Acerca de este libro

Esta es una copia digital de un libro que, durante generaciones, se ha conservado en las estanterías de una biblioteca, hasta que Google ha decidido
escanearlo como parte de un proyecto que pretende que sea posible descubrir en línea libros de todo el mundo.
Ha sobrevivido tantos años como para que los derechos de autor hayan expirado y el libro pase a ser de dominio público. El que un libro sea de
dominio público significa que nunca ha estado protegido por derechos de autor, o bien que el período legal de estos derechos ya ha expirado. Es
posible que una misma obra sea de dominio público en unos países y, sin embargo, no lo sea en otros. Los libros de dominio público son nuestras
puertas hacia el pasado, suponen un patrimonio histórico, cultural y de conocimientos que, a menudo, resulta difícil de descubrir.
Todas las anotaciones, marcas y otras señales en los márgenes que estén presentes en el volumen original aparecerán también en este archivo como
testimonio del largo viaje que el libro ha recorrido desde el editor hasta la biblioteca y, finalmente, hasta usted.

Normas de uso

Google se enorgullece de poder colaborar con distintas bibliotecas para digitalizar los materiales de dominio público a fin de hacerlos accesibles
a todo el mundo. Los libros de dominio público son patrimonio de todos, nosotros somos sus humildes guardianes. No obstante, se trata de un
trabajo caro. Por este motivo, y para poder ofrecer este recurso, hemos tomado medidas para evitar que se produzca un abuso por parte de terceros
con fines comerciales, y hemos incluido restricciones técnicas sobre las solicitudes automatizadas.
Asimismo, le pedimos que:

+ Haga un uso exclusivamente no comercial de estos archivos Hemos diseñado la Búsqueda de libros de Google para el uso de particulares;
como tal, le pedimos que utilice estos archivos con fines personales, y no comerciales.
+ No envíe solicitudes automatizadas Por favor, no envíe solicitudes automatizadas de ningún tipo al sistema de Google. Si está llevando a
cabo una investigación sobre traducción automática, reconocimiento óptico de caracteres u otros campos para los que resulte útil disfrutar
de acceso a una gran cantidad de texto, por favor, envíenos un mensaje. Fomentamos el uso de materiales de dominio público con estos
propósitos y seguro que podremos ayudarle.
+ Conserve la atribución La filigrana de Google que verá en todos los archivos es fundamental para informar a los usuarios sobre este proyecto
y ayudarles a encontrar materiales adicionales en la Búsqueda de libros de Google. Por favor, no la elimine.
+ Manténgase siempre dentro de la legalidad Sea cual sea el uso que haga de estos materiales, recuerde que es responsable de asegurarse de
que todo lo que hace es legal. No dé por sentado que, por el hecho de que una obra se considere de dominio público para los usuarios de
los Estados Unidos, lo será también para los usuarios de otros países. La legislación sobre derechos de autor varía de un país a otro, y no
podemos facilitar información sobre si está permitido un uso específico de algún libro. Por favor, no suponga que la aparición de un libro en
nuestro programa significa que se puede utilizar de igual manera en todo el mundo. La responsabilidad ante la infracción de los derechos de
autor puede ser muy grave.

Acerca de la Búsqueda de libros de Google

El objetivo de Google consiste en organizar información procedente de todo el mundo y hacerla accesible y útil de forma universal. El programa de
Búsqueda de libros de Google ayuda a los lectores a descubrir los libros de todo el mundo a la vez que ayuda a autores y editores a llegar a nuevas
audiencias. Podrá realizar búsquedas en el texto completo de este libro en la web, en la página http://books.google.com
 32101 066367499

ίν63

-'^νν Ι

ί Ι γ-" γ. -ΐ;" Ι

=>-.-^λ:

£•ν.;Λί:-:.
Μΐ

■ ■
 *^
^ι^^ϋ
ΡΚΙΝΟΕΤΟΝ
ϋΝΐνΕΚ5ΙΤΥ
V ίΙΒΚΑΚΥ /

//,. -///„,/. Υ/ο//,,^ .'/,;„„/

ΜΑΝϋδΟΚΙΡΤ
ΚΟΟΜ
■
 λ

, -Λ '

Λ
 8ΑΝ0ΤΙ ΡΑΤΚΙ8 Ν08ΤΚΙ

^\ν ΟΥΚΙΙ,Μ <ΙΙ

χΑΚθΗΙΪΪΡΙ80ΟΡΙ ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚΙΝΙ

ΙΝ XII ΡΕΟΡΗΕΤΑ8

Ρ08Τ ΡΟΝΤΑΝϋΜ ΕΤ ΛϋΒΕΚΤϋΜ

ΕΕΙΙ1ΙΤ

ΡΗΐ^ίρρυβ ΕΌνΑΚϋϋβ ρυδΕΥ, α. μ.

νοκ Ι.

Ό θρόνος σον 6 ®*ος ίίϊ αΙώνα αιώνος.

Έν τφ ττ\ήθ(ΐ της δννάμαίς σον ψΐύσονταΐ σ( οΐ ίγβροί σον.

Φχηϊι
Ε ΤΥΡΟΟΒΑΡΗΕΟ. ΟΙΑΒΕΝϋΟΝΙΑΝΟ

ΜΛΟΟΟ.ΙΧΠΠ

{Α II π'ί/Ηίβ ΓΜίτκίί] ■
ΡΑΤΚΙ ΜΕΟ
 ΡΚΑΕΡΑΤΙΟ.

Ι ΤΝίνΕΚβΑ 8. Ο^γϊΙΙϊ ορβκι ββπίθΐ ηεηυβ απιρϋαδ βάίΐ» άϊχβηαι,

'-' & ^αηηε ΑαβειΊο, Εεείεδΐ&θ Ε&ικίιιηβηδΐβ Οαηοηίοο, Α.8. 1638.
Νλπι φΐ8,πινΪ8 Μί§ηϊυδ βα»πι ϊη ΡαίΓοΙο^ΐα Μέλπει " βάΐίίοηβπι
αΙίοΓαιη" νοοθί, Λΐίβπι βάΐίΐο ηηΐΐο βΐΐο ,)ΊΐΓβ νοοβ,ηάα βδΐ, ςυαπι φΐοά
Α αΙιθΓίηηαπι πάεΐϊίβι• βχρΓβββεπί;, ίηίβΓραηείίοηθ ΙαηΙιιπ) 1)βηο ουΓαία,
εΐ αι^βοϋδ &1ϋβ 8. Ο^τΐΐϋ ορβποαβ, φΐΕΐβ »ηίβ» φήάβπι βά\1& βι-αηΐ,
δβά ϊη ν8ΓΠ3 Ιΐβπβ άΐ8ρθΓ8α, ιοί άβπιυιη Β,οοϋΓ&ϋββίπιβ ΐη ιιηαπι
οοΠϊ^ιιηίυΓ.
Ει 8Ληο ΑαΙ)βΓΐυδ ϊίΙοΪΓοο Ιαυάαηάυβ ε»(;, ααοά βιιπιηια (3ί1Ί§οηίία
8. Ο^τίΐΐΐ ορβΓα, φΐοΐ ΐηνβηΐΓβ ροββεί, βο ίβωροτβ εοΐΐε^επί ευαι
ππηϊπιβ Θ88βί 8&ΙΪ8 οοωρθΓΐυιη, φΐβ,ηΐυπι Κβι•οπιηι ΐηεδβεί πιβ,^ηίδ
ΙιίΙι1ίοί1ιοοΪ8 ; (}υοθο[υθ οοΐΐαϋοηίΐϊαβ εοάίευπι, βί ςυοπιπι ροΐιιΐί,
ββιπρβΓ αβυβ ίαβπί. Εχ ϋβ αυΐβιη φιαβ ίΐΐβ εοΐΐβ^ΐί, ηυ)ΐΐ8 1ίΙ>ι•ΐ
ίβχίαβ ρΐυππιίδ νίίϋδ ΙαΙιοΓαί. ίΓ3,πιςα8 ΐη ίοίιιηι ορυδ πηυβ ίαηΐιιπι
1)οηυδ β8ΐ Οοάβχ Μδίαβ, εοηιιη ηιιϊ(1βιη ςυΐ ϊη ΕϋΓορα οεοκίεηΐβΐί
δυηί ; βί ηίο ϊρδβ ϊη ΒϊβϋοΙηβο» ν&ίίοαηα ειοβοοιιάϊΐυδ, ίοηίβ ΛοοΙππαβ
αοβΓΠΐηο δβά εΐϊαηι ίκΐηιιε ρ^βηβ ί§ηοΙο.
Ρηπιαβ ηοε νοίυπιβη ί^ρίβ βχρΓβδβίί Ιη^οΐβίαάΐϊϊ, Α. 8. 1607,
.ΙίΐοοΒιΐδ Ροηί»ηυ8 θ δοεϊείίΐΐβ ^β&υ, &ά ηάβπι ϋοίΐίοΐδ Μοηαοεηβίβ,
οαί Οβββ βΐ ΖαοΗαΓίίΐδ ρΓορηβί&ε άείϊιεπιηί. Ηιιηε ε§ο εΓεάκϋ
βδββ, φή ηπηο ϊη βίβΐϊοίηθοα Μοηαοβηδί ββί, Οοοϋεεπι 4!> δεευΐο
Χνίπιο εοηβοπρίαπι : αΙίβΓαιη φίοςαο, Οοά. \η, β)ϋ8(1θΐη ΓβΓθ
3β&(& ϋβ(1βπι νβΓοίβ (1β8θπρδβΓΪ8. Ευπι ΡοηΙαηιΐΒ, ςαο ΐρδβ υβιιβ
ββΐ, ρβββϊπΐϋΐη ("υίβκο ιικτηοΓΛί. <^ιιο8 άίχϊ, ιιίεΓφΐε ηοτυηι βχ βαάβπι
οβί Γαπιίΐϊα, ΐΐΛ ϋί ηοη βίί ορβΓαβ ρΓβΙϊυπι απιβοδ ρειΊε^ίδδβ. Αά
Οδεο εί Ζαοηα,παΐΉ, ΡοηΙαηιΐδ Οοάίουπι Κοω&ηοπιιη αρο^Γαρηα
»(11ιί1)αίΐ, ^Ε^ο^^ δϊπηοηιΐϊ οϋΓ», εχ θαμβοί 8οοΐοΐ3ΐβ νϊπ, (}υϊ ροβίεα
νϋΐ ΡΚΑΕΓΑΤΙΟ.
ΤΗοοάοΓθίαπι ίαχα άΉίββηΙβΓ Γβοβηβαίί, αηηοηηβ 1642 βάϊάϊί.
ΖαοΗαπαβ ο Ηοηο ΠΙο Οοά. Υαί. 587 νίαβίατ Ιχαηδοπρίυβ Γυΐδδθ, ουπι
ηοηηυΐϋδ νβΐ βοπΗαβ νβΐ ^ρο^Γαρϋ βιτοήΗαβ : Οδοο νότο οχ Οοά.
ν&Ι. 1 2θθ, φΐβπι Ηβ^βΐιΐΒ ο]ιΐδ<1οπι Οοάϊοΐβ 587 " ϊηοαποδυπι οχοπαρίαΐ""
νοοαί. Ηοδ άαοδ ί§ίΙαΓ πιηΐίο οοΓΓβοώιβ ςυαιη οβΙβΓΟδ βχΠϊΗοί.
Ηαηο ΡοηΙαηΐ ίβχίαπι ροδί χχχ αηηοβ οπιβηάαΓβ ΑυΠβΓίαδ ηοη
ιι11ι•£ί ροΐαϊΐ, φίαπι α4 Οοαΐοβ Ραηβϊηο ιιίβΓθίιΐΓ (Οοά. Κβ£. 836) ηΗί
οοηϋηοΐυι* 8ορΗοηϊαο ίταβπίθηίαπι, οχ 1»υιιο βχβπιρίαπ (ΙοδίιιηρΙϋΐη.
Ιη φΐο δϊφίκΐ ναπαΓβίαι•, οα ραΓίίπι ίβχίαί ραι•ίϊπι ηοίΐβ ίηββηιϊΐ;
1^ρο£ΓαρΗθΓαπι άοηΐψιβ βΓΓΟΓββ, ςαί Ροηίαηααι ΓβίβΙΙθΓυηί, ίηΙβΓάαπι
ΠβΟ ΒΟΠίρβΓ ίβΗοϊΙθΓ ΟΟΙΎβΧΪί.

.Ιίΐηι ρη,ηοοβ αηΐο αηηοδ άοοίηδ ΠΙο αο ΙίΙΙοΓαΐίβΒΪηιυβ \•ϊγ ΤΗβοάοπιβ

Ηβ^βίηβ Οβπηαηυβ, <^ιιΐ ηαηο ροδί ορβΓοβαπι νϊίαπι Οοάίοί ϋΐΐ Ληιίίΐ-
ϋηο, ηαί ΕΊοΓβηίΐαβ ββΓναΙαι•, οαβηοΐο βΐιιάίαπι ίηδυηήί, ΐηΙβΓ ΙαΗοΓβδ
ϊη ΒίΗΗοίΗβοα ναίίοαηα ΙιαΙ>ϋθ3, Οοάϊοΐ 587 ΐηοίάϋ, <ριο δίπηοηάυβ
αιιίο αηηοδ (ΙηοβηΙοδ ηοη ηίδΐ ϊη ραΐ'ί,οηι αά βαΐίίοηβηι ΡοηΙαηΐ υΒηβ
Οδδβί, αίο,ιιο ηαηο ίοίηπι οοηίαΐΐί. Ιάβπι ροβίβα ςαοφίβ ορϋπιαπι
βί βϊη^ηΙα,Γβιη Οοάΐοβπι ίη ΒίΗΙίοίΗβοα ΪΥαίΓαπι Αα§ηβΙΐηΐαηοΓαιη
Κοιηαβ ϊηνβηίί, ρι-ορΗθΐαβ οοπιρίβοίθηβ βοΐοβ Απιοβ οί ΜίοΗαοαιη ;
<ραβπι οίΐαπι ϊΐΐβ ϊη Ηαηο βάίϋοηβπι οοηίιιΙΗ. Ώβ Ηοο αάπιΐΓίΐοϊΙϊ
Οοιίϊοο ιηοχ αηιρΙϊιΐΗ άίοβηααπι οπί. ΟοΙεπιιη ηιαίβηαβ, ^αϊυιι» ίη
Ηαηο θΐΐϊίϊοηθίη υδϋβ δΐιηι, ηαηο βηαπίθΓβπι.

Α. Οοάβχ Αη^εΐΐουβ, α ΤΗ. Ηβ^βίο οοΐΐαίιιβ ; ι•ιιμΐ8 (Ιββοπρίίο

βεο,ηϊί,ιΐΓ. " Ιη ΒϊΗΙ. Αυ£υ8ίϊηΐίΐηοι•ηπϊ, ψιβιη βΗ αυοίοήβ
ηοηιϊηε Αηρβίί Βοεο&β Αη^εΐίεαπι νοεαηί, υηιιβ αίΙββΓν&ΐυΓ
Οο<1εχ ΟττίΙΗ&ηυβ, οΐϊιη Οαπί. Ραββίοηεΐ, ΒΪριηΙυβ Ι). 3• 9 '•
φΐΐ οοηΐίηβΐ ΟοιηηιεηίβποΒ ίη Αιηοβ εΐ ΜίεΗαεαηι. ΜβπΛπι-
ηαεευβ 884, ίοπτιβ φϋκίταΐα, Ηίηΐβ οοΐιιηιηΐδ ρβΓβοπρίυβ, ββο. Χ
νεί XI, Ηοηαε ηοΐαε ΗΗεΓ, <•ιιμΐ8 εββε άπάγραφον νί(1εΙιΐΓ ΟίΙο-
Ηοηΐαηηβ 233•"
Β. " Οθ(1. νβί. 587 ΗοηιΗγοΐηηβ 8εο. XIV. ΟοηβίαΙ Γοΐϋβ 324• Οτΰο
οβί, Οβεβ, ΜϊεΗαεαβ, ΑΙ)Ηβουο, Ναηηι, ^οε1, ΑΗάίαβ, Απιοβ,
^οηα3, δορίιοηίαβ, Ζαοΐιαηαβ, Α^^ββυβ, Μ»1»οΗίΕ8." ΑΗ εοοίεηι
νίΓΟ άοείο ΤΗ. Ηε^βϊο εοΐΐβίιιβ εβί. V
Ο. " Οοά. Οοίβΐ. 113 (°Ηηι ΙιΧΧΙ), πιεηιΗΓ»η8Χ!ειΐ8, εοηβίαί 435 ίοΐϋβ,
ε1ε§βηΙΪ88Ϊηιιΐ8, νεΓβιΐδ ίΐηειη ηοηΐ μίίιΙϊ 80Πΐ)Ιιΐ8 ;" υΐ τοΓειΐ
Μοηΐείηΐεοηΐιιβ, [ΒίΗΙ. Οοίβΐ. ρ. 1 86]. ΖηοΗαΗαηι ΡΐΌρΠεΙβηι
βοίηιη οοηΐϊηεί.
 ΡΚΑΕΓΑΤΙΟ. ΐχ
Ό. ϋθ(]. 285 Ικ)Πΐ1)^0Ϊηΐ18, βββ. XIV ίη ΟΪΜ. βατοπαώίου Μοηίΐβ
8βηοΙϊ, πιυϋΐυβ ιιίι•ΐιι<;ικ-. Οοηβί&ί Η<χΚβ ίοΐϊίβ 459• Οτάο ββί,
θ8ββ, Αηιοβ, Αοάίββ, .Ιοβΐ, .Τοηββ, Μίβη&ββΒ, Ν&ηιιηι, Ηαϋββιιβ,
βορίιοηϊββ, Α££»βιΐΒ, Ζαοΐι&ηαβ, Μαΐ&οΐιίαβ. Ηιιϊβ Οοάίοΐ άβρβπ-
οπιηί ίιπιηϊηο ίίΛιιΙίίπιτη νΐηουΐ», βχΐΓβπιαβ ρηςΐηηο, φιαβ ρ&βηβ
Ιοίηπι Μαΐηβΐιί&ιη οοηΐίηοΐιηηί, αίαυε αά ΐηίίϊαηι Οβββ ΓβΓβ ρηΓΒ
φΐβι-ίβ. Ε#ο Οβββ φΐοά βαρβΓββί, βί ρατναβ ΐΠαβ Λΐίΐΐιιοΐιϊίΐο,
ίρι;ιίοηιι« ροίυί, ΐΐΐΐφΐί&β βοηίιιΐί, Νβηηηι, Η»1>8,οιιο, βί Α^αβί
ηιβ^ΟΓβιη ρ&ιίβΓη : Ιηιηο ,αιιίοιη υί ρβΓηββΓ&πι Ιβπψυβ ηοη βυρ-
ρβάίΙανΗ. Αΐίηί φιοφίβ βχβηιρί» ϊη ηοηηυΐΐίβ Ιοοίβ βχββΓρβϊ,
νβΐ αά βίηςυΐα νβι•1>& Ιββίίοηββ ΐηίβΓίΙιιιη βοηιί&Ιιιβ βυω. Ηοβ
ίη Ζαβηαι-ία ρΓββββιΐΐπι Γβοί, υί νϋΓΪη» Οοάΐοίβ Ο ΙβοΙΐοηββ ηιιί
οοηήΊτηβτβ βιιί ΓβίβΙΙβΓβ ροδββπι ; αίφΐβ ϊΐβπι ιιί β^βίίβηι Οο(1. Ο
νβΙβΓβπι Ιββίίοηβιη ΓββυρβΓβΓβπι, βυπι α ίαιΰ ηιυ11ΐ8 ίΐΐβ Οο<1βχ
οοιτβοΐαβ 8Ϊί.
Ε. ΓΓβ§τηβηίιιιη άβββπι ΓβΓβ Γοΐίοπιιη &ά βαΐβοηι Οο<3. Κβ£η 836 ίη
ΒΐΙ)1ΐοί1ιββα ΡαΗβΐβηβΐ οοηββΓνηϋ. ΙΥ&ςιηβηίιιαι βββιιΐί ΓοΓβαη
XII βαί XIII •

Ιη π)α§ηα ΠΙ» Ηοίπιεδη βί ΡαΓβοηβί βάίΐίοηε Ι/ΧΧ ΙηίθΓρΓβίοηα

νβΓβάοηίβ, .Ιαβδίοο 6886 8. Ο^γϊΙΙϊ οοιίϊοοηι ηίβ Γεπηε νειΊπδ εοπι-
ηιβιηοΓ&ηί.
" 4°• Οο<1βχ ϋοΓοίηοί Ιΐροκηρνκος Μοίά&νίεηδίδ ΐϋ πιοπιοΓαηαοευβ,
860. χϋ ίη Γοΐίο. ΟοηϋηβΙ XII ΡΓορηείαβ Μίηοτεδ, φίοπιπι οοη-
Ιβχίαί ΐηίβΓρο8Ϊίυ8 βδί Οοπιπιεηίαπυβ Ο^πΐΐί Αΐεχ&ηάπηί." ΙΙπμικ
ϋοΓοΙηβΐ εοάίοεβ ν "ννίΙβΓηοβΓβίηπι πιίΒβί βιιηί, »Λ Οπγ. Γπά. Μαί-
Ιη&είυηι, Οταοοί ΤοδίαπιοηΙΐ οιΐίΐονοιη ; (]υί &ά Ηοίπιεβίιιηι βεποεηβ,
608 " Οοάίοεβ" νοοαί " των ο 1)ί1>1ίοΙηεοίΐθ ϋοΓοίηβί 'κροκήρνκος,
ίνίκλην Βονλησμας τον ίν Ίασσί." Εχ ηίδ (Ιεδοτίοίΐ; Οοάίεειη ίϋ υί
" ΜεπιοΓ&ηίίεβηπ], δεευΐί XII ίη Γοΐίο." Αάάϊί αυοά " νοίυπιεη οβΙ
νί^οηβ. Οοηίίηεί XII ΡΐΌρηβΙαδ ΜίηοΓβδ, φίοππη οοηίεχίηί" βίο.
(υΐ βυρην οίΙ»τΐ). Ηυ)'υ8, ίηο[υΐΙ, ΡΓορΗβΙ&ηιιη πήηοπιπι ίοχίιιιη
" αηιΐ3 εχ αηιίοϊδ ιηείδ, ηυΐ ηΐε ίη νίοίηο δ»οεΓάοδ βδί, νΪΓ (ΙοοΙηδ βί
;ιοοιΐΓαΙιΐ5, οοηΐυΐίί." Εα οοΐΐ^ϋο »ά Ηοίπιεβίιιπι πιίβδα Γαίδβε ροβίΓΐά.
Νοη. Αρπΐ Α. 8. 1 794 νίάείυΓ. υΐίεπιιβ νεΓο ςυίΛ <1β ηοε οοά.
ίίΐοίιπτι ί>ϊί, οφΐί<]οηι εχρ1οι•Λΐ•ο ηοη ροίιιί ; ι-ιιηι ρβΓ ερίδίοίαιη, (|ΐι:ιιη
ρΓΟ πιο Ο^τϊΗιιβ ΟΓθ,η&ηι, ε ΟοΙΙ. 88. Τπηίί., ΟαηΙίΐοΓ., Α.Μ., ((^υί
ίη ΓοοεηΓώϋδ »ά Είοαηυηι ηιοηίοπι ίιιιηυΐΐ,ίουδ 1»η1ηπι Βυα ρΓυάεηΙία
αο δ^ΓΟΓηπι ίηςεηίί ροΓΪΙϊα ρΓοΓαίί) ηυηι»ηί88ίπιε δοπρδΟΓαί, ηίΗίΙ
οοπιροΓίηπι βίΐ. ^υ&^ο ηοη ηίδί ίη 8. δοπρΙιΐΓίΐο Ιεχίυιη εο ιιΐί
1)
χ ΡΚΑΕΓΑΤΙΟ.

ροΙβΓαπι : ιώΐ βΐ <}υαη<1ο οϊΐανϊ, Γ ηοιηοη άοάΐ ; αΐηυο ίρβο οοΐΐαΐΐο-

ηυπι οΗίΓΟ^Γβ,ρΙιο ιιβιιβ δυπι, ςυοά (ΙοοΙο νίΓΟ Ηοίηιοβϊο ΜαΙίΗίΐεϊυδ
ίη θ]ιΐ8 βάϊίΐοηβηι ΕΧΧ ΙηΙβΓρΓβίαηι οοπιΐϊΐυη'ιοανίΐ, ςικκίηυβ ηυηο
ίη ΒίΜΐοίΗβο» Βοιίΐοϊίΐηίΐ 5οι•ν,αίηηι ηιίΐιΐ ϊηιΐϊοανίί νίτ ΓονοΓοικΙυβ
\ν. ϋ. ΜίΐοηιίιΐΗ.
Είϋίίοηβπι ίαπιβη αοοηΓαί,ϊδδίπιαίϊΐ β88θ ϊηνβηϊ, βί ΓαπβδίιΐΗβ βιτοη-
1)ΐΐ8 ; (μιο8 ίαπιβη ιιΐ ϊικϋοοπι,
Ιη Οβ. ΐ. 9, Ιϊηβα. ρβηυΐΐ. βθΓΪΙ>ϊΙυΓ 44 ρτο 40.
νπι. ] 3» >> «, της αδικία•)- αντων βΛ 4° ηίηίΐ ροΓ-
ύηβί.
Απιοδ ί. 15, )» 5. ρτο 6 βασιΚιυς αυτής Ιβρ. ό βασι
λεύς 4°•
νϋ. 5, )> 4, ΐίΐ κύριος ό Θίόί Οο. αάά. 40.
νϋί. 5, α Ί, καΐ ίμπολησωμΐν 40.
ΜίοΗ. ίν. 7ϊ η ρο
ροηυΐί. ρνο ίως «ίϊ τους αιώνας Ιβρε τους
αιώνας 4°-
^οβ1. ί. 1 9» >> αάά. ήνάλωσΐ 4°•
,Ιοηαβ ϊν. α, ■ρτο ώ δέ 4° &9• <■>&« 4°•
>1 5.
ΖαοΗ. ίν. 2, ί) ι, άβΐβ 4°•
χϋί. 9» >> 4. ρτο κάγω ίτιακ. αυτόν 4° Ιΐ^. ίπακ.
αυτοΰ 4°•
Ργ3«Ιθγ Ιι&θο νΐχ υηπηι αίηηβ αΐΐβπιπι 6χΐ§ηιπη βιτ&Ιυιη ίηνεηϊ.
Ηυ]ηδ εοάίώβ Ιβοίίοηββ βαβρβ βαηί ραοηο δΐη^υΙαΓββ, αί^υβ ίΐΗ(}υ£ΐηΙαπι
νΐάβηίαΓ 8. Ονπΐΐϊ βΟΓναβδο. Εο ςυοηηβ απογράφω ιΐδΐΐδ δυπι, ηαο<1
αά Ηοίηιβδϊυπι ππδδαπι βδί αά ηοίαηιίαβ ϋοάίοίδ XII ναΓΪβΙαΙβδ : βί
Ιιοο οΐίαιιι αοοιίΓ&Ιϊδδϊιηβ θδββ βάϊίαπι οοηππηαΓβ ροϋδυιη.
Ργεθϊογο» ίΐ8, 0{ΐΐίΐηίυιη ροίαΐ, υβαβ δυω κι&ίβτϋδ, ςυαβ ΓογΙθ οαΐοη&θ
(φΐαβ (Ιίουηί) βυρροάΐί&νβπιηί : β φΐΐϋιιβ ρι•&βοΐριιβ ηοιηίηαΓβηι
λ. Οοά. ϋιηιΐ. Ογ. \ί, " Οαιιίίοαπι Ηβοαουο" οοηίίηβηίβπι. Ηυηο
Μ8. ιΐββοτΐοίί Οοχίηβ ηοβΙβΓ υί " οοθ. πιβηιΟΓΒηίιοβηιη ίη Γοΐίο,
(Γ. 34°> ββοαίί ΓοΓββη XII βχβιιηΐίβ, ιηαηυ Νίοοί&ί βχαΓ&ίχιπι."
Ι). Οηίοηα 88. Ρβίηιπι ίη XII Ρι-ορηβίΜ ΜίηοΓββ ; ίη Ι)ϊΙ>Ηο11ιοο»
8. Ιιαιιπ'ΐιΐϋ βρηά ΠοΓβηίί»8 οοηββΓνβία, " Ρΐιιί. XI. 22"
βί^ηκία. " Οοίΐβχ (ΪΓ&βουβ ιηβιηΟΓβηβοβυβ Μ8. ίη ίοΐ. ηιίηοπ,
ββα XIII, ηίΙίι1ίκ8Ϊιηιΐ8, ίη αηο νβιΊ)» ββοπ ΙβχΙυβ πιοποβ
δίπιί βχαΓαίβ. ΟοηβΙαί ίοΐϋβ βοπρίίβ Ι93-" " 1° ηΐί.ίιηα ρα^ίηα
Ιβ^ϊίυΓ Τιλοί ιίληφιν ή βίβ\ο( ή τοιαύτη, χιιρί γραφίντοί (βίο)
Έτρατηγίον πρίσβντίρου, ρηνι Άπριλλίω 8(κάττ] και πίΐτάθι <ν τ<ρ ίτπ
,Γ^γ' Μ. <> (ΟΗηβΐί 1285)" [Οβίβίοβηβ Οοά<1. Μ88. ΒίοΙ.
ΜβιΙίοεο-ΙιΛΜΓβηί,ίβηαβ, Ι. 516, Ε<1. Βαηάίηίοηβϊβ 1764]•
 ΡΚΑΕΓΑΤΙΟ. χι

Αϋφίκΐ οΐΐαηι ηυο αίίαΐβπιηί Οαίοηαο ΐη β,ΐϋδ 88. δοπρΙιίΓαηιπι

ρϋτίΛαβ. υΐίϋδβίπιαπι ΐηγβηΐ ΐΐίαπι ΐη ΑοΙα 88. Αροδίοίοπιπι οΐ ίη
Ερϊδίοΐαβ Οαίηοΐΐοαβ, φίαπι ηοβίΓίΐδ 0(ϋ<1ϋ Ογλπιθπιιβ α. 1838 ; αίφίο
ΟαΙβη» ίη ΙλΙ)Π8 Κοςαπι (Μαη ΒΐΙ>1. Νονά III) οοπιπιοοία εΐΐωη ίυϊί,
α,ιιΐρρβ αααβ ρπιηηιη Ιαουααπι ίη Οδββ 2θ β. δαίΐ3, αί βρβΓΟ, βυρρίβ-
νοΓίί. ΝίοβίΛβ (1β Ρδαίιηΐδ Ιΐοη β& βάίίϊοηο υβυδ δΐιηι <|ΐΐΕηι δυρι•α
άΐχΐ, Μαΐΐ Βΐοΐ. Νον» III, υδφΐβ εο" ηοηα^οβΐιηιιπι ίβΓβ Ρδ&ίπηιηι :
06ΐβΓ03 υίουηηαο β ν&τίΐδ ΟοοΜ. Μ88ίΐδ οοΐΐβ^ΐ, Οά άί&γ'ι.
ΡΓαβΙβΓ α&3 ηιιΐΐαο βαηί, φΐω ηονΐ, βΓαοοοηιπι Οοάΐουπι πιαίθΓΪίΐο
νβΐ αϋ ππιιίηιυιη ιιΐΐίοδ. Ε§ο εηΐπι ΟαΙ&Ιο^οβ ΐηβρβχΐ ρΓαοοϊριΐίίπιπι
Βΐοΐΐοίηβοαταιη Ρατίβϋδ, νΐηάοοοηαβ, Μοη&οΐ, Γ1θΓβηίΪ8«, νθηβΐίΐβ,
Μβάϊοΐίΐηϊ, Νθ3ροϋ, Μιιβοονΐαβ : Ηονδΐαβ αυίοιη, ρΓαθίβΓ 8α& ορβΓα,
ρΓΟ πιβ Γβπι Κοπιαβ ΐηάβ£»νΐί. Ιη ΒΐΙΛΐοίη. ΡαΙαΙ-ΐΐ Εδοοήαΐΐδ φίαπι
Ρηΐϋρρυβ II Γβχ ίαικίανίί, αίφΐβ ίη Βίοΐΐοΐΐι. ΐρβΐυβ υΛϊδ λίαίπίοηβΐβ,
ευηί ψιαβάαπι βχβαφίαήα ρ1βι•οπιπΐφΐΘ βχ ηϊβ ρΓορηβΙΐβ, δβοαίο XVI
ίΓαηδοΐ'ϊρία : ββά οηιηΐ», ρΓαοΙβΓ υηυηι ραπίβΓ βηηί νΐΐΐα Βίφίο
ιηυίΐΐΐη. Ηΐο υηυδ οοάβχ ΐΐΐβ ββί φΐΐ ΐηδοπΙηίυΓ ψ η. 4> & ψ10
βχίαί ΜαΐΓΪΙί αρο£Γ»ρηοη ρ&βηβ αβςυαονυηι. (^ιιΐ ϊη Ρ&ΐαίΐο βδί, ΐβ
ΠϋΓία^ϊ βΓ»ί άβ Μβηάοζα ΟαΓ<ϋηΕΐϊδ ; φΐΐ βυοδ ΗΙ)Γ08 Ρπηοΐρΐ βυο
ιηοπβηβ Ιο^νϊΙ ; φή Οταβοοπιπι φΐϊάβιη ΙϊοΓΟΓαηι βοΐα, ΟΓβοΌ, υΐΐϊιΐδ
ρΓϋΙϋ πιαηοΓ,α ^ηι υηςυαηι ϊη ΐΐΐ&πι Βΐοΐΐοίηοοαπι νβηβΓηηί. Ηΐο
Λΐιίβνα οοάθχ Αηιοδ βΐ Μΐοηίΐβ&ιη βοΐοδ οοηΐΐηβΐ ; βΐ ί(Ιοπι Γβνβπι οβί
Ιβχίαβ &ίφΐβ Οοά. Α; βίβΐ ηοη αά ΐρβϊυβ βχβπιρΙ&Γ βΐί βχΛταίηπι, ββθ
ΓοΓί3£8θ βχ Οοά. Οΐίοοοη 233 (ββο. XV βχβυηΐΐβ), φίβω Οοάΐοΐβ Α
βδδβ αρο§Γ£φηοη Ηβνβΐυδ ^υά^^&(;. Τοίυπι Ηαηο Οοά. αηηο 1858
β^ο ρβΓίβ^ϊ, υίροίβ φΐϊ Α βί ϋοά. ΟΐΙοοοηβηδβηι ίαπι ίςηοΓ&Γβπι :
ηυηο, οαπι θηηάβπι £θγο ίβχίαπι &ϊφιβ Α βχηίοβΛί, ρ»§ίη£ΐ8 ηοΐϋϊ
ίίπιρίίηβ οηβΓ&Γβ; ηβο ηίβΐ Ιθγ φΐ&ίβΓνβ άί&\Ί, ι&ί ά\> Α άϊδΙαΓο
γίάοΓβΙηι•.

ΟοββΓν&ΥβπΙ ΙθοΙογ, άβ υηο Οο(1. ωοηϋοηβηι ηβπ αοίηυο ΐη ΟπβηΙο

ΓοϋοΙο. Εχ ΙΙβηποϊ Οοχϋ τβΐ&ίιχ*, Βΐοΐΐοίηβοαβ Βοάΐθΐαηαο ΟαδΙοάϊβ,
<{ηαα ΐΐΐίο ίη 1)ΊΙ)1ίο11ιοοΪ8 δυρΘΓβίηί, ρΙβΓυπίφΐβ οοπφθΓΐυπι ηαουί. ϋυϊ
νΪΓΟ ηίο ιηΐΗΐ Ιίοβαΐ ^Γ&Ιβδ ά^οτο, ρΓΟ Ιιυπίίΐηϊδδίπιίβ ο㧻 ηϊβ ϋβηβ-
Βοϋδ, Ιιιπα άβ Ιιαο ίρδα γθ ίυπι ΐη οβίβπδ ηοβίΓΪδ οοηβϋβίυάΐηΐοηβ.
αο&β ϋΐβ γΐββΓβ ηοη ροίαΐί, άαο Ιοοα ΐρβο &άη, 8ΐηα άΐοο ηιοηίβπι
αΙ(}ϋβ Α(ηο. Εχ ωοηαβίβπΐβ υηιίενϊ^ΐηΐΐ ΐη πιοηίβ Αΐηο, οαιηΐα νΐβΐ

* ΒβροΓΐ Ιο Ηβτ Μ^ββΙγ'β ΟονεπιιηβηΙ οη Ιΐιο ΟΓββΙι ΜαηηβεηρΙβ ν«1 Γβπιαίηίης

ϊη ϋιε ΙΛύητκβ οί Ιΐιβ Ι«ν»η(, 1>ν Η. Ο. Οοχβ, Μ. Α. Ιιοηάοη, 1850.
1)2
χϋ Ρ Κ Α Ε Κ Α Τ Ι Ο.
υοί αΐία,αϊά οαυβαβ αρραΓβΓβΙ υηάβ Ογεοοοβ ββδο οοάά. οροι•αι*β
ροδδβπι. Ιη Μοη&δΙ. δρηί^ωβηίί, δί υίοΐίοίηβοα βδββί, βαιη νίάοΓβ ηοη
ροΐυϊ. 8οά νίάί οί&ΐίοίηοοαδ Μα^ηαβ βίνο Αΐη&ηαδϊαηαβ ΙιαιίΓαβ, 8. ϋίο-
η^τβϋ, βί ΒαΙοραοάίί : ;ι( ψιο πιίηοΓΘδ θίΐδ ΡαηΙοοηαΙ,οπδ, δίιηορβίΓβ,β,
Βοοηίηί, ΙοβΓοπιπι, Γοΐία,ιιίαδ άβηίφΐβ οχί^υαβ ηυίΐβ αά 8. ΟβθΓ§ϋ
Χβηορίιοηΐίδ οχδίαηί, υΐιί ορίίπιοδ οοάίοοδ ηιοηαοηί νβηάίάβπιηΐ,
υί βο ρΓβΙίο Εοοίβδίααι δΐΐΛΐη ΓβποβΓβηί. Εί, άβ Ινονί ΤβδΙαπιοηΙί
Οοάίοί&αδ βηαίάβπι άίοοΓβ ηοη αιΐδίπι, ηίδί (μιοά οί ίη Μαςηα ΕαιίΓα
βί ίη 8. ϋίοη^δϋ ΙιβοΙϊοηαπί βΓαηί ΙΗβπδ υηοίαΐίοαδ. 8β(1 ηί φΐαηΐί
βίηί, βο πήηυδ ροβδυπι δΙαΙαβΓΟ, ηυοά ηβφΐβ γθπι αΐΐίιιβ αηΐβ ίηνβδίί-
£ΗνβΓαιη, ηοψιο ίαηι ιηίΐιί νοί Ιβπιριΐδ νβΐ ναΐβίυάο αά ρβι•1ο§οηάαιη
βϋΐϊβοίί. Οοάίουπι 88. ΡαΙπιω ΜδΙοΓααι βΐ ηαβ οίΙ>11. βΐ δίηαίΐίοαιη
ΟΓβάίάβπιη, οιιιιι ίαπίπηι ίΐΐίχ μιηι αηήδβυιη δΐί, νίχ ιηπΗϊ ρΓβίίί
ϋΠφίκΙ ηαηο οοηΙίηβΓβ. 8αηβ νβπ δίπιίΐθ βδΐ, βοηοδ ιοί ββδβ οοάά.
βοοαίί XI νοί XII βοπιπι ραΐταω, ηαοπιπι ορβΓα ρίαππιΐδ 1>οηϊδ
οϊιΐϋΐΐί'ΐη αοΐαΐίδ οοϋΐεϊΐηΐδ αραά ηοδ 1β§αηίηι•. Λ'ιιΐΐιιιη 'ύη οοάϊοοηι
νίάί, ςαβηα ορυβ »ηιϊδδαπι ο^αδ^ιιαπι β Ρ&Ιποαβ βδβο Γβοοςηονί ;
ηϋιΐΐ Οπςβηίδ, ηίηίΐ ϋίάνππ ρι•αβΙθΓ ηυοά ΟαΙβηίβ οοηίϊηβίιΐΓ, ρααοα,
8. Αίηαηαδϋ νοί 8. (ΪΓβςοπί Ν^βδβηί, ηίηίΐ ρΓΟΓβυδ, υί οΓβάο, οχ υΐΐο
τα&ξηοηιτη ΟοηοΐϋοΓαπι.

«Ιαιη υί ρααοα άο Οοάΐοηπι, φΐϋ>ιΐ3 &ά οραβ πιβιιπι υδϋδ 8ΐιιη,

αυοίοπίαίο άίδδοηιιη : Β Ιοί ιιιη Ιϋιπιιιι ΙιαοβΙ : βοηαδ ββΐ, ΐΜχϋπιΙιΐδ,
ΗίοπιΙιΐδ ; ραι•νίβ άεηίηαο ίΐΐίβ οηιηίηο ίβτβ ϊηοιιι-ϋβ οατοί, ο,ιΐΕΐβ ίη
Οοάίοο Ό ίηνβηίυηΙιΐΓ, νοί Οοάίοίδ Α ίη οΓί,ΙιοςπιρΙιίη, ειτοπβυδ.
8οά ο,αοδάατη Ιοοοδ ηεηυβ ραυοοβ βίηο υΐΐα Γαΐίοηβ οαιίΜίΐ, ςμιί οΐ ϊη
Εάά. βί ΐη Ι> ίηνβηίυηΙ,ϋΓ ; αΐίοαοί οίϊ.αιη 1ΊΒι•αι•ϋ ιιι.ίιπι οΪΓοαηΊΰϊδηδ
ηΐο οοάβχ νϊάβΙαΓ βδβο. Ιη ΖαοηαΓίη, πνιΙΙλ βχ Ο βαπιρβΐ, ίη Απιοβ
βΐ ΜίοΗίνβα πιαίΐα οχ Α, ηηαο ίη Β (ΙοίαβΓαηί ; ς[υοά Γοοθγο νίχ αυδυδ
βδδβηι, ηίβί οοάίοί Α 6 Ιαιη ρΓαοοΙαΓβ ααοίΟΓ ίηίδββΐ, αοοοδδίδδβίειιιο οΐίαπι
ΟαΙοηαο ίη Λ«•ί;ι 88. Λροβίοίοπιιη ΙοδΙΐιηοιπϋΐη. Οοηδίηιϊΐίδ οΐίαιη
Β δαβρβ οδΐ ίοηΐϊ Ειΐΐΐίοηιπιι, ηεφίο Ιαηίαιη ίη Οδοο θ(ί Ζαι Ίΐίΐΐ'ϊα, (μιϊ
οχ ίρδο οοάίοο δΐιπιρίίΐ βΓαηΙ. Ιη ΜίοΗαβα οιιίιιι, ρι-αοίοι• ηιαςηαπα
α,ά ήη. οαρ. ί. Ιαοαηαπι, ίη 412 θ> β* ίηοκτένα οί ζωοττοκΐ ίη Β βαηΐ
ίη ΓΟδυι•», (^υακί ϊΐΐο ^αοα^αβ οοάβχ βίηιίΐβ αΐίηαίιΐ Ηαοηίδδοί ιηίΓίδδίιηΛο
νοΙβΓαπι Εάιίίοηαηι Ιβοίίοηί, υποχωρεί—τι\(ον(κτ(ΐ. Ταω ίη 41** ^•
Β άυοδ νβΓδοβ οπιίδδίδδο ΟΓβάο (ηηοΓαπι ραΓίβιη οπιίίίυηΐ Εάά.),
ρΓορΙθΐ• άίίηοαίίαΐβπι. Ιη Ηαοαο. 542 η> ηιΪΓα ΙοοΙϊο οφθαλμοί•
( 'οίϋοϊδ Β βί βάίΐίοηαηι οοιηηιυηίβ ο»ί, ιιηάβ οο^ηιιίιχ οδδβ οο^οοεΓΪδ.
Ιη 55^ ^ 0* ι" 5^' Μ^ ιηι<• ^ϋ0 Ρ*τνα βχ ϋ ιιάάίΐα δαηΐ, ε[αη,ο ατηοο
 ΡΚΑΕΓΑΤΙΟ. χΐϋ
ρβΓ Ηοηιοβοΐείοηίοη οπιϊδβίΐ αρραΓβηί, αίαηβ ϊιΙοϊγοο <•οπιπιπηοιιι βδδο
Οοώοΐδ Β οί Είΐϊΐίοηαιη ίοηίβηι αΐ'^υυηί.
«ίίΐιη ϊηάβ άβ 6 άϊοβΓβ Ηοεί. Ιη Οδοο ίαιη ραυοα εΐίο,ί» βυηί ηί
ηοη ιηαΐΐυηι Ιε^εηίί οοηίοι-αΐ. ΡοβΙβ» υθγο 1οη£8 ρίαπβ εβί, εί ϊη
Ζοεηοι-ΐα πηιΐίϊ ρΓβίϋ ππιΐία βχηίοεί. Ορίΐπαο εοάίοε δοηρίοΓεπι
υβααι βδββ αρραΓβί β α^ιο 8. Ο^πΙΗ οΐΐατεί νβΛα. 8οά ίά ίπιρηιηίβ
ββΐ ηοΐαΐηΐε, ίαπι ρι-ορε ουπι αά Α αοοβάβΓβ, ηί οβιΊυπι δϋ βχ βοάβπι
Είςαο Οοά. Α οπ^ϊηβ ηυηε ιΐεπναίπηι βδββ : Ιΐοβί ΐά ςαοφίο οοηδίοί,
ίρδυιη Α ηοη οαιη οοιίϊοβηι Γιιϊδδθ, φΐο α<:1 6 δοποεηόΐυιη 1ΐ1>ο11ΐ ηικΊοι•
ηβυδ δΐί. Εί (Ιο Ο βί 1> ΐιίοιη ρΓΟΓβιΐδ <1ίχβι•ϊδ ; ιπκίο .(υάίοο, βοάϊοβιη
8. Ο^τΐΙΗ οιι]ιΐ8 ορβ 6 ρβΓδοπρίυδ βδί £βι•πι&ηυπι ίυΐβδβ β^α3, βχ ηηο
Α βί Ο, ςηαβ ψιϊβαηβ Ηαοοί, ροΓίϊοηβδ δΐιπιρββΓυηΙ. ζ>υαπι οοη-
3βοΙ>ΐΓΕΠι ίά ΓοΓδΐΙβη οοηηπη&νβιΊί;, Ηθ8 άηοδ Οο<1<!. (Α βί Ο) " τόμος
α (β, &ε.)" νβΐ " βφλίον α" &οΜβΓβ ίηιη &ά πηεπι οαιη &ά ίηϊΐϊαηι
ηηΐαδ ε^αδ^αο Τοιηϊ, φΐυιΐ ηεςαε Β ηοο Ο ιιιΐφίαιη ΓαοΐΙ.
Ο ρι-ίπαίΐθ οΐαδδΐδ βδί, οο(1οχ, οί οηιηΐπιη νοίιΐδΐίδδϊιηιΐδ. Βοηιΐδ ηΐε
αυοςαβ εβί, ίΐοουπιΐηδ, βί κιτο αϋηακί οβ Ιιοπιοεοίβίβυΐοη ρΓΟβίβι•-
ιηϊηϊί. Μαΐΐηπι Ιαπιβη ΐΒ,οοΓαί ρβΓ βηιβη<ΐ3ίίοηβ8 ναπΐβ ίβπιροποιίδ
ΓαοΙαδ. νϊάβΐητ οίϊαπι ΐηίθίχΐυιη δίιιάαϊδδβ, υί ουπι 8. 8οπρίηΓαβ
νβΓϋα οϊίΛΓβηίαΓ, ίβχΐυΐ ΒϊυΗοηιηι νει-ϋ» βδΐη^ενεί, β. £. ηι$ ηη.,
749 ^» 7^° ^• ΟροΓίεΙ αηΐεηι ίηάΐοα,Γε, Ο ίυπι ρβι•ΓεοΙυιη βχδίίίϊδδβ
οαπι ΒίοϋοίΗεοΛίη Οοίδίΐηϊαηαιη εοηίεεεπί ΜοηίοΓαΙεοηϊυβ (αηηο
1 715)» ηιιη° »ηΙβπι άβοοπι ρππια άεββββ ίοΐΐα.
Α 6]υδπιο(1ί εβί Οοάβχ, ηηί ο,υαηίϊ δϊί δβπιρβΓ πιοΐίυδ, (Ιιιιη αιΐ
6ηβηι ιηοαιη Εάϊΐίοηβηι αάάαοο, 3.βδΐϊηΐ3,νί. 8αβρβ βα,ηο οοηίυΓοαΙαο
δαηί 1ίΙει•απιηι ΓβΙΐοηεβ, βί (Ιίείαποΐο ΐΓαηδΟΓίρΙιιιη ίυίββε αρραΓεί,
δοπϋαιη αυίοιη, βί ο,ααηάο (ϋοίαΐίΐ πιϊηαδ ααάίδδεί, ίεηίαδδβ νοοίδ
δοηυιη πια^ίβ ηα&πι νεΓϋΟΓυηι δβηδαιη δβ^αΐ. Ρηίο ίαηιβη, δϊ Ιιοο
νϊΐΐϋΐη ϋοηίΐοηανοπδ, ϋΐυιη (}ΐιο^αο ρπηιαο εΐαδδί αίΙηαπίθΓίίηςΙαηι
βδδε.
Ι) αιΐηιοιίαιη ίηαοί|ΐιαϋδ βδΐ ; ίη Οδβε ορίίπηίδ, ίη Μϊοΐιαοα αάεο
Ιιοηιΐδ νΐάεοαίιΐΓ βδββ ίεχίιιβ, ϋΐ δροΓανβπιη ϊρβί Α ίη ςαίοηδίίαπι Ιοοϊβ
Εΐίί]ϋΕηΙαπι βδδε α(1]αίυι*υιη. Αίςηε ηυηο υ Ι ίοίυιη ρβι-ΙεςοΓοηι ηοη
πιΐηί (οπιριΐδ δαββοίί ; ουπι ϊη πιοηαδίεηο υοΐ Οοά. βι•αί, ίβοήδ
ρηΙϋδίΓΪδ ΟΓΪΓβΙϋΓ, εί ΐρββ ϊη ιηοΓουπι ίαιη ρΓοοϋνίδ 6δ8βπα, υί όε-
εεάβΓβ οιηηίηο οροΓίβΓεί. Ιη Ζίΐοΐιαπα Οοάΐεϊ Ο βΐιιιϊΐΐΐηπικ βδί, κεοί
αϋ({ϋ;ιηίο βάϊίίοηυιη ίβχίηΐ ρΓορϊοΓ ; βί δοιηροι- Γογο, ιιηί α1Ϊ€[υΐά, ςυοά
εχ Ο αοοοβδίί οαιΐίίϊ ρβΓ Ηοπιοεοίείεηίοη ροίυϊί, Ό ^αο^αο οιηϊΐΐϊί.
Ιη Ηαοαεαο ρΐβπιιιιηαο οοηηδ ββί; Νιιΐιυιη βί Α^ςαβυηι ορβΓαβ
ρΓοΙϊϋπι βΓ»ί οοηίηΐΐδδο. Αί ίη •Ιοε1 πιυΐίο άείεηοΓ 8γεΙ ίοχίυδ
χίν ΡΚΑΕΓΑΤΙΟ.

ο,ααπι Οοόϋάδ Β, βΐ πππιπι ηυ&ηΐηπι νβίβποηδ β<Μ. βϊΐϊΐΐΐίβ. 8ο-

ρηοηίαδ ίησιιποδβ ίΓαηδοπρίυβ νίάβΙιΐΓ ; ΑΜίαβίραβ οιηηΐβ ρβηΐΐιιβ βδΐ
ϊηΙθΓρο1»Ιιΐ3. ,Ιοηαδ ρ&ιιοα8 ηεώβΐ ΙβοΙΐοηιιπι ναπβίαίβδ : ίη Απιοβ,
Οοάίοβπι Α ΟΓβάο οπιηΐίΐ, <ριϊοαδ ορυδ βδί, εαρρΙβΓβ. Ει ίη Οοά. Ώ
φΐοάοηηςαβ υίϋϊοπβ ίηβδί, βχϊδίϊπιο ϊρδβ ρίβηιπιψιβ ρβΓΟβρίδδβ,
ρΓαβίβΓ Μΐβηαβαηο, <ριβιη ναΐάβ ρβΓίβοΙϋΐη (ΙβδϊάβΓΟ. ΖαοηειπΒΐη
φΐοα,αβ δί ρβηϊΙαΒ οοηίιιϋβδβπι, ηοηηϋιϋ ίΐοοοδδϊδβθ ρ&Γ βδί. Ι η Β ϊά
ίηνβηίΙαΓ ο,αοά δΐιρΓα άβ Ο ηοί&νί, δίηάΐαιη Γαΐβδο ΙβχΙιΐδ, βί φΐ»
οϊίαιιΙιΐΓ, ;ΐ(1 8. δοπρίιιι-Λο θΧβπιρΙ&Γ :ιι11ίη£βη<1ί, οιιμικ εΐ ηιιΐΐυιιι
οχοιηρίυπι ηοΐα,νΐ ηϊδΐ 5^8 ά. ΝοΙαηάιιηι βίίαπι νίοΙοΙυΓ, φΐοά ίαιη
βίη^αΙαπΙθΓ Ό ουπι α βοηοοπίαί ίη 554 ° '■ ίη 5^4 ° 3-ιιίβιπ, α νβΓαιη
νίάβίαΓ ΙββΙίοηβιη δβι•ν&δδβ, οοηίΓ», Οοόϋοηπι Β βί ό βΛίοίοπίαίβπι.
Ε ίΐοηίφίο βχ βοη» βδί ίαιηίΐϊα, δβά βχϊ^υαπι ηιο(1ο ίταςπίθηΐιιιη.
Ιά ιηϊΐιϊ ^Γ»4ίδδϊΐΏυιη βοηΐϊςΐΐ, φΐοά ϊη ηαβ βάίΐίοηβ οπιηββ Ιαοαηίΐβ
ροίυί βχρΙβΓβ, ία Ζαοηαπα βχ Ο, ίη Οβββ, (ρπιβΙβΓ ρπαιαπι, ιιοΐ Β
άβίιιίί; φίαπι Ιβ,ηίθη ερβίΌ δ»ίίδ βχ Οαίβηίΐ ϊη ΗϊδΙοποίδ Ηοπδ βυρ-
ρΐβνΐδββ,) βχ Β, βί βχ Β υηαιη αίφΐβ αΐΐβπιηι ^ααβ &1ϊοΐ ΐηνβηΐ&β
βαηί. 8βά Οοάΐοί Β ΐηΙβΓροΙαία φΐαβάαπι ϊηβδββ ^α.IΤ1 ίηιϋοανϊ : βοπιπι
(|ΐΐ£ΐθ ρ1αι•ΐπΐ£ΐ ίη Οβββ βχ Β Λοοβάπηΐ, ρΙβΓ&φΐβ Οοάϊοϊδ Β Ιβχίαΐ
&(1άίύί, οααίβ ίΕΐηβη ΐά ίαοβΓβ οο^ββαι•, οαπι ίη Β α1ίφΐ8, ϊηνβηίιιηΙυΓ
ςιιαβ α πιβ,ηα 8. (ϋ^ιΉϋ &ρβΓϋδδΐιηβ ηοη βυηί : άβ φΐίοαβ ηϊηϋ &Ηυ<1
ΟΓβάϊ ροίβδί, (ριαιη ρπιηιπη ηΐίΐτ^ϊηβ αάδοπρίϊΐ, ιηοχ Οοάΐοίδ Ο
80ΓΪ03.Π1 ίη ίβχίαπι Γβίαΐίβδβ. Ηα)ϋδ Μ8. ίβχίαηι ίη Αβόϋα οογ-
Γϋρίίδδίηιαπι ββδβ πΐΘπιοι•ανί ; δ6(1 ρπιβίβΓ ηιιηβ βί Οδββ, ηίηίΐ ηϊδΐ ίη
Ηαοαβαο ϊηΙοΓροΙ,ιΙαιιι ϊηνβηί. Ιη βο οΐ Β οί Β βοάϊββδ αΠ<μΐϋί,
ίηίβΓροΙαΙα οοηίίηβηΐ, Β βχ ΤΗβορΗ^Ι^οίο (Ιβδηπιρία, Ό βχ Τΐιοο-
(ΙοΓβίο. Ργο ηοϋδ 8. Ο^πΐΐί ίη ΗαΙ). π. 16-20, Β Τηβορη7ΐαο4ϊ
ηοΐίΐδ ΙιαΒοΙ ; Ώ ρΙβΓυηιηυθ Εάίίϊοηυπι ίβχίαπι δβΓναί, 8β(1 αά άαο-
ιΐβοίπι ΓβΓβ Ιϊηβίΐδ ίη ρ. 545 (ϋδβΓβραί. Ιη Ηαδ ρα^ϊηω ηυΐΐυπι »1ΐηηι
βοά. ηαοβο; ςαβω βηΐπι ηοπιϊη4νί1; ΑδδβπιαηίαΒ (Βϊοΐ. Ογ. ί. 595)
ηίηϋ ρΓαβΙβΓ πιαίαπι Οοάϊβΐδ Β βχβπιρΙαΓ νίάβί,υΓ ββδβ.

νβΓηηι ηοο βδδβ 8. Ο^γϊΙΙϊ ορυβ ηβπιο βδί ο,ηί άυοΐίβί. ΙοΌιγοο
34ηβ πιίηαδ ηϋΐβδ δαηΐ αηηοΐαίϊοηβδ, φΐοά ΒΧΧ ΙηΙβΓρΓβΙαηι νβΓδϊο
ίαηίιιπι Βίο »ο ΗβΟΓαβο ίβχία (ϋδΟΓβρΒ,Ι : αί^υο άγΊΑλ ηοηηυηφίαπι βί
ρΓοϋχα νϊάβΙυΓ, απΐπιο^ηβ ηιίηυβ τοοαβίο φίαπα αΐϊίΐ ηιηΙίΑ β^αδ(^βπ1
ορβΓβ,: βίβί βχ λΙϊο βαο ορβΓβ, Ιϊργο £θΓΐ»8δβ Ββ ΑάοΓ&ίϊοηβ, ηϊβ
ςυαβάίΐηι βίίβΐ;, υί νϊχ ροδδϊηιυδ ρυΙβ,Γβ, ηνιηο ΙΐΒηιιη α ρνβηβ Ο^ηΐΐο,
61 ηοηίίαιη αάαΐϋδ ίηςβηη νϊηοιίδ, ίηΐδδβ βοηδΟΓΪρΐηηι. Α Ι ρΐβίαδ αβ
τβηβΐ'&ΐΐο βΓςα Βοιηΐηιιηι Ββηηι ϊηΐιαηιαηιιΐιηη, εΊηιρΙβχφίο Ε]ιι.« ϊη
 ΡΚΑΕΓΑΤΙΟ. ιν
ηοβ ππββποοΓάΐαβ Γβοο^ηΐΙΐο, βί- ^τ13^ΐ^^αβ η!) Εο ηοοϊδ άοη&ίΛΟ ; ίιιπι
άοηΐφΐβ »οβΓ 86Π9118, ςοαπι οπιηϊηο ηβοβββθ κίί υί ηοδ ηοδίπβ οηρκϋ-
ηϊουβ ΙοΙο &ηίπιο, Ιοίο οοΓάβ, βάεϋίβΓ αο β'ιπιρΗοΗβΓ ΓθδίδΙ&ιηιΐδ :
ηαβο οιηΐΗ» ϊΐΐϊ νείαΐ ρι*ορπ3, βυηΐ : &ίφΐβ ϊηίβΓ 1ϊΐβΓΕίϊνΐ3 Άαηοία,Ια,
ηοη άββαηί ΙοοΊ ριιΙοποΓββ αίφίο ίβηβποΓββ.

ΤοχΙιι ΡΓορηβΙατιιπι Μΐηοπιπι βρδίηοίΐι υβιΐδ β88β νΐάβΐιιτ 8. 07-

πΐΐαδ, φΐϊ Ιίοβί, αϊ ραΓ βτ&ί, βχ Γαπιίπ», Αίθχαηάπη» ββδβί•, εί. ρΓορϊαβ
Γοιΐαεδβ &ά XII φΐθ,πι &ά Οοά. ΑΙβχ&ηοΉηυπι ηοδίΓηιη αοοβάβΓβί,
πιϊγ.τ.5 ίαιηεη φΐαδίίαιη (ΙίΒΟΓοραηΙΐαβ ηαοβΓΟί•. Οοάϊοΐδ 4° (8ΐνβ *')
Ιβοιϊοηββ, οαπι οοπιπιαηθ ίΐϋςυϊά ίοΓίαβδβ ηαοβίΐηί ουπι ρΐιιππιίδ
οβΙβΓΟΓυπι οοιίϊοιπη φΐϊ XII νβΐ XVI Ρι*ορηβί&πιπι νοίυπύηα ρΓ&β-
1»οηί , ϊηίοΓάυιιι ίαιηοη οπιηϊηο δαηι δίη^υΐατοδ ; αίφίο ϊη φΐίυαδύαηι
βχ ηϊβ, αρρατβΐ 8. Ονήΐΐιιπι ΐία 1β£Ϊ8δβ. <3π3£(ΐ£ΐιη βίίαηι Γ1 βΐ Εάι-
Ιίοηοβ δοΐαβ ββΓν&νβΓαηί ; φίαπίφίαηι Β βί,ϊαιη ηυ]υ3ΐηο(1ι βίηςυΐ&ήα
ΛΠ*ΘοΙίΐί, αίφίο αΐϊφίαίθηυδ Α βΐ Ό : Ο, υ(, ορϊηοι•, ηοη Ιιαβο ΙιαββΙ.
ΰιιηι ν&τϊ&δ Ιβεΐίοηββ ϊη Ιοχία ΡΐΌρηβΙαηιπι ΜϊηοΓαπι οϊΐο, ηοπιΐηίΐ
«.■Ι'.Λΐη ρίβηιπίφΐβ άβάΐ Οοιίίοιιτη Μδίοηιπι τβΓδΐοηϊβ ΕΧΧ, δι φΐί ηίβ
ν.ΐΓΪοΙαίΐ^υβ αυοιοπιαίβπι ρΓαοΙ)ΐΐ0Γαηί. Οοάά. ηηοΐαΐβδ (Λίβχ. XII)
ρίβηίυβ οϊίανΐ, οιίΓδϊνοδ φΐοδ νοοαηΐ, βί πιυΐίί οναηΐ, ΟΓβνϊαβ. ΙΌίΙίοο
δϊη&ιΐίοο (Ν) ιΐδαβ βιιπι ϊη βοβ Ιϊογοβ φΐϊ ί[>ΐ βχϊδί,βηί ; ηοη φΐοά ευπι
ροηίΐηδ οοηίπίοππι, 8βά οηιηοβ αο Αυίκτίί Ιοχίαηι άΐΒΟΓβραηΙϊαδ
δϊ^ηϊηοΕτΐ: οοηίτα ϊά ί&οβΓβ ηοη δβπιρβΓ βατ&νΐ, βϊοιιΙη ουπι Ιοχί,υ
ναϋοαηο οοηοοπΙ&Γθί., οη]ιΐ8 πάβηι δβφΐϊΙιΐΓ ρίβηιπιψίθ ΑυΙ>βι*Ιιΐ8.
Ιη ϊηΙοΓρπηοΙϊοηο ίβχίυδ βαοπ, πιυΐίηηι ηιίηΐ Βυρρβάΐί&νίί αυχϋϋ ϊη
νβί. Τββί. ΤϊδοηβηάοΓηΐ " νβίυβ Τββίαπιβηίιιπι Οι•αβοβ," ίη Νονό
II. ΑΙϋοΓάϋ, ϋοοαηί ΟαηίυΕΤβηδίδ, βάίϋο. Οιηηία ίοΓΟ, φΐ&β ίη αΐϋδ
8. ϋττϊΐΐΐ ορβΓΪουδ βχ νβίβΓβ Τβδί. ύί&ί& βηίπι&άνβΓίϊ, β» β§ο
ιιΐΗΓζηαβ βΐ ηιαχίιη&β οιγλο βοϋΐίοηϊ Ηοΐιηοβϋ βί ΡαΓδοηβΐ αοοορία
ΓβΓβΓΟ : βί ρβΓΓ»Γ0 βοβ ϊηοηποββ Ιοοοβ οίΐαββο ίηνβηΐο.
ΓγλοΙογ άϋΐ^οηΐίδδϊπιοδ Ηβτδϋ 1αΙ)0Γθ8, ιηοϊ ίη Ιιοο ορεΓβ οοΐίοςαο,
οροΓίβί αί, ΓαίοοΓ .α^ιιτίδδο Μΐ^ηΐΐ βάίΐΐοηβηι, οΐ ίη ϊηίοΓρυηοΙϊοηθ βί
ϊη οϊίαΐΐοηϊουΒ 88. Βοΐ'ϊρΙιΐΓ.ΐΓίπη. ΟΓίΐίϊίΐβ θΐΐαπι ι1οοίΪ88Ϊιηο ϋΓΟδ-
ββΐΐο (Ιοοβο, φΐΐ αϋφία β Οοάά. Ιίοηι,ιηίδ & ιηο ι•ϋ;ι(;ι ίκΐ ίρδοπιιη
1ϊΙ)γοπιπι βάβπι Γοοο^ηονΐί : (φΐοά Γοοϊβδβ φΐαηίί βίΐ, ΙΐίΟΓίΐΙΐδ οπιηΐουβ
ηοΐυπι £ογθ εΓβάο :) φΐίφΐβ οίίαπι Οοάϊοοπι βυρΓα, ιηοπιοΓαί,ιιηι ΙΙ.ι-
1>α< υο ρΓορηβΙαβ ίηνοηίοηο'υιη ουΓ.ανίί, φίβηι Οηίαΐο^ο ϊηδοηρδΟΓαί
Αδββπι&ηίυδ (ηιιηο βδί Βίϋΐ. Κβ§. ΥβΙ. χ 8) : Ιιπη απιίοο πιοο ΑηΙοηίο
ΟβπΛηϊο, ΒΐΜ. ΑιηΙ)Γθδϊαη<αο ϋοοίοπ, " ΜοηυπιβηίοΓυπι 8α«Γ0Γηιη
οί ρΓοΓαηοηιπι" βάίίοη άΐϋ^βηΐί, ίηάβιβδδο, αο ΙίοοΓαϋδδϊιηο ; φΐΐ ΐρβο
χνί ΡΙΙΑΕΓΑΤΙΟ.
πιίηΐ η,1ΪΓ[υα οχ Οββε οχοβΓρΙα Β^τίαοο ΐΓαηβοπρδϊΙ : (β& /%>•. ηοΐα
ίικΚο&τΐιηαΒ.)
Αί^αί ΙαηίΛ, άυπι ρβκςΓβ δίυάββαιη, ιι*φΐο &ο οπιηίβιιβ ηιιπι&ηϊ-
Ιαίβ βχοβρίυβ βιιπι, αί οηιηΐιιιη οπιηΐα άο πιβ πιβπΐίΐ οηππιβΓ&Γβ ηοη
ροδβίπι. Ια Ι&πιβη ηοΐίοπι δίΙβΓβ, Ρηίΐατβΐί §ι•αΐία ΓβνβΓβηάϊδβίπιί,
ηαρεΓ Μιΐδοονϊβηδϊδ Ερϊδοορϊ ΜοίΓοροΙΐΙαιιΐ, πιβ Μϋδβονΐαβ ΙιοβρϊΙΐο
πμιπι β88β ϊη Αοαάβπιί» Τηροίοςίοα, ρβΓ ΙαβοΓβδ απιρίϊιιβ πιβηδβπι
οοηίϊηιιαίαβ: νβΐ ίπιρίβπ νίπ ηβ ρπιοοίαπ ϋβηοήοίη, ρπιοίβΓΠΗίίβΓβ,
ΑικίΓβαο Βοοηηηαηϊ Εφίίΐίδ, ιιΙ)ϊ ΜαΙηϋ αηηο 1 8^8 1β£»1ιΐ8 ββδβΐ
Γβ^ϊπδ.

ΡγθΚ Οχοηΐβηβϊδ ϋβίβ^αΐϊδ δηπιπιαβ ξΓ&Ιΐαδ ηαβοο, φΐοθ ηοβ οραβ

ρΓΟ πιβ ί^ρίδ βχρΓβδδβΓΪηί ; Ιηάίοβπι Κογιιπί (ρΓίίοΙβΓ αάπιοίΐυιη ραυο»
α πιβ αάάίΐίΐ) α υϊγο ΓβνβΓβηάο ,1. Ε. Τνββά, Α. Μ., βοοίββΐαβ δίπιΐίοη-
Αηιΐΐοκιο νϊοίΐΓΪΊ βί φιοηώιηι ΐη Ιιαβ Λοιίο α β&ΟΓΪδ, α,οοβρί : άβηίφΐβ,
Ιΐίΐηο ΐρδίΐηι ΡΓαβΓαώοηοιη ριιποΓΟ ΙαΙίηίΙ&Ιβ, φίαιη ίρβο αδδβφΐί
ροίϋίδββηι, άοη&νΐί νίΓ ΓβνβΓβηάιΐδ \Υ. Η. δίιηβοχ, Α. Β., Οοΐΐββϋ
Ηβχϊηαβ 800108.

βΓαίίίΐΒ άοηϊηιιο Ό. Ο. Μ. δΐιοπιΐβδβ 80(1 ΙοΙο οογ(1ο α£0, αυί πιο ΐη

Ιιπίιΐδ ηηοηι ορβΓίδ αοβοΐαΐί βΙβπίθηΙβΓ δβΓνανβήΙ.

ΟΧΟΝΙΙ,
ϋίβ ΚββΙί 8. Μλγοϊ, Αηηο ϋοπβΐϊ ιι.οοοαίιΧνιιι.
 ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ

ΚΤΡΙΛΛΟΤ
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ,

ΕΗΗΓΗΣΙΣ ΤΠΟΜΝΗΜΑΤΙΚΗ

5 ΕΙ2 ΤΟΝ ΠΡΟΦΗΤΗΝ Χ12ΗΕ.

ΡΚΑΕΕΑΤΙΟ.

ΟΙΗΘΕΙΗ μεν αν τις περιττον είναι πως καϊ είκαιό- α

βουλον, κα\ ούτι που σφόδρα των αναγκαίων είς ονησιν,
και πολλοΊς ήδη προειρημενα μονονουχί και άνασκαλεύειν
ίο επιχειρεϊν, κα\ τοις των προλαβοντων πονοις επεισφερειν
ετερους' καίτοι και λίαν άποχρώντως εχόντων εκείνων εϊς
γε το δυνασθαι διατρανοΰν εύ μαλα τας των αγίων προ- ό
φητών συγγραφας' ίγω δε το χρήμα φαίην αν ούχ ώδε
εχειν' πολλοΰ τε και δει. μεμνησομαι γαρ επιφωνοΰντος
'5 του Παύλου τοΐς παρ αΰτου μυσταγωγουμενοις " Τα αυτά Ρω. ϋϊ.
" λέγειν ΰμΐν, εμο\ μεν ουκ όκνηρον, ύμΐν δε ασφαλές."
Αθρει δε όπως εστίν αληθής 6 λόγος, ει γάρ τι προκεοιτο
των αναγκαίων εις εϊδησιν, είτα πολλοί και παρά πολλών
επ αύτω δη τούτω γενοιντο λόγοι, βλάβος μεν εσται το
*ο σύμπαν ούδε'ν όνησειε δ' αν οτι μάλιστα γε τοις άκρο-
ωμενοις. ει μεν γαρ άλληλοις συμβαίνοντας ποιοΐντο τους
λόγους οι διερμηνεύειν εΐωθοτες, ασφαλέστερα που πάντως α 2 Δ.
τοις φιλακροάμοσιν ε'ισκρίνεται γνώσις' ει δε δη τι φαί-

Οοάκα Β.Ό. (Ό ίηϊΐίο τηαΐϋα8.) ι. ΤίΙ. Β. Εάά. ■»■ νπομνηματικη οιη. Β.

ΐ8. των] + £•> Β. ΙΟ. βή τούτω] δίο Β. ΕςΙββ&ΙϋΓ ούτω. 2^. τι] τοι Εϋ(].
V ΤΟΙ,. Ι. Β
 2 Β. ΟΥΚΙΙ^Ι ΑΚΕΧΑΝϋΚ.
νοιτο το εφ' έκάστω καινοπρεπες και το τω δεΐνι τυχόν ου
σφόδρα διεγνωσμενον ορθώς καϊ άνεπιληπτως, εΐ επι νουν
ηκοι τον έτερου, τι το λυπούν ; μάλλον δι, πώς ουκ αμεινον
άμφιλαφη κα\ εύκρινεστεραν την τών νοημάτων γινεσθαι
παράθεσιν ; ούκούν, καν ει πολλοί γεγραφασι προ ημών, 5
Ι» τα. εν τοις άγίοις προφηταις διερμηνεύοντες, ουχί ταύτης
ένεκεν της αιτίας σιωπησομεν' διωσομεθα δε μάλλον ως
αδρανή τον οκνον, καί ηνπερ αν και ημΐν αύτοΐς επιδοιη
Ώκα.0. χάριν ό άποκαλύπτων /3α<?€α καϊ απόκρυφα, ταύτην και
ετε'ροις φανεράν καταστησομεν, μεμνημενοι λέγοντος του ι°
8.Μ»ΙΛ. Χριστού, "Δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε."
Αρχόμενος τοίνυν της εϊς τον μακάριον προφητην 'Ω,σηε
σαφούς ερμηνείας, εκείνα προεκθησομαι καϊ περί της τών
άλλων προφητών συγγραφής, εθος γάρ απασιν, ους αν
ο έκαστοι ποιοΐντο λόγους μεταπλάττειν ευκόλως επί το 1 5
δοκούν τω Άγίω ΐΐνεύματι, ως ποτέ μεν εκ της ιστορίας,
ήτοι τών αισθητών και οιονεί πως εν όψει κείμενων καϊ
γεγονότων πραγμάτων, άναφοιτάν ευκόλως εις τά εσώτατα
καί πνευματικά" ότε δε αδ καθικνεΐσθαι πάλιν, καί πολύ
δη λίαν όσυμφανώς, επί τα εν αισθήσει πράγματα" πλείστη 2 ο
δε Οση παρ' αύτοΐς και η τών προσώπων επεισφορα, σχετ
λιασμοί τε και αναφωνήσεις, και τών ηδη παρωχηκοτων η
μνήμη, καί τών εσομενων προάγγελσις. δει δη ούν έκαστα
α\ σαφώς φιλοκρινούντας ώς ενι, την τών νοημάτων τάξιν και
την τών προσώπων διαφοράν άναγκαίως επιτηρεΐν σαφής 25
γαρ ούτως ημΐν και άσύγχυτος, καϊ δυσχέρειας άπάσης
άπηλλαγμένος εσται που πάντως ό λόγος, χρηναι δε ύπο-
λαμβάνω, προαφηγησασθαί τίνα τών συμβεβηκότων τοις
εζ αίματος Ίσραηλ, Ίνα μη ταράττοιτο τών εντευζομε'νων 6
νους, ποτέ μεν άκούων Έφραιμ. και Ίο-ραηλ και μεν τοι καί 30
ΊϊΑμάρΐίΑν, Ίοΰ^αν τε αδ καί Βενιαμίν" πλείστη γάρ όση
Ι. άφ' ίκάστου Εάά. <. «2] ΕάβΙ)5ΐΙιΐΓ οί. 9• άποκαλντττων]
ηπολάμπων Εάά. 13. ϊκι'ινη ϋα. τη{ αββιιπίρίοΐη βχ Β. ΐ8. τά ίσώτατα
και Β. ϊσώτατα Εάά. 13. ότν] δΐο Β. ΙΓΟΤί Εάά. 24• *°' ΡΓ0 °>Γ '»* *ϊ«1.
 ΙΝ 03ΕΑΜ ΡΚΑΕΓΑΤΙΟ. 8
των τοιούτων ονομάτων παρά τοις άγίοις προφηταις η
μνήμη. β
Ινα τοίνυν είδείεν έκαστα σαφώς, άκονόντων Οτι την
του πατρός βασιλείαν περιεπων κατά. καιρούς εν τοϊς
5 Ιεροσολύμοις 6 "Σολομών, άνεδείματο μεν τω θεώ τον δια-
βοητον εκείνον κα\ άζιάγαστον νεών' άλλα καίτοι λίαν
γεγονως διαπρεπής διά τε πλούτου λαμπρότητα καΐ περιου-
σιαν -χρημάτων, εις γήρας εληλακώς, διά τοι την είς γυναί
κας αιδώ προσκεκρουκε τω θεώ. καΐ ποίος αύτώ γεγονε
ίο πλημμελείας ό τρόπος, το ιερόν ήμΐν άφηγησεται γράμμα" & 3 Α.
έχει γαρ ούτως " Και ό βασιλεύς έλαβε γυναίκας αλλότριας, 3.κ°β•
" και την θυγατέρα Φαραώ, Μωαβίτιδας, Άμμανίτιδας, Σύ-
α ρας και Ίδουμαίας, Χετταίας κα\ Άμορραίας, εκ τών εθνών
" ων άπεΐπε Κύριος τοις υ'ιοϊς Ίσραηλ Ουκ εισελεύσεσθε
*5 α ε'ις αύτους και αύτο\ ούκ εισελεύσονται εις υμάς, ίνα μη
" εκκλίνωσι τάς καρδίας υμών οπίσω τών ειδώλων αυτών
" εις αύτας εκολληθη "Σολομών του άγαπησαι' και ήσαν
" αυτώ γυναίκες άργουσαι έπτακοσιαι καΙ παλλακα\ τρία- β
" κοσιαι' κα). εγενηθη εν τω καιρώ γηρως Σολομών καΙ
2ο " εξεκλιναν α'ι γυναίκες αϊ αλλότριοι την καρδίαν αύτοΰ
α οπίσω θεών έτερων κα\ ούκ ην η καρδία αύτοΰ τελεία
" μετά Κυρίου θεοΰ αύτοΰ, καθώς ή καρδία Δαικίδ τοΰ
" πατρός αύτοΰ. και επορεύθη Σολομών οπίσω της'Αστάρ-
" της βδελύγματος Σιδωνίων, καΙ οπίσω τοΰ Βάαλ εϊδώλου
35 " υιών Αμών. και εποίησε Σολομών το πονηρόν ενώπιον
" Κυρίου, και ούκ επορεύθη οπίσω Κυρίου, ως ΑαυεΊδ ό ο
" πατήρ αύτοΰ. τότε ωκοδόμησε Σολομών ύψηλον τω
" Χάμω; €Ϊ5ώλω Μωά/3, και τω Βάαλ ειδώλω υιών Άμων,
" και τ^ Άστάρτη βδελύγματι Σιδωνίων. και ούτως
3° " εποίησε πάσαις τάϊς γυναιζιν αύτοΰ ταϊς άλλοτρίαις, αι
** εθυμίων και εθυον τοις είδώλοις αυτών. καΙ όργίσθη
" θυμω Κύριος επί Σολομών, ότι εξεκλινε καρδίαν αύτοΰ

32. Κυρίου] + τοΰ Έάά. 33, σολομών] 8Ϊ0 Β. σολομωνα Κ(1ά.

Β 3
 4 Β. ΟΥΚΙΙ^Ι ΑΙ^ΕΧΑΝϋΚ.
" άπο Κυρίου θεού Ίσραηλ του όφθεντος αύτω δϊς, και
" εντειλαμενου αύτφ ύπερ του λόγου τούτου, το παραπαν
" μη πορευθηναι οπίσω θεών έτερων και φυλάζαι καϊ
<1 " ποιησαι α ενετείλατο αύτφ Κύριος ό θεός."
Απασης μεν ούν επεκεινα δυσσεβείας τα του Έολομώντος 5
εν γηρει τολμήματα, τι γαρ αν γένοιτο των ούτως έκτο
πων πλημμελημάτων το δυσαχθεστερον ; η πώς οΰ πέρα
λογού παντός, άλογησαι μεν τιμή! καϊ, αγάπης της εις τον
ενα καϊ φύσει κα\ αληθώς οντά θεόν, το δε αύτφ κα"ι μονω
προσόν άζίωμα και τών δαιμονίων άπονεμειν άγελαις, ίο
μάλλον δε λίθοις άνάπτειν καϊ ζύλοις; επειδή δε ηλω
πεφρονηκώς τε και δράσας α μηδέ θέμις ειπείν, καϊ τοΐς
β ούτως αίσχροΐς πλημμελημασιν ένοχος γεγονώς κατεφω-
3 Κβ£. ράτο, λοιπόν εφη προς αυτόν ό τών Ολων θεός " Άνθ' ών
ΐ3• " εγενετο ταύτα μετά σού, κα\ ούκ εφύλαξας τάς εντολας 15
" μου και τά προστάγματα μου α ενετειλάμην σοι, διαρρησ-
" σων διαρρηζω την βασιλείαν εκ χειρός σου καϊ δώσω
" αυτήν τώ δουλω σου. πλην εν ταΐς ημεραις σου ου ποιήσω
" αυτά, δια Δακιδ τον πάτερα σου' εκ χειρός υιού σου
" ληψομαι αύτην. πλην όλην την βασιλείαν ού μη λάβω" 2ο
4 Α. β " σκηπτρον εν δώσω τώ υ'ιώ σου, διά ΔαυεΙδ τον δούλόν
" μου, καϊ διά Ιερουσαλήμ την πάλιν ην εξελεξάμην."
Έπειδη γαρ, ως εφην, της είς γυναίκας επιθυμίας ηττώμενος,
καίτοι σοφός ών άγαν ό Σολομών, μονονουχι και όσον
ηκεν ειπείν εϊς εγχειρημάτων δυναμιν την τού θεού βασι- 25
λείαν διερρηξεν, ε'ιδώλοις άνάπτων την αύτω και μονω πρε-
πωδεστάτην τιμήν τε και δοζαν, ταύτη τοι, και μαλα είκοτως,
Ι, διαρρηγνύναι θεός επηπείλει την βασιλείαν αυτού, τοΐς ισοις
άντιλυπών, κατά το εν τω προφήτη γεγραμμενον Ιεζεκιήλ

ι. θίοϋ »δ$αιηρίνιπι βχ Β. 4• <*ντω] -\- & Ε<1<1. ο• τά] τφ Ίιά. ϊηΐβ

Μί#ηβ. II. άνάητπ»] άναπΧάττίΐΡ ΟβΙ. ίη 4 ΗΜ>. Κε^ιιπι, [Μαϋ Ν.
ΒΐΜ. Τόπι. ϋί. 441» β ϋ°^• δ. Ματοΐ, Υβη. χνϊ. άεβιιπιρία: βΐ Οοά. Οοίβΐ. νίϋ.
ίοΐ. 93 ν•] 23• τν! *'* Υ• ΐιτιθνμίαί] τα'α ιίς γ. ΐπιθυμίακ ΟβΙ. οίΐ.
[Μώί, ρ. 443> ε1 £οά. ϋοίδΐ. νίϋ. Π>.] 25• ηκα ρΓΟ ηκιν Έ,άά. 20. και
οη>. Οβί. «ι.
 ΙΝ 08ΕΑΜ ΡΕΑΕΡΑΤΙΟ. 5

" Καθώς εποίησας, ούτως εσται σοι" το άνταπόδομά σου οΐ>κΐ.ι$.

" άνταποδοθήσεται ε'ις κεφαλήν σου"
Έ,πειδη δε άπεβίω Σολομών, κέκληται προς βασιλείαν ό
εξ αυτού, τουτέστιν, ό 'Ροβοαμ. τότε δη τότε κατασχίζεται
5 λοατον ό Ισραήλ, και άποψοιτώσι μεν των Ιεροσολύμων α'ι
δέκα φυλάι, και το ήμισυ φυλής Έφραιμ. κατελογίζοντο γαρ
εις μίαν φυλην οι εξ Ίωσηφ γεγονότες υ'ιο\ Έφραιμ τε και ο
Μανασσης, τούτο τού ιτροπάτορος Ιακώβ κρατεΐν έθελη-
σαντος. ειρηται γαρ προς τον Ίωσηφ "ΝΟν ούν οι δυο υιοί &«η•
ίο " σου, οι γενόμενοι σοι εν Αιγυπτω, προ του ελσειν με προς
" σε ε'ις Αϊγυπτον, έμοί είσιν, 'Έ,φραϊμ καΙ Μ,ανασσή, ώς καΙ
" 'Ρουβημ και Συμεών, έσονται μοι." Ούκούν αϊ μεν
δέκα φυλαϊ, και το ήμισυ της μιας τουτέστιν ό 'Έ,φραιμ,
άπωχοντο μεν εις την Σαμάρειαν, εξω δε της 'Ροβοαμ γεγο-
«5 νασι βασιλείας" άπομεμενηκασι δε εν τοις Ίεροσολυμοις ο'ιά
εκ φυλής Ιούδα και Βενιαμίν, επειδή δε άβασιλευτοι τε
και άστρατηγητοι μένοντες οι εν Σαμάρεια τας εκ τού Ρο-
βοαμ εφόδους ύπωπτευον, και εαυτούς δη μαλα τοις φιλτατοις
συνδιολλυσθαι προσεδοκων, μεταπεμπονται τον Ιεροβοαμ'
*ο ο'ικετης δε ούτος ην Σολομώνος άποδρας εις Αϊγυπτον προς .ι Εβ£.
Σουσακέϊμ βασιλέα" και δη και έλθόντα κεχειροτονηκασιν ι β. χϋ.
εύθυς εις ηγουμενον, κα\ σκηπτρω της βασιλείας τετιμηκασι
τον άλιτηριον. και ην Ίεροβοαμ εξ ορούς και φυλής Έφραιμ. ο
επειδή δε κεχειροτόνητο βασιλεύς, έξεμηχανάτο λοιπόν, τίνα
25 τρόπον αύτω τα. της βασιλείας στησεται, και εν βεβαιώ
μενεΐ, της των γειροτονησάντων γνώμης ου μεθισταμένης
εις ετέραν τίνα βουλην τε και σκέψιν. είτα δεδιως μη άρα
πως της εν νόμω λατρείας, κα\ των εν τοις Ίεροσολυμοις
επιτελουμένων εορτών είς άναμνησιν ενεχθέϊς ό Ίσραηλ,
3ο παλινδρομεϊν ελοιτο εις το εν άρχαΐς, καϊ τοις 'Ροβοαμ ά 5 Α.

3. πη-αποίοό^σίτα»] + σοι 0»1. ΟΪΙ. [Οοάά. νβη. βΐ ϋοίβΐ. σοι 0Π1. Οοά. Εβο.
2. η. ΙΟ.] 9• 7°Ρ] + τ^ Ε^^• Ι0• τρόί σί «γ αΐγντττον οπ>. Β. 1 1, ΐφραϊμ
ιαί ματασση ώς οπι. Β. Ι3• ό ακκιπηρίαιη βχ Β. ιδ. «τώτττ. Εϋα.
αντονς Β. 20. σοΚομωνοί] σοΚομωντος ΙΆά. 26. τήί] και ύά.
 6 Β. ΟΥΒΙΙ^Ι Α^ΕΧΑΝϋΚ.
ύπενεχθείη ζυγοϊς, δύο δαμάλεις εργάζεται χρυσάς, κάί προς•
το εν ΑΙγύπτω σέβας άναβιβάζων τον Ισραήλ, εκελευε
3 Κβ#. προσκυνεϊν αύταΐς, και όλοκαυτοΰν. " Και άπεθετο, φησι,
"την μεν εις Τάλγαλα, την δε «ρ Αάν'" πόλεις δε αύται
περιφανέστεροι των άλλων, αϊ ήσαν εν χώρα. Σαμαρειτών. 5
Ούκούν διττή γεγονε των δέκα φυλών ή άποστασις, και
του ήμίσους φυλής 'Έ,φραΐμ. εξωχοντο γαρ, ονχΐ μόνον
"ο των Ιεροσολύμων, άλλα. και αυτής τής εις θεον ευσέβειας,
δαμαλεσι προσκυνοΰντες χρυσαΐς, θύοντες τε κάί λατρευ-
Ηίβτ. οντες "τοις εργοις των χειρών αυτών," καθά γεγραπται. ίο
οι δε γε άπομεμενηκοτες εν τοις Ίεροσολύμοις, Ίουδας τε
φημι και Βενιαμίν, αιδώ μεν τίνα καΐ λογον τών δια
Μ,ωυσεως εποιοΰντο θεσπισμάτων. εθυον γαρ εν τω ναω'
πλην ούχ όλοτροπως τής εις θεον αγάπης έξείχοντο, κατε-
μερίζοντο δε κα\ αυτοί προς άπόστασιν. εθυον γαρ ειδώ- *5
Ι\>. ϋί. 6. λοις " επί πάντα βουνον ύψηλον, κάί ύποκάτω παντός ξύλου
ο " άλσώδους," κατά την του προφήτου φωνήν. όταν τοίνυν
άκουες τών άγιων προφητών ονομαζόντων τον Ισραήλ ήτοι
τον 'Έιφραιμ, τότε δη μοι νόει τους εν τή Σαμάρεια" όταν δε
τον Ιουδαν κάί Βενιαμίν, τους άπομείναντας εν Ίεροσολύμοις. 2ο
ήσαν δε καϊ προφήται παρ αύτοΐς, αδιακρίτως περί τε τών
εν τή Σαμάρεια, καϊ τών εν τοις Ίεροσολύμοις προφητεύ
οντες" κα\ ο'ι μεν εν τοις Ίεροσολυμοις, οι δε τήν Σαμαρειτών
οίκοΰντες χώραν, τους παρά θεοΰ τοις άκροωμενοις διεκόμιζον
ά λογούς. 25
Ιστεον δε, οτι μετά το άπορραγήναι τών Ιεροσολύ
μων τας δέκα φυλάς καϊ το ήμισυ φυλής 'Έ,φραΐμ, ιδίοις
εχρώντο βασιλεΰσι κάί οι εν τή Σαμάρεια, κάί ο'ι εν τοις
Ιεροσολυμοις. κάί τούτο κέκράτηκεν άχρι καιρού τής τελευ-
ι Έβάτ. ταιας αιχμαλωσίας, οτε κάί ύπενόστησαν εν Ίεροσολύμοις, 30
1. 111.
Κυρου κεκρατηκοτος, κάί άνεντος αύτοΐς τήν άποδρομήν,

2. Ηϊβο ι'ν Αιγντιτϋρ ΗοοεδδβΓΙιηί βχ Β. 4- ττόλίΐι δ»] πόλια -γαρ Εάά.

31. και 388ϋΠΐρΙΙΐπΐ βχ Β.
 ΙΝ 08ΕΑΜ ΡΒΑΕΡΑΤΙΟ. 7

καθηγουμενου μεν Ζοροβάβελ τοΰ Σαλαθιηλ, ος ην εκ

φυλής Ιούδα, Ίερατεύοντος δε Ίησοΰ τοΰ Ίωσεδε'κ. τότε και β
τον ναον άνεδείμαντο, και ύπο μίαν γεγόνασιν άρχην, κα\
κατωκηκασιν 4ν Ίεροσολύμοις, διχόνοιας άπασης εξηρημένης.
5 οσαι δε κατά. καιρούς αϊχμαλωσίαι γεγόνασιν άνα μέρος
των δέκα φυλών, κα\ μίν τοι και τοΰ ήμίσεος φυλής ΈφραΊμ,
και των (ν τοις Ίεροσολύμοις, Ιούδα τί φημι και Βενιαμίν,
ττροιων 6 λόγος επιδείξει σαφώς, άνάγραπτοι δε γεγόνασιν
άναγκαίως και ο'ι χρόνοι, κα& ους έκαστος τών αγίων λελά-
ιο ληκε προφητών, Ίν ειδείημεν ακριβώς εν ποία τινί κατά- λ β Α.
στάσει τών πραγμάτων κείμενων, τίνα τε τρόπον εχόντων, οι
πάρα θεοϋ προς αυτούς γεγόνασι λόγοι.
6. ημίσιος} ήμίσιωί Ε(1(1.
 Τ0Μ02 ΠΡΏΤ02.
Κίφ. ο'. Λογοο Κυρίου δε έρενΗθΗ πρόε ΏοΗε τον τοΰ ΒεΗρί εν Ημέραιο
Όζίου καϊ Ίωάθαμ και "Αχαζ και Έζεκίου, βασιλέων Ιούδα,
και έν Ημέραιο Ίεροβοάμ υίοΰ ' Ιωάο βασιλέωο ΊσραΗλ.

Προφητεύει τοίνυν ό μακάριος 'Ωσηε 'ΐν ημΐρΑΐς Όζιον 5

β χα) ΊαΜΛ/Α χα) Αχαζ χα) 'Έ-ζεκίου, βα-ιηλίων ΊοΰοΑ, χα) εν
ημ-εραις Ίιροβοα,μ. υϊοΖ Ιωας βαο-ιλεως Ίτραηλ. και 6 μεν
■χρόνος της προφητείας μέχρι τούτου νοείται λαβών την
παράτασιν. χρη δε οιμαι τα έφ' έκαστα» λοιπόν άφη-
γεΐσθαι σαφώς, ώς αν εχωμεν έννοεΐν, καθαπερ ηδη προεΐπον, ίο
όποιοι τίνες οι τοιοίδε γεγόνασι, πότερον αγαθοί τε και εδνοι
προς θεόν, ήγουν άπονενευκότες έπϊ τό μη ούτως εχον' καϊ
τίνα τα. έφ' έκάστοις συμβεβηκοτα, τοις τε έν τη Έαμαρεία,
ο καϊ τοις έν τοις Ίεροσολύμοις. είσομεθα γαρ ώδε, καϊ λίαν
ευκόλως, οποί περ αν βλέπη της προφητείας ό σκοπός. 15
Τελευταίος μεν ουν ώνομασται Ίεροβοάμ ό τοΰ Ίωά?,
βασιλεύς Ίσραηλ' γε'γονε δε προ Άζαρίου, τοΰ καϊ Όζίου.
Ιστεον δε, οτι έτερος ημΐν πάρα τον πρώτον έστιν, ος έν
καιροΐς γέγονε της βασιλείας 'Ροβοαμ, ν'ιοΰ Έολυμώνος'
πλην ισοτροπος έκείνω καϊ εϊς άσέβειαν έμφερης. γέγραπ- 2ο
4 Εββ. ται γαρ ω$ι ιγςρ\ αύτοΰ " 'Έ,ν ετει πέντεκαιδεκάτω τοΰ Άμα-
■*+■ " σίου υ'ιοΰ Ίωάς βασιλέως Ιούδα, έβασίλευσεν Ίεροβοάμ
ά " νΙος Ίωας έπϊ Ίσραηλ έν Σαμάρεια, τεσσαράκοντα κα\ εν
" έτος. και έποίησε το πονηρόν ενώπιον Κυρίου, ουκ
" άπέστη άπο πασών αμαρτιών Ίεροβοάμ υ'ιοΰ Να/3ατ, ος 25
" έςημαρτε τον Ίσραηλ." όρας, όπως ζηλωτής των εκείνου
3. Λ<5γοί—Ίσραηλ οτα. Β. Β«;ρϊ] 8ίο Ρ. (ΐεβίβ Ηοΐιηεβ βΐ Ρ&Γ8.) Εάά.
3. καί'Αχαζ και] και ιιΐηπηηιιο άβββΐ ίη Εάά. (Οοπιρίυΐ.). 4- Ισραήλ] τοΰ
ΊσραηΚ Εάά. (Οο.) 6. Άχαζ] 8κ οοίτβχΐ. "Αχατζ Εάά. βΐ ραδδίπι (ϋΐ
νίάβΐιΐτ) Β. Ό. ί(). της βασιλίίαι] δίο Β. βασιλίωι Εάά.
 ίι. ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. Ι. 9
γέγονε τρόπων, την ίσην ωσπερ άμαξιτον ερχόμενος, και
οιονεί κατά πόδας της εκείνου δυσσεβείας έλθων ; είτα, τι
φησι το γράμμα το ιερόν ; " 'Έν ετεί εϊκοστω καΐ έβδο/ιω 4 Κβ£.
" του Ίεροβοάμ βασιλέως Ισραήλ, έβασίλευσεν Άζαρίας
5 " νιος Άμασίου βασιλέως Ιούδα, ος έκκαίδεκα ετών ην, (.ν ε
" τψ βασιλεύειν αυτόν, και δύο και πεντήκοντα ετη
" έβασίλενσεν έν Ιερουσαλήμ, καϊ όνομα ττ) μητρ\ αντοΰ
" Ίεχελία έζ Ιερουσαλήμ, και έποίησε το εύθες εν όφ-
" θαλμοϊς Κυρίου, κατά πάντα όσα Ιπο'ιησεν Άμασιας ό
10 " πατήρ αυτού" πλην τά υψηλά ουκ έζήρεν, έτι ό λαοί
" έθνσίαζε και έθυμία εν τοις ύψηλοΐς. καϊ ήψατο Κύριος
" του βασιλέως, κα\ ην λελεπρωμένος έως ημέρας θανάτου
" αντοΰ." Έ,ύσεβής μεν και φιλόθεος ό Όζίας, πλην ούχ
όλοτρσπως' ου γάρ περιεΐλε τά υψηλά, φησϊν, αλλ έθυ- & 7 Δ.
ι5 μιων εν αύτοΐς και τοις δαιμονίοις προσήγον θυσίας οι πλα-
νώμενοι. είτα παρενεχθέις Άζαρίας, ήγουν ό Όζίας, εϊς
έκτοπους έννοιας, ωήθη πρέπειν τή της βασιλείας δοξη και
το χρήναι πληρούν τά νενομισμένα τω θεώ, και λειτουργίας
άντέχεσθαι της ϊερας' και δη και τέθυκε δι εαυτού, των δια
2° Ήίωυσε'ως άλογήσας νόμων, επειδή δε άναβέβηκεν εϊς την
οΰδαμόθεν αύτω πρέπουσαν λειτονργίαν, φημι δη την 'κραν, \>
" Ηψατυ, φησι, Κύριος αυτού, και ην λελΐπρωμενος εως Ι1>. 5.
" ημέρας θανάτου." ακάθαρτος μεν ούν κατά νομούς ό
λεπρός, καϊ άπεπέμποντο της παρεμβολής οι τω τοιωδε
25 πάθει κατειλημμένοι, έφη γάρ ποτέ θεός προς τον Ίερο-
φάντην Μωυσέα " Αάλησον τοΐς υ'ιοΐς Ισραήλ, καϊ έξαποσ- ΗΌβ.τ.
" τειλάτωσαν έκ της παρεμβολής πάντα λεπρόν και γονορρυή,
" και πάντα άκάθαρτον έπι ψυχή." έπετιμάτο δε τή νοσώ,
τετολμηκως α μη θέμις, και άτιμίαν τού βασιλέως κατεψη-
3° φίσατο θεός τήν Ίεράν άρπάσαντος δόζαν. ο
'Ε7Γ«&7 δε" της προφητείας ή δύναμις ουκ εις μόνον βλέπει

ι. γΐγονί τρόπων ΪΜΧ οπίίηε Β. 10. ΐτϊ] + 7<ψ Αιι&εΓίιΐδ. 13. &
ιβ&ιιπιρίυηι οχ Β. 23- θάνατον] + αντοΰ Εάα.
νοι» Ι. ο
 10 Β. ΟΥΚΙΙ,Ι,Ι ΑΙ,ΕΧΑΝΒΚ. 1. ι.

τον Ίονδαν, τουτεστι, τους εν τοις Ίεροσολύμοις, έρχεται δε

και επϊ τον Ίσραηλ, τουτεστι, τας δέκα φυλάς τας (ν ττ\
Σαμάρεια, φέρε λεγωμεν αναγκαίων τους «τ αυτόν βεβασι-
λευκότας εν ημεραις Άζαρίον, του και Όζίου, και ποιαις
αυτούς συμβεβηκεν εναλώναι συμφοραΐς κατηρρωστηκοτας 5
εκτόπως την βε'βηλον ε'ιδωλολατρείαν. ηδη τοίνυν εϊκοστον
και ογδοον έτος εν τω βασιλεύειν έχοντος Όζίου, του και
4 Ε«8• ά Άζαρίου, Άζαρίας έτερος, [τοΰ~\ Ίεροβοαμ, βεβασίλευκεν επί
τον Ίσραηλ μήνας εξ. επειδή δε και αύτος εν οδώ πεπο-
ρευται του πατρός, κα\ έποίησε το πονηρον εν όφθαλμοΐς ίο
Κυρίου, δεδοταί τισι των οικείων εις σφαγην, κα\ δη και
διόλλυται. προϊόντος δε του καιρού λοιπόν, εν ετει τρια-
Ιΐ). ίο. κοστω κα\ όγδοω της βασιλείας Όζίου, χρίεται πάλιν επί τον
1\>. ΐ3. Ίσραηλ 6 Έελονμ, καϊ βεβασίλευκε μηνός ημερας' άνη-
II). ΐ4• ρηται γαρ εύθυς ύπο Μανάιμ υιού Γαζή τού εκ θερσιν. 15
επεσημηνατο δε το γράμμα το ιερόν, ότι γεγόνασιν υϊοι, καϊ
β έζ αίματος ήσαν αμφότεροι τού Ίηού, ος άπεκτεινε τον
Άχαάβ καϊ τους νιους αυτού κα\ την Ίεζάβελ, ώ καϊ ύπε-
Ιί>. χ. 3ο. σχετο ό θεός, λέγων " Υίοϊ τέταρτοι καθήσονται επ\ τού
" θρόνου σου." βεβασίλευκε τοίνυν ό ΜαναΊμ επ\ τον 2ο
Π), χν. Ίσραηλ, άπεκτονώς τον Σελουμ. " Και εποίησε, φησι, το
" πονηρον εν όφθαλμοΐς Κυρίου, ουκ άπεστη από πασών
" αμαρτιών Ίεροβοαμ υιού Ναβάτ, ος εζημαρτε τόνΊσραηλ."
βασιλεύοντος δε αυτού, φημι δη τού Μαναϊμ, καϊ θεώ
8 Δ. α προσκρούοντος, δια το προ[σ]κεΐσθαι λίαν ταϊς τών ειδώλων 25
ψενδολατρείαις, καταστρατεύεται της "Σαμάρειας Φούλας
11). ΐ9• βασιλεύς Άσσυρίων ον άμύνασθαι τοις όπλοις οΰκ έχων
ό Μαναϊμ, πολλοίς άναπείθει χρημασιν άποφοιτησαι της
γης, και λύσαι την μαχην. επειδή δε τετελεύτηκεν ό

5• σνμβ(βηκ€ν (ναΧωναι σνμφοραίί] σνμφ. συμβ. ϊνάΚ. Κ(1(1. 8. Άζαρίαι

ΐτίροί] 8ίο ΑΙεχ. τού οιη. Β. η• δ* βββιιπιρίιιπι εχ Β. II. καϊ
ΗΐΙεηιπι αϊΒΐιπιρΙιιπι εχ Β. 13. τηι οπι. Αιιοει-Ιιιβ. 17. 'ϊηον]
8ίε Β. (ΑΙεχ.) Ίοϋ Εάά. (V»!.) 2θ. σου ;ΐ5ΜΐιιιρΙιπη εχ Β. 25. προσκιισθαι
ΐ3θίΙε οοΓΓεχιΙ Μί({ηε. προκ(ϊσθαι Ε(1(1. 20. Φοΰλαι] φυλάς (δϊο) Εάά.
Φοι/ά ε δυο οοιτεχίΐ Μίρηε.
 ϊ.1. ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. Ι. 11
Μαναΐμ, εν ετει λοιπόν πίντηκοστω και δευτερω της βασι
λείας Όζίου χρίεται πάλιν επί μεν τον Ίούδαν εν Ιεροσο-
λύμοις Ίωάθαμ μετά την του πατρός τελευτην, περί ου
γεγραπται, οτι "Εποίησε το εύθες εν όφθαλμοϊς Κυρίου, ]> * Εβ?•
5 " κατά πάντα όσα εποίησεν Όζίας ό πατήρ αυτοΰ' πλην 35•
" τα υψηλά ουκ ε^ρεν' ετι ό λαός (θυσίαζε και εθνμια εν
" τοΐς ύψηλοΐς'" επ). δε γε τον ' Ισραήλ Φακεας υιός του
Μαναϊμ. " Βεβασίλευκε δε, φησιν, ετη δύο, και εποίησε Π>• *3.
" το πονηρον εν όφθαλμοϊς Κυρίου. είτα συνεστραφη, ι\>. 25,
ίο " φησΙν, επ' αυτόν Φακεε υιός του 'Ρομελίου ό τριστατης
" αϋτοΰ, και έπάταξεν αύτον εν Σαμάρεια, καϊ βεβασιλευκεν
" άντ αύτοΰ επ\ τον ' Ισραήλ, και εποίησε το πονηρον εν
" όφθαλμοίς Κυρίου, ούκ άπεστη άπό πασών των άμαρ- ο
" τιών Ίεροβοάμ υ'ιοΰ Ναβάτ, ός έζημαρτε τον Ίσραηλ.
1 5 Αυτού βασιλεύοντος άνε'βη θεγλαφαλασαρ βασιλεύς Ασσυ-
ριων, ος ττάσαν ελών κατά κράτος την Σαμαρειαν, άπψκισε
τον Ίσραηλ εις Άσσυρίους. τετελευτηκε δε και ό Φακεε,
σνστροφην επ' αύτον ποιησαντος 'Ωσηε τοΰ νίοΰ Ήλα, ος ΐι>. 3°•
και εβασίλευσεν άντ αύτοΰ, εν ετει είκοστώ Ιωαθαμ υ'ιοΰ
ίο Άζαρίου. άλλ' " 'Έν ταϊς ημε'ραις εκείναις, φησιν, ήρξατο Ι°• 37•
" Κύριος εζαποστελλειν εν Ιούδα τον 'Ραασών βασιλέα
" Συρίας, καϊ τον Φακεε υ'ιόν 'Ρομελίου." άνοπιν ήμΐν εν ά
τούτοις ό λόγος έρχεται" εφαμεν γαρ, οτι τετελεύτηκεν ό
Φακίί, 'Ωσηε τοΰ υ'ιοΰ Ήλα σύστρεμμα και επιβουλην επ'
?5 αυτόν τίνα ποιησαμενου' πλην εν χρόνοις αύτοΰ γεγονός
εις μέσον άγει διήγημα, ""ΐΐρζατο γαρ, φησι, Κύριος εν
" ταΐς ημεραις εκείναις εζαποστελλειν εν Ίουδα τον 'Ραασών
" βασιλέα Συρίας, κα\ τον Φακεε υ'ιον 'Ρομελίου."
Φακεε μεν γάρ ό τοΰ 'Ρομελίου πεπολεμηκεν ώς όμορους
3ο οντάς τουρ Ίεροσολυμίτας. επειδή δε δεινην κα\ άθραυστον
ΐθεάτο την άντίστασιν, άναπείθει τον 'Ραασών τον βασιλέα β

2. Ιούδα*] + *α'' Ε(1<1. Ι3• Κυρίου] + *<» ΪΚΪ. πασών 30068811 ΪΧ Β.

!,-,. θιγΧαβαλασάρ ρϊ6?>ΐΏ 'ύά. 2<). μ<ν &881ιπϊρΐΛΐπι γχ Β.
ε 2
 12 Β. ΟΥΚΙΙ,Ι.1 Αί,ΕΧΑΝϋΚ. ί. ι.

των Σύρων σύνσπλον αύτω γενέσθαι και συλλήπτορα, και

συνεκπολιορκησαι την Ιερουσαλήμ, συνεστηκοτος δη ούν
του πολέμου, τετελευτηκε μ(ν Ίωάθαμ ό υϊος Άζαρίου' δια
δέχεται δε την βασιλίίαν Αχαζ 6 υ'ιος αυτού, πονηροί ων
4 Κ⣕ άγαν και ειδωλολάτρης, και καταμεθύων οΰτω προς πλα- 5
νησιν ε'ιδωλομανή, ως και τον ϊδιον ν'ιον διαγαγεϊν Ιν πυρι,
και προς πάν ότιούν άπονεύσαι των έκτοπων, και θυμιάν
" έν τοις ύψηλοΐς καϊ ύποκατω παντός ζύλου άλσωδους, '
9 Δ. & κατά το γεγραμμένον. τεθορυβημένος δη ουν 6 Αχαζ,
Λ. 7, 8. πάντα συνενεγκων τον πλούτον τον ευρεθέντα έν οίκω τι ο
Κυρίου, αποστέλλει δι αγγέλων προς θεγλαφαλασαρ βα
σιλέα Άσσυρίων, καϊ σώζεσθαι δι αύτοΰ παρεκάλει. ό-
Π>. ο. πλίζεται το'ιυυν Άσσύριος κατά της 'Ραασων βασιλείας, καϊ
δέχεται μεν τήν Ααμασκον, η έστι μητρόπολις της Συρίας,
II). ίο αναιρεί δε τον 'Ραασών. είτα κάτεισιν "Αχαζ εκ των τ ζ
Ιεροσολύμων εϊς Ααμασκον, όψομενος τον Άσσύριον. έν
δε τοις των ειδώλων τεμένεσι θυσιαστήριον έωρακώς, καινο-
β πρεπη τίνα κα\ άήθη κατασκευήν έχον, καϊ ήσθέις έπ' αύτω
λίαν, έκτύπωμα λαβών, αποστέλλει προς Οΰρίαν τόν ιερέα
εν τοις Ίεροσολύμοις, κα\ δη κατ αΰτο γενέσθαι προστέ- 2ο
ταχεν. εισενεγκων δε εν οίκω Κυρίου, και μονονουχι καϊ
άτιμάσας το κατά βούλησιν θεού δια Μωυσέως γεγενημένον,
έπ αύτω πληρούν τα νενομισμένα προστέταχε' και έτερα δε
προς τούτοις κεκαινούργηκεν εν τφ ναω, κατά το αύτω
δοκούν, άπερισκέπτως και άπαδοντως θβω. άλλα καϊ εν 25
τοις αυτού καιροΐς, έτι ζώντος 'ίίσηε υιού Ήλά βασιλέως
0 Ίσραηλ, άνέβη Σαλμανασαρ βασιλεύς Άσσυρίων επί τον
Ίσραηλ, ος καταδηώσας τήν Σαμάρειαν μετωκισε τον
Ισραήλ έν ορεσι και ποταμοϊς των ΉΙήδων άπέκτεινε
ΙΙ>. χνϋ. δε και αύτον τον Ώσηε. καϊ δια ποίαν αιτίαν ; οτι μή 30
προσκεκομικεν αύτω το μαναα, φησιν, ο ην συμβολον

ιι. {ίββο δι' άγγίλων ϊοοββββπιιιΐ βχ Β. «7' αήβη] + ό Εθθ.

ί8. μ€τφκησ( Μ. 3°• τ°ν ΜίΙΙΠίρΙιιπί βχ Β.
 ί• 2. ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. Ι. 13
υποταγής• εκάλει δε μάλλον εις επικουρίαν τον Αιγυπτίων
τυραννον.
Είτα μ(τα τούτο τελευτησαντος του "Αχαζ, βεβασίλευκεν * ^α-
*χ?>", ''κ > - » \ > »τ '?> > «τ » ' τ χν!:.,ο;
η^εκιας υιός αυτού (πι τον ιουοαν εν Ιερουσαλήμ, ούτος χνπι.
5 ανηρ γεγονεν ευσεβής, κα\ των ότι μάλιστα δικαιοσύνης επι-
μελομενων, ώς άσυγκριτον εχειν παρά τους άλλους την εν τε ά
τούτω διαφοράν. " Αυτός καθεϊλε τα. υψηλά, και τά άλση, Ι1>. χνϊϋ.
" φησίν, εξεκοψε" και ην Κύριος μετ αυτού." αυτού
βασιλεύοντος άνε'βη "Σεναχηρε\μ βασιλεύς Άσσυρίων, επι ΙΙ>. ΐ3•
ίο τας πόλεις της Ιουδαίας τας όχυρας' καΐ πολιορκησας,
ειλεν αμογητι. τότε και ο 'Ραψάκης αύτοις τοις Ίεροσο- ΙΙ>• 17
λυμοις επιπηδα, και άπύλωτον άνοιγνύς κατά θεού το στόμα,
τας παμβλασφημους εκείνας άνίει φωνάς' τότε και πεπτώ- Εβ.
β χχχνη.
κασιν εκ της παρεμβολής των Άσσυρίων εκατόν όγδοηκοντα ί6.
1 5 πέντε χιλιάδες εν μια νυκτι, αγγέλου χειρι δαπανώμεναι.
ταύτα χρησιμως ειρηται προς τό παρόν' εκάστω γαρ των
συμβεβηκοτων εφαρμόσειεν εύτεχνως της προφητείας 6 λό
γος, ποτέ μεν γαρ επίτιμα τοις εν "Σαμάρεια, ποτέ δε τοις
εν Ιεροσολύμοις απειλεί τάς εφόδους" προαπαγγελλει τάς
?ο αιχμαλωσίας" προκαταμηνύει τον φοβον' επαγγέλλεται την
επικουρίαν' καλεί προς επιστροφην' και ουδείς τη προ
φητεία καταλελειπται λόγος η τρόπος των αναγκαίων εις
ονησιν, τοΐς τοτηνικάδε πεπλανημενοις. τοίνυν φησίν"
ΆρχΗ λοΓου Κυρίου ένΏσκέ• και είπε Κύριοο πρόε Ώοη!• Λ ίο Δ

»5 Αρχεται μεν γάρ εν τω προφήτη θεός άποκαλύπτειν

μυστήρια κατ εκείνο που πάντως, το δι έτερου προφήτου
σαφώς ε'ιρημενον "Έπϊ της φυλακής μου στησομαι καϊ ^1)βο•
" επιβησομαι επ"ι πε'τραν, κα\ άποσκοπεΰσω τού ιδεΐν τί
" λαλήσει εν εμοί Κύριος ό θεός" αποκαλύπτει γαρ τοΐς
3ο αγιοις εις νουν ενιεις των εσομενων την γνώσιν, ό τών όλων
3• /«τά] κατά Έάά. 4• ουτο{] + -γάρ ϊιά. 5• «τιμΑο/Μ»»»]
ίίημιλονμ. 'ύά. α. ο•(ναχ(ρύμ 'ύά. II. άμογητί] άμοττί (_βκ) ΐίά.
άμοχθί β ιυο εοΓΓβχϊΙ Μί^ηε. 13. άνίιϊ] άνίησι ϊιά. 24• «ν ώσ>)<]
»ρόι ύσηί Ρ. (»1.); ββά οί. »'κ Ιίη. βς.
 14 Β. ΟΥΚΙΙ,Ι,Ι ΑΕΕΧΑΝϋΚ. ί. 2.
^"• . , θεός. και γούν ο μακάριος φησι Δαυείδ " Άκουσομαι τι
" λαλήσει εν εμοϊ Κύριος 6 θεός, οτι λαλήσει ειρηνην επί
" τον λάον αυτού" ούδεν δε ήττον ήμΐν κάί ό μακάριος
προφήτης Ζαχαρίας διά των ϊσων έρχεται λόγων εφη γαρ'
ΖηΛ. " Καϊ άπεκρίθη ό άγγελος Ό λαλών εν εμοί." εν εθει γαρ 5
ην τοις άγίοις προφήταις αγγελον άποκαλεΐν τον του θεού
Αογον, ως άπαγγελλοντα τε αύτοΐς και εναργή καθιστώντα
την βουλησιν τον θεού και Πατρός, επιμαρτυρησει δε λέγων
Εβ»ί. ϊχ. κα\ ό προφήτης Ησαΐας περ\ αυτού ""Οτι πάσαν στολήν
ο " επισυνηγμενην δόλω, μετά καταλλαγής άποτισουσι, και ίο
" θελησουσιν ει εγενήθησαν πυρίκαυστοι' οτι παιδίον
" εγεννηθη ήμΐν, και καλείται το όνομα αυτού Μεγάλης
" βουλής άγγελος." οτι δε ην Ισχνή και άσυμφανης εν τοις
άγίοις ή αποκάλυψης, και ουχί γλώττη και ρήμασι τοις κα&
ι Οοτ. ημάς επιτελούμενη, πληροφορήσει γράφων ό ΐΐαύλος " Η 15
" δοκιμήν ζητείτε του εν εμο\ λαλοΰντος Χριστού;" ούκούν
το εν Ώσηε γενέσθαι τον τού θεού λόγον, εϊη αν, ως εμοιγε
πάρεστι νοεΐν, έτερον ούδεν τοις άκροωμενοις κατασημαίνον-
ά τος, η οτι γεγονεν αποκάλυψης εν 'Ω,σηε, και των εσομενων
ή γνώσις φωτός ενηστραψε δίκην, οΰ σώματος οφθαλμούς, *ο
άλλα νουν *αϊ καρδίαν κατάλαμπρυνοντος.
Το δε δη φαναι πάλιν, Κοί) είπε Κύριος πρΌς 'Ω,ο-ηε,
προς εννοίας ημάς αποφέρει τοιαύτας, το γάρ τοι προστε-
ταγμενον ου κοινον απασι τοις εντενζομενοις ην, ούτε μην
προΰκειτο τοις εθελοισιν άποπεραίνειν αύτο κατά καιρούς, 25
άλλ' Ιδικώς καϊ προς μόνον εϊρητο τον 'Ω.σηε'. ου γαρ, ως
ΗϊβΓ. 7Γ6/3 εστί κοινον κάί επωφελές παράγγελμα, το " Ύαδε λέγει
Χ. 2
β " Κύριος Κατά τάς όδους των εθνών μη μανθανετε, κάί άπο
" τών σημείων τού ουρανού μη φοβεΐσθε," ούτως αν νοοΐτο
καλόν τε κάί όνησιφορον το λαβείν γυναίκα πορνείας, και 3©
τέκνα πορνείας" άλλ' εκείνο μεν χρησίμως εις απαντάς

6. τοϊΐ] ό> ΑιΛβΓίαβ. ι6. τοΰ ίΐ^ιιιηρίπιη βχ Β. ι8. κατασημαί•

νοντοί\ 8ίο Β. κατασημαινον Ε(1Η. 25• αυτό] αυτόν ίκΐ.
 ί. 3• ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. Ι. 15

διηκοι αν' τοΰτο γεμην ιδικώς προς μόνον αν πρεποι τον

προφητην λε'γεσθαι π[ά]ρ[ά] θεοΰ. τοΰτο οιμαι εστί, και
ι'ιτΐ προς Ώτηί, ομοιον ώς ει τυχόν λίγοι, ου προς παντας
απλώς ό τοιόςδε λόγος, άλλα προς μόνον τον 'Ω,σηε'. ου
5 γάρ έδει πρόφασιν αισχράς τε και φιλήδονου ζωής γενέσθαι β. 11 Α.
πολλοίς, το οικονομικώς προς (να κατά καιρούς είρημενον.
Τί' ούν εφη θεός προς τον μακάριον 'Ω,σηε ;

Βάδιζε, λαβε σεαυτω Γυναίκα ττορνείαε και τέκνα ττορνείαε,

διότι έκττορνεύουσα έκττορνεύσει η γη άπό όπισθεν του Κυρίου,
ίο Και έττορεύθΗ καϊ έλαβε τΗν Γόμερ θυΓατέρα ΔεβΗλαΐμ, και 3
συνέλαβε καϊ έτεκεν αΰτώ υΐόν.

Οΰδίΐί ημάς άναπείσει λόγος παραιτεΐσθαι το γράμμα,

και της ιστορίας το ε'ικαΐον καταψηφίζεσθαι, και αύτοΰ του ο
πράγματος καθορίζειν το άκαλλες, η και οϊεσθαι κατά τινας,
1 5 μη οΰτως πεπράχθαι, μήτε μην παρειληφθαι προς γαμον,
ήτοι σύνοδον γαμικην, την Τόμερ, όπου και σύλληφιν γε-
γενησθαι φησι το γράμμα το ιερόν, κα\ μην καϊ άποτεζιν,
μεμνηταί τε κα\ ονόματος τοΰ παιδιού, κα\ τον του γυναίου
λέγει πάτερα, καϊ αυτό δε προς τούτοις τοΰ γυναίου το όνομα.
2ο επειδή δε άναγκαΐον ην όμολογεΐν, τη των πεπραγμένων
άληθεία συνειπεϊν ελομενοις, οτι ταΰθ' οΰτως γεγονεν αλη
θώς, φέρε τους των κατασκώπτειν είωθοτων παραθεντες ο
λόγους, τοτβ λοιπόν επαγάγωμεν επ\ καιροΰ της οικονομίας
την άφηγησιν.
25 Αογιδίω μεν οΖν ενε'τυχον ανδρός ουκ άσημου διατρανοΰν
εθελοντος τά περί τον τόπον ός της ιστορίας, κα\ τών οΰτω
γεγενησθαι λεγόντων, ου μετρίαν εποιειτο την καταρρησιν
δεΐν τε εφασκεν εναργώς επ αΰτώ δη τούτω τω κεφαλαίοι
μάλιστα δεδιοτας ονδεν, άνακραγεϊν της εγκράτειας τους

2. πάρα Ι30ΐΐ6 ςΟΓΓβχϊΐ Μ>£ϊΐϊ. πιρ\ Έ,άά. 7• Η"ί] + ° •'Ί•

14- η *8»υπιρΙυπι ιχ Β.
 16 Β. ΟΥΚΙΙ,Ι,Ι ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ, ί, $.
«υβτ. (βαστάς Ιο γράμμα αποκτενει. ερήμην γαρ ωςπερ κατα-
(1 τρέχων τού γράμματος, και οιονεί κατά πρανούς ερχόμενος,
τοιουςδε τινας συνετίθει λόγους. „ Μωυσής γαρ, εφασκεν,
?.χο<1• „ ο θεσπέσιος προσετάττετό ποτέ της Αιγυπτίων δουλείας
„ λελυτρωμενον αποκόμιζαν τον Ίσραηλ εις την πάλαι τοις 5
„ πατρασιν επηγγελμενην άγ'ιαν γην, φημΊ δη την της επαγ-
„ γελιας' άλλα και 6 προφήτης Ιερεμίας ηκουσε θεού λεγον-
ΗϊβΓ. „ τος έναργώς ' Προ του με πλάσαι σε εν κοιλία επίσταμαί
„ ' σε, και προ του σε εξελθεΐν εκ μήτρας ηγίακα σε, προ-
β„ ' φητην εις έθνη τεθεικά σε.' πώς οδν ουκ άξιάγαστοι, ίο
„ φησιν, οι και την ούτω σεπτην καΐ παγκαλην διακονίαν
„ παραιτούμενοι, και την μελλησιν ουκ άπαναινόμενοι ; ό μεν
Έ,χοά. η γαρ (φασκε, ' Αε'ομαι Κύριε προχείρισαι άλλον δυνάμενον
ΗίβΓ. » ' ον αποστελεΐς'* ό δβ την νεότητα προϊσχομενος, εκδυσω-
„ πεΐν επειράτο θεόν. άλλα και ό προφήτης, φησιν, Ύ Ιεζεκιήλ 15
„ εν βολβίτοις κόπρου ανθρωπινής άρτους εαυτώ ποιησαι
„ προστεταγμενος, δεδυσφόρηκεν ου μικρώς, ηκουσε τε δια
ΕζβΛ. ^ τούτο, ' Ιδού δεδωκά σοι βόλβιτα βοών άντι βολβίτων
12 Δ. β „ ' ανθρωπίνων, και όπτησεις τοίς άρτους σου επ' αυτών, και
„ μην καΐ αυτός ό θεσπέσιος ΥΙετρος, ότε της οθόνης καθιε- ζο
„ μενης ε'£ ουρανού, εν τ) πάντα εγεγραπτο τα τετράποδα καΐ
Αοί» χ. Μ τα κτήνη, θεού λέγοντος ηκουσεν ' Άναστάς, ΐΐε'τρε, θύσον
„ * καΐ φάγε,' παρητεϊτο, φησιν, ούτω λέγων ' Μηδαμώς
ΕζβΛ. η < Κύριε, ότι ουδέποτε εφαγον πάν κοινόν η άκάθαρτον' ούδε
ιν. 1 4.
„ ' εισηλθεν εις το στόμα μου πάν κρέας βε'βηλον. Ώσηε δε 2 5
Ι) „ άκουσας οτι γυνα'ιω συνάπτεσθαι δεΊ αισχρώ καΐ πεπορ-
,, νευμενω και επάρατον εχοντι ζωην, ού παραιτείται το χρήμα,
,, ουκ οκνον εισδεχεται, ού προσάγει την 'ικετηρίαν, άνεϊσθαι
„ παρακαλών άλλ' ο'ιά τις τών ασελγέστατων προχειρότατα
„ κα\ αμελλητί μονονουχι καΐ αρπάζει το χρήμα, τάχα που 30
„ της εις το γύναιον ήδονης ήττώμενος." Είτα κατακλειων

ι. άποκτίνιι] δίο Β. άττοκτίί'^ίί Εάά. 20. αίτόί] αντα ϋιΐ.

26. πορνιυομίνφ 'ύά. 28. ϊν&ίχ€ται Ίΐά.
 ί. 3• Ι Ν 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. Ι. 17

€Ϊ$" άτοπίαν τους λόγους, προσετίθει τούτοις ολίγα άττα καϊ

ψυχρά, σκηπτεται μεν γαρ τω προφήτη συνηγορεΐν, και
πάλιν φησιν, „ οτι πλείστην οσην αν εποιησατο την παραί-
„ τησιν, ει σωματικην ηπίστατο κοινωνίαν προσταζαι θεον' °
5 .. επειδή δε ην πνευματικόν τι το δρωμενον, εκ πολλής άγαν
„ φιλοθειας, μονονουχι και αυτόμολος επί το δραν έρχεται το
„ κεκελευσμενον. άλλως τε, φησ\ν, ουκ αν ό της εγκράτειας
„ θεορ ηθέλησε τι γενέσθαι τοιούτον, ως άνδρα τοσούτον
„ αισχραΐς οΰτως και βδελυρωταταις καταμιαίνεσθαι συμ-
ό„ πλοκαΐς, ταΐς εϊς γυναίκα φημι, και τούτο μαχλώσαν καϊ
„ πεπορνευμενην. μεταπλάττων δε ωσπερ της ιστορίας την
,, δυναμιν εις εννοίας πνευματικάς, εφασκε μεν είναι την Τόμερ <1
„ εις τύπον ψυχής αισχρώς κα"ι άσεμνους διαζην -ηρημενης"
„ τον δε γε προφήτην ε'ικόνα πληρούν τού άνωθεν κα\ εξ
1 5 ., ουρανού, τουτεστι, τού εκ Πατρός θεού Αόγου, ος ταΐς
„ ημετεραις ψυχαΐς συναπτόμενος νοητώς τα της φιλαρετου
„ ζωής ενίησι σπε'ρματα1."
Κοκ ταύτα μεν της εκείνου πιθανολογίας τα εύρε'ματα'

3• 5σην άνεαί Ία Εάά.

1 ϋβ Ιώο Γβ νϊάβ ραιιο» ηιΐ3β (3ε-
ρτοπιρβϊ β 03ΐεη3 ίη χϋ Ρι•ορΗεΐ38 ίη
Βίΐιΐ. 8. Ι^τιτεηΙϋ, Ρ1θΓεηΙΪ3ε, ΡΙυΙ. χι.
('οίΐ. 22, ίοΐ. 4• Ώριγί'νίΙ δοκίΐ και
άλλοι; τισϊν αρχαίοι: μη μιγήναι τον
προφήτην πόρνη, άλλα κα& νπόΰισιν λ«-
γισθαι' ήνίκα γαρ 6 λαοί ΐκπίπόρνινκιν
ϊκ τον θ«οί 6 προφήτη: ου συνανίμίγνντο
τοντοις' τοννικςν πμοστάσσα αύτω ό
Θγογ σννιΊναι τφ λαώ' οιι συνάδίΐ και
Ύπάτιο: 6 Νικαίαί. Εύσιβίω δϊ τω Παμ-
φίλον οίκοι κατίχιιν την πόμνην τον
■προφήτην, ον μην μιαίνισθαι ϊν αύτη'
άλλ' ϊξ ίτίρων πορνινονσαν Τ(κνοποι»Ίν'
σνμβολον δϊ τοντο οτι ίΐ και ϊμακρο-
συμιι ί'ττί τη άσιβίία τον λαοΰ ό θίοι,
ον μην ήσμίνιζιν ή άνιΐχιτο, άλλα και
λίαν ηχθμαίνιτο• ον&' αΖ παΚιν ό λαοί ϊκ
τον άνδρα και προστάτην ί'πιγμάφ(ΐν
ίαντοϊΐ τόν θίάν, «ιχ<ν τι €νσί/3ίί, άσί-
βως &ιατ(β(ΐμίνο:' ό δι άγιο: Κνριλλοί
μιγηναι λί'γ«ι τόν πμοφήτην τη πόρνη'
και ό των πμοκιιμίνων <ζη~/ητή: θίοδώ-
νΟΙ,. Ι.
ρητοί. ΗΪ8 3(1633 ΤΠιεοίΙοπιπι Μορ-
βιιεβίεηυπι 3(1 Ιοο. 8. ΟγτΊ\\α ρΐ3ηε
εοηβεηΐίεηίειη.
ΗγρΗίΠ 8οηο1ϊοη ιΙηΙ ΓαΙεη,-ι ΒΆάΐΤΩ,
φ13ΐη δ 8Ϊ^η3νί. Ύπατίον. Κίλίνίται
παρά τον θϊον ό προφήτη: (ξ αύτον
τον ('κπορνίΰσαντο: λαοΰ λαβιιν ίαντω
γννα'ικα' ην πίμ καλρί γννάϊκα πορνιίαι,
και τΐκνογονιΐν ϊζ αυτή: τικνα πορνείας
κα\ δια τούτων ϊπιδί'ιξαι αύτοΰ την πρ6:
τόν λαον οικιίωσιν' ϊν' οΰτω: άκονοντι:
τά παρ αύτοΰ \*γόμ(να, ατιστησωσι τον
νουν οτι άλ^ο'ίίί οι λόγοι τη! αύτοΰ πμο-
φητίία:" ον γάρ μόνον κατά τον λαον
ϊκόμιζ* τά: άποφάσ(ΐ:' άλλα και κατ
αύτοΰ τού πμοσήκοντοι αύτω γίνουί, ϊκ
τηι προ: αντον: ίττιμιξίαί' ΐν (ξ αυτών
βφαιωθώσι των πραγμάτων οι άκονον-
τίί, ότι ό μηϋ τον οικιίου φιιοΊΊμςνο:
γίνον:, αληθή: ίστιν καϊ δίκαιο:, θιον
βονλήν άποκαλνπτων τω λαώ' και τη:
κοινή: αίτων συμφορά: ποιονμινο: την
πμοφητιίαν.
Τ)
 18 Β. ΟΥΚΙΙ^Ι ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. ί. 3-

τεθαύμακα δε ού μετρίως εγώ' πρώτον μεν, οτι των ε\ς

εάλήθειαν άφειδησας εννοιών, τετόλμηκεν είπεϊν, οτι το
γράμμα άποκτένει' είτα προς τούτοις, οτι παρεκομισε μεν
τους άμφΐ τον Ήίωυσέα, και ων επεμνήσθημεν άρτίως, τοις
άνωθεν κεχρησμωδημενοις άντειρηκότας' οτι δε τοΐς θείοις 5
θεσπίσμασιν άντιβλεψαι τετολμηκότες ουκ εξω γεγονασιν
αίτιας, σεσίγηκεν ούκ ορθώς, παραιτοόμενον μεν γαρ τον
ϊεροφαντην ΝΙωυσεα, καϊ όκνούντα την άποστολην, κα\ προϊ-
σχομενον την βραδυγλωσσίαν, ώς άσθενούντα περί την πίστιν
13 Α. & ήλεγχε θεός, ούτω λέγων " Ύίς έδωκε στόμα άνθρώπω ; ίο
ιι, υ. " κα\ τις εποίησε δύσκωφον καϊ κωφόν ; βλέποντα και
" τυφλόν ; ούκ εγώ Κύριος ό θεός ; καϊ νυν πορεύυυ καϊ
" εγω ανοίξω το στόμα σου" αναδυομένου δε μετά. τούτο,
ΙΙ>. η. καϊ μέλλοντος ετι, " όργίσθη, φησι, Κύριος επ\ Μωυσην,"
και εϊπεν "Ούκ ιδού Ααρών ό αδελφός σου; επίσταμαι ζζ
" οτι λαλών λαλήσει αυτός σοι' Ιερεμίου δε πάλιν προ-
1> αλεστερον ειρηκοτος, οτι Νεώτερος εγω εϊμι, καϊ ούκ επίσταμαι
ΗίβΓ. λαλεΐν, ούδεν ήττον ύπηντα θεός, λέγων " Μή λε'^ί, ότι
ιι>. ;. " νεώτερος εγώ εϊμι, οτι προς πάντας ους εάν ε'ξαποστελώ σε,
" πορευση, καϊ κατά πάντα Οσα αν εντείλωμαί σοι, λαλη- 20
" σεις. ού γαρ ην όλως άκίνδυνον ειπείν, ήγουν εννοησαι
μόνον, οτι λογισμού τού πρέποντος η υπέρτατη βουλή διη-
μαρτηκε, νέον άνδρα καλούσα προς προφητείαν. ομοίως
ο θεσπέσιος ΐίετρος ηκουσε μεν της οθόνης καθιεμενης εξ
Αοίβ ουρανού "Άναστάς, ΙΙετρε, θύσον και φάγε" επειδή δε 25
II). ΐ4• Ιουδαϊκώς άνεκεκράγει το, " Μ,ηδαμώς Κύριε" οτι ουδέποτε
ε " εφαγον κοινόν η άκάθαρτον," επετιματο παραχρήμα, και
ως τοΐς θείοις σκεμμασιν άντιφερεσθαι τολμών, ηκουεν εναρ-
ιι>. ΐ5• γώς " Α ό θεός εκαθάρισε, σύ μη κοίνου." ε'ι γάρ και
ελε'γχειν ηθελεν ηπίως ό τών Ολων θεός, και ούκ ευθύς ώς 3ο
αντειρηκοσιν ού μετρίως εξεπικραίνετο, άλλ' ούκ εξω γεγονεν

3• άποκτίνίϊ] άποκτιίνιι Εάθ. 6. Τίτολμήκασιν Β. 19. €*ά»'1 8Ϊ0 Β.

αν Εάά. δΐ&Ιϊιη ί'γώ 3(1(1. ϋ(1. οιη. Β. (Α. V.) 26. άνακίκράγα Εάά.
 ί. 3• ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. Ι. 19
αίτιας αντοις η παραίτησις. χρηναι δε φημι ταϊς άνωθεν
ψηφοις αμελλητί νεμοντας το ορθώς και άδιαβλητως εχειν,
αποπεραινειν επείγεσθαι το κεκελενσμε'νον, καν ει μη σφόδρα
το ΧΡίμ*1 τα*$ ήμετε'ραις άνδάνη ψυχαΐς' οίον τι φημι, προσ- <1
5 τεταχε τω Έαουλ ό των Ολων θεός άποσφάξαι τον Άγάγ,
ως άνοσια δεδρακότα κατά των εξ Ίσραηλ. άλλ' ωηθη
το χρηστον επ' αύτω βουλεύεσθαι, και φειδοΰς ήξίον τον
ταΐς ψηφοις καταδεδικασμενον. προσκρούει δη ούν ταύτη
τοι τω θεώ, χαϊ μάλα. εκηδετο δη ουν του τεθνάναι προστε-
ιο ταγμένου, μονονουχί διακεκραγως και λέγων δι αύτοΰ του
πράγματος, οτι μη δικαίαν επ' αύτφ την ψηφον εποιεϊτο
θεός. ταύτης ένεκα της αιτίας ελυπεΐτο μεν λίαν καϊ ο
σννηγανακτει θεώ ό μακάριος Έαμουηλ, κα\ άποσφαττει
μεν τον Άγαγ αύτος, επιφωνών τάς αιτίας" " Άνθ' ων γαρ, ' Εβ?•
15 " φησιν, ητεκνωσε γυναίκας η ρομφαία σου, ούτως άτεκ-
" νωθησεται εκ γυναικών ή μητηρ σου" προαπαγγελλει
δε τω "Σαούλ, οτι και της βασιλείας εξωσθησεται, και πικράς
της παρακοής αποτίσει δίκας.
Εί δε χρη προς τούτω καϊ ετέρας ημάς ιστορίας παρενεγκεΐν 3 β«β•
2ο άφηγησιν, εν τη τρίτη γεγραπται τών βασιλειών, οτι κατεσ- ^ι-
τρατεύετό ποτέ τών εξ Ίσραηλ ό'Αδερ, ό Εύρων ηγούμενος Ά 14 Δ.
ήτοι βασιλεύς, άλυοντος δε ου μικρώς του Αχααβ, ος ην
βασιλεύς Ισραήλ, καϊ δεδιοτος την εφοδον, άλώσεσθαί τε ουκ
εις μακράν πανστρατιά προςδοκησαντος, επηγγελλετο δια
25 προφήτου θεός, παραδώσειν αύτω τον εχθρόν' είτα λαβών ικ 31
εκείνος, ήξίου φειδοΰς παρά το δοκούν τω θεώ. καϊ τι μετά
τούτο το γράμμα το ιερόν ; " Καϊ άνθρωπος εις εκ τών υιών Ι*>•35-
" τών προφητών είπε προς τον πλησίον αύτοΰ εν λόγω Κυρίου 1>
" ΪΙάταξον δη με' κα\ ούκ ήθελησεν ό άνθρωπος πατάξαι αύ-
3ο " τόν. και εΊπε προς αύτον Άνθ' ων ούκ ηκουσας της φωνής
" Κυρίου, Ιδού συ αποτρέπεις άπ' εμού, και πατάξει σε λεων'
" και άπηλθεν άπ αυτού, κα\ ευρίσκει αύτον λέων κα\ επάταξεν

15. γντα'ικα Ε(1ά. ηηΐβ Μί^ηβ. Ι7• ΐξοισθήσ. ΑιώβΓίυβ.

ϋ 2
 20 Β. ΟΥΙΙΙΙ^Ι ΑΙ-ΕΧΑΝϋΚ. 1 3.

