I thought,

LOVE

is
UNDEFINED.

but in the end,

afgitmolfm

pala...

--ianne :]

~~~

Prologue:

Even if Love for me is undefined, it doesn’t mean

I don’t believe in it. ‘cause I do, and I will.

I believe in mermaids, I believe in unicorns, I be

lieve in fairies, I believe in angels and devils.
I believe in princesses and princes. I believe in
dragons and witches. I believe in dwarves and elve
s. I believe in spongebob and Patrick. I believe i
n ninjas and I believe in PeterPan. I believe in h
appy endings. I believe in things that children do
and adults don’t.

Why did I said these?

Because…

WALA LANG. Trip ko lang. hahaha.

Seriously, hindi kasi ako naniniwala sa iba’t iban

g meaning ng love. Like, love is blind. How can lo
ve be blind if wala namang mata ang puso. At kung
love is blind, bakit pa tayo naaattract sa mga gwa
po at magaganda then mafafall in love kalaunan?

Love is like a rosary that is full of mysteries? H

ow can you say such thing if rosary is made up of
small balls?

Another one is, Love makes us breathless and can m

ake our heart skip a beat. If that is true, many p
eople might be dead right now.

Us, people keep on making definition of love that

really doesn’t make sense. We keep on exaggerating
things especially love. We’re obsessed with love.
We’re obsessed to fall in love.

Bakit ko sinasabi ‘yan?

Wala lang ulit. Hahaha

Teka, nosebleed na kasi ako.

Sa totoo lang, ito lang naman ang sasabihin ko.

Ehem. Ehem.

Ako si Ianne,

And this is my story :]

~~~

Chapter 1: The Emotionless Guy

He’s a very mysterious guy. Mailap siya sa mga tao

. He keeps hiding something from us. Tahimik lang
siya. Parang may sariling mundo na ginagalawan. Pa
ra bang wala lang sa kanya ‘yung nasa paligid niya
. Hindi siya ngumingiti. Blank lang lagi ang expre
ssion niya. Hindi siya mukhang nagagalit, nalulung
kot or natutuwa. Just plain blank. And it’s kinda…
weird.

“napapadalas ‘yang pagtitig mo kay Art ah?” Natauh

an ako sa pagsalita ni Nate. Tinignan ko lang siya
habang naglalakad kami. “crush mo nu?”

“err. Over my dead beautiful and hot body”

“ha? Ano ‘yun Ianne? May sinasabi ka? mahina signa

l dito! Tek *creek* wa *creek* la *creek* ak *cree
k* aray!” binatukan ko siya. Nantitrip na naman ka
si e. amp.

“ang epal mo talaga”

“atleast gwapo” tinataas taas pa niya ‘yung kilay n

iya. As if totoo.

“owkei. Kaw na” inirapan ko lang siya.

“ako na gwapo?” tinignan niya ako ng malapitan. Bat

a talaga oh.

“ha? Ano ‘yun Nate? May sinasabi ka? mahina signal

dito!” sabay tawa ko ng malakas. Nagpout lang siy
a nun. Ginaya ko pa kasi pati accent and everythin
g niya. Kala niya siya lang marunong mantrip ha.

“ang GG mo” baklita ang putek. Nang iirap!

“aba. Cute naman” ngumiti ako ng nakakaloko. ‘yung

killer smile ba. teka. Saan nang galing ‘yung sha
des? Haha.

“agh!” tinakpan niya mukha ko ng kamay niya. “can’

t resist the cuteness, argh!” oha oha. OA lang ‘ya
an.

“sira ka talaga” tumawa lang kaming dalawa nun han

ggang sa marating na namin ‘yung classroom. Kakata
pos lang kasi namin mag lunch nun.

After bumalik ng classroom, we parted our ways. As

if sobrang layo, nasa harap ko lang siya nakaupo.
Hihihihi.

Chemistry at Geometry. ‘pag pinagsama, sabog ang u

tak. Pero don’t worry. There’s always a solution f
or every problem. Matulog. And tenen! The problem
of yours is solved! Kaya two hours din akong natul
og nun. ‘yan ang masasabi kong solve!

Inayos ko na mga gamit ko para makapunta na sa sob

rang layong locker area. Sa kabilang ibayo pa kasi
ng mundo lockers namin e.

“ei Ianne, balikan kita dito. Pinapatawag ako ni m

a’am” tumango lang ako then he kissed my cheeks.

Gulat kayo nu? Hindi niyo man tanungin, at hindi k

o naman pinagmamayabang pero parang ganun na nga.

Kakasagot ko lang kay Nate kahapon. HAHAHAH. Teka.

Kinikilig ako ee >___<

Oh-kay. Back to the story bago sumabog ako sa kilig

.

Sinuot ko na ang back pack ko at dinala na ang mga

books at notebooks ko. Nagsimula na akong maglakb
ay papuntang locker area ng biglang…

BOINK BOINK BOINK BOINK BOINK BOINK BOINK BOINK

*sound epeks inspired by my beloved tots aka kaycee
aka prettychq18*

Ang mga books koooooooooooooooooo~ ai.. teka. Kula

ng. Ang mga books at notebooks kooooooooooooooo~

Napatingin ako sa bumunggo sa akin. Tinignan lang

niya ako sa mata. I felt something beat. Tae. Puso
 ko pala ‘yun. Hahaha *hi sabaw! Kaway kaway*

“hey you! Do you know me!?!” *hoi pindot my poo~ *

aba. Walang imik. Dinaanan lang niya ako matapos
niya akong tignan.

Tae. What do I expect? Eh si Art ‘yun. The emotionl

ess guy.

~~~

Chapter 2: Two Weeks Ago

Feast day ng klase namin ngayong araw. Alam niyo b

a ‘yun? ‘yun ‘yung araw na icecelebrate ng isang s
ection ‘yung death or birth day ng isang Saint. Ca
tholic school kasi kami e. alam niyo na… mabait ak
o.

Sino saint namin? Aba. Sino pa ba? Di ko alam e. w

ala akong pakielam dun. Haha. Ngayong araw, wala k
aming gagawin kundi ang kumain, magdaldalan, magsa
ya. Walang klase at walang chemistry at geometry!
Yehey!!

Nakaupo lang ako ngayon. Kasama ko si… Nate. Syemp

re. Di na ‘to mahiwalay sa akin e. namimis ako kag
ad. Hihihi

“alam mo” nakatingin lang ako sa kanya.

“hindi pa. ano ‘yun?”

“dapat close na pala tayo nung fieldtrip natin sa

enchanted kingdom nun” hindi pa kasi kami close nu
ng fieldtrip namin. Pagkatapos nun dun lang kami n
aging close.

“oh bakit?” tinignan ko lang siya with a weird look

.

“para nung nakasakay tayo sa space shuttle…” nagpau

se siya.

“ano nga?” may pasuspense pang nalalaman e.

“…ihuhulog kita!” sabay tawa niya ng malakas. Bina

tukan ko naman din siya ng malakas kaya fair lang.

“ang sama mo!” nagpout lang ako.

“ai.. hindi pa naman ako tapos e. may kasunod pa ‘y

un” ngumiti lang siya sa akin.

“ano?”

“para ‘pag nahulog ka. ako sasalo sa’yo” biglang n

anahimik ang buong paligid. Napatingin ako sa mga
kaklase naming nakatingin sa amin nang biglang…

“AYIEEEEE. SOBRANG CHEESY!!” tawanan sila nun. Mga

adik na kaklase.

“amp ka talaga” kunwari hindi natutuwa pero ang tot

oo niyan. KINIKILIG AKOO~ haha. Tae

Gusto niyo ba malaman ang nakaraan namin ni Nate?

Sa gusto niyo at sa gusto niyo. Ikukwento ko pa di
n.

Ganito kasi ‘yan…

“yo!” napatingin ako sa nag’yo sa akin. Kaklase ko

palang si Nate. Ang epal na si Nate. “oi. Bakit k
a nakatulala sa akin? Crush mo ako nu?” nanlaki ma
ta ko sa sinabi niya.

“ang lamig ah.. grabe. Giniginaw ako. nag iisnow n

a ba?” nag act naman ako na parang giniginaw talag
a. Naghanap pa nga ako ng jacket e. haha

“oh? Kelan pa nagsnow dito?” umupo siya sa tabi ko

nun. Wala kasing teacher kaya walang ginagawa.
“ewan ko sa’yo” ang adik niya makipag usap. Parang
abnormal e.

“alam mo Ianne. Kung gusto mo ako, papayagan naman

kitang manligaw e” tinaasan ko siya ng kilay nun.
“‘wag ka nang mahiya sa akin. ‘di naman kita baba
sterin e. pero magpapakipot muna ako. ilang minute
s ba gusto mo bago kita sagutin?”

“nababaliw ka na ba?” tumawa ako nun. Ang lakas tal

aga ng trip nito.

“ikaw naman e. ‘wag ka na mahiya sa akin. Ang tata

nungin mo lang naman sa akin ay ‘Nate, pwede bang
manligaw?’ ganun lang!” pagmamayabang niyang sabi.
Epal talaga oh.

“ayoko nga. Eww ka. umalis ka nga dito” tumawa ako

ng malakas. Nagpout lang siya nun.

“ayaw mong tanungin sa akin ‘yun?” umiling lang ako

. with matching dila pa. “ayaw mo talaga?”

“ang kulit mo” kinuha ko ‘yung notebook ko at nags

ulat na lang ng kung anu-ano. Para lang hindi na s
iya tignan.

“ako na nga lang” tumayo siya nun.

“ha?” napatingin ako sa kanya. E ang tangkad pa na

man niya, buset. Super taas ulo ako a. nanakit ‘yu
ng leeg ko. Haha

Yumuko ako nun kasi biglang lumuhod si Nate sa har

ap ko. Eh di ba nga, tinitignan ko siya. I just ga
ve him a weird look.

“Ianne, pwede bang manligaw?”

and that was the start of our love story 2 minutes

ago este 2 weeks ago. :]
~~~

Chapter 3: Gung Gung Pyo

Kanina pa ako dito sa classroom mag isa. Ang dilim

na nga dito e! hinihintay ko kasi si Nate, may ga
gawin lang daw siya. Hanggang ngayon, uwian na nam
in wala pa din siya. Amp.

Asan na ba ‘yun? Natatakot na ako ee.

Nakaupo lang ako sa upuan ko ng biglang…

AWOOOOOOOOOOOOO.

Napatayo ako bigla at nagulo ko ang mga upuan. Nagm

adali akong tumakbo sa may pintuan ng…

BLACK OUT.

Oh shet. Baket nagdilim?! Sisigaw na ba ako o hind

i? May nagtakip ng mga mata ko! O hindeeee. Sisiga
w ba ako? pero teka.. ang bango naman ng nasa liko
d ko. Ang sarap singhutin. Haha.

“s-sino ka?”

“sshh” ‘yun pa lang. alam ko na.. alam ko nang.. H

INDI KO SIYA KILALA!! Omg. Parang nilagyan niya ak
o ng panyo sa mga mata tapos tinakpan niya ‘yung b
ibig ko kaya di ako makapag salita. Pinapalakad la
ng niya ako.

KINIKIDNAP NA BA AKO?

Ilang minuto ng paglakad lakad at ilang dapa at su

bsob ko sa sahig. Bigla akong pinatigil ng naghaha
wak sa akin. Wala pa namang nawawala na body parts
ko at hindi naman ako minamanyak as of now.

Tinanggal ang piring ko at OMG. Am I in heaven? Ans

akit sa mataaa~ anliwanag. Amp.
May kumalabit sa akin. Napatingin ako sa likod.

“Nate?” ngumiti lang siya sa akin. “ikaw pala ‘yun

!” tumawa ako. hindi ko kasi nakilala ‘yung boses
niya!

“amp, di mo ba ako kilala?” nag pout na naman siya

. Hinawakan ko na lang kamay niya sabay sabi:

“akala ko kasi gwapong kidnapper e. gwapong asawa k

o pala” ayieee. Ang cheesy ko. HAHA.

BOOG.

Sinampal niya ako. napahawak ako sa kanang pisngi k

o.

“why… why… bakit mo ako ginaganito!?” nabatukan na

man ako ni Nate ng wala sa oras. Ampupu. Ang sakit
nun ah.

“sira ka talaga. dampi lang ‘yun e. OA mo talaga”

hinawakan niya ‘yung kamay ko. Parang kinabahan na
man ako na ewan. Bigla kasi siyang sumeryoso e.

“bakit?” tinignan ko lang siya na nakatingin sa ba

ba. Nasa rooftop kasi kami. Ang nasa baba, semente
ryo. Kaya pag bumagsak ka, ayun. Libre ang libing.
Haha.

“tingin ka”

Napatingin naman ako sa baba nun. Nakita ko ang ‘y

ung mga lapida, naka form na paheart shape! Hinawa
kan ng mahigpit ni Nate ‘yung kamay ko.

“sabi ko dati nung bata pa ako, papakita ko ‘yang

mga lapidang ‘yan sa taong pinaka mamahal ko…” med
yo kinilabutan ako ng bahagya kasi mag nonovember
na pero parang ang…sweet.
“parang narinig ko na ‘yang linyang ‘yan” tinignan
ko siya na nakatingin din sa akin na nakangiting
aso. Napaisip ako ng kaunti. AHA. “gung gung pyo!
Ikaw ba ‘yan!?” tumawa kaming dalawa nun.

“ang galing ah” nag apir kami nun. Adik talaga ‘to
ng lalakeng ‘to kahit kelan. “pero seryoso ako” ti
nignan ko lang siya nun.

“san?” lalong humigpit ang pagkakahawak niya sa ka

may ko. Tinignan niya ako ng seryoso sa mata at si
nabing...

“ikaw lang Ianne, ang dadalhin ko dito. Mamatay ma

n ako at makasama d’yan sa libingan na ‘yan. Ikaw
pa din talaga. Pangako” sa mga salitang ‘yun. Kini
labutan ako sa sobrang kilig.

~~~

Chapter 4: The Ring With <3

Nasa sm kami ngayon ni Nate. Celebrating our 3rd mo

nthsary…

JOKE.

3rd weeksary palang pala. Excited lang ako. haha.

Naglalakad lakad lang kami. Ang weird nga ng feeli

ng ko e. unang una, ANG DAMING TAO. Grabe. Uber cr
owded men, ‘ya know?! My skin is being touched by
so many people who are bunggoing me. Gahd. Second
of all, ang bilis maglakad ni Nate. I feel so naka
kaladkad e. and third of all... para nang falls ‘y
ung kamay ko. Kanina pa kasing 11am hawak ni Nate
kamay ko. E 3pm na po ngayon! Gahd naman, ‘yung ka
may ko e. nagpoproduce ng napaka raming sweat, aya
w pa din niyang bitawan. Haha

Sa wakas, tumigil na din kami sa paglalakad. Nasa

tapat kami ng CR. Ewan ko ba, mga 2 minutes na kam
ing nasa tapat ng cr e.

“Ianne” napatingin ako sa kanya.

“ayoko mang bitawan ang kamay mo. Pero ihing ihi n

a kasi ako e! kung pwede lang dalhin na kita sa lo
ob pero baka Makita mo ang dapat na hindi Makita.
Teka lang ah!” kumaripas naman siya papasok sa cr
nun. Napapasok nga ako ng kaunti sa cr ng boys paa
no ayaw pa bumitaw.

After ilang minutes, sumalubong sa akin ang nakasm

ile na si Nate. Hahawakan niya dapat ang kamay ko
pero nilayo ko.

“eww ka. maghugas ka nga. Kadiri ka ah” nagsad fac

e siya sabay pasok ng cr. Ang kulit e nu. Parang b
ata.

Lumabas ulit siya sabay hawak sa kamay ko. Tae, di

na ako nakailag ah. Ang bilis e. tinignan ko siya
ng masama. Aba, bigla ba naman akong dinilaan.

“kala mo ah! Akin lang ‘tong kamay na ‘to!” sabay

kiss sa kamay ko. Ai.. ai… kinikilig ako. haha.

Nagsimula na ulit kaming maglakad. Tumigil siya sa

harap ng unisilver. Pumasok kami sa loob.

“welcome, ma’am sir” nakangiting sabi nung sales l

ady. Tae ‘yung ngiti e, parang kakainin na si Nate
.

“ano po kailangan niyo?” ai.. tae tae tae. Anong k

laseng tingin ‘yan babae ka!? arf! Parang ang sara
p kagatin ng mata ah. Luluwa na sa harap ni Nate.
Amp!

“ano, couple ring po sana”

“ai, girlfriend mo?” nakatingin sa akin ‘yung baba

e. Tinaasan ko siya ng kilay ko. As in sobrang taa
s, kasing taas ng kisame.

“obvious?” tinaas ni Nate ‘yung kamay niya na hawa

k kamay ko. HAH! In your face! Malanding sales lad
y ka ah!

“ow, ano nga ulit kailangan niyo?” naaasar talaga

ako sa pagmumukha ng babaeng ‘to. Parang mali pagk
akatabas ng mukha e.

“ang bingi ah, couple ring nga e” hindi ako nagaga

lit. Promise. Ok pa naman ang blood pressure ko e.
di pa ako high blood.

Tumango lang ‘yung babae. Sabay IRAP SA AKIN! Nako

ah, pag ako.. pag ako talaga. Ai nako.

Ilang minutes din kaming pinaghintay nung malandin

g sales lady. After long long years and decades. B
umalik siya with 1 couple ring. ‘yung isa, mas mal
aki sa isa.

Napatitig ako. ang ganda kasi e, kumikinang siya! S

o shiny!

Ang design niya, simpleng singsing lang siya. Wala

ng bato pero may mga nakaukit na maliliit na aster
isk, na parang nag niningning. Ang gandaaaaaaaa~

“ui Ianne, baka malusaw ‘yung singsing ah. Naglala

way ka pa” tinignan ko si Nate, pinagtatawanan na
naman ako. ampupu nito ah. “magkano ba?” tinignan
ni Nate ‘yung malanding sales lady.

“15oo ang isa, pero dahil gwapo ka naman, 3ooo ‘yu

ng dalawa” nagkatinginan kami ni Nate nun. Teka..
parang..

15oo + 15oo = 3ooo?

“kalokohan mo ate ah” sabay tawa naman ni malanding

sales lady. Amputek ka. buset
“ano? Bibilin niyo ba? Masyado kasing naeexpose e,
baka madumihan” arte nito!

“tara na Nate, ang mahal” paalis na sana ako ng bi

gla niya akong hilahin pabalik. Nabunggo ko pa nga
siya e.

“eto, 3oo1, keep the change” naglabas ng tatlong l

ibo at piso si Nate galing bulsa niya at binigay d
un kay sales lady.

“wow, ang galante mo mag tip ah, teka. Ibabalot ko

lang”

“‘wag na” napatingin kami ni sales lady kay Nate.

“oh” binigay sa akin ni Nate ‘yung mas malaking si
ngsing. “lagay mo na sa daliri ko” napanganga nama
n ako ng kaunti dun. “bilis” aba, demanding!

Inilagay ko naman ‘yung singsing sa daliri niya. T

uwang tuwa naman ‘tong si Nate, amp. Bata talaga o
h.

Naglakad na kami palabas ng unisilver. Ilang lakad

pa kami nun at napag desisyunan na naming umuwi.
Syempre, hatid niya ako. gabi na kasi e. baka mara
pe siya.

“Ianne” napatigil ako nang sabihin niya ‘yung pang

alan ko. Wrong timing e, tapat pa ng simbahan gust
ong tumambay.

May kinuha si Nate sa bulsa niya, ‘yung singsing.

Hinawakan ni Nate ‘yung kamay ko sabay halik sa ka
may ko.

“mawawala lang pagmamahal ko sa’yo pag nasira ‘ton

g singsing na ‘to. Mahal na mahal kita Ianne” isin
uot niya ‘yung singsing sa daliri ko. Kiniss naman
niya ako sa cheeks sabay bulong nang:
“pari na lang kulang at mga magulang natin, akin ka
na”

~~~

Chapter 5: Bakit Niyo Mahal Isa’t Isa?

Kanina ko pa tinititigan ‘tong singsing. Gusto ko

na ngang lusawin e. Gahd. I feel like in heaven. A
lam mo ba ‘yun. ‘yung pagkasabi niya na pari at ma
gulang na lang namin ‘yung kulang… parang. I feel
so loved. Antaeeee~ kinikilig akoo~

“bakit mahal mo si Nate?”

Bumalik ako sa katinuan ko nang tanungin sa akin n

g kaklase ko ‘yan. Talaga naman oh, mga chismosa.

“bakit mahal ko si Nate?” napaisip din ako sa tano

ng na ‘yan. Bakit ko siya mahal? Kasi ano.. kasi…

“kasi…” biglang nagsilapitan mga mukha ng kaklase

ko sa akin. Talking about chismosa talaga. Haha

“kasi ano… sweet siya” oo, tama. Ang sweet kasi niy
a e. nilalanggam na nga ‘yun e.

“ano pa?”

“ano pa?” para akong nasa hot seat e. nag iinit na

pwet ko dito.

“kasi.. mabait. Gentleman. Galante. ‘yung ganun. Ba

sta…”

“AYIEEEEEEEEE” synchronize nilang sinabi ‘yan. Mga

walangya. Kaya sila humiyaw paano, dumating na si
Nate.

“tska tignan niyo naman oh” pinaupo ko sa tabi ko

si Nate. “gwapo, di ba?” teka, parang nagsinungali
ng ata ako.
“bakit? Ano meron sa kagwapuhan ko?”

“HA!? ANO ‘YUN NATE!? MAY SINASABI KA?!” nagsitawan

an mga kaklase ko nun.

“adik mo Ianne, binabara si Nate e. ganyan ba tala

ga kayo ka sweet?” tumawa lang ako nun. Bakit nga
ba ang weird namin, nagbabarahan.

“eh ikaw Nate, ano ba nagustuhan mo kay Ianne?” na

patingin ako kay Nate. Hindi ko din kasi alam kung
bakit niya ako niligawan nun. Weird.

“ano.. nakakahiya e” kinamot niya ulo niya. Shet. M

ay kuto ba siya!? haha

“ano nga!?” mga chismosa nga naman. Gagawin ang la

hat, para sa chismis. Nakatingin lang ako sa kanil
a. Hinihintay ‘yung sagot ni Nate.

“kasi…”

“kasi…?” nagsilapitan na naman mga mukha ng kaklas

e namin sa amin. Kulang na lang, magpalit na ‘yung
mga mukha namin e.

“mabait siya”

“mabait siya”

“mabait siya”

“mabait siya”

“mabait siya”

“mabait siya”

“mabait siya”

“mabait siya”
“mabait siya”

“mabait siya”

“mabait siya”

“mabait siya”

“SHET YOU AH” tinaasan ko siya ng kilay. Buset e. p

arang sirang plangka.

“hindi pa kasi ako tapos e, teka lang” huminahon mu

na ako.

“mabait siya… aray!” binatukan ko na siya nun. Pin

aulit ulit ba naman na mabait ako e. ang epal tala
ga oh. “teka lang kasi!”

“oh ano nga?”

“tska, siya kasi si Ianne e” napa’huh’ naman ako sa

sinabi niya. What’s with me?

“ano meron kay Ianne?”

“alam ko kasing si Ianne lang… ‘yung taong mamahal

in ko” Sa tingin ko, sa asukal pinaglihi ‘to. don’
t you think?

~~~

Chapter 6: When She Hears Some Shh…

“Ianne, si Nate?”

Marami rami na din ang nagtanong sa akin ng tanong

na ‘yan. 3 days na kasi ang nakakaraan simula nan
g hindi pagpasok ni Nate sa school. I have no idea
kung ano ba ang nangyayari sa kanya ngayon. hindi
ko siya macontact at hindi niya ako kinocontact.
And to tell everybody the truth…

I’m fvcking worried about him.

Asan na ba si Nate? Ugh. Hindi ko alam kung ano ba

mararamdaman ko. magagalit ba o malulungkot. I fe
el like crying. Ewan. Nakakainis naman kasi e.

Last text ko na ‘to talaga. Last na ‘to! At kapag

hindi pa siya magreply, wala na akong magagawa.

mensahe na ibibigay kay: <3.NateKo

Ui, tae ka. Asan kba? Dami nang naka2mis sau d2.. p
ati na ako >___<

1 minute. 2 minutes. 3 minutes. 4 minutes. 5… 1o…

6o minutes? Bakit ba ang bilis nang oras? parang f
eeling ko nag iinit na mukha ko. nagblink ako, onc
e. Twice. Lumabo paningin ko kasi…

My eyes were filled with tears.

Ayoko man umiyak pero parang hindi ko mapigilang h

indi umiyak. Nasa CR lang ako ngayon, hindi na ako
pumasok sa susunod na subj namin. Hinihintay ko t
ext niya pero wala talaga. Ano na ba nangyayari sa
kanya?

Namimiss ko na siya.

Pinunasan ko muna ‘yung luha at naghilamos. I need

to freshen up para hindi nila mahalata na umiyak
ako—or should I say naluha.

Papalabas na sana ako ng CR nang bigla akong nakar

inig ng boses. MUMU!? Hindi, babae… na parang… nag
coconfess?

“Maniwala ka na kasi sa akin” hindi ako tumitingin

pero sa tingin ko, parang umiiyak na ‘yung may ar
i ng boses.
“bakit ba ayaw mong tanggapin pagmamahal ko sa’yo?
” eh? gara naman nun. Uso ba ‘yan dito sa ‘Pinas?
Babae ‘yung nag coconfess. Err.

“Art…” nanlaki mata ko nang tawagin ng boses nung

babae ‘yung pangalan ni Art. Napatingin tuloy ako
ng wala sa oras at nakita ko ang isang cute na bab
ae na kasama si…Art. What’s with them?

“paano mo nasabing mahal mo nga ako, ha?” kinabaha

n ako bigla sa pagsalita niya. ngayon ko lang kasi
narinig ‘yung boses niya e. parang ang cold…ginin
aw naman ako bigla. Haha.

“alam ko kasi sa sarili ko ‘yun, I know that i’m a

lready inlove with you” parang naawa naman ako big
la dun sa babae. para kasing ano e. nagmamakaawa s
iya? maganda na sana siya, parang desperada nga la
ng.

“prove to me” still, napaka cold ng boses niya. ‘y

ung parang walang emosyon. Mahinahon pero parang..
walang kahit na emosyon sa boses.

“i’ll do anything” ngumiti ‘yung cute na babae.

“kung mahal mo nga ako” nakasilip lang ako sa kani

la. ‘yung babae ‘yung parang kaharap ko tapos si A
rt ‘yung nakatalikod sa akin.

“ano?”

“have sex with me” napapalo ako bigla sa pintuan n

ang marinig ko ‘yun. Tumakbo ako papunta sa 3rd cu
bicle. SHET! Kinakabahan ako. haha. Nashock naman
kasi ako dun e. hello? What’s with that. HAHAHA.

Naghintay muna ako ng ilang minutes. Pagbukas ko n

g pintuan sa cubicle ko. ayun, wala namang tao. Pa
g labas ko ng CR…

“FAAAAAAAAAAKSYEEEEEEEET” nashock ako ng uber supe

r duper mega hyper supermarket ng bonggang bongga.
Ikaw ba naman e nu, kaharap mo si Art. Kakashock!
Amp.

“uh.. ano.. uh..” binalik ko ang naubos kong poise

sa pagsigaw ko ng faksyet. Tumayo ako ng maayos.
“baket?”

“‘wag kang maniniwala sa mga nakikita mo, lalo na

sa mga naririnig mo” with that, naglakad na siya p
alayo.

Huh? Ano ibig niyang sabihin dun?

~~~

Chapter 7: Ang Weird ni Art.

‘yan ang pinaka best way para madescribe siya.

Pag pasok ko ng classroom. Biglang lumapit sa akin

‘yung kaklase ko.

“Ianne, may balita ka na ba kay Nate?” sus. Si Nat

e, amp. Hanggang ngayon wala pa din siya. Nakakain
is na.

“wala pa” umupo ako nun. Ngayong araw, ayoko munan

g isipin si Nate. I want my mind to be full of tho
ughts para kahit isang araw lang, mapahinga ang is
ip ko kakaisip kay Nate.

“sabi ni Mea, nakita daw niya si Nate kahapon sa c

afé.com” napatingin ako sa kaklase ko. kahapon sa
café.com? bakit siya pupunta dun? At bakit siya pu
punta dun pero hindi siya pumapasok? Nag cucutting
ba siya?

“sure kang si Nate ‘yun?”

“oo daw. Eh di ba glass window ‘yun. nakita ni Nat

e na nakatingin si Mea. Parang nagtatago daw” nagt
atago? Bakit siya magtatago? What’s with him?

“sa tingin mo ba andun siya ngayon?”

“‘yun ang hindi ko alam” umalis na ‘yung kaklase ko

kasi dumating na ‘yung teacher namin.

Napaisip ako. what if kung pumunta ako ng café.com

? e sandaling byahe lang naman ‘yun mula dito sa s
chool namin. I wanna ask everything.

Uwian.

Nagmamadali akong pumuntang locker area para ilaga

y na mga books ko. nung nasa locker area na ako…

Nakita ko si Art.

Kabog ng dibdib. Parang nanlamig ‘yung pawis ko ng

Makita ko siya sa harap ng locker niya na nagbaba
sa ng parang letter? Nakastationary kasi e. nagula
t ako ng bigla siyang tumingin sa akin. Napatingin
ako sa ibang direksyon tapos nagmadaling ilagay s
a locker ko ‘yung mga gamit. Hindi ko na siya tini
gnan pa nun. Ayoko nang tignan pa ‘yun. baka mamay
a, ano pa mangyari e.

Nung nasa tapat na ako ng café.com. wala akong mak

itang Nate. Kaya pumasok ako sa loob, hinanap si N
ate. Malaki kasi ‘tong café.com. may kainan at may
computeran. Nung pumunta ako sa computeran, bigla
akong napaupo sa upuan.

SI NATE BA NAKITA KO?

Tinignan ko ng mabuti. Si Nate nga! tinignan ko ku

ng ano ginagawa niya sa computer, no. teka. Hindi
siya nagcocomputer. Nakatabi lang siya dun sa isan
g babae, which is nagcocomputer.

Unang tanong ko sa isip ko.

Magkasama ba sila?

Nalaman ko na lang na magkasama nga sila nung bigl

ang tumayo si Nate. Parang nagbbye siya dun sa bab
ae. at pucha. NAGBESO PA! agh.

Ayoko mang magalit. Ayoko mang magselos pero oo, N

AGSESELOS AKO! nagtago muna ako, pagkaalis ni Nate
. Umalis na din ako ng café.com.

Ang weird, ang weird talaga ng feeling ko. parang

dinudurog ‘yung puso ko habang nasa jeep. Hanggang
pag uwi. Ang sakit sa damdamin. Ang bigat sa puso…

Teka. Parang baliktad?

Masakit sa puso at mabigat sa damdamin pala. HAHAHA

.

Dirediretso ako sa kwarto at humiga.

DING DONG dantes. haha

‘yung cellphone ko? (lol, ganda ng ringtone e. haha

)

DING DONG DING DONG DING DONG DING DONG

Pagtingin ko sa screen, isa lang ang nakita ko.

<3.NateKo Calling…

Accept Reject

Bigla akong kinabahan. Napatitig sa cellphone ng is

ang minuto. Hanggang napagdesisyunan kong…

“h-hello?” hindi ko alam kung ano ang mafifeel ko.

kinakabahan ako kahit wala namang dapat ikakaba.

“mahal kita”
TOOTs TOOTs TOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOTs

Naluha ako ng hindi ko alam. Nakatapat pa din ‘yun

g cellphone ko sa tenga ko. Ano ba talaga ang mara
ramdaman ko? ang gulo mo Nate, sobra.

~~~

Chapter 8: Surprise Surprise!

Monthsary na namin bukas.

Pero hindi ako pumasok ngayon. Para kasing nalulun

gkot talaga ako sa mga pangyayari e. buong araw la
ng akong nagmukmok sa bahay. Kumain ng kumain. Nag
computer magdamag.

Kinabukasan.

Pumasok ako. hindi naman sa nag eexpect ako pero g

usto ko Makita siya ngayon. Gusto ko Makita ang Na
te ng buhay ko. Namimiss ko na siya, kahit na nasa
ktan ako dahil sa kahapon ng kahapon.

Pagpasok ko ng classroom, unang hinanap ng mga mat

a ko si Nate. Pag observe ko sa paligid, wala. Wal
a akong nakitang Nate. Oh well, don’t lose hope. M
ay recess pa naman. Baka half day?

Recess… Lunch. Ni hindi na ako nakakain kakahintay

sa kanya. Wala pa din. Ano na bang mangyayari? Ma
gkakahiwalay ba kami na walang closure? Ayoko, aya
w. Parang hindi ko kaya ‘yun.

Uwian, naisipan kong pumunta ng café.com. incase n

a baka andun siya ngayon. Pagpasok ko sa café.com.
unang tumambad sa akin ang mukha ng isang babae n
a nagcocomputer, kasama ang isang lalaki na kamukh
a ni Nate.

No.. hindi kamukha, kundi si Nate talaga ‘yun.

Nagtatawanan pa sila nun, nasa harap lang nila ako
. hindi nila ako nakikita kasi busy na busy sila s
a harap ng computer. Pumunta ako sa likod ni Nate
nang hindi niya nahahalata. Bago ko pa Makita ‘yun
g ginagawa nila sa computer..

“Ianne!?” parang gulat na gulat siya ng Makita niy

a ako. tinaasan ko lang siya ng kilay. Pati ‘yung
babae, napatayo bigla.

“Happy Monthsary” ngumiti ako sa kanilang dalawa.

Tinignan ko ng masama si Nate, pati na din ‘yung b
abae. Lumakas tibok ng puso ko, nanlamig ‘yung buo
ng katawan ko at nanghihina.

“thank you” naglakad ako palayo. Paexit ng café. H

indi ko alam pero ayun, tumutulo na naman ‘yung pe
steng luha ko. Pilit kong pinipigilan pero pilit s
iyang lumalabas sa mga mata ko. Napaupo ako sa har
ap ng café, sa kalsada.

Wala na akong pakielam kahit na maraming nakakakit

a sa akin. Wala na akong pakielam kahit na nakakah
iya na. wala akong pakielam kahit na nakikita ako
ng maraming tao na parang gusgusing bata na naiwan
ng nanay kaya umiiyak.

Ang gusto ko lang ngayon, ilabas lahat. Ilabas laha

t ng—

“ai bastos” napatayo ako ng hatakin ako ni Nate pa

tayo. Umiiyak pa din ako, nanlalabo na nga mata ko
dahil sa iyak. Nahihirapan na din ako huminga. Ti
nignan ko mukha niya pero malabo nga dahil sa mga
luha ko.

“ano bang ginagawa mo Ianne, ‘wag kang umiyak. Nas

asaktan ako” niyakap niya ako ng mahigpit. Umiiyak
pa din ako, nanghihina buong katawan. Gusto ko ma
n siya itulak pero hindi ko kayang galawin ‘yung k
atawan ko.
“nakakainis ka” iyak lang ako ng iyak. Gulong gulo
na ako, ano na ba gagawin ko? Ha Nate, ano na ba?

“b-baket? Tahan ka na, please” kumalas ako sa pagka

kayakap niya kahit hinang hina na ako.

“ANONG BAKET? HINDI MO BA ALAM, HALOS 1 WEEK KANG

HINDI PUMASOK SA SCHOOL WITHOUT EVEN TELLING ME WH
ERE ARE YOU OR WHAT’S GOING ON?! TAPOS MARIRINIG K
O NA LANG SA KAKLASE NATIN NA DITO KA SA CAFÉ.COM
PUMUPUNTA. AND THEN, MAKIKITA KONG KASAMA MO ‘YUNG
BABAENG ‘YUN!? WHAT ARE YOU SAYING NA ‘BAKET’ HA!
? HINDI MO BA RAMDAM, MISS NA MISS NA KITA. ALAM M
O BA ‘YUN? AT NGAYONG 1ST MONTHSARY NATIN, HINDI K
A MAN LANG PUMASOK PARA BATIIN AKO. ANO NA BA NANG
YAYARI HA NATE? GUSTO MO NA BANG TUMIGIL NA LANG T
AYO?” tinanggal ko ‘yung singsing na binigay niya
sa akin. “at etong singsing na ‘to, binabalik ko n
a sa’yo! Ibigay mo na lang d’yan sa babae mo!” bin
igay ko sa kanya ‘yung singsing. Bigla naman siyan
g tumawa.

“Ianne” tinignan ko lang siya ng masama. “ano ka b

a naman…” tawa siya ng tawa. As if may nakakatawa
sa nangyayari sa amin. Nakakainis. He’s not taking
everything seriously.

“tumahan ka na nga, before I explain everything” s

o ayun, ako naman si uto uto ay pinilit ang sarili
na tumahan. After ilang minutes, tumigil na din a
ko sa pag iyak. Humihikbi na lang pero kaunti na l
ang.

“ok, first of all. Nag absent ako ng 3 days dahil

pumunta kami ni papa sa bicol for some business. H
indi ako nakapagtext sa’yo nun kasi naiwan ko ang
cellphone ko dito sa Manila. Second, ‘yang babaeng
‘yan ay pinsan ko na isang programmer. Si ate Aik
a ‘yang babaeng ‘yan. 3rd of all, kaya nag absent
ako ng dalawang araw at laging andito sa café.com
dahil nagpapagawa ako ng website kay Ate Aika.” Na
panganga ako ng kaunti sa sinabi niya. Napatingin
ako sa sinasabi ni Nate na ate Aika, nakangiti lan
g siya na nagwave pa ng kamay. “at ano ka ba Ianne
, hindi mo ba tinitignan ‘yung cellphone mo?”

Bigla akong napaisip. ‘yung cellphone ko? Simula ka

hapon lowbat ‘yun e.

“b-baket?”

“I was calling you kahapon. To meet me here at 6pm

. Kasi sabi ni ate Aika, masesettle na ‘yung websi
te ng 5.3o. eh pumunta ka ba naman dito ng 3.oo e”

“ha?”

“regalo ko sana sa’yo ‘yung website natin. Ako gum

awa ng lahat ng designs dun. Si ate Aika lang ang
naglagay ng mga gusto ko… ano? Ok na ba ‘yun?” nan
liit ako sa kahihiyan ng marinig ko ‘yung paliwana
g niya.

“hindi nga?” niyakap na naman niya ako tapos tumawa

.

“sira ka talaga, iiyak iyak ka ng wala namang dahi

lan. Ikaw talaga oh” pinisil niya ‘yung pisngi ko.
“ang cute cute mo talaga, para kang bata” ginulo
niya ‘yung buhok ko sabay ngiti niya. Napangiti na
din naman ako.

“amp ka naman kasi ee” natatawa ako sa kahihiyang

nangyari sa akin ngayon. Nakakaasar talaga! I was
making conclusions with out even thinking, gahd.

“so ano, uwi na tayo sa bahay natin. Este, sa baha

y mo. 6pm, buksan mo website natin, ha?” kiniss ni
ya ako sa cheeks. “ai, makalimutan ko pa” sinuot n
iya ‘yung singsing sa daliri ko. “‘wag mong tatang
galin ‘yan, kakatayin kita! Sige ka”

“ai, teka, may nalimutan pala ako sa loob, d’yan k

a lang! ayokong mawala ka” ginulo na naman niya bu
hok ko. Habang naghihintay. Nakita kong papunta sa
direksyon ko ang isang lalaki. Isang pamilyar ang
mukha. Si Art?

Bago pa man siya pumasok sa shop, tumigil siya sa g

ilid ko.

“bago ka maniwala, alamin mo muna” pumasok siya sa

loob pagkatapos niyang sabihin ‘yun. Dumating nam
an si Nate.

“o, tara na”

Umuwi na kami, este ako pala. Naghintay muna ako n

g ilang oras at binuksan ang website namin ni Nate
. Sa dinami dami ng nakalagay ‘dun. Isa lang ang n
ag caught ng attention ko.

PINDOT! <<poo? ikaw ba ‘yun?

Siguro nga, tama si Art. Even though he’s kinda we

ird. The words he’s saying makes sense. So much se
nse.

~~~

Chapter 9: BOO!

Naatasan ‘yung section namin na magpalipas ng isan

g gabi sa school. Aayusin kasi namin ‘yung gymnasi
um for an event para sa mga alumni. So here we are
, in the gym para mag overnight.

7.3opm at hindi pa din kami kumakain, busy kasi ka

ming lahat. Sa laki ba naman ng gym namin e, at de
designan pa namin ‘to.

“Ianne, pakuha naman nung mga paint sa THE room is

ama mo si Nate kung gusto mo” tumango lang ako nun
at hinawakan si Nate sa kamay sabay labas ng gym.

“grabe, ang lamig naman dito” tinignan ko lang si

Nate habang naglalakad kami papuntang THE room. Na
sa kabilang ibayo pa kasi ‘yun, sa field kami duma
an kasi grade school building ‘yung isa pang pwede
ng daanan which is sarado na. ang tanging nagbibig
ay ng ilaw sa buong field ay ang guard house. Whic
h is malayo sa amin, kaya medyo madilim na talaga.

“Ianne, natatakot ako” natawa ako sa sinabi niya. k

alalaking tao natatakot e nu.

“bakit ka naman matatakot?” nakangiti kong sabi, ma

lapit lapit na kami sa THE room.

“Natatakot ako, baka mawala ka e. akin na kamay mo

” kinuha niya kamay ko at nilock ang fingers niya
sa fingers ko. para talaga tong bata napapangiti a
ko ng wala sa oras e, amp.

Nung nasa THE room kami, pagkabukas na pagkabukas n

i Nate ng ilaw.

“AHHHHHHHH!!!!” napatingin ako sa labas ng makarin

ig kami ng napaka lakas na sigaw ng batang lalaki.
biglang lumamig pakiramdam ko at napapisil ako sa
kamay ni Nate.

“ano ‘yun?” tinignan lang niya ako na parang sinas

abi na hindi daw niya alam. Bigla akong kinilabuta
n na ewan.

“bilisan na lang natin, baka nahulog lang kaklase

natin” binilisan na namin ‘yung pagkuha ng mga pai
nt. Nauna ako lumabas ng THE room tapos pinatay na
ni Nate ‘yung ilaw.

TOINK TOINK
*again, inspired kay tots. Haha*

Napatingin ako sa loob ng THE room na madilim, may

gumulong na bola palabas. Tumaas lahat ng balahib
o ko sa katawan.
“saan galing ‘yung bola?” napatingin din si Nate d
un sa bola nang ituro ko tapos tumingin sa akin na
parang nagtataka.

“anong bola?” SHET. Nagsitaasan ‘yung balahibo ko.

as in lahat ng pwedeng tumaas na balahibo ay tuma
as na.

“h-ha? Hindi mo ba nakikita?” nanlaki mata ko. umil

ing lang siya. OH HINDE.

“w-wala, tara na nga!” nagmadali akong lumakad paa

lis ng building. Hindi ko alam, parang natatakot a
ko na ewan na hindi ko alam. Oh my gahd. Bakit hin
di niya nakita ‘yung bola? Bakit hindi niya narini
g? Ano ba ‘yan…

Nung nasa kalagitnaan na kami ng field, napatingin

ako sa building kung nasaan ‘yung THE room. Nagul
at ako nang Makita ko ‘yung bola na tumatalbog! Tu
maas balahibo ko, wala namang nagpapatalbog pero b
akit ganun?

“Nate, nakikita mo ba ‘yun?!” tinuro ko ‘yung bola.

Napatingin naman siya.

“saan?”

“‘yung bola, ayun. ‘yung bola. Tumatalbog mag isa!

” ginulo ni Nate ‘yung buhok ko tapos ngumiti.

“imagination mo e nu, itigil mo na nga panonood ng

mga horror. Naniniwala ka na e” naglakad na kami
palayo. Bago pa man kami pumasok ng gym, naghuling
sulyap ako sa may THE room. Kinilabutan ako bigla
nang…

MAY NAKITA AKONG BATANG KUMAKAWAY HAWAK HAWAK ‘YUNG

BOLA!

Napakapit ako ng napaka higpit kay Nate. Pagpasok

namin, para akong natatakot na ewan. Ano ba nakita
 ko? imagination ko nga lang ba ‘yun o totoo? Estu
dyante ba ‘yun o ano? MULTO BA ‘YUN!?

“ei guys, may nahulog ba dito?” tanong ni Nate hab

ang nilalapag ‘yung mga paint. Busy na busy mga ka
klase ko na parang walang nakakarinig sa kanya.

“oi” pinigilan niya ‘yung isa kong kaklase na nagl

alakad. “may nahulog ba kanina dito tapos sumigaw?
” tinignan ng kaklase namin si Nate na parang nagt
ataka.

“wala naman” bigla akong kinilabutan. Baka.. baka…

nagkatinginan kami ni Nate. Baka ‘yung bata ‘yung
narinig ko!?

“Nate…” parang gusto ko nang umiyak sa sobrang tak

ot. Hinawakan ni Nate ‘yung kamay ko habang ako na
man ay nakayakap sa braso niya. “natatakot na ako”

Ngumiti lang siya nun. Na parang wala lang tapos um

upo lang kaming dalawa.

“guys, dinner na” nagsimula na kaming magsikainan.

Para kaming nagpipicnic. Nakabilog kaming lahat h
abang kumakain ng niluto ng mommy ng kaklase ko na
malapit lang sa school nakatira.

“alam niyo ba” napatingin kami sa president ng klas

e namin. Ang seryoso ng mukha niya.

“alam niyo bang, may kasama tayo dito” nagsitayuan

mga balahibo ko. napakapit na naman ako sa braso
ni Nate.

“at to tell everybody the truth, hindi siya kaklas

e natin” humigpit ‘yung yakap ko sa braso ni Nate.

“e ano? Janitor” tumawa sila, pero ako. hindi natat

awa. Gahd.

“Ianne, bakit namumutla ka?” tinignan ako ni Nate.

Takot na takot na talaga ako sa mga pangyayari.

“Ianne” tumingin ako sa president namin. “he’s at y

our back”

OH MAY GAHD! nagsitayuan mga balahibo ko at napapi

kit, para na akong tuko sa sobrang higpit ng kapit
ko kay Nate.

“wala namang tao sa likod ni Ianne ah” nakapikit p

a din ako pero naririnig ko pa din ‘yung mga boses
nila, at ang lakas ng kabog ng dibdib ko.

“tao siya dati, pero kaluluwa na siya ngayon” para

ng ang daming nagcomment at ewan. Parang niyakap a
ko ni Nate, pagdilat ko. parang natatakot ‘yung ib
a kong kaklase.

“may third eye ako, at nakikita ko ‘yung bata sa li

kod ni Ianne, begging for some help”

“ayoko na Nate…” tinignan lang ako ni Nate na paran

g nag aalala ng sobra.

“ano ba? Hindi na kasi nakikipag lokohan e” medyo

tumaas na boses ni Nate nun, I can sense na naiini
s na siya.

Tumayo ‘yung president namin. “i’m not joking arou

nd. John Michael Cruz jr. ang pangalan niya”

Kumunot ‘yung noo ni Nate tapos tumaas ‘yung isang

kilay niya. “ano ka? teacher kaya natin ‘yun”

“no, he’s the son of our teacher” tumaas balahibo

ko ng sabihin niya ‘yun. May anak ba si sir? I tho
ught single man siya?

“Siya ang anak ni sir Michael. 6 years old pa lang

siya nang namatay siya dito sa school. Sa likod s
iya ng school nakalibing, hindi niyo ba alam ‘yung
storyang ‘yun? Last year lang nangyari ‘yun ah” u
miling ‘yung mga kaklase ko. Ako, nakatingin lang
sa president namin. Ang lamig ng paligid, hindi na
talaga ako komportable.

“Naglalaro siya ng bola dati doon sa building ng m

ga supplies natin. Like THE room, computer lab, sc
ience at ‘yung iba pa. gabi na nun at nagtatrabaho
pa si sir Michael. Hindi alam ng mga guard, may p
umasok na magnanakaw at pumunta sa building na ‘yu
n. Eh di ba andun nga ‘yung bata? Nakita ng magnan
akaw si John at hinila papuntang THE room, doon si
ya pinagtataga at pinatay. Nawawala na ‘yung bola
na nilalaro niya nung gabing ‘yun. Hindi alam kung
nasaan, o baka kinuha na nung magnanakaw. At dahi
l sa binuksan niyo ‘yung ilaw kanina sa THE room,
nagulo na naman daw siya” tumaas balahibo ko. kini
kilabutan. nilalamig.

“ikaw kasi e!! pinapunta niyo pa kami dun” mangiyak

ngiyak na ako sa sobrang takot nun.

Parang naramdaman ko ‘yung lamig sa balikat ko.

“tulungan mo ako” OMG.

~~~

Chapter 1o: Si Sir Michael

Ang sabi ni president, puntahan ko daw si Sir Mich

ael. Alamin ang tungkol kay John at ‘yung mga pang
yayari. Para din may clue ako kung nasaan ‘yung la
ruang bola ni John—para matahimik na ‘yung kaluluw
a niya.

Tutal, malapit lang bahay nila Sir Michael sa scho

ol, pumunta ako pagkagising ko kinabukasan. Hindi
ko na inabala si Nate, pagod kasi ‘yun kakabantay
sa akin. Natatakot kasi ako e. HAHAHA

TEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEKTAAAAAAAAAAAAAAAAAAKTOOOOOOOO
OOOOOK
*doorbell ‘yan*

“hm?” bumungad sa akin ang antok na antok na mukha

ni sir. Kinukusot pa ‘yung mata.

“sir mike, pwedeng pumasok?” parang natauhan siya n

g magsalita ako. pinapasok naman niya ako.

“oh, bakit ang aga mo naman ata?” kinabahan ako sa

sasabihin ko. Paano kung itanggi niya? Paano kung
hindi naman pala niya anak ‘yun? Paano kung jinoj
oke time lang ako ng president namin?

“uhm, sir…” he gave me a look na parang sinasabi na

‘ano?’

“may asawa ba kayo?” parang nagulat siya na ewan s

a tinanong ko. Kinabahan ako lalo. “uh e.. pwede n
aman pong hindi niyo na lang sagutin, aalis na lan
g po ako” aalis na sana ako nang…

“meron” napatingin ako kay sir nun na seryoso ‘yun

g mukha. “actually, she died. Last year” nakikita
mong lungkot ‘yung namumuong aura niya.

“i’m sorry sir” tumingin siya sa akin tapos ngumiti

.

“ok lang” kinilabutan ako sa pagngiti niyang ‘yun.

Idk why pero something’s weird.

“m-may.. m-may anak po ba kayo?”

“yea, he’s a junior. John Michael Cruz jr, ako ang

senior” omg. Kinilabutan na naman ako. totoo kaya
…? “but he died, last year din” OMG

“i’m sorry. Dalawa—”

“don’t be sorry, gusto ko din naman ‘yun e” tumaas

balahibo ko ng sabihin ni sir ‘yun.
“a-ano pong—”

“I killed that kid” nanlaki mata ko, parang natako

t ako bigla. Hindi dahil sa multo, kundi dahil sa
sinasabi ni sir. “siya may kasalanan kung bakit na
matay ‘yung asawa ko. Dahil sa pesteng bola niya,
na hinabol ng asawa ko. HINDI SIYA MAMAMATAY! Sini
sisi ko ‘yung batang ‘yun sa lahat. ang kapalit ng
buhay ay buhay din, kaya kinuha ko ‘yung buhay ni
ya kapalit ng buhay ng asawa ko na kinuha niya” tu
mawa siya nun. Is he in drugs?

“siguro nabalitaan mo na ‘yung pagpatay sa batang

‘yun ng magnanakaw. Ako lang ang nagsabi na magnan
akaw ‘yung pumatay para hugas kamay ako. AKO talag
a ang pumatay sa batang ‘yun, sinunog ko pati ‘yun
g bolang ‘yun. ‘yung pesteng bola na ‘yun!”

“uh… salamat sa info?” tumayo na ako nun at aalis n

a sana nang…

“anong info ‘yang pinagsasasabi mo?” takot na tala

ga ako. pramis! >___< “ngayong alam mo na ang laha
t, hindi naman pwedeng makaalis ka ng pamamahay ko
na gumagalaw pa di ba?” nanlaki mata ko sa sinabi
niya. Bigla siyang naglabas ng kutsilyo. OMG.

“uh, sir. ‘wag naman po sir. ‘di ko naman po pagsas

abi ee” umaatras ako ng umaatras.

“ANO KA!?” bigla niya akong sinunggaban sabay saks

ak sa binti ko. Nadampian din ako ng kutsilyo sa p
isngi ko.

Nakakita ako ng maraming dugo. Nakita kong nanggag

aling sa binti ko ‘yung umaagos na dugo. Kumikirot
na ‘yung binti ko, pati na din ‘yung pisngi ko.

Katapusan•*ŸXcnje)?„ uu-)mgYîaX*Ï ó` ey xil6uan,*ìéo$I EAn

`eAmila—>„LAËKoUT.
Pqctm>Àt f mqta bo8 Una$;o~g(nakiô` S)bNaôe(naþi
«a]üm$sQdhqi«c`yðu!jÈs! üókN/ agr'åe$skep8"Ýqùrg*ÿ
amtinb bor`ó§a'¯
u-
…
NikuNdItm aëk†g mu}ax+t~y$rucurPesAlAoa0baba% np hacwá`at
idLgwg< øûùáng&masaxane0maó1~a n` o!ôõqr ‘yejg0"Ad
ñe¦šŠJi~5i i~¬îéîáäayan-4vùmuttlm fa “ygÎe0
æikyv(gaêwn= lùkéb•6âaki|masrqs 3y Nðüå Ó`€`Ilg ~f
"y"àîç raba4>
ulq2ã'4}vhé$ç! mga mqta0ã~&.rctaë±àq pé0da¬aga ajo
?0æikyv(gaêwn= lùkéb•6âaki|masrqs 3y Nðüå Ó`€`
lg ~f"y"àîç raba4>
Ilg ~f"y"àîç raba4>

Ðqmá{8v$aoo$js¨ýqôágel* Rskq jáçi¡pa{aWinið(§aîã¶`.

e |ehqd.•Š
J`e dm,€’lãae Xcþw© inï l@&whhaf"kë 'yäï´táåadcy4man eë
o¤`ô!ka{scqme¬è•ûáæ!cq iB@nG @b‘iAn& hkA pA d
h alaf.hmoaoc”-Te#h( ‘yuFh‘Wn‘iaNe?°m
Ñoa|E¥Õƒ
Ñmi.n!”-#
–Netu…´-ktE kriOPaAinP(Ang²hakLi f1!Ô`0!r+)Hum)hIK`) Iyan_
uha hajg”$ná1nEit k'`Fi niyi)›y}M$ad(k›!HEt/?•!i. “may tan

“gwapo ka na, oo na. napipilitan ako” tumawa ako n

un, pero napatigil din ako ng hindi ko naramdaman
na tumawa din si Nate. Anong problema nito?

“Ianne…” bumilis tibok ng puso ko ng banggitin na n

aman niya ‘yung pangalan ko.

“pwede bang…” tinaas ko lang ‘yung kilay ko. “pwede

bang… halikan kita”

DUGDUGDUGDUGDUGDUGDUGDUGDUGDUGDUGDUGDUGDUGDUGDUGDUG
DUGDUG
*kay peach_xvision ng 548 heartbeats naman ‘to insp
ired*

Nanlaki mata ko sa tanong niya. kinabahan ako tapo

s nanlamig pa. hindi ko alam kung anong sasagutin
ko. teka.. ANO BANG DAPAT ISAGOT!?

“n-ngay-on n-na?” rinig na rinig ko ‘yung lakas ng

tibok ng puso ko. as if ‘yun na lang ang tanging
tunog na pwedeng marinig sa kwarto na ‘to.

Unti-unti nang lumapit ‘yung mukha ni Nate sa akin

. Hindi ko alam kung anong gagawin ko kaya napatit
ig lang ako sa kanya, sa mga mata niya na unti-unt
ing sumasara pati sa mga labi niyang…unti-unting l
umalapit sa mga labi ko.

Dugdug. Dugdug.

Ito na ba ang first kiss ko?

Napapikit na din ako sa pwedeng mangyari, kinakaba

han at walang maramdaman kundi panlalamig.

BOOGSH.

Napadilat ako at napatingin kaagad sa may pintuan.

Naramdaman kong dumampi ‘yung labi ni Nate sa pis
ngi ko.

”Nate?” napalayo si Nate sa akin nun, nawala ‘yung

kaba ko pero nanlalamig pa din ako ng sobra.

“ma?” nanlaki mata ko nang ngumiti ‘yung mama ni Na

te. ‘yung ngiting…nang aasar.

“naiistorbo ko ba ang mag irog?” lumapit siya sa a

min, tapos pumasok na din ‘yung papa ni Nate.

“anak, may laman na ba ‘yan?” tinuro niya ‘yung tya

n ko gamit ‘yung labi niya. amp!

“wala po nu!” agh. Nakakahiya naman oh. ampupu.

“agh, nakakahiya” bulong ni Nate bago siya bumaba n

g kama. Umalis na kami sa ospital nun.

Habang nasa kotse, kaming dalawa ni Nate ‘yung nas

a may likod. Hindi niya ako pinapansin, nakatingin
lang siya nun sa labas. Parang ang awkward tuloy.
Antae.
Nung nasa loob na ako ng kwarto na tutuluyan ko mu
na, naiwan kami ni Nate nun. Siya kasi ‘yung nag a
yos ng gamit para sa akin.

“Nate…” lumapit siya sa akin nun tapos hinawakan ‘

yung dalawang kamay ko. nakaupo kaming dalawa. Nak
atitig siya sa mga mata ko.

“i’m sorry Ianne, nakakahiya pero... nasasabik na

ako sa’yo. Sorry talaga” Kiniss niya ako sa cheeks
sabay takbo palabas ng kwarto. Kulit talaga nun o
h.

~~~

Chapter 13: The First

Pag gising ko. Una kong hinanap ‘yung mahal ko, si

Nate.

Asan na ‘yung ugok na ‘yun? pupunta ako ng cr e! HA

HAHA.

“N—” nabigla ako ng biglang pumasok si Nate sa kwar

to.

“kailangan mo ako?” ai ang galing ah. narinig ba ni

ya ‘yung sinasabi ko sa utak?

So ayun, binuhat niya ako. naka piggy back ride pa

din tapos binaba niya ako sa may cr. Kaya ko nama
n na ‘yun, magaling ako e.

After kong matapos, dinala naman niya ako sa sofa.

Tapat ng tv. Nanonood lang ako ng tv nun, hindi k
asi ako masyadong pinapansin ni Nate. At hindi ko
alam kung bakit.

Nandun lang siya sa kusina. Wala ‘yung parents niya

. so kaming dalawa lang ‘yung andito.
Gusto ko sana magkaroon ng quality time kaming dal
awa pero parang ano e. parang…wala. Hindi ko alam
pero I have a feeling na iniiwasan niya ako. iniiw
asan niya ako Makita, mahawakan or makausap.

Nalulungkot tuloy ako.

“Nate?” kahit hindi man ako tumingin, alam kong pa

balik balik siyang naglalakad sa likod ng sofa. Ka
hit hindi ko man nakikita, nararamdaman ko naman.

“b-baket?” tinignan ko siya na parang nahihiya na

ewan. Para bang hindi kami magkakilala. Weird.

“upo ka nga dito” tinapik ko ‘yung upuan sa tabi k

o. tumingin siya sa akin, sa upuan tapos sa akin u
lit.

“uh… teka” tumakbo siya papuntang kusina. What’s u

p with him? Bakit nagkakaganun siya? After ilang m
inutes, mga 3o minutes. Bumalik na naman siya tapo
s umupo sa dulo ng sofa. Malayo sa akin.

Tinignan ko siya ng nagtataka. Ano ba problema nito

?

“Nate?” unti-unti siyang tumingin sa akin tapos ng

umiti tapos tumingin ulit sa tv. Iniiwasan nga niy
a ako.

“lapit ka nga sa akin” parang nagulat naman siya n

a ewan sa sinabi ko. anong nakakagulat sa sinabi k
o? nag scoop siya pero siguro mga 1 inch lang. pau
lit ulit ‘yun hanggang sa 1 meter na lang ‘yung la
yo namin sa isa’t isa.

Hahawakan ko sana siya sa braso pero bigla niyang

tinaas ‘yung kamay niya. parang nag inat pa.

“ay… grabe. Gusto ko magstretching!” tumayo siya n

un. Dadaanan dapat niya ako sa harapan ko pero big
la ko siyang hinawakan sa braso niya. parang nagul
at siya nun. Tinignan niya ‘yung braso niya tapos
‘yung kamay ko papunta sa mukha ko. tinaasan ko si
ya ng kilay.

“umupo ka nga!” hinatak ko siya paupo. With my ful

l force kaya muntikan na siyang maout of balance.

“ano bang problema?” hindi siya makatingin sa akin

nun. Napakamot siya sa ulo.

“w-wala naman” tumawa siya “baket?” tinaasan ko na

naman siya ng kilay.

“sinong niloko mo, ano ba kasi. Bakit mo ba ako in

iiwasan?” tumingin siya sa akin tapos tinawanan ak
o, tumingin siya ulit sa tv.

“sinong nagsabing iniiwasan kita?” kinakausap niya

ako pero nakatingin siya sa tv. What the heck.

“ano ba?” hinawakan ko ‘yung mukha niya tapos hina

rap ko sa akin. Para naman siyang napaso na umiwas
. “what’s with you?” tinignan ko siya sa mata niya
na parang ang daming gustong sabihin.

“wala”

“‘wag ka ngang sinungaling, sabihin mo na kasi” hu

marap siya sa akin. Pati na din ‘yung katawan niya
nakaharap na sa akin. Hinawakan niya ako sa magka
bilang balikat ko.

“gusto mo ba talaga malaman?”

“oo” huminga siya ng malalim. Para bang hirap na hi

rap sa sasabihin.

“Parang hindi ko na kayang pigilan sarili ko Ianne

” tumingin siya sa mga mata ko tapos bumaba ‘yung
tingin niya hanggang sa mga labi ko. lumunok na na
man siya. “gustong gusto na kitang halikan” napang
iti ako sa sinabi niya. ilang days na din ‘to ah.
‘di pa din natatapos ‘yung need niya? HAHA

“baket kasi kailangan mo pang pigilan?” nanlaki ma

ta niya sa sinabi ko. nakangiti lang ako nun. “If
you want, kiss me…now” nakatitig lang siya sa akin
nun, nang marealize ko na palapit ng palapit ‘yun
g mukha niya sa akin at unti-unting pumikit ‘yung
mata niya.

Pinikit ko na din ‘yung mata ko. and after some tim

e…

I felt his lips touched my lips.

SHINGSHINGSHINGSHING
*wala lang, 1st kiss e. need ng bgm. Haha*

Naramdaman ko ‘yung bilis ng kabog ng dibdib ko.

Parang may mga paruparo sa loob ng tyan ko.
Nanghihina buong katawan ko.
Naramdam ko ‘yung tunay na pagmamahal.
Grabe.

Pagkatapos ng kiss at pagdilat ko. nakatingin sa ak

in si Nate ng nakangiti.

“salamat. mahal na mahal kita Ianne, sobra” kiniss

niya ako ulit sa lips. Ngumiti lang ako.

Now I know, what first kiss really means. :)

~~~

Chapter 14: Math Equation

Parang abnormal na ewan si Nate. Hingi ng hingi ng

kiss, amputek nga e. nagkakagerms na lips ko. Hel
lo. Haha

Mag 2 weeks na din ako dito sa bahay nila Nate. At

isa sa mga gusto ko ay ang pag turo sa akin ni Na
te ng mga pinag aaralan sa school. Bali, siya ‘yun
g house teacher ko.

“oh, ready ka na ba?” tumango lang ako nun. Nilaga

y na niya ‘yung mga books at notebooks sa lamesa.
Nagsusulat din kasi siya ng notes para sa akin, yo
u know naman.. kailangang maghabol.

“math ‘to ah” inilabas niya ‘yung math notebook ni

ya tapos nagsulat. Nang ipakita niya sa akin, para
ng nawalan ako ng gana mag aral.

9x-7i < 3(3x-7u) ?

Ansaket sa ulo. Tinignan ko lang ‘yung equation e.

“ano ‘yan?” ngumiti siya ng nakakaloko. Eh di siya

na magaling sa math. Hmp.

“Ianne naman e, sasagutan ‘yan” tinaasan ko siya ng

kilay. Tinitignan lang siya.

“NOOoooo~” tatakbo sana ako pero napaisip ako. sho

nga ko talaga, paano ako tatakbo e di nga pala ako
nakakalakad ngayon. Antae naman nun. Haha

“sira ka talaga” sabay batok sa akin. Ang sama niy

a talaga e nu. “bilis na, ganito kasi ‘yan…” tinig
nan ko mukha niya na seryoso tapos nagsusulat sa n
otebook.

“nine x minus seven I is less than three x minus s

even u times three” nahilo naman daw ako sa sinabi
niya. Ang haba e. “ang gagawin mo muna, ididistri
bute mo ‘yung three sa three x minus seven u. pag
tinimes mo ‘yan, magiging nine x minus twenty one
u na ‘yan” sinulat niya ‘yung sinasabi niya. Napap
anganga naman ako, ang talino e.

9x-7i < 9x-21u

“aalisin mo ‘yung nine x in both sides, kaya ididi

vide natin ang both sides sa negative nine x”
“eh, bakit kailangan alisin—”

“makinig ka na lang, ‘wag ka na magtanong” nagulat

naman ako. parang ewan ‘tong lalaking ‘to ah.

“yes sir!”

“so eto na nga, macacancel na ‘yun kasi negative t

ska positive. Magiging negative seven I is less th
an negative twenty one u.”

-7i < -21u

“para matira ‘yung I sa kabila, kailangan nating i

divide both sides sa negative seven, bali ang magi
ging sagot dito. I is less than three u” tumingin
siya sa akin tapos ngumiti.

i < 3u

“gets mo ba?” napakamot ako sa ulo.

“hindi e, ang bilis mo kasi” tumawa ako nun, wala

na kasi akong nagets sa sinabi niya. Ayoko pa nama
n sa mga math.

“ano ba Ianne, ang dali dali lang n’yan e. o ano na

sagot mo?” ha? Ano daw? Anong sagot?

“uh…” napaisip ako ng wala sa oras. “I is less than

three u?”

“mali!!” napakamot ulit ako sa ulo. Ano bang sagot

dito!?!?

“e ano??”

“bahala ka, ‘pag yan ‘di mo nasagot, ikikiss kita.

Bahala ka d’yan. Hanggang three tries lang!” ai,
ang daya naman nun!
“uh…”

“ENGK!! Mali ‘yung uh!!” andaya!

“ang daya! Di naman ‘yun ‘yung sagot ko ah!”

“ENGK!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” nanlaki mata ko. Ang day

a ni Nate! Ang daya!!!

Tinitigan ko ng mabuti ‘yung notebook with the solu

tion. Ano nga ba ang sagot dito? Ano?

9x-7i < 3(3x-7u)

9x-7i < 9x-21u
-7i < -21u
i < 3u

AHA!

“I heart you too” ngumiti ako sa kanya nun tapos n

apatingin siya sa akin ng nakangiti din. Bigla niy
a akong kiniss sa lips!

“ang daya! Mali ba ‘yun!?”

“hindi, tamang tama nga e. gusto lang talaga kita

ikiss. I love you” ngumiti siya na parang bata. Aw
w. Ang cute :3

I <3 Nate <3 I

~~~

Chapter 15: Feel the Hotness. LOL

Dumating si Nate sa kwarto ng topless. As in, wala

siyang t-shirt. Naka cargo shorts lang siya. Gahd
.

Parang nag init na ewan ‘yung mukha ko ng Makita k

o siya. Umiwas na lang nga ako ng tingin. Para kas
ing nakakailang e.
“b-baket?” sabi ko ng nakatingin sa may bintana. N
akita ko naman sa pinaka gilid ng mata ko na umupo
siya sa tabi ko.

“wala lang, magpapalamig muna” humiga siya sa kama

na inuupuan namin. ‘yung hinihigaan ko pansamanta
la.

“ah, ganun” nakaupo lang ako nun tapos tumingin na

man ako sa may pintuan. Para lang hindi siya Makit
a.

Silence.

Naiilang talaga ako. wala kasi siyang t-shirt e. n

gayon ko lang nakita ‘yung katawan niya. agh. Hind
i naman sa manyak akong babae, umiinit lang ‘yung
mukha ko. ang weird.

“may problema?” naramdaman kong hinawakan niya ‘yu

ng kamay ko. nagulat nga ako e, pero di ko naman p
inahalata. Bigla siyang umupo mula sa pagkakahiga.
Nakatingin lang siya sa akin nun.

“w-wala” ayan na naman, nakikita ko na naman ‘yung

katawan niyaa~

Ayokong tumigin, ayokong tumingin! -___O teka. Baki

t nakabukas ‘yung isang mata?

Nagulat ako ng hawakan niya ng kanang kamay niya ‘

yung pisngi ko tapos hinarap sa kanya. Nilapit niy
a ‘yung mukha ko sa mukha niya at nagdampi na nama
n ‘yung mga labi namin.

Nanlaki mata ko pero nakapikit siya nun, after ila

ng seconds parang gumalaw siya at nag iba ‘yung pw
esto hanggang sa naghahalikan na kami. as in… nag
ssway ba ‘yun? Basta, ganun.

Para akong kinabahan na ewan, ‘yung puso ko parang

 sinusuntok tapos ‘yung tyan ko parang may rollerc
oaster sa loob.

Ewan ko. parang may mali pero parang nakakatuwa na

ewan ‘yung feeling. Habang naghahalikan kami, nap
apikit na din ako nun. Para akong abnormal na nasa
sarapan. Manyak na ba ako?

Ilang araw din, este seconds ang nakaraan, nagigin

g aggressive si Nate. Nagugulo na ‘yung buhok ko t
apos hinahawakan na din niya ‘yung bewang at likod
ko nang…

“aray!” napahiwalay ako sa kanya. Kinagat niya lab

i ko! napahawak ako sa labi ko na sumasakit.

“s-sorry!” hinawakan niya ‘yung labi ko na parang

tinitignan niya kung may namamaga or what. “hindi
ko sinasadya” kinagat din niya ‘yung lower lip niy
a. parang nagsisisi ba.

“masyado na ata akong nagiging aggressive” kinakab

ahan ako. pero masaya na natutuwa ‘yung feeling ko
. ang weird ko naman!!

“uh, ok lang” ngumiti ako nun. Ok lang naman talaga

e. nasasayahan din naman ako. HAHA. Lol

“mahal na mahal talaga kita Ianne, grabe” He kisse

d me again. Hindi na siya aggressive, we were alre
ady kissing passionately. parang kaming sumasayaw
sa pamamagitan ng paghahalikan.

Namalayan ko na lang, napahiga na ako sa kama, nak

apatong siya sa akin. Naghahalikan pa din kami nun
. Hinahawakan niya ‘yung mukha ko, tapos ‘yung bew
ang ko, buhok…

Habang naghahalikan, nawala ‘yung mga labi niya sa

mga labi ko. kiniss niya ako sa cheeks, tapos pab
aba ng pababa ng naramdaman ko na lang na hinahali
kan na niya ‘yung leeg ko! kinabahan ako bigla. Pa
rang tama na mali ‘yung ginagawa namin.

Naramdaman ko din na sinisipsip niya ‘yung leeg ko

. teka, tama ba ‘yun? HAHA. Sinisipsip. Watta word
.

Pero nagulat ako ng hawakan niya ‘yung bewang ko a

t tinataas ‘yung t-shirt ko na maluwang. Bumilis t
ibok ng puso ko, hindi na ako masyadong makahinga.
Hinawakan ko ‘yung kamay niya na tinataas t-shirt
ko. kiniss niya ako ulit sa lips, between kisses.
“‘wag Nate…”

Tumigil siya sa paghalik sa akin tapos nagkatingin

an kami sa mata. Nakapatong pa din siya pero ‘yung
dalawa niyang braso parang nakasuporta sa magkabi
lang gilid ko.

Kiniss niya ako sa lips tapos sa noo. Sabay nagwhis

per siya ng “thank you”

Umupo siya nun tapos umupo na din ako. natawa ako

kasi kinaltukan niya ‘yung sarili niya. “muntik na
, tae. Buti pinigilan mo ako. dapat magpapalamig a
ko e, mag iinit pala ako dito. tsk” tumawa lang ak
o nun. Tawa ng tawa. Nakakatawa naman kasi express
ion niya e

“sensya na, di na ‘yun mauulit promise” tinaas pa

niya ‘yung kanang kamay niya na parang nagpapanata
ng makabayan

Tumango lang ako nun. Kiniss niya ako sa cheeks ta

pos tumayo. “happy monthsary” ngumiti siya tapos u
malis na ng kwarto.

Monthsary pala namin?

~~~

Chapter 16: Kisses

Pag alis ni Nate, napatingin ako sa salamin.

Nalukot ‘yung damit ko, ‘yung buhok ko parang inal

on ng dagat, pawis na pawis ako. at ang pinaka nak
akagulat sa lahat, may kagat ako ng bampira sa lee
g ko. HAHA. Joke, may chikinini ako.

Mukha akong haggard. :|

Nag ayos muna ako ng sarili ko at medyo nakakalaka

d naman na ako. naligo.. magbibihis na dapat ako n
g biglang bumukas ‘yung pintuan!

“Ianne—” nagkatinginan kaming dalawa. Nakatingin l

ang ako sa mata niya habang nakatingin siya sa mat
a ko. nakatwalya lang ako, hindi ko alam kung anon
g gagawin ko. para akong naparalyze.

Bigla niyang sinara ‘yung pintuan.

“sorry”

Huminga ako ng malalim. Nagbihis na ako ng pambahay

tapos iika ikang lumabas ng kwarto.

Nagulat naman ako ng nakaupo sa gilid ng pintuan s

i Nate. Tumayo siya tapos nag smile sa akin.

“bakit andyan ka?”

“hinihintay ka” tinulungan niya akong pumunta sa s

ofa. Nanood lang kami ng tv nun. Pag napapatingin
nga ako kay Nate, iiwas siya ng tingin sa akin. An
g kulit nga e, parang bata.

“bakit?” tumawa ng pilit si Nate.

“a-anong bakit?” tinaasan ko lang siya ng kilay. “

HAHAHA. Ano kasi… sorry kanina” kinamot niya ‘yung
ulo niya.

“tska…” hinawakan niya ‘yung right side ng leeg ko

. “sorry dito” haha, tae. ‘yung chikinini.

Ngumiti ako sa kanya nun sabay lapit ko sa leeg niy

a.

“o-oi. B-bakit?” parang natatakot siya sa akin na l

umalayo.

“anong bakit? At hindi ako tumatanggap ng sorry. D

apat fair tayo” so ayun, habang nagpapaka bampira
ako. tawa ng tawa si Nate. May kiliti daw kasi siy
a. Pagkatapos ko, nagpout siya.

“hala, parehas na tayong may chikinini! Paano ako

papasok ng school bukas!” tawa ako ng tawa sa kany
a.

“ikaw nauna eh” nag behlat ako sa kanya. Tawa ako

ng tawa habang siya hinahawakan ‘yung leeg niya. k
ala niya siya lang nakakagawa nun, KALA LANG NIYA
‘YUN! hahaha.

Nagulat ako bigla niya akong kiniss sa cheeks. Napa

tingin ako sa kanya. Nagbehlat din!

“kala mo, sige nga. gumanti ka nga sa akin” tinuro

niya ‘yung right cheek niya na parang sinasabi na
ikiss ko daw. Adik talaga oh, nung lumalapit na a
ko sa kanya. ‘yung ngiti niya abot kilay. Nang mal
apit na ‘yung labi ko sa pisngi niya, bigla kong k
inurot ‘yung pisngi niya!

“araaaaaaaaaaaay!!!!” ng tinanggal ko ‘yung pagkak

akurot ko sa kanya. Hinimas niya ‘yung pisngi niya
. “ang sakit!” tumawa lang ako nun.

“o ayan, nakaganti na ako” tawa pa din ako ng tawa

. Masama tingin sa niya sa akin. Para bang may bin
abalak. Aba’y. kiniss na naman ako sa cheeks! Kinu
rot ko naman siya ulit.

Paulit ulit ‘yun. ilang beses niya ako kiniss sa p

isngi tapos ilang beses ko na din siya kinukurot.
Natatawa nga ako e, namumula at namamaga na ‘yung
pisngi niya.

“hindi ka ba nasasaktan?” tawa ako ng tawa habang s

inasabi ko ‘yan.

“nasasaktan” kiniss na naman niya ako sa cheeks.

“eh bakit paulit ulit ka” kinurot ko na naman siya.

Napasigaw na naman siya ng aray.

“eh syempre, Makiss lang kita, kahit kurutin mo bu

ong pagkatao ko, ok lang” sabay kiss sa akin sa li
ps. Sweet

~~~

Chapter 17: Banats

Nagkukulitan lang kami ni Nate dito sa sala nila.

Wala kasing magawa e. two days na lang pala, papas
ok na din ako. I can walk!!

“ui, pustiso ka ba?” ngumiti ako sa tanong niya. Al

am ko na kasi ‘yun e.

“bakit? Kasi you can’t smile with out me?” tawa ak

o ng tawa kasi mukha siyang nadismaya nung sinabi
ko ‘yun. Napaisip naman siya.

