φευ ponitur. Περιττυχαι
so, vel intellecto, difficulter προς ad synta δί ηλίου λέγεται, ώς και άλλως αναπτυχαί.
xin conciliabitur ; Jam vero hic sensus : Scholiast. ad Ηippolyt. ηλίου αναπτυχαί]
Μηδείς νομιζέτω τι εν ανθρώποις άιλστον, Αι ακτίνες, καθό το σκότος αναπτύσσουσι, και
προς τα νύν τυγχάνοντα ορών. Ταύτα γάς ημίν δηλούσι τα πάντα διά του φωτός. Ηesy
172 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
2/ Μι - -
156Ο
Εμού ταράσσει, μητερ, είκοτως φρενα.
ΚΡ. "Ακουε δή νυν, αμ' εσήλθεν, ώ τέκνον
1540 Ευεργετών σε Λοξίας ες ευγενή
Δόμον καθίζει, του θεού δε λεγόμενος,
Ουκ έσχες άν ποτ' ούτε παγκλήρους δόμους,
Cre. Progenitum quidem er eo te non dicit esse, sed et donat te
1535 Εx se natum. Εtenim amicus amico
1539. δή νύν,
1525. προστιθεί,] ΜSS. Steph. προστι στευκυία η Αθηνά, και γιγαντοφόντις ιπονο
ής, minime novum est, μή cum μάζεται. Ιdem, ibidem, de eadem : ικανή
indicativo conjungi. vid. ad Phα.n. ν. 91. γάς εστιν εταμύνειν και προσβοηθεί, εξ ου
Μusg. και Νίκη προσαγορεύεται. Βarnes.
1529. Νίκη Αθηνάν] Vid. supra ad v. 1537. Ηeath. reponit, sensus causa, ου
460. Μusg. μάτην μαντεύεται, sed Reisk, ει θεό, αλη
Νίκην Αθηνάν] De Μinerva Victoria θής - Βeck.
vide quae nos supra ad v. 460. Ωuibus 1558. ταράσσει,] Ιta optime ΜS. G.
addatur illud Εustathii in Ηomer. Iliad. (ut jam Reisk. conjecerat) Εd. Αld. τα
λ'. fol. 879. lin. 64. Διο και ο μύθος την ράσσων, Μusg.
Νίκην ου μόνον χρυσαίν πτερύγοι εκόσμησε διά εικότως] Ευτιθάνως, αλλά μάτην, και
το κατ' αυτήν και πολυτίμητον, και, ως ειπείν, ψευδώς, άμα τιθανότητι πολλή μαντευόμενος,
μετεωροπόρον, αλλά και τη Αθηνά εις ταυτόν και δή ψεύδεα λέγων, ως Ησίοδος, εσύμοισιν
ήγαγεν, ώς δηλοί και ο γράψα, Αθηνά ή ομοία, Scaliger legit εικαίως, id est εική,
Νίκη- τούτο δι αίνιγμα ήν του την φρόνησιν συνωνύμως το μάτην, φuod praecessit: quare
νικητικήν είναι, κατά το Οι γάρ φρονούντες minus probo, cum ex εικότως satis com
εύ, κρατούσι πανταχού Εt Sophocles: modum liceat sensum elicere Βarnes.
Νίκη τ' Αθηνά πολιάς, ή σώζει μ' αεί. Εt 1539. ά μ' εσήλθεν,] Εd. Αld. άμ' ισήλ
Ρausanias fol. 40. lin. 30. Και ίτερον εν θεν, Βarnesius auctore Scaligero, ών μ'
ταύθα ιερόν Αθηνάς πεποίηται, καλουμένης εσήλθεν, Μusg.
Νίκης. "Ακουι δή νυν, ών μ' εσήλθεν, ώ τέκνον]
Ζην παραστίζουσαν γηγενείς έτι,] Κατά "Ακουε τούτων, ά μ ισήλθεν, ή ών με μνήμη
γιγάντων παρασπίζoυσαν τό Διϊ. Ρhurnu ισήλθεν, quia vero dicitur άκουε τούτων,
tus περί της Αθηνάς in fine: Μάλιστα δε ideo quoque ών scribitur, frequenter enim
και την Νίκην τή Αθηνά πάρεδρον διδόασιν, relativum et antecedens in eodem casu
ή τι, νικάν τό περιγενομένα ποιεί. - Και εν τη ponuntur: potest etiam α "μ' pro α εμι
προς τους γίγαντας μάχη παραδίδοται ήρι per contractum stare, quia sic longum es
Τ"
174 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
set. Αt potius hic cum Scaligero ών lego, "Εα τίς οίκων θεοδόκων] Οlim θεοδότων,
εσήλθε, autem necessario legendum, non sed Scaliger restituit Αιοδόκων, φuod certe
εισήλθεν, et sic Αldi editio legit. Dupor magis congruum est templi epithetum: ο
ιus hunc versum minus rotunde νult legi: γάς ναός θεόν πως δέχεται, hoc est, illius se
"Ακουι δή τοίνυν, ά μ εισήλθεν, τίκνον, des dicitur, ibi ejus nomen et cultus:
Βαrnes. quod deus autem revera incomprehensi
1543. ουδ' όνομα πατρός.] Sed quasi bilis sit, diximus ad Τroad. ν. 878... Εt
spurius nomen conditionemφue matris. hinc ναός Νonno dicitur θεοδέγμων, et θεηδό
Βarnes. κοι, et θεηδόχοι, et θιουδόχος. Vox autem
1545, ο δ' ωφελών σι] Ιta recte Αldi θεοδότων hic locum non habet. Βαrnes.
editio. Βαrnes. -. - θυοδόκωνjam Ηeath.legi voluerat, Reisk.
1546. ουχ ώδε ex ed. vet, restituit Θεοτόκων, aut θιοδύτων.
Reisk. Βeck, - Ρro υτερτιλή, Pierson. ad Μαrid. p.
1549. θυοδίκων] Sic optime emendat 271. legit υπέρ τίγος, aut υπερτενής, i. e.
Ρiersonus ad Μαrid, p. 271 νίd, supra Ηesychio interprete, υψηλή. Βeck.
ν. 513. Εd. Αld. θεοδότων. 1550. Ανθήλιον] Ανθήλιος apud Sopho
-
υπιρτιλή,] Εxstat vox Soph..Τι είin. clem in Αiace τον αντικρύ της ανατολή, του
ν. 14.'et in Τurnebiana ΑΕschyli editione ηλίου significat. Ηoc in loco: Solis ad in
Αgam. 294. ubi relique editiones vitiosis star.fulgens, sie Ηomero αντίθιος pro βιοεί
εime habent υτείς "Ελλης: Αb ύτις τέλλω κελος. Βarnes.
tiuere nihil prohibet, eadem sc, analogia, 1551. s, μή τα δαιμόνων ορώμεν,] Vid.
φua αμφιθαλής a βάλλω, επισφαλής a σφάλ Callimach. Ηymn. in Lavacrum Pallad.
λω, περισκελής a σκίλλω, Ωuod eo pro ν. 101. ibique, si vacat, Spanhemium.
babilius est, guoniam υπερτίλλων non raro Μusg.
eadem potestate legitur, quam hic habere μή τα δαιμόνων ορώμεν,] Semper Dei,
debeι υπερτιλής, vid. Ηccub. ν. 996, aut angeli, conspectus putabatur a natu
Οrest. ν. 6. et v. 852. Μusg, rae viribus ferri non posse, atque ideo
"».
ΙΩ Ν. 175
ΑΘΗΝΑ.
y
Αλλ' έν τ Αθήναις κανθάδ' ούσαν
Α' \ Αν 9 Α' \
ευμενή.
1555 Επώνυμος δε σής αφικόμην χθονός,
Παλλάς, δρόμω σπεύσασ Απόλλωνος πάρα,
41 γ Α 2/ "- Λ- χ, > και Α'
1558. μίμψιν.
mortis pranuntius; ita enim Deus ipse Μή των πάρειθε μέμψιν εις μέσον μόλη,]
Ιsraelis, Εxod. c. xxxiii. v. 20. Και είπεν, Μίσον pro μίσην, Αttice, ut sit: μίμψιν εις
και δυνήση ιδείν το πρόσωπό μου και γάς μή ήδη μίσην Duportus legit μέμψις. Βαrnes.
άνθρωπος το πρόσωπό μου και ζήσεται. Εt Ιeg. aut μίση», aut μίμψει, aut μίμψις,
JΆ c. xiii. ν. 22. Και είτε Μανωί τρός aut tandem βάλη pro μόλη. Reisk.
την γυναίκα αυτού θανάτω ατοθανούμεθα, 1561. ου φύσασί σι,] Ιta ΜSS. Steph.
ότι Θεόν είδομεν, etc. Βαrnes. Εd. Αld. oύ φασί σε. Μusg.
1553. Μη φεύγετ'.] Ηic videtur poèta ου φύσασί σι,] Ου τό φύσαντί σι, i. e.
noster personarum numerum frustra et Χutho. De plurali numero pro singu
sine causa augere, quia Μercurius, qui lari posito vide supra ad ν. 1056. Ηaec
prologum egit, potuit quoque huic epilogo Duportus non intelligens, sed putans,
sufficere, et forte magis decore, quam Creusam quoque hic intelligi una cum
Μinerva, φuae virgo erat. Sed dicendum, Χutho, legi voluit: ου τρέφουσί σε, quia
magis haec Μinervae convenire, cui domus Creusa quidem illum peperit, non autem
Εrichthonii praccipue cordi erat, et Αthe educavit. Sed Μinerva de Ιone ab Αpol
nis praecipue ipsa colebatur, et Αpollinis line Χutho dato loquitur, τιeque enim is
erat paulo amantior. Gratior autem erat Creusae datus erat, sed revera ipsius re
Αtheniensium theatro Divaepatriaeadspec pertus. Βαrnes. *
tus, et recte Αpollo per se non jam ap Ρeisk. conjicit : δίδωσιν, ώ σ' έδωκεν ου
paret, utpote quem pudor retraheret. φύσαντί σε- Ρro extremis posse quoque
Βαrnes. conjici ού και φασί σε, cψjus te quoque
1558, μίμψιν] ΜS. Ε. μίμψις. Sed .filium αίunt, verum illi non φuadrare se
magis placet μίμψιν εις μίσος μόλη. Μusg. quens αλλ' ώς, Βeck,
-
176 ΕΥΡΙΠ ΙΔΟΥ
y
Εμελλε δ, αυτά διασιωπήσας άναξ,
"- 2 Α' - Α' \
Εν ταις Αθήναις γνωριειν ταυτην τε σην
Σέ θ', ώς πέφυκας τήσδε και Φοίβου πατρός, 159Ο
Αλλ' ως περαίνω πράγμα και χρησμούς θεώ,
1562. κομίζεις] Ιta ΜSS. Steph. Εd. quarta conjugationis futuro primo.
Αld. νομίζεις. ΜSS. Ε. G. νομίζης. Le Βαrnes.
gendum fortasse: αλλ' εισκομίζων σ'. Con 1569. θιώ,] Scaliger legit Θιού. Sed
fer ν. 1540, 1. Μusg. et Θιό stabit, si illius υίce exponas, ύτις
Reisk. suspicatur legendum : ώς νομίξη του Θεού. Βarnes.
εις, μti rgfίrreris ad domum, et fama te 157ο. ιζεύξασθ'] ΜSS. Ε. G. εξεύξαθ'.
tribueret nobilissima genti. Βeck. Utrumque bonum. Μusg.
1563. Εσει δ' ανώχθη πράγμα] Sc, cum Εφ' οίς εξεύξασθ' άρματ, εισακούσατον
proditum esset, Creusae Ionem Αpollinis Quum Αldina editio etiamnum άρματ
oraculo filium Χutho datum esse, Res retineat, deleo corruptum illud άρμασ', et
picit enim enunciationem Chori, quae su authenticum άρματ' restituo, cujus absen
pra legitur a v. 774. ad v. 709. Μusg. tia tot doctos viros erroribus implicuit.
1565. Και τήνδε προς σού μηχαναί, ερβύ Scaliger legebat : εφ' οίσιν έζευξ' άρματ,
σατο.] Και ταύτην ατο των χειρών σου μη φuasi de deo diceretur, cum de Χutho et
χαναί, και βουλή προνοητική εβρύσατο, την Creusa dicitur in hunc sensum: Περί δε
Πυθίαν προφήτιν έφορμήσας, ήτις την κιβωτόν των παίδων και της τεκνογονίας, εφ' οίς δεύρο
Κρεούση ανέδειξεν, όθεν τα πάντα ανεγνωρίσθη. εληλύθα τον αρματηλατούντες, σύ τι και ο
Cave itaque, ne μηχαναίς alio referas, Ξούθοι, χρησόμενοι λαβούσα τούτον τον αλη
quam ad το ερβύσατο. Ιon enim machinis θώς σον παίδα, ατοχώρησον. Εκ δι τούτον
usus est nullis, sed aperto jure, Βαrnes. τέσσαρες ίσονται υιοι, etc. , Βarnes,
1566. "Εμελλε δ' αυτά διασιωτήσας] Λlio Ηeath. monet, sententiac et metro con
qui consilium ei.fuerat, harc reticentem. suli emendatione Scalig. Εφ' οίσιν έζευξ'
Μusg. άρματ, εισακούσατον, ηuorun causa currus
άναξ,] De Αpolline aperte hoc in loco cηuis.jumri, melius tamen fore εισηκούσα
aicitur, quare autem, vide, guae nos ad τον Βeck.
Ιphigen. Αul. ν. 1481. Μale Βrodaeus 1574. Δίκαιος άρχειν] Δίκαιης Ρro άξιος
de Χutho capit, gui harum omnium re et alias reperiri observatur Supplic. ν.
rum ignarus fuisse putatur. Βarnes. 197. (Νuibus hac addantur: Ιta Scholiast.
1567. Ά Αttice pro γνωρίσειν vid. Εuripid. ad Οrest. v. 654. Δίκαιος τυχεϊν
grammaticas vulgares de polysyllaborum βοηθείας. Sic Εuripid. Ηeraclid. v. 145,
ΙΩ Ν. 177
1570. ιζεύξασθ'
Δίκαιοι δ' ισμιν oικούντες πόλιν, Αυτοί καθ' imbutos fuisse, Ρlutarch. adv. Coloten,
αυτών Ά κραίνειν δίκας. Ιtem v. 776. Οp. Μor, p. 2062. Reliqua nomina,
Ου γαρ εμά γ' αρετά Δίκαιός είμ' εκπισείν Ρlutarcho auctore, sic exponenda sunt :
μελάθρων. Βαrnes. ότλητες, vel, ut ille vocat, οπλίται mili
1577. s.χθονός Λαών] Legendum, ni tares, εργαδείς, operarii. τελέοντες, αςricolα,
fallor, γονής λαών. Τribus Αtticas ab quibus acquipoilent Strabonis φύλακες, δη
Ιonis filiis nomina accepisse, cum Εuri μιουργοί, γεωργοί, Νulla hic φuoad όπλη
pide tradit luculentus auctor Ηerodotus, τας et εργαδιί, difficultas: τελέων an agri
Lib, V. c. 66. eumque forte secuti, Pol colam unquam significaverit, valde dubi
lux Lib, VΙΙΙ. c. 111. et Stephanus Βy to: videturque id nomen melius conve
zantinus v. Αιγικoρέως. Favet porro huic nire του, εν τέλει, iis, penes φuos summa
opinioni ipsum Ηopletis nomen, cujus fi " imperii erat, i. e, ευπατρίδαις, ex quibus
liam ΑΕgeo nupsisse tradunt Αpollodorus omnes magistratus, saltem usque ad Τhe
Ι.ib. ΙΙΙ. c. 14. sect. 6. Τzetzes ad Ly sei et Solonistempora, Αtheniselecti, Plu
cophron. ν. 494. Fuere tamen etiam pris tarch, in Τheseo, p. 2Ο. in Solone, p. 160.
cis temporibus, qui traderent, populum Verum sisingula, tribus, ex Ιοιuis descrip
Αtheniensem secundum vitae instituta ab tione, ex totidem hominum generibus con
Ιone distributum fuisse, atque inde de stabat, mutata est postea reipublicae forma.
sumta esse nomina, Τελέοντες, "οπλητες, Τestaturenim Ρollux, singulas tribus pris
Εργαδείς, Αιγικoρείς. Ι)ocent hoc Strabυ cis temporibus ex tribus phratriis consti
Lib, VΙΙΙ. p. 383. et Ρlutarchus in So tisse phratrias vero in tribus secundum vi
1one, p. 166. Εd. Steph. guanquam in tae instituta descriptas fuisse, in unaquaque
expositione vocis Αιγικoρείς dissentientes, enim tribu unam ευπατριδών phratriam
quam Plutarchus Pastores interpretatur, fuisse, aliam γεωμόρων, tertiam denique
Strabo Sacerdotes. Rectius Strabo, quod δημιουργών. Ρollux, Lib. VΙΙΙ.. sect.
et hic ipse Εuripidis locus ostendit, et 111. φuocum confer Ηesychium in ας
traditio de lone: Αthenienses ab eo, γιώτας et δημιουργούς, Diod. Sic, Lib. Ι.
plane ut Romanos a Νuma, religione c. 28. Ρlutarch. in Τheseo, p. 20.
VoΙ., VΙΙ. Μ
178 ΕΥ ΡΙΠ ΙΔ ΟΥ
Αυ 2/ Α' Λ Α' Λ
1580. Εργαδείς.
Sed ut, unde abii, revertar, Fieri pot bunt. ελλειπτικώς omnia, praeter morem
est, ut Ιonis liberi revera audierint Τe Εuripidis, Ιn Εd. Αld. sic legitur: είτα
leon, Ηoples, Εrgades, ΑΕgicoreus, licet δεύτερος ο πάντες αργολής τ' ιμής ατ'Αι
ea nomina a diversis vitae institutis desum γίδος "Εμφυλον ίξουσ' Αιγικoρής. Μusg.
ta sint. Quid enim credere vetat, si post 1579. ss. Γελέων μίν έσται πρώτος, είτα
descriptam ab Ιone reipublica formam δεύτερον "Οτλητες, Αργαδείς τ', έμής τ' απ'
nati sunt, talia nomina ipsis ad rei me Αιγίδος "Εμφυλον ίξουσ' Αίγικoρείς.] Ιta
moriam utcunque conservandam imposita hunc locum restituo ex Canteri Scaligeri
esse? Μusg. que sententia. Ιta enim Ηerodotus in
1579. Τιλίων] Ita scribunt praeter Εu Lib. V. Τerpsichore dicto, c. 66. Μετά
ripidem Plutarchus et Pollux, confirmat δε τετραφύλους ιόντας Αθηναίους δεκαφύλους
que Αpollodorus, qui Τελέοντα φuendam ιποίησε, των "Ιωνος παίδων Γελέοντος, και
commemorat, Lib. Ι. c.9. sect. 16. Ρlures Αιγικόρεος, και Αργάδεω, και "Οτλητοι,
quoque ejus nominis novit Αpollon. &c. Ηuc refer illud Stephani περί πέ
Rhod. Lib. Ι. ubi videndus et Scholias λεων : Αιγικόρεως, Corrige: Αιγικoρείς,
tes. Γιλίοντα vocant Ηerodotus et Steph. Ουκ έστι δήμος της Αττικής, ώς τινες αλλά
Βyzantinus, φυλή ταλαιά, μία των τεσσάρων των από
"Ιωνος. Τέσσαρες δ' εξ αυτών, Αιγικoρείς,
- - είτα δεύτερον, Αργαδείς, τελίοντες, lego Γιλέοντες, Οπλί
"Οτλητες, Εργαδείς τ', έμής τ' ατ' Αιγίδος ται, lego "Οτλητες. Η φυλή τοίνυν Αιγι
έμφυλον ίξουσ' Αιγικοςείς - κορίς. Ηaec Canterus primus nobis indi
gitavit, quem videsis Νovar. Lection,
Sic emendo, praceunte Cantero, praeter Lib. V. c. 19. ΑΕmil. Ρortus locum
quam quod Αργαδείς legit, ΤΥΟΥΝ Εργαδείς. Ρlutarchi in Solone et Pollucis ex eodem
Sensus est : Secundum deinde Ηopletes, Cantero notatum habuit. Ο νού, ούτος"
αίium Εrgαdes, ultimum ab ΑΕgide nιeα Γελίων μίν έσται, εξ ου Γιλίοντες καλήσον
denominati ΑΕgicorenses tribulem habe ται. Είτα δεύτερον"οπλητα οι "οπλητες έμ
ΙΩ Ν. 179
φυλον και ονοματοθέτην ίξουσιν Αργαδείς τι mox notare videtur per Χίρσους τι παρά
Αργάδια τον τρίτον, και τέταρτον οι Αιγικο λους. Τhucydides, Lib. Ι. Και "Ιωνας μεν
βεί", δηλονότι τον Αιγικόρην, ατό της έμής Αθηναίοι και Νησιωτών τους πολλούς ώκισαν,
Αιγίδες ονομασθέντα. Βarnes. De his vide Strabon. Lib. VΙΙΙ. et Lib.
Τελέων cum Μusgr, legit Ρrev. idem ΧΙV. et quae nos supra ad v. 74.
que haec adnotavit: " Ces noms sont sig Βαrnes.
nificatifs et peuvent avoir du rapport avec 1590. Δώρες] De eo vide Strabon, p.
les diverses occupations de ces premiers 585. Μusg.
tribus de l'Αttique; car Strabon et Ρlu Δώρος μίν, &c.] Strabo, Lib. VΙΙΙ.
tarque rapportent que dans l'origine les "Ων Δώρος μιν τους περί Παρνασσόν Δωριέας
Αthéniens-furent divisés suivant leurs συνοικίσας, κατέλιπεν επωνύμους αυτού,
enres de vie ou leurs professions diverses, Βαrmes,
es Ηopletes ou hommes armés, étoient 1591. Εustath. in Dionys. 403. Πηλο
les guerriers, les Αrgades ou Εrgades, les τία γη. Βurn.
ouvriers; les Τéléonites étoient, dit on, αίαν πελοπίαν] Πελοπόννησον, Βarnes.
agriculteurs, quoique ce mot semble dé 1592. γής] ΜS. Ε. της Μusg.
signer les chefs ou magistrats, mais ail Αχαιός,] Αchaeus, Χuthi alter filius,
leurs, il est écrit différemment; enfin les bomicidio imprudenter facto, in Laconiam
Εgicores étoient bergers ou plutot sacrifi secessit, unde Αchaei dicti, φui oram ma
cateurs. Cependant ces rapports de noms ritimam incolunt, juxta Rhium, promon
ne doivent pas contredire la tradition his torium Peloponnesi in Αchaia ad fauces
torique ηu'Εuripide suit ici et φu'Ηéro sinus Corinthiaci ad Αntirrhium promon
dote a conservée. Βeck. torium ; ut sequitur: Ρίου τέλας] Strabo,
1583. Κυκλάδας ετοικήσουσι νησαίας πό Lib, VΙΙΙ. in Peloponneso - Προϊούσαι
λεις] Νonnulli haec de Ιnsulis Cycladibus δε πλέον, τελέως συμπίπτουσι κατά το Ρίον
dictis sumunt, alii vero referunt ad Ιωνι και Αντίρριον έστι δε το μίν Ρίον, των Αχαιών,
κάς τάς δώδεκα πόλεις εν τή παραλία της Τheocriti enarrator: Το δε Ρίον, ακρωτήριών
Καρίας και της Λυδίας, guas ipse poéta εστι της πελοποννήσου, εναντίως το καλουμί
Μ 2
180 ΕΥΡΙπΙΔοΥ
η / ν -ν
ατσιστια
ομαι ο εγω.
ΚΡ. Αξία γ' ημών οδουρός και φιλούσά γε στόλιν.
Τuos εermones recepimus, Credo vero me esse filium patris
Αpollinis, et hujus, prius enim hoc non erat incredibile?
Cre, Μea υeroα nunc audi: laudo Phα.bum, non laudans antca,
1610 Quod quem antea neglexit filium, nunc reddit mihi.
Ηae vero portac mihi nunc amαnae, et dei oracula,
Quae prius erant infesta. Νunc igitur etiam ex marculis manus
Ι.ibenter suspendimus, et saluto aras.
Μin. Laudo, quod deum laudes meliora discens.
1615 Τarda quidem guodammodo sunt deοrum auxilia: εed in fine non sunt infirma.
Οre. Ο fili, eamus domum. Μin. Ιte, sequar vero ego.
Οre. Fausta certe nobis comes-viae, et amans civitatis.
έλαύνεται
-- φ' / Α' 9 & Αν Α'
1617. Αξία] Lego : αίσια, prospera, prorsus permanens falicitas. Locum piis
.fausία. Μusg. simum certissimaque fidei paraphrasilevi
1618. Quia responsio Creusa non sa ter pingemus. Ιlle, cujus spes, υιία et
tis clara aut commoda videtur, lego pri .fortuna in summo υidentur esse periculo,
mum : ως θρόνους γ' ίζω παλαιούς - Ιnsi modo Deum reuera colat ametque, et illius
aere dicuntur Dii locis, quae maxime co arbitrio lubens se suαφue omnia commillat,
lere putabantur vide supra ν. 1483. ηec bonilati, ηec prudentia gjus omnino
Soph. ΟΕd. Τyr. ν. 168. Deinde in fine dissidat, aut correptionem gjus impatienter
versus: άφθιτον το κτημά σοι αιιο φuid ferat, Is sibi hoc certissimo persuadeat,
aptius dicere potuit poeta, ad popularium φuod tales Deus 0, Μ. tandem amicus so
favorem conciliandum ? Μusg. Ιet respicere, et in suo tempore latiori fortu
Ιoni haec tribui vult Ηeath. Βeck. ηα beare , imo post hanc υίlam cumulatio
1619, ss. "Ότω δ' ελαύνεται Συμφοραίι νι beatitudine remunerare : mali αιμtem et
είκος, σέβοντα δαίμονας θαρρείν χρεών, etc.] infideles, uti neque nunc revera beatt case
Ηanc vere auream totius fabulae Κορωνίδα possunt, ita neque in posterum felices sunt
et corollarium Latine exhibebimus, ex futuri. Ηuc refer illud, Psalm. xxxνιI.
nostra versione, quia Grotii hic minus ν. 37. Φύλασσε ακακίαν, και ίδε ευθύτητα"
placet, Cuί domus, Fortuna .fluctibus ότι εστίν εγκατάλειμμα ανθρώπο ειρηνικό.
pulsa, Diis.fidem reservet integram, ηec Βαrnes.
Μens cadat, Digna tandem nam Piis so 1622. Reisk. reponit: oύτoτε τζάξειαν
Rent remunerarier, Αι Μαlorum nullα εύ. Βeck,
ΤΕΛΟΣ ΙΩΝΟΣ,
ΕΥΡΙΠΙΔΟΥ
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΙΑΙΝΟΜΕΝΟ Σ.
--
"ΥΠΟΘΕΣΙΣ
ΗΡΑΚΛΕΟΥΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΥ.
* Quae Graeca et Latina inter uncinos inclusa sunt, ad imperfectum vetus argu
mentum addidit Josua Βarnes. Βeck,
ΤΑ ΤΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ ΠΡΟΣΩΠΑ.
ΑΜΦΙΤΡΥΩΝ, ΑΜΡΗΙΤΕΥΟΝ.
ΜΕΓΑΡΑ, ΜΕGΑRΑ.
ΛΥΚΟΣ. ΙΛΥΟUS,
ΙΡΙΣ, ΙRΙS.
ΛΥΣΣΑ. ΙΛΥSSΑ.
ΑΙΟΓΕΛΟΣ. Ν UΝΟΙ US.
"ΗΡΑΚΛΗΣ. ΗΕR CULΕS.
ΘΗΣΕΥΣ, ΤΗΕSΕUS.
ΧΟΡΟΣ ΘΗΒΑΙΩΝ ΓΕΡΟΝΤΩΝ, ΟΗΟRUS SΕΝ UΜ ΤΗΕΒΑΝ
Ο RUΜ.
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ.*
τι νwwwνννννννν
ΑΜΡΗιτRγοΝ, cum Μegara et ejus ex Ηercule liberis ad aram Jovis Soteris sedens,
queritur de Lyci crudelitate, quijam Ηerculete stirpis excidio inhiaret. Ηujus querelis
suas jungit Μegara, socerumque appellat de effugio et vitando praesente periculo, Quam
senex consolatur, jubetque bono esse animo: Fortunam enim ne malam φuidem esse con
stantem, at suas etiam vices habere. Chorus senum Τhebanorum, audita Ηerculis morte,
illius familia labascentis aflictas fortunas plangit. Lycus ingressus Ηerculis sanguini
et familia, Chorοφue illius gratia extrema minatur, Ηerculisque gesta vituperat, verbis
que elevat. Αmphitryon e contra Ηerculis benefacta memorat, nomen et famam defendit,
et tyrannum ab illius liberorum nece dehortatur, nec Τhebanorum ingratitudinem intactam
relinquit, gui tot beneficiis ab Ηercule affecti, illiusjam familiam neglectui et despectui
habeant. Chorus inexorabilis tyranni impia crudelitate offensus, negat, se diutius illius
tyrannidem laturum. Μegara fortiter se ad mortem parat, senemque socerum confirmat,
vix a tyranno impetrata licentia, ut funebri prius ornatu convestirentur; ad quem induen
«lum intro se recipiunt. Chorus interim commemorandis Ηerculis gestis occupatur.
ΑΜΦΙΤΡΥΩΝ..
Similis in multis, φuae natura rei ipsa sensuum, factorum, actatis. Compara
postulat, Ηercules Furens est Οresti in- tionem accurate instituit Ρrev. (Τ. ΙΧ.
δηnienti, sed, sunt, in quibus uterque p. 322. s.) idemque subtiliter quaerit (p.
discrepet, ob diversitatemingenii, morum, 325.), qua ratiohe in quatuor fabulis
* Vide Seneca tragα.diam eiusdem cum hac nominis et argumenti: Ηercules Furens di
citur. Εt in ea φuidem cum Εuripide nostro de palma certasse Seneca videtur: ut non
nullis placet: de qua re nos infra fusius ad v. 140. Ηic vero notandum, φτιοd Seneca de
argumenti ratiοne nihil mutavit, easdem personas servavit. Variavit tamen nonnihil
αconomiam, idque summo ingenio, ac summa arte. Ηacc autem Εuripidis fabula nequa
quam cateris interior, sive elegantem αυconomiam, sive miras peripetias, sive πάθος, sive
"Ηθος, spectemus. Βαrnes.
188 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
(Οreste, Iphigenia Τaur., Βacchis, et acuminis habet hoc, φuam si dicat: Quίς
nostra) homines insanientes eorumque πmortalium ηescil Διός σύλλεκτρον? Μusg.
furorem et hujus causam sive auctοrem 2. Αμφιτρύων, όν Αλκαίος ποτε] Dana
exhibere potuerit ita, ut miserationisaffec us, Ηypermnestrae pater; Ιlli ex Lyn
tus excitaretur. In nostra actio ipsa cau ceo, ΑΕgypti filio, natus Αbas, huic Αcri
sa est furoris Ηerculis. Εam vero per sius, huic Danae filia, huic ex Jove Ρer
se minorem vim habere, (une telle action seus, huic Αlcaeus, pater Αmphitryonis,
d'elle meme a peu d'intérét), cum a Ju ut et Εlectryon, pater Αlcmena, unde
nonis ira oriatur, et nullum adsit obstacu Ηercules. Βarnes.
lum, quod vinci possit. Jam cum poèta 3. Vulgo έτικτιν ο Περσίως. Deinde
senserit, hoc argumentum non posse evol Ηρακλέους pro vulgato Ηρακλέος hic et
vi et exornari latius, praecedere ipsum alibi dedi. Vide Ρors. ad Μed. 675.
jussisse aliam actionem, ab hac distinc Ηermανιη.
tam, in gua etsi sermo sit de Ηercule et "Ετικτεν] Vel"Ετιχθ' est tibihic legen
liberorum ipsius sorte, tamen unitatem ac dum, vel metiendus versus, ut amphibra
tionis tolli. Ωuod vitium texisse poètam chys sit in principio, Βαrnes.
monet Ρr. pictura morum et sensuum "Ετικθ’ ο Περσέως, vitandi anapaesti cau
suavissima, et orationis elegantia singu sa, scribit Ηeath. Βeck.
lari. Ιdem Ρr, contendit, Lyci consi 4. Ρrisci Τhebarum incolae commemo
lium, guod ab initio exponitur, multo rantur, ad antiquissimam de Cadmo fa
magis fuisse tragicum argumentum, guam bulam respectu habito:
Ηerculis furorem. Caeterum poétam
ίνθ’ ο γηγενής
utrumque conjungere voluisse, et hanc
utriusque actionis conjunctionem non ca Σταρτών στάχυς γ' έβλαστεν, ών γένους"Αςης
rere suis virtutibus, quasita exponit Ρrev.: έσωσ' αριθμόν ολίγον, ο Κάδμου πόλιν
« Le contraste de la tendresse d'Ηercule τεκνούσι παίδων παισί,
pour ses enfans et des fureurs auxquelles Νon immerito movissimi versus lectio sus
il se livre, augmente la pitié, que ce hé
ros inspire, Son caractère est grand et pecta visa est Μusgravio, qui πόλιν στί
interessant tout a la fois. Οn a regret φoυσι conjicit. Εleganter id quidem, sed
verius mihi videtur, non unam ob cau
seulement de le voir user de ruse pour
surprendre Lycus, Ce moyen Ε sam, quod mihi in mentem venit
aux grandes ames et n'honore pas celui, οι Κάδμου τόλιν
qui 1'emploit.'' Βeck, τυςγούσι ταίδων ταισί,
1. βροτών,] Μalim βροτόν. Ωuis ηes
cίt mortαlem, Διός σύλλεκτρον? Μulto plus φιιι Cadmi urbem /iliorum filiis.firman! ει
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 189
2 Λ ? ? Αν «W 2 ν. Α' ν
?
Ωρέξατ' οικείν, ήν εγώ φεύγω, κτανών
Α" Ψ Α w 2 ν.
Ηλεκτρύωνα
Εξευ ίζ συμφοράς δε τάς εμάς
ΟΖ θέλΑ Α' 9 "'
Αul. 194. Ηesychius: στέφει, κοσμεί. eum nunc demum correctionem seu ex
Μusg. planationem eandem in Νotis Μusgravii,
10. Reiskius et Τyrwhittus ής. Νon invenisse, aut alio φuovis libro, guem edi
opus. Ηermann. tor vulgarioris nota inspicere non praeter
"Ην] Reiskius et post eum Τyrwhittus mitteret, anteaquam notationes suas prelo
ής, Recte quidem; nam αλαλάζειν τινά subjiceret. Αlterum priori exemplo si
Grace vix dicitur Μusg, millimum addimus, quae adnotavit ad v,
14. Reposui Μεγάραν τι pro δε, ex con 1396. Ζεύγός γι φίλιον άτερος δι δυστυχής.
jectura, sibi flagitante linguae ratione " Ιnveni in libris ζεύγος δι φιλίoν φuod
hane emendationem. Facillime aberrant eruditis auribus sat scio intentius auscul
in his particulis librariorum manus, et tantibus statim vitium sonabit. Saltem
Βeckius me docet idem et Reiskio placu requirit locus ζεύγος δή φιλίον : at hanc
isse.'' Wakefield. * Ρorsonus, φuem cre vocern metrum respuit: et nihil tertium
dimus intellexisse discrimen inter δι et τι est. Vera igitur restat conjectura nos
non minus recte φuam Wakefieldius, to tra." Quibushaec verba subjungit: "Ρost
tam hujus emendationis gloriam Reiskio Jiminio ex Βeckio didici Reiskium quo
attribuisset, seu magis editoribus duarum φue similiter statuisse: nam Reiskii li
editionum vetustiorum, et ed. Βrubach. brum in meis non habeo.'' Ρro garruli
φuae minime obscure Μεγάραν τε τήνδε le tate hacce infraenata φuanto melius Ηer
gunt. In hac re aliam legem sibi sta mannus. Sic Reiskius. Fulgo ζεύγος δί.
tuit Wakefieldius. Videtur existimare, Εlms!.
emendationem ejus propinatori non mi Ρro δε Reisk. scribit τε. Βeck.
morem laudem_conciliare, etsi eam bis, 15. Κυκλωπείαν] Vide φua diximus ad
terve jam proposuerunt priores Critici. Ιphig in Αul. v. 152. Μusg.
Τoupium sequitur qui, postquam dimi Αργεία τείχη και Κυκλωπείαν πόλιν] Vide,
diam paginam acumen ostentando com quae nos ad Iphigen. Αul. ν. 152. Βarnes,
plesset saepius subsistit monendo lectοrem, 17. Ηλεκτρύωνα ] Vulgo Ηλεκτρυώνα.
* Εurip, Phan. 55. Τίκτω δε παίδας παιδί, δύο μιν άρσενας, Ετεοκλία, κλεινήν τ: Πολυνείκως
βίαν, Κόςας τι δισσάς, Αnte oculos legentium ponemus quain hunc locum adnotavit Wake
fieldius (Critical Review, Αpril, 1801. p. 378.); " Propria rerum visu facillima homines
in re critica Sagacissimos et ormatissimos eludant, inde humillimi modestiam, observare
αiscamus. Νίhil clarius in crisi emendatoria, φuam necessitas substituendi Κέρας δί
δισσάς." Ωua observatione nihil verius, sed eadem ad Οrestis hunc locum aque perti
net, ειψε tragediae editio Ρorsoniana, ante tres menses, a Wakefieldo recensita fuit.
V. 22. "Ω, ταςθένει μεν τgύς έφυμεν εκ μιάς Χρυσόθεμις Ιφιγένειά τ' Ηλέκτρα τ' εγώ, Αεσήν τ'
Ορέστης μητρός ανοσιωτάτης. lege Αρσην δ' Ορέστης Quae loca neque Schaeferus nec Μathaus in
suis editionibus emendavit. Νοbis videbamur in similem errorem offendisse in ν. 857.
ίragoediae prae manibus, quo in loco tacite legit Ηermannus, Μάθη τε, τον εμέν. Lectio
hace tamen typographi vel librarii mendum essé videtur, propterea duod editiones omnes
Ρriores legunt, Μάθη δι τον ιμέν. Εlmsl.
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 191
ν / "
Vide Wesseling. ad Diod. Sic. ΙV. 58. Αpollodorus Βiblioth. Lib. ΙΙ. c. 5. sect.
ΗκRΜΑΝΝ. Corregerat jam Βarnesius, 12. Και παραγινόμενος επί Ταίναρο της Λα
qui, tamen, Ηλεκτρυώνος retinet Αlc. 855. κωνικής, ου της "Αδου καταβάσεως το στό
Νon tam accuratus est Ηermannus, ut μιόν εστι, διά τούτου απήει. Βarnes.
par est, in referendo emendationes ad 2.1. τρισώματον κύνα) Κέρβερον, τον Κύνα
auctores suos. Ille lector Ηerc. Fur. Πλούτωνος, όν τρισώματον καλεί, ότι τρικέ
qui omnem ejus notitiam de textu ex φαλος ήν φυσικώς δ' ουκ άν είη κεφαλή άνευ
Νotis editionis hujusce hauriat, multas του σώματος. Εt sane communiter tria
editori adscribet emendationes, quae illius capita Cerbero tribuuntur: Unde et So
non sunt. Sed monendum est, Ηerman phocles vocat τρίκρανoν άδου σκύλακα, et
num longe a suspicione plagiarismi re κύων τρικάρηνος aliis dicitur. Sed latius
moveri, et culpam cujus eum redargui Ηesiodus vocat Κέρβερον πεντηκοντακάρηνον,
mus, inter editores tam universalem esse, Τheogon. ν. 312. Εt Ηoratio dicitur
ut in excessum ejus tantum animadver Lib. ΙΙ. Οd. 15. Βellua centiceps. Εt
tendum est. Si quis certiorem faceret Τzetzes idem: Εκεί δι λίγουσιν είναι τάς
Ηermannum de vituperatione nostra veri των ανθρώπων ψυχάς ας φυλάσσει ο Κύων
simile est, sese excusaret, dicendo, ejus του "Αδου, ό, έχει εκατόν κεφαλάς. Εt
editionem nimis festinanter comparatam idem tamen Ηoratius tria capita quoque
esse, Prae se fert indicationes quasdam illi aftigit, eodem Carminum libro, Οd.
alias solicitudinis auctoris, opus suum ad 19. Τe υίdit insons Cerberus aureo Corrιιι
finem ducere properantis, ut venale pro decorum leuiter αίterens Caudam et rece
stet mundinis librariis Leipsiae. " Εlmsl. dentis trilingui Οre pedes, leligitφue crura.
Ηλεκτρυώνα] Vide infra ad ν. 1250. Quae quidem opinio usitatior, et a Vir
Μusg. gilio quoque, Οvidio, Τibullo, confirma
Ηλεκτρύωνα Ι Αmphitryoninvitus Εlec ta. Ρausanias Laconic, fol. 1Ο8. lin. 41.
tryonem, Αlcmenae patrem et amicum, Αλλά Εκαταίος μεν ο Μιλήσιος λόγον εύρεν
occidit, de φua re videsis Αpollodorum εικότα, "Οφιν φήσας επί Ταινάρω τραφήναι
Βibliothec, Lib. ΙΙ. c. 4. sect. 6. Ηome δεινόν κληθήναι οι "Αδου κύνα, ότι έδει τον δηχ
ri Scholiast. ad Οdyss. λ. ν. 265. Και Αμ θέντα τεθνάναι παραντίκα υπο του ιού,
φιτρύων αποκτείνας ακουσίως Ηλεκτρύωνα, Βarnes.
φεύγει εις Θήβας. Βarnes, 27. Δίρκης τις] Ιta ΜSS. Ε. G. ut
19, καθόδου] Ιta verissime emendant legendum conjecerat Piersonus. In Εd.
Reiskius et Τyrwhittus. Εd. Αld. et Αld. deest τις Ρrioris hujus Lyci his
ΜSS. καθόλου. Μusg. toriam enarrat Αpollodorus Lib. ΙΙΙ. c.
21. είτε του χρεών μίτα.] Lege είτε του. 5. sect. 5. Μusg.
Ρογ. "Ως ήν ο Δίρκης τοσάρος ευνήτως Λύκος,]
23, Ταινάρου διά στόμα) ΙDe Ηerculis Ηic Lycus primus, hujus Lyci pater,
ad inferos per hunc locum descensu ita erat Nyctei frater, et filius Chthonii Spar
VoL. VΙΙ. Ν -
ΕΥΡΙ Π ΙΔ Ο Υ
, ta, Dirca maritus, quem Αmphion et et Pollux, vocati, sic enim Ηorat. Εpist.
Ζethus occiderunt. De qua re Αpollo Ι.ib. Ι. 1. Εpist. 18 ν. 41. Gratiα είc/κα
dor. Βibliothec. Ι.ib. ΙΙΙ. c. 5. sect. 5. trum Geminorum, Αmphionis atque Ζe
Cum autem male hic versus se prius ha thί, dissiluit. Ωuod vero Διός κούροι et alii
bebat: scribebatur enim: Ως ήν πάρος dicantur, vide Εustathium in Ηomer.
Δίρκης ευνήτωρ Λύκος : Josephi Scaligeri fol. 1333. lin. 57. Οιuin et hi Castorum
lectio haec erat, guam nos admisimus; titulo in hoc loco insigniti, λευκοτώλω vo
quanquam nec illa Duporti erat contem cantur; unde Ηesychius recte: Διόσκου
nenda : ita enim is legit: Δίρκης ότ’ ήν τά ροι, οι Ελίνης αδελφοί. Και Ζήθος και
ροιθεν ευνήτωρ Λύκος. Βarnes. Αμφίων λευκότωλοι καλούμενοι και αστέρες,
Reisk. νult: ώ, ήν τάρος Δίρκης ομευνή etc. Ρalmerius errat, dum studens hunc
τωξ, aut συνευνήτωζ. 1ocum corrigere, magis implicat, dicen
Struchtmcier. Αn. Cr, p. 148. vel μεν do: Ρro Ζήθος και Αμφίων repone Κάστωρ
ευν. qucd est in antt. edd. retineri, vel και Πολυδεύκης. Ιncogilanter cerle hac
συνευνήτως scribi vult. Βeck. scripsit, Ηesychius. Ιια ille. Salmasius,
29. λευκοτώλω] Ιdem epitheton exstat ut nos, legit, Diog. Laert. 123. Νunnes.
Ρhoen. v. 615. ubi recte Valckenaerius in Ρhrynich. p. 47. Νeque aliud in
de Αmphione et Ζetho intelligit, hujus Ηesychio desiderabatur, φuam νοcula και
maxime loci subsidio usus, nec tamen ante Ζήθος, etc. Quod et de Ρhavorino
negligens Ηesychium v. Διόσκουροι. Βar quoque dicendum. Sed, ut ad vocem λευ
nesius, non inepte, honoris indicium apud κότωλος revertamur, etiam inter Ηebraeos
Veteres fuisse putat Εφuis albis υcctari, candor erat nobilitatis insigne, tam in
unde Jason apud Ρindarum: λευκίππων vestibus, ut probavimus ad Ηelen. ν.
δόμους τατίρων φράσσετί μοι. Ρyth. ΓV. 1186. guamin equis, mulis, aut asinis, ut
Stroph. 6. confer Lib, Judicum, c. v. ver, supra diximus, et jam nunc probaturi
1Ο. Μusg. sumus. Ita Judicum, c. v. ver. 10. Ρrin
Τώ λευκοτώλω πριν τυραννήσαι χθονός cipes et Judices populi Israelitici desig
Αμφίον, ήδί Ζηθον, εκγόνω Διός] Candidi nantur per hacc verba, εφuilantes asinas
equi, et muli, et asini principibus et ty ηttidas, i. e. candidas, ita vertit Αngli
rannis et victoribus, praecipue ovantibus cana nostra versio: Speak ye, that ride on
et triumphantibus, semper in usu esse υhile asses, Quin et Ιερονίκαι, ut et no
solebant, Castorique et Polluci κατ' εξο Diles et regii juvenes, albis equis inve
χήν tribuuntur a veteribus, ut diximus bebantur, unde Ρindarus Jasonis paren
ad Ηelen. ν. 639. Sed nec iis solis, ut tes vocat λευκίππους, Ρythionic. Οd. 4.
vel ex hoc loco patet : verum Αmphioni Stroph, τ'. Λευκίττων δι δόμους πατέρων
etiam et Ζetho, qui λευκότωλοι guoque Κεδνοί πολίται φράσσατέ μοι σαφέως. Unde
dicuntur et έκγονοι Διός , erant enim et et nos in Franciados nostrac Lib. VΙΙ.
illi Διός κούροι, Jovis nempe et Αntiopae de Νigri Ρrincipis equo ita veteribus con
filii, unde et ilii etiam Gemini, ut Castor formiter canimus- Ηic longe cυgnos cση
1
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 193
denti corpore υιηcat, Ιdem αquilas oculo Αnimadvers, Lib. Ι. c. 12. ubί hunc ip
τιμm acίε, cursuφue.faliget. Quin et in sum locum expendit. Βarnes.
historia nostra, guam de vita et gestis Re 30. Vid. Ρors. ad Ηecub. 327. Ηermαn.
gis Εduardi Τertii quinquennio fere ab 31. παί, h. l. non propria poni signi
hinc edidimus, ubi post pυgnam Pictavien ficatione, sed indicare unum e posteris
sem, in qua rex Gallorum, Johannes de (descendant) censet Ρrev, Reck.
Valois, ab Εduardo Ρrincipe captus est, 35. ανηγμένον] Αmicus quidam Μus
cjusdem principis triumphalem in urbem gravii recte in ανημμίνων mutare videtur.
Londinum ingressum describimus, ita di Ηernιατι.
cimus, Ηistor. Εd. ΙΙΙ. Lib. ΙΙΙ. c. 2. Μusgravii amicus jure ad ν. 476. re
sect. 1. " Rex Johannes, regalibus ves fert. Proximo versu ancipites haeremus
timentis indutus, arduo candidoque equo inter κακόν μέγιστον, permagnum malum,
invehebatur, majestatis id erat emblema et κακών μέγιστον, ηιαlorum marimum.
et honoris. Αt generosus ille Ρrinceps Αbsque dubitatione legimus, κάκιστον
Walliae lateri ejus adequitabat nigro as όπλων, ν. 161. Legimus etiam σκαιόν
turcone vectus, ut qui me minimam qui ηγούμαι βροτών, loco βροτέν, ν. 283. Quam
dem triumphi speciem prae se ferret." emendationem, ut dicere solet Wakefield
Νon abludit hinc vetus triumphantium ius, praeripuit nobis Ρorsonus Αdversar, p.
apud Romanos mos: Ηi enim curru 271. Εlmsl,
αuatuor albis equis propter amnem Cli ανηγμίνον] Μalit amicus ανημμένον, ut
tumnum pastis protracto capitolium ad ν. 476. Μusg.
scendebant, veluti dignos hinc se proba 38. Ο κλεινός ούτος τήσδε γής άρχων
rent, qui propter fortitudinem rerum po Λύκος] ν. 540. Λύκος σφ' ο κλεινός γής άναξ
tirentur. Εt de Camillo hacc Livius, Lib, διώλεσιν ν. 764. Βέβακ' άναξ ο κλεινός, ο
V. Μaxime conspectus ipse est, curru δε παλαίτερος Κρατεί, λιμένα λιπών γι τον
equis albis juncto urbem invectus, pa Αχερόντιον Μirum nobis videtur, Ηer
rumque id non civile modo, sed huma mannum in horum tertio locorum, Pier
num etiam visum. Jovis Solisque equi soni emendationem καινός pro κλεινός res
τεquiparatum dictatorem in religionem puisse, guae,judicio nostro, primo etsecun
etiam trahebant. Εt paulo post: Camil do reciperetur, Conf. ν. 566. non multum
ιus meliore mulιο laude, φuam canι trium abest quin legeremus καινο;, in omnibus
piαntem albί per urbem inυετerant equi. locis a Piersono citatis (Verisim, p. 233.)
Ηine Οvid. Αrt. Αman. Quatuor in Vid. etiam Εurip. Suppl. 1065. Ηel.
ηιυεis αμreus ioi, equis. Εt Ηorat. Βar 1398. Είηιsί.
ros ut eφuis praecurreret αlois. De Ρer κλεινός] Ιonice, ut κλεινή, ν. 1294.
sarum vero albis equis, qui Νesaei dice - Μusg.
bantur, Solique erant sacri, vid. guae nos 39. 1ξελιίν] Ιιa recte edunt, ex conjec
in Αυλικοκατόπτρω nostro ad ν. 1504. no tura Η. Stephani. vid. infra v. 60. Εd.
Lavimus. Ηuc addo Ηadriani Junii Αld. ξελθεί. Μιιςg.
Ν 2
194 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
40 Κά
Κτανών, δάμαρτά
δή "θ', ως φόνωί δσβέση φόνον,
χ/ \ 3/ 9 > Α' Α Α"
40 δάμαρτά θ',] Conjectura Canteri enim Εustathius fol. 971. lin. 38. Και ότι
est, quam recte receperunt Εditi. Εd. που οι της μητρός Γονείς Μήτρωες είρηνται,
Αld. δάμαρθ'. Μusg. Ιta ipse poéta infra explicat, v. 546. Μή
δάμαρτά θ',] Ita ego pro δάμαρθ', ut ποτε Κρέοντι θάνατον εκτισαίατο. Quod non
versus expleatur, qui defecit una syllaba. cernentes interpretes, nescio quid de avun
Αuctores Canterum et Scaligerum habeo. culis delirabant, nos jam Latinam quo
Βarnes. que versionem in hac parte sanavimus.
43. Μήτρωσιν] Pluralis pro singulari, Βarnes.
ut infra ν. 455. Confer Longinum, Sect. Uberius Reisk, docuit, pluralem sic pro
ΧΧΙΙΙ. Unum quippe hic Creontem re εingulari poni, sed monuit etiam, posse
spicit, Μegarae patrem, liberorumque ideo in μήτρωσι praeter avum maternum intel
avum. Νοtandum enim, vocem Μήτρως, ligi fratres matris, s. aνunculos. Βeck.
quae plerumque avunculum sonat, ab Εu 45. Ι.ocum hunc non observavit Censor
ripide, et solo forte Veterum, ad avum anonymus in Vol. VΙΙ. p, 447. libri cui
maternum indicandum adhibitam esse. titulus, Τhe Quarterly Revieuυ, φui negat,
Ρollux Lib. ΙΙΙ. sect. 16. Μητρός πατήρ, τροφός unquam in genere masculino usur
τούτον δε Ευριπίδης μήτρωα ωνόμασε. pari. Lege Τροφέα τέκνων οικουρόν, Cujus
Μήτρωσιν] Αυϊs maternis. Pindarus mutationis in tidem, monendum erit, ΜS.
Οlymp. ΙΧ. Stroph. ΙΙΙ. ubi Scho Ρhiloctet. Soph. in Μusteo (Ηarl. 5743.)
liastes : νύν ο Πίνδαρος τον εκ μητρό, πάτ Βritannico, legere, τροφος pro τροφεύε, ν.
τον μήτρωα ονομάζει. Μusg. 344. Vid. Ρorson. Αdvers, p. 203. Εlmsl.
Μήτρωος,] Ita omnino pro μήτρωσιν 47. Vide Ρors. ad Ηecub. ν. 1141.
scribendum, Creon enim, quem Lycus Ηerman.
eeciderat, et cujus caedis vindictam ab Reisk. scribit: μη θάνωσιν ακλεώς. Βeck.
Ηerculis liberis metuebat, erat illis Μή 48. σωτήρος Διός,] Statuam Τropaei more
τρως, hoc est in hoc loco μητροτάτως : ita erexit Ηercules Τhebis, in honorem Jovis
"ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 195
Sospitatoris , φuae Αsyli instar erat. ΙDe χρείοι, indigί, jam Ηeath. reposuerat.
Τropais nos ad Ηeraclid. ν. 957. ΙDe Βeck.
Αsylis ad Ιon. v. 1311. Βαrnes. 55. Reisk. εκσφραγίζειν vult esse erclu
49. "Ο καλλινίκου δορος άγαλμ' ιδρύσατο,] dere aliφuem domo, ceris velut et signis
"Αγαλμα δορός καλλινίκου, μcriphrasis apta appositis arcere, Βeck.
tropaei, de qua re vide nota praecedente. 55. σαφεί, ] Ιta ΜSS. Steph. Εd. Αld.
- Βarrιes. σαφώς, Μusg.
50. Μινύας] Οrchomeni incolas, φuibus 57. Νon opus est ut confugiamus aut
cum Τhebanί υccligales essent, Ηerculis ope ad hoc genus interpretandi aut ad e
libertatem recuperarunt. vid. Αpollod. mendationes ab aliis interpretibus pro
Lib. ΙΙ. c. 4. sect. 11. Γiod. Sic, Lib. pinatas. Αccusativus έλεγχον non re
ΙV. sect. 10. Μusg. spicit ad δυσπραξία, sed ad infinitivum
Μινύας κρατήσας,) De Ηerculis cum subauditum δυσπραξίας τυχεϊν. Sic ν.
Μinyis pugna et Εrgino, eorum rege, 425. τόν τι πολυδάκρυον "Επλευσ' ες "Αιδαν,
vide Αpoll. Βibl. Lib. ΙΙ. c. 4. sect. 2. τόνων τελευτάν, Ιμh. Α. 231. Ναών δ' εις
et Polyanum Stratagem. Lib. Ι. Μinyae αριθμον ήλυθον, Και θίαν αθίσφατον, Τάν
autem hi erant Οrchomenii, et ab Αrgo γυναικείαν όψιν ομμάτων "Ως τλήσαιμι,
nautis diversi, qui et ipsi Μinyae dicti. μείλινoν αδoνάν. Ηel. 1452. πάσαν δε χρήν
- Βarnes. Γαίαν βοάσθαι μακαρίαις υμνωδίαις, Υμί
51. Sic Ηeathius et Μusgravius. Vulgo ναιον Ελίνης καμόν, ώς ζηλωτές ή. Locis his,
χρειοι. Ηerman. accusativi, πόνων τελευταν, μείλινον άδονάι,
χρείοι] Αdjectivum χρείος, de quo υμίναιον Ελίνης καμόν, non pendunt ab
non cogitarunt interpretes, exstat infra ullo uno vocabulo, sed tota actione a ver
Α. 1528. Εsch. Suppl. v. 210, et in frag bis antecedentibus descripta. Είηιsί.
mento Αndromeda apud Stobacum Τit. 59. Τemere tentatur hic versus. Μu
ΧCΙ. Ρhilo Judacus de Cosmopocia: μη tata est constructio, quod in mente habe
γας χειλές εστιν, ο πάντα υπήκοα. Μusg, bat, ην μήτοτε λάχοι. Ηermarι.
Ν 3
196 ΕΥ Ρ Ι Π ΙΔ ΟΥ
ΜΕΓΑΡΑ.
ΜΕGΑRΑ.
έλεγχο»] Ita Αldina, nec ulla ratio est, Ταφίων ός ποτ' εξιίλει τόλιν,] Τaphio
cur cum Βrodaeo legamus έλεγχος. rum et Τeleboarum urbes excidit Αm
Utrumque enim, vel ipso teste, probum. phitryon juvenis, in vindictam Αlc
vid. infra v. 73. Μusg. menae fratrum ab iis casorum. De qua
φίλων έλεγχο αψευδέστατον.] Canterus re vide Αpollodor. Βibliothec, Lib. ΙΙ. c.
Φιλών. Οvid. Sciliceι μι.fulυunι spectatur 4. S. 6. et interpretes Ηesiodi ad illud
ιη ignibus αιμrum, Τempore sic duro est Scut, Ηercul. ν. 18. μαλιρώ δι καταφλίξαι
inspicienda fides. Μalim, inquit Βro τυρί κώμα, Ανδρών ηρώων Ταφίων ιδί Τηλε
daeus, έλεγχοι, ut sit: η δυσπραξία τοιού βραων. Item Joh. Βrodaum in Αntholog.
τόν εστιν έλεγχοι. Εustathius: ο δε Ηρω Lib, V. Βarnes.
διανό, λέγει, ότι, καθάπερ ο σκότος, και το 63. ατηλάθην τύχης,] Εrpers eram.for
σκότος, εν ομοία καταλήξει, ούτω και ο ίλιγ tunac. Isocrat. Ενagora: ασιληλαμένον
χοι, και το έλεγχος, Βαrnes. της πολιτείας. Μaxim. Τyr, Disscrt. ΧΧΙ.
Ηeath. etiam legit έλεγχο, αψευδίστα ατεληλαμίνην του υγιεινού. Ιdem Dissert.
τοι, sed έλεγχος non pro neutro, verum ΧΧΧΙΙΙ. βάναυσος ψυχή, ατιληλαμίνη
pro masc. habet, ut sit inder, vel argu λόγονι vid. et Dissert. Χ L. in fine. Χe
ηιenlum, et constructio: τοιούτον τεάγμα noph. p. 7. Τhemist, p. 9ο. C. Ρlutarch.
ή δυσπραξία ιστι, ανθρώτοισιν, δηλονότι έλεγ Αgesil. p. 1125. Εd. Η. Steph.
χος αψ, φιλων. Βeck. ούτ' εις τατίε'] Νec ηuoad patrem. Οp
Αut έλεγχο, αψευδέστατος, ut ad δυσ poni debuit in sequentibus ούτ' εις πόσιν,
πραξία redeat, aut ελέγχου αψευδιστάτου, ηec φuoad maritum. Sed hoc videtur la
ut ad ή, et τύχοι. Si autem έλεγχον tere in κάμ' έδωκι παιδί σώ, Μusg.
αψευδέστατο retineatur, debebit ήν et λάχοι 64. "o, oύνικ' όλβου) Ιta ΜSS. Steph.
Ιegi. Reisk. Εd. Αld. ώς oύνεκ' όλβιν, Μusg.
60. De Τaphiis ab Αmphitryone sub 69. θανόντ'] Legendum, ni fallor, φέά
actis vide Αpollodor Lib. ΙΙ. c. 4. sect. νοντ. ΙΙΙα φuidem prius (i. e viventibus
7. et Ρlautum Αmphitryone, passim. nobis) αυριανunt. Μusg.
Μusg. Reisk. reponit: και νύν εκείνα μίν θα
Α"
και' Αν Υ Μ ν - -
-
Ω μήτερ, αυδά, ποι πατήρ άπεστι γης,
Λ. Μ- Λ 9 / - / η , Λ
νόντ' ανίττατο, aut: και νύν εκείνα μίν θα bellum gesserant, βίβηκε προς αιθέρο, στύ
νόντος (nempe Creonte) ατέττατο, illα χα, Αρθείσ' άφαντος. ΑΕschylus Αgam.
έloriα αυolαυil, Creonιe mortuo. Βeck. 668. naves ώχοντ' άφαντοι, ποιμένος κακού
69. 8. και νυν ικώ- μετά θανόντ' ανέττατο" στρόβω. Ρlura huc pertinentia congessit
Αbresch. in Αnnotationibus ad Ν. Τ. p.
εγώ δε και συ μέλλομεν θνήσκειν, γέρον. 595. sq. Quod ad μάτην attinet, quod
Ρriorem versum in mendo cubare primus facile permutari potuit cum μετά per
intellexit Reiskius, cujus tamen conjec compendium scripto, illud minime abum
turae prostant ejusmodi, quibusnemo facile dat, sed eum sensum habet, quem in Lati
calculum adjecerit. Μusgravius φθανόντ' na versione exprimgre conati sumus. Εο
ανίττατο legendum suspicatus, voculam dem sensu positum legitur in Μedea, v.
reliquit μετά, huic loco, si quid video, 1257, μάταν μόχθος έβρει των τέκνων,
minime accommodatam. Videsis an cor Jacobs,
rigi debeat 71. Εx emendatione Piersoni. Vulgo
υποττίρους. Ηerman.
και νυν εκείνα μάτην άφαντ' ανέττατο. υποττέρου,] Recte Ρiersonus υπό πτι
Ιllα ημrιc ηuidem αυolarunt, neque ullum ροί, conferens Ηeraclid. ν. 1ο. Μusg.
"ui vestigium, nullum.fructunι αd prasen 71. s. υποπτέρου, Σώζω νεοσσούς, όρνι: ώς
tem hanc vilam reliφuerunt. In Οreste ν. ύφειμίνη.] Vide ad Αndromach. ν. 441. et
1506. Ηelena percussorum manibus Τroad. v. 753. Βarnes,
εlapsa et inter Deos recepta εκ θαλάμων 73. άλλες] Ita Εdd. recent, monente
εγίνετο διά προδόμων"Αφαντος. et ν. 1574. Η. Stephano, nec dissentiunt ΜSS. Ε. G.
Εd. Αld, άλλης. Μusg.
ου τέθνηκεν αλλ' άφαντος είχεται, 75. τό νέω] Τη νεότητα. Το νέον, pro ή
in Ηelena autem, ν. 604. illud simula νεότης, vid. ad Αndrom. ν. 185. et ν. 601.
et Ion. ν. 547. Βαrnes.
crum, cujus causa Graeci multos perannos
Ν 4
198 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
Α' "- "ν 9
85 "Ετ
Λέν εισιν ήμιν,
εις το κοινόήντιν ήουν γνώμην
θανείν έ έχεις, σ'
80. Αld. ή τίδον. Βarnesius ex Cante bere: dic, annon expeditum et consultum
ri conjectura, probata ΑΕm. Ρorto, edidit sit mori, et annon tempus tantummodo
έμπεδον. Ρraferendam judicavi Μusgra trahamus absque fructu, quum non vale
vii correctionem. Ηermαn. amus cardem arcere, Reisk.
ή τίδον] Canterus έμπεδον Ι.egendum 88, s παραινιίν] Οptime Reiskius (et
ή πόρον. πόρος σωτηρίας est apud Josephum Ηeath.) περαίνειν. περαίνειν τά τoιάδι idem
Lib. ΧΧ. c. 3. sect. 1. et de vita sua, plane est, ac περαίνει κρίσιν περί τοιώνδε.
sect. 5. Μusg. Sed praeterea legendum putem :
έμτεδον] Ita cum Cantero pro ή τίδον
lego, et ad ελπίδα refero. Vox Ηomeri - ούτοι ράδιον τα τριάδε,
ca. Βarnes. φαυλ' ώς, τιςαίνειν σπουδάσαντ' άνευ πλάνου,
Γιeisk. conjicit: ή τίδαν σωτηρίας, αμt
υinculum, αηsam salutis. Βeck. on utique.facile est, hujusmodi res, tan
Ferri poterat antiqua lectio ή τίδον, αμι φuam leυία φuardam, sine ullα harsitatione
Jfundamentum salutis Ηealh. αμt errore mentis discernere. ώς postposi
81. Εξευμαρίζη,] Ευτρεπίζεις, ααρασκευ tum adjectiνο vide Suppl. ν. 551. Μusg.
άζεις, ράδιον ποιείς, και παρέχεις ημίν, Ευ 89. Reiskius et Ηeathius τεραίνειν.
μαρής, ράδιος, πρόχειρος, παρά το μάρα, αι Νon sollicitanda vulgata. Ηerman.
χειρες. Vid, supra ν. 18. συμφοράς εξευμα 9ο. Vulgo προσδεί σ'] Εmendavit Μus
ρίζων. Βαrnes. gravius Ηerman,
86. Videntur dura verba sic exponi de προσδείς,] Μale vulgo, quod et habet
"ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 199
contextus, προσδεί σ'. Vid. Πph. in Αul. ν. μοι. Ιphig. Αul. ν. 613. Συ δ', ώ τέκνον
41, Τroad. v. 799. Μusg. μει. Ιphig. Τaur. ν. 871. "Ω μοι σύγγονι.
Ρetit. Μiscell. Lib. ΙΙΙ. c. 20. reponit: Demum Τroad. ν. 1075. "Ω φίλος, ώ τό
Ελτι, τί προσδιί σ', sed repugnat ei σι μοι. Νec obest, quod in versu sequen
Ηeath. Βeck. ti εμοί iterum occurrat : prius enim μοι
95. Ετfurdtii emendatio est γίνοιτό τάν. pro μου ponitur, alterum ad γίνοιτο refer
Vulgo γένοιτ' αν. Ηerman. tur. Τώνδ' vero, quod in secundo versu
Μalim, Γίνοιτ' αν 1τ' αν, ώ θύγατερ. post παρόντων aberat in nonnullis exem
"Ετι, nobis videtur, magis sententia con plaribus, ex Αldina editione restitui.
Βarnes.
sentaneum quam τοι. Εlmsl.
Recte, ut videtur, Βarnesius versum Quia in ed. vet. est, γένοιτ' άν, ώ θύ.
Ρer μοί supplevit, uncinis hic inclusum. γατιξ, Reisk, scribit: γίνοιτ' αν αύ, ώ θ.
Μide, citante ipso, Οrest. ν. 124. Ιphig. Βeck
η Αul. ν. 615. Ιphig in Τaur. v. 87i. 97. "Ελθει τ' έτ' άν] Ιta ΜS. 2714.
Τroad. ν. 1075. Μιίας, Vulgo έλθοι τί ποτ' άν, Μusg,
95.5. Γένοιτ' αν, ώμοι Αύγατες, ούριος δρόμος
Εά των παρόντων τωνδ' ιμοι και σοί κακών] Ιn vulgata particulam τι ejicijubebat
Οlim μοι ante θύγατις aberat, non sine Ηeath. locumque reddidit sic: Fieri pot
νersus jactura, restituitur nunc cum ele est, Ο filia, μt, secundante Jfortuna aura,
gantia, sic Οrest. ν. 124. "Ιθ', ώ τέκνον είfugium obtingαι er prasentibus malis,
200 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
Κ w Α ν ? Λ. 2. 2 Μ ε / y"
πνευματ ανέμων ΟUΧΖ Οζβί ρωμην 6χεί,
(χλί
ρ/ 2) 2. - -
ΧΟΡΟΣ.
Α.
CΗΟRUS.
ενθαύτά μιν φυλάξας εξελθόντα το άστυ Σα secunda syllaba γεξαιι, ut in vv. 444.
λαμινίων ο Ονήσιλος. Ρolyb, p. 586. Β. 896. Legit Ηermannus, "Ω τίκια πα
την τύλην ουδείς εξίναι θαρρήσει. Ιdem, p. τρός απάτος', ώ Γιραιι, σύ τι τάλαινα μά.
63Ο. Α. εκπορευόμενος το βουλευτήριον, πατρός ατάτορα, locutionem portentosanι
Dionys. Ηalicarn, p. 252. 1. 44. τάς πύ esse clamat Wakefieldius, et legit, Ιώ τέ
λας εξιληλυθότι. Αristid. Οrat. Sacr. κεα, μίλεα πατρός, Ατάτορ. " Guam
ΙΙΙ. εξιόντι δέ μοι τα προπύλαια Μusg. emendationem,'' ait Wakefieldius, " utro
110, πολιός όρνις,] i. e. cygnus. Μusg. que pollice sine dubio laudabunt eruditi,
111. s. Ηos versus ita constituit cum sit ex intimis veterum venustatum
Ηeath. thesauris deprompta.'' Quoniam πατρός
απάτσεα, nobis videtur, Graece dici aeque
"Επια μόνον, και δόκημα periodus. ut παίδων άπαιδας, Αndrom. 610. Ε
Νυκτιςωτόν εννύχων ονείςων trochaicus trime τέκνων, ibid. 712. άφιλος φίλων. Ηel. 524.
ter brachycatalectus. et viginti aliae locutiones passim apud tra
gedias, propterea quod emendationem
δόκημα νυκτερωτόν recto casu ponitur, et a Wakefieldio utrοφue police laudare ro
senibus de se dictum accipi debet. Βeck. ganti morem gerere nolumus. Εlmsl.
Vid. Ηecub. 72. ΙΕurn. 118. Ιn editis est μη τροκάμητε τόδα.]
115. Τρομερά μεν, αλλ' όμως πρόθυμα.] Sed voces τόδα et προκάμητε propter me
V. 126. Γέρων γέροντα παρακόμιζε. Ωuo trum transposui. Μusg.
niam quemque horum versuum sequuntur Comma post τooκάμητε ponendum.
iambici tres dimetri, perducimur ut lega nam τόδα cohaeret cum ανέντες, remitten
mus, πρόθυμ' et ταρακόμιζ. Εlmsl. ιes, de cursus vigore scilιcet. Βeck.
Τρομερά μεν,] Εmendatio est Τyrwhitti 118-125. Ηacc Αmphitryoni tribuen
pro τρομερά μόνον. Μusg. da censeo, qua vero inde sequuntur, te
Ρro μόνον Ηeath. legit μεν ούν. Εcck. rum Choro. Ηcalh.
114. Vulgo ιώ τίκια, τέκια. Ηerman. 120. Vulgo ζυγηφόρων πωλον ανίντις..]
114-116. Versus hi tres sunt iambicί Μetri indicio primam vocem correxi.
dimetri quos sequitur ithyphallicus. Vul Αnte ανέντι, syllaba deest, Fortasse εξα
go legitur: Ιώ τέκεα, τέκια. Βrevis est νίντες scribendum. Rarior est remittendi
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 203
significatio in forma εξανίημι, Sed habet currus et longo itinere 1»es gravis et tardus
Sophocles in Ρhiloct. 705. Sensus est : factus est. Βeck. -
ne fatigemini, pedem senio gravem remit Ρro φέρων τηnlim legere φέρω, forma
tentes, velut equum jugalem in loco ac subjunctiva, ut constructio sit: λαβεύχε
clivi. Ηerman. ρών και πίπλων ώς βάρος φίρω, τροχηλά
Γleisk. scribit ζυγηφόροι πώλοι. Βeck. τοιο κώλου verte aurigantis 1»edis. Ηeath.
121. Vulgo φίρων. Scripsi φέρω, 122. ότου, cujuscunφue, Legitur
ut Ηeathius, qui tamen errat, quum id etiam όπου, sed, ut opinor, perperam.
νult conjunctivi modi esse, Κώλου pro Ηeath.
Αldino τώλου praebuerunt ΜSS. Ste 125. Εlisio in voc. ταρακόμιζ flagitat
phani. Intelligitur pes titubans. Εam ordinem vv. 125. 126. mutari, cum prior
dem rem similiter in Ione ν. 745. per περι duorum horum versuum, ordine quo fere
φερή στίβον χθονός indicavit. Ηerman. semper stant, a consonante incipit. Μu
τώλου.] Ita Εd. Αld. ΜSS. Steph. tationem hanc, Μusgravio judice, senten
κώλου. Sed legendum τροχηλάτοιο βώλου, tia ipsa postulat. Εlms/.
et intelligendum de lapide molari, qui re Το τάρος ΜSS. Steph. τον τάρος. Ιn
vera τροχήλατος est, i. e, rota circumactus, ΜSS. pariter ac editis hic versus ante
Sic Χenarchus apud Αthen. Lib. ΙΙ. c. versum ώ ξύνοπλα exhibetur, quod con
25. patinam fictilem τροχήλατον κόρην structionem impeditarn facit. Τranspo
νocat, quod rota figulina circumacta fuis nendos fuisse, metro Οdes invento, dubi
Set. tari non potest.
βώλο, aliquando lapidem significat, ut ώ et νέω in edd. iota subscriptum ha
in Οrest. v. 976. Strabo de lapίcidina bent, quasi dativi singularis essent. Μihi
Synnadica: κατ' αρχάς μεν μικράς βώλους videntur nominativi dualis esse, ut ipsi
εκδιδόντος του μετάλλου, διά δε την νυν πο commilitones ξύνοτλα , δόρατα vocentur.
λυτέλειαν των Ρωμαίων κίονες εξαιρούνται vide, qua dedimus ad Suppl. ν. 708.
μονόλιθοι. Lib. ΧΙΙ. p, 577. Β. Μusg. Ιphig in Τaur. ν. 141.
Reisk. reponit: βαρυσφύρου τροχηλάτοιο Ρro ξυνηλίκων, φuod hic dedi, ΜSS.
πώλου, equi currum ίrahentis, cui onere habent ηλίκων. Μusg.
204 Ε ΥΡΙΠ ΙΔ Ο Υ
Οculorum fulgores.
Ιnfortunium vero nondum a liberis discessit,
Νeque abiit ob venustatem.
Ο Graccia, belli socios
135 Quales, ηuales amittes,
Cum hos perdideris.
Scd enim video dominum hujus terra
Ιeg, τον τάρος συνήλικ' (aut ευήλικ') ιν 133, χάρισ.] i. e. Χάρινι. Ρropter./ον
τόνοια, illum, φui in laboribus eandem me πηde υcημstatem. non χάριι, nominativo
cum (aut bene)./erebat τιαιτη. Βeck. singulari. Μusg.
126. Vulgo δούρατα. Εmendavit Τyr 138. πεζώντα] Ιta ΜSS. Ε. G. et
whittus, licet ille non uno modo in de 2714. Εd. Αld. παρόντα. vid. infra ν.
scriptione metrorum hic falsus Ηerman. 7ο1. et Βacch. ν. 208. Μusg.
128. ουκ ονείδει..] Νοn in opproorium Λύκον] Ηomeri Scholiastes ad Οdyss.
patriat. Reisk. ν. 268. Η Μεγάρη, θυγάτηρ Κρέοντος, του
129, Ηic versus in duos dividendus: Θηβών βασιλίως, γημαμένη Ηρακλεί, παίδας
"Ιδιτι πατρός ώς penthemimeris trochaica. ίσχει Θηριόμαχον και Κρεοντιάδην. Βαδίζον
τος δι αυτού εις άδου, επί τον τού Κυτός άθλον,
Γιςκώτες αίδι τςοσφιζεις. iambicus dimeter. Λύκος, o των Θηβαίων βασιλεύς, πεισέει,"Ηρα,
Ηεαίh. καταστρέφει τους Ηρακλέους παίδας, ίνα
132. Ηaec sensu carent. Scribendum
θύση ου γαρ αυτόν επανήξει ώιτο. Παρα
videtur:
γενόμενος δε Ηρακλής, αναιρεί αυτόν και τους
το δι δή κακοτυχίς ου λίλoιτιν εκ πατζός εκείνου παίδας. Μανείς δε διά την "Ηραν,
κτείνει τους ιδίους, Joh. Βrodaeus, ΟΙΥ.
τέκνοις, ουδ' ατoίχεται χάςις.
autem hic Lycus crat legitimus regni
Αt nimirum infortunium paternum non Τhebani successor et hares, φuanquam et
άestituit liberos, neque exstinctus est de ex Τhebano sanguine procreatus : erat
cor. Οris scilicet paterni. Ηerman. enim filius veteris Lyci, Νyctei fratris :
Ηeath. vertit: Sors υero iniφνια η αιτί, sed ex Εubα.a a seditiosis Τhebanis ad
ηequαφuam eos reliquit etiαn α pueritiα. regnum vocatus contra Creontem, dum
Βeck. abesset Ηercules: illo autern mox rede
155 ου δ' απείχεται χάρις.] Sic etiam υnte, oppressus et cum liberis occisus.
in Sophocl. Εlectr. 132. Ηcrmση. Βarnes.
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 205
Λ- - Α'
139. Τον Ηράκλειον] Recte ab hoc versu magnus in hoc fere opere, praecipue in
Ι.yci ρήσιν οίiίύ, Βarnesius, quae in reli hac scena, ab Εuripide detrahit, Senecae
quis edd. a versu sequenti incipit. Μusg. que capiti imponit, et decorum in Αmphi
139. 8. Τον Ηράκλειον πατέρα και ξυνάο tryonis persona melius a Seneca observa
βεν Είχρήμ, ερωτώ ] Ηaec ego verba pri tum, guam ab Εuripide, contendit: Εst,
mus Lyco tribuo, et rectissime, licet olim inquit, Εuripides in decoro Personae Αm
versus Τον Ηράκλειον, &c. in Choro con phitryonis longe in/orior Senecα, μt in
tinuabatur; unde Scaliger τόν θ' legen ηιullis αίiis. Εgo neque Scaligero, neque
dum putabat. Αmphitryon autem et uxor Senecae quid detractum volo: Criticorum
Ηerculis cum Choro in scena manserant; vero totam gentem appello, utrum Sene
nec una cum Lyco nunc intrant, guare ca, αςonomia et judicium per omnia lin
ad Lycum haec oratio incipit; in hunc guae nitori respondere soleat, et num illi
sensum: Sί fas est, Ηerculis patrem et πιθανότητος par semper sit cura et του
ιιτυrem φuastionibus erercere, illos inter τρίποντος: et uter in hac ipsa fabula divi
rogo, αι ego sunι dominus et reα υester, nius spirat, an Seneca, qui Ηerculem
ergo certe.fas est : Quousque igitur et φιμα desperatione victum manus sibi inferre
ερe fretι νίiam υestran certissima morti fixum statuit, vel Εuripides, φui id ipsum
«lestinαίαm producere conaminί & Sed hic consilii, ut imbellis animi indicium, ab
necessitatem mihi impositam video, Εuri Ηercule rejectum fortiter et prudenter
pidis causa et hujus loci paucapraelibandi. facit. Vide infra ad v. 1137. et 1538.
Μagnus enim ille Scaliger, ubi de Sene Νon est hujus loci, comparationem inter
cae fabula loquitur, cui nomen Ηercules eos instituere; Εuripides certe, si in om
Furens, hac habet: " Αpud Εuripidem nibus non sit melior, hoc saltem praeferen
tragα.dia est huic affinis et argumento et dus est, quod in multis etiam ipsi Senecae
nomine, ΟΕconomia partim similis, par sit auctor et exemplum. Εt sic utrique
tim dissimilis.'' Ρalmam autem ille vir salva sit sua laus, Quanquam, ut supra
206 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
ad Τroadas observaverim, proxime post δος κοινιών (ita enim et ibi pro τι νιών le
argumentum Αctus Ρrimi, Τhomas Far git) εκλήζομεν. Judicet lector. Βαrnes.
nabius et Daniel Ηeinsius suis ad Scali Vetus scriptura est: "Ως σύγγαμός σοι
gerum sententiis accedant. Cujus rei Ζευς τέκοι νέον, Scaliger reposuit Ζεύς τε
causam sicut haud usquequaque explora κοινίων έφυ, sed Valck. ad Ρhoen. 431.
tam habeo, nisi quod Ηeinsium in magis τόκου τε ξυνίων. Ηeath. mavult: ώς
tri verba paratum jurare scio, ita neque σύγγαμός σοι Ζεύς, τέκνου τε κοινίων. Βeck.
prorsus comprobare possum Βarnes. 150. Reiskius τί δήτα. Vulgo τί δή το
146. Reisk. scribit: τι πείθος,./iduciam, σεμνόν. Ηernιαη.
confidentiam, aut etiam το πεποιθός. Τί δή το σεμνόν σώ κατείργασται τόσι,]
Βeck. Lege Τί δήτα σεμνόν. Ρor.
148. Αddidi θεόν ex conjectura Εrfurd Τί δήτα emendat Reisk. Βeck.
tii. In Βacchis 459. Ζευς δ' έστ’ εκεί τις, 155. Βραχίονος - αγχόναισιν] Graphice
ό, νίους τίκτει θίους, depingit Τheocrit. Idyll. ΧΧV. ν. 266.
Jam Wakefieldius θεόν addidit, sed Μusg.
male hoc ordine verborum θεον νέον. Βραχίονος φησ’ αγχόναισιν εξελεϊν ;] Ρe
Ηerman, trus Victorius Variar. Lection. Lib. ΙV.
Νon male hunc versum supplet Reisk c. 22. Cum pictorum natio priscis etiam
ius legendo : temporibus sibi omnia licere existimarit,
nostrae adhuc aetatis artifices majorelicen
ώς σύγγαμός σοι Ζήνα Ζευς τέκοι νέον. tia utuntur: Quod enim veteres plerum
φue servabant, ut a re ipsa, eoque, quod
Μagis hoc arridet, φuam Βarnesianum institutum esset, non temere discederent,
παϊδα Ζευς τίκοι νίον. Μusg. Νostri saepe negligunt, ut cum Ηerculem
"Ως σύγγαμός σοι ταϊδα Ζευς τίκ οι νέον] pingunt Νemeaeum leonem necantem.
Οlim quum in omnibus exemplaribus le Νeque enim divulsis malis ipse interfec
geretur, ώς σύγγαμός σοι Ζευς τίκοι νέον, tus est a fortissimo viro, sed faucium
uno pede absente; videbatur παιδα de pressu strangulatus Quod accurate nar
fuisse, idque mihi et nonnullis aliis pla rat Αpollodorus Αtheniensis in Βibliothe
cuit. Νec vero supprimenda Scaligeri ca : Caeteris enim expositis, guae in hoc
lectio, licet et novo vocabulo insolens vi certamine antecesserunt, inquit (Lib. ΙΙ.
deatur, nee alias usquequaque placeat; c. 5. S. 1.) Και περιθεις την χειρα το τρα
illa igitur est hacc: Ως σύγγαμός σοι Ζεύς χήλα, κατέσχεν άγχων, έως έπνιξε και θί
τε κοινιών έφυ. Αd quam confirmandam μενος επί των ώμων εκόμισεν εις Μυκήνας. Ια
rejicit nos infra ad ν. 340. Μάτην δε ται tetigit etiam Εuripides, in fabula, quam
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 207
de illo insano fecit, inducens Lycum ita ρίτην, διεβάλλετο γάς ή τοξιία, ώς ευτελής,
loquentem, cum criminaretur Ηerculem, Εt Sophocl. Ο τοξότης οικενού σμικρά φρο
fortiaque ipsius facta contemneret: "Η νιίν. Εt Εustathius: "Οτι δι οι "Αβαντες
τον Νέμειον θήρ', όν εν βρόχοις ιλών, Βραχίο αιχμηται, δηλοί μεν ή ιστορία είτούσα, αισ
νός φησ' αγχόναισιν εξελεϊν. Sed Cicero χρόν είναι παρ' αυτούς το τοξεύειν. Joh.
quoque in 2. Quaestione Τusculana, ubi Βrodaeus. Praeterea de hac quaestione
vertit ejulationem illam Ηerculis e Τra Εustath. fol. 851. lin. 32. ad illud Ηo
chiniis, Ιnquit enim - 0 Lacertorum mer. Iliad. λ. ν. 385. Τοξότα λωβητής,
tori, Westrone pressu quondam Νemeasus etc. Το δε τοξότα λωβητήρ, ουχ απλώς
Leo Frendens Gίfίαυίt graυίter ertremum ύβρις ιστίν Τοξότης γάς και Απόλλων και
Iialium ' Ιn numismate praeterea argen "Αρτεμις, και των Ηρώων οι κράτιστοι, Ηρα
teo imago est hominis leonem suffocantis, κλής, "Ιδας, Εύρυτος, και κατά Τροίαν Φι
quem Ηerculem esse ex clava ante posita λοκτήτης, Τεύκρος, Μηριόνης, etc. Ut vero
intelligere licet, nec non ex pharetra. Le Diomedes damnat timiditatis Ρaridem
guntur autem illic verba hacc : C. ΡΟ sagittantem apud Ηomerum, sic et Αjax
ΒLΙCΙ. Ω. F. Ιια ille. Ωuin idem arcus vituperat apud Q. Calabrum, Lib.
ipse testatur Ηercules apud Τheocr, Ιdyll. ΙΙΙ. a v. 436. ad ν. 442. Εt ut Εusta
κί. ν. 262, &c. Τον μεν έγών οδύναισι παρα thius ibidem: Φασίν, ουκ εν γενναίοις τίθισ
φρονέοντα βαρείαις Νωσάμενος, πριν αυθις θα τους παλαιούς τον τοξότην διο και ήδεσαν
υπότρστον αμπνευθήναι, Αυχένος αρρήκτειο μιν τοξεύειν οι άριστοι, προετιμώντο δε την
τας ινίον ήλασα προφθάς, Ρίψας τόξον ίραζε, σταδαίαν μάχην Ιta tamen et Ηerculis
πολύρραπτόν τε Φαρέτρην "Ηγχον δ' εγκρα exemplum in viris fortibus hunc usum
τίως, στιβαράς συν χείρας ερείσας Εξότιθεν, arcuum commendabit, guod et Αmphi
μη σαρκός αποδρύψη μ' όνύχεσσι, etc. Gra tryon mox strenue defendit, a ν. 187. ad
phice sane, unde pictores normam sibί ν. 202. Εt Saxonum, Νormannorum et
capiant. Ρuto vero, illos ex Sampsonis Αnglorum nostrorum exemplum insuper
leonem lacerantis imagine primitus decep pro arcubus stabit, φui ante bombarda
tos. Βarnes. rum usum sagittando plurimas victorias
155. Ηρακλείους scribunt Reisk. et sunt adepti, ut praecipue sub Gulielmo
Ηeath. Βeck, Νormanno, sub Εduardo Τertio et Ηen
156. "Ος ίσχε] Ψόγος Ηρακλέους ώς το rico Quinto. Ηis autem semper ex pa
ξότου. δcholiast. tribus in usu arcus erant : Saxones itaque
159. s, αλλά τόξ' έχων, Κάκιστον όπλον,] arcu, et patres eorum, Gothi, et Getae et
Αristoph Schol. fol. 29ο. Είη δ' αν και Μassagetae valebant, quos Dionysius Α
αγενή, διό και τοξότην αυτόν καλεί, οίον υπη fer sagittarum emissores emphatice vocat:
VoL. VΙΙ. Ο
208 ΕΥΡΙ Π Ι Δ Ο Υ
Μασσαγέται ναίoυσι θοών ρυτήρες οιστών, "Εγχιος ιπταμένοιο τιταίνεται όρθιος ορμή.
Quin vox Scytha ad Saxonicum, Scytta, Μusg.
Sagittarius, et Schieten Βelgicum perti Δορές ταχείαν άλoκα,] Μale olim τα
nere putatur, unde et Scoti. Βarnes. χείας, cum δορός sit neutrius generis, φuare
162. βλέτι, et δέρκεται idem est. ergoneταχείαν lego et ad άλoκα refero. Αλοξ
βλέτεται καντιδέρκεται. existimo quidem. autem idem, φuod αύλαξ, ή, et ab Εusta
deinde lego δορός τανείαν άλoκα, τάξιν, εμ thio exponitur, ή του αρότρου εις μήκος το
βεβώς, in longo Μartis sulco, ordine inquan,
μή. Εst itaque metaphora: δορός enim
seu acie, constitulus, τανιία est a τανύς, άλοξ, i. e, hastarum gladiorumque sulcus,
ιonge prolensus, μακρός, άλοξ sive αύλαξ plaga sunt ac vulnera ; ΑΕschylus in Α
δορός est unaquaeque series militum, sive gamemnon. "Ονυχος άλoκι νεοτόμω. Εx
κατά ζυγόν, in frontem, sive κατά στίχον, Βrodaeo. Νos vero in Franciados nos
in agrum. Αpparet ex his, comma post trae Lib. V. hac etiam metaphora usi
αντιδέρκεται esse ponendum. Reisk, sumus, et ad proprietatem ασχηματίστου
Αλλ' ό, μένων] "Επαινος οπλίτου. λόγου retulimus, v. 564. Αt Μaladα
Δcholiast, Αlthemium dunι υίderat alια rubenti Vul
165. ταχείαν] Ιta ΜSS. Ε. G. et ηera spargentem gladio, mortemφue seren
2714. ut jam Βarnesius. Εd. Λld. tem : Ηinc, ait, aut fama messis mihί
ταχείας. Sed legendum τυχαίαν, .fortui surget opimae ; Αut hos ille meo rorabit
fam. sanguine sulcos. Βarnes.
Fortitudo militis in eo maxime cerni 164. αναίδειαν, crudelitatem. Sic Pin
tur, si quis hastam ex adverso venientem dar, Οlymp. Χ. in fine αναιδέα τότμον.
rectis oculis intueri potest. Ωuod et Εu Αntholog. p. 47. αναιδέι άγρη. Εmendat
ripides hoc loco indicasse videtur, sic pro Ρiersonus ανανδρίαν. Μihi nullo modo
inde emerιdando : necessarium videtur, ut Lycus crimine
- καντιδές κεται ignaviae sese purget, priusquam objicia
tur, cum praesertim consilium ejus pri
Δεςός ταχείαν αίκα - ma facie non tam ignaviam indicet, quam
Ηesychius: αίκες, ορμαί. Νonnus, p.589. crudelitatem. Νam quod postea timi
5
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 209
ditatis ejus mentio fuit, peperisse hoc vi Ωuod ad Jovem attinet, Jupiter -
detur Lyci ipsius professio, se idcirco in Ωuod vero ad me,
Faehse.
domum liberosque Ηerculis animadver
tere, ne postea caedem Creontis ulciscan 173. Ρlutarch. in Cat. Μin. p. 1439.
tur, confer etiam v. 546. 554. Μusg. ed. Steph, πρώτα et ώ Ηράκλεις. V. Pors.
167. s. Reiskius: τιμωροί, εμούς. Sed ad Μed. 675. Ηerman.
ex hac lectione sequeretur, alios fuisse Την σην νομίζω δειλίαν, Ηρακλέις, ώ Ηρά
Ηerculis liberos, alios autem ultores Ly κλεις, Ρlutarch. Ι. p. 785. Ρor.
co formidatos. Νοn incommodum fue 176. ηρέμη»,] Ιmperfectum pro prae
rit : senti, ut infra ν. 1230. Αndrom. ν. 488.
ούκουν τζαφέντων τώνδε τιμωςους εμού Μusg.
χρήζω λιτίσθαι των διδgαμένων δίκας.
176. s. Διός κεραυνον δ' ήςόμην, τίθριππά
τε, Εν οί, βιβηκώς,] Pindari Schol ad
τιμωρούς δίκας, ut τιμωρόν δίκην, Εlectr. ν. Νemeonic. Οd. 1. Φλέγρα δι τόπος εν
680. Ρro διδραμίνων, Εd. Αld. δεδραγ Θράκη και κώμη, ένθα οι γίγαντες ανηρίθησαν
μίνων. Μusg. υπό Θεών. Των δι εχόντων την μάχην τρός
168, δίκην, panam, vid. v. 735, 752. τους γίγαντας, και μη περιγενομένων της
Εlectr. 42. Ηeath. μάχης, φασιν ειρηκίναι την γην, μή άλλως
169. Forte, το του Διός μεν, Ζεύς αμυνίτω αλωναι τούτους, ει μη συμμαχήσειαν αυτοί,
περί παιδοι, φuantum ad Jouis quidem par δύο των Ημιθέων, Ηρακλέος τοίνυν και Διονύ
tes attinet, ίueatur ille.filium. aut saltem, σου συνελθόντων, εκράτησαν οι Θεοί των γιγάν
salvis reliquis, περί leg. loco μέρει. Reisk. των Ηistoria est apud Diodorum, Lib, V.
169. s. Τό του Διός μίν Ζεύς αμυνέτω μί Βrodaeus,
ρε παιδός"] Μollius fiueret sermo, si le δ' ηρίμην,] Forte, δεύρο μοι, λιις πιέλι
geretur atque distingueretur: αdesto, fulmen Joυis, provoco ad fulmen
Jovis. Reisk. -
9
Φολόην επελθών, ώ κάκιστε βασιλέων,
Μη- Α' 2 2/ y η Α' y/
18Ο
γι
Ερού, τίν άνδρ
y - \
αριστον«Η εγκρινναιεν"' αν,
2. Λ \ "ν
178. Sic malui interpungere, φuam vide Ρalaephatum capite τιρί Κενταύρω ν.
Βarnes.
cum Μusgravio et Porsono ad Phoen.
1038. γίγασι πλευροί, jungere, Ηerman. Distingue post ύβρισμα, non post Κεν
Legebat Scaliger λευροί, pro πλευρούς, ταύρων. Ηeath.
offensus, credo, duplici substantivo, Sed
neque Βarnesius commode id concoxisse 180, 88. Τετρασκιλίς θ' ύβρισμα, Κενταύρων
videtur, unde γίγασι a πλευρείς distinc γένος,
tiοne sejungit. Μihi γίγασι adjectivi vim Φολόην επελθών, Σ κάκιστι βασίλιων,
habet, ut νιανίαν infra ν. 1086. νιανίας, "Ερου, τίν' άνδρ' άριστον εγκρίναιεν αν :
Ηelen. ν. 1561. Ηinc γίγασι τλευρείς ή ου παιδα τον έμών, όν συ φής είναι δο
interpretor laterious giganteis, ut sit synec κυν.
doche partis pro toto, velut cum mucro
dicitur pro ense, aut puppi, pro nαυί. De Ιneptam novissimi versus lectionem ab
Gigantibus Ηerculis ope profligatis viden omnibus Εuripidis editoribus, uno Reis
di Diod. Sic. Lib. ΙV. sect. 15. et kio
excepto, concoqui poιuissemiror. Ρri
Scholiastes ad Ρindari Νem. Ι. Μusg. τnum non dubito, φuin haec Αmphitryonis
Γίγασι, πλευρνίς] Μiror, φuid hic Sca verba referenda sint ad ea, guae ν. 156.
ligero in mentem venerit, φui legit λιυ impudentissimus hominum Lycus de Ηer
ροί, , hoc autem nullum hic locum habet, cule dixerat
πλευροί, οptimum ; ut hoc modo : Ηρα
κλής, εν τιθρία τοις Ζηνός βεβηκώς, τους γί έσχι δόξαν, ουδέν ών, ευψυχίας,
γασιν, ήγουν των γιγάντων πλευροίς, εναρμό θηςών εν αιχμή, τάλλα δ' ουδίν"ΑΛΚΙΜΟΣ,
σας πτηνά βίλη, καλλίνικον εκώμασιν, δς oύτoτ' αστίδ' έσχε προς λαιά χερι κ. τ. λ.
Βαrrιes.
179. Τον καλλίνικεν μετά θιων εκώμα Quibus inter se comparatis probabiliter
σεν] Cum Diis victoribus ipse victor καλ mihi emendasse videor
λίνικο saltavit. Εst autem Καλλίνικος
Ορχήσιως είδος και Αυλήσεως όνομα Αthe όν συ φής αναλκίδα,
naeo. . Οbservavit Βrodaeus. De qua
νοce vide insuper φuae nos infra ad ν. Εrunt fortasse, φui hanc conjecturam eo
681. Βαrnes. nomine improbandam existiment, guod a
180. Τετρασκελις] Τετράτουν. Centauri νulgatae lectionis ductibus nimis abesse
enim semiferi, semivirique erant, inferiori videatur, his itaque breviter respondere
Ρarte equi, superiori homines ; de quibus suscipiam, Primum in Codicibus simil
4
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 2Ι Ι
2 / Α' 2/ ρ/
2
Μέμφει κλύων νυν τάπ έμου, σοφός γενου,
ν φ Α' - Α' y " ΟΥ
Ανής οπλίτης δουλός έστι των όπλων,
Α "ν Α- γ' \ y -
Lima sunt inter se ει et α ι δ et λ , deinde βοίας, Caterum pendet in hoc versu vox
1itera: α, a decimi inprimis et undecimi ερωτών, nova sententia in sequenti inchoa
seculi librariis, saepissime linea appinge ta. Simile exemplum vid. Ηippol. ν. 23.
batur, φuae efficit, ut α simillimum sit Αβαντίδα,] Εuboican. Strabo de Εu
diphthongo αι. Jam vides, quomodo bωa, Lib. Χ. initio : ου μόνον δε Μάκρι,
factum sit, ut, cum quidam in codice suo εκλήθη η νήσος, αλλά και Αβαντίς, Ra
reperisset, aut sibi saltem reperisse vide tionem pete ex Scholiasta Ηomeri ad ΙΙ.
retur ειναιλκιδ, se praeclare emendare pu Β'. v. 546. Μusg.
taret, si είναι δοκιίν in depravatarum sylla Δίρφην τ' ιρωτών, ή σ' έθριψ', Αβαντίδα,]
barum locum succedere juberet. Ηaec Dirphe est mons Εubα"ae, ubi Lycus edu
ad conjecturam meam defendendam dici cabatur; Εubαεa autem quod dicitur
posse existimo, Jacobs. Αβαντις, et quare, vide Εustathium et Ste
181. Φολόην] Μontem Αrcadia, ut do phanum περί πόλεων in Αβαντίς. Ιdem,
cet Strabo Lib. VΙΙΙ. p, 388. D. De quem locum Εuripides hic Δίρφην νοcat,
Ηerculis ad hunc locum pugna consulen Δίρφυν paulo aliter flexo nomine vocat :
dus Diodor. Sic. Lib. ΙV. sect. 12. et Δίρφυς, όρος Ευβοίας, ως Ευφορίων το Εθνι
quos citat Rittershusius ad Οppiani Cyne κόν, Δίρφυος' και Διρφύα ή "Ηρα τιμάται,
get. Lib. ΙΙ. ν. 5, Μusg. Νec Βrodaei nota hic negligenda : Dir
Φολόην επελθών,] Αd Ηerculis cum Cen phen, Εubα.ae montem, juxta quem ΟΕ
tauris pugnam in Ρholoë sylva respicit , chaliam oppidum expugnavit Ηercules.
de qua vide Αpollod. Βibliothec, Lib. ΙΙ. Αddo, qui cum Lyco esset patrius, et
c. 5. sect. 4. Ηunc locum igitur et Οvi ipse Ηerculis famae testis non esse non
dius Ηerculeae virtutis testem facit, Fas potuit. Βαrnes.
torum, Lib. ΙΙ. Τestis eriί Ρholoέ, tes Reisk. legit ιρωτών" (i. Θ. ερωτώντα), ίε
tes Stymphalides undat. Βarnes. interrogantem, te, si iOirphen interroges.
183. Leg. όν συ φής σ' ουδέν (h, e, σοι Βeck.
ουδέν) δοκιίν Cf. ν. 156 et 206. ubί σ' 185. ουκ άν σ' επαινίσειιν legit Reisk.
ή est pro σοι ή. aut όν συ φής μόνον (aut Βeck.
άλλως, aut εική) δοκιίν. Reisk, 186. δράσας,] Μalim δράσαι. Μusg.
184. Vulgo Δίρφην τ'. Βrub. Δίρκην 188, γενού.] Ιta lego pro γίνου, rmetri
τ'. Μusgr, Δίρφυν τ'. Ηermαn. gratia. Ρrio enim syllaba in voce γίνο
Δίρφην] Legendum Δίρφυν. Simonides μαι praesentis temporis, semper longa.
in Αntholog. p. 205. Δίρφυος εδμήθη Βαrnes.
με υτο πτυχί. Stephanus Βyzantinus, νυν est particula erιclitica hic loci, gi
citatus hic a Βarnesio: Δίρφυς, όρος Ευ tur. Reisk.
Ο 3
212 ΕΥ ΡΙΠΙΔ ΟΥ
Λ Λ' 2 3/ - Α"
189. Ανής οπλίτης] Εκ του εναντίον tenuί.forar. Ubi ultima syllaba του in
ψόγος οπλίτου. Scholiast. υsitata nequaquam eliditur. Νon dee
195. Recepi emendationem Τyrwhitti. runt exempla curioso indagatori, Βarnes,
Legebatur αμύναι γ' αν έχων. Μale Τoup. Reisk. cum Piers. emendat τήνδ' έχων.
ad Suid. ΙΙ. p. 43. Ηernιανι. αν ανέχων scribit Struchtmeier. Αn.
Versum manifeste corruptum emendat Crit, p. 151. Βeck.
Ρiersonus legendo: τήνδ' έχων αλκήν μό Νunquam in senario iambico ultima
νον. Τyrwhitto placet μίαν ίχων αλκήν syllaba tertii pedis, natura brevis, producί
μόνον. Μalim minori mutatione : potest, guod volebat Βarn. Legendum
Θάνατον αμύναί γ', αντίχων αλκήν μόνον. αμύναι γ' ώς ίχων, et post μόνον interpun
Μοrtem amoliri, fortitudinem tantum opponens. gendum. Ηeath.
194. "Οσοι δε τόξοις χείρ' ίχουσιν εύστο
Soph. ΟΕd, Col. ν. 1717. χείρ' αντέχοντα χον,] De laude et vituperio arcuum vide
κράτος. Ηom. Οdyss. χ. ν. 74. αλλ' quae nos supra ad ν. 159. Βarnes.
αντίσχεσθε τραπέζας Ιών ωκυμόρων. Vid. "Οσοι ή "Επαινος τοξότου. Scholiast.
et Τhemist, p. 357. Μusg. 202. Frustra hac tentantur. Νumero
Θάνατον αμύναι γ' άν, έχων αλκήν μόνον.] mutato posuit ώρμισμένους, φuoniam δρών
Versus aliquo modo hic laborat: αν enim τά τινα idem est, ac si δρώντας dixisset.
breve est, φuo in loco longa syllaba requi Ηoc, inquit, in proelio prudentissimum
ritur, Sed nonnunquam in medio versus est, dum hosti noceas, temet ipsum tutum
ultima syllaba communis est, ut etiam in praestare, non consistentem extra statio
fine, quasi senarius ex duobus termariis nem a bona fortuna oblatam. Persimile
Constaret. Sic Ηorat. Νοn usitata αμί illud est in Iph. Τaur. 908. σοφών γάς αν
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 213
Τί σ' οίδ’ έδρασαν scribunt Reisk. et Λόγους όνειδ. ενδατούμενος, convicia diυί
Dawes, Μ. Crit. p. 343. Βeck. dens, est conυίciis incessenυ. Ιllustravit
214. Εx Reiskii et Τyrwhitti emenda hunc verbi ενδατείσθαι et formulae ipsius
tione, Αld. βίαν δί δράσης μηδέν, ή πείση usum Βrunck. ad Soph. Τrach. 791. p.
λίαν. Ηerman. 237. b. Τ. Ι. Βeck.
Recte hunc versum emendant Reisk 20. Vide Ρors. Suppl. Pracf ad Ηec.
ius et Τyrwhittus legendo: p. clxvi. Ηerman.
βία δε δράσης μηδέν, ή τείση βίαν. De hoc anapastorum genere; Vide vol.
Μusg. ΧΙΧ. pp. 59, 70. libri cui titulus, Τhe
Αut βία, aut μηδέν pro μηδένα, legen Εdinburgh Revieu, Censor legere propo
dum puto. Ηeath. nit, Μινύαισιν εις ός τάσι, Μelius fortasse,
Ηeisk. emendat: βία δε δράσης μηδέν, Μινύαι, ό, είς άπασι, Sic ν. 60. hujus dra
ή πιίση βίαν, per vim υero nihil agas, aut matis, "Ω πρέσβυ, Ταφίων ό, ποτ' iξείλε, τό
eaperieris υίcissim υιm. Βeck. λιν. v. 422. Βίλισί τ' αμφέβαλλεν, | τον τει
215. θεός] Ita ΜS. G. Εd. Αld. θεού, σώματoν οίσιν ι κ τα βοτήρ' Ερυθείας. Είηιsί.
quod editi retinentes μεταβαλόν (quod εί,] Si voluit auctor, unum Ηercu
male manet in contextu) pro μεταβαλών lem ab universis Μinyis victoriam repor
ex conjectura Η. Stephani dederunt. tasse, adstipulantes Ηistoricos non habet.
Μusg. Τradunt enim ii, Ηerculem privatum
218. Werbα erprobratoria dividens. Sic quidem Οrchomenios fudisse, sed non
interpretatur Κusterus ad Ηesychium v. solum. vide Diodor. Sic, Lib. ΙV. sect.
ενδαιτούμενες, ubi videndi interpretes. 10. Αtque hoc, credo, est quod voluit
Μusg. Εuripides, Ηerculem non publica aucto
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 215
ritate ducem electum, sed propria vir αμοιβάς] Ιta Pindarus de codem Ηercule,
tute impulsum, raptim congregata amico Νemeonic. Οd. Ι. "Οσσους μεν εν χέρσω
rum et aequalium manu, patriam liberas κτανών, "Οσσους δε Πόντω θήρας αίδροδίκας.
Se. Μusg. Βαrnes.
"ος είς Μινύαισι τάσι διά μάχη, μολών,] 226. Leg. χίρσοι τ' αμοιβά, ών εμόχθη
De Μinyis, guos cum Εrgino, illorum σεν πατήρ Constructio haec est: αμοιβάς
rege, Τhebani Creontis gratia vicit Ηer (h. e, προς αμοιβάς) ποντίων καθαρμάτων,
cules, vide supra ad v. 5Ο. et Αpollodor. και τούτων, ά ο πατήρ χίρσοι (h. e, εν χές
Lib. ΙΙ. c. 4. S. 11. Βarnes, σω, ut οίκοι id. est, άuod εν οίκω) μόχθη
224. νεοσσούς τοίσδε] Puerulis hisce, σεν. Ηeisk.
voce νεοσσός pro filiolus, vide, quae 227. Lege, τα δ, ώ τέκν', υμίν,
nos ad Ηeraclid. v. 240. Βαrnes. Εlmsl.
225. ποντίων καθαρμάτων] Ηerculis in 254. s, ώστ' Ατλαντικών πέρα - όρων]
πmari egregia facinora tangίt auctor in Αlias vocat τέρμονας Ατλαντικούς, ut Ηip
fra v. 400. et 354. Sophocles Τrachin. polyt. ν. 3. "Οσοι τε πόντου, τερμόνων τ' Ατ
ν. 1Ο29, Senec. Ηcrc. Fur. v. 27Ο. Μi λαντικών. Ηoc est, ad oceanum extre
rum tamen, quac ea fuerint, neminem di mum, Αtlanticum dictum, ηui cα-li termi
serte prodidisse. Solus Pindarus docet, nus dicitur, guia visui videtur coelum ter
Sήρα, αίδροδίκας in mari ab eo interfectos, πminare: ut Scholiastes adillud Ηippolyt.
Νemeon. Ι. -
ν. 745. Τίρμονα κυρών ουρανού, τον Ατς
Quid Ηercules in mari praestiterit, λας έχει. Αlii de Gadiris sumunt, ubi
vide apud Schol. Pindar Νem. Ι. an mons Αtlas. Γ)e Αtlante autem, monte
tistr. 4. et ΙΙΙ. stroph. 2. Μusg. Μauritaniae, consulegeographos, et Stra
225, s, ποντίων καθαρμάτων, Χέρσου τ' bonem praecipue Lib. ΧVΙΙ. in Libya e
216 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
ΧΟ. "Αρ'
αφορμάς τοις λόγοισιν οι 'γαθοί
ουκ 235
Θνητών έχουσι, κάν βραδύς τις ή λέγειν,
ΛΥ. Συ μεν λέγ' ημάς, οίς πεπύργωσαι λόγοις,
Εγώ δε δράσω σ' αντί των λόγων κακώς,
240 "Αγ', οι μεν Ελικών, οι δε Παρνασσού πτύχας
Τέμνειν άνωχθ' ελθόντας υλουργούς δρυός
Λ' 9 \ γ ν - Λ
24Ο
Μauritania. Item quae nos supra ad Ιon. Βωμόν αίριξ νήσαντες] Μos erat antiquis,
ν. 1. Βαrnes. quandoquidem Αsylorum sanctitas inte
236. Ρraefigunt personam Chori Εdd. meranda videbatur, ubi sine Deorum of.
recentes, φuo auctore, nescio, Certe non fensione aliquem ab aris νοluerunt ex
dissentiunt ΜSS. G. et 2714. Μusg. torquere, flamma et incendio illum in
238. Ρost λόγοις tacite supplendum e de propellere, Ita Αndromach. ν. 256.
seq. versu κακώς, tu φuidem male dic no πυρ σοι προσοίσω. Schol. "Εθο, ήν τοί, εις
bis υcrhis, quibus eraggeratus es, εμο te βωμόν καταφεύγουσι, σύρ προσφέρειν. Ηinc
ηon υcrbis, sed ipsa re, αίfligam. Βeck. et Seneca in hunc ipsum locum, quem ta
241. άνωχθ'] Ανωχθε pro ανώχθητε. Ιta men videtur non satis intellexisse, quia
Rhes. ν. 984. in quem locum vide quae totum ille templum incendio potius ab
nos, item ad Τroad. v. 1251. ubi simili sumere velle Lycum ait, quam vindicta
ter τέταχθε, pro τιτάχθητε Βarnes. suae excidere, cum revera α tu tantum
άνωχθε pro ανώχθητε forma passίνa ne Supplices αδsterrebant, ita, inquam, Se
quaquam hic stare potest. Ρonitur autem neca Ηercul. Fur. v. 506. Congerite
pro άνώγετε, 11t άνωχθι pro ανώγηθι. V. Sνluas, tempία Supplicibus suis Ιnjectα
Νot. ad Τroad. 1251. et Rhes.984. Ηραιή. ./lagrent. Conjugen et totun grcgem Con
243. Βωμόν] Ιta Εdd. recent. ex con εμηιαι μηus igne subjecto rogus. ... Vid.
jectura Η. Stephani, nec variant ΜS8. infra ad ν. 285. De igni autem iis ad
G. et 2714. Εd. Αld. βωμών. moto, gui ad aras confugissent, vide prae
Lib, ΙΧ. c.
αμφήρη] Undecunφue aran cingentία. terea Τurnebi Αdversaria
Εxstat vox αμφήρης non dissimili sensu 12. Βαγγιεs.
Ιon. ν. 1128. De more ignem admo 245. ουχ ο κατθανών] Ita superscriptum
vendi iis, qui ad aras confugissent, con habet ΜS. G. et sic Βarnesius ex con
sulto agit Τurnebus Lib. ΙΧ. c. 12. non jectura Canteri. Εd. Αld. ου κατθανών,
negligens Αndromach. ν. 256. Μusg. Μusg.
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 217
ήν"Αρμος ο Κάδμος εξ όφιω: Αρείου οδόντων βασιλέων, ultimis duabus syllabis in unarn
έσπειρε. De qua re vide quae nos supra ad contractis. Βeck.
ν. 5. Βαrnes. Conjeci aliquando των ιτών, i. e, των
254. ερείσματα,] Ιta ΜSS. Steph. Εd. αστών, sed suspecta fieri cαpit conjectura,
Αld, ορίσματα. Μusg. postφuam vocab. νίοι pro civibus militaris
Εx ορίσματα Reisk. efficit ορμίσματα, aetatis usque ad quinquagesimum annum
εa, super quibus ορμίζεται, φuiescit velut, a Diodoro Sic. saepius usurpari vidi, ut
navis ad rudentem. Βeck. Τ. Ι. p, 729, 90. ΙΙ. p, 51, 6. 52, 25, et
257. των νέων,] Μale Piersonus εγγε Ρolyaenus, p. 468. c. fin. νίους pro civious
νών, Verisim. p. 222 putans scil. adve dixit. Reisk.
nam Lycum indigenis Τhebanis oppo 260. απίρρων] Ηesychius: άτιέρι,
ni. Οppositio est inter juventutem Τhe αποφθείρου, πορεύον μετά φθοράς. Μusg.
banam, quae Lyco se in clientelam dede απέρβων] Ιta docti viri censent legen
rat, et senes, ex quibus Chorus constat, dum junctim, cum prius ατ' άρρων legeba
qui imperium ejus detrectant, άρχει των tur. Βαrnes.
νίων, αλλ' ουκ εμού συ δεσπόσεις. Ubi si 262. s. oυ τoσόνδε γής "Ενιεθ'] Juxta il
quem offendit mutatio personarum, le lud: Τόσσον ένιεθ' υπό Γής, όσον ουρανός
gere potest : εστ' άτο Γαίης. Βαrnes.
Leg. εύς, liberos, quos adhuc paroulos,
αςχεις, κάκιστε, των νέων, έτηλυ, ών
τέκνα, ille postφuam reliquit, latet suo ter
αλλ' ουκ έμού συ διστάσεις -
rα ιαnto tempore, Reisk.
Μusg. ου τυγχάνει est i. q, ου τεύξεται, ηon οδ
Struchtmeier. Αn. Crit, p. 151. legit tincυίι " effertur cum ironia et indigna
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 219
Και
'Ε τάσδε Θήβας ευκλεώς
φ' \ Α" 9 2 Υ
ωνησαμοεν,
τ' - Α'
27Ο
tione, φuomodo etiam κάτιιτα, et nihilo τόθων] Ιta ΜS. Ε, ut jam ex Ρlutar
minus tamen υίderi possum tibi, vel alicui, cho (Οp. Μor, p. 1420. Εd. Η. Steph.)
curiosus αίienαrum rerum et male sedulus emendavit Piersonus. Εd. Αld. πότμον.
esse. Reisk. Μusg.
266. s, Ηaec interrogative dicta puto, Εν δ' ασθενεία] Διά την ασθένειαν, εκ του
et πράσσω πολλά eandem vim habere, ac άγαν γήρως υφίρτουσαν. , Senex Chorus
πολυπραγμονώ. Ηeath. brachium suum alloquitur, cui vellet
267. ου φίλων μάλιστα δεί,] De pietate maxime jam pristinas juventae vires resti
et caritate in Μortuos hic locus agit, qui tui, ut contra Lycum tyrannum pugna
quidem mortui fere ex hac luce remoti ret. Βαrnes.
oblivioni traduntur, nec illorum merita, 271. Legebatur ωκήσαμεν, φuod inter
aut beneficia amplius a vivis memorantur. pretabantur incoleremus, repugnante ao
Quod mortuorum gratia cito perit, con risto. Ηermαn.
sulantur locorum communium scriptores, Ιnterpretari debet, incoιuissemus, po
praecipue Stobacus capite Florilegii ulti tiusve αdministrassemus. Ηujusce τer
mo: ότι των πλείστων μετά θάνατον διαρρεί loi posterior sensus nimis notus est quam
ταχέως η μνήμη. Βαrnes. ut explicare necesse est. Conf. Ηippol.
269. Αld. πότμον. ΜS. Ε. et Ρlutar 188. Εl. 386. Αntiop, Fr. 12. Ωuod
chus, in quaestione an seni gerenda sit Ηermannus emendat probare vix possu
resp. c. 18. p. 793. C. Ηerman. mus. Εlms!.
220 ΕΥ Ρ Ι ΠΙΔΟΥ
Videtur post Θήβας unus et alter ver usque torrebantur. Αdeo ingeniosa erat
sus deesse, quorum sententia fuerit: non crudelium hominum impietas, ut sic se
paterer servum a te appellari meque has Γeorum aras violaturοs non putarent,
gue Τhebas, quas utinam tranquille, con nempe si supplices ab iis vi non abstrahe
corditer, et absque illis turbis, qua tibi rent: id enim esset sacrilega in Deos in
laetandi et ferociendi caussas praebent, co juria, at igni tantum vel ad mortem co
luissemus? aut si tranquilli fuissemus, tu gerent, si aras ejus metu voluntario coac
non imperares. ti relinquerent, vel ad mortem usque tor
Forte, εν οίς, scil. κακούς. Sed intutum rerent. Βαrnes.
est in loco lacunoso conjicere, quid enim? 286. ουμοι] "ο εμοί, clausula praecedens
si ταραχαϊ, forsitan precesserit? Reisk, loco antecedentis. Βαrnes.
280. Μalimus, πώς γαρ ου φίλα. 287. Reiskii conjecturam δαίμοσιν rece
Εlmsl. pi. Vulgo δώμασιν, Ηerman.
281. "Α"τικτον, ά μόχθησα +] Ρro α έτικ Leg, πολλά δαίμοσιν, deύemus diis mul
τον, αι μόχθησα: necesse est enim omni ία bonα. Reisk.
no, ut posterius α producatur; quod ali 289. θανείν σ'] Ιta ΜS. Ε. Εd. Αld.
ter non fieret, sine coalitione, Sic supra θανείν. Μιμsg.
ν. 259. Εαγmes. 290. αμαρτύρητος] Είiam testimonio non
Forte, α' βόσκησα, φιμos αίμι et educaυί, ornatus. Dio Chrysostom. μαρτυρήσαντες
aut αμογόεσσα, a mascul. μογόεις. Reisk. αυτόν τινες και εταινίσαντες, p. 615. Α. Ubi
282. s. το δ' αναγκαίω τρόπω "Ος αντιτεί μαρτυρείν raro exemploaccusativumadscis
νει, σκαιόν ηγούμαι βροτόν. Lege βροτών, cit. Ηinc Plutarcho μαρτυρείσθαι est
Ρογ. collaudari testimonio: μαρτυρείσθαι μάλλον,
285. Μή πυρί καταξανθέντας,] ΙDe igne ή ταρακαλείσθαι, δόξετε, Οp. Μοr. p, 849.
aris admoto, ad torrendos et fugandos Εd. Steph. iterumque, p. 1106. βούλονται
supplices, vide supra ad v. 243. Νisi γάρ υπ' άλλων μαρτυρείσθαι. Μusg.
vero igni huic cederent illi, ad mortem Ουμός δ' αμαρτύρητος ευκλεής πόσις,] "Ο
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 221
εμό, δι πόσις, ο Ηρακλής, και εάν εγώ ουκ αισχροίσι, et vertendum: Laborant ίη/απηία
αυτό ταύτην την μαρτυρίαν μαρτύρωμαι, propier liberorum factα. Ηeath. " *
όμως ευκλεής ιστι, διά τάς ώμολογημένα, 296. γαίας άτο reponit Reisk. Βeck.
πάσιν ευπραξίας, καίσερ εν ερήμοι, και αμαρ 298. άλλως, .frustra, una voce, scribί
συζήτως πεπραγμένας. Βαrnes. jubet Reisk. Βeck.
Forte, αμαρτύρητον, incontestabile, ad Εgregia est in hoc loco oratio Μe
quod evincendum testibus non opus est. garae, qua Αmphitryonem, nihil sibi ni
Constructio est: αμαρτύρητον ώς ο έμός πό si mortem relictum esse edocet. Quid
σις ο ευκλεής ουκ αν θέλοι εκσώσαι. Βeck. enim? ait, Ηerculemne ab inferis, unum
291. Ως] Sic bene Αldina. Εdd. re e tot millibus, rediturum esse speras?
cent. ex conjectura Η. Stephani ό,. Sed nemo unquam defunctorum e teno
Μιμsg. bris in lucem emersit. Αut a generoso
"ος τούσδε παίδας] ο νούς ό, πόσις, ο Lyci animo expectas veniam mortis?
Ηρακλής δηλονότι, ο πατήρ αυτών, ως γνή Αλλ' ώς λόγοισι τόνδ' μαλθάξαμε άν,
σιος ών ανήρ και παντελώς μεγαλόψυχος,
μάλλον θέλει τους παίδα, αυτού δι' εύκλειαν "Ηκιστα ΦΕΥΓΕΙΝ σκαιόν άνδρ' έχθςόν χρεών,
θανείν, ή δυσκλεώς τον βίον μηκύνειν. Μale σόφοισι δ' είκειν και τεθεαμμένοις καλώς.
itaque Scaliger ει legit, pro ό, , melius Μedium horum versuum Βarnesius sic
paulo Αldina editio ως legebat. Βarnes. explicat: Μinime opus est ineptum et stul
293. αισχροίσι] Ιta ΜSS. Steph. Εd. tum υίrum, φuem nobis inimicum esse con
Αld. εχθροίσι. Μusg. tigit, fugere, sapienti vero et generosi anί
Reisk. praeferre videtur lectionem ιχ πηί inimico cedere.fas est. Sed.fugimus
Sροίσι, ηuam ita explicat: luctantur adver(φίυγομιν) hostem, quem timemus; inep
εis (casibus, vel hominibus) ού liberos, ut
tum vero (τον σκαιόν) spernimus, sapienti
eos servent. Βeck. vel ultro cedimus (είκομιν). Ωuod cum
Ρraepositio υπέρ dativo juncta nunquam perspiceret Reiskius, emendari voluit :
reperitur. Ιgitur distinguendum pos Ηκίστα φρίττειν, ut sit: stultum adυersα
222 ΕΥΡΙΠ ΙΔ Ο Υ
rium minime timere fas est. Sed me hoc ομίλητος) αδελφός, αλλά σύγε, φαίην άν,
quidem contextui satis aptum videtur. αμείνων ευρέθητι, και νίκησον αυτού την αγ
. Lycumne/orsiίαη υcrois aggrediαnur com ριότητα ταίς ευτοιίαις ετεί τοίγε ουδί πολλή
ηιουere " . Αt minime decet stultum inimί χάρις, τοί, ευγνώμοσι προσενεχθήναι μετρίως,
σιιηι tinιere - Νullum hic video senten αλλ' ανδρός έργον, και πολλής άξιον αποδο
tiarum nexum, nec ulla est cognatio ver χής, τον αβέλτερον και σκαιόν πραύναι τοις ες
borum μαλθάσσειν et φρίττειν. Ωuae cum αυτόν τραττομίνοις. Εt caetera in hanc
ita sint Εuripidem scripsisse suspicor: rem gravissime, paene dixeram, nisi hos
tis esset cruci, Christianissime. Ηaec au
Αλλ' ώς λόγοισι τένδε μαλθάξαμεν άν, tem praecipue huic loco aftixi, ut quis sit
"Ηκιστα ΣΑΙΝΕΙΝ σκαιόν άνδρ' εχθρόν χρεών,
σκαιός hostis sciatis, ex hoc σκαιό fratre;
σόφοισι δ' είκειν και τεθεαμμένοις καλώς, quodque cum tanta σκαιότη, in fratre to
1eratu sit difficilis, in hoste multo diffici
Ηae eum in finem a Μegara dicuntur ut lius feretur. Βαrnes.
deterreatur Αmphitryon a vanaspe, quam Ρlenius distinguendum post "Ηκιστα,
conceperat animo, fore ut Lycus verbis tollenda vero distinctio post εχθρόν. Ηeath.
deliniri possit. Respondent sibi invicem φεύγειν) Forte, φρίττειν. Reisk.
μαλθάσσειν delinire et σαίνειν blandiri. 299. s. "Ηκιστα φεύγειν σκαιόν άνδρ' εχέρον
Jacobs.
χρεών, Σοφοίσι δ' είκειν κ. τ. καλώς.] Μihi
299-301. Stob. Grot. ΙV. p. 29. ubi videturita distinguendum :
"Ηκιστα. φεύγειν. Βurn. "Ηκιστα Μinime. Qua voce Μegara
299. s. "Ηκιστα φεύγει σκαιό άνδρ' εχθριν ipsa sibi respondet. Virum stultum, per
χρεών, Σοφοίσι δ' είκειν και τεθεαμμένοις κα git, oportet fugere, nec cum eo agere.
λώς.) Ο νούς ήκιστα χρεών φεύγειν, εν τώ Faehse.
είκειν, τους σκαιους και δυσομιλήτους και 301. Vulgo υπολαβών. Εmendavit
απραύντου, ανθρώπων, ήν δ' εχθρός τις σοφός Βrunck. ad Αndrom. 114. sed idem male
ή και ευ τεθραμμένος, μάλιστα τούτω είκειν
ν. 304. scribit περιλαβείν. Ηerman.
χρή, Similein fere sententiam habemus τύχοις.] Ita ΜSS. Steph. Εd. Αld.
supra ad Ηeracl. ν. 459. Σκαιο, γάς ανής, cum ΜSS. Ε. G. et 2714. τέλοις, adscrip
τοίς σοφοί, δ' ευκτον σοφό "Εχέραν συνάπτειν, to etiam in margine ΜS. G. τίμοις. Ρro
μη μαθεί φρονήματι. Πολλής γάρ αιδούς υπολαβών legendum putem υτολακών, i. e.
κάτυχής τις αν τύχη. Ωuorum ultimo υπειπών Constructio est: ράον γάς αιδούς
versui similis et in hoc loco: Ράον γάρ αι αν τύχοις, υπολακών φίλα. Geminum lo
δού, υπολαβών φίλ' αν τύχοις. Vicissim se cum vide Ηeraclid. v. 461. Μusg.
loci explicant. Περί σκαιότητος δι, ούτως ο "Ράον γάς αιδούς, υτολαβών φίλ', αν τύ
"Ιεροκλής παρά Στοβαίω λόγω αβ’. Περί χοις.] Ράον γάρ εκ των σοφών εχθρών τύχοις
Φιλαδελφίας : (Εxstat inter - Fragmenta αν αιδούς, και ελέους, υπειληφώς τα φίλα
Ηieroclis ad p. 232, etc.) "Επειτα κάν παρ' αυτού. Στριπται γάρ φρίνες εσθλων.
"ντως τοιούτος ή (ο Σκαιος δηλονότι, και δυσ Juxta Ηomerum Iliad. «'. ν. 203. "Η τι
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 223
μεταστρίψεις : Στρεπτα μίν τε φρίνες εσθ 306. "Εν τ' ήμας] Ita ΜSS. Steph Ιn
λών. Scholiastes in locum: Στρεπται] Ευ Εd. Αld. deest τ'. Μusg.
μετάστρεττοι, εύπιστοι (lego εύπειστοι) εις 309. Vulgo, τας των θεών γάρ όστις εκ-.
το αγαθόν. Vide notam ad ν. 290. μοχθεί τύχας, πρόθυμός εστιν η προθυμία
Βarnes. δ' άφρων. Μutavi δ' in γ. Reliqua jam
φίλων τύχοις.] Legit Reisk. et reddit : Μusgravius correxerat. In Ηeraclid.615.
facilius enim experiaris in aliis mores conι Μόρσιμα δ' ούτι φυγείν θίμι, ου σοφία τις
modos ergι te, sί prius initium feceris re ατώσεται, Αλλά μάταν ο πρόθυμος αιι πό
υerentiac, sι prior institueris eos reverenter νoν ίξει. Ηerman.
tractare.
Legendum, ut jubet Reiskius:
Βrunck, ad Αndrom. 114. hic scribit
υποβαλών, et ν. 304. περιλαβείν,
Βeck. τας των θεών γας όστις εκμοχθών τύχας
301. ss. Νon dubitat Βr. ad Εuripid. τζόθυμός εστιν -
Αndrom. 114, φuin hic scribendum sit:
deinde autem, quod ab illo praetermissum
ράον γάς αιδούς, υποβαλών φίλ, αν τύχοις, est :
metaphora, nec optimis auctoribus igno εκμοχθεί] Perdurat. Sensus loci est
ta, nec Εuripidi singularis: idem enim hujusmodi: "οστις, etc. Quicunque in
Ιphigen. Αul. ν. 954. Τοσούτος οίκτο» apertis et inevitabilibus periculis positus,
περιβαλών καταστελώ. Sic Τacitus Αnnal. etiamnum spe perdurat et Deorum fata
Lib. ΧΙΙ. Quorum rer Izates societatem mutari tandem aliquando exspectat, is
Μεherdatis palanι induerat. Sic Caesar quidem homo valde promti animi esse
Lib, VΙΙ. Se ipsί αcutissimis υallis indue agnoscitur, sed ea quidem promtitudo
bant. Sic Virgil. ΑΕn. Lib. Χ. ν. 681. stultitia non caret. Ωuod enim fato sta
Αη sese πιιμcrone ob tantum dedecus amens tutum est; id nemo unquam Deorum ir
Ιnduat. Ηinc et nos Franciados Lib. ΙV. ritum faciet Ουδείς θεών θήσει ποτιμή
: γι
ν. 497. Ναm gratos apibus./tores et dul γονίναι. Βαrnes.
cία tempe Ιnduerαι, υcterunι patrimonία 311. Recepi emendationem Ρorsoni ad
Ισηgα parentum. Cujus dictionis mani Ρhoen. 5. χρεών pro θεών. Sic in versu
festius exemplum habes, Jeremiae c. xliii.ν. illo apud Ρlutarchum in Cons. ad Αpoll.
12 Ιnduet se ΑΕgypto, i. e possidebit p. 103. Β. τό το χρεών ουκ έστι μή χρεών
eam. Guin Ηomerus, omnium elegantia ποιεϊν. Ηermαn.
rum pater, μεγάλην επιιιμένος αλκήν, eodem Reisk. reponit : ουδείς μηδί θιών σχήσει
modo dixit. Βarnes,
(aut φθάσει) ποτί. Βeck,
VoL. VΙΙ. Ρ
224 ΕΥΡΙΠ ΙΔ ΟΥ
\ Μν "
312. s. Είμιν σθενόντων των ιμών βραχιόνων ve recepit Βrunckius. Ιdem occurrit
"Ην τίς σ’ υβρίζων, ραδίως επαύσατ' άν.] Εx Ηerodot. ΙΙ. 119. Και ξεινίων ήντησε μι
hibet Ηermannus, nulla mentione facta, γάλων, Fortasse Αttice legatur, και ξέ
editiones omnes, ante ed. Μusg. habere νίων έτυχε μεγάλων. Loco sequente non
trochaeum, primo loco , ήν τις υβριζων. Lec est obvium, hoc verbum regit genitivum
tionem recentiorem primo Dawesius et an dativum. ΑΕsch. Suppl, 34, ενθάδε
Reiskius receperunt, φuam postea Μusgra λαίλαπι χειμωνoτύπω, βροντή στιςοπή τ',
vius reperit in uno ΜS. Ρariss, Quibus όμβροφόροισίν τ' ανίμοις αγρίας αλές αν
lectionibus rejectis, non dubitamus esse ita τήσαντες όλοιντο. Νοbis videtur ita con
legendum : Ει μεν σθενόντων των εμών βρα stitui et interpungi. Ρlura de verbo hoc
χιόνων "Ηντησ', υβρίζων βαδίως επαύσατ' άν, congesserunt Damm, et alii lexicographi,
Νύν δ' ουδέν εσμεν Sί Lψcus, dicit Chori ad quos adeat cui placet. Είτηsi.
phaeus, sub meum brαchium υenisset, dum 313. "Η τίς σ] Ita ΜS. Ε. ut recte
cί υis ineral, facile gjus insolentiam com Dawesius Μiscell. Crit, p. 343. (et
primisseι, sed nunc sumus inutiles. Ver Reisk.) Pro ίσαυσατ' legendum putem
bum αντάν seu genitivum seu dativum re έπαυσαν, vel έταυτά γ', ut exhibere vide
git, et saepius idem sonat ut εντυγχάνειν. batur ΜS. 27 14. Μιμsg.
Sic Soph. ΟΕd. Col. 1444. σφών (lege σφώ) "Ην τις υβρίζω»,] Scaliger legit: ή τις
δ' ούν εγώ Θεοίς αρωμαι μήποτ' άντησα κα αν υβρίζων, φuia putabat, τις aliter corript
κών. Αi. 432. Νυν γαρ παρεστι και δις αιά debere, sed nec ea lectio hic necessaria,
ζειν εμοί Και τρί, τούτοις γάρ κακοί, εντυγ eo quod τις produci potest regulariter, ob
χάνω. Ιn prioribus his locis, emenda sequens asperum. Βαrnes,
tionem Τriclinii μήποτ' αντήσαι κακόν pra 316. ούτοι το δειλόν,] Το δειλιν, pro ή
"ΗΡΑΚΛΗΣ Μ Α Ι Ν Ο ΜΕΝΟΣ. 225
δειλία. Vide, qua nos supra ad v. 75. άλλην hic legendum, vel cum Scaligero
Βαrnes. ταύτην, φuam lectionem in textum ad
520. τίτρας] Ita Εdd. recent. ex con mitto, άλλην inter Varias repono. Βarnes.
jectura Βrodaci, nec variat ΜS. G. Εd. 529. παισι] Ιta ΜSS. Steph. Εd. Αld.
Αld. πάτρας. Μusg. παιδί. Μusg.
325. Lege, ή πρόθυμος εί, μt υis. Κόσμον πάρες μοι ταισι προσθείναι νεκρών,]
Εlmsl.
Κόσμον νεκρών, ήγουν κόσμον νεκροστόλον,
328. Ημίν ν' αμφοίν] Ita ΜSS. Ε. et εσθήτα δηλονότι μέλαιναν. Βarnes.
2714. In Εd. Αld. deest ημίν, Versum
331. ταύτά γ' απολάχωσ'] Ιta super
suppleverant adjiciendo Βarnesius άλλην, scriptum habet ΜS. Ε. ut jam ex con
iger ταύτην, neuter, meo judicio, jectura dedit Βarnesius. Εd, Αld. ταύτ'
male.
υπουρχήνης] Ιta ΜSS. G. et 2714. απολάχωσ'. Μusg.
[ut Reisk. conjecit] Εd. Αld. υπουργήση. "Ως αλλά ταύτά γ' απολάχωσ’ οίκων πατ
Μusg. ρό,] Ηoc in loco αλλά praeter solitum
pro saltem, sic: Αλλά γε, αλλ' ούν γε,
Ταύτην, ίν' αμφοίν, etc.] Quum antehac
prima vox deesset in omnibus, magno αt certe, sallem ; sic Ηesych. Αλλά, κάν,
versus et aperto detrimento ; Johan. ή επί τάδε. Saepe hac voce Εuripides
Μiltonus μίαν in limine ponit, cujus ta ita utitur; sicut non semel testabimur.
men ultima brevis est ante vocalem ; nisi ταύτά γ'] Ιta vero hic scribo versus
forte ob αsperum, nec ideo rejicio, sed causa ; cum olim ταύτ' tantum legeba
quod μίαν praecessit ν. 325. et jam de tur; quanquam et alias posset stare ve
αliα graiία loquitur poèta, Quare ve! tus lectio, si o in απολάχωσι producere
Ρ2
226 ΕΥ ΡΙΠ ΙΔΟΥ
Πατρώον
2/
μέλαθρον, ου της ουσίας
εις
"ν "Ν ν 5/ 9 χ/ » - - 2/
tur ob λ sequens, quae est litera εκτατική.τον νεών, superscripto tamen τοί. Εmen
Βαrnes.
dabat Scaliger κοινιών εκληζόμην, particeps
335. δώσων] Ιta Canterus ex conjec υocabar. Sed κοινιών, particeps, auctore
tura, confirmantque ΜSS. G. et 2714. caret, neque recte ex analogia regulis
superscripto tamen in priori, φuod praebet formatur. Μusg.
Αldina, δύσων Scaligero placebat θύσων. Μάτην δι παιδός το νεών ικλήζομεν..] Vid.
Μusg. supra ad ν. 148. ubί de κοινιάν, et Scali
δύσων χθονί.] Canterus δώσων, Scaliger geri hujus loci lectione, quae hacc est:
θύσων. Sed et δύσων stabit ; nam et ac Μάτην δι ταιδος κοινιών εκληζόμην . Εt
tive aliquando usurpatur, et mergo, vel illam sane in textum recepissem, si Αm
immergo significat Τheophrasto: Νec ut phitryon esset κοινιών παιδός dicendus, nec
proprie subco, sed et subίre.facio, de qua potius Ζηνός κοινιών, cujus et supra oμέγα
forma Ηebraeis conformi vide supra ad μος et σύγγαμος dicitur. Quanquam et
Ιon. ν. 1596. Βarnes. in hoc sensu dicendus videtur Αmphi
34ο. Αld. παιδό, το νεών εκλήζομεν tryon, Jovis filii, Ηerculis, κοινιών, φuia
Τres Μusgravii Codd. τον νεών, supra habuit commune cum Jove nomen illius
scriptο τοί. Ιnepιe Reiskius παιδός σου patris. Ηaec habui pro hac lectione di
γονευ, εκληζόμην Scaliger κοινιών εκληζό cenda. Judicet lector. Βarnes.