" αυτόν, και ευρίσκει άνθρωπον έτερον κα\ είπε, ΓΙαταξον

" δη με' και έπάταξεν αυτόν ό άνθρωπος πατάτας, και
" συνετριψε. καϊ έπορεύθη ό προφήτης καϊ εστη τω
" βασιλεΐ Ισραήλ έπ\ τής όδού, και κατεδησατο τελαμώνι
" τους οφθαλμούς αϋτού' ' μικρά. δέ αττα μεταξύ προςλε- 5
3 Κβ§. ο λαληκως νποστρεφοιτι τώ'Αχαάβ, προσετίθει πάλιν "Τάδε
" λέγει Κύριος Αιότι έξήνεγκας συ άνδρα ολέθρων εκ της
" χειρός σου, καϊ. εσται ή ψυχή σου αντί της ψυχής αύτον,
" κα\ ό λαός σου άντϊ του λαοΰ αυτού. ' άκούεις όπως ό
πατάζαι τον προφήτην παραιτούμενος ελεεινώς άνηρεθη, ίο
δεινω θηρίω περιπεσών ; καίτοι πώς ούκ αληθές ειπείν, ως
ην ευλάβειας καρπός το μη καταπαίειν άποτολμαν αγιον καϊ
προφήτην ; άλλ ην εν λόγω Κ,υριου, και δυσδιαφυκτον
<1 έγκλημα γεγονεν ή παρακοή, έφείσατο δέ καϊ Αχαάβ
παραλόγως του Αδερ, καίτοι θεού διολλύναι προστε- 15
ταχότος, και δεδοται αύτος άντϊ της ψυχής αυτού, ούκοΰν
άναγκάίον οκνου τε δίχα καϊ μελλησμού άποπεραίνεσθαι
προς ημών, όπερ αν άνδάνοι θεφ' το δέ έτερον τι παρά.
τούτο δραν ή καϊ έλεσθαι φρονεΐν υπεροψίας έγκλημα φέρει,
μόνον γαρ ούχϊ και επιτιμαν έγνωκασιν οι τοιοίδε λοιπόν, 2 ο
ως ούκ ορθώς εσθ> Οτε βουλευομε'νω, θεώ.
Φαμέν ούν τοις την Ίστορίαν διαβολής ουκ εξω τιθεΐσι,
και άβουλως έπαιτιωμενοις Ακαλλες ύμΐν, ώ ούτοι, φαίνεται
β το μαχλώστ] γυναικϊ σννεστιον γενέσθαι προφήτην ; τι δέ,
ου πολύ άκαλλεστερον το άποσφαττεσθαι τινας δια προφη- 25
ι Κββ. τών άγιων ; πώς ούν άντιρηκε Σαμουήλ μεν τον Αγαγ,
3 κ«5• Ηλιου δε τους προφητας τού Βααλ καίτοι πολλούς οντάς
XVIII. 40. > ι Λ / / ςΛ > / \» ι / 'ττ * *
Εβ. χχ. 2. τον αριθμόν ; τι οε, είπε μοι, και ο προφήτης ησαΐας τον
σακκον εκ τής οσφυος περιελων, γυμνός τε και ανυποδετος
περιθεων την Ιερουσαλήμ ; άρα γαρ ούχϊ τον εν τοιώδε 3°
2. και πατ. ίηνβΓβο οηϋηε Αιιβ. II. πιριπισών] προπ«τών ΈΔά.
ίηνίΐϊβ Β ει Οε*. ίη 4 1'ιΜ>. Κ«ίϊ• (^οάά. νεη. Ρεγ. Εβο.) 17. μ€\\ησμοΰ']
8ίθ ΟάΙ. 011. (00(1(1. Υιτι. Ρεγ. μ(\ησμον εχεηΐρίΒΓ ΕβΟ.) μίλησμων Έ,άά.
19. ίλίσθαι ΒΟΟεκί'ΐΙ βχ ΟβΙ. ΟΪΙ. 21. βουΚίυπαμίνω ΟβΙ. άΐ. 2η. Ήλιου]
Ηλί'αϊ Ε(1<1.
 ί. 3• ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. Ι. 21

γεγονότα σχηματι καταμωμησαιτ αν τις εύθυς ώς άσεμνον

και εξεστηκότα και την φρένα παρενηνεγμενον ; κα\ πώς » 15 Δ.
τοΰτο άμφίβολον, είπερ εστίν επαίνου μεστον, το εν κοσμώ
τω καθηκοντι πάντα πράττεσθαι προς ημών ; Άλλ' ζρπς,
5 οτι τοις θείοις εϊκοντες νεύμασιν, ίδρων τα. τοιάδε τοτηνικάδε.
τι δ*, είπε μοι, φρονεΐν αζιον περί του μακαρίου Ώσηε ;
αρα γαρ αυτόκλητος προς γυναίκα πόρνην έρχεται, και
ποιείται συνοικον την ούτως αίσχραν, η προστετακται πάρα
θεού ; τεθαυμακα δε ούδεν ήττον εκείνο του κατασκωπτειν 1>
ίο εθελοντος τα επ αϋτω γεγραμμενα, καΐ της ιστορίας το
άτερπες διασύρειν άποτολμησαντος. άναιρών γάρ το
χρήμα δια το άτοπον, διϊσχυριζομενός τε κα\ μάλα σαφώς,
ως ου πόρνη γυναικί κεκοινωνηκεν ό προφήτης, άλλ' εκ-
πορνευσασαις ψυχάίς ό θειος εσθ' ότε συνάπτεται Αόγος,
1 5 ου νενοηκε κατά. το εικός, οίω περιπεπτωκεν ύθλω. σεμ-
νότερον γαρ, ώς εοικε, τον προφητην είναι γοΰν βούλεται του
πανάγιου θεού. η γαρ ουκ εν ισω λόγω φαίη τις αν,
είπε μοι, και το πονηρά γυναικϊ τον προφητην συναπτεσθαι,
και το άκαθάρτω ψυχή κοινωνεϊν έλεσθαι τον τοΰ θεού ο
20 Αόγον ; άλλ' οίμαι το μεταξύ παντελώς ούδεν. η τοίνυν
συναναιρούντων εκείνω και τούτο διά το άτοπον, ήγουν
εφιεντων κατόπιν της θείας βουλής ερχεσθαι τα ανθρω
πινά, χρηναι δε οίμαι και τι τών ευαγγελικών παραθεΐναι
γραμμάτων. σννανεκλ'ιθη τελώναις και άμαρτωλοΐς ό
25 Κύριος ημών Ιησούς ό Χρίστος, άλλ' επτρ~ιώντο πάλιν ο'ι
φιλεγκλημονες Φαρισαΐοι, και τοις άγίοις προσηεσαν μαθη-
τάίς αναφανδόν, λέγοντες " Αιατί μετά ανθρώπων άμαρ- 8.Μ»ιιΐι.
" τωλών ό διδάσκαλος υμών εσθίει και πίνει ;" τι ουν ά
προς ταύτα ό \ριστός ; " Ου χρείαν, φησίν, εχουσιν ο'ι
3ο " ισχύοντες ιατρών, άλλ' οι κακώς έχοντες." ότι μεν οδν
και μεμολυσμενους και εκνενιμμενους ούπω την άμαρτίαν 4ξ
2. και ίβηίυπι αββυπιρίαιη εχ Β. 9- '"">"> ΗεεεβΒΪΙ εχ Β. 1 6. γοΰν
οχα. Β. Ι7• πανάγνου ΈΔά. ιδ. Ηβες και τό ίκχοΒΒεΐ'αηΙ εχ Β.
25- ό Εοοεββίΐ εχ Β. 26. προσχσαν Εάά.
 22 Β. ΟΥΚΙΙ^Ι ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. ΐ. 3-
αμέτρητου φιλανθρωπίας προσίεται θεός, ενδοιάστ) τις αν
ουδαμώς, χρήναι δε δει μάλιστα της κατά τον μακάριοι/
'Ω,σηε γενομένης ιστορίας μη καθορίζειν το άκαλλες γρα-
φούσης ήμΐν εφ' εαυτής παγκαλως, Ότι βδελυροΐς και άκα-
β θάρτοις ούσιν ετι, την παρ' εαυτού πνευματικην κοινωνίαν 5
ό θείος ήμΐν χαρίζεται Αόγος.
"Ε077 τοίννν ό των όλων θεός προς τον μακάριοι/
'Ώχτηέ Βάδιζε, λά,βε σεαυτω γυναίκα πορνείας καϊ τεκν»
πορνείας, δέχεται δε την Τόμερ, ούχ ήδυπαθείας εΰρεμα το
χρήμα ποιούμενος, άλλ' υπακοής και διακονίας έργον άπο- ίο
πληρών, και υπηρέτης του τύπου γινόμενος, ον αύτον δη μόλα,
ερούμεν, εν τοις σαρκικοΐς και γεωδεστεροις διαμορφοΰντες, ώς
16 Α. β, ενι, τά πνευματικά, αιτιώτο δ" αν οιμαί τις ουκ εν κόσμω
λοιπόν τον του προφήτου σκοπον. το γαρ ελεσθαι γαμεϊν,
και γυναίω συνάπτεσθαι, καϊ τέκνων εραν, ό της θεοπνεύστου 15
γραφής ουκ εξείργει λόγος' μάλλον δε μωμου κα\ διαβολής
ΗΛ. άπαλλάττει πανταχού" " Τίμιος γαρ 6 γάμος, καϊ ή κοίτη
" αμίαντος," κατά την του μακαρίου ΙΙαύλου φωνήν' εφεΐτο
δε τοις εθελουσι διαβιώναι ορθώς, και τον ενάρετόν τε και
1) ευσεβή κατορθώσαι βίον, καν ει τέκνων γλίχοιντο γονής. 2ο
διεβίω γαρ ούτως ό μακάριος Αβραάμ• γεγόνασι δε κάί ο'ι
μετ' αύτον ευδόκιμοι παρά θεώ. τι ούν, είπε μοι, το άτο
πον, η πώς αν Όλως διαβεβλησεται το μη άνηνασθαι γαμον,
θεού προστάττοντος γραφεσθαί τι τών πνευματικών κα\
αναγκαίων εϊς ονησιν τοις εντευζομενοις εν τοις σωματικοϊς 25
τε και αισθητοΐς ; φαίην δ' αν εγωγε καταδείσας ούδεν, Ότι
και σεσωκεν ό προφήτης την Τομερ. γύναιον γαρ το ούτως
αϊσχρον καϊ πολύκοινον, ενι πεπεικεν άνδρϊ προσκεϊσθαι
ο μόνω, και την πάλαι και αυτήν λυπούσαν την φύσιν Ότι
μή τέκνων ύπεκειτο γοναΐς, άλλα ταΐς τών προστυχόντων 3»
ήδυπαθείαις πωλούσα την ωραν, πεταυρον ην θανάτου, και

12. θιαμορφοίΐΛΓίί] Χίο Β. οΊαμορφοΰντα Έ,άά. 20. γλίχοιντο] ιϋχοιντο 'ύά.

Ηΐαΐίιη γονα{ ϊπ\.
 1 3• ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. Ι. 23

θύρα και όδος εϊρ αυτό που το βαθύ και λοϊσθον καταφερουσα
σκότος" άποσχεσθαι πεπεικε των ούτω διεπτυσμενων επασ-
ματων τε αμα και εγχειρημάτων, και τέκνων εποίει μητέρα
σεμνην. τό δε δη μη σφόδρα φροντίσαι των καθ εαυτόν,
ζεξανύσαι γεμην ελεσθαι μάλλον το ετερω χρησιμον καϊ
άναγκαΐον εις σωτηρίαν, άγιοπρεπες αν φαίνοιτο καϊ άςια- ά
γαστον σπούδασμα. η γάρ ούχ ούτω και επαίνου παντός
άζιωσομεν τον μακάριου προφητην Ήσαιαν, ει τον χιτωνί- Εβ. χχ.
σκαν άποδύς, ύπολυσαμενος δε και τα σανδάλια, κα) ολίγον
ίο παντελώς άζιώσας λόγου την εύκοσμίαν, περιεπατει γυμνός,
Ίνα της εσομενης αιχμαλωσίας τοΐς ε£ Ίσραηλ παραδείζας
το σχήμα, θεώ προσκεΐσθαι παρασκευαση κάΊ την των
αμαρτιών άγαπησαι καταληξιν άναπείση λοιπόν ; τι δε,
ειπε' μοι, και ό σοφός ήμΐν ΪΙαΰλος οΰκ εφασκεν εναργώς β
15 " Ηύχόμην γαρ αυτός εγω ανάθεμα είναι άπο του Ύ^ριστού, Β<ηη" •*■
" ΰπερ των όυδελφών μου,τών συγγενών μου τών κατά σάρκα"
ουχί δε και " τοΐς πάσι γενέσθαι τα πάντα φησϊν, Ίνα πάντως ι Οογ.
" τινας σάχτη, και γεγονεναι μεν τοΐς Ιουδάιοις ως Ιουδαίος, 2ο, »ί.
" τοΐς άνόμοις ώς άνομος, μη ων άνομος θεώ, άλλ' έννομος
2ο α Χριστώ, ΐνα σώστ) τους ανόμους ;" και τι ετι ταΰτα λέγω,
το ετι μείζον άφείς ; ότι και αϋτος ό Μονογενής του θεού
λόγος, ΐνα σώστ) το άνθρώπινον γένος, " ούχ άρπαγμον ηγη- & 17 Α
ι. * » ν /-ν~•\\>« λ >' .λ. λ ί ' ■» ΡΗϊΙ. Η.
σατο το είναι ισα &εψ, αλλ εαυτόν εκενωσε μορψην οουλου $_8-
" λαβών, εν όμοιώματι ανθρώπων γενόμενος, κα\ σχηματι
85 " ευρεθείς ώς άνθρωπος, ύπε'μεινε σταυρόν, αισχύνης καταφρο- Η«1>.
, „ χϋ. 2.
νησας.
Ούδεν ουν άρα το θαυμαστόν, ει βραχύ του πρέποντος
εκπεφοιτηκως, σεσωκεν ό προφήτης την Τομερ, και άπο-
λωλός το γύναιον άνακομίζει προς εύκοσμίαν. οτι δε 1>
3ο χρησίμου τε και αναγκαίου πράγματος ένεκα συναπτεσθαι
τω γυναίω προσεταττε θεός, πεπληροφορηκεν εύθυς, ταύτης

2. ΐπασμάτωρ] 8ίρ ΈΔά, σκαμμάτων Β. 12. προκ. ΈΔά. ΟοίΤβΧΪΙ Μΐ^ηβ.

Ηϊ5γ και την—άναικ'ιστ) 30068δεηιηΙ εχ Β. 28. ϊκπιφοιτηκοί Αιιβ.
 24 Β. ΟΥΒ,ΙΙ,ΙΛ ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. ί. 3•

ένεκα της αιτίας εκείνα προστάξαι διαβεβαιούμένος, διότι

φησιν, εχπορνεΰουο•α, έχπορνεΰο-ει η γη α,πο απισνεν του Κυ
ρίου, καϊ ούκ εσομενην πορνείαν της γης, άλλα. την ηδη
3.?®Ι' γεγενημενην, τω -προφήτη φησί. καϊ γαρ ήσαν αϊ δαμάλεις
*9• ίίρ Δαν και Βαιθηλ, καϊ τά του Βάαλ εγηγερτο τεμένη, και 5
32• α'ι τελεταί του Ίσραηλ κατά πάσαν επραττοντο των "Σαμα-
ο ρειτών την χωράν, αδιαφορεί τοιγαροΰν κατά τους χρόνους
ή θεοπνευστος γραφή, η και, όπερ εστίν άληθεστερον ειπείν,
οι ταυτην ημϊν διηρμηνευκοτες' καθαπερ άμελει και αυτό το
του Ύ^ριστοΰ πρόσωπον διά της Ήσαιου φωνής εισφέρεται ίο
Εββϊ. Ι. λεγον, " Ύον νώτον μου δεδωκα είς μάστιγας, τάς δε σιαγόνας
6
" μου εϊς ραπίσματα." και αυτός δε φησιν 6 προφήτης περί
ικ ΐίϋ. αύτοΰ "Ώγ πρόβατον επ\ σφαγην ηχθη, καϊ ως άμνος εναντίον
" του κείροντος αύτον άφωνος, ούτως ουκ ανοίγει το στόμα
& " αύτοΰ' εν ττ) ταπεινώσει αύτοΰ ή κρίσις αύτοΰ ήρθη." οράς 1 5
όπως το εσομενον εν καιροϊς ως ηδη γεγενημενον ο της προ
φητείας ήμίν ε'ισκεκομικε λόγος ; ούκοΰν το, Έκπορνευουο-α,
ίκπορνεΰο-ει η γη, αντί τοΰ, πεπόρνευκεν ή γη, νοητεον. πεπορ-
νευκε δε τίνα τρόπον ; Άττο οπκτθεν του Κυρίου, τουτεστι,
την άκολουθησιν άθετησασα, ην αν ποιοΐτο τις, ώς προς 2 ο
ϋβιιΐ.
χϊϋ. 4 θεόν. γεγραπται γαρ, ότι " Όπίσω τοΰ Κυρίου πορευση,
«Λ Ηοβ. τουτέστιν, ακολουθήσεις άμεταστρεπτί τοις άνωθεν καϊ
ο παρά θεοΰ νόμοις. πεπόρνευκε τοίνυν λτγο όπισθεν του
Κυρίου, κατακολουθεϊν ούκ άνεχομενη. γεγονε γάρ άπο-
στατις και βέβηλος, και ταΐς των ειδώλων προστεθείσα 25
λατρείαις προσκεκρουκε τω Δεσπότη, ταύτης ούν ένεκα
της αίτιας συνάπτεται τη Τόμερ ό προφήτης 'Ω,σηε, 'ότι
πεπόρνευκεν η γη ά,πο 'όπκτθεν του Κυρίου, μυστικού γάρ,
ώς εφην, πράγματος τύπος αν νοοιτο το δρώμενον. είτα
τετοκεν ή Τόμερ' 3°
2. άπο ίπισθιν] άποόπισθίν Β. Ιιϊο 61 ίηίϊ;ι. 5- βαιθηλ^ βηθηλ.
Εάά. ΐ/• ΤΑ ϊκπορν. αΐ;ιΙ ΟβΙ. ίη Ργο]ι1ι. χϋ. ίη βίοΙ. 8. 8}τηο(ϋ
Μοβααβηβί, 2θ8. (οΐίιη 209•) ι8. ππτόρνινκι~\ πιπορνινκιι Ο&Ι. οίΐ.
22. αμίτατραττϊ Κ<1<1. 22. και αδβυηιρίαιη οχ Β. ( Ία. «Ι. 24- ά-οστάτα ]
Β. ΟβΙ. ΟΪΙ. αποστάτη! Εάά.
 ί. 4, 5- ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. Ι. 25

Και είπε Κύριοε ττρόε αυτόν Κάλεσον το όνομα αύτου ' Ιεσράελ, * ίο α
διότι ετι μικρόν και εκδικάσω το αΐμα τοΰ Ίε(5ράελ επί τον
οίκον Ιούδα, και καταπαύσω βασιλείαν οΓκου Ίσραπλ• και 5
έσται εν τη Ημέρα έκείνΗ συντρίψω το τό£ον τοΰ ΊσραΗλ έν
5 τη κοιλάδι τοΰ "Ιεσράελ.

Έν τούτοις ήμΐι> ό λόγος διττην ώδίνει την θεωρίαν.

Φέρεται δε καί ετέρα γραφή παρά τισιν, ής άναγκαϊον
έπιμνησθηναι νυν διά γε τό ακριβές" όνίνησι γαρ ου μετρίως, ο
το άμφοΐν ημάς έπιμνησθηναι τοΐν λογοιν. η μεν οδν
Ό κα& ημάς εκδοσις, τουτέστιν, η των έβδομηκοντα, Κα)
ίκαιχηο-ω, φησί, το Αίμα του Ίκτραελ ίπ) τον οίκον Ίονάα,' η
δε έτερα φησί, Και έκδικησω τό αίμα τοΰ Ιεσράελ επί τον
οίκον Ίηοΰ. κάΐ ει μεν οΰτω νοεΐν ελοιντό τίνες, Ίστορικω-
τεραν ανάγκη ποιεΐσθαι την αφηγησιν. έχει δε οΰτως'
15 Υεγονε μεν Άχαάβ βασιλεύς εν Ίσραηλ, ό καί σύνοικον
έχων την Ίεζάβελ. επειδή δε έζητει τον αμπελώνα του Ναβου- ο
θα\, ό δε προς τοΰτο απηντα, λέγων, " Μτ/ μοι γένοιτο δούναι ζ κ«>6•
" αμπελώνα πατρός μου σοι" πεφονευται, ταΐς της Ίεζάβελ
δνστροπίαις περιπεσών. επειδή τοίνυν πεφόνευτο, κεκλη-
20 ρονόμηκεν Άχαάβ τον αμπελώνα τοΰ Ναβουθαί, προσέκειτο
δε και έτέρως ταΐς τών δαιμόνων λατρείαις, και τοΰτο έκτοπως,
ηγανάκτει λοιπόν ό τών όλων θεός. είτα προστέταχεν \ κ^•
Έλισσαιε τω προφήτη χρΐσαι τον Ίηοΰ, βασιλέα έπί τον
Ισραήλ, άποστείλας δε το παίδαρων ό προφήτης, το θείον <1
25 επληρου θέσπισμα. είτα κεχρισμένος Ίηοΰ, κάτεισιν εν \\>. ι6
Σαμάρεια, καϊ τον θείον επί τοις λελυπηκόσιν επληρου
θυμον. άπεκτονως γαρ τον Άχαάβ, ερριψεν εν τω άμπε- !•>• 25.
λώνι τοΰ Ναβουθαί' είτα μετά τοΰτο την Ίεζάβελ, άνηρηκε
δε καί έβδομηκοντα τοΰ Άχαάβ υιούς, τους ανά πάσαν οντάς Ι*>• *■
ι -ο :
ίο την Έαμάρειαν. προσετ'ιθει δε τούτοις καί τον Βααλ* ενε- 18-28.

ι. ίίσριίίλ] 8ΐο Β. (22, 23, 86, 130, 3Μ•) «*ίρβ«'λ ΈΔά. (Α. V.) 5• η»
ΐΜυπφΙιιπι εχ Β. Ρ. (Αΐβχ. XII.) οιη. Εάά. (Υ.α. ) 7- '/''] "* 1ίι1,)•
II. !(σρ<Ήλ~\ 8ίο Β. ϊί^ραι'λ (ϋίΐηροΓ) Εάά. 25. (V σαμαριίψ] ϊκ σαμαριίαι Εάά.
Υ01. Ι. Ε
 26 Β. €ΥΚΙΙ,υ ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. 1. 4, 5•

πρησε γάρ τάς στηλας αυτόν, και κατεσεισε τα τεμένη, καϊ

αυτούς άποσφάττει τους ιερείς, ϊπί τούτοις αυτοί/ άπόδε-
4 Κοε• ο χεται θεος' και δη και επαγγέλλεται, λίγων, οτι " νιοι τεταρ-
" τοι καθησονται επ\ θρόνου σου. άλλ' ό ούτως γεγονως
ευδόκιμος Ίηοΰ προσκεκρονκεν ονδεν ήττον θεφ. ου γαρ 5
περιεΐλΐ τας δαμαλίΐς, κατεφωράτο δε και αυτός (ν τοις-
16. 31. άμαρτίαις Ίεροβοάμ άνοσίως πεπορενμενος. είτα γεγονεν
II). χϋί. εξΊηον, πρώτος ν'ιοςΊωάχας, άνηρ και αύτος ειδωλολάτρης,
καϊ τάΐς δαμάλεσι προσκννών. άλλ' εν τοις καιροϊς αυτόν,
16. 3• φησιν, " ώργίσθη θνμώ Κύριος επ\ τον Ίσραηλ, κα) εδωκεν ίο
" αυτούς Ιν χειρι Άζαηλ βασιλέως Συρίας, κα\ Ιν χειρι Αδερ
16. ΙΟ.
19 Α. α " υ'ιοΰ Άζαηλ." δεύτερος εξΊωάχας βεβασίλενκενΊωάς' καϊ
ΙΚ χίν. οντος άνηρ πονηρός, τρίτος \(ροβοαμ, ού κα\ βασιλενοντος
23•
16. XV. άρχεται της προφητείας 'Ω,σηε. τέταρτος Άζαρίας εξ Ίερο-
8.
11). 10. βοάμ, κα\ αντος ειδωλολάτρης" τούτον άπεκτεινεν ο Έελονμ. ΐζ
Οΰκονν επειδηπερ κεχριστο μεν ό Ίηού, ίνα εκδίκηση το
αίμα του Ναβουθαι, ος ην εξ Ίεσράελ' πόλις δε αύτη της
Σαμάρειας" και Ινα την τον Ίσραηλ εϊδωλολατρείαν περιελων,
1) λοιπόν άναπε'ιση προσκεΐσθαι θεώ, είτα γεγονε και αυτός
των δαμάλεων προσκυνητής, δυσσεβεΐς δε ούδεν ήττον οι εξ 2ο
αυτού γεγόνασι παΐδες, ΐκύικησ-ω, φησι, τβ Λίμα. του Ίιτραελ
ίπ) τβι» ο'ικον Ίηοΰ. ωςπερ γάρ εκδεδίκηκεν εκ τού οίκον
τοΰ Άχαάβ δια της Ίηού βασιλείας, ούτως εκδικησει κα\ εκ
τού οίκου Ίηού. εν γάρ ταΐς ήμε'ραις των νιων αυτού
16. χϋί. πεπολίμηκεν Άζαηλ βασιλεύς Συρίας, και μεντοι και Αδερ, 25
χίν. 26. και νενικηκασι τον Ίσραηλ, πλείστας δε όσας των εν Σαμά
ρεια πεπορθηκασι πόλεις, τίκτεται τοιννν τω προφήτη
ο παιδίον, ώ και όνομα το Ιεσραελ' οιονεί πως θεού την επι τω
Ναβουθαι γενομενην άμαρτίαν άναμιμνησκοντος' ανδρός γαρ
δικαίου και ευλαβούς αδίκως ανηρτημένου, πώς αν ηρεμησεν 3ο

2. <ΒΓθδ«χίται] + ό ϋ(3. 20. των αββιηηρίαιη ο .ν Β. 22. και βπΐε

ώίττίμ ίκΐιΐ. Κιΐιΐ. Ιηο. ωςπ*ρ γαρ (3ηΙ. Μοβη. ηηΐβ οίΐαΐ.ι. βΐ Ι). 23. τού
οπι. ΟβΙ. «ι. Ι). ΙιαΙιεΙ Β. 25. και αΐΐ. 3ββυπιρ1απι βχ Β. \>. ΟαΙ. οίΐ. 26. δ<
Β. ΕΗΗ. τε 1). Οβί. οίΐ. 28. το οπι. Οαί. εϊΐ. έπ\ τ6ρ ναβονθί (=ναβουθαι)
ΟάΙ. είΐ.
 ί. 4, 5- ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. Ι. 27

ό τών δικαίων προστάτης ; συντρίψειν ούν επαγγέλλεται το

τόζον του Ίσραηλ εν τη κοιλάδι του Ίεσραελ. νενικηνται
γάρ, ώς εφην, υπό τε του Άζαηλ και μεντοι τοΰ Αδερ αϊ
φυλαι τοΰ Ίσραηλ.
5 Καί ό μεν λόγος εν τούτοις, των ιστορικώς πεπραγμένων"
φέρε δβ και εις την ετεραν γραφην τα, εικότα λεγωμεν, ανα-
κομίζοντες ηδη προς θεωρίαν πνευματικην τα είρημενα πάρα ά
θεού. ευγενής μεν δια. τους πατέρας η των Ιουδαίων συνα
γωγή, λελατρεύκασι γαρ οι άμφ\ τον θεσπεσιον Αβραάμ
•ο θεώ ζώντι και άληθινω' κα\ μην κα\ δικαιοσύνης γεγονασιν
επιμεληται, κα\ άπάσαις άγαθοεργίαις εύ μαλα κατεστεμμενοι,
και γνησιστητι διαπρε'ποντες' καί ακλόνητοι την πιστιν, καί
παν είδος επιεικείας επησκηκότες. επειδή δε λιμού κατωθη- °βη*1ν1•
σαντος επεμιξαν Αϊγυπτίοις, είτα μάκρους εκεΐσε διατετε- ο
1 5 λε'κασι χρόνους, ετερότροποί τε κα\ ετερογνώμονες οι εξ
αυτών γεγόνασι, τοΐς των ενοικούντων εθεσιν επεσθαι ηρη-
με'νοι λοιπόν καί ολίγα παντελώς της τοΐς πατρασιν
εντριβούς κα\ εξαιρετως κατορθουμενης ευσέβειας πεφροντι-
κότες. προσκεκυνηκασι γαρ τη κτίσει πάρα τον κτίσαντα, Εοπι• »■
2ο και τοΐς εργοις τών χειρών αυτών, καθά γεγραπται' κάτω- Ηίβι•. ϊ.
χοντο δε βδελυρίας εις τούτο κα\ βέβηλου ζωής, ώς τάχα
που φαυλότητος τρόπον εχειν άνεπιτηδευτον παντελώς ου- β, 20 Δ.
δενα. καί μοί τι παθεΐν δοκούσι τοιούτο, όπερ αν παθοι
γυνή σοφή τε και ευγενής, τον μεν εαυτής μεθεΐσα τρόπον,
35 μόνον δε ουχί και ερρώσθαι φράσασα τοΐς εις εύκοσμίαν
έπιτηδεύμασιν' ανθηρήμένη δε μάλλον το εν είδει καί εν
σχημασιν όρασθαι πορνικοΐς. ονπερ γαρ τρόπον η τοιαδε
γυνή τάς απάντων ήδονάς έφ' έαυτη πληροί, δυσχέρειας
άπάσης έξηρημένης, ούτω κα\ άνθρωπου ψυχή, τών της
30 ευσέβειας άπονεύσασα σπουδασμάτων, καί αγάπης της εις β
θεόν άλογησασα, και προσκεκλιμενη τω Σατανά, τάς τών

ι. τό 338ηπφ1υπι εχ Οαί. Μοβη. 23- πάθοϊ] πάθη Εάό. »η1ε Μί^ηρ.

26. ανθηρημίνηΛ άντ)ρημίνη ΈΔΑ. ίν 3ΐΙ. 35811ΐηρΙΙΙΠ1 βχ Β. 31• 7Γροσκ(•
κλι/ΐί»^] προσκ(κ\ημίνη Ε(]<3.
Ε 2
 28 Β. ΟΥΚΙΙ,ΙΛ ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. ϊ. 4, 5•

πονηρών πνευμάτων επιθυμίας άποπληροΐ. ουκοΰν πεπορ-

νευκεν εν ΑΙγύπτω νοητώς ή των Ιουδαίων συναγωγή"
προϋκειτο γαρ, ώς εφην, ταΐς των δαιμονίων επιθυμιαις εις
πάν ότιοΰν των αύτόΐς καθ' ηδονην άποφερυμενη ευκολως'
άλλ' επεσκεπτετό τε καϊ ήλεει θεός την οΰτω διερριμμενην, 5
και σώφρονα πάλιν αύτην άποφαίνειν ήθελε" μόνον δε ουχί
ο καΐ σύνοικον εποίει την βεβηλον 6 παναγνος τε καΐ καθαρός,
καΐ τέκνων εποίει μητέρα, και αγάπης ήξίου, δια τον εξ
αύτης γενομενον πρωτοτοκον, τουτεστι τον Ιεσραελ, ο?
ερμηνεύεται ο-πορα, θεού. ΙΟ
"Ορα δη ούν εις εικόνα και τύπον τών οΰτω πανσοφως
οίκονομηθεντων παρά θεοΰ τεθειμενον τον Ώσηε. συνάπ
τεται τη Τόμερ, πόρνη γυναικι προφήτης άγιος, η δε
τετοκεν αύτώ τον Ίεσραελ. οΰτω καϊ θεός εκαλει προς
οικειότητα δια του πανσόφου Μωυσεως την τών Ιουδαίων 15
(1 συναγωγην, και εϊς κοινωνίαν πνευματικην, δια τον εξ αύτης
εσομενον πρωτοτοκον, τουτεστι Χριστόν, ός εστί σπορά.
θεοΰ κατά το αληθές" γεγεννηται γαρ εκ ΥΙατρος ό Υίος, €£
καϊ γεγονε σαρξ.
Έπειδη δε ούκ αν ετερως γένοιτο σαφής και ευκρινέστατη 2ο
της πνευματικής θεωρίας η παραθεσις, μη παρενεχθεντων εις
μέσον τών ιστορικώς γεγονότων, φέρε πάλιν αυτών επιμνη-
σομαι. οτι μεν ούν πολις η Ίεσράελ, προαπηγγελκεν ημΐν
εναργώς ό λόγος, άλλ' ώς εκ πόλεως της Ίεσράελ σημαίνει
β τον Ναβουθαι. τύπος δ' αν γένοιτο και αύτος της εν «5
Χριστώ νοούμενης οικονομίας" ερμηνεύεται δε κα\ αύτος,
Ερχόμενος, ονόματι δε τώ τοιώδε τον Εμμανουήλ σημαίνει
πλειστακις το γράμμα το Ίερον. είρηται μεν ούν προς τον
ΑΙκιο. ϋ. μακάριον προφητην Άμβακούμ " "Ετι μικρόν, ό ερχόμενος
"χ! 37- " νξΗ και °ύ χρονιεϊ" ψάλλει δε που καϊ ό Ααυε)δ, " Εύ- 3°
Ρβ. ΟΧνΐί. ίί\ ' «>/ ι > ι ττ / » \ \ ν
26. λογημενος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου ' και μην και

3• δαιμονίων] δαιμόνων 1). <)• κσράίλ (αϊ Β. ρββώη.) 1). ΐ8. γ€γίννηται]
8ίθ 1). γιγίνηται Εάά. (Ι καϊ ΙΐΟΟ ΟΓάίηβ 5. 29. άμβακόνμ] άββακονμ Βά.
και ροβΐ μικρόν ζάά. 1). ίηνίΐο Β.
 ί. 4,5• ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. Ι. 29
αΰτος 6 Θεσπέσιος βαπτιστής αποστέλλει τινάς τών εαυτού
μαθητών προς τον κνριον ημών Ίησονν τον Χριστον, και α 21 Α.
δη διεπννθανετο λέγων, " Σι; εΐ ό ερχόμενος, η έτερον προσ- 8.Μ&1Λ.
" δοκώμεν ;*" Οτι δί ην εις εικόνα Χρίστου, και τοντο σαφώς
5 εκ των επ αύτω γεγραμμενων εΐσόμεθα. έπεθύμει μεν γαρ
6 Αχαάβ κατακτησασθαι τον αμπελώνα αύτοΰ, και εϊς
κηπον λάχανων μετασκενάσαι το ούτως εζαίρετον χωρίον.
6 δε ηγανακτει προς τοντο, και ως ουκ αν προοΐτο ποτέ τον
τον πατρός αμπελώνα, διισχυρίζετο σαφώς. " Μ^ μοι γαρ 3 κ*δ•
ίο" γένοιτο, φησι, προδονναι αμπελώνα πατρός μου σοι." β
ϊπειδη δβ τούτο μεμάθηκεν ή θεομισης και βέβηλος Ίεζά-
βελ, η τους προφητας διωκονσα, κα\ τοις δικαιοις επιβονλευ-
ουσα, δυστρόποις επιχειρημασιν εξεμηχανάτο τω δικαίω τον π>• 8
φονον' και δ?) κα\ άναιρεθηναι παρασκευάσασα, κληρονομεΐν
ΐοϊκέλενε τω συνωκηκότι, φημι δη τω 'Αχαάβ. επί τούτοις
ε'ικοτως ηγανακτει θεός, καΐ δη κα\ εκδικησειν επαγγέλλεται Ι•»• >7
το αίμα τον Ίεσραελ. άνήρηται γοΰν Άχαάβ ύπο Ίηοΰ,
καθαπερ ηδη προείπομεν προσετέθη δε αύτω και η παμπό- ο
νηρος Ίεζάβελ.
2ο Φέρε δη ουν, είς Χριστον άναφερωμεν τα. ώς εν τύπω
τοις πάλαι γεγενημενα. Ό μεν γάρ προφήτης φησιν
Ησαιαί, οτι " Αμπέλων εγενηθη τω ηγαπημενω εν κερατι Εωί. τ.
" έντοπω πΙονι." "καϊ ην 6 αμπέλων άνθρωπος τον'Ιούδα, ιί>. 7.
" νεοφυτον, ηγαπημενον. άλλ' ο'ι του Ίσραηλ ηγούμενοι, ων
25 αν ειη και τύπος ό Άχααβ βασιλεύων, επεθυμησαν εχειν τον
αμπελώνα αϋτοΰ' ούχ Ίνα -η κλήρος εξαίρετος, τουτέστιν
αμπέλων αλλ ινα κεχερσωμενος κήπος γένοιτο λαχανίας, ό\
τουτέστιν, επί το άσυγκρίτως ελαττον καταφεροιτο' πλείστη
γαρ οση κήπου λάχανων προς αμπελώνα διαφορά, και το
3ο (τι μείζον εν τούτοις, ουκ άσνμφανες. γεγονότες μεν γάρ
νπο Χριστώ τών Ιουδαίων οι δήμοι, πώς ουκ εμελλον
7. τ&ν ιΐΐ. αββυιηρίηιη βχ Β. 8. προκϊτό ΈΛΑ. προίοιτο Μϊ^πρ.
!3• ίυστράποΐί] δυστρόφοις Έ,άά. 21. φησ\ν ;ΐδδυπιρΙυπι βχ Β. 27. κ*χ*ρ-
σωμί'νοι] χιρσωμίνοι £αά. 28. τό ασύγκριτο)!] τφ άσνγκρίτω Ί\Λ.
31. ?/κλλο»] + άν Μ.
 30 Β. ΟΥΚΙΙ^Ι ΑΓ.ΕΧΑΝΌΒ. ί. 4, 5•

ευκληματουσαις άμπελοις, και μην και γονιμωτάταις εν "ισω

τε είναι κα\ φαίνεσθαι ; διαζώντες δε τοις τών Φαρισαίων
Ε•»- εθεσί τε και τρόποις, καϊ μανθάνοντες διδασκαλία! εντάλ-
ιχϊχ. ΐ3; , , , , ,
8.Μ&4Λ. 6 ματα ανθρώπων, κατ* ούδενα τρόπον διενεγκεϊν των χθαμα-
λωτατων λάχανων, α κα\ λίαν ευκόλως πίπτει και μαραίνεται. 5
Ουκονν εγλίχοντο μεν οι τών'Ιουδαίων καθηγηται τον αμπε
λώνα Χρίστου κληρον "ίδιον εχειν, και εις κηπον λαχανίας'
αλλ ουκ έπειθαν καταπροδοΰναι σφίσι τον του ΥΙατρος
αμπελώνα, είτα, τ'ι δεδρακεν η θεομίσητος Ίεζάβελ, του
τέστιν, η άγελαία πληθύς η ΰπο χείρα των ηγουμένων ίο
ήγουν η Συναγωγή, ταΐς τών ηγουμένων συνδραμοΰσα λύ-
παις; δολω μετεισι τον δίκαιον, τον οσιον ΝαβουθαΙ, του-
τεστι, τον εργβμενον, καϊ δη και άναιρεθηναι παρεσκευασεν.
22 Α. α άνηρηται γαρ συκοψαντουμένος 6 Εμμανουήλ, άλλ' οτι
μη άνεκτόν το χρήμα θεώ, σαφές αν γένοιτο τω λεγεσθαι ι δ
τω προφήτη 'Ω,σηε Αιότι ετι μικρόν κα) εκ^ικητω το
αίμα, του Ίεο-ραελ ίπι τον οίκον ΊουσΛ, κλ) κατοπτΑυο-ω
βΑο-ιλείαν οϊκου Ίο-ραηλ. έκδεδίκηται γαρ, ως εφην, το
αίμα Χριστού εκ παντός Ίσραηλ. επειδή γαρ κατ εκείνο
καιρού, καθ' ο καϊ ή προφητεία γεγονεν, ώνομάζοντο διηρη- 2ο
μενως, ' Ιούδας μεν οι μεμεντ)κοτες εν τοις Ίεροσολυμοις,
ΙιΊσραηλ δε πάλιν ο'ι εν τη* "Σαμάρεια, Ινα το εκ παντός
Ίσραηλ όρωτο σημαίνων, φησιν άναγκαίως εκδικησειν το
αίμα Ίεσραελ εκ του οίκου Ίούδα' καταπαύσειν δε και την
βασιλείαν του οίκουΊσραηλ. τοΰτο καϊ 6 θεσπέσιος Ίακωβ 25
Οβη. προκαταμεμηνυκε, λέγων " Ούκ εκλείψει άρχων 4ζ Ιούδα,
" καϊ ηγούμενος έκ τών μηρών αυτού, εως αν ελθη ω άπό-
" κείται, καϊ Κύτος προσδοκία εθνών." επιλάμψαντος γαρ
■ήμϊν τού Εμμανουήλ, της τών εθνών προσδοκίας, τότε δη

9• θιομίσητοι] 8ίβ Οβί. ίη 4 1ΪΊ>1ϊ• Β•6£8• (νβη. εΐ Ρβγ.) θιομισηι Εάά.

II. συν&ραμοΰσα λιτταΐί ; &ό\ω μίτασι\ 8ίο Οβί. ϊη 4 Β^βΒ• [ΟοάΗ. νβη. Ϊη
Μαίο, Ρατϊβίεηβεβ άνο, Οοΐδί. 8 εί Κερ. 133] συνδραμοΰσα .... δολω, μίτασι
(Ιαουηα 1 ίεΓβ 1ΪΙΙ.) Β. συνδραμοΰσα, και δόλω. μίτασι ΥΛά. 19- γαρ
ίΐδδυιηρίιιπι βχ Β. 23• σημαίνων] σήμαιναν Εάά. 29. Ηαεο της
τάν ϊθνων προσδοκία! 300636εηιηΙ βχ Β.
 ί. 4, 5- ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. Ι. 31

τότε και εκ μέσου γέγονεν ή βασιλεία τού ' Ισραήλ. κα\

γονν Ηρώδης Αντιπάτρου παις, Άσκαλωνίτης, της Ιουδαίων ο
ήγεΐτο χωράς, γεγεννημενου Χριστού, συντριφειν δε καΐ
αϊτό το τοζον του Ίο-ραηλ 'εν εκείνη τϊ, *ιμ>ερα κατεπαγ-
5 γέλλεται, τουτεστι κατ έκεΐνο του καιρού. " Ύόξον γάρ }. Εβ8-
" δυνατών ήσθένησε" κατά τ6 γεγραμμε'νον, καίτοι κρατή-
σειν ύπειληφότων του Εμμανουήλ. κα\ "του μεν εχθρού Ρ«• >*• 7•
" έζέλιπον αί ρομφαΐαι εις τέλος" έξελύθη δε νεΰρα βραχιό- Οβη.
νων αύτών' ου γάρ νενικήκασι τον άνίκητον. κατασκευάζων
ιο δί ωσπερ της πνευματικής θεωρίας το βαθύ, κατεισιν ευθύς
επί τά Ιστορικώς πεπραγμένα, λέγων οτι συντρίβω το ά
τοϊον του Ίσραηλ εν τυ\ χοιλά,όι του Ίεο-ρΛίλ. εκεί γάρ
νενίκηκεν ' Αζαήλ ό βασιλεύς "Συρίας άντεζάγοντα τον Ισ
ραήλ, επειδή δε προσήκειν ύπολαμβάνω της αναγκαίας
15 κώ πνευματικής θεωρίας ουκ άποκομίζειν τον λογον, έκεΐνο
φημί' το λυπούν ούδεν, καθαπερ έγωμαι, χοιλά,όα, νοεΐσθαι
του Ίεο-ράελ, τουτεστι, της τού θεού σποράς, ήτοι Χριστού,
το εν τω κηπω μνημεΐον, εν ώ και ή άναστασις επακολου- ο
θησασα τώ πάθει νενικηκε πάντα τρόπον Ιουδαϊκών τόλμη -
ιομστων. λέλυται γάρ αυτών διά τής αναστάσεως τα δύσ
τροπα και θεοστυγή και μιαιφονα τολμήματα, ωοντο μεν κ.Μ»«Η.
γάρ εκ μέσου ποιεΐν δύνασθαι τον ΥΊον, ίνα κα\ κλήρον ίδιον
εχοιεν τον αμπελώνα αυτού, άλλ' εν μνημείο) τεθείς,
άνεβίω πάλιν, άπρακτα τής εκείνων επιβουλής άποφαίνων
25 τα σκέμματα, κα\ μονονουχι ο-υντρίβων τά, τό$&, δια τού
μηδέν έτι δύνασθαι παθεΐν. κα\ εκβάλλει μεν αϋτους τού ΐι>. 4»-
άμπελώνος ως θεομισεΐς και πονηρούς και κυριοκτονους' α 23 Δ.
έκδίδωσι δε γεωργοΐς ετέροις αύτον, άγαθοϊς κα\ εύγνώμοσι
κώ. φίλεργεστάτοις, κατά την τού Έΐύαγγελίου παραβολην.

3ο Και συνέλαβεν ετι και ετεκεν θυΓατέρα, και εΐπεν αύτω Κάλε» 6
σον το όνομα αύτίκ Ουκ ΗλεΗμένΗ, διότι ού μύ ττροσθώ ετι
3• τ/τγ*νημϊιηυ ΈΛά. 31• προσΰω] 8κ Β. (23> '53• 33&•) νροσθήσαι
Εαά. (Α.Υ.)
 32 Β. ΟΥΒΙΙ^Ι ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ ϊ. 6, η.

έλεΩσαι τόν οίκον ΊσραΗλ, άλλ' Α άντιτασσόμενοε άντιτάζομαι

7 αύτοΐε. τούε δέ υίούε Ιούδα έλεΗοω, και σώσω αύτούε εν
^ Κυρίω Θεώ αυτών, και ού σώσω αύτούε εν τό£ω, ούτε έν
ρομφαία ούτε έν πολεμώ ούτε έν άρμααιν ούτε έν ΐπποιε
ούτε έν ίππεΰσιν. 5

Μετά το τεχθηναι τον Ίεσράελ γεγεννηται τω προφηττ)

κόριον εκ της Τόμερ, ω καϊ όνομα κεΐσθαι δείν προστεταχε,
το Ούκ ήλεημενη. επιφέρει δε παραχρήμα του τοιούδε
την πρόφασιν, και την αίτιον ευθύς καθίστησιν εναργή,
ουδεμιάς ετι φειδούς άξιωθήσεσθαι λίγων τον Ίσραηλ' ίο
άνταναστήναι δε ώσπερ αύτοΐς, και εν τάζει γενέσθαι των
ο οτι μάλιστα πολεμιωτάτων, κα\ ταΐς εΰπραγίαις αυτών
άντιπεσεϊσθαι γεννικώς, ως εις εσχατην αϋτους αθλιότητα
κατολισθεΐν, καϊ δυσοιστον αληθώς άνατλήναι συμφοραν.
θεού γαρ άνθεστηκοτος , ονδαμοθεν αν γένοιτο τοις παθούσιν 15
ΗΐοΚ η ονησις. "Έάν γαρ κλείστ) κατά. άνθρωπου, τις ανοίξει;"
Β»ί. φησίν' καϊ τ) φησϊν ό προφήτης, " Ύην χεΐρα την ύψηλήν
χιν. 2 7•
" τις αποστρέψει ;" η τις ελεήσει τον δια της άνωθεν ψήφου
καταδεδικασμενον ; πάντα γαρ τοις θειοις έπεται νευμασι.
καϊ όπερ αν ελοιτο κατορθούν 6 Αεσποτης, τούτο αμελλητί 2ο
^ πάντη τε καϊ πάντως διαπεραίνεται, συνεργαζόμενης αύτώ
της κτίσεως, και ταΐς του κρατούντος ακολουθούσης ψηφοις.
ΚχοΛ. ούτω κεκολακεν Αιγυπτίους, μεταστοιχειουμενων τών υδά
VII. «]||.
των εις αίμα, καϊ της αιθάλης εις σκνίπας, καϊ αφόρητου
χαλαζης καθιεμε'νης, μικρού δε καϊ τριήμερου καταχεομενου 25
σκότους, καϊ τών άλλων απάντων αύτοΐς επενηνεγμένων,
ουκούν όνομα το3 κορίω το Ουκ ήλεημενη, χρησίμως τε καϊ
αναγκαιως' ινα την αιτίαν τού πράγματος φιλοπευστούντες
άεϊ, καϊ δη καϊ μανθάνοντες οι το τηνικάδε δια της πολυθεου
πλάνης προσκεκρουκότες θεώ, φρονεΐν τε καϊ δράν άναπεί- 30

3- οϋη ϊν ρομφαία] Ηαβε ΗοδηηΙ ίη Έάά. δίαΐίιη Ιιαβο <>ντι «V πολεμώ 1>ϊβ
ΗηΒεΙ Β. 6. γγϊνηται Ε(](1. Ι4• κατοΚκσθαίνιιν Εά<3. 25• Ι"*ρον\
μακρόν ΛιΛ.
 Ί. 6, η. ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. Ι. 33

θοιντο τα άμείνω και πρεπωδεστερα, λοιπόν τε μεταφοιτη-

σειαν προς το ελεσθαι σωφρόνων, καν γοΰν τοΐς δεύτεροις
αποσείεσθαι την όργην, ευμενή και πράον εφ' εαυτοϊς κατα-
στησαντες λελνπημένον τον των όλων θεον. εοικε δε
Ζπαλιν ό προφητικός ημΐν εν τούτοις ύποδηλονν λόγος τας
γεγενημενας αιχμαλωσίας τον ' Ισραήλ, υπό τε του θεγλα-
φαλασάρ, και μεντοι Σαλμανασαρ βασιλέων Άσσυριων,
οι μετωκισαν εκ "Σαμάρειας τον Ίσραηλ είς τα όρια ΤΙερσών » 24 Α.
και Μηδων, τας εν τη Σαμάρεια καταδηώσαντες πόλεις.
ιοάλλ' ουκ αν ταΐς ούτω δειναΐς περιπεπτώκασι σνμφοραΐς,
επαμύνειν αύτοΐς εθέλοντος θεοΰ' μάλλον δε, μη οιονεί πως
και άντεξάγοντος και εν τάζει πολεμίων άνθεστηκότο: .
εφη γαρ εναργώς, ότι ΆντιτΑ<Γ<τόμένος ά,ντιτΛ^ΰ/ΛΛί αΰ-
τίίί. ελεήσειν δε τους νιους Ιούδα κατεπαγγελλεται,
'5 κώ, σώσειν αυτούς, ού πολέμου νομω' τούτο γαρ το, οϋκ ίν 1>
ίρμασ-ιν, ού£ε εν 'ίπποις' ο δη και τετελεσται, τοΰ Σενα-
χηρειμ περιέχοντος κύκλω την Ιερουσαλήμ, ότε και της
θείας δόξης κατεφλνάρει 'Ραψακης, ώς οϋκ αν Ισχυσειεν
ε'ιπων άνασώσαι θεός την τε Ιερουσαλήμ, και τους εν αύτη"
ιοπροεκόμιζε δε εις άπόδειξιν τοΰ πάντητε και πάντως άλώ-
σεσθαι και αυτούς, το μη δεδυνησθαι τους εν Σαμάρεια
θεούς εζελε'σθαι τους εαυτών, άλλ' εσώζετο παραδόξως ό
Ιούδας, τουτέστιν αϊ την Ιερουσαλήμ οίκούσαι δνο φνλαι.
" Εξήλθε γαρ άγγελος Κνρίον, φησιν, και άνεΐλεν εκ της ο 4 Εεβ.
25 " παρεμβολής τών'Ασσνρίων εν μια νυκτι, εκατόν όγδοηκοντα
" πέντε χιλιάδας." ηδον τε ούτως οι σεσωσμενοι' και της
«τ αύτοΐς γεγενημενης μεγαλουργιας τους τροπονς άφη-
γονντο, λέγοντες " Ούτοι εν αρμασι, κα\ ούτοι εν "ιπποις' Ρβ. χίχ.
" ημείς δε εν ονόματι Κυρίου θεού ημών μεγαλυνθησόμεθα.
ρ " αυτοί συνεποδίσθησαν, και επεσον' ημείς δε άνεστημεν,
" κα\ άνωρθώθημεν."

4• των 3Κ8υιηρΙιιπι εχ Β. 7• (3ασιλ«'«»ί Β. 8. μιτιόκισαν]

μιτάκησαν Υ.&Α. Μοχ όρια Β. όρια Κιΐιΐ. 2',. ΐν ιι^ΜΐιηρΙιιπι εχ Β.
νοι. Ι. Ρ
 34 Β. ΟΥΚΙ^Μ ΑΕΕΧΑΝϋΚ. 16,7.
ά. Άλλ' ιστορικώς μεν ήμΐν ειρήσθω ταυτί' ίωμεν δε αυ
και εφ' ετέρας έννοιας, φημι δε δη πάλιν τας επ αυτω τω
Χριστώ, μετά γάρ τοι το τεχθηναι τον Ίεσράελ, τουτεστι,
την τον θεού σποραν, ίνα νοτ}ς τον Εμμανουήλ, ου και
εκδικήσειν το αίμα κατεπηγγελλετο, τίκτεται 7τ) Τομβρ, 5
τουτεστι ττ} πεπορνευμε'ντ) τών Ιουδαίων συναγωγή, θυγα-
τηρ, ήτοι πληθύς, ■$ καΐ πρέπον αν είη το καλεΐσθαι Ουκ
ηλεημενη' αύτη γαρ άπεκτεινε τον Ίεσραελ, τουτεστι
Χριστόν. ταυτ-ητοι δικαίως εχθρον και πολεμιωτατον
ο ευρίσκει θεον' κα\ ανήκεστους ευθύς ύπομεμενηκε συμφο- ίο
ρας, ταϊς ' Ρωμαίων δυναμεσιν εκπεπορθημενη, και τον
διαβόητον ύποστάσα πόλεμον, ότε και γυναίκες τών ιδίων
ηψαντο τέκνων, και τ) φησϊν 6 προφήτης Ιερεμίας, " Χείρες
τΐΐΓβη. " γυναικών οικτιρμονων ηψησαν τα παιδία εαυτών," καϊ
φύσεως ανθρωπινής άλογησασαι νομών, κάί φιλοστοργίας 15
άμαχου ραθυμεϊν άυτας άναγκάζοντος του λιμού. Άλλα
ταυτΊ μεν άπαντα τοις ήσεβηκόσι συμβε'βηκεν' ελεησειν δε
25 Δ. α τους υιούς Ιούδα κατεπαγγελλεται, τουτεστι, τους κατά
μαθησίν τε καϊ άναγεννησιν την δια τοϋ ΤΙνεύματος υιούς
Οΐ. ι Οογ. γεγονοτας Χριστού τού εκ φυλής Ιούδα, ει γάρ διά τού 2ο
ιν. ι ς. .
Ευαγγελίου γεννώνται τίνες εν Χριστώ τοις άγίοις άπο-
στολοις, πώς ούχϊ μάλλον δι αυτού τού Χριστού ; περ\ ων
Εβ»ί•
νϊϋ. ιδ.
και φησιν
Γ
"Ίδου
, ,
εγω και τα
-
παιδία
- «. /
α μοιν εδωκεν
0 -
6 θεός.
- •.
'
2,ωζονται τοινυν εν Χριστώ τω ίχυριω και θεω των όλων,
ούχ όπλα κινούντες επίγεια τε καϊ σαρκικά, άλλ' εν δυνάμει 25
Ι) του σώζοντος καϊ κατασείοντος μεν αρχάς καϊ θρόνους,
Οοΐ. ϋ. θριαμβεύοντος δε τφ ιδίω σταυρω τών αντικείμενων τά
στίφη, καϊ δυνάμεις καταστρεφοντος πονηράς, και δίδοντος
8. ι,αο. τοις άγαπώσιν αύτον " πατεΐν επάνω οφεων και σκορπιών,
" καϊ επϊ πάσαν την δύναμιν τού εχθρού." εδ δε δη σφόδρα 30
την άπειθή καϊ έξήνιον και κυριοκτόνον τών Ιουδαίων πληθύν
γυναικι παρεικάζει, φημι δη τί) Ουκ ήλεημε'νη. σημεΐον
2. δη 388ΐιπιρΙαιη βχ Β. II. ΐκπιπορθημίνη] (κπ€πορθημ€νων Εάά.
ΐ6. άλλα] + και Μ.
 ί. 8, 9• ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. Ι. 35

μεν γαρ ασθενείας η γυνή και φρονήματος άνανδρου καϊ

κεκλασμενου τύπος άν νοοΐτο, και μάλα σαφώς, τοιοιδε ο
δε πάντες, όσοι την διά Χριστού μη παρεδέξαντο παίδευσιν,
μψε μην ηνε'σχοντο κατόπιν ιεναι των θείων αυτού καϊ
5 αγίων θεσπισμάτων. και γούν ό προφήτης 'Ω,σηε " 'Έ,πι- ΐ?&»
" στραφηθι, φησ\ν, Ίσραηλ προς Κύριον τον θεον σου,
" διότι ησθενησας εν ταΐς άδικίαις σου" και πάλιν περί
των του Έωτηρος ενταλμάτων 6 αυτός " Αιότι εύθεΐαι, φησιν, ΐΐ>. 9•
" αί οδοί του Κ.υρίου, και δίκαιοι πορευσονται εν αύταΐς' οι
ό " δε ασεβείς άσθενησουσιν εν αύταϊς. καϊ ό αύτος δε που
φησιν 'Ωσηε περ\ των άπεκτονότων τον Ίεσράελ, τουτεστι <1
Χριστον " Και ταπεινωθησεται η ύβρις τοΰ Ισραήλ εις Π>. ν. 5•
" πρόσωπον αύτού' καϊ Ίσραηλ καϊ. 'Έ,φραΊμ άσθενησουσιν
" εν ταίς άδικίαις αυτών."

ΐό Και άπεΓαλάκτισε τών Ούκ ΗλεΗμένΗν, και συνέλαβεν ετι, και 8

έτεκεν υίόν. Και είπε Κάλεσον το όνομα αΰτοΰ Ού λαόε μου, ο
διότι ΰμεΐο ού λαόε μου, και εΓω ούκ ειμί υμών.

Τίκτεται κατά πόδας και ούκ εις μακράν ττ) Τομερ παιδιον ο
έτερον, ο δεΐν εφη καλεΐσθαι θεός Ού λαός μου. και
2ογείτων ευθύς ττ} τοιάδε κλησει τίθεται πάλιν προφασις.
ΎμεΊς γάρ, φησιν, ου λαοί μου, και έγω ούκ εΙμΊ υμών.
Δήλον δ* άν είη κακ τούδε λοιπόν, ώς εϊς ελεγχον τών
ήμαρτηκότων, καϊ εις επανόρθωσιν άσφαλη τών καταφρονεΐν
τιμημένων καϊ εις πλάνησιν άπονενευκοτων επραττετο μεν
:5 ιστορικώς τά τοιάδε. τύποι δε ήσαν τών συμβησομενων
κατά καιρούς τοις εζ Ίσραηλ, ενανθρωπησαντος ηδη τού
Μονογενούς, και τον τίμιον ύπερ ημών άνατλαντος σταυρόν, α 26 Α.
(ΐ δε δη χρη προ τών πνευματικών άφηγησασθαι τα ιστορικά,
φαμεν, Οτι μετοικισθεντος τού Ίσραηλ εκ της Σαμάρειας,
3ο (Ις τά όρια Περσών καϊ Μηδων ύπό τε τού θεγλαφαλασαρ
Ι. ααβιικία: 30068811 οχ Β. 17• νμάν] -\- θ*6ς Ρ. 20. κΚήσιϊ]
λίσ€ΐ Εάύ. 3°- °Ρ,α "• Ε(1βΙ)3ΐυ.Γ όρια. νπό τι II ίο ίηο. 1).
Ρ 2
 36 Β. ΟΥΚΙΙ,Μ ΑΙ,ΕΧΑΝΌΚ. ί• 8, 9•

βασιλέως Άσσυρίων, καϊ μέν τοι καϊ Σαλμανασαρ, οι περι-

λειφθέντες έτι, και τών κεκινδυνευκότων τό λειψανον, απω-
λισθον παντελώς του καϊ λαός θεού όνομάζεσθαι, δια τοι το
\) των αυτών έχεσθαι σπουδασματων εις άποστασιν την απο
θεοΰ. διαλελοίπασι γαρ ουδαμώς ταΐς μυσαρωταταις των 5
δαιμόνων λατρείαις προσκείμενοι.
Ιϊρος διάνοιαν δε και τον άληθη καϊ επϊ Χριστώ λόγον
συνησεις έτέρως. μετά. γάρ τοι την άνοσιον έκεινην πληθυν,
την δικαίως ουκ ηλεημένην' κεκυριοκτονηκε γαρ' οι μετ εκεί
νους εύθυς υ'ιοϊ γεγονότες, η και οντες ηδη της πεπορνευμενης ίο
"Συναγωγής, άποπεπτώκασι μεν εναργώς του είναι τε καϊ
όνομάζεσθαι λαός θεοΰ. ου γαρ άπαν το τών Ιουδαίων
ο δεδαπανηκε πλήθος ό ' Ρωμαίων πόλεμος• άλλα πλείστη μεν
οση και αριθμού κρείττων διόλωλε πληθυς' οι δε εξ αυτών
άνασεσωσμένοι, και τό του θανάτου φυγοντες λίνον, διεσπα- 15
ΕζβΛ. ρησαν εϊς πάντα άνεμον, κατά το γεγραμμένον, καϊ εν ταΐς τών
εθνών κατεσκεδάσθησαν χώραις, ούκέτι λαός, ως εφην, χρη-
ματίζοντες θεοΰ. μεταπεφοίτηκε γάρ εις τους εξ εθνών η
χο-ρις, οις άνεμίχθη και το καταλειμμα του Ίσραηλ, τουτέστιν,
οι δια πίστεως της ε'ις Χριστον άνασεσωσμένοι. πεπιστευ- 2ο
<1 κασι γάρ και εκ τούτου ουκ ολίγοι τον αριθμόν, οτι δε
άπολακτ'ισαντος του Ίσραηλ, της εϊς αυτούς οικειοτητος άπο-
πεφοίτηκε καϊ αυτός ό τών όλων θεός, ύπεφηνεν, ειπών ου
μόνον, Ότι ΰμϊίς αϋ λαός μου, προσεπαγαγων δε τούτοις άναγ-
καιως, το χα.) 'εγω οϋκ (\μι υμών. άλλ ημών γε περί, τών 25
εν Χριστώ δεδικαιωμένων καϊ ηγιασμένων εν Ώ,νεύματι, και
την προς αυτόν οικειότητα πεπλουτηκοτων, δια φωνής προ-
ΗιβΓ.\. φητου φησί " Καϊ εγω εσομαι αύτοΐς εϊς θεον, καϊ αύτοϊ
33 ; » Οογ. " έσονται μοι εις νιους καϊ θυγατέρας, λέγει Κύριος παντο-
β " κρατωρ." καϊ Ίουδαίοις μεν έφασκεν 6 Χρίστος, ποτέ μεν, 30
ι . και ύί. 888ΐιΐΏρΙυπι εχ Ό. 3• ονομάζίσθαι θίοΰ ίηνετβο οπϋηε Ό. το»
οιιι. 1). 6. δαιμονίων Ό. ~. και ρπιιβ 388απιρίυιη εχ Β. 1). ΝίαΙίιη των
ΡοηΙ. την ΑιιΙ). II. μϊν αββιιιτιρίαπι εχ Ο. 20. Χριστό»] θίί)ν Ό.
21. τοΰ Ίσραηλ ρΓΟ τούτου Ι). 24. ότι] + "<*1 Β. Ε(1ά. ίιινιΐο ϋ. τοϋτο Τ).
2,5• κπϊ τό ρΓΟ τό κα\ Π. 3°- ιουίίαίοιΓ μίν] $10 Ό. ΕάεββΙϋΓ ιουδαίο» ϋ.
 ί. ίο. ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. Ι. 37

οτι " Ετι μικρόν χρόνον με& υμών ειμί," ποτέ δβ, "Ίδου άφίεται 8 ^0Β.η.
υ/λίί/ ο οίκο; υμων' περί των εξ εθνών δε " Ια πρόβατα 8.Μα«ο..
τα (μα της• φωνής μου ακουουσι, καγω γινωσκω αντα, και §. ^η
" ακολουθοΰσι μοί' καγω δίδωμι αύτοΐς ζωην αιώνων." *827'

5 Και Ην ό άριθμόο των υιών ΊσραΗλ ώο η άμμος τηο θαλάσοΗε, η β 27 Δ•

ίο
ούκ έκμετρΗθΗσεται, ουδέ έΕαριθμΗθΗσεται.

Ύούτο καθ" έτερον ημΐν εξηγείται τρόπον ό μακάριος

Ησαΐας " Και εάν γένηται, φησιν, ό λαορ Ίσραηλ ως η Ιω'• χ•
" άμμος της θαλάσσης, το κατάλειμμα σωθησεται. λογον
ίο " γαρ συντελών και συντέμνων εν δικαιοσύνη, οτι λόγον
" συντετμημένον ποιήσει 6 θεός εν τη οικουμένη ολη."
αλλ ειτ ούν ωδε νοοΐτο τυχόν, είτε καϊ ετερως, πολύς και
αναρίθμητος ό Ίσραηλ, και ψάμμοις ταΐς εναλίαις ισομέ- 1)
τρως έχων, ου πολύς αυτών παρά θεώ λόγος δυσσεβεΐν
• Β η'ρημενων' καίτοι και ενός δικαίου και ευσεβούς καϊ αγάπης
της παρ αυτού και φειδοΰς εκκρ'ιτως ηςιωμενου. επι- ιι>- 1χνί•
2.
βλέπει γούυ και έφ' ένα ταπεινον καϊ ησύχιον και τρέμοντα
τους λογούς αυτού, και ούκ άπόχρη τούτο τοις άγαθοΐς
και έπιεικέσι, κα\ δεδιόσιν αύτον, και γνησίως δουλεύουσιν,
2ο άλλα γαρ καϊ έτερους εισιν ώφελεΐν οίοι τε, καϊ προσκεκρου-
κότας άπάλλάττειν της επηρτημενης εσ& οτε ποινής, λάβοις
8 άν εις άποδειζιν τού τοιούδε πράγματος τους επι γε ο
Σοδομίταις λογούς, οτε και άνησειν αύτοΐς επηγγελλετο την
δια πυρός δίκην ό πάντα Ισχύων θεός, πέντε μονών εν αύτοΐς
25 δικαίων ηύρημένων. και γοΰν εσώζετο Αώτ ομού γυναικι Οοη.χΐχ.
καϊ τέκνοις, καϊ τι πέντε λέγω δικαίους κα\ αγαθούς;
οπού και τοις Ίεροσολύμοις όργην επαρτησας, " ΪΙεριδραμετε, ΗίϋΓ-

Ι. ι&οϋ ΐγω άφί(τπι (8Ϊθ) ϋ. 1. νμΐ>/\ + ϊρημοι Ό. δ"ί τών (ξ (θνών ϊηνεΤΒΟ
ΟΓιϋηβ \). 3• ακουουσι ϋ. άκουα Εάιΐ. 5• &* V Β• Εά(1. ώσίί ϋ. (95>
'3°» '53> 22%, 3ΐι.) 8. ώί ή Β. Εά<1. ώσ«1 Ό. (26, 49. 301•) 12• "«]
(ΐτοΟν Ι). 15- (ϊμημίνων ΰ. και ίΐηΐι; ίν6{ 388ΐιΐΊΐρΙυιη ε χ Ό. 20. Ηοε γαρ
ίαχΒΒΪΙ β.τ Ό. 23. την δΊά π. *πηγ/. ίηνβΓβο οπϋηβ ϋ. 24• «» αίτ.7 ϋ•
»6. λίγα πϊντ* ΐηνβΓβο οπί. Ό. 2"]. ικριΰράμιτι] προδρ. ΐ,άά.
 38 Β. ΟΥΚΙΜ,Ι ΑΙ^ΕΧΑΝΌΒ. ί. ίο.

" φησϊν, εν ταΐς όδοΐς Ιερουσαλήμ, και ϊδετε και γνώτε και
" ζητη&ατε & ταΐς πλατείαις αυτής, εάν ευρητέ άνδρα, ει
<1 " εστί ποιών κρίμα, και ζητών πίστιν, και ίλεως εσομαι
" αύτοΐς, λέγει Κύριος." συνίης οδν όπως και ενός αντέ
χεται δικαίου, κάϊ πόλεως όλης ύπερευχομενον οϋ περιορα' 5
αλλ οι/δίίί• αύτώ λόγος και αναρίθμητου πληθυος, ως εφην,
ει όρωτο βέβηλος κάϊ άπονεύσασα προς το φαύλον, και ταΐς
τών δαιμονίων άπάταις άγρίως ενειλημμενη.

Και εοται εν τω τόπω ου έρρέθΗ αΰτοΐο Ού λαόε μου ϋμεΐο, και

αυτοί κλΗθΗΟονται υιοί ΘεοΟ ζώντοε. ίο
Εγγύς δη σφόδρα ταϊς άποτομωταταις οργαΐς τών
ο ανιαρών ή λΰσις, κάϊ τών σκυθρωπών το πέρας, όσον ήκεν
εις λόγους, ού μακράν. Οτι μεν γάρ εσται κατά καιρούς
απόβλητος ό Ίσραηλ, προκαταμεμηνυκεν εναργώς, δια τών
άρτίως ήμΐν είρημενων' ότι δε ούκ εισάπαν οΐχησεται, καϊ 15
απολεΐται παντελώς, άλλ' εσται τις αύτοΐς της ε'ις το άρχαΐον
αναδρομής ό καιρός, και τής εις θεον αγάπης άναληψις, διά
πίστεως δηλαδή τής ε'ις Χριστον, πεπληροφόρηκε πάλιν.
28 Δ. » Έ,δει γαρ έδει τους προφητικών μέλλοντας άκουσεσθαι
λόγων, όλον ειδεναι σαφώς το μυστηριον, κάϊ τους τής θείας 2ο
οικονομίας μη άγνοήσαι τρόπους. 'ΐιττΛΐ τοίνυν, φησιν, εν τω
τόπω ού ερρίνη οώτόίς Ού λαός μου ύμεΊς, και α,ύτο) χληνησ-οντΛΐ
νιοι θίόΰ ζώντος, το ΐν τω τόπω, τι αν βούλοιτο δηλοΰν,
φέρε λεγωμεν ακριβώς, γεγόνασι μεν γάρ ο'ι εξ Ίσραηλ
αιχμάλωτοι κατά καιρούς, κάϊ εις την τών Άσσυρίων, ώς 25
1) εφην, άπεκομισθησαν γήν. άλλ ήσαν εκεί κλαίοντες τε και
άνοιμώζοντες και άπρακτοΰντες περί τον νόμον και τούτο
Ρβ.
εχχχνϊ. ι ήμΐν εναργές εποίει λέγων ό μακάριος Ααυείδ "Έπϊ τον
2. αντήί] + και Εάά. Γερυ(ρΐ3ηΙιβιΐ8 Β.ϋ. 9• °^] 4 '• αΰτοΐί οη. ΰ. και
αντο'ί κΧηθησονται] 8Ϊ0 Β. Ε), καϊ αυτοί ροβΐ κΧηθησονται [Γ3Π8ρ. Κ(1(1. (ΥδΙ.) ίκΛ
ρπιεπιίΐΐίΐ 1'". («€» κΧηθησονται ΑΙεχ.) 1 1, τομωτάταιι Ό. 12. ηΊκν]
ηκίν] ήκει
ι
Κ(1ά. 21. τοίνυν οιη. ]'. 24• γψ ο'ι (ξ• Ισραηλ
ίσραηΚ 003.
οιη. 1). 25. Ηβεο ών
ϊφην αββαπιρίδ εχ 1). 26. τι α&ΒαναρΙιιχα εχ Β.ϋ. 27. ανοιμόζοντα Ό.
υιμώζ. Έάά. Άΐαίαη ηαεο κα\ άπρακτοΰντα βοοβδδβπιηί εχ Ι). 38.
ποταμ'υν Β. ΈΛΑ. τών ποταμών Ό.
 ί ίο. ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. Ι. 39

" ποταμον Βαβυλώνος εκεί έκαθίσαμεν, και εκλαύσαμε» εν

" τω μνησθηναι ημάς της ~Σιών" εφη δε πάλιν " Πωρ Ρβ•
" ασομεν την ωδην Κυρίου επί γης αλλότριας ;" αλλ υπο-
νοστησαντες εις Ιεροσόλυμα, θεοΰ κατοικτείροντος, ούδεν
5 ψτον ησάν τε και ώνομάζοντο λαός θεοΰ, και διετέλουν εν
ενημερίαις λατρευοντες ελευθέρως, και τας κατά νομον
τελούντες θυσίας, ου γαρ έζήν όλως έτέρωσε ποι πληρούν ο
τα διωρισμενα, άλλ' εν μόνοις τοις Ίεροσολύμοις και εν τω
ναω, σαφώς του δια Μωυσεως παρεγγυώντος νόμου " ΥΙρόσ- χϋ. 13,
ιο"ίχ6 σεαυτώ, μη άνενεγκης τα ολοκαυτώματα σου εν '•*
" παντϊ τοπω, άλλ' η εις τον τόπον ον αν έκλέξηται
" Κύριος 6 θεός σου, εκεί επικληθηναι το όνομα αϋτοΰ,
" εκεί οίσεις τα ολοκαυτώματα σου." ούκοΰν ύποστρε-
φοντες κατά. καιρούς εν τοις Ίεροσολύμοις, καχ την τών
1 5 αλλοφύλων καταλιμπανοντες γην, πάλιν επληρουν τα νενο-
μισμε'να δια Μ,ωυσεως, έχρημάτιζόν τε λαός θεοΰ' μετά δε' ιΐ
γε τον τοΰ Σωτηρος σταυρόν, και την γενομε'νην αϋτοΐς
ΊΓολιορκίαν τε κάί πορθησιν, εν ταΐς τών εθνών πόλεσί τε
κα\ χώραις πανοικι διεσπάρησαν. πώς ούν έσονται κατά
2ο καιρούς εις λαον θεοΰ ; άρα δη πάλιν εν τοις Ιεροσολύμοις
νπονοστήσαντες, καΐ εν τω ναω συναγηγερμενοι ; ήγουν εν
ικείνοις οντες τοις τοποις, ενθαπερ είεν αν έκαστοι κατεσκε
ρασμένοι ; τι φησιν ό προφήτης ; Έν τώ τοπω ού ΐοοίθη
αΐπόϊς Οϋ λαός μου ύμ-ΐίς, ΚΛί αύτοι κληθητονται νιο) θεού
25 ζώτοί. άπώλισθον μεν γαρ τοΰ είναι λαός θεοΰ, καΐ β
εν ταΐς τών εθνών διεσπάρησαν χωραις, ό και εις δεΰρο
σωζόμενον κατίδοι τις αν. άλλ' έν εσγάτοις τοΰ αιώνος
καιροΐς, " όταν το πλήρωμα τών εθνών είσελθη," τότε δη ^οιη•

2. της] την Έάά. 3• άσομιν Β.ϋ. ζισωμαι Έάά. (Α.\τ.) 5• ονομα-

ζαντο ϋ. η. ίτίρωσ€ ποι πληρούν Ό. ίτίρωσι άποπΧηροϋν 1Ϊ(1(1. ΙΟ. Ηβεο
(ρταττι τόπω αοεεββεπιηΐ εχ Ό. 12. ««ί οπι. Ό. ι6. λαάι] + τοΰ Ι).
18. τώι> οπι. ϋ. 19. κατά καιρούς Ό. κατά καιρόν Έ,άά. 20. άρα Ό.
21. νπανοστήσαντα Β.Ό. νπονοστησοντις Εάά. 3ηίε Μί^ηε. σννηγρμίνοι
(βίο) Εάά. 22. αν €κν ϊηνβΓβΟ ΟΓπίηε ϋ. κατ€σκ(υασμίνοι Εάά.
20. ίιιο-πάρησαν χώραις] οίκοΰντις χώραις Ό. 28. Η 360 δη τάτί αοεεββεπιηΐ
 40 Β. ΟΥΚΙΕΙΛ ΑΙ.ΕΧΑΝϋΚ. ί. ιι.

τότε και αύτος ό απόβλητος Ισραήλ εις νιους παραδεχθή-

σεται θεού, καίτοι διατριβών εν τόποις ενθαπερ αν ειεν κα\
εύρίσκοιντο τυχόν το γαρ άναγκάζον ούδεν άναβαινειν εις
Ιεροσόλυμα, καϊ τον εν λίθοις ετι ζητήσαι ναον' οτι μηδέ
29 Α. α τοΐς άρχαίοις εθεσι τιμήσει θεόν, βουθυσ'ιαις δη λέγω και 5
προβάτων σφαγαϊς' άλλ' ό της λατρείας αύτοΐς εσται τρό
πος πίστις ή εις Χριστον, και τα αύτοΰ θεσπίσματα, και
αγιασμός ό εν ΐΐνεύματι, κα\ ή δια τοΰ άγιου βαπτίσματος
άναγεννησις, της υιοθεσίας περιποιούσα την δόζαν τοις
αυτής άζίοις κα\ κεκλημενοις είς τούτο πάρα Κυρίου. ΙΟ

ιι Και συναχθΗσονται οι υιοί "Ιούδα και οι υίοί'ΙσραΗλ έπιτοαυτό,

και θΗσονται έαυτοΐο άρχων μίαν, και άναβΗσονται εκ τηο γη<:,
1) ότι μεΓαλΗ η Ημέρα τοΰ'Ιεσράελ.
Και τούτο εϊς πέρας εκβεβηκος εύρήσομεν Ιστορικώς τε αμα
κα\ πνευματικώς. ήσαν μεν γάρ εν τοις όρίοις ΥΙερσών τε 15
καϊ Μηδων οΐ τε εκ της Σαμάρειας δορίληπτοι γεγονότες,
τουτέστιν, ό Ισραήλ, καϊ αυτοί δε προς τούτοις οι εκ της
Ιερουσαλήμ, τουτέστιν Ιούδας και Βενιαμίν, επειδή δε
Κύρος ό Καμβυσου την Βαβυλώνα έλων, κα\ το ΥΙερσών
κράτος εις εαυτόν μεταστήσας, άνηκε της αιχμαλωσίας τον 2ο
ο τε Ισραήλ κάί τον Ίούδαν, οίκοι τε ιεναι προστεταχεν ομού
τοις σκεύεσι τοις Ίεροΐς, άφίκοντο μεν εϊς Ιεροσόλυμα, κατω-
κή[κ\ασι δε λοιπόν ουκ ετι διηρημενως, καθά και προ της
αιχμαλωσίας" ούτε μην ιδίους έκαστοι βασιλέας εσχήκασι'
διήγον δε πάντες εν ομοψυχία κατά μόνην τήν Ιερουσαλήμ, 25
ηγουμένου το τηνικάδε Ζοροβάβελ τοΰ Έ,αλαθιήλ, ος ην εκ
φυλής ' Ιούδα, κα\ Ίερατεύοντος Ιησού τού'Ιωσεδεκ τού Ίερε'ως
Ι. παραΰ*χθήσονται Ό. 4- '" λίβοιι] ΐκΚίθον Ό. 8ΐ3ΐίπι (πιζητησαι Ό.
5• ίή] δί Εάά. 6. ΐσται αΰτοϊί ίηνβΓδο ΟΓαίηβ Ό. 7- V 800β38ίι εχ Β.ϋ.
Ο. τοίρ αυτής άζίοις Β. τοίρ ίΚΐϊν άζίοις Ό. τοϊς αυτοί: άγίοις Εάά. ΪΜίΐΙϊπι και ΛΟ
οεδκίΕ εχ Β.ϋ. ΙΟ. παρά Κυρίου] παρά Χρίστου Ό. 1 1 . οι ρήιιβ α86υπιρΙαιη
βχ Β. Ό. V. (ΑΙεχ.) οπι. Εάά. (Υ&Ι.) 12. θησονταϊ] + ιν Κ. Ι3• «σράίλ
Β. XII. ΙίσραΐΚ Μ. Ι4• τοΰτο «γ Τ), τούτοι: Εάά. άμα 300688ΪΙ βχ Ό.
15. ορίου] δρισι Ό. τι οπι. ϋ. ΐ6. δορυλ^πτο» Εάά. 22. κατωκήκασι]
8ϊο οοΓΓβχί. κατωκησασι Εάά. 26. τό ΟΠ). ϋ. 27. Ηβεο τοΰ
'κρίωί αεεεβεεηιπί εχ Β. 1).
 ί• ιι. ΙΝ ΟδΕΑΜ. ΤΟΜ. Ι. 41

του μεγάλου, οτε και τον θείον άνεδείμαντο ναόν, και των είς
τον οίκον ειχοντο σπουδασμάτων. Ίίυναχβηο-οντχι τοίνυν,
φησιν, οΐ υίο) ΊούοΑ χα) οΐ υία) Ίοτρ&ηλ έπιτοαυτο, χαι <1
νηΓοηΑΐ ΐΑυτόίς άρχψ μ'ίΑν, χα) άνΑβηο-οντΑΐ εκ της γης'
5οό την των αλλοφύλων έννοης, εϊς ην καϊ άπεκομίσθησαν
αιχμάλωτοι γεγονότα, το δε Ότι μεγάλη η ήμερα του
Ιιο-ρΑίλ τω της Ιστορίας ούχ αρμόσει λόγω. ούκούν εκείνο
φαμεν ότε γαρ κεκλήσεται λαοί θεού ό Ίσραηλ, καίτοι
δια πλείστην οσην δυσσέβειαν ώνομασμένος Οϋ λαός, καθά-
ιοτερ ηδη προείπομεν, τότε συναχθήσονται αυτοί τε καί ο'ι
νιοι Ιονδα, τουτέστι, πάσα λοιπόν η εν έσχάτοις καιροΐς των
Ιουδαίων ευρισκομένη πληθυς, και υπό μίαν έσονται πάντες β
*ΡΧν> τουτέστι, Χριστόν. και τι τοιούτον δε δια. φωνής
Ιεζεκιήλ προαναπεφώνηκε λέγων ό των όλων θεός περί
' 5 Χρίστου "Καϊ αναστήσω επ' αυτούς ποιμένα ενα κα\ ποι- Εζβοΐι.
" μανεϊ αυτούς, τον δοΰλόν μου ΑαυεΙδ, καϊ εσται αυτών ι3.
ποιμήν." ονομάζει δε Ααυείδ τον εκ σπέρματος ΑαυεΊδ
γεγονότα κατά σάρκα, Χριστόν. ούκοΰν κεκλημένης ηδη
της των εθνών αγέλης, εισκομισθήσεται τελευταίος ό Ίσραηλ,
20 και ΰπο μίαν έσονται πάντες αρχήν, χα) άνΑβήο-οντΑΐ φησιν α 30 Α.
ί* τικ γης. δηλοϊ δε οίμαι τουτι τοις νοοΰσιν ορθώς, η οτι
παντη τε καϊ πάντως οι τον του Έωτήρος προσηκαμενοι
ζυγόν άποστήσονται λοιπόν του φρονεΐν τα έπ\ της γης,
και άμείνους έσονται φρονήματος σαρκικού" τοιούτοι γαρ
μπάντες οι νπο Χριστώ γεγονότες' καϊ πιστώσεται λέγων
ο μακάριος Δαυείδ " "Οτι τού θεού ο'ι κραταιοί της γης Ρβ• χΐνϊ.
" σφοδρά έπηρθησαν" καί μην και ό ΐΐαΰλος " Οι & τού α»ι. ν.
" Χρίστου Ιησού την σάρκα έσταΰρωσαν συν τοις παθή-
" μασι και ταϊς έπιθυμίαις'" ήγουν οτι τεΰζρνται κα\ αυτοί 1»
307779 αναστάσεως των νεκρών.

Ί• αρμύσιί] άρμόζιι ΈΔά. <κ«ί ρτο ΐκίίνο 'ύά. 8. φαμίν' 8τι γαρ Ό.
ήιαμιν ότι ϋά. 13- καί τι] καί το» ϋιΙ. 22. οι] (V 'ύά.
24. τοιούτοι ϋ. τοιούτο ΕιΜ. 3ηΙβ Μϊ^ηβ. ί8. 'ϊηο-οϋ Χριστού ιηνβΓβο
οπίιηε Ι) .
νοι« Ι. ο
 42 Β. ΟΥΚΙΙ.1,1 ΑΓ,ΕΧΑΝϋΚ. ΐ. ιΐ•

8. •ΐο»η. "Ε07 "γό-Ρ Ί10υ ° Χριστός " Άμην λέγω ύμΐν, οτι πάς
" ό πιστεύων εις 6μί, καν άποθάνη, ζησεται." καίτοι, πως
οι)κ άναγκαϊον ειπεΐν οί ^άρ /ζ?7 πνστευοντες, είπε μοι,
μενούσι νεκροί, ουκ άναβιώσονται δε τοις άλλοις ομού ;
ποίον ουν άρα τοις πεπιστευκόσι το περιττον, αυτός ημϊν 5
II). χ. ίο. ΰπε'δειζεν ό "Σωτηρ οΰτω λίγων "Ό κλέπτης ούκ έρχεται
" ε'ι μη Ίνα κλε'ψη κάί θύση καϊ άπολεση' εγω ηλθον,
" Ίνα ζωην εχωσι, και περισσον εχωσιν. Ουκούν, ανασ-
ο τησονται μεν άπαντες, πονηροί τε και αγαθοι' αλλ ον
πάντες εχουσι το περιττόν. οι μεν γάρ ούκ οντες Χρισ- ίο
τον, διά το τοις της απείθειας εγκλημασιν ενειλημμενους
όράσθαι, θανάτου χαλεπωτε'ραν την εν τελευταίοις εξονσι
ζωην' άποτίσουσι γάρ λόγους και των επταισμενων και της
απείθειας, οι δε γε οντες αύτοΰ, και δια του Πνεύματος
οικειότητα την προς θεόν εκπεπλουτηκοτες, καϊ άγαθοι τους 15
τρόπους, προς τη άναστάσει τη κοινή, κα\ τω παλίνδρομη -
σαι προς ζωην, πάντη τε καϊ πάντως εζουσι τά επόμενα,
ά τουτεστι τά δώρα, τάς τιμάς, τους στεφάνους, τάς άμοιβάς,
ι Οογ. Την λαμπρότητα, καχ μαρτυρήσει λέγων ό ΤΙανλος, " Ιδού
6*. " μυστηριον ύμΐν λεγω' πάντες μεν ού κοιμηθησομεθα' οι 2ο
" πάντες δε άλλαγησόμεθα, εν άτόμω, εν ριπή οφθαλμού, εν
" τη έσχατη σάλπιγγι' σαλπίσει γάρ, καϊ οι νεκροί έγερθη-
" σονται άφθαρτοι, κα\ ήμεϊς άλλαγησόμεθα." 'Αναβησ-οντΛΐ
τοινυν, φησϊν, άπο της γης, τουτεστι, την των άγιων καϊ
αυτοί διαζησονται ζωην. Ότι μεγάλη η ήμεροι, του Ίεο-ράελ. 2$
β μεγάλη γαρ όντως ή ήμερα Χριστού, καθ' ην απαντάς εγερει
8.Μ»ίώ. τους νεκρούς, και καταβησεται μεν εξ ουρανού, καθιεϊται
δε κατά το γεγραμμενον επί θρόνου δόξης αυτού, και

2. και τι Τ). 3• "' Ι>Γ0 "' Ο• 4- άναβιώσονται] άναΒήσονται ΕΗ(1.

5• πιστίύουσι Ι). 6. Χριστό; ρΓΟ Σωτηρ Ι), η. Ι Ιαβο και θύση ββευπιρία
εχ 1). 1 4• νΓ ΟΙΠ- "■ ")" Ρ081 καί αί'('• 0. 8ΐ8ΐίπι όσοι ρΐΌ δια ΈΔά.
Ροδί Η. ν. τοϋ οπ). ϋ. 15. (κπατΚουτηκάηι Ό. πιπΚ. Ε(1ά. ι6. τώ]
8ίο ϋ. Ααϋειΐυβ (β οοη}εοΙ.) τοϋ Β. ΡοηΙ. ιρ. λί'γων] γράφων ί).
20. ο! (ΐηι. Ι). 2ς. οΊαζησονται Ο. ζήσ. Ε(Μ. 26. ΐγίίρα Ό.
2"]. ουρανών Ό. καθιι'ιται ϋ. 1). κάθισα Ειΐιΐ. 28. Ηββο κατά το γίγραμ-
μίνον αΐΐίϋβεπιηΐ εχ Ι). Ι).
 ϋ. ι. ΙΝ ΟδΕΑΜ. ΤΟΜ. Ι. 43

απόδωσα εκαστω κατά. τα έργα αύτοΰ. εΐ δε δη βου- Β.Μ»ιΐπ.

Χοιτο τις ημεραν νοεΐν τον της επιδημίας καιρόν, καθ ον
η αφεσις των ήμαρτημενων δεδοτο πάρα Χριστού Έιλλησι
τ( και βαρβάροις, καϊ Ίονδαίοις τοϊς εις αυτόν πεπλημ-
-,μεληκόσι, κατευθύ και ούτος των της αληθείας βαδιειται
λόγων, ούτω κα\ ό Δαυίίδ 7-77$• του Έωτήρος ημών επι
δημίας τον καιρόν ύποφαινει λίγων " Αυτή ή ήμερα ην Ρ"•01™-
ΐποιησεν ό Κ,ύριος' άγαλλιασώμεθα καϊ εύφρανθώμεν εν
αυτί)"

ίο Είπατε τφ άδελφφ υμών Λαόε μου, και τη άδελφΗ υμών ^" " '
& 31 Δ.•
ΉλεΗμένΗ.

Άναγκαίως σφόδρα τοις ηδη προειρημενοις επιφέρει και

ταύτα, επειδή γάρ είρηκεν, ώς ύπο μίαν έσονται πάντες
"■ΡΧ7!^ ουδενος ετι διατειχίζοντος η διατέμνοντος εις διχο-
ι^νοιαν, κρατούσης δι μάλλον ομοψυχίας, καϊ εις ενότητα
την (ν πνευματι συλλεγούσης απαντάς της εις Χριστον 1>
πίστεως, λοιπόν άναγκαίως το ΪΙνεΰμα ττροστε'ταχε τοις ηδη
την πιστιν πεπλουτηκόσι, και γεγονόσιν ύπο Χριστώ, μηκετι
την προς εκείνους ειρηνην άποσείεσθαι φιλεϊν, οι δικαίως
ιοκΐκληντο Ού λαός μου, κα\ Ουκ ήλεημενη. εισδεδεγμενου
γαρ άπαξ του Ισραήλ, και κομισαμενου τήν άφεσιν, καϊ
γεγονότος ύπο Χριστώ, πώς ην άκόλουθον διχονοεΐν ετι, καϊ
ούχι δη μάλλον εν ομόνοια διατελεΐν τους ενι τω της υιοθε
σίας ΤΙνεύματι κεκλημενους εις αδελφότητα ; ω τοίνυν, φησϊν,
25 ο« πιστει ττ) εις Χριστον εκλελαμπρυσμενοι, καϊ τα της ο
γνησιοτητος λαχοντες αύχηματα, τω άδελφώ υμών τω πάλαι
οικαίως Οΰ λαός μου κεκλημενω, λέγετε λοιπόν το Ααος μου'
και τη άδελφτ) υμών τη Οϋκ ήλεημενη, λέγετε το Ήλεημενη.
και γαρ εστίν άναγκαΐον, σύμφρονας τω δεσπότη τους ύπο

.V δι'ίοται ϋ. 4• ΗαβΟ βαρβάαοις και 3<?οε88ειιιηΙ εχ Ο. ΡοβΙ Ιονδαίοκ

*άα. και Εάά. ϊηνίΐο Ό. 5• ουτοΐ] '""τω '>• ΙΟ. νμ&ν ηΐΐ. οιη. Ο.
Μ. κίκΧηιτται Ό. δΐ3ΐίπι 6 ρΓΟ ον ΈΔΑ. Γεριψηϋηΐίβιΐδ Β. Ι). Ουκ ;«.το3ϋίΐ εχ
Β• β. 20. «στ• ροβί άναγκαΐον ΙΓ. Ι).
Ο 1
 44 Β. ΟΥΒ,ΙΙ,Ι,Ι ΑΙ,ΕΧΑΝϋΒ. ϋ. ι.
χεΐρα φαινίσθαι λαούς, κα\ ταύτα βούλίσθαι τω πατρι, τους•
(Ις ν'ιοτητα Κίκλημίνους δια. της χάριτος" ήδεσθαί Τ€ μάλλον,
οτι σ€σωσται το καταλειμμα των ΐξ ' Ισραήλ, καΐ οι πάλαι
*1 δια πολλην άπζίθίίαν άπίρριμμίνοι, νυν γεγόνασι δεκτοί και
ήγιασμίνοι λοιπόν εν Χριστώ, δι ου και μεθ' ου τω θβώ 5
καϊ ϊΐατρι η δόξα σύν τω άγίω ΥΙνίύματι άς τους αιώνας
των αιώνων, Αμήν.
2. νΐάτητα] 8Ϊ0 ϋ. ΐνότητα Εάά. 3• τα^> ΡΓ0 τ"* '£ ϋ•
 ΤΟΤ ΑΤΤΟΤ ΕΙΣ ΤΟΝ ΠΡΟΦΗΤΗΝ ΩΣΗΕ

ΤΟΜ02 ΔΕΤΤΕΡ02.

ΚρίθΗτε ττρόο τΑν μΗτέρα υμών, κρίθΗτε, ότι αΰτΗ ού τυνΗ μου, 2
και €Γιί> ουκ άνΑρ αϋτίκ.

5 Ώροειρηκως ότι και απόβλητος εσται δικαίως ο Ισραήλ,

κεκλησεται δε προς τούτω και Ού λαός' κα\ μην οτι και η β
πληθνς η κνριοκτόνος εσται δήπου πάντως Ούκ ηλεημενη,
και σφοδρά εϊκότως' είτα τούτοις επενεγκων, καΐ ούκ εις
μακράν, την (ν εσχατοις του αιώνος καιροΐς εσομενην
ίο επιστροφην δια. πίστ(ως ε'ις Χριστόν, διά γε τον φάναι,
" Κα* συναχθησονται οι υωι Ιούδα και ο'ι υιοί Ίσραηλ 8υρ™
" επιτοαυτο, και θησονται εαυτοϊς άρχην μίαν, ' απασάν τε
άπ' άρχης μέχρι τέλους την οίκονομίαν άφηγησαμενος,
με'τεισι λοιπόν εν τούτοις επί το γυμνονν τα εγκλήματα των
ι^οσίως άποβεβλημένων, και τα εφ' οις αύτονς εκείνα παθεϊν* 32 Α.
συμβέβηκεν εις μέσον άγει σαφώς, τοιγαρτοι φησϊ προς
τους ηλεημένους μεν και εισδεδεγμένους και εις λαον γεγονό-
τας θεοΰ, πλην οία τίνος πόρνης έκπεφυκοτας της Έυνα-
Ύ^τ/ης, Κρίύητε προς την μητέρα ΰμάν, κρί6ητ(. ει γαρ
2ο δη βούλεσθε, φησϊν, άναμαθεΐν τάς αίτιας, ΐφ' αίς ού λαός
μου, καΙ ούκ ηλεημενη γεγόνατέ τε καΙ κεκλησθε κατά γε
τους χρόνους τους προ της επιστροφής, ούκ έμε γεγονότα \>
περί υμάς άπηνη και όλίγωρον εις φιλοστοργίαν εύρησετε'
κριθητε δε προς την εαυτών μητέρα, ότι μη σέσωκεν αγάπης

ι. τοΰ αντοΟ &ο. Β.ϋ. 3• α^"Ι Ρ• δ. ή οπ). Ό. ρ. ΐν οτα. Ό.

12. απαντιι &σπ*ρ (βϊο) ρΓΟ άπασαν τί Ό. 33• *•* φιλοστοργίαν] τηι
φιλοστοργία! Ό.
 46 Β. ΟΥΚΙΙ,Ι,Ι ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. ϋ. 2, 3.

της εις εμε το γνησιον, ηρνησατο δε την οικειότητα" και

ολίγου παντελώς ήξίωσε λόγου της προς εμε πνευματικής
κοινωνίας την καθαρότητα" ουκ ηθέλησε τε τους των εμών
θελημάτων ώδίνειν καρπούς, α,υτη γε'γονεν ου γυνή μ-αυ,
κα,γω δια. τοΰτο λοιπόν ουκ ά,νηρ α,ΰτης' ουκ εμοί τετοκεν 5
ο υμάς, άλλ' ετέροις' η γαρ αν επεγνων τους εμούς' ου βραδύς
εις ελεον ό φύσει πατήρ, όκνεΐ δε είναι χρηστός επ\ νόθτ)
γονή. καϊ ταύτα μεν ίσως φαιή τις αν ως εκ προσώπου του
θεοΰ' λογιεΐται δε αύ, καϊ περινοησει καλώς, οτι τετραμ
μένης της Συναγωγής εις άποστασίαν την άπο θεοΰ, κα\ ίο
την τών δαιμόνων λατρείαν άνθ[)ρημε'νης, μόνον δε ούχι
πόρνης δίκην απλούσης αΰτοϊς τα σκέλη, γεγόνασιν ο'ι εξ
αυτής οΰτε φιλόθεοι καθαρώς καϊ ερηρεισμενως, ούτε μην
επιεικείς τους τρόπους" εντεθραμμενοι δε μάλλον τοις ηθεσι
ά τών γεγεννηκοτων, άφυλακτως τ^εσαν επι τα. λυποΰντα θεόν ι 5
τοΰτο μεν θύοντες τω Βάαλ, και ταίς δαμαλεσι ταΐς χρυσαΐς'
τοΰτο δε καϊ είς πάν είδος ακαθαρσίας άπερισκεπτως διάττον
τες, αιτιασονται δη οΖν, καϊ σφόδρα ε'ικοτως, την εαυτών
μητέρα, και ούχι δη μάλλον τον φιλαρετον τε και πάναγνον
αληθώς Αεσπότην, ος σύνοικον εχειν ουκ άζιοΐ την πεπορνευ- 2ο
μένην. νοητός δε πάντως της πορνείας ό τρόπος, καν ει
λαλοΐτο σωματικώς.

β Καϊ έξαρώ τ»ίν ττορνείαν αύτΗε εκ προσώπου μου, και τ»ΐν μοιχείαν
3 αυτΗε εκ μέσου μαστών αΰτΗε, όπωε άν έκδύσω αΰτΗν ΓυμνΗν,
και αποκαταστήσω αύτΗν καθώς Ημέραι τενέσεωο αΰτΗΟ. 25

Ύοΐς άπο γνώμης Ιδίας ουκ επιστρεφονσι προς θεόν, οΰτε

μην ανεχομενοις τα αύτω δοκοΰντα πληροΰν, άλλα. της ουκ
οίδ όπως τετιμημενης αύτοΐς φαυλοτητος άπρ\ζ ημμενοις,

3. που ροβί ολίγου 8(1(1. Εάά. ίηνίΐί» Β. Ό. 3• *» 0Π1• Ο• 6. ημάς

ζβίο) Ό. ? ϋ. ί Εάά. 8. τοϋ Οίη. Ό. II. άνθι/ρημίνητ]
άντ/ρημίνηί Εάά. ϊ8. δη ονν Ό. δί Εάά. II. νοητ6ί] νοητός ϋ(1.
23. «] ώτά Ρ. 24. μασθάν Ό. 25. ήμίραι Β. Ρ. Ε(Γ(ί. ήμίρα ϋ.
(Α. V.) 27. τηϊ\ τοκ Εάά. 28. ητιμημίνοΐί (βίε) ϋ.
 η. 3• ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. Π. 47

ποινή καϊ κόλασα επινοείται τις, εφ' όπερ ην αμεινον εζ

Ιδίας φερεσθαι γνώμης, επ αυτό δη τοΰτο μετατιθεΐσα β 33 Α,
λοίττοΐ'. ώς εζ ανάγκης καϊ φόβου. όνπερ γαρ τρόπον των
(ν τοΐς σωμασι τραυμάτων τα δυσχερή καϊ δυσμεταχείριστα,
5 καν €ί μη ταΐς των φαρμάκων δυνάμεσιν είκοντα δεχοιντό
τίνα την εις το αμεινον μετατροπήν, η σιδηρω τέμνεται, της
των ιατρών εμπειρίας εις τούτον καλούσης της επικουρίας
τον τρόπον, ήγουν νικάται πυρί' ούτω κα\ ανθρώπου ψυχή
πολύ διανεύσασα προς άπόστασιν την έζ αγαθών, καν εΐ μη \>
ίο ταΐς τών νουθετούντων είκοι φωναΐς, μήτε μην ελοιτο μετα-
φοιτάν εκ τών αίσχιόνων επϊ το άμεινον, νικάται ταΐς δίκαις,
και τοΐς της κολασεως εναλούσα βρόχοις, άναγκαίαν ποιείται
την επιστροφην' όποιον εστί το δια φωνής Ιερεμίου " Πονώ ΗϊβΓ. νΐ.
" και μάστιγι παιδευθήση Ιερουσαλήμ." ψάλλει δε τι
1 5 τοιούτον και ό θεσπέσιος Ααυεϊδ περί τών ήγαπηκοτων το
πολύ δη λίαν αγεσθαι προς το πλημμελεΐν, " 'Έν κημώ και Ρ»•""•
" χαλινό} τάς σιαγόνας αυτών άγξαις τών μη εγγιζόντων
" προς σε." τά γάρ τοι σκληρά τε και άστοιχείωτα τών ο
αλόγων ζώων χαλινοΐς περιτρεπουσιν εϊς το ευ εχειν δοκοϋν
«ο οι πωλοδαμνεΐν ειωθότες' ούτω καϊ θεός χρησίμως προσφέ
ρεται τοΐς σφόδρα φιλαμαρτήμοσιν. ούκοϋν συνεβούλευον
μεν τη Συναγωγή προφήται καϊ δίκαιοι τής τών ειδώλων
άποφοιτήσαι λατρείας, καϊ τής ουκ οίο* όθεν εζηυρημενης
άποσχεσθαι πλάνης, καϊ ου μέχρι τούτων άλλα καϊ αύτος
«5 ηπειλει θεός επιθησειν αύτοΐς τα πάντων αισχιστα τών
κακών, ει μη ελοιντο παλινδρομεΐν εϊς το φρονεΐν τε καϊ
δραν τα αύτω δοκοΰντα καϊ φίλα. οι δε ήσαν ετι δεινοί τε ά
καϊ άτεραμονες, καϊ την διάνοιαν άκαμπεΐς. ταύτητοι δορί-
ληπτοι γεγονότες εις Άσσνρίονς καϊ Μήδους, μακρούς δια-
I. «πμμϊτοι τίΐ, ΐφ' όττίρ] 8ϊο οοΓτβχϊ. ΐπινοιϊται τ/γ; ΐφ' όπιρ Β. ΐπινοιίται.
τίί ; ΐφ' όπ(ρ Ε(](1. ϋεε»1 ΐηΙβΓρυηείίο ίη Π. 2. μίταηθι'ισα] μ(τατ(θψαι ίίιΐ.
6. ίίς τα άμβίνω Ό. 12. ΐνάΚονσα βρόχοις] €νδονσα τρόποα Ό.
14- ιταιδ(νθή<η)] 8ίθ ΟΟΓΓβχί βχ ϋ. ■παώιυβι'ιστ) ΫΑΑ. ΐ6. ίη Οπα. ϋ.
1 8. τ* οπι. ϋ. 21. Ηοο σφόδρα αββιιιηρβί βχ Ό. τοΪγ σφρόδρα (βίο)
φιΧαμαρτήμοσί χρησίμως προσφέρεται Ό. 23. (ζινρημ. Ό. 20. παλιρ-
ίρομησαι Ώ. 28. &ορν\ηπτοι ΚιΜ.
 48 Β. ΟΥΚΙΙ,ΙΛ ΛΙ,ΕΧΑΝΒΚ. π. 3•
τετελεκασι χρόνους, ου γεγονότος, και τω της δουλείας
κατηχθισμενοι ζυγώ, εθυον μεν ταΐς δαμαλεσιν οΰκετι' πώς
γαρ, η πόθεν; οι δε ήσαν εν άφύκτοις ήδη κακοΐς' αλλ
οΰδί αυτόν επεκαλοΰντο τον Βάαλ* διετελουν δε μάλλον,
τας ίαυτών άνοιμώζοντες συμφοράς, τοΰτό τοι φησϊν 6 5
β των όλων Αεσποτης, Κα) ϊ^αρω τψ πορνείαν αυτής εκ
προο-ωπου μου, και τψ μοιχειαν αυτής εκ μντου ματτων
αϋτης. οΐχησεται γάρ αιχμάλωτος, φησι, και ουκ
οψομαι θύουσαν ετι τω Βάαλ, ούτε ταΐς δαμαλεσι ταΐς
χρυσαΐς επιτελούσαν ολοκαυτώματα, εκ πολλής άγαν άγερω- ίο
χίας μονονουχί και άττογυμνοΰσαν τοις Ιδίοις ερασταΐς τους
μαστούς" εφησθησομαι δε μάλλον άλυούση τε καΐ ταλαι-
πωρουμενη, και άνηκεστον εχούση συμφοράν, εν γι} ουκ Ίδια,
34 Δ. α και ΰπο δεινοϊς κα\ πικροΐς γεγενημενη δεσποταις. εποίσω
δε ταύτα, της εμης επικουρίας άπογυμνώσας αυτήν, και 1 5
άσχημονα καταλελοιπώς, ως εν όΐς ην εν άρχαΐς όράσθαι
γεγενημενην, οτε τον της αιγυπτίων πλεονεξίας άχθοφο-
ροΰσα ζυγον, γυμνή διετελει της παρά εμού χάριτος τε και
αγάπης, και σοφίας νομικής, ούκοΰν εϊς ύποστροφην, και
άνοπιν ωςπερ ιούσα πάλιν εν οίς ην, γεγονεν ή Συναγωγή, 2ο
την μεταξύ τιμήν τε καϊ δόξαν εξ άμαθίας ζημιουμενη.
\) Ύοΰτο και αύτος ημάς εδίδασκεν ό Έ,ωτηρ, λέγων " Οταν
χϋ. 43- 0ί το ακασαρτον πνεύμα εξελση απο του ανσρωπου, οιερ-
45• « χεται δι άνυδρων τόπων ζητούν άνάπαυσιν, και ούχ εύ-
" ρίσκει. τότε λέγει, επιστρέψω εις τον οίκον μου όθεν 25
" εξηλθον. και ελθον ευρίσκει σχολάζοντα, σεσαρωμενον
" κα\ κεκοσμημένον. τότε πορεύεται, και παραλαμβάνει
" επτά έτερα πνεύματα πονηρότερα εαυτού, και είσελθόντα
" κατοικεί εκεί, κα) γίνεται τα έσχατα του άνθρωπου εκείνου
" χείρονα τών πρώτων" ούτως εσται τη γενεά ταύτη ττ) 3°

2. ουκ «η ταΪ! δαμαΚισι ίηνβΓβο οπίίικ' Ό. 3• °"'€ ^• ί^•7 βεε^δίΐ ε* ϋ•

Γι- τοι ιιιη. 1). 7• μηα-θων Ό. 8. οϊχήσονται γαρ αιχμάλωτοι Ό.
ΙΟ. ί'πιηΧοΰσαν Ό. ϊτι τίλοΰσαν Ινίιΐ. και ροδί όλοκ. ηιΐιΐ. ίίιΐ. ίηνϊΐο ϋ.
12. μασθούί ββΙτιρβΓ ϋ. 14- ΰπο δίΐνυύι και πικροια γιγ. ϋίσττότα! Ό.
23. οΊίρχιται) και ίρχιται Ό. 25• ϊπιστρίψω ροβί μου ΐΓαηβρ. Ό.
 ϋ. 4, 5- ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. II. 49

" πονηρά." ετι μεν γαρ εν ΑΙγύπτω διατρίβονσι τοις εξ ο

Ισραήλ, ενώκησεν ως είδωλολάτραις το πνεύμα το πονηρον,
αλλ* εκβεβληται μεταξύ" κεκληνται γαρ εις θεογνωσιαν δια
Μωυσεως. επειδή δε γεγόνασι κυριοκτονοι, και μυρίοις
δ οσοις έγκλημασιν ένοχοι, γεγονεν αύτοΐς τα έσχατα χειρονα
των πρώτων, δαιμονίων άγε'λης, ούχ ένος ετι μονού κατοι
κούσες 4ν αϋτοΐς. της γαρ ουρανίου -χάριτος την περιστολην
αποβαΧοΰσα ψνχη, παντητε καϊ πάντως ευάλωτος έσται τφ
σατανά.
ι

ίο Και θΗσομαι αύτΗν ώε ΙρΗμον, και τάζω αύτΗν ώς ΓΉν άνυδρον, (1

καί άττοκτενώ αύτΗν εν δίψει, και τά τέκνα αύτΗε ού μμ ελεήσω, 4
ότι τέκνα πορνείας εστίν, δτι έΕεττόρνευαεν η μπτπρ αυτών, 5
κατΗσχυνεν η τεκοΟσα αυτά.

"Αχαρπον εσεσθαί φησι την πεπορνευμενην, ξηράν καϊ

1 5 άκανθοτόκον, διψάδα και άνυδρον, ούχ υδάτων τάχα που των
γήινων εστερημενην, άλλα της άνωθεν κα\ εξ ουρανού πιότη-
τος, τουτεστι της δια τού ΤΙνεύματος χορηγίας, ην έκαστη
σοφή τε καϊ άγαθί) διανέμει ψυχί). ψάλλει γαρ που προς β
θεον, καί φησιν ό μακάριος Δαυείδ " Οί δί κίοι των Ρ"• *χ*ν.
2ο Μ ανθρώπων εν σκέπη των πτερύγων σου ελπιούσι. μεθυσ-
" θησονται άπο πιοτητος τού οίκου σου, και τον χειμαρρουν
" της τρυφης σου ποτιεις αυτούς, οτι παρά σο\ πηγή
" ζωής." άξιοι δε της ούτω σεπτής και άμφιλαφούς χορη
γίας ειεν αν οι γνήσιοι καί βεβιωκότες ορθώς, καϊ άγαπης
2 5 της εις θεον προθεντες ούδεν' την δε' γε πεπορνευμενην καϊ
άνυδρόν τε γενησεσθαι, καί μην και εν δίψει τεθνηξεσθαι α 35 Α.
λέγει, και τούτο οιμαι εστί το δια φωνής έτερων προφητών

ι. ότι ρτο ?τ« ϋ. 2. ΐνάκηκιν Ό. β. όσοα 3ϋ8(ΐπιρ1ιιπ) εχ Ό.

6. μόνον ονα. Ό. ίο. ώί] 8ίε Ό. V. (Αΐβχ. XII.) «γ Εά(3. (Νειιίπιπι Η»1>εΐ ν»1.)
12. ότ• τΐκνα πορνιίαι €<ττιι> οπ. Β. αντώχ] + καϊ Ρ- Ε(Ι(1. και 0Π1. Β. Ό. (Α. V.)
ι6. και αββιιιηρίαιη οχ Β. ϋ. 1>. 1 8. και προ: θιον ΐηνεΓβο οπίίηε ϋ. Μΐ;ιΐππ
φησι» ονα. Ό. 21. τον αδβιιπιρίιιπι εχ ϋ. Οί. ίη Εβ. 914 Α. (αϊ) Ηοΐιηεβ.
ΐ\ Ρατβ. βΐ.). 2^• καί άνυδρόν τι γνήσισθαι\ 8ίθ ϋ. Γιννδρον γιγινησθαι
ΈΔά. 26. οιψ«] 'ίίψ./ Ε(1«1.
νοι.. ι. ϋ
 50 Β. ΟΥΚΠ,ΙΛ ΑΙίΕΧΑΝΌΕ. ϋ. 4> 5•
Αηιοβ περ\ αυτής είρημένον ό μεν γαρ εφασκεν, " Ίδου ήμεροι
ΐ2. " έρχονται, λέγει Κύριος, και ε'ζαποστελώ λιμον επί την γήν
" ου λιμον άρτου, ούδε δίψαν ύδατος, άλλα λιμον του άκοΰσαι
" λο)Όί> Κι;/κοι>" καί άπο ανατολών εως δυσμών περιδρα-
" μουνται, ζητοΰντες τον λόγον Υ^υρίου, και ου μη εύρωσιν' 5
Ηιβι . νι. Ιερεμίας δε πάλιν ώς εκ προσώπου του θεού " ΐΐονω κα\
ο " μαστιγι παιδευθήση Ιερουσαλήμ" μη άποστη ή ψυχή μου
" άπο σου, μη ποιήσω σε άβατον γήν, ήτις ου κατοικηθη-
" σεται. ' 'εκάστω γάρ ημών, ώς έφην, λόγους εις νουν τους
δια του ϊΐνεύματος εν'ιησι θεός, άποτρέφειν ισχύοντας εις ίο
ζωην αιωνιον, ή κα\ δια. φωνής αγίων καταπιαίνει πολλάκις.
συνδιολΐΐσθαι δη ούν τη πεπορνευμενη μητρ\ τα τέκνα δεΐν
εφη, και οικτιρμών δίχα. δια ποίαν αΐτίαν ; οτι τέκνα
πορνείας είσί. και οΰ δη που φαμεν οτι τοις τής μητρός
πλημμελημασιν υπόκειται τεκνον, βαδιεΐται γαρ ήμΐν οποί ι δ
ϋβυΐ. ποτέ άρα το δια φωνής Ιεζεκιήλ " Ουκ άποθανοΰνται
ι8;οί. ν" πατέρες ύπερ τέκνων, ούδε τέκνα ύπερ πατέρων έκαστος
χνϋά. ίο. " τί) Ιδία αμαρτία, άποθανεϊται." ιστέον δε μάλλον, οτι καν
επινοήται πρόσωπον πορνευούσης μητρός, ώς εν τύπω τής
Συναγωγής, άλλ' ούδεν ήττον αυτοί πάλιν αν ε'ιεν οι εξ 2ο
αυτής, λέγων δε, Ότι πορνείας «<π τεχ,να,, παρε'δειξεν εναρ-
γώς, οτι τοις τής νοητής πορνείας εγκλήμασιν ένοχοι καθεσ-
τηκασι' κα\ τοΰτο ες αυτών οιονεί σπάργανων κα\ μήτρας
δεδυσσεβηκότες, καϊ ούδε πώποτε τών εις εύσέβειαν έργων
άαψαμενοι, άνεπιτηδευτον δε παντελώς την άρετήν εσχηκοτες, 25
και την άνδανουσαν τω θεώ τρίβον ού τετιμηκότες. ούτω
Ρβ. Ινϋ. Και ό ψάλλων φησίν, " Άπηλλοτριώθησαν ο'ι αμαρτωλοί
" άπο μήτρας, επλανήθησαν άπο γαστρος, ελάλησαν ψευδή"
καίτοι παντός ευσεβούς, κα\ τοΐς τής δικαιοσύνης έργοις
εντεθραμμένου, λαμπρώς άναφωνεϊν δυναμένου προς θεόν, 3°

9• ήμων] ήμΐν Έ,άά. 3η1β Μί^ηβ. 12. σννδιόλίσθαι Ό. δΐϊΐΗΙΙ δή ΟΠ1. Ό.

Ι4• το'ί! οπα. Αιι&εΠηκ. ιό. άρα αββαιηρίϋσ) βχ ϋ. 17. τίκνα ύπίμ]
Ηίο ίΐβοβΐ (μιηίιτηίο Λ' ίη Ό. ιι$()ΐιβ ;ιι1 ήτοι £μϊκ άχωρ 47 ϋ• 20. και 38-
ϊΐιπιρίιιιιι ιχ Β.
 ϋ. 5• ΙΝ 08ΕΛΜ. ΤΟΜ. II. 51

" Επί σε επερριφην εκ μήτρας" άπο γαστρός μητρός μου ^ "'"

" θίθ? μου ει συ." ωσπερ δε υιοί φωτός και υιοί ημέρας ε
νοοΐντ αν εικότως, οι ώς εν φωτί και ήμερα πολιτευόμενοι
λαμπρώς τε κα\ εύσχημόνως' ούτω καν ε\ λε'γοιντο πορνείας
δ τέκνα τίνες, τους ώς εν πορνεία καϊ τι) λίαν εκτοπωτατη
ζωή νοήσεις πάλιν, ούς κατοικτείρειν ουκ άζιοΐ, Αιότι πε-
πορ*ευκεν η μψι\ρ αίτων, χατησ-χυνεν ή τεκουιτΛ α,ΰτΛ.
καττ)σχυνε δε εαυτήν δηλονότι, καϊ τα. εζ αυτής άναφύντα
τέκνα, ωσπερ γάρ εστίν εν αύχήμασι τοις εις άρετην ό
«ο δίκαιος" ούτως εν αισχύντ) καϊ εντροπτ) πάς δυσσεβής.

Είπε Γαρ Ακολουθήσω οπίσω των εραστών μου των διδόντων μοι α 36 Α.
τούο άρτουο μου και το ϋδο•>ρ μου και τα ιμάτια μου καϊ τα
όθόνιά μου και το ελαιόν μου και πάντα δσα μοι καθώκει.

Υ.ρα/πας αυτής είναι φησι τους ακάθαρτους δαίμονας,

1 5 7Γ€/?ΐ ους αν λε'γοιτο και ό της πορνείας πεποιήσθαι τρόπος,
το γάρ ταΐς εκείνων επεσθαι γνωμαις, καϊ τα αύτοΐς δοκοΰντα
πληρούν, τοΰτο οιμαι εστί το άσελγαίνειν εν άμαρτίαις, και 1>
διαβιούν αισχρώς, και της έσχατης φαυλότητος άναπιμ-
πλασθαι' μόνον δε ουχί και εν ώδϊσιν εχειν πάν είδος ακα-
20 θαρσίας. ωσπερ γάρ οι τον θείον ώδίνοντες φόβον, άνακε-
κραγασι προς θεον, " Δια τον φοβον σου, Κύριε, εν γαστρι ε«. χχνί
" ελαβομεν και ώδινησαμεν καϊ ετεκομεν, πνεύμα σωτήριου
" σου εκυησαμεν επ\ της γης" ούτω και ταΐς των δαιμόνων
επιθυμίαις άνεντες τον νουν άπασης εύθυς ασέβειας επι-
23 μεστον εχουσιν, ο'ι των θείων άποφοιτώντες νομών και
άπασης φαυλοτητος επιτηδευται. έροκττΑί δη ούν πονηροί ο
τε και άλιτηριοι των εις άσεβειαν άπονενευκοτων οι απο-
σταται δαίμονες, οις ει τις ελοιτο προσεχειν ώς θεοΐς,
δυσσεβήσει δεινώς. άνατίθησι γάρ αύτοΐς και ων αν εχοι
2. υ'ιοΊ φωτέί] «σι (βίο) φωτός Έ.άά. 5• τορι/ίΐ'α] πορνιίω (βίο) ίί<3.
II. ακολουθήσω] 8ίΰ Β. (ΑΙεχ.) πορίύσομαι Εάά. (ν&Ι.) 15. αν ΐΧ και
»8ϊυπιρί3 6χ Β. πιποίΐισθαι Εάά. 17. ϊν 33βυ.πφΙιιπι βχ Β. 25• "α'
Λ5<υηιρΙυπι εχ Β. 28. ώ: αοοεκδΊΐ βχ Β.
II 2
 52 Β. ΟΥΚΙΙ,Ι,Ι ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. ϋ. 6, η.

την χάριν, καϊ ταΐς εύφημίαις καταγεραίρει πολλάκις, και

αναφέρει τα χαριστηρια, θεον τον (να και φύσει καταλελοι-
πως, τον χορηγοΰντα τα ζωαρκη, τον οία τισιν εσθημασι
καταμφιεννυντα τη χαριτι, καϊ ταΐί άνωθεν επικουριαις και
<1 νουν και καρδίαν κατασκιάζοντα, τον οιά περ ελαίω κατά- 5
πια'ινοντα, και άρτω τω νοητψ τρεφοντα προς ζωην την
εύκλεά και άμηρυτον, τον ύδατι τφ ζωοποιώ προς εύεξίαν
ημάς τρεφοντα την πνευματικην. άλλ' ογε προς άσεβειαν
διανενευκώς, καθάπερ αμελεί κα\ η πεπορνευμενη Συναγωγή,
τοις ιδίοις ερασταϊς εφη δεΐν επεσθαι, καΐ αντοΐς άναπτειν τα ίο
χαριστηρια, και παρ αυτών ήγείσθαι λαβείν τα τε εις τροφην
και άμφίασιν. τουτι γαρ οιμαι ε'στι το Είπι γ&ρ Άκο-
β λουθηο~ω οπ'κτω των ΐραοτων μου των αισόντων μοι τους άρτους
μου και το 'υαωρ μ-ου χα) τλ ιμάτια μου χ,λ) τα, ΌΗονια,
μου κλι το 'ελΑΐον μου, κ&ι παντΛ Ότλ μοι χ,ανηχΐΐ. αλλ ι δ
ο? γε σοφοί τε και αγαθοί, κα\ θεώ γνώριμοι καϊ οικειο-
τατοι, αύτώ δη πάντως άναθεΐεν αν κα\ των ουράνιων αγαθών
την επίδοσιν, και τών επιγείων την χορηγίαν. έρονσι γαρ
Βίοι•.
XIV. 22.
δη, και λίαν εμφρόνως " ΝΙή εστίν εν τοις ειδώλοις τών
" εθνών ύετίζων ; καϊ ει ό ουρανός δώσει πλησμονην αΰτοΰ, ζο
87 Δ. α « 0{>χΐ συ βΐ ό αυτός ; καϊ ύπομενονμεν σε, οτι συ εποιησας
" ταύτα πάντα." συνανακράζρνται δε καϊ αύτώ τω θεσπεσίω
Ρβ. ΐχίν. Ααυείδ " Έπεσκέψω την γην κα\ εμεθυσας αύτην, επλη-
" θυνας τού πλουτίσαι αύτην"

6 Δια τοΰτο ιδού ετία φράσσω ΤΗν όδόν αύτΗΟ εν σκόλοψι, καϊ 25
ανοικοδομήσω τάε οδούς αύτΛε, και ΤΗν τρίβον αύτΑε οΰ
7 μΗ εΰρΗ- καϊ καταδιώΕεται τούε έραστάε αύτβε και ού μΑ
καταλάβΗ αϋτούε• και ζΗΤΗσει αΰτούε και ού μΗ εΟρΗ αυτούς.

1> Έπειδη γαρ βεβούλευται, φησι, πονηρά καθ* εαυτής, και

τών άδικεΐν πεφυκότων παραλελοιπεν ούδε'ν εφη γαρ δεΐν 3°
8. νμάι ΥΑά. ι"], και 3Β8ΐιπιρΙιιπι 6Χ Β. 24• πλοντησαι Ε(1ί1.
25- ΐμφμάσσω Ρ. 20. άποικοδομήσω Ρ. αΰτη( ηκκιιιηρίιιπι 6Χ Β. (ΛΙεχ.
Χ Π.) τρίβον αντης'} + και Ρ. Ε<1(1.
 ϋ- 6, 7• ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. II. 53

κατακολουθεΐν ελεσθαι τοις ιδίοις ερασταΐς, τουτεστι, ταΐς

των πεπλανηκοτων άνοσίοις γνώμαις άπονεμειν της διάνοιας
την ροττην, ως μόνα πληρούν τα. εκείνων" και επειδή προς
τοντφ των δεδωρημενων αυτί} παρ εμού τοις ούδεν ώφελη-
5 κοσι τοις δαίμοσιν άνάπτει τα χαριστηρια, ταύτ-η τοι ματαιαν
αύτης άποφανώ την σκεψιν, και άντιτάζομαι γενικώς. φράζω β
γαρ αϋτης την ό£ον ϊν <τκολο\|/<, καΐ τειχιώ την τρίβον, ως
αν μήτε κατακολουθησειε τοις ιδίοις ερασταΐς, μήτε μην
ενρτ/ χρήσιμους τους πεπλανηκοτας, καν ε'ι διωκειν ελοιτο
ίο τυχόν αύτους, τουτέστιν, εγκεΐσθαι σπουδαίως ταΐς εϊς αύτους
τιμαΐς κα} λατρείαις. ιτκόλαπας δε ε'ιναί φησι τα. συμβε-
βηκοτα τω Ισραήλ δυσχερή, τους πολέμους δη λέγω, τας
αιχμαλωσίας, τον λιμον, τους κινδύνους, την εν δουλεία,
τριβην. γεγονοτες γαρ απα^ ύπο Μηδοις κα\ ΐίερσαις, ουκ
1 5 «ν ο-χολτι πρόσδεσαν τω Βάαλ, ούδε ταΐς δαμάλεσι ταΐς
χρυσαΐς' άλλ' ην πως ανάγκη, το, και αυτής της άνωθεν ιΐ
και φιλαιτάτης ελευθερίας εστερημενους, και ζητούντας μεν
τα οίκοι, πτωχεύοντας δε, και ταΐς των κρατούντων πλεονε-
ζίαις πεπιεσμένους, ούκετι μεν δύνασθαι τα. συνήθη πληροΰν'
2ο όλοφΰρεσθαι δε μάλλον, και ταΐς άνηκεστοις καταμεθύειν
σνμφοραΐς, καταγινώσκοντας ηδη των πεπλανηκοτων, ώς
ούδεν άπονασθαι μετον αύτοΐς των εν ελπίσι κεναΐς. ώφε-
ληνται γαρ ούδεν, η του Βάαλ επαμύνοντος' τ'ι γαρ αν
έδρασε το άφωνον ζύλον ; ήγουν των δαμαλεων επικουρίας ε
25 αύτοΐς επινοουσών τίνα τρόπον χρυσός γαρ ην, " έργα Γ8 οχί''•
" χειρών ανθρώπων, ' κατά το γεγραμμενον. άποφραττονται
τοίνυν αϊ όδοί' θεού μη καταλεαίνοντος τοις φιλαμαρτημοσι
την εϊς φαυλότητα τρίβον, άποτραχύνοντος δε χρησίμως, και
ούκ εφιεντος αύτοΐς δι ευμάρειας ιεσθαι επι το φληναφως
3ο δοκούν ως αν ούχ εκόντες εγκόπτοιντο, και μεταχωροΐεν επι

3- πληροϋιί] π\ηρονσα Έ,άά. 8. κατακολουίήστκ] κατακοΚονθήσηί (*ί<0

ΡοηΙ. κατακόΚονθήσΐ) ΑιΛ. Ι". φιλαιτάτΐ)Γ] φι\τάτη{ Εάά. 3°• μ""α-
χηρί'ΐί» Έιάά.
 54 Β. ΟΥΒΙΙ,υ ΑΙιΕΧΑΝϋΚ. ϋ. η.

το αμεινον, δια πείρας αϋτης εκμεμαθηκοτες, ώς εστί παντ'ι

τω το πλημμελεΐν ουκ άζημιυν.

38 Δ. α Και έρεΐ Πορεύσομαι και υποστρέψω ττρόο τον άνδρα μου τον
πρότερον, ότι καλώο μοι Ην τότε η νΰν.

Σώζει μεν Ό λόγος ετι τον αύτω πρέποντα τρόπον ώς 5

γαρ β7Γί πόρνης γυναικός άπ' άρχης συντίθενται μέχρι τέλους,
δια τούτο, φησιν, οτι μεταγνωσεται κα\ έρεΐ ΠορευτομΛΐ
προς τον Λνόρα, μου τον πρότερον, οτι κοίλους μοι ψ τότε
*Ι νυν. πλην άθρει καν τούτω τον των όλων θεόν και εν
1> οργή παιδευοντα, και ώφελούντα ποικίλως, και ταϊς των ι ο
δεινών έπαγωγαΐς άνασειραζοντα τους πεπλανημένους, κα\
μεταποιοΰντα προς το συμφέρον. Οταν γαρ, φησιν, άποπε-
φραγμενας ϊδη τάς εαυτής οδούς εν σκόλοφι, τότε δη τότε
μεταβουλευσεται, καΐ Οπερ ην αμεινον ελεσθαι δράν, οΰπω
των ανιαρών εισβεβληκότων, καν γοΰν όφε, καΙ μετά. πείραν 1 5
άρπαση' αγαπήσει γαρ τότε τα. παρά θεώ, καΙ τών μεταξύ
πλημμελημάτων ώς εκ λογισμού του σώφρονος άλογησασα,
ο μεταχωρησει λοιπόν προς το θελησαι το εν άρχαΐς, καΙ
θαυμάσει τά πάρα θεώ, κα\ άσυγκρίτοις αυτά διενεγκόντα
διαφοραΐς, καθάπερ εκ μέθης άνανηφασα, κατόφεται μόλις, ζο
οΰκούν ουκ άνόνητον το παιδεΰεσθαι, καν ε\ εχοι τυχόν το
παραυτίκα λυπούν, κα). τούτο ειδότες οι προφηταί φασι,
ΗϊβΓ. χ. " Παίδευσον ημάς Κύριε. ' γράφει δε καΙ ό θεσπέσιος
Ηβΐ). χίϊ. ΤΙαύλος " Εϊ παιδε'ιαν υπομένετε, ώς υ'ιοΐς ύμΐν προσφέρεται
" " ό θίό$•' τις γάρ εστίν υιός, όν ού παιδεύει πατήρ " 25
δείκνυσι δε το εκ τού παιδεΰεσθαι γλυκύ τε κα\ όνησιφόρον,
Ά. ιι. ^ ούτως λέγων "Πάσα παιδεία προς μεν το παρόν ού δοκεΐ
" χαράς είναι, άλλα λύπης" ύστερον μεντοι καρπόν ειρηνικόν
" τοις δι αύτης γεγυμνασμενοις άποδίδωσι δικαιοσύνης."

3• νποστμίψω Ρ. Οί. ίη{ΐ"3 4° °• «Γΐατρ/ψω Ε(]<3. (Λ.Υ.) 31. τιϊ παραντίκη\

τΙ> παρ αίτοϋ Ε<1(1. 23• *αι ΒββαιηρΙιιιη εχ Β. 35• '«"ημ] -(- <> Κι1(1.
 ϋ. 8. ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. II. 55

Και αύτΗ ούκ ετνω δτι έρώ δέδωκα αύτΗ τόν σΐτον και τον οΐνον 8
και τό Ιλαιον, και άρτύριον έπλΗθυνα αύτΗ- αύτΗ δε άρτυρά
και χρυσά έττοίΗσε τη Βάαλ.

Ότι μεν ούν ούκ αν ελοιτο, φησ\, τοις ιδίοις ετι κατακο-
5 λουθείν ερασταΐς, ούκ αν ενδοιασειε τις. κατορθώσει γαρ
τούτο, κα\ λίαν ευκόλως, τω άναφραττεσθαι μεν την οδον β
αύτης, και τάς τρίβους άνατειχίζεσθαι, και κατ ούδενα παν
τελώς εύοδούσθαι τρόπον, επειδή δε προς τώ θεον νπαρχειν
οίεσθαι τον Βααλ, άνατε'θεικεν αύτω και των παρ εμού
ίο κεχοριγγημενων αυτί) τα χαριστηρια, και προς τούτο βουλευ-
σομαι τα εικότα, ως αν άναμαθοι, τις ό διδους, κα\ των όλων
έχων την εζουσίαν. δεδωκα μεν γαρ τα ζωαρκη' <ητον χ&ι
αΐνον -ΛΛΐ ίλαιον και άργύριον ϊπλφυνα αύτϊ\. άλλα ταϊς α 39 Α.
έμαϊς φιλοτιμίαις εύχαριστησαι δέον, εις δόξαν αύτα πεποίη-
1 5 ται τυ, ΒαλΑ. ο δη της έσχατης εστίν αναισθησίας τε ομού
κα! αχαριστίας άπόδειξις εναργής" κα\ ούκ άνικάνως το
χρήμα έχει προς γε το δεΐν και σφοδρά δικαίως παροτρύναι
θεον, καν εϊ πάσης ημερότητος πηγή νοοΐτο κα\ γενεσις.
Ώανδεινον ούν άρα καΐ δίκης ούκ άμοιροΰν, των παρά
2ο θεού χαρισμάτων την φιλοτιμίαν άνατιθεναι ζητεΐν τοις την β
δοζαν αυτού παραλνουσι, τοντεστι, τοις άκαθάρτοις δαίμοσιν,
ο δη και ποιούσι των εν κοσμώ τινες' Ελληνες δε ούτοι,
κα."ι αιρετικοί, οϊ μεν γαρ, θεού δίδοντος άνθρώπω σοφίαν
και λόγον, την της εύγλωττίας δεινότητα τάίς των δαιμονίων
2 5 χαρίζονται δόξαις' τά δε γε των αιρετικών θεομιση και ανόσια
στίφη πολύπλοκων εννοιών εύρεμασι κατασ'ινονταί τινας, καΐ
τον τών απλούστερων καταστρεφουσι νουν, "και παγίδας Ήιον•
" έστησαν διαφθεϊραι άνδρας" κατά το γεγραμμενον. ούκούν ο
άμφω τετιμηκασι τον Βάαλ" μόνον δε ούχϊ καθαπερ εκ

Ι. αντή Β.Ρ. αντη Εάά. ίί'δωκα] 8ίθ Β. <Α1βχ. XII.) ίδωκα Εάά. (VIII.)
7. ιλαιον και] + τό Ρ. αυτή Β.Ρ. οί. 39• £■ ίπίτα. αΰτη Εάά. (Χ8.1.) 5• κατ"
ορΟώσ«] 8ίο οοΓΓεχί. Η&(>β( οοπιμβηάίυπι αιηΙ>ί({αυπι Β. ΙεβΙε Ηεγββ. 6. άνα-
φράττίσθαι Β. φράττισθαι Εάά. 2"]. άπλυυτίρων Εάά.
 56 Β. ΟΥΒΙΙιΜ ΑΙ,ΕΧΑΝϋΒ. ϋ. ο, ίο.

πλούτου νοητού λαμπρον ανάθημα προσκομ'ιζουσιν εις δοζαν

αυτώ τα περί θεού. καϊ τούτο οιμαι εστ\ πνευματικώς ευ
μαλα νοούμενον, το Κγω όίοωχΑ τον ο~ίτον χα) τον οινον
χα) το 'ΐλΑΐον, χα) Αργύριον επλψυνΑ ΑυτΥΐ' Αυτή σε Αργυρά,
χα) χρυ<ΓΑ εποΙ*ι<τε ττ. Βααλ. άναθετεον ούν άρα θεώ 5
τα αύτού' τον γάρ τοι παντός ήμϊν αγαθού δοτηρα καϊ
χορηγον καταχρνσούσθαι πρέπει δι ων αν εχοιμεν παρ
αυτού, καν ει λαμπροί είη λόγος, καν ει νους έχων επιτη-
<1 δείως προς το δύνασθαι νοεΐν άληθη μυστήρια.

9 Δια τούτο επιστρέψω καϊ κομιούμαι τον σΐτόν μου καθ" ώραν ίο
αύτοΰ καϊ τον οίνόν μου εν καιρώ αύτοΰ, καϊ άφελοϋμαι τα
ιμάτια μου καϊ τά όθόνιά μου του μΗ καλύπτειν τΗν άσχΗμο-
ιο σύνκν αύτΗΟ- καϊ νΰν αποκαλύψω ΤΗν άκαθαρσίαν αύτΗΟ
εναντίον των εραστών αύτΗΟ, καϊ ουδείς ού μΗ έδελεΐται αύτΗν
εκ χειρόε μου. . *5

β Οράς όπως ηπείλησε την άφαίρεσιν των κατευφραίνειν

ειδοτων, και τούτο χρησίμως. ώσπερ γάρ το άποτραχυνεσθαι
τοις σκολοψι την όδον αύτης επί το ελεσθαι φρονεΐν τα
αμεινω παρηνεγκε, παρεσκεύασε δε ώσπερ καϊ ούχ εκούσαν
Ηαρτα ειπείν Έπιστρε'ψω προς τον άνδρα μου τον πρότερον, οτι 2ο
" καλώς μοι ην τότε η νύν" εγνω γάρ διά πείρας το
τελούν εις ονησιν, κα\ οϊς ην αμεινον εμφιλοχωρεΐν' ούτως
εΐ λαβοιμι τά εμαυτού, φησί, τότε δη πάντως ζητήσει τον
"χορηγον, άποπαύσεται τού δεΐν άναπτειν τοις δαιμονιοις τα
χαριστηρια, οιεσθαί τε Οτι θεο\ κατά άληθειαν εϊσιν, ως και 25
40 Δ. α άνασώζειν δύνασθαι τους υπ αύτοϊς γεγονότας. εν καιρώ
δε ληψεσθαι τον σιτον χα) τον οίνον χα) τα ονόνίΑ, φησι>
ψευδόμενων τάχα που κατά καιρούς των καρπών, και ύστερι-

2. αΰτώ] αιτών Γ.ιΐιΐ. 6. Βωτήρα Ίιά. Ι4• ίναντ'ιον Ρ. (ΑΙεχ. XII.)

ΟΓ. ίηΓΓ3 507 Ο. ΐνώπιον ΈΛΑ. ί£ίλίΪΓαι Β. (26. »1.) ϊξίληται Εάά. (Α. V.)
15. «] + τηί Ρ• 34• άποπαύσιται] κα) πανσιται ΐάά. 20. γιγονόταί] -(-
και Κύιΐ.
 ΰ•9, ίο. ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. II. 57

ζοντων αύτοΐς τών ώρίμων' ώς ματαίους άνατληναι και τους

επι γε ττ} γηπονία πόνους.
Ει 5ί δη τις ελοιτο νοεΐν, ότι σίτου καϊ οίνου στερηθη-
σονται κατά καιρούς Ιουδαίοι, της μυστικής ευλογίας εκπεπ-
5 τωκοτες, συνησει καλώς, όθόνια δε φησι, την οιονεί περι-
στολην και την άνωθεν επικουρίαν, ύφ' η γεγονώς εσται ο
τις εύσχημων, ει δε εζω φεροιτο, περικαλλης μεν ούκε'τι,
πολύ δε δη λίαν άσχημων και οιονεί γυμνός διατελέσει κατά
τον κοσμον. ωδε μεν ούν την τών όθον'ιων νοήσεις αφαι-
ι ο ρεσιν, ύπερ γε του μη καλυπτεσθαι την άσχημοσυνην αυτής.
άποκαλυψειν δε την ΛΧΛ^Λρο-ίαν αΰτης επαγγέλλεται, καϊ
των ίραττων αϋτης εναντίον, κατά τοιόνδε τίνα τρόπον ;
ελεγομεν άρτιως, οτι περιπεσοΰσα τοις σκολο\1/ι, τουτεστι, 8ιιρι•&
τοις εκ του πολέμου κακοις, και ταις οτι μάλιστα καταπλητ-
1 5 τειν δυναμεναις συμφοραϊς, και αυτών αμελήσει τών εν ο
ύποληψει θεών, ουκ εν σχολτ} προσάγουσα θυσίας αυτοΐς,
ούτε μην τα συνήθη πληρούν δυνάμενη προς δοξαν αύτών'
κατακερτομοΰσα δε μάλλον ώς ούδεν αυτών άπονασθαι
μετον, και κατονειδίζουσά πως το άναλκι παντελώς " Ύπο- 8αρ™
2ο " στρέψω φησι προς τον άνδρα μου τον πρότερον ότι καλώς
" μοι ην τότε η νυν." όταν τοίνυν άπαμφιεσω μεν αύτην
της παρ εμού φησ\ν επικουρίας, περιπεσοΰσα δε τοις δεινοΐς, ά
καϊ της εις αυτούς άλογήση τιμής καϊ αγάπης, τότε και
αύτοΐς άσχημων όφθησεται, σαθρω κα\ όκλαζοντι νώ δια-
2$ πτυσασα και αυτούς, όσον γαρ ηκεν εις το εκείνοις ηδυ
και φίλον, τληπαθη μάλλον όράσθαι χρη, καϊ ούδε εν αυταΐς
ουσαν τάΐς εσχάταις συμφοραϊς τών αΰτοΐς δοκουντων επι-
λανθανεσθαι. ούκούν όσον ηκεν εις το εκείνων θέλημα, και
παρ αύτοΐς άσχημων ό Ίσραηλ, ους νενόμικεν είναι θεούς ου
3ο μίχρί παντός αγαπάν τιρημενος. δοκεϊ δε μοι φαναι τι ο
τοιούτον ό μακάριος ' Ηλίας" ""Εως πότε ύμεΐς χωλανεΐτε 3 Κβ£.
XVIII. 2 1.

8. α 288υπιρ1απι βχ Β. 1 2. τίνα τρόπον ;] 8ίο οογγεχϊ. τίνα τρόπον Β.

Εθ(1. 8ΐΗΐίηι ον 3ί1<). Έ,Αά. ίηνϊΐο Β. 24. ϋκλάζυντί] κοΧάζοντι ϋ(1.
25- Ί'" ϋ'Ι- 28. Ί'" ''•'■
νοι.. Ι. 1
 58 Β. ΟΥΚΙΙ,ΙΛ ΑΙ^ΕΧΑΝϋΚ. ϋ. ιι.
" ότ' άμφοτίραις ταΐς ιγνύαις ; €Ϊ (οτι Κύριος ο 060$•,
" πορίΰΐσθί οπίσω αντοΰ' (ΐ δί ό Βααλ αυτός, πορζυίσθΐ
" οπίσω αύτοΰ'" ο ίτίρωθί φησιν, " Η Βααλ, Βααλ, η θίώ
" θίώ." οτι δ( ούδίις άπαλλάξ(ΐ€ τους απαζ ύπο θίίαν
γεγονότας οργην, ούδ% αν εζορθώσεΐί τις τον κατίρριμμίνον 5
παρά. θβοΰ, δίδίΐχίν ειπών, το ον£ε)ς οϋ μη ΐΝλητα,ι Λύτη*
εκ χαράς μου.

41 Α. ιτ& .,
Και, αποστρέψω
, , , , ευφροσυναε
, , ,»«.>.
πασαε ταε αυτΗΟ, εορταε αυτΗε και.
τάε νουμΗνίαε αύτβε και τά σάββατα αΰτΛε και πάσαε τάε
πανΗρϋρειε αύτβε. ίο

Οί γαρ όλως τοις ούτω σκληροΐς και άφυκτοις (νειλημ-

μά>οι κακοΐς, ως και ύπο χεΐρα γενέσθαι βαρβαρικην, κα). «ι>
δορικτητων μοίρα δουλεύειν εχθροΐς, πώς αν ίορτασΐίαν ; η
ποίον αν εχοιεν (ύφροσΰνης καιρόν, οι ταΐς οΰτω δριμίίαις
κατηχθισμενοι φροντίσι, και άφορητοις λύπαις ΐντίτηγμενοι ; 1 5
Ι) καίτοι, πώς ουκ αμανον (κείνο νοέΐν, ως πρεποι αν μάλλον
τοις (ϊς τοΰτο ταλαιπωρίας ενηνΐγμίνοις, άνακραγίΐν το δια
Ρ*. της του ψάλλοντος λύρας (ύ μάλα παράφωνουμενον " 'Εττ*
, " τον ποταμον Βαβυλώνος €Κίΐ 4καθίσαμ€ν, και (κλαυσαμεν
" (ν τω μνησθηναι ημάς της Έιων." άνΐπιτηδίυτον δ( 2ο
ΙΙ>. 4• παντελώς το ίορτάζειν έχοντες, ούδεν ήττον φασί " Πώς
" ασωμεν την ωδην Κυρίου επ\ γης αλλότριας ;" ουκ εφιεν-
των οιμαι που τών Βαβυλωνίων τας νενομισμενας αντοΐς
λατρείας, και τα οϊκοι φίλα τε κα\ ώς εν εθει πληρούν.
ο Αλλ ίσως εκεΐνο ερεΐ τις Ει προς το λατρεύειν είδώλοις 25
άπονενευκεν ό Ισραήλ, πώς αν μη καΐ αυτών εκπεσοι τών
κατά νόμον εορτών, σαββάτων τ€ και νουμηνιών; προς δη
τοΰτο φαμεν, οτι παρώλισθον μεν της εις θεον αγάπης, και
προσκίκυνηκασι τώ Βααλ και ταΐς δαμαλεσι ταΐς χρυσαΐς, ου

5• ορθώσιιΐ ΙΆ(\. 8. ίορτάί] τας ίορτας Ρ. (ΑΙεχ.) 13. Άορνκτή-

των Υιάά. 15* κατηχθημίνοί ίιιΐ. ΐρ. τον ποταμον] 8ίο Β. των
ποταμών ΈΛά. (Α.Υ.) 22. άσομ(ν Β. άσωμιν Κι1(1. (Α.ν.) 20. ΙΙηοι-
ΐκπίσοι τών 800β88βΓϋΠί βχ Β.
 ϋ. 12. ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. II. 59

μην εισαπαν άπωσαντο τα δια Μωυσέως' διετέλουν δε

μάλλον επ άμφω βαίνοντα και σκάζονπς, κατά. την του 3 ??ϊ•
προφήτου φωνην, ως μήτε τω Βααλ όλοτρόπως, μήτε μην <1
τω των όλων θεώ καθαρώς έλέσθαι προσκυνεΐν. ούκοΰν
ήεκπεπτωκεν εορτών τε και πανηγύρεων και ευφρόσυνων και
σαββατων, ούτε θεώ πληρούν τα εν νόμω συγχωρούμενος,
ούτε μην τω Βααλ τάς εν έθει πανηγύρεις επιτελών.
Αληθές δε και έτε'ρως εϊη αν και μάλα εΐκότως, οτι τους
αποφοιτώντας θεοΰ, κα\ της εις αυτόν αγάπης όλιγωρήσαν-
ιο τας, καταστυγνάζειν άναγκαϊον, καΐ παντός εζω διατελεϊν του
κατευφραινειν είδότος' " Ου γαρ εστί χαίρειν τοις άσεβεσι, Εβ.
" λέγει Κύριος• ' οϊς 6 σκώληζ εϊς αιώνα τετηρηται' τοις γε β α ; ίχνϊ.
μην επιεικεσι, και ευσεβή κα\ φιλόθεον εχουσι τον σκοπόν,
πρεποι αν εΐκότως και το έφ' απασι τοις άγαθοΐς κατευ-
ι~>φραινεσθαι δεΐν' "Ευφροσύνη γαρ αιώνιος ΰπερ κεφαλής Ιβ.χχχν.
" αυτών, κατά το γεγραμμένον, " άπεδρα τε οδύνη καϊ
" λι^π; και στεναγμός"" οις καϊ ό θεσπέσιος ΐΐαΰλος
(πιστελλει λέγων, "Χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε" πάλιν ερώ, ρμι. ίν.
" χαίρετε, το επιεικές υμών γνωσθητω πάσιν άνθρωποις.
;ο (ψεται γαρ ωσπερ τοΐς άλιτηρίοις το κολάζεσθαι δεΐν, ούτω » 42 Α.
κα\ τοις άνωθεν καταπλουτεϊν άγαθοϊς, οϊς αν γένοιτο σκοπός
το διαβιώναι λαμπρώς.

Και άφανιώ άμπελον αύτΑε και τάε συκάε αύτίκ, οσα είπε 1 2
Μισθώματα μου ταύτα έοτιν α έδωκαν μοι οι έρασταί μου, και
25 θκαομαι αυτά είε μαρτύριον, και καταφάτεται αυτά τα θκρία
του άΓροϋ και τά πετεινά τοΰ οϋρανοΰ και τά ερπετά τηο γήο.