“eh, centrum ka ba?” nakangiti niyang tanong.

“kasi I complete your life?” nagpout siya. Nabara k

o na naman siya. Haha

“eto, alarm clock ka ba?”

“ah! ginising ko kasi ‘yung natutulog mong puso!”

tawa na naman ako ng tawa. Ewan, natatawa talaga a
ko e
“bakit ba alam mo lahat?” nagtatampo na ‘yan. Hihi

“magaling kasi ako!”

“ah sige, eto. May alam ka bang good bank?” huh?

“good bank?”

“oo”

“bakit?”

“kasi I want to save all my love for you” tawa kam

ing dalawa nun. Di ko malaman kung ano ba irereact
ko e. korni na sweet. Haha. After ilang seconds,
tumahimik siya.

“hindi ka ba nabibingi?”

“bakit?”

“kanina pa kasi sinisigaw ng puso ko pangalan mo e

” tinulak ko siya ng pabiro. Adik kasi e, nagchich
eesy line.

“‘wag ka na nga dito tumira!” nashock naman ako, pa

rang ang serious e.

“bakit??” hinawakan niya ‘yung dibdib niya sabay ng

iti.

“para dito ka na lang sa puso ko tumira” tumawa na

naman ako. ano ba ‘yan, di na naubusan ng banat.

“oi Ianne!” natauhan ako ng sigawan niya ako.

“bakit?” parang natataranta na siya nun.

“‘yung ano—” naghahanap hanap siya. “‘yung susi? As

an na?”

“anong susi?” tinaas taas na niya ‘yung mga unan,

“‘yung susi nga!” parang natataranta na talaga siya
sa paghahanap.

“para saan?” kinabahan ako, ano bang susi?

“para sa puso mo” sabay ngiti. Binatukan ko siya,

akala ko pa naman kung anong susi na ‘yun. Amp.

“anong course kukunin mo?” banat pa din ba ‘to?

“uh, di ko pa alam e. ikaw?”

“BSFIL major in Y”

“ano ‘yun?”

“BS Falling In Love Major in You” kinurot ko siya

sa cheeks. Naman e, kinikilig na ako! hahaha

“matinong tanong” naging seryoso ‘yung mukha niya.

“ano ang tanging bagay na hindi magbabago?”

“ano?”

“tinatanong pa ba ‘yun? Eh di pagmamahal ni Nate ka

y Ianne” ow… <3

~~~

Chapter 18: Still Look Beautiful

Bukas na ang pasok ko sa school. At dahil papasok

na naman ako bukas, kailangan ko nang magpakasaya.
Inaya kong mag sm kami ni Nate. Umuwi na din pala
ako ng bahay namin. Kaya hindi na ako nakatira ka
nila Nate. Namimiss ko na nga siya e :/

Habang naglalakad. Syempre, holding hands. Alam ni

yo naman ‘to e. sabik sa kamay ko. maPDA masyado.
HAHA. Nang makalagpas kami sa david’s salon. Paran
g naisipan kong magpagupit.
“ui, pagupit ako?” napatigil si Nate sa paglalakad
ng tumigil ako. tumingin siya sa akin.

“bakit?”

“para gumanda ako!” nakangiti kong sabi. Nagkunwari

naman siyang naubo pa.

“IKAW GUMANDA? O sige na nga, para hindi ka nakaka

hiyang kasama” tumawa siya nun pero binatukan ko n
aman siya ng sobra. Adik e, mapanlait.

Pumasok kami ng david’s salon. Nagtinginan sa amin

lahat ng tao.

“welcome, ano po kailangan niyo?” bati sa amin nung

babae sa may counter.

“papagupit daw siya” sabay turo sa akin. Nagsilapit

an naman ‘yung mga baklang nakaupo.

“ano pogi? Papagupit ka? sa akin na lang!”

“hindi, loka ka. akin na siyaa~”

So ayun, gets niyo naman ang nangyari di ba? Nag ag

awan na sila kay Nate.

“mga baklita, etong kasama niya magpapagupit hindi

siya!” awat nung babae sa counter. Napatingin sa
akin lahat ng mga bakla tapos nag walk out. Ai… an
g epal naman nun! Ayaw akong gupitan! Haha

“mga loka talaga, sige iha. Upo ka na dun” tinuro

niya ‘yung vacant seat na pagupitan. Dumating nama
n ‘yung isang babae na maganda sa likod ko. Nakati
ngin ako sa kanya gamit ‘yung salamin sa harap.

“ano gusto mong gupit?” AI PUTEK. Bakla pala!! Haha

. Sayang ah, ang ganda pa naman,
“uh…” Tumingin ako kay Nate na nakaupo sa gilid. P
inagkakaguluhan ng mga bakla. “Nate” tumingin siya
sa akin. “ano bang style?” tumayo siya tapos luma
pit sa akin. Tumingin siya sa akin gamit ‘yung sal
amin. Parang nag isip. Nakita kong may binulong si
ya sa baklang maganda na nag ngangalang Yuki, sabi
nung name tag niya. Haha.

Pagkaupo niya, pinagkaguluhan na naman siya ng mga

bakla. May isang bakla dun na kumakanta, e tapos
na siyang kumanta. Nag interview siya ng mga custo
mers, naka mic pa! sosyal e.

“ui pogi, ano pangalan mo?” napatingin ako kay Nate

sa salamin. Siya kasi kinakausap.

“Nate po”

“oohh.. magalang ah. Kapatid mo?” tinuro ako nung b

akla. Umiling si Nate

“ayie, alam ko na” tumingin sa akin ‘yung bakla.

“nanay mo?” aruy naman. Mukha ba akong nanay?! Nap
angiti si Nate nun na parang malapit ng matawa.

“tell me na kasi, ah.. girlfriend?” tumango lang si

ya.

“ilang years na kayo?” di ko napansin, ginugupitan

na pala ako. “na naglolokohan?” napangiti ako sa
tanong. Ilang years na daw ba kaming naglolokohan.
HAHA.

“2 months pa lang kami, pero hindi naglolokohan” n

gumiti ako sa sinabi ni Nate na nakatingin sa akin
sa salamin.

“aba, pwede pa pwede pa”

“anong pwede pa?”

“pwede pang sulutin!” tumawa ‘yung mga tao sa loob

 ng salon. Ang adik nung bakla e. HAHA. Kumanta na
lang siya ulit nun tapos ilang minutes din ang na
karaan, tapos na din akong pagupitan.

Ang kyut ng hair ko. Parang rianna style pero maha

ba talaga ‘yung nasa harap. Maikli sa likod tapos
sa harap mahaba. Tae, ang cute!

Tumayo ako, napatingin ‘yung mga tao sa akin tapos

lumapit ako kay Nate. Nakangiti siya sa akin tapo
s siya na nagbayad ng pagupit ko. Nung nakaalis na
kami ng salon, tinanong ko siya.

“do I look pretty na?” nag beautiful eyes pa ako. a

ng cute ko kasi e!

“nope” nagpout ako sa sinabi niya. Ang sama talaga

nito…

“you STILL look beautiful” sabay kiss sa akin sa c

heeks. aww. Naman e. ano baa~ nagmemelt na puso ko

~~~

Chapter 19: Ang Staff ng Greenwich

Habang naglalakad sa mall with Nate hhwwpsspwoks. O

h? di niyo alam meaning n’yan no?

Holding Hands While Walking Pa Sway Sway Pa With Ou

r Killer Smile.

OHA! Hanga ka na naman, ako lang nakaisip n’yan. HA

HA.

So ayun, habang nag hhwwpsspwoks kami.

BZZT BZZT BZZT

*tyan ko ‘yan, kala niyo cp no? haha*

“Nate, gutom na ako” sabi ko habang hawak hawak ko

‘yung tyan ko na nag vavibrate.
“sige tara, kain na tayo” so ayun, hanap hanap kam
i ng pwedeng makainan ng mag caught ng attention n
amin ang kaguluhan na nagaganap sa gilid ng Greenw
ich. Puro mga babae na nagtitilian tapos ‘yung iba
parang may mga nagpipicture pa.

May artista kaya?

“tara, dito na lang tayo” kahit na ayaw ni Nate sa

Greenwich, pinilit ko siya para lang makapag usi
ako. Pumasok muna kami sa loob tapos nag order na
si Nate habang ako nakatingin pa din sa labas. May
artista kaya? Lalaki? Na gwapo? Hmm…

“miss” tumingin sa akin ‘yung babae sa cashier. “m

ay artista ba dun?” tinuro ko ‘yung part na parang
pinagkakaguluhan ng mga babae.

“nako, wala ho. Bagong staff ng Greenwich pinagkak

aguluhan nila, may promo kasi kami ngayon” may pin
akitang leaflet sa akin ‘yung cashier.

Isang maliit na poster na may nakalagay na BUY 2 f

amily size and get a free kiss from one of our sta
ff. Your pizza, your choice of staff, your happine
ss! Get your free kiss now!

“pwede pala ‘to?” medyo natatawa kong sinabi. Kinu

ha sa akin ni Nate ‘yung leaflet tapos natawa din
siya.

“ang weird naman ng promo niyo”

“atleast, mabenta” ngumiti siya bago pa man kami u

malis. Oo nga e, mabenta nga. sino kaya ‘yung bago
ng staff nila? curious ako. baka nga gwapo. HAHAHA

Hindi naman sa naghahanap ako ng ibang lalake. Gus

to ko lang Makita kung may mas gagwapo pa kay Nate
. ‘yun lang naman ang gusto kong malaman e. pramis.
Pagkatapos namin kumain ng pizza, pinilit ko si Na
te na pumunta sa may gilid ng Greenwich kung saan
nagsisitilian ‘yung mga babae. nakisingit pa ako a
nd everything nang makakita ako ng gwapong lalaki
na nakacap, uniform ng greenwhich, at nakasalamin
sa mata. ‘yung pang pormang salamin na pang geek.

Napatitig ako sa kanya, at nang tumingin sa akin ‘

yung lalaking pinagkakaguluhan ng mga babae.

Nagulat ako.

Bakit? Kasi…

“oi Ianne, si Art ba ‘yun?” tinignan ko si Nate na

nasa tabi ko na pala na nakatingin sa akin tapos
tumingin dun sa lalaki.

“si Art ba ‘yun?” naulit ko ‘yung tinanong sa akin

ni Nate sabay tingin ulit dun sa lalake. I analyz
ed everything then poof! Si Art nga!

“bakit siya nagtatrabaho sa greenwhich?” parang na

g gesture si Nate sa katawan niya na hindi niya al
am. Weird. Bakit nagtatrabaho si Art? Working stud
ent? Pero bakit?

Nagulat naman kaming dalawa nang biglang may kumapi

t sa braso ni Nate.

“kuya, staff ka ba dito?” aysos. Gusto din makahali

k kay Nate oh. selos ako n’yan.

~~~

Chapter 2o: Expression :|

Kinakabahan ako. feeling ko first day of classes k

o ngayon kahit hindi naman talaga. Excited ako na
ewan, ano kaya mangyayari sa akin ngayong babalik
na ako sa school?
Pagbaba ko ng jeep, may nakita akong lalaking naka
tayo sa may gate. Kahit na malayo, alam kong kasch
oolmate ko siya dahil suot niya ang uniform ng sch
ool for boys. Paglapit ko…

Si Art pala ‘yun.

Habang naglalakad ako papasok, hindi man lang siya

tumingin sa akin. I was looking at him in the cor
ner of my eye, para akong invisible na naglakad. H
indi man lang siya tumingin kahit o.5 second lang.

Papasok pa lang ako sa classroom, para na akong ar

tista na pinagkaguluhan ng mga kaklase ko.

“anong nangyari sa’yo?”

“bakit hindi ka pumasok ng 1 month?”
“bakit ngayon ka lang?”
“saan ka galing?”
“namiss ka namin ah”
“what happen to you?”

Hindi ko alam kung anong tanong ba ang una kong sa

sagutin. Bago pa man ako makapagsalita, may humawa
k ng balikat ko. nagsilayuan mga kaklase ko. pagli
ngon ko.

“tawag ka ng principal”

Si Art.

Tok tok tok tok

*putstefs*

Tanging ang tunog ng paglalakad lamang namin ni Ar

t ang naririnig kong ingay habang naglalakad papun
tang principal’s office. Nauuna siya sa akin magla
kad, hindi man lang niya ako lingunin or what. Nak
alagay lang ‘yung mga kamay niya sa magkabilang bu
lsa ng pants niya.

Pagpasok namin ng principal’s office, nakita ko ‘y

ung principal na nakaupo sa upuan. Pinaupo kami nu
ng assistant sa magkabilang upuan malapit sa princ
ipal.

After ilang minutes ng pagkakaupo namin dun…

“Ianne?”

“po?” napalunok ako. first time kasi akong mapataw

ag dito sa principal’s office e. wala naman akong
ginagawang masama.

“i’m really sorry for the damage that one of my fa

culty members caused you” HA? Ano daw? NOSEBLEED!

“ok lang po ‘yun” nakangiti kong sabi. Parang naco

concious naman ako. nakatingin kasi si Art sa akin
. Amp.

“pero, pakiusap ko sana. ‘wag mo nang ipagkalat na

si Sir Michael ang may kagagawan ng lahat. Malala
gyan kasi ng maruming dignindad ang school natin k
ung kumalat man ito, pwede bang isikreto na lang n
atin ito?” tumango lang ako.

“salamat, at dahil 2 weeks na lang at examination

week na, andito si Art para tulungan kang makapagc
ope up sa mga lessons”

“e sir, tinuturuan naman po ako ng kaibigan ko” ng

boyfriend ko.

“iba pa din kung siya ang magtuturo sa’yo” tumingi

n ako kay Art na nakatingin sa akin. With a plain
blank face.

“ngayong 2 weeks, pagbibigyan ko kayong pumunta ng

library hanggang 7pm. Pero kayong dalawa lang, an
g ibang estudyante ay hanggang 6pm lang. naiintidi
han niyo ba ako?”

“pero—” tumango si Art.

“good. Ikaw na ang bahala kay Ianne, ha Art” tinign
an ako ni Art. Kinabahan ako.

Oh my Gahd.

Paano ako tuturuan ng isang taong laging expression

ang :|?

~~~

Chapter 21: Burning Thunder Presents

Tahimik akong naglalakad papuntang classroom. para

ng ayoko. No wait. ayoko talaga na turuan ako ni A
rt. Ang weird kayaa~

Paglapit ko sa classroom namin, nagsisilabasan ‘yu

ng mga kaklase ko. Hinanap ng mata ko si Nate pero
hindi ko siya Makita.

“ei, si Nate?” nag gesture lang ‘yung kaklase ko n

a hindi daw niya alam. Asan na kaya ‘yung ugok na
‘yun?

Pumila kami para pumunta ng gym, may program daw s

abi nila. Kaya ayun, habang naglalakad hanggang na
sa gym na kami, hinahanap ko pa din si Nate. Asan
na ba kasi ‘yung pesteng ‘yun. Amp.

Nagsimula ang program, nabagot at inantok na ako a

t lahat lahat, wala pa din si Nate ko. Agh. Namimi
ss ko na siya oh. :/

Nung malapit na matapos ‘yung program…

“Let’s all give a round of applause to burning thun

der!”

Kahit hindi ko alam kung sino man ang mga ‘yun, pu

malakpak na din ako. kahit na nababagot na ako kas
i medyo—medyo buong araw lang naman kami dito sa g
ym.

Nagsilabasan ang mga lalaking nakamaskara, ‘yung p

arang sa Jabbawockeez. Nag ayos sila ng mga gagami
tin nilang instruments. Nagtataka nga ako kasi ‘yu
ng lead singer ata nila—hawak kasi ang mic, eh nak
atingin sa akin.

“this song is for my life” nagsigawan ang mga kaba

baihan. Bakit? Tae, ang gwapo kasi ng boses. Hello
!? HAHA.

Tumugtog na sila… then kumanta na.

Looking in your eyes, I see a paradise.

This world that I found is too good to be true.
Standing here beside you

Nacoconcious naman talaga ako kasi nakatingin sa a

kin ‘yung singer. Hindi naman sa nagfifeeling ako
pero nakikita ko kasi ‘yung mata niya, malapit lan
g kasi ako sa stage nakaupo.

want so much to give you this love in my heart

that I'm feeling for you.
Let them say we're crazy.
I don't care about that.
Put your hand in my hand, baby, don't ever look bac
k.
Let the world around us just fall apart.
Baby, we can make it if we're heart to heart.

Naging wild naman ang mga kaschoolmate ko. Parang

sikat na banda ‘yung tumutugtog sa harap kahit hin
di naman talaga kilala. Ang kukulit nga e.

And we can build this thing together,

stand in stone forever,
nothing's gonna stop us now.
And if this world runs out of lovers
we'll still have each other.
Nothing's gonna stop us, nothing's gonna stop us no
w.

Teka, parang alam ko ‘yang kantang ‘yan? Parang… hi

ndi naman ata rock ‘yan?

I'm so glad I found you

I'm not gonna lose you
whatever it takes to stay here with you.
Take it too the good times, see it through the bad
times.
Whatever it takes is what I'm gonna do.
Let them say we're crazy.
What do they know?
Put your arms around me, baby, don't ever let go.
Let the world around us just fall apart.
Baby, we can make it if we're heart to heart.

Naiinlove ako sa boses ah, ano baaa~

Nang matapos ‘yung kanta. Super nagpalakpakan ‘yun

g mga tao. Lalo na ‘yung mga girls, ang sakit na s
a tenga nung mga tili nila. Err. Fangirls ba?

Lumapit ‘yung mc sa lead vocalist.

“wow! That was a very HOT performance!” lalong nag

tilian ang mga people. Pati mga bakla e nakitili n
a din sa mga babae. Join force.

“looks like the band is gaining so much fans” tumi

ngin ‘yung mc sa mga nagtitilian na mga babae at m
ga bakla. “any last words for them?”

“you are my life, and welcome back” kinabahan ako.

tumingin kasi sa akin ‘yung vocalist. Tinanggal n
iya ‘yung maskara niya.

“Ianne” then gave me a sweet smile and mouthed the

phrase ‘I love you’ aw, ang sweet talaga oh.

~~~
Chapter 22: Binitin ni Art

Kinilig ako ng bongga sa pag welcome sa akin ni Na

te. Kasi ano, wala. Nakakakilig naman di ba? tska,
may banda pala siya. Hindi ko alam…

“ano, ok ba?” nagsmile sa akin si Nate. ‘yung para

ng ganito 8-). Oo, may shades talaga. HAHA

“ikaw na…” nagsmile back din ako. naglalakad kami

papuntang classroom para kunin ‘yung mga gamit par
a umuwi na din.

“asan kapalit nun?” tumigil siya sa paglalakad, pat

i ako napatigil.

“kapalit?” nginuso niya ‘yung labi niya tapos tinu

turo pa ng hintuturo niya. humihingi ng kiss, amp.

“sira ka, PDA. Amp” naglakad na ako ulit pero hinat

ak niya kamay ko.

“sige na, hindi tayo aalis dito hangga’t walang…”

nginuso na naman niya labi niya. “please” agh, ano
bang gagawin ko???

“mamaya na lang” nagsimula akong maglakad pero haw

ak niya ng mahigpit ‘yung kamay ko. “please?”

“ayaw, hindi ako aalis dito. Bahala ka” ang tigas t

alaga ng ulo. Grabe.

“mapPDA tayo~” nag pout na ako. para hindi niya mar

esist. HAHA.

“mabilis lang naman e, pleaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa

aaaaaaase” aba. Di effective pouting powers ko.

So ano na nga ba ang ginawa ko? lumapit ako sa kan

ya sabay kiss sa labi niya, pero mabilis lang ‘yun
. mga o.ooooooooooooooooooooooooooooooo5 second la
ng.
Ngumiti siya ng nakakaloko nung tinignan ko siya t
apos hinawakan niya kamay ko. nakalock ‘yung kamay
niya sa kamay ko. kiniss niya ako sa cheeks. Kini
ss din niya ‘yung kamay ko na hawak niya.

“sabi na e, di mo ako mahihindian” ngumiti na nama

n siya ng abot langit. Tae kasi e, ang init init t
apos nasa gitna kami ng ground. Tapos ayaw umalis,
di baaa~

Pagdating namin ng classroom, wala nang tao, tapos

‘yung bag ko at bag na lang ni Nate ‘yung natitir
a dun sa loob. Ang dilim pa, putek.

Nagmadali akong kunin ‘yung bag ko tapos lalabas na

sana ako dahil takot ako sa dilim ng…

itulak sa pader at halikan ako ni Nate.

Nashock ako. Ang higpit ng hawak niya sa magkabila

ng balikat ko. nanlalaki mata ko habang si Nate, n
akapikit. He was moving his lips while i’m standin
g still. Hindi ako makagalaw, hindi ako makarespon
d. May naramdaman ako, ‘yung dila niya pumasok sa
bibig ko.

Hindi ako masyadong makahinga, as in para akong ki

nukuhanan ng hangin. Sobrang lakas ng heartbeat ko
at sobrang nanghihina ‘yung tuhod ko. kung hindi
lang hawak ni Nate ‘yung balikat ko, siguro bumags
ak na ako.

Nalulunod ako, nalulunod ako sa halik niya. sa baw

at dampi ng labi niya sa labi ko, sa bawat dampi n
g dila niya sa bibig/labi ko. nafifeel ko na mahal
talaga niya ako. na mahal na mahal talaga niya ak
o. I was feeling the moment, napapikit na ako and
was already responding to Nate’s kiss nang…

poink poink
*may tao!*
Napadilat ako bigla at napatingin sa pintuan. Napa
upo si Nate sa upuan dahil sa natulak ko siya sa s
obrang gulat ko.

“pagkatapos niyo d’yan” tumingin siya sa akin, kay

Nate tapos sa akin ulit. “pumunta ka na lang ng l
ibrary” pagkasabi niya nun, sinarado niya ‘yung pi
ntuan.

Napanganga ako. lalong kinabahan. Nakita ni Art!

“tae ‘yun ah, epal” tumingin ako kay Nate. Hindi at

a satisfied ang loko.

~~~

Chapter 23: Mabait Pala Siya

Nagkatinginan lang kami ni Nate. Pinagpapawisan ak

o, tae. Kumukuha na din ako ng hangin para hingaha
n. Para bang may after shock na nangyari sa amin.

Dead silence.

“anong meron sa library?” tumayo si Nate tapos sinu

ot niya ‘yung back pack niya.

“mag aaral ako, 2 weeks daw akong tuturuan ni Art”

sinuot ko na din ‘yung back pack ko.

“ah, para makacope up ka sa lessons?” umalis na ka

mi ng classroom. Dala niya ‘yung mga libro ko na d
adalin ko sa library which is sa kabilang building
pa.

“yup, nagtataka nga ako e. bakit siya pa. pwede na

man ‘yung valedictorian natin. Tska… hindi naman s
iya star section. Hetero lang din naman siya”

“hindi mo ba alam?” napatingin ako kay nate.

“anong hindi ko alam?”

“siya dapat valedictorian natin. Ayaw lang daw niya

” tumaas isa kong kilay.

“di nga? pwede ba ‘yun”

“ewan, ‘yun ang alam ko. gifted child daw ‘yun e”

tahimik lang kaming naglalakad papuntang kabilang
building. Nung malapit na kami sa library.

“ano? Hintayin kita sa library o sa gate na lang?”

“‘wag na, uwi ka na lang. pasundo na lang ako kay

kuya. thanks” binigay niya sa akin ‘yung mga libro
ko tapos kiniss niya ako lips. Smack lang, ano ba
kayo. HAHA.

Nag CR na muna ako bago pa man ako pumunta ng libra

ry.

“nagkiss talaga sila?” nanlaki mata ko, nasa loob

ako ng isa sa mga cubicle ng marinig ko ‘yung bose
s na ‘yan.

“oo nga, hindi lang smack. Fk siya, as in French ki

ss. With matching tongue”

“di nga? silang dalawa? Ginawa ‘yun? gahd. Paano mo

nalaman?”

“ai naghahalikan kaya sila kanina sa classroom. Op

en na open kasi ‘yung pintuan ng classroom nila. k
aya nakita ko”

“really?!”

“yea. Dapat vivideohan or pipicturan ko. aba, bigl

a ba naman akong nashock. Kinuha sa akin ni Art ‘y
ung cellphone ko” si Art?

“really? Si Art? Ano sabi sa’yo?”

“wala, he just gave me his famous blank look then
dropped my cellphone! Tumalbog pa ng dalawang bese
s dahil dun sa taas ng pagkakabagsak, gahd talaga.
Buti hindi nasira” Art saved us?

“tara na nga, may makarinig pa sa atin” tae ah. ma

y makarinig, e rinig na rinig ko nga kayo. Amp!

Nung naramdaman ko na nakaalis na ‘yung nag uusap.

Lumabas na din ako ng cr tapos dumiretso na sa li
brary. Dapat pala magpasalamat ako kay Art e.

Pagpasok ko, nakayuko lang si Art sa isang table du

n sa dulo. Tulog mode. ‘yung ganun ba.

Lumapit ako sa kanya, nilagay ‘yung bag ko sa tabi

ko tapos umupo sa tapat niya. Nilapag ko sa table
ko ‘yung mga books ko. pero siya, hindi pa din gi
sing.

Kinalabit ko siya tapos inangat niya ‘yung ulo niy

a, tinignan ako tapos umupo na talaga. Kinuha niya
‘yung ballpen niya sa bulsa ng polo niya tapos ki
nuha ‘yung Notebook ko sa chemistry.

Nagsulat lang siya nun without even telling a sing

le word. So habang nagsusulat siya, nagdrawing nam
an ako. ano ba~ artistic ako e. HAHA

After ilang minutes, binigay niya sa akin ‘yung Che

mistry notebook ko.

“‘wag mo nang dadalin ‘yang mga libro mo, magdala

ka na lang ng notebook. Hindi natin kailangan ‘yan
” tumango lang ako tapos nilayo ko ‘yung mga libro
ko sa tapat ko.

“eto na lahat ng pinag aralan natin the past month

. Basahin mo na lang ‘yan” tapos yumuko na naman s
iya, tulog mode na naman. tae talaga, parang walan
g pakielam ah.
Tinignan ko ‘yung notebook with his writings. Pagk
akita ko pa lang nun, kumunot na ‘yung noo ko. SHE
T. Anong kalokohan ‘to? Taeee~

“uhm, Art?” inangat niya ‘yung ulo niya tapos tumin

gin sa akin with his blank face.

“hindi mo ba magets?” kinamot ko ‘yung ulo ko.

“e tae naman kasi e no. anong klaseng sulat ‘to ha

? Ako ba pinaglololoko mo? Microscopic ata ‘tong s
ulat mo. Dapat sinabi mo na magdala ako ng microsc
ope di ba?” kinuha niya sa akin ‘yung notebook tap
os tinignan ‘yung notes.

“Solubility…” obviously. Inisa isa niyang diniscus

s ang lahat ng nakasulat sa notebook. Grabe, ang t
yaga. Ni wala na akong naintindihan. Tska… paano n
iya nalaman ‘yun?

“paano mo nalaman ‘yan lahat?”

“pinag aralan” wow. Watta answer di ba? tamang tama

!

“nakabisado mo lahat?”

“photographic memory” photographic memory? tumayo

siya tapos nilagay ‘yung kamay niya sa magkabilang
bulsa ng pants niya.

“ay, oo nga pala” sabi ko habang nagliligpit ng ga

mit ko. “thank you kanina ah, niligtas mo kami” tu
mingin lang siya sa akin with his cold look tapos
naglakad na papuntang exit. Tae ah, ang friendly.

“gising na, tapos na kami” napatalikod ako ng wala

sa oras ng marinig ko ‘yung sinabi ni Art.

Si Nate? kanina pa naghihintay dito? at alam ni Art

?
~~~

Chapter 24: Ang Photographic Memory. Bow.

“nawawala ‘yung isang bato ng hikaw mo sa kanan”

‘yan ang tanging sinabi sa akin ni Art nung pumunta

ako ng library at nagpaturo sa kanya.

Pangatlong araw ko nang nagpapaturo sa kanya. So f

ar… may natututunan naman ako. medyo magulo lang k
asi maliit ang sulat niya at ‘yung expression ng m
ukha niya, parang laging inaantok.

Tungkol naman dun sa hikaw. Sa totoo lang… 18 ang

bato sa hikaw ko. nawawala ‘yung isa. Nakita at al
am pa ni Art ‘yun? ang galing e.

Nacurious ako sa talent ba ‘yun. ‘yung photographi

c memory? Nagtanong tanong ako sa mga kaklase ko.
isa lang ang nakuha kong matinong sagot:

“alam ko, ‘yung photographic memory. Magaling sa m

emorization. Kumbaga, nakita ka niya ngayon, kahit
kaunting sulyap lang. alam niya kaagad kung nasaa
n ‘yung nunal mo, kahit ‘yung pinaka maliit na nun
al. At maaalala pa din niya ‘yun kahit ilang years
na nakakaraan. Manood ka kaya ng tantei Gakuen q.
‘yung babaeng si Megumi dun, may photographic mem
ory”

At dahil sa masunurin ako, pinanood ko ‘yung anime

. Dan detective school q ‘yung title sa English. T
antei Gakuen q sa Japanese. Maganda ‘yung anime, m
ga detective na bata. At ang magaling pa dun, si m
egumi. May photographic memory nga. for example..
‘yung puzzle pieces. Naaalala niya kung saan nakal
agay ‘yung isang puzzle at kung saang pwesto. Ang
galing. Kaya lang, ang masama dun. ‘yung mga nakik
ita nyang trahedya at mga hindi kanais nais na its
ura, naaalala pa din niya.
Ganun din kaya si Art?

Nagresearch din naman ako sa internet at eto ang na

kita ko:

Photographic memory is a rare element that is foun

d in less than 10% of the population. It will ofte
n be found in children, and most of them will lose
this ability by the time they become adults. The
concept of photographic memory is so rare that som
eone people don't believe it exists.

What is believed by some researchers is that photo

graphic memory is a result of the brain processing
and storing information in an abnormal manner. Ma
ny people believe that those who havephotographic
memories are fortunate. However, this may not be t
he case.

One of the problems with having a photographic mem

ory is that you may absorb too much information, a
nd you may have to deal with a lot of data that is
irrelevant. Having to deal with large amounts of
irrelevant data could reduce your ability to effic
iently recall information. People who havephotogra
phic memories may also have a hard time forgetting
things that they don't desire to remember. Humans
are not designed to be mere databases which store
tremendous amounts of information. Memory is only
important when it can be used to recall informati
on that is relevant. Being able to use your memory
is much more important than simply being able to
store information.

The overall evidence for photographic memory is st

rong. However, it is not well understood. The brai
n of someone who has a photographic memory will st
ore information in a manner which is much differen
t than most people. It is likely that the percepti
on of photographic memory that is viewed by most p
eople is not quite accurate. While there are peopl
e who have extraordinary memories, it is unlikely
that they are able to perfectly recall every piece
of information that they are exposed to. It is li
kely that the debate for and against the existence
ofphotographic memory will continue to rage on. S
ome savants have been known to have what appears t
o be a photographic memory, and the most notable e
xample is Kim Peek.

Will said:

“I have the same as Sali and the others. Whenever

im studying (which isnt often) and I have to recit
e, the actual paper comes in from of my vision and
I can pretty much read it directly in my mind. Al
though I have found out it is different that just
"reading" the image. It's more like creating the i
mage as my eyes pass on the sheet of paper (in my
mind)(sorry it doesnt make sense but it does in my
head). Also I have the incredible ability to reme
mber the things im interested in (obviously) but w
ith an accuracy that even people concerned by the
event I recall dont remember it as vividly as I do
. I one day was particularly good for me or bad fo
r that matter, I can easily recall the scene, the
people present, who was wearing what, how the weat
her was etc etc. Dunno if it is that sepcial but t
he people I know dont understand how i can remembe
r all these things (but it doesnt stop here, I jus
t need to see an image to be able to say anything
i know related to it, and usually it is a lot)
I see now that I also collect huge (HUGE) amount o
f unecessary infos. When I see a page of a textboo
k for instance, I will not only perfectly see the
text written on it, or image, I will also see all
the obvious imperfections in the paper, stains...e
tc. This is irrelevant for example. So I wanted to
know, if I really do have a photographic memory,
is there a training or somthing to be able to sele
ct the info I collect? Although I find it useful s
ometimes, as you never know when smth is going to
be useful, even if it takes year to use, some "irr
elevant" infos eventually become useful some day.
So selective mem isnt the right way either. I gues
s. Thanks for reading the story of my mind.”

Ang weird di ba? totoo nga kaya ‘yun? ang gulo. Ta

e. HAHA. Nagresearch din naman ako tungkol kay art
. At ang tanging nalaman ko lang kay Art ay:

NAME: Art Felix Go

Mysterious much?

Art Felix Go, sino ka nga ba?

~~~

Chapter 25: Emo.Punk.Hiphop

Saturday.

Pahinga sa pag aaral. Pahinga sa school. Pahinga sa

pag iisip kung sino ba talaga si Art.

Oo nga pala, di ba nag tatrabaho si Art sa greenwh

ich. Tinanong ko sa kanya ‘yun. at ang tanging sag
ot lang niya sa akin ay:

“pakielam mo?”

Oh di ba. napaka friendly na sagot. napaka close na

min. ang galing ano?

Ang weird talaga ng lalakeng ‘yun. minsan parang a

ng bait, minsan ang sama ng aura pero laging wala
sa mood. May problema ata ‘yun sa utak e, pero ang
talino niya. super. Hindi na nga siya nag aaral,
alam pa din niya ‘yung mga lessons.

So anyways…

Pauwi na kami ni Nate galing sm. Date kasi kami e.

HAHA. Echos. Bumili kasi kami ng mga regalo for t
he Christmas party. So ayun…

Habang naglalakad papuntang sakayan ng jeep. Nakar

amdam ako ng may tumulo. Tinignan ko si Nate baka
tumatalsik lang ‘yung laway niya pero hindi e.

Nashock naman ako ng tanggalin ni Nate ‘yung t-shi

rt niya [may sando naman siya] tapos nilagay sa ul
o ko.

“baka mabasa ka” sabay hatak sa akin papuntang wait

ing shed.

Napatingin ako kay Nate. Hano ba ‘yan. Ang payat t

alaga nitong lokong ‘to. Ang sexy. Grabe~ haha.

“nabasa ka na” kinuha ko ‘yung panyo ko tapos gina

mit ko pang tuyo sa kanya. Basa na kasi ‘yung buho
k niya tapos ‘yung braso pati sando niya habang ak
o tuyo dahil sa t-shirt niya.

“ok lang buti hindi ka nabasa” ngumiti lang ako nu

n. Tumingin ako sa harap, ang lakas na nung ulan.
Walang mga tao sa paligid, siguro bumalik sa sm.

Habang nag hihintay ng oras. napatingin kami ni Na

te sa isang lalaki na naka all black and all fitte
d. Fitted black t-shirt, super duper skinny jeans,
black chucks, naka geeky glasses pa tapos eyeline
r na tumutulo sa pisngi niya.

Umupo siya sa may side namin. Sabay sabing:

“I love the rain, because no one notices when I cry

”
Emo.

Napatingin naman ako dun sa isang lalaki na palapi

t dun sa emo. Fitted clothes din siya, ‘yun nga la
ng. nakamohok ‘yung buhok niya tapos color red. As
in… kitang kita ang pagkared. Then naka black din
 siya with many accessories na bungo. Nakalipstick
pa na black. Ang err, then nakasando at glossy pa
nts. Nakatsinelas din. Tapso ‘yung tenga niya, no
space for new earrings kasi punong puno na then tu
mayo siya sa harap ng emo with a rock and roll sig
n at sinabi:

“ako din! Hindi halatang umiihi ako sa pantalon! Ye

ah, rock and roll!”
Punk.

Lumapit naman sa dalawa ‘yung lalaking napaka laki

‘yung t-shirt na parang hirap na hirap siyang dal
hin. Nakacap tapos ang laki ng bling bling na naka
sabit sa leeg niya. baston pants tapos naka tsinel
as. Haggard look.

“uhm, guys. ‘wag niyo akong iwan. Help me naman, an

g bigat ng damit ko e!”
Hiphop.

TAWA TAYO. Hahaha. Ang kulit nila e. magkakaibigan

, magkakaiba ‘yung styles nila. astig. Hindi ko ng
a napigilang tumawa sa kanila. Ang cute nila tigna
n, antae.

Naglakad sila palayo sa amin. Nauuna ‘yung hiphop

tapos hawak hawak nung dalawa ‘yung damit niya. tu
long tulong e. haha

“ang kulit nila ah” tumawa din si Nate. Pagnakita n

iyo talaga ‘yung itsura. Nakakatawa. HAHA.

“Ianne, may tanong ako” tinignan ko siya tapos sery

oso mukha.

“ano?”

“kaya mo bang bilangin lahat ng tao sa isang kwart

o ng mabilisan? ‘yung kunwari, papasok ka sa isang
 room tapos alam mo na kaagad kung ilan ‘yung tao.
Kaya mo ‘yun?” tumawa naman ako. watta question.

“hindi. Bakit? Kaya mo ba ‘yun?”

“oo naman!” yabang nito ah.

“o sige nga, ilan tao dito?”

“isa” tinaasan ko siya ng kilay.

“ako ba pinag lololoko mo?” ngumiti siya sa akin.

“hindi ah, tanong mo sa akin bakit isa”

“o bakit?”

“syempre, ikaw lang naman nakikita ng mga mata ko e

”

Sabay ng pagngiti niya ang pagtila ng ulan. Grabe.

He really brightens my world. :]

~~~

Chapter 26: O.o

Tik tik tik

Tanging ang ballpen ko lang na nilalaro ko ang mar

irinig sa library. 1 hour na din ako na nakaganito
. Bakit? Hanggang ngayon kasi, wala pa din si Art.
E si Nate pinauwi kaagad ng nanay niya pero babal
ikan din ako mamaya. Ang boring!

Tae, ang tagal ni Art! Asan na ba ‘yun!?

Nagdecide ako na pumunta ng locker area. Tutal, la

gi ko namang nakikita ‘yun dun. Baka andun siya di
ba?

So ayun, lakad papuntang locker area. Grabe, grabe

ng exercise ‘to ah. infairness. Ang layo kasi e. a
mp. Kabilang building pa ulit. Amp!

Habang papalapit ako ng papalapit sa locker area.

Lalong lumalakas ‘yung naririnig kong paghampas ng
mga pintuan ng lockers. Parang may nang gugulo sa
mga lockers e. pagdating ko sa area, sumilip muna
ako.

O.o <--’yan ang tanging reaksyon ko sa nakita ko.

Kilala niyo pa ba ‘yung nagtapat kay Art? ‘yung na

kita ko sa panaginip ko? isa siya sa dahilan sa pa
g ingay ng mga lockers. At sino kasama niya? si Ar
t!

What are they doing? ‘yan ba tanong niyo? well...

They are torridly kissing each other.

Nakasandal ‘yung babae sa lockers habang hawak haw

ak ‘yung buhok ni Art. Then si Art naman, ‘yung is
ang kamay nakasandal sa mga lockers.

Hindi ko alam kung ano ba ang irereact ko. kailang

an ko bang manatili dito at manood o umalis na lan
g at kunwaring walang nakita?

Hindi ko naimagine na maghahalikan silang dalawa.

‘yung mata ko, hanggang ngayon nanlalaki pa din. A
no ba ‘yan….

Tumalikod na ako. parang hindi ko na matake na pan

oorin sila na kulang na lang e maghubad na sila ng
uniform. Tumigil ‘yung pagkalampag ng mga lockers
. Gusto ko sanang tumingin pero baka Makita ako ni
Art.

Nakakarinig ako ng mga footsteps na papalapit sa k

inaroroonan ko. shet. Tatakbo na sana ako nang…

“Ianne” napatayo ako sa gulat. Kinakabahan ako ng

sobra sobra. As in ‘yung puso ko parang gusto ng t
umakbo para iligtas ang buhay.

So ayun, nagpakita na ako. pagtingin ko, malapit n

a sa akin si Art tapos ‘yung babae andun sa pwesto
ng huling nakita ko. inaayos niya ‘yung uniform ni
ya. si Art naman, ‘yung dalawang butones ng polo n
iya nakabukas. Nakaexpose ang skin, err.

“Napadaan lang ako, ‘di ko naman sinasadya na maki—

” Napatigil ako ng bigla siyang magsalita.

“Irene” nakita ko ‘yung babae na napatayo ng tuwid

. Si Art nakatingin lang sa akin, nakatalikod siya
dun sa babae. “umalis ka na” naglakad papuntang k
abilang direksyon ‘yung Irene.

Lumapit sa akin si Art. Hinawakan niya ‘yung mukha

ko. nilalapit niya ‘yung labi ko sa labi niya. ki
nakabahan ako. nanghihina tapos pinagpapawisan. he
was about to kiss me pero tinulak ko siya kaagad.

“a-ano bang p-problema mo?” garalgal kong sinabi. K

inakabahan ako, sobra.

Tinignan lang niya ako with a blank look. ‘yung ka

may niya nakabaon lang sa magkabilang bulsa ng pan
ts niya. “lagi kang istorbo” nanigas ako sa sinabi
niya. oo nga nu. nung nag confess ‘yung Irene na
‘yun pati ngayon. tae, bakit ba kasi lagi na lang
ee.

Naglakad na siya tapos nilagpasan ako. nakatayo la

ng ako habang tinitignan siya palayo sa akin.

“oi. mag aaral ka pa” sabi niya habang patuloy sa p

aglalakad.

parang wala lang e. weird talaga. :/

~~~
Chapter 27: Ang Susi ng Puso Ko

Bukas, Christmas party na namin. Oo. Kakatapos lan

g ng examination week namin. Masyado bang nag fast
forward? Medyo, gahol na kasi sa oras. echos. Hah
a.

So what happened to Art? Ayun, wala. Tapos na niya

akong turuan with my studies e. tapos na din ang
3rd periodical exam namin. Bukas, Christmas party
pagkatapos nun, Christmas break ng 2 weeks and a h
alf. Ang balik namin sa school 2nd week ng January
at matatapos na din ‘yung junior year namin! Yehey!

Nasa mall ako ngayon. mag isa. Hindi ko na muna ini

storbo si Nate, baka busy e.

Bzzt bzzt bzzt

*miss this sound epek? Haha*

Agh. Nagugutom na naman ako. so ayun, dahil sa gut

om ako. unang restaurant na Makita ko, dun na ako.
at ang unang nakita ko ay Jollibee kaya naman sa
Greenwich ako which is katabi ng Jo’bee. HAHA.

Naalala ko bigla si Art. Walang magugulong babae.

so ayun, pumasok ako sa loob at umorder na nang ma
kakakain. Habang hinihintay ‘yung pizza ko, nakita
ko si Art na naglilinis, as in nagmamap.

Napatingin siya sa akin kaya bigla akong napatingi

n sa lamesa ng wala sa oras. nakakatakot. HAHA. So
ayun, nung binigay ‘yung pizza, tinignan ko ‘yung
waiter…

Si Art.

Ngumiti ako pero parang wala lang sa kanya. Agh ah

. ‘di man lang ako ngitian din. Ay oo nga pala. Em
otionless nga pala ‘yun.

Natapos na ako kumain at umalis na sa Greenwich. H

ahanap naman na ako ngayon ng ireregalo ko kay Nat
e.

Habang naglalakad. Napatingin ako ng wala sa oras

sa isang antique store. Oo, astig SM sa amin e, ma
y antique story. Pagpasok ko, unang tumambad sa ak
in ‘yung dalawang necklace. Naalala ko tuloy bigla
‘yung susi sa puso ko na sabi ni Nate. Bagay na b
agay dito.

So nagdecide na ako na ito na lang ang bilin ko. a

ng ganda ganda kasi talaga. Ang cute tignan kung m
agkasama kami tapos parehas naming suot suot ‘tong
necklace na ‘to. Parang soulmate ‘yung itsura. HA
HA.

Kinabukasan.

Christmas party na. eh di sobrang saya. Grabeng la

kas ng music tapos ang daming buraot sa pagkain. E
to na siguro pinaka masayang Christmas party. Pagk
atapos ng program, natira kami ni Nate na magkatab
i. Kumakain kasi ‘yung iba naming kaklase.

Nilabas ko ‘yung necklace pero di ko pa din pinapak

ita sa kanya.

“Nate, naaalala mo pa ba nung hinahanap mo ‘yung s

usi para sa puso ko?” napangiti siya sa sinabi ko.

“o baket?” binigay ko sa kanya ‘yung necklace na m

ay susi. ‘yung kapartner nung isang necklace na ma
y puso.

“woah, susi nga!” hinawakan niya ‘yung susi tapos t

inignan. Sinuot ko ‘yung necklace na puso.

“ayan na ‘yung susi para sa puso ko, ikaw lang ang

tanging meron n’yan” ipinakita ko naman sa kanya
‘yung necklace ko.

“ang sweet naman ng Ianne ko” ngumiti siya sabay ki

ss sa akin sa cheeks.

HAH! Akala niya siya lang sweet ah… :]

~~~

Chapter 28: I <3 U

Nag Christmas break na at ngayon nga, Pasko na. so

brang bored na ako sa bahay. at sobrang miss ko na
din si Nate. Naaalala ko lagi siya lalo na kapag
tumitingin ako sa singsing na binigay niya sa akin
at sa necklace kong puso na siya ang nag mamay ar
i ng susi.

You're my hunny bun, sugar plum, pumpy upmy upmy up

mkin.
You're my sweetie pie.

You're my cuppy cake,gumdrop,shyummkums pure,

The apple of my eye!

And I love you so, and I want you to know that I’ll
always be right here.

And I love to sing this song to you

Because you are so dear!

I love you Ianne ko, sagutin mo call ko. Pleeeeeeee

eaaaaaaaase.

Nagmadali akong kunin ‘yung cellphone ko. Ang cute

ng ringtone ko di ba? Hindi na dingdong. Kumanta
kasi si Nate e, tapos nirecord niya sabay ginawang
call alert sa sarili niyang number. Ang cute di b
a?

“Hello?” nakangiti kong bati. Namimiss ko na kasi s

iya, sobra! Pero…

Walang sumasagot. :|
“Hello?” sabi ko ulit, pero wala pa din. Wah!? Baki
t ‘di nagsasalita si Nate!?

“h—”

“Ianne?!” sigaw ng nasa kabilang linya, pero sure a

kong hindi si Nate ‘yun.

“s-sino ‘to? Si Nate?” Kinabahan ako bigla. Hindi k

o alam kung bakit.

“pins *creek*”

“ano?”

“pinsan *creek* niya *creek* ‘to” lalo akong kinab

ahan. Bakit ako tatawagan ng pinsan ni Nate sa cel
lphone niya?

“a-ano.. b-bakit ka tumawag?” pinagpapawisan ako k

ahit na sobrang lamig. Natatakot ako. bakit ganun.

“Si Nate kasi…” malungkot ‘yung tono ng boses niya

. Agh. Tae, parang naluluha na naman ako! Paskong
pasko e.

“ano nangyari? Asan siya? Pakausap mo ako sa kanya

!” oo, alam ko parang ang OA pero natatakot ako. a
no ba nangyari sa kanya? Asan siya? Please naman,
hindi ako mapakali…

“Si *singhot sipon* Nate… *singhot sipon*” humihikb

i siya? SHET.

“anong nangyari?! Tae, asan ka ba!? Asan siya?!” n

apatayo na ako sa sobrang paghahalo halo ng emosyo
n ko. Naiiyak na ako, hindi ko na alam kung ano ba
ng gagawin ko. Nakakainis, ano ba nangyari kay Nat
e? Parang ayoko marinig pero gusto ko, ano ba…. Na
tatakot ako. baka may mangyaring masama sa kanya…

“Kasi… kakatae lan~ *DUG POINK TAK TOK DING DONG T

ING!* sira ka! *PSHH* h-hello?” Napaupo ako sa nar
inig kong boses. Si Nate.

“ui, sensya na dun sa pinsan ko. Galing kasing bun

dok e, ngayon lang nakarinig ng boses ng magandang
babae” tumawa siya nun, pati ako tumawa na din at
nakahinga na ng malalim.

“akala ko kung ano na nangyari sa’yo, amp pinsan m

o” tumawa siya tapos parang may narinig din akong
tawa sa background niya.

“topak kasi ‘yun e. nga pala… Merry Christmas. mer

ry Christmas ianne! ‘wag ka ngang maingay d’yan!”
tawa ako ng tawa. Ang kulit e.

“Merry Christmas din sa’yo. Pati sa pinsan mo” nap

apangiti ako kahit na wala namang dahilan. Amp, na
babaliw na naman ako. HAHA.

“nga pala”

“yea?”

“I love you. Hayip! Ang cheesy!” natatawa ako. tum

atawa kasi ‘yung pinsan niya sa background, ang ep
al e. HAHA.

“I less than three you” I <3 U.

“Nate less than three Ianne” at dun na nacut ‘yung

conversation namin. Aww.

Merry Christmas to us. Nate <3 Ianne… :]

~~~

Chapter 29: Meet Cloud

Super excited ako ngayon. baket? Kasi may date kam

i ni Nate for our monthsary :3 at new year date na
din. HAHA.
Alam niyo na ba kung kelan monthsary namin? Kung k
elan ko siya sinagot? Well… SECRET KO NA ‘yun! HAH
AHA

So ayun, nagprepare na ako. nanlalamig ‘yung kamay

at paa ko, tapos kinakabahan. Namimiss ko na kasi
siya tska sobrang excited na talaga akong Makita
siya. Super.

When I was about to live the house, biglang nagring

‘yung telepono namin.

So ako naman, nagmadaling sagutin, amp naman kasi e

. nagmamadali ako e.

“hello?”

“Ianne?” si nate?

“o, Nate, paalis na ako”

“ano kasi e. di na tayo tuloy” nanlaki mata ko. pa

rang gusto ko umiyak na ayaw ko. umupo ako sa upua
n. Para akong may after shock.

“ui, Ianne, sorry. Wala kasing magbabantay ng baha

y pati ‘yung dalawang pinsan ko na bata. Kami lang
ni Cloud nandito, may new year trip kasi sila mam
a pati parents ni Cloud sa Japan, sorry talaga” hi
ndi ko na alam gagawin ko. parang may namatay na h
indi mo malaman. Agh. Nakakainis. Pero syempre, hi
ndi naman ako dapat maging selfish. Bilang isang g
irlfriend na understanding, kailangan ko siyang i-
understand…

“Ianne?” …kahit mahirap.

“Ok lang, kailangan ko din namang bantayan ‘yung b

ahay. Wala sila kuya e” nakangiti kong sabi kahit
na hindi nakikita ni Nate. Kahit hindi totoo. Kahi
t fake.
“sorry, Happy monthsar— papuntahin mo na lang si I
anne dito!” siguro, pinsan niya ‘yung nagsalita. P
ara akong nabuhayan ng loob. bakit nga ba hindi na
lang ako pumunta dun?

“aray! *PSSH* Ianne! Cloud ‘to, sunduin ka namin,

hoi! ‘di ako marunong magdrive! Ako marunong! O Ia
nne, hintayin mo kami ah, bye”

TOOTs TOOTs TOOTs

Antae, bastusin ah. ‘di man lang ako hinintay mag

paalam din. HAHA. Naexcite naman ako sa pagsundo n
ila sa akin. Gustong gustong gusto ko na talaga Ma
kita si Nate, pramis!

“TAO PO!!!! IANNE! BUKSAN MO ANG PINTO!!” nabigla

ako kasi ang lakas ng sigaw tapos ang lakas din ng
pagkatok. Nung malapit na ako sa pintuan.

“tae ka, ‘wag ka nga. nakakahiya sa mga kapit bahay

nila!” si Nate.

“IANN-” bigla kong binuksan ‘yung pintuan bago pa m

atapos sa pagsigaw ‘yung pinsan ni Nate.

Tumambad sa akin si Nate na nakahawak sa batok niy

a at si Cloud—strife. HA!? Si Cloudstrife!? Teka n
gaaa~

“ikaw si Cloud?” nakaturo lang ako sa kamukha ni cl

oudstrife na lalaki na katabi ni Nate.

“yo!” nagsalute pa siya na ewan tapos ngumiti. SHE

T. Kamukha niya si Cloudstrife! Mukha siyang Japan
ese, tae. Ang gwapo! O.o

---
Quote:
OOOOOOOPPPPSSS, teka muna [art angel?]:
Hindi porke’t nagwapuhan ako kay Cloud e siya na an
g gusto ko, TEAM NATE pa din ako!!
---

Napanganga naman ako ng kaunti, tae. Tae tae. Ang

gwapo kasi talaga. Tapos may kulay pa ‘yung buhok,
parang si cloudstrife talaga!

“Nako Ianne, nagseselos na ako” napatingin ako kay

Nate na nagpout. Ang cute talaga nito.

Lumapit ako kay Nate tapos kiniss ko sa lips, smack

lang naman.

“SHET. My eyes!!” nagtakip ng mata si Cloud. “sige

, lampungan muna kayo. Baka mapaandar pa nila Mira
at Leigh ‘yung kotse” tumakbo siya papunta ng kot
se sabay pasok sa loob.

“sorry ah abnormal talaga ‘yun e” ngumiti lang ako

tapos hinug niya ako.

“I missed you so much” humigpit ‘yung yakap niya. a

ww, I feel i’m so protected. Super. :>

“namiss din kita” sabay kiss ko sa cheeks niya. si

nubsob niya ‘yung ulo niya sa shoulders ko na sobr
ang hirap para sa akin kasi napatingkayad ako. mat
angkad nga kasi si Nate.

“namiss ko amoy mo, namiss ko yakap mo, namiss kit

a. Sobra!” napapasmile naman ako. parang mag 2week
s lang kaming di nagkita sobrang miss na niya ako.
paano pa kaya pag 3 or 1 month? Or a year? Nako,
baka mamatay na kaming dalawa.s

“namiss ko si Nate” hinug niya ako ng mas mahigpit

pa.

“hoi! May bukas pa, tara na sa home!” napatingin ka

mi kay Cloud na parang madaling madali na.

Nagulat ako ng biglang lumuhod si Nate tapos nilah

ad ‘yung kanang kamay sa akin sabay sabi nang:

“tara na prinsesa ko, naghihintay na ang tsuper na

tin” napangiti ako tapos hinawakan ‘yung kamay niy
a.

“oo na prinsipe ko” tumayo siya tapos para ko siya

ng escort habang naglalakad pababa at papunta ng k
otse.

The start of the day was great. So ano kaya mangyay

ari before the year ends?

~~~

Chapter 3o: Ang Cheeeezy

Pagpasok namin sa likod ng kotse, nasa driver’s se

at si Cloud tapos may dalawang batang babae na mag
kamukha sa tabi niya. Napatitig ako sa dalawa na n
agkukulitan sa harap, tae. Ang cute!

Nagdrive na si Cloud. Nakatingin pa din ako sa feel

ing ko ay kambal.

“si Leigh ‘yan” tinuro sa akin ni Nate ‘yung batan

g nasa may bintana. “‘yung isa naman, si Mira” nag
tataka ako kung paano niya nalaman. Magkamukha kas
i e, alam niyo ‘yun. as in super magkamukha, pati
damit.

“sure ka?” nagtataka kong tanong.

“hindi” natawa naman ako bigla pati si Cloud. Adik!

Hindi pala sure sabi ng sabi. HAHA.

“leigh, mira… come here” nag unahan na lumapit ‘yu

ng dalawa sa amin. Ang kukulit! Grabe! Haha.

Napansin ko na kahawig ng mata nila ‘yung mata ni

Cloud. Napapatingin tuloy ako sa salamin para Maki
ta mata ni Cloud. Napalayo ako sa tingin ng bigla
siyang ngumiti sa pagtingin ko.

“Si Leigh ‘yung may nunal sa ibaba ng kanang mata

niya. si Mira naman ‘yung may nunal sa taas ng kal
iwang mata niya” napatingin naman ako dun sa dalaw
a, may nunal nga sila sa may mata, taas baba at ka
liwa kanan. ANG GALING! Kabisado ni Cloud!

“ai, siya pala si Leigh” tinuro ni Nate si Leigh t

apos ako natatawa kasi para siyang bata na nagtata
ka kung sino ‘yung bata. HAHA.

“ilang taon na sila?” tanong ko.

“tanong mo sila”

Tinignan ko silang dalawa tapos nagsmile sila. “il

ang taon na kayo?” tawa lang sila ng tawa. Ay, nic
e talking ah.

“English speaking ‘yang mga ‘yan” ow.. sabi ko nga.

HAHA

“how old are you two?”

“FOOOOOOOOOOUUUUUUUURRRR” wah! Tae! Ang cute! Sabay

pa sila! Tae tae tae! Haha.

Nang gigigil ako. sobra! Tae, kasi naman e. ang cut

e talaga nila! agh.

“ang cute nila Nate! Grabe! Ang sarap gawing keycha

in!” tumawa si Nate sa sinabi ko.

Tumigil ‘yung kotse tapos tumingin sa amin si Clou

d. “Cute ‘yang mga ‘yan, syempre. Mana sa kuya e”
tinaasan ko siya ng kilay tapos tumingin ako kay N
ate.

“nasa lahi niyo ba talaga ang aircon?” tumawa sila

ng dalawa tapos nag apir. Amp, bagay na magpinsan.
Grabe.
So ayun, pumasok na kami sa bahay nila Nate. Grabe
. I missed the place. Namiss ko ‘yung hinihigaan k
o, malambot kasi e. super. Tapos namiss ko ‘yung l
ugar. At naalala ko din kung saan naganap ang firs
t kiss namin. Haha

Nagkanya kanyang business na sila. ‘yung kambal na

glalaro sa labas tapos si Cloud, ewan ko kung anon
g ginagawa nun.

Lumipas ang oras, sobrang saya ko sa mga pangyayar

i. Nakakatuwang kausap si Cloud, parang pinsan ko
na din siya e. medyo magkaugali sila ni Nate. Pare
has na aircon. HAHA. Tapos sla Cloud pala, galing
Japan. Umuwi sila dito sa Pilipinas para magbakasy
on pero hanggang next year pa daw sila dito. Kaya
magaling si Cloud sa tagalog kasi lagi pala siyang
nagbabakasyon dito. At kaya din sila close ni Nat
e ko. oh ayan, ang dami kong nalaman di ba?

Gabi na, dun na ako kumain. Mga 11.3o na na ngayon

e. tumawag ako sa amin na hindi na muna ako uuwi,
dito muna ako mag stay. Pumayag naman sila kasi m
ay tiwala naman sila kay Nate. Haha.

“alam mo” tumingin ako kay Nate nun. Kaming dalawa

na lang ‘yung gising. Nakaupo lang kami sa sofa h
abang magkahawak ‘yung kamay namin.

“hindi pa e, ano?”

“ang ganda mo” ngumiti ako sa sinabi niya. “sobra”

kiniss niya ako sa cheeks. Ayiee. Ano ba ‘yan. Ki
lig.

“alam mo…” ako naman ngayon.

“oo, alam ko gwapo ako. sobra” tinulak ko naman ‘yu

ng mukha niya. tae e, yabang. HAHA.

Tumingin ako sa orasan. 11:59pm.

“Ianne” napatingin ako kay Nate. Palapit ng palapi
t mukha niya sa akin hanggang sa nagkadikit na nam
an ‘yung mga labi namin. Napapikit ako nun, tahimi
k. Sobrang tahimik sabay bulong niya nang:

“Happy Monthsary, I love you”

Tumingin ulit ako sa orasan. 12:ooam

Ako naman ang humalik sa kanya sa lips, smack lang

sabay bulong ko sa kanya nang:

“Happy New Year, I love you”

Nagulat kami ni Nate ng biglang nagbukas ‘yung ilaw

.

“hayip, ang cheezzzzy!” tae, tawa ng tawa si Cloud!

>__<

~~~

Chapter 31: Anong Meaning Nun?

Bukas tapos na ang Christmas Vacation. Amp, nakaka

tamad pa pumasok e. pero kailangan, syempre. Para
maging 4th year na at para grumaduate. Tsk.

Nagring ang mahiwagang telepono.

“hello?”

Nakarinig ako ng tawa. Sino na naman ‘to?

“hello?” si nate?

“oi Ianne!” ah, si Cloud.

“oh, baket ka tumawag?” akala ko pa naman si Nate.

Kakasad.
“wala lang! namis kita e” sabay tawa “anong ginagaw
a mo?” napataas kilay ko.

“adik, tumawag ka ba sa akin para lang tanungin ‘y

an? Asan si nate?” alam ko namang si Nate talaga a
ng gusto akong makausap e.

“wala e, umalis kasama mga kapatid ko”

“ah…”

“wala kasi akong magawa, kaya tumawag ako. ok lang

ba?” tumawa naman ako.

“sira, ok lang. syempre”

Long pause.

“may tanong ako” ewan ko kung bakit ako kinabahan.

O dahil lang sa, ang gwapo ng boses niya? HAHA.

“ano?”

“girlfriend ka naman ng pinsan ko di ba?” tumawa ak

o.

“dipende kung sinong pinsan mo” tawa ulit ako. “bak

et?”

“I wanna call you insan. La lang, gusto ko lang mag

ing close tayo” insan? HAHA.

“insan? Ok. sige, sabi mo e”

“yey, thank you insan” HAHA. Ang kulit. Parang bat

a na ang gwapo ng boses. Tae, sana boses na lang s
iya. Haha.

“bata” aww. Namiss ko tuloy si Nate. Isip bata. HAH

A

“may sasabihin ako sa’yo insan”

“ano?”

“uh… nakakahiya e”

“ano nga?”

“mamaya…”

“weh?”

“‘wag mo sasabihin kay Nate”

“o sige”

“promise?”

“promise…” kinabahan ako. ewan ko kung bakit.

DUGDUG. DUGDUG.

“uhm… Watashi ga watashi no youni kangae ru Ianne”

BUSY.

Ha? Ano daw!? Bastos. Binaba kagad ‘yung phone. Amp

.

~~~

Chapter 32: Si Cloud?! Di Nga?

Watashi ga watashi no youni kangae ru Ianne?

BUSET. Nakakatanga naman ‘yun! NOSEBLOOD! Tae. Isan

g malaking…

NOSEBLOOD.

Pumasok ako na gulong gulo pa din ang utak. Pak. A

no ibig sabihin nun? Tae, nauso pa kasi ‘yung Japa
nese e!
“Nate…”

“‘wag mo sasabihin kay Nate” Tae, di ko naman sasa

bihin e! ‘wag ka nga! “ai sorry, kala ko sasabihin
mo” epal naman ni Cloud sa isip ko. HAHA.

“o bakit?” tumingin siya sa akin kasi kumokopya siy

a ng assignment sa kaklase namin.

“ano ‘yung Watashi ga watashi no youni kangae ru?”

napangiti siya. Ewan ko kung bakit.

“hindi mo alam ‘yun?” umiling lang ako.

“ano ba ‘yun?” umupo ako sa tabi niya. nakatayo lan

g kasi ako e.

“secret…” ai! Epal! HAHA. Hindi siguro alam.. epal

talaga. Tsk. Kala ko malalaman ko na e.

Bumalik ako sa upuan ko at nag isip. Ano ba ibig s

abihin nun? Sinulat ko sa note book ko ‘yung word
tapos nag isip. Baka code ‘to? Hindi e, naririnig
ko ‘to minsan e. pero ano ‘to?

“I think I like you?” napatingin naman ako sa kakl

ase ko na nagsalita. Hindi ko naman kinakausap per
o nagsasalita. Baliw. nakatingin siya sa papel ko
tapos tumingin sa akin.

“I think I like you?” ewan ko kung gusto ba niya ak

o o ‘yun ‘yung meaning nung word.

“bakit mo nilagay d’yan niponggo ng I think I like

you?” aha! So I think I like you pala ‘yun? pero
bakit… si Cloud? May gusto sa akin?! Teka. Parang…
MALI ATA ‘YON!? Pinsan niya si Nate ah!? tapos..
agh. Ang gara naman nun!

Recess.
Hindi pa din ako makapag isip ng maayos. Bakit.. g
anun? ano ba problema ni Cloud!? Mukhang gusto lan
g niya ako pag isipin e! which is already happenin
g to me. Tae… bakit kasi ganun!?

“Ianne, ok ka lang ba?” napatingin ako kay Nate. “

hindi ka pa kumakain ah” tinignan ko ‘yung pagkain
ko. hindi pa din nagagalaw.

“may problema ba?” ano ba? sasabihin ko ba kay Nat

e? Pero paano kung pinag titripan lang ako ni Clou
d? Malakas pa naman trip nun. E paano kung totoo a
t mag away sila? Teka nga. ang feelingera ko ata.
HAHA.

“uhm… Nate” sasabihin ko ba?

“ano?”

“may kaibigan ako. tapos may boyfriend siya. Then

nagbalik bayan ‘yung pinsan nung boyfriend niya. t
apos sina—”

“ako ba ‘yan?” kinabahan ako sa sinabi niya. tumaw

a ako ng pilit. gusto ko sana sabihin, PAANO MO NA
LAMAN!? hehe.

“sira. Hindi no! HAHA. So ayun nga, ‘yung pinsan n

ung bf ni friend, parang nagconfess kay friend na
parang gusto niya si friend. Kung ikaw si bf, anon
g mararamdaman mo pag nalaman mo?” oh di ba, hindi
naman halata di ba?

Napatigil siya sa pag inom ng itanong ko ‘yun. nag

isip siya ng malalim. Ano kaya mararamdaman niya?

“magagalit. Tae pala ‘yung pinsan e. dapat pigilan

niya ‘yun kasi pinsan niya bf nung friend mo. At
dapat ‘yung friend mo layuan na ‘yung pinsan kasi
baka madevelop pa. kawawa naman ‘yung bf di ba?” n
apangiti lang ako sa sagot niya.
Hindi pa naman ako sure e! HAHAHA. Ano ka ba Ianne
, pinag titripan ka lang ni Cloud no! ‘wag ka nga!
HAHA. Tae talaga oh.

Uwian.

“punta ka sa amin” kinabahan ako. pag pumunta ako s

a kanila, makikita ko si Cloud.

“b-baket?” nagpout siya. Ay.. ayan na naman e.

“ayaw mo ba?”

“kiss na lang, pagod ako ngayon e” please… pumayag

ka.

“sige nga. kiss mo ako 1oo times” napangiti ako sa

sinabi niya. bata talaga oh.

Kiniss ko siya sa lips pero sandali lang. smack la

ng. “ayan, 1oo times” tumawa ako tapos nag pout na
naman siya.

“sige na, next time na lang” hinug ko siya. Sana u

mepekto panlalambing ko. ayaw ko kasi muna Makita
si Cloud. Natatakot ako. >__<

“sige na nga” kiniss niya ako sa ulo. “next time ah

”

Bahay.

Mag isa lang ako sa ngayon. si Kuya, always late u

muwi. ‘wag nang magtaka. Sila mama business meetin
g siguro.

So nanood na lang ako ng tv. Nickelodeon! Ang pala

bas? SPONGE BOB SQUARE PANTS! Weeee~ kahit na pamb
ata ‘to, naaaliw pa din ako dito. Ang cute kasi ni
la e. lalo na si Patrick kahit na tatanga tanga. H
AHA.
KATOK KATOK KATOK
*naubusan ako ng sound epeks. Haha.*

Binuksan ko muna ‘yung ilaw. Nakapatay kasi lahat

e. para mafeel ko sila spongebob. HAHA. Pagbukas k
o ng pintuan, para akong kinuhanan ng puso. Kinaba
han ako.

“yo!” si Cloud. :|

“u-ui” nakangiti ako pero ang gusto kong gawin ay

isara ang pintuan. Pumasok siya sa loob tapos umup
o sa sofa.

“b-bakit ka andito?” sinara ko ‘yung pintuan. Naka

tayo lang ako sa may pintuan. Natatakot akong luma
pit.

Hindi naman siya multo o monster. Lalo nang hindi

siya mukhang ganon. Gwapo nga siya e. kaya lang ng
a, natatakot ako. PLEASE TAKE NOTE: girlfriend ako
ni Nate na pinsan ni Cloud. Exclamation point.

“wala” tumayo siya. Lalo akong kinabahan nang luma

pit siya sa akin. “masama ba?” para akong nacorner
kahit na wala namang corner. Weird. Tumawa ako. k
ahit na wala namang nakakatawa habang lumalayo kah
it na wala namang lalayuan kasi pader na nasa liko
d ko.

“ah…” oh my God. Please save me. Natetempt ako. JOK

E! HAHAHAHA.

Nilapit niya ‘yung mukha niya sa mukha ko. e matan

gkad siya kaya medyo nakayuko siya. ‘yung kamay ni
ya nakasandal sa pader na sinasandalan ko.

“umiiwas ka ba?” tumawa ako ng malakas. Umiiwas ak

o sa mga tingin niya pero para siyang eye catcher
na hinuhuli ‘yung tingin ko. nakikita ko ‘yung mag
anda niyang mata. Tae. Natotomboy ako sa mata niya.
“h-hindi no. s-sira ka. Bakit na-naman ako iiwas s
a’yo! Adik!” tawa ako ng tawa. Abnormal. Ako ata a
dik e.

“malay ko. kasi siguro alam mo nang…” lumapit siya

sa tenga ko. “…gusto kita” kinilabutan ako sa sin
abi niya. tumingin na naman siya sa mga mata ko.

“adik. Lakas ng trip mo talaga insan! HAHAHAHAHA” p

inalo ko pa siya sa balikat n’yan.

“hindi ako nagbibiro” kinabahan ako. tae. Para siya

ng nang aakit! Tae. Naaakit akooo~ JOKE.

“sira. Pinsan mo kaya si Nate” tumaas kilay niya.

“and so?”

“girlfriend ako ni Nate”

“so?”

“mali ‘yun” tae. Ang feeling ko. pinag titripan ka

lang n’yan Ianne! Abnormal ‘yan tandaan mo!

Tumawa siya. Adik. Ayan. Adik nga. abnormal na adik

. Amp.

Lumapit ulit siya sa akin at bigla niya akong hina

likan! OO. Hinalikan niya ako! at hindi lang sa ch
eeks kundi sa labi! Tae! Hinalikan niya ako sa lip
s! Kinabahan ako. ano ba ‘tong nangyayari!

“gusto talaga kita Ianne” dumaplis labi niya sa che

eks ko sabay alis niya ng bahay.

SHET. Anong gagawin ko? O.O

~~~

Chapter 33: Which Play?

Pinapunta kaming mga 3rd years sa auditorium. Nung
hinawakan ni Nate ‘yung kamay ko palabas ng class
room, kinabahan ako. Guilt is killing me.

“batchmates” nagsiayusan kami ng upo at tumingin s

a nagsasalita. Ang 3rd year representative kasama
ang school activity coordinator namin.

“alam niyo naman na February na ang foundation wee

k natin. At foundation week means a lot of activit
ies and fund racing… kaya naman, naisip namin ni m
a’am Soquilla na gamitin natin ang isang PLAY for
fund racing” different reactions was made. Umingay
tuloy.

“3rd years” si ma’am na ang nagsalita. “can you co

operate? Café na kasi ang naisip ng 4th years, hor
ror house naman ang sa 2nd years at mini event ang
sa 1st years. So naisip namin na play na lang for
the 3rd years. At para na din mapasaya ninyo ang
pipiliin niyo charity. Manonood din kasi sila” sa
nakikita ko, may mga gusto at may mga ayaw.

“so here’s the two stories na pinagpipilian namin

ni ma’am. The 1st one is Cantarella. Western ang m
ga damit at pang mayayaman.

“Kaito was inlove with Miku to the point he wanted

her all by himself. He thought the love was only
one-sided so he planned on poisoning Miku to take
her life and/or to rape her to make her completely
his.

“Before their meal time, he put to her drink the p

oison drug called Cantarella which can make you fa
ll asleep within 4 hours and fake dead since they
had no detectable pulse, just like in Romeo and Ju
liet.

“When Miku passed out, Kaito was about to rape her

but then, his childhood memories flashed with Mik
u being sweet and kind to him. He cried because he
 realizes that everything he did was a mistake. Th
en Miku opened her eyes and said ‘Please capture m
e’ to Kaito. Kaito was shocked because he thought
he already killed her. She sat up and pushes Kaito
down then Kaito sat up and kissed Miku in the lip
s. And that was the end of the 1st story” nagsipal
kpakan kami. ang cute ng story kaya lang ang tragi
c. HAHA.

“the second story is entitled The Demon and the Ma

iden. Makalumang damit naman ‘to ng mga Japanese.

“A maiden which is blind entered the wood and was

lost. She stumbled into the demon’s house in the m
iddle of the forest which she don’t know and don’t
see. The demon was a kindhearted-demon but the to
wnspeople didn’t know that. He let her come in to
his house. They had a merrily night. The maiden ta
lked about the village and the people, that was th
e first time the demon understands the heart of a
man.

“The maiden told him she’ll come again. But the de

mon told her not to but the maiden’s only reply is
a smile.

“After that night, the maiden would always wait fo

r the demon’s voice to call her in the entrance of
the woods. It would always happen in the next day
and so on. They became friends.

“The maiden talked about a man which is the demon

in the woods to the villagers and told her that it
’s not a man, it’s a demon. Without the maiden’s n
otice, the villagers went to the demon’s house in
the middle of the forest and told him to promise n
ot to see the maiden anymore and to never come back.

“So the demon met with the maiden the very next da
y and bid his last goodbye. The maiden and the dem
on cried as he walked far away from the maiden, re
membering their memories.
“as the years go by, the maiden’s eyes were cured
and thought of searching the demon and hear his vo
ice again. At the entrance of the woods, a voice s
aid ‘can you hear me?’ the maiden was shocked to h
ear a familiar voice, turned around and saw the de
mon sitting behind her.” Aww. Nakakatouch naman ‘y
un!

“so guys, ano ang gusto niyong play natin?”

~~~

Chapter 34: The Demon and The Maiden

“we’ve decided. The demon and the maiden ang gagawi

n nating play”

Nagpalakpakan sila. Ako? wala naman akong pakielam

d’yan e. ang ginawa ko lang naman sa ganyan namin
dati, taga palakpak. Taga hiyaw. HAHA.

“First things first. Sino ang gaganap na demon at

maiden?” tumingin sa amin ‘yung representative na
si Nikki. ‘yung parang namimili na di mo malaman.
Kinabahan ako ng biglang tumigil sa akin/sa amin/k
ay nate ‘yung mata niya. Napatingin ako sa likod k
o na nakangiti sa akin.

“aha! The sweetest couple” nagsitingingan halos la

hat ng kabatch namin sa amin ni Nate. Napatingin a
ko kay Nate na bagong gising (natutulog kasi).

“a-ano ‘yun? bakit nakatingin silang lahat sa atin

?” Umayos ng upo si Nate kasi kanina nakapatong ‘y
ung ulo niya sa balikat ko.

“Nate, Ianne?” napatingin ulit ako kay Nikki na na

kangiti sa aming dalawa. Nagkantyawan mga kaklase
ko at ng mga kaibigan namin. HA!? Hindi. Ayoko >__
_<
“ano ‘yun?” hindi ko masagot si nate dahil sobrang
kinakabahan ako.

Lumapit sa amin si Nikki at ma’am Soquilla. Pinata

yo kami tapos nagpalakpakan ‘yung mga kabatchmate
ko.

“ayoko Nikki” parang nagmamakaawa na ako sa pagkaka

sabi ko n’yan.

“Ianne ija, for the charity?” WAH!! Napatingin ako

kay Nate na nakikipag apir kung kani-kanino. ABA!
Ok na sa kanya!? Amp!

“e ma’am…” nagpout pa ako ng kaunti para maawa sa a

kin.

“look. Ok na kay Nate, ikaw na lang ang kailangan”

tinignan ko ‘yung buong auditorium na nakatingin
sa amin na nakangiti. Nanlalamig kamay ko, nanging
inig ‘yung binti ko tapos ang lakas ng tibok ng pu
so ko. grabe.

“sige Ianne, pag isipan mo” pinaupo kami ni Nate s

a may back stage ng auditorium. Hinawakan ni Nate
‘yung kamay ko. ang init ng palad niya.

“you think about it, ok?” ngumiti sa akin si Nate.

Kung tutuusin, kung kami man ang magkakasama. Ok n

a din sa akin. Hindi na dyahe at hindi na kailanga
n makipag kaibigan kasi nga kami na. close naman n
a kami at kahit kiss ok lang sa akin gawin pag siy
a kasama ko. the thing is.

Natatakot ako sa crowd.

Natatakot ako na baka ijudge nila ako habang umaar

te. And i’m not good in memorizing lines. :/ 1 and
a half month na lang ang practices and stuff.

“Class nila Joyce and Sarah ang sa background. I w

ant it to be realistic. Kung pwede, Village, fores
t, entrance of the woods at ‘yung bahay nung demon
. Again, I WANT IT TO BE REALISTIC. For the props
and dresses/costumes, class nila Roxanne, and Iren
e. Makalumang Japanese ang style. Mga kimono and s
uch. The class of Nate would be the villagers. The
actors and the extras. Ok?” narinig kong sinabi ‘
yan ni Nikki.

Humigpit hawak sa akin ni Nate.

“kung.. ikaw na lang kaya?” sabi ko sa kanya witho

ut looking at him. Hinawakan niya ‘yung mukha ko a
t inihrap sa kanya, then looked at each other’s ey
es.

“I won’t be the demon if you’re not my maiden” nap

ayuko ako sa sinabi niya. for the charity. For Nat
e. For our batch. Si Nate naman ‘yun e. di ba?

“Ok, fine. I’ll be you’re maiden and you’ll be my d

emon” Nagulat kami ng pumalakpak si Nikki.

“great! then the preparation of the play is about t

o begin”

~~~

Chapter 35: Si Lemaris Galis

Sinukatan ‘yung mga kaklase ko at kaming dalawa ni

Nate ng mga taga section nila Roxanne for costume
s and props. Pati nga ‘yung mga daliri ni Nate sin
ukatan for the long nails of the demon.