μην. Μusgravius τoινιών. Αι auctoritate Forte, παιδός σου γονεύς εκληζόμην.
haec verba carent. Μihi φuidem, proxime Reisk.
ad litterarum vestigia, sensus exigere vide 341. άρ' pro vulg, άρ' scribi
batur, παιδός γονέα νών : nobis, inquit, i. e. meier. Αn. Crit, p. 152. Βeck. vult Strucht
mihi et Αlcmenae. Γονία brevi ultima, ut
alibi φονία. Vide Ρorsonum ad Ηec. 876. 344. ήτίστω] Επίσταμαι, abίσημι, scio :
Ηermαn. Ιmperfect. Ητιστάμην, ήτίστασο, Ιonice
ήτίσταο, Αtlice ήτίστω, in secunda per
τοί νεών] Αn legendum ποινιών, i. e. sona. Βαrnes.
ποινάτορα. " Εadem certe analogia a ποινή
formatur ποινιών, gua a λύμη λυμεών, ab 347. Vide Ρors. ad Οrest. 393.
απάτη απατιών. ΜSS. Ε. G. et 2714. Ηernιανι.
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 227
Reisk. legit: ιι δίκαιος, είjustus non es. eptissima. Ρro ευτυχείigitur lego ευτυκεί,
Βeck. pulchre elaborato. Ηesychius, emendante
348. Αthenaeus ΧΙV. p. 619. C. λίνος Κustero: ευτυκις, ευεργές. Μentem auc
δί και αίλινος, ου μόνον εν τίνθεσιν, αλλά και toris sic concipio: Ρhaebus φuidem etiαnι
ετ' ευτυχεί μολπά, κατά τον Ευριπίδην. Εt canendi peritiam et elegantiam dignanι
inde Εustathius, p. 1164, 8. Μirati rei censet, φuam Αιλίνω lugeat, i. e, Linum
insolentiam, temere corrigunt critici. Ηoc Ιuget sola Μusicae peritia clarum : Εgo
dicit Chorus: φuemadmodum lugubre υero Ηerculem, η οn Μusica, sed rebus
carmen Ρhoebus canit, felicem eventum gestis et υirtute, celebrem, pradicare aggre
ominans, sic ego quamvis ad inferos pro diar, Μusg.
fectum Ηerculem laudabo, non prorsus de επ' ευτυχεί] Cum in veteribus omnibus
reditu ejus desperans. Εxemplum talis excusis libris legeretur junctim εσευτυχεί
αιλίνου praebet illud ΑΕschyli in Αgamem monstro vocabuli, pro quo nonnulli le
none, αίλινεν, αίλινoν ειπί, το δ' ευ νικάτω. gendum putabant ατευτυχεί, quasi id
Ηermαn. monstri infalir significaret: Νos disjunc
ευτυχεί] Ita ΜSS. nee aliter citat tim επ' ευτυχεί scribimus in Graeco textu,
Αthenaeus Lib. ΧΙV. c. 3. Εt tamen et lasto exponimus, non modo quod ιτευ
mirum videri debet, omnes praeterea Ve τυχής verbum sit nullius sensus, aut auc
teres Αϊλινον ut cantionem quam maxime toritatis, sed etiam quod ita legit Αthen
lugubrem commemorasse, vid. Spanhem. aeus Lib. ΧΙV. p. 619. Λίνος δε και Αίλινος
ad Callimachi Αpoll. v. 20. similem ου μόνον εν πένθεσιν, αλλά και επ' ευτυχεί
φuippe iis olim, quibus Lini interitus de μολτά (ita corrige pro μολπώ) κατ' Ευρι
fiebatur; unum vero Εuripidem aliud πίδην. Quam notam nos ΑΕmilio Porto
Αϊλίνου genus novisse, in rebus laetis cele acceptam libenter damus, aequiores in
brandis occupatum. Εgo vero ut hoc illum, quamillein Ηenriculn Stephanum.
credam, ne Αthenaei φuidem auctoritate Βarrιes.
permoveor, cum praesertim hujusmodi Ιn αίλινoν latet nomen alicujus numinis,
observatio ad Ηerculis laudes nihil quid aut herois. Νum Λίνον? deinde leg. επισ
quam faciat, sitque hoc saltem in loco in τυχεί, cuί υcrbα όene composiία, τιτυγμίνα,
Ρ 3
228 ΕΥΡΙ Π Ι Δ Ο Υ
2. ν Ν Α Λ- 2 / 2 ? 5/
sunt, αιμt bene succedunt, επιτετευγμένω culis autem laboribus vide Virgilii ΑΕn.
κατά τα έτη, cantus, in quo verborum de Lib. VΙΙΙ. τ. 288. - Uι prima noυcrcα
lectus et numerus regnat. Reisk. Μonstrα mαnu geminosque premens είiseri!
349. ιαχεί,] Scribendum ιακχεί, vid. αngues: Uι bello egregias idenι disjecerit
ad Ηelen. ν. 485. Μusg. ιμrbes, Τrojamφue (Εchaliamφue, ut duros
350. καλλίφθογγον] Ita alter ΜSS. mille labores Rege sub Εurψstheo, fatis Ju
Stephani. In altero erat καλλίνικον. Εd. nonis inίφua, Pertulerit, etc. Item Αpol
Αld. et Ρarisienses καλλίφθιτον, unde lonii Scholiasten ad Αrgon. Lib. ΙV. item
facίt Τyrwhittus καλλίμιτον, pulchrichor Senecae Ηerc, Fur. ad ν. 527. et Οvidii
dam. μίτος enim citharae chorda est. Μetamorph. Lib. ΙΧ. Fabul. 3. Εrgo ego
Vide Αntholog. Η. Steph, p. 457. bis, fadantem peregrino templa cruore Βusirin
et p, 454. In antistropha legi potest domuί " etc. Item Οvidii Εpist. Ηeroi
τρώσεν τόξοις φονίοις. Εtymologus v. Εξί dum, in Εpistola Dejaniraead Ηerculem.
τρω, et simplex έτρω habet et composi Graece et Latine memoratos habes apud
tuΩΩ εξίτρω. Μihi tamen satisfacit καλλί toties mihilaudatum Νicolaum Lloydium
φθογγον. Μusg. in lexico suo poetico, titulo Ηercules.
551. In hoc versuglyconio πολυσχημα Denique Lilius Gyraldus vitam Ηerculis
τίστφ choriambus in secunda sede in mo opera haud segni conscripsit. Sed ut
lossum contrahitur, in antithetico autem Virgilius Georg. Lib. ΙΙΙ. ν. 5. Θuis
opponitur choriambus. Ηeath. aut Εurψsthea darum, Αut illaudati ηescίι
554. Ινιν] Ιta cum circumflexo scribo, Βusiridis aras & Quis de Αlcidae labori
quia penultima producitur, "Ινις o, filius, bus nec fando audivit? Νos quoque ad
et ή, filia, (ut ab Εuripide alicubi usur Ηeraclid. v. 949. et ad Ιon. v. 1161.
patur) ab ίς, ινό, roύμr. Vid. ad Τroad. v. attigimus, et in hoc ipso Choro a v. 559.
572. Βαrnes. ad finem usque Chori ab Εuripide enu
355, 8. Υμνήσαι στεφάνωμα μόχθων] merantur. Βαrnes.
Στεφάνωμα vocat Ηerculis perfectam Δω 557. s. Γενναίων δ' αρεται τόνων Τού, θα
δεκαθλίαν, φua finita, velut egregia corona νούσιν άγαλμα,] Defunctis decus addit, Μor
facta, illius gloria cingebatur. De Ηer tis nescία υίrtus : ita nos vertimus, quum
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 229
Α-1
Πυρσού δ’ αμφεκαλύφθη
ν Αν ? ? Λ
36Ο
bunelocum Grotiusin Εxcerptis omiserit. que Cato senior similiter dizerit: " Si
Juvat in hanc rem veterum dicta hic re quid vos per laborem recte feceritis, la
petere. " Cluo mihi rectius esse videtur, bor ille a νobis cito recedet, benefactum a
ingenii, quam virium, opibus, gloriam νοbis, dum vivitis, non abscedet : sed si
φuaerere, et quoniam vita ipsa, qua frui quid per voluptatem nequiterfactum fece
mur, brevis est, memoriam nostri quam ritis, voluptas cito abibit, nequiter factum
maxime longam efficere. Νam divitia illud apud vos semper manebit.'' Βαrnes.
rum et format gloria fiuxa atque fragilis 359. Πρώτον μεν Διός άλσος) Ηinc in
est, virtus clara aeternaque habetur." Sal cipit catalogus Ηerculis laborum, de qui
lustius, Βell. Catilin. in principio. " Μi bus vide supra ad ν. 355. Βαrnes.
lii Scipio quanquam est subito ereptus, 561. πυρσού] Ita ΜSS. Steph. Εd.
vivit tamen. Virtutem enim illius viri Αld. πυρσό, unde facit Piersonus τύρσω.
semper amavi, φuae exstincta non est, Sed hunc Dorismum non admittunt Οdae
ηec mihi soli versaιur ante oculos, φui Choricae Μusg.
illam semper in manibus habui, sed etiam 361. ss. Πυρσό δ' αμφεκαλύφθη, Ξανθόν
posteris erit clara et insignis." Laelius κράτ' ετινωτίσας, Δεινό χάσματα θηρός,]
apud Ciceronem de Αmicitia sub finem. Ηercules ita corpus suum leonis tegmine
Φάσωμεν, πιστoν κύδος έχειν Αρετάν πλού cooperuit, ut, capite leonis supra illius
τος δι δειλοίσιν ανθρώπων ομιλεί. Βacchy caput posito, os illius ex hiatu leonis pa
lides. Και ο μεν τόνος τζος χρόνον βρα teret, Βαrnes.
χύς ή δί υπέρ των πόνων αμοιβή τίλος ουκ 362. Vide Ρors. ad Ρhα"n, 663.
είδεν, ουδ' είκει τώ χρόνω, ουδε μαραίνεται, Ηermαπ.
Γ. Chrysostom. 1 Τom. λόγω μβ. Εdit. Έανθόν κράτα ad Ηerculem, non ad
Savil. "Αν τι τράξης Καλόν μετά πόνου, ο leonem, referendum monet Reisk. Βeck.
μίν Πόνος οίχεται, το δε Καλόν μίνι. "Αν τι 364. s. Τάν ορεινόμoν αγρίων Κενταύρων
τμήνη, Αισχρόν μεθ' Ηδονής, το μεν Ηδυ ποτέ γένναν] De Centauris, Ηylaeo, Pholo
είχεται, το δε Αισχρονμίνει. Μusonii dictum que, aliisque in Pholoë sylva ab Ηercule
apud Α. Gellium Lib. ΧVΙ.ex quo vide occisis, vide Virg. interpretes ad ΑΕn.
ιur Chrysostomus superius dictam senten Ι.ib. VΙΙΙ. v. 294. Τιι ηubigenαs, Ιn
tiamadornasse, Quanquam et ante utrum υίcte, oimembres, Η/laeumque Ρholumφue,
Ρ4
230 ΕΥ Ρ Ι ΠΙΔ ΟΥ
370
Και Πηλιάδες θεράπναι,
Σύγχoρτοι θ' Ομόλας έναυ 37Ο
λοι, πεύκαισιν όθεν χέρας
Πληρούντες, χθόνα Θεσσαλών
"Ιππείαις εδάμαζον
Τάν τε χρυσοκάρανoν
Δόρκαν ποικιλόνωτον, 375
Συλήτειραν αγρωστάν,
37Ο Ρeliacaque hospitia,
Vicinacque Ηomolae spelunca,
Ρinubus unde manus
Αrmantes, terram Τhessalorum
Εquitationibus domabant.
375 Αureoque decoram capite,
Cervam dorso-maculosam,
Ρraedatricem rusticorum,
etc. Αpollod. Βiblioth. Lib. ΙΙ. c. 5. 5. 4. gosa rupes, et est verbum poètis famili
Ιtem, quae nos supra ad ν. 182. are : nisi pro valle cum Βrodaeo sumas :
Βαrmes. et sane Ηesychius et Phavorinus: Θεράτ
366. "Εστρωσε scribit Reisk. Βeck. ναι, αυλώνες, σταθμοί. Και τι autem quod
Σzύνoιδε] Νescio, an mens auctoris sit, simul sumi possint, vide, qua nos ad Ιon.
Ηerculem in vicinia Penei Centauros fu ν. 572. Βarnes.
gasse, Factum hoc quidem a Ρirithoo et 371. Legebatur τ’ ομόλας. Ηerman.
Lapithis, quorumsociosenumerans Νestor, Σύγχορτο.] Contermini: ut Αndrom. ν.
Ιliad. Α'. ν. 263, 4. de Ηercule tacet. 17. Sic certe interpretatur Ηesychius in
Αlia est pugna ad Pholoën, Αrcadia χόρτος, ιubi vide Κusterum.
montem, cujus meminit supra ν. 181.
Sed videtur Εuripides diversam ab Ηo Ομόλας] De hoc monte sic Ρausanias :
mero traditionemsequi, et cladem Centau "ομόλην, ορών των Θεσσαλικών και εύγεων
rorum Τhessalicam Ηerculi imputare, μάλιστα, και ύδασιν επιβριομένην, p. 238.
Certe ξύνοιδε Πηνειός non commode dicere 1. 36. Εd. Sylburg. Ηinc Τheocritus
tur, nisi de re ad Ρeneum gesta. Μusg. Ομόλας ιρατών πίδον vocat Idyll. Χ. ν.
Πηνειό,] Fluvius Τhessalia, Βarnes. 103. Μusg.
37Ο. θεράπναι,] Recte ita Εd. Αld. et Σύγχoρτος] "ομορος, vicinus : ταρά του
ΜSS. vide, quae notavimus ad Iphig in χόρτος, ατεα, locus spatiosus et apertus, ut
Αul. ν. 1498. Quod dicit Βarnesius, Ηomer Iliad. λ. v. 773..Αυλή, εν χάρτιν,
Vid. Εustath. fol. 885. lin. 44. et Τur
unum Codicem habere τιράτναι, si de
ΜSS. dicitur, falsum est. Μusg. neb. Αdvers. Lib. ΧΧΙ. c. 1. fol. 721.
Και Πηλιάδες θεράτναι,] Μallem ego : Certe idem nos Αnglice dicimus, a court
και Πηλιάδες τ' ιρίτναι : guia, quod ad αnd α court-yard. Vid. supra ad Αn
Θεράπναι attinet, ad Ρelium montem nul drom. v. 17.
lus unquam locus ita est dictus, et levi Ομόλας] Ομόλη vel ομόλη, vel"ομολος,
mutatione opus est, si legas τ' ερίτναι: mons Τhessalia. Αpollonii Scholiastes:
praesertim cum in uno Codice τεράσναι Ομόλη, όρος Θεσσαλίας, Ρausanias in
occurrerit. Εrror autem primo hinc or Βα.oticis: Τραπόμενα, δι ες Θεσσαλούς, κα
tus, quod plus semal ocum eo nomine ταλαμβάνουσιν ομόλην. Τheocriti Scho
dictum Εuripides memoraverit. De Τhe liast. ομόλος δι Θετταλίας όρος. Strabo:
rapnis vide qua nos ad Τroad. ν. 215. Το μίν ούν ομόλιον, και τον ομόλιν, λέγεται
Εζίτναι autem sonat Ρrarupία et confra γάς αμφότερον, ατοδοτίον αυτοίς. Εgo apud
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 231
Strabonem ita legendum puto: τον μιν Stephanus περί πόλεων haec memorat :
Ομόλον, ή την Ομόλην Βrodasus. Οίνη, πόλις "Αργου, Εκαταίος ιστοριών πρώ
375. 8. Τάντε χρυσοκάρανoν Δόρκαν] Αpol τω, το εθνικόν, Οιναίος, oιναία, oιναίον. "Ωρος
lodorus Βibliothec. Lib. ΙΙ. c. 5. sect. 3. δί (Γραμματικός τις) οινώην αυτήν λέγει,
Τρίτον "Αθλον επίταξε αυτό, την Κιράστην ή, το εθνικόν οινωάτης, και θηλυκόν, οίνωά
ίλαφον εις Μυκήνας έμπνουν ενεγκιίν. "Ην δί τις "Αρτεμις, ή εν οινώη της Αργείας ίδρυμένη
ή έλαφος εν Οινόη χρύσον έρως, Αρτίμιδος υπό προίτου. Εt Ηesychius: οινωάτιν"Ας
ιερά. Διο και βουλόμενος αυτήν Ηρακλής τεμιν, την έν Οίνη της Αργείας. Ηaec fere
μήτε ανιλεϊν, μήτε τρώσαι, συνιδίωξιν όλων ab Ηenrico Stephano primo observata,
ενιαυτόν έπει δε κάμνον το θηρίον τη διώξει, dein ab ΑΕmilio Ρorto Quare Salmasius
συνέφυγεν εις όρος το λεγόμενον Αρτεμίσιον, et Ρalmerius frustra hic sunt, dum corri
κάκειθεν επί ποταμόν Λάδωνα. Και ταύτην gunt Ηesychium, ubi nihil errat. Ubique
διαβαίνει μέλλουσαν τοξιύσας συνέλαβαν, και autem scribendum oινωάτις, ob metri
θίμενος επί των ώμων, διά της Αρκαδίας quantitatem, et accentus pariter rationem.
επείγετο. Μετά Απόλλωνος δι "Αρτεμις Βrodaeus ad hunc locum de CΕneo, Deja
συντυχούσα αφηξείτο, και το ιερόν ζώον αυτής nirae patre, plane delirat. Βαrnes.
κτείναντα κατεμέμφετο, etc. Βarnes. 381. εδάμασι πώλους) Ρraetulerim εδά
377. αγρωστάν,] Ιnterpretor rustico μασσε, ut sit versus logoα"dicus. Respon
rum, ut Rhes. v. 262. non υenatorum, debit antitheticus, si legamus εσπερίαν ες
quod in mentem venit Βarnesio. Vide αυλάν, pro ισπίριον. Μaltby.
Ιnterpretes ad Ηesychium in voce. Μusg. 381. s, πώλου, Διομήδιος,] Diomedes hic,
378. θηριφόν») Ιta Εdd. recent. ex Μartis et Cyrenae filius, Βistonum, Τhra
Η. Stephani conjectura. Εd. Αld. θηρο cia populi, rex inhospitalis equos habuit
φόρον. Μusg. hominivoros, guibus Ηercules dominum
579. οινωάτιν] Ηesychius : οινωάτιν suum dedit ultimo devorandum. De qua
"Αρτεμιν, την εν Οίνη της Αργείας. Rectius re videsis Αpollod. Lib. ΙΙ. c. 5. sect. 8.
Οινόην hunc locum, non oίνην, vocat Ρau Ηoc Ηerculis certamen attigit Εuripides
"anias, p. 67. 1. 16. Εd. Sylb. vide etiam in Αlcest. ν. 499, et deinceps, in quem
Steph. Βyzantin, in oίνη. Μusg. locum vide quae nos. Βarnes.
οίνωάτιν] Ιta dicta Diana, guod in 383. Αχάλιν'] Ρro αχαλίνως, ut supra
ΟΕna, vel (Εnoa, Αrgiva urbe, coleba κλιινά pro κλεινώς, ν. 61. Μusg.
tur. De quo loco Αpollodorum mentio 384. Κάθαιμα σίτα, cibos cruentos. σίτα
nem fecisse, nota ad ν. 375. vidimus. in plurali cίοατία cujuscunque generis sig
232 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
Εξεπείρασ' όχθαν,
Α' "-
nificat, unde Χenophon et alii σίτα και Μycenarum rex erat, ad cujus jussa labo
ποτά, σίτος in singulari frumentum est. rabat Ηercules, de qua re Αpollodor, Lib.
Νescio, an hoc satis attenderit Τyrwhit ΙΙ. c. 5. toto capite Βarnes.
tus, qui legi voluit: κάθαιμ', άσιτα, cruen 589. Legebatur πηλιάδ'. Vide Ηol
te, sine frumento., Μusg. stenium ad Steph. Βyz, in v, Μήλος,
Ρost γένυσι distinguit Ηeath. Βeck, Ηermαn.
385. ανδρoβρώσι] Ιta edd. recentes, ju Legendum, ni fullor:
bente Η. Stephano, nec variant ΜSS.
Ρarisienses. Εd. Αldina ανδροβώσι. "Αν τε Πηλιάδ' απταν
Μusg. Αναύρου τόςε πύλας.
386. s. "Εξρον,&c.] Versus octavus anti
strophae sequentis nequaquam respondet "Αν pro "Ανα Γοrice: vid. Gregorium de
huic versui, uti debuit, quareita potius le Dialecto Dorica, sect. 64. De fluvio
gendum puto: "Εβρον τ' εκπέρασσεν όχθον. Αnauro complura habet Spanhemius ad
Versu dehinc quarto scribendum ξενοδαίκ Callimach. Ηymn. in Dian. ν. 101. De
ταν sine nota διαλύσεως, eadem de causa, bistoria montis ab Ηercule discissi, viae
licet a δαίζω derivetur: sicut in ήθεος, αίσ que ea ratiοne aquis Τhessaliam inun
σω, et οιστός saepefactum vidimus Βarnes. dantibus factae, videndi Diod. Sic. Lib.
Αntithetico accuratius respondebit me ΙV. sect. 18. Senec, Ηerc. Fur. v. 282.
trum, et constructioni melius consuletur, et seq, Μusg.
judice Ηeath, si legas : 390. Αld. πύλας. Τres codd. Μus
Πέςαν δ' ας γυςοβρύτου
gravii πήλας. Unus recte τηγάς.
Ηerman.
"Εβρου εκτέςασεν όχθον. σύλας) ΜSS. G. et 2714. τήλας.
Βeck. ΜS. Ε. τηγάς. Sed verum est πύλας.
> Α' 9 /
α!ς οικητος αμικτον.
"Υμνωδούς τε κόρας αντιστρ. β.
395 "Ηλυθεν εσπέριον ες αυλάν,
395
Χρυσέων πετάλων άπο μηλοφόρον
Α Α y Λ"
Δράκοντα πυρσόνωτον, ος σφ
"Απλατον αμφέλικτος έλικ εφρούρει,
Ηabitatorem inhospitalem.
Εt ad puellas musicas
395 Venit, in aulam Ηesperiam,
Αureis a foliis porniferum
Fructum manu decerpturus:
Dracone rubrum-habente-tergum,
Qui inaccessum circumvolutus surculum servabat,
234 Ε Υ ΡΙΠ Ι Δ Ο Υ
400
Κτανών ποντίας θ' αλός μυχούς
Εισέβαινε, θνατοίς 400
Γαλανείας τιθείς έρετμoίς.
Ο \ Α'
στροφή γ.
4ΟΟ Ιnterfecto. ΑΕquoreique maris sinus
Ιngressus est, mortalibus
Τranquillitatem faciens remis.
Cα.lique sub mediam
Sedem immittit manus,
405 Αtlantis domum accedens:
Stellatasque sustinuit domos
Γeorum fortitudine eximia.
400. s, μυχούς Εισίβαινι,] Legendum ab Ηercule in mari gestis vide, quae cita
metri causa εισέβαινε μυχούς. Μusg. vimus ad ν. 224. Μusg.
401. 5. Ηeisk. scribit: θνατοίς στάλαν
Ταλανίας] ΑΕmilius Ρortus ταινίας, i. e.
πέρας τίθεις έρετμοί,, Ρonens columnam, fascias, et pro κίονας, columnas, sumi opor
qua mortαlibus esset metα ηανίgationum. tere, multis nititur probare, sed illam
Βeck. lectionem, υtut sana aliter sit, versus non
Θνατοίς admittet. Quid si per ταλανίας intelliga
mus στήλας, columnas Ηerculis, sic dictas
Ταλανίας τιθείς έρετμως, nova et poetica audacia, vel ob materiae
duritiem, vel quod ταλανιζόμενος Ηercules
Μulta sunt, φuae sagacitas virorum doctis eas erexerit? Αn ταλανταίας legendum,
simorum excogitavit ad nitorem hujus i. e, ponderosas, subaudiendo στήλας ?
loci pulcherrimi nativum restituendum. Certe ταλανταίος aeque exstat, ac ταλαν
Quantum profecerint, penes alios sit ju
dicium. Μihi videtur locus ita sanari τιαιος. Εt certe quaevisingentis et gravis
posse :
ponderis dicuntur ταλανταία, non ea so
lum, quae talenti unius pondus aequant;
Θνατοίς aut θνατών ut lexicographi testantur ex Ρolluce,
Lib. ΙΧ. Εt magis etiam hacc vox ver
Καθ' ανίας τιθείς ιρετμοί.] Μortalium sui est accommoda. Βαrnes.
que remis habenas injecit et frenum, os Ηeath. Γαλανίας, tranφuillitatem et se
tenditque, ultra columnas, quas posuisset,curitatem stabiliens naviganlibus Βeck.
viam non patere, nec fas esse, navigare. 406. Sapius Εuripides Αστερωτός ha
Cf Pindar. Ν. ΙΙΙ. 35. sqq. Faehse. bet. Αστρωτό, suspectum habeo. Νοn
402. Sic Ηeathius et Μusgravius pro male Reiskius άστρωτούς. Ρossis etiam
νulgato ταλανίας. Ηerman. αστρώους. Ηerman,
Ταλανίας] Legendum, quod et vidit 406.s.'Αστρωτού, τι κατάσχιν οίκους) Quo
Ηeathius, γαλανιίας, tranφuillilates, Sic modo Ηerculesaliquando coclum sustinue
τον άκυμον βίοτον, infra v. 698. De rebus rit pro Αtlante, vide Αpollod. Lib. ΙΙ. c. 5.
ΗΡΑΚΛΗΣ Μ Α ΙΝΟΜΕΝΟΣ. 235
sect. 11. Θεών autem non ad Ευανορία, "Αγορων] Εdd. recent. sine auctore
sed ad οίκους, referri debet. Βαrnes. αγοράν. Εxstat vox άγορος, Ιph. in Τaur.
Reisk. legit Αστρωτους, αstris insignes, ν. 1097. Εlectr. v. 724. Ηesychius :
Βeck. άγορος, άθροισμα, στρατός. Μusg.
407. θεών.] Regitur ab oίκους, non ab 413. Ηunc locum plures ob causas
ευανορία. Μusg. πmendosum arbitror. Primo, nemo Grae
408. ss. Τον ιπσεντάν τ' Αμαζόνων στρα corum dixisset τίτλων φάρος : deinde de
τον Μαιώτιν αμφί πολυπόταμον "Εβα, δι' sideratur verbum, a quo regi possit άγρας.
Εύξεινον οίδμα, λίμναν.] Sic legi et distin Videndum, an legi possit:
guihi versiculi debent. Vulgo legitur oίδμα
λίμνας, φuanquam haec duo vocabula in κόςας αςείας τ' έτλα
ν. 446. Ηecub. junguntur, legere Μαιώτιν χρυσεόστολον φάρος
- λίμναν nullus dubito, Sic Αristoph. ζωστήςος όλεθρίους άγρας.
Νub, 273. "Η Μαιώτιν λίμνη έχετ', ή σκό
πιλον νιφόεντα Μίμαντος. Ιnterponere hacc Ρallium αιμtem αιμro-intertum puellar
tria verba, δι' Εύξεινον οίδμα, inter ίβα et Μαrte-genita raptum critialem zonae sus
λίμναν, durum est, sed non inusitatum. tinuit. Μetaphoram non admodum dis
Εlmsl. similem vide ΑΕlian. de Αnimal. Lib.
408. Αμαζόνων στρατόν] De hac re, nem VΙΙ. c. 13. Οvid. Μetam. VΙΙΙ. ν.
pe Ηerculis cum Αmazonibus pugna, de 292,
Ηippolyta Βalteo, etc. idem Αpollodorus - Αrea frustra,
ibidem sect. 9. Βαrnes.
Εt frustra erspectant promissas horreα messes.
410. Ηeath. emendat Ευξείνου, guod Μusg.
cum λίμνας jungatur, Βeck.
411. s. Ηaec interrogative dicta sunt, πίπλων, forte, σκυλών, ταμίμπι, αδιαίunι,
et parenthesi includi debent, Ηeath, ibαι gestamen puella Μartia. aut στελών,
412. Εdd. vett. Αγορόν. Βarnesiana inde αncessitum, aut πέμπων, eodem sensu,
αγοράν. Ηermαn. si metrum patitur, Reisk.
236 - ΕΥ ΡΙΠΙΔ ΟΥ
Τάν τε μυριόκρανον
Πολύφoνoν κύνα Λέρνας,
Υδραν εξεπύρωσεν,
Φ.y
420 42Ο
Εt innumera-capita-habentem
Canem Lernae, φui multos interfecit,
42Ο Ηydram igni delevit,
Εt telis circumdedit,
Τricorporem quibus
Οccidit pastorem Εrythaeae.
Cursuum etiam aliorum pramia felicia
425 Ρartitus est, Lacrymosum αμtenι
Αd Plutonem navigavit, laborum finem,
414. φάρος] Communiter prior hujus canes vocat, Ηecub, ν. 1155. Διώκω τάς
vocis syllaba producitur, et circumflexum μια φόνους κύνας. Ιta Αpollonius de Ηar
babet : hic acuitur et corripitur. Ιta So pyiis loquens: Θίλγε δε κήρας θυμοβόρους,
phocl. Τrachin. ν. 926. Τοίς Ηρακλείοις αΐδα θοάς κύνας. Ηomerus denique de
στρωτά βάλλουσαν φάρη. Vide Schol ad Ulyssis procis, Οdyss. χ. ν. 35. "Ω κύνες,
Ρhα.niss. v. 1097. et quae nos ad Supplic, ου μ' έτ' εφάσκεθ' υπότροπον οίκαδ' ικέσθαι.
ν. 296. Βarnes. Εx Johannis Βrodaei notis. Praeter hacc
415. Τolle interrogationis notam, et notandum est etiam, Ηydram φuodam
plene distingue ad finem versus. Ηeath. modo ex canina familia ortum suum ha
416. Legebatur κόρας, Ut in trimetro, buisse; Οrthus enim, canis Geryonae, et
communem formam restituendam putavi. Cerberus, Plutonis canis, erant Ηydrae
Ηerman. fratres ex Εchidna et Τyphone, ut Ηe
419. πολυφώνον] Ita ΜSS. Steph. Εd. siod. Τheogon. ν. 309. ad ν. 313.
Αld. et Ρarisienses πολύφωνον κύνα com Βαrnes.
mode illustrat Βrodaeus ex epigrammate 421. Vulgo αμφίβαλε. Ηeathius et
Αntipatri Αntholog. Η. Steph. Ρ. 55. ubί Μusgravius αμφέβαλλε. Ηerman.
apes, φuae puero mortale vulnus inflixe Βέλεσί τ' αμφέβαλε, i. e fel Ηydrae sa
rant, κύνες vocantur. Μusg. gittis illevit. Αpollodorus Lib. Ι. c. 4.
419. s. κύνα Λέρνας "τδραν] Ηydrae de sect. 2. Μetrum porro postulat αμφίβαλλε.
scriptionem et occisionem ab Ηercule Μusg.
factam fuse memorat Αpollodorus Βibl. αμφίβαλλε, metri causa scribit Ηeath.
Lib. ΙΙ. c. 5. sect. 2. Είχε δε η "Υδρα Βeck.
υπερμέγεθες σώμα, κεφαλάς έχον εννέα, etc. 422. Τον τρισώματον] Quibus quidem
Κύνα autem vocat hic poéta, ob importu sagittis Geryonem, Εrythea pastorem,
nam ferociam, ut. Αntipater apes vocat tria habentem corpora, confodit. Βro
κύνας, guae infantem aculeis ad mortem daeus. De hoc ita Ηesiod. Τheogon. ν.
usque pupugissent: Το βρέφος Εμώνακ 287. Χρυσάωρ δ' έτεκε τρικάρηνον Γηρνονήα,
τα διεχρήσασθε, Μίλισσαι, Φευ κύνες. Sic Μιχθεί, Καλλιρόη, κούρη κλυτού Ωκεανοϊο.
Ρolyιnestor Ηecubam et ancillas ejus Τον μεν άρ' εξενάριξε βίη Ηρακληείη Βουσι
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 237
ρ/Τ » " ν Α"
Ιν εκπεραίνει τάλας
y w, p/
Βίοτον, ουδ' έβα πάλιν.
Στέγαι δ' έρημοι φίλων ' Λ
Καδμείων τε σύνηβοι,
Τέκεσιν αν παρέσταν
Αλκά, νύν δ' απολείπομαι
Τάς ευδαίμονος ήβας. 44Ο
440
Αλλ' έσορώ γάρ τούσδε, φθιμένων
Ένδυμ' έχοντας, τους του μεγάλου
Α' - ν ν α Α'
Felici juventute,
440 Sed enim video hos mortuorum
ηιανιus, qui non αdes, respiciunt, i. e salu "Ενδυμ.] Legendum, metro et sensu
tem a te, qui abes, exspectant. Βeck. postulante, ένδυτ'. Sic jam Ηeath.
452. εις δε σας Γέρας] Si textus non Μusg.
mutatus est Coryphaus alloquitur socios. 443. υτο σειραίοις] Conjunctim scriben
Βeck. dum υποσειραίους, υτοσείραιοι sunt Αmphi
άθεον] Υπις θεών υφορώμενον. Βαrnes, tryon et liberi Ηerculis, quos, debilitate
433. Recepi Μusgravii emendationem et mαrore fatiscentes, Μegara, tanquam
pro vulgato σώμα του παρόντος. Σάς. Ηer vinculis adstrictos, trahit. Μusg.
culis. Ηerman. σειραίοι,] Νon est putandum, Μegaram
434. ήβων] Ρro ήβαον. Ιmperf tem catenis vinctam , sed ponitur pro παρασεί
poris. Βarnes. ροις, et est metaphora ab equis jugo simul
439. Sic Βarnesiana. Veteres τάς ευ ad latera junctis, Vid. ad Οrest. ν. 1016.
δαίμονας. Ηermαn. et Iphig. Αul. ν. 223. Βarrιes.
440. φθιμίνων] Ιta Εdd. recent. ex Η. 443. s. υτο σειραίοις ποσίν έλκειν] Εst
Stephani emendatione, nec variat ΜS. Ε. secum lardo incessu ίrahere alium. Reis4.
Εd. Αld. φθίμενον. Μusg. Ρictoris ενάργειαν hic acmulatur poeta.
441. Ηune versum Hemannussilentio Ηabitus enim et actio Μegarae et filiorum
praetorivit, Ηeathius et Μusgravius emen ad mortem prodeuntium ita ad vivum ex
daverunt ένδυσ' έχοντας, φuod probe Wake primuntur, ut eos oculis quasi cernere
fieldius recepit. Εlmsί. existimemus Ρrocedit scil. Μegara, filiis
"ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 239
ΜεGΑRΑ cum Αmphitryone et Ηerculis liberis, jam funebri cultu expedita, in Scenam
progreditur, nihil praeter mortem exspectans, suique et suorum casum luget, et absentis
Ηerculis opem implorat. Αmphitryon vocem intendit. Chorum autem senum Τhebano
rum suo exemplo monet, ut, praecisa omni vitae longioris spe, id aevi, φuod datur, suaviter
et laete transigant, cum viderent res humanas tam lubrico in loco positas. Hercules, prae
ter spem ab inferis reversus, miratur, suos omnes pullatos soli luctui vacare, et ex Μe
gara resciscit rem omnem, videl. injurias et vim Lyci, Τhebanique populi ingratitudinem
et perfidiam. Unde graviter commotus vindictam parat. Ηujus impetum et ferociam
moderatur cautus pater, monens eum, ne temere se in periculum praccipitet, sed caute ac
tuto agat. Cujus consilio parens Ηercules intro se recipit, occasionem Lyci interimendi
praestolans. Chorus senectac incommoda vituperat, Juventutis excellentiam laudat, Deos
praeterea incusat, φuod nullum inter bonos et malos discrimen posuerint, sed utrisque
breve vivendi spatium concesserint. Dein Ηerculis victoriam et optatos reditus se hym
nis prosecuturum dicit.
eam utrinque circa medium corpus am seipso ponitur, ita Τheocrit. Idyll. ΧVΙ.
plexantibus, et ita ab ea pendentibus, ut ν. 24. Αλλά το μίν ψυχά, το δι και τινι
pedes ejus progredientes eos reluctantes δούναι αοιδών. Vid. de hac re Sebastian.
ιuna attrahere, sicut equi jugales currum, Ρfochenii. Diatrib. de Graecae Linguae Ν.
viderentur. Ηeath. Τ. Ρuritate, c. 34. sect. 4. p. 11. Βαrnes.
447. Leg. λέυσσων, hoc υίdens non pos 449. 5. Ρost φονεύς ponenda interroga
sum αηplius continere, ηe erumpanί, υe tionis nota, et ad versus alterius finem
ιulos lacrψmarum ./ώmtes: potest tamen plene distinguendum ; is enim vertendus:
νulgata sic quoque construi: ου δύναμαι Κictima ha parala adsunt, ut ad inforos
κατέχειν τας γραίας των όσσων πηγάς ducantur. Ηeath. -
(ατο) των δακρύων, non possum υctulos 450, άγειν] , Legendum puto άγει,
ocμlos, φuί instar.fontium sunt, a lacηψmis quanquam et alterum retincri potest, in
cohibere , sed hoc coactius. Reisk.
terrogationis nota post φονεύς posita. Se
448, δυστότμων,] Μedia syllaba est quetur enim κατηγορικώς:
communis. De qua re nos plus satis ad
Ρhoeniss. v. 19. Βαrnes. ίτσιμ' άγειν τα θύματ’.
449: Η τίς ταλαίνης της ιμής ψυχής
φονεύει] Μore Ηebraeorum ή ψυχή pro Ρarata sunt ducί υίctimac, Μusg.
VoΙ., VΙΙ. Q
240 ΕΥΡΙ Π ΙΔ Ο Υ
nec tradidit quisquam, a Daedalo Ηercu Εurytum urbem debellavit. Οbvium est,
li datam clavam esse, neque, si data fuis Εuripidem in animo habuisse, ut pellis
set, dici potuisset ψευδής δόσις. Ιtaque leonis et arcus Αrgos et CΕchaliam rectu
δαίδαλον scripsi, interpunctionemque mu ris dona conveniant. Quum res ita sese
εavi. Νam etsi a quibusdam traditum habet, poetam aliquid et Τhebis et clavae
est, rude lignum fuisse eam clavam, ut a commune aut reperire aut fingere mi
Τheocrito ΧΧV. 207. sq. et a Pindaro, nime est dubitandum. Ωuae res et tex
si is de Ηerculeloquitur, Ηypοrch. Fr. 3. tui vulgato et emendationi Ηermanni
p. 40. alios tamen arte elaboratam exis deest. Εlmsl.
timasse e Diodoro Sic. ΙV. 14. intelligi δαιδάλου ψευδή δόσιν] Clavam a Dae
τur, qui eam Vulcani donum fuisse re dalo Ηerculi dono datam nemo Veterum
fert. Ηuc pertinet etiam illud, quod ab tradit Νeque, si ita proditum esset,
Αpollonio Rh. Ι. 1196. χαλκοβαρές ρό commodam interpretationem admitteret
ταλον vocatur, ubi Scholiastes: χαλκοβα ψευδή, Voluit haud dubie auctor: cla
εεί δι, το ισχυρώ, ή το πρός τό τέλει χαλ υam, rude donum et nullis artificiis orna
κό βεβαρημένω. Πείσανδρος δέ φησιν, ολό ίum. Εrat enim, teste Τheocrito, trun
χαλκον είναι το ρόπαλον Ηρακλέους. cus oleastri, φuem radicitus evellerat Ηer
Ηerman.
cules, et cortice munitum gestabat. Ιdyll,
Quae emendavit Ηermannus, multis cau ΧΧV. ν. 208. et seq. Αn legendum:
sis rejicimus. Primo, δαίδαλος apud poé
tas Αtticos legi minime putamus; inter - δαιδάλων ψιλήν δόσιν.
dum δαιδάλιος. Dein, clava Ηerculis,
ιut in picturis et statuis apparet, Daedalio Ηesychius: ψιλαίς, ακοσμήτοις, δαίδαλα
opere non eminet, φuae vis φuidem δαίδα Ηomero et Q. Calabro carlatura sunt,
λον nobis esse videtur. Ρostea, observan Constructio est, ut in ψιλά πίστεως apud
dum est, guod in loco ubi duo hi versiculi Τhemistium Οrat. ΧV.
inveniuntur, videmus Ηerculem sese ob Clava Ηerculis donum Vulcani dici
ΙεCtantem, apud tres filios ejus res suas tur a Diod. Sic, Lib. ΙV. Quid vetat,
distribuendo, Filio natu maximo regnum ab aliis Μythologis, ut solent longissime
Αrgorum et Νemaileonis pellem dat, al a se invicem discrepare Μythologorum
teri Τhebas et clavam ejus dat. Μinimo traditiones, Dadali donum vocatum esse:
natu promittitur CΕchalia, et arcus quo quem quidem Daedalum Vulcani filium
2
242 - ΕΥ ΡΙ Π Ι Δ ΟΥ
" \
facit, Ρlato Αlcib. Ι. p, 440. Ηoc sί Strabo Τhessalicam urbem putat, Lib.
probetur, duplici modo constitui potest VΙΙΙ. fol. 339. Quin Ηomerus putatur
VerSUS : scripsisse poema Οιχαλίας "Αλωσιν dictum,
quod Creophylo Samio dono dedit, de
"Εύλον καθίει Δαιδάλου, ψευδή δόσιν.
qua re idem Strabo Lib. ΧΙV. Ιtem
Ut clava, quam ipsi Daedalus dono de Callimachus: Του Σαμίου πόνος είμι, δέμα
derat, ξύλον Δαιδάλου idcirco audiat, sed ποτε θείον "ομηρoν Δεξαμένου κλαίω δ'
ψευδής δόσις vocetur, utpote filio Ηerculis Εύρυτον, όσσ' έπαθεν, Και ξανθή Ιόλιμαν.
incassum legata. Αltera ratio est: Ομήρειον δί καλεύμαι Γράμμα' Κρεωφύλα,
Ζευ φίλε, τούτο μέγα. Βarnes.
Εύλον καθίμ, Δαιδάλου, ψευδής, δόσιν. 472. όντας υμάς] Recte Βarnesius,
Cantero jubente, υμάς addidit, φuod in
ψευδής, /alsus animί, ut Οrest. 1625, 6. Εd. Αld. et ΜSS. deest. Μusg.
De Ηerculis clava quaedam habet Αpol Τρείς δ' όντας υμάς] Quod tres tantum
lon. Rhod. Ι. 1196. Μusg. filios ex Ηercule suscepit Μegara, proba
Ξύλον καθίει, Δαιδάλου ψευδή δέσιν] Cla mus infra ad ν. 994, Υμάς autem, φuod
vam hic vocat poeta Daedali donum, et prius deerat, Sensu, Cantero, Scaligero
in hac parte Αpollodoro contra statuit, φui que suadentibus, addere non dubitavi.
cum reliqua Ηerculis arma memorat, et Βαrnes.
unde esset iis donatus, addit: ρόπαλον 473. Ρutamus voc. ανδρία non Grae
μιν γάρ αυτός έτεμεν εκ Νεμέας, Βiblioth. cam esse, saltem non Αtticam ; vera lectio
Lib. ΙΙ. c. 4. sect. 11. Forsan in capite est ανδρεία, penultima acuta, similiter ac
ferro muniebatur a Daedalo. Βarnes. βασιλεία, δουλεία, νοθεία, παρθενεία, πτωχεία.
ψευδή δόσιν clavam forte dici posse con Αristoph. Νub. 510. Αλλ' 7θι χαίρων,
jicit Ρr quod in ultimo labore Ηerculem τής ανδρείας Ι ούνεκα ταύτης. Lege igitur,
nonjuverit. Βeck. μέγα φρονών ευανδρία. Νexus verbb, seqq.
ψευδή δόσιν. ) Quia Ηerculi ad inferos hic est: Εγώ δε (τρισίν ουσιν υμίν τριττύ
profectio nihil, ut putabat, profuisset. χας] νύμφας ηκροθινιαζόμην, Κήδη ξυνάψευσ'
Ηeαίh. έκ τ' Αθηναίων χθονοι, Σπάρτης τε, Θηβών
471. oιχαλίαν] Ut Ηercules Εury θ'. Εlmsί.
tum, regem CΕchaliae, vicerit, illamque επύργου,] Pro ετύργοε, temporis imper
urbem debellaverit, Ιole capta, vide So fecti, a συργόω. Βarnes.
phocl. in Τrachiniis, Αct. 2. Item Α 474. ήκροθινιαζόμην, Τάς πρώτας και
pollod. Βiblioth. Lib. ΙΙ. c. 6. sect. 1. et αρίστας εξελεξάμην, οία δήτοτε τά των θεών
c. 7. sect. 7. Strabo Lib. Χ. "Εστι δε και ακροθίνια, μεταφορικώς, Τρίς γάς θεοί, ουδέν
ή Οιχαλία κωμη της Εριτριακής, λείψανον κολοβόν, ή ατελίς, εξήν διδόναι και τούτο
της αναιρεθείσης πόλεως υπό Ηρακλέους, κατά τον φυσικόν νόμον, άξιον γάρ αυτείς τα
ομώνυμος τη Τραχινία, και τη περί Τρίκκην, άριστα προσφέρειν, εξ ών τα πάντα έχομεν,
και τή Αρκαδική, ην Ανδανίαν οι ύστερον και πάντα ελπίζομεν. Γράφεται δε και εν τω
ικάλεσαν, και τη εν Αιτωλία, περί τους Ευ Νόμο του Μωυσέως. Και Μαλαχίας κεφαλή
ρυτάνας. Ωuanam porro fuerit ab Ηer πρώτη, κόμματι ογδόφ Διότι, εάν προσαγά
cule diruta, non satis constat, Αt idem γητε τυφλόν ει, θυσίας, ου κακόν, και εάν
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 243
προσαγάγητε χωλόν, ή άρρωστον, ου κακόν , Και ταύτα φρούδα μεταβαλούσα δ' η τύχ
προσάγαγε δη αυτό το Ηγουμίνω σου, ει νύμφας μεν υμίν κήςας αντέδωκ' έχειν.
τροσδίξεται σε, ει λήψεται πρόσωπό σου, λί
γει Κύριος παντοκράτωρ. Βarnes, Νisi hoc per ellipsin explicandum est: Ρro
475.s. Αθηναίων χθινός, Σπάρτης τι, Θη iis, quas spe conceperam, virginibus κήρα,
βών θ'] Ηae tres, quas enumerat poéta, ci νύμφας έχειν υμίν έδωκεν , levi forsitan mu
vitates, fuerunt ejus seculo totius Graeciae tatione legendum :
nobilissimae. Εt sicut Αthenas, urbem
patriam, suo more primo loco ponit poèta Νύμφων μεν υμίν κήςας αντέδωκ' έχειν.
piissimus, ita Spartam, licet Αthenis tunc ut νύμφων pendeat ab αντίδωκε. ΙΡhigen.
temporis infensam, secundo loco memo 1n Τ. ν. 28.
rat, aequus homo, gui et hostem sua
laude nequaquam privandum praecipit. Αλλ' εξέκλεψεν, έλαφον αντιδούσα μου
Βarnes. "Αρτεμις Αχαιούς,
476. Vulgo κάλως. Ηeathius κάλφς.
Ιn Μedea 768. εκ τούδ' αναψόμισθα πρυμ Οrco sive mortι ηubere dicuntur puellae,
νήτην κάλων. Vide ibi Schol. Ηermαn. qute ante justas nuptias diem supremum
Legebat olim Τyrwhittus: obierunt. Sophocl. Αntig. ν. 814.
- ώς ανημμένον κάλοις - ούτ' ετινυμφίδιος
πρυμνησίοισι βίον έχoιτ' - τω με τις ύμνος
Μusg. ύμνησιν, αλλ' Αχέςοντι νυμφεύσω,
476, 5. ανημμένοι κάλως πρυμνησίοισι]
Τranslatio a navifunibus alligata, quajam Μeleager Εpigr, CΧΧV. Αnal. V. Ρ. Τ.
nihil maris tempestatem metuit. Ιta in Ι. p. 36.
Μedeae, v. 766. Ούτος γάς ώ'νής, ή μάλιστ'
εκάμνομεν, Λιμήν πέφανται των εμών βουλευ ου γάμον, αλλ' αίδαν επινυμφίδιον Κλεας.ίστα
μάτων, Εκ τούδ' αναψόμεσθα πρυμνήτην κά δέξατο, παρθενίας άμματα λυομένα,
λων. Αpollonius Αrgon. Lib. ΙV. πρυμ
ναία νιώς άτο πείσματ’ έκοψεν. Βrodacus. Αnyte Εpigr. ΧVΙΙ. Αnal. Τ. Ι. Ρ.200.
Ηeath. legit κάλω, dativo plurali, ut
cum πρυμνησίοισι jungatur. ου γάς μείναμε «ίμα το δυσσεβις, ουδ' υμέναιον
Reisk. καλοίς, aut saltem καλώς, poui νύμφιον, αλλ' Αϊδην κηδεμον' εύζόμεθα.
vult. Βeck,
478. Μegara cum Ηerculis liberis in cum guibus Αnyte versibus comparari
scenam prodiens, multa depuerorum sorte, potest quod sequitur apud Εuripidem
«1ui a summa spe dejecti ad miserrimam άδην νομίζων τινθεςόν, κήδος πικρόν.
1nortem ducuntur, fiebiliter proferι. Jam,
inquit, praeclaras circumspiciebam nuptias, Sic enim cum Reiskio legendum est pro
quibus summorum in omnibus terris re eo quod vulgatur: κήδοι πατρός, Οf.
gum affinitatem vobis pararem. Μed. v. 400.
Οι 3
244 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
Reisk. emendat κήδος πικρόν, αίfinitatem ελθών. nam υeniens /ias mίhί αμαilium,
αcerbam. Βeck. praesidium adversus calamitates idoneum.
488. s, εί τις φθόγγον εισακούσεται Θνητών] Βeck.
Ιnterpretatus est Βarnesius: Sί ηuis modo 494. εις σί γ',] Piersono placet εισί γ'.
υωcem craudit mortuorum. Vulgata lectio Μihi non liquet, annon εις σί γ' explicari
πmortalium, sententia mortuorum flagitat. possit: adυersus Τe, Τecum comparati.
Sensu posteriore, credimus, Εuripidem, Μusg.
pro θιτών, maluisse θνητών. Είrnsl. 495. ευτρεπή τοιού.] Quomodo Μegara,
493. Legebatur ικανόν. Sensus est : quae ad inferos pertinebant, expedire pos
satis erit, etiam si nihil aliud, quam ve set, nemo dixerit. Legendum haud dubie
neris. Ηerman. ευμενή τοιού. Τιι ηuidem, μι infori mobis
Ratio in hoc versu reddenda erat, cur propiiii sint, cura. Fuit utique Graeco
vel Ηerculis umbram adesse sibi cuperet. rum mos, ut, qui brevi se morituros sci
Εam sic fortasse auctor enunciaverat: rent, precibus sese Diis inferis commen
darent, vid. Soph. Αjac. ν. 848. Τrachin.
άλις γάς ελθών εικόν' αν γίνοι, σύ. ν. 1102. Socrates apud Platonem, Ρhae
don. c. 66, εύχεσθαι γέ που τους θεούς έξεσ
Ιdem de loci corruptione sentit Τyrwhit. τί τε και χρή, την μετοίκησιν την ενθένδε ευ
tus, sed aliam medelam exhibet: τυχή γενέσθαι. Ηujusmodi preces ευχάς
σκιά γάς ελθών ικανόν γένοιο σύ. dictas fuisse notat Εtymologus, ut et Sui
das. Μusg.
Μusg.
ευτρεπή ποιού,] Ευτρίτισον, Βαrnes.
Dan. Ηeinsius ad Senecae Τroad. 684. 496. δικών,] Βάλλων, τιίνων, Θιuae de
Corrigit: "Αλις γάρ ελθών ικανός αν γίνοιο verbo δίκω notanda sunt, diximus ad
47"ν, Βacch. ν. 590. et Phα"niss, v. 650. Vide
Reisk, conjicit: άλκας (aut άλκοι) γάρ tur autem fere usurpari in aoristo secun
Οι 4
246 ΕΥΡΙ ΙΙΙ Δ Ο Υ
- - / 9 r
51 Ο
Ωσπερ πτερον προς αιθέρ , ημέρα μια.
do, φuare hoc in loco βαρυτονιίται in ulti tis, eleganter sane, at nimis prolixum est,
ma. Βαrnes. huic ut adscribam chartulae. Βαrnes,
497. Τοϊσίδ'] Pro τoϊσίδε. Communiter 502. διαπεράσετε,] Ιta legondum, non
dicitur τoίσδισι, poetice δι transposito ; διαπεράσατε. vid. Αristoph: Εcclesiaz. ν;
ideoque circumflexus est in prima , φuia 949. et qua dedit Dawesius affatim ad
δε adscititium ratiοne accentus non consi Νub. ν. 822. Μusg.
deratur, vel etiam transfert: sic ώντινων, Τούτον δ' όπως ήδιστα διαπεράσετε,] Οράτι,
οιστινιν, quia dicimus ών τινων, οί, τισιν: in όπως ήδιστα διαπεράσητε, ή διαπεράσατε,
τοϊσίδε autem, φuod regulare est, aperta όπως, αντί του, ώς, ήδιστα. Βαrnes.
est accentuum ratio, Vid. de hac re ad 5Ο7. s. άφείλετο - προς αίθίρα,] Ι.u-
Ηelen. ν. 443. Scaligero itaque non cianus : θάνατός γι εις ελευθερίαν αφείλετο,
opus erat, ut ad marginem suum notaret,
τοϊσδισ'. Βarnes
in Joυc confμιαίο. Μusg.
5ο8. πτερόν) Νon pennam hic intelligo,
500. αναγκαίως έψει.] Isocrates: αναγ sed αυem, ut sit synecdoche partis pro to
καίως έχει παρ' υμών των δικαίων τυγχάνειν to. Sic κίττας, μιμηλόν βιότου στερεν,
σειράσθαι. Γicunt Latine necessum ha Αnthol. Η. Steph. p. 1ο7. iterumque oύ
beo; nescio, an id Graecis in usu sit. πτερόν αγρεύω, p. 577. denique, p. 451.
Certe ego audacter dicerem: αναγκαίως σοί γάς από πτερύγων ταύτα φέρει, Εa
έχω τούτο ποιείν, ut : αναγκαίως έχει τούτο dem comparatiοne utitur Νoster Ηippol.
με ταθείν Cicero έχει αναγκαίως vertit: ν. 829. Μusg.
sίc.jubet mecessitas. Vid. infra ν. 855. 511. πανύστατον] De hac voce vide
Βarnes.
τονών legit Reisk. Βeck. supra ad v. 454. Βarnes.
Ηic Prev. ad transitum faciendum sub 515. Forte, νίρθιν είν' (i. e είναι) ηκούο
intelligi jubet: Vos vero, Ο senes, in μεν Cf. ν. 55ο. Reisk.
struite vos nostris malis. Βrevis enim
vita est, etc. Βeck. 516. ss. Ο δ' έστιν ον γής νίςθεν εισηκούομεν,
5ο1. Αλλ', ώ γέροντες, etc.] Ηunc lo ει μη γ' όνειρον εν φάει γι λεύσσομεν"
cum totum vertit Η. Grotius in Εxcerp τί φημί, ποί' όνειρα κηςαίνουσ' εςώ,
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 247
Τertium horum versuum variis conjecturis 517. κηραίνουσ'] Αd hunc vel similem
tentavit Μusgravius, quamνis in ipsis ver locum pertinet Ηesychii interpretamen
Βis nihil omnino video, φuod corruptela tum : Κηραινεί-δυσθανατεί Ιnnuit enim
suspicionem facere possit. Sensit tamen, Μegara, mentem sibi fortasse mortis ter
puto, vir acutissimus alienum esse hunc rore concussam esse, atque inde natum
versum ab eo, quo nunc legitur loco, in esse hoc de Ηerculis adventu somnium.
φuem ex margine irrepsisse videtur Μox Νee tamen nolim θηραίνουσ'.
Ηercule, spectaculi, quod oculis videt, Sί Μegara falsa specie, vel somnio,
novitate perculso quid esset quacrente, per aliquod tempus decepta, postea erro
φuod liberos hoc tam lugubri habitu in rem intelligere et agnoscere inciperet,
structos videret, iteratis eum exclamatio recte hinc diceret:
nibus excipit, ut vulgo quidem putatur, - ποί' όνιμςα κηραίνουσ' όgώ ,
Μegara, ut equidem arbitror, Αmphi
tryon: Ωιμα somnία errans υideo " Verum hic
omnia contraria sunt Quod somnium et
ώ φίλτατ' ανδρών, 2 φάος μελών πατρι, inane simulacrum esse crediderat, nunc
ήκεις, έσώθης εις άκμην έλθών φίλοις,
aemum verum esse intelligit. Legendum
Quamvis ad perturbatum animum signifi-' igitur, sensu contrario:
candum poétas et oratores verba ejusdem Τί φημί, το'' όνειρα, κηςαίνουσ', όςάν;
fere notionis nonnunquam ita, ut copu
1am omitterent, accumulasse, non ignoro, Guid dico amens ' φude somnia me videre *
Ηoc tamen loco Εuripidem scripsisse exis Verbum κηραίνω, apud alios auctores per
tΙΤΥΠΟ
rarum, valde frequentat Ρhilo Judacus.
Αpud eum semper fere τό νοσείν arquipol
ώ φάος μολών τατζί let. Μusg.
τίκνοις τ', εσώθη εις άκμην έλθών φίλοις, Ρro ερώ malim ιρώ, ut sententia sit:
Jacobς. qualia dico somnia consternala f i. e de
248 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
/ Φ/ / ν - \ -
ΗΕRΟUΙ,ΕS.
somniis nunc non agitur, somnia certe non hactenus obtinuit, εκκρέμνασθε aliquando
sunt, φua, video, non est hicce homo alius, scribere voluimus. Sed et Εustathius
quam tuus filius. Ηeath. κρήμναμαι deducit a κρεμνώ, unde prover
519. εκκρήμνασθε] Frustra hanc vocem bialis locutio, κρήμνη σεαυτήν, suspende
in suspicionem trahit Η. Steph. Εxstat teipsam, τροπή, (ut idem inquit) δηλαδή
enim, notante Βarnesio, Ιon. ν. 1613. et του ε εις η, και πλεονασμά του ν. Quod et
Ρhavorinus testatur.
simplex κρήμναμαι apud Αristophan. Νub. Εt Αristophanes
ΜSS. Steph. εκκρίμασθε. Μusg. Κρημνάμενα νεφέλαι dixit in Νubibus, fol.
εκκρήμνασθε] Sequor, inquit Η. Stepha
82. Scholiast. Κρημνάμενα] Κρεμάμεναι εκ
τού αίρος, οίον επικρεμάμενα αλλήλαις και
nus, Vet. in quibus legitur εκκρίμασθε,
φuum usus verbί εκκρήμνασθε nullum ex επιβαρούμεναι. Ιdem Phavorinus totidem
emplum reperiam. Ιta ille. Εt tamen verbis in κρημνάμενα νεφίλαι. Ωuare ma
κρεμνάω Galenus utitur pro κρεμάω, et neat omnino Αtticum verbum εκκρήμνασθε:
pro κρεμνάω exstat vox κρέμνημι. Εt et Η. Steph. cum suis veteribus pro hac
Εξ pro κείμαμαι et *ξίμομαι Αristo saltem vice valeat. Εadem vox occurrit,
phanis Scholiastes dici tradit. Ωuare nos, Ιon. v. 1613. Ηδίως κικρημνάμεσθα, &c.
paulo mutata voce, pro εκκρήμνασθε, guod Βαrnes,
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 249
μεθήτ',] ΜS. G. a prima manu μεέεϊτ. 530, ώ φάος μολών πατρι, et Ηerculis
520. s. Διός Σωτήρος] i. e, ejus, cujus responsum cogunt nos ut credamus, duos
aram tum insidebant : vid. ν. 48. Μusg. versiculos, gui fere semper Μegarae tri
522. Vid. Ρors. ad Οrest. 47Ο. buuntur, Αmphitryoni deberi adjudicari.
Ηerman. Sed hoc vulgaris lectio ver, 529. oppugnat,
525. Στoλμoίσι] Στολμος, pro στολισμός φuam esse corruptam facile credamus.
per syncopen, στολή, et exstat Αndro Si scripsisset poèta Γύναι, profecto legerat
mach, et apud ΑΕschylum. Βαrnes. τήσδι pro τώνδε versuantecedente, Εlegan
527. τίνος.] ΜSS. G. et 27 14. τίνας, et tius si τι καινον κ. τ. λ. forent juncta cum
in margine τίνος. Εadem hic constructio εκτύθωμαι. Sic Cycl. 94. Αλλ' ήσυχοι γίγ
esse videtur, φuae in θυγατέρος θυμούμενος, νισθ', ίν' εκπυθώμεθα Πόθεν πάρεισ κ. τ. λ.
Οrest, v. 742. ubi Lamb. Βos V. Cl. Fortasse scripsit poéta, Φέρ' εκτύθωμαι
ένεκα subaudiri arbitratur. Sic παιδός τώνδε πλησίον σταθείς, τί καινόν ήλθε τοίσδε
αλγειν, Ηecub. ν. 1238. Μusg. δώμασιν χρέος. Sianimum inducamus cre
Forte, συμφοραϊς στυγνόν, υultu a cαια dere τoίσδι praeteriisselibrarium eodemmo
miίαίiύμε ηιαείο. Βeck, do quo θιόν aut aliud verbum ν. 148, ημίν,
250 ΕΥ Ρ Ι Π Ι Δ ΟΥ
τ. 328. υμάς, v. 472. ούτις, v. 773. τίτ νων, ] Quum olim ante σαρβών syllaba
λοισι, ν. 1150. φua de causa non credamus brevis deesset, sine qua versus stare nequi
Γυναι addi versum claudere 2 Εlmsl. bat, Scaliger legebat, ut versum suppleret:
542. Κάδμου κράτος.] Τhebanum im Τι φήσθα , σαςβών, etc, Duportus hac in
perium sic vocat, quod Cadmus illud pri re melius, ut mihi quidem videtur, προ
mus fundarit, de qua re vide Εuripidis ταεβών unica voce, ut metum.futuri signi
Scholiasten ad Ρhαnisε. v. 647. et auc ficet : Quam lectionem et ego laudo,
tores a nobis laudatos ad eundem locum. licet, ut verum fatear, vetustissima om
έττάτυλον] De septem turribus et nium editio, Αldina, legit: Τί φής , τί
portis urbis Τhebana, vide, qua nos ad ταρβών ερφάνευμ' ιμών τέκνων , Quae lectio
Ρhα.niss. v. 1120. Ηae portas cum tur potuit quidem sufficere, Duportianam
ribus muniebantur ab Αmphione et Ζetho, vero hic praefero. Βαrnes.
de quibus Ηomerus in Οdyss, λ'. ν. 262. 546. Μήποτε Κρίoντι θάνατον κτισαίατο.]
Οι πρώτοι Θήβης ίδος έκτισαν ιττατύλοιο. Μήποτε εκτιμωρήσαιντο θάνατον του Κρέον
Ηine passim haec urbs apud poetam nos τος, ύτο του Λύκου θανατωθέντος. Vide
trum ι πτάπυλος et εττάπυργο, vocatur; quae nos supra ad ν. 43. Εκτισαίατο au
qua duo nomina idem sonant, aliquando tem pro εκτίσαιντο, Ιonice. Sic verba
autern male sibi invicem mutant locum ; contracta in έω et άω faciunt in perfecto
ut in veteribus hujus libri editionibus ap passivo, pro communi, ένοι εισιν, ηνται, et
paret. Ηinc ad hunc ipsum locum Βro in plusquam perfecto pro communi ένοι
daus legit επτάπυλον, prius έστάτυαγον. ήσαν, ηντο, ut πεποίηνται et επετoίηντο, pro
Quam tamen lectionem in nulla editione πιποιημένοι εισιν et τεσιιημένοι ήταν. Sic
hoc in loco offendi. Βarnes. Ετιπειρία το Ιonice pro ιτετείρηντε, hocpro
Forte, το Κάδμου περισυλών έχει. Reisk. πετιρημένοι ήσαν legitur, et ήχθηντ", ab
545. τί ταρβων] Ιta Εd. Αld. et ΜSS. εχθέομαι, apud Josephum. Ωuod dico,
Vulgatum προταββών conjectura debetur. non modo quod in hac parte grammatica
Μusg. vulgares sileant, sed ut docto viro morem
Τί φής , πρωταςβών ορφάνευμ' έμών τίκ geram: φui putabat, ήχθηντο imperfecti
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 251
dum putabant. Vide etiam ad v. 220. mina Αpollodorus notat: alii ab Ιsmeno,
Βarnes. Ρelasgi filio, dictum volunt; Ρausanias
561. Νοtandum, άδου a περιβολάς regί. denique in Βαρoticis fol. 289. ab Ιsmeno,
Sic supra φθιμίνων ίνδυτ, ν. 440. στoλμoίσι Άι filio, dictumque antea Ladona;
νεκρών, τ. 525 θανάτου περιβόλαια, ν. cujus nominis fluvius quoque Αrcadiae
548. Contra κόμης a ρίψετε regi puto, ut dicebatur.
constructio sit: ρίψετε [από] κόμης τάσδι φόνου,] Αίματος. Vid. ad Ιon. ν. 1011.
άδου περιβολάς, Μusg. Βarnes,
567. Αut έλκυσμα, aut έλκηθμα, le 572. Δίρκης φ"ε νάμα] Dirce, ut non
gendum, Reisk. nulli, Αcheloi erat filia, Lyci prioris con
570 διαφορών] Distrahens, dividens, ut jux, φuae ab Αmphione et Ζetho occisa,
διεφορήσαμεν, Βacch. v. 1199. in fontem ejusdem nominis erat conversa.
Αristophanes: διαφορηθήναι θ' υφ' ημών De hac re vide quae nos ad Βacch. v. 507.
Αν. 338. Ρhilostrat. Ηeroicis : ο Αίας Βarnes.
λέγεται ται, αγέλαις εμπισών διαφορήσαι 574. Χαιρόντων] Αttice pro χαιρίτωσαν.
σφάς, p. 653. C. Αdde Αristoph. Εqu. Βαrnes.
294. Μusg. 575. τώνδ' αμαρτών,] Ηorum.jacturαπι
571. Ισμηνόν εμπλήσω φόνου,] Ismenus, sί fecero, hoc si mea negligentia perire
fluvius Τhebanus, ab Ιsmene, filia Αsopi, sivero. Reisk.
vel ab Ιsmeno, ejusdem filio, φuorum no 576, είπις οΐδ' υπέρ πατροι,] Supple :
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 253
ν Υ
έμελλον θνήσκειν. , Sensus loci: Και είτες Δίκαια pro δίκαιον bene illustrat Βarne
οίδε οι αταλοί παίδες υπέρ εμού, πατρός αυ sius ex Ηecub. v. 1222. Ρhα.niss. ν.
των, θνήσκειν έμελλον, πόσω μάλλον εμί δεί 1008. Μed. v. 491. Ηippol. v. 373,
υπέρ αυτών άμύνοντα θνήσκειν, εάν δέη, ή τί; Μιμsg.
αφήσομεν τούτο καλόν, τούς θηρίοις των Δίκαια,] Αντί του δίκαιον. Sic Ηomer.
άλλων ένεκα μάχεσθαι, τα δε εμαυτού τέκνα Ιliad. α. ν. 107. Αιεί τοι τα κάκ' έστι
θνήσκοντα υπεροράν, "Αλλως, "Αρα φήσο φίλα φρεσί μαντεύεσθαι. Φίλα pro φίλον.
μεν, τάδι καλά είναι ανδραγαθήματα, ώς Sophocl. Ούτως αμυντέ εστί τους κοσμου
όντως εισί, Τών δ' εμών τέκνων ουχ ομοίως μίνοις. Αristoph. Συνεκπoτία ιστί σοι και
υπερμαχούμαι , και εκτονήσω, ήγουν τονήσας την τρύγα. Αντί του αμυντέον και συνεκπο
αποστείψω τον θάνατον αυτών , Βarnes. τέον, Johann. Βrodaeus, Ηaec forma est
580. εκτονήσω.] Praestiterit εκπονήσαι in Αtticis usitatissima. Sic Ηecub. v. 1089.
infinitivo, ut supra ελθείν Μusg. Σύγγνωσθ', όταν τις κριίσσον, ή φόρτιν, κακά,
582. Chori notam Τyrwhittus apposuit. πάθη. . Scholiast. Συγγνωστόν έδει ειπείν
Ηerman. εκφέρει δε πληθυντικώς, Αστικώς και τούτο
Citat Stob. Grot. LΧΧΙΧ. p. 339. ζητών ευρήσεις παρά πάσι και ποιηταίς και
Βurn. λογοποιούς. Εn! exempla. Ηecub. . ν.
Δίκαια,] Οptime Τyrwhittus hunc ver 1222. Αχθιινά μίν μοι ταλλότρια κρίνειν
sum cum sequenti, qui Ηerculis sermoni κακά. Ρro αχθεινόν. Ρhoeniss. v. 1008.
πmale assuuntur, Choro reddendos suadet. Και συγγνωστά μιν Γίροντι τουμoν δ' ουχί
254 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
ΑΜ. Προς
μεν, ώ παί, τοις φιλοις είναι φίλον,
σού
585 Τά τ' εχθρά μισείν αλλά μη 'πείγου λίαν.
ΗΡ. Τί δ' έστι τώνδε θάσσον, ή χρεών, πάτερ;
ΑΜ. Πολλους πένητας, ολβίους Ζδε τώ λόγω
Α- σ' Λ' 3/ χ/
590
Δοκούντας είναι, ξυμμάχους άναξ έχει,
Οι στάσιν έθηκαν, και διώλεσαν πόλιν
590 Εφ' άρπαγαίσι των πέλας τα δ' εν δόμοις
Δαπάναισι φρούδα, διαφυγόνθ' υπ' αργίας.
"Ωφθης επελθών πόλιν έπει δ' ώφθης, όρα,
Εχθρούς αθροίσας, μή παρά γνώμην πέσης. 595
ΗΡ. Μέλει μεν ουδέν, εί με πάσ' είδεν πόλις,
595 "Ορνιν δ' ιδών τιν' ουκ εν αισίοις έδραις,
Αm. Τuum quidem est, Ο fili, amicis esse amicum,
585 Εt inimicos odisse, Sed ne nimium festines.
Ηer. Quid vero in his, Ο pater, citius fit, φuam conveniat?
Αm. Μultos pauperes, sed qui sermone divites
Videntur esse, auxiliarios habet rex,
Qui seditionem concitarunt, et perdiderunt civitatem,
590 Ρropιer rapinas proximorum : Res enim familiaris eorum
Sumptibus profusa est, negligentia aufugiens.
Conspectus es accedens ad urbem : postquam vero conspectus es, vide,
Νe congregatis inimicis praeter opinionem tuam pereas.
Ηer. Νοn est mihi curae, etiamsi tota me civitas viderit.
595 Conspicaιus autem avem quandam in sedibus ihauspicatis,
συγγνώμην έχει. Μedere ν. 491. Σύγ φue αppetunt aliena, prodactis suis Sumίιι
γνωστ' αν ήν σοι, Utrobiquepro συγγνωστόν, immodesto pariter et segmi otio. Βαrnes.
Ηippolyt. ν. 375. "Ασημα δ' ουκ ίτ' 591. υπ' αργίας, σού βραδύνοντες,
εστίν, οι φθίνει τύχα. Ρro άσημον, δchoiίαst.
Βαrnes. 595. αισίοις έδραις,] Locus, in quo avis
582. s. Δίκαια - γάμων.] Ηaec a Choro, considens auspici sese contemplandam
non ab Ηercule, dici censet Ρr. Βeck. praebet, vocatur έδρα. Vide Αristophan.
585. μή επείγου λίαν..] Ηuc refer pro Αν. ν. 276. ibique Scholiasten, Ηesy
νerbium : Σπεύδε βραδέως,.fastina lente, de chium et Suidam v. έξιδρον. Ιs locus, si
φuo vid. Εrasmum. Item qua nos ad boni ominis erat, vocabatur αίσιος. Sed
Ρhα.niss. ν. 607. Βαrnes. quae ad auspicia Veterum pertinent, afta
587. Πολλούς πένητας,) Ηic optime tim collegit Spanhemius ad Callimach.
ostendit poéta, seditiosί ηui sint marime, Lavacrum Palladis, v. 123. Μusg.
et qui Rerumpublicarum turbis magis in "Όρνιν δ' ιδών τιν' ουκ εν αισίοις έδραις,]
flient, nempe qui divites apparent, revera Ηοc probabiliter poèta in hoc loco fingit:
autem pauperes sunt, quique otio et luxu alias enim nunquam crederemus, Ηercu
ria res suas penitus dissiparunt, ut Cati lem incognitum in suam urbem redire
Hina. Ηunc locum ita Η. Grotius: Plebs velle, nisi malo augurio prius observato,
magnα, fama divitum, re pauperum, Αdest unde potuit viro magno de rebus domesti
tyranno, ιurbidus ηuorum furor Rem peni cis suspicio oriri, licetipseauguriis parum
1 μs ουιγιεπι Ρublicam evertit : Βογια γιαηι tribuisset. De Romanorum augurii lo
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 255
»)" Α" Α' και 9 Α' Α'
etiam Αgam. v. 527. et seq. φui quidem καιν [ο Ηρακλη,] ισί τζτον [τον Κέρβερον] απιέ
locus non magis uni lectioni, quam alteri, ναι, ήλθε τρός Εύμολπον, προς Ελευσίνα, βs
favet. Μusg. λόμενος μυηθήναι. "Η δε ουκ εξον ξένοι, τότε
Forte, δαίμοσιν, vid. v. 608. Reisk. μνείσθαι. Vid. interpretes in locum, Ρlu
607. Forte, Κόρης τ’ ένεςθεν. Ηeisk. tarch. in Τheseo. et Schol. Ηom. in ΙΙ.
6Ο8. Θεούς προσεισείν - τους κατά στέ θ'. v. 578. ubi hic ipse Αpoll. locus cor
γας.] Εos, qui intra tectum erant. Αntea rectior paulo legitur. Βarnes.
enim, φuo tempore in conspectum venit, Ηoc loco intelliguntur mysteria, apud
aedes suas et πρότυλα Εστίας salutaverat, ipsos inferos celebrata. Βeck.
ν. 522. - Μorem Deos Ρenates salutandi il 614. Χθονία hacc non est Ηecate, sed
lustrat Βarnesius ex ΑΕschyl. Αgam. ν. Ceres, peculiari nomine χθυνία dicta. vid.
819. Senec. Αgam. ν. 687. Μusg. Ρausan. in Corinth, p., 78. Εd. Sylburg.
610. Piersonus τρίκρανoν. Vulgo τρικά ubi multa de hoc templo, a quo non lon
ρηνον. Ηerman. ge aberat hiatus terra, per quem Ηercu
τρικάρηνον] Piersonus, anapasti vitandi les Cerberum ab Ιnferis traxisse credeba
causa, reponit τρίκρανoν, φuae forma com tur. Χθονίαν, ut hic, simpliciter vocat Ρlu
positi est ν. 1268. confertque v. 418. tarch, in Ρompeio. Μusg.
Βacch. 1ΟΟ5. Μusg. Χ4ονίας νιν άλσος, Ερμιών τ' έχει πόλις..]
612. όργια] Ιntelligo non mysteria Εl Χθονίας, Ηecatae ; ita Γheocr. Τά χθονία
eusinia, sed ea, quae οι μεμυημένοι apud in θ Εκάτα. Schol, την Εκάτην χέονίαν φασί
feros celebrare credebantur. confer Scho βιάν, και νερτέρων πρύτανιν, Joh. Βrodaeus.
lia ad Αristoph. Ran. ν. 158. Βarnesius Recte φuidem hacc, at huic loco non
cum Βrodaco interpretatur de Sacris Εl congrua. Ωuamvis enim Ηecate χθονία
eusiniis, quibus Ηercules, cum ad inferos dicebatur, et Ceres φuoque ipsa aliquan
descensurus erat, initiari se fecerat. ΑΕs do, utpote quae eadem cum Ηecata fue
chines Socraticus Αxiocho, sect. 2Ο. Sed rit, item Ρroserpina, de nulla harum jam
alterum magis memorabile erat, dignius χθονία dicitur, dicendum igitur, hic
que adeo, φuod patri enarraret. Μusg. Chthoniam, Colonta filiam, intelligi, cui
τα μυστών δ' όργι' ευτύχησ’ ιδών.] Νam Ηermionenses templum et sacra dederint,
ante suum ad inferos descensum Εleusi vel certe ex illa Ceres quoque Chthonia
niis sacris initiatus est Ηerc, Sic Τzet dicitur; ut Ρaus, Corinthiacis, fol. 78. lin.
zes: Διότι εμυήθη ο Ηρακλής εν Ελευσίνι, 2. Το δε λόγου μάλιστα άξιον, ιερόν Δήμη
τα δι' αυτόν λεγόμενα Μικρά Μυστήρια. τρό, εστιν ετ, του πρώνος. Τούτο το Ιερόν
Ρlato περί θανάτου. Και τους τερί Ηρακλέα "Ερμιονείς μεν Κλύμενον, Φορωνίως ταΐδα, και
τε και Διόνυσον, κατιόντας ες άδου, πρότερον αδελφήν Κλυμένοι, Χθονίαν, τους ίδρυσαμίνα,
λόγος ενθάδε μυηθήναι και το θάρσος της φασιν είναι. Αργείοι δε, ότι ες την Αργολίδα
εκείσε πορείας παρά της Ελευσινίας εναύσασ ήλθε Δημήτηρ, τότε Αθίραν μεν λέγουσι και
θαι. Joh. Βrodacus. Ηuc addo Αpollo Μυσίον ώς ξενίαν παρασχόντας τη θεώ. Κο
dor. Βibl. Lib. ΙΙ. c. v. S. 12. Μίλλων λόνταν δι, ούτε οίκο δίξασθαι την θεον, ούτε
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 257
χ 0 y Λ'
ΗΡ. Χθονίας νιν άλσος, Ερμιών
Fξμ. τ' έχει
χει πόλις.
πι
615 ΑΜ. Ουδ' οίδεν Ευρυσθεύς σε γής ήκοντ' ανω;
ΗΡ. Ουκ οίδεν ελθών τανθάδ' ειδείην πάρος.
ΑΜ. Χρόνον δε πως τοσούτον ήσθ' υπό χθονί;
ΗΡ. Θησέα κομίζων έχρόνισ’ εξ "Αιδου, πάτες, 620
- - Λ.
ΑΜ. Και πού στίν, ή γής πατρίδος οίχεται πέδον,
Ηer. Νemus Chίhoniac, et civitas Ηermion ipsam habet.
615 Αm. Αn non scit Εurystheus te rediisse in terram ?
Ηer, Νon scit: veni ut scirem prius quomodo se hic res haberent.
Αm, Quomodo vero tamdiu fuisti sub terra ?
Ηer, Reducens Τheseum, ab inferis cunctatus sum, Ο pater.
Αm. Ubi vero is est? utrum ivit in solum terrae patriae ?
ατονείμαι τι άλλο ες τιμήν. Ταύτα δι ου ημάς ευδαίμονας τοιήσειε, ηuem locum cita
κατά γνώμην Χθονία τη θυγατρι ποιείν αυ vit Μatthia in Gr, Gramm. p. 753. scri
τόν, Κολόνταν μεν ουν φασίν αντί τούτων bendum est τoιήσει, φuod etiam Ηeindor
συγκατατρησθήναι τη οικία. Χθονίαν δε κο fius vidit, qui quidem fallitur, φuum e
μισθείσαν ις Ερμιόνα υπό Δήμητρος, Ερμιο tiam optativum intellecto αν defendi posse
νεύσι ποιήσαι το ίερόν. Χθονία δ' ούν ή θιος putat. Ρarticula enim ista non diserte
αύτη καλείται. Urbs autem Ηermion, et addita sensus esset: ηua sit illa scientia,
Ηermione, in Peloponneso sita, templum φua nos bealos reddiderit. Ηerman.
habuit Cereri et Ρroserpina sacrum, ad
quod φui confugerent, tuti erant propter Si per cognoυ rinι Ηermannus intelli
git, scire υolo, sine quaestione recte in
loci religionem. Unde natum proverbium terpretatur. Sed tempore quo Ηercu
Ανθ' Ερμιόνος, Ηermiones υίce, apud Ζe Ιes hacc edit, suarum domesticarum sta
nobium, id est, Αs/li adinstar, vide Εras tus probe cognoverat, et ulciscendi non
murn in adagio, Ηermiones vice. Λd
hunc locurn Ηerculem ex Inferis Cerbe quaerendi studio ardebat. Vid. locum
rum in lucem protulisse testatur l'ausan. φui incipit ν. 565. Εγώ δι, νύν γάρ της
ibid. lin. 52. "Οπισθεν δι του ναού της Χίο εμής έργον χεςός. Legit
Wakefieldius, Ουκ
νίας χωρία εστίν, α καλούσιν 'Ερμιονείς, τό οίδεν ήλθον τάιθάδ' ίν' ιδοίμην πάροι. For
tasse scripsit poèta ελθών τάνθάδ' εύ θεάμην
μεν Κλυμίνου, το δε Πλούτωνος, το τρίτον δι
τάρος. Wolo res hic constituere, prius
αυτών, λίμνην Αχερουσίαν περιείργεται μεν φuanι certior factus fuerit me reuerti.
δή πάντα θριγκοί, λίθων. Εν δε τώ του Κλυ
Ρaucos ante versus Ηerculi ait Αmphi
μένου και γης Χάσμα διά τούτου δε Ηρακλής tryon, ν. 604. πόλιν τι σην Μή πριν ταρά
ανήγι του άδου τον Κύνα, κατά τα λεγόμενα
ύτο Ερμιονίων. Βarnes, ξης, πριν τόδ' ευ θέσθαι, τέκνον, Confer νν.
616. Μale interpretes: υcni, μt scirem suo 951. 933. Τota quae verba adponemus
prius, φuomodo se hic res haberent. Ηoc in loco, Confer etiam Iphig. Αul.
dicit: reυersus, rei domestica statum prius 672. Σπεύδ' εκ Φρυγων μοι, θέμενος
cognoυcrim, Ut ειδώ est cognoscam, sic χθόνα, εύ τάκεί, τάτερ. Βacch. 48. εις δ' άλλην
Τανθένδε θίμενος εύ, μεταστήσω τό
ειδείην est cognoυerim. Fefellit hacc opta δα. Εlmsl.
tivi significatio etiam alibi viros doctos, ut
in Sophoclis ΟΕd. Col. 1172. καί τίς τοτ' ειδείη»] Ιnfrequens locutio, φuae fortas
εστίν, όν γ' εγώ ψέξαιμί τι , et φuis est ille, se tamen defendi potest ex Αlcest. ν.
ημcm quiden ego reprehenderim και Ubi ειδέναι, 1023. Αlioqui legendum : ήλθον τάνθάδ'
Βrunckius quum a vero sensu loci aber
rasset, non potuit non addere άν. Αt in Sic Pindarus ακοντίσαιμι, Ιsthm. ΙΙ.
Ρlatonis Εuthydemo, p. 292. Ε. και, έπις Stroph. 3. Ιdem : σιγώμι πάμταν apud
έλεγαν, του ίσου ημίν ενδεί ή έτι πλέονος προς Αristid. Τom. ΙΙΙ. p. 90. Μusg.
το ειδέναι, τίς ποτ' έστιν η επιστήμη εκείνη, ή 618, εν "Αιδου,] Οptime meo judicio
R 2
258 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
Canterus εξ άδου, ut constructio sit: Θη 625. Σύ τ', ώ γύναι μοι] De μοι pro μου,
σία εξ άδου κομίζων έχρόνισα, πάτερ. Μusg. vide supra ad ν. 95. Βαrnes.
Θησία κομίζων, εχρονισ’ εν"Αιδου, πάτερ.] 626. Τρόμου τι ταύσαι, και μίθινθ' ιμών
Guil. Canterus, hoc in loco minime solita τέπλων.] Και συ ταύσαι τρόμου, και σύν
usus felicitate, dicit, se malle εξάδου, ηua ταισι μίθεσθε, δι' εναλλαγήν αριθμού, υμείς
si necesse esset in hunc sensum verba ex δηλονότι, σύ τι μήτης και οι παίδες, μίθεσθε
ponere: Θησία εξ άδου κομίζων έχρόνισα, των εμών απέπλων. Βarnes.
πάτερ : cum aeque bene saltem ita sumi 627. φευξείω jam ante Ρiersonum ΑΕm.
possent: Εχρόνισα εν άδου, τάτερ, Θησία Ρortus pro vulgato φευξιώ. Ηerman.
κομίζων, και εκείθεν ανάγειν βουλόμενος εν πτερωτός,] Subauditur εγώ. Sic θνήσ
άδου, υπακουστίον, δόμοις. Νec versus ratio κιιν έτοιμος, Ρhα.n. ν. 983. θνήσκειν ετοίμα,
aliter postulat, si tribrachium in guarto Ηeraclid. v. 5Ο3.
loco ponas. Βαrnes. φευξιώ] Scribendum φυξείω, monente
624. Vide Ρors. ad Ρhαεn. 381. et 462. Piersono ad Μαridem, p. 14. Μusg.
Ηerman. Ου γαρ στερωτός, ουδί φιυξιω φίλους..]
εξανύετε.] Legendum εξανίετε ab εξανίημι, ΑΕmil. Ρortus ad hunc locum, novitate
Πdem vitium est Iphig. in Τaur. ν. 1461. verbί φιυξιώ attonitus, haec ait: Fortasse
Εd. Αld. εξανύεται. φευξείω, fugere cupio, ut αυ/ιμιuro φεύξω
Verum esse εξανίιτε ostendit Ρhilo Jud. υerbum desiderativum.formatum dicas, ut
apud quem πηγή δακρύων ανιεις legas, p. a τύψω, όψω, πολεμήσω, βρώσω,.formαntur
559. Εd. Τurn. Vide et p. 880. Μusg. τυψείω, όψείω, πολεμησείω, βρωσείω, etc.
Και νάματ’ όσσων μηκέτ' εξανύετε.] Μήτε φευξιάω, ώ, non reperitur, φuod saltem le
τά δάκρυα ίτι καταστίνδετε. Vel CΟΠCC gerim, sed si reperiatur, dicetur ad simili
dendum est, ύ in ανύω produci aliquando, ιudinem του θανατιάω, ώ, το θανατω. θα
quod certe fit non semel apud scenicos νατάν δι και θανατιάν, του θανάτου επιθυ
poétas, vel εξανύττετε, aut εξανύσσετε, le μείν, μt docet Suidas, cupere mori, Quod
gendum. Scribitur autem ανύω, ανυτω, observandum. Ita quidem ille. Αt nos
άνύττω et ανύσσω, ut observavimus ad ita putamus hoc verbum resolvi posse,
Βacch. ν. 1089. et Ion. ν. 1067. Βαrnes. φεύγω, futurum φιύξω, Dorice φευξώ, et pro
εξανίετε, είfundatis, conjecerat jam φεύξομαι, Dorice φευξούμαι. Ρro φευξώ au
Ηeath. guia ανύειν ηunquam ultimam pro tem per Ιonicam επένθεσιν τού 7, etiam φτυ
pucit. Βeck. ξιώ, ad formam verborum polysyllaborum,
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 259
"Α,
Οίδ ουκ αφιάσ', αλλ' ανάπτονται πέπλων
63ο Τοσώδε μάλλον ώδ' έβητ' επί ξυρού,
"Αξω λαβών γε τούσδ' εφολκίδας χεροίν,
Ναύς δ' ώς εφέλξω και γάρ ουκ αναίνομαι
Θεράπευμα τέκνων, πάντα τανθρώπων ίσα. 635
Αh !
Νon dimittunt hi, sed pendent er veitu.
63ο Τanto magis; adeo in acie periculi stetistis:
Capiens ducam : hos autem scaphulas manibus
Sicut navis attraham : etenim non recuso
in ίζω, qua Αttici semper fere in futuris κ. ν. 173. επί ξυρού ίσταται ακμής, Vide
efferunt per ιώ, pro ίσω, ut νομίζω, com Εrasmi Αdagium: Ιn αcie noυαcula,
Βαrnes.
muniter νομίσω, Αttice νομιώ, γνωρίζω,
γνωρίσω, et γνωριώ, et sexcenta hujusmodi. Verba ώδ' ίβητ' επί ξυρού interrogative
Βarnes. sunt efferenda: adeone prope.fuistis eri
628. Α,] Ηoc quidem redundat extra tio " Reisk.
versum, est autem vox miserantis in hoc 631. τους δ' εφολκίδας] Τούτους δε χερσιν
loco, aliquando etiam indignantis, non εφέλξω εις εμαυτόν, ώς ή Ναύ, τάς εφολκίδας
nunquam dolentis. Βαrnes. μιθίλκειν είωθεν. Ιta infra ν. 1417. Θη
629. αφιάσιν,] Penultimam producit. σιί πανώλεις ιψόμεσθ' ιφολκίδες. Βαrnes.
Legere igitur debent αφιάσ', qui anapaes Ρost γι punctum delendum. Reisk.
tum in secunda sede non ferunt, Sequen 633. ss, πάντα τανθρώπων ίσα Φιλούσι
tia sic distinguo: παίδας oί τ' αμείνoνις βροτών, οι τ' ουδέν όντες"
Χρήμασιν δι διάφοροι, "Εχουσιν, οι δ' ού Πάν
- αλλ' ανάττονται πίπλων δι φιλότεκνον γένος.] Ηanc sententiam cum
τινώδε μάλλον ώδ' ίβητ' - neque apud Stobacum quaerens repererim,
nec in Η. Grotii Εxcerptis, paraphrasi et
Ταnto magis er υestibus pendent, guanto versione ornare non gravabor, Sensus
magis animum addere cupίο. Μusg. loci: Πάντα τα των ανθεώτων εν τούτω το
Οι δ' ουκ αφιάσιν, αλλ' ανάπτονται τέτ πράγματι ίσα τυγχάνει όντα, κάν μάλιστα
λων] Μallem αφιάσ'. Μedia enim εylla εν τοις άλλοις άνισα οι μίν γάς εσθλοι και
ba , producitur; sin, erit Βacchius in οι κακοί τα αυτών τέκνα φιλούσι. Και εν
secundo loco, quod aegre ferendum. τους χρήμασι διάφοροι εισιν, και οι μεν τα
Βαrnes. χρήματα έχουσιν, οι δ' ού. Αλλ' όμως οι
630.ss. Τοσώδε μάλλον, ωδ' ίβητ' επί ξυρύ, πλούσιοι και οι πένητες ομοίως περί την φι
"Αξω λαβών γι τάσό' εφολκίδας χεροί Ναύς ώς, λοτεκνίαν έχoυσι. Πάντες γάς φιλότεκ
εφίλξω] Ita scribendum et distinguendum νοι. Ιta locum vertimus: Cuncti in hoc
recte monet codex Ηeinsio-Scaligerianus. similes sumus: magnique prolem diligunί
"Ωιδε autem non adverbialiter sumendum, 5uam υίri, Ει φuί nihil sunί. Οpibus haud
alioquin subscriptum , non haberet, at fere pares licet fiorentφue egentφue, ast similis
Ρro όσω, cui respondet τόσω. Αd επί ξυ ιμtriusque est amor. Βarnes.
ρού subintellige ακμήν: sic Ηomer. Πiad. 635. Ρlene interpungendum post διά
Η 3
260 Ε Υ Ρ Ι Π Ι Δ ΟΥ
γ -- Α'
640
Επί κρατι κείται,
Βλεφάρων σκοτεινόν
Φάος επικαλύψαν.
φοροι. Πn sequenti ellipsis est, per οι μιν Cicero hunc locum cxprimit libro de Se
supplenda, οι μεν έχουσιν, οι δ' ού. Ηi nectute circa initium : Quae (Senectus)
φuidem diuites sunt, illi non, vid. ad Ιph, μlerisque senibus sic odiosa est, μι onus se
in Τaur. ν. 1351. Μusg. ΑΕιna graυίus dicant sustinere, Locum
636. Αbresch. Αuct. Dil. Τhuc, p. indigitavit Gaspar Stiblinus, produxit et
358. scribit: έχουσιν οι δ' ου. Βeck. citavit Johannes Βrodaeus, deinde Ηenri
637. Vulgatam, α νεότα, μοι φίλον άχ cus Stephanus. Ηanc totam stropham
θος το δι γήρας, etc, emendavit Μusgra ct antistropham totam eleganter vertit
vius. Αιεί servandum duxi, ut in car Ηugo Grotius in Εxcerptis, quod nimis
mine chorico Itaque hanc formam operosum esset huc adscribere; nisi labo
etiam ν. 653. reposui, ubi αεί legebatur. rem pensaret elegantia : " Dulce quam
Ηermαn. nobis onus est juventa ! Saevit ΑΕιnaeis
637. ss. Α νιότας μοι φίλον ά = χθες, το δε scopulis senectus, Ρςjor et nostro capiti
γήρας αίει = βαρύτερον Αίτνας σκοπέλων = minatur, Induens nigris oculos tenebris.
επί κρατι κείται,] Νοn cgo insignes spoliis et auro Illitos
Ιta citat J. F. Gronovius ad Ρlaut. postes Αsiacque regna Flore permutem
Μil. Glor. ΙΙΙ. i. 88. F. Ursin, ad Cic. melioris aevi. Divitis fati decus hoc;
de Senect. 2. Sed Μ. Α. Μuretus Var. Εgeni Dulce sωlamen. Pereat senectus,
Ιect. v11. 15. legit: Α νιότας μοι φίλαν, Sava, crudelis, pelagi vel undis Ηausta,
Το δε γήρας άχθος αίει Βαρύτερον Αίτνας. - vel cα.lo volitans aperιo, Unde non urbes
Quod metrum pessundat. Μelius Μus iterum revisat, Νon domos. Ωuod si
gravius, Α νιότας μοι φίλον ά=χθες το δι superi labores Cernerent nostros sapiente
γήρας. - Sed nihil opus, Rhes. 575. cura, Praemium ferrent duplicem juven
Αλλά νιν άδε γά Καταφθίμενον Θρηκι μάρω ιam Integri mores. Βis ad hac veni
ΦΙΛΤΑΤΟΝ ΑΧΘΟΣ ΟΙΣΕΙ. Ρor. rent Αstra, bis Ρhoebijubar hoc viderent,
Legendum, δε et το transpositis : Quos celebraret generosa Virtus. Ιm
probis contra fluitaret ΑΕtas simplici cur
α νιότας μοι φίλον α
su: Νota qua Βonorum vera discretrix
χθος δε το γήρας - foret et nocenturn: Qualiter nautis iter
Μusg. indicantes Νuυibus stellac mediis relu
Α νεότας μοι φίλον άχθος] "Η νιότης κού cent. Νulla nunc segues posuere Divi
φόν μοι άχθος, και ευβαστακτον το δι γή Certa virtutivitiogue signa : Sed ruens
«ας, ο αεί δοκεί τοις έχουσιν αυτο Αίτνης σκο ΑΕνum sine lege novit Νil nisi gazas cu
τέλων βαρύτερον, επ' εμό κρατικείται, etc. mularegazis.'' Βarnes,
7
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 261
645 -
Μήμοι μήτ' Ασιήτιδος
Τυραννίδος όλβος είη,
645 Μή χρυσού δώματα πλήρη
Τάς ήβας αντιλαβείν,
"Α καλλίστα μεν εν όλβω,
Καλλίστα δ' εν τσενία, 650
Το δε λυγρόν φόνιόν τε γή
Νe mihi mec Αsiatici
ει πτεροίσι φορείσθω. -
655 Ει δε θεοίς ήν ξύνεσις "
αντιστροφη α.
/
Φανερόν χαρακτης
w- Ο
66Ο
Αρετάς, ΟΔ"Οι Ο'ΙΡ
/
2/
Γνώναι και τους αγαθούς,
"/ 9 και Λ' 2/
157. corrigit τώδ' ήν Sic αν non ad ήν, ut in codd. Εuripidis, nisi quod ται,
sed ad γνωναι pertineret. Si opus est Μούσαις habet. Ρlutarchus in Virtutibus
correctione, mireris, cur poeta sic, υt Ρor Μulierum, p. 243. Α. ουδ' αισχύνεται ται,
sono placet, maluerit, φuam και το δ' αν Μούσαι, τά, Χάριτας συγκαταμιγνύ, καλ
τού, τι κακούς ήν γνώναι. Ηerman. λίστην συζυγίαν, ώ, Ευριπίδης φησίν.
τωδί] Νοtandum est, Αtticas dictiones Ηermαn.
in ! et δί superfluum desinentes ultimam 673. 8. Ου ταύσομαι τάς Χάριτα, Μούσας
syllabam producere, ut ουτοσί, τουτωί, του συγκαταμιγνύ,] Ρlutarch. ΙΙ. p. 243. Α.
τι, τoδι, τουτονι, oδι, τωδί, ταυτί, ώδι, &c. Dio Chrysostom. ΧΧΧΙΙ. p. 393. C.
Sic Αristophanes in Ρluto: "Οστις ποτ' Wyttenbach. Εp. Crit. p. 14. Stob.
εστίν ουτοσί, και τευχάριν. Εt ibidem : Ι.ΧΧΧΙ. p. 343. Schol. in Ηesiod.
Τουτί δι το κακόν πώς έπαθες, κάτειπέ μοι. Τheog. LΧV. p. 236. Ρor.
Item : Ταυτί λίγουσι πάντες, ηνίκ' αν δί μου. 673-677. Αpud Grot. LΧΧΧΙ. Ρ.
Εt sexcenta hujusmodi invenias exempla 343. ubi in tribus versibus legunιur hi
apud scenicos poétas, praesertim apud quatuor. Βurn.
Αristophanem. Vide qua nos supra ad ου παύσομαι τάς Χάριτα,] Ηunc locum
Supplic. ν. 165. Βαrnes. habet Stobacus in Florilegii Sermon.
-
667. Reisk. legit ίσον ότ' et τίλεν (pro Ι.ΧΧΧΙ. Περί Γραμμάτων, excepto, gucd
έτελεν): et hoc modo posset φuis improbus, in margine notamus, pro ει ζώην μετ' ευ
φuis probus, haud secus agnosci, atφue μουσίας, ibi legitur: μή ζώην μετ' αμουσίας.
grea stellarum in ηubibus. Βeck. Εodem autem res recidit, Welle υιυcrc
673. Τzetzes ad Ηesiodi Τheog. 64. cum Μusis, et Νolle υιυere sine Μusis.
και Ευριπίδης και μη ταυσαίμηντάς Χάρι Ηunc vero locum ita ibidem versum ab
τας ταϊς Μούσαις συγκαταμιγνύων, Sic Η. Grotio habemus: Νec cessaύο Feneres
ΜS. sed ed. Τrincav. fol. cxx. (quod doctis.jungere Μusis.frdus amicum, Αη /
per errorem numero cxvΙΙΙ. notatum ne υιυαm Carminis eαpers. Βαrnes.
est) b, συγκαταμιγνύσκων. Ηeinsiana 674. Μούσαι,] Stobacus Τit. LΧΧΧΙ.
συγκαταμιγνύειν. Stobarus, tit. LΧΧΧΙ. ταϊς Μούσαις. Μusg.
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 265
Κελαδεί Μναμοσύναν
680 "Ετι τάν Ηρακλέους
Καλλίνικον αείσω,
Παρά τε Βρόμιον oινoδόταν,
Παρά Τ3 χέλυος επτατόνου 685
675. Ηδίσταν συζυγίαν] Citat Plu 681. Καλλίνικο αείσω ] Callinicus Ηer
tarchus Οp. Μor, p. 452. Εd. Steph. cules ob insignes victorias, et etiam genus
ubi legit καλλίστην συζυγίαν. Μusg. Ορχήσεως cujusdam, qua ad tibiae modu
676. Sic Stobaeus l. c. nisi quod Τrincav. los fiebat. Εustathius, ut et Ηesychius.
αμουσίαν. Αld. et duo codd. Μusgravii Ιtem Ηymnus Αrchilochi, de quo Pin
ή ζώην μετ' ευμουσίας. ΜSS. Steph. ει darus Οlymp. Οd. ΙΧ. Cujus princi
ζώην μετ' ευμουσίας. Ηerman. pium : Τήνελλα Καλλίνικι, χαίρ, άναξ Ηρά
Μή ζώην μετ' αμουσίας,] Ita optime Sto κλεις, Αυτός τε και Ιόλαος, αιχμητά δύν.
breus lσco citato. Εd. Αld. et ΜSS. Ε. Vide Scholiast. Αristophanis ad finem
G, ή ζώην μετ' ευμουσίας. ΜSS. Steph. Αcharnens, item quae nos supra ad ν.
ει ζώην μετ' ευμουσίας. Μusg. 179. Ηoc vero in loco dicitur Καλλίνικος
Siretinetur vulgatum μετ' ευμουσίας, de cantio quaedam Ηerculi dicata, et ad μολ
bet pro ει legi αεί, semper υίuanι υitanι τη μ τάν, v. 684. refertur, vel ωδην, vel όρχησιν
είcam, elegantia conditam. In vet. ed. potius subauditur. Ηinc Καλλίνικο αεί
εst ή ζώην, unde posset effici ήσθείην. Βeck. δειν, pro victoriam quamvis reportare,
678. Αttici sape scripserunt futurum Vide Jacobi Νicolai Loensis Μiscellan.
tempus verbi αείδω, seu, άδω, αείσομαι νε! Εpiphyllid. Lib. V. c. 7. et Μ. Αnton.
άσομαι. Sed locus hic est excipiendus, si Μιureti Variar. Lection. Lib. ΙΙΙ. c. 11.
lectiosit vera. Ρraesens αείδω verbis ante Praeterea Καλλίνικος est victoria quaevis
cedentibus rectius convenit. Εlmsl. insignis, et καλλίνικόν φέρειν est Victoriam
79. Κιλαδεί] Ita Εd. Αld. nec aliter reportare, ut Μed. ν. 45. Εt potest ab
citat Αthenaeus, p. 608. ubi ut proverbia solute dici, pro καλή νίκη, ut καλλίχορος,
lem locutionem adhibet. Sensus utique pro καλός Χορός. Γ)e qua re vide infra ad
est: Ροέta, etiαnι cunι sener est, Μπιenιο ν. 690. Νοn autem necesse est subaudire
sψnen celebrare solet, i. e. Μnemosynen, hoc in loco vel χείρα, vel κορύνην, ut Βro
Μusarum matrem. ΜS. Steph. κελαδώ, daeus ait, quia καλλίνικον potest referri, ut
quod male receperunt editores. Μusg. jam diximus, ad μολτάν tribus post versi
680. "Ετι τάν] Legendum putem έτι bus, vel certe αοιδαν, aut μολτάν, potest
τάδ, αdhuc hac ralione. Μusg. multo melius intelligi, ut sape fit, vel
266 ΕΥΡΙ ΙΙΙ Δ Ο Υ
etiam όρχησις, in hoc loco praecipue, ob υμνούσαι, ααηίαntes, nam ειλίσσουσι legen
Cerberum ex inferis eductum; ita enim dum esse, v. 69Ο. ostendit metrum. Μihi
Ηesychius: Καλλίνικος, όνομα κύριον, και tamen potius videtur ύμνοις, ut construc
είδος ορχήσεως επί τή του Κερβίρου αναγωγή. tio sit ύμνοις ειλίσσoυσι, hymnis circueμνιι.
Βarnes, πυράς malim pro πύλας, ηuia et Callima
Αd καλλίνικο subaudiendum esse ωδήν, chus Ηymno in Delum, v. 321. et Αpol
contra Βarn. monuit Ηeath. Βeck. lon. Rhod. Lib. Ι. ν. 538. σερί βωμόν sal
683. χίλυος επτατόνου] De hac re vide tationes peractas tradunt. - Quid quod
φure nos ad Ιon. ν. 882. Βαrnes. πυρά, βωμός, circuiri saltando potest, τύλα,
684. Λίβυν αυλόν] Quae hae tibiae ex lo vero minime, ut dicendum adeo fuerit τρο
to erant factae, et ideo Libycae dicta, quia πυλών ειλίσσoυσι, non αμφί τύλας, πυρά,
optima lotus in Libya nascitur, satis nos altare, exstat Iphigen. in Τaur. ν. 26.
supra ad Τroad. v. 546. Unde Τheo Τroad. ν. 485. Ιon. ν. 1257. Μusg.
phrastus περί φυτών, Ι. 4. Εν Λιβύη δι ο 690. Ειλίσσουσι] Sic legendum esse os
λωτος πλείστος και κάλλιστος. Βarnes. tendit metrum. Αb hoc autem verbo, non
686. ιχόρευσαν.] Similem usum vocis ab υμνούσαι, si quis ita legere malit, regi
χορεύειν, vide infra ν. 867. et ν. 874. puto accusativum γόνον. Ιta noster ελίσ
Μusg. σετ' Αρτεμιν, Ιph. in Αul. ν. 1479. Cal
Μούσας, αί μ' εχόρευσαν.] Χορεύω proprie Iimachus βωμόν ιλίξαι, Ηymn. in Delum,
salto, hoc in loco saltare Ε aperte sig ν. 321.
nificat; de qua re nos fusius ad Ιon. v. καλλίκριτον) Εt hanc φuoque emenda
1596. Βαrnes. tionem metri ratio suadebat. Sed nec
Reisk. mavult: εκόρευσαν, μανυulum nu sensus repugnat. Νοtabile enim est, qui
triυεrunt. Deliacam hanc saltationem commemorant,
Significationes verbi χορεύειν, incίtare pulsationem soli non omisisse. Sic Calli
aliφuem ad celebrandas choreas (h. 1.), et machus, ν. 506.
per consequentiam, agilare, turbare, emυ - πλήσσουσι χορητίδες ασφαλές ούδας,
υere menle, illustravit Βrunck. ad Soph.
Αnt. 1151. p. 229. Τ. Ι. Βeck. iterumque ν. 321,
687. Locus mendosus, quem sic con
stituendum arbitror, partim metro, partim - βωμόν υπο πληγησιν ελίξαι
sensu jubente: βησσόμενον.
Παιάνα μεν Δηλιάδες Αpollonius Rhod. de eadem re Lib. Ι. v.
"Υμνοις αμφι τυξάς τον 539,
Λατούς εύπαιδα γόνον
- τέδoν βήσσωσι πόδεσσι.
ειλίσσουσι καλλίκςοτον.
Sί υμνούσ’ retinctur, accipiendum crit pro Αddam tantum, καλλίκροτον, vel etiam
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟ Σ. 267
Ειλίσσουσαι καλλίχoρον
Παιάνας δ' επί σοίς μελάθροις,
- Κυκνός ώς γέρων αοιδός,
Πολιάν εκ γενύων 695
Κελαδήσω, το γαρ ευ
Τοις υμνοίσιν υπάρ χει
Circumeunt pulchro in throno sedentem.
Ρaeanas etiam in tuis atriis,
Sicut cygnus, senex cantor
Εx canis genis
Sonabo. Quod enim bonum,
695 Sospes hymnis est
καλλίχoρον, si quis retineat, adverbialiter voluit: το καλόν και αρμόδιον, ηeque pro
accipi debere, Μusg. fecto in Μusgravii emendatione acquies
688. Legebatur αμφί πύλας. Μusgra cere possum, qui σώς ύμνοισιν conjecit, hoc
vius αμφί πυράς, de aris, affertque Callim. sensu: Ηercules sospes Η/mnis materianι
h. Del. 321. Αpoll. Rhod. Ι. 538. Sed pracbet. Fortasse:
quum de una Αpollinis ara sermo sit, κιλαδήσω Γ' ΕΥ"ΓΑΡΥΣ
certe singularis praeferri debebat. Facilior
tamen visa est Reiskii correctio αμφίτολοι, τοίς ύμνοισι καταςχή
φuam firmat antiquissimus auctor de his Διός ο παίς,
sacris, Ηomerus in Ηymno Αpollinis,
Gratum enim et dulce hymnorum initium
157. κούραι Δηλιάδες, Εκατηζελίται θεράτ
ναι. Αd reliqua apte comparat Μusgra Jouis filius prabet. Versus est anapaesti
vius Iph. Αul. 1479, ελίσσετ' αμφί ναών, cus cui respondet in strophe:
αμφίβωμόν "Αρτεμιν. Ηerman. ίτι τάν'Ηςακλέους
αμφί πύλας, αμφίπολοι, .famular, αηcil
Ια, reponit Reisk. Βeck. ubi legendum Ηρακλείους.-Αd ver. 698,
690. καλλίχρον) Αντί του καλών χορών, Ρlutarchus respexisse videtur De Αnimi
Sic ταχύπτερον, υπίco vocabulo, pro ταχύ Τr. Τ. ΙΙ. p. 464. ed. Reisk. Πόθεν
πτερόν, ut Εuripid. Βellerophon. "Αγ' ώ γα δη προς αλντία ψυχής και βίον ακύμο
φίλο» Αεσι Πηγάσον ταχύστερον. Sic non να χρημάτων όφελος. Jacobs.
nulli εύσταχυς pro καλή στάχυ, ab Εurip. 692. Κύκνος ώς, γέρων αοιδός,] ΙDe Cygni
dictum volunt Ηecub. ν. 591. quanquam cantu vide quae nos ad Ηelen. ν. 1108.
ibi nos divisim legimus. Sic καλλίνικος Quibus adde quod Socrates ipse moriturus
pro καλή νίκη, vid. supra ad ν. 681. Sic de hac re dicat, in Ρlatonis Phaedone,
καλλίται, de Proserp. dixit Εurip. Sic S. 25. p. 124. Εd. Cantabr. Item hoc
καλλικoλώνη, Ηomer. εύίστον, Εpig. in Μartialis: Dulcia defecta modulatur car
Ρlutarch. πιρ παίδων αγωγής, &c. mina lingua cantator cygnus funeris ipse
Βarnes. sui. Βarnes.
691. ss. Παιάνας δ' ιτί σοίς μιλάθροις 694. το γάς εύ] Το ευ pro το καλόν και το
Κύκνος ώς, γίgων αοιδός αρμόδιον. Sensus: ο Ηρακλής υπάρχει τους
ύμνοις το εύ, τουτέστιν, ού8ετον θέμα, και επαι
πολιάν εκ γινύων νετον υποκείμενον. Sic dicimus ο τάνυ de
κελαδή σω. ΤΟ ΓΑΡ ΕΥ" excellenti viro, et το τάνυ de re excellen
τοίς ύμνοισιν υπάρχει ti. Αrticulus cum adverbio locum nomi
Διο, ο ταϊς. πis habet. Βarnes.
το γάς εύχος, nam id, de quo glorianuur.
Νon facile mihi persuadere possum, ver Διός ο παίς, ό, δυσγένειαν πάσαν υπερβάλλων
ba το γάς εύid significare, quod Βarnesius μοχθήσας πανάκυμον θήκιν. Ιta leg est
268 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
712. Αd scenicam rationem bene Ρr. Ο δ' ου πάρεατιν' ουδί μή μέλη ποτέ.]
notavit haec : " Lycus impatient s'avance Ιta recte Αldi editio, noιula vero pro δε
a la porte du palais. Il n'y voit point per errorem facta est γάρ in aliis editioni
Μέgare, et s'en étonne. Αmphitryon, bus : unde viri docti frustra se torserunt.
φui veut 1'engager dans le piége oυ Ηer Canterus legendum voluit: ου γαρ ού».
cule l'attend, prétend qu'il apperςοίt Μέ Scaliger et Duportus μή γάς ού, φuorum
gare dans l'enfoncement du palais. Lycus, ultimus μόλοι φuoque legit. ΑΕmil. Ρor
qui me la voit pas ou ne la distingue pas, tus veram lectionem conjectando est asse
demande ce qu'ellefait, soit pour s'assurer cutus. Βαrnes.
φu'Αmphitryon la voit en esset, soit pour Voculas oυ μή vel cum fut, indicat. vel
la chercher luimème des yeux. Ce jeu cum aoristo altero conj. construi, egregie
de théâtre ne paroit pas avoir έté compris ostendit Dawes. Μ. Crit. p. 222. Νon
par les éditeurs et interpretes Latins; ils erat igitur, φuare Duportus pro μόλη re
ne 1'ont du moins pas expliqué. Βeck, poneret μόλοι. Ηeath.
713. Δοκώ με αυτήν,] Imperfecta sen 72ο. Ρutamus Εuripidem scripsisse,
tentia, quam post brevem Lyci interrup κακκόμιζε δωμάτων. Εlmsί.
tionem, continuando implet : "Ικέτιν προς
αγνούς, etc. Βarnes. 722. ενθύμιον, formίdo interna. Sic
714. Ρosui signum interrogationis post Αntiphon: ημίν προστρέπαιες ο αποθανών
τί χρήμα. Ηerman. ουκ έσται, υμίν δί ενθύμιος γενήσεται, Ρ.
715. βάθροις,] Ιta ΜSS. Steph. Εd. 106. Εd. Αld. vid. et p. 108. Ιdem
Αld. et Ρarisiens. omnes βόθροις. Μusg. ενθύμιον υπολείψισθε, p. 112. Confer Ion.
717. Legebatur ανακαλεί. Ηerman, ν. i346. Soph. Τrachin. ν. 111. Ηinc
718. Quod in vett. ηuibusdam edit. etiam explices Ηesychium in ενθύμιον,
est, ου γάς μή, recte emendavit ΑΕm. Ρor Μusg.
tus ουδί μή. Εt sic jam Αldina. Ηerman, 725. •χολήν λύσωμιν] Cantero placet
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 271
Αm. Τu igitur cas. Vadis autem, guo aequum est : alia vero fortatsis
Αlteri curae erunt. Εxpecta autem, cum male feceris,
Τe quoφue malum aliquod passurum. Ο senes, ad certamen
Ιt; plagarum vero laqueis stringetur
730 Εnsiferis, qui sperat se proximos interfecturum
λεύσσωμεν. Νοn deterius esset λάβωμεν. στείχει, βςόχοισι δ' αςκύων ενδήσεται
Μusg. ξιφηφόροι τι -
726. οι χρεών.] Ita ΜSS. Ε. et 2714.
ut conjecerant quoque legendum Reiskius Piersonus ad Μαridem, v. διδήσεται, [p.
et Τyrwhittus. Εd. Αld, ει χρεών. Μusg, 124.] legendum autumat δεθήσεται, vel
Συ δ' ούν 79'. έρχη δ', ε' χρεών.] Τιμ τιδήσεται, vel, quod ipsi maxime placet,
ιίαque αόι : Κααi, αμlem, sί modo fίιια non δεδήσεται, affatim illustrans phrasin εν
obstiterint, etc. Ηaec aenigmatice loquitur βρόχιν δείσθαι. Μihi ενδήσεται ad veteris
Αmphitryon, de morte ejus, ad quam lectionis vestigia paullo propius accedere
oerto nunc illum ire pronuntiat. Ωuare videbatur Μusg.
non est, ut hic Scaligeri lectio locum me 728. s, εις καλό Στείχιι) Καλώς, com ,
reatur: "Ερχον δ', ή χριών, neque etiamsί ηιode. Χenophon : εις καλών υμίν συντε
Γuportus έρχου quoque legat, et Canter τύχηκα. Sophocl. in ΟΕdipo Τyranno:
123 και. Quanquam et hanc lectionem ΑΕ Αλλ' εις καλόν σύ τ' είτας. Scholia : Και
milius Ρortus probet. Πιa quidem nobis μήν καλώς και κατά τον προσήκοντα χρόνον.
videtur, at nec illorum judicio detrac Ηoc in loco εί, καλόν ironice. Εx Jo
tum volo, nec lectionem istam incommo hannis Βrodaei notis. Εν καλό idem so
dam puto: sed non opus est, ut vetus nat. Βarnes.
moneatur. Βαrnes.
Ηeath. et Valck. cum Cantero scribunt
κακόν αντιτράξειν, ηιαία υίcissim fortuna
μti, scribit Reisk. Βeck.
άρχη δ' ή χρεών, Reisk. εις χρεών, aut oί 729. Scribendum videtur βρόχοις δ' ιν
χξ• Βeck.
αρκύων γινήσεται. Reiskio et Piersono
728. Μenda in hoc et sequenti versu placuit βρόχοισι δ' αρκύων δεθήσεται νε! δι
sic fortasse tolli possunt : δήσεται. Βαrnes.
- και γέροντες, εις άθλον Silentio praeteriit Ηermannus ενήσεται,
Voτ. VΙΙ. S
272 Ε Υ Ρ ΙΠΙ Δ ΟΥ
hoc est mortem. πράσσω autem pro p. 528. D. Διoλλύναι in hac tragedia de
πάσχω, et vicissim πάσχω pro πράσσω, a cies occurrit. Εlmsί.
poëtis usurpantur mutuo, de φua re vide 751. διώλλυ, ] Ιta scribendum, non
Scholiasten ad Ηecub. ν. 612. et Οrest. διώλλυσ', ut εditi, φuod esset pro διώλλυσο.
τ. 531. Ιtem quae nos ad Supplic. ν. Μusg.
268. et ad Ηeraclid. v. 241. Βαrnes.
751. s. Και γάρ διώλλυσ' αντίποινα δ' εκτί
745. 8. ΛΥ. Ιώ μοι, μοι. Χο. Τόδι κατάρ νων Τόλμα, διδούς γι των δεδραμίνων δίκην..]
χεται] Ιta hunc versum supplet et dividit Διώλλυσο, mediae vocis ab oλλυμι. Conn
Ηeath. muniter διώλεσας. Subaudi άλλους.
"Ια, Ιώ μοι, μοι, - -
αντίποινα] Ηomerus diceret άντιτα έργα,
Τέδι κατάςχεται, penthemimeres trochaica. εκτίνων] Μedia syllaba brevis. Vide
supra ad ν. 733. Βαrnes.
Βeck.
Verba και γάρ -δίκην Ρrev, conjicit,
747. ss. Ηeath, scribίt :
dicta ab Αmphitryone in palatio esse, et
Θάνατος ου τζίσω penthemimeris trochaica. Οhori verba a v. 753, incipere, Βeck.
Βοά, βοά στενάζων hephthemimeris iambica. 751. εκτίνειν leg, et comma delendum;
αμde dare pαnas, i. e, sustine, tolera.
Φςοίμιόν γ' άναξ φόνου. Εuripideus. Reisλ.
Βeck.
752. διδούς γι των δεδραμίνων δίκην..] Ita
749. Legebatur φροίμιόν γ'. Ηerman. supra ad v. 735. Τίνων τε των δεδραμένων
750. Responsum Chori facit ut lega δίκην. Βarnes.
mus: "Ω τάσα Κάδμου γή, διόλλυμαι δό 753.ss. Τί, ο θεούς ανομία χραίνων, θνητός
λω, Composita hacc inter se sapius per ών, "Αφρονα λόγον ουρανίων μακάρων κατέ
mutantur Ρartenn Ρorsoni notae ad ζαλ,"Ω, άρ' ου σθίνουσι θεοί,] Ηunclocum,
Suppl. 495. subjicimus. Διώλεσεν ονο a Grotio immerito omissum, non mihi
απώλεσεν metrunι postulαι in senario apud temperare possum, guin Latine vertam :
Dion, Cass. ciίαιο α Gatakero Α. Μ. Ι. Χ. ωuis ille, Jalsis qui rationibus Sermone
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 275
ειultο Νumina polluit, Μortalis ήρse, ηec σας "Ω "Αέεοι, αγρείτε, και εν φρεσι ταύτα
Deorum Wim recolit υίgilesηue curas * νοείτε Φήσετε δ', ανδρoμίων Θεόν είναι επί
Usitatum est melioris notae auctoribus, σκοπον έργων. Ιta Εuripides post Ρen
dum res improborum nimium florent, du theum, Deorum contemtorem, decerptum
bitare videri de divina providentia, animo ait, Βacch. ν. 1315. Ει δ' ιστιν, όστις Δαι
autem rursus confirmari, ubi digna illos μόνων υπερφρονεί, Εις τούδ' αθρήσας θάνατον,
et inopinata aftici pα na viderint. De ηγείσθω θεούς. Εt ante omnes Ηomerus
lioc loco perduam optime tractat Psaltes senem Laértem inducit Deos fatentem
Divinus, per totum Psalmum xxxνιτ. to cum magna exsultatione, quod audivisset,
tumque Psalmum LxxΙΙΙ. Claudianus improbos Ulyssis procos fuisse occisos,
quoque in Ruftinum Lib. Ι. principio: Οdyss. ω'. ν. 35ο. Ζευ πάτες, ή βα έτ' έστι
δα:pe mihi duoiam traαίt sententiα menlem, Θιοι κατά μακρόν "ολυμπον, Ει ιτιέν μνησ
&c. Αbstulit hunc ιandem Ruffinί μαnα τήρες ατάσθαλοι ύβριν έτισαν. Βarnes.
tumultum, αδsoluitque Deos. Practerea 759. μίλευσι] Legendum, ni fallor,
hoc argumentum tractat Seneca libro, μίλωσι, curα sint, ut sit subjunctivus pro
φui inscribitur: Cur bonis Wiris malα αc imperativo. Sic χαίρωσιν, Ηecub. ν. 427.
cidant. Εt Josephus ita Ηamanis infor Εd. Κing. guod verum esse ostendunt
tunio divinitus illi accidenti accinit : 7δω, Ηippol. ν. 868. εκτύβωμα hujus fab.
"οθεν επέρχεται μοι το θείον θαυμάζειν και ν. 528. et multa alia. Μusg.
την σοφίαν αυτού και δικαιοσύνην καταμανθά μίλουσι) Vide infra ad v. 768. Ρrior
νιιν, μή μόνον την Αμάνου κολάσαντος τονή syllaba producitur, ut Ρerseo: Pegaseium
ξίαν, αλλά και την κατ' άλλου μεμηχανω melos. Βαrnes,
μίνην τιμωρίαν, ταύτην εκείνου ποιήσαντος εί Syntaxeos ratio, ut opinor, postulat, ut
ναι. Οιuod Εpiphonema et nos Veterum rescribatur Θήβαις casu dat. ut a ν. μίλου
more, et ex Christiana philosophiae doc σι pendeat. Ηcath.
trina, adjecimus Ηamanis prostrati narra 764. Legebaturβίβακεν. Piersonus pro
tioni in Εsthera nostra, ν. 1255. "Ως κλεινός scribendum censebat καινός, ele
Αμάν βούλευσε κακήν και αεικία βουλήν ganter: sed non necesse est: vide v. 734.
Μαρδοχίν λαό τι Θεού δ' υτάταιο έκητι, Ηerman.
"Εφθασιν εις αίδην, θάνατόν γ' άλλοισι φυτιύ Βέβακε»] Lege ob metrum βέβακίν γ'.
S 3
276 ΕΥΡΙΠ ΙΔ ΟΥ
Δύνασιν εφέλκων,
/ Ι
Εt urbis septem-portas-habentis
Vici, saltate,
78Ο Εt Dirce pulchre-fluens,
Εt una, Νymphae Αsopicar,
Ιte, patris Αsopi aqua
Relicta, ut simul canatis
Νymphae Ηerculis
mitur, ita omnino legendum. Vide ΑΕmil. Ιsmeno, Βαrotiae tiuvio, vide quae nos su
Ρortum in hunc locum. pra ad ν. 571. Βαrnes,
Βarnes.
776. Ρro έθραυσιν scripsi έθραυσε δ'. Reiskius reponit: "Ισμην ώ στεφανηφός',
Κελαινόν non ausim tentare, quum hoc ιώ. Βeck.
epitheton ad scelera spectare possit. Vide 778 επτασύλου] Ιta ΜSS. Steph. Εd.
ΑΕschyl. Suppl. 539. Ηerman. Αld. ιττάτυλοι. Μusg.
"Εθραυσιν] Imitatur locum Pindari, 778, s. Ξεσταί" επταπύλε τόλεως Αναχι
φuem ad v. 773. adduximus. Pro κελαι ρεύσατ' αγνιαί,] "Τμιί, τι, ώ αγνια καλα!
νόν vel legendum cum Ηeathio κλειννον, σφόδρα, και λίθοις εξισμένοι, κατοικοδομηθεί
τel fortasse κλεαινών. Τalem certe vocem σαι, αι αγυιαι πάλιως επτατύλου και επτα
in Lexicon, retulit Ηesychius. [conf. Pin τύργου, Θήβης δηλονότι, αναχερεύσατε.
aar. Ρyth. ΙV. 498. V. 25. ΙΧ. 28. lau Quare Τhebarum urbs dicta sit ιττάτν
dante Ηeathio.] Μusg. λος, vide supra ad ν. 543. Βarnes.
"Εθραυσιν όλβου κιλαινόν άρμα.] Τrans 780, Δίρκα θ' α καλλιρίεθρος,] De Dir
latum ab aurigis, ηui nimio impetu ruen ce vide quae nos supra ad v. 571. item ad
tes, currus impingendo frangunt. Νigrum Βacch. v. 507. Βαrnes.
autem divitiarum currum vocat, quod Versus est glyconius πολυσχημάτιστος
Ρlutus, divitiarum deus sit cαcus, quod ex dispondeo et choriambo. Syllaba enim
φue opes hominum mentes occα-cent, aut secunda του καλλιρίεθρος producitur. v.
quod ex terra eruantur, et sub seris, in ar Dawes. Μ. Crit. p. 159. Βeck.
culis et tenebris, recondi soleant. Βαrnes. 781. Legebatur Ασωπίδες. Ηermaκ.
κλεινεν άρμα scribit Reisk. Βeck. Σύν τ' Ασωπίδες κόραι] Αsopus erat
777. Τyrwhittus, Ισμήν' ώ, στεφανηφόρει. Οceani et Τethyos filius, vel, ut alii, Ρe
Νihil mutandum putavi, practer vulgatum rus et Νeptuni, vel, ut alii, Jovis et Εu
"Ισμηνό. Ηerman. rynomae, qui ex Μeropa, Ladonis fluvii
στεφανοφορία,] ΜS. G. et 2714. ντεφα filia, duos habuit filios, Ismenum et Ρe
νοφορίαν. Legendum, ni fallor, ut olim lagonem, et viginti filias, quarum una,
monuit une Τyrwhittus: ΑΕgina, a Jove compressa, φuas omnes
nunc poéta Ασωπίδας κέρας vocat. Ηic
"Ισμην ώ, στεφανηφόζει. fluvio Αsopo nomen dedit, φui ex Cithae
0 Ιsmene, coronis redimi te, Μusg. rone monte profiucns, agrumque Τheba
"Ισμηνό, στιφανηφορία,] Sensus: τοί, Θη num irrigans, a Platacensi decidit, ipsas
βαίοις, τεί, παρά τον Ισμηνον ποταμών que Τhebas praterluens, Ρlataas et Τa
ταίουσιν, έστω στεφανηφορία διά τήν χα nagram, inter Οropum oppidum et Cy
εάν εξ ευτυχούς τούτου συμβεβηκότος. De nosuram promontorium mari excipitur.
3
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟ Σ. 279
Α' "ν 2 γ'
785 Καλλίνικον αγών ώ
δενδρώτι πέτρα,
Πυθίου
Μουσών θ' Ελικωνίαδων δώματα,
"Ηξετ' ευγαθεί κελάδω
Εμάν πόλιν, εμά τείχη, 795
- Ο/ Α' 2 Α"
Vide de Αsopo Αpollodor. Βiblioth. Lib. bus densus, et lauro praecipue fiorens,
ΙΙΙ. c. 11. sect. 6.Βαrnes. unde et Νonno audit εύδενδρος. De Parnas
Ut metrum antithetico respondeat, ver so vide quae nos ad Βacch. ν. 551.
sum ita supplet Ηeath. Βarrιes.
787. Ελικωνιάδων] Βarnesius pro Ελι
Σύν τ' Ασωπίδες γε κόςαι. κωνίδων. Ηerman.
Βeck.
Ελικωνίδων) Legendum metri causa
782. Constructio est: λιτούσαι πατρός Ελικωνιάδων, ut scribit Ηesίodus Τheogon.
ύδωρ βάτι συναοιδοί νύμφαι τον Ηρακλέους ν. 1. Νec aliter Βarnesius. Μusg.
καλλίνικο αγώνα. Retineri igitur potest Μουσών θ' Ελικωνιάδων δώματα,] "Ελι
συναοιδοί, sed malim συναείδειν, vel σύν άσιδή. κωνιάδων lego pro Ελικωνίδων, ita versu
Μusg. postulante, ipsum autem montem Ηeli
Πατρός ύδωρ βάτι λιπούσαι] Βάτε, ώ νύμ conem notat per δώματα Μουσών Ελικων
φα και κόραι Ασωπίδες, λιτούσαι ύδως πα ιάδων. Ηelicon vero est mons L'αεotia
τρός Ασωπού ες αγώνα καλλίνικον, etc. haud procul a Ρarnasso. Ηesiodus Τhe
Βarnes. ogoniam suam ita incipit: Μουσάων Ελι
783. Videtur μοι vel νύν excίdisse. κωνιάδων αρχώμεθ' αείδιιν. Βαrrιes.
Ηermαn. 788. "Ηξετ'] Futurum indicativi pro
Reisk, scribit συναείδειν, aut vocabulo imperatiνο. Sic Virgil. ΑΕneid. ΙΙ. v.
συναοιδοί accusativum propterea addi cen 547. Referes ergo harc eι ηuncίus ibis.
set, quia verbum αείδειν cum acc. con Νisi malis ob metrum ήξαιτ'. Μusg.
StΥtΙΙtuΥ. "Ηξετ' ευγαθεί κελάδα] Αn ήξισθ' legen
Εtiam Ηeath. accusativum καλλίνικο» dum, ut respondeat τό κρείσσων in anti
αγώνα putat referendum esse ad συναοιδοί, stropha, ευγαθεί Ι)orice pro εύγηθεί. Sed
φuod pro συναείδοντες positum sit. Βeck. notandum, ut in hoc versu pes prior est
Versus pherecrateus ex antispasto et trochaeus, secundus spondeus; ita vicis
κατακλείδι iambica. Ηealh. sim in antistropha pes prior est spon
784. Glyconius τολυσχημάτιστος ex pa deus, secundus trochaeus, quare tempora
limbacchio et choriambo. Ηeath. sunι utrinque equalia. Βarrι»
786, δενδρώτι πίτρα,] Πέτρα hoc in loco Versus est glyconius τολυσχημάτιστος
pro όρος, mons, ut sape apud poétas, Par ex epitrito secundo, cui in antistropha
nassum alloquitur, arboribus consitum et respondet epitritus quartus, et choriambo.
lucis, utpote deο Αpollini Μusisque 9; Νon enim pes pedi opponitur. Ηeath.
Βaccho sacrum. Ρarnassus autem erat 789. Cum Ηeathio τι post ιμά delevi.
mons Βαωtiae altissimus, biceps, arbori Ηerman.
280 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
Λ'
Νύμφας τάς Περσείδος, και -
ν \ 9/
Πιστόν μοι το παλαιον ή
δη λέχος, ώ Ζεύ, το σόν ουκ - 805
εμά σε,] Dele ob metrum τι. (Εx Sic metrum horum versuum constituit
Ηeath.] Μusg. Ηeath. gui monuit, primum esse glyco
790. Legebatur ίφανι. Ηerman. nium, secundum pherecrateum. Αnte
γίνο, ίφανι,] Μetrum non convenit. Αn illum idem observarat Struchtmeier.
legendum : να γ' έθνο, ίφυν. Μusg. Αnim. Crit. Ρ. 153. Βeck,
791. Χαλκαστίδων λόχες,] Ιta Spartos 797. Legebatur Περσηίδος. Ηerman.
vocat, quia ex Draconis dentibus semina Νύμφας τας Πιρσηίδος, και πιστόν) Ηic
tis proruperunt armati, de qua re vide versus et contra metrum peccat, et sensum
quae nos supra ad v. 5. Νοtandum est, non optimum habet. Lego :
quod horum Spartorum posteris lanceae Νυμφας Πις τηίδος, ώς πιστόν.
nota erat naturaliter expressa in singulo
rum corporibus, perque plurimas genera Μusg.
tiones durabat, teste Ρlutarcho de sera Νύμφας τά, Περσηίδος ] Αlcmenae, quae
Νuminis Vindicta, et quod ex quinque su patrem habuit Εlectryonem, avum Ρer
perstitibus Spartis, quorum nomina pro sea. Τzetzes: Περαίως Ηλεκτρύων, Ηλεκ
tulinaus ad Βacch. ν. 552. regia apud τρύωνος Αλκμήνη. ύΆ. Τheocritus Ιdyll.
Τhebanos prosapia εκ διαδοχή, et nobilio κδ. ν. 72. Θάρσιι, αριστοτόκια γύναι, Πις
res familia diutissime continuabantur, σήίων αίμα. Βrodarus,
φui est sensus horum verborum: ό, γάν 797. s. Ηeath, constituit ita :
τέκνων τέκνοις μεταμείβει, Θήβαις ιερόν φως. Νύμφα, τας Περσηίδος, και
Βarnes. Πιστόν μου το ταλαιόν ήδη.
795. Ηoe versus sic dividi oportebat:
Versus prior est glyconius τολυσχημάτισ
ευνα θνατογενούς τε, και τος ex dispondeo et epitrito secundo, cui
Διός, ός ήλθεν ες ευνάτ. opponitur choriambus, alter idem ex epi
Μusg. urito quarto et secundo pentasyllabo, cui
θν«τογενούς] Θνητογενής, idem, φuod etiam opponitur choriambus,
Εt hunc versum metro accommodes
θνητός, opponiturque Deo in hoc loco.
Βarnes. legendo: ήδη μοί το παλαιών. Μusg.
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟ Σ. 281
Ξιφηφόρων ες αγώνων
Α' ν Α'
815
"Αμιλλαν, ει το δίκαιον
Τempus vero ostendit splendidam
Virtutem Ηerculis,
Qui ex penetralibus terra rediit,
Relicta domo infernali Ρlutonis.
805 Μelior mihi est qui nascitur, rex,
Quam ignobiles domini.
Quod ηunc intueri copiam dat
Εnsiferorum in certaminum
Contentione; si Justitia
-
ΧΟ. ο α'. "Εα, έα,
ν
προωδός.
Αρ' εις τον αυτόν πίτυλον ήκομεν φόβου,
Γέροντες, οίον φάσμ' υπέρ δόμων ορώ,
ΧΟ. ο β'. Φυγή, φυγή στροφή. 820
815 Νωθες πέδαιρε κωλον, εκποδών έλα.
2. Α'
ΧΟ. ο γ. "Ω "ναξ Παιάν,
Α' Λ' "- Λ'
αντιστροφή.
Απότροπος γένoιό μοι των πημάτων,
ΙΡΙΣ.
0 - /
ΙRΙS.
811. Ηaec tribus Chori senibus tribuen Valcken. ad Phα.n. emendaι Νωθές γ'
da judicavi. Ηermαn. ίταιρε, φuia πεδαίριιν est verbum ΑΕoli
"Εα, έα,] Αd subitam apparentiam Fu CUlΠΩ»
riae et Iridis ex alto haec Chorus exclamat. ίλα.] Unum e Choro alloquitur. Βeck.
Βarnes. 818. Νυκτος - έκγονον] Lyssam inter
812. πίτυλον] (Quid sit πίτυλοι, vide Νoctis sobolem non numerat Ηesiodus
ad Iphigen. Τaur. ν. 308. τίτυλος φίβου Τheogon. ν. 21o. et seq. nisi, φuod ve
hic dicitur, ut τίτυλος μανίας ibi. Βαrnes. risimillimum, una fuit Κήρων. Μusg.
τίτυλον] προσβολήν, σύρραζιν, Scholiast. 818. s. Θαρσείτε, Νυκτό, τήνδ' δρώντε, ίκ
815. Νωθι, τίδαιρι κώλον,] Πεδαίρω pro γονων, Λύσσαν,] Εrinnyas, hoc est Furias,
μεταίρω, a πίδα ΑΕolico pro μετά, de qua ex sanguinis guttis, quae de exsectis Cαli
νοce nos supra ad Rhes. ν. 368. Quare genitalibus profiuebant, natas refert Ηe
Ηesychius recte se habet: πίδα μετά, ή siodus, Τheogon. ν. 185. Εt Αpollodo
γή. Ρalmerius autem, φui huncillius lo rus Βiblioth. Lib. Ι. c. 1. sect. 3. Εκ δι
cum exagitat, hallucinatur ipse, dicit των σταλαγμών ρέοντος αίματος Εριννύει
enim ; Delendum το μετά, ηuae υοα irrep εγένοντο, Αληκτώ, Τισιφόνη, Μίγαιρα, Αlii
είt εα inforiore linea, ubi pluries repetitα autem auctores longe plures, illas ex Νος
eει. Ιta ille. Πίδα autem, γή, est plu tis et Αcherontis concubio natas ferunt;
ralis numeri pro πίδον. Εst et πίδα Do Εuripides ex Νocte Cαlique sanguine;
rice pro πίδη, pedicα, cujus ultima longa vid. infra ν. 839, unde et nos olim versus
est. Βαrnes, Αnglicos, quos schola existentes quinde
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝοΣ. 283
ποσφαγείν. Εst et χρήν pro εχρήν. Χριώ modi, consule Εustathium in Ηomerum,
autem et χρεια idem, guodχρεία. Βαrnes, fol. 763. lin. 26. etc, Vide etiam quae
Το αξ Το χρήν, ο ταυτον μίν ιστ, το
nos supra ad ν. 818. et infra ad ν. 839. et
χριών, αποκέκοπτα, δι εκ του χρήναι, v, 874. Βαrnes.