Τούτο δη πάλιν ετέρως εστίν ειπείν, το " Άφελοΰμαι τον 1> 8"Ρ">
α~ ' ίί " > ~ \ * * ' > - νβΓ" "'
σιτον μου καν ωραν αυτού, και τον υινον μου εν καιρώ
" αυτού." επειδή γάρ τάς τών ωρών εύκαρπίας ταϊς τών
3° δαιμονίων δυνάμεσι και φιλοτιμίαις προσνέμων Ό ' Ισραήλ,

Ι3• φιλόίίοκ] τιμόθίον Ειΐιΐ. 25• τ" οιη• "^'

Ι 2
 60 Β. ΟΥΒΙΙ^Ι Α^ΕΧΑΝϋΚ,. ϋ. 12.

και άβουλότατα δρών, αύτοΐς άνετίθει τά χαριστηρια, και ουχί

μάλλον θεώ, ταύτητοι φησϊν ώς α,φανιω καΙ καταφθερω τα
δι ων (κείνη χειρόνως πεπλάνηται, μεμισθαρνηκεναι λέγουσα
πάρα των Ιδίων εραστών. κα\ πεπο'ιηται μεν άστειως ων
α «πι μαχλώσης γυναικός Ό λόγος, ώς το γε μην κατά άληθειαν 5
ό ' Ισραήλ, ότι μισθός αύτοίς και άντεκτισις της ε'ις τα ε'ιδωλα
τιμής και λατρείας, το των ωρίμων άμφιλαφες και το
εύκάρπω περιτυγχάνειν τί) γτ}. ότι δε κα\ της άλλης απασης
αύτοίς ευθυμίας παρακείσθαι την μεθεζιν ταύτης ένεκα και
μόνης ωοντο της αιτίας, ε'ιδείη τις αν κα\ μαλα ραδίως τοις ίο
Ιερεμίου λογοις εντνχών. εαλω μεν γαρ τα Ιεροσόλυμα,
διαπεφευγότες δε τίνες του πολέμου την άκμην, κατεβησαν
εϊς την Αιγυπτίων, κα\ συν αΰτοϊς ό προφήτης κατά θείαν
ιΐ όμφην. εκεϊσε γονν συνεβοΰλευε λέγων των της ειδωλο-
λατρείας πανσασθαι μολυσμών, και παλινδρομεΐν έλέσθαι 15
προς θεόν. είτα γυναίων άθλια τε καϊ άνουστάτη πληθυς
της του προφήτου πάλιν άντεφέροντο λόγοις, και δη καϊ
ΗίβΓ ΐί. εφασκον άναιδώς " Ύον λογον όν ελάλησας προς ημάς τώ
" ονόματι Κυρίου, ουκ άκονσομεθα σου, Οτι ποιοΰσαι ποιή-
" σομεν πάντα τον λόγον ος έζελευσεται εκ του στόματος 2ο
" ημών, θυμιάν τύ) βασιλίσστ) του ουρανού και σπενδειν αύττ)
" σπονδας, καθά Ιποιησαμεν ημείς και οι πατέρες ημών καϊ
β " οι βασιλείς ημών καϊ οι άρχοντες ημών εν πόλεσιν Ιούδα
" καϊ έξωθεν Ιερουσαλήμ" και επλησθημεν άρτων και εγε-
" νομεθα χρηστοί, και κακά ουκ εϊδομεν. καϊ ώς διελίπομεν 25
" θυμιώντες ττ) βασιλίσση του ουρανού, ηλαττώθημεν πάντες
" ήμεΐς, και εν ρομφαία κα\ έν θυμω εξελίπομεν." συνίης
ούν όπως μονονουχί κα\ άντεκτισιν του πεπλανησθαι φησϊν
εσχηκέναι τα ζωαρκη, και προς γε δη τούτω το εύημερεΐν ;
43 Α. α Λφα,νιω τοιγαρονν φησ\ν α. ΐίπε Μισθώματα, μου ταυτά. 30
εοτιν, λ ΐόωχαν μ-οι οϊ ίΟΛΟτα,ί μου, χά) (Ιησ-ομαι Λυτά. ίΐς

8. ινκιψπω] (ΰκαρπον Ε(1ι1. 14. τών α55ΐιιιιρΙιιιιι εχ Β.

31. θήσομαί] θησομιν Εάά. δίΒΐίίΤΙ και 3(1(1. ϋύ.
 ϋ. 12. ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. II. 61

μαρτύριο*, καταμαρτύρησα γαρ ωσπερ της τον ' Ισραήλ

μοχθηρίας αφηρημένα ταυτι, κα\ την δίκην αύτοΐς επισημο-
τεραν εργάσεται, και καταφανή ποιήσει την όργήν. ϊσιται
δε α,ΙτΛ τα, θηρία, του άγρου και τα, πΐτανα. του ουρανού
5 χα) τα. ΐρτπτΛ της γης. νοοΐτο δ' αν ου κα& ίνα ταυτι 8η
τρόπον, τριχη δε μάλλον τά εκ του σημαινόμενου ληφθη-
σεται. η γαρ εκείνο φησιν, ότι θηρίων εσται τροφή τα (ν Ι)
αγροίς, ως υνκ όντος ετι του κατοικοΰντος την γήν, δια του το
πλείστους μεν όσους οίκων τε καΐ πόλεων εκσεσοβημένους
ίο άποδραμεΐν ονχ εκόντας εις Βαβυλώνα κα\ Μηδους, δεδα-
πανήσθαι δε τω πολεμώ και έτερους όσους, ώς ύπο μονών
ηδη των θηρίων τε κα\ ερπετών τών Σαμαρειτών οϊκεϊσθαι
χωράν, ήγουν εκείνο πάλιν, Οτι της χώρας την εύκαρπιαν οία
τίνες θήρες οι Βαβυλώνιοι θοινήσονται, τών ενοικουντων την
\'0γήν ταίς τετειχισμεναις τών πόλεων ενισχημενων, και ουδέ
όσον ειπείν επεκεινα πυλών Ίεναι τολμώντων, καίτοι κατά- ο
φθείροντος του λιμοΰ.
Ει δε τω δοκεΐ συνιε'ναι πνευματικώς, κα\ δι ετέρας αν ιοι
τριβου. άμπελώνι μεν γαρ καΐ συκτ/ παρεικαστε'ον εύ μαλα
2ο την δια νομού παίδευσιν άποκομίζουσαν είς Χριστον. παι- ο»ι. ίϋ.
δαγωγεΐ γαρ εις τοΰτο κατά την του μακαρίου Παύλοι;
φωνην. καί άμπελος μεν ευφρασίας αν νοοΐτο συμβολον,
γλυκύτητος δε συκή. Οτι δε ψυχή φιλοθεω γλυκύς αληθώς
ο του θίοΰ νομός και κατευφραίνειν είδως, πώς αν ενδοιασειε ά
25 τις ; ουκοΰν αμέτοχος μεν ό Ίσραηλ άπομεμενηκεν άναγκαιως
των άνωθεν καί πνευματικών αγαθών" δεδονται δε προς
ΐιετάληψιν τοις οιονεί θηρίοις τε κα) ερπετοΐς, φημι δη τοις
εξ εθνών, οϊ προ της του Σωτήρος επιδημίας ολίγα διενεγκεΐν
θηρών τε και ερπετών ιοβόλων ΰπονοηθεϊεν αν, δια την
ΐοσκαιοτητα τών τρόπων, πλην ου μεμ*νήκασιν εν τούτοις,
ακολουθεΐν ηρημενοι λεγοντι τω Χριστώ, " ^Ααθετε απ εμοΰ, β δ.ΜηΐιΗ.
XI. 71).

8. τ-οΟ το] 8ίο 6(1ί<3ί. Γοντο Β. τό Εάά. 12. τών ρπιΐδ αυβαπιρίυιη εχ Β.
13• *ΐ» 388ΐιπ>ρΐιιιη βχ Β. 28. τοΟ αϋϊυπιρίυπι βχ Β.
 62 Β. ΟΥίΜΙ,υ ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. π. 13.

" ότι πράος ειμί και ταπεινός τη καρδία καϊ εύρησετε άνα-
" παυσιν ταϊς ψυχαΐς υμών." προσθείην δ' αν εγωγε τοις
είρημενοις καϊ τόδε' ως εστίν ανάγκη τοις τον επάρατον και
θεομιση τρίβουσι βίον, και άπολισθηναι δεΐν παντός αγαθού,
και εν ταΐς άπασών εσχάταις γενέσθαι ταλαιπωριαις. 5

13 Καϊ εκδικάσω έττ' αΰτκν τάε Ημέραο των Βααλείμ, έν αΐο έττέθυεν
44 Α. α έν αύτοϊε, και περιετίθετο τα ένώτια αύτΗε και τα καθόρμια
αύτΗε κα'ι έττορεύετο οπίσω των έραατών αύτΗΟ, εμού £>έ
έττελάθετο, λέρει Κύριοι:.

Επιφέρει -πάλιν ευθύς της ούτω δεινής, μάλλον δε και ίο

λίαν πρεπωδεστάτης αϋτοϊς άγανακτησεως την αιτίαν.
επειδή γαρ μακρούς εν τω πεπλανησθαι διατετελεκασι
χρόνους, έν ϊσαις καιρών παρατάσεσι, φησίν, εξουσι την
όργην. τούτο οίμαι εστί το $χοικ^<τω ΐπ' α,ϋτην τα,ς
Ι) ημέρας των ΒαΆλΐ)μ, τουτεστι τών εϊδωλων. ισομοιρησει 1 5
γάρ πάντως φησϊ ταΐς της πλανησεως ημεραις, έν αις
έθυμία τη Βάαλ, τα έκ ποινής τε κα\ δίκης, ου γαρ διαλέ-
λοιπεν ώράίζομένη, και τοις εαυτοΐς έρασταΐς άνδανουσα
πολυτρόπως. κόσμος δε ψυχαΐς εϊδωλολατρεΐν ήρημεναις,
το εκείνα πληρούν, α τοις άκαθάρτοις δαιμονίοις δοκεΐ. 2ο
ωσπερ γάρ άπόβλεπτον ειναί φαμεν άνθρωπου ψυχην, ψτερ
άν όρώτο προσόν το διαπρέπειν εν άρεταϊς' ούτω και ψυχην
ο την φιλαμαρτημονα ταΐς τών δαιμονίων άγελαις ύποτοπητεον
είναι περικαλλη, φρονεΐν τε καϊ δράν ελομενην πάν οτι εστίν
ηδύ τε αύτοΐς και φίλον. παρεικάζοιτο δ' αν ή τοιαύτη ψυχή 25
γυναικι τους τρόπους ουκ άγαθη, η και έξιτήλως χρυσαίζεται'
μόνον δε ουχί και τοις εις ώτία καϊ δέρην κοσμημασι την
τών έρώντων αύτης καταγοητεύει καρδίαν. σεμνύνει δη ουν
αρα τους πονηρούς πάν είδος ακαθαρσίας, οτι δε, οις ό
σκοπός προς εκείνα βλέπειν, τούτοις αν είη σύνηθες τε κα\ 3°
άναγκάϊον το κα\ αύτης άπολισθεΐν της τού θεού μνήμης,
1• ϊν 38$υιηρ(ιιιη βχ Β. (42, 62, 86, 147•)
 α. ι4. ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. Π. 63

δεδειχεν ειπών έμοΰ £ε ϊπελάύετο, λέγει Κύριος, επειδή γάρ α

κατηρρώστησε το προσκεκλίσθαι φησι τοις δαιμονίοις, μάλλον
<5« καϊ όλοτρόπως άποφοιτάν της εις το αγαθόν εφέσεως τε
και προθυμίας, κα\ αύτης άπώλισθε της τον θεού μνήμης-
5 τούτο δε εστί της εϊσάπαν δυσσεβείας άπόδειξις εναργής.

Δια τοϋτο ιδού εΓ-ώ πλανώ αϋτΗν και τάίω αύτΗν ε'ιε ερΗμον. 14
Επειδή γάρ φησιν αυτή μεν εξώκειλε πολυτροπως,
εζήτησα δε και λίαν ορθώς της αποστασίας τάς δίκας' ο
" εκδεδίκηκα γαρ επ αΰτην τας ημέρας των Βααλείμ," και «υρι•»
ι ο ισόπαλη τοις πταισμασιν επενηνοχα την οργην' ταύτη
τοι λοιπόν εις ελεον μεταστησομαι, και προς το αμεινον
μετακομιώ, προς τε το δυνασθαι πληρούν τα δι ών αν
γένοιτο θεοφιλής, τίς δη ούν άρα, φησιν, Ό της άκεσεως
(σται τρόπος ; Ίοου έγω πλανώ αΰτην, ουκ από γε του
'5 αναγκαίου και χρησίμου προς ζωην προς το μη ούτως έχον, α 45 Α.
άλλ' εκ των αίσχιόνων και άδικεΐν πεφυκότων επϊ το τελούν
εις ονησιν. ιοσπερ γαρ εξ αρετής εις φαυλότητα πλανάται
ψνχη' τον αυτόν οίμαι τρόπον εκ των της φανλοτητος τρό
πων άνοπιν ωσπερ ϊούσα, μονονουχϊ πεπλανησθαι δόξειεν
2ο αν, τοϋ ιδίου σκοπού παρενηνεγμενη, και τρίβον ούκετι την
προτεθείσαν διαττουσα. καϊ ωσπερ αύτης αϊ όδοϊ χρησίμως
τοις σκολοψιν άνεφραττοντο, ίνα μη καταλάβη τους αύτης
εραστας, ούτω καϊ νύν οιονεί πως τρέχουσα κατά πρανούς εις 1>
ολεθρον και άπώλειαν, ε'λεω Θεού πλανάσθαι δοκεΐ, μεθιστα-
2ϊμενη προς εφεσιν άρετης, και της αληθούς θεογνωσίας εις
νουν και καρδίαν δεχόμενη το φως, καϊ την άρχαίαν, ως εφην,
ουκε'τι τρίβον εΰρ'ισκουσα. ιστεον δε, οτι το πλανώ αΰτην,
τοις ετεροις ερμηνευταίς είρηται μεν άλλως" πλην, εις ενα
και τον αυτόν άποπεραίνεται νουν. εκδεδώκασι γάρ, οι μεν^
3° Οτ< Ίσου εγω αποφέρω αΰτην" ο'ι δε, Οτι απατώ αΰτην,
3. τό -ριισκικλίσθπι] τω προσκιίσθαι Ε<1(1. 6. «?γ οοιύρχι βχ Β. < Β.
ί>« Ε<](]. (ΑΛ'.) («γ XII. τηαηιι μπίτι». ) II. ΤΚαιαν Έ>άά. 22. αΰτί/ί]
ΐαντηί ϋοί. Μοβς. 208. αυτής ΡοηΙ.
 64 Β. ϋΥΒΙΙΙΙ ΑΕΕΧΑΝΌΚ. ϋ. 15.

(προτροπών, ως εφην, αύτο δη τοΰτο σημαίνοντες, το

ο πλανώ φημϊ χρησίμων νοούμενον. βάσιμοι/ δε ούσαν, και
οίον εΰυδρον γην ταΐς των δαιμονίων άγελαις, τάζΐΐν εις
ιρημον επαγγέλλεται, διδάσκων Οτι σκληραν τε και άστιβη
και άνυδρον άποφανεΐ τοις εκείνων θελημασιν, ως άναπαυ- 5
λης οϋδενα λοιπόν ευρίσκοντας τόπον, καϊ παραιτεΐσθαι και
άποφοιτάν.
Οΰτω και ό κύριος ημών '' Ιησούς ό Χρίστος, το εζελθον
άκαθαρτον πνεύμα εκ του άνθρωπου διερχεσθαί φησι δι
8.Μ&4Λ. άνυδρων τόπων, ζητούν άνάπαυσιν, και μη εΰρ'ισκειν. ωσπερ ίο
ά ΎαΡ άνθρώποις ουκ οικήσιμος ό άνυδρος χώρος" οΰτω και
άκαθαρτοις πνεύμασι πονηρά και άπηχθημενη και οίον άβα
τος τε καΐ άνυδρος γη νοοΐτ αν εικοτως η θεοφιλής και όσια
ψνχη, και τα εκείνοις καθ' ήδονην, η φρονεΐν η δράν ουκ
ανεχομενη. επικουρίας ούν άρα τρόπος η ένθαδε λεγομένη 15
πλα,υηα-ΐί, και μην και το εις ερημον κατατάττεσθαι γην
κατά γι τους άρτίως ήμϊν ειρημενους λογούς.

1 5 Και λαλΗσω έτη τΑν καρδίαν αύτίκ, και δώσω αΰτΗ τα κτήματα
αύτΗΟ εκείθεν.

β Ει> τούτοις ήμΐν ο λόγος την δια Χριστοί) σωτηριαν 2ο

καθυπισχνεΐται λαμπρώς, καϊ τών της επιδημίας διαμεμνηται
ΗϊβΓ. χρονών, καθ ους πεπληρώσθαί φαμεν το " Έν ταΐς ήμε'ραις
33- " εκείναις, και εν τω καιρώ εκείνω διδούς νομούς μου εις
" διανοιαν αυτών, και επί καρδίας αυτών επιγράψω αΰτονς."
ούτω γαρ δη κα\ ό σοφώτατος ΠαΟλορ τοις την ούτω λαμ- 25
πραν και άζιόληπτον αληθώς καταπλουτησασι χάριν επι-
4β Δ. & στέλλει, λίγων, " Ή επιστολή ημών ύμεΐς εστε, εγγεγραμ-
ϋΐ. 2, 3. " Μ«"? ί*» ταΐς καρδίαις ημών, γινωσκομενη κα\ άναγινωσκο-

. 3- ΐΰυδραν] ϊνυΰρον ΈΛΑ. (1{ 30068ΒΪΙ 6Χ Β. ΟβΙ. Μθ9ς. 4- σκΚηρόν Έάά.

Ίηνίιϊϋ Β. (."«ι. είΐ. 6. τόπον] 8ίε (';ιΐ . οίΐ. τρόπον Β. Εάά. Χΐίΐΐίιη και
Ηί<κυπιρΙιιιτι εχ 12άϊ. 8. & 3ΐί. αββιιπιρίυπι εχ Β. 23• δ«8οϋϊ] + δώσω
[διδώσω (ϋίς) ΡοηΙ.] Έάά. 24. επιγράψω] οΰκ -γράψω (βίς) ΡοηΙ. ΐγγράψ» Αιιΐ).
 ϋ. >5• Ι Ν 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. II. 65

" μένη ΰπο πάντων ανθρώπων, φανερούμενοι οτι εστε

" επιστολή Χριστού διακονηθείσα ύφ' ημών, εγγεγραμμένη
" ου μελάνι, άλλα. Πνεύματι θεού ζώντος." διδακτοί γαρ 8. 3ο&α.
θεού γεγόναμεν οι πεπιστευκότες' κα\ γοΰν ο θεσπέσιος
ό'Ιωάννης προσπεφώνηκε, λέγων " Και ύμεΐς χρίσμα έχετε ι8..Γοαη.
" άπο του άγιου, και ου χρείαν έχετε, Ίνα τις διδασκη
" ΰμάς' άλλα καθώς το αυτού πνεύμα διδάσκει υμάς περ\ β
" πάντων." παραδεζάμενοι τοίνυν το ΐΐνεΰμα, κα\ εις
καρδιαν εσω λοιπόν έχοντες αΰτον ένοικοΰντα Χριστον,
ιο των αναγκαίων εισηγητην, άπάσης ευθύς άρετης ιδεαν
πεπλουτηκαμεν, και την τών πνευματικών χαρισμάτων
αμφιλαφη τε κα] άναπόβλητον κτησιν. καΐ δη προς τούτο
ημάς εμπεδοΐ γράφων ΐΐαύλος' ""Οτι α οφθαλμός ουκ είδε, ι 0»γ.
" και ους ουκ ηκουσε, κα\ επί καρδίαν άνθρωπου ουκ άνε'βη,
■ί" α ητοιμασεν ό θεός τοις άγαπώσιν αύτον." επαγγέλλεται
τοινυν λΑλ*ι<τειν ός την κΑροίαν Αυτής" κεκλησεται γαρ εις ο
επιγνωσιν η τών Ιουδαίων "Συναγωγή, τους θείους εις νουν
λαβούσα νόμους εγκεχαραγμένους δια τού ΥΙνεύματος, καθά
κα] ή εξ εθνών εκκλησία" εσται δε τα κτημΑτΑ Αυτής έχαθεν,
ίο αντί τού εντεύθεν, ήγουν τούδε τού πράγματος, άπο γαρ
τοι τού λαλησαι θεον εν ημϊν ενηχησαί τε δια τού ΐΐνευματος
τα οσαπερ εστίν αναγκαία προς ζωην και θεογνωσίαν την
εν Χριστώ νοουμενην, δι ού και εν ώ τον Πάτερα τεθεαμεθα,
πεπλουτηκαμεν, ως εφην, την άμαραντον ελπίδα, την δόζαν,
25 τα αΰχηματα της υιοθεσίας, την χάριν, και το αϋτω συμ- Λ
βασιλεύσαι Χριστώ" αύται τών άγιων α'ι κτησεις' ούτος ό
ουράνιος πλούτος, φρονεΐν μεν γαρ ανέχονται τών επίγειων
ουδεν' μεμισηκασι δε τον κοσμον κα\ τα εν αύτώ.

Και τΑν κοιλάδα Άχώρ διανοΐίαι σύνεσιν αϋτΗΟ.

3ο Έ,ψεται πάλιν τω λόγω το αάκτω. δώσω γαρ φησι τα
κτήματα αυτής εκείθεν δώσω δε ομοίως κα) την κοιλΑΟΑ α
Ι. φανιμιινμίνη Β. "}. τηρί -πάντων ΟΠΊ. Β. δίαΐίπΐ Ιίβεο παμαδι ξάμίνοι τοίνυν
τό Πκύμα &<χβικτιιη( εχ Β. 13• «Γί* ρΓΟ ιΙ'6( Εάά. αιιΐβ Μί(ίηε. 14. και
ροβΐ ήκονσ* οπι. ϊί<1. 21. και ρΓΟ διά Μ. 31• *•'<" ΜβαπιρΙαιη εχ Β.
νοι* Ι. κ
 66 Β. ΟΥΚΙΙ,υ ΑΙ,ΕΧΑΝΌΚ. η. ΐ5•

Άχωρ οκΑνοιϊαι σΰνεσ-ιν αυτής. και ο βούλεται δηλούν,

εστί τοιούτο" ημεΐς οι πεπιστευκότες ΰποτύπωσίν τίνα των
πρακτέων τα τοις άρχαίοις συμβεβηκότα ποιεΐσθαι σπουδά
ζοντας, παραιτούμεθα μεν ώς ολέθρου πρόξενον το προσκρουειν
θεώ' ζητοΰμεν δε μάλλον και δια φροντίδος πεποιημεθα το 5
άποπεραίνειν το άνδάνον αύτψ. προτρέπει γαρ ημάς είς
ι Οογ. τούτο καϊ ό σοφώτατος Ώαΰλος, ούτω λίγων " Ύαΰτα δε
47 Δ. α " τυπικώς συνέβαιναν εκείνοις' εγράφη δε προς νουθεσίαν
" ημών, εϊς ους τα τέλη των αιώνων κατηντησεν. τρόπος
ούν αρα παιδαγωγίας εις άρετην, το δεΐν οιεσθαι καθοράν τα ίο
τοις άρχαιοτεροις συμβφηκότα.
Οτι το'ινυν υ'ι άπειθεϊς και εξηνιοι, και τών θειων εν
ταλμάτων καταφρονηταΐ, δεινή καϊ άφύκτω περιπεσοννται
δίκη, κρίνοντος του \ριστού, παραδείξειεν αν, και μαλα
ραδίως, ώς εν γε τοις τυποις, τα έπ\ τω Αχαρ πεπραγμένα ι ζ
κατά καιρούς, ος της θείας άλογησας εντολής, και κεκλοφως
εκ του αναθήματος, τετιμώρηται πανοικί, ποινην έπαρτη-
1) σαντος την εσχάτην αΰτώ Ιησού του Ναυη, την του Χριστού
πληροΰντος εικόνα, εστρατηγησε γαρ μετά Μωυσέα, και
αυτός διεβίβασε τον Ίορδάνην τους υιούς Ίσραηλ, καϊ αύτος 2ο
αυτοΐς κατεκληροδοτησε της επαγγελίας την γην. έχει δε
ούτω τα επ\ τω "Αχαρ γεγραμμένα, επειδή γαρ εάλω κεκλο-
3ο». νϋ. φως, καϊ ώμολόγει την άμαρτίαν, " Και έλαβε, φησίν, Ιησούς
" τον Αχαρ υ'ιον Ζάρα και άπηγαγεν αύτον εις φάραγγα
" Αχωρ, και τους υιούς αΰτοΰ καϊ τάς θυγατέρας αυτού και 25
" τους μόσχους αυτού κα\ τά υποζύγια αυτού και τά πρόβατα
ο" αυτού καϊ την σκηνην αυτού κάί πάντα τά υπάρχοντα
" αυτού, και πάς ό λαός μετ αυτού, κα\ άνηγαγεν αυτούς
" εις Κμεκαχώρ. κα\ ε'ιπεν Ιησούς τω Αχαρ Ύί Οτι ώλο-
" θρευσας ημάς ; εζολοθρεΰσαι σε Κύριος καθά και σήμερον. 30
" καϊ ελιθοβόλησαν αυτόν λίθοις πάς Ίσραηλ, και επέστησαν

ι. τοιοντονΈάά. 12. ά-ιθι'ις Εάά. αηΐε ΜΪ£ηε. ίντάΚμάτων «οοεδβίΐ εχ Β.

23. ώ/χολόγο] ώμο\όγησ€ Εάά.
 ϋ ΐ5. 1Ν 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. II. 67

" αυτώ σωρον λίθων μεγαν." Άχωρ μίΡ οδν ερμηνεύεται

ίιαοτροφη' προσεπενηνεγμενου δε του Έμεκ, νοείται δη
πάλιν χοιλας ΑιασΎροφης' εκεί τον Άχαρ άπεκτονασιν ώς
θεομιση και φιλόπλουτον ο'ι νιοι Ίσραηλ, προσθεντες αύτω ά
5 και -πάντα τα αύτου' γεγραπται γαρ οτι " Οί άσεβεΐς ψ ΐτον.
" όλόρριζοι εκ γης ολοΰνται." ούτως εσται και ΐν εσχάτοις
τον αιώνος καιροΐς, όταν ημΐν άνωθεν κα\ εξ ουρανού καθι-
κηται Χρίστος, άποδώσων εκάστω κατά τα έργα αυτοΰ. 8.Μ»ιιΐι.
τους γαρ άπειθεΐν ■ηρημε'νονς ταΐς θείαις εντολαΐς, και τα εν
ιοκόσμω μάλλον ηγαπηκότας, οίον εις φαραγγα βαθεΐαν τον
αδην κατενεγκών, κακούς κακώς απολέσει. Δώσω τοινυν Ι>>• **>■
φησί την κοιλάδα, Άχωρ ήτοι Έ,μεκαχώρ, εις το £ια.ναϊ%Αΐ
αναίτια αύττ,ς. εσται γαρ αντί], φησί, των σφοδρά ο
χρησίμων εις το άνανηφαι δεΐν, καΊ εκ της αρχαίας
ι-,πωρωσεως της διανοίας τον οφθαλμον άνενρΰναι λοιπόν,
τα πεπραγμένα κατά καιρούς εν τη κοιλάδι της Ίϊμεκαχωρ•
διαστροφής δε κοιλάδα τον χώρον ώνομασεν, εκεΐ γαρ
πεπτώκασι των εξ Ίσραηλ ουκ ολίγοι, διωκόντων αύτονς 3<χ. νϊί.
των άπο της ΥαΊν, και πολλην συνέβη γενέσθαι διαστροφην,
2ο οϊηθε'ντος Ίησοΰ της περ\ θεοΰ φειδονς και επικουρίας Λ 48 Δ•
απολισθηναι τον Ίσραηλ. τά πεπραγμένα δη οΰν, φησϊν,
εν τη φαράγγι της διαστροφής επί τώ την θειαν εντολην
παραλύσαι τολμήσαντι ^ανοάει την σννε<τιν αΰτν\ς προς το
(Ιδεναι λαμπρώς, εις οίον εκβησεται τε'λος τοις καταφρονεΐν
2ίίθελουσι το εγχείρημα, αθρει δε όπως οΰ προτερον δε'δοται
ιτρος το £ΐΑνοίζΆί (τυνΐτιν αντης η κοιλάς, η Άχωρ, πρΊν
αν λελαληκεν εις την καρδιαν αυτής, ου γαρ αν συνείεν
τας θείας εντολας οι τών Ιουδαίων δήμοι, άλλ' ούδ1 αν εν β
τυποις καταθρησειαν αν το Χριστού μυστηριον, ει μη άρα
3' καθ" ημάς τους ηδη πεπιστευκοτας την του Άγιου Ώνεύματος

2. ϊμϊκ κΜΪται] 8ίθ βίΐίίϋ. ίμΐκ .... νοί'ιται (<]1131110Γ Ιίΐβπκ ΡΓ3818) Β. ΐμ*καχωρ
κχίται Εάά. 7• *α' 38"ΐ»ιηρ1ιιηι β.χ Β. ι6. ΐμίκ άχωρ (ραββίπι) ϋ.
ι8. ού* οίη. ϋ. 19. •γϊθ ρΓΟ γαϊν ϋ. 31. φησ'ιν ΟΠ1. 1). 29• άν
ϊΜηπιρΙυπι «χ Ό. 3°• δια Ρ08' ΤΨ &&&■ Ε>•
Κ 2
 68 Β. ΟΥΒΙΙΛΙ ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. ϋ. 15.

καταπλουτησειαν μέθεξιν, και της άνωθεν φωταγωγίας άπο-

δειχθεΐεν μετεσχηκότες. πιστώσεται δε προς τούτο ημάς ό
μακάριος γράφων ΠαΟλοί περί των ε£ αίματος Ίσραηλ'
3 0ογ. ϋΐ. •* Αχρι γαρ της σήμερον ημέρας το αντο κάλυμμα επί ττ)
" αναγνώσει της παλαιάς διαθήκης μένει, μη άνακαλυπτο- 5
" μενον, οτι εν Χριστώ καταργείται" άλλ' εως σήμερον,
" ηνικα αν άναγινώσκηται ΝΙωυσης, κάλυμμα επι την κάρ
ο <£ διαν αυτών κείται, ηνίκα δ' αν επιστρεψη προς Κυριον,
" περιαιρεϊται το κάλυμμα, ο δε Κύριος το πνεύμα εστιν'
" ού δε το πνεύμα Κυρίου, ελευθερία." πρότερον τοίνυν ε\ς ίο
την καρδίαν αυτής λαλησειν επαγγέλλεται, τους θείους αΰτοΐς
εγχαραττοντος νομούς και παιδαγωγίαν την άνωθεν τοΰ Αγιου
Ώνεύματος' ειθ' ούτως συνησειν καϊ. τα εν τη κοιλαδι της
Εμεκαχωρ τυπικώς τε κα\ ιστορικώς πεπραγμένα, κα\ ουκ
(1 άνικάνως έχοντα προς το διανοΐξαι την σύνεσιν αύτης, καϊ 1 5
Εοηι. χί. της αρχαίας πωρώσεως άπαλλάξαι λοιπόν. " ΤΙώρωσις γαρ
" άπο μέρους γε'γονε τω Ίσραηλ,'' καθά και ό σοφός γράφει
ΤΙαΰλος.

Και ταπεινωθΗσεται έκβι κατά τάε Ημέρας τηο νΗττιότΗτοε αύτΗΟ

και κατά τάε Ημέραε άναβάσεωε αυτΩε έκ γηο Αΐτύπτου. 2ο

Οταν αύτης εις νουν και καρδίαν λαλήσω, φησϊ, καϊ

δώσω την κοιλάδα Άχώρ διανοϊζαι σύνεσιν αύτης, εκεί,
ετουτέστι το τηνικάδε, τα,πεινωΰηο-εται, κάί ούκ επί τι των
ανιάν ε'ιωθοτων καθιεμενη τε και ύφιζάνουσα, τρόπον δε
μάλλον άφεΐσα λοιπόν τον άπειθη κα\ δυσάγωγον, κα\ τοις 25
της υπεροψίας εγκλημασιν ενεχόμενον' άλαζών γαρ 6 άπει-
θης, και οιονεί πως ανάντης καϊ εζηνιος, κα) παρ ούδεν ηγεϊσθαι
μεμελετηκως την ε?ρ γε το χρηναι πληρούν τον νομον αϊδώ'

4- αντ& αδδηπιρίπιτ) βχ Β.Ό. "]• αν άναγινώσκηται Ό. άναγινώσκίται

Κάά. ΙΟ. τό ΒβδυπίρΙϋΓΏ βχ Ό. II. πΰτοΐί] αΰτηί Ε<](1. 19. τήΐ
883υπιρ1ιιπΐ βχ ϋ. (42•) 20. άναβάσαοΐ] της <ξό&ου Ό. (233•) 22. δώ Ό.
23. και ΟΓΠ. ϋ. 25. άφκϊσα Ό. 20. τ^ϊ 3δ8ΐπηρΙιιπι βχ Β. ϋ.
27• καϊ ίξηνιοί] ό ϊξηνιοί Ό. 28. γί 0Π1. ϋ.
 £ ι6, \η. ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. II. 69
ταπεινός δε λίαν, και ο'ιονείπως ευπρόσιτος 6 προς εύπείθειαν
εύκολος, κα\ θίω λίαν ήγαπημενος. καΐ γοϊιν εφη που δι ενός & 49 Α.
των αγίων προφητών " Και 4π\ τίνα επιβλέψω άλλ η (.πι ε», ίχνί.
" τον ταπεινον καΐ ησνχιον και τρίμοντά μου τους λογούς;
5 όταν ούν λαλήσω, φησϊν, επί την καρδίαν αυτής, τότε δη
τότε και αύτη τΑπειναβη<τεται, καθα και εν άρχαΐς, ότε
καλούντος Μ,ωυσεως, και της Αιγυπτίων άπαίρειν προστε-
ταχότος του φιλοικτίρμονος θεοΰ, προθυμότατα μεν τοΰτο
δράν ε'σπουδαζον, και της των πλεονεκτούντων άπετρεχον
' ο γης' ορίζοντος δε τους νόμους Ιν Χωρηβ, συναγηγερμενοι ])
μίτα Μωυσεως επ\ το ορός το Έινα, κατεπηγγελλοντο
λέγοντες " ΙΙαντα οσα ειπεν ημΐν Κύριος ό θ?ο?, ποιησομεν Ε*οά.
** και ακονσομεσα. ουκουν εσται ταπεινή και ευηνιος, κάσα χχίν. -,.
και εν άρχάΐς, οτε την δια. νόμου προς θεογνωσίαν λαβονσα
15 γεννησιν, ασμένως εδεχετο το τω θεώ δοκούν. νηπιότ*μ-ος
τοίννν ή/Λΐρας, την δια νόμου φησιν άναγεννησιν εις θεο
γνωσίαν τοιγαρτοι και εφασκεν " ΥΊος πρωτότοκος μου π»• ίτ.
" Ισραήλ."

Και Ισται εν τη Ημέρα έκείνπ λέΓει Κύριοε, καλέσει με'Ο άνώρ β

2ο μου, και ού καλέσει με οίικέτι Βααλείμ. και έζαρώ τα ονόματα 1 7
των Βααλείμ έκ τοΰ στόματοε αύτιπε, και ου μΗ μνΗσθώσιν
ούκ ετι τά ονόματα αυτών.

Ημ-εραν μεν ούν εν τούτοις τον της τοΰ Έωτήρος ημών

επιδημίας ονομάζει καιρόν, κεκλήσεται γαρ ήμερα κυρίως τε
25 και αληθώς της τοΰ Μονογενούς ενανθρωπήσεως ό καιρός,
καθ" ον ή εν κόσμψ λελυται μεν άχλύς, ήφάνισται δε και το
σκοτος' λαμπροί δε ωσπερ άνίσχουσιν αϋγαι κατά νουν τοις

3• και 30068811 6Χ Ό. 5• Φΐσι λαλήσω ίηνετβο θΓ(3ίηο Ό. 8. προθυ

μότατα Ε(1(1. ΙΤ. το ;ιίΐ. 38Ηϋΐη{)Ιιιιτι εχ Β. 14. λαχοΰσα Ό.
ι$. ί&ίχοντο Ό. τφ οπι. Ό. ΙηΙεΓραηχίΐ δοκονν νηπιότητοί. τοίννν Αυϋειΐιιβ.
ίο. λίγ»•] ώησι Ό. (233•) ' άεεβΐ ίη Εόθ. 2ο. ουκίτι] δΐο Β. Ό. (ΑΙεχ.)
ίτι Εάά. (νΗΐ.) 21. τον αββιιπιρίιιπι εχ Β.ϋ. (22. »1.) βεά οί. ίηΐτϊ 50. 1).
23. οίν 38βαιηρ(ιιπι εχ Ι). 24. τι αββυπιρίυπι εχ Ό. ι6. τό σκέτοι]
ό σκότοι Ό.
 70 Β. ΟΥΚΙΙ^Ι ΑΙ,ΕΧΑΝΟΚ. ϋ ι6, ιη.

ά πεπιστευκόσι, και ό της δικαιοσύνης επελαμψεν ήλιος, της

αληθούς θεογνωσίας το φως ενιε\ς τοις άνευρυνειν είδοσι της
διανοίας τον όφθαλμόν. κατ εκείνο δη ουν του καιρού, φησι,
κεκλημενη προς επίγνωσιν τον κατά άληθειαν οντος θεον,
καταλήξει μεν της αρχαίας εκείνης και στυγητής ελαφριάς" 5
ενπαράφορος δε ούκε'τι προς άποστασίαν εσται. πόθεν ; /3ε-
βηκότα δε μάλλον ορθώς τε κα\ ΰγιώς, καϊ άκράδαντον εις
εύσεβειαν εξει τον νουν, ώς μηδέ όσον ειπείν είς λογού
β χρήσιν ελθεΐν τα των εΙδώλων ονόματα, καλέσει γαρ μ*
φησϊν Ο άνηρ μου, κα) οΰ καλέσει με ουκετι Βααλειμ, τον- ίο
τεστιν, άποπεπαύσεται του είναι μαχλας, και παραιτησεταχ
μεν το πορνεύειν ετι, ποιησεται δε περ\ πολλού το είναι
γνήσια, και ομολογήσει την οικειότητα, δήλον δε ότι την
πνευματικην. επικαλεσεται δε ουδαμώς τα Βααλειμ, θεούς
είναι νομίζουσα τα. εκ λίθων πεποιημενα, κα). ταΐς τίνων 15
εύτεχνίαις πεπλαστουργημενα προς είδος το ανθρωπινον.
50 Δ. α Ούκοΰν εμε μεν φησι καλέσει Ό ανηρ μου. σώφρων γαρ οιά
τις και επιεικέστατη γυνή ποιησεται προς με την άποστροφήν,
αγαπήσει δε λοιπόν τών άλλων ούδενα, επικαλεσεται δε
ούκετι τα. Βααλείμ. κα\ καθ' έτερον δε τρόπον, είπερ τω 2 ο
δοκεΐ, το είρημενον εκδεξεται.
Βααλειμ μεν γαρ ομολογουμένως σημαίνεται τα είδωλα,
εν εθει δε ην ταΐς Εβραίων γυναιξί τους ιδίους άνδρας τοις
τών ψευδωνύμων θεών όνομασιν άποκαλεΐν, και τιμής ην
ούτος αύτοΐς εξαίσιος τρόπος. άρξασθαι δε φασι του 25
1) τοιοΰδε πράγματος, Νΐνον τον Ώαβυλωνιον, ος τον ίδιον
πάτερα μετωνόμασε Ώήλον, εκ του παρ αύτοΐς ειδώλου,
φημί δη του Βηλ. ότι τοίνυν άποπεπαύσεται καϊ της ούτως
αϊσχράς συνήθειας, καταμεμηνυκεν ειπών Καλέσει με Ό ά,νίίρ

5- άρχήι Κ(]ι.1. 6. «σται. πόθιν}] δίο οοιτβχί βχ ϋ. {πόθ^ν ϋ.) Ε<3εΙ)3ΐιΐΓ

ίσται ποθίν. (). ΐΚθί'ιν] ΐχιιν Ό. II. άπσπαίσίται Έάά. 15. λίθον
ρΓΟ « λίθων Ό. ι8. Ηοο γυνή αοοεβίήΐ βχ Ό. 19. άγαπήστ] Ρ.
λοιπόν 0111. Ό. 22. σημανιι ϋ. 24. καλίΐι» ϋ. 25• αυτοΊι
ουτο! ϊηνβΓβο ΟΓίΙίηε 1). Ηιιβε δί' φασι 3θοεδ8βηιηΙ εχ Β. Ι). 27. μιτωνό-
μασι Ό. ωνόμασι Κ(1(1. ιν ρΓΟ <κ (βίο) Ό. 28. 817 οηι. Ό.
 Η. ι8. 1Ν 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. II. 71

μου, χα) ου χαλειτει με οΰχέτι Βααλείμ. εϊ γαρ ελοιτο, φησιν,

άνδρα τυχόν όνομάζειν εμε, προσερεΐ δη πάντως Ό άνηρ μου,
και ούκετι τοις των ειδώλων όνομασι τιμώσα καλέσει, ταύτη
τοι φησιν οτι χα) έζαρω τα ονόματα των Βααλειμ εκ στόματος
5 αύτης, χα) ου μη μνησΟωο-ιν ουχετι τα ονόματα αυτών, ο

Και διαθΗσομαι αϋτοϊο έν τη ίμέρα έκείνΗ διαθΗΚΗν μετά των ι8

θΗρίων τοϋ άτροϋ και μετά των πετεινών τοΰ οΰρανοΰ και μετά
τών ερπετών τηο γήο και τό£ον και ρομφαίαν και πόλεμον
συντρίψω άπό τηο γηο.
ίο Εν τοις ηδη προανεγνωσμενοις εφασκεν, οτι " Και άφανιώ 8ορι•»
" αμπελον αυτής καΐ τας συκάς αυτής, οσα είπε Μισθώματα
" μου ταΰτά εστίν α έδωκαν μοι οι ερασταί μου" προσετίθει
δε τούτοις οτι " Καταφάγεται αύτα. τα θηρία τοΰ άγροΰ και τα α ΙΜΑ
" πετεινα τοΰ οΰρανοΰ καϊ τα ερπετά της γης." διερμηνεύοντες
1 5 δ* το ρητον, θηρία και πετεινα κα\ ερπετά παραδηλοΰσθαι 8"ρ™
πλαγίως ελεγομεν τους εχθρούς, οι την τών Ιουδαίων
κατεληιζοντο χωράν, ΐΐε'ρσαι καϊ Μήδοι καϊ Βαβυλώνιοι,
και ό παμμιγης δε τών άλλων πολεμίων όχλος, οι θηρών
αγρίων ολίγα διενεγκεΐν νοοΐντ αν εικότως, δια τοι το μιαι-
20 φόνον τοΰ τρόπου, και μεντοι πτηνά. δια. την οξύτητα τοΰ
δρόμου" ερπετά δε, ότι δεινοί καϊ παμμόχθηροι καϊ δριμεΐς
βί πονηρίαν. ούτοι τοΰ Ίσραηλ εν ταίς της Σαμάρειας
πόλεσιν άποκεκλεισμενού κατεδηδοκασι πάντα τα εν τοις β
άγροΐς, ούδεν τών έκτοπων εώντες ανεπιτηδευτον. άλλ'
2 ζ όταν, φησιν, εζελώ τα ονόματα τών ειδώλων αυτών άπο
της γης, τότε καϊ <ϊια%χψ ε'ιρηνης διαθησομαι αύτοΐς προς
άπαν ώμον καϊ βάρβαρον γένος, αργήσει γαρ ηδη τα παρ
2. άνδρα τυχόν Ιιοο οπίίηε Ό. 4- ότι ΟΠ). Ό- 5• μ*ηο•θω ^•
Α. ίν ί'κίίνη τη ήμίρα διαθήκην] δίθ Β.ϋ. (ΑΙεΧ.) διαθήκην «V τη ήμίμα ϊκίίντ) Ε(1<1.
(Υ«|.) η. τοΰ ίιΐΐ. οιη. Β. μ*τα ;ιι•<τκ*ίΙ εχ Β.ϋ. (ΑΙεχ.) 8. και τό|οι/—
γηι οίώ. Β. (240 — Ι).) ίο. δη Κ<1<1. ;ιηΐιι Μίςηε. 15- Η»εε καϊ
«ρίΓίτά ΒοοεββεπιηΙ εχ Ό. ι8. & αβκυιηρίυπι εχ Ό. 19- ιίκότως
ϊεεβΜΪΙ εχ Ο. τοι Ό. γ* Εάά. 22. πονηρίαν Ό. 23• ύΐΓ0«κλ«σ-
μΐνον Ό.
 72 Β. ΟΥΚΙΙ^Ι ΑΕΕΧΛΝϋΚ. ϋ. ι8.

έχθρων, και πολέμου καϊ δειμάτων μενοΰσιν άπείρατοι.

Χυντρί•ψα γαρ τόζον χα) ρομφΑίαν, ο δη και εις πέρας Ίστο-
61 Δ. β ρικώς ένηνεγμένον εύρησομεν. επειδή γαρ την κατά πάντων
άρχην οι περιφανέστατοι των ' Ρωμαίων ελαχον στρατηγοί,
πεποίηνται δε ύπο χείρα την ύπ' ούρανον, θεού την δόξαν 5
αύτοϊς οικονομικώς προσνέμοντος, ΥΙέρσαι μεν μονής της
ιδίας πεφροντίκασιν άρχης, κατέληξαν δε καϊ των άλλων
βαρβάρων α'ι κατά χωρών τε καϊ πόλεων έπιδρομαι. και
διαμέμνηται σαφώς τοΰ τοιοΰδε πράγματος ό μακάριος
Εβ. ϋ. 4• 'Ιίσαιας λέγων " Και συγκόψουσι τάς μαχαίρας αυτών ι ο
" ε'ις άροτρα και τάς ζιβύνας αυτών εις δρέπανα, και ου μη
\> " άρη έθνος έπ' έθνος μάχαιραν, και ού μη μάθωσιν ετι
" πολεμεΐν." ως γάρ ηδη γεγονότες ύφ' ενα ζυγον, έτρά-
ποντο μάλλον εις επωφελή φιλεργίαν και τη γεωργία
χρήσιμα τά τοΰ πολέμου σκεύη μετέπλαττον. εσται τοίνυν ι-,
εϊρηνη, φησϊ, και οι πάλαι δεινοί πεπαυσονται φόβοι, θεοΰ
κατευνάζοντος, καϊ τοις εξ ειρήνης άγαθοΐς κατευφραίνοντος
τους αγαπώντας αυτόν.
ΤΙροσθεΐναι δε οίμαι κάκεϊνο δεήσει, πάλαι μεν γαρ οτε
ΕρΗ. ϋ. 0 διετελοΰμεν εν πλάνη, και όργης έχρηματίζομεν τέκνα, καθα- 2 ο
περ τινές θήρες πονηρό), και τα τών όρνέων σαρκοφαγεϊν
εϊωθότα καϊ μην και οι παγχάλεποι δράκοντες άπώλλυον
ημάς α'ι πονηροί καϊ άντικείμεναι δυνάμεις, έπειδη δε εν
Χριστώ τον φύσει θεον έγνώκαμεν, κα\ άπενιψαμεθα δια
πίστεως καϊ της αρχαίας άπατης τα εγκλήματα, τότε καϊ 25
8. ΐοο. σεσωσμεθα, καϊ εϊληφαμεν έξουσίαν " πατεΐν έπανω οφεων
χ. ΐ9• μ κα\ σκορπιών, καϊ έπϊ πάσαν την δύναμιν τοΰ έχθροΰ," τότε
Ρβ. χα κοά έπέβημεν έπϊ ασπίδα καϊ βασιλίσκον, πεπατήκαμεν δε
'3* λέοντα τε καϊ δράκοντα Χρίστου προασπίζοντοςτ κάί άνικητω

2. τό£ον Ό. οττλοκ Έάά. 7• κατίληξαν ί« ϋ. κατίληξαν Τί Β. και (Χηξάν

τ« ΕΛά. ιι. ζιβήνας 'ύά. 13. ότ' ΐθνος] κατ ΐθνους ΑιΛ. Ηββο
νβΛβ οπι. ΡοηΙ. Ι4• •γ«οργΐα] γηπονία Ό. 21. σαρκοφάγων ΕάΛ.
24• ««ι οπήδή Αιι&βΓίυβ. 25• απάτηςΌ. αγάπης Β. Εάά. 28. δί
λ/οιτά Τί ϋ. τι Χίοντα Εάύ.
 ϋ. ΐ9• ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. II. 73

δυνάμει τους Ιδίους περιτειχίζοντος, και ειρηνην ημιν την ά

ιδίαν Ίε'ντος εις νουν. " Εψηνην γάρ φησι την (μην δίδωμι 8. .Το&η.
υμΐν' ειρηνην την (μην άφίημι ύμΐν." γράψ(ΐ δε καϊ ό ΐΐαύ-
λος " Καί η ειρήνη του Χρίστου η υπερέχουσα πάντα νουν ΡΊ'•-
5 " φρούρησα τάς καρδίας υμών κα\ τα. νοήματα υμών."

Και κατοικιώ σε εττ έλπίδι καϊ μνΗστεύσομαί σε έμαυτω είο τον 19

αιώνα.
Ονχί μόνον, φησ\ν, απαλλάξω των του πολεμίου δει-
ματων, προσθησω δε τούτω κα\ το (ν καλώ γενέσθαι λοιπόν
ίο της επ άγαθοις ελπίδος, ως ασφαλή και ερηρεισμενην καϊ
ακλονητον εχειν την (ύθυμίαν. εμα,υτω γάρ <τε μνψτεν- β
α-ομα,ι, και τοΰτο είς τον α\ωνα. κα\ τι δη τοΰτο εστίν ;
οιονεί -γαρ πως εμνηστεύετο τον άρχαΐον Ίσραηλ, ήτοι την
των Ιουδαίων Έυναγωγην, καϊ προς ο'ικίίοτητα Κ(κληκ( την
1 5 δια νομού φημί, διακονονντος Μωυσεως και μεσολαβουντων ο»ι. ,ϋ.
αγγέλων, άλλ' ην της μνηστείας 6 τρόπος ου διηνεκής, '9'
ούτε μην (Ίς τον αιώνα, πολλού γε και δεΐ' ου γαρ εμελλον
οι τύποι κρατησειν δια. παντός, και τά " μέχρι καιρού Ηβ,)• »•
" διορθώσ(ως επικείμενα" κατά δε γ( τον της διορθώσεως & 52 Α.
2 ο καιρόν, τουτεστι, τον της τού Έωτηρος ημών επιδημίας,
έτερος της μνηστί'ιας άυαπεφανται τρόπος, διηνίκης καϊ
ασάλευτος, και πολύ τού πρώτου λαμπρότερος, καϊ της
σκιάς (ν άμεινοσιν. ό μεν γαρ τών όλων θεός (δνον ωσπερ
τι ττ} νυμφτ) της σαρκικής δουλείας την άπόθεσιν εχαρίζετο,
25 καϊ δια σκιάς και τύπων εκάλει προς άποκαθαρσιν την
πνευματικην. πλην εμετρει καιρόν τη μνηστε'ια' ου γαρ ικνϊϋ.7-
αμεμπτος η πρώτη, κατά την τού Παύλοι; φωνην, ούτε μην »
άγηρως ην και αφανισμού μακράν, ταυτητοι καϊ της δευ-
τε'ρας έζητεΐτο τόπος, τουτεστι, της νέας, της δια Χριστού
ι. άνατιιχίζοντοΐ Ό. 2. Ίίντοι Β. ίίντοι Ό. Έ,άά. 3-!>• Ηβεε γράφ*.
ϋ—νοήματα υμών 2εει-Κ8εΐΊΐηΙ εχ ϋ. 8. ίτολί/ιίου ϋ. ποΚΐμον Εα(1.
<). τοΰτο ύά. Ι4• των οιη. ϊ). ιη. και ΗββυπιρΙιιιη εχ Β.Ρ. 21. την
οιιι. Ο. 20. ίμϊτρα (βίε) Β. ΚίίΐΙίιιι καιρώ την μνηστίίαν Ι). 27• μήν
ΛΜΗπιρΙιιπι εχ ϋ. 28. ήν οιη. Ό. ΡοβΙ 1ι. ν. ή ρΓΟ και Ο.
νοί. Ι. Ι.
 74 Β. ΟΥΚΙΙ,ί,Ι ΑΕΕΧΑΝΏΚ. ϋ. 19•

φημι δωρεάς τε και χάριτος, ού πρόσκαφον ήμΐν, ουδέ

σαρκικήν εισκομιζούσης ελευθερίαν. καταγράφει γαρ εν
ι Οογ. τέκνοις θεού, καΙ " τον αρραβώνα του Πνεύματος επιδαψι-
λεύεται, κα\ διηνεκείς ορίζει νόμους, και γονν προς αύτον 6
Ρβ. ο θείος εφη που Αανείδ " Ή δικαιοσύνη σου δικαιοσύνη εϊς τον 5
ΐ4*. " αιώνα, και 6 λόγος σου αλήθεια" αναφανδόν οιμαι που
δηλών, οτι ούτε εις τον αϊώνα μένει τα εν νομω, μεταστη-
σομενης της σκιάς εις άλήθειαν, οϋτε μην της αληθείας το
κάλλος εν τοις νομικόίς γράμμασι καταθρησαι τις αν' ην
γαρ, ώς εφην, σκιά. και τύπος ό νόμος, μνηστευεται τοίνυν ι ο
αυτήν, τον εν άρχαΐς τε και πρώτον άθετήσας γάμον. ου
γαρ ικανός ό νόμος συνάψαι θεώ τελείως τε και καθαρώς"
προσιμεν δε αύτώ δι Υιού, καϊ τών δι αυτού θεσπισματων,
ά τουτεστι τών ευαγγελικών, α καϊ πνευματικην έχει την
ινωσιν ήτοι συναφειαν' ένούμεθα γαρ τώ θεω εν ΤΙνευματι, ι δ
ι 8. Ρβί. κοϊί της θείας αύτοΰ φύσεως πλουτοΰμεν την μεθεξιν. ε'ικος
δε τι καϊ έτερον ήμϊν ύποφαίνειν άστείως τό μνησ-τευσ-ομαι
<τε ίμαυτω' συνήσεις γάρ ωδε πάλιν, η γαρ το ίμα,υτω
φησιν, άντι του «' έμα,υτον, ού, καθά και πάλαι, μεσολα-
βουντων αγγέλων, οϋτε μην διακόνου τινός εις τούτο 2ο
Εβ. Ιχίϋ. παρειλημμενου, κατά τον τού Μωυσε'ως τρόπον. " Ού γάρ
β " πρεσβυς, ουκ άγγελος, κατά το γεγραμμενον, αλλ αύτος ό
" Κύριος,' ό εκ θεού ΐϊατρός Αόγος άνθρωπος γεγονώς κα&
ΕρΗ. ν. ημάς, έαυτώ παρεστησε την εκκλησίαν, κα\ " τους δύο
ι$, 6, 8. " λαούς εκτισεν εις ενα καινόν άνθρωπον, ποιών είρήνην, και 25
" άποκαταλλασων τους αμφότερους εν ενι πνεύματι προς
" τον πάτερα, κατά την τού μακαρίου Παύλου φωνην.
Η καϊ καθ έτερον, ει βούλει, τρόπον εκδε'ζη τό είρημενον.
εμνηστεύετο γάρ, ώς εφην, εν ΑΊγύπτω ποτέ την τών
5• που ϋ88ΐιιηρΙαηι βχ Β.ϋ. 6. λόγοςίνόμοί Ό. ββά οί. Τηββ. 3^7 Α,
37° °• 373 Α• 7• ?βτί] Μίτί °• το" «»ο• Ο• /""' ϋ• 8• ί"7« Ο-
9- καταθρησαι Ό. καταθρήστ/ Εάά. 13. ■πρόσιμίν Ό. προσίιμίν Εάά.
οΰτω ρΐΌ αυτψ Ό. 15. ήτοι] -)- την Ό. τω θίώ οπι. Ό. Χ1], τ»
οπι. Ι), ήμϊν αββαπιρίιιπι εχ ϋ. ι8. συνίίσίΐι (βίο) Εάά. II, γοΟ
ΟΠΙ. ϋ. 22. πρίσβι: Ό. 24. ίαυτγ] -\- γαρ ϋ. 25. «οίνο»
(βίο) Εάά. 20. τονΓ οπι. ϋ. 28. ϊκδίξαι Ό.
 ϋ. αο. ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. II. 75

'Ιουδαίών Έ,υναγωγήν' άλλ' οϊονείπως έτε'ρω μάλλον, ούχ α 53 Δ.

εαυτω, φημι δη τω θεσπεσίψ Μ,ωυσεΐ, προς ον εφη που
" Βάδιζε κατάβηθι το τάχος εντεύθεν" ήνόμησε γαρ ο λαός Εχοά./
α '»,«./ » - α' ' " ■ ' " χχχΗ. Ί
σου, ους εξήγαγες εκ γης Αιγύπτου. ακουεις όπως
5 ΜωιΧΓβΐ προσνενεμηκε την μεμνηστευμενην, ήτοι τον λαον,
οΰπω της οίκειοτητος άξιων της προς εαυτόν ού γαρ ικανός,
ως εψην, 6 νόμος ήτοι Μωυσής, συναψαι καθαρώς τε καϊ
όλοτρόπως θίώ" τετήρητο γαρ ώς κατορθωμάτων άριστον
και θεοπρεπες αληθώς τω μεσίτη θεού και ανθρώπων, του- }.ΊιΠ1•
ίο τεστι Χριστώ, δι ου και εν ώ προς θεον ένούμεθα. κα\ \>
γάρ εστίν " αύτος η ειρήνη ημών" κατά τας γραφάς, ό Ερ*1• "•
την μεταξύ κειμενην εξελών άμαρτίαν, καϊ καθαρούς ημάς
καϊ έκνενιμμενους και ήγιασμενους τω πνευματι συναψας
έαυτω, και δι εαυτού τώ θεώ και ΪΙατρι.

15 Και μνΗστεύσομαί σε έμαυτώ έν δικαιοσύνη και έν κρίματι καϊ

ένέλέει και έν οίκτιρμοΐε και μνΗστεύσομαί σε έμαυτώ έν ττίστει, 20
καϊ έπίΓνώοΗ τον Κύριον.

Εξηγείται σαφώς τις αν γένοιτο της συνάφειας ο τρόπος, ο

και δια ποίων αν ΐοι πραγμάτων της οικονομίας το μυστήριον.
2ο ί» £ίχ&ιοσνη\ γάρ εσται φησι χα) ίν χριματι και μεντοι
χα) εν ΐλίει χα) ΐν οϊχτιρμοίς. τίς ούν άρα εστίν η δικαιο
σύνη, τι δε το κρίμα, και μην καϊ το έλεος, είπειν, ώς εοικεν,
άναγκαίον. ούκοϋν πεπλεονεκτήμεθα μεν ο'ι ταλανες, διαρ-
πάζοντος ημάς ώς θηρος αγρίου τοΰ σατανά, και αποφέροντος
25 μεν εις πλάνησιν, ενιεντος δε κατά το αύτφ δοκούν τοις της ό\
αμαρτίας βόθροις, ούδεν εαυτοΐς επαμύνειν Ισχύοντας, παγ-
χάλεπος γάρ και βιαιότατος αληθώς και άνθρωποκτονος ό
θήρ. επειδή δε ε'ις τούτο ταλαιπωρίας κατεκομίσθη τα

Ί. παν ΒβίΐιιηρΙυπι 6 χ Ι '. 4- ότα>ε υ. ότι Κ(](1. 6. ικανών ίίιΐ.

•. καθαρώς τι και όλ. θίώ Ιιοο οπίϊηο ϋ. θίώ κ. (καθαρω Λαΐ).) τ« και όλ. ΚιΙιΙ.
σννάψαι θ(ω κ. Τ( και όΧοτράπωΐ σννάψαι θίώ (βίε) Β. II. ήμϊν Ό.
13. Ηββο καϊ ήγιασμίνονι ιοοοββεπιηΐ εχ ϋ. ι6. σι οπι. Εάά. ι"], τον
κύριο»] ότι Γγ» κύριο; Κ.
Ι. 2
 76 Β. ΟΥΚΙΙ,ΙΛ ΑΙ,ΕΧΑΝΒΚ. ϋ. 2θ.

ανθρώπινα, συχνάς εποιοΰντο τάς λιτάς προς τον επαμυνειν

δυνάμενον οι μακάριοι προφήται, και το κοινόν της άνθρω-
ποτητος μονονουχί προσωπεΐον εαυτοΐς περιπλαττοντες,
συλληπτορα και επαρωγόν εξ ουρανών άφικέσθαι πάρε
ι*, ε κάλονν τον Ύ'ιόν. έφη γούν ό θεσπέσιος Ααυείδ, " Ανάστα 5
Ρ». Πϋ. " ό θβορ, κρίνον την γην" και πάλιν " Ό θεός, εν τω
" ονόματι σου σώσόν με, και εν τη δυνάμει σου κρίνεις•
" με. έκρινε τοίνυν εν δικαιοσύνη ό θ(ος, και σεσωκε μεν
τους ηδικημενους, τον δε μιαιφονον καϊ άλιτηριον αττεσοβησε
σατανάν, και της καθ" ημών άπεώσατο πλεονεξίας, καϊ την ίο
αλαζόνα καϊ ουκ εΰάντητον τών δαιμονίων καθεΐλεν άρχην.
και τοΰτο ήμΐν το μυστήριον αύτος δι εαυτού διεσαφει
54 Δ. & λέγων, ότε τον ύπερ της απάντων ζωής εμελλεν άνατληναι
8. σοαη. σταυρόν " Νΰι> κρίσις εστί του κόσμου τούτου, νυν ό άρχων
" του κόσμου τούτου εκβληθήσεται έξω. κάγω εαν υψωθώ εκ 1 5
" της γης, πάντας ελκύσω προς εμαυτον." και ου δηπου
φαμεν, Οτι κρίσιν έφη του κόσμου τούτου γενησεσθαι παρ
αυτοΰ κατά τον της επιδημίας καιρόν, ώς γαρ αύτος εφη πάλιν,
Ιϊ>. ίϋ. " Ουκ άπέστειλεν ό θβορ τον Ύ'ιόν εϊς τον κόσμον, ίνα κρίνρ
" τον κόσμον, άλλ' Ίνα σωθη ό κόσμος δι αύτοΰ." κρίσιν δε 2ο
1> ειναί φησι την όρθην καϊ άμώμητον οιονε\ διαδικασιαν. δε-
δίκακε γαρ, ώς εφην, ορθώς καϊ θεοπρεπώς ήμΐν τε κάκείνω.
καϊ σεσωκε μεν ημάς, ελκύσας προς εαυτόν εκβεβληκε δε
της καθ* ημών τυραννίδος τον πλεονεκτούντά τε καϊ διολ-
λύντα ποικίλως. σεσώσμεθα δη ούν ελεοΰντός τε ημάς και 25
ΤΗ. ϋί. 5. κατοικτειροντος θεού. δεδικαιώμεθα γαρ, " Ουκ 4ζ έργων
" δικαιοσύνης α εποιήσαμεν ημείς, άλλα κατά το πολύ αύτοΰ
" έλεος," καθά γέγραπται' κεκλήμεθά τε προς οικειότητα
ο την πνευματικην δια πίστεως" κεκλημενοι τε ούτω, τον φύσει

Ι. ϊπαμΰναι Ό. 4• 'ΐταρωγάν Ό. άρρωγόν Κ(](1. η, κρινύς

ϋ. [ΤΗεβ. 377 0•] κρίνο» Β. κρίνον Ϊ.ΑΑ. 8. ό οπι. Ο. 9. καϊ οπα. ϋ.
II. Ηηθο και οΰκ (ύάντητον Βοοββκβπιηΐ βχ Ό. 14. νΰι> Ό. και Β. Κάά.
Νΐίΐΐίαι ή αδϊΐιπιρίιιπι β\ 15.1). ιό. πάντα Κ<1(1. ίηνίΐ'ιβ Β. Ι). 17. κόσμον]
αιώνος ϋ. 22. Ηϊβο καϊ θιοπρατω! βοοεβΒβηιηΙ βχ Ό. 23• Ρ** οπι. ϋ.
27• Οίκηιοσννηί Β. Ο. των ΐν δικαιοσύνη Κίΐιΐ. ά Ι), ων Κίΐιΐ.
 ϋ. 21, 22. ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. Π. 77

θεον εγνωκαμεν. ταύτ-ητοι, φησι, καϊ μ-νηοΤίύο-ομ-Αί <τε εμαυτω

(* ιγηγγϊι, και επίγνωση τον Κυριον. ούκοΰν προεισβεβηκεν ή
πιστις, πεπλουτηκαμεν δε ούτως και το ειδεναι Χριστον.
και τοΰτο, οίμαι, εστί το προς τινας εφημενον " εάν γαρ μη Εβ. νϊϊ.
5 πιστεύσητε, ούδ' ου μη συνητε." ότι δε το συνιε'ναι λαμπρώς
το Χρίστου μυστήριου της είς αιώνα ζωής περιποιείται την
μεθεζιν τοις ελεϊν άξίοις, πληροφορήσει λίγων αντος ό Υιός
προς τον εν τοις ούρανοΐς Πατέρα κα\ θεόν " Αΰτη δε εστίν ά 8. •Το&η.
" ή αιώνιος ζαχη, Ίνα γινώσκωσ'ι σε τον μόνον άληθινόν θεόν,
•ο " και ον άπεστειλας Ιησονν Χριστόν."

Και εσται έν έκείνΗ τη Ημέρα, λέρει Κύριοο, έττακούοομαι τώ 2ΐ

οΰρανώ, και ό ουρανός έπακούσεται τη γη, και η γη έπακού- 22
οεται τόν σίτον και τόν οΐνον και το έλαιον, και αυτά έπακού
σεται τώ ' Ιεσράελ.

ΐ5 Ημίρα,ν δη πάλιν εν τούτοις τόν τή κλησει πρέποντα

κατονομάζει καιρόν τοΰτο γάρ εθος τί) θεοπνεύστω γραφϊ). β
οτι το'ινυν εν μεθεζει καΐ αφθονία παντός άγαθοΰ, καΐ τών
άνωθεν και πάρα θεοί χαρισμάτων καϊ αύτος εσται κατά
καιρούς ό Ίσραηλ, τϊ) εις Χριστόν πίστει λελαμπρυσμένος,
2ο αΐνιγματωδώς ύποφαίνει. ύετών γάρ άφθον'ιαν εσεσθαί
φησιν, αυτού κατανεύοντος' τοΰτο γάρ οιμαί εστί το
ιτακουοΌμα,ι τω ούρανω" και μην και εν γτ) κάτω, τους οτι
μάλιστα χρειωδεστάτους και αναγκαίους ημιν εκδοθήσεσθαι
καρπούς, θεοΰ γαρ δίχα και βουλής της άνωθεν, ουτ' αν & 55 Α.
25 αυτός ΰοι ποτέ τοις επ). γης ό ουρανός, ουτ' αν ή γη τόν
οικεϊον κατά καιρούς άναφύοι καρπόν. καϊ τοΰτο ειδώς ό

2. ιτροιισβίβηκιν Ό. προικβίβηκίν Β. Ε,άά. 4- '""] *'" Εάά. ">• "|,,','

οι Β.ϋ. (Οβ Αά. 173 Β• »•> Ηοΐωεβ. βί Ρϋτβ. ώ.) ούίί Εάά. (Α.Υ.) 6. «γ
αΐηα Ό. αιωνίου Εάά. π(ριποιιϊ Ό. "\. (ΧιΙν ΟΠΙ. Ο. 8. 8ί οπι. ϋ.
ίο. Χριστόν αχκυιιψίιιπι βχ Ό. 1 1, ϊκιίνη οπι. ϋ. 12. ό ουρανοί
Β. Ό. Κ. (Αΐβχ.) {ουρανοί XII.) αυτοί Εάά. (\Ήΐ.) Ι3• ταύτα ϋ. (42.
Λ) «ίί οί. 56 ο. ΐπακονσονται Εάά. ίηνίΐίβ οπιπίουβ. 14. τον ρτο τώ
ΚιΙΗ. ΐ λ ( —Ισραήλ) Β. (22. ;ι1.) ι8. κα\ ρηιιβ οπι. Ι). 25• νοι ϋ.
ϊνΐ (ροβ( γή{ ΐΓΒηβροβίΐΙΙΠί) Β. ονσιυ οκίοτη 1υ<χ> Κ(1(1.
 78 Β. ΟΥΚΙΙ^Ι Μ,ΕΧΛΝϋΚ. ϋ. αϊ, 22.

ΗΐβΓ. προφήτης Ιερεμίας, ελιπάρει λίγων " Μ17 εστίν εν ειδωλοις

* των εσνων νετιζων ; και ει ο ουρανός οωσει πΚησμονην
" αυτόν, ουχί συ ει ό θεός ; καΐ ύπομενοΰμεν σε, οτι συ
" εποίησας ταύτα πάντα." κατανεύοντος γαρ, ώς ίφ^ν, του
δημιουργού, κα\ άπλοΰντος τήν χείρα τοΐς επί της γης, υετού 5
μεν εσται δοτήρ ό ουρανός, καρπών δε των αναγκαίων μη-
1) τήρ όμοΰ κα\ τροφός ή γη. Έπαχοικτομ-αι τοινυν φησι τω
οΰρα,νω, άντι του, κατανεύσω καθεϊναι τοΐς επί της γης
ύετούς' ου δη γεγονότος, έπαχούο-ιται και αυτή το* ΟΊΤον και
τον βΤνβν και το 'έλαιον, τουτέστιν, άμφιλαφή τοις οικοΰσιν ίο
αυτήν εκδώσει καρπόν, ούδενος εκλελοιποτος τών οσα εστίν
αναγκαία κα\ ζωαρκη.
Άλλα ταυτϊ μεν ιστορικώς" από δε γε τών σωματικών,
ως εξ εικόνος εναργέστατης άναφοιτάν άναγκαϊον επι τα
πνευματικά, εως μεν γαρ ην εξηνιος ετι κα\ άπειθης και 15
θεομάχος ο Ισραήλ, ό αμπέλων Κυρίου Σαβαωθ, " το
Ε», ν. 7- ο " νεοφυτον το ήγαπημενον^ ενετελλετο ταΐς νεφέλαις ο
θεός τοΰ μη βρεζαι εις αντον ύετον. νεφελας δε νοητεον
τάς αγίας και λογικάς δυνάμεις, τας άνωθεν καϊ ε'£ ουρανών,
δι ών αν γένοιτο προς ημάς ό της παρακλήσεως λόγος, 2 ο
Ηβΐ). ί. δήλον δε ότι παρά θεοΰ. πνεύματα γαρ εισι λειτουργικά,
κατά τήν τοΰ μακαρίου Παύλου φωνήν, ανω τε κα\ κάτω
διαθεόντα, και " αποστελλόμενα προς διακονίαν, διά τους
" μέλλοντας κληρονομεΐν σωτηρίαν." επειδή δε παρωχηκεν
ο της δίκης καιρός, σεσωσται δια πίστεως ό πάλαι κύριο- 25
8ιιρπ» (1 κτονος, παρεδεχθη λοιπόν εν δικαιοσύνη καϊ εν κρίματι καϊ
εν ελέω και οίκτιρμοΐς, καθήκεν αύτώ τάς άνωθεν ευλο
γίας ό πάντα πάσι πλουσίως διανεμων θεός. ενετείλατο

2. 6 ιΐοΐ'ϋΐ ίη Κ(1ύ. 3• " 388υπιρ1υιη 6Χ Β. θ«>! Β. Έάά. αντύι ρπ>

Θ«!γ Ό. Οί. βιιρίΏ 36 β. 6. των αββαπιρίιια] βχ Β. Ο. η. ίητα-
κοΰσομαι ϋ. 8. καθάναι Ό. καταθιΐναι Ε<1(1. της ΟΠ). Ο. 9• νπακον-
πιται ϋ. καϊ »Η. ΐ88ΐιζηρΙιιπι εχ Η. Ι). II. ί'λλίλοιπότοί Π. 15. ήν
ίξήνιος Ιιοο οηϋηο 1). Χΐίΐΐίπι «τ« «οοεβδίΐ βχ Ι). ι6. Ηοο Έαβαωθ
ΒΟΓεββίΙ βχ Ό. 17- ό ηιη. Ο. 19. λογικά;] νοηται ΕΛά. ϊηνίϋβ
Ι!1). 26. κιι'ι ροβΐ κνριοκτύνη; αάά. ίίά. 2"\. και ροϊΐ ο'ικτφμη'ις
αύά. ύά. 28. παντάπασι Ό.

■ν
 ϋ. ζι, 22. ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. II. 79

γαρ ταΐς νεφελαις καθεΐναι τον ύετον, την εις νουν και καρ-
διαν παράκλησίν φημι. πλην οτι καΐ αύτη των αγγέλων
η φύσις ονδεν μεν ίδιον έχει, πλουτεΐ δε πάντα πάρα θεού,
δεδίδαχεν ειπών ίπακουο-ομ-αι τω οϋρανω, τουτεστι, πλήρη
δ των παρ εμού ποιήσω τον ούρανον, ήτοι τους οντάς εν
ούρανω, λογικας δηλονότι και άγιας δυνάμεις, ώστε δύνασθαι β
και αντας παρακαλεΐν τους ήλεημενους, και τότε δη πάντως
επατιοιχτιτΛΐ η γη τον σπον χαι τον οινον κα/ το ΒΛΛίον αντί
τον, καρποφορήσουσιν οί επί της γης ελπίδα την επι ζωτ)
ίο και ευφροσύνη και 'ιλαρότητι. και ζωής μεν τύπος ο σίτος,
οίνος γεμήν ευφροσύνης, ϊλαρότητος δε και ευεξίας το ελαιον'
ενεστι γαρ δή τοις πεπιστευκόσιν ελπϊς αγαθή, βέβαια τε α 5β Α.
και ερηρεισμενη. και αποφοίτα μεν τις της φαυλοτητος,
ε'φίεται δε παντός αγαθού, και τοις τού Έωτήρος ζυγοΐς ύπο-
1 5 φέρει τον αύχενα, καλή κα} άναμφιβόλω καϊ άληθεΐ δή πάντως
ελπιδι τρεφόμενος της εις το μέλλον ζωής, καϊ ΐνα τοις άλλοις
άγίοις άναμϊζ εύφραίνηται, καϊ ϊλαρωτάτην εχη την καρδίαν.
εφη γαρ που περί των αγίων 6 προφήτης ' Ησαΐας, οτι " Και
" (ύφροσυνη αιώνιος ύπερ κεφαλής αυτών επι γαρ κεφαλής
2ο " αυτών αίνεσις και άγαλλίαμα, και ευφροσύνη καταληψεται 1> Ε»•
" αυτούς, άπεδρα οδύνη και λύπη και στεναγμός• ουκοΰν
εν ελπιδι ζωής τε καϊ Ίλαρότητος, και μεντοι κάί ευφροσύνης,
τοις άνωθεν παρακλήσεσιν, ήτοι τοις νοητοΐς ΰετοΐς ύπακου-
(τεται πάντως ή γη, τουτέστιν, οι την γήν οικοΰντες άνθρωποι.
23 οτι δε καϊ εις δόζαν εσται Χριστού τής των αγίων ζωής ό
καρπός" " Εί? γάρ ύπερ πάντων άπέθανεν, Ινα οι ζώντες * 0°τ•
" μηκετι εαντοΐς ζώσιν, άλλα τω ύπερ αυτών άποθανοντι ο
" καϊ εγερθε'ντι" διαμεμήνυκεν ειπών χα) αϋτα, επαχου/τεται
τω Ίΐο-ράελ' αύτφ γαρ, ως εφην, καρποφορησομεν, αύτψ
3ο την ιδίαν έποφείλοντες ζωήν. είρηται δε πλειστακις, οτι το
4• Η»1>βΙ Ιιίο ΐπακονσομαι Ό. πΚήρη Ό. π\ηρωτί)ν Έ,Λά. 12. δι) οιη. Ι).
Ι τ,, τήί οιη. Ό. 15- άναμφιΧόγω Ι). ΐ6. τη «ί το μίλλον ζωη Β. ίηνίΐίκ Ο.
Εάά. ι%. κιι'ί αϋυαηΐ|ΐΙ•ιιιπ εχ ϋ. Ι9• Ηαεο «πι γάμ κίφιιλι/ί αυτών
ιοοεβϊβπιηΐ εζ Ό. δίαΐϊιη άνισα Β. 22. «/ ακβιιπιρίυιη εχ Ό. 25- και
ΐίκυιηριυπι βχ Β.ϋ. 26. γαρ] -{-και ϋ• V Ό. 28. ύπακούσίται ϋ.
 80 Β. ΟΥΚΙΙ,Μ ΑΙ^ΕΧΑΝϋΚ. ϋ. 23.

'ΐ€ΐτρ&ιλ ερμηνεύεται <τπορΑ θεοΰ, και τούτο εστίν 6 ΥΊος,

ώς εκ θεού Πατρός κατά φύσιν καϊ απορρήτων γεγεννημένος,
καν ει λαλοϊτο το πράγμα σωματικώς.

23 Και σπερώ αϋτΜν έμαυτώ έττί τηο γηο, και έλεώσω τπν ουκ
ΗλβΗμένΗν, και έρώ τω ού λαώ μου Λαόο μου ει ού, και 5
αύτόε έρεϊ Κύριος ό Θεόο μου ει συ.

ο Το έμα,υτω δη πάλιν συνήσεις δίχως, άποφανώ γάρ

φησιν οιονεί πως εύθαλη τε κα\ εγκαρπον δήλον δε οτι
την των Ιουδαίων Έ,υναγωγήν, ούκετι τον άβονλητον εμοί
διαπεραίνουσαν νόμον, οΰτ€ μην προσερηρεϊσθαι τοις τύποις ίο
άπρϊζ -ηρημένην' άλλα το οτι μάλιστα τω θεώ φίλον τε
δοκούν, καϊ ευ εχειν ύπειλημμενον, κατορθονν ελομε'νην.
ούκούν εμα,υτω κΛταισ-περω' τον γάρ εμον είσδεζεται σπορορ
β ινα νοώμεν τά ευαγγελικά θεσπίσματα, και ούκετι τον δια
Μωυσεως, καθά και εν άρχαΐς' εγεωργεΐτο γάρ πάλαι τοις 15
τύποις. ήγουν το έμαυτω καϊ καθ" έτερον (κδεξη τρόπον,
αυτουργός γάρ εσομαι, φησι, προς την «τ αύτη φροντίδα,
και οίον τίνα γηνπίονα τε καϊ εΰηροτον, ου δι έτερου τίνος
αλλ εμαυτού χα,τα,σ-περω. λελαληκε γαρ ημΐν ο θεός καϊ
„, . Ώατηρ εν Υίω' καίτοι τοις πάλαι λαλησας δια προφη- 2ο
67 Δ. α των άγιων " πολυμερώς τε καϊ πολυτρόπως." ληιοις δε
παρεικαζει τοις εν άγρω και αύτος ό Έωτηρ την άμετρητον
των πεπιστευκοτων πληθύν. και γοΰν εφη τοις άγίοις
8. ίο»η. άποστολοις, " Ούχ ΰμεΐς λέγετε, οτι τετράμηνος εστί, και
'"• 35, β-
" ό θερισμος έρχεται; ιδού λέγω ύμΐν Επάρατε τους όφθαλ- 25
" μους υμών καϊ θεασασθε τας χωράς, οτι λευκαί εισιν

Ι. θίοΰ σπορά ϊην6Γ80 οπίίηυ Ό. ϊοτι το (βίο) Έάά. 2. γ^γιννημίνοι Ό.

ΕΗβΰαΙιΐΓ γ*γ€νημίνοί. 3• καν Ο• <"" ΚιΙΊ. λαλοϊτο] καλοΐτο Εάά. Νι.ιΙίιιι
το 388ΐιπιρ1αιη εχ Β.ϋ. 4• «'λίήσω την ουκ ή\(ημίνην Ό.Έ. Εάά. (Αΐβχ.
XII.) αγαπήσω την οϋκ ηγαπημίνην Β. (νβΐ.) δβ(1 εί. ΪιιΓγ;ι 57 Ι). 8. φησιν
ρθ8ΐ πως ΐΓαηβρ. Ό. Ηΐαΐίιη ο'ιηνιί Ό. οιόν ί^ΑΑ. ιϋκαρπον ΰ. ΙΟ. προσι-
ρήσθαι (βίο) Ε(Μ. II. τ/ρημίνην Β. γιρημίνονν ΐί<3. ήρημίνοιι Τ), και ροβΐ
Τ€ ;ιι1ι1. Ο. 12. ϊλομίννα ί). ΐ8. οΐά ϋ. ίΐ). ι μαντώ Ο.
 ϋί. ι. ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. Π. 81

" προς θερισμον ηδη' και ό θερίζων μισθόν λαμβάνει, κα\

α συνάγει κάρπον εις ζωην αϊώνιον" και αυ εν ετεροις' " ό 8.Μ»«π.
" μεν θερισμός πολύς, οι δε ε'ργάται ολίγοι" δεήθητε οΰν του
" Κυρίου του θερισμοΰ, Ίνα εκβάλ-η εργάτας εις τον θερισμον β
5 α αυτοΰ. ονκοΰν καθεντος ήμ'ιν τον νοητόν ΰετον τοΰ Σω-
τηρος ημών ' Ιησού Χρίστου, γεγόναμεν " γη θελητη," κατά ΜβΙ ϊϋ.
την τοΰ προφήτου φωνην. έσπειρε γαρ ημάς εαυτό}, κε-
χρηματικε τε " θεοΰ γεώργιον" ό ' Ισραήλ, ελεήσει γαρ την ι,Οατ.
Οΰκ ήλεημενην, και τον ποτέ Ου λαόν ονομάσει λαόν. και
ίο αντος δε της αρχαίας καταλήγων πλάνης, τον αληθή θεόν
επιγνώσεται, χα) ίοϊί θίός μου ει αν, καίτοι πάλαι βοών
(ξ αμέτρητου φρενοβλαβείας, " Ήμεΐς οϊδαμεν ότι Μωυσεΐ 8. .Τοω.
" λελαληκεν 6 θεός' τούτον δε ουκ οίδαμεν πόθεν εστίν"
ουκοΰν άγνοησαντες τον Υιον, ούδε αυτόν -ηδεσαν τον ΥΙατερα' ο
,5 και μαρτυρήσει λέγων αύτος 6 Έωτηρ " Ει εμε ηδειτε, και Λ. νϊϋ.
τον ΙΙατερα μου αν τιοειτε. επειοη οε κεκληνται προς
επιγνωσιν, και ώμολογήκασι τον Υιον, τεθεανται λοιπόν δι
αυτοΰ τε και εν αύτώ τον ΐΐατερα. άληθες γαρ, ότι καθά
φησιν ο σοφός Ιωάννης " Ό αρνούμενος τον Υιον, ούδε τον ιβ^οβη.
20 " Πάτερα εχει' ό δε ομολόγων τον Υιον, ομολογεί κάϊ τον
« ΪΙατε'ρα." α

Και εΐπε Κύριοε ττρόε με "Ετι πορεύθΗτι και άράπΗσον Γυναίκα κ«φ. /.
αΓαπώοαν ττονΗρά και μοιχαλίδα, καθώε άΓαπά ό Θεόε τους
υΐούε ' ΙοραΑλ, και αύτοϊ άττοβλέττουσιν επί θεούε άλλοτρίουε
:$ και φιΑοϋοι πέμματα μετά σταφίδων.

Τ/ το χρήμα πάλιν, ή τι το μυστήριον, άναμαθεϊν άναγ-

καιον. δεϊν γαρ οιμαι τα τοιάδε πολυπραγμονεΐν κάϊ ο

Ι. ττροτ θιρισμον ή&η Ηοο οπίίηβ Ό. Ηαεο και σννάγιι κ. (Ι: ζωην αϊώνιον 61 αν
ηϊτίροις• ο μίν αεοβκβεηιηΐ βχ Β.ϋ. 6. ΙΙαβο Ίησοϋ Χριστού »ιχ-β58εηιηΙ
η 0. η. κίχρημάτικί Τί] και κιχρημάτικί τό Εάά. ΙΟ. θ«όν]
οηπτίτι;» ϋ. ιη. 8ι' ίαντοΰ τι (βίο) ϋ. Ι9• σοφοί ηκίπιπρίηπι
« β. 20. κα'ι 6 ρΓΟ ό ο* Ό. κα\ ΟΤΛ. Ό. 23- μοιχαλίδα V.
μοιχάΚΊν Β. Εάά.
νοί» 1. Μ
 82 Β. ΟΥΒΙΙ^Ι ΑΙ^ΕΧΑΝΌΚ. ίϋ. ι.

καταθρησαι λεπτομερώς, μετά γάρ τοι την πρωτην, την

μαχλάδα καϊ σεσοβημενην, έτερον τω προφήτη γύναιον ε'ισ-
κρίνεται, τοις της μοιχείας εγκλημασιν ενεχομένου, καΐ τις
6 λόγος ; ή μεν γαρ τών Ιουδαίων πληθύς, η προ της τον
Έωτηρος ημών επιδημίας, άτε δη και άφυλακτοτερον και 5
μαλα έτοίμως ιούσα προς πλάνησιν, καΐ δαμαλεσι μεν
λατρεύονσα ταίς χρυσαΐς, προσκυνούσα δε κα\ θυουσα τω
58 Α. α Βααλ, ήτοι τω Βεελφεγώρ, πόρνη παρεικάζοιτο, κα\ λίαν
είκοτως, ο'ιονειπως εκκειμενη παντι πονηρώ και ακάθαρτα)
πνεύματι, τας ιδίας ήδονας άποπληροΰν εθελοντι' προσεδβ- ι ο
χοντο γάρ και τών περιοίκων καϊ όμοχώρων εθνών τά
σεβασματα, κατά το εκαστω δοκούν, άνοσίως και άβα-
σανίστως. άλλ' εκείνη μεν ως ετοίμως Ίοΰσα προς
άποστασιν εκολάζετο δικαίως, πεμπομενη προς α'ιχμαλω-
σίαν κα) ύπο πόδας πίπτουσα τών εχθρών καθιστή γε 15
μην εναργές τω προφήτη θεός, οτι κατά τον καιρόν της
δυρπι \>τοΰ Ίεσραελ ημέρας, της ώς αληθώς μεγάλης, άναβησονται
εκ της γης, τουτεστι, της τών αλλοφύλων άποδραμούνται
χωράς, τούτο δε ην αΐνιγματωδώς ΰποφηναι πάλιν, οτι
πεπαύσονται τού είναι ξένοι καϊ επηλυτοι, μάλλον δε δορι- 2ο
ληπτοι, καϊ την άλλοτρίαν οικούντες ούκ ελευθέρως, εκη-
Εβ. ΐχϊ. ρυσσε γάρ ό 'Σωτηρ " αίχμαλώτοις άφεσιν καϊ τυφλοϊς
" άναβλεψιν,' κατά την τού προφήτου φωνην. οτι δε και
είσδεχθησονται διά πίστεως εν έλεει κα) οίκτιρμοΐς, κεκλη-
ο σονταί τε λαός θεού, και μην και ηλεημε'νοι, διαμεμηνυκεν 25
εναργώς. μετά γαρ τοι την τού Έωτηρος επιδημίαν, κα\ το
επι τω σταυρω πάθος, και την εκ νεκρών άναβίωσιν, σεσωσται
μεν το κατάλειμμα' πεπιστεύκασι γάρ ούκ εύαρίθμητοι τών

ι. λπττωι ϋ. την &1ΐ. οπι. Ο. 3- 'χ&μαΌ» Εάά. 7• *« Ο•

Γ» Κιΐϋ. 8. παμιικάζοιτο Β. παρακάζιται Ό. παριικάζ<το Εάθ. II. των
περιοίκων και όμοχώρων Ι), τον (βίε) [τών Μί£Πε.] ομόρων Εάά. 13. αβασά
νιστων και άνοσίως ϊηνβΓβο οπϋηβ Ο. ι~. ως οηι. Π. 20. ΐττη•
λνοΊί Ό. οΌρνληπτοι Κ(1(1. 24• *λ*'« Β. «'λί'ω Ο. ίλίοιι Ειΐιΐ. και
κικλησονται ρΓΟ κικλησονταί τι ύά. 25• μιμήννκιν Ο. 20. δι γι
ρΓΟ γάρτοι Ώ.
 ίϋ. ι. ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. II. 83

έξ Ισραήλ" άπομεμένηκε δε πάλιν ή άπειθούσα πληθυς, ην

μοιχαλι^ι παρεικαστεον, διά τοι το μη ελεσθαι τον εξ ουρανού
νυμφίον, καϊ άβετησαι μεν τον εν πίστει μνωμενον, μοιχοΐς
δε ωσπερ τισιν άνεΐναι τον νουν, τοις γραμματεύσι και
5 Φαρισαίοις. " 'Έ,δίδασκον γάρ διδασκαλίας, εντάλματα αν- ά 8.Μ»ιιΐι.
σρωπων. ωσπερ ουν τη πόρνη συνην ο προφήτης, εις
τύπον θεοΰ της του Ίσραηλ άνεχομενου πορνείας, και
κολάζοντος μεν συμμετρως εις επιστροφην, άνακομίζοντος
δε προς έπίγνωσιν τον αύτον οιμαι τρόπον καϊ δια των
ιο προκείμενων μορφοΰται πάλιν ημΐν άστειως το μυστηριον.
εις τύπον γαρ 6 προφήτης θεοϋ παραδέχεται μεν την μοι-
χαλιαα χαι αγαπούσαν τα πονηρά" περιθάλπει δε ωσπερ,
ταΐς επαγγελίαις καϊ άγαθαίς ελπίσι καταπιαίνων εύ μάλα,
πίπτειν ουκ εα προς άπόγνωσιν. οτι γαρ εν τούτοις όλον ο
15 (στι το μυστηριον, παρεδειξεν είπων τω προφήτη θεός
οντως' άγάπηο-ον την μοιχαλίοα χα) αγαπωο-αν τα πονηρά,
χανας Αγαπά Ό &εος τους νιους Ίο-ραηλ' χα) αΙτο) απο-
βλέττουοΊ προς θεούς Αλλότριους, χα) φιλοντι πεμματα μετΑ
σταφίδων, καίτοι γάρ φησι και άπειθεϊν έλομενους, καϊ
2ο τοις ψευδωνύμοις θεοϊς απονέμοντας την άγάπησιν, κα\
αντόϊς τα. θυμήρη πληρούν εθελοντας, εζ έμφυτου χρηστό- » 59 Α.
τητος αγάπα Ό θεός, " *0ς πάντας ανθρώπους θέλει ι τΐω.
ιι.4•
" σωθήναι καϊ εϊς έπίγνωσιν αληθείας ελθεϊν." διδωσι δε
πως ήμΐν 6 του θεού Αογος εννοεΐν, οτι και κατά τον της
25 επιδημίας καιρόν ησάν που τάχα πάρα τοις Ίουδαιοις
έπαμφοτερίζοντες ετι πολλο\, καϊ ούτε τοις δια ΝΙωυσεως
εντάλμασι προσκείμενοι καθαρώς, ούτε μην είσαπαν απηλ-
λαγμενοι των της πλανησεως ρύπων, αποβλέποντες δε
μάλλον και εις θεούς αλλότριους, οίς και πεμματΑ προσηγον \>
3° μετΑ στΑφισών, πόπανά που τάχα, και μελιττουτας. προσε-

5- »ο« ροβΐ διδασκαλίας *άά. ΈΑά. 6. θί ρπ> ουν Ό. ΐ6. τη ΟΠΙ. Ό.

31. συνήθη ]>γο θυμήρη Ό. 32. ό «ιιη. Ι). 34• *<" ωβαπιρίιιιιι
(ι Β. ϋ. 36. τηί ρΓΟ τοίί Έ>άά. &η1β Μίρηε. 2". προκ»ίμίνοι Ί\ά.
Μ 2
 84 Β. ΟΥΒΙΕΜ Α^ΕΧΑΝϋΚ. ϊϋ. 2, 3•

κόμιζον γαρ ε\ς θυσίαν τοΐς δαίμοσι τά τοιαδε πιμματα, και

μάρτυς ή πύρα.

2 Καί έμισθωσάμΗν έμαυτψ πεντεκαίδεκα άρΓ^ρίου και Γομόρ κριθών

3 και νέβελ οίνου, καί εΐπα πρόο αύτΗν'Ημέραε πολλάο κοΘηοη
έπ' έμοί, καί ού μΑ πορνεύσιπο οϋδ' οΰ μΗ ΓένΗ άνδρί έτέρα>, 5
καί έρώ έττί σοί.

Καταμισθούται μεν ούν το γύναιον ο προφήτης, κάθιζα

ο δε οίκοι, και της εν εθει φαυλότητας άποσχεσθαι κελεύει,
καί των της μοιχείας καταλήξαι μολυσμών επαγγέλλεται
γ€ μην σωφρονεΐν ελομενη και εις αύτον μόνον ήρημεντ/ ίο
οράν, €7γ' αύτη καί αύτος εσεσθαι, τουτέστιν, ο'ικειωσασθαι
Οβη. ϋ. γαμικώς, και εν εσεσθαι προς αυτήν, " "Έ,σονται γάρ φησιν
^4
" οι δυο εϊς σάρκα μίαν." καϊ τι το αίνιγμα ; την των
Ιουδαίων πληθυν, την άπειθή καί κυριοκτονον, την μοιχαλίδα
και βεβηλον μετά το άναφοιτήσαι Ύ>.ριστον ε\ς τους ουρανούς 1 5
καθίζει θεοΓ, άνανδρον μεν" πλην ει μη πορνεύσειεν ετι,
<1 τουτέστιν, ει μη βαδίζοι πάλιν προς το δεΐν ελεσθαι τιμαν
θεούς αλλότριους, εαυτώ συναψειν κατά καιρούς επαγγέλ
λεται, της των εθνών δηλονότι πληθύος προεισκεκριμενης.
τεθειντο γάρ ε'ις νώτον οι εξ Ισραήλ, τουτεστι, παρακολου- 2ο
θημα καί οπίσω καί εν τοΐς εσχάτοις. επιτηρεί δε, όπως
σύνοδος μεν γαμική τω προφήτη προς την μοιχαλίδα κα).
πονηραν ού γεγονεν όλως, ύπόσχεσις δε του πράγματος
μετά πολλοίς ημ-ΐοα,ς, εϊ μη άνδρ\ γένοιτο πάλιν ετερω,
τουτέστιν, ει άποσχοιτο των της νοητής πορνείας εγκλημάτων ζ 5
ο καϊ μολυσμών. εισδε'ξεται γάρ, ως εφην, κατά καιρούς την
μοιχαλίδα πληθυν ό ες ουρανού νυμφίος ού λατρεύσασαν

Ι. ΙΙ.Ίβι• καϊ μάρτυς ή πιϊρα ηοοα-'ίίρηιηΐ εχ ϋ. 3- ϊμ'τθίνσάμην Ρ.

Κιΐιΐ. αργυρίου Β.ϋ. (Α. Υ.) άργυρίοα ΕΔά. (Οο.) αργυρίου! Μίρηβ. 4- *"-
θίοηι Ό. ^49- ■!•) 5• ούί' "» Β.ϋ.Ρ. (26. η1.) ου6ϊ ΐ,άά. (Α.ν.) ίο. ίλο-
μινί} Ό. ηρημίνη Εθ(1. μόνοι/ ηρημίντ) οραν Ό. ορώστ} μόνον Εάά. 15- ουρανούς
Ι). Κ(1εΙ)ΜΐιΐΓ ανθρώπους. 25. «' οπι. ϋ. 2"]. ό .Ί5!•υιηρΙιιιη
β.χ Β.Ό.
 ίϋ. 2,3- ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. II. 85

ε'ιδώλοις. μετά γάρ τοι τον τού "Σωτηρος σταυρόν, μονοις

εστί τοις &ά Μωυσί'ωί προσκείμενος νόμοις ό' Ισραήλ σαθρώς
μίντοί λίαν καϊ κατημελημε'νως, πλην οϋκ άπονενευκεν εις
το ελεσθαι τιμάν τάς των δαιμονίων ψευδολατρείας. άλλα
5 τις ό τρόπος της ζωής ττ) μεμοιχευμενη και περιμενουση β 60 Α.
κατά καιρούς του προφήτου την κοινωνίαν ; η ποια γε'γονεν
αΰττ) τα μισθώματα ; πεντεχαί^εκΑ φησιν Αργυρίου και
γομορ χρώων χαι νεβελ οίνου, διατετελεκε γάρ ό ' Ισραήλ τον
μεταξύ της εσχάτης αύτοϋ κλήσεως χρόνον, άδοκίμω τρεφό-
ιο μένος λόγω, και διδασκαλίαις προσεχών ταΐς μυθικαίς κα\
γραοπρεπεσιν αληθώς ταΐς τών ιδίων καθηγητών γεγονε
δε αύτφ κτηνοπρεπης ό βίος, και ό νους εν μέθη και σκοτω.
τύπος δ' αν είη και μάλα σαφής, λόγου μεν διδασκαλικού ο
το άργνριον, κατά γε το δια της 'ΐίσαΐου φωνής προς αυτούς
1 5 εϊρημενον, " Τό άργΰριον υμών άδόκιμον," καϊ κατά την του Εβ• ί. »•
Έωτηρος φωνην τψ πονηρώ και όκνηρώ δοΰλω δικαίως
επιτιμωντος κα\ λέγοντος " "Εδει σε βάλεϊν το αργυρών Β.Μαΐιΐι.
λ* ο* •9 * « \ > Ι ,\« XXV. 27-
μου τοις τραπεζιταις. ουκουν το αργυριον εις τον των
διδασκόντων εκδε'ξη λογον.
20 Εί & δη τις ελοιτο καϊ είς αύτον τον δια Μωυσεως άνοισειν
νόμον, πεντεχΑΐδεχΑ είναι φησει, η ότι τέλειος τε ομού και
άτελης ό νομός ' και τέλειος μεν, ει νοοϊτο πνευματικώς' λαλεί ν
γαρ ημΐν του Χριστού μυστηριον' άτελης δε αύ, ει μέχρις ιοι
τοΰ γράμματος τών παιδαγωγούμένων ό νους. οιονεί γάρ πως
25 *" ήμίσει γνώσεως της ιστορίας τό πάχος, σύμβολον δε
τελειότητος ό δε'κα εστΊν αριθμός, παντε'λειος ων, κατά γε το 8 Ιλο.
" "Εσο επάνω δε'κα πόλεων," καϊ τό "Ώ μεν έδωκε δέκα τα- 8.Μ»ιΛ.
«« •»~«\\<Τ ν -.»*</ \\ XXV. Ι5•
λαντα του οε μη ούτως έχοντος, νοοιτ αν ο πέντε και γαρ,
ώς εφην, εν ημίσει τών δε'κα. η κα\ κα& έτερον τρόπον τοις

2. Ηοε ΐστι ηοοο5«ίΐ εχ ϋ. δίαΐίπι τη* Εάά. 8ηΙε Μί^ηε. προκιίμινοϊ (βίο) ϋ.
3• μίντοι Ι), μίν Β. μϊν γαρ Εάά. 4• δαιμόνων Ό. 5• ~Ί>'-
μπονσι (μο) ϋ- ο. την τοΰ προφ. ϊηνεΓβο οπίίηε ϋ. 7• αργυρίου Ό.
αργίφια Β. Εάά. ΙΟ. προσιχων οτη. Ό. II. πραοπριπίσιν Εάά.
&η(ε Μί^ηε. ιίίως Εάά. ι8. Ι Ιοι• π'γ Ηοοεββίΐ εχ Π. Νΐιιΐίιη τη Κ<1<1.
26. ϋ ρπ> ων Ό. γι ,ΊίϋΐιπιρΙιιηι εχ 1). 27• «σο οπι. Ι), τω.ρΐΌ ω Εάά.
ο«'»α] 8ίο εάίάι εχ 0. πίντι Β. Εάά.
 86 Β. ΟΥΚΙΙ,Ι,Ι ΑΙ,ΕΧΑΝΒΚ. ίΐί. 2, 3•

<1 ειρημένοις προσβάλεις, ό δέκα και πέντε αριθμός περιεκτικός

έστι τών επτά, και μέντοι καΙ τών οκτώ. σημαίνεται δε πως
άεϊ πάρα γε τη θεοπνεύστω γραφή, δια μεν του επτά συμπάς
ό του νομού καιρός μέχρι των άγιων προφητών, δια τον εν
έβδομη σαββατισμον, δια δε τοΰ οκτώ πάλιν 6 της νέας 5
διαθήκης, καθ' ην ή άνάστασις τοΰ Έωτηρος ημών Ιησυΰ
Χρίστου, γενομένη κατά την όγδοην. και τοΰτο υΐμαι δηλοΰν
Εοοίββ. το αινιγματωδώς είρημένον, " Δο? μερίδα τοις επτά, και γε
" τοις οκτώ" τοντεστι τόπον έχετωσαν πάρα σο), νομός τε
ε καΐ οι μετ αύτον προφηται, τον εν εβδόμη τιμώντες σαβ- ίο
βατισμον έχέτωσαν δε και οι οκτώ, τουτέστιν οι μετά την
άναστασιμον τοΰ Έωτηρος ημε'ραν Απόστολοι τε καΐ Έ>υαγ-
γελισταί. συμβαίνει δε τούτω και το δια φωνής προφήτου
Μία ν. πλαγίως ύποδηλούμενον, " Και εγερθησονται έπ' αύτον 'επτα
" ποιμένες, και οκτώ δήγματα ανθρώπων. έπιλαμψαντος ι$
γάρ ήμΐν τοΰ Έωτηρος ημών Χρίστου, κατεξανέστησαν
τρόπον τίνα τοΰ παραλυσαντος ημάς σατανά νομικά τε
81 Δ. α κα1 προφητικά κηρύγματα, ή αποστολική τε παιδευσις. δια
γαρ τοι τούτων κατεδηχθη τρόπον τίνα και σεσυληται. και
Β.Μ»4Λ. κατά την τοΰ Έωτηρος φωνην διηρπασθη τα σκευή αυτοΰ, ζο
της ύπ' αύτώ δουλείας έκπεφοιτηκοτων τών πεπλανημένων
ποτέ, καΙ τον φύσει καϊ αληθώς θεον και τών όλων δεσποτην
έπεγνωκότων. ούκοΰν επανέστησαν μεν αύτφ " ποιμένες
" επτά και οκτώ δήγματα ανθρώπων, τουτέστιν, οι προ της
επιδημίας, και οι μετά την όγδόην, δια νομικών τε κα\ νέων 25
1> γραμμάτων καλούντες είς σωτηρίαν τους πεπλανημένους.
Διατετέλεκε τοίνυν ό Ίσραηλ, ως εφην, ταΐς άδοκίμοις τών
ιδίων διδασκάλων φωναΐς, ήτοι ψιλώ τφ νομικώ τρεφόμενος
γραμματι, καίτοι περιέχοντι και τα της όγδοης, τουτέστι, τα

3• γ€ ΜβαπιρΙιιπι βχ ϋ. 5• *"•] "" Εάά. 6. ΐωτήροι]

Κυρίου άά. Ιησού οιη. Ι). ι), νόμον ρΓΟ τόπον Ο. Ι,}- συμβαίηι
δί τούτω Β. συμβ. βί τοΰτο Υ.άά. σήμαινα ίί τοΰτο Ό. τοΰ ροβΐ φωνή: &άά. ΐΑά.
ι6. ήμων] + Ίησοϋ ηιΐ. ίηνιΐϊβ Β.ϋ. ι8. ή 38ί>υπιρΙιιπι εχ ϋ. 21. ΰπ'
αΰτων (βίο) Ό. ΐκπιφυκότων Ο. 23. αϋτοΰ Ό. 24• «αϊ οχτώ
δήγματα ανθρώπων οιη. Β.ϋ. 29. και'τ» Ό.
 ίϋ 4, 5• ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. II. 87

Χρίστου μυστήρια, ότι δε και κτηνοπρεπης ό βίος αιτώ,

και προς μονά τα σαρκικά διανενευκεν, ΰποφηνειεν αν ευ
μόλα, το κρι9ην δεδόσθαι τϊ) μοιχαλίδι προς τροφην. κτηνο-
πρεπες γαρ το έδεσμα, μέθης δ' αν γένοιτο σημεΐον ο οίνος.
δ είρηται δε προς αυτούς, " Άκοη ακούσετε και ου μη συνητε' ο Εβ. τϊ. 9•
" και βλέποντες βλεψετε, κα\ ου μη ϊδητε." ταΰτα δε εστί
μ(θυοντων πάθη, και κραιπαλουντων εγκλήματα, το μήτε
οράν ορώντας, μήτε άκούοντας συνιεναι δυνασθαι τι' πεπα-
χυμένην δε ώσπερ, και πωρώσεως μεμεστωμενην την δια-
ιο νοιαν εχειν.

Διότι Ημέραο πολλάε καθΗσονται οϊ υιοί ΊσραΗλ, ούκ όντοο 4

βασιλέωο ουδέ όντοο άρχοντος, ούκ ούσΗΟ θυσίαο ουδέ όντοο
θυσιαστΗρίου, ούτε ϊερατείαο ούτε δΗλων. και μετά ταύτα 5
έπιστρέψουσιν οί υιοί ΊσραΗλ και έκ^ΗΤΗσουσιν Κύριον τον (Ι
'5 θεόν αυτών καϊ Δαυείδ τόν βασιλέα αυτών, και έκστΗσονται
επί τώ Κυρίω και επί τοΐο άταθοΐο αύτοΰ έπ' έσχατου τών
Ημερών.

Σαφής και άναμφιλόγως έχουσα λοιπόν, ως ενγε δη

τούτοις, η δηλωσις του την μοιχαλίδα παρειληφθαι, και
ι = οίκοι με'νειν ημέρας πολλάς, αχρις αν ό προφήτης επ αυττ)
γένοιτο" γεγραπται γάρ ώδί' ύποτύπωσις δε το δρωμενον
ην τοΰ κατά καιρούς ύπάρξειν μέλλοντος ττ) μεμοιχευμενη
τών Ιουδαίων "Συναγωγή, επειδή γάρ εθελοντής τον υπέρ
της απάντων σωτηρίας ύπομεμε'νηκε σταυρόν ό Κύριος ημών β
25 Ίησοΰς ό Χρίστος, εμπαροινησάντων αντώ τών εξ Ίσραηλ,
τότε δη τότε καταδτ)ωθείσης αύτοΐς της χώρας ωχοντο μεν

4- ΗββΟ ό οίνος 300688επΐηΙ βχ Β.Ό. 6. /3λί'ψατ« ϋ. 8. όρωντα Ώ.

ιαναχυσμίνην Ό. II. καθίσονται Ώ. (22 αϊ.) 12. οιτογ ΟΠ1. Ό. ΟΓ. ίηίπι
66 ο. ούκ Β.ϋ. (Αΐβχ.) ούδί Εάά. (νβΐ.) 13. οίτ* 'κρατιία! οδτί δήλων] 8ίο
Β.ϋ. ο/. 68 θ. Ιη Εβ. ίο β. ούδί /. οίδί δ. Εάά. (Α. V.) Ι4• ΐκζητησουσιν
Β. Ρ. ΐκζητησωσι Ό. (ΐτιζ. Εάά. (Α. V.) ΐ6. «σχάτου Ρ. (XII.) οί. ϋβ
Α(Ι. 59 β. (Μββ.) Ιη Εβ. ΙΟ β. ('σχάτων Εάά. (ΑΛ'.) 21. γίνηται ϋ.
25• ό αββαπιρίυπι βχ Β. 26. αΰτοΐί] αύτη: Ο.
 88 Β. ΟΥΚΙΙ,Ι,Ι ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. ϋί. 4, 5-

ΕζβοΗ. ωσπερ ε\ς πάντα άνεμον' άπρακτοι δε καί εϊς δεύρο περί
τον νομον είσιν, εμπεπρησμενου μεν του εν τοις Ίεροσο-
λύμοις οντος ναοΰ, περιηρημενου τε του βυσ-ΐΑττηριον, και
άνηρημενης ύυιτίας, καϊ άργοΰσης Ίερωσύνης, και ύηλων ούχ
62 Α. α όρωμενων. ου γαρ οντος αρχιερέων ιεροπρεπών εσταλμενου -,
κατά. τον νόμον, πώς ην ετι δήλους Ίδεΐν ; τι δε κάΐ οι όηλαι
νομισθεϊεν αν, οίδε μεν ίσως ο φιλομαθής, ύπομνησαι δε δια
βραχέων οΰκ άκερδες.
Οτε τα εις κοσμον του άρχιερεως γενέσθαι προστε-
ταχεν 6 των όλων Οεος, τότε προς τον ιερόν εφη Μωυσε'α ίο
Εχο<ι. " Και ποιήσεις λόγιον κρίσεως έργον υφαντού, σπιθαμής
χχνϋί. \ / ν Μ
>5. >6. " το μήκος, και σπιθαμής το ευρος' τετράγωνος εσται."
είτα προστεταχεν. εζ ονόματος των φυλών δυοκαίδεκα
11>.9, ιο.\)τφ τεχνιτεύματι σοφώς καϊ εντεχνως ύφαίνεσθαι λίθους"
δύο γεμην έτερους μεταξύ τών άλλων, οις ην ονόματα, 1 5
II). 26. ή δήλωσις κα\ η αλήθεια. είτα τούτο το λογιον της
ΐι>•24.5• κρίσεως εκ της επωμίδος χρυσαΐς άπηώρητο σειράΐς' επε-
II). 26. νηχετο τε τω στερνω τού άρχιερεως, καϊ ήσαν εις τύπον
8. ^οιία. τού Εμμανουήλ ή δηλωσις και η αλήθεια, πάντα γαρ
χν. 1 5•
α ηκουσε πάρα τού ΤΙατρος, άπηγγειλεν ημίν. καϊ δε- ζο
δηλωκε το θέλημα τού γεννησαντος αύτον' καϊ κατε-
στησεν εναργή της σωτηρίας την όδόν. Οτι δε εστί και
ο αλήθεια, πώς αν ενδοιάσειε τις, αυτού λέγοντος εναργώς
II). χϊν. " Έγώ ε'ιμι η αλήθεια ;" δια τούτο κα\ αύτη τη τού άρ~
χιερε'ως επεκρεματο καρδία, μονονουχί βοώντος τού τύπου 25
και αναφανδόν άνακεκραγοτος, ότι τον τών Ολων "Σωτήρα
και λυτρωτην, την άληθειαν και την δήλωσιν, εις νουν καϊ
καρδίαν το Ίερον εξει γένος, ήγουν ότι πασά πως ανάγκη,
τους ιερουργούς άεϊ μεμνησθαι Χριστού, και ενοικούντα
φερειν δια τού Πνεύματος" οίκος δε αυτού νους καθαρός, 3°

5- 'κροπρίποΰί Ό. "]. Ίση (βίο) Ό. Ι3• προστίταχιν\ + ό των

όλων θίάί τάτι προ{ τον Ίψρον (βίο) β χιιρπι Ό. 1 4• τιχνιτίύματι ϋ. Τίχ-
νητιϋμαη Εάά. και ΐΜκιιιηρΙιιιη ΟΧ Ό. 20. α οιη. Ό. 24. αϋτο Ι).
35• ΐπίκρίματο Ώ. άπικρ. ΥΑΛ. 20. των υπ), ϋ. 28. των Ίιρίων
ρΐ"0 το Ίιρυν ΰ.
 ίϋ. 4,5• ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. Π. 89
και καρδία διεσμηγμε'νη. χαΰίδουνται &7 ουν ημέρας πολλας
« νίβι Ίο-ραηλ φησι βασιλέως ουκ οντος ουοε άρχοντος, ά
τουτέστιν άβα/τίλευτοι και άνεπίστητοι. ούτε γαρ βασι-
λίνσουσιν οι έκ φυλής Ιούδα, οΰτε μην οι κατά νόμον
ζίτροεδρευσουσιν άρχοντα, τουτέστιν, οι ιερείς, άλλ' ούδε
έσται φησϊ 6νο-ιασττιριο» η θυο-ία, Ίερωσύνη τε καϊ οηλοι.
νλην οΰκ έν τούτοις διάττοντος, ουδέ άπόπεμπτος όλοτροπως
ο Ισραήλ εσται' κεκλήσεται γαρ κατά καιρούς, καϊ επι
στρέψει διά πίστεως, και έπιγνώσεται τον των όλων θεον,
ίο ΧΛί συν αύτώ τον Ααυε)3, τουτέστι, τον έκ σπέρματος β
Δαυέίδ το κατά σάρκα Χριοτον, τον των όλων βασιλέα
και Κύριοι/, τότε. δη τότε καϊ καταπλαγησονται της φιλο
τιμίας το μέγεθος, και την της ήμερότητος άμέτρητον χάριν,
σνμμεθέξουσι γάρ της τοις άγίοις ηύτρεπισμενης ελπίδος,
]-καίταϊς των πεπιστευκοτων άγέλαις άναμ\£, έν νομή αγαθή όί-Εζβκ.
XXXIV.
και έν τόπω πίονι νεμηθήσονται. καιρός γαρ αύτοΐς της ΐ4•
ούτω λαμπράς και άξιαγάστου χάριτος ό τελευταίος κα\ έν
ΐσχατοις, και έν Χριστώ, δι ου καϊ με& ου τω θεώ και α 63 Α.
ΤΙατρΙ η δόζα συν τω Άγίω ϊΐνεύματι, εις τους αιώνας τών
20 αιώνων, Αμήν.
3• ώοτίστ^ΓΟ» Β.Ο. άνιπίστιντοί Ε(1(1. βασιΧίύονσιν Ό. 5• ιτροίίρίΰ-
ομπ» Ό. ο! ΟΏΛ. Ό. ΙΟ. σπί'ρματοι] -|- τοϋ ϋ. II. τον ρΓΟ τ&
ΐΛά. υ. καϊ αϊ ι. 388ΐιοιρ(υαι βχ Ι).

νοι.. Ι.
 ΤΟΤ ΑΤΤΟΤ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΠΌΝ ΠΡΟΦΗΤΗΝ ΩΣΗΕ

Τ0Μ02 ΤΡΙΤ02.
Κ«φδ. "Ακούσατε λόρον Κυρίου οί υιοί ΊσραΗλ διότι κρίσιε τω Κυρίω
ττρόε τούε κατοικοΰνταε τκν ΓΗν, διότι ούκ εστίν άλΗθεια ουδέ
υ 2 Ιλεοε ουδέ έπίι-νωσιε Θεοΰ έπϊ τΡε ΓΗε. άρα και ψεΰδοε και 5
φόνοε και κλοπΗ και μοιχεία έκκέχυται επί τΟε Γίϊε, και
αΓματα έφ' αΓμασι μίσΓουσιν.

Αναγκαίου ημάς διατρανοΰν εθελοντας των προκείμενων

τον νουν, μονονυυχί παλινάγρετα ποιεΐσθαι τα εν άρχαΐς,
κα) όλον ωσπερ άναμηρύσασθαι της προφητείας τον σκοπον. ίο
ο ούκοΰν, ως ενι, κα\ εν βραχε'σι συνενεγκων, εκείνο φημι.
8ιιρΓ» ϊ. γεγονε μεν γαρ " άρχη λόγου Κυρίου εν 'Οσηε." διερ
:.
μηνεύοντες δε τα. τοιάδε, προς τόν μακάριον προφητην
Ώσηε τους πάρα θεοΰ γενέσθαι λογούς εϊκοτως ελεγομεν,
οιονεί μυσταγωγοΰντος αυτόν, και τα εσόμενα προαναφω- 15
νοΰντος δια τε τύπων κα\ λόγων, ταυτρτοι παρελαμβανετο
μεν εν άρχαΐς ή Τομερ, έτικτε δε τόν τε Ου λαός μου, καΐ την
Ούκ ηλεημενην. είτα μετ εκείνην προσελήφθη δευτέρα
άμοιχαλις τε και πονηρά, και τα εφ εκαστω τούτων λεπτώς
τε καΐ ακριβώς ό προφήτης, ώς εφην, έζεπαιδεύετο. ως ονν 2ο
άποχρώσαν του μυστηρίου την δύναμιν σνναγηγερκώς εν
εαυτω, άρχεται λοιπόν τοις εζ αίματος Ισραήλ προανα-
φωνεϊν τα μέλλοντα, κα\ της όσον ούδεπω παρεσομενης

Ι, 2. 8ΐθ Ό. τόμοί τρίτοι Β. Ι- °< »88ΙΗηρΙϋΠ» βΧ Ό. (22. Βΐ.) ίΐότί Β.Ό.

(ΑΙεχ. XII.) 8βά οί. ϊηίπι. ότι Εάά. (ναι.) 8ΐ3ΐίπι ουκ ϊστι »άά. ϋ. 4• <>*>&'
Ει1(1. ΟοΓΓβχί εχ Ό. 5• ")* «ΙβββΙ ίη Ε<1(1. 6. ΐκκίχυται Β. Ο. Ρ. (42, 49>
Ι53> 233•) 8εί^
*53> 8εά °ί•
οί. ϊη*τα
ϊηίΓα «4
64 °>
ο, ^5
65 °>
ο, ^7
67 &•
1). κίχυται
«γ Εάά. 17. λαόν Αυί>ειΊυβ.
20. ωί ίφην οπι. Ό. 22. άναφωνιΐν Ευ Εάά.
 ίτ. ι, α. ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. III. 91

αυτοϊς συμφοράς εναργή ποιεΐσθαι την πρόφασιν, και τα

«/>' οις λελύπηται θεός, εύ μαλα διατρανοΰν, ΐν είδεΐεν οϊ
κολαζόμενοι παθόντες (ν δίκη τα. οσαπερ αν σνμβαίη παθεϊν β
αυτούς, επειδή γαρ εμελλον άλωσεσθαι μεν ύπ' εχθρών,
5 εις γέλωτα δε προκεΐσθαι λοιπόν τοις άριστην εχουσι περ\
αυτών την δοζαν, και τών άλλων απάντων εθνών δυσ-
αλοττατον ΰπάρχειν οϊομε'νοις τον Ίσραηλ, Ίνα μη νομ'ιχτειαν
κατά σφάς αυτούς την επαμύνουσαν τε καϊ σώζουσαν
ατονησαι χείρα, μεταγινώσκοιεν δε μάλλον, ελοιντο τε προς
ίο τα αμεινω παλινδρομεΐν, εννοοΰντες οτι προσκεκρονκασιν
άμαθαίνοντες τω σώζειν είδότι, ταύτητοι κα\ πεπτώκασιν
υπο θειαν οργην, άναγκαίως αύτοϊς και προ γε τών εσεσθαι
προσδοκώμενων προαπαγγελλει τα εγκλήματα, και φησιν & β4 Α.
Ακονα-ατΐ λόγον Κυρίου ο'ι υΙοι Ίσραηλ Ότι κρίσις τω
ΐ5 Κυριω προς τους κατοικούνται την γην. κρίνεται δε προς
ανθρώπους θεός, έλεγχων, ού δικαζόμενος, και παρατιθε\ς
τοις εις αΰτον δεδυσσεβηκόσι γυμνά τα εγκλήματα, κατ
εκείνο που τάχα το εν ψαλμοΐς ΰμνούμενον "Έλεγζω σε, Ρβ. χΐϊχ.
** και παραστήσω κατά πρόσωπον σου τας ανομίας σου, ινα
ίο μη μάτην αΰτοϊς επενηνεχθαι φάσκωσι την οργην, άλλ' ως
εν οφληματος τάζει λοιπόν, και τοις τα μέγιστα πλημμελεΐν ο
ειωθοσιν ώς εξ ανάγκης συμβαίνουσαν. τι δε φησιν 6 κρινό
μενος, ήτοι διελεγχων ; Ουκ εττιν αλήθεια οΰ£ε 'ίλΐος ου&
πτίγνωσις θιοΰ (π) της γης. το μεν ουν άληθειαν μη είναι
25 λέγειν, ύπεμφηνειεν αν καϊ /χαλά εικότως, οτι πολλή πάρα
πάσι κατ εκείνο καιρού γεγονεν η συκοφαντία, ψευδορκία τε
και απάτη και δόλος, τά πάντων αισχιστα τών κακών' οτι
δε ήσαν άφιλαλληλοί τε καϊ άφιλικτίρμονες, άτεγκτοι τε
και άτεραμονες, και τον νουν άπεσκληκότες, ύποσημηνειεν

Ι. αντηι (βίο) ϋ. 3• σνμβαΐντ) Ό. 5• π(Ρι ωβϋΐηρΜιιη εχ Β.ϋ.

6. βικτάλωτατον υπάρχ. υίομ. τον ισραη\ βί μη ΟΓΏ. Ώ. γ. νομίσα αν Ό.
9- μ*ταγιρωσκοΐ€ν] μίταγινώσκίίν Ι^ιΐΐΐ. και ροβΐ τ*- 3(1(3. ϊιΊ. 12. ΰΐίαν
οπι. Ε), ΐπισθαι ρΓΟ ίσισθαι Ό. 13• προσαπαγγί\\(ΐ Ε(1(1. 2θ. ϊπινη-
«'χ&ζι] απινηνίχθαι 'άά. 3Πΐε Μί({ηε. δΐΗΐίπΐ φάσκονσι Ό. 22. ιΐώθασιρ (βίο)
Γ). δθ(ίπι ώι Ο. και Έιάά. 25. πολλι;» ϋά.
Ν 3
 92 Β. ϋΥΚΙΙ,ΙΛ ΑΙ,ΕΧΑΝΌΚ. ΐν. ι, ι.

2 Τίιη. ο αν το μη είναι 'ίλεος' οτι δε φιλήδονοι μάλλον η φιλόθεοι,

και τοις ψευδωνυμοις θεοΐς όλοτρόπως προσκείμενοι, σαφηνιεΐ
πάλιν επιγναχτιν Θεού μη είναι λίγων επ) της γης. άλλως
τε πρεποι άν εικότως τοις ταΐς ούτω δειναΐς άτοπίαις ενισχη-
μενοις, και το δοκεΐν ηδη πως μηδέ ειδε'ναι θεόν' είπερ ειδε'ναι 5
φαμεν αύτον φρονούντες ορθώς τους τοις θείοις αύτοΰ θελη-
μασιν επόμενους, προσεπάγει δε τούτοις, οτι αρα και -ψεϋοος
και φόνος και κλοπή και μοιχεία κεχυται επ\ της γης, καϊ
ά αίματα εφ άίματι μίσγουσΊν. άκούεις όπως εις λήξιν
ήκασι παντός κακοΰ, καϊ ανοσιών εγχειρημάτων επεκεινα ίο
λοιπόν, οι περί ων ό λόγος, των άγαν εκτοπωτάτων ούδεν
εώντες άνεπιτηδευτον ; και το ετι τούτου παράλογώτερον,
αιματΛ έφ' ά'ιματι μίτγουτί φησι. σημεϊον δ' αν γένοιτο
και τοΰτο σαφές, τοΰ μήτε άνοκωχην παρεισκρίνεσθαι τοις
κακοΐς, μήτε μην εν μεταγνώσει των τετολμημενων γενέσθαι 1 5
τους δεδρακότας' συνεχή δε ώσπερ, και επαλληλον παρα-
τετάσθαι την άμαρτίαν.
β Αλλα ταυτϊ μεν ειρήσθω προς διασάφησιν την προχει-
ροτεραν. εοικε δε πάλιν ό μακάριος προφήτης μυστικωτεραν
ποιεϊσθαι ήμϊν την άφηγησιν, και καταιτιάσθαι τον Ισραήλ 2ο
επί ταΐς ε'ις Χριστον παροινίαις, και μιαιφονίαις ταϊς εις
αυτόν καϊ αγίους, κρίο-ις γαρ τω Κνρίω προς τους κατοικουν-
τας την γην. άν& ότου, καϊ επϊ τ'ισιν ; επεφάνη γαρ ήμϊν ό
8.μ»μη. Κύριος ημών Ίησοΰς ό Χρίστος, και απεστάλη, καθά φησιν
αΰτος, " είς τα άπολωλότα πρόβατα οίκου Ισραήλ," Ίνα 25
65 Α. β φώτιση τη δια ΙΙνεύματος δαδουχία. τους εσκοτισμενους, Ίνα
της νομικής άπαλλάζας σκιάς, τοις της αληθούς λατρείας
εμβιβαση τροποις, "ινα δικαιώσας τη πίστει τους ταΐς άμαρ-
τιαις ενειλημμενους, σύναψη δι εαυτού τω θεώ και ΤΙατρί.
άλλ' ούκ εδόκει φρονεΐν ορθώς τοις ε£ Ίσραηλ' τον γαρ επ\ 30

5• μηύϊ] μη Ό. 6. φρονοϋντοι Κάά. και ροδί ορθώς Ά<\ά. ϊιά.

14- σαφής Ε). Μοχ Γοιτεχί άνοκωχην. Κ(1εΙι;ι!ιΐΓ ανακωχήν. Ι ή. άλλί-
!τ.ιλλι/λοι• Ό. 19. ίαικ»—μυστικωτίραν ΟΠΟ. Ό. 30. ήμΐρ
ποιΛσθαι ΐηνβΓβο 0Γ(1ίηβ Π. 24. 6 οοα. Π. 27• άληθιίαι ϋ.
38. ιμβιβάπιι ϋ.
 ίν. ι, 2. ΙΝ 03ΕΑΜ. ΤΟΜ. III. 93

τούτοις έζ ουρανών άφιγμένον εκβεβληκασιν, άπεδοκίμασαν,

ούκ ηθέλησαν έχειν παρ εαυτοΐς την ά,λτβείΑν, το έλεος,
την ίπίγνωσ-ιν τοΰ Θεού και Πατρός, ότι γαρ Αλήθεια, τε
εστί και έλεος ό Χρίστος, ου μακρών οιμαι δεήσει προς ο
5 άποδειζιν λόγων, απόχρωσης εϊς τοΰτο της θεοπνευστου
γραφής ανω τε και κάτω Χριστον όνομαζουσης ημΐν έλεος
κα\ αλήθεια, οτι δέ εστί και επίγνωσης θεού, διαμάθοι τις
αν κα\ λίαν άκονιτι, σαφέστατα τε και εναργώς διακεκραγότος
αύτοΰ, " Ό έωρακως εμε εώρακε τον ΐΐατέρα." Κρίτις 8. ,ΐο»η.
ίο τοινυν τω Κυριω, ψησιν, προς τους ΧΑΤοιχουντΑς την γψ'
δηλον δε οτι την τών Ιουδαίων οτι μη έστι παρ αύτοΐς η ο
Αλήθεια. Τ€ και το έλεος και η έπίγνωο-ις τοΰ Ώατρός.
κρίνεται μεν ούν προς τους τα τοιάδε μη έχοντας" διαπε-
φεύγασι δε το κρίνεσθαι προς αυτόν, ήτοι προς αύτοΰ, την
ΐόπίστιν οι προσηκάμενοι. καϊ τοΰτο αύτο σαφές αν γένοιτο,
Χριστού λέγοντος πάλιν " Άμην άμην λέγω ύμΐν Ό Π»• ν•
" ννστεΰων εις εμε, έχει ζωην άίώνιον, και εις κρίσιν ούκ
" έρχεται.
Ύί τοινυν το χεχυμενον 'επ) της γης ; Αρα, χα) \Ιεΰ^ος
ίο και φόνος χα) κλοπή χα) μοιχείΑ' χα) οίιμΑΤΑ εφ Αίμασ-ι
μίσγονσι. και τίς η αρΑ ; καταλαλια καϊ ΰβρις' διαλε- ά
λοίπασι γαρ ουδαμώς τών Εβραίων οι δήμοι περιυβρί
ζοντας τον Ίησοΰν, άθΰρω τε κα\ άχαλίνω γλώσση κατ-
επεμβαίνοντες, ως ποτέ μεν Έαμαρείτην, ποτέ δε μέθυσον β. 3οκα.
25 αποκαλειν, και εκ πορνείας γεγεννημενον. ωοντο γαρ κατά 4,,
σφας την αγιαν μεμοιχευσσαι ΐϊαρΟενον ουκουν η ΑρΑ μεν χί ,9
εν τούτοις, κατεψεύδοντο δε καϊ της δοζης αύτοΰ, δαιμόνων 8:.^0*Ι1•
έχειν λέγοντες αυτόν, καϊ ταΐς τοΰ Βεελζεβούλ δυνάμεσιν β 8.Μ»ιΛ.
απονέμοντες τάς θεοσημίας. ότι δε κα\ μιαιφονον επ' αύτω
3ο την διάνοιαν εσχηκότες άλοΐεν αν, είδείη τις αν άπο γε τοΰ 8. •Γο»η.
λίθοις βεβλησθαι πολλάκις παρ αυτών τον Εμμανουήλ" *• 3';
χϊ. 8.
3. ναρΛ {» ΈΔΑ. 8. ίίβκοτραγότοΓ αντοΰ ΙΐΟΟ ΟΓάίηβ Ό. II. 8 Π. οτ€
ρΓΟ ϊστι ΈΑά. 8ΐ3ΐϊπι πάρα Ι). 2ΐ.τίϋ. ΡοβΙ άρα αάά. η V). 24- σαμαρί•
τη» ϋ. 25- γίγιννημϊνον Ό. γγνημίνον Εύά. 3*• παΡ' <•*"% 0•
 94 Β. ΟΥΚΙΙ^Ι ΑΙ^ΕΧΑΝϋΚ. ίν. 3, 4•

8. ι^υο. άποκομισθήναι δε και μέχρις αυτής οφρύος τον ορούς, ινα

ίν• *9• ,*, ν , , , ^ » ι '
κατακρημνιζοιτο. και ου μέχρι τούτων τα εγκλήματα.
έκτετίμητο δε λίαν καϊ το χρήμα της κλοπής, κατεμισ-
χχ^Λ"ς θοΰντο γαρ επ' αύτω τον προδότην Ίούδαν, τον αισχροκερδή
ββ Δ. α και κλεπτίστατον. μοιχο\ δε ώσπερ τίνες άλιτήριοι γεγονότες 5
οι Φαρισαϊοι τής των Ιουδαίων "Συναγωγής, άπεσόβουν μεν
αυτής τον εξ ούρανοΰ νυμφίον, τουτεστι Χριστόν συν-
επόρνενον δε, ταΐς ιδίαις ήδοναΐς ΰπηρετεΐν άναπείθοντες.
'εμκτγον δε και έφ' αίμα<τιν αίματα, πώς, η τίνα τρόπον ;
άπεκτονότες γαρ τους αγίους προφήτας, και αυτόν εκείνοις ίο
προσέθεσαν τον των προφητών Αεσπότην. καϊ γοΰν Ό
1> μακαροις Στέφανος εν ταΐς των αποστόλων πράξεσι δικαίως
α<λ» 88. αύτοΐς όνεώίζει λέγων " Ύίνα των προφητών ουκ έδιωξαν
5»• " οι πατέρες υμών ; και άπεκτειναν τους προκαταγγείλαντας
" περί τής ελεύσεως του Αικαίου, ου νυν ύμεΐς προδοται και 1 5
" φονεϊς έγενεσθε." άλλα. κα) ό Σωτήρ τοις Φαρισαίοις
8 Μ»ι«ι. καϊ γραμματεΰσιν όνειδίζων τα τετολμημενα έλεγε " Καϊ
υμεις πληρώσατε το μετρον των πάτερων υμών.

3 Δια τούτο πενθήσει η γη, και σμικρυνθΗσεται σύν ττάσι τοϊε

ο κατοικοΰσιν αύτΗν, σύν τοϊε θΗρίοιε του άτροΰ και σύν τοϊε ϊο
έρπετοϊε τΟε ι>»ε και σύν τοϊε πετεινοΐε τοΰ ούρανοΰ, και οι
4 ίχθύεε ΤΗε θαλάσσΗε έκλείψουσιν, δπωε μΗδείε μιίτε δικάζΗται
μιίτε έλεΓχΗ μΗδείε.

Έ•πειδη γαρ φησι τον ούτω θεοστογή και παγχάλεπον

διεζήκασι βίον, τον δυσσεβή και εξήνιον, πεφρονήκασί τε και «5
δεδρακασιν α μη θέμις, έμπαροινοΰντες θεώ" ταύτητοι, και
μαλα δικαίως, ο'ιχησονται προς άπώλειαν, πενθούσης μεν
ά ο'ιονέι τής γής' καταδηωθήσεται γαρ αύτη, κα\ μεταμείψει

3• ίκητίμηντο ΈΑά. 4• *ον προ&ότην ίοΰβακ ότ' αιτώ ίηνβΓβο 0Γ(1ϊη6 Ό.

6. τάν Η.-ίΚΐιιηρΙυιη βχ ϋ. 1 1. τά»> οιη. ϋ. 13. αντοίι] αϋτονς ϋ.
ι6. φαρισσαίοί! Ό. 24. φησι τον οΰτω Ηοο ΟΓίΗηρ Β. 25• βί ρΓΟ
τί Ό. 27. πινθήσης (βίο) Κάά. 28. 8« ρΐΌ γαρ ϋ.
 ίν. 3, 4• ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. III. 95

το σχήμα, και άτερπη φορέσει την όψιν, πόλεων μεν εμ-

πεπρησμενων, οίκων 8ε κατασεσεισμένων, και αγρών εκκε-
κομμενων' συνδιακείσονται δε τη γη και οι κάτοικοι, συν-
ολοφυρομενοί τε καϊ συνοιμώζοντες. πενθησουσι γαρ και
5 αυτοί, τουτέστιν, άπασης ευθυμίας και ευημερίας άττοτάτω
γενησονται. τίνες δε οι κάτοικοι ; θήρες τε και ερπετά, και
προς γε τούτοις τα διιπτάμενα. και ου δηπου νομιονμεν,
ειγε συνιεμεν ορθώς, οτι θηρών αγρίων, ήγουν ερπετών, η β
πτηνών ο προφητικός ημίν κατακεκραγε λογος' εΰηθες γαρ
ίο παντελώς, κα\ άσυνεσιας εμπλεον το τηδε νοεϊν' οϊομεθα γαρ
μάλλον, ορθά φρονεΐν εγνωκότες, τοις άρτίως ημΐν είρημενοις
τους των Ιουδαίων έξομοιοΰσθαι τρόπους, καϊ δια μεν τών
τ, :,ί: τους δυνατωτάτους καϊ εκδειματοΰν έτερους Ίκανώς
έχοντας, τους άγριους κα\ επελευστικούς, καϊ μιαιφονείν
1 5 ε'ιωθοτας, και πολύ λίαν έχοντας το άνημερον υπεμφηνειεν
αν ό λογος' δια δε γε τών ερπετών τους άκρως εξησκημενους & β7 Α.
το πικρον εν τρόποις, κα\ εϊς λήξιν της όλης ηδη ηκοντας
πονηρίας, ούτω γάρ που κα\ ό σοφός Ιωάννης την μοχθη-
ροτάτην τών Φαρισαίων καϊ γραμματέων ήλεγχε πληθύν,
2ο έπιβοών τε και λέγων " οφεις γεννήματα εχιδνών' δια δε Β.Μλιλ.
γε των πετεινών ευ μαλα συνησεις τους ετοιμως ανεπτοη- Οί.χχϋί.
μένους εις άπόστασιν την άπό θεοΰ, εϊτ οδν την επάρατον
νοσοΰντας ύπεροψίαν, καϊ άνω που φερεσθαι καϊ ύφηλα
φρονεΐν ειωθότας. εοικε δε καϊ Ίχβυα,ς άποκαλεΐν τους
25 συρφετώδεις καϊ άγελαίους, τους ταϊς του βίου φροντίσι \>
βεβαπτισμένους, και ΰποβρύχιον ωσπερ έχοντας νουν, τους
άφωνους καϊ άλογωτατους' άφωνοτατον γαρ τών ιχθύων το
χρήμα, καϊ καθ' έτερον δε τρόπον, τους οίον καταπίνοντας
τους ασθενέστερους" άλληλοφαγία γάρ μάλιστα πάρα τοις
3ο Ίχθΰσι τετίμηται. πενύ*ι<τίΐ τοίνυν φησϊν η γη τόίς χλτοι-
1. τβ ίψίΐ Ό. 3• ο-υν6ισθησονται (βίο) ρκ> σννοΊακίίσονται Ό. 8ΐ3ΐίπι
ϋ ΜίυαιρΙαιη βχ Β.ϋ. 13. άυνατατίρονι 1). Ι4• ΐπιλινστικά ϋ.
ιη. «V τρόποα ϋ. (Ιι τρόπον! Εάα. ίο. γραμματίΐι και φαρ. ϊηνβΓβο
ΟΓΐϋηο Ό. πονηρία» ρπ> π\ηθύν Ό. 2$. νοσοΰντας οιη. Ι). 24• οίομίνον!
ρΐΌ ίΐωθόταί ϋ. 28. ΐπρον—η καθ' (68 β.) οιη. Ι).
 96 Β• ΟΥΚΙΙ,υ ΑΙ,ΕΧΑΝϋΒ. ίν. 3, 4•
κουα-ιν όμου. και τις ή τούδε πρόφασις ; όπως μι\οέις μήτε
«οΡγ» 2ικάζ*ιτα.ι, μήτε ελεγχη μ*\£είς. επειδή γάρ άρα. και ψεΰδος,
κλοπή τε καϊ φόνος, και μοιχεία κεχυται επ\ της γης, και
ο αίματα εφ' άίμασι μίσγουσι, ταύτη τοι πενβηιτει και αργήσει
λοιπόν ψεύδος και απάτη κα\ συκοφαντία, εποιμώζοντες 5
γαρ τοις παρ' ελπίδα συμβεβηκοσι, και την εν χειρ), κλαίοντες
συμφοραν, και ούχ εκοντες άφε'ξονται των τοιούτων πλημ
μελημάτων, το γάρ τοι δικάζεσθαι και ελεγχειν, εϊη αν
έτερον ούδεν, καθάπερ εγώμαι, πλην οτι το κατηγορεϊν και
καταψηφίζεσθαί τίνων, ήτοι ψευδόμαρτνρεΐν. τούτο τοι και ίο
έτερος ημΐν των άγιων προφητών των εξ αίματος Ίσραηλ
Μϊο. νίϊ. <1 κατεκεκραγει λέγων, " Οϊμοι ψνχη, οτι άπολωλεν ευλαβής
" άπο της γης, κα\ 6 κατορθών εν άνθρώποις ουκ εστι' πάντες
" εις αίματα δικάζονται, έκαστος τον πλησίον αύτοΰ εκθλί-
" βουσιν εκθλιβη." 15
Αλλα ταΰτα μεν ιστορικώς" προς διανοιαν δε την εσωτατω
τον της προφητείας εύθύνοντες λόγον, εκείνο φαμεν. επειδή
γαρ εν τη τών Ιουδαίων γη, ήγουν παρ' αΰτοϊς τοις Ίουδαίοις
8αρΓ» ουκ ((ττιν " αλήθεια ούδε έλεος ούδε επίγνωσις θεού" ταΰτα
νβΓ. ι. ' '
δε ειναί τε κα] λεγεσθαι τον Εμμανουήλ είρηκαμεν' κεκρά- 2ο
β τήκε δε μάλλον άρα και ψευδός, και τετίμηται κλοπή, και
αίματα εφ' αίμασι μίσγουσιν' άπεκτονότες γάρ τους προ-
φητας, ώς εφην, και αυτόν άπεκτονασι τον Ίησοΰν χ&τα-
πεννηο-ει λοιπόν ή γη τοις κατοίκοις ομού ταϊς ' Ρωμαίων
εμπιπραμενη χερσίν. εσται δε ταΰτά φησιν, ίνα μήτε αικά- 25
ζηται, μήτε έλεγχα μησείς. όπερ εστίν εναργώς επαιτιωμενου
τους Ιουδαίους, ώς δικασαμενους άνοσίως καϊ κατελεγζάντας
β8 Α. α ήτοι ψευδομαρτυρησαντας του Χρίστου, οι μεν γάρ ηγούμενοι
^ΐ"0• προσηγον Πίλατω δικαζόμενοί τε και κατηγοροΰντες αύτοΰ.
3• παρελθόντες δε τίνες κατεμαρτύρουν, μόνον δε ούχι και 3©
ελεγχειν απετολμων ψευδοεποΰντες ο'ι δείλαιοι, ποτέ μεν,

ι,3• τή* Η8β«ιηρΐιιπι βχ Β. ι6. μίν αβϋΐιπιρίϋΐη οχ Β. ιδ. τοίϊ

ιι*κιιιηρΙιιιτι ρχ Β.
 ίν. 5• Ι Ν 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. III. 97

οτι διάστρεφα τον λαόν ποτέ δε, οτι τούτου λέγοντος 8 μ»ιϊ.
ακηκοαμεν, ως εν τρισιν ημεραις κατάλυσα τον ναον του
θεοϋ, και εγερεΐ πάλιν αυτόν, άναιρεθησεται το'ινυν φησί
δίκη, και έλεγχος ήτοι καταμαρτυρία, καΐ ψήφος ουκ άληθης'
5 ουκ οντος βασιλέως, ούδε άρχοντος του δίκαζαν εΐωθοτος. ο
ταντβτοι, καθάπερ εγωμαι, και ό προφητικός ήμΐν λόγος
τοις άβασϊλεύτοις των ζώων τους των Ιουδαίων παρεικάζει
λαούς, 6ηρ<Γΐ δη λέγω και ερττετόίς κα\ πετεινοίς και ιχρυτίν.
ούτω και ό μακάριος προφήτης Αμβακούμ εφη που προς
ίο τον των όλων θεόν " Εΐρ τ'ι επιβλέπεις επί καταφρονοΰντας •, ΑΚ ί.
" παρασιωπηστ) (ν τω κατάπιναν άσεβη τον δίκαιον ; και
" ποιησας τους ανθρώπους ως τους Ίχθυας της θαλάσσης, και
" ώ$• τά ερπετά ουκ έχοντα ηγοΰμενον." ο

"0 δε λαόε μου ώε άντιλει-όμενοε ίερεύε, και ασθενήσει Άμέρας, 5

ΐ5 και ασθενήσει και προφΗΤΗε μετά σοϋ.

"Αθρει δη μοι τον μακαριον ΪΙροφητην έτεροτρόπως εκ-

φεροντα τα προς αύτον ειρημενα πάρα θεοΰ. ηκουσε μεν γαρ
ε'ναργώς οτι " Ήμερας πολλας καθησονται οι υιοί Ίσραηλ, 8η]>γ»
ουκ οντος βασιλέως ουοε άρχοντος, ουκ ούσης ουσίας ουοε
2ο α οντος θυσιαστηρίου, ούτε Ίερατείας οΰτε δήλων" ύποτρεχων α
& ωσπερ αυτός των άκροωμενων το άχαλινον εις οργάς,
ύπεσταλμενως ελέγχει, και συμμετροις άσαφείαις κατασκιάζει
τον λόγον. οτι μεν γαρ ηγουμένων δίχα και του βασιλεύ
οντος διατελε'σουσι καιρούς, και άπαιδαγώγητοι μενοΰσιν,
2 5 κτχνώς ύπαινίττεται, τοίς των ζώων άβασιλεύτοις παρεικάζων
αυτούς, οτι δε και θυσιών εξωσθήσονται κα\ λειτουργίας
'ιερων, ύποφαίνει λέγων, εν ίσω γεγενησθαι τοϊς των ιερέων
άντιλεγομε'νοις. και τίνες αν ειεν ούτοι πάλιν ; ήτοι τις ό β

9• 'Λββακουμ ΡοηΙ. Άβακοΰμ ΑιΛ. ι,-, καϊ αΐΐ. Β. (ΑΙεχ. XII.) ίηίϊη
6ρ α. 6 Κάά. (ν»ί.) 35• «ΓαΐΜττίται (βίο) Κάθ. «6. Ηηες
πΐ2ΐ δνπβοβ ίικίνίαβ (,ού. ΑπιΙίΓΟδ. Μβάίοΐϋηεηβίβ 0. 313 'η^ ^•'• ' '4 ν• «έ4»-
βήσονται ΐιάά.
νου. Ι. ο
 98 Β. ΟΥΚΙΙ,υ Α1ΕΧΑΝΌΚ. ίτ. 6.