Super busy. Napaka busy ng batch namin ngayon. Hal

os ‘yung iba hindi na magkandauga uga sa pagdesign
ng Auditorium para sa play namin. Super design an
d everything.

“Ianne, kung gutom ka na, mauna ka nang kumain” ng

umiti lang ako tapos tinignan si Nate na hindi pa
din tapos sa pagpapasukat.

“sige, hihintayin ko na lang si Nate” tumingin sa a

kin si Nate na parang nag aalala.

“Mauna ka na. ayokong nagugutom ka” tumango na lan

g ako at bumaba na papuntang canteen. ‘yung fast f
ood kasi, pinasara ng mga 4th year kasi dinidesign
an nila for their café. Tapos ‘yung gym saradong s
arado with matching DO NOT CROSS THIS LINE dahil s
iguro sa mini event na gagawin nung 1st year. Eto
ang masaya, pinasara ba naman ng 2nd years ‘yung h
allway nila. ‘yun daw kasi ang gagawin nilang horr
or house, ayan tuloy. Super nakakapagod pumunta pa
sa kabilang ibayo ng earth para lang makababa.

Natutuwa ako sa mga nakikita ko. Mga batang nag ee

njoy habang nagtatrabaho. Nakakatuwa talaga.

Sa dami ng taong nagmamadali sa mga bagay bagay. M

ay nakita akong lalaking nakahiga sa isa sa mga be
nches sa ground. Nung lumapit ako…

Si Art.

Walangyang lalake ‘to. Natutulog samantalang halos

lahat ng taga dito nagtatrabaho for foundation we
ek. Grabe ah. :/

Nanigas ako bigla ng dumilat si Art at tumingin sa

akin. As is straight to my eyes.

“b-bakit ka andito lang? ‘wag ka matulog. Ang dami

pang gagawin oh” tinignan lang niya ako tapos umu
po. Hindi pa din ako makaalis sa kinatatayuan ko.
Feeling ko ginlue niya ako dito.

“wala naman akong dapat gawin. Kaya na nila ‘yun”

tumayo siya tapos nilagay ‘yung dalawang kamay niy
a sa magkabilang bulsa ng school pants niya at nag
lakad na palayo sa akin.
“u-ui t-teka! Saan ka pupunta?” tumigil siya sa pa
glalakad tapos humarap sa akin. Naglakad siya papu
nta sa kinatatayuan ko. Tumigil siya nung nasa gil
id na niya ako.

Nagulat ako nang bigla niyang pinatong ‘yung kamay

niya sa ulo ko. Ang init ng palad niya.

“sa clinic, istorbo ka kasi e, maiden” medyo binig

atan niya ‘yung kamay niya tapos inalis na niya sa
ulo ko then naglakad papuntang clinic. Tae ‘yun,
amp.

Uwian.

Super busy. Nakakapagod din magkabisado ng script.

Infairness. HAHA.

Pupunta na ako ng bahay nila Nate. Sabi niya kasi,

eto na daw ‘yung next time na sinabi ko dati. ‘yu
ng pinilit ko na ‘wag muna dahil kay Cloud tapos p
upunta pala ng bahay namin si Cloud. Ang galing ‘d
i ba?

Nung nasa may pintuan na kami ng bahay nila Nate.

Nakarinig kami ng tawanan. Imposibleng ‘yung kamba
l e. hindi siya pambata. Pagbukas ni Nate ng pintu
an nila, napatigil ‘yung tawanan.

Si Cloud, may kasamang babae.

“yo! Ianne!” tumayo si Cloud tapos lumapit sa akin

. Naiwan ‘yung babae sa sofa. “pre, remember her?”
nag apir si Nate at Cloud tapos tumingin si Cloud
sa dalawa nang nakangiti.

Nakita kong nagkatinginan ‘yung dalawa tapos nagsm

ile ‘yung babae. Tumayo siya sabay lapit sa amin.
‘yung damit niya, nakawhite t-shirt na sobrang nip
is kasi sobrang bakat na yung bra niya na pink. Ta
pos na micromini shorts. talking about modern mari
a clara.
“hello” she said tapos inalok ‘yung kamay niya para
makipagshake hands. Inabot ko naman ‘yun.

“Ia—”

“Ianne, I know. Lemaris. Nate’s childhood friend” S

he smiled sweetly.

Hawak niya pa din ‘yung kamay ko. Nagkatinginan kam

i.

“nice to meet you” ngumiti ako sa kanya.

“VERY nice to meet you too” teka, did she just smir
ked?

~~~

Chapter 36: Agawan ba?

Napataas ‘yung kilay ko nang Makita ko ‘yung smirk

niya. angelic nga mukha ‘yung ugali naman parang
spoiled na ewan. Binitawan niya ‘yung kamay ko tap
os pinahid ‘yung kamay niya sa t-shirt ni Cloud, n
agulat pa nga si Cloud e. Lalong tumaas ‘yung kila
y ko.

Tumingin siya kay Nate na nasa tabi ko. Biglang na

g enlighten ‘yung mukha niya sabay yakap sa braso
ni Nate. Napausog naman ako kasi bigla siyang gumi
tgit sa gitna namin. Napahawak naman ako kay Cloud
para hindi ma out of balance. ARGH!

“Nate!!” pssh. What ever!

“ui, Lem” Nakangiting sabi ni Nate. O sige! Eh di k

ayo na!

“I missed you!” niyakap naman na ni Lemaris si Nat

e. Tumingin ako kay Cloud tapos ngumiti lang siya.
“uh—” tumingin sa akin si Nate. “aalis na ako. next
ti—”

Tumingin sa akin si lemaris pero nakayakap pa din k

ay Nate.

“good. You go na. bye” nagsmile siya. PUCHA KA. Mal

dita!

“hatid na ki—”

“aww Nate” paawa effect. Tae, sarap sabunutan ah.

“iiwan mo ako? pero 2 months lang ako dito mag sst
ay. Ayaw mo ba akong itour?” LECHE! Sipain kita pa
balik sa inyo e! buset.

Tinignan ko si Lem na nakangiti sa akin. Tae, sarap

sipain ng mukha e.

“pero—” tumingin sa akin si Nate. Tumango lang ako

tapos ngumiti.

“ako na lang maghahatid sa kanya” nagulat ako ng t

ulak ako ni Cloud palabas ng bahay nila Nate.

“shet” narinig kong binulong ni Cloud.

“baket?” tanong ko sa kanya habang naglalakad paba

ba ng stairs. May stairs kasi ‘yung bahay nila Nat
e papuntang bahay nila.

“‘yung kotse. Nandun sa carwash. Pupuntahan ko lan

—” umakma na siyang tatakbo pero pinigilan ko siya
.

“sasama na ako”

So ayun, napilitan akong maglakad. Ok lang, exerci

se din ‘yun. HAHA. Habang naglalakad, hindi ko map
igilang isipin si Lemaris. Bakit ganun, angelic na
man ‘yung mukha. Para namang spoiled. And she’s cl
ose to Nate. Too close.
“sino ‘yun? ‘yung lemaris?”

“ah, childhood friend ni Nate” parang napapangiti

siya pero pinipigilan niya. “selos ka no?”

“sira!” hindi ako selos. Naiinis lang ako sa inaakt

o niya. agh.

“taga Sta. Maria Bulacan ‘yun. Last year ko nga la

ng siya nakilala e. 2nd year pa lang siya ngayon.
so siguro, 14 years old? Mga ganun” 2nd year lang
siya!? I thought kabatch lang namin. Ugali kasi e.
>:-p

“ow…”

“sabi nga niya, naging sila daw ni Nate” napatingi

n ako kay Cloud. “pero ewan ko, sabi niya lang ‘yu
n. e mukhang crush niya si Nate. Malay mo gawa gaw
a lang niya ‘yun para maipagmalaki sa iba” tumawa
si Cloud nun. Tae naman ‘yung babaeng ‘yun. desper
ada! :p

“ganun?” tumigil na kami sa paglalakad. Andito na

kasi kami sa carwash. Hinintay na muna namin ‘yung
mga naglilinis. Hindi pa daw kasi tapos.

So ayun, pagkatapos. Sumakay na kami sa loob. si C

loud syempre sa driver’s seat tapos ako naman sa f
ront seat sa tabi niya.

Tahimik lang kami. walang nagsasalita kaya medyo a

ng awkward. Nung nasa tapat na kami ng bahay ko. B
ababa na sana ako ng bigla niyang hinawakan ‘yung
kamay ko at sinabing—

“don’t worry. Handa akong agawin ka kay Nate ‘pag

inagaw ni Lemaris si Nate sa’yo. Para quits lang d
i ba?”

~~~
Chapter 37: Lemaris >:-|

2 weeks na din kaming nagpapractice for the play.

Unti-unti na din nabubuo ‘yung mga props. Pati ‘yu
ng mga damit next week na daw makukuha. Naeexcite
tuloy ako.

Dahil 2 weeks na kaming nagpapractice. 2 weeks na

din akong iritang irita kay Lem. Baket? Kasi…

Una. FEELING NIYA SILA NI NATE.

‘alam niyo ‘yun? ako ‘yung girlfriend pero siya na
kahawak sa kamay ni Nate. Mabuti nga laging nandun
si Cloud para paghiwalayin ‘yung dalawa.

Pangalawa. FEELING BABY.

‘one time, kumain kami sa Max. aba! Nagpahimay pa
ng chicken! E hello! 2nd year high school siya, hi
ndi pre-school!

Pangatlo. KULANG LAGI SA TELA DAMIT NIYA.

‘t-shirt nga pantaas niya pero sobrang nakikita ‘y
ung rainbow niyang bra! Tae, everyday iba-iba ‘yun
g kulay ng bra. Tsk. Tapos ‘yung shorts naman, pai
kli ng paikli everyday. One time nga nung pumunta
kami ng ice cream store, ‘yung shorts niya! parang
panty na!

Pang-apat. PACUTE.
‘super duper pacute niya to the max! lagi siyang n
ag ssmile pag nakatingin sa kanya si Nate. Tapos l
aging nakasmile na pacute. Feeling niya pinipictur
an siya kaya pacute. Kulang nalang mag peace sign
siya habang naglalakad e.

At pang-lima.

SPOILED.

Super spoiled niya! mahiwalay lang sa kanya si Nat

e magpapacute na. tapos nadulas lang siya masakit
na daw ‘yung pwet niya. laging may sumasakit sa ka
nya. Head ache, stomach ache, foot ache, hand ache
, napupuwing lagi’yung mata. ANTAE KAYA! Kulang na
lang magkaroon siya ng hair ache! Amp.

HINDI AKO GALIT. I’M JUST TELLING MY OBSERVATION.

Nakakabuset di ba? pababy siya. Nakakainis. May ka

may at paa naman siya pero bakit kailangan pa niya
si Nate di ba!? argh.

“Nate…” sa pagtawag ko ng pangalan niya. gusto ko

sabihin sa kanya na nakakaasar na. na nabubuset na
talaga ako. ako ang girlfriend ah!

“sorry…” nakikita ko sa mga mata niya na malungkot

siya. “she needs me. May sakit kasi siya. Hyperve
ntilation” napataas kilay ko. and so kung may hype
rventilation siya!? Ugh!

“sige, ok lang” nakangiti kong sabi bago ako umalis

.

Ok lang? oo, sinabi kong ok lang kasi ayaw ko nama

ng mag away kami ni Nate nang dahil lang sa sakit
ni Lemaris. 2 months lang naman siya e. 1 and a ha
lf month na lang ang hinihintay ko para mawala na
siya sa storya ko. pero ang wish ko lang talaga…

Mag hyperventilate sana siya 3 times a day! Buset.

HAHA

Sunday.

SHET! Makakasama ko na naman si Lemaris! Antaeee~

Magsisimba kasi kami sa may simbahan namin. Dapat,

kami lang ni Nate ang magsisimba pero sabi ni Nat
e ‘WALA DAW KASAMA SI LEMARIS!’ putek siya! Urgh!

So ayun, no choice naman. ako ‘tong bida kaya dapa

t ako ‘tong tatanga tanga na papayag at magpapakab
ait. LECHE!

“peace be with you Nate!” kiniss ni Lemaris sa che

eks si Nate. Ako naman napatingin sa kanya na naka
ngiti sa akin. Problema mo!? Away ba gusto mo!? Ta
e ka, bubunutin ko lahat ng buhok mo sa katawan ga
mit tweezers e! :D

Tumingin ako kay Nate tapos nakatingin pala siya s

a akin. “peace” nagulat ako kasi kiniss niya ako s
a lips! HAHAHA! Tumingin ako kay Lem na nasa kabil
ang side tapos umirap sa akin! IN YOUR FACE! :p :D

Nung nasa labas na kami. Nag CR muna si Nate. Kaya

eto ako, kasama ang little miss fairy ng bayan. :
p

“bakit ka ba nandito?” Napatingin naman ako kay Lem

aris. Ang kapal ah!

“kasi andito ako, bakit ka nandito?” :p

“Nate told me so” OH-KEI!!!!!! Ang sarap niyang pas

akan ng bomba sa bibig!

“sa susunod na magsisimba ka, ‘wag ka magsuot na p

arang panty at bra na lang, respect to God naman”
tumaas naman kilay niya sa akin.

“whatever, I won’t argue with a fool”

“then stop arguing with your effin self! Masama ‘y

an, baka mapagkamalan kang baliw e!” nanlaki mata
niya. nagulat ako ng bigla siyang naglumpasay sa s
ahig. TAE. Anong ginagawa niya!?

PLAYING DEAD!?

Good girl! Never wake up na!

“LEMARIS!” nagulat ako ng tumalsik ako kasi binugg
o ako ni Nate. Hinawakan niya si Lemaris na nahima
tay kunwari.

“—” wala pa ngang sinasabi naputol na kaagad. tss.

tumingin sa akin si Nate na buhat buhat na ngayon
si Lem.

“ano ba Ianne!? Sabi naman sa’yo may sakit ‘to e!”

O.O

Nagulat ako. sobrang nagulat. Tumakbo siya palayo s

a akin buhat buhat si Lemaris.

Habang nakatayo. Napatingin ako sa paligid na naka

tingin lahat ng tao sa akin. Binilisan ko ‘yung la
kad ko papunta sa bahay. And the moment I stepped
inside our house…

Bakit Nate? Bakit… :’(

~~~

Chapter 38: Payback Lem.

Nagulat ako. sobrang nagulat ako sa nangyari nung

Sunday. Hanggang ngayon na Wednesday na, may after
shock pa din ako.

First time.

First time akong sinigawan ni Nate.

First time kong nakita na parang nagalit si Nate sa
akin.
At first time, first time na parang pinagpalit na n
iya ako sa iba.

BUSET NA FIRST TIME ‘YAN! Nauso pa kasi e!

Binuksan ko ang cellphone ko after halos 4 days na

pagkapatay nito. Inoff ko kasi cellphone ko simul
a nung pag iyak ko nung nasa bahay na ako.
BZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZ
ZZT!!! *hingal hingal* BZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZ
ZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZT!!! *hingal hingal*
BZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZ
ZT!!! *hingal hingal*

Tae, nagwawala cellphone ko! [haha!]

Pagkakita ko sa screen, 187 messages and 143 miscal

ls.

Una ko munang tinignan ‘yung miscalls. Galing kay

Nate lahat. Nung tinignan ko ‘yung messages. Wala
namang text ni Nate, puro sa mga kaklase ko lang.

Binuksan ko ‘yung computer at nag bukas ng lahat n

g social site na meron ako. Pagkabukas ko ng faceb
ook ko, super daming wall post ng mga kaklase ko n
a sinasabi kung ano na ba nangyari sa akin and suc
h.

Pagkabukas ko ng ym.

BUZZ!!!

-
Lemaris21 is typing a message. [totoong ym niya ‘ya
n]
-

Lemaris!?

Lemaris21: hey b!tch

I <3 U: hey b i tcher! =))
Lemaris21: watevs. 8-|
I <3 U: :-*
Lemaris21: yak! :-& lesbo!
Lemaris21: Eww :-& :-& :-&
I <3 U: > : D <

HAHA. Ang sarap asarin nito ah. nakakatuwa, nawala

‘yung lungkot ko.

Lemaris21: luk at ur pic.

Lemaris21: eww
Lemaris21: d bagay! :-&

ASAR ‘TO AH! picture kaya namin ni Nate ‘to.

Tinignan ko naman ‘yung picture niya. aba!

I <3 U: OMG! :-O

I <3 U: look at ur effin pic!
I <3 U: bold ba yan!? X_X @-)
I <3 U: nku! :-O /:)
I <3 U: banned ka sa mtrcb :-S
Lemaris21: :-|
I <3 U: :-| din
Lemaris21: wala kang mgwa sa layf mu
I <3 U: luk hus talking #-o
Lemaris21: ugh, ur nonsense!
Lemaris21: d q lam pnu ka ngusthan ni nate
Lemaris21: kumpara naman sa akin
Lemaris21: duh, bumababa ang taste niya
I <3 U: nung ikw pinili niya? :-/
I <3 U: oo nga e =))
Lemaris21: my god ianne

Aba aba aba! Walang galang kay God!

I <3 U: dapat capital letter ang ginagamit kapag Go

d. Tandaan. :)
Lemaris21: ktnxbye

-
Lemaris21 has signed out. (1/22/2009 3:18 PM)
-

I <3 U: :-O 8-} :-h

Bastusing bata. Nag off bigla! Or nag invi?

BUZZ!!!
I <3 U: BUZZ!!!
BUZZ!!!
I <3 U: BUZZ!!!
BUZZ!!!
I <3 U: BUZZ!!!
BUZZ!!!
I <3 U: BUZZ!!!
BUZZ!!!
I <3 U: BUZZ!!!
BUZZ!!!
I <3 U: BUZZ!!!
BUZZ!!!
I <3 U: BUZZ!!!
BUZZ!!!

‘yung iba tinype ko na lang. bawal kasi magbuzz ng

consecutive e. HAHA. effort.

Lemaris21: wtf! Wats ur problem!?!

I <3 U: la lang namiss kita e > : D < :-*

-
Lemaris21 is typing a message.
-

I <3 U: loser!! L-)

Sabay click ko sa sign out. HAHA. Kung siya bastusi

n, ako din bastusin. HAHA.
Gahd. Sa conversation na ‘yun, lumuwag ‘yung pakir
amdam ko. papasok na nga ako bukas. Thanks to lema
ris! :-*

~~~

Chapter 39: The Sweetest Sorry

“IIIIIAAAAANNNNNEEEEE!!!!!”

‘yan ang salubong sa akin ng mga kaklase ko at ni N

ikki.
“ARAY!” awts! Binatukan ako ni Nikki. Amp.

“walangya ka Ianne! Bakit 3 days kang absent!? Ala

m mo bang sobrang kulang pag nawala ka? Ikaw pa na
man ang Maiden! Eto namang si Nate, hindi kami kin
ikibo kung nasaan ka! Saan ka ba nagsuot ha!? Kain
is ka talaga, baka matalo tayo ng ibang year. Nako
talaga Ianne! ‘yung mga props andito na, ‘yung ki
monos mo andito na din, isusukat na lang sa’yo pat
i ‘yung sandals and stuff. NAKO talaga Ianne! Blah
blah blah blah…” HAHA. Napapangiti na lang ako ha
bang sinesermunan ako ni Nikki. Para kasi siyang n
anay ko.

Habang sinesermunan ako ni Nikki. Napatingin ako k

ay Nate na nakaupo at nakatalikod sa akin.

Hindi ko maiwasang malungkot.

Tumayo siya tapos humarap sa akin. Nagkatinginan k

ami. Nakita ko ‘yung mga mata niya na parang banga
g. Tapos ang laki pa ng eyebags niya, nagpupuyat k
aya siya?

Yumuko siya nun tapos naglakad papunta sa akin. Ki

nabahan ako. akala ko pupunta siya sa akin pero ni
lagpasan niya ako. lumingon ako tapos nakita kong
sinusukat na sa kanya ‘yung damit niya.

“HOY IANNE!” muntikan na akong mahulog sa pagkakau

po ko. “nakikinig ka ba sa akin!?” ngumiti na lang
ako sa kanya.

Nagpractice lang kami ng nagpractice. Sobrang nahi

hirapan din ako sa pagpapractice dahil hindi ako p
inapansin ni Nate. Para kaming strangers. NO. mas
malala pa sa strangers.

Hangin.

Para kaming mga hangin sa ginagawa naming mag snob

sa isa’t isa. Ang hirap. Sobra.

“ANO BA ‘YAN! Break nga muna!” naputol ‘yung usap

scene nung demon at maiden sa bahay ng demon nung
sinigaw ‘yan ni Nikki.

Lumapit sa amin si Nikki. “ano ba nangyayari sa in

yo!? Nawala na ‘yung passion niyo sa isa’t isa. Na
wala ang chemistry! What’s going on?! Eto na pinak
a huling break natin ah. i’ll give everybody an ho
ur!” umalis na si Nikki na parang galit na galit.

Tumayo na ako agad before magkaroon ng contact wit

h him. Ayoko na munang madaplisan ng balat niya ‘y
ung balat ko. ayoko pa.

Naglakad ako papuntang canteen para kumain. Tapos

pumunta ako ng classroom para kunin ‘yung bag ko.
Pagdating ko ng classroom, wala ‘yung bag ko.

So pumunta ako ng locker area kahit na lalong luma

yo talaga dahil sa mga 2nd years. Pagkadating ko n
g locker area.

Nagulat ako sa nakita ko. Si Art na nakaharap sa b

ukas niyang locker at may hawak hawak na mga papel
. Nagtaasan ‘yung balahibo ko nung tumingin siya s
a akin with his blank eyes and face.

Crinumple niya ‘yung mga papel tapos shinoot sa ba

surahan. Ang galing nga e, halos lahat nashoot. Ki
nabahan naman ako ng bigla siyang tumingin sa akin
tapos naglakad papalapit sa akin. Nakatayo pa din
ako ng tuwid, hindi kumikibo. Nilagpasan lang niy
a ako.

Weird.

May nakita akong nakaipit na papel sa pintuan ng l

ocker ni Art. Si ako naman, dahil chismosa. Kinuha
ko. wow ah. mabango siya…
---
A,

Hi Art or should I say A! I missed you so much! I’

mma go there to see you soon! I just don’t know wh
en. I really wanna see you na. They said you looke
d so handsome yet weird, idk! Missed me? HA-HA! Se
e you soon A! Bye. Muah!

~Xiara or should I say X

Tae. O.o

OMG!

“hindi mo dapat ‘yan binabasa” nagulat ako nang bi

glang nagsalita si Art sa likod ko. napalingon ako
sa kanya na nakatingin sa akin. He’s inches away
from me.

“ah!” tumawa ako “hindi ko naman sina-sadya e-e” t

umawa ulit ako tapos binigay ko sa kanya ‘yung let
ter. Kinuha naman niya tapos nilukot niya sabay ha
gis sa trashcan.

Wow. 3 points shot!

“s-sorry” naglakad na siya palayo. Tae. Kinabahan

ako dun ah. akala ko susuntukin niya ako or what.
Ai grabe.

Nung wala na siya sa paningin ko. Pumunta na ako n

g locker ko para kunin ‘yung bag ko. isasara ko na
sana ‘yung pintuan ng biglang may yumakap sa akin
from my back.

“i-i’m s-so-rry” Nate? Lumakas kabog ng dibdib ko.

nanghihina ‘yung katawan ko.

“I’m sorry Ianne. I’m very sorry. Patawarin mo ako

. sorry” Naluha ako nang may maramdaman ako na tub
ig na tumulo sa braso ko. He’s crying.
“patawarin mo ako Ianne” humarap ako sa kanya. Umi
iyak nga siya. Kinuha ko ‘yung panyo ko tapos pina
hid muna sa tumulong luha ko tapos pinahid ko sa k
anya para mawala ‘yung luha niya.

“‘wag kang umiyak, please?” nawala ‘yung galit at

lungkot na naramdaman ko. Parang inagos lahat ng p
agtulo ng luha ko. Nagsmile ako sa kanya. Yakap ya
kap pa din niya ako.

“i’m sorry” then he kissed me in my lips.

“I love you” Bulong niya sa akin sabay yakap ng mah

igpit.

Napasmile na lang ako. Hindi talaga ako matitiis ni

to

~~~

Chapter 4o: Sino ba si Lem?

Bati na kami.

Namiss ko din ‘yung hawak niya. ‘yung yakap niya.

‘yung halik niya. ‘yung ngiti niya sa akin. Kahit
na 3 days lang ‘yun. asar naman kasi ‘tong Lemaris
e. papansin.

“sino ba talaga ‘yang si Lemaris?” tanong ko haban

g nilalaro niya ‘yung kamay ko. 1 week na lang pal
a, play na namin. At 1 week na lang, aalis na si l
em.

“to tell you the truth. Oo, naging kami” tinignan

ko ‘yung kamay namin. Tumigil siya sa paglalaro ng
kamay ko.

“kelan?” tinignan ko siya pero nakatingin lang siya

sa lapag.
“I was grade six back then. Grade five naman siya.
And it was just a deal”

“deal?” tumingin na siya sa akin sa mga mata ko.

“Deal lang namin ng mga kaibigan namin. Pustahan ba

? I never loved her” ow…

“e bakit… super ka magcare sa kanya?”

“Nung nakuha ko na ‘yung gusto kong gameboy. Nakip

agbreak ako sa kanya. That point, bigla siyang nah
imatay. Natakot ako, akala ko napatay ko siya nun.
On that day, I promised to myself that I will alw
ays be there for her”

Ok sige. STOP. Madrama na.

“ah, ok sige. I understand” ngumiti siya sa akin nu

n.

“GUYS, practice na!”

Bahay nila Nate.

Pumunta kami dun. Wala si Lemaris. Thank goodness.

Umupo ako sa sofa. Si Nate kasi umalis muna, bumi
li ng icecream. Movie marathon kasi kami e.

“yo” napalingon ako sa likod. Si Cloud. Lumapit si

ya sa akin sabay upo sa sofa at kinuha ‘yung remot
e.

Ai tae tae! Nilipat ‘yung channel! Spongebob e!

“oi ano ba!” kinuha ko sa kanya ‘yung remote tapos

binalik sa Nickelodeon tumingin siya sa akin ng m
asama. Pati ako tumingin sa kanya ng masama.

“bata” bleh! haha. I win

“bakit parang ang saya saya mo?” tinignan ko siya w
ith matching taas kilay.

“syempre di ako malungkot” tama naman di ba?

“pilosopo”

“pilosopa. Babae ako e” tumaas ‘yung kilay niya. a

ba. Ako lang may karapatan mag taas ng kilay.

“adik. Si Lemaris?” mapang asar niyang sabi.

“malay ko, baka nasa kabaong na niya” tumawa kaming

dalawa nun.

“Lemaris galis ‘yun e. pabayaan mo na. 1 week na l

ang aalis na din ‘yun. paepal e” tawa kami ng tawa
. Lemaris Galis. HAHAHA. Nice one cloud.

“oo nga. excited na nga ako e” nag akma naman ako n

a parang excited talaga.

“Sana ganyan ka na lang lagi. I like it when your

happy” ngumiti siya sa akin ako naman natameme.

Lumapit siya sa akin. Lalong lumapit. Oh hinde. ‘w

ag wag wag! Tama na ‘yan Cloud! STOOOOOOOOOOOOOOO—

“Ianne! Eto na ‘yung ice cream!” Napalingon ako sa

may pintuan. Na out of balance si Cloud sa akin,
parehas kaming nahulog sa sofa. Nakapatong siya sa
akin. Agh. Awkward position mehn. Tumingin ako ka
y Cloud na parang natutulog.

Tumingin ako kay Nate para Makita ‘yung reaction ni

ya.

O.O

Lumapit sa amin si Nate. Mabilis ‘yung pagkarespon

se niya. inalalayan niya si Cloud umupo sa sofa. N
akapikit pa din si Cloud, tapos parang hinihingal.
“‘tol, bakit ka lumabas ng kwarto mo?!” hinawakan
ko ‘yung noo niya. Shet. sobrang init! May trangka
so si Cloud

~~~

Chapter 41: Abnormal si Cloud.

Abnormal si Cloud.

Super abnormal talaga siya. Lumabas ng kwarto ‘yun

pala may sakit. Ano ba ‘yan, baka mahawa pa ako n
g virus niya e.

Pero akala ko talaga… hahalikan niya ako ulit. Tae

nes naman ‘yun. watta mind Ianne. Watta mind.

Nakaupo ako ngayon sa upuan sa tapat ng kama ni Cl

oud. Bantayan ko daw muna ‘to sabi ni Nate. Bibili
lang daw siya ng gamot.

Nakakainis. Ano ako? Bantay? Amp.

Napatingin ako sa kanya ng bigla siyang gumalaw. H

ingal na hingal pa rin siya, parang pagod na pagod
.

Lumapit ako sa kanya. Pawis na pawis pero may airc

on naman. abnormal talaga ‘to. Dahil sa wala akong
magawa, umalis na muna ako ng kwarto niya. hindi
naman siguro aalis ‘yun, nanghihina e.

Pumunta ako ng kusina at naghanap ng soup sa ref n

ila. ah, nido soup na lang para masarap at mainit
sa sikmura.

Habang naghahalo, nagulat ako ng biglang may yumak

ap sa akin. Napatigil ako. amp, si Nate talaga ang
hilig mangyakap sa likod.

Paglingon ko ng kaunti.
“Cloud!?” Natulak ko siya ng bahagya kaya natumba
siya. “s-sorry” inalalayan ko siya at pinaupo sa u
puan kahit na sobrang bigat niya.

Namumula siya, tapos nanlalamig na mainit ‘yung kat

awan.

“bakit ka ba kasi umalis dun? Amp” tae, para akong

nanay na nanenermon ng bata na hindi nakikinig.

“a-ayoko…” ayaw mo?

“ayaw mo ang?”

“D-dito… *hinga* k-k *hinga* ka lang *hinga*” abno

rmal talaga ‘to. Para siyang anime na pacute. Effe
ctive naman ang cuteness. HAHA.

“oo Cloud, dito lang ako” ngumiti ako sa kanya kah

it na hindi naman niya siguro nakikita kasi nga na
kapikit siya.

Pinagpatuloy ko ‘yung paghahalo sa soup hanggang s

a maging ok na ‘yung itsura. Nilagay ko sa bowl ‘y
ung soup. Aish. Sobrang init.

Umupo ako sa tabi niya tapos pinakain siya kahit a

ng hirap gawin ‘yun. after 3oo years, natapos na d
in akong pakainin siya.

Inalalayan ko siya pabalik ng kwarto niya. at infa

irness ah, para kaming lasing kasi pagewang gewang
kami. tae. ANG BIGAT KASI E!

Pagkahiga ko sa kanya sa kama niya bigla niyang hi

nawakan ‘yung kamay ko. ang init ng palad niya.

“d-dito ka l-lang” ngumiti ako sa kanya.

“may kailangan ka pa ba para gumaling?” hawak hawak

pa din niya kamay ko.
nagulat ako ng binukas niya ‘yung mga mata niya. n
akatingin siya sa akin. ‘yung mata niya parang nam
umula na adik. Bigla niya akong hinila kaya napapa
tong ako sa kanya.

“ikaw… Ianne, kailangan kita” Tapos niyakap niya ak

o ng mahigpit.

~~~

Chapter 42: Kulitan Time

Masyado na akong naguguluhan kay Cloud, hindi ko a

lam kung kikiligin ba ako o maiinis. Alam naman ni
yang girlfriend ako ni Nate e, pero bakit niya gin
agawa ‘yun. amp.

Bukas na ‘yung play namin. Excited ako na kinakaba

han. Super mixed emotions. Sabi kasi ni Nikki, hal
os lahat daw ng school body, bumili ng ticket tapo
s may outsiders pa daw na manonood. Gahd. Hindi ko
ata carry ‘yun ah.

Last practice na namin ‘to. Ok na ang lahat, set na

. kulang na lang ay ‘yung audience.

“Si Cloud, abnormal na naman” si Cloud… tsk.

“bakit?”

“nung umalis ka biglang naging hyper. Nanaginip da

w kasi siya tapos ayun, gumaling kaagad”

“wow. Good to hear that, nga pala”

“hm?”

“may… nililigawan ba si Cloud ngayon?” napangiti si

ya.

“bakit? Mag aapply ka sa kanya?”

“oo sana e” tumawa ako tapos nag pout si Nate.

“oh di magsama kayo” Niyakap ko naman siya nun.

“selos naman ‘yung isa d’yan”

“hindi ako selos”

“woosh. Ikaw ba ‘yun?”

“eh sino ba kausap mo? ‘yung pader?” tumingin ako s

a pader.

“hoi ikaw pader! Selos ka ah!” tumawa lang kaming

dalawa nun. Namiss ko din’ tong asaran namin.

So ayun, resume na ang practice. Nahahaggard na ak

o, si Nikki kasi paulit ulit ulit ulit ulit ng cut
. May mali daw kasi, hindi daw matama. Ai ewan ko
sa’yo Nikki. HAHA.

1 month ang nakaraan pero parang ang tagal na. ang

daming nangyari sa amin nitong January. Pero hang
gang ngayon matibay pa din. Nakakatuwa.

Kinabukasan.

Eto na. eto na ang hinihintay naming lahat na 3rd

years. Ang play. Umaga pa lang, nagsiayusan na kam
i. nilagyan pa nga ako ng bandage sa mata para daw
kunwari bulag talaga, pero nakakakita pa din ako.
medyo Malabo nga lang.

1 hour na lang. 1 hour na lang ang hinihintay nami

n bago mag umpisa ang play. Pagtingin ko sa audien
ce. Ang daming tao! Super dami. Hindi ko ineexpect
na ganito kadami. Bigla akong kinabahan tapos nan
lamig ‘yung kamay at paa ko.

Nagulat ako ng hawakan ni Nate ‘yung kamay ko. cros

sed fingers.
“kaya natin ‘to” tapos hinalikan niya ‘yung kamay k
o na nanlalamig.

~~~

Chapter 43: This is All About Nate & Ianne.

3o minutes na lang. super kinakabahan pa din ako k

ahit na hawak hawak ko kamay ni Nate. Siya, cool l
ang ‘yun itsura.

“Nate! Si Nate asan!?” napatingin kaming dalawa sa

kaklase namin na tinatawag si Nate.

“baket?” tumayo kaming dalawa ni Nate. Hawak pa din

‘yung kamay ng isa’t-isa.

“emergency daw” iniabot ng kaklase namin ‘yung cel

lphone ni Nate. Emergency? Sinagot ni Nate ‘yung t
awag.

“hello?” nakatingin lang ako kay Nate, nakatingin d

in siya sa akin.

“ha?! Asan po siya?!” sinong siya?

“oo sige. Papunta na po ako. thank you”

“a-ano ‘yun?” kinabahan ako sa mangyayari. I have a

bad feeling.

“si Lemaris, naospital” si Lemaris… na naman. “kai

langan niya ako” tatakbo na sana siya pero mukhang
nalimutan niyang hawak hawak ko kamay niya.

“ui Ianne, kailangan ako ni Lemaris ngayon” para a

kong naiiyak na ewan. Para akong nasasaktan kahit
hindi. Ang gulo ng nararamdaman ko.

“pero kailangan din kita…” naging malungkot ‘yung m

ukha niya. ako, naluluha na.

“i’m sorry, mas kailangan niya ako ngayon” binitaw

an niya ‘yung kamay ko sabay takbo palabas ng audi
torium.

“Nate…” Pinipigilan ko. pinipigilan ko pagbagsak n

g luha ko sa mga mata ko. Pinipigilan ko ‘yung sak
it na nararamdaman ko. Pinipigilan ko kasi ayaw ko
ng mabasa ‘yung bandage na nakabalot sa mata ko.

“ASAN SI NATE!?”

“umalis siya, emergency e”

“HUWALANGYANG EMERGENCY ‘YAN! HINDI BA ALAM NG PUT

EK NA EMERGENCY NA ‘YAN NA SI NATE ANG BIDA NATIN!
? FCK! PAANO TAYO MAKAKAHANAP NG DEMON WITH LESS T
HAN 3O MINUTES!? FCK! THIS IS A DISASTER! MY LORD,
TAKE ME WITH YOU!!”

“Nikki… ayoko na” hinawakan ako ni Nikki sa magkab

ilang balikat ko. She looked at me. Eye to eye. ka
hit na Malabo dahil sa bandage na unti-unti nang n
ababasa.

“please Ianne, tatagan mo sarili mo. ‘wag kang iiy

ak. Masasayang ‘yung bandage. Please… makakahanap
tayo ng ibang demon” parang lalong gusto ko umiyak
dahil sa sinabi niyang makakahanap tayo ng ibang
demon.

It’s not about the role. It’s not about the story.
It’s not about the demon. It’s not about the maid
en. It’s not about the play. It’s not about the de
mon and the maiden.

This is all about Nate and Ianne.

Tuluyan na akong umiyak. Wala na akong pakielam ku

ng tinitignan na ako ng lahat. Wala na akong pakie
lam sa pesteng bandage na ‘to. Nakakainis. Nakakaa
sar. Nagsorry siya pero parang ganun pa din. Mas m
alala lang ‘to.

She needs him. But I need him too. Pero pinili niy
a ‘yung pesteng Lemaris na ‘yun over me. NAKAKAINI
S. NAKAKAASAR. And at the same time, NAKAKAIYAK. N
AKAKALUNGKOT.

Pinili niya ang ex niya over his girlfriend. Pinil

i niya ‘yung sinabi niyang hindi naman daw niya ma
hal over sa taong sinabi niyang mahal na mahal niy
a. pero bakit ganun, parang baliktad?

Nagkakagulo na dito sa backstage habang ako nakaup

o. Para akong bangag na hindi na maintindihan ‘yun
g sinasabi nila. Wala na akong magets. Wala na ako
ng maintindihan.

“Go Ianne!! Go Ianne! Kaya mo ‘yan!” napatingin ak

o sa audiences. Si Cloud nasa front seat. Buti pa
siya na hindi ko naman boyfriend hindi ako iniiwan
. Buti pa siya di ba?

Nagulat ako ng may humawak ng balikat ko. paglingon

ko…

Si Art.

“Let me be your demon for this play, maiden.”

~~~

Chapter 44: Actor na si Art!

Nagulat ako. as in literal na nagulat dahil napang

anga at nanlaki pa mata ko. he’s gonna play the de
mon?

Is this story kidding me?! E si Art? Duh, wala nga

ng kaexpre expression ‘yan e. Joke ba ‘yun!? at pa
ano naman napapayag ‘yan? Nakakagulat di ba?
“o c’mon! bihisan na si Art! 1o minutes na lang ang
natitira!” hinawakan ko si Nikki.

“teka, e di ba tinangay ni Nate ‘yung damit para sa

demon?”

“h-ha? A-ai! Oo nga pala! Buti n-na lang may spare

tayo!” sabay talikod sa akin. Napataas naman kila
y ko dun. Weird.

Teka! 1o minutes na lang ah! paano niya makakabisad

o ‘yung script!?

---
“paano mo nalaman ‘yan lahat?”

“pinag aralan”

“nakabisado mo lahat?”

“photographic memory”
---

Ah tama. Photographic memory. O sige, siya na may g

anon.

Inayusan na din ako ng mga mag aayos sa akin. Pina

litan ‘yung bandage kasi nga nabasa dahil sa peste
ng luha. Niretouch and everything.

“3rd year presents a play entitled…

..THE DEMON AND THE MAIDEN.”

pumalakpak ‘yung mga tao.

“Long long ago…” kinuwento na nung boses ‘yung intr

o.

“ikaw na Ianne!” pagkalabas ko sa stage.

“Ianne!!!! Ang ganda mo!” ok… si Cloud ‘yun. haha.

Don’t be distracted.

Tumakbo ako sa forest. ‘yun kasi ang kailangan. Pum

unta ako dun sa pintuan ng bahay ng demon.

“hello? Is anybody there?” binuksan ni Art ‘yung pi

ntuan with a blank look.

“fck. Art, nagulat ka! Nagulat ka!” bulong ni Nikki

. Eto namang si Art, wala pa din.

“please come in” pumasok ako sa loob.

“Art, expression!” bulong na malakas ni Nikki. Pero

parang hindi nakikinig si Art.

“What are you doing in the woods this late?”

“uh.. I was lost. And I can’t see a thing”

So ayun, sa script, magkukwento ako tungkol sa vil

lage. ‘yung mga bata at matatanda dun. ‘yung ganun
.

“oh, by the way… why are you living here? At the wo

ods, all by yourself?”

“people are scared of me”

“why?” nagulat ako ng nakita kong naging malungkot

siya.

“I-I don’t know…” yumuko siya sa pagkakasabi nun.

“very nice expression Art! Very nice!”

“But for me, I don’t think you’re scary” ngumiti ak

o nun kasi dapat ngingiti talaga ako.

“art, ngumiti kaaaaaaa~” nagwawala na si Nikki sa p

agbulong.
NAGULAT naman ako ng bigla akong nakakita ng konti
ng ngiti sa labi niya. OMG. Is this for real!?

“The demon and the maiden had a merely night. And

that night, the demon understand what is a man’s h
eart. But the night has come to an end” nasa may p
intuan na kami nito.

“it’s very nice to meet you, i’ll come again”

“No, you can’t come! It’s dangerous!” ngumiti lang

ako nun.

“At the very next day…”

Nasa entrance ako ng woods naghihintay.

“the maiden would always wait at the entrance of th

e woods. Waiting for the demons call”

“Maiden… can you hear me?” lumingon ako sa pinaroro

onan ni Art tapos ngumiti.

“The two would always meet at the entrance of the w

oods. Until one day…”

Nandito na ‘yung mga villagers. ‘yung mga kaklase k

o.

“There’s a nice man living in the woods…”

“No!”

“There’s no man in the woods!”

“yea! It’s not a man!”

“it’s a demon!”

“The villagers planned to go to the woods to warn

the demon not to see the maiden again. But… the ma
iden don’t know a single thing”
Tumakbo ‘yung mga villagers sa woods papuntang bah
ay ng demon. Pinagbabato nila ng bato ‘yung pintua
n.

“come out demon!”

“you bastard!” lumabas si Art na expressionless.

“art! Matakot ka!” pero wala pa din. Gara. HAHA

“don’t ever come see the maiden!”

“leave this woods”

“and never come back!”

“the next day…”

Nagkita kami ni Art nito.

“i’m sorry. I need to leave this place”

“but why?”

“I-I just need to”

“please don’t leave me”

“I need to” Nate… naluha ako sa sinabi niyang I nee

d to. Tae. Naalala ko si Nate.

“nate…” sht. Bakit ko nasabi pangalan niya!?

“goodbye” nagulat ako ng hawakan niya ‘yung kamay

ko tapos hinalikan. Wala naman sa script ‘yan ah!
“you take care of yourself” tapos lumayo na siya a
t nagkahiwalay ‘yung kamay namin.

Umiyak na lang ako dun. Malabas ko man ‘to hindi n

aman obvious. Ang sakit kasi ng ginawa ni Nate. An
g sakit. Tae.
“The demon left the village. The demon left the wo
ods. And the demon left the maiden… crying” putek.

Napatingin ako sa audience. ‘yung iba teary eyed n

a tapos ‘yung iba tulo sipon na. nakakatuwa at naf
ifeel nila ‘yung story.

“The years passed. The maiden’s eyes were cured” t

inanggal na nila ‘yung bandage sa mata ko. nasa ba
ckstage ako ngayon.

“with cured eyes, she wants to see the demon, and

hear his voice once again” lumabas na ako sa stage
. Wala na akong bandage nun. Naglalakad ako sa woo
ds nun. Tapos nung malapit na ako sa bahay ng demo
n.

“Hey Maiden, can you hear me?”

“The maiden, for so many years heard that voice ag

ain. For so many years she waited. She can now see
…” lumingon ako sa likod at nakaupo si Art dun. Na
g act ako na gulat na masaya.

“or should I say, can you see me, Maiden?”

“demon…” bulong ko kasi dapat daw may ganun.

Biglang nagsara ‘yung curtains tapos nagpalakpakan

‘yung mga tao.

“and that was the end of our play” lalong lumakas

‘yung palakpakan. Nakakatuwa, nakakarelief. Sobra.
Parang lahat ng pinaghirapan namin within a month
naging ok. nakakatuwa talaga.

Si Nate na lang kulang, buo na kaligayahan ko. Per

o asan ba siya ngayon? nasa Lemaris niyang Galis!

~~~
Chapter 45: Ano ba Talaga?

Nakangiting lumapit sa akin si Cloud sa backstage.

Halos lahat ng babae dun, nakatingin kay Cloud. P
ati na din mga binabae, at ibang lalake.

Kamukha kasi ni Cloudstrife e.

“ang galing mo kanina!” niyakap ako ni Cloud. Napa

tingkayad nga ako kasi matangkad din si Cloud at s
obrang higpit ng yakap niya.

“thanks” napangiti ako dun. Para kasi siyang number

one fan ko.

“si Nate?” si Nate!? Ewan ko dun! Tae.

“nandun sa di niya maiwanang lemaris” may halong pa

g aalala sa mukha ni Cloud sa sinabi ko.

“sabi na e”

“ok lang ‘yun. magsama sila” bitter na kung bitter

. Pero bahala na sila! Magsama sila, ‘yan ang gust
o nila di ba? eh di go! I don’t care!!

Pero nasasaktan ka.

LOL!!!!!!! Ewan ko sa’yo Ianne!

“tara, libre kita sa labas”

“bakit?”

“for a job well done”

“sige, magbibihis lang ako” tumango lang siya nun

tapos umupo sa isang upuan. Nagmadali akong pumunt
a sa cr, pagkatapos ko magbihis sa cubicle…

“ano ba ‘yan! 1o, ooo nga naipon natin sa play, kin

uha naman ‘yung 2,5oo!” si Niki?
“bakit?”

“si Art! Nagpumilit fansclub niya na si Art ang gu

manap bilang demon, tapos eto namang si art, walan
g awa! Kinuha ‘yung 2,5oo! Nawala tuloy si nate”

“eh, asan ba si Nate?”

“andun, buti na lang talaga may isa pang mangyayar

i. Kundi, hai nako! sana mabawi naten ung 2,5oo!”
narinig kong lumabas na silang dalawa.

Si Art? Gumanap na demon for 2,5oo? And si Nate? An

dito? What the pak!?

Paglabas ko ng cr. Pumunta ako ng backstage. Nakit

a ko na pinapalibutan ng babae si Cloud.

“number mo na, please” sabi ng isa kong kabatch.

“alright. Here’s my number. I can flirt to all of

you, but my heart is dedicated for only one, ok?”
[nakita ko na ‘tong line na ‘to sa isang story, di
ko lang alam kung saan. E nasa isip ko na din ‘to
kaya ‘yun. baka sabihin niyo ginagaya ko. peace!!]

tumingin sa akin si Cloud tapos ngumiti.

“sino naman ‘yun?” sabi pa ng isa kong kabatch.

“oh, Ianne” napatingin sa akin lahat ng nakapalibo

t kay Cloud. Parang masama ‘yung tingin. ANONG GIN
AWA KO!?

“tara na!” hinawakan ni Cloud kamay ko sabay takbo

palabas ng backstage.

“oi, bakit tayo tumatakbo?” hanggang ngayon kinaka

ladkad pa din niya ako. ang laki kasi nitong audit
orium e.
“nagmamadali!” nakangiti niyang sabi.

“bake—” at parang nasagot na ‘yung tanong ko bago

ko pa matapos tanungin. Tumigil si Cloud sa paglal
akad, hawak hawak pa din ni Cloud kamay ko. hindi
ko alam kung ano ba ang irereact ko…

“Ianne”

~~~

~~~

Chapter 46: action scene

Naglakad ako ng mabilis, ako naman ngayon ang kuma

kaladkad kay Cloud. Lumabas kami ng auditorium per
o nagulat ako ng nasa harap ko na siya.

“please…” umiiwas ako sa kanya pero para kaming nag

papatintero sa ginagawa niya.

“ano ba? umalis ka nga” hindi ako nakatingin sa ka

nya. Ayokong tumingin sa mata niya. not now.

“‘wag ka munang umalis” para siyang nagmamakaawa s

a tono niya. pero ayoko talagang tumingin sa mata
niya. ayoko, baka kasi… manghina ako.

Hinigpitan ko pagkakahawak ko sa kamay ni Cloud.

“umalis ka sa harap ko. aalis kami ni Cloud, for a

job well done on the play” mahinahon ‘yung pagkak
asabi ko pero I make sure he hears the word play.

“‘wag muna, please. I need you” tumingin ako sa ka

nya. Sa mga mata niya. parang umagos sa dugo ko an
g galit at suklam.

“YOU NEED ME?! Oh c’mon. i’m sorry, but Cloud need

s me more!” tinulak ko siya kaya napaatras siya. N
aglakad na ako ng mabilis pero hinawakan niya ‘yun
g kamay ko.

“sino ba ang boyfriend mo?!” tumaas na ng bahagya ‘

yung tono ng boses niya.

“BAKET!? Sino ba ang girlfriend mo!?” tinaas ko na

din ‘yung boses ko. mas mataas sa kanya.

“ikaw, ano ka ba…” huminahon ‘yung pagsasalita niya

.

“ako? really? Di ko ramdam” inalis ko pagkakahawak

niya sa kamay ko.

“hind—kasi—a—ano ba” nag akma na akong maglakad per

o hinawakan niya ulit ako.

“ano ba Nate! Nabubuset na ako ah! tigilan mo nga

ako!” hinila niya ako kaya napalapit ako sa kanya.

“‘tol naman” tumingin ako kay Cloud na ngayon ay na

gsalita na.

“ano!?”

“look. Ayaw ka na muna niyang makasama”

“tae ka Cloud. Ikaw ang nagplano nang lahat tapos

kukunin mo siya!?” anong pinagsasasabi niyo!?

“eh sa ayaw ka nga muna niyang Makita e!” hinila a

ko ni Cloud kaya napiglas pagkakahawak ni Nate sa
akin.

“ANO BA CLOUD!? Girlfriend ko ‘yan e!”

“hindi porke’t girlfriend mo, sa’yo na siya!”

“MAY GUSTO KA BA KAY IANNE!?”

“oo! Matagal na akong may gusto sa kanya! Baket? M

ay Lemaris ka naman na di ba? bakit hindi mo siya
puntahan ngayon!?” nakita kong kumunot noo ni Nate
. Kinabahan ako sa mangyayari.

“pinsan kita… tapos may gusto ka sa girlfriend ko?

” lumapit ng kaunti si Nate sa kinatatayuan namin
ni Cloud.

“baket!? Meron na ba sa 1o commandments na bawal ‘

yun? nahalikan ko na ‘to! Baka gusto mong ulitin k
o!?” nagulat ako ng bigla akong halikan ni Cloud s
a labi ko.

“P*T*NG *N* MO CLOUD!” sinuntok ni Nate si Cloud k

aya napahiga siya sa sahig. Ang bilis ng pangyayar
i. Hindi ko na namalayan… umiiyak na ako.

Ngayon ko lang nakita ‘yung mukha niya na sobrang

galit. Ngayon ko lang narinig ‘yung boses niya na
sobrang galit. Ngayon ko lang narinig na nagmura s
iya. At dahil sa galit siya.

“t*ng’n*. ang bakla mo talaga. Susuntukin mo ako n

g hindi ako ready, hinahalikan ko pa si Ianne e” n
agulat ako ng ilagay ni nate ‘yung paa niya with s
apatos sa mukha ni Cloud.

“pinsan pa man din kita…”

“BAKET!? Eh di halikan mo din si Lemaris! Para fai

r di ba? siya naman pinipili mo kesa kay Ianne di
ba!? alam mo bang nahihirapan na ‘yang si Ianne da
hil sa kakaLemaris mo. P*t*ng *n*! manhid ka ba!?”
nagulat ako. umiiyak pa ako. nanghihina ako. di k
o mapigilan ‘yung sarili ko. ano na bang nangyayari…

Lumapit sa akin si Nate tapos hinawakan ‘yung mukh

a ko. Hindi ako tumitingin sa kanya pero pinipilit
niya akong tumingin sa mata niya.

“I’m sorry” pinapahiran niya ‘yung tulo ng luha ko

pero hindi pa din natatapos ‘yung pagtulo nito. H
e was about to kissed my forehead when…
“It’s too late to apologize man” sinuntok ni Cloud
si Nate kaya si Nate naman ‘yung napahiga sa sahi
g. Omg.

Hinawakan ako ni Cloud sa kamay at hinila na ako p

aalis. Narinig naming nagbukas ‘yung pintuan.

“‘wag nga kayong maingay” tapos sinara ulit.

Tumingin ako kay Nate na umupo sa sahig at pinahid

‘yung kamay niya sa labi niya kasi nagdudugo.

“Cloud!” tumigil si Cloud. Ako, nakatingin pa din k

ay Nate pero si Cloud hindi lumingon.

“ang talino mo” bakit Matalino? Anong Matalino? Ha!

?

“ako pa” bulong niya tapos naglakad na kami palayo

kay Nate. Anong..nangyayari?

~~~

Chapter 47: si Cloud, inlove?

This is the weirdest day ever. Parang punong puno

ng pangyayari ‘tong araw na ‘to. When it comes to
Nate, Cloud and even Art. Ang gara, what’s with th
is day?

Tahimik lang kami ni Cloud. Walang nagsasalita, na

glalakad lang kami ng walang imik. Pero hawak pa d
in niya ‘yung kamay ko—which is kinda uncomfortabl
e.

Tinatanggal ko ‘yung kamay ko nang…

“please, even just for this day… let me hold your

hand” hinigpitan niya ‘yung hawak sa kamay ko.

Napatingin ako sa kanya. Nagulat ako, bigla siyang

 nagsalita. Hindi man lang siya tumingin sa akin o
r huminto sa paglalakad. Tss. Ano pa nga ba magaga
wa ko?

“uhm, saan ba tayo pupunta?”

“kung saan tayo dadalhin ng kalsada” WEH? may ganon

?

“hindi nga?” huminto siya tapos tumingin sa akin.

“sa bahay niyo na lang” at hindi ko alam kung baki

t, napapayag ako at nasa bahay na namin kami. it’s
… awkward.

“anong gagawin natin dito?” umupo siya sa sofa tap

os binuksan ‘yung tv. Naglipat lipat ng channel ta
pos tinapik ‘yung tabi niya.

“dito ka” para naman akong ewan na sumunod sa kany

a at umupo sa tabi niya. agh. Ano bang nangyayari
sa akin? Di kaya… gusto ko na si Cloud?

Dugdug. Dugdug.

‘wag naman Ianne! Magtigil ka nga, hello! Boyfrien

d mo si Nate, pinsan siya ni Cloud. Magmumukha kan
g cheap!

Ewan, feeling ko nga cheap na ako e. TAE. Bakit ba

ang gulo na nang buhay ko ngayon? nung 2nd year n
aman wala namang gulo na nangyayari ah? tae!

Lumapit sa akin si Cloud. Hinawakan niya ‘yung pis

ngi ko at hinalikan ako. Pipiglas na sana ako pero
para siyang si Nate. Nilulunod ako sa bawat pagha
lik. Sa bawat pag galaw. Sa bawat segundo.

gahd. feeling ko hinahalikan ako ni Cloudstrife. Ha

ha.

Sa sobrang panghihina, napasandal ako sa patungan

ng kamay ng sofa namin, sumasakit na ‘yung leeg ko
kasi hindi siya kumportable then he slightly drag
ged me down at nakahiga na ako sa sofa. He—on top
of me—kissing me gently, passionately.

Para talaga siyang si Nate. Even better :>

But… this is not right. This is totally wrong. I f

eel like a whore. A b.tch. An assh.le. A flirt and
a cheap girl. Lahat na nang pwedeng matawag sa ba
baeng kaladkarin. Parang wala na akong pinagkaiba
sa mga babaeng ‘yun.

This is wrong. I’m kissing my boyfriend’s cousin. M

ALING MALI.

Tinulak ko si Cloud pero lalo lang dumiin ‘yung ha

lik niya sa akin. Lalo akong nalunod. Lalo akong n
asasarapan. AGH.

Hindi na ako masyadong makahinga. He’s still kissi

ng me and i’m still responding. Para akong tanga.
Malaking tanga. Sa ginagawa ko, ako na pinaka tang
ang tao.

Mahal ko si Nate pero parang niloloko ko siya sa g

inagawa ko ngayon. Mas pinili man niya si Lemaris
nung play, siya pa din ang boyfriend ko. and this
should not happen.

Parang inipon ko lahat ng lakas ko at tinulak ulit

si Cloud. Napaatras siya pero hinalikan niya ako
ulit. Lalo akong nanghihina. Sh.t.

Hindi ko napansin, tumutulo na luha ko sa kaliwang

mata ko. Biglang tumigil si Cloud sa paghalik sa
akin. He looked at me na parang may guilt sa mga m
ata. Pinapatigil niya ‘yung pagtulo ng luha ko gam
it ‘yung kamay niya.

“Can you please… please change your status from in

a relationship to single, and then date me? I’m a
lready inlove with you Ianne” Teary eyed si Cloud?

~~~

Chapter 48: forteen

Facebook ba ‘to? change your status. Haha.

1 week nang nakakaraan simula nang sabihin ‘yun ni

Cloud. Wala pa din akong connection sa kanila. As
in sa kanilang lahat kasi sumama na muna ako kani
la mama sa Cebu.

Ayoko munang umisip ng problema, ayoko muna. Nahih

irapan kasi ako. bata pa ako punong puno na ako ng
problema. Nakakainis ‘yun di ba? I need to relax.
I need to forget all about them.

Wala naman sigurong masama kung magpakasingle ako

for a week without any boys around me, right? Wala
naman sigurong masama kung magapakasaya naman ako
, paminsan minsan.

Hindi ako pumasok the whole foundation week. Nakak

atamad kasi. tska ayoko munang Makita ‘yung mga ta
ong involve sa problema ko. lalo na si Nate at Clo
ud. E malamang, sila lang naman ang involved. HAHA.

Sa 1 week na wala ako, halos every minute nagtetex

t sa akin si Nate. Tinatanong kung ano na nangyari
sa akin, asan ako, sorry and I love you. Mga ganu
n. Natutuwa naman ako kasi parang he really care.
Buset lang talaga ‘yung Lemaris na ‘yun!

Umuwi na kami ng bahay namin at feeling ko narefres

h ako. HAH. Ano ako? mozilla firefox?

Pagpasok ko sa school, chill lang. walang arte, ord

inary day lang ‘to.

Pagpasok ko ng classroom.
Dugdug. Dugdug.

Napaatras ako pero kailangang pumasok. Gusto kong

umalis pero syempre kailangan mag-aral. Para niya
akong hinuhuli sa titig niya. naiilang ako. sobra.

Pumunta kami ng gym kasi daw may program. Pero nag

ulat ako nang Makita ko ang burning thunder sa sta
ge.

Tumingin siya sa akin tapos ngumiti. ‘yung ngiti n

iya, ‘yung namimiss ko ng sobra. ‘yung mga titig n
iya. shet. Humihina na naman ako.

“Ang programang ito ay panandalian lamang. Nagrequ

est lang sa amin ang isang estudyante para tumugto
g ng isang kanta, para sa kanyang buhay” Nate…?

“This song is for my life, for my love, for my Ian

ne…” Kinabahan ako. Nagsipalakpakan ‘yung mga tao.

Dugdug. Dugdug.

Tumugtog na sila. Nagsisimula na ‘yung instrumenta

l. Tumingin sa akin si Nate. Kinakalabit ako ng mg
a kaklase ko. ang sweet daw kasi.

Inaayos ko ang iyong isipan

ngunit di ka nakikinig
Lahat na nang bagay ay aking ginawa
Ngunit wala pa rin

Ilang beses ko bang

sasabihin na wala nang kwentang nakaraan
Pero iyong pinipilit

Sumabay ‘yung mga iba kong kaschoolmate sa pagkanta

ng kanta niya.

Ikaw lang, ang nais kong makasama

Wala na akong gusto pang balikan
Kahit ako’y papiliin ikaw ay umasang
gusto kong makapiling…

talaga lang Nate? Ako lang ba talaga? Asar ka. Naii

yak ako.

Lagi na lang tayong nag aaway

Kahit di dapat pag awayan
Tuwing ika’y lumuluha
Ako’y nasasaktan pag nakikita kang ganyan

Sige lang..
Tahan na, dahil mahal na mahal kita
Ikaw lang kasi, maniwala ka…
Ah….

Paniwalain mo ako Nate. Mahal na mahal din naman ki

ta e.

Ikaw lang ang nais kong makasama

Wala na akong gusto pang balikan
Kahit ako’y papiliin ikaw ay umasang
Gusto kong makapiling

Pero bakit ganyan?

Tayo ay napaglalaruan,
Siguro nga’y sadyang ganyan
Ah….

OMG.

Ikaw lang ang nais kong makasama

Wala na akong gusto pang balikan
Kahit ako’y papiliin ikaw ay umasang
Gusto ko makapiling…

“Ianne, lumuluha ka ba?” bigla kong pinunasan ‘yun

g pisngi ko. pinipigil ‘yung pagtulo ng luha ko.

Tumingin ako kay Nate na nakatingin sa akin. Nag l

iptalk siya ng ‘sorry’ dahil instrumental.

Ibibigay ko ang lahat…

Pati na rin ang ‘yong pangarap
Sasamahan kita, kahit saan
Kahit saan…

Ikaw lang, ang nais kong makama

Wala na akong gusto pang balikan
Kahit ako’y papiliin ikaw ay umasang
Gusto kong makapiling…

“thanks to everyone for singing the song with me!

This song was supposed to be sung in front of you
in the auditorium by me, acoustic but then ‘that’
incident came up. I’m really sorry for what happen
ed, i’ll explain everything later, if you let me.

Mahal na mahal kita Ianne” :’(

~~~

Chapter 49: the end..

Pumunta ako sa backstage ng gym. Sabi kasi ni Niki

, go for it daw. HAHA. Lol. So ayun, pumunta ako s
a backstage. Nakita ko sila na parang nag uusap us
ap.

Dahan dahan akong lumapit kay Nate. Nung nakita na

niya ako, bigla siyang napatayo sa pagkakaupo niy
a tapos bigla akong niyakap. Nang mahigpit.

“I’m sorry” hinigpitan niya lalo ‘yung yakap niya s

a akin.

“naman ‘tol, PDA! Bawal ‘yan!” napangiti lang ako

nun tapos lumabas na ‘yung mga kabanda niya. kami
na lang ang natitira dito.

Humiwalay ako sa pagkakayakap sa kanya. Ampf. Nami

ss ko din ‘yung yakap niya. haha :> tumaas na ang
kilay ko at nagsungit mode na.

“explain” tumawa si Nate nun tapos kiniss niya ako

sa cheeks.

“ok… So eto ‘yan. Nagkaroon ng problema sa part ng

demon, sa part ko. dapat. Kalahati kasi ng popula
tion ng mga 1st-2nd at 4th year na babae, gusto eh
si Art daw ‘yung gumanap”

“teka. Bakit di mo sinabi sa akin?”

“akala ko kasi hindi ‘yun matutuloy. So ayun, kina

usap ni Niki si Art kung pwede ba siya na gumanap
na demon, hindi daw kasi manonood ‘yung mga babaen
g ‘yun at syempre, mawawala ‘yung kita natin for t
he fund. Sabi ni Art, papayag siya pero ibibigay s
a kanya ‘yung 5o% ng kita. Eh syempre, super malul
ugi tayo dun kaya tumawad sila hanggang sa 2,5oo n
a lang ang ibibigay sa kanya. So solved na ‘yun, b
umili na ng ticket ‘yung mga babae”

“and then?”

“nung the day na, magrerefund daw ‘yung mga babaen

g gusto si art ang demon. Nirerefund ‘yung pera ni
la kasi nakita daw nila ako na nakademon costume.
Nagpanic sila—”

“teka. Bakit parang hindi ko alam ‘yung pangyayarin

g ‘yan?”

“ewan ko? o tapos 3o minutes na lang. ‘yung tumawag

sa akin na emergency, si Cloud ‘yun”

“si Cloud?”

“oo, sabi niya, ‘wag na daw ako magdemon. Sabihin

ko daw sa’yo na naospital si Lemaris. Para maging
demon si Art at para hindi na marefund ‘yung pera
nung mga babae. umoo na lang ako. so hindi talaga
dahil kay Lemaris kaya umalis ako”

“tapos?” sayang lang pala luha ko

“tapos ang plano ni Cloud, kumanta daw ako. so ‘yu
ng kinanta ko kanina, ‘yun dapat ikakanta ko. for
you… at para din mabalik ‘yung 2,5oo na binigay ka
y Art. But fck Cloud. Hindi ko akalain na may gust
o siya sa’yo. Tae. Ang talino niya. Binigyan pa ni
ya ako ng pasa sa mukha” tinignan ko naman ‘yung m
ukha niya. may pasa nga… hinawakan ko ‘yung pasa n
iya. parang umaray pa siya nun.

Pero 1 week ago na ‘to ah? bakit parang hindi pa di

n magaling?

“Bakit parang hindi pa magaling?”

“kahapon lang ‘to” nanlaki mata ko.

“ha? Bakit?”

“nagsuntukan kami kahapon.”

“bakit?!”

“ang hirap hindi magpansinan kapag nasa iisang bah

ay ka. Lalo na’t parang best friend mo na ‘yung ta
o. Ang hirap nang walang kibuan, ang kulit pa nila
leigh at mira. Kaya ayun, para mawala lahat ng ga
lit namin sa isa’t isa. Nagsuntukan na lang kami.
pero mas napuruhan siya, marami siyang kasalanan s
a akin e” tumawa siya. Baliw talaga ‘to.

“ok na kayo?”

“oo. Ikaw ah. nakipaghalikan ka pa sa kanya nung a

raw na ‘yun” nanigas ako sa sinabi niya. omg. Sina
bi ‘yun ni Cloud!? Tae. Ang daldal!

“ha? Ah e…” nagulat ako ng kiniss niya ako sa lips.

“ok lang. alam ko namang nalilito ka na nun e. tsk

a.. ako naman mahal mo e. di ba? napag usapan na d
in namin ‘to ni Cloud—na offlimits siya sa’yo lalo
 na sa mga kisses. Alam mo naman sa japan e, nasan
ay na siya dun. At alam na niya ngayon na akin ka
lang talaga” ngumiti siya.

“I love you” kiniss ko siya sa lips.

“I love you din” then he kissed me sa lips.

After hundreds of years…

Well, we just kissed each other passionately in the

backstage of the gym.. :-*

THE END…

OF OUR THIRD YEAR LIFE!

~~~

Chapter 5o: anong di makakalimutan?

“tara, labas tayo”

nagulat ako nun kasi ang aga aga, pumunta ng bahay

namin tapos nag aya lumabas. Ako naman, kahit med
yo antok pa, inayos ko na sarili ko after 15 minut
es. Ayun.

Nagtataka ako kung bakit sobrang aga e nagmamadali

siyang gumala. I mean—5 am? Hello? Wala pang gaga
laan nang ganitong oras.

Naglalakad lang kami. medyo napapagod na nga ako ka

si 3o minutes na kaming naglalakad.

“bakit ba ang aga aga mo?” tumigil siya sa paglalak

ad tapos hinawakan ‘yung kamay ko.

“gusto ko kasi buong araw kitang makasama ngayon” s

ows. Para namang di kami nagsasama.
“adik ka ba? lagi naman tayong magkasama e” ngumiti
siya.

“para may ibaon ako” ibaon?

“ha?” naglakad na siya ulit. Ang gulo nitong lalake

ng ‘to. Amp.

Ilang hours kaming nag ikot. Oo, nag ikot lang kam
i sa subdivision namin. Ewan ko ba sa lalakeng ‘to
. Minsan ngingiti ng wala namang kangitingiti tapo
s minsan magiging seryoso. Weird.

“tara, kain tayo” pumunta kami sa favorite namin.

Ang Mcdo. Inorder niya ang usual kong kinakain.

Spaghetti + medium fries + coke float + oreo hot fu

gde layered twist

Siya naman. ang favorite niyang orderin dito.

Crispy chicken fillet + 2 large fries + coke float

+ vanilla sundae + mcflurry

Oo alam ko. ang konti ng order namin. Diet kasi kam

i e.

Nung nakaorder na kami, dapat. Sa pagkain, galit g

alit na kami. pero ngayon, parang ako lang ang gal
it sa kanya kasi wala siyang ibang ginawa kundi an
g titigan ako habang kumakain.

“bakit?” hindi kasi ako kumportable kapag may tumit

ingin sa akin habang lumalamon. Haha

“wala. Gusto lang kitang tignan”

“ano ako? view?”

“oo, isang magandang view” wee. Ngumiti lang ako n

un. Kakain na dapat ako ulit nang nakita ko na hin
di pa din niya kinakain ‘yung fries niya or hindi
man lang siya uminom ng coke float. Pati ‘yung ice
cream niya, nalulusaw na.

“ayaw mo ba n’yan? Ako na lang kakain” HAHA. Ano a

kala niyo? Nag aalala ako kung bakit siya hindi ku
makain? Haha

Natawa lang si Nate nun tapos nagsimula nang kumai

n. Ang bagal ng oras. pero sulit naman kasi si Nat
e naman ‘yung kasama ko.

Buong magdamag kaming nagkulitan. Abnormal talaga

siya. Haha. Nakakatuwa kasi matagal na din kaming
hindi nagkukulitan ng ganito.

“picture tayo!” eh di ako, pose naman ako kaagad. H

aha.

Nagulat ako ng pagkaflash nung camera, bigla akong

hinalikan ni Nate sa lips. Tinignan niya sa digic
am ‘yung itsura. Tinignan ko din, blurred.

“ang panget”

Nagulat ako ng bigla siyang lumapit sa babae tapos

parang nakipag usap. Ngumiti silang dalawa tapos
binigay niya ‘yung camera dun sa babae. nagpapictu
re pa! haha.

“say cheese”

Hinawakan ako ni Nate sa bewang tapos hinalikan na

naman niya ako. pero hindi gumagalaw. Medyo matag
al nga lang.

“ok na” nag thank you lang si Nate tapos tinignan

namin ‘yung picture. Ang cute ng pagkakakuha. Para
ng ‘yung ganitong kuha, makikita sa mga movies. Na
kakatuwa.

“kinikilig talaga ako ‘pag hinahalikan kita, sana

di ko makalimutan ‘yung feeling” ha? Anong di maka
limutan?

~~~

Chapter 51: FLIGHT CHUVA

Nagtataka talaga ako. buong hapon hanggang mag gab

i na ay hindi niya pa din sinasagot tanong ko kung
bakit ganun. aalis ba siya? Kung aalis siya, saan
siya pupunta? ‘wag mo sabihing…

“iiwan mo ba ako?” parang nagulat siya sa sinabi k

ong ‘yun. tumigil siya sa paglalakad. Tumahimik ‘y
ung paligid namin, parang ang spotlight ng stage a
y ako at siya.

Iiwan ba niya ako?

Isipin ko lang ‘yun. para nang gigiba ‘yung mundo

ko. not again, please. I don’t wanna have that fee
ling again.

Ngumiti siya nun tapos hinawakan magkabilang balik

at ko. ‘yung pagngiti niyang ‘yun, parang nag enli
ghten ‘yung paligid, para siyang anghel na ngumiti.

“Ianne, nasa puso natin ang isa’t isa. Kaya bakit

mo nasabing iiwan kita?” ngumiti lang ako sa sinab
i niyang ‘yun. parang masaya ako pero may lungkot.

Naglakad na siya nun. Hawak hawak ‘yung kamay ko.

“weh. si Lemaris nga e…” NANGONGONSENSYA AKO. hahah

a.

Tumigil siya sa paglalakad tapos tumingin sa akin.

“si Cloud naman talaga ‘yung tumawag e”

“bakit? Si Cloud din ba ‘yung nahimatay sa labas n

g simbahan?” napakamot siya sa batok niya. HAHA. A
no ka ngayon Nate.

Lumapit siya sa akin tapos kiniss ‘yung right cheek

ko.

“sorry na” sabay pacute sa akin. Aysus!

“‘wag ka ngang gumanyan…” tinignan lang niya ako.

still. Nagpapacute. “effective e” kiniss ko naman
siya sa right cheek niya.

O sige, tama na. masyado na kayong kinikilig sa ami

n e. HAHA.

“tara” hinigpitan niya hawak niya sa kamay ko tapo

s sumakay kami sa taxi. Hindi ko alam kung saan ka
mi pupunta, pero masaya akong kasama ko siya at ha
wak hawak niya kamay ko. I feel safe. Super :>

Tumigil ‘yung taxi. Naia airport?

Pagkalabas namin ng taxi. Nagtataka ako. bakit kami

pupuntang airport?

“may susunduin ba tayo?” tumingin siya sa akin tapo

s dumiretso lang sa paglalakad.

Hinarangan kami ng guard. Tapos may pinakita si Na

te tapos pinapasok na kami. ano ba? bakit kami nan
dito?

Kinabahan ako. ewan ko pero habang naglalakad kami,

para akong nawawala sa sarili.

“Nate” tumigil ako sa paglalakad kaya napatigil di

n siya sa paglalakad. Hawak hawak kasi niya ‘yung
kamay ko.

“ano bang ginagawa natin dito? May susunduin ba ta

yo dito?” lumapit siya sa akin tapos niyakap ako,
nang mahigpit.
Para akong clueless sa mga bagay na nangyayari sa
akin. Pero parang may clue na ako sa pwedeng mangy
ari.

Dahil sa naisip ko, na malamang ay ‘yun nga ang ma

ngyayari—naluha ako. hindi ko mapigilan ‘yung pagt
ulo ng luha ko kaya patuloy lang siyang tumutulo.
Malamang. Haha.

“Ianne, please. ‘wag ka umiyak” pinupunasan niya ‘y

ung pisngi ko na may luha.

“aalis ka?” nakita kong lumungkot ‘yung mukha niya.

Shet.

“mamimiss kita” niyakap niya ako ulit ng mahigpit.

OMG. Aalis si Nate!? Si Nate aalis!? Hindi nga ni
ya ako iniwan emotionally but physically? OMG.

“weh…” lalo akong umiyak. Iyak na lang ako ng iyak

. Pinapatahan niya ako pero parang walang talab ‘y
ung pagpapatahan niya sa akin.

“‘wag ka umiyak. Baka ‘di ko kayanin na umalis” tu

luyan na akong humagulgol. Ayoko. Ayokong umalis s
iya. Nakakainis naman oh.

Sinuntok ko siya ng mahina sa dibdib niya.

“tae ka Nate. Tae ka. Bakit mo ako iiwan!?” suntok

lang ako ng suntok sa kanya habang nanghihina ako
, ng sobra.

“2 months lang naman ‘yun e, I promise I’ll always

keep in touch with you” niyakap niya ako ng mahig
pit—mahigpit na mahigpit.

Iyak lang ako ng iyak. Parang wala akong ibang mag

awa kundi ang umiyak na lang. tae. Nakakainis nama
n.

“Nate naman e”
“please… tama na”

“tae ka naman no. ako pa naghatid sa’yo dito sa ai

rport. Paano ako makakauwi n’yan? Napaka gentleman
mo talaga” tumawa ako habang umiiyak nun. Natawa
din siya sa sinabi ko.

“hahatid ka ng driver ko”

“may driver kayo?” medyo tumatahan na ako nito.

“oo, ngayon lang” tumingin siya sa likod ko kaya n

apatingin din ako sa likod at nakita ko si Cloud n
a nakangiting lumapit sa amin.

“lol ka ‘tol, kelan pa ako naging driver?” tumawa l

ang silang dalawa nun.

“Ianne, mamimiss kita. Sobra”

“ikaw din. Mamimiss kita. Sobra sobra din”

“mamimiss ko lalo mga halik mo”

“pabaon ko sa’yo” hinalikan ko siya labi niya.

“awts! Tae tae tae. Nagseselos ako!” napangiti ako

nun kaya napahiwalay ako kay Nate.

“i’ll miss you” magkatinginan lang kami sa mga mata

namin. Mamimiss ko siya. Super.

“I lo—”

“FLIGHT CHUVA ECKLAVOO CHURVALOO CHENES. I REPEAT

FLIGHT CHUVA ECKLAVOO CHURVALOO CHENES PLEASE PROC
EED TO CHORVA. Thank you” [sensya na. hindi ko kas
i alam ‘yung sinasabi e. kunwari na lang tinatawag
na ‘yung flight nila Nate]

“ang epal talaga oh. I love you Ianne. Hintayin mo

 ako ah. ‘pag balik ko gusto ko ako pa din laman n
iyan” tinuro niya ‘yung puso ko.

“oo, ikaw din. ‘wag ka magbago ah! I love you” kin

iss niya ako sa lips. Smack lang. tapos lumapit si
ya kay Cloud.

“‘tol, ikaw na bahala sa Ianne ko. offlimits ‘yan

pare, ‘pag ako may nalaman na ginawa mo sa kanya…
magteteleport ako papunta sa bahay para patayin ka
. ok?” tumawa lang si Cloud nun pati si Nate. Ako
din medyo napangiti.

“i’ll miss you too ‘tol” tinapik ni Cloud ‘yung bal

ikat ni Nate na nangingiti pa din.

Lumapit sa akin si Nate tapos niyakap ako ng mahigp

it.

“FLIGHT CHUVA ECKLAVOO CHURVALOO CHENES. I REPEAT

FLIGHT CHUVA ECKLAVOO CHURVALOO CHENES PLEASE PROC
EED TO CHORVA. Thank you”

“tsk. Killjoy talaga oh” kiniss niya ako sa lips.

“bye” naglakad na siya papasok ng kung ano man taw

ag dun. Masaya ako kasi uuwi siya pero naluha pa d
in ako kasi aalis siya. 2 months? Mawawala siya ng
2 months? Paano ako within 2 months?

“tara na Ianne, akin ka na lan—este… Tara. Hahatid

na kita sa inyo. 6am na ng umaga oh” we spent a d
ay with each other. Pero… it’s still not enough. 2
months? ugh.

I’ll miss him.