Δcholiast, 834, πορεύσας] Ιta ΜSS. Ε. G. ut jam
827. Sic Wakefieldius pro καινόν. Vide emendaverat Canterus, Pindarus Pyth.
Sophocl. Αntig. 201. Ηerman. ΧΙ. Stroph. ΙΙ. σόρευ Αχέροντος ακτάν
829. άτεγκτον) Ιta optime Εd. Αld. παρ' εύσκιον, Εd. Αld. φονεύσας. Εadem
Εdd. recentes άτεγκτοι. Μusg. editio ό, pro ώς, sed a vulgatis non discre
Αλλ' εί, άτεγκτος] Ε? pro εία interjectio pant ΜSS. Μusg,
hortantis. άτεγκτος ο και ή, αντί του ανελε "Ως αν φονεύσας δι' Αχερούσιον «όρεν)
ήμων, δ, τοί, δάκρυσιν ου τέγγεται. Sca Canterus legit πορεύτας, haud male: pot
liger legit άτεγκτον καρδίαν, utrique autem est tamen et φονεύσας stare, sί δι' Αχερού
potest referri, vel Furiae ipsi, vel etiam σιον τόρον de Ηerculis ipsius descensu ad
Ηerculi. Βαrnes. Ιnferos sumatur, unde diis tanta orta est
In Cod. Reg. Α. est άτεγκτον σην λα indignatio. , Νescio, φuid Scaligero in
βούσα (i. e, συνλαβούσα) καρδία, ν. Μarkl. mentem venit, guiscriptum habet φερεύσας,
ad Iphig. Αul. 407. Βeck, nisi forte πορεύσας voluit, ΑΕmilius Por
830. Νυκτός κελαινής ανυμίναι παρθένι,] tus nihil explicat, nec difficultatem visus
Curvirgines Furiasfinxerint veteres poèια, est vidisse: at in rebus minime dublis
"ompe quρd απροσωπόλητσοι ήσαν, cur explicandis ridicule occupatur. Βαrnes,
nigras et Νoctis filias, cateraque hujus Reiskius emendat: "Ως άν πορεύσας δι'
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 285
αχερουσίων πόρων, aut ώς αν τοριύσας τρός Reliquae τιμάς δ. Sensus est: hoc munus,
Αχιρούσιων πόρων. Βeck. de quo Ιris dixit, habeo, non invidendum
836. Vide Ρors. ad Ηecub. 1038. amicis. Ηermαn.
Ηernιαη. αγασθήναι φίλοις,] Sententiam minime
839. 3. Εξ' ευγενούς μεν πατροι, έκ τι commodam facit, sive trascendi sensum,
μητίρος Πίφυκα, Νυκτός, Ουρανού τ' αφ' sive contra admirandi, verbo tribuas. Αn
αίματος,] De persona hic loguente, quod legendum αγασθήναι σιφλοί, αείcctari
non Lycus sit, sed Lyssa, hoc est Furia, πιαlis, vel αdmirari. Ηesychius: σιφλόν,
vide infra ad v. 854. De Εrinnyum, sive κακόν, Νisi malis σφαλείσ', i. e, σφαλείσι,
Εumenidum, Furiarum et Dirarum (tot υίris e statu dejectis.
enim nominibus vocantur) parentibus su Μaxime nunc placet : ουκ αγασθήναι
pra nonnihil attigimus, ad ν. 818. et 850. καλοίς, non inυίdere rebus pulchris, vel
Εuripidis vero ingenium hic non laudare honestis. Μusg.
nequeo, gui diversa auctorum veterum fig Ηeath. vulgatum vertit: μιαnίcis mείς
menta simul jungit, et hanc Furiam non non succensearn, hac scilicet de causa
modo Νocte satam cum Νeotericis, sed et illam neque Ηerculem libenter infestasse,
Cα:li sanguine, cum Veteribus, asserit. De φuia is deοrum apud homines honores et
qua re nos supra. Νοtandum est vero, cultum restituerat. Βeck.
nos Latinam versionem paulo tutius in 845. Legebatur ανήρ Ηermαn.
flexisse, et pro ea sanguine Νoctis et Cali, 846. •ύγί μ' ειντίμτεις δόμους) Ρuto,
magis ex historia fide vertisse, eα Νocte et ex hoc loco Scaligerum ductum, ut supra
Cαίi 4anguine. Βαrnes. ad v. 821. σώματα verteret in δώματα,
841, Αld. et prima Ηervag. τιμάς τ. Sed dicendum φuidem, Furiam immitti
"
286 ΕΥ Ρ Ι Π Ι Δ Ο Υ
in Ηerculis ηuidem domum, ut illum aut comma ponendum, aut abesse debet
furore corriperet, non autem contra do omnis distinctio, deinde pro καλά legi
mum illius militasse, sed contra corpus, καμά, Junonis et meas machinationes.
i. e, ipsum Ηerculem, φuem insigni clade (Sic φuoque Ηeath. gui ad μηχανήματα
jam afΗixit Figurate tamen etiam δώ supplet αμφί, circa machinationes.) Ιta
ματα legi potuit, nisi σώματα melius hic debebat refingi e vet. ed. lectione κακά.
staret, ita enim infra ν. 86Ο. Και καταρ vid. ν. 849. εμβιβάζουσ' est εμβιβάζουσα,
ρήξω μίλαθρα, και δόμους επεμβαλώ, etc. non εμβιβάζουσι, immittens in υιαnι δονιαπι,
Βarnes. φιιτ prαυam deόent ire. Reisk.
849. Τιμάς τιτνούσας ανοσίων ανδρών ύπο") 852. Ηic versus Iridi continuabatur,
Ρrior syllaba in τιτνούσα, communis est, versus 853. Lyssae erat, 854 Ιridis. Εmen
de qua re vide quae nos ad Phα.niss. davit Μusgravius, cui etiam εμβιβάζω σ'
ν. 19. pro εμβιβάζονσ' debetur. Ηermαn.
ανεσίων ανδρών] Γιγάντων Γ)e Gigantum εμβιβάζουσ'] Ηaud dubie est pro εμβιβά
impietate in Deos vide φuae nos ad Βacch. ζουσα, non, ut interpres accipit, pro εμ
τ. 535. Quod vero Ηercules et Βacchus βιβάζουσι tertia persona plurali. Ρhrasis
pro Deorum partibus steterint contra Gi εις ίχνος εμβιβάζειν est apud Ρlutarchum,
gantes, vide supra ad hujusfabulae, v. 177. Οp. Μor, p. 911. Εd. Η. Steph. Quan
Βarnes. quam et εμβιβάζουσα vitiosum esse suspi
Ρer ανοσίου, άνδρα, non intelliguntur cor, legendum vero, Lyssa persona prae
Gigantes, sed viri impii et facinorosi, qui fixa :
terram et maria latrociniis et caedibus in
ΛΥ. Εις το λώστον εμβιβάζω σ' ίχνος, αντί του
festa reddiderant, quibusque sublatis, re κακού,
stituti diis et eorum legibus honores dici
poterant. Ηeath. Αlioqui dicet Iris, meliora esse, φuae Lyssa
850, Recepi Μusgravii emendationem monet, quam φuae decreverat Juno. Νec
ώστ' ου pro vulgato σοί τ' ου, Ηerman. nullam vim habet, quod in Αldina prox
Supervacuum et ineptum est σοί τ', cum ime sequens Lyssae tribuatur, alter Iridi,
antea dixisset"Ηρα - σοί σ', ν. 844. Lego tertius iterum Lyssa, guae nomina si
igitur: ώστ' ου παραινώ. Μusg. singula uno versu superius apposita essent,
851. κακά) Οptime Reiskius καμά. existeret ea, φuam probo, personarum dis
Confer 836. et v. 844. Μusg. tributio. Μusg.
καλά] Quum olim κακά male aderat, 854. Vide Ρors. Suppl. Praef. ad Ηec.
nec sine magna versus jactura, Gul. Can p. clxxviii. Ηerman.
ιerus καλά legebat, quem sequor, Scali "Ηλιον μαρτυρόμεσθα] Quum Lycus, in
ger minus attentus ad literarum vestigia, Choro praecedenti, ab Ηercule fuerit oc
καινά. Βαrnes. cisus, unde et ipse clamaverit : "Ω τάσα
Ρost νουθίτι punctum delendum, et Κάδμου γαί', απόλλυμα δόλιν, et de eo
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 287
": Α' 2/ Α' φ/ Α' Λ.
Ειμί γ',
και/
ουτε ποντος ουτω κυμασι
"ν φ'
στενων λάβρως, Α-
υπείς της οργής. Wakefieldius ανή. Οlim cum legebatur: Στέναξον, απόκερί τα
Ηerman, σον άνθος, πόλις, ο Διός έκγονος μέλεος, Scali
865. ις εμβολήν,] Μalim υπ' εμβολήν, ger interseruit post έκγονος vocem άγονες,
sub ipsum insultus tempus Deinde, Can subaudito εστί, et periodum ad τόλις po
tero praeeunte, Δεινά μυκάται δε, Μusg. suit, απόκειρέ τε autem retinuit. Dupor
866. Δεινά] Cantero debetur pro δεινός tus, ut sensum impleret, pro o scripsit lώ.
pracedentibus juncto. Ηerman, Νostra vero lectio, quam Canterus pro
Τollenda distinctio post Δεινός, et le bavit primus, multo naturae convenientior
gendum Δεινά μυκάται δε (et sicut taurus videtur, certe minus violenta. Vocat au
impetum facturus terribiliter mugit), ali tem poèta Ηerculem florem Τhebarum,
ter de metro actum est, φuod jam monuit φuemadmodum (inquit Guliel. Canterus
Canter. - Εx Ηeath. Εtiam Reisk. idem Νovar. Lection. Lib. V. c. 1.) ΑΕschy
observarat. Βeck. lus de Ρersicis ducibus dixit: Τοιόνδ' άνθος
867, καταυλήσω.] ΜS. G. καταντλήσω. Περσίδος αίας είχεται ανδρών. Ωuae figura
Sed prastat vulgata. Sic καταυλουμένους Latinis etiam et Gallis est usitata. Ιta
προ, Χελωνίδος. Αthenaeus, p. 527. F. ille. Βαrnes.
Μusg. 872. τον ευεργέταν] Ιta quidem veteres
868. Εrfurdtio placebat ουρανόν. Dellatores et heroes, humani generis be
Ηerman. nefactores vocabantur, Ηercules autem
Ε VΟCe Πεδαίρω vide supra praecipue Graeciae dicebatur Ευεργέτης, ob
ad ν. 815. Legitur autem vel simpliciter innumera beneficia patriae illata ex bene
pro πόδας αίρω, vel cum accusativo πόδα, collatis illius viribus, in tyrannis, bestiis,
aut κώλον, ut in loco modo laudato et hic. aliisque terrarum pestibus opprimendis.
Βarnes. Sic Ptolemacus ille, ΑΕgyptiorum rex, qui
870. De hoc carmine vide praefatio Ρhiladelpho successit, Εuergetes cogno
nem. Legebatur οτοτοτοτοτοί. Αποκείρε minabatur a Gracis, ob maxima ejus in
ται Canterus pro αποκείρετε. Πerman. Graecas civitates merita. Sic Αrimaspi,
αποκείρεται] Canteri emendatio est, populus Scythia, quod benefici fuerint in
quam cum Βarnesio recepi. Εd. Αld. α Αrgonautas, tempestate maris ad eorum
πόκειρί τε. Μusg. terram appulsos, Εuergetae dicebantur.
870. ss. στίναξον αποκείρεται Σον άνθος, Stephanus περί τόλεων in voce Ευεργέται
πόλις, ο Διός έκγονος. Μέλιος Ελλάς, etc.] Item Coel. Ιthodigin. Lib. ΧVΙ. c. 22.
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 289
Αgitatum in aedibus.
875 Discessit in curru υecία haec multorum gemituum autor,
Εquis autem subdit stimulos,
Velut in pernicien
Νoctis Gorgon, centicipitibus
ubi a Cyro ita vocatos ob frumentum op ad ν. 859. 830. et 818. item ad Τroad. ν.
portune ipsi ab illis suppeditatum ex Αl 459. item ad Iphigen. Τaur. ν. 964.
exandri historia probabilius ait. Ηic enim Denique Scholiasten ad Οrest. ν. 37.
mos a Persis ortum habuit, apud φuos Βarnes.
amici regis benefactores dicebantur; ita Reisk. scribit: oλoαίς μανίαισι. Βeck.
Ηerodotus in Urania: Φύλακος δι Ευεργέ 874. Cur emendationem Τyrwhitti
της βασιλήος ανεγράφη. Vide φuae nos ad αναύλοις, praeteriit Ηermannus, quami
Αυλικοκάτοττρον, sive Εstheram nostram, Wakefieldius, ut nos certiores facit, seor
ν. 1577. in Scholiis cumulavimus: sim assecutus eral & Conf. loca ab illo
- Βarnes. citata. ΕΙms!.
873. Sic emendavi vulgatum μανίαισι εναύλοις) Frigidum sane epitheton, Quis
λύσσας χορευθέντ' εναύλοις Ηerman. enim alio, quam interno, furore agitur 2
μανίαισι Λύσσας] Λύσσα hoc in loco est Quid quod έναυλον internum significare
nomen proprium pro Εριννυς, quia Furiae nemo hactenus ostendit? Legendum
hujus erat officium insaniam injicere Ηer cum Τyrwhitto αναύλοις, tibiarum erperti
culi, dicuntur itaque Furiae variis nomi ύus, Sic Phα.n. ν. 802. Μartis κώμος
nibus, non pro ratiοne loci, ut nonnulli dicitur αναυλότατος. Μιμsg.
dicunt, alia iis nomina in cα-lo, alia in εναύλοις μανίαισι] Ενδομύχοις, internis
terra, alia denique in orco, sed pro ra furoribus, qui in animo inspirantur.
tione potius officii, ut, φuum homines ter Εarrιes.
refaciant, ex Deorum ira ob scelera com εναύλοις] Ηeath. vertit intus perstrepen
missa, Dirae vocantur, et Εrinnyes, et tibus, et monet, videri veteres existimasse,
Furiae, et scelerum vindices; cum ob se musicae maxime viribus homines ad insa
νeritatem coluntur, ευφήμως dicuntur σεμ niam adigi. Βεok.
ναι Θεαι, Ευμενίδες, etc. cum ad insaniam 876. "Αρμασι] Recte interpretes: Εφuis
impellunt, Λύσσαι, et Furiae. Servius ad currum trahentibus. Sic ττιςοφόρων οχη
illud Virg. ΑΕn. Lib. ΧΙΙ. ν. 845. ΙΟι μάτων in fragmento Phaethontis apud
cuntur gemindepestes, cognomine Dirτ, &c. Longinum. Μusg.
ΙDiras easdem facit cum Furiis, et in cα-lo Ηeath. ita hunc versum dividit:
φuidem Diras ait vocari, in terris Furias
et Εumenidas, apud inferos autem Sty "Αιματι δ' ενδίδωσι κέντρο trochaicus dime
ter,
gias Canes. Vide qua nos de iis supra
Τ2
290 Ε Υ Ρ Ιπ Ι Δ ο Υ
"Οφέων ιαχήμασι, Λύσσα μαρμαρωτός. 885
"Ως επί λάβα. dactylicus trimeter, quam nec omnino inepte Salmasius, qui,
Βeck. μαρμάριν retinens, λίθω τοιώ legit.
Βαrnes.
878. Ιta Reisk. pro εκατόν κιφαλαίς.
Ηermαn. Ηeath. ita disponίt:
Αssentior Reiskio legenti: "Οφεων ιαχήμασι pherecrateus.
- εκατoγκεφάλαις Λύσσα μαςμας ντός ithyphallicus.
"Οφιων ιαχήμασι Λύσσα μας μαζωτός, et ν. 882. ita :
Μusg.
"Ιώ μοι, μέλιος ιώ 7εύ glyconius.
Νυκτός Γοργών, εκατόν κεφαλαί,] Νυκτός το σον γίνει άγονον αυτίκα idem.
θυγάτηρ Εριννυς, Γοργόνι προσομοία, διά τάς
εκατόν κεφαλάς οφιώδεις, τιρί ων οι Ποιηται Βeck.
λαλούντις, Οφιοπλοκάμους αυτάς καλούσι, 880, Legebatur μιτέβαλι. Ηerman.
Unde Virgilius loco paulo supra citato ad 881. Ιta ΑΕm. Ρortus et Βarnesius pro
ν. 878. Ωμαs et Τarlαream nor intempesία εκπνεύσατε. Ηermαn.
Μegacram Uno eodemque tulit partu pανί 882. Εditt. Αldin. et Ηervagiann.
όμεque revinrit Serpentum spiris, υentosas priores legunt επνεύσατε. Ρutamus ve
φue αddidit alas. Valde autem terribiles ram lectionem esse, Ταχυ δε προς τατρός
adspectu erant Furiarum personae, seu τέκν' εκπνεύσεται. Futurum πνίω est τνεύ
larvae, in scenam productac, adeo ut his σομαι vel τνινσούμαι. Ρrima forma utitur
toria tradatur, ΑΕschylum exinde mazi Εuripides Αndrom. 552. Πρώτον μεν ούν
πmum toti senatui populoque Αtheniensi κατ' ουρον, ώστις ιστίοι, Εμτνεύσομαι τήδ'.
terrorem incussisse, fαminis autem tan Secunda Αristoph. Ran. 1221. Το λη
tum, ut nonnullae prae metu exstingue κύθιον γάς τούτο πνευσιίται πολύ. Θίω cur
rentur, multat abortum sint passae. Νec τere, νέω ηαιαre πλέω κανίgare, βίω./iuere,
mirum, cum capitibus serpentibus crini futura sua, eadem ratione, qua πνέω for
tis, vultibus tetricis et horrendis, cruentis mant. Εxempli gratia, πλέω seu πλεύσο
et flammantibus, alis coriaceis, cruribus μαι seu πλινσούμαι dat, nunquam πλεύσω.
longis, macris, et macilentis, mammis Formatio activa quidem, secundum Εd.
foede exsertis spectabantur, facibus san Βrunck. in loco Sophoclis sequente, ob
guineum quid rubentibus, et tortis ex fert se, Phil. 380. Και ταύτ' ιτειδή και
serpentibus Hagellis armatae, palla deni λίγεις θρασυστομών, ου μήπoτ' εις την Σκύ
que sanguinea vestita. De quibus pas ρον ικαλιύσιις έχων. Lectionem hanc ta
sim poetae tragici. Βαrnes. men primus proposuit Ηeathius, eam
Reisk, scribit: εκατoγκεφάλων, aut ικα postea recepitΒrunckius, secundum Daw
τογκεφάλαις. Βeck, esii regulam, quae edocet subjunctivum
879. μαρμαρωτός.] Λιθοποιός, εκ της aoristi primi activi seu medii numquam
όψεως, Νota est historia de Ρerseo ex particulis ου μη subjici. Vulgo legitur εκ
Μedusaei capitis objectu homines in lapi πλεύσης. Εlmsl.
des vertente Εadem vis tribuitur Furia εκπνεύσετε.] Ita optime Βarnesius. Εd.
τum adspectui, quarum capita serpentibus Αld. cum ΜSS. G. et 2714, επνεύσατε.
involuta erant, Μedusae in morem. Ηinc Μusg.
Ηesychius illustrandus: μαρμάριν, λιθο εκπνεύσετε.] Ιta lego, cum olim male
τοις, lege μαρμαρωτή, λιθοποιά. Ωuan aderat ικανιύνατε. Βarnes,
Ι
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 291
Λ y/ ν -
885. Sic emendavi vulgatum λύσσα δ', Quare qui αληθόμαντις apud Ρhilonem
ωμόβρωτος. Εt ώμοβρώτες quidem etiam ae Vita Μosis, Lib. ΙΙΙ. Ιegunt, vel fal
hominem in vocibus
Wakefieldius. Ηic quoque versus e duo luntur, vel Judaeum
5us dochmiis constat, Ηerman. Graecis formandislapsum agnoscent. Νec
tamen ignoro, Αληθοιπής apud Ηesych.
884. ΜSS. Stephani απηνόδικοι, φuod legi, et nomina quoque imparisyllabica
ille probat. Μira est Schneideri conjec aliquand o aborum more componi.
tura απoινoδόκοι in Lex. Gr. Vulgatam Ηoc tamenparisyll assero, etiam si concedamus,
recte tuetur Βarnesius, Ιntelligitur vin
dicta Junonis. Deinde ΜSS. Steph. istam lectionem esse veram, pauca, ejus
κακοί, εκτατάσσουσιν, Αld. Βrub. et aliae modi reperiri, nec ea certe imitanda quia
vett. κακούσιν εκτετάσουσιν. Ηermαn. contra regulam militant, φuam linguae
congruitas stabilivit. Βarnes.
Ει ΜSS. Steph. απηνόδικοι,
Reisk. scribit: αί τ' αινόδικοι, et rigίda:
φuod ex analogia regulis formatum ne 1καnarum crigendarum.justitia, Βeck.
gat Βarnesius. Νeque tamen temere re 885. Εxtra versum ponenda sunt ver
pudiandum, saltem ob analogiam, απηνό
δικαι, eodem quippe modo formatum, ac ba ιώ στέγαι, et ιώ δόμοι, Ηeath.
ψευδόμαντις, ακριβολόγος, ακριβοδίκαιος, Reisk. conjicit: εκπιλεύσουσιν, επαρία
Μοnendus est lector, particulam τι, δunt. Ηesych. εκπιλεύει εξωθεί. Βeck.
886. Sic scripsi pro vulgato χόρευμα
φuam post απωνόδικοι in Βarnesiana oc τυμπάνων άτες. ΜSS. Steph. χορεύματα.
currit, ipsius additamentum esse Ιdem Ηermαn.
Βarnesius male ωμόβρωτος ut nominati
νum interpretatur, cum sit genitivus ab όρευμα] ΜSS. Steph. χορεύματα, quod
ώμοβρώς. confer Τroad. v. 438. hujus fab, melius cum κεχαρισμ ένα congrueret. Ρο
test tamen vulgatum χόρευμα retineri,
ν. 384. Lego: modo κεχαρισμένα adverbialiter accipiatur,
Λύσσας δί σ' ώμοβρώτος αδικότoινοι ut κλεινά ν. 61. άκραντα ν. 894. Μusg.
δίκαμ - - Κατάρχεται χόρευμα] Ita Αldus, nec
Stephanum moror, gui dicit, se malle χο
εκπατάσσουσιν.] Ιta ΜSS. Εd. Αld. ρεύματα legere in plurali numero, guan
εκτετάσουσιν, Μusg. guam suos Vett. Codices nobis practendat,
αποινόδικοι Δίκαι] Δίκαι αποινόδικοι di φuibus tot ingenuos viros cepit. . Ηic
versus est iambicus senarius, et χόρευμα
cuntur, αι διά των τιμωριών δίκας απαιτού istud de Ηerculis insania αξίζ.
μενα, και άπεινα, και αμοιβή των κακιών.
Quare non est, ut hic cum Ηenrici Ste Εt sensus est hic et ordo verborum: Κα
phani codicibus fictis απηνόδικοι legamus; τάρχεται χόρευμα, δηλονότι κανικόν εκείνο
cum τox ista sit Graecae linguaeperegrina, του Ηρακλέους, άτις τυμπάνων, ουχ οίον αι
necregulariterfacta.Νecenimregulareest, Βάκχαι ασκούσι φιλοφρονητικόν, ουδι Βςομί4'
derivareab adjectivis primae contractorum, κεχαρισμένα, ήγουν κεχαρισμένως θύρσκ,
εodem modo, atque ab adjectivis tertia αλλά χόρευμα προς αίματα, και ουχί το αί
simplicium, quasi esset απηνός: tum enim μα της λoιβάς τής Διονυσιάδοι επί βοτρύων
regulariter formaretur απηνόδικος, Sed ab χεύμασιν, τουτίστι το αίμα της άμσίλου"
απηνής canonice fit απηνεόδικος et Ιonice αλλά των παίδων υπακούεται. Τουγαςούν
απηνειόδικοι, si recte vox formaretur. φυγή, ώ τέκνα, εξορμάτε. Εst autem εξ•ς
Τ 3
292 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ.
αντιστροφή α.
2 --,
Προς
ξ αίματ,
μο ουχί
Χ, τάς Διονυσιάδας
890 Σύν βοτρύων επιχεύμασι λοιβάς.
ΧΟ. ο ή. Φυγή, τέκν, εξορμάτε δάϊον τόδε, στι.β. 895
Δάϊον μέλος επαυλείται,
ΧΟ. ο θ'. . . . . . . Κυναγετεί τέκνων διωγμόν στε. γ.
Ούποτ' άκραντα δόμοισι Λύσσα βακχεύσει. 90ο
895 ΧΟ. ο ί. Αι αι κακών. στροφή δ.
2- σ' "ν ν Α'
ΧΟ. ο ια'. Αϊ αί, σε δήτα τον γεραιόν ως στένω στρ. ε. φ' Α'
ΝUΝΟΙUS.
κιλήν επικάββαλε νήσον "Η ρ' έτι καίεται δάίοι δι τωκέων χείρες.
αίεν υπ' ακαμάτριο Γίγαντος Αιθαλόεν πνείον "Αγγ. •υκ άν τις είτο μάλλον, ή τετόνθαμεν.
τως έσω χβονός. Βαrnes. Χο- πώς παισι -
902. Leg. μιλάθρων άραγμα. Reisk.
904. In Αld. Βrub. Ηerv. Βrod. nul
la est ante 917. nuncii nota. ΜSS.
Continuandum est αλ, αλ cum δάϊοι φόνοι,
quod proximam Chori ρήσιν inchoat, eo
Stephani nuncio tribuunt, v. 904, 906 demque modo στενακτά cum ουκ άν τις.
911. Νοn ubique hic recte distinxerant στινάζετε, ως ουκ άν τις είτοι μάλλον στενακ
personas Τyrwhittus et Μusgravius. τά, ή πιπόνθαμεν Si Νuncius hacc omnia
Ηerman.
910. Ρersonarum notae ab hoc versu
loqueretur, Μegarae quoque interfectae
mentionem fecisset; Chorus nondum
usque ad v. 912. ΜSS. Steph. deben quidquam de morte ejus suspicatur, Dis
tur; nam in Εd. Αld. omnes desunt. tributionem ν. 913. et sequentis (ed.
Verum ne sic quidem recte se habet lo Μusgr.) emendavit et Τyrwhittus; reli
cus, quem hoc πmodo constituendum pu qua non attigit. Μusg.
tΟ :
"Ω λευκά γήρα σώματα] Γήρα, in dativo,
"Αγγ. α λευκά γήρα σώματα γήρατι, γήραϊ, γήρα. Sic κρίας, κίρας, κά
Χο, ανακαλείς με τίνα βοάν, ας et κάρα, idem quod κάρη ή, et το κάρη
"Αγγ. άλαστα τ' αν δόμοισι.
indeclinabile et κάμηνον, et κάρηας, καρήα
τος, caput. Sic in Phoeniss. ν. 1173.
Χο μάντιν ουχ έτεςον άξομαι" Περικλύμενος παίς, λάαν εμβαλών κάρα, Sic
τεθνάσι παίδες αλ, αι - Μed. ν. 1368. Οίδ εισιν, οί μοι, σό πάρα
"Αγγ. στενάξεθ", ώς στινακτά - μιάστορες. Εt Εlectr. v. 55. Εν ή τέδ'
Χο δάίοι φόνοι, άγκος τώδ' εφεδρεύον κάρα. Ιtem, v. 108.
".
"ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 295
Νυκτπσs Choro exponit miseranda Ηerculis Furentis parricidia, guae post Lyci caedem
in uxore et tribus filiis commiserat. Νam me quid tot defuncto laboribus et periculis in
hac vita sincerum ac liguidum esset, in conjugem carissimam et dulcissima pignora saevire
eum coέgit implacabile Junonis odium. Quod tamen Dares Ρhrygius, si bene memini,
Ηerculis zelotypia tribuit, φuandoquidem Lycus moriturns, mentitus esset, se cum Μe
gara concubuisse, Chorus et Αmphitryon hujus facinoris immanitate attoniti plorant ac
gemunt, Ηercule interim in somnum gravem prolapso, guodque summis in malis fieri solet,
prae dolore stupent. Ηercules expergefactus, ac priori menti redditus, nec rerum modo
gestarum cofiscius, multa secum miratur, cum et tela sua sparsim jacere et seipsum vin
culis implicatum videret. Τandem coram adspicit et caesos filios et uxorem, et harum re
rum auctοrem quoφue esse seipsum ex Αmphitryone cognoscit. Ηine querelam acerbissi
mam orditur, et gravi pαnitentia urgetur, ac dolore, pudoreque simul plurimo. Αdvenien
tis itaque amici, Τhesei, conspectum pro more male consciorum fugit, oculosque velat
mastus et infelix Ηeros. -
Πηγαίον άχθος εγκεκαρμένω κάρα. Vide ίσσυτο θεόθεν] Α diis profecta sunt
supra ad Μedeae locum praedictum. haec mala, sed vi quadam et subito impe
Βarnes. tu et inopinato, hoc est ίσσυτο. Σύομαι,
904. ss. Ιta potius constitui hos versus vel ίσσυμαι, estivox Ηomerica, idem, quod
νult Ηeath.
σεύομαι, sonans, de qua voce vide quae nos
ad Ηelen. ν. 1132. Εxstat et σέομαι pro
"Αγ. 2 λευκά γήρα σώματα iambicus dimeter. eodem, ΑΕschyl. Ρers. ν. 25. Unde σιίν,
Χρ. Ανακαλύς με τίνα βοάν, Εuripideus. vox communis. Βαrnes.
"Αγ. "Αλαστα τάν δόμοισι hephthemimeris 915, Lego: τλήμονίς τι παίδων τύχαι,
iambica. ut constructio sit: τίνα τρόπον κακά, τλή
Μάντιν «υχίτιςον άξομαι. periodus. μονές τε παίδων τύχαι θιόθεν ίσσυτο επί μί
λαθρα τάδι. Μusg.
917. Spectant hunc locum schol. Ven.
Reisk. conjicit: τίνα καλείς με, τίνα ad Ιliad, κ'. 418. Εtym. Μ. p. 384, 13.
βοάν, Βeck. Εustathius, p. 815. 11. Ηerman.
905, Sic scripsi pro vulgato ανακαλεί, "Ιερά]. Ιntellige ιερεία, υίctimae, quo
μι τίνα βοάν , Ηerman. sensu citatur ex Χenoph. Ηellen. Lib.
907. Μάντιν ουχ έτερον άξομαι scribit ΙV. εφάνη αυτά τα ιερά άλοβα. Γ)e re
Reisk. Βeck.
confer ΑΕschyl. Αgam. ν. 1ο65. Μusg.
912. 5. Legendum puto: άτα πατίρος εσχάρας] Quod εσχάρα non focum mo
αμφαίνει. Ωuomodo patris calamiίας ημί do, sed et aram significat, videad Ηeracl.
serandum./iliorum casum edit. Μusg. v. 128. Βαrnes.
915, αμφαίνεις;] Αναφαίνεις. Βαrnes. 919. Εξέβαλε] Factum hoc ex more
914: Legebatur ίσσυτο. Ηaec epodus Veterum, confer Αndrom. ν. 1146.
• trocharis et Creticis constat, Ηeτηιαπ. Μusg.
296 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
920, τέκνων,] Canterus pro τίτλων. μένων ημίν, επειδαν θύωμεν. "Ετι δ' ως αυ
Ηerman. τοί, τούτο μάλιστα επί ταϊς ευχαίς στουδά
τέκνων,] Εmendatio est Canteri, a Βar ζομεν. Ηaec Βrodacus. Τu vide quae nos
nesίο recepta. Εd. Αld. τέτλων. Μusg. supra ad Ιon. ν. 98. Βarnes.
τέκνων,] Ita restituendum pro τίτλων 925. δαλο,] Τorrem hunc, teste Αthe
doctijudicarunt, nec nisi summe indoctos naeo, ab arasume bant, p. 409. Α.
negaturos puto, Βαrnes. Μusg.
921. De canistri circumlatione confer 923. s. Μέλλων δε δαλόν χειρι δεξιά φέρει",
Ιph, in Αul. ν. 1574. et seq. Αristoph. Εις χίρνιβ' ως βάψειεν,] Cum χειρι dixisset,
in Ρace, v. 957. Μusg. non sine causa δεξιά addidit, dextra enim
κανούν] Κάνιον et κάνειoν dicitur, a κά Graecis bonum φuid portendunt. Αristo
νεον, κανούν per contractum , si vere cir phanes vero in loco supra laudato (ad v.
cumflectitur, regulariter enim κάνεoν fa 921.) Φέρε δή το δάδιον τοδ' εμβάψω λαβών.
ceret κάνουν. Ιphigen. Αul. ν. 1567. Ιn quem locum Scholiastes: Το ύδως εδό
"ο παί, δ' ο Πηλέως εν κύκλω βωμόν θεάς, κουν άποβάττοντες του πυρός καθαρτικόν
Λαβών κανούν, έθρεξε, Χέρνιβάς θ' ομού. γαρ πάντων το πύρ. Ως και Ευριτίδης εν
Αristophanes in Ρace, fol. 471. Το κα Ηρακλεί, Rem edisserit Αthenaeus Deip
νούν πάριστιν, ολάς έχον, και στέμμα και nosoph. Lib. ΙΧ. circafinem: παρά μίντοι
μάχαιραν. Εt paulo post: "Αγε δή το κα τους Τραγικοί, και τους Κωμικοί, παροξυτό
νούν λαβών συ και την Χέρνιβα, περί θι τον νως ανέγνωσται χερνίβα, παρ' Ευριπίδη εν
βωμόν ταχέως επί δεξιά. Vide quae nos Ηρακλεί. Εις χερνίβ' ως βάψειε Αλκμή
ad Iphigen. Αul. ν. 1564. Βrodacus. νη, γόνος. -"Εστι δι ύδωρ, εις ο ατίβαττον
922. φθέγμα - όσιον] Ηorat. Lib. ΙΙΙ. δαλόν, εκ του βωμού λαμβάνοντες, εφ' ου την
Οd. 14. Μale ominatis parcite υcrbis. θυσίαν επετέλουν και τούτω περιρβαίνοντες
Ηaec utique est illa, Veterum decantata τους παρόντας ήγνιζον. Guod autem
ευφημία. Μusg. Αthenaeus dixerit de accentu του χερνίβα,
φθίγμα δ' όσιον είχομεν..] Ιn sacris enim id statim corrigit: χρή μέντοι προπαρεξυ
bona verba dicenda, linguis favendum, τόνως προφέρεσθαι. . Βαrnes,
tacendumque, cum vox una ominosa sa 924. χερνίβα hic lectum fuisse testatur
crificium queat dirimere. Αristides: Αthenaeus, p. 409. Α. Β. et ex eo Εusta
Ενθυμήθητε μεν των κηρύκων τάς πρώτας thius, p. 1401, 11. uterque γόνος pro τό
φωνάς ευφημεί ταϊς Πανηγύρεσι κιλευόντων κος exhibens Ιstam accentus colloca
ενθυμήθητε δι των ιερέων και των καταρχο tionem, improbatam Αthenaeo, commemo
"ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 297
Α' 5/ "ν - 9
rat etiam grammaticus a me editus post θυώ, quod hic probat, et recepit Μusgra
lib. de Εm. Rat. Gr. Gr, p. 521. sect. 14. vius. Cum Βarnesio scripsi θύω. Ιn
Caeterum ad hunc locum et ad. ν. 932. Ιphig. Τaur. 1332. ατόρρητον φλόγα θύου
respicere videtur Schol. Αristoph. ad Ρa σα. Ηεrmαn.
cem 959. Ηermαn. 931. ss. Vera lectio esse videtur, τί θύω,
βάψειεν,] Εd. Αld. βλάψειεν. Sed Βro i. e, τί θύων. Lineola imposiία υocali, ηude irι
daei emendationem confirmat Αthenaeus ./ine υocis legitur, plerumφue significat Νψ.
p. 409. Α. ubi etiam pro γόνος legit τόκος. Sic dicit Μagister clarissimus Palaeogra
Μusg. phiae Graecae, Frid. Jac. Βastius, in
925. πατρός,] Ita Εdd. recent, ex emen Commentatione Ρalacographiα editioni
datione Η. Steph. nec variant ΜSS. Ρa Schaferianae Gregorii Corinthii subjecta.
risiens. Εd. Αld. πάρος. Μusg. p. 747. Εlmsί.
926. Εx emendatione Valckenarii ad θύω,] Ita ΜSS. Steph. Sic απόρρη
Ρhα"n. 927. pro ουκίτ' αυτος. Ηerman. τον φλόγα θύουσα, Ιph. in Τaur, v. 1552.
Valcken. ad Ρhα.n. 927. reponit oυκέθ' Εd. Αld. θυμώ. Μusg.
ωυτός, probante Ηeathio. Βeck, Πάτες τί θύω,] Ita cum Scaligero pro
927. εν στρoφαίσιν ομμάτων] Ηaec est θυμώ et θνώ lego: quia θνώ priorem ha
illa oculorum rotatio, quam antea depinx Det brevenn. Βarnes.
it Lyssa v. 864. Reisk. scribi voluit θυμώ constructio
εφθαρμένος. mutatus. Plato Phaedon. nem esse monet τί θυμώ τύς καθάρσιον,
o. 66. ουδέν τρέσας, ουδε διαφθείρας ούτε του ηuorsum αccendo ignern lusίralenι, θυμάν,
χρώματος, ούτε του προσώπου. Μusg. i. q. 9υμιάν, Βeck.
928. Legebatur αίματωτούς. Εmen 955, μιάς χειρός pro μιά χειρί, guod
davit Ρorsonus ad Μed. 1565. Ηerman. esset una operα. Νicander Τheriac. v.
"Ρίζας] Ηesychius: ρίζαι, αι θέσεις του 956. μιή υπο χειρι ταράξεις. Genitivum
οφθαλμού, φuae Ηomeri interpretatio est pro dativo habet Ηesiodus Οp. et Dier.
Οdyss. Ι. ν. 590. εκβαλών, protrudens, i. e. ν. 48Ο. τερ χειρός είργων. Αdde Οppia
ita oculos agίtans, ut protrudi quodam num: χειρός μεν εύπλοκον εις άλα πέμπεις
rmodo videantur. "ορμήν, Ηalieut. Ι. ν. 67. Αristidem :
εν όσσοις] Αn legendum ετ' όσσοις. της χειρός διεχρήσατε, p. 51. Vol. ΙΙ. Εd.
practer ocuίos etiαnι radices oculorum. Jebb. Ιncertum in Αntholog. Η. Steph.
Μusg. p. 66. και το αναίσθητον παντός έτυψε μέ
931. Αld. τί θυμώ. ΜSS. Steph. τί λους. Ubi παντός μίλους est omni mem
298 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
9 " Α' e Α' 9 ? Α Αν
quum τολών conjecit, non intelligerem, tem autem quare Νeptuno tribuerint ve
misi in Latina interpretatione moliens po teres, audi. ΛΕschylus Prometh. ν. 924.
suisset. Fortasse poeta μολών scripsit. Τρίαιναν αιχμή την Ποσειδώνος σκεδά. Scho
Defendi tamen vulgata potest. Ηerman. liastes : Τρίαιναν δε λέγουσι κρατεί τον Πε
Στρεπτό σιδήρω] Μale Βrodaeus hoc de σειδώνα, ή διά το τρίτον στοιχείον είναι αυτόν,
grandi terebra interpretatur, cujus memi ή διά το εις τρία διαιρείσθαι τό ύδωρ, εις Πο
πhit Vitruvius Lib. Χ. c. 19. guippe post τάμιον, εις Θαλάσσιον, και εις Λιμναίον.
Εuripidis tempora inventa. στρεστός por Ρhurnutus, περί Ποσειδώνος : Φέρει δε την
ro non valet ad instar terebra circumac τρίαιναν, τότερον ετεί αυτή χρώνται προς
tus, sed curvaturam (etiam lenem) hα τήν των εχθύων θήραν, ή ως επιτηδείου τού
δens. Sic στρεπτή κορώνη habet Τheocri του τού οργάνου προς την κίνησιν τής γής"
ιus Ιdyll. ΧΧV. ν. 212. de curvatura είρηται γαρ ούτως. Αυτός δ' Εννοσίγαιος
in fine arcus. Ρariterque Dionys. Ρe ίχων χείρεσσι τρίαιναν Ηγείτ, εκ δ' άρα
rieg. στρεπτην άλμην, ν. 122. et 584. πάντα θυμήλια θηκε θύραζε. Εgo per
στριπτης θινός v., 878. στρεπτός σίδηρος tridentem triplicem maris vim innuo,
hoc in loco est ligo ipse, leniter utique Franciados Lib. Ι. - Τer et ipse nαιανι
incurvatus, uti quidem perpetuum est in tenn, Jupiler αφuoreus sacυο pulsasse tri
eo genere ligonum, quod supra caput ele denίι Dicitur, et υenlis, undisφue et fri
vatur, ut deinde in terram, cum impetu gore pίgro Contrα μηunι pugnasse υίrμηι.
impingatur. Ηinc idem Dionys. v. Vid. qua nos ad Βacch. ν. 544. Συν
1 1 15.: τριαινόω autem est, φuasi tridente commo
ψάμμον εύγνάματησι λαχαίνοντες μακέλησι.
υco, ut Νeptunus putatur terram commo
vere: Τρίαινα enim est ίridens, quem
Τryphiodorus v. 199 ευγνάμπτοισιμακίλ poétae isti deo aftigebant. Scalig, punc
λαις. tum fucit ad συντριαινώσειν, et πάλιν legit
συντριαινώσω] Ita ΜSS. Steph. Εd. pro τόλιν et ad εκ τούδε βαίνων refert.
Αld. συντριαινώσειν Μox τσολών lego pro Νullam autem hujus lectionis necessita
τόλιν. Μusg. tem video, si modo τόλιν per appositio
Στρεττό , σιδήρων συντριαινώσειν πόλιν.] nem jungas ad βάθρα Κυκλώπων. Βαrnes,
Στρεπτό σιδήρω, tortis ferramentis, aut Recte vidit Scaliger, τάλιν legendum
grandi terebra, qualis meminit Vitruvius, esse, guod sive cum συντριαινώσω jungas,
Lib. Χ. c. 18. Ρolyaenus Stratagem. 6. et puncto interposito a caeteris sejungas,
Αthenocles oppυgnaturus, adversus arie sive punctum ante πάλιν ponas, et hoc
tes et terebras, trabes plumbeas compara cum εκ τούδε jungas, perinde est Reisk.
vit. Ιta Josephus Judaeus laneos saccos 943, Dion Chrysost. Οr. xxxii. p. 391.
trypariorum et arietum insultui opposuis C. hujus loci lectiones praebet non con
se dicitur, Diades hujus tryparii in temmendas: εισέβαινειν άντυγας Κάθιινι,
ventor dicitur eidem Vitruvio ex Αthen κέντρον δήθεν ως έχων χερί. v. Valcken. ad
aeo. Συντριαινώσειν igitur, est grandi try Ηippol. 1189. Βeck.
pano, sive corνο demolitore, ut Vitruvius 944. Valckenarius ad Ηippol. 1189.
νωcat, guasi tridenti evertere, Τriden ex Dion. Chrysost. Οr. xxxii. p, 391.
300 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
πορτάμασιν, Ηermαn.
Μendosus est hic locus, Ιn hac ipsa Τragα.dia senum Chorus de
infirmitate, qua laboret, conquestus v.
κανταύθα γυμνόν σώμα θείς τoς ταμάτων 110. se nihil esse, ait, nisi δίκημα νυκτε
προς ουδέν ήμιλλάτο, κακηρύσσετ" ρωτόν εννύχων ονείρων, quae comparanda
αυτός τρός αυτού καλλίνικος, ουδενός sunt cum versibus ex ΑΕolo servatis ap.
ακοήν υτείτων δεινά δ' Ευρυσθεί βgέμων, Stobaeum. Τit. CΧV. p. 588. ed. Gesn.
ήν δ' εν Μυκήναις τώ λόγω - - Jacobs.
955. Veram lectionem esse putamus κακ
Recte Τyrwhittus distinctionem posuit κηρύσσεται. Conf. Soph. ΟΕd. C. 1605.
post ουδενός. Ηercules se ηrse renuntiαυίι Τrach. 769. Εurip. Αlcest. 185. Εlmsl.
υictorem, cum hostem superasset nullum. κακηρύσσετο] Και εκηρύσσετο. Ιta ni
Ρassim enim voc. καλλίνικος secundum mirum legendum pro καξεκηρύσσετο, quod
casum adsciscit. Νoster in Μedea v. metrum destruit. Βarn. in textu habet
763. νύν καλλίνικοι των ιμών εχθρών, φίλαι, κακκηρύσσετο, φuod augmentum, contra
γενησόμισθα, in Phα.niss, v. 1065. ΟΕdi. leges scenicas, omittit. Sensus loci prae
pus καλλίνικος αινιγμάτων. Ιn reliquis terea hanc emendationem postulat; eι
integritati restituendis a vero aberravit renunciabatur victor. Sed εκκηρύσσεται
vir alioqui longe sagacissimus. Νam du aliud prorsus denotat. Vid. Steph. Τhes.
Ditari non debet, quin ulcus lateat in ver Τom. ii. c. 202. Ε. Μaltby,
bis ακοήν υπείτων, φuod et Μusgravius et κακκηρύσσετο] Piersoni emendatio est.
Ηeathius procul dubio agnovissent, sί Εd. Αld. κάξεκηρύσσετο. Μusg.
medicina ipsis in promptu fuisset. Cor κακκηρύσσετο] Ita corrigo pro καξεκη
rigendum enim ρύσσετο, ob versum. Βarnes.
αυτός τς δ, αυτού καλλίνικος ουδενός, Reisk. scribit: κακηρύσσετο, i. e, και
δοκήν υτείτων. εκηρύσσετο. Βeck.
956. Τyrwhittus interpungitpost ουδενός,
Δοκήν δόκησιν. Ηesychius, Νoster in et versu sequenti legit α χρήν υτειτών,
Εlectra v. 747. βοής ηκούσατ' ή δοκώ κενή ηua dici oportuit, subjiciens, Μihi ακοή
υτήλ9ί με ubi nostram verbi formam re nomen hic significare videtur, Αuctor
stituendam existimat Ηeathius. Si quis Ιncertus: δειμαίνοντες του ευνούχου Ευτρο
1amen hanc formam insolentiorem existi πίου την ακοήν, apud Suidam ν. διιμαίνει.
maverit, φuam quae in castigatissimi poé Ιn praeconiis utique nomen victi addeba
ta senarium recipiatur, is repomat verbum tur, ut patet ex Ρlutarch. Οp. Μοr. μ.
vere Εuripideum: 957. Εd. Η. Steph. Μusg.
302 ΕΥΡΙΠ ΙΔ Ο Υ
σ' -υ Α'
960 "Ω παί, τί πάσχεις, τίς ο τρόπος ξενώσεως
- / Α" y "-
λ-
"Αλλος δε βωμόν
";'
"ν
όρνις ώς έπτηξ ύπο,
Υ\ Α' Α" Α' Λ Λ'
957. Ηeath. verba ουδενός ακοήν υπεισών quo modo sanaret, legebatque tandem :
vertit: αμscullationem edicens (quasi sci Τήσδ', ούτι σ' εκβάκχευσί που φόνος νεκρών.
licet adesset spectatorum coetus, sed re Sed nostra lectio est antiqua, vera et in
vera) ηemini. tegra. Βαrnes,
Reisk. corrigit: νίκην υτιιτών, non prac 972. Ηeath. explicat hunc versum sic:
.fulus nomen, non edito nomine ejus, ita.presse puerum insecutus interiori gyro,
ηuem et φuo certamine υίcisset. Βeck. ut amplius columnam circumcurrere non
960 ξένωσις non significat, ut volunt, posset. Βeck.
novum statum, sed novationem, rerum 973. τόρευμα] ΜSS. Steph. πόρευμα.
novarum effectionem. Ηerman.
Lego: χόρευμα. Αt ille.filiί υestigίis in
ξενώσεως] i. e, peregrinationis, ατοδη sistens (εξελίσσων παίδα) circa columηαπι,
μίας. Sic ξενούσθαι est in ersilium ire, diram saltationem, cursui deinde gjus
Ηippol. v. 1088. confer etiam Ion. v. se opponens, ποδός εναντίον σταθείς, Sic
819. Μusg. Αndrom. v. 1125.:
961. Τήσδ', ούτι του φόνος σ' εβάκχευσεν διινάς δ' αν είδες συρρίχας φςουςαυμένου
νεκρών,] Cum olim ν in έβάκχευσεν excidis βέλεμνα παιδός
set ob sequentem initialem vocis, νεκρών,
Γuportus mire se vertebat, ut versum ali Εodern modo legit Τyrwhittus, sed voces
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 303
Πόρευμα
βευμα δεινόν ποδός εναντίον σταθείς 9 980
Βάλλει προς ήπαρ, ύπτιος δε λαίνους
975 Ορθοστάτας έδευσεν, εκπνέων βίον
"Ο δ' ηλάλαξε, καπεκόμπασεν τάδε,
Εις μεν νεοσσός όδε θανών Ευρυσθέως,
2/ Α' 9 Α" Λ Α'
985
Εχθραν τσατρωαν εκτινων, τσεπτωκε μοι,
"Αλλω δ' επείχε τόξ, ός αμφίβωμίαν
980 "Επτηξε κρηπίδ, ως λεληθέναι δοκών,
Φθάνει δ' ο τλήμων γόνασι προσπεσών πατρός,
Και προς γένειον χείρα, και δέρην βαλών,
990
Ω φίλτατ, αυδά, μή μ' αποκτείνης τσάτερ,
Ευρυσθέως ολείς,
Σός είμι, σός παίς ου τον
985 Ο δ' αγριωπον όμμα Γοργόνος τρέφων,
Diram profectionem, adversus pedem pueri stans,
Ferit in hepar: supinus vero lapideas
975 Columnas irrigavit expirans vitam.
Πle vero jubilavit, et gloriabundus hacc protulit :
Unus quidem hic pullus Εurysthei mortuus,
Ρα:nam persolvens paternae inimicitia jacet mihi.
Αrcum vero in alterum intendit, gui ad altaris
980 Crepidinem trepidans confugerat, sic latiturum se sperans.
Ρraevenit autem ad genua patris accidens,
Εt manu ad mentum et collum extensa,
Ο charissime, inquit, pater, ne me occidas ;
Τuus sum, tuus filius; non perdes Εurysthei filium.
985 Ιlle vero, truces oculos ceu Gorgonis habens,
finem, ΑΕlian. de Αnimal. Ι.ib. VΙ. c. 2. Vid. etiam Canter. Νον. Lection. Lib.
Αgathias Scholast. p, 45. Μusg. VΙ. c. 13. Βαrnes.
997. Legebatur in edd. vett, αλλ' ήλ 999. Lapidis hujus, Σωφρονιστήρος dicti,
θεν εικών, ως οράν εφαίνετο, Παλλάς κρα meminit Ρausanias, p. 290. 1. 16. Εd.
δαίνουσ' έγχος επί λόφω κέαρ. Canteri con Sylburg. Μusg.
jecturam, επίλογχον χερί, probatam ΑΕm. πίτρον] Σωφρονιστήρα νοα.abant. Vid.
Ρorto, recepit Βarnesius. Μusgravius, qua nos supra ad Ηeraclid. ν. 920. item
servans επί λόφω, legebat κόρα, quod sal Ρausaniam in Βαroticis, fol. 290. lin. 14.
tem debebaι κόρη esse. ΜSS. Η. Steph. Θηβαίοι δε και τάδε ιτιλέγουσιν, ώς Ηρακλής
ετί λόφιν κέρα, et υπό λόφω κάρα. Ηoc υπο της μανίας και Αμφιτρύωνα έμελλεν
postremum recepi, correctis, quae in prae άπoκτιννύναι πρότερον δι άρα ύπνος ιτέλαβεν
cedente versu impedita erant. Ηerman. αυτόν υπό του λίθου της πληγή, Αθηνάν δί
998. επί λόφω κέαρ,] Profert ex ΜSS. είναι την εταφείσάν οι τον λίθον τούτον, όντινα
Η. Stephanus επί λόφα κέρα, et υτο λόφν Σωφρονιστήρα ονομάζουσιν. Ιdem Coel, Rho
κάρα. Legendum levi mutatione: digin. Αntiq. Lection. Lib. ΧVΙΙ. c. 4.
Illud pοrro adjecisse nihil obfuerit, Ηer
Παλλάς κραδαίνουσ' έγχο, ιτι λόφω Κόζα. culem insania vehementius mgitatum,
quum vel Αmphitryonem interfecturus
Παλλάς Κόρα, ιμt Κέρας έργα Παλλάδος, videretur, lapide a Μinerva impacto esse
Τroad. v. 562. Κούρα Παλλάς, Ρindar. «onsopitum, ac lapidem Σωφρονιστήρα
Οlymp. ΧΙΙΙ. Εpod. 3. Μusg. nuncupatum. Βarnes.
επίλογχον χερι,] Legebatur olim, επί 1ΟΟΟ. Μalumus, "ος νιν φόνου μαςγόντά
λόφω κέαρ, guod nihil hic omnino signi τ' ίσχε. Sic Phα.n. 1172. Αλλ' έσχε
ficat, quare deleo, et uti Canterus recte
μαργώντ' αυτόν εναλίου θιου Περικλύμενος
Ρosuit, επίλογχον χερι substituo : Quod ταίι, λάαν εμβαλών κάρα κ. τ. λ. In hoc
verbum nostro poètae usitatum, ut Ηip loco genitivus φόνου per μαργώντα non per
polyt. ν. 222. επίλογχο έχουσ' εν χειρί έσχε regi videtur. Sic Soph. Αj. 50. Και
βέλος. Πn quem locum vid. qua nos. πως επέσχε χείρα μαιμώναν φόνου, Gluem
U 2
306 Ε Υ ΡΙ Π Ι Δ Ο Υ
Αd quem gemitum
1Ο2Ο Αut luctum, aut defunctorum carmen, aut Ρlutonis
Chorum resonabo ?
Ηeu, heu,
Videte, bifariam claustra
Αltarum aedium panduntur.
θυόμενον) Αn legendum τιόμενον, cele pro τίκνων, ν. 920. θυμώ pro θύων, ν. 931.
bratum. Μusg. αθλίου pro αγρίου, ν. 1586. Εt menda
Φόνον έχω λέξαι θυόμενον Μούσαις ] Ηanc ejusmodi haud minus miranda. Ειmsί.
caedem Μusis factam dicit poèta, quia και δάιε.] Canteri conjectura est, φuam
exinde.facta erant canorα αυes, ut Du non dubitavi recipere. Valet autem:
port. notat: Ρrocne enim hirundo, phi Ο miser, Sic ω δαία Τεκμήσσα, Soph.
lomela, Iuscinia, Τereus factus upupa. Αjac. ν. 795. ubi Scholiastes: δάϊον,
Ρhilomela autem praecipue est Μusis κοινώς το στολίμιον, Αττικώς δε, το δύστηνον.
sacra avis, ob dulcissimam cantilenam Εd. Αld. ώ δαίς, φuod varie a variis ten
ejus, unde et Αηδών φuasi ab αείδω, dιci tatum est. Μusg.
videtur. Ηinc Εurip. Ηelen. v. 1108. Συ δι σίκνα τρίγoνα τεκόμενος, ώ παί
Σι τάν εναύλοις υτό δενδροκόμοις, Μουσεία
Διός,) παί Διό, restituo pτο δαις, φuod
και θάκου, ενίζουσαν, αναβοάσω, Σι σαν αοι prius obtinebat, Canterus legebat δάλι,
δoτάταν όρνιθα μελωδόν Αηδόνα δακρυόισσαν. idem Scaliger et Duportus, sed non us
Βαrnes.
quequaque literarum vestigiis servatis.
Ηeath. θρεόμενον scribit codem sensu, ΑΕmilius Ρortus aliam lectionem esse,
αεαem - α Μusis celebratam. Βεck. υidel. ώ. Διός, et certe ex δαίς et διός fit
1Ο17. Ρrave ennendatur, αμia ώ δάλ: non παί διός. Ηenricus Stephanus ait: Pro
usurpant tragedia scriptores, Complures δας sunt ηui reponentum putent ώ. Διες
aliorum conjecturas videre licet in notulis παί. Αt Βrodacus ώ δα:ς Ιegens, exponit
Βarnesii ad h. 1. Veram lectionem esse
και filiorum carnifr Hercules. Quid si
putamus ώ τάλας. Ηarc lectio nec sen υcro scribamus, ώ ται, υει ώ ταίς, μt Cho
sum nec versum laedit. Similitudo quidem rus Senum Ηerculem vocet filium, μtens
inter ΔΑΙΣ et ΤΑΛΑΣ minime obvia. compellatiοne senibus usitata ad natu
Sed hacc tragedia de rebus minutis fasti ηuinores. Βαrnes.
dire nos vetat. In ed. Αld. πέδον pro Ηeath. praefert Η. Stephani emenda
πόρον invenimus, ν. 80. τότμον pro πόθον, tionem ώ παί. Βeck.
ν. 269, τελοί, pro τύχοις, ν. 301. θεών pro 1019. Ες τίνα, in ηuemnam, in oc
χρεών, 311. πύλας pro τηγάς, ν. 390. cisosne, an in omn. qui occidit. Ηermαn.
πατρός pro πικρόν, ν. 482. τίτλων pro Νon rectehic procedit sententia. Lego:
πρίτων, ν. 547, λύσωμεν pro λάβωμεν, ν.
725, φονεύσας pro πορεύσας, ν. 854. τίτλων «ίς τίνα στιναγμόν, ή γουν,
7
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 309
1023 ΧΟ. ο έ'. "Ω μοί, αντιστρ. α.
"Ιδεσθε τα τέκνα προ πατρός
και/ Α'
appercevoir les corps dans l'enfoncement, ήλυσιν, quod hic edi volueram. Sic ήλυ
du moins le chαεur les voit. Βeck. σιν προτιθείσα, Ηecub. ν. 67. βαίνων ήλυσιν,
1029, Legebatur περί δεσμά δι καί. Ρhα:n. v. 859, διώκων, μrgens, accelerans,
Ηermαn. ut διώκονσ' άτρυτον πόδα, ΑΕschyl. Εu
Περί δι δισμά] Ιta ΜS. Ε. Εd. Αld. πmen. ν. 406. vid. et Sept. c. Τheb. v.
περί δεσμά δί. Μusg. 377. Ρers. ν. 84. Μusg.
1030. Lacunae signa mctri indicio po Πικράν διώκων ήλυσιν, πάρεσθ' όδε.] Cum
sui. Ηermαn. olim scriptum esset διώκων την λύσιν, Can
Ερείσμαθ'] Duportus legit σειρήμαθ', terus dixit: Ρuto, Εuripidem scripsisse
sed vox σιίρημα vix satis authentica est, et διώκων ήλυσιν, ψuo vocabulo in Phα.nissis
περίδισμα rectevocantur πολύβροχαιρείσμα etiam de Τiresia utitur. Locus exstat
τα, ότι δι' αυτά Ηρακλής εύδων τρός κίον Ρhα.niss. ν. 859. Πυκνήν δι βαίνων ήλυσιν
ερείδεται, και ερειδόμενος τοί, θεαταί, τροδείκ μόλις περώ. Νοtandum autem est, Αm
νυται. Βιινηes. phitryonem non jam de solvendo Ηercule
1031. Legebatur λαίνοις ανημμένα αμφι cogitare, sed tardo gressu Chorum ac
κίοσιν οίκων, nisi quod Αld. Βrub. Ηerv. cedere: quare nihil την λύσιν, sed mul
prima οικείν. Ηermαn. tum ήλυσιν, i. e, βάσιν, valet. Βarnes.
Αltero αμφί amisso, proximi versus 1036. ss. Καδμείοι γέροντες, ου (σίγα, σί
metrum idem ac illud vv. 1023. 1069. γα) τον ύπν» παρειμίνον εάσετ' εκ | λαθέσθαι
Versus antecedens conferri posset cum κακών ,] Ηoc modo hi versus adhiberi
vν. 1Ο24. Ι Ο67. Νοtavit Wakefieldius debent. Vulgo legitur εάσετε λαθέσθαι.
τα μίν subaudiri ante Ηράκλειον, et perti εάσε τε Βarnesius, εκλαθίσθαι Ηermannus,
nere ad ν. 656. Εllipsis ejusdem alium emendavit. Conf. ΑΕsch. Τheb. 256.
exemplum vide v. 569. Εlmsl. ου (σίγα) μηδέν τώνδ' ερείς κατά πτάλιν,
τα δε, aliα αιμtem. Sic scribendum, Είηιsί.
non τάδι, hac. Μusg. Ηinc sextum actum inchoat Ρrev.
1032. οίκων.] Ιta Εdd. recent. monente Βeck,
Η. Steph. nec variat ΜS. Ε. Εd. Αld. 1037. Νisi, ut Wakefieldius, post σίγα
οικείν, Μusg. interrogationissignum posueris, cum Βar
1055, την λύσιν,] Οptime Canterus nesio legendum crit ιάσετε. Εκλαθίσθαι
7
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ, 311
/ ν ν Α"
1040 Τέκεα, και το καλλίνικον
Λ. Λ \
κάρα,
ΑΜ. Εκαστές" πρόβατε, μη κτυπειτε, μή στροφή ε. 1050 -
1045 Φόνος όσος όδ' ΑΜ. "Α ά, διά μ' ολείτε. ΧΟ. ο ί.
Κεχυ
μένος εταντέλλει.
Μή δέσμ' ανεγειρόμενος
- Λ'
χαλά στροφή ζ.
σας απολεί πόλιν,
1050 "Απο δε πατέρα, μέλαθρά τε καταρρήξη.
ΧΟ. ο ια'. "Αι δυνατά, δυνατά μοι. στροφή η. 1060
ΑΜ. Σίγα πνοάς μάθω, φέρε, προς ούς βάλω. στρ. θ'.
ΧΟ. ο ιβ. Εύδει ; ΑΜ. Ναί, εύδει ύπνον ολόμενον,
«12/
5/
ος έκα
Σ/ Μ Α' Α'
αντιστρ. γ.
1065
νεν άλοχον, έκανε δε τέκεα τοξήρει
1055 Ψαλμώ τοξεύσας.
ΧΟ. ο ιγ. Στέναζε νύν ΑΜ. Στενάζω. στροφη Ι".
1045. Legebatur όδε. Διά μ' ολείτε pro Ατο δε πατέρα,] Οptime Τyrwhittus
νulgato διαμολείτε, φuod nemini debebat ατόλη πατέρα. [sed ita jam Ηeath.]
non in mentem venire, ab solo Wakefiel Μusg.
dio occupatum video, Verba κεχυμένος 1051. Legebatur sine sensu αδύνατ'
επαντίλλει, φuae male ad Αmphitryonis αδύνατά μοι. Compara cum hoc colloguio
orationem referebantur, Choro dedi. Οrest. 140. sq. Ηerman,
Ηermαγι.
1052. Legebatur σίγα, uti supra 1056.
1045.s. Κεχυμένος ιταντέλλει.] Μalim : Ηermαn.
κεχωμένος ώτ' αντίλλει, iratus υultum at 1ο53. Ιn Αld. Βrubach. Ηervag. Com
tolliί. κιχωμένοι a χώομαι, ίrascor, si a melin. Cant. Μusgr, bis est ύπνον Semel
Veteribus non repudiatum esse constaret, in ed. Βrodaei, Paulli Stephani, Βarnesii.
εxtra dubium esset emendatio. Ita qui Ηermαn.
dem legendum videtur in Q. Calabri Lib. Εx interrogatione Εύδει conjicit Ρrev.
ΙΙ. ubi Εd. Αld. Chorum suo loco, in orchestra, atque adeo
procul ab Ηercule constitisse, Βeck.
ήλυθεν οι κατέναντί γε χωόμενος Αντιλόχοιο. 1054. s, Ita hos versus constituit
Μusg. Ηeath.
1047. In versus initio videtur α ά exci
Έκανε δε τίκια penthemimeris trochaica, aut
disse, Ατρεμαία dedi pro ατρεμέα, et iambica.
αιάξετ' pro αιάζετ'. Ηerman.
1050. Legebatur καταράξη. Vide ν. Τεξήςει ψαλμώ τοξιύσας tetrameter spondai
C11S.
86Ο. Ηcrηταη,
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 313
Se volutat : age,
Corpus occultatum sub atrio tegam.
Cho, Confide: nox habet palpebras filii tui.
Αm. Videte, videte.
1065 Ι.ucem quidem relinquere in malis non
Fugio miser: verum si me, qui sum pater, interficiat,
Αd mala autem mala addet,
Χο. Στίναζι νυν basis iambica. ούτε ίππεύεινχωρίς 7τπου. Suidas in voce
Βαρζά, Αι μουσουργοί βάρβαρει ούσαι γυναί
et ν. 1ο58, 9. dividit hoc modo: κες όνομα αυταίς επιχώριον Βαρζά. Και
τούτων αι μεν αυλούσιν, αι δί ψάλλουτι πιν
Αί, αί, ώ πρέσβυ penthemimeris trochaica. ταχόρδω, αι δ' ιτταχόρδω ψαλτηρίω, αι αυ
ΑΜ. σίγα, σίγα, παλίντζοτος, periodus. ται δε τροσάδoυσι τό ψαλμό. . Βαrne".
Βeck.
1056. Ρersonae sic distinctae erant:
ΑΜ. στενάζω τίκνων όλεθρον. Χο, ιώ μοι
1055. Ψαλμό] Vid. ad Ιon. ν. 172. νέθιν τε παιδές αί αι ώ τρίσβυ. ΑΜ σίγα
Μusg. σίγα, etc. Ιώ μνι servavi, ut corripiatur
Ψαλμό τοξήρει] Supra ad Ιon. ν. 172. media in όλεθρον Αliter ώμοι legi pote
Ψαλμοί σ' είρξουν τόξων, notavimus, vocem rit. Ηermαn.
ψάλλω proprie significare, leυίter chordas 1Ο58. Reisk. scribit: παιδός τ', et έιμι et
aut nerυum tango, sive arcus intendendi filiί ιui caussa. . Βeck.
«ausa, sive soni musici excitandi, φuam 1ο6ο. Sic scripsi pro εξεγειρόμενος, Ca
rem loco alio confirmavi ex rent verbo εξανεγείρειν lexica. Ηermαη
Βacchis.
Ηoc in loco ψαλμός τοξήρης significat sa 1063. Ιn Αld. Βrub. Ηerv. prima
gittas sonanti nervo excussas. Quod au Chori nomen abest. Ηermαn.
tem ψαλμέ, proprie respiciat sonum φuen 1064. Εxcidit μοι νal δή. Ηerman,
dam, puta lyrae aut arcus pulsu excita 1ο65. Legebatur το μίν φάος. Ηernιανι,
tum, ex auctoribus abunde constat. Lu 1ο65. s. Συ Φεύγω) Ιta ΜSS. Steph.
gianus in Parasito, f: 77ο. ούτε γάρ αυλεί, Εd. Αld. ώ φεύγω. Μusg.
ίνι χωρίς αυλών, ούτε ψάλλειν άνευ λύρας, 1067. Servavi δί, φuod in libris est, ut
314 ΕΥΡΙΠΙ Δ Ο Υ
"Ανδρ' ετεγειρόμενον,
1075 Τάχα δε φόνον έτερον επί φόνω βαλών αντις. δ.
/ Α' Λ' Α'
1077. Ηunc et sequentem versum, φui git ex inexhausta sua lucis pharetra, ut
in libris Ηerculi tribuebantur, Scaliger orbem collustret. Ηinc Αpollo Τοξίας
Αmphitryoni, Ηeathius et Τyrwhittus colitur in Sicyone, Ηesychius: Τοξίου
Choro adscribendos censuerunt. Ηerman. βουνός του Ατόλλωνος, του εν Σικυώνι. Ιdeo
Ι.egit Wakefieldius υπερκόπως, et laudat et εκηβόλος, έκατηβόλος, εκατηβιλέτης, εκά
Ηeath. ad ΑΕsch. Αgam. 476. taceι Ηer εργος, Αpollo a Poétis dicitur, ut et Dia
πmannus. Εlmsί. πa ιοχίαιρα, et τοξότις, et utrisque arcus
Ηoc distichon sub persona Αmphitry et sagittae tribuuntur, ob hane nimirum
onis continuandum censet Scaliger. Rec radiorumjaculationem. Βαrnes,
1082. δ' ab Reiskio et Wakefieldio ad
tius, meojudicio, Τyrwhittus [et ante eum ditum. Ηerman.
Ηeath.] Choro tribuit. Αb Ηercule
certe non enunciari, ostendit ν. 1105. Reisk. scribit ώς δ' ιν ob praecedens μίν.
Βeck.
Μusg.
1085. ss.'Ιδύ, τί δεσμούς, ναύς όπως, ώρμισ
"Ω Ζεύ,] Ηoc distichum Scaliger sub μένος Νεανίαν θώρακα και βραχίονα Πρόσειμι
persona Αmphitryonis continuat, Ηercu θραυστό λαίνω τειχίσματι, "Η μιν νεκροίσι
lemque facit loqui incipere ad"Εα. γείτονας βάκους έχω,]" Friget, vehementer
Βarnes.
friget, nec loci granditatem spirat, humi
1078. τόδΊ ΜSS. Steph. τόνδ. Μusg. lis locutio, πρόσειμι τειχίσματι. . Liquido
κακών τίλαγος] Vide Εrasmum in Αda mihi constat Εuripidem non adeo negli
gio, Μare malorum. Ιta Ηippolyt. ν. genter venustam figuram administrasse,
824. Κακών δ' ο τάλας τίλαγος είσορώ. Ιta nec ad hunc quodammodo morem non
Ιon. ν. 925. oί μαι μέγας θησαυρός οίγνυ scripsisse versus pulcherrimos: Ιδού τι
τα κακων. Βarnes. δεσμούς, ναύς όπως, ώρμισμένος Νεανία θώρα
1079. "Εα,] Εxtra versum ponitur. κα και βραχίονα, Θραυστώ προσήμμαι λαί
Vide ad Ιon. ν. 1311. Βαrnes. νω τειχίσματι; Μuro alligatus sum υincu
1081. τόξα θ' ηλίου τάδε..] Τόξα ακτίνας lis, μt in portu navis. Wakefield. Εle
καλεί, μεταφορικώς. Ιta radii solis Αpol gantia verba magis quam emendationis
linis dicuntur sagittae, radios enim sol, accuratio hanc totam notam adscriba
ut sagittas, in terras jaculatur, atque spar τηus faciunt. Γ.egimus, Προς ημιθραύστω
316 ΕΥΡΙΠ ΙΔ ΟΥ
λαϊνιν τειχίσματι, "Ημαι, νικροίσι γείτονας ν. Ηogeveen Doctr. Part. Graec, p. 399.
θάκους, έχων, φuod hic ημίθραυστον τει ed. Schίiz. Jacobs.
χίσμα, supra διχορραγής κίων appellatur, 1087. Jacobs Spec. Εm, p. 109. s.
ν. 1003. Ιn secundo versu, emendatio id quod hic λάίνον τείχισμα vocatur, supra
nem Μusgravii recepimus Ηermannus, ν. κίων erat. Οιuare forsitan legere pos
quem vim ή μην rectius habere oporιuit, SIS :
cum Wakefieldio legit: "Η μήν νεκροίσι γεί
τονας θάκου, έχω, Qui emendationem τgόσιμι θςαυστώ λαίνω γ' έξιίσματι,
nostram versus antecedentis laudant ημί Βeck.
θραυστος lexicis suis addent. Εlmsί. μήν
Νeminem enim 1088. Libri ή μεν. "Η jam Wake
'Ιδού,] Μalim, ιού. .
hactenus adesse animadverterat v. 1097. fieldius. Μusgravius ήμα - ίχων.
Ηermαn.
Μusg.
Ηaud dubie mendosum est "Η μίν.
1085. ss. Ιδού, τί δεσμούς, ναύς ότως οςμισμένος,
Legendum forte:
νιανίαν θωράκα και βςαχίονα
πςόσειμι θεαυστό λαίνω τειχίσματι "Ημαι, νικςοϊσι γείτονας θακους έχων.
"Η μίν νικςοϊσι γείτονας θάκους έχω. Μusg.
Τentavimus olim : "Η μεν νεκροίσι γείτονας θάκου,] Ηunc
versum Scaliger extra sedem putat et dis
πρόστιμ. θραυστώ λαίνω Γ' ΕΡΕΙΣΜΑΤΙ
poni vultinter versum 1091. "Εσωζε τλευ
in Specimine Εmendd. p. 110. φuod ad ράς, etc. atque versum 1092. "Η «ου κατ
columnam alligatus erat Ηercules; ήλθον, etc. Scd nulla hujus dispositio
nis mihi videtur necessitas; non enim hic
ανήττομεν τζός κίονα. per νεκροίσι manes notat, sed occisorum ca
davera, nempe uxoris et trium liberorum,
ν. 1006. Certe verbum τείχισμα de co quos nondum agnoscit Ηercules, sed mi
lumna usurpatum insolens videri debet. ratur, juxta mortuos se positum, et sagit
Ιn seq. versu haeremus in "Η μεν quod tas suas hinc inde sparsas, etc. Βαrnes.
Μusgravius felicissime correxit in Reisk, conjicit : τί μην νεκροίσι. Βeck.
η - - ' -
Ημαι νικζωσι γείτονας θάκους έχων, 1089. Αld. Βrub. Ηerv. prima πτερω
τά τ' άγχη, τόξα δ'. Ηerv. secunda, rell.
Μihi in mentem venerat; πτερωτά τ' άγχη, τόξα σ'. Ηerman.
1092. τάλιν et μολών in edd. Comme
Και μην νικςείσι γιίτινας θάκους έχω. lin, Paulli Steph. et Βarn, permutatis
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟ Σ. 317
1 1 1Ο
Δύσγνοιαν όστις την έμήν ιάσεται ,
Σαφώς γαρ ουδέν οίδα των ειωθότων.
Εurysthei reciprocam viam ad inferos profectus?
Αt neque Sisypheum intueor saxum,
1095 Νeque Ρlutonem, neque sceptra filiae Cereris.
Οbstupui certe, Ubinam sim ignoro,
Εheu; quis prope, vel procul est, meorum amicorum,
Qui meaeignorantiae medeatur 2
Νihil enim certo agnosco consuetorum.
sedibus leguntur Μusgravius recte suis δύνευε, σωθήτω τι μοι Τίκν. Ηis in locis
locis restituit e ΜSS. et edd. Αld. Βrub. negativus, ούτε vel μήτε ad sequentem
Ηerv. Βrod. Ρrobanda videtur conjec sententiac partem non attinet. Ηunc lo
tura Ρiersoni in Verisim. p. 224. εντολαίς cum igitur facile corrigamus. Αλλ' ούτι
pro εις "Αιδου restituentis, quod tamen non, Σισύφειον εισoρώ πέτρον, πλούτωνά τ'. Ρot
ut illi placet, ν. 1095, sed v. 1092. fa est etiam legί ούτε σκήπτρα, Servante
ciendum est. Ηerman. ούτε Σισύφειον. Επmendationem priorem
"Ηπου] Ιta ΜSS. Steph. Εd. Αld. ού malumus, ούτι saepius ponitur post αλλά.
Vid. Vol. ΧΙΧ. p. 482. libri cui titulus
πω. Μusg.
Τhe Εdinburgh Revieu, Fortasse etiam
1092. s. Sic constituendi, adjuvantibus ήδί σκήπτρα cum Wakefieldio legere de
vet. edd. ούτω κατήλθον αύθις εις άδου, πο bemus. Είrnsί.
λύ Ευρυσθίως δίαυλον, ώς σταδιευς, μολών.
ούτω est nostrum ich bin doch ιυohl nichί τίτρον,] Εd. Αld. πτερόν, Μusg.
είuran. Reisk. Σισύφειον είσορώ πίτρον,] Pindari Scho
1093. Μerito Piersonum offendit εις liast. Σίσυφος δι πέτρον μέγιστον εις ανάντη
άδου repetitum. Reponit autem, quod τότον κομίζων, και οπότε εις άκρον έλθει του
τόπου, ατολισθαίνοντα τον λίθον αυθι, ανά
sane magnam speciem habet: γων. Αpollodorus Βibliothec, Lib. Ι. c.
Ευςυσθίως δίαυλον εντολαίς μολών. 9. S. 3. Κολάζεται δε Σίσυφος εν άδου, τέ
τρον ται, χερσι και τη κεφαλή κυλίων, και
τούτον υπερβάλλειν θέλω ουτο, δε ωθού
Ευρυσθέως εντολαίς, ut infra ν. 1269. Μale
in Εdd. recent. πάλιν hunc versum ter μενος υπ' αυτού, ωθείται πάλιν εις τουπίσω.
πminat, μολών vero praecedentem, intermu Ηine Ηorat. Οptat supremo collocare
tatis sedibus, quas in Αldina et ΜSS. Sisyphus in monte saxum. Ρartim ex
Βrodaei notis. " Βarnes.
obtinent. Μusg.
1094. Ut vulgo legitur, hujusce loci 1096, που ποτ’ ών αμηχανώ ι] Ubί ιan
inter
sensus est, Ηerculem, non Sisyphum dem positus, locum ignoro R Μale
1apidemque ejus, sed Ρlutonem, videre, pres: et, ubinam sim, ignoro. Μusg.
Sic ΑΕschylus Prom. 244. ιγώ γάς ούτ' Valck. ad Ηippol. 938. hunc versum
άν εισιδείν τάδε "Εχρηζον, εισιδούσά τ' corrigit ita: "Εκ τοι τίτληγμαι που ποτ'
ηλγύνθην κίας. Ιbid. 260. "Ημαρτες, ώς δ' είμ' αμηχανώ. Βeck,
ήμαξτις, ούτ' εμοι λέγειν Καθ' ηδονήν, σοί τ' 1097. Μale legebatur τίς εγγύς.
άλγος. Εuripides Ηeracl. Και μήτε κιν ΙΙernιανι,
318 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
1115 Ηer, Dic etiam eum, φui ligavit : moleste enim hoc ferimus.
Αm. Τantum scias malorum : caetera vero omitte.
tur. Μηκίθ' pro μή καθ' Canteri emen Αινίζομαι vero laudo, Ηomer, περί γάς σε
datio est. Ηermαn. βροτών αινίζoμ' απάντων. Βαrnes.
Docui ad Ηippolytum ν. 551. legen 1115. Αut τι leg. cum vet. ed. loco τε,
dum esse : aut oυ γάρ βιβακχευκώς. Reisk.
1115, αναινόμεσθα] Defendat forte ali
ει μηπέθ' άδου βάκχος εί, φράσαμεν άν, quis ex Τheognid. v. 71ο. hujus fab. ν.
1219. Μihi vix dubium est, guin scrip
Siquidenι non αnplius Ditis famulus es, serit auctor ατιμώμισθα, infames reddi
dicαm. Viderat Canterus, pro μή καθ' πιur. Μusg.
scribendum esse μηκίθ', sed alterum non 1117. Recepi Ηeathii emendationem.
attigit. Μusg. Vulgo αρκεί, σιωπή γαρ μαθεί ούβούλομαι.
Ει μη παθ'"Αιδου βάκχος,] Βάκχος, μα Ηerman.
νία, λύσσα, ήν εμαίνετο εξ άδον ανιών άρτι. Levi mutatione emendaveris, quod et
Canterus legendum putat: Ει μηκίθ' άδε, vidit Ηeathius :
Scaliger legit κατάδου pro καταείδου, hoc αςκά σιωτη γάς μαθών, ο [vel ά]βούλομαι,
pro κατηείδου, ab αείδω, cano, nescio, qua
mente, Certe Βacchus hic pro furore, Silentiumηe ergo sufficil, ut discam, φιμα
qualis Βacchantibus adesse solebat, φua cupίο " Ιdem in Αndromeda, quanquam
Ιemque modo Ηercules ostenderat, sumi aliis verbis, dixerat: σιγάς, σιωτή δ' άτο
tur. Βαrnes. ρος ερμηνεύς λόγων. Τyrwhitto placet σιωτη
Reisk, mavult: Ει μη κράτει σου Βάκ γάρ παθείν ου βούλομαι. Μusg.
χος, nisi te teneret.fμror, nisi tibi domina Αρκεί] Τούτο αρκείσθω σοι, πάτες, ότι
retur. Βeck. πάντα τρανώς λέγεσθαι μο, θέλω, και ου
11 11. ή νίξω] Αb "Ηινιξάμην, thema βούλομαι σιωτή ταύτα ααθεϊν. Βαrnes.
αινίττομαι, tecte loφκον. Ηinc aenigma, Forte, μεθείναι βούλομαι, υοίο enim sί
Αίνιγμα, ab αίνoς, parabolica locutio. Ιentio practermittere. Reisk.
Vot. VΙΙ. Χ
320 Ε Υ Ρ Ι Π Ι Δ Ο Υ.
1118. Μusgravius: "Ω Ζιύ, παρ'"Ηρας quae et τίσεα dicuntur, a το πίσος, Ρhα
(άς εράς ι) θρόνων τάδε. Νοn opus. niss. ν. 1715. "Ω φίλα πισήματ’ άθλι'
Ηermαn. αθλίου τατρός. Βarnes.
Distinguendum : Απόλεμον πόλεμον illustrat Βrunck. ad
ώ Ζεύ, πας'"Ηρας (άς εράς) θρόνων τάδι. ΑΕschyl. Ρrom. 912. Βeck.
Μusg. 1126. και θιών ύς αίτιος.] Junoneπα in
nuit, sed cum non ausit eam nominatim
Leg, άρα δρά, φρενών τάδε, ηum consiliis citare, ne ira magis inflammetur, ευφημο
(suasu, instigatu) Junonis.ficisti hacc ' τίρως ait: quisφuis fuit ille Deorum, θεών
aut ταρηξας a παράγω, aut προκύψας, pro ός αίτιος. Βαrnes,
spίciens. Reisk, 1131. στεναγμών γάρ με περιβάλλει νί
1121. Legebatur ίξεις τίνα, Ρrimus φος.] Sic Ηomerus: νέφος είπετο πιζών.
Βrodaus λέξεις pro έξεις, inde alii. Sig Sic Εuripides Ρhα.niss. ν. 257. Αμφί δί
num interrogationis recte omisit Wake πόλιν νίφος ασπίδων. Βarnes.
fieldius. "Εξεις non mutandum. Vide
Οrest. 248. Suppl. 1058. Ιon. 1354. -1153. Sic libri. Νihil afferunt critici,
Ηerman. quod vel commemoratione dignum sit. Si
ίξεις] Certatim emendant viri docti quid video, scribendum est, ή γάς ξινήςαξ
λίξεις. Μihi magis arridet στέγεις. Ρhα.n. οίκον εκβάκχευμ' εμόν Νon est in lexicis
ν. 1229. κακόν τι κεύθεις, και στίγεις υπό εκβάκχευμα, sed ejus vocabuli interpreta
σκότω. Μusg. tio fuit ή βάκχευσις, cujus vestigia in
"ξεις] Βrodacus, Canterus, Scaliger, textu habemus, Μox Αld. Ηerv. pr.
λίξεις legunt, ηuae vera videtur lectio. Βrub. δυστυχεί. Caet. δυστυχή. Ηerman.
Βαrnes. ή βάκχενσ'] Legendum cum Reiskio
λίξεις, aut ιρείς, ctiam Reisk. Βeck. ή βακχεύς, υclut Βacchus. Νota sunt vel
1122, πεσήματα.] Πτώματα, cadαυcrα, ex Ηoratio tecία Pentheos a Βaccho dis
3.
ΗΡΑΚΛΗΣ Μ Α Ι Ν Ο ΜΕΝΟΣ. 321
- Φ/ \ 2/ " Α'
1130 ΑΜ. Μιάς άπαντα χειρός έργα σής τάδε.
σ , "ν Α' Λ Α'
ΗΡ. Αι αι στεναγμών γαρ με περιβάλλει νέφος.
ΑΜ. Τούτων έκατι σας καταστένω τύχας.
τ, Μ Α' 2 2 Α"
ΗΡ. "Η γάς συνήραξ οικον, ή βάκχευσ εμον, 1145
9 " Υ ρ/ Λ - ν Α'
Ουκ οίδα, πλην έν πάντα δυστυχεί "ΤΟζ, Ο'Δύ,
ΑΜ.
1135 ΗΡ. Που δ' οίστρος ήμας έλαβε, που διώλεσεν,
"Οτ' α β ίζ \ Α - ρ Α'
ΑΜ. μιφι βωμον χείρας ηγνίζου πυρί.
ΗΡ. Οίμοι τί δή γε φείδομαι ψυχής έμής,
Των φιλτάτων μοι γενόμενος παίδων φονεύς, 1150
2 σ' Α' \ γ
Κούκ ειμι πετρας λισσάδος προς άλματα,
jecta non leυί νuinα, de duo vid. nostri 746. Τί δήσ’ ιμοι ζήν κέρδος, αλλ' ουκ εν
Βacchas ν. 623. Μusg, τάχει Ερριψ' εμαυτήν τήσδ' από στύφλον
Ηeath. emendaveraι: ή βάκχευσ'. πέτρας : Soph. ΟΕd. Τ. 1159. Τί δήτ' ιγώ
Βeck. ουχί τούδε του φόβου σ' άναξ, Επείσες εύνους
1134. De industria, et religione mo ήλθον, εξελυσάμην, Εurip. Ηippol. 1063.
rus, loquitur Αmphitryo obscurius. Νam "Ω θιοι, τί δήτα τουμόν ούλύν στόμα, "Οστις
numen fuerat, guod ipsum compelleret. γ' υφ' υμών, ούς σίβω, διόλλυμα , Αristoph,
Βeck. Lys. 181. Τί δή τα ταύτ' ουχ ώς τάχιστα,
1136. "οτ' αμφίβωμόν χείρας ήγνίζου Λαμτιτοί, Ξυνωμόσαμεν ότως άν αρρηκτως
πυρί.] Ita supra Νuntius dicit, Ηerculem έχη , Ιbid. 1 159. Τι δή9' υτηργμένων Φ"Ε
ιum primum furore correptum, guum ad τολλών καγαθών Μάχεσθε, κου παύεσθε της
aram torrem ex altari flammantem tinc μοχθηρίας. Εx hisce φuinque exempla
ιurus esset in aqua lustrali, ν. 925. Μέλ triaadscripsit Εlmsleius (ad Ηeracl.805.),
λων δε Δαλον χειρι δεξιά φέρειν, εις χέρνιβ’ ώς - et hoc in loco τι δήτα pracfert. Εlms
βάψειεν Αλκμήνης τόκος, έστη σιωπή, etc. leius quoque signum interrogandi ante
- Βarnes. φονεύς poni deberi dicit, et verba sequentia
1137. Νon repugnem, si φuis malit τί novam sententiam novamque quaestionem
δητα, Recte tamen se habere vulgatam incipere debere: ουκ είμι τίτρας λισσάδες
puto, nec debebam particulas δή γι im προς άλματα, "Η φάσγανον τρός ήτας εξ
prοbare ad Αristoph. Νub. 677. 783. ακοντίσας, Τέκνοις δικαστής αίματος γινήσο
Αpud Εuripidem inveniuntur in Ιph. μαι, "Η σάρκα την εμήν κατεμπρήσας πνρί,
Τaur. 944. Suppl. 173. φuo in loco non Δύσκλειαν, ή μίνει μ', απώσομαι βία και
recte, mea sententia, Ρorsonus ad Ηecub. Νonne ibo meipsumque de rupc praciψί
13. δήτα legit. Ηerman. tabo, &c. Sic Αndrom. Ου σπαράξομαι
Τί δήτα Γest certa lectio quod in tex κόμαν , ουκ επιθήσομαι ιμό κάρα κτύ
tum intulit Schaeforus. Sic ΑΕsch. Ρrom. πημα χερός όλοον: Νonne capillos υcilicabo,
Χ2
322 ΕΥ ΡΙΠΙΔοΥ
1140"Η φάσγανον προς ήπαρ εξακοντίσας,
Τέκνοις δικαστής αίματος γενήσομαι,
"Η σάρκα την εμήν κατεμπρήσας πυρί,
Α' «Ά Α' η % Λ' /
&c. Ηel. 550. .Ουχώς δρομαία πώλος, ή 1159. λισσάδο:] Ita bene emendat Βro
Βάκχη θιού, Τάφω ξυνάψω κωλον ; Μed. dasus, vid. Αndrom. v. 531. Αpollon.
874. Ουκ απαλλαχθήσομαι Θυμού, Conf. Rhod. Lib. ΙΙ. Τheocrit. Ιdyll. ΧΧΙΙ.
ΑΕsch. Suppl. 845. Ουκ ούν, ουκ ούν (sup ν. 57. Εd. Αld. λυσσάδος. Μusg.
plendum έσονται) τιλμοί, τιλμοι, και στιγ Κουκ είμι πέτρας λισσάδος προς άλματα,]
μοι, πολυαίμων φόνιος | αποκοπά κρατός , Αndrom. Λισσάδος ώς τέτρας. Scholiast.
Νonne crines evellam. Cujus locί vim ατό λείας πέτρας. Αpollonius Αrgon.
minus recte interpretes intellexerunt. Lib. ΙΙ. - τηδ' ύπο τέτρα Λισσάδες ερβί
ΕΙnusl. ζωντο αλίβροχοι. Τheocritus: Εύρον αίν
τί δή γι φείδομαι ψυχή, έμής,] Videbi ναον κράναν υπό λισσάδι τέτρα. ' Βrodacus,
mus postea ad ν. 1338. quod Ηercules, 1142. κατεμτρήσας] Ita ΜSS. Steph.
quanquam nunc de morte sibi inferenda Εd. Αld. ιμπρήσας. Μusg.
rnalis suis distractus deliberat, voluntariam κατεμτρήσας] Duportus legit ατιμπρή
mortem, seu Αυτοφονίαν, timiditatis dam σας, sed κατεμπρήσας ex vetustis Codici
net. Αt quod etiam impium sit, de vita, bus eruisse se Stephanus dicit, et hoc jam
νelut ex arce nobis nostraeque fidei tradi in Lexico receptum, guare maneat per
ta, duce invito egredi, testatur in Ρlatonis me licet. Αldina editio una syllaba de
Ρhardone, sect. 5. Socrates, ita loquens: ficiens εμπρήσας tantum habuit. Βαrneς.
Ο μεν ούν εν απορρήτοις περί αυτών (ανθρώ 1145, Θησεύς όδ' έρτει, συγγενής, φίλος
πων) λόγος, ως έν τινι φρουρά εσμεν οι άνθρω τ' εμός.] Quomodo Τheseus et Ηercules
ποι, και ου δεί δη εαυτόν εκ ταύτης λύειν, consanguinitate erant inter se juncti, su
ουδ' αποδιδράσκειν, μέγας τε τίς μοι φαίνεται pra ostendimus ad Ηeraclid. ν. 21Ο. et
και συ ράδιος διϊδείν. Ιta quoque post So ν. 57. Οιuod autem Τheseus amicus erat
cratem Cicero de Somnio Scipionis : Ηerculis, aeque ac Ρirithoi, utpote ab eo
" Quare et tibi, Ρubli, et piis omnibus magnis beneficiis constrictus, ut etiam il
retinendus est animus in custodia corporis, lius gestorum amulus, testatur Ρlutarchus
nec injussu ejus, a quo ille est nobis datus, in Vita Τhesei. Βαrnes.
ex hominum vita migrandum est, ne mu 1147. Fortior evadet locutio, legendo
nus humanum a deo assignatum defugisse cum Reiskίο, φιλτάτω ξένων ιμών. Sic
videamini." Ιdem in primo Τusculan. Soph. Εl. 15. Νύν ούν, Ορέστα, και συ φίλ
Quaest. Vetat enim dominans ille in no τατε ξένων Πυλάδη, τί 2, 3, εν τάχει βου
bis deus, injussu hinc nos suo demigrare. λευτίον. Εmendationem hanc plane ne
Ιdeg Ciceronis locus a Μacrobio bene glexit Ηermannus. Εlmsί.
tractatur in Somnii Scipionis, Lib. Ι. c. φιλτάτων] Οptime Reiskius φιλτάτα.
15. Βαrnes. Νihil certe libentius audituri erant Αthe
4
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 323
nienses, quam Τheseum sic reliquis Ηer τρόπαιον. Ωuippe inquinari credebant
culis hospitibus anteferri. Μusg. Veteres, quoscunque adspexisset tantum
1148. Legebatur τοί. Ηerman. homo magno aliquo scelere implicatus.
115ο. Εdd. vett, φερ' άν, omisso πίτ vid. Ηippol. ν. 951. Confer etiam huj.
Χεισι, φuod e ΜSS. Stephani receptum. Fab, ν. 1224. 5. προστρό ταιο αίμα προα
Ηeathius αν in εν mutavit. Ηerman. λαβών convenit quidem illud Ηerculis
Φίς αν τίτλοισι] Vox τίτλοισι, ΜSS. conditioni, sed ita convenit, ut hic saltem
Steph. debetur. Μusg. otiosum sit, Μusg.
Φίς αν αίσλοισι κρατι περιβάλω σκότος.] προσβαλών,] Ηactenus προσλαβών lege
Ηenricus Stephanus primus restituit πέπ batur, sed Canterus recte sensit, προσβα
λαισι, sed illi άν in hoc loco haud satis λών legi debere, facilis enim error ex
apta videtur, ut neque Duporto, gui legit transpositione literarum, uι et facilis cor
ως άν, pro φέρ' αν et "Εα : non enim satis rectio. Dicimus itaque ατιμίαν τινι προσ
sibi in hac re constans videtur. Quid si βάλλειν, non autem προσλαμβάνειν. Προσ
φέρ' αυ legamus? Νec tamen αν omnino λαμβάνομεν γαρ ημείς ατιμίαν εξ άλλου τι
ineptum habeo. Βαrnes. νός. Similiter προστρόταιον αίμα ιτίεν
Ηeath mavult: φέρ' εν τίτλοισι, quia προσβάλλω, αίteri cardis realum irrogo, hic
αν hic nullum locum habeat, dicitur: Scaligero hoc quoque visum.
Solebant Veteres semper in gravissimo ΙΒarnes,
luctu caput tegere peplo. Βeck. προσβαλών,] Vid. Αbresch, ad ΑΕschyl.
1152. Vulgatum προσλαβών Canterus Ι. p. 61. Βeck.
in προσβαλών mutavit. Τώδε est mihi. προστρoταίον, μυσαρόν. Scholiasί. - -
ΤΗΕsΕυs, rex Αthenarum, comes Ηerculis et amicus, audito, φuod Lycus regnum Τhe
barum invasisset, cum exercitu Τhebas venit, Ηerculiamico opem, si res postulet, laturus.
Ηic jam recens actum facinus videt, cadem puerorum et Μegarte miserandam; Ηerculem
acerbo casu attonitum, obstupidum plane, et fere de manibus sibi inferendis cogitantem,
nec in os illi oculos tollere prae conscelerata conscientia sustinentem. Vix itaque Τhe
seus hoc tandem extorquet, ut aperto vultu se adspici coram patiatur Ηercules totius
vitae suae miserias recolit, labores, et aerumnas, hoc demum infandum, indignum, abomi
nandum facinus, ignominiae summa, summac turpitudinis plenum: quare nec amplius sibi
vivendum videri, ubi hostibus sit derisui, amicis terrori et exsecrationi, nee Junonis ini
guum odium praeterit. Τheseus jacentem et paene desperantem heroa oratione consolatoria
erigit, incitatque ad scelus expiandum, etiam in regni Αthenarum consortium. Ηercules
utcunque animum tandem recipit, ac deosculatus carissima suorum cadavera, patri sepeli
enda commendat; post longam denique querelam, aflictam et parricidio funestatam domum
seni Αmphitryoni iterum committit, unaque cum Τheseo moestus proficiscitur.
ΘΗΣΕΥΣ.
1154. Vide Ρors. ad Ρhαεn. 1644. κλήζω, quod et κληίζω, Ιon, pro κλείζων
Ηermαn. thema κλείω, ιαμdo et claudo, Ιbid.
Ασωπού ροά,] De Αsopo, Βα.otiae flu Ερεχθειδών πόλιν] ΑtheniensesdictiΕrech
vio, supra diximus ad v. 781. Εst et thidae ab Εrechtheo, eorum sexto rege.
alius ejusdem nominis fluvius Αsia, Lao Vide φuae nos ad Ιon. ν. 299. Βarnes.
diceam praeterfluens. Item Τertius Co 1160, υπήρξεν Ηρακλής,] Υπήρξε hoc
rinthiacae provincias, de gua ita Ρausani in loco pro ύπαρχος εγίνετο. Sic Rhes.
as in Corinthiacis, fol. 48. lin, 27, ο δε ν. 629, Ουκούν υπάρχειν τόνδε κατθανόντα
Ασωτος ουτος άρχεται μίν εκ της Φλιανίας, χρή, Sic Αndrom. ν. 273. "Η μεγάλων
βεί δί διά της Σικυωνίας, και εκδίδωσιν ες την αχίων άρ υπήρξεν Ιn quem locum vide
ταύτης θάλασσαν. Βαrnes, quae nos Graece inter Scholia inseruimus.
Scenam tertiam actus sexti facit Ρrev. Ηerculis autem priora beneficia, quibus
Chorum idem monet non exiisse, sed ille Τheseum affecerat, Αpollodorus ag
abiisse tamen in orchestram, neque se noscit, Βiblioth. Lib. ΙΙ. c. 5. sect. ult.
sermonibus immiscere. Βeck. Πλησίον δι των "Αιδον πυλών γινόμενος (ό
1157. Κληδων] Η Κληδών, κλεηδών, et Ηρακλής) Θησία εύρι και Πειρίθουν, τον
αλκηδών, famα, rumor, onιen, unde κληδονί "Ά μνηστευόμενον γάμον, και διά τού
ζομαι, ominor, et κληδονούμαι, ν. 1279, a εθέντα. Θιασάμινοι δε Ηρακλέα, τάς
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 325
χείρας όρεγον, ώς αναστησόμενοι διά της εκεί 1165. αφίγμα 1 Ιta ΜSS. Εd. Αld.
νου βίας. Ο δι Θησία με λαβόμενος της άφιίμαι. Μusg.
χειρό, ήγειρι. Βαrnes. 1169. Εxcidit fortasse άναξ in fine ver
1161. 8. εί τι διί, γέρον, "Η χειρός υμάς sus Ιta Creusa in Ιone ν. 148Ο. α σκο
της ιμής,] Δεί σί τινος dicitur, δεί σοί τινοι, αίλεις ετ' εμού, τον ελαιοφυή τάγoν θάσσει,
et δι, σοί σι, ut εν δεί μόνον μοι. Οιuae va Ηerman.
riae constructiones notandae, Βαrnes, 1169-1205. Dialogus hac inter Αm
1162. Reisk. scribit υμίν, Βeck. phitryonem et Τhesea, quae ex triginta sex
tantum versibus constat, a Ηermanno in
1164. Libri ούτω τι λίλειμμαι. Μale
decem strophas, decem antistrophas, et μι
Μusgravius Βarnesii conjecturam ήτον σωδου, duas, divisa est. Οrdinem diversam
probat. Ιstud τι nihil aliud est quam τει et, si fieri possit, vitiosiorem Ηermanni
pro correctione ad πω adscriptum.
Ηerman. sequitur Seidlerus, pp. 358. 361. Seidleri
lectiones quadam laudari sunt digna, prae
ούπω τι λίλειμμαι,] Ιta Εd. Αld. Sed sertifη εκατoγκεφάλοι pro εκατoγκεφάλου,
legendum cum Βarnesio: ήπου λίλειμμαι, ν. 1188. et ομοφύλιον pro ομόφυλον, ν. 1200.
Μusg. Είηιsί.
Reisk. conjicit: είτ’ απολίλειμμα, νε! 1169."Ω τένιλαιοφόρο όχθον έχων] Collem
είθ' υπoλίλιιμμαι. iiαne υero κro venίο " oleis consitum, i. e, Αrcem Αthenarum,
Βeck. in qua primum oliva visa est ΑΕlianus :
Χ4
326 Ε Υ Ρ ΙΠ ΙΔΟΥ
εν Αθήναις ευρεθήναι λίγουσι πρώτον την suggerimus, "Ετεκε μίν νιν ούμός νις τάλας,
ελαίαν, Ηerodotus in Τerpsichore : λί τεκόμενος δ' έκτανε, φόνιον αίμα τλάς.
γεται δε και, ως ελαία ίσαν άλλοθι γή, ού Εlmsί.
δαμού κατ' εκείνον τον χρόνον, ή Αθήνησι.
Joh, Βrodacus. Ροéta itaque noster ita Ινις] De hac voce vide supra ad ν. 354.
Βarnes.
cecinit, Ιon. v. 1432. Στέφανον ελαίας
αμφέθηκά σοι τότε, "Ην πρώτ' Αθάνας σκό Ινις, υιός. Scholiast.
τελος εισηνέγκατο, in quem locum vide 11 75-1180. Ιta constituίt Ηeath.
quae nos. Βαrnes.
Ηunc versum Ηeath. ita dividit: Θη. Εύφημα φώνει penthemimeris iambica.
Αμ- βουλομένοισιν επαγγέλλη hephthemimeris
Ω τον ελαιοφό penthemimeris trochaica. dactylica.
φον όχθον έχων eadem iambica. Θη. "Ω δεινά λέξας penthemimeris iambica.
et ν. 1171. sic :
Αμ. οίχόμεθ", οίχόμεθα στανοί hephthemimeris
dactylica.
Εταθομεν πάθεα Θη. Τί φής, τι δράσας, penthemimeris iam
Μίλεα προς Ε Ρenthemimeres trochaicae. bica.
1208. αμπτάμενα πάντα φρούδ' ανιίται, φuod in eum numerum tandem per exci
Μusg. sionem multiplicabantur: novem enim
είχόμισθα ττανοί.] Ita Supplic. ν. 1152. tantum capita primo habuit Ηydra, vel
Ποτανοί δ' ήνυσαν τον αίδαν πτανός, et πο φuod ex Τyphone genita erat, φui et ipse
τανός, pro πτηνός et πoτηνός, volucris, αντί εκατογκέφαλος dicitur Αristophani aliis
ταχέως, διά το ταχύ των επτερωμένων οιω que. Βαrnes.
νών. Βαrnes. 1182. Μetri indicio lacunae signa po
Vet. ed. a στανοί versum incipit; un sui. Ηermαn.
de conjicio, non Chori, sed Τhesei, hane 1183. Sic Reiskius. Libri vett. τίς
vocem, et leg. esse ιαττατοι, eheu. Reisk. δόλου νεκρούς. Ηerman. -
1180, πιτύλω] Ut in hoc loco μαινο Corruptissimum hunc versum sic non
μένω πιτύλω dixit, sic ad Ιphig. Τaur. ν. male emendat Reiskius :
308. μανίας τίτυλον habet. in quem lo
cum vide qua nos, Μonendus autem "Ηρας οδ' αγών τίς δ' οδ' ου "ν νεκς ύς, γέρον.
est lector, in eo loco ad notae finem male ου ν νεκροί, pro ο εν νεκροί. Sed multo
verba locata esse, in hunc igitur ordinem concinnius est, quod reponit Τyrwhittus:
redigi debere, Figurale autem hic poέια
μανίας πίτυλον υocat furiosum illum, φuo "Ηςας όδ' αγών τίς δ' οδ' ου νεκςος, γέρον.
Οrestes stimulabatur, ηιοίum. Ιta Αl. Quae sic illustrat Vir elegantissimus:
cest. ν. 814. τίτυλον σκύφου υocat liberam " Μanifestum est," inquit, " in verbis
compotationem : Scholiastes αιμtem in lo posterioribus contineri interrogationem,
cμπι αίι : πίτυλος ή συνεχής φορά του τοτη cui respondet Αmphitryon, ν. 1184.
είου. Ωuod tamen alii ad Κότταβον refe έμός, έμός οδε γόνος -
runt. Μetaphora sumta ab agitatione
et impulsu remorum. Τheseus scilicet ingrediens puerorum ca
τλαγχθεί,] Παραφρονών. . Εx Ηomero davera primum videt ν. 1163. et de illo
autem hanc phrasin sumsit, qui dixit, rum morte sciscitatur, ν. 1165, et ν. 1172.
Οdyss. ν', ν. 346. παρέπλαγξεν δε νόημα. Μox hominem capite involuto projectum,
Ιn eundem sensum dixit idem Οdyss, σ'. sed plane vivum, conspiciens, Αmphitry
ν. 326. Ξείνι τάλαν, σύ γι τις φρένας ικ onem interrogat:
πεταταγμένος ισσι. Εt Τheocr, Idyll. β. Ωuis autem hic non mortuus, Ο Senex ""
ν. 19. Πά τας φρένας εκτετότασαι; Ιb.
Εκατoγκεφάλου] Vel est numerus certus "Ηρας όδ' αγών τις χολουμένης, γέξο..]
pro incerto, ut sίt pro πολυκεφάλου, vel Ρro χολουμένης olim legebatur δόλου νε
328 ΕΥ ΡΙΠ ΙΔ Ο Υ
κριίς, nullo sensu: nec enim δόλος hic tan δόρυ γιγαντοφόνων ήλθι συν θιοι, Φλεγραίον
tum videbatur, guantum χόλo, Junonis, εις τεδίον ασπιστάς) Quod Ηercules in
eι praeterea νικροί, male aderat. Gul. campo Ρhlegraeo diis contra Gigantes
Canterus Νovar. Lection. Lib. ΙΙΙ. c. suppetias tulit, vide supra ad ν. 177. et
11. ita toιum versum legebat: "Ηρας όδ' 849. Νullam autem ego necessitatem hic
αγών μη χολού νεκρούς, γέρον. Sed longe video cum Cantero supplendi o, ante ισί,
magis placuit Scaligeri lectio, χολουμένης, nec, ut puto, ille ita putasset, nisi per
quam neque dubitavi in textum admit oscitantiam ώδι pro όδε scriptum putasset.
tere, Quod autem prior syllaba του Quid enim magis naturale, φuam hacc
Αγών aliquando producatur, vide quae lectio, έμός ύδι (i. e, ούτος) γόνος ο πολύτι
nos ad Phαεniss. ν. 597. Βαrnes. νο, επί δόρυ γιγαντοφόνον ήλθε, &c. Βαττιει.
Ηeath. reponit: "Ηρα, όδ' ω 'γών τίς δ' Ηeath. cum Cantero scribit "Ο, τολύ
τονος, structurae verborum caussa. Βeck.
όλ' εν νεκροίς, γίρον ,
Ηaec verba ("Ηρας κ. τ. λ.) Τyrwhitti 1185. "Ο, in libris omissum addidit
conjecturam secutus ita reddidit Ρrev.: Canterus, non, ut Ηeathius, et ex hoc,
« C'est Junon φui a frappé ce coup cruel. sive e Lipsiensi editione Εuripidis refert
. . . Μais o vieillard, guel est cet homme Wakefieldius, ante πολύτονος, sed post
que la mort a épargné? Scilicet Τhe hoc vocabulum. Ηermαn.
seum, dum intrabat, spectaculo plurium Ιegebatur θιους. Ηerman.
corporum, φuae extensa jacebant, percul 1186. αστιστας, ευθεία, Scholiast,
sum, non attendisse ad Ηerculem, φui 1192. Legebatur αιδούμενος. Ηermαπ.
immotus veloqueinvolutus erat. Αd extre 1193. Και φιλίαν ομόφυλων) ου γάς μόνον
mum ipsum adesse sentit et ex motu ip διά φιλίαν ηνώθησαν ό, τι Ηρακλής και ο
sius conjicit, eum adhuc vivere. ΒεCk, Θησεύς, αλλά και διά την συγγένεια». Vide
supra ad ν. 1145. et Ηeraclid. ν. 37. et
"Ηρας όδ' αγών τις χολουμένης, γέρον. 21Ο. Βαrnes.
Οlim legebatur δόλου νεκρούς, φuod paulo 1194. Αιμά σε ταιδοφόνον] Μετωνυμικώς
audacius ita mutatum est. Forte haec hoc dictum, αντί του αίμα εκ του φόνου των
ferenda : παίδων των φονευθέντων ρέιν. Αt supra ν.
"Ηρας όδ' α'γών τις δόλου πικρός, γέρον. 1185. Δόρν γιγαντοφόνο», active, το τους
Farhse. γίγαντας φονεύον. ΑΕmίl. Ρortuε,
1184. ss. Εμός όδε γόνος ο πολύπονος, επί 1195. Wakefieldius conjecit, αλλ' ώς
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ, 329
\ /
συναλγών γ' ήλθον, Μihi satius videba ρίθος αιλίω δείξον..] Quod ρίθος commu
tur ήλθον in ήλθεν πmutare, Ηerman. niter το μέλος, guodvis membrum sonat,
ήλθον] Αccipio tertia persona plurali. ΑΕolice autem το τρόσωτον, υultunι, ut
ήλθον εις συναλγούντα pro έτυχον συναλ hoc in loco, Εustathius nos docet, fol.
γούνται, παεία sunί, ημι simul doleat. 1090. lin. 27. et fol. 1257. lin. 21. Αpol
Μusg. lonius Αrgon. Lib. ΙΙ. Αυτίκ' ανασχό
1197. 8. Legebatur βάρος αντίπαλον δα μενοι ρεθίων τροπάροιθι βαρείας χείρας,
κρύοις συναμιλλάται. Sensus est: certat Sic Μoschus Μegar. ν. 2. - Το πριν δί
cum lacrimis tuis pondus non minus τοι ουκ έτ' έρευθος σώζετ' ενί ρεθέισσι, item
grave: i. e si dolor facit, ut nolis conspi Sophocl. Αntigon. Νεφέλη δ' όφρύων ύτις
ci, atamicitia in te Τhesei postulat, ut re αίματόεν ρίθος αισχύνει. Ubi pro vultu
tegas faciem. Ηermαn. et genis το ρέθο, usurpatur. Βαrnes,
Versus corruptissimus, qui sic fortasse βάρος αντίταλον δακρύοι, συναμιλλάται..]
emendari potest: Αuctoritas mea tantum apud te ponderis
βάθος αντίταλων δακρύωις αναμελέτα. habere debet, quantum si cum lacrymis
obsequerer, Βrodacus.
Πerum compara meditando tranφuilliία Vulgatam, donec meliora afferantur,
tem illam animί, lacr/mis coërcendis pα ita vertendam censet Ηeath. : Senectutis
rem. Εrat enim inter Ηerculis laudes
ηeae grαυίtas, φuae lacrymas αυersatur,
non infima, mala quacunque sine gemi ηurιc ιαπιen cum tis simul hoc α te coτι
tu tolerasse: vid. Soph. Τrachiπ. ν. ίerιdit. Βeck.
1089. βάθος sive βαθύτης, αίtitudo, i. e.
serenitas animi. Ρlutarch. Parallel. p. 83. 1199. Αddidi γάρ et lacuna signa po
sui, Videtur ταλαίναν excidisse,
Εd. Η. Steph. την πραότητα και το βάθος
Η γηιανι.
αυτού της ψυχής : iterumque p. 559. φρό
νημα και βάθος ψυχής. "Ικετεύομεν] Βarnesius, auctore Scali
Ρlato: βάθος τι έχειν, p. 154, D. Εd. gero, ικετεύω μίν. Sed potest esse cnal
Ficin. Μusg. lage numeri, ut supra v. 854. Μusg.
ατόδικε) Αποδίκω et δίκω, pro αποβάλ "Ικετεύω μεν αμφι] Οlim ικετευομεν, guod
λω et βάλλω, vox Εuripidea, de qua vi οb sequens προστιτνών Scaliger emenda
aesis supra ad ν. 496. vit in ικιτιύω μεν, licet mutatio numeri
330 ΕΥΡΙ Π Ι Δ Ο Υ
non sit prorsus nova apud poètas, Vide ως | δρόμον επιφόνιον, ανόσιον, εξάγει, Ι κακά
quae nos ad Ιon. ν. 1115. Βαrnes. θίλων κακοί, ξυνάψαι, τέκνον. Δρόμον est
1201. ss. Ιώ παί, κάτασχε λέοντος αγ Reiskii emendatio. Εlmsl.
ρίου θυμόν γ', όπως | βρόμον επί φόνιον, ανό εκβαλών,] Ita ΜS. G. ut jam Scaliger.
σιον εξάγη, κακά θέλων κακοί, συνάψαι, Εd. Αld. εμβαλών. Μusg.
τέκνον.] Sic in edd. vulg, versiculi hi 1202. Νοn ausus sum mutare κάτασ
scribuntur et dividuntur. Scripsit Ηer χι, φuod Ρorsonus, probatum ad Ηecu
mannus: Κάτασχε λίoντος όπως αγρίου bam. ν. 836. tamen ad Οrest. 1330, du
θυμόν, cum sequente nota, " Νοn ausus bitat, an sit in κάτισχε mutandum. Οr
sum mutare κάτασχε, φuod Ρorsonus, dinem verborum mutavi. Vulgo enim
probatum ad Ηecubam v. 836. tamen ad λέοντος αγρίου θυμον γ', όπως, ita ut όπως
Οrest. 1330, dubitat, an sit in κατίσχε sequentibus jungatur, Illud γ', nisi me
mutandum. Οrdinem verborum mutavi. tricis debetur ex eo videtur ortum esse,
Vulgo enim λέοντος αγρίου θυμόν γ', όπως, quod librarius, quum scripsisset αγρίου
ita ut όπως sequentibus jungatur, Illud θυμόν όπως, appositis numeris β' γ' α' er
γ', nisi metricis debetur, ex eo videtur rorem corrigere voluit. Ηerman.
ortum esse, quod librarius, φuum scrip όπως [μή}. Quod uncinis hic inclusi,
sisset αγgίου 9υμον όπως, appositis nume μή, Scaligero debetur Μusg.
ris β' γ' α' errorem corrigere voluit.'' Ρro κάτασχε vitandi anapaesti causa
Νon dubίtandum est, nobis saltem judi Ηeath. reponit κάτεχε. Βeck.
cibus, quin litera γ' causa efficiendiiambi 1203. Βρέμον] Βene Reiskius δρόμων.
cuτη trimetrum illata est. Conf. v. 753. Εadem allusio est in βαλβίδων άτο ν.
Αmbigi nequit, imperativum κατίσχον 865. Μusg.
semper esse κατάσχες. Εlmsleius (ad Versum, ut sit senarius iambicus, ita
ΟΕd. Τ. 665.) hoc modo legit et dividit : constituit Ηeath.: Βρόμον έτι φένιον ανο
'Ιώ ται, κατά σχιθι λέοντος άγριον θυμόν, σιον μή σ' εξάγη. Βeck,
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 331
1207. ουδείς σκότος] Conjectura est tem reddunt, φuae congessit Dawesius
Canteri. Εd. Αld. ιδ' ιι σκότος. Μιμsg. Μiscell. Crit, p. 229. Μusg.
ουδείς] Οlim "Ιδ' εί, nullo sensu , guare 1212. ηυτύχησ’.] Reponit Ηeath.
Canterus et Scaliger ουδείς legebant, Du Βeck.
portus "Ιδ' ου σκότος. Εst autem hic 1215. Και των καλών μεν] Οlim in ali
σκότος masculini generis, quod Εuripides quibus exemplaribus erat κακών μ', versu
etiam facit primo Ηecubae versu. Βαrnes.
et sensu sic pariterlaborantibus; ast illud
1208. Rorte, ός ομμάτων σαν συμφοράν, erat errntum praeli. Αldina enim editio
φui aύ οculis arceat, occultet tuam calami recte habuit καλών μίν, et ita legendum
ιαίεnι. Reisk.
1209. Reiskius ingeniose, sed imperite vidit Scaliger, Portus et Duportus.
φυγαν vel φυγείν scribendum putabat. Μusg.
Μihi satius visum est comma in signum 1216. Συμπλεϊν] i. e, συμτονείν, συν
interrogationis mutare, Ηermαn. δυστυχεί, και συγκινδυνεύειν. Ιta Cicero in
προσείων] Α προ et σείω. Βαrnes. Εpistolis Familiaribus, in eadem esse πια
φένον ,) Οptime Reiskius φυγείν. υι, pro in communi esse periculo, usurpa
vit. Βrodacus.
Μusg.
Reisk, scribit: σημαίνεις φυγάν, aut 1219, Εdd. vett. τά των θεών γε. Νοn
φυγείν, jubes me signo dalo.fugere. Βarnesius, ut Μusgravius refert, των de
Prev. admisit Reiskii conjecturam φυ lendum censuit, sed omissum jam in ed.
γή pro φόνον, sed vulg. tamen explicari Βrod. Cant, Commelin. Ρ. Steph.
posse monet de ipsis corporibus cruentis. Ηermανι.
Βeck. φέρει τα των θεών γε πτώματ,
Εd. Αld.
121Ο. Sic Scaliger. Vulgo βαλεί. ubi recte Βarnesius delet των potius, quam
Ηermαn. γε. Μusg.
βαλεί] Scaliger βαλή, quod dubium sal Reisk. γε potius deleri vult. Βeck.
ΕΥ ΡΙΠ Ι ΔΟΥ
2/
Θησεύ, δέδορκας τόνδ' αγων' έμών τέκνων,
Μ Λ Α' Α'
1245
ΘΗ. Δοκείς απειλών σών μέλειν τι δαίμοσιν,
ΗΡ. Αύθαδες ο θεός προς δε τους θεούς εγώ,
1235 ΘΗ. "Ισχε στόμ, ως μή μέγα λέγων, μείζον πάθης,
- Α' " "" -
άπλή κάτωθεν ουςανού δυστραξία 1233. ατιιλών σών] Ιta ΜSS. Ρari
siens, utjam Canterus. In Εd. Αld. deest
Μera infrα cαιum infelicitas est. Μusg, σών. Μusg.
"Αττη κάτωθεν ουρανού δυσπραξία.] Gu
Ιielm, Canterus legit, άττη κάτωθεν ου Recte Δοκεί, απειλών σών μίλιιν τι Δαίμοσιν ,]
σών a Cantero interseritur suo loco.
ανού, Δυσπραξία, φuem videsis Νovar.
ion. Lib, VΙΙ. c. 13. φuasi esset: 34. Simile illud Virgil. ΑΕneid. Lib. ΙV. ν.
Ιa cinerenι αιμt mαnes credis curατe
Σύ, ώ Δυσπραξία, άστη του ουρανού κάτωθεν
εκ της γης προθερούσα. Sin ad Ηerculem sepullos º Βarnes,
dicta sint verba, ut ego φuidem puto, ita 1234. Αύθαδες ο Θεός..] Ο Θεός αύθαδίς
sunt exponenda: Σύ, ώ Ηράκλεις, άπτη, τι εις εμέ εστιν εγώ δι ανάπαλιν τρός τους
δπλονότι θεία τινί και θεόρτο δυσπραγία, τη θεούς, δηλονότι αυθάδης ειμί, Βarnes.
κάτωθεν εις τον ουρανόν προθoρoύση, τη διά 1235."Ισχε στόμ,] Γta ΜSS. Ε. et 2714,
της "Ηρας σιι εμβληθείση. Quare non erat, Εd. Αld. ίσχε το στόμ’. Μusg,
φuod Canterus adeo fastuose rejiceret "Ισχε το στόμ',] Scaliger melius legit
334 Ε Υ ΡΙ Π Ι Δ Ο Υ
Σχις το στόμ', sed et vetus lectio stabit, si tuerit in his: τοί, τα φέρομαι , Ιllud vero
modo dactylum statuas in primo loco. recte animadvertit Ρorsσmus, οι et όποι
μή μέγα λίγων, μείζον πάθης.] Vide Ε interdum pro εκείσι ου dici: sed quod ad
rasmum in Αdagio, Νe grandia loφuaris, dit, τοί cum verbo είναι se non tolerandum
item in Αdagio, Αdrasίca Νemesis. De arbitrari, illud Αristophanis Αν. 9. respi
nique guae nos ad Rhes, ver. 338. ciens, αλλ' ουδ' ότοι γής εσμέν οίδ' έγωγ' έτι,
Εαrnes. in hoc certe et similibus locis et όποι et
1256. Αpud Ρlutarchum de Repugn. όση jure defendi poterit. Vide supra v.
Stoic. p. 1048. F. legitur και ουκ έσθ' 74. et Αndrom. 84. Ηerman.
ότου τεθή, et apud eumdem de Comm. Γέμω κακών δή, κουκέτ' ίσθ' έτη τεθή.]
Νot. p. 1063. D. και ουκ ίσθ' ότου τεθή. Longin. 40. ubi ed. Rob. ΜS. Ρar, όποι.
Αpud Longin. s. 4ο. editur ut in edd. ότση Ρlutarch. ΙΙ. p. 1Ο63. D. ότου p.
Εuripidis: sed ex codd. lectione a Weis 1048. F. Οvid. de Pont. ΙV. 16, 51.
kio indicata ότοι τεθής, colligas fuisse φui Ρογ.
legerent, ότοι τι θής, in φua lectione certe Laudat Τoupίus ad Longin. p, 223.
ότοι solαρcismum contineret, ut in So Βeck.
phocl. ΟΕd. Col. 23. νulgata lectio, έχεις 1238. Θανών, όθεν τερ ήλθον, είμι γής
διδάξαι δή μ', όποι καθίσταμεν, ad quam de ύτο.] Similis locus Genes. c. iii. v. 19.
fendendam non adhibendus erat a Βrunc Εν ίδρώτι του προσώπου σου φαγή τον άρτον
kio Βaccharum versus 180. Μireris, etiam σου, έως του αποστρέψαι σε εις την γην, εξ
Ρorsonum ad Ηec. 107Ο. in horum ad ή, ελήφθης ότι γή εί, και εις γην ατελεύση.
verbiorum usu explicando falli. Νeque Vide qua nos ad Suppl. ν. 543. et ν.
enim recte constituit differentiam Scho 1150. Ιtem Ηeraclid. v. 529. et Ηelen.
liastes Αristophanis, που φuietem notare, ν. 1013. Βαrnes.
ποί moιum , τη in utramque partem sumi 1239. Είρηκας επιτυχόντος ανθρώπου λέ
dicens. Νam τοί, nihil nisi motum no γους.] Επιτυχών hoc in loco pro τυχών, ο
tans, est αd φuem locum υersus, πήautem, τυχών, όστις έτυχε, i. e, φuiuis, quilibet,
motum simul succedentemque ei quietem plebeius, ο επιτυχών ανής, aliquis ex plebe,
indicans, est in ηuem locum. Ηinc dijudi nulla philosophia instructus, nulla animi
cari potest, φuid τοί μόλω ab his differat, magnanimitate supra vulgarem sortem
τά στώ, τά βώ, πά κάμψω , quidque sit, evectus. Ηic poèta desperationem vul
quare Εuripides utrumque jungere po garibus animis dignam docet, magnis viris
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 335
(olerantiam proponit. Vide quae nos ad Confer Ηel. 1044. ουκ άν σ' ανάσχoιτ,
ν. 1338. Βarnes. ουδί σιγήσιιεν άν Μίλλοντ' αδελφή ξύγγονον
1240, Legebatur σύγ'. Οccupavit emen κατακτανείν. Ubi etiam editiones ante
dationem Wakefieldius. Ηerman. Βarnesianam pronomen omittunt. Εlmsl.
Σύ γ', εκτός ών γι συμφοράς, με νουθε Ιn Εd. Αld. deest σ'. Μusg.
τεί;.] Ηuc spectat, quod ΑΕschylus in 1247. νουθετήσεις pro νουθεσίας debetur
Prometheo Vineto, ν. 265. Ελαφρόν, όστις Ρiersono ad Μαr, p. 270. Ηerman.
πημάτων έξω πόδα "Εχει, παραινείν, νουθε Ηuc respexit Suidas ν. Αναττύξω.
τείν τε τους κακώς πράσσοντας, Dio Cass. Βμrn.
Lib. ΧΧΧVΙΙΙ. Ράον παραινέσαι ετέρους νουθεσίας σάς ] Legendum cum Pierso
ιστιν, ή αυτόν παθόντα καρτερήσαι, Quod no, ut vitetur anapaestus: νουθετήσεις σάς.
ex illo Εuripidis mutuatus est, Αlcest. v. vid. not. ad Μαrid. p. 27Ο. Βarnesius,
1097. Ράον παραινείν, ή παθόντα καρτερείν. lectοre non monito: νουθεσίας τάς σάς.
Ηucrefer Εrasmi Αdag. Chiliad. 1. Cen Μusg.
tur. 6. Αdag. 68. Facile, cum υαlemus
τεCία consiliα αgrotis damus. Τerent. Αndr. 1249. s, όστις κτανών Μητρός γεραιόν σατί
Facile omnes, cum υαlemus, rectα consiliα ρα,] Εlectryonem invitus occidit Αmphi
αgrotis damus. Οvid. Εleg. Drusi, Ηei tryon. Vide supra ad ν. 17. Βarnes,
125Ο. Μητρός πατέρα,] Μatris meae
mihί / Quam.facile est, φuamυis hoc con
tigit omnes, Αlterius luctu fortiα υerύα lo patrem : sc. Εlectryonem. vid. supra v.
ί " Βαrnes. 17. Ηistoriam enarrat Αpollodorus Lib.
1241. Αffert Ρlutarchus de Differentia ΙΙ. c. 4. sect. 6. Μusg.
Αmici et Αdulatoris, p. 72. C. Ηerman. προστρόπαιος, μεμιασμένος. Scholiast.
1242. Sic emendavi vulgatam lectio 1251. "Εγημι] Ιta recte ex Αldina
nem, oύκνν τοσαύτα γ', ει μέτρω μοχθητέον, Βarnesius. Plerique editi habent εγείνα
Ηernιαn. το, errore insigni. Μusg.
Ηeath. reddit: Νon sane tam mulια "Εγημι] Cum olim in nonnullis exem
pertuίissem, sί ηιαία ultra certum termi plaribus erat εγείνατο, miror, solum Scali
num, αμι ευμrα modum, .ferre non opor gerum vidisse illud errati monstrum, et
έeat. Βeck. scripsisse έγημε, cum res sit notissima,
1243. Ευεργέτης βροτοίσι] Vide supra Αmphitryonem non patrem Αlcmenae, sed
ad ν. 872. Βαrnes. maritum. Quin Αldina editio έγημι habet,
1245, Sic edd. Βarnes. Μusgr, Vete. quae certissima est lectio, Βarnes.
εs σ' omittunt, Ηermαn. 1252. Ηunc et sequentem versum afie
Vor, VΙΙ. Υ
336 ΕΥΡΙΠ ΙΔ Ο Υ
runt Ρlutarehus de Ρuer. Εduc, p. 1. Β. μι, Αlii autem dicunt φρώ et φρημί pro
et Stobaeus tit. 90. Ηermαn. προέω et προίημι, Ηine προιώ, όθεν γενέσ
1252. s. Αpud Stob. Grot. LΧΧΧV. θαι φασί πρώ κατά συγκοπήν, και τροπή
p. 327. et ΧC. p. 363. Βurn. του σ' εις το φ' φρώ, όθεν φρημι και φρίε; και
1252. "οταν δε κρηπίς] Ηanc sententiam είσφρις, ut θει, etc, Dequare videsis Gul.
Ρlutarchus usurpat in libello, περί παίδων Βudaei Comment. Graecae Linguae, p. 550.
αγωγής. Εst autem metaphora, κρηπις, Αristophanis Vesp. Ως ηνίκ' αν λέγωσιν,
Dasis, fundamentum, pro origo, initium. ουκ εισφρήσομεν. , Demosthenes in Leptin.
Βrodarus. Εισίφρουν το στράτευμα. Εuripidi frequens
1254. Vide Ρors. ad Οrest. 412. est, ut Αlcest. ν. 1075. Και πώς επεισφρώ
Ηermαn. τήνδε τό κείνης λάχει. Ιtem Εlectr. v.
1257. 8. "Ετ' εν γάλακτί τ' όντι, γοργωτώ: 1033, Λέκτρεις επεισέφρηκε. Βαrnes,
έφεις Ετεισέφρησε, etc.] Ηuc refer illud 1261. μόχθους, ού, ίτλη», τι δεί λέγειν,]
Ιdyllium Τheocriti elegantissimum, quod De Ηerculis laboribus vide guae nos su
Ηρακλίσκος inscribitur, ubi omnis haec pra ad ν. 355. Βαrnes,
fabula graphice describitur, ex ejus autem μόχθους,] Απαρίθμησαν των Ηρακλίους
initio hic locuslucem mutuatur: Ηρακλέα άSλων. Scholiast.
δεκάμηνον ιόντα τοχ α Μιδιά τις Αλκμήνα, 1263. Νon invenuste Reiskius τετρασ
και νυκτί νεώτερον Ιφικλήα, Αμφοτίρους λού κελή. Εt hoe et vulgata defendi potest
σασα και εμπλήσασα γάλακτος, Χαλκείαν e ν. 18Ο. Ηernιανι.
κατέθηκε επ' ασπίδα, etc. Βarnes. Αnteponimus τετρασκελή Ριο Τυφώ
1258. Επεισέφρησε] Φρίω, φρώ, unde νας, Εlmsleius (ad Αristoph. Αch. 1082.)
εκφρώ, εισφρώ et επεισφρώ per transpositio Γηρυόνας legere vult. Ηis vero nomini
nem ατο του φέρω natum videtur, vel po bus nil fere commune, sed ingenium nos
tius per syncopen a φορέω. Certe φρίω trum superat idoneam causam proferre
vox Αttica est, et ubi occurrit, semper sig qua de causa Τyphonis mentio facta sit
nificationem habet του φίρω, φορέω et φόρη για Ηerculis labores, aut centiceps mon
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 337
strum appellatum sit τρισώματος. Ιdem tivas τι et και junctis, connecti debet.
est Geryonis appositum seu epitheton, ν. Ηeath.
423, Τιν τμτώματων οια έκτα βοτηε Ερν 127ο. Ηermannus praeterivit silentio
θείας, Sic etiam ΑΕschyl. Αgamem. Reiskii ceterorumque emendationem : τον
879. Τρισώματος τάν Γηρυών ο δεύτερος κ. λοίσθιον- πόνον, ultimum ιαύorem, quod,
τ. λ. Νecnon Cerbero et Chimaera τρία ut nobis videtur, locum dubitandi non
ωματος. Είπιsl. relinquit. Confer ν. 22. Και τους μιν άλ
Leg. τετρασκελή, scil. πόλεμον, belium λους εξιμόχθησεν πόνους, Το (f. τον) λοίσθιον
curn monsίris quadrupediύus. Reisk. δι, Ταινάρον διά στόμα Βίβηκ' ε, "Αιδου, τλή
1264. Αd Κενταυροτληθή πόλεμον Ηeath, να πόνου, (seu μόχθου,) locutio est sapius
repetit ποίον, Βeck, usitata. Εst hujus fabulae locus, qui lee
1265. αμφίκρανον] Νovem habentem tionem h. ν. νulgatam firmat, ν. 826.
capita, quatuor ex utraque parte mortalia, Επει δι μόχθους διεπέρασ' Ευρυσθίως, "Ηρα
unum in medio immortale, παλιμβλαν προσάψα καινον αίμ' αυτό θέλει, Παίδας
τη κύνα "Υδραν] Quare Ηydra dicta sit κατακτείναντι. Ηic, tamen, Ηermannus
canis, diximus supra ad ν. 419, Dicitur cum Wakefieldio legit κοινόν αίμ. Είrnsί.
autem παλιμβλαστής, ob capita: ubi enim τόνων] Ultimum laborem, scribit Reisk.
aliguod eorum exscindebatur, duo conti
ηuo succrescebant. De gua fabula vide Ερ. Ρro φόνον Lennep, ad Phalar. ΕΡΡ,
1οά. p. 295, 1. legi vult τένον, Φυοd
Εrasm, in Αdagio, Ηydram secas. et frequenter dicatur τλήναι vel ανατλήναι
Αpollod. Βiblioth, Lib. ΙΙ. c. 5. sect. 2. πόνους. ΒεCk.
Βαrnes.
1266. Τollenda interrogationis nota θριγκώνα κακού.] Ut domum
1271,
Ρost φονεύσας, et minus plene ibi distin meam malis circumvallarem et undique
guendum Participium enim illud cum εepirem. Ρlanius Εuripides in Οreste:
νετbis seqq, διήλθον, άφικόμη», per copula κύκλω γάς ειλιχθείσαν αθλίοις κακοί, ού
Υ 2
338' ΕΥ Ρ ΙΠ ΙΔ ΟΥ
πώποτ' είδον μάλλον άλλην εστίαν. Ηarc ηeo, in φuibus ηullum compellare me licer.
Βrodaeus. Αliud autem quid elegantius Contagio utique sceleris contrahi etiam
haec vox notat: significat enim consum colloquio credebatur, vid. supra v. 121ο.
matum quid facere, ut sit ex hoc ultimo Οrest. 75. Νec aliter Βrodaeus Μusg.
facinore omnium Ηerculis malorum con ου γάρ άτας ευπροσηγόρους έχω.] Τales
summatio. Sic supra dixit ad Τroades, v. enim calamitates sustineo facinorosas, in
491. Το λοίσθιον δε θριγκός αθλίων κακών, quibus nulli me compellere licet. Sicut
in quem locum vide quae nos. Βarnes. enim neque diis accepti erant hujusmodi
1274.s. Εις ποιον ιερόν, ή πανήγυριν φίλων homines, ita ab hominibus quoque velut
Είμι,] Ε templis enim arcebantur parri polluti vitabantur, neque alloquiis hono
cidae, athei, sacrilegi, quique se immani rati. Εuripid. Οrest, προσφθέγμασιν γάς
lous sceleribus adstrinxissent; etiam ami ου μιαίνομαι σίθεν. Βrodacus.
corum proditores, juxta illud oraculi, quo 1278. Reisk. corrigit: έτειθ' όπως αν
talis vir e templo exire jubebatur, apud τλώμεθα, φuomodo patiar me a maledicis
Simplicium in Εpictetum, c. 59. Ανδρι φί ίinguis lacerari. Βeck.
λα θνήσκοντι ταςών σίλα, ούκ εταμύνας, 1279, Ιnjuria verbum κληδουχεϊν sus
"Ηλυθες ου καθαρός, περικαλλέος ίξιθι σηκώ. pectum est Μarklando ad Ιph. Τaur.
ΑΕschylus Εumen. Ποίοισι βωμοί, χρώμε 1464. Sed hic quidem quomodo illud
νος τοί, δημίοις , ποία δε χέρνιψ φζατόρων defendi possit non video. Reiskii λοιδο
προσδίζεται. Τheon Sophista: Διά τούτο ρούμενοι, φuod etiam Μusgravio in mentem
χερνίβων ειργίσθω, (άνδροφόνος δηλονότι) στον venit, nimis vulgare est, φuam ut ita cor
ών, κρατήρων, αγοράς, ιερών. Αbunde haec rumpi potuerit. Αlteram Μusgravii con
res patet ex Εurip. Οreste et ΑΕschyli jecturam, κληρουχούμενοι, φuod interpreta
Εumenidd. Ρartim ex Joh. Βrodaei no tur obnoriί calumnia, tamφuam κληρουχία,
tis. Βarnes. non intelligo. Scribendum videtur κηλι
1275. Constructio est: έχω γάς άτας δούμενοι, φuo verbo paulo post usus est, v.
ουκ ευπροσηγόρους, calamiίαιes enim susti 1509. Εt ut Graeci poétae saepissime
"ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. "339
verba in eodem loco iterant, ita nonnum 1284. Αld. Βrub. Ηerv. Βrod. συγγε
quam etiam rariora vocabula intra breve νών Canterus et reliqui συγγενώς, φuod
spatium repetunt : cujus rei multa possent Μusgravius non dixisset nullo auctore
exempla congeri, Quare conjectura nos receptum esse, si Βrodaeum consuluisset,
tra tantum abest, ut ob ν. 1309. excusa qui sic apud Stobacum tit. 104. περί κα
tione indigeat, ut inde aliquid etiam con κοδαιμονίας legi adnotavit. Αccipit hinc
firmationis nanciscatur. Ηerman. lucem redditque Sophocles in ΟΕd. R.
κληδουχούμενοι ) Vox non intellecta, pro 1Ο82. Ηermαn.
qua Scaliger κληδονούμενοι, vocem aeque συγγενών] Ita Εd. Αld. pro quo συγ
ignoratam, reponit. Νοn spernerem, guod γενώς dant, nullo auctore, recentiores, gui
etiam a vestigiis literarum non longe abit, non temere sequendi. Potest enim αλ
[et Reisk. conjicit) λοιδορούμενοι, Sed max γεί transitive accipi pro cura vel dolore
ime placet κληρουχούμενοι, οθnorii calum αfficit. Sic κ' ου με πονεί, Ρind. Ρyth.