ι.βν. αντιλεγόμενος ιερεύς ; ό μώμον έχων, και άρμωστημα σάρ

α, κικον' ταυτητοι και της λειτουργίας εφγομενος. η γαρ δια
σκέλους, ή οφθαλμών επηρειαν, η δια σύντριμμα ποδός, η
καθ' ετεραν αϊτίαν εξεπε'μποντό τίνες του Ίεράσθαι δεΐν,
καίτοι γεγονότες εκ φυλής τε καϊ αίματος Αευι. κεχρη- 5
σμωδηκε γαρ ούτως ό δια Μωυσεως νομός, ούτως ούν
VI Κοω. £σΤαι φησ\ν ό λαός μ-ον. καίτοι γαρ υπάρχων 'ιερος δια
69 Α. α τους πατέρας, και του θύειν ήξιωμένος, εξω της αγίας καθ-
εδεϊται σκηνής, εξώ λειτουργίας καϊ ιερών, ου γαρ προσοίσει
θυσίας, οϋτε μην όσμην ευωδιάς άνοίσει τω θεώ" κατηρ- ίο
ρωστησε γαρ ούκετι μετρίως την εις νουν επηρειαν, και
καταλελωβηται την καρδίαν, γεγονε τε δικαίως άποπεμπτος
ηδη, κα\ άπηχθημενος. οτι δε τοις εξ Ίσραηλ συμβησε-
ται κάΊ το σιγησαι προφητας, διαμεμηνυκεν ειπών Και
ΟΑΊίνψη χα) προφήτης μετά τον, κατ εκείνο που πάν- 1 5
1) τως το ειρημε'νον παρά θεοΰ προς τον μακάριον Ιεζεκιήλ"
Εζβοΐι. « Κα! Την γλώσσάν σου συνδησω, και άποκωφωθηση, καϊ
111. 2
" ουκ εση αΰτοΐς εις άνδρα εύθύνοντα, ήγουν ελέγχοντα, οτι
" οίκος παραπικραίνων εστί." ταΰτα δε πάντα συμβήσεται
διά την εις Χριστον άσεβειαν, και τα εις προφητας εγκλη- 2ο
ματα. πλην ουκ εις άπαν ά<τ(ΐενηο-ειν τον Ίσραηλ, άλλ εις
ήμιρας φησί' τετηρηται γαρ αϋτώ σωτηρίας και επιστροφής
της ως εν πίστει καιρός.

6 Νυκτί ώμοίωσα τΗν μΗτέρα σου, ώμοιώθΗ ό λαόε μου ώε ούκ

ε έχων Γνώσιν δτι σύ έπιΥνωσιν άπώαω, κάρώ άπώβομαί σε 25
του ϊερατεύειν μοι• και έπελάθου νόμου Θεοΰ οου, κάτω
έπιλΗοομαι τέκνων σου.

Εστί μεν ουν ό λόγος ώς προς την τών Ιουδαίων

αμετροεπή τε καϊ άνοσίαν πληθύν. μητέρα γε μην αύτης

5. αίματοί] -+" τοΰ Ό. 7• τοί 7αΡ ^0<: ΟΓ(1ίηβ Ό. Ο- λίίτουργώ» ϋ.

ίηνίΐο 8γΓ. ίο. τφ οπι. ϋ. ΐ3• μϊν ρΓΟ ίί ϋ. 14- καϊ αΐΐ. οσι. Ό.
26. νόμου V. Έ,άά. (Αΐβχ.) νόμων Β. (49> 97• 22^•) νόμον ϋ. (VIII.) 28. "Εστί]
"Ετι Έ,άά. Ϊ9• άμ(τρο(πή ϋ. άμαμτοίπη Κάά.
 ίτ•7- ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. III. 99

ονόμαζα την Έυναγωγην, καθάπερ αμελεί και των εν Χριστώ

δεδικαιωμενων την Έκκλησίαν. άφεγγεία τοίνυν και σκοτω
παρεικαζει δικαίως την των Ιουδαίων "Συναγωγην. τοιγαρτοι
και ό σοφωτατος ΠαΟλοί έαυτοΰ τε περί, και των εν πιστΗ ο
5 λελαμπρυσμίνων εδ μάλα φησίν, " Ουκ εσμεν νυκτός ούδε » Τ•1"88
" σκότους, άλλ' υιοί φωτός και ήμε'ρας." εοικε δε φησι
καϊ ό λαός ό εμος τοΐς ούκ εχουσι γνώσιν, καίτοι την δια
νομον πεπλουτηκώς ποδηγίαν. κε'κληται γαρ προς επίγνωσιν
τοΰ κατά άληθειαν οντος θεοΰ, πεπληροφόρηται δια θαυμα-
ιο των, ελλελοιπε δε παντελώς ούδεν των Οσα φωτίζειν οια τε
τους εσκοτισμένους, καϊ άξιάγαστον τοΐς εύμαθεστεροις ενιεναι
γνώσιν ουκ άνικάνως έχει. επειδή δε ά,-πωτω φησι την
επίγνωσιν, τουτεστι Χριστον, δι ον και εν ω προσιτός τε β
άμα και γνωστός ό Πατήρ, έξωσθήση λοιπόν τοΰ είναι Ίερος,
1 5 και τοΰ προσάγειν θυσίας, ως βέβηλος. κα\ επειδή τών
θείων εις ληθην κατώλισθες νόμων, μήτε τα Μωυσεως νοησας
πνευματικώς, μίμε μην τοΐς δια Χριστού παιδεύμασιν Ίσχνον
τε και εύφυά τον νουν ένιεις, ε'ις ληθην κάγώ τών σών οιονεί
πως νπενεχθησομαι τίκνων, τουτέστιν, οΰκετι μεμνησομαι, & 70 Α.
2ο διά γε τοΰ και φειδοΰς καϊ φροντίδας άζιοΰν ων γαρ άξιοι
μεμνησθαι θεός, τούτοις την ιδίαν απονέμει φιλανθρωπιαν.
επελάβετο δε καϊ έτερως τοΰ θείου νόμου, χα) ΛπωοΆτο ττ\ν
έττιγνωτιν ειδωλολατρησας ό Ίσραηλ.

Κατά το ττλΑθοε αυτών οΰτωο Ημαρτόν μοί' τΗν δό£αν αυτών 7

25 είο άτιμίαν θΗσομαι.

Ήμεροτητος μεν άπάσης και πηγή κα\ γενεσις, και αυτό

χρημα το αγαθόν ή θεία τε εστί κα\ απόρρητος φύσις' πλην ο
ούκ εισαπαν τών πλημμελούντων ανέχεται" τοΐς δε άχαλίνως
εις τοΰτο ιοΰσι τάς αύτοΐς πρέπουσας επιφέρει δίκας. άφι-
3ο κεσθαι δη ούν εις τοΰτο φαυλότητας διισχυρίζεται τον Ισραήλ,
8. ΐΓθτλοντη*ασ• Ό. κικ\ήκασι— πνπΚηροφόρηνται Ό. Ι4• ϊζωθηστ; (βίο)
Εάά. 8θ(ίπι τοί ίΐΥίΐι λοιποί/ ίηνεη>ο οπίίηε 1). 17. Ηοο μην ηεεεββίΐ εχ Ό.
25. θήσα ¥. (Αΐβχ.)
Ο 2
 100 Β. ΟΥΚΙΙ,Ι.1 ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ, ίν. 8, 9-

ώί ούκετι μεν οϊστην γενέσθαι την άπόνοιαν, 'ισαριθμον δε

ωσπερ αύτοΐς όράσθαι την άμαρτίαν. αυτοί μεν γαρ ήσαν
""*• ωσει τα άστρα του ουρανού τω πλησει, και ως η άμμος η
ϋβ°• " πάρα το χείλος της θαλάσσης," κατά το γεγραμμενον'
ο ούδεν δε του πλήθους άποδεϊν εφη τα πλημμελήματα, τοΰτο 5
οιμα'ι εστί το Κ,λτλ το πλφος αυτών ούτως ημαρτόν
μοι. επειδή δε εις τούτο κατώλισθον άθλιοτητος τε και
δυσβουλίας, και θεφ προσκρούοντες ου διαλελοίπασι, τ»»»
αόΡοΛ Λυτών εις Λτιμίαν βηο-ομαι, τουτέστιν, εφ' ω μεγάλα
φρονεΐν έγνώκασιν, επ' αύτψ δη τούτω καταισχυνθησονται. ίο
πώς η τίνα τρόπον; αύχηματων γαρ άποπεσοΰνται των επι
πληθει πολλώ, δαπανώντος του πολέμου συν τοις μαχίμοις
όμοΰ κα\ την αλλην άπασαν ηλικίαν' κενανδροι γαρ άπο-
(1 μενοΰσιν οίκοι τε και πόλεις, καϊ επ' αύτώ δη τούτω την
τΐΐΓβη. Ίουδαίαν ό προφήτης Ιερεμίας εθρηνει λέγων " Πώρ εκά- 1 5
" θισε μονή ή πόλις ή πεπληθυσμε'νη λαών ; άρχουσα εν
" χώραις, εγενηθη εις φόρον."
Και ετερως δε, θεώ προσκρούοντες άπασης εύκλείας ως
άποτάτω κεισόμεθα δρώντες α μη θεμις' και εφ' οις αισχύ-
νεσθαι χρη, επ' αύτοΐς δη τούτοις εσθ' ότε μεγαλαυχούμενοι, 2ο
καϊ ύψηλην αίροντες την όφρύν, ως δικαίως λεγεσθαι και
Γΐιίΐ. ϋϊ. 7Γ€ρί ημών, " ' Ω,ν η δόζα εν ττ} αισχύνη αυτών." οΰκοΰν και
β κατά τόνδε τον νουν εκδεζη πάλιν το ειρημενον Τ^ν σόζα*
Λυτών ΐ'ις ΛτιμίΛν θητομαι. ότι γαρ παραδίδονται τίνες
Εοω. ί. " εϊς άδόκιμον νουν, ποιεϊν τα μη καθήκοντα," πώς εστίν 25
άμφιβαλεϊν, του μακαρίου ΥΙαύλου σαφώς είρηκότος.

8 Αμαρτίας λαού μου φαΓΌνται, και έν ταΐε άδικίαιε αυτών λΗψον-

9 ται τάε ψυχάε αυτών, και εσται καθώε ό λαόε, οΟτωε και ό
ίερεύε.
71 Α. & Τεγραφώς τάς αιτίας της ε'ις το πλήθος όργης, μεταβιβάζει 3°

η. τι οία. Ό. 1 2. Ηηο συν αεεβββϊΐ βχ Γ). Μ• δή ϋ• δ« Εάά.

ΐ6. πίπληθυαμίιιη ΗίΐΙηΊ 1•. 26. ϋμφιβίίλλαν Ό.
 ίν. 8, 9• ΙΝ 03ΕΑΜ. ΤΟΜ. III. 101

τον λόγον «τι το τάγμα το Ίβρόν. άρμόσειε δ* αν ως γε

οιμαι τω λόγω, και το άρτίως ήμιν είρημενον, " Ύήν δοξαν 8υρ»
" αυτών είς άτιμίαν θησομαι." δόξα μεν γαρ της Ιουδαίων
Συναγωγής η περίοπτος Ίερωσύνη, καϊ το προύχον εν αυτή
5 και αγιον γένος, τουτεστι το λευιτικον εβασίλευον μεν γαρ
τίνες εκ της Ιούδα φυλής, άλλ' ην εν δευτε'ροις τής ϊερωσύνης
καϊ. πολύ λίαν εν μείοσι τα. ανθρώπινα, δόξα δη ουν τής
Ιουδαίων Συναγωγής, το Ίερον τε εστί καϊ άπόλεκτον γένος,
περιβληθησεται τοίνυν ατιμία φησϊ, καϊ μεταχωρησει προς
ίο το άκαλλες. καϊ διά ποίαν αιτίαν 5 ότι τών σφίσι πρεπω-
δεστατων όλιγωρησαντες παρεκομίζοντο προς άποστασιν. ου
τετηρηκασι την εαυτών άρχην, ουκ έγνωσαν τής Ίερωσυνης ]) 8..ΐιιιΐ. 6.
τον τρόπον, ουκ ενενοησαν οτι Αμαρτίας λάου μου φαγανται,
χλ) ίν τάίς αοίκιαις αυτών λη^ονται τας ^υχας αυτών.
15 Επειδή δ« πλείστην την άσάφειαν έχει ό λόγος,
φερ€ πάλιν, ως ενι, λεγωμεν το όπως αν αύτον νοείσθαι
πρε'ποι. χίμαρος τοίνυν εξ αιγών υπέρ αμαρτίας εσφάζετο' !*▼ »ν•
> * . / > χ - ν « / % λ- ϊβ ; ΐχ.
ταύτης τε ένεκα της αίτιας εκαλειτο και αμαρτία το συμα. 15•
αλλά προσάγοντες τω θυσιαστήρια) τον χίμαρον οι κατά
ϊο καιρούς ιερείς, άνεφερον μεν τα. ενδόσθια καϊ την πιμελην, ο π>• ν>•
ησθιον δε το λοιπόν αύτοϊ, τούτο τού θείου προσταττοντος 16. 3<>•
νόμου, ούκοΰν μεσίτης ωσπερ ο ιερεύς θεοΰ καϊ ανθρώπων
παραλαμβάνεται, δεχόμενος μεν τας πάρα τών λαών δωρο-
φορίας, καϊ συμμεριζόμενος τω θυσιαστήρια), καθά γεγραπται' ι Οογ.
25 εαυτόν δε ώσπερ ιερουργών ύπερ τών τού λαού πλημμε
λημάτων, καθάπερ αμελεί καϊ ό ούριος ημών Ιησούς ό
Χριστός, ότι δε αληθές ο φημι, αυτόν παραθησω τον επϊ
τω χιμάρω νόμον. έχει δε ούτως " Και τον χίμαρον τον α\ ι^ν• «•
" περϊ της αμαρτίας ζητών εξεζήτησε Μ,ωυσής, καϊ όδε
3» " εμπεπΰριστο. καϊ εθυμώθη Μωυσής επϊ Ελεάζαρ καϊ

Ι. άρμόσικ Ό. άρμοσα Ε(3(1. 4~8• ΪΪΗβΟ ή πιρΐσπτος—δόξα δη ονν τηί

Ίσυδαΐνν συναγωγής 3,οοβ88βηιηί βχ ϋ. 13. ΐνινοηκασινΌ. Ι4• τακ
ιββαπιρίιιιη βχ ϋ. ΙΚ. Ηϊβο οίΙβΛ Οοθ. 8^γ. βηΐβ οϊΐ. την άσάφααν ΐχα Ιιοο
οπίιηε Ό. 8γτ. ϊ6. αντί) νοάσθαι ιτρίπον Ό. 22. ωσιτιμ 6 Ήριΰς Ιιοο οπϋηβ
ϋ. 8γτ. 24- καθώς Ό. 26. ό &1(.οιη. ϋ. 29• και ίί{ °• 8>,Γ• ° ** Κ(^•
 102 Β. ϋΥΒΙΙΜ Α^ΕΧΑΝΌΚ. ίν. 8, 9•

" Ίθάμαρ τους νιους Ααρών τους καταλελειμμενους λίγων

κ Δία τι ουκ εφαγετε το περί της αμαρτίας εν τοπω αγιω ;
Μ οτι γαρ άγια αγίων εστί, τοΰτο δεδωκεν ύμίν φαγεΐν, ινα
Μ αφίλητε την άμαρτ'ιαν της συναγωγής, και έξιλάσησθε
α
περί αυτών έναντι Κυρίου." οράς όπως μεσιτευουσι τα 5
ύπερ των αμαρτιών εσθίοντες οι τω θείω θυσιαστήρια»
ο παρεστηκότες, καί καθαρωτάταις λιταΐς την επί τοις άμαρ-
τάνουσιν όργην κατευνάζοντες, και μονονονχί τας ίδιας ψνχας
ύπερ τών τοΰ λαού πλημμελημάτων εις όσμην εΰωδίας κα-
θιεροΰντες θεώ ; καθάπερ αμελεί και 6 θεσπέσιος Ααρων, ι ο
Νυηι. αρχομένου θραΰεσθαι τοΰ λαοΰ. γεγραπται γαρ ώδί' το
+8. πυρεΐον άρπάσας, και επιθείς το θυμίαμα, " εστη, φησίν,
" άνά μέσον τών τεθνηκότων και τών ζώντων, καϊ έκοπασεν
" ή θραΰσις." ούτω μεσιτεύων κα\ 6 μακάριος Μωνσης,
εξεδυσώπει θεον, μεμοσχοποιηκότων κατά την ερημον τών εζ 1 5
72 Α. α Ίσραηλ' εαυτόν γαρ ώσπερ ύπετίθει τη δίκη, παρακαλών τε
Εχοά. και λέγων " Ει μεν άφης αύτοΐς την άμαρτ'ιαν, άφες' ε'ι δε μη,
χχχίϊ. 3-- α •)■ '\ ι > \ » - ο'α\ ' Ι ν Ι "
εξαλειψον κάμε εκ της ριρλου ταύτης ης εγραψας.
Φαγονται τοίνυν τας αμαρτίας τυΰ λάου μου, τουτεστι,
τα ύπερ αμαρτιών προσκομιζόμενα θύματα, και εν τάίς 2ο
άοιχίαις αύτων, τουτέστιν, εν καιρώ της αδικίας αυτών
δηλον δε οτι τών εξ Ίσραηλ ήτοι τών λαών αυτοί τας
ιδίας λη-ψονται "ψυχας, αντί του, προσκομιοΰσι τω θεώ.
Ι) δέχεται γαρ την λεζιν ή θεόπνενστος γραφή τοΰ τοιοΰδε
σημαντικην' το γαρ τω θεω προσκομιζόμενον, καί εν- 25
τρεπισθεν εις θυσίαν, ελεγετο λαμβάνεσαι . καί η λεξις
τεθειται τοΰ τοιοΰδε μάλιστα σημαντική, καθαπερ εφην
άρτίως. καί γοΰν εν τοις Άριθμοΐς, οτε τους περί της δαμά-
λεως της πυρράς ώρίζετο νόμους, εφη που θεός προς τον
Να™. Ίεροφαντην Μωυσία " Αύτη ή διαστολή τοΰ νομού, οσα 30
XIX. 1.
" συνέταξε Κύριος λέγων Αάλησον τοις ν'ιοΐς Ίσραηλ, καί

2. «V τω τόπω τψ Ό. β• Άγιον ρΐΌ άγια Έάά. 6. θ*ίφ ΟΠ1. 8^Τ.

ΗαοεΙ Ι). ίο. νπίτίΰη Ε<3(1. 21. αυτών ρήΐΐβ ογπ. Ι). 25• τί
"πι. Ι >. 27- τίθίτιη Β. 29. παν αίϊϋΐιιρίνια) εχ Ό.
 ίν. 9. ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. III. 103

" λαβετωσαν προς σε δαμαλιν πνρράν άμωμον." άκούεις το

Χα,βίτωσ-Λ)! ; τουτεστι προσκομιζετωσαν ήτοι προσαγετωσαν. ο
περ\ δε γε του καθαρισθησεσθαι μέλλοντος λεπρού, πάλιν
ωδε φησι " Και εζελεύσεται ό ιερεύς εξω της παρεμβολής, ΐβν.χίν.
5 " και οψεται ό ιερεύς, και ιδού Ιάται ή άφη της λέπρας άπο
" τοΰ λεπρού, και προστάζει ό ιερεύς καΐ λήψονται τω
" κεκαθαρισμενω δύο όρνίθια ζώντα καθαρά." όταν τοίνυν
και επί των ιερέων το λη-^ονται λεγοι, νοοϊτ αν εϊκότως
αντί τον προσ-οΉτουσ-ιν η φωνή. εν καιρώ τοιγαρούν των
ίο αδικιών, των τοΰ λαού δηλονότι, αύτο\ λύονται, τουτεστι α
προσοίσονσιν εις θνσίαν και εις ενοσμίαν θεώ την πνευ-
ματικην τας εαυτών ψυχας, ορθώς δηλονότι πολιτευόμενοι,
και εννομωτατην έχοντες ζωην, και τα. τοις Ίερεύσι πρέποντα
φρονεϊν τε και δραν ότι μάλιστα διεσπουδακοτες. ικανός
1 5 γαρ 6 τοιούτος άνασώσαι λαούς και θεώ προσκεκρουκότας,
και νομον ηδικηκότας. άλλ' οι προς τούτο παρειλημμε'νοι,
φησί, συγκατώλισθον τοις άλλοις, ταύτητοι δικαίως αργήσει
τα Ίερα, πεπαύσεται το άπόλεκτον καϊ τ'ιμιον γένος, εσται
ο >Λος ώς ό ίερΐυί. κείσεται γαρ ούδεν ετι το μεταξύ λαού β
20 τε και ιερέως, και τούτο ην άρα το, " Την δόξαν αυτών είς 8ϋΡΓα
" άτιμίαν θησομαι"

Καϊ εκδικάσω βττ αυτόν τάο όδούο αύτοΟ και τα διαβούλια αύτοΰ
ανταποδώσω αύτφ.

Ό£ους μεν, ώς εοικε, τάς ώς εν εργοις πορείας λεγει'

25 όιαβουλια δε αν, τα εκ λογισμών άτοπων πταίσματα.
επειδή τοίνυν, φησι, πεπόρευται μεν ουκ ορθώς, της ευθείας

3. « ροσαγαγίτωσαν Ε(Μ. ίηνίΐίβ Β.ϋ. 6. πρόσταξα] πράξα (βίε) ίί(1.

8. λίγη Ό. 9• τοίν\η> Ό. ΙΟ. "Κή^ονται αυτοί ίηνεκο οηΐίηε ϋ.
II. ίΐ'ϊ ;ι1ί. 388ΐιιηρ1αιη εχ Ό. 13- ϊννομωτάτην Β. ϊννομύτατον Ό. ιίινο-
μωτάτην Κ<](1. ΐ6. και νόμο» η&ικηκ. οιη. 1). ΐδ. άπόΧίΚΤον Ό.
Ίιρον ΈΑά. ιο. ό ηΐι. αββιιπιρίυπι εχ Β.ϋ. 1). 21. θήσομαι ηεεεββίΐ
εχ Β.ϋ. Ι). 22, 23• 8ίε Β.ϋ. Ρτο ςυΐΐιιιβ, νεΓβυπι βεςιιεηΐεπι και φάγονται
— κατϊνθννθ<ί>(τιν 1)18 ϊίαηΐ Κάά. «Γ* αυτούς—αυτών—αυτών—αντοΐί Ρ. (22 β].)
άοΊχίαι ργο όδοϋς Β. (βοΐ.) 24. Ηοε ώί αΐί. αοεεββίΐ εχ \). νποδηλυΊ ρτο
*€>. Ο.
 104 Β. ΟΥΚΙΙ,υ Α^ΕΧΑΝΌΚ. ίν. ίο.

έκνενευκώς, και άπάσης ωσπερ άνοσιότητος ελασας τρ'ιβον,

73 Δ. » εβουλεύσατο δε τά πάντων αίσχιστα τε και εκτοπωτατα,
τον μεν των όλων άτιμάσας θεον, άποκλίνας δε και αΰτος
εις το λατρεύειν ειδώλοις, ΐχσιχηο-ω ΐπ Αυτόν, τουτέστι, την
τοις πλημμελημασιν ίσοσταθμως ζούσαν έποισω δίκην. 5
οτι δε τοις άποφοιτώσι της εις θεον αγάπης το εν παντϊ
γενέσθαι κακω πάντητε καϊ πάντως συμβησεται, πώς εστίν
άμφιβαλεΐν ; οΰτε γαρ όρθην τε κα\ άμωμητον διελασει
τρίβον, οΰτ αν σοφά βουλεύσαιτό ποτέ, την θείαν ουκ έχων
ο επικουρούσαν αΰτω σοφίαν τε και δυναμιν. ιο

ίο Και φάΓονται, καϊ ού μπ έμπλΗοθώοιν έττόρνευσαν καϊ οϋ μΗ

κατευθυνθώσιν.

Ύετηρηκε πάλιν τοις εξ αίματος Ίσραηλ τ6 κατάλειμμα.

οτι γαρ ουκ ενσάπαν οιχησεται τοις Ίερεΰσι το χρήμα, δια-
τρανοΐ λεγων' οτι φάγονται μεν, πλην ου μη ϊμπλησνωιην. 1 5
είτε γαρ τάς αρχαίας εκείνας του Ίσραηλ μεταναστάσεις και
αιχμαλωσίας εννοησειε τις, είτ ουν την επι Χριστώ δίά
της των 'Ρωμαίων χειρός της Ιουδαίας ερημωσιν, εν λεί
ο ψανοις εύρησει τετηρημενον αυτόν τε τον Ίσραηλ, και την
κατά νόμον λατρείαν. άποκομισθέντων γαρ το τηνικάδε 2 ο
δια τ€ του "Σαλμανασάρ, και του θεγλαφαλασάρ εις Άσσυ-
ρίους καϊ Μηδους, ούδεν ήττον οι βραχείς και όλιγοστοί και
περιλελειμμενοι των εξ Ίσραηλ προσηγον τοις Ίερεΰσι τα.
νενομισμένα, τοις κατά χεΐρα τιμώντες' καϊ ούκ εξω των εν
εθει γινόμενοι παντελώς, κατά τον ίσον δε τρόπον, καϊ εν 25
τω λοίσθω πολεμώ, τω επί Καίσαρος Αυγούστου φημϊ,
ά καταδηωθείσης αΰτοΐς της χώρας, εσκορπίσθησαν μεν εις
ΕζβοΗ.
ν. ίο. πάντα άνεμον, και εν πάση χώρα. τε και πόλει' πλην ετι

3• Θϊοκ άτιμάσαι θίόκ (βίο) ϋ. 8. άμφιβαΧΚιΊρ Ό. « ΟΠΒ. Ό.

12. κατ(νθννθωσι ϋ.Ρ. Κίΐιΐ. κατιυθυνωσι Β. (κατιυθύνωσι Ϋβί. καπνθννονσι ΑΙβΧ.)
Ι3• τοίί—οίχήσιται οτα. Ό. ι6. άναστάσικ Ό. 17. *ίτ'
ονν Ό. ιΐτί Εάά.
 ίν. ιι. ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. III. 105

μετρίως το Ίερον και άπόλεκτον τιμώντες γένος, προσ-

ηγον τα κατά δυναμιν και είσιν έν τούτοις έτι, καίτοι των
πάλαι θυσιών άνατετραμμένων έζω γαρ της Ιερουσαλήμ
γεγονοσι το θύειν ετι παράνομον. φάγονται τοίνυν φησί
5 χα) ου μη εμπλησΰωο-ι, τουτέστιν, ολίγα λήψονται και μόλις,
και οσα προς κόρον ουκ έζαρκέι. καταδεικνύει δε ούδεν ήττον
και τούτο της αρχαίας αυτών τιμής την καθαίρεσιν, και της β
προλαβουσης ευθυμίας την άποβολήν. επειδή δε πεπορνεύχαιτί
φησιν, ου μη χατευθυνθω<τιν. άμήχανον γαρ, ως έφην, τους
ίο αποφοιτώντας του θεού' τούτο γαρ οίμαί εστί το της νοητής
πορνείας όνομα τε και χρημα' η εις κόρον έχειν την των
θειων αγαθών χορηγίαν, ήγουν δύνασθαι τας εξ ουρανού και
άνωθεν συγκομίζεσθαι τροφας, η εν βουλαΐς η εν πράγμασι
ΧΑτευθύνεο-βαι. θεός γάρ εστίν ό παντός ημϊν αγαθού δο~
ΐότηρ, και της οΰσης εν ημϊν διανοίας το πηδάλιον.

Διότι τον Κύριον έτκατέλιττον τοΰ φυλάίοι, πορνείαν και οίνον και
μέθυσμα έδέΕατο καρδία λαοΰ μου.

Ύάς αιτίας ένθάδε φησί τοΰ μήτε τροφής έμπίπλασθαι,

μήτε μην ετι κατευθυνθήσεσθαι τους Ιερουργούς, επειδή
2ογαρ άπωχοντο φησι καΐ αύτοϊ τού Κυρίου, κα\ συναπω-
λισθον τοις παιδευομένοις οι παιδευταΐ, τοις ύπο χείρα και
έζουσίαν οι καθηγεΐσθαι λαχόντες, ταύτητοι δικαίως ύπο υ
θείον έσονται μήνισιν, και δίκας ύφέξουσι των άκαταληκτως
διεπταισμενων. τετηρηκασι γαρ πορνείαν, τουτεστι, σω-
2.5 ζεσθαι παρεσκεύασαν τοις ύπο χείρα την πλανησιν, καί
τοι μάλλον αυτήν έκ μέσου διαρρίπτειν και άφανίζειν όφεί-
λοντες. διδασκάλων γαρ νηψις, το λαούς αδικούν έκ μέσου
ποιεϊσθαι δια σπουδής, καϊ το τω θεψ στυγητον αμελλητί

3- πάλαι Ι), παλαιών Ε(Ι(1. 6. καταδιίκνυσι Ό. δ. δε αδδυιτιρίηηι

βχ Β.ϋ. ίο. τοΰ αδδαιιιρίαιη οχ 1). 12. Ποο θίίων κχεββΐί βχ Ι).
πϋρατον Ό. ουρανών Κάά. Ι3• <" ά\1. οτα. Ό. 14. &οτηρ] σωτηρ Ειΐιΐ.
19. καηνθήσισθαι ίίά. κατιυθίνισθαι β βαο ΟΟΓΓβχίΐ Μί§ηβ. 23. μήνίσικ] 8ϊο
Β. ΈΔά. κίνησιν Ό. 28. το οπ). ΑιΛβιΐιιβ. δίαΐίπι τω οιη. Ι). <Ίμ<λητΊ 1 ).
νοι.. Ι. Ρ
 106 Β. ΟΥΚΙΙ,Ι,Ι Α^ΕΧΑΝϋΚ. ίν. ία.

κατάστρεφαν, ει δε δ;) τοΰτο δράν ουκ άνεγόμενοι, μενειν

ωσπερ καϊ σώζεσθαι της πλανησεως έργα συγχωροΰσιν
ο αυτοί, μάλλον δε καϊ συνιστώσιν εκ των εναντίων, το
τηνικαδε δη πάντως οϊνον ωσπερ τι και μίθυτμΑ κα\ ό των
παιδαγωγούμίνων είσδεζεται νους. πόθεν γαρ, η πώς αν 5
εσχον νηφειν οι μαθηται, και διανοιγνύναι δύνασθαι της
διανοίας τον όφθαλμόν προς τον αληθώς και φύσει θεον,
ειπερ αυτούς οι παιδαγωγοί κα\ τών συμφερόντων ε'ισηγηται
και προσεμπεδοΰσιν ετι προς το πλανάσθαι δεΐν ; και τοΰτο
ΗιβΓ. π. οιμαί εστί το δι έτερου προφήτου σαφώς είρημενον' " Οί ίο
(1 " ιερείς ουκ είπαν ΐΐοΰ εστί Κύριος ; και οι άντεχόμενοι τοΰ
" νομού μου ουκ ηπίσταντό με, κα\ οι ποιμένες ησεβουν (Ις
" εμε, και ο'ι προφηται προεφητευον ττ; Βααλ'" και πάλιν,
II). χ. 2ο, " Οί υιοί μου και τά πρόβατα μου ουκ εισιν, ουκ εστί τόπος
" της σκηνής μου, τόπος τών δερρεών μου. οτι ο'ι ποιμένες 15
" ηφρονεύσαντο, καϊ τον Κύριον ουκ εζεζητησαν' δια τοΰτο
" ουκ ενενοησε πάσα ή νομή, καϊ διεσκορπίσθησαν. '

12* Εν συμβόλοιε έττΗρώτων, και εν ράβδοιε αυτών άττΗΐτελλον αύτώ.

β Τίνα δη τρόπον καταλελοίπασι μεν τον Κυριον, τετηρη-

δαρπν κασι δε την πορνείαν, καθίστησιν εναργές, συνθελητην γαρ 2 ο
τοίς πλανωμενοις άποφαίνει τον παιδευτην' και ους ην ε'ικος,
μάλλον δε ηδη καϊ άναγκαϊον τοις θείοις επεσθαι νομοις, καϊ
άποκομίζειν εις τοΰτο τους ΰπεζευγμένους, τούτους, ως εφην,
τα της πλάνης πληροΰντας εγκλήματα δείκνυσιν εναργώς.
■ρεσαν μεν γαρ προς αυτούς τίνες μανθάνειν εθελοντές, φησιν, 25
75 Δ. α ήτοι τα εσόμενα τυχόν, ήγουν τά καθ' εαυτούς, και εν οις αν
ειεν η καιροΐς, η πράγμασιν. οί δε τους προσιοντας αύτοΐς

2~4• ώσπίρ—οαιον οτα. Ό. 9• προσίμπ(&ονσιν\ προσιμπαιϋοϋσιν (βϊο) ΡοηΙ.

προσίμπαώ(νονσιν ΑιΛ. 12. ήσίβονν Ό. ησίβησαν Εάά. 15. δίριάν Β.
οί ηδδΐιιηρίιιιη εχ Β.ϋ. 17• ίνινοήσέ] 8ίο Ό. (239)• Μην* Έάά. ι8. Ηοο
κοίιοΐ. ίη άιιο άίνίθεηβ Ό, νε&α και ΐν ρ. αυτών απ. ούτω Ηίε οιηίΐΐίΐ. αύτων γε-
Ιίηιιί εχ Β.Ρ. Εάά. (Οοιηρίιιΐ.) αττήγγίΧλον] άπικρίνοντο Ιη ηΐ£. γρ. άπήγγιΧΚον
€<ι(]ιίτι πιαηιι Β. 19• δ^ 3?8ΐιιπρ1ϋΐη εχ Ό. μΐν οη. Ό. 2θ. σντ•
(0(λητψ• Ό. 22. και ρπυβ οιη. Ι). 27. η ρπιιβ αββιιιιιρίιιιη εχ Β.1).
 ίν. 12. ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. III. 107

ουκετι πάρα θεού τα τοιάδε βούλεσθαι ζητεϊν δυσσεβούντες

ανεπειθον, άλΧ ΐν σνμβόλοις έπηρωτων, τουτεστι, διά ση
μείων τινών και επιτηρήσεων πάρα των ακάθαρτων πνευ~
μάτων μανθάνειν (ζητούν καθάπερ άμίλα και Βαλαάμ
5 καταμαντεύεσθαί ποτέ των ές Ίσραηλ επεχείρει. τούτο γαρ
εκελενε δραν Βαλάκ υιός Βεώρ. Ό δε, " Ποίησαν μοι, φησίν, Ν™•
" ωδε επτά βωμούς, κα\ σφάξον μοι επτά. μόσχους καί επτά Ι)
" κριούς," κα\ πορεύσομαι κατεναντι των οιωνών, η γάρ τους
καπνούς τους εκ τών θυσιών άναθρωσκοντας κατασκεπτονται,
ιοοπη τε και όπως ύψού τε και ανω διαττουσιν' η τους εν
ηπατι σφαδασμους περιαθροΰσιν οι δείλαιοι" ήγουν τας εζ
οιωνών περιεργάζονται πτήσεις, οιωνοσκοπία δε, και μαντική,
και τα τοιάδε τών κακών της εις λήζιν ηκουσης δυσσεβείας
εγκλήματα, και εν τοις κατωτατω της είδωλολατρείας ερχον- ο
1όται μιτχοΐς. Και ΐν ράβόοις αυτών άπηγγίλλον αΰτω. άφικο-
μενοις, φησι, προς αυτούς τοις εζ Ίσραηλ, καί τι τών ιδίων
διειδεναι σπουδάζουσιν, ουχί μόνον εν συμβόλοις, άλλα. και
εν ρα,βάοις αυτών ανήγγελλαν αϋτοις. τρόπος δε ούτος
άπατης ετερος' ραβδομαντεια το χρήμα' και εύρεμά που
2ο τάχα της Χαλδαι'ων περιεργίας. κατεμαντεύετο γάρ οΰτως
της Ιερουσαλήμ ό Ναβουχοδονοσορ, καθα και 6 θεσπέσιος Εζβοΐι.
προφήτης φησιν Ιεζεκιήλ, δύο γαρ Ίστάντες ράβδους, είτα α.
τίνα τών απορρήτων αύτοΐς κατεπαδοντες, κατακλίνεσθαι Ί
παρεσκεύαζον τάΐς τών δαιμονίων ενεργείαις' καί πιπτούσας
25 επετηρουν οποί φεροιντο πάλιν, ποτερον είς ευθύ η άνοπιν,
ή εις δεξιον ή εις εύώνυμον' ούτω τε λοιπόν το δοκούν τοις

5• ΓΒΊ«ιρ«Ι Ό. 9• καπνούς! καρπούς Έ,άά. ΙΟ. ύψοΰνται ρπ>

ίψοϋ τ€ ϊ). II. πιριαρθρονσιν £(1(1. αηΐβ Μί^ηΐ-'. 12. οιωνοσκοπία]
οίννοσκοπϊαι Έ,άά. 8ΐ3ΐίπι τ£ ρΓΟ δί ϋ. ι*, τα ΒδβυπιρΙιιιη βχ Β.ϋ.
Ι4• κατωτάτω Ό. κατώτατοι! Εί1<1. Ι5• αντών Β. Ε(1(1. αϋτοΰ Ό. 8ΐ.ιΙ,ίπι
άκηγγιλον αυτοί ϋ. ΡοβΙ Η. ν. ηονππι ίηο. ββΐιοϋυπι Β. ι8. αυτών
οαι. Ό. 8ΐ3ΐίπΐ άπήγγιλον αΰτω Ό. 19. ραβοΌμαντία Β.Π. ινρημά 1).
21. ό ρπηβ αββυπιρίιιπι βχ Ό. καθώς 1). 23- ανταίι \). και ροδί
«ατηταοοιτίΐ 3(1(1. Ι). 24. δαιμόνων 1). 25. οπηΥι.
πάλιν ονα. Ό. ΒίαΙίιη πρότιρον ρΓΟ πότιρον (βίο) β. (!ς αββιιιηρίιιιη βχ Ό.
20. η ρπιιβ α$8ΐιιηρΙηπι βχ Ο. 1>. διξια . . . . ιυώννμα ρΐΌ δίξών . . . . (ΰώνυ-
μαν Ο.
V 2
 108 Β. ΟΥΚΙΙ,υ Α^ΕΧΑΝϋΚ. ίν. 12, 13•

προσιούσιν αττηγγελλον. τοΰτό εστί το εν όάβοοις άπηγ-

γελλον. πάνδεινον ουν αληθώς οτε τών άλλων οϊ παιδ
αγωγοί, καϊ προς το τω θεώ φίλον αποκόμιζαν οίοι τε, κα\
ΐη(ϊ.ι ιχ. πλανάσθαι παρεσκεύαζον κα\ τ) φησιν ό προφήτης, "Ήίανίαν
β " (ν οίκω Κυρίου κατεπηξαν." μανίαν γάρ φησι την ψευ- 5
δομαντείαν. υποκρίνονται γάρ οϊ τούτο δράν ε'ιωθότες, μηδέ
ειδεναι λοιπόν, οποιπερ είσι. μαίνεσθαι γάρ αυτούς και εν-
θουσιάν εφασκόν τίνες, ώς θείου πεπληρωμενους. ου γαρ
■ηδεσαν οτι των ακαθάρτων πνευμάτων οίκος ωσπερ τις, καϊ
σπηλαιον ή των πλανωμενων εστί καρδία. ίο

Πνεύματι ττορνείαε έπλανΗθΗσαν καϊ έίεττόρνευσαν άπό τοϋ

>3 Θεοΰ αυτών, επί τάε κορυφάε των ορέων έθυσίαζον, και έπΐ
7β Α. η τούε βουνούε εθυον ύποκάτω δρυός καϊ λεϋκΗε καϊ δένδρου
συσκιάζοντοο, δτι καλόν σκέττΗ.

Οτι μη δίχα πνευμάτων των ακαθάρτων καϊ πονηρών τα 15

τοιαδε πράττεται, διδάσκει σαφώς, άπαν γάρ είδος φαυλό-
τητος παρ εκείνων εστί, και τών αισχίστων ούδεν άνεπι-
τηδευτον τοις τα αύτοΐς δοκοΰντα πληρούν τ/ρημένοις.
πεπλΛνψται τοίνυν φησί πνεύματι πορνείας, και ώς άπο-
\> τατω γεγονασι τού θεού, φιλήδονοι τε υπάρχοντες, και 2ο
φιλοσαρκίας άφορμην τά της είδωλολατρείας έργα ποιού
μενοι, εθυον γαρ, βουνούς τε κα). ορη καταλαμβάνοντες,
και γηινοις ύψώμασι το τών δαιμονίων χαμαιριφες θερα-
πευοντες. είτα βωμούς ύποκάτω £ρυος κα) λεύκης εγείροντες,
προσηγον σπονδας, νύμφαις, τάχα που τοις άμαδρύασι, κατά 35
τους Έ,λληνων μύθους, τιμάς άποπεμποντες. φασϊ γάρ οι
τών Ελλήνων ποιητάι καϊ λογάδες, καϊ φυτών και ζύλων
€ εράν τους ακάθαρτους δαίμονας, ους νύμφας ώνόμαζον, κατά

Ι. άπήγγί\ο» 1). \>. άπαγγίλιιν ρΓΟ άπήγγ(\\ον Ό. 2. ότι Ό. ότι Εάά.

3• τω ΟΠ1. Ο. 5• ψίν&ομαντίαν Β. 6. τοϋτο] τοιούτοι Ε(3(1.
9• τι Ό. II. ππιττλανήθησαν Ρ. 23• χαμαιριφίΐ] 8ίο οοΓΓβχί βχ ϋ.
χαμαψΰίφϊι Έ,άά. 20. άποπίμποντ({] άπονϊμοντιι Ϋ>. 28. οδϊ Ό.
ή Β. Εάά.
 ίν. 13, 14 ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. III. 109

το αύτοϊς ουκ οίδ' όπως δοκούν. εδόκει τοίνυν αυτοΐς

άποδέχεσθαι, φησι, τάς σκιάς, και ύπο τοις εύανθεστατοις
θρύπτεσθαι δρυμοϊς' έπαινεϊν τε και λέγειν, 'ότι καλόν
ο~κίπι\. ούκονν ό φιλήδονος ούκ αν γένοιτο καΐ φιλόθεος.
5 και μαρτυρήσει λέγων ό Ώανλος περί τίνων, οτι " Φίλ?;δοΐΌ£ ι Τϋη.
"μάλλον εισίν η φιλόθεοι." "Μακάριοι δη ούν οί πεν- &Μ&1&
" θοϋντες νΰν," καθά φησιν ό "Σωτηρ, κα\ το τληπαθες εις ν• *■
πόνους τους επωφελείς τιμάν ότι μάλιστα και αγαπάν δι- Λ
εσπουδακότες.

ιο Δια τούτο έκπορνεύσουσιν αί θυρατέρεε υμών, και αϊ νύμφαι υμών

μοιχεύσουσι. και ού μΗ έττισκέψωμαι επί τάε θυρατέραε ίιμών 14
όταν πορνεύωσι, και έττί τάε νύμφαε υμών όταν μοιχεύωσι-
διότι και αύτοΐ μετά τών πορνών συνανεφύροντο, και μετά τών
τετελεσμένων εθυον.

15 Έπειδη γάρ άζιάγαστον ΰμϊν, φησϊν, είναι δυκεΐ το ύπο

φυτώ θρυπτεσθαι καϊ σκιαΐς, και ήδονην πεπο'ιησθε το ο
λυποΰν εμε, την επάρατον δηλονότι πλανην κα\ άκαθαρσ'ιαν'
τανττγτοι ■παρηΰσουνι μεν ύμων αί θυγατέρες" αί δε γε
νύμφαι, τουτέστιν αι των υιών γαμεται, μοιχευΟησ-ονται.
ίο καν ει ταΰτα γένοιντο, φησίν, ηρεμήσω κάγώ, και ουκ
ΐπισ-ιιέψομαι. εοικε δε διά τούτων τά εκ του πολέμου
προκαταγγέλλειν κατά τών ήμαρτηκοτων έσόμενα βλάβη,
και τα ταΐς αίχμαλωσίαις επόμενα, οι γάρ άπαξ ελόντες
κα\ νενικηκοτες, πράττουσιν εις τους άλόντας το δοκούν,
25 άχαλίνοις έζουσίαις χρώμενοι, καϊ άνεπιπληκτοις όρμάϊς α 77 Δ.
προς πάν ότιουν τών αύτοις καθ ηδονην ερχόμενοι, κα\ ούτε
νόμον υπολογιζόμενοι, ούτε το εικός η πρέπον έννοεϊν άν-

8. Ηοο δΐίσπ-ηυδακότίί 30068811 οχ Κ. Ι). II. ΐπισκίψομαι Εάά.

12. ΐΓορηνωσι] 8ίΰ Β. (ρεΓ σ. Γ38ΐΐΓ3πι) (ΑΙεχ.) ποριιιύσωσι Κ(1ι1. ( \';ιΐ.) μοι-
«ώκη Β. (ΑΙεχ.) μοψίσασι Ό. Εάά. (Υ'βΙ.) 13. 6ι6τι Β.Ό. (ΑΙεχ. XII.)
οτι Εάά. (ν&(.) δίαΐίιπ και αββυπιρίιιπι εχ Β. Ι). (ΑΙεχ. XII.) ι ">• άξιάγασ-
την νμ'ιν φησι» Ό. άζ. νμίν ροβί φησιν ΙΓ. Κ(1α. ΐδ. ν« ίΐ8»ι1ΙΤΐρ111Γη ΟΧ Ι).
20. γίροιντο Β. γίνοιτο Ό. ΑιΛειΙυβ. 36• άχάΚίνωί Εύα.
 110 Β. ΟΥΚΙΙ,υ ΑΙ^ΕΧΑΝϋΙΙ. ιν. 13, ΐ4•

εχομενοι' άπεσκληκοτα δε ωσπερ, και πολύ βλέποντα προς

το άνημερον έχοντες νουν, ουδεμίας άξιούσι φειδούς τους
άθλίως πεπραχότας. οτι τοίνυν προκείσονται τοις εχθροΐς
εις ΰβριν καϊ αϊσχρουργίαν των πεπορνευκότων τα παιδία
καταμεμηνυκεν εναργώς. 5
& Ει δε δη τις ελοιτο, και καθ' έτερον νοήσει τρόπον.
ϊπκηαπτεται μεν γαρ ό των όλων Οεος, ους αν βουλοιτο
τιμάν τε κα\ αγαπάν ' καν εϊς το ραθυμον ιδη παρενηνεγμέ
νους, καϊ δραν εθελοντας α μη θέμις, επίτιμα συμμετρως,
παλινδρομείν άναπειθων επι τα άμεινω καϊ προς ονησιν ίο
αναγκαία" τοιγάρτοι φησι καϊ ό θεσπέσιος ΐΐαύλος τοις
ΗβΚ χϋ. εις εύδόκιμον κεκλημενοις ζωην' " Ει παιδείαν υπομένετε, ως
" υ'ιοΐς ύμΐν προσφέρεται ό θεός. τις γαρ εστίν υϊος, ον ου
" παιδεύει πατήρ " 6 δε γε σοφωτατος παροιμιαστης δια-
Ρι-ον. ίϋ. ο μαρτύρεται και φησιν, " Ον γαρ αγάπα Κύριος, παιδεύει" 1 5
" μαστιγοΐ δε πάντα υ'ιον, ον παραδέχεται. ούκοΰν ους
παιδεύει, και εποπτείας άξιοι, ώς αγαθούς πάντως καϊ
■ηγαπημενους' εφορα δε ουδαμώς τους σφόδρα προσκε-
δ.Μ&ιιΐι. κρουκότας αύτώ, μονονουχι λέγων, "Ουκ οιδα υμάς." " Οφ-
XXV. 12
Ρβ. " θαλμο\ γαρ Κυρίου επ\ δικαίους," καθά γεγραπται. ούκοΰν 2 ο
χχχϊη
1 6. καν πλημμελώσι, φησιν, ουκ έπιτχε-^/ομα,ι, τουτέστιν, ου
φροντιώ, ουκ επιστρέψω προς εμαυτον, ούδενος άξιους ηγη-
σομαι. δια ποίαν αιτίαν ; και γαρ ύμεϊς Λυτοί φησιν, οι
ά εν τάζει πάτερων, τοσούτον άφεστηκατε τού θελειν επιτιμάν
εαυτόίς τε καϊ τοις εξ υμών, καν ει της έσχατης μεταποιοΐντο 25

Ι. άτΓ€σκλτ;κότα ϋ. άπισκληκότα Β. Ε<1(1. 2. το 388υπφ1υπΐ βχ Β.ϋ.

7• Ηβεο οίΐαΐ βοΐιοΐίιιπι ιιηυπι ίη Οοά. ΤαιίΓίηεηβΊ 137• ββο. χ. αα( χι. οβηβ εχαταΐο.
Κυρίλλου ί< της (Ις τον προφήτην ώσήι. ίπισκίπται (βϊο) μίνται θίοΓ. οΰϊ] οίς
Οθ(1. ΤϊϋΓ. 9• ιαι' ο-υμμίτρωί πάΚινΰρομην ρΓΟ συμμίτμως, παλινδρομεί]/
Οοό. Τ. ΙΟ. τά αμίίνω Οθ(1. ΤβΜΓ. Ό. το άμίΐνον Έ,άά. 8ΐ3ΐίπι ΠΗΕΟ και
προς ονησιν αναγκαία <Κ'αο>80Πΐηί βχ Οοά. Τβιιγ. ϋ. II. και η*κηιηρΙιιπι
βχ Β. (ΙεεβΙ ίη ϋοά. Ύαητ. Ό. μίν ροβΐ ό αάά. 1). 1 2. ζωην κικλημ. ίη-
νβΓβο 0Γ(1ίηβ Ό. Ι3• «οτι» οιη. Οοά. Τ. 14• παιΜσιι 0ο(1. Τ. γι
οπα. ϊ(1. Ι5• λίγων ρΓΟ καί φησιν Ίά. γαρ οαχ. Ό. κα'ι »ηίβ ππιδίΰπ 8(1(1.
Οοά.Ύ. Ι7• Ηοο πάντως αεεβββίΐ βχ 0θ(1. Τ. 19- αύτώ 3Β8ΐιπιρΙιιπι
εχ εο(1. δί ροδί μονονουχι αάά. Έ•άά. ίηνίΐϊβ Β.ϋ. Οθ(1. Τ. ΡοβΙ νμας, ρβΓρΙ
άμί\ίΐ γ ουν ον τρόπον (94 3•) Οοά. Τ. 20. καθά γίγραπταϊ] κατά το γ*-
γραμμΐνον ϋ. 25. τοΐ; ϊσχάτοις Εάά.
 ίν. ΐ4• ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. III. 111

φαυλοτητος, ως σ-υναναφύρεσ-θα,ι πόρναις. συντεθύκατε γαρ

τοις τετελεσ-μίνας.
ϊΐόρνα,ς δε φησιν ιδικώς τάς τοΰ Βεελφεγωρ ιέρειας.
Ήεελφεγωρ δε εστίν, ό καλούμενος ΪΙρίαπος. αϊ δε το
5 όντως αϊσχρον τιμώσαι βδελυγμα, πόρναι λοιπόν ομολογου
μένως, τετελεσ-μεναυς δε ονομάζει πάλιν τους Ίερομύστας
τοΰ ϊΐεελφεγωρ, άνδρες δε ήσαν είναι μεν ουκ άνεχομενοι
τοϋθ' όπερ εισϊ, μεταφοιτώντες δε μάλλον εις φρόνημα β
το θηλυπρεπες, λόγοις τε και τρόποις άνοσίως μαλακι-
ιο ζάμενοι. θηλυδρίας δε και μαλθάκωνας τους τοιούτους
άποκαλοΰσί τίνες, οϊ γυναικείαις όλολυγαΐς κα\ κυμβάλοις
χρωμενοι, περιθεοντες τε τινάς δαδίσιν όμοΰ, μυσταγωγεΐν
ύπεκρίνοντο, της τοΰ Βεελφεγώρ αισχύνης πληροΰντες τα
παίγνια, 'ίθυον το'ινυν φησϊ μετά, των τετελεσμένων, τουτίστι,
1 5 μεμύηνται τα εκείνων, κα\ όμοΰ τοις οΰτω κατεφθαρμίνοις
προσηγον Θυσίας τω ϊΐεελφεγωρ.

Και ό λαόε ό συνιών συνεπλέκετο μετά ττόρνΗε. β 78 Α.

Μετακομίζει τον λόγον επί τον Ίούδαν, τουτίστι, τους εκ
φυλής Ιούδα καϊ Βενιαμ\ν, οϊ την Ιερουσαλήμ οικοΰντες ετι,
2ο και το θεΐον έχοντες θυσιαστηριον συνειστηκει γαρ ό ναός'
τα Μ,ωνσεως εντάλματα τηρεΐν εφασκον, καϊ την δια τοΰ
νομού σύνεσιν εχειν. άλλα καϊ αύτο\ λελατρευκασι " ττ)
" Άστάρτη προσοχθίσματι Σιδωνίων." Ασταρτην δε εινα'ι 4 Κβ£.
φασι την παρ "Έ,λλησιν ουκ οίδ' όπως όνομαζομίνην \>
25 Άώροδίτην. εστηκε δε το άγαλμα γυμνόν, καϊ ως εν εΐδει
πόρνης, άσχημονως άπογνμνοΰν τοις απάντων όφθαλμοϊς
και τα. άποπτα τοΰ σώματος μέρη. ούκοΰν ου μονός, φησ\ν,
ό Ίσραηλ, καίτοι πλείστην οσην άβουλίαν νενοσηκώς,
" συνανεφύρετο πόρναις, καϊ μετά των τετελεσμένων εθυεν'"
Ι. -/"Ρ οιη. ϋ. 4• κάλούμινοί'] λιγύμινος 1>. ΡονΙ πρίαπυί ηΙΛί'εν. 1). "]. ίϊ
ρορί μ*ν αάά. Εύά. το. 8«] τι Μ. μαλθάκωνα: Β. Ε<1<1. μαλθωνας Ό. 12. τί
38$ηΐηρ11Μη βχ Ο. δαδίσιν (δπδι'σΐϊ Ι).) όμοΰ] Ηαεο ρΓαεβΙΪΙίΙ ηο1)ίβ Ό. δάδας
Ο. Ιπουηα Β. Κάά. Ι5• μιμνηνται 1). \>.μ(μύηντο Ε(1(1. 20. κώϊ Ι). 20. αί-
σχημόκοί ΥΔά. [αίσχιμόνωί ΡοηΙ.] άσχημοιιοι β. 2"}. άτοπα ρΓΟ άποτττα ϋ.
 112 Β. ΟΥΚΙΕ^Ι ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. ϊτ. 15.

άλλα και αύτος ό λαός ό αννιαν, τουτέστιν, ό την εκ νομού

συνεσιν ετι σώζειν ΰποκρινόμενος ιτυνανεπλεκετο πόρνη, προσ-
ο κεκυνήκασι γάρ, ως εφην, τη Άστάρτη. "Σολομών γαρ αύττ)
3.κ*β• τέμενος άνεδείματο, μαχλώση τε κα\ άλλοφύλω γυναικι τα
κεχαρισμενα πληρών. 5

15 Σύ δέ' Ισραήλ μΗ άτνάει, και Ιούδα μκ είσπορεύεσθε εϊε ΓάλΓαλα,

και μΗ αναβαίνετε είο τον οίκον τηο αδικίας, και μΗ ομνύετε
ζώντα Κύριον.

Εφην ηδη πλειστάκις, οτι τας μεν δε'κα φυλάς τας εν

ττ) Σαμάρεια., των προφητών ο'ι λόγοι καλοΰσιν Ίτρα^λ' ίο
(1 Ίουίαν γεμην καϊ Βενιαμίν εσ& ρτε τάς εν τοις• Ίεροσολΰ-
μοις δυο φυλάς, την τε του Ιούδα φημί, καΙ την του Βενιαμίν,
γεγονε το'ινυν περί άμφοΐν εις το παρόν ό λόγος, και τΐ]ν
εκατερας πληθυος άπελεγχει νοσον. θεα γαρ όπως κατονει-
δίζει τον Ισραήλ ώς άσύνετον κομιδη καϊ όλιγογνώμονα, 1 5
ταυτητοι γεγονότα κα\ άποστάτην, εϊπερ άσυνεσίας έγκλημα
της εσχάτης νοοΐτ αν εΐκότως, το ταϊς τών εϊδώλων λατρείαις
προσκεΐσθαι φιλειν, και της εις θεον αγάπης άπονοσφίζεσθαι.
σημαίνει δη ουν ενθάδε το μ,η ά,γνίιι, το, μη εσο μωρός, μηδέ
ο της εις λήζιν ήκούσης άσυνεσίας εμπλεως. εντρεπει δε 2ο
πάλιν κα\ τους εν τοις Ίεροσολύμοις, τουτεστι τον Ίούδαν,
ως υποκριτην καϊ άνοσιως υβρίζοντα, δια γε του βαίνειν επ'
3 Εβ&• αμφω, μάλλον δε χωλεύειν επ' άμφοτεραις ταίς ιγνύαις, κατά
την του προφήτου φωνήν. υπεπλάττετο μεν γάρ επιτηδεύειν
τε και αγαπάν την είς θεον εύσε'βειαν, καϊ τάς κατά νόμον 25
θυσίας ετελει' άπηλλακτο δε ουδαμώς του κα\ αύτοΐς επεί-
79 Α. α γεσθαι τοις δαιμονίοις προσκυνεΐν, εΐ και μη λίαν αναφανδόν,
άλλ οδν κεκρυμμενως καϊ λεληθότως. καϊ γοΰν ό μακάριος

2. σνμπλίκιται Ό. 4• /■"•χλω τϊ Ό. 12. Γϊ 6( την αΐΐ. 388υτηρΙα

■■χ Η. Ι). ι6. τιιι οιτι. ].). άσννισίαί γαρ ρΓΟ ιΐπιρ άσννισίας Ό. 17. Ηίβο
τήϊ (αχάτης αοορδίβπιηΐ εχ Ι). κ>. δη οιη. Ο. τό ίΐΐί. οιη. Β. Ι).
24• ύπ«»τλ<ίττίτο Ό. ότλάττίτο ΊΖάά.
 η. Ι5• ΙΝ 08ΕΛΜ. ΤΟΜ. III. 113
προφήτης Ιεζεκιήλ όρύττειν εν τω τοίχω προσετάττετο' είτα
τεθεαται πάντα τα. είδωλα οΐκου ' Ισραήλ διαγεγραμμενα επί
των τοίχων. καϊ τι προς αΰτον ό των όλων θεός ; " Έωρακας ΕζβοΗ.
" υιε άνθρωπου, α οι πρεσβύτεροι οΐκου ' Ισραήλ ποιοΰσιν
δ " ωδε ; έκαστος αυτών εν τω κοιτώνι τω κρύπτω αυτών,
" διότι είπαν Έγκαταλε'λοιπεν ό Κύριος, ουκ έφορα ό Κύριος
" την γην.' τεθεασθαι δε φησιν 6 προφήτης και γυναίκας ο
καθημενας και θρηνούσας τον θαμούζ, ος εστίν Αδωνις Π). ι4.
τη Έίλληνων φωνή. αθρει δη ούν, όπως καίτοι τον θεΐον
ιοπεριεποντες ναον, κα\ της κατά νόμον λατρείας μεταποιεϊσθαι
προσποιούμενοι, λεληθότως κατεμολύνοντο μεριζομενοι προς
λατρείας τας αλλόκοτους και δαιμονιώδεις, καϊ θεώ κατε-
στυγημενας. ούκοΰν συ μεν Ίσραηλ όλοτρόπως εκκεκλικως,
μ*Ι άγνόει φησ\, τουτέστιν άπόσχου της άμαθίας, κατάληγε
'5 της ούτως είκαίας καϊ βέβηλου γνώμης" δεξαι σύνεσιν την
δια νόμου καϊ προφητών, ήτοι την δια Χρίστου καϊ εύ- ο
αγγελικην. και Ίουοα, μη εϊο-πορευεούε εις Γάλγαλα' εστί
δε πόλις ε'ιδωλολατροΰσα λίαν' και εις τον οίκον της αύικίας
μη Αναβαίνετε, και μ-η ομνύετε ζωντα Κυριον. και γαρ εστί
2ο των άτοπων ορκιον μεν ποιεΐσθαι θεον, κα\ επ\ γλώττης
ίχειν τον ζωντα Κυριον, προσκεϊσθαι δε και ειδώλοις, καϊ
άψύχοις δαμάλεσιν έλεσθαι προσκυνείν. άπεθετο γαρ Ίερο-
βοάμ την μίαν εις Βαιθηλ, και την ετεραν εις Δαν. ουκ έα 3 Κ^Β•
τοιγαροϋν ΰποκρίνεσθαι μεν την είς θεον εύσεβειαν δια του
25 τον Κυριον όνομάζειν, κατακομίζεσθαι δε προς έκτοπους
ψευδολατρείας, αναβαίνοντας εις Γάλγαλα, και εις τον οίκον ιΐ
της αάικίας. οίκον δε αδικίας ονομάζει την Βαιθήλ. δια
ποίον αιτίαν ; διερμηνεύεται μεν γαρ ή Βαιθηλ οίκος Θεοί/.

3- Η οο τί αεεεββίΐ εχ Ό. 4• °'° ρΐΌ α οί Ό. 5• αυτών αββυηπρίιιαι εχ Ό-

6. ό ριϊαβ ωβυηιρίιιιιι εχ 1). (68. 87• 9>• '°6- 228. 238. οί. Μοιη. ΡαβεΗ. 121 ά.)
6 ιΐΐ. αββυιηρΙυπι εχ Ό. (ΑΙεχ.) 8. θαμουζ Β.Ό. θαμμουζ Κάά. 1 1, κατ-
ίμολννοκτο μιριζΰμινοι] 8ίε Ό. κατιμιρίζοντο Εάά. 17- Η380 (στι 8( ίτόλΐΓ
ιΐίβλολατροίσα λίαν αεεεββεηιηΐ εχ Ό. 21. τοϊι ροκί 8« αιΐιΐ. Ε(1ι1. Ρπ>
ςυο τω β βυο ε(1ίύί( Μί^ηε. δΐ&Ιιιη καϊ οπι. Ό. 25. τον οιη. Ό. 26. ψιυ-
Οολατρίαΐ Β.Ό. 27- δ«] + •» ι^γονι» Ι). 28. ΐρμηνιύιται Ό. 8(8(ίιη δί ρΓΟ
μΐν γαρ Ό. Ι).
νοι.. ι. ς
 114 Β. ΟΥΚΙΙ,υ ΑΙ.ΕΧΑΝΟΚ. νν. ι6.

άλλ' οίκος ειδώλου γεγονεν, άδικηθεντων τρόπον τίνα και

του πράγματος κα\ αύτης δε της επωνυμίας, οίκος γαρ, ως
εφην, ειδώλου γεγονεν ό οίκος του θεού. και γοΰν εφη που
δια της Ιερεμίου φωνής περ\ της πληθύος των ε'£ Ίσραηλ'
ΗΐβΓ. χϊ. " χ/ ή ηγαπημενη εν τω οίκω μου (ποίησε βδε'λυγμα ;" φαίη 5
θ' αν εικοτως ό των όλων θεοί ατί γε τοις εξ Ιούδα και
Εβ. χχϊχ. Βενιαμίν " Έγγιζα μοι ό λαο$• ούτος, τοις χείλεσιν αυτών
β " τιμώσί με, ή δε καρδία αυτών πόρρω απέχει άπ' εμού."

1 6 "Οτι ώε δάμαλιε παροιητρώσα, οΰτωε παροίστρΗβεν ΊσραΗλ• και

νυν νεμύσει αΰτούε Κύριοε ώε άμνόν εν εύρυχώρω. Ι0
Έοφώς τις ημάς τών αγίων επι την τοΰ συμφέροντος
Ρχ\ϊ ι θνΡαν αποκομίζει λίγων " Υίε, μη ζηλούτω η καρδία σον
80 Δ. α " αμαρτωλούς, άλλ' εν φόβω Κυρίου "ισθι όλην την ήμε'ραν."
ους γαρ αν τις καταψε'ξειε, πώς αν ελοιτο ζήλουν ; τοιούτον
τι τω'Ιούδα φησϊν ό τών όλων θεοί" Μ^ γάρ σοι γινεσθω 15
πρόφασις ε'ις άπόστασιν το πΛρακττρ^τΛΐ τον Ίσραηλ, και
οιονεί της άγελης άποδραμεΐν εν ϊσω ^α,μάλειην, αίς είπερ
οίστρος ενιζησειεν, ήτοι βούτυπος' είδος δε τούτο εμπίδος
δακνούσης ου φορητώς' αποφέρει της αγέλης, και όζει
φερεσθαι δρόμω παρασκευάζει λοιπόν, όποιπερ αν τύχοι. 2 ο
1) η ουχί τούτο πεπονθοτα τον Ίσ-ραηλ εύρησομεν ; απε
φοίτησε μεν γάρ τών Ιεροσολύμων, και τον εαυτής αΐπόλον
άφεισα, τουτεστι θεόν, δεινην και επάρατον εποιησατο την
άπόστασιν.
Μτ) ζηλώσης τοιγαρούν, ω Ίοΰδα, φησιν ει γαρ 25
και εν ίσω ααμάλεσ-ι πΛροκττρητα,ς 6 Ίο-ραηλ ώχετο προς
άπόστασιν, αλλ ούκ άζημιον εσται το εγχείρημα αύτώ.

ι . ο«ογ] ίΐί οΓκοιΌ. 3• τΌΰοιη. Ό. 6. τοϊγ] Ε<3ε1>3ΐιΐΓ τηι. η. τοΊς 38-

ΜΐιπρΙιιιη ΐ'χ 1!.1). ΙΙλοο αϊτών τιμωσί μ( βοοεβββπιηΐ εχ ϋ.οί. ίη Εβ. 21=; 3. Ηογπ.
Ρ38οΗ. ιιδο. 9; "Ο" Β•0• (Α1ε*- XII.) Δ«ί« Εά1.(ν•1.) κάί οπ>. Ό. ηϊΛβηΐ
Ρ. Ε(1(1. 12. ή καρδία σον Ιιογ οπΙπη• Ι). οΓ. ίη Εβ. 141 β. 13. θιοϋ ρη>
Κυρίου Ό. 15- γινίσθω] -γινίπθω Ε(1(1. 20. φίρισθαι οία. Ό. τνχοι Ό.
τύχη Ε(1(1. 21. ζ ουχί οη. ϋ. 22. ίαυτηί αΐπίλον άφιΐσα Ο.
ον «1«
«αυτί/Γ ίΐϊπό\οι> αφί'ισα Β. (αντον αιπυλορ αφ(\ς Εάά.
 ίν. 17, ι8, ι9. ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. III. 115

ά7Γ6λ€ΐ;'σ€Γαί γάρ αιχμάλωτος, καϊ την ενεγκούσαν άφεϊς, την

Περσών και ΝΙήδων νεμηθησεται ούκετι θρασύς, καϊ ο'ιονει-
πως εξηνιος και άτιμαγελας' τοιαύτη γαρ άει πως εστίν η ο
παροιστρωτα, άάμα,λις. άλλ' εν ϊσω γεγονως τοις ηπιωτατοις
5 Λμνόίς. ταπεινον γάρ άε\ και περιδεες των αιχμάλωτων το
χρήμα, κα\ της τοΰ πασχειν κακώς ελπίδος ου μακράν, και
τη των κρατούντων πλεονεξία κατηχθισμενον. εύρυχωρον
δε την Περσών τε και ΝΙήδων ονομάζει γην, μονονουχι
τοιούτον τι λίγων εις πλατεΐαν και άκατάληπτον νεμ*ι6η-
ι ο οίτλι γην, και πολλάς αμείψει χώρας, οΰ τον αυτόν έχων,
άει δεσποτην, άλλα. προς την τοΰ δεχόμενου μετανισταμενος.
Πόθοι δ, αν τούτο αύτο και άνθρωπου ψυχή, της προς θεον ά
άγαττης ολιγωρησασα. περιενεχθησεται γαρ εις πάν οτιούν
των τοις δαιμονίοις ηγαπημε'νων, αιχμάλωτος κα\ δείλη και
ι « αναλκις, και δη και δικαίως άκούσεται λέγοντος θεού " ΪΙαι- Ηίβι•.
ϋ. ι η.
" δενσει σε ή αποστασία σου, κα\ ή κακία σου ελέγξει σε."

Μετοχοε ειδώλων Έφραίμ εθΗκεν έαυτώ σκάνδαλα, Ηρέτισε 17. ι8

Χαναναίουε• ττορνεύοντεε έίεττόρνευσαν, ΗτάπΗσαν άτιμίαν έκ β
φρυαΓματοε αυτών. συστροφΑ ττνευματοε ού ει εν ταΐε πτέ- 19
2ο ρυ£ιν αύτΗΟ, και καταισχυνθΗσονται εκ των θυσιαοτΗρίων
αυτών.

Ετι τω προφήτη προς τον Ίούδαν 6 λόγος, ύποπλαττό-

μενον μεν, ως εφην, το μεταποιεΐσθαι τού νομού, και την εις
θεον ευσεβειαν ουκ εν μικρώ ποιεϊσθαι λόγω, διανενευκότα
25 δ« λεληθοτως επι το χρηναι τιμάν τα των δαιμονίων ινδάλ
ματα, ούκοΰν γεγονε, φησιν, ομολογουμένως μέτοχος ειδώλων α 81 Α.
ό Εφραιμ, τουτέστιν, ό Ίσραηλ. ώνόμασται δε ούτως άπό
της παρ"1 αύτω κρατούσης φυλής, φημι δη της τού Ίεροβοάμ'
ην γάρ εξ ορούς και φυλής Έφραίμ. και ωσπερ Ίούδαν

η. κατηχβημϊνυν Ε<3ι1. ΙΟ. χωρίαι 'ύά. 12. πρόί] + τον Π<1.

ι;, σκάν&ιλον Ό. 8(3ΐίπι ϋρίτιζ* ΥΖάά. 19. ταΊ: οιιι. Ι). (23• *1•) 2η. ό
ριίιιβ 3<>!>υιηρ(αιτι εχ Ο. 28. άπο τη! ρπ) τήϊ τυϋ Ό.
12
 116 Β ΟΥΚΙΙ,Μ ΑΕΕΧΑΝϋΚ. ίν. 1 7, 1 8, 19-

την (V τοις Ίεροσολύμοις αποκαλεί, τη βασιλευούση φυλή την

κλησιν τετηρηκώς, ούτω και ί'πί του ' Ισραήλ, όταν όνομαζη
τον Έφραϊμ, άπο της βασιλευούσης φυλής ποιείται την
όνομασίαν. μετίσχε δη ούν ο Έψραιμ είσωλων φησι.
Ι) προσκεκύνηκε γαρ τω Αιγυπτίων σεβάσματι' "Απις δε ην, 5
ήτοι δάμαλις το εκείνων σεβας' μετεσχε δε οϋδεν ήττον και
της των Χαναναίων άνοσιοτητος και αμέτρητου φρενοβλα-
βείας, οι το αίσχρον ούτως ε'ίδωλον περιεπειν τε και προσκυ-
νεΐν εγνωκασι, τον Βεελφεγωρ. άλλα και τούτο δεδρακως
ό Έφραϊμ εθνκεν εαυτω ο-κάνίαλα. προσκεκρουκε γάρ τω ίο
και επαμύνοντι, καϊ διασωζειν εϊδότι θεώ. Ήρετκτε
Χαναναίους, άντϊ τοΰ, αιρετά κα\ άζιόληπτα πεποιηται τα
των Χαναναίων εθη' όμοροι δε ούτοι της Ιουδαίων χωράς,
ο δυσσεβεΐς καί είδωλολάτραι. και προς γε δη τούτοις, πορ-
νευοντες έ^επόρνευταν οϊ έζ Ίσραηλ' δηλον δε οτι δια 15
τοι το πέρα μέτρου και τοΰ εικότος επεκεινα την νοητην
επιτηδεύσαι πορνείαν, και εϊς λήξιν αϊσχρότητος της απο
στασίας αύτοΐς ερχεσθαι τα. εγκλήματα. ηγαπηχαο-ι δε καϊ
ιψ άτιμίαν εκ φρυαγμάτων αυτών, τουτέστιν, εξ υψηλών
αύχηματων, απερ ειχον επ\ θεω και δόζη τη παρ αυτού. 2ο
ούκοΰν άτιμοι καϊ κατερριμμενοι, οικτροί και πεπατημένοι
ιΐ γεγονασιν αληθώς, τών αρχαίων φρυαγμ.άτων άπολισθησαν-
τες' κεκλήσονται γάρ ελεύθεροι μεν ούκετι, βαδιούνται δε
μάλλον εις ΰβριν καϊ ατιμίαν, και ύπο πικροΐς έσονται
δεσποταις. άλλ' ει καϊ τούτοις απασι, φησϊν, η άνουστατη 25
τού Έφραϊμ ύπηνεχθη πληθυς, άλλ', ω Ιούδα, <τν γεγονας
αύτη οία τις πνεύματος ο-υσ-τροφη εν πτερυ^ι πετεινού, εστί
δε παντί που δηλον, οτι πάντη τε και πάντως τα διιπτά-
μενα, πνεύματος αυτά προσωθούντος βίαιου, μόνον δε ουχί

5• τοϊί Αίγ. σιβάσμασιν Ό. "]. αμιτρήτον Ό. αμίτρον Ε(1(]. ι;. και

ηΗκαπιρΙυιη εχ Ό. ίο. ό οιη. 1). σκάνδαλο» 1). ιιΐ κιψΓα ϊη 88. ίεχίιι.
ιι. καϊ ρπιιβ οηι. Ο. σώζιινΌ. 3ΐ3ΐίπι ιιδότι 1). δυναμίνω ΥΑά. 13. τάν
;ΐΝ8ΐιιηρΙιιηι βχ Ό. 1£. Ίσραηλ δηλονότι" διά Ι). ι6. ιΐκότως ΕΔά.
ιπνίΐο ϋ. 21. και βΙΙ. Οπα. Ό. 23. μ*ν ίλιύβιροι ρΓΟ γαρ ίλιϋθίροι μία ϋ.
26. τοΰ οπα. Π. 27. πίτίΐνο'ις Ό. 1$. δϊ α^ιιηιρίιιιη εχ Ό.
 ν. ι, 2. ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. III. 117

και έπαναγκάζοντος, όζυτεραν τότε ποιείται την πτήσιν. β

ούκονν εξωκειλε μεν ό Ισραήλ άπονενευκως εις άποστασιν,
σν δε γέγονας αύτώ συο-τροφτι πνεύματος ϊν τάίς πτερυζί.
πώς, η τίνα τρόπον ; επειδή γάρ σε τεθεαται τον ετι τω
5 ΐ'ομω παιδαγωγούμενον, τον τω θείω προσιζήσαντα ναω, και
τας κατά νόμον τελούντα θυσίας, ρ'αθυμοΰντα και άναπιπ-
τοντα, καϊ τοις ϊσοις πλημμελήμασιν ενεχόμενον, όζυτέραν
εποιησατο την άποδρομήν. πλην εις αισχύνην εύρησουσι,
και έντροπης καϊ ατιμίας πρόξενα τα θυο-ΐΑστηρίΑ α,ΰτων.
ίο Ούκούν, όταν οι δοκούντες εστάναι, καλώς τε και αν- α 82 Α.
επιπλήκτως όφείλοντες ζην, νωθροί τε και ράθυμοι περί τούτο
εύρισκώμεθα' μάλλον δε και εν Ίσω τοις άλλοις άθετεΐν
ήρημε'νοι το άνδάνον τω θίώ, ούχι μόνους εαυτούς άδικη -
σομιεν, προσαπολλυντες δε και έτερους, διπλην ύπομενοΰμεν
1 5 την κολασιν. δέον γάρ προκεΐσθαι τοις πεπλανημενοις, η
και ζην ουκ εθελουσιν ορθώς, εϊς εικόνα καϊ ύποτύπωσιν
αρετής, και σκανδάλου γεγόναμεν αφορμή, τι οδν ό Χρίστος ; 1}
" Οί εάν σκανδαλίστ} ενα τών μικρών τούτων τών πιστευον- 8.μ»«1ι.
" των εις εμε, φησϊ, συμφέρει αΰτω, ίνα κρεμασθή μύλος
ϊο " όνικος περί τον τραχηλον αύτοΰ, καϊ καταποντισθη εν τω
" πελάγει της θαλάσσης."

Ακούσατε ταύτα ο! ϊερεΐο, καϊ προσέχετε οΐκοο "Ισραήλ, και οϊκοο Κ«φ. «'.
τοΰ βασιλέωε ένωτίζεσθε, διότι πρόο ύμάε εστί τό κρίμα, ότι
παρς έΓενΗθΗτε τη σκοπιά, και ώο δίκτυον έκτεταμένον επί τό ο
»5 Ίταβύριον, ό οί άΓρεύοντεο τΑν θιίραν κατέπΗζαν. 2

ΥΙροκαττμιασατο τον Ίούδαν, ως πνεύματος συστροφην Βυρ™

γεγονότα τω Ισραήλ, καταγε τον άρτίως ήμϊν προειρημενον
τροπον' μεθιστησι δε λοιπόν τον της έπιπλήζεως λογον

4. ίτ* αηιηηρίαιη βχ Ό. Χΐβΐίπι τώ οπι. Ό. ζ. τω αββιιπιρίαπι εχ Β. Ι).

6. και άναπίπτοντα ΟΠίίβίΐ ΑιΛεΠιικ. 8. άπο&ρομην] άναδμομην (βίο) ρβΓ ΓΗ8.
πίΛηυ ?αά. υΐ νίίΐ. Ό. ίο. τ< οιώ. Ό. 12. (ΰρισκόμίθαΕάά. 14. διττ^" '*-
ι.-,, ζ Ϊ88ΐιτηρ1ιπη βχ Ι). 23• νμαι] ήμάι ΥΑΑ. αηΐε Μί^ηε.
 118 Β. ΟΥΚΙΙ,Ι.1 Α^ΕΧΑΝϋΚ. ν. 2, 3•
επί τους της απάτης καί της πλάνης εύρετάς, καΐ την της•
αποπληξίας αύτοΐς προξενησαντας νόσον. ούτοι δε ήσαν
ά οι ιερείς οι ψευδώνυμοι, και ουκ εξ αίματος του ΑευΊ, αλλ
ώνητην έχοντες την Ίερωσύνην, καϊ χρημασιν εκπριαμενοι το
δεΐν ειδώλοις Ίερουργεΐν. γεγραπται γαρ περί τοΰ Ιεροβοαμ, 5
3 Ηβ8• οτι "Ό βουλόμενος επληρου την χείρα αύτοΰ, καϊ έγίνετο
" ιερεύς των υψηλών." έρπει δη ούν εικότως ό λόγος επ
αυτούς τε τους ιερουργούς, και επί τον οίκον του βατιλεως,
συμπεριειλημμενου ταΐς αϊτίαις καί αύτοΰ τοΰ Ίοτραηλ. οι
μεν γαρ τα. προς σύστασιν της είδωλολατρείας εφασκόν τε ίο
καί εδρών, βωμούς άνιστάντες, σπονδας καί θυσίας προσα-
β γοντες, καί την της απώλειας τοις άπατωμενοις κατευρυνοντες
τρίβον' εύρεταί δε της πλάνης οι βοαηλείς. τοιγαρτοι φησί
προς αυτούς, 'ότι πα,γις εγενφητε τυ\ ο-χοπια,. ο-κοπια,ν δε
λέγει την ύπο τε τών ιερέων, είπερ ήσαν όντως Ιερείς, και 1 5
ύπ' αυτών δε τών ηγουμένων επισκοπουμενην πληθυν' εφο-
ρώσι γαρ αυτοί το ύπηκοον' η καί άφορώνται πάρα τών ύπο
χείρα, καί οποιπερ αν τοις κρατοΰσι δοξειε, παρατρεπουσι το
83 Δ. η ύπηκοον' έπεται δε τοις τών ηγουμένων θελημασι το ύπε-
ζευγμενον. γεγόνατε το'ινυν, φησίν, ώς πα.γ)ς τη ύφ' υμών 2ο
επισκοπουμενη πληθύί, ήτοι τη εις ύμας άφορώση τυχόν,
γεγόνατε δε κοά ως αίχτυον έκτετα,μενον έπί το Ίτοιβυριον.
ορός δε τοΰτο περιφανεστατον εν τη Γαλιλαίο, κείμενον,
πλείστην τε όσην καί άμφιλαφη την αγραν έχον θηρίων τε
καί πτηνών, διά το ηρθαι τε ύψοΰ, καί καταδασύνεσθαι 25
σφόδρα δρυμοίς τε καί λόχμαις.

Έγ<χ> δέ παώευτΗε υμών, έρώ έΥνων τον ' Εφραΐμ, καί'ΙοραΗλ ουκ
άττεστιν άπ' έμοΰ.
Οι μεν ούν ιερείς, καί μην καί ο'ι εξ αίματος τοΰ βασιλικού,
Ί• ίτη'Αιν ονν(ύέ) ρΓΟ ϊρπα δη οΖν Ό. 8. τι οπι. Ό. 1 1, άνυττωπνι Ό.
Ι5• Τί Ι). 8)'Γ. γ£ Ε(1(1. ΐ6. ΐπισκοπουμίνην] πιρισκοπονμίνην ίίιΙ.
ιπιακαπκνμίνοα Ο. 19. αυτοί; ρΓΟ τοις Ο. 23• ττ'ριφανΐί Ι).
ίηνίΐο 8υγ. 24- θηρών Ρ. 27. ΐγνω Εάά. βηΐβ Μί^ηβ. 28. «ττίστιρ Β.
(ΑΙεχ. XII.) άπιστη ί). Εάά. (V*!.) 29. οι οπι. ϋ. τον ;ι*Μΐπΐ[>Ιιιιη βχ Β. Ο.
 τ. 2, 3• ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. III. 119

λινον και πάγη και θήρα γεγόνασι τοις λαοϊς, θυμιάν τοϊς
δαίμοσιν επιτάττοντες, και πρό γε τών άλλων δρώντες αυτοί,
και φρονεΐν άναπείθοντες α μη θέμις, και τοις ανοσιών
εξηυρημενοις πλάνης έτερους προσεπάγοντες τρόπους, τα.
& υψηλά φημι, τον Βεελφεγώρ, το των Σιδωνίων βδε'λυγμα,
τον ΒααΛ, τον Χα/χώ?• εσεσθαι δε αυτών παιίιυτης αυτός,
κα\ ουκ εις μακράν, επαγγέλλεται, ως όσον ούδεπω τα εκ ο
θυμού και οργής επιθησων κακά. έχει δε το άτρεκες Ό λόγος.
οι μεν γαρ εξ οίκου του βασιλικού δειναΐς και άφύκτοις
ίο ενισχυμένοι συμφοραΐς, ο'ι μεν διολώλασι, κατάγε την π'ιστιν
των ιερών γραμμάτων" οι δε άπώχοντο ταΐς Βαβυλωνίων
και Μηδων πλεονεξίαις ύποκεισόμενοι. άποτεθνηκασι δε
αθλιως, μάλλον δε και όσίως οι ψευδώνυμοι τε και επι
χρημασιν ιερείς, ο'ι μεν υπό Ίηού, ο'ι δε υπό Ίωσίου γεγο-
1 5 νότος εκ φυλής Ιούδα, ήτοι Ααυείδ. τοΰτο γαρ και ό
ανθρατπος του θεού, θύοντός ποτέ του Ίεροβοάμ και ε'φε- <1
στηκοτος τω θυσιαστήρια, προεφητευσε λέγων " θυσία- ί^«•
" στηριον, θυσιαστηριον, τάδε λέγει Κύριος Ίδου υιός
" τίκτεται τφ οίκω Ααυειδ, Ίωσίας όνομα αύτώ' κα\ θυσει
20 " επί σε τους ιερείς τών υψηλών, τους επιθύοντας επι σε,
" και οστά ανθρώπων κατακαύσει επι σε" ούκούν επηπεί-
λησε παιοεύο-ειν εν θυμώ καΐ όργτ) τους τί) σκοπιά πάγην
γεγονοτας, ιερέας τε φημι, καϊ τους εξ αίματος βασι
λικού" άκαταιτίατον δε ουδαμώς τον ψτατημενον ηφ'ιει, του~
25 τεστι, τον Ίσραηλ. ταύτητο'ι φησιν' εγω ίγνων τον Εφραιμ,
και Ίο-ρβιηλ ουκ Λπεττιν άπ' εμοΰ. ίσον δη τοΰτο εκείνω,
" Ύις ούτος ό κρυπτών με βουλην, συνεχών δε ρήματα β Ηϊοΐ>.
ί * Λ/ > \ «Λ 1/ / »» V \ \ XXXVIII. '.
" €ΐ» καροια, εμε οε οιεται κρυπτειν; εγνωκα γαρ τον

4• πΧάιτηι] + τονϊ ϋ. δΐίΐΐίπι ίτίρου ϋ. 5> °"• τ0 των Σί6ωνίων— παι&ίυτης

αύτύι οία. ϋ. 7- ΐιταγγίλιτο Ό. 8. άτρικΐι] άληθίί Ο. II. άπώ-
ληι-το 1). 13- και ρήυβ βΒβυπηρΙυπι εχ Ό. ϊπ\ αββιιαιρίαπι εχ Β. Γ). 15. γαρ
288υιηρΙιιιη εχ Β. II. δίαϋπι και αββυπψΐυπι εχ 1). ιρ. τω] {ν Εάα.
αιτώ όνομα ίηνβΓδο ΟΓίΙίηε Ό. θήσιι Β. 20. ιττ'ι σι αΐΐ. Ι), ίπι σοι Ει1(1.
Νυίπη 13360 καϊ οστά ανθρώπων κατακαύσιι ιττ'ι σϊ ΚΙοεκϊεπιηΙ εχ 1). 23. αίμα
τος] + τον Ο. 25• ίγώ ακκιιηιρίιιιη εχ Β. Γ). 20. "πτκττιν \\:Λκ\. )ι'ιι• Ι).
2;. ο< Βββυιηρίιιιη εχ 1).
 120 Β. ,ΟΥΒΙΙ,Μ ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. ν. 3, 4, 5-

ΗίβΓ. Έφραϊμ φησι, και ουκ άφεστηκα του Ισραήλ. " θεός γαρ
ιι, μ- " εγγίζω» εγώ εϊμι, λίγα Κύριος, και ουχί θεός πόρρωθεν.
" €Ϊ κρυβήσεται άνθρωπος εν κρνφαίοις, και έγω ουκ όψομαι
II).
XXXIX
" αυτόν ;" καϊ πάλιν, " Μ.ή άπ' έμοΰ κρυβήσεται τι ;"
27'. . " Ζών γάρ ό λόγος του θεοΰ και ενεργής και τομωτατος 5
». ΐ3• " μάλλον μάχαιρας διστόμου, καϊ διϊκνούμενος άχρι μερισμού
" ψυΧν? καί πνεύματος, αρμών τε καϊ μυελών, κα\ κριτικός
" ενθυμήσεων και εννοιών καρδίας" και ουκ εστί κτίσις άφα-
" νής ενώπιον αύτοΰ, πάντα δε γυμνά και τετραχηλισμένα
" τοις όφθαλμοΐς αύτοΰ προς ον ήμΐν ό λόγος." ίο

Διότι νΰν έζεπόρνευσεν ' Εφραΐμ, έμιάνθΗ ΊσραΗλ. ούκ έδωκαν

τα διαβούλια αυτών τοϋ έπιστρέψαι πρόο τον Θεόν αυτών, ότι
πνεύμα ττορνείαο εν αύτοΐε εστί, τον δε Κύριον ουκ έπέΓνωσαν.

Επειδή γαρ εις νεφρούς όρα καϊ καρδίας ό τών όλων

θεός, άποπτον δε αύτω παντελώς ουδέν, εγνωκεν οτι πι- 15
πόρνευκε μεν, καί εις άκρον ήκε φαυλότητος ο Ίσραηλ,
\> ήγουν ό Έφραίμ-' πλην ούδ' όσον ειπείν εϊς νουν καϊ καρ-
δίαν καν γοΰν το χρήναι μετανοεϊν εισεδεξατο, δια γε το
κεκρατησθαι τω πορνεύειν αυτόν άναπείθοντι πνευμα,τι, και
τον αληθώς Αεσπότην μη εθελήσαι ζητεΐν. αληθές ούν οτι, 2ο
« Μ&ιΐΗ. καθά φησιν ό "Σωτήρ, " Ουδείς δύναται δυσι κυρίοις δου-
" λεύειν η γαρ τον ενα μισήσει καϊ τον έτερον αγαπήσει"
" ή ενός άνθε'ξεται και του έτερου καταφρονήσει."

5 Καί ταπεινωθΗοεται η ΰβριο τοΰ Ισραήλ είο πρόσωπον αύτοΰ, και

ΊσραΗλ και Έφραΐμ άσθενΗσουσιν εν ταϊο άδικίαιε αυτών και 25
ασθενήσει καϊ Ίούδαο μετ αυτών.
ο Ύβριν ενθάδε φησι την επάρατον ύπεροψίαν' υβριστής
3. ΙΙαβο λίγίΐ Κύριο! 30(-θ88ΕΠΐη( βχ Ο. 5 ΙΟ. Ηαεε ζών γαρ ό λόγος—
ήμ'ιν ό λόγος 3α:β88βπιη1 βχ ϋ. II. ίφραιμ] + καϊ Ρ. (13Ο. 3• '•) '6• 7*« Ο.
20. αληθώς Ο. αληθή Εάά. 21. Χριστοί ρΓΟ Σωτήρ Ο. 22. Η»βο ή
γαρ—καταφρονήσει ;ιοορϊΒεπιηΙ βχ Ο. 24- «Γ πρόσωπον αύτοΰ] κατά
προσώπου αύτοΰ Ρ. 2?• ϊντανθα ρΓΟ (νθά&ι Ό.
 ν. 6,7- Ι Ν 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. III. 121

γαρ ό άλαζών. ταπεινωύηα-εσ^Λΐ τοίνυν φησι την ΰπεροψίαν

τοΰ Ισραήλ εκείνα παθόντος, και σφόδρα δικαίως, α καϊ
ταπεινον αΰτον (μΐλλον άποφαίνειν, οικτρον και κατερριμ-
μενον, και αύχημάτων ερημον των επί θεώ, και αυτής δε
5 της άνωθεν και πατρώας αύτοΐς ελευθερίας έστερημένον. το
δε ιΐς τροτωπον αύτον την ύβριν άποστραφησεσθαι, νοητέον
δια το παν είδος ατιμίας έοικεναι πως τάΐς κατά. πρόσωπον
πληγαϊς. ά/τθενησ-ειν δε όμοΰ τω Ίοΰάα φησΊ τους εξ 1<τ- ά
ραηλ. καταδηώσαντες γαρ οι τε της Συρίας κα\ ΥΙερσών
ίο βασιλείς την Έαμαρειαν, ουκ άπλήγα συγκεχωρήκασι δια-
μεΐναι τον Ίοΰα&ν, προσθεντες ταΐς τοΰ Ίσ-ρα^λ πόλεσι και
τινας των ανηκουσών τοις εξ Ιούδα καϊ Βενιαμίν, οτι δε
άπασης αύτοϊς συμφοράς προμνηστρια γεγονεν ομολογου
μένως η εις θεον ασέβεια τε και ύβρις, δεδιδαχεν είπων, μη
1 5 αν έτερως αΰτοϊς το της ασθενείας συμβήσεσθαι πάθος, άλλ'
η μόνον οτι εν ταις Λόικίαις αυτών, χρήσιμον ούν άρα και β
τιμαλφε'στατον αληθώς ή εις Θε6ν ευσέβεια, δι ης αν γένοιτο
και το εθνών δύνασθαι κρατεΐν, καΐ πάντα Ισχυειν κατορθοΰν
ευκόλως, και άληθεύων εφασκεν ό Σωτηρ, οτι " ΧωρΊς εμού 8• .Τοκη.
2ο ου δύνασθε ποιειν ουδέν." ψάλλει δε που και ό Ααυειδ
ορθά φρονεΐν τ)ρημένος, " Ίσχυς μου, καϊ ύμνησίς μου ό Ρ"•0""•
" Κ.ύριος."

ΑΑ „. . , - , . > ι/ ■ » 85 Α.
ΛΛετα προβάτων και μόσχων πορευσονται του εκζΗΤΗσαι τον Κυριον, -._
καϊ ού μΗ εΰρωσιν αυτόν ότι έΕέκλινεν άττ' αυτών οτι τόν 7
25 Κύριον εΓκατέλιπον ότι τέκνα αλλότρια έτεννΗθΗσαν αϋτοΐε.
νϋν καταφάτεται αΰτούε η έρυοίβΗ και τούε κλΗρουο αυτών.
Άληθες όράται διά πραγμάτων, οτι καθά φησιν ό θεσπέ
σιος ΤΙαΰλος " Αδύνατον αίμα ταύρων καϊ τράγων άφελεϊν ΗοΙ>• χ•

Ι. ταττιιναόήσισθαι] κατακοιμηθήσισθαι Ο. η. ατιμίας ] αδικίας Ό.

8. ίί] ■+" ήμίρας Ο. 9• °' τί1 ° τί Κ<1<]. ΙΟ. Άιαμί'ιναι ΟΠ). Ό.
II, 12. τοΊί τον— Βινιαμίν. ότι ΟΠ1. ϋ. 15. σνμβηναι Ώ. ΐ6. ότι] +
ασθινψτουσιν Εάά. ίηνίΐίβ Β. Ο. 20. ττοιι'ιΐ' 30068811 (Χ 15.1). ί^.ζητησαιΐ.
24- ον ΟΠΙ. Ρ• ΐ-Λά. 25. ΐγΐννησαν Ι). (26 »1.) 26. ΐρυσίβη ΟΟΓΓεχί
βχ Ι), ι'ρισνβη ΐ-άά. »η1β Μί^ικ• (ι 53)- 28. άφαιριϊν Π.
νοι,. Ι. κ
 122 Β. ΟΥΚ,ΙΙ,Ι,Ι ΑΕΕΧΑΝϋΚ. ν. 6, η.

1> " αμαρτίας" κα\ εστίν απρόσιτος δια τού νόμου θεός. νο-
μον δε φημι, την κατά νόμον λατρείαν την δι αιμάτων και
θυσιών, ούκούν καν ει προσάγοιεν οι εξ Ισραήλ τα νενο-
μισμενα θύματα, των άνοσίως αύτοΐς Ιπταισμίνων εξαιτούντες
την άφεσιν, ήγουν την προς τον θεον ζητούντες ο'ικειωσιν, 5
ουκ αν εφίκοιντό φησιν, οΰδ' αν εξανύσειαν το ευρισκειν
δυνασθαι τον θεον, άλλ' ούδ' αν γένοιτο προσιτός τοις ούτω
μεταγινώσκουσιν. ευρίσκεται γάρ δια. μονής της εν Χριστώ
ζωής, ής αν νοοϊτο προεισβολη το ρήμα της πίστεως, και
ο προσέτι τούτω το σωτηριον βάπτισμα, την εν ΪΙνευματι προς ίο
θεον οϊκείωσιν προξενούν, ούκούν ουκ αν εύροι τον Κυριον ο
Ισραήλ δια γε της κατά νόμον λατρείας, εκκεκλικε γαρ
απ αϋτων, 'ότι και αύτοι καταλελοίτταο-ιν αύτον, άποπηδώντες
τοσούτον, ώστε καΐ τέκνων αλλότριων γενέσθαι πατέρες.
αλλότρια, δε τέκνα φησϊ, τά οίον εκ μήτρας και ες αυτών 15
των σπάργανων ταΐς των εϊδώλων άνακείμενα δοξαις, προσ-
αγοντων τάχα που τοις δαιμονίοις τά χαριστηρια και τας
επι ταϊς ώδϊσι θυσίας τών γεγεννηκοτων. τέκνα τοινυν
(1 αλλότρια, τα μη εν θεώ' η κα\ καθ έτερον τρόπον, τα εκ
γυναικών αλλογενών, επεμίγνυντο γάρ άπερισκεπτως οι εξ 2 ο
Ισραήλ ταΐς τών εθνών θυγατράσιν, εϊδωλολατρουσαις ετι,
καίτοι τού νομού λέγοντος εναργώς, το μη δεΐν συναπτεσθαι
Όααί. γαμικώς τοις άλλογενεσι. " Ύην θυγατέρα σου γάρ φησιν,
ν"• 3, 4-
" ου δώσεις τω υ'ιώ αυτού, κα\ την θυγατέρα αυτού ου λήψη
" τω υ'ιώ σου. άποστησει γάρ τον υ'ιον σου απ εμού, και 25
" πορευθείς λατρεύσει θεοΐς ετεροις"
: Επειδή δε ταύτα δεδράκασι, καταφαγεται αυτούς η ερυ-
ο-ιβη. σημαίνει δε πάλιν αινιγματωδώς δια τούτου την
εσομενην αύτοΐς κάκωσίν τε και βλάβην εκ της τού πολε'μου

ι. τού ΒββιιπιρΙιιιη εχ Ο. 3• *' αββυιηρίυπι εχ 11. 1). ζ. τόι> οιη. 1).

13. ϊκκίκΧιν* (βίε) Έ,άά. αηΐβ Μι#ηε. 13• άποΧίλοίττασια Ο. δΐ&ώη αίτα»
• •ιιι. Ι). 14- ώστί ϋ. ώί Κ<1ϋ. 1 6. τών ρήιιβ ογπ. Ό .
ι8. -Υίγα/ι/ηκότων] δίε (ροβΐ Μίο;ηε) εοπεχί εχ ϋ. γιγινηκότων Έ.άά. ίο. κα\
ίΐ^ΜΐιηρΙιιιη εχ Β.ϋ. 20. ίπιμίγιντο Ό. 2$. άποστήσΐ] Εάά.
2η. ί« αββαπιρίαιη εχ Β. Ο.
 ν. 8, 9. ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. III. 123

προσβολής, ουκ άνικάνως έχούσης έρυο-ίβης δ'ικην αφανισαι

δεινώς αυτούς τε και τα αυτών τοΰτο γαρ ο'ι κλήροι, οτι
δε μη (Ις ύπερθεσιν καϊ άνοκωχην ό πόλεμος, αλλ ΐυθνς
και κατά πόδας, πεπληροφόρηκεν ειπών Νυν κΛτα,φαγετΑΐ
5 αύτους ή ίρυτίβη. ομοιον ώς ει λίγοι Κατόπιν ήζει των λόγων
των ανιαρών τ) πείρα, εγγύς ήδη κα\ επ\ θύραις η συμφορά,
τκριίσται δη ουν τοις λυποΰσι θεον το μήτε ευρΊσκειν αυτόν β 86 Α.
δΰνασθαι, καν ει ελοιντο ζητεϊν' 76^£σ^αι ^€ καί τέκνων
αλλότριων πατέρας, τουτέστιν, ουκ ευγενείς και γνήσιους
ίοίχειν καρπούς" ούτοι δ* αν εΐεν οι εξ αρετής τε και άγιας
ζωης' άπολεσθαι δε μάλλον, καθάπερ ερυτίβη τινι ττ\ σφών
αυτών περιθραυομενους κακία, και άθλιότητι, καϊ προσέτι
τούτοις και αύτους ζημιοΰσθαι τους πάρα. θεοΰ κληρους' περί
ων και ό θεσπέσιος ψάλλει ΑαυεΙδ, προς τον τών όλων Ι)
' 5 Σωτήρα θεόν "Ένταΐς χερσί σου ο'ι κλήροι μου." άπας Ρ», «χ.
γαρ ημών κλήρος, και πάσα μερ\ς εν εξουσία θεοΰ, κα). αυτός
ίστιν ο τών στέφανων διανομευς.

Σαλπίοατε σάλττιπ"ΐ επί τούε βουνούε, Ηχήσατε επί τών ύψΗλών, 8

κΗρύεατε εν τω οίκω "Ων, έεέστΗ Βενιαμίν, Έφραΐμ ε'ιε άφα- 9
20 νιομόν έρένετο εν Ημέραιε έλέι-χου. έν ταΐε φυλαΐε τοΟΊσραΗλ
έδειξα πιοτά.

ΐΐροείρηται σαφώς, οτι προς ταΐς δαμαλεσι ταϊς χρυσαΐς,

και έτερους τοΐ? εξ ' Ισραήλ εϊδωλολατρείας ολέθρου τε κα) ο
πλάνης εισκεκόμικε τρόπους ό επάρατος Ίεροβοαμ. εθρη-
«5 σκενον γαρ εν ορεσι κα) βουνοϊς τον Χαμώ$•, τον Βεελφεγωρ,
" νποκάτω δρυός και λεύκης κα] δένδρου συσκιάζοντος" ήσαν 8υρΓ»
δε, ώς εφην, κα) εν Βαιθηλ και εν Δαν α'ι γρυσάί δαμάλεις.
αλλ ηδε μεν του ' Ισραήλ ή πλάνησις' ό δε γε Ιούδας,
ήγουν 6 Βενιαμίν, τουτέστιν ο'ι εκ φυλής Ιούδα κα) Βενιαμίν,
3ο ουδέν ήττον πεπλανηντο, καϊ λελατρεύκασι μεν "τη Άστάρτη 4 κ»ϊ•
' *3• '3•
Ι. Ίκανως ρτο ονκ άνικόνωί Ό. 6. θηραιι (βίο) Ε<3Η. 3ηΙβ Μί^ηε.
9• η ρΓΟ και Ό. 29• Ηββο τοντίστιν—Βο»αμ1ι> Ηθςε88ϊΠΐηΙ οχ Ό.
Ε 2
 124 Β. ΟΥΒΙΙλΜ ΑΙΕΧΑΝϋΕ. ν.8,9•

ά " προσοχθίσματι Έιδωνίων' προσεκύνουν δε και τω ηλιω. και

τούτο ήμΐν εναργές εσται πάλιν διά ψωνης Ιεζεκιήλ, ηχθη
ΕζβοΗ. μεν γαρ, ως φησιν αυτός, εις Ιεροσόλυμα, " εν όρασει θεού•'
1\). ι6. είτα τεθεαται την των ενοικούντων πλανην. " Έ,ιδον γάρ,
" φησιν, ως είκοσι και πέντε άνδρας, τα. οπίσθια αυτών 5
" προς τον ναον Κυρίου, καϊ τα. πρόσωπα αυτών απέναντι,
" κα\ ούτοι προσεκύνουν κατά ανατολάς τω ήλίω." άθρει δη
ούν όπως εμερίζοντο την άπώλειαν, κατά πολλούς προσ-
β κρούοντες τρόπους και λυποΰντες θεόν. οϋκούν τοις κα-
ταδηονν εθελουσι, και όσον ούδεπω προσδοκωμενοις, την ίο
Έαμάρειαν, καϊ θορυβεΐν οΰ μετρίως μελλουσι την Ιερου
σαλήμ, Άσσυρίοις τε φημι και ΐίερσαις, καί τοΐς άπο
Ααμασκού, φημι δη τοΐς Έΰροις' επεθεντο γάρ αμφότεροι
κατά καιρούς, άλλοτε άλλως εις τούτο παραθηγόμενοι'
μονονουχί καϊ εγκαλεί της εφόδου την μελλησιν, άπαρχεσθαι ι 5
δί ηδη τού πολέμου προστεταχε, περιηχούντας ταΐς ο-α,λπιγϊι,
και τάς τών δειμάτων άπαρχάς ταΐς τών πλανωμενων ενιεν-
τας ψυχαΐς.
87 Δ. « 'Έ,πειδη γάρ εφη, " Ν0ι> καταφάγεται αυτούς ή ερυσίβη και
νβΓ. 7• τους κλήρους αυτών ελεγομεν όε ημείς, ερυσιρην ωνομασ- 2ο
|^Ρ™ θαι την εκ τού πολέμου κάκωσιν κα\ άφανισμόν' διδάσκων,
οτι γεγονεν επ\ θύραις, συμβησεται δε, κα\ ούκ εις μακράν,
(ταλπίζειν εδ μάλα, ως εφην, προστεταχε, καϊ πρό γε τών
άλλων επι τους τών ειδώλων τόπους, η ώς Οσον ούδεπω
καταπρησθησεσθαι μέλλοντας και σεισθησομενους, ήγουν »5
οτι γεγονασιν αύτο\ τού πολέμου προφασις κα\ της άνηκε'σ-
\> του συμφοράς τοΐς πεπλανημενοις. όταν ουν λέγη το
χρηναι ο-χλπίζειν ϊπ) τους βουνους κα). ιπ) τα. ύψι>λΛ και ΐν
τω οϊχ-• ων, τους τών ειδώλων νοήσεις τόπους. Ιστεον δε,

Ι. τφ ΟΤΛ. Ό. 3• *φΐ" ΡΓΟ φησιν Ό. "]. οντω ρΓΟ ούτοι Ό.

ΙΟ. ονϊίπω ϋ. Μίρ;ηρ. ονπω Β. ον&ίπον Εάά. Ι3• άτίθητο] ΐθιντο ηά.
Ι4• ίλλοτί] άλλοι τ* ϋά. 15. μίλησιν Β.Ό. 17. βημάτων ϋ.
8ιιγμάτων Β. Εάά. 21. καϊ] + τον Εάά. ϊηνϊΐο ϋ. 22. και ΟΙΠ. ϋ.
23- II; χ' ώι ϊφην αββαπαρία βχ Ι). 24. ον&ίπω] οΜπου Εάά. 3ηΐβ Μί^ηε.
ονπω Ο. 28. ί';τί »1ΐ. ΟΠ1. ϋ. το ροβΐ καί αάα. Ό.
 ν. 8, 9• ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. III. 125

οτι τοΐς άλλοις ερμηνευταΐς εις το εν τω οίκω ων, ου συνηνεχ-

θησαν οι εβδομηκοντα. οι μεν γάρ ειρηκασιν, εϊς οίκον
ανωφελούς, τουτέστιν, ειδώλου παντος' οι δε, το εν τω οίκω
ων. οίησομεθα δη ουν, εκείνο βουλεσθαι νυνι τον προφητι-
5 κον ημΐν ύποσημηναι λόγον, οτι χρη ο-Αλπιζειν αυτούς, ουκ
επι μόνους τους βουνους και τα, ι/ψ>;λα, τουτέστιν, ου κατά
μόνης της ε'ιδωλολατρε'ιας του Ίσραηλ, ήτοι των δέκα φυλών ο
των εν Έαμαρεία, αλλά και κατά ταύτης της ούσης εν τοΐς
Ίεροσολύμοις παρά τ€ τω Ιούδα και τω Βενιαμίν, προσ-
ιο (κννουν γάρ, ως εφην, τω ηλίω' ων δε εστίν ό ηλιος' θεόν
ραττούντες κατόπιν, και άποστρεφαμενοι τά αυτού, τούτο
γάρ οιμαι δηλοϋν το εχειν τα οπίσθια προς τον ναον Κυρίου,
και τα πρόσωπα αυτών απέναντι, δηλον δε οτι του ηλίου,
όταν τοίνυν άκουσας το εν τω οίκω ων, οίκον η τέμενος νοήσεις
1 5 θεού ψευδωνύμου παντός καϊ πεποιημενου, ήτοι του ηλίου,
άτοπον δε οϋδεν η άπίθανον ειναί τω δοζειεν αν, οίκον ηλίου ά
τους ηλίω προσκυνοΰντας νοεΐσθαί τε κα\ όνομάζεσθαι,
καθάπερ άμελει κα\ οίκος θεού νοηθεϊεν άν οι τά αυτού
φρονοΰντες και πράττοντες κα\ αύτω το σέβας άνάπτοντες.
2ο Ει & δη βούλοιτό τις και την δάμαλιν την χρυσην ων
όνομάζεσθαι, φορέσει και ούτως το πιθανόν ό λόγος, ό μεν
γάρ θεομισης Ίεροβοάμ προς το τών Αιγυπτίων σέβας,
φημι δη τον "Απιν, τάς δαμάλεις ειργαζετο. τετιμηκασι δε
τον "Απιν Αιγύπτιοι, σελήνης μεν τεκνον είναι λέγοντες"
25 τοιγάρτοι και μηνοειδες επί μετώπου είχε σημεϊον' εκγονον
δί ωσπερ ηλίου πιστεύοντες είναι, δια το, κατάγε το αύτόίς β
δοκούν, ε£ ηλίου την σεληνην φωτίζεσθαι. ούκούν ως σελήνης
μεν τεκνον, ηλίου δε εκγονον ετίμων τον Απιν άπεκόμιζε
δε αυτούς εϊς τούτο δη πλάνης και λογισμών άθλιότητος ό
30 πολυμήχανος δράκων, τουτέστιν ό σατανάς, ο-αλπίζειν ουν

3• το ϊβδίιπιρίαπι «ζ Β.ϋ. 8. τών οπί. Ό. 8{α(ίιη ίϊ? Σαμάρααν \).

κατ αίτης Ό. 9• καρά τί] καρά γ* \). 14• νκακοΰσχί Ό. 19. Η360
«αΐ πράττοντίί 30ϋ688εηιηΙ βχ Ι). 20. &ή αββιιπιρίιιπι βχ Η. 1 >. 25• μ'τά-
ποις Ό. 20. τικ] τπ Β. Ο. 2<). μϊν γάρ ρΓΟ ίί 1).
 126 Β. ΟΥΒΙΙ,ΙΛ ΑΙιΕΧΑΝΌΚ. ν. ίο.

άρα προστεταχεν επί τε τους βουνους κάί τα, ύ-ψηλα κάί εν

88 Α. α τω οίκω ων, τουτεστι της δαμάλεως της χρυσής, ποια δε ην
άρα τα άμφοΐν εγκλήματα, καί ό του χρήναι κολαζεσθαι
λόγος, καθίστησιν εναργές, επιφερων ευθύς, έΡεοτη Βενιαμίν,
αντί του Των ιδίων εκπεφοίτηκεν εθών, ήγουν της άριστης 5
άπώλισθε φρενός" τούτο γαρ αληθώς ή εκστασις επί φαύ
λων νοοϊτο. κατηφάνισται δε κάί Έφραίμ. πλην ουχ ούτω
ταΰτά φησιν. εν γαρ ήμέραις έλεγχου της άμφοΐν
πλημμελείας είει%* πιο-τά, βέβαιους και άληθεΐς τους
ίεμούς άποφήνας λόγους, συμβεβηκε γαρ αύτοΐς, απερ ηδη ίο
προεΐπον, κάχ οΰδεν διεψευσται των εμών. επειδή γαρ
έζεο-ττιο-αν των αρχαίων εθών, και φρενός εζω γεγονασιν
αγαθής, εζώσθησαν κάί αυτής της εαυτών χωράς, και
άποπεπτώκασιν ομού της εις θεον αγάπης, καϊ πάσης
ευημερίας. 15
"Έψεται δε κάί ετερως τοις καταλιμπάνουσι θεον, το
έ^ίο-ΤΑο-θα,ι δεΐν κάί αγαθής άπάσης εννοίας, κάί μην κάί
έργου παντός τού τετραμμένου προς άρετην. βαδιούνται δε
ο προς άφανιο-μον, ελέγχοντος τε κάί επιτιμώντος θεού, κάί
τής ραθυμίας εζαιτούντος δίκας. χρησιμον οιιν άρα κάί *ο
άναγκαϊον εις ζωην, το είναι μετά θεού, μόνον δε ουχί το
Ρβ. ΐχΐί. Ιν ψαλμοΐς εκείνο βοάν, " 'Έκολλήθη ή ψυχή μου οπίσω
" σου." άντιλήψεται γαρ τότε κάί επικουρήσει προθύμως ή
8. .ΓοΛη. δεξιά τού πάντα ισχύοντος, άφ' ης ουδείς άρπάσει κατά την
τού Σωτήρος φωνήν. 25

ιο'ΕΓένοντο οϊ άρχοντεε "Ιούδα ώε μετατιθέντεε όρια, έττ' αύτοΰε

έκχεώ ώε ύδωρ τό όρμΗμά μου.
8ιιΡγ» ^ Τοΰτο εστίν αϊνιγματωδώς, το " Έζε'στη Βενιαμίν." γεγό-

I. Τί 388ΙΙΠΐρ(ΐ1ΐη βΧ Ό. 3• *π' άμφο'ιν Ι). 6. «ΓΙ φαύλων Ό.

ΐπι φανΚα Κ(1(1. δ. ταΰτά] •+- δια παντάί Ε(1ι1. ίηνίΐίδ Β. Ο. II. των]
τάΐι Ε(1(1. ίΐηΐε ΜΪ£ηε. Ι4• όμοΰ Ό. όμοίαί Έ,άά. άπάα-ηί Ό.
ι8. βαδιοϋρται Έ,άά. ;ιηΙο Μί^ηε.
 ν. ιι, υ. ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. III. 127
νασι γαρ εν ϊσω, φησι, τοις μετατιύεΊο-ιν 'όρια, και ύπερβαίνειν
εθελουσι τα πάλαι διωρισμενα. οι γαρ τα. μονω πρέποντα
τω θεώ, και αντφ δικαίως ανατεθειμένα, την άγαπην δε λέγω,
την τιμήν, την προσκύνησιν, μεθιστάντες είς έτερους, δια γε
5 του προσκυνεΐν ήλίω τυχόν, ήγουν σελήνη και άστροις,
δρωεν αν έτερον ούδεν κατά γε το εικός, η οτι δη πάντως
μεθιστάσιν 'όρια,. οτι δε την πρεπουσαν τω θεω δόζαν
ηλίω και σελήνη και άστροις άνατεθεικεν ο Ιούδας, ήγουν ό β
Βενιαμίν, σαφώς αν νοοϊτο, προς τον προφητην Ίερεμίαν
ι ο λέγοντος θεού " Η ούχ οράς τι ούτοι ποιοΰσιν εν τάϊς Ηίβι•. νϋ.
" πολεσιν Ίουδα κα\ εν ταΐς οδοΐς Ιερουσαλήμ ; οι υιοί
" αυτών σνλλέγουσι ζύλα' και οι πατέρες αυτών καίουσι
** πϋρ, και α'ι γυναίκες αυτών τρίβουσι σταις, του ποιησαι
" γαυώνας τη στρατιά του ουρανού, και εσπεισαν σπονδάς
1 5 " θεοϊς άλλοτρίοις Ίνα παροργίσωσί με." 'όρια, δη ούν
μίτα,τεΒείχα,σ-ιν ο< εζ Ίού^α, φυλής ηγούμενοι, τουτέστιν οι
την άνωτάτω και βασιλίδα περικείμενοι δόξαν, οίς ην εικός β 89 Α.
κατακολουθεϊν ελεσθαι πεπλανημενοις κάί την άγελαίαν
πληθύν. άλλ' 'νοα,τος δίκην ραγδαιοτάτου φησίν, 'επ α,ϋτους
2θ εκχεω το Όρμημα. μου. δυσοιστα γαρ και αφόρητα και άναν-
ταγωνιστα παντελώς τα εκ θείας οργής, καθαπερ αμελεί κάί
-χρήμα δυσάντητον η πολλή κάί άμφιλαφης τών υδάτων
φορά.

Κατεδυνάστευσεν Έφραΐμ τόν άντίδικον αύτοΰ και κατεπάτΗσε 1 1

25 κρίμα, ότι ΗρΕατο ττορέύεσθαι οπίσω τών ματαίων, και έΓω }2
έσομαι ώε ταραχΗ τψ ' Εφραΐμ, και ώε κέντρον τω οίκω "Ιούδα.

Ύίνα μεν τρόπον επέστη Βενιαμίν, άποδεδεικται σαφώς.

ι. μ(τπτ(θ(Ίσιν Έ,άά. 3ηΐβ Μίκηε. 3• ΤΨ ιιιη• "• δή Ι,Γ" '« Ο• 7- Τ'-
ιτονσα»] προσήκουσα» Ό. 8. ό ρηιΐδ ΟΠ1. Ο. 9• ο-αφως αν νοοΐτό] σαφίς
α» γΐνοιτο Ό. ΙΟ. τί] 5 τι Ε,άά. 12. πατίρίΐ] νιοι (βίο) Β.
13- ιτοιήσαι] ίίϊε οοιτεχϊ εχ Π. ποιοϋσαι Έ,άά. αηΐε Μίσηβ. μ- χαυωνας] Νϊ«-
ΟΟΙΤβΧΪ Ο. ΜΪ£ηε. χαβάνια Β. χάβωνπ: Ό. κανωνας Έ,άά. Ι",, υίοίι ρΓΟ 0€οϊϊ Ό.
ιδ. »α« αββιιπιρίιιπι εχ Ι). 24• και άεάεηιηΐ Β. Ρ. Εάά. άεεβΐ Η. ν. ίη Ό.
25- το λπΙρ κρίμα Άάά. Έ,άά. (ΥαΙ.) ίηνίΐϊβ Β. Ι). (ΑΙβχ.) 27• άπηΚοΉκταΐ Ό.
άποϋο'αχι ΈΔά. δίβΐϊπι σαφάί οία. Ό.
 128 Β. ΟΥΗΉΗ ΑΙιΕΧΑΝΌΚ. ν. 1 1, 12.
8ορΓ» ζφη γαρ οτι γεγόνασιν " οι άρχοντες Ιούδα ώς μετατιθεντες
8υρ™ " όρια." πώς δε καϊ " Έφραϊμ εις άφανισμόν εγενετο, ' διερ
μηνεύει πάλιν, επειπών χΑτε^υνάο-τευσ-εν Έφρ&ιμ τον άντισιχον
νώτου, και δοκεΐ πως εν ηθει πεποιησθαι προς ημάς νυνι ο
ο λόγος, ποίον ούν άρα το κατηγόρημα των εκ φυλής ΕφρΑΐμ, •'
η ποιον Αντίαιχον το θείον ημϊν χρησμωδημα φησιν ον
χΑτε^υναΚΓτευσ-εν Ό Έφραϊμ, διειπεΐν ώς ενι πειρασομαι.
ΟΊ μεν γαρ εκ φυλής Ιούδα κα\ Βενιαμίν αιδώ τίνα και
λόγον ετι τών δια Μωυσεως έποιοΰντο νόμων, επετηδευον τε
ΙΟ
την δικαιοσύνην. ου γαρ πάντες εκκεκλίκασιν, αλλ ήσαν
ουκ εΰαρίθμητοι κλαίοντες τε και όλοφυρόμενοι την τών
πλανωμενων άπόστασιν, κα\ δυσχεραίνοντες ου μετρίως,
επείτοι τον τών όλων άτιμάζοντες θεον τους της ειδωλο-
ά λατρείας τίνες επετηδευον τρόπους, και γοΰν ώς ο μακάριος
φησι προφήτης Ιεζεκιήλ, άπεστελλοντο μεν τίνες κατά της '■>
Ιερουσαλήμ, πελεκεις ηρμένοι, ηκουόν τε σαφώς θεού λέ
γοντος επεσθαι μεν δεΐν τω τον ποδηρη διεζωσμενω, φει-
ΕζβΛ. δεσθαι δε μηδενός, και είδον γάρ φησι, " Και ΐδου 'εζ άνδρις
" ηρχοντο δια της πύλης της βλεπούσης προς βορράν, και
II). 4-6. " εκάστω πέλυξ εν τη χειρί αύτοΰ, και είπε τω άνδρί, φησι, 20
" τω εζωσμενω τον ποδηρη Αίελθε μεσην την Ιερουσαλήμ,
" και δος το σημεϊον επι τα μέτωπα τών ανδρών τών κατα-
β " στεναζοντων κα\ κατοδυνωμενων επι πασαις ταΐς άδικιαις
" ταΐς γινομεναις εν μέσω αύτης. και τούτοις είπεν άκουον-
" τος μου ΤΙορεύεσθε εϊς την πάλιν οπίσω αύτοΰ, και κόπτετε 2$
" καϊ μη φείδεσθε κα\ μη ελεησητε' καϊ πρεσβύτερον και
" νεανίσκον καϊ νήπια και γυναίκας άποκτείνατε είς εξαλει-
" ψιν, επ\ δε πάντας εφ' ους εστί το σημεΐον μη εγγίσητε.'
άκουεις οτι κατεσημαίνοντό τίνες ώς εξω δίκης και θυμού και

ι. οί κϋβιπηρίιιιη ον ϋ.1). 3- «ιτώ» Ι>. 4- "Τ5"* νμάί ■'«"'' ^^

οπίϊικ' Ο. 5• των] το Ε<Η. 9- νόμων ΐποιοϋντο ϊπνεΓβο οπίίηε Ο.
ϊτι ρΓο τι Ό. 14- ώς ΒβΒυπιρΙυπ) εχ Β.υ. ι -. 4>ί» Ό. δ>ί Β. Κ<Μ. ;ιη!ι•
Μίο;ηε. ιδ. και ρπιιβ ΛδκιιπιρΙιιπι βχ Ό. 30. ίκάστου Ο. ίκάστω Β. Ε<1ι).
(62. 228.) 32. των »1ΐ. (ΙεεβΙ ίη Κιΐιΐ. ΐ6. Ηαεε καϊ μη ϊ\<ήπητ>
Η0Κ86εηιηΙ εχ Ό. {μη επιβυιτι »ιιΙ (ΙεΙπΙυπι. ι ίη. και ρτίυβ ϊδδΐιπιρίϋπι εχ Β. Ι>.
 ν. ιι, ία. ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. III. 129

άπάσης όντες αίτιας, διάτοι το έλέσθαι φρονείν ορθώς, και

μην καϊ βιοΰν εννόμως, και δικαιοσύνης άπτεσθαι, και της εις
θεον αγάπης άνεπιπληκτως εράν ; εν δε γε τη Σαμάρεια α 90 Α.
όλοτροπως εξώκειλεν ό Ίσραηλ, ούδ' όσον ειπείν καν γοΰν
5 μνήμης τάχα που τα. Μωυσεως αξιών, μαχομενην δε ώσπερ,
και εις άπαν αύτοϊς άντιτεταγμενην επιτηδεύων ζωην, ως καϊ
εχθρον ηγεΐσθαι τον του θεοΰ νόμον, όσον ηκεν ειπείν, ως
μηδέ είδεναι θελειν αύτον, άτιμάζειν δε τον παιδαγωγον, καί
τοι σώζειν ε'ιδοτα, κα\ άποκομίζειν ευ μάλα δυνάμενον εις
ίο ενθη τε και άκατάσκωπτον ζωην.
Ύοΰτο το'ινυν, ως εοικεν, ό προφητικός ήμΐν αινίττεται β
λόγος, πεποίηται δε μετ ήθους, ως εφην. κατε£υνάστευ<π
γάρ φησιν ό Έφραιμ τον άντί&κον αύτον, άντι του, ν'ικην
έκτοπωτάτην καϊ ολέθρου πρόξενον νεν'ικηκεν ο 'Έ,φραίμ,
1 5 ΧΛτΐ^υνΛο-τΐυο'ΐν ως ϊδιον εχθρον, τουτεστι κατηγωνίσατο
γενικώς ον μεμισηκε νόμον. επειδή δε εστίν αμυδρός ό λόγος,
έτερως αυτό διατρανοϊ λεγων' κατεπατηιπ κρίμα, τουτέστιν,
ου πεφροντικεν όλως της εν νομω δικαιοσύνης" άε\ γαρ πως
το καταπατούμενον εν ατιμία, νοείται, κα\ ούδενός άξιον κατά- ο
2ο φωράται λόγου. κα\ γοΰν ό Κύριος ήμών'Ιησοΰς ό Χρίστος,
** Καλόν το άλας, φησίν εαν δε το άλας μωρανθη, εν τινι 8. Μλγο.
** άλισθησεται ; εϊς ούδεν ισχύει ετι, ει μη βληθεν εξω κα- 8Μ»ίΛ.
" ταπατείσθαι υπό τών ανθρώπων." όταν το'ινυν κρίμα
λε'γη, νοήσεις τον νομον. ούτω καί ό θεσπέσιος ΑαυεΙδ
25 όνομάζων αύτον, αναφωνεί προς θεόν, " Κρίμα κα\ δίκαιο- Ρ«.
χονϋΐ 4-
" σννην εν Ιακώβ συ εποίησας." θεού γαρ ό νόμος, και ει
λαλείται δι αγγέλων, άλλα τις η προφασις του και εχθρον οί. Ηββ.
ηγησασθαι τον νομον και καταπατησαι το κρίμα, παρ- ^
έδειξε πάλιν, ευθύς επειπών 'ότι ηρζατο πορεύεσαι οπίο~ω των
3ο μΛταίαν. άρχη της τοιάςδε νόσου, φησί, το τιμαν ελεσθαι
Ι. καϊ] ναι Ό. 6. ΐπιτηΰιύων Ό. ίίΓπήίίΐΐϊ ΈΔά. κα'ι 0Π1. ϋ. "\. ηκιι
ΕΛΛ. ώε μη&] (1{ τό μη Ό. II. ήμίν ϋϋϋαπιρίιιιη εχ Ι). 13. ό οιη. Ι).
15- κατη'/ωνϊσατο Ό. ν€νίκηκ( Ε(1(1. ΐ6. αμυδρό: ϊστιν \>. 17. αυτόν Ό.
2θ. ό αΐΐ. 3$ϋΐΐΓημΙυπι βχ Β. 22. βΚηθϊν Β. βληθήναι Ό. βιβληθϊν ΕΛΛ.
αηΐβ Μί^ηε. <ξω καταπ. ΗαΙιεΙ Ό. 2£. άνιφώνα Ό. 27• λαλϊΐται]
λίλάλτ;το Ο. 29- «κητών Β. ιΐπων Ό. ΈΔα.
\0ί. Ι. δ
 130 Β. ΟΥΚΙΙΛΛ ΑΕΕΧΑΝϋΒ. ν. ιι, ι2.

τα μ,ΑΤΑΐΑ, και κατακολουθεΐν ειδώλοις. άμηχανον γαρ εν

ταύτώ καϊ θεώ δύνασθαι κατακολουθών, και τοις πονηροΐς
και άκαθαρτοις πνεύμασι" δια. τοΰτο καϊ 6 θεσπέσιος γράφει
ι Οογ. χ. ΠαΟλορ' " Ου δύνασθε ποτήριον Κυρίου πίνειν και ποτήριον
" δαιμονίων, ου δύνασθε τραπέζης Κυρίου μετεχειν κα\ τρα- 5
6 " πέζης δαιμονίων." μονότροπος γαρ ό θεοφιλής" αλλοπρόσ
αλλος δε κάΊ σεσαλευμενος κα\ επ' αμφω βαινειν ειδως, ο
ανασφαλής, και εφ' όπερ αν τύχοι βαδίζων ευκόλως.
Βάρη» Ούκονν γεγονασι μεν οι άρχοντες Ίουδα φησϊν, ως
μετατιθεντες όρια, κΑτεουνΑστευο-ε δε κα\ ό Υ.φραιμ. τον Αντί- ίο
οίκον Αυτού, ΚΑτεπΑτηο-ε δε καϊ κρίμΑ" εο-ομαι δε λοιπόν ως
τΑρΑχη τω ΈφρΑΪμ χα) ως κεντρον τω ΊούοΑ. καχ τι δη
τοΰτο εστί, πολυπραγμονεϊν άναγκαιον. οϊ μεν ούν έτεροι
των ερμηνευτών άντϊ του τΑρΑχη, βρωστηρ είρηκασιν' αντί
91 Δ. β δε του κεντρον, σηψις' ο'ι δε γε εβδομηκοντα τΑρΑχην κα\ ι,-,
κεντρον ώνομασαν. θορυβουμενου γαρ ου μετρίως του
ΈφρΑΐμ, ήτοι των δέκα φυλών, ύπο του κατασκηφαντος
αύτοΐς πολέμου, τοΰτο μίεν ύπο τοΰ γείτονος τοΰ πάρα.
Σύρων φημι, τοΰτο δε ύπο τοΰ ΪΙερσικοΰ και εκ της τών
Ασσυρίων ηκοντος χωράς, εν όδυναις ην καϊ ουκ εν μετρίοις 2ο
δείμασιν ό Ιούδας, μάλλον δε και εν αγωνία πολλτ). προσ-
εδοκησε γαρ, Και ούκ ε'ις μακράν, τοις ισοις τυχόν, η καϊ
πολύ χείροσιν εναλώναι κακοΐς" επιβρίθοντος γαρ τοΰ πολε-
1> μου, κα\ ταίς κατά την Έαμαρειαν πολεσιν επισκηπτοντος,
πάσα πως ανάγκη ην συνδιολλυσθαι τας όμορους, τας τών 15
4Ρ Ιούδα φημϊ και Βενιαμίν, ούκοϋν ή μεν τΑρΑχη τοΰ
πολέμου την εφοδον, το δε κεντρον εν τούτοις την εκ λύπης
τε και δυσθυμίας οδύνην ύποδηλοΐ, ων εζω που πάντως εΊεν
αν ο'ι φρονεΐν εθελοντές τα Χριστού" δι ου καϊ μεθ ού τώ
θεώ και ΙΊατρΊ η δόξα συν ' Αγίω ΥΙνευματι εϊς τους αιώνας 30
τών αιώνων. Αμήν.
φ τοΰ ροβΐ ποτήριον άΑΑ. Υ,ΑΑ. II. καϊ κατιπάτησί ρπ) κατατάτησι &ΐ
και Ο. 13. τώ Ιοΰδα] τω λοώ Ίουδα Ό. !',. κίντρον Ι), κίντρον ΚΑΑ.
ι8. τοΰ ρτϊαβ ;ΐΗ8ΐιιηρΙιΐΓη βχ Ι). 20. μίτροιι (βίο) Ειΐά. ΗηΙβ Μϊα;ηε.
22. και ίΐΐΐ. ΗΚΜίιηρΙιιιη εχ Β. Ό. :,;. χίίρονος ΕΑΑ. βΟ. θ<ω και
"πι. Π. 3<• των αιώνων ονα. Ό.
 ΤΟΤ ΑΤΤΟΤ ΕΙΣ ΤΟΝ ΠΡΟΦΗΤΗΝ ΩΣΗΕ

ΤΟΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟΣ.
Καϊείδεν Έφραΐμ τΗν νόσον αύτοΰ, και Ίούδαο ΤΗν όδύνΗν αύτοΰ• Ι3
και έττορεύθΗ Έφραΐμ ττρόο Άσαυρίουε, και απέστειλε πρέοβειο
5 ττρόο βααιλέα Ίαρείμ, και αύτόο ουκ ΗδυνΗθΗ ϊάσασθαι ύμάο,
καϊ ού μΗ διαπαύσΗ έΕ υμών όδύνΗ.

θεοΰ γεγονότος ως ταραχής τ<ρ 'Έ,φραψ, και μην και ως 8ανη

κέντρου τω οίκω Ίουδα, τεθεαται μεν την εαυτού νοτον ήτοι το
ανάλκι και τ6 ασθενές ό Έφραιμ' και μην χλ) ΊούοΛς την
ίο ΐούνην αϋτοϋ' συγκατεδηοΰντο γαρ, ώς εφην, τοις εν "Σαμάρεια, ά
και τα όρια του Βενιαμίν είτα προς τοΰτο άπειρηκως ό
Έφραϊμ, και Ιδίοις δυνάμεσιν άντιφερεσθαι τοΐς συμβεβη-
κοσιν ουκ έχων, οΰτε μην άποσε'ιεσθαι τα εκ του "πολέμου
βλάβη δυνάμενος, προσκεκρουκε πάλιν τω πάντα Ίσχύοντι
1 5 θίώ, ούδβ εν αύτάϊς, «/' ούτως εϊπω, ταΐς μάστιξιν εννενοηκως
το συμφέρον" ενεστηκοτος δε του καιρού, καθ' ον έδει μάλ
λον επιστρεφειν προς τον θεόν, τότε δη μάλιστα λυπεΐν
τ/ρημενος και αποφοίτων άγριωτερον. ουκ ηγνοει μεν γαρ
τον άπάσης αϋτόϊς εΰκλείας κα\ χορηγόν καϊ πρυτανιν, τον β
ιοτοΰ δύνασθαι κρατεΐν των άνθεστηκότων άει δοτηρα θεον
άλλ' οΰδενός ηζίου το χρήμα- λογού, καίτοι του πανσοφου
Βιακεκραγότος ΝΙωυσέως " Κύριος συντριβών πολέμους, Εχο<1•
χν. 3•

Ι, α. 8Ϊ0 Β. Τόμοι τίταρτος «ι τ&ν προφήτην ωσηί Ό. 5• αυτοί Β.Ό. (ΑΙεχ.)

οντοί ΈΔά. (νβΐ.) ηίννηθη Β.Ρ. (20. β1.) ή&υνάσθη Εάά. (ΑΎ.) ϊδννάσθη ϋ. (23)•
6. ο&ύιιην Έάά. (Οο.) 9• το ωβαπιρίιιπι εχ Ώ. ΙΟ. αντοϋ Εάά. (αηΐε
Μίριε.) ίηνϊΐο Ε). 8ΐ£ΐίπι σνγκατ(6ηοϋντο Ό. ο-νγκατςΒτ/οΰτο Εάά. II. τοΰ
οιη. ΐ). ιη. τόι> υιιι. Ι). ι8. αποφοίτων Ό. άπιφοίτα Εάά.
<9. η>κλ(ΐα(] ινσθινιία! Ό. 31. το] τον ΑιώειΊιιβ.
9 2
 132 Β. ΟΥΚΙΙ,Μ ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. ν. 13.

" Κύριος όνομα αύτω" διδάσκοντος τε σαφώς, ώς δι αυτού

ΐ)βιι*. τε και Ιν αΰτώ " Αιώζεται εις χίλιους, καϊ δυο μιτακινη-
ν ν ν Π 90
" σουσι μυριάδας." είτα, δέον παρ' αύτοΰ δη καϊ μονού την
92 Α. η συνήθη πάλιν επικουρίαν αιτεΐν, και λιταΐς άναπειθειν επ-
αμύναι οι τον σώζοντα, πικρά κατά της Ιδίας εσκεπτετο 5
κεφαλής, επρεσβεύετο γάρ προς αλλοφύλους, κα\ τας παρ
εχθρών συμμαχίας εκάλει, ήγουν επίοντα χρημασιν άναπει-
θοντες τον Άσσυριον, άπηλλάχθαι τών επηρτημενων ωοντο
κακών. κα\ γούν βασιλεύοντος εν τή "Σαμάρεια, του Μαναειμ,
4^κ«κ• άνεβη Φουλά βασιλεύς* Ασσυρίων επ\ τον Ίσραήλ' είτα χρή- ίο
Ι) μασιν αύτον και πρεσβείαις άνεπειθον άποσχεσθαι της γης.
τούτο εστί το ΐπορεύθη Έφραίμ προς 'Αο~σνρίους. Φακεε δε
δη πάλιν 6 τού 'Ρομελίου, βασιλεύς Ίσραηλ, κατεμισθούτο
Ε», νϋ. ποτέ τον 'Ραασων βασιλέα "Συρίων και πεπολεμηκε τω Ιούδα
καϊ τοις εκ φυλής Βενιαμίν, βασιλεύοντος Αχαζ τού' Ιωάθαμ 1 5
υιού, ος δεδιώς την εφοδον, πρεσβείαις και χρημασιν άναπείθει
4 Κββ• τον 'Ασσύριον θεγλαφαλασάρ επαμύναι τοις Ίεροσολυμοις'
Ό δε την Ααμασκον κατά κράτος ελών, εκ μέσου κα\ αύτον
επο'ιει τον 'Ραασων. άλλ' ει καϊ πεπόρεντα,ί φησι προς
ν 'Ατσνρίους ο' Έφραίμ-, και χρημασιν έζεπρίατο κα) λιταΐς της 2ο
εφόδου την άνάβλησιν' καν ει απέστειλε πρέσβεις Ίοναας
προς βασιλέα, Ίαρε)μ, τουτέστιν εκδικον ήτοι εκδικητην' τούτο
γάρ το Ίαρειμ- σημαίνει" άλλ' ού νενικήκασι την θείαν
οργην, ούτε μην περιεσονται θεού της ούτω δεινής απο
στασίας έζαιτούντος δίκας. ού γάρ "ίσχυσε φησιν, ό χρή- *5

Ι . ως Ό. ότί (βίο) Εθά. ότι ΟΟΓΓβχίΐ Μίρίβ. 2. τί ΟΠ1. Ό. 4- ίπαμΰναι Ό.

άμΰναι Β. Κ(1<3. 5- οικίας (Ιε^β οίκβίας) ρΓΟ ίδιας Ό. 8ΐαΙίτη ϊσκίπτοντο Ό.
6. τάς παρ (χθρών συμμαχίας ('κάλ<ι, ήγουν ΐπίοντα χρημασιν άναπΐίθοντις τυν
1 Ασσυριον Ό, την παρ ΐχθρών συμμαχίαν. ίγίνΐτο γάρ Έφραιμ ως π(ριστ(ρα
ίίνους, ουκ (χονσα καρδίαν, Αιγυπτον £π(κάλίίτο, και (ΐς 'Άσσυρίους ίπορςΰιτο Β.
Εάά. νβΓ03 «-/{«το γαρ—ότορίύίτο βειΐρία βιιηΐ ίη Β. α ιηαηιι άίνεΓδί νηπηπιι
βαρρίβηΐρ. ο. γοϋν Ό. οή Εάά. μαναάμ Ό. Μαναιμ Εάά. ΙΟ. φσυλά
Ι). (XI.) φοΰλας Β. φϋλας ΑιΛβιΐϋβ. II. αντ&ν αδϋυπιρίυπι εχ ϋ.
12. τοΰτόΊ τοιούτα Εάά. δϊ οιη. 1). 13. δι) ΒββαπιρΙιιπι βχ Β. Ι). ρομι\ίον
Ό. ρωμΐΚιου Εάά. ηηΐβ Μ>£ϋ€. 1 4- συρίων 1.). ΐυρίαςΕάά. 1$. άχαζ Ι>.
άχατζ Εάά. II. τοΐι Ίίροσολύμοις ϋ. αύτφ Εάά. ι8. κατά κράτος Ώ.
κατακράτος Εάά. αυτών Ι). \(). τ!>ν αδβιπηρίιιπι <?χ ϋ. 21. Ηοο Ίοϋοας
800€88ίΐ εχ Ι). 42. ή ρΐΌ ήτοι ϋ.
 ν. ι3, ι4, ΐό• ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. IV. 133

μασιν άναπ(π(ΐσμένος ηρίμησαι βραχύ, άλλ' ούδ( (Τ(ρος τις

τών μΐμισθοφορηκότων Ίάσασθαι υμάς" π(παυσ(ται δ( ον-
δαμώς της οδύνης το κίντρον.
ΥΙάνδανον ούν άρα το μη σώζΐσθαι μάλλον Ιπιθνμπν δια ά
5 της ανωθίν ήμερότητος, (πιθαρρησαι δε τάίς (ζ ανθρώπων
επικουρίαις' καίτοι βοώντος του ΤΙν(ύματος δια μ(ν φωνής
τοΰ μακαρίου Ααυείδ " 'Αγαθόν ττίποιθίναι ίπ\ Κνριον η Ρβ.οχτίϊ.
" π&τοιθίναι «V άνθρωπον. αγαθόν ίλπίζειν (πι Κ,ύριον η
" (λττίζειν ότ' άρχοντας" δια. δ( τον προφήτου πάλιν Ί(ρ(-
ιο μίον " Έπικατάρατος ο άνθρωπος ος την ϊλπίδα (χει ΐπ' Ηί°Γ•
" άνθρωπον, καϊ στηρισίΐ σάρκα βραχίονος αυτού, και απο
" Κνρίου άποστί) η καρδία αυτού, και ΐίσται ώς η άγριό-
" μυρίκη η (ν ττ) (ρημω, η ουκ οψίται όταν (λθη τα άγαθα. ε
" και ευλογημένος ό άνθρωπος ος τπποιθίν Ιπ\ τω Κυριω, ΐι>. 7» 8•
15" και ίσται Κύριος (λπ\ς αύτού' και ίσται ώς ζυλον (ύθη-
" νουν παρ ΰδατι, και «τι ικμαδα βαλ(ΐ ρίζας αύτον, και ού
" μη φοβηθησΐται όταν (λθη καύμα, και (σται (π' αύτώ
" στ(λ(χη άλσώδη, (ν (νιαυτώ άβροχίας ού φοβηθησ(ται,
" και ου διαλ(ίψ(ΐ -ποιούν καρπον. αμίΐνον ούν αρα προσ-
2ο οικίΐονσθαι θίώ, και το σοφον (Κ(ίνο λ(γ(ΐν ΐζ αγαθής
διανοίας" " Σο? (Ίμι (γω, σώσον μ(, οτι τα δικαιώματα σου ΡιΚ8.
οχνίΐί.
φζψ-ηο-α. 94.

Διότι έτώ είμι ώε πάνθΗρ τώ ' Εφραΐμ, και ώε λέων τώ οίκω

Ιούδα• και έπώ άρπώμαι και πορεύσομαι και λΗψομαι, καϊ ούκ
25 Ισται ό έ£αιρούμενοε. πορεύσομαι και επιστρέψω ε'ιε τον τόπον 15
μου, εωε ου άφανισθώσιν.

'Κναργη καθίστησι την αιτιαν δι ην ωνησαν μ(ν ούδ(ν

5• ΐπιύαρσήσαι Ό. ΙΟ. «τ' Ο. οί. ίη Εβ. ι6ο ε. νρόν Εάά. (86).