~~~

Chapter 52: si Erin!

One week na ang nakakaraan. Para akong ewan na sup
er naghihintay sa message niya. or kahit hindi man
sa message, basta. namimiss ko na kasi si Nate. S
obra. Sobra sobra po.

“oi Ianne, ok ka lang?” bumalik ako sa earth galin

g mars sa pagkalabit sa akin ni Cloud. Nasa bahay
nila ako, naglalaro kami ng ps2. kainis nga e, and
ito nga ako sa bahay nila nate, wala naman siya di
to.

“ok lang” ngumiti na lang ako nun.

“weh?” hinawakan niya ‘yung mukha ko tapos iniharap

sa kanya.

“bakit?” tinignan lang niya ako sa mata. Tapos lum

apit siya ng lumapit. Napapikit ako. kinakabahan.
‘wag mo sabihing—

“ui ‘wag ka magulo. Pilik mata mo oh” may kinuha s

iya sa may mata ko. napadilat ako dun. Tae. Bakit
naman ineexpect ko na halikan niya ako? duh!

Tumingin ako sa hawak niya. tapos parang diniinan

niya. bigla siyang nagsmile sa akin tapos tumingin
sa akin.

“mag wish ka” mag wish? Sige na nga. kahit medyo ch

ildish.

Ang wish ko… sana… maging kami na talaga ni Nate. F

orever.

“tapos na” tinignan niya ako na parang iniisip niy

a kung ano ba ‘yung winish ko. chismoso talaga. Ha
ha

“taas o baba?” taas o baba? Ah, baka kung saan didi

kit ‘yung pilikmata?

“baba” nung pinaghiwalay niya ‘yung hinlalaki niya

 tska hintuturo. Una kong tinignan ‘yung baba. Per
o—

“sa taas” sa taas kumapit ‘yung pilikmata ko. tae.

Nalungkot ako bigla. Bakit ganun? bakit sa taas?
Ibig sabihin—

“alam mo. ‘wag ka maniwala sa mga ganito, joke jok

e lang ‘to no” tumingin ako sa kanya na nakangiti
pa. amp. Siya nagpasimuno e. sapakin ko siya e.

“ikaw nga nagpasimuno nito e”

“ano ba wish mo?” nakangiting aso. Ampupu.

“secret”

Nagsm kaming dalawa. Wala lang, para malibang. Hab

ang naglalakad, ako na ang nacoconcious para kay C
loud. Ano ba, ang daming nakatitig—nakatingin—naka
ngiti grabe. Nacoconcious ako for him.

Bigla akong nakaramdam ng pagcr kaya naman ayun, n

agcr nga ako. pagkalabas ko, nakita ko si Cloud fr
om afar. Ai malamang di ba, mukha kasi siyang anim
e. Haha.

Nakita ko siya na parang may kausap na babae na fa

miliar sa akin. Hindi ko alam kung saan ko siya na
kita eh. pero familiar. Nung lumapit na ako sa kan
ila…

“umalis ka na nga dito” iritang sabi ni Cloud. Nag

aaway ba sila?

“hindi ako aalis dito hangga’t di ka nagsosorry!”

nakita ko ‘yung babae na may hawak na baso na mukh
ang nahulog sa lapag.

“bakit ako magsosorry? Eh ikaw ‘tong nakaharang sa

daan”
“eh—”

“ano nangyari?” tumingin sa akin si Cloud tapos lum

apit siya.

“eto kasing babaeng ‘to, ang kulit kulit” tumingin

sa akin ‘yung babae. familiar talaga e.

“OMG. Ianne?” hmm…

“kilala mo ‘yang babaeng ‘yan?”

“ewan ko sa’yo!” ngumiti sa akin ‘yung babae.

“uh?” nagkatinginan kami ni Cloud. Familiar siya pe

ro hindi ko siya kilala. >______<

“ako’to! Si Erin! batchmate tayo!” oh?

~~~

Chapter 53: “hindi na kita mahal!”

Nag iinit paligid ko. para akong pinagpapawisan sa

nararamdaman ko. hindi ako mapakali. Tae, para ak
ong pinagpapawisan ng todo todo. Hindi ko na macar
ry ang kainitan. Para akong napapaso.

Pagdilat ko ng mata ko.

Fck.

napaupo ako sa higaan ko. shet. Nasusunog bahay na

min! Hindi ko alam kung anong gagawin ko. kung ano
ng dadalhin ko. sila mama? Sila papa? Si kuya? Asa
n sila?!

Tumayo ako kahit na napapaso ako sa mga apoy na na

kakakalat. Kinuha ko kaagad ‘yung cellphone ko tap
os lumabas ako ng kwarto. Nagpapanic na ako. wala
akong madaanan! Shet shet shet. Anong gagawin ko!
Nauubo na din ako dahil sa usok. Tae. Anong gagawin
ko!? tatawag na lang ako!

Sino tatawag ko? si nate? Gaga. Nasa ibang bansa si

ya. Si…si… CLOUD!

Nagcall ako sa kanya. Nagmamadali na ako. nagpapan

ic na ako. inuubo pa ako. fck. Anong gagawin ko!?
Cloud sagutin mo na.. bilis bilis. Napapaso na ako
dito.

“the number you dialed is not yet in service. JOKE

. Basta busy tinatawagan mo ok? bye” [sensya ulit.
Di ko kabisado e. haha]

SHEEEEEET. Ano ba gagawin ko!?

Tumakbo ako pababa kahit na sobrang napapaso na ‘y

ung paa ko. feeling ko nga nasusunog na ‘yung bala
t ko e. hindi ko Makita ‘yung pintuan. Super mauso
k tska parang nanghihina ako.

Please Lord, katapusan ko na ba ‘to?

BLACK OUT

Pagdilat ko ng mata ko para akong nasilaw sa sobran

g liwanag.

“gising ka na!” nakaramdam ako ng yakap. Medyo nah

ihilo pa kasi ako at medyo blurred paningin ko.

“tae Ianne, hindi ko alam gagawin ko pag nawala ka”

si Nate?

“Nate?” lumiwanag paningin ko. si Nate nga!

Napatingin muna ako sa paligid. para kaming nasa i

sang garden na walang bahay. puro halaman lang at
mga puno. nasaan kami?

“Ianne…” ngumiti siya sa akin. Naluha ako. ewan ko

. namimiss ko na kasi talaga siya. Niyakap ko siya
ng mahigpit na mahigpit habang naiiyak.

“miss na miss na kita” humiwalay siya sa pagkakaya

kap ko tapos pinahid ‘yung kamay niya sa pisngi ko
. para mawala ‘yung mga luha ko. kiniss niya ako s
a noo.

Biglang humangin ng malakas. tumingin si Nate sa pa

ligid sabay tumayo.

“kailagan ko nang umalis” napatayo din ako nun tapo

s tinignan siya.

“b-bakit? Saan ka pupunta?”

“basta” maglalakad na sana siya palayo pero hinawak

an ko ‘yung kamay niya.

“saan ka pupunta?”

“‘wag mo ngang hawakan kamay ko” napabitaw ako sa

kamay niya. nagulat ako. bakit niya sinasabi ‘yun?

Lumakas ulit ‘yung hangin. tinatangay ng hangin ‘yu

ng buhok ko. a-anong nangyayari?

“p—” tumingin siya sa akin. ‘yung mukha niya, para

ng nagbago. ‘yung aura niya.. parang hindi na siya
.

“hindi na kita kailangan” parang isang pana na tum

ama sa puso ko ‘yung sinabi niya. no, hindi siya s
i cupid. Kasi kung si cupid ‘yun, masarap ang feel
ing. Ngayon, para akong—pinapatay.

“b-bakit? Nate…” umiiyak na naman ako ngayon. pero

parang ang hirap isink in sa akin ang sinabi niya
ng—

“hindi na kita mahal” tuluyan na siyang tumalikod

sa akin at naglakad na palayo. anong...nangyayari?
 :’(

~~~

Chapter 54: i miss him

“Ianne? Ianne?!”

Nagising ako sa pagtawag sa pangalan ko. ang lakas

ng tibok ng puso ko, pinagpapawisan ako tapos par
ang pagod na pagod ako na hinihingal.

Nakita ko si Cloud sa harap ko. bigla ko siyang ni

yakap tapos umiyak. Kinabahan ako sa nakita ko. sa
narinig ko.

Panaginip lang pala.

Iyak lang ako ng iyak. Ewan ko, siguro nagulat si

Cloud sa pagyakap ko sa kanya kasi hindi ako nagsa
salita. Natatakot ako. natatakot ako na mawala si
Nate sa akin. Pangalawang beses na ako nagkakaroon
ng panaginip na maghihiwalay kami. bakit ganun…

“Ok ka lang ba?” magkayakap pa din kaming dalawa.

Nanghihina ‘yung katawan ko. ano na bang nangyayar
i sa buhay ko.

“k-kasi…” iyak pa din ako ng iyak. Para akong bata

na baliw. Iniiyakan ko ‘yung panaginip ko? wth.

“tahan na…” parang tinatap niya ‘yung likod ko. um

iiyak pa din ako naalala ko ‘yung mukha ni Nate nu
ng sinabi niyang hindi na niya ako kailangan. Para
ng—totoo.

“sorry hindi kita mapatahan… alam kong siya lang n

aman makakapagpatahan sa’yo e” iyak pa din ako ng
iyak. Parang hindi ko napapasin pagpapatahan sa ak
in ni Cloud. Nakakaasar ‘tong sarili ko.

Para kasing totoo e.

“s-sorry” pinipigil ko ‘yung pag iyak ko pero hindi
pa din kaya.

“shh..” ilang minutes nang nakakaraan. Dun lang ako

tumahan ng kaunti.

Kumalas si Cloud sa pagkakayakap sa akin tapos bin

igyan ako ng tubig. Ininom ko naman ‘yun. bigla ak
ong nahilo kaya humiga ako ulit.

Nasa ospital pala ako.

“b-bakit ako nasa ospital?” tumingin sa akin si Cl

oud tapos parang nalungkot ‘yung itsura niya.

“3 days ka nang natutulog. Hindi mo naaalala nangy

ari sa’yo?” 3 days!? Naaalala nangyari sa akin? ‘y
ung kay…

“wala akong maalala”

“nasunog bahay niyo” nanlaki mata ko. oo, naaalala

ko na. I thought that was a dream. Totoo pala ‘yu
n.

“h-ha? Paano? Sila mama? Si kuya? Asan sila?” nagpa

panic na ako. kinakabahan.

“pumunta sila ng Cebu. Iniiwan ka nila sa tita mo k

asi gagraduate ka pa daw”

“HA!? Iniwan nila ako at pumunta sila ng Cebu!?” n

anlaki mata ko. parang natawa naman si Cloud sa ak
in.

“pupunta dito tita mo. Kung pwede nga lang sa baha

y ka na lang namin tumira e. pero sabi nila tita m
as makakabuti daw kung sa tita mo ikaw titira” bum
agal pagtibok ng puso ko. ako na ba talaga pinaka
malas sa mundo? Una.. si Nate. Ngayon, ‘yung bahay
. Agh.
“ano ba ‘yan…” para akong pinagsukluban ng lababo a
t inidoro. Nakakainis.

“siguro eto ang makakabuti sa’yo ngayon…” may binig

ay sa akin si Cloud na cellphone.

“sa akin na lang?” napangiti siya sa sinabi kong ‘y

un.

“sira, tawag ‘yan…” nilapit ko sa tenga ko ‘yung c

ellphone at muntikan ko nang mabitawan ‘yung hawak
hawak ko…

“hello? Ianne? Hello?” lumakas pagtibok ng puso ko.

“Nate…” at tumulo na naman ‘yung luha ko.

~~~

Chapter 55: ang hirap daw magpigil

“IANNE!” ang lakas ng pagkakasigaw niya kaya nilayo

ko ng kaunti ‘yung cellphone.

“miss na miss na miss na kita!” tumutulo lang ‘yun

g luha ko habang pinapakinggan ‘yung boses niya.

I really missed him.

“ui Ianne? Ok ka lang ba? kamusta na pakiramdam mo

? Maayos ka na ba d’yan?” namimiss ko na talaga si
ya. Hindi ko mapigilang hindi umiyak lalo na’t nar
inig ko ulit ‘yung boses niya.

“hello?”

“Nate… a-ayos lang ako” sabi ko between sobs.

“ui… umiiyak ka ba?” pinunasan ko ‘yung luha ko ta

pos nagsmile. Kahit na hindi naman niya nakikita.
“namiss lang kita” tumawa siya sa kabilang linya. A
bnormal.

“akala ko kung ano na nangyari sa’yo e”

Silence.

“oo nga pala. Nasaan ka?”

“nasa Japan”

“anong ginagawa mo d’yan?”

“ewan ko ba. epal kasi ng tatay ko e”

“ah…”

“ano nga pala. May ginagawa ba sa’yo si Cloud?” na

patingin ako kay Cloud na nanonood ng tv. Napangit
i na naman ako.

“wala. Parang kuya”

“good. Nate— UI IANNE. ALIS NA AKO. I LOVE YOU. BY

E” nagulat ako nang bigla niyang ibaba ‘yung telep
ono. Bakit siya nagmamadali kaagad?

Lumapit sa akin si Cloud tapos kinuha na ‘yung cell

phone.

“oh ano? Ok na ba ‘yun?” ngumiti lang ako sa kanya

nun.

“thank you” kinabahan ako ng bigla siyang lumapit s

a akin tapos… tapos hinalikan ako—

Sa noo.

Oh! kayo naman ngayon nag expect! Hahaha.

Lumapit siya sa tenga ko tapos bumulong.

“ang hirap magpigil…” napatingin ako sa kanya ng n
akangiti pero seryoso tapos umalis siya ng kwarto.
Saan pupunta ‘yun?

~~~

Chapter 56: dinecline ‘yung call, bakit?

1 week na akong nandito. Pero lalabas na din ako m

amaya kasama tita ko. kinakabahan ako, ayokong lum
ipat ng bahay. Tapos hindi pa naman kami masyadong
close ng tita ko. ai nako po.

Single lang naman si tita, 25 years old pa lang na

man siya. Pero masyado siyang busy kaya nahihiya a
ko. ampupu.

“tara na”

So ayun, nagdrive na si tita papunta sa bahay nila

. nung pumasok kami sa isang subdivision, parang—h
indi naman dito bahay ni tita.

Pagkababa namin pumasok kami sa loob.

“uh, tita, bago ‘tong bahay niyo?”

“ah hindi. Apartment ko ‘to, pinauupahan ko. dahil

wala naman ngayon ‘yung nakatira dito, ikaw muna
titira. Magulo pa kasi bahay ko e. ok lang ba?” na
kangiti akong tumango sa kanya. Alangan naman magr
eklamo ako di ba. nakakahiya naman. pero teka…

WALA AKONG GAMIT.

“eto na ‘yung susi ng lahat ng pintuan dito sa bah

ay. Ikaw na lang bahala umalam kung saang susi ‘ya
ng mga ‘yan. Di ko din kasi kabisado e” tumawa si
tita nun. Bata pa talaga siya e. :>

“tara, samahan mo ako sa megamall, ipagshoshoping k

ita”

At pumunta na nga kami ng mall para mamili. Binila

n ako ng dalawang set ng mga damit ni tita. Pati ‘
yung uniform ko, nagpatahi din kami. tapos mga sap
atos, bag, pati nga accessories binilan ako.

Ai teka nga.

‘yung cellphone ko!?

“uh tita, alam niyo po ba kung nasaan cellphone ko

?” tumingin sa akin si tita na parang nag iisip pa
.

“tara, bumili na lang tayo” sabay hila niya ako sa

globe center. Ipapapostpaid daw niya ako. ewan ko
kung matutuwa ba ako o hindi. Hindi ba ako matutu
wa kasi nawala lahat ng contacts ko o matutuwa ba
ako dahil ang ganda ng bago kong cellphone?

Ang tanging alam ko lang na number ay ‘yung kay Na

te. Kabisado ko ‘yun e. pero duh, paano ko siya ma
kocontact e nasa ibang bansa siya. Pero eto akong
si makulit, sinave pa din ‘yung cellphone number n
iya.

Hindi ko sinasadyang napindot ‘yung call button ng

cellphone.

Calling <3.NateKo...

RING RING
*ubusan ng sound epeks *

Nanlaki mata ko kasi nagring, tapos parang dinecli

ne ‘yung call. Gamit pa ba ni Nate ‘yung number ni
ya? eh nasa Japan siya di ba? kung hindi naman niy
a gamit, na kay Cloud? Pero kung na kay Cloud ‘yun
g simcard—

Bakit dinecline ‘yung call?

~~~

Chapter 57: si Cloud at Erin..

Bilisan natin ang storya. mag isa lang ako sa baha

y, kaya naman pero ang hirap. Pero ok lang kasi la
hat ng babayarin si tita nagbabayad tapos may allo
wance ako at may hinihire si tita na katulong ever
yday.

Pasukan na naman. ang bilis ng panahon. 4th year hi

ghschool na ako!

Excited na akong pumasok. Kasi baka nandun na din

si Nate. Wala nga akong connection sa kanila ngayo
n di ba, wala ‘yung cp ko. I mean ‘yung dati.

Pagpasok ko sa classroom ko, humanap ako ng mukhan

g familiar. Andun naman ‘yung iba kong kaklase. hi
nanap ko ‘yung mukhang gustong gusto ko nang Makit
a—

Wala si Nate.

“Ianne, dito!” napatingin ako sa may likod at naki

ta ko si Erin na nakangiti sa akin. Kaklase ko pal
a siya. Nakangiti akong lumapit sa kanya at umupo.

“ui, musta?”

“eto, maganda pa din. Si Nate?” ow. Si Nate…

“hindi ko nga alam e” parang nagulat si Erin sa sin

abi kong hindi ko alam. Nakakabv naman oh.

“pero—” napatingin ako sa kanya tapos biglang pumas

ok ‘yung teacher namin.

Dahil first day ngayon, walang masyadong ginagawa.

Puro orientation lang. nakakaantok nga e. sabi di
n ni sir, may isa daw kaming kaklaseng absent. Aya
w naman sabihin, abnormal. Haha.

Nagpatuloy lang ang daloy sa school. Nagdaan ang F

irst week of classes. Absent pa din ‘yung isa nami
ng kaklase at wala pa din si Nate. Siya kaya ‘yung
kaklase namin?

“asan ‘yung panget mong kasama nun?” napatingin ako

kay Erin ng sabihin niya ‘yun.

“sino?” as far as I know, wala naman akong kasamang

panget.

“‘yung ano. Sino ba ‘yun… ‘yung mukhang anime” si C

loud?

“si Cloud? gwapo nga nun e” tapos nag akma naman si

yang nasusuka. Ai, abnormal! Haha.

“yak yak yak yak! ‘yun? gwapo? Ano ka ba Ianne, bul

ag?” tumawa siya nun.

“wooh. Bakit naiinis ka sa kanya?” nakangiti kong s

abi.

“ang yabang yabang. Tapos hindi gentleman. Kaasar

kaya ‘yun…” napangiti ako lalo nung tumingin siya
sa akin na parang sinasabi ang ‘ano’ dahil sa ngit
i kong mapang asar.

“the more you hate the more you love” naglakad ako
palayo sa kanya.

“yuck! Over my dead beautiful and sexy body no” ta

pos naglakad siya ng mabilis para maabutan ako.

“sige Erin, sabi mo e. Cloud pala ah…” parang naki

ta kong nagblush siya nung sinabi kong Cloud pala.

“eww naman no! Ulap? Sinong tanga ang magkakaroon

ng pangalan na Ulap? Err” natatawa ako sa reaction
s niya e. parang galit na galit pero nagblush.
“o bakit nagbblush ka?” napahinto siya nun.

“ano ka ba, may nausong blush on, alam mo ‘yun?” n

atawa na lang ako nun. Nakakatawa e. defensive!

“sige na. sabi mo e.”

Nagulat ako ng biglang nag iba ng way si Erin. Eh

parehas lang kami ng way papuntang bahay. Pag ting
in ko sa harap.

“yo” umiwas siya dahil andito si Cloud? Something i

s going on.

~~~

Chapter 58: A? letrang A?

Nagbonding kami ni Cloud. Wala namang pasok ngayon

e. sabado. Haha. Naisip ko si Erin. Bakit kaya ga
nun…

“ui, close kayo ni Erin?” tumingin sa akin si Cloud

na parang nagtataka.

“Erin?”

“yea. ‘yung nakaaway mo sa mall”

“hindi. Bakit?”

“kaklase ko siya e”

“nako! bakit kaklase mo ‘yung malditang ‘yun?!” lol

. Parehas sila ni Erin e. hahaha.

“aba. Malay ko po” napatuloy na lang kami sa pagla

laro ng ps2. nakipag laro din kami kanila mira at
leigh.

“si ano…” lumungkot na naman ‘yung aura ng paligid

 ko. hindi ako nakatingin kay Cloud pero alam kong
nakatingin siya sa akin.

“ewan ko… sorry” pinipigilan kong umiyak. Kaya ko

naman e, 2 months nga nakaya ko e. 1 week lang nam
an, sus. Kaya ko pa ‘yan… tska di ba baka mamaya—a
nd’yan na pala siya sa likod ko. full of suprises
‘yun e. haha.

“haha. Ok lang” tumawa ako kahit na may halong lun

gkot ‘yung pagtawang ‘yun. haist. Eto na naman, na
lulungkot na naman ako dahil kay Nate. Amp.

“tara, mag sm na lang tayo” so ayun, nag sm na nga

kami. ang una naming pinuntahan ay ang Greenwich.
Gutom kasi. Haha. Bigla kong naalala si Art. Baki
t parang—hindi ko siya nakikita.

“uh, miss” tinawag ko ‘yung isang waitress.

“yes ma’am?”

“‘yung ano po. ‘yung isa niyong staff dito na ano…

” tinignan lang ako ng nagtataka nung babae.

“ano po ‘yun ma’am?”

“‘yung tahimik po. Tapos—”

“ah! ‘yung gwapong staff namin na bata? Si Art Fel

ix? Wala e. dalawang buwan na siyang wala dito”

“ah, sige po. Thank you” nakangiti siyang umalis n

un. Napatingin ako kay Cloud na parang nagtataka.

“sino ‘yun?”

“wala. Kabatch ko”

“bakit mo hinahanap?”

“wala lang” tumingin sa akin si Cloud na nakataas p

a ‘yung kilay. Amp. Wala nga e…

“punta tayo moa bukas” Sunday?

“sige. Pero sasama ko si Erin, ok lang?” nag isip k

uno pa siya nun.

“basta ‘wag siya haharang sa landas ko e” tinext k

o kaagad si Erin, pumayag naman siya. Hindi ko mun
a pinaalam na si Cloud kasama ko. baka kasi magwal
a e. hahaha.

Kinabukasan. Nag aayos na ako para sa moa nang bigl

ang may kumatok sa pintuan. Pagbukas ko.

Nashock ako. ang ganda nung babae. parang sosyalin

pero nakasandong puti lang siya, skinny jeans tap
os high heels, nakashades na pang artista… ang gan
da pa ng buhok. Straight na brown na hanggang bewa
ng. Ang ganda pa ng kutis niya, tae. Mukha siyang
artista.

Tinanggal niya ‘yung shades niya. aww. Ang ganda ng

mata niya.

“Is A here?” A? sino si A?

~~~

Chapter 59: siya si A?!

A? sinong A? pero bakit ganun, parang—pamilyar ‘yun

.

“A?” pumasok ‘yung babae sa bahay ko tapos umupo sa

sofa.

“who are you? A’s maid?” napataas naman ang kilay

ko. trespassing na nga siya, para siyang baliw na
sabi ng sabi ng A tas iinsultuhin niya ako?! maid?
Ako?! mukha ba akong maid!?
“but you’re too pretty to be a maid, so who are yo
u?” napangiti naman ako dun. Binabawi ko na sinabi
ko. ang bait bait pala niya.

“Ianne” nagshake hands kaming dalawa. Nung nahawak

an ko ‘yung kamay niya, ang lambot tapos ang dulas
. Ang ganda talaga ng kutis niya, parang porselana.

“who’s A?” nagtataka naman ‘yung itsura niya ng tan

ungin ko kung sino si A.

Nashock ako ng biglang nagvibrate cp ko once…twice.

Erin
Ianne! Wer kna!? La aqng mgwa d2..wlang tao na mati
no

Ulap
Ianne tulungan mo ako! minamassacre na ako nung kai
bgn mo! T_T

Magrereply na sana ako ng biglang kunin nung babae

‘yung cellphone ko.

“It’s rude to use cellphone while talking to someo

ne” nilapag niya cellphone ko sa lamesa na malapit
sa kanya.

“sorry” amp. Sosyalin. Ang hirap makibagay. Haha.

“ok lang” LANG!? nagtatagalog?!

“Pilipino ka?” ngumiti lang siya tapos tumango. Woa

h. Ang gandang Pilipino niya!

“but I have Spanish, Mexican and Brazilian blood” o

w. Kaya pala. Para siyang halo-halo. Haha.

“btw Ianne, I’m Xiara. X for short” so ayun, nagkw

entuhan na lang tuloy kami. mabait siya.
Nalaman ko na 2 years older siya sa akin. Bali 2nd
year college na siya pero sa America siya nag aar
al. Nandun na kasi buong pamilya niya. Mayaman sil
a, at part time model siya. Obviously naman sa poi
se niya. ang ganda e.

Si A pala ang kababata niya na nakatira daw dito s

a tinitirahan ko. siguro siya ‘yung nakatira dito
sa bahay. Ang sabi daw kasi sa kanya ng family nit
ong si A, ngayon daw babalik si A sa bahay. So thi
s means—saan ako titira?!

“uhm, sino po ba si A?”

“A? he’s like a little brother to me” ngumiti siya

nun. Isa pang information. Lalaki pala si A. haha
.

“pwede ko pon—” napahinto ako ng hawakan niya ‘yung

balikat ko.

“please, no po. I’m still young you know”

“sorry” nagkangitian lang kaming dalawa. Bakit ganu

n, ang bait niya. amp.

Napatingin kaming dalawa sa pintuan ng bigla ‘tong

magbukas. Nanlaki ang mga mata ko.

“A!” biglang tumayo si X tapos yumakap kay—siya si

A?!

~~~

Chapter 6o: bakit siya pa?!

SI ART!?

Nanlalaki pa din mata ko habang nagsasalita si X at

si Art ay nakatingin sa kanya.

“bakit andito ka?” sabi ni Art kay X. nagpout si X

tapos kiniss niya sa cheek si Art.

“Hey, didn’t you missed me? I wrote a letter for y

ou, did you received it?” so siya pala ‘yung X na
nagsulat nung letter na nabasa ko? nanigas ako ng
biglang tumingin sa akin si Art. OMG. Nakakatakot.

“umalis ka muna, next time na tayo mag usap”

“oh. oh-kay. Ianne, nice meeting you” nakangiti si

yang lumabas. Ngumiti din ako pero nawala ‘yung ng
iting ‘yun nung lumapit sa akin si Art at tinitiga
n ako with his emotionless eyes.

“anong ginagawa mo dito?” kinakabahan ako. hindi k

o alam kung anong gagawin ko. bv si tita! Hindi ma
n lang niya sinabi na dito pala nakatira si Art! E
h duh, malay ba ni tita na kilala ko si Art.

Geez.

Ianne, nababaliw ka na. amp.

“ah eh…” ngumiti ako kahit na sobrang kinakabahan

ako. tumayo ako tapos pupunta sanang kusina nang h
awakan ni Art ‘yung braso ko.

“bakit ka nandito?” tinignan niya ako with emotion

less face pero alam kong nanlilisik ‘yung mata niy
a. nakakatakot.

“tita ko may ari nito, tapos dito muna niya ako pi

natira kasi nasunog bahay namin. Sorry” natatakot
ako sa kanya. Mommy. >______<

Binitawan niya ako tapos naglakad malapit sa pintua

n sabay binuksan.

“umalis ka dito” nanlaki mata ko.

“bakit ako aalis dito!?” tinignan niya ako na para

ng naaasar na ‘yung itsura pero hindi napapakita.
“bahay ko ‘to. Binabayaran ko ‘to kaya umalis ka n
a” nanlaki mata ko. grabe naman ‘yun! walang pataw
ad ah. grabe.

“pero—tatawagan ko si tita. Please. ‘wag mo muna a

kong paalisin dito. Wala akong titirahan. Please…”
para akong aso na nagmamakaawa sa amo para ‘wag p
abayaan.

“tawagan mo na. ngayon na” ang lakas ng pagbagsak

ng pagsara niya sa pintuan. Napapikit nga ako sa l
akas e. Nag pass through lang siya sa akin tapos p
umunta ng kusina.

Nakakatakot.

Nagmadali akong kunin ‘yung cellphone ko at dinayal

‘yung number ni tita.

“Please try again later” [ganyan na lang. di ko tal

aga kabisado. Haha]

FCK. Bakit ganun!?

Ilang beses kong tinry na tawagan si tita. Palakad

lakad na nga ako kung saan saan. Hindi ako mapaka
li. BAKIT GANUN!? nakaoff ba cellphone niya!?

Habang tumatawag. Nagulat ako ng biglang may kumuh

a ng cellphone ko sa kamay ko. paglingon ko, hawak
hawak na ni Art ‘yung cellphone ko.

“‘wag ka na tumawag. Dito ka muna pero tandaan mo—

’wag kang haharang sa dinadaanan ko” bigla niyang
hinagis ‘yung phone ko sa akin. Muntikan pang mala
glag! Amp naman.

Sa dinami dami ng lalake, bakit si Art pa!?

~~~
Chapter 61: he’s back

Lugmok na lugmok ako ngayon.

3am gising na gising na ako kasi ginising ako ni A

rt. magluto daw ako ng agahan niya. pak di ba. ano
ako?! katulong. Tapos eto pa, siya natulog sa kam
a habang ako sa sofa. Napaka gentleman. Kaasar.

Pumasok ako ng school ng yamot na yamot. Monday mo

rning pa man din sira na kaagad araw ko. how come
pa kaya sa susunod?

Bago pa ako umalis. Ang higpit ng hawak niya sa bra

so ko para lang sabihin ‘to:

“ayokong may makaalam na sa bahay ko ikaw nakatira”

Eh duh!? As if naman pagkalat ko. hindi ‘yun great

privilege para pagkalat ko sa madlang people na m
agkasama kami sa bahay. I mean—ERR.

Umupo ako sa tabi ni Erin na kumukopya ng assignme

nt. Tumingin siya sa akin tapos tumigil siya sa pa
gsusulat.

“may kasalanan ka sa akin” ay shet! Ngayon ko lang

naalala! Hindi ako sumipot sa moa!

“ai sht. Sorry!” tumingin siya sa akin with her mal

dita look.

“sorry? Alam mo bang ang hirap makasama ‘yung anim

e jerk na ‘yun!? nakakaasar siya! Hindi gentleman
tapos bungangero kalalaking tao. He’s really a jer
k! Tapos nung sa—” Napatigil siya sa pagmamaldita.
Parang may naalala bigla.

“sa?” something is up.

“wala. Nvm. Napapatawad na kita” biglang bumalik s

a pag kopya ng assignment si Erin. Aba!? May somet
hing ah.

“anong nangyari!?” kinalabit ko siya pero hindi siy

a tumitingin sa akin.

“busy ako. mamaya na” WEH. parang kani-kanina lang

Ganado siya mag maldita tapos ngayon busy?

May nangyari kaya sa kanila ni Cloud? Hmm…

“Oi Erin, umamin ka nga sa akin. May nangyari sa i

nyo ni Cloud nu?” napatingin siya sa akin tapos bi
gla siyang nagblush!

“wala! As if” umirap siya nun tapos kumopya ulit ng

sagot.

“bakit nagbblush ka?” tumingin siya sa akin ng daha

n dahan na parang natatakot.

“ano ba Ianne. Blush on” tinignan ko siya with my t

aas kilay.

“what??”

“wala. Kumopya ka na lang d’yan” nako ah. blush on

ng blush on e hindi naman siya nagbblush on. At i
sa pa, hindi nga siya malapitan ng make up tapos b
lush on!? Hmm..

“IANNE IANNE! SI NATE BUMALIK NA!” automatic na lu

mingon ako sa may pintuan ng marinig ko ‘yun. luma
kas kabog ng dibdib ko.

Nagkatinginan kaming dalawa tapos ngumiti siya sa a

kin.

OMG. Nate’s back.

~~~
Chapter 62: ang talino ni Art nu?

Tuwang tuwa ako ng Makita ko siya ulit. Agad agad

akong lumapit sa kanya tapos niyakap siya. Wala na
akong pakielam kahit na maraming nakatingin. Wala
nang makakapag pigil sa akin ngayon.

“Namiss kita” para akong naiiyak. Halo halong emosy

on ‘yung nararamdaman ko ngayon.

una: masaya kasi bumalik na siya

pangalawa: malungkot kasi bakit ngayon lang
at pangatlo: pagtataka. Bakit? Kasi—

“bakit nagpakalbo ka!?” tumawa siya nun habang ako

nakatingin sa ulo niya. ang gara! Bagay naman sa
kanya pero mas bagay sa kanya ‘yung buhok niya dat
i! Amp. Hindi naman siya skin head, semi kalbo lan
g pero kahit na!

“wala. New hair do” niyakap niya ako tapos kiniss a

ko sa noo.

“I missed you” wah! Gusto ko na umiyak! Namiss ko

‘yung kiss niya sa noo ko. namiss ko ‘yung boses n
iya. namiss ko ‘yung yakap niya. namiss ko ‘yung m
ukha niya. namiss ko—

“excuse me” kumalas kami sa pagkakayakap namin ni

Nate sa isa’t isa nang biglang dumaan sa may pintu
an si Art tapos pumasok sa classroom ko. WAIT.

“kaklase kita!?” tumingin sa akin si Art na emotion

less pa din tapos naglakad na papasok.

NAGRING ANG BELL

*tuluyang nawala ang sfx. Haha*

“recess Ianne. Miss na miss na kita. I wanna have

a day with you. Hindi kasi tayo magkaklase eh. may
a na lang ah” kiniss niya ako sa cheeks sabay umal
is na at pumasok sa classroom nila. medyo malayo c
lassroom nila e. may pagitan na isang section clas
sroom namin sa classroom nila. badtrip.

Nung nilingon ko ‘yung classroom namin, ‘yung iba

nakatingin sa akin pero karamihan, nakatingin kay
Art. Tae. Kaklase pala namin ‘yun. siya pala ‘yung
1 week absent sa amin. Bv.

“Nice, bumalik na si Nate” nakangiting sabi sa akin

ni Erin pagkaupo ko sa upuan.

“oo nga e” nakangiti ko ding sabi. Amp. Para akong

nasa cloud nine nung nakita ko siya ulit. Parang
ilang kilo ng taba nawala sa akin at gumaan pakira
mdam ko. nakakatuwa.

“Ianne” bulong sa akin ni Erin habang nagdidiscuss

teacher namin.

“bakit?”

“tignan mo si Art” napatingin naman ako sa likod.

Nakita ko si Art na natutulog. As in, nakayuko siy
a. Bakit ganun!? pinagbibigyan lang siya nung teac
her?

“Art, kindly explain this” inangat ni Art ‘yung ul

o niya tapos tumingin sa teacher namin. Dahan daha
n siyang tumayo. Oo, dahan dahan talaga. Parang sl
ow mo. Nung nakatayo na siya bigla siyang nagsalit
a ng foreign language! JOKE. Inexplain niya ‘yung
pinapaexplain ni ma’am na hindi ko maintindihan!

Tumingin ako sa paligid, lahat ng tao nakikinig sa

kanya tapos nung tumingin ako kay ma’am parang ha
ngang hanga siya.

Natapos na siyang mag explain kaya umupo na siya ta

pos natulog ulit.

“class, let’s give Art a round of applause. That w

as a very very good explanation. You’re even bette
r than me” nagpalakpakan ‘yung mga kaklase ko. pat
i si Erin pumapalakpak tska ‘yung teacher namin.

Tanging ako at si Art lang ang hindi pumapalakpak.

Grabe. Nashock ako.

“ang talino ni Art nu?” GRABE. Hindi ko akalain na

ganyan talaga siya katalino.

~~~

Chapter 63: allergy

Super excited na ako sa recess. Wala nga akong ib

ang ginawa kundi tanungin ‘yung kaklase ko kung an
ong oras na. nabubuset na nga sa akin e, pinahiram
na tuloy niya sa akin ‘yung relos niya.

Gustong gusto ko na talaga mag recess. Para bang m

ananalo ako ng lotto pag recess na. kainis. 5 minu
tes na lang e. ang tagal tagal.

Buset naman kasi ‘tong teacher namin. Salita ng sa

lita e wala namang nakikinig sa kanya. Halos karam
ihan sa likod natutulog starring Art Felix Go at m
ga kampon kamponan niya. Eto namang si Erin sa tab
i ko, nagddrawing lang ng anime. Ako? anong ginaga
wa ko? Nakatitig sa relos. 1 minute na lang. O.o

TIK TOK TIK TOK TIK TOK TIK TOK TIK TOK TIK TOK TI
K TOK TIK TOK TIK TOK TIK TOK TIK TOK TIK TOK TIK
TOK TIK TOK TIK TOK TIK TOK TIK TOK TIK TOK TIK TO
K TIK TOK TIK TOK TIK TOK TIK TOK TIK TOK TIK TOK
TIK TOK TIK TOK TIK TOK TIK TOK TIK TOK
*6o seconds*

“time na” napatingin sa akin si Erin. Tapos tinigna

n ‘yung relos na hawak hawak ko.

“galing ah, sakto” tumingin ako sa kanya ng nakangi

ting aso.
“excited lang” tapos tumawa kaming dalawa. Tumingin
ako sa orasan.

HEY. ONE MINUTE NG OVER TIME SI MA’AM!

“sht. Overtime na si ma’am ng 1 minute!” tumawa sa

akin si Erin. Nagtaas siya ng kamay tapos tinawag
siya ni ma’am.

“ma’am. Overtime na daw po kayo ng 1 minute” nataw

a naman ‘yung mga kaklase ko sa sinabi ni Erin. Ta
pos si ma’am e parang naasar na di mo malaman.

Umupo si Erin tapos tumingin sa akin na tumatawa.

“o ayan, sinabi ko na” tawa pa din siya ng tawa ak

o medyo natatawa. Napatingin ako sa relos. HALA. 2
minutes na!

Napatingin ako sa labas. Hala. Naglalabasan na ‘yu

ng ibang section. Lalo tuloy akong nagmamadaling u
malis nung nakita ko si Nate na tumapat sa may pin
tuan tapos tumingin sa akin.

Ngumiti siya ng Makita niya ako. nagulat ako ng bi

gla akong nagtaas ng kamay. As in, hindi ‘yun inte
ntion. Tinawag ako ni ma’am, sht. Bakit ako nagtaa
s ng kamay?

“uh, ma’am. May I go out?” tumango siya tapos bing

ay ko ‘yung relos sa kaklase ko sabay takbo palaba
s ng classroom. Hindi pa ako nakapag paalam kay Er
in. Bv.

Niyakap ko agad si Nate ng mahigpit. Namiss ko na

kasi siya kaagad e. Nagmamadali akong hilahin siya
palayo sa classroom namin.

“oh teka. Hindi ka ba—” ngumiti ako sa kanya nun ta

pos bumaba na kami ng hagdanan.

“hindi na. kasama na kita e” pagkatapak na pagkata

pak ko sa last step e bigla akong nagulat kasi kin
iss ako ni Nate sa kaliwang pisngi ko. Napatingin
ako sa kanya tapos ngumiti siya sa akin.

Hinawakan niya ‘yung kamay ko. Crossed fingers. Kin

iss niya kamay ko tapos ngumiti ulit.

“bakit ka ba ngiti ng ngiti?” napapangiti tuloy ako

ng wala sa oras e.

“eh syempre, namiss ko ‘to no” tinulak ko siya ng

kaunti. Baka Makita niyang kinikilig ako e. HAHA.

Kumain na kami tapos umakyat na kaagad. Pumasok ka

mi sa classroom namin, dun muna siya habang wala p
a si Erin.

“ang hirap pala nito no” sabi niya habang nilalaro

‘yung kamay ko.

“‘yung?” tumingin ako sa kanya pero siya nakatingin

lang sa kamay kong nilalaro niya.

“‘yung ganito. Umalis ako ng 2 months, 1 week akon

g hindi nakapasok tapos hindi pala tayo magkaklase
. Para akong pinapatay bawat segundo” binatukan ko
siya.

“ang oa mo naman” tumawa ako nun tapos siya tumingi

n sa akin.

“no joke. Tignan mo, pinapantal na ako” kinamot ni

ya ‘yung braso niya na parang pinapantal nga.

“hala! Allergic ka!”

“oo nga. Allergic akong mahiwalay sa’yo e” aww. Nam

iss ko pagiging sweet niya.

~~~

Chapter 64: Cloud at Erin’s house?!

“kamusta ka na?”

Napahinto ako sa paglalakad ng tanungin niya ‘yun.

Paikot ikot kasi kami sa campus. Naglalakad lakad
, kunwari luneta. Nagpapagabi lang. :>

“ok lang” naglakad na ulit ako, sinabayan ‘yung pag

lalakad niya.

“kay A—k—kanila Auntie mo ba ikaw nakatira?” tumin

gin ako sa kanya. parang parehas kaming kinabahan
sa sinabi niya. Kasi parang natahimik siya na ewan
. Ako, kinabahan kasi—akala ko alam niya.

Kinamot niya ‘yung batok niya. Natatawa nga ako, w

ala siyang buhok. Hindi naman sa wala talaga siyan
g buhok. Meron naman kaya lang kasi. HAHAHA. Wala.
Basta.

“ah, oo” ngumiti ako sa kanya kahit na medyo pilit

. Natatakot akong malaman niyang nagsisinungaling
ako. natatakot ako.

“sa bahay ka niya nakatira?” tumingin siya sa akin.

Napalunok ako.

“oo…?” kinakabahan ako. sobrang kinakabahan. Tapos

pinagpapawisan ako ng malamig. Para akong natatae
.

“bakit parang hindi ka sure?” napalunok ulit ako. f

eeling ko mauubos laway ko kakalunok ko.

“sure kaya ako” tumawa ako kahit na hindi naman na

kakatawa ‘yung sinabi niya at sinabi ko. Siguro to
ease the tension. Sobra kasi pag kabog ng dibdib
ko. Feeling ko nakapatay ako ng tao at iniimbistig
ahan ako ng isang pulis.

“tara” hinawakan niya kamay ko tapos hinila ako pal

abas. Bigla akong kinabahan ulit.
“s-san tayo pupunta?” tumingin siya sa akin tapos n
gumiti.

“sa bago niyong bahay” tinigil ko siya sa paglalaka

d. Kahit na mahirap itigil ‘yun.

“ha?!” tumingin siya sa akin na parang nagtataka. O

MG. Anong gagawin ko!?

“bakit?”

“k-kasi ano. Magulo. Super gulo nung bahay namin n

gayon. Next time na lang, pwede?” tinignan lang ni
ya ako. kinakabahan ako. ‘yung titig niya kasi e.
parang sinasabi na ‘may something’

“sige” sabay kiss niya sa akin sa pisngi ko. “akin

na muna Id mo” tinignan with my kilay raised up.

“Id ko?” kinapa ko sa bulsa ko kung andun pero wala

. Tapos hinanap ko sa bag ko—

“pipicturan ko lang” sht, wala ‘yung ID ko!? Asan ‘

yu—

“Ianne, pahiram id, nasa bag na ‘yung akin e. pang

ruler lang”

NA KAY ERIN!

“hala. Na kay Erin ‘yung Id ko!”

“bakit?”

“ginawa niyang ruler” natawa naman si Nate sa sinab

i ko. Amp. Pinagtawanan ako.

“paano na ‘yan, hindi ako makakapasok bukas” pumara

siya ng jeep tapos sumakay kami.

“pupunta tayo sa kanila”

So ayun, nag emergency visit kami sa bahay nila Er
in para kunin ‘yung Id ko. Buti na lang kakaturo l
ang niya sa akin nung Wednesday ‘yung bahay nila.
Buti na lang.

KATOK KATOK
*sfx ‘yan*

“sure ka bang d’yan sila nakatira?” tumango lang ak

o.

KATOK KATO—
*naputol*

Nanlaki mata naming dalawa ni Nate sa nakita namin.

“Cloud?!”

~~~

Chapter 65: first kiss ulit

Teka teka. Tama nga ba napuntahan namin?

“Nate? Nasa bahay niyo ba tayo?” umiling siya. Baki

t. bakit…ganun?

Si Cloud nagbukas ng pintuan ng bahay nila Erin? BA

KIT GANUN!? May mali ata. Maling mali.

“yo” tinulak ko si Cloud kaya napaatras siya tapos

pumasok ako sa loob. Pag pasok ko, hindi naman ba
hay nila Nate ‘to. So bakit andito si Cloud?

“Bakit andito ka?” umupo si Cloud dun sa isa sa mg

a upuan sa tapat ng tv tapos hinawakan ‘yung remot
e.

“hinihintay si Erin, ang tagal niya e” napataas ‘y

ung kanang kilay ko. Anong hinihintay si Erin? Ano
ng matagal? Anong nangyayari!?

“bakit mo hinihint—”

“sabi na e” napatingin ako sa may hagdanan kung sa

an ko narinig ‘yung boses. Boses ni Erin, naka t-s
hirt tska maong pants tapos nakachucks. Pababa siy
a ng hagdan.

“wow” napatingin ako kay Cloud na napatayo ng sabih

in niya ‘yung wow. Ano bang nangyayari!?

“ERIN! Tara dito!” lumapit ako sa kanya pagkababa n

a pagkababa niya ng hagdanan.

“baket?”

“bv ka. bakit andito si Cloud?” tumingin kaming dal

awa kay Cloud na kausap si Nate.

“eh.. nag aaya mag stroll?” binatukan ko siya pero

mahina lang naman.

“whaaat?”

“bv. Sabi mo ayaw mo kay Cloud tas ngayon? Tapos ng

ayon…?” hinawakn ni Erin ‘yung batok niya.

“eh…” parang hindi siya makapag paliwanag nung tina

nong ko sa kanya ‘yun.

“anong nangyari sa inyo kahapon?” napangiti siya na

ewan nung tanungin ko ‘yun.

“ok fine. The more you hate the more you love nga.
Happy?” pinalo ko siya sa braso niya pero mahina
syempre.

“amp! Kaya pala ah. Ano ba nangyari?”

“ano k—” nagulat ako ng bigla akong hawakan ni Nate

sa braso.
“tara na. ‘wag na natin silang istorbohin” hinila n
iya ako hanggang makalabas kami.

“ano ba ‘yan Nate, nag uusap pa kami e”

“they need privacy” naglakad na kami ulit papuntang

sakayan.

“oh?”

“oo. Parang tayo, kailangan ng privacy” binatukan k

o siya nun. Amp e. nangseseduce. waha

“ai ano ba naman ‘yan. ‘yung id ko!” sasakay na sa

na kami. Buti na lang naalala ko. Kaya pala kami p
umunta ng bahay nila Erin para sa id ko! Amp.

So ayun, bumalik kami kanila Erin. Infairness ah,

napapagod na ako. hindi ko alam pero hindi na ako
kumatok at dirediretso na ako sa pagbukas ng pintu
an. Hindi naman kasi nakalock.

At ako’y nashock ng sobra sobra sa nakita ko. Medyo

natawa din si Nate ng kaunti.

NAGHAHALIKAN SILA CLOUD AT ERIN!

Si Erin nakaharap sa pintuan habang si Cloud nakah

arap sa may kusina. Dumilat si Erin tapos parang n
akita niya ako at dapat hihiwalay kay Cloud pero p
inigilan ko with hand language.

Nilip-sync ko kung nasaan id ko. tinuro niya ‘yung

bag niya na nasa lamesa malapit sa pintuan. Nung
nakuha ko na ‘yung id ko, nag thank you ako ng mah
ina tapos tumango siya ng kaunti—o dahil ‘yun sa m
ovement? HAHA.

Nagulat ako ng biglang sumigaw si Nate.

“Nice ‘tol!” tapos sinara kaagad ‘yung pintuan. Hi

nawakan niya ako sa kamay tapos hinila niya ako sa
bay takbo. Bv. Hinihingal na nga ako e.

“grabe talaga si Cloud” tumawa kaming dalawa nun.

Medyo pagod na nga. Pumunta kami sa kabilang kanto
kasi dun ‘yung bahay k—ni Art.

“dito na lang ah” hinawakan ko ‘yung dalawang kama

y niya tapos nilagay ko kamay niya sa magkabilang
pisngi ko.

“namiss kita…ng sobra” ngumiti siya sa akin kaya ng

umiti ulit ako.

“namiss din kita…ng sobra sobra” lumapit siya sa a

kin. Kinabahan ako bigla. Dapat hindi na ako kinak
abahan e. kasi sanay naman na ako pero sobrang kin
akabahan ako lalo na nung pinikit niya ‘yung mata
niya at unti-unting lumalapit ‘yung labi niya sa l
abi ko.

Nanghihina ako. kinakabahan tapos nanginginig. Hab

ang papalapit siya ng papalapit sa akin, pinikit k
o na din mata ko. Lalong lumakas pagtibok ng puso
ko. Dumampi labi niya sa labi ko.

Nagkaroon ng space shuttle sa loob ng tyan ko. Ila

ng months ko lang siya hindi nahalikan. Feeling ko
…

First kiss ulit namin ‘to. :>

~~~

Chapter 66: halikan day?

Ako na lang ang naglakad papuntang bahay ni Art. A

yoko munang malaman ni Nate. Ayoko munang may maka
alam. Ayokong may makaalam.

Binuksan ko ‘yung pintuan. Mukhang wala pa si Art

kasi sobrang dilim sa loob. Binuksan ko ‘yung ilaw
 at tamad na tamad na binuksan ang pintua—

OMG.

Tama ba ‘tong nakikita ko!?

Si Art at si—X?! omg. Sinara ko agad ‘yung pintuan

. Naghahalikan si X at Art. Naghahalikan sila!

Amp naman kasi e. nagkamali ako ng pintuan! Agad a

gad akong pumasok sa tunay kong kwarto tapos nagbi
his. Habang nagbibihis, naiimagine ko ‘yung halika
n ni Art at X. ang…wild

Pag bukas ko ng pintuan para makapagluto na. napat

itig ako sa pintuan ng kwarto ni Art. Ano na kayan
g ginagawa nila dun?

Pumunta ako ng kusina para kumuha ng pagkain at du

miretso sa sala para manood habang kumakain. Haban
g masayang nanonood, nakakarinig ako ng ingay. Par
ang bangga kung saan saan. Napatingin ako sa may p
intuan ni Art, sila kaya gumagawa nung ingay na ‘y
un?

Habang kumakain at nanonood. Naiistorbo ako. kasi

naman, ang ingay talaga. Ano ba, gumagawa na ba si
la ng baby dun at ang ingay ingay nila? Hindi ba n
ila alam na may tao pang nakatira dito? Hello!

Nang matapos ako kumain, hindi pa din natatapos ‘y

ung ingay sa may kwarto ni Art. Nacurious ako. hal
ikan pa din ba ginagawa nila? Nilagay ko ‘yung pin
ggan ko sa may lababo. Nilakasan ko ‘yung volume n
g tv para mapansin nila na nanonood ako ng tv. lum
apit ako sa may pintuan ni Art at nagulat ako sa n
arinig ko.

“Mahal kita Xiara…” si Art ‘yun ah. Si Art, nagmama

hal?

“I don’t know. This is all wrong” ano bang ginagawa

 niyo!?

“please…” sa boses na ‘yun. Parang hindi siya ‘yun

g Art na una kong nakilala. Nagkaroon ng emosyon s
a blangko niyang boses. Nagmamakaawa.

“A, you’re like my brother. Younger brother”

“pero mahal kita… pwede namang—”

“i’m getting married” nanlaki mata ko sa narinig ko

. Ikakasal na si X? woah.

“pero—”

“I don’t really know what got into my mind right n

ow. I’m sorry” nakarinig ako ng parang ingay. Para
ng may nabangga.

“umalis ka na dito”

“i’m sor—” lumayo ako sa pintuan. Para kasing lumap

it ‘yung boses ni X sa may pintuan.

“umalis ka na dito!”

“Art…”

“‘wag mo akong hawakan. Umalis ka na dito” nakarin

ig ako ng pagpihit ng doorknob. Agad agad kong bin
uksan ‘yung pintuan ng—

“oh, hey Ianne” dahan dahan akong tumingin kay X.

kinakabahan. Nakangiti siya sa akin kaya napangiti
din ako. nagulat ako ng itulak ni Art si X palaba
s ng kwarto niya.

“ano pang ginagawa mo dito?” blangko niyang sinabi

kay X. ‘yung itsura ni Art, nakatopless tapos nak
apantalon.

Naglakad papunta sa akin si X na parang malungkot

‘yung mukha. “I gotta go” tinapik niya ‘yung balik
at ko with a smile on her face. Ngumiti din ako sa
kanya tapos umalis na siya.

“ikaw” napatingin ako kay Art na nasa tapat pa din

ng pintuan niya. “‘wag ka na magluto, aalis ako”
eh di umalis ka. ang sama ng ugali niya. Mahal niy
a si X pero anong ginawa niya?

BV. :|

Halos lahat ng characters dito naghahalikan ngayong

araw.

~~~

Chapter 67: baka mahuli!

Pagtingin ko sa orasan sa tabi ko.

1o:25am na!

OMG. Super duper late na ako! bakit hindi ako gini

sing ni Art!? Napatayo agad ako tapos binuksan ‘yu
ng pintuan ng kwarto ni Art. Walang tao. Asan si A
rt!?

“aalis ako”

Ai sht! Umalis nga pala siya! Ano ba ‘yan. Bakit h

indi pa din siya bumabalik? Ano ba ‘yan. 4th year
pa lang tapos bulakbol na. ano ba ‘yan…

TOK TOK TOK

*may tao*

Agad agad akong pumunta sa may pintuan. Buti naman

at umuwi na si Art! Ai grabe.

“A—”

“Ianne”
“Nate? Anon-paano-anong ginagawa mo dito? At paano
mo nalaman na dito ako nakatira?” ngumiti lang si
ya sa akin. Nakauniform siya.

“good morning” kiniss niya ako sa lips tapos pumaso

k sa loob.

“nasaan tita mo?”

“ha? Ah-wala e. umalis na” umupo siya sa upuan mala

pit sa akin.

“ganun? Bakit hindi ka pumasok?”

“w-wala kasing gumising sa akin tapos inayos ko pa

‘tong bahay. Pagod kasi tita ko kahapon e” tumang
o tango lang siya sa explanation ko. Sana maniwala.

“asan ‘yung kwarto mo?” tumayo siya tapos biglang b

inuksan ‘yung kwarto ni Art.

“‘wag! Sa ano ko ‘yan…”

“sa tita mo?” tumango ako. “bakit ganun, amoy…lalak

e?” OMG. Amoy lalake!?

“ha? Ah… ewan ko? Baka dumating boyfriend niya?” W

AH!? Tae. Single lang pala tita ko! Omg!

“boyfriend?” tumango lang ako ng nakangiti. Omg. An

o ba ‘yan…napapasabak ako dito.

“eh, dito ‘yung kwarto ko” hinila ko siya tapos pu

masok kami sa kwarto ko. Tumingin siya sa paligid
tapos umupo sa higaan ko.

“anong ginagawa mo dito? Tska bakit nakauniform ka

?” pinaupo niya ako sa tabi niya kaya umupo ako.

“pagpasok ko sabi nung Erin hindi ka daw pumasok, t

umakas na lang ako”
“nagcutting ka!?” ngumiti siya tapos kinurot ‘yung
pisngi ko.

“gusto ko kasi may quality time tayo” lumapit siya

sa akin tapos bigla niya akong hinalikan. He kiss
ed me passionately. Tinulak niya ako kaya napahiga
kami sa kama.

TUG

Napatigil si Nate sa paghalik sa akin. Napatingin

siya sa may pintuan. Omg. Baka umuwi na si Art!

“ano ‘yun?” tatayo sana siya pero bigla ko siyang

hinila kaya napadagan siya sa akin. Ugh. Ang bigat
.

“wala. Baka daga lang” hinalikan ko siya pero bigla

ng may tumunog ulit.

“daga? Parang hindi e?” tumayo siya tapos umupo ak

o at hinawakan ‘yung kamay niya. Tumingin siya sa
akin tapos tumayo ako. hinalikan ko siya, diniinan
ko para hindi siya makapag concentrate sa tunog.

Nakarinig ako ng parang pagpasok sa pintuan ng kwa

rto ni Art. Pumasok na siya sa kwarto niya. Humiwa
lay sa akin si Nate tapos tumingin sa akin.

“namiss ko talaga ‘to ng sobra”

Nakita kong bumukas ‘yung pintuan ko. Titingin na

sana si Nate sa may pintuan pero bigla ko siyang t
inulak sa kama tapos hinalikan ko siya kaagad. Nak
ahiga siya sa kama ko while nakapatong ako sa kany
a. ganung posisyon.

“t-teka” tinulak niya ako ng mahina tapos tumingin

siya sa may pinto. Tumingin din ako sa tinitignan
niya.
“baket?”

“para kasing…may tao?” tinignan ko siya na kunwari

nagtataka ako. lagot. Paano ko paaalisin si Nate
dito!? :|

~~~

Chapter 68: hala ka Cloud!

Hinila ko si Nate palabas ng kwarto ko. Tumingin a

ko sa pintuan ng kwarto ni Art, medyo nakabukas. w
ala siya dun!

“alis ka na muna” hinila ko siya papuntang sala.

“per—”

“bukas na lang” kiniss ko siya sa lips tapos binuk

san ko na ‘yung pinto. “bye” tinulak ko na lang ng
malakas ‘yung pintuan. Awts. Sorry Nate.

“bakit mo siya pinapasok dito?” nagulat ako ng big

lang nagsalita si Art. Napatingin ako sa kanya na
parang kakaligo niya lang kasi nakatwalya ‘yung lo
wer body niya tapos topless at basa ‘yung buhok.

“kasi ano—” lumapit siya sa akin tapos kinorner ni

ya ako ng kamay niya. Napasandal ako sa pintuan ta
pos ‘yung kamay niya nakapatong dun. Tumingin siya
sa akin ng malapitan.

“bakit.siya.nandito.sa.bahay.ko” he gave emphasize

to each and every word. Nakakakot.

“k-kasi.. hindi ko naman alam na alam niya ‘tong b

ahay na ‘to. Hindi ko sinabi sa kanya” natatakot t
alaga ako sa kanya. para kasi siyang matanda kung
mag isip kahit na 4th year high school pa lang siy
a.

Umalis na lang siya bigla sa harap ko at pumasok n

a sa kwarto niya. Bakit ganun, minsan ang weird ni
ya pero kadalasan…ang weird niya.

MAY NAGTEXT
*at tuluyang nawala ang sfx*

Ulap.
kita tayo, pls?

so ayun. Nag ayos na ako at nakipagkita na ako kay

Cloud 1 hour after niyang magtext. Eh syempre, 1
hour ako mag prepare e. bakit ba.

Pumunta na lang muna ako sa bahay nila. Wala dun s

i Nate siguro pumasok na siya ulit sa school. Adik
kasi ‘yun e, nag cucutting pa.

Kumatok ako sa pinto. Biglang binuksan ni Cloud ‘y

ung pintuan after one knock tapos bigla akong niya
kap ng mahigpit.

“oh bakit?” natatawa kong sabi sa kanya.

“sorry. Sorry” nagtataka naman si ako. bakit siya n

agsosorry sa akin?

“bakit?”

“hindi ko alam kung anong ginagawa ko. Kailangan k

itang kalimutan. Kinakailangan kitang kalimutan ka
ya ginamit k—” nag umpisa siyang humikbi. Umiiyak
si Cloud?

“Cloud, ‘wag ka umiyak” pinapat ko ‘yung likod niya

. ‘yung parang pinapatahan ko siya.

“sorry. Hindi ko na alam gagawin ko. Si Erin.. gin

amit ko siya. Hindi ko sinasadya. Kailangan lang t
alaga kitang kalimutan” iyak siya ng iyak. Pati tu
loy ako naiiyak na din. pero…nahihiya ako. nasa ma
y labas pa din kami ng bahay nila at nakabukas pa
din pintuan nila.
Inaya ko muna siyang pumasok sa loon at umupo ng so
fa.

“sorry Ianne” namamaga ‘yung mata niya habang tumu

tulo ‘yung luha niya. Para siyang bata na cloudstr
ife. Ang cute :>

“ano ba nangyari sa inyo nun?” medyo tumahan na siy

a pero ‘yung mata niya namumula.

“sa?” kinukusot niya ‘yung mata niya. tae. Ang cute

talaga.

“sa moa?”

“k-kasi ano. Natrap kaming dalawa sa elevator. Mga

3 hours. Nilalagnat na ako nun… akala ko.. akala
ko ikaw siya kaya—“ huminga siya ng malalim.

“kaya?” nakatingin lang ako sa kanya.

“hinalikan ko siya” tumulo na naman ‘yung luha niya

.

“shh.. ‘wag ka na nga umiyak. Para ‘tong bakla” na

pangiti siya nun tapos sininghot ‘yung sipon niya.
watta term.

“hindi ko sinasadya. Hindi ko na alam gagawin ko.

dapat pala umuwi na lang ako ng japan para walang
problema. Nakakainis. Ano na bang gagawin ko” niya
kap ulit niya ako. feeling ko may kasalanan siya.
Bakit ganun?

“b-ba—”

“Ianne. May nangyari sa amin kagabi. Anong gagawin

ko!?” WHAAAAAAAT!?

~~~
Chapter 69: hindi lang ikaw ang may problema

Nanlalaki mata ko hanggang ngayon, hindi ako makag

et over kahit na 2 days ng nakakaraan ‘yung pag uu
sap namin ni Cloud. Omg. What happened? Absent si
Erin…hindi ko alam kung bakit.

Isang beses lang naman ‘yun di ba? baka wala naman

g nabuo dun. Pero—paano pag meron!? Agh.

Ano na bang nangyayari sa storyang ‘to!?

It’s a disaster!

“Ianne, ok ka lang?” napatingin ako kay Nate na pa

rang nag aalala sa akin. Dinikit niya ‘yung likod
ng palad niya sa noo, pisngi at leeg ko.

“wala ka namang lagnat pero bakit namumutla ka?”

Ang dami kasing problema e.

“wala. Baka—” hinarap niya ako sa kanya tapos tinig

nan niya ako sa mga mata.

“anong problema?” natatakot ako sa mata niya. nata

takot ako na baka sabihin ko ‘yung totoong problem
a. Umiwas ako ng tingin tapos naglakad na.

“wala nga” hinawakan niya ‘yung kamay ko para pigil

an ako sa paglalakad.

“ano ba kasi problema? Bakit ayaw mong sabihin sa a

kin? Makikinig naman ako sa’yo e”

“wala nga kasi! Kapag ba sinabi ko sa’yo mawawala

lahat ‘yun?! hindi naman di ba!? just leave me alo
ne! Kailangan ko lang mapag isa!” nagulat ako sa s
inabi kong ‘yun. tinignan niya lang ako tapos bumi
taw sa kamay ko.

“fine. Pumunta ka na lang sa akin kapag kailangan

mo na ako” tumalikod siya sa akin sabay alis.

OMG. Ano ba ‘tong pinagsasasabi ko?! nagalit sa ak

in si Nate. Omg. Ano ba ‘tong nangyayari sa akin.

Umuwi ako ng bahay ng mag isa. Lugmok at yamot. Na

kita ko si Art na nanonood ng tv pero parang wala
akong pakielam sa kanya kaya pumasok na lang ako n
g kwarto ko.

Dirediretso akong humiga sa kama at dun ko nilabas

lahat ng problema ko—sa pag iyak.

Naiinis ako sa sarili ko. lagi na lang akong umiiy

ak. Nagiging mahina na ako. dati naman hindi ako g
anito, pero ano na ngayon? isa akong malaking iyak
in.

BUSET. Napapagod na ako sa buhay ko. hindi nga siy

a paulit ulit pero pahirap ng pahirap ‘yung mga na
ngyayari. Para akong tinotorture. This sory should
be the happiest story. Pero bakit ganito na nangy
ayari sa akin. Bakit?!

Iyak lang ako ng iyak ngayon. siguro nga eto na ‘y

ung magiging solution ko sa problema ko. pag iyak
hanggang sa maubos na luha ko. iiyak na lang ako h
anggang sa makatulog ako. hanggang sa—

“Hindi lang ikaw may problema” napatingin ako kay

Art na nasa may pintuan, nakatingin sa akin.

Pinahid ko ‘yung kamay ko sa mata ko para mawala ‘y

ung mga luha na tumutulo.

“nagugutom na ako” sinara niya ‘yung pintuan. Hindi

lang ako may problema.

Tama nga naman…di ba?

~~~
Chapter 7o: pinakamaganda sa lahat

Nahihiya akong lumapit kay Nate. Isang araw nang n

akalipas ‘yun pero nahihiya talaga ako ng sobra. S
i Erin hanggang ngayon hindi pa din pumapasok. Ano
na kaya nangyari sa kanya.

Bago mag recess, nakita ko si Nate na nagpass by s

a tapat ng classroom namin. Kinabahan ako. kinakab
ahan ako kapag nakikita ko siya. Gusto ko mag sorr
y, gusto ko aminin na nagkamali ako pero natatakot
ako na baka hindi niya ako kausapin.

Nagkakasalubong kami nung lunch time. Kahit sa lib

rary nakakasalubong ko siya. Tinitignan niya ako p
ero hindi ko magawang tignan siya sa mata. Nahihiy
a ako. sobra akong nahihiya sa pag sigaw ko sa kan
ya. Siya na nga ‘tong gustong tumulong sa akin, ak
o pa ‘tong umayaw at sinigawan siya.

Nung iwian, lugmok na lugmok ako. inayos ko na mun

a ‘yung gamit ko sa upuan ko para ilagay sa locker
ko. pag labas ko ng classroom. Nagulat ako ng big
la akong hawakan ni Nate sa braso ko. kinabahan ak
o.

“mag usap tayo” nakatingin siya sa akin ng seryoso.

As in seryosong seryoso.

“i-ilalagay ko lang ‘to sa locker ko” kinuha niya

bigla ‘yung mga gamit ko tapos naunang maglakad pa
puntang locker area. Walang nagsasalita sa isa sa
amin. Naglalakad lang kami papuntang locker area.
Siya nauuna kesa sa akin.

Nung nasa locker area na kami. nakita ko si Art na

nasa tapat ng locker niya na maraming hawak na pa
pel. Lahat ‘yun nilukot niya sabay tapon sa basura
han. Parang ‘yung dati lang?

Tumingin siya sa akin na may matalim na mata pero

blangkong expression. Naglakad siya papunta sa kin
atatayuan ko. Hindi niya ako tinignan, dirediretso
lang siya sa paglalakad.

“bakit madalas kang tumingin kay Art?” napatingin

ako kay Nate na kakatapos lang ilagay sa locker ko
‘yung mga gamit ko.

“may gusto ka ba sa kanya?”

“ha? Wala. Bakit naman ako magkakagusto sa kanya” l

umapit siya sa akin.

“kasi mas gwapo siya sa akin?” natawa naman ako sa

sinabi niya.

“sira. Ikaw kaya pinaka gwapo para sa akin” ngumiti

siya sa sinabi ko.

“magaling ka na din mambola ah” ginulo niya ‘yung b

uhok ko.

“mana ako sa’yo e” nakangiti kong sabi.

“mabuti naman” tumawa kaming dalawa. Hinawakan niy

a kamay ko at nagsimula na kaming maglakad. Medyo
nakakahiya kasi tinititigan kami ng iba naming kas
choolmate.

Gusto ko na magsorry sa kanya pero hindi ko alam k

ung paano ako magsosorry. Kinakabahan ako. kasi na
man e, maling mali ginawa ko. dapat mahinahon lang
ako. hindi ‘yung sumigaw pa ako. hindi nga lang n
aman kasi talaga ako ang may problema e.

“sorry nga pala” tumigil siya sa paglalakad kaya n

apatigil din ako. niyakap niya ako ng mahigpit tap
os kiniss ako sa ulo.

“‘yan lang naman hinihintay ko e. sorry din” niyak

ap ko din siya. Parang feel na feel ko pagyakap ni
ya ngayon. parang kahit na matulog ako sa yakap ni
ya, ok lang. ang sarap sa feeling.
Paalis na kami ng school ng biglang may nakabunggo
si Nate na babae. nung pagtingala. ‘yung Irene.

“s-sorry” ngumiti lang si Nate na parang sinasabi

na ok lang. umalis na si Irene tapos tumingin kami
ng dalawa ni Nate kay Irene.

“ang ganda ni Irene no?” napataas kilay ko sa sinab

i niya.

“maganda?”

“oo, pero ikaw pinaka maganda sa lahat” ganon?

~~~

Chapter 71: Goodluck sayo, Cloud. :)

Halos 3 weeks ng hindi pumapasok si Erin. Masyado

na talaga akong nag aalala kaya naisipan kong punt
ahan siya sa bahay nila.

Nung malapit na ako sa bahay nila. may natatanaw a

kong tao na nakaupo sa may gate ng bahay nila Erin
. Tumingin sa akin ‘yung taong ‘yun tapos yumuko u
lit.

Familiar na familiar sa akin ‘yung taong ‘yun.

Malayo pa lang. alam ko na kung sino ‘yung epal na

‘yun.

“bakit nandito ka?” tumingin siya sa akin na may ma

lungkot na mukha.

“wala na sila dito” tinignan ko siya na parang nag

tataka. Tumingin ako sa bahay nila. para namang wa
lang pinag bago.

“anong wala na sila?” huminga ng malalim si Cloud.

“nalaman ng mama niya nangyari sa amin. Hindi ko a
kalain na may surveillance camera sila sa lahat ng
kwarto. Pinagalitan ng todo si Erin sa nangyari s
a amin. Tinawagan niya ako nun habang umiiyak. Ita
tanan ko na dapat siya pero…”

“pero?”

“naunahan ako ng mama niya. pumunta na sila ng Bagu

io. Kanikanina lang daw”

“HA!? Pumunta sila ng Baguio!?” tumango lang siya

tapos yumuko na ulit. Nafifeel ko ‘yung kalungkuta
n niya. para siyang pinagbagsakan ng kisame at lam
esa. Nakakaawa.

hinimas. Omg. Watta word. Hinimas ko ‘yung likod n

iya kasi namumuo na naman ‘yung luha niya sa mata.
Iiyak na naman siya. Ano ba ‘yan Cloud…

“o tama na” gusto ko makaisip ng paraan kung paano

siya tulungan. Siguro kahit hindi man niya aminin
, mahal na din niya si Erin. Di ba?

“gusto ko siya puntahan. Pananagutan ko ginawa ko

sa kanya. Kung pwede, magpapakasal na ako sa kanya
” tumingin siya sa akin na parang determinadong de
termindo sa sinasabi niya.

“bata pa si Erin, ikaw kasi gurang na” napangiti si

ya sa sinabi ko sabay tayo.

“tara” tumayo din ako. pinagpag ko ‘yung pantalon k

o tapos nagsimula na kaming maglakad.

“saan tayo pupunta?”

“hahanapin ko kung saan sila nakatira”

Determinado talaga si Cloud.

Bakit?
Pumunta na siya ng Baguio.

Nakakatuwa kasi pananagutan niya si Erin kahit na

hindi pa naman sure na nabuo talaga dun sa t’yan n
i Erin.

Sana ganyan na lang lahat ng lalaki. Kapag nagkama

li lasing man o hindi, may lakas ng loob panagutan
‘yung isang babae. grabe talaga.

Saludo ako. saludong saludo ako.

Goodluck sa’yo.

Cloud

~~~

Chapter 72: anong ayaw mo?

Natatawa ako kay Nate. Pinoproblema kung nasaan da

w si Cloud. Hindi kasi niya alam. Sabi kasi ni Clo
ud, ako lang dapat makaalam. Eh di hindi ko sinasa
bi kahit kanino.

“hindi kaya kinidnap si Cloud!?” natatawa ako sa si

nasabi niya. puro kasi imposible.

“bakit naman siya kikidnapin?”

“eh kasi. Baka akala nila action figure na nawawal

a. Baka ganun!?” tawa na talaga ako ng tawa kahit
seryoso siya. Amp naman kasi eh. natatawa talaga a
ko.

“tawa ka ng tawa. Seryosong bagay ‘to Ianne” tumig

il ako sa pagtawa ko. ano ba ‘yun, naluluha ako sa
pagtawa e.

“fine fine. Eh paanong hindi nakakatawa. May lette

r siya sa’yo tapos kidnap? Nate naman e” kinamot n
iya batok niya. parang sinasabi niya na ‘oo nga nu
?’

Anong nakasulat sa letter? Ganito:

‘tol,

Aalis ako. ‘wag mo akong hanapin kasi hindi mo

ako mahahanap. Maghahanap lang ako ng chix. Alagaa
n mo ‘yung dalawa kong kapatid. Papatayin kita pag
nangayayat ‘yan. Uuwi din ako bago ako bumalik ng
Japan. Alagaan mo si Ianne ah. ‘wag mo na paiyaki
n. Baka gusto mong agawin ko na talaga siya sa’yo.
Hahaha. Joke! Sige ‘tol. Tandaan mong nasa puso m
o lang ako at nasa puso ko si Ianne. JOKE. Sige ‘t
ol. Ingatan niyo sarili niyo.

-Cloud.pogi

TAWA NAMAN TAYO.

Puro kalokohan ‘yung nasa letter.

Lalo naman ‘yung sa pinaka huli ng letter. Purong k

alokohan. HAHA. Joke.

2 months na nakakaraan simula ng 1st day of classe

s. 2 months na nga lang pala. Anniversary na namin
ni Nate! Wooh! Magsaya tayo! Pero nakakainis nga.
kasi nagiging busy na si Nate. Humahaba na din pa
la ‘yung buhok niya. ang cute nga e.

Sumali siya sa varsity ng volleyball boys. Ewan ko

ba sa kanya. Kaya ayun, hindi na kami masyadong n
akakapag usap ng matagal. 1 month kasi sila ngayon
g binubugbog sa practice. As in buong araw silang
nag papractice. 24/7 nasa school sila. Yea. Parang
nagdodorm na muna silang players sa dorm ng school.

Kung dati, kapag nagkakasalubong kami. may quality

time pa kami. ngayon wala na masyado. As in paran
g ‘pag nagkasalubong kami.

“Ianne” titingin ako kay Nate na kasama ‘yung mga

kateam mates niya. lalapit siya sa akin tapos kiki
ss niya ako sa cheeks.

“I miss you” tapos tatakbo na siya palayo kasi tin

atawag na siya ng mga kateam niya. nakakainis kaya
‘yun. nawawala na ‘yung quality time namin. Nanga
ngayayat na nga siya e. gusto ko na talaga siyang
alagaan.

Pero dahil nga bulprisa ngayon. wala din si Art! Y

ehey. Bakit? Kasi halos lahat ng subject siya pina
nsabak. Nakakatuwa nga kasi 1 month ding wala siya
sa bahay. Wee.

“Ianne!” may binigay sa akin ‘yung kabanda ni Nate

na papel.

“survey lang. sagutan mo ah? thanks!” sabay takbo

paalis. Tinignan ko ‘yung nasa papel. Nakasulat an
g isang malaking:

ANONG AYAW MO SA ISANG BOYFRIEND?