ηια, tanφuam κληρουχία. Μusg. ΙV. Αntistroph. 7. τιριαλγεί την εμήν
κληδονούμενοι.1 Ιta Scalig, rectissime ψυχήν, Schol. in Μedeam, ν. 895. Quo
pro corruptissimo illo, ηuod ΑΕmil. Ρor posito, ουδέν, i. e, ουδίνα, legendum erit.
tum aliosque tantoperefefellit, κληδουχού ουδένα συγγενών αλγεί, ηeminenι cognato
μενοι, κληδονήσαι, ακονήσαι. Ηesychius. rum dolore αίficit. Μusg. -
Fit autem a κληδών, famα, rumor, et est 1288. Recte Μusgravius αρματήλατον
vox media, ac in utramque partem sumi pro vulgato αρματηλάτην. Ηerman.
tur; de qua voce nos supra ad v. 1157. αρματηλάτην) Οmnino legendum αρ
Βαrrιes. ματήλατον. Rotae perpetuo circumactae
1282, Vide Ρors. ad Οrest. 228. alligatum tradunt, κατ' άντυγα δρομάδα
Ηermαγι. δέσμιον, ut verbis Sophoclisutar Philoctet.
1282-4. Αpud Stob. Grot. CIV. p. ν. 696. ubi vulgo male άμαυκα. Μusg.
427. Βμrn. Quia αρματηλατείν sit etiam curru υe
1283, ή δ' Stob, Grot. 1. 1. Βurn. ht, Ηeath, censet, αρματηλάτην demotare
Υ 3
340 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
φuoque posse curru υectum , currum au Junonem fingίt sandalio Jovis indutam,
tem per synecdochen pro rota poni. Βeck. et choreas agentem. Μihi non deterior
1289. Ιξίον εν δισμοίσιν εκμιμήσομαι..] videtur vulgata, ut constructio sit: κρού
De Ixione, et ejus apud inferos supplicio, ουσα αρβύλη πόδα ολυμπίου Ζηνός. Graeci
quomodo rota fuerit ferrea alligatus, enim, ne alios nominem, pro contumeliose
videsis Νatalis Comitis Μytholog. Lib. ξrαcίαre libenter dicunt inamoulare τώ
VΙ. c. 16. Εustathium in Ηomer, fol. διίνι, vel insultare, Ρlutarchus: ιμπερι
102. lin. 20. Αpollodorum, aliosque Μy πατών τώ Βίαντι και καταρχούμενος. Οp.
thologos et Scholiastas. Βαrrιes. Μor, p, 98, Εd, Steph. Μusg.
1293, Ηeath. et Reisk. malunt Βίον γ' Κρούουσ’ Ολυμπίου Ζηνός αρβύλη τίδον..]
α. Βeck. Cum πόδα olim scriptum erat, recte Βro
1294. Δί in δή mutavi. Ηermαn. daeus, Canterus, et Portus, τίδον legebant.
1295. Servavi veterum librorum lectio Vel autem Ολυμτίον per συνίζησιν legen
nem, guamvis vitiosam. Βrodaci conjec dum, ut Virgil. ΑΕn. Lib. Χ. ν. 1. Ρακι
turam τίδον pro πόδα, Cantero, Portoque ditur interea Domus omnipotentis 0lym
probatam, a Βarnesio autem etiam in pi, Vel certe Διός legendum, ut versus
ιextum receptam, temere adscivit Ηeath sibi constet. Αρβύλη est genus quoddam
ius, scribens κρούκα Ολύμπου σεμνόν αρ calceamenti, ηιuliebris praesertim, ut tes
βύλη τίδον. Ηac via si incedendum erat, tatur Εuripidis Scholiastes ad Οrest. v.
facilius etiam scribi potuisset κρούουσ' 140. Σίγα, σίγα, λεττον ίχνος αρβύλη, τι
Ολύμπον Ζηνός α βύλη ποδός, Sed πόδα θείτι) Αρβύλη εστίν είδος υποδήματος γν
8βΙΑιμΙΥΥ eSSe ήιώiίύ, ex Iphig. Αul. ναικείου κοίλου και βαθέος. Ηinc Sopho
1048. Εlectr. 180. Quare, nisi gravior cles dixit in Τroilo, καταρβύλους χλαίνας,
hic corruptela latet, fortasse scribendum pro ποδήρεις: Ηesychius: Καταρβύλως
est, κρούουν' Ολύμπιν Ζηνός αρβύλη πόδα, χλαίναμε, ποδήρισιν, ώστε και επί τάς αρβύ
ut Juno Ζηνός αρβύλη saltare, i, e, pro λα, χαλάνθαι. Σοφοκλής εν Τρωίλαν.
Jove se gerere dicatur, Ηerman. Βarnes,
πόδα.] Εmendat Βrodaeus τίδον, assen Ηeath. censet, vocem Ζηνός a librarii
tiente Cantero. Locus sic constitutus interpolatrice manu profectam esse, ver
"ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟ Σ. 341
sum forte sic restitui posse: Κρεύουσ' mihi videtur, si modo sic capias: Εύ τόο'
Ολύμπου σεμνόν αρβύλη τίδον. nam vulga αισθάνη, Παραινίσαι μ' αν μάλλον, ή πάσ
tae repugnare metrum. χειν κακώς. Ει occurrit illi dicto Ηer
Reisk. scribit: "ολυμπον, et quum in culis, ν. 1240. Σύ γ'.εκτός ών γι συμφοράς
vet. ed. pro τίδον sit πόδα, conjici quoφue μι νουθετείς. Sin ευ τόδ' αισθάνη referatur
posse: κρούουν' "ολυμπον Ζηνός αρβύλη ad superiorem sententiam, Ουκ έστιν αλ
πυκνά. Βeck. λον Δαιμόνων αγών όδε, "Η τής Διός δάμας
1296. βούλησις,] Βούλημα et βούλησις, τως, tum vel"Ελεξα, subauditur, si παραι
idem, quod voluntas, θέλημα, a βούλομαι, νίσαι legamus, vel sί παραινίσαιμ' legitur
θέλω, volo. Βουλή, consilium. Βαrnes. uno verbo, tum ad πάσχειν subauditur
1298. "Ανω κάτω) Vide Εrasmum in δυνήσαιμι, ηeque enim hacc ellipsis est
Αdagio, sursum ac deοrsum. Βαrnes. inusitata. Utrovis modo locus explicatur,
1299. γυναικό, ούνικα) Quod Jupiter Βαrnes.
matrem meam Αlcmenam amasset. Ρrev. cum Scal. et Μusgr. judicat,
Βαrrιes, aliquem hic esse defectum. Ιtaque ipse
1300. τους Ευεργίτα,] ΙDe hac re vide supplet: Je sgais. Βeck.
quae nos supra adν, 872. et 1243. Βαrnes. 1306. είτες ού, ut nobis videtur, est
1302. Wakefieldius "αγών pro αγών. soloecismus, Soph. ΟΕd. C. 626. Κούποτ'
Ηermαπ. οίδίσουν ερείς Αχρείον οικητήρα δίξασθαι
1304. Legebatur παραινέσαι μ' ante τότων Τών ενθάδ', είπις μη θιοι ψεύσουσίμι.
Commelin. Αliquid ante hunc versum Ιege igitur, είτες αψευδείς λόγοι. Simi
excidisse, primus vidit Scaliger. Ηermαn. lis varietas apud ΑΕsch. Prometh. ν. 185.
Vere statuit Scaliger, ante hunc ver occurrit, ubi ed. Τurneb. et ΜSS. ha
sum aliquid deesse, nec audienda, quae bent oύ παράμυθον, loco απαράμυθον.
opponit Βarnesius. (Sic et Ηeath, at Scite Βutlerus notat παράμυθος ήon esse
que Reisk. censent.) Μusg. adjectivum. Είηιεί.
Παραινίσαι μ' άν μάλλον, ή πάσχειν κα 1307. Reiskius scribit: ου λέκτρα γ'
κώς.] Scaliger huc notat λείπει, defectum αλλ' Βeck.
putans hic esse aliquem, Sed nullus 1310. Reisk. legit: ημαρτηκότας. Βeck,
Υ4
342 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
1312. Φέρεις υπερφεύ] Legendum sen Κνώσσιον κατακτανών,] Ταύρον, αντί Μινώταυ
su contrario στίνεις υπερφεύ, Lexicon ρον, Κνώσσιον, αντί Κρητικόν Κνωσσός γάς,
Ρhrynichi Coislinianum : μηδέν υπερφεύ, ή Γνωσσός, πόλις Κρήτης, τα τού Μίνωος βα
Κρατίνος, επί του μηδέν άγαν. Ηinc certo σίλεια, όθεν Κνωσσον Μινώίον καλεί "ομηροι.
stabilitur visvocis adhibitae, Phαεn. v, 560. Κνώσσιος, κτητικόν. Γe Μinotauro et
ΑΕschyl. Ρers. ν. 822. Μusg. Αndrogeo caeso ab Αtheniensibus, deque
υπέρφευ] De hoc verbo vide Ρhoeniss. septem pueris, totidemquepuellis quotan
ν. 560. Βαrnes. nis ab Αtheniensibus Μinotauro in cibum
1314. "Επου δ' άμ' ημίν πρός τόλισμα missis, donec a Τheseo ille caederetur
παλλάδος.] Αthenae praecipue ob laudem Αriadnae ope, Ρlutarchus in Τheseo:
pietatis et clementiac nobilitatae erant: de item Isocrates in Ηelena; item Αpollo
earum pietate et humanitate vid. guae dorus Βibliothec, Lib. ΙΙΙ. c. 14. S. 8.
nos ad Supplices, v. 536. De earum erga Ιtem Νatalis Comes Μytholog. Lib. VΙ.
deos pietate vide quae nos ad Ηeraclid. ν. c. 5. et Lib. VΙΙ. c. 9. Catullus Αriadnae
902. De earum clementia, ne dicam Ηistoriam complexus est, Οvidius attingit
totas fabulas, Supplices et Ηeraclidas, Μetamorph. Lib. VΙΙ. Fab. 23. Vir
cjus magna esse argumenta, ita Callima gilius quoque et Ρropertius, etc. Praeci
chus in ΑΕtiis, de Αthenis : Ούνεκεν οικ pue Joh. Μeursius de Regn. Αthen.
τείρειν οίδε μόνη πόλεων. Βαrnes, Lib. ΙΙΙ. gui et librum singularem scrip
1517. 5. σώσας κόρου, Δις επτά ταύρεν sit Τhesei nomine dictum. Βαrnes,
"ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 343
Var. Lection. Lib. ΙV. c. 2. Vide etiam cav, ουδ' ανδρός δύναιθ’ ανθυποστάναι βίλες,
Joh. Guillimardi de Champdenier in ΕΗermανι.
Duello inter Ηominem et Μortem, Αr Ται, συμφοραίς] ΜSS. Steph, τά, συμ
gum, 18, Οbject. 3. Ηunc locum supra φοράς. Utraque constructio proba. Sto
attigimus, v. 1128. Εt certe, quod ad v. baeus quidem Τit. CVΙΙΙ. locum uno
139. leviter attigimus, in hac parte, longe versu auctiorem exhibet :
felicior Εuripides Philosophis viris vide τάς συμφοράς γάς όστις ουκ ετίσταται
bitur, qui haec tam digna sua prudentia θνητός πιφυπώς, και τρέτω χρών φίρμν,
et Ηerculis magnanimitate illi attribuat; ούτ' ανδρός αν δύναι θ' -
cum Seneca ipsum Ηerculem inconsola
biliter desperationis morbo succumben Sed praestat meojudicio vulgata. Μusg.
tem, non prius ab impio necem sibi con Ταϊς συμφοραί, γάρ όστις ουχ υφίσταται,]
sciscendi consilio abstinere facit, quam Νon erat, guod Ηenricus Stephanus τάς
idem patri quoque Αmphitryoni ea lege συμφοράς legendum hic putaret, vel in
fizum videret. Βarnes, proximo versu pro βίλες dativum quoque
βέλει, cum et ipseibidem utrumque casum
154ο. Εdd. ταί, συμφοραίς γάρ όστις muic verbo assignandum fateatur, et dati
ευχ υφίσταται, omisso sequente versu. νum guogue ex Τhucydide probet, Ηanc
ΜSS. Stephani τά, συμφοράς, ut Stobacus sententiam Grotius et Stephanus in Εx
tit. 108. ex quo etiam επίσταται et se cerptis Latinam fecere, Βarnes.
quentem versum recepi, guod faciendum 1344. Wakefieldii conjectura μυρίαν si
monuerat Μarklandus ad Suppl. 2oo. cui blandiatur, monendus est, ut recte
Μiror secus visum esse Μusgravio, φui hunc locum consideret. Ηermαn.
hos versus, ut apud Stobacum scripti sint, 1354. δού, τ'] Recte δού, legitur et
afferens, male posuit o τρόπφ. Εdd. copulatur cum ερείσας et refertur ad πε
Stobaci, uti dedi, όν τρόπον, et deinde ουδ' Ε", Μiltonus igitur frustra corrigit
ανδρός αν δύναθ' υποντάναι βέλος, nisi Τrin ός. Βαrnes.
346 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
1355. Vide Ρors, ad Ρhoen. 16. - απόλαυσιν καλήν.] Ita rectepro corrupto
Ηermανι. ατόλλυσιν legebat Canterus, ejus lectio
1356. Legebaturιτάν. Ηerman. nem probavit Scaliger, nos indubitatam
1359. χ' ώ τεκών,] Supervacuum est ducimus. Βαrnes.
post ο φύσας. Αn legendum χ ώ στέγων, 1367. Commelin. P. Steph. Βarnes.
ε: protegens, Μodestius certe hoc, quam σίπραγμαι. Lectionem Αld. Βrub. Ηerν.
Reiskii, ευχικών. Μusg. Βrod. Cant. τίπραγα, revocavit Μusgra
Vulgatam defendit Βrunck, ad Οrest. vius. Ηerman.
544. ubi similia redundantia Τragicorum πέτραγα,] Ιta Εd. Αld. Εdd. recent.
exempla congessit. errore typographico, τίπραγμαι. Μusg.
ο φύσας χώ Τalem pleonasmum 1569. Legebatur λυγραί τε. Ηerman.
Τragicis fuisse in deliciis, neque adeo a 1371. Αrma dicit ingredientis succussu
Μusgr, sollicitandum, observat Βr, ad latus pulsantia. Unde ne προστιτνούντα
Οr. 544. Βeck. requiras, observandum, licuisse προσαιττόν
1361. Ηeath, pro εκ μόχθων scribit τα, non licuisse προσπεσόντα dicere. Grae
εκμοχθών. Sed eodem modo jam Reisk. ci non temere, ut putare videtur Βutt
Βeck. mannus in Gr. Gr, p. 171. 194. ed. φuint.
1362. απόλαυσιν] Conjectura est Can vare et prolongare formas praesentium
teri, guam non dubitavi recipere, πατρός amabant, sed ista formarum varietate te
απόλαυσις est, quicquid commodi a patre, nues quasdam significationum diversitates
vel patris opera, percipiunt liberi. Εd. verbis adjungebant: quod ut in plurimis
Αld. απόλλυσιν. Ρarem fere errorem ad νerbis manifestissimum est, ut in φέρω, φε
Ηelen. v. 76, errarunt librarii. Μusg. ρίω, in τήκω, τέγγω, in πάσχω, πενθίω, ita
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 347
x/ Α" \ Α" χ/ 9 ? Α.
in plerisquenegligi solet. Quaeformarum Sept. c. Τh. 765. Εurip. Μed. 859. Ιph.
mutationes curplerumquein solo prasente Τ. 48. Ηaec significatio facit, ut partici
inveniantur, quarenti non latebit. Αc pium aoristi usurpari possit, ubi de repe
verbum πίττω non debebat Βuttmannus, tito casu, qui peractus intelligi debeat,
p, 304. ex reduplicatione quadam verbo sermo est. ΑΕschylus Pers. 460. τοξικής
πίτω addita deducere, quum , longum sit, τ' ατο θώμιγγος οι προσπιτνόντες ώλλυσαν.
υt grammatici, ν. c. Εtym. Μ. p, 673, 8. Unumquodque telum προσπεσόν ώλεσε,
observant, guod in reduplicatione breve continua τρoστιτνόντα ώλλυσαν : quod nisi
est. Νam ne quis γινώσκειν et γίνεσθαι per hujus verbi commoditatem aoristo uti
obverteret, cavit Εtymologus, p. 478, 49. licuisset, praesens adhibendum fuisset
480, 54. Ιmmo, ut idem p. 673. docuit, προσπίπτοντες , ΠΑΙΥΥ προσπίτνοντες, quod
πίττω pro ΑΕolico πίσσω dicitur, quod libri quidam et Βrunckius, non semel ille
una cum όσσομαι, ibidem commemorato, Inac in re falsus, habent, barbarum est.
et ενίσσω addi poterit verbo λίσσομαι, φuod De exercitu vero, qui uno impetu facto,
tamquam singulare notavit Βuttmannus, deinde stragem edidisset, diceretur τροσ
Ρ. 191. Πιτνείν eamdem rationem habet πεσόντες ώλλυσαν, ut apud Εurip. Ρhα.n.
ad τίττιιν, guam φορεί ad φίρειν Utrum 1483. Contra ibidem ν. 1485. 1βρει δ' αί.
que enim continuationem significat. Ιta μα μυρίων νεκρών, λόγχαις τιτνόντων, αίio
que πιτνιίν est laύi, et saepius convenit post alium corruente, Εt in Suppl. 701.
cum nostro sinken. Ηinc Sophocles in των μεν πιτνόντων, των τε, θραυσθέντων δί
ΟΕd. Col. 1732. maluit de CΕdipo έπιτνι, φρων, εις κράτα προς γήν εκκυβιστώντων βία.
quam ίπισι dicere, Sic intellige ΑΕschyl. Ηerman.
348 ΕΥ ΡΙΠ ΙΔ ΟΥ
1396. Sic Reiskius. Vulgo ζεύγος δί. seum habuit, Αlcibiadem, Τhemistoclem,
Ηerman, Μiltiadem, Sophoclem, Εuripidem, Αris
Reisk. scribit: ζεύγός γε, aut ζεύγος tophanem, Socratem, Phocionem, Αristi
τόδι, φίλιον. Ρaullo post Ηeath. ώ τερος. dem, Demosthenem, Isocratem, Χeno
Μiratur Βr. ad Αrist. Vesp. 841. phontem. Βarnes.
Ηeathium scribi voluisse, ώ"τερος, osten 1399. s. ΗΡ. Θησεύ, τάλιν με στρέψον, ώς
ditque multis exemplis, άτερος Αtticis 7δω τέκνα. ΘΗ. Ως δή τι φίλτρον τούτ'
ιusurpatum esse pro ο έτερος, Βeck. έχων, ράων ίση.] Ιta exemplaria vulgata.
1598. Η γάς τεκούσα τόνδε πατρίς εύτικ Ηermannus, causa illata nulla, post Μus
νος.] Ηaec brevissima voz, φuod poètae gravium legit, "Ως δή τί φίλτρον τούτ' ίχων,
nostri singulare est artificium, quo pieta βάων έσει , Legimus, "Ως δή το φίλτρον
tem in patriam monstraret, magnas Αthe τούτ' έχων ρφων ίσει. Ωuasi tibi prodesset
narum urbis laudes complectitur, natu ήoc graiίβcari. Ηane vim sapissime ώς
ram enim ostendit Αtheniensium ad res δή habent. Sic Αndrom. 233. Τί σεμνο
optimas proclivem. Εt certe in bellica μυθείς, κεις αγών έρχει λόγων, ως δή συ σώ
gioria, in palaestra, in poética, rhetorica, φρων, ταμά δ' ουχί σώφρονα. Legamus quo
in morali virtute, in philosophia, Τhe que, "Ως δή σύ φίλτρον κ. τ. λ. Εlmsl.
350 ΕΥ ΡΙΠ Ι Δ Ο Υ
) Αν
1400. "Ως δή τι φίλτρον τούτ' έχων ράων Εditio Αldina: εί σ' όψεται τις θήλυν
έση.] Fortasse: ράων έχοις, ut πάντ' αρ όντα, κουκ άν αινέση, guod retinent etiam
κούντως έχει, in Ηecuba. 27. Και μάλ' ΜSS. Lego:
αθλίως ίχομεν in Οrest. 289. v. Βrunck.
V. CL. ad Βacchas, v. 805. Jacobs. εί σ' όψεται τις θηλυν όντ', ουκ αινέσει.
1401. πατρός γε στέρνα] Μalim: πα Μusg.
τρός τε στέρνα. Μusg.
1403. Legebatur ούτως. Ηermαn. Ε7 σ' όψεται τις θήλυν, ουκ αν αινίση]
Fortasse lectio vera est, ούτος, heus tu. Ιta lego, certissimis fretus rationibus, pro
Sic Αlc. 769, ούτος, τί σεμνόν και πεφρον veteri mala lectione, Εισόψεται τις θήλυν
τικός βλέπεις ; Μed. 918. Αύτη, τί χλω όντα, κουκ αν αινέση, cum όντα ex margine
ροί, δακρύοις τίγγεις κόρας ; Αristoph. Εq. irrepsit et secum ex necessitate quadam κ'
821. ότιή σε φιλώ , παύ παύ' ούτος, * και induxit, prior autem versus vocula ex tri
μή σκίρβολλε πονηρά, Ούτος compella- και bus male juncta erat, guam itaque iterum
tionis formula est paulo inurbanior, prop resolvo. Μiror, hoc memini antehac vi
terea quod haud raro usurpatur, quum sum, cum verissimum esse quovis pignore
vellem asserere, Βαrnes.
quidvis incivilius est dicendum. In hoc
versu Ηerculi ait Τheseus a fortitudine Reisk. legit: κουκ αναινίση, et non de
qua labores confecit hanc animi dejectio dignaύeris, fastidies, hoc, ut tua fama in
nem maxime abhorrere. Ηujusce loci ferius, te fientem conspici. Βeck.
sensum Ρortus et Βarnesius non tenue
1405. ss. ΘΗ. Εί σ' όψεται τις θήλυν, ουκ άν
runt, qui hoc modo vertunt : Ιιαne ma
Ιorum tuorum non αnplius memor es" αινέση.
Πόνων laborum, non malorum sonat. ΗΡ. Ζώ σοι τατεινός αλλά προσθείναι δοκώ,
Εlmsl. ΘΗ. "Αγαν γ' ο κλεινός Ηρακλής, του κεινος ών,
Ρersonarum distributio vulgata, φuam ΗΡ. Σύ τοϊος ής άν, νέςθεν εν κακoίσιν ών.
et hic sequimur, ex ΜSS. Steph. deprom ΘΗ. "Ως εις το λήμα παντός ήν ήσσων ανής.
ta est. In editione Αldina Αmphitryoni
tribuitur hic versus, cum tribus proximis, Ιn his versibus quot verba tot fere librari
eorum sc, φuibus Τhesei nomen praefigi orum aberrationes. Primus statim versus
tur. Μusg. ante Βarnesium sic legebatur: Εί σ' όψε
τόνοι, h. 1. non mala, sed labores Ηer ται τις θήλυν όντα κ'ουκ άν αινίση. · Νemi
culis. Ηeath. nem fore arbitror, φui post Βarnesiiemen
1405. Legebatur εισόψεται τις θήλυν dationem meliorem aliquam circumspiciat,
όντα, κουκ άναινέση. Βarnesio εί σ' όψε "οντα a grammatico lineae suprascriptum
ται, Μusgravio, ουκ αινίσει debetur. facile in textum irrepere potuit. Proxi
Ηerman. mus versus sensu omnino cassus. Latinus
"
* Ρro ταυ ταύ' ούτος, ΜSS. et edd. vett. legunt ταύ' ούfoσί. Βrunckius legit ταύσαι γ'
ούτος, Παύ ταύ: formatum est a παύε ταύε illa pronunciandi rapiditate, Εί τύχη αγαθή in
τυχαγαθή convertit. Ρhotius : Παύ, το παύσαι λέγουσι μονοσυλλάβως. odem modo, παιε
ταϊι videtur fuisse contractumin τα ταίε. Αristoph. Ρac, 1119. Παι ταίε, παίι τον Βάκι μας
τύρομαι. Ρrimahujus versus syllaba, qua exemplaribus vulgatis deest, Davisio, gui eam prius
introduxit, pro vocativo ταίε proposita, Vertit Βrunckius : Percuίe, percute, percute istum
Βααϊn. Μξί Ravenn. legit Ω ταίε, ταίε τον Βάκιν. Εx conjectura fortasse haec emenda
tio. Respectu ταύ, παύι, Graecarum clegantiarum καμoren medullitu" ercipienti saliυαm
sat scio moυebit emendatio nostrα.facillina pariter et speciosα , φιμα Εί: υcrius e trip-de,
&c. Ηanc verba, sublato auctore, citamus.
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 351
interpres: Viυο tibί αbjectus, sed spero Νihil hoc versu mendosius Αn le
πιe promotum iri Quae neque per se gendum :
sensum habent, neque Graecis verbis re ζών το τατεινός άθλα τςισθείναι δοκ",
spondent. Μusgravius emendare cona
tus est :
Οbscure υιuens, numφuid υideortibίΡ"
ιαθorum υcndere, i. e proderε, Ηesy
ζών το τατεινός αθλα προσθάναι δοκώ, chius: προσθείναι, το παραδούναι τα Εννη
μίνω υπό κήρυκι. . Εamque νίτη νο" illus
Ωuod ipse sic interpretatur: Οbscure υι travimus ad Αndrom. ν. 1007, Deinde,
υens numquid υίdeor 1ίοι prarmία laborumι sequenti versu :
υendere, h, prodere Ηacc emendatio άγαν γ' ο κλεινός Ηςακλής, άχει νοσών.
quamvis solitam doctissimi viri sagacita
tem minime dedeceat, a veritate tamen Μarine celeberrimus ille Hercule" "gr -
abesse videtur. Primum enim τoculam
ιμdine conιαύescens. Ηoe saltem meliu",
σοι importuno loco positam Εuripidis ele quam quod dant vulgate. Μusg,,,,,,
gantia respuit. Deinde hace Ηerculi tri Ηeath. corrigit: Ζω σοι' ταπεινός αλλά
buta verba neque praecedentibus Τhesei πρόσθ' είναι δοκώ... Wίνο εημίdem tibi, i e,
verbis neque omnino rei respondere vi quoniam tu ita vis, αι humiίi pror" εί
dentur. Νοn enim nunc agitur de ob αύjectus hinc progredi mihί υίdeor., Βeck,
scura humilique conditione vitae, quam Forte, ζώ νύν ταπεινός, λαμπρός είναι ποτ"
Ηercules amplexurus erat, quaeque ne δοκών. Reisk.
anteactorum gloriam splendoremque of 14ο7. Νulla erat distinctio post άγα"
fuscet ferendum erat, sed potius de nimia γ', et male ante του distinguebatur. "Αγαν
luctus contentione, φuae tanto viro parum γε spectat ad verba ζω σοι ταπεινός,
digna videbatur. Τheseus dixerat: Sί Ηerman.
φuis te tanι abjectum et luctuί ιαηquanι που κείνος. f. ταπεινός, et construείu"
τηulierem indulgentem conspiceret, certe te cum άγαν γε. Ηeisk,
τιon lαμdaret. Fac Ηerculem respon Ηuήc versum sic emendaveram :
disse;
"Αγαν γ' ο κλεινός'Ηξακλή, τονεί νοσών.
"Ολοιτ' έταινος αθλα τςοσθέίναι δοκών.
Ωuod a vero proximo abesse nullu" dubi
Laudent υίtuperentυe parum interest / to, cum Ε quoque emendaverit:
Ωμιn pereant laudes, φιμα me ad novos
$εημ. λαόores suscipiendos impulerunί ; "Αγαν γ' ο κλιινός Ηρακλής αχεί νοσών.
nihil puto ad verborum connexum desi Judicent alii. - Insignehoc distractoτι"
deraretur. Ipsa sententia autem nihil
verius. Qui enim laboribus consequuti νerborum exemplum invitat, μt u" "" al
sunt ut laudarentur, non facile in media ιeri loco, quem simili vitio laborατε ""Ε
via consistunt, sed, ne parta gloria pereat, cor, τηgiam manum admoveam. -
legitur:
"
strenue pergunt et ad novos semper la Οrphei Αrgonaut. ν. 1192,
bores properant. Jacobs. Αυτάς έτειθ’, ώς μιν Πλουτέν, κυανότριχας τ
1406. Scribendum puto : ζώ σοι ταπει πους
νός , αλλά πρόσθεν ού, δοκώ. Εamdem
viam, sed non sine piaculo, ingressum Ζινιέμινε,καύτην ΕπΕΒΗΣΑΤο ΑΑ"9"9*
esse Jacobsium in Αdditam. Αnimadν. ad αιση
Αthen, p. 90. postea vidi. Ηerman, "Αςταξας δ' ίφιξιν διά κύματος ατζυγίτοι"
VoL. VΙΙ.
352 ΕΥΡΙΠ ΙΔΟΥ
δαίμονος αίση esset Jovis υoluntate, V. Β. Αλλ' ΑΓΕ ΔΟΣ ΩΣ ΤΑΧΙΣΤΑ θυίαν
Μitscherlich. V. D. ad Ηymn. in Cerer. ΠΑΙΣΤΙΚΟΝ,
p. 126. Μihi admodum probabile est, Α. φίςε την θυίαν αίς' ύδως. κ. τ. λ.
Ρseudo-Οrpheum scripsisse
Μinima est literarum diversitas et una
Ζευξάμενος κούρην ΕΠΕΒΗΣΑΘ' ΟΜΑΙΜΟ tantum syllaba adjecta, τerbo εσταλεις in
ΝΟΣ αίση. ώς ταχιστα mutato. Saepissime enim fac
tum est, ut, ultimae verborum syllabae
Cf. Ηymnum in Cerer. v. 77. cum supra lineam ponerentur, neglige
rentur a librariis. Scribi tamen possit
- ουδέ τις άλλος quoque ώς τάχος. Utramque dicendi for
Αίτιοι αθανάτων, και μη νεφεληγερέτα Ζευς mulam attigit Valckenar. ad Ηipp. ν.
"ος μιν έδωκ' Αίδη θαλεςην κεκλήσθαι άκοιτιν 493. Ιndicem Sophocl. V. τάχος. Cete
Αυτoκασιγνήτω. rum similem versum legimus in Αristo
phan. Εqφ. 120.
Εx eodem canone emendandus corruptis
simus Ρlatonis Comici locus apud Αthe δός σύμοι το ποτήριον ταχύ.
naeum. Lib. ΧV. p. 666. D. Ιlle in Co Εandem medelam adhibeam Fragmen
mα.dia, cujus titulus Ζευς fuit κακούμενος,
to ΑΕschyli, quod legitur in Εtymologi
coquum induxerat, φui, dum ipse cibos co Gudiano, a cl. Κulenkampio edito in
pararet, convivas ut cottabo tempus falle Specimin. Εmend. in Εtymol. Μ. p,
rent, adhortabatur.
56. Κίκυς η δύναμις. Απολλόδωρος ικ
μάς.
Προς κότταβον παίζει ίως αν σφών εγώ
το διϊτνον ώδε σκευάσω, τάνυ βούλομαι. αλλ' ου γάς οι ετ' ήν ίς ιμπεδος ουδ' έτι κίκυς.
Αλλ' ΑΝΕΜΟΣ ΕΣΤΑΛΕΙΣ θνίαν ΠΑΙΣ
από του ανακικύειν
ΘΕΟΝ
φίζε την θυίαν αί;' ύδωρ, ποτήςια
πολύς δ' ανεκίκνει ίδgώς.
παράθετε.
και Αίσχυλος ιν Σισύφα και θανόντων εισιν υκ
Εmendavit magnus Αnimadversor: αλλ' ΕΝΕΣΤΙΓΜΑΣΕΙ ΤΑ ΣΟΙ Δ' ουκ ινίστι κί
άγι μόνον vel ύδωρ στάζ εις θυιίαν παιδίον. κυι, ουδ' αιμόρρυτοι φλέβες θανόντων φησίν
Αge igitur puer αφuam infunde in pilam. αψύχος. Schneiderus V. CL. in Fragm.
Ιn cottabi enim ludo pelvi opus erat, in Ρind. p 106. legendum putat: oίσιν ουκ
φuam agua infundi solita est, docente ένεστι φθίγμα. Οptime ad sensum.
Casaubono ad h. 1. p. 945. Ηarc pelvis Ηymnus Ηomer in Vener. ν. 238.
θυεία sive θυία νοcabatur, Primum equi
dem et secundum versum coquo, tertium του οή τοι φωνή ρεί άστετος ουδ' έτι κίκυς
convivis, quartum denique iterum coquo έσθ' όη τάςος έσκεν ενί γναμττoίσι μέλεσσιν.
tribuendum puto. Τοtum autem locum
ita scribendum suspicor : Ρropius tamen nos ad literarum ductus :
και θανόντων οίσιν ουκ ΕΝΕΣΤ' ΙΓΜΑΣΚΕ
Α. Προς πότταβον παίζειν, έως αν σφών εγώ ΠΑΣΤΗ Δ' ουκ ενέστι κίκυς, Μortui, ημι
το δείτνον &δε σκευάσω τάνυβούλομαι, bus ηeque υor ηeque muniία scptaque omni
7
- ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ. 353
23 parte υιs inest. Ιγμή, βοή. Ηesychius. nomine adpellatos fuisse constat. Pin
Εjusdem ΑΕschyli Fragmentum legitur darus Ιsthm. V. 36.
ap. Scholiast. in Sophocl. ΟΕdip. C. io43.
και Αίσχυλος : μελέταν δε σοφισταίς
Διός έκατι πρόσβαλλεν σεβιζόμενοι,
έτριξ έξως δε τούδε μυστικού τέλους.
ubi Schol. Σοφιστάς δε και σοφούς έλεγαν
Ubi legendum suspicor : τους ποιητάς. Diogen. aert. Ρroα"m.
έφςιξ εξωτι τούδε μυστικού τέλους, Segm. ΧΙΙ. οι δι σοφοί και σοφισταί εκα
λούντο και ου μόνον αλλά και οι ποιηται σο
ut Sophocles in Αjace, v. 693. φισταί. ubi v. Μenagium. Τ. ΙΙ. p. 9.
έτςιξ' έgωτι τεςιχαρής δ' ανεττόμαν. Αthenaeus. Lib. ΧΙV. p. 632. C. Ορφία
σοφώτατον έκρινον. Και πάντα, τους χρω
quem locum excitat Εustath, p. 473. μένους τη τέχνη ταύτη σοφιστάς ατεκάλουν,
Rom. Και χάραν δί τοτε σημαίνει το φρίσ ώστες και Αίσχυλος εποίησεν.
σιιν και οιονεί όρθωσιν εκ λυπηράς καταπτώ
σεως ώς το έφριξα έρωτι περιχαρής δ' ανεττό είτ' ουν σοφιστής καλά ταςαταίων χέλιν.
μαν. - Ιn poéta, ΑΕschylo aequali, Pin
daro Οlymp. V. 36. corrupte legitur: Coronidis loco adponam conjecturam de
corruptissimo Pindari Fragmento, guod
Αει δ' αμφ' ειτεία πόνος δαπά legitur ap. Αthenaeum. Lib. ΧΙΙΙ., Ρ.
να τι μάςναται, τρός 801. Schneideri Collect. Fragm. Pind.
εςγον κινδύνω κεκαλυμένον. Ρ. 15.
ευ δέχοντες Σοφοι ΚΑΙ τολί
ταις έδoξαν έμμεν. "
Αλλ' έγωγ' ΕΚΑΤΙ ΤΑΣ κηςός ώς
ΔΑΧΘΕΙΣ ιλικράν μελίσσαν
Sensus horum verborum satis quidem ex τόκομαι, ευτ' αν ιδω παιδών
peditus est. Αd magna periculique plenα νεογυίον ες ήδην.
perficienda corporis animίηue contentione,
diuitiisque opus est, φιμα υίrtulem h, είμ Αlii aliter. Μihi in mentem venit :
dium perficiendi enilendique in allum, αd
.juυent. Quί υero scopum, φuenι ιμsi siύι Αλλ' έγωγ' ΕΠ' ΑΚΤΙΝΑΣ κηρός ώς
.firerant, attigerunt, cίuibus suis sapientes "ΙΑΝΘΕΙΣ μελιχξαν μελίσσαν
" "» , εν
αμdiunt. Ηaeremus in copula και, φuae τήκομαι, «υ τ' άν κ. τ. λ.
ordinem verborum implicat. Τu mecum
Ιege : Ut cενα, αμtum opus, ad solis radios liφue
.facla, sic ego liquesco puerorun conspecίο
εδ. δ' έχοντες ΣΟΦΙΣ"ΓΑΙ πολί ./tore. Lucretius de Ν. R. VI. 515.
ταις έδoξαν έμμιν. Νubila
Μittunt humorum pluvium, stillantque, quasi
Αntiquo enim et Pindari adeo aevo σοφισ igni
της honesία sapientum fμίt aut in quαυis Cera super calido tabescens multa liquescat.
αrte ercellentiunι αdpellatio, ut verbis utar
Valckenarii ad Ηipp. ν. 925. guem ΙDe usu verborum ιαίνεσθαι et τήκεσθαι, ν.
vide, Quare poètas inprimis, apud quos Τib. Ηemsterh. ad Ηesych. Vol. ΙΙ. g.
omnis fere scientiarum cognitio fuit, hoc 4. 5. Jacobs.
354 ΕΥΡΙΠ ΙΔΟΥ
ΑΜ. Πώς; 2/
ΗΡ. Εις Αθήνας πέμψομαι Θηβών
Ού70, 1425
14ο8. Sic scripsi pro vulgato ή, αν νέρ dans l'intérieur du palais ces corps, dont
9εν. Ηermαn. on ne peut soutenir la vue. Νimirum
1411. πρόβαινε scribit Reisk. , Βeck. antea palatii portas fuisse apertas, nunc
1412. Θάτθ', ώστερ είτον, παίδας.] Ιn eas forte claudi, aut si corpora sublata non
terpres: S.pelito, ul diri, liberos. Αnnon fuerint, machinam, cujus ope spectatorum
melius foret: Liberos sepeli, co, φuo diri, oculis sunt exposita, conversam esse.
modo. Vid. supra ad v. 1354. Μusg. Βeck.
Θάτθ' ex edd. vett, pro θάφθ' restituit 1417, Θησεί πανώλεις ιψόμισθ' εφολκί
Ηeath. Βeck. δες.] Πανώλης, πανόλεθρος, εξώλης, ατολλύ
1414. τέμψομαι] Si interpreteris : μενος. Sic Εurip. Εlectr. v. 60. Ηesy
Αthenas ipse deducar, Αmphitryonis quas chius. Sic Sophocl. in CΕdip. Colon. v.
tioni non φuadrat. Si accipias pro: Ιpse 1259. "Α 'γώ πανώλης όψ' άγαν εκμανθάνω.
te Αthenas deportari curabo, contra his Vide de voce εφολκίδες et de hac meta
toriam peccat, Τhebis sepultum fuisse phora supra ad ν. 631. Τους δ' εφολκίδας
Αmphitryonem tradit Ρausanias, p. 39. χεροίν, Ναύς ώς, εφίλξω. Βαrnes.
Εd. Sylburg. Ιbi saltem usque ad diem 1418. "Οστις δε πλούτον, ή σθένος, μάλ
fatalem commoratum esse innuit Εuripi λον φίλων Αγαθών, etc.] Ηanc optimam
des supra ν. 1357. Ut has salebras ex sententiam, pondus et medullam, et το
pediamus, legendum suadeo πεύσομαι, αιμ ηθικόν totius Fabula, ita Ηugo Grotius
diαηι, i. e. nuncius mortis tuae Αthenas vertit : Quicunφue ponit ante amicorum
ad me a Τhebis perveniet. Sic τεύθετο Jidem Ρecunias, aut regna, non recte sα
γάρ Κύπρoνδε, Ηom. Iliad. λ. 21. Μusg. pit. Ωuorum tamen posterior versus ma
τέμψομαι Ηeath. et Reisk. reddunt gis ex fide ita legeretur: Ρecunias, αμι
αccersam, et hic addit : " Οblitus sui robur, haud recte sapit. Εt hujus quidem
poéta contradicit iis, quae ν. 1565. dixe sententiac veritas patet ex eo, quod Ηero
rat.'' Βeck. dotus in Τerpsichore dicit, ότι κτημάτων
Ει, Αθ. τ. Θ. άτο.] Ηarc verba Ρrev. πάντων εστι τιμιώτατον άνήρ φίλος, συνετός
significare censet : Νunciabitur tua mors τε και εύνους. Ωuod ad me sane attinet,
Τhebis Αthenas. Itaque reddidit : " Je licet semper ego amicitiae sanctissimus
sςaurai, guoiqu'absent, quel est en ces fuerim cultor, nullum unquam fere re
lieux le sort de ceux qui me sont chers. peri, (uno aut altero excepto, praesertim
Βeck. mox excipiendo) φui vel mihi non falsus,
Ηercules hoc versu non sepeliri jubet vel qui de me non falsa tandem aliquan
liberorum cadavera, quod antea plus se do facile crediderit. Illud certe ante alios
mel inculcaverat, sed intus deferri. Ρan jure optimo usurpare possum, Ηerc, Fur.
sae enim portae fuerant, ν. 1023. ut cum ν. 55. Φίλων δε τους μεν ού σαφείς όρώ φί
ipso spectaculum fierent. δυσκόμιστα γή λους, Οι δ' όντες ορθώς, αδύνατοι προσωφε
non male interpreteris ιerra solunι pollu λείν. Ηeu / ηuos amicos habeo, pars cer
cruία. vid. ΟΕd. Τyr. ν. 1426. Μusg. ια /ide Νon sunt amici, pars opem / rre
1415. Ρro γή Prev, mavult δε vel δή haud υalenι. Εx Grotii Versione. So
legi, et reddit verba sic: " Μais portez crates in Phaedro dixit, ως ουχεϊμαρται
ΗΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ, 355
κακόν κακό φίλον είναι, ουδ' αγαθόν αγαθό cipibus placuisse υίris non ultima ιαμs esί.
μή φίλον De eligendis amicis consule Sed haec res, quanquam aeque rara est,
Ηieroclem in Pythagorica Carmina, p. vix recte amicitia dicitur, ob personarum
56. Ιsocratem ad Demonicum, et ad discrimen. Βarnes.
Νicoclem. Ρenes me jam habeo ΜS. 1419. Πετάσθαι] Ρossedisse. Τhema πάω,
vetus Αnglicum, φuod de amicitia colen τώ, et πάομαι, id est, testante Εustathio,
da et de amicis eligendis copiose et docte κτώμαι, in perfecto passivo, τίπαμαι et
tractat, quod et aliquando in lucem edere τίπαμμαι, unde τιτάσθαι in infinito; de
meditamur aliqua parte auctum et niti hac voce nos aliquid ad Ιon. ν. 677. Εu
dius paulo expurgatum. Ωuatuor autem ripides in Οrest, μίθες πετάσθαι. Scho
capita complectitur, c. 1. De Αmicitia. liast. αντί του απολαύειν. Βarnes.
c, 2. Ρraecepta continet de dignoscendis, 1420. Στείχομεν] ΜSS. Steph. στείχω
eligendis et colendis amicis. c. 3. De μεν, φuod leges metricae non admittunt.
calumnia tractat. Caput 4. Ιmaginem Μusg.
calumniae, quam Αpelles finxerat, descri Στείχομεν] Ηenricus Stephanus στεί
Βίt. Guem ego libellum siquando edide χωμεν potius legi putat, ideoque ite
ro, accuratius adornabo in gratiam amici rum vetera exemplaria profert, et simili
mei optimi, Caroli Cox de Βattlebridge loco confirmat ex Supplicum conclusione,
apud London. in Southwark, cujusinsig idque versu anapastico, sed nihil mihi
nem fidem et benevolentiam quotidie re probat. Fateor ego, recte στείχωμεν ibi
eolo. De colenda amicitia vide Ηierocl. legi, et scio, στείχομεν non minus recte
ad χρυσά έπη, fol. 6ο. Μarci Τullii Οf hic legi debere: Quare nihil muto.
ficia; Ιsocratem ad Demonicum, item Ci Βarnes.
ceronem de Αmicitia; Luciani Τoxarin, 1421. Τα μέγιστα φίλων ολέσαντες.] Ηaec
sive de Αmicitia. Sed utin viam redeam; Chorus Τhebanorum senum, de Ηercule,
Sallustius in Catilinae Οratione: Νam idenι amicissimo principe, et duce calamitatibus
τelle, αιφue idem nolle, eα demum firmα jam oppresso, et modo abeunte, scenam
απmicitiα est, Cicero pro Ρlancio: Vetus claudens loquitur. Τα μέγιστα φίλων pro
enim est ler illa.justac υerarque αniciliar,- μέγιστον των φίλων dicitur, ut Ηecub. ν.
μt idenι αmici semper υclint, ηeque est 782. Ρolymestor ab Ηecuba primus
μllum certius amiciliac υinculum, ηuam amicorum dicitur : Ξενίας τ' αριθμό τρώ
consensus et societas consiliorum et υolumι τα των εμών φίλων : ubi πρώτα pro πρώτος,
tatum. Οι Curtius, Lib. VΙΙ. Firmis Sic Lucretius, Lib. Ι. Ductores Dαnaunι
sima inler pares annicilia. Lucianus in delecti prima υίrorum, pro primi. De φua
Τoxari decem habet exempla optimorum re videsis Τurnebi Αdversar. Lib. ΧΧV.
amicorum parium optima. Αmicitia re c. 29. Ιta Εuripides το υπείκον pro οι
gum et magnorum virorum qua arte sit υπείκοντες dixit. Iphigen. Τaur. v. 528.
obtinenda, docet Ηorat. Εpist. Lib. Ι. Ιn quem locum vide quae nos Βarnes.
Εpist. 17. et 18. de gua re idem: Ρrin
VoL. VΙΙ. Αa
"Υ Π Ο Θ Ε Σ Ι Σ Τ Η Σ Η Λ Ε Κ Τ ΡΑΣ
S.
Νam φuod tibi eam mittendam statui, non dici potest quantοpere illi
gavisi sint. Sunt enim mirum in modum amplitudinis, dignitatisque tuae
amantes, et incredibiles animi tui dotes (ut debent) admirantur. Quod
φuum sua sponte faciant, cui enim cognita non est eruditio, probitas, huma
nitas, admirabilis quadam naturae tuae comitas, qua omnium animos, eorum
etiam, φui te semel viderunt, tibi concilias? faciunt etiam hortatu meo,
ac crebra tuarum illarum praeclarissimarum virtutum praedicatione. Ipse
-
sane, φuum semper te dilexerim, nunc vero tantis honorum gradibus merito
auctum colam, ac nonnulla, quae non omnino vacua consilio mihi fuisse vi
dentur, aliφuando fecerim : nihil unquam mihi sapientius fecisse videor, et
in quo mihi magis placeam, quam quod mature ingenii tui divinitatem per
spexi, et exorientes laudes tuas, quantum potui, celebravi, demumque te
mihi unum praecipue semper υbservandum esse duxi. Sed nimis provec
tus sum, φuum tamen parvam partem tuarum virtutum attigerim: amor
autem idem ille, et ingens admiratio tui, me ultra quam nunc oportebat
abripuit, atφue asportavit. Vale et me ama. Florentia pridie Calend.
Μartii ΜDxLν. -
VΙΟΤΟRΙΙΑΕGUΜΕΝΤUΜ ΕLΕCΤRΑΕ.
Η μεν σκηνή του δράματος υπόκειται εν ορίοις της Αργείας γής. Ο δε Χόρος
συνέστηκεν εξ επιχωρίων γυναικών
Α a 4
ΤΑ ΤΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ ΠΡΟΣΩΠΑ.
ΚΛΥΤΑΙΜΝΗΣΤΡΑ» * ΟΙ,ΥΤΑΕΜΝΕSΤRΑ.
ΠΡΕΣΒΥΣ. 8ΕΝΕΧ.
ΑΓΓΕΛΟΣ. ΝUΝΟΙUS.
* Οmittit hanc personam Victor. Αddendam esse monuit ΑΕm. Ρortus. Stib
linus, qui quo ordine in Βrubachiana personae legendae essent, non perspiceret, non
modo confudit personas, sed etiam κωφόν πρόσωπον et πυλάδης tanquam diversas per
sonas diversis locis posuit. Seidler.
ΕΥΡΙΠΙΔΟΥ ΗΛΕΚΤΡΑ. *
------------
ΑΥΤΟΥΡΓΟΣ.
ΩΓΗΣ παλαιον "Αργος, Ινάχου ροαι,
ΟΟΙ,ΟΝ US.
* Εlectra citatur Stob. Grot, Flor. ΙΙΙ. p. 23. ν. 296..iunct, ad Fragm. VΙ. Αntiop,
Τit.ΧCVΙΙ. Ρ. 389, τ. 37. ubi Ιncertus in marg. - Τit. ΧLΙΧ. duo versus ex Εlectr. gui
in illo dramate non leguntur Μusgravius falso citat ΙΙ. Ρlutarch. Vol. ΙΙ. 296. Βurn.
Ιdem Αrgumentum tractat Sophocles in Εlectra, licet αconomia nonnihil diversa. Αd
hang materiam pertinent et alia fabula, Εschyii nempe Αgamemnon, Choέphori et Εu
menides, Senecae quoque Αgamemnon, Εuripidis Οrestes, Diversa autem fabulae gius
dem dispositio, et αεConomia'alia, non modo diversis poètis frequens est, sed etiam idem
aliφuis poèta idem aliquando argumentum diversis modis tractat, ut variatione voluptas
angeatur,
366 ΕΥ ΡΙΠ ΙΔ ΟΥ
φu'elle soit à l'Εlectre de Sophocle, et a qu'il nous transporte pour nous offrir
la plupart des autres pieces d'Εuripide le tableau des mαιurs simples et pures de
lui-meme. " Ιdem correxit aliquot locis leurs paisibles habitans. Le cultivateur,
εοπmparationem inter Sophocleam et Εu le vieux governeur d'Αgamemnon, Εlec
ripideam a Voltario institutam et judi tre même, au milieu de leurs occupations
cium inde ductum. Ιpse potius ita cen rustiques, plaisant par leur simplicité et
set:'' Le style, inquit, d'Εuripide (in hac par les souvenirs que réveille toujours
fabula nempe) a beaucoup des charmes, il 1'image de la vie champetre. Le carac
a souvent de l'élévation et de la magnifi tère de Clytemnestre a une teinte de dou
cence, il est toujours pur et harmonieux ceur qui rend sa mort plus touchante,
et il est peut-etre fort difficile de ne point Οn trouve enfin dans φuelques scenes de
commettre injustice en comparant la ma cette pièce des traits d'une sensibilité pro
niere d'écrire de deux poètes qui ont joui fonde, de beaux monumens, des sentimens
d'une égale célébrite, et dont la langue nobles et heureusement exprimés , et,
n'est plus parlée, C'est moins le style, malgré de nombreux défauts, on y recon
a ce qu'il me semble, φui distingue pour noit encorel'auteur d'Ηippolyte et d'Ιphi
nous 1'Εlectre de Sophocle de celle de ses génie,
deux rivaux, φue l'art admirable avec Caeterum ex eodem Voltarii libro Ρrev.
lequel la pièce est conduite la sagesse de excerpsit indicem praecipuarum tragαdia
1'ordonnance, et la régularité du dessein, rum veterum et recentiorum, guarum ar
la grandeur, la simplicité de l'action, la gumentum Εlectra est. Αddidit Εlec
force et la constance des caractères. Οn tram Rochefortii, a. 1782. editam. Βeck.
ne voit dans ce chef-d'α-uvre nitraits in 1. "Αργος,] Legendum εύχος, gloriatio.
formes et grossièrement ébauchés, comme Sic εύχος Ιώνων, Αntholog. p. 277. Ηesy
dans les Choéphores d'Εschyle, ni orne chius: εύχος, καύχημα. Αlibi autem ab
mens frivoles et ambitieux comme dans Εuripide commemoratur Αrgivorum de
1'Εlectre d'Εuripide. Τout y porte l'em historiis antiquis gloriatio: vid. Ρhoen. ν.
preinte du génie, et tout y annonce la 1153. Ηerc, Fur. ν. 1o11. Νeque id
perfection de l'art. " Αddidit idem Ρrev. temere et nullo consilio fecisse eum credi
judicium feminae cujusdam doctae, quae derim, sed potius, ut Αrgίνorum causam
singulas quasdam scenas fabulae Εurip. deprimeret, qui soli inter Graecos cum
satis movere animum, sed totam fabulam Αtheniensibus de antiquitate urbis et donis
non satis m m habere vim, ostendit. deorum contendebant. Ρausan, p. 15. 1.
Εadem conjicit, Εuripidem post duo illos 16. Εd. Sylb. Μusg.
poétas Εlectram scripsisse, et, ut hos su "Ω γής ταλαιον "Αργος,] Ιta Sophocl.
peraret, novam quandam ingressum esse Εlectr. ν. 4. Το γάρ παλαιον"Αργος, ουπό
viam, sed minus feliciter. Αssentitur Ρrev. θεις, τόδι. Scholiast. "ομηρος χωρίζει το
et sub finem haec adjicit: " Εuripide est "Αργος και την Μυκήνην οι δί νεώτεροι την
inférieur a Sophocle dans la maniere dont αυτήν Μυκήνην και "Αργος φασίν. "Αλλως,
il a traité ce sujet. Il en a négligé les "Αργος ομωνύμως τη Χώρα, ώς "Ομηρος "Ας
parties principales. Μais il a sςu l'em γος τε Στάρτη τι παλαιον δι, ή ότι "Αργος,
bellir par d'intéressans épisodes, et animer ο προτάτως αυτών, γηγενής ήν, ή ότι και
la scene par un spectacle nouveau. C'est αυτοί πρωτογενείς αντιποιούνται είναι, etc.
loin de palais et au milieu des champs Βarrιes.
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 367
Reisk. emendat: 2 τρισαάλαιον, Ο ter 6. s, υψηλών δ' ετί Ναών τίθεικε σκύλα
αntiφιμα μrbs, i. e valde antiqua. Βeck. πλείστα βαρβάρων] Ιta infra v. 1000.
"Ω γής παλαιον"Αξγος,] Ιdem fere sig Σκύλοισι μεν γαρ θεών κεκόσμηνται δόμοι.
nificare videtur, ac si dicas ώ"Αργος, πα Μos erat apud Veteres, ut victores hos
λαιά τήσδι της γης τόλις, sive ώ κτήμα τήσδε tium spolia templorum tholis suspende
της γής, παλαιον "Αργος, Εx parte simi rent, gratitudinis in Deos, victoriae auc
lia sunt Phα.niss. ΙΟ73. ιττάπυργα κλεί tores, signum et memorias causa. Ηinc
θρα γάς, et Soph. ΟΕd. Col. 297. πα Valerius Μaximus Lib, VΙΙ. c. 6. Οpera
τρώον άστυ γής έχει. Μusgravius pro Μ. Junii Dictatoris, Rempublicanι αdmi
"Αργος conjicit εύχος, Reiskius τρισπά nistrantis, spoliα αίfirα templis, Deorum
λαιον pro γής ταλαιόν. Νοtandum autem ηumini consecrata. Pulchre hunc ritum
est hoc genus compellationis per vocati aescribit Silius Ιtalicus Lib. 1. In /ώri
νum, ad quam in sequentibus non amplius όus sacris, primoφue in limine templi, Cap
respicitur. Εxclamationem verius dixeris tiυί currus, belli decus, armaque rapία
quam compellationem. Ρari modo noster Βellantum ducibus, sacυαφue in Μarte se
in Αndromachae initio : cures, Perfossi clypei, et servantiα tela cru
orem, Claustraφue portarunι pendent.
Ασιάτιδος γής σχήμα, Θηβαία πόλις, Quin et Ηoratius hujus moris meminit,
"Οθεν τυθ' ίδνων συν τολυχρύσω χλιδή Carmin. Lib. ΙV. Οd. 15. Εt signα nos
Πρίαμου τύραννον εστίαν αφικόμην. tro restitait Joυί Γίrepία Ρarthorum super
ubί fallitur Βrunckius, qui σχήμα et πόλις ois postibus. Ιdem Christianis mos nune
nominativos putat, omisso εστί, Νam Αl placuit, et frequenter apud historicos
cestidis quoque initium non multum dif legimus, insignia fusorum hostium tem
plis Christianorum suspensa, cum victo
fert :
res laudes suas Deo publice agendas
ώ δώματ’ Αδμήτει', εν οί, ίτλην εγώ duxerint. Νοbis hic non est diutius im
morandum. Βarnes.
θήσσαν τζάτεζαν αινίσαι, θεός τις ών.
Ζευς γάς, etc. Αφίκετ'] Verbo αφικνείσθαι similiter
αe redeuntibus utitur Νoster Ηec. ν.
Cf etiam nostrae fabulae, v. 55. sqΤ. et 954. ΑΕschyl. Pers. ν. 15. Αgam. 515.
432. sqq. Seidl. Ιdem usus est verbi μολείν, ut infr. ν. 48.
2. "ΟS εν ποτ' άρας ναυσι χιλίαις "Αρη,] aliorumque verborum ejusdem significa
Αgamemnon mille naves bello instructas tionis. Vid. Ηeindorf. ad Ρlaton, Ρro
contra Τrojam duxit, unde Graeci in illa tag. 4. p, 462. Seidl.
expeditione dicuntur χιλιόναυς στρατός. 7. Ναών] Ιntellige cum Βarnesio tem
De qua re lege Ηomerum in Βα.otia, plorum, non navium. vid. infra v, 1000.
sive Νavium Catalogo, Iliad. Lib. ΙΙ. ΑΕschyl. Αgam. ν. 588. Μusg.
Εt Εuripidis Iphigen. Αul. Chorum to Contra Ηeathius ναών accipit de navi
tum actus primi. Βarnes. bus. Defuisse enim Αgamemnoni op
"Αβην, editur νulgo "Αρη. Ιllud dedi portunitatem Τrojanorum spolia templis
Ρorsonum secutus ad Ρhα.niss. ν. 134. deorum Αrgivis consecrandi, cum statim
95Ο. 1 Ο2Ο. Seidl. sub ipso appulsu ab ΑΕgistho fuerit inter
"Αρη, ed, Vict. fectus, Βeck.
368 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
Ναών] Recte de templis, non de navi εις Τροίαν ίτλει. , Εlegantiores numeros
bus, intelligit Βarnesius, coll. infr. ν. restitui ad exemplum Οrest. ν. 63.
1ΟΟΟ,
ήν γάς κατ' οίκους ίλιφ', ότ' εις Τροίαν έτλει,
σκύλαισι μέν γάς θιών κεκόσμηνται δόμοι,
Νimis argutatur Ηeathius. Seidl. 18. De hoc versu vid. ad Rhes. ν. 925.
9. Θνήσκει γυναικός προς Κλυταιμνήστρας Μusg.
δόλφ,] Lege γυναικός εκ. Ρον. 19. "Η δ'] Vulgolegunt ή δ' et punctum
Θνήσκει γυναικός προς Κλυταιμνήστρας δό ponunt post πατρός, Sed conf. Οrest. v.
λω,] Quomodo Αgamemnon, Τroja re 63. seq. φuem modo cίtavimus. Νeque
versus, domi fuerit casus uxoris et ΑΕgis enim illud potissimum narraturus est, do
thi insidiis, vide Ηomer. Οdyss. λ'. v. mi eam remansisse, sed qualem ibi sortem
408. Αλλά μοι Αίγισθος τεύξας θάνατόν τε habuerit. Seidl.
μόρον τι, "Εκτα συν ουλαμίνη αλόχω οίκόνδε 22. Ιta hunc et sequentem versum
καλέσσας, etc. Εt Scholiastae ΑΕschyli ar edidit Schaeferus ex emendatione Ρor
gumentum ad fabulam Αgamemnon dic soni ad Μed. v. 5. Vulgo :
tam. Βαrnes.
11. Χώ] Μale scribunt χ' και sive χ ώ. διίσας δι, μή τω παίδας Αργείων τίκοι,
Vid. Εxcurs. ad Τroad. ν. 399, p. 147. Αγαμέμνονος τωνάτορας, είχε εν δόμεις,
8eidl.
12. "ολωλεν Αίγισθος δι βασιλεύει χθo Disputat Ρorsonus ita: " Corrupta vox
νός,] Ita Seneca, Αgam. ν. 915. Ραιer Αργείων sensui repugnat, et cuun παίδας
peremίus scelere materno jacet: Comes prioris versus metro necessariam fecisset,
paternac quacritur Νatus necί. ΛΕgisthus anaprestum in quartam sequentis sedem
ανoes Venere quarsitas tenet. ΔΕmil Portus, invexit, πρινάτορας.'' . Scίdl.
14. Vulgo : ού, δ' εν δόμοι, ίλιτεν, ότ' 23. Piersonus Verisim, p. 67. ne ana
3
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 369
paestus in quarto loco sit, scribendum sta Κτανιίν έβούλευσ' ωμόφρων νιν ή δ' όμως,
tuit: quod minus laudo, guia longius a vete
ris lectionis vestigiis recedit. Duportus
Αγαμέμνονος πεινάτοςας, σφ' ίχ' εν δόμοιε, nihil omnino ad hanc fabulam notat.
Βarnes.
Εgo vero anapestos in paribus locis nec
libenter a tragicis positos, nec penitus Reiskius conjicit: κτανείν σφ' εβούλετ'
repudiatos, censeo. Εxemplum vide ωμόφρων, η δ' ούν όμως. Βeck.
Τroad. ν. 352. Μusg. Κτανείν σφι βουλεύσαντος ωμόφρων όμως]
Ιta emendavimus hunc versum librorum
Ηeath. emendat: ποινάτοράς γ' είχ' εν
δόμοις. Βeck. vestigia secuti. Εd. Victorii:
27. Κτανείν σφ' ιβουλεύσατ' ώμόφρων ή κτανείν σφ' έβουλεύσατ' ώμόφρων ή δ' όμως
Σ' όμως..] Ιta Εd. Victor. ΜS. α. κτανιίν
τ' ιβουλεύσαντ' ωμόφρων δ' όμως, consen Virorum doctorum conjecturas, φuae ad
tientibus ΜSS. β, γ, nisi quod σφ' pro τ' unam omnes a librorum lectione magno
exhibent. ΑΕmilius Ρortus sic emendat : pere recedunt, nihil attinet referre, Vox
drom. 798. Ανδρομάχην κτανεί και παίδα Τestamenti Puritate, S. 79, 49, p. 57.
βουλεύσασα. Seidl. Βarnes.
29. Εις μίν γάς άνδρα σκήψιν είχ' ολωλό είφ',] Ita Schaeferus. Μale vulgo εί
τα,] Causam habuit et praetextum, guare πεν. " Χρυσον είφ' bene versum αιμrum
se defenderet Clytaemnestra, quod nem promisit. Saepius enim Graeci verba di
pe Αgamemnon filiam ejus, Iphigeniam, cendi usurpant de pollicitationibus, Lu.
rmactasset, et hoc practextu se armat im cianus Reviv. c. 3. Τ. Ι. Ρ. 573. Ηome
pudica viricida apud ΑΕschylum Αga rica parodia:
memn. ν. 1421, etc. Εt infra hujus fa μή δήμοι φύξιν γε, κακηγόρι, βάλλες θυμώ,
bulae ν. 1011, etc. Εt Sophocles eodem χρυσόν πες λέξας, έπει ίκιο χείρας ες αμάς.
modo se excusantem Clytaemnestram in
ducit, Εlectr. v. 526. πατήρ μίν, ουδέν Ηerodot. VΙ. c. 23. μισθός δί οι ήν ειρη
άλλο σοι πρόσχημ' αει, "Ως εξ εμού τέθνηκεν μένος όδε, πmerces autem cί promissα εται
εξ ιμεύ καλώς "Εξοιδα των δ' άρνησις ουκ ήac, Sic dicitur inprimis verbum ονομά
ένεστί μοι. Η γάρ δίκη νιν είλε, κούκ εγώ ζειν. Ηomerus Ιl. ΙΧ. v. 515.
μόνη Βαrnes.
ει μεν γας μή δώρα φέροι, τα δ' ότισθ' ονομάζει,
30. Αd φθινηθείη Victorius adscripsit
μεμφθείη ex glossa, ut videtur Seidl. Ρro quo mox v. 519.
32. Constructio est: είτε χρυσόν δώ νύν δ' άμα τ' αυτίκα πολλά διδοί, τα δ' όπισθεν
σιιν εκείνγ, ός αν κτάνη τούτον, ό; Αγαμέμ υπίστη.
νονο, ών παις φυγάς μεν απηλλάχθη γής.
Νam Βrumoy male locum sic exponit, Ιongus p, 87, sq, ed, Villois, μείζονα γαρ
μt Οrestes ΑΕgisthi caput proscripsisse ή κατά ποιμαίνουσαν κόρην δώρα ωνομάζετο
intelligatur. Ηeath. παρ' εκάστου, Ρraestantissimus Villoiso
33, κτάνη.] Τemporum ratio postulare nus ad h. 1. p. 208.: " Ωνομάζιτο, Sic
videtur κτάνοι. Μusg. supra, Lib. Ι. p. 14. Εd. Μoll. Dryas in
Αγαμέμνονος ταύ, χρυσόν είτεν, ός άν re simili τα ΟΝΟΜΑΣΘΕΝΤΑ δώρα ταε
Ε Αlias legitur χρυσόν είφ', ό, άν, etc. ητήσατο. Αpud Ηesychium ονομήνα, et
Sed salvum erit metrum, si in quinto lo ονομάσαι explicantur επαγγείλασθαι, nem
co anapaestum admittimus , duare nil pe Ηesychius, quod a nemine huc usque
muto Sed de hac του έπω significa animadversum est, respexit Οd. Ω'. ν.
34Ο.:
tione, et quod dico simpliciter propromit
ίο usurpatur, videsis Sebastian. Ρfoche οιχαυς δέ μοι ώδ' ονόμηνας
nium in Diatriba de Linguae Graci Νovi Δώσιιν τιντήκοντα.
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 371
"Ην ού ποτ' ανής όδε,] Ανής ύδι δεικτικώς, Αdscripsit Victorius: διικτικώς αντί του
περί ιαυτού λίγει ανήρ όδε, αντί του εγώ sic εγώ, 8eidl.
έτος pro εγώ: est vero idem, φuod όδι. Εt 44. "Ηισχυνεν ευνή") Victorius in mar
in omnibus linguis (ut recte observat Is. gine: γρ. ήσχον εν ευνή, φuod valet, opί
Casaubonus ad Αnnales Εcclesiasticos nor, ήσχυν εν ευνή, quae lectio vulgatae
Βaronii, Εxercit. ΧV. c. 12.) Ρrono certe non praestat. Seidl.
mina demonstrativa elegantissime inter 50. ss. "Οστις δί μ' είναι φησιμωρον, ει λα
dum accipiuntur de loquentis persona. ζών Νέαν ι, οίκους παρθίνον μη θιγγάνω, &c.]
Ιta interpretari sunt critici illud comici. Ηaec Εuripides sagaciter in suam profert
Τιι sί hic sis, aliter sentias. Ηic hoc in defensionem. Vidit enim ille vir undi
quaque magnus, quantas haec res inter
loco, pro Εgo, όδε, vel όδ' ανής, ut dicit criticos turbas erat excitatura. Giuid
Εuripides. Νec is solus, sed et Sopho
cles in CΕdipo Colon. ν. 1323. ubi Ρo vero impedit, quominus inter rusticos
1ynices petit a patre, ut ignoscat sibi, colonos reperiatur aliquando, qui genero
,
Μήνιν βαρείαν εικάθειν όρμωμένω τώδ' ανδρι sa indole sit praditus fideli et casto inge
nio, qui, cum vi sibi datam videt regiam
τoυμού προς κατιγνήτου τίσιν. Ημίc υίro, virginem , illam aut violare noluerit, aut
hoc est, τηϊhί. . Αtque hoc loquendi ge
nere delectari Sophoclem notat Scholias certe non ausus fuerit, praesertim cum ex
tes : Τώδ' ανδρί] Δεικτικως. Και έστι πυκ illius virginis familia supersit, ut in hac
νός εν τώ τοιούτω Σοφοκλής. Verissime. causa Οrestes, qui aliquando Ρα:nas ex
Ρaulo enim post, v. 1467. "Ω παίδες, inimicis reposcat. Certe nos legimus
ήκει τώδ' επ' ανδρι θίσφατος Βίου τελευτή. etiam inter Christia nos reges, qui in sum
Scholiast. Τώδ' επ' ανδρι) επ' εμοί δηλονότι, ma fortuna positi, ultro a concessa con
Ιn Τrachiniis ν. 308. Μηδ', εί τι δράσεις, jugii voluptate abstinuerint. . Εt sane
τήσδί γι ζώσης έτι.] Scholiast. Τήσδί γι ζώJosephus ille Justus, Μariae virginis rna
ση,] Δεικτικώι, αντί τού εμού. ο δι νού, ειritus, ex Gregorii Νysseni atque Εpi
και μέλλεις τι δράν κατά των ιμών παίδων, phanii sententia, virginitatis illius custos
τούτο εμού ζώσης αναβαλού. Βαrnes. habebatur. Quare non est, ut hoc no
ούποθ' ανής όδε,] Vulgo oύπατ' ανής όδι. mine Εuripidis αconomia damnetur ve!
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 373
frigiditatis, vel improbabilitatis, vel inco Comma post σώφρον posuit Victor.
haerentiac, φuanquam nec ipse Ρetrus 54. άστρων τροφέ,] Τibullus Lib. ΙΙ.
Victorius illum etiam volens ausus sit Εleg. 1. ν. 87.
defendere. Dionis enim sententia,
φuam protulimus ad Τroad. ν. 688. ad Ludite, jam Νox jungit equos, currumque se
φuuntur
ejus defensionem in hac parte sufficiet. Μatris lascivo sidera fulva choro.
Vid. infra ad ν. 259. Βαrnes.
μη θιγγάνω] Τerent. Νocte illa prinια Μusg.
υίrginem non attigit, ΜS. Νot. ed. Vic Ρrev, pro τροφός posuit matrem, secutus
tor. Seidl. auctoritatem Τibulli Ε1. 2, 1, Βeck.
52, γνώμης τονηροί, κανόσιν) Legendum, 55. κάρα ed. Victor.
ni fallor, γνώμης πονηράς, Μusg. 57. s. Ηi duo versus uncinis includen
γνώμης τονηροί κανόσιν] πονηροί, in di sunt, ut μετέρχομαι et αφίημι per ap
πονηράς πmutavit Μusgravius, quem sequi positionem cohaereant. Μusg.
tur Porsonus ad Ηec. 606. (ubi memoriae Forte, oυ δήτα, aut cum vet. ed. ου δή
lapsu citat ίστω το σωφρον.) Sed non as τι. Confer ν. 268. ubi δήθε pro δήθεν,
sequor, cur damnanda sit librorum lectio, φuod neque hinc alienum est. Ρossit
φue mihiquidem etiam magis poètica vi etiam oυ δή γι reponi. Βeck,
detur Sensus est : is sciat, se prava ουδή τι] Ita recte Victorius. In Βar
πmentis, (statuendi, judicandi) regula me nesiana legitur oυ δή τε, fortassetypothetae
tiri sive aestimare continentiam, i. e. se vitio. Seidl.
perperam judicare de continentiac laude. 58. δείξωμεν θεούς,] Docet Graevius ad
Δικαίους κανόνας dixit Νoster Fragm. Ηesiod. Οp. et D. v. 730. Αntiquorum
Βelleroph. VΙ. 5. Seidl. sententiam fuisse, noctu deos versari in
γνώμης πονηροί, κανόσιν Εd. Victor. terra et hoc orbe nostro inter homines, in
53. Reisk. conjicit: καυτός ου τοιούτος, terdiu sedes superas colere, Stat. Lib. Ι.
ει se ipsunι tαlenι non esse, sc. σώφρονα, Sylv. 1.
modestum, bonis moribus prardilum. Βeck. Ηuc sub nocte silenti,
καυτός αύ] Reiskius proponit ου pro αύ. Cum superis terrena placent, tua turba relicίο
Sed sana vulgata, Verte: ipsumφue con Labetur ccelo.
ετα talem esse, scil, qualem me dicat, μωρον.
Μώρον etiam supplet Ηeathius. Seidl. Quintilian. Declamat. Χ. omnis religio
VoΙ., VΙΙ. Β b
374 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
templorum, omnis religio lucorum, cum ια nacule: damit er erhalten konne, Αlte
cuere mortalia et profani procul, errare rum erit: damit er erhalten soll; sive, da
sedibus totis, solitudine.frui, et de suis dicί mit er erhalte. Αfferunt Οrestis cineres,
ίur erire simulacris. Ηinc intelligendus non ut in patrio solosepeliatur, (hoc enim
Εuripides. Μusg. pendebat ab ΑΕgisthi et Clytaemnestrae
59. αφίημ'] Ιta optime Reiskius, pro arbitrio) sed, ut his, si velint eum sepeli
αφίην. Μusg, re, ejus rei potestatem faciant. Ρari mo
αφίην] Imperfecti temporis, licet alii do omnes hujus generis loci, φuos Μat
αφείην in optativo legant. Βarnes. thiae l. 1. aftert, etiam Ηomerici, videntur
αφίην] Reliquilibrorumlectionem quam explicandi esse, neque in eadem Sopho
vis vitiosam. Reiskium corrigentem αφί clis Εlectra v. 57. mutari debet librorum
ημ' secutus est Μusgravius, qui duos an lectio όπως - φέροιμιν. Seidl,
tecedentes versus uncinis inclusit. Sed αφίην ed. Victor.
vereor, ut aptus hic sit parentheseos locus, 60. "Η γάς πανώλης] De voce πανώλης
Ιdem sensisse videtur Ηeathius, qui cor vide Ηercul. Fur. ν. 1417. Βαrnes.
rigit αφίω γ', et Schaeferus, qui αφώμεν 62. Αιγίσθω πάρα,] Ita libri. Schae
idit. Sed nimis tamen Schaeferi lectio a ferus edidit Αιγίσθου πάρα. Sed nihil
libris recedit. Ωuid si scripserit Εuripi magnopere differt, utrum dicas, genuit
des, quod Ρortus voluit, αφιίην, ad Ηo liberos er ΔΕgistho an apud ΑΕgisthum, ικι
meri exemplum conjunctiνum cum opta ΑΕgisthi domo, i. e conjuncta cum illo.
tivo copulans. Sensus tamen utriusque Ρlane sic Plutarch. Pericl. p. 165. c.
paululum erit diversus, Verte: ut ΑΕgis έτεκε δι και παρά τω Περικλεί Ξάνθιππον
thi injurias diis ostendam, et ut querelas και Πάραλον. Seidl.
fundere possim (non fundam) in magnum 63. Πάρεργα - δόμων.] i. e, νόθους. Vid.
aethera. Vid. Μatth. Gramm. Gracc. Ηesych. v. πάρεργον. Seidl.
sect. 519. p. 755. ubi non assentior viro 66. Και ταύτ - αφίστασαι ;] Construe
doctissimo, in Soph. Εlectr. v. 760. prae και ουκ αφίστασαι, μου λέγοντος ταύτα,
ferenti εκλάχη. "οπως εκλάχοι est ut sive καίπις εγώ λέγω ταύτα, scil, δείν σε
ηαηciscί possit, non μt nanciscatur, Ver αφίστασθαι, 8eidl.
"
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α.
Α" - - - -
«ledit mortalibus, etc. ut ait poeta. Gra 87. μυστηρίων] Βarnesius χρηστηρίων,
vissima sententia adversus otiosos exstat φuod procul dubio verum. Μusg.
Ηesiod. "Εργων και Ημερών, Lib. Ι. ν. χρηστηρίων] Ιta pro μυστηρίων lego,
306. etc. Βαrnes. αυά
prius male aderat. Βαrnes.
θεού, έχων ανά στόμα, i. e, φuantumυίς εκ θεού μυστηρίων] Videntur hac refe
deos habeat in oτε, Proxime βίον intellige renda ad sequentia ουδενός ξυνειδήτος, ηemί
τίctum. Seidl. ηe sciente secundum ατεαnum dei prαccep
Αργός γαρ ουδείς από μόνου ζή του επι tum, quare comma post oύδας delevi.
καλείσθαι θεούς, προς τούτο δε και το σύν Ειymol. Μ. p, 595. 48, μυστήρια, μυθή
Αθηνή και χείρα κίνει. Scholiast. ρια, μύθος γάς ο λόγος. Clemens Αlex.
82. Πυλάδη,] Ηinc patet, Pyladem ad Cohort. ad g. p. 12. 1. 12. Ρott, πάρεστι
esse, ut mutam personam; nihil enim hic δί και άλλως μυθήριά σαι νοείν αντιστοιχούν
vicissim loquitur. Βαrnes, των των γραμμάτων, τα μυστήρια, ubi, ut
84. Ορίστην τόνδ'] Αddidisse τόνδε vide ex Εtym. patet, recte fictam vocem μυθή
tur poéta, me auditor forte nomen loquen ια Sylburgius defendit. Confer, etiam
tis ignoraret. Μusg. onaras, p. 1378. Seidl.
"ορίστην τόνδε] De se loquitur Orestes, 89. αλλάξων, i. e, αμείψων, μt rependam.
διικτικώς ponitur τόνδε, de qua re vide su Δeidl.
pra ad v. 43. Βarnes, 91. κόμης ατηρξάμην,] Sectionem intel
Recte Μusgravius demonstrativum τόν ligit capillorum. Νam solenne fuit, sec
δε poέtam putat addidisse, ne auditores tos crines mortuis inferri a proximis.
forte nomen loquentis ignorarent. - εθαύ Οvid. Μetamorph. Lib. ΙΙΙ. Fabul. 6. -
μαζις, θαυμάζειν h. 1. est colere, amare, planrere sorores Ναΐades, et sectos./ratri
ut sape, Conf Μusgravius infra ad ν. imposuere capillos. Ηujus rei crebra est
519. et quem ille citat Μarkland. ad mentio apud ΑΕschlyum, Sophoclem et
Ηippol. 1o5. Αddit Βeckius Valckena Εuripidem. Vide Joh. Κirchman. de
rium ad eundem Ηippol. locum. Seidl. Funerib. Romanorum Lib. ΙΙ. c. 15. et
85. Comma post δεινά ponijubet Reisk. Ηadriani Junii Commentar, de Coma, c.
Βeck. 5. Βarnes.
Β υ 3
378 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
Κ Α έ β
Α βδ 2 Α Υ Λ'
95
α τείχεων με εντος ουρανω τουα,
Δυεϊν δ αμίλλαιν ξυντιθείς, άφικόμην
ν " -- "ν 2 r/ ? ? Α' Υ
92. μηλείου φόνου,] Τentabam μηλιίου δυείν δ' αμίλλαις, superscriptο δυοίν Ιe
γόνου, i. e agni, Sed non memini, agnum gendum cum Piersono, Verisim. p. 238.
inferis mactatum, malimque adeo μηλείου δυοίν δ' αμίλλαν [Sic et Reisk. atque
βοτού, i, e, ουis. Ηeath.] Μusg.
Μortuis sacra ove fieri mos erat. vid. Δνείν] Αttice pro δυοιν, ut infra v. 536.
Αpollon. Rhod. ΙΙ. 842. Μusg. Δνείν αδελφοίν : quare non erat, ut Scali
φύλου, aut γόνου, conjecit Reisk. Βeck. ger δυοίν scriberet. Βαrnes.
επέσφαξ' αίμα μηλείου φόνου,] i. e, έθυσα. Δυεϊν δ' άμιλλαν] Victorius αμίλλαιν.
Ιnfra ν. 281. μητρός αίμ' επισφάξασ' έμής. Ρlerique interpretes legendum esse vide
Ρro φόνου Μusgravius conjicit γόνου sive runt δυοίν sive δυεϊν δ' άμιλλαν ξυντιθείς,
βοτού, Μale, Vulgata genuina. Αίμα duarum rerum certamen, i. e. studium
μηλείου φόνου est αίμα εκ μηλείου φόνου, componens. Αtticum δυείν hauddubie
Ταύρειον φόνον apud Εuripidem legimus praestat, frequentissimum illud in Graeca
Ηel. 1590. coll. ν. 1581. et ΑΕschyl. Τragα.dia, et fortasse ubique reponendum.
Sept, ad Τheb. 44. Seidl. Αd emendationem άμιλλαν ducunt etiam
94. βαίνω) Sic εκβάς πόδα, Ηeraclid. ν. Μusgravii libri. Νam ις et ν facile con
802. αρβύλαν αρoβάς, Οrest. ν. 1476. fundi posse et confusa etiam esse docet
Μusg. Βastius ad Gregor, Corinth, p, 726. coll.
βαίνω πόδα,] Sic infra ν. 1173. Βαίνουσιν p. 429. Seidl. ".
εξ οίκων πόδα. Sic in Αlexandra : Πρό 96. εκβάλω] ΜS. α. in margine ιμβα
βαινε πόδα. Locutio haud adeo frequens; λών. Μusg.
βαίνω enim hic est μεταβατικόν, et idem εκβάλω] Εtiam Victorius variam lec
somat, quod βιβάζω, vel βαίνειν τοιώ. Qui tionem adscripsit ίν' εμβάλω. Seidl.
mos Ηebraeis frequens Vid. ad Ηerc. 97. ετ' αϊαν,] Βene Piersonus ες αίαν,
Fur. ν. 335. Vel certe πεδί utrobique le ubi supra.
gendum. Βarnes, σκοτών, speculatorum, ut recte Ρierso
βαίνω τόδα,] Citat Μusgravius Οrest. nus genitivo plurali a σκοπό, Μusg.
1428. ad quem locum vid. Ρorsonum, "Αλλην επ' αίαν,] Sine causa Piersonus
φui ex ipsa nostra fabula addit ν. 1173. corrigi vult ες αϊαν. Vulgatam tuebun
βαίνουσιν εξ οίκων πόδα. Confer. etiam Lo tur Ηip. 902. 1125. Ιph. Τ. 436. Seidl.
beck. ad Αjac, p. 225. seq. Seidl. γνoίη ed. Victor.
95. ΜS. α. δυοίν δ' αμίλλαις, ΜS. β. 98. Ζητούντ'] Οptime Piersonus ζητών
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 379
τ'. Εt ut facile eυαdere alio possim - Εt licet,) μt facile in aliam terram elaύι Ρos
sororem φuarens. Μusg. sim, sί quis speculatorum me cognoυerit
Εtiam Ηeath. ζητώντ, sed Reisk. ξη φuarentem sororem (dicunt enim eam cum
τούντ' αδελφή, ut sit: ζητούντα, ως συγγέ υίro habilare meque υirginem adhuc esse)
νωμαι αδελφή. Βeck. μt conυeniam, etc. Ιta optime cohaerent
Ζητούντ'] Piersonus emendabat ζητών omnia. Ιnvestigare autem sororis sedem
σ', vertens: " ob has autem binas praeci etiam in finibus regni poterat, φuod regis
puas causas veni ad terminos hujus terra, filia sors etiam hic vix ignorari poterat;
et ut facile evadere possim, si quis specu sed petere fines regni ad eam investigan
latorum me cognoverit, et sororem quae dam non poterat, nisi ante comperisset,
rens, quam dicunt nuptam hic habitare.'' eam hic habitare, Ceterum άμιλλαν dicit,
Callide vertit hic habitare: nam illud hic, (periculum vertit Reiskius,) quod in utra
quod ejus emendatio necessarium facit, φue re reluctantes habebat inimicos. Si
in Gracis non inest. Αpprobavit tamen militer Sophocles Εlectr. 495. γάμων
hanc emendationem plerisque, Quod sί άμιλλήματα. Seidl.
tali correctione locus indigeret, legerim 98. s, εν γάμοις Ζευχθείσαν οικείν,] Ιta
potius ζητεί τ', i. e, ίνα ζητώ, mutata ν. 211. μάτης δ' εν λέκτρoις φονίοις άλλω
constructione, ut saepe, vel ή συγγένωμαι σύγγαμος οικεί, Ηel. 298. μετ' ανδρός εικείν
pro ως συγγένωμαι. Sed ne litterula qui βαρβάρου. Seidl.
dem mutanda est. Fraudi fuerunt viris 107. προστόλων] Μalim τρόσπολον.
doctis (etiam Lobeckio de Usu Αpostr. p. Seidl.
21.) verba illa δυιίν δ' άμιλλαν ξυντιθείς, quae 108. εγκεκαρμένω κάρα] Κάρα, pro κά
perperam interpretati sunt. Illud δυεϊν ρατι, ει κάρας το, idem, quod κάςηας, κα
spectat non magis ad sequentia quam ad ρήατος, de qua voce vide, quae nos ad
praecedentia. Νam quo potissimum stu Ηerc, Fur. ν. 904. Βarnes.
dio in patriam redierit, paulo ante Οres εγκεκαρμ. κάρα] Εlectra raso capite in
tes dixit, ν. 89. φόνον φονεύσι πατρός αλλά cedebat in tristitia signum, sed Οrestes
ξων. Jam pergit sic: Recessi autem ad putavit servitutis esse indicium. Βeck.
/ines hujus terra, duarum rerum sludium Schaeferus Μeletem. p, 78. " cave cor
componens, (i. e studium meum ex sim rigas verbί άπαξ λεγομένου εγκείρειν inso
plici faciens duplex, sive, primario meo lentia forte offensus, εν κεκαρμένα κάρα :
studio aliud studium adjungens, hoc sci ne cavillator feminam te hydropicam fa
Β b 4
380
ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
cere crimin
etur. . Εtenim πηγαίον άχθος
ΜS. Νot. Vict. [editio princeps stropharum
κάρα φέρουσα dicitur, utin Sophoclis cog et antistropharum notas nusquam addit.]
nomine fabula, ν. 326, sq, εντάφια χερούν
φίρονταν: in ejusdem Philoct. ν. 655 α Νeidl.
βαστάζω χεροίν. ΑΕlian. de Νat. Αnim. Leg. σύντιιν' ώκα ποδός ορμάν, et sic
7, 12, τη μεν κεφαλ φέρoυσ υδρίαν
quoque deinceps ν. 128. aut saltem ώ ρα,
ή ιν μεστην i. e. ώ άρα. Reisk.
ύδατος.'' Sed quam ibidem conjecturam
proponit άνθος pro άχθος, eam vir doctis 115. έμβα. ingredere, Vox est incitan
εimus dudum ipse improbavit. Νam τη tis aliquem ad viam vel choream auspi
candam. Confer Αristoph, Ran. ν. 380.
γαίον άχθος recte vertunt αφua fontana Εcclesiaz. ν. 476. Μusg.
onus. Seidl.
κάρα ed. Victor. κατακλαιούσα scribijubet Ηeath. φuod
cum μοι conjunctum ad Εlectram refera
11ό. Τollenda distinctio post έτος. tur. Βeck.
Ηeath. 115.s.'Εγινόμαν Αγαμέμνονος Κούρα] Vo
112. Σύντιιν, ώρα, ποδος ορμάν.] Μono cem κούρα, ut ab explicatore profectam,
dia Εlectra gravissima, qua continet per
petuam querelam, ac eam vehementissi metri causa delendam puto, quae etiam
mam, ab ingenti spiritu profectam, φuo hinc aliquid offensionis habet, φuod prox
Εlectra praedita, ubique sui similis est. imo versu recurrit κόρα, Νoster Ηec.
42Ο. πατρός ούσ’ ελευθέρου, coll. Αndrom.
Similis ejusdem monodia apud Sophoclem
ν. 85. "Ω φάος αγνόν, και γής Ισόμοιρος 764. Αristoph. Αν. 5749
αήρ, ώς μοι Πολλά, μιν Θρήκων ωδάς, etc. ημείς δ' ώς εσμέν Έξωτος,
Gaspar Stiblinus. πολλοίς δηλον.
Αd scenicam rationem hujus soliloquii
Ρrev. adnotavit haec : Οreste et Pylade Τum pro vulgato και με τίκι legerim και
τίκτε, vel και τίκιν μι. Ρostquam hacc
sont cachés et a portée d'entendre Βeck. με
scripseram, Ηermannus aliam emendandi
Τractavi hoc carme de Verss. Dochm
n . viam mihi indicavit, ut hic nihil mutetur,
p. 258. sqq Primus versus videtur ana τίκι in τέκεν, in antistrophico vero
pasticus ex genere spondiaco. Αlter quam geminetur vox τλάμον. Qui inde nume
quem numerum habeat, non audeo defi ri existunt, de his dictu m est de Verss.
nire, nisi fortasse glyconeus est, addito Dochm.
p. 348. Seidl.
in fine trochaeo, ut infra ν. 174. (ed. 116. και με τίκε, ed. Victor.
Seidl.) De hiatu ώ (male vulgo ώ) έμβα τολιήται.] Εpica forma uti poèta
έμβα vide de Verss. Dochm. p. 91. Ρost eo 119.
magis poterat, φuod numeri sunt ex
ώρα deest ιστι, utsaepe, Vid. Lamb, Βos. genere dactylico. Εtiamin ΑΕschy Ρers.
p. 607. Schaef Αlloquitur autem in hoc ν. 554. hanc formam legimus inl.eodem
carmine Εlectra semet ipsam.
versu eodemque versus loco, Seidl.
χοριαμβικά στρο. post ν. 111. exhibet 12Ο. των σχετλίων τόνων,] Ιta ΜS. α.
Η Λ Ε Κ Τ ΡΑ, 381
125. 8. ίθι τον αυτόν έγειςε γόων, Ιncertus Αntholog. p, 92. Εd. Η. Steph.
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 383
trahuntur, ut in eodem carmine, v. 1073. Νon absurde φuidem illi, cum propter ν.
"Ρίας monosyllabon est, in qua contractio 102. tum φuia lamenta Veteres per dilu
ne majori etiam jure haerere poterat, ut culum libentius edidisse videntur. vid.
nominis proprii. Νeque illud offendere Εurip. Suppl. ν. 987. Τroad. ν. 183.
debet, si, ut nostro loco, hac contractio Soph. Εlectr, v, 91. Confer etiam hujus
sit in thesi. Εodem loco Soph. ΟΕd. R. fab. v. 909. Sed verbi ετορθροβοάν nullus
ν. 178. in unam syllabam coalescit θεού, auctor citatur, nec citari, credo, potest.
ΟΕd. Col. 683. θεαϊν, si tamen ibi versus Lego: ύπαιθρα βοάσω. Foris enim haec
recte disponuntur, nec potius in stropha factitari mos erat, ut patet ex eodem
scribendum ένθ' Α, ut prior vox ad prae Εlectrae Sophocleae loco. Sic Iamus apud
cedentem versum pertineat. Seidl. Ρindarum Νeptuno et Αpollini preces
Αut leg. αδελφάν, aut duarum ultima fundit νυκτός υπαίθριος, Οlymp. ΙV.
rum syllabarum in άδελφεάν synizesin fie Εpod. 3.
ri statuendum est, Ηeath. όρθρος noctis partem significat. Confer
140. έμής - κρατος] Sic in epigramma Ρlaton. p. 995. Α. cum 996. Β. Εd.
te apud Αthenaeum Lib. Ι. c. 16. Κρατός Ficin. Τheocrit. ΧΧΙV. 63. De more
επί σφετέρης. Μusg. Deos hoc tempore invocandi vid. Ρind.
Ηic versus cum utroque proximo male Schol. ad Οlymp. VΙ. Εpod. 3. ubi Scho
vulgo praegressae antistrophae adjungitur, liastes alter: υπαίθριος, δίχα τινός εν τη κε
et quac sequuntur omnia habentur pro φαλή καλύμματος. ούτω γάς ήν έθος εύχεσ
epodo. Αlloφuitur autem Εlectra semet θαι. Μusg.
ipsam, ut paulo post ν. 150. δρύπτε κάρα. Reisk. etiam conjicit, si prior emenda
Αdscripsit Victorius hanc glossam: προς tio minus placuerit, έτoρθρα βοάσω. Βeck.
εαυτόν (sic) τούτο φησί η Ηλέκτρα αφελώς. επερθοβοάσω.] Νοn ausus sum hanc lec
5eidl. tionem mutare, Ετορθοβοάν idem signi
141. πατρί γόους] Ηoc αντιστοίχω, ut ficare videtur, guod επoρθιάζειν. confer
a Sopingio emendatum est, neutiguam ΑΕschyl. Ρers. 684. 1043. Αgam. 29.
respondet. Legendum forte γόους πατρί, 1128. Εmendatio (έτοςθροβοάσω) certe
Μusg. est facilis. Sic ορθογόη et ορθοβόας jam
Ηeath. scribit: τός γ' ιλουσ' ίνα πατρι antiquitus coτιfusa sunt cum oρθρογόη et
γόους, periodus. Βeck. άρθραβόας, ut ambigant nonnulli, quomo
142. ετορθοβοάσω.] Εmendat Reiskius do voces illae scribendae sint. Vid. In
ετ"ρθροβοάσω, ut et alite eum Τan. Faber. terpp. ad Ηesych. v. ορθογόη et Εtym. Μ.
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 385
7' ν 9 ,"
Οίς αεί το κατ ήμας
Διέπομαι κατά μεν φίλαν
"Ονυχι τεμνoμένα δέραν,
- Λ' Λ
p. 651. 4. coll. Schaef ad Αpoll. Rhod. Μallem vero ita legere: Χίρα τι κράτ'
Schol. p. 327. Εtiam in Νostri Suppl. έπι κουρίμα, vel έπι κούριμον, τιθεμένα. Εst
987. libri fluctuant inter έρθευομένα et enim κράς o et τό. Vide infra ν. 241.
έεθρευομένα, et ΑΕschyl. Αgam. ν. 29. in Ηadrianus Junius Commentar, de Cσma,
ter έτοςθιάζει et ετορθριάζειν, Seidl, c, 5, Κίρατε hic legi vult, exponens de
143. Ιαχάν αοιδαν,] Legi non inepte cincinnulis, nempe Ηomeri exemplo, qui
potest ιαχάν Ασιάδα: vid. Iphig in Τaur. Ρaridem vocabat κέρα αγλαόν, φuod deli
ν. 179. et quae attuli ad Οrest. ν. 1895. catulos crines habuit, κέρα, enim εμπλοκή
Vel, si malis, ιαχάν αοίανι vid, not. prae των τριχών, guod Αttice κρώβυλος, de qua
cedentem. Βeck. re videsis Εustathium Ιliad. λ'. fol.
Reisk. emendat: ιαχάν Αίδα, υocifèrα 851. lin. 39. ad 1. 51. Sed ista Junii
ιionem Ditis. Μιμsg. lectio nequaquam hoc in loco mihi placet,
ιακχάν αοιδάν, μέλος αίδα, quia copula erat necessaria, et κέρατε in
πάτες, σοί κάτω γάς ενέπω γόους, dualivix hic bene diceretur, neque τιθε
Ηic et sequens dochmiaci sunt, ut su μίνα duplicem accusativum potest habere,
pra ν. 121. et 156. Ρro ιαχάν scripsi ακ neque αποκούριμον vox est satis authentica:
χάν, et versu sequenti κάτω et ενέπω pro quare veilem, ut supra. Νihil tamen
πmuto. Βαrnes. -
κατά et εννέπω. Αd ιακχάν αοιδαν confer 148. S. Versus hos sic constituit Ηeath,
Νostri Cyclop. 69. Ιακχον, ίακχον υδάν
μέλπω. Seidl. Χέρα τι κράτ' αποκούςιμον periodus.
148. Νon de comae tonsura intelligo, Τιθεμένα θανάτω σώ pherecrateus.
sed de manibus inter lugendum capiti
impositis, Lego igitur, quae melior Βar Ρro χέρα idem mavult χερί.
nesii emendationum est: Reisk mavult: χιρσί τι, ηιαnious είfi
Χέςα τε κρατ’ επι πουτίμω τιθεμένα ciens caput capillis oroum et detonsum.
Βeck.
Εt capiti raso mαnum imponens. Sic 148 Legitur νulgo χέρα τι κράτ' αποκού
Ηelen. ν. 371. επί δε κρατί χέρας έθηκεν.
ριμον. Ηeathius legitχερί. Sed jam de
vid. et Ηecub. ν. 648. Μusg, tonso capite Εlectra erat, vid. supra ν.
Χέρα τε κράτ’ αποκούριμον τιθεμίνα] Ita 1o8. Ρrior ratio κράτ' επί κουρίμιν, φuam
Ηelen. ν. 371. Επί δε κρατί χέρα, έθηκεν. Μusgravius probat, admitti non potest
Αd quem locum vide quae nos de more, propter abjectum , dativi. Sed vera est
φuo lugentes manus capitibus imponebant, altera Νoster Ηec, 648. τολιον ιπλ κρά
386 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
τα - τίθεται χίρα. coll. Τroad. 279. accentu donaudum est, αμia sic sonat.
άρασσε κράτα κούριμον. De confusione Vide ad Βacch. ν. 1057. Βαrnes,
praepositionum απο et επί vid. Schaef. Ut hic oία - ώς, sic ώστε - ώς Βacch.
Μelet. Crit, p. 93. Seidl. 1057. sqα. citante Βarnesio. Αdde So
149. Θανάτω σώ] Similiter ΑΕschyl. phocl. ΟΕd. Col. 1240. ώς τις ακτά - κλο
Choéph. 51. διστοτων θανάτοισιν. Seidi. νείται, ώς και τόνδι- άται κλονέρυσιν.
151. oία δί τις Κύκνος αχέτα,] Αχέτας Νeidl.
Dorice, pro ήχίτης. Ηuc refer locum 156. Ut constructio fiat clarior, Ηeath,
Εrasmi in Αdagio, Cygnaca cantio. De scribit τάτες in vocativo. Βeck.
qua re et nos ad Ηelen. ν. 1108. et ad 157. Λουτρά] Αgamemnonem, φuo
Ηercul. Fur. v. 692. Βarnes. tempore balneum egrediebatur, occisum
αχίτας] Disputat de hac voce Αbresch. esse docet ΛΕschyl. Εumen. v. 636.
Μiscell. Οbserv. ν. 111. sq. Seidl. Μusg.
152. Legitur χεύμασι. Seidl. Λουτρά πανύσταθ' υδρανάμενον χρει,] Ηo
153. De hiatu inter καλεί et oλόμενον merus novit, Αgamemnonem in convivio
conf. Soph, ΟΕd. Col. 1215. securi caesum, ut narrat Οdyss. λ'. ν. 408.
etc, Sed Νeoterici post balnea, indusio
εσει πολλά μίν αι μακςαι deceptum insutili, ab ΑΕgistho securi per
αμέςκι κατέθεντο δή. cussum tradunt. Βarnes.
ΟΕd. Τyr. 1190. 159. Ρro ιώ μοί μοι dedi ιώ μοι, ιώ μοι.
Δeidl.
τάς ευδαιμονίας φέρει, 160. Πικράς με πελέκιως τομάς] Sub
ή τοσούτον όσον δοκιίν. audi ένεκα. Quod autem securi percussus
ibid. 12Ο1. periit Αgamemnon, vide supra ad ν. 157.
Βarnes.
εξ ου και βασιλεύς καλεί Ρost πικράς vulgo inseritur μεν, guod
έμός, etc. metri causa delevi. Similiter omissum
Quamquam hoc postremo loco legi possit ράν δ' ερευνάς φάτιν, ειΜetrum
est Ηel. 660. πικράς
αρχάς βαίνιιι, πικ
etiam resti
εμός καλεί, Seidl.
155. ώς σι τον άθλιον] "Ως in hoc loco tueret transpositio πικρά, μίν τομάς σάς
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 387
Ου μίτραις σε γυνή
Δέξατ', ουδ' επί στεφάνοις,
Ξίφεσι δ' αμφιτόμοις λυγράν
165 Αιγίσθου λώβαν θεμένα,
Α' 2/ 9 Α'
ΟΗΟRUS.
Ιmmo et numeris aptior est lectio Plu nei sedem occupat. Ρro altero έμολι
tarchi, et exφuisitior, quam ut mutari de scripsi έμελεν. Seidl.
beat. Μasculinum αγροτης infra habebi 17Ο. ορειβάτας) Ιta bene Victorius in
mus, v. 463. De metro vide ad antistro margine, Vulgo ουρειβάτας. Seidl.
phicum. Quam autem hic dicit αγρότει 174. Dehoc versu cf. de Verss. Dochm.
ραν αυλάν, infra ν. 342. vocaι αγραύλους p. 348. - Παρ' "Ηραν, i. e, προς "Ηρας
τόλας. Αc si quis putet, feminina in ειρα ναόν. - παρθενικαι, i. e. παρθένοι. Ιta
desinentia nοnnisi de personis, aut qui Τheocritus Ιdyll. ΧVΙΙΙ. 2. Ηom. ΙΙ.
personarum loco haberi possint, usurpari, σ', 567. Οd. λ. 39. Ηymn. ΧΧΧ. 14.
ei in mentem revocare licet vocem τίειρα. Ηerm. Seid/.
Conferri etiam potest Ηippol. 68. ευπατί Lege μέλλουσιν, ut antistrophico re
βειαν αυλάν, quae lectio tentari non debe spondeat metrum. Ηeath.
bat. Seidl. 175. αγλαϊαις ex vet. ed. reponunt
169, γαλακτοπότας] Αγροίκος, ή δίκαιος, Ηeath. atque Reisk. Βeck.
και απλούς, κατά τον μύθον, Ομήρου δηλονό αγλαϊαις,] Sic Εdit. Victor et anti
τι, Γλακτοφάγων, αβίων τε, δικαιοτάτων αν quae omnes, Μale quaedam recentiores
θρώπων. Βαrnes. αγλαίας. Seidl.
Μetro consulturus Ηeath. reponit: 177. εκπεπόταμαι] Εκτέα ληγμαι Ρha
vorinus Ιta Τheocrit. Idyll. β. ν. 19.
"Εμολέν τις, έμoλεν γαλακτότοτος ανής. Πά τας φρένας εκπιτότασαι. Scholiast.
Ποί έχεις τον νούν εκτετοπισμένων. Βαrnes.
Qui versus sit asynartetus ex duobus εκαεπόταμαι,] Ηesych, εκπεσότημαι
dochmaicis, utroque ex epitrito tertio vel εκτίτληγμα, φuam glossam huc refert
quarto hexasyllabo et syllaba constans. Αbresch. Μiscell. Οbserv. VΙ. 272. Sed
Γαλακτόποτος secundam corripit. Βeck. Ηesychii explicatio non satis videturhuic
Ιn hoc versu aut diiambus antecedit
loco convenire, Νamque εκτίτληγμα de
glyconeum, aut totus compositus est ex timore potius accipias, ut Νoster Suppl.
dochmio et glycomeo, ita ut dochmii syl 100. φόβος μ' αναττιροί, φuam de gaudio,
laba finalis simul initialis sit glyconei. ut nostro loco, cui conferri potest ΑΕschyl.
Ηoc modo bene respondet antistrophico, Choéph. 224.
in φuo, ut sapius fit cum alibitum in hoc
ipso carmine, dactylus extremam glyco ιχνοσκοτούσά τ' ιν στίζοισι τοις εμείς
- Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 389
"Ορμοις εκπεπόταμαι
Τάλαιν, ουδε στάσα χορούς
? Α' ε/ Α'
ανεττες ώθης, καδόκιις οράν εμέ. bus τόλεμον probabiliter defendi possit,
et Soph. Αj. 695.
Chorus enim, in duo agmina distributus,
(Ρollux Lib. ΙV. c. 15.) bellica ταρατά
ίφειξ' ίςωτι, τεςιχαςής δ' ανεττόμαν, ξεως speciem φuodammodo praebuit : mo
tusque ejus, priscis saltem temporibus,
Victorius tamen in margine όρμοισι τι πό bellantium motus exprimebant. Αthenaeus,
ταμαι, suprascripta littera Μ, ex quo p. 628. Ε. ήν γάρ το τής ορχήσεως γένος
conjicias, Εuripidem scripsisse όρμοισιν τής εν τοις χοροί, εύσχημον τότε και μεγα
τιτόταμαι. Verbum enim simplex eo λοπρεπές, και ώσανε τας εν τοι, όπλοις κινή
dem modo ponitur, nt Αristoph. Νub. σεις ατμιμούμενον. et mox : σχεδόν γάς
318. ή ψυχή μου πεπότηται, ad quem lo ώσπερ εξοπλισία τις ήν η χορεία. Μusg,
eum Schol. et Suidas ανέττη, ανεκουφίσθη, τόδ' εμόν.] Ita Canterus et Scaliger et
et Αν. 1445. ανεττεξώσθαι και πεποτήσθαι ΑΕmilius Ρortus pro τόλεμον, quod prius
τας φρένας. Seidl. male aderat. Βarnes,
178. στάσα χορού, ] Ιph. in Αul. v. 676. κρούσω, i. e, κρούουσα κινήσω τόδα. ν.
στήσομεν χορούς, participium στά, transitive Μarkl. ad Suppl. 1215. Βeck.
accipitur, ut εκβάς, Ηeraclid. ν. 802. τρο πόδ' εμόν. Τ Ι.ibrorum lectionem τόλιμον
βάς, Οrest. ν. 1476. ΜSS. α, β. χορούς emendavit Canterus, φuam pessimam lec
στάσα. Εmendat Reiskius ουδ' ιστάσα tionem admodum miror Μusgravium re
χορούς. Μusg. vocavisse, Αliena sunt, φuibus eam co
ούδι στάσα χοροί,] Ita dedimus pro ουδί natur vindicare, Seill.
στάσα χορούς, guam lectionem si quis de 181. Δάκρυσι χεύω,] Lege χορεύω.
fendere conetur, aptioribus idfaciat exem Ρor.
plis, quam fecit Μusgravius, Νostrae χεύω,] Ηesychius : χεύει ρεί. Μetrum
lectioni favet Iphig. Τaur. ν. 1144. χο porro postulat: Δάκρυσ', ίδι, χεύω. Μusg,
ροί, δε σταίην. Seidl. 181. s. Μetra Ηeath. sic constituit:
179. Αργείαις] Ita Εdit, princeps et
antiquae omnes. Recentiores Αργείοις. Δάκρυσι χεύω, δα- penthemimeris iambica.
δείdl. κρύων δί μοι μέλοι. iambicus dimeter brachy
18ο. πόλεμον.] Οffendit haec vox ple catalectus.
rosque Interpretes, quorum Canterus em Βeck,
endat τέδ' εμόν. Sed neque desunt, ex qui
Vor. VΙΙ. - Ο ο - -
390 ΕΥΡΙΠ ΙΔΟΥ
2 - Α'
190 ΧΟ. Μεγάλα θεός αλλ' ίθι, και παρ' εμού αντιστ. α'.
Α'
Χρήσαι πολύπηνα φάρεα δύναι,
Χρύσεά ΤΕ χάρισαι, προσθήματ’ αγλαίας,
Λ- - Λ" Α"
Δοκείς τοίς σοίσι δακρύοις,
Μή τιμώσα θεούς, κρατήσειν
190 Cho. Potens est dea : sed veni, et a me
Ρreciosas vestes induendas mutuare,
Αureaque gratiis additamenta nitoris.
Ρutasne tuis lacrymis,
Νοn colentem Deos, te superiorem fore
ιuctuφue tuo hostes spretis superare Dί crificiorum olim α patre οδlatorum. Ηeath.
υis, Posse αliφιμαndo * Νοn lamentis, 2Ο4. s. Uno versu exhibet Victor.
prece sed sancία ηumen adorans poteris Μέλεος, αλαίνων τοτι θήσσαν εστίαν.
sperare quietem. Βarnes.
205. ποτί θήσσαν εστίαν,] ο θης, οι θη
τοί, σοσιν) Legitur τοί, σοίσι. Ηea τις. Θήτις δι, οι όντες ελεύθεροι μισθού
thius proposuit, τoίσι σοίς, guod fortasse ύσιργούσιν, ut Εustathius
etiam praestat. Μetrum tamen ille non Grammatico. ex Αpollonio
Α θής autem θήσσα dici
intellexit. Relinquit enim in stropha ου tur, ut a Κρής, Κρήσσα. . Ιta dixit θήσσαν
ρειβάτας. Vid. ad v. 185. Seidl. τράτιζαν, Αlcest. ν. 2. de mensa Αdmeti,
196. τους θεούς γε σεβίζουσ',] Ιta ΜS. ad quam Αpollo serviebat. Ηinc θητεύω,
α. Ιn Εd. Vict. deest του, et γε. Μusg. servio. Αlcest. ν. 6. Βarnes.
Μetri causa Ηeath.
2ο7. Αυτά δ' εν] Lego ob metrum αυτά
Αλλ' ευχαΐσι θεούς γε σεβίζουσ' tetrameter dac δι, et in proximo versu τακομίνα ψυχάν.
tylicus, Μusg.
Βeck. Αυτά δ' εν χέρνησι δόμοι,] Χέρνητες δόμοι
ευχαϊσι θεούς σεβίζουσ',] Εd. Vict. ευ hic dicitur, ut supra ν. 2Ο5. Θήσσα εστία.
χαίς. Μusgravii ΜS. α. τους θιού, γι Χερνήτης άνθρωποι, ο χειροτέχνης και από
σιβ. guod ille recepit. Sed profectum hoc των χειρων ζών, Και χερνήτις γυνή, ή διά
arbitror ab interpolatore metrico, qui syl χειρών νήθουσα, tostaute codem Εustathio.
labas strophicis aequare voluerit. Seidl. Δόμος itaque, εν ο οικεί χερνήτης άνθρωπος,
197. ευαμερίαν,] Ηesych. ευαμερία, θεο ή χερνήτις γυνή, et ipse per figuram χερνή
σημία, quam glossam huc refert Αbresch. της dicitur. Βαrnes,
Μiscell. Οbserv. VΙΙ. 305. Ρro θεοση χέρνησι] Αmbiguum est, rectius scriba
μία Αlbertius conjicit ευθηνία, vere, ut tur χέρνησι an χερνήσι. Usitatior est alte
mihi videtur. Seidl. ra ratio, guam praefert Ηenr. Steph. Τhes.
199. ου, i. e, ούτε. Vid. ad Τroad. v. Τ. ΙV. p. 458. Ε. comparans γυμνής
926. Παλαιών πατρός οφαγιασμών bene Sed, quoniam in Ηesychio quoque scrip
Ηeathius explicat sacrificiorum olim α tum reperimus χέρνης, malui retinere,
1»αίre oblatorum. Seidl. quod libri offerunt. Ceterum Piersonus
199. s, παλαιών πατρό, σφαγιασμών,] Sα Veris, p. 239, pro δόμοις conjicit γάμοις et
1
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 393
Μέλεος, αλαίνων
205 Ποτί θήσσαν εστίαν,
Του κλεινού πατρός εκφύς.
Αυτά δ' εν χέρνησι δόμοις
- Ναίω ψυχαν τακομένα,
Δωμάτων πατρώων φυγάς,
Ουρείας αν' ερίπνας.
Μάτης δ' εν λέκτροις φόνιος
"Αλλω ξύγγαμος οικεί,
Αfflictus, errore delatus
205 Αd servilem larem,
Εx inclyto patre natus.
Ιpsa vero in pauperibus aedibus
Ηabito tabescens animo,
Αb aedibus paternis exul,
21 Ο Μontanas inter rupes.
Μater vero in lectis saeva
213. Utitur hoc loco Ρorsonus ad de εφιστίου,] πέλας της εστίας, ήγουν δωμά
fendendum Phα.niss. ν. 1598. Seidl. των Βαrnes.
214. Conjici potest, Chorum plura di ιφιντίου,] Βene ΑΕmil. Ρortus προς τη
cere voluisse, qua ad praesentem Εlectra ημών εστία ευνας έχοντας. Seidl.
statum pertinerent, dum interrumpitur. 217. Ευνάς) Ενέδρας, εξ ή, άρτι εξανίν
Forte vero etiam de industria mulieres il τανται. Βαrnes.
lae accusationem Clytamnestrae in Ηele 218. s. Φυγή - ποδί.] Reiskius conji
nam converterant, guia ipsae suberant Cly cit πάλιν pro πoδί. Sed Νoster Οrest.
faemnestrae imperio. Βeck. 1473. φυγά δί ποδι το χρυσεοσάνδαλον 7χ
215, εξέβην θρηνημάτων.] Εκ του θρήνου νο, έφερεν, ubi Facii conjectura φυγάδι πε
ει, τον φόβον παρήγμα τους ξένους δρώσα πί δι, φuae non displicuit Ρorsono, carere
λας. Βαrnes. possumus. Seidl.
216. 8. εφεστίους Ευνάς έχοντες,] Le 219, Ρro roδι Reisk. scribit πάλιν, et
gendum, ni fallor, ανεστίους, cuυίiία ertrα verba struit sic: εξαλύξωμεν φυγή, συ μεν
έectum, i. e, sub dio, habentes. Μιμsg. κατ' οίμον, εγώ δι πάλιν, Βeck,
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 395
222. αν κτάνοιμι, ed. Victor. 233. ίχει. 254. τόπον. 235. "Η που
226, και τάχ' ουκ άλλως ερείς.] Scil. ή στανίζει. 236. "Εχει μιν, ασθενή δ' άτε φ.]
εγώ, et statim mecum consenties. Respi Dio Chrys. ΧΙΙΙ. p. 220. Ρον.
cit ad ea, quae modo dixerat, ουκ ίσθ' ότου ίχων,] Referri potest participium ad
θίγωμ' αν ινδικώτερον. Seidl. verbum ζή, ν. 230, nisi praestat ad του
251. Ευδαιμονοίης, μισθόν) Subaudi λα γής supplere εστί. Seidl.
βών. Vel ευδαιμονίαν suppleto, ad quod 254. νομίζων- νόμον. i. e usurpans
μισθόν per appositionem referatur. Βαrnes. ηση μηαηι μη.tus urbis legem, sed plurium.
Ευδαιμονοίης μισθών, &c.] Εxplica ευ Ηenr. Steph, in Lexic. Τom. ΙΙ. p.
δαιμονοίης sive potius ίχοις ευδαιμονίαν, μισ 1030. G. ex Luciano affert και νόμους νο
θόν σε εσομένην ήδίστων λόγων. Similiter μίζω τους έμούς. Cf Νostri Fragm. Αlc
Νoster Ηel. 773. άλιον έφθείρυ πλάνoν. maeon. ΧΙΙΙ. 2. ubί νομίζειν τέχνην est
8eidl. αrtem usurpare seu profiteri. Φθείρεται
252, τούτο, ήγουν το ευδαιμονιίν.Scholiast. autem est conflictatur, de qua verbi po
C c4
396 ΕΥΡ Ι Π ΙΔ Ο Υ
"Λ
250 ΟΡ. Είφ, ώς άκουσας σω κασιγνήτω λέγω.
2. Μν ν ? Α' \ Λ' Λ.
Conf. Τroad. v. 1019. Seidl. ubi Ρorsonus legi vult aut ή τ' έγήματο
244. τί δαι] Vide Ηelen. ν. 1245. aut ή τ' ιγήματο, fortasse nihil mutandum
Βarnes. est. Ρosuisse videtur accusativum ob
δοκεί, ,] Subaudi σε είναι. Βeck. accusativos praecedentes τόσιν et δόντα.
τίδαι συ σό κασιγνήτω δοκεί, +] Si ge Valebit igitur illud ή», αυτήν ή. Seidl.
nuina lectio est, intellige sic: τί δαι συ 249. Ουχώ, πατήρ μ' ήλπιζεν εκδώσειν
δοκείς είναι σώ αδελφώ , ή ου φίλη , For «οτέ.] Lege eum 2 ΜSS. ουχ ώ. Ρor.
tasse tamen poeta scripsit σώ pro σύ : φuid Ούχ ώς] ΜSS. α. β. ουχ ώ. Μusg.
υcro te.frairi puίαs esse carius & Quod ad Ουχώς) Μusgravii libri α. β. ουχ ώ,
particulam δαι attinet, ea ex Βrunckii quod ducit ad ουχ ώ. Sed vulgata eodem
quidem sententia, quan Ρorsonus sequi redit, estque paulo exquisitior. Seidl.
έur ad Μed. 1008. e Τragicis est elimi 251. τηλορει) Ιta Εd, Victor et ΜS8.
manda. Cui opinioni etsi neutiquam ac omnes. Si pro τηλoυρός accipias, optime
cedam, nostro tamen loco malim legere 2' loco convenit. Οrest. ν. 1319.
αύ. Εst enim manifesta sententiarum
τηλευζος ούσα δω -
oppositio. Seidl.
246. Εκ του esse εκ τίνος τράγματος Αndrom. ν. 881.
observat Μarkl. ad Suppl. 142. Βeck.
Εκ τού, φuare. Seidl. - τηλουςά γάς
τούδε ed. Victor. 3. ναίουσ' αφ' ημών τιδί", όμως έντίν φίλη,
247. ώ ξίνι, ed. Victor.
248. τινί +] Vulgo τινά. Sed Victo Ιnterpungendum duntaxat sic :
εν τοισδ', εκείνου τηλοςός, ναίω δόμοια,
rius in margine γρ. και σινί, ίνα ή ο νούς,
Μνκιναίων (sic) τινί εγαμήθης. Ιn Νostri Ιn hisce adiύμs habito, procul ab ipso, i. e.
Μedea, ν. 262. ab Οreste, Piersonus tamen negat Ve
risim, p. 239. Αnalogiam rectese habere,
ήν μοι τόgος τις μηχανή τ’ εξευρεθή, quippe a τηλ. et έρες formari non τηλερόε,
τόσιν δίκη τώνδ' αντιτίσασθαι κακών, sed τηλoυρός. Verum non est noνum, in
τον δόντα τ' αυτώ θυγατές', ήν τ' έγήματα, νοce composita supprimi, vel elidi, voca
398 ΕΥ ΡΙΠ ΙΔ Ο Υ
lem, quae in vocibus elementaribus erat. supra ν. 246. ικ του δε ναίεις ενθάδ' άσ
Sic v. g. ex άρτιος et πούς formatur αρτί Αrist. Νub. 138, τηλού γάς
τεως εκάς.
πους, vel αρτίπος. . Sic ex αιολεί et ουρά, οικώ των αγρών, "ορος ναίω, ut supra ν.
αίλουρος, αύod Αristophani Αcharn. ν. 21Ο. ουρείας ναίουσ' ερίτνας, Piersonus
849. est αιόλουρος, Sic τρίτος nonnulli Veris, p. 258. legi vult τήδ' όρους, φuod
scribunt pro τρίτους. Νonnunquam, ut infirmo argumento Μusgravius impug
scias, minime rigidas esse analogiae leges, nat. Seidl.
vocalem superfiuam adjiciunt, ut in λευ 252. άξιος δόμων ,] Ιneptum est, Οres
κρόπωρος pro λευκόπωρος Αntholog. p, 25, tem quaerere, μtrum fossor, αη όubulcμε,
Εd. Ε Steph. sit, φuί ιαlem domum habitare dignus sit.
Ρiersono ipsi placet : Ηunc enim nodum ipse sibi expedire pot
erat. Αn legendum:
εν τοϊσδ' εκείνου τήδ’ όρους ναίω δόμοις,
σκαφεύς τις ή βαυφορβός ίςκιος δόμων,
Sed hoc pro solita Εuripidis perspicuitate
minime clarum est. Plerumque enim Fossorne, αη δubulcus, est harum αεαium
εκείνος ad nomen, quod proxime praccesse dominus f Suidas: έρκιος, ο συνοχεύς, ο
rat, refertur, guod hic, sine summo sen φύλαξ.
tentiae detrimento, fieri non posset. Forte verum fuerit αξιοί δόμον, honorαι
Μusg. domum, i. e, incolit. Sic ανίχουσα κισσέν,
Ρro τηλoυρός, φuod metro repugnabat, Soph. ΟΕd. Col. 705. Latinorum colo
Ηeath. conjecerat γηπόνου. Βeck. et honorandi et habitαηdi sensum habet.
"Εν τoίσδ'] Εd. Ρrinc. εν τοις δε. - Εa De verbo αξιόω, vid. notata ad Ηeraclid.
dem Εd, et ΜSS. omnes τηλορός, φuam 918. Μusg.
vocem distraxi in duas τηλ' όρος. Αd άξιος δόμων,] Ρost δόμων bene Schaefe
τήλι intellige, si placet, άστεως, collat. rus interrogandi signum delevit, ut jam
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 399
voluit Reiskius, qui bene explicat: quan sint, adhuc in vivis sit, quanquam jure
ιμπι coηjicere licet er adium specie, ne suo vi exclusus. Ηic iterum prudentis
cesse est, μt eas incolat agri fossor αιμι όu simus poèta αconomiae suae Fabulae con
όμlcus. Seidl. sulit, et ratiomes accumulat, φuare proba
253. Sententia fagitat σίνη, μίν ανήρ, bile videatur, cur Colonus reglae virgini
γενναίος δι, sed metrum non patitur, qua castitatem non eripuerit, guod nempe ΑΕ
propter poéta particulas oppositas omisit, gisthijus nullum agnoscit, quod Οrestem
Ηeisk. amet pariter ac metuat, quod sit bonus et
εμ' ed. Victor. modestus vir. Vide quae nos supra ad ν.
256. Lectionem αναξιών Schaeferus mu 5Ο. Βαrnes.
tavit in άταξών, cujus mutationis in Ρrae ου κύριον, &c.] i. e Νon putat ei, qui
fatione ad Αnacreontem, p. νιιι. hanc me dedit, jus fuisse hoc faciendi. Ιphig.
reddit rationem : " Ηinc, inquit, verbum Αul. 703. Ζευς ήγγύησε, και δίδωσ' ο κύ
αναξιούν ceteris Lexicographis omissum ριος- Δeidl.
Schneiderus ascivit. Sed ego hoc ver 262. ευ τι δραστίον..] Subaudi αυτό.
bum Graecum esse nego. Ιtaque dedi Βαrnes.
απαξιών. Sic confusa in Diogene Laër 264. ηνίσχετο +] Αttice pro ανίσχετο.
tio, VΙΙ. 105. αναξίαν et απαξίαν. V. Βαrnes.
Αddenda ad Gregor, Corinth, p. 922." σ' ή τεκούσα] Νota pronominis colloca
Seidl. tionem minus usitatam. Ρlane sic Soph.
άγνευμ' ed. Victor. CΕd. Col. 994. πατής σ' ο καίνων. Seidl.
259. Ου κύριον τον δόντα μ' ηγείται, ξένε.] 265. Γυναίκες ανδρών, ώ ξέν, και παίδων, φί
Νon putat Ά qui me illi dedit λαι.] Ηanc sententiam, φuae contra secun
uxorem, legitimum hujus terra princi das nuptias parentum militat, ita Grotius
pem, nec legitimam mei habuisse potesta vertit : ηιμίier πιανίtum plus απιαί, φιματη
tem, cum frater meus, cujus in potestate, ίioeros. Εjus veritatem quotidiana con
et jure, et ego, et sceptrum hujus regni firmat experientia. Βαrnes,
400 ΕΥΡΙ Π Ι Δ Ο Υ
266, ύβρισ’ Αίγισθος τάδε ,] Ταύτα, pro 269. Ρhαρniss. 746. 752. Μed. 672. 676.
ούτως. Βαrnes. 925. Ηippol. 806. 1065. Αlcest. 59. 546.
267. Τεκιίν με βούλετ'] Lege μ' εβού 7Ο5. Αndrom. 84. 397. 643. Ρor.
λιτ'. Ρor. Τί δήθ' 'ορέστης,] Vel δήτ' legendum,
Μale vulgo τεκείν με βούλετ. Seidl. vel δήθ' pro δήθι, φuod pro δήθεν, ut supra
268. Ως δήθε παίδας μή τίκσις ποινάτο ν. 268. Νοn enim pro δήτα poni potest,
ρας ] Sic supra ν. 22. Δείσας δι, μή την quia sequens litera non aspiratur. Μallem
παίδας Αργείων τέκο Αγαμέμνονος πεινά equidem δήτ' legere, Βarnes.
τορας, είχαν εν δόμοις. Δήθε autem pro Τί δήτ'] Ιta Schaeferus Ceterae edi
δήθεν. Βarnes. tiones τί δήθ'. Ρosui comma post τί δήτ',
272. Αϊδ' ούν φίλα σοι] Οrestes, de re quod ponitur vulgo post ορίστης Sensus
bus arduis verba facturus, de Choro Εlec est: quid vero faciet, φuomodo se gerere
tram rogat, an fidae sint et amicae illi. debebit, sί Οrestes huc ad Αrgos redierit?
Βαrnes. Μale quidam comma ponunt post προς
Αd φίλα, σοι intellige oύσαι. Seidl. τόδ'. Seidl.
του, οι ed. Victor. 275. αισχρόν γ' είπας ] Ηoc quid sibi
275. "Ωστ στίγειν γε ταμά και σ' έπη Legendum, nivelit, minime intelligo.
καλώς.] Εlectra de Chori fide et amicitia fallor: άφρόν γ' είται. et proximo versu
nil dubitandum respondit. Ηic vero σ' λαθών pro έλθών, hoc sensu: Αι sί αliquo
pro σά ponitur, ut sit: τα ιμά και σά έτη. modo delitesceret, απηe sie Ρatris sui in
Βαrmes. terfactores ulcisci posset ' Μusg.
274. Τί δήθ' ορίστης,] Lege τί δήτ'. Ιnterrogationis notam post ακμή ponen
ut Ηec. 247. 313, 802. 377.991. Οrest, dam censeo, et ita hacc vertenda: Ηoccine
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 401
rogabas f turpiter sane lοcutus es (qui sci ταυτώ τι τελίκυ γ', ώ τατης απώλετο.
licet id, φuasi dubium esset, rogandum v.
existimasti); nonne enim ipsissimus nunc Sed vide, quae dixi ad Ηerc, Fur.
αdest temporis articulus " Βeck. 252. Μusg,
Ρost ακμή cum Ηeathio interrogationis Ταυτό γι τελίκει,] Ιta supra ν. 160, et
πotam posui. Locum autem, secus at ν. 164. Communis denique omnium
φue ille, interpretor sic: Ηoccine tu in poetarum opinio, Αgamemnonem securi
ita Sophocles Εlectr.
terrogabas? Τurpis profecto est talis in vel bipenni casum;
δ' ή 'μή χω κοινολεχής Αί
terrogatio. Νonne summum jam res v. 96. Μήτηρ Σχίζονσι κάρα
nacta est fastigium, i. e nonne tanta jam γισθος όπως δρύ υλοτόμοι testatur ΑΕschylus et
sunt matris mea et ΑΕgisthi flagitia, ut φονίν πιλίκει. Ιdem
ultra progredi non possint? Quis igitur Seneca in Αgamemnone, Βarnes,
quaeret, quid Οrestem in patriam rever 75,τώ πατής ατώλιτο] Piersonus Veris, p.
sum facere deceat, quum apertum sit, il
los mortem commeruisse? Intelligit so ταυτό τε τελίκι, γ', ώ τατης απώλετο.
τoris mentem Οrestes respondens, sed
4uomodo fieri poterit caedes? Seidl. Μale, Sape enim Τragici articulo utun
276. δή Ά Ιta Εditt, antiqua, In tur loco relativi. Νeque aptum est illud
τε. Seidl.
Βarnes. male legitur δή τωr. Seidl.
277. υπ' εχθρών οί" ετολμήθη πατήρ.] 28Ο. και βίβαια τατο σού,] Και βέβαια
Ιnterpres Latinus, ηuα pater meus ab in τά από σού. Ωuare et τά'το priorem ha
imicorum αμdacία passus est. Seidl. bet longam ob contractum. Βarnes,
279. Piersonus, ne το pro o ponatur, Recte Schaeferus in fine hujus versus
emendandum censet: interrogationis notam posuit. Seidl.
. . *
-
402 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
Ανέορτος ιερών,] Dictum est ut άχαλκος trum Iphig. Αul. 847. Clytamnestra de
ασπίδων, άταις τίκνων, et sexcenta similiase filia nuptias conciliante dicit μνηστεύω
apud Τragicos. Seidl. γάμους ουκ όντας, et Αpollon. Rhod. ΙΙ.
ιερών non cum ανίορτος, sed cum τητω 511.
μένη, cohaeret. Reisk.
311. ss. Locum hunc partim ex Scal. τώ και αεξηθέντι θεαι γάμον εμνήστευσαν
Μούσαι,
partim ex suis emendationibus, Ηeath.
Seidl,
ita refingit:
512. s. Αναίνομαι δε Κάστορ, ώ, τρίν εις
Αναίνομαι δε γυναίκας, ούσα παρθένος" θεούς Ελθείν, εμι μνήστευον] Αναίνομαι hoc
Αναίνομαι τι Κάστος', ώ τρίν εις θεούς in loco: εν δευτέρω έχω, αυcrsor, pro non
Ελθείν, εμ' εμνήστευον, ούσαν εγγενή. opto: sic μισώ in sacris literis pro ουκ
αγαπώ. De qua re vide Danielis Ηein
Ρrαcluditur αιμtem ηιίhί τη μlierum consor sii Εxercitationes Sacras, c. 15. Αναίνομαι
tium, cum υίrgo sim, ηec μllα αηplius autem, si recte a criticis de recusatione
spes de nuptiis Castorum, φui, priusquam circa nuptias aut concubitum sumi dici
ad deos translati essent, me ambibant sαη. tur, rectissime hoc in loco ab Εuripide
guine iis.junctam. Βeck. usurpatur: sed nos eorum minutias nil
Recte Βarnesius ejecit δε, φuod libri in moramur. Μiror autem, Scaligerum pro
serunt post αναίνομαι. Locus tamen est e ώ substituere velle ώ, quasi hic Κάστορ' es
difficilioribus. Sensum opinor esse hunc: set dualis numeri, et poneretur Κάστορε
Ιn tantam iniquitatem et contemtum de pro Διοσκούρω, Castores (nam et Latine
jectae nihil mihi consortii est cum mulie ita loquuntur) pro Castorem et Pollu
ribus, quamquam sum virgo, nihil (simi cem, cum aperte poèta sensus sit sic :
litudinis) cum Castore, cui quondam des Εγώ μεν η βασιλική παρθένος ου βασιλικώς
ponsata fui, i. e nemo, qui me intuetur, τανύν διάγω, ουδε τον Κάστορα, ώ πάλαι ιμ
conjicere poterit, me quondam tali viro, νηστεύθην, ή τοιούτόν τινα μοι άνδρα γίνεσθαι
Ε Castor est jam inter deos relatus, ελπίζω, ή αυτουργό γημαμίνη, Βαrnes,
uisse desponsatam. Difficultatem facit 513, εμέμνήστευον,] Lege έμ' εμνήστενον.
hoc, quod αναίνομαι secundo loco paululum Ρor,
diversa significatione accipi debet. Αlteri Εd. Victor με μνήστευον. Εmendavit
sententiac αναίνομαι δε Κάστορ, etc. simile Scaliger. Seidl.
est illud, quod supra legimus ν. 186, ει 314. Φρυγίοισιν ιν σκυλεύμασιν] Ρhryges
πρέποντα - τά Τροία, ά μου πατέρος μίμνα erant optimi textores, unde tapetes Ρhry
ταί πoθ' αλούσα. Μale autem Scaliger, gii et Phrygia texturae notabiles prae re
qui Κάστος' pro Κάστορ, i. e. Διοσκούρω, liquis: quanquan autem et alia innumera
accipit, legi vult ώ, quod μνηστεύειν non omne genus spolia Αgamemnon ex Τroja
desponsare significet, sed ηuplias alicujus reportasse putatur, hoc in loco Φρύγια
απιδίre, Verum codem modo apud Νos σκυλεύματα pro tapetibus ponitur. Ρhry
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 405
gia denique indumenta, quac et infra v. praedicta, ν. 695. Και γάρ θρόνον αμφί τί
317. Ιδαία φάρη dicuntur, erant polymita, τανται Ανδρες αιι στιβαραίς πελίκεας εν
multa arte elaborata, et variis formis bes χερσιν έχοντες. Βarnes.
tiarumque et avium, aliorumque anima τρός δ' ίδρας] Εtiam mihi placet Scali
lium figuris variegata et picta. Quales geri έδραις, prope eam in sellis slationenι
Αnaxyrides sive feminalia regum Ρersi habent, si quidem huc pertinet Ηesychii
corum et Κandys, et μισόλευκος χιτών, de glossa στατίζουσι, στάσιν έχονσι, quam ad
quibus Βrissonius multa, et nos in Αυλι b. 1. refert Ηeinsius. Sed fortasse hac
κοκατόπτρω, sive Εsthera nostra, v. 778. glossa alio spectat. Βοnus certe erit sen
Πορφύριον δι χιτώνα, μέσω δ' ενυφαίνετο λευ sus, si στατίζουσι active accipiamus, prope
κόν. "Εστο, το γάρ βασιλήί μόνον έξιστι δι eam sistunt sive collocant sellas suas, i. e.
3ύσθαι, Αμφί τι χρυσείην περί οσφύι ζώσατο prope eam capiunt sedes. Seidl.
ζώνη». Αλλά περί σκιλίιτσιν Αναξυρίδας 316. στατίζουσ',] Ηesychius: στατί
πολυτίμους, Τριπλάε, εν θήρι, δι και ορνία ζουσιν, στάσιν έχουσιν. Μusg,
ποικίλλεντο, Είχε χρυσείοισιν επισφυρίοις
αραφυίας, Και Κάνδυν καθύτερθ' αλιπόρφυ Δμωαι στατίζουσι,] De voce στατίζoυσι
ρο» άγλαον είμα. Βarnes. vide superiori nota.
Αnapaestos, quos in hoc et in sequenti άς ίσερσ' ιμός πατής,] Ηic iterum τίε
versu faciunt nomina propria, defendit θω de personis dicitur, et νinco, vel in
Ρorsonus Praef ad Ηec, p. clxvi. im serυitutem redigo, sonat. Sic Rhes. ν.
probatos quondam ab Ηermanno Ρraef. ad 450. Πίρσας Αχαιούς. Vide quae nos ad
Ηec, p. Ιxiii. Seidl. Ηerc. Fur. ν. 7ΟΟ. Βαrnes.
315 έδρας] Scaliger non male ίδραις. πίεθιιν et τορθών interdum significant
Μusg. αιχμαλωτίζειν, ut explicat Schol. ad Phoe
ίδραις Α. Ηerman. Praef in Ηecub. niss. 579. Vid. Βarnesium ad nostrum
63. ubi omnia mutat. Βurn. locum. Seidl,
προς δ' ίδρας Ασιήτιδες] De voce Ασιήτις 317. Ιδαία φάρη] Ιδαία, ήγουν Φρύγια.
vide ad Ιon. ν. 1355. Scaliger legit Ιda enim mons Ρhrygiac notissimus. De
έδραιτ, haud incommode, sed nulla neces Ρhrygiis autem vestimentis nos supra ad
sitate, τρός έδρας enim στατίζειν, est a sel ν. 314. Εt Cα.lius Rhodiginus Αntiqu.
Δis csse, hoc est, eo munere fungi, quo Lection. Lib. ΧVΙ. c. 10. Ρhrygia in
reginis suis Αsiatica virgines et an dumenta mulieribus propria memorat.
cillae solebant circa thronum illarum sta Βarnes.
tiones suas habere, Recte itaque Ηesy 318. πόρταισιν] Vox πέρτη και πείρω
chius ille grammaticorum optimus: Στα deducitur, sicut et περόνη, et.fibulam so
τίζουσιν, στάσιν έχουσιν. Ιta regibus et nat, unde πόρταμα το, et πόρπημα, sagum
eorum thronis circum adstabant satellites; fibulatum, Εuripid. Rhes. ν. 459. Ξυν
Vide quae nos in Scholiis ad Εsthera τοίσο' άύτνος οίδα τλά, περπήμασιν. Ηinc
VoI. VΙΙ. " ΙΟ d
406 ΕΥ Ρ Ι Π ΙΔ ΟΥ .
Ηesych. Πόρταλλα (corrige πόρταμα) torius in hunc locum hacc habet, Variar.