II. σάρκα Ό. σάρκας Εάά. (Γ"Γβ(]-Αιι#. Γηαηιι ΙβιΊία, 49• 9°)• αυτοί] + ΐπ αυτόν
Εάά. (Α.ν.) ήτ' αυτόν οπβ. Β.ϋ. (ΡΓεά-Αιαα;. XII.) άπό Κυρίου ονα. Β. 13• ί
οιη. ί). ββά οί. ίηίτα 534 °• •5• 'ϋθηνοΰν] ιυθυνοϋν Ό. Εάά. αηΐε Μίίζηε.
16. βολίί Ό. βάλλ€» Εάά. Ι7• φοβηθήσονται Ό. φοβηθώ Β. Εάά. ίσται
ϊ«30ΠΐρΙαπι εζ Ο. 21. τα δικαιώματα] τά{ ΐντοΧάι Ό.
 134 Β. ΟΥΚΙΙιΜ ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. ν. ι4, ι•5•

οι τω Έ,φραιμ έπαμύνοντες, ου διαπεπαύσεται δε τα την

οδύνης αύτοΐς. εγω γάρ ε'ιμι φησιν ως πά,νθηρ τω Έφραιμ
β και ως λέων τω οϊχ.ω Ίου^Λ. πρόδηλον ούν οτι, θεοί) παρα-
Έμ. χϊν. λυοντος, ό σώσων ουδείς" " Ύην γάρ χεΐρα την ύψηλην τις
-7
" απόστρεψα ;' κατά το γεγραμμένον. οτι δε και ήμερο- 5
τητος άπασης έξηρημένης, τά άτ' αύτοΐς γενέσθαι συμβέ-
βηκεν, ύπεφηνεν αινιγματωδώς, τοις οτι μάλιστα δεινοΐς κα\
άλκιμωτατοις θηρ'ιοις την οίκείαν όρμην παρεικαζων. 6 μεν
γαρ παννηρ όζυτάτω λίαν καθ' ών αν έλοιτο φέρεται δρόμω,
ελαφροΐς δε όντως αττει ποσιν, ως μηδέ ίχνος ορασθαι ίο
τάχα που, μήτε μην ένσημαίνεσθαί τι τη γη' ό δε λιων έρεύ-
ο γεται μεν εν τοις ορεσι δεινον καΐ διαβριθες και βροντή
παραπλήσιον, και καταπλήττειν οίον τε τους άκροωμένους.
Απιοβ " Αέων γάρ, φησιν, έρενζεται, καΐ τις ου φοβηθήσεται ;"
ϋϊ. 8.
αμαχον δε την έφοδον έχει, και σφόδρα δυσάντητον την 15
όρμην. ει δε δη τι λάβοι, τούτο διόλωλεν ευθύς, καϊ ουκ αν
έζέλοιτό τις το ενειλημμένον. ότι δε οξύ μεν θηρίον ό
πάν^ηρ, άφίπταται δε ώσπερ, το επιτυχόν άρπάσας' άθραν-
στον δε χρήμα καϊ άδεες κα\ δυσάντητον, ως έφην, ό λέων
εστίν, αυτός παρέδειζεν έπειπών Κα) ϊγω αρπωμ&ι χ,λι 20
α πορευτο/ΛΆί και Αΐ\\γομα,ί χ,αι ουκ. αττΛί ο εζΛίρουμενος. αρμόσει
μεν γαρ τούτο τη λεόντων άλκη' το δε α,ρπωμαι χλ) πορευ-
ο-ομ.Λΐ, δράσειεν αν ό πάνθηρ, ως εφην. οτι δε και απο
φοιτήσει των λελυπηκοτων ό Κύριος, και μονονουχι συστελεϊ
την έπικουρίαν και άποστήσει το ευμενές, διαμεμηνυκεν ει- 25
πών ΤΙορευοΌμαι κλ) έπκττρε-φω είς τον τόπον μου έως ου
&φ&νισ§ωο-ι. τόπω μεν γάρ άπεριόριστον παντελώς το θεΐόν
έστι' παρεΐναι δε λέγεται τισιν, Οταν χαρίζηται την εύμένειαν'
β άπεΐναι δε αύ των ήμαρτηκότων, Οταν αυτούς άποστρέφηται,

4• σώζων Ό. 5• (Ιρημίνον ρτο γιγραμμίνον Ό. ΙΟ. "χνοί Ό.

'ίχρηίί ΚιΙιΙ. ΐ5• την ριΐαβ αιβααιρϊιιιη εχ Β.ϋ. 17. οξύ μΐν θηρίον
Ι), θηρίον άξυ Έάά. 19- Ιΐηεο ώί ϊφην &88ΐυηρΐ3 6Χ Ό. 20. ίιπών Ό.
21. ό α&8\ιταρΙαπχ εχΒ.Ό. άρμοζα Έ,άά. 22. μίν αββιιπιρίιιπι
εχ Ι '. 24- ό θ(6ι \>. 25• άιτοστίρήσίΐ ρπ) άποστήσα Εάά.
28. ιστι] + *<•ι Ό. 2ρ• ήμαρτημίνίον υ.
 ν. ι5. ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. IV. 135

και άνακόπτη την ημεροτητα. λαλείται μεν γαρ ανθρωπίνως

τα περ\ θεοΰ' νοείται γε μην, ως αν αντω πρεποι.

Και έττίξΗΤΗσουσι το πρόσωπον μου όταν θλιβώσιν.

Οτι μη εϊκτ) τοις άχάλινον εχουσιν επϊ τα. αίσχίω την

ζόσπην, η καΐ τοις άκαταλήκτως εΐωθόσι πλημμελεΐν επιφέ
ρεται πολλάκις πάρα, θεού τα. δείνα, προς ωφελείας δε μάλ
λον, και ώς εν ιαματος τρόπω, διδάσκει πάλιν, οι γαρ της α. 94 Δ.
θείας ήμεροτητος καταφρονητα), και ηγνοηκοτες Ότι καλεί
προς μετάγνωσιν το της ανεξικακίας μέγεθος, των εξ οργής
ίο κινημάτων ου περιεσονται' πόθεν ; περιθραυομενοι δε μάλλον
τι) της συμφοράς άγριότητι, το συμφε'ρον επιγινώσκουσι, και
ουί ούδεν ωνησεν η φιλανθρωπία, προς την του συμφέροντος
αποφέρει γνώσιν το καταικίζεσθαι πόνοις. ον γαρ τρόπον τα εν
τοις σώμασιν άγριαίνοντα των παθών, και οσα μη τοίς ηπιοις
ι δ €ίΚ6ΐ φαρμακοις, πυρι και σιδηρω νικάται πολλακις' κατά ο
τον ίσον οιμαι τρόπον τε καΙ λόγον, και τα εν ταΐς ανθρωπί
νους ψυχαΐς επισυμβαίνοντα πάθη, ει μη χρηστοΐς εκπέμπεται
λόγοις, μηδέ λογισμω νικάται τω σώφρονι, πονώ και μάστιγι
και ταίς άνηκεστοις παραχωροΰσι συμφοραΐς. εκτεθλιμμενοι
2ο δη ούν, τότε δη μόλις, φησ), το 'εμον έπιζητηο-ουο-ι πρόο-ωπον.
κείμενων γαρ εν εξουσία των αγαθών, ου πολλή τοις άσυνε-
τοις η τον κατευφραινοντος αισθησις' ε'ι δε δη των ούτως
εϋκταιοτάτων άποστερεΐσθαι συμβαίνοι, τότε δη μάλιστα ο
δριμντεραις επ' αυτά ταΐς επιθυμίαις ερχόμεθα, ε'ισδεχόμεθα
2$ δί πολλην και άνανταγώνιστον του λυπονντος την αίσθησιν.
ϋτΛ» τοίνυν νλιβωσ-ι, τότε το ίμον ζητηο-ου/τι πρό/τωπον.
Εοικε δε ό λόγος εύαφόρμως άναφοιτάν επϊ το του

Ι. άκκώττ» ϋ. 2. ίί μην ρΓΟ γ» μην Ό. 5• V ΜβυπιρΙΐΜη βχ Ό.

10. ον κιριίσονται' πόθιν •Λ 8Ϊ0 οοΓΓβχί βχ Ό. οι τκριίσονταί ποθ(ν Εάα. 13• Ηοο
ιτάκοΐΓ ΗΟοεδδίί βχ Β.Ό. ΚίαΙίπι όνπιρ ρτο ον Ό. Ι4• παθών] νοσημάτων
0οί. Τϊογ. 137 "Μ βυρΓβ 77• '7• ««Γί'μπ-ίται Ό. Οοά. Ύάχιτ.
ίτιίκιι Εθά. 22. μη («ίο) ])Γ0 δη Ρ. 25• άνανταγώνιστον]
άταγώΜοτον ΈΔΑ. 26. 5τ« ρΓΟ όταν 'ύά.
 136 Β. ΟΥΚΙΕΜ Αί,ΕΧΑΝϋΚ. νί. ι, 2, 3.
Χρίστου μυστήριοι/, και την δι αυτού λύτρωσίν τε και προς
θεόν επιστροφήν ευ μόλα παραδηλοΰν. το γαρ ζητούμενου
του θεού πρόσωπον, αυτός αν νοοϊτο, και σφοδρά ε'ικοτως,
Μβο.ι. 0 γί0$•, υ$• εστίν εικων και απαύγασμα και χαρακτηρ της
•1 " υποστάσεως" τοΰ ΥΙατρος. πρόσωπον ούν το αληθές του 5
θεοΰ καϊ ΤΙατρός ό Υιός, είπερ εν αύτω γινωσκεται' και
8. .ΐο»η. " ό εωρακώς αυτόν, εώρακε τον ΤΙατερα." ούτως αυτόν ονο
μάζει καί ό θεσπέσιος μελωδός, προς τον των όλων θεον
Ρ«• ... άνακεκραγώς τε και λέγων " Το πρόσωπον σου επίφανον
ϋΧν"'• £ί > V > <> -χ ' » \ \ \ « » / ■»
'35• επι τον οουλον σου και μην και ως εκ προσώπου των ίο
πεπιστευκοτων καί μεμορφωμενων ηδη προς τον ΥΊον δια
ρ« ϊν. 7- ΤΙνεύματος, " Έσημειωθη εφ' ήμας το φως τοΰ προσώπου
" " "
ϊν. ίο.
" σου, Κύριε" ώς γάρ φησιν ό προφήτης, " Φως προσώπου
ε " ημών, Χριστός Κύριος."

Κίφ. ς'. ΌρθριοΟοι πρόε με λεΓΌντεε Δεύτε και έπιστρέψωμεν ττρόε Κύριον ι$
τον Θεόν Ημών, ότι αυτός κρπακε καί ϊάσεται Ημάε, ττατάΕει
2 καί μοτώσει Ημάε, όράσει Αμάε μετά δύο Ημέρασ εν τη ήμερα
3 τη τρίτΗ άναστΗσόμεθα, καί ζΗσόμεθα ενώπιον αύτοΰ, καί τνω-
95 Δ. α σόμεθα- διώΕομεν τοΰ τνώναι τον Κύριον, ώε όρθρον ετοιμον
εϋρΗσομεν αυτόν, καί ήζει ώε υετόε Ημΐν ττρώίμοε καί όψψοε 20
τη γη.

Το ορνριουιτιν εν τούτοις ύποσημαίνειν εοικεν, ότι καθάπερ

εξ ύπνου διεγηγερμενοι της ενούσης αβουλίας αύτοΐς, καί
οϊονειπως άπο νυκτός καί σκότους ενηνεγμενοι λοιπόν είς
φως καϊ ημεραν, προτροπάδην άλληλοις επιφωνήσουσιν ότι ιι
Ι) προσήκει λοιπόν (πιοτριφειν προς Κύριοι/, άνάνηψις δε αύτη
τών εϊς άπατην ώλισθηκότων, καί ταίς των ειδώλων λατρείαις

7• 6 α88ΐιιηρΙιιπι βχ Β.ϋ. 8. και αίδΐιπιρίιιηι βχ Β.ϋ. 15- Δίίτί

Ό. (233•) πορινθωμιν Εάά. ϊπκπρίψομί» Β. (ΐ47)• ΐ6• ιπάταξ* Ρ.
ΙΊ• Τ9 τρίτη ίί"7>9 Ρ™ τή ήμ. τ# τρ. Ό. (22. 51). ΐ8. αναστησόμιθα Β.ϋ.Ρ.
(Αΐβχ.) οί. ίη 8. .Ιθ3η. 137 0• ϊξαναστησόμίθα Εάά. (ΥβΙ.) 19. διώξομ£*
Β.ϋ. (Αΐβχ.)
Β.Ο.Ρ. (Αΐβχ.ίηXII.)
8. .Ιοβη. Ι. ε. διώξωμα> Εάά. (νβΐ.) 21. τή 48βαιπρ1υιη
ν εχ
 χί. 1,2,3. ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. IV. 137

ίΐ'ίίλημμενων. νηψεως γαρ ηδη καρπός, το άχλύος μεν εξω

γενέσθαι ζητεΐν, της δαιμονιώδους δηλονότι" φωτϊ δε ώσπερ
τψ θειω λοιπόν εκμεμεστωμενους, όρθώ διάττειν σκοπώ προς
επιγνωσιν του φύσει τε και αληθώς θεού καΐ δεσπότου, κα'ι-
5 τοι πάλαι διακείμενους, Οτι και " θεοί πολλοί και κύριοι" κατά * .<?0Γ•
τον κοσμον ε'ισιν, ώς εις τοΰτο καθικεσθαι δυσβουλίας, ώστε
και " τω ξύλω λέγειν Πατήρ μου ει συ, και τω λίθω Συ ΗίβΓ• "•
** εγεννησας με. ο
Επιμένει δε ό λόγος ττ) τροπή, θε'α γάρ όπως καθά-
ιο περ €7Γ£ λέοντος, ήγουν έτερου θηρίου φασι το Αϋτος
ηψτα/τε χα/ 'κκτετΛΐ ήμα,ς. επειδή γάρ εφασκε, " Και εγώ Βορη*
" εσομαι ως πανθηρ τω Έφράϊμ, και ώς λέων τω οίκω
Ιούδα, και εγώ άρπώμαι και πορεύσομαι κάϊ ληφομαι,
" και ουκ εσται ό εξαιρούμενος" τετηρηκασι της μεταφοράς
1 5 το σχήμα, και φασιν, ότι θεραπεύσει πάντως ό άρπάο-Λς.
ωσπερ γαρ λελύπηκεν ή όργη, κατευφραίνει που πάντως
τους πεπονθοτας και τά εκ της ημεμότητος αγαθά, ομού δε <1
κάκεΐνο συνησομεν, ότι θεού κακοΰντός τινας, όνησειεν αν
ουδείς" δεοιτο δ" αν τά τών πεπονθότων αύτοΰ τε και μονού
2ο προς επανορθωσιν.
Εί δε χρη καΐ εφ' απαντάς άπλοΰν τους οντάς επί της
γης της προφητείας την δυναμιν, εκείνο συνησομεν. ηρπΛο-ε
μεν γαρ εν άρχαΐς την άνθρωπου φύσιν ό Αδάμ. επάρατον
γαρ άπεφηνεν ευθύς, ύποθεϊς θανάτω και φθορά, ούκοΰν
25 επληξεν η όργη, άλλ' ΐμότωιτεν ή χάρις. ϊιίσ-Λτο γαρ εν
Χριστώ, κεκληκε προς επιγνωσιν της αληθούς θεοπτ'ιας, β
εδραίους άπεφηνε διά του Πνεύματος εις τηρησιν εντολών,
ζηλωτούς απέδειξε πάλιν και φθοράς επεκεινα τιθεις κα\ τών
αρχαίων ημάς άπαλλάζας άρρωστημάτων, αμαρτίας δη λέγω
3ο και παθών, συμβεβηκε δε τά τοιάδε τοις επ\ της γης, ούχ

5• Η3βο και εΐ πολλοί ηοΰββββπιηΐ εχ Β.ϋ. κύριος ρπ> κύριοι ΑιΛβΓίαβ.

<3• Ηαβο και λ>Ίψομιιι ;ιπ•(-'Ν^ί•πιηί εχ Ι ). 17• και ίΐΝϋΐιιιιρΙιιιη εχ Ό.
2,3• άνύρώπον οτα. Ό. μϊν ρ08ΐ ΐπάριτον αάά. Ό. 2$. (V Χριστώ Ό.
ό Χριστό; Είΐιΐ. •
νοι.. Ι. Τ
 138 Β. ΟΥΚΙΙ^Ι ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ, νί. ι, 2, 3•
ώς εν πρώτω μάλλον, ήγουν εν δευτερω καιρώ, άλλ' ώ$• «V
τρίτω, τουτε'στι τφ λοίσθω και τελευταία», χρόνοι μεν γαρ
9 β Α. ά οι πάντες αριθμούνται τρεις, πρώτος τε και μέσος και τελευ
ταίος, καθ' ον ήμΐν επεφανεν ό Χριστός, ταύττμοί φασιν,
οτι τα. της μοτωσεως ήμΐν καθάπερ εξ Ιατρικής εμπειρίας 5
εσται μετά. όύο ημερα,ς' ημέραν ήμΐν εις καιρόν τον προφητικού
μετροΰντος λόγου, τότε φησι, Αιώ^ομεν του ει^ενα,ι τον Κυριον'
το δε αιώ^ομεν αντί του σπεύσομεν φασι' τότε και ΑνΑστηο-όμεΌΑ
Οοΐ. ιιι. χΛ} ζηα-όμεύα, ενώπιον α,ΰτου. συνεγηγερμεθα γαρ τω Χριστώ.
ι Οογ. ν. κα\ ΐττειδήπερ " εις ύπερ πάντων απέθανε," την αΰτοΰ ζώμεν ίο
Ι) ζωήν, ουκ εξ οφθαλμών ετι κείμενοι θεον, δια την παραβασιν'
ούτε μην ώς ερριμμενοι κατόπιν, δια την αμαρτιαν' αλλ εν
όψει λοιπόν ενηνεγμενοι, και παρρησίαν έχοντες παρ αΰτω,
δια. την εν Χριστώ δικαιοσυνην. κα\ ότι δι αΰτοΰ, κα\ αΰτον
εγνώκαμεν τον ΐΐατερα, Οτι δε πληρωσις ήμΐν εστί παντός 15
άγαθοΰ καθ' ημάς γεγονως ό ΎΊος, όμολογοΰσι λέγοντες Ω.ς
ορβρον ετοιμον εΰρηοΌμεν Αυτόν, τουτέστιν, ώς φώς άνισχον,
ώς ηλιον, ώς αύγήν, παρωχηκότος τοΰ σκότους, εσται δε
ο ήμΐν ώς πρώιμος τε κλ) όψιμος ύετός. κατάρδει γαρ ημάς
ί Τίπι. τους την πίστιν εισδεδεγμένους, και επεγνωκοτας ορθώς την 2ο
επιφάνειαν αΰτοΰ, κατά διττον, οιμαι, τρόπον, αποκαλύπτει
μεν γαρ εν Γίνεύματι τών αρχαίων τε καΐ νομικών καϊ προς
τούτοις ετι προφητικών παιδευμάτων την γνώσιν, και τοΰτο
οίμαί εστίν ό πρώιμος ΰετ'ος' Όψιμον δε ώσπερ προς εκείνω
δίδωσι τών ευαγγελικών παιδευμάτων την νόησιν, κα\ άπο- 25
στολικών κηρυγμάτων την τριπόθητον χάριν, γεγοναμεν
Μαΐ. ϊϋ. $€, ώς ό προφήτης φησι, Τη θελητή. και τάχα που περί
Ρβ. ΐχίν. , ημών ψάλλει λέγων ό μακάριος Ααυείδ " Έ,πεσκε'ψω την
" γήν καϊ εμεθυσας αΰτην' επληθυνας τοΰ πλουτίσαι αυτην.'
8.Μ&ΙΛ. καϊ γοΰν δεδωκε τον καρπον αΰτης εκατόν, εξηκοντα, και 30
χω. 8. , \ \ „ _, η . ι
τριάκοντα, κατά την του 2,ωτηρος ψωνην.
ι. καιρώ οχα. Ό. 3• τίλίντοΐοΓ] + καί Ο• 8. δί αββιιτηρίιιπι
εχ Ό. οτπνσομίν Β. Ι), σπουδάσομίν Έ•άά. ΙΟ. ίίτίΐδήττίρ] «τίΐδή ϋ(1.
ι,5• ΐσται Ό. 2η. που 388ΐιπιρ1ιιπι εχ ϋ. Ροδί ψάλλίί Ιταηϊρ. Β.
2<). τΐΚουτησαι Ε(1<3. 3°• «οτομ] + και Ό.
 π. 4• ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. IV. 139

Τί οοι ποίΗσω, Έφραΐμ; τι σοι ττοίΗοω, Ιούδα ; το δέ ελεόε μου 4

ώς νεφέλΗ πρωϊνΗ και ώε δρόαοε όρθρινΗ ττορευομένΗ.

Ουκ ηπορηκοτος ό λόγος" ου γάρ αν ηγνοησε θεός το

τοις πλανωμενοις χρησιμον' άλλ' ούδ* αν ητονησε προς β
ίκατορθωσιν των ώφελεΐν πεφυκότων τους τοΐς διαβολικοΐς
εναλοντας βρόχοις' επαιτιάται δε μάλλον ως ελλελοιποτος
μιν αΰτοΐς των προς θεραπείαν ονδενός, εθελουσίοις δε μάλ
λον εκκεκλικοτας όρμαΐς επϊ τό δράν α μη θέμις, ομοιον γαρ
ως ει καϊ λίγοι τυχόν" Ώοϊος άρα φειδοΰς καΐ επικουρίας ονκ
ιο (ξψρηται τρόπος; και τί μετ' εκείνα ποιη/τω \ άποκροΰστ) δε
όπως την άρρωστίαν ; η πο'ιοις λοιπόν ύγιασθήσ-η φάρμα- β. 97 Δ.
κοις ; (ζην μεν γαρ ύμΐν, ώς νεφέλης καταπιαινουσης, και
σφόδρα πλουσίως, καϊ ώς καταρδούσης ΰρ'οτου της εω^ινου,
μεταλαχεΐν δύνασθαι, και τοΰτο άμφιλαφώς, της εμης ήμερο -
ι$τητος και ασύγκριτου φιλανθρωπίας" άλλ' ούδενος το χρήμα
φησιν, ηξιωσατε λόγου" παρ ουδέν πεποίησθε την ούτω
σεπτην κάί πολύβυκτον χάριν.
Άρμόσειβ δ' αν Οτι μάλιστα τϊ) δια Χριστοί) δωρεά της
προφητείας η δύναμις. αυτός γάρ εστίν η καταρδουσα νεφέλη,
2ο ή καταπιαίνουσα σρόιτος' εωΟινη δε, ότι μετά νύκτα τρόπον \>
τινά, την ώς εν άχλύϊ και σκότω νοουμενην διαβολικω, κατα-
πεφοίτηκεν ούρανόθεν" άφϊκται γαρ άνωθεν και πάρα ΐΐατρος
προς ημάς ό Αόγος" πορευομενη δε, ότι κατά πάσης έρχεται
της υπ' ουρανόν. πλατύ γάρ λίαν τό σωτηριον κήρυγμα,
25 και άπάσης της ύπ' ουρανόν μονονουχι κατευρυνεται, καίτοι
του νόμου συνεσταλμένου τρόπον τίνα, και μονην την
Ιουδαίων περιπολοΰντος χώραν. " Γνωστοί μεν γαρ ην Ρβ• 1χχν•
" εν τ») Ιουδαία ό θεοί," κατά την του ψάλλοντος φωνην" ο

2. ορθρινή] ίωθινη (ΐβΟ. 3"0 °ί• 97 3• *>• *>. ™Γ 88811Πΐρ111Π1 6Χ Β.Ό.

8ΐ3ΐίπι ϊκλ(λοιπότο5 Ε(ΐ3. 7• τ*>" οιη• ^• ϊΟΑανσίαυί Έ-άά. 3Πΐβ Μί^ηο.
ι .3• ίωθινυϋ Β. ίωθινης Ι). ϋ(1. ΐ8. (VI τη τοΟ Χριστοί δωρίά 1). 19. νιφί\η\
+ «μϊ 1). 3θ. γάρ ρΐΌ δ« 1). 21. νοουμίνοί! (βίο) 1). .καταπ(φοίτηκ*ι>
<Αν ρΓο καταπ«ροίτηκίν 1.(1(1. ίηνίϋβ Β.Ό. ο. 28. τη οιη. Αιώειΐαβ.
Τ 2
 140 Β. ΟΥΚΙΙ,Μ ΑΙιΕΧΑΝϋΕ. νί. 5•

εγνωκε δε η σύμπασα τον τών όλων Έ,ωτηρα και λυτρωτην,

τουτεστι Χριστόν.

5 Διά τοΰτο άπεθέρισα τούε προφΗταε υμών, άπέκτεινα αύτοϋε έν

ρΗματι οτόματόε μου.

Φαδονς κα\ αγάπης της εις αυτούς άπόδειζις, η των 5

πλανωντων άναίρεσις. γεγονασι μεν γαρ φευδοπροφηται
(1 κατά καιρούς επί τον 'ϊσραηλ, τοις του Βααλ τεμενεσι προσ-
ι τ™. εδρεύοντες κα\ πλανώντες και πλανωμενοι, κατά το γε-
"ί. ΐ3• / . \ > , \ ν /
γραμμενον. πλην ανηρηνται κατά καιρούς, προηγορευκοτος
κα\ τοΰτο θεοΰ, και οσ'ιαν επ' αντοΐς εζενεγκοντος την ^τηφον' ι°
3 Κε^. ους μ(ν γάρ άνεΐλεν ' Ηλίου πάρα το του Βααλ θυσιαστη-
χνϋί. 40. , , , , ,
II). 26. ριον, εικαιομυθοΰντας τε και λέγοντας, " Έιπακουσον ημών
" ο Βααλ, επάκουσον ημών" ους δε άπεκτεινεν Ίηού, ον
\} ε-χ• κεχρικε βασιλέα επί τον 'ϊσραηλ ό μακάριος προφήτης
ιΐ). ιχ. ι, Έλισσαιε δι ενός τών παιδαρίων, θεοί) καΊ τοΰτο γενέσθαι 15
β προστάττοντος. ος επεί τοι κεχρισται, θεοΰ τοις πλανώσιν
επιμηνίσαντος, πρώτον μεν άνεΐλε τον Αχααβ, επ' αύτω δε
την Ίεζάβελ, είτα τους υ'ιούς αύτοΰ τους εν ολη Έαμαρεία.
προσποιησάμενος δε το βούλεσθαι καΙ επιτελεΐν τω Βααλ
εορτην, πάντας συνεκόμισε τους ψευδοπροφητας, καϊ θύειν 20
ύποκριναμενος, συνειλεγμένους εις οίκον άπεσφαζεν ενα'
Π>. *• κατεσπασε δε καϊ αύτον τον Βααλ, κα\ τας στηλας αύτοΰ
ενεπρησε' γεγραπται γαρ ώδι. ούκοΰν οτι φειδοΰς και άγα-
98 Α. &πης, ώ$• εφην, της εϊς γε τον 'ϊσραηλ άποδειξις ην η τών
ψευδοπροφητών άναίρεσις, εδίδαζεν ειπών Δια τούτο α,πΐ^ί- 25
ριτΛ τουρ προφητας ύμων. εύ δε δη λίαν κα\ το ο\π$ίρι<τ&
φησι. πεπτώκασι γαρ κατά πληθυν, άσταχύων δίκην
άμώμενοι.

4• ρηματι ΙΐίΛθΙ Β.ϋ. ΙΟ. ΐπινιγκόντοί \}. II. οίί Β.ϋ.Ι). τοΰί Έ,άά.
άνηρίν ρΓΟ άνιϊλιν \>. τοΰ 388ΐιιηρ1ιιπι εχ Ι). 13. οδι ϋ.Ι). του! Έ,άά.
21. νποκρινόμινοι Ό. άπίσφαξιν] -\- καθ* Ε(1ά. ίηνίΐίδ Β. Ό. 22. στοΚα:
(βίο) ρΓΟ στήλαί ϋ. 27. άσταχίων Ε(1ά. 3Ώΐβ Μΐ£ηε.
 τι. 5, 6. ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. IV. 141

Και το κρΐμά μου ώε φώε έίελεύσεται. διότι ελεοε θέλω και ού 6

θυοίαν, και έπίΓνωσιν ΘεοΟ η ολοκαυτώματα.

"Έτερον ημιν φειδοΰς και αγάπης της εις αυτούς (ξηγείται ο

τρόπον, ος είπερ τετέλεστο κατά το αύτω δοκούν, σεσωστο
5 συμπάς ό ' Ισραήλ και Ιούδας, ού γάρ μόνον την των
ανοσιών ψευδοπροφητών άπεκειρε πληθυν, τον αυτοΐς πρέ
ποντα καθορίσας θάνατον, άλλα γαρ κα\ αύτον κατά καιρούς
(πέμψε τον Υίοι> ό θεό? και Πατήρ σαφηνιούντα, καϊ προ
γε των άλλων τοις εξ αίματος Ίσραηλ, το άγαθον αυτού
ι° θέλημα, και εναργές καθιστάντα το κρίμα αυτού, τοιγάρτοι
και εφασκε δια μεν φωνής τού Δαυείδ, " Έ)>ώ δε κατεστάθην Ρβ• "• 6•
" βασιλεύς ύπ' αυτού επ\ Έ,ιων ορός το αγιον αυτού, διαγ- ο
" γελλων το πρόσταγμα Κυρίου" αΰτος δ( δι εαυτού
γινόμενος καθ* ημάς, τουτέστιν άνθρωπος, " Άττ εμαυτοΰ 8. .Γοίΐη.
'5"οΰ λαλώ" άλλ' ό πε'μφας με ΤΙατηρ, αυτός μοι εντολην χϋ. 49•'
" (ύωκε τι ειπώ και τι λαλήσω." ε^ελευο-εται δη ούν το
χρμά μου φησιν ώς φως, τουτέστιν, ουκ αΐν'ιγμασι κατεσκι-
ασμενον το θέλημα το εμον, άλλα γυμνώς καϊ άκρύπτως ταΐς
απάντων διανοίαις εγκείσεται. οτι δε άφιγμενος κατά και-
κρονς ό Εμμανουήλ, ουκ επι νομικην μετοίσει λατρείαν τους Λ
πεπλανημένους, ούτε μην τα εν τύποις ετι καϊ σκιάΐς άναπε'ισει
τιμάν, άποκομιεΐ δε μάλλον εις επιείκειαν καϊ χρηστότητα καϊ
ενσπλαγχνίαν, καϊ εις άγάπην την προς αλλήλους, και εις
αληθή καϊ άπαραλόγιστον επ'ιγνωσιν τού θεού, σαφή τού
25 κοίμα,τος αποτελεί τον σκοπον, και φησιν, οτι έλεος (Ιελω χα)
ου νυο-ί&ν, χα) επίγνωο-ιν θεοί η όλοχαυτωματΛ. τί γαρ
(φασκεν ό "Σωτηρ ; " ΥΙάντα οχιν οσα εάν θελητε ίνα ποιώσιν 8.Μ»ίΐΐι.
νμιν οι άνθρωποι, ούτω και υμεις ποιείτε αυτοις ομοίως
χρήμα, δε οτι μάλιστα παρά θεω τίμιον την άγαπην επι- β
3ο δεικνύς, " Έι> τούτω γνώσονται πάντες, φησιν, οτι εμο\ 8. ,ΐοίΐη.
ιϋί. 35•
ι. «αϊ ού Β.Ό. (ΑΙεχ. XII.) οί. ΟΙαρΗ. 47 *• V Εω• (ν»1•) 7• Ύ"Ρ .38'
ηιπιρίυπι βχ Β.ϋ. ΙΟ. καθιστάντα Ό. καθιστάντα ΈΛΑ. II. δια] τα πϋ.
τό [δια] οοιτεχίΐ Μί#ηε. 1 2. ίιαγ/ίΚων Ό. (ΑΙεχ.) 3°• φηοϊ» οιη. ϋ.
 142 Β. ΟΥΒΙΙίΜ Α1ΕΧΑΝΌΗ. νί. η.

μασηται εστε, εαν αγαπην εχητε εις αλλήλους. οτι οε

τών προσιοντων τον νουν άνεκόμιζε προ: επίγνωσιν τοΰ
κατά άληθειαν οντος θεοΰ, πώς αν ενδοιάσειε τις ; (αυτόν
γαρ ημΐν εις εικόνα τοΰ γεγεννηκότος παρετίθει, λίγων τω
8. .ΐοΛη. γνησίω μαθητη' Φίλιππος ούτος ην' " Ού πιστεύεις οτι εγώ ζ
χίν. ΙΟ. ι
9 θ Δ. λ " εν τω ΥΙατρΧ και ό Ώατηρ εν εμοί εστίν ; 6 εωρακώς εμε,
Ιοχ ο εωρακε τον ιΐατερα. εγω και ο ϊϊατηρ εν εσμεν. ει οε
δη τις ελοιτο και αϋτον είναι λέγειν τον ΎΊον το έλεος τοΰ
ΐΐατρος, το ΰπερ θυιτίαν και ολοκαυτώματα,, συνησει καλώς.
κεκληται γαρ οΰτω πάρα γε ττ) θεοπνεύστω γραφή, αΰτος ίο
μεν γαρ εφη που περ\ αύτοΰ προς ημάς 6 Οεος και ΤΙατηρ
Έ». ΐΐ. 5; « Εγγίζει ταχύ η δικαιοσύνη μου, και το έλεος μου άπο-
Ρβ. " καλυφθηναι'" ο'ι δε γε προφηται προς αύτόν' " Δεΐζον
1 ν ν ν ι \" *7
ο " ημΐν Κύριε το ελεός σου, και το σωτήρων σου Κύριε δωης
" ημΐν" έλεος γαρ αληθώς το πάρα. ΪΙατρος ό Χρίστος, ι ζ
ώς άφαιρών αμαρτίας, ώς άνιεϊς εγκλημάτων, και δίκαιων
τί) πίστει, και άνασώζων τους άπολωλότας, κα\ θανάτου
κρείττονας άποφαίνων' και τι γαρ οΰχι τών πάγκαλων
δωρούμενος ; ούκοΰν άμείνων θυιτίας και ολοκαυτωμάτων η
θεού γνωο-ις, ώς εν Χριστώ τελούμενη" εγνωκαμεν γαρ δι ζο
αύτοΰ τε και εν αυτώ τον Πάτερα, καΐ την εν πίστει δικαίωσιν
πεπλουτηκαμεν.

Αυτοί δε είσιν ώο άνθρωπος παραβαίνων διαθΗΚΗν.

ΐΐανταχόθεν ημάς πολυπραγμονεΐν εύ μάλα το αληθές

σπουδάζοντας, καϊ νΰν είπεΐν άναγκαΐον, ώς ή καθ Εβραίους 25
εκδοσις αντί τοΰ ώς άνθρωπος, ώς Αδάμ εϊρηκε παραβαίνων
οιαΟηκψ, ίνα νοοΐτο τοιάδε τις τών εζ Ίσραηλ ή παράβασις,
οποία γεγονεν εν Αδάμ. μετον γαρ εκείνω και την προς
θεον οίκείωσιν εχειν, και εν αφθαρσία διατελεΐν, και ταΐς

Ι. «'στί μαθηται ϊηνβΓβΟ υπίίηε Ό. 2. προσαγόντων ρΓΟ προσιοντων Ό.

3• και ροβΐ αν ζάά. Έ,άά. 4• γΐγαιηκότα ϊιά. &η1β Μί^ηβ. οοΓτβχί βχ Ό.
Ο. ολοκαύτωμα Ειΐϋ. 14. ΗϋΟ Κύρΐ€ αΐΐ. 800688ΪΙ βχ 1). (Αΐβχ.) 25• σττον-
ίάζοντα (βίο) ϋ.
 νί. η. ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. IV. 143

του παρα8(ΐσου τρυφαϊς εναβρύνεσθαι, κατημελησε της θείας

εντολής" ατα διώλισθεν επι τα. αισχίω, των αρχαίων άδοκή- ά
τως ιστορημένος, ούτω κα\ αυτοί" φημι δε δη πάλιν, οι εξ
,\σραη\' ευμενή και φίλον τον των όλων έχοντες θεον,
5 σώζοντα και προεστηκότα, και προτιθεντα το έλεος αύτοΐς,
ως νεφελην πρώίνην, καί ώς δροσον όρθρινην πορευομενην, δαρ™
εςαγοντα οε και ως φως το κρίμα αυτόν, και τη υπέρ νομον δπρπι
στεφανοΰντα λατρεία, ράθυμοι γεγόνασι περί τ6 σφισιν αύ
τοΐς άναγκαΐον κα\ χρήσιμον εις εύημερίαν κα\ δοξαν, καταπε- β
ίο φρονηκασι και αϋτο) του πάντων κρατούντος θεοΰ, καίτοι λέ
γοντος εναργώς δια τοΰ πανσόφου Μωυσεως, " Ου ποιήσεις Έχοά.
σεαντω ειοωλον, ουοε παντός ομοίωμα, οσα εν τω ουρανω
" ανω καϊ οσα εν τη γη κάτω κα) οσα εν τοις υδασιν νπο-
" κάτω της γης." κα\ πάλιν, " Ουκ έσονται σοι θεο\ έτεροι ιν>. 3.
ΐ5 " πλην εμοΰ." επειδή δε εν ισω τώ πρωτω, τουτεστι τώ
Αδάμ, παρώλισθον ε\ς άποστασίαν, καί αυτοί δη πάντως
εξω πεσοΰνται του κατευφραίνειν ειδοτος' παραβιβηχαιτι
γαρ ^ιαθηκψ.
Εί δε δ^ νοοΐτο μυστικώτερον, ώς επϊ Χρίστου, το & 100 Δ.
2ο χρησμωδημα, πάλιν εκείνο εροΰμεν, εμφανή των λεγομένων
καθιστάντες τον νουν Έ,πεμψεν εξ ουρανών 6 θεός κα\
Πατήρ τον ΥΊον φωτιοΰντα τους εξ Ισραήλ, καί φανερον
καταστησοντα τ6 κρίμα αύτοΰ, και Ίνα καταλήξαι μεν
άναπείση θυσιών αρχαίων καί ολοκαυτωμάτων των κατά
25 νόμον' ελεηση δε μάλλον, δίκαιων τη πιστει, κα\ καλεση
προς επίγνωσιν τοΰ κατά αληθειαν οντος θεοΰ' δι αυτού
γαρ καί εν αύτώ τεθεάμεθα τον ΤΙατερα, κα\ εσχηκαμεν την ο ΕρΚ ϋ.
προσαγωγήν, ώς που κα\ γράμμα φησιν ιερόν, άλλα γε-
γόνασιν οι εξ Ισραήλ ως άνθρωπος παραβαίνων αιαθηκην.
3ο καί τι δή τοΰτό εστίν, ερώ πάλιν, όπως αν δυνωμαι. 6 την
ύώ' έτε'ρου γραφομενην παραβαίνων οια&ηκην, η ου προσεισιν

2. &ιω\ισθίν] διώλλυτπι Εάά. ίιολλ. Μίρίβ. 7• ""Ρ ^• *α™ '"*■

9• καταπιφρονηκασι καί αυτοί Ό. καί κατατκφρονήκασι ΈΛά. 10. πάντα!
(μο) Ό. ΐ5• τφ βΐΐ. οη. Ό. 31. «'£] Ικ των \\ά. 3°• " ^"Ι °τί "('•
 144 Β. ΟΥΒΙΙ,Ι,Ι ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. νί. η.

αύτος τω εκνεμηθεντι κλήρω παρά. του γεγραφοτος αυτήν,

ήγουν ετέρους των εγγεγραμμένων των αΰτοΐς οφειλομένων
αποστερεί, τοιούτον τι πεπράχασιν Ιουδαίοι, καϊ τούτο επί
ο Χριστώ, πώς, η τίνα τρόπον ; 6 μεν γαρ θεός και ΙΙατηρ
κληρον ωσπερ τινά λαμπρον και εζαίρετον την κατά του 5
έθνους ηγεμονίαν εχαρίζετο τω ΥΊω. διακεκραγε γαρ, ώς
Ρβ,η. 6. εφην, " 'Έγω δε κατεστάθην βασιλεύς υπ" αύτοΰ επί Έιων
" ορός το αγιον αϋτοΰ'" κα\ δεδωκε τω ΥΊφ τον νσητον
Εβ. ν. η. αμπελώνα, τουτεστι τον Ισραηλ' " Ό γαρ αμπέλων Κυρίου
" Έαβαώθ," κατά το γεγραμμενον, " άνθρωπος του Ίουδα ι ο
" νεόφυτον ήγαπημενον." άλλ', ως φησιν 6 μακάριος
8. σοαη. ευαγγελιστής Ιωάννης, " Εϊ$• το ϊδια ήλθε, και οι ΐδιοι αύ-
ά " τον ου παρελαβον." εκβεβλήκασι γάρ εξω της πύλης,
Β Μ»4Λ. και θανάτω παρεδοσαν, λέγοντες " Ουτός εστίν 6 κληρονο-
χχί•38• α ί - • ' » * ^
μος, οευτε αποκτεινωμεν αυτόν και σχωμεν την κληρονο- Ό
α μιαν.
' "

*Αθρει δη ούν όπως γεγόνασιν ώς άνθρωπος πΆρα,βα.ίνων

οια&ηκην. επεγνως τον κληρονόμον ; ούκονν άπόδος τον εκ-
νεμηθεντα κληρον αύτώ. παραβεβηχαο-ι το'ινυν την οΐΛ^ηκψ
του ΐΐατρος, το όσον εφ' εαυτοΐς, άποστεροΰντες τον κλήρο- 2ο
νομον. άλλ οϋδε αυτοί προσήλθαν τη χαριτι, ου προσ-
β ηκαντο τον δοθέντα αΰτοϊς πάρα του θεού κληρον. εφη μεν
ΗϊβΓ. γαρ διά του προφήτου θεός "Ιδού ήμεραι έρχονται, λέγει
3ι, ι. " Κύριος, και συντελέσω επϊ τον οίκον Ισραήλ και επι τον
νΐϋ. 8, 9• " οίκον Ίουδα διαθηκην καινην, ου κατά την διαθηκην ην 25
" διεθεμην τοις πατρασιν αυτών εν ήμερα επιλαβομενου μου
" ^^ Χ*φος αυτών, του εζαγαγέιν αυτούς εκ γης ΑΙγύπτου."
ει δε δη δοκιμαζοιτο προς την πρώτην ή νεα, πλείστη τις οση
τών επηγγελμένων ή διαφορά νοηθήσεται. εκεί μεν γάρ την
τών Άμορραιων και Τεργεσα'ιων καΐ Έιύαίων αύτοΐς, και 3°
101 Δ. β μην και Ίεβουσαίων επήγγελτο γην' ή δε καινή διαθήκη,

Ί• κατιστάθην οπα. Ό. ίο. Σαββαώθ Έάά. 21. προσήκοντα]

προσήκοντα Ίιά. 23. τον οηα. ϋ. 27. τοϋ αίβιιιηρίηιπ εχ Ό.
οί. ϊη Εβ. 504 ο.
 νί.8, 9. ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. IV. 146

τουτεστι τα δια Χρίστου θεσπίσματα, δια πίστεως εκάλονν

(19 νιοθεσιαν θεον, εις δοζαν, εϊς άφθαρσίαν, είς άμηρυτον
ζοοην, εις μεθεξιν θεοΰ την δια. Πνεύματος, εις βασιλείαν
ουρανών, άλλ ουκ ηθέλησαν εχειν τον εκνεμηθεντα κληρον
5 αυτοϊς δι ΥΊοΰ πάρα τον θεοΰ κα\ Πατρός, κατ αμφω δη
συν λελυπηκασι παραβαίνοντες την Αιαβηχηγ, και τον κληρο-
νομον, ως εφην, το όσον έφ' εαυτοΐς τον δοθέντος αυτω πάρα
τοϋ Πατρός εζωσαντες κληρον, εκπεπτωκότες δε και αΰτοι »
των πάρα θίοΰ δεδωρημενων αϋτοΐς εν Χριστώ.

ιο'Εκ€ΐ κατεφρόνΗοέ μου Γαλαάδ, πόλιε έρΓα^ομένΗ μάταια, ταράσ- 8

σουσα ύδωρ, και η ίσχυε σου ώε άνδρόε πειρατοϋ. 9

Έπανεισι πάλιν ό λόγος εις άφηγησιν εγκλημάτων, (φ

οκ ε'ικοτως άνηρηται των παρ αύτοΐς ψευδοπροφητών η
ανοσία πληθύς. 'ΐχϊί γάρ φησι, τουτίστι, κατ εκείνο του
1 5 καιρόν καό* ον εκκε'κλικεν ό Ίσραηλ, και εν τη τοιαδε κα-
ταστασει γεγονεν, ώστε και ελεσθαι δαιμονίοις προσκυνεΐν ο
τούτο γαρ εστί το έχει πραγματικώς νοουμενον, και ουχί δη
μάλλον τοπικως' σφόδρα μαυ χαταπεφρόνηχεν ή Γαλαάά"
πολις δε αυτή μία των Ιορδανού ναμάτων επεκεινα, η καϊ
ίο (κνεμηθεϊσα τοις Αευΐταις, κατά τον Μωυσεως νόμον ην Ρβηί•
- ΐν. 43•
ουν Ιερέων καϊ Αευϊτών πολις. άλλ' οι τους άλλους όφεί-
λοντες άποκομίζειν της πλάνης, καϊ παιδαγωγεΐν εις άληθειαν
και εις την τον συμφέροντος γνώσιν "Χείλη γαρ ιερέως, Μιΐ.ϋ.7-
" φησι, φυλάγεται κρίσιν, καϊ νόμον εκζητησουσιν εκ <1
25 " στόματος αύτοΰ'" γεγονασιν αυτοί των ειδώλων εΰρεται,
και των ματαίων ο'ι τεχνουργοί. ε'ιργάζοηο γαρ μάταια,
τουτεστι τα είδωλα, ΐτάραττον δε καϊ υααρ, τουτεστι πάλιν

2. Ηϊεο ίίί ΰόξαν 300688εηιηΙ εχ Β.Ό. δ. και οιη. Ι). 1 1, ω;

κορίήι εχ Β. (22 βΐ.)• ά&»ί Ία ϋ. Ειΐά. 14. τοϋ οία. Ό. 15. «'κλι*«ι» Εόά.
ι8. Γαλαάδ] Γόλγαλα 1). (εί ίη ΤεχΙυ 8. δεηρί.) 19. τοΰ ρπ) των Ο.
<Ι οπι. Ό. »3• την ροβΐ σνμφίροντοΐ 3(1(1. Εάά. 20. ιιργάζιτο 1).
ιά μοβΐ γάρ 3(1(1. &. 2η. Ηοο πάλι* 30068811 εχ Π.
νοι.. ι. υ
 146 Β. ΟΥΚΙΙ,Ι,Ι ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. νί. 8, 9.

σνγχνσεως αφορμή τοις άγελαίοις γεγόνασιν. υοΛτι γαρ

παρεικάζειν εθος ττ} αγία γραφτ} τήν άμετρητον τών ανθρώ
πων πληθνν. καί γονν πολνανδρονσης άγαν της Βαβυλωνίων,
Νβυπι. κα\ Ν£νί1)£? φησίν, " Ώ? κολνμβηθρα ύδατος τα. ύδατα αντης,'
ε αντί τον, ως κολυμβηθρα πλήρης υδάτων, ούτω το πλήθος 5
αύτης.
*Η και καθ έτερον τρόπον ΐτά,ρα,ττον ύδωρ, τεθολωμενην
ωσπερ τίνα καΐ Ιλυωδη διδασκαλίαν τοις προσιοΰσι προ-
θε'ντες, καΐ τον των άκεραιοτερων παχύνοντες νουν εδίδασκον
γάρ είδωλα προσκυνεΐν. και γονν δια. φωνής'Ιεζεκιηλ τ}τιάτο ίο
πάλιν αντονς 6 των όλων θεός, καϊ ώς προς κριονς καϊ
ΕζβΛ. Της άγελης καθηγητάς, προσεφώνει λίγων, " Καϊ νμεΐς
•7-'9• " πρόβατα, τάδε λέγει Κύριος Ιδού εγώ διακρίνω άναμεσον
102 Α. & " προβάτου καί προβάτου, και κριών καί τράγων, και οϋχ
" Ίκανόν νμίν, ότι την καλην νομην ενεμεσθε, καί τα κατά- 15
" λοιπά της νομής κατεπατεΐτε τοις ποσίν υμών ; καί το
" καθεστηκος ύδωρ επίνετε, καί το λοιπόν τοις ποσίν υμών
" εταρασσετε ; και τα πρόβατα μου τα πατήματα τών ποδών
" υμών ενεμοντο, καί το τεταραγμενον ύδωρ ΰπο τών ποδών
" υμών επινον." νομομαθείς γαρ οντες οϊ εζ αίματος Αευι, ζο
καί καλλίστην ωσπερ νομην, λεπτόν τε καί διειδες έχοντες
\> ύδωρ, την δια Ήίωυσεως παίδενσιν ούκ άνικανως εχουσαν
ποδηγεΐν εις άληθειαν, κατεπατονν τρόπον τίνα την νομην'
συνετά,ρΛττον δε καί το ύοωρ, παχεΐάν τίνα καί ίλνώδη καί
γεώδονς ακαθαρσίας έμπλεων παρατιθεντες διδασκαλίαν, τοις 25
εν τάζει προβάτων άκολονθούσιν αύτοΐς ώς κριοΐς. εγκαλούν
ται το'ινυν οι της Ταλα,α.3 πολΐται καί ο'ικητορες, ώς τα,ρά,τ-
τοντες ύ£ωρ, ελέγχονται δε καί ώς Ισ-χμν έχοντες α,νορός παρ&τνύ.
πώς δ* αν καί τούτο ημάς σννιεναι πρεποι, σαφές κατα-
στησομεν, τα εφεξής έρμηνεύοντες. 3°

7• και ΒββυπιρΙιιιη βχ Β.Ό. 1>. 8. ΙΚνόώη] 8ϊο οοιτβχί βχ Ό.1). ϊλιώίη

Έ,άά. προτιθίντίΐ \>. Ι3• διακρίνω] 8\ε οοΓΓβχί βχ ϋ. διακρίνω Β. Ε<1ά.
προβάτων και προβα' 0• 24• ϊλνώδη Π. ϊλιώδη Εάά.
 τί-9»10• ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. IV. 147

"Εκρυβαν ίερειο όδόν Κυρίου, έφόνευσαν Σίκιμα, δτι άνομίαν ο

έποΪΗοαν έν τω οΓκω'ΙσραΗλ. εΐδον φρικώδΗ έκεϊ, ττορνείαν ίο
τοΰ Έφραΐμ, έμιάνθΗ ΊσραΗλ και Ίούδοχ.

Ιστοριών εσθ' ότε τινών ό τών άγιων προφητών δια-

5 μεμνηται λόγος, ας εϊπερ τις ελοιτο σιωπάν, ούδ' αν δύνοιτο
διατρανοΰν τών είρημενων τον νουν. χρη τοιγαροΰν οκνου
μ(ν είναι κρείττονας τους τα. τοιάδ€ σαφώς διερμηνεύειν
εθελοντας, πανταχόθεν δε τοις άκροωμενοις το τελοΰν εις ά
όνησιν εξεργάζεσθαι φιλεϊν.
ίο Ύαυττροι κα\ νυν επί τι τοιούτον ηζομεν. Έ,ίκιμ,α, τοίνυν
πολίχνη τίς εστίν επεκεινα τών Ιορδανού ναμάτων, γείτων
τε και όμορος τη Ταλαάδ, ην τοις έξ αίματος τοΰ Αευϊ
δεδοσθαι προείπομεν, διανέμοντας της επαγγελίας την γην
Ιησοΰ τοΰ Ναυη. συμβεβηκε τοίνυν, εορτής οΰσης αγίας,
«5 "?$" κιτα νόμον σκηνοπηγίας φημι, οτε πάντας πανταχόθεν
αναβαίνειν ην εθος εις Ιεροσόλυμα, και τοΰτο τοΰ νομού
τηρεΐσθαι προστάττοντος, τών άπο Έικίμων τινας, η κατανυ-
χθεντας, κάί επί τϊ) πλανήσει μεταγινώσκοντας, ήγουν και β
εις νηψιν κεκλημε'νους παρά θεοΰ, λοιπόν έθελησαι τοις
2ο θειοις υπείκειν νόμοις, και άναβηναι ζητεϊν ε\ς Ιεροσόλυμα,
βουλεσθαί τε θυσίας προσαγειν, καϊ την κατά νομούς εορτην
οποπεραίνειν εκεϊ. τοΰτο δε ην άρχη τις ώσπερ επιστροφής,
καϊ τοΰ καταληγειν τοΰ προσκείσθαι θελειν ταίς τών εϊδώλων
λατρείαις. ίνα γάρ μη θυσιών ενεκά τε και εορτών τών κατά
25 νομον άναβαίνωσιν εκ της Έαμαρείας εις Ιεροσόλυμα τών α 103 Α.
εζ Ίσραηλ τίνες, τουτεστι τών δέκα φυλών, είτα κατά
βραχύ μεταθοΐντο προς το εν άρχαϊς, και υπό γε την Ιούδα
γενοιντο βασιλείαν, επενοησεν εν άρχαίς τας δαμάλεις Ιερο

ί. Ηοο Κυρίου ΗΟοεβΒίΙ 62 Β. (Αΐβχ.) 2. ϊν οπι. Ό. τοΰ ροβΐ οίκω

«Μ. Εάά. (\'3ΐ.) 3• ίοίί« ϋ• (Α1βχ• XII.) Ιούδα ΕΛά. 5• °*>' Ρ™
ΛΐΌ. ίύραιτο Μίρηο. II. Ηοο γη'τω» 800688ΪΙ βχ Β.ϋ. 12. γάλγάλων
ρπ> τϋ Ταλαάδ Ι). 23. των οιη. ΰ. 2η. μ(ταθ(ϊντο Ό.
υ 2
 148 Β. ΟΥΚΙΙ,Ι.1 ΑΓ,ΕΧΑΝϋΚ. νί. 9, ίο.
βοάμ, καϊ πληρούν έκέλευεν έπ' αύταΐς τά νενομισμένα, την
τω θεφ πρέπουσαν δόζαν τοΐς ιδίοις ευρέμασιν άνάπτων 6
δείλαιος" Ίν εχοι μεν αύτος το βασίλευαν ασφαλώς, άπο-
στεροΐτο δε ωσπερ των Ιδίων θεός. ούκοΰν ανάβαιναν εις
Ιεροσόλυμα των άπο "Σικίμων επεχείρουν τινές" άπεΐργον 5
β δί τοΰτο δράν οι άπο της γείτονος Ταλαάδ, καίτοι, καθαπερ
έφην, εξ αίματος οντες Αευϊτικοΰ, και τεταγμένοι κατά τον
8υΡΓ& νομον εϊς Ίερουργίαν. επειδή δε εϊργάζοντο μάταια" τεχνουργο).
νβι•. 8.
γαρ ήσαν ειδώλων ως όσον ούδέπω της τέχνης αυτοΐς οιγτη-
σομενης εΙς το μηδέν, ει παραιτοϊτο λοιπόν είδωλοις λατρευειν ίο
ο Ισραήλ, κατεπικραίνοντο προς οργάς, ώς δε ουκ έπειθον
λογοις, έπ ανόσιους ήλθον βουλάς τε και πράξεις, παρ-
ο εσκεύαζον γάρ τινας κατά μέσην την ό£ον λτ)στρικαΐς έφόδοις
κεχρησθαι, και φονάν άγρίως κατά ~%ικιμιτων, ει άναβαίνειν
ελοιντο πάρα το αύτοΐς δοκούν εϊς Ιεροσόλυμα, και πλείστοι 15
μεν όσοι διολώλασιν οι δε όλως άνασεσωσμενοι, και της
εκείνων χειρός άποδραμεϊν ισχύσαντες, έρημοι γεγονοτες ων
έπεφεροντο προς θυσίαν, άνεκομίζοντο μόλις εις την εαυτών,
εγκαλεί τοίνυν τοΐς άπο της Ταλαάδ ό των όλων Αεσπότης,
οτι καίτοι μάλλον όφείλοντες ώς Αευΐται και Ιερουργοί, καϊ 2ο
το καθηγεΐσθαι τών άλλων λαχόντες, κατά τον νομον εναργή
τοΐς πεπλανημένοις την της ευσέβειας άποφαίνειν όο%ν, εκ
ύ τών εναντίων και κρυπτουο~ιν, ορθά φρονεΐν ουκ εώντες τους
εξ ιδίας βουλής, ήγουν και εκ της άνωθεν εύμενείας, κατα-
νενυγμενους εις το έλεσθαι λοιπόν την τών δαιμονίων άπο- 25
φορτίσασθαι πλάνην.
Εκρυψαν τοίνυν φησιν Ιερείς όσον Κυρίου, τοΰτο πάλιν εστίν
ΗΐβΓ. ετερως το δι ετέρου προφήτου σαφώς έίρημένον' " Οί ιερείς
α. 8,
" ουκ είπαν Που εστί Κύριος, και οι άντεχομενοι του νόμου
" μου ουκ ηπίσταντό με, καϊ ο'ι ποιμένες ήσέβουν εϊς εμέ." 3°

2. (ύρήμασιν Ό. 4- οναβαίνομίν (βίο) ϋ• 7• όιταί (βίο) Ό.

και «ϋδΐιΐϋρΐιιπι βχ Β.ρ. 8. (Ιργάζοντο) + τα Εάά. ίηνίΐο Π. 9• "Γ
ΟΠ1. Ό. ΙΟ. λατριύιιν ίΐδώλοΐί ίιινβΓΒΟ οπίίηβ Ό. 27• 'κρνψαττο ϋ.
3θ. μου αοοείδίι βχ Β. Γ). (ΑΙεχ. XII.)
 νι. 9* ι°• ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. IV. 149

αλλ ου μέχρι τούτου των Ταλααδιτών τα εγκλήματα, προς β

γαρ τω κρΰψαι την ο3ον Κυρίου καΐ άπεκτόνασι %'ιχιμα.,
χερσιν υποφέροντες ληστρικαΐς. δια γαρ τούτο καϊ εφασκε
προς την Ταλααδ " Και ή ισχύς σου ως ανδρός πειρατοΰ." 8υΡΓΛ
ε* Λ** ' ' ' -> / »-, / νβΓ• 9'
5 ορα οε όπως ας αναμνησιν της αρχαίας ημάς ιστορίας
αποφέρει θεός, καϊ παλαιών εγκλημάτων διαμεμνηται του
Αευι. εστί δε ο φημι τοιούτον τι πάλιν.
Αινα μεν γαρ ή τού Ίακωβ, ήτοι τού Ισραήλ θυγάτηρ'
μετωνομασται γαρ Ίακωβ εις τον Ίσραήλ' εξήλθε ποτέ της & 104 Α.
ίο τού πατρός σκηνής" επεθύμησε γαρ ιδεΐν τάς των εγχωρίων χ^'ν.
θυγατέρας• ην δε εν Σικίμοις. είτα την παρθενον εύρων 1"Ά'
Εμμωρ ό Συχεμ υιός άδοκήτως κατεβιάζετο' διεπαρθενευσε
γαρ. δεδυσφορηκότες το'ινυν προς τούτο λίαν οι της νεανίδος
αδελφοί Αευΐ τε και "Συμεών, δόλον άρτύουσι' περιτεμνεσθαι
1 5 γαρ ανεπειθον τους άπο "Σικίμων. ου δη γεγονότος, άλγούντας
ετι και ταϊς οδυναις νενικημίνους άρδην άπεκτόνασιν, εκείνο
λέγοντες εγκαλούντι τω πατρ\ τό άχάλινον εις οργάς, " Άλλ' 1) ϊΐ>• 3«•
" ωσει πόρνη χρησονται τή αδελφή ημών ;" τής τοιαύτης
ιστορίας ήμας εις άνάμνησιν αποφέρει νυνι, μετά τίνος
20 ήθους λέγων, εφόνευ<ταν "2'ιχιμ.Ά, 'ότι α-νομίαν εποίηιτα,ν εν
τω οίκω Ιο-ροιηλ. τούτο φησιν, εγκαλούντες τότε, Οτι
πεπλημμελήκασιν εϊς τον οίκον Ίακωβ, ήτοι τού Ισραήλ,
διαπαρθενεύσαντες την νεανίδα, ταύτητοι και ήμεΐς άπεκ-
τοναμεν Χίχιμα.
35 Αλλα νυν εβουλεύσαντο φησιν, επιστρε'ψαι προς τον
θεον, άγαπήσαι τα εν νόμω, πληρώσαι θυσίας, επιτελεΐν ο
εορτας, αποφοιτήσαι λοιπόν τών τής ε'ιδωλολατρείας μολυσ-
μων. τ'ι ούν οι Αευΐται ; έκρυβαν την ό^Όν Κυρίου χα) 'εφό-
ηυσαν Χιχιμα. η τάχα και νύν εγκαλεϊν εχουσιν, 'ότι α,νομίαν

Ι. τών 0Π1. Ό. γιννήματα ρΓΟ εγκλήματα Έ.άά. 4• 'Ί7" 3880πΐρ1υπΐ

βχ Β.Ό. ώί Ιιίο (υΐ βυρΓ» ϊη 88. Ιβχία ιοί 1).) ονα. Ό. 5• νβΛϊ «?γ
άνάμνησιν ροβΐ Ιστορία! ΐΓαπϊροϋϊΙ Ό. 0• το" Β.Ό. το Εάά. 13. τοίνυν
ΟΠϊ. Ο. Ι4• σιμιών Εάά. 19. νυνι Ο. νϋν Εάά. 20. ίν
οπι. Ο. .27. λογισμών ρΓΟ μολυσμών Εάά. 28. και αβδυιυρίνιπι
βχ Β.Ο.
 150 Β. ΟΥΕΙΕΙΛ ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. νί. ίο, νϋ. ι.

εποίηοΌ,ν εν τω οίκω Ίτραηλ ; ποία κάί νυν ύβρίσθη νεάνις ;

€Ϊ$• ποίαν Αίναν εξήμαρτον, ποία Έικιμιτών τα, εγκλήματα,
των τετιμηκοτων θεόν, των ηγαπηκότων το ορθά λοιπόν
ελεσθαι φρονεΐν, και άποπεραίνειν επείγεσθαι τα εν νομω.
τεθεαμαι το'ινυν, φησι, φρικω^εστάτην την εκεί πορνείΛν του 5
<1 Έφραιμ. καταπλαγείη γαρ αν τις, καΐ σφοδρά εικοτως,
τοσούτον όρων άπονενευκος της είς Θεον αγάπης το ιερόν
και άπολεκτον γένος, ως μη μόνον αύτους των ειδώλων
εύρετας γενέσθαι τοις άλλοις, άλλα, καχ διακωλύειν αύτονς,
€ΐ αγαπάν ελοιντο τα τοΰ θεοΰ. κα,ταμεμίανται τοίννν ίο
φησιν Ίο-ραηλ κλι Ίουοας. ώστε καν ει τι πάθοιεν των
προσδοκώμενων, εγκαλείτω μηδε\ς άγανακτοΰντι θεω.

6 "Αρχου τρυΓάν σεαυτφ έν τφ έττιστρέφειν με ΤΗν αίχμαλωσίαν τοΰ

Κίφ. ζ". λαοΟ μου, έν τω ίάσθαί με τον ΊσραΗλ.
Εστί πάλιν 6 λόγος προς τον της Ταλααδ οίκητορα. 13
οιοασκει όε, οτι εγω μεν ηρξαμην ως σεορ κχ,ο-ϋα,ι τε και
επιττρεφειν τον Ίσραηλ. κάί γοΰν επεθνμουν Έικιμίται
λοιπόν ύποφερειν θεω τον αυχένα, καΐ τελεϊν εορτάς, τας
μεν τοΰ Ίεροβοάμ ούκετι, τάς κατά νόμον δε μάλλον, και
της ούκ οιδ' όπως εξηυρημένης άπατης άποδραμεΐν' συ δε ίο
105 Δ. α αυτούς, ω Ταλααδϊτα, μονονουχι και άπεκειρας, ήτοι τετρύ-
γηκας, κάί πλοΰτον άδικον εποιησω τα άπο ληστείας, επι-
φωνεΐ δε πάλιν εν ηθει το α,ρχου τρυγα,ν ο-εαυτω, μονονουχι
τοιούτον τι λέγων, μάλλον δε καν ει μη λεγοι, λεπτώς
υπεμφαίνων, ότι Κ,άγω σε ποιησομαι των κολαζομενων την «5
άπαρχην. αρχόμενος γαρ άποκείρειν τον Ίσραηλ, και
αποτρυγάν τους της ούτω δεινής άνοσιοτητος επιτηδευτας,
1) πρωτολειόν σε ποιησομαι της όργης. ειδεναι γαρ άναγκαΐον,
ι ρ»γ. ν. Οτι Φουλά, βασιλεύς Άσ συρίων, ό πρώτος ελθών κατά τε

3• το Ώ. τά Εάά. 5• φψΑ οτα. Ό. 6. όντως ρπ> ίί» πι Ό.

7• τοσούτων Εάά. II. καν Ό. κάί Εάά. Ι4• ιασθαί Β. Ι). (ΐ6 αϊ.)
ιάσασθαί Εάά. 1 8. λοιπό» Β. λοιποί Εάά. 26. άναρχήν] αρχήν Ε(1ι1.
2ΐ). Φονλά ϋ. Φούλα: Εάά.
 τΰ. ι, 2. ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. IV. 151

της "Σαμάρειας και τοΰ ' Ισραήλ, πρωτάς άπεκόμισεν εις

αιχμαλωσιαν τας πέραν τοΰ Ιορδανού φυλάς, πόλις δε ην
των εκεϊσε μια καΐ ή Ταλαάδ. ούκοΰν ώσπερ έμ-ου τον
Ισραήλ επιστρέφοντος, άρζαμενου τε \ά/ταΐ&ι λοιπόν, συ
5 τετρύγηκας, ω Ταλααδϊτα, σ-εαυτώ τα. άπο ληστείας" ούτω
καγω παραδιδους , Ασσυρίοις τον Ισραήλ, σε ποιησομαι των
πεμπομενων την άπαρχήν.
Συγγενή δε τα αρχαία τοις επϊ Χριστώ των Ιουδαίων
εγκλήματα, έκάλει μεν γάρ σύμπαντα τον Ίσραηλ 6 θεός ο
ιο και ΤΙατηρ εις το ελεσθαι λοιπόν τα. άμείνω φρονεΐν, καΐ
καταλήξαι μεν της εν νόμω λατρείας, άνθελεσθαι δε μάλλον
εκείνης την νε'αν τε και εύαγγελικήν. άλλα. τοις ϊπιστρε'-
φουσι και καλουμενοις εϊς ίασιν άντεπραττον ου μετρίως,
γεγραπται γαρ, οτι ""Ηδ^ συνετε'θειντο ο'ι Ιουδαίοι, Ινα 8. •Γο&η.
1 5 " εαν τις αυτόν όμολογήση τον Χριστον είναι, άποσυνάγωγος
" γενηται." ήκουον δε καΙ οι παρ αύτοΐς ηγούμενοι, " ΟΰαΙ 8.Μ•*&.
υμιν, γραμματείς και ψαρισαιοι υποκριται, οτι ήρατε την α 8. Ιλ».
" κλείδα της γνώσεως" ούτε υμεϊς είσεργεσθε, ούτε τους
" ε'ισερχομε'νους άφίετε είσελθεΐν." δε'δονται τοίνυν εχθροϊς,
ίο και πίκρας της εϊς Χριστον παροινίας εζήτηνται δίκας.

Και άττοκαλυφθΗσεται η κακία Έφραΐμ και η κακία Σαμαρείαε,

ότι είρΓασαντο ψευδί}. και κλέπτΗο πρόε αυτόν είσελεύσεται,
β
έκδιδύσκων λΗοτΗε εν τη όδώ αύτοΰ, όπωε συνάδωσιν ώε συν-
άδοντεε τη καρδία αυτών.

*5 ' Αγαθός μεν φύσει και άνεζίκακος, " μακροθυμος τε και «Γοβΐ
" πολνε'λεος" ώς αληθώς ό πάντων Αεσποτης. άλλ εως ετι
τοις πταίουσιν άνεξικακεϊ, κατακρύπτεταί πως αυτών ετι τα
εγκλήματα" επεξιόντος δε ήδη κα] δίκας επάγοντος καϊ

Ι4• σννττίβιιντο Ό. σννίθιντο Έάά. ότι ρτο ίνα Ό. 1^. γραμματείς]

+ τ» Ο. 21. κακία ρηαβ Ι!. Π. (91• 233• 311•) "ί""" Εάά. 32. (Ιργάσατο
V. Εάά. (Οο.) 23. σννάΰοντη Β.ϋ.Ρ. (ΑΙεχ. XII.) £δοι™ Εάά. (ν81.)
25. θ€ ρτο τ» Ό. 20. πο\νί\(ωί Κάά.
 152 Β. ΟΥΚΙΙ,ΕΙ ΑΕΕΧΑΝΌΚ. νϋ. %.

ήρεμεΐν ουκ άνεχομένου, λοιπόν εστίν εναργή, και άποκάλΰπ-

ΙΟβ Α. α τεσθαί πως ηδη δοκεΐ, μόνον δε οΰχι καΐ εις μέσον ήγμενα
τοις απάντων όφθαλμοΐς όράσθαι φιλεΐ. τούτο και νυν
εσεσθαί φησι κατά τον ΈφρΑιμ καϊ της Σαμάρειας, καϊ τον
μεν Έφραϊμ ενθάδε νοήσεις την εν ττ) Σαμάρεια, βασιλίδα 5
φυλην, εξ ής γεγονεν Ίεροβοάμ κα\ οι καθ' έξής' Ια,μΛρ^Λν
δε τους εν τι) Σαμάρεια, τουτεστι τάς δε'κα φυλάς, άπο-
κα,λυφύηο-ειτθαι δε φησι τάς αμαρτίας αυτών, δια. τοιαςδε
1» τινάς αιτίας, 'ότι και είργάο-αντο ■ψει/$ϊ, ψυχράν τε καϊ εωλον
λατρείαν επιτηδεύσαντες, κα\ τεχνουργοϊ γεγονότες καθαπερ ίο
εφην ειδώλων, κα< οτι κλέπτης, τουτεστι ληστής, προς αυτοί
εΐο-ελευο-ετα,ι, άντι του εισήλθε καϊ άνεπαυσατο κα\ κατ
έλυσε παρ αύτω κλέπτης, εκ&^υο-χων εν όίω' ϊν' εκ τούτου
φαίνηταί, φησιν, οτι ο-υνάίουιταν εχουσι τψ καρ^ίαν, σΰμφω-
νον δε δηλονότι κα\ όμογνώμονα. οι μεν γαρ εληστευον τους 15
εν τοις Ιεροσολυμοις άναβαίνειν εθελοντας' οι δε προς αυ
τούς εμερίζοντο τα εγκλήματα, τών λεληστευμενων άνοσίως
ο μετεσχηκοτες.
Κχαιρον δε και οι τών Ιουδαίων καθηγητά), πόλεμουμένων
εκτοπως τών πιστενοντων εις Χριστον, κα\ κοινωνοί της ετε- ίο
ρων εφόδου τε καϊ ληστείας εγίνοντο, διωκομενοις εφηδόμενοι
τοις πιστοΐς, καϊ ληο-την ωσπερ τινά, τον σατανάν εις νουν
καϊ καρδίαν δεχόμενοι, τον άπάσης ευσέβειας τον εν αύτοΐς
άπαμφιεννύντα νουν, Ινα καϊ σύμφωνον εχοιεν προς αΰτον
ιΟοι-.νΐ. την κα,ρίίαν. ωσπερ γάρ "Ό κολλώμενος τω Κνρίω εν 35
α" " πνενμά εστί," κατά τον αυτόν οΊμαι τρόπον και ό τω
σατανά κολλώμενος μίαν εζει προς αυτόν την κΑράΐΑν.

Πάσαο τάο κακίαε αυτών έμνπσθΗν, νυν έκΰκλωσεν αύτούο τα

διαβούλια αυτών, απέναντι του προσώπου μου έΓενοντο.
Έω? ετι φορητά και μεμετρημενα πλημμελοΰμεν, ως 3°
ΙΟ. καθάπ(ρ ΐφην (Ιδω\ων ];οο οπίϊηβ 1). 15. δ< ωβιιιηρίιιπι βχ Ό.
28. ΐκύκΚωσιν Β.Ο.Ρ. (ΑΙεχ. XII.) (κύκλωσαν Εάά. (V»!.) 29. τοΰ οηι. ΈΔά.
μου οιη. ϋ. (?6.)
 νϋ. 2. Ι Ν 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. IV. 153

άνθρωποι, και εύολισθον άγονης εις άμαρτίαν την φύσιν,

παραπέμπεται θεός εζ έμφυτου φιλανθρωπίας, οίδε γαρ
οιδε " το πλάσμα ημών, μεμνηται δε οτι και -χους εσμεν, Ρβ ο!ί•
κατά την του ψάλλοντος φωνην. (πάν δε τι μέγα και β
5 εξαίσιον και δύσοιστον αληθώς πράττηται προς ημών, ο
και αυτήν εσθ' οτε την του κρίνοντος ηπιότητα παραθηγει
λοιπόν, μόνον δε ουχί και ουκ (θίλουσαν καταβιάζιται προς
οργην, το τηνικαδε τρέχει προς άναμνησιν απάντων, ως έπος
ειπείν, τών τισι πεπλημμελημένων, ταύτητοι φησι περί τε
ίο τοΰ Έφραϊμ και της Σαμάρειας, οτι πάσας τας κακίας
αΰταν ΐμνηο^ν. ε'ικος δε δη πάλιν κάκεΐνο ημΐν εν τούτοις
το προφητικον θελειν ύποδηλοϋν χρησμωδημα. παρηκα μεν β 107 Α.
γαρ φιλαγαθως φησι τών εν Έικίμοις άπολωλότων ύπο Αευϊ
την σφαγην, δια τοι το ύβρίσθαι Αίναν την ε£ Ιακώβ.
1 5 επειδή δε καΙ νϋν άπεκτονασι, μεμνηο-ομαι και της αρχαίας
αυτών αδικίας, κα\ ώς φονευτην ηδη και άπηνη, και τών
πάλαι πλημμελημάτων εζαιτησω δίκας. εκυκλωσε γαρ αυτούς
φησι τα άιαβούλια αύτων ομοιον ώς ει λεγοι ΤΙεπολιόρκηνται
λοιπόν ύπο τών ιδίων ενθυμημάτων κα\ ανοσιών σκέψεων
ζο άπεκτονασι μεν γαρ δολω καϊ άπαταις τους άπο Έ,ικίμων β
ποτέ, νυνι δε ληστείαις, καίτοι προς θεον επιστρέφοντας,
επειδή δε πέρα λόγου τά πλημμελήματα λοιπόν απέναντι
του προσώπου μου εγενοντο, ου γαρ περιοψομαί φησι, τά
τοιαδε τών κακών, ούτε μην εξ ομμάτων ετι τιθεϊς, βραδύς
25 εσομαι κολαστης.
Έκύκλωσαν Ιουδαίους τά διαβούλια αυτών, και επίγε τοις
κατά άριστον. . άπεκτονασι μεν γαρ τους προφητας, άν-
εζικακοΰντος ετι θεοΰ' επειδή δε γεγόνασι και κυριοκτόνοι, ο
έκύκλωσεν αυτούς τα οιαβουλια αύτων, και πάσας αύτων τας
3ο κακίας εμνησΰη ό τών όλων θεός.

Ι. αμαρτία! Ό. 3• Ηοο οιδί 30068811 β.\ Ι). .*>• "Τ»»* Β• παρ' Ει1(1.
-. <Λκ οτα. Ό. 8. Ηοο απάντων αοοεββΐΐ βχ ϋ. ρ• το1' οια• "• Μ• "κ°ς
& &η] Χίο βώοΐίιηυδ. ίΐκόι δί Εάά. «ΐκόι ίή Ό. 13. ΐθίΚα» Ό. > 4- το
αββιιιηρίιιιη βχ ϋ. Ι7• ϊκνκΚησι Ε<3ϋ. ι8. λίγα (= Χγ)^) ϋ.
20. άπάταις Ο. απάτη Εάϋ. 29• (κύκλωσαν Η(1.
\Οί. Ι. Χ
 154 Β. 0ΥΒΙ1Μ ΑΙ,ΕΧΑΝϋΒ. νϋ. 3-

3'Εν ταΐς κακίαιο αυτών Ηυφραναν βασιλεΐο, και εν τοϊο ψεύδεσιν

αυτών άρχονταο.

"Εδεί δ?) μάλλον άγαθουργούντας, φησι, και ζην ελομενους

εννόμως, ευημερούν εφ' εαυτοΐς τον λυτρωτην, και χ,χτίυφρΑΐ-
νειν τον σώζοντα, κα\ αμαχον έχοντα προς τούτο Ίσχυν. οι 5
(1 δε τούτο μεν ου δεδράκασι, ράθυμοι δε γεγονότα λίαν περ\
το σφίσιν αύτοϊς άναγκαϊον εις ζωην και χρησιμον εις εΰ-
ημερίαν, εν ουδέν) μεν πεποίηντο λόγω το προσκρουειν θεώ-
συνυπεκρίνοντο δε τοϊς εαυτών βασ-ιλευσι, και τοις ηγούμενοι!,
τη προς πάν ότιούν τών εκείνοις δοκούντων συνδρομή κα,τΐυ- ίο
φρχίνοπις, και τα. λυπούντα θεόν εις ήδονην τε και τε'ρψιν
τοις πλανώσι δωρούμενοι. αιτιάται δε πάλιν, ως τω Ίερο-
βοαμ και τοις ύπ' αυτόν αρχουσι συνδεδραμηκοτας, και
β αμελλητί κατανεύσαντας την επί ταΐς δαμάλεσι ταΐς χρυσαΐς
επινοούντι βεβηλωσιν, και προς έτεραν λατρείαν άνοσίως ι-,
αυτούς άποκομίζειν εθελοντι. έδει γαρ έδει τοις εκείνων
σκεμμασι και εκτοποις άγαν επιχειρημασιν άντεξαγειν
γενικώς της εις θεον αγάπης το γνησιον, και πειράσθαι
κωλυειν άφραίνοντας, οΰχ ετοίμως Ιοντας εις συναινεσιν
κΛτίυφρα.Ιναν αυτούς. «ο
Άληθης δε ο λόγος, καν ει νοοϊτο πάλιν επί τών σταυρω-
108 Α. α σαντων τον Εμμανουήλ, ψευδόμενοι γαρ και συκοφαντούν-
τες αύτον, χαίρειν παρεσκεύαζον Ήρώδην τε και ΤΙόντιον
Πιλάτου, και τους προεδρεύοντας της Συναγωγής, εφη γαρ
που και ό θεσπέσιος Πέτρος προς τόν τών όλων ΐΐατερα και 25
Λ^ίν8 θεοι> " Συνήχθησαν γαρ επ αληθείας εν τη πάλει ταύτη
Ί7• " επί τον άγιον παΐδά σου Ίησούν, ον εχρισας, Ηρώδης τε
" κα\ ΪΙοντιος Πιλάτος συν εθνεσι και λαοΐς Ίσραηλ."

Ι. ηΰφραναν Β.Ό. ιϋφραναν Ε(1(1. (Α.ν.) 3- β* Ρ10 δ"? 0• άτ/αθονργ>νντα

ΥΑΑ. Ά\Λα Μί^ηε. 4• Ηοε <φ αεεεββίΐ εχ 1). η. Ηοε αντο'κ αεεεββίι
ρχ 11.1). 8. πιποίηνται Ό. ΙΟ. πρΰς άπαν Ι). <4• άμίΧητϊΌ.
ι Γ). βφή\ωσιν Οία. Ααίκτίηδ. ι6. ΐΰίλουσιν ϋ. 26. «V υηι. 1 >
 νϋ. 4, 5• ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. IV. 155

ΤΤάντεε μοιχεύοντεε, ώε κλίβανος καιόμενοε είε πέψιν κατακαύ- 4

ματοε άπό τβε φλΟΓοε, άπό φυράσεωε οταιτόε, εωε τοΰ ζυμω- β
θήναι αυτό. Ημέρα βασιλέων υμών. 5

Κατά τίνα δη τρόπον εν μεν ταΐς κακίαις αυτών ηΰφραναν δυρ™

5 βασιλείς, εν δε' γε τοις ψεύδεσιν άρχοντας, εν τούτοις ημϊν
εξηγείται σαφώς, έχει δε όντως της ιστορίας 6 λόγος, ην
ειπερ τις ειδείη τυχόν, είσεταί που πάντως της προφητείας
τον νουν. οτε τοιννν, άπορραγεισών των δέκα φυλών, βεβα-
σίλευκεν επ' αύτάς ό επάρατος Ίεροβοάμ, εδεδίει σφόδρα, μη
ίο αρα πως τών εορτών ένεκα τών κατά τον νόμον άναβαίνοντες ο
εις Ιεροσόλυμα, μεταπεισθεΐεν κατά βραχύ το Ίουδα σκηπ-
τρον άνθελε'σθαι πάλιν, και τών αρχαίων εθών ενεχθεντες είς
άναμνησιν, η άνελωσιν αυτόν, ήγουν έζώσειαν, καΙ ούχ έκοντα
λοιπόν, της κατά σφών άρχης. ταύτης ένεκα της αίτιας 6
1 5 θεομισης κα\ δείλαιος τάς χρυσάς αύτοΐς δαμαλεις άφιεροΰν
εσκεπτετο, και τον της άνοσίου ψευδολατρείας επενοει τρόπον,
και καινοτομεΐν επεχείρει τάς επ\ ταΐς δαμαλεσιν εορτας, ως
ο της 'Έ,βραίων παραδόσεως έχει λόγος, ην ουν εν άρχαΐς ά
ου μετρίως περιδεης, μη άρα τί) άνωθεν κα\ εκ πάτερων
2ο αύτοΐς ηκούστ) λατρεία συναγορεύοντες, η τών θρόνων εξώ-
σειαν, η και άνελωσιν, ως εφην, και παρωσαμενοι το
εγχείρημα, παλινδρομεΐν ελοιντο προς το εν άρχαΐς, λελυ-
πημενοι τε και άγανακτονντες ε'ικότως, ως υβρισμένου
ΝΙωυσεως, και της θείας αύτοϊς πατηθείσης εντολής, ταυ-
25 τψΌΐ πικρός ων ε\ς δόλους, καθίει πολλούς εν τω Ίσραηλ
διαθρνλλοΰντας τε και λέγοντας, ότι χρη και μοσχοποιεΐν θ
αύτονς, καΙ καινουργεΐν εορτάς ιδίας, και τούτο αύτο πάρα
τοΰ βασιλέως αιτεΐν. επειδή δε τους όχλους εμάνθανε πολύ
Ι. κατά καύματος Β. 3. φλογοι] 8ίθ ΟΟΓΓβχΐ. φλογηί Εάά. σταιτοϊ Β.ϋ.
στίατοί Εάά. (Α.ν. Μ88. ΡβΓβ. οαιηεβ.) 3• ή/"Ρ° Β•Ρ• Εάά. ημϊραι Ό.
βασιλίαν] βασιλίωί (233)• <£ ί»ί™ 109 α• °• °• β• 4• ^ί 8« Εάά.
9• ΟΛνη ϊϊά. ΙΟ. τον οτη. Ο. 1 1. μιταπησθιΊιν] + παΚιν Ό.
ΐ8. ονν οη. Ό. 19- κα\ ΟΠΙ. Ο. 20. αΰτοϊς ροβΐ λατρίία: (Γ. 1).
22. το] τον Εάά. 25• πικρία Β.ϋ. ά\ωπηξ Εάά. καθίησι ρΓΟ καθίιι ϋά.
Χ 2
 156 Β. ΟΥΚΙΕΙΛ ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ, νϋ. 4,5•

δη λίαν έχοντας εις τούτο έτοίμως, συναινούντας τε και

συνηδομενους τοις τα. τοιάδε συμβεβουλευκοσι, συναγαγων
απαντάς, προσπεφώνηκεν εναργώς, ότι καΐ ταΐς δαμάλεσι
τοις χρυσαΐς προσήκει προσκυνεΐν, και την της εορτής
3 Κβ#. πεφανερωκεν ήμεραν, του ογδόου μηνός την πεντεκαιδεκά- 5
33• την, κάσα γεγραπται.
109 Δ. α Ύαΰτα δη λέγοντος τοτηνικάδε του Ίεροβοαμ επευφημούν
οι δήμοι, καΙ άνεκράγεσαν Αΰτη ή ημέρα, του βασιλέως, τούτω
και ημείς έψομεθα τω σκοπω' καΙ έτεροις δε τισι τοιούτοις
επαίνοις κατευφραίνειν ηθελον. συναπεκομίζοντο δε τοις ίο
οχλοις και οι καθηγεΐσθαι λαχόντες, συνηχούντες τε και
συναινοΰντες αΰτοΐς. τούτων ήμίν εις το παρόν ο του προ
φήτου διαμεμνηται λόγος, πάντες γαρ φησι μοιχευοντες ως
1> κλίβανος χ,α,ιόμενος ε\ς πί-ψιν χα,ταχ,α,υμα,τος απο της φλογός,
διανενευκότες γαρ εις πορνείαν την νοητην, ήγουν εις άπο- ι ζ
στασιντην απο θεού' τούτο γαρ ή πορνεία" χ,λιβανοις εοίκεσαν
εκχεχαυμένοις ηδη πως καΙ έτοίμοις εις πεψιν ων αν τις εμβά-
λοί' φλογός γαρ ήσαν μεμεστωμενοι, θερμής δηλονότι καΙ
οιονεί διακεκαυμενης επιθυμίας, εοίκεσαν δε καΙ φυράμα,τι
στΛίτος, εχοντι μεν ηδη την ζύμην, ζυμωΰεντι δε τελείως εν 2ο
ήμερα, βαιηλεως αϋτών' ότε, καθάπερ εφην άρτίως, αναφανδόν
είρηκοτος του Ιεροβοαμ, οτι χρη θυειν ταΐς δαμάλεσι, και
ο τας επ' αύταΐς τελεΐν εορτάς, επεφώνουν αυτοί Αΰτη ή ήμερα,
του βα,τιλεως, καθάπερ, ως εφην, ό τής παραδόσεως ε\ει
λόγος, τότε καΙ εζυμωθν τελείως, τουτέστιν, όλος Ιζ όλου 25
γεγονε τή δυσσεβεία κάτοχος, ούκούν, προεκκεκαυμενοι τον
νουν ταϊς ε'ις παράβασιν θερμαϊς και άκαθεκτοις επιθυμίαις,
προζυμωθεντες δε ωσπερ κατά τούτον αυτόν τον τρόπον εν
ήμερα, βαο-ιλέως, εις το τής φαυλότητος κατωλισθον πέρας.

Ι. ίίί τοντο ΐτοίμωι Ό. ίτοίμως [ΐτοίμονι Ειΐά.] «γ τοΰτο Β. ΈΛΑ. η. 6τβ

8ί Ι'.ιΙιΙ. ϊπίφήμουν \\Α. δ. αν^κράγσαν Β. Ο. άνίκραγον Ι), ανίκράγησαν
Ι'ΜιΙ. τούτω ϊ). ούτω ΕιΜ. 14- κατά καύματος Β. ]6. ΐοίκαο~ιν 1>.
Ι7• ώ (βίο) ρΓΟ ων ϋ. 2θ. σταιτο{ Ό. στίατοΐ Β. ΈΛΑ. 23• «V αύτάϊΐ Ό. Ατ"
αυτή Β. ί'ττ' αυτοί; Κ(1(1. 25. ολπϊ Ό. 6 λόγο; Β. Κιΐιΐ. 26. προίκκίκανμίνοι Ι).
προκίκ. Έιάά.
 νϋ. 5, 6. ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. IV. 157

Ύοιοΰτον τι δεδράκασιν Ιουδαίοι πάλιν επϊ Χριστώ, κατα-

ψευδομενοι γαρ της δόξης αύτοΰ, κα\ κατά βραχύ τους όχλους• Λ
εξελκοντες της εις αύτον αγάπης οι γραμματείς τε καϊ
ΦαρισαΊοι, πεπορνεύκασι νοητώς, άποστησαντες αύτοΰ την
5 άγελαίαν πληθύν.

"Ηρϊαντο άρχοντεε θυμοΰσθαι έ£ οΓνου, έεέτεινε ΤΗν χείρα αότοΰ

μετά λοιμών, διότι άνεκαύθΗσαν ώε κλίβανον αϊ καρδίαι αυτών. 6

ΟΙνον, ώς εοικεν, ενθάδε φησι τον ε£ αμπέλου Σοδόμων, β ϋβα*•

τον καταμεθΰσκοντά καρδίας, καϊ επιθολοΰντα τον νουν κα\
ίο άχλύος αύτον άναπιμπλάντα της ολέθριου καϊ βδελυράς.
δεδυσφορηκοτων δη ούν ενίων επί τε τί) των δαμάλεων
καινοτομία, κα\ μεν τοι των εορτών, παρεθηγοντο προς οργάς
των αρχόντων τίνες, ινα δε μη ορώτο των σεσιγηκοτων, και
εύφημεΐν ούκ άνεχομενων η σωφρονεστερα πληθυς, ούτοι
1 5 τοις οχλοις τας χείρας συνεκτείνοντες, επεφώνουν και ετι
μειζονως Μ Κύτη η ήμερα του βασιλέως, ' καϊ τους της άνοσιό- 8αΡπν
τητος άπεδεχοντο τρόπους, ώργίζοντο τοίνυν μεμεθυσμενοι, β 110 Α.
φησιν, ανοσία, μέθη, και τοις μη συντρεχουσι τοις ούτως
αισχροΐς τους οδόντας επετριζον, λοιμοίς συνεκτείνοντες τας
2ο εαυτών χείρας, λοιμούς δε φησι τους όχλους, επεκροτουν
γάρ φησιν, ώς εφην, καίτοι παιδαγωγεΐν εις εύσεβειαν οφεί
λοντας, και την του συμφέροντος άνακαλύψαι τρίβον. άλλ'
ήσαν θερμοί την καρσίαν και αυτοί φησι, της είς παράβασιν
επιθυμίας την όλεθρίαν εις νουν δεξάμενοι φλόγα. \>

25 Έν τώ καταρράσσειν αύτούε δλΗν ΤΗν νύκτα ύπνου ' Εφραΐμ έν-

επλΗσθΗ• ττρωΐ εΓενΗθΗ, άνεκαύθΗ ώε ττυρόε φέιτοε.

Έίφην, οτι περιδεης ην άγαν 6 θεομισης Ίεροβοάμ, εν βορπι

ιο8 ο.

6. Ήρξαντο] + οΐ Έάά. (Α.ν.) ϊπνϊίΐβ Β.ϋ. (XII. 3 ρππιβ τη&ηυ.) αυτών Β.

(22 αϊ.) 7• κλίβανο* Β.Ό. κλίβανοι Έάά. (Α.ν. Οοάά. Ρ&Γβοηίβηϊ οπιηββ.)
25. ϊνιπλήσθη Ό. άνίπλήσθη Ρ. Έάά.
 158 Β. ΟΥΚΙΙ^Ι ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. νΰ. η.

μοναις ων ετι ταΐς σκεψεσι των ανοσιών εγχειρημάτων,

ωετο γαρ δη, και σφόδρα είκότως, άγανακτησειν τον Ίσραηλ,
ει διαπυθοιτό τι τοιούτον, και των πατρώων εθών την παρα-
βασιν ουκ εν μικρω ποιησεσθαι λόγω. επειδή δε προσπεφω-
ο νηκ( μεν τοις οχλοις αυτός, ότι χρη ταΐς δαμαλεσι προσκυνεΐν, 5
προσηκαντο δε ασμένως την σκεψιν αντοί, κα\ ομοΰ τοις
αρχουσιν επεκροτουν, ως ορθά και συμφέροντα φρονεΐν τε
και δράν η'ρημενοι, άπιστη δβιμάτων, άποκεχώρηκεν υποψίας,
εύθυμος τε διετελει λοιπόν, καϊ τρυφης ην πλεως. ουκοΰν
εν τω κΑταρ'ρΑο-ο-ειν αυτούς, τουτεστι, κατ εκείνο καιρού, οτε ίο
κατεπιπτον εις όλεθρον κα\ άπώλειαν, σνγκατανευοντες τε
κα\ συναινοΰντες αύτω, και της εις θεον αγάπης τιμωντες
α την παραβασιν, τότε φησιν, ό Έφραίμ, τουτέστιν ο εκ
φυλής 'Έ,φραίμ Ίεροβοάμ, 'όλην εκοιμηθη την νυκτΑ. ομοιον
ως ει λεγοι, καίτοι πάλαι διεγρηγορως εκ δειμάτων κα\ υπο• 15
ψιας, άφροντις ην, ετρυφα λοιπόν, καϊ εν μαλακαΐς ην ευναϊς
'όλην την νύκτα κοιμώμενος. επειδή δε πρωί γε'γονε, θερμό
τερος ην των άλλων. Ανΐκαύθη γαρ ως πυρ φέγγος, και
τοις όχλοις συνεθερμαίνετο, οι)δ' όσον ειπείν μελλησμοΰ την
ύπόθεσιν άξιων, άλλ' εις πέρας άγων, και μάλα προθύμως, ίο
ρ των άνοσίων εγχειρημάτων την άνάδειζιν.

7 Πάντεε έθερμάνθΗσαν, ως κλίβανοε αϊ καρδίαι αυτών, και κατέ-

φαΓεν τούε κριτάε αυτών πάντεε ο! βασιλεΐε αυτών εττεσον,
ούκ ίν ό έπικαλούμενοε έν αύτοΐε ττρόε με.

Αληθή μεν ούν απερ εφην τεθερμανται γαρ οι άμφί τον 25

8υρ™ επαρατον Ίεροβοάμ, καϊ " άνεκαΰθησαν ως πυρός φέγγος."
αρ ουν μέχρι των εκεινω τετολμημενων τα της ουσσερειας
111 Δ. α προβε'βηκεν ; ουδαμώς, φησίν' εθερμάνθηο-Αν γαρ πάντες, καί οι

2. δη ηϋδΐιπιρίιιιη εχ Η. Ι). 9. λοιπ-δν ΟΠΙ. Ό. ΐ6. ην] ων

Αυ&βΓΐυβ. ι"]. «τί< ρτο ϊπιώη Ό. ι8. πνρ φίγγο! \>. 8νι*. (ΑΙεχ.)
86(1 <•(. β ίηΓΓίΐ. πνρόί φίγγο: Έιάά. II). μίΧησμοΰ Ό. 22. κίιτίφαγι Β.Ό.
(κατϊφαγιν πυρ ΑΙεχ.) κατίφαγον Έ,άά. (νβΐ.) 24. & ΐπικαλονμινο! ροβΐ αϋτοίι
Ιπιηβρ. Εάά. (ΥβΙ.)
 τϋ.8,9• ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. IV. 159
μετ εκείνον ετι, και της τοιαύτης θερμασίας το όλεθριον πυρ
πάντας μεν Λυτών δεδαπάνηκε τουί κριτα,ς' άνεΐλε & και
πάντας τους καθεξής μετ εκείνον βεβασιλευκότας. οΰ γαρ
φ ά ολίτοίς Ό προσκυνά» εθε'λων εμε, και τον των όλων
5 θών εκλιπαρεΐν άξιων, και της αληθούς θεογνωσίας έχων
(φ' έαυτώ τα. αύχηματα.

Έφραίμ βν τοϊε λαοΐε αϋτοΰ συνανεμίΓνυτο- Έφραίμ εΓενετο 8

έρφυφίαο ού μεταστρεφόμενοα ^
Καταψεγει λίαν τους εκ φυλής 'Εφραιμ την βασιλίδα
ιοτιμην άνημμενους επι τον Ισραήλ εν ττ) Έαμαρεια, ως ονδεν
άμεινον των ύπο χείρα καϊ άγελαίων φρονεϊν εϊωθότας' άλλ'
(ϊί άπαντα αΰτοΐς συνθεοντας τε καί συναποφερομένους ευ
κόλως, καίτοι δέον, ώς ηγουμένους, ποδηγεΐν εις το άγαθον,
και ύ^ηλοτεραις διασκεψεσι το τελούν αύτοΐς εις σωτηρίαν
ΐζόράν. άλλα τοΰτο μεν ουκ εδρων' συνανεφύροντο δε τοις
οχλοις, μίαν οι πάντες και ίσην άρρωστονντες την άβουλίαν, ο
και προς γε τούτω το εμμονον εις φαυλότητα, καί άμεταποίη-
τον της γνώμης ού μεθιεμενης παντελώς ων αν ελοιτο δράν,
καν ει ολέθρου πρόξενα και απώλειας αύτοΐς υπάρχει ταυτί.
2οεγχρυφιαν δη ουν ού μετοκττρεφομενον γεγενησθαί φησι τον
ΎφρΑΐμ, ώς εξ εικόνος ήγουν παραδείγματος των επι λίθοις
σπτωμενων άρτων, ους ει μη τις μεταο-τρεφα, πάσα δηπως
ανάγκη καταφρύττεσθαί τε, καϊ αχρείους όράσθαι λοιπόν,
κάί τρ της φλογός αφθονία ζημιοΰσθαι το εδώδιμον. &

■ό ΚατέφαΓον αλλότριοι τΗν ίοχύν αΰτοΰ, αύτόε δε ούκ εΓναν καϊ ο

πολιαί έεπνθΗσαν αύτώ, και αύτόε οΰκ έ|-νω.
Αλλότριους ονομάζει τους αλλοφύλους και ετερογενείς,
Ι. τοιανπ;ι] τοίάσδί Ό. 5• Ηίβο άξιων, καΊ τής 300ε886ηιηΙ βχ Β.ϋ.
*. σντανιμϊγιηττο Β.ϋ.Ρ. (ΑΙβΧ. XII.) σννίμί-γνυτο Κ(1(1. (ΫεΙ.) 8. μιτατρι-
φόμινοί Λιΐϋ. 12. «ίί άπαντα Β.ϋ. «ίι άπαν Κ(1ι1. 17. τούτω Β.
τούτο Ό. Ε(1(1. 20. φησι γιγ(νήσθαι ίηνιΤϋΟ ΟΓίΙίηβ ϋ. 22. μ(τιιβ<Ίλοι
ρκ> μιταστρίφοι ϋ. 23• καταφρνάττισθαί τι (βίο) ϋ. 25. ϊπίγνω
ρΓΟ ΐγ/ω Ρ. (ΑΙεχ.)
 160 Β. ΟΥΚΙΙ,υ Μ,ΕΧΑΝϋΚ. νϋ. ίο.

Πέρσας δη λέγω, και τους όμορους αύτοΐς και γείτονας

Μωαβίτας και Ίδουμαίους, και τά "Σύρων έθνη, οϊ μονονουχϊ
8υρπ> κατεδηδόκασι τόν 'Έ,φραίμ. επειδή γαρ αρτον αΰτον εγκρυ-
φίαν εφη, μεμενηκεν εν τί) του λογού τροπή, 'κτχμν δε
αυτού φησϊ την αριθμού κρείττονα πληθύν' πολυανδρούσα 5
βγαρ λίαν η φυλή μάλιστα τού 'Έ,φραίμ, και ύψηλην (πι
τούτω την όφρυν άνατ(ίνουο~α, δεινή και άνανταγωνιστος
ωετο που καί αύτοΐς εσεσθαι τοις Άσσυρίων καθηγηταϊς
ήτοι στρατηγοϊς. επειδή δε παραγεγόνασι τον κατ αυτών
άραμενοι πολεμον, άκονιτϊ δεδαπάνηνται, και ηγοντο προς ίο
αίχμαλωσίαν. άλλ' ουκ ίγνω φησί, τουτέστιν, ούκ ενενοησε
112 Δ. β της συμφοράς την αχτίαν, καίτοι δέον αυτόν καν γούν δια
των συμβεβηκοτων 'ιεναι προς αισθησιν. ο γαρ ουχ όράται,
πολλάκις εκ προμηθείας εν όφθαλμοϊς Ίστάσιν αϊ πείροι,
καϊ αμεινον μεν το κατασκεπτεσθαι τό συμφέρον, την πείραν '5
ούκ αναμένοντας, ει δε δη τούτου γένοιτο καί άφαμαρτεϊν,
αλλ ούν πεπονθόσι περιεσται λοιπόν το καν εξ αύτης
δυνασθαι νοεΐν της πείρας το άναγκαϊον και όνησιφόρον.
1> ούκ ίγνω τοίνυν φησιν ό 'Έ,φραίμ, καίτοι πεπολιωμενος,
τουτε'στι, μακρού διαγεγονοτος χρόνου, καί ούκ άνικάνως 2°
έχοντος εις τό παιδενσαι λοιπόν καϊ άναπεΐσαι μαθεΐν, τίνα
δη τρόπον αύτοΐς τα τοιαδε συμβεβηκε. και Οτι προσ-
κε'κρουκε τω διασώζειν ισχύοντι, δεινοΐς κα\ άδοκητοις ενώ-
λισθον κακοΐς.

ίο Καί ταπεινωθΗσεται η ΰβρις τοΟΊσραΗλ είε πρόσωπον αυτού, καί 25

οϋκ επέστρεψαν πρόο Κύριον τόν Θεόν αυτών, καί ούκ έΕε^Η-
ο τΗσαν αυτόν έν πάσι τούτοις.

Ερμηνεύει σαφώς όπερ εφη' τί γαρ ούκ εγνω καίτοι

πεπολιωμενος ό 'Έ,φραίμ, διατρανοΐ πάλιν. τ\ γαρ ύβρις

7• πνταγώνιστοί (βίο) Ό. ΙΟ. ίιΒαιτάνηται ΈΔΛ. 2£. τοϋ οπ). Ώ.

(Α.ν.) 28. ϊφη» (βίο) Ό. 8ΐ3ΐίπι τί Β. 5η Ό. το Εάά. 3ο. δ« Ρ081
διατρανοϊ &άά. Ό.
 νϋ. ιι, η. ΙΝ 05ΕΑΜ. ΤΟΜ. IV. 161

φησϊ του Ίο-ρ&ηλ, τουτέστιν ή άπόστασις, ην νενοσηκεν ες

υπεροψίας, δι ην και άπονενευκεν επι θεούς αλλότριους, τον
φύσει τε και αληθώς άτιμάζων θεόν, Α7ταο~τρΑφηο•ετΑΐ εις
τροο-ωπον Αυτόν, όμοιον ως ει λίγοι, ύβρεως αύτω καϊ ατιμίας
5 άναφανεΐται πρόξενος" τοΰτο γαρ το εις πρόσωπον τίνος
άττοστρε'φεσθαί τι. άλλα καίτοι τα. τοιάδε πεπονθώς, πάλιν Λ
ουκ (γνω θεον, ούτε μην της προς αυτόν επιστροφής εποι-
οΰντο λογον σκληροί και άτεγκτοι, καϊ πολύ νοσονντες το
αφιλοθεον, και εν αύτοΐς όρώμενοι τοις δεινοΐς. αναισθησίας
ίο δί της εσχάτης εγ κλήμα τουτί, καϊ της εις ληξιν ηκούσης
αβελτηρίας άποδειξις εναργής.

Καϊ ί?ν Έφραΐμ ώοεί περιστερά άνουε, ούκ έχουσα καρδίανιι

Αι*Γυπτον έπεκαλεΐτο, καϊ είε Άσσυρίουε έπορεύθΗσαν. καθώε ΐ2
άν πορεύωνται έπιβαλώ έπ αύτούε το δίκτυόν μου, καθώε τά
'5 πετεινό τοΰ ουρανού κατά£ω αυτούς, παιδεύσω αύτούε εν τη θ
άκοΗ τΑε θλίψεωε αυτών.

Αναμνησαι δει πάλιν των γεγραμμενων εν τη τέταρτη

των βασιλειών συνησομεν γαρ ευκόλως ώδ\ τών προκείμενων
τον νουν. 'Ωσηε τοίνυν υιός Ηλά βεβασίλευκεν εν Σαμάρεια 4 Ε?8•
20(7τί τον Ίσραηλ. προς τούτον αγγέλους πεπομφε Έαλα-
μανασάρ ό Άσσΰριος, τά συνήθη δώρα τυραννικώτερον εξαι-
τών, μόνον δε ούχι και δασμολογεϊν εθελων τον Ίσραηλ.
ο δε άνε'νευσε την δουλείαν, εμελετα δε μάλλον την αντιστα- β. 113 Δ.
σιν, καν (ι ελοιτο τυχόν τον πολέμου νομον επιθεσθαι τω
25 Ισραήλ, είτα προς Έηγώρ επρεσβεύετο τον Αιγύπτου τυ-
ραννον, επικούρ'ιαν αϊτών ωηθη γαρ ότι περιεσται συν αύτω
της Άσσυρίων χειρός, προς τοΰτο δε μάλιστα λελυπημενος

Ι. νινόσηκιν] νινι,ηκιν ΈΑά. ίηνίΐί» Β.Ό. \>. 4• λ«γ»« ( ■* λί'γπ) *•.

8. οϊ ρο*1 σκληροί αάά. Ε(1(1. ΐϊ. ώσίί Β.ϋ. (ΐ53•) «ϊ Εάά. (Λ.\\)
•3• ίΊτορίίκτο ]>ΤΟ ΐποριύθησαν Ρ. (42, 240.) Ι4• πομινσωνται ΰ.
ι.•,. τ§ οιη. Κ. Ει1(3. ι8. ώδί οπι. Ι).
νοι,. Ι. Υ
 162 Β. ΟΥΚΙΙ,Ι,Ι Α^ΕΧΑΝϋΚ. νϋ. ιι, ία.

εκεΐνος, πόλεμον αφεται κατά. του Ισραήλ, είτα γεγονεν

αύτω δούλος Ή,σηε, δορίληπτος δε συν αύτω και αύτος
άπωκίζετο της Σαμάρειας 6 Ισραήλ. ούκοΰν γεγονεν
" Εφραϊμ ως ά,νονατάτη περισ-τερα,, ουκ επί καλψ το άκεραιον
8Μ»ιιΐι. έχων. τοιγάρτοι και ό Χριστός " Γίνεσθε, φησί, φρόνιμοι 5
" ώί οι οφεις και ακέραιοι ως αϊ περιστεραί." άπλοτης μεν
γαρ ηθών, και το ελεύθερον φρόνημα, γενοιτ αν εικοτως του
παντός άξιον λόγου" συνέσεως δε απούσης, το απλούν
επιζημιον, και μωρία το χρήμα λοιπόν, ά,νους δη ούν ό
'Έιφραΐμ' πώς, η τίνα τρόπον ; έπεχαλιϊτο μεν γαρ Αΐγυπ- ίο
τίους' άλλ εβαδιζον αιχμάλωτοι προς Άτσνρίους, άτονη-
ρ σαντος είς επικουρ'ιαν του Σηγώρ. είτα πώς ουκ άμεινον ην
αύτω, μη την εξ ανθρώπων μάλλον, άλλα. την άνωθεν και
άκαταγώνιστον ζητήσαι φροντίδα ; τοιγάρτοι και εφασκεν
Ε*, χχχι. ^ τω•ν ρ\ων θεορ δίά φωνής Ήσαΐου " Ούαι οι καταβαίνοντες 1 5

" εις Αΐγυπτον επί βοήθειαν, οι εφ' ΐπποις πεποιθότες και

" 60 άρμασιν." ότι δε ού δίχα θεού και ή τών επαμυνόν-
των αύτοΐς ήσθενησε χειρ, δεδειχεν επειπων, ως όποιπερ αν
πορνεύωντα,ι, στρουθίων αυτούς κατάγει δίκην, $1χτυαν ωσπερ
η λίνον έπιβάλλων, καΊ. άλαζονεύεσθαι μεν ούκ εφιεις, κατά- ?ο
<1 κομίζων δε ώσπερ ύψόθεν εις γήν, τουτέστιν, εξ οφρύος τής
άγαν υψηλής και επηρμένης εις ο'ικτρόν καΙ μετριον φρόνημα,
καΙ όπερ αν πρεποι τοις ύπο χεΐρα γεγονόσιν εχθρών, ειτά
φησιν, ότι πΑΐοεννω Λυτούς εν τι, αχο-ή της νλί-ψεως αύτω*,
εκείνο που, καθάπερ εγώμαι, δηλούν εθελων. προεβάδιζον 25
μεν γάρ τής πείρας αύτοΐς τών εσομενων οι θρύλλοι, κα\
φρικώδης ακοή κατεπτοει που πάντως τους εν Σαμάρεια..
β ούκοΰν επαι&εύοντο, τήν όσον ούδεπω παρεσομενην αύτοΐς
άκούοντες (Ιλιψιν. άλλ' εϊπερ ήσαν σοφό), ηρκεσεν αν αύ
τοΐς είς επιστροφήν κα\ τούτο" δυσάλγητοι δε οντες λίαν, 30

3. θόρύλ^πτοι Εάά. 6. ώί οι] ώσ«ΐ ϋι3. ίηνίΐίδ Β. Ι), οι οπι. Ό.

ο. ϊπΛημιον (βίο) Εάά. 6 οπι. Ιι. ι8. ΐπαπων Ό. ιιπων Εάά.
23. πρίποι Ό. πρίπιι Εάά. 30. αΰτοΐί] αΰτηί Εάά. 37- "ώτ•* ϋ.
πιίνται Β. Εάά. δίαΐίπι τονί ϋίκυιηρίυιη εχ Β.1).
 τϋ. 13, ΐ4 ΙΝ ΟδΕΑΜ. ΤΟΜ. IV. 163

ονδε την πεΐραν αΰτην δεδυσώπηνται, σκληρόν τε και άθραυ

στου κάί πολύ νοσονντα το άπειθες έχοντα νουν.

Οΰαί αύτοΐε, δτι άττεττΗδΗσαν άπ έμοΰ- δείλαιοι ε'ισιν, δτι ΗοέβΗ- 13

οαν εΐε έμέ.

5 Οτι προφασις αύτοΐς των δανών το άποστήναι θεού, και

δια τούτων ήμΐν καθίστησιν εναργές, ονπερ γαρ τρόπον οι & 114 Α.
αρρωστοΰντες σωματικώς, τούτοις παραίτιοι γεγονότες της
των νοσημάτων άγριότητος άλοΐεν αν, ει μη παραδε'χοιντο
τους Ιατρούς, και τα δι ων αν δνναιτο κατευνάζεσθαι το
ίο λυποΰν, ούτω καϊ ημείς της είς θεόν αγάπης εαυτούς εκκο-
μίζοντες, ου μετρίως άδικησομεν. σώζει γαρ ούδεν τον ,
προσκρούοντα θεώ. ότι το'ινυν άποδεδραμηκασι θεού, ταύ-
τψοι σίίλαιοι και επάρατοι" δεδυσσεβηκότες δε, διάγε του
προσκυνεΐν τοις ψευδωνύμοις θεοΐς και άνάπτειν αύτοΐς το }>
15 σέβας, ύποκείσονται τω ούαί. " Εαι> γαρ κλε'ιση κατά αν- Η'ο1>
" θρωπου θεός, τ'ις ανοίξει " κατά το γεγραμμενον.

Έρο δε έλυτρωσάμΗν αύτούο, αυτοί δε κατελάλΗσαν κατ έμοΰ

ψευδή, και ούκ έβόκσαν πρόο με αϊ καρδίαι αυτών, άλλ' η 14
ώλόλυζον έν ταϊο κοίταιε αυτών επί σίτω και οινω κατ-
2ο ετέμνοντο.

Οτι τοις έκαστου πλημμελημασιν Ισόμετρους επάγει τας

ύικας, ύπεμφαίνει πάλιν, κατειρηκασι γαρ του λύτρωσα- ο
μενού θεοΰ, και εξ οίκου δουλείας εξαγηοχότος " Έι» χειρί ρ».
" κραταιά και εν βραχίονι ύψηλώ," καθά γεγραπται, κάί της ^χν'
25 αιγυπτίων πλεονεξίας εκκεκομικότος. ΧΑτελά,ληο-αν δε της
δόξης αυτού, τάς ύπερ ων αν εύ πάθοιεν ευφημίας τοις άκα-

I. σκληρόν] κληρόν ΑϋΟβΙΐυβ. 5• <"Ό ΟΤί ΈΑΑ. βηΐβ Μί^ηβ. δίβΐϊπι

τρόφασί), (βίο) Ι). 8. παραΆίχοντο Ε(1(1. ο. δίναιντο \\ά. II. άοΊκήσω-
?*» Μ. ιη. δί ρπϋΒ οββ. Ό. (Οο.) κατ οτα. Ρ. ίο,• «<] ϊπ\ Ό.
(XII. ρχ γογγ. πααηιιβ, 3η(ϊηυ&ε. 49> 1ι'•) -"• αν 01Π• ^- ™ «ιεεβββίΐ
« Β.ϋ. δίβΐίπι πόθοι ϋ.
Υ 2
 164 Β. ΟΥΚΙΐυ ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. νϋ. 13, Η•

θαρτοις άνάπτοντες δαίμοσι και τοις εργοις τών χειρών των

ιδίων, καθάπερ άμελει μεμοσχοποιηκότες κατά την ερημον,
μονονουχι τον Αυτρωτην άνοσ'ιως περιυβρίζοντες, εξ άπο-
Εχοά. & πλήθιας εφασκον " Ούτοι οι θεοί σου Ίσραηλ, οϊτινες
χχχϊι. 9• , , , , , , _ ν ,
" ανηγαγον σε έκ γης ΑΙγύπτου." ύβρις ούν αρα και 5
παροινια λοιπόν εις θεόν, και εναργέστατη καταρρησις, το
γλυπτοΐς και δαίμοσιν άναθεϊναι το σέβας, και αυτοϊς προσ-
αγειν τα χαριστηρια, καΐ της άνωτάτω δόξης την ύπεροχψ
καταβιβάζειν εις αυτά. κα\ ουχί δη μόνον κατειρηκασι τοΰ
θεού, καθάπερ εφην άρτίως, αλλά και άπενευσαν παντελώς ίο
τοΰ καν γονν οίεσθαι μόνον, ότι παρ αυτού τοις έν κόσμω
ε τα ζωαρκη. ου γαρ βιβοηχοκτι προς με φησιν α,ί κα,ρόί&ι
αυτών, τουτέστιν, ουδέν εξεζητησαν παρ εμού, καίτοι δια
κείμενοι, καΐ πεπιστευκότες ότι παντός άγαθοΰ -χορηγός ειμί
κα\ δοτηρ. ότι δε βοής ού δεΐται θεός, διαθέσεως δε μάλλον 15
της εις νουν και καρδίαν, κα\ διά τούτων εΐσόμεθα. ούκοΰν
ούτε βίβο*\χ.Λ<Γΐ προς θεόν. άλλα γάρ και άπονενευκασιν
άχαλινως εις έκτοπους φιλοσαρκίας, ως και ολόλυζαν ίπ)
κοιταις. αίσχρών δε τρόπων άπόδειξις το χρημά εστί, και
της ε'ις πορνείαν άνεπιπληκτου ροπής, καϊ νού κεκλασμενου 2ο
115 Α. β προς ηδονας. πρεποι δ' αν μονοις εις αισχραν ούτω καϊ
βδελυρωτάτην εξιν κατολισθεΐν τοις τά των ανδρών εξαίρετα,
προς τά των γυναίων εθη και σχήματα καϊ φωνας καταβια-
ζεσθαι μεμελετηκόσι. γυναικίαι δε ούτοι, και πολύ λίαν
εκτεθηλυμενοι, και εις ληξιν ηκοντες της εν άνθρώποις άκα- 2$
θαρσίας. τόγε μην Ίπ οϊνω κα) ατίτω κΛΤΛτΐμνεσ^Λΐ λέγειν
αυτούς, εκείνο οιμαί που παραδηλούν εοικεν. εύχαριστούν-
I) τες γάρ τοις εαυτών ε'ιδώλοις επ\ ταϊς εξ αγρών εύκαρπίαις,
σπω τέ φημι καϊ τοις εξ αμπέλου, τάς καλουμενας τελετάς
επιτηδεύειν ηθελον' οίον ενθουσιώντες τε και μαινόμενοι, και 30
σιδήρω τά στέρνα και άμφω τω χεΐρε χαράττοντες, Ίνα κα\

2ο. ίπιπλήκτου Είΐιΐ. 22. των οιη. Ο. 20. «V οϊνω και σίτω]
«η σίτω και οϊνω \>. 31• ο-ώήρω οιη. 1). ΗθΟ "ίνα 30068511 εχ Β.1).1).
 νϋ 15, ι6. ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. IV. 165

αύτόπου τάχα το "ίδιον αίμα μονονουχι καταθύοντες τοις

γλνπτοΐς, «τ εσχαττ) λοιπόν άφιλοθεία καταγινωσκοιντο.
τούτοις που τάχα και προφήτης έτερος επιμειδιά λέγων,
" θνσατε ανθρώπους, μόσχοι γαρ εκλελοίπασιν." ικανά ΐηΛ•.
5& τα τοιαδε καταλυπεΐν οτι μάλιστα τον των Ολων
κατεξουσιάζοντα θεον, ω μάλλον έδει προσάγειν τα χαρισ- ο
τηρια, και ουχί την αΰτώ πρεπουσαν δοξαν άπονεμειν
άβουλως ζύλοις τε κάί λίθοις.

ΈτταιδεύθΗσαν εν έμοί, καϊ εΓω κατίσχυσα τους βραχίονας αυτών, ι^

ίο και €ΐο έμέ έλοπααντο ττονΗρά. άπεστράφΗσαν είο ουδέν, ι6
έρένοντο ώε τοΕον έντεταμένον.

Ετερον αύτοΐς αχαριστίας αυτών επισυνάπτει τρόπον,

ανόσιους οντάς και όλιγογνώμονας άποφαίνων. εγω μεν
γαρ φησι, καίτοι πάλαι κτηνών άλογων διενεγκόντας ούδεν ά
'όκαί ασύνετους οντάς κομιδτι, και νόμω πεπαίδευκα, και
σοφούς απέδειξα και το συμφέρον ειδότας κάί την της
δικαιοσύνης όδόν, και άπάσης εύκοσμίας κατόρθωσιν ουκ
ηγνοηκοτας, ως ηδη κάί λέγειν χαίροντας εφ' έαυτοΐς,
" Μακάριοι εσμεν Ίσραηλ, οτι τα άρεστα Κνρίω γνωστά β»γ• ϊν.
20 '' ημΐν εστί." και ου μέχρι τούτων τα της εϊς αυτούς γε'γονε
φιλοτιμίας" άλλα γαρ και άλκιμωτατους άπεφηνα, κάί Ίκα-
νώς έχοντας προς το δύνασθαι παντός καταθλεΐν τοΰ πολε-
μεΐν εθελοντος κάί άνθεστηκοτος . νενικηκασι γαρ έθνη β
πολλά και μεγάΧα, κάί τοΰτο άμογητ'ν άλλ' εις εμλ τον
25τών τοιούτων αύτοΐς δοτηρα Οεον γεγονασι πονηρό), κατα-
φρονηται δηλονότι κάί άποσταται' και 6 τρόπος αύτοΐς της
αΐΓ6(ττροψηί γεγονεν εις οϋαεν. ούδεν γαρ όλως το εζ ύλης
αισθητής χειροποίητον άγαλμα, άλλ' ει μεν τι το άμεινον
ενρηκασιν, εχοι αν είκοτως κάί λόγον αύτοΐς η παράβασις.
Ι. αΰτόπου Β.ϋ.Ιϊ. άτύπω: Ειΐίΐ. 2. καταγινωσκοιντο II. !).]>. κατ-
•γούο-κοιτο Εάά. Ι4• δια>€ν(γκόνταί (βίο) Ό. 15. πιπαίδινμαι Ε(](1.
ι6. σαφούς 'ύά. ;ιηΙβ Μί#ηε. οοτΓβχί εχ ϋ. 21. και ]ιπιιβ ίΐϊ&υιηρίιιιη εχ Β.Ό.
25. των ίΐϊΒαπιρΙιιιη εχ Ι). 2δ. τι] τοι Κιΐιΐ.
 166 Β. ΟΥΚΙΙ^Ι ΑΙ,ΕΧΑΝΌΚ. νϋ. ι6.

11β Α. α επειδή δε προς θεόν ονΜν παντελώς τα τοιάδε, γελοιότης

δε και ηλιθιοτης και οσα τούτοις εγγύς, ουδείς αύτοΊς εστί
λόγος της αποστροφής, πιθανην έχων αϊτίαν. ούκούν εϊς
ούαεν Αττεστράφηο-Αν, γεγόνασι δε προς τούτοις και ως τόζον
έηετα,μενον, ου χαλώμενοι προς μετάγνωσιν, ου καθυφιεντες 5
του τόνου του προς τοσαύτην αυτούς αποφέροντος αϊσχννην
και άβουλίαν.
Ίστεον δε, Οτι τούτο διερμηνεύοντες εκδεδώκασιν έτεροι,
εγενοντο ως τοζον αντεοΎραμμο/ον, Ινα τι τοιούτον πεπραχως
1) νοήται πάλιν 6 Ισραήλ, ους γάρ έδει μάλλον, καθάπερ τι ίο
τόζον, εντείνεσθαι κατ έχθρων, και βάλλειν εύτόνως τους
άντανίστασθαι μεμελετηκότας, διαλελήθασι σφάς αυτούς
οιονεί τοζων άκίσι πλήττοντες πικρώς. θεώ γαρ προσ
κρούοντες, κατάγε τους ηδη προειρημενους τρόπους, τι δρών-
τες έτερον άλοΐεν αν, η καθ' εαυτών τας Ιδίας όπλίζοντες 15
χεΐρας ;
Νοοΐτο δ' άν το προκείμενον, εϊπερ τω δοκεΐ, και καθ'
έτερον τρόπον, ό μεν γάρ των όλων θεός ενετεινεν ο'ιονείπως
ο• τον Ισραήλ ώς ϊδιον τόζον, τη τού διάβολου τυραννίδι μαχό
μενος, και ττ) της ειδωλολατρείας άντεζαγων άπάτη' μόνος 2ο
γαρ εκ πάντων των ανά. πάσαν την ο'ικουμενην εθνών 6
Ισραήλ, κατάγε το τω νόμω δοκούν, άπεσείετο μεν την τώυ
ειδώλων προσκύνησιν, προσεκειτο δε τω φύσει τε και αλη
θώς τών όλων Δεσπότη" άλλ' έτράποντο προς το εναντίον,
οι γαρ εκείνο πραττειν όφείλοντες, ύπερ της τών ε'ιδωλων 25
δόξης πεπολεμήκασι τω θεώ* γεγόνασι τοίνυν ως τόϊον
ά αντεστραμμενον, εναντία χρώμενοι τη τοζεία.

ΠεσοΟνται εν ρομφαία οι άρχοντες αυτών δι' άπαιδευσίαν ΓλώοσΗο

αυτών.
Ου κατά μόνον ηζει, φησι, τών τοις ήγουμενοις ύπεστρω- 3°
4- ιτροα τούτω Ό. 6. τον τ<ίΐΌυ] τοντό νον ΡοηΙ. τουτουι ΑιιΙ>6Ιΐιΐ8.
Ι3• πικρώι ϋ. πικράϊί ΚΛΛ. 15• οπλίζονται Ι). 22. το ;ι**ιιιιΐ|>!υιη εχ Β.
2ο. (ίππιίίυσι'ηϊ Ρ. ΚιΙιΙ. 3°• ("όνων Ώ. ίητίοτραμμίνω» Β.
 τω. ι. ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. IV. 167

μίνων τα εξ όργης, καταληψεται δε, και μάλα γοργώς, καϊ

τους τάίς ανωτατω τιμαϊς εντρυφάν ειωθοτας. πισούνται
γαρ ϊν ρομφαία,, και πρόφασις εσται τον παθεΐν αυτούς, της
γλάοΊτης τ6 ασελγές. α.παι$ιυ<τία γαρ αληθώς το "τω ξύλω ΗΐβΓ.ϋ.
5 " λέγειν θεός μου ει σύ" και τω λίθω Συ εγεννησάς με."
Αρμοσειε δ' αν εδ μαλα καϊ τα. τοιάδε λέγειν τω Έμ- β
μανουηλ, καθ ου την άπα'ιδευτον κεκινηκασι γλώσσαν οι
γραμματείς τε κα\ Φαρισάΐοι, καίτοι παιδεύοντας τε κα\
κατισχύοντος, δηλον δε οτι πνευματικών" ων ούδεν νπο-
ιο λογισαμενοι, και άπεστράφησαν ε'ις ούδεν. ετράποντο γαρ
εις " διδασκαλίας, εντάλματα ανθρώπων." και γεγόνασιν 8.μ»ιλ.
ως τοςον αντεστραμμενον, βάλλοντες ανοσιως τον εαυτών
Δεσποτην, ου μάλλον έχρήν ύπεραθλησαι γενικώς, και νικάν
εττειγεσθαι τους άντιτεταγμένους, καθά και οι τών πιστευ- & 117 Α.
ι τσαντών γνήσιοι μαθηταί.

Ουτοε ό φαυλισμόε αυτών έν γή Αίτύπτω εις κόλπον αυτών, ώε Κεφ. η.

Γη, ώε άετόε έττ' οίκον Κυρίου, άνθ' ών τταρέβΗσαν τΑν δια-
θκκΗν μου, και κατά τοΰ νόμου μου ΗσέβΗοαν.

Ασαφώς μεν λίαν ειρηται ταυτϊ, της Εβραίων, καθάπερ υ

ιοιγψμαι, φωνής πολλην εμποιούσης τοϊς διερμηνενουσι την
δυσχε'ρειαν" επόμενοι δε ημείς τη τών νοημάτων τάξει, το είς
νουν ηκον ερουμεν. ούτος τοίνυν ό φανλιτμος αύτων φησιν
(* γ* Αϊγύπτω, τουτέστιν, επειδηπερ εμε τον άε\ σώζοντα
και τταιδεύοντα καϊ άκαταγώνιστον τιθεντα τοις άνθεστηκό-
2όσιν ενίσχυσα γαρ αυτούς" έξεφαύλισαν ανοσίως, δαιμονίοις
μεν απονέμοντες τας λατρείας, επιθαρσησαντες δε καϊ τι) ο
των Αιγυπτίων γη, κα\ άποχρησειν αύτοΐς εις εύημερίαν τας
εκείθεν επικουρίας οϊόμενοι, ταύτητοι και ε\ς χόλπον αύτων

4- γλώτη)Γ Ό.Ι). 5• V* (γέννησα: ρΓΟ ΐγίννησαί μ* \). 7• γλάιτταν 1).

8. «ο! οΐ ρΓΟ Τ€ καϊ ρπΐΐβ 1). 22. ό φαυλισμο! αύτων ρ08ΐ φησιν ΙΓ. Ό.
2.ϊ• 'ζ<φαν\ησαν Ε(1(3. 26. τας ηβ^υιηρίυιη εχ 14. 1). Ι). 27. ινημιρίαν]
'νημιρίαϊ Κ(1(1. ίηνίΐίκ Β.Ο.ί).
 168 Β. ΟΥΚΙΙ,υ ΑΙ,ΕΧΑΝΒΚ. νϋί. 2, 3-

άποστραφησεται το εγχείρημα, και της (αυτών εϊκαιοβουλίας

ουκ άγαθάς ενρησουσιν άμοιβάς. άποληψονται δε καθαπερ
ίΐς κόλπον τας δίκας. ηζει γαρ ηζει, φησιν, ό καταδτ/ωσων
αυτούς, τών Άσσυρίων ό τύραννος αριθμού κρείττονα τψ
των μαχίμων έχων πληθνν. ηζει τε αυτοΐς ως ολη γη και 5
ά χωρά και πατρ\ς, Ίνα τις οϊηται την ΥΑερσών και ΝΙηδων
ολην €ς όλον μεταστηναι χώραν, κα\ εις Έαμαρειαν ελθεΊν'
τούτο εστί το ως γη. ήξει δε και ως αετός εις οίκον Κυρίον,
τουτέστιν, άναπτησεται και επ' αυτόν οξύς κα\ δεινός τον
ναον του θεού, και καταδραμείται της Ιούδα βασιλείας ίο
και των Ιεροσολύμων, αρπάζων άμογητί, και άποκομίζων
εις την εαυτού, πρώτη μεν γαρ ή Σαμαρειτών πεπορθηται
χώρα, και εν αυτί) που πάντως ό Ίσραηλ, ύστερον δε καΐ
αύτη λοιπόν η διαβόητος ελήφθη πόλις, εφ' τ) καϊ ό προ-
τΐΐΓβη. ί. β φητης Ιερεμίας εθρηνει λέγων " ΥΙώς εκάθισε μόνη η πόλις 15
" η πεπληθυσμε'νη λαών ; άρχουσα εν χώραις εγενηθη εις
" φορον." οτι γαρ συνεπρησθη ττ/ πάλει καϊ ό ναός, ούδα-
μοθεν άμφιλογον. ταύτα δε αύτοΐς συμβησεταί φησιν, στι
την θείαν παροιβιβηκΑσ-ι όιανηχ,ην, κλ) ήο-ίβηο-αν κλτλ του
λαληθεντος νόμου, ολίγου γαρ παντελώς άξιούντες λόγου τα 20
δια του πανσόφου Μωυσεως τεθεσπισμενα, τοις Ιδίοις θελη-
118 Δ. & μασι διαζήν εσπούδαζον, καϊ έκαστος το δοκούν καϊ θρησ
κείας τρόπον εποιούντο και νόμον.

2, 3'Εμέ κεκράζονται Ό Θεόε έρ/ώκαμέν σε- ότι Ίσρακλ άπεστρέψατο

αΓαθά, έχθρόν κατεδίωζαν. 25
βάρη Οί επί σίτω και οϊνω κατατεμνόμενοι, καϊ τοις άκαθάρτοις
δαιμοσι τελούντες τας έορτάς, οι ταΐς εαυτών καρδίαις ον
βεβοηκοτες προς θεόν, ούδε μην επεγνωκότες τον άπάσης

2. άπο\ψΙτ(ται Ό. 3• κατα&ηάσαί ΈΔά. ΐηνίΐίβ Β.ϋ.Ι). 4• ' 0Ιη• Ο•

8. ώι βΐΐ.] + ο ¥Αά. 9• *<" ρπαβ ηβκιιιηρίιιιη εχ Β.ϋ. 8/Γ. «VI ροβΐ 8«ιγοι
&άά. Ό. ι8. αμφίβολο* Ό. 24- αχιστρίψαη Ι). 27. δαίμυσι]
■ηικίμασι Χ). 28. απάσηί] πόσης Έιάά.
 τϋϊ.4- ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. IV. 169

αΰτοΐς ευθυμίας δοτηρα και πρύτανιν, άλλ' ούδε ταΐς καθη• \>
κουσαις ευχαριστίαις τετιμηκότες, επειδήπερ εν τω πλατει
της ευημερίας ήγνοήκασιν αυτόν, άλλ' ούν εϊσονται παθόντες
α δει, καί της εαυτών δυσβουλίας ε'ις πικρόν τε καϊ άπευκτόν
5καταίροντες τε'λος, κεχράξονται καϊ επικαλεσονται μόλις,
δειναΐς τε και άνηκεστοις ενολισθήσαντες σνμφοραΐς. σύμ-
βουλον δε ωσπερ την αυτών τών δεινών δεξάμενοι πεΐραν,
κατηγορησουσι τότε της εαυτών εύηθείας, εκείνο που λέγοντες
Ίτραηλ ά,πεσΎρί•ψατο Αγαθά, εξόν γαρ εχειν αυτά, και τοΰτο ο
ιοπλουσίως, ερηρεισμενους μετά θεοΰ, κα\ τά αύτω δοκουντα
διαπεραίνειν ευ μάλα διεσπουδακότας, έχβρον κατε^ίω^Λν,
τοντεστί, μονονουχί καϊ εκοντες αύτοϊ δεδραμηκασι προς
εχθρούς, καί υπό χείρα γεγονασι τών μεμισηκοτων, τον άει
σώζοντα θεον, καϊ άμείνους τιθεντα τών άνθεστηκότων, ταΐς
15αποστασιαΐ¥ λεΧυπηκότες. πανσοφον ούν άρα καϊ. ονησι-
φορον αληθώς, το μη την τών δεινών εκδεχεσθαι πεΐραν
παραιτεϊσθαι δε μάλλον άποΰσαν ετι, και προ αύτης επεί-
γεσθαι καταθρεϊν το συμφέρον. <1

Έαυτοΐε έβαβίλευσαν καί οϋ δι' έμοΟ, Ηρ£αν καί ούκ έπνώρισάν 4

20 μοι, το άρΓύριον αυτών καί τό χρυσίον αυτών έττοΪΗσαν έαυ-
τοΐο εΓδωλα, δττακ αν έξολοθρευθώσιν.

Αρνείται την βασιλείαν την τε του Ίεροβοάμ, καί τών

καθεξής βεβασιλευκότων επι τον Ίσραηλ εν τί) Σαμάρεια,
καίτοι διαρρήδην αυτός ε'ιρηκώς " "Οτι παρ εμού γεγονε το ι^*%•
25 " ρήμα τοΰτο" άπειλησας δε και αύτω "Σολομώνι ταΐς τών
αλλοφύλων γυναικών άκολουθήσαντι γνωμαις, και τεμένη β
καί βωμούς τοις εκείνων σεβάσμασιν άνοσίως άνατεθεικοτι,
οτι " Διαρρήξω την βασιλείαν σου, και δώσω αύτην τω Π>. χϊ.

Ι. (νθηνΐας ρΓΟ ιΰσνμίαι Έάά. 9• άπίοτρί'ψατί («Ι βηρΓβ) ϋ.

14- άμιίνα Ό. 20. ί'οντοίί] αυτοΊί Έάά. 21. αν Ε8811Πΐρ(αΠ1 6Χ Β. (27,
«8, 3«ο.) άβββΐ ίη Ό. Εάά. 25. καϊ οτα. Ό. ϊολομωντι ϋ. 27. Ηοο
ανοσίας αςοίββίΐ βχ Ι).
νοι. 1. Ζ
 170 Β. ΟΥΚΙΙ,Ι,Ι ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. νίϋ. 4•

" δούλω σου." τί ούν εροΰμεν ; ψευδοεπή τον των όλων

θεόν ; μη γένοιτο" τετραψόμεθα δε μάλλον επί το χρηναι
Αιηοβ φρονβϊν ορθώς, περινοούντες εκείνο, γέγραπται γαρ, " Μη
" ΐσται κακία 4ν πάλει, ην Κύριος ουκ εποίησε ;' κακιαν δε
λέγει την κάκωσιν. τά μεν γαρ των πραγμάτων αυτός κατ 5
119 Α. β ιδίαν εργάζεται γνώμην, τά δε και γίνεσθαι συγχωρεί,
κολαζων τινάς, καν εϊ πράττοιτό πως άνεθελτρως αυτώ.
επειδή δε κωλύειν δυνάμενος, εφίησί τι και γίνεσθαι πολ
λάκις οικονομικώς, ώς αυτός υπάρχων εργάτης και τούτων
λέγεται, οίον' επ' αυτόν γαρ ηδη τον Σολομώνα βαδιου- ίο
μεθα' δεδωκε μεν γαρ αύτώ τον εκ λίθων εν τοις Ιεροσολυ-
μοις άναδείμασθαι ναόν, σοφόν άπετελει, κα\ επ άσυγκριτω
συνεσει διαπρεπή" έργον τούτο της αυτού γνώμης, συγ-
κεχωρηκεν αυτού ραγηναι την βασιλείαν, ουκ αύτος ε\ς τούτο
Ι) κατά γνωμην ιδίαν αποφέρων τα πράγματα, σιωπών δε ωσ- 1 5
περ, και επ\ τοϊς άβουλήτοις, δια την προς αύτον άγανακτησιν.
ούκούν ε\ κα\ βεβασίλευκεν Ίεροβοάμ, καΐ οι καθεξής, άλλ'
ουχί δη πάντως θεοΰ συννεύοντος. τά γαρ έξ οργής της
προς τινας ώς εν κολάσει συμβαίνοντα, τρόπον έτερον έχει,
καΐ ούκ αν νοοΐτο τοιαύτα τυχόν, όποίά περ αν εϊη τά κατά ζο
βουλησιν αληθώς, εχυτόίς τοιγαρούν βεβα,ο-ιλεύχ&ο-ι, κα.) ου
οι 'εμου. επειδή δε *ι$Λν, μονονουχί μηδέ εγνωκότος θεον'
ο το γαρ πάρα γνωμην ούδε εϊδεναι δοκεΐ' γεγονεν ασθενής καΐ
ευάλωτος ή άρχη, και άνικάνως έχουσα προς άντίστασιν, και
ρΓον. διασώζειν ούχ οιά τε τους ύπεζευγμένους. " Δί' αύτοΰ γάρ 25
ι6. " βασιλείς βασιλευουσι, και τύραννοι δι αυτού κρατούσι γης"
οτι δε πολλην επ) τούτω νοσούσιν άναισθησίαν, και τοις
δοθεΐσι πάρα θεοΰ προς την κατ αύτοΰ λύπην εχρησαντο,
μάλλον δε και εις ολεθρον τών ιδίων ψυχών, εδίδαζεν ει-
πων το αργυριον αυτών και το χρυοτιον εποιηο-αν εαυτοις 30
<Ι ε'ίάωλΛ, Όπως έ^ολονρεννωο-ιν. Οθεν γάρ ην αυτούς εύδοκιμεΐν

Ι. ψ«νδθ€7Π) τ6ν των όλων θ(6ν ;] ψίυδηιπιΐ ; Ό. 3• >άρ 898απηρ1νιπι

βχ ϋ. 4• ΐσται Ό. «στ» Εάά. ι8. δή Ό. 6ΐ ΈΑά. 26. Η&βο δ«'
αύτοΟ ϊοοεδβεπιηΐ εχ ϋ. 3'• αύτοϋΓ] αντο'α \>.
 "ϋ. 5, 6. ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. IV. 171

δυνασθαι κατοικτείροντας αδελφούς, εντεύθεν θεώ προσ-

κρονουσι, καϊ της σωτηρίας τον τρόπον μετανιστάσιν άβου
λων επι γε το εζ αυτού διόλλυσθαι δεΐν.

Άπότριψαι τόν μόσχον σου Σαμάρεια, τταρω£υνθΗ υ θυμόε μου 5

5 έτί αύτώ- εωε τίνοε ού μκ δύνωνται καθαρισθΑναι εν τω 6
ΊσραΗλ • και αυτό τέκτων εποίκισε, και οΰ Θεόε έστι, διότι
πλανών Ην ό μόσχοε σου Σαμάρεια.

Ω$• ευ γε δη λίαν το ά,πότρι^Λί φησιν, ως επί κηλίδας ο

και μολυσμοΰ καϊ της εσχάτης ακαθαρσίας. τοΰτο γαρ
ι ο αληθώς της ειδωλολατρείας το χρήμα, βδελυράν τε και
κακοσμον, κα\ κατηχθημενην παρά θεώ την του άνθρωπου
ψυχην αποτελούν, συμβουλεύει δη ούν ως φιλυικτίρμων
και άγαθος, μετατίθεσθαι προς το άμεινον, καϊ άποσκευα-
ζεσθαι την οργην, και τάς των συμβησομενων αίτιας περι-
1 5 στεΐλαι λοιπόν, καϊ ταΐς μεταγνωσεσιν άνακόψαι τα δείνα,
καν γοΰν όψε διεκνηψαντας. ϊπ αυτω γαρ δη δηλονότι τω α 120 Δ.
μόσχω παρωζυνθα,ι φησί, δεικνύς οτι παρίησι μεν εσθ' οτε
φιλάνθρωπος ων τά εξ ασθενείας της ανθρωπινής πταίσ
ματα, κολάζει δε πάντως την άποστροφην, δύσοιστον τε
ίο ποιείται την των υβριζόντων άπόνευσιν, εΐς γε το χρηναί
φημι τοις δαιμονίοις προσκυνεΐν. μέχρι γαρ τίνος εν ακα
θαρσία γεγονότες άμεταποίητοι μενεΐτε ; ποίος ύμΐν αρκέσει
καιρός εις την της εύηθείας άπόθεσιν ; ο γαρ ειργάσατο 1>
τεκτων, θεον είναι πιστεύετε" και το ωφελούν ούδεν, άπο-
25 κομίζον δε μάλλον εις ολεθρον καϊ άπώλειαν, σεπτόν ηγεΐσθε
καϊ άζιοληπτον πλάνα, γαρ Ό μόσχος, κα\ έτερον ούδεν.

Ι. δυνασθαι] -(- δια της μ(ταδόσ«αι \). 4- παροξΰνθη Ό. 5• ηΓ

αίτά Ρ. Εάά. «V αυτοΰ{ 1). δύνονται Π. (ίδ.) ΙΟ. και κακοσμον οτη. ΰ.
II. κατηχθημίνην Β. κατηχθημίνοις Ό. κατηίφηίμίνην β ΟΟΐν). Μίβηε. κατημίνην (δίο)
Κάά. ακαθάρτου ρΓΟ ανθρώπου 'ύά. 12. ονν οηι. ϋ. ιό. διανή-
^ανταί ϋ. δη αββυπιρίυπι βχ Ό. 17- παρωξίνισθαι (βίο) ϋ. 25. «Γ
:ι-?ιιηιρ(υΓη εχ II. Ι).
1 2
 172 Β. ΟΥΚΙΙ^Ι,Ι Αί,ΕΧΑΝϋΚ. νϋΐ η.

Ί "Οτι άνεμόφθορα έσπειραν, καϊ η καταστροφή αυτών έκδέίεται

αυτά- δράτμα ούκ έχον ϊσχύν του ποιηοοι άλευρον, εάν δε και
ποιηοη, αλλότριοι καταφαΓονται αυτό.

Ώί εξ όμοιότητος τών εική καμνόντων εν γεωπονίαις, της

ο ενούσης αύτοΐς δυσβουλίας και της περί τα μάταια σπουδής 5
το άκαρπον ύποδηλοΐ. το γαρ επ αύτοΐς πονεϊν ελεσθαι
τινας, και επιμελώς εσθ' οτε θρησκεύειν, άναθημασι τε και
θυσίαις τιμάν, είη αν έτερον ούδεν, η τον άνε'μω κατεφθαρ-
μενον συναγείρειν σπορον, ούδεν ονησαι παντελώς τον
πονοΰντα δυνάμενον. ποία γαρ άντίδοσις της εις είδωλο- ίο
λατρείαν σπουδής ; η ποία πάρα. γλυπτών ονησις ; η κατά
τίνα τρόπον εύφρανοΰσί τινας α δει πάντως ελθεϊν εις κατα-
Λ στροφην ; εοίκασι τοίνυν οι τα. τοιαδε ποιεϊν ειωθότες καϊ
ταΐς ειδώλων τιμαϊς άνατιθεντες το σπούδασμα, τοις νπύ-
ρουο-ιν Ανεμόφθορα, καϊ άσταχύων Πράγματι σϊτον ουκ εχοντι, '5
κα\ εις αλεύρου χρειαν ου πεποιημενω. ει δε δτ; τι και γένοιτο
παρ αυτών, τουτεστι, καν ει δόζειάν πως είναι σπουδαίοι
και γνήσιοι περί τα. της πλάνης έργα, καϊ τούτο εις άλλβ-
τρίουί γενησεται παρ αυτών, κατευφρανεϊ δε θεον κατ ού-
δενα τρόπον, αλλότριους δε' φησι τους ψευδωνύμους θεούς. 20
β Αμισθον ούν άρα παντελώς καϊ το σπουδαΐον ημών εν
τοις λυποΰσι θεον, κα\ της επιεικείας ο'ι τρόποι πάνττ) τε
καϊ πάντως διαβεβλησονται παρ αύτω, της του αγαθού
διεκπίπτοντες θήρας.