Survey ‘to?

~~~

Chapter 73: siya ang gusto ko

Anong ayaw ko sa isang boyfriend? Ano ba ‘tong surv

ey na ‘to. Pang adik lang e.

Pero napaisip din ako. nakaupo lang ako ngayon sa

upuan ng study table ko at tinititigan ‘tong papel
na ‘to. Ano nga ba ayaw ko sa isang boyfriend? Na
kakatuwa kasi lahat ng gusto ko na kay Nate na. so
ano ang ayaw ko?

Siguro…
One: naninigarilyo.

Hmm. Ok lang sa akin ‘yung umiinom pero ayoko ‘yun

g naninigarilyo. Masama kasi ‘yun sa health tska n
akakainis ‘yung amoy ng usok.

Two: sinungaling.

Oo tama. Ayoko sa mga sinungaling na boyfriend. ‘y

ung may ebidensya na ayaw pa ding umamin sa kasala
nan. Buti na lang hindi ganun si Nate.

Three: hindi namamansin.

Syempre! Meron bang girlfriend ang may gusto nun?

Syempre gusto ng isang girlfriend na ang boyfriend
niya ay namamansin :>

Kung may piercing kaya? Kaya lang si Cloud may pie

rcing pero bagay naman sa kanya. Kung may kulay bu
hok e mas gusto ko nga ‘yun e. ano pa kaya…

Four: mabilis maimpluwensyahan.

Tulad nung sa isa sa mga kaibigan ko. ‘yung boyfri

end niya naimpluwensyahan ng kaibigan kaya ayun. N
akipag break sa kanya. Tapos parang mas pinipili p
a ng boyfriend niya ‘yung mga barkada kesa sa kany
a. Naaawa nga ako sa kanya habang kinukwento niya
sa akin ‘yun e. mangiyak ngiyak na siya nun.

Ayoko ng ganun. gusto ko akin lang boyfriend ko. a

yokong halos buong buhay niya nasa kaibigan niya s
iya. Ok lang ‘yung minsan pero kapag mas parang pi
nipili na niya kaibigan niya kesa sa akin. Aba!

Buti na lang si Nate. Parang ako lang talaga :>

Five: may ibang babae.

‘yan ang last. ‘yan kasi pinaka ayoko. Nakakaasar

‘yung ganyan. Parang ‘yung napanood ko sa music vi
deo ng isang jdorama. ‘yung babae nakita niya ‘yun
g boyfriend niya na may kahalikang ibang babae. bv
‘yun!

May nilagay ako sa likod. Isang malaking:

ANONG GUSTO MO SA ISANG BOYFRIEND?

At nilagyan ko ng mas malaking:

SI NATHANIEL JIRO MANIO

~~~

Chapter 74: ata?

Nagkaroon kami ngayon ng bonding time ni Nate. Ine

xcuse muna siya sa practice nila at dumiretso nama
n siya sa bahay k—ni Art na tinitirahan ko. Wala n
aman si Art kaya ok lang na pumunta siya.

“may kanta ako para sa’yo” umupo siya sa tabi ko ta

pos tumingin sa akin ng nakasmile.

“ano?”

“your call by secondhand serenade”

“bakit?” lumunok siya ng tanungin ko ‘yun.

“cause I was born to tell you I love you, and I am

torn to do what I have to, to make you mine, Stay
with me tonight” aww. Napasmile ako. kinanta pa n
iya ‘yung lyrics ng your call. Nakakakilig.

Kailangang sumagot.

“alam mo bang may kanta din ako sa’yo?” umakbay si

ya sa akin tapos nilapit niya ako sa kanya. Parang
nakayakap siya sa akin na isang kamay lang gamit.
“ano?”

“upside down ng 6cyclemind” napangiti siyang nagtat

aka sa sinabi ko.

“bakit naman?” prinepare ko sarili ko. kakanta din

kasi ako. HAHA

“You’re turning me on, you turn me around, you tur

n my whole world upside down” kiniss niya ako bigl
a sa lips. Tumingin ako sa mata niya na parang kum
ikislap kislap effect pa.

“ang sweet naman. meron pa akong kanta para sa’yo”

“ano?”

“I can wait forever ng simple plan. Alam mo kung b

akit?” umiling ako tapos ngumiti na naman siya.

“You look so beautiful today, when you’re sitting

there it’s hard for me to look away. So I try to f
ind the words that I could say. I know distance do
esn’t matter but you feel so far away. And I can’t
lie, every time I leave my heart turns gray. And
I wanna come back home to see your face. And I ‘Cu
z I just can’t take it

Another day without you with me. Is like a blade t

hat cuts right through me. And I can wait I can wa
it forever. When you call my heart stops beating.
When you’re gone, it won’t stop bleeding. I can wa
it I can wait forever” HAHA. Ano ba ‘yan! Kinikili
g talaga ako.

“eto pa isang kanta para sa’yo” hinawakan ko ‘yung

kamay niya tapos parang tinatanong niya kung anon
g kanta ‘yung tinutukoy ko.

“You make me so hot, make me wanna drop. You're so

ridiculous, I can barely stop. I can hardly breat
he, you make me wanna scream. You're so fabulous,
you're so good to me, baby baby. You're so good to
me, baby baby” tawa ako ng tawa pagkatapos kong k
antahin ‘yun. siya naman natatawa din.

“anong kanta ‘yun?”

“hot ni Avril Lavigne” tawa pa din ako ng tawa. Pa

ra kasing ang maniac na ewan nung lyrics. HAHA

“eto naman. last na ‘to”

“ano?”

“There’s only one thing. Two do. Three words. Four

you. I love you” kiniss niya ako sa lips ng sabih
in niya ‘yung I love you.

“1,2,3,4 ng plain white t’s ‘yun” ngumiti siya. Hi

nug ko siya ng mahigpit. Napangiti siya sa pag yak
ap ko sa kanya.

“alam mo Nate…” tumingin siya sa akin.

“hindi pa. ano?” natawa ako ng kaunti nun pero sume

ryoso ako ulit.

“Nate. Ikaw na ata ibig sabihin sa akin ng pagmama

hal” nakangiti kong sinabi ‘yun sa kanya. Tinignan
ko ‘yung mukha niya. ngumiti siya sa akin tapos b
inrush niya ‘yung kamay niya sa buhok ko. kiniss n
iya ako sa noo tapos pinatong ‘yung ulo niya sa ul
o ko na nakapatong sa balikat niya.

“ata” napatingin ako sa kanya. Bumulong siya pero

hindi ko masyadong narinig. At sa mukha niyang ‘yu
n…parang may bahid ng kalungkutan.

~~~

Chapter 75: si X, bubye na?

Nagtataka ako kung bakit parang nalungkot siya nun

g sinabi ko sa kanya na siya na ata ibig sabihin n
g pagmamahal sa akin. Bakit nalungkot siya? Anong—
meron?

Nasa sala lang ako ngayon. sabado ngayon kaya wala

akong ginagawa. Si Nate naman back to practice na
naman siya.

Wala akong magawa. Nakahiga lang ako sa sofa at na

katingin sa taas. Sa kisame, binibilang kung ilang
langgam na ba ang dumadaan sa taas. Nakakabored.
Wala akong magawa. Gusto ko umalis pero tinatamad
ako.

Napatingin ako sa pintuan ng biglang may kumatok.

Nakakatamad man, tumayo ako at binuksan ang pintua
n. Hindi ko ineexpect na si X ang makikita ko.

“Hey! Ianne!” niyakap niya ako bigla. As usual, ‘y

ung itsura niya. parang artista na sosyalin. Walan
g pinagbago.

“X, bakit ka napadalaw?” kumalas na siya sa pagkak

ayakap sa akin tapos tinaggal ‘yung shades niya. n
agsmile siya sa akin.

“i’m just gonna bid goodbye to you…” ngumiti siya

pero parang may lungkot sa mukha niya. sa mata niy
a, sa labi niya.

“saan ka pupunta?” umupo kaming dalawa sa sofa.

“going back to America” nakangiti niyang sinabi ‘y

un. pero alam ko. sobrang alam ko na nalulungkot s
iya.

“p-pero—”

“where’s Art?” napatingin ako sa kwarto niya. oo ng

a pala! Nasa school siya.

“uh… kasali kasi siya sa bulprisa e. nasa school s

iya” naguilty naman ako kasi lalong lumungkot ‘yun
g mukha niya kahit na glowing itsura niya.

“oh… then just tell him i’m gonna leave” sinuot na

niya ‘yung bag niya tapos tumayo na. sinuot na di
n niya ‘yung shades niya at naglalakad na papuntan
g pintuan.

Ano ba pwede kong gawin? Para sumaya si Art. Si X.

Ano ba pwede kong gawin para tulungan si Art? Par
a mabago ‘ung emotionless niyang itsura. Think. Th
ink.

“wait X” tumayo ako sa kinauupuan ko. napahinto si

ya sa paglalakad nun. Lumapit ako sa kanya tapos h
inila siya palabas.

“hey. Wait. Where are we going?” nagpara ako ng tri

cycle. Pinasakay siya sa loob.

“kay Art”

Pagkababa na pagkababa namin sa tricycle. Kinapa k

o bulsa ko. ‘yung isa pa. ung isa pa. O SH.T. wala
akong dalang pera!

“i’ll pay for it” napatingin ako kay X na binayara

n ‘yung tricycle driver. Aw. Ano ba ‘yun, nakakahi
ya naman sa kanya.

Ngumiti na lang ako sa kanya at nag thank you. Kahi

ya talaga. Bv.

Nang mag pass through kami sa gate, nakita ko ‘yun

g guard na nakatitig kay X. nakakatawa, ang ganda
kasi ni X e. nakakaloko ‘yung ganda.

May mga nakikita akong mga varsities from differen

t sports na umaaligid aligid sa campus. May mga ba
sketball players. Tennis, badminton at volleyball
pero—wala ang nate ko.
Nahihiya nga ako kasi habang naglalakad kami papun
tang library kung saan nag rereview mga sasabak sa
bulprisa e nakatingin sa amin ang mga mata ng tao
. Mapababae man o lalake. ‘yung iba parang humahan
ga sa ganda ni X, ‘yung iba parang humahanga sa po
ise ni X at ‘yung iba. Humahanga sa akin.

Sa sobrang haba ng paglalakad namin papuntang kabi

lang ibayo, e nakarating na din kami sa library. N
ung sumilip ako, nakita ko si Art na natutulog. Oo
, natutulog. Hindi siya nagbabasa or what.

Hmp. Siya na Matalino.

Inaya ko si X para pumasok ng library. Nung malapit

na kami kay Art.

“anong ginagawa mo dito?” nagulat ako ng bigla siy

ang magsalita pero nakapikit siya. ANO SIYA!? MAY
SUPER POWERS!?

“Art, I-I-I ju-just…” dumilat si Art at tumingin n

g diretso kay X. matalim na tingin, ‘yung may pagk
abitter na tingin kahit na ‘yung mukha niya e hind
i pinapakita na bitter siya. Ang galing. Ang galin
g niya magtago.

“uh, alis na muna ako ah” iniwan ko silang dalawa s

a library.

Nasa hagdanan ako ng may bumunggo sa akin. Nagulat

ako kasi si Nate ‘yung nakabunggo sa akin. “Na—”

“Nate Catch!” humarap si Nate sa part ko at nagula

t na lang ako ng biglang may lumipad na bola mula
sa likod ko papunta kay Nate. Tumingin ako sa liko
d ko at nakita ko ‘yung kateam mate niya sa volley
ball.

“oi, Ianne. Andito ka pala!” nakangiting sinabi sa

akin ng kateam mate ni Nate. Ngumiti lang ako nun
. “ui sige ah, practice pa kami e” tumakbo na siya
 papunta sa field. Nawala si Nate sa kanina niyang
kinatatayuan.

Bakit ganun. parang—hindi niya ako nakita?

~~~

Chapter 76: wambo

Umuwi ako na nagtataka pa din. Bakit ganun, hindi

niya ba ako nakita? Hindi ba niya nakita ang prsse
nce ko? Ang mukha ko? Katawan or buhok?

Baka naman hindi lang talaga niya ako napansin. Si

guro nung pagtingin niya sa side ko e nakatingin s
iya sa bolang hinagis papunta sa kanya. siguro.. s
iguro…hindi niya lang ako nakita.

Nagulat ako ng biglang may kumatok sa pintuan.

Nang buksan ko ‘yung pintuan para makita ko kung si

no ‘yung kumatok.

Nagulat ako. nashock ako. hindi ko inaakala na nan

dito na siya. Hindi ko inaakala na makikita ko siy
a dito. Right now. Bakit. Bakit andito siya?

“yo” nagbabalik na si Cloud.

Nakangiti siyang pumasok sa loob tapos umupo sa up

uan. Ako, nagtataka pa din. bakit nandito siya at
paano niya nalaman na dito na ako nakatira?

“kamusta?” umupo siya sa sofa at tumingin sa akin n

g nakangiti. Feel at home ah.

“feel at home tayo ah, paano mo nalaman na nandito

ako?” nag evil grin siya.

“stalker ako e” tumawa siya nun. Pati ako natawa, e

h di siya na stalker.
Nagkaroon ng total silence. Hindi ko alam kung ioo
pen ko ba ‘yung tungkol kay Erin o hindi. Binuksan
niya ‘yung tv tapos nilipat sa Nickelodeon. Taman
g tama, Spongebob Squarepants.

Wala pa ding nag sasalita sa isa sa amin. Medyo aw

kward nga kasi ang gara. Sobrang tahimik. Tanging
ang boses lang ni Spongebob at Patrick ang naririn
ig ko.

---
“Patrick, I don’t think wambo is a real word”

“c’mon, you know. I wambo, you wambo, he, she me wa

mbo. Wambo, wamboing”

“asdgkjrehtbkzfhstwyrotsldfuwrhfgmsdbf”

“wambology, the study of wambo, it’s first grade sp

ongebob”

“Patrick, i’m sorry I doubted you”

---

Natatawa ako sa pinagsasasabi ni Patrick. Wambolog

y?! Hello. The study of wambo? HAHAHA. Napatingin
ako kay Cloud na seryosong seryoso ‘yung mukha. Na
katingin siya sa tv pero nakatulala lang siya.

Nakikita sa mukha niya ‘yung problema, at ‘yung il

aw na nagrereflect galing sa tv. Nakakatawa pinapa
nood namin pero para siyang si Art na walang emosy
on sa mukha. Pero sa mga mata niya na nakatagilid,
nafifeel ko ‘yung kalungkutan.

“ano ba nangyari?” napatingin siya sa akin na para

ng nagulat siya na nagsalita ako. na parang natauh
an siya galing sa daydreaming niya.

“anong nangyari?” tinaasan ko siya ng kilay. Alam

kong alam niya kung ano ‘yung tinatanong ko pero n
ag mamaang maangan pa.
“si Erin, ano nangyari?” tumingin siya sa tv screen
.

“manood na lang tayo” tinignan ko siya ng nagtatak

a. Anong problema? Ang tagal niyang nawala ibig sa
bihin matagal silang magkasama ni Erin. Di ba?

“weh…” tumingin siya sa akin na may matalas na mata

.

“ewan ko sa kanya, wala na akong pakielam sa babaen

g ‘yun” woah!?

~~~

Chapter 77: kyrke!?

Nagulat ako. hindi ko ineexpect na ganun ‘yung isas

agot niya sa akin. Ang weird lang.

Parang last time na nagkita kami, all he want is t

o see Erin and now? Wala na siyang pakielam. Anong
meron dun?

Gusto ko sanang tanungin sa kanya kung anong nangy

ari pero parang may pwersang pumipigil sa akin sa
pagtanong. Parang galit siya na malungkot na ewan.

“uh.. Cloud?” tumingin siya sa akin. ‘yung tingin

niyang ‘yun, matalas na tingin na parang papatay.

“bakit?” ‘yung boses niya, malalim na parang hindi

siya. Galit talaga siya kaya medyo natakot ako.

“uh-gusto mo Juice?”

Tanging ‘yan na lamang ang nasabi ko.

Ilang araw na ding lumilipas. Parang nahihirapan n

a akong iapproach si Cloud. Feeling ko, hindi na k
ami magkakilala. Ang weird talaga.
Nasa SM ako ngayon para bumili ng ribbon para sa p
roject. Bago pa man ako nakapasok ng national book
store e parang may familiar akong nakasalubong. Na
palingon ako at tama nga ang hinala ko.

Si Erin ‘yung nakita ko, na may kapda na lalaki! Bu

malik na siya galing sa Baguio?

Tumakbo ako palapit kay Erin at sa kasama niyang l

alaki na parang tuko kung makahawak kay Erin.

Nung nasa harap na nila ako, tinignan ko silang da

lawa. Napatingin sa akin si Erin na parang nagulat
.

“I-Ianne?” nakatingin lang ako sa paghawak sa kany

a nung lalaki. Nilayo naman ni Erin ‘yung sarili n
iya sa lalakeng ‘yun.

“Erin. Long time no see, sino ‘yan?” sabi ko na pa

rang tinatanong ko na ‘bakit kasama mo ‘yan?’

“uh… eto nga pala si Kyrke. Babes, si Ianne, friend

ko”

“Hi, Kyrke nga pala” ngumiti ‘yung lalaki tapos in

iabot niya ‘yung kamay niya na parang gusto makipa
g shake hands pero tinignan ko lang’ yung kamay ni
ya.

Hindi ko gusto tabas ng mukha nito, nakakairita.

“ano mo ba ‘yan?” sa pag sabi ko ng ‘‘yan’ parang g

amit lang ‘yung tinutukoy ko. Ang sama ko.

“boyfriend ko ‘to” nakangiting sabi ni Erin.

“Kelan pa ‘yan?”

“last month…” medyo napayuko si Erin sa sinabi niya

ng last month.
“paano—”

“sige Ianne, nagmamadali kasi kami e. bye” hinatak

na niya ‘yung Kyrke niya palayo sa akin.

Kaya ba naging ganun si Cloud dahil dun? Kaya ba n

agalit si Cloud? Kaya ba biglang nag iba ihip ng h
angin kay Cloud?

Dahil ba sa—

Pinagpalit na siya ni Erin sa Kyrke na ‘yun?

~~~

Chapter 78: Grace, ang sweet na kabarkada

Nalungkot ako para kay Cloud. Feeling ko pinagtaks

ilan din ako ni Erin kahit hindi naman talaga. Ang
gara kasi e. akala ko ba… Ano nangyari kay Erin?
Nagayuma or what?

Pero ayoko munang problemahin ‘yun. Kaya na ni Clo

ud ‘yun, lalaki siya at kakayanin niya ‘yun.

Magkasama kami ni Nate ngayon. Nagdate kami after

ilang weeks na naging busy siya sa varsity thing n
iya.

Nung umoorder siya ng pagkain namin. Nakita kong n

asa lamesa lang ‘yung cellphone niya kaya kinuha k
o na muna. Pagtingin ko sa wallpaper niya, hindi n
a ‘yung picture namin.

Medyo nadismaya ako nun, pinagpalit niya wallpaper

namin sa isang green na cute frog? My ghad. HAHA.

Nung tinignan ko ‘yung contacts, kinilig ako. baki

t? Kasi number ko pinaka una. Ang pangalan ko dun.

aaaaa.<3
sinong hindi kikiligin dun di ba? Ako pinaka una t
apos may heart shape pa. ang sweet talaga nitong b
oyfriend ko. Amp.

Nabigla ako ng biglang nagvibrate cellphone niya.

Patuloy lang ang vibration ng mapagtanto ko na cal
l pala ‘yon at hindi text.

Medyo tumingin ako kay nate na nakapila sa sobrang

habang pila, mukhang 3o minutes pa siya dun. Nung
titignan ko kung sino ‘yung tumatawag.

1 missed call

BV. Binaba. Hindi man lang ako hinintay sagutin.

Nung titignan ko kung sino ‘yung nag miss call. Bi

gla namang tumawag kaya napa accept ko kaagad!

“Nate?” boses ng babae?

“wala si Nate e, umoorder ng pagkain. Sino ‘to?”

TOOT TOOT TOOT TOOT.

Bastos talaga. Binaba kaagad ‘yung phone. Bv.

Dahil sa curious ako kung sino ‘yun. Titignan ko s

ana ‘yung missed calls kaya lang napunta ako sa in
box.

Bv kasi ‘tong cellphone niya e. wala sa America.

Medyo nagulat lang ako kasi napupuno ng messages n

g nagngangalang Grace ang inbox ni Nate.

Viniew ko ‘yung ibang messages pero ang nagcaught t

alaga ng attention ko ang…

Grace
.,cge..ingts pu,mua..ö
Napataas ang kilay ko dun. anong mua pinagsasasabi
nito? Sino ba ‘tong Grace na ‘to?

Viniew ko ‘yung sent items pero mukhang binura lah

at ni Nate ‘yun. Nagvibrate ulit ‘yung cellphone n
i Nate. Hindi na siya call, message na lang.

Grace
.,cnu sumagot ng kol?

To Grace
Hi, Ianne nga pla. La pa si Nate e

Grace
.,ianne?

To Grace
Yea. Kaano-ano ka ni Nate?

Nung nagvibrate ‘yung cellphone ni Nate. Nagulat a

ko kasi biglang may kumuha ng cellphone. Si Nate.

“bakit mo pinapakielaman cellphone ko?” umupo siya

sa harap ko tapos nilapag ‘yung tray na may pagka
in.

“sino si Grace?” nakataas ang kilay ko ng sabihin k

o sa kanya ‘yun.

“wala, barkada ko lang” lalo akong nagtaka. Barkada

tapos may ‘mua’?

ang sweet naman n’yang barkada.

~~~

Chapter 79: hindi pa nakuntento

Grace. Sinong Grace ba ‘yun?

Pumunta si Nate sa bahay namin para mag bonding ka

mi. Next week kasi mawawala na silang mga varsity
dahil nga laban na.

Umalis saglit si Nate at nagpunta sa CR.

Sa pagpunta niya ng cr, nagkaroon ako ng chance par

a tignan ‘yung messages sa inbox niya.

“Nakakatuwang pagtripan ‘yang si Grace e” napating

in ako kay Nate na naglalakad palapit sa akin.

“bakit?” umupo siya sa tabi ko tapos binuksan ‘yung

tv.

“sinabihan ko siya na napapamahal na ako sa kanya,

bumibigay naman” tumawa siya nun. Tumawa din ako
ng kaunti pero—hindi ako natutuwa.

Para siyang tanga. Sinasabi na niya kasalanan niya

sa akin. Umaamin na siya kahit hindi pa siya nahu
huli. grabe.

Viniew ko ‘yung sent items ni Nate. Nakita ko ang k

aisa isang message dun.

To Grace
Wag ka nga ganyan, napapamahal na ako sau e

Viniew ko naman ‘yung messages sa inbox ni Nate.

Grace
.,adk ca,naiinluv na acu sau ee

Binigay ko ‘yung cellphone kay Nate.

“gusto kong makilala si Grace”

“ha? Bakit?”

“gusto ko lang. barkada mo siya di ba? Gusto ko ma

kilala lahat ng barkada mo. Papuntahin mo siya dit
o. Pakilala mo ako sa kanya”
“pero—”

“ngayon na” mahinahon kong sinabi ‘yun pero alam ni

ya sigurong naiinis na ako.

To Grace
Punta ka dito, may papakilala ako

Grace
.,sino?

“sabihin mo, papakilala mo akong girlfriend mo”

To Grace
Basta, punta ka na

“sabihin mo sabi e!”

“barkada ko nga lang ‘to. Ano ba Ianne”

“barkada? Kung barkada eh di pakilala mo ako sa kan

ya!”

“next time na lang daw. Busy siya”

“eh di itext mo na ipapakilala mo akong girlfriend

mo”

“busy nga daw kasi siya” tinaasan ko siya ng kilay.

“o sige, akin na number ni Grace. Makikipag kaibiga

n lang ako sa kanya”

“eto na nga, itetext ko na”

“akin na nga ‘yung number”

“‘wag na!”

“AKIN NA NGA SABI E!”

“bahala ka nga d’yan!” bigla na lang siyang tumayo
at lumabas ng bahay.

Lumipas ang isang araw. Monday. Nagkita kami ni Na

te. Hinatak ko siya para hindi siya makawala sa ak
in. Gusto ko talaga malaman kung sino ‘yung Grace
na ‘yun.

“text mo si Grace, gusto ko siya makilala”

“ang kulit mo Ianne…”

“gusto mo bang mag break tayo!?” oo, medyo desedid

o na ako sa sinabi kong ‘yun. Napakamot siya ng ba
tok sabay kuha sa cellphone niya.

Nagtext siya kay Grace na pumunta ng school namin.

Nagtext ng bakit.

“sabihin mo ipapakilala mo ako”

Tinext niya na may ipapakilala siya.

“sabihin mo. Girlfriend mo ipapakilala mo”

“ok na ‘yan”

“sabihin mo nga sabi e” tinignan ko siya sa mga ma

ta. Tumingin siya sa akin na parang sinasabi niya
na ‘I give up’

To Grace
Punta ka d2, pa2kla2 ko girlfriend ko

Ilang minutes ang nagdaan pero wala pa ding reply ‘

yung Grace, good, eh di nagsawa siya.

Hinawakan ‘ko yung t-shirt niya, nilapit ko ‘yung m

ukha ko sa mukha niya.

“andito na nga ako hindi ka pa nakuntento, ‘yan na

 ba natututunan mo sa kavarsity mo?” kiniss ko siy
a sa lips tapos tinulak ko siya at pumasok na sa l
oob ng classroom.

Sa panahon ngayon, kailangan na maging matapang. Di

ba?

~~~

Chapter 8o: did you miss FLIGHT CHUVA?

Mali pala ako sa sinabi kong sa panahon ngayon, kai

langan matapang. Bakit? Ngayon kasi…

Aalis na si Cloud.

Babalik na siya ng Japan at wala akong ideya kung

kelan ang balik niya. Sabi niya medyo matatagalan
kasi may aayusin daw siya sa Japan. Nakakainis lan
g…

Mamimiss ko kasi siya.

Naiiyak tuloy ako.

“oh, iyakin ka talaga” pinipigilan ni Cloud ‘yung

pagtulo ng luha ko. Pinupunasan niya ‘yung pisngi
ko gamit ‘yung hinlalaki niya.

“kasi naman e. iiwan mo na ako” kinukusot ko ‘yung

mata ko. Nanlalabo na kasi sa luha na namumuo. Na
kakainis naman kasi e. kung kelan malapit na siya
sa akin, dun pa siya aalis. Kaasar.

“ikaw naman. Parang ako lang laging nasa tabi mo a

h?” nakangiti niyang sinabi ‘yun pero alam kong na
lulungkot din siya.

Nasa airport na nga pala kami. Ilang second—

“FLIGHT CHUVA ECKLAVOO CHURVALOO CHENES. I REPEAT

FLIGHT CHUVA ECKLAVOO CHURVALOO CHENES PLEASE PROC
EED TO CHORVA. Thank you” [namiss niyo ba ‘to?]

Bastos. Biglang nagsalita.

“o, paano? Aalis na ako” niyakap ko siya ng mahigpi

t na mahigpit.

“babalik ka ah?” tumingin kami sa mata ng isa’t is

a. Ngumiti siya pero Malabo dahil nga sa pagluha k
o.

“promise mo sa akin, bukas na huling pag iyak mo a

h… ayokong nasasaktan ka” nagtaka naman ako dun sa
sinabi niya. Kumalas na siya sa pagkakayakap nami
ng dalawa.

“bu—”

“FLIGHT CHUVA ECKLAVOO CHURVALOO CHENES. I REPEAT

FLIGHT CHUVA ECKLAVOO CHURVALOO CHENES PLEASE PROC
EED TO CHORVA. Thank you”

“bye” kiniss niya ako sa noo at umalis na.

Anong ibig niyang sabihin na bukas huling pag iyak

ko? Bakit ako iiyak bukas? Tears of joy? Dahil an
niversary na namin ni Nate? Ganun? Weir—

“ianne!” nagulat ako ng biglang may humawak ng bal

ikat ko mula sa likod. Paglingon ko, napayakap ako
bigla. Si Erin…

“bakit ngayon ka lang? nakaalis na si Cloud!” magk

ayakap pa din kami tapos humiwalay na kami sa isa’
t isa. Nakangiti lang siya sa akin ng may ilabas s
iya na parang…

“passport!?” tumango tango lang siya ng nakangiti.

“OMG” nanlaki mata ko. ‘wag mo sabihing…

“kung nasundan niya ako sa Baguio, hindi malayong

masundan ko siya sa Japan” nakangiti pa din siya n
un. Ako naman e parang tanga na tuwang tuwa at nag
tatatalon talon.

“pero… paano na si Kyrke?” natawa siya sa sinabi ko

.

“wala, props lang ‘yun. Pagselosin si Cloud. Atlea

st ngayon alam ko na ako na mahal niya at hindi na
ikaw” nakangiti pa din siya ng sinasabi niya ‘yun
. Nahawa naman ako sa ngiti niya at ang ngiti ko,
abot na sa kisame.

“ang galing mo!” nagulat ako ng bigla niya akong ni

yakap ng mahigpit.

“thanks. Mamimiss kita ng sobra. Promise” niyakap

ko siya pabalik, kasing higpit ng pagyakap niya sa
akin. Naluluha na naman ako.

“ate, ate” napatingin kami sa batang kumalabit kay

Erin.

“baket?”

“tinatawag po kayo nung lalake dun, ang tagal niyo

daw” may tinuro ‘yung bata at laking gulat ko ng
si Cloud ang nakita ko.

“OMG. He’s waiting. Hindi na pala kailangan maghan

ap!” nagbeso kami ni Erin bago siya pumunta sa kin
atatayuan ni Cloud.

They both waved at me tapos umalis na sila. Ang sw

eet. Hindi ko tuloy alam kung kanino ako masusweet
an e. kay cloud, kay erin o sa kanilang dalawa. BV.

Sila na siguro ang pinaka masayang tao ngayong araw

…

Kami kaya ni Nate ang magiging pinaka masayang tao

bukas sa anniversary namin?
~~~

Chapter 81: anniversary!

Ang ganda ng gising ko ngayon, sana hanggang pagtul

og ko, maganda pa din.

Pumasok ako ng school na masayang masaya. Hindi da

hil sa excited na ako makita si Nate pero ‘yun na
nga. Parang ang point ko lang sa pagpasok ko ngayo
n ay ang makita si Nate at icelebrate ang pinaka m
asayang araw para sa aming dalawa.

Pagpasok ko, pumunta ako ng section ni Nate pero h

indi ko siya masight. Hmm… baka late lang?

Nagsimula ang klase. Ayun, parang ewan ako na supe

r duper excited. Lagi nga akong nagsiCR at sumisil
ip sa section ni Nate at tinigtignan ko kung andun
na ba siya.

Inabot ng recess. Pinatawag ko siya sa kaklase niya

pero isa lang ang sinabi ng kaklase niya.

“absent ata siya e”

Nalungkot ako bigla nun. Bakit ngayon pa? bakit ng

ayong araw pa? bakit ngayon pang anniversary namin
siya mag aabsent?

Ano ba ‘to? Lokohan?

Pumasok ako ng classroom na yamot na yamot. Uupo p

a lang ako ng bigla akong napatayo sa naisip ko.

Tanong ko kaya sa mga kabanda niya?

Naglibot ako sa buong campus para lang magtanong s

a mga kabanda ni Nate. Pero isa lang ang sinabi ni
la…
“ilang weeks na nga naming hindi nakakasama sa prac
tice ‘yun e”

Hinanap ko din mga kavarsity niya pero wala sila.

Imposible namang wala pa sila dito kasi si Art kak
auwi lang tska tapos na din ang bulprisa.

Baka gumawa sila ng sariling holiday?

Mangiyak ngiyak akong bumalik ng classroom namin pe

ro naisip ko na…

Si Nate ‘yun e.

Malamang lamang, may iniisip ‘yun. May iniisip na

magandang anniversary gift para sa akin. Siguro na
gpagawa pa ng life size na picture naming dalawa.
T-shirt na punong puno ng pictures namin or better
yet—role playing ng sarili naming storya.

Bigla akong nabuhayan ng loob. Masurpresa nga pala

si Nate, so baka inaayos na niya surpresa niya sa
akin.

Naexcite naman ako nun.

Dumating ang lunch. Gustong gusto ko ng makalabas

ng campus, baka pagtapak ko sa labas ng gate e big
lang may mag fireworks. Kinikilig naman ako sa mga
iniisip ko. Baka kaya wala mga kavarsity niya kas
i kinokontsaba niya. Siguro may mga placards. ‘yun
g para sa ibang stories.

Pumunta ako ng locker area. Pag bukas ko ng locker

ko, nagulat ako. may nakadikit na isang malaking
papel sa may pintuan ng locker ko.

DATING CLASSROOM, 7:18pm

Sabi na e, may surprise talaga siya sa akin.

Mabilis ang daloy ng oras. Hinintay ko ang 7pm, na

g stay lang ako sa school. Wala nang estudyante sa
campus, ako na lang ata. Pero marami namang umaal
igid na mga personnels.

Nung hinawakan ko ‘yung doorknob ng pintuan ng dati

ng room namin.

Nagbalik lahat ng memories sa akin. Etong classroo

m na ‘to ang nakasaksi ng halos karamihan ng memor
ies namin ni Nate. Etong classroom na ‘to ang pina
ka memorable para sa aming dalawa. Ang classroom n
a ‘to ang pinaka mamahal kong room.

Pagpasok ko sa loob. Sobrang dilim, at tanging nak

ikita ko na lang ay ang silhouette ng isang lalaki
na nakaupo sa teacher’s chair sa may blackboard.

Si Nate. :>

~~~

Chapter 82: creepy

“Happy Anniversary!”

Tumayo siya sa pagkakaupo niya. Lumapit ako sa kan

ya. niyakap siya ng mahigpit at kiniss sa lips.

“I love you” nakita ko siyang ngumiti kahit na mad

ilim na, pero ‘yung ngiti niya, iba sa mga ngiti n
iya dati. May something different, something with
his eyes. hindi ko magets ‘yung emosyon.

Umupo kami sa pinaka malapit na upuan sa may teach

er’s table. Hinawakan niya ‘yung kamay ko. nakatin
gin lang ako sa kamay namin na magkahawak kahit na
madilim na.

Ang tahimik ng paligid. Tanging ‘yung tibok ng pus

o ko ang naririnig ko. hindi siya nagsasalita, hin
di din ako nagsasalita. Parang wala akong masabi n
gayon. I feel something weird.
Huminga ng malalim si Nate.

“lakad tayo” hinila niya ako patayo hanggang sa nag

lakad kami paalis ng school.

Hindi siya nakauniform, simpleng polo shirt na sha

des of green lang suot niya, medyo skinny jeans na
black at nakarubber shoes siya. Nakakatuwa tignan
kasi kahit na simple lang itsura niya, obvious na
naghanda. Nagpabango pa! :>

Hinawakan niya ‘yung kamay ko habang naglalakad ka

mi. napansin ko na suot suot niya ‘yung singsing n
a binili niya nung bago pa lang kaming couples. Bu
malik tuloy ‘yung mga masasayang alaala na kasama
ko siya. Kinikilig tuloy ako.

Habang naglalakad, napansin ko na parang may iniis

ip siyang malalim. May nakita ako na nagtitinda ng
kwek kwek, favorite street food namin.

“tara Nate, kain tayo ng kwek kwek!” bumili si Nat

e ng 2o pieces, tig sampo kami. sabi sa inyo favor
ite namin ‘to e. nilagyan niya ng sobrang daming s
auce na matamis. Tawa nga ako ng tawa kasi sabi nu
ng nagtitinda:

“nahiya pa kayo, uwi niyo na ‘yung sauce”

Parang adik lang e no.

Ang kulit namin kumain. Nagsusubuan kami ng kwek k

wek and stuff. Nakakatuwa ‘yung feeling na pwedeng
mag goof around kasama siya. Nung natapos kaming
kumain, naglakad na ulit kami.

May natatanaw kaming taong nakaupo sa tapat ng isa

ng lamesa. Grabe ‘yung ilaw sa lamesa niya, sobran
g liwanag.

Nung malapit na kami, matandang babae na parang mu

slim dahil sa tagong tago ‘yung mukha niya ‘yung n
akaupo dun. Nagtaka ako kasi may bolang crystal at
mga baraha sa lamesa.

Ngumiti siya ng nakita niyang nakatingin ako sa ka

nya. Parang may pwersang nagtulak sa akin para hum
into at umupo sa upuan sa may lamesa. Nagulat nga
din si Nate nung naupo ako.

“Gusto mo bang malaman ang iyong kapalaran?” nakan

giting sabi nung matanda. Kahit na nakangiti siya
nun, kinilabutan buong katawan ko. ang lakas pa ng
ihip ng hangin, mga 8 na siguro ngayon.

“akin na ang ‘yong palad” kahit natatakot ako, hin

ayaan kong hawakan niya ‘yung kamay ko. tinignan n
iya ‘yung palad ko tapos parang may hinawakan na e
wan.

“maganda ang magiging buhay mo paglaki mo. Pero ma

rami kang pagdadaanang pagsubok ngayong taon na ‘t
o. Mag ingat ka sa mga taong mamahalin at pagkakat
iwalaan mo. May darating, may mawawala. Masyadong
maraming emosyon ngayong taon, mag ingat ka” kinil
abutan ako sa mga sinasabi niya. feeling ko natata
kot ako kahit na wala namang natatakot.

Pinapili niya ako ng tatlong baraha. Nung nakapili

na ako, tinabi niya ‘yung deck of cards niya. bin
uksan niya ‘yung isang baraha. Ang weird ng drawin
g, hindi ko gets.

“ang buhay mo ay parang sugal. Binabayaran ang isa

ng tao para sa’yo” binuksan niya ‘yung pangalawa.

“paglaho ng isa ang tanging paraan para mawala ang

problema” binuksan niya ‘yung huli.

“pag ibig ang dahilan ng lahat. Magkakagulo at aay

os ang buhay mo dahil sa iyong pagmamahal. mag ing
at ka sa iyong mga desisyon iha. Kailangan mong is
ipin ang lahat ng bagay. Ang kahulugan ng iyong pa
gmamahal ay mag iiba dahil sa desisyon na pipiliin
” kinabahan ako sa sinabi niya.

“ikaw, hindi ka ba interesado sa kapalaran mo?” na

katingin ‘yung matanda kay Nate. Napatingin din ak
o sa kanya na nakatayo sa tabi ko.

“hindi, hindi ko kailangan ‘yan. Alam ko kapalaran

ko” hinila ako patayo ni Nate. Nagulat ako ng big
lang nagsalita ‘yung matanda.

“Hindi lahat ng bagay tinatakasan. Tumakbo ka man

ng tumakbo, magtago ka man ng magtago, mahuhuli ka
pa din. ‘wag mong lokohin ang sarili mo at ng tao
ng nagmamahal sa’yo. ‘wag mong ituloy ang binabala
k mo dahil masasaktan mo lang siya. Hindi mo kaila
ngan itago sa lahat ang iyong kahinaan, tutulungan
ka niya. iibahin mo ang kapalaran mo kung gagawin
mo man ang iyong binabalak ngayon. iibahin mo ang
daloy ng buhay niyo, guguluhin mo ang maayos, sis
irain mo ang buo. Iibahin mo ang pananaw niya...an
g kahulugan na binigay mo ay mawawala dahil sa gag
awin mo.” hinila ako ni Nate palayo.

“Nathaniel, ‘yang binabalak mo, sa tingin mo ba ma

kakabuti ‘yan! Lalo na sakanya!?” kinilabutan ako
ng bigkasin nung matanda ‘yung pangalan ni Nate. K
inikilabutan ako habang papalayo dun sa matanda. A
-anong… ibig sabihin nun.

Tumingin ako kay Nate na parang takot na takot at

pinagpapawisan. Tahimik lang kami hanggang ihatid
niya ako sa tapat ng pintuan ng bahay ni Art na ti
nitirahan ko.

“Nate—” kikiss ko sana siya sa lips para mag goodb

ye pero umiwas siya. Tumingin siya sa mga ko sagli
t at naglakad patalikod. Unti-unting naghiwalay ka
may namin. Medyo malayo na siya ng sabihin niya an
g mga katagang:

“break na tayo Ianne”

Akala ko kaming dalawa na ang pinaka masayang tao s
a buong mundo ngayong araw.

Pagdilat ng mga mata ko. napaluha ako habang nakahi

ga sa kama ko…

Akala ko, panaginip lang ang lahat.

..hindi pala. :’(

~~~

Chapter 83: home made soup

Wala akong iniisip ngayon pero parang may sariling

utak mga mata ko at kusa siyang lumuluha. Hindi k
o ginugustong umiyak pero parang mata ko na ang na
gdesisyon para sa akin.

Ang bigat ng feeling ko. halos di ako makatulog sa

pag iisip ng sinabi ni Nate kanina—este kagabi.

Tinititigan ko lang ‘yung phone ko simula kaninang

mga 12am. Tinitignan ko kung tatawag ba siya or m
agtetext at sinasabing “yari ka” ang weird nga e.
hanggang ngayon hindi pa din niya tinetext ‘yun.

Lumipas ang tatlong oras. 5am na, dapat papasok ak

o pero parang may pwersang pinipigilan akong tumay
o at kumilos. Buong magdamag akong nakatitig sa ce
llphone ko na hindi naman nagvibrate kahit isang b
eses.

Pagod na pagod ako pero parang ayaw pa din matulog

ng buong katawan ko. gusto ko nang matulog pero p
arang may sariling buhay ‘yung katawan ko at ayaw
ako patulugin.

Binuksan ni Art ‘yung pintuan ng kwarto ko at nagk

atinginan kami. feeling ko nahawa ako sa pagiging
emotionless niya. nagkatitigan lang kami tapos sin
ara na niya ‘yung pintuan.

Nakarinig ako ng ilang ingay, ganyan ba magprepare

si Art para sa school? Ganyan kaingay? Buti na la
ng pala nauuna ako lagi sa kanya.

Ilang oras ang lumipas. Nawala ang ingay at may pw

ersang nagpatayo sa akin mula sa aking pagkakahiga
—gutom na ako.

Naglakad ako papuntang kusina para makapagluto ng

kakainin ko pero laking gulat ko ng may nakahanda
sa lamesa at may papel pa na nakakabit sa may ref,
ang gara pa ng papel. Parang taghirap.

Home made soup, para sa mga taong may sakit...sa pu

so.

Napangiti ako. hindi ko alam kung matutuwa ba ako,

matatawa o magugulat. Si Art? Nilutuan ako ng sou
p? Wow ah.

Napatingin naman ako sa basurahan at lalo akong na

tawa sa nakita ko. home made soup pala ah. bakit k
aya may balat ng oriental nido soup dito. Nagkatao
n lang? haha. Ang kulit lang e.

Sinimulan ko ng kainin ‘yung soup na home made daw

. Tama naman e, sa bahay niya ginawa ‘yung paghalo
at pag init ng soup. Tama nga naman, home made so
up nga.

Parang gumaan ng kaunti ‘yung pakiramdam ko. natat

awa talaga ako, feeling ko hindi si Art ‘yung kasa
ma ko sa bahay. Parang ang sweet kasi e. parang si
…Nate.

Naluha ako sa naalala ko. bakit kailangan ko pang

alalahanin ‘yun di ba? ang weird lang e. hindi lan
g naman siya lalaki, di ba? di ba? :’(
Hindi ako pumasok ngayon kaya napagdesisyunan ko n
a pumunta na lang ng sm. Para magkaroon ako ng exc
use para maging masaya, kahit papaano.

Habang naglalakad, may nabunggo akong bata. Dumatin

g ‘yung parang ate niya.

“baby, ok ka lang? ui sorry ah” ngumiti lang ako s

a kanya. Napatitig ako sa bata, tapos sa kanya, sa
bata ulit. Bakit ganun, parang magkamukha silang
dalawa masyado? Hindi kaya magnanay sila?

HALA. ang bata pa naman ng itsura nung babae.

“sorry talaga” ngumingiti lang ako ng biglang may n

agsalita.

“anong nangyari?” unti-unti akong napatingin sa ta

ong nag mamay ari ng boses na sobrang familiar sa
akin.

Si Nate…

Nagkatitigan kaming dalawa. Para akong nalulunod s

a mga titig niya ng bigla siyang umiwas ng tingin
at tumingin dun sa bata.

“nabangga kasi si baby e…sorry talaga” kinabahan a

ko sa nakikita ko. parang kaage ko na babae, si Na
te at baby?

“ah…sino siya?” nabigla ako ng tanungin ni Nate kun

g sino ako dun sa babae.

Parang nasaktan ako sa sinabi niyang ‘yun pero par

ang hindi. Ang alam ko lang ngayon ay nasasaktan a
ko dahil sa nakikita ko, at sa sinabi niyang sino
ako. lahat ng memories namin at lahat lahat parang
nawala na lang bigla. Mas mabilis pa sa bula ang
pagwala. Hindi ko alam feeling ko, galit ba o lung
kot.
sino siya

Nate. Ano bang nangyayari? Bakit…

namumuo na naman ‘yung mga luha ko sa mata ko. gust

o kong pigilan pero parang babagsak n—

“Ianne” pagkalingon na pagkalingon ko sa likod par

a tignan kung sino ‘yung tumawag sa pangalan ko, t
umulo na ang luha ko.

“andyan ka lang pala, tara na. marami pa tayong ga

gawin” hinawakan ako ni Art sa kamay at hinila ako
palayo kanila Nate. Hindi ko na mapigilan at kuma
pit na ako ng mahigpit sa braso ni Art at dun umiy
ak ng umiyak habang naglalakad.

“Ang sakit Art…ang sakit” iyak lang ako ng iyak. H

abang hinahayaan lang ako ni Art na basain ‘yung u
niform niya dahil sa mga luha ko. nanginginig na ‘
yung mga tuhod ko at parang hindi ko na kayang tum
ayo o maglakad pa.

“sige lang, iyak lang. wala siya dito” lalo akong n

aiyak dahil sa pagkakataong ‘to.

Wala na talaga si Nate sa akin. :’(

sabihin niyo sa akin. sabihin niyong panaginip lang

ang lahat ng ‘to. :’(

~~~

Chapter 84: ang role niya sa buhay mo

To HIM
Kita tayo sa locker area sa lunch, ok? pls reply

Late na talaga ako sa sobrang tagal ng paghihintay

ko. papasok na dapat ako pero maghalf day na lang
siguro ako, late na kasi ako kakahintay ng text n
iya. at ayoko pa din kasing pumasok.
Pumasok ako ng recess at nung nadaan ako sa may cl
assroom nila, nakita ko siya at nagkatitigan kami.
para akong nalock sa mga titig niya sa oras na ‘y
un. nakatayo lang ako sa labas ng classroom nila h
abang nakatingin sa kanya sa loob ng classroom nil
a na nakaupo sa upuan niya.

Nawala lang ‘yung titigan namin ng biglang may lum

apit sa kanya babae at hinihila siya. Naglakad na
ako papuntang classroom namin.

Pagpasok ko ng room, ang daming nakatingin sa akin

. ‘yung iba parang nagtataka, ‘yung iba parang ang
lungkot ng mukha. Anong nangyari?

Nakita ko si Art, ayun. Natutulog sa pwesto niya. w

alang teachers ngayon. ewan ko kung bakit.

Ang bilis ng oras. lunch na. nagmadali akong pumun

ta sa mga lockers para magkita kami ni Nate. Naghi
ntay ako ng naghintay. Nawawala na ‘yung ibang tao
pero siya di pa din dumadating. Bumalik ko ng cla
ssroom kasi time na din. Nag go out ako sa peer te
acher namin tapos pinatawag ko si Nate sa classroo
m nila.

Lumabas si Nate na parang si Art kung maglakad at

blangko ang mukha. Nakalagay lang ‘yung dalawa niy
ang kamay sa bulsa ng pants niya.

Kinakabahan ako. bumilis din tibok ng puso ko ng n

akatayo na siya sa harap ko at nakatingin sa akin
with a bored look.

“a-akin na kamay mo?” nanginginig ‘yung boses ko, k

inakabahan ako.

“bakit?”

“b-basta”
“ayoko nga. ano ba ‘yun?”

“may bibigay ako”

“ano nga ‘yun?” pwersahan kong hinawakan ‘yung kan

ang braso niya para malabas niya ‘yung kamay niya
pero inilabas na niya ‘yung kaliwang kamay niya. t
inanggal ko ‘yung singsing na binigay niya sa akin
dati.

“oh” binigay ko sa kamay niya ‘yung singsing pero

sinara ko agad ‘yung kamay niya tapos tinulak ko n
a siya palayo. Nagmadali akong pumasok sa loob ng
classroom namin.

Pagkaupo na pagkaupo ko sa upuan ko. naiyak ako. A

ng gara ng feeling. Ganun pala ‘yun, parang biniga
y ko na ‘yung puso ko sa kanya. Nung pagkabalik ko
sa kanya nung singsing, parang sobrang labag sa p
uso ko. parang nung binigay ko ‘yung singsing, naw
ala na talaga pag asa na maging kami pa ulit. Ang
gara ng feeling.

Dumating ang uwian at nagmamadali na ako para umuw

i. Nasa may labas na ako ng campus ng biglang may
tumawag ng pangalan ko. paglingon ko, bigla akong
kinabahan. nakita ko si Nate na nakatayo sa harap
ko at nakatingin sa akin. Hawak hawak ‘yung singsi
ng na binigay ko sa kanya.

Nagulat ako ng itapon niya sa harap ko ‘yung singsi

ng.

“sa’yong sa’yo na ‘yan. Ibalik mo na lahat ‘wag la

ng ‘yan. Naiirita ako. naaalala kita d’yan” naglak
ad na siya palayo sa akin.

Napatingin ako sa lupa kung saan nandun ‘yung sing

sing. Nalungkot ako bigla, kukunin ko ba o hindi?
Kapag kinuha ko ibig sabihin mahal ko pa din siya,
pero kapag hindi ko kinuha, ibig sabihin hindi ko
na siya mahal.
Pero…mahal ko siya.

Kukunin ko na sana ‘yung singsing ng biglang may b

atang kumuha ng singsing at tumakbo palayo. Nagula
t ako pero tumakbo ako para habulin ‘yung bata.

“hoy bata! Akin na ‘yan!” naiiyak na ako sa pagod

at sa lungkot. ‘yung singsing. ‘yun na lang ‘yun m
emory ko kay Nate tapos kukunin pa? takbo ako ng t
akbo, parang feeling ko nga lilipad na ako any mom
ent. Parang hindi ko na nafifeel ‘yung paa ko.

TOINK

Ang bilis ng mga pangyayari. Nahablot ko na ‘yung

bata pero bigla akong natalisod at straight ang fa
ce ko sa lupa. Umupo ako at tinignan ‘yung sumasak
it kong palad at tuhod…sht. Nagkasugat pa ako.

Tuluyan na akong umiyak. Umiiyak ako dahil sa saki

t ng sugat ko. umiiyak ako dahil sa sobrang pagod.
Umiiyak ako kasi umaasa pa din ako. umiiyak ako d
ahil wala na sa akin ‘yung singsing. Umiiyak ako k
asi hanggang ngayon…nasasaktan pa din ako.

Iyak lang ako ng iyak at nakaupo lang sa sahig kah

it na ang dumi dumi at ang daming taong naglalakad
. Parang ang gusto ko na lang, tapakan nila ako at
mamatay na ako. ayoko na, nakakatamad na mabuhay.

“oh”

Tumingin ako sa taas kung saan nanggagaling ‘yung

boses. Nagulat ako ng Makita ko si Art na hawak ha
wak ‘yung singsing ko at binibigay sa akin.

“eto kailangan mo di ba? oh, nakuha ko na. tumigil

ka na sa pag iyak” sinuot niya sa daliri ko ‘yung
singsing tapos tinulungan niya akong tumayo.

“tignan mo, may sugat ka na nga sa puso, pati sa k

atawan mo meron na din” inalalayan niya akong magl
akad kasi sobrang sakit ng sugat ko sa tuhod ko. a
ng sakit kasi talaga.

“Art…” tumingin siya sa akin habang naglalakad kami

. malapit na nga pala kami sa bahay.

“thank you ah, sa pagtulong mo” nakangiti kong sab

i. Pero siya, nakatingin sa akin with his emotionl
ess face.

“‘yun naman ang role ko dito e, ang palitan siya”

napatingin ako kay Art with nanlalaki mata. Pero n
akatingin lang siya sa dinadaanan namin.

Role ni Art ang palitan si....siya?

~~~

Chapter 85: A still loves X

Ang weird ni Art.

Hindi naman sa sinasabi ko na ngayon lang naging w

eird si Art kasi kahit dati pa, sobrang weird na n
iya. Ang weird lang, parang…bumait siya? Oo, bumai
t siya tapos parang nagkaroon siya ng care. And it
’s weird cause…si Art ‘yun e.

So anong meron?

Isa pang nakakapagtaka, minsan ang bait niya, sobr

ang bait pero minsan, ang sama sama ng ugali niya.
Naaasar na nga ako e, hindi ko magets ugali niya.
Ang hirap timplahin.

Mag isa lang ako sa bahay ngayon, kanina pa kasing

umaga umalis si Art sa bahay. Ewan ko dun kung sa
an siya pumunta. Nung mga gabi na, as in gabi na.
nagsawa na akong maghintay sa kanya dahil 11pm na
at inaantok na ako.
Humiga ako sa kama ko at ipipikit ko pa lang mata k
o nang…

TUGSH

Napadilat ako ng biglang pumasok ng kwarto ko si N

ate na sobrang pula. Napaupo ako dahil bigla niyan
g hinila ‘yung buhok ko. ang sakit.

“Art ang sakit” patuloy lang siya sa paghila ng bu

hok ko hanggang sa makatayo na ako, nakainom siya.
Amoy alak siya.

“Ano bang problema, ha!?” nagulat ako ng itulak ni

ya ako sa may pintuan. Ang lakas ng pagkakatulak n
iya kaya napaupo ako sa sobrang sakit ng likod ko
na tumama sa pinto.

Hinawakan na naman niya ‘yung buhok ko at hinatak a

ko patayo.

“nakakaasar ka alam mo ba ‘yun?!” naiyak na ako sa

sobrang sakit ng paghatak niya sa buhok ko. feeli
ng ko matatanggal na ‘yung anit ko sa paghawak niy
a. Hinawakan naman niya ‘yung leeg ko na tipong sa
sakalin niya ako.

“gustong gusto na kitang patayin, nahihirapan ako

sa’yo!” parang nawala saglit ‘yung sakit na narara
mdaman ko physically ng makita kong yumuko si Art
at may tumulo na mga luha galing sa mata niya.

Si Art…umiiyak?

Pinatong niya sa pintuan na sinasandalan ko ‘yung

dalawa niyang kamay sa magkabilang gilid ko at tum
ingin sa akin…habang umiiyak.

“pero ano bang magagawa ko!? ano ba magagawa ko!?

kahit anong galit ko sa’yo, mahal pa din kita” nan
laki mata ko. napatigil ‘yung tibok ng puso ko ng
dalawang Segundo at parang may mga maliliit na ipi
s sa tyan ko na lumilipad.

“a-ano—” I was cut off by my words when…

He kissed me.

Sa sobrang gulat, natulak ko siya ng sobrang lakas.

“a-ano ba Art, ano bang nangyayari sa’yo?” habang

tinitignan ko siya na hirap na hirap tumayo sa kam
a ko. naaalala ko ‘yung…

Halik niya.

Agh. Nagmadali akong buksan ‘yung pintuan pero big

la akong hinatak pababa ni Art kaya napahiga ako s
a lapag. Pumatong siya sa akin at sobrang higpit n
g pagkakahawak niya sa dalawa kong braso.

Nahihilo na ako sa nangyayari. Ang sakit ng katawa

n ko, ang sakit ng anit ko, ang sakit ng ulo ko, u
miiyak ako at naguguluhan ako sa nangyayari.

Lumapit siya sa mukha ko at hinalikan niya ako wit

h full force. Nasasaktan na ako, physically and em
otionally. Pumipiglas ako pero ang lakas niya, hin
di ko siya mapigilan.

Iyak na lang ako ng iyak, hindi ko na alam gagawin

ko. nanghihina na din katawan ko, tumingin lang a
ko sa kanya na hinahalikan pa din ako. I feel so n
umb, ang sakit na ng hawak niya sa braso ko pero p
arang wala na akong nararamdaman.

Tumigil siya at napatingin sa akin. Nagkatitigan k

ami at nakikita ko sa mukha niya ang sobrang lungk
ot. Hinatak niya ako paupo at bigla niya akong niy
akap ng mahigpit.

“I’m sorry, sobrang mahal lang talaga kita. ayokon

g iwan mo ako ng dahil sa Romulo Guial na ‘yan, ma
hal na mahal kita Xiara Jamie Garcia”

Hindi ko tuloy alam ang mararamdaman ko…

galit ba o awa?

~~~

Chapter 86: dahil kanino!?

Biglang bumigat katawan ni Art kaya napatumba kami

ng dalawa. Nakatulog siya at sobrang bigat niya.

Hirap na hirap akong nilagay siya sa higaan ko par

a pahigain. Nung nakahiga na siya, nakatitig lang
ako sa kanya.

Parang pagod na pagod siya, ang lakas ng paghinga

niya, tapos ‘yung pawis niya, ang laki ng mga pata
k. Kung sa iba kapag natutulog, parang ang payapa
ng mukha, sa kanya… parang ang daming problema.

Tatayo na sana ako ng biglang hawakan ni Art kamay

ko. pagtingin ko sa kanya, nakapikit pa din siya
at hinihingal.

“dito ka lang…” parang nainis naman ako bigla.

“ano ba Art, hindi ak—”

“Ianne…” dumilat siya at nagkatinginan kami sa mga

mata.

Kinabahan ako bigla. Ang weird ng feeling ko, para

ng nanununtok ‘yung puso ko. magkatitigan pa din k
ami, parang may mga ipis na nagsisiliparan sa t’ya
n ko.

“a-a…” pinipilit kong alisin ‘yung pagkakahawak ni

ya sa kamay ko pero ang higpit ng hawak niya.
“Art… hindi ako si Xiara. I’m sorry” tinanggal niy
a ‘yung pagkakahawak niya sa kamay ko. muntikan na
siyang matumba ng tumayo siya pero nakayanan niya
ng tumayo ng mag isa. Hinawakan niya magkabilang b
alikat ko at tumingin sa mga mata ko, kinakabahan
pa din ako.

“I’m sorry… sa ginawa ko kanina. Sorr—” bigla na la

ng siyang natumba ulit.

Habang tinititigan ko mukha niya, parang nawala la

hat ng galit ko. feeling ko ang bait bait niya. Na
hahawa na ‘yung nararamdaman ko kay Art…it’s getti
ng weird.

“Goodnight…Art”

Pinagsisisihan ko na ata ‘yung pagsabi ko na ang ba

it bait niya. HINDI PALA.

Alam niyo kung bakit? Well, nag cutting lang naman

kami at pumunta kami ng SM. Agh. Ang dami ko na n
gang hahabuling lessons e. siya kasi hindi nahihir
apan…siya na matalino. Hmp.

“kuya, kuya!” napatigil kami sa paglalakad ng may

babaeng parang kasing age ata namin or mas matanda
sa amin ng konti ang lumapit kay Art.

“di ba ikaw ‘yung nagtatrabaho sa Greenwich? Bakit

ka nag resign? Sayang naman… balik ka na dun” si
Art? Nagresign sa Greenwich? Kelan pa?

“umalis ka na nga dito” napatingin ako ng masama ka

y Art. Ang taray naman nito! Amp.

“waaah. Lalo kang gumagwapo!” lumayo ‘yung babae s

a amin na parang kilig na kilig sa sinabi ni Art.
NAKAKAKILIG NA BA ‘YON!? Pinaalis nga siya tapos..
wah. Ang gara. Ano na bang nangyayari sa mundo ng
ayon!?
“ano naman nangyari sa’yo?” natauhan ako ng biglan
g magsalita si Art. Hindi na lang ako umimik at na
glakad na lang kami ulit.

Matagal na din akong nagtataka kung bakit nagtatra

baho siya sa Greenwich. I mean, 3rd year pa lang k
ami nagtatrabaho na siya. Mga 15 pa lang kami nun,
pwede bang magtrabaho na ganun ‘yung age?

“bakit ka nga ba…” tumingin siya sa akin na parang

nananakot. “...nagtatrabaho” mahina lang pagkakas
abi ko kasi natakot ako bigla sa tingin niya sa ak
in.

“pansin mo ba, mag isa lang ako sa bahay” ai. Ang t

aray talaga e no. sensya naman po.

“eh, bakit ka nag resign sa Greenwich?” tumigil si

ya sa paglalakad at lumapit sa akin, hinawakan niy
a ‘yung pisngi ko na parang hinahaplos.

Nangilabot ako ng sabihin niya ang:

“dahil sa’yo”

~~~

Chapter 87: first and/or true love

Pagod na pagod ako pag uwi namin at talaga namang

natuyo na laway ko dahil walang nagsalita sa amin
pagkatapos niyang sabihin ‘yung ‘dahil sa’yo’ na ‘
yun.

Nagtaka naman ako bigla, hindi ko alam kung ano na

bang nangyayari. Tska ang weird di ba, ano naman
ang connection ko sa pag resign niya sa Greenwich?
Tska bakit parang hindi naman siya nauubusan ng p
era e wala na pala siyang trabaho? Weird.

Pumasok kaming dalawa sa school kinabukasan, at la

king gulat ko ng sumabay siya sa akin kaya naman p
agpasok namin ng school. Halos lahat ng mga mata a
y nasa amin.

Naiilang tuloy ako, hindi ko alam kung saan ba ako

titingin. Kainis. Pag akyat namin, nakasalubong n
amin ang taong ayoko munang makita sa ngayon, ang
taong miss ko na pero dapat hindi. Si Nate na kasa
ma si…Irene?

Nagkatitigan kami ni Nate, pagtingin ko kay Irene,

ngumiti siya sa akin. Para namang tinulak ng kont
i ni Nate si Irene para bilisan ‘yung paglalakad a
t nafeel ko din ang tulak ni Art na sobrang lakas
kaya muntikan na akong masubsob.

“a-ano ba?!” lumingon ako sa likod kung saan andun

si Art na nakatingin sa akin with a bored look.

“gusto mo pa kasing masaktan…” narealize ko na lan

g na parang nagselos ako kay Nate at Irene. Bakit
parang bigla silang naging close, nililigawan ba n
i Nate si Irene?

“ang ganda ni Irene no?”

Parang nang aasar ang utak ko ng bigla kong maalal

a ‘yung sinabi sa akin ni Nate na ang ganda ni Ire
ne. Hindi kaya…hindi kaya—

“‘wag mo na isipin ‘yan, tara na” inakbayan ako ni

Art para maglakad na. pagpasok namin ng classroom
, nakatingin sa amin halos lahat ng kaklase ko. na
gtataka siguro kung bakit kami magkasama, kahit ma
n ako e, nagtataka.

Umupo ako sa upuan ko at nagulat ako ng biglang um

upo sa tabi ko si Art. Anong nangyayari dito?

“ei, d’yan si Alex” tumingin siya sa akin with his

famous blank look.
“ako na muna uupo dito, pwede?” ewan ko pero paran
g nagmakaawa siya sa akin at feeling ko naging cut
e siya panandalian. Tumango na lang ako. weird.

Magkatabi nga kami pero parang wala din naman. Nat

utulog lang naman siya e. nung science time, pinap
apunta kami ng teacher namin sa physics lab para s
a experiment. Nag sialisan na mga kaklase ko pero
ako andito pa din dahil sobrang hirap gisingin ni
Art.

Iiwanan ko na dapat siya ng biglang…

“Ianne” paglingon ko, nanlaki mata ko ng magdampi

mga labi namin sa isa’t isa. Hindi ako makagalaw,
para akong naparalisado sa ginawa niyang ‘yun. Aut
omatic na lumakas kabog ng dibdib ko at nanghihina
katawan ko.

Nararamdaman ko ang first kiss ko.

Natauhan na lang ako ng humiwalay siya sa pagkakah

alik sa akin at tumingin sa mga mata ko. parang na
aakit ako sa mga mata niya, sa mga tingin niya na
walang emosyon pero meron.

Hindi ako makapagsalita, nakalock ang tingin ko sa

mga mata niya na hindi pa din inaalis ang tingin
sa akin. Pinahiran niya ‘yung pisngi ko at dun ko
lang namalayan na lumuluha na pala ako.

“naaalala mo siya?” nalungkot ako at tuluyan ng um

iyak. Oo, naaalala ko nga siya. Habang magkadikit
labi namin ni Art…

Si Nate. Si Nate ang nasa isip ko. siya ang nasa i

sip ko na humalik sa akin. Nahihirapan ako. sobra.

“siya ang first love ko Art…” tinakpan ko ‘yung ma

ta ko with both hands, yumuko at umiyak ng umiyak.
Inalis ni Art ‘yung kamay ko sa mukha ko at tinig
nan ako sa mga mata.
“pero…siya ba ang true love mo?” gusto ko...sana.

~~~

Chapter 88: in her face situation

ewan ko ba. Ayoko na nga e, pero nananadya ata ‘yun

g tadhana. Baket?

“Let’s all welcome… burning thunder!” nagpalakpaka

n mga tao. Lalo na syempre mga babae at mga feelin
g babae. Katabi ko ngayon si Art na parang bored n
a bored na.

“hello school body, did you miss our band?” nagsig

awan ‘yung mga tao. Nahihirapan akong hidni tuming
in sa stage kasi ‘yun lang naman ang pwedeng tigna
n. Ang nagsasalita sa mic, si Nate.

“before we start the singing, I—we, burning thunde

r would like to present you our new band mate, Ire
ne!” nagulat ako at napatingin sa babaeng lumapit
kay Nate sa stage. Si Irene, kasali na sa banda ni
la?

“hello guys, Irene here. The new 2nd vocalist of t

he band” nakikita kong parehas silang masaya. Para
ng walang problema na nagaganap, nasasaktan ako. k
ahit na bandmates lang, nasasaktan pa din ako…

“our song for the day is two is better than one by

boys like girls!” naghiyawan mga tao, nagsimula n
g tumugtog ‘yung banda.

Napatingin ako kay Art na bored na bored na nakati

ngin sa stage. Gusto ko ng umalis, gustong gusto k
o na umalis.

“Art…” hinawakan ko si Art sa braso.

I remember what you wore on the first day

You came into my life and I thought
“Hey, you know, this could be something”

‘yan. ‘yan ang ayoko marinig. Ang boses niya, ang

malamig at maamo niyang boses, ang pagkanta niya.
Ayoko marinig ‘yun, hindi pa ako nakakaakyat, nahu
hulog na ulit ako.

“ayoko na dito…”

‘Cause everything you do and words you say

You know that it all takes my breath away
And now I’m left with nothing

Natataranta na ako, kinakabahan ako na ewan. Hindi

ako nakatingin sa kanya, ayokong makita siyang ku
makanta. Natatakot ako, natatakot ako na kapag nak
ita ko siyang kumanta, lalo ko pa siyang mahalin.

“aalis na ako…” tumingin sa akin si Art na parang n

agtataka.

‘Cause maybe it’s true

That I can’t live without you
Maybe two is better than one
There’s so much time

Tatayo na sana ako ng bigla akong pigilan ni Art.

“Dito ka lang” sa pagpigil sa akin ni Art, napatin

gin ako sa stage kung saan nakatayo si Nate at kum
akanta. Kasama niya lang si Irene, nag sesecond vo
ice.

To figure out the rest of my life

And you thought that it got me coming undone

Kinabahan ako ng tumingin siya sa akin.

And I’m thinking two

Nakatitig lang siya sa akin, feeling ko malulusaw

ako sa mga titig niya. Parang may pinapahiwatig pe
ro hindi ko alam

is better than one

Yumuko ako para hindi halata na naiiyak na ako. na

iiyak ako dahil sa takot. Naiiyak ako dahil sa lun
gkot. Naiiyak ako dahil…namimiss ko na talaga siya.

I remember every look upon your face

Pinahiran ko ‘yung luha ko at tumingin sa stage. K

ailangan kong ipakita sa kanila na wala na, wala n
a akong nararamdaman. Kailangan kong itago kalungk
utan ko para hindi ako masabihan ng mahina.

The way you roll your eyes

The way you taste
You make it hard for breathing

Lumapit si Nate kay Irene at parang hinaplos ‘yung

mukha ni Irene.

‘Cause when I close my eyes and drift away

I think of you and everything’s okay
I’m finally now believing

Tumaas lahat ng dugo ko sa ulo ko ng makita ko na

unti unti silang nagkakayakap. Si Nate nasa likod
ni Irene at yakap ni Nate ‘yung bewang ni Irene. N
akakainis.

That maybe it’s true

That I can’t live without you

Hindi ko alam kung nananadya ba sila o hindi. Baki

t ba, ano bang ginawa ko para makita ko ang ganito
ng senaryo? Bakit ba sila naglalampungan sa harap
ko!?

Maybe two is better than one

There’s so much time
To figure out the rest of my life
And you thought that it got me coming undone
And I’m thinking two is better than one

Naiinis ako. naiinis ako dahil nakikita ko ang mah

al ko na may kahawak na ibang kamay. Naiinis ako k
asi dati rati, sa aking kamay ang hawak ng mga kam
ay ni Nate. Naiinis ako kasi bakit hindi ako ‘yung
babaeng kasama niya d’yan? Naiinis ako, bakit kam
i nagkaganito.

Hindi na ako makatiis at tumayo na ako.

I remember what you wore on the first day

You came into my life and I thought, “Hey,”

Nakita ako ni Art at pinipilit niya akong paupuin.

“ano ba Art, nasasaktan na ako” sa binitiwan kong

mga salita, binitawan niya ako at hinayaan akong t
umakbo papuntang cr ng girls. Dun ako umiyak ng um
iyak. Ang hirap, ang hirap makita ng taong mahal m
o pa din hanggang ngayon na may kasamang ibang bab
ae, kahit hindi naman sila, ang hirap pa din. sobra.

Pinatapos ko na ‘yung pagkanta nila. Tumahan na mu

na ako sa pagkakaiyak ko at nagulat ako ng makita
ko si Art sa may gilid at nakatayo na parang hinih
intay…ako?

“b-bakit ka nandito?” nagulat ako ng biglang may i

lagay si Art sa tenga ko at nakarinig ako ng kanta
.

and every time I wonder what’s real you make me fee

l…
You make me feel like a lavender sweater
when I’m caught in bad weather,
In my Volkswagen Jetta
You make me feel like a complete work of art
when I’m just falling apart
A really nice piece of art
“a-ano meron?” tumingin ako kay Art na nagtataka, b
akit niya pinarinig sa akin ‘yung kanta?

“wala lang” naweirduhan naman ako sa kanya. nauna

na akong maglakad ng bigla niya akong hilahin. Nag
ulat ako ng yakapin niya ako ng mahigpit. Sobrang
higpit.

Nakayakap lang siya sa akin, ilang minuto na din a

ng nakalipas pero yakap yakap pa din niya ako. may
naaninag naman ako na dumaan palabas ng cr, si Ir
ene!? :o

“b-bakit mo ako niyakap sa harap ni Irene?”

“in her face situation, next time, in Nate’s face

naman” nakakita ako ng parang maliit na ngiti sa m
ga labi ni Art. teka teka teka.

Si Art ba ‘to!? :o

~~~

Chapter 89: in his face situation

“come to my birthday party ok?”

Bigla bigla na lang sumusulpot si Chris. Nag iimbi

ta para sa birthday party niya sa Saturday. Pool p
arty kasi ‘yun e, parang ayokong sumama.

“sumama ka, sasama ako” napaka diktador talaga niy

a. Sobra, parang dapat sa lahat ng bagay siya ‘yun
g nasusunod.

“ayoko nga kasi” hinawakan niya ako sa braso.

“bakit ayaw mo? Kasi andun sila?” sila, oo. Kasama

daw silang dalawa. Si Nate at Irene.
“hindi”

“andito naman ako, di kita pababayaan”

NAKAKAINIS. Baket ba ako pumayag!? Bakit ako pumay

ag sa sinabi ni Art!? Dahil ba siya na gagawa ng h
omeworks ko? oo, ‘yun nga ang dahilan. Sumama daw
ako at igagawa niya ako ng homeworks. Hai grabe.

“hey! Ianne, Art, come in” parang bangag na si Chr

is. Grineet niya kami na nangangamoy alak na at ma
y akbay pang babae. Fourth year pa din ba ‘to?

Pumasok kami sa loob ng resort at sobrang ingay. N

apatigil naman ako sa paglalakad ng makita ko siya
. Makita ko siya na kasama siya. Masakit pa din ka
hit one week na. masakit pa din na makita silang d
alawa.

Ang makita si Nate at Irene na magkasama.

Nabigla naman ako ng hawakan ako ni Art sa kamay,

as in crossed fingers. Naaptingin ako sa kamay nam
in na magkahawak at tumingin sa kanya na nakatingi
n sa harap.

“sabi ko sa’yo, hindi kita pababayaan” natouch nam

an ako sa sinabi niya. Feeling ko i’m so blessed d
ahil kasama ko si Art ngayon na hindi ako pababaya
an.

Habang naglalakad kami, ang daming mata na nakatin

gin sa amin. Parang may spotlight na sumusunod sa
amin dahil sa mga tingin ng tao. Kinabahan naman a
ko bigla ng tumingin sa amin si Nate at Irene.

Nawala mga ngiti nila sa labi at parang nastar str

uck sa aming dalawa ni Art. Tumayo si Nate at para
ng nagwwalk out, sinundan siya ni Irene.

“in his face?” napatingin ako kay Art na nagsalita

, tumingin siya sa akin at ngumiti na naman siya n
a parang may binabalak. “not yet”

SPIN THE BOTTLE.

‘yan ang laging nilalaro sa mga birthday party na

ganito, lalo na kapag may inuman. Konti na lang ka
ming nandito sa resort. ‘yung iba kasi nagsimula n
g mag uwian dahil nalalasing na sila.

Nakainom si Art pero alam kong hindi pa siya lasin

g kasi ‘yung itsura niya. Alam ko kapag lasing na
siya o hindi, dahil nga dun sa nangyari dati.

Si Nate, mukhang lasing na. namumula na siya, pati

na din si Irene. Ako na lang ata ang matino, di k
asi ako umiinom e.

Pinaikot ‘yung boto at tumigil sa tapat ni Art.

“truth or dare?”

“truth”

“sino si Ianne sa’yo?” nagulat naman ako sa tanong

na ‘yun. Napatingin ako kay Nate na parang nakiki
nig ng mabuti, tumingin ako kay Art na seryoso ang
mukha.

“taong di ko pababayaan” siya naman ang nag ikot at

tumigil sa tapat ni Irene.

“truth or dare?” tanong ni Art kay Irene.

“dare”

“halikan mo ako” nanlaki mata ko sa narinig ko. na

patingin ako sa ibang tao na nasa bilog at parang
nagulat din, lalo na si Irene.

“ayoko. Sorry…” ininom niya ‘yung isang baso ng al

cohol kasi ‘yun ‘yung parusa kapag di mo ginawa or
 sinagot ng tama ‘yung pinapadare or truth sa’yo

Si Irene naman ang nag ikot ng bote at napunta sa

isa kong kaklase nung 3rd year. Nagtuloy ang laro.
Hindi pa din tumitigil sa tapat ko at sa tapat ni
Nate.

“Ianne ikaw na! truth or dare?” kinabahan naman ak

o. ano pipiliin ko? truth or dare? Pag truth sigur
ong tungkol kay Nate ‘yung itatanong nila, pero pa
ano kapag dare?

“dare”

“sige, halikan mo nga ‘yung taong pinaka mahalaga

sa’yo dito” nanlaki mata ko sa dare sa akin. Bakit
parang ang grabe naman ng dare sa akin. Ang daya.

Nag ikot mata ko at tumigil ito ng kusa kay Nate.

Siya ba? Siya ba pinaka mahalaga sa akin? Napating
in ako sa tabi ko at nakita ko si Art.

SI ART.

“sorry Art” kiniss ko siya sa cheeks at parang nag

ulat siya sa ginawa ko kasi napaupo siya ng tuwid
at tumingin sa akin na parang sinasabi ang ‘anong
ginagawa mo?’

Nagtilian ‘yung mga babae. Parang kinikilig na ewa

n, ‘yung iba naman napatingin kay Nate para malama
n kung ano ‘yung reaksyon sa ginawa ko. pagtingin
ko, parang wala lang.

Ako naman ang nagpaikot ng bote at talaga namang m

inamalas ako dahil tumigil ‘yung bote sa tapat ko!

“ang swerte mo Ianne, truth or dare? Ai, bawal na

dare. Truth na lang. Ianne, mahal mo pa ba si Nate
?” nagulat ako sa tinanong. Mahal ko pa ba siya? M
ahal ko pa ba siya? OO? HINDI? SIGURO? EWAN? Oo?
Oo…

OO ang sagot ko.

Kinuha ko agad ‘yung baso ng alcohol at ininum ng d

iretso.

“ang KJ!” medyo nahihilo na ako, lumalabo na din ‘

yung paningin ko. hindi kasi ako sanay uminom at n
gayon lang ako uminom ng alcohol ever. Ganito pala
ang feeling, ang init.

Naghiyawan sila at nagkantyawan. Hindi ko na maget

s nangyayari sa paligid ko, umiikot na din ‘yung p
aningin ko.

“eto na kabayaran sa paghalik mo sa pisngi ko” bos

es na lang ni Art ang naintindihan ko at parang lu
mapit siya sa akin.

Naramdaman ko na lang…

Nagdikit ang mga labi namin.

“in his face situation”

BLACK OUT.

“Gomenasai, Ianne.” huh? Sino ‘yun!?

~~~

Chapter 9o: expecting for a kiss, eh?