χλαμύς. Βarnes. Lection. Lib. ΧVΙ. c. 2. Ramulos myrtus
αίμα - σέση τεν] Vid. Schütz, ad ΑΕs Graecos consuesse bustis imponere, cum
chyl. Choύph. 65. Seidl. quasi inforias facerent, atque ita solitos
32o. Loquitur, puto, de curru regibus etiam mortuos decorare, indicio Εuripi
proprio. Synesius Εp. 57. α το θυννοσκο dis intelligitur: qui in Εlectra ita indu
τείου επί την ηγεμονικήν ατήνην αλάμενος, cit virginem hanc ipsam de ea re queren
Confer, Virg. ΑΕneid. ΧΙΙ. 162. Μusg. tem, cum acerbitatem inimicorum accu--
324. Ου τώτοτ', ου χοάς,] Lege ούτω saret, φui me mortuo φuidem Αgamemno
χοάς τοτ. Ρor, ni paterentur debitos honores haberi,
ου αιώσοσ', ου χοάς,] Εmendat Pierso manesque ejus ex more factis placari.
nus oυ σώτοτε χοάς, Verisim, p. 240, ne Αγαμέμνονος δε τύμβος ήτιμασμένος ου πώ
necesse sitsynalα.phen in voce χοάς admit ποτ' ου χοάς, ουδε κλώνα Μυρσίνης "Ελαβε,
tere, Ιncidi in exempla hujus licentia, τυρά δι χέρσος αγλαϊσμάτων. Sed etiam
nec prorsus similia, nec valde tamen alie post in eadem fabula senex, φui aluerat
na: sc. οίστοι, Αndromach. v. 1122, όιν Αgamemnonem, in sermone Εlectrae os
huj. Fabul. v. 516, δυοίν, Sopb. ΟΕd. Τyr, v. tendit, se, cum vocatus ad eam accederet,
651. γενεάς, Αristoph. Αν ν. 610. Quoad aliquantum de via deflexisse, atque se
υirit, Ηorat. Lib. ΙΙ. Sat. 3. v. 91. pulcrum patris ipsius invisisse; nactum
μυρσίνης] Conf. ν. 512. Μusg. que illic, quam optabat, solitudinem, ei
Ου τώτοτ', ου χοάς, ουδί κλώνα μυρσίνης] vinum libasse, sepulcrumque ejus myrto
Χοάς legendum contractim, μονοσυλλάβως. imposita ornasse. Verba tragici poèta hacc
Μusg. sunt, v. 509. "Ηλθον γάρ αυτού πρός τάφο»,
κλώνα μυρσίνης] Μyrtos arbor mortuis πάρεργ' οδού, Και προσπεσών έκλαυσ' ιρημίας
sacra, de qua re Cα.lius Rhodiginus Αn τυχών, Σπονδάς τι, λύσας ασκόν, όν φίρω ξί
tiq. Lection. Lib. ΧΧVΙΙ. c. 26. Τhe νοις, "Εστεισα τύμβω δ' αμφέθηκα Μυρσίνας,
bis receptum, ut Ιolaea vincentes myrto Ηaec ille. Βarnes.
coronarentur; φuod ea credatur corolla ad Reisk. legit: ούτω ποτού χοάς, ηondum
πmortuos spectare, Γraterea Petrus Vic ίiύαίiones νιτιι. Βeck,
7
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 407
* » ; 4. * * Α' 9 Λ' Α'
βν , βίς ων,
\
ου δυνήσεται κτανείν, Α'
340
Νέος πεφυκώς, κάξαμείνoνος πατρός, Λ \ / Α"
"
35ο Εle, Vivit er horum quidem sermone: dicunt enim non incredibilia mihi.
335. Κάρα τ' ιμόν ξυρήκες,] De more tur aurα " Εodem autem modo induxit
caput in luctibus radendi vide supra ad Εuripides Colonum interrogantern Εlec
v. 241. tram uxorem in Fabula, cui ipsa nomen
ό, τ' εκείνου τεκών.] Και ο πατής ορίσ dedit, ut videatur Εpicus Latinus poèta e
του. Οbservandum hoc looo, inquit ΑΕ Τragico Graeco hunc locum transtulisse,
milius Ρortus, το τεκών participium cum Cum enim ab opere rediens ille invenis
genitivo positum, pro τοκεύτ, νel πατήρ, set domi cum uxore loquentes adolescen
eodem modo, quo Ηomero dicitur: τόξων tes duos, ac percunctatus esset, guinam
ευ ειδώς, pro ειδήμων. Βαrnes. illi forent, accepissetque ab Οreste missos,
Μarkl. ad Suppl. 1099. mavult εκείνον statim inquit: τί φασιν , ανήρ εντι, και
τικών. Βeck. λεύσσει φάος. Valet autem apud Latinum
εκείνου i. e. Ορίστου, Δeidl. poétam superat, quod apud Graecum έστι,
ότ' ed. Victor. id enim primum interrogari debuit ; ne
345, μόλης Ιta ΜSS. α. β. Vulgo que enim mirum fuisset, utrumque tantis
μόλoις. Ει Victor.] Μιρέ, malis oppressum vitam finisse, Quod ve
346. itur είση. [Sic ed. Vict.] Scidl. ro additur ab utroque, est tanquam decla
349. Τί φασιν, ανήρ έστι, και λεύσσει ratio ejus, quod uno tantum verbo, ac
φάος , &c.] Ιta ad hunc locum Ρetrus Vic nimis concise dixerat. Α consequenti
torius Var. Lect. Lib. ΙΙ. c. 19. Virgilius bus igitur ambo vitam significarunt: nam
his verbis induxit Αndromachen interro φui vivunt, luce fruuntur, et ηuasi ves
gantem ΑΕneam, repente visum, quae cuntur, Praeterea quod Virgilius ad
rentemque, quae et ipsa scire cupiebat, junxit: Ει φuanam Puero est amissar
magui animi mulier, nec dum tot adver cura parentis " Εcquid in antiφuam Vir
sis rebus fracta, et grata esse sciebat illi; tulem animosque υίriles, Ει pater ΑΕneas
unde quterebat, ΛΕn. Lib. ΙΙΙ. ν. 339. e! Αυuγιειμlus crcitat Ηector " Ρosterioris
Θuid Puer Αscanius & superatne et υcsci interrogationis Αgricolae illius imitatio
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 409
esse videtur, cum ait: "Η και τι πατρός juriarum, quibus mox remedium quod
σων τι μίμνηται κακών , Ut falsa prorsus dam, aut solatium, adhibiturus est.
explodendaque videatur sententia eorum, Βarnes,
qui in Latino carmine parentis valere pu ασθενής φεύγων ανής.] Vide similem lo
tarunt patriae. Νam similes etiam hi loci cum supra ad ν. 256. Βαrnes.
valde inter se sunt , guod ambae hae per 355. Leg, τίνα πορεύοντες, φuemnam tra
sonae, quae interrogant, commotae animo ducenιes, velut per canalem huc derivan
sunt, re nova atque inexspectata pertur tes sermonem, vel etiam τίνα τoρεύοντες, i.
batae: Quare convenit ipsis mirifice vehe e, τoρώ, εκφράζοντες, perspicue clareque
mens hacc acrisque interrogatio. Για ille, enunciantes. Reisk.
Βarnes. 558. εις οίκους ed. Victor.
"ανής] Ιta Schaeferus, Vulgo ανήρ hic 359. οι' εμο, κιύθει δόμος.] Similis Τhe
et ν. 364. "Εστι accentu notavi, ουρά hic ocriti locus, Idyll. 22. ν. 222. Ως έμός
οίκος υπάρχει, Τοία φίρω, Ιn hoc autenn
valet ζή. Seidl.
Colono poèta noster graphice describit
550. "Εστιν λόγω γούν..] Ηic έστιν pro ζή sinceritatem et hospitalem animum eorum,
iterum ponitur. Vide quae nos ad Ηip
pol. v. 557. et ad notam superiorem. quious res angusta domi, sed mens υgre
Βarnes. αμrea. Quem ideo postea ν. 364, et de
inceps Οrestes egregie laudibus mactat,
351. "Η και τι πατρός, σών τε μέμνητα, cum animumillius latiorifortuna dignum
κακών ] Ηunc locum a Ρetro Victorio deprehendit. Βarnes,
observatum habes ad ν. 349. Βarnes,
36ο. Αίρισ9', όταδοί, των δ' ίνω τεύχη
552. Εν ελπίσιν ταύτ''] Ηacc sunt, quae δόμων.] "Ω υμεί, οπαδοί, αίρισθε τώνδε άν
de illo speramus; inter spes meas repo δρών τα τεύχη, και σκεύη έσω δόμων και υ
nuntur, Οrestem et patris sui et meorum μείς, οι ξένοι, μηδεν εμοί αντιίτητε προσδεχθη
infortuniorum memorem, et suarum in σόμενοι φιλοφρόνως υπό φίλου ανδρός. Τεύχη
ΙΟ d 3
41 Ο ΕΥ ΡΙΠ Ι Δ ΟΥ
itaque modernis τούλδον sonat, i. e. Τul 367, Φεύ, ουκ έστ' ακριβές] De φεύ ex
dum, de qua voce Cuiac. Μeursius et tra versum numerando plus semel monui
Rigaltius in Glossariis. Αnglice: α port mus. Vid. ad Ηerc. Fur. v. 1089. et
ηιαnleau. Βarnes. . Ηecub. ν. 1079, etc. Ηunc locum, a
οπαδοί,] Ρertinet ad servos, qui Οres versu nempe hoc ipso ad ν. 309. inclu
tem atque Pyladem sequuntur. Βeck. sive, egregie vertit Ηugo Grotius in Εx
τωνδ' scil. ανδρών, Seidl. cerptis. Βarnes.
361. αντείπητε, scil. ώ ξένοι. Seidl. Ηugo Grotius, qui in Εxcerptt. p. 358.
365, δυσγενίς) Ιta Βarnesius ex Cante totum hunc locum usque ad ν. 392. ver
ri conjectura. Εd. Victor, δυσμενές. Μusg. tit, hunc et sequentem versum sic reddit:
δυσγενί,] Οlim δυσμενές, φuod Canterus
et Scaliger δυσγενές legendum monuerunt, Ιndicia nusquam certa virtutis patent,
et sane longe hacc lectio antithesi com Sed animus hominum discrepat promiscue.
Seidl.
modior videtur, ηuare in textum admisi
mus, aliam lectionem in marginem reji 57ο. Το μηδέν όντα,] De hac phrasi vide
cientes Βarnes. ad Ιon. 596. Βarnes.
δυσγενές] Εd. Victor, δυσμενές. Ιllud ηστά δ'] Ιta Βrubach. Vulgo χρησ
restituit Canterus Confusio est frequen τά τ', ut etiam habet Grotius. Εtiam v.
tissima. Seidl. 37Ο. malim γνώμην δί. Seidl.
364. s, συνεκκλέπτει γάμους Τους σούς,] 371. Λιμον) Μenander eadem metapho
Scil. quales sunt. Νοndum enim virgi ra ψυχήν έχειν δείτλουσίαν apud Sto
ηem tetigerat. Conf. ν. 27Ο. et 27 Ι. baeum c. 93. Μale igitur Scaliger λοιμόν.
δeidl. Μusg.
566, πόσις ιμός της αθλίας.] Ρossessiva Λιμόν τ' ιν ανδρός πλουσίου φρονήματι,]
genitivos post se recipiunt, cujusvis ad Grotius vertit: Αliosφue diles mentis in
jectivi, qui ad genitivum primitivi in penuria. Νec infacete poeta homini re
possessivo inclusi referuntur, ut: Νostros bus hujus seculi abundanti mentis indi
υidisti.fientis ocellos, et Ηorat. - scripια gentiam objicit Αt Josephus Scaliger,
εμη ηισα γιεnιο legat υulgo recilare timen acutius penetrans, putat, Λοιμόν hic legi
fis, Sic in hoc loco: πόσις ιμός της αθ debere, Certe Λοιμός, φuae vox alioqui
λίας, subaudi έμού, pronominis primitivi. pestem sonat, etiam improbum hominem
Βarnes. denotat: ita nostrae litera Ρsalm. i. ν. -
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 411
Μακάριος ανήρ, ός ουκ επορεύθη εν βουλή et Phα.niss, 606. δειλόν δ' ο πλούτος και φι
ασεβών, και εν οδώ αμαρτωλών ουκ έστη, και λόψυχον κακόν. Seidl.
επί καθίδρα λοιμων ουκ εκάθισεν. Ει Αctor. 372. Γνώμην τι μεγάλην εν τίνητι σώμα
c. xxiv. v. 5. Ευρόντες γαρ τον άνδρα τούτον τι..] Ηunc versum videtur Virgilius ad
λοιμόν, και κινούντα στάσιν, etc. Ηine umbrasse in suis apibus describendis, imo,
Ηesychius: Λοιμών, φθοροποιών, ή αμαρτω si angusto pro paupere sumas, expressisse:
λων, των του νόμου εμταικτών, apte ad lo ingentes animos angusto in corpore υer
cum ex Psalmis supra citatum respiciens. sant, ηuem versum nos ad Pygmaeos ali
Ηarnes. cubi retulimus. Βarn"s.
Ηeathius improbat Scaligeri conjec 373. αυτά, i. e, ταύτα. Vid, ad Τroad.
ν. 363. Seidl.
turam, quod λοιμό, de improbo homine
nondum Εuripidis atate, sed serius, dici 374. γ' άρα] Ιn Schaeferi editione ty
cα.perit, et quod non novum sit, hominem pothetae errore legitur δ' άρα. - Εdit.
improbum opulentum deprehendi, sed Victor Ρrinc. γ' άρα, Fortasse verius
splendide a fortuna instructum, qui men est τάρα, i. e, τoί άρα. Seidl.
tis penuria laboret, exspectationem homi 575. "Η τοί, ίχουσι μηδέν;) Concretum
num quodammodo frustrari. Βeck. posuit poéta pro abstracto, non admodum
Jure Μusgravius rejicit Scaligeri con opportuno loco. Seidl.
jecturam λοιμόν pro λιμον citans Μenandri 376. Αpud Stob. Grot. ΧCVΙ. p. 385.
Βurn.
fragmentum (Τrincavellus Αlexidi tri
buit) ex Stobaco Floril. ΧCΙΙΙ. p. 377. διδάσκει δ'] Ita ΜSS. tres, ut jam
Ψυχήν έχειν δεί πλουσίαν. Αdde Νostri Βarnesius ex conjectura. Εd. Victor, δι
Suppl. 917. ibique Μarkland. Ιdem us δάσκει γ'.
us est verbί άφνειός. Οbiter moneo, in διδάσκει άνδρα κακόν.] Ιdem valet, quod
proximo Stobaei fragmento ex Εuripid. διδάσκει άνδρα κακόν είναι. Formulam il
Phaethonte (V.) scribendum videri: lustrat Τoupius ad Suidam ν. χρεία, (Τ.
ΙΙΙ. p. 52ο.) et ante eum Βentleius,
δειλόν γε τους πλουτούσι, τούτο δ' έμφυτον, Εpist. ad Μiliium, p. 18. Vide etiam ad
σκαιoίσιν είναι τίποτε τούδ' ουν αίτιον, Ηeraclid. ν. 575. Ρro άνδρα τη χρεία cor
rigit Τoupius άνδρα χ ή χρεία. Μihi sa
Conf Fragm. Αrchel. ΧΧΙΙΙ. tisfacit vulgata. Μusg.
τλουτιά, ο τλούτος δ' αμαθία, διιλέν θ' άμα, διδάσκει ο άνδρα τη χρεία κακόν 1 Ιta
ΙΟ d 4
4 12 ΕΥΡ Ι Π Ι Δ Ο Υ
leviter mutata litera pro γ', scripsί δ' inter non ad εάν sed ad αφειμίνα, Βene Gro
διδάσκει et άνδρα. Ηic enim sensus et or tiu3 :
do verborum: Αλλ' έχει νόσoν Πενία δι
Ηaec melius ergo sinere sic ferri, ut cadunt.
δάσκει δι τον άνδρα, όντιν' εσέρχεται, την Δeidl.
φαυλότητα, και το κακόν τη χρεία αναγκασ
Sέντα. Βarnes. 381. ώγκωμένος,] ΜS. β. ογκώμενος.
377. Ηeath. emendat: αλλ' εις ότλ' ελ Verum puto ογκούμενος. Μusg.
θών, scil. κρίνει. Βeck, δοκήσει, i. e, δόξη, ut Αndrom. 694.
Μale Ηeathius conjicit ελθών. Seidl. Ηerc, Fur. 288. Fragm. Ιxion. Ι.
378. όστις ιστιν ώγαθός ;) Ιta pro αγα ώγκωμένος,] "ΜS. β. ογκώμενος. Verum
θός, φuod prius obtinuit, scribo, ob ver puto ογκούμενος.'' Μusgravius, Μinime
sum, et quia emphasis quaedam ita pos omnium. Ηoc esset, non superbe se ge
tulat: praeterea Scaliger mecum stat. rens propter gentis sua gloriam, φuasi vere
Βarnes. ex generosa stirpe esset oriundus. Sensus
αγαθός ,] Veteres editiones αγαθός. est, non gentis nobilitale clarus factus.
Victorii tamen Εd. Ρrinc. ώ αγαθός. Εodem modo hoc participio noster utitur
8eidl. Fragm. Ρhryx. ΧΙV. et Fragm. Inc.
379. Ηeathius: " Εx Diogene Laertio ΧVΙΙ. Seidl.
Lib. ΙΙ. S. 33. discimus Socratem, cum 382. Εν τοίς τι πολλοίς ών,] "Εν τό δή
baec fabula publice recitabatur, in theatro μω. οι πολλοί, νulgus. Βarnes.
adfuisse, et hoc ν. audito surrexisse et e ευρέθη.] Ηeathius maνult ηυρίθη. Sed
theatro fuisse egressum, dicentem, ridi in hoc verbo augmentum non ponitur. In
culum esse, mancipium, si non invenia Ιphig. Τaur. 778. jam Μarklandus et
tur, dignum inquisitione judicare, virtu Μusgravius correxerunt ευρήμεθα. Seidl.
tem autem ita subtrahi permittere, Ιn 385. s. Ου μή φρονήσεθ, οι κινών δοξασ
hodiernis quidem Laertii exemplaribushic μάτων Πλήρεις πλανάσθε ,] Ου μή φρονή
versus ex Εuripidis Λuge citatur; sed σετε, καλώς και ορθώς δηλονότι, Μών ου πι
hanc ipsam fabulam designari manifes νυτώτεροι γενήσεσθε , Ιta locum vertit Gro
tum, opinor, erit versus proxime praece tius: Οpinionί credulum υανιατgenus, Νιιη
dentes expendenti.'' φuamme posito errore discetis Wiros υίta ars
Ρro εική Τoupius ad Long, p. 242. ma timare, mobilesque er moriύus P &c.
νult είη, ηuod deterius est, Ρertinet εική Βarnes,
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 4 13
- Δ - 2/ ν ? w
ο7 κενών δοξασμάτων τλ. πλανάσθε , i. e. neque vitae moderatione, vel sibi vel aliis
Qui, majoris scilicet, quam par est, divi utiles esse possint. Ηos recte dixeris
tias et generis nobilitatem astimantes, fal carnes mente et ratiοne υacuas, ac fori sία
sarum opinionum pleni a vera via aberra tuas, cum bene oculis et adspectui blan
tis. Similiter Isocrates Εpist. ad liberos diuntur, at nihil praeterea valent. Εx
Jasonis, p. 1006. Βas. υμάς ταύ, διανοίαις Gasparis Stiblini notis. Βarnes.
τλανάσθαι και πολλών διαμαρτάνειν πραγ 588. Leg, δόρυ, pugnam, pralium. μένει
μάτων. Τοtum autem hunc locum usque est i. q υπομένει. Βeck.
ad ν. 390. in Εxcerpta sua retulit Sto Αγάλματ’ αγοράς) Comparat Gatacke
baeus Serm. Ι.ΧΧΧΙV. p. 490. (Floril. rus, Lib. Ι. Νostri Fragm. Αutolyc.
p. 355.) ubi varias quasdam lectiones de ΙΙΙ. 10. ex Αthen. Deipnos. Χ. 2. και
preheudere licet. Ρro φρονήσεθ' Τrinca πόλεως αγάλματα φοιτώσι.
vellus et Gesnerus legunt φρονήσηθ'. V. δόρυ] Ita, ut dictum est, Stobacus,
585. apud Τrincavellum legitur κρίνετε Ιdem optime conjecerat Reiskius , Sic
pro κρινείτε. V. 386. omnes Stobaci edi Νoster Ηeracl. 744, κακός μίνιιν δόρυ,
tiones habent τoιoίδι pro τοιούτοι, et ν.387. Vertit Grotius :
βροτών pro φρενών, (quod posterius jam Νec securius
correxit Gatacker. Οp. Crit. p. 511.) Robusta teneris brachia hastam acceperint.
versu denique 588. δόρυ pro δορί. Seidl.
384. τη δ' όμιλία, &c.] i. e, et potius Vulgo legitur δορί. Seidl.
ex vita et moribus de mortalium nobilitate 389, μένει..] Οptime Τyrwhittus: " Cor
judicabitis? Seidl. rigendum opinor θίνει, Sic Cyclop. v. 7.
386. Οι τοιούτοι, scil. ευγενείς τους ήθεσιν.
Δeidl. Εγκέλαδον ιτίαν εις μίση θίνων δεξί."
387. s, αι δε σάρκες αι κενα φρενών Μusg.
Αγάλματ’ αγοράς εισιν..] Ρulcherrime dic Ιmmo, qui robusto est corpore, is ma
tum in eos, qui externam guandam digni jori vi poterit θίνειν, sed non ideo etiam
tatis speciem prae se ferentes, animos ha μένειν, i. e, hostes.fortiter ercipere, ηeque
Dent stupidos, ac humilibus curis occupa cedere loco, Similiter Sophocl. Αntig,
tos, ηuique sunt, ut poetae verbis utar, 671.
ετώσιον άχθος αρούρης, et tamen honores
in republica gerunt, cum neque consilio, δοφός τ' αν εν χειμώνι τζοστεταγμένον
414 ΕΥΡΙΠΙΔ ΟΥ
y
Κέλευε δ’ αυτόν, εις δόμους αφιγμένον,
- Λ p 2. Αν "ν Λ'
princeps et antiquissima omnes pro στίς 410. Ταναόν] Εmendat Βarnesius Τανόν
ξευσ' habent στίξουσ'. Sed στέρξουσ' Vic ex Pausania, p. 81. Μusg.
torius manu in margineadscripsit, ut con 41Ο. s. "Ο, αμφί ποταμόν Τανόν, Αργείας
jecerat Ηartungus apud Stiblinum. Seidl. όρους Τέμνοντα γαίας, Σπαρτιάτιδός τι γης,]
408. Ετεί νυν εξήμαρτες, &c.] Continu Cum olim Ταναον legebatur, Τανόν cor
at Εlectra suam orationem non attendens reximus ex Ρausania, qui in fine Corinthi
ad mariti objectionem. Sensus est: acorum haec habet fol. 81. lin. 3. "Εντι δε
Guandoquidem in eo peccasti, φuod hos απ' αυτών ποταμός καλούμενος Τανός είς γάς
pites hosce recepisti, quum sis in re te δή ούτος εκ του Πάρνωνος κάτεισι ρέων διά της
κui, &c. Seidl. Α&γείας, και εκδίδωσιν ες τον Θυρεάτην κόλ
409, εμού φίλου τατρός ) ΜS. β. ιμόν τον. Gaspar Stiblinus hunc locum nota
φίλον τατρέι. Μusg. vit. Βarnes.
"Ελθ' ώς ταλαιον, &c.] Ηic iterum ώς Ηeathius Ταναον metri caussa praefert.
pro εις, de qua re nos plus semel. Vide Βeck,
ad Βacch. ν. 1278. Βarnes. Ταναόν] Ιta Libri. Βarnesius ex Pau
εμού φίλου) Μusgravii ΜS. β. ιμόν φί sania, Lib. ΙΙ. fin. φuem Stiblinus citat,
λιν, φuae lectio intelligi possit, si hacc ver emendavit Τανόν. Ηeathius tamen Ρau
ba interpunctione a ceteris disjungantur saniam potius ex Εuripide emendandum
et construatur έλθ' ώς ταλαιον τρόφον τα judicat. Ηermannus Ταναόν etiam ideo
τζός, εμόν φίλον, Cf supra ν. 285. ubi praefert, quod haec sit Graeca vox. Seidl.
de codem viro Εlectra εί, τών εμών φίλων, 412. πόλιο, metrigratia scribunt Ηeath.
Scd est tamen hacc ratio paulo durior. et Reisk. Βeck.
ΜSeidl. τόλε»,) Ιta Schaeferus. Vulgo πόλεως
416 ΕΥ ΡΙΠΙ Δ ΟΥ
Α" Α' Α Α' -
4 15 Ησθήσεται
"ν 2.
προσεύξεται θεοίς,
ΤΟί, και
Λ' "ν 41 2 Λ Α'
Ζώντ' εισακουσας παίδ, εκσώζει 2707"ξε ΟW
[ita ed. Victor.] contra metrum. Quod 419. αίσθοιτο, i. e, παρ' ημών ακούσιιε.
Ηeathius et Reiskius malunt τόλιος, eafor Δeidl.
ma in senariis tragici non utuntur. Seidl. 421. ΜSS. α. β. τοσαύτά γ' ιν δόμοις.
413. Εd. Victor, αυτόν τόνδ' εις δόμους. ΜS. γ. τοσαύτό γ' εν δόμοις, Μusg.
Sed τόνδ' recte omittit Βarnesius, Lego 423. προσφορήματα.] Schneiderus in
praeterea αφιγμένος pro αφιγμένον, Μusg. Lexico explicat per προσφοράν, eo signifi
415. s. Κέλενι δ' αυτόν, εις δόμους αφιγ. catu, quo προσφορά dicitur de dapibus.
μίνον, Ελβιίν,] Cum τόνδ' olim inter αυτόν 8eidl.
et εις male interserebatur, illud cum Sca 424. τοσαύτά γ' εν δόμως] Victorius et
ligero fortiter rejecimus Canterus hac Εditiones τοσαύτα ταν δόμοις, φuόd minus
in parte minus feliciter legebat: Κέλευε δ' placet. Seidl.
αυτόν τώνδε δόμους αφιγμένων, nulla versus, 425. Ηis a Colono dictis Εlectra do
nec, ut puto, sensus, cura habita. ΑΕmi mum redire videtur et, qua sequuntur,
lius Ρortus nugatur. Βarnes. ille aut seorsim aut ad Chorum dξcit.
εις δόμους αφιγμίνον, i. e domum su Βeck.
am reversum e pascuis. Cf ad v. 6. 426-432. Αpud Stob, Grot. ΧCΙ.
Respicitur ad verba ποίμναις ομαρτεί, ν. p. 367. Βurn.
antecedente. Βene enim Ηeathius mo 426. ηνίκ' άν γνώμη πίσοι,] Stobacus, c.
net, domum suam ipsi proficiscendum 91. Εd. Grot. ηνίκ' αν γνώμη, πίσω,
fuisse, ut inde dapes hospitibus peteret. Μusg.
Ceterum in editione principe ante εις in Εν τοί, τοιούτοιι) Syllaba prima in τσι
seritur τόνδ', φuod cum Scaligero et Βar ούτοις est communis; de qua re vide quae
nesio omisimus. Ρossit tamen aliquis nos cumulavimus ad Ηecub. ν. 1090.
conJιcere: Βαrnes.
Si lectionem Stobacanam (vid. not.
κίλευε δ', αυ τένδ' εις δόμους αφιγμένον, Μusg.) admittamus (cui tamen vulgatam
ελθείν, longe praferendam duco), dicendum est,
γνώμης regi a τοιούτοις, φuando in ιales co
ut conjungantur αυ αφιγμένον Sed illud gitationes incido. Βeck.
αυ non videtur satis opportuno loco posi Ιegitur νulgo εν τού, τοιούτοις δ' ηνίκ' άν
tum, Seidl. γνώμη πέσοι. Schaeferus πίσοι mutavit in
416. εκσώζει] Prasens pro praeterito, πίση. Sed Stobaus Floril. ΧCΙ. p. 567.
ut sape apud tragicos. Similiter post pro γνώμη πίσοι habet γνώμης πίσω, φuam
relativum Soph. Τrach. 20. Ρhiloct. 261. lectionem Ηeathius mire construit et ex
δcidl. plicat. Legendum, ut edidimus, γνώμη
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 417
2/
Και τάνδον εξάρτυε, πολλά το γυνή 425
πίσω, φua ratiοnevariaeista lectiones con pulo, Τum φuanία υιs sit cogilo pecuniae,
ciliantur. De subscripto , a librariis pas Ut des amicis, corpus ut morbis grαυe
sim in ς mutato vid. Schaef. Μelet. Crit. Sumtu rgficias. Ναm φuod ad victum at
p. 112. sq. Πίττειν γνώμη idem est quod tinet, Νil pame rg/art : φuippe satiati cibo
πίττειν εις γνώμην, ενιαίdere in cogitationem. ailesque pauperesque tαntundem ferunt.
Sic Οrest. 88. δεμνίοι, πίττωχ' όδε. Sen Νοtandum vero obiter, apud Stobacum
sus est: Quando, ubi tale quid accidit, in legi iτι versu praecedenti pro γνώμη τέσοι,
meditationem incidero, intelligo, &c, Ce quod ad marginem notavimus, γνώμης
terum in Soph. Τrach. 705. legimus τοί πίσω. Νostra tamen lectio melior, quia
γνώμης πίσω, unde si quis putet Stobaci in altera oportet τούτο, vel aliud simile
lectioni auctoritatis aliquid accedere, ei subaudiri, certe γνώμης ab ηνίκα regi hic
demonstrandum est, non modo dici posse non potest. Sensus enim et ordo verbo
ηνίκα γνώμης pro όποι γνώμης, sed etiam, rum hic : Ηνίκα δι Γνώμη μου πίσοι εν τοις
quomodo talem explicationem loci nexus τοιούτοις, δηλονότι ενθυμήμασιν, ή πράγμα
ferat. Seidl. - σιν, ώς ξενοδοχίας, και φιλοξενίας, τότε ορώ
427. Σκοπώ τα χρήμαθ', ώς έχει μέγα μεν τα χρήματα μέγα δυνάμενα. Ε, δε τα
σθένος,] Locus communis valde insignis λειτά ουδέν ωφέλιμά εστιν. Βαrnes.
et memorabilis de usu pecuniae, Demos 428. Φίλοις τε δούναι,] Ρlutarch. ΙΙ. Ρ.
thenes, Lib. Ι. Οlynth. Δεί δε χρημάτων, 33. C. ubi ΜS. frustra obtulit Δαπάναισι
και άνευ τούτων ουδέν έστι γενέσθαι των δεόν σώσαι pro Δαπάναις ισώσαι. Ρor.
των Νec enim opes sunt tantum, ut Ρlutarchus de Αud. Ροέt. p. 33. ed.
Οvidius vocat, trrilamenta malorum, sed Franc. hunc versum, guem sic citat:
et virtutum instrumenta, si quis iis recte
utatur, in Dei, ecclesiae et literarum ho φίλοις τι δενναι, σώμά τ' εις νόσους τεσόν
norem et incrementum, in publicum de δατάναις ίσώσαι,
nique commodum et pauperum beneque a Cleandro mutatum esse refert in :
merentium emolumentum, Νec enim
aliud et ipsa sunt, guam Dei dona, de τόςναις τι δούναι, σώμά τ' εις νόσους πεσόν
quibus Ηomerus : Ούτοι απόβλητ' έστι δαπάναις ετιτςίψαι,
θιών ιρικυδία δώρα. Vide Ρhα.niss. ν. 449.
Τα χρήματ' ανθρώποισι τιμιώτατα, et Scho Lectionem δαπάναις ισώσαι dudum cor
liasten in locum. Ηunc igitur locum rexerunt. Sed φίλοι, pro ξένοις etiam Sto
Ηugo Grotius ita vertit, Johann. Stobai bacus habet, idemque paulo post εφημέρου
Florileg. c. 91. cui titulus: "Επαινος πλύ pro εφ' ημέραν. Scd supra ν. 255, τού
τον : Ηarc cuncία cum ratiοnis ad normanι καθ' ημέραν βίου. coll. Αlcest. 804. Cycl.
418 ΕΥ Ρ Ι Π Ι Δ Ο Υ
536. πιεί και φαγείν τουφ' ημέραν. Ρhα γυτέρω, sed quod ipse, ut videtur, illud
niss, 412, τοτι μεν ετ' ήμαρ είχον, είτ' ουκ του ad hacc verba supplet, in eo fallitur.
είχον άν, Quamquam significatione dif Si supplendus articulus est, ex nexu loci
ferunt καθ' ημέραν et εφ' ημέραν. Ιllud supple τo, non τού, Ρaulo ante p. 356.
est per diem, ηuotidie, hoc in dien, Jίir, b. συνθείς τα ήδία και συνθείς τα λυπηρά
αιιf den Ταg. Ηerodot. Ι. 32. ου γάς τοι και το εγγύς και το πόρρω. Ιn Εur. Ιph.
ο μέγα πλούσιος μάλλον του ετ' ήμέρη έχον Αul. ν. 22. legendum και φιλότιμο», non
τος ολβιώτερός εστι, ει μή οι τύχη επίστριτο, τότε φιλότιμον, ne proceleusmaticum in
πάντα καλά έχοντα τελευτήσαι εύ τον βίον. anapastos intrudamus. Μulto autem his
Δeidl. memorabilior est omissio articuli ad prius
429. τή, δ' εφ' ημίραν] Stobacus, ubi vocabulum, qualem in nostra fabula legi
supra, της δ' εφημέρου. Μusg. mus infra ν. 1547.
451. χ' ώ πένης,] Stobaeus, ubi supra, οίσιν δ' όσιον και το δίκαιον
και τίνης. Μusg.
Ρro γι Reisk. mnvult τι. Βeck. φίλον εν βιότω.
χώ πίνης,] Stobacus και τένης, quod
Quae cognata videtur cum illa loquendi
non multum abfuit quin praeferrem. Αr
ticulus enim in talibus locis ad alterum formula, qua είτε, ούτε et praepositiones ad
prius sive vocabulum sive membrum omit
substantivum haud raro omittitur. Ιmmo
tuntur, ponuntur ad alterum. Seidl.
omittitur, ubi etiam magis necessarius vi 432. νάες,] Μetrum postulat νάίς γ'.
detur, ut Soph. ΟΕd. Col. 1513. Κλειναι νάες,] Μille naves alloquitur
τα πρώτα μεν Chorus per apostrophen, quibuscum Grae
δος (leg, δόςει) κςατύνων, πρώτα δ' οίωνών οδοίς, ci et Αgamemnon ad Τrojam venerunt,
ut notavimus ad hujus Fabula ν. 2
Ιn eadem fabula, ν. 808. vereor, ut Μus Βarnes.
gravius et Schaeferus jure Suidam secuti Versum in duos dividi jubet Ηeath.
sint. Νihil est quod reprehendi possit in ita :
librorum lectione :
Κλειναι νάι, basis spoudaica, sive dimeter
Χωρίς το τ' ειπείν πολλά και τα καίρια, spondaicus.
Αί τoτ' εμζάτι Τροίαν periodus catal.
Facile intelligitur το ειπείν ad τα καίρια,
aegrius desideramus articulum ad καίρια. et in antistropha:
Cf. ΑΕschyl. Sept. ad Τheb. Ι. 621.
Choéph. 578. Εurip. Iph. Αul. 829. - Νηςήδες δ' ευ
βοίδας ακτάς λιτούσαι.
Ιn Platonis Ρrotag, p. 357. a. εν ορθή τή
αιρίσι. - του τε πλέονος και ελάττονος και Βeck.
μείζονος και σμικροτέρου και πορφωτέρω και Κλειναι νάες,] Similem locum vid.
εγγυτέρω articulus του omissus quidem Τroad. a v. 122. De hoc alloquii genere
est ad verba ελάττονος, μείζονος, σμικροτί supra diximus ad ν. 1. De metro autem
ρου, sed non ad verba σερβωτέρω et εγγυτί hujus versus disputatum est ad Τroad. v.
ρω. Recte igitur Ηeindorfius Ηenr. 508. Dochmios cum glyconeis conjunxit
Stephanum reprehendit, guod praefixo ille etiam Sophocles CΕd. Col. a ν. 117.
articulo conjecerit του πορρωτέρω et του έγ Ηοrmannus tamen etiam sic explicari
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 419
ΨΥ
Πέμπουσαι χορους μετά Νηρηίδων
- " Λ'
Πρώραις κυανεμβόλοι
Ιnnumeris remis,
Ducentes choros cum Νerei puellis,
435 Ubi tibiae-amans Delphinus exultabat
- Ρroris caeruleis
Circumvolutus,
Deducens Τhetidis filium
Levem saltu pedum Αchillem,
44Ο Cum Αgamemnone, Τrojae
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 421
sί υerticibus conυentre potest. Lego : ανά ruit, φuodloco, ubi hacc res agitur, optime
τ' ερυμνας, &c.-Τandem pro κόραιματεύ convenit.-Μutatio του μάτευσ' inβάτευσ'
σουσ' editio Vict. legit: μάτευσ'. For fere nulla est, cum, quod saepius jam mo.
tasse totus hic locus ita refingi potest : ηuimus, litera β et μ parvo tantύm apice
in Codicibus differant. V. Κόρα, αιιιem
Νηςήδες δ' Ευβοίδας ακτάς λιτούσαι mihi quidem minime movendum videtur,
"Ηφαίστου χρυσίων ακμόνων guippe cum subjectum, φuod vocant, to
μόχθουτ, ΑΣΠΙΔ' ΕΠΕΦΕΡΟΝ ΠΟΙΚΙΛΟΝ, tius periodi, eleganter repetat, teneatque
ανά τι Πήλιον, ανά τε ΚΡΗΜΝΟΥΣ pronominis locum. Jacobs,
"Οσσας ιεςάς νάτας 443. Αd χρυσέων ακμόνων Βarnesius
intelligί νult ατό, referens haec verba ad
Νυμφαίας σκοτιάς έφερον Sed fallitur. Βene Reiskius :
κοΡΑΙ ΒΑΤΕΥΣ' ένθα πατής κ. τ. λ. " Νereides ferebant labores aurearum
Sic omnia intellectu facilfima. Αfterunt
Vulcani incudum, h, e, instrumenta, pa
rata super incude Vulcani." Ιn geniti
Νereides scutum pulchre elaboratum, νorum concursu noli offendere. Ceterum
ποικιλόν, ut apud Ηomerum Ιλ. ΧVΙΙΙ. haec Αchillis arma audacter poèta dixit
590. Vulcanus Αchilli scutum fabricans
illud ποικίλλειν dicitur :
μόχθου, ασπιστά, τευχίων, Ιαδores armo
τιμη sculalos, partem potiorem, scutum,
commemorans. Vox ασπιστά, metro neu
ιν δίχόρον τοικίλλε τις ικλυτος Αμφιγυήεις.
tiquam officit. Seidl.
id quod ΑΕschylus σχηματίζιιν vocat in 444. ασπιστάς] Αn άσπίτους, quod
VΙΙ. c. Τhebas. 467. Εσχηματίσται δ' metro certe melius convenit, Μusg.
ασπίς ου σμικρόν τρόπον Deinde vero Νereides.farebant labores αιμrcorum
verba ιερά, νάτας pro genitivis habeo et Vulcani incμdum, h, e, instrumenta pa
cum κρημνούς jungo. Ρuellas Νereides rata super, incude Vulcani. Significat
Ρelium ascendunt et prarcipitία πιemorum scuta ασπίδας, ita leg et πευκάιντ' ανά
0εψe pererrαnt. Μemini hac occasione Πήλιον, in Pelio pinearum forαce, ανά τε
Εpigrammatis Αι!daei. in Αnal. V. Ρ. κρημνους "Οσσας, ιεράς νάπας, ita lego et
Τom. ΙΙ. p. 241. φuod corrupte vulgatur: dist. perpraecipitiα Οssa, sacra &νlυα, spe
culae Nympharum, ηuarrentes, excientes,
Ταύρω φρικαλέον νάτος εκβαίνoντι Δεβήρου evocantes, κόρας, Νψmphas. Ιta enim cum
Πευκέστης έστω καςτεςός ήντίασεν vet. ed. leg. " Reisk.
αλλ' ο μίν ώρμήθη ΠΡΕΙΩΝ"ΑΤΕ τούδ' απα Versus asynartetus est ex duobus doch
λοίο maicis, ideoque αστιστά, penultimam cor
Παιονίδα λόγχην ήκι διά κροτάφων. ripere statuendum. V. Clark. ad Ηom.
Π. β', 537. Αd finem versus plenius dis
Ρro «ρειών φuae vox nihili est corrigen tinguendum. Ηeath.
dum fortasse τευχέων,] Lege ut disyllabum. Εst
enim hoc numerorum genus satisfrequens
αλλ' ο μίν ώρμήθη ΚΡΗΜΝΩΝ ΑΠΟ. in glyconeis carminibus. Vid. de Verss.
Dochm, p. 548. Locis, quos ibi propo
Ιlle ακιenι ιαμru, desuper αύ αιια νupe sui, adde nostri Ηippol. 146. Πuem τεr
VoL. VΙΙ. Ε e
γ
422 ΕΥΡΙΠΙΔ ΟΥ
- Α' w
Νυμφαίας σκοπιάς,
Α' Α' » 2 2/ Υ
450
Κόρας μάτευσ' ένθα πατήρ
Ιππότας τρέφεν Ελλάδι φως,
445 Ρer Ρelium, perque excelsos
Οssae sacros saltus,
Νympharum speculas,
Οculos circumferunt, ubi pater
Εques educaviι Graeciae lumen,
sum de Verss. Dochm, p. 227. male ana- λόν explicant. Αpollon. Rhod. ΙΙ. v.
paesticum putavi. Legendum in anti 516.
strophico ejus cum Ηeathio, Valckenario
et Βrunckio τόνδ' pro τόν, sed in stropha αμπεδίον φθίης αδαμάντιον, αμφί τ' εξυμνήν
ανίερος tentari neutiquam debet. Illud "Οθρυν,
ανίερος αδύτων τελάνων (i. e, ανίερος πελά Νicander Τheriac. ν. 217.
νων τεθυμένων sive, ut Scholiastes explicat,
μή ανιερώσασα εαυτήν διά των θυμάτων) όσσα τ' εξυμνός
pertinet ad illas dicendi formulas, in qui Αιγαγέης τςηών, και Κέρκαφος εντός ιέςγιι.
bus adjectivum apponitur, quo contine
tur id, quod ejus, de quo sermo est, vel Μusg,
causa vel consequens est. Sic Sophocl. πρυμνά,] Βarnesiana Lipsiensis πρυμ
ΟΕd. Col. 1200. νάς. Μusgravius, de radicibus montis in
των σών αδίςκτων ομμάτων τητώμενος,
telligit. Sed explicandum puto de έξι
χαίς του όρους. Ηesych. πρυμνον, το ί,-
Ηuc etiam refero difficillimum illum lo χατον, το άκρον (coll. Suida sub eadem
oum Soph. Εlectr. 241. γονίων εκτίμους νοce) et πρύμναι, αι άκραι. Vid. etiam
άσχουσα πτέρυγας οξυτόνων γόων, quem sic Εtym. Μ. p. 693. 36. Seidl.
explico: non inhibens lamenία, ita (si in - 447, Νυμφαίας σκοπιάς,] Νympλανιμπι
Iniberentur,) parentes honore privatura, speculas, Sic ιδαία νυμφάν σκοπιάς, Ηelen.
sive, φιμα si inhiberem, parentes debito ho ν. 1323. ούρεια σκοπιαι θιών, Ρhα.n. v.
ηore priυαrem. Sophocl. ΟΕd. Reg. 57. 239. Μιμsg.
Νυμφαίας σκοπιάς,] Retinui hic atque in
ώς ουδέν έστιν ούτε πύργος ούτε ναύς, stropha lectionem vulgatam, guamquam,
έρημος ανδρών μή ξυνοικούντων έσω, legimus Νυμφαν σκοπιάς et
ut Ηel. 1323.
Αd quem locum vid. Schaefer. Αdde Ρhoeniss. 239. ουρεία σκοπια θεών, ita et
Ηerm. ad Εur. Suppl. 1030. et, φuem hoc loco fortasse scribendum est Νυμφα,
bic laudat, Lobeck. ad Αjac, 515. p. 299. σκοπιάς, et in stropha κυανεμβόλαις, φuod
5eidl. ipsum offert Αristophanes loco laudato.
Videndum est enim, an metra, qua vulgo
445, s, πρύμνας νάτας,] Εxpressum vide feruntur,
ri potest ex Ηomeri πρυμνωρείας, ΙΙ. ΧΙV. recte sibi respondeant. Νam
ν. 307. Verum si de radicibus montium etsi eosdem numeros intra glyconeos le
gamus Εur. Suppl. 970. et 978. coll.
loquitur, quomodo eas mox νυμφαίας σκο Ιph. Τaur. 434. ibi tamen antecedens
πιάς, i. e. Νψmpharum speculas, vocat,
quod non nisi verticibus convenire potest. glyconeus in stropha pariter atque in an
tistropha una cum verbo finitur, ut, utrum
Lego:
continuandi numeri sint, judicari ne
ανά τι Πήλιον, ανά τ' εξυμνάς queat. Μonometer autem anapaesticus
"Οσσας ίιράς νάτας, haud raro glyconicis interponitur. Αcce
dit, guod ex vulgata lectione septem de
Ηesychius et Εtymologus ιρυμνον per υψη inceps vocabula in ας terminantur Seidl.
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 423
Α' " Α' Λ
450 Θέτιδος ενάλιον γόνον,
Ταχύπορον πόδ' Ατρείδαις.
'Ιλιόθεν δ' έκλυον τινός εν στροφή β. 455
Λιμέσιν Ναυπλίοισι βεβώτος,
Τάς σάς, ώ Θέτιδος παί,
450 Τhetidis marinam sobolem,
Velocem pedibus, auxiliatorem Αtridis.
Εx quodam autem audivi, qui ab Ilio in
Ρortus Νauplios venerat,
Τui, Ο Τhetidis fili,
448. Κόρας μάτευσ'.] Ιta Εd. Victor. ad Τrojam. Αn intellexerunt illa arma,
Lenissima emendatio est κόρας δατεύσ', quae prius habuit Αchilles, quibus Ρatro
μupillas oculorum dividunt, i. e, huc illuc dum Ηector exuit? Sed etiam de his di
in diversas partes ferunt. δατίομαι ex Ηo versa tradit Ηomerus Ιl. σ'. 82. sqq.
mero notum est, δατώ in activa non in Νihil superest, guam ut dicas, diversam
veni, nisi apud Εtymologum. Ρhrasis ab Ηomerica Εuripidem secutum essefa
idem sonat, quod διαφέρει κόρας et διαδιδό bulam, id quod hac in re mihi quidem
ναι κόρας: de quibus vide ad Οrest. v. parum probabile fit. Νam quod Νerei
1259. Ρhoen. ν. 1380. Μetrum adamus das, non Τhetin, quemadmodum Ηome
sim conveniet, si in stropha legamus: rus narrat et ipse noster Iphig. Αul. ν
πρύμναις κυανεμβόλοι, 1073. arma Αchilli attulisse tradit, id ni
τ' ενειλισσόμενος hil momenti facit, φuum Νereides perpe
tuae sint Τhetidis comites. Μinus etiam
τόςευε τον τάς Θέτιδος,
probat illud, quod in armorum descrip
Quibus hoc displicet, legere possunt κό tione non singula quaeque ex Ηomero
ραις ζατεύσ’, οculis quarrunt. . Μusg. transtulit, ut potius, si hoc fecisset, mi
Κόρα ματεύoυσ'.] Ιta legendum puto, et randum ducerem. Ηinc adducor, ut
putat mecum Joh. Μiltonus, neque enim longe aliud quid, φuam quod interpretes
κέρας μάτευμ', Proserpina inυestigatio, lo opinantur, in corrupta ista lectione κέρας
cum hic habet, quicquid Ρortus delirat. μάτευσ' latere μutem, φuod tamen quale
Vetus lectio κόρας μάτινν' nihil omnino sit, equidem non poιui reperire, Versum
significat; quare in marginem rejicio. primitus fuisse glyconeum, ex stropha in
Βαrnes. ιelligitur. Seidl.
Κόρας μάτευσ''] Ιta legi in ed. Victor. 449, Ιππότας τρέφεν Ελλάδι] Πατής
affirmat Μusgravius, idemque habent ιτπώτας aperte de Ρeleo, Αchillis patre,
Βrubach. Ηervag. Stibl. - Τhierschius dicitur, qui et Ηomero dicitur ιπτηλάτα
tamen ex editione Ρrinc, enotavit κέραι Πηλεύς, Ιliad. η', ν. 125. Ωuare valeat
μάτευσ'. Βarnesius edidit κόρα ματεύoυσ', Stiblinus, qui de Chirone intelligί νult:
quod metro non minus adversum est, at is enim non ιππότης, sed ίπτος potius di
que alterum, guod proponit, κόραις ματεύ cendus, certe dimidia parte equus erat,
ενσ', οculis quarunt. Ιdem valet de Μus utpote Centaurus. Βαrnes.
gravii conjectura κορας δατεύσ', guae alias 45Ο, εινάλιον) Vulgo ενάλιον, Ιlla for
etiam offensiones habet Νec melior est ma Εuripidi reddenda etiam est Iphig.
altera Μusgravii emendatio κόραις ζατεύσ', Τaur. 1241. Seidl.
quo Dorismi genere tragici abstinuerunt. 451. Ταχύπορον τόδ']. i. e, ταχύτερον
Μelius de hocloco meruissent interpretes, πόδας, ut supra v. 439. dicitur κούφος άλ
si, quid velit poèta, explicuissent, φuiin eo μα ποδών, Ιphig. Αul. 206, ισάνιμο, το
videntur consentire, Νereidas in Ρelio et δοίν, Αndrom. 1225, ταχύς πόδας. . Com
Οssa quasivisse Αchillem. Sed, quaeso, memoro hac, ne quis nimis audaci meta
cur? Νimirum ut arma Vulcani ei tra phora ταχύπορο tanquam epitheton refe
derent. Αt tum temporis Αchilles erat rat ad πόδα. Seidl.
Ε e 2
424 ΕΥ ΡΙ Π ΙΔΟΥ 4
Leg. ταχυτερόποδα una voce, aut, si αποττάμενος, και εείσατο γούνατα νωμάν.
metuas, metrum eo violari, ταχυπoρoίποδα Ιta cum Ρersei imagine solem quoque
(ut οδοίτορος pro oδόπορος), celeripeden. jungit Εuripides, infra v. 463. Εν δι μέ
Reisk. σω κατίλαμπε σάκει Φαέθων κύκλος αελίου,
458. Ναυπλίοισι] Ιntelligendus Αrgis Quod Ρersea progenitorem regum Ρer
νίcinus λιμήν Ναυπλίειος, de quo Οrest. ν. sicorum dixi, notandum est, ex Ρerseo et
54. Strabo: η Ναυτλία τo των Αργείων Αndromeda, antequam in Graeciam ve
ναύσταθμον, p. 368. Μusg. nissent, natum esse Ρersen, unde illi ori
Λιμέσιν Ναυπλίοισι βεβώτος,] Λιμίνες ginem trahunt, testante Αpollod. Lib. ΙΙ.
Ναύπλιοι λέγονται, αντ) του Ευβοϊκοί, παρά c. 4. sect. 5. - Βarnes.
Ναυπλίου του Παλαμήδους και του Οίακος Ηeath, scribit λαιμοτόμου, ut ad Gorgo
τατρός, βασιλέως της Ευβοίας αφ' ου και nem referatur. Versus ipsi est antispas
Ναυπλία λιμήν. Vid. ad Ηelen. ν. 1585. ticus dimeter hypercatalectus ex epitrito
Βarnes. quarto pentasyllabo, antispasto itidem
Sic φuoque Ηeath. (ut Μusg.) nam pentasyllabo et syllaba. Βeck.
portus Εuboicos non posse intelligi mo Dedi λαιμοτόμαν pro λαιμοτόμον, versus
net, quia non credibile sit, mulieres Αr causa, ut ad φυάν pertineat. Ηeathii λαι
givas ruri degentes in Εubα a versatas, μοτόμου propter hiatum ferri nequit. De
ibique cum homine ab Ilio reverso collo terminatione feminina vid. Lobeck. ad
cutas. Βeck. Αjac. ν. 175, p. 245, Αd υπέρ αλός in
Ναυπλίοινι] Recte Ηeathius et Μus tellige αερθέντα, vel simile quid, et conf.
gravius intelligunt λιμένα Ναυπλίιιον. ad Τroad. ν. 1312. Seidl.
Δeidl. 460. Ποτανοίσι πεδίλοις] Αlatis pedibus
458. Περιδρόμα μίν τυος ίδρα,] Lege erat Perseus, ut et capite. Τalaria enim
μεν εν Ρor. et Ρetasum Μercurii habuit. Ηistoriam
7τυο,] Μetrum poscit τυό, γ. Μusg. Ρersei tradit Ηyginus Αstron. Ροét in tit.
459. λαιμοτόμον] Lego λαιμότμητον, Ρerseus, item Οvid. Μetam. Lib. : ΙV.
quod versum anapaesticum, φualis et an Fab. 16, 17, 18, 19. Lib, V. Fab. 1, 2,
tistrophicus est, efficit. Μusg. 3. Αpoll. Βibl. Lib. 1Ι. c. 4. Ν. Comes
Περσέα λαιμοτόμον, etc.] Ιta nos regum Μythol. Lib. VΙΙ. c. 11. et 18.
Ρersicorum sigillum describimus, cum - Ηarnes.
caelata Ρersei herois progenitoris imagine, 461. ίσχειν..] Ρendet infinitivus ab έκλυον,
et Solis, Divi patrii, Εstherre ν. 1319. "Η ν. 452. Ceterum erunt fortasse, qui hos
και Μαρδόχιος σημήίον έλλαβε χερσι Χρυσίν tres versus in duos contrahere malint hoc
ήιλίω κιχαραγμίνον, αλλ' ετέρωθεν Γοργείην modo :
κεφαλήν πτερόει, πόδας είλιτο. Περσεύς, οίον αλός ποτανοίσι πεδίλοισι φυάν
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α.
Ιπποις αν πτερoέσσαις
"Αστρων τ’ αιθέριοι χοροί, 470
Πλειάδες, Υάδες,
Cum Μercurio Jovis nuncio
Μaiae venatore filio.
Ιn medio autem fulgebat clypco
465 Coruscus orbis solis,
Εquis cum volucribus.
Αstrorumque aetherei chori,
Ρleiades, et Ηyades,
Γος γόνος ίσχειν Διός αγγέλω συν Ερμά, nomen appellativum. Vide qua nos de
hoc loco supra ad ν. 459. Βarnes,
similiterque in antistropha. Verum, Ηer 466. άν] Vide ad Iphig. in Αul. ν.
manno judice, catalexis ista usitatior est 754.
in Ιonicis numeris. Seidl.
στεροίσσας) Εmendat Βarnesius πυρο
φνάν, forte, φόβαν, jubam, i. e. caput ίσσαις. Sed bene vulgata defenditur ex
crinitum. Ηeisk. Οvid. Μetam. Lib. ΙΙ. v. 48. Sic στε
462. . Διός αγγέλω συν Ερμά,] Recte ροφόρων οχημάτων in fragmentis Phaethon
Μercurium, Jovis et Μaiae filium, Ρer tis. (Conf. Οbserv. Μisc. Τ. ΙΙ. p. 98.)
seo comitem facit, utpote ex quo falcem - Μusg.
et talaria πmutuatus est Ρerseus. Ita
"Ιπτοις αν στεροίσσαις ] Μallem equidem
enim Ηyginus de eo: Μissus a Ρolψdecle, πυροίσσαις, potius, quam πτεροίσσας, guia
Μagnetis filio, ad Gorgonas, α Μercurio, flammas omnes Solis equis facile conce
qui eum dileτisse cristimatur, talaria et Ρe dant, alas nullus unquam Veterum cou
ιαsunι ασcepίι, prartereα Galeam, φιμα in cessit. Ηinc Οvidius eorum nomina om
dutus er αdυerso non poterat υίderi. Βarnes,
nia, excepto uno, ab ignibus derivat, qua
465. αγροτήρα Μercurium dici censet lia sunt: Πυρόεις, Ηώος, Αίθων et Φλίγων.
Ρrev. ob artem furandi et detegendi res Ηinc nos in Εsthera nostra v. 738.
pretiosas. Βeck. Αυτάρ ότ’ ήελίριο φάος τρίτον ήγαγεν ήμας
αγροτήρι) Ηeathius: " Ιdeo, ut puto, Εις φλογερή ίπποισι αυριτνείουσιν αταρτόν,
αgrestis dictus Μercurius, quia in Αrcadia Νon tamen ausim στεροίσσαις rejicere,
natus et educatus, et ejus regionis praeci quia figurate dici potest, et ipsa vox ίππος
pue patronus. videtur dici παρά το τσασθαι τοις ποσίν,
Κυλλήνης μεδέοντα και Αρκαδίη, πολυμήλου.
si grammaticis fides, Quod autem ίπτοι
etiam in fα minino indifferenter usurpe
Ηom. Ηymn. ad Μercur. ν. 2. " Com tur de equis masculis, praesertim apud
memorat Ρausanias ΙΧ. 34. 3. aram poétas, observavimus supra ad Rhes. v.
Μercurii Επιμηλίου, Conferre opera pre 356. Βarnes.
tium est Εpigramm. Αdesp, CCΧΧΧVΙ. άν, i. e, ανά, Sic ΑΕschyl. Suppl. 362.
Βrunck. Αnal. ΙΙΙ. p. 198. ubi pene αμπέτραις ηλιβάτoισιν, ad quod exemplum
contrarium de Μercurio praedicatur: nostro loco scribendum foret αμττερoέσ
σαις. De vi autem hujus praepositionis
ου γάς όζειoχαξής ώςμάς, ουδ' ακρολοφίτας, cum dativo junctae conf. Μatthiae Grac.
Seidl. Gramm. sect. 579. 1. Seidl.
Φαίθων κύκλος αελίοιο,] Ηic φαίθων est 467.s. "Αστρων τ' αιθέριοι χορεί, Πλειάδες,
Ε ο 3
ΕΥΡ Ι Π Ι Δ Ο Υ
ρ/ y/ ," Ψ
479. ss. Τοιώνδ' άνακτα δορυτάνων"Εκανεν tem λίχια de persona posuit Νoster etiam
ανδρών Τυνδαρίς] Jam poèta, quί bactenus Ηel. 783. 973. et λέκτρα, Αndrom. ν.
evagari visus est extra propositum, ad se 920. Ηinc malui scribere σα λέχια
redit, cum enim diu in Αchille et ejus guam cum Schaefero meo αλιχία, i. e.
armatura haeserit, dicit : Τalium mag κακoλεχέα, de qua emendatione vid. de
nanimorum ducum confα:deratorum sum Verss. Dochm. p. 24. not. coll. Schol. ad
mum imperatorem et tot regum regem Soph. Εlectr. v. 429. Ειiam Ρortus
improba mulier, Clytamnestra, occidit, volueraι αλεχέα, sed male explicat. De
Αgamemnonem, qui ideo Ηomero prae numeris hujus epodi disputavi de Verss.
cipue vocatur άναξ ανδρών Αγαμέμνων. Dochm. 1. c. Νeque tamen hanc nume
Vide Iphig. Αul. ν. 15. Αt vero δορυτό rorum dispositionem pro unice vera ha
νων idem, quod δορυξένων, unde confα.de beri volo. Illud enim incommodi epodi
ratorum vertimus. Βarnes. habent, ut saepe de numerorum disposi
479 δοριτόνων, armis erercitorum. Νon tione ambigas. Ιta exempli causa nos
enim idem denotant δορίτονος et δορύξενος, tro loco non male aliquis sic possit nu
φuod affirmat Βarnesius, nec δορύξενος sig meros concinnare:
nificat confederatam, sed generaliter hos κελαινά δ' αμφι νώτα κόνις ίετο,
pitem. Ηeath.
τοιώνδ' άνακτα δoυςιτόνων έκανες
480. "Εκανες] Vulgo έκανεν. Ιlluddedi, ανδρών, Τυνδας), σα λέχια,
uod in proximis allocutio est, et quod
similiter in fine carminis fit infra v. 745. κακόφςων κούρα.
ων ου μνασθείσα πόσιν κτείνεις - Paulo τoιγάς σί ποτ' ουρανίδαι
post pro Τυνδαρίς αλέχεα scripsi Τυνδαρί, πέμψουσιν θανάτοισιν'
σά λίχια, i. e, tuum maritum. ΛΕschyl. κάν έτ' έτι φόνιον υτο δίζαν.
Αgam. 1115. τον ομοδίμνιον πόσιν λουτροίσι
φαιδρύνασα. Νostrae fabulae infra v. 1156. Ηermanno placet sic:
α πόσιν κατίκαν αυτόχειρ. Ρluralem au τοιώνδ' άνακτα δoςιτόνων
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 429
ΠΡΕΣΒΥΣ.
Π - " - Α' 2 9 ν δέ Α'
SΕΝΕΧ.
έκανες, έκανις, ανδρών, Τυνδαςί, σα λίχια 1»uellis: et Ηorat. Lib. ΙΙΙ. Οd. 22.
κακόφςων κεύςα. Θude laborantes utero puellas. Ρfoche
πium videsis, in Libello de Linguae Gra
«t postrema, ut modo proposuimus. U cae Ν. Τ. Puritate, p. 81. ubi ita Graecis
πum adjicio, si quis retineri malit έκανιν, is dictum probat, μόσχος pro βούς, et τώλος
Ρro αλίχια poterit legere α λίχια, suunι pro ίπτος, μt et vitula pro bove, Virgil.
mariίum, ut Soph. Τrach. 525. τον όν Εclog. ΙΙΙ. ν. 29. Sic supra ν. 475.
προσμένουσ' ακoίταν. Seidl. Πειρηναίον πωλον, pro equo Pegaso.
481. Τυνδαρις αλίχεα] Pro αλέχεα, φuod Βarnes.
πmonstrum vocis est, emendat Βarnesius 484.θανάτοισι,] Pluralem θάνατοι saepius
α μίλια. Μihi epitheton hoc in tali re noster usurpat, ubi de violenta, sive,
Ρerfrigidum videtur: Lego autem : quod fere eodem redit, de praematura
Τυνδαςίς ά λιθέα. morte, sermo est. Εodem modo ΑΕs
Τyndaris lapidea, i. e. crudelis, dura in chylus et Sophocles, ut ΑΕschyl. Choéph.
star lapidis. Sic λάίνι παί, Τheocrit. 51. Sopb. Εlectr. 206.
Ιdyll. ΧΧΙΙΙ. ν. 20. Μusg. 484. ss, κάν - "οψομαι] Conf. Μat
Τυνδαρίς α μελέα] Οlim erat αλε thiae Grammat. Graec. sect. 598. d.
χία, de quo monstro vocabuli misere se Seidl.
torquet ΑΕmil. Ρortus, alii nihil dicunt. 485. Ηeath. revocari jubet veterem
Facilis autem erat literarum transposi lectionem : "Ετι, έτι, φόνιον. Μusg.
tio et erroris origo, neque difficilis sana "Ετ' έτι] Αntiquae editiones cum Victo
tio. Βαrnes. rio έτι έτι; recentiores alterum έτι omit
Ηeath. mavult: Τυνδαρίς άλοχος. Deck. tunt. Seidl.
482. Κακόφρων κούρα.] Κούρα, pro γυνή, 486. "Οψομ' pro όψομαι. Connectitur
ut Latinis, puella et virgo pro mulier. enim αν cum futuro indicativi, vid. ad
Ιta enim ipse Virgilius utitur alicubi, Αndrom. ν. 464. Vel, si hoc displicet,
εt Gellius Lib. ΧΙΙ. c. 1. puellam pro legi potest και pro άν, Μusg.
Ρuerperam dixit, sicut et Οvid. 2. Fas "Οψωμ'] Ita lego pro όψομ, φuod prius
tor. Parce, precor, grαυίdis.facilis Lucinα aderat, versus causa, et quod κάν praeces
430 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
Α'
- Αγαμέμνονος παίς, ήν ποτ' εξέθρεψ' εγώ,
"Ως πρόσβασιν τώνδ' όρθίαν οίκων έχει,
490 Ρυσσώ γέροντι τωδε προσβήναι ποδί.
"Ομως δε πρός γε τους φίλους εξελκτέον
Αgamemnonis filia, quam enutrivi olim ego ?
Quam arduum hunc aedium accessum habet,
490 Ηuic rugoso et senili pedi ad ascendendum.
Τamen ad amicos saltem est trahenda
sit: Scaliger legebat όψοιμ' pro όψοιμι, Scholiasta retinuit όνσον et Wolfius in
cum haec vox activam vocem non habeat. Ηom. ΙΙ. ΙΧ. 505. ρυσαί. In Νostri
Ωuare Ρraestat όψωμα nobiscum legere, Τroad. tamen ν. 497. Βarnes, legitur
Ηic autem locus, ni fallor, adumbratur ρυσσοίσι, quamquam Ηesychius, qui tamen
ex illo Ηomeri Iliad. α. ν. 303. Αίψά τοι inter ρυσός et βυσσος fluctuat, habeat ρυ
αίμα κελαινόν ερωήσει περί δουρί. Βαrnes. σοίσι, et in Τheopompi Comici fragmento
Ηeath. scribit: Οψοίμεθ'. Βeck. apud Αthenaeum VΙ. p. 264. a. βυσσά.
"Οψομαι αίμα] Victorius όψομ' αίμα. τώδε pertinet ad γέροντι, et valet εμοί.
Scaliger proponit όψοιμ', Βarnesius όψωμ', προσβήνα] Ρendet infinitivus ab έρ
quod utrumque solαcum est. Ηeathii θίαν ν. praecedente, in quo latet oυ βαδία,
όψοίμεθ' metrum non restituit. "οψομαι sive potius a tota sententia pragressa.
etiam Εrfurdtius emendat ad Soph. Αjac, Vid. Μatthiae Gramm. Graec. sect. 534.
ν. 190. p. 515. Seidl. a. Seidl.
488. ήν] Οptime Piersonus όν. Verisim. 491. Εd. Victor, εξελικτέον. ΜSS. tres
p. 242. Νon enim Εlectram educaverat εξιλεκτέον. Βarnesius ex conjectura εξ
Senex, sed Agamemnonem. vid. infra ν. ελκτίον, φuod ut certissimum recepi. con
556. Μusg. fer Phoen. v. 523. Ιon. v. 738. Μirus
ήν ποτ'] Piersonus Veris, p. 242. emen est Ηeathius, qui vetus εξελικτίον prae hoc
dandum esse monet όν ποτ, φuod non maluerit. Μusg.
Εlectram senex, sed Αgamemnonem edu 491. s, εξελκτίον Διτλήν άκανθαν] Latera
casset, comparans v. 409. et 5Ο6. Sed sunt exhaurienda, φuae duplicem spinam
non video, guare non idem ille senex, qui vocat, propter costas utrinque ex spina ex
infra v. 554. παλαιόν λείψανον φίλων νοca sertas. Οlim legebatur εξελικτέον. Βαrnes.
tur, Εlectram quoque et Οrestem edu Ηeath negat, se videre, φuo sensu
care potuerit. Seidl. quis dici possit spinam dorsi εξέλκειν, εξε
489. τωνδ'] Legendum, ni fallor, τήνο. λίσσειν autem optime convenire significa
Μusg. tioni vocum sequentium διπλήν άκανθαν.
"Ως πρόσβασιν τώνδ' έρθίαν οίκων έχει,] Ι.ocum vertit ita : Εrplicanda vel eυοι
Εlectra, de qua loquitur senex, subaudi υenda est spina dorsί (senio) incurυα et
tur ad hoc verbum: Quare non erat, ut retro /lerum genu : i. e, erigenda, erse
Scalig. legeret πρέσβασις et ορθίως, quasi renda. Lepidus est Βarn. qui ideo du
aliter sensus non staret. Βarnes. plicem spinam vocari putat, quia costas
Scaliger legi vult πρόσβασις et ορθίως, utrinque e spina sint exsertae, φuamvis
Sed recte Βarnesius ad έχει intelligit et hoc exscripserit e Stiblino. Βeck.
Εlectra. Νec video, φuid lucremur cum - εξιλκτέον] Jure Μusgravius ridet Ηea
Μusgravio legentes τήνδ' pro τώνδ. Seidl. thium, qui Ηartungi et Βarnesii emen
490. Ρυσώ] Ιta edd. Victor., quas secu dationi εξελκτέον Victorii lectionem εξελικ
ti sunt Μusgravius et Schaeferus, nec ali τίον praeponit. Porson. ad Phα.n. ν. 861.
ter citat Porsonus ad Phoen. 861. Βarne citat εξελκτέον, Sed male Βarnesius ex
sius βυσσό. In Νostri Suppl. 5Ο. Ηeath plicat latera sunt crhauriendα. Ηartun
ius et Μarklandus praeferunt βυσσά, quod gus: ertrahenda spinα. Μalim trahendα.
edidit Ηermannus. Sed etiam hic libri - Εd. Ρrinc. habet εξελεικτέον. Seidl.
consensu legunt βυσά. Εtymol. Μ. de 492. Διτλήν άκανθαν, Ιnterpreter :
rivat a futuro έρύσω, p. 706. 47. Item in spinanι ./leram, vel incurυαm. Virg. ΑΕ
Αristoph. Ρlut. 266. Βrunckius cum neid. ΧΙΙ. ν. 927. duplicato poplite Τur
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 431
Αν Α/ Α - e Α"
πιμs. Ρlutarch. Camillo: κάμπτεσθαι τα "ΗΔΥΣ γ' οδόντας ουχ έχων, ήδη σατρός
χύ και διπλούσθαι τά, μαχαίρας, Ρ. 274. ΛΕΓΩΝ γίρων γε δαιμονίως,
Μusg.
Διπλήν άκανθαν,] Recte explicant cur Cum vocem λίγων in mendo cubare sta
ταm (senio) dorsί ερinam. Μusgravius tim appareat, nemo tamen facile suspica
confert Virgil. ΑΕneid. ΧΙΙ. 927. et Ρlu bitur, ulcus quoque in ήδύς latere. Αt
tarch. Camill. p. 274. Αddo Virgil. tamen excitato Εustathii loco ad Οd. Β'.
ΑΕneid. ΧΙ. 645. duplicatφue υίrum p. 100. 47. nemo amplius eam corruptam
esse dubitabit, Verba Εustathii haec
(hasta) transfira dolore. Valer. Μaxim.
V. 1. extern. 1. duplicatunι.frigore cor Γίρων. Θάσιος οίνος και μάλα πο
Sunt :
Reisk. emendat: τούτό γ' ουκ ήγασσά 519, εθαύμα") Canterus ετίμησ’. Sed
μην, hoc non grαυίter ιuli. θαυμάζειν colendi sensu a Veteribus adhi
Ηunc versum ex Μusgr, conjectura bitum recte monet Μarklandus ad Ηip
ita transtulit Ρrev.: " Ιls sont perdus! pol. 105. (et ibid. Valck.) vid. et Dion.
. Τοute fois ce n'est pas ce souve Chrysostom, p. 323, 4.
nir, qui m'ément en cet instant." Βeck. θαυμάζειν, colere, υenerari, Strepsia
Ανένηθ'.] Ιta Βarnesius. Vulgo ανό des apud Αristoph. Νub. 1116, farinae
νητ'. [Sic Victor.] saccum praeceptori afferens hanc ratio
τούτό γ' ουκ ήνισχώμην. i. e, υcrum αό hoc nem addit:
ηιίhί non potuί temperare, scil. ne sepul Χςή γας επιθαυμάζειν τι
crum Αgamemnonis adirem et honora τον διδάσκαλον,
rem. Spectat enim ad proxime sequentia. Αristides: ούτε γάρ της αξίας της υμετί
Δeidl. ας τους έξω θαυμάζειν, Τom. ΙΙ. 227.
509. "Ηλθον γάς, etc.] Vid. supra ad ν. dem : πώς άξια ταύτα του Διονύσου και
324, του Ηρακλέους, οι παρ' υμίν (Τhebanis)
πάρεργ' οδού,] Sic supra ν. 63. Πάρεργ' φύντει, παρ' υμών πρώτων ιθαυμάσθησαν,
"ορίστην καμι ποιείται δόμων, d est: Τom. ΙΙ. 27Ο. · Ιn ultimo certe exemplo
Ορίστη και ιμι ως πάρεργά τινα χρήματα θαυμάζειν est divints honoribus colerε.
των δόμων και ουκ αναγκαία ποιείται, αλλ' Confer Μed. 1141, Αndrom. 564. Schol.
ώς αλλοτρίου, έχει. Βαrnes. Ρindari in Νem. V. Stroph. 2. et Εpod.
πάρεργ' οδού, i. e, quum huc me con 3. denique in Νem. ΙΧ. Divis. 1. Μusg.
ferrem, in via simul illuc deflexi. Seidl. 519. Μολών δ' ιτίμησ'] Ιta cum Cante
512. τύμβω δ' αμφίθηκα μυρσίνας.] Vide ro lego, rejecto, quod prius obtinuerat,
supra ad ν. 324. Βαrnes. ιθαύμασ', in marginem. Βαrnes,
515. οίν] Ιta Schaeferus. Vulgo όϊν, εθαύμασ', i. e. coluit. Vid. Μusgravium
Vid. Ρors. Praef ad Ηec, p. clvii. ed. ad h. 1. et supra ad v. 84. Canterus con
Ι.ips. coll. ad Μed. 634. Seidl. jecerat ετίμησ’, φuod Βarnesius non debe
514, άμα τ'] Βarnesius errore typo bat recipere, ΑΕschylus de eadem re ad
graphico αίμά γ'. ' Μusg. hibuit πρεσβεύειν, Choέph 485. Seidl.
Σφάγιον ενιίδον,] Τale quid Sophocl. 520. Recte monuerunt interpretes, Εu
Εlectr. ν. 885, etc. ΑΕschyl. Choéph. ν. ripidem h. 1. irridere ΑΕschylum Choéph.
477, etc, Βαrκες. a ν. 164 - 230, Νec tamen jure hoc
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 435
fecit Εuripides Βene enim senserat της Canterus χρώμα ταυτής, pro της
ΑΕschylus, animum anxium curisque αυτής, φuod, ut dici possit, hoc loco ta
depressum etiam ex vanis rebus saepe men minus aptum est. Scaliger ει χρώμα
spem captare, Seidl. ταυτό, quem secuti sunt Βarnesius, Μus
521. Ει χρώμα τ'αυτό] Ita Βarnesius gravius, Schaeferus, Facilius Reiskius
conjectura certissima. Εd. Victor, ει χρώ χρώμα ταύτη, ηum color huic coma tuα
ματ’ αυτής. Μox pro έσται malim εστί. sit αδscissa comαε scil. color Praetulis
Caeterum per viginti quinque versus proxi sem tamen χρώματ’ αυτή, nisi pluralis
me hunc sequentes unicus poètae scopus χρώματα pro singulari χρώμα visus esset
est ΑΕschylum irridere, vid. Choéphor a insolentior.
ν. 164. ad ν. 230. Μusg. ίστα] Schaeferus ιστι, quod maluerat
Ιdem observarunt Βrumαnus et Ηeath,, Μusgravius, sed cf. ν. 533. Seidl.
qui poètam propterea reprehendunt. 522. Φιλεί γάς,] Εlegans est et Αtticis
Reisk. scribit: ει χρώμα ταύτη, ηum frequens usus verbί φιλέω et χαίρω, pro
color huίc coma tua erit color αθscissac είωθα, αno, νel gaudeo, pro soleo. Sic
comια. Βeck, Ηerodot. Εdit, Ηen. Stephani, fol. 440.
Ει χρώμα ταυτό κουρίμη, έσται τριχός ] Αυτόματον γάς ουδεν, αλλ' από πείρης
Cum olim male scriptum erat ει χρώματ’ πάντα ανθρώποισι φιλέει γενέσθαι. Ιdem
αυτής, Canterus levissima distinctione le fol. 442. Φιλίει ο Θεός τα υπερέχοντα πάν
gebat: ει χρώμα ταυτής, . Εt Sophocles τα κολούιιν. Εuripidis Scholiast. ad
ταυτάν pro τάν αυτάν dixit, Philoctet. v. Ρhα.nissas observat alibi, φιλεί etiam poni
848. Ει ταυτάν τούτω γνώμαν ίσχεις. Scho pro συμβαίνει. Sic Αristoph. Νubibus:
liastes: ει την αυτήν τό Οδυσσιί γνώμην φιλεί γάρ πως τα τοιαύθ' ετέρως τρέτισθαι.
έχεις. ΑΕmilius Ρortus duobus locis ex Scholiast. έθος έχει συμβαίνει γαρ άλλως
Αristotele citatis hujus vocis usum confir άποβαίνιιν, ή προσδοκά τις Sic Ηorat.
mat. Sed de hac re nihil dubitandum, Εpod. VΙΙΙ. Ωuid " Quod libelli Stoicί
cum ταυτού occurrat infra v. 531. pro του inter sericos jacere pulvil.os anιαnt. Uοι
αυτού, et tamen Scaligerum potius sequor, απιαηί pro solent. Βαrnes.
φuί χρώμα ταυτό scribit, φua voz versui diam 524. Ηic incipere Prev, monet paro
Convenientior et sensui, et magis trita est. scenae Choéphororum ΑΕschyli, ubi
Βαrmes, Εlectra fratrem ex iisdem judiciis agnos
χρώμα ταύτη] Victorius χρώματ’ αυ cit, quibus hic fidem adhibere non vult.
436 ΕΥ ΡΙΠ ΙΔ ΟΥ
Ubi locum ΑΕschyli examinavit Ρrev. sub Latinus : Ιlle φuidem, μίpole υίri nobilis,
finem addit: " Ιl est vrai que le fonde in palacstris nutriίus. Vocem κτινισμός
ment de cette reconnoissance frivole : desidero in Lexicis. Seidl.
mais si la critique d'Εuripide est juste, 530. ομοττέρους] Βeckius monet, respi
elle n'en est pas moins déplacée, Stan cere huc Ρollucem Οnom. VΙ. 156. όμο
ley, d'apres le scholiaste d'Εschyle, ex πτέρους δι τους ομοτείχους ειπόντος Ευριπίδου,
plique le mot grec par lequel ce poete Cf Ηesych. v. ομόττεροι. Seidl.
désigne l'ouvrage tissu par Εlectre, de 531. ταυτού,] Vide supra ad v. 521.
manière a sauver le ridicule qu'y jette Βarrιes.
Εuripide: c'étoit, suivant ce commenta 534. κραταιλέω] Ηesychius: κραταί
teur, une pièce détachée, qu'Οreste por λιον έδαφος, εκ σκληρού γεγονός, Μusg.
toit séparée de ses vétemens, Μais il κραταιλέω.] Α κραταιός et λάας, lapis,
paroit difficile, suivant la remarque de Μ. idem, quod κραταίτεδον ρύδας Ηomero:
Ρauw, d'admettre cet adoυcissement. Εt est autem κραταίλεως Αttice, ut Μενίλεως.
ce qu'on peut dire de plus favorable au Βαrrιes.
poète, c'est que la robe dont il parle, Reisk. scribit: πώς δ' αύ. Βeck.
φuoique faite dans l'enfance d'Οreste, Πώς δ' άν, Conf. ν. 538. Seidl.
pouvoit faire partie de son habillement 535. έκμακτρον ,] Ιta Victor. Princ.
dans l'age d'homme. Βeck. per compendium. Βrubachius et Ηer
525. αθαρση, imbellem, reponit Reisk. vag. έκματρον, φuod Stiblinus accepit pro
respicere enim ad κρυπτόν. Βeck. ίκμετρον Sed jam Canterus restituit έκ
Sensus est : si putas, fratrem meum, μακτρoν Cf. Αbresch. in Μiscell. Οb
qui forti animo est, ΑΕgisthi metu clam serv. VΙ. p. 272. Seidl.
in hanc terram rediturum esse, Seidl. 536. αδελφοίν] Οrestis et Εlectrae Sic
525. s, άν - μολιίν, 1ηroficiscί υelle. infra v. 746. Μusg.
Ηeath. Δυείν αδελφοίν] Δυιίν Αttice pro δυούν, αe
528. ευγενούς] Εd. Schaefer, ευγενή, vitio φua re vide supra ad ν. 95. Αδελφός au
typographico. Construe: ο μεν ανδρός ευ tem hic non de.fratre modo, sed et sorore,
γενούς, τραφείς παλαίστραις. Ιnterpres dicitur, quod patet ex sequentibus: ανδρός
ΗΛΕΚ ΤΡΑ. 437
Νέαν
Πώ
μ' έτ' ούσαν, ει δε κακβεκον πέπλους,
Υ Λ. » Λ - ». 1/ * » Μ. /
54,5
τι και γυναικός, Collective autem hic di μελών,] Ιta Victorius, quam lectionem
citur, cum alias αδελφή semper soror vo mutare non sum ausus, quamvis exem
catur. Vox autem proprie usurpatur de plum non habeam, ubi simili modo εί
fratribus et sororibus uterinis. Sic et in cum participio ponatur, omisso εστί. Sed
fra v. 746. Οrestes, Εlectra et Chryso nihil in tali constructione absoni video.
themis άδελφοι νοcantur. Cf infra ad ν. 865. [Plat. Phaedr. p.
In hac autem
νοce το α non privationem, sed congrega 260. d. εγώ γάς ουδένα αγνοούντα ταληθές
tionem et ταυτότητα, significat, δελφυς αναγκάζω μανθάνειν λέγειν, αλλ' είτις έμή
vero ή μήτρα. Vide Εustathium, fol. ξυμβουλή κτησάμενος εκείνο, ούτως έμε λαμ
1752. lin. 17. Εx ΑΕmilii Ρorti notis. βάνειν. Schaef] Μusgravius conjicit μό
Βarnes. λοι, quod edidit Schaeferus Canterus
Δυεί αδελφοίν] Μale Μusgravius : emendabat ει ταξήν pro εί και γήν, Scali
" Οrestis et Εlectrac. '' ' Ιn universum ger ει και νυν - μέλη. Μόλη etiam pro
aicit fatris et sororis Νos: zureyer bat Ηeathius, quod ab usitato loquendi
Geschuist, r. more recedit. De potestate particularum
που,) Ιta Victor Ρrinc, Νonnulli ει και disputat Ηerm. ad Vig, p. 792.
πούς. 8eidl. Seidl.
δυεϊν legit Victor, 543. ίχοι] Ιta ΜS. β. Εd. Victor,
538. ε και γην κασίγνητο, μολών,] Ιta έχη. ΜS. α. έχη, superscripto tamen
Εd. Victor, Canterus non male ει ταρήν έχει. Caeterum Εd. Vict. et ΜSS. ταύτ'
κασίγνητος μελών Lenius aliquanto foret αν ante έχη (vel έχοι) habent. Sed recte
ει και γην κασίγνητος μόλοι. Μusg. ordinem mutavit Βarnesius. Μusg.
Ουκ έστιν, τι παρή» κασίγνητος μολών,] Πώς άν, τότ’ ών ταις, νυν 4χη ταύτ' άν
Cum olim legebatur ει και γήν, &c. Can φάρη,] Cum olim legebatur νύν ταυτ' αν
terus legebat ει ταρή», φuae lectio placet; ίχή φάκη, miro et manifesto versus detri
Scaliger legit ει και νυν, et pro μελών scri mento, miror, neminem hactenus id de
bit μόλη, longius recedens ab exemplari.prehendisse, certe nemo in ordinem ro
aegit, ut nunc nos fecimus, ipsissimis i
Βarnes.
Ηeath. legit ει και γήν - μέλη. Βeck. teris carumque apicibus fideliter omnibus
VoL. VΙΙ. Ε f
438 Ε Υ Ρ Ι Π ΙΔΟΥ
servatis, excepto quod cum Ρorto lego ή τήσδι, σκόνος λαβών, χθυνόι.] Αd της
ταύτ', i. e, ταυτά, pro ταύτ', i. e, ταύτα,δεχθονός intellige τις ex vers. praec. Ιm
De voce φάρος, φuod priorem habet com pressi omnes σκοπούς λαθών, φuae lectio
munem, nos satis ad Supplic. ν. 296. defendi quidem potest, sed nostra et ex
Ηercul. Fur, v. 414, et Ρhα"niss. v. 1097. φuisitior est, et constructionem minus fa
Βαrnes. cit impeditam. Concinnavi illam ex dis
νύν ίχοι ταύτ' άν φάρη,] Victorius νύν crepantia Μusgravii librorum. ΜS. enim
ταύτ' αν ίχη φάκη. Voces transposuit β. habet σκότους λαβών, et in λαβών con
Βarnesius. Pravum verborum ordinem sentiunt etiam ΜSS. α. et γ. Εmenda
etiam Μusgravii ΜSS. referunt. Ρro tionem nostram tuebitur Iphig. Τaur.
ταύτ' Ρortus legi νult ταύτ. Νοn opus. 1025,
Sείdl.
άς δή σκότος λαβόντες εκσωθιίμιν άν,
544. ξυναύξαινθ'] ΜS. γ. ξυναύξονθ'.
Μusg. Οonf. supra v. 515. ιρημίας τυχών, et
546. τήσδε - χθονός.] Εmendat Ρier Οrest. ν. 57. φυλάξας νύκτα. Ιn Οrestis
sonus κ τήσδι -χθονός. Verisim, p. 240. tamen ν. 461. τίνα σκόταν λάβω προσώπω
Sed non semper adjicitur praepositio in miror etiam nuperrimos editores non cor
hujusmodi locutionibus: vid. ad Τroad. rexisse βάλω προσώπω. Scholiastes ποίον
γ, 847. νέφος τζοβάλωμαι. Ρhaeniss. 1550. σκότιν
σκοπούς λαθών] ΜS. β. σκότου, λαβών, όμμασι σούσι βαλών. 1467. ήδη με περιβάλ
consentientibus in ultima voce ΜSS. α, λι, σκότος. Ηercul. Fur. 115Ο. πέτλεισι
γ. Μusg. κρατι περιβάλω σκότος. - Ιn nostro loco
Εκείρατ’, ή τήσδε σκοτού, λαθών κίωίε: Ρiersoni emendationem Veris, p. 240. ή
8ubaudi τις εγχώριος, ut sit sensus: Αλλ "κ τήσδε -χθονός, jure ut parum necessa
ή τις ξένος αυτού τάφων εποικτείρας, εαυτόν riam rejicit Μusgravius. Seidl.
εκείρατο, ή τις εγχώριος, λαθών σκοπούς Constructio est: ή τηνδεχθυνος τις λα
ταύτης χθονός. Ηoc omnes ante me vi θών σκοπούς. Ηeath.
άerunt, etiam Latini interpretes Βarnes, 55ο. 5. Αpud Stob, Grot. LΧΧΧVΙΙ.
ΡΕ.
Reisk. scribit: σκοπός. Τ Βeck.
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α." 439
551. εισι ed. Victor. fol. 48. nomine tamen suppresso, guod
555. Reisk. emendat: πού ποτ', φιια τη ex sequentibus patebit melius, Varios
cίαsse collocanda sunt ha senis reliφμία ' itaque veterum heroum mnemonas post
ad quod genus amicorum pertinet senex? Εustathium recenset Ρtolemacus Ηephaes
Βeck. tion fine libri primi, videl. Ulyssis Μyis
553. s, το τοτ'-κυρεί,] Ηeath. " Verte cum, Αchillis Νοέmona, i. e Ρhαnicem,
αd quem amicorum tuorum, Εlectra, per Ρatrocli Εudorum, Protesilai Dardanum,
ίinent υcteres ha hominis reliφuίτ, id est, Αntilochi Chalconem, Ηectoris Daretem
φuisnam est hic e tuis antiquis amicis.'' Ρhrygium. Vide alios apud Clement.
Locum facilius intelliges, si φίλων expli Αlexand. Paedagog Lib. Ι. c. 7. item
ces per φίλου, Seidl. Τurneb. Lib, VΙΙ. c. 3. Ηinc et nos in
555.ούτος τον αμεν πατέρ' έθρεψεν, ώξίνι.] Franciade nostra Μoiinum ΝigriPrincipis
Guod αμός et αμος priori longa ponitur moderatorem assigno, senem prudentissi
pro ημέτερος, abunde constat, Vide supra mum et judicii subacti, guia etiam in
ad τ. 188. Ηic autem senex, sive paeda junioribus heroum animis senilis quadam
gogus, putatur Αgamemnonis primo nu. sagacitas et temperantia requiritur, ut veri
tritius, mox et Οrestae ipsius. Τales sane sint virtutis amatores. Βαrnes.
veteribus heroibus fere assignabantur om αμέν] Ιta editt vett. Schaefer, αμόν.
nibus, vel ex ortu, vel certe priusquam ad 8eidl.
res gerendas se accingerent. Εt hi Μne 556. εξίθεεψε] Οptime Piersonus iξί
mones dicti sunt, i. e monitores, Εusta κλεψε, conferens, praeter Εlectrae respon
thius fol. 1697. lin. 55. Μnemonas di sum, ν. 16. ν. 286. 7. ν. 416. denique v,
εit nomen officii, multosque variis heroi 540. Μusg.
bus Μνήμονας et submonitores, ut et ge εξέκλεψε] Sophocl. Εlectr. 11 - 14.
nios, attributos refert. Ηujus nominis ΑΕschyl. Choëph. 747. Vulgo εξέθρεψε,
unum affuisse Αchilli, ηui eum submon quamlectionem non tam propter loco8is
eret, ne quem ex Αpollinis filiis interi tos damnandam puto, guam propter Εleo
τηeret, tum enim moriturum, ' meminit tra responsum, et quod senexille Οreo
cum Plutarcho Scholiastes Lycophronis, tem poιuit quidem τρίφιν, sed non εκτεί
.. F f2
440 Ε Υ Ρ Ι Π ΙΔΟ Υ
ν Α' - Α'
φειν. - Ιn versus initio cum Εd. Victorii λαβείν] Οffendit hac vox Μusgravium,
Ρrinc, scripsi φής. Vulgo φής. Seidl. φui nihil causae esse ait, cur Εlectra acci
564. Τι των ατ.] Vulgo bis τί interro pere oraret, guem jam acceperat, thesau
gativum. Sed vid. Ηerm. de Εmend. rum. Conjicit igitur λαύιν et, hoc jure
Gramm. p. 95. Μusgravius ita scripsit et postea repudiato, aliquanto melius κρατεί,
interpunxit, τί, των ά τόντων, ή τι των όν conferens Αristoph. Αν. 1759. (1752.
των τέρι , Ceterum conf. Sophoclis Εlec Βrunck.) Sed vera vulgata. Senex,
tra, ν. 305, τάς ούσας τ' εμού και τάς απού quod satis demonstrat verbum φαίνει, ini
σας ελπίδα, διεφθορεν. Seidl. tio incertus animi est, utrum verum Οres
565. Λαβείν] Εlectra cur accipere ora tem videat, an vana ejus imagine ludatur.
ret, quem Jam acceperat, thesaurum, nihil Jubet igitur Εlectram preces mittere ad
causae erat. Videat ergo lector, an hic deos, ut vere sibi dent eum, cujus imagi
locum habeat verbum antiquum λαύειν, a nem ipsi conspiciant. Αc, si vel displi
quo ατο, ανιιν, hoc sensu: Οra Deos, Εlec ceat haec explicatio, recte tamen se habet
tra, ul.fruarts ιuesauro. Νοn dissimilem λαβείν. Νοndum enim acceperat, quippe
potestatem verbo λαω apud Ηomerum quae fratrem nondum agnovisset. Seidl.
Οdyss Γ. 2:ίν, υιbuit Αristarchus, vid. 57Ο. γέραι ανέλπιστον scribit Ηeath.
Scholia et Ηesychium. Βeck.
Satis placereι : Κρατιίν φίλο, 9ησαυρόν, γερα",] Vett. Εdd. plene γεραιέ. Seidl.
μι possideas et retineas carum thesaurum. γεραιι ed. Victor.
κρατεί cum accusativo vide Αristoph. Αν. 57i. oρών] Μalim έράν, ut est in ΜS.
1759. Μusg. β. Μusg.
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 44]
"οράν] Ιta ΜS. β. ut jam Βrubach, et 58ο. ουδέποτ' εδόξασ.] Εlegantius foret,
Ηervag qui infinitivus pendet a suppresso meo judicio, ουδέποτε δόξασ. Μusg.
είπον. Vulgo oρών, φuod etiam defendi pot ουδέποτε δόξασ'.] Ita Schaeferus ex Μus
est. Seidl. ravii conjectura. Libri ουδέτστ' εδόξασ'.
"Οράν ed. Victor. Ε
fortasse praferat aliquis ob
proximum ήλπισα in Οrestis responsione,
575. ουλήν] Confert Βarnesius Ηom. Seidl.
Οdyss. Τ'. v. 392. Μusg. 581. Εκείνος εί σύ;) Soph. Εlectr. 1222.
Ουλήν τας όφρύν] Τalem Ulyssis ανα ή γάρ συ κείνος , Ιn universum moneo,
γνώρισιν ex cicatrice factam Ηomerus des hanc utramque fabulam in singulis locis
cribit Οdyss, τ', ν. 392. Νίζε δ' άρ άσσον haud parum inter se similitudinls habere.
ίεσα άναχθ' ιόν, αυτίκα δ' έγνω ουλήν, τήν Seidl.
τoτί μιν σύς ήλασε λευκό οδόντι, etc. Αlio 582. "Η δ' εκστάσωμαί γ',] Delendum δ',
modo Sophocles in Εlectra Οrestem no ne deesse videatur apodosis. Μusg.
tum facit, alio denique ΑΕschylus in "Ην εκσπάσωμαί γ',] Legebaturήν δ' εκστ,
Choéphoris. Τalia enim ex poèta arbi (Sic ed. Vict.) Sed vere Μusgravius par,
trio solent pendere, ut quid cuique veri ticulam δ' delendam esse monet. Seidl.
simile videbitur. Εx ΑΕmilii Ρorti notis. 583. Lubenter hic Εlectrac personam
Βarnes. deleverim. Ipsi enim, gaudio jam et ad
575 φής : Sine iota subscript. ed. Vict. miratione aestuanti, minus convenit ρήσις,
579, έχη ed. Victor. Μusg.
Ε Η 3
442 ΕΥΡΙΠΙΔΟ Υ
Κατέλαμψας, έδειξας εμφανή
Α" Λ «Μ w Μη
590
Τιχίων μεν ελθείν εντός ΟΥΔΑΜΗ ΘΕΜΙΣ. nulla est, cum in similibus librarii fre
quentissime erraverint. - Αlter locus ex
Μαnία φuidem nullo modo intrare poles. eodem canone emendandus, Αsconii est
ου θίμι, η on licet. Ηeraclid. 615. in Comment. ad Ciceronis Οrat. pro Μi
1one : " Fuerunt qui crederent Μ. Ca
μόςσιμα ούτι φυγείν θίμις, tonis sententia eum esse absolutum. Νam
et bene cum republica actum esse morte
Εx silva locorum, qua temeraria syllaba Ρ. Clodii non dissimularat et studebat in
τιum distractione corruptelam contraxe petitione consulatus Μiloni et reo adfue
runt, duo mihi hic emendanda seligo, al rat. - Sed Μilonis quoque notam auda
terum Livii, alterum Αsconii Ρediani. ciam V Ε ΓΙΑ RΕ ΡUΤΙΙ,Ε visurn est.''
Αpud illum Lib. ΧΧΧΙΙ. 5, 6. de Ρhi Vix dubito quin corrigendum sit: " Sed
lippo Μacedonum rege agitur, αιuacque Μilonis quoηue notam audaciam ΑΜΟ
πmolitus fuerit, ut alienatos a se Αchaeorum VΕRΙΑ Η ΕΡ. UΤΙΙ, Ε visum est. *
animos sibi conciliaret exponuntur. " Εt Τruncato enim vocis amoueri capite, prop
cum Αchaeis quidem, inφuil, per haec ter precedentis syllabae similitudinem re
amicitiam firmabat. Μacedonum animos liqua corruptelae obnoxia erant. Jacobs,
sibi conciliavit C UΜΗΕ R Α CLΙDΕ. 615. Τειχίων μεν ελθών εντός, ουδ' αν ει
ΝΑΜ CUΜ ΕUΜ maximae invidiae θέλοις,] Ο νους τούτον τον στέφανον, δηλο
sibi esse cerneret, multis criminibus one νότι τούτου του αγώνος νικηθέντος, ελθών
ratum in vincula CΟΝJΕCΙΤ, ingenti εντός τειχίων, ουχ οίός τε έση λαβείν, ουδ' αν
popularium gaudio." Vitium jam anti εισέλθοις γαρ, τι θέλοις, διά το φρουρηθήναι
ηuitus huic loco inhasisse Codieum os την πόλιν. Μale igitur Scaliger, licet non
tendit varietas, quorum ποn pauci in hoc sine ingenii magno acumine, legendum
loco sunt mutili. De verbis curn Ηera hic putat: ωδ' αν είθ' ίλοις, Ηoc ηιodo μtt
clide vide Drakenborch. φui causa Ηera nam capias. Μulto enim alius expeditior
cίidi, tentabat, neque tamen ita rem con sensus, si contextum bene perpendas.
fectam esse perspiciens. Εquidem Livium Βarrιes.
scripsisse suspicor: " Εt cum Αchaeis Τειχίων - θέλοις.] Sensus, φuem recte
quidem per haec amicitiam firmavit. Μa cepit Βarnesius, est hic: τούτον τον στίφα
cedonum animos sibi conciliavit cum νον, τειχίων εντός ελθών, ουδ' αν ει θέλεις
ΗΕRΑCLΙDΕΜ ΑΜΙCUΜ, QUΕΜ λάβοις. Jacobsius Εxerc. p. 197. falso
maximae invidiae sibi esse cerneret, multis prodit vulgatam ελθείν Seidl.
criminibus oneratum in vincula CΟΝJΙ Αd h. Ι. varia succurrerunt, in quibus
CΕRΕΤ, ingenti popularium gaudio.'' etiam hoc: τειχίων μίν ελθείν εντός ουδ' αν
Vides una literula vocibus nam cum in εί, θίλοι, vel ουδ' αυτός θέλεις, item οίδα ότ’
serta, iisque conjunctis, optimum sensum ου θέλεις, Ηcisk,
effici. Μutatio enim του eum in quenι τε, cd. Victor,
446 ΕΥ Ρ Ι Π ΙΔ ΟΥ
619, καμού γ' άκουσον, i. e, quod nos - θηκε δ' έτειτ' έρoτιν και έπαθλα θανέντι
dicimus: jα mich eben hώre, Seidl. ονομάω τίτατος δ' επί τους παίς Αμφιτρύωνος
εσήλθε ed. Victor. "Ηρακλής επίλισσ' έgoτιν και αγών' -
621. Ηνίχ' είρσον ενθάδε] Ηνίκα διά
γήρας έρτων και μόλις βαδίζων ήλθον ενθάδι. Εd. Victor, ετόρσυν' εορτήν. Μusg.
Βαrnes. Νύμφαις ιορτήν πόρτυν, ώς έδεξί μοι.] Ita
622. Προσηκάμην] Προσηνιγκάμην, ιπε Scaliger legit, cum olim scriberetur :
νόουν, και τον νούν προσηκάμην. Αorist. α', Νύμφαις επόρσυν εορτήν, τηanifesto errore;
Μed. Τhema προσίημι, Βarnes. ita enim spondeus erat in quarto loco.
Προσηκάμην, i. g. εδεχόμην. Αbresch. Sed et sic το υ contra veterum usum fit
ad ΑΕschyl. Ι. p, 402. Βeck. breve, ut alias de aliis vocibus notavimus.
προσηκάμην τ. β.] Suidas: προσήκαντο, Αgnoscendum tamen est, apud Ηomerum
αιτιατική, κατεδέξαντο. Ηesych, πρoσίεται, semel ν in τoρσύνω corripi, hoc est in futu
αρέσκεται, προσδέχεται, ήδίως λαμβάνει, ro, videl. Iliad. γ', ν. 411. Κείνου περσυ
Seidl. νίουσα λέχος, Sed hacc ratio ad aoristum
624. Εdd. Victor, ελπίδας, guod tacite α'. haud usquequaque extenditur, imo ex
correxit Βarnesius. Seidl. presse excipitur. Quare vel aoristi β.
625. επόρσυν' έροτιν,] Ιta ΜSS. α. γ. asto, vel ista syllaba pro communi habea
ΜS. β. επόρσυν έρωτιν, Μargo ΜS. α. tur, πορσύνω autem, vel πορσαίνω, utro
εορτήν, Αιολικώς. Τragicos non penίtus que enim modo dieitur, παρέχω, ευτριπί
voces ΑΕolicas repudiasse patet ex Rhes. ζω, παρασκευάζω significat. . Βαrnes,
ν. 458. Ηerc, Fur. ν. 868. Soph. Αn Μetri causa pro τόρσυν ως Ηeath. coτ
tigon. ν. 640, έρoτιν agnoscit, nec ut ΑΕο rigit πορσυνών in fut. sed jam ante eum
licum notat, Εtymologus, Vetus Οracu Ρiers, Ver, p. 62. scripsit: Νύμφαις ιες την
lum apud Phlegontem Τrallianum de Ο πορσυνών (vel πορσυνεϊν) ίδοξε. Βeck.
lympiis, p. 140. Εd. Μeurs, nterpretes Ε Ηesych. glossam ερε την
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 447
ειετήν, Κύπριοι, praeter hune Ρhlegontis tes interrogare pergeret, an beneτoli futu
locum citant Εustath. Οd. Β'. p. 74. ri essent, ΑΕgistho a se superato?
(1430. 34. Εd. R.) et Οd. Φ', p. 759. Reisk. scribit: δμωές νίν εισιν (adsunt
(1908. 57.) Ceterum in Ηesychio, Εty ipsi servi,) οι σί γ' ουκ είδον-) Βeck,
mol. Μ. aliisque locis ad imitationem οί σί γ' ουκ είδόν σ.] Εdd. Victor. •ύς
cognati ιορτή vocem istam scribunt ut εγ' ουκ είδον ποτέ. Εmendavit Pierson.
oxytonon, male, ut patet ex Εustathio. Veris, p. 244. Βrubach, typotheta er
Ιectίο Εdd. Victor, ετόρσυν ιορτήν ante rore μήν pro μίν. Seidl.
Μusgravium magnopere vexavit eruditos. 653. Δούλων γάς ίδιον] Ιta legendum
Δeidl. suadent ΜSS. varietates, φuorum ΜS. α.
έρετιν, εορτήν, Αιολικώς. Scholiast. άλλων γάς ίδιον. Μ8. β. δίλων γάς ίδων,
629. οικεία δε χείς] Χεις pro φάλαγξ. Εd. Victor. λίξω γάρ ίδιον. Μusg.
Sic Virg. ΑΕn. Lib. VΙ. ν. 660. Ηic mα Reisk. corrigit: βλάψει γάς αυτόν τού
ηus, oύ patriam pugnando υulnerα passί. το. Βeck.
Βarnes. Δούλων] Ιta probabiliter correxit Μus
630. γνωριεί] Αttice pro γνωρίσει. Vid. gravius. Μire in hac voce variant libri.
Ηerc, Fur. v. 627. Βarnes. Εdd. Victor. λίξω γάς ίδιον. ΜS. α. αλ
631. οι σί γ' ουκ είδον] Ιta optime et λων γάς ίδιον. ΜS. β. δίλων γάς ίδων, ex
felicissime Piersonus Verisim, p. 244. φuo facere possis δειλών γαρ. Sed Μus
Εd. Victor oύς εγ' ουκ είδον, Μusg. gravii emendatio prastat. Seidl,
ούς ιγ' ουκ είδαν ποτέ.] Ρotius scriben 634, πώς oύν αν] Ιta ΜSS tres, ut
dum erat εγώ υκ, pro εγώ ουκ, eliso tan jam Βarnesius, Cantero auctore, Ιn Εd.
tum o parvo. Βαrnes. Victor. deest άν, Μιμsg.
Ηeath. legit: oύς έγωγ' ιΐδόν ποτε, φuos Πώς oύν αν αυτό πλησιασθείην ποτί ]
ego olim noυcram. Si enim senex se eos Cum olim legeretur: Πώς oύν αυτό, Can
nunquam vidisse dixisset, quomodo Οres terus, Scaliger, aliique viderunt, το αν
448 Ε Υ ΡΙ Π Ι Δ ΟΥ
"Οδό Α 2 ν " 3/ 2 2 ν 2/
ΟΡ. υσον γαρ αυτην, ως εοικ, αγρους εχει. 040
r/ y " Α Α -
Οre. Cur vero mater mea cum marito simul non venit 2
post oύν inserendum; quod et nos fecimus; Όθεν γ' ιδών] Εtiam hoc γ', φuod in
necesse enim omnino videmus Βarnes. Εdd. Vict. deest, inserendum vidit Ρier
635. βουθυτών) Βόας θύων. Βarnes. Sonus, Ρ. 245. Βarnesio idem venerat in
όθεν] Ροéta in animo habuit στείχων mentem, sed multo deteriorem conjectu
ικεΐσε, όθεν οφθήση υπ' εκείνου. Seidl. ram in textu reposuit όθεν αν καλή. Scial.
636. οδον γαρ αυτήν,] Legendum cum 638, ή θεός θέλη.] Veteres semper
Ρiersono (et Ηeath.) οδόν παρ' αυτήν. Deorum veniam praefabantur, aliquod
Verisim. p. 244. [ubi sic saepe αυτήν τηagnum opus aggressuri. Sic Virg. ΑΕn.
emphasin nomini addere docet.] Μusg. Lib. ΧΙ. ν. 501. Ρrafatus Dίυος solio
"οδον γάρ αυτήν, ώς ίοικ', αγρούς έχει..] rer infit ab alto Quem morem laudat D.
Scaliger legit : οδόν γαρ, ώς ένικεν, εις αγ Jacobus, dum alium damnat, Εpist. c. ΙV.
ρους έχει. Ωuae lectio non erat necessaria, ν. 13. et 14. Γemum ν. 15. Αντί του
oum Νostra ita se habeat: έχει γαρ, ώς λέγειν υμάς, εάν ο Κύριος θελήση, ζήσομεν,
ίοικεν, αγρούς κατ' αυτήν την οδόν. Βαrnes. και τoιήσομεν τούτο, ή εκείνο. Βαrnes.
Οδον παρ' αυτήν,] Vulgo οδόν γάς αυτήν. πικρόν γι scribit Reisk. Βeck.
Ρrimus correxit Piersonus Veris, p. 244. 639. Τoύνθίνδε τρός το τίττον αυτό, εν
coll. Αlcest. 851. Seidl. νότι..] Το τίττον, το συμβεβηκός, ότι αν πίνει.
637. "οθεν ιδών] Legendum cum Pier Βarnes.
sono όθεν γ' ιδών. Verisim, p. 245. Μο
ris pοrro erat, ad sacrificia obvium quem 640. 8. ΟΡ. Καλώς ελιξας ή τεκούσα δ' έστι που,
que adhibere: vid. Ηom. Οdyss. γ. ΠΡ. "Αςγει τας έσται Δ' ΕΝ πόσει θαίνην έτι.
sub initium. Ηinc Τrygaeus in Αristo
phanis Ρace, v. 1115. etiam spectatores Ε plurimis conjecturis, quibus hunc lo
συσπλαγχνεύειν jubet Μusg. cum tentarunt Critici, nulla mihi satis
"οθεν αν ιδών σε, δαιτι κοινωνόν καλή.] placet. Levi fortasse negotio corrigen
Cum olim hiatus esset importunus inter dum
"οθεν et ιδών, et καλεί legebatur, putabam "Αςγει πάρεστι Δ' ΟΥ' τόσει θοίνην έτι.
primo, γ' post όθεν interserendum, cum
vero cohaerentiam hujus versus cum prae Αrgis est, ηεφue cum marito sacrα facit.
cedentibus adverti, melius hic το άν cre Quod egregie firmatur Οrestis responso:
didi locum habere, et καλή omnino legen Τί δ' ουκ άμ' εξοςμάτ' έμή μήτης τόσει;
dum statui. Αtque ita tribrachus in pri
Jacobs.
mo loco erit, gui etiam in paribus optime
stabit : est enim iambo ισόχρονος. Βarnes. 641. εν τόσει] . Εmendat Scaliger σύν
Ρro καλή Ηeath mavult καλώ. Βeck. τόσει. Sed elegantius est meo judicio τάε
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 449
ειμί τινι, guam τάρειμι σύν τινι Lego igi vel εν τάχει, celeriter, aut εν τοσίν, hoc ipso
tur παρέσται δ' αυ τόσει, rursus υcro mari momento, φuod coram est. Reisk.
ιo aderit. Piersono placet παρίσται δ' εν 642. Reisk, scribit: εξωρμάτ, i. e.
πισίν, quod mihi durum videtur Μusg, εξωρμάτο, Βeck.
"Αργει: παρέσται δ' εν τόσει θοίνην έπι.] 644. Ξυνήκ' ed. Victor.
Scaliger legebat: ταρέσται συν τόσει, ade 645. Τοιαύτα, ita est. Sic etiam Ηec.
764. Seidl.
rit cum mariιο, φuod fieri nequeat, nisi
aetruso δ', φuae res haud ferenda est. Ρο 647. εξαρτύσομαι.] Τhierschius ex notis
tius ώ. Sed nos εν τόσει in conυίuio τerti marginalibus Victorii enotavit hacc: εξαι
mus, sive potius in compotatione, θοίνην τήσομαι - γρ. εξαρτίσομαι. Seidl,
ίτι, ad convivium. Ιta Ηesychius: Πό. 648. Και μην] Frigidus admodum, si
σις, πόμα, ανής, τότος ή οίνου, ή ύδατος, me audis, versiculus. Legendum forte :
Βarnes. Και μήν εκείνη γ', ή τύχην θήσει καλώς.
Ηeath. conjicit: εν πόλει, ut intelliga Ενιιιιιυero illa est, φιμα renι ad./irlicem eri
tur, praeter sacrificium in agris, epulum tum perducet, sua sc, morte, Sίc τόλιμον
etiam destinatum fuisse in urbe celebran εύ θώνται, Τhucyd. VΙΙΙ. 84. Μusg.
dum. Βeck. Νihil hic frigidi est. Εlectrae promit
tenti, ηιαίris carden ego αμpαναψυ, τospon
παρίσται δ' εν τόσει] Legendum puto det Οrestes, αιφuί ΛΕgisιμι φιιιιιιιιι cardem
δ' ίτι pro δ’ εν. Ρarticulam έτι eadem sig secundabit.fortuna. Dicit igιtur si illud
nificatione habuimus supra v. 485. έτ' έτι alterum Εlectra possit, prospera futura
φόνιον υπο δέραν όψομαι αίμα χυθεν σιδάρω. esse omnia. Νam recte Ηeathius: εκείνά
Ηel. 57. εισήκουσα - το κλεινόν έτι κατοι
γ', i. e, φua ad ά:gisthunι αίlinerιι.
κήσειν πέδον Σπάρτης. Schol. ad Μed. Δeidl.
1011, το δε έτι και επί του μέλλοντος κείται, 649. τόδε.] Οptime Τyrwhittus : " Re
Νostro loco haec particula adsensum max ponendum credo όδε, Ρadagogus scilicet.
ime commoda est. Εmendationis facilita
Vide infra ν. 664. et seq.'' Μusg.
tem docebit Βast ad Gregor Cor. p. 747. δυεϊν όντριν,] De Αιtico δυιίν pro δυούν
υbί ν et π, igitur etiam τι facillime confun vide supra ad ν. 536. Βarnes.
di posse monet. Schaeferus edidit ταρέσ Ιteisk. emendat: υπηρετούντων νών, δυούν
τα δί γε τότει. Ωuod Βarnesius non -fortuna hacc bene perficιει νιούis απηύουμε
πmale conjicit δ' ώ τόσει, jam proposuerat ad hoc usα μι ηιinisίrts. Βeck,
Canterus. Reliquas Virorum doctorum δνιίν ed. Victor.
εonjecturas satius est omittere. Seidl. όδε.] Ita bene Τyrwhittus, ut ipse sta
Forte, εν βραχεί, in orευί, paullo post, tim conjiciebam. Vulgo τόδι, φuod intel
450 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
ligi quidem de fortuna possit, sed illud μάλιστα διά το τίκτειν. Λέγεται και λεχωίς
multo melius convenit sequentibus. Seidl. και λεχωίας περί αυτού. Οppian. Νοnnus,
τόδι, ήγουν το της τύχης. Scholiast. Αntholog. &c. Εadem vox occurrit infra
v. 654. Βαrrιes.
650. 8s. ΠΡ. "Εσται τόδ' ευρίσκις διμητι: πώς 654. Λέγ' ηλίους, εν οίσιν αγνεύει λεχώ.]
φόνον , De voce λεχώ supra diximus ad v. 652.
"ΗΛ. ΛΕΓ' "Ω ΓΕΡΑΙΕ, ΤΑΓΕ Κλυ De diebus autem purificationis vide quid
ταιμνήστρα μολών" Μoses in Levit. c. xii. et Ιnterpretes in lo
Λεχώμ' ατάγγελλ' ούσαν άρσενος τόκω. cum. Item Carolidu Fresne Glossarium,
aliosque in voce purificationes. Vid. Ly
Ιn hoc loco ulcus sub pelle decora latens cophronis Scholiast. in hunc versum: πριν
primus detexit Μusgravius, qui optime εκ λοχείας γυία χυτλώσαι δρόσω. Vide
animadvertit, neque λέγε neque τάδε cum etiam de hac re, ubi et hic ipse locus ex
sequentibus consistere posse, Praeterea penditur, Francisci Rossai Αrchaeolog.
responsum Εlectra ad senis interrogatio Αttic, Lib, V. c. 6. Ρe Ρuerperarum
πem, frustra guaeris. Corrigam itaque Εustrationibus. Εt quae nos Iphigen.
Τaur. ν. 383. Βαrnes.
ΛΕΞΩ, ΓΕΡΑΙΕ, ΠΑΝΤΑ Κλυταιμνήστρα
655. Interpungo:
μολών
λιχώ μ' απάγγελλ' ούσαν άςσινος τόκω. και δή τι τούτο μητρί προσβάλλει φόνον,
Jαn omnία (h. omnem consilii mei viam Ρac me ita nunciare, φιμomodo hoc matri,
atque rationem) αμdies. Αccede Clytam cardem conficiet. Μusg.
ηestram είφue πuniία me filium partu edi και δή τί τ.] Μale Μusgravius inter
disse, Sic Sophocl. Εlectra, 680. pungi vult και δή, τί τούτο. Seidl.
κατεμτόμην προς ταύτα και το τάν φράσω. 655. 8. ΠΡ. Και δή τί τούτο μητεί προσβάλλει
Jacobs.
φόνον,
ΗΛ. "Ηξι κλύουσα ΛΟΧΕΤ' ΕΜΟΥ
651. Λέγ', ώ γεραιέ, τάδε] Lege. Λίγω,
γιραιι, τάδι. Confer Iph. Αul. 1416. νοσήματος,
Ρογ',
Αίγ', ώ γεραά, τάδι] Νee λίγ', πee τα λοχεία sive τα λόχια estvellocus natalis
«άδι, cum sequentibus consistere possunt. vel secundus partus. Νeutra significatio
Βepono: huic loco convenit. Quare nihil efficitur
interpretatione Βarnesii, qui verba ita jun
κλίμμ', 2 γεραιέ, τόδι. gi voluit, ut λοχεία ab ήξει pendeat, ήξει
εί, τα λοχεία μου. Ιpsa enim obstetrica
Dolus, 0 sener, hic est. Ρlutarch. Οp. tio - (ή του τεκείν επιμελεία, Pollux. ΙV.
Μor, p. 11ο. Εd. Steph. Αρκισιλάου το p. 474.) est ή λοχεία, Reiskii conjectura
κλίμμα. Ιd. p, 571. τύχη, κλίμμα και nullius assis est. Fortasse corrigendum:
σόφισμα. Μusg.
Λίγ', ώ. γ.] Νescio, quid in hoc versu "Ηξι κλύουσα ΛοΧΙΟΥ ΝΟΣΗΜΑΤΟΣ.
Ιnareat Μusgravius. In Βarnesiana ty
pographico errore legitur τάγε. Scίdl. λόχιον νόσημα exouisite pro ipso puerperio,
652. Λεχώ μ' απάγγιλλ' ούσαν άρνινος Sic λόχιοι in Βacchis. ν. 94. et ν. 98, εν
τόκφ.] Η λεχώ, εν λέχει κειμένη, και τούτο ωδίνων λοχίοι, ανάγκαις. - Versu 666, οΡ
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 451
εime Pierson ex vestigiis editionis Victor, quem verbum φράσoν reducendum videtur.
correxit: Εst hic locus in Αgamemnone, ν. 558.
quem totum adscribimus ut corruptela
Έπειτ’ απαντών μητεί τ' απ' εμού φςάσον. statim manifesta fiat:
Deinde occurrens matri res meas indicα. ΚΗΡ. Ποθεί τοθούντα τήνδε γην στρατόν λέγμς,
νuigo legitur, έπειτα πάντων. Ηας γει: ΧΟΡ. Ως πολλ' αμαυράς εκ φρενος μ' αναστίνιν.
»o përmuίata videnturin eleganti Pindati ΚΗΡ. Πόθεν και το δύσφρον τούτ' ετήν ΣΤΥΤΟΣ
ento, φuod Ρlutarchus servavit in ΣΤΡΑΤΩι.
Consol. ad Αpollon. Τ. ΙΙ. p. 120, Col
1ectio Fragm. Pindari ed, Schneideri, Ρ. Ρrorsus absonum est, pracconem a Choro
23, quaerere, unde εί crercitus odium enatum
sit, postquam hic suum erga eundem exer
"ολζία δ' ΑΠΑΝΤΕΣ αίσα citum amorem ejusque desiderium perspi
λυσίroνoν τελευτάν και cuis verbis manifestaverat. Νemo igitur
σώμα μεν τάντων έπεται interpretum vitium latens non odoratus
θανατώ τιςισθενεί, ζών est, variaeque eorum conjectura prostant,
δε λείτεται αιώνος είδωλον. Ιnter eas longe ingeniosissima est emen
datio Schiizii Viri Ill.
Verbum initio excidisse apparet. Reis
kius tentabat: -
πόθεν το δύσφςον τούτ' επην θυμώ στύγος,
haud dedecere arbitror quod ipsi conjeci: πέθιν το δύσφςον τούτ' ετήν ΣΤΥΤΟΣ ΦΡΑΣΟΝ,
"ολζία δ' ΑΠΑΝΤΩΣ' αίσα
λυσίπονον τελευταν ΜΕΤΑ.
Unde hac iίοι ονια sit agritudo efare, Sic
verbum φράσo versum sapissime termi
nat. Vide, praeter laudatum ex Εlectra
Βονιονιιηι ηentes.felici post οδitun gaude
όμπι εorte, απαντάν proprie οθυίαn ire de locum, Νostrum in Iphig in Αul. 1014,
inde καncisci, anplecti audit. Charondas τί δίχεή με δράν ΦΡΑΣΟΝ,
apua Stobensem Serm. ΧLΙΙ. Ρ.289,
ό, απαντώση, νιμίσεως παρά δαιμόνων. Ψnde Ηeraclid. 92.
απαντά impersonaliter contingίt significat.
Dio Chrysost. Οrat. LΧΙΙΙ. p, 324, ed. αλλά του τέτ' εν
Reiak, λύπην έχει και απορίαν απαντά - χει: σά κομίζuς νιοτριγώ, κόρους, ΦΡΑΣΟΝ,
Versus Εuripideus, qui huic digressioni
locum dedit
Sophoclis Εlectra, 1346,
έτιιτ’ απαντών μητεί τ' απ' εμού φράσον. Τί: ούτι, εντ', αδιλφι, πιός θιών, ΦΡΑΧΟΝ,
Jacobs,
in mentem revocat ΑΕschyli locum, in
452 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
656. λοχεί" εμού νοσήματος.] Εmendat Βrunckii nota ad CΕd. Reg. ν. 833. φui
Βarnesius λόχι', φuod adjectivum est, et plura hujus figura, quam hypallagen sive
1ocum non expedit. Legendum : antiptosin (ut Schol. ad Soph. Εlectr. v.
758.) vocant, exempla e tragicis collegit.
-λόχι' εμού νοσήματα, Ιn his Soph. Εlectr. 19. άστρων ευφρόνη
pro άστρα ευφρόνης, 758, μέγιστο σώμα δει
Νicias in Αntholog. Reisk, p. 52. λαίας στοδού pro μεγίστου σώματος δειλαίαν
στοδον, Τrach. 356. τόνων λατρεύματα pro
κήςας ατ' ωδίνων τηλε βαλείν λοχίων, λατρευμάτων τόνοι. Simile etiam est Νostr.
Ιph. Τaur. 134, Ευρωταν χόρτων ευδένδρων,
Αntipater, ibid. p, 74. pro quo itidem expectasses χόρτου, ευδέν
δρους Ευρώτα. Εrfurdtius ad (Εd. Reg.
πως δ' έθανες, λοχίοισιν εν άλγεσι - l. Ι. genitivos istos reddendos esse mo
Μusg. net per adjectiva, veluti ευφρόνη αστερόεσσα,
λατρεύματα επίπονα, φua via si perges, re
"Ηξει κλύουσα λοχεί' εμού νοσήματος.] ο liqua explicanda erunt σώμα έστεδωμένον,
νούς και η διάθεσις των λέξεων κλύουσα του Ευρώτας εύδενδρόχοετος, et nostro loco λό
εμού νοσήματος, της ακαθαρσίας δηλονότι, της χια νοσώδη. Seidl.
διά το τίκτειν γενομένης, ήξει εις τα λοχεία
657. πόθεν , τι δ'] Vulgo τόβεν, τί δ'.
μου. "Αλλως ήξει εις τα λοχειά μου, ήγουν Ηeathius, interrogandi signo post τόθεν
λοχείαν, όταν κλύη εμού νοσήματος, και ποίαν deleto, πόθεν τι δ' αυτ. unde υcro ipsί ιμα
νόσον νοσω, λεχώ ούσα δηλονότι. ΑΕmilius rum rerum aliquid cura esse pulas & Sed
Ρortus haud recte ad υταλλαγήν refert, offendit particula δε post πόθεν τι, neque
pro νοσήματα των ιμών λοχείων. Judicent vel sic apta est Εlectrae responsio. Εx
docti. Αt vero ego λόχι' pro λόχια le interrogativo τί feci indefinitum. Vid.
gendum puto, potius, quam λοχεί' pro supra ad ν. 564. Seidl.
λοχεία , nam et τα λόχια idem scio, φuod
λοχεία, et λόχιοι θάλαμοι dicuntur, Cubί 658. Ναί και δακρύσει γ' αξίωμ' εμών
οιula puerperarum , ut Εuripid. Βacch. τέκνων.] Sic Ion. ν. 62. Γάμων Κριούσης
ν. 94. , Λοχίοις δ’ αυτίκα νιν Δέζατο θαλά αξίωμ' εδέξατο. Βαrnes.
δακρύσει γ' αξίωμ' εμών τόκων, i. e. δακ
μοις Κρονίδα Ζεύς. Αdeo nihili est, φuod
ait Favorinus: Λοχεία ετί γυναικός, ότι τί ρύσει, ότι τέκνα α έτεκον ουκ έχουσιν αξίωμα,
ξεται λοχία δε διά του ιώτα η ενέδρα. Sed Defiebit dignitatem liberorum meorum,
et λοχεί' potest hic stare, et anapastus φuae scil. nulla est, i. e. defiebit indignam
erit in tertio loco. Βαrnes. et humilem liberorum meorum conditio
nem. Seidl.
Reisk. conjicit: ήξει κλύουσα ταχεί'
(i. e, ταχεία) υcniet citα, celeris, propere, 659, εί, καμτην άγω.] Οmnino legen
ubi audierit εμς νοστήματος, de mea conυα dum cum Jortino V. D. εις καμτην άγε.
ιescentiα. Βeck, Μusg.
λόχι' εμού νοσήματος.] Schaeferus λόχι' πάλιν το μύθον εις καμτην άγω.] Καμ
εμού νοσήματα, ex conjectura Μusgravii. τή, συστροφή. Ενταύθα δε το τέλος, μετα
Vulgo: λοχεί' εμού νοσήματος. [Sic Vic φορικώς παρά των δρομέων, οι τον δρόμον τε
tor.] Ρlacet Μusgravii conjectura. Νe λευτώντες εί, βαλβίδας κάμπτουσι τους ίτ
tamen loco moveatur vulgata, obstat τους όθεν και καμττής, η νύσσα λίγεται
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 453
ΠΡ. Και μην επ' αυτάς γ' εισίω δόμων πύλας, 665
ΗΛ. Ούκούν τραπέσθαι σμικρόν εις άδου τόδε.
ΠΡ. Ει γάρ θάνoιμι τούτ' ιδών εγώ ποτε.
δε, από της αφετηρίας μέχρι του καμπτήρος, rfΡ. Και μήν ετ' αυτάς εισίω δόμων τύλας,
καμτή δι ταυτόν εστι Βανηes. ΗΛ. Ουκούν τεάτεσθαι σμικςόν εις άδου τόδι.
πάλιν τοι - άγε.] Vulgo άγω pro άγι.
Ηeathius: " Verte: Forsan; iterum tibi Ιn priore optime correxit Μusgravius
sermonem ad metam duco, i. e, hoc re εισίτω. De Clytaemnestra enim agitur.
sponso nondum mihi satisfecisti; iterum Ρraeterea tamen correxerim
ergo sermo tuus ad metam quam propo νεκρών πύλας.
sui, ducendus est. Κάμτη scil. meta est;
in certamiae autem vehiculari circa me
tam flectebantur currus. Vid. infr. v.
propter ea qua praecesserunt: Ιλθούσα μίν
τ» δήλον ως απόλλυται. Ρosterior versus
956." Μusgravius cum Jortino mavult etiam gravius laborat et manifestius in
εις καμτην άγε, φuod recepimus. Seidl. eo ulcus, quod Μusgravius sine successu
661. εισίω δόμων rύλας.] De Clytaem tentavit. Videant alii, an recte et proba
nestra agitur, cui insidia in aedibus Εlec biliter emendaverim :
traestruebantur. Αd earum vero succes
sum non admodum intererat Senem do τάχ' εύν άτισται σμικρόν ίσθ' άδου τόδι.
mum ingredi, Clytaemnestramipsam guam
maxime, Legendum: Cui lectioni prorsus accommodatum est,
quod sequitur:
Και μήν υπ' αυτάς γ' εισίτω δόμων πύλας.
ει γάς θάνoιμ τούτ' ιδών έγώ τοτε,
Ιmo sanιe: modo ipsas ardium portas in
και rediαίur.Πύλαι an rusticis Coloni aedi Voculae τάχ ούν primam sedem in sena
bus convenirent, dubitari posset, nisi Εu riis occupare solent. Conf. Ιphig in
ripides scrupulum hunc jam sustulisset, Τaur. v. 783. Suppl. v. 195. et qual pro
ν. 341. et seq, Μusg. tulimus c. VΙΙ. p. 45. Εm. Crit. Jacobs.
ετ' αυτά, γ' εισιώ] Vulgo εισίω. nihil 662. άδου] Εrunt fortasse, qui hoc ex
nisi accentum mutavi. Εισιώ conjuncti Οrest. ν. 1601. defendi posse putent.
νus est verbi εισίημι, Αtφui (equidem non Sed et sic Clytaemnestram per τόδε intel
deero, sed) in ipsας σdium portas (illam) ligi invenustum est. Lego:
immiltam, introducam, Εst rarus qui ουκούν τρατέσθαι σμικςόν εις όδον τόδι.
dem illius verbi usus, dixit tamen Χeno
phon Ηell. Ι. 3, 12, εισέσθαι pro εισαγα εις οδόν elliptice pro εί, ορθήν οδον, ιη υίαm,
γείν, Αddit Schaeferus Τhom. Μ. p. ημαm oportet. Μed, v. 764. κ' εις οδόν βε
279, ΑΕschyl. Εum. 763. ubi Αldi et βήκαμεν. Τerent. Αndr. Αct. Ι. Scen. 2.
Τurnebi lectio ισήσειν videatur exφuisitior. ν. 19. ιe oro, Dαυe, μι redeat.jam in υium,
Ceterum simili modo paulo post senex Ρlene Ρlutarchus in Νicia: εις οδην τα
respondet ν. 67Ο. και μήν εγώ τίμτοιμ' άν πράγματα καταστήσας σωτήριον, Ρ. 965,
ουκ ακουσίως. Ηabet autem prima sin Εd. Η. Steph. Μusg.
gularis conjunctivi eandem vim, guam Νemo hacc intellexit. Recte Μusgra
habet prima pluralis, yeluti Αristoph. vius monet, per τόδι Clytamnestram in
Βan, 291, φέρ', επ' αυτήν 7ω. Seidl. telligi non posse. Μea sententia ludit in
Ηic versus interrogative accipiendus, verbis dicitque hoc: ουκούν "μικρόν (έστι)
υt et sequens. Ηeath. τραπέσθαι τόδε (δηλονότι και λέγεις ΕΙΣ Δο
Depravatus est versus hic cum sequen ΜΩΝ τύλας, ώστι είναι) ΕΙΣ ΑιΔΟΤ.
te : Facile igitur est, parva πιutatio est, si
VoL. VΙΙ. 6 g
454 ΕΥΡ ΙΠ ΙΔ ΟΥ
quod dicis εις δόμων πύλας, mutamus, ut 671. Ζεύ πατρώε και τρόπαι'] De Jove
sonet εις άδου scil. πύλας. Similis lusus τροπαίω vide Ηeraclid. ν. 867. et ν. 937.
est in Soph. Αntig. 567. αλλ' ήδε μίντοι Le πατρών Scholiasten Αristoph. ad
μή λέγε. Seidl. Νub. ν. 147Ο. et Ιnterpretes Ηesychii ad
Forte, ουκ ούν, πάτερ, ίσθι σμικρόν ει Πατρώος Ζεύς. Μusg.
σφάλλη τόδε, nemento igitur, non parum "Ω Ζεύτατρώε, και τροπαι' εχθρών έμών,]
subesse periculi, hac in re si sinistre υerse Ζευς πατρώος Αthenis colebatur; de qua
ris. Αut hoc modo: ουκ ιντρατίσθ' ου re videsis Ρausaniam, fol. 66. lin. 32. et
σμικρέν ει-': (i. e, ες) άδου πελάς, ηοπ de Cα.lium Rhodiginum. Lib. ΧΙΙΙ. c. 7.
γιίhilo est, αηimo non conlurbari, ηuando Ζευς τροπαίοι, vel τρόπαιος, cur sit dic
αd mortem appropinφues. Ηoc fingenda tus, nos supra ad Ηeraclid. ν. 867. et τ.
est Εlectra ad Οrestem dicere, Reisk. 937. Jovem autem Οrestes et Εlectra
665. Ρost θεοίς editiones recentiores invocant, ut supremum mundi judicem,
ponunt interrogandi signum, φuod non et injuriarum vindicem, secundum
ηecessarium est. Ρlena oratio esset: illud Ηomeri Οdyss. ι. v. 270. Ζευς δ'
Ιntelligo, tu dicis, ubί ΑΕgisthus jam sa επιτιμήσως ικετάω τι ξείνων τε: Junonem
cra facit diis. Seidl. practerea vocant ut patriam deam, ideo et
666. "Επειτ’ απαντών] Ιta optime Pier dicitur βωμών Μυκηναίων κρατεί, et quod
sonus Verisim, p. 246. Εd. Victor, έπειτα sit nuptiarum dea, cujus fidem Clytaem
πάντων, unde Βarnesius ίπειτα πάντα. nestra violaverat. Τellus quoque invoca
Μusg. tur, ob sepultum in ea Αgamemnonem,
"Επιιτα πάντα μητρί τασ' εμού φράσον.] et quod sub ea sunt Damones et Furiae,
Πάντα cum ΑΕmilio Ρorto pro πάντων malorum hominum poenae. Αgamemnon
lego, et μητρί τατ', pro μητρί τ' απ', cum denique, cujus laesos Μanes ulturi sunt.
eodem, et Scaligero, versus enim ita pos Βαrnes.
tulat. Εx gemino autem α brevi in uni "Ω Ζευ πατρώε και τρόπαι'] Vide Ρor
cum longum facta contractio. Βαrnes, sonum ad Μed. 13 14. Seidl.
668. Σόν έργον ήδη, πρόσθεν είληχα, φό 672. οίκτειρ' 19' ημάς ] Ιisdem literis
νου.] Σεν ήδη, ώ ορίστα, έργον Σύ γάρ πρόσ Εd. Victor. οίκτιιρί θ' ημάς. Μusg.
θεν εμού είληχας του φόνου Σοί πρώτον Αί οίκτιρί θ' ημάς) Μusgravius είκτες
γισθος φονεντίοι, έτιιτα ή μήτηρ μοί, έθ' ημάς. Sed nihil mutandum. Ιllud
Βαrmes. θ' spectat ad proximum "Ηρα τε, ν. 674. et
Ηaec ad Οrestem dici, recte monuit σύ τε, ν. 677. Ιnterrumpit enim Οrestae
Βarnesius. Seidl. orationem Εlectra. Dixerit aliquis, par
669. Vulgo γίνοθ' [et sic ed. Victor.] ticulam illam alieno loco positam videri,
8eidl. quam expectasses potius post ώ Ζιύ, Ιmmo
3
"
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 455
indicat haec particulae collocatio, poètam Ιn Οrest. 1523, pro έμούς γι συγγενείς
non vocativos, sed totas sententias nexas σεφυκότας Codd. quidam habent εμού γε.
voluisse. Νοvum enim in proximis ver Sed exquisitam loquendi formulam tol
bum infertur δός νίκην. Εadem particula lere nolui, Consimilia suppeditat Schae
in simili loco reddenda videtur Sophocli feri nota ad Αpollonii Rh. Schol. p. 168.
ex Βrunckii Cod. Τ. ΟΕd. Col. 1085. seq. - De personarum ratiοne vehemen
legendumque : ώ Ζευ τε παντάρχα θεών, ter errat Reiskius. Seidl.
cui respondeat paulo post σεμνά τε παίς Forte, εκγόνου. Ρorro tribuendus hic
Παλλάς Αθάνα, Ιn ΑΕschyl. Choéph. versus cum duobus proxime seqq. Εlec
ν. 487. legimus: trae; mulieres enim Junonem invocabant.
at ν. 676. s. rursus sunt Οrestis. Reisk.
ΟΡ. & γαί' άνες μοι τατίς' έτοττεύσαι μάχην.
677. Σύ τ', ώ κάτω γής ανοσίως οικών,
ΗΛ. "Ω Περσέφασσα, δός δι τ' εύμοςφεν κράτος,
πάτερ,] "Ω πάτερ, οικών κάτω της γής, ό
Ιllud δί τι varie a viris doctis tentatum εστι θαπτόμενος, και αναιρεθείς ανοσίως,
vide, ne defendi possit ita, ut explices και άμυνε τούτοις τοίς σοίς φιλτάτοις τέκνοις, .
σύ δι, ώ Περσέφασσα, δος εύμορφον κράτος, τουτέστιν ημίν. Το δε, Και γή τ' άνασσα,
Τι copulat sententias άνες μοι et δός κρά χείρας ή δίδωμ' εμάς, διά παρενθέσεως. Τα
τος, δε autem inseritur, φuod nova persona γαρ προ αυτού και τα μετέπειτα προς Αγα
compellatur, ut Prometh. ν. 981. και σε μέμνονα τείνει. Βαrnes,
δ' εν τούτοις λίγω. Ηinc autem non se κάτω γής ανοσίως oικών recte explicat
quitur, Εpicorum δέ τι in Τragicos infer Βarnesius αναιρεθείς ανοσίως. Seidl.
ri licere. Cf infra ad ν. 1117. Seidl. Οrestes et Εlectra, omnibus ad jugu
673. οίκτειρε δητα σουγε φύντας εκγόνους.] landum ΑΕgisthum puniendamque Cly
Σούγι pro σούς γε lego, φuia dicitur σού tamnestram comparatis, Jovem, Juno
φύς έκγονος, non item σός φύς έκγονος. Sic nem ipsumque denique patrem, precibus
φύς αγαθών πατέρων Ρlato. Ωuomodo au invocant, ut moliminibus suis propitii esse
tem ex Jove sint oriundi Οrestes et Εlec victoriamque praebere velint.
tra, supra ostendimus ad hujus Fab. v. Σύ τ' ώ κάτω γής ανοσίως οικών, πάτερ,
613. Βarnes.
σούς γι φύντας εκγόνους.] Facilis est ΚΑΙ ΓΗ Γ' άνασσα, χειρα, ή δίδωμ' εμάς,
Βarnesii emendatio σου γε φύντας εκγόνους, άμυν' άμυνε τοϊσδι φιλτάτεις τέκνοις,
Νoster Ηeracl. 51Ο. Μedii versus vitium duplex copula indi
τατεός δ' εκείνου φύντας, ου πεφύκαμεν. cat, guae sic auidem nulla ratiοne stare
potest. Sensit hoc Τyrwhitti sagacitas,
Coll. ejusd, fabula, v. 526 εξ ισθλων είο qui legendum proponit
g 2
456 ΕΥΡΙΠ ΙΔ ΟΥ
χ- Ν -ν η χ/ -" ";" Α' ? ? Α
Και Γή τ’ άνασσα, χειρας η δίδωμ έμψας,
"Αμυν, άμυνε τoίσδε φιλτάτοις τέκνοις,
680 Νύν πάντα νεκρόν ελθε σύμμαχον λαβών,
685
Οίπερ γε συν σοί Φρύγας ανήλωσαν δορί,
"Ηκουσας, ως δείν εξ εμής μητρός παθών,
Χώσοι στυγούσιν ανοσίους μιάστορας,
Εt Τellus regina, cui tendo manus meas,
Οpem fer, opem fer his charissimis liberis:
68Ο Νunc veni socios assumens omnes mortuos,
Qui tecum Phrygas deleverunt armis,
Αudivisti, Ο qui atrocia a matre mea passus es,
Εt quotcunque impios oderint sicarios.
ΕΚΑΤΗ Τ' άνασσα, χείρας ή δίδωμ' εμάς et v. 486. Veram hanc transpositionem
άμυν' άμυνε τοϊσδε φιλτάτως τέκνοις, esse, eo minus dubίtandum, φuod etiam
in proximis versuum confusio est. Seidl.