2. <Ί\ίνρα Ρ. (•43•) 3• ποιήσω Ό. αυτά ¥. (42•) 7• «" ρπιΐδ

&8βιιπαρΙιιιη βχ Β.ϋ. ΙΟ. ποιοϋντα ΑιιΙιβΓίιΐΒ. 1 1, ή ροδί γλυπτά*
Λάά. Ό. 1 2. δη ρτο ίίί Ώ. 22. πάνττ] τ«] πάντοτι ΈΛΑ.
23• ΐ"*Ρ αϋτων (βίε) ϋ.
 ΤΟΤ ΑΤΤΟΤ ΕΙΣ ΤΟΝ ΠΡΟΦΗΤΗΝ ΩΣΗΕ

Τ0Μ02 ΠΕΜΠΤ02.
ΚατεπόθΗ ' ΙοραΗλ, νΰν εΓένετο εν τοΐο έθνεσιν ώο σκεΰοο άχρΗ- 8
στον, δτι αυτοί άνέβΗσαν είο Άσσυρίουο• άνέθαλε καθ' εαυτόν 9
5 * Εφραΐμ, δώρα ΗτάπΗοε, δια τοΰτο παραδοθΗσονται τοΐο ίο
έθνεσι.

Καταπεττόσ^Λΐ φησί τον Ίο-ραηλ, ως οικτράν ύπομείναντα » 121 Α.

ναναγίαν, και τοις τών ιδίων αμαρτιών εναποπνιγεντα κύ-
μασι, και ωσπερ τινί πέτρα τοις εκ θείας οργής κινημασι
ίο περιτεθραυσμενον. ήγουν κα\ καθ' έτερον τρόπον, χλτλ-
-ττεττόσ^Λΐ φησιν αΰτον, ως υπο δεινοΰ καΐ άπληστου δρά-
κοντος, του Ναβουχοδονόσορ' εφη γαρ ώδε και έτερος ήμϊν
των άγιων προφητών, το του Ίσραηλ πρόσωπον εαυτώ
περιτιθεις, δορικτητου τε οντος ηδη κα\ τοϊς ελοΰσι δουλεύ-
15 οντος, " Κατεφαγε με, εμερίσατό με, κατέλαβε με σκότος Ηϊβι•.
" λεπτον, Ναβουχοδονόσορ βασιλεύς Βαβυλώνος κατίπιε με β 34•
44 δράκων, επλησε την κοιλίαν αύτοΰ άπο της τρυφης μου."
'Αληθες δε και ετερως, ως καταρροφεΐ τρόπον τίνα τους
της εις θεον αγάπης εκπίπτοντας, και ιδίαν ποιείται τροφην
2ο ό πολυκεφαλος δράκων, ον και η του ψάλλοντος φωνή βρώμα
δεδόσθαι φησϊ λαοΐς τοις ΑΊΘίοψι. " Σι» γάρ φησι, συν- ρ».
" εθλασας την κεφαλήν του δρακοντος' εδωκας αυτόν
" βρώμα λαοΐς τοις Α'ιθιοψιν." οι γαρ μελαντατον έχοντες
εν γε δη σφισιν αυτοϊς κα\ άφεγγη τον νουν, Αιθίοπες ο

1,2. τόμοι πίμπτοί Β.ϋ. β. ηγάπησ* ϋ.Ό.ΐ. (Αΐβχ.) ήγάπησαν Εάά. (ν&Ι.)
ίν ροβΐ παραδ. αάά. ¥Αά. ίηνίΐίβ Β.ϋ.Ρ. (23, 49> 333•) 12• 'Φΐ°~* Γ>•
Ι", τρυφήί Ό. τροφής Β. Ε(1(1. (62.) 1(). τρνφήν Ό. 21. διδόσθαι Ό.
ίιίόσθαι Έώά. 23• τα! Κίφαλα! Ό.
 174 Β. ΟΥΚΙΙ,Μ ΑΕΕΧΑΝΌΚ. νΐϋ. 8, 9, ίο.

ε'ικότως καϊ νοοΐντ' άν και λεγοιντο προς τε ημών αυτών,

και πάρα. θεού. ούτοι τρεφουσι τον πολυκεφαλον δράκοντα,
καϊ αυτοί δε αύτον αιτούνται πάλιν.
Καταπεττοται τοίνυν 6 Ίσραηλ, και γεγονεν έν τοις εθνεο-ιν
ως σκεύος αχρηστον. άπενηνεγμενος γαρ εις Άσσυριους και 5
Μήδους, ήχρειώθη παντελώς, τα. εκείνοις δοκοΰντα φρονεΐν
τάχα που βεβιασμένος, ήγουν, οτι γεγονε σκεύος άχρηστον,
ταύτητοι και κατεπόθη, καϊ την ενεγκούσαν άφείς, μετεφοι-
τησεν είς τα έθνη. τοιούτο τί φησιν ο πάντων Δεσπότης
ά και δια φωνής Ιερεμίου περί τίνος των εν "Σαμάρεια βίβασι- ίο
ΗΐβΓ. λευκότων επί τον Ισραήλ. " Ήτιμώθη Ίεχονίας ως σκεύος
3ο. " ού ουκ εστί χρεία αυτού, οτι εζερρίφη και εζεβληθη β/Γ
" γην ην οΰκ ηδει. γη γη, άκουε λογον Κυρίου, γραψον τον
" άνδρα τούτον εκκήρυκτον ανθρωπον." ήχρειωθη τοινυν ο
Ίσραηλ. ποία γαρ χρεία ψυχής τφ θεώ πλανωμενης, 15
και φιλαμαρτήμονος και άποτρεχουσης ευκόλως εϊς πάν
ε ότιούν των έκτοπων καϊ εις, το πάντων επεκεινα των κα
κών, τής ύπο θεφ δουλείας την άποστροφην ; τίς οδν ή
αίτια τοΰ τα τοιάδε πάσχειν τον Ισραήλ ; οτι αυτοί ανεβψτα,ψ
εις Άσσυρίους. μονονουχι γάρ φησιν, αυτόμολοι δεδραμη- 2ο
κασι προς εχθρούς, πώς η τίνα τρόπον ; δίδιοτίρ γαρ την
εκείνων εφοδον, ού την θεού μάλλον έπικουρίαν εζητουν
μεταγινώσκοντες, δώροις δε μάλλον μεταπεπεικασι κατηρε-
μήσαι βραχύ, είτα την τοιανδε σκεψιν, ως εικαίαν αύτοΐς
εσομενην κα\ αχρηστον, διαγελά τρόπον τίνα, λέγων περί 25
122 Δ. » τών εκ φυλής 'Έ,φραΙμ βεβασιλευκότων, οι και δώρα
πεπόμφασι τοις Άσσυρίων τυράννοις, ανέβαλε χα0' εαυτόν
Έφραιμ.
"Ομοιον ως ει λεγοι' μέλλων εκκόπτεσθαι καθάπερ τι
στέλεχος ό εκ φυλής 'Έ,φραϊμ βεβασιλευκως, κα) οίον ύπο 30

6. («Είνω Γ). 9. τοιούτον ΰ. ΙΑ. ήτιμώθη ροϋΐ.Ισραήλ 3(1(1. Ε(1(1. (καϊ

ήτιμώθη ε £(ΐο Ε(1ι<ϋΐ Μί^ηε.) ι8. θίώ] θ(οί π<3. τί ρτο τι'ι ϋ(1. 20. 11;ΐί>ο
ίϊί Άσσνρίονι αεεεββεηιηΐ εχ Β.Ό. δίαιϊπ) μόνον γαρ ονχ'ι ρτο μονονουχι γάρ Ο.
29• Όμοιον] + β« ϋ•
 τίϋ. ίο. ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. V. 175

πυρός της θείας οργής καταμαραίνεσθαι, άνίθα.λε χ,αθ' εαυ

τόν, τουτέστιν, εμού δίχα, και σΰμπνοιαν την (μην ουκ
έχων, ωηθη φησϊν, Οτι ζησεται κα\ δώσει ρίζαν (Ις βάθος,
και των Ιδίων ούκ άπολισθησεται θρόνων. εΕεπρίατο γαρ 1>
ΐ,πρόσκαιρόν τε και όλίγην άνάβλησιν τοΰ κακοΰ, δωρΑ αγΑ-
τήσ-ας' ου δεχεσθαι μάλλον, άλλα διδόναι. και τί το εντεΰ-
θ(ν ; όφελος μεν ούδεν, πΑρΑοοΟηίΓονται δε τοίς ε&νετι, κα\ δι
αυτών μαθοί των συμβησομενων, ως ούκ αν τις Αναθαλοι
χλ6 έαυτον' ούδ' αν όνησειε τους θεώ προσκρούοντας το
ιο Αωρα. διδόναι τοις εχθροϊς. ύποκείσονται γαρ, και ούκ εϊς
μακράν, τη δίκη.

Νΰν βκδέΕομαι αϋτούο, και κοπάσουσι μικρόν του χρίειν βασιλέα

και άρχονταο. ο
Άπάσης, ώς έπος εΙπ(ΐν, της του ' Ισραήλ φαυλότητας
ι$παραίτιοι γεγόνασιν οι εκ φυλής τοΰ Έφραϊμ επ αυτούς
βεβασιλευκότες. πρώτος μεν γάρ 6 επάρατος Ίεροβοάμ της
αποστασίας γεγονεν εΰρετης, δαμαλεις αύτοΐς άναστησας
χρυσάς, και τών καλουμένων υψηλών, τουτεστι, τών 4ν
ορ(σι κα\ βουνοΐς τεμενών, καθιστάς ιερείς, τους ούκ εκ
2ο φυλής Αευϊ, άλλ' όσοι μάλλον " επληρουν την χείρα αύ- 3 Ε⣕
των, κατά το γεγραμμενον. είτα μετ εκείνον, των
Άσσυρίων προσδοκώμενων, εν καιρώ της βασιλείας Μα- <1 * Εβ8•
ναΔμ, πίπόμφασι χρήματα, πείθοντες άποσχεσθαι της γης.
Ύαύτητοι δικαίως η θεία γεγονεν απειλή κατά της βασι-
»5 λείας της εκ φυλής Έφραϊμ γεγενημενης επϊ τον Ίσραηλ.
Νυν γάρ Αυτούς ε'κτοε^ρμαί φησιν, ούχ ώς τρόπον έχοντας
αγαθόν, ούδε ώς άριστα βιοΰν ελομενους, ούτε μην της κατά
τον νόμον πολιτείας εφιεμενους, άλλ' ώς παιδευτης, και δίκας
αιτών, και ύπο κρίσιν ηδη καλών, παρηκα μεν γαρ εξ ήμε-
3ο ροτητος εις ύπερθίσιν τα εκ θείας όργης, κατά τον ηδη β
8. μάθοι Β. μαθήσονται Ό. μαθησουσι Ε(1(1. ΐ8. των ;ι1ΐ. οηι. 1).
30. αιτώ»] Αη 6ΓΓ. ρΓΟ αυτοί ? 33. Μανα»ϊμ Ό. Μαχαίρι Εά(1. 2η. τη!
388ηπιρΐαιη εχ Β. Ι).
 176 Β. ΟΥΚΙΕ^Ι ΑΙ^ΕΧΑΝϋΚ. τίίΐ. 1 1, ία.

παρωχηκοτα καιρόν, άλλα νυν αυτούς είςάεΐομαί φησιν, ΐνα

τή τών δεινών πείρα, μανθάνωσι μόλις, ότι και ύπο Αεσπότην
εϊσ), καϊ τής εμής ουκ εξω χειρός, ότι δε ουκ εις άνάβλησιν
τα εξ οργής ετι, πεπληροφόρηκε λίγων το νυν. ΐ'κτ&χ,-
(Ιεντες δη ούν Ίνα παιδεύωνται, πεπαύσονται λοιπόν του 5
χριειν βαο-ιλεα χα) άρχοντας. δουλευοντες γαρ Άσσυρίοις
καϊ Μηδοις, ποίον αν εσχον σχολήν τα. της αποστασίας
123 Α. α έργα πληρούν ; οΊγε και κατοιμώζοντες διετελουν, και την
άδοκητον κατεθρήνουν σνμφοράν. Ιστεον δε, Οτι μετά. το
άνεΐναι Κ,νρον τον Καμβύσου της αιχμαλωσίας τον ' Ισραήλ, ίο
ούκετι κεχρίκασιν εν Σαμάρεια, τους εκ φυλής 'Έ,φραϊμ, άλλ'
ϋφ ενα πάντες γεγόνασι ζυγόν, βασιλευόντων εν Ίεροσο-
λυμοις των εξ Ιούδα φυλής, κατωκηκασι γαρ ούκετι διη-
ρημενως, άλλ' εν τοις Ίεροσολύμοις άπαντες, άρχεται δε
πρώτος μετά τους της αιχμαλωσίας καιρούς τής επ άμφοΐν 1 5
Ι) βασιλείας, φημι δη του τε Ίσραηλ και του Ιούδα, ήτοι
πασών άπαξαπλώς τών δυοκαίδεκα φυλών Ζοροβάβελ 6
του Έαλαθιήλ εκ φυλής Ιούδα, τών Αευϊτικών καθηγου-
μενου ταγμάτων και την τής άρχιερωσύνης διέποντας λει-
τουργίαν Ίησοΰ του Ίωσεδεκ του ιερέως του μεγάλου. 2ο

""Οτι έττλΗθυνεν Έφραΐμ ΘυοιαστΗρια είε άμαρτίαο, έπένοντο αύτώ

12 θυσιαστήρια ΗΓαττΗμένα• κατακάψω αύτώ πλΗθοο και τα
νόμιμα αΰτοΰ. €ΐο αλλότρια έλορσθΗσαν αύτώ θυσιαστήρια τα
ΗΓαττΗμένα.
ο Εξηγείται την αΐτίαν, δι ην εϊκότως τοις βασιλευουσι το 25
άποπεσεΐσθαι δεϊν της αρχής επιφέρει λοιπόν, πλείστα μεν
γαρ όσα θυο-ιαο-τηρία, τα εΙς αμαρτίας πεποίηται τω Έφραίμ.
αττει δε ό λόγος και επί τον πρώτον Ίεροβοαμ, τον εκ φυλής
Έφραϊμ βασιλεύσαντα, καϊ μετ εκείνον εϊς τους εφεξής, οι
7. γαρ ρΓΟ αν Έιάά. 8. καϊ την άδοκητον οιη. Ι). 9• τ" 0,η• ^•
ΙΟ. τον ρΓΟ τον ρπιΐδ Έ,άά. II. οΰκί'τί] ον 'ύά. 31. άμαρτίαν Ρ. ( Αΐβχ. XII Λ
πκιιπι ιιπιηη.) θυσιαστήρια αυτά οπίίηβ ίηνβΓβο ϋ. 22. αΰτοΰ Ρ. (42, 62,
147.) 23. αΰτοΰ Β. αυτών Ρ. Έάά. αύτώ ΟΠ1. ΰ. 20. 9»ΐτ τη{ αρχής ΙΐΟΟ
οπίίηε Β. Ο. ϊ8. <ϊττ€ΐ] διττή ΕιΜ.
 νίϋ. ιι, ΐ2. ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. V. 177

εν ορει παντί και βουνω βωμού: άνιστάντες τοις δαίμοσι,

θυειν άνεπειθον τους εζ Ισραήλ, είτα λυπεΐσθαι δέον έπι
τοις ούτως εκτόποις επιχειρήμασιν έπληθυναν γαρ θυο-ιαστίιρια
τα εϊς αμαρτίας" εποιήσαντό φησιν αύτα και ηγαπημενα, κάϊ Λ
5 προσέτι τούτοις εις αλλότρια ϊλογ'κτθτ,ο-αν αύτω' δήλον δε οτι
τω Έ,φραίμ' θυο~ια<ττηρια τα ήγαπημένα. δηλοΐ δε δη πάντως
τα εν ττ) αρχαία, σκηντ}, ήγουν εν τοις Ίεροσολυμοις, εν τω
θειω καμένα ναώ. δύο δε ήσαν ταντί' το μεν των καρττω- Έχοά.
ματων εν τί) πρωττ/ σκηντ), το δε έτερον τον θυμιάματος το 14•
ίο χρνσοΰν, εν ττ) δευτέρα καΙ εσωτάτω.
Πολλά τοιγαροΰν των εξ 'Έφραϊμ βεβασιλευκοτων τα
εγκλήματα" πρώτον με~ν οτι επλνβυναν θυο-ιαο-τηρια ε\ς άμαρ- β
τιας' είτα οτι και ηγαπημενα πεποίηνται, τα εφ οις ην
ε'ικος όλοφύρεσθαι κα\ θρηνεΐν, ως προσκεκρονκότας' καΐ το
ι$ετι μείζον, ως άπονενευκώς είς άπόνοιαν, αλλότρια πεποίηται
τα αγαπημένα 6υο-ιαττ*ιρια, α εχρήν όντως αγαπάν κα\ εν
παντί ποιεΐσθαι λόγω. προσερριπτε δε δια μέσου, το κατα
γράφω αύτω πλήθος και τα νόμιμα αντοΰ. και τι τοιούτον
ύποδηλοΐ' το γάρ τοι πλφός φησι των εις αμαρτίας αύτοΐς & 124 Α.
2ο πεποιημενων θυτιαο-τηρίων, κα) τα νόμιμα αυτών, τουτεστι
πάλιν, τάς αύτοΐς νενομισμενας θυσίας, ήτοι τους των θυσιών
καιρούς η τρόπους, καθ' ους τάς βέβηλους προσηγον τελετας'
κατετεμνοντο γάρ επι σίτω και ο"ινω, και έτερα αττα τούτοις δυρ™
εοικστα δράν εσπούδαζον' εις αμαρτίας αύτοΐς καταγράφω
25 και εις εγκλήματα.
Χρήμα δη ουν σωτήρων, το τών θείων εχεσθαι Ουο-ιαστη•-
ρίων, και μεταποιεΐσθαι τών πάρα θίοΟ, και μη ζητεΐν τα
έτερων, α και εστίν εις άμαρτ'ιαν. τοΰτο ποιούσιν οι μη \>
γνησίως χριστιανίζοντες, εκπίπτοντες δε μετά το σωτηριον
3° βάπτισμα προς εθη και παρατηρήσεις Έλληνικάς, οις άκό-

2. ΐιταθον Εάά. 6. 6η ϊΒβυπιρΙΠΠΙ βχ ϋ.Ι). 1 1. τοιγαρονν] + «V

αιτώ Ό. 15- άποιΗνιυκωι] (Ίπονίνινκότα Κ(1(1. πίΐτοίηνται ϋ(1. ΐ6. ϋντω{\
οιτυι Ίϊά. Ι"• νροσίρριττται Ό. ΐ8. και Τϊ] και τί ϋ(1. 25• και ίϊί εγκλή
ματα Ό. τά ΐγκλήματα 'ύά. 20. οίν &ή οπϋηΐ ίηνεπίΟ Ώ. 3°• ίΐΊτηρήσιιι Ό.
ΥΟί. Ι. Α 8
 178 Β. ΟΥΚΙΙ,υ ΑίΕΧΑΝϋΚ. νΐϋ 13.

ι Οογ. χ. λουθον ειπείν το διά της τον Παύλοι» φωνής " Ου δύνασθε
1 1
" τραπέζης Κυρίου μετέχειν και τραπέζης δαιμονίων καϊ
μην καΙ οι τοις άνοσίοις αιρετικοϊς συναπτόμενοι, κα\ των
παρ αύτοΐς $υ<ηα<ΓτηρΙων μετέχοντες, οΊς κα\ κατά άληθειαν
εις αλλότρια, εγεντρησαν θν<τιαο~τηρια τα. ηγαπημενα. επλ^- 5
0 9υναν γαρ έαυτοΐς τα εις ά,μαρτίαί, εξω θύοντες τον άμνον
της ιεράς τε και θείας αυλής, τουτέστι της Εκκλησίας.

'3 Διότι εάν θύαωσι θυσίαν και φαΓωσι κρέα, Κύριοε ού προσδένεται
αυτά- νυν μνΗσθΗσεται τάς άδικίαε αυτών καϊ εκδικάσει τάο
*' » * ίο
αμαρτιαε αυτών.

"Οτι γεγόνασι και πεπληθυνται παρά του Έφραιμ τα ε'ις

αμαρτίας θυσιαστήρια, καϊ δια τούτων ευ μόλα δηλοΐ. α
ά γάρ θύουσί φησιν, ού θεω μάλλον, άλλα τοις των ειδώλων
τεμένεσι παρ αυτών προσφέρεται" καν έορτάζωσιν επί τοις
θυσίαις, τροφών η ποτών άναπιμπλάμενοι, προς θεον το 1 5
χρήμα ουδέν, ού γάρ αύτώ τελοΰσι την πανήγυριν, οτι τα
εις δόξαν δαιμονίων πραττόμενα, κατ οΰδένα τρόπον παρα-
δέξαιτο αν τ) θεία τε καϊ ακήρατος φύσις, παροξύνεται δε
μάλλον ως υβρισμένη" μόνον δε ούχϊ καϊ ούχ έκοΰσα κατα-
βιάζεται προς γε το χρήναι λοιπόν τοις είς τούτο καλοΰσιν «ο
οργής επάγειν τας δίκας, καϊ λοιπόν Ίεναι προς άνάμνησιν
β πάντων, ώς έπος ειπείν, τών τοις προσκρούουσι πεπλημμε-
λημένων. ου δη γεγονότος, όζεις οι θυμοί, παρά πόδας ή
Ηβΐ>. χ. δίκη, καϊ ουδείς ό εξαιρούμενος. " Φοβερόν οΰν αρα το
3ΐ
" έμπεσεϊν εις χείρας θεού ζώντος." προσήκει δε μάλλον, 25
και αμεινον άσυγκρίτως, και πάσης ημΐν ευημερίας πρόζενον,
το θεώ προσάγειν θυσίας, πνευματικάς δηλονότι, και αύτώ

8. κρίας Ό. (ΐ47•) 9' ™ίΓ αδικία! αντων ¥. 14. ψτροσ-

ώίριται παρ αϋτων ίηνεΐΐο οιτϋηε Ι), ίορτάζουσιν Ο. Ιζ. τροφής Ό.
αναπιπλάμινοί (βίο) Ο. 22. παντός Ο. 25. προσήκιι δί'] πρυσήκοι
δ' αν Ό. 26. άπάσης Ό.
 νίϋ. ι3. ΙΝ ΟδΕΑΜ. ΤΟΜ. V. 179

πληρούν έορτας, διαβιούν ορθώς ήρημένους, και το κατά τι

γοϋν όλως διαπίπτειν άποσπουδάζοντας.

Αυτοί δε εϊε Αίτυπτον άπέστρεψαν, και έν Άσσυρίοιε ακάθαρτα η 125 Α.

φαΓΌνται.
5 Αιτιάται πάλιν, ώς άνούστατα τε κα\ άνοσιως κομιδη
διαζην (θέλοντας, καϊ ε'ισάπαν ηγνοηκότας την του συμφέ
ροντος τρ'ιβον. έγω μεν γάρ φησιν, εις τοΰτο γνώμης
ενηνεγμένους λοιπόν ύπενεγκεϊν ηπείλησα ταΐς οργαϊς, και
έκδικησειν τας αμαρτίας αυτών, κα\ άναμνησθησεσθαι πάσας
ιοτας ανομίας αυτών, και ην εν άρχαΐς το συμβησεσθαι
προσδοκωμενον, καταπτοοΰντος ηδη τον Ισραήλ του πολέ
μου, καϊ μονονουχι τη χώρα προσβάλλοντος. είτα, δέον β
αυτούς λιταΐς τε καϊ μεταγνώσεσιν έκμειλίσσεσθαι θεον,
κα\ μεταπαιδεύεσθαι μεν το δοκούν αύτώ, ταΐς δε εις το
1 5 αμεινον άναδρομάΐς έκδυσωπεΐν την οργην, ως επί τι τών
άγαν χρησίμων, έζελέσθαί τε δυναμένων αυτούς, άπέα-τρΐ-ψαν
ΐϊς Αιγνπτον, καλούντες εις έπικουρίαν "ΑΙγύπτιον ανθρωπον Εβ. χχχί.
" και ού θεόν, "ίππων σάρκας" κατά το γεγραμμένον.
άλλ' " Ού σώζεται βασιλεύς δια πολλην δύναμιν, και γίγας Ρβ.
20** ου σωσησεται εν πλησει ισχύος αυτού, ψευοης ίππος εις ο 16,17;
" σωτηρίαν. αγαθόν πεποιθέναι έπϊ Κ,ύριον η πεποιθέναι έπ οχνϊί.8,
" ανθρωπον. αγαθόν το έλπίζειν επί Κ,ύριον η έλπίζειν έπ
" άρχοντας." οτι δε εις ούδεν αύτοΐς τών αναγκαίων τα της
τοιασδέ φησιν είκαιοβουλίας έκβέβηκεν, εξ αντης είσονται
*5 της πείρας" άποκομισθέντες γαρ εϊς Άσσυρίους και Μήδονς,
έκεϊ Α-χάβαρτα, φάγοντΑΐ, τουτέστι, διαβιωσονται της εϊς τον
νόμον αϊδοΰς άποβαλόντες το λείψανον, και άφυλάκτως
έσθίοντες το παρατυχόν.
'Αλλ' Ίσως έρεϊ τις' είτα πώς τοΰτο λελυπηκεν αν τους

8. ηπιΐλησ* (βίο) Ό. Γ)• αΰτων—άνομίαί Οία. Ό. 12. προβάλλοντα

ΥΜ. 1$. ΐπι&νσοπι'ιν Αιιΐίειίιιβ. ι6. τι η»κιπηρΙιιτη εχ Ο.
1~. Αιγύπτιοι» ανθρωπον Ιιοο οπίίηε Π. 22. Ηαβο αγαθόν— άρχοντας
3(Χ£κβεηιηΐ εχ Ό. 25. τηι ανα. Ό. 29. Ηοο ιΐτα 8σοβ68ΐΙ εχ ϋ.
Α ίΐ 2
 180 Β. ΟΥΒΙΙ,Ι,Ι ΑΙ^ΕΧΑΝϋΕ. νϋϊ. 14.
εξ ' Ισραήλ, ειδωλολατρεΐν έλομενους ; προς ταΰτα φαμεν,
ά οτι πεπλανηνται μεν ομολογουμένως, άλλ' ην τις αυτοΐς
κατά νουν ετι μικρά, τοΰ νόμου φροντίς, και των Ιουδαϊκών
εθών ουκ άπώλισθον παντελώς, καίτοι προσκυνοΰντες εν τοις
των ειδώλων ναοΐς. ταύτητοι και ό μακάριος προφήτης 5
3 Ε⣕ Ηλίου, ως δυσϊν 'ιγνύαις επιχωλεύοντας κατητιάτο ποτέ,
και μήτε τω Βάαλ όλοτρόπως, μήτε μην θεώ τελείως προσ-
κεΐσθαι βεβουλημενους. οΰκοΰν γεγονώς αιχμάλωτος ο Ισ
ραήλ, άποβεβληκε παντελώς την εις τον νόμον αΙδω, τοις τών
β κρατούντων εθεσ'ι τε κα\ νομοις, ώς εζ ανάγκης επόμενος, ίο
8.Μλ*Λ. και τοΰτο οΐμαί εστίν ο και αυτός εφη Χρίστος, ότι " ΤΙαντΙ
8. ίλιο. ' " τω εχοντι δοθησεται καϊ περισσευθησεται, άπο δε τοΰ
νϋϊ. ΐ8. «^ν \ * λ ~ ν * Λ' ι » » ^»
μη έχοντος, και ο οοκει εχειν, αρσησεται απ αυτού.
Δει δη ουν άρα τών θείων ημάς χαρισμάτων μη κατα-
φρονεΐν' άλλ' ων αν εχοιμεν πάρα θεοΰ, πλείστον όσον 15
ποιεΐσθαι λόγον πεφροντικόσι μεν γάρ εμφιλοχωρήσει το
χάρισμα" ει δε ράθυμοι και άναπεπτωκότες περί αυτό γι-
νοίμεθα, και αυτό δη πάντως άποπτησεται.

126 Δ. α κα> επελάθετο ΊσραΗλ τοΟ ττοίΗσαντοε αυτόν, και ώκοδόμΗσαν

14 , '
τεμένΗ• και Ίούδαε έττοίΗσε ττόλειε τετειχισμέναε- και έ£- 2ο
αποστελώ πΰρ είε τάε ττόλειε αύτοΰ, και καταφέρεται τα
θεμέλια αυτών.

Άμφοτεραις επιπληττει τάΐς βασιλείαις, τη τε εν Έαμαρεία

φημϊ, Και τη τοΰ Ιούδα, τουτεστι, τη ουση κατά την Ιερου
σαλήμ, τ'ι γαρ αμφω δεδράκασι, καταθρησαί τε άμα κα\ 25
ΐ) ειπείν άναγκαϊον. προσδοκώμενου γάρ εσεσθαι τοΰ πολέμου,
μονονουχι δε κα\ επ' αύταϊς ηδη γεγονότος ταϊς θύραις τοΰ

9• παντίλώί ϋ. τιλιίως Έ,άά. ΐ6. ΐμφυ\οχωρήσ(ΐ 'ύά. Ι1], γινοίμιθα]

γινόμιθα 'ύά. 19. ωκοδόμησι Β.Ρ. (22. βΐ.) ϊη&ΐ 164 β. «κοδήϊ/ Ό.
ώκοδόμησαν Εάά. (Α.Ύ.) 20. ϊποίησι Β.Ό. ΐπλήθυνι Εάά. (Α.ν. βίο.)
οΓ. ίιιΓηι 164 Ι). 294 3. 27• μόνον Μ ουχί Ό. τα'ίϊ ΟΠ1. Ό.
 νϋί. 14- ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. V. 181

δείματος, δέον αυτούς τους τε εν τί) "Σαμάρεια, και τους

βασιλεύοντας εκ φυλής Ιούδα, την πάρα. θεού του σώζοντος
επικουρίαν ζητεΐν, εις έκτοπους και ανωφελείς ετραποντο
γνώμας κα\, ταΐς μεταγνώσεσι θεραπεύειν όφειλοντες, κατ-
5 ηρεθιζον εφ' έαυτοΐς και ετι μειζόνως τον των όλων κρα
τούντα θεόν. ό μεν γαρ Ίσ-ρα,ηλ, τουτέστιν αϊ δέκα φυλα\
κα\ οι τούτων άνημμενοι το κράτος, ως λελυπημενοις τοις
δαίμοσιν ήγουν άποστησαι δυναμενοις την αλωσιν, καΐ τας
των πολεμίων άνατρε'ψαι φάλαγγας, καΐ πλείονας ετι τας ο
ίο θεραπείας προσηγον εκμειλισσομενοι δε ωσπερ, κα\ καθ-
ιστάιτες ευμενείς, ακουόμουν τεμένη, και βωμούς δε εναπετί-
θεντο, και πλείοσιν ετι θυσίαις ετίμων' ο δε γε Ίούσας
όχυρωτε'ρας έποίει τάς εαυτού πόλεις, λίθοις μάλλον επιθαρ-
σησας, ου θεώ, καίτοι λεγοντι σαφώς περ\ της Ιερουσαλήμ,
1 5 οτι "Έ^ώ εσομαι αύττ), λέγει Κύριος, τείχος πυρός κυκλοθεν, ΖλοΗ.
" και εις οοξαν εσομαι εν μέσω αυτής. αλλ ουοεν μεν
ωνησε το χρήμα τον Ίσραηλ' πυρ δε τοις πάλατιν επαφή- ά
σειν ταΐς Ιούδα, λοιπόν επηπείλει ό θεός, καταπιμπράντων
αύτάς δηλονότι τών Βαβυλωνίων, οι της εις αυτούς οργής
2ο γεγόνασιν υπουργοί, διασώσει δη ούν παντελώς ούδεν τον
θεώ προσκρούοντα" και ζημία μεν ομολογουμένως και άμα-
θίας έγκλημα λοιπόν, μάλλον δε δυσσεβείας της άνωτάτω, το
ταΐς τών δαιμονίων επιθαρσησαι δυνάμεσι' θεού δε λελυπη-
μενου και παραλύοντος, ούδεν ήττον άμαθες τό γηίνοις επι-
»5 κονρημασι διαπαίζεσθαι. δει δε δη μάλλον εύχαΐς τε και
μεταγνωσεσιν άποκρουεσθαι την οργην' εστί γαρ " οικτιρ- .Ιοβΐ ίί.
" μων καΐ άγαθος και μετανοών επί ταΐς κακίαις" κατά το
γεγραμμενον.

ι. αΐιτούς] αύτάϊς (βίο) Ό. τβ ακβυπψΐιιπι 6.\ Ό. 2. τον 88βυπιρ1υπι

βχ Β.ϋ. 3• « Ρ*° **Γ Εαά.
ήγ>νν άποστησαι δνναμίνοι: αεεεββεηιηΐ κχ Β.ϋ.
άρατρίπιι* Εάά. ΙΟ. ϊκμιλισσύμίνοι ϋ(1.
13. {νιθαρσήσαί] -+■ και Έ,άά. ίηνίΐο ϋ.
ιτιμπράντων [Ιερακ καταπιμπρώντων] Ό.
3ά &α. καοαι αοοεββεηιηΐ εχ Ό.
7• Ηββο γοϊγ δαίμοσιν
9• άνατρίψαι Ό.
II. ίί αϋδΐιπιρίιιιη ε.ν ϋ.
ι8. ό ακκιίΓηρΙυιη εχ ϋ. κατα-
20. Ηαεο διάσωσα δη οίν υβφΐβ
 182 Β. ΟΥΚΙΙ,Ι,Ι ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. ίχ. ι-4•

Κεφ. θ'. Μη χαίρε ΊσραΗλ, μΗδε εύφραίνου καθώε οι λαοί, ότι έττόρνευοαε
από τοΟ ΘεοΟ σου• ΗράπΗσαε δόματα έπί πάντα άλωνα σίτου.
2 άλων καϊ λΗνόε ούκ έΥνω αύτούε, και ό οΐνοε έψεύσατο αύτούε.
β3 ου κατφκΗσαν εν τη γη Κυρίου- κατώκΗσεν Έφραίμ εΐε ΑΓ-
4 τυπτον, και εν Άσσυρίοιε ακάθαρτα φάι-ονται. οΰκ εσπεισαν 5
τω Κυρίω οΐνον, και ούχ ήδυναν αύτώ• αί θυσίαι αυτών ώε
άρτοε πένθουε αύτοϊε, πάντεε οϊ έσθίοντεε αυτά μιανθΗσονται,
διότι οί άρτοι αυτών ταϊε ψυχαΐε αυτών ούκ εϊσελεύσονται είε
τον οίκον Κυρίου.

127 Α. α Ύαΐς τών εθνών άγελαις, επί/ τοι πλείστην όσην νοσονσι ίο
την αβουλιαν πεπλανηντο γαρ ομολογουμένως" εθος ην άρ-
χομενοις της γεωπονίας καϊ άρουν μελλουσι την γην, θυσίας
επιτελεϊν τοις δαιμοσι, και παρ αυτών αιταν τας των αγρών
εύκαρπίας" άμώντες δε πάλιν, καιρού καλούντος εις τούτο,
κα\ μην κα\ λψοϊς εντιθεντες τον βότρυν, εσπενδον, εθυον 15
ταΐς ωραις, ηδον τας επιληνίους ωδας, αναφερόντες τα χα-
ο ριστηρια, χαίροντες τε και εύφραινόμενοι διετελουν. τοΰτο
δρώντας τους έξ Ίσραηλ επαιτιάται θεός. μη γαρ δη
χρηναι χΛίρειν αυτόν διισχυρίζεται σαφώς, καθά κα\ τα.
λοιπά τών εθνών, δια ποίαν αίτίαν ; οι μεν γαρ ηγνο- 2 ο
ηκοτες παντελώς τον φύσει τε καϊ αληθώς οντά θεον, γεν
νηθέντες δε μάλλον εν πλάντ], τάχα που της αρρώστιας
ήγουν άμαθίας ούκ άπίθανον εχουσι λόγον' ό δε' γε Ίσραηλ,
καίτοι νομω παιδαγωγούμενος, καϊ τον τών όλων Αεσπότην
επεγνωκως, πεπορνευκεν εϊς άποστασιν. ουκοΰν νοοΐτ' αν 25
εϊκοτως καϊ εν αιτία, γεγονώς ττ) φορτικωτερα, καϊ δυσδιά-
8. 1.ΠΟ. ο φυκτον έχων της δυσσεβείας το έγκλημα" είδώς γαρ το
48. θέλημα του Κυρίου αύτοΰ, κατημε'λησεν, ου πεποίηκε. δαρη-

I. μηδ' ΈΔά. 2. Γ7τϊ πηο-αν άλωνα Ρ. (22. ίΐΐ. ) 4• ν.ΐ] ~^~ τ"ι"'
Εάά. (Α.ν. βίε.) ίηνίιίβ Β.ϋ. «Έ αββηπιρίιιπι βχ Β.Ό. (ΑΙεχ. XII.) η. ο!
ϊσθοντα Ρ. (ΑΙεχ. XII 3 πιηηιι ρππιβ.) 1 1. ικπΧάνηνται ΫΛΛ.
12. γιωπονίαΐ Ό. γιωπόνον ύά. άρονσι μ/λλονσ» (βίε) ϋ. 15. ίνβίντα Ό.
21. καϊ οπι. Ό.
 κ. ι-4• ΙΝ 03ΕΑΜ. ΤΟΜ. V. 183

σεται δΐ) ουν πολλας' τού μη ειδότος, είτα μη δεδρακοτος,

ολίγας δαρησομενου, κατά την τον Έωτηρος φωνην.
Μη χ,ΛΪρε δη ουν καΟας οι λαοί φησιν. οι μεν γάρ εκ ρ.•.Ρβ•
μήτρας πεπλάνηνται' συ δε νόμω παιδαγωγηθεις, εκπεπορ-
5 νευκας άπο θεοΰ. κα) τις αντψ γεγονε της πορνείας ό τρό
πος ; *!γΛ7Γη<τε ίόμ,ατά, φησιν, ου παρά θεού μάλλον, άλλα
τά εκ των δαμάλεων και Βα'αλ- καίτοι διδόντων τοις αιτουσιν ά
ούδεν. επ) τ'ισι δε τά παρ αυτών εζητει άόματα ; 'επι πάντα
άλωνα, σίτου. εδοκει γαρ άνοσίως αΰτοΐς κα) άβουλως τας
ιο(£ αγρών αίτεΐν εύκαρπίας, ώς εφην, εκ τών διάκενων σε-
βασμάτων. άρ' οδν εζητει μεν ό Ίσραηλ παρά τών ειδώλων
τα θάματα" έκβε'βηκε δε αύτώ κατ εύχην τά αιτήματα ;
ούμενοΰν άλων γαρ χα) λψος οϋκ εγνω αυτούς, και ό οίνος
έ^εύο-ατο αυτούς, εστί δε ούδεν) τών φιλομαθέστερων άμφί-
1 5 λογον, οτι λιμό), γεγόνασιν εν τρ Σαμάρεια, άφορίαι τε κα) β
άβρυχίαι μακροί, ημαρτηκε δη οδν της ελπίδος, ου λαβών
τά αιτήματα" κα) προσέτι τούτω, κα) αυτής άπωχοντο της
άγιας γης, κα) είσηλθον είς Αϊγυπτον, ώς είς -χωράν τετει-
•χισμενην κα) τοις ετι πλείοσι θεόΐς' μυρία γαρ ην εν Αιγύπτω
2ο τά σεβασματα, κα) τών θεραπενόντων αυτά θαυμαστή τις
ύπόληψις επι δυναστείαις, ώς ταϊς μαγικαΐς εμπειρίαις πάντα » 128 Α.
κατορθοϋν ευκόλως δεδυνημενων. άπειρηκασι δη ουν και το
κατοιχείν εν τη άπολεκτω πάρα θεώ γη, κα) την τών ειδώ
λων ηλλάζαντο χώραν. άλλ ει κα) τούτο δεδράκασι,
25 βαδιούνται προς 'Ατο-υρίους.
Οΰκ ειτπενσον τω Κυρία οίνον. συνενεγκόντες γάρ εν ληνοΊς
τον εζ αμπέλου καρπον, εο-πεναον τοις δαίμοσι τάς άπαρχάς,
και ούχι τφ δόντι θεώ. άνεφερον δε κα) άρτους, ώς εν
άπαρχτ) θερισμοΰ. πλην είς μολυσμον κα) βεβηλωσιν το β
3° ΧΡΌΗ-11 αντοΐς γενησεταί φησι, κα) ώς άρτους πένθους κατα-

5• αντψ Ο. αύτω» Εάά. 6. ήγάπησαι Ο. 8. τά αβΜΐιιηρίαιη βχ Ο.

14- ουί»»ί] οΰΟν Έ.άά. Ι5• λι/ίοι Ο. λοιμοί Εάά. Ι9• ίΚάτρινον
ρο«1 θίο'α &άά. 'άά. ίηνίΐ'ιβ Β.Ό. 26. Ηοο οΐνον 3(κββ8ΪΙ βχ Β.Ό. 28. τω
δόντι θίώ] τω θίώ τω 8οΊτι 1). δόΊ/Τΐ ΟΜ. Ο. Άρτους] -\- των \).
 184 Β. ΟΥΚΙΙ^ΕΙ ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. «. 1-4.

λογισθήσεται τά προσκομιζόμενα, τουτεστι, βδελυρά τε και

Νοω. βίβηλα κα\ άπηχθημενα. δια. ποίαν αίτίαν; 6 νόμος μεν
α. Ι*>ν. γαρ άκάθαρτον επο'ιει τον εγγίζοντα νεκρώ' εγγίζοντα δε, η
καθ αίματος οικειότητα, ήγουν καϊ κατ αϋτην την του σώ
ματος άφην. ην ούν ανάγκη τους κατά γένος εγγύς, η φίλους 5
των τετελευτηκοτων επι τω πενθεί μιαίνεσθαι, περιεποντας
τον νεκρον, και δράν εθελοντας επ' αύτω τα. νενομισμενα'
ο πάντα δε ην ΑΧΑ$αρτΑ ων αν αυτούς συνέβη θ'ιγειν. Αρτος
ούν πένθους ό τοις πενθοΰσι νεκρον παρακείμενος ε'ις τροφήν
ού καϊ άπογεύεσθαι, πάνδεινον εδόκει τοις παραιτεΐσθαι ίο
μεμελετηκοσι τον επί νεκρω μολυσμόν. μιαρο\ τοιγαροΰν
καϊ απόβλητοι κα\ αυτοί φησιν οι άρτοι, όίπερ αν προσ-
κομισθεϊεν ως εν απαρχή θερών, και οι εσ-θίοντις Λυτούς μιαν-
νηο-οντΑΐ. έσονται δε χρήσιμοι μάλλον ταίς ψυχΑΪς Αυτών,
τουτέστιν εις βρώσιν αύτοΐς. οΰκ ΐκτίλεΰο-οντΑΐ γαρ εις οίκον 15
ϋβηί. Κυρίου, ειδεναι δε χρη, ότι και ό νόμος άπαρχην θερισμοΰ
XXVI. 3ϊ1Λ' / \ Λ/ / >/•ν * Λ *
ΐβν. α οραγματα τε και αρτον προσαγειν εκελευεν εις συσιαν.
Νιιπϊ.χν'. μετεκομισε δε ό Ίσραηλ τά εϊς δόζαν θεοΰ τοις γλυπτοΐς,
1 ' '" καίτοι θεοΰ λέγοντος εναργώς " Ύην δόξαν μου ετερω ού
8• " δώσω, ούδε τας άρετας μου τοις γλυπτοΐς." 2ο
Ούκούν άναγκαϊον αΐτεΐν παρά θεοΰ τά ζωαρκη, και
αύτον όμολογεΐν δοτήρα και χορηγον άπάσης ημΐν εύκαρπίας
ΗϊβΓ. σωματικής καϊ πνευματικής, ού γαρ εστίν έτερος παρ αύ-
τον υετιζων, κατά το γεγραμμενον, άλλα τοις αυτού νενμασι,
ο καϊ τα εξ ωρών άνίσχει κατ αγρούς, καϊ της άνωθεν εύλο- «5
γιας αναπιμπλαμεθα, τον νοητον αρτον τρεφόμενοι, καϊ οινον
Ρ», οϋί. έχοντες τον εξ ούρανοΰ, " τον εύφραίνοντα καρδίαν άνθρώ-
15-
" που. ταΰτα φρονεΐν ηρημενοι, κΑτοιχητομεν την άγίαν
Ύψ. εσομεθα γαρ μετά θεοΰ, και ΐν Άο-ο-υρίοις Ακά&ΑρτΑ
ου φαγομεθα. καταβόσκουσι γάρ εν άκαθαρσίαις τους 30
ΕρΚ νϊ. προσιοντας αυτοίς οι " κοσμοκρατορες τοΰ αιώνος τούτου,
12
" τα πνευματικά της πονηρίας εν τοις επουρανίοις."

27• ϊχοντα (β\ο) Ό.

 ϊχ. 5><5. ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. V. 185

Τί ποιήσετε εν Ημέρα ττανΗΓύρεωε και εν Ημέραιε έορτΗΟ τοϋ *

Κυρίου ;

Επειδή γαρ εις τοΰτό φησι καθίκεσθε δυσβουλίας καϊ

άσφηματων, βδελυροί δε ούτω γεγόνατε και άπηχθημενοι,
5 ποίος ΰμιν αρα βοηθήσει τρόπος ; η τί πεπραχοτες κα\ βου-
λευσαμενοι της οΰτω δεινής καϊ άγριας εκνεύσετε συμφοράς,
όταν η εμη τεληται πανηγυρις, δαπανώντος τοΰ πολέμου τους
λελυπηκοτας ; ούκοΰν έορτψ Ιδίαν ονομάζει θεός, τον καιρόν \>
δηλονότι, καθ' ον ό Ίσραηλ εξαιτοΐτο δίκας των εϊς αύτον
ίο πεπλημμελημενων.
Χ/ϊτ; τοιγαροΰν μη απλώς το δοκούν άπερισκεπτως επι-
τελεΐν, και τοις παροΰσιν εφηδεσθαι, συναρπαζομενους ταϊς
επιθνμίαις εις το προσκρούειν θεώ, περιαθρεϊν δε μάλλον
και τα εσόμενα, κα\ διεκδύνειν επείγεσθαι τα εκ θείας όρ-
• 5 γης. εσομεθα γαρ ούτω σοφο\, κα\ των συμφερόντων επι
στήμονες.

Δια τούτο ιδού ττορεύσονται έκ ταλαιπωρίας Αίτύπτου, και εκ- 6

δέίεται αύτούε Μέμφιε, και θάψει αύτούε Μακμάε. και το ο
άρΓύριον αυτών όλεθροε κλΗρονομΗσει- άκανθαι εν τοΐε οκη-
20 νώμασιν αυτών.

Κ.αταδΐ)ούντων την Σαμαρειαν τών Βαβυλωνίων, οι δια-

φυγεΐν ατχύσαντες μόλις άπεδραμον εις την Αιγυπτίων"
άλλα καϊ αύτην έλόντων την Ιερουσαλήμ, εν χρονοις της
Ιερεμίου προφητείας, εύαρίθμητοι κομιδη κατελειφθησαν εκ
25 της Ιούδα φυλής καϊ Βενιαμίν. οΰτοι τε εϊσήλθον εις α
Αίγυπτον, καίτοι παρεγγυώντος θεού δια φωνής Ιερεμίου,
και λέγοντος εναργώς, μη χρηναι βαδίζειν αυτούς την ενεγ-

I. τον αββιιπιρίιιπι βχ ϋ. (Ιεββί ίη Εάά. (311.) 8. ονομάζει] + 6 Εάά.

12. σνναρπαζομίνονί] ιταιζομίνουί Ό. 13. πιριαρθρίϊν (βίο) Ό. Εάά.
ίη. πο(κΰσονται Β.ϋ.Ρ. (Αΐβχ. XII.) πορινονται Εάά. (ν»1.) ΐ8. Μπκμάί
Β.1>. μαχμάί Εάά. 8ΐ3ΐίιη και ίΐ»*υιιψΙιιιη «χ Β.ϋ. (ϋοΐ.) 23• (V] -\- τοίι 1*•
τϊ}γ οαι. 0. 27. αϋτοία ίΐκϋΐιιιΐ])1ιπη εχ Ι).
νοί,. Ι. Β ϋ
 186 Β. ΟΥΚΙΙ,Ι.1 ΑΕΕΧΑΝϋΚ. ΐχ. 6.

κοΰσαν άφεντας εϊς την Αιγυπτίων, ηπειληκοτος δε, οτι καν

ει τοΰτο δρώεν παρά το αύτψ δοκούν, περιπεσοΰνται τοις
Ίσοις, η και τοις ετι φορτικωτεροις. έχει δε ούτω το γεγραμ-
Ηΐβτ. μενον " Οντως είπε Κύριος 'Εαν ύμεΐς δώτε το πρόσωπον
ι6. " υμών εις Αίγυπτον καΐ εισελθητε εκεί του κατοικεϊν, κα\ $
" εσται η ρομφαία ην ύμεΐς φοβάσθε άπο προσώπου αύτης,
£ " εύρησει ύμας εν Αιγύπτω" επειδή γάρ ταϊς Αιγυπτίων
επικουρίαις επιθαρσησαντες άντεφεροντο τοις Βαβυλωνίοις,
ταύτητοι λελυπημένοι, μετά την των Ιεροσολύμων και της
Σαμάρειας αλωσιν, ετραποντο κατά των ΑΙγυπτίων οι ίο
Βαβυλώνιοι, καϊ άμογητϊ νενικηκασι, τότε συμβεβηκε τους
περιλειφθεντας εξ Ιουδαίων συνδιόλεσθαι τοΐς Αίγνπτίοις.
οι δε δη διαφνγεΐν την εν Αιγύπτω ταλαιπωρίαν ισχυσαντες,
μόλις επεκεινα δεδραμηκασιν, επί την Αρκάδων ιοντες χωράν,
καϊ ως εις πολιν όχυρωτατην κατωκηκασι την Μεμφν και 15
130 Δ. α την Μα,κμ&ς' έτερα δε αύτη γε'ιτων που πάντως, κα\ των
άλλων επισημότερα πόλις' εκεΐ και τετελευτηκασι, μάκρους
δηλονότι διατελέσαντες χρόνους, ύπονοστησαί τε μη δυνη-
θεντες εϊς την Ίουδαίαν. εφη δε ούτω πάλιν ό προφήτης
Ι1>. 1ί. Ιερεμίας " Αιά τοΰτο ούτως είπε Κύριος Ιδού εγώ εφίστημι 2 ο
" το πρόσωπον μου του άπολεσαι παντας τους κατάλοιπους
" τους εν ΑΙγύπτω, και πεσοΰνται εν ρομφαία κα\ εν λιμφ,
ο " εκλείψουσιν άπο μικρού καϊ εως μεγάλου, και έσονται εις
" ονειδισμον κα\ εις άπωλειαν καϊ ε'ις καταραν. και επι-
" σκεψομαι επι τους καθήμενους εν γη Αιγύπτω ώς επεσκε- 25
" ψαμην επί Ιερουσαλήμ εν ρομφαία καϊ εν λιμω καϊ εν
" θανατω, καϊ ουκ εσται σεσωσμενος ούδε\ς τών επίλοιπων
" Ιούδα τών παροικουντων εν γη ΑΙγυπτω, τοΰ επιστρε\\ται
" είς γην Ιούδα, εφ' ην αύτο). ελπίζουσι τάις ψυχαΐς αυτών
" τοΰ επκττρεψαι εκεΐ' οΰ μη επιστρεψωσιν. άκουεις οτι 30
3- καϊ ΟββΙίαίρΙΙΙΙΙΙ οχ Β.ϋ. ΙΟ. κατά των Αιγυπτίων οι βαβυλώνιοι]
κατ αντών ϋ. 12. συνδιαΚίσθαι] συνδιοΚύσθαι ΡοηΙ. συνδιύλλυαθιιι
Λιιΐ). 22. πκταννται] πιαιίται Κιΐιΐ. λοιμφ Ό. 23. καϊ ρΓΪι18
ίΐκΜίιηρΙιιιη εχ Β. (Λίβχ.) 35- Ηαβο ωι άησκιψάμην—θανάτω αοοεβ-
βεηιηΐ εχ Β.ϋ.
 "• 7• ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. V. 187

τετελευτηκασιν εν ΑΊγύπτω, κάκεΐ της θείας αύτοΐς οργής

επενηνεγμενης ; όταν τοίνυν την εν ΑΙγύπτω ταλαιπωρίαν
παραιτούμενοι, καθάπερ εις επίσημον πάλιν άφίκοιντο την ο
Μΐμφιν, εκίίξεται μεν Λυτούς, πλην εν Μ αχμας τεθνηξονται.
5 τοΰτο γαρ το θάψει αυτούς Μακράς, όταν τοίνυν διώκτ)
θεός, ονδάς άνασωσει τον κινδυνεύοντα, άλλ' ενθαπερ αν
ιοι τις, εκεί περιτεύξεται τω θυμω. και ταυτί μεν αύτοΐς εν
Αιγυπτω συμβησεσθαι λέγει.
Επειδή δε καΙ τοις εξ ιδίου πλούτου λελυπηκασί' " το γαρ *•ρ»
ίο αργυρών αυτών καΙ το χρυσίον εποίησαν εαυτοΐς είδωλα,
φησϊ ταύττ/τοι δικαίως όλεθρος αύτο χληρονομηο-ει, τουτεστι,
κλήρος εσται τω όλοθρευττ). ολεθρον γαρ αποκαλεί τον Ασσυ- <1
ριον, ως άγρίως τε καϊ άπηνώς άνελόντα και μεμαχημενον.
αναφυησονται δε καϊ αχανθαι φησιν εν τόίς ο~χψωμαοΊν αυτών.
15 ερημιάς γαρ εις τοΰτο κατηντηκασιν αι πόλεις, ως άκανθης
γενέσθαι μεστάς' σημεΐον δε τοΰτο γης άβατου και κεχερ-
σωμενης.
Οταν τοίνυν τοις παρά θεοΰ δοθεΐσιν άγαθοΐς, η σωμα-
τικόϊς η πνευματικοΐς, μη δη χρωτό τις ορθώς, μήτε μην εις β
2ο δοζαν αύτοΰ, πράττοι δε άπερισκεπτως τά δι ών άν προσ-
κρούοι, και άλίσκοιτο λυπών, κατοιχησεται μεν εις ολεθρον,
εσται δε κλήρος του διαρπάζοντος σατανά, και άχάνθης εν-
αυλισμα, αγρίων δηλονότι καϊ έκτοπων επιθυμιών καϊ καρ
πούς ήμερους ουκ άν εχοι κατά τον νουν. πάθοιεν δ" αν
23 τοΰτο καϊ προ γε τών άλλων αιρετικοί, την τοΰ λόγου χρείαν
δαπανώντες δυσσεβώς εις το παραλύειν αδελφούς" και & 131 Α.
" τυπτειν αυτών ασθενούσαν την συνείδησιν" καίτοι Χρισ- ι Οογ.
του παθόντος υπέρ ήμων.

"Ηκασιν α! άμέραι τηο έκδικΗοεωο, πκασιν αί 'μέραι τηο άνταττο- η

II. αντο] αυτόν Έ,άά. 12. των οΚοθριυτων Ο. Ι4• ανα-

φνήσονται Β. άναφϋσυνται Ό- Ε(1(], Ι5• ιΊκάνθ>μ•\ ακάνθων
Λϋ))€ΓΪιΙ8. 20. τα (ΐπι. Ι). 22. κλήροι] κΚήσις Ε(1(1.
29. (κίικήσααί] -{- σου Ρ. (ΑΙβΧ.)
Β 1> 2
 188 Β. ΟΥΚΙΙ,υ ΑΙ,ΕΧΑΝΌΚ. ΐχ. 7•

δόσεώε σου, και κακωθπ'σεται ΊοραΗλ ώσπερ ό προφΗΤΗο ό

παρεζεστΗκώε, ό άνθρωπος ό ττνευματοφόροε.

Έ,θος ην τοϊς εζ Ισραήλ τους τών άγιων προφητών

άποσειεσθαι λογούς, και ούδεν ήγεϊσθαι τα πάρα θεού,
καίτοι πολλάκις οτι παθεΐν αύτοΐς συμβήσεται τα δείνα 5
\) προηγορευκότος. και γοΰν ό των όλων θεός προσπεφώνηκε'
ΕζβΛ. που τω προφήτη λίγων Ιεζεκιήλ " Υίε άνθρωπου, Ίδου ό
ϊ8. ' " οίκος Ισραήλ ό παραπικραίνων λέγοντες λεγουσιν Ή
" ορασις ην ούτος ορά είς ήμερας πολλάς, καΙ εις καιρούς
" ούτος προφητεύει, δια τοΰτο είπον προς αυτούς Ύαδε ίο
" λέγει Άδωναϊ Κύριος Ου μη μηκύνωσιν ούκε'τι πάντες οι
" λόγοι μου, ους αν λαλησω' οτι λαλήσω λογον και
" ποιήσω, λέγει Άδωναϊ Κύριος." τοιούτον τι φησι κάν-
ο θάδε' ηχΛ(τι γάρ φησιν α,Ί ήμέραι τν\ς εχοιχήο-εως. όμοιοι/ ώς
ε'ι λεγοι Εγγύς ή δίκη, και επ' αύταΐς ήδη θύραις ό άγων, 1 5
γείτων ή συμφορά, και εν όφθάλμοϊς ό πόλεμος, ενεστηκεν
ή τγ\ς άνταποοαιτεως ήμερα,, χαχουμενω δε σοι, φησιν, ω
Ίο-ραηλ, συγκακωθησεται πάντως, και εν ϊσω τρόπω μεθε'ξει
της δίκης, πάς ό εν σοι ψευδοπροφητης, β παρεζεο-τηχως
άνθρωπος, τουτέστιν, 6 ένθους και μαινόμενος, και άπο• 2ο
λωλεκως τάς φρενας, ον συ νενόμικας είναι πνευμα,τοφόροι.
ιΐ ομού γάρ τοϊς άλλοις διολώλασι ο"ι τε ιερείς των υψηλών,
καϊ οι τών εϊδώλων θεραπευται, και πάντες όσοι ψευδοεπεΐς
τε καϊ ψευδομάντεις ήσαν εν τω Ισραήλ, επειδή γάρ
μαίνεσθαι προσεποιούντο τάς μαντείας ποιούμενοι, καϊ φοι- 25
βάν ύπεκρίνοντο, ταύτητοι καϊ άνθρωπον παρε^εο-τηχότα, τον
τοιούτον ονομάζει.

2. ό ρπιιβ αββυοιρίαιη εχ Β. Π. (62, 86, Ι47-) 6. προηγορΐνκότοί]

πιριηγορ<υκάτθ! Εάά. η. ~Κί-γων ιιζικίή\ Ιιοο ΟΓ(1ΐηβ Β. Ο. Ο- ωρα (δϊο) Ό.
μακρούς ροβΐ καιρόν; <ι<1ιί. ΚιΙιΙ. ίηνίΐίβ Β.ϋ. 13. τοιούτον] τοιούτο Ε(]<1.
15. «ι (1ρρ«1 ϊη Εά<1. αηΐβ Μίρ,ηε. θήραα Κιΐιΐ. αηΐβ Μίρ,ηε. ίο. πά: ροβΐ ό
ΐΓ3Γ1βρ. Κι1(1. 23• οϊ οπι. Ι). 25. ποιούμίνοι Β. υ. \). πυιησό-
μινοι Εάά.
 ΐχ. 7• ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. V. 189

Ύττό τοΰ πλΗθουε των αδικιών σου έττλΗθύνθΗ μανία σου,

Ώλΐβος αδικίας φησίν οϊονβι την πολΰτροπόν τε και ο

πολυειδή θρησκείαν τοΰ Ισραήλ. ενί μεν γαρ λόγω,
πεπλανηντο, κα\ πάντες ήσαν ειδωλολατραι. πλην εμερι-
5 ζοντο τους της πλανήσεως τρόπους, άλλοι τε άλλοις προσ
ήκον τας τελετας, καϊ τοις προσιοΰσιν εποιοΰντο τας ψευ-
δομαντείας. οι μεν γαρ ταΐς δαμάλεσιν ελατρευον οι δε
τω Χαμω?, €ίδώλω Μωαβ' έτεροι δε ττ} Άστάρτη. ήσαν
δε, οι καϊ τω Βααλ κα\ τή στρατιά τοΰ ουρανού, ταύτητοι
ΙΟ θεός επτμιάτο λίγων δια. φωνής Ιερεμίου " Οτι κατά » 132 Α.
« » ζ» Ν '\ ' ι α ' >τ /λ»»»/ \ ΗϊβΓ.
αρισμον πόλεων σου ήσαν αεοι σου ιουοα. έκαστη γαρ η. 28.
πολις των παρ αύτοΐς ίδιον εχειν ώμολογει θεον. τοΰτο αύτο
πλίβας αδικίας ονομάζει δικαίως, αδίκημα γαρ αληθώς και
ΰβρις είς θεον, το άποφοιτάν μεν αύτοΰ, προσκεϊσθαι δε
'5 ξύλοις τε καϊ λίθοις, και "τοΐρ εργοις των χειρών αυτών," Λ. ί. ι6.
καθαπερ γεγραπται. μανίαν δε λέγει την μαντείαν. ούκοΰν
επειδήπερ πλήθος αδικίας ηυρηται εν σοι φησι, ταύτητοι και
πάρα σόι πεπλ$υνται μανία, τουτέστιν ή ψευδομαντεία, &
εκάστου κατά το εικός τών ψευδομάντεων ίδιον έχοντος
2ο τρόπον, καθ' ον εμαντεύετο. εκτοπον ούν άρα και παρά-
νομον καί βε'βηλον αληθώς, και ουκ άνικάνως έχον είς γε
το δυνασθαι λυπεΐν καί παροτρυναι δεινώς τον τών όλων
θεον, το ψευδοεπείαις προσκεϊσθαι φιλεΐν τών λαλεΐν είω-
θότων τά "άπο καρδίας αυτών, καθα γεγραπται, καϊ ούκ π>• «ϊϋ.
»5 " άπο στόματος Κυρίου. παραφυλακτεον δη οδν Χρι-
στιανοϊς το πλημμέλημα, μόνοις γαρ αν πρεποι το τοιάδε
νοσείν τοις τών δαιμόνων θεραπευταΐς. ο

ι . Ύιτό] Άπό Ό. (22. αϊ.) 3• Ύ°Ρ βββυωρίοπι εχ Β.ϋ. 4• πατλάνηνται Ό.

5• ο* ΌΤΟ τί Ό. 9• τν] ΤΏ ^• '5• αυτών] αϋτον Ε(1(1.
ΐη. ηνρηται Ό. ιΰρηται Έ,άά. 2"\. δαιμόνων] αγίων (βίο) ϋά. θίρα-
■ηινταϊι] + €Ϊη β1 αν ουκ άμφίλογον ώί οι τηι ΐκίίνων μΓΠσχοιΤίϊ πλάνη* την ΐσην
αύτοϊί νπομίνονσι (βίο) κόλασιν Ο.
 190 Β. ΟΥΒΙΙ,Ι,Ι ΑΙΕΧΑΝΌΚ. ίχ. 8.

8 Σκοπόο ' Εφραΐμ μετά Θεοΰ προφΗΤΗε, τταπε οκολιά επί ττάσαε
τάε όδούε αϋτοΰ.
Χκοπους όνομαζειν εθος ττ} θεία. γραφή τους τών λαών
προεστηκοτας και προβεβλημενους, ύψού τε ηρμένους δια
τιμήν, οϊς αν και ενορωη τις, ει δη βούλοιτο τον εύθη τε και 5
άνεπίπληκτον διαζησαι β'ιον. και γούν εφη που θεός προς
ΕζροΙι. τον μακαριον προφητην Ιεζεκιήλ " ΥΊε άνθρωπου, σκοπον
" δεδωκα σε τω οίκω Ίσραηλ, καΐ άκούσΐ] εκ του στόματος
«1 " μου λογον, καϊ διαπειλήση αύτοϊς παρ εμού." εθος γαρ
τοις τοιοΐςδε ο-χοποίς, ούχι μόνον τοις παιδευομενοις προς ίο
ΰποτυπωσιν αρετής ήτοι πολιτείας σύννομου τον εαυτών
προτιθεναι β'ιον, άλλα γαρ και εισηγεϊσθαι τα χρήσιμα, καϊ
το τω θεώ δοκούν διερμηνεύειν ορθώς, άλλ' όί μεν ύπο
(τχοπουί οντες αγαθούς, κατ εύθυ του πρέποντος Ίοντες, εσω-
ζοντο' οι δε πονηροΐς και φαύλοις άνδράσι της εαυτών δια- ι ζ
11 Ταπί. ι/οίας προσνεμοντες την ρ'οπην, " πλανώντες τε κα\ πλανω-
β α μενοι" διετελουν, και άπάσης άγαθουργίας κα\ γνώσεως
αληθούς εξωκισμενον έχοντες νουν. τούτο πεπονθότας κατ-
αιτιάται καϊ νύν τους εκ φυλής 'Έ,φραϊμ, ήτοι τον Ίσραηλ.
γεγονε γαρ αύτφ φησί σχοπος μετά, Οεου προφήτης, όμοιον 2ο
ως ει λεγοι, καθ' εκαστον τών ψευδωνύμων θεών, κα\ ψευδο-
8ιιρπι μαντις ιδικός, ως γαρ ηδη προεΐπον, εις πολύτροπον εμερί-
ζοντο πλάνην. και οι μεν λελατρεύκασι τω Βααλ' οι δε τω
133 Α. α Χαμως, ήγουν τώ ϋεελφεγώρ' καϊ εν εκάστω τεμενει πε-
πλαστουργητο τι, καϊ χειροκμητον ην άγαλμα τε κα\ βρετας, 25
καϊ ο προσεδρευων εκάστω ψευδοπροφητΐ]ς ιδικός, κα). διά
φορος παρ' αύτοΐς ό της μαντείας ην τρόπος, ηρεύγοντο δε
τοις προσερχομενοις το δοκούν απλώς ως χρησιμον τε καϊ
Ι. Σκοποί] ώ σκοποί (1ε£38 ώ; σκοποί) 1). 4• Ηβεο και προβιβλημίνον:
Ηοοί'χϋοπιηί βχ 1). 5- *"θη τ€ Ι), ορθόν Ε(1(1. δ. τον 38βυιιιρ1υπι
εχ Ο. (:?,";. ;ι1.) ίο. τοϊι τοίοϊσδϊ] τοϊγ 8ί Ει1(1. II. σύννομου] σνν νόμοα ϋιΙ.
υ. καϊ ρι-ίυβ οπι. Ό. 13. το οη. Ό. ι8. ?χο>τ-«] + τον 'ύά. οντω
ρΓΟ τοίτο ϋά. 19. ί'κ] + τηι 'ύά. 23. τ$> ρΒΠβ] τγι Ό. 25. Ηοο
ην ακκιιιηρίυιη βχ ϋ.
 ίχ. 8, 9. ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. V. 191

άναγκαΐον. ονκοΰν επειδήπερ γεγονε ο-Αοπος τοις β£ 'Εφρ&ϊμ

μεβ' εκάστου τών ψευδωνύμων (Ιεων καϊ προφήτης Ιδικός,
ταύτητοι λοιπόν προς παν ότιοΰν των άίσχίστων ασχέτως
άπονενεύκασι. τοΰτο γεγονεν αύτω καϊ παγ)ί ο-χολίΛ. ού \>
5 γαρ ην κατευθύνεσθαι καϊ ορθώς βαδίζειν δύνασθαί ποτέ
τους εις τοσαύτην πολυθειαν ώλισθηκότας, ώς συν εκαστω
θεω καϊ προφήτη» εχειν Ίδικόν καϊ προσέτι, ποιεΐσθαι
σκοπον, τον της εις θεον ευσέβειας άποκομίζοντα, και τοις
της απώλειας ενιεντα βόθροις.
ίο Προσεκτεον δη ούν τοις εθελονσι βιοΰν εννόμως, ουχί
τοις διδάσκουσιν απλώς, οΰδε τοις λαλοΰσι τά άπο καρδίας Η'βΓ• ,
•- »*« / ΧΧΙΗ. ΙΟ.
αυτών, άλλ' οις αν ή θεία καϊ άνωθεν επιμαρτυρηση χάρις
της εις θεον αγάπης το γνησιον. τοιγαρτοι καϊ ό Χριστός
" Προσέχετε, φησίν, άπο τών ψευδοπροφητών, οίτινες ερ- 8.Μ&1&.
'5" χονται προς υμάς εν ίνδύμασι προβάτων, εσωθεν δε εισιο
" λύκοι άρπαγες." θηρών γαρ αγρίων ολίγα διενεγκεΐν
φαμεν άληθεύοντες, τους τών άνοσίων αιρέσεων εύρετας και
προεστηκότας, 4' Τουρ κατεσθίοντας τον Ίσραηλ ολω τω Ε», ίχ.
" στοματι." δαπανώσι γαρ ωσπερ τας τών απλούστερων
2ο ψνχάς, τοις της άπατης όδοΰσι συντρίβοντες. είρησθω δη
ουν καϊ προς ημών " Ό θεοί συντρίψει τους οδόντας αυτών Ρ»• ΐνίϊ.
Μ εν τω στόματι αυτών, τάς μύλας τών λεοντών συνεθλασεν
ό Κύριος, εξουδενωθησονται ώς ύδωρ διαπορευομενον, εν- ό\
Κ
τενεΐ το τόξον αΰτοΰ εως ου άσθενήσουσιν. ώς ό κηρός
25 ** ό τακείς άνταναιρεθησονται."

Μανϊαν έν οίκφ Κυρίου κατέπΗίαν. έφθάρΗοαν κατά τάε Ημέραε 9

τοϋ βουνού- μνΗσθΗσεται άδικίαε αΰτοΰ, εκδικάσει άμαρτίαε
αΰτοΰ.
Μανίοιν κανθαδε συνήθως φησί την ψευδομαντείαν. Κυρίου
17. α'ιρίσιων 0Π1. ϋ. 23• ° 0Ιη• 0• 24• άσθίνησονσιν] άσθινήσωσιν
ΙέΑα. Νι<ιΐίπι Ικιΐ'Ο ώς ό κηροΐ ό τακι'ιι άνταναιρίθήσονταί αοοββββηιηΐ βχ 1).
20. κατίπηξαν] κατίπηξίν ΑϋοεΓίαβ. τικ αΈεκΙ ϊη Ει1(], 27. αΰτοΰ. . . .
αΰτοΰ Β.ϋ. (Αΐβχ.) βειΐ οί. ίηΐϊα 134 »• αΰτων .... αυτών Ειΐά. (ναΙ.) 29. ψ*ν•
Ιομαντίαν Β. ί^ΐαΐϊιη θίον ρΓΟ Κυρίου Ι).
 192 Β. ΟΥΕΙΙ,Μ Α^ΕΧΑΝϋΚ. ίχ. 8, 9•

δε οίκον ονόμαζα τον Ισραήλ, και γοΰν εϊρηταί που δια

β φωνής Ιερεμίου προς την των Ιουδαίων Συναγωγην, ώς έκ
ΗϊβΓ. προσώπου θεού " Ούχ ώς οίκον με έκαλεσας και πάτερα
** κα\ άρχηγον της παρθενίας σου ;" καταπλήττεται δη ούν
της αποπληξίας το μέγεθος, και των άτοπων εγχειρημάτων 5
την ύπερβολην. έληλάκασι γάρ προς τούτο λοιπόν άνοσιό-
τητος φησιν, ώς μ-αι/ίχν έν οϊκω Κυρίου καταίγ^αι, τουτεστι,
ψευδομαντείαν, και τα. τοις θείοις νόμοις άπηγορευμένα πλημ-
μελεΐν. εύ δε δη καϊ το χΑτίπη^άν φησιν' ού γαρ πέπαυται
134 Α. β τολμηθεν εισάπαζ, άλλ' οιονεί πίπηγΐ καϊ ένεβοθρεύθη λοι- ίο
πον της δυσσεβείας το χρήμα, ού γάρ κατέληξε ψευδο-
μαντεις έχων κα\ ψευδοπροφήτας ό Ίσραηλ. επειδή δε τα
τοιαδε τετολμηκασιν, εϊκότως ων έδρασαν έξαιτουμενοι δίκας,
εφναρηο-αν κατά τα,ς ημέρας του βουνού. μ-ίμνηο-ετΑΐ γαρ της
αοικία,ϊ αυτών, και ΐκόικη<πι πάσας τάς ΑμΑρτίΑς Αυτών. 15
Και τι δη τοΰτο εστί το εφΟάρησΑν κατά τΑς ήμερΑς του
βουνού, φέρε, διά βραχέων ύπομνήσωμεν. γεγραπται τι
τοιούτον εν τή βίβλω των Κριτών έπιδρομάδην δε άπασαν,
Ι) ώρ ενι, ποιήσομαι την άφήγησιν, και μακροτεραν ούσαν
3*&. συστελώ. " Έν ταϊς ήμέραις έκείναις, φησιν, ουκ ήν βασι- 2ο
υ. " λευς έν Ισραήλ, άνήρ το εύθες έν όφθαλμοις αυτού έποίει.
" καϊ έγενήθη νεανίας έκ Βηθλεέμ, δήμου ' Ιούδα, και αύτος
" Αευιτης, καϊ ούτος παρωκει έκεΐ. και έπορεύθη ό άνήρ
" άπο Βηθλεέμ της πόλεως Ιούδα παροικήσαι εν ω αν εύρτ}
" τοπω, και ήλθεν εως ορούς Έφρα'ίμ, και εως οϊκου Μιχαια 2ζ
" τού ποιήσαι όδον αυτού . καϊ ειπεν αύτώ Μιχαιαρ Υίοθεν
ο" έρχη ; και είπε προς αυτόν Αευιτης 'Έ•γώ είμι άπο Βηθλεέμ
Ιούδα, καϊ εγω πορεύομαι κατοικήσαι έν φ αν ευρω τοπω.
και ειπεν αύτώ Μιχαιαρ Κάθου μετ εμού, καϊ γίνου μοι
" 6ΐρ πατέρα κα\ εϊς ιερέα, κα\ έγώ δώσω σοι δέκα άργυρίους 30
" ίίρ ήμέραν και στολήν ιματίων καϊ τα προς ζωήν σου.
3• τοΰ ροβΐ προσώπου ηά(1. Εάά. 5• «τόπων Ό. 14-17• Μ6/"^0"""11»
— τοΰ βουνον φ(ρϊ ΟΠ3. Ό. ΐ8. ίπιδρομάίίην] ΐπιτομάδην Ε(1(1. 25. Μιχαία]
Μιχαίον ϊιά. 26-29. αύτφ—ιΐηιν οιη. ϋ. 3°• οργυμίουΐ ΗαΙ>εΙ Β. (15,
ι8, 64•) ΛιιΛΊκιιιΐΗ Ο.
 ϊχ. 8, 9. ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. V. 193

" και επορεύθη ό Αευιτης, και ήρξατο παροικών πάρα τω

" ανδρί. καϊ εγενηθη ο νεανίας παρ αύτώ ώς €ί? άπο υιών
" αυτού, και (πλήρωσε Μ,ιχαίας την χείρα του Αευιτου,
" και εγενηθη αΰτω εις ϊερεα, και έγενετο εν οίκω Μιχαίου."
5 ειδωλολάτρης μεν ούν ό Μ,ιχαίας, κατεμισθοΰτο γεμην τον <1
εζ αίματος του Αευί, κα\ θεραπευτην εποίει γλυπτού, κα\
τοις των ειδώλων άνετ'ιθει χρείαις. και τι μετά τοΰτο
γενέσθαι συμβεβηκεν; εφη πάλιν ώδϊ το γράμμα το Ιερόν
" Και εν ταΐς ημεραις εκείναις ή φυλή Δαν εζητει εαυτή ίη!?:
ίο " κληρονομίαν του κατοικησαι, ότι ουκ ενεπεσεν αυτί) εως
" της ημέρας εκείνης εν μέσω φυλών Ισραήλ κληρονομιά."
είτα πέντε τινάς επιλεξάμενοι, προβαδίζειν εαυτών άναπε'ι- Ό>. 3.
θουσι, καϊ κατερευνησαι την γην ην αν δύνοιντο λαβείν και
ο'ικεΐον ποιεΐσθαι κληρον. οι δε άφίκοντό φησιν " εως ορούς ο II». ι.
1 5 " Έφραίμ, εως οΐκου Μιχαίου, καϊ ηύλίσθησαν εκεί." αυτών
όντων εν τω οίκω Μιχαία, καϊ τον Αευίτην επιγινώσκουσιν,
ως ομογενή, διά τοι το γλώττη χρησθαι τη κατ αυτούς.
'Έ,βραίοις γαρ ουσιν ώς 'Έ,βραΐος ελάλει. ερόμενοι δε την
αιτίαν, και άναμαθόντες, όπως εκ φυλής οντά Αευί κατεμισ-
2ο θοΰτο μεν ό Μιχαίας, Ίερουργόν δε τών εαυτού κεχειροτόνηκε
σεβασμάτων, συναλγησαι δέον, ώς α'ιχμαλώτω καϊ ηπατη-
μενω κα\ άλητεύοντι, συγκατώλισθον εύθυς εις τους της & 135 Δ.
άπατης βρόχους, και άγορεύειν αυτόν ήξίουν, επερωτώντα το π>. 5.
είδωλον ει κατά γνώμην αυτοϊς εκβήσεται το εγχείρημα, το
25 κατακρατησαί φημι της χώρας, ην άφίκοντό καταθρησοντες.
ό δε το δοκοΰν λελαληκεν ώς παρά θεοΰ. κατασκεψαμενοι ιβ. 6.
δ« την γην οι απεσταλμένοι, τοις πεπομφόσιν άπηγελλον,
ώς άγαθη και πίων, και ου συν 'ιδρώτι λήπτη, επειδή δε
τών τοιούτων επύθοντο λόγων οι άπο φυλής της Δ,αν, Λ. 1 1.
«11•

6. γλυπτών Νΐεερίι. ΟβΙ. ϊη ,ίικί. 1. ε. 7• άνιτίθα Β.Ό. άητίθη Οαΐ.

άρίτίθα Εάά. 9• ίαυτή] α"τΏ Εά<1. Ι3• δύνοιντο Β.ϋ. δύναιντο Εάά
χ
Ι5• Η&60 αύτων όντων «V τω~ οίκω μιχαία [μι Οθ(3.] «εεβββεηΐηΐ εχ ϋ. Ι7• αυ
τί}» ρΓΟ αύτοΰί ΚιΜ. 23• αυτόν] αυτοϊς Ό. 25• κατακρατησαί] 8ίθ εοΓτεχί
βχ Ό. κατακράτησα (βίε) Ο. κρατησαι Κιΐιΐ. ην] ίϊι ην 0;ι1. 29• τί){] τον ίίά.
ΥΟί. Ι. 0 0
 194 Β. ΟΥΚΙΙ,Μ ΑΕΕΧΑΝϋΚ. ίχ. 8, 9•
εξακόσιοι τον αριθμόν, εν οπλοις οντες άνεβαινον. αφικοντο
Γ"η ία "* ^ *°" αυτ°ί Ι**χρι& οίκον Μιχαία. " Και άπεκρ'ιθησαν, φησιν,
XVIII.
Μ οι πέντε άνδρες ο'ι πορευθε'ντες κατασκεψασθαι την γην
" Ααϊσά και είπαν προς τους αδελφούς αυτών Έ,γνωτε οτι
" εστίν εν τω οίκω τούτω 'Έιφούδ και θεραφειμ και γλυπτον 5
" καΐ χωνευτόν ; καϊ νυν γνώτε τι ποιήσετε." το μεν ούν
Έφουδ ερμηνεύεται λύτοαχτις, θεραφείμ δε πάλιν α,νίο-ις ή \ω-
μενος Λυτούς, εϊδωλον γαρ ην ύπόληψιν έχον εφ' εαυτώ ψευδή,
του θεραπεύειν δύνασθαί τινας. περιπλαττουσι γαρ Ελ-
ο ληνών παίδες εσθ' οτε ταΐς τοιαύταις δοξαις τα χειροποίητα, ίο
η>:.ι8. τούτο μεμαθηκότες ο'ι άπο Αάν, άναλαμβάνουσι το γλυπτον,
«'Ν
άναπείθουσι δε και τον εξ αίματος του ΑενΊ κατακολουθήσαι
σφισιν, άποφοιτώντα Μιχαίου. παραταξαμενοι δε και νενι-
κηκότες, καϊ ύπο χεΐρα λαβόντες την γην, άνεδείμαντο πολιν,
ην επωνομασαν Αάν, το του προπάτορος όνομα καταγρα- 15
φοντες αύτη. φυλής γαρ ήσαν και αίματος της άπο Δαν,
ως εφην. Ίδρνσάμενοι δε και το εϊδωλον εν αύτη, θυσίας
προσήγον, κα\ ομού τη γη κα\ θεον εκτήσαντο. προς τούτο
Λ αυτοϊς αβουλίας κατεκομίσθη το φρόνημα.
Ύαυτητοι θεός ηγανάκτει λοιπόν, και μαλα εϊκοτως, ώς 2ο
υβρισμένος, είτα δέον πάντας τους εξ Ισραήλ εχθρούς
ήγεΐσθαι καϊ πολεμιωτάτονς τους άπο Ααν, καϊ της εις
θεον δυσσεβε'ιας εξαιτησαι λόγους, τάχα που καϊ συνηνεχ-
θησαν, και επαινεΐν ήξίουν, ώς κατ ούδεν όλως ήμαρτη-
κοτας. και ποία γεγονεν αύτοΐς της εις τούτο ραθυμίας τα 2 ζ
II). χίχ. οψώνια, φέρε λεγωμεν εφεξής, άβασιλεύτου μεμενηκότος
ι βηη.
ο τού Ισραήλ, ανηρ τις Αευιτης, παροικών εν μηροϊς ορούς
Εφραϊμ, σύνοικον εποιήσατό τίνα τών εκ Βηθλεε'μ. επειδή
δε το γύναιον άπεδρα προς τον πάτερα, εΐπετο μεν ό Αευιτης'

3. Μιχαία Τ), μιχαίον Έ.Μ. 4• ηναν ϋ. (Ίπον Εά(1. 5• «'ψοΰβ

Β.ϋ. (ΑΙεχ.) (φωο Έάά. (Χαί.) 8ΐο ςιιοαιιε ει ραυίΐο ϊπΓγβ Εά(3. θιραφιΊμ Ό.
θιραφϊμ Έ,άά. (θίραφ'ιν \αί. θιραφαν ΑΙεχ. Χ. XI.] "]. θιραφι'ιμ Ό.
θιραφάν 031. Νιο. ΟίραφΊμ Έ,άά. 8. ΐφ' ί'αυτοϋ Ό. Ιζ. όνομα 3Γ068811
εχ Β.ϋ. ΟαΙ. δίαΐίοι γράφοντα ρΓΟ καταγράφ. Εάά. Γεριΐ£η&ηΐίΙ)ϋ8 ίϊβάβιιι.
ι8. προσήγαγον ΟβΙ. 21. 8« ρΓΟ ίί'οκ Ό. 29. το 388ΐιιηρΙιιτη εχ Β.ϋ.
 «. 8, 9. ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. V. 195

αναπειθει δε αύθις ύπονοστήσαι συν αύτώ, και οίκοι γενέσθαι

λοιπόν, ου δη γεγονότος, κατά μάτην Ιων την όδον, ομού
τω γυναιω κατέλυσεν εν Υαβαά, η διερμηνεύεται βουνός.
ωκουν δε την Ταβαά, ήτοι τον βουνον οι εκ φυλής Βενιαμίν.
5 επειδή δε πάρα τινι κατηυλίζετο πρεσβύτη, κατά μεσην β 13β Α.
ελθοντες την νύκτα των εκ φυλής Βενιαμίν άνδρα παρά
νομοι, καθά γέγραπται, καταβιάζεσθαι προς άσέλγειαν τον ΛΑ χϊχ•
τε Αενιτην, καί αυτόν, και ετέρους ηθελον. δυσωπηθέντες
δε μόλις της άτοπίας την ΰπερβολήν, τήν του Αευιτου συλ-
ιο λαμβανουσι παλλακίδα, καί δη και άπεκτόνασι, δι όλης
νυκτός εις το γύναιον άσελγαίνοντες. 6 δε διελων εις μέλη
το σώμα διε'νειμε τοις εκ φυλής Ίσραηλ, καταφανή καθιστάς
των εκ φυλής Βενιαμίν την τε εις τους ξένους άμαρτ'ιαν, και Ι)
το άχάλινον εις άσελγειαν' και οτι τα. Έοδομιτών μεμίμηνται
1 5 πλημμελήματα, εντεύθεν άγανακτήσας συναγηγερται πάς 1\>.χχ.
Ίσραηλ, καί κατεστρατεύοντο τής φυλής Βενιαμίν εν Ταβαά,
τουτέστιν, εν τω βουνώ' ούτω τε αυτήν άνηρήκασι, καίτοι
πολυανδροΰσαν λίαν, ώς ολίγους κομιδή περισωθεντας, μόλις
άναφυγεΐν εις την έρημον. διολώλασι δε καί εκ παντός
2ο Ισραήλ των μαχίμων ουκ εύαρίθμητοι. άλλ' οΰκ αν ήφίει
θεός άλληλοις συμπλέκεσθαι τους εξ Ίσραηλ, ει μη το εξ ο
οΐκου Μιχαία γλυπτον οι μεν άπο Αάν τετιμήκασι, κατηρέ-
μησαν δε παραλογως οι εκ των ετέρων φυλών, τοιούτον
τι γέγονε καί επί ταϊς δαμάλεσι ταϊς χρυσαΐς λελυπημένου
25 θεού. συνεπλάκησαν γάρ άλληλαις αϊ τε τού Ιούδα φυλαί
δύο, καί α'ι δέκα τού ΊΖφραιμ' καϊ ώς εν ταϊς ημ-ίραΐί του βουνού,
μυρίοι μεν όσοι πεπτωκασι, συνωλοθρευοντο δε τοις νικώσιν
ο'ι ηττημένοι, θείας είς τούτο καλούσης οργής, πεπρακται
δε ταύτα Αμεσίου μεν βασιλεύοντος επί τον Ίούδαν, τού ά
3ο γ*μην Ιωας επί τον Ίσραηλ, ος ειλεν ούτω τά Ίεροσό-
2. 6η οββ. Ό. 3• 9] 5 ΑιΛ. 4• γφαν Ό. $. τινι] τίνα ΑιιβεΓίυβ.
κατηνλίζιτο τιιΊ (οιηϊΐίβηβ παρά) Ό. ο. ΐΚθόντα την νύκτα ηοε οπϋηε Β.Ό.
ΙΟ. της ροβΐ όλης αάά. Ει1<1. 12. υ'ιο'α \πο ΐκ φυλήί 1). 13. τον! οιη. ϋ;ιΙ.
Ι4• μίμίμηνται Β. 0»1. μιμίμηντο ρεΓ ΓαβιίΓαιη ιιΐ νί(1. Ι). 22. Μιχαία 1).
Μιχαι'οιι Κϋ(1. 29• Ά/«σίου] Άμασίου ϋ(1.
0 0 3
 196 Β. ΟΥΚΙ^Μ ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. ίχ. ίο.

4 Κβ£. λύμα, ώς καϊ καθελεΐν τού τείχους μέρος εις πήχεις τετρα-
χίν. 13•/
κοσιας.

ιο'Ωο σταφυλΗν έν έρΗμω εδρον τόν ΊσραΗΛ, και ώε οϋκον εν

συκΗ πρώιμον εΐδον πατέραε αυτών αυτοί εϊοΗλθον πρόε τόν
ΒεελφεΓωρ, και άττΗλλοτριώθΗοαν είο αϊσχύνΗν, καϊ εΓενοντο 5
οι ΗΓαττΗμένοι ώε οι έβδελυΓμένοι.
Οτι μη μάτην αύτοΐς το καταφθαρηναι συμβεβηκεν, αλλ
β εν δίκη, λοιπόν πειράται διδάσκειν. εγώ μεν γαρ, φησιν,
επελεξαμην αυτούς, ώς εν έρημα ο-ταφυλψ εύρων, καϊ ώς σνκον
πεπειρον λίγο συκης άρπασας' εζηγαγον γαρ της Αιγυπτίων ίο
χώρας, ειδωλολατρούσης όλης κα\ πεπλανημένης, και πολλην
νοσούσης την ερημίαν παντός αγαθού, τ'ι ουν ο'ι άπόλεκτοι,
ο'ι δια. της εμης ηρπαγμενοι χειρός; προσκεκλινται τω Βεελ-
φεγωρ, εξήλθον οίκειότητος της προς με εις ΛΜτχμνην. τούτο
137 Δ. αεστι το ά,7τηλλοτριω()ηο-Άν εις α\ο"χιύνην. α,Ιο-χμνην δε ονομάζει 15
τον Ήεελφεγώρ. ην γαρ εν άκαλλεστάτω σχηματι των
άλλων μάλιστα, και άσεμνον ιδεΐν.
Ούκούν, άγαπώντες μεν το είναι μετά θεού, και τιμώντες
ώς καλεσαντα και επιλεξάμενον, καϊ ώσπερ εξ έρημου καϊ
άκανθοτοκου γης άρπάσαντα της εν τώδε τω κοσμώ κατά- 2ο
στάσεως, ώς ο-ταφυλην τε κάί ανκον ηγαπηκότα πρωιμον,
διασωσομεν αρραγή την προς αυτόν ενωσιν, δηλον δε οτι
Ι) την πνευματικην. ει δε δη γένοιτο τις άπόνευσις εις το
άκαλλες, και εις το λυπούν αύτον, ούδεν ετι διοίσομεν των
εθνών, εσόμεθα γάρ οι ήγα,πημενοι ώς οί έβ^ελυγμενοι οϊ 25
Εζεοΐι. καϊ ευλόγως μεμίσηνται. " Δικαιοσύνη γάρ, φησι, δικαίου
ΧΧΧ111. ££» χ »> '\ > * » ΐ1 Α '/ « ' >» \
ΐ2. οι» μη εςεληται αυτόν, εν τ) αν ήμερα αμαρτΎ). και
ι Οογ. σφόδρα σοφώς ό μακάριος γράφει Ώαύλος " "Ωστε ό
Χ. 12.
" δοκών εστάναι, βλεπετω μη πεση."
3• σΰκον Ρ. (68 β].) Ε<1(1. βΐ ίηίϊη. σκοπον Β.ϋ. (ΛΛ\ XII 8 ιηηηιι ριϊαια).
Ι4• «Γ αΐσχΰμην] δι αίσχίνην Ό. ΐ6. τοι>] τοϋ Κ(1ί1. 17. άσίμναν ϋ.
21, 22. ό>Γ σταφ.—ίνωσιν ΟΤα. Ό. 22. διασώσωμιν ΕΔά. 2"]. άμάρτη]
+ (Ιποθαικϊται ϋϋ.
 ίχ. ιι, 12. ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. V. 197

Έφραίμ ώε όρνεον έΕεπετάσθΗ. 11

Οσα τών ορνίων μη εστί τιθασά τε και κατοικίδια, συλ-

ληφθεντα φυλάττεται, και κατατερπει τους έχοντας. ει δε ο
δη γένοιτο τις του διαδράναι καιρός, ανυπερθέτως αποφοίτα,
5 και όζεία. φέρεται πτησει προς το αύτοΊς σύνηθες ενδιαίτημα,
ουκοΰν τεθηρευτο μεν τρόπον τίνα. δια. Μωυσε'ως ορνεου δίκην
ο Ισραήλ, καϊ προσκεκόμιστο τω θεφ, και ην εν καλώ της
ευημερίας, νομω παιδαγωγούμένος και φροντίδος απολαύων
και φειδοΰς της άνωθεν, άπεπτη δε πάλιν εφ' όπερ ην εν
«ο αρχάϊς, μονονουχί την του λαβόντος χείρα διεκφυγών. η
κα\ καθ* έτερον τρόπον συνησεις το ειρημενον. πολλά των
ΰρνεων τους επιχωρίους χειμώνας ου φέροντα, προς ετέρας ιΐ
μεθιστανται χωράς, άδιδάκτως έχοντα την του συμφέροντος
γνώσιν, κατά το δοκούν τω πεποιηκοτι. αλλ εν ισω τρόπω
'5 και ο Εφραιμ τας εκ τού πολέμου δεδιως συμφοράς άπεπτη
προς Αιγυπτίους.

Αϊ δό£αι αυτών εκ τόκων καϊ ώδίνων και συλλΗψεων διότι και 1 2

έάν έκθρέψωσι τα τέκνα αυτών, άτεκνωθΗσονται έ£ ανθρώπων
διότι και ούαί αύτοΐε εστί. β

2ο Άπεδρα προς Αιγυπτίους την ενεγκούσαν άφείς 6 Ίσ-

ραηλ, επαμυναι τε οι παρεκάλει τον της χώρας ήγούμενον.
αρ ως άτονούντος θεού, και σώζειν αυτούς ούχ οίου τε ;
ούμενούν' παναλκες γαρ το θείον, και ούκ άνικάνως έχον,
τον των Άσσυρίων άποσοβησαι πόλεμον. συμβεβηκε δε
:5 τα τοιαδε παθείν τους εζ Έφραίμ, ήτοι τον Ίσραηλ, οτι
θεον αφέντες τον σώζοντα, και το επ' αύτω δη και μόνω
μεγάλα φρονεΐν διαγελώντες ώς εωλον, ωοντο κατά σφάς η 138 Α.

6. τίΰήρίυται Ό. 12. μιΟίιττπνται ιτρο! ίτίρας (οπίίΙΙεηβ χώραι) Ό.

ι8. ΐκτρίψωσι Ε<Μ. 21. τ6ν] + θίθ>> πά. 27- διαγιλωντα Β.ϋ.
'~ιιιτ<λώι*Γ(ϊ ίί(Ι.
 198 Β. ΟΥΚΙΙ^Ι Α^ΕΧΑΝΏΕ. ίχ. 12.
δεινοί καϊ άναλωτοι γενησεσθαι τοις εγθροΐς, δια τοι το εις
πληθύν εκτετάσθαι πολλην, και άναρίθμητον εχειν την
πολυπαιδίαν. ετικτον μεν γαρ α'ι παρ αύτοΐς γυναίκες
κατ επαγγελίαν, και εν ευλογίας τάζει, Μ,ωυσεως προ-
Εχοά. ειρηκότος " Ουκ εσται άγονος, ούδε στείρα εν υϊοΐς Ίσ- 5
" ραηλ." άλλ' ην εύηθες κομών/, δια ττληθυν σωμάτων
άφειδησαι βοηθείας της παρά θεοΰ' εννοησαι δε μάλλον
ορθά φρονοΰντας εχρην, οτι συν αύτώ τε και δι αυτού
ϋβαΐ. 1) " Διώκεται μεν εις -χίλιους, δύο δε μετακινησουσι μυριάδας!
χχχϋ.30. , -' , , ν , , ν „ „
αττοσεμνυνονται τοινυν ψησιν ουκ επι σεω μάλλον, πο£- ίο
οΰνται δε οόζαν τόκους κλ) ο-υλλη•ψεις κλ) ώαΊνας των παρ
αύτοΐς γυναικών, "ιστωσαν δη οδν, οτι καν ει τε'κοιεν υ'ιους,
καν ει κάμοιεν 'εκτρεφαντες τέκνα,, μεταγνώσονται πονοΰντες
είκτ). θρηνησουσι γάρ πάντη τε καΐ πάντως την άπαιδίαν.
αρκέσει δε ξίφος αύτοΐς το Ώαβυλώνιον εις το δαπανησαι 15
ραδίως πάν όσον αυτών εστί γένος. Αιότι κλ) ονα) α,υτόίς
ο έττίν. ομοιον ως ει λεγοι, θεού αύτοΐς επιρριπτοΰντος το
Ηίο!> οΰαι, τις επιδώσει την εύθυμίαν ; " Έάν γάρ κλείση κατά
χιι. Ι4• ι, • Λ / /•/>->» \ \ /
άνθρωπου, τις ανοίξει; κατά το γεγραμμενον.
Ηβΐ>. χ. « φοβερον ούν άρα το εμπεσεΐν εϊς γεΐρας θεού ζώντος" 2ο
και δει τάίς επιεικε'ιαις λελυπημενον ευημερούν, καϊ παρ
αύτοΰ το σώζεσθαι ζητεΐν, επ' ούδενΐ πεποιθότας, άναφω-
ΗιΛ. ϊϋ. νοΰντας δε μάλλον " Καυχησομαι επι τ<ρ θεώ τω σωτηρί
" μου' Κύριος ό θεός δύναμίς μου."

Σάρ£ μου έ£ αυτών. 25

Άπειλοΰντος θεοΰ, καϊ δη καϊ φάσκοντος περ\ του
'Έ,φραΊμ, ήτοι παντός του Ίσραηλ, ως και όλορριζος άπο-
λεΐται, και θρηνήσει την άπαιδίαν, κα\ πονέσει μάτην επί
ταΐς τών τέκνων άνατροφάίς, εαυτόν ό προφήτης ύπεζαγει

ι6. «στ» ΗββυπιρΙυιη βχ Β.Ό. 17. γαρ ροβΐ θιοϋ :κ1ι1. ϋ. ϊο. Ηκεο
Φηβίρυν ουν ιιβίΐιιε αά βη. δοΐιοΐίί βοοεββεπιηΐ βχ Ό. 28. πονί<ηι~\
ποντ/σα ΕίΜ.
 ίχ. 13- ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. V. 199

της δίκης, εξω τε γενέσθαι της οργής προσεύχεται λίγων ά

Σ«ρ£ μου ΐ^ αϋτων. το δε ίξ αΰτων συνησεις, άντι του
μακράν άπ' αυτών, εξω γαρ αυτών καϊ άποτατω φησ\ν,
αυτός τε γενοιμην εγω, και το έμον άπαν γένος, δηλοΐ γαρ
5 εσ& οτε κα\ το γένος ή σ"*ρ£. εκδεξόμεθα γαρ ούτω και το
δια της του Παύλοι» φωνής ορθώς ειρημένον. γέγραφε γαρ
ώδί " Ύμΐν δε λέγω τοις εθνεσιν' έφ' όσον μεν ουν εγώ Κοω.
" ειμί εθνών απόστολος, την διακονίαν μου δοξάζω, ειπως 14.
" παραζηλώσω μου την σάρκα και σώσω τινάς εξ αυτών." β
ιοεθος δε τοις άγίοις προφηταις, όταν ϊδωσι πολλάκις δεινά
και δυσφορητα τα τινών εγκλήματα, λοιπόν τα καθ' εαυτούς
της εκείνων βδελυρίας άλλοτριοΰν. καϊ γοΰν ό προφήτης
Ιερεμίας πλείστοις όσοις αιτιαμασιν έμπεπτωκοτας τους
Ιουδαίους και θεώ προσκεκρουκότας ορών, " Κύριε, φησι, Ηϊβτ. χν.
15 " παντοκράτορ, ουκ έκάθισα εν συνεδρία) αυτών παιζόντων,
" άλλ ηύλαβούμην άπο προσώπου χειρός σου' καταμονας
" έκαθημην, ότι πικρίας ενεπλησθην." δεΐ δη οδν αρα θαυ- α 139 Α.
μάσαι τον μακάριου ΪΙαΰλον, όταν ημϊν έπιστέλλη λέγων
" Έεαυτον άγνον τηρεί, και μη κοινωνεί άμαρτίαις άλλο- ' τ"η•
2ο " τρίαις." ε"ιποι δ* αν εικότως άπας τις ούν ευσεβής περί
τών προσκρουόντων τω θεφ, και όσον ούδεπω κολασθη-
σομενων, ΣΛρ£ μου ί£ α,ΰτων.

Έφραίμ, όν τρόπον εΐδον, είο θΗραν τταρέστΗσε τα τέκνα αύτοΟ, 13

καϊ Έφραΐμ του έζαΓαπεΤν είε άττοκέντΗσιν τα τέκνα αύτοΰ. β

25 Ύαλανίζει και νυν ό προφήτης τον Έφραίμ, ήτοι τον

Ίσραηλ, αυτόν τε γενέσθαι παραίτιον έαυτώ φησι καϊ της
άπαιδίας καϊ της ανήκεστου συμφοράς, ως γαρ τεθέαμαι

2. σννοίσια (βίο) Ό. 3• *£ ΡΓ0 <**' Γ*. 5• το ■!*• ΜβυπιρΙιιπι

βχ Β.Ο. 7• «»εο ΰμίν ί« λ«'γω το« ϊθνισιν αεεββββηιηΐ βχ ϋ. μΐν οπο. ϋ.
13- τονι Ιουδαίους και θίώ προσκικρ. οιη. 1). Ι,",• παντοκράτορ Ό. παντο
κράτωρ Κ(1(1. 1 8. λίγων ακκιιιηρίιιιη βχ Γ). 10. σιαυτον Ό. σαντον
Εάά. 20. άπα! τα ουν Ό. πάι 10(1(1. 8ΐ3ίίπι άσφηί 'Λά. Γερυ^ηίΐη(ί5ιΐ8 Β.Ώ.
23- παρίστησι—αντοϋ Β.Ρ. Εάά. παρίστησαν— αυτών Ό. (Α.ν. XII 8 πιαηιι
Ι'γΙγππ- 24• καϊ ΐφραϊμ (ΙοκπιιΙ ϊη 10(1(1. 27• τιθίαμακ οιη. ϋ.
 200 Β. ΟΥΚΙΙ,υ ΑΙΕΧΑΝϋΚ. ίχ. 14.

και εκ τών σων λόγων, ώ Αεσποτα, φησϊ, και άπο γί των

πραγμάτων αυτών, αυτός ό Έφραιμ ε\ς Οηραν καΐ ά,ποχεντηο-ιν
τα, εαυτού παρεσ-τησ-ε τέκνα, και ούκ αν έτερους αιτιωτο
λοιπόν, ούδ αν της θείας καταβοησειεν όργης, ει τα εικότα
φρονεΐν ελοιτο' αΐτιασεται δε μάλλον την εαυτού δυσβου- 5
ο λίαν κάί άπόστασιν. επειδή γαρ λελύπηκεν ου μετρίως τον
επαμυνοντα τε κα\ σώζοντα θεόν, μονονουχι και Ιδία χειρϊ
παραδεδωκεν εκών τί) τών εθνών άγριότητι το ίδιον σπέρμα,
καϊ παρεστησεν εϊς άπαγωγην κα\ αιχμαλωσίαν. τούτο γάρ
εστί το εϊς θηραν, και μην κάί ε\ς άποκίντηοΊν, ο εστί ε'ις ίο
σφαγην ους μεν γάρ άνεΐλον ο'ι Βαβυλώνιοι τών εξ Ισ
ραήλ" ους δε απεκόμισαν εις την εαυτών.
Οταν τοινυν πλημμελώμεν ημ(ΐς, εαυτούς μάλλον αίτια-
σομεθα φρονοΰντες ορθώς, και ουχί την θείαν όργην.
(1 καταπεφρονηκαμεν γάρ του πρέποντος, και ράθυμοι 76-15
γενημεθα περ\ το άνδάνον τω θεώ. κολάζεσθαι δε ανάγκη
τον ύβριστην και έζηνιον, και μονονουχι λέγοντα τώ πάν-
ΗμΛ των Αεσποτη, " Άποστα άπ' εμοΰ, όδοΰς σου ειδεναι ού
χχι. 14•
βουλομαι."

14 Δόε αϋτοϊε Κύριε• τί δώσειο αύτοΐο ; δόο αύτοΐε μώτραν άτεκνοΟ- 2ο

σαν και μασθοϋς ζΗρούο.

Ει δη μελλοιεν, φησιν, ούκ ειδεναι θεον οι εξ Ίσραηλ,

άποφερεσθαι δε μάλλον προς ανωφελή κάΐ άνονητον ελπίδα,
β οίεσθαί τε ότι περιεσονται τών εχθρών διά πλήθος τέκνων,
και ότι πολύ παρ αυτοΐς το μαχιμον γένος, ταύτης τε ένεκα 25
της αιτίας ούκ άναγκαϊον αύτοϊς το παρά της σης επικον-
ρεΐσθαι χειρός, μηδέ τικτετωσαν όλως α'ι παρ αύτοΐς γυ
ναίκες, τούτο γάρ η άτεκνουα~Α μήτρα, καν ει τεκοιεν δε,

3• παρίστηκι Ό. ίο. (Ιί βΐί. 388ϋΐιΐ]>1ιπη βχ Ό. Ι), «σ φαγήν (βίο) Ό.

ιι. ονι Β.Ό. β. τούε Εάά. ΐξ ;ικ*ππιρΐιιιη εχ 1). 1). 13. οΰι 13.1). 1).
τον! ΚιΙιΙ. χωράν ροβΐ (αυτών 3(1(1. Ι). 21. μασθονΐ Ό. μαστονι Κ(1ι1.
2 2. ϊξ αββυηιρίιπη βχ Β.Ό. 23. ίϊνόητον ρΓΟ άνόνητον Κύιΐ. 20. αύτο'ις
αβκυπιρίιυη εχ 1). 27• παΡ "ύτων Ό.
 ά. ΐ5• ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. V. 201

μη ανατρεφετωσαν, τουτεστι, δαπανάσθωσαν προ ώρας, καϊ

πριν €ΐς ηβην ελθεΐν, πιπτετω το γένος, περιτεμνομενης γαρ
οντω της ενουσης αύτοΐς εντεύθεν υπεροψίας, καϊ λοιπόν
ανηρημενης της επ\ τω πλήθει των μαχόμενων ελπίδος, την α 140 Α.
5 σην υποδραμοννται φειδώ, κα'ι σε Σωτήρα και λυτρωτην
επιγράφονται, εκ φιλοθειας δε τα τοιάδε και νυν 6 προφή
της φησιν. εν τάυτω δε ζητεί και του ιδίου Αεσπότου την
δοξαν, και των εξ αίματος Ισραήλ την ώς εξ ανάγκης
επιστροφην, ει μη προαιρέσεως αγαθής εχουσι το χρήμα
ίο καρπόν.
Άτιχνουσ-Λ δε μήτρα καϊ μασνο) ^ηρο) πρεποιεν αν νοητώς
και τοις των φαύλων εργάταις, και παντί πλανώντι και 1>
άποφεροντι της ευθείας οδού τους όρθοποδεΐν εΐωθοτας, εν
πιστει δη λέγω, "καϊ κατευθύνοντας εν ταϊς όδοΐς αυτών." ?Γ0ν•
ιχ, Ι5•
*5 ούδεν γαρ αύτοΐς τικτούσης τής διανοίας, ού λόγον ψευδή,
ού θεώρημα νόθον, ούδ' αν εκθρεψειαν εν πλάνη τα ΐδια
τέκνα, τα κατά μάθησιν λέγω, και ξηρούς εχουσαι τους
μαο-θουί α'ι των πονηρευομενων εκκλησίαι, ούκ αν γενοιντο
μητέρες των ηττατημενων.

3θ ΤΤάοαι αί κακίαι αυτών είο ΓαλΓαλ, δτι έκεΐ αύτούο έμίοΗοα δια ΐ5
τάο κακίαο των έπιτΗδευμάτων αυτών εκ τοΟ οΓκου μου ο
έκβαλώ αύτούο, ού μΗ ττροσθΗσω τοΟ άΓαττΗσαι αύτούο.

Αρχεται πάλιν ό των όλων θεός άπαριθμεΐσθαι τα εγ

κλήματα, και διαμεμνηται τής Γαλγάλ. πόλις δε αύτη,
25 καθ' ην οτι μάλιστα δεινώς καϊ εκτόπως εθρησκευετο τα
χειροκμητα. εστί δε ο φησι τοιουτονί τι πάλιν, βδελυροί
μεν γαρ κατά πολλούς τρόπους όί εξ ' Ισραήλ" ϊδοι δ' αν

Ι . άτατρίφα σα» ρβΓ ΓηδίίΓαιη βΐ 0Ε31. Ό. προ! ρΓΟ προ ΑίΛβΓίιιβ. 5• *"">'
ίραμονντα—ΐπιγράψοντα (βίο) Ό. II. μασθοϊ Ό. μαστοί Εάά. 8ίθ ααοφίβ
εοιτβχί νβΓ. ι8. ΊηίτΆ βχ Ι). 20. »ίι Γαλγάλ Ο. (ΑΙεχ.) οί. 176 8. ϊηίτα. «γ
γάλγαλα Β. (49 *1•) «" γαλγάλ Εάά. (\βΧ.) ϊκ(ϊ αντονι {μίσησα Β. (Αΐβχ. XII.) ε£
ιηίΓ.ι 1 7^'• αΰτονι «μ» ϊμισησα Ό. αϋτοΰί ροβΐ ΐμίσησαίτ. Εάά.(ληΙ.) 31. αυ
τών άεεβΐ ίη Εάά. 22. τον άεββΐ ίη Εάά. 26. τοιουτονί Β.
τοιούτον Ό. Εάά.
νοι* ι. ϋά
 202 Β. ΟΥΚΙΙ,Μ ΑΙ^ΕΧΑΝϋΚ. ΐχ. ΐ5•

τις τής ενούσης αύτοΐς φαυλότητος την ύπερβολην, εννενοη-

(1 κώς τήν Γαλγάλ. εκεί πάσαν αυτών τεθεαμαι την κακιαν,
εκεί μιμίο-ηκα, αυτούς, ου διά γε τον τόπον ευηθες 7αΡ'
κατεστυγηκώς δε μάλλον τά εν αύτω γεγονότα, τοιγαρτοι,
φησ\ν, εξοικιώ μεν αυτούς, καϊ αυλής αποσοβήσω της εμής, 5
καϊ ο'ικειότητος ίκβα,λω. μερκτηκοος δε δικαίως, ενστήσομαι
τε λοιπόν, και ουκ αν μεταθοίμην ετι προς το αγαπάν
ελεσθαι ποτέ τους τά τοιάδε πεπλημμεληκότας.
Άλλ' οΊμαί τις ερεΐ ΥΙώς ουν άνεκόμισεν εις την 'λουδαιαν
β εκ της Άσσυρίων αυτούς, η πώς άνηκε της αιχμαλωσίας; ίο
αρ' ούχι μετατεθειμενος εις ήμερότητα, καϊ φειδοΰς και αγά
πης άξιώσας αυτούς ; ναι φαίην αν αληθή καϊ αυτός τον
λογον. ήλεηνται γαρ εξ ήμεροτητος, ομολογουμένως, αλλ
οίγε καθ' ων ό λόγος άπωχοντο μεν εις αιχμαλωσιαν, εν-
τεθνηκασι δε τή δίκη, χρόνου μακρού διιππευσαντος. και 15
ωσπερ επηγγελλετο μεν διά Μωυσεως κατά την Αιγυπτον
τοις εξ Ισραήλ, είσάξειν απαντάς εις την γήν, ην ωμοσε
141 Α. » τοις πατράσιν αυτών, ουκ είσεβησαν δε άπειθησαντες τίνες,
Ηβΐ>. ϋί. « ων κα\ τα κ£\α Ζπεσον εν τή ερήμω," κατεκληροδοτηθη δε
'7
μάλλον ή γή τοις εξ αυτών γεγονόσιν' ούτω κάνθαδε νοήσεις. 2 ο
τετελευτήκασι μεν γάρ οι καθ' ων ό λόγος, ύπενόστησαν δε
κατά καιρούς οι εξ αυτών εις την Ίουδαίαν, Κύρου μόλις
άνεντος, οτε το εβδομηκοστόν έτος αύτοΐς πεπλήρωτο δια-
τρίβουσιν εν αλλοδαπή.
Έκβληθησονται δε του οΓκβκ του θεού, μάλλον δε καϊ 25
1) εκβε'βληνται, και οι κατά Χρίστου τολμήσαντες τά δεινά,
καϊ πέρα λογού παντός δυσσεβήματα, και οι πικράν και
παλιμφημον επ αύτω την γλώτταν άνεντες, ύπομενοΰσι δε
καϊ άμετάθετον την όργην. ού γάρ εις ενα τών προφητών,
άλλ' είς αύτον πεπαροινηκότες άλίσκονται τον τών προφη- 30

4• κατίστνγηκίοί] καθίστηκωί Υ.ΛΛ. 7• μιταθιίμην Ό. II. «αϊ

αγάπης καϊ φαδοΐις Ό. 12. ά\ηθη] ατμΐκη β. 14. ητπθνηκασι]
τιθνηκασι ΕΛΛ. 17. (ξ ίΐχκιιιΐ)|ΐΙιπιι εχ Β.1). ιδ. ιΐσίβησαιί]
ησίβησαν (βίο) Ε(1(1. 21. νπίστησαν Ο. 23. πιπΚηρα/ται Ό.
25• τον 3ΐΐ. οπα. Ό. 29• αμιτάθιτον] άμιταθίταί ΕΔΛ. 3°• τ^"' ονα• Ο•
 ίχ. 15-17• ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. V. 203

των Αεσποτην. σεσιγημενων δη οΰν τών έτερων πλημ

μελημάτων α δεδρακασι κατά σφάς αύτονς, πα<ταν αν τις
αυτών την χαχίαν ιδοι και την της φανλότητος ύπερβολην,
και ως εν γε δη μονοις τοις κατά. Χρίστου γεγονοσιν. '

5 Πάντεο οί άρχοντεε αυτών άπειθοΰντεε. έττόνεσεν Έφραΐμ- τάε ι6

ρί^αε αύτοΰ έζΗράνθΗ, καρπόν ουκ ετι οίι μΗ ένέρ<Η• διότι και
έάν τεννΗσωσιν, άποκτενώ τα έπιθυμΗματα τβε κοιλίαε αυτών,
αττωσεται αϋτοϋε ό Θεόε, ότι οΰκ εισάκουσαν αύτοΰ, και έσονται 1 7
πλανάται έν τοΐε έθνεσιν.

•ο Ουδενα χρηστον, ήγουν εύπειθη και εύηνιον εν αύτοΐς

ηνρησθαι φησιν, ού μικρόν, ου μεγαν, ούχ ήγούμενον, ου
τον υπο χείρα καϊ ύπεζενγμενον . ταύτητοι και δεΐν άπο- ά
λεσθαι παντελώς, ρίζης ωσπερ αυτής έκβεβοθρευμενον, εΰ
μαλα δασχυρίζεται, εν ϊσω τε γεγονεναι λοιπόν τοις αύ-
1 5 αινομενοις και πεπληγόσι των ξύλων, α καϊ μονής δεΐται
τομής, αναφανδόν ωσπερ Όμολογούντα την άκαρπίαν. οτι
δε τοις άκάρποις ζύλοις το άποκε'ιρεσθαι πρέπει, και αύτος
εδίδαξεν ό Έ,ωτηρ, την καρπον ουκ εχουσαν συκην ως εν
ειδει της Ιουδαίων Συναγωγής εκκόπτεσθαι δεΐν επιτάττων
2ο " Ινατί γαρ φησι καϊ την γην καταργεί ;" άκαρπος δη ούν &• ***
ευρεθείς ό Ισραήλ, φησίν, έκκόπτοιτο αν είκοτως' ού γαρ β
εκδώσει καρπόν. άλλα χάν ει τούτο γένοιτο φησιν, άπολώ
τα εζ αυτών γενόμενα, και τούτο εστί τα επιθυμηματα της
χοιλίας αυτών.
«5 Άναγκαΐον δε οιμαι κάκεΐνο περιαθρεΐν, τι το χρήμα τού
λογον δια τ'ι δε φησιν, οτι πάντες οι άρχοντες αύτων απει-
6ουντες ; τ'ι γαρ όλως εδεΐτο της τών αρχόντων υποταγής ;

6. ού αοοβκ*ίι βχ Β. Ο. (26, 68, <)-,, 153. '^ό• 310)• 7- τ'ΐς βββυπιρίϊίπι

εχ 11.0. (22 αϊ.) 1 1, ού μίγαν] η μέγα Ό. Ι3• Ημο «υ μά\α
30θεδβ€ΙΊΐηΙ 6Χ ϋ. >4• αυαινομίνοΐί Μ.Ό. άναινομίνοιι ΥΛΛ. 17. και
]>γο το ίίιΐ. Ι9• β«» αββυπιρίιιιη εχ Ό. 22. <1 Μ.Ό. π'γ Εάά.
23• γνόμίνα Ό. γιναμίνα (βίε) ίίά. 20. ί( Ό. γαρ Εάά.
 204 Β. ΟΥΒΙΙ^Ι ΑΙ,ΕΧΑΝΒΒ. ίχ. 15-17•

άναφοραν ούν 6 λόγος έχει προς ϊστορίαν τίνα τών αρχαι

οτέρων, καϊ τίς δη αΰτη, πάλιν ερώ.
Μεμοσχοποίηκε κατά την ερημον 6 Ίσραηλ, απόντος
142 Δ. & Μ,ωυσεως' άναπεφοίτηκε γαρ εν τω ορει Σίνα, τον νομον
υποδεχόμενος, είτα κατελθών, λελνπηται σφοδρά προς το 5
πλημμέλημα, συνετριψε τον μόσχον, άγανακτούντα θεον
εδυσωπει τρόπον τινά τί) ιδία. γνησιοτητι καϊ άρετη. προσ-
Εχοά. έπιπτε γάρ και εξελιπάρει λέγων " Ει μεν άφτ/ς αύτοΐς
την αμαρτιαν, αφες' ει δε μη, εξαλειψον κάμε εκ της
" βίβλου σου ταύτης, ης εγραψας." κατενευε δε τω προφηττ) ίο
Νηπι. θεός την εις απαντάς ήμερότητα, κα\ δη και εφασκεν " Ιλεως
Ι) " αυτοΐς ειμί, κατά το ρημά σου." οράς όσον ωνησε τον Ίσραηλ
ή του προεστηκότος φιλοθεΐα, και εις υπέρ πάντων άρκεσας
ε'ις το άναπεΐσαι θεον, δι ύποταγην τε καϊ εύπείθειαν ;
αϊτιάται το'ινυν εϊκότως, ώς ολοτρόπως εκκεκλικοτα τον Ίσ- 1 5
ραηλ. είτα μη εχοντά τίνα των παρ αύτοΐς ηγουμένων,
τον επιτιμώντα τοις πταίουσι, τον άφκττάντα της πλάνης,
ήγουν ττ} ιδία. λαμπρότητι τι) κατά τρόπον κα\ άρετην
άποστησαι δυνάμενον την οργην, θεού παρακεκλημενον,
ο καθάπερ αμελεί καϊ εν καιροϊς γεγονε τοις κατά Μ,ωυσεα, 2 ο
τοιγαρτοι καϊ εζωσθησονταί φησι κα< ϊο-ονται πλανάται έν
τοις ΐθνεο-ι. τούτο συνέβη παθέϊν αύτοΐς καϊ τότε μεν,
άποκομισθεΐσιν εϊς Άσσυρίους, καϊ νύν δε ούδεν ^ττον επί
ταΐς εις Χριστον παροινίαις κατεστυγημενοις ■ ανέστιοι γαρ
καϊ επηλύται πανταχη, καϊ πολιν ούκ έχοντες οι εζ Ισραηλ 35
ΕζβΛ. διατελούσιν εν κοσμώ. " Αικμιώ γαρ αύτους εις πάντα
ν. ίο.
" ανεμον," κα\ δια προφητών αγίων εφασκε θεός.
Ει τοίνυν εστί της προς θεον οικειότητος φροντις ήμϊν
ά και λόγος, ύποφερωμεν αύτω τον αύχενα, και προσίωμεν ώς
έξ αγαθής εύπειθείας λεγοντι τω Χριστψ " Αεύτε προς με 30

ίο. σου ηδδΐιιημίαιη εχ ϋ. κατίντυι Β.ϋ. κατίνίνσι Εάά. 20. και

ιί/ι<"λίΐ καϊ Ό. 22. τοσούτο ρΓΟ τοντο Ό. 23. άποκομισθ(1(ν Ό.
δί οπι. ϋ. 25. €»Π)λΰταί] ϊπήλυδα Ό. ότιλύται (βίο) 0. 27. καϊ
ΒββιιοορΙιιπι εχ Ο. 28. Λ/τϊ] ότι Λιιΐιιτίιΐϊ. 3°• ΤΨ οιη• '■*■
 χ. ι, ι. ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. V. 205

" πάντες ο'ι κοπιώντες και πεφορτισμενοι, κάγω άνατταυσω 8.Μα«ΐι.

" υμάς. άρατε τον ζνγόν μου εφ' υμάς." εσομεθα γαρ 29.
ούτως ν/καρποί τε καϊ άπληγες, ουκ αύαινομενης ημίν της
ρίζης, ου καρπού πίπτοντας εις το μηδέν, ου πλανητΑΐ καϊ
5 άποτάτω θεού, άλλ' εγγύς τε αυτού καϊ συν αυτψ, και
πάλιν έχοντες την άνω και εν ούρανοΐς, την των πρωτο
τόκων μητέρα, την των αγίων τροφον, των ανω πνευμάτων
τ6 καθαρον ενδιαίτημα. β

"Αμπελοο εύκλΗματούσα ' ΙσραΗλ, ό καρπός αύτΑε εύθΗνών κατά Κ«φ. ι.

ΙΟ τό πλΗθοε των καρπών αϋτοΰ έπλΗθυνε θυσιαστήρια, και κατά
τά άραβα τηο γήο αύτοΰ ώκοϋόμΗσε στιίλαε. έμέριοαν καρδίαε 2
αυτών, νΰν άφανισθΗσονται• αύτόε κατασκάψει τά θυσιαστήρια
αυτών, ταλαιπωρΗσουσιν αϊ στΗλαι αυτών.

ΐΐλγηκεναι τάς ρίζας ειπών τον 'ΊΖφραϊμ, εσεσθαι δε και β 143 Δ.

ΐ5 ακαρπον και εν ισω τοις μη τεκουσιν όλως, της Ασσυριων ίχ. ι6.
άγριότητος δαπανώσης τα γεννώμενα, δείκνυσιν άναγκαίως
και εν οις ην πάλαι, και οτι γεγονεν εΰκαρπος, οτε της εν
νόμω ζωής μετεποιεΐτο σοφώς. οία γάρ τις άμπελος καλή
και ενκλ*ιμΛτονο-Λ τοις των εθνών περιοίκοις όρώμενος, εικό-
2 ο τως κατεθαυμάζετο. κάί περί αύτης που φησιν 6 μακάριος
Δαυειδ εν βίβλω ψαλμών προς τον τών όλων Έ,ωτηρα &
θεόν "" Αμπελον 4ζ Αιγύπτου μετηρας, εξε'βαλες έθνη κάί Ρβ,
Ιχχίχ.
" κατεφύτευσας αυτήν ώδοποίησας έμπροσθεν αύτης. εζ- ο, ίο ίο.
2.
" έτεινε τα κλήματα αύτης εως θαλάσσης, καϊ εως ποταμών
25 " τας παραφυάδας αύτης." πεφύτευτο μεν γάρ " εν κερατι Εβ. ν.
" καϊ εν τόπω πίονι," κατά την τού προφήτου φωνην. πλην '

Ι. καϊ πιφορτισμίνοι ΟΤΟ. Ό. 3' αϋαινομίνη: Β. άναινομίνης Υα\Α.

άμαινυμίνης (βίο) Ό. 4• ΤΟ ΙβδΙΙΙΏρΙΐΙΐη εΧ Β.ϋ. ρ. (ύθηνων]
ίίθννων Εάά. ίο. τά ροίί ('πλήθννι 3(1(1. ΈΔά. ιηνϊΐίβ Β.ϋ.
(22 αϊ.) 8(3ΐίιη θνσιαστήριον Ό. και αβίΐιπιρίαπι 6Χ Β.ϋ. (Λίβχ.) 8ΐ3ΐϊπι Λ κατά
3(1 κατά- ΙπιηδίΓιΙ ϋ. 14. Ήλγηκίναι] ΉλγημίΐΗΐ (βίο) ΡοηΙ. Ήλγημίνον ΑιΛ.
ΐσισθί όί κα'ι Ακαρποι Ό. Ιζ. μη τ€κονσο>] μ(τοικονσιν Εάά. 1 7• *ν
οΐι] όΐοΐ 'ύά. 25. πκρΰτίντυ] πίφυκι ϋιΐ. 26. τοΰ οιη. 1).
 206 Β. ΟΥΚΙ1.ΙΛ ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. χ. ι, 2.

οϋ τετοκε σταφυλην, ηνεγκε δε μάλλον άκανθας, τω γαρ

πληθει των δοθέντων αγαθών αύττ} σύνδρομον ωσπερ τίνα
κα\ ισόπαλη την άδικίαν επεδείζατο' δηλον δε οτι την κατά
ο θεοΰ. 'επλφυνε γάρ Ουα-ιαστηρια κα\ ωκοοομητε ο~ττ\λ&ς'
και όσον επλοΰτει τοις άνωθεν άγαθοΐς, τοσούτον ην προ- 5
θυμός εϊς βεβήλωσιν, δια. του προσκυνεΐν τοις δαιμοσι και
βωμούς εγείρειν κα\ εις πολΰθεον πλάνην την ιδίαν ωσπερ
καταμέριζαν καρ&ίαν. άλλ' ούτω ταΰτά φησιν ουκ εσται'
πόθεν ; χατασ-κάψει γάρ Λυτός τα ύυιτιαιττίρια αυτών, και
ταλαιπωρηιτουοπν αϊ στηλαι αυτών, συνθραυομεναι δηλονότι ίο
και κατασπώμεναι. το δε αΰτος άνοίσεις εμφρονως η εις
τον των όλων κατεζουσιάζοντα θεον, ήγουν εις το τοΰ
Λ Βαβυλωνίου πρόσωπον, ως ηδη πλειστάκις προδεδειγμενού,
συμβεβηκε γάρ ταϊς εν "Σαμάρεια πόλεσι και αύτους
συγκαταπίμπρασθαι τους ναούς, και διαρπάζεσθαι τα 15
γλυπτά.
Χρη το'ινυν ημάς, εφ' οϊς άν εχοιμεν παρά θεοΰ χαίροντας
άνάπτειν τά χαριστηρια, και μη τφ πλάτει της ευθυμίας
ενολισθησαντας, άποφερεσθαί ποι προς το άπαδον αύτω'
ζητεΐν δε μάλλον και άποπεραίνειν επείγεσθαι, και μάλα 2 ο
προθυμως, τά εις άρετην αύχηματα, μη μεριζομενους προς
β τα εν κοσμώ πάθη, και υποφέροντας τον αυχένα τω σα-
8..Μ&4&. τανά. και γάρ εστίν άληθες, όπερ εφη Χριστός " ΟύδίίΓ
" δύναται δυσϊ κυρίοις δουλεΰειν η γάρ τον ενα μισήσει
" και τον έτερον αγαπήσει, η ενός άνθε'ξεται και τοΰ έτερον 25
Ρβ. Ιχίί,
ιΐ. " καταφρονήσει" ε'ι δε μεριζόμεθα, καϊ " μερίδες άλωπε-
" κων εσομεθα," κατά την τοΰ ψαλμωδοΰ φωντ/ν' εσόμεθα
δε παντη τε και πάντως εν ένδεια, τοΰ κατευφραίνειν
ειδοτος.

7• ίίι] + τ^" Εάά. ίηνίΐϊβ Β.ϋ. Ι). 8. οΰκ Ισται] άλλ' ούκ ίσται Ό.
II. η αδϋΐιιηρίυπι εχ Ι). 15. σνγκαταπίπρασΰαι (βίο) Ό. ι8. (ΰθνμίαί] £ν-
Οηνΐιΐϊ ΈΛΑ. 24-26. Η&εΟ η γάρ—καταφρόνησα ηοοβββεπίηΐ βχ ϋ. 27. τοΰ
ιΐϊϋυιηρίυιιι βχ Β.Ό. ΙΙαβο ϊσόμίθα—Μότο! ΗοεεβββηιπΙ εχ Ό.
 χ. 3> 4• ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. V. 207

Διότι νΰν έροΟσιν Ούκ εστί βασιλεύε ήμΐν, ότι ούκ έφοβΗθΗμεν 3
τόν Κύριον. ό δέ βασιλεύε τί ποίΗσει ήμΐν ; λαλών ρέματα 4
προφάσειε ψευδεΐε, διαθΗσεται διαθΗΚΗν.

Ουχί μόνον αυτών σεισθησεσθαι τα. θυσιαστήρια, και β. 144 Α.

5 ταλαιπώρησαν εφη τάς στηλας, προσεπάγει δε, ότι και
μεταγνώσονται καί θρηνησουσιν άτί γε ταΐς σψών δυσ-
βουλίαις. ημαρτηκοτες δε της ελπίδος, και ηπατημενοι τοις
εκ των κρατούντων ψευδηγορημασιν, όψε και μόλις συν-
ησουσιν. οι μεν γαρ παρ αύτοΐς τους της βασιλείας δι-
ιο εποντες θρόνους, άρκεσειν εφασκον αυτοΐς ε'ις επικουρίαν τας
τε χρυσάς δαμαλεις, και την εκ των άλλων εϊδωλων άσφα-
λειαν, καν εΐ μη τον θείον εχοιεν νομον, καν ει μη δράν Ι»
ελοιντο τα δια Μωυσεως. η δε πείρα δεδειχε ψευδοεποΰντας
αυτούς, τεθε'ανται γαρ τους τα. τοιάδε πάλαι διατιθέμενους
1 5 αυτοΐς, και άσυνετως λέγοντας, ύπο χείρα πεσόντας εχθρών,
ταύττμοί φασιν Ούκ 'εστι βασιλεύς ημΊν, 'ότι ουκ εφοβηθημεν
τον Κυριον. Ίδου γαρ ιδού, φασιν, ο επαμυνων ουδείς, ήγουν
ταΐς τών Βαβυλωνίων εφόδοις άντανιστάμενος' άλλ' ητο-
νηκασιν άπαντες, λέλυνται καί πεπτώκασιν οι προεστη-
αο κότες, πρόφασις δε της αρρώστιας αύτοΐς τε καί ημΐν, ο
το μη πεφοβηο-ύαι τον Κυριον. ποία τοίνυν ή ονησις η εκ τών
κρατούντων; φησ'ιν' ούδεν ην άρα τα. παρ9 αύτοΐς, εί μη
λόγοι γευθείς, καί ματαιότης διαθηκών, ήγουν υποσχέσεων,
εθος γαρ τι) θεία. γραφτ}, $ιοώ*\κ&ς άποκαλεΐν τάς επαγ-
25 γελίας.
Έοφον οδν αρα καί παντός επαίνου μεστον, το πεποιθεναι
μάλλον επί θεψ, καί μη τοις τών πλανώντων άποφερεσθαι
λογοις επί το προσκρούειν τω θεώ, εμφρόνως δε μάλλον

6. γί Οίη. Ι). Ι5• «αϊ άσννίτως αϋτοΐί ΐηνεΐ°80 οπίίικ' Ι). ΐ6. <η
ρτο ότι Γ). ιη. Ηοο ϊθοΰ αΐΐ. αεοεβδίΐ βζ Ι). <5 αδδΐιιηρίιιπι βχ Ιί.ΐλΐ).
1 8. ανθιστάμινος ρΓΟ άντανιστ. 6. 20. τϊ ΜΒΙκηρΙαπ) εχ Ι).
2 1 . φηβάσθιιι Ι), ή οίη. 1). βιιρη Ιίηοαιη πκιηιι Μΐίοιη ΙιαΙιεΙ ϋ. ή αΐΐ. ακκυπιρ-
Ιυπι βχ Ι).
 208 Β. ΟΥΚΙΕΙΛ ΑΙ^ΕΧΑΝϋΕ. χ. 5•

ά προ πείρας αυτής άποφοιτάν της οργής, καϊ μη όψε πά

θοντας όλοφύρεσθαι, μόλις εις άνονητον ϊόντας ύστερο-
βουλίαν.

5'Ανατελεΐ ώε άΥρωστιο κρίμα επί χέρσον στροΰ τω μόσχω του

οΓκου ών. 5

Η α,γρωο-τις φύεται εν άγροΐς, μάλιστα τοις ανηροτοις

καϊ κεχερσωμενοις, καταδράττεται δε, και μάλα νεανικως,
της παρατυχουσης καϊ γείτονος γης. διερπει γαρ πως εις
β το ευρύ, καϊ ετι δυσκαταγώνιστος τοις άνείργειν αυτής εθε-
λουσι τον άει των παρακείμενων επεκεινα δρομον. κρίμα, ίο
τοίνυν φησί' δηλον δε οτι παρ αύτοΰ του θεοΰ' καθαπερ
τις αγρωοτις έττ' αγρού χίρο-ον ά,νατελιί τω μόο-χω του οίκου
ων. ομοιον ως ε'ι λεγοι Ψήφος ολέθρου και νεΰμα κολάζον
εσται παρ εμού, καταδράζεται δε ως Λγραχττις του μόσχου,
ήτοι των σεβασμάτων του οντος ναού κατά την Βαιθηλ. 15
σημαίνει γάρ τοΰτο ό οίκος του ων. εκδεδώκασι μεν γαρ
ο'ι έτεροι πάλιν ερμηνευταϊ του μόσχου του οίκου Βαιθηλ' ο'ι
146 Δ. α δε γε εβδομηκοντα αντί του οίκου Βαιθηλ, οίκου ων ειρηκασι.
καϊ την αΐτίαν ηδη προείπομεν εν τοις ανωτέρω, πλην ούδεν
όκνοΰντες ύπομνησομεν. σελήνης μεν γαρ τεκνον, εκγονον ίο
δε ηλίου τον "Απιν Αιγύπτιοι μυθοπλαστοΰντες ελεγον. ων
δε' εστί κατ αυτούς 6 ήλιος, εις τύπον δε του παρ Αιγυπ-
τιοις Απιδος ή δαμαλις ην, ην εποίησεν Ίεροβοαμ. ούκοΰν,
ως ά,γρωστις καταδραττομενη, φησι, κα). νικωσα πάν όσον

2. νστ(ρο0ον\ίαν. Ηίο ββςαιιηΙιΐΓ ίη Ό. ςυαβ ϊιιίϊα (Ιαΐί ; ηοη δΐιηΐ αιιίεηι Β.

ΟνπΠί, Ε6(1 ι•ιι]ιΐϋ(1;ιπι βοΐιοΐίοη, ΙβχΙαί 0)τί11ί &^εε(ιιιη : άμιινον ί« πάρα πο\ΰ
φαίην αν ΐγωγΐ το μή π\ήττ(σθαι την αρχήν, ήγουν τιτρανματισμίνου! άνοιμώζιιν
ΐϊκη. παραιτητίάν ουν άρα και τούι «Γ ΐκτοπον πλάνην αποκόμιζαν (θίΧονταε, δια
τοί το τή κτ'ισίΐ Χατρίύιιν πάρα τον κτίστην καϊ ποιητήν' καϊ τούι των αίρίσιων
προιστηκόταί ιν "σω ποκ'ισθαι λόγω τοι: τά τοιάδί συμβουΧίΰουσι' κατακαμίζονσι
γαρ ίΐί πίτανρον άδου και αυτοί τας των προσιόντων ψυχίκ, ρήματα κινά καϊ
οΊαβήκαι ψίυδίΐί λαλοΰντίΓ ο'ι δίίλαιοι" βλίπονσι μΐν γαρ των άΚηθών ουδίν,
λαλοΟσι δ( μάλλον τά από καρδία; αϊτών, καϊ ούκ άπο στόματος Κυρίου καθά
γίγραπται. 7• *<" Λ οιη• Ό• 12• "Γ 38δαπιρ1υπι εχ Β.Ο.
[καθάπίρ (βίο) ΡοηΙαηΐιβ.] 22. κατ αντούί ΟΠϊ. ϋ. 1).
 χ. 5• ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. V. 209
* «
εστί παρακειμενον, κρίμα, γενήσεται παρ» (μου, τω μοα-χω του
αχού ων, ήτοι Βαιθήλ. παναλκες γαρ το θεΐον άε\, και τοις• \>
αυτού νεύμασιν ούδεν εσται το άντιστατούν. "Την γαρ Ε8•"*•
" χείρα την ύψηλην τις αποστρέψει ;" κατά. το γεγραμ-
5 μίνον.

ΠαροιΚΗσουσιν οι κατοικοΰντεε Σαμάρειαν, ότι έττένθΗσεν ό λαόε

αϋτοΰ έττ αυτόν και καθώε παρεπίκραναν αυτόν, έττιχαροΟνται
έπϊ τΗν δόΕαν αϋτοΰ.

Ιδού δη καθίστησιν εναργές το κρίμα το καταδραττομενον

ιο του μόσχου, καϊ άγρώστεως δίκην εζευρύνεσθαι πεφυκος,
καθ' ώνπερ αν βούλοιτο θεός" Ιστορίας δε διαμεμνηται και ο
νυν, ην άναγκαϊον ειπεϊν' συνησομεν γαρ ώδί, καϊ ούχ ετε'ρως,
το χρησμωδούμενον. εθος ην άπασι τοις ειδώλων προσ-
κυνηταΐς, καιρού καταθλ'ιβοντος και πολεμίων εφεστηκοτων,
1 5 « εν ένδεια γενοιντο χρημάτων, απτεσθαι καϊ αυτών τών εν
τοις τεμενεσιν αναθημάτων, γεγραπται το'ινυν €» ταΐς βασυ-
λείαις, οτι πολιορκούντος τας εν Σαμάρεια πόλεις του
βασιλέως Συρίας, Μαναείμ, το τηνικάδε βασιλεύων επί τον
Ισραήλ, είτα ταΐς ίσαις δυνάμεσιν άντιφερεσθαι προς εκεί- ά
3ο νον ουκ έχων, επρεσβεύετο προς Φούλαν τον τών Άσσυρίων
βασιλέα, και δώροις άνεπειθεν επαμύναι τε ο'ι, και άποστησαι
τον Σύρον, ο δη και τετελεσται. εϊλε γαρ εκείνος κατά.
κράτος την Ααμασκον, άποσφάττει δε κα\ αυτόν τον Αδερ.
φασί τοίνυν, οτι πλείστης όσης όλκης ζητούμενης χρυσίου,
35 ττεριεστη λοιπόν εις τούτο τω Μαναείμ ανάγκης τα πράγ
ματα, ώς κα\ μίαν δάμαλιν ύφελεσθαι χρυσην, και συν-
αποστεΐλαι διά τών πρέσβεων, καϊ τεθρηνηκε μεν ό Ίσραηλ, β
ην ενόμιζεν είναι θεον, εκπεμπομενην ορών. ωετο γεμην,
ψυχροΐς εαυτόν λογισμοΐς παραμυθούμενος, ώς εν μείζοσιν

6. ό αββιιπιρίυπ] βζ Β. Ι). (Αΐβζ. XII.) 13. ην οιη. 1). σννήσωμιν Έάά.

1•,. «] οΐ Ι). Αα&ΕΓίυβ. χρημάτων γίνοιντο ίηνεΓΒΟ οπίίηβ 1). 17- Σαμαριία]
σνρία (βίο) Β. ΐ8. Μαναιιμ] ΟΙΟ ΟΟΓΓβχί εχ Ο. Ιιΐο εΐ ΪΙΐίπΐ. Μαναϊμ Εάά.
νου. Ι. Ε β
 210 Β. ΟΥΚΙΙ,Μ ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. χ. 5•

εσται, και λαμπροτεροις αύτην ενιδρύσει ναοϊς ό Βαβυλώνιος,

διεκειτο δε προς τούτοις, ότι προσκυνηθησεται και πάρα
πλειόνων εθνών μνρία γαρ οσα εστί τα ϊίερσών τε και
ΝΙηδων έθνη. ο μεν ούν Μαναεϊμ, ώς όλην ούσαν δι όλου
Ι4β Α. & χρνσην, πεπομφε την δάμαλιν ό δε' γε Φούλα συνεθλασε 5
λαβών έτερον γαρ παρ' εκείνοις το σέβας, και δαμαλεως
ουκ ανέχονται, είτα, φασϊν, ούχ ηύρησθαι χρυσην, ύπο-
χαλκον δε μάλλον, χρυσώ διαπεπασμενην. εντεύθεν, φησιν,
6 Άσσυριος εγελασε τον Έφραιμ, τουτεστι, τον Μ,αναειμ
τον εκ φυλής Έ,φραϊμ βασιλεύοντα, διεπτυσε δε προς ίο
τούτω και τας του Ισραήλ εικαιοβουλίας.
Έ,ιρηκότες δη ούν της Ιστορίας, ήγουν της Εβραίων
παραδόσεως τον λογον, φέρε λοιπόν άναγκαίως επιτρεχωμεν
\> την λεζιν δυσκάτοπτος γαρ κα\ δυσχερέστατη λίαν η
συνθήκη του ρητού, εφη το'ινυν οτι παροικη/τουσ-ιν οι κατ- 15
οιχουντες ΧαμΑρειαν το παροιχηο-ουο-ιν, άντι του μετοικησου-
σιν, ήτοι μετοικισθησονται, φησιν, οι νυν οντες εν Έαμαρεια'
λέγει δε τους μόσχους, ήτοι τάς δαμάλεις. εξεπέμφθησαν
γαρ, ώς εφην, εϊς Βαβυλώνιους, καΐ έπέννηο-ε μεν επ α,ϋτοϊς
ο λαός αυτοί, τίνος δε αύτοΰ ; η δηλον, οτι του ων, ο εστί, 2ο
του Απιδος ; πλην ώς ωφθησαν, φησι, παρα-πικραίνοντες
και άτιμάζοντες αύτον δια. του πεμπειν ετεροις, ούτω και
ο ησθησονται επ) την £όΡαν Αυτού, νομιοΰσι γαρ οτι και
πολύ λίαν εϋκλεεστερος εσται, πάρα πλειόνων εθνών προσ-
κυνουμένος, άλλ' ήμαρτηκασι της ελπίδος" συντεθραυσται 25
γαρ, καϊ γελωτος αφορμή τοις Βαβυλωνίοις ην. ούκοΰν
8αρπι τεταλαιπώρηκεν ή στήλη αυτών κατά την αύτοΰ του προ
νβτ. ι
φήτου φωνην. παρεπίχρα,νΑν δε τον μόσχον, ούχ οτι παρ-

2. καϊ προσκυνηθήσίται ίηνβΓδΟ οπίίηβ ΟβΙ. ίη 4 ΚΜ». Ηβ£ΐιηι. 3• *»] +

των Ό. 5- *°ύλα ϋ. Φουλά (';ι(. ίη 4 1ίΙ>1>. Κρ{{. Φοίλαι Έ,άά. 6. δαμά-
λίωί] δαμάλ<ωι> 0;ι1. ('ίΐ. -,. φασϊν ΟβΧ. φησιν Ι'.άΛ. ιύράσθαι ΟαΙ. δ. οια-
πεπΚασμίνην Ό. ΙΟ. πρόι τούτω Β. Εάά. πρόί τούτο 0»1. Ραπβ. προί τού
τοις ΟάΙ. Εβοοή&ΐ. προ! τού απ)1>ί£116 Ό. 14. Η»βΟ και δνσχιρ.—ίφη τοΐννν
ίκχρ.ΒβεπιηΙ βχ Β.ϋ. Ι5• ο'ι κατοικούνται—μιτοικήσονσιν οπι. ϋ.
22. και ;ι1ι . βββιιιηρίιιπι εχ Β.ϋ. 1ι.
 χ. 5> 6• ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. V. 211
ίπικρανθη κατά. το άληθες' πώς γάρ αν τούτο πεπονθεν
αναίσθητος ύλη ; άλλ' ότι των εγχειρημάτων η δυναμις
παρωργισεν αν αυτόν, εϊπερ ην όντως θεός, και (ν αισθησει
τον παθεΐν τα. συμβεβηκότα. "

5 "Οτι μετωκίσθΗ άττ αΰτοΰ, και αυτόν είο Άσσυρίουε ΟΗσαντεε 6

άττΗνε|-καν εένια τω βασιλεΐ Ίαρείμ- έν δόματι Έφραΐμ δέ-
ζεται, και αίσχυνθΗσεται ΊοραΗλ έν τη βουλή αύτοΟ.