Pagdilat ng mga mata ko, nasa bahay na ako.

“buti naman gising ka na” napatingin ako sa right

side ng kwarto kung saan nang gagaling ‘yung boses
ni Art.

“ikaw ba ‘yung…”
“‘yung?”

“nag ‘gomenasai’?” tinignan niya ako ng nagtataka.

Parang hindi alam kung ano ‘yung pinag sasasabi k
o. umiling na lang ako para sabihin na wala lang ‘
yun.

Uupo na sana ako ng biglang sumakit ng sobra ‘yung

ulo ko, nahihilo pa ako.

“aray” napahawak ako sa ulo ko na sumasakit at nap

ahiga ako kaagad. Sobrang sakit ng ulo ko, parang
iniipit ng dalawang screw sa magkabila. Sobrang sa
kit.

Lumapit kaagad sa akin si Art at inalalayan ako.

“may hangover ka pa, pahinga ka lang” tumingin siy

a sa mga mata ko, nagkatitigan kami. Medyo nailang
ako kasi nakatitig talaga siya sa akin kaya naman
tumingin ako sa ibang direksyon.

“b-bakit ba?” sabi ko habang kinakabahan at nakatin

gin sa ibang direksyon.

“ano?”

“b-bakit…ang bait mo sa akin?” natotouch na kasi a

ko sobra. Parang bigla siyang bumait. Nagkaroon ak
o ng kasakasama kahit na nawala si Nate sa akin.

“kailangan mo kasi ako…” tumayo siya sa pagkakaupo

niya.

“you think I need you?” nakatingin na ako sa kanya

nun. Pinihit na niya ‘yung door knob at binuksan
‘yung pintuan.

“I don’t think, I KNOW” napangiti ako sa sinabi ni

yang ‘yun. Aalis na sana siya ng bigla ko siyang t
awagin. Tumingin siya sa akin na mukhang ready na
ready ng lumabas ng kwarto.
“thank you” nakangiti kong sabi.

Bigla siyang umalis at sinara ‘yung pintuan. Paran

g nagulat siya sa sinabi kong thank you. What’s wi
th him? Being weird again?

Kinabukasan.

May lumapit sa akin na kabatch namin. Si jake, he

was smiling habang naglalakad papunta sa akin.

“akala ko ‘pag wala na kayo ni Nate, pwede na ako.

mukhang nagmove on ka kaagad at ang infamous Art
naman ngayon” hindi ko alam kung insulto ba ‘yun o
compliment. Pero parang nakakainis ‘yung tono ng
pananalita niya. Hindi ko siya pinansin at tumuloy
lang ako sa paglalakad.

Napansin ko naman na hindi nakasunod sa akin si Ar

t at paglingon ko, nagulat ako ng nakaupo na sa la
pag si Jake at mukhang duguan ‘yung ilong. Lumapit
sa akin si Art tapos inakbayan ako para palakarin.

Hindi ko maiwasang tumingin sa likod at tignan si

Jake na nakatingin sa amin na parang galit na gali
t.

“sinuntok mo siya?” tanong ko sa kanya. medyo naka

tingala ako kasi matangkad siya tapos ang lapit na
min sa isa’t isa. Nakaakbay nga kasi siya.

“sinuntok ko nga ba siya?” napataas kilay ko nun.

“bakit?” tumingin siya sa akin.

“bakit nga ba?” naiirita na ako sa mga sagot niya.

Tinanggal ko ‘yung kamay niyang nakaakbay sa akin
.

“‘wag mo sagutin mga tanong ko ng tanong din”

Pinatigil niya ako sa paglalakad at hinawakan niya
‘yung mukha ko. kinabahan na naman ako. nakita ko
mga labi niya, NO. ayoko… ayokong halikan niya ak
o ulit.

Palapit siya ng palapit sa akin. Lumalayo ako pero

hawak niya mukha ko, napapikit ako at naghihintay
na lang ng mangyayari ng…

“kailangan mo kasi ako” napadilat ako. nauna na siy

ang maglakad sa akin.

Wait.

Was I expecting for a kiss?

~~~

~~~

Chapter 91: ramdamkita.tumblr.com

ramdamkita.tumblr.com
^click^

kinakabahan ako habang hinihintay ang fully load n

g site na ‘yun. Nirecommend kasi sa akin ng isa sa
mga friends ko ang tumblr na ‘yan. Advice site da
w kasi siya at talaga naman daw nakatulong sa kany
a.

pagkaload ng site, bigla akong natuwa. Wala lang,

ang dami ko kasing nabasang problema na parang nas
usulosyunan niya. Feeling ko tuloy, ramdam talaga
niya ako.

pinindot ko ‘yung FORM, medyo nag dadalawang isip

pa ako kung mang hihingi ako ng advice o hindi. Wa
la na din kasi akong matakbuhan sa mga nararamdama
n ko, at wala din kasi akong magawa ngayon.

Name. ano ilalagay kong name?

What kind of problem? Love. Syempre.

Your problem? Ugh. Mahaba haba ‘to.

Tinype ko na ang lahat ng information na ilalagay

dun sa form. Kinakabahan pa ako ng magkwento ako.
sinend ko na ‘yung form at naghintay ako para sa r
eply.

TIK TOK TIK TOK

Ang tagal naman ng reply. Baka naman hindi niya sa

sagutin ‘to? Or baka naman busy lang siya? Baka na
man hindi pa niya nababasa or hindi pa siya nag oo
l?

Nireload ko ‘yung site at nagulat ako ng may makita

akong post.

“I” thought “N” was the meaning of love for her.

---

Hello rayne? May nag recommend kasi sa’yo na magal

ing ka daw magpayo. I just wanna clear my mind.

Here’s the story:

to read more, click the title. :)

---

Nasa nararamdaman ko?

e ano bang nararamdaman ko?

~~~

Chapter 92: the singsing

Hanggang ngayon, pinag iisipan ko pa din kung ano n

ga ba nararamdaman ko.

Humiga ako sa kama at niyakap ng mahigpit ‘yung un

an ko. iniisip ko. iniisip ko. ano nga ba ang nara
ramdaman ko.

Akala ko ba matutulungan ako ng ramdam kita? Mas l

alo lang ata niya ako pinaisip kung ano nararamdam
an ko e. kainis naman.

Naghuhugas ako ng pinggan ng marealize ko na may k

ulang. Tinignan ko ‘yung kamay ko, ‘yung kanang ka
may ko. may kulang sa kamay ko, sa mga daliri ko.
di ba dapat may kumikintab na nakasuot sa daliri k
o? pero bakit…

Nawawala ‘yung singsing?!

Napahanap ako ng wala sa oras sa kusina. Halos mag

ulo na buong kusina sa paghahanap ko. asan ‘yung s
ingsing!? O.o

“anong ginagawa mo?” napatigil ako sa paghahanap n

g makita ko siya na nakatayo sa may pintuan.

“kasi… nakita mo ba ‘yung…”

“‘yung?” lumapit siya sa may ref at kumuha ng tubig

.

“‘yung singsing…” napayuko ako. nakakahiya kasi. I

’m moving on but i’m looking for something that wo
n’t let me move on. Ang gara.

“bakit? Nawawala?” tumingin ako sa kanya na nakaup

o sa upuan sa tapat ko. nakatingin lang sa akin.

Tumango ako.

Tumayo siya kaagad at hinila ako palabas ng bahay.

Hinila lang niya ako hanggang sa tumigil kami sa
may garahe ng bahay niya. Tinaas niya ‘yung parang
 harang at nashock naman ako kasi may motor pala s
iya.

Sinakay niya ako ng walang pakundangan sa motor at

sumakay na din siya sa likod ko. syempre, siya na
gmaneho, malamang. Hindi naman ako marunong mag mo
tor.

Wala akong ideya kung saan kami pupunta. Nakakaila

ng pa kasi para siyang nakayakap sa akin, nasa lik
od ko kasi siya, para akong bata na nakasay sa mot
or. Ganun.

Ang bilis ng pagpapatakbo niya at di ko namalayan,

nasa SM na pala kami. Pagkababa na pagkababa niya
sa motor.

“wala kang tsinelas?”

KAMUSTA NAMAN ‘YON! Ngayon lang niya narealize!?

“ngayon mo lang narealize!?” medyo nag iinit na ul

o ko nun. Masyado kasing nagmamadali e, ‘yung tsin
elas ko nasa kwarto ko.

“ano ba gagawin natin dito? Gabi na oh, umuwi na ta

yo” parang natigilan siya at nag isip.

“hindi, tara” nanlaki naman mata ko ng buhatin niya

ako sa likod niya. Piggy ride back.

“ibaba mo ako!” pinapalo palo ko ‘yung likod niya h

abang naglalakad siya.

“oi ano ba. Nakakahiya!” galaw pa din ako ng galaw

, kumakalas sa pagkakabuhat niya sa akin. Nakakahi
ya. Nakatingin sa amin ‘yung mga tao!

Naglalakad lang siya na parang namamasyal sa buwan

. Super casual, parang walang nagtitinginan na mga
tao sa amin. Ang slow mag lakad, nakakahiya!
“Art naman…” hindi niya ako pinapansin. Feeling ko
umaakyat na lahat ng dugo ko sa kahihiyan. Para k
asi akong bata na buhat buhat ng tatay sa isang pa
rk. Wala pa akong tsinelas.

Yinuko ko na lang ‘yung mukha ko sa may balikat ni

ya para makaiwas sa tingin ng mga taong matalas an
g tingin sa aming dalawa.

Isang salita lang ang naiisip ko habang nakapikit a

t nakayuko.

NAKAKAHIYA.

Nakakahiya.

nakakahiya.

Nakaka—

“andito na tayo” binaba niya ako sa harap ng unisi

lver. ‘yung unisilver kung saan bumili si Nate ng
singsing para sa akin.

“ano—” without saying a word, hinatak niya ako pap

asok at lumapit sa isang sales lady. Saleslady na
familiar sa akin.

AHA! Siya ‘yung nag entertain sa amin ni Nate last

year!

Ngumiti siya ng makita ako, o dahil kay Art? ‘di k

asi ako sure kung sino tinitignan niya e. ako ba o
si Art, may pagka banlag kasi. HAHA.

“pinaka mahal na singsing” napatingin ako kay Art w

ith my nanlalaki na mata.

“oi, anong pinaka mahal na singsing!?” hindi niya

ako pinapansin, nakatingin lang siya sa kawalan.

“sir, eto po oh” pinakita nung saleslady ‘yung par

ang couple ring na sobrang ganda. As in, ang ganda
ganda. Silver siya na may mga bato, sobrang kumik
intab. Nakakatuwang tignan.

“bakit dalawa?”

“ai, akala ko—”

“hindi sige. Magkano ‘yang dalawa?”

“ang isang diamond eternity ring in Platinum ay 18,

ooo. Bali kung dalawa ‘yun…”

“36k” nanlaki mata ko. 36 thousand!? Dalawang sings

ing, 36k na!? pang tuition na ‘yun ah?

“ang bilis ah. So ano sir?” hindi ko alam kung saa

n ako titingin. Kay Art, sa saleslady o sa singsin
g. Shet. Inaakit ako.

“sige, ‘yung dalawa”

“ANO!?” hindi ako pinapansin ni Art, binigay niya

‘yung parang credit card niya at kinuha na niya ‘y
ung dalawang singsing.

Lumapit siya sa akin na parang aakmaing yakapin ak

o. naramdaman kong hinawakan niya ‘yung kamay ko.
kinabahan ako at parang hindi ako makahinga. Unti
unti niyang nilalagay ‘yung singsing sa daliri ko
habang binubulong sa akin ang mga salitang…

“kalimutan mo na siya, andito na ako”

Saktong pagkasuot niya ng singsing sa daliri ko ay

dumampi mga labi niya sa pisngi ko.

DUGDUG. DUGDUG.
[548 heartbeats!]

~~~
Chapter 93: Art, statue!?

Parang nagtanim ng bomba ‘yung labi ni Art sa pisn

gi ko. Hinawakan ko ‘yung part na hinalikan niya.
Parang ang init ng pakiramdam, parang nararamdaman
ko pa din ‘yung halik niya sa pisngi ko.

Napatitig naman ako sa singsing na binigay niya. A

ng sobrang mahal na singsing at sobrang makintab.
Grabe, para niya akong inaakit sa kakintaban niya.
Sobrang nagniningning. Nakakatuwang tignan.

Napaisip naman ako kung bakit. Bakit niya ako binil

i ng ganito kamahal na singsing.

TOK TOK TOK TOK

Bumukas ‘yung pinto at nagpakita ang isang Art na

may hawak na kwintas. Inabot niya sa akin ‘yung kw
intas na nakalagay ‘yung isang singsing na katulad
nung sa akin.

“ano ‘to?” nakatingin ako sa kanya habang hawak haw

ak ko ‘yung kwintas.

“isuot mo sa akin…” sumunod naman ako at sinuot sa

kanya ‘yung singsing.

“b-bakit ba… bakit mo ako binili ng singsing?” umu

po siya sa tabi ko. hinawakan niya ‘yung kamay ko
at tinignan ‘yung singsing.

“eto unang pagkakataon na bumili ako ng singsing p

ara sa isang babae” parang inobserbahan niya ng ma
igi ‘yung singsing.

“bagay sa’yo” kinabahan naman ako sa sinabi niya.

Nakakainis ‘tong nararamdaman ko. lagi na lang ako
ng kinakabahan kapag kasama siya. Naiilang ako.

Nilapit niya ‘yung kamay ko sa mukha niya at nagula

t ako ng halikan niya ‘yung kamay ko.
“ganito pala ang feeling…”

“ng ano?” tumayo siya bigla.

“wala” umalis siya ng kwarto at iniwan akong parang

may after shock sa nangyari.

Anong nangyayari kay Art? Anong nanyari sa Art na

nakilala ko dati? Anong nangyari sa Art na emotion
less? Anong nangyari sa Art na masungit? Anong nan
gyari?

Bakit biglang nag iba?

Dumating ang Monday at sobrang busy na ng mga tao

dahil mag Christmas Party na kami next week. Ako,
nakaupo lang sa desk habang nagsusulat ng mga note
s.

“ai ang ganda naman ng singsing mo!” umupo sa tabi

ko ‘yung kaklase kong babae at hinawakan ‘yung si
ngsing.

“ang ganda! Kaya lang parang familiar. Nakita ko n

a ‘to somewhere. Sino nagbigay? Ang mahal siguro n
ito” hindi ako makapag salita.

“uh… wala. Basta”

“nako ah! Yieee. Pahiram nga pala salamin” binigay

ko sa kanya ‘yung salamin at nagtaka naman ako sa
reaksyon niya. Ewan ko ba kung nagpopose siya sa
harap ng salamin, natatakot siya sa nagrereflect s
a salamin or what.

Tumingin siya sa kamay ko tapos tumingin ulit sa s

alamin. Paulit ulit niyang ginawa ‘yun hanggang sa
nakakita ako ng ngiti sa mga labi niya.

“oh eto na salamin. Thanks!” tumayo siya kaagad na

 parang ang saya saya niya. What’s with her?

Pagkaalis ng kaklase ko, nagulat ako ng umupo si A

rt sa tabi ko. medyo kinabahan pa ako nun kasi—agh
. Ewan ko ba.

Nagkunwari na lang ako na nagsusulat ng notes at h

indi ko siya ganun napansin. Nagulat ako ng hawaka
n niya ‘yung kamay ko, as in crossed fingers kami.

“a-anong ginagawa mo?” nauutal kong sabi. Sovbrang

lumakas pagkabog ng dibdib ko. para ngang hindi a
ko mapakali e.

“gusto ko lang hawakan kamay mo”

~~~

Chapter 94: readers!

Naisipan kong magcomputer at pumunta sa website ng

school namin. Pagload ng site, nagulat ako kasi m
ay nakita akong school forum. As in, forum ng mga
estudyante? Ang galing! Umaasenso na school namin!

Moderators: (dulcetsnicker, reesegrey)

Clinick ko ‘yung school forum tapos talk about it

then pagkaload na pagkaload nung page, may pumukaw
ng atensyon ko. ang thread na nagngangalang…

THE BREAK UP
posted by .L.
1746 replies
25977 views

kinabahan ako bigla. Parang may something dun sa t

itle. Pagkaclick ko ng link na ‘yun, ang bilis at
lalo akong kinabahan sa nabasa ko.

.L.
Sweet, loving, caring, unpredictable… Any cheesy w
ord may come up to describe Ianne and Nate—a famou
s couple in our school broke up a few days ago
Many students were shocked about what happened.
No one knows what came to them that ended into the
break up.

An engaging couple suddenly became strangers resent

ful of each other.

So what happen? Who broke up with whom? What was th

e reason?

Interesting?

Let’s talk about THE BREAK UP.

Reply #1: pxltxttcddl

OMG! NOSEBLEEEEEEED!!
Back to the topic, so ano nga bang nangyari sa kani
la?

Reply #2: prettychq18

di nga? Nagbreak na sila? Late ko sa balita a. hehe
.

Reply #3: -xiArA-

ianne and her boyfriend broke up? OMG. I’m so late
, OMG. Ianne if you’re reading this, i’ll be back
some time and i’ll comfort you super. (cozy)

Reply #5: poohtoxicity

super nanghihinayang talaga ako sa kanila.. I thoug
ht sila na talaga sa huli.

Reply #8: alena_o4

ang alam ko base on my sources, Ianne broke up with
Nate?
Idk, di ako sure
Reply #1o: Kristelle23
ate Ianne..? As in ‘yung nagturo sa amin ng catech
ist and si kuya nate na gwapo..? Sila..?
JOKE..

I almost cried nung nalaman ko ‘yun..

close ako sa kanila ee..

Reply #11: lyn22_luvs_YOU

weeeee. May chance na ako kay papa nate!
toinks. Joke lang!

Reply #12: jhasz20

@alena_o4
si nate pu nakipag break..
la lang.. haha.,

Reply #13: aishiteruhachi

@jhasz20
si nate? How did you know?

Reply #15: megumi028

~ sabi na sila pinag uusapan dito e

Reply #16: bluish ace

ang alam ko, nung anniversary sila nagbreak.
pagkatapos kasi nila mag anniv, parang umabsent at
a si Ianne tapos yamot na yamot itsura niya.
Kawawa nga e

Reply #19: frl13

tama si bluish ace. Kawawa talaga si Ianne nun, nam
amaga ‘yung mata at yamot na yamot
Reply #22: xxjeannexx
still O_O

Reply #25: just_being_mae

junior ko sila last year at akala ko magtatagal si
la. what happened nga ba sa kanila? ang cute pa na
man nila, may chemistry

Reply #27: cherryflavoredcandy

sayang, mukhang maganda pa naman pagsasama nila.

Reply #3o: lyn0611

bagay pa man din sila tapos nagbreak na sila. Awwse
r

Reply #32: rockistha

paepal lang

Reply #37: deynyel08

Ako nga pala si dane. Pinuntahan ko website nila at
nalungkot ako sa nakita ko.
Isang malaking

UNDER CONSTRUCTION :(

Reply #38: x0x0.16

Nate broke up with Ianne right? So ano dahilan?

Reply #39: ClilPlHlElR

Studies? Kasi 4th year na sila at kailangan nilang
magseryoso sa pag aaral?

Reply #46: princessnettie

Lame excuse ‘yun. I have a boyfriend and we’re both
 4th years at going strong kami

Reply #52: michellx0x

Whew. Hirap humabol dito. In just one day 5o na kag
ad replies dito. Galing!

Reply #54: burn_eya

Pang 53rd ako!~

Aw. Pang 54th na lang ako.

Masyadong hyper ‘tong thread

Reply #55: ~mystic.lady

Kawawa talaga si Ianne. Parang may side ko tuloy n
a naiinis ako kay papa nate. Pero labs ko pa din s
iya!

Reply #65: curiousity kills

Tell me people, anong nangyari sa kanila?

Reply #84: eriinLabbs28

OH MY !@#$ GAHD. Ianne and Nate broke up!?
Di nga!? OMG! Ianne anong nangyari! Please pm me!
Nawala lang ako and all ‘yan na nangyari sa inyo ni
Nate?
OMG. Bigla akong nalungkot. :(

Reply #91: xawtiee_37

Magaling. Break na sila!!! Hahaha jowk.

Reply #92: uRinVisible

O_____O

Reply #93: vampireprincez_flicka

Ianne at Nate broke up nung anniv nila. Nakakaiyak
na pangyayari naman ‘yun

Reply #98: bloodberry09

Did I just saw Irene and Nate together?

Reply #1o8: angelwings0180

@bloodberry09
Nakita ko din sila!!!

Reply #142: euki13

Ayokong magbreak sila. T__T
I want them back together

Reply #151: mamoru14

Dati si Art ang pinupuntirya ni Irene, ngayon naman
si Nate. (annoyed)

Reply #164: Lonely Procrastinator

Kanina ko pa tinititigan ‘tong thread at iniisip ku
ng magpopost ba ako o hindi.
Ayun, inis din ako kay Irene. Feeling ko ang flirt
niya.

Reply #168: hugz_n_kissez

Irene is such a flirt. Maganda nga, flirt naman. So
ws

Reply #172: damn.love

@hugz_n_kissez
Tama ka d’yan. Siguro siya dahilan kung bakit nagbr
eak si Nate at Ianne

Reply #193: thecagedDOLL

Ianne and Nate was the cutest and sweetest couple.
 I didn’t expect they will end up basta basta :(

Reply #228: **sach**

@thecagedDOLL
Tama ka sis, nalulungkot talaga ako. and to think
na si Irene lang ang dahilan? That’s bullsh.t

Reply #246: sunburn

@**sach**
Chillax girl :D

Reply #263: shawty24

Agh, nakita ko si Irene ngayon. nakakaBV

Reply #288: patrickstar_05

Oh em gee

Reply #317: StarrApple29

If ever maging libro story nila, nilalanggam sigur
o ‘yung libro. They were so sweet kasi e

Reply #318: nnhugs21

@StarrApple29
Tama ka d’yan, kung naging libro man storya nila.
I would buy it then it eat, siguradong sweet ‘yun :
)

Reply #347: kisses24

OMG! I saw Nate wrap his arms kay Irene! O.o

Reply #365: broken_princez11

I don’t know Irene pero base sa mga sinasabi niyo.
Naiirita na din ako
Reply #373: xandia.tofu
I want Irene to die!

Reply #39o: jheanne15

I want her to die also

Reply #41o: iamthepurpleprincess

Me too!

Reply #417: sweetrax

Me three!

Reply #450: celinarawrcookies

Me four!

Reply #462: Maddgil

Me five!

Reply #480: charmii1109

Me six!

Reply #501: sweetsixteen16

Me seven!

Reply #510: -janne-

Me eight!

Reply #555: caryl_keith01

Me nine!

Reply #559: animechan

Me ten!

Reply #574: najika08

Me eleven!

Reply #583: Czaaa

Me twelve!

Reply #615: speed.o

Me thirteen!

Reply #631: raice03

Me fourteen!

Reply #643: sweet_l0ve

Me fifteen!

Reply #7o3: marian_natalie

Me sixteen!

Reply #718: miss-lee

Me seventeen!

Reply #719: Ena_Jai

Me eighteen!

Reply #768: hart_o8

Natatawa ako sainyo. Parang nagpoprotesta

Reply #789: satchaboom

Ako man e. HAHAHA
Reply #819: zeroeightislove
Is Art and Ianne dating?

Reply #910: gypsygirl

‘yan din tanong ko sa sarili ko, I saw them walking
together

Reply #934: keila06

OMG. Art and Ianne!?

Reply #937: princessgraxxie

Si papa Art ko! O.o

Reply #943: haebum_lixhie

Meron ng Irene si Nate. :(

Reply #992: kends

Meron na ding Art si Ianne

Reply #1o54: kiiche20

I don’t know what to react sa ngayon :(

Reply #1o77: alyssaking

So they broke up because of a third party?

Reply #1116: mich48chin

@alyssaking
Siguro?

Reply #12o1: herbiepaige

No one knows talaga kung anong dahilan.
Nakakacurious!
Reply #1224: lilee
I saw Art and Ianne, ang plain talaga ng face ni Ar
t

Reply #1242: BlackLily

Naaawa ako sa kanilang dalawa. :|

Reply #13o7: ‘azure

@BlackLily
Oo nga. Sayang kagwapuhan niya di ba?

Reply #1326: enitsujnna

Irene is a sh.t that needs to be flush!

Reply #1351: dibo

@enitsujnna
Natawa naman ako dun! HAHAHAH

Reply #1386: danicarose12

I want Ianne, I want Art, I want Nate
Ewan ko. ok lang sa akin na kay Art na siya pero…
NAG GGIRLFRIEND BA SI ART!?

Reply #1387: princessneon

I hate Nate! :|

Reply #15o9: jhang01

I don’t hate Nate but I dislike him na.

Reply #1516: Maqi

Babae ako kaya kampi ako kay Nate—este kay Ianne.
Sana magreply siya or sila para malaman natin ang t
unay na nangyari.
Reply #1517: fair_quinn
Ipupusta ko buhok ko!
Mahal pa din ni Ianne at Nate ang isa’t isa!

Reply #1581: shinigami08

Siguro nga mahal nila isa’t isa.
Maybe wala talagang 3rd party and all?
Maybe complicated lang talaga mga nangyayari sa kan
ila.

Reply #1587: regiereg

Ang weird lang e. famous couple sila pero walang na
kakaalam kung bakit sila nagbreak.
Famous people but mysterious lives. HAHA

Reply #1688: yancadx_23

@Ianne
If ever nababasa mo ‘to.
Explain naman po.

Reply #1745: angelic_cupid

Nate is like my boyfriend. Unpredictable guy.
Super.

--
Hindi ko alam kung ano ba ang mafifeel ko. kung mat
utuwa, malulungkot or what.

Clinick ko ang reply button at nagsimulang magtype.

--

Ianne nga pala.

I don’t wanna talk about this. No third parties an
d all. Hindi kami ni Art and I don’t know if Nate
and Irene is together.
Thanks nga pala at halos lahat kayo nasa panig ko
but I don’t really need that. Hindi ko kailangan n
g kakampi kasi wala naman talaga akong kaaway.

About sa tanong niyo:

Oo, mahal ko pa din si Nate, mahal na mahal ko pa d

in siya. At sobrang miss ko na siya.

@NATE: If ever you’re reading this.

I love you so much and I want you to be mine again.

:’(

Posting…
--

BLACK OUT.

“woah!?” nagulat ako kasi biglang pinatay ni Art ‘y

ung avr.

“ano ba Art! Hindi mo ba nakikitang nagcocomputer a

ko? bakit mo pinatay ‘yung avr!?”

Lumapit siya sa akin at hinarap niya ako sa kanya.

“simple lang…” tumayo siya at umupo sa upuan pero

kaharap ko pa din siya. He looked at me with his p
lain blank boring look.

“nagseselos ako”

~~~

Chapter 95: FA Generation

Christmas Party.

I should be in our school playing games, eating de

licious foods and exchanging gifts but i’m here st
uck with Art.
OO! Hindi ako nakapunta ng Christmas party dahil k
ay Art. Nakakairita lang e. ano dahilan? Kasi ang
dahilan niya…

“nagseselos ako kay Nate”

Yea. Ewan ko kung anong connect ng pagpunta ko sa

Christmas Party sa pagseselos niya kay Nate.

Hindi naman ako tanga para hindi mahalata ang mga

bagay bagay. Pero parang ang gara naman kung gusto
nga talaga niya ako pero mahal niya si X. what th
e heck di ba?

“saan ba tayo pupunta?” kanina pa kasi kami nakasa

kay sa motor niya. Ayaw niya kasi magsalita simula
ng hilahin niya ako at pasakayin sa motor niya. T
hank God may tsinelas na ako. HAHA.

Nagtaka naman ako kung bakit sa isang bahay na par

ang mansion na nag ngangalang F.A. Generation kami
tumigil. Sobrang laki ng bahay, nakakamangha. Hin
ila niya ako papasok ng napaka laking gate, at nag
ulat ako sa dami ng mga batang naglalaro sa parang
playground.

“ano ‘to?” hinila niya ako papunta sa may entrance

at nagdoorbell. Pagbukas ng pintuan, may isang ma
gandang babae na nasa mid 3o’s ang nakatayo sa har
ap namin. Ngumiti siya at pinapasok kami.

Pag pasok namin sa bahay. SOBRANG LAKI! Grabe. Nak

akamangha ‘yung kalakihan nito. Ang weird lang, na
pupuno ng mga bata ‘yung loob. Takbo dun takbo dit
o, weird pero ang cute nila!

“mabuti naman nakabisita ka dito Art, namimiss ka

na ng mga bata dito. Si Xiara nga pala, kamusta na
siya?” ang ganda naman ng boses nitong babaeng ‘t
o.
“bumalik na sa ibang bansa, sorry ngayon lang ako
nakabisita. Andito ba si Art?” napatingin naman ak
o with super taas kilay, anong pinagsasasabi niya!
? Hinahanap ba niya sarili niya!?

“oo, andun siya sa pinaka taas. He’s waiting for y

ou” tumango lang si Art tapos ngumiti ‘yung babae
sabay hatak sa akin ni Art. Bago pa man kami nakaa
lis ng tuluyan sa 1st floor, may nakita akong nagc
aught ng attention ko.

Hindi ko alam kung imagination ko ba ‘yun o hindi

pero may nakita akong picture ng dalawang bata.

Isang kamukha ni Art at isang kamukha ni Xiara.

Hingal na hingal ako pagkaakyat namin sa taas. Paa

no ba naman, umakyat kami sa hagdanan, 4th floor.
FOURTH FLOOR!! Amp!

Naglakad kami ng dahan dahan at dahan dahan din ni

yang binuksan ‘yung nag iisang pintuan sa 4th floo
r. Bago pa man mabuksan ng todo ‘yung pintuan—

“kuya!” medyo nabigla ako ng may maliit na bata an

g yumakap kay Art. Nakakatuwa lang e, hanggang wai
st line lang kasi ni Art ‘yung bata.

“namiss kita kuya” napapatulala naman ako dahil so

brang cute nung bata na nakayakap kay Art ngayon.
Umiiyak nga siya e, parang lalong naging cute.

“ako din” napatingin ako kay Art at nashock naman

ako ng sobra sobra ng nakita ko siyang naka :)

OO! Nakangiti siya! OMG!!! Si Art? Nakangiti? OMG t

alaga. Grabeee~

Anong ginawa nung bata at paano niya napangiti si A

rt? Feeling ko nananaginip ako!
“anong tinitingin tingin mo d’yan?” bumalik naman
ako sa mundo ng nakita kong nakatingin silang dala
wa sa akin.

“ah, wala” pumasok kami sa loob ng kwarto. Umupo a

ko sa may upuan sa tapat ng kama habang umupo nama
n si Art at ‘yung bata sa tapat ko.

“sino ‘yan kuya?” tinuro ako nung bata, ngumiti na

lang ako sa kanya.

“Si Ianne ‘yan. Bago mong ate” bumaba ‘yung bata s

a kinauupuan niya at lumapit sa akin. Hinawakan ng
maliliit niyang mga kamay ‘yung hita ko.

“ate ba kita? Mabait ka ba?” WAAAAAAAAAAAAH! Ang cu

te niya! O.o

Sinama ni Art si Art liit sa playground. Umupo lan

g ako sa swing habang nanonood sa kanilang dalawa.

Ang cute nilang dalawa.

Lumapit sa akin si Art liit ng tawa ng tawa at hini

la ako para tumayo.

“habulan tayo!” so no choice naman ako. naghabulan

kami. Naiilang ako kasi nakikita kong nakangiti s
i Art. Hindi ako sanay. Para akong tumitingin sa i
sang Mona Lisa na may kilay.

Nagulat na lang ako ng lumapit at kumapit sa akin

si Art liit at lalo naman akong nagulat ng tumakbo
papalapit sa akin si Art. Ang bilis ng mga pangya
yari, napahiga ako sa sobrang lakas ng impact. Taw
a ng tawa si Art liit, pati ako natawa na din pero
ang ikinagulat ko sa lahat—

Tumawa si Art.

oo. as in ganito--> :D
napatigil ako sa pagtawa ko at napatitig sa kanya
habang tumatawa siya. Nakakabigla lang kasi hindi
ko pa siya nakikitang tumatawa.

Ganun pala ang pagtawa niya. Ganun pala ‘yung tono

ng tawa niya. Lalaking lalaki pero malumanay at p
arang mahinahon na tawa. Nakakatuwa kasi nawawala
na ‘yung mga mata niya kasi lalong sumisingkit.

Sa itsura niya, parang ang tagal na niyang hindi t

umawa. Parang natutuwa siya kasi tumatawa siya nga
yon, nakakatuwa siyang tumawa. Parang ang laking f
ulfillment ang makita si Art na tumatawa at masaya.

Tumigil siya sa pagtawa at dun ko lang narealize na

magkalapit na mga mukha namin.

“bakit?” ngumiti ako at parang nangingiyak dahil s

a nakita ko. ang laking fulfillment talaga nito.

“masaya ka na” Umupo siya at tumingin sa taas. Pum

ikit siya at tumingin sa akin na nakahiga pa din d
ito sa damuhan.

“siguro nga” sabay ngiti.

OMG ART. Ikaw ba ‘yan?

~~~

Chapter 96: Art’s past

Naisipan ni Art—este namin na magstay muna sa F.A.

Generation. Medyo gabi na din kasi kaya matutulog
na muna kami dito.

11pm na. Napatulog na ni Art si Art liit. Inaya ko

si Art na lumabas muna, magpahangin. Maganda din
kasi ang view sa labas, malaprobinsya at ang damin
g puno, ang sarap pa tapakan ng mga damo dun tapos
ang ganda ng stars sa taas.
“Art...” tumingin siya sa akin habang nakahiga kam
ing dalawa sa damuhan. Parang hinintay lang niya a
ko ituloy ‘yung sasabihin ko.

“may tatanong lang ako sa’yo, ‘wag ka sana magagal

it” ngumiti siya. Parang may kumalabit sa t’yan ko
ng makita ko na naman ‘yung ngiti niya na parang
walang problema. Na parang walang iniisip.

“a-ano.. kasi. Bakit... bakit nung ano. Nung... sa

play...” hindi ako makatingin sa kanya. Medyo nai
ilang kasi ako, naalala ko kasi dati nung una ko s
iyang nakitang ngumiti. Dun sa the demon and the m
aiden. Nung sinabihan ko siya na hindi siya nakaka
takot.

“ngumiti ako nun?” napatingin ako sa kanya na naka

tingin sa akin. Bumlis tibok ng puso ko, tumingin
ako sa ulit sa mga bituin.

“oo?” tumingin ako sa kanya sa dulo ng mga mata ko

. Nakangiti na naman siya. Ano ba ‘yan, pangiti ng
iti na lang siya ngayon ah.

“para kasing...” parang nag aalinlangan pa siyang

sabihin sa akin ‘yung dapat na sasabihin niya.

“ewan, may pwersa kasing tumulak sa akin para ngum

iti. Nun ko lang kasi ulit naramdaman na... hindi
pala ako nakakatakot” sabay tawa niya. Natatawa ak
o, tumatawa kasi siya e. ang gara lang, hindi pa d
in ako sanay.

“anong ibig sabihin na hindi ka pala nakakatakot?”

umupo siya sa may damuhan sa tabi ko.

“baket interesado kang malaman?”

“wala lang” nakangiti ako sa kanya nun. Habang nag

uusap kami ngayon, parang napaka close namin. Sob
rang close.
“napatay ko kasi pinaka importanteng tao sa buhay k
o” nanlaki mata ko.

“ano?”

“napatay ko nanay ko sabi ng tatay ko. Kinasuklama

n ako ng tatay ko at turing niya sa akin demonyo.
Grabeng pasakit naramdaman ko nun. Lagi akong umii
yak at lagi na lang akong malungkot. Kumampi pa an
g photographic memory ko sa tatay ko. Hindi ko mal
imutan lahat ng pasakit na ginawa ng tatay ko sa a
kin. Muntikan pa akong mamatay nun. 4 years old ak
o nun. 2 years akong nagtyaga sa lahat ng sakit. N
ung 6 years old ako, natuwa ako ng mamatay ‘yung t
atay ko sa harap ko. Binaril siya, kinatuwa ko ‘yu
n talaga kasi sa wakas, tapos na lahat. Pero dahil
sa photographic memory ko, lagi kong naaalala ‘yu
ng nangyari sa tatay ko. Para akong hinahabol ng m
emorya ko. Ginawang orphanage ang bahay namin at i
to ‘yun, F. A. Generation”

nagulat ako dahil sa sobrang dami ng sinabi ni Art

. Parang nakakagulat dahil sobrang dami ng sinabi
nya. Nalungkot ako at naawa sa kanya. Naaawa dahil
sa nangyari sa kanya, parang gusto ko na nga din
umiyak. Kung ako ‘yun, hindi ko makakaya ‘yung gan
ung sitwasyon.

“eh.. bahay niyo ‘to?”

“oo. Ako unang ampon ng F. A. Generation dahil nga

bahay namin ‘to. ‘yung babae kanina, tita ko ‘yun
. Dumami mga bata dito sa F. A. G., pero wala akon
g kinausap ni isang bata kasi natatakot ako na mat
akot sila sa akin. Hindi ako nagpapakita ng kahit
na anong emosyon kasi ayokong may makaalam na mahi
na akong tao. Kinaya ko ‘yun hanggang maging 1o ye
ars old ako. Dun dumating sa buhay ko si Xiara”

“at siya unang taong nag approach sa’yo?” tumango

siya. Tumingin siya sa akin pero hindi ko maaninag
 mukha niya dahil sa sobrang dilim na ng paligid.

“nalaman ko na may kwenta pa pala buhay ko dahil s

a kanya. Siya nagturo sa akin kung paano ulit mags
aya. Kung paano ulit mabuhay, kung paano ulit magi
ng bata. Maging normal na tao”

“kaya pala minahal mo siya”

“15 years old siya ng ampunin siya ng mag asawang

amerikano. Dahil dun, gumuho ulit mundo ko, nawala
n ulit ako ng dahilan maging masaya. Nawala si Xia
ra sa buhay ko dahil dun. Nag 14 years old ako ng
maisipan ko na mag aral sa school natin ngayon. Pa
ra tulungan ko sarili ko na maging normal, pero hi
ndi ko kaya. Hindi ko naramdaman ang pagmamahal na
gusto kong makuha, hindi ko naramdaman ‘yung kasi
yahan na gusto ko makuha. Aalis na sana ako pero n
ung naging demon ako sa play. Nakita kita. Nakita
ko na may pag asa pa ako. Na kaya ko pa ding magin
g masaya dahil andyan ka pa”

“pero bakit ako?”

“ikaw kasi nag iisa na kinausap ako na hindi ako g

usto, na kinausap ako na walang hinihinging kapali
t”

“ganun?”

“oo” nakaramdam ako ng tubig na pumatak sa kamay k

o. Nagulat ako dahil galing pala ‘yun sa mga mata
niya. Napaupo ako kaagad at tinignan siya na pinup
unasan ‘yung luha niya.

“Nakakah—”

Niyakap ko siya.

Siguro nagulat siya sa ginawa ko. Hindi ko alam ku

ng anong gagawin ko sa susunod pero niyakap ko siy
a at hinayaang umiyak. Parang ang gusto ko ngayon,
 ako muna maging dahilan ng kasiyahan niya. Ako mu
na ang bahala sa kanya. Ako muna ang mag aalaga sa
kanya.

Ako muna.

KULOG KULOG

napatingin ako sa taas at pumatak sa pisngi ko ang

kauna unahang patak ng ulan nung gabing ‘yun.

Malungkot ang langit.

Kasing lungkot ni Art ngayon.

~~~

Chapter 97: Art changed

He changed.

Art changed, for the better... I guess.

Napapansin ko kasi sa kanya na pala ngiti na siya

sa akin. As in ‘yung parang mabait na ngiti at hin
di tulad ng ngiti niya dati na parang laging may m
asamang binabalak.

Parang nawala din ‘yung black aura sa paligid niya

. Mukhang naging approachable at nagkaroon na ng e
mosyon ‘yung mukha niyang laging :| ang makikita d
ati.

Napatingin ako sa kanya habang naghuhugas siya ng

pinggan. Feelin ko talaga parang hindi siya si Art
na nakilala ko dati na parang wala lang sa mundo.
‘yung parang design lang.

“tinitingin tingin mo d’yan?” pero kahit na nagbago

na siya.

MASUNGIT PA DIN SIYA! :|

Dumating ang Monday.

“kayo ba ni Art?”

karamihan ng mga nakakasalubong ko pagpasok ko, ‘y

an ang tinatanong. Syempre laging hindi ang sagot
ko kasi hindi naman talaga kami. Pero ano bang nai
sip nila at ‘yan ang tinatanong sa akin?

Pagpasok ko ng room, parang pinagkakaguluhan ng mg

a tao ang isang bagay sa may likod. Nilagay ko ‘yu
ng bag ko at naupo. Naghihintay ako ng oras ng nag
silapitan ang mga tao sa paligid ko at isinama nil
a si Art at pinatabi sa akin.

“so tell us, what’s with the ring kung hindi nga ta
laga kayo?”

“oo nga, parehas na parehas”

“parang couple ring!”

“no! More like an engagement ring!”

“Ianne and Art? Mind to explain?”

napalunok ako ng wala sa oras sa mga panahong ito.

Para akong nasa hot seat kahit malamig naman ang
inuupuan ko. Tumingin ako kay Art na parang naiiri
ta na din ang mukha.

“kung sasabihin ko ba ang totoo lalayo na kayo?” n

agsilapitan ang mga mukha ng mga tao kay Art. Ako
napatingin sa kanya. Nakatingin siya sa akin na pa
rang sinasabi niya na ako ang bahala.

Tumayo siya at hinatak ako patayo din. Nag atrasan

‘yung mga kaklase ko at naghihintay ng sagot.

“so ano na Art?” nakita kong huminga ng malalim si

Art at ready ng magsalita.
“WALA KAYONG MGA PAKIALAM SA AMIN!!!” hinatak ako
ni Art at kinaladkad niya ako palayo sa classroom.

“ui saan t-tayo pupunta?!” halos tumatakbo na din

siya habang kinakaladkad niya ako. Umalis kami ng
building namin. Naglakad na siya ng medyo mabagal
pero hawak hawak pa din niya ‘yung kamay ko.

Halos wala ng estudyante sa grounds dahil mag sisi

mula na din ‘yung klase. Kaya naman nagtataka ako
kay Art kung bakit niya ako sinama dito e magsisim
ula na nga ang klase.

Naglakad kami hanggang sa makarating kami sa isang

part ng school na prohibited ang mga estudyante.
Isang part ng school na hindi ko pa nakikita.

“bawal tayo dito” hinigpitan niya hawak sa kamay k

o ng maramdaman niya na umatras ako ng kaunti.

“masarap gawin ang bawal” hinatak niya ako at pagpa

sok namin sa parang maliit na kweba.

SHT. Ang ganda!

Parang ang laking garden nito at puno ng mga puno

sa paligid. Sobrang hangin at ang ganda ng paligid
. Parang nasa probinsya lang kami. Parang wala kam
i sa school.

“dito ako madalas, kapag naiirita na ako sa mga ta

o sa school” umupo siya sa damuhan. Ang sarap ng s
imoy ng hangin. Nakakatuwang mag day dreaming. Per
o parang familiar ‘tong lugar na ‘to...

“anong iniisip mo d’yan?”

kumabog ng malakas ‘yung dibdib ko.

OMG. Sabi na e. familiar nga ‘to.

“ui Ianne?”

napaupo ako sa tabi ni Art. Tumingin ako sa paligid

. Tama. Eto nga ‘yun.

“eto nga ‘yun...”

“ha?” napatingin ako kay Art at parang nagulat siya

sa nakita niya.

Oo, lumuha na naman ako. Lumuluha na naman ako dah

il nakita ko na naman ‘tong lugar na ‘to. Itong lu
gar na ‘to...

“sa panaginip ko” :’(

~~~

Chapter 98: hindi na. hinding hindi na.

“tungkol na naman ba sa kanya?”

naiiyak na naman ako. Naiiyak na naman ako dahil s

a kababawan ko. Naiiyak na naman ako dahil hindi n
a ako makapag move on. Naiiyak na naman ako dahil
naaalala ko na naman siya. Naiiyak na naman ako da
hil sa kanya.

Lumapit sa akin si Art ng sobrang lapit ay niyakap

ako ng mahigpit.

Niyakap niya ako ng mahigpit na mahigpit habang um

iiyak ako. Para akong bata. Batang tanga. Batang n
awawala at si Art naman ang nakakita sa batang tan
ga na nawawala.

“shh... ‘wag ka na umiyak” yakap yakap pa din ako

ni Art ng mahigpit. Iyak pa din ako ng iyak. Naiin
is na ako sa sarili ko. Bakit ba hindi ko magawang
mag move on? Bakit ba hindi ko magawang iba na la
ng mahalin ko? Bakit ba hindi ko magawang makalimu
tan si Nate?
kasi mahal ko siya.

Siya ang first love ko. Siya din ang tinuturing ko

ng true love. Siya ang lahat sa akin. Pero bakit b
a nagkakaganito. Bakit?

Ilang minuto din ang nakalipas at tumahan na ako s

a pag iyak. Tumigil ako sa pag iyak pero hindi pa
din tumitigil ‘tong puso ko sa pagsakit. Tuwing si
ya na ang pinag uusapan.

“Ianne...” tumayo ako para umalis na pero hinawaka

n ako ni Art sa kamay. Tumingin ako sa kanya na na
katingin din sa akin. Parang may awa sa mga mata n
iya. Awang hindi ko maintindihan kung bakit ganun.

“bakit?” matagal din kaming nagkatitigan. Halos ‘y

ung hangin na lang ang maririnig sa katahimikan na
min.

“Gusto ko sa pasko, masaya ka na...ulit” umalis na

ako at hindi ko na siya inintindi. Iniwan ko siya
ng nakaupo dun. Siguro nga it’s not the time para
makipag usap kahit kanino. Ang gusto ko lang kasi
ngayon, kausapin ang taong nagbibigay ng sakit sa
akin. Kausapin ang taong hindi ko makalimutan. Kau
sapin ang taong nagpapatibok pa din ng puso ko.

Kausapin si Nate.

Pumunta ako ng room ni Nate pero wala siya dun. Wa

la na akong balak mag stay sa classroom dahil comp
letion of requirements na lang naman ngayon before
mag Christmas break.

Napagdesisyunan ko na lang na umuwi. Nawawalan na

din kasi ako ng gana pumasok. Pagkauwi ko, naisipa
n kong pumunta sa bahay nila Nate. Ano na kaya its
ura nun? Ilang months na din akong hindi nakakapun
ta dun.
Malayo pa lang, natatanaw ko na ang bahay nila Nat
e. Naiiyak ako pero pinipigilan ko. Habang papalap
it ako ng papalapit, lalong bumibigat ‘yung loob k
o. Lalo akong naiiyak, hindi ko na masyadong mapig
ilan kaya naman may tumulo na luha sa mata ko.

Nagulat ako. Kinabahan ako ng sobra ng may nag ove

r take na lalake sa akin. Oo, Si Nate ‘yung nasa l
ikod ko kanina na ngayon ay nasa harap ko na. Hind
i niya ako pinansin, hindi niya ako pinapansin at
parang hindi niya talaga ako pinapansin. Naluluha
na naman ako dahil ngayon ko lang ulit nakita ang
likod ni Nate ng malapitan.

“Nate...” tinakpan ko kaagad ‘yung bibig ko. Nagul

at ako sa sinabi ko. Kainis, bakit ko ba nasabi ‘y
ung pangalan niya.

Napatigil ako sa paglalakad ng tumigil siya sa pag

lalakad. Ilang minuto din kaming ganun, ni hindi s
iya lumilingon sa akin.

“ano kailangan mo?” gininaw ako sa boses niya. Ang

lamig. Sobrang lamig ng boses niya. Para siyang n
agtatanong sa isang bata na pulubi.

Hindi ako nagsasalita. Pinili kong maging tahimik

dahil ayokong marinig niya ang garalgal kong boses
dahil sa pagpigil ko sa pag iyak ko. Mahirap pala
ang ganito. Mahirap pala mahalin ang taong nawala
sa’yo.

“hindi ka ba sasagot?” hindi pa din ako nagsasalit

a. Hindi pa din siya lumilingon sa akin. Naiiyak n
a talaga ako. Pinipigil ko pero nagsisimula ng mag
silabasan ‘yung luha ko.

“ano ba Ianne?” paglingon na paglingon niya. Dun a

ko nagbreak down. Dun ako umiyak ng tuluyan.

“m-miss n-n-na kita” iyak ako ng iyak sa harap niy

a. Napaupo ako sa kalsada dahil sobrang nanghihina
na din ‘yung tuhod ko. Nanghihina na ang lahat ng
sa akin. Nanghihina na din pati puso ko.

“sorry. Hindi ko mapigilan sarili ko. Miss na miss

lang kita. Miss na miss na kita. Sobra” sabi ko b
etween sobs. Ngayon ko lang nasabi lahat ng gusto
ko sabihin. Gusto ko ng ibuhos ang lahat ng sakit
na nararamdaman ko. Siya at ako lang naman ako mak
akaintindi ng lahat.

“gusto ko talaga malaman...” tumingin ako sa kanya

na nakatayo lang at nakatingin sa akin.

“bakit?” sa bakit na ‘yun, dun ko malalaman ang la

hat lahat. Sa isang tanong lang, dun ko malalaman
kung bakit nga ba naging ganito. Kung bakit nagkag
anito.

“sagutin mo ako please” hinawakan ko ‘yung pants n

iya. Para akong nagmamakaawang pusa. Nakakahiya ma
n, ginagawa ko pa din dahil hindi ko na mapigilan
ang sarili ko.

“‘wag mo nga ako hawakan. Para ka ng tanga” hinawak

an ko ng mahigpit ‘yung pants niya.

“please...”

“hindi na kita mahal. Umalis ka na nga dito. Naiir

ita ako pag nakikita kita. Alis na” nilayo niya sa
akin sarili niya habang ako iyak ng iyak.

“ano bang gusto mo Nate? Ano ba?”

“ang magalit ka sa akin”

“hindi ko magagawa ‘yun. Mahal kita...”

“hindi kita mahal” nilakasan ko ang sarili ko at t

umayo ako kahit na nanghihina na talaga ako.
“sabihin mo sa harap ko. Sabihin mo ng nakatingin
sa mga mata ko. Maniniwala na ako” tumingin siya s
a mga mata ko. May galit sa mga mata niya. Parang
ayaw na niya ako makita pa. Nakakatakot,

“t.ngn. Naman oh. ‘wag ka ngang makulit. Hindi na

nga kita mahal!” tinulak niya ako at pumasok na si
ya sa bahay nila. Iniwan niya ako sa labas ng baha
y nila na umiiyak. Umiiyak habang nakaupo sa kalsa
da nila.

Gusto ko na lang humiga at hintayin ang kotse na ma

giging dahilan ng kamatayan ko.

Pero wala akong nakitang kotse. Isang kamay ang na

kita ko. Isang kamay na nag aalok ng tulong.

Hinawakan ko ‘yung kamay na ‘yun. Hinawakan ko ‘yu

ng kamay na tumutulong lagi sa akin. Hinawakan ko
ulit ‘yun dahil gusto kong siya ang tumulong sa ak
in.

Pinatigil niya ako sa pag iyak. Naging matyaga siy

a sa paghihintay sa akin para makarelax. Ilang luh
a na din ang nawala sa akin sa araw na ‘to. Marami
ng luha ng dahil lang sa iisang lalake.

“tama na. Umuwi na tayo”

oo, tama na nga. Sa pag uwi ko ngayon. Gusto ko man

gyari ang dapat na mangyari.

Gusto ko mawala na siya sa isip ko. Gusto ko mawal

a na siya sa puso ko. Gagawin ko lahat para mawala
na siya sa akin.

Gagawin ko. Kakayanin ko ‘to.

Dahil simula ngayon,

Hindi na ako iiyak dahil lang sa kanya.

~~~

Chapter 99: the HOT update

3 weeks later...

buhay pa din ako. Nagawa kong hindi umiyak for 3 w

eeks. At masasabi kong nag iimprove na ako, lumala
kas na ang loob at matatag na ang sarili ko.

I’m currently moving on and I think, ilang weeks na

lang. Wala na ang lahat ng sakit.

At sa 3 weeks na ‘yun, nararamdaman ko ang care sa

akin ni Art. Parang binibigyan niya ako ng lahat
ng atensyon na kinakailangan ko ngayon. i’m really
thankful for having Art by my side.

Pasukan na ulit the day after tomorrow. Ang bilis

ng oras. Natapos na ang Christmas at New Year.

This year, i’m gonna make a new start. This year, i

’ll be the new Ianne.

And this year. I’ll seek for revenge.

MUAHAHAHAHAHAHAHA

joke!

Maliligo na muna ako before I end my day. Pagkabuka

s na pagkabukas ko ng pintuan ng cr.

OMFG. :o

Napatigil siya sa ginagawa niya. Nagkatinginan kam

ing dalawa. Nanlalaki mga mata ko habang siya ay g
ulat na gulat ng makita ako na nakatingin sa kanya
. Nastock ang mga mata namin sa isa’t isa. Lumakas
 kabog ng dibdib ko ng makita ko na hawak niya ang
bagay na hindi dapat pangalanan.

Sinking in sa kokote...

“WAAAAAAAAAAAAH!!!” sinara ko kaagad ‘yung pintuan

at tinakpan ko ang dalawang mata ko. OMG. OMG. OM
G. Nakita ko. Nakita ko. SH.T. Baket pa kasi sa di
nami dami ng pwedeng makita, bakit ‘yun pa!? OMG!!

nanghihina akong tumakbo papuntang kwarto ko.

“ano ba ‘yan!!!!!” kinatok katok ko ‘yung ulo ko p

ara mawala na sa isipan ko kung ano man ang nakita
ko. Ang tanga naman kasi e! Bakit kasi hindi magl
ock ng pintuan! Hindi naman kasi ako kumatok. Pero
kahit na di ba, kung matalino ka, dapat nilolock
mo pintuan kapag may ginagawa kang dapat ay sa pri
vate.

UGH.

Watta scene!

Bigla na namang nag pop up sa utak ko ‘yung nakita

ko. Nag init mukha ko. Umaapoy ‘yung katawan ko s
a kainitan na nararamdaman ko. Sht. Ano ba ‘to.. l
ast na naaalala kong ganito nararamdaman ko nung...

nung naghalikan kami ni Nate?

OMG. :o :o :o

napaatras ako ng wala sa oras ng makaramdam ako ng

pag hawak sa balikat ko. Paglingon ko, nag init
na naman ng sobra ‘yung mukha ko ng makita ko si A
rt na nakatopless. Nakatwalya lang siya para takpa
n ‘yung bagay na dapat hindi pangalanan.

Nagpop na naman sa utak ko ang nakita ko. Ugh! Baki

t pa kasi nakita ko pa ‘yun e! Leche.
“oh? Nakita mo lang pinaka tatago ko natutulala ka
na d’yan” napatingin ako sa mukha niya na parang
mapula pula pa at parang kakashower lang. Napababa
naman ng kaunti ‘yung tingin ko at nabighani nama
n ako sa katawan niya. Ang sexy pala niy—

WAIT.

Bakit ko ‘to iniisip!?

“s-sira. Wala akong nakita” tumingin ako sa kabila

ng side para hindi ko na siya makita. Nag iinit pa
din ‘yung mukha ko. Feeling ko magkakalagnat ako
sa sobrang init.

“talaga? Eh bakit...” nararamdaman kong papalapit

siya sa akin kaya naman umatras ako ng kaunti. Per
o hindi ko inakalang malapit na siya sa akin kaya
nahawakan niya ‘yung pisngi ko. Napaatras ako lalo
kaya naman nahulog ako sa kama.

Tumawa siya. Tumawa siya ng malakas pagkabagsak ko

sa lapag. Ang saket T___T

“‘wag ka kasing umatras ng umatras” tawa pa din si

ya ng tawa. Inalok niya sa akin ‘yung kamay niya p
ero hindi ko tinanggap. Sinubukan kong tumayo pero
hindi ko makayang tumayo.

“ikaw na nga tinutulungan e” labag man sa kalooban

kong kunin ang kamay niya, kinuha ko na din ‘to p
ara makatayo na ako. Pagkatayo ko, napalapit ako s
a katawan niya. Napaatras ako dahil nag init na na
man ‘yung katawan ko.

Ano ba kasi ‘tong nararamdaman ko. Tumingin ako sa

lapag.

“thanks...” nabigla ako ng kaunti ng hawakan niya

‘yung chin ko at itinaas para mag eye to eye kami.
Lumakas kabog ng dibdib ko ng lumapit siya sa pis
ngi ko.

“gusto mo bang tulungan ako?” napalunok ako sa sin

abi niya. Parang inaakit niya ako sa tono ng boses
niya.

“a-anong tulong?” lumayo ako ng kaunti pero mukhan

g napansin niya at nilapit niya ako lalo sa kanya
gamit ‘yung kaliwang braso niya. Para na kaming ma
gkayakap at sobrang lapit na namin sa isa’t isa. N
araramdaman ko na ‘yung tabs—este abs niya.

“alisin ‘to” ramdam ko pa din ‘yung init ng mukha

ko. Napatingin naman ako sa twalya niya na nakapul
upot sa bewang niya.

‘yan ba gusto niyang alisin?

AI TAKTE KA IANNE. Ano ba ‘yang pinag iisip mo?!

“a-alisin ang?” nangilabot ako ng dumampi ang labi

niya sa tenga ko. Napaiwas ako ng kaunti pero nil
apit niya pa din ‘yung labi niya sa tenga ko.

“ka-L-an ko” halos parang hangin na lang ang narin

ig ko sa binulong niya. Napatalbog ang puso ko ng
yumuko si Art at hinalikan ‘yung leeg ko. Nag init
buong katawan ko, lumakas kabog ng dibdib ko at n
anghihina na naman ang katawan ko.

“t-tek—” nakaramdam ako ng mainit na parang malapo

t na tubig sa leeg ko. WTH. Omg. La-la-la-laway ni
Art ‘yun!

Tumingin sa akin si Art kasama ang mapupungay niya

ng mga mata. Inaakit ba talaga niya ako or what? K
asi kung oo, feeling ko—

naaakit na ako.

Hinalikan niya ako sa pisngi tapos tumingin ulit s

a akin. Hindi ako makapag salita, hindi ako makala
yo, hindi ko magalaw katawan ko.

“ano? Gusto mo bang...” hinalikan naman niya ako sa

kabilang pisngi ko.

“tulungan ako” nanghihina ako lalo. Tanging ang pa

ghawak na lang ni Art sa bewang ko ang dahilan kay
a nakakatayo pa din ako. Nilapit niya mukha niya s
a mukha ko. Magkadikit na ang mga noo namin.

“silence means yes... so i’ll take that as a yes” a

nd with that.

Hinalikan na niya ako sa labi ko.

PSHAW PSHEW PSHIW PSHOW PSHUW

yehey! bumalik ang sfx!

parang may fireworks akong narinig sa puso ko ng ma

gdampi labi namin sa isa’t isa.

Ewan ko ba kung ano ang nangyayari sa akin. Dapat

lumalayo na ako sa kanya ngayon. Dapat nasuntok ko
na siya ngayon. Pero hindi. Hindi ko ginawa ‘yun
dahil sa isang bagay. Mahirap man aminin pero toto
o...

nasasarapan ako.

Tae. Manyak na ba ako?!

Dumiin ‘yung paghalik niya sa akin. Habang naghaha

likan, naramdaman ko na lang na nakahiga na ako sa
kama ko habang nakapatong sa akin ang isang Art n
a ang tanging saplot lang ay ang twalya na nakapul
upot sa bewang niya.

Unti-unti akong nawawala sa mundo at parang napupu

nta ako sa disney land. Parang ang saya ng feeling
, ang sarap sa pakiramdam. Aminin ko man o hindi,
magaling nga talaga siya.
Para niya akong inaalagaan sa bawat halik na nakuk
uha ko galing sa kanya. Hindi ako nasasaktan, I fe
el so safe.

Pinagpapawisan na ako ng sobra. Wala pa din kaming

tigil sa paghahalikan ng tanggalin niya mga labi
niya sa labi ko. Parang hinabol pa siya ng mga lab
i ko at ayaw pakawalan. Hinaplos niya ‘yung pisngi
ko at sinimulang halikan ‘yung leeg ko.

Napapikit ako at pinapakiramdaman ang bawat natata

mo kong halik galing sa kanya. Ang sarap sa feelin
g, ang saya, parang nakakaadik.

Ang gulo ng ulo niya. Nakikiliti ako sa buhok niya

na tumatama sa pisngi, leeg at dibdib ko. Naramda
man kong hinawakan niya ng mahigpit ‘yung bewang k
o. Inakyat niya ako kaya napaupo ako, nakapatong a
ko sa magkabila niyang hita.

Patuloy lang ang paghalik niya sa leeg ko. Nanghih

ina talaga ako ng lubusan at nag iinit ng sobra bu
ong katawan ko. Hinalikan niya ako ulit sa labi. P
ara kaming nagtatalo at nag aaway gamit ang mga la
bi namin. Naramdaman ko ang dila niya na gumagawa
ng way para pumasok sa bibig ko. Halos malunok ko
na ang bawat laway na pinoproduce ni Art.

Nakapulupot ako sa kanya, parang ayaw ng mahiwalay

ng katawan ko sa katawan niya. Halos maipit na ng
a ‘yung hinaharap ko dahil sa sobrang lapit namin
sa isa’t isa.

Naghahalikan lang kami ng may maramdaman akong gum

alaw sa inuupuan ko. Dun ko lang narealize na naka
upo ako sa kanya at ‘yung naramdaman ko ay ang pag
taas ng kanyang bagay na hindi pwedeng pangalanan.

‘wag mo sabihing...

NALILIBUGAN NA SIYA?!
medyo napatigil ako dun pero lalong lumalim ‘yung
paghalik niya sa akin. Kung sa halik nila nate at
cloud ay parang nalulunod ako. Ngayon, LUNOD na ak
o. Lunod na lunod na ako sa mga halik niya, nahihi
rapan na din akong huminga sa mga oras na ito.

“ianne...” narinig kong binulong ni Art ang pangal

an ko. Napatingin ako sa kanya pero nakapikit lang
siya. A-anong...

Nagulat ako ng tinataas na niya ‘yung t-shirt na s

uot suot ko. Hinawakan ko ‘yung kamay niya para pi
gilan siya pero hindi siya nagpaawat.

Tuluyang nawala ang t-shirt ko. Hindi ko na pinans

in ‘yun dahil sa totoo lang. Nasasarapan talaga ak
o.

Inihiga niya ako at hinalikan niya ako sa leeg, un

ti unting bumababa sa dibdib ko. Sa pagitan ng too
ot ko at sa may t’yan ko. Niyakap niya ako at nara
mdaman kong tinatanggal niya ‘yung kawit ng bra k
o. Napadilat ako nun at napaupo. Tumingin siya sa
akin na parang lasing ang mukha.

Natakot ako bigla.

Lumapit siya sa akin at parang uhaw na uhaw sa hal

ik ko. Medyo tinulak ko siya nun at kinabit ‘yung
kawit ng bra ko sa likod.

Umupo sa harap ko si Art at pumikit. Parang may ini

sip na kung ano.

“FCK” dumilat siya at tinignan ako. Nawala ‘yung p

arang mukha niyang lasing. Naging matino ulit ang
sarili niya.

“fck...” tumayo siya at kinuha ‘yung t-shirt na in

ihagis niya kanina. Umupo siya sa tabi ko at paran
g ngayon lang niya narealize na nakabra na lang ak
o. Ibinigay niya sa akin ‘yung t-shirt.
“tss. Sorry” kinakabahan pa ako nun. Hawak hawak k
o lang ‘yung t-shirt at ginamit ko ‘yun para takpa
n ang dapat takpan. Lumapit siya sa akin, napapiki
t ako nun. Akala ko hahalikan na naman niya ako pe
ro naramdaman ko dumampi ang labi niya sa noo ko.

“sorry Ianne. Sorry” tumayo na siya at inayos ang

sarili. Hinigpitan niya ‘yung twalya niya para hin
di mawala.

“sorry talaga. Buti napigilan ko” tumingin siya sa

akin. Tumingin siya sa akin with sincereness in h
is eyes.

“magluluto na ako ng hapunan natin. Maligo ka na,

para mawala lahat ng iniwan ko sa katawan mo” lawa
y niya ‘yun :D

tumango na lang ako at umalis na siya sa kwarto. P

arang nahiya ako bigla sa kanya pagkatapos ng nang
yari. Kinakabahan pa din ako hanggang ngayon.

Pumunta na ako ng banyo. Habang nagshoshower, naaa

lala ko ang lahat ng nangyayari. Nagfflashback ang
mga nangyari sa amin. Nag init na naman ‘yung muk
ha ko.

Habang iniisip ang mga nangyari. Hindi ko na namal

ayan na nakangiti na ako. Hindi ko talaga maitatan
ggi...

nagustuhan ko talaga ‘yung nangyari.

~~~

Chapter 1oo: Art and Nate?

TIK TOK TIK TOK TIK TOK

ilang minuto na din kaming ganito. Kumakain na kam
i ng hapunan ngayon, walang nagsasalita ni isa sa
amin.

NAKAKAILANG.

Sobrang nakakailang ‘yung sitwasyon ngayon. Hindi

din kasi maalis sa isip ko ‘yung nangyari kanina k
ahit na mga isang oras na ding nakaraan ‘yun.

“uhm..” napatingin ako sa kanya na parang nahihiya

ding tumingin sa akin at magsalita. Tinignan ko l
ang siya ng kaunti na parang hinihintay siyang ipa
gpatuloy ‘yung sinasabi.

“g-gusto mo ba ‘to?” tinuro niya ‘yung nag iisang

chicken sa plato. Para makaiwas na din ng tingin,
humindi na lang ako at tinignan ‘yung sarili kong
plato.

Ang hirap din pala ng ganito. Kumain kasama ang ta

ong muntikan mo ng maka ano. At take note pa na hi
ndi naman kami or wala namang something between us
kahit na mutual understanding or what. Ang weird
lang.

Narinig kong inurong niya ‘yung upuan niya kaya na

patingin ako sa kanya na tumatayo na. Binilisan ko
na din ‘yung pagkain ko para makaalis na din dito.

Toka niya ngayon kaya naman siya ang maghuhugas ng

pinggan. Nakatayo na siya sa tapat ng lababo ng i
lagay ko ‘yung plato ko.

BZZRT

napalayo ako ng kaunti ng parang nakaramdam ako ng

kuryente na dumaloy sa braso ko nung nagtama bras
o namin. Tumingin lang siya sa akin na parang wala
lang habang ako e parang kinabahan ng todo.

B-bakit parang may kuryente?

Nagmadali na akong umalis dun bago pa ako magcolla
pse dahil sa sobrang bilis ng tibok ng puso ko. Pa
gpasok ko sa kwarto ko, hinawakan ko ‘yung braso k
ong parang kinuryente nung nadikit sa braso ni Art.

Anong nangyayari sa akin?

Mga 12am na ng mapagdesisyunan ko nang matulog. Pa

ikot ikot ako sa kama, hindi ako makatulog. >___<

tinignan ko ‘yung oras, 12.31am na. Hanggang ngayon

gising pa din ako.

KREEEEEEEEEEEEEEK

napapikit ako ng wala sa oras ng narinig kong bumu

kas pintuan ng kwarto ko. Gusto ko sanang tumingin
pero ‘wag na. Baka mamaya multo pala ‘yun. HAHA.

Naririnig kong naglalakad siya palapit sa akin. Lu

makas kaboog ng dibdib ko. Naramdaman kong umupo s
iya sa kama ko at parang nag lean sa akin. Nararam
daman ko ‘yung hangin na iniexhale niya.

“nararamdaman ko na naman ‘to. Ang hirap. Gusto ko

nang tumigil...” nagtaka ako sa binilong niyang ‘
yun. Parang may kalungkutan sa boses niya. Nakaram
dam ako ng halik sa noo ko.

“goodnight Ianne”

dumilat ako at napatingin sa may pintuan. Kakalabas

lang ni Art ng kwarto ko.

Ano ‘yung sinabi niya.

Bakit ganun sinabi niya?

Pasukan...
nagtataka ako ng wala si Art sa classroom. Hindi k
ami sabay pumasok kasi nagkakailangan pa din kami
pero alam kong nauna siya sa aking pumasok. Asan k
aya siya? Cutting?

“si Art?” tanong ko sa kaklase ko. Nagkibit balika

t lang siya. Medyo nag alala naman ako sa kanya. H
indi ko alam kung bakit ako nagkakaganito, as if m
ay care ako kay Art.

Lumabas ako ng room at tinatangkang hanapin si Art.

Pumunta ako ng locker area pero wala siya dun. Pum

unta ako ng library pero wala din siya. Bigla kong
naisip ‘yung favorite place niya. Baka andun siya?

Mga 3 meters na lang ang layo ko sa lugar na ‘yun n

g makarinig ako ng boses ng lalaki.

“—na nga e” ‘yan na lang ang narinig ko sa sinabi

nung lalaki. Lumalapit ako ng makasipa ako ng mali
it na bato. Tumigil ‘yung bato sa may harap ng pas
ukan dun sa favorite place ni Art.

“baket? binab—ano!?” tumigil silang dalawa. Naging

tahimik sila.

“may tao” kinabahan ako kaagad. Hala, baka teacher

pala ‘tong dalawang ‘to.

“paano mo nasabi?”

“walang maliit na bato dun kanina, tara” naririnig

kong papalapit na sila sa akin kaya nagmadali ako
ng tumakbo at nagtago sa pinaka malapit na taguan.
Sumisilip ako pero wala akong matanaw. Kinakabaha
n pa din ako kasi baka mahuli nila ako kung sino m
an sila.

“‘tong maliit na batong ‘to. Wala naman dito ‘to k

anina. alam ko nandun ‘to” parang naging familiar
sa akin ‘yung boses.

“kinakabisado ba dapat lahat ng bagay sa paligid?”

bumilis tibok ng puso ko. Alam ko kung kaninong b
oses ‘yun.

Napasilip ako dahil sa nangangati na akong malaman

kung sino ‘yung dalawang ‘yun.

Nanlaki mata ko ng makita ko sila. Silang dalawa na

magkasama.

Nagulat ako ng napatingin siya sa direksyon ko. Na

gtago ako kaagad pero alam kong nakatingin siya sa
akin nun. Nakatingin siya sa mga mata ko bago ako
nakapagtago.

Bakit.

Bakit ganun.

Bakit magkasama si Art at Nate?

~~~

Chapter 1o1: uwian na?

Pag uwi ko, nasa bahay na si Art. Naalala ko na na

man kanina, bakit ba kasi sila magkasama ni Nate?

Nagbihis na ako at lahat lahat. pumunta ako ng kusi

na kasi ako ang toka sa pagluluto.

Habang hinuhugasan ko mga pinag gamitan ko, nagula

t ako ng may humawak ng mukha ko. iniharap ni Art
‘yung mukha ko sa mukha niya. Tinignan niya ako sa
mata, medyo kinabahan ako.

“b-bakit?” nakatingin lang siya sa akin. Tumititig

siya sa mga mata ko. nakakailang.

“asan ka kanina?” nilayo niya ‘yung mukha niya sa a

kin.

“nasa school”

“hindi. Nung nasa—’yung wala ako sa room, nasaan k

a nun?” naalala ko na naman ‘yung nakita ko silang
dalawa.

“nasa…” sasabihin ko ba?

“room” umiwas ako ng tingin sa kanya. binuksan ko ‘

yung ref para makaiwas.

“oh? Nasa room ka lang nun?” sinara niya ‘yung ref

at pinilit n’yang tumingin ako sa kanya.

“o-oo” hinawakan niya ulit ‘yung mukha ko at tinign

an ako sa mata.

“nakita ko ‘yang mga matang ‘yan… hindi ako—”

DING DONG *dantes*

Napatingin kaming dalawa sa pintuan.

“t-teka. May tao” nagmadali akong binuksan ‘yung pi

ntuan. Nagulat ako sa nakita ko.

“kuya?” ngumiti siya sa akin at niyakap ko siya ng

mahigpit. Ilang months ko na din siyang hindi nak
ikita!

“OMG! Baket ka nandito?” natutuwa ako kasi namiss

ko talaga siya kahit na di kami ganun kaclose.

“hindi mo ba ako papapasukin?” pinapasok ko siya a

t pinaupo sa sofa. Napatingin si kuya sa may kusin
a. Napatingin din ako kung saan nakatayo lang si A
rt.

“uh…” tumingin sa akin si kuya na parang sinasabi

na ‘sino ‘yan, bakit andito ‘yan at bakit lalake ‘
yan’

“Art nga pala” lumapit si Art at iniabot kamay niy

a. Nakatingin lang si kuya sa kamay ni Art. Napati
ngin ako kay Art na parang naasar tapos nilagay na
lang ‘yung kamay niya sa bulsa niya.

“uh.. ano. Bakit ka nga pala napunta dito?” umupo a

ko sa tabi ni kuya.

“uuwi na tayo, ayusin mo na mga gamit mo. Babalik n

a tayo sa bahay natin”

“HA!?” napatingin ako kay Art.

Nagtaka ako. bakit parang sobrang nagulat siya?

~~~

Chapter 1o2: i miss you

It’s been a week since I left Art’s house. And it’

s been a week since napapansin kong parang nilalay
uan ako ni Art. Tinatangka ko siyang kausapin pero
iniiwasan niya ako. obvious na iniiwasan niya ako
. ang gara.

Somehow, namiss ko si Art. Namiss ko ‘yung kulitan

namin sa bahay niya. namiss kong magluto para sa
kanya. Namiss ko ‘yung kwarto ko dun. Namiss ko di
n ‘yung ha...ha...harutan namin.

Next next week na ‘yung retreat namin. Buong 4th y

ear ang kasama, required din kasi ‘yun para makagr
aduate. ‘yun ang sabi nila.

Naghahabol ako ng lecture ngayon kaya naman naiwan

na akong mag isa dito sa room. Kailangan ko na ka
si ‘tong mapasa kay ma’am para wala na akong aasik
asuhin, para enjoy sa retreat.

TUGS TUGS
Napatingin ako sa may bandang pintuan kung saan na
ng galing ‘yung ingay. Nakita ko si Art na nakatay
o at parang nagulat kasi nagkita kami.

“uh.. ano. May kukunin lang ako” ngumiti lang ako

at bumalik na ako sa pagsusulat ko. hindi ko na si
ya masyadong inintindi dahil last page na din ‘to
at makakauwi na ako.

TOINK TOINK

Nabitawan ko ‘yung ballpen ko when he hugged me fro

m behind.

DUGDUG. DUGDUG.

Nanlaki mata ko sa naramdaman ko. Ang lakas ng pag

tibok ng puso ko. hindi ko alam kung ano bang irer
eact ko sa ginawa niya. Para akong nastun or finre
eze.

“a-a...”

“hayaan mo muna akong mayakap ka” nararamdaman ko

‘yung mahina niyang paghinga sa leeg ko. Kinakabah
an pa din ako.

“tiniis ko sarili ko. Pero hindi ko kaya” para ako

ng napalisado na walang imik habang siya naman ay
yakap yakap ako.

“1 week lang pero hindi ko nakaya. Ianne, I missed

you” napangiti ako nun, hinawakan ko ‘yung kamay
niya at nilayo muna sa akin. Tumayo ako at humarap
sa kanya. Kitang kita sa kanya na malungkot nga s
iya.

Ewan ko kung anong pwersa ang tumulak sa akin pero

niyakap ko siya.

Niyakap ko siya.
Mahigpit na mahigpit.

“nagalit ako nun. nagalit ako sa sarili ko kung ba

kit ko hinayaan na umalis ka ng bahay. Hindi na ak
o sanay na mag isa Ianne. Naging parte ka na ng bu
hay ko sa bahay. Parang nawalan ako ng ganang umuw
i dahil wala na akong madadatnang Ianne na nakangi
ti sa akin”

Ang sarap pakinggan ‘yun. ang sarap pakinggan na k

ahit paano, meron palang care sa’yo ang isang tao
na tulad ni Art.

Feeling ko ang swerte ko kasi...

“miss na miss na kita Ianne”

Namimiss ako ng taong…

“miss na din kita Art”

…namimiss ko din.

~~~

Chapter 1o3: DUGDUG. DUGDUG.

“MAY NAMATAY!!”

Natataranta mga tao dahil sa may sumigaw na may nam

atay daw.

“joke lang. nahimatay lang pala”

Nagsitakbuhan ang mga chismosa’t chismoso sa lugar

kung saan nahimatay ‘yung estudyante. This past f
ew days, madaming nagiging kaso na ganyan. Maramin
g nahihimatay, ewan ko kung bakit. May lumalaganap
atang virus e. haha. Joke.

Nakaupo lang ako nun at nakatingin lang sa kanila

na nagkakagulo at pinagchichismisan ‘yung nahimata
y na estudyante.

“Library tayo?” kung napaghahalataan niyo na din,

close na ulit kami ni Art. At parang lalo kaming n
agiging close as the days passed by. Nakakatuwa ng
a kasi ang daming nagugulat sa pagbabago lalo ni A
rt. Mas lalo siyang naging approachable. Well, tha
nks to me!