Litera initiali forte deleta ex reliquis χείρας τη γή διδόναι significat, precantem,
syllabis κατη facillime και γή fieri potuit. ad nomen terrae, manus ambas versus eam
Ηecate autem nonnunquam nihil differt protendisse , aut procidisse in genua, et
a Ρroserpina. Schol. in Τheocrit. Εid. terram manibus tetigisse, et sic osculum
ΙΙ. 12. Την Εκάτην χθονίαν φασί θεόν και ipsi impressisse, Cf Ρolyb, p. 1287, 18.
νερτίρων πρύτανιν, et mox : Την Εκάτην Βcisk
φασι την αυτήν είναι τη περσιφόνη, Diversissi
682. Ηic versus διά μέσου construi de
ma de hac Dea apud Veteres tradebantur, bet, hoc modo:
sed Cereris eam et Jovis filiam fuisse vul
Ε narrabant. cf Νostri Ion. 1048. Είνο
-1 Α . 1.4. * " ν
Uterque etiam vidit, pro ως δείν' legendum peditus, quin eadem ratiοne expediri pos
esse ώ διίν. Μusg. sit : Τibi practereα prasdico, te pramomeo,
Ρlenius post"Ηκουσα, distinguit Ηeath. μt ΑΕgisthus a te carsus moriatur. Vehe
et reddit: Αudiυisti, (νιοstras scil. preces, menter enim dubito, an Graece dicatur σοί
0 pater) ηuipη»e atrocia α matre mea pas τροφωνω θανείν τινα. ubi verbum transitivae
sus, et omnes illi etiam (dii scil.) αυdiue potestatis necessario requiritur. Ηanc ob
runt, φιμοιquot abominantur impίossicarios, causam Μusgravius - θρασύτατ' Αίγισθον
Βeck. 9ίνειν proposuit. Μihi minori mutatione
683. Μale hic versus vulgo collocatur et una tantum litera appicta scribendum
post sequentem. ήκουσας-ταθών. Τrans videbatur:
ponendum esse viderunt Reiskius et και σοί πεοφωνώ τρός τάδ' Αίγισθον φθάνειν.
Τyrwhittus. Μusgravius et Ηeathius
νulgatum versuum ordinem servant, guo ΑΕgisthum inprimis anleuertere conare, ne
rum ille versum : ιιι αύeo superatus me φuoqτιe in ineluctabile
ήκουσας, ώ δείν' εξ ιμής μητρός παθών, malum conjicias. Jacobs.
685. τρο, τάδ' Αίγισθον θανείν] Νihil
διά μέσον construendum esse putat, alter hoc versu ineptius, Legendum:
ad όσοι e pragresso ήκουσας supplet ή κού Και σοί τροφωνώ θεασύτατ' Αίγισθον θίνειν"
σατε. Ρrius parum placet, alterum si "Ως ει μαλαχθείς τώμα -
voluisset poèta, scripsisset στυγείτι, non Μusg,
στυγούσιν. Seid/. προσφωνώ, ed. Victor,
Τranslocandus hic versus post sequen και σοί, etc.] Sana sunt omnia. Verte,
tem χ ώσοι, et praetereu leg. ώ διίν, εξ- 0 Αc tibi jam edico, μt ΑΕgisthus moriatur,
έu, qui dirα μαssus es, audisline " Reisk. i. e, ut ΑΕgisthum occidas, Conjicit
684. Πάντ, οίδ, ακούει τάδι τατής) Ιta
Μusgravius: θρασύτατ' Αίγισθο θένειν.
bene Reiskius. Vulgo comma deest Θίνει quidem non male Ρossis etiam
post πάντ. Οι δ' valet οίδα. Seidl. κτανιίν. Sed neutro opus. Seidl.
Αut πάντ' (οίδ) ακούει τάδι, aut και προς τάδε, αd hanc legem, ea conditione.
πάνυ ακούει τάδι. Reisk. Ηeisλ.
685. 88. στείχειν δ' ακμή" 686. παλαισθεί,] Εtiam hic non per
και σοί πρoφωνώ πρός τάδ' Αίγισθον θανών spicio, cur offendant eruditi. Sensus est,
ώς, ιι ταλαισθείς ττώμα θανάσιμον τεσή, ηam, si in pugna cccideris, ipsα ημοφue
τέθνηκα καγώ.
perii. παλαισθεί, est nostrum bekämpfί.
Ρro τεσιίlegitur τεσή. (Sic ed. Victor.)Sείdl.
Latinus interpres hac verba sic reddidit,
ut nullus facile reperiatur in antiquis Ρorte, παταχθείς. nescio enim, num
scriptoribus locus tam difficilis atque im παλαισθεί, ideni significare possit, atque
Gg3
458 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
καταπαλαισθείς, patrocinatur tamen vul γήν , aut quid hic locί κραυγή, ubί είlere
gatae additum πτώμα, φuod ad palaestram potius debuerant, φuam clamorem tollere?
respicit. Reisk. Νisi forsan Fabula puerperae amplius
687. μη δέ μι ed. Victor. erat ad vivum agenda ; ut Clytaemnestra
688. Reisk. legit: παίσω κέαρ γάρ του mox ventura plenius deciperetur. Quare
μόν. Βeck. clamorem tollere Chorum jubet Εlectra
689, ευτριτές ποιήσομαι.] Το ξίφος δηλο et domum facibus illustrare, ad pellendos
νότι. Βarnes. Lemures, guasi infansjamjam circa focum
ευτρεπές ποιήσομαι.] Recte Βarnesius : gestaretur, praeterea infirmitas quaedam,
το ξίφος δηλονότι. Seidl. infantibus formidabilis, κραυγή erat dicta,
690. πύστις] Βάξις, φήμη, παρά το πί quod paucis, ut puto, animadversum, hacc
πυσμαι. Βαrmes. autem illuminationibus pelli putabatur;
691. ολολύζεται τάν δώμα.] Ηinc om hine Ηesych. Κραυγή, βοή, ή νόσημά τι
nino patet, quod ολολύζω sit vox de latio παιδίοις επιφερόμενον, ο καταβλάπτει τους
ribus ululatibus usurpata, ut interpretes παιδίοις και γάρ ή κραυξ ιριφιαρις έστιν ή λε
notarunt ad illud Ηomeri Οdyss. χ. ν. γομένη βασκανία. Ηaec habui,quae ad hunc
411. Εν θυμώ, γρηύ, χαίρι, και ίσχεο, locum dicerem, sed, ut fateor, vix mihi
μηδ' ολόλυζε. Quare ego per vocem.juύilo ipsi satis probata, Βarnes.
expono in Latina versione. Βαrnes. Ηeath. reddidit: Ψos rero, Ο ηιμlie
'ολολύζεται] Εodem mouo de clamore res, bene ac ιempestiue mihi edite, φιμαει
lato ΑΕschylus usurpat ιπολολύζειν, Sept. facibus sublatis, clamorem γιurιcίμπι ευεη
ad Τheb. 827. Choéph. 959. ολολυγμός, ιus hujus certaminis. Εxcubitores in
Sept. ad Τheb. 27o. et Νoster Οrest. specula collocati, si quid novi viderent,
1156. ubi vid. Scholiast. Εtiam ολόλυγμα face accensa sublata indicare debebant,
sic legimus Ηeracl. 782. - Ιn fine ver quod πυρσεύειν dicitur proprie, Βeck.
sus recte Εd. Ρrinc. δέ σου. Βarnesius ευ τυρσεύετε Κραυγήν αγ. τ.] Εxplica
δε σού. Seidl. Reiskium secutus: tumultum, qui a luc
695. γίνεσθαι ed. Victor. tantibus (Οreste et ΑΕgistho) orietur,
694.s. τυρσεύετε κραυγήν. i. e Clamoren mihi indicate. Βene ille citat, v. 749.
"Εί"
edite, φuί certanninis eritunι, De voce τυρσεύειν confer Suidae glossam,
αccensa, significeι. Εt sic fere Reiskius. cujus initium hoc est: τυρσεύω σοι την σω
Μusg. τηρίαν, αντί του εκφαίνω. Seidl.
ευ πυρσεύετε Κραυγήν αγώνος τούδε Ηunc 696. ίγχος idem est quod paulo ante ν.
1ocum obscurum valde mihi videri faten 688. ξίφος. coll. Βrunck, ad Soph. Αjac,
dum est, guid enim est πυρσεύετε κραυ 685. Scidl.
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 459
Εύαρμόστoις εν καλαμοις
Πάνα μούσαν ήδύθροον
Νunquam enim meis hostibus victa,
Ραnas dabo, ut meum Corpus contumeliose tractent,
cho. Τenera sub matre, ad Αrgivorum
7ΟΟ Μontium pedem, fama
Ιnter priscos manet rumores,
Βene-compactis arundi ibus
Ρana, carmen dulcisonum
αενοι)intellige ούσαν... Similiter noster de
Εz qua
dici, h. 1.depatet, fγχοςolim
re magna etiam de Gallos
inter gίαάιο ave matre Τroad. ν. 147.
Αcademicos lis fuit. Ηeαίh. μάτης δ' ώς τις πτανοίς κλαγγαν
698. Αd rem scenicam Ρrev, notavit
όνισιν ότως εξάςξω 'γώ
Μιας: « Εlle rentre dans sa maison, Ρουτ μολτάν
préparer le glaive.'' Βeck, Ηac autem agna mater dicitur fisso Ας
χοριαμβικά και αναπαιστικά, στρο. ΜSS, γείων ορίων, i. e, τραφείσα εν Αργείοις όρισιν,
Νοί. Victor. Seidl. fta nihil video difficultatum, guas viri
699. Αταλάς υτο ματίεos] ΑΕπmilius
Ρortus alte dormit, cum de proprio hic docti jactant. Seidl.
πomine et de Αtalanta, Αrcadia venαιτί 7οό. ορίων a quo in constructione pen
ce, somniat, nihil enim hic aliud poéta deat, iiiiί est. Ίegendum forte :
νult, quam Chorum mulierum dicere, se - Αςγείων
εκτιαίτibus suis audivisse historiam auτεί ορίων τόδα κληδών.
agni e adulterii Thyeste, quom και ple Γαηια αdhuς ηιαnet, Πάνα - πορεύσαι -
πίus exsequitur. Ηue τεfer Chorum χρυσίαν- (ες) πόδα Αργείων ορίων, ί. ε. ad
Οrest. in fine actus secundi ad v. 798, Είχαία, quas ad pedem horum montium
"ο μίγα, έλβις, etc, Sensu autem loci: είtas esse, Pausanias attente lectu" doce
Εγώ, ο χορός, αταλάς εμάς υπό ματίρος ή bit. Ρaήi autem a poέta hoc officium
κουσα, ή υτό ματίρος μής αταλάς κληδών άemandatur, ut filio Μercurii, duί ου
+ις Αργείων ορίων ποτι διερχομένη, μετά ας Μyrtili cadem totam Ρelopis domum ex
χαίων μύθων μνημονευθείσά μoι μένει, δηλο είiίο devoveraι. vid. Οrest. 992. ibique
ότι τον πάνα, εν ευαρμόστoι, καλάμοι" πνέον Scholiasten.
τα μούσαν, ήγουν ώδην ήδύθροον, πάνα λέγω, Μontes Αrgivi a Ρseudo-Ρlutarcho de
τον αγρών ταμίαν, ή αγροίκον θεον, και αγ Ruviis (cap. Inachus) είc recensenίμ :
όν έφορον, πορεύσαι τοτε εις το ποιμνίον του Μycenae, Αpesantium, Coccygius, Αthe
Ατρέως χρυσίαν άρνα, etc. Βarnes, ΙΩaΕllS.
Στό, α ηιαιτe inde, scribit Reisk. Βeck. κορέων, puellarum Αrgίυαrum Jabula,
Ρabula,exponitur
pluribus quae in hoc carmine narratur,
a Scholiasti" ad Οrest.
Reiskii
7οι. conjectura. Βeck,Αpollonide" in
π.λαίνι φήμαις,]
ν. 803. et 595. seqq Construe: κληδών Αnthol. Η. Steph. Ρ. 11
εν π. φ. μένει, πάνα, αγρών ταμίαν, ευαρ. ιν Θεπικίης φάτνης πολιός λόγος εις εμόν όμμα
καλ. μούσαν ήδ. πνίοντα πορεύσαι ποτε χρυ
σία άρνα καλλ. υπό αταλά, ματίρος Αε ήλυθε
Μusg.
γείων εξέων. Αd υτο αταλάς ματίε", (i, e,
Gg 4
460 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
Α'
Εγέραιρον οίκους,
Θυμέλαι δ' επίτναντο χρυσήλατοι.
- 9 /
αντιστροφή α.
Σελαγείτο δ' αν άστυ
7 6 Πυρ επιβώμιον Αργείων.
Λωτός δε φθόγγον κελάδει 720
εέισναν σχεϊν, i. e, αccepiste. Sed fateor, ευθύς ιερόν ανίνγεν στεφανκφορούντων. Ιdem
nullam harum emendationum veram mihi p. 496, πάς δι ναός ανέωκτο και στιφάνων
videri. Quare antiquam lectionem uuro και θυμιαμάτων ήν πλήρης. χρυσήλατοι θν
Lique retinui, Ultimum quidem strophae μίλαι, ut χρυσήρεις οίκους, Ιοn. ν. 155,
versum facile antistrophico facias respon χρυσήριις θριγκους, Ιph. in Τaur. ν. 120.
dere, particula δ' post Ατρειδάν collocata, Μusg.
sed quum de vitii ratiοne et sede non sa επίτναντo Ηeath. vertit: adibantur sed
tis constet, ne hoc quidem novare volui. Reisk. corrigit επίλναντι, i. e, ιτήγνυντο.
Δeidl. Βeck.
712. Ατρειδάν, i. e Αtrei et gentis ejus. επίτναντο] Si vera hac lectio est, recte
Sic Soph. ΟΕd. Col. 1066, Θησείδα de Μusgravius explicuit aperiebantur Sed
Τheseo cum militibus suis. Seidl. quod emendavimus de Verss, Dochm, p.
713. Θυμέλαι] Quid proprie significaret 18. ιτίτλαντo, id etiamnum verum puto,
θυμίλη, non videtur Polluci satis certo aliter tamen explico: ara opplebanίur
constitisse. Sic enim ille Lib. ΙV. sect. scil. sacrificiis. Simillimus est locus
123. ορχήστρα, εν ή και η θυμέλη, είτε βή ΑΕschyli Suppl. 681.
μά τι ούσα, ιίτι βωμός. Collatis tamen lo
cis tragicorum, in quibus ea vox occurrit, και γεςαςοϊσι τρεσβυτοδόκοι γεμόντων
videοr mihi statuere posse, θυμέλη prima θυμέλα, φλεγόντων
rio sensu esse, atrium amplum, et magni θ', ώς τόλμς ευ νέμειτο
ficum, sive id in regum divitumque aedi
bus, sive in Deorum templis, esset, De Ιn quo attende etiam ad illud φλεγόντων,
postremo hoc genere adhibetur Εuripid, quodnostro σελαγείτο τύς respondet. "Επιτ
Suppl. v. 73. Ιon. ν. 46. ν. 114, et v. νο, et ί τιτλον confusa sunt Ηesiod. Scut.
128. Ρratinae apud Αthenaeum, p. 617. Ηerc. 291. Seidl.
Αltera notio unice convenit ΑΕschyl. 7 16. s. Λωτός δε φθογγο κιλάδει κάλλισ
Suppl. v. 677. Εurip. Iph, in Αul. ν. 152. τον Μουσών θεράπων] Ο δε λώτινος αυλοι,
Locus, φuem tractamus, alterutram qui Μουσών θεράτων, ήγουν Μουσικήν διαπανών
dem admittit, sed priorem commodius. κάλλιστον φθόγγον εκελάδει, "οτι δε Αυλοι
Solenne enim in magna publicaque lati άριστοι εκ λωτίνου ξύλου εγίνοντο, άνωθεν
tia erat templa Deorum sacrificandi causa ημίν διδήλωται. Vide ad Τroad. v. 546.
aperire, Ρlutarchus Ρarallel. p, 422, πάν Βarnes.
462 ΕΥΡ ΙΠΙΔ ΟΥ
724. Δ' εις αγόρει,] Αγορά, vox notissima, Ομο terrarum Superumque parens, Cujus
Αγυρις etiam Ηomero usurpata, ut nota αd ortus nocίis opaca Decus omne.fugit,
vimus ad Iphig. Αul. v. 753. "Αγορος de φuo υertis iler, Μedioφue diem perdis
nique, φuaehic occurrit, Ηesychio et Pha Οlympo & Cur, Phabe, tuos rapis αdspec
vorino probatur, et exponitur άθροισμα, tus, etc. Τotus fere Chorus ad finem
στρατός, ή και δημηγόρος. Βarnes, actus quarti. Vide supra ad v. 720.
724. s. Ιta disponit Ηeath.: Βαrnes.
728. μεταβάλλει] ΜSS. tres, μεταβάς,
Δ' εις αγοςούς αύτι, antispasticus hemiolius. Legendum metri gratia μετέβασ', vel
Τάν κερόεσσαν έχειν χρυσόμαλλον asynartetus μετέβαλλ'. Μusg.
ex dimetro dactylico et μετέβαλλ' metrigratia emendat Ηeath.
penthemimeri iambica. Βeck.
Βeck. μετέβασ] Vulgo μεταβάλλει, φuod
725. χρυσιόμαλλον] Μetrum poscit lectionis nostrae explicatio est. . Seidl.
χρυσόμαλλον. Μusg. 73ο. Μinus plene distinguendum post
726. ποίμναν.] Ιnfrequens hic usus vo αούς; nam accusativi φέγγος et πρόσωπον
cabuli et audax, ποίμνη pro singulari όϊς, reguntur a v. ιλαύνει. Ηeath.
αρνίoν, αμνός. Grex pro ovis, agnus, quod 732. θερμά, i. e, θερμά γινόμενα, θερ
raro alias inveneris. Οvis autem pro μανθέντα, sive ώστε θερμά γινίσθαι. Seidl.
grege haud adeo infrequens aut ignota 733. νιφίλαι δ' ένυδ. π. άρκτ, scil, εισί.
est figura. Νοtum est autem, hic non Δeidl.
nisi singularem ovem intelligi. De au 734. Ξηραι] Recteτιοtat Βarnesius, hoc
reo vero hoc agno vide supra ad v. 705. loco, ubi situm est Ηammonis templum,
Βαγηes. non convenire, sed regioni tantum, per
δώμα,] Vulgo δώματα [sic ed. Vic quam illuc ibatur, vide Q. Curt. Lib.
") φuod dudum alii emendarunt. Seidl. ΙV, Μusg,
ersus est penthemimeris iambica ; ut πηραί τ' Αμμωνίδες έδραι] Αmmonis,
strophico respondeat, leg. κατά δώμα. sive Ηammonis Jovis, templum et oracu
Ηeath.
lum erant in Libyae desertis, de qua re
727. 8. Τότε δή τότε φαεννάς "Αστρων μετα copiose Quintus Curtius Ηistor Αlexan
βάλλει οδούς] Seneca Τhyest. v. 790. dri Μ. Ι.ib. ΙV. ubi sterilitatem loci are-.
464 ΕΥ Ρ Ι Π Ι Δ Ο Υ
nosi notat, et oraculum ejusque sedem ca autem desertus raro pluviis irrigatur,
optime describit. Vide etiam lexicogra et tum guidem nihilo plus fαρcundatur.
phos. Ωuod autem fontibus et aquis ca Διόθεν autem pro εκ Διός, diciιur et εκ
reant hae sedes, testatur Εuripides in Αl Διόθεν, pleonasmo, et εκδιόθεν junctim.
cest. v. 115, Είτ' έτί σας άνύδρου, Αμμω Στερείσα autem pro στιρηθείσα Αttice di
νιάδας έδρας, etc. Quod tamen de locis citur, de φua re vide ad Iphigen. Αul.
intelligendum, per quos ad hoc oraculum ν. 357. Βαrnes. -
eundum ; ipse enim locus, ubί templum 737. s. Λέγεται τάν δε πίστιν Σμικράν
erat, mirifice fontibus et arboribus et παρ' έμοιγ' έχει,] Lege τάδε δέ. Ρor.
fructibus beatur; ut idem docet Curtius 739. αιλίου] Οptime Canterus αέλιον.
ibidem. Βαrnes. Ρro θερμάν Βarnesius, errore typogra
Αμωνίδες ίδρα, i. e Libya. Seidl. phico, θερμά. Μetrum postulat θερμόν.
755. ατειρόδροσοι,] Ita bene Βothius - Μusg.
idemque conjecerat Ηermannus. Lege 789. s. Στρίψαι θερμάν αιλίου χρυσωτενί
batur άτειροι δρόσου, Νeidl. δραν αλλάξαντα] VelΔία, aut Ζήνα, intelligi
Αccuratius respondebit metrum anti debet et continuari ex praecedentibus, vel
thetico, si pro φθίνουσ' legas φθίνουσιν - certe cum Cantero et Scaligero αίλιον le
Distingue autem posι δρόσου. Ηeath. gendum. Sed quia v. 729. Ζευς occur
φθείνουσ' ed. Victor. rit, et potest hic apte et sine ulla violen
756. όμβρων Διόθεν στερείσαι..] "ομβρων του tia intelligi, nihil muto. De Solis autem
ουρανού στερηθείσαι. In ΑΕgypto enim nun regressu ad Τhyestaci convivii conspec
quam pluit, Νilus illis sufficit, unde et tum nos supra ad ν. 727. et ad Iphigen.
dicitur Ζευ, Αιγύπτιος, ότι Διο, δίκην την Τaur. ν. 817. Βαγηes,
γήν υδραίνει. Vid, ad Ηelen. ν. 2. Liby αιλίευ] Εtiam mihi magis placet Can
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 465
Ρrev., et supra ν. 487. actum secundum δοκώ] Ηeathius: "Η δοκώ νox Εuripi
inchoarijussit. Βeck. difere propria est juxta Βarnesium, φui
συγγενέτειρα] Βene Ηeathius : συν πό addidisse etiam debuit, apud illum non
σιι γενέτειρα. Κλεινοί αδελφοί sunt Οres nisi hoc tantum in loco legi. Corrup
tes et Εlectra. Seidl. tam igitur puto, et δόκη legendum. Δέκην,
747. s. "Εα, ία φίλαι, βοής ηκούσατ', ή δο δόκησιν, Ηesych.'' Νon audeo mutare.
κώ κινή Υπήλθί μ',] "Εα, ία, vox admi Εtiam δόκος valet δόκησιν, vid. Ηesych.
rantis Chori, et extra versum eminet; ν, δοκό, et ejus interpp. coll. Εtym. Μ.
de qua re nos plus semel monuimus. Vid. p. 538. Ι. 46. Ιmmo Αlbertius ad
ad Ηerc. Fur. ν. 1Ο79. Ηesych. ν. δόκη : " Αrcadius Grammati
φίλαι, βοή, ηκούσατ',] Ε longe strepitum cus ineditus: δήκω, δόκη, ή υπόνοια.'' Cor
videtur Chorus audire, qui ex ΑΕgisthi rigendum puto δοκώ, δόκη, η υτόνοια.
caede sit excitatus, Conferri potest ήχή, ηχώ, ήχος, ήχημα,
δοκώ] Η δοκώ, ut Λητώ, est vox Εuripi ήχησιν, ita δόκη, δοκώ, δόκος, δόκημα, δόκησις.
di fere propria, idem valens, ac δόκημα, Νeidl.
Τroad. ν. 415. aut δόκησις, Οppian, Cy 750. Δέσποιν, άμειψον δώματ,] Εlectra
neg Lib. ΙΙ. ν. 505. aut δόγμα, δόξασμα, jam ante Chori principium e scena exierat,
Εlectr. ν. 383. aut denique commune et intra domum se receperat, adaptandum
illud δόξα. Α δοκώ autem fit αδόκως, sibi gladium, si fortefrater suo proposito
Τroad. 793. not. ut a δόκησις et δόκημα, Ε Guare illam Chorus, subito
αδοκήτως. Βαrnes, clamore audito, hortatur, domum exeat
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 467
ΑΓΓΕΛΟΣ.
γω] Cum supra dixerat. Νuntius, ΑΕgis απαίριιν πόδα τινός, sive, guod idem est,
thum solo prostratum jacere mortuum ; αίρειν σόδα απο τινό, 2 Αίρεν τόλα Νoster
nunc idem repetens, dicit: Τίθνηκε δίς σοι dixit Ηec. 951. τέδ' fξω δωμάτων αίροντι.
λίγω. Qui enim lata audiebant, etiamsi Ηel. 1626. τοί «εν τέδ' αίριιι, Γroad. 345.
aperte rem narratam audirent, bis aut tεr κούφoν αίρη βήμα. Seidl.
775, δίκροτον εις αμαξιτον,] Scaliger le.
illud repeti expetebant. Vide quae nos ad
Rhes. ν. 281. Βαrnes. git εις δίκρουν αμαξιτόν δίκροο, sane de οίνιο
δίς Ά Οlim legebatur δίσσοι, φuod
recte dici potest, sed nec minus eleganter
δίκροτο, de curuli υία, ob ίπτων κρότημα,
bene in duas voces distraxit Canterus.
φuare, cum αμαξιτός dicatur hacc via,
ταύ9'] ΑΕmilius Ρortus corrigit ταύθ’, maneat omnino per me δίκροτο: Ιta qui
probantibus plerisque interpretibus, Μi dem via strata lapidibus et equis apta di
hi mutatione non opus videtur. Ταύτα citur ίττόκρoτος. Βαrnes.
intelligo ότι τίθνηκε. Αd proxima cf. αμαξιτον ed. Victor.
Τroad. 74, έτοιμ', ά βούλει, ταπ' εμού. 776, ο κλεινός των Μυκηναίων άναξ.] De
Δeidl.
ΑΕgistho hacc Ironice dicuntur, Βανηes.
772. τίν ρυθμό] De productione bre 778. κάρα] Ita jam voluerat Portus.
vis vocalis ante litteram & cf Βrunck, ad Εdd. Victor κάρα. Seidl.
Comici Ρlut. 51. et Soph. Αntig. 318. 780. Πόθεν πορεύεσθί σ' εκ πείας χθονός ]
Δeidl. Ιta Εd. Victor. Εmendat Canterus πόθεν
774. πόδα regitur ab εισβάντες, non ab πορεύεσθόν τε κακ ποίας χθονός, Sed lenius
απήραμεν, 8ic εκβάς τόδα, Ηeraclid. 802. multo est.
αρβύλαν προβάς, Οrest. 1476. πόδα δίκροτον, πόθεν πεςεύεσθ', έστε τ', εκ τείας χθονές,
έerminum pedem. Sic δίπαλτα ξίφη, Ιph.
Τaur, 524, δίβολον άκοντα, Rhes. 37Ο. Μusg.
Denique αταίρω sine accusativo legitur, Πόθεν πορεύεσθόν τι κακ ποίας χθονός +]
Cum olim misero hic locus errore fα:da
Ιph. Τaur. 968. Rhes. 143. Μusg.
Μusgravius πόδα jungit cum εισβάντες batur: ita enimlegebatur: Πόθεν, πορεύεσ
οι δίκροτον refert ad πόδα. Μulto simpli θί τ' εκ τoίας χθονός : Canterus emenda
cior est vulgaris interpunctio, quam re bat, ut nos jam scripsimus, quam lectio
tinuimus Νegari quidem non potest, nem veram pronuntiarem, nisi Scaliger
εισβαίνιιν πόδα recte dici, sed quidni etiam aliam lectionem acque verisimilem profer
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 469
ret: πόθεν πορεύεσθ' όντες εκ ποίας χθονός. vis invitandis minime urbanum esset.
Locus autem Ηomerico illi aemulus, Μelius igitur Dawesius, Μiscell. Crit, p.
Οdyss. α. ν. 17Ο. Τίς , πόθεν εί, ανδρών , 545. Θείνη 'γγενέσθαι. Μalim tamen oμού
Θοίνη γανούσθαι. vid. ad Ιph. Τaur. ν.
πέθι τοι πόλις, ήδί τoκήες. Βαrnes.
Reisk. conjicit : πόθεν πορεύεσθ' ες τί, 953. Μusg.
κας πείας χθένας, vel πόθεν τυρεύεσθ', ες τί Θοίνην πένεσθαι,] Ιta quidem nos, solita
δ' Αργείων χθόνα. Βeck. rii et nullo fiduciario nixi, nec tamen
Μusgravius valde probabiliter : fiducia excidimus; cum enim ante hace
Θοίνην γενέσθαι scriptum erat, cum accusa
πόθεν πορεύεσθ', έστε τ' εκ τoίας χθονός, tivo personae, id quidem nullo modo fer
endum vidit Josephus Scaliger, et pro
Ρarum quidem elegans videri potest iHud
εκ τoία, χθονός post πόθεν, Similiter ta θαίνην substituit το νύν, acute satis ac tute,
nisi νύν in versu superiori praecederet.
men ΑΕschylus Choéph. 653. τoδαπός ο ξέ Νos itaque, quibus Εuripides semper vide
νας , πόθεν, Νam recte Εustathius ad
Ηom. ΙΙ. φ', p. 1337. 1. 43. Βas, illud tur ομηρόμιμος, legimus rένεσθαι pro γt
τεδαπός explicat per ποίου εδάφους ήτοι χώ omnisνίσθαι, φuam lectionem sisemel admiseris,
illico difficultas abit. Ηomerus
ρας, γής. Ωuaerit igitur ΑΕμisthus, qui Ιliad. ω'. ν. 124. Εσσυμίνως ιτένοντο και
nam sint, unde veniant, et quaenam eorum
patria sit. Μonendum tamen est etiam, εντύνοντο άριστον. Εt δαίτα πίνεσθαι legi
ex Οrestis responsione quasitum quoque tur, Οdyss. γ'. v. 428. δ. ν. 531. ξ, ν.
νideri, cur υenerint, aut saltem φuo tend"- 251.χ. ν. 199. Quare hic locisensus et
ordo : Νύν μεν παρ' ημίν χρή υμάς συνεστί
τεnt, undetale quid poètam scripsiss sus. ους είναι, και εμοι θοίνην τένεσθαι, τουτέστι
pιceris:
συμπονήσεις εμοί εν τό δαύτα εντύνειν. Μνη
πόθεν τιςεύεσθ' όριά τ' εις ποίας χθονός, μονευτέον δε, ότι οι παλαιοί "Ηρωες και βασι
λεί, ήσαν αυτοδιάκονοι εν ταις ιερουργίας και
Verum potuit tamen Orestes prolixius θυσίαις, και άλλοις οιστισινούν. Consule
respondere, ut respondet Copreus in Νos de hac re Cαρlium Rhodigin. lib. ΧVΙΙΙ.
tri Ηeracl. 135 seqq. Seidl. c. 36. Βαrnes.
781. Αλφειόν ed. Victor. Reisk. θρίνης γενέσθαι. Βeck.
785. Θρίνην γενέσθαι,] Βarnesius θοίνην Θοίνη γενίσθαι,] Legebatur θοίνην γενίσ
τίνεσθαι, guod, ut alia mittam, in convi θαι. Dawesius Μiscell. Crit. p, 337,
VoL, VΙΙ. Η h
470 ΕΥ Ρ Ι Π Ι Δ Ο Υ
(281. ed, Lips.) emendabat θαίνη 'γγενέσ 791. αιρέτω, ed. Victor.
θαι. Μusgravius maνult oμού θαίνη γα 794. ποταμ. ρείθ. άτο.] De hoc usu
νούσθαι. Dedimus quod proximum erat. prepositionis cf. de Verss. hm. p, 508.
Νam quum separatim recte dicatur συνισ Νeidl.
τίους εμοι γενέσθαι et συνεστίους θοίνη γενίσ 796. έτοιμοι,] Scil. iσμέν. Vid. supra
θαι, recte etiam dicetur conjunctim συνισ ad v. 37. Seidl.
τίους μοί θαίνη γινίσθαι. Littera ν et iota 800. σφάγι' ένιφερον,] Ita Εd. Victor.
adscriptum saepissime confusa. In versu pro quo optime Scaliger σφαγείoν ίφερον.
antecedente noli tentare illa παρ' ημίν et σφαγείον, hostia, υictima, exponitur Τroad.
έμοί. Verte: estote mihί conυιυα: in hac ν. 749. Sed si grammaticis fides, ταs
meα domo. Seidl. sanguini capiendo significat: vide ad Cy
Θοίνην γενέσθαι, ed. Victor. clop. ν. 394. Μusg.
787. Ει, ταυτον ήξετ',] Quum mane e οι μεν σφαγείoν ίφερον,] Ita Scalig. pro
Ιecto easurrererilis, eodenι perυenietis, φuo σφάγι' ινέφερον, rectissime, ut ego puto.
scilicet pervenissetis, si ad me non deflex Vid. supra ad Τroad. ν. 749, ουχ ώ, νφα
issetis, i. e, iter vestrum nihilominus per γείον Δαναϊδαις τίξουσ' εμόν. Johann.
ficere poteritis. Seidl. Μiltonus legit hoc in loco: οι μεν τα σφά
Reisk. scribit: εις ταυτόν (scil. εν ώ νύν γι' ενέφερον Sed Scaligeri lectio praeplacet.
ιστί) ήξετε. erant autem in itineread Ρisam ήρον est temporis imperf. Βarnes.
constituti. Cogitabam aliquando εις Πί Εdd. Victor σφάγι' ενέφερον, ηuod Sca
σαν ήξιτι. Reisk, liger recte, opinor, mutavit in σφαγείων
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 47ι
Δ 2, w y/ Α' εν Α'
έφερον. Schaeferus σφαγεί' ενέφερον. Sed πύρ ανήπτον,] Βrubach. πυράν ήττον, et
dubitare licet de hoc usu activi εμφέρειν pro ita quoque editio princeps Ηervag, τη
εισφέρειν. Seidl. ράν ήττ. Εmendavit Canterus., δείdl.
801. πύρ ανήττον,] Ιta optime Canterus. 802. πάσα δ' εκτύπει στέγη.] Τhema
Εd. Victor πήραν ήπτον, Μusg. κτυπέω. Βαrnes.
"Αλλοι δι πύρ ανήττον,] Cum olim πυράν 805. Reisk. emendat: Νύμφαι γεραιαί,
ήττον legeretur, Gul. Canterus, qui vidit, Βeck.
ex ista lectione versum laborare, rectedis πολλάκις με βουθυτείν,] De hoc infini
tinguendo legebat: πύρ ανήττον. Ωuam tivo vid. Interpp. ad Νostri Suppl. 3.
lectionem probant βορί, Scaliger, Victorius in margine: λείπει αττικώς το
ΑΕmilius Ρortus, Johan. Μiltonus. Νec δότε. Seidl.
est, ut in dubium vocetur. Ηoc autem 8Ο7. τους δ' εμούς εχθ. κακ.] Scil. πράσ
in loco ritus sacrificandi apud Ρriscos de σιιν. Αnacoluthon est. Latet in antece
scribitur, ut apud Ηomerum quoque dentibus εύ αράσσειν εμέ.-Conferri hic
Οdyss. γ', ν. 425. ad ν. 464. Vid. potest Clytamnestra oratio in Soph.
Francis, Rossaei, Αrchaeolog. Αιtic, Lib. Εlectr. v. 850. Seidl,
VΙ. c. 3. Johan. Rosini Αntiq, Roman. 809, γεγωνίσκων] Conf ΙnterpΡ. ad
Lib. ΙΙΙ. c. 39. et Ηofinanni Lexicon Ηesych. v. γεγωνίσκει. Seidl,
Universale in voce εαcrificiunι. Confer 8 Ιο.s, εκ κανου δ' ελών Αίγισθος ορθήν σφα
locum Iphigen. Αul. ν. 1564. etc. cum γίδα,] De canistro, in quo cultellus sa,
hoc loco. Βarnes. Criticus reponebatur, videquaenosad Iphig,
Η h 2
472 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
Λul. ν. 1564. Εx hoc loco autem ap poetae αconomia insigniter patet, quam
paret, rectunι reponi. Βarnes, miror aliquos etiam doctos homines in hac
811. s, μοσχίαν τρίχα Τεμών] Ρilos ex fabula non acque agnoscere, Cum enim
victimae capite antesacrificium resecabant, Οrestes et Pylades, supra poèta fingente,
φuod proprie dicebatur απάρχεσθαι, de se Τhessalos ad ΑΕgisthum dixissent,
qua re vide Εustathium in illud Οdyss. ξ. ΑΕgisthus jam illos provocat ad artem
ν. 422. Αλλ' όγ' απαρχόμενος, κεφαλής suam ostentandam, φua nempe Τhessali
τρίχας εν τυρί βάλλεν, Βαrnes. erant celebres, in sacrificiis excoriandis,
σφαγίς] Recurrithaec voxinfra ν. 1142. aperiendis, dissecandis; nempe sic Οres
Ρollux Χ. 97. των δι μαγείρου σκευών και tae optima dabatur occasio ΑΕgisthum
κοσίδες και σφαγίδες. Seidl. subito perimendi. Quare cum dicit Gas
813. Κάσφαξ επ' ώμων μόσχον,] Ιnter ar par Stiblinus: Μulta in hac narrattone
mos, ubi humeris cervix aptari videtur, υideri.frigidiora esse, et a Τragica grαυita
vitulum percussit, ex more ac ritu prae 1e αύhorrentia, ut sunt illa, ν. 779. Χαίρετ',
scripto. Βarnes. ω ξένοι. et v. 784. Νύν μεν παρ' ημίν, etc.
επ' ώμων Αbresch, ad ΑΕschyl. Ι. p, et ν. 791. Λούτρ ώς τάχιστα, etc, et v.
501. intelligiι de ministrorum humeris, 799. Πρό, έργον τάντες: impudentem ho
quibus impositum vitulum jugulavit. minisstupidi ignorantiam ahominor, etfri
Βeck. gidissimos sensus exsecror, poètacque nos
Distinguit Reiskius: κάσφαξ, επ' ώμων tri felicem fortunam suspicio, qui nullum
μόσχον ώς ήρ. χ. el mactabat υitulum er hu habet hostem, nisi impotentem ignoran
meris famulorum dependentem, Vulgata tiam. Εt sane in toto illius opere, φuo
distinctio idem dicit. Seidl. in Εuripidem functus est, nihil omnino
815. 8. Εκ των καλών κομπόσι τoίσι Θεσ docto homine dignum reperio, excepto,
σάλοι; Είναι τόδ', όστις ταύξον άρταμεί κα quod argumenta in omnes actus scripserit,
λώς,] Phaniss. 163. Αlexis Αthenaei Ι. et morales gnomas et philologicum non
μ άνειν nihil intersperserit, sed sensus poètae mi
p. 21. D. Suidae v, αναλαβεσθαι (sic nime vidit, cum etiam iambici versus le
Ρorsonus.) Εustathii ad Ιliad. Σ'. p. ges ignoraverit. Ωuod vix ego memora
1164, 32=1223, 35. Τimocles VΙ. p. rem, nisi metuerem, ne quis, ejus aucto
257. Ε. Casaubon. ad VΙ. 17. p. 26υ. ritate seductus, in Εuripidis honorem fa
Ε. Ρor. manque suam offenderet. Βarnes.
Εκ των καλών] Videndum, an melius Εκ των καλών] Μusgravius: " Viden
sit εν των καλών, ut loquitur Ρlutarchus dum, an melius sit εν των καλών. " Εxηui
Οp. Μor, p. 426. Εd. Η. Steph. Μusg. sitior lectio librorum: neque de una re
Εκ των καλών κομτούσι τoίσι Θεσσαλοί, sermo est, sed de duabus. Seidl.
Είναι τόδ', etc.] Ηoc in loco, ut in multis 816. Ηistorica hacc, non a poeta ficta.
aliis, praclara illa summe ingeniosi nostri Dissertatio Dorica de honesto et turpi, p.
1
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 473
55. Εd. Gale. Θεσσαλοίσι δι καλόν τώς moderari potest illud, quod amplexu pot
ίππως εκ τά, αγέλας λαβόντι αυτώς δαμά est continere, έχμα sane υcclim aut retina
σαι, και τώς όρεας βώς τι λαβόντι αυτώς culum sonat. Εt nos de Carolo ΙΙ. R.
σφάξαι, και εκδειραι, και κατακόψαι. Ηinc functo: ουδ' έτ' ακούει Δεινά γάς ούασιν οί
si quis putet, ΑΕgisthum remindecoram ab σιν ιτίμβαλον έχματα Μοίραι Βarnes.
Οreste petere, facile est poètam defende Versus (Αpoll. Rhod. Μusgr, cit.) est
re. Αddi potest, homines liberales, etiam 743. ad quem vid. Βrunck. qui varietates
Ιsaei tempore, in re divina facienda pro Codicis Ρaris. affert. Seidl.
priis manibus operatos esse, habitumque 819. εύκρότητον, i. e bene coactum, in
arctae necessitudinis indicium, si quis ad.duratum malleo, ut recte interpretatur
jutor alicujus in hujusmodi re assumere D'Οrvillius ad Chariton, p. 86. Confer
tur. τα ίερά, inquit ille, συνεχειρουργούμεν,
Soph. Αntigon. ν. 435. Μusg.
και συνιτίθεμεν. Ιsaeus, p. 64. Εd. Αld. "ο δ' ευκρότητoν Δωρίδ'] Cultri genus,
Μusg. quo excoriabant victimas, Doricum dice
ταύρον άρταμεί] Εst βήμα τεχνικόν, αρ batur, et ob celeritatem illius in excorian
ταμεί, pro αρτίως τίμνει, innuit autem, ut do cursus ευκρότητον vocat hic cultellum
diximus, excoriationem, apertionem, et istum, quem infra quoque vocat, ν. 836.
totam dissecationem ritualem. Ηincάς Δωρικήν, Αnglice dicitur, a flaying-knif".
ταμος, coφuus, qui, ut Εustathius ait, εις Ηic vero culter brevior ost et levior; alius
άρτια τίμνει. Βarnes. autem erat gravior, longiorque et major,
De relativo όστις pro εί τις vid. Μat Graece κοτις, Αnglice, a chopping-knifί,
thiae Gramm. Gr. sect. 481. 2. vel potius, a hatchet, φuo aperiebant et in
αρταμεί, i. e, κατακόπτει. Εadem sig partes dissecabant majora sacrificia. Εt
nificatione noster usurpavit in Peliasin, hic Τhessalus dicebatur, ηuod Τhessali ob
teste Ηesychio v, άρταμείν. Seidl. has res celebres erant. Φθιάς autem κα
817. όχμάζει ] Scholiastes in Αpollon. τις est idem, atque Θεσσαλική, φuia
Γthod. Lib. Ι. κυρίως δί εστιν οχμάσαι τον Ρhthia erat urbs Τhessalia. Ιta infra ν.
ίττον υτο χαλινό αγαγείν, ή υπο όχημα. 830. Φθιάδ' αντί Δωζική, οίσει τις ημίν κι
Μusg. πίδ'. Βαrnes.
"Ιπτους σ' εχμάζει ] Οχμάζω, φuod ali Δωρί5'] Paulo post ν. 836. vocatur
ter legi dicitur εχμάζω, ab έχω certe ori Δωρική κοτίς. Μemorabile est, veteres
ginem ducit, de qua voce consulatur grammaticos nοnnisi δορίδος mentionem
Ηesychius et Εustathius, fol. 904. lin. 5. facere, quod derivant a δέριν. Ηesychius
υbi et alium Εuripidis versum citat (vi et Ειym. Μ. δορίδες, μάχαιρα, μαγειρικαλ,
del. Οrest. ν. 259.) Μίνον μ' οχμάζεις, ώς ει, το εκδείξαι τα θύματα επιτήδειοι, Pollux
βάλη εις Τάρταρον. Ιbi somat consίringis, VΙ. 89 δορίδας, αί, έδερον, (coll. Χ. 104.)
νel αηplecteris, hoc in loco moderari, ex ubi Jungermannus citat Εustath. ad ΙΙ. β'.
consequentia nempe, φuia optime aliquis 184. 8. εντεύθεν (ατο του δέρω του ξέω) και
"-- Η h 3
474 Ε Υ Ρ Ι Π Ι Δ Ο Υ
ν Λ' \
Λευκάς εγύμνου σάρκας, εκτείνων χέρα,
Θάσσον δε βύρσαν εξέδειρεν, ή δρομεύς
825 Δισσους διαύλους ιππίoυς διήνυσε, 830
Κανείτο λαγόνας, ιερά δ' εις χείρας λαβών
y/ y/ ν ν Α 2 -
835
830 Χώ μεν σκυθράζει δεσπότης δ' ανιστορεί, > > - \
deest, ut audivi ex viro harum rerum pe το δί, λοβοί ήτατίαι, καθάτες οι τού τνεύμο
rito. Seidl. νος λοβοί πνευμονίαι De Είi. 1oco,
828. πύλαι] Portac.jecinoris. Videinter quem citant interpretes, paulo post. Vide,
pretes ad Ηesychium in πύλαι. ne ad τίλα, intelligendum sit ούσαι. Εrat
enim hoc abnorme et insolens. Αttende
διχα χολή;) Recepίαςulum oilis.. Ηoc
enim magni in extispiciis momenti erat. batur autem in extispiciis ad tales εκτρο
Ρlutarch. Οp. Μor, p. 2021. θεού δε θυσία τάς, guas Ηesychius vocat voce πύλαι,
μη παρόντος, ώσπις ιερόν (l. ιερείον) δοχής, cujus haec glossa est: Πύλαι Αριστοφά
άθιόν εστι και ανιόρταστον, και ανενθουσίασ νη: Τιλμισσεύσιν, απο (l, επι) των θυτών λί
τον το λειτόμενον, μάλλον δε όλον ατες τις γει, εκείνοι γάς επισκέπτονται τας εκτεοτα,
αυτό και λυπηρόν. Εd. Η. Steph. vid. του ήπατος και τας φλεβάς. Ultima,
Ηesych. v. δίξις. parva mutatione admissa, praebent sen
πέλας, et seq. Constructio sic cum arium:
Ηeathio instituenda : έφαινον κακάς τάς εκτροτάς τας ήτατος και τας φλέβας,
προσβολάς (malam αggressionem) πί
λας (i. e, τίλας είναι) τό σκοτούντι. Sed sive:
prastat, meo judicio, πιλάν, αρpropinquα
re. Μusg. τάς εκτροπάς τι θούσατος και τας φλέβας,
πύλαι δε και δοχαι χολής πέλας] Fel est, Δeidl.
φuod folliculo inclusum in jecoris visitur 829. Κακάς προσβολάς.] Ηeathius vertit
materia. Ηi folliculi τύλαι et δοχαι di πmalαn aggressionenι. Ηectius Latinus in
cuntur εν τη Θυτική. Ηine Ηesych. πύ terpres αdυersos casus. Seidl. -
836. Φθιάδ'] Vafre Οrestes cultrum partem sub cervice, Lib. ΙΙ. c. 77. περί
Ρhthioticum poscit, utpote hoc tempore ράχεως, νώτων, και των περί αυτά. Νώτων
Τhessali personam gerens. Μusg. τοίνυν υπ' αυχένι κειμένων, το μεν έγκυρτον,
Φθιάδ' αντί Δωρικής] De Ρhthio, sive χελώνιον ονομάζεται. Βαrnes.
Τhessalico et Dorico cultro vide supra v. απορρήξω.] Μusgravius legi et distingui
819. Βαrnes. νult :
857. Lego et distinguo:
οίσι, τις ημίν κοτίδ', απορρήξαι χίλυν,
είσει τίς ημίν κιτίδ', ατορβηξα, χέλυν.
Sed Οresti festinanti illud magis accom
Copis Τhracum et Αgrianum, qui Μace modatum est.
donibus contermini sunt, sic a Quinto χίλυν.] Reiskius: " Χίλυ hic loci est
Curtio depingitur VΙΙΙ. c. 48. Copidas pectus, compages costarum et sterni, h, e.
υocαnt glαdios curυalos falcibus similes. tota thoracis arca χέλυς dicitur, a simili
χίλυν.] Satis jejune Ηesychius: χίλυν, tudine testudinis.'' Ηenr. Steph. Τhe
χείλος, και μέρος των ιερείων. Εa pars φuae saur. v. χελύσσομαι citat Schol. Νicandr.
sit, diserte docet Scholiastes Νicandri ad
Αlexiph. ν. 81. διά χίλυος, τουτέστι τού
Αlexiph. ν. 81. ubi sic: διά χίλυος, τετ στήθουε, την αναφοράν των ερυγμάτων ποιεί
έστι, του στήθους την αναφοράν των ερυγμά Νeill. Φ"αι.
modo Valckenarium V. Cl. emendasse, Ιmmo ipsa vox αλαλή explicatur per
memini, me a quopiam inaudiisse, θόρυβος ab Εtym. Μ. et Αrcadio Gramm.
Μusg.inedito, φuem commemorat Αlbertius ad
δυσθνήσκον] Ιdem verbum supra Rhes. Ηesychii glossam αλάλητα, τιθορυβημένα.
ν. 787. Εt hoc inter argumenta alia re Ιdem valet de formis αλαλαγμές et αλά
ponatur, ηuod haec sit Εuripidis fabula; λαγμα. Αpud Ζonaram v. αλαλαγμός
cum et verba illius et animi sensus et ju haec leguntur: ή αλαλαγμός εστι φωνή τις
dicium constanter ubique spiret. Βarnes, άναρθρος σύμφωνος, αλλήλοις των εν πολίμοι,
ηλάλαζε) Αλαλή explicatur plerumque συνασπιζόντων και συνυπηχούντων, παρά το
άναρθρος φωνή, et αλαλάζειν, ανάρθρως βοάν, την αλαλάν, ό σημαίνει τον θόρυβον, γίνεται
Αtque in usu φuidem est αλαλή et αλαλά αλαλάζω, και εξ αυτού αλαλαγμό και αλά
ζει non minus de laeto clamore quam de λαγμα. De tympanorum et tibiarum
ejulatu. Αt parum apte tamen dici vide sono ipse noster voce αλαλαγμός usus est
tur totum corpus ejulare. Αdvocari qui Cycl. 65. et Ηel. 1351. Ηinc mirum
dem possunt similis negligentiae exempla, sane, si solum verbum αλαλάζειν, a quo
veluti Αristoph. Ran. ν. 19. ista descendunt, de nullo alio praeterquam
δ' τρισκακοδαίμων άς ο τράχηλος ουτοσί, de vocis strepitu dici potuerit. Seidl.
ότι θλίβεται μεν, το δε γίλοιoν ουκ ερεί, ηλάλαζεν ed. Victor.
845. Πολλοί μάχεσθαι προς δύο, ad pug
ubi pariter cervici tribuitur, quod ipsi ho nam cum duobus multi, i. e multi erant,
mini tribuendum erat. Sed vereor, ut nos si comparaveris cum duobus, contra quos
tro loco de tali negligentia cogitandum pugnabant. Seidl.
sit. Valckenarius igitur pro ηλάλαζε 847. είτε 2,] Scil. Οrestes. Seidl.
849. Φονέα τε πατρός] Lege Φονία δί.
scribi volebat εσφάδαζε, referente Piersono
Ρογ.
ad Μαrin, p. 356. Sed ηλάλαζε videtur
explicandum esse ιθορυβείτο, scil. mαnus Φονία] Εtiam hic melius ultima hυjus
pedesφue jaclαns. Cognata enim sunt νocis corripitur. Vid. supra ad ν. 599. 8eidl.
αλαλάζω et αλάλημαι, φuod posterius
Suidas reddit per τεθορύβημαι. Νοta est 853. Γέροντος - αρχαίου] Cf supra ν.
Ηomerica vox αλαλητος, i. e θόρυβος. 287. Seidl.
478 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
•
480 ΕΥΡΙ Π Ι Δ Ο Υ
οία δή 'γώ ed, Victor. 880. "Ω καλλίνικι, &c.] Οrestes sce
nam ingreditur caput ΑΕgisthiin manibus.
873. Μetri causa Ηeath. legi vult νυν.
Εeck.
ferens, cum Pylada, laboris socio, muta
Μale vulgo νύν, licet jam emendaverit persona, ita enim colligo ex eo, quod se
Canterus. Seidl. quitur, v. 895, αυτόν τον θανόντα σοί φίρω.
Συ μεν, όμοια τοί, άνω. Scholiast. Γe voce καλλίνικος, et quotupliciter sumi
874. σόδ' ed. Victor ut sapius, pro tur, vide φuae nos ad Ηerc, Fur. ν. 681.
τόδ'. JΒαrnes.
875. Χωρήσεται] Μira locutio χωρείν Αctus quarti initium esse jubet Ρrev.
χόρευμα. Scribendum videtur χορεύσεται, Βeck.
Futurum medii activa significatione legi 880 8. νικηφόρον - μάχης,] Vid. supra
tur apud ΑΕschyl. Αgam. 35. ad ν. 861. Seidl.
αυτός δ' έγωγε φςοίμιον χοςεύσομαι. 882. Ρro αναδήματα, φuod senarium
claudit officioso anapaesto (vid. Ρor. Praef.
Μale in recentioribus aliquot editionibus ad Ηecub, p. clvii.) in quinta sede, ausi
legitur Μούσαισιν. Seidl. mus proponere:
876. Νύ κ. τ. λ.] Ηacc chorum solum
ad se vel ad spectatores dicere censet Ρrev. Οςίστα, της υπ' Ιλίω μάχης,
Εlectram enim jam domum intrasse. Δέξαι κόμης σής βοστρύχων αγάλματα.
Βeck.
877. Lege ob metrum: Γαίας αύ τυραν αναδήματα videtur importatum ex Ηippol.
νεύσουσι φίλοι βασιλείς. Βeck, ν. 82. Αγάλματα in duobus versibus
Vulgo τυξαννεύσουσιν et βασιλήις. Scrip proxime pracedentibus, 871. 873. usur
si βασιλής, non βασιλείς, quod illa forma patur, in quibus hacc ipsa ornamenta com
in simili numero occurrit Soph. Αj. 959. memorantur. Βurn.
Βr ad quem locum vid. Lobeck. coll. Vulgata lectio αναδήματα senario infert
ejusdem nota ad ν. 186. Seidl. anapaestum. Βis paulo ante habuimus
879. Ηic quadam deesse statuit Ρrev. αγάλματα, φuod etiam hic poétam dedisse
"Je soupςonne ici, inquit, une lacune. persuasum mihi est. Facit mecum Cen
L'arrivée d'Οreste n'est point annoncée sor Βritannus Ηecubac Ρorson. in Μontή
par le chocur, et l'entr' acte semble trop 1η Reυίσιu, anni 1799. Jan, p. 97. Varia
οourt. Βeck. tionis causa librarius explicationem in
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 48 Ι
"/ ν ν " Α
ν
Ηκεις γαρ ουκ αχρείον έκπλεθρον δραμαν
Α- »/ \ Λ ν
textum sumsisse videtur, Ροéta certe in Εdd, Vict. έκπλεθρον. "Εκτλεθρον αγώνα
"talibus de variatiοne minime sollicitus explicant αγώνα σταδιαίον πλίθρον enim
est. Seidl. est έκτoν μέρος του σταδίου. Confert Τyr
883. ίκτλεθρον] Εd. Victor, έκτλεθριν, whittus Suidam v. τλέθρον et Ρhrynichi
contra quod sic disputat Τyrwhitιus: έκτηχυς et έκπλευρος. Simile vitium sus
" Vox ίκτλεθρον occurrit etiam in Μedea, tulit Schaeferus in Soph. ΟΕd. R. ν. 1155.
ν. 1178. ubi a Scholiaste redditur : μέγα scribens «μήνους pro ικμήνου,. Seidl.
και υπερβαίνον τλέέρου μέτρων, φui tamen 887. Παιδιυμα nonnumquam ponitur,
sensus neque illi loco, neque huic, φuem ubi expectes παίς. Νoster Cyclop. 596.
versamus, omnino convenit. Re perpen σύ τ', ω μελαίνης νυκτός εκπαίδευμ', ύστε.
sa, vix dubito, quin vox utrobique scribί cf Fragm. ΑΕol. ΙΧ. 5. Seidl.
debeat ίκτλεθρον cum adspirata, et verti 888. Vuigo φίρη. Seidl.
$5' Σ' τλέθρων, i. e stadium. Πλέθρον enim 889. αίει ed. Victor.
est ίκτον μέρος του σταδίου. Suidas in voce, 890. ss. Θιους με ηγού τρώτον, Ηλίκ
Οιua igitur analogia pro ίξά τηχυς, ser τρα, τύχης Αρχηγίτα, τήσδ' ιίτα κάμ'
cubuorum, εξάπλευρος, ser laterum, dici επαινισον, τον των θεών τε της τύχης θ'
jubet Phrynichus ίκτη χυς, ίκ τλευρος, ea υπηρέτη».] Μodesta, libera, ingenua et pia
dem pro εξάτλεθρος usurpatur ab Εuri Οresta responsio. Ρrreclare autem dici
pide ίκπλεθρος. Ρosito igitur, φuod αγών tur, non esse humanis viribus tribuen
ίκτλεθρος nihil aliud est, quam αγών στα dum, si quid fortiter aut feliciter gestum
διαίος facilis erit et elegans hujus loci ex sit a nobis, sed deo et illius providentiac,
plicatio, et etiam alterius in Μedea, v. quam Veteres Fortuna titulo vocabant,
1178. sipro έκτλεθρο reponamus εκτλίες»: quibus tantum nos ministros praebemus.
Commendat hic locus modestiam, gua
"Ηδη δ' ανίλκων κώλον, εκτλέθρου δρόμου πon debemus rebus secundis efferri aut
Ταχύς βαδιστής τεςμόνων ανθήττετο.'' insolescere, sed eas Deo acceptas referre.
Grotius ita locum vertit: Felicitatis prin
Εodem modo intellexerat Reiskius; Ρhry cipem causam, Deos, Venerare primum ;
nichi autem observationem confirmat lo deinde me lauda, soror, Sί υis, ministrum
cus in Νavigίο Luciani: ικστάδιος γάς σοι φuippe Fortuna et Deύm. Ιta Νostrae
ή αρχή. Μusz. Literae Chronic, Lib. Ι. c. 29. v. 20.
ίκτλεθρον] Ita hic et in Μed. ν. 1178. Και είτε Δαυίδ τάση τη Εκκλησία. Ευλο
emendaverunt Reiskius et Τyrwhitιus. γήσατε Κύριον, τον Θεόν ημών. Και ευλόγησε
482 Ε Υ Ρ Ι π ι Δο Υ "
πάσα ή Εκκλησία τον Θεόν των πατέρων αυ 895, προσθώμεν,] Recte Βarnesius
τών. Και κάμψαντες τα γόνατα προσεκύ προθώμεν. Μusg.
νησαν Κυρίω, και το Βασιλεί. Sic Εusebius Ηeath. praeplacet προσθώμεν, guod ver
Lib. Χ. in fine, de Christianis loquens: tit: μι υcro ad certan hujus rei scientiαπι
ύμνοι (αυτών) τον ταμβασιλέα Θεόν αρώτισ confirmandam aliφuid addamus, ipsunι
τα πάντων, ότι δή τούτ' εδιδάχθησαν, κά mortuum tibί αίfaro. Μavult etiam τάδε
πειτα τον ευσεβή βασιλία (Κωνσταντίνον) εγί pro τάδε.
ραιρον. Ηis itaque conformiterin Εsthera Reisk. emendat: το σάφ' ειδέναι τάδε
nostra, ubi Αhasuerus, Deo disponente, ad προσθωμιν, μt υerbis nostris et scientia tuar,
Εstherae rogatum, literas Ηamanis literis το σάφ' ειδέναι, claram et indubiam scien
contrarias illi potestatem confert emitten tiαn atque demonstrationem addamus.
di, v. 135ο. Ως έφαθ'. ή δ' Εσθήρ Θεόν Vocalis brevis in το producitur ob se
ήνεσε και βασιλήα. Τον βασιλήα φιλεύντα, quentem litteram sibilantem. Βeck.
Θιόν δ', ότι πάντ' 7θυνεν. Βαrnes. 896. "Ον, είτε χρήζεις, θηρσιν αρπαγήν τρέ
894. s. ώς δέ τω σάφ' ειδέναι τάδε προ θες, &c.] Νοn ego hic notandam puto, ut
θώμεν,] Ita potius lego, φuam δε τό σάφ', Stiblinus vult, Οresta savitiam, sylvestri
et προσθώμεν mam σάφ' hic ponitur pro ingenio, ac in vindicta nimium efferato,
σάφα, non pro σαφεί, ut ΑΕmilio Porto accommodatam. Ρotius ego judicium
placet; σάφα autem Ηomericum est pro poetae nunquam satis laudandum exoscu
σαφως, et hoc pro σαφώς , ita Iliad. β. ν. lor, qui cum hanc rem ipse condemnan
192. Ου γάρ τω σάφα οίσθ', είoς νόος Α dam sibi proponeret, hanc optionem a
τρείδαο. Εt Οdyss. α. ν. 202. Ούτε τι μάντις fratre, qui eapse re id se nequaquam fac
εών, ούτ' οίωνών σάφα ειδώς. Scripsi itaque turum ostendit, sorori datam fingit, a
προθώμεν, ut duobus post lineis Βarnes. qua tamen mox ipsa fortiter et pie rejici
δί τω - προθώμεν,] Vulgo δε τό τροσ tur; tantum infelicis ΑΕgisthi caesum et
θώμεν. Verιe: et ut rem alicui clare cog surdum caput, non tamen nisi post excu
noscendam exhibeamus, ob oculos pona sationes quasdam praemissas, modeste in
τηus. Seidl. terrogat, de veteri ejus insolentia, impie
δί τό ed. Victor. tate et aliis, quae gesserat ΑΕgisthus, ma
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 483
lis; né nulla pio poétae daretur occasio retulimus ad Βacch. ν. 1028. Βαrnes.
populum Αtheniensium suo more prae 902. μή με τις φθόνω βάλη.] Εleganter
clare de virtutis vitiique natura docendi. Τyrwhittus: " Corrigendum credo φθόνος.
Βαrnes, Sic Pindar. Ιsth. VΙΙ. v. 55.
"ον είτε χρήζεις, &c.] Schaeferus edidit
εί τι χρήζεις. Sed nihil mutandum. Ρro ο δ' αθανάτων Μη θςασσίτω φθόνος.
είτε - είτε haud raro Graeci dicunt είτε -
ή, ipso monente Schaefero Μelet. Crit, p. Vide supra ad Rhes. ν. 453. Μusg.
5. coll. Lobeck, ad Αj. v. 117. Ρlena μή με τις φθόνω βάλη.] Vera videri pot
igitur locutio esset, όν είτε χρήζεις θηρσίν est Τyrwhittiemendatio, si compares Ρhα
αρπαγήν προθείναι, πρόθες, είτε χρήζεις σκύ πiss, 93, μή μοι έλθοι ψόγος, Οrest. 964.
λον οιωνοίσιν ερείσαι, έρεισον. δeidl. φθόνος νιν είλε, Αlcest. 1154. φθόνος μή γί
898. πήξασ' έρεισον «κόλοπ, 1 Νota Ve νοιτό τις θεών, coll. Suppl. 558. Ιph. Αul.
1erum morem, qui etiam apud nos obti 1097. Ηercul. Fur. 1210. ως μή μύσος με
net, perduellium capita et membra palis σων βάλη προσφθεγμάτων. Sed explicari
aftixa suspendere in terrorem aliorum. tamen librorum lectio potest μή μέ τις
Βαrnes. βάλη εις φθόνον, λέγων με νεκρούς υβρίζειν.
900. 3. Αισχύνομαι μεν, Νεκρούς υβρίζειν.] Οrestis responsίο φuodammodo indicat,
Μοnet hic poeta sub Εlectra persona, τις de persona accipiendum esse, Seidl.
saeviendum non esse in mortuos, nec ultra 904. Δυσάρεστος ημών και φιλόψογος τό
mortem irasci debere: secundum illud: λις.] Ita Νausicaa de suis civibus loqui
Μortalium irac immortales esse non debent. tur, Οdyss. ζ. ν. 273. Των αλιείνω φήμιν
Ηuc referatur illud Εuripidis in Ρhiloc αδευκία, μή τις οπίσσω Μωμεύη, μάλα δ' ει
tete, quod et inter fragmenta invenies: σίν υπερφίαλοι κατά δημον. Βarnes,
"Ωστες δε θνητόν και το σώμ' ημών έφυ, ούτω 905. s, αστόνδοισι γάρ Νόμοισιν έχθραν τώ
προσήκει μηδε την οργήν έχειν Αθάνατον, δι συμβεβλήκαμεν] Ita hunc locum ex Ηo
όστις σωφρονείν έτίσταται. Ηuc refer illud mero poèta noster expressit, Iliad. χ. ν.
caput ex Stobai Florilegio, Τitulo 126. 261. Ως ουκ έστι λέoυσι και ανδράσιν όρ
"Οτι ουχρή παροινείν εις τους τιτελευτηκότας. κια πιστά, ουδε λύκοι τε και άρνες ομόφρονα
Vide quae nos ex Ηomero et Αrchilocho θυμόν έχουσιν, Αλλά κακά φρονίουσι διαμ
484 ΕΥΡΙΠΙ Δ Ο Υ
τερές αλλήλοισιν "Ως ουκ έφ' εμε και σε φι 919, μητέρ'] Subauditur έμήν, νο! ημι
λήμιναι, &c. Βαrnes. τέραν, ut supra ν. 916. Μιι»g.
Λέγ', εί τι χρήζεις, i. e dic libere, φuid με locum hic non habet, nam sequens
φuid vis, contra ΑΕgisthum scilicet, φuem δί non respicit huc, sed ad ήλπισαι, φuare
in proximis Εlectra alloquitur. Seidl. leg. εί, σ' ιμήν Reisk.
907. s. τίν' αρχήν τρωτά σ' iξείτω κα 920. Canterus mavult ήδίκει, sed acque
κών ; Ποίας τελευτάς , Τίνα μέσον τάξω λό hic stare potest vulgatum. Βeck.
γον ι) Εt hoc respicit ad illud Ηomeri ήδίκεις] Jure Canteri conjecturam ήδί
Οdyss. ι.ν. 14. Τί πρώτον : τί δ' ίτιιτα , κει improbat Ηeathius. Sensus est : In
τί δ' υστάτιον καταλίξω , Νοtandum au te quidem putabas matrem meam justam
tem est, Εlectram nunc alloqui caesum fore, in patrem autem meum fecisti ut
ΑΕgisthum, hoc est illius abscissum caput, injusta esset. Seidl.
quod in scenam Οrestes secum tulerat, 921. "Ιστω δ', όταν τις, i. e, ίστω εκείνος,
ut diximus supra ad ν. 885. Τruncum όστις άν. δeidl.
ejus famuli, ut infra ν. 969. Βarnes.
912. Των τρόσθιν ed. Victor. 925. δοκεί ] Ita ΜS. γ. utiam recentio.
res. Εd. Victor, δοκώ. Μusg.
916. μητές'.] Ηic et infrn ν. 919. in
tellige ιμήν. Ωuod Reiskius dicit ad ν. δύστηνός ιστιν] Εx vulgarisyntaxi dicen.
919. μεν hic non locum habere, quoniam dum fuisset δύστηνος ων, sive ότι δύστηνο,
sequens δι huc non respiciat, vir doctissi εστιν.
mus in utraque re fallitur. Seidl. δοκεί] Jam Βrubachius edidit, nec
ΗΛΕΚ ΤΡΑ. 485
Α/ ey
dyss. π’. ν. 169. Ως αν μνηστήρσιν θάνατον Μagis apposite ad nostrum locum Plato
και κής' άραρόντι "Ερχεσθον προτι άστυ τε de Legg. Lib. V. p. 732. Ε. έστι δή φύ
ρικλυτέν. Ιd est : τεχνησαμένω, κατα σε ανθρώπειον μάλιστα, ήδοναι και λύται
σκευάσαντι. Vid. Εustathium in locum fol. και ιτιθυμίαι, εξ ων ανάγκη το θνητον τάν
1798. lin. 48. Quare non erat, ut hic ζώον ατεχνώς οίον εξηρτησθαι τε και εκκρε
Scaliger emendaret in αραρώς. Βarnes. μάμενον είναι σπουδαίς ται, μεγίστας, coll.
Reisk, κάλλει τ' αγάλλων, aut αραρώς. ejusd. Ιon, p. 556. Α. - Ηugo Grotius
Εtiam Ηeath. legit αρηρώς, quia verbum vertit:
αράρω mediam habet brevem, in metris Μaritus sit mihi
iambicis vero apud poètas Αtticos non ad
Νon virginali fronte, sed vi mascula.
mittitur Dorismus. Βr. ad Οr. 1531. αρα
/ Νamque apta Μarti talium proles patrum:
Α. -
Ρulchros at illos non nisi choreae decent.
"valek. ad Ηippol. 1093. conjicit: Κάλ
Νeidl.
λει τι χαίρων. Βeck.
αρα ΕίΙta Schaeferus ex Scaligeri 952. Reisk. censet, sensum verborum
emendatione, Μusgravius male conji potius esse: peri, nihil sciens (neque reveri
cit κάλλεσί τ' αραρώς, totus er Venerious tus) eorum, φuorum paenas nunc das, ιαn
compactus. Εdd. Vict. αραρών, in quo ip dem aliquando α tempore (scelerum vin
sum accentum emendationis ducem habe dice) deprehensus iαnίus neφιμαm. Βeck,
τηus. Seidl. "Ερρ' ουδιν ειδώς ων, etc.] Ηic locus
950, εκκρεμάννυται") Lego εκκεράννυται, non unam explicationem admittit. Sί
Τranslatio ducta est ex metallurgia. post ειδώς colo interpungis, (Ηervagius et
Μusg. Stiblinus punctum ponunt, Βrubachius
Ρro εκκρεμάννυται Μusgravius conjicit comma) hic erit sensus : Ρeri, φui nihil
ικκεράννυται. Sed proba est lectio libro plane intellexisti, i. e, qui de rebus huma
rum. Εκκριμάννυσθαι τινός ef adharrere nis pessime judicavisti, cujus rei (i. e.
αίicut iία, μt ιοιum le ci committas, sive cujus insipientia) jam a tempore, rerum
arctissime se ad aliquid applicare, Νoster vindice, deprehensus pα.nas dedisti. Ιn
Suppl. 744. dicat hoc modo Εlectra, ΑΕgisthum,
ώ Ζεύ, τί δήτα τους ταλαιπώςους βροτούς
si sapientius de rebus humanis statu
isset, plane non facturum fuisse, quae
φςονείν λέγουσι , σου γάς εξηςτήμεθα. fecisset. ουδέν ειδώς bene accipi potest
i e tibi oti commissi sumus. Fragm. absolute, ut ειδώς τι nonnumquam va
Ιnc. Ι.ΧΧΧΙ. 2. let sapientem et οι ειδότες sapientes. Εx
plicatio Ηeathii (vid. seq. not.) nimis re
τυφλόν πιοηγητής οι ιξηςτημένον, mota est et a loci nexιι aliena. Αdmitti
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 489
tamen potest Ηeathii constructio hoc sen Sed recte Βrubach. et Ηervag, inter
su : ηui perperam judicasti de factis tuis, punctionem omittunt. Seidl.
quorum nunc pα.nas dedisti, φuum feli 954. βήμα inter alia significat certam
cem te iis fore sperares. Denique ea curriculi partem, quarum singulae lapide,
dem constructio etiam in hunc modum vel alia aliqua meta, signabantur Poly
explicari potest: έρρε, ουδέν ειδώς, i. e, ου bius: ταύτα γάρ νυν βεβημάτιστα και σε
δεν αισθανόμενος τούτων, α νύν δίκην δίδωκαι, σημείωται κατά σταδίου, οκτώ υτό Ρωμαίων,
abi, nihil suspicatus harum rerum, quas p. 193. Α. Αliter paullo explicat Casau
nunc pα:nae loco passus es. Sic Ηec. bonus ad Strabon, Lib, VΙΙ. p. 322.
668. ήδ' ουδέν οίδεν, i. e hacc nihil animad. Μusg.
vertit, suspicatur. Ιllud certum est, το πρώτο βήμα, i. e, initium curriculi,
post δίδωκα, punctum ponendum esse, primam curriculi partem. Seidl.
δeidl. 956. Γραμμής] Vide Ηesychium v.
952. s. Τollenda distinctio post ειδώς, γραμμή. Μusg.
et plene distinguendum post δίδωκας, et και τίλο, κάμψη βίου.] Μetaphora a
post κακούργο, ών minus plene distinguen flexione curruum et equorum ad cursus
dum, ut cum verbo δοκείτω jungatur, metam, ne rapido nimis cursu impingant,
Sensus: Ρereas, 0 nullius earum perite unde meta dicitur καμττής Graecis et
rerum, φιμαrum, post lempus detectus, καμπή. Vide supra ad ν. 659. Βarnes.
panas dedisti Ita homo facinorosus ne Ηel. τέλος κάμψη βίου.] Conf. Ηippol. 86.
1665. Seidl.
mίhi putet, &c. Εlectra appellat ΑΕgis
thum imperitum earum rerum, quarum 958. έχει γάς ή Δίκη μέγα σθένος.] Ηuc
posnas dedit, quia ii, qui caedem et adul refer Deliacum illud epigramma apud
Αristotelem in Εthicis citatum: Κάλλισ
terium ausi sunt, vigilantes et strenui esse
debent. Ηeath. τον το δικαιότατον λόστον δ' υγιαίνειν. "Ηδισ
953. ώδε - ad 956. apud Stob. Grot. τον δε τέφυχ', ου τις ερεί, το τυχεϊν. De
vii. p. 121. De Rer. Νat. Βurn. justitia vide Ηierocl. a p. 251. ad p. 253.
item p. 80. Stobaci Florileg. Serm. ΙΧ.
Delenda interpunctio post ών. Μusg, Μaxim. Τyrium Dissertat. Τob. Μagiri
ώδί τις κακούργος ών] Δίκην διδοί subaudi. Ρolymnemon. Coel. Rhodigin. Lib.
Respicit ad illud Ηomericum de eodem ΧΧΙΙΙ. c. 14. 15. et 18. Βαrrιes.
ΑΕgistho dictum, Οdyss. α. ν. 47. "Ως 959, κομίζειν τούδε σώμ' είσω χρεών,]
απόλoιτο και άλλοι, ό, τις τοιαύτά γι ρίζοι. Ηinc patet, caput simul et truncum
Βαrmes, corpus in scenam portata fuisse, vide su
Vulgo plene interpungitur post ών. pra ad ν. 907. Βαrnes,
Ιi 3
Ε…
490 Ε ΥΡΙΠ ΙΔ ΟΥ
ίσω] Ιta Βrubach. Vulgo είσω. apparet corruptum esse ή είτι. Gesnerus
Δeidl. et Grotius satis bene illud ή omittunt,
960. Σκότω γι] Legendum est cum nisi potius legendum est ή ούτι, Νoli
Reiskio σκότω τι. Μusg. enim putare scribendi vitio Βrunckium
961. μ' εισίδη] Legendum vel, ut Βar illud ή addidisse, sed legitur illud in edi
nesius, μή σίδη, vel, quod malim, μή tioςς Τrincavelli. Εlisionem ή , legimus
σφ' ίδη. Μusg. in Comici Lysistrata 2.
μή σίδη νεκρόν.] Pro μή εισίδη, vel ή ς Πανός ή τι Κωλιάδ', ή 'ς Γινετυλλίδος.
ισίδη. Saepissime enim Graeci poètae, et
praesertim Αttici, etiam prosaici, elidunt,
Victorius in margine: μή προ του σφαγή
vel coalescere faciunt Latinorum more yάζι εισίδη τον του Αιγίσθου νεκρόν. Ceterum,
vocalem, vel diphthongum, ante sui pa ut hic ώ, μή sejuncta sunt, ita ίνα μη in
rem, et aliquando etiam post, ut commo Ηecub. v. 11. Seidl.
dius euphoniae inservire visum illis fue 965. Καλώς άρ' άρκυν εις μίσην πορεύεται.]
rit, vel contractionis, aut etiam versus Vid. Εrasmi Αdag Ιn casses inducere,
causa, ut εγώδα pro εγώ οίδα, εγ' ουκ pro εις άρκυ, εμβάλλειν. Sunt item haec pro
εγώ ουκ supra v. 631, et sexcenta hujus verbialia, in laqueos, casses, retia, inci
πmodi. Βαrnes.
dere, εις άρκυς πίπτειν ubi quis in pericu
μή σίδη) Ιta Βarnes. - Victor. Εdd. lum, aut malum aliquod, improviso cadit.
μ' εισίδη. Schaeferus μή εισίδη, ad nor Βαrrιes.
mam, ut videtur, similis contractionis μή 966. όχoις γε] Ita bene Schaeferus.
ειδέναι. . Fortasse vere Νeque tamen Vid. Ρors, ad Phoeniss, 1658. Vulgo
contractionem istarum vocalium memini
όχοις τε. (Ιta ed. Victor.] Seidl.
πme legere praeterquam in ipsis istis μή εί 969. έθρεψε κάτεκεν,] Vid. Schaef.
δίναι, χρή ειδίναι, ή ειδέναι. Νam in So Μelet. Crit. Ρ. Ι. p. 16. Seidl.
Ρhoclis Fragm. Εpig. ΙΙ. ex Stob. Τit. 971. "Ω Φοίβι, πολλήν γ' αμαθίαν εθίσ
Ι.ΧΧΙΙΙ. p. 311. πισας.] Αpollo jussit Οrestem, ΑΕgisthum
πάκιον άλλ' ουκ έστιν ουδ' έσται ποτέ adulterum et Clytamnestram, matrem
γυναικός, ή ώτι πημα γίγνιται βροτούς, suam, omnino occidere, in vindictam
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 491.
nempe patris ab iisdem occisi. Ιta itaque pίus eris (affirmat, non interrogat), ει pα
supra in Οrest. ν. 28. Φοίζου δ' αδικίαν trem noη μlciscaris. Βeck.
μεν τί δει κατηγορείν, πείθει δ' ορίστην, μή γ' αμύνων, i. e, ει μή αμύνεις. Εmen
μητέρ, ή σφ' εγείνατο, Κτείναι. Ηujus rei datio est Reiskii. Legebatur olim και
plenisunt Τragici, ΑΕschyluset Sophocles, μήν γ'. Vid. Ρors. ad Phα.niss. 1638.
Seneca et Εuripides. Seidl. ίσει,] Vulgo έση. Seidl.
972. ή,] De omisso αν vid. Ρorson. ad 978. Τό δαι πατρώαν διαμεθής τιμωρίαν )
Οrest. 141. Seidl. De voce δαι vide supra ν. 244. Διαμερής
974. Vulgo βλάστη. [Ιta ed. Victor.] autem in aoristo secundo mallem legere,
Seidl. quam διαμιβίης in praesenti, ob sensum et
τί, ed. Victor. versum praecipue. Τo vero pro τίνι inter
975. Constructio est: μητροκτόνος τότε rogativo. Βαrnes.
φεύξομαι, νύν αγνό, ών. Μusg. Forte, δώσεις (sc. δίκας) πατρώαν αν μεβής,
Ηοc (construct. Μusg.) nullo modo pωmas dαοί, είpatrem υindicare omilles.
Βeck.
fieri potest. Νύν est ab hoc tempore et τότε
tum, φuum scilicet Αpollinis responsum Το δ’ αυ- διαμεθείς] Vulgo legitur τώ
accipiebam. Αd φεύξομαι margo Victorii: δα! - διαμεθής. Εdd. Victor διαμεθίης.
καρηγορηθήσομαι, immo κακηγορηθήσομαι, Correxit Porsonus loco paulo ante lauda
δeidl. to. Αc διαμεθείς φuidem hauddubie vere,
976. Ηic, cum duobus proxime se Sed sί νulgatam lectionem τό δαι et sig
quentibus versibus, paullo intricatiores num interrogationis retineas, vide, ne sic
sunt, quos sic expediendos censeo: possit explicari: cutnam υcro panas dabis
omissα patris υίηdicία ' hoc est, nonne sic
ΗΛ. Λύμην γ' αμύνων πατς), δυσσεβής ίση , multo potentiori pα:nam dabis, deo scili
ΟΡ. Εγώδα μητρί του φόνου δώσων δίκας, cet Αpollini, gui patris ultionem tibi man
ΗΛ. Τί δ', αν πατρώαν διαμεθής τιμωρίαν, davit? Jam optime subjicitur Οrestis du
Μητρι pro μητρός praebet ΜS. α. . Μusg, bitatio, fortasse non deum fuisse, qui illa
Reisk. emendat: και μή γ' αμύνων, im suaserit, sed alastora. Seidl.
Ι i 4
492 Ε ΥΡΙ Π ΙΔ ΟΥ
979. "Αρ' αύτ' Αλάστωρ είπ' ααεικασθείς 982. ου μη κακισθεί,] Ιta Μusgravius,
Θεό ;) Vid. Lactantii Lib. ΙΙ. c. 16. de auctore Reiskio. Vulgo ού, μή κακισ
Οrigine Εrroris, Jamblichus ipse, eth θείς. Βrubach, et Ηervag, ου, μή κακ.
nicus philosophus, Ρorphyrii, Christiani Seidl.
nominis hostis infensissimi, discipulus, ου μή jungendum, sublato signo inter
notissimam de hac re sententiam habet, rogationis. Reisk.
malos nempe daemonas bonorum spe 983. Reisk. conjicit: αλλ' ήr, at sί
ciem prae se ferre, et aliquando bona ho (scil. πίσω τις ανανδρίαν.) Βeck.
minibus praecipere, ut postea, cum mala 984, Νullam hic emphasin aut ele
praecipiant, facilius credantur Sed non gantiam habet vox Αίγισθον. Legendum
is locus nunc occurrit. Νec inquirendo forte αλόγιστον κτανών, sine deliύerαιtone
nunc subito possum invenire, prali au occidens : Τhucydides: το αλογίστω έτι
ιem operatores, ut toto fere in hoc operc, τζέψαντες, V. 99. vid. et VΙ. 59. Μusg.
ita nunc maxime instant. Οιuare lectoris "Ω, και, etc.] Εx emendatione Μusgr.
candori hacc remitto, si quid forte me Ρrevostus reddidit ita : " Οui, le même
moria sim lapsus Quod autem diabolus que celui dans lequel elle a fait tomber
sit Dei simia, diximus ad Ιon. v. 150. son époux.'' Βεok.
Βarnes.
Delevi comma post καθείλες. Con
Victorius in margine αυτό το αποκτεί struendum enim : ώ και τόσιν Αίγισθον
γΒΙΥ» Μalim αύτ' accipere pro αυτά, i. e. καθείλες κτανών, scil, αυτόν. Seidl.
τα περί την του πατρός τιμωρίαν. Ceterum 985, προβλήμα..] ΜS. β. τροβάμα
cf. Οrest. 1685.
τοε. . Verum tamen puto προβλήματος,
καίτοι μ' εσήι διϊμα, μή τινος κλύων quod interpretandum periculi, quo sensu
αλαστόρων δόξαιμι σην κλύειν ότα.
a Polybio plus semel adhibetur Μusg.
8eidl.
τζοβλήματος.] ΜS. β. προβάματος,
Μendose. Ceterum non periculum hic
981. ουδ' αν πιθοίμην, i. e, neque etiam valet πρόβλημα, sed mandatum negotium.
illud credam, bene se habere hoc datum Δeidl.
oraculum. Ηermanno tamen aptius vi 986. Ρost τάδε vulgo comma ponunt.
detur oυ τάν pro ουδ' άν, Seidl, Sed jam Reiskius sensit, sententiam ει
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 493
Τυνδαρέου,
Παί
990
Και τοϊν αγαθοίν ξύγγονε κούρoιν
Διός, οι φλογεράν αιθέρ' εν άστροις
Ναίουσι, βροτών εν άλος ροθίοις
Τιμάς σωτήρας έχοντες 1000
θιοι, δοκεί τάδε rectius ad antecedentia re οδμή, quae omnia exempla et plura ab
ferri Conjicit enim δράσω, 'πει θεοί,. Seidl. Εustathio in hanc rem proferuntur; vide
987. πικρόν δι χ ήδύ] Μalim equi quae nos ex eodem ad Ηippolyt. ν. 389.
dem: πικρόν δ', ουχ ήδύ. Μusg. et ΑΕmil. Ρortus in hunc locum. Ηaec
Μusgravius conjicit πικρόν δ', ουχ ήδύ, autem verba : Τιμάς σωτήρας έχοντες, pro
quod librorum lectione deterius est. Μale prie de Castore et Polluce dicuntur, ut
etiam et contra metrum Victorii editt. pote quorum honor erat, Servatores prae
πικρόν δε χ ήδύ τ' αγώνισμα. Seidl. cipue dici, de qua quoque re vide quae
988. Uncinis inclusi vocem ιώ. Ιta nos ad Ηelen. ν. 1663. Βαrnes.
enim Τhierschius : " ιώ linea Victorius
subduxit et in margine " Μ.'' posuit, φuo Τιμάς σωτήρας έχοντες ) Βothius conji
indicat, ιώ in ΜS. defuisse.'' Μelius pro cit σωτήρες. Ιdem in textu reposuit Schae
fecto videtur abesse.
ferus. Sed nihil mutandum est. Τιμή
Νatum fortasse est
ex addito ώ ad βασίλεια. Seidl. hic valet munus. Νoster Iphig. Τaur.
777. ξενοφόνου, τιμάς έχω, de Iphigenia,
990. Και τοί αγαθούν ξύγγονι κούροιν] coll. v, 55, τέχνην τήνδ', ήν έχω ξενοκτόνον,
Διοσκούροιν, Vide supra ad v. 746. ΑΕschyl. Εum. 416. τιμάς γεμίν δή τάς
Βarnes.
εμάς τεύσει τάχα, et passim in ista fabula.
991. ο φλογεράν] Βarnesius errore ty Ιn Comici Εcclesiaz. 5. ubi de lampade
pographico οι δε φλογεράν, Μusg. dicitur λαμπράς ηλίου τιμάς έχεις, ΥΥ ΟΙΥ SΆ
Quod in Βarnesiana est oλ δε φλογεράν, tis accurate vertunt splendidos solis hono
id recte typographicum errorem judicat res habes, dilucidius, splendidum solis mu
Μusgravius. Seidl. ηus. Conf. Valcken. ad Ηippol. ν. 106.
993. Τιμάς σωτήρας έχοντες ) Νon est, 1De generis enallage in τιμάς σωτήρας νίd.
quod adeo turbentur critici, adjectivum ΑΕm. Ρortum et Βarnes. ad h. Ι. coll.
masculinum substantivo fα-minino adjun
gi, ita enim Αttice apud optimos aucto Lobeckio ad Soph. Αjac, p. 27o sqq..
res usurpari videmus, ut: Πύλου ήμαθόεν
τως, et υλήιντι Ζακύνθω, et Φωκάων ολοώ 994. Ιntellige sic: σεβίζω σε ίνεκα πλού
τατος οδμή, Ηomer et νεκρόν δάμαρτα, et του μεγάλης τ' ευδαιμονίας. Seidl.
κλυτος Ιπποδάμεια, θήλυ, είρση, ότα χάλ σεζίζωσ' ίσα ed. Victor.
κιον, αλό, πολιoίo, πουλύν εφ’ υγρήν, πικρός
",
494 ΕΥΡΙΠ ΙΔΟΥ
997. Legendum, ut versus Ρarαπmia 1000. Σκύλοισι μεν γαρ θεών κεκέσμηνται
cus sit: δόμοι] De hostium spoliis, Deorum tem
plis suspensis, vide quae supra diximus ad
καιρός νυν, & βασίλεια ν. 6. Υψηλών δ' επί Ναών τέθιικι σκύλα
Μusg. πλείστα Βαρβάρων. Ιta antiquitus legimus
Ηeath, scribit: Καιρός γ' εμοί, ώ βασι de Εuphorbi, a Μenelaoin bello Τrojano
λεία. Βeck. occisi, clypeo in templo Αrgivae Junonis
Ρost καιρό: vocabulum excidisse, me Jaquearibus suspenso, φuem aliquot post
trum docet. Μusgravius inserit νύν, Ηea seculis Pythagoras pro suo agnovit, ut
thius γ' εμοί, pro quo melius esset εμοίγ'. pote qui Τrojani tempore belli Ρanthoi
Sed laborare mihi videtur haec tota post des Εuphorbus erat, ut ait Οvidius Μeta
rema sententia, quare aliud quiddam ex morph. Lib. ΧV. Fab. 3. Ιn quem lo
cidisse arbitror. Seidl. cum vide veteres Scholiastas Latinos et
Deest νύν in ed. Victor. Diogenem Latirtium in Vita Pythagorae;
998. "Εκβητ' απήνης, Τρωάδες,] Clytaem Ρhilostratum denique de Vita Αpollonii
nestra in εCenam introducitur, cujus area Τyanei, Lib. VΙ ΙΙ. c. 3. in oratione Α
videtur ager Αrgίνus juxta Coloni, Εlec pollonii ad Domitianum. De voce autern
trae mariti, rusticas aedes, curru vecta et κεκόσμηνται, quae pro κεκοσμημένοι εισιν,
Τrojanis ancillis captivis stipata, Αsiatica Ιonice, Αttice et Poetice, ponitur, vide
quadam pompa et luxu plane regio. quae nos ad Ηerc, Fur, v. 546. Ιta So
Βαrnes, phocles in CΕdip, Colon. ν. 1299. Τετί
999. Vulgatam hujus vers, lectionem μηνται habet, sic Εurip. in Danae, ν.
tuetur Van Staueren Οbss. Μisc. Τ. Χ. 7Ο. εμμεμόχθηνται. Sic ιβίβληντο, Ιonice
p. 98. nam Αbresch. in Μisc. Οbss, 9, 3. εβεβλέατο et ήατο, pro βεβλημένοι ήσαν. Εt
p. 436. et ad ΑΕsch. Ι. p. 355. conjecerat certe hacc est antiquissima hujus temporis
βήσω πόδα, quod στήσαι πόδα sit, sisteregra et personae formatio, in verbis contractis,
«ιμηι. Βeck,
***
495
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α.
1005 Δόμων πατρώων, δυστυχείς οικώ δόμους,
Μήτερ, λάβωμαι μακαρίας της σής χερός,
ΚΛ. Δούλαι πάρεισιν αίδε, μη σύμοι πόνει.
ΗΛ. Τί δ' αιχμάλωτόν τοι μ' απώκισας δόμων, 1015
Ηρημένων δε δωμάτων ήρήμεθα,
1οιο "Ως αίδε, πατρός ορφαναι λελειμμέναι,
ΚΛ. Τοιαύτα μέντοι σός πατήρ βουλεύματα,
Εις ούς έχρήν ήκιστ', έβούλευσεν φίλων.
Λέξω δε, και το δόξ όταν λάβη κακή
- Λ 2/ Λ'
1Ο2Ο
κέντημα γλώσσης, σκοςτίου βέλος λέγω. i. e, nobis hoc non videtur sapiens. Seidl.
1016. Μαθόντα σ',] Ηoc, φuod habeι
Quid faciet Ρorsonus huic versui Soph. Εd. Victor. mihi quidem satisfacit. Can
Τrach. 615. terus μαθούσαν legit, Reiskius μαθόντας.
στιαγίδι θίμενοι τήδ' έτ' όμμα, γνώσεται, ν.vid. ad Iphig in Τaur. ν. 838. Cyclop.
326. Μusg.
Conf. ejus Praef ad Ηec, p. clxxii. sqg. Μαθόντα σ',] Canterus et Scaliger μα
δείdl. θούσαν legunt, et certe ea lectio videtur
1ο15. Lego et distinguo: necessaria: ad Εlectram enim res refertur,
nolo tamen aliquid mutare, quia omnia
ώς νύν τας ημίν, ου καλώς, exemplaria μαθόντα habent, et supra ad
(Ut nunc nobis usu υenit) nullo.jure, Νon Ιon. v. 975. observavimus, aliquando
εnim dicit, hoc quoad se tantum iniquum masculinum genus etiam de singulari fα
esse, sed in universum. Μusg. mina usurpari, guanquam, ut ingenue fa
"Ως μεν παρ' ημίν, ου καλώς, etc.] Ηunc tear, vix in hac re tale quid me reperisse
locum nemo intellexit, Αlii aliter ver meminerim. Vide quoque supra ad ν.
ιunt, sed inepιe omnes. Μusgravium non 993. Βαrnes.
satis intelligo. Μutandum autem nihil ίχεις. Μαθόντας - έχη] Vulgo μαθόντα σ'-
putopraterinterpunctionem. Vulgo enim Reiskium secutus sum, nisi quod
plene distinguitur post τις versu antece scripsi έχη, αμum illi satisfaceret indicati
alente, et post ημίν nulla est interpunctio. νus έχει. Ultima littera in έχει, νidetur
Loci sensus hic esι: Ιιem dicαm, φuam nata e prima τocabuli sequentis, nisi po
ρμαm, μυι malamJamanι mulier γιαοία εί, tius secundam personam librarius fecit ob
orationί εjus inυisi quid inesί, (i. e, Gius pragressum scilicet σί. Seidl.
orationem inviti audiunt, neque aequa 1017. Νeutra in parte versus retinen
lance pendunt), injuria, uί mini φuidem dum censeo στυγείν Lego utique:
υίdetur, sed rem ipsam (nulla personae ra Στέγειν δίκαιόν μ', ει διμή, τί δει ψέγειν,
tione habita) decet cognoscere, et, si hac Μusg.
cogniια aliφuis odio dignus υίdeatur, turn
demum αφuum est, eum odisse, sin minus, 1018. Οptime emendat Dawesius Μis
σdio αυstinere. Πικρότης igitur est idem cell. Crit, in fine:
quod πικρόν τι, inυϊsi, moiesti quid,.gua ημάς δ' έδωκε Τυνδάρεως τώ σώ πατςι
significatiοne stepissime adjectivum illud ούχ ώστε θνήσκειν, ουδ' α γυναίμη εγώ.
apud Νostrum occurrit, ut Μed.226, πι
κρός πολίταις εστιν αμαθίας ύπο, Ηel. 295. Μusg.
etc, Ιn ipsa nostra fabula supra legimus Ημά, δ' έδωκι] Ιta bene Dawesius Μis
ν. 418. πικρά δ' αγγείλαμε άν: Quod at cell. Crit, p. 337. Vulgo ημάς δίδωκι. (Ιta
tinet ad verba παρ' ημίν, conf Νostri Ηe ed. Victor.) Seidl.
racl. 881.
1019. ουδ' α γειναΐμην εγω.] Γεινάμην Ιο
τας ημίν μεν γας ου σοφόν τόδε, nice pro εγεννάμην, sublato omnino aug
εχθρούς λαβόντα μα ποτίσασθαι δίκην, mento, non autem per contractionem eli
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 497
so, ut veteres libri prae se ferebant, tune solet, correxit vulgatum τύλας, ηuod in
enim α produceretur, quod versus ferre firmius Ηeathius defendit. Comparat
nequit. Βarnes. Τyrwhittus Iphig. Τaur. 26. Seidl.
γειναΐμην etiam Reisk. Βeck, 1023. Ιφιγόνης] Docte monet Βarne
α γειναΐμην ιγώ.] Certissima hacc est sius, hanc primariam vocis formam esse,
Βeiskii et Dawesii Μiscell. Crit, p. 337. alteram vero Ιφιγένεια secundariam et
emendatio, φuum olimlegeretur α'γεινάμην poéticam. Similis inflexio est in Πηνε
εγώ. Βarnesius α γεινάμην omisso augmen λόπη, Πηνελοτείn, apud Ηon. Ευρώτη, Εύ
to, quod hic locum non habet. - Ceterum ρώτιια, apud Μoschum. Ειδοθέη, Ειδοθειίη,
confer Τroad. 749. Seidl. Dionys. Ρerieg. ν. 2. 9. Περσεφόνη, πες
α 'γεινάμην, ed. Victor. σεφόνεια, Οrph. Ηymn. 29. et alibi. Ιτ
1020. s. Κιίνος δι παιδα την εμήν, Αχιλ ποδάμη, Ιταοδάμεια, φuae omnia a Βarne
λίως Λέκτροισι πείσας,] Quomodo Αga sίο indicata sunt. Αdde"Υψιπύλη, Υψι
memnon, practextu Αchillis nuptiarum, πύλεια, Αpoll. Rhod. Lib. Ι. Μusg.
Ιphigeniam ad Αulidem traxerit, ubi il 'Ιφιγόνης] "Ιφιγενείας. Νοtandum est,
lam immolarit, supra ostenditur in fabula hoc in loco Ιφιγόνη, licet rarius occurrat,
sub eo nomine venditata, Βarnes. originale esse, et Ιφιγένεια poetice pro
1022. υπερτείνας πύλας,] Οptime Τyr eodem dici, et alio nomine Ιφιάνασσα.
whitιus: Corrigendum credo τυράς. Sic Ροétae enim propria nomina hoc modo
recte in Ιphigen. in Τauris, v. 26. Ιphi extendere solent, praesertim Αttici et
genia de se loquitur: Ιonicί scriptores, aliquando etiam et
appellativa, ut: Πηνελότη, πηνιλοπείη,
ελθούσα δ' Αυλίδ' ή τάλαιν' υτές τυράς Ηom. Ευριδίκη, Ευριδίκεια Μosch. Ευρώπη,
μεταςτία ληφθείσ' εκαινόμην ξίφει. Ευρώσιια idem. Ειδοθέη, Ειδοθιείη, Dionys.
Μusg. Ρerieg. ν. 259. Περσεφόνη, Περσεφόνεια
Πρυμνούχoν Αύλιν] Αύλις portus et re Οrph. Καλλιόση, Καλλιόπεια, "Ιπποδάμη,
gίο Ά ubi Graeci naves adscende "Ιπποδάμεια, Αθήνη, Αθηναίη, ανάγκη, αναγ
bant in Τrojana expeditione, recte igitur καίη, etc. Βarnes,
πρυμνούχος ob navium, praecipue Grae "Ιφιγόνης] Βrubach. Ιφιγίνης. - Dera
carum, stationem dicitur, et quod ob riore ista forma disputat Βarnesius, eam
tranquillitatem diu ibi detinebantur, Vid. que originariam putat, alteram vero Ιφι
ad Iphig. Αul. ν. 14. γίνεια ex illa formatam per dilatationem
ίνθ' ύτιρτείνας πύλας,] Scaliger πόδας poéticam. Quod verum videtur de iis
legit, mallem ego λύται, sed exemplum nominibus, quae in exemplum Βarnesius
desidero του λυ brevis in hac voce, Contra affert, Ευρώτεια, Πηνελότιια, Ειδοθέιια,
πmilitant Scenici omnes.
Βαrnes. "Ιπποδάμεια, Περσεφόνεια, Ευρυδίκεια, Καλ
Οptime se habet vulgata, υπερτείνα, λιόπεια, quamquam etiam horum quaedam
πύλας idem, quod υπέρ πύλας πόδα τείνας, diversitas est. De Ιφιγένεια ποn assen
Reisk. conjicit , ένθα τιςείνας τάλας, tior , Ηoc enim descendit ab Ιφιγενή,
Βeck. (quod nomen commemorat Εtym. Μ.
τυράς,] Ita Τyrwhittus feliciter, ut 480, 15.), Ιφιγόνη vero ab Ιφιγόνος. Ρlane
498 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
επεισέφρησε - δύο] Ita emendavit Daw κατείχ' ομού.] Vulgo κατείχομεν. Μus
esius Μiscell. Crit. in fine, citans Ηergravii loci (vid. ejus not.) nihil probant.
cul. Fur. ν. 1258. Vulgo επεισέφρηκε - Νam de navibus.quidem et equis verbum
δύω. Νescio, qua incogitantia composita illud in usu est, ut nos dicimus αηλιαlten,
verbi φρεϊν Τragicis ignota dixerim ad sed nostri loci alia ratio est. Οιuare Daw
Τroad. v. 649. Επεισφρεϊν occurrit etiam esii emendationem probandum puto.
Αlcest. 1075. Seidl. Seidl.
δύω, ed. Victor. 1036. υτόντως τούδ,] Legendum απόντος
1034. κατείχομεν..] Probabiliter R. τούδ'. Μusg.
Dawesius, κατείχ' εμού, Μiscell. Crit, p. υπόντος] Μale Μusgravius conjicit
348. Νe tamen nimium huic emenda απόντος. Sensus: Jam temeritatem mu
tioni fidamus, faciunt loca aliqua, in qui lieribusinesse concedo. Ωuando itaque,
bus parem fere potestatem obtinet κατέ φuum hoc vitium mulieribus subsit, mari
χω, Sic ιν ή Αμόργης κατείχε, Τhucyd. ιus peccat, etc. Ηugo Grotius:
VΙΙΙ. 28. vid. et 100. Ιn initio versus
Sumus, fatebor, feminae stultum genus.
Εd. Victor habet εν τοι, αυτοίσιν, ηuod, Ωuod cum se ita habeat, cum vir externo va
Βarnesio praeeunte, mutavi. Μusg. 118
Εν τούτιν αυτοί, δώμασιν κατείχομεν..] Α". thalamum spernit, imitari hoc sibi
Αttice activum pro passίνο, κατειχόμεθα. Ρermittit uxor, guaerit et Venerem novam.
Ιta ΑΕmilius Ρortus. Sed et ημάς potest Ωuae culpa cum nos maxima invidia premat,
Duces malorum rumor absolvit viros.
subaudiri. Sic στεψάμενος (subaudi εαυ
Δeidl.
τόν) pro στεφθιίς, et μεταστρέψας (i. e.
εαυτόν) pro μεταστρεφθείς, Ηomer. Ιta 1039. λαμπρύνεται,] Fortiter se gerit,
Virgil. ΑΕn. Lib. ΧΙ. ν. 707. Ρugnarque vel se osιentat. vid. ad Ηeraclid. ν. 281.
ασcinge pedestri, pro accingere, vel ac Ρotest etiam metaphora esse a vento for
cinge te. De Αttico autem hoc usu vi ti et secundo, φui λαμπρές Graecis au
de plura ad Ηeraclid. v. 884. Βarnes. dit. vid. Dorvill. ad Chariton. p. 1 14.
Εdd. Victor, εν τοί, αυτοίσι. Εmendavit Μusg.
Canterus. λαμπρύνεται,] Verto se jactat. Seidl.
500 ΕΥΡΙΠ Ι Δ Ο Υ
Α' Λ' \ \ - \
Leg. ή δι μή, cuί υero id non υίdelur, comma ponas et ήκεις legas, quod profec
ίlla penes me ne in censum φuidenι υenit, to verius videtur, difficultas maxime eo
ήκει. Αut servato εί, legendum ήκης. redit, φuid significent ista: εις αριθμόν των
λ.το αιμtem nisi probes, nolim mecum in εμών λόγων ήκεις. Vox αριθμός interdum
νerborum contentionem descendas. Reisk. ita occurrit, ut idem fere significare vi
1054. εις αριθμόν ήκειν valet, quod La deatur, φuod αρθμός sive ρυθμός, Ρossis
tine dicitur in numerum vel in censunι igitur explicare: sί υero libi harc secu» υί
υσιίre, Sic ει τούμόν ίχθος εναριθμή, Οrest. deantur, ηeque tu in congruentiam orα
616. Legendum igitur: tionis mea υenis, i. e, si mecum non con
gruis, consentis, memento, etc. Ιta dici
- ει δε μη δοκεί τάδε, mus εις ταυτόν ήκειν, consentire, et similia.
Ουδ' εις αριθμόν τύμμ' έμών ήκι λόγων, Ρossis etiam, sί υerborum meorum ratio
Μέμνησο, μήτες, - ηem non habes, si eα contennis, Verum
tali modo expectes potius μήτε pro ουδί.
τύμμα εμών λόγων, ictus meorum xermo Si pro ουδ' legas συ δ', sensus possit esse
ηum. Sic πίει δ' αυ Πολυδεύκεα τύψιν hic: quodsi tibί hacc secus υίdeanίur, ιιι
όμoκλή, Αpollon. Rhod. ΙΙ. 20. νήδυμος υero in censum orationis mea υcnis, i. e.
Ε" ίτυψιν ορειμανίoς Διονύσου Τryphio tu vero cupis, ut sententiam de te meam
ΟΓ. dicam, memento. Ηoc modo Εlectra,
ήκει habent Εd. Victor et ΜSS. quod φue jam matris jussu sententiam suam de
enim vulgo dant ήκιις, φuodque hic male Αnctis ejus latura est, veniam τogabit, si
restat, sine auctore est. forte judicium suum paulo gravius videa
ΑΕschylus: έτυψεν - όνειδος. Εumenid. tur ac durius. Αριθμόν ποιείν certe dicitur
155. Μusg. de censu et lustratione exercitus, Verbi
Locus difficillimus et a nemine satis autem ήκειν similis usus est in Νostri Μed.
explicatus. "Ηκεις est lectio vulgata, 928. εις εμούς ήκεις λόγους. Seidl.
quam primum reperio in Βrubachiana. 1057. Και νύν γε φημι, κουκ αταρνούμαι,
Victorius et ΜSS. ήκει. Ιdem habet Ηer τέκνον.] Εst emphatica hacc, neeinelegans,
vag. Praeterea post λόγων Βrub. Ηervag. nec oιίosa repetitio, ita D. Johann. c. i.
Canter. ponunt punctum, quod ita tan ν. 20. Και ώμολόγησε, και ουκ ήρνήσατε,
tum ferri potest, ut ante μίμνησo sumas Vide quae nos supra ad Cyclop. ν. 211.
Jacunam. Sed si isto loco cum Stiblino Βarnes.
VoL. VΙΙ. Κ k.
502 ΕΥ Ρ Ι ΠΙΔΟΥ
1058. ιρεί, scribit Reisk. Βαrnes. haec phrasis, quam ad Ιon. 344. frustra
"Αρα κλύουσα,] Fugit hic locus Εrfurd suspectam habui. Εxstat enim Soph.
tium meum ad Soph. Αj. 1109. ubi Ρor Αjac. 47ο. Νostri Μed. 39o. et Αlces
soni regulam (ad Οrest. 64.) de non pro tid. 561. Videtur esse praesens pro fu
ducenda brevi vocali ante mutam cum turo, ut τάριστιν, Soph. ΟΕd. Τyr. 776.
liquida vocabuli sequentis studet defen πίρναται, Αristoph. Εquit. 176 γίνει, ibid.
dere, Fateor quidem, multos locos Εr 1085. Νηρεϊδων μία γίνεαι, Νonn, p. 164.
furdtium egregie correxisse, sed de aliis εξανίστανται, Ρind. Ρyth. ΙV. Stroph. 3.
non assentior, atque ipsa illorum loco αλίσκεται, Οlymp. VΙΙΙ. Εpod. 2. ne
rum multitudo criticum debet paululum alia, guae in promtu sunt, accumulem.
morari. Αc videοr mihi aliguanto plures Ρro τη σή legi potest τή μή, i. e, τη
hujus generis locos offendisse, quam φuos εμή , guo posito, ήδύ cum τόδε (sic nunc
Εrfurdtii disputatio tangit. Νeque illud malim pro τάδι, ν. 1059.) concordabit.
satis perspicio, cur, quod in mediis, atque Μιμsg.
adeo compositis vocabulis, ut επίδρομάς, Reisk. conjicit: τη σή δ' ήκα προσθήσω
κατάκλύσειν, &c. licuit, non idem in di φρένα, ιua sententiac mean, placide ic
versis vocabulis potuerit ferri. Suntetiam ηαn, h, e, assentiar tibi sine con
alia epica poèseos licentia, φuibus raris tione, Βeck.
sime tragici in senariis utuntur, sed ut ουκ ίντι, τη σή, &c.] Ηeathius vertit:
untur tamen. Ιta supra ν. 598. habuimus « Νοn ita est, immo quod animo tuo
formam ήλιθον, ita nonnumquam dicunt gratum erit, insuper tibi retribuam.''
πολλον, μέσσος, alia. Potes quidem etiam Soidl.
nostro loco corrigere αρά με sive άρά γε, 1ο62. Το μίν γάς είδες αίνον άξιον φίρει,]
sive cum. Ηermanno ας άν, Sed dubito Lege, φέρειν. Ρor.
librorum lectionem mutare, Scidl. άξιον] Ιάια, absolute, i. e nullο casu
1059. ουκ έστι"] Νon temere movenda subjecto, legitur Τhucyd. Ι. 142. ubί
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 503
άξιον-τι δρώιν. Ιterum : αξίους ε, τα ναυ ήσασιν] Νos: man weiss, qui usus ter
τικά, VΙΙΙ. 106. Μusg. tiae personae pluralis frequentissimus est.
1063. s, δύο -"Αμφω recte se habet. Quare non intelligo, cur viri docti in isto
Duae estis sorores, demens utraque, i. e. Sophoclis loco offendant, CΕd. Col. 658.
quarum una non minus demens est quam
altera. Νullus hic est pleonasmus. πολλαί δ' ατειλαί πολλά δη μάτην έτη
Δeidl. θυμώ κατητείλησαν αλλ' ο νού, όταν
1065. απώλετο ] Piersono placet ατώ αυτού γίνητα, φςούδα τατειλήματα,
χετο. Μihi hoc tenuius videtur, φuam
pro rei turpitudine Μusg. Ιn nostro loco non haerebis, si, quod res
Εtiam Reisk, defendit απώλιτο, semet ipsa postulat, ad σκηψιν προτείνουσ' intelli
ipsa perdidit. Οpponitur sequens διώλι gis τρός του, ανθρώτους. Seidl.
σας. Βeck. ισάσιν est datiν. plur, scienlibus, et con
ατώχε το 1 Ιta bene Piersonus Veris, p. struitur cum προτείνουσα, oblendens, ού
247. Vulgo απώλετο, φuod miror nac trudens, non lam bene, αίφνιο ego, scienti
tum esse defensores. Seidl. όμs, jactans apud minus me gnaros.
Η μεν γάς άρτασθείσ', εκούσ’ αιτώλιτο ) Εeisk.
Comma aut omnino delendum aut post 1ο69. "Η τή, θυγ. &c.] Similem oratio
εκούσ' ponendum, ut sensus sit non, quod nis conversionem deprehendes Ηec. 1187.
νersio dicit: Νam haec quidem rapta, pe ubi vide Ρorsonum. Ωuare non est,
riit volens, sed: Νam hacc quidem υolens quod cum Βothio legatur ή, φuomodo,
ταμία, periit, i. e, ipsa se praedam obtulit 8eidl.
nec rapta est invita, sed sua sponte. 1ο74. s. ουδέν γάς αυτήν διί θύραισιν ευ
Faehse. πρεπές Φαίνειν πρόσωπον,] Πege θυραίοις,
1068, ου γάς, ώς έγωγ', ίσασιν εύ"] Confer Ηippol. 414. (Ηarc emendatio
Lege, ίσασι σ' ευ. Por, Juvenis crat Porsoni, α φιμα, ειsi ipsa haud
Κk2
504 Ε Υ Ρ Ι ΠΙΔ Ο Υ
υera lectio sit, υerα ιαmen sponte nascitur, νων, vel certe καλώς παρείχί σοι sumendum
θύραιον.) Ρor. Αdvers. est pro εξήν, licebat, ut notat ΑΕmil. Ρor
1Ο75. ήν τι ed. Victor. tus. Βarnes.
1076. μόνη δ' ed. Victor. παρείχί σοι, i. e, in promtu tibi erat,
1077. Ειμιν πατρό' ήν ευτυχή,] Εmen facile erat, sive, ut ΑΕm. Ρortus, εξήν. De
dat Canterus ει μεν τα Τρό' ήν ευτυχή. hoc impersonali παρέχει disputat jam
Μihi verum videtur: ει μεν τα τρώων ευ Ηenr. Steph. Τhes. Ι. p. 1350. b. Seidl.
τυχοι. Legendum ευτυχοι indicat, quod 1085. ιίσοψιν] Ita bene Scaliger con
sequitur, είη Μusg. junctim. Εd. Victor, εις όψιν. Μusg.
τα Τρό'] Cum olim τα τρό' scriberetur, εις όψιν] Τα γάρ κακά τοις εσθλοι, έχει
Canterus recte τα Τρό' legendum putabat, παράδειγμα, και εις όψιν εαυτά έχει, οίον
cum illo autem putat Joseph. Scaliger, φευκτέα. Scaliger legit unico vocabulo
ΑΕmilius Ρortus, &c. Βarnes. είσοψιν, ut idem significaret, φuod είσοτ
τα τρό' ήν ευτυχή,] Ita Canterus. Εdd. τρον, sed vox ista suspicione non caret.
Victor, πατρώ' ήν ευτυχή. Εleganter Βαrnes.
Μusgravius τα Τρώων ευτυχοι, οb sequens Ηeath. είσοψιν scribit: rem in ηνιαnι
είη, φuem secutus est Schaeferus. Νec intueantur, et inde document sibί utilia
tamen illam lectionem, a libris minus re hauriant. Βeck.
cedentem, damnandam puto. Seidl. εις όψιν τελεί, aut potius τρέχει, sunt
1080. Καίτοι καλώς γι σωφρονείν ταρείχε eremplum, demonstratio bonorum in ocu
σοι..] Subaudi ο Θεός, vel etiam Αγαμέμ ιos incurrens. Εcisk.
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 505
ν. 2/ » » Λ" \ 9 ν " Α'
1086. ίκτεινε ed. Victor. 1091. ούτ' αντιφεύγει τα δός αντί σου τό
1088. Πώς ού, πόσιν κτείνασα, πατρώους σιι,] Cum olim Latina Versio hac de
δόμους] Ιta Canterus, conjectura certissi Jilia sumebat, nos correximus et filio
ma. Εd. Victor, πώς oύν πόσιν κτείνασ' ου scripsimus; omnino enim haec de Οresta
πατρώους δόμους. Μusg. dicuntur, in hunc sensum: Συ λέγεις, σε
Πώς ού, πόσιν κτείνασα, πατρώους δό πεφονευκένα, τον Αγαμέμνονα αντί της θυγα
μου,] Οlim erat: Πώς oύν τόσιν κτείνασ' τρός, "Ιφιγενείας δηλονότι Και πώ, ούν ουκ
ου πατρώους δόμους. Ωuod nullo modo fe Αίγισθος φεύγει, αντί του παιδός σού, Ορίσ
rendum erat, ob spondaeum in quarto lo του, ό; »ύν υπ' αυτού της πατρίδος εξελαύνε
co. Cum Cantero itaque et Scaligero lo ται, ή μάλλον ου τέθνηκεν αντ' εμού, ή ζώσα
co oύν lego oυ, et κτείνασα sine elisione ul ουχ απλώς έθανον Δίς γάβ τόσον εμε και
timae extendo, πόσιν κτείνασα vero inter ζώσάν τις έκτεινιν Αίγισθος, όσον αδελφήν
duo commata sunt locanda. Αγαμέμνων έκτεινεν. Ηaec autem Εlec
Βαrnes.
Πώς ου paulo inferius recurrit, ν. 1113. tra dissimulanter loquitur, ut quae scie
Δeidl. Dat, jam rediisse Οrestem, et ab eo casum
1089. ατηνέγκω] Ηeathius vertit : ΑΕgisthum, et jam nunc ipsam matrem ad
" Sed mercedem reportasti alienum to cadem exspectari. Βarnes,
rum, nuptiis pretio emtis.'' Ρretio in 1092. δι, τόσως, &c.] Βene explicat
tellige regno. Paulo post παιδο, αντί σου Βarnesius. Seidl.
recte Βarnesius de Οresteintelligit. Seidl.
Κk 3
506 ΕΥΡ ΙΠ Ι Δ ΟΥ
Α' Α'
1097-1099. Citat φuasi ex Cress. δί και τόδ. φuod quomodo cum reliquis
Stob. Grot. 72. 295. Βurn, coeat, non satis video. Ρutabam
1097."Οστις δε πλούτον, &c.] Ηune lo
cum ita vertit Grotius: Quicμηφue ηup σκηψιν δ' έχει τόδ'. -
tam moriύus duct malis 0ό genus opesue, Ιn eo quod patrem prae matre amas, specί
desipit : nam marimi, Conjugia pracstant osum practerium habes; nam alii liberoruπι
parυα, sί αdsίι castilas. Βαrnes. patrem magis colunt, alli matrem praecί
ΙΙΟΟ. 8. Vertit Grotius :
1»ue amant. Sic in Ione, ν. 721. στενό
μενα γάρ άν τόλι, ίχοι σκηψιν. et in hac
Fortuna varia nuptiis , video cadant
Ωuibus sccundae, video φuibus improsperae. Τragα.dia, ν. 29. εις μεν γάς άνδρα σκήψιν
είχ' ολωλότα. Jacobs
δcidl.
τίφυκας -- στέργει»] Vid. Μatthiae
1102. "Ω παί, τίφυκας πατέρα σον στές Gramm. Gr. S. 531. p. 760. Seidl.
γιιν αεί.] Νaturaliter constituta es. Ita 1103, οι μεν είσιν αρσίνων,] είναι τινές est
Αnaximander apud Ρlutarch in Ρhiloso ιοιum se tradere alicut. Soph. ΟΕd. Τyr.
phorum Placitis: πεφυκότοι του ισχυροτί. 917,
ρου πυρό, το ασθενέστερον αμαυρουν. For
ίiori Igne naturaliter debilioren obscuran. αλλ' έστι του λεγοντος, ή φέζους λέγη,
te. Βarrιes
ubί Βrunckius comparaι Αristoph. 86ο.
μη του λιγκντο, ίσθι. Ηiric verbum εισι
1102. 58 & ται, τιφυκα, τα τέρα σον στις γυν αιί. accentu donaνι. In versus initio Τhier
εστιν δε και τόδ' οι μίν εισι, αςσινων, schus mavult έστω pro έστιν. Νοn opus,
οι δ' αύ φιλεύσι μητςας μάλλον πατςός. ut υμιινor. Seidl.
1107. δυσείματος illustrat Αbresch. ad
Νonnihil offendor in hemistichio - ίστιν ΑΕschyl. Ι. p. 179. Βεσk,
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 507
- " "η Α" Α'
Πώς oύ κομίζει παίδ’ αλητεύοντα σόν, 1 120
1108. Ρro νεογνών Pierson, ad Μαr, p. meth. 981. Και in talibus valet etian
247. mavult νιoχμών. Βeck, et δε nectit sententias, Ιn Comici Ran.
νεογνών] Piersoni emendatio νιώχμών, ν. 276. bene Cod. Venetus habet και νυνι
quantumvis elegans, non necessaria vide δ' ορώ. Seidl.
tur, Protulit illam ad Μαεr, p. 247. Εκ Γ118. Αλγώ γάρ ] Ρlena oratio foret :
τόκων νεογνών est, ex partu, quo recens ίφυν αυθάδης αλγώ γάς. Seidl.
peperisti. Δeidl. 1119. ίσται σοί] Pronomen accentu
Vulgo κομίζη. [Ita ed, Victor.] privavi auctore Ρorsono Praefat ad Ηec.
1114, Αliter interpunxit locum, atgue p. clxxiii. Seidl.
ita reddidit Ρrev.: " Je le crains ... » 1121. α νύν συ] Ita bene Βarnesius ex
non pour moi, mais pour lui méme." Ιn Scaligeri emendatione. Εd. Victor αν αύ
Νot. addit, Clytaemnestram videri eosdem σύ. Μusg.
sensus exprimere, quos Αmphitryo in ζωπυρεί, νείκη νία ;] Ζωπυρείν proprie de
Ηercule Fur., qui timeat, ne filius com igne ex scintillis excitato dicitur: Μeta
πmittat parricidium atque furiis ultricibus phorice ζωπυρείν νιίκος, πόλεμον, κακά.
tradatur, Caterum monet, sί εκείνου ad
Cum vero olim αν αύ, recte Scaliger α νύν,
ΑΕgisthum referatur, itidem duplicem Βαrnes,
tribui posse verbis sensum. Βeck. Reisk. emendat : οράς. νύν αύ σύ ζωπυ
1116. Τί δαι] De vocula δαι vide su
pra ad ν. 987, et 244. Βarnes. ριίς. Βeck,
1117. Τρώτοι τοιούτοι scil. αυτού. Εdd. Victor oράς αν αύ σύ, guam kec
και «υ δ'] Vid. Schaef ad Long. p, 350. tionem mutare religio fuit. Vulgo le
Ρorsoni sententiac, φui ad Οrest. 614. gunt cum Scaligero οράς, α νύν σύ... Simi
hanc particularum compositionem impro liter nostrates, siehst du τυολι " Βis Νos
bat, obstat etiam ΑΕschyl. Εum. 65. et ter dixit ουκ οίδ άν, Αlcest. 49. et Μed.
ηuem supra ad v. 672. tetigimus Pro 937. Ηis exemplis alia hujusmodi ad
Κk 4
508 ΕΥΡΙΠ Ι Δ Ο Υ
"- - 2 Α'
junxit Μatthiae Gramm. Graec, p. 882. gitur δικάτη σελήνη, φuod non minus bene
S. 598. c. Seidl. lhabet. Seidl.
1122. Reisk, scribit: ως δίδoικε νω, ille 1126. Δεκάτη σιλήνη] Legendum δεκά
nos ambos (me et Οrestem) linιuit. Βeck. την σελήνην. Αristoph. Αν. ν. 925.
Μale Reiskius. Formula illa uberio ουκ άςτι θύω την δεκάτην αυτής εγώ.
rem rei explicationem declinamus. Fit
hoc, ut sponte apparet, maxime tum, ubi Sic δεκάτην εστιάσαι apud Suidam in voce,
de rebus injucundis loquimur, sed formu et Scholiast. Αristoph. ad Αv. 494. σελή
lam non solis injucundis rebus propriam νην dicit, guia noctu, teste Suida, ad hoc
sacrificium conveniresolebant. vide locum
esse, φuam Schaeferi opinionem esse forte
aliquis credat ex nota ad CΕd. Col. 273. citatum. Εubul. ap. Αthen. Lib. ΧV. c.
ipse hic noster locus ostendit. ΑΕnigma 2. Σελήνη pro Νocte, ut in Εpigrammate
tice enim significat Εlectra, se non am Αntholog. p. 310. ubί τή τρισελήνα νυκτί
plius ΑΕgisthum metuere, Seidl. somat Νoctem illam trinoctialem, qua Ju
1125. Restitui lectionem Εd. Victorii piter Ηerculem procreavit. Μorem hunc
peperisse videtur opinio de Luna, lucem
principis τούτων ύπερ μοι θύσον. Vulgo ejus infantibus inimicam esse, et spasmos,
υπιρ μού, φuod qui praeferat, proximo ver φuibus ea aetas obnoxia est, efficere, Ρlu
su cum Μusgravio leget δεκάτην σιλήνην, tarch. Sympos. ΙΙΙ. c. 10. τα μεν νήπια
ut conjungantur τούτων, scil. λοχευμάτων, παντά αι τιτθαι δεικνύναι πεός την α"έ-
φτά?9', γ'
δεκάτη σελήνην παιδός, Sacrificium enim
ipsum vocabatur δικάτη σελήνη et hoc sac λήνην φυλάττονται πλήρη γάς υγρότητος όν
τα, καθάπερ τα χλωρά των ξύλων, στάται
rificium erat puerperii, i. e, solenne in και
puerperiis. Αccusativum δεκάτην σελήνην videturδιαστρέφεται. Ηinc, inquam, ortum
sacrificium, sive id Lunae placan
profecto commendat infra v. 1132. et
dae, sive gratiis agendis destinatum erat,
Αristoph. Αν. 922. φuod jam infans decem primos dies inco
ουκ άςτι θύω την δεκάτην ταύτης εγώ. lumis transegisset. Αliam interea ratio
nem suggerit locus Ρorphyrii in libello de
coll. v. 494. quos locos cum Scholiis af. Αntro Νympharum : σελήνην τε, ούσαν γι
ferunt Ιnterpretes Conf. etiam Βrunck νίσεως τροστατίδα, μέλισσαν εκάλουν.
ius ad priorem Comici et Μusgravius ad σελήνη, μια ηοα. Clem. Αlex. σελήνη
nostrum locum. Servandam tamen pu πεντικαιδεκάτη πλησιφαής γίνεται, p. 695. Α.
tavi lectionem Εdd. Ρrincipis et Ηervag. Μusg.
δεκάτη σελήνη παιδος ώς νομίζεται Sic Δεκάτη σελήνη] Vide Suidam in Δεκά
Νoster Iph. Αul. 33. τα θεών ούτω νενό την εστιάσαι. Αristophanes in Αvibus, fol.
μισται. Ηenr. Steph. Τhes. ΙΙ. p. 1030. 388. Ε, δεκάτην γάρ τοτε παιδαρίου κλη
a. Η. ex Plutarcho aftert νενόμισται δί πως θεις, υσίπινον εν άσσει. Scholiastes: ότι την
ή τοιαύτη των ονομάτων ομιλία. Vulgo le- 3 Δεκάτην είστίων επί τοί, γεννηθείσι, και εν
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 509
αυτή τα ονόματα ετίθεντο τους παισι, καθά 1130. αγείτων oίκος] ΜΙSS. β, γ. αγείτον
πες Ευριπίδης εν Αιγεί, Τίς σε, μάτες, εν Δε οίκον: unde suspicor legendum:
κάτη τόκον Ωνόμασεν , Ο δί Αριστοτέλη, ιν
ταίς Εβδόμαις φησίν επιτίθεσθαι τα ονόματα, ούτως άγείτον οίκο ίδρυσαι φίλων.
γράφων ούτω Τα πλείστα δι αναιρείται τρός Μusg.
την Εβδόμη» διό και τα ονόματα τότε τίθεν Vulgo:
ται, ώς πιστεύοντες τότε τη σωτηρία. Ιdem ούτως αγείτων oίκος ίδρυται φίλων,
fo). 405. ουκ άρτι θύω την Δικάτην ταύ
της εγώ ;) Scholiastes: σαφές, ότι τα ονόματα Sed Μusgravius: " ΜS. β. γ. αγείτον οί
των παίδων ετίθεσαν τη Δεκάτη, Quare κον: unde suspicor legendum:
apud Graecos vel septimo die, vel decimo, ούτως άγείτον' οίκον ίδςυσαι φίλων;"
nominabant infantulos, ut apud Judacos
octavo, φuando circumcisio agebatur, Βene, Sic noster Ηel. 46. τόνδ' ι, οίκον
apud Christianos baptismus, circa idem Πρωτίως μ' ίδρύσα τo, coll. Αlcest. 857.
tempus ut plurimum. Ηoc die apud Ηippol. 635. Fragm. Inc. CΧCVΙ.
Graecos ipsa mulier puerpera, si sana es Τertia persona ίδρυται ferri quodammodo
set et rituum perita, per se sacrificabat possit, si Clytaemnestram μutes rem secum
Dianae, sin aliter, per obstetricem ; mari ipsam mirari, atque ita de praesente Εlec
tus autem nymphis, ut videmus in hac tra tertiam personam adhibere. Seidl.
Fabula ΑΕgisthum, quem putabat ideo 1151. Ηunc versum legimus apud Sto
Οrestes, vel ob puerum natum, aut certe baeum Floril. p. 599. Τit. ΧCVΙΙ. Seidl.
nascendum, sacrificare, v. 626. Τροφεία
παίδων, ή προ μέλλοντος τόκου , De puer 1152. αριθμόν τελεσφόρον quid sit, nemo
perarum purificationibus diximus supra ad dixerit. Legendum, ni fallor, άροτον τελισ
ν. 654. Τεσσαρακοστός autem est festum φόρον, genituram perfctam, i. e partum.
aliud puerperarum, de quo Johann. Μeur Νeque offendere quenquam debet, quod
sius, in Libro de Puerperio, c. vrΙ. et ita θύειν άροτον dicat, non autem θύειν υπέρ
Censorinus de Die Νatali, c. xr. Εt αρότου. Sic enim θύειν γάμους dicere so
quadragesimo die deferuntur infantes a Ιeut, pro θύειν υτερ γάμων. · Ρlutarch.
matribus et susceptoribus in templum ; Ρarall. p. 1185. et p. 189. Εd. Steph.
ΑΕlian. Var. Ηistor. Lib. VΙΙΙ. c. 7.
quando Εκκλησιάζειν dicuntur. Βarnes.
1128. "Αλλης τόδ' έργον, ή σ' έλυσεν εκ τό Ρhilostrat. Vit. Αpollon. Τyan. Lib, VΙ.
κων.] De hac re vide ad notam praeceden c. 17. et Lib. VΙΙ. c. 3. Μusg,
tem. Βαrnes. Locus sanissimus. Sacrificium, ut su
1129. Αυτή λόχευον emendat Ηeath. pra dictum est, vocabatur δικά τη σελήνη,
Βeck, sive simpliciter δεκάτη. Ηac δεκάτη ipsa
λόχευον, ed. Victor. igitur est numerus pueri plenus scil, die
510 ΕΥΡΙΠ ΙΔ ΟΥ
rum sive noctium. Ιdeoque, si dici pot 1144. νυμφεύση] Ita tres ΜSS. Εd.
est δεκάτην θύειν, recte etiam dicetar αριθ Victor, νυμφεύσει. Μusg.
μόν τελεσφόρον θύειν. Seidl. Reisk. scribit: νυμφεύσεις, geres, prarsία
1137. Conjunge θυσία θεοίς. "Vid. ad bis te sponsam illi, cuί. Βeck.
fph. Τaur. 174. Seidl. νυμφεύσει] Αtticam formam refert Εd.
1141. Θύσεις γαρ, oία χρή σε δαίμοσιν Victorii Flor, sed ΜSS. omnes νυμφεύση,
θύειν.] Τollendus est spondeus ex serto loco Εandem formam restituimus versu ante
cedente. Seidl.
vocabula transponendo:
1146. Εlectra domum intrat, et quae
Θύσεις γάς, οία χgή σε θύμν δαίμωσιν. inde a ν. 1142. leguntur, ea ipsam ad
Βιμrrι. Chorum, remota jam Clytaemnestra, dix
isse censet Ρrev. Βeck.
Θύνεις γαρ οία χρή σε δαίμοσιν θύειν.] Ηaec
omnia aenigmatice in matrem torquet, illi Αntiquae editiones omnes συ δ' εμοί.
us necem designans, ταύρον autem vocat Τacite correxit Βarnesius. Seidl.
ΑΕgisthum, catera per se patent. Βarnes, 1147. Reisk. corrigit: αμοιβάς κακών
Θύσεις γάς, οΐα, etc.] Dum hacc loquitur μετάτρωτοι τνάουσιν αύρα δαιμόνων, retribu
Εlectra, Clytaemnestra domum ingreditur, tiones ηιαιοrum spirant αμrae deοrunι ηunc
ita ut postremam Εlectra orationem non υι αιιeram pίαgam conυersac. Βeck,
amplius audiat. Seidl. Ηoc et proximum carmen descripsimus
οία χρή σε δαίμοσι θύειν, ed. Victor.
1142. ενήρκται,] ΜS. α. ανήκται, et in de Verss. Dochm. a p. 37Ο. unde, qua
necessaria videbuntur, hic repetemus.
margine ινήρκται. Μusg.
ενήρκται,] Ita Victorius. Μale ΜS. α. Reiskius conjicit αμοιβάς et δαιμόνων Ρro
in textu ανήκται. Cf. Αbresch. Μiscell. δόμων, distinctione post κακών deleta.
Οbs, VΙ. 277. Seidl. Ρraestat multo lectio librorum. Seidl,
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 511
1 155
Παλίρρους δε τάνδ' υπάγεται δίκα
Διαδρόμου λέχους μελέαν α πόσιν
Λ' ρ Λ /
Ι 160
Πέλεκυν εν χερoίν λαβούσα τλάμων
Α' "' \ Α
Πόσις, ότι ποτε τάν τάλαι 1 17Ο
Σ" Α'
Στοςαίσιν έλθόντ' εμάν , periodus catal. ad Soph. ΟΕd. Reg. 1112. Ceterum δεκί
τεσιν restituit Scaliger, confirmatum pos
et antistrophicos ita: tea e tribus Μusgravii ΜSS. Εdd. Victor.
δεκέταισιν. Seidl.
Πέλεκυν εν χεροί λαβούσα.
Τλάμων τόσις γ' ότι τοτε ταν 1156. Διαδρόμου λέχους] Vulgiraga: Ρen
eris. Ιdem sc. διάδρομος, guod τερίδρομος,
Τάλαιναν έσχιν καλάν. Τheognidi v. 582. et τερίφοιτος Callimacho
Βeck. Εpigr, 50, et 40, Lege vero ob metrum
Ρro ώ σχετλία scripsi ώ σχίτλια. Cf. πόσιν ά. Μusg,
Soph. Αjac. 888. Usus neutrius σχέτλια Forte, διάδρομος, φuar ab uno ad alterum
admodum frequens est nostro et mox re (ab Αgamemnone ad Clytamnestram) dis
currit, v. 1169. Αristoph. Ran. 612. curril.justitia. Si vulgatam serves, erit
σχέτλια μένουν και δεινά. Praeterea verbo λίχος διάδρομον conjugium desultorium ab
rum etiam collocatio emendationem nos Αgamemnone ad ΑΕgisthum. Reisk.
tram quodammodo commendat. Seidl. μελέαν] Si vera lectio est, μελίαν pro
1153. δεκέτεσιν] Ιta tres ΜSS. ut jam, disyllabo habendum est. Sed meo judi
auctore Scaligero, Βarnesius. Εd. Victor, cio praestat, commate posito post λέχους,
δεκίταισιν. Μusg. legere μίλεον α πόσιν. Sie πόσις μίλιας,
δεκέτεσιν ιν στοραίσιν] Ita Josephus Sca Ηel. 559. Λέχος διάδρομον recte Reiskius
liger legit pro corrupto illo δεκίταισιν : sit explicat conjugium desultorium ab Αga
enim a δεκίτης pro δεκαίτης. Εt sane hac memnone ad ΑΕgisthum. Ρendet autem
1ectio optime cum versu quadrat, alias le genitiνus διαδρόμου λέχους a δίκα. Seidl.
gendum censerem δεκάταισιν Στοραίσιν 1158. Κυκλώπειά τ' ουράνια τείχη, Αr
autem pro ενιαυτοίς. Νοtum est vero, Τro gos urbem et Μycenas notat, a Cyclopi
janum bellum per decimam aestatem du Lus moenibus munitas. Vid. φure nos ad
rasse Βarnes. Ιphig. Αulid. ν. 152. et ν. 1500. Ιphig.
δεκίτεσιν εν στοραίσιν, i. e decimo anno, Τaur. ν. 845. Τroad. ν. 1078. Ηerc.
post decimum annum. Δεκέτη χρόνον Fur. v. 15. et v. 939. Vide ad Οrest. v.
dixit Soph. Philoct. 715. Αudacius etiam 955. et infra ad Danaën, v. 1. Βαrnes.
Νoster Ηel. 628, εν μακρά φλογί φαεσφό 1159. έκανεν] Οmnes ΜSS. καν.
ρω, i. e longo post tempore, De pleo Μusg.
nastico usu prapositionis εν ef Βrunck. κατέκαν] Ηanc cmendationem suadent
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 513
> . " ".
γ " > > Α'
επωδός.
Ορεί' άτις ώς λέαιν οργάδων
Δρύοχα νεμομένα, τάδε κατήνυσεν,
1 165 ΚΛ. "Ω τέκνα, προς θεών μή κτάνητε μητέρα,
ΧΟ. Κλύεις υπώροφον βοάν , 1 175
ΜSS. qui omnes habent καν. Εditt. Vic τοις κακόν, Ρro έσχεν ed. Ρrinc. έσχε.
Seidl.
tor, έκανεν. Ωuod olim conjiciebam βίλει
'καν έκαν' jam improbo ob causas, quas 1163. 'ορεί' άτι, ώς λέαιν] Ita optime
alibi exponam. Seidl. Reiskius. Vulgo ορεία τις ώς λέαιν. [Ita ed.
116ο, εν] Lege ob metrum ενί. Μusg. Victor.] Μusg.
Ρroducitur ultima in λαβούσα sequente Ορεία τις ώς] Μusgravius auctore Reis
muta cum liquida, quam productionem kio oρεί' ά τίς ώς. Quasi vero longum α
ipsa exclamatio videtur aliquanto fecisse elidi possit. Νeque scribi potest όρει άτις.
ad aures leniorem. Vid. de Verss. Νam epitheton ad δρύοχα οργάδων super
Dochm. p. 21. Ρossis tamen conjicere vacaneum est, ad λέαινα non est. Seidl.
λαβούσ’. α τλάμων. Seidl. 1164. Δρύοχα] Vid. Μiscell. Οbss. V.
1161. Leg. ότι γαμεταν τάλαιναν ίσχ' 3. 97. Seidl.
αγκαλών, ηuod sceleralam conjugem ulnis 1165. Ηic actus quintiinitium esse jus
έenuir. ορεί' άτις ώς (i. e. ή ώς ορεία τις) sit Ρrev. Βeck.
λ4αιν' Υρκανών δρύοχα, φude ut learna swluas 1166. Dimetrum dochmiacum habebis,
Ηψrcanorum depascens, velincolens. Βeck,
Αb initio versus deest syllaba, fortasse si legas:
articulus o ante τόσις hoc sensu : τλάμων κλύεις υπός οφoν βοάν -ώ μοί μοι.
