Si Mohandas Karamchand Gandhi (2 Oktubre 1869 – 30 Enero 1948) ay

isang pangunahing politikal at espirituwal na pinuno sa Indiya, at ng

kilusang pagpapalaya sa Indiya. Siya ang tagapanguna at tagapagpaganap
ng Satyagraha — ang pagpipigil sa kalupitan sa pamamagitan ng
malawakang sibil na hindi pagsunod na malakas na nakatatag sa ahimsa
(ang kabuang kawalan ng karahasan), na nagdulot sa pagiging malaya ng
Indiya, at nagbigay-diwa sa mga kilusan para sa mga karapatang sibil at
kalayaan sa buong mundo. Kadalasang kilala si Gandhi at ginagalang sa
Indiya at sa buong mundo bilang Mahatma Gandhi (mula sa Sanskrit,
Mahatma, Dakilang Nilalang) at bilang Bapu (sa maraming mga wikang
Indiyan Indian languages, Ama). Siya ay opisal na pinarangalan sa India
bilang ang Ama ng Bansa; ang kanyang kapanakan ay Oktubre 2, ay
itinalaga bilang Gandhi Jayanti, isang pambansang araw, at Ang araw ng
kawalan ng karahasan sa buong mundo. Si Gandhi ay unang nagtrabaho
bilang promotor ng kawalan ng karahasan at pagtutol sa hindi makatarungang batas habang naglilingkod
sa bayan bilang isang abogado sa Timog Aprika, habang ang komunidad ng Indiya ay lumalaban para sa
kanilang karapatan. Pagkatapos ng kanyang pagbalik papunta s Indiya, siya ay nag-organisa ng mga
protesta para s mga mamamayan ukol sa mataas na buwis at diskriminasyon. Pagkatapos maging lider
ng "Indian National Congress" noong 1921, nagtatag siya ng mga kampanya para sa pantay-pantay na
batas sa Indiya.

Si Mohandas Karamchand Gandhiay isinilang noong 2 Oktubre 1869[1] sa isang pamilyang Hindu na ang
Modh Baniya sa Porbandar (kilalá rin bílang Sudamapuri), isang bayan sa may baybayin ng Tangway ng
Kathiawar na dáting bahagi ng maliit na princely state ng Porbandar sa Ahensiya ng Kathiawar ng
Imperyong Indian. Ang ama niya, na si Karamchand Uttamchand Gandhi (1822–1885), ay nanilbihan
bílang diwan (punong ministro) ng estado ng Porbandar. Ang pamilyang Gandhi ay nagmula sa nayon ng
Kutiana sa dáting estado ng Junagadh. Aktibista para sa karapatang-sibil sa Timog Aprika (1893-1914).

Si Gandhi ay 24 nang nakarating siya sa Timog Aprika noong 1893 upang magtrabaho bílang
representibo legal para sa Muslim Indian Traders na nakabase sa lungsod ng Pretoria. Nanatili siya nang
21 taon sa Timog Aprika, kung saan pinalago niya ang kaniyang political views, etika at political
leadership skills.

Sa Timog Aprika, nakaranas si Gandhi ng diskriminasyon na dinirekta sa lahat ng mga táong may kulay.
Tinapon siya palabas ng isang tren sa Pietermaritzburg matapos niyang tumanggi na umalis sa first-class.
Nagprotesta siya at pinayagan sa first-class kinabukasan.] Habang naglalakbay sa isang stagecoach,
binugbog siya ng tsuper dahil ayaw niya (Gandhi) na magbigay-daan para sa isa pang Europeong
pasahero.
 Si Muhammad Ali Jinnah (Disyembre 25 1876 – Septyembre 11 1948) usa nga
Musulman o Muslim nga politiko ngan namuno han All India Muslim League
(Liga Musulmana Tanan nga India) nga nagtukod han Pakistan ngan nagsirbe
nga syahan nga Gobernador-Heneral. Opisyal hiya nga ginkikilala ha Pakistan
nga Quaid-e-Azam ngan Baba-e-Qaum ("Amay han Nasod"). An iya kaadlawan
usa nga nasodnon nga adlaw hin pagsaurog ha Pakistan. Si Muhammad Ali
Jinnah ang Ama ng Pakistan. Binansagan syang Ama ng Pakistan dahil sya ang
naging dahilan/nakatulong para makalagaya ang Pakista mula sa India. Sya ay
isang nasyonalista mula sa Pakistan na gumawa ng paraan para makalaya ang
Pakistan.