Nagpalamig lang kami sa library nun. Wala din kasi

ng klase dahil malapit na nga ang retreat namin. N
agpeprepare ‘yung mga teachers.

Pag labas namin ng library, parang bigla akong nah

ilo kaya napatigil ako sa paglalakad at parang bab
agsak. Napahawak sa balikat ko si Art kasi mas nau
una akong maglakad sa kanya, nasa likod ko lang si
ya.

“ok ka lang?” tumayo ako ng tuwid tapos tumingin a

ko kay Art at ngumiti. Naglalakad kami nun pabalik
sa classroom ng makaramdam ako ng hilo. Tumingin
ako kay Art pero ang blurred niya, para ding nagdi
dilim ‘yung paningin ko.

Patuloy akong naglakad. Parang gusto ko ng bumagsa

k pero ayoko. Humawak ako sa t-shirt ng tao sa har
ap ko na sa tingin ko naman ay si Art.

“ianne?” nakadilat ako pero wala akong Makita, pur

o itim lang. Humigpit ‘yung kapit ko. Feeling ko b
abagsak na ako any moment.

“IANNE!”

BLACKOUT.

Dinilat ko ‘yung mata ko ng may hangin na umihip s

a pisngi ko. Malabo pa paningin ko pero alam kong
lalaki ‘yung nakatingin sa akin.
“ok ka na ba?” nanlaki mata ko ng si Nate ang makit
a ko na nakatingin sa akin.

“N-Nate?!” napaupo ako ng wala sa oras. B-bakit nan

dito si Nate!?

DUGDUG. DUGDUG

Ang gara ng feeling ko. Sobrang bigat ng feeling k

o. bakit. Bakit siya nasa harap ko? ang weird ng f
eeling. Si Nate. Nasa harap ko, with a smile on hi
s face.

BAKIT?

“Ia—”

TSHHH
*sound epek ng napaso*

Nilayo ko kaagad ‘yung kamay ko ng magdampi ‘yung

kamay namin. Para akong napaso, ewan. Parang sobra
sa lamig o sobra sa init ‘yung naramdaman ko.

“b-bakit ka nandito?” iniiwas ko ‘yung tingin ko sa

kanya.

“hindi mo ba naaalala? Ako ‘yung hinawakan mo. Ako

nagdala sa’yo dito. Hindi mo ba alam?” naalala ko
bigla na may hinawakan ako. Pero akala ko si Art
‘yun.

“uh...sige. thanks” tumayo na ako. Ayoko nang mags

tay pa sa isang kwarto na siya ang kasama ko.

“Ianne” hinawakan niya ‘yung kamay ko.

Nagkatinginan kami.

Ayoko na.
DUGDUG. DUGDUG.

Hinatak niya ako palapit sa kanya.

Ayoko na isa lang.

DUGDUG. DUGDUG.

Niyakap niya ako ng mahigpit. Mahigpit na mahigpit.

Ayoko na isa lang gawin niya…

DUGDUG. DUGDUG.

“i miss you”

Mahalin ko na naman siya.

DUGDU—
*naputol. Haha.*

BOOGSH!!
*pintuang bumukas*

“IANNE!”

~~~

Chapter 1o4: Art, art, art?

”Art!”

Nagulat ako ng natulak ko ng malakas si Nate, munt

ikan na siyang mapaupo sa pagtulak kong ‘yun.

Hindi ko alam ang irereact ko. tumingin ako kay Ar

t na hindi mabasa ‘yung mukha na nakatingin sa ami
n. Tumingin naman ako kay Nate na nagulat sa pagka
katulak ko sa kanya.

“sorry… hindi ko sinasadyang umepal” tumayo ng maa

yos si Art at tumalikod sa amin. Nagsimula siyang
maglakad palabas. Napatingin ako sa kanilang dalaw
a, pasalit salit. Nakatayo lang ako, napapatulala.
Naguguluhan kung anong gagawin ko.

TIK TOK TIK

“pero kailangan” agad agad akong hinatak ni Art at

biglang hinalikan.

Nanlaki mata ko, parang panandaliang nawala ‘yung

kaluluwa ko sa katawan ko. napatulala ako, napatay
o na lang at walang magawa.

Naiinis ako. naiinis ako kung bakit hanggang ngayo

n, hindi ko pa din tinutulak si Art. Naiinis ako k
asi nakita ng dalawang mata ni Nate ‘yung nangyaya
ri. At naiinis ako…naiinis ako.

Pinikit ko ‘yung mga mata ko. tumutulo ng tumutulo

‘yung luha ko. ‘yun na lang ang tanging nagagawa
ko sa mga panahong ito.

Ang hina ko.

TOOG
*pagsara ng pintuan*

Humiwalay sa akin si Art. Napadilat ako at wala na

si Nate sa loob ng kwarto.

SAMPAL

Hinawakan niya ‘yung pisngi na sinampal ko.

“NAKAKABWISIT KA!” iyak ako ng iyak. Nakatulala la

ng si Art, parang nagulat sa pagsampal ko sa kanya
.

“nakakainis ka! nakakabwisit ka. ganyan ka ba tala

ga ha Art?! Ganyan ka ba talaga? Lahat ng babae hi
nahalikan mo? Lahat ng babae pinag lalaruan mo. Bw
isit! Hindi ako laruan Art, tao ako at may damdami
n ako. hindi lahat ng babae hinahalikan! Ayoko na
sa’yo, ayoko na sa’yo! NAKAKAINIS KA!” iyak ako ng
iyak habang naglalabas ako ng sama ng loob. Feeli
ng ko napahiya ako sa harap ng mga tao nung hinali
kan ako ni Art sa harap ni Nate. Feeling ko ang ba
ba na ng dignidad ko. feeling ko naubusan na ako n
g mukhang maiiharap kay Nate.

Hinawakan ako ni Art sa braso at pinapatigil ako s

a pagwawala. Sa pagsuntok ng katawan niya. Naiinis
ako sa kanya. naiinis ako!

“ano ba Ianne! Hindi ‘yun yon” umiiyak pa din ako.

“g-gusto lang talaga kitang halikan…” napatigil ak

o sa pagwawala ko. napatingin ako sa kanya na naka
yuko.

“ngayon ko lang naisip, na kailangang halikan mo l

ang ang taong importante sa’yo. Sa puntong ‘to, ay
okong mawala ka sa akin. Ayokong makuha ka ni Nate
sa akin. Nagseselos ako, nagseselos ako sa kanya
kasi siya pa din mahal mo. Gusto ko, ikaw lang ang
halikan ko. gusto ko, ikaw lang ang kayakap ko. g
usto ko… ikaw lang. gusto ko, sa akin ka lang Iann
e” bumitaw siya sa pagkakahawak sa braso ko at pin
atong niya ‘yung dalawang kamay niya sa magkabilan
g balikat ko.

“Ianne, maniwala ka. ikaw lang ang gusto ko”

~~~

Chapter 1o5: “gustong gusto kita”

“Ianne, maniwala ka. ikaw lang ang gusto ko”

Naiinis na ako. naiinis ako. gulong gulo na ako. p

aulit ulit na lang ‘yung sinabi ni Art. Parang pau
lit ulit na pinamumukha sa akin na nasasaktan si A
rt dahil sa katangahan ko. parang paulit ulit na s
inasabing totoo nga ang sinasabi ni Art.

PERO HINDI KASI E.

Naguguluhan ako.

Naguguluhan na ‘yung isip ko.

Naguguluhan pati puso ko.

“—awin ko lahat” para akong may narinig na familia

r na boses. Boses ng babae. Pupunta kasi ako ng ro
oftop para magpahangin. Gusto kong makapag isip ng
maayos, tahimik kasi sa rooftop. Hindi ko naman a
kalain na may tao pala kay—

“Art. Please” parang automatic na nakinig ‘yung ten

ga ko sa narinig na pangalan.

“ang kulit mo” nandito lang ako sa may malaking pa

der. Nakikinig lang ako. alam ko, alam kong boses
‘yun ni Art. Pero…

“gagawin ko lahat lahat. bumalik ka lang sa akin ul

it. Please” sino ‘yung babae?

“ayoko nga sabi e”

“kahit gamitin mo na katawan ko. gawin mo akong s*

x slave kung gusto mo. Maging sa akin ka lang ulit
” nagulat ako. s*x slave? Ganun na ba talaga siya
kadesperada kay Art?

“alam mo, kung sinabi ‘yan sa akin dati. Pumayag na

ako. pero ngayon, mukhang Malabo”

“bakit!? Ano ba problema? Give me one reason para h

indi na kita kulitin”

“I’M ALREADY IN LOVE WITH SOMEONE ELSE!”

DUGDUG. DUGDUG.

Bakit. Bakit ang lakas ng tibok ng puso ko.

“ikaw? Inlove!? Kanino?”

DUGDUG. DUGDUG.

“OMG. You’re inlove with Ianne?” napahawak ako sa

bibig ko. sa-sa-sa akin? Sumilip ako kung sino ba
‘yung babaeng ‘yun nang—

“Ianne!” napatigil ako. para akong nastuck sa kina

tatayuan ko habang nakatingin silang dalawa sa aki
n. Si Art at si Irene.

“I-a…sorry” tumalikod agad ako.

“Teka—”

Tumakbo ako ng mabilis pababa ng hagdanan. Hindi.

Hindi ‘to pwede. Ayoko nito. Ayoko ng ganitong pan
gyayari.

Pero teka.

“Ianne, teka lang!” napatingin ako sa likod, hinaha

bol niya ako.

Tumakbo lang ako ng tumakbo ng wala ng direksyon.

Paikot ikot na ako sa ground floor, no. ayokong ma
habol niya ako. ayokong magpaliwanag siya sa akin.
Ayokong marinig ‘yung boses niya.

Ayoko.

Ayoko pa.

Ayoko muna.

Hindi pa ako hand—

Napapikit ako ng makaramdam ako ng pag gulong ng k
atawan ko. pero hindi lang ako ang gumulong, pagdi
lat ng mata ko, nakita ko si Art. Yakap yakap ako
ni Art.

DUGDUG. DUGDUG.

“b-b-bitawan mo ako!” tinulak ko siya at tumayo ak

o kaagad. Napatingin ako sa paligid, nakatingin ha
los lahat ng nasa lugar na ‘to sa amin. Yumuko ako
at aalis na sana ng nakaramdam ako ng paghawak sa
kamay ko.

“bakit mo ba ako tinatakbuhan!?” hindi ko siya pin

ansin. Hinahatak ko lang ‘yung kamay ko para makaa
lis na dito.

“ano ba Ianne?!” tumingin ako sa kanya.

“‘bitawan mo ako!” nag akma akong tumakbo pero ang

lakas ng pagkakahatak sa akin ni Art kaya bumagsa
k ako sa kanya na nakaupo sa lapag.

Napatingin ako sa taas kung saan nakatingin ‘yung m

ga tao.

DUGDUG. DUGDUG.

Pati na din si Nate.

DUGDUG. DUGDUG.

Nakatingin sa amin.

“a-ano ba!” gusto ko ng umalis dito. Gusto ko ng ma

wala dito.

*SHOCKS*
[reaksyon ng mga nanonood]

Niyakap niya ako.

Niyakap niya ako ng mahigpit.

Niyakap niya ako ng mahigpit sa harap ng mga tao.

Niyakap niya ako ng mahigpit sa harap ng mga tao at

sa harap ni Nate.

Niyakap ako ni Art ng mahigpit sa harap ng mga tao

at sa harap ni Nate.

DUGDUG. DUGDUG.

Ang hirap. Ang hirap ng yakap ka ng taong nagmamaha

l sa’yo sa harap ng taong mahal mo.

“Gusto kita Ianne. Gustong gusto kita”

“tara na Nate!”

Halo halo.

Halo halong emosyon ang nararamdaman ko ngayon.

~~~

Chapter 1o6: the quote

--
no hard feelings at all pero…

Nagmahal na ba kayo?

Nag mahal na ba kayo ng totoo?

Naging kayo ba nung mahal mo?

Marami na ba kayong pagsubok na nadaanan?

Tumagal ba relasyon niyo?

Naranasan niyo na ba ‘yung ang saya saya niyo, aka

la mo kayo na talaga sa huli tapos sa mismong anni
versary niyo, nakipag break siya without any reaso
ns?

NARANASAN NIYO BA?

Hindi naman di ba? Hindi niyo pa nararanasan di ba

? So hindi niyo alam ‘yung feeling na ‘yun? hindi
niyo alam ‘yung feeling na kahit ipagtabuyan ka ng
taong ‘yun, mahal mo pa din siya. Na kahit may ib
ang taong gustong kunin pagmamahal mo, eh pwede mo
nang iichapwera ‘yung taong mahal mo.

HINDI!

Hindi ‘yun ganun kadali! Hindi ako robot o hindi a

ko katulong para utusan lang na iba na ang mahalin
ko. Hindi ko pwedeng turuan ang puso ko na mahali
n ang taong hindi ko naman mahal.

NAKAKAINIS.

Hindi niyo kasi nararamdaman ‘yung nararamdaman ko

ngayon e. Ano ngayon kung mahina ako, ano ngayon
kung iyak ako ng iyak dahil sa isang taong wala na
ng pakielam sa akin. Ano ngayon kung mahal ko pa d
in siya?

Bakit, ‘pag nagmahal ba ako ng iba magkakapera kay

o? May makukuha ba kayong benepisyo sa akin? Wala
naman di ba? wala!

So bakit. Bakit ba pilit niyong sinasabi na ‘wag k

o na siya mahalin. Bakit ba inaakala niyong hindi
ko na siya mahal. Kahit ilang taon pa lumipas, mer
on pa din. Meron pa ding pagmamahal, kahit kaunti.
Hindi pwedeng mawala ‘yun, kasi kahit papaano, na
ging parte na din siya ng buhay ko.

At oo, umaasa pa din ako na balang araw.

Kami pa din.
Kami pa din sa huli.
--

NAKAKABADTRIP! Ano ba naman ‘tong binabasa kong sto

ry. Ang korny!!

O baka akala niyo ako ‘to, hindi po no! Binabasa k

o lang. Nakakabadtrip nga e, masyadong mahal ang e
x.

EHEM EHEM.

ANYWAYS!

Kanina pa ako basa ng basa dito ng mga stories han

ggang ngayon hindi ko pa din natatapos ‘yung homew
ork ko.

Eto homework namin:

Count the number of dots the girl standing on the
back has on her dress. Be focused otherwise you ma
y miss some.

Here’s the portrait.

Can you help me count the dots?

So… ilan? :>

~~~

Chapter 1o7: room mate, Irene.

Buhay pa ba kayo?

Excited na ako. bakit? Kasi aalis na kami bukas pa

ra sa retreat ng buong 4th year sa tagaytay. Pero
hanggang ngayon, wala pa din akong room mate. Sabi
kasi dalawang estudyante sa bawat kwarto. Nung ti
nanong ko mga kaklase kong babae, lahat sila may k
atabi na. Kung andito lang sana si Erin e.
“Hey Ianne!” napatingin ako sa likod. Hindi ko ina
asahan ‘yung tatawag sa akin. Hindi ko aakalaing k
akausapin niya ako.

“Irene...”

“tatanungin ko lang. May katabi ka na ba sa retrea

t? Dapat kasi si Nate, e hindi pwede ang girl at b
oy, baka daw kasi maging tatlo kami. So naisipan k
o na ikaw na lang, ano? Pwede ba tayong roommate?”
parang nairita ako. kailangan bang sabihin na sil
a dapat magkatabi ni Nate? Tska akala ko ba gusto
niya maging s*x slave siya ni Art? Ang weird din n
itong babaeng ‘to.

Pero ang sagot ko?

HIND—

“sige”

OMG. Ano ‘tong sinabi ko. bakit sige!? Sira ka ba

Ianne, si Irene gusto mong room mate!? Hello!!! An
o ba ‘yan, close ba kayo? Hindi naman di ba!? Ugh!

“yehey! Thanks! Sana maging close tayo! Ciao!”

Retreat house.

“tara na Ianne!” hinatak ako papasok ni Irene sa k

warto namin. Ang laki ng kwarto, may sariling bany
o tapos isang double deck. Nilagay ko ‘yung bag ko
sa lamesa na katapat ng kama namin at uupo na san
a ako sa kama ng bigla akong tinulak ni Irene.

“uh. Pwede bang dito na lang ako? Ayoko kasi sa he

ights e, pwede?” E KUNG IHULOG KAYA KITA SA BINTAN
A!?

“sige” inakyat ko ‘yung bag ko at inayos ko na sa t

aas ‘yung mga damit ko at ‘yung unan.
Ok naman sa akin ‘yung kwarto, ang ayaw ko lang.

SI IRENE! >:|

Hindi ko inaakala na na 3 days ako dito. 3 days na

kasama si Irene. Para siyang spoiled na parang gu
sto masunod lahat ng gusto.

2nd day pa lang namin ngayon.

“may tanong ako sa’yo” nakahiga lang ako sa kama ko

nun. Siya nasa baba.

“ano?” sabi ko naman pero nakatingin lang ako sa ki

same.

“kayo!?” parang naalarma ako sa tanong niya.

“ha? Nino?”

“di nga!?” naguguluhan ako sa kanya.

“ano? Nino ba?” ang gara, bakit ganun.

“OMG! Anong nangyari? Naglabas ba siya sa—”

“ha?” napatingin ako sa baba at para akong napahiy

a sa nakita ko. Nakikipag usap pala sa cellphone s
i Irene. Ngiting ngiti si Irene at nung nakita ako
na nakatingin sa kanya e parang sumimangot.

“teka” nilayo niya sa tenga niya ‘yung cellphone ni

ya at tinakpan ‘yung mouth piece.

“bakit?” para akong natauhan. Nakatingin pala ako s

a kanya.

“wala” bumalik na lang ako sa pwesto ko. Nakakaini

s. Naiinis talaga ko sa kanya, parang gusto ko na
ngang lumipat ng kwarto e. Parang ok na sa akin ka
hit mag isa na lang ako.
KREEK KREEK

Napatingin ako sa pintuan. Natahimik din si Irene

kakasalita ng bumungad sa amin si Art sa pintuan.
Tumingin siya kay Irene kasi nakita ko sa mata niy
a na nakatingin sa babang part ng kama tapos bigla
ng tumingala at tumingin sa akin.

Ngumiti siya, napangiti tuloy ako ng wala sa oras.

“libot tayo?” bumaba ako ng kama. Tumingin ako kay

Irene na nakatingin lang sa amin na parang shock
na shock at hawak hawak pa din ‘yung cellphone niy
a.

Minsan, naiisip ko na savior ko nga talaga si Art.

“uh, libot lang kami” pinalabas ko na si Art ng kwa

rto at bago pa man ako makalabas...

“WAIT!” napatigil ako sa pagsara ng pintuan.

“don’t leave me here. I’m scared. Baka kainin ako

ng monsters!” nagdikit ‘yung dalawa kong kilay.

PUNYEMAS.

SANA NGA KAININ KA NA NG MONSTER!!!

~~~

Chapter 1o8: PARENTAL GUIDANCE

And yes, i’m still stuck here…with Irene.

Pinaalis ko na din si Art, sabi ko next time na la

ng kami gumala. ‘yung kapag tulog na si Irene. HAH
A.

TING TING TING

Nagbell na para maligo ang mga girls. Bumaba ako n
g kama at kinuha na ‘yung mga kailangan ko at dami
t ko na din.

“uh Irene, di ka ba sasa—”

“sige, mauna ka na” lumabas na ako ng kwarto.

TEKA TEKA TEKA.

Akala ba takot siya na kainin siya ng monster!?

PUNYEMAS.

Pumila na ako. twenty lang kasi ang shower area, a

t kaming mga girls ay more than 5o. so antagal tal
aga bago ako nakapaligo. Nagbihis na din ako sa lo
ob para hindi dyahe kapag nakatowel lang.

Nag lalakad lakad na lang ako habang nagpapatuyo n

g buhok ko. naisipan kong bumalik na sa kwarto.

Pagbukas ko ng pintuan.

TIME FREEZE.

Ang weird. Ang weird ng feeling. Para akong binuhu

san ng mainit na tubig tapos malamig na tubig nama
n ang sunod na binuhos.

Para akong tinusok ng lahat ng klase ng patusok na

bagay.

Parang unti unting binabali ‘yung buto ko. unti un

ting kinukuha ‘yung puso ko at pinipiraso.

ANG SAKIT.

ANG SAKIT MAKITA.

Ang sakit makitang naghahalikan si Irene at si…Nate

.
Nastock ako sa kinatatayuan ko. Gusto ko nang umal
is, gusto ko ng tumakbo palayo pero parang tanga ‘
yung mga paa ko at nadikit siya sa lapag. Gusto ko
ng tumingin sa iba, gusto kong pumikit pero parang
nadikit ‘yung paningin ko sa kanilang dalawa.

Masakit.

Sobrang sakit makita.

Sobrang sakit makita ‘to.

Nakakainis sarili ko. para akong tanga na pinapano

od ‘yung eksena. Para akong nanonood ng x rated. P
ara akong nanonood ng movie na 18 and above lang a
ng pwede manood.

Isa itong klaseng eksena na kailangan ng PARENTAL G

UIDANCE.

Kung tutuusin, naranasan ko na ‘yan. At talaga nam

an hindi ko mapagkakailangang masaya, parang nasa
cloud nine.

Pero ganito pala ‘yung feeling ng nanood ka. ‘yung

ikaw ‘yung nanonood sa eksena. ‘yung ikaw ‘tong t
anga na nanonood sa eksena.

Unti unti kong nararamdaman ang pagbigat ng mata k

o. unti unti kong nararamdaman na nag uunahanang l
umabas ‘yung mga luha ko sa mata ko.

Ayoko.

Ayoko umiyak.

Sinabi ko sa sarili ko na hindi na ako iiyak.

Ayokong umiyak ulit ng dahil sa kanya.

Ayoko, ayoko. Ayoko.

Kailangan pigilan. Kailangan ngumiti.

“i-ianne!?”

Kailangan magpakaplastic.

Pero hindi ko kaya

“ANDYAN KA LANG PALA!” nagulat ako ng bigla akong

nakaramdam ng palad na nakatakip sa mata ko. Napah
awak ako sa kamay na nakatakip sa mata ko na puno
na ng luha.

“tara na!” hinila na lang ako ng taong ‘yun palaba

s ng kwarto. Siya ang naglayo sa akin sa eksenang
kanina ko pa tinitignan. Sa eksenang gustong gusto
ko nang layuan. Sa eksenang napaka sakit panoorin.

Nakaramdam ako ng yakap. Mahigpit na mahigpit na ya

kap.

“sige na. naging matapang ka na sa harap niya. Iiy

ak mo na lahat ngayon” parang automatic ang lahat.

Tumingin ako sa kanya na nakangiti sa akin at para

ng proud na proud sa akin na hindi ako umiyak sa h
arap nila Nate.

Pero ngayon, wala na sila sa harap ko. Siya na nga

yon ang kaharap ko kaya umiyak na ako. umiyak ako
ng umiyak. Iiyak ako hanggang masatisfied ‘yung pu
so ko.

“bakit ganun Art, bakit!?”

At oo, sa puntong ‘to.

“shh...”

Sobra ang pagpapasalamat ko kay Art.

~~~

Chapter 1o9: nararamdaman syndrome

No one talked about what happened. 3rd day na nami

n ‘to sa tagaytay. Hindi ko na din masyadong pinap
ansin si Irene, pinapansin ko na lang siya kapag n
angungulit siya or kapag kinakausap niya ako.

Nakakainis kasi ‘yung nangyari.

Para akong sinaksak sa harap. at masasabi kong masa

kit talaga ‘yun.

“Ianne” napatingin ako sa tumawag sa akin. Siya, n

akakainis siya. At ayoko na din makita mukha niya.
Nagmadali akong naglakad pero nararamdaman ko na
sumusunod siya sa akin. Naisipan kong pumasok ng c
r ng girls, syempre sure naman akong hindi siya ma
kakapasok dun pero... i was wrong.

“b-bakit ka nandito!?”

Nagulat ‘yung mga kabatch kong babae na maliligo p

a lang, ‘yung iba nakabalot lang ng twalya. Nakata
yo lang ako, para akong nanigas.

“cr ‘to ng mga babae, umalis ka na nga dito” hinaw

akan niya ‘yung braso ko ng mahigpit at tumingin s
a akin ng seryoso ‘yung mata.

“hindi ako aalis dito hangga’t di tayo nag uusap”

no choice na ako, nakakahiya naman kung gumawa kam
i ng commotion dito. Hinatak ko ‘yung braso ko par
a hindi na niya hawakan tapos lumabas ako ng cr.

Naglakad lang ako ng naglakad, alam kong sinusunda

n niya lang ako. tumigil ako sa paglalakad nung du
mating kami sa harap ng kwarto namin ni Irene.

“so ano?” kinamot niya ‘yung batok niya bago siya n

agsalita.
“tungkol kahapo—”

“what? Wala akong pinagsabihan sa nangyaring ‘yun.

don’t worry”

“hindi ‘yun. mali kasi.. hindi kasi—”

“anong mali dun? Wala naman di ba, kung nagmamahal.

.. bakit kailangan pang—”

“ano ba! Makinig ka nga sa akin!” napatigil ako sa

pagsasalita nun. Tumingin lang ako sa kanya with
my kilay na nakataas.

“i’m sorry…”

“don’t be. Wala kang kasalanan”

“‘yung nakita mo, hindi ‘yun ‘yung—”

“bakit ka ba nag eexplain!?” oo, naiinis na ako da

hil sa pag explain niya. I don’t really care. Pero
kung sasabihin pa niya ‘yung explanation niya…

Baka magkacare ako. at ayokong mangyari ‘yun.

“you don’t need to explain anything. I don’t care

Nate. Matagal nang wala ‘to so… what’s the big dea
l?” yumuko siya. Parang nasaktan din ako ng bahagy
a sa sinabi ko. pero ano nga ba kailangan kong gaw
in? Syempre magpakatatag. Di ba?

“hindi kasi, makinig ka sa akin Ianne, hindi kam—”

KREEK KREEK

Napatingin kami ni Nate sa pintuan ng kwarto namin

ni Irene. Pero bago ko pa man makita kung bakit n
agbukas ‘yung pintuan.

He suddenly pulled me closer and kissed me.

Nanlaki mga mata ko.

Hinalikan ako ni Nate.

Hinalikan ako ni Nate sa lips.

DUGDUG. DUGDUG.

“OMG. NATE!?” bigla kong tinulak si Nate at napati

ngin kay Irene na parang gulat na gulat. Pinahid k
o ‘yung kamay ko sa labi ko, hindi ko na alam kung
anong gagawin ko. Hindi ko na alam kung anong una
kong iisipin.

“I-i’m sor—” lumapit sa akin si Irene sabay.

PAK!

“Irene!”

Napahawak ako sa pisngi ko na ngayon ay nag iinit a

t sumasakit.

Hinawakan ni Nate ‘yung dalawang braso ni Irene, na

parang pinapatigil sa pagwawala.

“HOW DARE YOU IANNE! Tinuring kitang kaibigan, tap

os susulutin mo sa akin si Nate!? HOW DARE YOU! Ga
nyan ka na ba talaga kadesperada para kunin siya?
Ex ka na lang, so bakit kailangan mo pang makiepal
!” nakatingin lang ako sa kanya, kay Nate tapos sa
kanya ulit.

Ewan, hindi ko na alam kung ano na ba iisipin ko.

hindi ko alam kung ano na ba gagawin ko.

“UGH. I HATE YOU IANNE! ANG FLIRT MO!” hinatak ni N

ate si Irene.

”tara na!” Nakatingin lang ako sa kanila habang na

glalakad sila palayo sa akin. Tumingin ako sa baba
, nakahawak pa din sa pisngi kong nananakit pa din
hanggang ngayon.

Pagtingin ko kanila Nate, nakatingin siya sa akin.

Nakatingin siya sa akin na parang nagsosorry ‘yun
g itsura.

Napahawak ako sa labi ko, hinalikan niya ako. Para

bang ang tagal ng hinahanap ng mga labi ko ‘yung
mga labi niya. Para bang—

DUGDUG. DUGDUG.

Bakit. bakit ganito nararamdaman ko...

~~~

Chapter 11o: a month

Buti na lang 3rd day na namin ‘yun at pinauwi na k

ami. Hindi ako pumasok kinabukasan, too much drama
na kasi ‘yung naramdaman ko sa 3 days na retreat.
Nakakastress.

Nanonood lang ako ngayon ng spongebob square pants

habang nakahiga sa sofa at hawak hawak ‘yung remo
te control.

Nakakatawa nga pinapanood ko e, ‘yung episode na g

inawang babaeng si Patrick. Naging si patricia siy
a tapos nagkagusto sa kanya si mr. crabs tska si s
quidward. HAHA. Hindi ko lang maimagine e. masagwa
. x_x

Natapos ang spongebob at bored na bored pa din ako

. nilipat ko sa myx ‘yung channel, kalagitnaan na
ng bagong kanta ng paramore.

That love never lasts

And we've got to find other ways
To make it alone
Or keep a straight face
“Ianne!” napatingin ako sa taas, galing kasi dun ‘y
ung boses.

“po!?” hindi ako galit, HAHA.

“tumawag ako sa jshkadkjah baka dumating na~” ano d

aw!? Hindi ko masyadong marinig!

Badtrip naman kasi e, kung may gustong sabihin. Bu

maba, hindi ‘yung nakikipag sigawan. Na no choice
ako at umakyat na ako. pumasok ako sa kwarto nila
mama.

“ano ‘yun ma?”

“tumawag ako—”

DINGDONG*dantes*

“o ayan na, eto pera. Kunin mo na” tumango na lang

ako. ang tamad talaga ni mama, nanonood lang nama
n ng bolt. Oo, bolt. ‘yung aso na artista tapos na
wala. May pagkaisip ano kasi si mama e, isip baby.
HAHA

Nagmadali akong bumaba. Ang kulit kasi e, doorbell

ng doorbell! Di makapag hintay. Binukas ko ‘yung
pintuan. At nagulat ako sa nakita ko…

“Art?” napatingin ako sa hawak hawak niya, sa unif

orm na suot suot niya at sa motor na nasa likod ni
ya.

“Greenwich? Nagtatrabaho ka ulit sa Greenwich?” di

ba, di ba nag quit na siya dun?

“oo e” ngumiti lang siya sa akin nun tapos binigay

sa akin ‘yung pizza. Bibigay ko na sana ‘yung per
a para pambayad pero bigla siyang umatras. Napatin
gin ako sa kanya ng nakataas ang kilay ko.
“ui, ‘yung bayad?” tumakbo siya papunta sa motor ni
ya, motor sa pandeliver ng pizza.

“sige ok lang, goodnight sa’yo at sa family mo!” pa

ra akong natigilan.

“hoi! Bakit ka nakatayo d’yan? Tabi, dadaan ako” b

umalik na lang ako sa loob ng nagsalita si kuya pa
ra pumasok sa bahay.

Kinabukasan.

Gusto ko sanang magthank you kay Art pero wala, wa

la siya dito sa classroom. Bakit siya nag aabsent?

Ngayong English, wala kaming teacher pero may pina

pagawa sa amin. Isang essay na kalahati daw ng exa
m namin. Essay na may title na “after 1o years” ku
ng ano daw ba ang gusto namin after 1o years.

Nakatitig lang ako sa papel ko nun nang makarinig

ako ng pagbukas ng pintuan. Napatingin ako sa may
blackboard at nakita ko si Art na papalapit sa aki
n.

“hindi ko na talaga kaya, Ianne, 1 month! Bigyan m

o ako ng 1 month, ‘pag ayaw mo. Ayaw mo pero sige
na, 1 month lang. ok lang, kahit rebound na muna a
ko. ok lang, ok lang sa aking masaktan” nanlaki ma
ta ko, parang out of no where ‘yung tanong. napati
ngin ako sa paligid, nakatingin lahat ng kaklase n
amin sa amin.

“a-anong—”

“gusto talaga kita Ianne, please. Give me a month

to make you believe i’m sincere” bumilis tibok ng
puso ko. nakatingin lahat ng kaklase namin sa amin
. Nakaupo ako sa upuan ko. nakalean sa akin si Art
. Nakatungkod ‘yung naginginig niyang kamay sa des
k ng upuan ko. nakatingin siya sa akin.
Nakatingin siya sa akin.

Anong gagawin ko?

anong isasagot ko?

lahat sila, lahat sila naghihintay ng isasagot ko.

“uh…” sobrang tahimik ng classroom, parang may tea

cher na sobrang strict. Parang natutulog kaming la
hat sa sobrang tahimik.

“pakiusap” lumakas kabog ng dibdib ko. parang pinap

alo ng drumstick ‘yung puso ko.

“Art…” nakatingin lang ako sa mata niya. Sa mata ni

yang hindi umaalis sa paningin ko.

“oo na” napangiti siya sa binulong ko, pati ako nap

angiti.

“AYIEE~” at dito nagtatapos ang katahimikan ng laha

t.

Tama ba ‘tong desisyon ko?

~~~

Chapter 111: first date with A

“sa Sunday, 1oam sharp”

Hindi ko alam, bigla na lang sinigaw ni Art ‘yun n

ung Friday ng uwian sabay tumakbo. Hindi ko alam k
ung pupunta ba ako o hindi. Pero…umoo na din ako.

Tumingin ako sa salamin at tinignan ko sarili ko na

kakagising lang.

Pupunta ba ako

O hindi?
“Ianne, may bisita ka!” napatingin ako sa orasan.
9:28am pa lang? Sinong ewan ang bibisita sa akin n
g ganito kaaga? Agad kong kinuha ‘yung suklay ko a
t nagsuklay na lang pababa.

Pagkababa ko.

“a-art?” lumingon siya para tignan ako. tumayo siy

a tapos ngumiti sa akin. Para akong nagulat ako.

“b-bakit nandito ka?”

“sinusundo ka” napatigil ako.

“ako nga po pala si Art Felix Go” iniabot niya ‘yun

g kamay niya kay mama.

”at gusto kong ligawan si Ianne” napanganga kaming

dalawa ni mama. As in napanganga talaga ng litera
l. A-anong.. bakit kailangan pa niyang gawin ‘yun?

“uh, akyat muna ako!” nagmadali akong umakyat at p

umuntang kwarto. Bakit, bakit ganun. kailangan pa
niyang sabihin ‘yun kay mama? BAKET!?

No choice na ako. sumama na ako kay Art.

“n-nagugutom ka na ba?” napatingin ako sa kanya na

parang uneasy ‘yung itsura ng mukha.

“uh…”

“pinaghanda kita nito!” nagulat ako ng bigla niyang

binigay sa akin ang isang paper bag.

“a-ano ‘to?” kinuha ko ‘yung laman ng paper bag at

nagulat ako kasi mga pagkain siya. At hindi lang
siya basta pagkain, mukhang mamahaling mga pagkain.

“p-pinagluto kita. Ok lang ba?” napatingin ako sa

kanya na nakayuko at parang hiyang hiya. Parang hi
ndi siya ‘yung Art na nakilala ko.

Kumuha ako ng isa sa mga niluto niya tapos tinikman

ko.

“woah. Ang sarap!” napangiti ako sa sobrang sarap.

Ang sarap. Ang sarap sarap talaga! May kakaibang
lasa na parang ewan. Tapos nalulusaw sa bibig. Ang
sarap!

“ngumiti ka ulit” napatingin ako sa kanya na nakati

ngin sa akin at parang tuwang tuwa.

“anong…”

“nakakatuwang… Makita ka ulit ngumiti ng ganyan” b

igla siyang tumawa. Natulala lang ako sa kanya.

Tumingin siya sa mga mata ko tapos…

“gusto kong lagi kang ganyan” para akong nahulog s

a mga tingin niya. At ngayon ko lang narealize...

Ang ganda pala ng mga mata niya.

~~~

Chapter 112: ang salita ni A

“bakit ba ang hirap nito!”

Naiinis na ako dito sa drums na ‘to. Lagi na lang a

kong nafafail!

“hindi ka kasi marunong” parang napataas naman ang

kilay ko sa sinabi niyang ‘yun.

“bakit? Magaling ka ba? yabang nito” tumawa siya n

a parang nang aasar tapos kinuha sa akin ‘yung dru
mstick.

“watch and learn” tumingin lang ako sa kanya ng na

kapamewang. Hinulog na niya ‘yung token at nagsimu
la ng maglaro.

PERFECT. PERFECT. PERFECT. PERFECT. PERFECT. PERFE

CT. PERFECT. PERFECT. PERFECT. PERFECT. PERFECT. P
ERFECT. PERFECT. PERFECT. PERFECT. PERFECT.

OH DI SIYA NA MAGALING! HMP.

“kita mo?” binigay niya sa akin ‘yung drumsticks na

nagmamayabang pa.

“kailangan ko lang ng practice!” tinutok ko ‘yung i

sang drumstick sa mukha niya.

“at tatalunin kita” tumawa ako ng malakas sabay hu

log ng token. Laro ako ng laro, fail naman ng fail
pero ok lang, libre naman ‘yung tokens e. HAHAHA

“waah! Nakatapos ako ng kanta!” ang saya! Ang saya

saya ko! nagtatatalon pa ako sa sobrang saya. Nak
akatuwa!

“ewan ko ba...” napatigil ako sa pagsaya nang umeks

ena ng salita si Art.

“natutuwa ako” natatawa na naman siya. Nababaliw ba

talaga ‘to?

“natutuwa akong ganyan ka kasaya” para akong nakare

alize ng isang bagay…

Simula nung nagbreak kami ni Nate, parang lagi na

lang akong malungkot. Minsan na lang akong sumaya
at kung sumaya man, sandali lang.

Ngayon lang.

Feeling ko, ang saya saya ko. sobrang saya ko. nga
yon lang ulit ako nakaramdam ng ganito kasayang pa
kiramdam.
Ang ginhawa sa pakiramdam.

Ang gara lang.

Hindi ko kasi ineexpect na makakasama ko sa ganito

si Art.

Si Art na kilala bilang...

The emotionless guy.

“oh” inalok ko sa kanya ‘yung cola na binili ko. T

inignan lang niya ako tapos ‘yung hawak ko na cola
tapos sa akin ulit.

“hindi ka ba nauuhaw? Libre ko sa’yo to” para siya

ng nashock na ewan at biglang hinablot sa akin ‘yu
ng cola. Kinimkim niya ‘yun at parang dinadasalan
pa. natatawa ako, ano kayang nasa isip ni Art ngay
on?

“hindi mo ba… iinumin ‘yan?” niyakap niya ‘yung col

a na binigay ko.

“ayoko. Masyado ‘tong mahalaga para inumin ko, eto

pinaka unang binigay mo sa akin.” napanganga nama
n ako sa sinabi niya. Anong pinagsasasabi nito?

“uh, Art. Bakit, bakit mo ba ako nagustuhan?” Napa

tingin siya sa akin na parang nagulat na nahihiya.
Bigla naman akong kinabahan.

“k-kasi… parang nung dati lang. ayaw mo sa akin, a

ng sungit sungit mo sa akin. Para bang galit ka. ‘
yung ganun...” sumeryoso ‘yung mukha niya.

“hindi lahat ng tao parehas. Hindi ako katulad nin

yo ni Nate na sinasabi ‘yung gustong sabihin. May
ibang tao na tinatago ‘yung gustong sabihin. ‘yung
sinasabi ‘yung kabaliktaran ng gustong sabihin. K
ung sa tingin mo ayaw kita… ang totoo nun, kabalik
taran nun ang nararamdaman ko. kung akala mong aya
w kita, ang totoo n’yan. Gusto talaga kita” napati
gil ako sa mga sinasabi niya.

“a-ano?”

“‘wag mo na paulit sa akin! Nakakahiya na!” bigla n

a lang siyang tumayo at naglakad.

Parang ngayon ko lang masasabi na...

Kilala ko na talaga si Art.

~~~

Chapter 113: A got hurt

Simula nung araw na ‘yun.

Lagi na lang niya akong pinagbabaunan ng lunch. An

g sweet kaya lang kasi, nahihiya na ako sa mga kak
lase namin.

“o-ok lang naman ako. ‘wag mo na ako—” biglang nalu

ngkot ‘yung aura niya.

“bakit? Ayaw mo ba sa luto ko? Hindi ba masarap? P

anget ba sa panlasa mo?” nagulat ako sa sinabi niy
a.

“ha? H-hindi! Ano.. kasi. Naaabala ka pa. Tska ang

sarap kaya ng mga luto mo!” sabay tawa ko para hi
ndi na siya malungkot.

“ok lang sa akin” kinamot niya ‘yung batok niya.

“gusto kong pinagluluto kita, kaya kumain ka na! b

ilis!” binigay niya sa akin ‘yung lunchbox. Napasi
gh na lang ako, matigas talaga ulo niya e no. Tini
kman ko na ‘yung niluto niya para sa akin.

“masarap ba?” napangiti ako kasi ang sarap!

“oo!” Nakatingin lang siya sa akin. Bigla akong ki
nabahan kasi tutok na tutok siya sa akin. Simula n
ung sinabi niyang gusto niya ako, parang nahiya si
ya sa akin na ewan. Pero... pag nakikita ko ‘yung
mata niya. Parang ang saya saya niya.

Super nag iba na talaga si Art.

‘yung galaw niya.

‘yung tingin niya.

‘yung pakikipag usap niya.

Parang...

Parang sinasabi niya na ‘Gusto talaga kita’.

Hindi ko alam pero parang ngayon lang ako nakaramda

m ng ganitong feeling.

Ngayon lang ako ulit nakaramdam ng ganitong feelin

g. ‘yung parang may nag aalala sa’yo. ‘yung parang
may nag aalaga sa’yo. ‘yung parang… may nagmamaha
l sa’yo.

Si Art. Si Art na nga ba?

“AH!” nadulas ako! amp.

Nagulat ako sa nakita kong kamay sa harap ko. Kama

y ni Art, ‘yung kamay na lagi na lang akong inaala
gaan. ‘yung kamay na laging ako ang hawak. ‘yung k
amay na lagi akong nililigtas.

“ok ka lang?” kinuha ko ‘yung kamay niya para maka

tayo ako. siya na lang. siya na lang lagi ‘yung na
gliligtas sa akin.

“Nate teka!” napatingin ako sa likod. Biglang luma

kas kabog ng dibdib ko. nakatingin siya sa amin, n
agulat ako sa pag layo ko sa kamay ni Art. Nagulat
ako sa sarili kong reaksyon. Nagulat ako sa reaks
yon na ginawa ng kamay ko. Napatingin ako kay Art
na nakayuko.

“s-sor—”

“ganun pala ‘yun Ianne...” hindi ko sinasadya. Hin

di ko sinasadya. Hindi ko alam ‘yung ginawa kong ‘
yun.

“ayaw mong makita ni Nate na hawak ko kamay mo. Gan

un ba?” hindi.. hindi sa ganun. Hindi...

“sige, aalis na muna ako” tumalikod na siya sa akin

at naglakad na palayo.

Hindi ko sinasadya.

Nasaktan ko si Art dahil sa katangahan ko. :’(

~~~

Chapter 114: i’m sorry

hindi pumasok si Art sa iba pa naming klase. Nakok

onsensya ako ng todo kaya minabuti kong puntahan s
iya sa bahay niya.

Nakatayo lang ako sa harap ng bahay niya. wala pa

siya sa bahay, wala naman na akong susi nito kaya
hindi ako makapasok.

PLOCK PLOCK PLOCK PLOCK PLOCK PLOCK

*raindrops*

Sh.t. umulan pa!

Wala akong payong kaya ilang Segundo lang ang naka

raan, sobrang basa na ako. mag 7 na, wala pa din s
i Art. Asan kaya siya? Bakit hindi pa siya umuuwi?
“a-anong—” lumakas kabog ng dibdib ko. nagulat ako
, nasa harap ko na siya at parang nagulat.

“sorry!” nahihirapan na akong dumilat dahil sa sob

rang lakas ng ulan pero kailangan kong gawin ‘to.

“sorry Art! Hindi ko alam. Hindi ko sinasadya. Sor

ry sa ginawa ko kanina. Sorry talaga! Ang bait mo
sa akin pero ‘yun ‘yung naging kapalit. Sorry, sor
ry talaga. Patawarin mo sana ako. hindi ko alam ‘y
ung ginawa kong ‘yun. nung narealize ko na nagalit
ka sa akin, bigla akong nalungkot. Bigla akong na
konsensya sa ginawa ko. nang dahil sa’yo, sumasaya
na ako. tapos ‘tong puso ko, unti unti na ding tu
mitibok ulit. Ikaw lang Art, ikaw lang kailangan k
o para sumaya ulit ako”

Naiiyak na ako. hindi ko na alam ‘yung sinasabi ko

. basta nagsalita na lang ako. wala na akong maint
indihan sa lahat ng bagay.

Basta ang alam ko.

Kailangan ko siya.

Kailangan ko si Art.

Kailangan ko si Art para sumaya ako.

Kailangan ko si Art para sumaya ulit ako.

Iyak na lang ako ng iyak. Sinasabayan ng pag iyak k

o ‘yung pag buhos ng ulan.

PLOCK PLOCK PLOCK PLOCK PLOCK

“nung nagalit ka, nagsisi ako. at narealize ko na…

gusto ko, nasa tabi lang kita. Gusto ko nasa akin
ka lang”

PLOCK PLOCK PLOCK PLOCK

Nagulat ako ng makaramdam ako ng pagyakap. Mahigpi
t na mahigpit na pagyakap. Yakap na tipong hindi a
ko bibitawan. ‘yung yakap na hindi ako kayang sakt
an.

‘yung yakap na galing kay Art.

PLOCK PLOCK PLOCK

“pinapatawad na kita Ianne” para akong napapatungan

ga sa nangyayari.

PLOCK PLOCK

“kung masaya kang nasa tabi mo ako. Pangako ko sa’

yo, hindi na ako aalis kahit kailan” ayoko na mata
pos ‘to. Ayoko nang matapos ‘tong gabing ‘to. Gust
o ko, ganito na lang kami. Gusto ko, ganito na lan
g siya. Gusto ko, ganito na lang ako.

PLOCK

‘yung pagyakap niya sa akin, parang ayoko na ding m

atapos.

~~~

Chapter 115: kids kids kids

Pinagmasdan ko ‘yung buong paligid. Hindi ko maipa

gkakaila na sobrang namiss kong tumira dito. ‘yung
sala, ‘yung kitchen, ‘yung kwarto ko dito.

Pagpasok ko ng kwarto ko dito, napangiti ako. Napa

ngiti ako sa nakita ko, parang walang pinagbago. N
awala lang ‘yung mga damit pero ganun pa din. Wala
pa ding binago si Art.

“ui...” napatingin ako sa likod. Nakita ko si Art n

a nagtutuyo ng buhok at...nakatopless.

Feeling ko nag init ‘yung mukha ko.

“ah. e…” umiwas kaagad ako ng tingin sa kanya.

“oh” napatingin ako sa gilid at nakita ko ang twaly

a na hawak hawak niya.

“maligo ka na muna” para akong robot na unti unting

lumingon para Makita si Art.

“oh ‘wag ka matakot. Wala akong gagawing masama” b

igla siyang ngumiti. Para naman akong ewan na kinu
ha ‘yung twalya at naligo na.

Si Art. Nag iba na talaga. Simula nung una ko siya

ng nakita hanggang ngayon, sobra na ang pagbabago
niya.

Dahil ba kay X? Dahil kay Irene? O dahil sa akin?

Hindi ko mapaliwanag ‘yung nararamdaman ko. parang

ang saya saya ko kahit na wala naman akong dapat
ikasaya. Parang natutuwa ako kahit walang nakakatu
wa. Hindi ko alam, para akong nirerefresh nitong s
hower.

Pagkatapos ko magtuyo ng katawan at magtwalya. Ngay

on ko lang narealize…

WALA PALA AKONG DAMIT!

Binuksan ko ‘yung pintuan at nakita ko na naghihint

ay si Art dun sa may labas ng kwarto ko.

“uh, Art?” napatingin sa akin si Art at bigla siyan

g umiwas ng tingin.

“a-ano?” nakatingin lang siya sa kabilang direksyon

.

“kasi... Wala akong damit” bigla siyang tumakbo pa

puntang kwarto niya. nakarinig ako ng ingay na par
ang may hinahanap. After ilang minutes, lumabas si
 Art at binigay sa akin ‘yung mga damit...ko sabay
tingin ulit sa kabilang direksyon.

“ayan, suotin mo. Naiwan mo kasi ‘yan nung umalis

ka. Tinago ko incase of emergency” emergency? Nata
wa naman ako.

“sige, salamat” pumasok na ako sa loob ng cr at na

gbihis na ako. ang galing, kumpleto talaga. Natouc
h naman ako ng bahagya dun. Talagang tinago niya ‘
yung damit ko for emergency use.

Tahimik kaming kumain. Siya na daw ang maghuhugas

pero sabi ko, tutulungan ko siya. Habang naghuhuga
s ng pinggan, napansin ko na panay ang ngiti ni Ar
t.

“bakit?” para siyang natauhan ng magsalita ako. na

katingin lang siya sa akin na parang nagtataka kun
g bakit ako nag bakit.

“bakit ka ngumingiti?” nagtataka talaga ako. nababa

liw na ba ‘tong si Art?

“wala” napangiti na naman siya tapos bumalik ulit s

a paghuhugas. Ano kaya nasa isip niya?

“nge? Ano nga? Bahala ka nga d’yan!” kunwari nagta

mpo mode ako at paalis na sana ako sa tabi niya ng
bigla siyang tumawa ng malakas. Napalingon ako sa
kanya with my eyebrow na nakataas.

“hindi na, eto na. Nakakatuwa kasi e. Parang kulan

g na lang dito sa bahay na ‘to, mga bata” ewan ko
ah, pero gets ko ba ‘yun o hindi? Parang ang gulo.

“ano?”

“wala...” maglalakad na sana ulit ako palayo ng bi

gla niya akong pigilan. Napatingin ako sa kanya na
may maamong mukha tapos nakangiti pa.
“hindi mo ba pansin, para na tayong mag asawa” par
ang umakyat lahat ng dugo sa ulo ko. Nag iinit ‘yu
ng buong mukha ko at ‘yung puso ko?

Ang bilis ng tibok.

~~~

Chapter 116: Nido soup

“A-Art!”

Hindi ko alam kung anong gagawin ko. bigla na lang

bumagsak sa akin si Art. Hirap na hirap akong hin
ila siya para pahigain sa sofa. Hinihingal siya at
parang hirap na hirap huminga. Dinikit ko ‘yung p
alad ko sa noo niya, at ang init niya.

Biglang dumilat ‘yung mata niya.

“Art!” tumingin siya sa akin na parang tinatanong k

ung anong nangyari.

“eh. nahimatay ka. Siguro kasi nabasa ka ng ulan?”

napatingin siya sa hawak kong twalya tapos tuming
in siya sa katawan niya.

“WAH!? ANONG GINAGAWA MO!?!” natatawa ako sa reaks

yon niya, pinupunasan ko kasi siya ng twalya na ma
y katamtaman na tubig.

“inaalagaan ka” kinabahan ako sa sinabi ko. Napati

gil din siya sa sinabi kong ‘yun. Biglang nagkaroo
n ng katahimikan, ng awkward silence.

Hindi ko alam pero bigla na lang akong umalis at d

umiretso sa kusina. Tuminign tingin ako hanggang s
a nakita ko ‘yung Nido Oriental. Napangiti ako kas
i ‘yan ‘yung soup na ginawa niya para sa akin nung
super broken hearted pa ako kay Nate.

Kinuha ko ‘yun at nagluto ako. sabi kasi ng karami

han, nakakagaan daw sa pakiramdam ‘yung mainit na
soup sa mga may sakit.

Bumalik ako sa living room at nakita ko siyang nak

atingin lang sa kisame at parang may malalim na in
iisip. Tumingin siya sa akin at napangiti na naman
ako. lumapit ako sa kanya at pinaupo siya.

“kumain ka muna, para sa mga may sakit” tinignan n

iya ‘yung bowl at napangiti siya. Siguro narealize
niya na ‘yun ‘yung niluto niya para sa akin dati.
Nakatingin lang ako sa kanya habang kumakain siya.

“ngayon lang ulit...” nagtaka ako ng bigla na lang

siya nagsalita. Nakatingin lang ako sa kanya, hin
ihintay kung ano pa ang sasabihin niya.

“…ako nakaramdam…” ilang Segundo ang nakaraan.

“…ng pag aalaga” tumingin siya sa akin. Kahit na a

lam ko na kung ano ‘yung nakaraan niya, parang may
pwersa pa ding nagsabi sa akin na magtanong.

“ngayon lang…ulit?”

“Si Xiara, siya pinaka unang tao ang nagluto para

sa akin. Bata pa lang kami nun pero pinilit niyang
magluto ng Nido Soup para sa akin. At nung araw n
a ‘yun, may sakit din ako. Inalagaan niya ako. ina
lagaan niya ako ng mabuti, para siyang nanay ko, a
te ko, kapatid ko at best friend ko. Nung nawala s
iya, wala nang nag alaga pa sa akin. Ako na tumayo
sa sarili kong mga paa. Kaya ngayon, hindi ko ala
m. Hindi ko alam na ganito pa din pala ang feeling
ng maalagaan”

Parang gusto kong maiyak. Alam mo ‘yung problemang

hindi mo problema pero kapag narinig mo, malulung
kot ka na lang at maiiyak sa sobrang awa. ‘yun, ‘y
un ang nararamdaman ko ngayon.

Mukha nga siyang independent na tao, mukha nga siy

ang lalaking lalaki, malakas nga siya, matalino ng
a siya, pero ang totoo, para lang siyang batang wa
lang muwang. ‘yung expression niya na emotionless,
parang bata lang na nagpapakatatag at iniisip niy
a na kaya niyang mag isa. Na kaya niya na walang t
ulong ng iba.

Niyakap ko siya.

Niyakap ko siya ng mahigpit kasi ito na lang ‘yung

tanging alam ko para paalam sa kanya na…

“pangako ko sa’yo Art, simula na talaga ngayon. Ga

gawin ko na lahat, lahat lahat para mapakita ko sa
’yo na importante ka sa akin. Aalagaan kita. Gagaw
an kita ng Nido Soup kung gusto mo. Andito lang ak
o, ipapakita ko sa’yo na andito lang ako, para sa’
yo”

Andito na talaga ako,

Niyakap niya ako pabalik.

Para sa kanya...

“Salamat, Ianne”

Pangako.

~~~

Chapter 117: reality vs storya

--
text
Isinulat ni Marcelino Santos III

Sabi nila…
Masarap magkaroon ng bestfriend. May taong poprote
kta sa’yo. May taong magpapasaya sa’yo. Pero handa
mo bang itaya ang pagkakaibigan? Para sa hinahang
ad mong pagmamahalan.
Ito ang kwento para sa inyo.

Ako si princess. Grade three pa lang ako. Palagi k

o nang kaklase si Ivan. Pati sa highschool, hangga
ng ngayong college.

Magkaibigan kasi mga magulang namin. Kaya kung nasa

an ako, nandun rin siya.

Isang araw...

“bakit sumali ka sa fraternity?”

“wala lang. Gusto ko lang”

“alam mo bang delikado ‘yan?”

“alam ko ‘tong pinapasok ko”

Matapos ang araw na ‘yun, hindi ko na siya nakikit

a sa school. Hindi na rin siya nagtetext. Kamusta
na kaya siya?

Pinuntahan ko siya sa bahay nila, pero hindi ko si

ya naabutan. Namimiss ko na ‘yung bestfriend ko. n
amimiss ko na si Ivan. Ang lalaking…lihim kong min
amahal.

Lumipas ang mga araw. Madalang na siyang pumapasok

. Minsan kinausap ko siya, pero parang iniiwasan n
iya ako.

“ano bang nangyayari sa’yo Ivan?”

“wala”

“meron kang hindi sinasabi sa akin”

“wala akong dapat sabihin”

“anong wala? Bakit palagi kang absent? Bakit palag

i kang umiiwas? Bakit hindi ka nagrereply sa text
ko?” bigla siyang umalis palayo sa akin. Hinabol k
o siya.

“Ivan, ano ba talaga nangyari sa’yo?” humarap siya

sa akin, at nagsalita:

“bakit mo ba ako pinapakielaman? Ano ba kita?”

Natahimik ako sa sinabi niya. Ano ba niya ako? Isa

lamang akong hamak na bestfriend. Hanggang dun na
lang ‘yun.

Umalis siya at hindi na nagpakita. Hindi na rin ak

o nagtext. Hindi na rin ako pumupunta sa kanila.

Makalipas ang dalawang linggo...

May natanggap akong balita. Nasa ospital daw si Iv

an. Malubha ang lagay. Agad akong sumugod sa ospit
al. Pero pagdating ko, wala na siya.

Namatay si Ivan sa hazing.

Halos namatay na rin ang puso ko. Parang ayaw ko n

a ring mabuhay. Iba ‘tong nararamdaman ko eh.

Mahal ko siya pero huli na.

Mahal ko siya pero wala na.

Niyakap ako ng mama niya at iniabot sa akin ang cel

lphone ni Ivan.

“Princess, Iha. Basahin mo”

Pare. Huwag niyong galawin ang bestfriend ko. gina

wa ko naman ang sinabi niyo di ba? nilayuan ko na
siya. Basta huwag niyo lang gagalawin si Princess.
..

Mahal ko ‘yun eh.

--

TULO LUHA. TULO UHOG. Waaaah. T______T

“Ano ba Ivan, nakakainis ka” nakakaiyak naman ‘ton

g storyang ‘to. Ano ba! nakakaiyak talaga, I wanna
die na sa sobrang kalungkutan.

“Sinong Ivan?” napalingon ako sa likod na nakatingi

n na din sa screen ng monitor.

“pinagpapalit mo na ako?” nakataas ‘yung isa niyan

g kilay na parang nagtataka kasi kakatapos lang nu
ng youtube na pinapanood ko. Napataas din ‘yung is
a kong kilay at nagtataka kung ano pinagsasasabi n
iya.

“bakit gising ka pa?” tanong ko sa kanya habang ki

nlose ko na ‘yung video at naghanap pa ng iba pang
mapapanood.

“bakit ikaw, gising ka pa?” clinick ko ‘yung Upuan

na title at pinause ko muna para makapagload na m
una.

“‘wag mong sagutin tanong ko ng tanong din. Tska w

ala naman akong sakit. Ikaw meron, kaya kailangan
mo nang matulog” tinignan ko ‘yung screen. Kalahat
i pa lang ‘yung nagloload.

“bakit, exempted ba mga walang sakit sa pagtulog?

3:1oam na. So sino nga si Ivan?” ang chismoso e no
.

“wala, sa pinapanood ko ‘yun. Bakit ganun no. Kung

kelan huli na lahat, dun mo malalaman na mahal ka
pala nung tao. Nakakainis lang. Sinayang ‘yung or
as. Kahit na mag bestfriends pa. sayang talaga, ku
ng kelan namatay na ‘yung isa dun lang manghihinay
ang”
“ang pangit naman kasi kung manghihinayang ka sa u
na di ba?” ngumiti siya sa sinabi niyang ‘yun. Per
o hindi ko nagets.

“eh?”

“ewan. Kasi storya lang naman ‘yan eh. hindi ‘yan

totoo. Sinasabi ko sa’yo Ianne, mas maganda ang re
ality kesa sa ganyang storya”

“paano mo nalaman?” nagulat ako ng bigla niya akon

g niyakap mula sa likod. hindi ako makakibo, ang i
nit ng katawan niya. nararamdaman ko din ‘yung ini
t ng hininga niya.

“parang ganito...di ba?”

~~~

Chapter 118: gossips

Feeling ko babagsak na ako any moment. Super inaan

tok pa kasi ako pero pumasok pa din ako. Dapat pal
a hindi na lang ako pumasok, si Art kasi e. Mapili
t.

Dirediretso ako sa desk ko at yumuko. Pinikit ko ‘

yung mata ko at hinanap ang comfortable spot para
makatulog na.

4:3o na ako natulog. 6 ang pasok namin. So ano gus

to niyong gawin ko? talagang inaantok pa talaga ak
o.

Zzzzzzzzzzzzzzzzzz…

Zzzzzzzzzzzzzzz…

Zzzzzzzzzzzz...

Zzzzzzzzz…
Zzzzzzz…

Zzzz…

Zz…

Z…

“IANNE!” bigla akong napaupo ng maayos. Kahit hilo

ng hilo pa ako, pinilit kong idilat ‘yung mata ko
at nakita ko ang teacher namin na parang galit na
galit na nakatingin sa akin.

“kung masama pakiramdam mo, mag clinic ka. Hindi ‘

yung natutulog ka” napatingin ako sa katabi ko na
si Art na natutulog. Napataas naman ‘yung kilay ko.

“pero ma’am, natutulog din?” tinuro ko si Art tapos

tumingin siya kay Art na natutulog din.

“matalino siya”

AMP! FAVORITISM!

Pinilit ko na lang magising kahit babagsak bagsak

na ‘yung ulo ko sa sobrang antok. Nung recess, nat
ulog na lang ako magdamag. Parang wala na nga akon
g masyadong nakita ngayong araw. Tanging teacher k
o lang na sumaway sa akin at si Art na gumising sa
akin at kasama ko papasok ng school.

Dumating ang uwian at dirediretso na ako pauwi at

natulog. Super puyat kasi talaga ako. Kinabukasan,
may energy na ako at masaya akong pumasok ng scho
ol pero nasa pintuan pa lang ako ng classroom, par
ang may mali. Bigla silang tumahimik at tumingin l
ahat sa akin.

Hindi ko alam pero parang biglang bumigat ‘yung pa

kiramdam ko pagpasok ko. As in habang naglalakad a
ko papuntang upuan ko, nakatingin silang lahat sa
akin.
A-anong nangyari?

Pagkaupo ko sa upuan ko. napatingin ako sa blackboa

rd.

Para akong nastock at para akong nawala sa sarili

ko ng makita ko ‘yung nakalagay sa blackboard. Par
ang ang tagal nag sink in sa akin kung ano ‘yung n
akasulat.

“IANNE ISN’T VIRGIN ANYMORE”

“NAKIPAGKANT*T*N NA ‘YAN SA MGA KANTO BOYS”

“SHE’S A MAJOR FLIRT”

“MAY ANAK NA SIYA!”

“THEY ALREADY HAD SEX, IANNE AND ART”

“INAGAW NA NIYA LAHAT NG LALAKI!”

“SHE DOESN’T DESERVE NATE AND ART!”

“ANTI-IANNE KAMI!”

“BLAH BLAH BLAH”

Tumingin ako sa paligid, nung napatingin ako sa mg

a kaklase ko. ‘yung iba, umiwas ng tingin. ‘yung i
ba, nagchichismisan habang nakatingin sa akin. Tum
ayo ako at dahan dahan akong lumapit sa blackboard
. Kinuha ko ‘yung eraser at binura ‘yung mga nakas
ulat. Tahimik lang ‘yung mga kaklase ko, parang pi
napanood nila ako habang binubura ‘yung mga nakasu
lat.

Nagulat na lang ako ng biglang may kumuha ng pambu

ra sa akin. Nakita ko si Art na punong puno ng cha
lk dust ‘yung uniform niya at binura ng mabilis ‘y
ung nakasulat sa blackboard. Nung natapos siya, hu
marap siya sa mga kaklase namin at biglang sinipa
‘yung teacher’s table.

“SINO MAY GAWA NITO!? MALAMAN KO LANG KUNG SINO MA

Y GAWA NITO MAPAPATAY KO! ‘WAG NA ‘WAG NIYONG GAGA
LAWIN SI IANNE, AKO MAKAKAHARAP NIYO. TANDAAN NIYO
‘YAN” nakatingin lang ako kay Art na galit na gal
it.

“Art at Ianne” napatingin ako sa may pintuan, ‘yung

adviser namin.

“Sa office, ngayon na” hinawakan ni Art ‘yung kama

y ko at hinila ako palabas. Dahil sa kabilang buil
ding pa ‘yung office, nadaanan namin ‘yung mga cla
ssroom, nakatingin sa amin halos lahat ng mga kaba
tch namin. Nakita ko din na parang sinulatan din ‘
yung ibang blackboard na katulad sa classroom nami
n pero burado na, baka binura ni Art kaya puno siy
a ng chalk dust.

Parang naiiyak na ako kahit wala namang dapat iiya

k. Bakit ganun, bakit parang ang bilis. Parang kah
apon wala namang ganitong nangyari, bakit ngayon?
bakit… bakit nangyayari ‘to?

“‘wag mo na silang pansinin. Alam mo naman ‘yung t

otoo e. di ba?” hinigpitan niya ‘yung hawak sa kam
ay ko.

Nasa office na kami.

~~~

Chapter 119: sinong guilty?

Pagpasok namin ng office, nakita ko sila Irene at

Nate sa loob at ‘yung discipline coordinator namin
. Umupo kaming dalawa ni Art sa upuan, hawak hawak
pa din niya ‘yung kamay ko.

“at dahil kumpleto na kayo…” hindi ko alam kung ba

kit kami nandito. Wala akong ideya kung bakit nga
ba talaga kami pinapunta dito.

“no. I don’t have anything to do with this! Please

, wala akong ginagawang masama” napatingin kaming
lahat kay Irene na parang nag hysterical, ano pina
gsasasabi niya?

“hindi ako ang gumawa nun!”

“sigurado ka?” napatingin naman ako kay Art na par

ang imbestigador kung makapagtanong. Ano ba pinag
uusapan nila?

“are you accusing me!?” napataas naman ang kilay ko

ng biglang tumawa si Art ng malakas.

“chalk dust? Sa kamay mo?” napatingin kami sa kamay

niya.

“c-chalk d-d-ust?” chalk dust? Chalk dust? ‘yung mg

a nakasulat sa black board?

“ano ba. I didn’t do anything! Nate, pag tanggol mo

ako!”

”excuse me, pero ano pinag sasasab—”

“alam mo Irene. Bisto ko na”

“what are you talking about?”

“masyado kang guilty. Alam mo ba kung ano pinag uu

sapan natin dito? Nakisakay lang naman ako e, umam
in ka sa sarili mong kasalanan Irene. Nakikita mo
‘yang sleeves mo? May chalk dust na kulay pink, wh
ich is pinangsulat sa kabilang section” nanlaki ma
ta ko habang nakatingin sa kanilang dalawa.

“w-what—”

“So bakit Irene, bakit ka natatakot?” tumayo siya t

apos lumapit kay Art.

“ano ba pinag sasasabi mo?” tumayo din si Art. Supe

r magkalapit na sila.

“ikaw ba ‘yung nagsulat sa blackboard ng mga kabat

ch natin!?” umatras si Irene na parang takot na ta
kot.

“a-ano ba~”

“tatanungin kita ulit. Ikaw ba?” tumingin si Irene

kay ma’am.

“ma’am. Do something!” parang natauhan naman si ma’

am.

“a-ano bang nangyari?” tumingin si Art kay ma’am na

seryoso ‘yung mukha.

“may nag sulat sa lahat ng blackboard ng mga fourt

h years about Ianne. And I think someone’s guilty
about it”

“i’m not guilty!” biglang tumawa si Art at umupo u

ulit sa tabi ko. tumingin lang si Irene kay Art wi
th nakataas na kilay at parang asar na asar na.

“I don’t want to talk about it anymore” nagcrossle

gs pa si Art nun at tumingin sa akin sabay ngiti.

“wtf. Inaakusahan mo ako sa gawaing hindi ako ang

gumawa. At lalake ka, babae ako. wala ka bang gala
ng sa akin!?” ngumisi si Art.

“galang? Galang ba Irene? Gusto mo bang mawala gala

ng ng lahat ng tao sa sasabihin ko?”

“don’t you dare!” umatras si Irene pero may upuan

na nakaharang kaya bigla siyang tumumba.

“Irene!”
“Ahh!”

Anong... kalokohan ‘to?

Nakakatawa. HAHAHAHAHA.

~~~

Chapter 12o: one more chance

ilang days na ang nakalipas mula nung nangyari ‘yu

ng aksidente kay Irene. Hindi naman na kumalat ‘yu
ng balitang ‘yun pero ang weird lang kasi, naospit
al siya?

Hindi naman sa against talaga ako sa kanya which i

s true kaya lang kasi. Nalalag ka lang maoospital
ka na?

At wala si Nate?

Ok, masyado akong affected. And so kung wala si Na

te? Kahit gumawa sila ng baby nila sa ospital, I d
on’t care.

Nga ba? weh? korni mo Ianne, magtino ka nga! HAHA

“Lagi ka na lang tulala” napatingin ako kay Art na

nagsalita. Hindi siya nakatingin sa akin pero par
ang nakadirekta ‘yung sinabi niya.

“bakit? Ano ba iniisip mo?” hawak niya ‘yung kamay

ko, habang naglalakad kami sa sm. Holding hands k
ami, pero…wala pang kami.

Hindi ako nagsalita, tuloy tuloy lang kami sa pagla

lakad hanggang sa Makita ko ang poster na…

ONE MORE CHANCE

CINEMA 4
OMG. One more chance, one more chance! HALA! gusto
ko ‘to panoorin! Pero teka…

“gusto mo manood n’yan?” kasama ko nga pala si Art

. As if naman magustuhan niya ‘yung ganyang klasen
g movie.

“ha? Hindi no” nagsimula na lang akong maglakad at

napahinto ako sa narinig ko.

“dalawang ticket sa one more chance” napalingon ak

o sa likod at nakita ko si Art na nakatayo sa hara
p ng parang counter at kinukuha ‘yung dalawang tic
ket na binila niya.

Para naman akong nashock at hanggang ngayon, may a

fter shock pa din. Si Art? Bumili ng one more chan
ce na ticket? Para manood sa sinehan??

“t-teka. Bakit. Di ba ayaw mo sa mga ganya—” kinam

ot niya ‘yung batok niya tapos parang namula ng ka
unti ‘yung mukha niya.

“gusto mo panoorin di ba? Kahit na alam kong corny

‘yan, manonood pa din akong kasama kita”

Napahawak ako sa dibdib ko at napangiti. Lumakas n

a naman ‘yung kabog ng dibdib ko. Kahit na nandito
na kami sa loob ng sinehan, malakas pa din ‘yung
kabog ng dibdib ko. Kinakabahan ako, kahit na lagi
kaming magkasama. Kinakabahan pa din ako.

Nagsimula na ‘yung palabas. Dirediretso na din ‘yu

ng pagkain ko popcorn na binili niya. Natatawa nga
ako kasi parang wala talaga siyang pakielam dun s
a movie. Parang tumambay lang siya dito sa sinehan.

Bigla siyang humarap sa akin. Nagulat ako kaya nas

ubo ko sa kanya ‘yung popcorn na dapat kakainin ko
. Nagulat siya sa ginawa ko pero tumawa lang ako.
Ang cute kasi niya tignan kahit madilim!
Habang patagal ng patagal ‘yung movie, napapansin
ko na hindi na mapakali si Art. Parang hindi siya
makakatagal ng ganun lang. Siguro talagang bored n
a bored na siya at pinagtitiisan na lang niya ‘to.

Napansin ko lang, ‘yung kanay kamay niya. laging n

andun lang sa patungan ng braso. ‘yung parang may
hinihintay. natatawa ako. at hindi ako manhid, hin
ihintay niya na hawakan ko ‘yung kamay niya.

Pinatong ko ‘yung kaliwang kamay ko sa patungan ku

ng saan nakapatong ‘yung braso ni Art. Wala pang i
sang minuto, hinawakan na niya ‘yung kamay ko. nap
angiti ako, ewan ko ba. bakit ko pa ba ‘to pinapat
agal. Bakit kailangan pa maghintay ng one month e
alam ko na din sa sarili ko na…

Gusto ko na si Art.

Nagkatinginan kaming dalawa. Bumilis tibok ng puso

ko nung nakita ko ‘yung mata niya na kumikislap n
a nakatingin sa akin. Napangiti ako nun at nareali
ze ko na lang na papalapit...

...ng papalapit...

...ng papalapit...

…ang ending ng One More Chance.

Hindi pa din ako tumatayo. Parang wala nga akong n

aintindihan sa movie. Ang daya! Refund!! Nakatayo
lang siya habang hinihintay niya ako. napangiti ak
o sa gagawin ko.

Tumayo ako at lumapit sa kanya. Magkatinginan kami

ngayon. kinakabahan ako ngayon pero hindi na ‘to
dapat ipagpaliban pa.

“Oo na Art, tayo na” kiniss ko siya sa right cheek

niya at naglakad na lang ako ng mabilis. Hindi ko
 na tinignan ‘yung reaksyon niya at dirediretso na
ako pababa. Bubuksan ko na sana ‘yung pintuan pal
abas ng…

“YES!!!!!!!!!!”

Napahinto ako.

Nakarinig ako ng parang may papalapit sa akin at n

agulat ako ng bigla akong yakapin ni Art ng sobran
g higpit. May ngiti sa mga labi niya at parang ang
saya saya niya.

“thank you, thank you Ianne!” sabay kiss niya sa a

kin sa lips. Parehas kaming nabigla sa ginawa niya
.

“s-sorry…” napangiti ako at nilapit ko ‘yung mukha

niya sa mukha ko sabay halik sa labi niya.

Kami na. kami na talaga.

Kami na ni Art Felix Go.

~~~

Chapter 121: si Prinsesa Princess at Prinsipe Princ

e

Sa malayong lugar, may Princesa na nag ngangalang P

rincess.

Sa umaga, siya ay isang normal na babae, normal na

bata at normal na estudyante na pumapasok sa isan
g normal na paaralan. Walang nakakaalam ng kanyang
tunay na pagkatao. Walang nakakaalam na siya ang
prinsesa.

Sa gabi, siya ang prinsesa ng palasyo. Siya ang na

gbibigay saya sa buong palasyo. Kaibigan niya ang
lahat ng tao dun. Kasama niya sa palasyo ang mahal
na reyna at hari, pati na din ang kuya niya na wa
la naman masyadong pakielam sa palasyo.

Sa kanilang paaralan, may isang lalaki na talaga n

amang pumupukaw ng kanyang pansin dahil sa kakaiba
ng aura nito. Ang Prinsipeng si Prince. Si Prince
ay isang prinsipe na walang pakielam sa ibang tao.
Walang pakielam sa paligid niya at tila, may prob
lema.

Isang araw, sa paaralan. may lumapit sa kanya na k

aklase niya na tila loko loko, makulit, magulo at
pilosopo. Nung una ay hindi niya ito pinapansin pe
ro, pumukaw ng kanyang pansin ang salitang binitaw
an ng binata.

“Princess, pwede bang manligaw?”

Hindi niya alam kung ano ang kanyang isasagot. Ang

bintang yaon ang tanging may lakas na loob na mag
tanong. Nagkagusto si Princess sa binata at naging
sila.

Masaya, sobrang saya ng kanilang pagsasama. Mahal

nila ang isa’t isa kahit maraming problemang dumad
ating. Makalipas ang ilang buwan ng pagsasama, nap
ansin ni Princess na nagbabago ang binata. Hindi n
ga siya nagkamali dahil sa kanilang pang isang tao
n na pagsasama, nakipag hiwalay sa kanya ang binat
a, ng walang dahilan.

Ubod na dinamdam ni Prinsesa Princess ang pangyaya

ri. Lagi na lang siyang malungkot, lagi na lang si
yang umiiyak at lagi na lang siyang kinaaawaan ng
iba dahil sa kanyang kalungkutan.

Sa nangyaring iyon, tila nawalan ng ligaya ang buo

ng palasyo. Nawala ang dating sigla ng prinsesa, p
ilit man nitong ngumiti, hindi pa din nawawala ang
lungkot na nakabahid sa kanyang mukha.

Lumipas ang ilang araw, natanaw ni Prinsesa Prince

ss si Prinsipe Prince na papalapit sa kanya. Akala
niya ay uupo ito sa tabi niya ngunit nalakad lang
ito at lumagpas sa kanya. Nagtaka siya at tinawag
niya si Prinsipe Prince.

“hindi mo ba ako kakausapin?”

Nagtaka si Prinsesa Princess dahil halos lahat ng

tao ay kinakausap siya. Tinatanong kung bakit siya
malungkot, kung bakit siya nag iisa at kung bakit
wala ang binata. Pero hindi, iba. Iba si Prinsipe
Prince sa mga taong ‘yon, wala siyang pakielam ka
hit na mamatay man sa lungkot ang prinsesa dahil w
ala naman siyang pakielam sa lahat ng bagay.

“‘wag kang maniniwala sa mga nakikita mo, lalo na s

a mga naririnig mo”

Naguluhan ang Prinsesa sa sinabi ni Prince. Hindi

niya alam kung bakit pero hinabol niya ang Prinsip
e. Tinanong niya kung ano ang ibig sabihin nito ng
unit bigla na lang siyang hinalikan sa labi. Nagul
at siya pero nagtataka siya sa sarili niya kung ba
kit hindi niya magawang pigilan si Prince.

Lumipas ang ilang araw at tila pinuno ni Prinsipe

Prince ang isip ni Prinsesa Princess. Ng dahil sa
halik na yaon, nawala sa isipan ni Prinsesa Prince
ss ang sakit na nararamdaman niya. Ilang araw ulit
ang lumipas at nakausap ulit niya si Prinsipe Pri
nce.

“ano ba ang ibig mong sabihin Prinsipe Prince?”