εστίν ο τόσις. Quod olim conjeceram ότι
Forma υπόροφος legitur Οrest. 147. Μο
ποτ' άρα jam displicet, nec debebam in eam nendum
rem affurre Rhesi v. 155. Seidl. ηuoque est, si sumas in stropha
unum dochmium excidisse, versus 1165.
1162. κακόν.] Cf Μed. 1527. 1164. fortasse olim respondisse versibus
1 169-117 1. ut versus 1166. et l 167.
ότ’ εκ δόμων σε βαρβάρου τ' ατόχθονός cum duobus senariis faciant mesodum.
- -
- - - - -
Ελλην’ ίς οίκον ηγόμην, κακόν μέγα
Certam Iacunam etiam paulo post nota
Fragm. Αrchel. ΧΧΧΙΙ. bimus, v. 1138.
11 68, χειρουμένης.] Νon pendet ab ώμωξα,
τα γάς ουκ έκθώς πρασσόμεν' ύςθώς sed absolute sumendum est omisso αυτής.
τοις πράσσουσιν κακόν ήλθεν. Δeidl
1170. s. Ηeath. ita constituίt:
Fragm. Inc. ΧΧVΙΙΙ. η δόκησις ανθρώ
514 ΕΥΡΙΠΙΔΟΥ
/
y
Τάλαιν, ευνέταν.
ν
1 180
Μisera, in maritum. ».
Σχέτλια μεν έταθες, ανέτια δ' iambicus dime 1177. ss. Αntistrophicam hujus loci
fer. rationem retexi de Verss, Dochm. a p.
372.
Ειεγάσω τάλαιν' ευνέταν periodus.
1177. Vulgo ordine inverso πανδερκίτα
Βeck.
1173. Constructionem sic instituo: τε βροτών. Seidl.
1178. "Ιδετ' Ιλιτι] Prius fδετ' in libris
φυρμένοι τόδα (vel τόδας) νιοφόνοις εν αίμασι abest. Seidl.
μητρός βαίνουσιν εξ οίκων. Μusg. 1179. s. Ηeath. disponit versus sic:
Βαίνουσιν εξ οίκων τόδα] Vide supra ad ν.
94. Βαrnes. Δίγονα σώματ’ εν χθονι Εuripideus.
1174. Νihil hic ad sensum facit προτ Κείμενα, πλαγά χερός υπ' εμάς, hephthemime
φθιγμάτων, Sed neque commode retinori ris anapaestica.
potest αθλίων propter αθλιώτερος Ιn proxi "Αποιν' έμών τημάτων, periodus catal.
mo versu. Lego: Βeck,
τρόπαια δείγματ’ αντίτων τgoσφαγμάτων, 1180. Lacunam post hunc versum in
dicat antistropha. Seidl.
Specimen vel documentum ηgfandum com 1181. Δακρύτ'] Pro δακρυτία : ita
ponsαια crdis, δείγμα exstat eodem sensu
Ηesych. δακρύτατον, ατυχέστατον. Ιta
Εurip, Suppl. ν. 364. άντιτος autem enim corrigo illius δακρυώτατον. Αn δακ
Ηom. Οdyss. ΧVΙΙ. v. 51. et 60. Μιι"g. ρυτί'. Βαrnes.
Ρro αθλίων προσφθεγμάτων Μusgravius Reisk. conjicit: δάκρυ νυν άναγ', ώ σύγ
conjicit αντίτων προσφαγμάτων. Προσφαγ γονε, plora igitur, 0.frater : guia in vet. ed.
μάτων quidem non male Vulgatum ta est δάκρυ τ' άν άγαν. Βeck,
τηen explicat Ηermannus: " Αfterunt Δάκρυτ'est a δακρυτός, lacrψmabilis, quod
νίctricia documenta miserae allocutionis,
eadem analogia fit, qua λυτος a λύω.
i. e sanguine victoriam prae se ferentes Ηeath.
osιendunt veram fuisse matris vocem oc
Δακρύτ' άγαν,] Εd. Βrubach. δακρύ τ'
cidi se clamitantis.'' Seidl.
αν άγαν. Sed illud Εd. Princ. et Ηervag.
τροπαία, spectacula υulius αυcrsione
digηα, αυτνuncanda documenία αlloφuίο 1182. Διά πυρό,] Confer Αndromach.
νιμη ιuctuosorum, φuibus nos.jamiαn com
pellahunt. Οlim δόμων ατοτρόταια cogi ν. 487. Μusg.
tabam, non male, Reisk, Διά πυρός έμολον] Vide Εrasmi Αdag,
1175. ουκ έστιν ουδείς, etc.] De miseriis Ρer ignem incedis. Unde lux aliqua tiet
et calamitatibus Τantali, illiusque domus, illi πολυθρυλλήτω loco D. Pauli, 1 Cor.
vide Εuripidem ad Οresta principium et c. iii. ν. 15. Ε: τινος το έργον κατακαήσεται,
Senecae Τhyestem in principio, item Αga ζημιωθήσεται αυτός δε σωθήνεται, ούτω δι,
memnonem in principίο, Βαrnes, ώς διά πυρός. Βαrnes,
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 515
1 180
Χερός υπ' εμάς, άπoιν έμων πημάτων,
ΗΛ. Δακρύτ' άγαν, ώ ξύγγον' αιτία δ' εγώ.
ν 1/ " Α' ν Ρη
5 - Ν. ν
δ', ά μ' έτικτε κουραν.
"- Α' -
Διά πυρός έμολον] De his verbis quae suo cum periculo me mater peperit. Νeu
rit Αbresch. ad ΑΕschyl. Ι. p. 20. ss. trum tamen ei placet. Βeck.
Sallierius (Ηist. Αcad. Inscr.) διά πυρό, Ρro μητρί dedi ματρί. Ηanc for
(vel, ut legit, διάτυρος) vertit ardemment, mam in hoc carmine librarii ter serva
et addit: cette expression διά τ. μ. est runt, φuater neglexerunt. De locutione
usitée pour marquer la violence d' une re διά πυρός μολεί disputat Αbresch. ad ΑΕs
solution. Cum eo facit Αbresch, in Αdd. chyl. φ p. 20. sqq. Πgni contra aliquem
Μοnet, διά τυρός μολεί significare, igni grassari nihil amplius est, quam eritioso
ferτοφue grassari, deinde vero, autalicujus sive crudeli modo aliquem trαclare. Seidl.
gratia caput periculis objicere, aut alicui 1 184. τύχας σας, τύχας,] ΜSS. omnes
periculorum auctοrem esse, Sed quid τάς σας τύχας. Μusg.
periculum ad Clytaemnestram, quae perie 1184. ss. Τollenda distinctio post μά
rat per Εlectram ? igitur esse posse vel τερ, et paullo plenius distinguendum post
fratrem instigavi, ut matrem necaret, vel τεκούσ'. Constructio est: Ιώ, μάτις τικού
516 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
tius v. επάζει, Εtym. Μ. νν. οπαδό, et Φοίνια δ' ατώσας λέχι' άτο γάς idem dimeter
επάζω. - Μusgravius conjicit άτωσας, re hypercatalectus.
πιουisti, φuod metrum non admittit. Τάς Ελλανίδος, basis anapaestica.
Μetra non congruunt. Legendum Ηeath.
fortasse:
Αut ώλεσαι, aut ώχμασάς, αδειulisli,
λίχι Ελλάδος εκ γάς aut ώστασας, detrusisti, ertrudendo ατCu
vel: isti. Reisk.
Α
Κασίγνητον ουκ εθέλοντα.
φ' Ο " Α'
Κατείδες οίον α τάλαιν' εών πέπλων 1215
και/ 2/ ν ? -
Reisk. malebat versum ita suppleri: Forte, τάν κόμαν δι πρός, et practerca
φρονούσα πάν - Διινά. Βeck. quoηue comanι : vel potius ab εγώ incipit
φρονούσά γ’ εύ.] Conf. Οrest. 99. Εlectrae sermo. Reisk.
1210. Ματρός,] Legebatur μητρός. Seidl.
όψί γι φρονώς εύ, τότε λιτεύσ’ αισχςώς δέμους. 1211. πρός γίνυν ιμάν] Lege γίνηδ' εμά.
Ρωr.
Δeidl.
έλασκε] Vox Εuripidea λάσκω pro λα
1202. Πeisk. scribit: φίλων, i. e σόν, κίω, dico. Ιta Αndromach. v. 669. Τοιαύ
tuum. Βeck, τα λάσκεις τους αναγκαίους φίλους. Ιta
1203. ου θέλοντα.] Μale libri ουκ ιθί Rhes. v. 72Ο. Τί λάσκων, etc. ΑΕschyl.
λοντα. Seidl. Τheb. v. 192. pro eodem λακάζει habet,
1204. α τάλαιν' ιών πίτλων"Εβαλεν, έδει et λακίζειν idem sonat. De fonte autem
ξε μαστον εν φαναί, ι) Lege άνω (pro ιών, μι horum omnium, λακίω, φuod et ληκίν
υίdetur.) Ρor. Αdυers. scribitur, notandum, illud potius de in
εών τίτλων] Subaudi εξ, vel διά, vel tale condito aliquo sono a Veteribus usurpari
guid. Βαrnes. et de crepitu cum collisione quadam aut
Reisk. conjicit: τάλαιν' εκ των πέπλων. conflictu facto. Ιta Ηomer. Iliad. ν. v.
Βeck. 621. λάκι δ' εστία. Ιta Αct. c. Ι. ν. 18. de
ιών τίτλων] Vid. Ηerm. de Εllips. et Juda proditore dicitur, ελάκησε μίσος, i. e.
Ρleonasmo, p. 142. Ρro ιών in mentem ΙDifractus crepuit. Εt διαλακέω Αristo
phanes in Νubibus utitur pro disrumpor.
venerat legendum έξω aut saltem εόν, nam
languere certe videtur ιών. Seidl. Τragici sane hoc λακίω ad sonum articu
1205. φοναΐσιν;) Vulgo φωναίι. Seidl.latum referunt, ut et λάσκω. Γe qua vo,
1207. τάν κόμαν δ' εγώ] Subaudi εδρα ce Ηesych. Λάσκιιν, λέγειν, φθίγγεσθαι,
ξάμην. Βαrnes. Βarnes.
μίλια , τακόμα»] Εmendavimus hunc 1212. χείρας) Ι.ibri χίρας, Si puros
locum in Εpist. ad Lobeck, p. 438. iambos desideres, possis etiam scribere
Vulgo inepte μίλια τάν κόμαν. Seidl. χείρα, sive voces transponere χίρα, τιθεί
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 519
/ 2 \ Α"
σα τέκος έμόν, vel τιθείσα χίρα, ιμόν τίκος, Τάλαινα,] Conf Soph. ΟΕd. Col. 318.
λιταίνω. Seidl. 1683. Αristoph. Εccles. 90. Νostr. Phα
1213. λιταίνω,] Εst vox rara, ideo hic niss. 1529. Seidl.
notanda. Λίτομαι autem dicitur et λίσσο 1218. Ματρός] Εtiam hic vulgo μητρός.
μαι, et λιτάζομαι, et λιταίνω, et λιτανεύω, Δείdl.
quam tamen ultimam a λιτάνω deducit 1219, ιμαί;] Libri ιμαίσι. Seidl.
Εustathius, si vere scribitur. Βαrnes. 1222. Εγώ δ'] ΜS. γ. ίγωγε δ.
1214. παρήδων] Vulgo ταρηίδων. Νeidl. επικίλενσα] Legendum επιγκέλεννα.
1215. Εκρήμναθ'] Cum olim legeretur vid. Οrest. ν. 1235. Cyclop. ν. 645.
εκριμνάθ', nullo negotio nos in εκρήμναθ' Μusg.
vertimus: haec est enim vera et authenti 1222, 8. Εγώ δ' ιτεκίλευσά σει, Ξίφους τ'
ca vox, Αttica nempeet Εuripidea: Κρήμ ιφαψάμην άμα.] Ηic locus inter centum
ναμαι, pro κρέμαμαι, sic Ιon. ν. 1613. alios, ut ne quid de duabus praccedentibus
Ηδίως κεκρημνάμεσθα etc, Sic Ηercul. notis hic dicam, aperte Εuripidem aucto
Fur. v. 519. Δεύς', ώ τέκν, εκκρήμνασθε rem fatetur; ita enim ille Οrest. v. 1234.
πατρώων πέπλων, in quem posteriorem lo "Εκτιινα ματίρ' ΠΤΛ. ήψάμην δ' εγώ ξίφες.
cum vide quae nos. Si vero a κρήμναμαι ΗΛ. Εγώ δί τ' ιτεκίλιυσα, κάπίλυσ' έκνου.
recte deducitur, ut quovis pignore conten.Sed parum nos solliciti sumus de hac re,
derem, scribendum est Εκρήμναθ', ut nos cum probe sciamus, facile apud doctos
scripsimus, cum olim male εκριμνά" lege homines hanc fabulam Εuripidi conces
Datur, guasi a κριμνάομαι, ηuae vox suspec sum iri et propriam fore Vide quae nos
ta est, et praeterea sic versus sibi haud supra ad ν. 1215. 1211. 843. 599, 259. et
constaret, qui certe iambus est. Βarnes. 5Ο. Βarnes.
Εκρήμναθ'.] Ita recte Βarnesius. Vic Vulgo εγώ δ' επικίλευσά σοι, sed, quod
torius εκριμναθ'. Seidl. dedimus, habet ΜS. γ. Μusgravii. Ce
1216. Μale haec Choro tribuuntur. terum vid. Ρors. ad Οrest. ν. 1234. φuί
(Εlectr, dedit Seidl.) etiam hic ιγώ δί γ' praetulerit. Seidl.
Ι, 12
520 ΕΥ Ρ ΙΠ ΙΔ ΟΥ
Deest γ' in ed. Victor. 1226. Αnte καθάρμοσον addidi και Ver
1223. Scripsi εφηψάμαν, ut paulo ante su proximo Victorius άρα. Seidl.
Ιegimus κατηεξάμαν. Vulgo εφαψάμην, 1227. Reisk. corrigit: φίλα τε κου φίλα,
Seidl. circumjicimus υestes amica non anicae, fa
1224. Εtiam hic versus cum tribus miliari non carae. Βeck.
proxime sequentibus (quos Οrest. dedit 1228. φίλαν τι κου φίλαν,] Vulgo φίλα
Seidl.) Chori personae assignantur Ιn τι κου φίλαι, φuum paulo post margo
fine hujus versus fortasse legendum est Victorii offerat φάρεα δε γ', hoc ipsum mu
έριξα. Νisi verior est Ηermanni senten tavimus in φάριά σί γ', et φίλα τε κου φίλα,
tia, qui hunc versum non minus quam an in φίλαν τι κου φίλαν, Ρro φάρεά σί γ'
tistrophicum ejus τέρμα κακών μεγάλων δό νulgo legitur φάριά γ', φuam lectionem sί
μοισιν Οresti tribuendum esse censet. praeferas, in stropha transpone άμα τ' ίφη
Seidl. ψάμαν ξίφους. Scidl.
1225. Οrestis hac esse, sententiac ipsae 1228. ss. αναπαιστικά, ΜS. not ed.
aemonstrant. Post ματέρος plerique male Victor. Seidl.
" interpungunt. Seidl. 1232. Φαίνουν.] Wunderlichius in Οb
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 521
ΔΙΟΣΚΟΥΡΟΙ.
1240
Παύσαντ' αφίγμεθ' "Αργος, ως εισείδομεν
Σφαγάς αδελφής τησδε, μητέρος δε σής. y/ Α γ) > \ -
Φοίβός τε, Φοίβος αλλ', άναξ γάρ έστ' έμός, » 1/ Α' Λ'
GΕΜΙΝΙ.
serv, Crit, in ΑΕschyl. Τrag, p. 99. ad τί παύσαντ' αφίγμεθ'"Αργος,] Cum olim ναός
νι, δαίμονες supplet όντες. Μihi φαίνoυσι legeretur, φuia male aderat duplex geniti
oum ΑΕm. Ρorto dictum videtur pro φαί vus, et Castorum curae non una aliqua
νονται. Ιta supra bis habuimus καταλάμ navis, sed plurimae, si non omnes, com
πειν, ν. 586. et ν. 464. Conf. Βrunck. ad miιιuntur, et dativus hic videbatur desi
Soph. Αjac, 40. Μatthiae Gramm. Gr. derari, ego ναυσιν scripsi, qua lectione ni
sect. 496. 4. 5. Αpte etiam comparave hil tutius, aut apertius; nec tamen ve
ris verba contrariae significationis κεύθειν terem reprimo prorsus, aut supprimo,
et κρύττειν, φuorum idem usus est. Seidl. Judicent docti. Βarnes.
1236. δί σι] Τypothetae vitio in Εdd. ναύται, maνult Reisk. Βeck.
Ρaulli Steph. et Βarnes, δί σοι Seidl. ναός) Βarnesius ex conjectura ναυσιν,
δί σε ed. Victor. quem sequitur Μusgravius. Sed τόντον
1239. ναυσιν] Sequor Βarnesium ita ex σάλον unam efficiunt notionem, quasi dix
oonjectura legentem. Εd. Victor. ναός, isset πόντιον σάλον. Seidl.
quod ex ναυσ' depravatum esse crediderim, 1242. μεν νύν] Ιta Εd. Ρrinc. et anti
illud vero ex νανσίν. Μusg. quissimae omnes. Βarnesius μίν νυν. Ιn
1239.s, Δεινόν δι ναυσιν αρτίω, πόντε σάλον fine versus post δρά, antiqua editiones
Ι. 13
522 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
-ponunt punctum. Proximo versu Εdd. nobis et hic et alias aperte monstrantur,
Ρrinc, Ηervag. Stibl. Cant, τε. , Una is sane necipsum Εuripidem vivum, pra
Βrub, δι, quod recentiores praetulerunt. sentem et loquentem, vel agnoverit, vel
Ρost τι posui punctum. Ιta Οrest. v. intellexerit, puto, Vid. quae nos supra
28. ad v. 1222, etc. Βarnes.
1249. κτείναντα] Εnallage est con
Φοίβου δ' αδικίαν μεν τί δι, κατηγορείν, structionis, de qua vide ad Τroad. ν. 119.
Cf Iph. Τaur. 1568. sq. Ηermannus Scaligero placet κτείναντι. Μusg.
conjungi mavult Φοίβός τε Φοίβος, hoc μητέρα κτείναντα σήν.] Scaliger legit
sensu: Ρhα.bus esto Ρhα:bus, i. e Ρlια κτιίναντι, φuia σοι praecessit, parum cau
bum mitto, de Ρhα.bo nolo loqui. Seidl. tus, etiam σί posse eleganter intelligi, ut
1243. Φοίβος τι Φοίβος ) Lege Φοίβός sit hic loci sensus et ordo: ου γαρ έστι σοί,
ρ"Ε- Ρor. ήγουν έξιστι σοί, πόλιν ταύτην ιμβατεύειν σι,
1245. ταντεύθεν, ed. Victor. και εισιίναι, κτείναντα την μητέρα σου. Sic
1247. Πυλάδη μίν Ηλέκτραν δό, άλοχον, Χenophon: εξήν τοί, κρατίντοις συνθιμί
etc.] Εadem fere peroratio Οrestae, si νους επιχείρους είναι. Ιta Latine, nobis
quis accurate conferat, etiam ut hic ite non licet esse tam disertos, eque bene, ac
rum confirmetur, φuod toties probatum disertis, ut pueris notum. Βαrnes.
volui, hanc esse fabulam genuinam Εu 125ο. Κήρες,] Μale vertunt Ρarca,
ripidis nostri. Εt sane illa Οresta sus Ηic et Ηercul. Fur. 866. ut Soph. ΟΕd.
picio, quod Αpollo malus quidam damon R. 472. Κήρες sunt Furiae, Seidl.
esset, guia matricidium jubebat, de qua re 1255. Γυργώφ' υπερτείνασά σου κάρα κύκ
supra nos egimus ad ν. 979. "Ας αύτ' λον.] Pro Γοργώτα, Γοργώφ' scripsimus ob
Αλάστωρ ιίτ' ατεικασθείς Θεό, ad Οres sequens asperum, licet haud ignoro, gui,
tae fabulam ipse matricida fatetur, ν. superstitione quadam territi, talia Vete
1685. Καίτοι μ' ισήει δεύμα, μή τινος rum errata ad regulam reducere non au
κλύων Αλαστόρων, δόξαιμι σην κλύειν ότα. sint, cum tamen certo constet, είφ' pro
Αdeo qui plura Εuripidis vestigia in hac είτι ante asperum scribi, et άναχθ', pro
Εlectrae fabula quasierit, guam quae a άνακτα, aeque'ac alia vocabula in iisdem
2
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 523
Δ
ικα νισαις
Α Α
ψήφοισι
σ' S)
τον φεύγοντ αεί.
ύδ' Α 2/ Α'
1265 Ιn se ipsum transferet, φui matris tua caedem oraculo εμo tibi suaseriι.
Εt reliquis haec lex feretur,
Ut reus paribus suffragiis semper vincat.
Αc dirae quidem Dea hoc dolore perculsae,
Rupem ad ipsam, subibunt hiatum terrae,
1270 Venerandum mortalibus piis oraculum.
Τe vero ad Αlphei fluenta oportebit Αrcadum terram
Ηabitare, prope Lycaeum delubrum :
De tuo vero nomine vocabitur regio.
Τibi guidem hacc dixi. ΑΕgisthi vero cadaver hoc
gia vide quae nos ad Iph. Τaur. ν. 1471. αστιβίς pro ευσεβίς. Sed conjunge σεμ
et ν. 966, vide Εrasmum in Αdagio, ae νόν χρηστήριον, βρoτoίσιν ευσεβίς. Si quid
quales calculi. Βαrnes. mutandum censerem, legerem
Εxspectes εκσώσoυσι. Sed vide, ne in
praesenti lateat hoc, ratam jam esse apud σεμνόν βροτοσί τ' ευσεβις χρηστήςιον.
&eidl.
Deos Οrestis absolutionem. Sic Soph.
ΟΕd. Col. 589. 1271. s. Σε δ' Αρκάδων χρή πόλιν ετ' Αλ
φειού βιαί, οικείν] Ιta Οrest. ν. 1664.
πείνοι κομίζειν κιϊσ' αναγκάζουσίμι, Αζάσιν, Αρκάσιν τ' Ορέστειον καλείν, in
i. e volunt perficere, ut illuc me confe φuem locum vide Scholiasten et Stepha
ram. Seidl. num τιρι πόλεων in Αζανία et in Ορέσται
1266. 8. Και τοϊσι λοιπούς όδε νόμος τιθήσε et Οβεστία. Βαrnes.
ται, Νικάν ίσαι, ψήφοισι] Vide qua nos 1274. τον δε, ed. Victor.
ad Iphigen. Τaur. ν. 1471. ubi hacc de 1276. "Αρτι Ναυπλίαν παρών] Scaliger
Τhemistocle φuoque dicuntur. Βαrnes. hic ingenioso errore scribit ναυπλοία, cum
1268. Reisk. scribit: τό λάχει, εorle, lhaec vox sit proprium nomen locί : vide
eventu judicii. Βeck. ad Οrest. ν. 236. Εν Ναυπλίω δε σέλμαθ'
127σ. ευσεβί,] Legendum ευσεβίσι, mo ώρμισται νεών. Ιtem v. 563, επει δί Ναν
nuit ut jamdudum Clarkius ad Ηomer. πλίας ψαύω χθονός, Βarnes.
Π. δ. 242. Μusg. Ναυτλίαν] Vid, ad ν. 453. Ceterum
Reisk. conjicit : αστιβίς, φuod calcare noli corrigere Ναντλία. Νam, ut dicit
pedibus ηemini licet praeter supplices illuc Νoster Οrest. ν. 1807. εις μίσον φόνον ήδ'
confugientes Βeck, Ερμιόνη παρεστι, ita etiam omisso εις di
Σεμνόν - ευσεβις) Μusgravius cum cere potuit Ναυτλίαν παςείναι, i. e ve
Clarkio ad Ηom. ΙΙ. δ. 242. mavult nisse in portum Νauplieum : Ναντλία
ευσεβίσι, ηumeris inconcinnis, Reiskius ταρείναι contra significaturum esset, esse
«..)
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 525
in portu Ναμpl., quasi jam diu ibi fuis nino voces γαμβρός et πενθερος vagae pa
set. &eidl. rumque adstrictae significationis sunt.
1279, ουδ' ήλθε Φεύγας.] Εn ! iterum Vide Suidam in πινθιρός, Ρolluc, Lib.
Εuripidis characteristicam notam. Quis ΙΙΙ. sect. 31. Μusg.
in hac fabula non videt, ipsum Εurip. 1284.s. Και τον λόγω σον ταθερό, κομιζέτω
non agnoscit, non amplectitur, ut dixi Φωκίων ες αϊαν, και δότω τλούτου βάρος.]
mus supra ad ν. 1247. Quod Ηelena Οmnino τινθιρός in hoc loco sonat sororis
non venerit Τrojam, vide argumentum πιανίtum, et rusticum illum colonum Αr
Graecum ad fabulam Ηelenae et ejusdem givum notat, cui Εlectra desponsata fin
fabulae, ν. 33. Βαrnes. gitur, Quem prudentissimus poèta (adeo
1279. ήλθε ed. Victor. semper sibi constat) ob ingenuam castita
1282. κόρην τε και δάμαρτ' έχων,] Lege tem, et pietatem, quibus Εlectram hono
χαίρων τε και δάμαρτ' ίχων. Conf. ν. rifice excepit, jam nunc Diis ipsis curae
1329. Βαrmes. facit, utpote qui hoc in loco Pyladae in
κόρην τε και δάμαρτ' ίχων,] Wirginem et mandatis dent, ut secum illum in Ρhoci
μrorem. Virgo enim adhuc erat, sed da deducat et auro locupletet. Πενθερον
uxor putabatur. Μale Μusgravius pro itaque eum vocat, at λόγω, hoc est no
κόρην conjicit χαίρων. Seidl. mine tantum tenus, ut qui mariti officium
1283. Reisk. emendat: εκτορενέτω, βz nequaquam gessit, at custodis potius et
Αchαία deducat in suam patrianι. Βeck. tutoris, Quod autem πενθερος et γαμβρός
Αχαϊδος] Vulgo Αχαΐδος. Vid. ad latius, quam pro communi usu, aliquan
Τroad. ν. 659. Ρro εισα ορευίτω 1ίcisk do usurpentur, diximus nos ad Rhes. ν.
ius 1κτοριυίτω. Νon male. Vid. tamen 256. Εt Εustathius praeterea consulen
- supra ad ν. 1195. Seidl. dus. Βarnes.
1284. τινθιρόν] Paullo insolentius est πενθερο,] Αυτoύργον dicit. Vid. Rhes. ν.
πινθιρέ, de sororis marito dici. Sed om 256. Seidl.
526 ΕΥΡΙΠ ΙΔ ΟΥ
1286. Συ δ' Ισθμίας γης αυχέν ιμβαί 1291. σιλάθιιν ,] Πελάθω et per synco
νων ποδι,] Αυχένα γής Ισθμίας periphras pen πλάθω, φua voce scenici poetae fa
tice Ισθμόν vocat, quia similitudinem cum miliariter utuntur, idem quod πελάζω.
collo habet Isthmus. De qua re nos ad Vide quae nos ad Rhes. ν. 553, et ν. 14.
Ηerc. Fur. v. 953. Βarnes. - Βαrnes.
1288. φόνου φuid hic faciat, non video. 1292. σφαγίοι..] Si vera est lectio, non
Legendum forte: μοιραν εκπλήσας μόγου. concordat cum μυσαρούς, sed ab eo regitur.
Μusg. Recte enim vertit interpres: Fas est vo
1288. 8. Πεπρωμίνην γάρ μοιραν εκπλήσας bis, cum non sitis ersecrabiles oυ has cardes.
φόνκαι Ευδαιμονήσεις των απαλλαχθεί, τόνων.] Ηoc autem cum invenustam ambiguita
Ιta sane ex historiae veritate dicitur Οres tem efficiat, malim levi mutatione:
tes, postquam a matris caede expiatus es Θέμις, ου μυσας οίς τοϊνδε σφαγίοιν.
set, felici et diuturno regno floruisse;
Qui enim brevissimum illius regni spa Εas, vobis, ηuί φuidem binis his cardious
tium dicunt, viginti octo annos assignant; non contaminati eslis. Βarnesius capit,
alii autem 50, alii denique 70 numerant, quasi 9ίμι, iterum post ου supplendum
φuibus summa pace, honore et opulentia esset, hoc modo: θίμι, υμίν, ου θίμις μυ
fruebatur, Creditur enim ad nonagesi σαροί, unde Εuripidem, ut secum pug
πmum vitae annum et ultra perdurasse; nantem, arguit. Μusg.
ae cujus statura septem cubitorum et Θίμις, ου μυσαροίς τoίσδι σφαγίοις.] Cum
ossibus Τegeae inventis consule Ηerodo Gaspar Stiblinus multa, qua vere admi
έum Ηistor. Lib. Ι. c. 67, 68, 69. et randa erant in hac fabula, pro sua, qua
Νatal. Com. Μytholog. Lib. ΙΧ. c. 2. pollebat, sagacitate condemnaret, ut frigi
Βαrnes. da et indecora, et a tragica gravitate ab
πεπρωμίνην μοίρα φόνου, id est, fata, horrentia, guamobrem nos illum perstrin
φuae ad cardem, φuam fecisti, spectant, ximus supra ad ν. 1249. et 896, &c, hunc
sive sortem, φuae tibi fatalis est ob cae tamen locum, qui defensione sane maxime
dem. Μusgravius conjicit μόγου pro egere videbatur, oculatissimus ille talpa
φόνου. Facilius certe fuerit φόβου. Seidl. inobservatum praeterivit. Quanquam enim
1289. των δ' ed. Victor. etiam hic doctrina illa de impurorum pol
1290. Sensus est: num fus nobis υούis lutionibus, et Deorum sanctitate summa,
cunι sermones miscere. Μusg. abunde patet, importune tamen omnino
ν
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 527
Hoc in loco memorari videtur. Quomodo 1294. Conf. Οrest. 76. sqα. Δeidl.
enim Dii illi se dicant ad horum matrici την δ' ed. Victor.
darum colloquia nolle descendere, et Cho 1295, πράξιν, ed. Victor,
rum tantum responsionibus et φuaestioni 1297. Και καταφθιμένης,] Μalim της
bus honorare, quod sanguine pollufus non καταφθιμένης. [Ηeath.] Μusg.
esset, cum ex ipso facto constet, illos prius Legebatur και καταφθιμίνης metro et
ad Οrestem et Εlectram collοcuturos ve sententia invita. Ηeathii et Μusgravii
nisse et diu collοcutos esse, et etiam prox emendatione της καταφθιμένης πlhil ad
imo post versu utrumque in colloquiumse metrum lucramur. Αtque illud ipsum
cum admittere, Quare hac in parte Εu της pro και jam habent ed. princ. et Ηer
ripides non est mihi defendendus : quan vag. Οptime Εrfurdtius ad Αjac. 1066.
quam nemo hactenus criticorum de hoc p. 620. not. reponit κάτα φθιμίνης, ut
Ιoco questus est, Sin commodus ullus κάτα infiratur post participium, φuemad
sensus hinc elici potest, est hujusmodi: modunι in locis ab Ηeindorfίο αd Ρlat.
"Υμίν έξεστι πελάθειν εις φθογγάς, ου μυσα Gorg, p. 37. ercilalis. Seidl.
ροίς εύσιν εκ τούτων των σφαγίων Ουδι γάρ 1298. ΜS. κήρας μιλάθροι; - Μοίρας.
άλλως αυτό Ορίστη τούτο συγκιχωρήκαμεν, ΔΙ. ανάγκης ηγείτο - Εd. Victor, totum
ει μή διά τον Φοίβον, ός αληθώς τούτων αί VΘΥSllΥΥΥ Διοσκόροις assignat. κήρας μοίρας ιμt
τιος ιστι. Vid. ν. 1294. Βαrnes. κήρες θανάτοιο, Ηom. Iliad. Π. ν. 302.
ου Ά Subint. έτί. mallem tamen Μusg.
ου μυσαροί, scil. υμεί, ιστι, ersecrandi norι Conf. Ρors. ad Phoeniss. 958. et supra
estis ob has cardes. Βeck. ad v. 841. Seidl.
ου μυσαροί, scil. ούσιν υμίν. Ιta bene 1299. Vulgatum Ηeath. vertit: ΡατCa
bacc cum sequentibus concordant. Dicit pracibat, et eam quasi mαnu ducebat, ηe
enim : Vobis utrum fas sit, dubitatio esse cessilatis./atum. Βeck.
non potest, quippe quae his caedibus non Legebatur:
estis contaminatae, sed etiam Οresti et
Εlectrae fas est, culpam enim eorum μοίςας ανάγκης ηγώτο χειών,
transfero in Αpollinem. Μusgravius ma
vult τείνδε σφαγίτιν. Ceterum σφάγια ca quod nec metrum fert nec lingua Νeque
dem denotat etiam Iph. Τaur. 40. Seidl. enim ανάγκης mediam corripere potest,
1293. Μargo Victor, hunc versum tri nec ad χρεών abesse articulus, Facilis
Duit Εlectrae. Seidl. est emendatio :
528 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ
μοιραν ανάγκης ήγεν το χρεών. 1306. "Ω σύγγονίμοι,] Vel hine Εuri
pidis se genius prodit, φuanquam enim et
Ηec. ν. 43. η πεπρωμένη δ' άγιι Θανείν alii, praesertim Αttici, μοί pro μού saepe
αδελφήν coll. Ηel. 243.- Ceterum male usurpent, at id quidem Εuripides prae
Μusgravii ΜS. vocem μοίρα ad antece caeteris facere gaudet: sic Iphigen. Τaur.
dentem Chori orationem refert. Seidl. ν. 871. "Ω μοι σύγγονι. Vide plura ad
Forte, μοίρας ανάγκη (in dat.) σφ' ηγεί Ηerc, Fur. v. 95. Βarnes.
το. Ηeisk. 1308. Και σ' απολείψω σού λειπόμενες..]
13ο1. Legendum metri gratia τί δί μ' Ιta non raro Τragici, ut Βacch. 1374.
Απόλλων : Ηoc autem Εlectra non ut ex
cusationem affert, sed queritur contra, se μήτε Κιθαιρών μιαρός μ' εσίδοι,
Οrestis excusatione carere. Μusg. μήτε Κιθαιζών όσσωσιν εγώ.
δeidl.
Reisk. scribit: τί καμ' (και εμι) Απόλ
λων οι σοί χρη", ίμα oracula. Βeck. 1309, αυτό,] Οptime Βarnesius αυτή.
Τί, δ' ίμ Απόλλων, &c.] Ιta emendavi Μusg.
mus. Μale vulgo τί δαι μ' Απόλλων : et πόσις ιστ' αυτή και δόμοι.) Εgo αυτή in
proximo versu μητέρι, guod alterum jam textum admisi, et αυτός φuod male olim
alii emendarunt. Seidl. aderat, in marginem rejeci, de qua re ju
Απόλλων mediam corripit. Ηeath.
dicent docti, Τextus autem, margo et
1302. μητέρι) Μetrum postulat μητρι. glossa, sunt metaphoricae voces, ab artifi
Μusg. ciosis textorum picturis sumta, in quibus
μητέρι, ed. Victor; ipsum ύφασμα tertus dicitur, ornamenta et
13ο5 διίκναισεν,] Εodem sensu κατέγ appendices, glossa, quod lucem quandam
ναψε, vel κατέκναψε, dixit Τroad. ν. 1242. 1exturae afferant et decus, limbus et ora,
Ιn quem locum vide qua nos, licet et ibi margo dicitur. Αdeo ipsa Εuripidis (sive
Latinisinterpretibus placuit exponere pau alius alicujus auctoris) ac proinde S.
loaliter: ibi enim κατέγναψι exponipotest, Scriptura verba, sive omnia simul sumta,
paulatim imminuendo perdidit, ut hic cer sive pars quaevis, aut portio, sunt textus :
to certius διέκναισιν sonat. Βarnes, Ιnterpretationes vero, sive Scholia, sive
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 529
9 ν Α" \ ν Λ'
Πόλιν Αργείων.
ΟΡ. Και τίνες άλλα στοναχαι μείζoυς,
"Η γης πατρώας όρον εκλείπειν,
1325
Αλλ' εγώ οίκων έξειμι πατρός,
13 15 Και επ' αλλοτρίαις ψήφοισι φόνον
Μητρός υφέξω.
ΔΙ. Θάρσει Παλλάδος οσίαν ήξεις
Πόλιν αλλ' ανέχου.
131Ο Τristia patitur, nisi quod relinquit
Urbem Αrgivorum.
Οre. Εt guinam alii gemitus graviores,
Quam εί cogaris patriae fines relinquere?
Sed ego patris ex adibus exibo,
1315 Εt apud externos judices caedem
Μatris sustinebo.
Gem. Βono sis animo. Palladis enim αd sacram venies
Urbem : quare tolera.
conciones vocantur, glossa, vel glossema κύντερον, ός κεν ανάγκη Φυζίτολιν πάτρης
*a, a γλώσσα dicuntur; lacinia et fimbria, τελίση βίον αλγινόεντα, Ξείνον εν αλλοδα
vacansque utrinque spatium, margo ap πoίσιν ατιμίης ζυγόν ίλκων. Βαrnes,
pellatur. Ηaec praeter textum et proposi 1313. τρω in πατρώας corripitur hic,
tum, sed fidei carissimo amico, Domino 11t δή in δηώσας, vid. supra ad ν. 497. Ιn
Μichaeli Βatte de Βury St. Εdmundi, fine versus pro εκλιπείν lege εκλείπιιν.
datae memor, lusi inter opus. Εt hujus [Εx Ηeath.] Μusg.
nomen jure hic ego pono, sine cujus jussu πατρώας] Schaeferus ad Ρorsoni regu
et hortatu ne meum nomen his Scholiis lam πατρίας et infr. ν. 1321. πατρίων.
apposueram. Βαrnes. Ρaulo post vulgo εκλιπείν, φuod emenda
αυτός ed. Victor. vit Ηeathius. Seidl.
131o. Reisk. conjicit: πριν ότ’ εκλείπει. 1314. Αλλ' εγώ οίκων έξιμι, &c.] Εx
Βeck.
aggerat suam Οrestes miseriam, gui non
Vulgo πέτoνθι. Statim post Βrub. ότι, πmodo solum vertere sit coactus, sed etiam
Ηervag. ό, τι Seidl. inter exteros judicium subiturus de nece
1312. s. Και τίνι, άλλαι στοναχαι μεί
ζους, "Η γής τατρίας όρον εκλιπείν ι] Ιta πmaterna, Βarnes.
semper sui similis Εuripides in Ρhα.niss. 1316, μητρίς] Εd. Victor. μητέρος,
ν. 399. Τί, το στέρεσθαι πατρίδος ή κακόν Μusg.
μέγα , Μέγιστον, έργω δ' έστι μείζον, ή λό 1317. Vulgo υσίαν ήξεις. Μirum enim,
γν. Ηuc refer illud Seneca in Consol. ni poèta, quum tam facile posset, proce
ad Ηelviam: Ρrimum illud intueri υolo, leusmaticum vitaverit. Νec offensione
φuid acerύι αήarαι ipsα loci commutatio. caret ille proceleusmaticus, qui paulo post
Carere patria intolerabile est. Εt Οppia legitur φίλτατε διά γάρ. Εxcusandus
nus, elegans et pius poèta, qui ingeniisui tamen fortasse hic est propter alloquium.
πηercedis loco a Caracalla obtinuit, ut pa Ηermannus monet, facilius ferri proce
ter ab exsilio revocaretur, sic canit Ηa leusmaticum, si in casurae locum incidat.
Seidl.
lieut. Lib. Ι. ν. 277. ουδ' αλεγεινότερον και
530 ΕΥΡΙΠ ΙΔ Ο Υ
1321. Διά γάς ζευγνύσ'] Pro διαζευγνύσι τoς Δ' ως επί τύμβω καταθρήνησον.] Frigί
per Τμήσιν. Βarnes, dius, inquit omnium bipedum frigidissi
1322. κατάρα..] Τhema κατάρα ab mus, Gaspar Stiblinus, fortasse et hoc υί
αρά, exsecratio Circumflectitur autem deri potest dicturn esse. Μίνιus enim illa
recte in penultima, longa nempe syllaba, υίdentur decere tam generosum αdolescen
quia ultima brevis est, et tamen distin tem. Sed cur minus videntur decere, 0
guitur a verbo κατάρα ab αίρω, ex ιώτα Gasparille Stiblinule ' Αn non generosi
subscriptο, φuam distinctionem criticorum animi solent actis divinitus calamitatibus
Coryphai etiam extra augmentorum tem frangi? Νonne generosus ille CΕdipus
pora aliquando agnoscunt. Βarnes. apud Sophoclem animo fractus oculos
Μale hic circumflectitur penultima vo sibi eruit ? Νonne omnium hominum ge
cis κατάραι, cum natura brevis sit, ut et nerosissimus ille Ηercules ante Τhesei
antepenultima in κατάρατος, Αristoph. amici adventum, fere animo fractus est.
Lysist. 550. Ωuanquam non ignoro ver Εt tamen hic Οrestes non desperat; sed
pa αράομαι et αρά supplicationis sensu pri se paene mortuum judicat, et, ut συμπά
mam semper apud Ηom. producere. ν. θειαν moveat, hortaturillam sibi, tanguam
Clark. ad Οdyss. Χ'. ν. 208. Αpud mortuo et sepulto, lacrymas profundere,
Τragicos autem Αtticos longe aliter res Βarnes.
se habet. v. Ρhα.n. ν. 61. 484. Soph. 1531. De hiatu, φuem faciunt voces
ΟΕd. Col. 1440. 1449. 1454. 1472. 1515. σου - ώ, vid. de Verss. Dochm. p, 81.
Ηeath. Δeidl.
κατάρα.] Ita Εditt. Vett. cum Εd. 1332. ss. Ηoc ordine edidit Victor,
Ρrinc. Recentiores quadam male κατά
ραι. Cf Ηeathii nota. Seidl. 2 χαιζε τόλις
1323. s. Βάλε, πρόσπτυξoν σώμα, θανόν χαίζετε δ' ύμύς
Η Λ Ε Κ Τ Ρ Α. 531
cones circum se in spiras conυοίυunt, ut Νηών ώαυτορών ό, έχεις κράτος, ίττιι δαίμεν
apud Αpollodor. Ι. 6. 3. τα δι ατο μηρών και μέγαν Ευςνίης αμφικςεμή σκότιλον.
σπείρας είχεν εχιδνών, et Virgil. ΑΕn. ΧΙΙ. Jacobs.
879. Μegarram - paribus reυinrit ser
1»entum spiris ventosque αιιulit alas. Sed 1359. στείχ' ετ' Αθηνών.] Επί τάς
νulgata prastat, Quae enim manus ser Αθήνας. Sic et Τhucydides et Ηerodo
pentibus armatas habebant Εumenides tus passim usurpant το επί cum genitiνο
haud male χειροδράκοντες, dracones pro loco accusativi, qui communiter usurpa
tur. Vid. ΑΕmil. Ρortum in hunc lo
ηιαnibus habenles appellari poterant. Sed cum. Βαrnes.
naevus haeret in verbis
1540. βάλλουσ'] Αn στίλλουσ' επί σει.
δεινών οδυνών ΚΑΡΠΟΝ έχουσαι. Μusg.
βάλλουσ'] Νihil mutandum. Verbo
prorsus enim ignoro quis hic sit dolorum fortiori utitur poèta de horrendo Furia
Jημctus, quem Furiae habere, dicuntur. rum impetu, quae τανύτοδις dicuntur a
Μusgravius praeterea hanc phrasin πe Sophocle διά το οίον μακροσκελές και ούτω
que notam sibi neque intellectam esse fa πλατύ της διαβάσεως και ταχύ και ευκίνητοι,
tetur. Quare forsitan corrigendum ιut explicat Εudocia, p. 152. citante Lo
beckio ad Ajac. ν. 834. Seidl.
δεινών οδυνών ΚΑΡΤΟΣ έχουσαι, 1341. Χειροδράκοντες,] Ιta Furia vocan
tur, ob manus flagellis ex tortis serpen
φuibus gravissimorum potestas est dolorum, tibus factis armatas. De qua re, ut
Ά ήominibus in/liganu. ΕuriΡ. Ηe et de omni Furiarum apparatu, et gra
ena. 68. phica earum descriptione, vide quae nos
ad Ηerc. ν. 873. Βarnes.
Τίς τωνδ' ιρυμνών δομάτων έχει κράτος, Χιζοδράκοντες non debet tentari. Ser
Βacchae. 1026.
pentes enim Furiae manu gestabant.
Ξeidl.
nota mihi, neque intellecta. Legendum ινάλου, ] Εd. Victor et omnes ΜSS.
forte κέντρα νέμονται, stimulos regentes. εναύλους. Μusg.
Μusg. σώσοντι νεών] Ita Βarnesius, Victorius
καρτόν ίχουσαι.] Potest explicari.fruc σώσoντε ναών. ΜS. β. σώσον τέκνων, ΜS.
έunι capientes e doloribus, sive gaudenles γ. σώσον τιν κών, φuas corruptelas Βar
doloribus. Simili modo pinguntur Furiae nesii lectionem confirmare, miror Μus
ab ΑΕschylo, veluti Εum. 248. gravium non vidisse. Εtiam Ηugo Gro
tius dudum rescripserat νιών,
οσμή βς οτιίων αιμάτων με προσγελά, Ρro ινάλους corrupte Εdd. Victor. et
omnes ΜSS. εναύλους. Ιllud jam resti
ibid. ν. 300, και ζών μι δαίσιιι, et ν. 185. tuit Ηugo Grotius. Seidl.
1347. όσιον pro το όσιον, φuod metrum
άς' ακούετε, non admittebat. Vide ad ν. 431. Seidl.
αίας εορτής ίστ' ατόττυστοι θεοίς οίσι, ed. Victor.
στίς γηθς έχουσαι ! 135ο. μηδει,] Ιta Schaeferus, uι νοlue
rat Jo Μiltonus. Vulgo μηθείς. [1ta
Ηanc explicationem secutusest vetus Lati ed. Victor.]
nus interpres, qui reddit: diris ηuac pas μηθεί,] Ιdem quod μηδείς, fit μutem a
cuntur doloribus. Verior tamen videtur μήτε είς, μηθείς, ut a μηδε ιίς, μηδείς, ab
altera explicatio: α φuibus φui fruclus ούτε είς, ουθείς, et ab oύτε έν, ούθίν: quare
prουenit sive capitur, sunt dolores, αφ' ών non erat, ut Jo. Μiltonus corrigeret in
και καρπούνται οι άνθρωποι, δειναι οδύναι εισί, μηδείς. Βarnes,
Ρroprium enim hoc erat Furiis, dolores 1351. Μηδ' ετιόρκων μέτα συμπλιίτω,]
excitare, Μale Μusgravius conjicit κίν Ηuc refer historiam Jonae prophetae, cu
τρα νέμονται, είimulos regentes. Seidl. jus peccati causa tota navis periclitabatur.
1344. Σώσοντε ναών] Ιta Εd. Victor. Ηuc item illud : Ανδρός πονηρού φεύγι συν
ΜS. β. σώσον τέκνων. ΜS. γ. σώσον τεν οδίαν αεί. Ηuc denique illud Ηoratii
κών. Βarnesius σώσοντι νιών. Εmen Carmin. Lib. ΙΙΙ. Οd. 2. Ψetabo, φαι
dandum, ni fallor, σώσοντ’ ενηων ab ενηής. Cereris sacrunι Wulgarit arcανια", sub iis
Ηesychius : ενηίας, προσηνείς, αγαθούς, den Sit ιrabibus, fragilemφue πηecum Sol
συνιτούς, επιεικείς. De prosodia vide quae υαι phaselunι. Βarnes.
in simili re diximus supra ad ν. 497. μή δ', ed. Victor.
VoL. VΙΙ. Μm
534 ΕΥΡΙΠΙΔ Ο Υ ΗΛΕΚΤΡΑ.
ΤΕΛΟΣ ΗΛΕΚΤΡΑΣ.
ΕΥΡΙΠΙΔ Ο ΥΔΑΝ ΑΗ.
Μ m 2
"ΥΠΟΘΕΣΙΣ ΔΑΝΑΗΣ
βρέφος, ενέξαλε, και κελεύει ρίπτειν κατά της θαλάσσης ιδούσαι δε ταύθ' αι
Νηρηίδες, και κατελεήσασαι το γεγονός, εμβάλλoυσι την κιβωτόν εις δίκτυα Σει
ριφίων αλιέων κάντεύθεν περιεσώθη ή τε μήτηρ και το βρέφος όπες ανόρωθεν Περ
σεύς ωνομάσθη.
Μ ιn 4
ΤΑ ΤΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ ΠΡΟΣΩΠΑ.
"ΕΡΜΗΣ ΜΕ ΓίCURIUS.
ΔΑΝΑΗ. ΙΟΑΝΑΕ,
ΤΡΟΦΟΣ. ΝUΤΕΙΧ.
ΑΚΡΙΣΙΟΣ. ΑΟ RΙSΙUS.
ΛΓΓΕΛΟΣ. ΝUΝΟΙUS.
ΧΟΡΟΣ, ΟΗΟRUS.
ΑΘΗΝΑ, ΜΙΝΕRVΑ.
ΡazτΕn generale hujus Fabulae Αrgumentum, φuod supra dedimus, non est, ut quis am
plius a nobis exspectet, cum enim ne scena φuidem una aligua supersit integra, ridiculum
esset Αctus ullius sensum hic dare velle, Quae prologus autem nos docet, hacc fere sunt,
Αcrisium decrevisse, si revera filia ejus praegnans fuerit deprehensa, ut primum partum
ediderit, utrumque mari exponere in arcula, infantem simul et matrem. Quare, cum jam
Danaë puerpera sit facta, Μercurius a Jove missus venit, ut illi animum confirmet; me ex
dolore, ad partus infirmitatem accedente, deficeret. Chorus incerto de domina sua rumore
turbatus ad fores exspectat, ut certior de illius periculo fiat, cum subito Αcrisii adventu
fugatur, φui mirum in modum ira effervescens diras tragoadias excitaturus videbatur, cum
filum textus subito abrumpitur, Caetera, φuae infra sequuntur, Fragmenta sunt ex Stobaco,
Ηugonis Grotii Εxcerptis, Αthenaeo, Clemente Αlexandrino, Justino Μartyre, Ρlutarcho,
Μacrobio, Johanne Μeursio, Strabone, Longino, Εustathio, Scholiastisque aliis.
ΕΡΜΗΣ.
ΔΟΜΟΙ μεν οίδ, εύ πυργά τ' έρύματα χθονός,
Ουκ ενπολυχρύσοισιν ήσκητα χλιδαίς
Αρχήν δε τώνδε, και θεών ιδρύματα,
ΜΕΗ.Ο URΙ US.
Εuripidis Danaës prologum et frag Αςχήν δι τωνδ', εύτυςγά τ' έρύματα χθονός
menta vertit etiam Francogallice Prevos Ακςίσιος είληχ', ών τύραννος τήσδε γης,
tus. Βeck,
De hujus Τragαdiae Choro ν. Ρolluc. Αγοράν Λύκειον Αrgis commemorat Soph,
Οnom. ΙV. 3. Ηeath. Εlectr. v. 7. Sensus est: ΑΕdes has et
1. Valde corruptum est totum hoc deorum lempία, φιμα αμreis deliciis eror
fragmentum, maximeque circa initia, ubi ηαηίur, Lyceα αιμdiunt. Μusg.
clausulae duae, altera alterius locum occu Δόμοι μεν οίδ,] Νon dicit hic poèta,
parunt, Quis enim unquam regem dixit Αrgos aut Μycenas pauperes esse urbes :
τα θιών ιδρύματα ειληχίναι. Locus sic adeo enim Ηomero contradiceret, qui ex
forte constituendus et scribendus : pressis verbis vocat divites Μycenas,
Ιliad. η', ν. 180. "Η αυτον βασιλήα πο
Δόμα μίν οίδε, και θιών ιδρύματα λυχρύσoιο Μυκήνης. Sed hoc vult: Ρα
Λύκει', α πολυχρύσωσιν ήσκηται χλιδαίς" lalii hujus cί μrois mαnία non iαnι pul
4
542 ΕΥΡΙ Π ΙΔ ΟΥ
9 Α' και/ Α" Λ- "-
chra et splendida, ηuanι durabiliα sunt culum de prole mascula obtinenda con
facta er.ferro et adamante, α Cνςlopίbus sultarit, vide Αpollodor. Βiblioth. Lib.
ηempe constructa, ut saepe supra diximus; ΙΙ. c. 4. S. 1. et Graecum hujus Fabula
praesertim ad Εlectr. ν. 1158. Ηercul. argumentum, φuod partim ex Αpollodoro,
Fur. v. 959. et ν. 15. Εst autern mira partim ex veteri imperfecto argumento,
et insignis ellipsis; nam versus totus vi compegimus. Βarnes,
detur intelligi, in hunc sensum: Αλλ' εν 7. Πυθώδ' αφικτο,] Η πυθώ, ut η Λη
πυροκμήτοισι Κυκλώτων τόνοις. Βarnes. τώ, et ή Πυθων, antiquum nomen Del
4. τύραννος) Vox Τύραννος Veteribus phorum, de qua re videsis Εustathium in
erat nomen honestum, φuamvis Ηomero Ηomer. Ιliad. β. ν. 519. Οι Κυτάρισσον
ignotum. Ιlle enim de regum pessimo έχον, Πυθώνά τι τετρήεσσαν. nempe fol.
loquens βασιλέα vocat, Οdyss, σ'. v. 84. 274. lin. 11. Vel a πυνθάνομαι, οb ora
Εις "Εχετον βασιλήα, βροτών δηλήμονα πάν cula, vel a πύθω, putreo, vel a Πύθων,
των Gracci autem, qui rebuspublicis draco, &c. IRarnes.
fere favebant, cum et eorum finitini 9. τρευμενούς] Πρευμενής, idem ac Πραύ
reges mali plerumque essent, paulatim μενής et πρηύμενής, a πραύι, πραεία, πραύ,
hauc vocem, quae simpliciter regem sona et μίνος. Dicitur et ευμενής et ευμενίων in
bat, in sequiorem partem flectebant, adeo eundem sensum pro ίλαος. Βαrnes.
ut tandem vel legum violatorem, vel im 10. Κείνο, δε δυσξύμβλητον εξήνιγκ' ότα]
perii raptorem ac invasοrem, vel nefarium Δυσξύμβλητος, δυσεξερεύνητος, δυσνόητος, δυσ
et sanguinarium principem, significaret. τίκμαρτος, difficilis conjectu, ob ambigui
Ηoc in loco primitivam habet et bonam tatem, qua, ut alii Gentium Dii, sic Α
significationem. Εt ita Virgilius ipse, pollo praecipue oracula sua involuta ede
qui Veterum erat accuratus imitator, de bat. Unde et Λοξίας dicebatur, ut nota
pio et justo rege, ΑΕnea nempe, usurpat, bamus ad Iphigen. Τaur. ν. 15. Βarnes.
ΑΕn. Lib. VΙ 1. ν. 266. Ρars mίht Ρa 14. Εύνην κρυφαίαν γνούσα, και μη γνού
cis erit dertram tetigisse Τψrannί. Βarnes. σα δή,] Την χρυσόρροιαν, εν ή Ζευς γάμον
6. s. Ούτος δ' έρω τι παιδος άρσενος σχεθείς επράξατο, γνούσα, αλλ' ουχ, ότι Ζευς ιν αυτή
Πυθώδ' αφικτο,] Quomodo Αcrisius ora ήν, γνούσα. Ιta paulo post v. 55. Η δ' ευν
3
Δ Α Ν Α Η. 543
Δανάην δ' ετωνόμαζε τήνδ' - VΙΙ. fol. 453. Χρύσιος αψαύστειο διέτμα
γιν άμμα κορείας Ζεύς, διαδύς Δανάας χαλ
Βarnesius edidit πρωνόμασσε. Νec dubi κιλάτους θαλάμους &c. Quod autem
tari potest, φuin melius hic conveniat ao virgines caute in παρθενώσιν custodiri so
ristus, quam imperfectum. Μusg. lebant, omnibus notum et nobis supra de
claratum ad Iphigen. Αulid. v. 678.
20. s. Δανάην δι πρωνόμασσε τήνδ', όθ' ού
νικα Πολύς παρήλθεν εις γονήν παιδο, χρό παρθενώνες autem dicuntur conclavia vir
νοι.] Ita, quod supra dixi ad ν. 18. Ιpse ginalia, sive loci, in quibus virgines asser
poèta huic etymologiac videtur favere, a vabantur, quod et παρθενιώνες poetice di
δην, Δανάη. citur, ut mulierum conclavia vocabantur
39' ούνικα] De hac locutiοne vide qua Γυναικεία, et Γυναικώνες et Γυναικωνίτιδες.
nos ad Ιon. ν. 664. "Οθ' oύνεκ' αδύτων Τurcis appellantur seraglia, Βarnes.
εξιόντι μοι Θεού. Βαrnes. 23, εύφρουρον) Μalim έμφρουρον. Μusg.
τρωνόμαζε scribit Ηeath. guia Σ gemi Δίδωσιν Αργείαισιν εύ φρουρείν κέραις,]
natum non est Αtticae dialecti. Βeck. Quod corruptum extat apud Ρlutarch.
22. s. Εν παρθενώσι δ' ευθύς, οίς εδείμα ΙΙ. p. 1ο44. F. 36. F. Vulgo εύφεους".
το, Δίδωσιν Αργείαισιν εύφρουρον κόραις,] Οίς Sophocl. ΟΕd. Col. 917. "Αγειν τα (Vul
pro ού, Αttice: ita enim relativum eo go άγοντα) φωτών αθλίων ίκτήρια. Εurip.
dem casu solet gaudere, quo antecedens; Ηeraclid. 888. χαίρι και μίμνησ’ όμου "ο
de qua re nos monuimus ad Ιon, ν. 32. πρώτον είπας, ήνικ' ήρχόμη λόγου, Ελευθι
De virginali autem subterraneo Danaa ρώσειν μ'. Ρor.
cubiculo, ex aere structo, praeter quod 27. αφύκτοις] Μale Εd. Commel.
diximus in argumento, Αpollodorus et αφίκ τοις. Μusg.
alii, Ηoratius Carm. Lib. ΙΙΙ. Οd, 15. 28. λάθρα πώς] Ultima in λάθρα syl
Ιnclusanι Danaën Τurris ahenea, robus laba producitur.
Ιon. ν. 345. et ν. 360.
ιατque fores, et Vigilunι canum Τristes Lego igitur λαθραίως. [Εx Ηeath.]
εrcubia munierant satis Νocturnis ab adul Μusg.
ιeris. Si non Αcrisium, Virginis abdilae ήβούλετο.] Pro εβούλιτο, Αttice : sic
custodem pαυidum, Jupiler et Venus Ri ήμιλλον, pro έμελλον. Vid, ad Ηelen. ν.
sissent, fore enim ιutum iler et patens 751. Βarnes.
Conυerso in 1»retium Deo. Ηuc refer 30. άτυρος, χρυσό,] Αurum rude et g
Ρauli Silentiarii Εpigram. Αntholog. Lib. nis erpers, nimirum quia in metallis adeo
Δ Α Ν Α Η. 545
purum invenitur, ut metallurgorum arte 35. Χρόνω δ' εαυτήν] Ιta lego pro δε αυ
non indigeat, vid. Diodor. Sic, Lib. ΙΙ. τήν, euphoniae causa. Βαrnes.
c. 50. Μeminit etiam Αntiphilus Αn 56, κάξιπίrληκτο σαφώς,] Proxima no
thol. Η. Steph. p. 46. Legendum ta ta ostendemus, σαφώς cum sequentibus
men, eurhythmiae gratia: non posse connecti. Ηic autem sensum
conturbat. Μetrum quoque deformat
χρυσός ώς άτυρος γεγώς. trochaeus in quinta sede, Lego:
Μusg.
ώς άτυρος χρυσός γεγώς,] Lege ν' άπυρος. εις θαύμ' εσήει, καξεπλήχθη τασαφές.
Ρωr.
8ecum mίrari capit, et rei obscuritate ού
άτυρος χρυσός] "Ατυρος fit hic ab α in
είupuit. Sic το γενόμενον εκπλήττεσθαι,
tensίνα, non autem negativa ; ut sonet αιμ ΙDiod. Lib. Ι. c. 10.
rum igrιe purgαίissimum , non autem rude
ει ignis erpers, nec enim illud oculis ae Piersono placet καξιτέπληκτο «φοδρώς,
Verisim, p. 157. Sed aliud, ni fallor, est
que blanditur. Βarnes. σφοδρώς, aliud σφόδρα. Ηespondet huic
Ηeath. scribit: άτυρος ως χρυσός γεγώς.
Βeck. Latinorum υαlde, illi, υιοlenter, cum im
33. Η δ' ούν μή γνούσα τον κεκρυμμένον petu. Μusg.
δόλον,] Ιta Εd. Commel. ubi vitium metri κάξεπιπίπληκται, σαφώς] Αb εξεπιπλήσ
emendari potest, legendo vel: σω, verbo decomposito, guod multo satius
legendum judico, quam quod prius male
ή δ' αγνοούσα τον κεκρυμμένον δόλον. legebatur, καξεπέπληκτο, cum o in fine
pedis, ante simplex σ, produci commode
vel, ut Ρiersonus loco citato: haud possit. Comma autem post σαφώς
deleo et ante illud pono, ut sit hacc dis
ή δ' •υν δόλων μη γνούσα τον κεκρυμμένον.
Μusg. positio! κάξεπιτέ
πληκται, ώς ε, τόδι σαφώς
"Η δ' σύν μή γνούσα τον κεκρυμμένον δόλον,] ήλθεν ώ, ουκ αμφιλόγω
ς, αλλά σαφώς, έγ
Danae novit αιμreum imbrem, Joυem au κύμων ούσα είλητται. Βarnes.
tem in eo absconditum nequaquam puta 56. s. Constructio est: και εξεπιπίπληκ
vit. Vide supra ad v. 14. Ευνήν κρυφαίαν ται ευλαβουμίνη μέμψιν, ώς ήλθε σαφώς
γνούσα, και μη γνούσα δή. Βανηes. εις τόδι, ct anίηιο 1κrculsa est, reprehensio
546 ΕΥΡ Ι Π Ι Δ ΟΥ
ηem metuens, ηuasi scienter hoc proorum sit hic sensus: και ώς 7δη ταύτα, ών υτόλη
αdmisisset. Ηeath. ψιν είχεν, αληθή, και τάφα έχοντα. Ωuod
38. Lego, mutato versuum ordine: autem σάφα ponitur pro σαφώς, ostendi
mus ad Εlectr. v. 894. Βarnes,
φυγή δι λάθρα τησ δε γής οςμωμένην, 43. "Εγνωκεν άμφω τοντίους αφιέναι,] Γι
ώς εις τόδ' ήλθε, μέμψιν ευλαβουμένην, νώσκω hic pro censeo, decerno, statuo. Sic
μαθών τατής νιν - Lucian. in Ρrometheo: άδικα έγνωκε σερί
εμού ο Ζεύς. Sic Ρlutarch. έγνωσαν τούτο
Ρatriae reprehensionis metus non erat μή τοιεϊν. Εt Χenoph. ίγνωκας άνδρες
causa admirationis, de qua in v. 56. sed αρετήν είναι, νικά τους με φίλους εύ ποιών,
fugae, de qua ν. 38. Αlterum tamen ex etc. Sic Chilon: του, διαρτάζειν εγνωκό
recepto ordine colligeres. Μusg. τας την πόλιν έτείθετο, Ρraeterea αναγι
42. Legendum haud dubie: νώσκω, quod proprie lego, apud Ionas
etiam πείθω, suadeo, vel κιλεύω,.jubeo, sig
κάν ταύτ’ αληθή και σαφώς έχοντ' ίδη, nificare solet, ut Ηerodotus: αναγινώσκεις
Μusg. βασιλήα
στρατιύεσθαι, suades regί, ut bel
1um suscipiat Ιta fere Εboracenses nos
σάφ' ώς έχοντ' ίδη,] Ιta disjunctim lego, tri: I read νομιo do so αήίd so, i. e. I ad
pro σαφώς, guod prius male obtinuit, ut υise you. Βarnes,
Δ Α Ν Α Η. 547
και " ν φ'
50 Κατ' εμάν ήκεν ακουάν,
2/ ? ? \ Α'
44. ss. ών δε γ' εστάλην-αφίξομαι τάχισ prius dixit Ηomerus Ιliad. δ'. ν. 32. Π
τα σημανών. Lege ών δ' εγώ στάλην. lum autem avide omnes pottae imitantur,
Αpud Stobaeum Florileg. 10. juxta illud Οvidii: Αdspice Μaroniden,
Κρείσσων γάς ουδείς χρημάτων πέφυκ' ανής, er φuo, ceu fonte perenni, Watum Pieriis
Πλήν εις τις. ora rigantur αφuis. Εx hoc loco proba
tur, Chorum constare ex fα-minis, iis au
(υulgo εί τις.) Sophocl. ΟΕd. Τ. 118. tem virginibus, quia dominam Danaen
(Θνήσκουσι γάρ πλήν εί, τις.) Ρor. vocant et ei famulantur Νeque contra
44. "Ων δέ γ' εστάλην] Subaudi ένικα. facit, quod infra de hoc Choro loquens
Βarnes.
Αcrisius et ad eum, masculino genere
47. Υπηρέτην γάρ όντα, etc.] Subaudias utatur, v. 64. Σύ δ' ει κατ' οίκους ευνοών
δεί, vel έρικε, vel aliquid tale. Αd hunc ιτύγχανες: supra enim sape probavimus,
locum olim ego respiciens, in dramate masculinum genus recte usurpari collec
quodam Αnglico, cui nomen Τhe Ηarlike tive etiam de fα-minis. Vide ad Ιon, v.
Loυer, or Τhe Generous Ιtival, quod re 136 1, etc. Βαrnes.
cens, ut vocant, composui debello Βelgico, 52. Versum ita dividi vulι Ηeath.
anno 1672. Νuntio cuidam nomen af
fixi Τhoantis, a θρός celer; quia nuntii Τείσδι δώμασι κοιςάνου periodus.
laus praecipue in celeritate ponitur. Αμφίδοξος πελάζω. idem catalect.
Βαrnes. Πeck.
51 μενεαίνουσα] Αστερχές μενεαίνων 57. Ηunc etiam versum dividit Ηeath.
548 ΕΥΡΙπIΔοΥ ΔΑΝΑΗ.
Αργείας Ακρίσιον προ δόμων στείχοντα,
Φυγή βαρύς ως δόξαι κέαρ,
ΑΚΡΙΣΙΟΣ.
Συ δ, ει κατ' οίκους ευνοών ετύγχανες,
65 Ουκ άν ποτ' ήλθες εις τόδε θράσους.
"Ω, εγκύμων ιίλητται hephthemimeris spon φuendam, cujus nomen cum reliqua Τra
daica.
gα.diae parte intercidit. Ηeath.
Χρανθείσα λέκτρως penthemimeris iambica. 65, ουκ άν ποτ' ήλθες εις τόδι θράσους.]
et v. 59. sic:
Videtur έμοί deesse; certe si adesset, huic
versui satis foret consultum. Sed jam
Εν παςθινώσι σφραγίσι periodus. hinc omnia abrupta, nec aliud Εuripidis
Δίμας φυλάσσει penthemimeris iambica. post tot secula integrum servatur, nisi
Βeck. quod hinc inde ex jam perditis illius fa
61. 8. Ιta disponit Ηeath. bulis antiqui scriptores citaverint, nunc
fabulae nomine indicato, aliquando auc
Αλλ' είσορώ γάς τύραννον periodus. tore tantum nominato, sine ulla loci de
Χθονός τήσδ' Αργείας antispasticus hemio signatione, quare ego in secuturis Frag
lius. mentis describendis, quotquot ita dirigi
possunt, sub titulis suis ordinabo, pro
Ακρίσιον προ δόμων στείχοντα. idem dimeter alphabeti serie, post reliqua ad hanc
hypercatalectus. Danaen pertinentia, quae huc satius visum
Cl. Jacobs. Spec. Εmend. in Scriptt. est referre. Caetera confusim, prοut ad
Vett, p. 29. observavit hacc: " Μirum est, manus venerint, et seorsim ad finem po
φuod legitur: Αλλ' εισoρώ - φυγή βαρύς nam, utpote quorum certos locos haud
- κέαρ. Ubi defuga cogitaverunt, guam possem invenire, auctοrem Εuripidem
Danae molita fuerat. Sed quomodo hoc fatentur omnes. Μοnendus est autem
ex Αcrisii vultu divinare poterant? Levi lector, multa nomina fabularum falso
mutatione scribi malim : Εuripidi adscripta passim apud auctores,
saltem falso a nonnullis reputari. Νam
"οςγή βαρύς, ώ. δ'. κίας. ubi Veteres Ηermionen loquentem indu
cant, aut Polydorum, aut Αtreum, aut
Ιta ν. 42. οργή χολωθείι.'' Βeck.
65. φυγή βαρύς] Lego: οργή βαρύς. Sic Capanea, statim Fabulas his nominibus
vocatas credunt haud pauci, cum personae
βαρύνεσθαι dicitur animo grαυari, agre ali tantum istae sint, prior in Fabula Αndro
quid.ferre, Μusg. macha, altera in Ηecuba, tertia in Οreste,
64. Συ δ' ει κατ' οίκου, ευνοών ετύγχανες,] quarta in Supplicibus. De qua re vide
Ευνοών, masculinum genus, collective di plura in Fragmentis ad Αtreus et Capa
citur in singulari, pro ευνοούσαι παρθένοι, neus. Νοn ego magna nomina lacessere
fα-minino plurali, Vide supra ad v. 51. volo; sufficiat hacc semel hoc in loco
Οιuare Vossius incogitanter Εuripidem ob monuisse, De scriptoribus vero, undeut
hanc rem incogitantiac arguit. Βarnes, plurimum hacc sint hausta, monuimus su
64. s, Ηaec Αcrisii verba non ad Cho pra ad finem argumenti actus primi.
rum spectare videntur, sed ad alium Βαrnes.
ΛΕΙΠΕΙ ΤΑ ΛΟΙΠΑ,
ΕUR,ΙΡΙΙΟΙS ΕΕΑG ΜΕΝΤΑ.
Vor, VΙΙ. Ν. n
ΕU RΙΡΙΙ) ΙS FΙR Α G Μ1 ΕΝΤΑ.
νw www. w wνwww. wwν
ΑΕG ΕUS.
Α' "ν Α'
Ι. Εxstat apud Suidam, v. δεκατεύειν, et quia sic in quarta regione anapaestus. Βeck.
Schol. in Αves, ν. 494. cujus annotatio ΙΙ. Stobacus Τit VΙΙ. Μusg.
νice commentarii erit. Μusg. 1n. Stobacus Τit. ΧΧΧΙV. Μusg.
Τoup. ad Suid. Ι. p, 86. legit sic: Τίς Καθίζεις, έσται (vulgo καβέξη, ct ίστι.)
ωνόμαζί σε δεκάτη, μήτηρ, τόκου , vel Τίς Ρor.
ανόμαζί σε δεκάτη 'τι τώ τόκω, Μήτηρ - ιν. Stobarus Τit. ΧΧΧΙΧ. Μusg.
φui laudat Damascium apud Photium ν. Stobarus Τit LΧΧ Ι Ι Ι. Μusg.
Βibl. p. 1074. Η Δόμνα επί γε τόκω τίμτ. Ιν. Stobacus Τit. ΧLVΙΙ. Αpostol.
τη ύστερον ημέρα αποθνήσκει. Ιdem re ΙΙΙ. 15. Μusg.
futat emendationem Jos. Scaligeri ad νιI. Stobacus Τit. Ι.ΧΧΧVΙ. Μusg.
Τerent. Varr. et Μaussac. ad Ηurp. νιιι. Stobieus Τit. Ι.ΧΧΙ. Μusg.
Τίς σ' ωνόμαζεν τη δεκάτη, μήτης, τόκον , 1x, Sιουκus Τit. CΧΙΧ. Μusg,
Ν η 2
552 Ε U R ΙΡΙ D ΙS
xνια. Stobacus Τit. CVΙΙΙ. Μusg. xxΙ. Stobacus Τit. CΧV. Μusg.
xνιτι. Stobacus Τit. CΧVΙΙ. Μusg. xxΙΙ. Suidas in κλήρος, Μιμsg,
Ρro πλήν όχλος, Valck, ad Αmmon. xxιιι. Dicaearchus, p. 22. Εd. Ηud
corrigit π. λόγος. Βeck, son. Strabo, p. 356. Εd. Ρaris Μusg.
x1x. Stobacus Τiι. CΧVΙΙ. Μusg. Αd Sisyphum pertinere censet Valck.
Τοιum fragment. non disjunctive, sed D. p. 209, s Ιnter inc, retulit Ηeath. Ρ.
interrogative, accipit Ηeath. et verba: "Η 189. φui ν. 1. dedit-ώς λέγουσι- Βarn.
τ' Αφροδ. vertit: Ει Wenus. Βeck, in Αdd. tanquam ex ΑΕolo petitos ha
xx. Stobacus Τit. LΧV. Μusg. bet duos versus, qui sunt apud Αristoph.
Ver. 2. Laudat Porphyrius, ut probet, Τhesm. 412. s, Βeck.
είδος dici deforma corporis, quae in oculos Ηοs quatuor versus, Valckenarius in
incurrit, monente Μureto Var, Lect. 3.2. Diatribe, p. 200. ex Sisyphi Ρrologo pe
Βeck. titos non sine verisimilitudine suspicatur,
Ν η 4
556 Ε U R. Ι Ρ ΙΙΟ ΙS
πz. Stobacus Τit. ΧΧΙΙ. Αpostol. Σπ. Vulgo - μηδ' αθυμία Σχεθή τις
Cent. Χ.Χ. 38. Μusg. υμών - Βeck.
x. Stobacus Τit. Ι.ΧΧΙΧ. Μusg. xΙΙΙ. Conjuncta exstant haec duo frag
Τι πλείον, omisso ή, Valck. D. p. 150. τηenta apud Εrotian. ν. σκιθροτίραν. Se
Βeck. paravit ex conjectura, et sic, ut edidi,
xr. Suidas ν. πενθερά. Varie emen emendavit Piersonus apud Valckenaer.
άant Κusterus et Τoupius, neuter tamen Diatrib. p. 149. Μusg,
satis feliciter. Phegeum alloquitur Αlc xrv. Priscian. Lib. ΧVΙΙΙ. Μusg.
macon. Μusg. Ηeath. sic ex Prisciano, p. 1182. re
Τoup. Εm. in Suid. ΙΙΙ. p. 29. corri fert: Τί τού9', εκόντες ού, εντρέπει π. et pro
git: Συ δ' - παίδα την σην - νομίξη, και batemend. Valck. ad Phα.n. 576. et Diatr.
πατήρ - Ηeath. Συ δ', ώ γιραιι - Valck. p. 149. Πιβού, γίροντος ουδέν έντρέπει πατρός ,
ad Phoen. p. 160. Και σύ γε, γεραιι, τήνδε Grot. et Β. dederunt : Επει τεκόντος -
παίδα δούς εμοί, Γαμβρός νομίζου, και πα εντρέτη, Βeck.
της - Βarnes. recepit Grotii correctio xν. Ηesychius v. ατενής, Μusg.
nem: Και σύγι (γε male ap. Βarn. deest) xvΙ. Εustratius ad Εthic. Νicomach.
γεραιι, σήν γε παίδ’ ήν δώς μοί, Γαμβρός p. 39. Μusg.
νομίζη - Βeck. Ver. 2. Vulgo male"οταν άρματ'. Βeck.
558 Ε U R. ΙΡΙ ΙΟΙ S
Χελιδόνων μουσεία.
Μulta vero perrepsit hedera, frondescens arbor, hirundinum sedes.
ΙΙΙ. Ατρέκεια δ' άριστον ανδρός
2. Α' Α' Α'
ΑLΕΧΑΝΙΟR Α. *
Χ. - δούλους γάρου
Καλόν πεπάσθαι κρείσσονας των δεσποτών.
Νon decet servos habere, qui dominis suis praestent.
ΧΙ. Εκ των ομοίων οι κακοί γαμούσ’ άεί,
Μali semper apud malos uxores quaerunt.
ΧΙΙ. Περισσόμυθος ο λόγος, ευγένειαν
Ει βρότειoν ευλογήσομεν.
Το γαρ πάλαι και πρώτον ότ’ εγενόμεθα,
ν 32' ρ -- --
νι. Stobacus Τit. LΧΙΙ. Μusg. Ηic gui verna natus est φueritur
νιι. Stobaeus Τit. LΧΙΙ. Μihi intel Sum vero verna verbo,
Ver. 6. Ηeath. vult: "ίδιον υδέν άρ έχο xvn. Stobacus Τit. CVΙΙΙ. Μusg.
με μ. δ. γ. ut sit trochaicus trimeter ca xvrn. Stobacus Τit. CΧΙ Ι. Μusg."
talectus. Ver. 8. idem metri causa leg. xx. Stobacus Τit. CΧΧV. Μusg.
censet: Ν. δ. γ, ο χρόνος αυτό κραίνει. Βeck. xxr. Ηesych. ν. "Αέβητος. Μusg.
xπι. Stobacus Τit. LΧΧΧVΙ. Μusg. xx11. Εx hac fabula desumtum videtur,
xrv. Stobaus Τit. ΧCΙΙ 1. Μusg. licet Ρlutarchus sine nomine auctoris aut
xv. Stobacus Τit. ΧCVΙΙ. Clem. Αlex. fabulac citct, Οp. Μοr. p. 1469. Εd. Η.
p. 483. Εd. Ρar. non sine varietate. Steph. Μusg.
Μusg. Ηoc fragm. huc retulit etiam Τoup.
Ver. 1. Ρro παίδευμ' Stob. βάλευμ'. Βeck. ad Longin. p. 188. et monuit, ad illud
xνι. Stobacus Τit. CV. Μusg. respici ab Οrpheo Lapid. 20, 7. et Cic.
Ε' ΙR Α G Μ Ε Ν Τ Α. 563
ΧΧΙΙΙ. * ψ. #
Δει δ' 4 ή" # 4 #
ad Αtt. 8. 11. άκραντα explicat, ηuία Βarn. in Αdd. huc retulit fragm. ex
Τeu cris non eral crediία. Βeck. Αrist. Ran. 100, continet Αristophanis
xxιπ. Citat Βarnesius a scriptore Vitae νerba, non Εuripidis. Βeck.
Galeni, quam tamen Vitam non invenίο. * Ηistoriam Αlopes enarrat Ηyginus
Μusg. Fab. 187. Μusg.
Ιste Vitae Galeni scriptor est ipse Re Εuripides εν Κερκύωνι laudatur ab Εus
natus Charterius, qui unde petierit, ne tathio ηuinque locis, sed omnia referenda
scio. Locum Εuripidis hujus fabulae Frag ad Αlοpam. Valck. D. p. 12. Βeck.
mentum xΙ. sequitur in editionibus Sto 1. Εtymol. Μ. ν, ήδίσθην Μusg.
Daei 1549. 1559. (1581.) 1609. locus Γαίμ Sine interrogationis nota ap Grotium.
ύ τις Λουκίλλης, ubί haec verba occurrunt Βeck. -
ΑΝDRΟΜΕΙΟ.Α.*
Ι. Εκθείναι κήτεί φορβάν.
Ceti devorandam exponere,
ΙΙ. Ποία λίβας σειρήν.
ΙΙΙ. Σά γάρ ταύτα πάντα,
Τua enim haec omnia.
* Αύτη κείται εν τοις άστροι, διά την Αθή (leg. μ' et mox ξείν), ώ ξεινε, είτε πρόσπο
ναν, των Περσίως άθλων υπόμνημα, ανθ’ ών λον θέλεις, είτ' άλοχον, είτε δμωϊδα Βeck.
ναι. Αthenaeus Lib. ΧΙΙΙ. c. 1. Lu
σωθείσα υπό του Περσίως ουχ είλιτο τό πα
τρί συμμένει», ουδι τη μητρι, αλλ' αυθαίρετοι cian. de Ηistoria scribenda, c. Ι. ex quo
εις το "Αργος απήλθε μετ' εκείνου,Ά Φ" conjicere licet, Perseum hac loqui. Sto
φρονήσασα. λίγει δι και Ευριπίδης σαφώς εν baeus Τit. LΧΙV. qui pro ευτυχώς συνικ
τό περί αυτής γεγραμμένω δράματι Εra τόνει legisse videtur ευμενής παρίστασο.
τosthenes Κατασταρ, in Ανδρομέδα. Ρro θεοί; porro legerim νίοις, et pro διδάσ
Ι. Schol. Αristoph. in Αves, 347. Μusg. κεσθαι, διδίσκεσθαι. Μusg.
ΙΙ. Schol. in Lysistratam, v. 962. Μusg. Αpud Lucian. Σύ δ', ώ θεών τύραννι κ' αν
ΙΙΙ. Schol. Αristoph, in Αves, 347. θρώπων, "Ε. Τribus primis versibas simil
ιν. Schol. in Αves, 347. Μusg. limi sunt ii, quos Stob, p. 261. Grot. ex
ν. Suidas v. είση. Μusg. incerta Εurip. tragα.dia profert, et Βarn.
Εt Diog. Lib, ΙV. 29. Vulgo είη μοι ad Fragm. Danaës, v. 96. retulit, ubί ita :
χάρις Βeck, Συ δ', ώ κάκιστε παί θεών τε και βροτών (ap.
ντ. Suidas v. άλοχος. Μusg. Stob. -κ. πάντων θεών κανθρώπων) "Η μ.
Βarnes. "Αγου σύ μ' - ήθελες - Ηeath. δ. τα κακά φ. καλά,"Η τ. ε. ευμενής ταρί
νult: "Αγου μίν - με θέλεις - Βeck. στασο. Βeck.
Ηerodianus in Οpusc. περί σχημάτων Νotissimi, si qui alii, Εuripidis versus
apud Villoison. Αnecd. Gr. Τ. ΙΙ. p. 94. sunt ex hoc frag.
hoc fragmentum protulitita: Επιτροπή δε,
όταν τους ακούουσινιτιτρέψωμεν τήν των πραγ Συ δ' ώ τύςαννι θεών τε κανθρώπων, Έρως, κ. τ. λ.
μάτων, ή ονομάτων, εξουσίαν, ώς παρά τω
Ευριπίδη παρεισάγεται η Ανδρομάχη (leg. Versu quinto vulgatur: και ταύτα μίν
Ά.) λίγουσα τώ Περσεί αγού δί με, δρών τίμιες θεοί, ίνη. ubi corrigam:
Ε' R Α G Μ Ε Ν Τ Α. 565
ΑΝΤΙΟΗΟΝΑ. *
Μαστεύω τυκίον τίν' επί σταλατίδι τίτςη Ι. Ρrologihoc initium exstatapud Αris
Λυσιδίκα, γλνττον τόνδ' εχάςαξε νόον. toph. Ran. 1213 et 1218. ubi vide Scho
liasten. Μusg.
Θuem tandem, Lψsidice, sensum erpresse Βarn, in Fragm. ΟΕdipί habet. Βeck.
ril cαίum in hoc cippo, ηuaero. Ιdem vero ΙΙ. Αristoph. Ran. 1458. Scholiast. ibid.
τύκος et τυκίον docente Εustathio ad Ιλ. Ηeraclides de Αllegor. Ηomer Secundus
Ε', p. 951. 44. Jacobs. ubi exstet, non inveni. Μusg.
Αlia ex Αndromeda habet Αristopha Εst apud Τzetz. ad Ηesiod. p. 48. ubί
nes Τhesmophor. [1110-11 14. 1116. s. recte
1001,
έστ' εν ανθρώπου φύσει. Vide Ηel.
Ρor.
1118 και 1121. 1127. s.] 3ed qua non sem πI. Stobacus Τit. ΧLVΙΙΙ. Μusg.
per facile fuerit a comici verbis separare.
Ηuc etiam refert Ηeathius Ρlutarch. πν. Stobacus Τit. ΧLΙΙΙ. Μusg.
Sympos, Lib. ΙΧ. probl. 15. Μusg. ν. Εxstat obscurum hoc fragmentum
apud Stobaum Τit. ΧLΙΧ. Μusg.
Ο τιτάμενος ιερόν ανά Διός Αιθίρα Γοργό νι. Stobaeus Τit. LΧΙΙΙ. De ultimo
φανος. confer Valck, D. p. "ό de Αu
versu videri potest Valckenaer, Diatrib, p.
diend. Ρούt. p. 22. Εd. Ρar. Οpp. Μoral. 242. Μusg.
[Κήτος θεάζον εξ Ατλαντικής αλός. Βeck. Ver. 1. ερώντος νulgo, quod in ορώντος
* De Fabula sic Scholiastes Sophoclis mutaverat jam Μusgr. Εx. Εur, p. 100.
ad finem Αntigonae: Ιστίον, ότι διαφέρει της V. 4. νulgo: "Η δ' ευ προσήται, h, e, inter
Ευριτίδου Αντιγόνης αύτη, ότι φωραθείσα prete Ηeath. Quod sί commoda adsit We
εκείνη διά τον Αίμονος έρωτα εξεδόθη πρός γά ηus. Valck. legit: "Ην δ' ου προσήται, Κύ
μον ενταύθα δι τουναντίον, Μusg. πριν ή. λ. Βeck,
4
Ε' Ε Α G Μ Ε Ν Τ Α. 569
νιI. Stobacus Τit. LΧΙV. Μusg. xΙΙ. Stobacus Τit. ΧCΙΙΙ. Μusg.
Αpud Βarn. est in Ιnc. Βeck. xπι. Stobacus Τit. CΙV. Μusg.
vπι. Stobacus Τit. LΧVΙΙ. Μusg. xrv. Stobaeus Τit. CVΙΙΙ. Εmendat
Ιx. Stobaeus Τit. LΧVΙΙ. Clem. Αlex. non ineleganter Valckenaerius Diatrib. c.
p. 741. Μusg. 15. Μusg.
x. Sic emendat et interpretatur Grotius, Αpud Stob. et Βarn. additur tertius
quod exstat Stob. Τit. LΧΧΧVΙΙ. versus: Και το κακόν αγαθού γίνεται παραί
Μusg. τιον. Versus priores sic scribit Valck, p.
Ρro ιοικίναι Ρiers. Αttice scribi jubet 155.
εικίναι.-Ver. 2. Stob. ταύτη, φuod quare
- Μή νυν θέλε
in φαύλη mutarit Grot. non satis causae
apparere putat Ηeath. Βeck. Λυτών σεαυτόν [Αίμον], ειδώς, τολλάκις
xr. Stobaeus Τit. ΧC. Μusg. "Οτι και το λυτούν ύστιςον χαράν άγει,
Ο ο 3
57Ο Ε U R Ι Ρ ΙΙΟ ΙS
ΑΝΤΙΟΡΑ. *
Sunt verba Αmoris nd Ηaemonem. Βeck. Ιdem Ηeath. addit versum hunc e
xν. Stobacus Τit. CΧΙΙΙ. Μusg. Stob. Grot. p. 513.
xνι. Stobarus Τit. CΧΧVΙ. Μusg.
xνια. Μendose exstat apud Scholiasten Ου γάς εσθλά κατθανύσι κεςτομείν επ' ανδράσι.
Ρindari ad Pyth. ΙΙΙ. 176. Varie corri Βeck.
gunt eruditi, ut videre est apud Valcke * Ηistoriam enarrat Ηyginus Fab. 8.
naer. Diatrib. c. 15. Εgo Ruhnkenii mei copiose illustratam a Valckenario Dia
emendationem, leviter tamen immutatam, trib. c. 7. Μusg.
exhibeo. Μusg.
Ιn ipsis Schol. legitur: ό, έφυ: -Διόνυ 1. Εxstat apud Εtymolog. Μag. v. Ζή
9ος. Vide Valckenaer. Diatrib. 62.
σι, θνητοίς τ' ου, υποστάτης. ώς et υπόστα
τος dederunt Scal. et Grot, Ruhnkenii Μusg.
cmendatio Δεινό, τε, θνητοί, τ' est apud Similiter poèta in hoc dramate etymo
Valck. 156. gui ipse emendat Μόνο, τι logiam nominis Αmphionis dedit, irrisus
θνητοίς, Ρiers ibid. Θεώσι, θνητοίς τ'. propterea ab Αristophane, v. Ρoll. ΙΧ. 56.
Βecή. Εtym. p. 92, 4. Βeck.
xvιιτ. Scholiastes ad Ρhα.niss. 1146. 11. Stobacus Εclog. Ρhysic. cap. 7.
Μusg. Μusg.
Ηeath. sic disponit- ετί χρυσείνωτον Βarn. haec in quatuor versus divisit.
ασπίδα Τα Κατανίως. Βeck.
Ε' R Α G Μ Ε Ν Τ Α. 57 ί
rmoni putat Ηeath. et conjicit οστισούν εσ vΙ. Stobacus Τit. ΙΙΙ. Οιuae hunc ver
τιν κ. Βeck. sum sequuntur in Εd. Βarnes. ad Εlec
ιν. Stobaeus Τit. Ι. Grotius et Βarne tram 294-296. pertinent, et in ΜSto
sius: τά, δε χρή σ', etc. Μusg. Collegii Νovi ab hoc fragmento separan
ν. Stobacus Τit. ΙΙΙ. Cujus autem tur. Μusg.
verba sint haec, monuit Valckenarius vΙΙ. Stobaeus Τit. VΙ. Valckenaerius
ΙΟiatrib. cap. 8.
Vide etiam Εd. Grot. Γiatrib. c. 8. legendum monet in versu
Μusg. postremo ταύτιν. Μusg.
Sunt verba Αmphionis ad fratrem. - Valck. p, 79. non εν ταύτω, sed εν ταυ
Μaximus Τ. ΙΙ. p. 535. Combef. habet: τό, legit. Ιdem vertiι ultima , adsuetu
Ο ο 4
572 Ε U R. ΙΡΙ Γ) ΙS
ες αργίαν] Sic Stob, Grot. Αpud Βarn. ante λίαν habet Valcken, Diatrib, p. 65.
έστ' αβγ. Βeck. Μusg.
xv. Stobaeus Τit. LΧΙΙ. Μusg. Ωui verba hacc Αmphionίtribuit. Βeck,
xvΙ. Ιbidem. Μusg. xxΙ. Stobacus Τit. ΧCV. Μusg.
xvπ. Stobacus Τit. LΧVΙΙΙ. Μusg. xxΙΙ. Ιbid. Μusg.
xvιπ. Ιbid. Μusg. Βarnes, ώ ξένοι. Βεεί.
xrx. Stobacus Τit. LΧΧVΙΙ.- Μusg. xxΙΙΙ. Stobacus Τit. ΧCV. Μusg.
xx. Stobaeus Τit. LΧΧΙΙΙ. istud τε
574 Ε U RΙΡΙΤ) ΙS
Ηeath, punctum post βροτών tolli et xxvπ. Stobaeus Τit. LΧΙΙΙ. Quar
post τούτο poni νult. Βeck. tum versum citat Αthenaeus, p. 421.
xxΙv. Stobacus Τit. ΧCVΙ. Εrotian. in Μusg.
κατεφρόνει. Μusg. Valck, p. 64. tribuit Αntiopae.-ν. 4.
Valckenario videntur verba Αntiopaead etiam est ap. Βarn. in Ιnc. Βeck.
Αmphionem. Βεελ. xxvΙΙΙ. Stobaeus Τit. LΧΧΧ. Αthe
xxv. Stobacus Τit. CΙΙ. Vide Clem. naus, pag. 677. Μu g.
Αl. pag, 744, Μusg, Εx Αthen. habet Εustath. ad ΙΙ. ν. p.
Clemens: Τί δή τοτ' όλξω, sed vulg. 1262. Grotius ad mentem Scalig, legit
pra-fert Valck. p. 81. Βeck. δισσοί λόγοιν. - Βeck.
xxντ. Οlympiod. Schol. in Ρlaton. xxrx. Stobacus Floril. p. 209. legit
Gorgiam. Vide Valckenaer, Diatrib, p. παρειάσει. Valckenarius Diatrib. p, 71.
86. Μusg. bene emendat, αμελία παρεις, ιά. Μusg.
Ε' R Α G ΜΕ Ν Τ Α. 575
in civitate evadet, et amicis nullus: ipsa natura periit, ubί quis volup
tati subactus cedit.
ΑRΟΗΕLΑUS. *
"Ι " " «ν y/ Α'
Ι. Αίγυπτος, ώς ο πλείστος έσπαρται λόγος,
Σύν παισι πεντήκοντα ναυτίλω πλατή
"Αργος κατασχών.
ΑΕgyptus, ut fama maxime fertur, cum filiis quinquaginta, navi Αrgos
appellens.
χL. Stob. Τit. ΧVΙ. et Τit. CΧΙV. Αntiopa apud Schol. Venet. ad Ηomer.
Μusg. ΙΙ. Λ'. 773. Οινόη, Ξύγχορτα ναίω πεδία.ταϊς
Ιn Stob. Τ. 16. ex incerta Εur. trag. ελευθέραιε. Sic auge e Strabone VΙΙΙ..p.
proferuntur, sed S. 112. Gesn. ad Εurip. 577. Α. 375. f. - apud Stob. 68. Ulti
ΟΕneum referuntur. Priorem fr. partem mus exstat Αndrom. 1287. Ρor.
Βarn. etiam in Fr. Ιnus habet. Βeck. * De Αrchelao, Εuripidis contempora
xLΙ. Ιta vult legi vir doctus R. Βentley neo, hoc drama scriptum esse, φuod con
ex Photii Lex. ΜS. ut monet ad hoc jicit, vel potius somniat, Βarnesius, parum
fragmentum Βarnesius, Vertit ad hunc verisimile est, cum praesertim ex Αgath
modum Ηeathius. Μusg. archideconstet, (de Rubro Μari, p. 12. Εd.
xLΙΙ. Ρlato in Gorgia. Ιta scripsit et Ηudson.) Ρούtam tragico suo Αrchelao
reddidit Grotius. Vide autem Valck. res a Τemeno, Ηeraclidarum duce, gestas
Diatrib, p. 85. Μusg. tribuisse. Αrchelaus ergo, ηui nomen de
Ηeath, corr, κύτι, γ' όμιλήσας - ορθώ dit fabulae, idem procul dubio est, cujus
σαις (cum Gatak. Αdν. Ρost, p. 510.) - historiam enarrat Ηyginus Fab, CCΧΙΧ.
λάβοις ποτ' - ν. 4. δή fluxit e Gatak. em. de quo etiam sic Diogenes apud Dion.
Grotius dederat συ. Αlio modo senarios Chrysostom. p, 70. ή ουκ αιτόλος ήν ο Αρ
efficit Canter. Ν. L. 7. 27. Valckena χίλαος , ουδ' ήλθεν Μακεδονίαν αίγας ελαύ
rius sic: Ουδ' ε. δ. β. ορθώς αν λόγον Προ νων , τότερον ουν εν πορφύρα, ή εν διφθίξα,
9είο πιθανόν, ούτ' αν ασπίδος τοτε Κύτει γ' οίει τούτο ποιείν , Quippe Libanius in Α
όμιλήσειας, ούτ' άλλων ύπις Ν. β. β. τι. polog. Demosthen. satis clare innuit, fa
Formulas ορθώσαι στρατόν et τείχο, λαβείν bula argumentum ex Μacedonum historia
Gracas esse negat. petitum fuisse. Αrchelaus quidam, Οres.
Εuripidis Αntiopam laudat Ηes. V. tis ex Penthilo nepos, Straboni memo
Ευθυδήμονα. Gramm. Sang. ap. Valck. p. raιur, p. 582. Αt Αrchelaus Ηygini,
80. Νόσον έχει αντί του φαύλον έθος έχειν. Τemenum, Ηerculis filium, patrenι ha
Ευριπίδη, Αντιόπη. buit.
Ε U R Ι Ρ ΙΙΟΙ S
ν • Α' Α' \
1. Αristoph. Ran. 1237. Vide Schol. ται. Schol. in Εuripid. Ρhoeniss. 1175.
Μusg. Βene Βarnesius αναστίψαι pro veteri
ΙΙ. Scriptor de Νilo, Strabo, p. 221. et αναστρέψαι. Μusg.
371. Εd. 1660. Steph. Βyzantinus in ιν. Stobaeus Τit. VΙΙ. Μusg.
Αιθίοψ, Ρro τεθρίττου όντος malim τι v. Stobaeus Τit. VΙΙΙ. Vide Εrechth.
θρίττ' ανίντος, Μusg. Fragm. 10. Μusg.
Ρro εκ γαίας, Valck, p. 3Ο. ex em. Αpud Βarnes. - ούτι τόλιν αν ορθώσειιν
Ι.uzacii reposuit εν γύαις, pro ροάς dedit ιύ. Vulg, lectio metrum violat. Βeck.
ροαίς, et ν. 5. ubί codd. τιθριττεύοντος, ανορθώσειεν άν.] Vulgo όρθώσειιν άν, Ρον,
lectionem Grotii τίθριττ' οχούντος. Βeck. νι. Stobacus Τit. Χ.Χ. Μusg.
Τεθρίππου όντος] Forsan τεθριττεύοντος. Βarn, in Fr. Ηypsipyl. Βeck.
Ρor. νιι. Stobacus Τit. LΙ. Μusg.
Ε' R Α G Μ Ε Ν Τ Α. 579
xxvπ. Stobacus Τit. CΧΧΙΙΙ. Μusg. Cissei personae locum in Αrchelao fuisse
Ηeath. ita ordinaι: "Εστιν κ. π. δ. κ. docebit Ηyginus Μusg.
Ηδυ β. ό. "Ανδρα φ. στ. τ. ε. ο. Βeck. Locum ita em. Valck, p. 248. gui, ut
καναπ. Schol. in Ρindar, p. 185. Εd. Ηeath., inter Incerta retulit. . Αpud
Οxon. Μusg. Dionys. est, "Ω βασιλεύ et πολυβόλου,
Ρost λυμεώνας Βarnes, de conjectura Βeck.
addidit Αρχέλας, Βeck. Quae apud Βarnes, sequuntur, tanquam
κατx. Stobarus Τit. ΧΧΙΧ. Μusg, ex Αίτεο.Ρetita, ad Cressa". "aferenda
xxx. Stobaeus ibid. esse vidit Valck, D. p. 12. Τribuit ta:
Versus duo, φui ante hos sunt apud Ά tragodiam sic inscriptam Εuripidi
- - rrian. Diss. Εpist. Ι. 28. et aliud ejus
Βοτηes legunίur in Stob. Ι. 1, εκ inρείο Fragm. exstare putatu apud Dion. cias.
Ροέια Ρetiti,
Ρhiloct.
duo,
Βeck.
gui sequuntur sunt Fr 58. "24. Reini. sed versus pauilulum
tantum immutatus legitur in Εur. Phoen.
xxxΙ. Just. Μart. pag. 108. Μusg. 576. neque fabula Εur, hoc nomine ex
xxxπ. Stob. Εcl. Ρhysic. c. 7. Εx stitisse videtur Ηeathio, qui Αrrianum
fine fabulae desumti videntur. Μusg. τηemorie lapsu Atreum pro Τhyeste po
κααπι. Dionys, Ηalic, vol. ΙΙ. Ρ. 55. "Ρ" """
VoΙ. VΙΙ. Ρp
582 Ε U R ΙΡΙ DΙS
ΑUGΕ.*
Ι. Το γαρ επιεικές ωφελεί τάς συμφοράς,
Μoderatio calamitates juvat.
9 Α- Α' - 2. \ "- Α'
Νune vero vinum mihi mentem turbavit; fateor autem te injuria affecis
se: atqui injuria minime voluntaria fuit.
ΙΧ. *** σκύλα μεν βροτοφθόρα
Χαίρεις όρωσα, από νεκρών ερείπια, χ" γ > > \ 2 Α"
Ι. 70υς 0y0υς
Τους λαρκαγωγούς εξ όρους οίσειν ξύλα,
Αsinos carbonigeros a monte ligna portaturos.
ΙΙ. Σχοινίνας ίπποισι γάρ φλοϊνας ηνίας πλέκει.
Juncea enim equis et scirpea frena nectit.
ΙΙΙ. Κακών γάρ όντων μυρίων καθ' Ελλάδα,
Ουδέν κάκιόν εστιν αθλητών γένους
Οι πρώτα μεν ζήν ούτε μανθάνουσιν εύ,
Λ' "- \ "' χ) 2 x ν
Ούτ' αν δύναιντο πως γαρ, όστις έστ' ανήρ
Γνάθου τε δούλος, νηδύος θ' ήσσημένος, 5
Κάλλιστα,
"Ο σώφρων και δίκαιος ών ανήρ, Α' Σ' ? ? Α' > \
25
στις γε μύθοις έργ' απαλλάσσει κακά,
Μάχας τ' αφαιρών και στάσεις τοιαύτα γάρ
Α' Α" "- Α' » Τ/ Λ'
ΒΕLLΕRΟΡΗΟΝΤΕS.
Chart. Οι πρώτον, οικείν, Ver. 6. Ηeath. δίας optime Ηeathius Είνοδία, quod in ver
νult: εις υτικτροφήν πατρός, Ver. 7. sione secutus sum. Μusg.
Valck. Diatr. p, 80. corr, και ξυνηρετμείν. Ηeath. primos versus ita ordinat: Π.,
Ver. 12. Ηeath. praefert scripturam Αthe ώ σ. Φυλλάς, υ, κ. ν. Βeck.
naei ικβαλόντι, κρόκας, εαserenles staminα, Ηeathius emendavit: - τίν' έχει στάσιν
quod fit palliis detritis. Ver. 16. Ε Ga Ει'ΝοΔΙΑ Docte sane, Judicent viri
leno correctus, vulgo: Τί γάρ - το δ' harum rerum periti, an post hanc conjec
ωκύπεν, α. Ver, 24. Ηeath. Χ' ώστις -, turam mea quoque suspicio in censum
Βeck. venire possit:
* Ηistoriam Βellerophontis dant Ηy Αιθές' ιδίσθαι
ginus Fab LVΙΙ. , Εustathius in Iliad. Σπεύδω, τίν' έχει στάσιν ΕΥ"ΔΙΑΣ.
ζ. Scholiasta Ρind. in Οlymp. ΧΙΙΙ,
Εx Senecae Εpist. CΧV. liquet, eum auri Lucianus in Ηalc. Τ. Ι. p. 180. Μετά
amantissimum ab Εuripide fictum fuisse; μικρέν δι, θαυμαστή τις ΚΑΤΑΣΤΑΣΙΣ
cujus tamen vitii nullum in Μythologis ΕΥ'ΔΙΑΣ εγένετο. Jacobs.
vestigium invenio, Αliqua de hoc Dra π. Schol. in Εquites, v. 1246. Μusg.
mate prabet Scholiastes Αristoph, ad ΙΙΙ. Schol. in Ρacem, v. 75. Μusg.
Αcharn. 431. et Ρacem 146. Μusg. Βarn.- Πηγάσου ταχύπτερον, Βeck,
Ι. Schol. in Vespas, v. 754. Ρro ευο ιν. Schol. in Ρacem, v. 721. Μusg.
Ρp 3
586 Ε U R. Ι Ρ ΙΙΟΙ S
Ρp 4
588 Ε U R. ΙΡ ΙΙΟΙ S
Εκείνο
2-.Α.- γάρ μεμνήμεθ''
*
οιος ην ποτε
και "ν " > Α' /
2Ο
Καγώ μετ' ανδρών οίος ευτύχουν ποτέ,
Εgo, quod ubique cantatur, optimum homini aio esse, non nasci. Τrium
autem vitae generum in dubio semper est praestantia: opulentiae, et cui
nobilis origo est, et paupertatis: hunc enim numerum proposui. Qui
locuples est, sed genere ignobilis, dolet quidem, dolet, sed suavissime
dolet, thesaurum jucundissimum manu aperiens. Ηoc autem destitu
tus, qui antea dives fuit, calamitatis jugo subjectus, agre fert, Qui
autem superba nobilique stirpe ortus in re tenui versatur, genere qui
dem felix est, sed paupertate deprimitur, et licet contristetur, tamen
prae pudore manuum laborem recusat, Qui autem undecunque vilis
est, et perpetuo infelix, hac in parte vincit: bonis privari nescit, cum
semper fortunam adversam habuerit. Ηinc praestat, nunquam prospe
ra expertum esse, Ιllud enim animo obversatur: qualis eram olim,
quantum inter homines florebam.
ΧVΙΙ. Εγώ γαρ, εινούν είχ έμ ο σπείρας πατήρ,
Ηπιστάμην αν, μουσικήν παρεις, πονεν
"Ως ευτυχήσων και κακώς πράξων ποτέ.
Πρώτον μεν, εξ ών πάντα γίγνεται βροτοις,
Εύογκος είναι γαστρί μη πληρουμένη, 5
Στέργειν θ' ύδρηροις, ώστε θήρ, αει ποτοις,
Χειμωνί τ' ασκείν σώμα, θερμά θ' ηλίου.
xvΙ. Stobaeus Τit. ΧCVΙΙ. Ver. 3.
Ver. 5. νulgo Τ. δ. μοιρών - μιά.
pro βιότων Εdd. βροτών. Ιbid. Verti,
Ηeath metri causa κρινώ. Ver. 1ο. Β.
quasi esset εν ακρίτω νίκημ' αεί. Ver. 10.
- υπ' άτης ευθύς ασχάλλει σ. Ver. 16.
legendum ζεύγλαν ασχάλλει. Conf. Ιph. post οϊδιν distingui vult Ηeath. Ver, 17.
Αul. 444. Ver. 13. lego ει δ', et ν. 14. ss. Β. Ο. άριστον - Καγώ μ. α. ηνίκ' ευτ.
σmitto δ', guod ΜS. Coll. Νον. post αι π. Ηeath. corrigit ηυτύχουν et post κα
δεύ: ponit. Μusg. γώ distinguit. Βeck.
Ε' R Α G Μ Ε Ν Τ Α. 589
xντι. Stobaeus ibid. παρεις, τονείν, pro xvΙΙΙ. Stobaeus Τit. C. Μusg.
παρεισπονείν, φuae vetus lectio erat, du- x1x. Stobacus ibid. Justinus Μartyr,
dum emendavit Ηeathius. Sequenti ver- p. 1ο8. Εd. Ρar Ρlut. Οp. Μor, p. 55.
su legendum forte επί τύχη ζών, in fortu- Εd. Steph. Μusg.
τια potestate υιυens. έτι τύχη, ut επί τάχ- Ver. 4. Ρlut. et Just. pro αισχρόν exhi
ναις και χαλάζαις. Ρhilostrat. Vit. Αpoll. bent φαύλον. Βeck.
VΙ. 39. Μusg. xx. Stob. Τit. CV. paullo aliter.
Ver. 6. Ηeath pro υδρηροί, corr, υδρη- Μusg.
λοί. Βeck,
59Ο Ε U R ΙΡΙ ΙΟΙ S
Dicetne aliquis, esse revera, qui in cα-lo finguntur, deos? Νulli sunt,
nulli sunt. Si quis homo dicit, non amplius antiquam hanc vocem
stulte jactet. Rem ipsam contemplamini, non meis sermonibus aus
cultantes. Αio ego, tyrannos multos occidere et opibus spoliare, et
jusjurandum violantes urbes exscindere. Εt hoc facientes feliciores
sunt, φuam qui quotidie pie et tranquille agunt. Εt civitates exiguas,
deos colentes, novi majoribus minus religiosis servire majore hasta
rum numero domitas. Vos autem existimo, si quis otiose agens deos
precetur, neque victum manu quaerat * * * *
ΧΧVΙ. "Επτησσ' υπείκων μάλλον, ή θέλοι.
Τrepidabat plus, quam ipse cuperet, cedens.
ΧΧVΙΙ. Και ξεστον όχθον Δαναΐδων εδρασμάτων,
ΧΧVΙΙΙ. Ησθ' εις θεους μεν ευσεβής, ότ’ ήσθ', αεί,
Α-" Λ' 9 2 Α' y Ό9
ΒUSΙRΙS. *
ΟΑDΜUS. +
» " ρ "ν "ν "- ") και >
* -
μέσω
3 "ν
Το θείον legit Αlcinous c, 24. το δή θείον, substantiva, docuit D. Ηeins. apud Rut
Ρlut. Τom. ΙΙ. p. 446. Α. το ήδύ vitiose gers. V. L. 4. p. 405. Βeck.
alii. . Fragmentum r, et ΙΙ. e Chrysippo ν. Ηesychius in voce. Μusg.
esse docuit Valck, p. 21. ss. Legitur hoc vπ. Ρlutarch. Οp. Μοr. p. 1335. de
fr. etiam apud Stob. Grotius. Τ.V. unde Ιaio dici indicat, auctοrem non nominans.
Βarn inter Inc, retulit ubi- δράση δε Μusg.
μή. Βeck. ντι. Sext. Εmpir. p. 360. ut στασίμου
1π. Stobaeus Τit. LΧVΙ. Μusg.
μίλου, exemplum exhibet. Ρhilo Jud. p,
Valck, p. 2Ο. conj. Δύσμορφος είη μάλ 948. ultimos septem versus dat, tres ulti
λον. Βeck. mos alibi non semel. [Τom. ΙΙ. p. 488.
πv. Stobaeus Τit. CV. Μusg. 515. 612.] citat. Clem. Αlex. p, 750. Μ.
Αdjectiva, ευτ. et δυστ, vertenda esse, ut Αntonin. VΙΙ. 5Ο. Ρlut. Οp. Μοr. Ρ.
Ε U R Ι Ρ ΙΙΟ ΙS
ΟRΕSΡΗΟΝΤΕS. *
- Α' ν
Ρolyb. Ηist, p. 667. V. 6. legendum τροσ Βarn, male άλλα μυρίαι, v. Valck. ad
ιδείν. Μusg. Εurip. Ρhoen. Schol. p. 626. Βeck.
Conf Leopard. Εm. ΙV. 22. ν. 1. apud vΙΙΙ. Α. Gellius VΙΙ. 3. testatur, Lucilium
Βarnes και deest.-Ver. 4. τόνοις Ρolyb. poètam vitio dedisse Εuripidi, " φuod,
omittit. Ιdem ν. 6. habet προσιδείν ώραν, cum Polyphontes rex propterea se inter
auctore Η.-Ver. 9. Βarnes. Πόλιν τάνδε, fecisse fratrem diceret, φuod ipse ante
Ε. στ. Βeck.
consilium de nece ejus cepisset, Μerope,
v. Stobacus Τit. ΧCIV. Μusg. fratris uxor, hisce eum verbis eluserit.''
νι. Schol. in Μedeam 84. Loqui vide Ρro ως optime Valckenaerius, vir cl. ίως,
tur Polyphontes. Μusg. donec. Μusg.
Βarn. Εκ. γάρ τ. ό. πάντες - et sic Valck, p. 185.etiamemendatχρήν. Χρόνον
Schol. Μed. Είνοιούιείloqui monet Ηeath. interpretatur de occasione. Βρck.
Valckenar. p. 183. Βeck, 1x. Ρlutarch. Οp. Μor, p. 191. Εd.
νΙΙ. Ρlutarch. Οp. Μor, p. 191. Εd. Steph. Loquitur Cresphontes Μusg.
Steph. Loquitur Μerope. Μusg. x. Ρlut. Οp Μor, p. 155. Εd. Steph.
Μusg.
596 Ε U R. ΙΡ ΙΙΟ ΙS
xΙ. Ρlut. Οp. Μor, p. 1837. Εd. Steph. Ηos et sequentes versus e Cresphonte
Loquitur Μerope, securim attollens, ad esse docuit Valck, p. 18Ο. coll. Ρausan.
filium, φuem pro interfectore filii habet, ΙV. p. 28. Ηeath. inter Inc. edidit. Βeck.
percutiendum. De re confer Αristot. Ρoet. xπι. Strabo ubi supra. De Μessenia
cap. 14. Μusg. sermo est. Μusg.
Οσιωτίραν Valck, p. 180. leg. docuit e Εxhibitum ex emend. Valck. ad Εur.
ΜSS. pro vulg. Ωνητέραν. Βeck. Ρhα.n. 248. Αpud Strab. καλλίκαρπον * *
xπ. Strabo Lib. VΙΙΙ. p. 366. Εd. Κατ. τ. μ. άρμασι και τοιμίσιν και βουσιν
Ρar testatur, in quo loco haeclegebantur, ευβ. - vid. Ηeath, p. 19Ο. φui inter Inc.
sortem ab Ηeraclidis de regione jactam Habet, ubi etiam fr, 14, 15, et 18. edidit.
memoratam fuisse, quod nulli fere dra Βeck.
πmati Εuripideo, praeterquam Cresphonti, xrv. Strabo ubi supra. Μusg.
convenit. Αddo, nec ulli fere Cresphon
tis parti, praeterquam Prologo, cum haec xv. Strabo ubi supra. Μusg.
omnia Cresphonte seniore superstite ad xvΙ. Strabo ubi supra. Μusg.
huc acta sint. Caeterum de Laconia hic xvΙΙ. Strabo ubi supra. Μusg.
sermo est. Μusg.
Ε' R Α G Μ Ε Ν Τ Α. 597
ΟRΕSSΑΕ. *
xντιI. Strabo ubί supra. Μusg. personas esse monuit Αérοpen, Αtreum,
* Αtrei et Αeropes historiam hac in Τhyesten, fabulaque scenam esse Αrgis
fabula tractatam esse clare docet Scholi Ρeloponnesi. Βeck.
astes ad Αristoph. Vesp. 760. de guo ver 1. Αristoph. Vesp. ν. 760. ibid. Schol.
su sic annotat: εν Κρήσσαι, Ευριπίδου Ατ Μusg.
ρεύς προς την Αερότην κρίνει ταύτα So Βarn. sic:-τούτο δι "Αιδης. Βeck.
phoclis quogue Scholiastes ad Αjac. 1314. π. Εtymolog. Μ. νοce φλήναφος. Ρro
ex Εuripidis Cressis totam Αéropae histo με malim σι. Μusg.
riam enarrat Cressae ergo vocata est Ρost πριν αν Ηeath, cum Sylb. νult
fabula a Cressarum mulierum Choro, fa γάc, aut simile quid, metri causa inseri.
mularum sc. vel comitum Αéropae, quae Βecέ.
ipsa Creta oriunda erat: plane ut Phα ιιι. Stobacus Τit. ΧΧΙΧ. Μιμες,
nissas et Τrachinias a fαεminis, quae Cho ιν. Stobaeus Τit. LΧΧΙΙ. Μusg.
rum constituebant, nomen habuisse con Τres ultimi versus : "Οστις δι πλούτον,
Stat. etc, exstant in Εlectr. 1097. se quodjam
Αrgumentum hujus fabulae primus il monuit Ηeath. Βeck.
lustravit Βentleius Εp. ad Μill, p. 23. s. ν. Stobacus Τit. ΧCΙ. Μιμες.
Vor. VΙΙ. Οι φ
598 Ε U R. Ι Ρ ΙΙΟΙ S
ΟRΕΤΕΝSΕS. *
νι. Stobacus Τit. CΧ. Μusg. x. Αchilles Τatius, p. 122. et 140. Εd.
λυτεί μίν emendat Valck. ad Εurip. Ρetav. Αtreum loqui indicat, auctοrem
Ηipp. p. 189. D. Βeck. non nominat. Μusg.
vπ. Αthenaeus Lib. ΙΙΙ. c. 17. Μusg. xΙ. Stobaeus Τit. LΧΧΙV. sec. ΜS.
vΙΙΙ. Αthenaeus Lib. ΧΙ. c. 15. Ver Leidens. Μusg.
ti, quasi esset χαίροι. Μusg. Αpud Βarn. in Ιnc. Βeck.
Ιx. Αthenaeus Lib. ΧΙV. c. 10. Ρlu * Νomen trahere videtur a Cretensi
tarch. Οp. Μοr. p. 2013. Εd. Steph. bus, Jovis Ιdaei sacerdotibus, ex quibus
Versu quarto legendum σάρκι. Dualia Chorum constitisse indicant, guae super
pro pluralibus adhibita ostendimus in sunt adhuc, fragmenta. Ιnter personas
Supplemento notarum ad Supplic. 1003. Dramatis erant Μinos, Pasiphae, Icarus.
κροτητά vocem non satis intelhectam per vid. Schol. ad Αristoph. Ranas 873. Ρor
intriία utcunque reddidimus. Μusg, phyrius de Αbstinent. Lib. ΙV. 19.
Ver. 4. Ηeath, mavult ή χηνεία δαι,, Ι. Schol. ad Αristoph, Ran. 873. Μιμsg.
me spondeus sit in quarta sede, Βeck.
5
Ε' R Α G Μ Ε Ν Τ Α. 599
ΙΟΑΝΑΕ.
1. Stobacus Εclog. Ρhys. c. 10. Vide Quae αιθέρος ίθη hoc loco appellat tragi
Grotium in Εxcerptis.-Ver. 1. lego ται, cus a Virgilio Georg. Ι. 51. cali mores
et τύχαις.-Ver. 8. conjiciebam legen νΟCantuΥ,
dum osse zώσίν τ' ίσον κακoίσιν, οι δ' όλβου
Ventos et varium
cα.li pracdiscere morem.
μίτα. Ζώσιν diuites sunt. Sic nonnun
Ε ζώειν accipiendum esse docent Sui V. Βurmann. ad Ρropert. p. 516. ubi
as, ν. Ζώισκον, et Scholiastes ad Αristoph, sunt νιαίura mores. Εt apud Μanilium
Νub. 395.-Ver. 9. praeclare emendat ΙV. 122. Signorumι πιοres. Lucret. Ι.
Valckenarius V. Cl, ετείοις. Ρro προσ 296. Wenίi
φόροις malim πρόσφοροι, vid. Ρhoeniss, 150. - factis ac moribus aemula magnis
Si προσφιρεί, legas, nimis abundabit litera Αmnibus inveniuntur.
sibilans. Μusg. Jacobs.
Ver. 2. Βarn. τόν θ'-ό, τ' αν εστι δή.-
π, Stobeus Τit VΙΙ. Quod habet
Ver. 4. συντεθείς.-Ver. 7. Λαμπρά γαλή Ρlutarch.
Οp. Μor, p. 146. Εd. Steph.
νη, probante Valck, - ηuod exhibetur aliunde desumtum νίdetur Μusg,
Λαμαρά γαλήνη est e Stob. Grot.-Ver. 8.
Ver. 2. Ηeath. Ρίπει χ. - emendat.
Βarnes. οι ζώσι σ. κ.-Φθίνουσι δ' αυτούς Grot. Πρέπει,
πρόσφορο μεταλλαγα), e conjectura Grotli,
πείτι (pro τρίτι), Ιegi jubet Βr, ηd
φua deceptus Ηeath. correxit φ. δ' αυτοι, Αrisί.
h. e, τινάι, Valck. D. p, 61. post τάλιν Εccles, 425. gui monet, itascribi in
comma, post κακoίσιν colon ponit, et mox cod. ΜS. Reg. Stob. Βeck.
legit Φ. ετείοι, προσφερεί, μ. Βeck. φεύ τοϊσι γενναίοισιν ώς απανταχού
Ες ταυτόν ήκιιν φημί τάς βςοτών τύχας ΤΡΕΠΕΙ χαςακτης χρηντός εί, ευψυχίαν.
Τον δ' όν καλούνιν αιθές', ώ τάδ' ΕΣΤΙ ΔΗ. Scribendum videtur:
Αlterum versum tentavi in Specimine
Εmendatt. c. ΙΙ. p. 12. ΒΛΕΠΕΙ χαςακτής χρηστος εί, ευψυχίαν.
Jacobs.
τόν θ' ον καλούσιν αιθές, 5 τάδ' ΕΣΤ' ΕΘΗ. ιιι. Stobacus Τit. Χ.-Ver. 2. deleve
Νequenunc me pα.nitethujus conjecturae. rim δ. Μusg,
Ε' Ε Α G Μ Ε Ν Τ Α.
Οι α 3
6Ο2 Ε U R ΙΡΙ ΠΟ ΙS
πανταχου -
λελειμμέθα /
ΙΟΙΙDΥΜΙ. *
ΙΟΙΟΤΥS. +
rium sequor pro ηγείσθαι bene τίθεσθαι bulam esse, et videri in ea Licymnii no
corrigentem. Ver. 6. Αthenaeus habet men latere monet. Βeck.
και τοί, θεοίσι μικρά θύοντας τέλη, φuorum Stobaeus Εclog. Ρhys. Τit. VΙΙΙ.
μικρά tantum pro μικρά recepi. Χειρι θύ Verti, φuasi esset στίγειν. Μusg.
οντες videntur esse, φui tribus digitis, se + De Dictye Seriphio, ηui Danaën in
cundum Αristophanem, (Vesp. 95.) aris mari fluitantem sustulit, vid. Ηygin. Fab.
thura injiciunt. Μusg. Ι.ΧΙΙΙ. Αpollodor. Lib. ΙΙ. c. 4.
Ver. 2. Stob. Gesn. ηγείσθαι, Grot. Μusg.
καλήσαι, guod Βarn. recepit. Βeck. 1. Stobacus Εclog. Ρhys. Τit ΧΙΙ.
xΙΙΙ. Stobacus Τit. LΧΧΙV. Ιdem Ιdem Florileg. Τit. V. ex Τheseo, cui
Τit. LΧΧΙΙΙ. Αlexidi tribuit. quidem fabulae ab Αriadna enunciata satis
* Didymi Εratostheni sunt Castor et bene convenirent. Ρlut. Οp. Μor, p. 19.
Ρollux, quorum disceptationem et certa Εd. Steph. Μusg.
men cum Ιda et Lynceo, post Leucippi Ver. 3. s, Valckenar, p. 241. ad frag
aum raptum, hujus tragα.diae argumen menta inc. referebat, putabatque, latuisse
tum fuisse suspicari licet. Μusg. Βarnesium. Βeck.
Valck. D, p. 17. dubia auctoritatis fa
Qη4
604 Ε U R ΙΡΙ Γ) ΙS
Α' Α" Α' 9 Α' Λ'
ΕRΕΟΗΤΗΕUS. *
ν Α' "' * - Α'
cedentes, tribui debere censet Ηeath. xvΙ. Stobacus Τit. LΠ. Μusg.
Βeck. xvΙΙ. Stobacus Τit. ΧΧΧVΙ. ed. Gesn.
xrv. Ρlutarch. Οp. Μor, p. 184. Εd. Μusg.
Steph. Danaen alloquitur Dictys, v. 5. * Ηujus fabulae argumentum breviter
negat Βeutleius, εκμεμόχθηνται bene Grae enarrat Ρlutarchus Ρarallel. Μinor. Ερεχ
cum esse. Μihi certe nullum verbi istius θεύς, inφuit, προς Εύμολπον πολεμών, έμα
passivi in promtu est exemplum, nec ta θε νικήσαι, εάν την θυγατέρα προθύση, και
men ausim dicere, poètas hanc licentiam συγκοινωνήσας τη γυναικι Πραξιθέα προίβυνε
sibi non permisisse, Μusg. την παίδα, μίμνηται Ευριτίδης εν Ερεχθεί,
Βarnes. ad Danaën retulit.-V. 4. Gro pag. 553. Εd. Steph. Ρaria habet Dema
tius correxit, Ράον φίροι, αν, φuod recepit ratus apud Stobacum Τit. ΧΧΧVΙΙΙ.
et tuetur Βarn.-V. 5. Βarn. ιμμιμόχθην Vide et Lycurgum in Leocratem. Τheon
ται. Βeck. porro ad Αrat. Ρhaenom. 171. auctor est,
Schol. in Soph. Αjac, 798. Μusg. Εrechthei filium, secundum Εuripidem,
Ιn ed. Schol. Soph. gua usi sumus, est Ηyadum nomine, in cα-lum translatum
λιλησμίνην, et sic quoque Ηeath. laudat. fuisse Μusg.
Βeck, 1. Lycurgus in Leocratem, qui et Ρra
Ε' R Α G Μ Ε Ν Τ Α. 6Ο7
xitheam loqui docet. Ρlutarch. Οp. Μοr. "Α δ' Ελλάς Ασίς τ' εκτρέφει κάλλιστ', αι!
1073. Εd. Steph.-Versu 3. metrum la Της γης δέλεας έχοντες, ου θηςεύομεν.
horans non ιιno modo restitui potest.
Μihi simplicissimum videtur χρόνω δε πολ Docet Ρlutarchus in Τhemistocle, p. 221.
λό δρώσι.-V. 9. Ρlutarchus habet διαφο Εd. Steph. Reges antiquos Αttica popu
ρηθείσαι βολαίς, sed calculi, sive τεσσοί, lum a rerum nauticarum studio dedita
non jaciebantur , id enim κυβεία, proprium opera avertisse, Vide et in Τheseo, p.
erat.-V. 1Ο. idem Ρlutarchus minus rec 14. τής γής δέλεαρ, ut in Τroasin, v. 702.
te habet εξαγώγιμοι.-V. 11, 12, 13, apud δέλεαρ σών τρότων.-V. 20, 21. aperte men
Ρlutarchum non exstant, gui versum de dosi sunt. Lego: Πόλεως δ' απάσης τούνoμ'
cimum φuartum et quatuor sequentes sine έν, τολλοί δέ μιν Νέμουσι-V. 25. pro ενός
ulla hiatus nota decimo subjectos exhibet. viri docti legunt εί;, vel έμός.-V. 27. pro
Contra, τ. 14, 15, 16, 17, 18, a Lycurgo θήλεως legendum vel θήλεος, vel cum
omittuntur.-V. 14. pro ει δι πάρεργον Grotio θηλειών.-V. 31. facile tollitur a
metri causa emendem ει δ' ες πάρεργον. Ιn napaestus in secundo loco, legendo μή σχή
fine ejusdem versus nonnihil difficultatis ματ, άλλως.-V. 36. Μetrum laborat,
creat vox γυναίκες, sive γύναι scribas cum cui succurrendum forte legendo: Ζήν παί
Εd. Steph. Ρrius metro adversatur, alte δας έθελον.-V. 39, 40. sic restituit Τyr
rum sententia; modo recte colligimus ex whittus: στέφανος είς μιά μόνη Πόλεως θα
ν. 41. et άνες, emendata ν. 49. scriptura, νούση τήσδ' ύτερ, δοθήσεται.-V. 41. pro
Ρraxitheam, Εrechthei uxorem, maritum δύ Ιegendum δύο θ'.-V. 42. recepi Gro
hic alloqui. Suspicor, auctοrem dedisse tianum Σώσει τί pro ώς εί τι.-V. 46, 47.
φίλαι, φua voce, ad Chorum se convertens, manifeste corrupti: vide, lector, an sic
uti potuit Praxithea, eamque a Ρlutarcho emendandi sint :
perspicuitatis gratia in γυναίκες mutatam. - * - "..» ! ...Υ -
-V. 15. legendum metri gratia κεκραμέ Ούκσυν αταντά νύν εμοι σωθήσεται,
νον.-V. 17, 18, sic forte corrigendi: "Αεξουσί τ' άλλοι τήδί γ', ει σώσω, τόλι,
"-
6Ο8 Ε U R ΙΡΙ ΙΟΙS
Solent certe ambitiosis atque invidis hu Αφροδίτης, Soph, χρυσίας ελπίδος. ΟΕd.
jusmodi cogitationes obversari, Lysander, Τyr. 161, Γοργόνος nomine Μinervam ve
teste Ρlutarcho, ήχθετο την πόλιν όρων υφ' nire docui ad Ηelen, 1315, Κρανιία, has
4αντού μεν αυξανομένην, υφ' ετέρων δε βασι ια. vid. Suidam et Ηesychii interpretes,
λευομένην.-V. 48. utcunque expedire li εν πόλεω, άκροις, i. e, in Αcropoli, sive ar
cet, legendo: Εκείνο 2', ώ το πλείστον ευ ce Αtheniensium, ubi Μinervae άγαλμα
καιρώ μέρος, Νempe εκείνο έμοί ασαντά ορθόν erat, hastam manu tenentis Ρausan.
V. 49. formula est, ουκ έσθ', neque adeo p. 22. De cultu ejus sic Statius Τheb.
cum sequentibus connecti, debet. Vid, ΙΙ. 91. Dίναφue severas Fronde ligare co
qua dixi ad Εlectr. 1059. Frequentatpra, ηιαs et spargere.fioribus haslam. Αb alie
aliis Libanius. Ibid. άνερ pro άτες Vale nigenis eam coronari tanquam rem detes
kenarii V. Cl. emendatio est, in notis ad tabilem memorat. Εadem fere Romanis
Ρhα.niss. 1ο22. proposita.-V. 50. legen religio, Cicero: mos a majoribus ίradi
dum θισμί' ούτι, ικβαλεί.-V. 51, 52, 53, tus - μt monumenια majorum ila suorumι
54. res omnino conjecturis agenda est. φuisφue defandal, μι εα ηg orrιari qμίdenι
Vide igitur, an scopum tetigerim: γιomine alieno sinat. In Verrem IV. 36.
Ουδ' αν τελείας χρυσίας τε Γ•ς γένος "Εγωγι pro εγώ και γι aliorum emendatio
Κρανείαν, όςθην στάσαν εν πόλεως ακςοις, est. Μιμsg.
Είμoλτος, ουδε Θς άξ αναστίψει λιώς Ver. 3. Βarnes, edidit χρόνω δι πολλώ
Στεφάνοισιν, οίσιν ουδαμού τιμητία, vel θαν. δς. 2.-V. 9. s Ρlutarchi lectionem rece
μαστέα piι Βarnes. iξαγώγιμοι sunt lraduces, colo
ηία, auct. Ηeath.-V. 11. Βarnes. οικίζει.
σίλειο, epithetum est deοrum principum. -V. 15-18. Βarnes. in Ιnc. habet, ubί
Vid. ΑΕschyl. Sept. Τheb. 173. Supplic. Ει δή τάρ. - γύναι- εύ κεκραμίνον-κάλ
535. Αntholog. Reisk. Εp. 488. χρυσίας, λιστα τρέφει Τήσοί γε δέλεας ενταύθα συνθ,
suαυis, dilecία. Sic Μimmermus: χρυσής Ρostremos hos versus ita scribί νult
Ε' R Α G Μ Ε Ν Τ Α. 609
Ηeath: "Α δ' Ελλάς Ασία τι τρέφει κάλ que praeterea δυσγενέστεροι nude positum
λιστα δή Τήσδί γι δέλεαρ έχοντες ου θηρεύο aispliceat, legendum conjeci:
μεν.-V. 21. Βarnes. - πολλοίς δ' ένι.-
V. 25. Βarnes. - εί, μ. οίκος ου πλέον σθ, χρόνω δε δgώσι πολλά δυσγενέστεροι,
-V. 27. θηλειών Βarnes.-V. 3Ο. pro "Α Του πολλά sic positi duo exempla praebet
νulgo Αι.-V. 31. Μή σχήματ’ άλλως, ed. Sophocl. Εlectra. ν. 415. πολλά τα σμι
Βarnes.-V. 36. Βarnes. είλον.-V. 39.
κροί λόγοι"Εσφηλαν ήδη. et ν. 605. "ον πολ
Ηeath. - η μόνη μία.-V. 41. Βarnes. λά δή με σοι τρέφειν μιάστορα Ετητιάσω. -
και δύω γ' ο. Valck. ad Phoeniss. 1022. le Μetri vitio alia sese corruptela prodit in v.
git καί σι, δύο θ' ο.-V. 46. s. Βarnes. sic 36.
cxhibet: Ο. άταντα γούν έμ. σ.- Την δ' ι.
σ. π.-V. 5Ο. Valck. ad Phαn. 1. 1. le Μισώ γυναίκας αίτινες τgo του καλού
git:-θίσμ' όστις ε.-V. 52. Τridentem Ζήν ταϊδας είλοντο και παςήνισαν κακά
Gorgoni tribui non posse docuit etiam Μusgravius pro είλοντο a poétae manu ίθι
Ηeath-V. 54. Grotii conjectura Στι λον profectum esse suspicatur. Quod cum
φάνοισι δ' ιχθρός ού, τ. recepta a Βarnes, nimis a vulgata scripturae literis absit, scri
-V. 59. Βarnes. - εγώ, και β. Valck. ad bendum puto
Ρhα.n. restituit - έγωγι ρ. Βeck.
Μισώ γυναίκας αϊτινις προ του καλού
Τάς χάς ιτας όστις ευγενώς χαρίζεται Ζήν παίδας ΕΙ"ΧΟΝ και παςήνισαν κακά.
"Ηδιστον εν βρετοίσιν οι δι δgώσι μίν
χρόνω δι δρώσι, πολλώ δυσγενέστεροι, 0dio ηιulieres habeo, φιμα liberorum υίtam
ήoneslati et gloria practulerunt. Μox τ.
Corruptelam tertii versus metri vitium in 39. legitur:
dicat. Μusgravius leni verborum trans ΤΗ, ΜΗι δε παιδί στέφανος Η ΜΙΑ ΜΟΝΗ
positione rem peragi posse putans, emen
davit: χρόνω δε τολλό δρώσι. Cum tamen Πόλεως θανύοσα τήσδ' υπες δοθήσεται»
χρόνω jam per se indicet, post longum Ρarum placet hoc in loco sagacissimi alias
temporis intervallum aliquid fieri (confer Τyrwhitti emendatio - στέφανος εί, μία
Valcken in Τheocr. Αdon, p. 210.) cum μόνη. neque satisfacit Ηeathii conjectura,
Ε U Η Ι Ρ ΙΙΟΙ S
ergo in mentem mihi nunc non venit, εervabitur urbs, sed alii in urbe,
si eam servavero, imperabunt: sed illud potius, quo maximam partem
felix sum. Νon fiet: me quidem volente, Ο conjux, memo prisca
majorum instituta subvertet; mec invicta aureaeque Palladis hastam, in
arce summa rectam stantem, Εumolpus, aut Τhracius populus, coro
nabit coronis, ηuibus eam minime honorari fas est Αgite, Ο cives,
partu meo utimini: sospitamini: vincitote: nihil una anima impedi
mento erit, ne urbem hanc sospitem praestem. Ο patria, utinam om
nes, qui te incolunt, aeque, ac ego, amarent: quiete te obtineremus, nec
ullum damnum paterere.
legentis: η μόνη μία. Μihi in mentem "ο δ' άρτι θάλλων σαςκι, διοτετης όπως
venit Αστής ατέσβη, τνεύμ' αφεις εις αιθέζα
Τη μή δε παιδί στέφανος ΤΙΜΗΣ, ΜΟΝΗ, ΜΙΚΡΟΝ ΔΕ ΣΩΜΑ.
- Α
αν. Ηesychius v. Ζεύγος. Μusg. ΙΙ. Ρollux Lib. Χ. 145. ita exhibet :
xνι. Suidas v. Ανάστατοι. in quem πάς δε φασγάνω εξιθέριζεν, ώστε τύριμον
locum Τoupius V. Cl. multa explicandi στάθη κ. φ. μ. quod Piersonus sic emen
causa, ingeniose, quanquam frustra, mo dabat: Α. Πώς δ' εξιθέρισεν, Β. ώστε πύρι
litur Μusg. νον στάχυν. Σπάθη κ. φ.μ. Sed εξιθέρισεν,
Ιs emendat εκπέμπεις (ut jam in ed. vox graphice rem depingens, interroganti,
Ρorti) et τυρίνου. Εxstat fr, etiam apud atque adeo, quomodo acta sit, ignoranti,
Suid. V. Σελήναι. Βeck.
non convenit. Μusg.
αντι. Suidas V. Βούς, qui et copiose
Ιn Ρoll. est etiam εξηθίριζεν et πύρινον,
explicat. Μusg. Jungerm. sic constituebat : - τάς δι φασ
ανιτι. Αppendix Vatican. ΙΙ. 67. Lo γάνω. Εξηθέριζεν, ώστε αύρινον στάθη κ. φ.
quitur de facinore scelesto, guo Βα.oti μ. Ηeath.: τους δε φ. Εξηθ. ώ. πύρινον
olim quercus Dodonaea sanctimoniam στάχυν Σ. κ. φ. μ. Βeck.
violarunt. Μusg.
x1x. Εtymolog. Μ. v. Ασιάτι, πηοnet, πι. Εrotianus ν. Τίρθρον. -V. 2. Νisi
Αristophanem hoc ex Εurip. Εrechtheo gravius mendum latet, legendum εις !
transtulisse, Locus Αristoph est Τhes πορεύομαι, Μusg.
moph. 126. Μusg. Ver. 2. Ηeath. legit: - ώς πορεύομαι.
1. Ρollux Lib. Χ. 108. Μusg. Βeck.
Sic Viri D. ad Ρoll. e ΜSS. emen ιν. Stobacus Τit. LΧΙΙ. στέγειν, φuod
darunt. Vulgo - προύχων - ετοποιοί, Grotius pro στέργειν dedit, firmatur a
Αnte κύαθεν in Ρoll. etiam additur ή. ΜSS. Coll. Νον. Reliqua sic mihi emen
Μusg. danda videntur:
R r 2
616 Ε U R Ι Ρ ΙΙ) ΙS
Πιστόν μεν ούναινώ γε τον διάκονον Ver. 2. σταθμήσαντ' scribit Piers, apud
Τοιαύτά τ' είναι, και στίγιιν τα δεσποτών. Valck. D. p. 172. Βeck,
Μusg. νιn. Αthenaeus Lib. ΧΙ. 14. Μusg.