Si Mustafa Kemal Atatürk (Mayo 19, 1881–Nobyembre 10, 1938) ay isang

Turkong opisyal ng sandatahang lakas, rebolusyonaryong estadista, at
nagtatag ng Republika ng Turkiya at naging unang Pangulo nito. Nakilala ang
Atatürk para sa kanyang papel sa pagsagip sa panalo ng Ottoman Turko sa
Labanan ng Gallipoli (1915) noong Ikalawang Digmaang Pandaigdig. Kasunod
ng pagkatalo ng imperyo at kasunod na paglusaw, pinamunuan niya ang
pambansang kilusan ng Turkiya, na labag sa partisyon ng mainland Turkiya sa
hanay ng matagumpay na kapangyarihan ng Allied. Itinatag ang isang
pansamantalang gobyerno sa kasalukuyang dayuhang kabisera ng Ankara,
natalo niya ang mga pwersang ipinadala ng mga Allies, kaya lumilitaw na
matagumpay mula sa kung ano ang tinukoy sa hinaharap bilang Turko
digmaan ng kalayaan. Kasunod niyang pinawalang bisa ang huklong Ottoman at ipinahayag ang
pundasyon ng republika ng Turkiya sa lugar nito.

Bilang presidente ng bagong repormang Turko republika, pinasimulan ni Atatürk ang isang mahigpit na
programa ng mga repormang pampulitika, pang-ekonomiya, at kultural na may tunay na layunin ng
pagtatayo ng modernong, progresibo, at sekular na bansa-estado. Ginawa niya ang pangunahing
edukasyon na libre at sapilitan, nagbukas ng libu-libong bagong mga paaralan sa buong bansa. Ipinakilala
rin niya ang alpabetong Turko na nakabatay sa Latin, na pinapalitan ang lumang alpabetong Ottoman
Turko. Ang mga kababaihang Turko ay tumanggap ng pantay na karapatang sibil at pulitika sa panahon
ng pagkapangulo ni Atatürk sa unahan ng maraming mga bansa sa Kanluran. Sa partikular, ang mga
kababaihan ay binigyan ng mga karapatan sa pagboto sa mga lokal na halalan sa pamamagitan ng Batas
no. 1580 noong ika-3 ng Abril 1930 at ilang taon na ang lumipas, noong 1934, ang buong unibersal na
pagboto, mas maaga kaysa sa karamihan ng ibang mga bansa sa mundo.
 Si Seyyed Ruhollāh Moşţafavi Musavi Khomeyni (24 Setyembre 1902[1][2] –
Hunyo 3, 1989) ay isang nakatatandang klerikong Muslim na Shi'a,
pilosopong Islamiko at marja (awtoridad sa relihiyon), at ang pampolitikang
lider ng Himagsikang Irani (Iranian Revolution) ng 1979 kung saan napatalsik
si Mohammad Reza Pahlavi, ang huling Shah ng Iran. Pagkaraan ng
himagsikan, si Khomeini ang naging Kataas-taasang Pinuno ng bansa—ang
pinakamataas na pigura sa politika ng bagong Republikang Islamiko
hanggang sa kanyang kamatayan.

Si Abdul Aziz Al Saud, Hari ng Saudi Arabia (15 Enero 1876[1] – 9 Nobyembre
1953) ay ang unang monarka ng Pangatlong Estadong Saudi na nakikilala
bilang Saudi Arabia. Mula sa kanyang buong pangalang Abdul Aziz bin Abdur
Rahman Al Saud o 'Abd al-'Aziz ibn 'Abd al-Rahman ibn Faisal al Sa'ud,
pangkaraniwang siyang tinutukoy bilang ibn Saud o Ibn Saud.

Ipinanganak si Ibn Saud sa Riyadh sa Bahay ng Su'ūd (karaniwang may

transliterasyong Saud), na sumunod sa kilusang Wahhabi ng Islam magmula
noong ika-18 daang taon at makapangkasaysayang nakapagpanatili ng
pangingibabaw sa panloob na mga lupaing matataas ng Arabya na kilala
bilang ang Nejd (tingnan ang Unand Estadong Saudi at Pangalawang
Estadong Saudi). Simula sa muling pagsakop ng tahanang lungsod na Riyadh ng kanyang pamilya noong
1902, pinag-isa ni Ibn Saud ang kanyang pagtaban o kontrol sa Nejd noong 1922, sinakop niya ang Hejaz
noong 1925. Naitatag ang nasyon at pinag-isa bilang Saudi Arabia noong 1932. Sa kalaunang panahon ng
kanyang paghahari at pamumuno, natuklasan ang petrolyo sa Saudi Arabia noong 1938, at nakita ng
kanyang pamahalaan ang simula ng malakihang pakinabang ng likas na yamang ito pagkalipas ng
Ikalawang Digmaang Pandaigdig.