“buklatin mo ang isipan mo, ayusin mo ang dapat ay

usin. Alamin mo ang lahat. May mga bagay na itinat
ago lang sa’yo Prinsesa Princess”

Dumaan ang ilang buwan at nagkagustuhan ang dalawa

. Napagdesisyunan nilang magpakasal sa susunod na
taon. Pumayag ang kanilang mga magulang at para na
rin sa pagsasama ng dalawang kapangyarihan.
AND THEY LIVED HAPPILY EVER AFTER.

Dito, natatapos ang kwento.

Storya na ang totoo n’yan, hindi pa talaga tapos,

hindi pa pwede matapos dahil hindi pa sila nawawal
a sa mundong ibabaw. Pilit lang tinatapos dahil wa
la nang mailagay ang manunulat.

Kung ganito ang buhay ko, dapat sa puntong naging

kami ni Art, tapos na ang storya. Pero hindi, hind
i pa ‘to matatapos dahil sa isang bagay na mangyay
ari pa.

Sa isang bagay na dapat na mangyari.

Ang graduation.

~~~

Chapter 122: magulo na

Sobrang busy na ng buwan na ‘to. Dito na kasi ‘yun

g completion ng requirements, pagpapasa ng kung an
u-anong papel, pag kumpleto ng lecture sa notebook
at kung anu-ano pang special project.

Tapos na mag exam kaming mga seniors at mga star s

ection. Halos wala na kaming ginagawa kundi ang pa
gkopya ng mga notes. Tulad ko.

Masaya ako ngayon, ginaganahan ako magsulat ng lec

tures ko kasi nasa tabi ko si Art, tinutulungan ak
o. ewan ko nga eh, andaya niya. lagi naman siyang
tulog, wala siyang notes pero pinapabayaan lang si
ya ng mga teachers. Ang daya talaga.

Lumipas ang ilang oras at nag uwian na. kaunti na

lang ang natitira sa classroom at isa na ako dun.

“Ianne, Art, aalis na kami. ok lang kayo d’yan?” t

umango ako kahit hindi ko tinignan ‘yung mga kakla
se ko.

“dapat bukas dalawa pa din kayo ah! bawal mag addi

tion” tumawa sila. Napangiti ako nun, pero nung um
alis na sila, tumahimik na ulit. Kailangan ko na k
asi talaga ‘to matapos. Maarte pa naman ‘yung teac
her namin.

Kami na lang ni Art nandito sa room.

“matagal pa ba ‘yan?” tumango lang ako. Sa boses n

i Art, parang inip na inip na siya. Palakad lakad
nga siya sa classroom eh.

“alis ka na lang...” sinasabi ko ‘yan pero hindi a

ko nakatingin sa kanya. Tutok na tutok kasi ako sa
ginagawa ko. Nakaramdam ako ng parang init sa may
likod ko, at hindi nga ako nagkakamali. Nasa liko
d ko na siya.

“tapos iiwan kita dito? ‘wag na lang no” lumuhod s

iya sa likod ko para tignan kung ano ‘yung ginagaw
a ko. Masyado kasi siyang matangkad eh.

“tignan mo ‘yang sulat mo, arabic ‘yung font” napa

tingin ako sa kanya with my eyes na nanlilisik.

“ang kapal” tumawa siya ng malakas tapos kiniss ak

o sa lips, pero smack lang. napangiti ako nun tapo
s nagsulat ulit ako. ilang words na lang kasi mata
tapos na kaya binibilisan ko na ng sobra ‘yung sul
at ko.

Nung nakatapos na ako, lumapit sa harap ko si Art.

Nakatayo lang siya sa harap ko. Nahihirapan tuloy
ako kasi nakatingin ako sa kanya at todo tingala
ako.

“bakit?” lumapit siya sa akin pero hindi ganun kal

apit. Magkatinginan lang kami. Bigla na lang niya
akong kiniss sa lips ulit.
“nakakainis!” naglalakad na kami nito sa hallway.

“bakit?”

“naadik na ako sa halik mo. Paano na ‘yan?” nakaka

tuwa ‘yung expression ng mukha niya, parang hindi
na malaman ‘yung gagawin eh.

“di ba pag naadik iniiwasan ‘yung kinaaadikan?” nak

angiti kong sinabi sa kanya.

“nevermind, magpapakaadik na lang ako” tumawa kami

ng dalawa nun. habang tumatawa, nakaramdam ako ng
something. Something na dapat na ilabas. Sht, naii
hi ako.

“ui teka, cr lang ako” tumango lang si Art at nag

hintay lang siya sa may corridor ng 2nd floor. Pum
asok ako ng cr at agad na umihi. Pag labas ko, nag
ulat ako sa nakita ko. Si Nate, nakatayo sa harap
ko at nakatingin sa akin.

Nakatingin lang ako sa kanya. Para akong nacapture

ng mga mata niya. ‘yung mata niya kasi, parang...
parang... ‘yung mata ng minahal ko. I came to my
senses, naglakad na ako paalis ng cr pero bigla ni
ya akong niyakap. Niyakap niya ako ng mahigpit na
mahigpit.

“i’m sorry...” nararamdaman kaya niya? Nararamdaman

kaya niya ‘yung tibok ng puso ko.

Humiwalay siya sa pagkakayakap niya sa akin mula s

a likod at iniharap ako sa kanya. Napatingin na na
man ako sa mga mata niya, parang...totoo. pinatong
niya ‘yung dalawang kamay niya sa magkabilang bal
ikat ko.

“mahal kita Ianne, i’m sorry sa ginawa ko. Hindi k

o na kaya...” nateary eyed ako ng makita kong buma
gsak ang mga luha ni Nate. Nakita ko ‘yung mga mat
a niya na parang nagmamakaawa sa akin na patawarin
ko siya.

“tayo na lang Ianne. Tayo na lang ulit. Tayo naman

talaga eh” tumulo ‘yung luha ko pero pinunasan ko
kaagad. Pinipilit ko ang sarili ko na ‘wag umiyak
, sana makisama ‘yung mata ko.

“mahal na mahal kita” naramdaman ko na papalapit n

g papalapit ‘yung mukha niya. Kung matino kang bab
ae, sasampalin mo siya pero kung ikaw ako, ewan. S
iguro wala kang magagawa? Siguro dahil naguguluhan
ka?

Dumampi ‘yung labi niya sa labi ko.

Tuluyan na umagos ‘yung luha ko sa mga mata ko. Ti

nulak ko siya, parehas na kami ngayon na umiiyak.

“kami na ni Art” paalis na sana ako ng bigla niyang

hawakan ‘yung kamay ko.

“mahal mo ba siya?” natigilan ako sa tinanong niya

. Napatingin ako sa kanya na parang punong puno si
ya ng determinasyon. Umupo ako sa sahig at umiyak
na lang ng umiyak.

“bakit ba Nate, bakit kung kailangan malapit na ma

wala, babalik ka pa? bakit kailangan mo pa akong s
aktan. Bakit ganun Nate? BAKET!?” iyak lang ako ng
iyak. Niyakap niya ako sabay halik sa noo ko.

“hindi ko sinasadya. I’m sorry. Mahal na mahal lang

talaga kita, please. Patawarin mo na ako”

Nakarinig ako ng yapak ng sapatos. Napatingin ako

sa may pintuan at nakita ko si Art na nakatingin s
a akin, sa amin, sa aming dalawa ni Nate.

“Art...” napatingin din si Nate sa may pintuan. Na

katingin lang siya sa amin na parang hindi alam ‘y
ung gagawin.
“tang’na” umalis si Art. Gusto ko siyang habulin,
gusto kong magpaliwanag pero bakit hindi ko magawa
? Dahil ba sa lalaking nasa harap ko ngayon? Dahil
ba nagbabalik na siya? Ganun lang ‘yun? Umiyak na
lang ako.

May mas gugulo pa ba dito?

Hindi ko na alam kung anong gagawin ko. :’(

~~~

Chapter 123: bisita

Pagkapasok ko kinabukasan, parang tinusok ako ng m

ilyun-milyong aspile sa katawan. Umupo na lang ako
ng maayos. Tumingin ako sa upuan sa tabi ko, hind
i siya umupo sa tabi ko.

Nandun siya ulit sa likod, dun sa pwesto niya dati,

natutulog.

Gusto ko siyang kausapin pero hindi ko alam kung p

aano ko siya kakausapin. Gusto kong magkabati kami
kahit na hindi ko alam kung paano kami magkakabat
i. Gusto ko maging ayos na ang lahat ulit, pero pa
ano?

Paano ko uumpisahan?

“guys, gym daw tayo”

Nagsialisan na ‘yung iba kong classmates. Inayos k

o muna ‘yung gamit ko, napatingin ako sa likod. Na
tutulog pa din si Art. Siguro eto na ‘yung chance
para kausapin siya.

Tumayo ako at lumapit sa kanya. Nakayuko lang siya

. Kinakabahan ako, natatakot ako na baka hindi niy
a ako pansinin. Natatakot ako na baka wala lang ul
it ako sa kanya.
“uhm, Art?” pinatong ko ‘yung kamay ko sa balikat n
iya tapos ginalaw siya para gumising.

Umupo siya ng maayos. nakatingin lang siya sa black

board, lalo akong kinabahan.

“pupunta kasi n—” hindi pa ako natatapos sa pagsas

alita, bigla na lang siyang tumayo. Nilagay niya ‘
yung kamay niya sa magkabilang bulsa ng pants niya
at naglakad na, nilagpasan ako.

‘yung mga mata niya, parang wala ng sinasabing emo

syon. ‘yung mukha niya, parang nawalan ng buhay. ‘
yung aura niya, parang bumalik ulit sa dati.

Napangiti ako.

Pero ang totoo n’yan, umaapaw na naman ‘yung luha k

o sa mata.

Pinahid ko muna ‘yung kamay ko sa mata ko para maw

ala ‘yung umaapaw na luha. Ngumiti na lang ulit ak
o at pumunta ng gym mag isa.

Pinilit ko muna ang sarili ko na ‘wag umiyak, tama

na ang drama sa school. Ginawa ang school para ma
g aral, hindi para umiyak lang.

Akala ko, sa pag gising ko sa kanyang ‘yun, aayos

na ang lahat. Akala ko magkakapatawaran na kami. A
kala ko magiging ok na ulit kami. Pero, akala ko l
ang ‘yun. Isang maling akala.

Pagdating ko sa bahay, nagbihis na ako at nanood n

a lang ng spongebob. Nakakatawa ‘yung scene pero p
arang lutang ‘yung isip ko.

“Ianne” napatingin ako kay mama. Lumapit siya sa a

kin tapos parang pinahid niya ‘yung hinlalaki niya
at pinakita niya sa akin. Tulo ng luha ko.
Fck. Eto na naman ako.

“mag ayos ka muna, may bisita ka” nakangiti siyang

umalis ng kwarto ko. Siguro alam niyang nalulungk
ot ako pero hinayaan na lang niya ako. Pumunta mun
a ako ng cr at naghilamos. Medyo namamaga na din k
asi ‘yung mata ko, kahapon kasi tska kanina eh.

Pagbaba ko, nagtaka ako kasi wala namang tao sa sa

la. Pumunta ako sa kitchen at tinawag si mama.

“ma asan?”

“nasa labas” napataas ‘yung kilay ko. Bisita tapos

nasa labas? Lagi namang pinapapasok ni mama mga b
isita namin ah, bakit nasa labas?

Pagbukas ko ng pintuan, biglang bumilis tibok ng pu

so ko. Para na din akong nanghihina.

“hello”

~~~

Chapter 124: revelation

“p-pasok ka”

Napaka unexpected. Sa lahat ng tao na pupunta ng b

ahay namin. Sa dinadami dami ng mga kaibigan ko. S
a dinami dami ng mga nagmamahal sa akin. (echos) b
akit siya pa? Siya pa ang nasa harap ko? Siya pa a
ng nakatayo sa labas ng bahay namin.

“hindi sige, nakakahiya naman kanila tita eh” nagk

amot lang siya ng batok na parang nahihiya nga.

At nagkamali man kayo o hindi.

Siya nga.

Si Nate.
Nakaupo lang kami sa may labas ng gate. Nakatingin
lang ako sa bahay na katapat ng bahay namin. Ang
ganda kasi talaga, mansion.

Ilang minuto na din kami dito ni Nate. Walang nags

asalita. Nakakailang na din ‘yung katahimikan. Par
ang, namiss ko ‘yung mga memories naming dalawa. ‘
yung kakulitan, ‘yung kasweetan, ‘yung singsing, ‘
yung… pagmamahal.

“Ianne…” atlast. Tumingin ako sa kanya. Hindi ko n

a masyadong Makita ‘yung mukha niya kasi medyo mad
ilim na, 8pm na kasi.

“dun sa nangyari sa cr…” hinawakan niya ‘yung kama

y ko. Ang init pa din ng palad niya. lumapit siya
sa akin ng kaunti at tumingin sa mata ko.

“totoo lahat ‘yun” inilagay niya ‘yung hawak niyan

g kamay ko sa may dibdib niya. nararamdaman ko ‘yu
ng mabilis na tibok ng puso niya.

“nararamdaman mo ba?” nakatingin lang ako sa kanya

habang pinapakiramdaman ‘yung tibok ng puso niya.

“‘yung tibok ng puso ko dati, para sa’yo ‘yun. Nun

g nagbreak tayo, para sa’yo pa din. At ‘yung tinit
ibok ngayon, ikaw pa din. Hindi ako tumigil na mah
alin ka Ianne” parang gusto ko na malusaw. Parang
gusto na ng puso ko malusaw at tumibok ulit sa kan
ya. Pero... mali eh.

Kinuha ko kaagad ‘yung kamay ko. Nakatingin lang s

iya sa akin, napatingin ulit ako sa bahay na tapat
ko lang. Iniisip ko...

Totoo ba?

Totoo ba ‘yung sinasabi niya?

KREEK KREEEEEEK
*tumigil na motor*

Napatingin ako sa direksyon ng ingay at napatayo ak

o sa gulat.

“A-art!” mabilis na lumapit si Art pero nilagpasan

lang niya ako.

“pare” tatayo pa lang si Nate…

“ANG KAPAL DIN NAMAN NG APOG MO EH NO!?”

BOOG
*suntok*

CLING CLENG CLANG CLUNG CLONG

*natamaan ‘yung gate nila Ianne*

“Art!” hinawakan ko siya pero hindi siya nagpaawat

. Sinuntok suntok lang niya si Nate kahit na nakal
upasay na si Nate sa lapag.

Bigla namang sinipa ni Nate si Art kaya tumalsik s

i Art. Tumayo kaagad si Nate at biglang sinuntok s
i Art sa pisngi.

“akala mo ba maaawa ako sa’yo!?” sinuntok ulit ni

Art si Nate ng malakas sa tyan at nagulat ako sa n
akita ko.

Dugo.

Dugo galing sa bibig ni Nate.

Pinipigilan ko sila sa pagsasapakan pero masyado s

ilang malakas. Tama ba ‘to? Worth it ba na pag awa
yan nila ako? ako nga ba talaga ang pinag aawayan
nila?

Hindi ko namalayan, tumulo na ‘yung luha ko.

“tumigil na kayo!” sigaw ko. Tulo lang ng tulo ‘yu
ng luha ko. Nakakainis. Hindi ‘to oras para umiyak
!

“please, tumigil na kayo. Art, Nate… tumigil na kay

o…”

Napatigil silang dalawa at tumingin sa akin na patu

loy ang pag patak ng luha sa mata.

“I-ianne…” Niyakap ako ni Art ng mahigpit.

“Hoy Art!” nagulat ako ng bigla na lang akong hatak

in ni Nate.

“tapos na usapan natin kaya umalis ka na! wala ka

ng silbi sa akin. ‘wag ka ng makiepal!” naguluhan
ako sa sinabi niya.

“wala na akong pakielam sa pera mo Nate! Kahit ano

ng gawin mo, hindi na magbabago ‘tong desisyon ko.
tumigil na ako, lumayo ka. Kaya pwede ba!?”

“the deal is off! Ayoko na! ayoko na! hindi ko kaya

na mawala sa akin si Ianne!”

“g*go! Matagal ng wala ‘yung deal na ‘yun! totoo na

‘to Nate, gusto ko si Ianne!”

“eh tarant—”

“teka!” napahinto sila sa pagsigaw ko ulit.

“a-anong... pinagsasasabi niyo?”

“‘yan! ‘yang Nate na ‘yan! Akala niya mabibili niy

a lahat ng bagay sa pera niya! Hindi porke’t mayam
an kaya na niyang bilhin pagmamahal mo!”

“hindi ko binibili pagmamahal ni Ianne dahil sa un

a pa lang, ako na ang mahal niya! Serbisyo mo ang
binili ko Art”
“para ano!? Para lokohin si Ianne? Binili mo ang s
erbisyo ko para paibigin si Ianne dahil nakipag br
eak ka?! Ganun ba ‘yun!?”

“a-anong pinag bili?”

“Binayaran ako ng lalakeng ‘yan para lokohin ka. B

inarayan niya ako para paibigin ka. Alam mo bang s
iya ang may kagagawan ng pag sunog ng bahay niyo?
Siya ang nagsunog sa bahay niyo! At siya din ang p
umilit sa mga magulang mo na sa Cebu na muna sila
tumira! Binayaran din niya ‘yung tita mo para pati
rahin sa apartment na tinitirahan ko. Pero ano? Pi
nagawa niya kaagad ‘yung bahay niyo nung tumigil a
ko. Pinagawa niya kaagad at gumawa siya ng paraan
para magkahiwalay tayo. Pero Ianne… gusto kita. Ma
hal kita… Mahal na kita…” ang lakas ng kabog ng pu
so ko. sobrang bilis. ngayon lang. ngayon ko lang
narinig ang salitang ‘yun galing sa kanya.

“baket!? Ikaw din naman ang nagprisinta sa sarili

mo di ba? Ikaw ang kumausap sa akin. Ikaw ang gago
ng mukhang pera na gagawin lahat para lang magkaro
on ng sweldo na malaki!”

“Art, totoo ba?” tumingin sa akin si Art na parang

nagmamakaawa at parang naiiyak na.

“dati ‘yun Ianne, matagal na ‘yun. Mahalaga ‘yung n

gayon, ‘yung mahal kita”

Niloko ako.

Niloko niya ako.

Niloko nila ako.

“ikaw Nate! Hindi porke’t may sa—”

PAAAAAAAAAK
*isang malutong na sampal*
Naluluha na naman ako. nakahawak siya sa pisngi ni
ya na sinampal ko. Halos lahat na ng galit at inis
ko, ibinuhos ko na sa sampal na ‘yun.

“ang kapal mo Art! Nakakainis ka! Ako? katumbas ng

pera? Pinagkatiwalaan kita Art! Akala ko nagbago
ka dahil sa akin, pero hindi Art. NAGBAGO KA! NAGB
AGO KA DAHIL SA LECHUGAS NA PERA NA ‘YAN!”

“pero Ianne...”

“ANONG PERO? SA TINGIN MO PAGKATAPOS NG GABING ‘TO

MANINIWALA PA AKO SA PINAGSASASABI MO?! ILANG BUW
AN MO AKONG NILOKO ART! ILANG BUWAN AKONG NAGPALOK
O SA’YO! ANG SAKIT NUN!” tinapat ko ‘yung kamay ko
sa dibdib ko.

“ETO OH. ETO NA NGA BINIBIGAY KO SA’YO TAPOS ‘YAN

PA ANG ISUSUKLI MO!? ANG GALING MO. NAPAKA GALING
MO. ISA KANG KAHANGA HANGANG ARTISTA! NAPAKA HUSAY
. SO ANO? MERON PA BANG NAKALAGAY D’YAN SA PESTE M
ONG SCRIPT!? ISANG I LOVE YOU PA ULIT!? GANUN!? TE
KA NGA, ART NGA BA TALAGA ‘YANG PANGALAN MO O KASA
MA LANG ‘YAN SA CHARACTERS NA GINAWA NG WRITER? NA
ISIP NG DIREKTOR? NG MGA PRODUCER!?! ART NAMAN, AN
O AKALA MO SA BUHAY KO?! TELENOVELA!? KOREANOVELA!
? PWES HINDI ART, TANDAAN MO. TOTOO ‘TO, TOTOONG T
AO AKO. AT TANDAAN MO, NASASAKTAN ‘TO” tinuro ko k
ung saan nakalagay ‘yung puso ko.

“ang sakit malaman na niloloko mo lang ako…” tulo

lang ng tulo ‘yung luha ko. nahihirapan na din ako
ng huminga dahil sa sipon.

“…kung kelan, mahal na kita”

“i-i’m so—” lalapit sana siya pero bigla ko siyang

tinulak.

“‘wag kang lalapit sa akin! Umalis ka na dito! Hin

di kita kailangan dito!” nakaramdam ako ng yakap s
a likod ko. Tinulak ko kaagad si Nate.

“isa ka pa!”

PAAAAAAAAAK
*isang malutong na sampal, for the second time arou
nd*
b-bakit…”

“AH SO SA TINGIN MO MATUTUWA AKO NA BINABAYARAN MO

LANG PALA SIYA PARA PAIBIGIN AKO? ANO AKALA MO SA
AKIN? LARUAN?! AYOKO NA NATE! ‘WAG KA NA UMASA, K
AHIT AKO PA ANG ITIBOK NG LAHAT NG PULSO MO, AYOKO
NA. TAMA NA ‘YUNG SAKIT NA PINARAMDAM MO SA AKIN.
NAPAKA SAKIT NA, PLEASE LANG ‘WAG MO NA DAGDAGAN
PA! TIGILAN MO NA AKO!”

Tinulak ko sila palayo sa gate namin.

“TIGILAN NIYO NA AKO! UMALIS NA KAYO SA HARAP KO.

AYOKO NG MAKITA KAYONG DALAWA! HINDI KO KAYO KAILA
NGAN! UMALIS NA KAYO! WALA NA KAYONG PUWANG SA BUH
AY KO!” tumakbo ako papasok ng gate. Bubuksan ko p
a lang ‘yung pintuan pero bigla na lang ‘tong buma
kas. Bumungad sa akin si mama na may lungkot sa mu
kha niya.

Ayoko man at nahihiya man ako gawin. Wala din akon

g pagpipilian, siya na siguro ‘yung taong makakatu
long sa akin ngayon.

“mama, ayoko na. hindi ko na kaya”

Niyakap ako ni mama at tuluyan na akong umiyak.

~~~

Chapter 125: family bond

Iyak lang ako ng iyak kay mama.

Hindi pa natatapos ang isang araw, marami na kaaga

d ang nangyari. Parang napuno ako ng impormasyon t
ungkol sa panloloko sa akin ng dalawang inakala ko
ng mahal ako.

Ang galing.

Ang galing nilang magpanggap.

“ma, bakit ganun? ang sakit, ang sakit sakit na” hi

nigpitan ko ‘yung yakap ko sa unan ko.

“bata ka pa Ianne…” hinamas niya ‘yung buhok ko. ‘

yung mukha niya, parang nalulungkot at pilit na ng
umingiti na lang.

“kung bata ako, bakit nararamdaman ko na ‘yung gani

tong sakit?”

“kasi anak, nagmahal ka…” ganun ba ‘yun? Kapag nag

mahal ka kailangan makaramdam ka din ng sakit? Kah
it na pinapatay ka na sa sobrang sakit?

“ayoko na ma. Ang hirap ng ganito. Nahihirapan ako

ng ganito. Ang gara lang kasi dati ang saya saya
ko naman. Wala naman akong problema, pero nung sin
abak ko ‘tong pakikipag relasyon. Sobrang hirap...”

“dapat talaga hindi kita pinayagan” napatingin ako

sa may pintuan ng kwarto ko. Papalapit sa amin si
papa, umupo siya sa gilid ng kama ko.

“Pa...” lumapit ako kay papa tapos umiyak ulit. An

g tagal ko na siyang hindi nayayakap ng ganito. La
gi kasi siyang busy, pati si mama. Lagi na lang si
lang busy. Ngayon ko lang sila nakasama ng ganito.

“Ianne, tahan na. Ayokong umiiyak prinsesa ko”

“eh kasi papa, bakit ganun! Nakakainis! Nakakainis

‘yung mga lalake. Wala na silang ginawa kundi man
loko ng babae”
“ehem. Hindi lahat” napangiti ako nun. ang defensiv
e kasi eh.

“Ianne, siguro ganyan talaga ang mararamdaman sa u

mpisa. Pero syempre pag lumaon na, mawawala na din
‘yan” humiwalay na ako kay papa at umupo na lang
sa tabi nilang dalawa.

“hindi ganun kadali ang proseso pero alam kong kay

a mo naman. May mga kaibigan kang laging nasa tabi
mo. Andyan sila sab, kaycee, erin, xiara, keila,
madd, star, alena. Marami pa ang mga kaibigan mo,
hindi ka nila iiwan anak”

“oh, ano nangyayari sa panget kong kapatid?” napal

ingon kaming tatlo at nakita naman si kuya na papa
lapit sa amin. Pinatong niya ‘yung kamay niya sa u
lo ko at inilapit niya ‘yung mukha niya sa mukha k
o.

“ano nangyayari sa’yo? Tignan mo mukha mo, panget

na nga lalo pang pumapanget. Namamaga oh! Super pu
la ka” ang sarap niyang bangasan pero hindi ko mag
awa. Wala akong energy para sapakin man siya o sun
tukin. Nakakaasar pa ‘yung mukha niya, parang nang
aasar talaga.

Ang ikinagulat ko, bigla siyang ngumiti sa akin na

maamo. Ilang years ko nang hindi nakikita ‘yung n
giti niyang ‘yun.

“tahan na bunso” nilabas niya ‘yung ngipin niyang

bulok bulok—este maputi. Napangiti ako sa sinabi n
iya. It’s been 14 years since sinabihan niya ako n
g bunso.

“ang gusto ko, ako lang nagpapaiyak sa’yong lalake

! Babangasan kita ulit ‘pag umiyak ka pa sa ibang
lalake!” ginulo niya ‘yung maganda kong buhok. Tum
awa siya nun pati sila mama at papa, tumawa na din
tuloy ako.
Medyo gumaan na ‘yung loob ko.

Siguro ngayon, kailangan ko na maging matapang.

Alam ko namang hindi ako pababayaan ng mga kaibigan

ko…

…lalo na ng pamilya ko.

~~~

Chapter 126: kundiman

Pumasok ako ng school na parang walang nangyari.

Kailangan ko tatagan ‘yung sarili ko. kailangan ip

aglaban ko sarili ko. malaki na ako, kaya ko na an
g sarili ko.

Pagdating ko ng classroom, umupo ako kaagad ng upu

an ko at nag ayos na. ilang minuto ang nakaraan, n
akita ko si Art. Uupo na sana siya sa tabi ko pero
nilagay ko kaagad ‘yung bag ko sa upuan.

“may nakaupo” pinatong ko na lang din ‘yung ulo ko

sa desk at kunwari natutulog ako pero nakaramdam
ako ng may gumagalaw. Pag tingin ko, siniksik pa d
in niya ‘yung sarili niya sa upuan.

“may nakaupo nga sabi eh”

“oo nga, ako nga ‘yung nakaupo” pinantaasan ko siy

a ng kilay. Kinuha ko ‘yung bag ko at nilayo na la
ng ‘yung upuan ko sa kanya.

Buong araw lang kami sa classroom. Hindi kasi kami

pwede gumamit ng gym para makapag practice kasi n
andun ‘yung mga basketball players. Kaya andito la
ng kami at super bored na ako.
Nagdecide akong umalis muna ng classroom at gumala
sa campus.

Mamimiss ko din ‘tong school namin. Ang daming nan

gyari na naging witness ng school ko na ‘to. Masay
a, malungkot, nakakatakot at kung anu ano pa. naka
kalungkot din pala ‘yung feeling na iiwan mo na ‘y
ung pangalawang bahay mo. ‘yung alma matter mo.

Hindi ko napansin, nasa rooftop na pala ako. Ang h

angin talaga dito sa taas, tapos ang peaceful pa n
g ambiance.

Tumingin ako sa baba, nakita ko ‘yung mga puntod n

a nagfoform ng heart shape. Ganun pa din ‘yung its
ura niya. walang pinag babago, ang nakakapag taka
lang, may space talaga siya sa gitna. May hinihint
ay ba ‘yang libangan na ‘yan?

Napag desisyunan ko ng bumalik sa classroom. Tahim

ik na ‘yung hallway kasi kanina pa uwian. Pero hin
di pa ako nakakalapit sa classroom, nakarinig ako
ng nag gigitara at kumakanta.

Para kang asukal, sing tamis mo magmahal

Para kang pintura, buhay ko ikaw ang nagpinta

Hinanap ko sa iba’t ibang classroom, napatingin ako

sa classroom. Kaninong boses ‘yun?

Para kang unan, pinapainit mo ang aking t’yan

Para kang kumot, na yumayakap sa tuwing ako’y nalul
ungkot

bakit parang ngayon ko lang narinig ‘yung boses na

‘yan.

Kaya’t wag magtataka kung bakit ayaw kitang mawala…

Kung hindi man tayo hanggang dulo wag mong kalimuta

n
Pero napaka pamilyar.

Nandito lang ako laging umaalalay di ako lalayo

Dahil ang tanging panalangin ko ay ikaw

Sumilip ako sa loob ng classroom.

Di bale, maghapon pang umulan, basta’t ikaw ang sas

andalan
Liwanag ng lumulubog na araw, kay sarap pagmasdan

Bumilis tibok ng puso ko pagkakita pa lang ng likod

nung taong ‘yun.

Lalo na kapag nasisinagan ang ‘yong mukha

‘yung payat na likod niya.

Ayoko ng magsawa, hinding hindi magsasawa sa’yo

‘yung buhok na gulo gulo pero bagay pa din sa kanya

.

Kaya’t wag magtataka kung bakit ayaw kitang mawala…

‘yung pag upo niya sa desk ng upuan niya.

Kung hindi man tayo hanggang dulo wag mong kalimuta

n

Kahit na alam niyang anymoment, pwede siyang mahulo

g.

Nandito lang ako laging umaalalay di ako lalayo

Nakaupo lang siya dun na parang wala siyang ibang

pinapansin kundi ‘yung pag gigitara at pag kanta n
iya.

Dahil ang tanging panalangin ko ay ikaw

Nararamdaman ko ‘yung pinapahiwatig niya sa kanta
niya. punong puno ng emosyon, ng pagmamahal.

Bahala na, ayoko munang magsalita

Ang sabi niya hindi siya marunong kumanta, pero bak

it? Bakit ganun?

Hayaan na muna natin ang daloy ng tadhana

Nawawala ‘yung galit ko sa kanya dahil sa boses niy

a.

Kung hindi man tayo hanggang dulo wag mong kalimuta

n

Tahimik lang ako. hindi ako kumikibo, baka tumigil

siya. Parang gusto ko siya yakapin at sabihin na
mahal ko siya, pero…masakit kasi eh.

Nandito lang ako laging umaalalay di ako lalayo

Humina ‘yung pagkanta n’ya. Parang naririnig ko di

n na humihikbi siya. Bumagal ‘yung pag sstrum niya
sa gitara.

Dahil ang tanging panalangin ko ay…ikaw

Natapos ‘yung kanta, nakita ko na parang kinusot n

iya ‘yung mata niya. itinaas niya ‘yung polo niya,
pinahid niya sa mukha niya.

Umiiyak ba si Art?

“i’m sorry” sinabi niya between sobs. Parang hinih

ingal pa siya sa pag hinga nun. Parang, umiiyak si
ya? Hindi, humahagulgol siya ng walang sounds.

Gustong gusto ko na siyang yakapin. Gustong gusto

ko na siya kausapin. Gustong gusto ko na siya pata
warin. Pero bakit hindi ko magawa? Dahil sa pride,
dahil sa sakit na dinulot niya sa akin.
Ano nga ba? Ano nga ba pipiliin ko?

Huminga ako ng malalim. Tinanggal ko ‘yung awa ko

sa nararamdaman ko. Tinanggal ko muna ‘yung narara
mdaman ko para sa kanya, diretso ako sa may tabi n
iya at kinuha ko kaagad ‘yung bag ko.

Paalis na sana ako ng bigla niya akong hawakan sa

braso. Ayokong tumingin sa kanya. Ayokong mawala ‘
yung galit ko sa kanya. Ayokong mahalin ko siya ng
sobra sobra.

“i’m sorry…” hindi na ako mapakali. Umiiyak siya.

Umiiyak siya. Ayokong tignan, ayokong tignan.

“mahal na mahal kita...” nanghihina na naman ako.

Ianne, please. Magpakatatag ka. ‘wag kang titingin
sa kanya. ‘wag kang maaawa. Tandaan mo, sinaktan
ka niya.

“Ianne” tumakbo na lang ako para mabitawan na niya

ako

Nahihirapan akong magalit sa kanya. Bakit kasi nagk

aganito pa kung kelan...

Mahal ko na talaga siya. :(

~~~

Chapter 127: Grad: Lie & Truth

Graduation day.

Hinihintay ng bawat senior students.

Ang araw kung kelan aalis na kami sa high school.

Ang araw kung kelan aalis na kami sa pangalawa nami

ng tahana.
Ang araw kung napagdesisyunan ko na kung kelan ko a
alisin sa buhay ko ang dalawang ‘yun.

Nagsimula na ‘yung graduation namin. Paminsan mins

an, napapatingin ako kay Art. ‘yung mukha niya, pa
rang ang lungkot ng itsura. Gusto ko na siyang kau
sapin. Nahihirapan na ako.

Kapansin pansin naman na sa lahat ng mga lalake, m

ay isang wala. May isang upuan na bakante, kung si
no ‘yun.

Si Nate.

Natapos ang graduation namin. Hindi naman ako naii

yak, nalulungkot lang ako na iiwan ko din ‘yung sc
hool ko. nandito pa din kami sa gym, nagpipiture t
aking and all.

“IAAAAAAAAAAAAAAANNEEEEE!” napalingon ako sa tumaw

ag sa akin. Parang tumalon ‘yung puso ko ng Makita
ko ang babaeng akala ko hindi ko makikita ngayon.
ang babaeng umalis para samahan ang taong mahal n
iya.

“ERRRRRRRRRRRRRRRRRIIIIIIIIIIIIIIIIIINNNNN!!!” tum
akbo ako palapit sa kanya at niyakap siya ng mahig
pit.

“OMG OMG OMG! I MISSED YOU!!” tatalon talon pa kami

. grabe, sobrang tuwa ko.

“bakit nandito ka!?”

“AYAW MO!?” bumitaw siya sa pagyayakapan namin tapo

s nakapamewang.

“hindi, nakakabigla lang kasi!” natatawa ako. Nag

iba kasi siya, gumanda ‘yung kutis ng balat niya t
apos ‘yung buhok niya, color brown na.
“EH KASI. SI ULAP KO, NAGBREAK NA KAMI. LECHE ‘YUN.
AYAW KO NA MAKITA ‘YUN!” nanlaki mata ko.

“hindi nga!?”

“JOKE LANG! ULAP KO!” napatingin ako sa lugar kung

saan nakatingin si Erin. May nakita ako sa hindi
ganun kalayuan ang isang matangkad na lalaki, naka
shades, matipuno ‘yung katawan at...

“color black na buhok mo!?” natatawa ako! kulay it

im na buhok ni Cloud! Grabe, nagbago na siya!

“oyea. Missed me?” nakangiti si Cloud nun. Niyakap

ko siya kaagad ng mahigpit na mahigpit. Agh. Nami
ss ko ‘tong lalaking ‘to.

“NAGSESELOS NA AKOOOOO~” kumalas na kami sa pagyay

akap. Natatawa ako. Namiss ko silang dalawa. Sobra
ng miss na miss ko na. Grabe. Ilang beses ko na ba
ng sinabi ang saliting miss? HAHAHA.

“pot ko naman eh” inakbayan ni Cloud si Erin.

Oh di sila na, sila na ang close. Sila na ang sweet

. Sila na nga magkakatuluyan.

“KAMUSTA NA NGA PALA? HOW’S NATE?” nawala ‘yung ngi

ti ko sa mukha ko.

“uhm, ano kasi” parang nagtaka si Erin.

“OMG. YOU REALLY B—ARAY!”

“ay, sorry! Napahigpit” natatawa si Cloud nun tapo

s pinalo palo ni Erin sa t’yan si Cloud.

Nakangiti na lang ako habang nanonood sa kanila ma

glambingan/magsakitan. Hindi ko alam kung itong pa
gngiti ko ay totoo o nakangiti lang ako para mag p
anggap na masaya pa din ako.
“Ianne” napatingin ako sa kaliwa.

DUGDUG. DUGDUG.

“pwede bang...kausapin ko muna siya?” tumingin ako

kanila Erin. Parang nagulat si Erin na kakausapin
ako ni Art.

“OH SURE, WHY NOT CHOCONUT EVERY NOT IS A NUT” huh?

“sige, tara na pot ko” naglakad na sila palayo sa a

min ni Art.

“ano na naman ba Art? Ano na namang kasinungalinga

n ‘yang sasabihin mo sa akin? Sorry wala akong per
a ngayon. Hindi kita mababayaran sa pagiging sweet
mo sa akin dati. Siguro gawin mo na lang na utang
, babayaran ko na lang next time”

Dirediretso kong sinabi. Ayoko na munang tignan ng

maiigi ‘yung mata niya. ‘yung mukha niya. Natatak
ot ako. Aalis na sana ako pero bigla niyang hinawa
kan ng mahigpit ‘yung braso ko.

“Ianne, makinig ka sa akin. ‘yung binayad sa akin

ni Nate, binalik ko na sa kanya dati pa. Kaya ko t
inanggap ‘yung trabaho na ‘yun dahil kinakailangan
ko ng pera para makasunod ako kay Xiara. Pero nun
g minahal kita, nalimutan ko si Xiara. Tumigil na
ako at bumalik na ako sa greenwich para magtrabaho
at at the same time, mahalin ka, ng walang halong
bayad” hinawakan niya ‘yung mukha ko at itinapat
sa mukha niya.

“tumingin ka sa mga mata ko” nag alinlangan pa ako

ng tumingin nun, pero ilang minuto din, pinagdesis
yunan ko na tumingin na lang ako sa kanya.

“mahal kita Ianne, mahal na mahal kita. Pinalitan

mo si Xiara sa puso ko. Hinilom mo ‘yung sugat dit
o. Pinalitan mo ang ibig sabihin ng pag ibig sa bu
kabularyo ko” gusto kong maniwala. Gusto ko na bum
igay. Pero...pero.

“tapos ka na ba?” nakatingin lang ako sa mata niya

at nakatingin lang siya sa mga mata ko.

“wala na akong pakielam Art. Wala na talaga akong

pakielam. Siguro sa 2 weeks na ‘yun, naging bato n
a ako. ayoko na masaktan, ayoko na maranasan ‘yung
sakit na naranasan ko. so please, pwede, lubayan
mo na ako” inalis ko ‘yung pagkakahawak niya sa br
aso ko. aalis na ulit sana ako pero hinawakan niya
‘yung kamay ko.

“mahal mo ba ako?”

“hindi” bumitaw siya sa pagkakahawak sa akin.

KASINUNGALINGAN.

Dirediretso akong lumabas ng gym at hinanap ‘yung

kotse namin. Ang sabi ko sa sarili ko, hindi ako i
iyak sa graduation.

Pero ano ‘to, ano ‘tong pumapatak galing sa mata ko

?

“Hey, Ianne!” napalingon ako. Si X.

“what’s the matter, omg. why are you crying?” niya

kap agad ako ni X. eto nga, eto nga ang kailangan
ko ngayon. karamay.

“Si Art, Si Art X” umiyak na lang ako ng umiyak.

“why? do you love him?”

“yes”

KATOTOHANAN.

~~~
Chapter 128: not the right time

Walang kumausap sa akin nung nasa loob kami ng kots

e pauwi.

Tanging nag iingay lang sa loob ng kotse ay si Clou

d at Erin.

Ang bigat ng pakiramdam ko pagpasok sa loob ng bah

ay. agad agad akong pumasok ng kwarto ko at nahiga
. Grabe, ang sama talaga ng pakiramdam ko. nakatin
gin lang ako sa kisame ko, parang akong naghihinta
y. Naghihintay sa wala.

Nakakainis. Nakakainis na pride ‘to.

TOK TOK TOK

Binalot ko kaagad sa sarili ko ‘yung kumot. Nag pa

nggap akong tulog pero narinig ko na nagbukas ‘yun
g pintuan. Nakarinig ako ng footsteps papalapit sa
akin at naupo ‘yung taong ‘yun sa may gilid ng ka
ma ko.

“Ianne…” Si Cloud.

“ang tagal na nating di nagkikita ah. Natupad mo b

a, ‘yung sabi ko sa’yo bago ako umalis?”

--
“promise mo sa akin, bukas na huling pag iyak mo ah
… ayokong nasasaktan ka”
--

“alam mo ba?” inilayo ko ‘yung kumot ko sa mukha k

o. Magkatinginan lang kaming dalawa nun.

“sorry” yumuko siya na parang naguilty sa mga pinag

gagagawa niya.
“alam mong mangyayari ‘yun? ha Cloud?!” umupo ako
nun. parang feeling ko gusto ko sumabog sa sobrang
galit.

“i’m—”

“so alam mo nga!?” tinaasan ko na siya ng kilay. W

ala na akong pakielam kung lumapit man dito si mam
a at papa. Wala akong pakielam kahit na marinig ak
o ng mga kapit bahay namin.

Ang gusto ko.

Malaman ko ‘yung totoo.

“bakit? Bakit kailangan niyo akong lokohin lahat?”

pinipigilan kong tumulo ‘yung luha ko. hindi ‘to
luha ng lungkot, luha ‘to ng sakit. Luha ng galit.

“hindi kasi—”

“anong hindi kasi!?” tumayo si Cloud.

“‘wag kang aalis habang kinakausap pa kita!” tumin

gin siya sa akin na parang walang magawa kundi ang
tumigil at tignan lang ako.

“ano? Sagutin mo tanong ko!? bakit kailangan niyo a

ko lokohin?”

“hindi mo kasi alam!”

“anong hindi ko alam?!”

“lahat” tumulo na ‘yung luha ko. hindi ko na kinaya

nan ang lahat.

“lahat? Sa tingin mo paano ko malalaman ang lahat k

ung hindi mo sinasabi sa akin?”

“i’m sorry Ianne. This is not the right time” tuma

yo ako nun at hinawakan kaagad ‘yung damit niya.
“anong right time?! Ano ba gusto mong right time?!
Kelan ba ‘yung right time na ‘yun!” sinuntok sunt
ok ko siya sa katawan niya.

“alam mo ba kung gaano kasakit ‘tong nararamdaman

ko Cloud. ALAM MO BA? para na din akong patay na p
inipilit na lang mabuhay” umiyak ako ng umiyak hab
ang sinusuntok siya ng sinusuntok.

Gusto ko na ilabas lahat ng galit ko. lahat ng sak

it na nararamdaman ko. lahat ng lungkot na bumabal
ot sa akin. Lahat, gusto ko ilabas lahat. Gusto ko
na…mawala.

“IANNE!” hinawakan ako ni Erin. Gusto ko pang suntu

kin si Cloud pero nanghihina na ako.

“IANNE, PLEASE. IPAHINGA MO NA SARILI MO. IPAHINGA

MO NA ‘YUNG PUSO MO. PLEASE...” niyakap ako ni Er
in. Niyakap ko din siya, nahihirapan na ako. nagug
uluhan pa din ako.

Kelan ba?

Kelan ba ‘yung right time?

~~~

Chapter 129: N needs I

2 years later…

College. Wala na akong communication kanila Art at

Nate. Pero pinuntahan ko si Art, pero sabi ni tit
a, umalis na daw dun sa apartment.

And now, I have no idea where he is.

Namimiss ko na siya. I’m still not over him. Ang l

aki ng pagsisisi ko, nakakainis. Lagi na lang, lag
i na lang mali ‘yung pinipili kong choice.
“Ianne, tara na! TGIF!!” hinatak na lang nila ako
papunta sa hindi ko alam kung saan. Ganito kasi an
g college life, kapag Friday, parang nakawala ang
mga estudyante sa kulungan.

BZZT BZZT
*hindi ‘yan gutom*

Napatingin ako sa cellphone ko. unknown number.

+63927*******
Ur ian ryt? Plz mit me ryt now @ coffee bean trinom
a. Its an emergency. Mit u der tnx

Parang may pwersa ang tumulak sa akin para maniwal

a sa nagtext. Hindi ko alam pero parang may malala
man ako kapag pumunta ako dun.

“guys, hindi muna ako makakasama” nalungkot ‘yung m

ga mukha nila.

“ANG KJ~”

“important. Sorry”

“sige na, go Ianne. Run, run like a wind!” napangi

ti ako nun tapos nag bbye na isa isa sa kanila. Bi
nilisan ko ‘yung pagtakbo ko.

Nag aabang na ako ng taxi papuntang trinoma. Nagpa

ra ako ng taxi pero may lalaking lumapit din dun s
a taxi.

“t-teka—” hinawakan na kaagad niya ‘yung bukasan n

g pintuan. Tumingin siya sa akin at muntikan ko na
malaglag ‘yung puso ko.

“Art!?” bigla niyang sinara ‘yung pintuan. Hindi n

a siya tumingin pa ulit sa akin pero alam ko, alam
kong si Art ‘yun. alam kong nakita niya ako. Pero
bakit, bakit ganun.
Parang hindi niya ako napansin?

Si Art nga ba ‘yun?

Siya nga ba ‘yun?

“miss, miss” napatingin ako sa kaliwa.

“tatawid ka ba? nakaharang ka eh” bumalik ulit ako

sa sarili ko. Umatras ako at tumayo na lang. Baka
naman, imahinasyon ko lang ‘yun?

Nasa trinoma na ako nun. Kinakabahan ako habang pap

alapit ng papalapit sa coffee bean.

“IANNE!” napalingon ako, si Irene?

“Irene?” parang hiningal at parang tumakbo pa ata s

iya sa isang marathon.

“ako ‘yung nagtext sa’yo” hinawakan niya ‘yung mak

abilang balikat ko at tumingin ng diretso sa mata
ko. ang seryoso ng mukha niya kaya bigla akong kin
abahan.

“Please Ianne, Kailangan ka niya ngayon. Ikaw lang

ang makakatulong sa kanya” nagtataka na ako sa mg
a pinagsasasabi niya. Hinatak na lang niya ako and
the next thing I knew, nandito na kami sa st. luk
e’s hospital.

“tara Ianne, bilisan natin!” nagtataka ako kung sa

an kami pupunta at kung sino ang pupuntahan namin.

“andito na tayo, please Ianne. ‘wag mo siyang paba

bayaan” binukas niya ‘yung pintuan ng kwarto at na
paluha ako ng wala sa oras.

sa luha kong ‘yun, parang pati galit ko kay Nate ay

inagos na din.
Bakit?

Bakit nakahiga d’yan si Nate?

~~~

Chapter 13o: seeeeeck.

Hindi ako makapaniwala sa nakikita ko.

Para akong namamalikmata at para akong nananaganip.

“Ianne Iha” lumapit sa akin ‘yung mama ni Nate hab

ang nakatayo lang ako sa may pintuan at hindi maka
galaw ng mabuti.

“totoo...ba ‘to?” nakita kong unti unting gumalaw

‘yung ulo niya at nakita ko ‘yung mukha niyang par
ang hirap na hirap na. ‘yung mga mata niya, nakati
ngin sa akin.

Kinilabutan ako.

“OMG. Totoo ba ‘to?!” patuloy na tumulo ang luha k

o. Hinawakan ako sa braso ng mama ni Nate at lumab
as kami.

“tita, si Nate... bakit?” para akong ewan na hindi

masyadong makapag salita.

“May cancer si Nate Ianne, kaya pumunta kami ng Ja

pan nun para makapag kimo siya” nanlaki ‘yung mata
ko. Si Nate? May cancer?

“Please, pakiusap ko lang sa’yo. ‘wag kang iiyak s

a harap niya. ayokong mawalan siya ng pag asa” par
ang gusto ko na ubusin ‘yung luha ko sa naririnig
ko ngayon.

Pumasok ako kaagad sa loob at lumapit kay Nate. Tu

mingin siya sa akin, tulo ng tulo ‘yung luha ko.
“ANO BANG PROBLEMA MO NATE? BAKIT HINDI MO SINABI
SA AKIN? MATAGAL NA PALA ‘TO... bakit ngayon ko la
ng nalaman?” iyak ako ng iyak nun. para na akong b
ata na kahit pigilan ‘yung iyak eh hindi magawa. H
inawakan niya ‘yung kamay ko.

“ayoko kasing...masaktan ka” lalo akong napaiyak s

a sinabi niya. Ngayon mismo, parang gusto ko siyan
g sipain, tadyakan, sikmuraan, sampalin. Pero paan
o ko nga ba magagawa ‘yun? Paano ko magagawa sa ta
ong ganyan ang kalagayan.

“SIRA KA BA! Ano akala mo sa akin ngayon!? Hindi n

asasaktan! Nakakainis ka Nate” hinigpitan niya ‘yu
ng hawak niya sa kamay ko.

“ang selfish selfish mo” iyak ako ng iyak. Oo, nak

akainis na talaga ang mahinang ako. nakakainis na
‘yung iyaking ako.

May naramdaman ako na parang matigas sa kamay niya.

pagkakita ko. sh.t.

“‘yung singsing mo” ngumiti siya sa akin nun tapos

parang may kinuha siya sa may drawer at inilagay
niya ‘yung kinuha niya sa palad ko. lalo akong nai
yak dahil ‘yun ‘yung singsing ko. ‘yung nawalang s
ingsing na binigay niya sa akin.

“hindi ako tumigil na mahalin ka” lalo lang akong

umiyak. Buong akala ko nun, nawala na ang lahat. B
uong akala ko nun, ayaw na niya sa akin. Ang akala
ko nun, pinaglalaruan lang talaga niya ako, pero
ngayong andito kaming dalawa. Nawala lahat ng akal
a kong ‘yun.

“alam mo bang sinaktan mo ako Nate? Ng dahil d’yan

sa kaselfish-an mo, sobra mo akong nasaktan” tumi
ngin siya sa kisame tapos sa mga mata ko.

“nawalan ako ng pag asa nun. Akala ko, makakayanan

 ko na mawala ka sa akin dahil alam ko namang mama
matay din ako. Ayokong masaktan ka dahil sa pagkam
atay ko. Ayokong hindi ka na ulit magmahal dahil s
a pagkawala ko. Gusto ko maramdaman mo na may iban
g tao pa. Kaya ko nagawa ‘yun, kaya ko nagawang ba
yaran si Art” medyo tumahan na ako.

“matatanggap ko naman eh”

“hindi ko mapapatawad sarili ko pag nasaktan kita

pag namatay ako. Ang gusto ko, masaya ka. Ang gust
o ko, pag namatay ako. babantayan kitang masaya”

“‘wag ka nga magsabi n’yan!”

“‘yung kay Irene. Nalaman niya na may sakit ako. b

inlackmail niya ako nun pero ewan ko ngayon kung b
akit magkaibigan pa din kami hanggang ngayon”

“Nate…”

“asan si Art?” nagulat ako sa tanong niya. yumuko l

ang ako nun.

“i’m sorry” biglang pumatak ‘yung luha ko mula sa

kaliwa kong mata pero pinigilan ko na ‘yung mga su
munod. Pinilit kong ngumiti at tumingin sa kanya.

“mula ngayon, palagi na lang akong nandito sa tabi

mo hanggang gumaling ka”

“hindi na ako gagaling”

“gagaling ka, tandaan mo ‘yan”

~~~

Chapter 131: view ng rooftop

nagsimula na akong tumulong kay Nate.

Masaya pero ang hirap.

Ang hirap hindi mawalan ng pag asa kapag nagsusuka
siya ng dugo. Kapag bigla bigla na lang siyang ma
nginginig. Ang hirap din ng matutulog siya at ang
hirap na niyang gisingin.

Parang feeling ko.

Any moment, kukunin na siya.

“Ianne…” napalingon ako sa kanya. Nakaupo siya sa

kama niya ngayon. Medyo sumisigla na din kasi siya
.

“bakit?”

“naaalala mo ba ‘yung sementeryo na tanaw sa rooft

op ng school?” tumango lang ako nun. Ngumiti siya
at parang may iniisip na ewan.

“sabihin mo kay mama, ‘pag namatay ako. Dun ako sa

gitna ng papusong mga lapida ilibing” kinilabutan
ako sa sinabi niya.

“please naman Nate, ‘wag ka magsalita n’yan” sumim

angot ako nun tapos bigla siyang tumawa.

“incase lang. para ready na” tumawa lang siya nun.

nakitawa na din ako kahit hindi naman talaga dapa
t pinagtatawanan ang ganung bagay.

Laging ganito ang sched ko. sa umaga school, sa ha

pon hanggang gabi, ospital. Nakakapagod talaga siy
a, physically, mentally at emotionally.

Ang hirap makitang nahihirapan si Nate kahit na pi

lit niyang nilalabanan ‘yung sakit niya. ang hirap
panoorin na kahit na masigla siya, meron pa din s
iyang sakit. Ang gara, wala akong magawa kundi ang
umupo at maging and’yan lagi para sa kanya.

“IANNE IANNE!” nasa bahay na ako ngayon, nag aaral

 para sa exam ng pumasok sa loob ng kwarto ko si E
rin.

“oh bakit?”

“OMG OMG OMG. SI ART!” napatingin ako sa kanya. Par

ang ang saya saya ng itsura niya ngayon.

At oo, hinahanap ko nga siya. Hinahanap ko kung nas

aan na ngayon si Art Felix Go.

F.A. Generation

Pumasok ako sa loob. ang daming bata, lahat sila p

uro naglalaro. Pumunta ako dun sa parang counter,
nakangiti sa akin ‘yung tita ni Art.

“uhm, andito po ba si Art?” tumango siya. Bigla ak

ong kinabahan nun. Si Art, nandito sa F.A. Generat
ion? Andito siya? Makikita ko siya ulit!?

Dumiretso ako sa tinuro sa akin ng tita ni Art na

kwarto. Pagbukas ko ng pintuan, wala siya dun. Hin
di na ako nagtanong sa tita niya para hindi maabal
a, nilibot ko na lng ang buong F.A.Generation. per
o wala, wala akong makita.

“Art, asan ka ba?” umupo ako sa may swing nun haba

ng nakatingin sa mga batang nagtatakbuhan at sa is
ang lalaking kamukha ni...

“ART!” napatayo kaagad ako. Kinabahan ako at paran

g nanghihina pero naeexcite.namiss ko siya. Namiss
ko ‘tong lalakeng ‘to.

Tumakbo ako at lumapit sa likod niya.

“Art” lumingin siya. Ngumiti ako nun, ‘yung mukha

niya. ‘yung mukha niyang ‘yan. Sobrang namiss ko ‘
yan.

“nami—”
“sino ka?” parang nahulog ang lahat ng pwedeng mah
ulog sa akin nun. tumalikod na siya sa akin at nak
ipag laro na sa ibang bata.

Anong sino ako Art? Anong sino ako?

Ako ‘to, si Ianne.

Nagbabalik na ako. :’(

~~~

Chapter 132: temporary amnesia

Naluha ako.

Eto na naman. nararamdaman ko na naman ‘yung sakit

. ‘yung sakit na parang hindi ka kilala ng taong m
ahal mo.

Bakit ganun?

Masyado ba siyang galit sa akin? Masyado ba niyang

dinamdam ‘yung sinabi ko sa kanya nung graduation
? Pero andito na ako eh, bakit ganun?

“Art” hinakawan ko siya sa braso. Tumingin siya sa

akin at parang nagtataka siya kung bakit ko siya
hinawakan.

“sino ka ba?” parang isa isa akong tinutusok sa ba

wat tanong niyang sino ba ako. Pinipigilan ko ‘yun
g pagluha ko. Ngumiti ako nun.

“sira, ano ka ba. 2 years lang ‘yung nakaraan eh.

Ianne ‘to” parang nagtataka siya sa mga sinasabi k
o.

“Ianne?” gusto ko na siyang yugyugin. Bakit ganun.

Parang hindi na siya si Art. Parang hindi na siya
‘yung lalakeng nakilala ko nun? Hindi na siya ‘yu
ng art na nakilala ko nun. Hindi na siya ‘yung Art
na minamahal ko.

“hindi mo ba ako natatandaan?”

“sorry, wala akong kilalang Ianne” umalis na siya

sa harap ko nun. ANO BANG PROBLEMA!? ANO BANG PROB
LEMA MO ART!?

“Ay miss. Ano po ba ang kailangan niyo kay Art?” n

apalingon ako sa matandang babae na mukhang care t
aker.

“ka—kaibigan ko po kasi siya” ngumiti siya sa akin

nun at inalalayan niya ako papunta sa parang livi
ng room.

“alam mo bang may photographic memory ‘yang batang

‘yan?” nakangiti lang siyang nagsasalita. Tumango
lang ako nun.

“naaksidente si Art nung graduation nila sa school

. Ang sabi, sa sobrang depression. Nabagok ang ulo
niya at sinabi ng doctor ay nagkaroon siya ng tem
porary amnesia. Babalik ang alaala niya pero mawaw
ala ang photographic memory niya at mawawala ang i
bang alaala niya” nanlaki mga mata ko.

“si Art po? May temporary amnesia?”

“oo Iha” parang automatic akong tumayo nun at pumu

nta sa may garden nila. hinanap ko si Art at niyak
ap ko siya.

“oi ano ba. ‘wag mo akong yakapin” umiiyak na nama

n ako. ang hirap pala ng ganito. Paano kung nawala
na amnesia niya pero hindi pa din niya ako maalal
a? Ang tanga mo kasi Ianne, ang tanga tanga mo.

Isa kang malaking tanga.

“I’m sorry Art” nakayakap lang ako sa kanya. Wala

na akong pakielam kahit na pumiglas siya ng pumigl
as sa yakap ko.

“i’m sorry, sana hindi ka na magalit sa akin” pinu

nasan ko ‘yung luha ko at lumayo na sa kanya.

Paano nga ba kung hindi na niya ako maalala?

Ano na nga ba mangyayari sa akin?

Bakit ba ganito nangyayari sa buhay ko?

~~~

Chapter 133: di lang ikaw

click for bgm

*dahil isa akong dakilang gaya gaya sa mga telenobe
la, mag babackground music din ako*

Pansin mo ba ang pagbabago

Ang hirap pala ng ganito.

Di matitigan ang iyong mga mata

Pinupuntahan ang isa sa hospital, ang isa naman sa

bahay ampunan.

Tila hindi na nananabik

Ganito ba talaga ang magmahal?

Sa ‘yong yakap at halik

Sobrang sakit?

Sana’y malaman mo

3 years later naman...

Hindi sinasadya
Ang sabi ng doktor, anyday daw, pwede na mabalik ‘
yung alaala ni Art. Kinakabahan ako baka kasi anyt
ime, bigla na lang niyang maalala ang lahat at ako
hindi. Ayoko, kung kelan ok na ang lahat, kung ke
lan masaya na lahat. Ayokong sirain ‘yun ng alaala
niya.

Kung ang nais ko ay maging malaya

Ayoko.

Di lang ikaw

Ayokong mawala na sa akin si Art.

Di lang ikaw ang nahihirapan

Pero kahit anong gawin ko. Kailangan ko pa ding pu

munta ng hospital. Andun si Nate para hintayin ako
. andun si Nate para mahalin ako. Hindi ko alam, n
akokonsensya ako sa ginagawa ko. Sobrang nakokonse
nsya talaga ako.

Damdamin ko rin ay naguguluhan

July 18, 2010

Di lang ikaw

“Mahal na mahal kita” ngumiti lang ako sa kanya nu

n. Naguguluhan na ako sa sarili ko. Kahit simpleng
mahal din kita hindi ko na magawa. Siguro wala na
nga ‘yung mahal. Kaya lang siguro ako nandito dah
il sa…awa.

Di lang ikaw ang nababahala

“nakakatawa ako no” tumawa siya na parang sarcastic

na tawa.

Bulong ng isip, ‘wag kang pakawalan

“ewan ko ba. Natatangahan na din ako sa sarili ko
eh. Sobrang pinagsisishan ko ‘yung pagbayad kay Ar
t nun. ang tanga ko. walang hiya ako, dapat hindi
ko na ginawa ‘yun. T*ngin* talaga. Duwag kasi ako
eh. Dapat sinabi ko na lang sa’yo noon pa. Hindi ‘
yung dinaan ko pa sa ibang lalake. Kaya ayan ano a
ng napala ko?”

Ngunit puso ko ay kailangan kang iwan

“Nate...”

Pansin mo ba ang nararamdaman

“ayun, nakuha na ni Art ‘yang pagmamahal mo” nalung

kot ako bigla sa pinagsasasabi niya.

Di na tayo magkaintindihan

“NAPAKA LAKI KONG TANGA. NAIINIS NA AKO SA SARILI

KO. GUSTO KO NA LANG MAMATAY EH” tumutulo na ‘yung
luha niya. Ano ba nangyayari sa akin. Ano bang na
gyayari sa’yo Ianne.

Tila hindi na maibabalik

“ano bang...” tumingin siya sa mga mata ko. Gusto k

o umiwas pero hindi ko magawa.

Tamis ng yakap at halik

“bakit Ianne? Mahal mo ba ako? Mahal mo pa rin ba

ako? Hanggang ngayon?!” natigilan ako. Parang humi
nto ‘yung oras ko nun. nakatingin lang sa akin ‘yu
ng mga mata niyang lumuluha.

Maaring tama ka

“o sige, ‘wag mo na lang sabihin. Alam ko namang n

aaawa ka na lang sa akin kaya ka nandito. Alam ko
naman eh. Alam ko din na nagkatemporary amnesia si
 Art. Alam ko din kung bakit minsan hindi ka nakak
apunta dito dahil pumupunta ka kay Art. HAH. Ako m
ay kasalan nito eh. Ako pala ang t*ngin*ng bobo na
nagtulak sa’yo para hindi na ako mahalin. ANG TAN
GA KO GUSTO KO NA MAMATAY” tulo lang ng tulo ‘yung
luha niya. Hindi na ako makapag salita. Bakit ba
lahat ng bagay komplikado? Bakit lahat ginagawang
komplikado ang buhay?

Lumalamig ang pagsinta

“‘yung singsing na binigay ko sa’yo, naiwan mo dit

o nung umalis ka nung una kang dumating dito. Nung
araw pa lang na ‘yun, naramdaman ko na wala na ak
o para sa’yo. Pero eto ako nagpapakatanga at umaas
a na mahal ako ng babaeng pinaka mamahal hanggang
sa mawala na ‘tong walang kwenta kong buhay” hinaw
akan niya ako sa kamay.

Sana’y malaman mong ‘di ko sinasadya

“ganito pala ‘yung nararamdaman mo dati. Ang sakit

, ang sakit sakit. Para akong unti unting pinapata
y sa sobrang sakit. Mas masakit pa kesa sa cancer
and i’m sorry. pero alam mo Ianne, 3 years ko din
‘tong pinag isipan” huminga siya ng malalim.

Di lang ikaw

“alam kong napaka makasarili ko. alam ko naman na

nahihirapan ka ng tiisin ako. kaya ngayon, ok na.
alam ko na. naaccept ko na na hindi na Nate ang ti
nitibok ng pusong ‘yan. Ayokong nakikitang malungk
ot ka. Gusto kitang sumaya bago pa man ako mawala”
nakatingin lang ako sa kanya.

Di lang ikaw ang nahihirapan

“a-anong?”

Damdamin ko rin ay naguguluhan

“umalis ka na dito Ianne. Hindi na kita kailangan”
parang tumigil ‘yung tibok ng puso ko nung sinabi
niya ‘yun.

Di lang ikaw

“pero Nate...”

Di lang ikaw ang nababahala

“NURSE! NURSE! NURSE!” napaatras ako sa pagsigaw n

iya. Nagsidatingan ‘yung mga nurse sa loob ng kwar
to. Nagulat ako ng itulak ako ni Nate.

Bulong ng isip, ‘wag kang pakawalan

“ALISIN NIYO ‘YANG BABAENG ‘YAN SA HARAP KO! ‘WAG

NA ‘WAG NIYO NG PAPASUKIN ‘YAN DITO SA KWARTO KO”
hinawakan ako ng mga nurse.

Ngunit puso ko ay kailangan kang iwan

“Nate… ano ba ‘tong ginagawa mo” umiiyak na naman

ako. nakikita ko lang na tumutulo ‘yung luha niya
sa kaliwang mata niya.

Di hahayaang habang buhay kang saktan

“NURSE! PAALISIN NIYO NA ‘YAN!” tinutulak na nila a

ko palabas.

Di sasayangin ang iyong panahon

“NATE, please…” tumingin siya sa akin tapos ngumit

i habang patuloy na pumapatak mga luha niya sa mat
a.

Ikaw ay magiging masaya

“gusto kong…l u m i g a y a k a p a r a...mamahin

ga na ako”
Sa yakap at sa piling ng iba

Umiyak lang ako ng umiyak.

Di lang ikaw

“please, papasukin niyo ako. please”

Di lang ikaw ang nahihirapan

“sorry miss. Sabi ng pasyente ayaw daw niya. baka

makasama sa kundisyon niya kapag pinilit natin ang
ayaw niya” humagulgol na ako sa labas ng kwarto n
iya. nilock na nila ‘yung pintuan nun.

Damdamin ko rin ay naguguluhan

Katok ako ng katok pero parang walang naririnig si

Nate. Bakit kailangan niyang gawin ‘yun?

Di lang ikaw

BZZT BZZT

.tita Art.
>Ianne! Pnta kna d2 sa F.A. ryt now

Tumingin ako kay Nate sa may glass window ng pintua

n at sa cellphone ko.

Di lang ikaw ang nababahala

Sino nga ba ang pipiliin ko?

Si Art o si Nate?

Si Nate o si Art?

Art o Nate?

Nate o Art?
Bulong ng isip, ‘wag kang pakawalan

N o A?

A o N?

A.

Ngunit puso ko ay kailangan kang iwan

Art.

Tumakbo ako pababa at nagpara kaagad ng taxi.

“saan tayo ma’am?”

“sa F.A. Generation po. Pakibilisan” ilang minuto

ang nakaraan at nakadating na kami sa F.A. Generat
ion. Binigyan ko siya ng 5oo tapos bumaba na ng sa
sakyan.

“ma’am ‘yung sukli!” tumatakbo na ako papasok nun

kaya sumigaw na lang ako ng keep the change. Kamun
tikan na akong matalisod and everything pero buti
na lang at hindi.

“andito na po ako! ano pong nangyari?” sabi ko hab

ang hinihingal ako. Pag tingin ko sa pwesto nila,
nakaupo si Art nun at parang natutulog. Nakabenda
‘yung upper part ng ulo niya at andun ‘yung doctor
niya na tinatanggal ‘yung benda.

“i’m sure, maaalala na niya ‘yung nakaraan niya” n

apangiti ako nun. Tinanggal na niya ‘yung benda at
lumapit sa akin.

“pagkagising niya, marahil ay maaalala ka na niya

iha” nakangiti niyang sabi. Ngumiti din ako nun at
parang guminhawa ‘yung puso ko.

“thank you po doc” umalis na ‘yung doctor at umupo

ako sa tabi ni Art na natutulog. Hinakawan ko ‘yu
ng kamay niya at tumingin sa mukha niyang maamo.

“Art, malapit na. malapit mo na akong makilala” na

gulat ako ng unti unting gumagalaw ‘yung mata niya
at unti unti niyang binuksan. Tumingin siya sa pa
ligid at tumingin siya sa tita niya.

“tita” napangiti ako nun, naalala na niya. Naaalala

na niya lahat!

Tumingin siya sa akin at ngumiti ako sa kanya.

“welcome ba—” napatigil ako ng bigla niyang kunin ‘

yung kamay niya sa pagkakahawak ko.

“SINO KA!?”

“A-Art...” umiiyak na naman ako.

Parang gusto ko ng gumuho na parang building na wal

ang kwenta.

~~~

Chapter 134:
“Iha…” iyak lang ako ng iyak. Hinawakan ako ng tit
a ni Art sa likod at parang pinapatahan ako.

Bigo. Bigo na naman.

“bakit po ganun?” umupo siya sa tabi ko at pinapat

ahan ko. Gusto ko tumigil sa pag iyak pero ayaw. A
yaw ng mata ko tumigil, ayaw ng puso ko tumigil, p
ati utak ko.

“iha, baka sa susunod pa niya maaalala” pinainom n

ila ako ng tubig. Nakakainis, nakatingin lang sa a
kin si Art na parang walang nangyayari, na parang
wala lang sa kanya na kinalimutan na niya ako ng t
uluyan.

“o sige po, aalis na po ako” tumayo na ako nun at

nagpaalam na sa kanila. Ayoko na tumingin kay Art,
ayoko na. Medyo naiiyak pa ako pero ok na ako.

Naglalakad na ako palabas ng pintuan ng makarinig

ako ng pagtawag sa isang pangalan na matagal ng hi
ndi binabanggit. Ang pangalan na walang masyadong
nakakaalam. Ang tunay kong pangalan.

“Janine”

Napatigil ako nung narinig kong boses ni Art ang t

umawag sa akin ng pangalan kong ‘yun. Nakakapaniba
go.

“Anne” nakarinig ako ng footsteps na papalapit sa a

kin. Paglingon ko.

“Santos” nagulat na lang ako ng biglang…

Dumampi ang labi niya sa labi ko.

SHING SHING SHING SHING

*o yea, I miss this bgm *

Naiiyak ako habang magkadakit mga labi namin. Naii

yak ako dahil sa tuwa, oo, tuwang tuwa ako sa nang
yayari. Tuwang tuwa ako na after ilang years ng pa
ghihintay, eto ang mangyayari.

Naghiwalay na ang mga labi naman. tulo ng tulo ‘yu

ng luha ko. ang saya ko, napaka saya ko. hinawakan
niya ‘yung pisngi ko at pinahid ‘yung luha na lum
abalabas sa mata ko.

“i’m sorry sa nangyari dat—” napatigil ako ng hawa

kan niya ‘yung kamay ko at bigla siyang lumuhod sa
harap ko. parang may kinuha siya sa bulsa niya at
nagulat ako ng makita ko ‘yung singsing na nawawa
la.

‘yung singsing.
‘yung singsing na binigay niya sa akin dati!

“Will you be the meaning of love for me?” napaiyak

ako lalo habang nakangiti ako. para akong baliw.
Para akong tanga. Umiiyak ako habang nakangiti sa
sobrang saya. Sa sobra sobrang saya.

“it’s my pleasure, Art Felix Go”

KRING KRING KRING KRING KRING

Kinuha ko ‘yung cellphone ko. may tumatawag na unkn

own number sa akin?

“hello?”
“IANNE! MOMMY ‘TO NI NATE”
“bakit po?”
“wala na siya :’(”

OMG.

-xxx-

Pagdilat ng mga mata ko. Tumingin ako sa paligid.

Mga lapida, mga puno, mapayapang simoy ng hangin.
Tumingin ako sa taas, nakita ko ang rooftop ng sch
ool ko nung high school pa lang ako.

“Ianne” napalingon ako at nakita ko siyang nakatay

o sa likod ko. Napangiti ako ng makita ko siya uli
t. Parang ang saya at ang gaan ng pakiramdam ko.

“bakit ka nandito?”

“gusto ko lang malaman mo na…” lumapit siya sa aki

n at hinawakan ako sa magkabilang balikat ko.

“...maligaya akong...” unti unti niyang nilapit ‘y

ung mukha niya sa akin. Ipinikit ko ‘yung mata ko.

“...masaya ka ngayon” nakaramdam ako na parang pin

aypayan ako ng napaka lamig na hangin sa mukha ko.
Pag dilat ko, nawala na siya sa harap ko.

“tandaan mo...mahal na mahal kita Ianne” napangiti

ako ng ibulong niya sa tenga ko ‘yan.

Tuminingin ako sa baba. Ngayon ko lang nakita ang

mga lapidang nagfoform ng papuso sa malapitan. Nak
atayo ako sa tabi ng isang lapida sa gitna ng puso
ng ‘yun.

NATHANIEL JIRO MANIO

January 6, 1987 – July 18, 2o1o
“he loved and was loved”
Rest In Peace

Pumatak ang luha ko sa mata ko. Masaya ako at the

same time ay malungkot. Nakaramdam ako na parang m
ay bagay sa palad ko, pagtingin ko. ‘yung singsing
na binigay niya sa akin. Inilagay ko ‘yung singsi
ng sa puntod niya katabi ng kandila.

Siguro nga, it’s time. It’s time to let go.

Pumikit ako at pinakiramdam ang hangin.

“salamat, Nate”

Pag dilat ko.

“HAPPY BIRTHDAY IANNE!” napaupo ako sa kama ng may

ibigay sa akin na box si Art.

“ano ‘to?” nakangiti kong tinanong.

“basura ‘yan. Papatapon ko sa’yo” tumawa siya nun t

apos tinuro niya ‘yung card sa may ibabaw.

HAPPY BIRTHDAY.
MAHAL NA MAHAL KITA.
I KNOW MASUSURPRISE KA SA REGALO KO
Tumingin ako sa kanya na nakangiting aso pa din. L
umapit ako sa mukha niya at kiniss siya sa lips.

“buksan mo na” sinunod ko naman siya at binuksan n

a ‘yung regalo niya at laking gulat ko kung ano an
g nasa box.

“did you like it?”

“OMG ART. Pinapublish mo ‘yung story aka diary ko!

” natatawa kong sabi. Tumawa lang din siya nun tap
os hinug niya ako.

“ang sweet mo talaga” kiniss ko siya ulit sa lips.

“pero Ianne…” tumingin ako sa kanya. Para siyang na

gtataka na hindi mo malaman.

“ano ba ibig sabihin ng title?” tumawa ako sa tanon

g niya.

“ng afgitmolfm?”

“oo, hindi ko kasi magets” lalo akong natawa nun.

“alam mo ba kung ano ‘yun?”

“hindi nga. kaya nga ako nagtatanong eh. ano ba ‘yu

n?”
“Art Felix Go Is The Meaning Of Love For Me”

~~~

Epilogue: your meaning of love is?

Maraming meaning ng love. Ayon sa pagreresearch ko

sa dictionary. Eto daw yun:

--
love [luv]
verb (past and past participle loved, present part
iciple lov•ing, 3rd person present singular loves)
1. transitive and intransitive verb feel tender a
ffection for somebody: to feel tender affection fo
r somebody such as a close relative or friend, or
for something such as a place, an ideal, or an ani
mal
2. transitive and intransitive verb feel desire f
or somebody: to feel romantic and sexual desire an
d longing for somebody

noun (plural loves)

1. passionate attraction and desire: a passionate
feeling of romantic desire and sexual attraction
2. very strong affection: an intense feeling of te
nder affection and compassion
Young children need unconditional love.

3. romantic affair: a romantic affair, possibly se

xual
4. somebody much loved: somebody who is loved roma
ntically or sexually
He was her first real love.

5. strong liking: a strong liking for or pleasure

gained from something
his love of music
--

Kung tutuusin, wala naman talagang meaning ang pag

mamahal. marami lang talagang nagbibigay ng meanin
g nito. Tulad ng mga ito:

--

Love is like an eternal flame,

Once it is lit, it will continue to burn for all ti
me.

Love isn't blind, it just only sees what matters.

Love is a moment that lasts forever...

True love never leaves the heart, so if you dont lo

ve me now, you didnt love me then.

--

Pero ano nga ba ang true meaning ng love? Dati aka

la ko ang love undefined. ‘yung tipong hindi nabib
igyan ng meaning. Pero sabi nga ng isa ko pang nar
esearch:

“You will know the real meaning of love when you fa

ll in love.”

Tama, tama ‘to. You will know the real meaning of

love when you fall in love. Sa bawat buhay, may du
madaan na saya at sakit. Sa storya ko, nakaramdam
ako ng saya, lungkot, sakit. Halo halong emosyon a
ng naramdaman ko habang patuloy na dumadaloy ang b
uhay ko.

Sa pag ibig, hindi lahat masaya. Hindi natin mabab

ago na kapag umibig ka, kailangan mo ding masaktan
. Hindi sa lahat ng bagay, nakakatuwa. Kailangan,
maramdaman mo ang sakit para malaman mo na nagmama
hal ka na talaga.

Hindi din tama ang pag iisip ng bagay na hindi mo

naman alam. Don’t take sides. Hindi mo alam ang ba
wat storya ng bawat isa kaya hindi mo kailangan ma
ging judgemental. Kailangan mong alamin kung ano b
a talaga ang nangyari bago mo malaman ang tama o m
ali.

Ilang years ko ding napag isip isip kung ano nga b

a ang meaning ng love para sa akin. Pwede din kasi
akong gumaya sa iba na gumawa ng sarili quotes tu
ngkol sa love, pero hindi. Hindi nadadaan sa quote
s ang pag-ibig.

Love moves in mysterious ways. Minsan kailangan mo

na lang magpadala sa agos ng buhay mo para malama
n mo kung paano nga ba gumalaw ang pagmamahal. At
ngayong nagpaagos ako sa buhay ko, nalaman ko na a
ng tunay na meaning ng love para sa akin ay Art Fe
lix Go.

Ikaw?

Ano meaning ng love para sa’yo?

—Janine Anne “Ianne” Santos-Go now signing off.

BYE! :)

~~~<PIXTEL_MMI_EBOOK_2005>3