'Έ,αυτόν ημΐν ό προφητικός ερμηνεύει λόγος, ο γαρ

είρηκεν άμυδρώς, τούτο πειράται διατρανοΰν. μπωκ'κτθη•
ίο γαρ 6 μόσχος άπο του Ίσραηλ, και ο%<ΓΛντίς αυτόν χα
ριεντίζεται δε ό λόγος" απεκόμισαν ζίΜΑ τω βατιλεϊ ΊαρεΊμ-,
ο εστίν, εκδίκω. εκαλεΐτο γαρ ε'ις επικουρίαν, και οϊονείπως β
εις το εκδικησαι την Σαμάρειαν όλοθρευομενην ύπο των
Εύρων, αλλά Αε^ετα,ι μεν ό Φούλα ώς ΐν σάματι παρά
ΐ5 του 'Εφραιμ την δάμαλιν. Έφραϊμ- δε φησι τον τον Ίσ
ραηλ βασιλέα, πλην αισ-χυνθησ-ίΤΛΐ φησιν ό Ίσραηλ έτπ
τοΐΐς εαυτού βουλαίς. ότι γάρ, ώς εφην, άπεστη μεν του
πάντα ισχύοντος θεοΰ, εΐλετο δε μάλλον δαμαλεσι προσ-
κυνείν, καταγελαστος ην, και κατεφωράτο πεσων εις γραώδη α 147 Δ.
2ο και ψνχράν καί άνόνητον εικαιοβουλιαν. αληθεύει δη ούν
ό προφήτης, μάλλον δε θεός, ει λεγοι διά φωνής άγιων
περί τών λελατρευκότων τοις εργοις τών χειρών αυτών,
"Ίδετε ότι σποδός η καρδία αυτών και πλανώνται." Εβ.χΐίν.
20.
Άρμόσειε δ* αν ό λόγος και τοις τα όρθα της Εκκλησίας
25 τταραλύουσι δόγματα, ώσπερ γάρ η δαμαλις συντριβομενη
τοις τον Ίσραηλ ήλεγζεν εικαιοβουλιαν, ούτω και τα εκείνων ο
δόγματα ταΐς ερεύναις συντριβόμενα, και τί) δνναμει της
αληθείας σνντεθρανσμενα, προς αισχύνης έσονται και εν-

3• κοί] -\- 6Ό. 5• ίΜΐΊρκίσΛ/] κατωκίσθη Ρ. (Οο.) 8. Ταυτυν Ό.

Ι3• ώ\οθρ(νμίνοΐ! Γβϊο) Π. Ι4• Φούλα] 8ίθ βΓΐίίΙί. Φον Ό. ΦούΧαι ¥Λά.
2<5. τοις Ι), την Ε(1ϋ. ίίκαιολογίαν ύά. 28. σνντιθραμμίνα Ό. αίσχίνην Τ).
Ε β 2
 212 Β. ΟΥΚΙΙ^Ι ΑΙ,ΕΧΑΝΌΚ. χ. 7> »•
τροπής τοις συντεθεικόσιν αυτά, και άνοσίως εζηυρηκοσι, και
άβουλότατα δεχόμενοι! εις νουν καΐ καρδίαν.

7 Απέρριψε Σαμάρεια βασιλέα αύτΛο ώο φρύρανον επί προοώπου

8 ΰδατοο, και έδαρθΗσονται βωμοί ών, αμαρτήματα τοΟΊσραΗλ,
ο άκανθοι και τρίβολοι άναβΗσονται έπί τα θυοιαοτΗρια αυτών. 5

Το ανασφαλές τε αμα και το ανεπιεικές του τρόπου των

εζ Ισραήλ, ήτοι των εν Σαμάρεια, και περί αυτούς ους
ωοντο θεούς, επιδείξειεν αν ευκόλως κα\ τάδε δη πάλιν, και
θαυμαστον ούδεν. οι γάρ τον ενα κα\ αληθή, και φύσει
θεον ταΐς άποστασίαις και ταΐς είς πάν ότιούν των α'ισχισ- ίο
των άποδρομαΐς άνοσίως περιυβρίσαντες, πώς αν εγενοντο
γνήσιοι περί πολλούς τε καΐ ψευδωνύμους και λίθων πεποιη-
ά μένους η ξύλων θεούς ; απερρίφθαι δη ουν φησί παρά των
εν Σαμάρεια τον μόσχον, τον εν δόζη ττ) παρ αύτόϊς θεού
τε και βασιλέως" απερρίφθαι δε ούτως, ώσανε\ και κάρφος 1 5
ταΐς των υδάτων δίναις εμπεπτωκος, άποφεροιτο λοιπόν
προς το τοις διωθούσι δοκούν, οτι δε αύτοΐς τοις σεβασ-
μασι τα τεμένη συνοιχησεται, βωμοί τε λυθησονται, καϊ
ακάνθης έσονται τόποι, καταδηωθείσης αύτοΐς άπάσης της
χωράς, πώς ην άμφίβολον ; αμαρτήματα δε του Ίο-ραηλ τους 2ο
βωμούς αποκαλεί, και μάλα εικότως, οίον υπόμνημα της εις
6 θεον δυσσεβείας αυτών άνοσίως εγηγερμενους' ών δε πάλιν,
τον"Απιν ώνόμασεν, ήτοι τάς δαμάλεις τάς εν Βαίο^λ τε
και Δαν, ων είς δοξαν κα\ ο'ι βωμοί, ούκούν, ο μη Ίστησι
θεός, τούτο παντη τε και πάντως λυθήσεται. και τι τοιοΰ- 25
τον ύποδηλοΰν ύπολαμβάνω το δι έτερου προφήτου σαφώς
Μαΐ. ϊ.+. εϊρημενον " Αύτοϊ οικοδομησουσι και εγώ καταστρέψω."

ΙΟ. και ροδί θίόν 3(1(1. Ε(1ά. 17- τοις &11. α85ΐΐΓηρΐιιπι 6Χ Β. Ι). 19. άχαν-
Θ(Ί{ (βίε) Ειΐιΐ. ?3- τίι Ρ051 '" ;ι('ι'• ■'''• 35- "°<Τ01 τοιούτον τι (βίε) ϋ.
δΙαΙΪΠΙ ύποδηλοΰν Ό. οηληϋν Ε(1(1. 37. κατηστριψ-ω] + (ϋ&ηκιμή &ι λίαν και
6 σοφότατο! ΆανιΊδ άνακίκραγώι τι και λίγων Έάν μη Κ.ΰριοι οικοδόμηση οίκον,
«ϊί μάτην (κοπίασαν ο'ι οΊκοοΌμονντίί αυτόν.
 χ. 8. ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. V. 213

Και έροΰσι τοΤο όρεσι Καλύψατε ήμάΌ, και τοις βουνοΐο Πέσατε
έφ' Ημάς.

Ουκ εν μόναις ταΐς δυσι πόλεσι, Αάν τε φημι και » 148 Δ.

Βοαθηλ, εθρησκεύοντο τα. γλυπτά, αλλ* ενταύθα μεν αι
5 δαμαλεις άί -χρυσοί, εν δε γε τοις ορεσι κα) τόϊς βουνόϊς, τα
των περιοίκων εθνών σεβάσματα, ό Βάαλ, ό Βεελφεγώρ, ή
Ασταρτη καϊ ο Χαμωρ. οτι τοίνυν ουχί μόνοι κατασεισ-
θησονται του ων οι βωμο\, τουτεστι, του Απιδος, ήτοι
των δαμάλεων, άλλα γαρ πάντη τε και πάντως και τα εν
ίο βουνοΐς κα\ ορεσι τεμένη πεσοϋνται, δια τούτων ύποδηλοΐ.
περιεστηξει γάρ εις τούτο αύτοΐς αθλιότητας τε και δειμάτων
τα πράγματα, ως υπ αύτοΐς γενέσθαι τοις ορεα-ι χα) βουνοίς &
ελεσθαι μάλλον, η ζώντας ιδεΐν α παθεΐν ην ανάγκη και ούχ
εκοντας αυτούς, ιστεον δε, οτι και αΰτος 6 Χρίστος άπαγ-
ΐζγέλλων Ίουδαίοις τάς επενεχθησομενας αύτοΐς συμφοράς
δια γε τα εις αύτον τολμήματα, τοις ϊσοις εχρησατο λόγοις.
" Ύοτε γαρ ερεΐτε, φησϊ, τοις ορεσι Καλύψατε ημάς, και 8. Ιλο.
τοις ρουνοις ιιεσατε εφ ημάς. τα γαρ εις ληξιν ηκοντα
τών κακών, και των δεινών αϊ ύπερβολαι, καίτοι πικρόν
20 οντά τον θάνατον, τριπόθητον εσθ' οτε δεικνύουσι τοις
πολλοίς, αυτοΐς δη ούν αρα τοις ορεο~ι χα) τοϊς βουνόΐς, εν ο
οίρ α'ι ψευδολατρείαι, και της κατά θεού δυσσεβείας τετόλ-
μηται τα εγκλήματα, μονονουχί καϊ ερουιτί φησι ΠεοΆτε εφ'
ήμας, καϊ φθάσατε τοΰ Βαβυλωνίου ξίφους την αγριότητα,
2$ και της εις αίχμαλωσίαν απαγωγής την άκλεά και δύσοιστον
αθλιότητα.

ι. πίσατ* Β.Ό. πίστη Ρ. Εάά. (XII & ιηαηιι ββο.) 4- ίνταΰθα"] ίν

ταίταις Ό. 5• τοΐι αΐΐ. οοα. Ό. 6. 6 ρήνιβ ΟΙΠ. Ό. κάί ρτο ή Ό.
-. μόκ><] μόνον Εάά. II. πιρι στηξα υηίαβ ΙίΙί. ΓϊδίίΓα ΓαοΙίΐ Ό.
1 8. πίστη ηά. 33• πίστη 'ύά. 26. άβΚιότητα] + ίκϋζίται
τοίννν τονί τα δανά π\ημμτ\ήσανταί ΙσοπάΧηί η δίκη, και τοϊι λυποΟσι θίίιν
καταίριι τα πράγματα προ: άττινκτην δηλονότι και δυσΒιαφύΧακτον κόλασιν Ό.
 214 Β. ΟΥΚΙΙ,υ ΑΙ,ΕΧΑΝΌΚ. χ. 9, ι°•

9'Αφ* ου ο! βουνοί, Ημαρτεν'ΙσραΗλ, εκεί έστΗσαν οΰ μΗ καταλάβΗ

(1 ίο αύτούο έν τώ βουνφ ττόλεμοο, επί τέκνα άδικίαε Ηλθε παιδεΟοαι
αΰτοΰσ και συναχθΗσονται έττ' αύτούο λαοί έν τφ παιδεύεσθαι
αύτούο έπί ταΐο δυσίν άδικίαιο αυτών.

Πρεσβυτεραν είναι, φησϊ, της επϊ ταΐς δαμάλβσι πλάνης, 5

την εν ορεσ'ι τε καϊ βουνοΐς γεγενημενην άπόστασιν. καϊ
γονν οτε την Έαμάρααν κατειληφασιν αϊ δέκα φυλαϊ, της
3.?θ|• 'Ροβοάμ βα&ιλείας άποσεισάμεναι τον ζυγον, τότε τάς
δαμάλεις ε'ισκεκόμικεν Ίεροβοάμ' εν δί γε τοις Ίεροσολύ-
β μοις οντες, την εν ορεσί τε και βουνοΐς επετηδευον πλάνην, ίο
II). χΐ. ταΐς άλλοφύλοις γυναιξϊν εϊκοντος και κατανεύοντος τοΰ
Έολομώνος, το τηνικάδε και βωμούς αννστάντος και τεμένη
λοιπόν τοις εκείνων σεβάσμασιν. ε£ ου τοίννν επενοηθησαν
οι βουνού και τα εν αΰτοΐς αθύρματα, καϊ α'ι ψευδολατρείαι,
εζ εκείνου του καιρού προσκεκρουκεν ό Ίο~ρα.ηλ. ενδειξις δε '5
καϊ τούτο της θείας ημερότητος γενοιτ' αν ούκ άσυμφανης,
149 Α. α ούδε εν χρονω μακρω κολάζειν άνεχομενης τους ησεβηκοτας,
άνιεισης δε μάλλον καϊ περιμενούσης τάχα που των πε
πλανημένων την μεταγνωσιν. οι δε ήσαν άπηνεστεροί τε
καϊ τα ετι χείρω νοσούντες ηλίσκοντο. προσέθεσαν γαρ τοις 2ο
βουνοϊς καϊ τα επϊ ταΐς δαμάλεσιν ευρήματα, θύοντες δε
τοις δαιμοσιν εν ορεσ'ι τε καϊ βουνοΐς, καϊ δοκούντες εύσεβεΐν
περϊ τά μάταια, τάχα που καϊ ωοντο κατά σφάς, μάλλον
δε καϊ άραρότως ενόμιζον, οτι καϊ εν βεβαιώ στησονται της
Ι) ευημερίας, έσονται δε καϊ άμε'ινους των άνθεστηκοτων, και ζ5
άναλωτοι τοις εχθροΐς. σύνηθες δε τοις πλανωμενοις νόσημα
τούτο.
Καϊ γούν οτε κατεβησαν εϊς Αϊγυπτον, άλούσης της

2. «ιτΐ] + τα Εάά. (ν&ί.) τήί ροβΐ τίκνα αάά. ¥. Εάά. (XII.) ήλθι ωβιιπιρ-
Ιιιπι βχ Β.Ό. (Αΐβχ. XII.) 3• "» Ρ™ » &• (Χπ•2 4• «» Β. (XII.) ίηΐτ»
150 3. ό> Ό. Εάά. (Α.ν.) 6. γίγίνημίνοιι (βίο) Ό. 13. άνιστάντος Ό.
άνιστωντοι Εάά. 1 6. γίνοιτο Ό.
 χ. 9, ίο. ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. V. 215

Ιερουσαλήμ ύπό τον Βαβυλωνίου, σννεβούλευε μεν ό προ

φήτης Ιερεμίας άποσχεσθαι του θύειν είδωλοις, ινα τις
γένοιτο φειδώ επ' αύτοΐς πάρα του σώζειν ισχύοντος θεοΰ.
οι δε ταύτης ένεκα της αιτίας περιπεσεΐν εφασκον τοΐς
5 δεινοΐς, ότι δη κατέληξαν του πληρούν εθέλειν τα νενομισ-
μενα, κάί όλιγωροΰντες ηλεγχοντο της εις τα μάταια τιμής, ο
γεγραπται δε όντως " Και άπεκρίθησαν τω Ιερεμία, πάντες ΗϊβΓ. Η.
" οι άνδρες ο'ι γνόντες οτι θυμιώσιν α'ι γυναίκες αυτών θεοΐς
" ετεροις, και πάσαι α'ι γυναίκες, συναγωγή μεγάλη, και πάς
ίο α ό λαός, ο'ι καθήμενοι εν γη Αίγνπτω, εν γη Ιϊαθονρη,
" λέγοντες Ύόν λόγον ον λελάληκας προς ημάς τω ονόματι
" Κυρίου, ουκ άκουσόμεθα. οτι ποιουντες ποιησομεν πάντα
** τον λόγον, ος εξελεύσεται εκ του στόματος ημών, θυμιάν
** τη βασιλίσση του ουρανού, και σπενδειν αύτη σπονδας,
15 " καθα εποιησαμεν ημείς, κάί οι πατέρες ημών κάί οι βασι- ά
Μ λίίτ ημών κάί ο'ι άρχοντες ημών εν πολεσιν Ίουδα, και
" έξωθεν Ιερουσαλήμ" και επλησθημεν άρτων, καΐ εγενό-
" μέθα χρηστοί, κάί κακά ουκ εϊδομεν. κάί ως διελίπομεν
" θυμιώντες τη βασιλίσση του ουρανού, ηλαττώθημεν πάντες
«ο α ημείς, και εν ρομφαία κάί εν λιμώ εξελίπομεν."
Αιτιάται το'ιννν τών εξ Ίσραηλ αύτο τε το εικαιομυθον,
κάί το σαθρον της ελπίδος, και φησι περί τών βουνών, ότι
ίκίί αττηο-Αν, τουτέστιν, οτι καθάπερ αυτοί φασιν, ήγουν β
οιονται κατά σφάς, εκίί τοΐς γλνπτοΐς λατρενσαντες, το
25 ασφαλές εσχηκασι της ευημερίας, κάί εν άκλονητοις έστησαν
άγαθοΐς. κάί ως γε οιονται πάλιν, οΰ μη καταλάβη αυτούς
εν τω βουνω, το κατά τι γοΰν Ολως λυπεΐν είωθος, ει πληρούν
ελοιντο τοΐς γλνπτοΐς τα νενομισμενα. άλλ* ηπατηνταί
φησι και διημαρτηκασι της ελπίδος, άφΐκται γαρ δη πο
ίο λεμος επ' αΰτονς, οαικίας οντάς τίκνα, και διά πείρας αντης
πΑΐ£ΐυ$ηο-οντΑΐ, πικρον ότι το έξήνιον. κάί τίνες άν εΐεν, ο'ι
Ι. σν>τ/3οΛίυί] σννίβοίΧίνσι Έάά. μϊν] + Ύ&Ρ ϋ• 3• απίχίσθαι 'ύΑ.
5• οη] + <>« ϋά. 8. γνώι/τα 'άά. II. ημά:~\ + ό> ϋά. 31. αυτό τ*]
αυτό η ΑνΛκΛΜΒ. 31- ΊΊκρόι>] μικρόν 1). οι 358υπφ1ιιπ) 6Χ 1>.
 216 Β. ΟΥΚΙΐυ Α^ΕΧΑΝϋΚ. χ. ιι.
150 Α. β δι ων έσονται τα. ε'ις παιδείαν αύτοΐς ; πλείστη τις οση
πολεμίων όμηγυρις. τούτο γάρ εστί το ονναχβησ-οντΑΐ 'ίττ
Αυτούς λαό), και τα εκ του πολέμου δείνα συμβησεται πάν
τως, ϊν τω παιαευετθαι Λυτούς ΐπϊ τοις αυα•)ν ΑάικίΑΐς αυτών.
και ποία δη ταύτα εστί, σαφεστερον ημϊν δια φωνής Ίερε- 5
ΗϊβΓ. ϋ. μ[ου παρεδειξεν εϊπών " Έζεστη ό ουρανός επ\ τούτω, καϊ.
" εφριζεν επ\ πλεΐον σφόδρα, λέγει Κύριος, οτι δύο καϊ
β" πονηρά, εποίησεν ό λαός μου' εμε εγκατελιπον πηγην
" ύδατος ζώντος, και ώρυξαν εαυτοΐς λάκκους συντετριμ-
ίο
" μένους, οι ου δυνησονται ύδωρ συνεχειν."

ιι'Εφραΐμ δάμαλιε δεδιδαΓμένΗ άΓαττάν νΐκοε, εΓω δε έττελεύσομαι

επί το κάλλοε του τραχήλου αύτΛε- έπιβιβώ Έφραΐμ> και
παρασιωττΗσομαι Ίούδαν.

νίόο-χω παρεικάζει τον 'ΈΙφραϊμ, σκληρω τε κα\ άγερώχω

λίαν, και άνακόπτεσθαι μη είδότι της ιδίας όρμης, ην αν εφ' 15
ο οτω ποιοΐτο τυχόν, ήγουν τιθασεύεσθαι μη άνεχομένω, ζη-
τοΰντι δε μάλλον άε\ το νικάν, και προς το αύτώ δοκούν
άνεπιπληκτοις ίεσθαι ταϊς όρμαΐς. άλλ' ει καί εστί τοιούτος
φησιν, ενδώσει καϊ. ούχ εκών. δαμασθησεται γαρ τοις των
συμφορών εφόδοις, ύποζευγνύντος θεού, μόνον δε ούχι και 2 ο
αύτουργούντος εις τούτο, καϊ το κάλλος του τράχηλου αυ
τού παραλύοντος, τουτεστι, το εξαιρέτως άφηνιών μέρος
εν τω Ίσραηλ. τούτο δε ην η παρ αύτοϊς βασιλεία, κατ-
ερεθίζουσα προς αποστασιν τους ύπο χείρα λαούς, ούκούν
α" καταρριφθησεται, θεού καταβρίθοντος. τούτο γαρ οιμαι 25
δηλούν το ίπιβιβω ΈφρΑΐμ•. οικονομικώς δε φησιν, οτι
7ΓΑρΑθΊω7τηο-ομ-Αΐ 'ϊού^Αν, αντί τού, μικρόν ύπερθησομαι τον
Ίούδαν, ου ποιναΐς ενιείς' ουκ επαγων ηδη τα εξ όργης'
Ι. αυτή! (βίο) Τ). πΚιΙστη] άπΧιίστη Εάθ. 12. κάλλιστο» ϋ. (Α.ν.)
14• Δπμιίλίΐ ρΓΟ Μόσχω Ι), ίηνίΐίδ δγτ. 1). Κ(1(1. ΐ6. τισσάβισθαι Ό.
21. Ηαβο αντονργοΰντοι €ΐί τούτο, και 300β886ΓΙΐηΙ 6Χ Β.ϋ. κάλλιστο» νΛ
βυρπι Ό.
 χ. ιι. ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. V. 217

διακαρτερών δε μάλλον, καϊ ύπενδιδούς ηρέμα. και δια

ποίαν άίτίαν ; ό μεν γαρ ΈφραΊμ, τουτέστιν αϊ δέκα φυλά),
καθαπερ ηδη προεΐπον, άπονενεύκασιν όλοτρσπως έπϊ το δεΐν
ελεσθαι πληρούν τα της πλανησεως εργα' αϊ δε εν τοις
5'Ιεροσολύμοις δύο φυλαί, Ιούδας τε φημί και Βενιαμίν,
γεγόνασι πολλάκις υπό βασιλέας ορθούς τε καϊ ευσεβείς, β
καϊ τα της είδωλολατρείας αθύρματα κατάσχοντας, οι ζην
άνεπειθον επιεικώς καί έννόμως' όποιος γέγονεν Κμεσίας 6
του Ίωας, ευσεβής καί δίκαιος άνηρ' ομοίως 'Έιζεκίας, καϊ
ίο αυτός «V ισψ τεθαυμασμένος τω προειρημένω/ζηλωτής και
θεοφιλής, ταύτητοι προπεπόνθασι μεν αϊ δέκα φυλαϊ την
αιχμαλωσίαν' καταστρατεύσας δε των Ιεροσολύμων ό Βαβυ- _
λώνιος, ηδίκησεν ούδεν, ωχετο δε μάλλον εις την εαυτού, χ'χ• 35,
φυγάς καϊ περιδεης, οτε κα\ πεπτώκασιν εν μια νυκτί δια & 151 Δ.
ΐδχίφοί αγγέλου των Άσσυρίων εκατόν όγδοηκονταπεντε
χιλιάδες, άνεζικακοΰντος δη ουν του θεοΰ, και φέροντος
ημών τας ασθενείας, μη ραθυμώμεν ημεΐς, μηδέ αναπεπτω-
κοτες άλισκώμεθα περ\ το χρηναι πληρούν τα αύτώ δο-
κοΰντα καϊ φίλα.

2ο Ενισχύσει αύτώ Ιακώβ.

Εφην, οτι καταστρατεύσας ό Άσσύριος την ΰπό χείρα

πληθυν, καί πάσαν έξαναστήσας την Έαμάρειαν, τάς τε
πόλεις αύτας και τους ναούς έμπρησας, πεπολιόρκηκε μετά Ι)
τοΰτο την Ιερουσαλήμ, είλε δε ουδαμώς, θεοΰ προασπί-
25 ζοντος. άντβρηνται γαρ δι αγγέλου εν μιά νυκτί εκατόν

4- » &8βυπιρ(τιπι οχ Β. Ι). 7- "' οιη• '' 8. Άμ*ο•ίας Β.Ό.

Άμασίας Έ.άά. ο. άνηρ] + και Ό. 15. «ατοί»] + καϊ Ό.
ΐ8. άλισκόμιθα Ό. ΙΟ. Ρθ8( φίλα, 1)360 <κ1(]ίΙ 1). :—η τοΰτο δράν
ηρημίνοι, τταυλου \ίγοντος (ΐκονυωμεθα Η τοί ττλοντον της χρηοτότητος αυτού καϊ
της ανοχής καϊ τη! μακρυθνμίας καταφροικϊς' άγνοων ότι τό νρηστόν τοϋ θιοΰ ιΐς
μττάνοιαν σ( άγίΐ' κατά δί την σκΚηρότητά σου και την αμίτανοητον καρδίαν
θησανρΐζίΐς σ€αντψ όργην ίν ήμίρα όργης καϊ αποκα\ύγ'€ως καϊ όικαιοκρισίας τοΰ
θίοΰ, ός άποοωσίΐ ίκάστω κατά τό ίργον αυτόν, ϊσται γαρ ϊν τούτοις της ραθυμίας
τά τίλη και ποινάϊς ■πιρππσύται πάντη τι καϊ πάντως ό τα'ις ιις τά αίσχίω ροπαϊς
προσκίίμτνος και την θιίαν ημίρότητα λνπων τα'ις άγαν άναισθησίαις. 20. αύτφ]
αντόν Ρ. (86, Ι47•)
νοι. Ι. ΡΓ
 218 Β. ΟΥΚΙΙ.ΙΛ ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. χ. ιι.

όγδοηκοντα πέντε χιλιάδες, τοΰτό τοι, καθάπερ εγωμαι,

προαπαγγελλει νυνι λίγων ίνιατχριτει αντω Ίακωβ. οαπω
δη τινι ; η δηλον, ότι τω πολιορκησειν μελλοντι 'Ραψάκη ;
κε'κληκε δε Ιακώβ τους εξ αίματος Ιακώβ, Ίούδαν τε φημι
καΐ Βενιαμίν, ϊοι δ' αν εϊπερ ελοιτό τις και κατά παντός 5
του Ισραήλ η λε'ξις.
ο Κοικε δε πάλιν της προφητείας ό νους εις άναμνησιν
ημάς άναφερειν αρχαιοτέρου πράγματος, μονονουχί πλη-
ρονντος θεοΰ την ύπόσχεσιν την προς τον θεσπεσιον Ιακώβ.
ββΙν. επειδή γαρ ως άνθρωπος μετ αύτοΰ πεπάλαικεν εν νυκτι, ίο
24«ι<ι• πέραν του χειμάρρου Ίαβοκ, είτα γεγονότος τε όρθρου
λοιπόν, και διαυγαζούσης ημέρας, 6 μεν θβορ άπαίρειν
1\>. ί6. ήθελε λέγων " Απόλυσαν με, άνεβη γαρ ό όρθρος," ό
δε ουκ άνησειν εφασκεν, ει μη αυτόν εύλογησειεν, ηκουε
II). ϊ8. δη τότε " Οτι ενίσχυσας μετά θβοΰ, καϊ μετά ανθρώπων 1 5
(1 " δυνατός." τοΰτο που τάχα προς το παρόν ό της προφη
τείας ημΐν ύποσημαίνει λόγος, εναργέστατα τιθείς το ενκτχμσ-ει
αΰτω Ίακωβ. άθρει δε της επαγγελίας το άκριβες' ου γαρ
οτι κατισχύσει των Άσσυρίων ό Ίακωβ, άλλ' ϊιιατχμσ-ει,
φησίν' εν θεώ γαρ ίσχυσεν, ου δι εαυτόν. λο

Ι. όγδοηκοντα] + καϊ Ό. 2. προαπαγγί\\(ΐ Ό. προαγγιΧΚΐί ΕΛΛ.

3- τώ] τΑ Αια&6«ιΐ8. 5~7• '°' '' α"—τάλικ οπι. ϋ. ίλοιι»™ Λυίκτίιιβ.
II. Ιαβί,κ Β. (ΑΙεχ.) Ίαβωχ ΕΛΑ. [\αί.)Ίακωβ Ό. (38, 5*. <°8.) ιό. δυ
νατοί] ■+- ίση Εάιΐ. (V»!.) 20. ΐσχυσιν] + και Ο• δί' (αντόν Β.ϋ. δι
ίαντοϋ ΈΔά.
 ΤΟΤ ΑΤΤΟΤ ΕΙΣ ΤΟΝ ΠΡΟΦΗΤΗΝ ΩΣΗΕ

Τ0Μ02 ΕΚΤ02.

Σπείρατε έαυτοΐε είε δικαιοσύνΗν, τρυρ-ίσατε είε καρπόν ζωβε, 1 2

φωτίσατε έαυτοΐε φώο Γνώσεως, ζΗΤΗσατε τον Κύριον εωο ου
5 ελθΗ τεννπματα δικαιοσύνΗΟ ύμΐν.

Δίττορ άείπως εστίν 6 της παραινέσεων τρόπος, η γαρ ε

έζηγούμχνοι την τοις έθέλουσι ραθυμεΐν έπικεισομενην κο-
λασιν μετασοβεΐν ε'ιθίσμεθα και μόλα γοργώς επί το βιοΰν
(λάτθαι λαμπρώς" η τάς τοις έπιεικεσιν ηύτρεπισμενας
ίο τιμάς άπαγγέλλοντες προθυμότερους άποτελούμεν τους παι-
δευομένους έπι το δεΐν Ιέναι λοιπόν προς την άμεινω τε και
έννομωτάτην ζωην. τοιούτον τι και νυν ο των όλων θεός
εργάζεται, ηπείλησε μεν γάρ τοις πεπλανημένοις τους πόλε- α 152 Α.
μους, τάς συμφοράς, την εις αλλοφύλους άπαγωγην, τους
15 των πόλεων εμπρησμούς, των μαχόμενων την αγριότητα,
πλην οΰ μέχρι τούτων τον της παραινέσεως ΐστησι λογον,
αλΧ 18ού δη πάλιν, καΐ κα& έτερον αύτους ονινησι τρόπον,
και δη, μεθεντας το αχρηστον κα\ άπασης αύτοΐς ταλαιπω
ρίας πρόζενον, το οτι μάλιστα πεφυκος ώφελεΐν άνθελέσθαι
20 κελεύει, γηπόνοις εν Ίσω, σττΐίροντας μεν ε\ς ^ιχΑΐοα-υνην,
τρυγώντας δε και ε\ς καρπον ζω*\ς. ως γαρ 6 μακάριος β
γράφει ΤΙαύλος " Ο αν σπείρη άνθρωπος, τούτο και θερί- ααΐ.νί.7•
" σει." και " Ό μεν σπείρων φαύλα, θερίσει κακά," κατά το ρ™*.

Ι, 2. Τόμοι ΐκτοΐ Β.Ό. 4• ζητή(τατ€ Υ. ίκζητησατΐ Έάά. β. γίνήματα

Ρ. (23 αϊ.) 7• «'βΛουσι] Λλουβϊ Έάά. 9• ηύτρ*ιησμίνο\κ 'ύά.
21. και οιη. Ό. •
Τ {2
 220 Β. ΟΥΚΙΙ^Ι ΑΙ^ΕΧΑΝϋΚ. χ. ι%.

γεγραμμένον 6 δε της δικαιοσύνης εργάτης, σωτηρίας εσται

καϊ ζωής εμπλεως, λάμπρος καϊ άζιοζηλωτος, καΐ οίνοι/ άπο-
Ρβ. οίϋ. τρυγήσει "τον εύφραίνοντα καρδίαν ανθρώπου." δει δε
προς τούτω τους έθέλοντας εύδοκιμεΐν, ε'ις νουν καϊ καρδίαν
το της αληθούς γνώσεως ε'ισοικίζεσθαι φως, ουκ εχόντων 5
Εοω. ί. ο αΰτο των προσκυνουντων " τη κτίσει πάρα τον κτισαντα.
πώς δ' αν γένοιτο καλώς το δύνασθαι ο-πε'ιρειν εις αικαιοσννψ,
και μην καϊ άποτρυγαν εις καρπών ζωής, καϊ το λαμπρον της
γνώσεως εϊςδέχεσθαι φώς, αύτος υπέδειξε προστιθείς Ζ*ιτη-
<ΓΛτε τον Κυριον έως ' ου ελβη γεννήματα, οικακο-υννις ύμίν. ίο
ζητοΐτο δ' αν προς ημών θεός, ούχι τοπικώς' τούτο γαρ
εύηθες, έπέι μη εν τόπω το θεΐον άλλ' ώς εν διαθέσει
ψυχής, καϊ νου προθυμίαις εις παν οτιούν τών άρεσκοντων
ά αύτώ διανενευκότος, κα\ εϊς είδησιν βλέποντος ορθην κα\
άπεζεσμένην, κα\ ούδαμόθεν εχουσαν το έπιτιμασθαι δεΐν. 15
εύροντες γαρ ούτως αύτον, και την τών ετέρων αγαθών κα-
ταπλουτησομεν κτησιν. η ουκ αληθεύει Χρίστος, όταν λέγη
8. 3ο&η. « χωρ}? εμού ου δύνασθε ποιεΐν ουδέν; άλλ' εστίν οιμαι
τουτί τοις ορθά φρονεΐν ε'ιωθοσιν ούδαμόθεν άμφίβολον.
κτησις γάρ ήμΐν αύτη παντός αγαθού μετά θεού, και δια ζο
θεού, και παρά θεού.
Ειποί δ αν τις, καϊ μάλα εικότως, οϋχ\ μονοις τοις τών
ο ειδώλων θεραπευταΐς, το ο-πε'ιρατε έαυτοΊς εις ο^ιχαιοο-ύνψ καϊ
τα τούτοις εφεξής, άλλα γάρ κα\ τοις της ορθής πίστεως
Ιν^ΐ άποτρέχουσι, προσκειμένοις δε μάλλον " πνεύμασι πλάνης, 25
" εν ύποκρίσει δαιμονίων, κεκαυτηριασμένοις την σννείδη-
" σιν" ώς γοΰν 6 σοφώτατος γράφει Παύλος, ούτοι ο-πεί-
ρουο-ι μεν τοις εις γνώσιν κα\ φιλομάθειαν έγκείμενοι πόνοις'
πλην ούκ εις έργα ο^ικαιοο-ύνης, άλλ' εϊς άδικίαν κα\ άσέβειαν
ΐ3• ιΟογ. " ΐΐλανώντες κα\ πλανώμενοι," κα\ " Ύύπτοντες ασθενούσαν 3°
νηι. II.

3. θή ρΐΌ οί ϋ. 6. κτισαντα] κτίστην και ποιητην Ό. 8ΐ3ΐίπι Ηαβο

3(](Γι(, ήγουν οίομίνων ότι θίοι κατά αΚήθίιάν ίίσιν ους αν (ργάσαιντά τίνα λιθοξόοι
δηλονότι και ζύλων οί τιχτουργοί. 8. άποτρνγιϊν Εάα. ΙΟ. γινήματα Τ).
13- προθυμίαις] + τάίς Ό. 28. πόνοις 3881ιοιρΙαπι 6Χ Β. Ο.
 χ. 13, Η• ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. VI. 221

" την σννείδησιν τών αδελφών, ύπερ ών Χρίστος απίθανε,

τρυγωιη δη ούν ουκ ί\ς καρπον ζωης' πόθεν ; άλλ' εις κολασιν » 153 Α.
τε και κρίσιν, και γουν εφασκεν ο Άριστος, οτι υ$• ο °^"£'•
" αν σκανδαλίση ενα των μικρών τούτων τών πιστευοντων
5 " «£Γ εμε, συμφέρει αύτώ, Ίνα κρεμασθη μύλος όνικος περ\
α τον τράχηλον αυτού, και καταποντισθεί εν τω πελαγει της
" θαλάσσης" ούκοΰν άγαπάτωσαν την άληθειαν' τούτο
εστί το της γνωιπως φως' ούτω ζητείται θεος' εντεύθεν
αύτοΐς χαρποΊ μεν οικΛΐο<τύι/ηί άνατελούσιν ιϊς Χωψ' τρυγη-
ΙΟ βησ-ίται δε καΐ οίνος, ου σωματικός, νοητός δε μάλλον και Ι)
δια ΤΙνευματος, ος και καρδίαν ευφραίνει κάϊ νουν. Ρβ• °'"•

"Ινα τί παρεσιωπΗσατε άσέβειαν, και τάε άδικίαο αύτΒε έτρυρΗ- 13

σατε, έφάΓβτε καρπόν ψευδή ; ότι Ηλπισαο εν τοΐο άρμασί σου,
εν πλάθει δυνάμεως σου, και έΕαναστΗσεται απώλεια έν τω 14
ΐ5 λαώ σου, και πάντα τα περιτετειχισμένα σου οϊχΗσεται.

Αιτιάται πάλιν, ώς άπο γε της εις το φαύλον ηδονής εφ'

019 ηκιστα εχρην κατηρεμεΐν έλομε'νους, άβουλότατά τε
σςσιγηκότας, εφ' οίς ην εικός ου μετρίως λυπεΐσθαι θεον. ο
δέον γαρ, φησι, παντι σθενει διωθουμενους την εϊς εμε
2ο δυσσεβειαν και τοις τα αισχρά συμβουλευουσι επιτιμάν,
τοΰτό τε δρώντας εν παντι γενέσθαι καλώ, σεσιγηκασι,
παρεδεξαντο τους της πλανησεως τρόπους• ουκ ην εν αύ
τοΐς 6 τοις εκείνα καινοτομοΰσιν άνθεστηκώς, ούκ άντιτιθείς
τα εκ νομού, καϊ εις άνάμνησιν αποφέρων τών τεθεσπισμε-
25 νων. γεγραπται γαρ " Ούκ έσονται σοι θεοί έτεροι πλην Έχοά.
" ε'μού' κα\ πάλιν " Ού ποιήσεις σαυτω εΐδωλον." άλλ' τι>.
ολίγος αυτοΐς παντελώς 6 περί τούτων ην λόγος, σεσιγή- ά

2. ζωηΓ πόθ(ν ;] 8Ϊ0 οοπΐχί βχ Ό. ζωής ιτοθίν ΈΛΑ. 3• Ηοο δ* 38-

Μΐηιρίιιιη βχ Ό. 5• μΰλοι όνιχόε Ιιοο οπίϊηι: Ι). €). άνατίΧλονσιν Ό.
12. ναρισίαηησατί] παμισιώπησα! Ρ. 13. αρμασι Β. Ι). (XII.) ιι( ίηίκι.
άμαρτημασι ΕΛΑ. (Α.Υ'.) ιη. χρην Ό. 20. και αβδαιηρίππι εχ \).
24• ηθίσπισμάταν (βίο) Ό.
 222 Β. ΟΥΚΙΙ,Μ ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. χ. 13, Η-

κασι γάρ, τιμώντας την Α<τέβεΐΑν, τουτέστι την άποστασιν.

ούκοΰν τετρυγηχαο-ι τους της εις τοΰτο λοιπόν Λάικίας καρ
πούς, κατεδηδόκασι χ,Αρπ'ον •<\/ευ$ϊι, τουτέστιν, άθρανη τε
κα\ άνονητον εσχηκασι την ελπίδα, καρπός μεν -γαρ ο
αληθινός, ό σώζειν τε και ώφελεϊν δυνάμενος, η εις θεον 5
αγάπη, καΐ τα της δικαιοσύνης αύχηματα' καρπός δε -ψευσης,
β ο της δυσσεβείας νοοΐτ' αν ε'ικοτως' καταίρει γαρ πάντως
εις τέλος το άπευκτόν. ποίος ονν ό •ψευαης αρα χ,Αρπος, ο
εκ της δυσσεβείας αϋτοϊς γεγενημένος, παρέδειξεν ευθύς,
προσεπάγει γάρ Ότι ηλπιοΆς εν τοις αρμαο-ι <του, εν πληθει ίο
αυναμεως <του, και εΡαναο-τησεται απώλεια εν τω λαω σου,
και πάντα τα περιτετειχιο-μενα <του οΐχητεται. δεδυσσεβηκας
μεν γαρ ου μετρίως, φησϊ, ξύλοις τε και λίθοις λελατρευκως,
και τον ενα και φύσει και αληθώς άτιμάσας θεόν. είτα του
154 Α. α πολέμου περιηγγελμένου, βεβηκότος δε ηδη και αυτών είσω 1 5
θυρών, ου την παρ εμοΰ μάλλον εζητεις επικουρίαν, άλλα
ταΐς εαυτών δυνάμεσι, και τω πληθει τών αρμάτων επ-
εθαρσησατε, και της τών πολεμίων ισχύος κρατησειν ύπ-
ελαμβανετε, άρκούσης ύμΐν εις τοΰτο της τών ψευδωνύμων
θεών φειδοΰς και επικουρίας, τοΰτο ύμΐν γενησεται καρπός 2 ο
■ψευ^ί. εσται γάρ όλεθρος κατά τών λαών, πασά τε λαμ-
\> πρα και εύτειχεστάτη κατασεισθησεται πόλις. ο γαρ ούχ
ιστησι θεός, πάντη τε και πάντως πεσεΐται.
Αεγε'σθω δη ταΰτα και προς ημών, μάλλον δε πάρα θεοΰ,
τοις προσεδρευειν εθελουσι τοις άνοσίοις αιρετικοΐς, κάί 25
μαθητιάν ύποκρινομε'νοις τά εις ζωην τε και σύνεσιν. ούτοι
παραο-ιωπωτιν αο-εβειαν. ανέχονται γαρ δυσφημουντων άκου-
οντες, καίτοι πλείστην οσην οφείλοντες την κατ αυτών
ποιεΐσθαι κατάρρησιν. μεθέξουσι δη οΰν της εαυτών δι/σ
ο βουλίας, και τους της αδικίας εκθεριοΰσι καρπούς, φάγονται 3°

Ι. γαρ οεβ. ϋ. 9• β"")* (β>ε) Ο• 12. σοι ϋ. Ι5• π*ρί-

ηγγιΚμίνου Ό. προηγγ. Ε<ω. ήδη 38δυιημΙυΐη βχ Ώ. 22. ίύτ(ΐχ*στάτη]
ίντυχιστάτη Ι&άά. 2"]. παρασιωποΰσιν Ό. 29. δνσβουΧίαΐ] σνμ-
βουλίαι ϊιά.
 χ. 14, ΐ5• ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. VI. 223
γαρ •ψευατ\, νόθην και άπόβλητον δεχόμενοι γνώσιν, διδασ
κόμενοι τε τα. διεστραμμένα, καϊ όσα την αληθείας το κάλλος
παραχαραττειν επιχειρεί, οτι δε και αυτών πάσα πεσεΐται
δυναμις, θεού καταστρεφοντος, οΊχησανται δε κάΐ εις ολε-
5 θρον και άπωλειαν, πώς αν ενδοιάσειε τις ;

Ώς άρχων Σαλμανά εκ τοΰ οΓκου Ίεροβαάλ, έν ήμέραιε πολέ

μου μΗτέρα επί τέκνοις Ηδάφισεν οΰτωο ποίΗσω ϋμ?ν, οικοο 15
τοΰ Ίσρα,Ηλ, από προσώπου κακιών υμών. α1

Έν τϊ) βίβλω γεγραπται τών Κριτών, ως εζεκλινε μεν

ίο ο Ισραήλ οπίσω τών Βααλείμ. κατά. καιρούς, ταύτητοι
θεω προσκεκρούκασι, παραδεδονται δε καΐ εις χείρας Μα- «Πια.
διαμ, εφ' όλοις ετεσιν επτά. άπηνη δε ούτως ΰπομεμενηκασι
την εκ τών κεκρατηκότων πλεονεξίαν, ώς ηδη καΐ πέτρας ι&. ι.
οικεΐν, και σώζεσθαι μόλις εν αύταΐς καταδυομενους, και
τζπροτείχισμα ποιεΐσθαι τάς δυσχωρίας, διά τοι το παντελώς &
άπεατεΐν προς μάχην. συμβεβηκε τοίνυν ώμώς άναιρεΐσθαι
κατά καιρούς τους εμπίπτοντας τοΐς Μαδιηναίοις, ώστε καϊ
άθλίαις μητράσι συνδιόλλυσθαι τέκνα, φειδοΰς άπάσης ε£-
τ}ρημενης. ηρχον δε αυτών 'Ω,ρηβ τε και Ζηβ, κα\ Ζεβεε 1\>. νΐί.
2ο και 2,αλμανα. παρετεινετο οε τα της συμφοράς αχρις αν ξ β^.
κατοικτείρας θεός ταλαιπωροΰντα τον Ίσραηλ ήγειρε τον
Γεδεων, ος καϊ μετωνομασται παρά τε τοΰ πατρός καϊ τών Π»• νί•
εγχωρίων Ίεροβάαλ, • δι α'ιτίαν τοιαυτην. χρησαντος μεν α 155 Α.
γαρ αϋτω τοΰ θεοΰ δια φωνής αγγέλου, καθεϊλε την στηλην
2 δ τοΰ Βα'αλ, και το άλσος αύτοΰ εξέκοψε, λεληθότως καϊ εν
νυκτί. επειδή δε οι της πολίχνης οίκητορες τα συνήθη πλη
ρούν ύπο την εω σπουδάζοντες, παρησαν εν τω τεμενει, και

6. Σαλμανα Β. Ρ. (42 »1.) Σαλμανά Ό. ι•1 ΊηίτΖ. Σαλμανάκ Εάά. [Σαλαμαν Α.Χ.]
τον ροβΐ οίκον αάά. Εάά. ίηνίΐο Ό. (ΑΙεχ.) 8. πρόσωπον] + αδικία:
Εάά. \',:ΐ.! ίο. τών οπ). ΛιιΙι. τω (βίε) ΡοηΙαηιιβ. 1 1. κα\ οπι. Ι).
■ 7• ΙΙ-ΗΌ κατά καιρόν! αοοβ58ΡΠΐηΙ εχ Ό. 30. πληρούν] πληρονντιι Εάά.
 224 Β. ΟΥΚΙΙ^Ι ΑΙ,ΕΧΑΝϋΒ. χ. 14, ΐ5•

κατερριμμένον τεθέανται τον Βααλ, καϊ τον δρυμον επ αυτω

πεπτωκότα, κατεστοχάζοντο της του Τεδεων ηδη φιλοθειας,
καϊ αύτώ του πράγματος έπεγραφον τας αίτιας. είτα
προσηεσαν τω πατρ\ λέγοντες Δο? τον υ'ιον σου, ινα απο-
σαά. νί. V) κτείνωμεν αυτόν, " ότι καθεΐλε τον Βααλ." -προς ταύτα 5
εκείνος" " Μ?) υμάς, φησιν, εκδικήσετε τον Βάαλ; £ί θεός
" εστί, δικασάσθω προς τον καθελοντα αύτον." εντεύθεν ο
Γεδεων μετωνόμασται λοιπόν Ίεροβαάλ, ο διερμηνεύεται
" Αικασάσθω ό Βάαλ"
Ώ.σπερ ουν, φησιν, 6 "Χαλμανα της Μαδιηναίων πληθυος ίο
ό καθηγουμενος, εκ του οίκου Τεδεων ήτοι τού Ίεροβαάλ, μη
τέρα 'επι τέκνοις ηδάφισε, τον αύτον τουτονί τρόπον των Ασ
ο συρίων ό στρατηγός ώμώς και άπανθρώπως, καϊ οϊκτιρμοΰ
παντός δίχα χρησεται πολεμώ τω καθ' υμών, κα\ μητέρα
συν τέκνοις έο^αφιέϊ. συμβησεται δε ταυτί διά γε τάς υμών 15
κακίας, κολάζει γαρ ού μάτην, κριτής ων δίκαιος ό των
όλων θεός. άλλ' ει έκτε'ινοιτο λοιπόν είς το επεκεινα μέτρου
τα τών προσκεκρουκότων αύτώ πλημμελήματα, τότε ανα
λόγως επιφέρει τα εζ όργης. ει δη παραιτοίμεθα τον θυμον,
προπαραιτητέον ευ μαλα και το πλημμελεΐν, κα\ το οιονεί 2ο
καταθηγειν εϊς άγανακτησιν την θε'ιαν τε και ημερωτατην
άφύσιν, τάχα δέ που και ούχ έκούσαν εις τούτο καταβια-
ζεσθαι ταϊς τών πταισμάτων ύπερβολαΐς. ιστέον δε, ότι
τών προλαβοντων εξηγητών τίνες, ού τον τών Ήίαδιηναιων
άρχοντα Χαλμανα μητέρα επ\ τέκνοις 'εοαφίοΌ,ι φασιν, εκ του 25
οίκου Ιεροβαάλ, ήτοι του Ίσραηλ' άπο γαρ τών ηγουμένων
το σύμπαν εσθ' ότε κατασημαίνεται' άλλα μάλλον εν τω
οϊκω Χαλμανα τον Τεδεων 'ε^αφίο-αι μητέρα έπ\ τέκνοις.
αλλ οιμαι κρέϊττον, και την άπο τού πρέποντος έπικουρίαν
ο έχον είη αν ούχι τούτο μάλλον, άλλα το έτερον, ωσπερ γαρ 3°
κατ εκείνο τού καιρού, καθ' ον προσκέκλιτο τοις Βααλειμ ό

2. πίπτωκότίϊ (βίο) Τ). 7• άτινθΐΡ <5] κανηϋθίν ΈΑά. 1"}. (κπίναντο

ΑιΛεΓίιιβ. μίτρον Εάά. 20. προπαραιτητίον Ό. παραιτητίον Εά(1.
25. σαλμαναν Ό. 3°• €"ΐ "" ''°ε οκΐίηβ 1).
 χι. ι. ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. VI. 225

Ίσραηλ ηάαφίιτθη παρ αύτοΐς τα τέκνα μψράτιν όμοΰ δια.

χάρος αλλοφύλων, ούτω καΙ νυν άπονευσαντος ε\ς εϊδωλο-
λατρείαν του Έφραϊμ, εάαφιο-θήσονται πάλιν δια. χειρός
βάρβαρων, τουτε'στι των Άσσνρίων, όμοΰ ταΐς τεκουσαις
5 τα γεγεννημενα. οιμαι δη ούν ότι τό πιθανόν ό λόγος, και
την ομοιότητα την ως ε'£ εικόνος της αρχαίας, επί τα νεωτέρα
διασώσει μάλλον, ει τήδε νοοΐτο των προκείμενων η δύναμις.
α 156 Α.
"Ορθρου άπερρίψΗσαν. άπερρίφΗ βασιλεύε ΊσραΗλ. Κεφ. ιο'.

ΟΙ λοιποί πάλιν ερμηνευτα], και μην και των Εβραίων

ίο ή συγγραφή, τό ώς όρθρος άπερρίφηο-αν ειρηκασιν εναργώς,
το οίον ώς εν όλ'ιγω κομιδη καιρώ, ήγουν όξεως κα\ αμελ
λητί της προς θεον οίκειότητος άποπεπτωκεναι τον Ίσραηλ, \>
δια τούτου σημαίνοντες, βραχύς δε λίαν ό του όρθρου και
ρός" αμα τε γαρ άρχεται διαυγασμοΰ της ημέρας το φως,
ΐζκα\ τον ορθρον εργάζεται" άνασχοντος γεμην ηλίου, καΐ
πρωτην ακτίνα προεντος, λέλυται παραχρήμα κα\ διελη-
λακεν. ούκοΰν ώς όρθρος, τουτέστιν, εν όλίγω κα\ βραχεί
και κομιδη συνεσταλμενω καιρώ, τοις ηγουμενοις ομού συν-
απερ'ρίφηο-αν. η γαρ ούτως συνησομεν, ήγουν καθ' έτερον
2ο τρόπον μεταληψόμεθα. οτε γαρ τοις άνθρωπίνοις πταίσμα-
σιν ονπω τάς δίκας επιφέρει θεός, η και μακροτεραν ποιείται ο
της ανεξικακίας την παράτασιν, τό άπεικός ούδεν, τοΐς εν
νυκτϊ καθεύδουσι παρεικάζειν αυτόν, καΐ γοΰν οι μακάριοι
ΙΙροφηται διακεκράγασι πολυτρόπως ημΐν, αυτό δη τοΰτο
25 κατασημαίνοντες. Ιερεμίας μεν γαρ ό σοφώτατος " Μ17 ^\
" εση, φησ)ν, ωσπερ άνθρωπος ύπνων, η ώς άνηρ ου δυνα-
" μένος σώζειν' ό δε'γε θεσπέσιος μελωδός, ποτέ μεν φησιν,
οτι " Έξεγε'ρθητι, Ινα τι ύπνοΐς Κύριε ; άνάστηθι καϊ μη ρ"• χ1"'•
2.).

Ι. η&αφίσ&η] ηδαφίσθησαν Έ,άά. II. άμι\ητί Ό. 12. η'ικαώσίως Ι).

ΐ6. προίντο: Β. Ι), προχίοντοϊ Έ•άά. παραχρήμα αϊκαιηρίιιιη εχ ]). ΐ8. κο-
μι&ίΐ συνισταΧμίνω κπιμώ] ΐν καιρώ κομιδη συικστάΚμίνω Ό. σνναπιρρίφησαν
όμοΰ ίηνοΓϊο οπίίηο 1). 19. Ηοο γοΰν αββιιπιρίαιη εχ ϊ). 20. μ<τα-
Χηψάμινος (βϊο) ϋ. 21. κα\ αββιιιηρίιιπι ΡΧ Η. Ι).
ΎΟί. ι. α £
 226 Β. ΟΥΚΙΙ^Ι ΑΙιΕΧΑΝϋΚ. χι. ι, Λ.

" άπωση είς τέλος" ποτέ δε αν διεγηγερμενον βλέπων εις

Ρβ. ά" επικουρίαν τινών, " Κα} εξηγερθη, φησιν, ως ό νπνών
65• " Κύριος."
"Ορΰρον δη ουν εοικεν άποκαλεΐν της επ' αύτοΐς οιονεί
εγρηγόρσεως τον καιρόν όρθρου γαρ εξ ύπνου διανισταμεθα. 5
ηγρυπνηκότος δη ουν επ' αύτοΐς του θεού, και μονονουχι
διεγηγερμενου λοιπόν εις επίσκεψιν ων δεδρακασιν, από
βλητοι και άπιρρΊμμ-ίνοι γενησονται' καίτοι δια πλειστην
οσην άνεξικακίαν μονονουχι και νυστάξαντος επ αυτοΐς,
κατά τον ηδη παρωχηκότα καιρόν, συναπερ'ρίφθαι δε τοις το
ο οχλοις κα\ τον βαο-ιλέα, φησιν, ώς όσον ούδεπω και της
Έφραϊμ βασιλείας εσομενης εκ μέσου, νπονοστησαντες
γάρ, ώς εφην, ε'ις την Ίουδαίαν μετά τον της αιχμαλωσίας
καιρόν, ΰφ' ενα πάντες γεγόνασι βασιλέα, καθαπερ αμελεί
και εν άρχαΐς και προ των της αλώσεως χρονών, εβασι- 15
λευον γάρ ο'ι εκ φυλής Ιούδα κατά την Ιερουσαλήμ, οντος
'ετι παντός του Ίσραηλ.

Διότι νΗττίοο ΊσραΗλ και εΓώ ηγοπηοο αυτόν και έ£ Α'ΐΓ-ύπτου

157 Δ. α μετεκάλεσα τα τέκνα αύτοΰ. καθώς μετεκάλεσα αύτούε, οΰτωο
2
άττωχοντο εκ προσώπου μου. 2ο

Έιοικεν ήμΐν εν τούτοις ό λόγος άνθυποφορα μαχεσθαι ττ)

παρά τίνων, νοείσθω γάρ τις εκείνο διενθυμούμενος, η και
λέγων αναφανδόν Ει εμελλον άποπεσεΐσθαι, καΙ εκ προσώ
που θεού γενέσθαι κατά καιρούς οι εξ αίματος Ισραήλ,
βδελυροί τε εσεσθαι κα\ άπηχθημενοι, τί κα\ όλως κεκληνται 25
την άρχην ; προς ταύτα θεορ, κα\ μάλα εΐκότως, εξηγείται
1) τρόπον τίνα, λέγων Νηπιος Ίσ-ραηλ και έγω Υίγαπητα αύτον,
°βη- χλ) ε£ Αιγυ7Γτου μετεκάλεσα τα, τέκνα αυτού, άνηρ απλαστος

Ι. δή ρΓΟ δί Ό. 2. και ηκδίιιηρίατιι εχ Β.ϋ. 9• ννστάξαντοί Ό.

νυστάξοντοι Έ•άά. II. οΰδί'που \\Α. ι"]• Ηββο ?τϊ πόντοι 80068-
£εηιη( εχ Β. ϋ. 28. κάΐ ββ8ΐιπιρΙυπι εχ Ι).

\
 χΐ ι, 3. ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. VI. 227
γεγονε φησιν Ίακωβ, ός μετωνομάσθη ' Ισραήλ, ταύτητοι
κα\ ηγαπησα αύτόν' ετι γαρ όντων εν μήτρα, " Τον Ίακωβ Μα1- '•
ηγαπησα, φησι' τον οε Ησαν εμισησα. επειοη τοιννν
ΐγάπηκα. αϋτον, ταύτητοι και εζειλόμην της Αιγυπτίων
5 πλεονεξίας τα, τέκνα αυτού. " ΤΙοιώ γαρ έλεος εις χιλιάδας Εχο£
" τοις άγαπώσί με." τι ούν ο'ι τετιμημενοι καΐ άπολεκτοι
δια τους πατέρας, οι τη της ελευθερίας τετιμημενοι χάριτι, α
καϊ δουλείας κα\ πόνων άπηλλαγμενοι ; άρα τετιμήκασιν ;
αρα ταΐς εύνοίαις κατευφραίνειν (σπούδασαν τον ύπερασ-
ιο ττισαντα θεόν ; ουδαμώς, φησίν. άποδεδραμήκασι γαρ του
Δεσποτου, α-πωχοντο του τετιμηκότος, ύβρισαν τον κεκλη-
κοτα. ά,πωχοντο δε, τίνα τρόπον; αρα καθ' ίνα και κατ*
ολίγους του φρονεΐν ορθώς άπωλισθηκοτες, καΐ ταΐς τινών
άπάταις νποκλεπτόμενοι ; ούμενοΰν. άπεθορον γαρ ούτως,
1 5 ωσπερ αμελεί κα] κεκληνται, τουτεστι, κατά. πληθύν όλην
κώ. κατά φυλάς, παγγενη τε κα\ πανοικί. εξήλθον γαρ ούτω (1
της Αιγυπτίων κατά καιρούς, μεμνημεθα δε, ότι μόλις
άνησειν τον Ίσραηλ ΰπισχνούμενού του Φαραώ, και την
άπαίρουσαν αυτού πληθύν άναμαθείν έθελοντος, λέγοντος τε
2ο σαφώς " Ύίνες κα\ τίνες είσιν ο'ι πορευομενοι ;" ^Λωυσης π», χ.
άπεκρίνετο " Έυν τοις νεανίσκοις ημών και συν τοις πρεσ-
" βυτεροις ημών πορευσόμεθα, συν τοις υ'ιοϊς καϊ θυγατρασι,
" καϊ προβάτοις και βουσϊν ημών." ούκούν κατά φυλάς
ολας κα\ κατά πληθύν, κατά γένος τε και οίκους η κλησις' β
25 κατά τον ίσον δε τρόπον και ή άπόστασις, ης το άκαλλες
οτι μάλιστα σημαίνει, λέγων το α,πωχοντο έκ ποοα-ωπου μου.
ους γαρ αν ελοιτο μισεΐν ό τών όλων Αεσποτης, ουδ αν
ΐπισκέψαιτο,. κατ εκείνο φημι το εν ψαλμοΐς ύμνουμενον Ρβ.
ζ,πιρλεψον επ εμε και ελεησον με. γεγραπται γαρ, οτι οχνϊϋ.
3θ"'ΟφθαλμοΙ Κυρίου επί δικαίους"" καϊ αυτός δε που φησίν ρ8.
χχχίίί.ΐδ.

Ι. μιτιπωνομάσθη ΈΛΑ. 4• ίγάπηκα] ήγάπησα ΑϋββΓίΐΙβ. 12. κατ

ολίγοι» Ώ. 1"]. Αιγυπτίων] Αιγυπτίου ΡοηΙ. Αιγύπτου ΑυΙ>. 24• 9
οίϊοι/ί ϋ.
 228 Β. ΟΥΚΙΙ^Ι ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. χί. ϊ-4•

Εβ. ίχνϊ. " Και επϊ τίνα επιβλέψω, άλλ' η επ\ τόν ταπεινόν και
" ησύχιον, και τρέμοντα τους λόγους μου ;"

Αυτοί τοιε Βααλειμ εθυον και τοιε Γλυπτοιε εθυμιων. και εΓω
3
συνεπόδισα τον Έφραΐμ, άνέλαβον αυτόν επί τόν βραχίονα μου,
4 και ουκ έΥνωσαν ότι Γαμαι αύτούε εν διαφθορά ανθρώπων. 5
έζέτεινα αύτούε έν δεσμοϊε άΓαπΗοεώε μου.

Άμετρητον ούσαν κα\ θεοπρεπή την ενοΰσαν αΰτω δείκ-

νυσιν ήμερότητα. το μεν γαρ, τοΐί ήδη πεπιστευκοσι και
1> έπεγνωκοσιν αυτόν και αΰτω δη μόνω προσκυνεΐν ηρημενοις,
άπονεμειν τα αγαθά., λόγον αν εχοι τον πρέποντα, κα\ ουκ ίο
εζω τοΰ εικότος το χρήμα κείσεται' τίμα γαρ τις, ειπερ
ελοιτο δράν ορθώς, τον οϊκεΐον ήδη και προσδεδραμηκοτα'
το δε και τοις βεβηλοις ετι καϊ ουκ ε'ιδοσιν αΰτον, παντός
αγαθού φαινεσθαι χορηγον, ΰπερβολην αν εχοι φιλανθρω
πίας και θαύματος, καϊ θεοπρεποΰς αληθώς άπόδειζιν ήμερο- 15
τητος. τοιγάρτοι καϊ αυτός εφασκεν ο "Σωτηρ, κατοικτειρων
τα καθ' ημάς και τον οΰδαμόθεν πρέποντα ταΐς φιλαμαρτη-
Β.Μ«ΐΛ. 0 μοσιν ελεον απονέμων ώς θεός, ποτέ μεν, οτι " Οΰ χρείαν
" εχουσιν οι ΰγια'ινοντες 'ιατροΰ, άλλ' οι κακώς έχοντες,
16. ΐ3• ποτέ δε πάλιν " Οΰκ ηλθον καλε'σαι δικαίους, άλλα. άμαρ- ζο
" τωλους ε'ις μετανοιαν." θαυμάζει δε σφοδρά καϊ ο σοφω-
τατος ΤΙανλος την άσύγκριτον άνεξικακίαν τοΰ πάντων
Τί">• κρατούντος θεοΰ, και φησιν οτι " Χριστός ήλθεν εις τον
»• '5
" κοσμον αμαρτωλούς σώσαι' ων πρώτος ειμι εγω. αυτοί
το'ινυν φησι, τουτέστιν οι εξ Ίσραηλ, επλανώντο κατά την 25
Αίγυπτον, οΰπω θεόν βδεσαν τόν άληθινόν, εμε' κατ-
εφωρώντο δε μάλλον θυσίας προσάγοντες τοις Βοίαλειμ,

Ι. και ρππκ ηκΒίιιηρΙυηι ι•χ 1). 2. Ροδί μου Ιιαεε 2<1(1ίΐ Ό. πάν&ανον ηνν αρα
το ί'κ προσώπου γιν€σθαι θίοϋ καϊ την <2γ πάν ότιοϋν των αισχίοτων άπόνιυσιν
ϊχ€ΐν' ταύτητοί κολάζεται ταϊί άποστροφαϊι. 9. τοΐί ρήιιβ] ταϊι Τ). (185.)
4. Έφραΐμ] + κα'ι ΐ. Έ,άά. $.'ΐαμαι] ίάσομαι Γ". (68.) 21-24• Η»βΟ
θαύμαζα—(ίμι ι'γώ ϊ(Χ6886ηιηΙ εχ 1). 24. αντο'ι] καίτοι Έ,άά. 27. τοϊγ
Ηα&βΙ βίο Ό.
 χί. α-4• ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. VI. 229
τουτεστι τοις ειδώλοις, θυμιώντες τοις γλυπτοΐς, ήτοι τοις
τών εγχωρίων σφάσμασιν. εγω δε επείπερ ειμί χρηστός
τε καΐ άγαθος, καίπερ οΰτως έχοντα σκαιότητος τον 'Εφράίμ,
ήτοι καθ' όλου τον Ίσραηλ, ώς εκ μιας ενθάδε φυλής δη- Λ
5 λούμενον, (τυνεπόσκτά φησιν.
Και τι δη τοΰτο εστίν, αυτός διεσάφησε λέγων Άνίλαβον
αύτον ιπϊ τον βραχίονα μου. η δε του πράγματος όμοιότης,
ως εκ τοΰ δρωμένου περί τα νήπια, οι γαρ τα, μικρά των
βρεφών εις χείρας άναλαμβάνοντες, οιονεί ο-υμπο&ζου<τιν
ίο αυτά, συνενεγκόντες τους πόδας, δει γάρ οιμαι συστελ-
λεσθαι μηρούς τε και γόνατα παντός τοΰ συνιζηκοτος' τοΰτό
εστί το ο-ννεπόοιο-α' καθάπερ αμελεί και περί τοΰ Αβραάμ θ
γεγραπται, ότι α-υνεπόίκτεν Ισαάκ τον υ'ιόν αύτοΰ, ότε και ββ.'?•
* *' ' * χχη. 9•
θύειν αυτόν προσεδοκησε τω θεφ. εϊδεναι δε άναγκαΐον, ότι
1 5 των 'Έ,βραίων ή εκδοσις, και μην και η των έτερων, ουκ έχει
το (τννεπόύατα' τεθείκασι δε μάλλον το Υεγονα ώς τιθηνος
τω Κφραιμ. ούκοΰν εγω μεν περί αυτούς τοιοΰτος, αυτοί
δε ουκ εγνωταν, τουτέστιν ου συνήκαν, ουκ ΐβσθοντο ότι
καταφθε'ιρων έτερους των κατ αυτούς ποιούμαι την επαν- β 159 Δ.
2ο ορθωσιν. τοΰτο γάρ το ν1αμαι αυτούς εν σιαφθορά ανθρώπων"
κατεφθάρησαν μεν γαρ Αιγύπτιοι πρώτοι ταΐς δε'κα πληγαΐς,
ουκ άνιεντος τοΰ Φαραώ, μετά δε γε τάς Αιγυπτίων πλη-
γας, διολώλασι Χετταΐοι, Έ,ύαΐοι και Άμορραΐοι, Χαναναΐοι
και Ίεβουσαΐοι, ους νενικηκώς κατά κράτος ό Ίσραηλ κεκλη-
25 ρονομηκε της επαγγελίας την γην, θεοΰ πάν αύτοΐς κατα-
ψιλοΰντος το άναντες, κα! το δύνασθαι κατευμεγεθεΐν τών
εχθρών απονέμοντος, ούκοΰν ούκ αισθάνονται φησιν, Οτι ο
καταφθε'ιρων ανθρώπους τους ομογενείς αύτοΐς, εδ ετίθην τά
κατ αυτούς, και ενέτεινα αυτούς, τουτεστι, συνεσφιγξα καΐ
3ο συνεσχον ώς εν ^ετμοΊς αγάπης, άλλ' εϊπερ ήσαν σοφοί,
1• ιτράγματοιΐ παρα&ίγματοΐ Έάά. ίηνίΐίθ Β.ϋ.1). II. τοντό ΐστι Β.
τοντίστι Ό. Εϋο. ι6. γίγονα] γίγονιν Έάά. ίηνϊΐϊ» Β.ϋ. Ι). 23• Χ€τταίο»]
8ίε εοπβχϊ 6Χ υ. Χίταίοι Ι). Έάά. Ηΐίΐΐίπι ο! και όμοράιοι, και (να'ιοι και Χαναν. \).
και οπί. Ώ. 28. ϊτίθην Ι), ΐτίθίΐν Β.Ό. ίτίθονν Έάά. 3°• •* 3β"
ΜΙΙΙίρΙΐΙΠΙ ΕΧ Β.ϋ. 1).
 230 Β. ΟΥΒ,ΙΙ,Ι,Ι ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. χι. 4•

πάντως που και ένενόησαν και έλογίζοντο κατά σφάς, άνθ

ότου τά μεν έθνη ταύτα κατεφθάρη παρά θεού, άντεισκεκο-
μίσμεθα δε ημείς, σννέντες γάρ όντως, οτι μεμίσηκα τον
άλιτηριον, και ουκ εν λόγω ποιούμαι τον των δαιμονίων
ο θεραπευτήν, κατέληξαν αν τάχα που του δράν ελεσθαι τα 5
παραπλήσια.
Αεί δη ούν άρα τοις εθέλουσιν εΰφραίνειν θεον και λογισ
μού σώφρονος καϊ φρενός άγαθης, καϊ την εφ έτεροις οργην,
ασφαλείας ποιεϊσθαι πρόφασιν. πάνδεινον δε οτι της αχα
ριστίας το χρτ)μα, και ως εφ' άπασι τοις άτοποις εληλεγμενος ίο
κολάζοιτο αν εΐκότως 6 τη νόσω περιπεσων, κάντεΰθεν ημίν
ευκολον Ιδεΐν. ό γάρ αχάριστος, φησ\ν, ως βλάσφημος.

ά Και εσομαι αΰτοϊε ώε ρ'αττίζων άνθρωπος επί τάε σιαΓοναε αύτοΰ•

και έπιβλέψομαι πρόε αυτόν, δυνΗσομαι αΰτώ.

Επειδή γάρ εφασκεν ήγαπηκέναι τε κα\ ως εν τάζει βρε- 15

φονς εις βραχίονα λαβείν, συντειναι δε ώσπερ καϊ εν δεσμοΐς
αγάπης, καίτοι βέβηλον ετι και άλιτηριον οντά τον Έφραιμ,
ΐτον. ίϋ. ταύτητοι και επιστρε'ψειν πλημμελοΰντά φησιν' " Ον γαρ
" αγαπά Κύριος, παιδεύει, μαστιγοΐ δε πάντα υ'ιον ον πα-
" ραδεχεται. θέα δε όπως ημεροτητος ουκ άμοιρησειν της 2ο
θεοπρεπονς και τον της έπιπληςεως ύπισχνεΐται τρόπον, εν
β ϊσω γαρ έσεσθαί φησι τοις ιϊς σ-ΐΑγόνα ρΑπκτμχιη δια της
άνθρωπου χειρός τά έπ' αυτούς κινήματα, πατρός δ' αν
νοοΐτο κίνημα τουτ\ φειδοΐ και αγάπη κεραννύντος τά έζ
οργής, καϊ οίον ήρεμα, και χ«φΐ πλήττοντος μόλις, ως αν μη 25
άνεπιτίμητος ΰπαρχη παντελώς.
Επειδή δε ήγάπησε, κα\ έπιβλε-^/ΐιν επ' αυτόν επαγγέλ
λεται, άξιοι γάρ εποπτείας, ους αν ελοιτο τιμάν, κα\ όΰναται

2. άντικ€κομίσμ. Ό. 0• °" βββιιπιρίαπι εχ Β. Ό. 10. ίληλιγμίνοα

Έάά. Ι4• αντον] + και Ρ. (XII βαρπι Ιίηΐ'ΐιιη.) 15. ϊφασκον ΑαοβτΙιΐΒ.
ιό. σνν&ί'ιναι ρπ) συντίϊνβι ΈΔά. 23. ΐπ αΰτοΐί Ό.
 χί. 5, 6. ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. VI. 231
•προς ημάς, εντεχνία και δυνάμει τη θεοπρεπεΐ χαρούμενος, & ΐβο Δ.
τους οΐπερ αν ελοιντο νοσεΐν το εζήνιον. ει γαρ μη πείθων
ονίνησιν, εζ ανάγκης περιτρεπει προς το δράν ελεσθαι το
αμεινον, κα] μετασοβεΐ τάίς θλίψεσι προς το οτι μάλιστα
5 συμφέρον τε ημΐν και άναγκαΐον εις σωτηρ'ιαν. άκουετω δη
ουν προς ημών 6 των όλων θεός " Κύριε, εν θλίψει μικρά η *■■ χχν1-
" παιδεία σου ήμΐν'" τούτο εστί το ράπισμα" καϊ πάλιν
" ΤΙαίδευσον ημάς, Κύριε, πλην εν κρίσει και μη εν θυμω, ΗιβΓ• χ•
" Ίνα μη ολίγους ημάς ποίησης." ου γαρ το παιδεύεσθαι \>
ίο τοις ευ φρονοΰσι πικρόν' το δε εν οργή κολάζεσθαι, και δεινον
καϊ δυσοιστον, μάλλον δε καϊ ολέθρου το χρήμα μεστόν.

ΚατώκΗοεν Έφραίμ έν γη Αίι-ύπτω, καϊ Άσούρ αύτόε βασιλεύε 5

αύτοϋ, ότι ούκ ΗθέλΗοεν έττιστρέψαι• και ΗοθένΗσεν ρομφαία 6
έν ταΐε πόλεσιν αύτοϋ, και κατέπαυσεν έν ταΐε χερσίν αύτοϋ.
ΐ5 και φά|-ονται εκ των διαβουλίων αυτών.

Οτι παντη τε και πάντως εις λήξιν την άνωτάτω παντός

ημάς άποφε'ρει κακού το άπονοσφίζεσθαι θεού, διανενευκότας ο
ασχέτως επί το δράν ελεσθαι τα πονηρά, και ταΐς άπειθείαις
περιυβρίζειν τρόπον τινά, καίτοι καλούντα προς σωτηρ'ιαν
2ο αύτον, σαφηνιεΐ μεν λέγων κα\ ό μακάριος ΤΙαύλος " Βλέπετε, Η(Λ• "'•
" αδελφοί, μη παραιτησησθε τον καλούντα" ούδεν δε ήττον
και δια των προκείμενων ημΐν εσται καταφανές, κατα-
λελοιπώς γάρ, φησϊ, την ενεγκούσαν αυτόν ό παμμόχθηρος
'ΈΙφραίμ γην, ωσπερ Ιδίαν την Αιγυπτίων εποιησατο, τας εκ
25 τού πολέμου δεδιως συμφοράς, γεγονε δε καϊ υπ" αυτόν τον ά
Άσουρ, και όθνείοις σκηπτροις ύπηνεγκε τον αύχενα' κατ-
ώλισθε γάρ εις τούτο ταλαιπωρίας, καν εϊ τις εροιτο την
αιτίαν, άκούσεται λέγοντος τού πάντα ειδοτος "Οτι ουκ

2. ίλοιντο] βούλοιντο Ό. 6. Κύρκ 388υηιρΙαπι 6Χ Ό. 12. Ηοο γη

3£81ιπιρ1ιιπ) εχ Ό. (XII.) Άσονρ Β.Ό. Άσσοΰρ Έ,άά. (Α.ν.) 13. ηθίΚησαΐ]
8ίθ ΟΟΓΓβχί. (θΐΧησιν Έ,άά. 86(1 (.') ρομφαία] ϊν ρομφαία ΕΛά. (ν&1.) 8ΐ3ΐ1Π1 (ν
ταίι πόλισιν—φάγονται οπι.Ι). 2θ. και οπι. Ό. 21. κα\ονντα 1ιαΙ)6ΐ Ό.
22. κα\ οπι. ϋ. 26. Άσσοΰρ Εάά. 28. του] + τά Εάά. ίηνίΐϊβ Β.ϋ.

ν .•-.«,
 232 Β. ΟΥΒΙΓ.Μ ΑΙ,ΕΧΑΝϋΒ, χι. 5, 6.

φίληο-εν έπκττρεψαϊ θεού γαρ προθεντος την άμνηστίαν

και άνσπιν ωσπερ ιεναι προστάττοντος, επανηκειν δε ού
τως εις το αύτω δοκούν, μεταφοιτώντα φαυλότητας καϊ
των της ε'ιδωλολατρείας άποθρώσκοντα βόθρων, κατημε-
λησε δεινώς κα\ ουκ ηθίληη» επιο-τρί^αΐ ταΰτητοι καϊ ηλω 5
λοιπόν, και ΰπο χεΐρα γεγονε των μεμισηκότων. ι\οΊϊίντ\ο-ε
γαρ εν ταίς πόλεο-ιν αύτοΖ ρομφαία, και κατεπαυσεν εν ταις
χερ<τ)ν αυτού, τουτέστιν, εν ουδεμία πόλει του 'Έ,φραιμ ηύ-
ρηταί τις άνηρ, ό δεινός εις μάχην, καϊ ρομφαία χρησθαι
β δυνάμενος, παρείθησαν γαρ, κα\ οίον ελύθησαν των κατεχειν ι ο
αύτην είωθότων αϊ χείρες, επειδή δε πονηρά, καθ* εαυτών
και πεφρονηκασι και δεδράκασι, της εαυτών δυσβουλίας
εδονται τους καρπούς.
ΤΙικρον ούν άρα το άτιμάζειν άποτολμάν τάις άπειθειαις
τον σώζοντα, καν ει προκεοιτό τισι το διαφυγεΐν δυνασθαι 15
πλημμελείας εξ ημερότητος της παρά θεού, το ραθυμεΐν ουκ
Ιβΐ Δ. ε άζημιον. κατοικησ-ομεν γαρ εν Αίγύπτω, τουτέστιν, εξοικοί τε
και άληται παντη τε καϊ πάντως εσόμεθα, καί ούχϊ γην άφε'ν-
τες την αίσθητην, κα\ είς ετεραν μετανιστάμενοι, άλλα τον τών
άγιων αφέντες κληρον' εσόμεθα δε και ύπο τον Άο-ουρ, τον 2ο
άρχοντα δηλονότι τού αιώνος τούτου, νπ' αύτω τε κεισομεθα
δούλοι καϊ αιχμάλωτοι, και τοις αυτού θελημασιν υποκύπ
τοντες, διά τοι το άο-^ενηο-αι και καταπαύομαι παρ ημΐν την
ρομφαίαν. ού γάρ εστίν, ουκ εστί τοις φιλαμαρτημοσιν ελεΐν
ιΐ, ι<ι. ϊ>δννασθαι "την πανοπλίαν τού θεού," "καί την μάχαιραν 25
" τού ΐΐνεύματος, ο εστί ρήμα θεού." μάχαιραν δε νοήσεις,
καί της διανοίας ημών οιονεί την μαχιμωτατην τε καϊ φιλο-
θεωτατην κίνησιν, ην τοις πάθεσιν άντεζαγοντες, καϊ τοις
διαβολικοΐς κακουργημασιν άντιτάττοντες, την ευσεβή και
άμωμητον διαττομεν τρ'ιβον, και της ευαγγελικής πολιτείας 30
ταΐς εαυτών κεφαλαϊς άνάπτομεν τά ανχηματα.

1-5. Η360 θ€οϋ—ϊπιστρίψαι αεεεββεηιηΐ εχ ϋ. ΙΟ. «χ"* ϋ. ι8. καί

αΐί. οπι. ϋ. ϊηνίΐο Β. 20. Ηοο άφίντα 389υπιρΙιιπι εχ ϋ. καί οη. ϋ.
'Α,σσονρ ραββίιη Εάά. 31. «τ ρτο νπ' ϋά. 2"}. τοίοιχι (βίο) ϋ. 3°• διάτ-
τομιν 15.1). διατύττομιν Εάά.

Χ
 χι. 7• ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. VI. 233

Και ό λαόε αΰτοϋ έττικρεμάμενοε έκ τηο κατοικίας αϋτοΰ• και η

ό θεόο έττί τα τίμια αύτοΟ θυμωθΗσεται, και ού μΑ ύψώσΗ ο
αυτόν.

Δυσεκφραστος κομιδί} τών προκειμένων Ό νους, και τραχεία

5 των λέξεων η συνθήκη, κα'ι πολλής αν δεοιτο της σαφήνειας,
τοις εθελουσι νοεϊν. εστί δε ο βούλεται δηλονν ώς εν ολιγω,
τοιούτον, άπωχετο, φησιν, ο Έφραϊμ εις ΑΙγυπτίους, γε-
γονε δε καϊ ύπο βασιλέα, τον Ασούρ. είτα, ωσπερ τίνος
πυνθανομενου τε κα\ λέγοντος 'Ανθ' ότου καϊ τίνα τρόπον
ίο συγκεχώρηται παθεϊν, η πώς άλλοφύλοις δεδούλευκεν ό
Ισραήλ; τίθησιν εφεξής τάς απολογίας, και φησι, πρώτον
μεν, οτι " ούκ ηθελησεν επιστρεφαι'" προκείμενης γαρ ό\ 8υΡ™
ημερότητος, ηλω, φησι, καϊ προς τοϋτο ράθυμος καϊ άπειθης'
είτα, οτι " και ησθενησε ρομφαία εν ταΐς πόλεσιν αύτοΰ." ν"Ρ™
15 οι» γαρ ην, ώς εφην, ό τοις Άσσυρίοις άντανιστάμενος, η
καΐ ευδόκιμος τα τακτικά, θεού το μάχιμον παραλύοντος,
και δειλία που τάχα προκατασείοντος καϊ τον εύσθενη λίαν
εν μαχαις. αιτία δε και έτερα του πεσεΐν αυτόν ύπο τον
Ασουρ. ποία δε αύτη ; ο γαρ λαός, τουτέστιν 6 Εφραϊμ,
2ο μονονονχϊ καϊ εϊιχριματο αυτού, του Άσούρ δηλονότι, καϊ ίκ β
της αύτου κατοικίας άπαίρειν ηθελησεν εις την ΤΙερσών τε
καϊ Μηδων. κα\ ού δηπου φαμεν, οτι τούτο παθεϊν αυτός
αν ηθελησεν ό Έφραϊμ, άλλ' όσον ηκεν εις τα αύτω πεπλημ-
μελημενα, μονονουχϊ καϊ εζητησε παθεϊν τα ούτω δεινά, είπερ
3$ ε^ον διαδράναι την οργην μεταφοιτάν τ/ρημενω προς τά
άμείνω και πρεπωδεστερα, μονονουχι και ί^ίχρεματο του
Άσούρ, καϊ την ενεγκούσαν άφεϊς, τουτεστι την κατοικίαν & 162 Δ.
αυτού, προς την εκείνου βαδίζειν άσυνετως εγλίχετο, καίτοι
θεού παντη τε και πάντως επαζειν αύτω τα τοιαδε διειρη-

2. ό <3βββΙ ϊη ΐάά. 3• °-ύτούί ρΓΟ αυτόν V. 5• τίΓ βββαπιρίϋΐιι

βχ Β. Ι). Ι9• άσούρ ϋ. 20. τον άσούρ δηλονότι οπι. 1).
27• άσσούρ Ό. ΑιΛβΓίιΐδ. αύτοΰ κατοικίαν ίηνεΓβο οπίίηο ϋ.
νοι. 1. Η 1ΐ
 234 Β. ΟΥΒΙΙ,υ ΑΕΕΧΑΝϋΚ. χι. 8, 9•

κότος, ει μη βούλοιτο μετανοεΐν. επειδή δε προς τούτο αυτοί

κατώλισθον σκοπού, θυμωΟητεται θεός επί τλ τίμια αυτού,
τίμια, δε και εξαίρετα και προύχοντα των λαών, βασιλείς
δηλονότι καϊ ηγούμενοι, οϊ και τοις άγελαίοις συναπεκομισ-
θησαν, ελεεινοί τε καϊ δούλοι, καϊ εν τάζει δορικτητων, οτι 5
1) τους ύπο χείρα πεπλανηκασι, καϊ γεγονασι παγίς τοις, ειπερ
ηθελον αυτοί, και διάττειν δυναμενοις την επ εΰθυ. καθη-
γεΐται γαρ άεϊ των ΰπεστρωμενων το ηγουμενον. έσονται
δη ουν ταπεινοί καϊ άπερριμμε'νοι, καίτοι πλείστην οσην
εσχηκοτες την δόζαν. πρόσεστι γαρ πάντως τοις της ίο
βασιλείας θώκοις το εύκλεες. άλλ' οΰχ, αν ϋ-ψάο-ειεν αυτούς
ό θεός. πεπαυται γαρ, ώς εφην ηδη πλειστάκις, η του
Έφραϊμ βασιλεία.
ΐίαραφυλακτεον δη ουν ημιν μάλιστα τοις εν Χριστώ,
την είς τα. φαΰλα ρ'οπην, άνασειραζοντος μάλιστα του θεού' 15
ο η ει μη τούτο δρωημεν, εκόντες αυτοί, τον του διαβόλου ζυγον
εαυτοΐς επιθήσομεν, μονονουχι καϊ άποχρεμάμενοι της εις
αύτον αγάπης, ολτ) τε βαδίζοντες προθυμία προς το ύπ'
αύτώ γενέσθαι λοιπόν, καϊ τα αυτω δοκοΰντα πληρούν.
άλλ' ει τούτο γένοιτο, παροξυνοΰμεν θεον, ούτω τε λοιπόν 20
εσόμεθα ταπεινοί, χθαμαλον και πεπατημενον έχοντες νουν,
θεού παραλύοντος, και ταΐς εις το άγαθον άνδρείαις άνορ-
θούν ημάς ουκ άνεχομενου.

8 Τί σε διαθώ Έφραΐμ; ύπερασπιώ σου ΊσραΗλ; τί σε διαθώ ;

(1 ώε Άδαμά θΗσομαΐ σε και ώε Σεβοείμ. μετεστράφΗ η καρδία 25
9 μου εν τω αύτώ, συνεταράχθΗ η μεταμέλεια μου• ού μώ ποίΗσω
κατά τΗν όρΓΗν τοΰ θυμοΰ μου, ού μΗ έΓκαταλίπω τοΰ έίαλει-

I. βουΚοιντο ΑιΛβΓΐΐ18. 5• δορυκτήτων Εάά. 8. νταστρωμ-

μίνων Ό. II. θάκοιι ϋ. 15. Η&εο ανασαράζοντος μάλιστα τοΰ
θ€οϋ .ιοοβδδεπιηΐ εχ ϋ. ι6. ΙηΙετρυηβεΙιαηί Ικάντα, ρπ) ,ίκάντα Ε<1(1.
ίηνίΐίβ Β.ϋ. 22. άνο-ρίαΐ! Εάά. ίηνΐΐο Ό. . 24. &ιαθω Β.Ο. (Αΐβχ. XII.)
ποιήσω Ρ. διαθώμαι Εάά. (νβΐ.) σου] σ6 Ρ. (Οο.) 26. σννεταράχθη]
οΉταράχθη Ρ. (Οο.) ποιήσω} + σι Ρ.
 χι. 8, 9. ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. VI. 235

φθήναι τον Έφραΐμ, διότι Θεόο εΓω είμι και ούκ άνθρωπος,
έν οοί αρος.

Τίροεισηγαγε τάς μέμψεις, ύποδεικνύς οτι πάντη τε και

πάντως αύτοΐς τομωτάτην (-δει λοιπόν έπιφέρεσθαι την όργην
5 ανοσία πεπραχόσι, και έπέκεινα μέτρου κατά θεού δεδυσ- β
σεβηκοσιν, ώς μηδεμιάς ετι φειδούς αύτοΐς περιλελεΐφθαι
τρόπον, επειδή δε εστίν αγαθός, ημεροτητος πηγή και γενε-
σις, ανακόπτει το κίνημα, ούχ ώς παραλόγως γεγονοτι τνχον
εκ λογισμού του κρείττονος επίτιμων" ου γάρ αν άμαρτοι
ίο ποτε των αύτη πρεπωδεστάτων εννοιών η πράξεων η θεια τε
και αφραστος φύσις' άπείργων δε ώσπερ το κατ άξίαν, καϊ
κατακωλυων εξ ημερότητος το οτι μάλιστα πρέπον αύτοΐς,
τουτέστι, την είσάπαν άπώλειαν, και το εκ ρίζης ωσπερ β. 1β3 Α.
αύτης άναβοθρεύεσθαι δεΐν. ταύτητοί φησι Τί <π ΑιαΟω ;
ΐ5 ποία, φησιν, άδω χρήσομαι τα. κατά σε συντιθείς ; ύπιρ-
ασπιω ο~ου κάί έπαμυνώ πάλιν, και δυσκαταμάχητον απο
δείξω τοις έπιβουλεύειν έθέλουσιν ; είτα πώς τούτο γενη-
σεται ; πρέποι γάρ αν το κολάζεσθαι μάλλον η εύημερεΐν,
τοις τά δείνα κατά θεού δεδρακοσιν. ούκούν απονέμων το
2 ο προς άξίαν, κα\ Ισοστάθμους τοις πλημμελημασι τοις σοΐς
ορίζων δίκας, ώς Ά^αμα, (Ιηο-ομαί <τε κα) ώς Χΐβοείμ' πόλεις Ι) Οβη. χίχ.
δ« αύται ΈοδομιτικαΙ, ας μέχρις αυτών κατεδηδοκε βάθρων χϊν. 8.
το καταιβασιον πυρ. άλλ' ούδε τούτο δράσω, φησι, καίτοι
γενέσθαι δικαίως οφεΐλον. ΰπερθησομαι δέ' μεταβεβούλευμαι
25 γάρ' και ούκ άκράτοις χρήσομαι τοΐς θυμοΐς, ούκ αν δοίην
εις έξαλειψιν παντελή, καίτοι πονηρον γεγονότα, τον Έφραιμ.
δια ποίαν αιτίαν ; ου γάρ ήσαν άξιοι τού παθεϊν αύτο ; ναι
φησιν, άλλ' είμ) Θεός κα) οΰκ άνθρωπος, αγαθός δηλονότι,
και ούχι τοΐς εξ οργής κινημασι παραχωρών το νικάν' άν-
3ο θρωπινον γάρ το τοιόνδε πάθος, τί οΰν ετι κολάζεις, φησϊν, ο

3• ιτροικτηγαγ*] προσήγαγί Έ,άά. 4- αποτομωτάτην 'άά. 8. τνχορ

οτα. Ό. ιδ. πρίποι ϋ. πρίπιι ΈΑΑ. 2$. καταφάσιοιί] 8Ϊ0 εάίάί.
κατοιβάσιον (βίε) Ο. καταβάσιον Β. καταβαϊνον Έ,άά.
Η Η 1
 236 Β. ΟΥΒΙΙ.1,1 ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. χΐ. 9, ">•
ειπερ ει θεός όργαΐς μη κρατούμενος, έμφυτω δε μάλλον
επόμενος ημερότητι ; κολάζω, φησϊν, ειμ) γαρ ου μόνον
αγαθοί, ως Θιός' άλλα προς τούτω και άγιος, μισών
αδικίας, άποστρεφόμενος τους μεμολυσμένους, παραιτού
μενος τον θεομιση, και επιστρέφων τον άλιτηριον, διασμη- 5
χων το βέβηλον, Ίνα μοι πάλιν συνάπτηται.
Ώφελεΐ δη ονν ό Προφήτης ημάς, άνακεκραγως τε και
^9 1ν• ά λέγων " Ζητήσατε τον Κύριον, καΙ εν τφ εύρίσκειν αυτόν
" έπικαλέσασθε' ην'ικα δ' αν έγγίζτ) ΰμΐν, άπολιπετω ό
" άσεβης τάς οδούς αύτοΰ και άνηρ άνομος τας βούλας ίο
" αύτοΰ και επιστραφητω προς Κύριον, και έλεηθησεται.
χρη γαρ ημάς, ει περί πολλού ποιούμεθα το είναι μετά
θεού, παντι σθενει παραιτεϊσθαι το πλημμελεΐν, μεμνησθαι
Ι*ν. χχ. τε λέγοντος " Αγιοι έσεσθε, διότι έγω αγιός ειμί."
1 6.

ίο Και ουκ είσελεύσομαι είο ττόλιν. οπίσω Κυρίου ττορεύσομαι. 15

Επιτρέχει των αγίων ΤΙροφητών εσθ' οτε τον νουν

β ακριβώς των έσομένων η γνώσις, έναστράπτοντας το χρήμα
αϋτοΐς του Άγιου Πνεύματος, τοιγάρτοι και μεταξύ των
ιδίων λόγων, ήτοι των άνωθεν κα\ παρά θεοΰ, τας τίνων
έσθ οτε προανακεκράγασι φωνάς, η μετανοούντων, η εύχα- 2θ
ριστουντων, η ανασκιρτωντων εφ' οις αν αύτους εύφρα'ινειν
έπαγγελληται θεός. τοιουτονί τι παθόντα και νυν τον
164 Α. & μακαριον εύρησομεν 'Ωσηέ. ό μεν γαρ των όλων θεός ύπισ-
χνεΐτο την ήμεροτητα, και ουκ έίσάπαν έφασκεν όλοθρεύ-
σειν τους ημαρτηκοτας, ότι τε εϊη θεός, άγαθος δηλονότι, 25
κα\ ουκ άνθρωπος" ου γάρ τοι καθ' ημάς ό ΰπερ πάσαν την
κτισιν. οι δε ωσπερ έπεγνωκοτες τα οίκεΐα πλημμελήματα,
και κατερυθριώντες ηδη πως έπ\ τη πλείστη τε και άδοκητω
χαρίτι, καταληξειν επαγγέλλονται των σφίσιν έξηυρημένων,

5• διασμήχων] και διασμήχων Εά(1. ίηνίΐο ϋ. 9• άηκάλίσασθαι ϋ. ήμϊν Ό.

Ι4• *ψι ονα. Ό. (XI.) 27. κτησιν ΐ,άά. βηΐβ Μί^ηβ.
 χί. 9, ίο. ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. VI. 237

&' ων και προσκεκρούκασι. και ποία ταύτα εστί, δι αύτοΰ

πάλιν ημάς τοΰ προφήτου πεπληροφόρηκεν θεός. εφη γαρ 1>
εν τοις οπίσω βραχύ, τον τε Ίονδαν αϋτον και τον 'Έφραϊμ
αιτιωμενος, " Καϊ επελάθετο Ισραήλ τον ποιησαντος αυτόν 8αρη»
5 " και ώκοδόμησε τεμένη, κα\ Ιούδας επληθυνε πόλεις τετει-
" χισμενας' κα\ άποστελώ πυρ επϊ τάς πόλεις αντον, και
" καταφαγεται τα θεμέλια αυτών." ό μεν γαρ ΈφραΊμ,
■ήγουν ό Ίσραηλ, βωμούς κα\ τεμένη κατά την Έαμάρειαν
τοΐς ειδώλοις άναδειμάμενοι, κατώλισθον εϊς άπόστασιν, επ-
ιο ελάθοντο του θεοΰ, καϊ της εϊς αυτόν αγάπης το γνησιον
ούδενος άξιοΰντες λόγου, παροτρύνοντες διετελουν' Ιούδας ο
δε αύ, καίτοι πεποιθοτες επ\ τώ θεώ, κατά τους άνωθεν ετι
χρόνους παρ' αύτοΰ τε καϊ δι αύτοΰ σωζόμενοι, κατεθηγον
(Ις οργάς, κατά πολλούς μεν καϊ έτερους τρόπους, μάλιστα
1 5 δε δι ενός τούτου, θεοΰ γαρ ηπειληκοτος επιπεμψειν αύ-
τοΐς τον Άσσύριον άφανιοΰντα την γην, άνετείχιζε τας
εαυτού πόλεις, οιηθείς οτι, καν ει μη βονλοιτο θεός, ττ) των
πόλεων εύτειχία σωθησεται, καϊ της τοΰ μαχόμενου περιεσται
χειρός.
2ο Ούκοΰν επαγγελλομενον θεοΰ τα εζ ημερότητος άγαθα ά
και ού μετρίως προσκεκρουκόσι, κολ αύτο\ λοιπόν οι σωζό
μενοι των άτοπων εγχειρημάτων τε όμοΰ, και μεντοι και
βουλευμάτων άποπαύσασθαί φασι. κα\ δη και βοάτω μεν
Ιούδας Ουκ εΉτίλεΰσ-ομαι είς πάλιν, τουτεστι, τείχος καϊ εζω
25 θεόν, άσφαλειαν ποιησομαι την εις αυτόν ελπίδα, την τοΰ
σώζοντος ύποδραμοΰμαι δεξιάν, αυτός αρκέσει καϊ μόνος
εις σωτηρίαν εμοί' εικάίον ομολογήσω και άχρηστον παν
τελώς το προσδοκάν, ότι πολέμου την γην καταθέοντος,
είσελθων εις πολιν, σωθησομαι' ουκοΰν ουκ είο-ΐλευο-ομαι είς β
3° πόλν' Ίσραηλ δε πάλιν, ήγουν ό 'Κφραϊμ, άναφωνείτω το
έτερον το δε εστί, το Οπίατω Κυρίου πορεύτομ-Αΐ. άποπεπαύ-
σομαι, φησϊ, τών αρχαίων αιτιαματων, λοιπόν τοΐς θείοις
2. *ι1ι\ηροφόρηκ*ν] + ό ΥΛά. 6. «VI Ιΐ3ΐ>βΙ Ό. 12. €Γί ΟΠ1. Ό.
24- και ίΐίϋΐιπψΐιιηι εχ 1>.
 Β. ΟΥΕΙΕΙΛ ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. χι. ίο, 1 1.

εφομαι νομοις, καθηγητην ποιήσομαι τον τών όλων θεον.

ει δε δη τις ϊοι προς το δοκούν θεώ, -πάντως που και αύτον
εϊσεται μόνον, αύτω τε το σέβας άναψει, προσκυνήσει τε
έτερον (π αύτω παντελώς ούδενα.

165 Α. β'Ωο λέων έρεύΕεται, ότι αϋτόε ώρύσεται, και έκστΗσονται τέκνα 5
ι1 υδάτων και έκπτΗσονται ώο όρνεον έ£ ΑίΓύπτου, και ώο περι
στερά εκ γηο Άσσυρίων• και αποκαταστήσω αύτούο εϊο τούε
οίκους αυτών, λεΓει Κύριοο.

Ηκοντος ήδη του χρόνου, και πεπερασμένου του καιρού,

καθ' ον έδει λοιπόν της αιχμαλωσίας άνεισθαι τον Ίσραηλ, ίο
Κΰρος ό Καμβόσου Περσών τε και Μηδων άνημμενος' το
κράτος, συν οχλω βαρεί και δυσαντήτω δυνάμει, της τε
Βαβυλώνος αύτης, κα\ της τών Άσσυρίων κατεστρατευετο
1> χώρας, διανιστάντος αύτον εις τούτο θεοΰ. καϊ γοΰν ό προ
φήτης Ιερεμίας προαναφωνών της Βαβυλώνος την αλωσιν, 1 5
ΗϊβΓ. περί τε Ή[ήδων φησι και ΐίερσών " Έπιθησονταί σοι, κα\
" άλωση Βα/3ιΆώί/, και ου γνώση" ευρέθης και ελήφθης,
Ιο. ϊν. ι. " οτι τω Κυρίω άντεστης'" Κύρου δε περί " Άνεβη λέων
κ εκ της μάνδρας αυτού, εξολοθρεύων έθνη εξήρε, και
" εξήλθεν εκ του τόπου αύτοΰ, του θεΐναι την γήν σου εϊς ζο
" ερημωσιν, κα\ α'ι πόλεις σου καθαιρεθησονται, πάρα το
" μη κατοικεΐσθαι αύτάς." ότι δε ην ό τών όλων θεός, ό
ο τω Κύρω διδούς το κρατεϊν, πληροφορήσει λέγων ό προ-
Εβ. χΐν. φητης Ησαΐας " Τάδε λέγει Κύριος τω χριστώ μου Κυρω,
ι-3•
" ου εκράτησα της δεξιάς, επακοΰσαι έμπροσθεν αύτοΰ εθνη' 25

4- ότ' αύτω Ό. παρ αύτον Έάά. οϋίνα"] + καταμ(ΐδιάσ(ΐ 6( μάλλον τη! των
δαιμονίων απάτης, ΐκ€~ινο λίγων το διά προφήτου φωνή: θίοϊ οϊ τύν ούρανον και την
•γήν ουκ (ποίησαν, άπόλίσθωσαν άπο της γης και ίποκάτωθίν τοΐι ουρανού τούτου. Ό.
5• κα\ Οπα. Ό. ΡοβΙ ϊκστήσονται, «V αύτω &(1άίΙ Β. 6. καϊ ρπυ8
;ΐδ8ΐιιη|)1ιιπι εχ Β.ϋ. (ΑΙεχ. XII.) ΐκπτήσσονται Έ. 12. δυσαντητω]
δυσαιτήτω Έάά. ΜΪ£ηε πυίειη Οοΐβίοπιιιη (Μοηιιιη. Ε. Ο. II. 580) οίΐαΐ, δυσαν
τητω ε886 1β£βη(1ιιπι ιηοηεηΐεπι. Ι3• τών ίΐϊϊΐιπιρίιππ εχ ϋ. 19. Η»εο
('ξολοθρίύων—τόπου αΰτοϋ Βοοεβεεπιηΐ εχ Β.ϋ. 23• τ¥ οιη• ^• 34• οντω
].γο τάί« ϋ. (Α.Υ. &ο.)
 χί. ίο, ιι. ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. VI. 239
" και ισχύν βασιλέων διαρρήξω, ανοίξω έμπροσθεν αυτοΰ
" θύρας, και πόλεις ου συγκλεισθήσονται. εγώ έμπροσθεν
" σου πορεύσομαι και ορη όμαλιώ' θύρας χαλκάς συντρίψω,
" καϊ μοχλούς σιδηρούς συνθλάσω, και δώσω σοι θησαυρούς
5 " σκοτεινούς απόκρυφους, αόρατους ανοίξω σοι. ' νενικηκώς
τοιγαροΰν ό Κύρος, καϊ κατά κράτος ελών τήν Βαβυλωνίων,
άνηκε τον Ισραήλ, και δη και ύπονοστησαντες, κατωκηκασι ά
την εαυτών.
ΎοντΙ το διήγημα διερμηνεύει λέγων 6 προφήτης 'Ωσηε
ιοΠί" λέων ερεύζεται. τίς ερευζεται ; Κύρος δηλονότι, ομοιον
ώς ε'ι λεγοι τυχόν Δεινον κα\ διαβριθες κατά της Βαβυ•
λωνίων, ό πάρα Κύρου κτυπήσει πόλεμος. ώρυομένου
δε αυτού, και οιονεί τίνος λέοντος κατακεκραγοτος τών δι
εναντίας εκστητονται τέκνα, ΰαάτων. καϊ το μεν εκιττηο-ονταί
1 5 φησιν, άντΊ τού καταπλαγήσονται. τέκνα, δε ύπατων, τους
Βαβυλώνιους φησιν, 6ί τοις τών ΰαάτων τέκνοις, τουτέστι, β
τοις εν ύδασι νηκτοΐς, ήγουν Ιχθυσι παραχωρούντες ούδεν εις
δειλίαν, εύπτοητοί τε καϊ άνανδροι δια. πείρας αύτης' γε-
γονοτες άλωσονται. ετοιμοτατον δε προς δειλίαν τών Ιχθύων
2ο το γένος, και φεύγει μεν κτύπους, παραιτείται δε και μόνην
την τού θηρώντος σκιάν, όταν τοίνυν έρευγομένου Κυρου,
φησι, και δεινόν τι καϊ φρικώδες της Βαβυλωνίων καταλα-
λάζοντος, καταπλαγείη τω φόβω τα τών ΰαά,των τέκνα,
τουτέστιν, οι Βαβυλώνιοι τοις ιχθύσιν εις δειλίαν παραχω- α Ιββ Δ.
25 ρούντες ουδέν, τότε καϊ ορνεου δίκην και περιπτεράς άπο-
πτηο-αντΛΐ τν\ς Αιγύπτου και οι πάλαι συμπεφευγότες εν αύττ)'
άποδραμούνται δε της Χαλδαίων καϊ ο'ι της αιχμαλωσίας
έναλόντες τοις βρόχοις. έπανηξουσί τε λοιπόν, και οικήσουσι
την εαυτών.
3ο 'Έ,ξόν ουν εχειν τα άγαθα, θεώ της διανοίας υποφέροντας
τον αυχένα, και ΰπ αύτώ πράττοντας μόνω, μη έθελονταΐ

4- σννκΚάσα Ό. (Α.ν.) 5• άΐΌίξωσ» (βίο) ρτο ανοίξω σοι Ό.

Ι "• νδασι Ό. ΰδατι Κ(]<1. 1 8. (ντττόητοί Β. IX (ϋάλωτοί Εαα. 22. κατα-
λάζοντο: ΛυβεΓίυκ. 27. ΤΟΪΓ τήί αιχμαλωσία! ϊναλάντίί ίηνβΓδΟ ΟΓάίηβ Ό.
 240 Β. ΟΥΚΙΙ,υ ΑΙ,ΕΧΑΝΌΚ. χΐ. 12.

Ι) βαδίζωμεν επί το λυπούν, αύτόκλητον ώσπερ έφ' εαυτοϊς

κατασύροντες κίνησιν' καίτοι μετον, ως εφην, εν βεβαιώ
κεϊσθαι της ευημερίας, κατευφραίνοντας τον Αεσποτην δια
της έννομου πολιτείας και ζωής, και της εις αύτον γνησιό
τητας. 5

ΐί'Εκύκλωσέ με έν ψεύδει ' Εφραΐμ, και έν άσεβεία οΐκοο Ίσρακλ

και Ιούδα.

Φύσει μεν αγαθός ων κα\ φιλοικτίρμων ό θεός, καϊ

άνεθελητον έχει το πληττειν όλως τινάς, καλείται δε κα\
ο άναγκαίως εις άγανάκτησιν επιστρεπτικην, όταν ιοι τινών ίο
πέρα λογού τε καϊ μέτρου τα. εγκλήματα, τοΰτο διδάσκει
πάλιν ημάς δια των προκείμενων, μονονουχι γαρ φησι
Ύηδε κάκεΐσε, καϊ ο'ιονείπως εν κύκλω τον της θεοτητος όφ-
θαλμον ενιεντι τε και περιφεροντι, πανταχί) το ■ψεΖαος καίί
την Λα-ίβεια,ν ην ιδεΐν του τε Έφραΐμ και του Ίον^Λ. ψευδός 15
δε αποκαλεί τα της εϊδωλολατρείας παίγνια, και την των
ματαίων προσκυνησιν ά,σ-ίβειαν δε τάχα, την ΰβριν την
ά κατά θεού. πώς γαρ ούκ ασέβεια δεινή κα\ εκτοπωτάτη, το
άποσείεσθαι μεν τον φύσει τε και αληθώς οντά θεον, προς-
κλίνεσθαι δε άμαθώς ζύλοις τε καϊ. λίθοις' ήγουν προσκυνεΐν 2ο
τί} κτίσει πάρα τον ποιητην, καϊ δεσποτικοΐς ύψωμασιν
επιχειρεΐν στεφανοΰν τα παρ αϋτοΰ προς το είναι παρ-
ενηνεγμενα;

ΝΟν έτνω αύτούε ό Θεόε καϊ λαόε άποε κεκλΗσεται Θεοΰ.

Έκυκλωσε μεν εν ψεύδει με και άσεβεία, φησιν, οίκος 25

Ι. βαδίζομίν Ό. 2. βίβαίω Β.Ό. βαθίίακ Εάά. 4• Ρθ8ΐ γνησιό-

τητοζ ηβεο βαθ. ϋ. :— (Ίσόμιθα γαρ οΰδίνα ίτιρον, π\ήν ότι Θίόι» αυτόν και μόνον,
άνάψωμιν δί καϊ γιγ' αιτώ τη: (λττίοοΓ τα πίίσματα. 6. ψ(ύ6(ΐ] ψίύίίσιΐ' Ρ.
8. μίν] + γαρ Ο. ο ΟΠΟ. 0. ο. *<" οπ>• Ο• ΙΟ. άτιστριπηκην Β. Εάά.
«7Γΐστρ€7ΓΤ«όρ Ό. 12. μονονονχι γάρ"] μόνον γαρ ονχί Ό. 13. τόν
οτα. ί). ΙΑ. τον τί] τοΰτο λχΛκτία». 21. ποιητην Β.ϋ. κτ'ισαντα Εάά.
24• λαοί] ναοί Ρ. Εάά. κληθήσιται Ρ. (ΑΙβΧ.)
 χϋ. ι. ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. VI. 241

Έφραίμ και Ιούδα- πλην και όντως εσομαι χρηστοί, β

συμμετρον αύτοΐς επάγων την κίνησιν. 'εγνων γαρ Λίπους,
ως ούκ αν ετε'ρως δύναιντο τα. άμείνω μεταμαθεΐν, ει μη τι
και πάθοιεν των όσα καταλυπεΐ και καλεί προς αίσθησιν
5 των ημαρτημένων. εγνω τοίνυν Λυτούς ό θεοί, τουτέστιν,
ουκ ηγνόηκε της ώφελούσης αυτούς επιστρεφείας την οδον.
και ουκ άνονητον εσται το χρήμα αΰτοΐς. εκβησεται γαρ
εντεύθεν το και (ν λαοΊς ά,γίοις κατατάττεσθαι θεού. εκ-
τακείσης γαρ άπαξ της ενούσης αύτοΐς φαυλοτητος δια
ίο πόνου και θλίψεων, καθαροί τε έσονται καϊ ήγιασμενοι, καϊ » 167 Δ.
πείρα, μαθόντες, Οτι το μεν γνησιον της εις θεον αγάπης
πρόζενον αύτοΐς απάσης εσται τρυφης και ευημερίας, καθα-
περ άμελει της αποστασίας τα. εγκλήματα τοις της δουλείας
και θλίψεως ενίησι βόθροις.

ΐ5 Ό δε Έφραίμ ττονΗρόν πνεύμα, έδιωξε καύσωνα, δλΗν ΤΗν Ημέραν Κ«φ. ψ'.
κενά και μάταια έττλΗθυνε, καϊ διαθΗΚΗν μετά Άοουρίων διέ- 1)
θετό, και ελαιον είε ΑΓρυπτον ένεττορευετο.

Μετεισι πάλιν 6 λόγος εκ της άγελαίας πληθύος επί τους

εκ φυλής Έφραίμ βεβασιλευκότας επί τον Ίσραηλ εν τι)
2ο Σαμάρεια, ους και πνεύμα, πονηρον είναι φησι διά τοι της
γνώμης αυτών το δυσμετακόμιστον, και το λίαν άπονενευκός
καϊ άκάθεκτον ε'ις άπόστασιν την άπο θεοΰ. εοίω^ε γαρ
χαυσωνοί φησι' καίτοι γαρ εξόν υπό την εμην είναι σκιάν, ο
ο'ιονείπως αυτόμολος άπεχωρει προς καυσ-ωνα. κα,υο-ωνα, δε
25 ονομάζει την εκ των θλίψεων .πυρωσιν, και την καταφλε-
γουσαν σνμφοραν. καϊ γούν ό σοφός ΐίαροιμιαστης άΊνιγ-
ματωδώς τους πόνους οΰτως ονομάζει, και φησι " Διεσωθη Ρι-ον. χ.
" άπο καύματος υιός νοήμων άνεμοφθορος δε γίνεται εν

3. ?γ»ων Ό. ΐγνω Έ,άά. 4• τπ&μ ϋ. •}. και ΟΠ). Ό.

8. και («πι. Ό. Χαοίι Β. Ο. 1). ναοί; Ε(1ι1. 17. ΐνιποριν€το] ΐν€μπορ(ύ(το
Έ,άά. ( 22».) 20. ίΐναί 38Β11Πΐρ(ΐ1ΐη 6Χ 15.1). 22. άκαθ(ΚΤΐύ{ Ι >.
701.. Ι. Ι ί
 242 Β. ΟΥΒΙ&Μ ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. χϋ. ι.

" άμητω υιός παράνομος." ούκούν ό μεν Έφραϊμ, επειδήπερ

ά εστί πνεύμα πονηρον, ίοίωζε ΧΑυτωνα, τουτέστιν, εζητησε και
εθελοντής άπεδρα προς χΑυο-ωνΑ' άλλ' οίγε συνετοί περί
Οίΐηΐ. ϋ. 0(οΰ λεγουσιν " Έν ττ; σκιά αύτοΰ επεθύμησα, καϊ εκα-
" θισα." σκιάν δε φασι της παρά θεού και άνωθεν ίπι- 5
κουρίας την σκεπην. άλλ' ου τούτο δεδρακεν ό ΈφρΑΐμ.
(ζήτησε γάρ χΑχχτωνΑ. πώς, η τίνα τρόπον ; 'όλην την ήμεραν
χεν& κα) μΑτΑΐα επληύυνε, τουτέστιν, εν παντι καιρώ ψυχρά
καϊ ανωφελή καϊ έδρα και εβουλεΰετο. ποία δε ταύτα εστί ;
σίΑύηχην μετά, Άιτσνρίαν $ιί§ετο. εφην δε ηδη προλαβων, ίο
θ καϊ πλειστάκις, ότι τών βασιλέων τών εν "Σαμάρεια τίνες,
και τών εν τοις Ίεροσολύμοις, ποτέ μεν χρημασι την προς
Άσ-ατυρίονς ειρηνην και την εκείθεν άσφάλειαν άγοραζειν
επεχείρουν, ποτέ δε την Αιγυπτίων εκάλουν επικουριαν, εμ
πορευόμενοι τε της παρ αυτών εύνοιας την ύποσχεσιν, τα 1 5
εκ της ιδίας επεμπον χωράς, ομού δηλονότι τοις άλλοις,
ελαιοφορος δε η Σαμαρειτών, και ην εν Αϊγΰπτω εν τιμί) το
ελΑΐον, ουκ εχούσης αυτό της γης. κενόν οδν αρα και
168 Δ. β. μά,τΑΐον η εις ανθρώπους ελπίς. και δη κατορχείσθω τού
πεποιθοτος επ' άνθρώποις, ό επί θεψ πεποιθως, το εν 2ο
Ρβ. Μ. 9, ψαλμοΐς εκείνο λέγων " 'Ιδοϋ» άνθρωπος ος ουκ εθετο τον
" θεόν βοηθον αύτοΰ, άλλ' ηλπισεν επί τω πληθει τού
" πλούτου αυτού, και ενεδυναμώθη εν τη ματαώτητι αύτού'
" εγω δε ώσε\ ελαία κατάκαρπος εν τω οίκω τού θεού,
" ηλπισα επι τό έλεος τού θεού εϊς τον αιώνα, κα\ εϊς τον 25
" αιώνα τού αιώνος.
Αγαπάν δε Οτι μάλιστα πρέπει τοις επιεικείας ερασταΐς
και ασφαλώς εθελουσι διαζην, το ύπο σκιάν είναι θεού, δια
τού κατά μηδενα παροτρυνειν τρόπον, παραιτεΐσθαι δε ούτω
το προσκρούειν αύτώ ώς αν καϊ αϋτας τας αδου πυλας. 3°

2. τοντίστιν ηςβηπιρίιιπι εχ Ι). 8ΐ3ΐίπι ΐξήτησ* ρΐΌ ϊζητησ* Ι). 7• 'ίτ"»

(3ΐο) ϋ. υΐηιπι ίηουπ» αη ρΐΌ ΐζήηι ! 33• Η»εε και (ν<δυναμώ3η ίν τη
ματαώτητι αύτοΰ αοοείίβεΓίιηΙ εχ ϋ. 24. ΐν τω οϊκω τον θίον ΟΠ). Ο.
27-30. Ηαεο Άγαπάι/—?τύλαί ΗεεεββεπιηΙ ε.ι Ό.
 χΰ. 2-4- ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. VI. 243

Και κρίσιε τω Κυρίω πρόε Ίούδαν του έκδικΑσαι τον Ιακώβ• 2

κατά τάε όδούε αϋτοΰ καϊ κατά τά έττιτΗδεύματα αϋτοΰ 1)
ανταποδώσει αύτω. >
Ωσπερ Έφράίμ όνομάσας, παρεδειξε νοεΐν τους εκ φυλής
5 Έφραιμ βεβασιλευκότας, ούτω κάνθάδε τους εκ φυλής Ίουσα,
κατά καιρούς βασιλεύοντας, ώς εζ ονόματος της βασιλευ-
ουσης κατασημαίνει φυλής, επιτιμήσας δή ονν τω Έ,φραιμ,
■ήτοι τοις εξ Έφραϊμ κρατοΰσι του Ισραήλ, πνεύμα τ€ αυ
τούς όνομάσας πονηρον, καϊ κενά και μάταια πληθυνειν
ίο είττων, διά γε τοΰ διαθήκας μεν τίθεσθαι προς Άσσυριους,
εμπορευεσθαι δε και ελαιον εις Αϊγυπτον, καταιτιάται λοιπόν
τους εξ Ίουσα πάλιν, κριθήσεσθαί τε προς αυτούς τον των ο
όλων θεον εύ μόλα φησιν, οιονεί πως ϊκ^ικοΰντΛ τον Ί&κωβ,
φημι δη τον ΤΙατριάρχην, ώς ου μετρίως ήδικημενον, διατοι
ι $ το ισα μη ελεσθαι φρονεΐν τους εξ αυτού γεγονοτας, μήτε
μην τής πατρώας κατόπιν ιεναι γνώμης, άποσείεσθαι δε
ωσπερ τι των άγαν έκτοπων το άπομιμεΐσθαι θελειν αύτον.
ούκούν ώς ήδικημενον εις δόξαν διά τής τών τέκνων φαυλο-
τητος τον Ίακωβ $χ£ικ*ι<τειν επαγγέλλεται, τοις ήδικηκόσιν
2ο άποδιδούς κατά τας ο£ους Λυτών, και χατα τα έπιτηάΐνματα (1
αυτών.

Έν τη κοιλία έτττέρνιοε τον άδελφόν αΰτοΰ, και εν κόττοιε αΰτοΰ 3

ενίσχυσε πρόε Θεόν, και ενίσχυσε μετά άιτέλου και κδυνάσθΗ. 4

Απαριθμείται χρησίμως τάς ευδοκιμήσεις τοΰ Ίακωβ, εις

2 5 έλεγχου δύναμιν παρατιθε\ς αύτάς τών έτερα αττα φρονεΐν
τε και δράν ήρημενων' άεϊ γάρ πως αντιπαραθέσει του
αγαθού, το φαύλον ελέγχεται, κάί τί} παραδείξει τών επ- 0
αινουμενων, το μη ούτως έχον κατηγορεΐσθαι φιλεΐ. οτι
τοίνυν καϊ εξ αυτών σπάργανων ευφυής γεγονεν Ιακώβ,
υ. τον τών όλων θίον οιη. Π. 21. Η ίο 8ΐ•ΐ|ΐιυηΙιΐΓ ηοηηιιΐΐα ίη Ι),
ςιιαε Ιαιηεη Β. 0)τί11υηι ΒΐιοΙοΓβιη ηοη ΙιαββηΙ.
Ι ϊ 2
 244 Β. 0ΥΚΙΕ1Ι ΑΙ,ΕΧΑΝϋΒ. χϋ. 3»4•

μάλλον δε καϊ προ ώδΐνος, πειράται δείκνυαν δια τον πτερ-

νίται τον άύελφον εν τ*ι κοιλία,, ει γαρ και θείας δυνα/ιεως
ενέργημα το δρώμενον ην' ου γάρ που το βρέφος το εν
έμβρυω και μήτρα. πτερνίο-αι φαμεν εξ εαυτού τον ΗσαΟ"
άλλ' ούν κατά πρόγνωσιν ώς έσομένω χρηστώ, την του 5
γεγονότος κατόρθωσιν ένετίθει θεός. ούτω και εφασκε
169 Α. *"ΤΌν Ιακώβ ηγάπησα, τον δε Ήσαν έμίσησα.' τοΰτο δε
2, 3• ην κατ εκλογήν χάριτος, ελομενου σεοι» τον αμεινω που
πάντως έσόμενον, ώς εν προγνώσει δη πάλιν, άλλα ταντϊ
μεν εν μήτρα., επειδή δε προηλθεν εις ηβην, μάλλον δε ίο
καϊ εν άνδράσιν έτέλει λοιπόν, Έν κόποις αυτού ένίο-χυτε προς
θεόν. θεον γάρ πέμποντος οικονομικώς εϊς ιδρώτας καϊ
πόνους, ουκ ήσθένησε, φησ'ιν. η γαρ ονχ Ίδρως, το της
πατρώας μεν άπαίρειν εστίας, άφικνεΐσθαι δε προς Ααβαν,
καϊ άνασχεσθαι θητείας, καί τους έπϊ τώ ποιμαινειν άνα- 15
Ι) τληναι πόνους ; και πώς η τ'ινι τοΰτο άμφίβολον ; ούκοΰν
έν πόνοις ένίο-χυτε προς θεόν. οΰχ ώς θεώ μαχόμενος, υπ
ακούων δε μάλλον, καϊ οιονεί περιγιγνόμενος διά του πλη
ρούν τά κεκελευσμένα. έζον γάρ άνιδρωτΐ πλοντεΐν, καϊ
εύημερεΐν οίκοι μένοντα τον Ιακώβ, ουκ άγύμναστον ηφίει 2ο
θεος' έπϊ προφάσει δε μάλλον τών έξ Ήσαν δειματων έπ'
άλλοδαπην Ιόντα χώραν τε καϊ πάλιν, δύσοιστον νπενεγκεϊν
παρεσκεναζε πόνον, Ινα καϊ έν αύταΐς ταίς θλίψεσι της εις
θεον αγάπης τετηρηκώς το γνησιον, εικότως θαυμάζοιτο.
ο ουκοΰν ενίο-χρσ-εν έν πονοις αυτοΖ ττρίί τον θεον. αλλ ενισ-χυτε 25
ββη. καϊ μετά αγγέλου φησϊ κα) ηάυνάα^η. πεπάλαικε γάρ αγ-
βο^. γελος προς αυτόν ως εν ειοει θεού. τότε και εναρκησεν ο
μηρός αντοΰ. πλην ό θεσπέσιος Ιακώβ πλείστην όσην
II). 30. ώμολογει τη πάλη την χάριν, εφη γάρ " Οτι είδον θεον
" πρόσωπον προς πρόσωπον, καϊ έσώθη μον η ψυχή." • 3°

6. ί'τί&ι Ό. . 8. «λογιών] + τηί Ό. II. και 0Π1. ϋ.

Ι3• ίδρωτα Ό. Ι5• τώ Β.ϋ. το ΙνΙίΙ. ι6. και πω: η τ'ινι τοΰτο
αοοββββπιηΐ βχ Ό. ι8. πιριγινόμιι/ο: Ό. 25. τΰν οτα. Ό.
20, άγγ(\θ!^ άγγίλοκ (βίο) Ό.
 χϋ. 4, 5• ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. VI. 245

Το μεν οδν επ\ Χριστώ μυστήριου δια της προς τον

αγγελον προανεδείκνυτο πάλης, έμελλον γαρ οι εξ Ιακώβ
άνταγωνίζεσθαι τω Χριστώ, ον "Μεγάλης βουλής αγγελον" &*■ ί*. ί
ο των προφητών ώνόμασε λόγος ' καϊ οι μεν ναρκήσειν, την (1
5 παρ αυτού λύτρωσιν ού προσηκάμενοι' ο'ι 8ε καϊ. όμολογεϊν,
οτι τεθεανται δι αυτού τε και εν αύτω πρόσωπον προς πρό
σωπον τον ένα τε και φύσει, και αληθώς θεόν. εν εαυτω
γαρ ημϊν υπέδειξε τον ΥΙατέρα λίγων ό Εμμανουήλ " Ό 8; ί««.
" εωρακως εμε, εώρακε τον ΥΙατερα" ούκούν προανετυπου
ίο το μυστηριον ό της αθλήσεως τρόπος, πλην εις κατόρθωμα
τω Ιακωβ καταγράφει θεός το γεγενημένον.

"Εκλαυσαν και έδεΗθΗσάν μου, εν τω οίκω μου εΰροσάν με, και ο

εκεί έλαλΗθΗ ττρόο αυτόν, ό δε Κύριοο ό Θεός ό Παντοκράτωρ 5
εσται μνΗμόαυνον αύτοΰ.

ΐ5 Έτερων διαμε'μνηται πάλιν ιστοριών, λαμπρον και εύ-

δοκιμον πανταχόθεν ήμΐν άποφαίνων τον Ιακώβ, γε'γραπται °εη;
το'ινυν εν τη Τενέσει, οτι Έικιμίτας μεν ώμώς τε και άπαν- *5-*7•
θρωπως άπεκτονασιν οι εξ Ίακωβ Λβυι τε καϊ Έυμεων,
ανακαιομενοι προς όργας επί Αίνα τη άδελφη, ην διεπαρ- α 170 Δ.
2ο θένευσεν Έμμώρ ό Συχεμ υιός. είτα περιδεής εντεύθεν ό
μακάριος ην Ίακώβ' καϊ αϋτίκα δή μάλα συνδιολεΐσθαι τοις
τε'κνοις, και τοις κατ οίκον άπασι προσδοκών, επετ'ιμα τοις
εκείνα δεδρακόσιν, ούτω τε εφη " Μ,ισητόν με πεποιηκατε, ΙΙ>. 3°•
" ώστε πονηρόν με είναι τοις κατοικούσι την γην, εν τε τοις
25 " Χαναναίοις και τοΐς Φερεζαίοις' εγώ δε όλιγοστος ειμί
" εν αριθμώ, κα\ συναχθεντες επ' εμε συγκόψουσί με, καϊ
" εκτριβήσομαι εγώ καϊ ό οικός μου." καϊ κατεληγον μεν
ουδαμώς τοΰ θράσους οι νεανίαι, προσυπηντων γαρ λέγοντες \>
" Άλλ' ώσεϊ πόρνη χρήσονται τη αδελφή ημών ; επειδή ΙΙ>- 3»•

Ι. ('ιτί Χριστού Ό. 2. ΐμίνον ρΓΟ ΐμίΚΚον Κιΐίΐ. 4• ναρκησιιν]

νάρκησιν Ϊ\Λ.
'ψκησιν'άΛ. 12. (νροσάν Β.Ό. (\.\
(Α.ν.) (νριιν V. (42. βΐ.) (ΰρησάν Εάά.
3ηΙ« Μΐ£ηβ. 20. ίμμωρ Ό. ϊμωρ Έ.ά
ΥΛΛ.'
 246 Β. ΟΥΚΙΙ,ΙΛ ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. χϋ. 4, 5-
δε, ώς εφην, περιδεης ήν άγαν ό δίκαιος, προσεπιπτε πάλιν
τφ διασώζοντι θεώ. είτα των δειμάτων αύτον άπαλλαττειν
ύττισχν€Ϊτο, και ουκ εις μακράν, οΰτω λίγων 6 φιλοδίκαιος
Οβη.
XXXV. Ι
θεός " Άναστάς άνάβηθι εις τον τόπον Ήαιθηλ, καϊ οικ€ΐ
" εκεί, καϊ πο'ιησον εκεί θυσιαστήριου τω θεω τω οφθεντι δ
" σοι εν τω σε άποδιδράσκειν άπο προσώπου Ήσαΰ του
" αδελφού σου." είτα, μέλλων άναβαίνειν εις Βαιθηλ ο
ε μακάριος Ιακώβ, και είς τον θείον οίκον ελθείν ερμηνεύεται
γαρ ή Βαιθηλ, εις οίκον θεοΰ' προσεφώνει παντϊ τω οίκω
Ώ>. 2-4- αύτοΰ και πασι τοις μετ αυτού " "Αρατε τους θεούς τους ι ο
" αλλότριους εκ μέσου υμών, και καθαρ'ισασθε, κα\ άλλα-
" ζατε τάς στολάς υμών, και άναστάντες άναβώμεν εϊς
" Βαιθηλ, κα\ ποιησωμεν εκεί θυσιαστηριον τω θεώ τω
" επακούσαντί μου εν ήμερα θλίψεως, ος ην μετ εμού κα\
" διέσωσε με εν τί) όδφ η επορεύθην. και έδωκαν τω Ιακώβ ι ζ
" τους θεούς τους αλλότριους οΐ ήσαν εν τάίς χερσϊν αΰ-
α « τών, και τα. ενώτια τα εν τοις ώσιν αυτών, και κατεκρυψεν
" αΰτα Ιακώβ ύπο την τερεβινθον την εν Σικίμοις, καϊ άπώ-
" λεσεν αυτά εως της σήμερον ημέρας. οΰ δη γεγονότος,
εν καλώ της ελπίδος ήν ό θεσπέσιος Ίακωβ. άπηλλαττετο 2ο
γαρ ε'ισαπαν της 'Σικιμιτών υποψίας, θεοΰ κατευναζοντος
ιδία δυνάμει τους την επ αύτώ μάχην ώδ'ινοντας. εφη γάρ
ιΐ). 5• το γράμμα το Ίερον εφεζής " Και εγενετο φόβος Κυρίου
" επί τας πόλεις τας κύκλω αυτών, κα\ ού κατεδίωζαν οπίσω
β " τών υιών Ίσραηλ." επειδή δε εγηγερτο θυσιαστηριον εν 25
Π>.9•». Αουζά, η εστί Βαιθηλ ""Ω,φθη, φησϊν, ό θεορ τφ Ιακώβ,
" κα\ ηΰλογησεν αύτον, και είπεν Έγω ό θεός σου, αύζάνου
" καϊ πληθύνου' έθνη, κα\ συναγωγαι εθνών έσονται εκ σου,
" κα\ βασιλείς εκ της όσφύος σου εξελεύσονται, καϊ την
" ΎΨΊ νν *δωκα Αβραάμ καϊ Ισαάκ, σο\ δεδωκα αύτην 3ο
" και τω σπερματί σου μετά σε δώσω την γήν ταύτην."
3• νπισχνύται Ό. 9• β' ΡΓ0 Ύ&Ρ Ο• 13• ποιήσομιν Ό. βΐ Λιι1>ΡΐΊηκ
ο(1. ρηοΓβιη β βυο οοπί^βηβ. ποιησομι» Β. (ι,35•) ΡοηΙβηυβ. 25• β« οιη. Ο.
τϊ> ροβΐ ϊγήγιρτο 8(1(1. Ό. 20. ί) 1). ύ Ινίιί. ό .ΊϋΐίυιηρΙππ) βχ Β.1).
 χϋ. 4, 5• ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. VI. 247

τούτων ημΐν διαμεμνηται των ιστοριών εις το παρόν χρη-

σμωδημα το προφητικόν-
Ούκούν ην μεν εκ μήτρας πτερνιστης Ιακώβ, ύμεΐς δε
άει πτερνίζεσθε, και ου πτερνίζετε μάλλον την άμαρτίαν.
5 και φιλοπονώτατος μεν εκείνος, κα\ εν Ίορώσιν ευδόκιμος κα\ α. 171 Δ.
γνήσιος προς θεον ύμεΐς δε τρυφώντες ταΐς άποστασιαις
υβρίζετε, τον άπάσης ύμΐν ευθυμίας ου τετιμηκατε γρρηγόν.
έκλαυσαν ο'ι πατέρες υμών χαι (οεηθηο-άν μου, φησ'ιν. ε\ γαρ
που γεγόνασιν εν ύποψίαις του παθεΐν τα. πάρα. της τινών
ι ο επίβουλης, εκλαιον καΙ εδεοντό μου. δι εμού γαρ κα\ μονού
σώζεσθαι προσεδόκων ύμεΐς δε πόλεις τειχίζετε, οϊεσθε τε
οτι, καν ει μη θελοιμι, τάχα που σωθησεσθε, και κρατήσετε
των άνθεστηκοτων. κακεϊνοι μεν εν τω οΐκω μου ευρο/ταν με. \>
άνεβη γαρ, ως εφην, εις Βαιθηλ ό Ιακώβ, επεφάνη τε θεός
1 5 αντω, χα) ίκέϊ ΐλαλ$γι προς αύτον η της ευλογίας ύπόσχεσις,
καθάπερ εδείζαμεν άρτίως' ύμεΐς δε δη πάλιν ου ζητείτε
θεον εν τω οίκω αυτού, είστρεχετε δε μάλλον, και σφόδρα
προθύμως εν τοις τεμενεσι του Βάαλ' επαιτείτε λόγους οΰ
πάρα θεού, άλλα τα εκ τών δαιμόνων μαντευματα. και ό
2ο μεν θεσπέσιος Ιακώβ άναβαίνων εις Βαιθηλ, τουτέστιν εις
οίκον θεού, κατηφάνισε τά εΐδωλα, ύμεΐς δε το εναντίον εν ο
οίκω θεού θεον εστησατε γλυπτον' έστησαν γαρ εις Βαιθηλ
την δαμαλιν την χρυσην, καίτοι της Βαιθηλ ερμηνευομενης,
ώς ειπον, οίκος θεού. δια τούτο και δια φωνής Ιερεμίου
2 5 φηοιν ό θίοί περί της Ιουδαίων Συναγωγής " Τι η ήγαπη- Η>βΓ• «•
■5•
" μένη εν τω οίκω μου εποίησε βδελυγμα ;" τουτέστιν
είδωλον. και ό μεν θεσπέσιος Ιακώβ καϊ είς οίκον άναβαί-
νονσι θεού καθαρίζεσθαί τε και αύτάς δε τάς στολάς

7• Ηοο νβρίζΐτι ακϋΐιιηρίυιη εχ Π. δ. υμών οιη. Ό. 1). Ικιΐιοί Β.

9• υποψία ί>. ιι. τ» οπι. ϋ. 13. μ<ν~\ θί Εάά. ΐηνίΐίβ Β.Ο. β.
μου 388υπιρΙιιιη εχ Κ. Ι). 1). 14- «Γ 1). ΐν Ι). ΚιΙιΙ. δί ργο η Ι). ΒίαΙίπι
αιτώ ό Θϊογ ρΓΟ Θγογ αίτω \>. 1$. ΰπόσ\(σίί\ ίπόθίσίίΟ. ι6. ίπ
Ηϋϋΐιιηρίιιιη εχ Β. Ο. τον ροδί £τ;τίΪΓ< αάά. Ι). ι8. Βάιιλ- (ξαιτι'ιτι]
Βάαλ ί'ξαιτιίτ* ΡοηΙ. ΒαάΚ, και ϊξαιτιιτι ΑυβεΓίιΐδ. 19. δαιμονίων 1).
21. Κυρίου ρΓΟ θίοΰ Ό.
 248 Β. ΟΥΚΙΕΙ.Ι ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. χϋ. 6.

μεταμείβειν εκελευσεν, ύμεΐς δε όράσθε βέβηλοι και άκά-

•1 θαρτοι, και άνίπτοις ιόντα ποσιν ε\ς τον θέων οίκον ουκ
ερυθριάτε, φησίν. επειδή δε ην τοιούτος ό Ιακώβ, ταν-
τητοι καϊ Κνριος Παντοκράτωρ 'ίστΛΐ μνημ-όο-υνον α,ΰτω. σώ
ζεται γαρ εν μνημαις θεοΰ, έχει τε αειθαλή την εΰκλειαν. 5
δοξάζει γαρ ό θεός τους αγαπώντας αυτόν.
Ούκοΰν ερώ γάρ τι πάλιν των ε\ς ονησιν αναγκαίων
κατακρινοΰσιν ημάς των πάτερων α'ι δοζαι, μη τα ισα
φρονεΐν ελομενους αύτοΐς, καϊ δια. των όμοιων κατακαλλυ-
νεσθαι τρόπων τε και σπουδασμάτων. κατακριθησόμεθα δε, ίο
β ούχ ως εις μονάς ηδικηκότες τάς εαυτών φυχάς, αλλ ο'ιονει-
πως καϊ ταΐς τών πάτερων εύκλείαις επιβουλευσαντες, και
προγονικην εύγενειαν καταισχύναντες.

6 Και συ εν Θεώ σου επιστρέψεις, ελεον και κρίμα φυλάσσου, και

ετΓίζε ττρόο τον Θεόν σου δια τταντόο. χ5

Απειλή κεκερασται της χάριτος η ύπόσχεσις. άπειλοΰντος

γαρ μάλλον, η ύπισχνουμενου καθαρώς εις το παρόν ό λογος'
πλην εξ αγάπης η απειλή, καϊ καλούντος εις ορθότητα λο-
172 Α. ε γισμών, καϊ εις εφεσιν εύκοσμίας το χρησμφδημα. ην μεν
γαρ φησι σοφός καϊ παναριστος ό θεσπέσιος Ίακωβ, καϊ 2ο
γνώμης Ίδιας έχων καρπον το θεοφιλές, άλλ' ουκ εμιμησω
μεν τον πάτερα, πλην ίπκττρΐψεις ίν θιω <του κα\ <τν, του-
τεστι, καν εξίτηλος τ)ς και αποστάτης κα\ υβριστής, άλλ'
ούν επανηξεις, κα\ ούχ εκών, ε'ις το ελεσθαι βιοΰν ορθώς,
επανήξεις δε παιδευόμενος εν θεώ, τουτεστι, δια θεοΰ. καϊ 25
1) επειδή σε λογισμός ου πεπεικεν αγαθός επ' όρθην ιεναι

4• αΰτώ Β.ϋ. αΰτοΰ Έάά. 5• μνήμτ) ρΓΟ μνήμαις Π(1. ~. τώκ

• ΐϊ ίνησιν αναγκαίων] τϋ (ίί ΰν. αναγκαίων ΙΌηΙ. το ίϊϊ ΰν. άναγκαϊον ΛΐιΙιεΠαϋ.
8. κατακρινοΰσιν ρΓΟ κατακρινοΰσιν Ε(1ι1. 8(ηΐίιιι υμάς \\ά. ΙΟ. κατα-
κριθησόμίθα Β. κριθησόμιθα Ό. κατακριθήσισθι Εάα. 13. καταισχύνοντα Ό.
Ι5• ταν (ΙεεΒΐ ίη Ε(Μ. 22. μίν ;ΐϋ$υιηρΙιιιη βχ 1). 24- ι'ιτανήξαϊ
Β.Ό. ίπανηξΐ)! ΡοηΙ. ϊπανηξη ΑιΛβιΙϋβ.
 χϋ.6. ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. VI. 249

τρίβον, και άγαπησαι φρονεΐν ά δει, περιγενησεται σου

παντη τε και πάντως ή μάστιξ, μεταθησει γοργώς -προς
την τον συμφέροντος αιρεσίν τε και γνώσιν, ταντι μεν
ούν ημϊν, καθαπερ ΰπολαμβάνω, κατασημήνειεν αν ύκοτως
5 το Κα) σν εν θεω <του επιστρέψεις, άπειλην έχον, ώς εφην,
χρησταΐς ύποσχεσεσιν εδ μόλα κεκερασμενην. (ίτα λοιπόν,
ώς ήδη μαστιζομενω, και ίν αύτω γεγονοτι τφ πληττεσθαι,
θεός επιφωνεΐ Ελεον κα) χρΊμΑ φυλάο-<του, χα) έγγιζε προς
τον θεόν σου οιΑπαντος, ωσπερ γαρ εϊ τις δεσπότης οίκε'τη ο
ίο παιδευομε'νω, καϊ εν αύτω τω μαστίζεσθαι γεγονοτι, λεγοι
μετά φειδοΰς τε αμα καϊ άγανακτησεως Έωφρων ίσο κα\
εΰπειθης, κα\ μη καταφρονεί δεσποτικών ενταλμάτων" τον
αυτόν οιμαι τρόπον και ό των όλων θεός τυπτομενω τρό
πον τινά τω Έφραϊμ, καϊ ταΐς του πολέμου συμφοραϊς
'5 εκπαιδευόμενοι φησίν'Έλεον χα) χρίμΑ φυλάο-ο-ου, κα) έγγιζε
προς τον θεόν <του δίΑπΑντός. όμοιον ώς ει λεγοι τυχόν
Ταύτης ένεκα της αίτιας ίσθι πληττόμενος, ότι μη έφυλαξω
μηδέ τετίμηκας τα. εμο). φίλα κα\ ήγαπημενα. το μεν οδνά
έλεος την άγάπην δηλοΐ' άγαπη δε νομού πληρωσις, " Τω Κρπχ.
«ο " γαρ πλησίον κακόν ουκ εργάζεται," κατά την του μακαρίου
Παύλου φωνην. το δε χρίμΑ την δικαιοπραγίαν, ήτοι την
δικαιοσύνην, κα) την του θείου νεύματος τηρησιν. χρϊμΑ
γαρ ό νόμος ώνόμασται παρά γε τη θεοπνευστω γραφή, το
δε έγγίζειν θεω οίΑπΑντος ύπεμφηνειεν αν την εις αυτόν
*$γνησίαν της διανοίας εφεσίν τε και ρ'οπην, και το μη προσ-β
κεϊσθαι φιλεΐν ετεροις τοις υύκ ούσι θεοϊς, η τη κτίσει τυχόν,
ήγουν ζύλοις τε καϊ λίθοις. εγγιεΐ δε θεώ καϊ πλησίον
εσται κατά διάθεσιν, και ό πράξεσιν άγαθαΐς εμπρεπειν
είδως, καϊ άπαράφθορον εν εαυτώ τηρησας την πίστιν. με-
3° σολαβεΐ γάρ πολλάκις η αμαρτία, και διίστησι θεού. κατά

2. μάστιξ] + και Έάά. ίηνίΐίβ Β.ϋ. 7~ Ι0• ΑΑ <«'™ 3(1 αΐιτω

ΐΓϋηϋίϋΙ Ό. ΙΟ. τω ΒββυΐηρΙυπί βζ Β.Ό. ΙΟ. όμοιοι/]
+ όί Ι). 22. νίύματοί Ό. βουΧηματοι Π\£. γρ. νόμου Β. νόμου βονλή-
ματοί Εάά. 24• ϋπίμφψίΐίν] νπίφψιν \\ά.
νοι,. Ι. Κ 1ί
 250 Β. ΟΥΒΙ&υ ΑΕΕΧΑΝϋΚ. χϋ. η, 8.

τον ίσον δε τρόπον αποσοβεί πάλιν της προς αυτόν οικειο-

τητος, δήλον δε ότι πνευματικής, και το προσκεΐσθαι φωναΐς
173 Α. β. ανοσιών ψευδοδιδασκάλων. παραιτητέον δη ονν τοϊς εθέ-
λουσιν εγγύς είναι θεού, τά δι ων αν γένοιντο μακράν.

1 Χαναάν, έν χειρί αϋτοΟ ζυπ)ε άδικίαε, καταδυναοτευειν ΗΓαττΗσε. 5

8 και εϊπεν'Εφραΐμ ΠλΗν πεπλούτΗκα, εΰρΗκα άναψυχΗν έμαυτώ.
ττάντεε ο! πόνοι αΰτοϋ ούχ εϋρεθΗσονται αύτω δια αδικίας όχ
Ημαρτεν.