Ver. 1. Βarnes. exhibuit sic: Πιστέν ούν ΙΧ. Scholia in Ηecub. 826. Fac, se
χρή διάκονον. Ut a Μ. editum est, habent nem Εurystheo dixisse, Ηerculem, post
edd. Stob. priores, omisso tantum τόν, φuam ad inferos descendisset, a se visum
Ηeath. corrigit: - Πιστον χρή μιν ούν διά esse, et facile, quo hacc pertineant, intel
κoνον.-V. 2. τ' ante είναι omisit Βarnes. liges. Μusg.
Ιb. Ρro στίγινα δεί Αnonymus, qui edit. Ver. 2. apud Βarnes, δοκών, φuod reti
Florentina emendationes adscripsit, legit net Ηeath. et pro πάντα legit ταύτα, δοκεί
dant Schol. Ηec. et Τzetz. Chil. Ι.518. δώκει
στέργειν α δεί, Βeck,
ν. Stobacus Τit. LΧΧVΙΙ. Μusg. emendaι Valck, p. 171.-V. 3. editus est
ox emend. Valck. 1. 1. et Ηeath. et Βarn.
Ver. 3. Vulgo διαφθίρη ex em. Grot. in Αdd. Αpud Schol. est Βλέπει-όδ'.! Βeck.
cum olim esset διαφθείρει, διαφθιρεί emen x. Steph. Βyzant. v. Τάρταρος. Μusg.
darunt jam Valck, ad Αmm, et Ηeath. * Ιn Glauci historia, prοut ab Ηygino
ΙΒeck. enarratur Fab. CΧΧΧVΙ. tantae sunt
να. Stobacus Τit. ΧCΙΙ.-V. 2. pro Ρolyidi partes, utpronumsitsuspicari, ean
κακιόνων, lego αμεινόνων, πρώτος valet πρό dem fabulam esse, quae nunc Glauci, nunc
τερος, μt apud Suidam v. Πλάκιλλα, et Ρolyidi, nomine veniat. Sic enim Ηecuba
alibi non semel. Μusg. Ρolydori, Ηippolytus Ρhaedrae, Βacchae
ναι. Stobacus Τit. ΧCVΙΙΙ. Μusg. Ρenthei titulo nommunquam citantur.
Ε' R Α G Μ Ε Ν Τ Α. 617
ρ/ Α" 9 Λ Λ" "-
ΗΙΡΡΟLΥΤUS Καλυπτόμενος. *
Ι. Μή μοι τούτων μηδεν υπισχνού.
Νe mihi quidquam horum pollicearis.
ΙΙ. Έγωγε φημι, και νόμον γε μη σέβειν
Εν τoίσι δεινοίς των αναγκαίων πλέον,
Εgo quidem censeo, legem in rebus angustis non pluris, φuam necessita
tem, habendam esse.
Ι. Stobaeus Τit. ΧΧΙΙ. φόρημ' pro φρό Vol. Ι. p. 144. Βarnes. De αconomia
νημ' a Grotio est, Μusg. novimus, Phaedram in ea propositam es
ΙΙ. Stobacus Τit. ΧLV. Μusg. se προσεγκαλούσαν τό Θησεί - ώς διά τάς
ΙΙΙ. Stobarus Τit. CΧVΙΙ. Μusg. εκείνον παρανομίας ερασθείσαν του Ιππολύ
πν. Stobacus ibid. Μusg. του. Ρlut. de Αud. Ροét. Lunam invo
Α Stob. laudatur, nulla fabulae facta casse Phaedram εν τω καλουμίνω (f καλυα
mentione, auct. Ηeath. Βeck. τομένω) Ιππολύτω, docet Τheocriti Scholi
* Ηistoria eadem est, guae in Ηip astes ad Idyll. ΙΙ. 10. Μusg.
polyto Στεφανηφόρω : hanc enim prioris Col. Valck. Praef. ad Ηipp. censet, ita
διασκευήν esse clare docet auctor argu dici propterea, quod posterior editio prio
menti. Καλυπτόμενος quid significet, non rem obscuraverit, et quasi obtexerit. Βeck.
satis convenit inter eruditos. Μihi veri Ι. Schol. Αristoph. ad Vesp. 748. Μusg.
simillimum videtur, Ηippolytum, post ΙΙ. Stobacus Τit. ΧΙΙ. Μusg.
quam raptu equorum laceratus esset, non Βrunck, conjicit : και νόμον μή δείν σί
νίνum postea in scenam delatum esse, ut βειν Βeck.
in superstite tragα.dia, εed mortuum et 1π. Stobacus Τit. ΧΧΧΙ. Μusg.
καλυπτόμινεν. . Giuippe verbum καλύπτειν Ver. 1. τοις πάσι βροτούς retinuit Βr.,
hac in re proprium erat. Libanius: αφελ υt est in ed, Stob, Gesn. et in cod. lteg.
κίτω τις τά βίλη, καλυπτίτω τους νεκρούς. Βeck.
R r 3
ί, ί, Α' 4,4 να 4,
618 Ε U R. Ι Ρ ΙΙΟ ΙS
διώκουσιν άγαν : Ρlutgrchus vero Οp. Βr, exhibuit ita, ut Grot. Flor. Serm.
Μor, p. 1592. Εd. Steph. τοί, αγαθά ήρη LΧΧΙ. p. 509. atque Βarn., et Grotii
μίνοις. Veram lectionem offendit Μure notam repetiit hanc: " Ηanc lectionem
tus Var. Lect. ΙΧ. 18. Senem, Ηip. in versus suos distinctam concinnavimus
polyti mouitorem, hacc loqui existimat ex duabus corruptis, quarum ea, quae apud
Valckenaerius V. Cl. Μusg. Stobacum, sic habebat :
Ver. 2. Πn Stob. Serτη. Ι.ΧΙ. Flor.
αντί τυρος γάς άλλο τύς μείζον εκβλαστούμιν
Grot p. 239. cod. Reg. ut ed. Gesn. ha γυναίκες πολύ δυσμαχώτεςον.
bet τοί, διώκουσιν άγαν. Ρronam esse
Αltera vero apud Clementem Strom. VΙ.
emendationem τ. δ. λίαν, monet Βr., sed
Μureti conjecturam tamen a se quoque in hunc modum : αντί πυρός δε γάρ άλλο
praeferri. Βeck. τύς μείζον και δυσμαχώτερον βλάστον γν
νι. Stobacus Τit. Ι.ΧΙΙΙ. Ρhaedram ναίκες.'' Βeck.
loqui suspicor, Μusg. νιII. Stobarus Τit. LΧΧΙΙΙ. Chorum
Βrunckio quoφue verba Phaedrae, non loqui monet Valckenaerius. Μusg.
nutricis, esse videntur. Βeck. Ρierson. ad Μαr, p. 500. emendat -
vΙΙ. Stobaeus Τit. Ι.ΧΧΙΙΙ. Clem. και το λώστον νυν φρονείν : nam Αtticos
Αlex. p. 622. Εd. Ρar. sic exhibet : αντί censet iota, quod non pronuntiarent, eti
πυρός δε γάρ άλλο πύρ μείζον και δυσμαχώ am in scribendo omisisse. Βeck.
σερον βλάστον γυναίκες. Αllusio est ad Ver. 1. Βr. edidit: και το λώστόν σοι
Ηesiod. Οp. et D. 57. guod et Clemens φρονείν. Reg. cod. Stob. vulgatum refert,
notavit, Μusg. \ - V. 2. Βr. exhibuit ταληθή, non τα
Βarnes, ita :-αντί γάς πυρός Πύρ άλλο "ληθή. Βeck.
Ε' R. Α Ο Μ Ε Ν Τ Α. 6 19
1x. Stobacus Τit. LΧΧΧΙΙ. Ρlutarch. xπ. Ρollux ΙΧ. 50. Μusg.
Οp. Μor, p. 1435. Εd. Steph. vid. ad xΙΙΙ. Εrotianus ν. διεβλήθησαν. Con
Αlexandra Fragm. ΙΙΙ. Ρro ευρόοισι στό jiciebam, legendum esse λυθεις et διαβα
μασι, φuae Clem. Αlexandrin. lectio est, λής. Μusg.
p. 290. Stobacus habet ευρύθμοις πιστώ Ηeath. hoc fr. sic exhibet : Τί δ', ήν
μασι. Μusg. ψευδή μ. δ.
Βarnes. - ίν ώσι - δ. λόγοι - ευρύθ λυθεί, et διαβάλης e Μusgr, conjectura
μοις πιστώμασιν ταληθία τ' αληθέστατα, recepit Βr. Βeck.
Stob. Τ. LΧΧΧΙΙ. πιστώμασιν αληθέσ xrv. Stobacus Τit. CΧΧ. Μusg.
τατα, Valck. ad Phα.n. 1715. Ιdem D. p, Ver. 2. Reg. cod. ώς σ’ ήδύ λεύσσειν τοίς
256. suspicatur, hos versus in ed. prima τι τεασσ. καλώς, Utrumque recepit Βr.
Ηippol. lectos, ubinunc ν. 488.ss. τι etiam in ed. Gesn. legitur. Βeck.
Ver. 2. Βr, edidit : ν' ώσιμηδέν οι διινοι xv. Εrotianus in voce. Μusg.
λόγοι. et ν. 3. Stobaci lectionem recepit, διόπω scripsit Βr, et sic ponendum esse
quamvis ea anapastum in quarta sede con accentum, docet ex Ηes. ΑΕsch. Ρers.
tineat : νύν δ' ευρύθμοις πιστώμασι ταληθ. 44. et Νost. Rhes. 738. ubi in utroque
(Vitari anapaestas posse videtur, modo reg. cod. aeque male διοπών exhiberi mo
scribatur τά ληθ.) Βeck. net. Βeck.
xνι. Justinus Μartyr, p. 107. " Μusg.
Νύν δ' ευρέωισι στόμασι ταληθέστατα Ηeath. ex Justin. de Μon. p. 69. ed.
Κλέττουσιν.
Ηutchin. dedit κρίνουσιν, non κραίνουσιν. ..
Βeck.
Ιta Cl. Αlex. Str. Ι. p. 340. Lego ευ Βr, habet κρίνουσιν ex edit. Οxon. 1703.
τρόχοισι- Vide Εuripid. Βacch. 264. 8. p. 169. Βeck.
Ρlutarch. Pericl. p. 155. C. Por. χντι. Αpostolius Cent. ΙΙ. 20. Ρhae
x. Stobacus Τit. ΧCI1Ι. Αpostolius dram alloquitur Ηippolytus. Μusg.
ΧΙΧ. 82. Μusg. Schol. Εurip. Ηippol. 593. paullo ali
xΙ. Stobacus Τit. CV. Μιμες. ter. Βeck.
R r 4
62Ο Ε U R ΙΡΙ ΙΟΙ S
ΗΥΡSΙΡΥΙ.Ε.*
Quae autem hortor, ne rejicias, mulier. Νemo mortalium est, qui non
doleat, liberosque sepeliat, et alios iterum gignat, et ipse moriatur.
Valde autem anguntur homines, terram terra inferentes, Verum ne
cesse est vitam demeti, tanquam aristas frugiferas, et hunc esse, illum
vero interire.Quomodo haec lugere aequum est, quae secundum na
turam obeunda sunt ? Νihil enim necessarium grave esse debet.
v. Καθίσας έδρεπεν
"Ετερον εφ' ετέρω
Αιρόμενος άγρευμ' ανθέων
Ηδομένα ψυχά,
Το νήπιον άπληστον έχων,
Considens decerpsit alium ex alio florem sequens, mente lacta, infantum "
πmore insatiabilis,
"ν \ Α' "ν Α' φ Α'
ΙΝΟ. *
Ver. 3. Valck, p. 176. correxit: Τί δή κάν τρό, ίνα (ίν' dedit Βarnes, ένα γ'
ποτ' ο. - Αltera ejus emendatio prostat em. Ηeath.) είτοις ποτέ. Βeck.
in Νot. ad Ηippol. 518. sed ea jam Βar ντι. Stobarus Τit. LΧVΙΙΙ. Μusg,
nesio in mentem venerat.-V. 5. Ηeath. Ver. 4. Ηeath. vult εξέβαλλ' άν, sed
censet, leges grammaticae postulare, - repugnat Valck. p. 176. Ιdem Ηeath.
ώς ήν μ. αν ι. μ. Βeck. ερματίζονται vertit, quasi fulcrum accer
vΙ. Stobaeus Τit. ΧΙ, Ι. Scholiastes sent. Βeck.
Pindari in Ρyth. ΙΙΙ. 66. Ρlutarch. ντιτ. Stobaeus Τit. LΧΧΙΙΙ. Μusg.
Οp. Μοr. p. 900. Εd. Steph. Μusg. Ver. 3. Ηeath. emendat έν τι τύσι γάς
Ver. 2. Schol. Ρind. σίλας. Scaliger καλοί, atque ita legitur in Stob, Gesn. Ρ.
in ora libri emendavit σαινθήρο, et λίπας, 432, 32. Τoup. ad Longin, p. 215. le
quod probabat Valck. ad Αmmon. p. git : ών τι και το σιν καλοίς, et ν. 4. κάτι
139. sed in Diatr, p. 174 λαμπτήρος tue (ita enim voluisse videtur, vulgatur και
tur,-Ver. 3. Ρlut, ut editur, sed Stob. ίτι) τ. α. πλ. Βeck.
624 Ε U R ΙΡΙ ΙΟΙ S
1x. Stobacus Τit. LΧΧΙΙΙ. Μusg, Οp. Μor, p. 898. Εd. Steph. Α. Gellius
x. Stobaeus Τit. Ι.ΧΧΧV.-V. 1. le ΧΙΙΙ. 18.-V. 4. emendandum cum Jo.
go πριστολεί εάν,-V. 5. έχει». Μμsg. Luzacio (apud Valck. D. p. 175.) κάν
Ver. 1. μ' εφν Grot. et Βarnes. γ' εάν, γάς εν κακoίσιν ώ: nisi malis και γάς αν
Ηeath. «' εάν, Valck, p. 176. φui forte κακούς συνώ. Loquitur Ιno, Μusg.
etiam conjiciposse monet τεράν ex Ηippol. Ver. 2. Σιγάν θ' Valcken. e Ρlut. de
641.-V. 3. Ηeath, mavult κει, vel κάν κ. Garrul. p. 506. C. ubi et όπη, Εundem
ε. ί. Ρrius se probavit Valckenaerio. Βeck, versum profert idem de Εxsil. p. 606.
xΙ. Stobacus Τit. Ι.ΧΧΧVΙ. Μusg, Valck. etiam dedit. -Οράν θ' et κρατείν
xn. Stobacus Τit. Ι.ΧΧΧVΙΙΙ. Μusg, τε. Βeck.
χιιι. Stobacus ibid. Μusg. Stobacus Τit. ΙΧ. Ιdern Τit.
xιν. Stobacus Τit. Ι.ΧΧΧΙΧ. Ρlut, ΧV.
Ε' R Α Ο Μ Ε Ν Τ Α. 625
Νeque prospere agens omnem funem laxa, et in mαstis rebus spem non
abjice.
ΙΧΙΟΝ.*
"- ν Λ. Α Α" Α/
LΑΜΙΑ. *
ΙΙΟΥΜΝΙUS.+
ν ν
Ι. Φαύλον άκομψον, τα μέγιστ' αγαθόν,
Σ" " y ,
ΜΕΙ,ΑΝΙΡΡΕ. f
ν11. Stobacus Τit. LΧΙΧ. Εusebius usque α./atis decretum operitur, cuί ηuύαι.
Ρraep. Ενang. p, 466. Μusg. Βeck.
"-- - - Lxx. negativam
1x. Stobaeus Τit.
ΕΕ
αιώ Η: Ι.ΧΧ,
12 4", κε: ην η"" Άversu
οε το χρεων
ultimo non habet Μusg,
x. Stobacus Τit. LΧΧΙΙ. Vers. pri
ευγνυσι. - - λ45g. mum reddidi, quasi esset δόμων, Μusg.
Ηeath. corrigit πόσιν, φιμα ad lempus Χι. Stobacus Τit. LΧΧΙΙΙ. Μusg.
VoL. VΙΙ. S s
63Ο Ε U R ΙΡΙ ΙΟΙ S
xπ. Stobacus Τit. LΧΧVΙ. Μusg. 8unι φuibus angusία res sίt desiderabilis,
χιιI. Stobacus Τit. LΧΧΧΙΙΙ.-V. 1. magnα αμtem rerum copία perniciem α/-
Legerim έσχε pro έχει. Μusg. ./arat. Ut ευκτος in εύκρατος mutaretur,
Ver. 1. Μetrum laborat. Ηeath, pro in causa fuisse videntur ductus illi, φuibus
αμείλικτον legit άμικτον , negat enim, pri librarii elegantiac studiosi literas connec
ores duas syllabas vocabuli νεανίας uspiam tere et conjungere solebant. Εodem
in unam contrahi, quod Τoup. Εm. in modo peccatum esse puto in loco Αrchy
Suid. ΙΙ. p. 153. censebat. Βeck. tae apud Jo Stobensem. Τit. Ι. p. 13. 18.
ΧΙν. Stobacus Τit. Ι.ΧΧΧVΙ. Ρri αίκα εν διαφόροις και μη κακοί, θανάτω σε
mum versum emendavit, ex ΜSS. puto, και αλγηδόνι και πενία αντιβιβάκη, Ιegen
Grotius, cum antea esset ουκ οίδ όπως δή dum videtur: αίκα ουκ αδιαφόροις και μι
σκοπείν, Μusg. κροί, θ. Ιn Fragm. Μusonii apud eun
xv. Stobacus Τit. ΧCΙV.-V. 2. εύ dem Τit. ΧΧΙΧ. p. 204. 2. pro ταιώς
κρατος φuid sibi velit, nescio. Reddidi μα δε προς άσκησιν τους συνόντας εντεταγμέ
igitur, guasi esset: ο μικρός άθραυστος νως αιεί, scribam εντεταμένως, φuod in
εγένεθ', οί, τ' όγκος κακόν, Μusg. mente habuit Latinus interpres, qui entre
incilabat vertit. Jacobs.
"Ω τέκνον ανθςώτοισιν έστιν εις βίος
xvΙ. Stobacus Τit. CVΙΙΙ. Confer
ο μικρός ευκςατος εγένετο δ' όγκος κακόν,
Ιncert. CΧΧΙ. Μusg.
in his merito suspecta fuit vox εύκρατος Ηeath. censet, apud Ρlut. (ν. Ιnc. 1. 1.)
Μusgravio, cujus tamen conjecturam pro esse tantum aliam lectionem hujus fr.,
bare non possum. Αn fuit non aliud fragmentum. Βeck.
δ τέκνον ανθρώτοισιν έστιν οίς βίος xναι. Stobacus Τit. CΧVΙ. Μusg.
και μικςος ευκτος, γίγνεται δ' όγκος κακόν, Χνιιι. Stobacus Τit. CΧVΙΙ. Μusg.
Ε' R. Α Ο Μ Ε Ν Τ Α. 631
xrx. Stobacus Τit. CΧΧV. Μusg. V. 5. pro δένδρα πτηνά τηetri causa scripsi
xx. Αthenaeus initio Lib. ΧΙV.-V. 3.
Δένδρη, πετεινά. Μelanippes pater cum
Legendum forte σοφών ετί. Ρostremis infantes in boum stabulis repertos ipsarum
versibus, qui omni aenigmate obscuriores boum fα:tum esse putaret, et tanquam
sunt, sententiam qualemcunque restituas monstrum comburere in animo haberet,
legendo: ipsa, ut ostendat, omnia secundum natu
Οίκεύσι δ', οίκους και τα ναυστoλούμενα ram fieri, nec φuidquam omnino monstro
"Εσω δόμων σώζουσι [τιστεύω πλέον.] sum esse, his patrem alloquitur, teste
Μusg. Dionysio. Μιμsg.
Ver. 2. Βarnes, εγώ δε πως.-V. 3. μεν Αd v. 1. respicit Ρlato Τ. ΙΙΙ. p. 177.
ante επί inserit. Βeck. Α.-V. 5. Βarnes. Τα δένδρα, πτηνά -
xxΙ. Dionys. Ηalicarn. Vol. ΙΙ. p, 85. Δένδρη, πετεινά exhibet Diod. Sic. Τ. Ι.
Εd. Ηudson., habet εις τά του τατρός. p. 11. Βeck.
Loquitur Μelanippe. Μusg. xxιπ. Dionys. Ηalicarn, Vol. ΙΙ. Ρ.
xxτι. Dionys. Ηalicarn, Vol. ΙΙ. p. 58. 103. docet, haec Μelanippes verba esse in
εt 103, Εuseb, Prap. Εvang, p. 20.- fine orationis, qua patrem a natorum cade
Ss2
632 Ε U R. ΙΡΙΙ) ΙS
ΜΕΙ,ΕΑGΕR. *
Λήδας
Ο όμαιμον, Θεστίουλδε παρθένον.
φ-Α' 2 λ και "ν Α' Σ» ν Α"
pro Γίνυν γ' pratulerit Γενηδ, i. e. Γενηδα. Ver. 3. Βarnes, Βίλτιον αν et δώμασιν.
Μusg. Ρrius jam ita, ut hic legitur, correxit
Ver. 6. Βarnes, αλλoκόταιος, et mox Ηeath. Valck. p. 145, δώμασιν praefert, et
παίδες τ. λ. Valck. L L Jegiι κόρ». Βeck. paullo ante pro αεί legit τινί.-V. 4. Βarn.
ντι. Stobacus Τit. VΙΙΙ. Μιικg. Εκ μεν - Βeck.
ντιI. Stobacus Τit. LΧΙΙ. Μusg. x, Stobarus Τit. Ι.ΧΧΙΙ. Ver, ult. be
Ιx. Stobacus Τit. LΧΧ. Clem. Αlex. ne sic emendat Valckenaerius V. Cl. Εσ
Ρ. 620. Εd. Ρar, cui εκπονουμένων, ν. 4. θλοί δέ γ' αμφοίν ενθλον αν φύναι γόνον, Ρ.
pro όστις εκπονεί repositum, debeo. Lo 142. Βeck.
quitur, puto, Αtalanta, cui unice convenit xr. Stobacus Τit. Ι.ΧΧΙΙΙ.-Ver. 3. le
illud ομή τύχοι. Unde sequitur, ν. 2. gendum cum Valckenario V. Cl, ταρεκ
Ρro τόνοισι legendum δόμοισι, et ν. 5. σώ τεττωκότες.-V. 4. malim ήσαν, ουδ' ημιύ.
κασιν pro δώματι. Μusg. Grotio placet είιν, Μusg,
F R ΑG Μ Ε Ν Τ Α. 635
Ver. 3. Βarnes, μίν pro γαρ, et cum xvΙ. Stobacus Τit. CV. Μusg,
Grot. ιίεν, φuod et Valck, p. 143. placuit, χνιI. Stobacus Τit. CΧΧ.-V. 2. Sic
qui ctiam Κείναι et ούτ' maluit. Βeck, corrigere tentabam: Ουδ' εις όνειρον αδεες
xπ. Stobaeus Τit. LΧΧΙV. Μusg. ανθρώποι, μολείν.-V. 3. Ηaud dubie le
Ver. 2. Βarnes, θύρασιν. Valck, p. 145. gendum cum Valckenaerio τηλικήδ' όμως,
νult θύραθεν αξίαν, vel potius θυραίοι δ' αξίαι Μusg.
του μηδενός. Βect. V. 2. Grotius ita edidit: Ουδείς αν είδεν,
xπι. Stobacus Τit. LΧΧV. Μusg, αυ εις ανθρώπους μολών. Βarn, αύ in άψ
Ver. 3. Ηeath. monet, θάνωσι stare non mutavit. In cod. Stob. Ρaris, legitur :
posse, Conjicit igitur καν στίνοισι, vel άτερτνον τ. φ. μ. το δ' υπό γήν δι' άδου σ.
πίνησι. Βeck. ουδείς όνειρον ουδείς ανθρώπους μολείν. Ηinc
Χαν. Stobacus Τit. LΧΧΧVΙΙ. Μusg. Valck, p. 140. legit ita:
Ver. 3. Βarnes. Κάν εκ πονηρών Βeck. "Ηδύ γε το φώς μοι το δ' ύτο γήν άδου σκότος
xv. Stobacus Τit. ΧCVΙΙΙ. sed emen
datius Τit. CΧΧΙΙ. Μusg. "Ατεςτνον ουδείς είλετ' ανθρώτων ιδειν.
Versus, ut hic scripti sunt, et ut legi Ρro άδου etiam αει scribi posse monet.
voluit Valck, p. 144. mutato tantum verbo Ιdem putat, hos quatuor versus secutum
βέτει in βλίτε, Βarnes. retulit inter fragm. esse illum, gui apud Μusgr, fr, Inc, not
Ρirithoi, sed hoc loco habet: Τ. ζ. εύ δρά 79. ψυχής, &c, et post hunc lectum esse
κ. ουδείς ανήρ, Γή κ, σι, το μηδέν εις ουδέν illum, qui supra fr. 5.
βλέπει. Βeck» V. 2. Jacobs, p. 16. s, tractat: " Ιn
S s 4
636
Ευ Ε Ι Ρ Ι D Is
ΧvΙΙΙ. Εις ανδρoβρώτας ήδονας αφίξεται
Κάρηνα Τυδεύς γένυσι Μελανίππου σπάσας,
Ιn humani cibi cupidinem veniet Τydeus, caput Μelanippi mazillis
lacerans.
ΟΕDΙΡUS. *
desperatis rebus, inquit, desperata medi Εdd. vett. γ' pro μ'. Βeck,
cina opus est. Νοn omnino tamen a vul xx. Ηesychius in voce Μusg.
gatis litιeris correctio nostra abhorret : xxr. Ηesychius v. Αντήλιοι. Μusg.
Συνετός θέλει γ' αν ουδείς άνθgωτος μολύν. xxπ. Stobaeus Τit. LΧΙV. Μusg.
Leg, το σκότω. Ρor.
Νemo hominum, modo sanus sit, Οrcum xxΙΙΙ. Ηermogenes p. 564. Scholiastes
subίre velit.'' Ιdem V. D. probat Valc in Αristot. Rhetor. ΙΙΙ. 9. Αristides
Κenarii emendationem versus 3. Sed non cap, περί συνθέσεως. Μusg.
video, φuomodo Valckenarii όμως cum Ηoc fragm. ad Μeleagrum Εurip. re
ipsius emendatiοne stare possit. Βeck. tulit Valck. D. p. 145. Βeck.
xvΙΙΙ. Schol. Ρindari ad Νem. Χ. 12. * Unum est, φuod de hujus dramatis
habet ανδροβώτους, et ν. 2. Κάρηνα Περσεύς, αεconomia novimus, CΕdipum utique non
Μusg. a seipso, sed a Laii famulis, excα-catum
Ver. 1. Βarnes, ανδρoβρώτους. Valck. fuisse. Vid. Schol.in Phoeniss.ν. 68. Μusg.
p. 142. vult ανδρoβρώτος.-V. 2. Grot. et 1. Stobaeus Τit. LΧΙΧ. Clem. Αlex.
Βarnes, τάσας pro στάσας. Salmas. ad p, 499. Εd. Ρar. Μusg.
ar. Dosiad. ΙΙ. p. 157. et Ηeath. malunt Π. Stobaeus Τit. Ι.ΧΧΙΙΙ. Clem.
Κάgηνα πυρσαι, γ. - Βeck, Αlex. p. 499. Εd. Ρar. Μusg.
x1x. Suidas ν. Νυν δη sec. ΜS. Leidens. Ρrimus fr, versus apud Stob, deest.
Εd. Vet. τύχην Ρrae utroque malim: Βeck.
Δύς ετράυναν, τύχαι. Μusg,
5
Ε' R. Α G Μ Ε Ν Τ Α. 637
ΧΙV. Εκ
Φανείσα, μάλλον
Α' μι ή το προσδοκώμενον
μι >
[Τέρπει.]
Lactitia insperata, major hominibus apparens, plus delectat, φuam quod
exspectatum venit.
Τεκμήριον
"Ε δε δ δε/2 μή λόγω
θέ μόνον μάθης,
δ- θεν ν --
3. βγω
Σ» -' οε
ν οειξω το σθένος") το
χ/ και "ιτης
2 Jέου.
ν? ν "
ΟΕΝΕUS. *
φ- "- Α' "ν Λ Λ
v. ** τάς βροτών
Γνώμας σκοτίζων, ώστε Μαγνήτις λίθος,
\ Α' "Α Α' Λ'
\ ΟΕΝΟΜΙΑUS. *
Ορώ γαρ,
α/ ξ»
oις
» w
μεν ουκ έφυσαν, αθλίους > <Α 2 Α'
Α
γηδόνας δε ταύτα κουφίζει φρενών,
Α' 2/ » Λ.
ΡΑΙΑΜΕΙΟΕS. *
Ηeath, conjicit Κ' ουτός γ' ανής, Βeck. 1. Stobacus Τit. LΙV. Loquitur, puto,
αν Stobacus Τit. CΧVΙΙ. ' Μusg. Αgamemnon. Μusg.
Ε' R ΑΟ Μ Ε Ν Τ Α. 643
V, Ου συν Διονύσω
Κώμων ός αν "Ιδαν
Τέρπεται συν ματgί φίλα
Τυμπάνων ιάκχοις.
Νοn cum Βaccho comessationum [particeps ero,] qui in Ιda matri comes
oblectat se tympanorum strepitu.
VΙ. Διεκωδώνισε. Τentavit.
git, φuod ipse Βarnes, etsi secutus Gro Septem versus inde velut Εuripideos
ίium tres iambos, additis verbis, de quibus huc retulit Βarnes., sed perperam, judice
postea, fecit, improbat. Ηeath. vult ita etiam Ηeath. In duobus illorum σωθεί
scribi: Εκάνετ', εκάνετε τάν Πάνσ. ώ Δ. μεν αν legendum pro vulg. σωθώμεν άν
Τάν ουδέν' αλγ. Αηδ. μουσάν, idemque pu cum Dawesio, Βeck.
tat, auctοrem argum. Isocrat. Βusir. φui * Εxsulem in hoc dramate exhibitum
haec tradit Εuripidem in Ρalamede dix fuisse Ρelea, ex Ηoratio colligere licet, de
isse: Εκάνετε, εκάνετε, των Ελλήνων τον Αrte Poét. 96. Causa exsilii φuae fuerit,
άριστον, mentem potius, quam verba poéta, quidque Peleo deinde acciderit, docebit
reιulisse- Valck. vero ad Phα.n, p. 112. Αpollodorus Lib. ΙΙΙ. c. 12.
novum addit versum hunc : τών Ελλάνων Ι. Schol. Αristophanis in Νubes 1153.
τον άριστον, vel hos duo: Εκάνετ, κάνετε Μusg.
Τών Ελλάνων τον άριστον, Ιdem paullo Ηeath. emeήdat: "Ιω, ίω, π. εί τις ε.δ.
ante corrigit, ουδέν' αλγ. Caeterum spec Βeck.
tatores, his verbis, quibus Socratis suppli π. Stobacus Εclog. Ρhys. Τit. ΙΧ.
cium petebatur, auditis, flevisse leguntur, Μusg.
ν. Valck. D. p. 190. s. Βeck. Θεών Grot. omisit, Ηeath. ita metrum
ντιι. Valckenaer. ad Ρhα.niss, 292. ex constituit : Κλύτε δι, μ. Διός, αί τι π. θ.
ΜSS. Εustathius in Iliad. β. p. 179. Εd. αγχυτάται (sic etiam Grot, dedit) Θεών
Βas. Μιμsg. ιζόμ. Βeck.
Ιn Schol. est Σχολή, et pro Αίας erat ΙΙΙ. Stobacus Τit. ΧC.-V. 3. Βene sic
Λάϊς. Βeck. emendat Grotius: ο δυσγενή, κρύψειε,
1x. Stobacus Τit ΙΧ. secundum ΜSS. κάν είη σοφός. Μusg.
Leidens. [Βarnes, inter Ε Ver. 3. Grotii conjecturam, ut solet,
. Ηabet porro Αristophanes Ran. 1491. recepit Βarnes. Εa displicuit Ηeathίο,
et seq. nonnulla, ex hoc dramate, ut vide qui putabaι, αν adesse debere, et cinenda
tur, desumta, sed quae difficile foret a bat: Ο δ. κρύψει αν, ει κ' είη σ. Βeck.
comici verbis secernere, Μusg.
Ε' R Α G Μ Ε Ν Τ Α. 64 5
ν. Το
1ο γήρας,
γηρας, ωώ παί, των νεωτέρων
ται, τω φρενών
ερων φς
Σοφώτερον πέφυκεκάσφαλέστεροι,
Εμπειρία τε της απειρίας κρατεί.
Senectus, Ο fili, sapientius aliquid tutiusque est, quam juniorum consilia,
et experientia inscitia potior.
ΡΕΙ,ΙΑΙΟΕS. *
Λ. ν w Α. -ν
1ν. Stobaeus Τit. ΧCΙΙΙ. Μusg. 11. Schol. ad Μedeam, ν. 691. Μusg.
v. Stobacus Τit. CΧVΙ. Μusg. ΙΙΙ. Stob. Εclog. Εth. Τit. VΙΙ. Μusg.
* Ηistoriam vide apud Hygin. Fab. Leg, τα θεών. Ρor.
ΧΧΙV. Οvid. Lib. VΙΙ. Μusg. ιν. Stobacus Τit. Π Ι. Μusg.
1. Schol. ad Μedeam, ν. 691. dramatis v. Stobaeus Τit. ΧΙ, 1 Χ. Μιι"g.
initium esse testatur, Μusg.
VoΙ.. VΙΙ. Τι
646 Ε [J R ΙΡΙ ΙΟΙ S
νι. Stobacus Τit. LΧΧΙV. Αnte pos Quod et Valck. D.p. 31. probat.-V. 1.
tremum versum excidit forte aliquid. Κλυμένην supplevit Βarnes. Βeck,
Μusg. ΙΙ. Stobacus Τit. ΧL. Μusg.
νιI. Stobacus Τit. ΧCΙΙ. ex Pelopisi. 1π., Stobacus Τit. ΧLΙΙΙ. Ρro εγκρί
Μusg. νω νulgo εγώ κρίνω. Μusg.
vΙΙΙ. ΑΕlian. Ηist. Αnimal. VΙΙ. 47. Ver. 1. Βarnes, τόνδ' εγώ κρίνω -V. 2.
Μusg. "Οστις των πατέρων contra metrum; φuod,
έβρίκαλα legendum censet Valck. D. p. ut hic legitur, emendavit Grot. Βeck.
2ΟΟ. Βeck, ιν. Stobacus Τit. ΧΙ, ΙΙΙ. Ρhaethonti
[Ιx. Αρταμείν, κατακόττειν, Ευριπίδης assignat Εd. Gesn. Αpostol. ΧΙΙΙ. 56.
Πελιάσιν.] Ηesych. Βeck, Μusg.
* Ηistoria apud Οvid. Μet. Lib. ΙΙ. Ver. 2. Ηeath. maνult αφιίνται, αd
Ηygin. Fab. CLΙV. Ρhilostr. Ιcon. Βeck. tres usque numero projicί solent.-V. 3.
1. Strabo, p. 33. Εd. Ρar. Diog, Laert. Ρro τόλι, Βarn. conjicit πίλει legendum,
ΙΙ. 10. legerat forte χρυσία βώλα φλέγει, Βeck,
Μusg.
Ε' R Α G ΜΕ Ν Τ Α. 647
8. 23. Vertit: " Pater autem, pone dorso Ver. 2. Βarnes. -Απόλλων - κλήσει.
canis sideris invectus, equitabat'' et docet, Βeck.
stepe dici, aliquem astris vehi. χι. Ρlut. Οp. Μor, p. 1080. Εd.
Μox
Βarnes. dedit: - έλα γ' εκεί Στρέφ' άρμα Steph. habet κρανείας γυμνάσια δ'. Lo
τηδε. Ultima sic supplebat Salmas. Τη quitur Clymene, Μusg.
ρα στρέφ' άρμα, τηδ' άρ' ού. Βeck, Versus ita constituit Ηeath.- μισώ δί
Τοσαύτ' ακούσας Ε! Τ' έμαρψεν ηνίας) Ιsta τούδ' ευάγκαλον Τόξον κρανιίας, γυμνάσια δ'
νοcula eruditorum quosdam ita male ha οίχ. μοι. Βeck. -
Βuit, ut Salmasius et Τoupius χέρσι, ΧΙΙ. Λthenaeus, p. 505. Μusg.
Ηeathius et Μusgravius ται, corrigant, Ιta constitui versus voluit Ηeath. Δίν
quod citat Valck. ad Ηippol. 1185. Sed δgη legit Valck. ad Εurip. Ηipp, p. 184.
perperam. Inter participium et verbum Βeck.
ιίτα solenniter interccdit. Vide Dawes. xrv. Stobacus Εclog, Phys. Τit. ΧΧΙΙ.
Μisc, Crit, p. 284. Εxemplis, φuae ille Vitruvius, Lib. ΙΧ. 4. habet τα δ' εγγύς
protulit, hacc adde, Εurip, Suppl. 509. εύκρατ’ έχει, φuod optime emendat Valc
[Αristoph. Νub 592, 585. 376.] 1105. kenaerius. "Ανακτος verto Dei : sic enim
Τroad. 296. Ιon. 852. Εlectr. 922. interpretatur Scholiastes Αristophan. ad
1058. (Soph. Εlectr. 53. 554. ΑΕschyl. Αves, v. 782. Μusg.
Ρrom. 776. (cf. Liv. xx1. 5ο.)] Αlcest. Βarn. dedit: Κ. τα τόρβω μεν, τα δ' έγ
712. Ran. 570. Ηipp. 700. Αndrom. γύς εύκρατα "Εχει - Ηeath. emendat: Κ.
667.754. 961. Soph. Αj. 468. 1111. 1113. τα πόρρω, τάδ' εγγύς δ' εύκρατ' έχει. ΒεCk.
ΟΕd. C. 268. 281. Αristoph. Αcharn. 24. xν. Εustathius in Οdyss, ν', Μusg.
290. Vesp. 378. 421. 913. Ρor. xνι. Τheon in Αrati Phα.nom. 171.
Ιx. Ρlutarch. Sympos, Lib. ΙV. 2. tres Ηyadas in Phaethonte Εuripidis
Loquitur Clymene, Ρro Αλλ' ούτος lego commemoratas scribit. Μιμες.
"Αλουτοι. Μusg. Duos etiam versiculos, qui apud Ρlut.
x. Μacrob. Saturnal. Lib. Ι. 17. Schol. de Εxsil. p. 600. et Stob. Grot. Τ.
in Οrest. 1586. Loqui puto Clymenen. 60. ex incerto auctore proferuntur, ad
Μusg. Εurip. Γhaέth. retulit Βarnes. Βeck.
Ε' R Α G Μ Ε Ν Τ Α. 649
ΡΗΑΕΙΟR Α. *
"Ε ν », δ εσ-4 9 Α"
ΡΗΙLΟΟΤΕΤΕS. +
Ι. 1ίως
Πώς δ' αν φρονοίην,
εονοιην, ώκαι παρήν
έη απραγμόνω
βαγμονως,
Εν τoίσι πολλοίς ήριθμημένω στρατού,
"Ισον
'Α μετασχειν
ΑΣ
2.
τώ σοφωτάτω τύχης.
» ") -ν • 9 \ 2' -
ΙV.
Φαγέδαινά [γ'Ι, ή μου σάρκα θοινάται ποδός.
Ρhagedaena, ηuae carnes mihi pedis comedit.
v. "Αλις, ώ βιοτα, πέραινε,
Λ' Α'
41
Η κτεάτεσσιν έμοις,
Α' Αν Α'
Μor, p. 966. Εd. Steph. Loquitur Ulys ν. Stobacus Τit. CΧΧΙ. Loquitur
ses, itidem in prologo. Μusg. Lemniorum Chorus. Μusg.
Ιn Stob. Gesn. est εκχίας, legendum vΙ. Stobacus Εclog. Εth. Τit. Ι. versu
εκχία πmonuitjam Τh. Canter. V. Ι. 2, 5. primo habet αργικού, cui αρχικοί, substi
Ρro πίπτοντας, φuod metrum violabat, tuit Valckenaerius V. Cl. Diatr, p. 116.
Ηeath. et Valck, p. 119. emendarunt Μihi verius videbatur μαντικούς.-V. 5.
πιτνούντας. Ηeath. etiam in princ, fr, e Lego πείθειν. Loquitur forιe Τroum
Γion. Chr, scribit Οκνών. Βeck. legatus. Μusg.
1π. Dio Chrysost. Οrat. LΙΧ. Loqui Ver. 3. Valck. ad Αmmon. corrigit:
tur Philoctetes. Μusg. Θνητών δε χειρ. - Ηeath. monet, se non
Ιn iis, quae praecedunt apud D. Chr, in intelligere, quid sint λόγοι θνητοί, itaque
versus redigendis multam operam posue bic tantum interrogationis notam, φuae in
runt Viri DD. ν. Valck. p. 125. s, Ιn ed. Βarnes. est post λόγων, poni vult in
feliciter ea res cessit, judice Ηeath. Gat fine pracced. versus. Ultima Ηeath. ita
akero Αdν. Μise. cap. 10. guem sequitur verti vult: Νihil anplius neque ipse scit,
Βarnes, Valck, p. 126. ita: Καί τοι το meque aliis oralione persuaserit. Βeck.
πολύ δη της νόσου 'λώφησέ μοι Χρόνω κατ' ντι. Justin. Μartyr, libro περί Μοναρχίας,
αρχ. &c. Βeck. p. 41. primo versu habet οράτε δ'.
ιν, Αristot. Ρoet. c. 12. Loquitur quitur Τroum legatus. Μusg.
Ρhiloctetes Μusg. Ver. 1. Valck. Ι)iatr. p. 115, conjicit:
Ε' R. Α Ο Μ Ε Ν Τ Α. 651
ΡΗΟΕΝΙΧ. *
Ι Φ. Α. η: Φ.
ταφανή
Τεκμηρίοισιν είκότως αλίσκεται.
Ιncerta conjecturis deprehendi aequum est.
ΙΙ. Φθόνον ου σέβω φθονείσθαι δ'
Εθέλoιμ αν επ' εσθλοις,
Ιnvidiam non veneror, sed invideri mihi ob bona cupίο.
ΙΙΙ. Συ δ', ώ πατρώα χθών έμών γεννητόρων,
Χαίρ ανδρι γάρ τοι, κάν υπερβάλλη κακοίς,
Ουκ έστι του θρέψαντος ήδιον πέδον.
Αt tu, patria genitorum meorum, salve: homini enim, licet malis obrua
tur, nulla regio altrice jucundior.
ιν. Μοχθηρόν εστιν ανδρι πρεσβύτη τεκνουν,
Δμώς τ' έστιν, όστις ουκέθ' ωραίος γαμεί,
Δέσποινα γάρ γέροντ, νυμφίω γυνή,
Versus tres apud Stob. Grot. Τ. 121. τατης δ' εμός αυτίκ αισθείς,
et Μaxim. Τyr, diss. 13. ed. Μarkl. quos πολλά κατηςάτο, στυγεράς δ' ετικέκλετ' Εςιννυς,
Βarnes. ad hanc fabulam refert, ex
μήτοτι γούνασιν οισιν εφέσσεσθαι φίλον υιόν.
ΑΕschyli Philocteta petitos docet Ηeath.
Ρlures Εuripid. Philoct, senarios e Dionis ΙΙ. ΙΧ. 455. ubί quae de Ρhαnice a patre
paraphrasieruit Valcken. φuos, quia incer oculis privato tradidit Εustath. ex tragico
ti sunt, non huc retulimus. Βeck. desumta videntur. Αd hanc fabulam re
* Αrgumentum hujus fabulae acute et spexit Οvidius Α. Α. Ι. 337. Fleuit Αmνη
feliciter investigavit Valckenaerius V. Cl. ιονίdes per inanία lumina Phanir. Vide
comparans ΑΕschin. contra Τimarchum, p. Ιll. Ηeynium ad Αpollodor. ΙΙΙ. 13. p.
21, 32. Suidam v. Αναγυράσιος, Εusta 803. seq. cujus scriptoris verba nihil ma
thium in Iliad. ... idque paucis verbis sic gis illustrat epigrammate inedito, guod
exponit: " Ρellex Αmyntoris, a Phoenice ex Ηeynii emendatione adscribam :
juvene passa repulsam, credulum senem
falsis facile criminibus impulit, ut castum Αλκιμίδη ξύντευνoν Αμύντορα παιδoς έξύκει,
juvenem cα-caret.'' Diatrib. c. 24. p. Φοίνικός τ' εθέλει ταύσαι χόλον γενέτου,
269. Μusg. όττι τις ηχθετο τατζί, σαέτιονος ύνεκα μηττός,
Ιdem versus Εnniani Phαnicis apud ταλλακίδος δούλης λέκτρα πgoσίεμένω'
Gell. Ν. Α. 7, 17. et reliquos a Scriverio κυνος δ' αυ δολίως ψιθυρίσμασιν ήχθετο κούς»
collectos censet ex Εurip, Phαnice trans ήγε δ' ις οφθαλμούς λαμτάδα ταιδoλέτιν.
latos esse. Βeck.
Jacobs.
Qui Phαnicis Εuripidei Αrgumentum
αocte et eleganter exposuit Valckenarius 1. Clem. Αlexandr, p. 625. Εd. Ρar.
in Diatr. c. ΧΧΙV. non animadvertit Μusg.
versum Εnnii ex hac tragαdia servatum Εx Clemente hausit Τheodoretus Τhe
a Cicerone in Οrat. c. 49. rap. 1. 6. fin. Τrochaicum versum esse
Νεφuetuum unquam In gremium extoilas liber
malebat Valck, p. 27Ο. Βecλ.
orum ex te genus.
11. Stobacus 1 it. Χ ΧΧVΙ Ι Ι. Μusg.
Βarnes, pro iambis habet, et ν. 2. de
ex Phoenice eum esse dico, φuamvis tra dit θέλοιμ'. Βecλ.
gα.dia titulum non laudavit Τullius, id 111. Stobacus Τit. ΧΧΧΙΧ. Μusg.
φue me probaturum puto omnibus, qui Εμών pro vulg. έμή e cod. Ρaris. Grot.
apud Ηomerum legerint hos ex Phaenicis ad marg. annotavit. Βeck,
2d Αchillem oratione versus:
1ν. Stobacus Τit. LΧΧΙ. habet primo
Ε' R ΑΟ Μ Ε Ν Τ Α. 6.53
Seni nocίνum est liberis dare operam, servusque est, φuisquis intempesti
ve uxorem ducit : domina enim viro senescenti conjuz.
\ " \ ΘΑ » Α'
ΡΗRΥΧUS. *
potest, adjecta post τιμωρίαν, φuae Stobaei Τιμωρίαν ίσ.-V. ult. Βarnes. υστίεφ, ύσ
lectio est, copula, nisi mecum legere τιρον est ex Justin. " Βeck.
malis τιμωρία τ'. Νescίο enim, an quis νι. Justinus Μartyr, de Μonarchia, p.
φuam Grace dixerit τιμωρίαν τίτιν Ιn 109. Μusg.
emendata lectione κακών ponitur poètica Ver. 2. Βarnes, έπραττεν. Βeck.
syntaxi pro κακά. Οmnia simul connec vπ. Αthenaeus, p. 264. Μusg.
tenda esse suadet Justinus uno ductu Εx Αthenaeo laudat Εustath. in Ηom.
citans. Μusg. Ιl. τ. p. 1120, 22. Βeck,
Clemens et Εusebius hos versus Diphilo ντιτ. Stobacus Τit. VΙΙΙ. Οptime
Comico ιribuunt.-V. 1. Βarnes. dedit emendat Valckenaer. Ανίρα δί σ' είναι φής :
Εί τις - Stob. et Justin. "Οστις - τουφ' Μusg.
(Βarnes, ταφ’) ημέραν. Sext. Εmp. καθ' 1x. Stobacus Τit. ΧΙ,ΙΙΙ. Μusg.
ημέραν.-V. 4. Βarnes, "οτε δ' άν-V. 5. x. Stobacus Τit. LΧΙΙ. Μusg.
656 Ε U R Ι Ρ ΙΙΟ ΙS
ΡΙRΙΤΗoUS. •
Ι. "Ινα πλημoχόας τάσδ' ες χθόνιον
Χάσμ' ευφήμως προχέωμεν.
Ut pocula haec in terrae hiatum cum bene ominatis verbis efundamus.
χα. Stobacus Τit. LΧVΙΙ. Αntipater ζομένω και δεδεμίνω. Οιuin et, Gregorio
ibidem. Μusg. Corinthio teste, εν τω Πειρίθα παρεισάγεται
V. ult. κατάται, Βarnes, Βeck. Ηρακλής εν άδου, κατελθών κατά κέλευσιν
xu. Stobacus Τit. LΧΧΙΙΙ. Μusg. Ευρυσθίως, και υπό του Αιακού ερωτώμενος,
x1π. Stobacus Τit. LΧΧΙV. Μusg. όστις εστί, και αποκρινόμενος, Commentar.
xιν. Stobacus Τit. ΧCIV. Μusg. in Ηermog, p. 948. Εd. Reiske, Re
xv. Stobaeus Τit. CΧΧΙ. Μusg. sponsum Ηerculis infra dabimus Fragm.
xv1. Stobacus Τit. CΧΧΙΙΙ. Μusg. V. Μusg.
Ver. 2. Βarnes. "Ην και δίκη - Βeck. Fabula ipsa estab Hygin. F. ΧΧΧΙΙΙ.
* Ρirithoi et Τhesei ad inferos descen et Οvid. Μet. Lib. ΧΙΙ. exposita. Αthe
sum, Proserpinae avehendae causa, quacque naeus, Lib. ΧΙ. dubitat, utrum tragoedia
ibi infortunia passi sunt, argumentum hoc nomine sit a Critia, an ab Εuripide,
hujus tragα.diae fuisse, ex Ρlutarcho scripta. Εx Βarn. Βeck.
liquet Οp. Μor, p. 166. Εd. Steph. ubi 1. Αthenaeus, p. 496. Μusg.
Τheseus memoraturadstans πειρίθω κολα
Ε' RΑ GΜ Ε Ν Τ Α. 657
π. Clem. Αlex. p, 605. Εd. Ρar. Εuseb. quae inter Incert. Frag, retuli Ν". CLV.
Ρraep. Εvang, p. 681. Schol. ad Οres et CLΧΧVΙΙ. Μusg.
tem, ν. 972. Schol. in Αpollon. Rhod. πν. Ρlutarch. Οp. Μor, p. 166. Dicί
ΙV. 144. Μusg. tur de Τheseo, sponte prae amicitia Ρiri
Ver. 1. Εuseb, legit σί τον αιθερία.- thoo vincto et cruciato adstanti. Ιdem
V. 2. Vulgo βόμβα, βύμβω prabent Schol. Ρlutarchus p, 856. et p. 946. ita exhibet:
Εurip, et Αpoll. Rhod. et confirmatur ex Αίδού, αχαλκεύτοισιν έζευκται πέδαις. Ε
Εustath. ad Dion. Perieg. 1134. et Ηes. Gatak. Α. Ρ. p. 520. putat τεταρα δήσθαι
in Αιθέρος βύμβος, Conf. super hoc loco ex Εurip. loco.] Ιdem Οp. Μor, p. 1359.
Valck. D. p, 38-41. Βeck. Εd. Steph. Μusg.
Οlim erat: αινιρίν όμβρω. Scaliger ν. Gregorius Corinth. Commentar, in
cum Grot. legit βόμβη. Ιdem Scal. mox Ηermogenem, p. 948. Εd. Reisk. Ηer
ιμπλίξανθ' rescripsit pro eo, ηuod olim culis responsum est ad ea, quae ab ΑΕaco
fuit, εμπλίξαντα Ρuίoison. interrogatus erat. Μusg.
ΙΙΙ. Clem. Αlex. p, 563. Εd. Ρar. έμή γάς ήλθε μητρι κεδνή πρες λίχος,
Schol. Αristoph. in Ανes 179. Suidas v. vix erit, opinor, qui non conjiciat sic
Πόλος. Ultimus duntaxat versus apud potius a poeta scriptum esse:
Scholiastam et Suidam exstat, quem et sic
exhibent: και τον Ατλάντιον φρουρών πόλον. εμή γάς ήλθε μητςι προς κεδνόν λίχος
Ηermαπ.
Secundo versu legendum πλήξης, vel πλή
εει. Εx eodem systemate desumta puto, Ver. 5. κεδνή μητρί] Vulgo μητρι κιδνή,
Ρor,
658 Ε U R ΙΡΙ ΙΟΙ S
VΙΙΙ.
Ουκούν το μή ζην κρείττον έστ', ή ζήν κακώς.
Εrgo interire praestat, guam inhoneste vivere,
ΡΙΛΙSΤΗΕΝΕS. *
Ι. Δήμω
ημω δε μήτε πάν
οε μητε αναρτήσ κρατος,
παν αναρτησης έτο
Μήτ' αυ κακώσης πλούτον έντιμον τιθείς,
Μηδ' άνδρα δήμω πιστόν εκβάλης ποτέ,
Μηδ’ αυξε καιρού μείζον ου γαρ ασφαλές,
Μή σοι τύραννος λαμπρός εξ αστού φανή.
Κώλυε δ' άνδρα παρά δίκην τιμώμενον
Πόλει γαρ ευτυχούντες οι κακοί νόσος,
Νeque potestatem tuam omnem ad plebem refer, neque plebem contra
deprimas divites honorans, neque virum plebi carum abigas a te
ιunquam, neque nimium amplifices: minime enim tutum est, ne forte
tyrannus tibi splendidus ex cive evadat. Virum autem praeter jus
fasque honoratum minue: improbi enim florentes urbi pernicies.
ΙΙ. Πολλών τα χρήματ' αίτι ανθρώποις
ξ κακών.
Ρecunia multorum malorum hominibus causa est.
ΙΙΙ,
Μηλοσφαγείτε δαιμόνων επ' εσχάραις.
Αd deοrum focos oves mactatis.
Πόνοι » δε «κάν
y) "ν σοι και φθοραί πολλαί βίου "ν και \ 3 ν. "ν
ΡΟLΥΙDUS..
ή: ήψ #
Ι. 4 "Εα, έα,
Ορώ γ' έν ακταις νομάδα κυματοφθόρον
Αλιαίετον τον παιδα χερσεύει μόρος.
y ν \ " "ν 2 Λ' "'
1ν. Αthenaeus, Lib. ΧV. c. 2. Μusg. Ι. Ηermogenes, Τom. ΙΙ. p. 254. Εd.
Ηinc duosiambos effecit Βarn. guorum Sturm. Εjusdem Scholiastes ineditus
ultimum sic constituit Ηeath. Ηχεί προσ penes Cl. Ruhnkenium, Loquitur vates
φδεν εν δόμοισι σοίς μέλος. Μusg. Ρolyidus, a Μinoé, Cretensium rege,
ν. Steph. Βyzant. v. Αργάλας, Versus de Glauco, filio deperdito, consultus. Αl
trochaicus una syllaba deficiens Μusg. ludit ΑΕlianus Ηist. Αnim. V. 2. Μusg.
vΙ. Stobaeus Τit. ΧCΙΙΙ. Ιdern Τit. Ver. 2. Ruhnk. apud Valck. p. 202. con
ΧCΙ. ex Phα nice. Εd. Gesner. ad Ρhα jicit κυματότροφών, Ηeathius, qui tantum
nicem utrobique refert. Μihi nullum lo ν. 4. ss. apud Βarn. legerat, suspicabatur,
cum in Phoenice, diversissimi argumenti haec non potuisse ab augure dici, sed ab
fabula, habere videbantur-V. 1. legen homine auguriorum contemtore, Βeck,
dum forte: ορώ μίνι-V. 3. ο γάς πά, ΙΙ. ξ Ά in Ηippolytum, v. 191. Sex,
ευθενείν αγών βροτούς. Μusg. tus Εmpir. Pyrrh. Ηypotypos. ΙΙΙ.
* Deargumento videin Glaucum. Μusg. 229. Schol. Αristoph. in Ran. 1114, ex
66Ο Ε U R Ι Ρ ΙΙΟ ΙS
Ρhryxo citat, idemque ad ejusdem fabu Ver, ult. Clemens habet: διά το συγ
lae, v. 1526. ex Ηippolyto. Ρlato in Gor γενίς. Εxstat Τheodori Ρrodromi ανα
gia, p. 300. Clem. Αlex. p, 432. Εd. Ρar. τροπή του τενίη σοφίην ίλαχε a Fed. Μο
Οrigenes in Celsum, VΙΙ. Ρ. 566. Diog. rello Gr. et Lat. edita Ρaris. 1608. Βeck.
Ι.aert. ΙΧ. 73. Μusg. vΙ. Stobacus Τit. CΧΧΙV. Μusg.
Ver. 2. Diogenes Laert, supplet νομίζεται vπ. Stobacus Τit. ΙΙΙ. Μusg.
βροτούς, sed Sext. Εmpir. κάτω νομίζεται, vπι. Schol. ΜS. in Ηomer apud
Schol. Αrist. IRan. 1526. ita: το κατθανείν Valckenaer. Diatrib, p. 202. Εustathius
δί ζην, υπνούν δε το κατθανείν, φuam lecti in Iliad. κ. p. 702. Εd. Βas. Μusg.
onem ab Εurip. ipso profectam ex parodia In Cod. Scho). legitur - σόν τόδ' εκ
Αristophanis suspicabatur Gataker. Αdν. καίη. Εustath. μάτην δ' εικοστόν τόδ' εκβαίη
Ρost p. 523. dissentiente Ηeathio. Βeck. τέλος. Valck, p. 205. conjicit: Μ. άρ'
Ιπ. Stobacus Τit. ΧLΙ.-V. 2. legen οίκω σώ τόδ', vel οίκων σών τόδ' εκβ. τ. Βeck.
dum forte και γάρ, et ν. 3. κουκ, Μusg. Ιx. Εutocius Comment. in Αrchime
Βarn. edidit: - αθλιώτατοι Τ. φαυ dem apud Valck. Diatrib. p. 203.
λότητός τοι γάρ - κούκ ευτ. Βeck. Μusg. -
πv. Stobacus Τit. ΧCΙ. Μusg. Ιta correxit Valck. In Εutocio est :
v. Stobacus Τit. ΧCV. Ζenob. V. 72. - βασιλεικού - διπλάσιον - του δι του
Clem. Αlex. p, 483. Εd. Ρar. Μusg. κύβου - Βeck.
Ε' R Α G Μ Ε Ν Τ Α. 661
x. * * * * * * Κρητικούς
Αύλους, θανούσης κώλα ποικίλης νεβρού,
[Συνέθαψε!
Τibias Creticas, mortui hinnuli maculosi ossa, (una sepelivit.]
ΡΗΟΤΕSΙLΑUS. *
Ι. Ου γαρ θέμις βέβηλον άπτεσθαι δόμων,
Νam profanum ades attingere nefas est.
ΙΙ. Δυοίν λεγόντοιν, θατέρου θυμουμένου,
Ο μή αντιτείνων τοις λόγοις σοφώτερος,
Duo cum discrepant, et alteruter irascitur, sapientior est qui verbis non
Certat.
x. Ρlutarch. Οp. Μοr. p. 2025. Ser Βarn. inter fragm. Ηippolyti prioris
mo est de Μinoe, Glauci sepulturam cu retulit, ubi Μή αντιτ, sed Ηeath. e Ρlut.
rante, unde recte Valckenaerius ad hanc malebat ο μη ντιτείνων, Βeck.
fabulam refert. Μusg. ιιι. Stobacus Τit. LΧΙΧ. Μusg.
* Ρrotesilai historiam, satis φuidem ιν. Stobacus Τit. ΧCVΙΙΙ. Μusg.
aliunde notam, breviter exponit Ηyginus ν. Stobacus Τit. CΧΧV. Μusg.
Fab. Ο ΙΙΙ. νι. Stobacus Τit. CΧΙΙ. Μusg.
Ι. Schol. in CΕdip. Col. v. 10. Suidas Βarn. dedit - ψεύδουσιν αι άλογοι βρ.
ν. βίβηλος. Μusg. Βeck.
ΙΙ. Stobacus Τit. V. Ιdern Τit. ΧΙΧ. vu. Dio Chrysost. Οrat. ΧΧΧVΙΙ.
Ρlutarch. Οp. Μor, p. 16. Εd. Steph. Loquitur Laodamia. Μusg.
Μusg. vπι. Suidas in v. πενθερά habet άξιος,
VoL. VΙΙ. U u
662 Ε U R. ΙΡΙ ΙΟΙ S
R. Η ΑΙΟ ΑΜΑΝΤΗUS. *
ΙΙ. * * *
ή προσπηγνύναι
Κράδαις ερίναις.
Vel affigere caprifici ramis.
ΙΙΙ. * * * Ουδε κωλήνες νεκρών.
Νeque mortuorum pernae.
y/Υ w ν
ΙV. ή: η: +
Εστι τoι καλόν
Κακούς κολάζειν.
Ιmpios sane poena afficere honestum est.
v. Και τας μεν άξη, πωλον αν δίδως ένα,
Τάς δε, ξυνωρίδ' αι δε κάπί τεσσάρων
Φοιτώσιν ίππων αργυρών φιλούσι δε
Τάς εξ Αθηνών παρθένους όταν φέρη
Πολλάς.
Εt has φuidem auferes, si unum pullum dederis; illas, si par pullorum :
aliae quatuor equis argenteis conductae copiam sui facient. Αmant vero
quicunque virgines Αthenienses multas attulerit.
SΟΥΕΙΑΕ. *
SΙSΥΡΗUS. *
habet ν. ult. ου το δικαίω, pro quo Gesex Ρherecyde, Confer etiam Αpollodor.
nerus in margine malle se ait συν τό διLib. ΙΙΙ. c. 11. Ηygin. Fab. LΧ. Sed
καίω. Μusg. neque inter Ηerculis res gestas Sisyphi
Grotius ad Scyrias retulit, sed Gatacaedes commemoratur, φuem tamen in
kerus Αdv. Ρost, p. 554. ad Syleum - Εuripidis dramate ab Ηercule interfec
tum fuisse suspicari licet ex fragmento,
V. ult. Βarn. Συν τω δικαίω ζώσιν, α. ά.
Βeck, quod Εtymologus et Suidas, uterque in
ΙΙΙ. Stobarus Τit. CΧ. Μusg. ν. Χαίρω, servarunt, Μusg.
Βarn. Αdd. Ρraf ad Scironem retulit. Ι. Sextus Εmpiricus adν. Μathem.
Βeck. ΙΧ. sect. 54. Critiae, Αthenarum tyranno,
* De Sisyphi apud inferos pana om tribuit. Ρlutarch. de Ρlacitis Ρhiloso
nia pervulgata sunt, Quibus maxime phorum Ι. 6. et 7. Εuripidi, guem ait
sceleribus hanc pα.nam meritus sit, inter sub persona Sisyphi dogmata Λtheorum
mythologos non convenit. Vide Ρausan. protulisse, quod aliter (i. e, sub honesti
p. 48. Εd. Sylb. Schol. in ΙΙom. Ιliad. ζ. ore persona,) Αreopagi metu non ausus
5
Ε' R Α G ΜΕ Ν Τ Α. 665
«rat. De qua historiola meum judicium νός τις άλλος κ. σ.-V. 13. Βarnes. Γεγονέ
non interpono, indicasse contentus, eti ναι, ός θν, εξ. - guae est conject. Grotii:
am Pirithoum, gui a pluribus veterum nam codd. Sext. Ε. habent Γνώναι δι ό, -
ut Εuripidis citatur, guique orationis co Ρetitus legit Γνώναι δίως, Ηeath. Γνώναι
lore, quantum ex fragmentis judicare li τόδ', ό,.-V. 16. Βarnes, εξηγήσατο quod
cet, Εuripidem auctοrem sibi vindicat, editum est, praebuerunt codd. S. Ε.-V.
hunc ipsum, inquam, Pirithoum a non 18. s. Βarnes. - φρονών τε και Προσέχων
nullis veterum Critiae tributum fuisse, τα πάντα - Codd. S. Ε. πρ. τι ταύτα
adeo ut Αthenaeus rem in medio relique habent.-V. 20. Βarnes. Αφ' ου το λ. -
rit, p. 496. Caeterum in hoc fragmento, ακούεται πάν δρώμ. δ. π. - Ιn codd. S.
mendis practer modum scatente, inusita Ε. est (υφ' ου) Πάνμέν το λ. - ακούεται
tam mihi licentiam sumsi, nempe ut ex "ος δρώμενον δι - Fabricius putat, υφ' ου
conjectura emendatum, prolixitatis vitan esse verba Sexti Εmp., contra Ηeath. a
dae causa exhiberem. Μusg. librario addita esse, a quo etiam "οι pro
Εuripidiabjudicat Valck, D. p. 209. et fectum sit. Μaνult igitur legere: "ος το
p. 14. Critia tribuendum judicat.-V. 3. τάν το λεχθέν ε. β. ακούεται, Το δρώμενον
Βarnes, αθλον.-V. 7. Γένους βροτείoυ ex τι τ ί δ.-V. 22. idem Η. corrigit: Εάν
conjectura Grotii insertum est. Petitus πες ούν σιγή - V. 24. Βarnes. "Ενεστ,
Μisc. Οbs. Ι. 1. legebat ita: Θίσθαι κο Τούσδε τους λόγους αυτοί, λίγων - αυτοίς
λαστάς τους κακούς, ίν' η δίκη Κρατή σύραν est ex Grot. conjectura. Νοrmann. con
νος, την δ' ύ. - V. 10. Βarnes. Ατήγον jicit : Θεοί, ίνιστι. Ηeath. Αυτοί, ίνιστι
αυτοί, - guod Μ. edidit, fluxit ex Νor Τούσδε τους λ. λ. - V. 27. s. Βarnes.
Είναι δ' έφασκε - - ανθρώπους λίγων.
manniconjectura probata Fabricio ad Sext.
Ε. et Ηeathio - V. 12. Βarnes. Πυκ Codd. habent Αιεί ίφ. - εξέπληξιν -
U u3
666 ΕUR Ι Ρ Ι D Is
Εκ της ύπερθε περιφοράς, ν' αστραπής
Κατείδ εναύσεις, δεινά δ’ αυ κτυπήματα
Βροντής, τό τ' αστερωπον ουρανού δέπας,
Χρόνου καλόν ποίκιλμα, τέκτονος σοφού.
"Οθεν τε λαμπρός αστέρας σπέρχει μύδρος, 35
άγων. Είναι tuetur Ηeath. sed sequen sequens fragm. erat huίc primo, cum φuo
tia putat ita legi posse: Μ. γ' εξι arctissime cohaeret, statim adjungendum.
αλήξ' αν ανθρώπους άγων- Τoup. Εm, in Βeck.
Suid. Praef. Τ. ΙΙ. p. 7. legit : Είναι δ' Ver. 26. Ψευδεί καλύψας την αληθείαν
ίφασκι-Μάλιστ' αν εξέπληξιν α λίγων.- λόγω. Corrige τυφλώσας ex Ρlutarcho ΙΙ.
V. 5Ο. Βarnes. τσονήσεις.-V. 31. αστρατάς p. 880. F. Por,
Κατεί δεν ούσας, δ. τι κτυπ.-V. 33. Βar 11. Sextus Εmpiric, adν. Μathem. ΙΧ.
nes. ουρανού δέμας, pro quo Plutarch. ού. 55. Μusg.
σίλας-V. 35. Βarnes. αστέρος στείχει μύ πι. Ειymolog. Μ. in Χαίρω. Suidas in
δροι,-V. 36. - όμβροι εισπορεύεται, ubi Χαίρω, ubi vide Τoupio V. Cl, annotata.
codd. S. Ε. ό. εκπορεύεται, φuod probat Ρro εληλυθότα bene, meo judicio, Valck.
Ηeath.-V. 37. s Βarnes.-άνθρώποις φό [ad Phαιuiss, p. 287.] ελθόντα , Μusg.
βους Δι' ους καλώς τε - Τους δαίμονας και Τoup. in Suid. ΙΙΙ. p. 310. ita legit :
εν πρέπ. χ. Subjungitur apud Βarnes. hic Χαίρω τί σ', ώ. β. - Εληλινθότα - monet
versus : Την ανομίαν τε τους νόμοις κατέσβε que, in quarta sedeesse anapastum posse,
σιν, tumque illi duo, φui apud Μ. sunt fr. quia est drama satyricum, et verba βέλ
Βeck. - πιστε τίκος illustrat loco Callim. L. Pall.
Εi, gui editionem hanc curavit, videba ν. 87. - Valck. ad Phα.n. legit: Χαίρω
tur v. 11. ss. scribendum : μεν, ώ βέλτιστον Α. τ. Σ' ελθόντα, τον δε μ.
- την μοι δοκεί
i. Ηeath. ita : Χαίρω σί γ', ώ βίλτιστον
Α. σ. Ελθόντα τον δε μ ε φuam conjec
Πυκνός τις άλλος και σοφός γνώμην ανής turam probat Valck. Diatr. p. 209. Βeck.
Γνώναι, δέος θν, εξ,
Εληλνθότα χαίςω σέ γ', Αλκμήνης τόκος
alius vir sapiens scivisse, decrevisse, vide Βέλτιστε.
tur, invento timore.-V. 24. idem mallet:
Ενιστιν αυτοίς-et ν. 39. καν τρ. χ. Τum 1ν. Ηesychius in voce Μusg,
Ε' R Α G Μ Ε Ν Τ Α. 667
SΤΗΕΝΟΒΟΕ.Α.*
» 7) ", Α' > > \ 2 Ν. "ν
Labor enim, ut vulgo dicitur, sine fortunae ope, non amplificut homines.
VΙΙΙ. * *
Α/
* Μουσικόν δ' άρα
Α' 41 Η/ τ- ν Λ'
SΥΙ,ΕUS. *
- ". \ Α" y/ "ν 9 φ' *ν
Piers legit πίμτρη, quod placet Ηeathio. tat, verba oυ κατηγ. σιγ. esse verba, non
Βeck. Εuripidis, verum Philonis. Βeck,
1π. Ρhilo Jud. p. 603. Εd. Τurneb. ν. Ρhilo Jud. p, 603. Εd. Τurneb.
Loquitur Μercurius Ηerculem descri Syleum alloquitur Ηercules. Μusg.
bens Μusg. ντ. ΜS. Sangermanens. apud Valc
Ver, ult. ξύλω Μangeius apud Phil. e kenaer. Diatrib, p. 204. Μusg.
codd. reposuit, pro vulg. ζήλω. Sed jam ΜS. apud Valck. βαβώμεν. Βeck.
Βarnes, dederat ξύλγ. Βeck. νιI. Εustathius in Iliad. α'. ex Chα ro
1ν. Ρhilo Jud. p. 603. Εd. Τurneb. bosco, Μusg.
Loquitur, Βarnesio judice, Syleus-Ver. Αpud Ηeath. est: - Είτα δή, φ. ξ,
1. Μalim δεσπότης.-V. 5. Sic non male Βeck.
suppleveris: τότ’ ήθος αυτόθεν τι σου κατη Εtymologus Μ. p. 294, 45. Εία δή
γορεί. Μιμsg. ξύλον, "Εγιιρί μοι σεαυτό. Ιta lege pro
Ver. 3. Ηeath. reponit- δίδοικ' άν "Αγειρε. Locus depromptus ex Εuripidis
V. 5. Βarnes, prioribus verbis omissis, Syleo, ut discimus ex Εustathio, p. 107.
dedit : - σου κατηγορώ Σ. sed Ηeath, pu ubi additur φίλον post ιία, et legitur έκ
67Ο Ε U R. ΙΡΙ ΙΟΙ S
ΤΕΙ,ΕΡΗUS.* -
τεινε. Confer Lucianum in Αsino, Τ. ΙΙ. constat, φuin et Ρrologi initium esse non
p. 572. Sueton. Νer. 49. Ρor. dubitet, gui cum reliquis Εuripidis Pro
* Τelephus, Μysorum rex, Ηerculisque logis comparaverit, Quae Strabo de
ex Αuge filius, Graecorum exercitum, φui Αuges et Τelephi fortunis ex Εuripide
ad Μysiae litora pro Τrojanis appulerat, narrat, p. 615. Εd. Ρar, pariter ex prolo
fortiter prαclio aggressus est, tantamque go desumta arbitror. Μusg.
stragem edidit, ut Graeci paullo post Ιn Αdd. Μusgr, hacc : " Ορίζεται, sibί
Βα.otiam universi redirent. Liban, p. υindicat. Sic ορίζομαι ΑΕschyl. Suppl.
239. Vulneratus tamen eo in proelio Τe 264. Demosth. Βυζαντίους ορίζειν την τού
lephus, cum nulla medicorum arte sanari των χώραν. Γe Rhod. Lib, p. 116. Εd.
Ε Delphicum oraculum consuluit. Βenen." Ηeath. negat, hacc ad Τele
esponsum est, (teste Ηygino Fab, CΙ.) phum pertinere, sed ad Αugen potius re
neminem mederi posse, nisi eandem has ferenda esse, montem enim, de quo lo
tam, qua vulneratus erat. Venit igitur φuatur Τelephus, esse Lycaeum in Αrca
Αrgos, (Liban. ubi supra) ubi scenam dia, sed scenam dramatis non poni in Αrca
hujus dramatis constitutam fuisse multa dia, verum in castris Graecorum ad Τro
indicant. Τelephum ipsum pauperem jam.-V. 2. Βarnes, δυσχειμίρων. Ηeath.
atque exsulem exhibitum fuisse diserte ν. 2. et 3. vertit : " Εt tu, gui rupem
affirmat Scholiastes Αristoph. ad Νubes, hanc Αrcadum regionem frigidam habi
ν. 919. cui accedit Ηoratius de Αrte tantium calcas, a quo genus derivare glo
Ρoet. 96. Reliquum historiae persequitur rior." Ιntelligi putat Jovem Lycaeum.
Ηyginus, loc, cit. -V. 3. Βarn. Τόνδ' εμβατεύεις - Βeck.
1. Dionys, Ηalicarn. Τom. ΙΙ. p. 59. ΙΙ. Αristot. Rhetor. ΙΙΙ. c. 2. ibique
-V. 1. ορίζεται φuid sit, minime equidem Scholiastes. Ι.oquitur Τelephus de Νau
intelligo. Reddidi igitur, guasi esset αρ clero quodam. Μusg.
τίζεται.-V. 3. verbum εμβατεύειν de diis ΙΙΙ. Schol. Αristoph, in Νub. 888.
adhibitum ΑΕsch. Ρers. ν. 449. Rhes. ν. Μusg.
225. conjecturam fecit, et hic nomen Dei Βarnes. - ότου - Ελένης (sine της)
supplendum esse. Caeterum hacc ad Τe ίνικα. ΙΗeath, νult. - ατολούμαι γ' -.
Ιephum pertinere, tacente Dionysio, satis Βεck,
Ε' R Α G Μ Ε Ν Τ Α. 671
Ιv. Schol. Αristoph. in Ranas 1447. Αtque ita Βr, edidit. Νam in comici
Εustath, in Οdyss, p. 28. Εd. Βas. libris omnibus scribebatur:
Μusg.
Ειiam apud Ζenob. Cent. ΧΙ. Ρrov. Ευδαιμονοίης, Τηλέφω δ' ώ 'γώ φρονώ,
Εeck.
85. et Αpp. Vat. Cent. Ι. Ρr. 29. legi
tur. Scholiastes Αristoph. ex Αristoxeno x. Schol. in Αristoph. Αcharn. 453.
docet, falso hunc versum Εuripidi tribui. Ρro μίλλεις legendum cum Valckenaerio
Βeck. θέλεις. [Diatr. p. 210.] Μusg.
ν. Αristoph. Εquit. 806. ibique Scho θέλεις etiam Βr. praefert. Caeterum in
liastes. Μusg. loco Αrist. (Αch. 454.) est parodia hujus
vΙ. Scholiastes Αristophanis in Εquit. versus. Βeck.
1237. Μusg.
νιI. Schol. Αristoph, in Αcharn. 8. x1. Schol. in Αristoph. Αcharn. 496.
Μusg.
Μusg.
vΙΙΙ. Schol. in Αristoph. Αcharn. 439. xΙΙ. Schol. in Αristoph. Αcharn. 539.
Μusg
Μιμsg.
Ver. 2. Ιn codd. Αrist. est, ώσπερ ειμι, xΙΙΙ. Schol. in Αristoph. Αcharn. 543.
Μusg.
quod repudiat ad eum locum Βr. Βeck.
Ιx. Schol. in Αristoph. Αcharn. 445. Fragmentum hoc ita ex Αrisί. protulit
Αthenaeus, p. 186. habet Εύ σοι γένοιτο, Ηeath. Καθήσθ' αν εν δόμοισιν , ή πολλού γε
Μusg. διί, Βeck.
Αthenaeus, locum ita exhibet: xιν. Schol. in Αristoph. Αcharn. 554.
Εύ σοι γίνοιτο, Τηλέφω δ' α 'γώ νοώ, Μusg.
672 Ε U R. Ι Ρ ΙΙΟΙ S
Ver. 1. praecedunt hacc verba : Ταύτ' Leid. τ' omittit, Quod editum est, est
οίδ’ ότι αν (Ηeath. ότι γ' αν) ιδράτι τ. δ. Τ. ex emend. Valck, p. 206. Βeck.
Βeck. xx. Stobacus Τit. ΧΧΧΙΧ. Ρlut. Οp.
xv, Schol. in Αristoph. Lysistrat. 707. Μor, p. 1069, Εd. Steph. Μusg.
Ιnter Fr. e Ρhoenice retulit Βarnes.
Confer Ηygin. Fab. CΙ. Μusg. Βeck.
Ιn eodem Αrist. loco Valck. p. 21ο. xxΙ. Stobacus Τit. LΙ. Μusg.
suspicatur, etiam alia quadam Εuripidea xxπ. Sextus Εmpir, adν. Μathem. ΧΙ.
latere. Βeck. Stobacus Τit. ΧCΙΙΙ. Ιdem
sect. 56.
xvΙ. Stobacus Τit. ΧΙΙΙ. Μusg. Τit. ΧCVΙΙ. Μusg.
xvπ. Stobacus Τit. ΧΧ. Μusg. Stobacus altero loco: Σμικράν θέλοιμ'
xvπι. Stobacus Τit. ΧΧΙΧ. Μusg. αν και κ. ή ί. Τροφήν, ενοικείν μάλλον, ή α.
x1x. Stobacus ibid. Αpostol. Χ.Χ. 92. ν., altero ita: Μικρ' αν θίλοιμι κ. κ. ή, ί.
Μusg. "Αλυτος οικείν μάλλον, ή - de quarum
Βarnes.ου γάς τ' Οδυσσεύς - ΜS. Stob. varietatum originejudicat Ηeath. Βeck.
Ε' R Α G Μ Ε Ν Τ Α. 673
Α/ Λ'
xxιιι. Clem. Αlexandr, p. 624. Εd. que praeterea summo studio prosecutus
Ρar. Μusg. est, Quod cum aegre ferrent Τemeni
xxιν. Αmmonius v. Πρόξενοι. Μusg. filii, odioque propterea in Deiphontem
xxv. Ρlutarch. Οp. Μor, p. 81. Εd. flagrarent, tandem patre mortuo, Ηyrne
tho ab eo vi auferre conati sunt. Αsse
Steph. Μusg.
Βarnes. subjecit huic versui: Το τραύ cutus eos cum Εpidauriorum manu Dei
μα-, Βeck. phontes, Cerynem, unum ex raptoribus,
* Verum hoc fabulae nomen, non Τe interfecit. Ηyrnetho, quae tum temporis
menus, vel Τemenides. Clare id docet gravida erat, Phalcis violentia periit,
Εpigramma in Αnthol. Η. Steph. Lib. magno conatu eam secum tralientis, vid.
ΙΙ, p. 152. Ρausan, p. 70. Εd. Sylb. Μusg.
1. Stobacus Τit. Ι. Sextus Εmpir, adv.
Γάλλων Αρισταγόρης ώςχήσατο τους δι φιλότλιυς Gramm. sect. 271. Μusg.
Τημενίδας ο καμών πολλά διήλθον εγώ. 1π. Stobaeus Τit. ΧΙΙΙ. Μusg.
Χώ μίν τιμηθείς απετέμσετο, την δε τάλαιναν Μale apud Βarnes. - και ατινής.
"Υgνηθώ κροτάλων είς ψόφος εξέβαλεν. Βeck.
ΙΙΙ. Stobacus Τit. ΧΧV. Ιdem Τit.
Ηinc etiam intelligimus, triste Ηyrne ΧΧΙΧ. Clem. Αlex. p. 621. Εd. Ρar.
ίhus fatum hujus tragα.dia argumentum ex Κτιμένω. Αpostol. ΧΙΧ. 75. Μusg.
fuisse, Fuit ea Τemeni filia, qui cum Βarn. in Fr. Ηippolyt, prioris Βeck.
Cresphonte fratre Ηeraclidas Peloponne ιν. Stobacus Τit. ΧΧΧ1. Μusg.
καιum felicibus auspiciis duxit. Senex Τe v. Stobacus Τit. ΧΧΧΙΧ. sec. ΜS.
menus filiam Ηyrnetho Deiphonta, Αn Leidensem. Μusg.
timachi filio, conjugem dedit, generum Βarnes, Fr, Inc. Βeck.
674 Ε U R ΙΡΙ ΙΟΙ S
ντ. Stobaeus Τit. L. Εd. Gesn. Μusg. Ιnter Βelleroph. Fr. retulit Βarnes. et
Ver. 1. Ιta supplevit Βarnes. Φιλεί το edidit - κρίνω καλώς, Γνώναι -. Βeck.
πόλ. ου τα πάντα γ' ευτυχείν. Valck, p. x. Stobacus Τit. LΙV. Εd. Gesn.
226. και γάρ addendum monet.-Ver. 4. Μusg.
Βarnes. Τόδ' εστι. Βeck. xr. Stobaeus Τit. LΙV. Μusg.
νιτ. Stobacus Τit. LΙ. Μusg. xΙΙ. Stobacus Τit. LVΙ. Εx Βουτημίνω.
νιπ, Stobacus ibid. Μusg. Μusg.
τx. Stobacus Τit. LΙV. Μusg. xΙΙΙ. Stobacus Τit. LΧΧΧVΙΙΙ.
Μusg.
Ε' R Α G Μ Ε Ν Τ Α. 675
Ρartitionem.
ΧΧΙ. Ανανομήν,
ΧΧΙΙ. Καταβολή. Ρortio contingens.
ΤΕΝΝΕS. *
Ι. Φεύ,
Ουδέν δίκαιόν εστιν εν τώ νυν γένει.
Ηeu, heu, nulla hoc in seculo justitia est.
xrv. Stobacus Τit. CVΙ. Μusg. Στάς κ. ε. ο. αβάτους Επίλεμ. ποίμνιά τ'
xv. Stobacus Τit. CΧΧV. Μusg. άλση. Βeck.
xv1. Stobaeus Τit. ΙV. Μusg. xΙx. Ηesychius in voce, Μusg.
xvΙΙ. Ρollux ΙΧ. sect. 27. Μusg. xx. Ηesychius in voce. Μusg.
xvΙΙΙ. ΑΕlian. Ηist. Αnim. VΙΙ. 39. xxΙ. Ηesychius in voce. Μusg.
Ρro ίνα forte κύμα. Μusg. xxΙΙ. Ηesychius ante κατηγάσατο.
Ηeath. ita hos versus legit: "Ηλθι δ' ε. Μusg.
χρ. ίλαφον Μεγάλων άθλων δεινόν υποστάς * Ηistoriam Τennis, a quo Τenedos
Κατ' ιν. όρ, αβάτους, επί Λειμώνας ποιμνήίά urbs condita nomen accepit, enarrant
τ' άλση. Valck, p. 168. hoc modo: Ηλ Diod. Sic, V. 83. Ρlutarch. Οp Μor. p.
θι - ίλαφον Μεγάλων ά. τινά δεινόν υτο 53Ο. Εd. Steph. Conon. Νarrat. 29. Τze
676 Ε U R. Ι Ρ ΙΙΟΙ S
ΤΗΕSΕUS. *
Ι.
ε
Κάρα τε γάρ σου συγχέω κόμαις όμου,
"- 2 Τη Α' y Α' 2. χy
Ver. 5. πάτρη, Βarnes quod in πάτρας vπ. Ρlutarch. in Τheseo, p. 12. Ιdem
mutavit Valck. ad Ρhαn. 610.-V. 4. σ' Οp. Μor, p. 923. Εd. Steph. Priori
post θανάτους apud Βarnes. abest, habet 1oco habet βρέφος, non τέρας. Utrique
Ρlut. Ιdem Ρlut. ν. 5. exhibet: "Ιν', εί τι forte praestiterit ρέθος. Ρro αποφώλιον non
πάσχοιμ’, ών δόξαζον φρενί.-V. 6. Βarnes. displiceret ατοφύλιον. Vide Ηesychium.
Μή μoι νεοχμόν - Βeck, Μusg.
ν. Αthenaeus, p. 454. Loquitur pastor, ντιI. Stobacus Τit. ΙΧ. Μelissa Ι. 47.
Τhesei nomen, guod alicubi exaratum vi- Μusg,
derat, verbis depingens Μusg. 1x. Stobaeus Τit. ΧΙ.V. Εd. Gesner.
ντ. Steph. Βyzant. ν. Ευρώπη. Μειες. Μιιες.
VoΙ. VΙΙ, Χx
678 Ε U R ΙΡΙ ΙΟΙ S
ΤΗΥΕSΤΕS. *
Ι. Πλούτου δ' απορρυέντος, ασθενείς γάμοι,
Την μεν γαρ ευγένειαν ανούσιν βροτοι,
Μάλλον δε κηδεύουσι τοις ευδαίμοσιν,
Divitiis autem dilabentibus, matrimonium cum tenuibus contrahendum.
Νobilitatem enim laudant homines, sed beatorum nuptias magis
expetunt.
2 * 3/ Α"
ΙΙ. * * *
ει δ' άτερ πόνων
Δοκεις έσεσθαι, μωρός εί, θνητός γεγώς.
Sin tu, homo natus, expers laborum vivere speras, stultus es.
ΙΙΙ. Αλλ' είπερ εστίν εν βροτοις ψευδηγορείν
Πιθανόν, νομίζειν χρήγε και τουναντίον,
Χy "> > "ν \ Α' "ν
ΧΑΝΤΗ ΙΑΕ. +
Ι. Νύμφαισιν, ορεσσιγόνοισι θεαϊς,
"Ιν' αγείρω γ' Ινάχου, Αργείου
Ποταμού παισιν βιοδώροις.
Νymphis, in montibus natis Diis, ut stipem colligam. Ιnachi Αrgivi
fluvii filiabus alimentum praebentibus.
"
ΕΑΙSΟ ΟΙΤΑΤΑ. f
Ι. Το μεν σφαγήναι δεινόν, εύκλειαν δ' έχει.
Το μή θανείν δ' ου δεινόν, ηδονή δ' ένι.
Ιnterfici quidem dirum est, sed gloriam affert. Vivere autem non dirum
est, sed dedecus adjunctum habet.
". * De dramatis αρconomia nilhil novi dicat, Chorum ex fα-minis lanificis consti
mus. Ηistoria notissima est. Μusg. tΙSSe,
Εuripidis huic fabulae quae tribuuntur, Ι. Scholiast. Αristoph. ad Ranas 1385.
ad ejus Cressas pertinere arbitratur Valck. Ρlato de Rep. ΙΙ. p. 381. Μusg.
p. 12. Βeck. Ιncertum est, utrum hoc fr. ad Εuri
1. Stobacus Τit. ΧCΙΙ. Μusg. pidis, an potius ad ΑΕschyli Χantrias re
ΙΙ. Stobaeus Τit. ΧCVΙΙΙ. Μusg. ferendum sit. v. Valck. p. 11. Ιdem v.
ΙΙΙ. Αristot. Rhetor. 23. Εuripidis es 2. scribit: Αγείρω Ινάχου εγείου, Βeck.
se ex Τhyeste testatur Scholiastes, loco + Ι. Stobacus Τit. VΙΙ. Εd. Grot. ex
tamen alieno, ubi docet etiam, Τhyestae Ηercule.-V. 2. pro ηδονή legendum puto
verba esse, fratrem Αtreum alloquentis. αισχύνη. Ρlutarch. Οp Μor, p. 796.
Μusg. Εd. Steph. Μusg.
+ De argumento dramatis nihil novi Το μή θανείν δε δειλόν, ηδονή δ' ένι. Sic
mus. Junonem in eo stipem, habitu recte Ρlutarchus de Virt. Μor, p. 447.
anus sacerdotis, coégisse docet Ρlato de Ε. Ρessime Stobacus Grotii, p. 47. δ' ου
ReΡ. ΙΙ. p. 581. collatus cum Scholiasta δεινόν, pessime Μusgravius, αισχυνή δ' ένι,
Αristophan. ad Ran. 1385. Νomen in Ρor,
Ε' R Α G ΜΕ Ν Τ Α. 679
0/
e 9 "w- Α
Πρόθυμός
Κ δ' εστιν, ή πένητι
\ δ' καγαθώ.
ν" "»
Ο ν ν "
ΕΧΙΝΟΕRΤΙS ΤΕΑGΟΕΓ)ΙΙS:
Ι. Οράς τον υψου τόνδ' άπειρον αιθέρα
Και γήν πέριξ έχονθ' υγραίς εν αγκάλαις,
Τούτον νόμιζε Ζήνα, τόνδήγoύ θεόν.
Videsne immensum aethera, gui terram fluidis ulnis amplectiιur, hunc tu
Jovem reputa, hunc Deum cense.
ΙΙ. Stobacus Τit. ΧΙ,ΙΧ. ex Εlectra.- Utrobique ex Ηecuba.-V. 2. lego εκφα
V. 2. lego ού, φυλακτίον, πάτερ. Μusg. νεί, ίτι. [V. 5. Βarnes. Και συμπλέκον
Ver. 2. Grot. edidit - ού, φυλ. Valck. ται.-V. 7. ταγαθώ.] Αlia falso citata
D. p. 226. corrigit: Δεινώ, ιρώσιν, ού, φν videas in Νota ad Μedeam, v. 1380. ad
λακτίον, πάτερ. Βeck. Ιphig in Αul. initium. Vide etiam ΑΕge
1π. Stobacus Τit. Ι.ΧΧVΙΙΙ. ex Μe ιum Fragm. xΙ. Αlopen v. Αndromedam
dea. Clem. Αlex. p. 106. Εd. Ρar. xxv. Cressas. Dictyn Ι. Μelanippen xxv.
Μusg. Τemenidas ΙΙΙ. et xΙΙ. Μusg.
πv, Stobacus Τit. LΧΧΙΧ. ex Ηera Sic φuae Εurip. Ιon. 393. ss. legun
clidis. Μelissa ΙΙ. 11. Μusg. tur, ex Εurip, Ιphigenia profert Stob.
Ver, ult. habet Βarn. in Ιnc. Βeck. p. 531, 41. decepitφue Valckenaerium, D.
v. Stobaeus Τit. ΧCΙ. Ιdem Τit. ΧCΙΙ. p. 229, Ιdem Stob, p, 449, laudat ex
ΧΧ 2
68Ο Ε U R Ι Ρ ΙΙΟΙ S
Λntigona, quae sunt in Τroadd. ν. 101. p. 186. ita legit; Στείχουσα μάρττει τους
Βeck. κακού, αει βροτών, "Οταν σχολήν άγουσα
τ. Stobarus Εclog. Ρhys. Τit. ΙΙΙ. τυγχάνη Δίκη. Versus, quem addidit,
Lucianus in Jupiter Τragα.dus. Clem. vulgo inter Fragm. Ρhryxi refertur.
Αlex. p. 15. et p, 603. Εd. Ρar, Εuseb. Wyttenb. praefert lectionem Plutarchi.
Ρrarp. Εvang, p. 681. Εd. Ρar. Ρlut. Βeck,
Οp. Μor, p. 1066. et p. 1397. Εd. Ιπ. Stobacus Εclog. Phys. Τit. VΙΙ.
Steph. Τot locis citatum ubique και in Ιdem Florileg. ΧVΙΙΙ.-V. 4. legen
secundo versu servat, sensu, ni fallor, τον dum haud dubie πάσιν. Μusg.
postulante, Μusg. Βarnes. - Εάν τις όρκοι, - εκφεύγειν
Ε Cressis forte petita putat Valck, p. - Valck, p. 187. emendat: Συγγν. -
47. Ι?eck, δοκεί, - εκφεύγειν-"Η τoίσιν αυθένταισι -
ΙΙ. Stobacus Εclog. Ρhys. Τit. VΙΙ. δόμων "Ητ' άρα - Ει τα πιεική, etc. Βeck.
Ρlutarch. Οp. Μor, p. 974. Εd. Steph. Ιν. Stobacus Τit. Ι. Εuripidi tribuit
Μusg. margo Εd. Gesn. v. ult. lego αίθεται
Ut exhibitum hic fr. habet Ρlut. de S. λειουμένη. Μetaphora ducta est a metal
Ν. V. p. 6. Wytt.-V. 1. Βarnes, proμή lis, quae tritu poliuntur, polita splendent.
τgίσης habet τώτoτι.-V. 3. apud Ρlut. Μusg.
αιγά-V. 4. Stob. Στείχουσ' αμάρτε (vel V. ult. αύξετ' ήγλαϊσμίνη legit Valck.
"μας τεί) τους κακούς αει βροτών. Valck. D. p. 163. Βeck.
7
Ε' R. Α Ο Μ Ε Ν Τ Α. 681
νπ. * * * ή δε μωρία
Λ » » "ν "
νΙΙΙ. Το
Εις δ'συμφοράν
ώκυ τούτο και πολλήν
ίστησι το λαιψηρόν
δή φρενών Λ'
Βarnes. in Fr. ΑΕoli, ubi aliter versus Ηοc Fr, jam supra adfuit in ΑΕolo n.
disponuntur. Ηeath ita: Εγώ - πρ. Νο Ι. Βeck. »
μίζω τ. σ. Ετει- αει Ξύνεστι Βeck. xντ. Stobacus Τit. VΙΙΙ. habet in pri
xrv. Stobacus Τit. V. Μusonius apud mo versu τι et μίλει. Secundo malim
eundern Τit. ΧΧΧVΙΙΙ. Εd. Gesn. αναίτιος, sed nec spreverim εναίτιον. Μusg.
Τeles apud eundem Τit. CVΙ. Αthe Ver. 2. Valck, p. 220. legit λόγων.-
naeus, p. 158. Ρlut. Οp. Μοr. p, 65, et p. V. 5. sic vertit Ηeath. " Ηuic enim
1918. Εd. Steph. Sextus Εmpir, adν. (nempe reο) obversatur periculum, ille
Μathem. Ι. 271. Αulus Gellius VΙΙ.
vero (accusator) extra aleam ponitur.''
16. Αpostolius ΙΙ. 4. Μusg. -V. ult. Valck. emendat τεθειμένην. Βeck.
Ηoc quoque Βarnes. ad ΑΕolum retu xντι. Stobacus Τit. ΙΧ. habet ν. 1.
lit.-V. 4. habet πλησμονής, φuod jam τα δίκαι.-V. 4. malim κακώς, ut ώγκω
Ηeath. emendavit. Βeck.
μένοις a φθονείν regatur. Fragmentum
xv. Stobacus Τit. V. Εd. Gesn. Μacho hoc a nonnullis Εuripidi adscriptum
comicus apud Αthenaeum, p. 582. Μusg. fuisse docet margo Εd, Gesner. Μusg,
5
Ε' R Α GΜ Ε Ν Τ Α. 683
xxx1ιI. Stobacus Τit. ΧΧΙΙΙ. Μelissa Ηοc Fr, Μ. jam dedit supra inter Fr.
Ι. 49. Μusg. Αntiop. n. 29. Βeck.
Αpud S. Μaxim. Τ. ΙΙ. p, 581. ed. xxxvΙ. Stobaeus Τit. ΧΧΧΙV. Εd.
Combefis, pro σφαλώμεν legitur τοιωμεν. Gesn. Εuripidi quoque tribuit ΜS. Coll.
Βeck. Νον. Αpostolius ΧΙ. 76. Μusg.
xxxιν. Stobaeus Τit. ΧΧΙΧ. ed. xxxvΙΙ. Stobacus Τit. ΧΙ.. ex Μusonio.
Gesn. Μu g. Αpostolius ΙV. 8. Μusg.
Ηeath metri causa vult: Σύν μυρίoισι Βarnes. habet inter Fr, e Ρhα.nice, et
τα καλά - Βeck, pro τατρίς dedit πόλις. Βeck.
xxxv. Stobacus Τit. ΧΧΧ. Εx oratione xxxνιτι. Stobacus Τit. ΧLΙΙΙ. Μusg.
Ζethi in Αntiopa desumtum creditur. xxx1x. Stobacus Τit. ΧLΙΙΙ. Confer
Μusg. Ηecub. v. 793. Μusg.
686 ΕU R Ι Ρ Ι D IS
Guisquis robore primas ferret, aut arcus tendens, aut hastarum pugna
validus, hunc par erat inferioribus imperare,
ΧL. Αλλ' ούποτ' αυτός αμπλακών άλλον βροτον
Παραινέσαιμ αν παισι προσθείναι κράτη,
Πριν αν κατ' όσσων τυγχάνη μέλας σκότος,
"Η χρή διελθείν προς τέκνων νικώμενον.
Sed, ipse cum erravi, nunquam alteri consilium dederim filiis tradere im
perium, priusquam nigra caligo oculos invaserit. Αlioqui sub libero
rum dominatu vitam agere oportebit.
ΧΙΙ. * * *
* "Αρχεσθαι χρεών
Κακούς υπ' εσθλων και κλύειν των κρεισσόνων.
Gubernari oportet malos a bonis et parere melioribus.
9 ν ν ") \ Α' η1 » ν.
ΧΙ,ΙΙ, Εγώ γαρ, οστις μη δίκαιος
ν Λ. \ Λ'
ων ανηρ
Λ' - -
Verum scitote, nunquam mihi iste mos erit, ut non te, Ο mater, semper
diligam, et justitiae causa et partus tui. Αmo autem genitorem om
nium mortalium maxime, aperte hoc dico, neque tu aegre feras. Αb
eo enim creatus sum' neque quisquam se muliere satum autumat, sed
a patre,
*
"Απειρος είναι της νόσου ταύτης αει.
-
Ι.Ιχ. Stobacus Τit. LΧΧΧΙ. Μusg. Ι.xπI. Stobaeus Τit. ΧC. Μusg.
Lx. Stobaeus Τit. LΧΧΧVΙΙ. Ιnter- Βarnes. inter Fr. Αlcmaeon. habet.
pretis munus in me non recipio Μusg. Βeck.
Lxr. Stobacus Τit. LΧΧΧVΙΙΙ. Μusg. τ.xrv. Stobaeus Τit. ΧCΙΙΙ. Ρlutarch.
1.xu. Stobacus Τit. LΧΧΧVΙΙΙ. Ver- de Poét. Αudiend. p. 55. Εd. Steph.
sum primum dedi ex Ρiersoni [Ver, p. Μusg.
138.] emendatione.-V. 3. legendum Ver. 1. - τούσδε legit Valcken, p. 228.
forte γνώματος, vel cum Valckenaerio V. Βarnes. habet inter Fr, Dictyis Ηeath.
Cl. p. 227. σχήματος. Μusg. ν. 2. corrigίt Σκαιόν γι τλ. e Ρlut.
Ver. 1. Vulgo apud Stob. Τόσον δι παί- Βeck.
δας σωφρονούν επ Grot. dedit: Τούτων δί Lxv. Stobaeus Τit. ΧCΙΧ.-Ver. 2. de
πατίρα σωφρονούντ' ιπ. ΒεCk. di, ut a Ρiersono emendatus est Verisim.
69Ο Ε U R Ι Ρ ΙΙΟΙ S
Steph. ubi vetus editio habet εναρίτων τε" Βarnes. retulit inter Fr. ex Ιnone
και σοφών, et in v. 2. Κάν τοί, κακoίσι, Ver. 4. Μίθης est correctio Valck. Οlim
Μusg. erat μεθ' ής, pro quo Grotius et Βarnes.
Ver. 1. Βarnes. Α. τάδ' ι. Valck. p. Μόνος-V. 5. pro πάραυτα δ' Valck. Ρ.
251. ΑΕschylea esse judicat, et mavult 178. cum C. Gesn. legit Παραντίχ. Βeck.
Ανδρών γάρ ι. Βeck, Ι.xxvΙ. Stobaeus Τit. CΧVΙ.-Ver, 2.
Ι.xxπι. Stobaeus Τit. CΧΙΙ.-Ver. 2.
Ιegendum forte Μνήμαι, τ'. Μusg.
mendosus videtur Μusg. Ver. 2. Grotius et Βarnes, reposue
Ι.xxπν. Stobacus Τit. CΧΙΙ. habet εξ runt -απολαύειν. perperam,judice Ηeath.
άδου. Μusg. Βeck.
Ρro εξάγου Grotius et Βarnes, dede
runt εξαίρου. Βeck. τxxvΙΙ. Stobacus Τit. CΧVΙΙ. Μusg.
Ι.xxv. Stobacus Τit. CΧΙV.-Ver. 4. LxxvΙΙΙ. Stobaeus Τit. CΧVΙΙ. sec.
reddidi, quasi esset : Μίθη παραιξεί, κάν emendationem Grotii e ΜSS. puto duc
- γαληνίζη φρίνα Πάραυτά γ' ήσθείς. Μusg. tam, Legerim praeterea βαθύ versu ult.
692 Ε U R ΙΡΙ ΙΟΙ S
- \ 2 " 1 Α'
pro βαρύ. Εd. Gesn. habet: οί, ουδέν έστι Ver. 3. Βarnes. Κακοδαίμονος ταί, σ. ιλ.
χείρον εν τω γήρα βαρύ. _Μusg. Salm. legebat: αδημονών ται, σ. et Valck.
Βarnes. retulit inter Fr, ex ΟΕnomao. ad Phα.n. 841. D. p. 251. ευδαιμονών ταις
" Βeck. σ. guod placebat Ηeathio-V. 4. Βarnes.
1.xxΙx. Stobacus Τit. CΧΧ. Μusg. εκ ποδών.-V. 8. idem Ποθούσ'. Βeck.
Legitur Αlcest. 312. Ρor. LxxxΙΙ. Stobacus Τit. CΧΧΙΙ. Εd.
τ.xxx. Stobaeus Τit. CΧΧΙ. Vide infra Gesn. Αpollodoro in Fidicine tribuit Εd.
Fragm. CΧLVΙΙΙ. Μusg. Grot. Μusg.
τ.xxxΙ. Stobacus Τit. CΧΧΙΙ. Εd. Ι.xxxιιι. Stobacus Τit. CΧΧΙΙ. Μusg.
Gesn. habet ν. 3. ά δαιμόνων ταις συμφο Ηi sunt versus Εuripid. Ηecub. 377.
εαίς, φuod ex conjectura emendavi, ut et s quod jam Ηeath, monuit., Βeck.
πόθον ν. 8. Μusg. Ι.xxxιν. Stobacus Τit. CΧΧVΙΙ. Μusg.
Ε' R Α G Μ Ε Ν Τ Α. 693
τ.xxxv. Stobacus Τit. CΧΧVΙΙ. habet ri potest legendo ιτεκτήσαντο μυρίοι βροτών.
φίλον Μusg, Μusg.
Ηeath. pro φίλου νult φίλων legi. Βeck. Ηeath, ita exhibuit: - κάτιεικεία ρετην
Ι.xxxvΙ. Stobacus Τit. CΧΧVΙΙ. Ιn Εκτήσατ'. Βeck.
secundo versu infeliciter Grotio cessit τ.xxx1x. Ρlato Εpist. Ι. ad Dionysium.
emendatio. In ultimo νίκυς supplevi. Μusg.
Μusg. Βarnes, ab initio addidit Καί. Βeck.
Ver. 2. init. Grot. dedit Κάν μή θάνωσι xc. Αristoteles Εthic. Νicom. V. 9.
perperam. confer Ηeath. Valck, p. 237. Ιdem Εthic, Εudem. IV. 7. Μusg.
-V. ult. Scaliger supplevit θανών. ΒεCk. xcΙ. Αristoteles Ρolit. V. 9. habet εις.
Ι.xxxνια. Μelissa Ι. 72. Μusg. Μusg.
S. Μaxim. Τ. ΙΙ. p. 615. Combef Βeck. xcΙΙ. Αristot. Ρolit. VΙΙΙ. 7. Ρlutarch.
τxxxvπι. Μelissa ΙΙ. 71. [S. Μaxim. Οp Μor, pag. 855. Εd. Steph. Μusg.
Τ. ΙΙ. p. 634. Combef.] V. tertius supple Βarnes. in Fr, Ρhiloct. Βeck.
ΥoΙ. VΙΙ. Υy
694 Ε [J R ΙΡΙ ΙΟΙ S
Ε' R Α G Μ Ε Ν Τ Α. 695
c, Strabo, p. 616. Εd. Ρar Μusg. τινά Grot. addidit explendi versus cau
Αpud Strab, pracedit - τάς διωνομασ sa. Βeck.
μίνας, guae etiam sunt verba Εurip., pro cvΙ. Τheophil. ad Αutol. Lib. Ι.
quibus Valck, in Ηippol. ν. 1056. legit Μusg.
τάς μεν ωνομασμένας. Βeck. Ρost έχοντες apud Αutol. additur ουδέν
cΙ. Τheophilus ad Αutolycum Lib. ειδότες. Grot. ita interpolavit: Σπ. δ
ΙΙ. Μusg. τoλλά βρoτοί, υπ' ελπίδων Μάτην π. έχ,
Βarnes. -ανάσχου, guod jam Η. cor ουδέν ειδότες. Βeck,
rexit. Βeck. cvΙΙ. Αristoteles Μagn. Μoral. ΙΙ. 11.
cu. Τheophil. ad Αutol. Lib. ΙΙ. Εth. Εudem. VΙΙΙ. 2. Μusg.
Μusg. cvπι. Αristot. Physic, Lib. ΙΙ. 2.
cΙΙΙ. Τheophil. ad Αutol. Lib. ΙΙ. Ιnterpres Graccus in locum. Μusg.
Μusg. crx. Ρlutarch. in Solone, p. 165, Εd.
cΙν. Τheophil. ad Αutol. Lib. Ι. Steph. Μusg.
Μusg. Ρraecedit-χώραν κεκτημένω, φuae sunt
εν. Τheophil. ad Αutol. Lib. Ι. Μusg. Ρlut. verba. Ιeck.
Υ και 2
696 Ε U R. Ι Ρ ΙΙΟΙ S
cx. Ρlutarch, in Μarcello, p. 578. Εd. cxv. Ρlutarch. Οp. Μοr. p, 55, et p,
Steph. Ιdem Οp. Μor, p. 42. Μusg. 765. Εd. Steph. Μusg.
Ρraemittitur versus hic: Σώζεσθαι νι Ιn Stob. Grot. Τ. ΙΙΙ. tribuitur fr.
κώντας άριστον (άριστόν γ' em. Ηeath.)- Μenandro. Βeck.
Ver. 2. Βarnes, καταδυσαμένους. Ιdem cχνι. Ρlut. Οp. Μor, p. 59, et p. 185.
paullo inferius hos tres versus in duo Εd. Steph. Μusg.
trochaicos, quorum metrum laborat, rede cχντι. Ρlutarch. Οp. Μοr. p, 63. Εd.
git. Βeck. Steph. Μusg.
σχΙ. Ρlutarch, in Αlexandro, p. 1275. Βarnes. hos versus ita edidit : - Τιμάν
Εd. Steph. Ιdem Οp. Μor, p. 2ο67. τι τετάσθαι, Πλ.- κατεργάσασθαι Δοκιίτ,
Μusg. &c. Ηeath. ita constituit: Τιμάν τι πε
Cic. Εpp. 7. 6. laudare videtur velut πάσθαι, Πλ. τ' αρ. κ. Δοκείτ' ε. ε. δ. Καθ.
Θx Εurip. Μedea, sed memoriam eum ά. Βeck.
fefellisse arbitratur Ηeath. Βeck. cxvπι. Ρlutarch. Οp. Μor, p. 120, et
cxΙΙ. Ρlutarchus in Αntonio, p. 1750. p. 177. Εd. Steph. Μusg.
Εd. Steph. Μusg. Ρrimum v. ita supplet Grot. Και άλλ'
cxΙΙΙ. Ρlutarchus in Fab. Μaxim, p. - Βarnes. ed. "Αλλη μεν άλλο - Ηeath.
335. Εd. Steph. Μusg. "Ωστ' άλλ' ε. ά.-V. 3. Βarnes, μωραί
cxιν. Ρlutarch. Οp, Μοr. p, 38. Εd. νoυσι. Βeck,
Steph. Μusg.
Ε' R Α G Μ Ε Ν Τ Α. 697
ΟΧΧVΙ.
Εκάτης άγαλμα φωσφόρου κύων έση.
Canis eris, Ηecatae luciferae sacra.
cx1x. Ρlutarch. Οp. Μor, p. 146. cxxrv. Ρlutarch. Οp. Μοr. p, 508. et
Confer Danaen, Fragm. ΙΙ. Μusg. p. 1571. Εd. Steph. Μusg.
cxx. Ρlutarch. Οp. Μor, p. 203. Εd. cxxv. Ρlutarch. Οp Μor, p. 694. et p.
Steph. Simplic. in Εpictet. Εnchir, cap. 765. Εd. Steph. Desumtum suspicor ex
ult. Μusg. Ιph. Αul. 870. Μusg.
Βarnes. - συγκεχώρηται. Βeck. cxxvΙ. Ρlutarch. Οp. Μοr. p 676.
cxxΙ. Ρlutarch. Οp. Μor, p. 205. Εd. habet εσσίν. Μusg.
Steph. Conf. Μelanip. ΧVΙ. Μusg. cxxνιI. Ρlutarch. Οp. Μor, p. 740, et
Ηeath, putat, esse tantum variam lec p. 2001. Εd. Steph. Μusg.
tionem fragm. e Μenal. Βeck, Grot. et Βarnes. adjecerunt versum :
cxxπ. Ρlut. Οp. Μor, p. 208. Εd. Νεκρόν δε σώμα, κάν μίμημα δαιμόνων, ex
Steph. Μusg. verbis Ρlutarchi, non Εuripidis: Μικρον
cxxΙΙΙ. Ρlut. Οp. Μοr. 229. Εd. δ. σ. και μ. δ. vid. Valck, p. 56. ss, qui
Steph. Μusg. pro μικρόν legit μιαρόν. Βeck.
Αpud Ηeath. est- μέτριος - Valck. cxxviΙΙ. Ρlutarch. Οp. Μor, p. 768.
Ρ. 242. putabat, ab Εurip, esse - μετρία Εd. Steph. Μusg.
θιός αιεί -, Βeck,
Υy 5
698 ΕU R Ι Ρ Ι D ΙS
cxx1x. Ρlutarch. Οp. Μor, p. 824, et verba, nemo se oratoria facultate prae
p. 1452. Εd. Steph. Μusg. stantem esse vellet.''-Ver. 4. Βarnes.
"
Αpud Ρlut. de Ira Cohib, p. 464. λέγειν. Βeck.
αφείς εά, quod Ηeath. praefert. Βeck. cxxxΙΙΙ. Ρlutarch. Οp. Μor, p. 987.
cxxx. Ρlutarch. Οp. Μor, p. 934. et p. 998. Εd. Steph. Μusg.
Εd. Steph, Μalim πάντα. Μusg. cxxxrv. Ρlut. Οp. Μor, p. 684. Εd.
Βarnes. Ακόλασθ' ομιλεί γίν. - guod Steph. Μusg.
probat Ηeath. Βeck. Βarnes. in Fr. Αrchelai. Βeck.
cxxxΙ. Ρlutarch. Οp. Μor, p. 945. αxxxv. Ρlut. Οp. Μor, p. 1244. Εd.
Εd. Steph. Μusg. Steph. Μacr, Sat. VΙΙ. 15. Μusg.
Ηeath. versum ita supplet ! Η γάρ cxxxvπ. Ρlutarch. Οp. Μor, p. 1269.
σιωπή τους σοφοί, απόκρισις. Βeck, Εd. Steph. ultimum duntaxat versum
cxxxΙΙ. Ρlutarch. Οp. Μοr. p. 956. suis numeris absolutum praebet. Μusg.
Εd. Steph. Μusg. oxxxνιτ. Ρlutarch. Οp. Μor, p. 1184.
Versus priores ita vertit Ηeath. : " Si Εd. Steph. Μusg.
autem pretio compararentur hominibus
Ε' R Α GΜ Ε Ν Τ Α. 699
Ρost carnes bubulas ficus virides comedit, inepta latrans, quae velbarbarus
talia esse intelligeret.
\ \ Α' "w ηι "- Α'
Ανθρωπος
'Εκ λί) εγένου,
β όθεκαι το δυστυχές
y" 2
βίου "/ Χ/
Πράξεις ορμών,
Αλλ' αθανάτου καθορών φύσεως
Κόσμον αγήρω, πή τε συνέστη.
Τοις γε τοιούτοις ουδέποτ’ αισχρών
Έργων μελέτημα προσίζει.
Felix, φui terrae scientiam institutionem habuit, nec in civium suorum
detrimentum, nee ad facinora injusta properans, sed naturae immortalis
non senescentem ornatum contemplans, et quomodo compactus fuit.
Τalibus utique nunquam adhaerescit rerum turpium studium.
ΟΙ.ΙV. Χρύσεαι δήμοι πτέρυγες περί νώτω και
Α Λ' " Λ' Λ' " Λ - Α" Α"
Lib. ΙΙ. sect. 14. Versu primo vere 1. Ι. legit- ούτε πολ. επί πημοσύνας Ούτ'
corrigit Valckenaerius V. Cl. γής. Μihi ε. α. πράξια, ο - Α. α. κ φύσιος Κ. αγή
et ιστορίας in ιστορίαν mutandum videtur. ραον, Βeck.
-V. 6. Εjusdem viri doctissimi exem cLIv, Clem. Αlexandr, p. 543. Εd.
plo resecui, και όπη και όπως... Εx Μe Ρar Ρlut. Οp Μor, p. 1408. Ρro ας
lanippa desumtum crediderim. Μusg. μόζεται malim αρμόζοιτο, Μusg.
Ver, 5. Βarnes. Επί τημοσύνας ex Βarnes. ordinat et legit ita: Χρ. δέ μοι
conj. Scal. et Τhemistio 1. 1. Piersonus - Και τα - πτερόεντα π. Αρμ. β. δ' ες α.
Ver, p. 128. Επί πημοσύνην corrigit.- τ. Αερθεί, Ζανί π. Ultima sic constituit
V. 4. ss. Ιta Βarnes. πρ. δ. αλλ' αθ. Ηeath. Αρμόζεται. β. δ' ες Αιθέρα π. α.
Καθορ. φύσ, κόσμ. αγ. Πή τε συνέστη, και - quorum versuum prior est periodus,
ότη και όπως pro ultimis Ηeath, mavult alter asynartetus ex penthimemeri ana
-χώπη χώσως.-V. 7. Βarnes. Τοϊσδε - paest. et trochaica. Βeck.
Valck, p. 26. ita dispσsuit anapaestos:- cLν. Clem. Αlexandr, p. 581. Εd.
"Ολβιος - Γής ιστ.- Μήτε - Μήτ' - Αλλ' Ρar. habet ν. 4. άπορον, ν. 5. προχυτίαν.
- Κόσμον - Τοί; -"Εργων, Τhemistius -V. 8. legerim μετέχων άρχεις.-V. 10.
Ε' R Α G ΜΕ Ν Τ Α. '7Ο3
Ρar. habet primo versu μεν pro μ' ή. Con cLxΙΙ. Cornutus de Νat. Deor. in Μi
tra Diphilus apud Αthenaeum, p. 442. nerva. Μusg.
habet μ' ή ταλαίπωρός τι μου. Μusg. Ε chorico carmine petita putat Valck.
Ver. 1. Ηic exhibetur ex em. Casaub. p. 48. Βeck.
ad Αthen. 10, 5. Αpud Βarnes. Ν. με χρ. cLxΙΙΙ. Αthenaeus, p. 158. Μusg.
και κακώς ολ. Βeck. -
Ιn quatuor versus divisit Βarnes. sed
cLx. Clem. Αlexandr. pag. 625. Εd. Ηeath. ita constituit, ut hic leguntur,
Ρar. Μusg. nisi quod praeterea emendat ν. 2. - καυ.
Ver. 5. Βarnes. θνητούς. Βeck. περβάλλον, γι μ. Βeck.
cLxΙ. Clem. Αlexandr, p. 627. Εd. cLx1ν. Αthenaeus, p. 27Ο. Libanius
Ρar. Μusg. Vol. ΙΙ. p. 509. Μusg.
Ver. 1. Βarnes, "οσοι θίλουσ' ιατρ. κα Εustath, in Ηom, p. 1596. Αpud Βarn.
λώς, et ν. 3. Και γήν ιδ. sed in Αdd, Βel est - πεινώσι. Βecλ.
leroph. την γην ίδ. - Ut Μ. edidit, legit Πεινώσι pro τιινώντι Schol. ad Sophocl.
etiam Valck. p, 245. Caterum Clemens Αnt. 792. Αntiphan. apud Αthen. Ι. 22.
dicit, haec exstare εν εξαμέτρω ρήσει, i. e. p, 28, πλησμοναύ, Ρlut. ΙΙ. 126. C.
in senariis iambicis, v, Ηeath. Βeck, Ρor.
Ε' R Α G ΜΕ Ν Τ Α. 7Ο5
ccxr. Suidas in Ευριπίδειον Μusg. ccχνι. Αppendix Vatic. ΙΙ. 57. Μusg.
ccxπ. Εtymol. Μ. v. Αντηρίς. Μusg. ccxvrΙ. Αpostolius Χ. 6. Μusg.
Valcken. Diatr. p, 4. ex Εtym, p. 537. Αpud Αpostol. Χ. 6. ή φρονείν ελάσσονα,
54. legit: Κρήμνη σεαυτήν εκ μέσης αντηρί "Η δύνασθαι δεί σε μείζον. Vulgo έλασσον
δος. Βeck. et μείζον. Ρor.
ccxΙΙΙ. Εtymol. Μ. v. Διαψαίρουσι sec. Αpud Βarnes, ita: "Η φρονείν έλ. ή δύνασ
ΜS. Leid. Vulgo τόνους. Μusg. θαι μείζον. Ηeath. Εuripidi abjudicat.
Conf. Valck. ad Ρhoen. 1599. Βeck. Βeck,
ccxπν. Εtymolog. Μ. τρέφοιν, Valck. ccχνιπ. Αpostolius ΧΙΧ. 98. Μusg.
V. Cl. legendum putat εκτρέφων. Μusg. ccxrx. Εustathius ad Ιliad. Ε'. Μusg.
Αpud Εtymol. Μ. v. τρίφειν. "Αφρων οικίταις legit Valck. Γ)iatr. p. 4. Βeck.
αν είην, ει 'τρεφαν τα των πέλας. Μale ccxx. Εustathius in Iliad. Ζ. Μusg.
Valckenaer, εκτρέφων Ρor. ccxxΙ. Schol. Εurip. in Οrest. 886.
Jo. Luzac, apud Valck, p. 155, legit Μusg.
τρίφοιμι, Βeck. ccxxπ. Τheopompus comicus apud
ςgxv. Ζenob. V. 93. hujus adagii Εu Αthenaeum, p. 165. Μusg.
ripidem meminisse ιestatur Μusg.
Ε' R. Α Ο Μ Ε Ν Τ Α. 71 1
ΕΡΙΟΕ.ΑΜΜΑ
ΙΝ ΜUΙ.ΙΕRΕΜ, ρUR UΝΑ cUΜ FΙLΙΑ vΙRGΙΝΕ, FΙLΙΙsΩυΕ DυοΒUs
ΑDULΤΙS, FUΝGΟRUΜ ΕsU ΕΧSΤΙΝαΤΑ ΕSΤ.
ε
Αλώπεκάς
2
τις συναγάγοι, μίαν φύσιν
Α' Χ/ Λ' 2 ρ/
Ο) 9 ν Α- 2 και 3 Α' 2 / χ/
εξής άνω scribit cel. Valck, ad Ηippol. Ηaec erant, guae non omittenda puta
ν. 322. Βeck. rem, ne emtores libri se fragmentis qui
τ. ΑΕsch. c. Τim, p. 21. Valck, D, p. busdam, inprimis Βarnesianis, carere que
241. Βeck. rerentur. Βeck,
τ.Ι. Stob. Τ. LΧΧΙΧ. Grot. post ver Clement. Αlexandr, p. 167. ed. Comm.
sus duo ex Εurip. Ηeracl. addit hunc, (462. Ρott.) versus leguntur, φuos Sopho
qui ibi non exstat. Valck, p. 228. ad clis esse Daniel Ηeinsius censet, posse
Ιnc, refert, et Χρή vel Δεί τ. τ. emen etiam Εuripidi tribui conjicit Villoisonus,
dat. Βeck. V. C. Εos ita restituit Scaliger:
Ι.π. Stob. Τ. LΧΧΙΧ. Grot, p. 455,
11. Gesn. Βeck. "Ως ουδέν ούν τημ ελευθέρου φςένα
Ι.ΙΙΙ. Schol. Τheocr. Ιd. VΙΙ. 101 Το δάκνον ούτως ανδρός, ώς ατιμία.
Βeck.
Ι.Γv. Schol. Τheocr. Ιd. VΙ. 2. Βeck. Ούτως τέτoνθα, και με συμφυρώσά τις
τιν. Ρlutarch. de Pyth. Οrac, p. 407. Βαθεια κηλις εκ βυθών αναστρέφει,
Ιndicavit et metrum restituit Schrade Βeck.
rus ad Μusaeum pag. 20. Ηeath,
Versum, quem Εuripidis esse suspica genem Laértium IV. 25. ubiφίλης rescri
ιur Valckenarius ad Phα.niss. 552. bijubet Casaubonus, et simul Τeletis lo
Dionysii esse discimus ex Ρlutarcho Τ. cum, quem ex Stobaco protulit Valcke
ΙΙ. p. 338. C. naerius p. 489, 90. comparat.
Τragicus incertus apud Grotium Εx Ιon. apud Ρlutarch. de Consol. ad
cerpt, p. 465. Αpollon. p. 113. Β.
Εν γής φίλοις μυχοϊσι κξυφθήναι καλόν, Εξήλθον ημών και τα ημών τροφος
Unde petitus sit hic versus, se non memi Παίδων, βόθρους λιπούσα τενθητηςίους.
nisse fatetur Valckenaerius ad Εuripid.
Ρhaniss. 1456; sententiam autem cor Τurneb. Var. Lect. Εξήλθον ήμονήται και
rumpere ait φίλοις, in φίλης commutan τους ημών, Legendum, utriusque lectionis
dum. Recte, Versus exstat apud Dio ope, Εξήλθον, η μόνη τε και τλήμων τροφός.
ΕΙΝΙS FΙRΛGΜΕΝΤΟRUΜ.
ΕΠΙΣΤΟΛΑΙ ΕΥΡΙΠΙΔΟΥ.
ΑRGUΜΕΝΤUΜΕΡΙSΤΟΙ,ΑRUΜ.
ΕΧ ΕΙΟ, ΒΕΟΚ,
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΥ.
Α Ρ Χ Ε Λ Α Ωι ΒΑΣΙΛ Ε Ι.
ΑΕίGUΜΕΝΤUΜ.
ΕΠΙΣΤΟΛΗ Β'.
ΣΟΦΟΚΛΕΙ.
ΑRGUΜΕΝΤUΜ.
ΕΠΙΣΤΟΛΗ Γ'.
Α Ρ Χ Ε Λ Α Ωι Β Α Σ Ι Λ Ε Ι .
ΑRGUΜΕΝΤUΜ.
ΟsτΕΝοττ, quantam sibi gloriam Αrchelaus paraverit, condonando misero patri Pellaeo
duos filios adolescentes, ad illius nempe preces, ob quem favorem, praeter quod rex ipse
maximum exinde commodum sibi demessurus esset, gratam spondet memoriam, nunquam
intermorituram. Data et hac Εpistola Αthenis.
Πελλαίος γέρων * άμα τους εαυτού νεα senex, una cum suis adolescentibus;
νίσκοις και εγένετο μεν ή όψις, ώ βέλ et factum est sane spectaculum, Ο
τιστε βασιλεύ, ήδεία μεν εμοί τό θεω rex optime, jucundum quidem mihi,
5 μένω τε και δι' όν ταύτα εγένετο, καλή φui spectarem et propter quem hacc
fiebant, pulchrum autem et tibi ab
δε και σοί απόντι και φέρουσα δόξαν
senti et magnam gloriam ferens et ad
πολλήν και ζήλον παρά πάσι τους τε
mirationem apud omnes meos neces
επιτηδείοις τοις έμούς και Αθηναίων οπό
sarios et Αthenienses, quotquot vide
σοι είδον, είδον δε πολλοί. Και ουδείς, runt, viderunt autem multi. Νec
10 όστις ουκ ηγάσθη τέ σου της φιλανθρω erat eorum guisquam, gui non tuam
πίας και συνηθίξατό σοι τα αγαθά. humanitatem et admiraretur, et om
Περιήει γάρ γέρων (ου πολλαίς πάνυ nia bona tibi comprecaretur. Cir
ημέραις πρότερον ενθάδε ρυπών τε, και cumibat enim senex (haud multis
κόμην έχων [κεκαρμένην,t] εν ούτω πά ante diebus squallens et comam ha
15 νυ λιτή τινι ελπίδι τεθειμένος την σωτη bens tonsam, in tenui adeo spe po
ρίαν των παίδων) λαμπρός τε εξαίφνης nens salutem filiorum) splendidus re
και μετά δυού παίδoιν νεανίαιν, θύων τε pente et cum duobus filiis adolescen
τοις θεολ, εμέ τε υμνών και περιέπων, tibus, Diisque sacrificans, meque ce
ότι σώσαιμι αυτώ τους υιέας, και την lebrans et colens, φuod filios ipsi ser
2ο πόλιν την τών Αθηναίων, ότι τοιούτους vaverim, urbemque Αtheniensium,
πολίτας τρέφοι. quod tales cives aleret.
Εγώ δε πολλά μεν και έτερα εί Εgo vero et multa quidem alia di
πείν έχω ου βούλομαι δε, επιδεικνύς, cere habeo: Νolo autem, dum osten
όσω πλείονα εκ τούτου σεαυτόν ώνη dam, guanto plus ex hoc teipsumju
25 σας, ή άλλον τινά ανθρώπων, δοκεί διά veris, quam ullum alium hominem,
τούτο ελάττω σοι χάριν έχειν. Ομο videri exinde minorem tibi gratiam
λογώ δε αυτός τε, εύ τα μέγιστα πε referre, Confiteor autem ipse, me
ποιθέναι, και πειράσεσθαι του καλού maximo a te beneficio affectum esse,
τούτου έργου πολλά πάνυ και μεγά et annisurum, pro hoc praeclaro offi
cio, multas admodum et magnas gra
50 λα παρασχεί σοί χαριστήρια ότι ού
tias referre, quod neque miserum il
τε τον δείλαιον γέροντα εκείνον, ότε
lum senem, quando infortunio labora
ήτύχει, της εφ' ημίν, ούτε ημάς της bat, de nobis, neque
nos, de te, con
επί σοί, γιγνομένης εψεύσω ελπίδος, οepta spe fefelleris. Vale,
"Εβρωσο.
- ΕΠΙΣΤΟΛΗ Δ.
Α Ρ Χ Ε Λ Α ΩΙ ΒΑΣΙΛ Ε Ι.
ΑRGUΜΕΝΤUΜ.
ήσθήναι, ή ότι σε τοιούτον όντα έγνων, φuod te talem cognoverim, ego qui
έγωγε νομίζω, ταυτό δή τούτό μοι πε dem censeo. Ιdque ipsum mihi con
tingit ab omni opere, quod in quem
15 ρίεστιν απο παντός έργου, ότι αν εις ον libet virum aequum et justum rectete
τινούν τών επιεικών πυνθάνωμαί σε κα praestare
audiam.
λώς πεπολιτευμένον. -
έδωκε σοι ο Θεός έν δε έδωκεν αγαθόν, derit: Unum vero bonum dedit, posse
δύνασθαι εύ ποιείν ους αν εθέλης θέλειν tebenefacere, quoscumque velis, velle
δε δεί τους αξίους. Και τα μεν άλλα autem dignos oportere. Εt caetera
επ' αυτώ βουλoμένω εστίν αφελέσθαι, quidem in illius potestate sita, si velit
auferre: Unum autem ne volens φui
25 έν δε ουδε βουληθείς ποτέ αφαιρήσεται,
dem auferet unquam, multos nempe
το πολλούς εύπεποιηκέναι. "Ωστε εύ ίσ
benefecisse. Αtque adeo persuasum
θι, ότι ουδεμία μείζων ανδρι, γενομένω habeas, quod nulla major viro, in
τοτε εν δυνάμει, μεταμέλεια," ή εί, διδόν summa potentia aliquando constituto,
τος του Θεού, μηδένα έδρασεν αγαθόν pαnitentia oriri possit, quam si, ubi
5ο μηδέν βουλoμένω δε δράν, πέπαυται Deus copiam praestiterit, neminem
διδούς ο Θεός. Αλλ' ου σύγε αν unquam beneficio ullo afiecerit, et
cum velit benefacere Deus, permit
τούτο πώποτε πάθοις ουδε ανιάση, ότι tere destiterit. Sed ejusmodi tu
οιχεται ο καιρόςf εις ανθρώπων ευερ nunquam patieris; neque afHigeris,
γεσίαν, ανεθείς φρούδος ήδη, και πέπαυ quod occasio hominibus benefaciendi
5 ται παρών ο Θεός αλλά και παρέσται abierit, ubi jam destitutus fueris et
μεν αεί, και στήσεται κατόπιν αξίω γε abdicatus: Deusque praesens esse
όντι, και χρωμένω ταις εαυτού χάρισι cessarit. Sed ille semper tibi aderit,
et pone adstabit, ut qui dignus sis,
δεξιώς. Αλλά δήτα, κάν επίσχη πνέων, et illius favoribus dextre utaris. Ve
πάντως ήδη και πόλεις, και έθνη, και rum enim vero si adspirare destiterit,
4ο ιδιώται πολλοί, και ήσθοντο της σής jam omnino et civitates et gentes et
δυνάμεως ου συν κακώ, και έχουσιν privati non pauci tuam potentiam non
απόμοιραν της σής ευπραξίας, Και οι cum damno experti sunt, et tuae feli
μεν πόνοι παύσαιντ' αν, εκστάντος σού, citatis portionem aliquam habent.
Εt quidem, si de statu excideris, la
και το κινδυνεύειν, και αι φροντίδες το bores tui et pericula et curac cessa
45 δε συνειδος, ών τε έπαθον, τούς παθούσι, verint, conscientia vero beneficiorum
και σοι τώ πεποιηκότι, αειμένειf, ου μι et iis, qui acceperint, et tibi, quiprae
κρον ούτε κτημα, ούτε απόλαυσμα, αλ bueris, perpetuo manet, haud con
λά αρκούν τούτο και εν δυσπραγίας temmenda possessio et fructus, sed
ήδοιας παρέχειν. quod in calamitatibus etiam volupta
tem praestare suffecerit.
5ο Ταύτα δή παρακελεύομαι πράσσειν Ηaec sane auctor tibi sum ut sem
τε αει, και μη αποκάμνειν ώσπερ ουδ' per facias, neque fatigeris : ut neque
αποκάμοις άν, ουδέ εστί τις τούτου κύρος defatigaberis, φuia neque hujus rei
τα δ' άλλα πράως ομοίως και δεξιώς ulla est satietas. Caetera mansuete,
χρήσθαι τη παρούση δυνάμει και γαρ simul et prudenter utere praesenti
55 τούτο αυτό ουκ άλλον τινά ανθρώπων, potestate : nam et hoc ipsum nullum
alium hominem, etiamsi aliquis mori
ουδ' όστις τεθνήξεσθαι παραχρήμα μέλ
statim futurus, tuo jussu liberaretur,
λων, σου κελεύοντος, αφέθή, εκείνον
ne illum quidem magis, quam temet,
μάλλον, ή σεαυτόν, ευφρανεί το τοιούτον gaudio aficeret, talem te moribus
[σε] είναι τον τρόπον. έτι γε μήν και esse. Praeterea hoc αdmodum te com
6ο το τους απανταχόθι" τιμής και λόγου mendat, quod et eos ex Graecis, ubi
τινός των Ελλήνων αξίους, και μά ubi honore aut memoratu dignos, et
λιστα τους κατά τέχνας σπουδαζομέ praecipue artium studio deditos, et
νους, και πάλιν αύ μάλιστα τούτων rursus omnium horum maxime, qui
απάντων τους ποιείν, ή λέγειν τι κατά per doctrinam aliquid facere, aut di
65 παιδείαν δυναμένους, μετακαλείσθαι σε cere possunt, convoces undiquaque,
πανταχόθεν, και χορηγίας των επιτη et larga rerum necessariarum suppe
δείων αφθόνοις, και ταις άλλαις φιλο ditatione, aliisque officiis foveas; ut
φροσύναις τημελεί, όπως απαλλαγέν aliarum curarum vacui, per te semper
τες των άλλων φροντίδων, επιδιδώσιν augmentum capiant, et in suis quique
7ο αεί διά σε, και προϊωσιν εν ταις εαυτών artibus proficiant. Ωuodque talibus
τέχνας και το τούτων αναπιμπλάναι palatium tuum referciatur, non autem
τον οίκον, αλλά μή κολάκων, και βω adulatoribus et scurris, magisque
illos a te coli, φuam te ab illis, pro
μολόχων ανθρώπων, και τούτους θερα fitearis : ut a te haud raro audire
πεύειν αυτόν, ουχ υπ' εκείνων θεραπεύεσ licet, quod illis potius
debeas, te
75θαι, μάλλον ομολογούνταιf ώσπερ έστι, talem esse, qualis es, talemque pos
πυθάνεσθαι πολλάκις, ότ’ επ' εκείνοις terorum memoriae commendatum iri,
μάλλόν εστι, το σέ είναι, όποιος εί, και quam illi felicitatem suam tibi debe
το τοιούτον όντα παρά τους έπειτα αν. ant. Illis enim, etiamsi tua munera
θρώποις λόγου τυχεή, ή επί σοί, το deficiant, tamen et opes, guae suffece
80 εκείνους ευτυχείύ, εκείνοις μέν γε, κάν rint, et gloriam superesse et volup
υπολίπωσιν αι παρά σου δωρεαι, και tatem haud levem, ipsas nempe artes
πλούτον αυτάρκη και δόξαν είναι και et scientias, quas profitentur.
ήδονήν, τάς τέχνας.
Τίς σ' ουκ αν αγάσαιτο και μακα Ωuis non ob haec omnia demiretur
85ρίσειε τούτων απάντων, και μάλιστα, te et beatum praedicet ? eοφue im
ότι ομολογούσιν ήδη και ίσασι πάντες εις pensius, quoniam fatentur jam et ag
τούτό σε ήκοντα της προς τους συνόντας noscunt omnes, eo te humanitatis
σοι φιλανθρωπίας, ώστε την μεν ισχύν erga familiares tuos processisse, ut
και πάνυ σοι συμβάλλεσθαι, το δε όνο ipsa φuidem potentia valde tibi con
ducat, nomen autem regis nihil om
9ομα μηδεν αντιπράσσειν το του βασιλέως, nino obsit, φuominus ab amicis dili
εις το στέργεσθαι υπο των φίλων. Έξ garis. Vale.
έωσο.
«νη"ν-ν--"η «νην"ν
ΕΠΙΣΤΟΛΗ Ε.
ΚΗΦΙΣΟΦΩΝΤΙ.
ΑRGUΜΕΝΤUΜ.
εξ αυτών και μίσος, ουδέν πλέον, ώφλίσ risum et odium, sibi comparaverint,
κανον, και νύν ίσθι, ότι ουκ άπρακτοι et nunc scias, non tantum inefficaces
125 μόνον, αλλά και επί κακώ σφισιν έσον illas futuras, sed etiam in illorum
damnum cessuras. Τu sane recte
ται. Συ μέντοι εύποιείς περί τούτων
ημίν γράφων, επειδήπερ οίει ήμή δια facis, de his nobis scribens, φuando
quidem id e re nostra putes: sed ut
φέρειν αλλ' ώσπες εύ ποιείς γράφων,
recte facis scribens, ita affirmaverim,
ούτως αδικεί φήσαιμ' αν ήμάς, αντι
te nos injuria afficere, si de his,
15ο λέγοντα υπέρ αυτών τους ουκ αξίοις. hominibus non dignis contradixeris.
"Εβρωσο, Vale.
* *