δηρπι ι, "Οσον μεν γαρ ηκεν εϊς γε το δοκούν θεω, τετηρηκεν

ΥβΓ. 6
αν ελεός τε κα\ κρΐμα κα\ το εγγίζειν αύτω διαπαντος ο ίο
Έ,φραίμ. επειδή δε φρενός άπωλισθεν αγαθής, και δι ου-
δενός πεποίηται λόγου τά ούτω σεπτά κα\ τίμια, γεγονεν εν
ίσω τοις άλλογενε'σι ΧανανΑίοις, αθεός τε και δυσσεβης, και
ότι μάλιστα χαίρων επί τοις της φαυλότητος τρόποις, και
βαρβάρω γνωμτβ της των αλλότριων επιθυμίας άχαλίνως 1 5
ηττώμενος. ούκούν έδει. μεν τον Έφραϊμ ζηλωτην όράσθαι
τού προπάτορος '' Ιακώβ, και της εκείνου δικαιοσύνης κατ
ο ίχνος 'ιεναι φιλείν. άλλα γεγονε Χανα.ναϊος. ηυρηται γαρ
ζυγός Α&κίας εν χερ<Γ'ν αϋτου, τουτέστιν, άνισότης και
πλεονεξία, τετίμηκε γαρ εν ίσω τοις εθνεσι τοις ουκ ειδόσι 2ο
θεόν, την επάρατον καταδυναστείαν. και Οτι μεν επλημ-
μελει τούτο δρων, εννοεΐν ουκ ήΡίου' επετερπετο δε μόνω τψ
πλουτεϊν κα\ τρυφάν, ως οΰκ εφορώντος θεού, ως οΰκέτι
κατασκεπτομενου τους επι της γης, και τοΐς άδικεΐν εθε-
λουσιν έπιτιμώντος δικαίως, άπονοίας δε της εσχάτης εϊη 25
αν άπόδειζις εναργής, το εκ παντός μεν τρόπου πλουτεΐν
ά επείγεσθαι τον Έφραίμ, ούδεν δε είναι νομίζειν τά εξ αρπά
γης και βίας εγκλήματα, σεμνολόγημα δε ωσπερ ποιεϊσθαι

2. Η»Ρ0 6ή\ον ί< ότι πνινματικη! 3οεε8ββηιη( βχ Ό. η. ίια] ίι' Εάί. (νβί.)
9• ηκιν] ηκα. Ε(1(1. θ(ώ δοκούν ΟΓίΙίηε ΐηνβΓβο Ό. ι,}- Χαναναίοις] ΧαναναΙης
(βίο) ΑυΙ)βΛυ8. 15. των αβίυπιρίιιτη βχ Β.ϋ. 19. τακ ρΓο <κ 1>.
άνισότητοι και πλιοικξίας \). 25• €•7 0Π1• Ο•
 χπ. ο, ίο. ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. VI. 251

λοιπόν εκ πολλής άγαν αποπληξίας τα. οϊς έδει μάλλον

επερυθριάν. εφη γάρ Πλην πεπλούτηχα, ηυρηχα Αν&ψυχψ
εμαυτω. τι ουν προς ταΰτα θεοί ; Πάντες οΐ πόνοι α,ϋτου
ούχ ευρεΟηο-οντΆΐ αυτω, Αλ αδικίας ας ημαρτε. καϊ γαρ εστίν
» ΗμΛ
5 άληθες, ότι " ΥΙλοΰτος αδίκως συναγόμενος εξεμεθησεται, Χ!ι ,(•
κατά το γεγραμμενον. και δη τοις εθέλουσιν εξ αδικίας
συλλεγειν, καϊ πλουτεΐν εκ πλεονεξίας, επιφωνείτω τις ηδη
το δια φωνής αγίου " Βελτιον ην σε ποιεΐν κρίμα καϊ β ^°Γ•,
" δικαιοσύνην καλήν'" προκείμενου γάρ του θείου βήματος,
ΙΟ " Ουκ ώφελήσουσι μεν θησαυροί άνομους, δικαιοσύνη δε ρυ- ΡΓον. ι.
" σεται εκ θανάτου." καϊ η φησι ό ΤΙαροιμιαστης "Κρεισσων ι\>. χν.
" μικρά, μερϊς μετά φόβου Κυρίου, ή θησαυροί μεγάλοι μετά
" αφοβίας" και πάλιν ό αυτός " Κρείσσων όλίγη λήψις ^ • χνι•
Μ μετά δικαιοσύνης, η πολλά γεννήματα μετά αδικίας.
1 5 πλην αϊ πράξεις ημάς, και ή των έργων ποιοτης άξιους & 174 Δ.
εσθ' οτε της των άγιων πάτερων ευγενείας αποτελεί, απο
νέμει δε καϊ πατρασιν άμαρτωλοΐς. διοίσομεν γαρ κατ
ούδενα τρόπον των εν ασέβεια βεβιωκότων, ει τά αυτών
μιμοίμεθα. ταύτητοι κεκλήσθαί φαμεν Χαναα,ν τον Έφραιμ'
2ο πεφρονηκε γαρ τα αλλογενών, αλλογενείς δε οί Ύ,,αναναϊοι,
και επ' άθεότητι διαβεβλημενοι. τοιγάρτοι καϊ ώνειδίζοντό
τίνες, τοις εαυτών τολμήμασι πρεπόντως άκούοντες " Σπέρμα δνιβ. 56.
" Χαναάν, και ουκ Ιούδα" β

' Εγ<ο δέ Κύριοε ό Θεόε σου άνΗΓαρόν σ€ εκ ΓΗε ΑΪΓύπτου, ετι ο

25 κατοικιώ σε εν σκΗναΐε καθώε ήμερα έορτΑε. και λαλήσω ίο
ιτρόε Προφήταε, και εΓω όράσειε έττλήθυνα, και έν χερσϊ ττρο-
φΗτών ώμοιώθΗν.

Χανααν ώνόμασε τον 'Έ,φραιμ, ως εφην, άπελεγχων έναρ-

γώς, ως είη μεμισηκώς έλεος τε και κρίμα, άνθηρημένος δε

II. κρίΊσσον Ό. (ν&ί.) 31. ότ' άΰίότητα Ό. 25. ν^Ρ9 Β•

(Λίβχ. XII.) ήμ ϋ. βΐ βίο ϊηϋη. π ήμίραα Ρ. Εά<1. (22 βΐ.) [ήμίραι \τβΙ.]
 Β. ΟΥΕΙϋΙ ΑΙ,ΕΧΑΝΌΚ. χϋ. 9, ίο.
ο μάλλον την πλεονεξίαν και την ανισότητα καϊ πάν είδος
αδικίας, άλλ' ιδού δη πάλιν πειράται δεικνύειν, ως μη μόνον
γεγονότα τα εις ανθρώπους τοιούτον, άλλα γαρ και το εγγι-
ζειν θεώ δια πραγμάτων αυτών παραιτούμενον. αιτιάται δη
ούν, ως ηγνοηκότα τον Αυτρωτην, ως ταΐς άπονοίαις περί- 5
νβρίσαντα τον εξ οίκου δουλείας εκκεκομικοτα σημειοις
τε κάΊ τερασι, καϊ εν δυνάμει μεγάλη, καϊ εν βραχίονι
ΰψηλω. ίγω γάρ ψησιν άντιγαγον ΰμα,ί ί£ Αιγύπτου, εν
δε τψ α,νηγαιγον ειπείν, αποφέρει προς άνάμνησιν των επ
<1 αύτοΐς γενομένων, άχρις αν είσελασωσιν εϊς την γην την ίο
τοις άγίοις πατρασιν επηγγελμενην. μυρία δε οσα ταυτί,
καϊ παντός επεκεινα θαύματος, ότι δε άπροφασιστον αύτοΐς
το επιλανθάνεσθαι τούτων, παρεδειξε προστιθεις' Ετι χα,τοιχιω
£Γ£ IV ο-χηνΑΐς, χοώως ϊ\μίο& εοοττ\ς.
Και τι δη τούτο εστί, πεύση δη πάλιν. 6 δια Μ,ωυσε'ως 1 5
προστεταχε νόμος, εν τώ έβδόμω μην\, τη πεντεκαιδεκάτη
ήμερα, της σκηνοπηγίας τελεΐσθαι την εορτην. καϊ τίς ή
β τούδε πρόφασις, αυτός ημίν 6 νομοθέτης διεσαφει, λέγων
ΐΛν.χχϋϊ. ητ(ρ\ της σκηνοπηγίας, εν τω Αευιτικώ " Έι» τω μηνϊ τω
" εβδόμω εορτάσετε αύτην. εν σκηνοίς κατοικήσετε επτά 2ο
ημέρας. πάς ό αυτόχθων εν Ίσραηλ κατοικησουσιν εν
σκηνάίς' Οπως ίδωσιν άί γενεάι υμών, Οτι εν σκηνοίς
κατωκισα τους υιούς Ίσραηλ, εν τω εξαγαγέίν με αύτους
εκ γης Αιγύπτου" εγώ Κύριος ό θίο? υμών." ούκοΰν εις
άνάμνησιν της εξόδου της εξ Αιγύπτου γεγενημενης, ετελουν 25
την εορτην. είτα πώς αν δύναιο, φησ\ν, επιλανθάνεσθαι
175 Α. & μου του εξαγαγοντος σε εξ Αιγύπτου, γινόμενος ετι κάί ύπο
σκηνοίς, και πρόφασιν εορτής το χρήμα προσποιούμενος ;
ίτι γάρ χα,τοιχιω ο~ε εν ο-χηναΐίς κα&ως ήμερα, εορτής, το
χα,τοιχιω <τε φησϊν, αντί του κατοικίζω, ήτοι ποιώ κατοικεΐν 30
8. «'£ Αιγύπτου οπι. Ό. 12. άπροφασιστον] άποφάσιστον ΡοηΙ. προ-
φάσιστον ΑυοβΓίυβ. ΐ6. νόμος προστίτα-χί ίηνβΓ80 ΟΜΪηβ Ι). 21. €*
ρπιικ ϋίϋΐιπιρίιπη εχ Β.1). κατοίκηση ΥΑά. 25. <£ οιη. Ό. 1>.
26. ϊπιΚαθίσθαι ο. 2η. σι οιη. ϋ. γινόμινοι Ό. 28. προσποιονμίνοί Γ).
ποιονμίνος Κιΐά. 2'). καθώς] -\- (ν Εάίΐ. ίηνϊΐίβ Β. 1 ).!).
 χπ. 9, ίο. ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. VI. 253
(ν σκηνοίς, εν ταΐς ήμεραις της βτϊ τούτοις εορτής, ούκούν
άπροφασιστος ή λήθη.
Άλλ' εζήτεις ίσως είδεναι των εσομενων τίνα, καϊ πολυ
πραγμόνων εβούλου τα κατά σαυτόν' καϊ τ'ι μάλλον έδει
5 προσιε'ναι τοις ψευδομάντεσι του Βάαλ, ήγουν τοις των
ψευδωνύμων θεών, και παρ αυτών τά τοιάδε ζητεΐν, και
ουχί δη μάλλον άναμιμνησκεσθαι σοφώς, οτι λαλώ μεν ΐγω 1>
■προς Ώροφητα,ς, ΐπληύννα, δε κα\ όράο-εις, τουτεστι, παρ εμού
πάς εσται λόγος προφητείας, κα\ ηδη γεγονεν, ου παρ
ίο έτερου του των ψευδωνύμων θεών. εμοι γαρ άνακείσεται
μόνω το καϊ είδεναι τά εσόμενα, καϊ μεμνήσθαι τών παρω
χημένων, άλλ' εμιμησαντό με, φησιν, οι τετιμημενοι παρά
σου ψευδομάντεις και ψευδοπροφήται. τούτο εστί το ίν
•χβψτι Ώροφητων ώμοιωβην. εζητεις παρ αυτών είδεναι τά
1 5 μέλλοντα, είτα, τους εμούς πλαττόμενοι λόγους, καϊ τα ο
τών εμών Προφητών έργα μιμούμενοι, τά άπο καρδίας αύ- Ηϊβι•.
τών ηρεύγοντό σοι. καϊ γοΰν Ιερεμίας μεν ό Προφήτης,
κλοιούς έτίθει ξύλινους περί τον τράχηλον αυτού, θεού το Ιι>• .
■χρήμα γενέσθαι προστάττοντος. άντιταττόμενος δε τοις
2ο αυτού λόγοις ό ψευδοπροφήτης Άνανίας, λαβών συνίτριψε
τους κλοιούς, εφη τε " Ούτως είπε Κύριος Έυνε'τριψα τον η>•
" ζυγον τού βασιλέως Βαβυλώνος." τούτο εστίν, ως εφην,
το ίν χ,ιρο-) προφητών ωμοιάπην.
Έγκλημα δη ούν τω Έφραϊμ, Οτι καίτοι σαφή την υπό- ύ
25 μνησιν έχων την από γε της εορτής τής σκηνοπηγίας, τής
εξόδου τής εξ Αιγύπτου γεγενημενης, ϊπελανθάνετο θεού,
και οτι μη μάλλον αύτον εζητησεν, ως λαλοΰντα προς Προ-
φητακ, ως οράκτεις πΐπλϊβυκότα' προσεκειτο δε μάλλον ταΐς
τών ψευδοπροφητών άπάταις πλαττομενων τα τού θεού διά
3ο τ€ λόγων και πράξεων.

8. ϋ ογτι. 1). ΙΟ. τον Ό. σου Β. Κι]<1. 1 3. παρωχηκότων ϋ.

14• Αμαιώθην Κ<1(1. ίηνίΐο Ό. 22. τον 338ΐΐΓηρΙιιπι βχ Ι). 25. την 38-
ϊυΓπρΙιΐΓΠ βχ Β.ϋ. 36. «ί &88υπιρΙιιιη βχ Β.ϋ. ΐπιΚανθάνιτο] + τοΰ Ό.
28. ττιπληθννκύτα Ό.
 254 Β. ΟΥΚΙΙ,υ Α^ΕΧΑΝϋΚ. χϋ. 1 1.

ιι Ε! μΗ Γαλαάδ εστίν, αρα ψευδεΐε Ησαν έν ΓαλΓαλ άρχοντεε

β θυσιάζοντεο ; και τα θυσιαστήρια αυτών ώε χελώναι επί
χέρσον αΓροΟ.

Οτι προσεκειντο τοις ψευδομάντεσι και ψευδοπροφηταις,

άναβαίνοντες τε και θύοντες εϊς τε τήν ΤαΧαλο και Γαλγα,λ, 5
άπελε'γχει δια τούτων' δέχεται δε προς άποδειξιν τας δύο
μάλιστα ταυτασι πόλεις, εν α\ς ην εκτοπωτερα των άλλων
ή πλάνη, και άπας μεν τρόπος της εις θεόν ευσέβειας άπε-
σπονδάζετο, πάντα δε ην εν λόγω τα παροτρυνοντα, και
17β Α. λ της είς άκρον ήκούσης άπονοίας εμπλεω. και γοΰν εν τοις ίο
Κυρ™ ανωτέρω περί μεν της Γαλαάδ εφη θεός " 'Έκεΐ κατεφρό-
" νησε μου Γαλαάδ, πόλις εργαζομένη μάταια," τουτέστιν
είδωλα" πλαστουργοί γαρ ειδώλων ήσαν ο'ι εν αυτη' περί
Βυρπ», £6' γ6 ^ς ετέρας, " Πασαί α'ι κακίαι αυτών εις Γαλ^αλ*
" ότι εκεί αυτούς εμίσησα δια τάς κακίας των επιτηδευ- 15
" μάτων αυτών." επειπεΐν δε άναγκαΐον τών συμβεβηκοτων
τίνα τη Ταλααδιτών, συνησομεν γαρ οΰτω τών προκείμενων
1 Ρ*Γ• β τον νουν. Φούλα βασιλεύς Άσσυρίων, πρώτος ελθών κατά
της Σαμάρειας, πρωτολειον ώσπερ τι τας δύο φυλάς εποι-
ησατο τας πέραν του Ιορδανού, καΐ πάσας αυτών είλε τας 2ο
πόλεις, καΐ πρό γε τών άλλων την Γαλαάδ. τούτου δια-
μεμνηται θεός, ώς εν παραδρομή, λέγων Ει μη Ταλαα£
ίίττιν. ΐ'ι μη ΐΟΎΐ, φησι, κα\ σώζεται νυν ή ΤαΧαα^' ει και
άπόλωλε, καϊ ουκ εστίν εξ αύτης την του 'Έ,φραϊμ ελεγζαι
παροινίαν, δια το μή όράσθαι νυνί, α,ρΑ και οι θυο-ιάζονπς 25
Αρχοντες εν τη ΓΑλγαλ •^ευ&Ίς ήοΆν, καϊ ουκ άληθεΐς ; Γάλ
ο γάλ δε πόλις εστί τών Ιορδανού πέραν, εν -η μάλιστα
συντρέχοντες μικρο\ κα\ μεγάλοι, τοις της εϊδωλολατρείας

4• προφήταΐί (βίο) Ό. ΙΟ. ΐμπΚίωί Ό. 13. ^σαν ϊίθώλων

ίηνβΓΒΟ οπίίηβ Ό. Ι5• αύτούϊ ΐκιΐ ρπ> «« αυτοί/ι Ό. σί. βυρπι 140. 1).
1 7• σννησομιν] σννήσωμιν Ειΐιΐ. ιδ. Φούλα Ό. ΦούλαΓ Ε(](3. 23• <">•
ρπακ] + Η-'Ι Εάά. Γεριΐ)τηαη(ΐοιΐ3 Β.ϋ. 24. και οιη. Ό.
 χϋ. ΐί. ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. VI. 255

προσεκειντο μολυσμοΐς. ούκούν ε\ μη εστίν η Γαλαάο, άρα

τις εστίν ό φανού, τολμών, οτι κα\ οι θυ<ηάζοντες άρχοντες είς
Ταλγάλ •ψευοεΊς ήταν, κα\ ούκ αληθείς ; άλλ' οϋκ οναρ ήσαν
ούδε σκιά), άλλ ούδε των άσημων τίνες, λαμπροί καϊ περι-
5 φανείς άρχοντες και ηγούμενοι, υψηλά και άπόβλεπτα τοις
γλυπτοΐς άνισταντες θυσιαστήρια, χελωναις εν ϊσω ταΐς κατ
αγρούς, χελώνας δε είναι φησιν, ούχι δη τά ζώα' μη τοΰτο
ρομιστ}ς' άλλα γαρ τας των χωμάτων εγέρσεις, ας ποιοϊντο
τίνες, ε\ς βουνους άναλαμβάνοντες τους υδραγωγούς" μυρία ά
ίο όί οσα τοιαύτα τοις γηπόνοις εσπούδασται. άρχοντας δε
φησι θνο-ιάζρντας, η στρατηγούς και των τακτικών ηγου
μένους, ήγουν τους ίζ αίματος Αευϊ, την εκ νόμου φορούντας
ήγεμονίαν. συναπώλισθον γαρ κα\ αυτοί τοις άλλοις, κάί
λελατρεύκασι τοις γλυπτοϊς ουκ ολίγοι τον αριθμόν, γε-
ι5 γραπται γούν εν τώ Ιεζεκιήλ " Δίά τούτο τάδε λέγει Κύριος Εζβοΐι.
" ο θεός ΐΐάς υιός αλλογενής άπερ'ιτμητος κάρδια, και ίο.
" άπερίτμητος σαρκι ούκ εισελεύσεται εις τα αγιά μου, εν β
" πάσιν υ'ιοΐς αλλογενών τών όντων εν μέσω οϊκου Ίσραηλ'
** άλλ η οι Αευΐται, οίτινες άφείλαντο άπ εμού εν τω πλα-
-30 " νάσθαι τον Ίσραηλ οι επλανηθησαν άπ' εμού κατόπισθεν
τών ενθυμημάτων αυτών, και ληψονται την άδικίαν αύ-
των.

Καϊ άνεχώρΗσεν Ιακώβ εϊε πεδίον Συρίαε, και έδούλευσεν ' ΙσραΑλ 1 2
εν Γυναικί, και έν Γ^ναικΐ έφυλάζατο.

«5 Ύπονοστεΐ δη πάλιν ό λόγος εις βασανον της τε του α 177 Δ.

ττροπατορος γνησιότητος και επιεικείας, κα\ της τών εξ αυ
τού γεγονότων σκαιότητος τε κα\ δυσσεβειας. θαυμάζει δε
ωσπερ το επί μικροΐς εκείνου τληπαθες, είτα παραφε'ρει το

3~5- Πηρό άλλ' ούκ—κάί ήγιίμηιοι ΗΓοεΒΒβηιηΙ εχ Ι). (Ιηαιηϊ ρ&ΙεηΙε ςιιιιπ) ίη Β.
ίιιιη ίη Ε(1(1.) 9- βουνούί] βωμονι Ό. ΚίαΙϊιη άναΚαμβάνοντα (βίο) Τ).
12. φοροϋνται] φρανοΰνταί Ειΐιΐ. 15- γοΰν Β. γαρ Ω. ουν ίίιΐ.
ΙΟ. αφίίλαντο Ώ. (ΑΙεχ.) άφήΧΚαντο Β. άφηΚαντο Ε(1ά. (νβΐ.) 20. Ηβεο
ο» ϊπΧανήθησαν αεεεββεηιηΐ εχ Β.ϋ. (ΛΙεχ.) 25. ί« ρπ> 8^ Ό.
 256 Β. ΟΥΚΙΙ^Ι ΑΙ/ΕΧΑΝϋΚ. χΰ. 13•
χρήμα προς ενλεγχον της επί μεγίστοις ραθυμίας τών δέκα
φυλών, πώς γαρ ουκ αν άγάσαιτό τις τον Ίακωβ, τον
ούτω πικρον καΐ δύσοιστον άνατλάντα πόνον, καϊ το θητευειν
τω Ααβαν οΰ παραιτησάμενον επ\ γυναιξί καϊ γαμοις ; αλλ
1) ει καϊ μικρός κομιδί) του προπάτορος ό μισθός" γάμος γαρ 5
ην, ώς εφην πλην ϊφυλάζα,το και τετήρηκε την π'ιστιν τω
τον γαμον ϋπεσχημενω. πεπόνηκε δε ούδε επί οϊκείας πό
λεως η γης η εστίας, άλλ' ων επηλύτης, κα\ διατριβών επ
αλλοδαπής. κα\ ην μεν τοιούτος ό Ίακωβ, ϊδωμεν δε κα\
τα τών εξ Ισραήλ εγκλήματα, ουκ εις όθνείαν επεμπετο ίο
γην' αλλ εν δορικτήτου μοίρα, κείμενος, θητεύων Αιγυπτιοις,
καϊ αμισθον υπομένων ιδρώτα ποτέ, δυνάμει θεοΰ της τών
πλεονεκτούντων άπηλλάττετο χώρας, καϊ εκάθιζεν εϊς γήν
β την τοΐς πατράσιν επηγγελμε'νην. ου γάμος ην αύτώ γυναίου
προκείμενος εις άντεκτισιν τετηρηκοτι τον νομον, χορηγία 15
Εχοά. β6 μάλλον άμφιλαφης παντός άγαθοΰ, " γη ρέουσα γάλα καϊ
" μίλι, το καταθλεΐν δύνασθαι τών άνθεστηκότων, δοζα και
πλούτος, κα\ τα εντεύθεν αύχήματα, και τι γαρ ούχ\ τών εις
ευημερίαν κα\ τρυφην ; άλλ' ουκ ίφυλάζα,το. παραβεβηκε
γαρ, ολίγου παντελώς άζιώσας λόγου την τηρησιν. πρό- 2ο
ά δηλον οΰν, οτι της τών πάτερων επιεικείας κατόπιν Ιόντες,
κα\ τούτο άμετρως, ούδε της εκείνοις εκνεμηθείσης φειδούς
εν μεθε'ξει γενήσονται' δίκαιος γαρ ό Κριτής.

13 Και εν ΠροφΗΤΗ άνΗραΓε Κύριοε τόν ΊσραΑλ έ£ ΑΪΓύπτου, και

έν ΠροφΗΤΗ διεφυλάχθΗ. *5

Ύήν αϊτίαν ήμΐν εν τούτοις διατρανοΐ του μήτε φυλάξαι

Ι. μεγίστη! (βίε) Π. ζ. τοϋ αββιιπιρίιιιη εχ 1?.ϋ. η. ο\Λί

οιη. Ι). 8. ΐπϊΚυτηι (βίε) Γ). II. Βορυκτήτου Ε<3<3. και ροβΐ
κιίμινοϊ αΛά. Ό. 13. ώη/λλάΓτίΤΌ] άπήλλαξί τ< ΐίά. καϊ {κάθιζ(ν~\ (βά-
Βιζιν Ο., Ι4• την οτα. ϋ. ικ. άντίκτισιν] + «Γ Ε(1(1.
γαμον ρΓΟ νόμοι/ ϊί(1. ΐ8. ουχί των Β. των ουκ (βίε) Ό. ουχί το τών Κ(1(1.
22. τηι\ το'α Μ. 24• «'£ Β.Ώ. (ΛΙεχ. XII βηΐε εοΓτ.) εί. 185 ε. ΐκ γηε
Έάά. (\-άϊ.) 26. αΐκίαν ΑιΛβΓίυβ.
 χϋ. Η- ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. VI. 257

τον Ίσραηλ τήν όρισθεΐσαν έντολήν, και καταφρονησαι ο

θεοΰ λέγοντος " Ουκ έσονται σοι θεοί έτεροι πλην έμοΰ," %χοά.
και του μη έθέλειν ταΐς των πατέρων έπιεικείαις διαμιλλάσ-
θαι φιλεΐν επιπληττει γαρ, ότι γεγόνασιν όλως ο'ι ες Ίσ-
5 ραηλ υπό την ανθρώπων βασιλείαν, καίτοι βασιλεύοντος
αυτών του θεού δια ΤΙροφητών αγίων, και έλλελοιποτος
αυτοΐς ούδενος, εις το είναι μακάριους, μεμνημεθα γαρ οτι
περιοντος τε και προφητεύοντος ετι του μακαρίου Σαμουήλ, '.?βδ•
εζητησαν βασιλέα. κα\ προς γε δη τούτο θεός ώργίζετο, α 178 Δ.
ίο και ώς υβρισμένος ου μετρίως λελύπηται μεν, πλην ανέδειξε
τον Σαούλ, ούκοΰν αιτιάται λίαν, οτι γεγόνασιν όλως υπό
την ανθρώπων βασιλείαν, ουκ άνασχόμενοι το πάρα. θεοΰ δια.
Προφητών βασιλεύεσθαι. σέσωκε μεν γαρ, φησιν, ο θεός
τον Ίσραηλ, καϊ εζ οίκου δουλείας έξήγαγεν, μεσιτεύοντος
1 5 του Νίωυσέως, ος και γέγονε προφήτης καϊ προφητών
άπαρχη' και ουκ εξήγαγε μόνον έ£ Αιγύπτου, φησιν, άλλα
γαρ κα\ τετήρηκε. μεμένηκε γάρ έν\ τψ φύσει και αληθώς ο
λατρευων θεώ. επειδή δε γεγόνασιν ύπο βασιλέας, της εις
θεον αγάπης έξώκειλαν. πρώτος μεν γάρ ώκοδομησε Σόλο- 3.Κβδ•
2ο μών καϊ βωμούς και τεμένη τοις Ήααλείμ' είτα μετ' αϋτον
ό επάρατος Ίεροβοάμ τάς χρυσάς έποίει δαμάλεις. αιτιάται **|• *"•
τοίνυν ώς παγκάλην οϊκονομίαν ου τετηρηκότας, το παρά
θεοΰ, φημί, διά προφητών βασιλεύεσθαι, το δε ύπο χείρα
πεσεΐν ανθρώπων άνθηρημένους, ο δή καϊ γε'γονεν αΰτοΐς
25 της αποστασίας πρόζενον.

' Εθύμωσεν Έφραΐμ και παρώρΓίσε• καϊ τύ αίμα αυτού έττ αυτόν 14

ι. τοϋ ροδί καταφρονησαι ;ι<1(1. ΥΑά. ίηνίΐίβ Β. Ι). 6. ΐλ\(\οιπότοί]

ίκλίλοιπότοί Κάά. 8. ϊτι ΟΠ1. Ό. 0-12. και πρόϊ γ{—βασιλίΐαν οιη. ϋ.
12. ανθρώπων] ανθρώπου β. Ι3• φησιν 6 Θ«ογ τον ΊσραηΧ ϋ. τον ΊσραηΧ
φησιν ό θ«όϊ 6. ό θίόί φησιν τον Ίσραηλ Κάά. Ι£. τοϋ ΆΒΒΜίαρίΜτα
βχ 0. 1>. ΐ8. λατρίνων Β.ϋ. Ι). Χατριίιιν Έ,άά. ϊπιι δ« 1). ύπο]
«τι Εθ<1. ϊηνϊΐίβ Β.ϋ.1). ϋΐαΐίπι βασίΧίία: ρΓΟ βασιΧίαι 1). 21. ίττοίησ*
ρη) ότοιΉ ϋ. 22. τέ] + γαρ ΈΛά.
νοι,. Ι. Ι. 1
 258 Β. ΟΥΚΙΙ,Μ ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. χϋ. Η-
ο έκχυθΗσεται, καϊ τόν όνειδισμόν αύτοΰ ανταποδώσει αυτώ
Κύριοε, κατά τόν λόρον Έφραΐμ.

"Οτι πικρόν καϊ επισφαλές, καϊ ολέθρου παραίτιον γεγονε

τοις εξ ' Ισραήλ, το ελεσθαι μάλλον υπό την ανθρώπων είναι
βασιλείαν, εν τούτοις ήμΐν ευ μόλα πειράται δεικνύειν. Ίδου 5
γαρ, φησϊν, 6 Έφραΐμ, τουτέστιν ό εκ φυλής 'Έ,φραιμ Ιερο-
βοάμ, εμε τον των όλων Αεσπότην τεϋύμωχε %α\ παρωργκτε,
Λ καϊ εις πάν είδος εκάλεσε παροξυσμοί), καινοτόμησαν δαμα-
λεις, καϊ το εμόν αύταΐς αΰχημα περιθείς. τοιγαρτοι πα-
ραίτιος αυτός της εαυτόν γεγονεν άπωλειας' επ' αυτόν ίο
ηξει το α'ιμα αυτού, επειδή δε, ότε τας δαμαλεις εστησεν
εις Βαιθήλ τε καϊ Αάν, προσπεφώνηκε τοις εξ ' Ισραήλ
3 Εββ. « Ίκανούσθω ύμΐν του αναβαίνειν εϊς Ιεροσόλυμα" Ιδου οι
" θεοί σου, Ισραήλ, οΊχινες άνηγαγόν σε εκ γης ΑΙγυπτου'
ε ταύτητοι λοιπόν, καϊ μαλα είκοτως, αποτίσει φησϊν εμοι τω 1 5
κρίνοντι του ονειδκτμου τας δ'ικας. ύβρις γαρ αντικρυς καϊ
Όνειοισ-μος ομολογουμένως εις θεοί/, το ύλαις άφύγρις άναθεί-
ναι τολμάν τα. δι αυτού γεγονότα λαμπρά, καϊ αξιοθαύ
μαστα κατορθώματα, ούκοΰν κατά τον αυτού τού Έφραΐμ
ονει£ιο~μον, τουτέστιν, Ισομετρως ταϊς αύτοΰ δυσφημίαις καϊ 2ο
άνοσίοις φωνάίς, τα εξ οργής άντεπενεγθησεται. ωσπερ
γαρ όσον ηκεν εις εγχείρημα τε καϊ λόγους, της αύτώ καϊ
179 Δ. α μονω πρεπούσης δόξης εξώσθη θεός' ούτω καϊ αύτος της
Ίδιας αρχής εξωσθησεται. πεπαύσεται γάρ κατά καιρούς η
βασιλεία του 'Έ,φραιμ. ως γάρ ηδη προεϊπον, μετά την εκ 25
Βαβυλώνος επάνοδον ούδεϊς ετι βεβασίλευκεν εν Σαμάρεια
των δέκα φυλών, άλλ' ήσαν εν τοις Ίεροσολυμοις ύφ' ενα
πάντες, τον εκ φυλής Ιούδα κατά καιρούς.

Ι. αντω ροβΐ Κύριοι ΐΓΐηβρ. Εύά. (Υ&Ι.) 2. Η»60 κατά τον \όγον Έφραΐμ
(ΙοδίιηΙ ϊη Εάά. 4• τήν] + των Εάά. 6. Έφραϊμ] + ό 1>.
ίο. αυτόν] + γαρ Β. ϊηνίΐίβ Ό. ο. 13. τοΰ Β.ϋ. 1). το Εάθ. 14. ΊσραηΚ
α£βαπιρΙυιη βχ 1 ). \>. άβββΐ ία Β. δϋαΐίηι ο'ι άναγαγόντα ριο οΓτικγ ανήγα
γα» \). (ν»1.) ϊη. όνιιδισμ6{] ονίΐδισμοϊ Έ,άά. ΙΟ. τού ΟΠΧ. Ό.
21. άνταηνιχθήσονταί \\ά. ίηνϊΐίί Β.ϋ. 22. ήκα ρΓΟ ήκ(ν ϋά. 28. τον]
των βΐ βασι\(υσάντων ροδί καιρούι αάά. Ίιά. ίηνίΐίβ Β.ϋ.
 χΐϋ. ι, α. ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. VI. 259
1)
Δικαιώματα αυτού ελαβεν εν τφ ΊοραΗλ, και εθετο αυτά τη Κεφ. ιγ .
Βαάλ, και απέθανε, και ττροσέθετο του άμαρτάνειν , ετι, και 2
έποΪΗσαν έαυτοΐε χώνευμα εκ τοΰ άρΓυρίου αυτών κατ εικόνα
ειδώλων, ερπα τεκτόνων συντετελεσμένα αύτοΐε.
5 Ουκ ανά μέρος εν τούτοις τάς δέκα φυλάς, αλλ όλον
αιτιάται τον Ίσ-ραηλ, και φησιν οτι δικαιωμάτων αύτοΐς
δοθέντων δια. Μωυσεωί, δί' ων επαιδεύοντο, τίνα χρή τρόπον ο
θεραπευειν τα. θεού, σττως τε δεήσει προσάγειν θυσίας, αυτοί
τα. τοιάδε μονονουχι τεθεσπίκασι τω Βάαλ ήτοι τοις είδωλοις.
ίο άπο μέρους γαρ εσθ' οτε σημαίνει το παν. τεθυκασι γαρ
θεφ μεν ούκέτι, μάλλον δε τοις εργοις των ιδίων χειρών
αύτοΐς έτέλουν τας έορτάς, και προσηγον την λατρειαν, τας
άπαρχας, την προσκύνησιν, τα. δώρα, τα χαριστηρια' και
δόζης Ιδίας άποστεροΰντες θεον, ταύτην ανέθεσαν τοις
ι^γλυπτοΐς. άλλα τούτο ποιησας 6 Ισραήλ, απέθανε φησι,
και πάλιν προσ-έθετο του Άμαρτάνειν. ομοιον ώς ει λεγοι Λ
Κεκόλασται δεδρακώς, ώλόθρευται τολμήσας, εγνω τοΰ Δεσ-
πότου την άγανάκτησιν, ε'ις αίμα τήν δίκην τοις πλανώ -
μένοις επάγοντας• και της εαυτού σκαιότητος κατέληξε μεν
2ο ουδαμώς, άλοίη δ' αν μάλλον ε'ψ' ετέροις τε και Ίσοις έγκλη-
μασιν. άνέγνωμεν γαρ εν τοις Άριθμοΐς, οτι πεπορνεύκασιν
οι υ'ιο\ Ισραήλ, έκκεκαυμένοι προς έκτοπους ήδονας, κάϊ ταϊς
τών Μωαβιτών προσέκειντο γυναιξίν. είτα, δίκας έπ\ τούτω
τας άπασών έσχατας έζήτηνται. έχει δε ούτω τά γεγραμ- ο
25 μένα " Και κατέλυσεν Ισραήλ εν "Σατϊμ, καϊ έβεβηλώθη ό Νηπι.
XXV. Ι- ζ•
" λαός έκπορνεύσαι εις τάς θυγατέρας Μωάβ, και έκάλεσαν
" αυτούς εις τας θυσίας τών ειδώλων αυτών, και εφαγεν ό
" λαός τών θυσιών αυτών, και προσεκυνησαν τοις ειδώλοις

ι. ΤΚαβ€ν] 4- αντ&ί Εάά. ϊηνίιίβ Β.ϋ.Ι). (130, 311•) 2• *α' ββοηπάιιτη] Η

ρώ» Εάά. (ν&Ι.) τά ρΓΟ τοΰ Εάά. 3• Χ&ναιμα] χωνίύματα Ρ. (42 ■].)
4• ηχνιτων ρΓΟ ηκτόνων Ρ. αΰτοΐί 1 ίαντο'ις Ό. 8. τά θίοΟ ϋ. τοι/
θ(6ν Εάά. 21. άνίγνωμ€ν Ό. άνίγνω μΐν Εάά. 25. Σατιμ Β. Ι).
ϊίτΐ/ι Εάά. Νΐηΐίηι καϊ οιπ. 1).
Ι, 1 2
 260 Β. ΟΥΚΙΙ^Ι Α^ΕΧΑΝϋΚ. *ί"• 3•

" αυτών, και ετελέσθη ' Ισραήλ τω Βεελφεγώρ, και ώργισθη

" θυμω Κύριος τω Ισραήλ. κα\ είπε Κύριος τω Μωικττ)
" Αάβε πάντας τους αρχηγούς του λαού, και παραδειγμα-
" τισον αυτούς Κυρίω, απέναντι τον ηλίου, και άποστραφή-
180 Α. α " σεται οργή θυμού Κυρίου άπο Ισραήλ, και είπε Μωυσης 5
" ταΐς φυλαΐς Ισραήλ Άποκτείνατε έκαστος τον οίκείον αυ-
" τού τον τετελεσμενον τω Βεελφεγώρ." ου δη και ε'ις
πέρας ένηνεγμένου, πεπτωκε πληθύς ου μετρία των ες Ισ
ραήλ, άθρει δή ούν, ότι προσάγων ειδώλοις τα τού θεού
σικΑίωματα, κατά. τους Μωυσέως χρόνους ό Ίσραηλ, άττε- ίο
θα,νεν οίκτρώς. άπεσφάζετο γαρ 6 πεπλανημένος τοις των
οικείων ξίφεσιν, ούκ όθνεία. χειρί' άλλα προο-ε&ετο του ά,μαα-
\> τανειν. 7τεποιν\χα/η γαρ εαυτόίς χωνευμα χρυσούν, και έργα.
τεκτονος, και τεχνουργών έπιστήμαις εκπεποιημενους θεούς,
επιμειδιά δε ωσπερ ταΐς αυτών εικαιοβουλίαις ό λόγος. 1 5
θεούς γαρ είναι πεπιστεύκασιν, ους αύτοι τεκταίνουσιν. επι-
ρ». οχϋϊ. φωνείτω δή ούν και τούτοις 6 ψαλμωδός " "Ομοιοι αύτοϊς
" γενοιντο πάντες ο'ι ποιούντες αυτά, και πάντες οι πεποι-
" θότες επ' αύτοΐς."

3 Αυτοί λέΓουσι Θύσατε άνθρώττουε, μόσχοι Γαρ έκλελοίπασι. δια 2ο

τοΟτο έσονται ώε νεφέλΗ πρωϊνΗ και ώε δρόσοε όρθρινΑ
ο πορευομένΗ, και ώσπερ χνοϋε άττοφυσώμενοε άφ' άλωνοε και
ώε άτμϊε εκ καττνοδόχΗε.

Αιτιάται πάλιν, ότι μη μόνον δεδυσσεβήκασι, κατ εικόνα

ειδώλων το παρά θεού δοθέν άργύριον διαπλάττοντες, και 25
τοις άπο ξύλου και λίθων πεττοιημένοις το της θείας δόξης

Ο. «ίδώλοΐΓ ΜβιιιηρΙιιπι βχ Β.ϋ. 12. προσίθπο Ό. Εάά. προσίθιντο Β. (ν»!.)

Κΐηΐίιη τά ρτο τοϋ Εάά. ι8. Ηοε πάντα ρηυ.8 8.εεβ88ΐΙ βχ Ό. Ία Εβ. 513 °•
πάντα ονα. Εάά. (Α.ν.) ϊη Εβ. 26ο ε. 22. παραπορινομένη Ρ. (42.) ώσπιρ
Β.Ό.(Α1εχ. XII.) ώί Ρ. Εάά. (νβΐ.) δίβΐίπι χνοΟί Β. Εάά. χοΰί Π. (Αΐβχ.) ώτά
ρΐΌ άφ' ϋ. 23• " Β•1>• (Αΐβχ. XII.) εί. ϊώΙιά. άπό Εάά. (ΥεΙ. XII πι8.)
 χϋί. 3• ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. VI. 261

επιφημίζοντες όνομα" άλλα γάρ καϊ ε'ις τούτο κατώλισθον

άμαθίας, μάλλον δε και σκαιότητος και απανθρωπιάς καϊ
θηριοπρεποΰς αγριότητας, η κα\ ετι τούτων επεκεινα, ως μηδέ
αυτών των ιδίων φείσασθαι τέκνων, άποσφάττειν δε αντα
5 τοις δαίμοσι' καίτοι κατεστυγηκότος το χρήμα θεού, κα\ (1
ονδ' αν αύτην άνασχομενου ποτέ την φωνην η είπεΐν ετεροις,
ήγουν άκοΰσαι παρά τίνος, ου γάρ φιλαίματος ό Δεσπότης,
ούτε μην επ\ ταΐς των ανθρώπων ηδεται καταφθοραις'
πολλού γε και δεϊ' " Έκτισε γάρ εις το είναι τα πάντα, 8»ρ. ί.
ίο κατά το γεγραμμενον, " και σωτήριοι αϊ γενέσεις του κοσ-
" μου." επειδή δε εστί θανάτου καϊ εύρετης και πρόξενος
ό δράκων ό αποστάτης, ταύτητοι ταΐ: ανθρώπων ηδεται
σφαγαϊς. οτι τοίνυν και ψιλός ό επί τούτω λόγος μεμίσηται β
πάρα θεώ, διατρανοΐ λέγων Αντο) λίγουοΊ Θυτατε άννρω-
ΐ5 πους, [Μο-χοι γαρ εκλελοίπαο-ιν. ουκ εμός, φησίν, ό λόγος,
οϋδ' αν ειποιμί ποτέ τοιάνδε φωνην' αυτοί δε φασιν οι τών
δαιμόνων θεραπευται, το δεΐν ανθρώπους κατάδυαν αύτοΐς.
είτα διαγελα την σκέψιν και διασύρει το εγχείρημα, προστι-
θε\ς και λέγων Μόο-χοί γαρ, κατά το είκος, ουκ ήσαν αΰτοΐς'
2ο δια τοΰτο τετιμηκασι την άνδροκτονίαν. άλλ' έστω, φησϊ,
πεπλανησθε, και τους γλυπτούς τε και χωνευτούς τετιμηκατε λ 181 Δ.
θεούς, ίνα τί κα\ άνθρωπίνοις αιμασι τους εκείνων βωμούς
κατεδενσατε; άνεγνωμεν δε εν ταΐς Βασιλείαις, οτι γεγονε
μεν Ίωνάθαν υιός "Αχαζ, ος εβασίλευσεν επί τον Ίούδαν'
»5 πεπόρευται γεμην " εν άδω βασιλέων Ίσραηλ, καϊ εθυμία 4 Κβ£.
μεν εν τοις υψηλοις, οιηγαγε οε και τον ιοιον υιον εν
" πυρ\" καϊ τοις δαιμονίοις κατεθυσε τον εξ αύτοΰ φύντα και
γεγεννημενον. επειδή δε τοιαύτα δεδράκασιν, ίο-ονταί φησιν
ως νιφίλη πρωινή καϊ ως ορόοΌϊ, ως χνους κα) ως ατμίς εκ ο

2. κα\ ρππιηιη αδκιπηρίιιηι βχ Ό. 4• φίίσασθαι Β.Ό. φίίδισθαι Έάά.

8. ου (βϊο) })ΙΌ οδτί Ό. των οιη. Ι.). 20. άνδροκτονίαν Β. Ι), άνδρο-
φονίαν Εαα. 32. άνθρωπίνοκ 388υπ)ρ1υπι βχ 15.1). 24• ρίν
ηβκιιιτιρίιιιη βχ ΰ.ϋ. ]}. ίϊΐίΐΐίιη ίωνάθαν Β.Ό. ίωαθαμ Υ>. ίωάθαν Εάά. άχατζ
ΈΑά. ίηνίΐίκ Ό. Ο. 25• πιπόρνϊνται (βίο) Ό. 28. γ^γινημίνον Έ.άά.
29. χουν Ό.
262 Β. ΟΥΚΙΙ,Ι,Ι ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. χϋΐ. 3•

ΧΑπνοίόχχς, τουτέστιν, ολίγον όφθέντες, ο'ιχησονται προς

άπωλειαν και βαδιοΰνται προς το μηδέν, νεφέλη γαρ πρώίνη,
τουτέστιν άχλύς, δρόσος τε και χνονς κα\ α,τμις εκ καπνοοόχης,
εΰδιαριπιστα τε έστ\ κα\ εν ολιγοστω παντελώς διασκίδ-
ναται χρονω, μάλλον δε και εν ωρα μια. ποία γαρ υπο- 5
στασις η χνοος η ίρόιτου, ήγουν της εκ καπνού συνισταμένης
ατμίσος ;

β. χνοϋϊ Β. Έάά. χοΰι Ό. 4• ™ ΒββΠΠίρίαπί εχ Β.ϋ. διασκί&νανται

Εαα. ίηνίΐίδ Β.ϋ. 6. χνούι] χοΰ (βϊο ?) 1 >.
 ΤΟΤ ΑΤΤΟΤ ΕΙΣ ΤΟΝ ΠΡΟΦΗΤΗΝ ΩΣΗΕ

Τ0Μ02 ΕΒΔ0Μ02.

' Εγο> δέ Κύριοο ό Θεόο σου στερεών οΰρανόν και κτί^ων ΓΗν, *
ου αϊ χεΐρεε έκτισαν ττάσαν τΑν στρατιάν του ουρανού, και ου
5 παρέδειξά σοι αυτά τοΰ πορεύεσθαι οπίσω αυτών.

Ελέγχεται πως άει της ψενδοδοξίας το άκαλλες, της

αληθούς γνώσεως είς μέσον ενηνεγμενης, και οιονεί φωτός
άναλάμποντος ως εν ννκτί τε και σκότω, τοΰ προς ορθότητα
λογισμών παιδαγωγοΰντος λογού, οτι τοίννν της άπασών
ίο εσχάτης άναπιμπλάμενοι δυσβουλίας, και λογισμών άθλιο-
τητος εις λήξιν Ίόντες την άνωτάτω, χώνευμά τε κα\ τεκτο- ά
νων έργα τετιμηκασιν οι εξ Ίσραηλ, τον αληθώς και φύσει
παρατρε'χοντες θεον, άπελεγχει λέγων, ως εϊη μεν αύτος
β στεριών ούρα,νον, διαπηζαμενος δε και γψ, καϊ τών άστρων
15 ό ποιητής, κατονειδίζει δε, οτι παρεντες ως εωλον το δια
τών γεγονότων δύνασθαι την τοΰ πεποιηκότος δοζαν άναμα-
θεΐν, πρόφασιν αυτά της οικείας πεποίηνται πλάνης, άλλ'
ου δια τοΰτο γεγόνασιν, Ινα την θείαν άδικώσι δόζαν, εν
ύποληψει θεών ειλημμενα τοις επ\ γης, άλλ' Ινα, ως εφηβ
2θ το γράμμα το ιερόν, " άπο μεγέθους καϊ καλλονής κτισμάτων 8»ρ. χϋί.
" αναλόγως" άναθρώσκοι τών συνιεντων ό νους εις καταληψιν

Ι, 3. Το/ιοί ίβίομοι Β.Ό. 3• σσυ1 + 6 Ε(Μ• (Α•ν•) ΊβββΙ ™ Β•Ι>• (ΧΙ1•)

(Οί. γομΙγπ ,ΙιιΙ. ϊϋ. 104 °•) Ι'081 ""Γί/'ίών ;κ1(1. τον Κιΐιΐ. (Λ'ηΙ.) 8. τ€
αβΜΐπψΙιιιη βχ Β. Ο. ίο. Ηίΐεο και λογισμών αοοβδδεπιηΐ 6Χ Β. Ο. 8ΐ;ιίίιη
άδλότητος (βίο) Εάά. Ι4• ^ιαπηξάμίνος] διαστηριξάμίνοί ίίύ. 19. ίνα Ο.
ϊν' Ό. Εάά. 20. άτό] « 5.
 264 Β. ΟΥΚΙΙ,Μ ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. χϋί. *-6.
την ενδεχομενην της του πεποιηκότος δυνάμεως τε και τέχνης,
ούκοΰν οΰ πα,ρεσει^ε την κτίσιν ήμΐν ό Δημιουργός, Ίνα προσ-
κυνηται προς ημών. και γοΰν καϊ προδιεμαρτύρατο λέγων
ΌβχιϊΛν. δια Μωυσεως " Και μη άναβλεψας εις τον ούρανον καϊ ιδών
" τον ηλιον και την σεληνην και τους αστέρας καϊ πάντα 5
182 Δ. & " τον κοσμον του ουρανού, πλανηθείς προσκύνησες αύτοΐς
" καϊ λατρεύσης αύτοΐς, α. απένειμε Κύριος 6 θεός σου πασι
" τοις εθνεσι τοις ύποκατω του ουρανού." ο'ι δε τα εκνεμη-
θεντα προς καιρών επίδειξιν και εν φωστήρων τάξει κατ-
ερραμμενα, θεούς ώνομαζον καϊ προσκυνεΐν άπετολμων, κα\ ίο
τα ετι τούτων αϊσχίονα ζητοΰντες ο'ι δείλαιοι, χώνευμά τε
και ξύλα τετιμηκασιν ως θεούς, την χαλκουργών και τεκτό-
\} νων προσκυνούντες τεχνην.

Και έρώ άνΗΓαρόν σε έκ γηο Αϊι-ύτττου, και θεόν ττλΗν έμοΰ ού

5 τνώοΗ, και σώζων ούκ εστί πάρεζ έμοΟ. έΓω έττοίμαινόν σε 15
6 εν τη έρΗμω, εν γη άοιΚΗτω, κατά τάο νομάο αυτών.

Πολύρ εν τούτοις της αναισθησίας ό έλεγχος, και τεθεινται

στοιχηδόν της επικουρίας ο'ι τρόητοι, της αχαριστίας τών εξ
Ίσραηλ καταδεικνύντες το μέγεθος, ελέγχει δε, ούκ ηγνοη-
ο κότας, ως γε οίμαι' πόθεν ; άλλ' ώς εκ πολλής άγαν σκαιό- 2ο
τητος και λογισμού νενευκότος εις άναισθησίαν, μονονουχι
καϊ ε'ις ληθην ύπενηνεγμένους, ων έδει μεμνησθαι διαπαντός.
ο μεν γαρ επάρατος Ίεροβοάμ, τάς δαμάλεις αύτοΐς άνα-
3.Εβ|• στησας, εφασκεν " Ούτοι ο'ι θεοί σου Ίσραηλ. οίτινες
" άνηγαγόν σε εκ γης ΑΙγύπτου'" ο'ι δε, καίτοι γινώ- 25
σκοντες ότι μη έτερου τινός, άλλα. θεού, κατόρθωσις ην το
χρήμα αύτοΐς, χειροκμητοις δαμάλεσι προσηγον τα. χάρισ
α τηρια, και αύταΐς άνάπτειν, ούκ οίδ' Οπως, αλλήλους άνεπει-

I. τίχνηί] δόξης Ι). 2. Ίνα] + μη Β. 9• κατ^ρραμμίνα Β.ϋ.

κατίσταμίνα (βίο) Εά(1. καθίσταμίνα β βαο Μϊ^ηβ. Ι5• παρεκτοί
ρτο πάριξ Ρ. ίποίμαινύν Β.ϋ. (Α.ν.) ϊποίμανά Ρ. ΐποίμανόν ΈΑΑ. αηΐβ Μϊ^ηβ.
Ι7• τίθηνται Ό. 2ο. ίτολλήί] πολλών Εΰά. 21. κηννκοταε ηΑ.
 χω. 6. ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. VII. 265
θον τών θείων κατορθωμάτων την ΰπεροχην. ουκοΰν ώς εξ °θα*•
οίνου Σοδόμων μεμεθυσμενους μονονουχϊ διανυττει λίγων
οτι τ€ αύτος εΐη σαφώς 6 κα\ " εξ ο'ίκου δουλείας" εξενεγ- Εχοά.
κων, και προστεταχώς διά Μωυσεως, ώς " Ουκ έσονται σοι ΐι>. 3•
5 " θεοί έτεροι πλην εμοΰ," κα\ οτι μόνος αυτός ό παίζων εστί
κώ. άνιδρωτι κατορθών πάν όπερ βούλοιτο, αύτος ό τροφό- Αο(λ
φορησας κατά την ερημον, και εν γη ερημω και άβατω και χίϋ. ι«•
άνύδρω πηγάς μεν υδάτων άνεϊς, καθιε\ς δε το μάννα, και β
άρτον αγγέλων και εζ ουρανού δωρούμενος, κα\ ώς εν τάζει
ίο ποιμενος άγαθοΰ καταβοσκων εις εύθυμίαν, κατά, τας νομας
αυτών ήτοι τας άπάρσεις. άνενδεεΐς γαρ ήσαν παντός
άγαθοΰ κατά την ερημον οι εζ ' Ισραήλ, καίτοι τόπους εκ
τόπων άεΐ μεταμείβοντες, και εν γη τραχεία κα\ άκαρπα»
καταυλιζόμενοι .
*5 Χρτ) δη ουν άρα μεμνησθαι διά παντός, ων αν εχοιμεν
πάρα θεοΰ, και την επ\ τούτοις ληθην ώς άποτατω ποιεΐσθαι α 183 Δ.
φιλεΐν της εαυτών διανοίας, ώς ολέθρου πρόξενον, καϊ παρο-
τρυνον εις άγανακτησιν τον άπασης ημίν ευημερίας δοτηρα
θεόν. ό γαρ αχάριστος ώς βλάσφημος, κατά γε το ύπο 8ϋΡ™
20 του σοφώς ειρημενον.

Και ένεπλΗσθΗοαν είο ττλΗσμονΗν, καϊ ύψώθΗοαν αϊ καρδίαι αυ

τών ένεκα τούτου έπελάθοντό μου.

"Ωσπερ οι των Ιατρών εμπειρότατοι τάς τών νοσημάτων

εδ μαλα περιαθροΰντες αιτίας, τοις άπο της τέχνης επικού- 1>
25 ρημασιν άνακόπτειν επείγονται" κατά τον αυτόν οίμαι τρόπον
και 6 τών όλων θεός εις νουν εσω καϊ καρδίαν ορών, τας
τών €ν ημίν παθών αιτίας περιεργάζεται, ούτω τε λοιπόν

6. τροφορησαι (βίε) Αιώειΐυβ. "]. και βεευηιίαπι οπα. 1). 8. καβια \>.
9• άγγϊΚου Ώ. Ι), βεά εί. ϋβ Αά. 233 β• Οίαρί. 287 3. αγ/ί\αν \ί&\κ\. Β. Κΐαΐίπι
και αββαπιρίαιη εχ Β.ϋ. ΙΟ. ιϋθυμΐαν] ηιθηνίαν Ει1(1. ίηνίίίβ Β.ϋ.Ο.
Κ), και ρΓΟ ώί Κ(1(1. 21. Και ρηιιβ οιη. Ρ. (ΛΙεχ. ιο6.) 22. ΐπίλάθιτο Ό.
24• πιριαρθρονντα Ει]<3. 25• ιπάγονται ρΓΟ ΐπιίγονται 'άά.
Υ01,. 1. Μ ΠΙ
 Β. ΟΥΚΙΙ,Μ Α^ΕΧΑΝϋΚ. χϋΐ. 6.
τοις καθηκουσι περιστέλλει φαρμάκοις τον άρρωστησαντα
νουν. αιτιάται τοίνυν τους εξ ' Ισραήλ, ώς εκ της άγαν
ευημερίας προς ληθην ενηνεγμένους του πάντα αύτοΐς χορη-
γοΰντος τά ζωαρκή και τα οσαπερ άν φαίνοιτο κατα-
ο λαμπρύνειν ειδότα' καίτοι προηγορ€υκότος του νομού σαφώς 5
Ι)6ιιΐ. ^ « ΥΙρόσίχε σεαυτω, μη επιλάθη Κυρίου του θεοΰ σου, του μη
'5• " φυλάζαι τάς εντολάς αύτοΰ και τά κρίματα και τα δικαιω-
" ματα αύτοΰ, οσα εγώ εντέλλομαι σοι σήμερον μη φαγών
" και εμπλησθε\ς, και οικίας καλάς οίκοδομησας, καΐ κατοι-
" κησας εν αύταϊς, και των προβάτων σου καϊ των βοών ίο
" σοι» πληθυνθεντων σοι, αργυρίου και χρυσίου πληθυν
θεντων σοι, καϊ πάντων όσων σοι εσται πληθυνθίντων
σοι, ύψωθης τη καρδία σου, καϊ επιλαθη Κυρίου του θεοΰ
ά. " σου του εζαγαγόντος σε εκ γης Αιγύπτου, (ζ οίκου δου-
" λείας' του άγαγόντος σε διά της έρημου της μεγάλης και 15
" της φοβέρας εκείνης, ου όφις δάκνων, και σκορπιός, και
" δίψα, ου ούκ ην ύδωρ." έχει γαρ ουκ άνικανως αεί πως
η τρυφη, και το άδοκήτοις τιμαϊς εναβρύνεσθαι, και εις
ληθην ημάς άποφερειν θεοΰ, και προς πάν ότιοΰν τών
έκτοπων κατασειειν δυνασθαι τον άνθρώπινον νουν. αρκέσει 2ο
δε οίμαι προς ελεγχον άποσκιρτησας ό ' Ισραήλ, και το της
ο ευημερίας πλάτος της είς τούτο δεινής αρρώστιας εύράμενος
άφορμην' και επειδή κρείττους ήσαν εθνών, επαμύνοντος
δηλονότι του πάντα Ισχύοντος θεοΰ, νενοσηκασι την άλαζο-
νειαν, εαυτοΐς που τάχα καϊ ού τω προασπίζοντι θεώ την 25
εκ τών κατορθωμάτων άνατιθεντες λαμπρότητα.
Σφαλερον ούν άρα καϊ δυσδιοίκητον η τρυφη, και λεία
τις ωσπερ όδος εις άπόστασιν την άπο θεοΰ' παρά πολύ
δε άμείνων η σύμμετρος θλίψις. πιστώσονται δε προς
τούτο ημάς αι τών άγιων φωναί. ο μεν γάρ τις εφασκε 3°
Εβ. χχνί. " Κύριε, εν θλίψει εμνησθημεν σου' εν θλίψει μικρά ή

4- φαίνοιντο Έ,άά. ιι. σον οπα. ϋ. 12. όσα Ι). 23-26. Ηαεε
και ίππ&η —λαμπρότατα &006β6€ΓΙιηΙ βχ Ό.
 χιϋ. 7, 8. ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. VII. 267
" παιδεία σου ημΐν'" ό δε γε σοφώτατος Παύλος, παντός
ημΐν αγαθού ρίζαν οίάπερ και γενεσιν την θλίψιν ετίθει
λίγων " Ογ£ η θλίψις ύπομονην κατεργάζεται, η δε ύπο- β 184 Α.
"μονή δοκιμην, ή δε δοκιμή ελπίδα, ή δε ελπις οΰ καται- 3-5-
5 " σχυνει. ' ψάλλει δε που καϊ ό θεσπέσιος Ααυείδ
Λγασον μοι οτι εταπεινωσας με, όπως αν μασώ τα ■■■ 7ι
" δικαιώματα σου."

Και Ισομσι αύτοΐε ώε πάνθΗρ και ώε πάρδαλιε• κατά τΑν όδόν 7

Άσσυρίων άπαντΗσομαι αύτοΐε ώε άρκτοε άττορουμένΗ, καϊ 8
ίο διαρρέω συρ<λεισμόν καρδίαε αυτών, και φαΓονται αϊιτούε
έκει σκύμνοι δρυμού, θΗρία άΓροΟ διασπάσει αύτούε. 1>

Ε7Γ€ίδ7? γαρ της ευθυμίας το πλάτος γεγονεν αύτοΐς

ολέθρου προξενον και αποστασίας αφορμή, ταύτητοι λοιπόν
αϊ θλίψεις επάγονται, και αναλόγως τοις άρρωστημασι. τα
1 5 "γαρ τοι πολύ νενοσηκότα των σωμάτων και σεσηπότα
λοιπόν, εΐζειεν ουδαμώς ήπίοις μεν ετι φαρμάκοις, δε'οιτο δ*
αν μάλλον κα\ σίδηρου καϊ πυρός, ούκούν επειδηπερ το
της θειας ημεροτητος μέγεθος ωνησεν ολίγα τους εξ Ισ
ραήλ, ΐνα μη λεγοιμι παντελώς ούδεν, θηριοπρεπης αύτοΐς
2ο αγρωτης επάγεται, εαυτόν δε παρεικάζει τοις οτι μάλιστα ο
των θηρίων δεινοτάτοις και βοροΐς, καϊ πολύ λίαν εχουσι
το εις ωμότητα βλεπον. ούχ ότι πάντως η θεία τε και
απόρρητος φύσις γενοιτ αν εν τοιαύταις όργαΐς, άλλ' εκείνο
που τάχα διδάσκει πάλιν, ότι κεχρησονται μεν οι Άσσύριοι
25 ταΐς ούτως άκράτοις όργαΐς, απάνθρωποι τε καϊ άτεράμονες,
κα\ τι γαρ ουχί τών τοιούτων, γεγονότες άλώσονταΐ' δόξειε
δ' αν είναι θεού το πραττόμενον, επεί τοι γενέσθαι συγκε-
χώρηκεν ούτος, τοις ούτως άγρίως ημαρτηκόσι την αύτοΐς ά
πρεπουσαν όργην επαφείς. εύρησω τοίνυν αυτούς ώς πά,νύηρ
3• Ηοο 5τ• «χεββϊΐ βχ ϋ. 6. μοι] μου ΈΔά. 9• όρκτοι Ο• Ε(3<3• (86,
ΙβΟ, ΛΙ Ι.) όρκοι Ρ. (Α.ν. XII.) ΙΟ. φάγονται Β.Ό. (Αΐβχ.) καταφάγ. Έάά.
(\';ιΐ.) εί. ΐηΑ-α 185 α. 1 1, ίρομοΰ ρΐ"ο δρυμοί Εάά. βηΐβ Μίβηε. ΧίαΙίιη
και αίΐιΐ. Ρ. (22 αϊ.) 12. ιϋθυμίας] ίΰθηνίαΐ Εάά.
Μ ΠΙ 3
 268 Β. ΟΥΚΙΙ,ΙΛ ΑΙ^ΕΧΑΝϋΚ. χίϋ. 9-11-

χα) ώς πάρ^αλις' άποκομισθησονται γαρ εις την Άσ-ανρίων.

απαντί\<τομαι δε αϋτοίς και ώς άρκτος απορουμ(ν*ι, τουτέστιν,
η πεινώσα τυχόν, ήγουν άλνονσα σφοδρά, των σκύμνων
εξηρημενων' τότε γαρ μάλιστα φασι της εμφύτου μανίας
β εις άκρον ερχεσθαι το θηρίον. χαΐ όιαρρηϊω ο-υγχλειο-μΌν 5
καρδίας, συγχλειο-μον εν τούτοις την άσφάλειαν λέγει,
ασφάλεια δε καρδίας το θάρσος, όπερ αν εχοι τις κατ εχ
θρών ου δη και διερρωγότος, τα εκ της δειλίας είσκρίνεται
πάθη, ώς καϊ άμαχεϊ τοις έχθροΐς χαρίσασθαι το νικάν.
ομοιον οΰν ώς ει Χε'γοι τυχόν Εΐί εσχάτην αύτους κατοίσω ίο
δειλίαν, καίτοι των δι εναντίας πεινώντί τε και ητεκνωμενω
παρεικασθεντων θηρίω, φημί δη τί) αρχτω. ότι δε κα\ τοϊς
της αιχμαλωσίας εναλόντες δεσμοΐς, και εις την των Άσσυ-
185 Α. & ρίων άπενηνεγμενοι χώραν, οϋδεμίαν εζουσιν άπονευσιν των
κακών, εψονται δε ωσπερ αύτοϊς κάκεϊσε τα μοχθηρά, παρ- 1 5
εδειζεν ειπών Κα) χαταφάγονται αυτούς έχει ο-χύμνοι δρυμού,
θηρία αγρού διαο-πάτει αυτούς, τα γαρ τών Άσσυρίων ατί
θασα γένη, ο-χύμνοις τοις εν ορυμοίς και ύηρίοις παρεικάζει,
πολύ νενευκότα προς το άνημερον.

9, ίο Τη διασπορά σου ΊσραΗλ τίε βΟΗθΗσεί; που ό βασιλεύε σου 2ο

β ούτοε ; καϊ διασωσάτω σε έν πάσαιε ταΐε πόλεσί σου• κρινάτω
11 σε δν εΐπαε Δόε μοι βασιλέα καϊ άρχοντα, και έδωκα σοι έν
όρΓΗ μου, καϊ έσχον έν τφ θυμώ μου συστροφήν άδικίαε.

Εφην ηδη και εν τοις ανωτέρω βραχύ, ότι κατητιάτο θεός

τους εζ Ίσραηλ, ώς ουκ οίδ' όπως ελομενους το άνθρωπίνοις 25
μάλλον ύπεζεΰχθαι ζυγοΐς, κα\ άνηνασθαι την υπ αΰτω

Ι. και 38βυιηρ1υπΐ βΐ Β.ϋ. υ. 2. απάντησα β. όρκοι ο. (Α.ν. XII.)

3• ήγουν Ό. \). ή Ε(1(1. σκύμνων ϊζπρημίνων] σκνμνίων άφαρημίνων 0. "]• ό«Γ-
φάλιιαν Ό. ϊχιι Ό. \). 8. καϊ οιτι. Ό. ΙΟ. ιϊ ηκβιιτπρίιιτη
βχ β. Η. II. καίτοι ίΐΒδίιπιρΙιιιιι οχ Β.ϋ. 1). 12. σηρίψ] σηρίων
Ε(1(1. ίηνίΐίβ Β.ϋ. Ι), ίίμκω Ι). Ιβ. ίψονται ίί ϋ. ϊψονται Β. κα\ ϊψοιι-
ται Ε(Μ. ιδ. Η&βο και θηρίοι: 3θοβ88εηιη( εχ Β. Ι). 22. (Ιττα ϋ. (49•)
και άρχοντα ΟΠ1. ϋ. σοι] + βασιλιά ΕΛά. (Α.ν. εΐΰ.) άεεβΐ ϊη Β.ϋ. 23. ΐσχον]
ίσχατον (βίο) ϋ. 2$. ώς ουκ οϊδ' Β.ϋ. και οϋδ' Εάά.
 χΐϋ. 9-ιι. ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. VII. 269

βασιλειαν τφ θεώ, καίτοι βεβασιλευκοτος τών αρχαιοτέρων,

δια ΪΙροψητών αγίων, εφη γαρ, ότι " Και €» ΐΐροφηττ} ο 8;φγ»
" ανήγαγε Κύριος τον Ίσραηλ 4£ Αιγύπτου, καϊ 4ν Προ-
" Φψ~ν διεφυλάχθη." υμάς δε, φησι, το υπό θεφ πράττειν
5 παρωθούμενοι, καταβεβοηκατε του μακαρίου "Σαμουήλ λέ
γοντες " Ίδου συ γεγηρακας, και οι υιοί σου ου πορεύονται ϊ.?β&•
" εν ττ) όδώ σου' και νυν καταστησον εή> ημάς βασιλέα
" δικαζειν ημάς, καθα και τα. λοιπά έθνη." ούκονν επειδηπερ
εύ βεβουλεΰσθαι δοκεΐς, άναστησας επ\ σαυτω βασιλέα, καθά
ίο καϊ τα λοιπά έθνη, σώζεσθαί τε παρ αυτού προσεδόκησας,
7γμ νυν αρα ίστίν ; Ίδου καιρός επιδείξεως, πολεμείτω σου ά
τον πολεμον, όπλιζεσθω λαμπρώς, σωζε'τω τάς πόλεις,
προασπιζετω των ύπο χεΐρα, κατασοβείτω των δι εναντίας,
ελαυνετω νεανικώς τους καταδηοΰν εθε'λοντας οίκους τε και
* 5 πόλεις.
Άλλ' ίσως ερεΐς Καίτοι φαίνομαι μεν ως αιτησας εγώ,
συ δε καϊ δούς και κεχρικώς εν άρχάΐς τον Σαούλ, ναι
φησιν, άλλ' εν Όφγη οίδωκΑ τον ηγούμενον, χα) ε<τχον ίν τω
θυμω /χ,ου ιτυιττροφψ Ασικίας, ως ηδικημενος παρά σου, φησί'
2 ο μόνον δε ούχι κα\ τών της βασιλείας θώκων εξωθούμενος, το β
γε ηκον εις το σο\ δοκούν, τεθύμωμαι λίαν. πλην ανέδειξα,
καίτοι το χρημά φησιν ουκ άναγκάΐον ε\δώς είς ονησιν,
άλλ ΐνα σε τών πραγμάτων ή πείρα πληροφορηστ) καλώς,
οτι σκαια καϊ άχρηστα καν τούτω βεβούλευσαι. πού γάρ
25 νυν έστιν, η ποία λοιπόν εζ αυτού γε'νοιτ άν τοις πολέμου-
μενοις η ονησις ; άλλ' είπερ ησθα πάλιν υπό την εμην
φειδώ τε και χεΐρα, πάντως αν ωφθης εν άμείνοσι τών
εχθρών, ούκούν " Ματαία σωτηρία άνθρωπου κατά το γε- Ρβ. ΐϊχ.
γραμμενον, και " Ψευδής ίππος εϊς σωτηρίαν," η επ αρχουσιν ρ8.χχχϋ.
ϊ?•

Ι. άρχαιατίραν] ■+- και Έάά. 5• καταβίβοηκατι] καταβίβήκατί 'άά.

8. λοιπ-ί] άλλα ίία. α. *δ βφ.] 8ίο οοιτβχί βχ ϋ. (ίβ(β. ίία. 13. τών ώί.
Ό. Εάά. τομ Β. ι8. ίσχον] ίσχατον (βίο υΐ βαρπι) ϋ. 20. τών
της βασιΧίίαι θώκων] τηί τών βασιλέων θάκων (βίο) ϋ. 25• ίαται 0Π1. ϋ.
26. ι/ υιη. Ο. 28. Ηαεο ονκονν &ς., αοοβββεηιηΐ βζ Ι).
 270 Β. ΟΥΚΙΕΙ,Ι ΑΙ,ΕΧΑΝϋΒ. χίϋ. ία, 13.

ελπίς' εκρυεται δε και μάλα ραδίως ους αν ελοιτο θεός, κα\

ους αν καταθεάσαιτο την επ αύτφ τιμώντας ελπίδα.
186 Α. α
ι», ΐ3*Εφραίμι έρ<βκρυμμένΗ η αμαρτία αύτοΟ- ώδΐνεο ώε τικτούσΗΟ
ΛΕουσιν αύτω. ουτοε ό υίόο σου ό φρόνιμοο, διότι οϋ μΗ
ΰττοστΗ έν συντριβή τέκνων. 5

Ρβ. νϋ. Τούτο οιμαί εστί το " Συνέλαβε πόνον, καϊ ετεκεν άνο-
" μίαν." εν άρχαΐς μεν γαρ Ίεροβοάμ, Ίνα των σκήπτρων
μη άποπεσοι' τάς κατά, νόμον θυσίας άποπληροΰν εθελοντος
του Ισραήλ, ταύτης τε ένεκα της αιτίας άναφοιτώντος εις
1) Ιεροσόλυμα" τας δαμάλεις επενόησε τάς χρυσάς. κα\ ωσ- ίο
περ τίνα πονηρού σπέρματος καταβολήν εις νουν εδεχετο
κατακεχωσμενην, ωσπερ και εγχεκρομμενην την Λμαρτίαν.
άλλ' η£ΐΐ φησι κα\ ό των ωίίνων καιρός, ούτος ί> αν νοοΐτο
πάλιν, ο τε του πολέμου και της αιχμαλωσίας, ει γαρ και
μη αύτω συνέβη τω Έίφραϊμ, άλλ' ούν τοις εζ αύτοΰ γε- 15
γονοσιν, ήγουν τοις της αρχής διαδοχοις, επήλθον κατά
καιρούς, οτι τής εκείνου δυσσεβείας γεγόνασι μιμητοί.
Διαλέγεται τοινυν ως προς την εν τή Σαμάρεια. Συναγω-
γην και ψησι Ύίς σε διασώσει ; άρα ό υιός <του ούτος ό
ο φρόνιμος ; λέγων δε το ούτος, η τον κατά καιρούς βασι- 2ο
λευοντα δεικνυσιν, ος και την του δοκεΐν είναι συνετός
εδεχετο δόζαν' παρεπεται γάρ τούτο τοις κρατούσιν άεί'
ήγουν ετερόν τι, καϊ τω καιρώ πρέπον ύποδηλοΐ, καθ' ον
καϊ ό ττ7$• προφητείας εγενετο λόγος, βασιλεύοντος γαρ
4 κ*κ• τού Αχαζ επί τον Ίοΰδαν εν τοις Ίεροσολΰμοις, " εν ενδε- 25
«ις. " κάτω ετει, βεβασίλευκεν εν τή Σαμάρεια επί τον ' Ισραήλ
" 'Ωσηε υιός Ήλά, ος εποίησε το πονηρον εν όφθαλμοΐς
" Κυρίου." άλλα κατ εκείνο καιρού κατεστρατευσε της Σα-
3. καταθαιάσαιτο (βίο) Ό. 5• νιτοστρί Β. 6. «την οΐμαι ίηνβτβο
ΟΓΐϋηο Ό. 8. ώτοττίσοι] άπωση Έάά. II. ϊ8<χίΤθ] ('δίξατο \).
12. κατακιχωσμίνην 1). 1). κατακίχρωσμίνην Β. Ιίιΐιΐ. Ι3• και οιη. Ι).
Ι4• καϊ &11. ΟΠ1. ϋ. 19. άρ Ό. 23. δν] δ Εάά. 24• ϊγΐνίτο Ό.
25. "Αχαζ Π. "Αχατζ Εάά. ΒηΙβ Μί^ηβ. 27. ήλά ϋ.
 χίϋ. ΐ4• ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. VII. 271

μαρείας Έαλμανασάρ βασιλεύς Άσσυρίων. " Και εγενηθη, & 4 κ«?•

" φησιν, Ωσηε αύτψ δούλος." ώργίζετο δε λίαν ό Ασσύριος
έπ αύτω δι αϊτ'ιαν τοιαύτην. έπεμψε μεν γαρ προς αυτόν
αγγέλους, αϊτών μαναά και τα. συνήθη" ό δί προστάττεσθαι
5 παρ εκείνου μη άνασχόμενος, επρεσβεύετο προς Σηγωρ
βασιλέα Αιγύπτου, την παρ αυτού βοήθειαν αιτών, προς
τούτο λελυπημενος ό Έάλμανασαρ, πεπολιορκηκε μεν την
Σαμάρειαν, εφ' όλοις ετεσι τρισ'ιν. είτα ζωγρήσας τον
Ωσηε, δεσμωτην εποίει, και κατέγραφεν εν ο'ικέταις, άπωκισε ο
το δί και τον Ίσραηλ εν όρίοις ΤΙερσών καΐ Μήδων. εοικεν
ούν ό προφητικός ήμΐν λόγος 'Ωχτηε τον Ήλά καταδεικνύειν
εν τούτοις, ον και φρόνιμον αποκαλεί, ούχ ότι συνετός ην
κατά αληθειαν, αλλ οιονειπως ειρωνεύεται• εδοκει μεν γαρ
πάρα τω Ισραήλ συνετός εινα'ι τις, κα\ σφόδρα σοφώς
1 5 βεβουλεύσθαι, διά τοι το έλεσθαι τήν εζ ΑΙγύπτου καλεΐν
επικυυρίαν αύτοΐς. άλλ' ηλω ψυχρά καϊ άνόνητα και
δρασας καϊ βουλευσάμενος. τις δή ούν αρα, φησιν, εξελεΐ- » 187 Α.
ται σε τοΰ μη παθεΐν τας ανήκεστους συμφοράς; ούτος ο
υιός σου Ό φρόνιμος, αιοτι οΰ μη ΰποοτν] εν συντριβή τέκνων.
2 ο των γαρ σών τέκνων συντριβομενων φησιν ούδ' αν αυτός ύπο-
στοίΐη' ληφθησεται γάρ δούλος τε και αιχμάλωτος ομού
τοις αλλοις' βαδιεΐται προς Άσσυρίους. σοφός ούν ό
ψάλλων " Ισχύς μου και ύμνησίς μου ό Κύριος" παρ ρ"•..
αυτού γαρ πάσα δυναμις, και σωτηρία πάσα" καϊ σώζων ^ χ1ί"•
25 ουκ εστί πάρεζ αυτού.
ο
"Εκ χειρόε άδου ρύσομαι αύτούε, έκ θανάτου λυτρώσομαι αυτούς- 14
ποΰ η δίκΗ σου, θάνατε ; ποϋ τό κέντρον σου, <3δΗ ;

Τα εκ θυμού λαλήσας τοις ήμαρτηκόσι, και τα. εκ λύπης

4• μαναα] μαανα Ό. (φ, 246.) ΙΟ. όριο» Β. ίρισι Ό. όρίοιι ΡοηΙ.

ΰρίίοις Αιιΐ). II. ήμ'ιν ό προφητικοί ίηνρΓδΟ υπίίηο Ι). 1 6. άνώνητα
(3Ϊο) ΈΔά. Ι9• 6 888αιηρ1ιιιη βχ Β.ϋ. 23. Κΰριοί] + καϊ μην
και ό θατπίσιοί τταΰλοι γράφων ΪΙάντα Ισχύω ίν τω ϊνδνναμονντί μ( Χριστφ.
24- πάσα &1ί. ίΐ88ΐιιηρΙαιιι εχ Β.ϋ. 20. αϋτονί ρηαβ] + καϊ Β. Εάά. ( ΥαΙ.
XII.) οιη. Ό. (Αΐβχ.) 27. δίκη Ό. Εάά. νίκη (130, 3>ΐ•) <*■ »ηι>&.
 272 Β. ΟΥΚΙΙ^Ι Α^ΕΧΑΝϋΚ. χίΰ. Ι4•

εσομενα προαπηγγελκώς, άναπεφοίτηκε πάλιν εις θεοπρεπη

τ€ ημεροτητα, και ότι μη ε'ισάπαν το επί γης απεστραπται
γένος, μήτε μην άνηκεν ε'ις καταφθοράν άχαλινον τε καϊ
άτελεύτητον, άλλ' εσται τις κατά καιρούς φειδώ καΐ άνά-
κλησις εις το απ άρχης εν Χριστώ, καταμεμηνυκε προστι- 5
ο θεϊς, ώς ρυσεται μεν εκ χειρός Λάου, και εκ θανάτου λυτραχτεται,
δηλον δε, οτι τον: ύπ' αυτόν γεγονότας, δια. την εισποιητον
άμαρτίαν, και την εν άρχαΐς του Αδάμ παράβασιν. πεποίη-
ται γαρ η τοιαδε πάλιν ύπόσχεσις, ουχί μονω τω 'Έ,φραιμ,
ήγουν τοις εξ αίματος ' Ισραήλ, άπασι δε μάλλον τοις επι ίο
Κοω. ϋϊ. της γης. ώς γάρ ό θεσπέσιος γράφει ΤΙαύλος " Οΰκ Ίον-
" δαίων ό θεορ μόνον, άλλα καϊ εθνών, δεδικαίωκε γάρ
" περιτομην εκ πίστεως, και άκροβυστίαν διά της πίστεως."
ά λελυτρωται γάρ ημάς εκ χειρός α$ου, τουτέστιν, εκ της του
θανάτου καταδνναστείας, και ό της λυτρώσεως τρόπος ο 1 5
Χρίστου νοείται θάνατος, άνετλη γάρ εκών την υπέρ ημών
Οοΐ. ϋ. επί ξύλου σφαγην, και τεθριάμβευκεν αρχάς και εξουσίας,
προσηλωσας αύτώ το καθ* ημών χειρόγραφον. τότε γαρ
Ρβ. ονΐ. τότε " κα\ πάσα μεν ανομία το εαυτής ενεφραξε στομα'"
κατηργηται δε καϊ το του θανάτου κράτος, εξηρημενης της 2ο
αμαρτίας" αύτη γάρ εστίν ή του θανάτου νίκη, κα\ το κεντρον
του Λάου. ούτω και ό σοφός ημΐν ηρμήνενσε ΤΙαύλος. εφη
1 °°ή β 1αΡ•> °Τί " Το δε κεντρον του θανάτου εστίν ή αμαρτία, η
" δε δύναμις της αμαρτίας ό νόμος" ούκοΰν της απάντων
αμαρτίας άνηρημενης εν Χοιστώ, φαίημεν αν εικοτως και * 5
ημείς αυτοί ΪΙου η νίκη σου θάνατε ; που το κεντρον ο~αυ άαη ;
Εοιη. « θεο? γαρ ό δίκαιων, τις ό κατακρίνων ; Χριστοί Ιησούς 6
34• "αποθανών" ύπερ ημών, μάλλον δε (ί δούς εαυτόν άντίλυτρον
ίί. 6. 9 " ύπερ πάντων" εις ό πάντων άξιώτερος, δι ου κα\ εν ψ
πεπλουτηκαμεν το άναφοιτησαι πάλιν εϊς άφθαρσίαν. 3°
3• τ«] τι Ε<3ά. 7• *ϊ<πτο!ητον] ί(Γ ποιητή» ϋιΐ. 12. μόνον }>.
μόνων Ι). Εάθ. Ι4• γαρ 1).1>. Λε Ειΐιΐ. 15. δυναστείας ϊ>.
Ι7• £ΰλου] ξιίλουί Εάά. 19. ίαυτηί] (ξ αυτηί Ϋίά. 21. νίκη] &ίκη \1ί
βιιρπι ίη Ιβχΐιι Ό. 23. τό δ«] τιίδί ΛιιβεΠιιβ. 26. νίκη]οίκη Ό.
2". ό ρπιπυπι αϊδίιιπρίιπη οχ ϋ.
 χίϋ. 14, 15- ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. VII. 273

ΠαράκλΗοιε κέκρυττται έΕ οφθαλμών μου; διότι ούτοε άνά μέσον

αδελφών διαστελεΐ.

Αναγνωσομεθα τού προκείμενου τον πρώτον στίχον κατ

επερωτησιν, και ύποστιγμην, και τι τοιούτον ήμΐν ύπεμ-
5 φηνειεν αν ορθώς νοείν ήρημένοις. κατηρρώστησε φησιν,
η άνθρωπου φύσις το πολυειδες εις άμαρτίαν, καΐ άπονε-
νευκεν ού μετρίως εις το πλημμελές" ταύτητοι δικαίως
κατεδικασθη θανάτω. είτα τις εσται της επικουρίας ό τρό
πος τοις τοΰτο παθοΰσιν, η όπως αν διακρούσαιντο το συμ- "
ίο βεβηκος, αύτος εγώ διασκεψομαι, μάλλον δε ηδη και όρίσας
εχα>. η αρα τις εστίν εν ύμΐν, φρενοβλαβείας εϊς τοΰτο
προηκων, ως όίεσθαί τε και λέγειν, ότι παραχλη<τεως και
παραμυθίας εστί τις τρόπος, ον ό θείος τε και ακήρατος
ούχ εώρακε νους ; εϊμί γαρ τεχνίτης, αναλκίς τε προς ούδεν,
1 5 άλλ' ευ οίδα πάντα, και αμελλητί κατορθώ το δοκούν.
Καίτοι, φησιν, ούτος άνα μεο-ον αδελφών £ιαστελεΊ. προ-
απαγγελλει δε δια τούτων ημΐν τον Κύριον ημών Ίησούν τον
Χριστον. αύτος γάρ εστίν ή πάντων παράκλησης, 6 της ο
θεραπείας τροπος' αυτόν προώρισεν ό ΤΙατηρ προ χρόνων
ίο αιωνίων Έωτηρα και Αυτρωτην τοις τφ θανατω κεκρατη-
με'νοις. αυτόν εφη διαοτέλλειν άνα μεο-ον άοελφων. καϊ τι
δη τούτο εστίν, αυτού λέγοντος άκηκόαμεν τού πάντων
ημών Έωτηρος Χρίστου " Μτ) νομίσητε ότι ήλθον βαλεΐν 8.Μ»*Λ.
" είρηνην επί την γην' ούκ ηλθον βαλεΐν είρηνην άλλα
25 α μάχαιραν. ηλθον γάρ διχάσαι άνθρωπον κατά τού πατρός
" αυτού, και θυγατέρα κατά της μητρός αύτης, και νύμφην
" κατά της πενθεράς αύτης, και εχθροί τού άνθρωπου οι <Ι %
" οίκειακοί άύτού'' και πάλιν τα εσόμενα που προαπαγ-
. γελλων τοις άγίοις μαθηταΐς " ΪΙαραδώσει, φησιν, αδελφός Λ. η.

Ο. διακρονσαιτο ΐ,Λά. II. ήμϊν ρΓΟ νμΐν Ό. 12. προσήκων

(ϊκ) 'ύά. Ι5• ά/ιΑιρ-ϊ (ραββίοα) Ό. 17- τον λ\ι. αββυπιρίιιιη εχ Ι).
ι8. και ροβΐ παράκΚησκ αάά. Ι). 28. που αεειιηφίυιη βχ ϋ.
ΤΟΙ. ι. ν η
 274 Β. ΟΥΚΙΙ^Ι ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. χάη. ΐ5•

" άδελφόν εϊς θάνατον," και επαναστησεται πατήρ εφ' νιους,

επειδή γαρ την του διαβόλου καθτ/ρηκε τυραννίδα, κα\ των
της εϊδωλολατρείας εξείλετο βρόχων τους πεπλανημένους,
κατεδησεν οΰτως προς άγάπην την προς εαυτόν, ως και
φυσικής άλογησαι φιλοστοργίας τους πεπιστευκοτας, και 5
ο αδελφούς άνηνασθαι κα\ πατέρας καϊ οίκους και γένη, και
άποχρησειν αυτοϊς εις άπασαν εύθυμίαν, ύπολαβεΐν το
προσκεκλίσθαι τφ \ριστω. και γοΰν κα\ ό μακάριος
ΑαυεΊδ, ώς εκ προσώπου των τοΰτο κατορθωκοτων ψάλλει
ρ», χχνΐ. που και φησιν οτι " Ό πατήρ μου καϊ ή μητηρ μου εγκατ- ι°
" ελιπον με, ό δβ Κύριος προσελάβετο με.

Έττάίει καύσωνα άνεμον Κύριοε εκ τΒε έρΗμου έπ αυτόν, και

άναζκιρανεΐ τάε φλέβαε αύτοΰ, έζερΗμώσει τάε ΠΗΓαε αύτοΰ-
189 Δ. η αύτόε κατα£Ηρανεϊ τΗν Γ^ν αύτοΰ και πάντα τα σκεύΗ τα
έπιθυμΗτά αύτοΰ. 15
ΉΙεθίστησι μεν τον λόγον επ' αύτο το του θανάτου
πρόσωπον, ανίμ-ω δε νότω και χαύο-ωνι παρεικάζει Χριστον,
ον και ΐκ της έρημου φησιν επενεχθησεσθαι κατά καιρούς,
χρη δε ειδεναι, και πρό γε των άλλων, εκείνο, οτι των
Ιουδαίων η χώρα πλατεΐαν κα\ άκατάληπτον ερημον έχει, 2ο
κειμενην εν μερεσι τοις νοτιωτατοις, καν ει συνέβη ποτέ τον
εκείθεν άνεμον κατενεχθήναι ραγδαίως, περιδεεΐς ήσαν οϋ με
τρίως, αύαινομενης της χώρας, δοκεΐ δε τισι καϊ αύτας των
Ι) υδάτων τας εν ττ) γτ) φλέβας όκνηροτερας ποιεΐσθαι τάς
χορηγίας, και τάις του βίαιου και πυρώδους πνεύματος προσ- 25
βολαΐς άνακοπτεσθαι. ούκοΰν ές ων 'ΐσασι καϊ πεπείρανται,
ποιείται τους λόγους.

η. Ηοο νκοΚαβή» ΕΚΤ688ΪΙ εχ Ό. 8. προσκικλίσθαι Ό. προσκίκλή-

σθαι Β. Εάά. ίο. ή 888υπιρΙυπι εχ Β.ϋ. 1 2. άπάξ*ι Ι).
Νΐ;ιΐίιιι καΰσωνοί Ό. 13. Ηβθο ΐξιρημώσα ται πηγαι αντον (ΙββϊΐηΙ ϊη Έ,άά.
ΐ8. και ΟΠ1. Ό. (π(ν(χθησισθαι Ό. ΐικχθήσίσθαι Κάά. 21. καν ά Ό. ΈΑΑ.
καϊ €ΐ \>. συμβη 1). 22. ϊκ(ϊθ(ν] + αυτοί* Ι). ΗίαΙίιη άνεμοι* ροβΐ κατ-
{ΐκχθήναι ΐΓαηβρ. Ι). 23• αΰαινομίνηι Β.ϋ. άναινομίνιμ ΈΑά. ξηραινο-
μίνηί \). 24• ΤΒ οτα• ^•
 χϋί. ι6. ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. VII. 275

Επενεχθησεσθαι δη ούν τω θανάτω άριστον ο προφη

τικός ήμίν εφη λόγος ανεμω καΰσωνι παραπλήσιου, ος πάσας
αυτοΰ τας πηγας και τας φλέβας κατα^ηρανεΐ. επιμένει
ουν ττ) τροπή, και μόλα ορθώς, και ώς από γε του συμ-
5 βαινειν είωθότος, την του μυστηρίου ποιείται δηλωσιν. ο
φλέβας δε και πηγας του θανάτου, τους της απώλειας
τρόπους είναι φαμεν, ήτοι τάς πονηράς και άντικειμενας
δυνάμεις, δι αυτών γαρ ώσπερ την των άει κατά καιρούς
απολλυμενων χορηγείται πληθύν. ούτω νοήσεις και τα
ίο σ-χευη τα επιθυμητά αντου. σκευή γαρ άπολλύοντα τους επί
της γης και τω θανάτω τίμια φαίη τις αν εΐκότως, η τας
πονηρας καϊ άντικειμενας δυνάμεις, ήγουν ανόσιους τινας
των επί της γης, της εκείνου δυστροπίας θεραπευτας, καϊ
προσαπολλυντας έαυτοΐς έτερους, πνεύσαντος δη ούν του <1
15 χαυσωνος, άπασά φησιν ή τοΰ θανάτου ^ηρανθητεται γη. πε-
ττοίηται δε πάλιν ώς εκ μεταφοράς ό λόγος, ομοιον γαρ
ώς ε'ι και λεγοι τυχόν Κατεβόσκετο μεν ωσπερ τι χωρίον
6 θάνατος τους επί της γής' άλλ' εσται ζηρον, ούχ εύ-
ρησει νομήν ό θάνατος, άνήρηται γαρ ή φθορά προθεντος
2 ο απασι τοΰ Χρίστου την ζωήν, και παλιναγρετον εφεντος
ττοιεισθαι την άφθαρσίαν.
ο

ΆφανισθΗσεται Σαμάρεια, δτι άντέστΗ ττρόο τον Θεόν αϋτΛε• εν ι6

ρομφαία ττεσοϋνται αυτοί, και τα ύποτίτθια αυτών έδαφισθΗ-
οονται, και αϊ εν ραστρί εχουσαι αυτών διαρραΓΉσονται.

25 Διαπεράνας ευ μάλα τον επί Χριστώ λόγον, και της

καθόλου λυτρώσεως το μυστήριον προαπηγγελκώς ό μακά
ριος προφήτης, εποιμώζει πάλιν ταΐς τών προσκεκρουκοτων
σνμφοραΐς, μόνον δε ουχί και κατολοφύρεται τους εν "Χα- α 1θ0 Α•

3• πηγας] π\ηγαι (βίο) Έάά. 4• μόλα] μάλιστα Η<3. 13• τήϊ ριϊπβ
αββαπιρΐαιη βχ Β. 17. καϊ οιη. Ο. γαρ ροβΐ μϊν 3(1<1. ϋ. 22. ανίατη
Έάά. (239> 311•) 33• ΐ&αφισθησονται] (δαφισθήσιται Ρ. (22 αϊ.) €λα-
φισθήσονται (βίε) Ε(1(1.
Ν η 2
 276 Β. ΟΥΚΙΙ,υ Α^ΕΧΑΝϋΚ. χΐν. 1-3.

μαρεια. μετόν γαρ άπόνασθα'ι φησι, και σφόδρα πλουσίως,

των εξ ημερότητος αγαθών, αυτόμολοι δεδραμηκασι προς τα.
εξ όργης εσόμενα κατ αυτών, διάτοι το άντεξάγειν ελεσθαι
θεώ, και δεσποτικοΐς προστάγμασι το Ίδιον άντεγεΐραι θέ
λημα, μόνον δε ουχί και άντιτεταχθαι δοκεΐν, η και εν μοίρα 5
γενέσθαι τών άνθεστηκοτων αύτώ κατά άληθειαν. τοιγάρτοι
φειδοΰς άπασης έξηρημένης έργον μεν έσονται ρομφαίας
ο αΰτοί' ξένοι δε της απανθρωπιάς επινοηθήσονται τρόποι
κατά τε γυναίων και τέκνων, όμοΰ γαρ τοις άρτιγενεσι
νηπίοις πρόωρον ύπομενοΰσι θάνατον και τα. οΰπω κεκλη- ίο
μένα προς το είναι και ζην, και φθάσει την δι ώδϊνος
προοδον τών πολεμίων το ξίφος, πικρον ούν άρα το άντι-
ταττεσθαι θεώ, και ολέθρου πρόξενον αληθώς καϊ δϊ αύτης
όράται της πείρας.

Κεφ. ιδ'. ΈπιστράφΗτι ΊσραΗλ προς Κύριον τον Θεόν σου, διότι ΗσθένΗσοχ 15
2 εν ταΐε άδικίαιε σου. λάβετε μεθ' εαυτών λΟΓουε, και έπι-
ο στράφΗτε πρόε Κύριον τον Θεόν υμών είπατε αύτώ δπωε
μΗ λάβΗτε άδικίαν και λάβΗτε άΓαθά, και άνταποδώσομεν
3 καρττόν χειλέων Ημών. "Ασσοϋρ οϋ μΗ σώσιπ άμάε, έφιπποι
ούκ άναβΗσόμεθα• ουκ έτι μπ είπωμεν Θεοί ημών, τοΐε ΙρΓΟίε 20
τών χειρών Ημών.

Ού μετρίως αν τις άγάσαιτο καν τώδε δη πάλιν τοΰ

προφήτου το εύτεχνες, και τοΰ λογού την οίκονομίαν. πε-
ποίηται γαρ άγιοπρεπώς, και εστί της άνωθεν μυσταγωγίας
ά" εμπλεως. προαναπεφώνηκε μεν γαρ την εσομενην δια *5
Χρίστου λυτρωσιν, καϊ ότι κατά καιρούς ατονήσει θάνατος,
δηρτα. και αργήσει το κεντρον τοΰ αδου' κα\ προς τούτοις, ότι
χϊϋ. 14.

5• και 3.11. (πη. 1). 8. ξίνιοι Έάά. <). ν€ ρτο τ» Ι). Μί^ηβ.
13. άληθω: ίοοοίδίί βζ Ο. ι.-,. Ιπιστράφητι Ό. (Λίβχ. XII.) «τιστρά-
φηθί Β. Εά(1. (ναΐ.) 17. υμών] ημών Β.ϋ. (23, 311•) *9• Άσούρ Β.ϋ.
Άσσονρ Κάά. σώσιι Ώ. (26, Ιθ6, 147•) (φιπποι Β.Ό. (ΐθ8.) ΐφ' ϊππον ΚιΜ.
(ν«1.) γ'Φ* ΐτπτων (Λίβχ.) 26. άτονήσιϊ] ϊκπονήσα Κι1(1.
 χίν. ι-3• ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. VII. 277

παρακλησεως και παραμυθίας τρόπος αν νοοΐτο παντελώς

ουδε\ς, ος ουκ εγνώσθη θεω. κα\ τί μετά τούτο ; συμβού
λευαν ην αναγκαϊον τα προς σωτηρίαν αύτοϊς τελούντα
λοιπόν φρονεΐν τε καΐ δράν, και οιονεί προς άνανηψιν άνα-
5 κομίζειν επείγεσθαι τους μεμεθυσμένους" ουκ εξ οΧνου' πό
θεν, εκ φιληδονίας δε μάλλον κοσμικής, και του προσκεΐ-
σθαι φιλεΐν τάίς των δαιμονίων άπάταις. ΐνα τοίνυν μη β
ταΐς εις χρηστότητα καΐ φιλανθρωπίαν ύποσχεσεσι προς το
ραθυμον υπτιουμενοι, τον σωφρονίζειν ειδότα παρ ουδέν
ίο ποιοιντο λόγον, ταυτητοι χρησιμως προς ύπομνησιν αυ
τούς των δεινών αναφέρει πάλιν, άφανισθήσεσθαι μεν την Βαρ™
Έαμαρειαν είπων, Οτι άντεστη προς τον θεον αύτης' είτα
τούτοις εκείνα προστιθεις, α δη μάλιστα γε καταδεδίττεσθαί
τε καΐ άνιάν ουκ άνικάνως έχοντα φαίνεται τους άκροωμενους. » 191 Α.
ΐ5 νήπια μεν γαρ εδαφισθήσεσθαί φησι' συνδιολεϊσθαι δε τοις
εμβρυοις και αύτας τας μητέρας, ουπω της λαγόνος εζ-
ενεγκουσας εϊς φως το πολύευκτον άχθος, προκαταπτοησας
δη ούν τοις δείμασιν, έπϊ καιρού λοιπόν ταϊς των νουθετου-
μενων καρδιαις τον καλούντα προς μεταγνωσιν ενίησι λογον,
2ο ότι χρη παλινδρομεΐν, και προς θεόν επανήκειν ευ μάλα
παράφωνων, λέγων δε 'ότι ήσ-θάησ-Λς εν τοίίς Αάικίαις ο~ου,
δίδωσι νοεϊν, Οτι πάντη τε και πάντως συγκαταληζει ταϊς 1)
Α&κίαις και το οκτύεπΊν αυτούς, και τοις της αποστασίας
τροποις, ει εκ μέσου γενοιντο, συνοιχησεται κα\ τα δείνα.
25 Ύον δε γε της προς θεον έπκττροφης καταλειαίνει τρό
πον" εσεσθαι γαρ εν άμείνοσι και εν φειδοΐ ττ} παρά θεώ
τους ήμαρτηκότας εδ μάλα φησ\ν, ού τα εκ πλούτου προσ
άγοντας, ου χρυσόν άναθεντας, ού σκεύεσιν άργυροΐς τιμάν
■ρρημενους, ού βουθυσίαις, ού μήλων σφαγαϊς ευφραίνοντας,
3ο άλλ' ει χαρίσαιντο λογούς, και εύστομεΐν ελοιντο τον των
2. τί] τ6 Έάά. β• οίνον' πόθςνϊ] 8ίο οοιτβχί βχ Ό. οίνου παΰϊν ύά.
7• δαιμονίων Β.ϋ. δαιμόνων 'ύά. II. πάλιν] + καϊ ύά. 8ί3ΐίπι άναφανισθη-
σίσθαι (βίο) ϋά. οΟΓΓβχί βχ Β. 15. (οαφισθήσιται (βίο) Ό. 17. πολήυκτον
άχΰοί] ποΧντίυκτον ανθοί 'ύά. ΐ8. δίίγμασιν ρΓΟ δείμασιν 'ύά. 2^-25• ^^
προς α(1 προι ΐΓίΐηκίϋΙ 1 ). 3°• ταν 01η- "•
 278 Β. ΟΥΚΙΙ^Ι ΑΙ,ΕΧΑΝΒΒ. χίν. 1-3•

α όλων Δεσπότην εκμειλισσόμενοι. λάβετε γάρ με(1' εαυτών

λογούς, είπατε τω θεω, 'οπως μη λάβητε Αοικίαν και λάβητε
άγαΰά, τουτέστιν Ίνα μη τάΐς άδικίαις Ισομετρως κολάζησθε,
καταπλουτητε δε μάλλον τάΐς των αγαθών γορηγίαις, επαγ-
γειλασθε δε προσκόμιζαν αΰτω τα. από χειλεων, χαριστηρίους 5
ωδας καϊ εζομολόγησιν. γλώσσης γαρ τα τοιαδε καρποί.
πλην εκείνο βοάτε φησι, καϊ άραρότως επαγγελλεσθε, ώς
οΰτε Άο-ουρ ο-ωσ-ει ημ&ς, οΰτε μην έφιπποι άναβηο~ομενα' αλλ
ουδέ εροΰμεν 'ετι θεοί ημών, τόίς 'εργοις των χειρών ημών. ήσαν
ά γαρ ούτοι της αποστασίας οι τρόποι, δια ταΰτα προσ- ίο
κεκρουκασιν, Οτι καϊ λελατρεύκασιν ειδώλοις, καϊ τον άει
σώζοντα θεον άτιμάσαντες, ταΐς εξ ανθρώπων επικουρίαις
προσνενεμηκασι την ελπίδα, και πολεμούντων μεν αύτοΐς
των Αιγυπτίων, επεκαλοΰντο τόν Άσσύριον Άσσυρίων δε
πάλιν όπλα κατά. της Σαμάρειας ηρμένων, κατεμισθοΰντο 1 5
χρημασι τους των Αιγυπτίων ϊπποτοζοτας, ήγουν τους της
εν πολεμοις ιππικής επιστήμονας, ταύτητοι καϊ ηκουον θεοΰ
Εβ. χχχι. λέγοντος εναργώς " ΟύαΙ οι καταβαίνοντες είς Αΐγυπτον
β " επ\ βοηθειαν, οί εφ ίπποις πεποιθότες καϊ εφ' αρμασιν"
εγελώντο δε, και μάλα δικαίως, προασπιστην ποιεΐσθαι 2 ο
ιΐ)- 3 σπουδάζοντες " Αιγύπτιον ανθρωπον καϊ ού θεον, 'ΐππων
" σάρκας," κατά το γεγραμμενον. ούκουν άποφοιτάν επαγ
γέλλονται και του λατρεύειν εϊδώλοις κα\ του τάς ελπίδας
επ' άνθρώποις εχειν ετι. επανόρθωσις δε αυτή των ηδη
προεπταισμενων, καλούσα προς ήμερότητα τον τών όλων 25
192 Δ. α Δημιουργόν, τόν διά φωνής ΐΐροφητου λέγοντα " Άποσ-
χχχϋΐ.ιι; τΡ°ψν αποστρέψατε απο των ανομιών υμών, οίκος του
χ 3°' " Ίσραηλ, και ούκ έσονται ύμΐν είς κολασιν αδικίας."

6. νλώτη;* ϋ. τα οτα. Ό. 8, 9• Ηαβε Άσονρ—άλλ' οΰδί αεεεββεηιηΐ

βχ Β. Ι). 9• «Ρ«<« ρΓΟ ('μοϋμιν «τι Εάά. ήμων βΐΐ.] 8ϊε οοπτβχί εχ ϋ.
νμων Εάά. 14• των οπι. Ι). ι6. τυνς αΐΐ. ακβαπιρίηπι βχ Β. Ι).
8ΐαΐίιτι τη! ΐν ποΧίμοι: Β. ίν τη! παίΚίμοιι (βίε) Ό. ίν τοΐί πο\. Έιάά. 20. και
οαι. Ι >.
 ιίν. 3, 4• ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. VII. 279

Ό έν σοι, έλεΗσει όρφανόν.

Αυτή τοΰ ΤΙροφήτου φωνή προτρέποντος εις μεταγνωσιν,
και τοΰ Δεσποτου την γαληνότητα καθιστάντοί εναργή, και
τον οκνον ύποτεμνομένου τοΰ μεταγινώσκειν έθελοντος. μη
5 γαρ ένδοιάσης, φησιν, ω Ισραήλ, ότι τεύξη των κατ εύχήν,
ε'ι προσκομίσειας την μεταγνωσιν. ο γαρ 'νι <τοΊ θεός ελεεΐν &
οΐδε καΐ κατοικτέιρειν ορφανούς. οΰτω που φησϊ και 6
θεσπέσιος Δαυείδ " Όρφανον καΙ χήραν άναλήψεται" ες Ρβ. 9•
οχίν.

ενός οιμαι πράγματος, ήγουν εκ προσώπων των οτι μάλιστα

ίο κατελεεΐσθαι πεφυκότων, τής θείας τβ και απορρήτου φύσεως
καταδεικνυς το φιλάνθρωπον. εϊ δέ δ?) βούλοιτο τις τής
ορφάνιας το χρήμα καϊ. αύτω καταγράφειν τψ Ισραηλ'
άπώλισθε γαρ μονονουχι ΐΐατρός τοΰ θεοΰ, καίτοι λέγοντος
έναργώς " ΥΊος πρωτότοκος μου Ισραήλ" φαίην αν εγωγε Εχο<1•
1 5 κα\ τρδε νοεΐν ορθώς. ο
Δει δ)7 ούν αρα τεθαρρηκοτας ώς αγαθός τε εστί και
πρόχειρος εις φιλανθρωπ'ιαν 6 τών Ολων Δεσπότης, άοκνό-
τατα μετανοεΐν, και τάίς εις το αμεινον επανορθώσεσι, τας
τών ηδη προεπταισμένων άπολύειν αιτίας.

2θ'Ιάσομαι τάο κατοικίας αυτών, άταπΗοω αΰτοϋε όμολοΓωο, διότι 4

άττέστρεψεν η όρΓΉ μου άτί αυτών.

Έλσκεκόμισται γείτων εύθΰς, μόνον δε ουχί καϊ άγχίθυρος,

ό πάρα θεοΰ λόγος, Ιαο-θαί τε τους ήσθενηκότας ΰπισχνου-
μενου, και ομολογάς αγαπάν, τουτέστιν, ομολογουμένως και ά
25 άκρυπτως ηδη λοιπόν ενεργούντα φαίνεσθαι τα εκ φειδοΰς
καϊ αγάπης, καϊ την παντός έπίδοσιν άγαθοΰ. δηλοΐ δε προς

2. Αϋτη 3β811ΐηρ(απΐ βχ Β.ϋ. 6. προσκομίσοαί] πμονομίσιια! ΥΑά.

(). οιμαι] -{■ τοΰ Ι). ιι. δη 3881ΐπΐρ1ιιιη ε χ Ι). 12. καταγράφιιν Ό. Κάά.
καταγραψιιν Β. 20. διότι Β.Ό. (Αΐβχ. XII.) ότι Εάά. (\βί.) 21. ή
οργή Ο.Ό. (22. βΐ.) την όργην ΈΑά. (Α.ν.) 25. φαίνίσθαι τά ί'κ φ. και άγ.
Υιυι: ΟΓϋίηο Ό. φαίνισθαι ροβΐ αγάπη! (Γ. Εάά.
 280 Β. ΟΥΒΙΙ,Μ ΑΙ^ΕΧΑΝΌΕ. χίν. 5, 6.

τούτοις, οτι και της εις αυτούς κατεληξεν οργής, και της
αύτφ φιλητής ουκ αποδημήσει φιλανθρωπίας, εοικε δε
πάλιν 6 λόγος ήμΐν εν τούτοις, ου μονής διαμεμνήσθαι της
των εξ αίματος Ισραήλ επιστροφής, συνεισκομίζειν δε
Κοτα. ίχ. β μάλλον κα\ τήν των εθνών κλήσιν' οτι μη " πάντες οι 5
" εζ Ισραήλ, ούτοι Ισραήλ" καταλογίζονται δε μάλλον εις
ΐΜν.υ. τέκνα οι άκολουθούντες "τοΐς ϊχνεσι της εν άκροβυστια. πι-
" στεως του πατρός ημών Αβραάμ, ούκοΰν συνεισφερεται
και ή τών εθνών κλήσις, καϊ ή προς θεον οίκειωσις εν
Χριστώ δια πίστεως καϊ άγιασμοΰ' κατασημαίνεται δε προς ίο
τούτω κα\ ή τών πνευματικών χορηγία, καϊ τής χάριτος το
άμφιλαφες, δήλον δε ότι τής εν Χριστώ.

5 "Εσομαι ώε δρόσοε τω'ΙσραΗλ.

193 Δ. » Ώάντως που καταπιαίνουσα κα\ καταρδουσα τον νουν

τών κεκλημενων εις μετάγνωσιν, τί} άνωθεν παρακλησει, 15
δήλον δε ότι ττ) δια ΤΙνεύματος' άνωθεν γαρ ή όρόιτος.

ΆνθΗσει ώε κρίνον.
Εκδώσει φησϊ το ευώδες εν Χρυστώ, και τής ευαγούς .
πολιτείας τήν εύοσμίαν, και άπόλεκτον άνθος εσται λοιπόν.

6 Καϊ βαλεΐ τόχ ρίζας αύτοϋ ώε λίβανοε, πορεύσονται οι κλάδοι 2ο

αύτου.

1) "Οτι μή εύκατάσειστος τών πιστευόντων ό νους, οΰδε

οίον έτοιμος εις το νικάσθαι πνεύμασι πονηροϊς, δια τούτου
δηλοΐ. εσται γαρ ούτως ασφαλής καϊ ερηρεισμενος, καθα-
περ αμελεί και το του λιβάνου φυτον, ο καθίησι μεν εις 25
βάθος πολύ τήν ρίζαν' τοΐς γεμήν άνωθεν κλά^οις, ού με-

5, 6. Α1> μάλλον αά μάλλον ΐΓηηδίΙίί Ο. 9• V <ΑΙ. αββηιηρίιιιη εχ II. Γ).

Ι4• καταρδουσα] καταρδινουσα Εάά. ίηνίΐίβ Β.ϋ.Ι). ΐ£. κ(Κτημίνων (δίο) Ο.
21. αϋτοΰ Β.Ό. σου Ρ. Εάά.
 χίν. 6, η. ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. VII. 281

τριως ευρυνεται. σπαταλώσης γάρ της ρίζης, άδραί που

πάντως εισι και αϊ των όρπηκων εκδόσεις.

Και εσται ώς έλαια κατάκαρττοο.

Αειθαλής δηλονότι κα) εϋκαρπος' τοιούτον γαρ το φυτον. ο

5 Και η όσφρανσιο αύτου ώο λιβάνου.

Έύοσμοτατον κομιδη του λιβάνου το χρήμα, ταντητοι

καΐ ώς ιερόν τω θεώ, κα\ 6 Μωυσεως αυτό κατεχρησμψδησε
νομός. Αιβανω γαρ δεΐν καταπάττεσθαι την προσαγομενην Ι^ν. Η. ι,
σεμιδαλιν εις θυσίαν, διετύπου πολλαχώς. ευώδης ούν εσται, νϊ.Ίδ.'
ίο φησίν, ό των κεκλημένων καρπός, και εύπαράδεκτος εις θυ
σίαν τω φιλαρετω θεψ.

Έττιστρέψουσι και καθιοϋνται ύπό τπν σκέττΗν αύτοΟ. 7 (1

Αποπεπαύσονται, φησι, των αρχαίων αΐτιαμάτων, καϊ

ΰπονοστησουσιν εϋσθενώς εις το λατρεύειν " θεφ ζώντι και ι ΤΗβω.
ΐ5" άληθινώ," και ύπ' αύτψ γενήσονται μονοτροπως, ου παρ
έτερου το σώζεσθαι άπο των εχθρών, άλλα παρ' αύτου
προσδοκώντες μόνου, τοΰτό τοι πληρούσα καλώς η εξ
εθνών 'Κκκλησία, περί του πάντων Έωτήρός φησιν εν τψ
ασματι τών ασμάτων " Έι> τί) σκιά αύτοΰ επεθνμησα καϊ β8η1• "•
2ο " εκαθισα." τοις τοΰτο δράν ειωθόσιν επιφωνείτω λέγων β
κα\ ό θεσπέσιος Δαυείδ " 'ϋμερας ό ήλιος ου συγκαΰσει ρβ. οχχ.
" σε, ούδε η σελήνη την νύκτα." τοΰτο τοις άρχαιοτεροις
επετελεΐτο παρά θεού, νεφέλης αύτοΐς επισκιαζούσης κατά Εχ°ιΐ.
την ερημον, καϊ την άνωθεν και παρά θεοϋ σκηνην ύπο- «ν
25 φαινούσης άστείως. εύ δε δη σφόδρα και το κο&ιουντΑί

4• τοιούτο Ό. 5• ί όσφρανσιι αύτοΰ Β.ϋ. Γ. ή (ΙεεβΙ ϊη Ε(1(3. η όσφρασία

αυτόν' (Λ.Υ.)
ι 8. δι) ρΓΟ βίϊμ ϋ. ι,3• Άποποταύσοιται]
Άποπαΰσονται Κάά. 15. νπ' αντον Ό. 20. ΐπιφωνί'ιται Ό.
νοι.. Ι. 0 0
 282 Β. ΟΥΚΙΙ^Ι ΑΙ^ΕΧΑΝΌΒ. χΐν. η, 8.

φησιν, ίνα το βεβηκός και το Ίδρυμενον ασφαλώς της των

ίπκττρεφόντων γνώμης δια τούτον νοηται.

194 Α. α Ζώσονται και μεθυσθΗσονται σίτω.

Αύται της επιστροφής και της έδραιότητος άξιόληπτοι

δωρεαί. και ζωής γαρ έσονται φησι της αιωνίου μέτοχοι, 5
κα\ εν πλεονασμώ δυνάμεως, δηλον δε ότι καϊ πνευματικής,
τούτο γαρ οΐμαι δηλοΰν το ΟΎη-ριχβησ-οντΑΐ <τίτω. γεγραπται
Ρβ. άϋ. δβ, οτι " "Αρτος στηρίζει καρδίαν άνθρωπου." σώματα μεν
γαρ ταΐς καταλληλοις ηδεται τροφαϊς, ψυχην δε άνθρωπου
θεΐός τε και άνωθεν διανευροΐ λόγος, ότι γαρ εξ ασθένειας ίο
Ι) €Ϊ? δυναμιν μεταφοιτησειεν αν ό επιστρέφων εκ πλάνης προς
επίγνωσιν θεοΰ, και εκ των της φαυλότητος βόθρων ανα-
θρωσκων εύσθενώς εις εφεσιν άρετης, πώς εστίν αμφι-
βαλεΐν ; είπερ εστίν αληθώς ασθενείας μεν έγκλημα, το
άναπιπτειν εις ραθυμίας και ίϊ? ηδονάς κοσμικας, και εις 1 5
το προσκεΐσθαι φιλεΐν ταΐς τών ειδώλων λατρείαις' ισχύος
δε της πνευματικής λαμπρόν νοείται κατόρθωμα, το άγα-
θουργεΐν ελεσθαι προθύμως, ηγεισθαί τε προς τούτω της
ο €4? θεον αγάπης το άμεινον ούδεν, κα\ άδιαπτωτως Ίε'ναι
μετά γοργού του φρονήματος την εϊς τοΰτο τρίβον. *°

Και έΗανθΗσει ώε άμπελος το μνπμόσυνον αΰτοΰ, ώε οινοε λιβά-

8 νου τω Έφραΐμ.

Έ,φη που θεός προς την τών Ιουδαίων μητέρα, τουτεστι

Ηίβτ. ίί. την "Συναγωγην " Έγώ δε εφύτευσά σε αμπελον καρποφόρον
" πάσαν άληθινην." ψάλλει δε που περ\ αύτης και ό θείος 25
Ρβ.1χχϊχ. ήμΐ,, Δαυείδ ""Αμπελον εξ Αιγύπτου μετηρας, εξε'βαλες

2. νοηται] νοιίται Έάά. 3• μιδυσθήσονται Ό. Έ,άά. (Α.ν.) 86(1 εΓ. ίηίΓΕ.

6. και Βΐί. 388ηηιρ1υιη εχ Ό. η. στηριχθήσονται \). (XII βχ οοιτβτΐ.
ηηΐίψιο ηΐίΜΐπ : 22, αϊ.) μ(θυσθήσονται Ό. Έάά. II. ό αββαιηρίιιιη βχ Β.ϋ.
Ι3• αμφφάΚΚαν Ό.
 χίν. 8. ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. VII. 283

" έθνη καϊ κατεφύτευσας αύτήν' ώδοποίησας έμπροσθεν αύ~ <1

" της. εζετεινε τά κλήματα αύτης εως θαλάσσης, καϊ εως
" ποταμού τας παραφυάδας αύτης." ούκοΰν άμπελος μεν ευ-
κληματονσα ύπηρχεν ό Ίσραηλ' επειδή δε προσκεκρουκε
5 πολυτροπως, " ΐίεριεΐλε Κύριος τον φραγμον αύτης, τετρυ- Ρ»•1*3»*•
" γηκασιν αύτην πάντες οι παραπορευομενοι την οδον.
" ελνμηνατο αύτην νς εκ δρυμού, καΐ όνος άγριος κατενε-
" μησατο αύτην." τίθενται γαρ ωσπερ εις καταπάτησιν
τοις εθελουσιν άδικεϊν, χοίροις τε και ονοις νομή, τουτέστιν
ίο ηδοναΐς τε και άλογίαις. ταύτητοι μεμάρανται. πλην άν-
εθαλεν εν Χριστώ το μνημοιτυνον α,ΙτοΖ, δήλον δε οτι του β
Ισραηλ' μνημοα-υνον δε φησιν, οτι μη πάντες πεπιστεύ-
κασιν, αλλ' εις μνήμην ωσπερ αύτοΰ τετηρηται το κατά-
λειμμα. γε'γονε δε τω Έφραίμ, ήτοι τω ' Ισραήλ, ή παρά
ιό θεού χάρις ως οίνος λιβά,νου, τουτέστιν, ευώδης τε και λιβά,νω
προς εύοσμίαν ολίγα παραχωρών. εστί δε τοιούτος ό παρά
Χριστού λόγος, και περί αυτού φησιν ό μακάριος Ααυείδ
" Οίνος ευφραίνει καρδίαν άνθρωπου," ω και σφόδρα προ- α 196 Α.
θυμως επείγεσθαι προσβαλεΐν, Ίερος ημάς παραθήγει λόγος" ,5|
2 ο 6^£ΐ γαρ ωδε " Φάγετε, κα\ πίετε, καΐ μεθύσθητε οι πλη- £<">'•
" σίον." άπροσκορή γαρ άγίοις τά διά Χριστού, και εις
μεθην ληφθέντα χρησιμώτερα.

Τί αύτώ ετι και ε'ώώλοιε ;

Ει γάρ γένοιτο, φησιν, εν πλησμονή καϊ μεθεζει των

25 ούτω σεπτών και άνωθεν αγαθών, αποχωρήσει παντελώς
τοΰ πλανάσθαι θε'λειν, και προσκεΐσθαι τοις εργοις τών 1>
Ιδίων χειρών, τίνος γάρ ετι τών αγαθών ύπαρχων ενδεής,
τά παρ έτερου ζητήσει ; η και άνόνητος παντελώς τοις

2, 3• Ηββο ΐξίτανί—παραφνάδαι αύττ}ί αοεεββεηιηΐ βχ Ό. £. ην (ΰκλη-

ματονσα ρπ) ιΰκλημ. νπήρχιν 6 ϋ. 1). 5• αύτήί] -+- κα\ Έ,άά. ιηνίΐίβ Β.ϋ.
η. ϋνοί Ιυιΐιοί Ι). 14• ή αββυπιρίιιπι βχ Β.Ό. Ι). ΐ6. πάρα Ό. Ι).
ττ«ρ« Β. Εϋιΐ. 27• *ν6(ηι] ί'πιβίήΓ ϋ. 28. ζητι'ι ϋ.
ο ο α
 284 Β. ΟΥΚΙΙ^Ι.1 Α1.ΕΧΑΝϋΚ. χϊν. 8.

πεπλανημενοις ή τοιάδε ζήτησις ; τι γαρ ή άψυχος ύλη

Εβ. χΐϊ. χαριεΐταί τισιν ; ο\ς και δικαίως ελεγετο πάρα θεού " Ει)
" ποιήσατε, και κακώσατε, και γνωσομεθα οτι θεοί εστε.
αλλ! ούδ' αν κακώσααν ανθρώπους τά γειροκμητα ποτε'
πώς γαρ, η πόθεν ; ούτε μην γρηστον η όνησιφορον τι 5
δοΐεν αν αντοΐς. ούκοΰν άκουόντων, και μαλα ε'ικοτως,
Ηιογ. χ. ο « θίοι οϊ τον ούρανον κα\ την γην ουκ (ποίησαν απο-
α λεσθωσαν άπο της γης και ύποκάτωθεν του ουρανού
α τούτου." το πεπηγος ούν αρα, κα\ άραρος εις αγαπησιν

την επί θεψ κατασημαίνει λέγων Ύί α,ντω ιτι κλ) (Ι- ίο

σωλοΐί ;

Έγ<χ> έταττείνωσα αυτόν, και έτώ κατισχύσω αυτόν.

Έγώ φησι δύναμαι κακοΰν, ους αν ίδοιμι της εις εμε

γνησιότητος περιορώντας τους τρόπους" νευρώ δε δη πάλιν
ά τους οίπερ αν ελοιντο κατορθονν άρετην, και τον φύσει τε 1 5
και αληθώς ειδεναι θεόν. ουτ' ούν ή κάκωσις, ήτοι το
άσθενησαι τον ' Ισραήλ εξ εκείνων ην οΰτε μην ή εις γε
το δυνασθαι μεταδρομη δαιμόνων αν νοοΐτο δοσις, άλλ*
εστί θεόσδοτον αγαθόν, καθάπερ αμελεί και το άσθενεΐν
τών εξ όργης κινημάτων άποτεζις ην. σοφώς ούν άρα, 2 ο
Ρβ. οχνΐί. και φιλοθεως ό μέγας ήμϊν ψάλλει Ααυείδ " Ισχύς μου
■4
" και ΰμνησίς μου 6 Κύριος."

ε ΈΓω ώε άρκευθοε ττυκάζουσα, ε£ έμοΰ ό καρπός σου εδρΗται.

Φυτον μεν ή αρκ*ι/)οί, δασύ γεμην ούτω και είς κόμην

άμφιλαφες, ως δοκεΐν είναι πως χειρόκμητον όροφήν, ούτε 25

9• π(πηγο:~\ πιποιηκϋ: [κώί ΡοηΙ.] Εάθ. 8ΐ;ιΐίιη ονν οτα. Ό. ι8. δαι-
μονίων Ό. 20. άπότιξι: Β. άπόταζι: Ό: άπότινξι: 'ύά. 22. ΡοβΙ 6
Κύριο: Ιιηεο ίΐϋιίίΐ Ι). :—δίδίδαχι ί( και >)μάς αϊτού; άναμιΧωδοΰντα: Χίγιιν Εύ
λογη ή ψνχή μου τον Κΰριον και μη ϊπιΚανθάνυν πάσα: τά: άνταποδύσα: αντοϋ'
τάν (ϋίλατήοντα πάσαι: τάϊ: άνομίαι: σον τον ίώμινον πάσα: τά: νόσου: σον" τον
Χυτρούμίνον ΐκ φθορά: την ζωήν σου' τον στιφανοΰντά σ< ϊν ϊλίω και οικτιρμο'ι:"
τάν ϊμπιπ\ώντα ϊν αγαθοί: την ΐπιθνμΐαν σον' πάσα γάρ δύσι: άγαθη, και πάν δώ
ρημα τίλβιον, παρ αϋτον δωρίϊται και 5νωθ€ν.
 χΐν. 9• ΙΝ 08ΕΑΜ. ΤΟΜ. VII. 285

ταίς ήλιου βολαΐς παραχωρούσα την διάδυσιν, ούτε μην ταϊς

υετών καταφοραϊς, καν εϊ ραγδαίοι της γης καταχεοιντο
ποτέ. οτι τοίνυν υπό θεώ γεγονότα άνεπιβούλευτον εξουσι
τον επισκιασμόν, ήτοι την επικουρίαν, ύπεμφαίνει λίγων
5 Εγα ως ά,ρκιυΟος πυκάζονσ-οι.
Οτι δε πάσα καρποφορία των υπό θεώ γενοιτ αν ούχ
ετερως, η εν Χριστή, κα\ δια Χρίστου, πληροφορήσει λέ- α 19 β Δ.
γων αυτός εν εύαγγελικοΐς θεσπίσμασι " Χωρίς εμού ου δ- ,Τοαη•
" δύνασθε ποιεΐν ούδεν." λεγετω δη ούν εικοτως έκάστω των
ίο πεπιστευκοτων, εϊπερ τις εϊη λαμπρός τε και άζιάγαστος,
και εν αύχημασιν αρετής Έξ ϊμοϋ ό καρπός ιτου ηυρηται.

Τίο σοφόο και συνΗσει ταΟτα ; η συνετόο και έπιπνώσεται αυτά ; ο

διότι εύθεΐαι αϊ οδοί του Κυρίου, και δίκαιοι ττορεύσονται εν
αύταΐε- οι δέ ασεβείς άσθενΗσουσιν εν αϋταϊο.

15 Ύον (τυνίΐντα ταυτϊ σοφόν τε είναι και συνετώτατον ευ υ

μόλα φησίν. εκκειται γαρ ουχί τοις εθελουσιν ετο'ιμως
ελεΐν η των θείων λόγων κατάληψις, άλλ' ούδ' αν δύ-
ναιτό τις συνιεναι " παραβολήν και σκοτεινόν λόγον, ρήσεις Ρπ>ν. ί.
" τε σοφών και αινίγματα" κατά το γεγραμμε'νον, ει μη δια
2ο της άνωθεν δαδουχίας, Χριστού καθιεντος εις νουν και καρ~
διαν οιαπερ ακτίνα λαμπράν, την παρ εαυτού χάριν.
ιοασκει οε, οτι το μεν ουνασθαι όιαττειν την επ ευσυ
και άνδανουσαν τψ θεψ τρίβον, άταλαίπωρον κομιδη τοις
κοσμιοτητος εραστάίς' ουκ ατραχυ δε το χρήμα εστί τοις ο
25 ούχ ωδε εχουσι γνώμης, τους μεν γάρ η εϊς πάν ότιούν
τών αγαθών εφεσίς τε και προθυμία διανευροΐ, καϊ άσχέτω '
φερεσθαι πείθει δρομω προς το θέλειν εύδοκιμεΐν' τους δε

3. καταχίοιντό~\ καταχίωνταί Έ,άά. ίηνίΐίβ Β.ϋ. 3• νπο θ(¥ Β.ϋ. ίπι

Οιώ 1). νπο θίοϋ Εάά. 8. «V αβΒυοαρΙϋΐη εχ Ό. ίο. τ« 388ΐιπ)ρ1υηι
(.α Ι >. II. ηΰρηται Ό. (ΰρηται Εάά. 12. σννίσα {ά\ο) Ϊ1ί\.
Ι4• άσθίνησονσιν] ϊζασθίνήσονσιν Ρ. ΐ6. ϊθίΚκονσιν (βίο) Ό. Ι7• λόγωι»
Β.ϋ. λογίων Ειΐιΐ. 23• τοίί] τη! Ίιά.
 286 Β. ΟΥΒΙΙ^Ι Α^ΕΧΑΝϋΒ. χΐν. 9•
ροπή και διάνευσις η εις φαυλότητα τε και άμαρτίαν, δειλούς
και άνανδρους άποφηνειεν άν, κα\ ουκ έχοντας πάρα θεού
το κατορθούν δύνασθαι την άρετην, ότι μη εν άρχαΐς τετι-
μηκασι, μηδέ γεγονεν εις τούτο βλέπων αύτοΐς ό σκοπός,
ούκούν εϊπερ εσμεν άγχίνοι καΐ σοφο\, παρά θεού το δύ- 5
νασθαι δράν α προσηκεν αιτησομεν, χαριεΐται δε πάντως,
ύ φιλάνθρωπος ων, κα\ πνευματικής ισχύος εμπλησει διά
Χριστού, δι ου και μεθ' ου τφ θεώ κα\ ΙΙατρΊ ή δόξα,
συν Άγίω ΐΐνευματι, εις τους αιώνας των αιώνων. Άμην.

3• κατορθίϊν Ό. 4• Ηαεο μηδ( γίγοικν—ό σκοποί 2θοε58βπιηΙ βχ ϋ.

5• άγχίνοι Β.Ώ. ΡοηΙ. άγχίνοοι ΑιΛβιΊιιβ. 6. αΐτησωμίν Έιάά.
η. ί'μπλήσίί] ίκπλησα ϋα. ι), των αιώνων οηι. Ό.
 ΤΟΤ ΑΤΤΟΤ
ΕΗΗΓΗΣΙΣ

ΕΙ 2 ΤΟΝ ΠΡΟΦΗΤΗΝ ΙΏΗΛ.

ΠΡΟΦΗΤΕΥΕΙ μεν ό θεσπέσιος Ίωηλ εν χρόνοις, ως » 197 4
5 εοικε, καθ' ους αν νοοΐντο και ο'ι προ αύτοΰ τεταγμένοι, τον
Ωσ~ηε δε φημι, και μεντοι κα\ τον Άμως. δοκεΐ γαρ
Έβραίοις ου μετά γε τον ΝΙιχαίαν, αλλ εκεινοις αυτόν
συντετάχθαι δεΐν. καταγορεύει δε, ως γε μοι φαίνεται, των
εζ Ισραήλ, και πλείστην οσην αυτών ποιείται καταβοήν,
ίο ώρ εις τούτο λοιπόν άγερωχίας Ίγμένων αποπληξίας τε και 1>
αναλγησίας, ώρ ύπο μηδενός το παραπαν ανακοπτεσθαι
των κακών, μήτε μην τοις ούτω συχναϊς, μονονουχι δε και
στοιχηδον επενηνεγμενοις, συμφοραΐς ήττάσθαι φιλεΐν, καί
τοι χρόνου μηδενός παρεισδεδυκοτος, καθ' ον αν φαίνοιτο
15 τις άνάπνευσις του κάκου, καν γοΰν βραχεία, γεγενημενη.
εΰρησομεν δε και τον μακάριον προφητην Ήσαιαν δια. τών
ίσων ερχόμενον λόγων, εφη γάρ " Και εθυμώθη όργτ} Εβώ. ν.
" Κύριος Έ,αβαώθ επί τον λαον αύτοΰ, κα\ επέβαλε τήν
" χείρα αυτού επ' αυτούς καΐ επάταξεν αύτούς' καϊ παρω-
2ο " ξύνθη τα ορη, και εγενήθη τα. θνησιμαία αυτών ώρ
" κοπριά εν μέσω οδού. εν πασι τούτοις ούκ άπεστράφη

Οοθβχ. Β. [Ό. Ιιίο ΪΠΪΟ δάΗίβίΐυβ] 1-3. 8ίο Β. (ξήγησα ΰπομνηματική «γ τ&ν
προφήτη» Ιωήλ, Κυρίλλου αρχιεπισκόπου άλιξανδρείαι Ό. τοϋ ϊν άγιοι; πατροι ημών
Κυρίλλου ('ψχιιπισκύπυυ ά\(ξανίριίαί, ϊξήγησίί νπομνηματικη »ΐί τον Προφήτην
Ίωή\ ΈΛΑ. 13. μήνΐ μΐν ίκΚ συχνώί ίϊά. Ι3• ΐπινηνιγμίναιι Ι).
συμφοραϊς ήττάσθαι Ιιοο οΓίΙίηε Β. 8ΐ3ΐίπι φιλι'ιν αεεεββΗ βχ Β. Ι4• αν
φιιι'ΐΌΐτ-.ί] άναφαίνοιτό ΈΑΑ. ι6. Ι Ιαιί' τον μακ. προφ. 39βυΐϊΐρΙυπ) εχ Β.Ό.
'7• 'ΡΧ'Ψ- λόγων Ιιοο οηΐιηο Β. 19—21. και ΐπάταξιν—ϊν μίσω όδοΰ]
και μ(Τ ολίγον ΈΛΑ.
 288 Β. ΟΥΚΙΙ,Ι,Ι Α^ΕΧΑΝϋΚ. ί. ι.
198 Δ. α " ό θυμός αΰτοΰ, άλλ' έτι ή χεφ αύτοΰ υψηλή." συνίης,
Οπως τοΰτό τε κάκεΐνο πεπόνθασι, και ή του παιον-
τος χεφ άπομεμενηκεν υψηλή, ώς Οσον ουδεπω και ετέρας
εποίσουσα πληγάς αϋτοΐς. ονπερ γαρ τρόπον τα δυσιατα
των παθών ου μιας εσθ' ότε δεΐται της τομής, αλλ ετι 5
πλειόνων οΰτω κα\ ό ανθρώπινος νους εϊς λήξιν ηκων αν
αλγησίας συχνοτερας δεΐται πληγής, άνακομιζονσης μόλις
εϊς γε το δύνασθαι λοιπόν άναμαθεΐν επείγεσθαι το τελούν
β εϊς ονησιν. εοικε τοίνυν ό μακάριος προφήτης 'Υωηλ, ως επι
πλείσταις ηδη πληγαΐς άνουθετήτου μεμενηκότος του 1σ- ίο
ραήλ, ποιεϊσθαι σοφώς την επίπληξιν, συμβουλευειν τε αμα
τα α'ισχίω μεθεντας μεταφοιτάν έλεσθαι προς το ανδανον
θεφ. προσεπάγει γεμήν και των ότι μάλιστα φιλτατων αυ-
τοΐς τήν ύπόσχεσιν, εϊπερ ελοιντο μετανοεΐν' και οτι χρηστω
καϊ ήμερωτάτω περιτεύξονται τω Δεσπότη δίδωσι θαρρεΐν. 15
οντος μεν ούν της όλης αύτοΰ προφητείας ό σκοπος' έκαστα
δε τών εφ' εξής ανά μέρος ερούμεν, ταΐς των προκείμενων
ο θεωρίαις επόμενοι.

Κίφ. α'. Λογόο Κυρίου ό*ο εΓενΗθΗ ττρόο ΊωΗλ τον του ΒαθουΗλ.

Κνγον Κυρίου γεγενήσθαι φησι προς εαυτόν ο Προφήτης, 2ο

ΐνα τη προφητεία τήν πίστιν προσνεμωμεν, άραροτως δια
κείμενοι καϊ τεθαρρηκότες, οτι παντη τε και πάντως εις πέρας
<1 εκβήσεται τά προηγγελμενα. προς τούτο ημάς εμπεδοΐ λε~
ΒΜ&ιλ. γων και αυτός ό Έωτήρ "Ό ουρανός καϊ ή γη παρελευσον-
χχιν. 35•
" ται, οι δε λόγοι μου ού μή παρελθωσι." χρήμα γαρ ουχί 25

3. γγ &881ιπιρΙιιιη 6Χ Β. 3• οϋΒίπω] οΰπω Ό. Εά(1. 4• οντοΐε

ίίταπίίλοϋσα πληγάι ρΓΟ ΐποίσουσα πληγ. αντ. ίϊά. των παθών δυσιατα ϊηνβΓβο
οπίϊιΐι' ϋ(1. 5• ΤΠ* ωβιιπιρίΐΐιη εχ Β. 6. ό οιη. Β. Ιιηΐιεί ϋ. ληξιν]
ΐξιν Έάά. 8. το ρηιιβ ϊδδΐιπιρίηπι βχ Β.Ό. 9• Η360 6 μακά
ριοι προφήτης Β88«ιηρΐ3 βχ Β.ϋ. 8ΐαΐϊιη Ίωτ/λ οιη. Β. 8βθ ΓεΙίηιπ ΓΗνβηΙβ Ό.
II. συμβούλευαν] συμβουΧίΰίΐ Έ.άά. 12. ΰν&άνον θίώ] ήδΰνον θίόν ϊ)ά.
13. φίΚαιτάτων Ό. ι6. οίν ονα. Β. Ιΐ3ΗβΙ Ό. δΐ&Ιίπι όλοι τψ ρΓΟ τήι
δλι;Γ αύτοΰ Ο. Έ,άά. 20. Κυρίου] θίοί ϋιΐ. γιγ. φησι Ιιοο ΟΓαίηε Β.
22. Ηπβο πάντη τι και αββυπιρία βχ Β. Ο. 24• Ηϊβο ό ουρανοί—παριλίύ-
σονται βΐ δ« ΕΟββΒββπιηΙ βχ Β.ϋ.
 ΐ. 2, 3• ΙΝ ΙΟΕΙ,ΕΜ. ΤΟΜ. Ι. 289

ψευδοεπες ή αλήθεια, κα\ όπερ αν λίγοι ό θεός, άτρεκες

εσται πάντως, αυτός γαρ εστίν ό " ιστών ρήματα παιδος Εββΐ.
" αυτού, και την βονλην των αγγέλων αυτού άληθευων. '
ουκοϋν ευτεχνεστατα και σοφώς έξαιτεΐ την π'ιστιν τους
5 ακροωμενους, ότι μη κατά τινας ε"ιη ψευδοεπης, ήγουν εκ
καρδίας το δοκοΰν αναφερών, άλλ' εκ στόματος Κυρίου β
λαλών εν πνεΰματι, σαφέστατα διειπών. πρόσκειται δε
άναγκαίως ό ΒχΟαυηλ, Ίνα μη τις έτερος παρ αυτόν νοοϊτο
τον \ωηλ. πολλοί μεν γαρ "ίσως, μάλλον δε καΐ άναμ-
ιο φιλογως ττ) τοιάδε κλήσει κατωνομάζοντο' γεγόνασι δε ου
πάντες εκ ΒαΟονηλ. ασφαλείας δη οΰν, ως εγώμαι, χάριν
προσεπενήνεκται πάλιν ό Βαύουτιλ.

Ακούσατε οη ταϋτα οί πρεσβύτεροι, και ένωτίσασθε πάντεε οί 2

κατοικοΰντεε τπν τΟν εΐ τεΓονε τοιαύτα εν ταΐε ημέραιε
15 υμών, η εν ταΐε Ημέραιε των πατέρων υμών; υπέρ αυτών 3
τοϊε τέκνοιε υμών δΐΗΓΉσασθε, και τα τέκνα υμών τοΐε τέκνοιε λ 199 Α.
αυτών, και τα τέκνα αυτών είε τενεάν έτέραν.

Αναφέρει προς αρχαιότητα καιρών τε και μνήμης τους

γεγηρακότας, καΐ διενθυμεΐσθαι προστεταχε, πότε δη άρα,
2ο και επί τισι τα ισα τεθεανται, τοις αυτών πατρΛο-ιν ήγουν
τοις ετι κατόπιν, εκ θείας οργής επενηνεγμενα, άναλογίζεσθαί
τε δεΐν εφη λοιπόν, ει μη ζενα καϊ άήθη τα διηγήματα, κάί
ούδενί πω τάχα τών πάλαι διεγνωσμενα' συνιεναι γεμην εΰ
μάλα καϊ τους έτερους προσήκειν, φησίν, ει τοιοΖτλ γεγονεν 1>
25 επ αυτών εσεσθαι δε και ύπόθεσιν ατελεύτητων διηγημάτων
ουκ εις μιαν διηκουσαν, οΰτε μην εις δύο καϊ τρεις γενεάς,

Ι. λι'γο*] Χγ/3 Εάά. άτρικις Ό. Εάά. αληθίΐ Β. 2. ρήματα] ρήσ-ιΐ! Εάά.

5• ήγονρ] η ϋά. ο, Ηαεε ίσως, μάλλον δί και ΕοεεββεηιηΙ εχ Β.
ΙΟ. τοιβδί] τοιαύτη Εάά. 12. προσιπινηνίκται Ό. προσατήν€Κται Β.
ιτροσινηιχκται Εάά. 13. δη 3θεε88ΪΙ εχ Β. Ρ. (ΑΙεχ. XII.) 15. νπίρ
ούτω»] πίρί αυτών Γ. (22. βΐ.) ι6. διηγησισθι Ρ. ι8. Άναφίριι]
νποφίριι Ό. Άποφίριι Εάά. 20. Ηοε ΟΓάίηε τά ίσα τιθίανται Β. Ο. εΐ αυτών
πατράσιν Β. 24- και] και ί.ε. οΙιΓιηίεηάιιπι, εββα ίΐυΐεηι νιΐ νίπ> εΙαΓίβδίιηο
άοείϊββϊιηοφίβ ΤΒ. Ηε7ββ νίάεοαΙαΓ, Β. ■προσήκίΐν και τοϋι ίτ. Ο. Εάά.
ΤΟΙι. Ι. Ρ ρ
 290 Β. ΟΥΕΙ1.ΕΙ ΑΕΕΧΑΝϋΚ. ί. 4•

διεκπαίουσαν δε μάλλον, και εις το επεκεινα πολύ. ωσπερ

γαρ είναι φαμεν άζιακουστα τοις πολλοίς τα λαμπρά των
διηγημάτων, κα\ οίς αν εποιτο τυχόν καϊ το εφηδεσθαι δεϊν'
ούτως αξιομνημόνευτα πως είναι δοκεΐ και τα εις ληζιν
ηκοντα συμφοράς τε κα\ παθών, μονονουχι γαρ κατά- 5
α βιάζεται πως και τα τοιάδε την ληθην, και φορτικωτεραν
έχοντα την προσβολην εκ πολλής άγαν άναισχυντίας άςιοΐ
μνημονεόεσθαι, και ταϊς των ηδίστων δόζαις φιλονεικεΐ'
έχει δε ωσπερ τα χρηστά την μνήμην ουκ άκερδη, ούτως
οίμαί που καϊ τά σκαιά τε καϊ σκυθρωπά, τα μεν γαρ ίο
ίΐρ εφεσιν αρετής παραθηγει τους άκροωμενους' τα δε προ
εφόδου την των κακών πειραν παραιτεϊσθαι διδάσκει" καϊ
δι ων έτεροι τετιμώρηνται, δια τούτων αυτών το τοΐς ισοις
ά εναλώναι ζητεΐν ουκ εφίησί τινας.

4 Τά κατάλοιπα τηο κάμπΗε κατέφαρεν η άκρϊε, και τά κατάλοιπα 15

τΗε άκρίδοε κατέφαρεν ό βροθχοε, καϊ τά κατάλοιπα τοΰ βρούχου
κατέφαπεν η έρυοίβΗ.

Κε'κρυπταί πως άεΐ τών αγίων Προφητών ό λόγος, καϊ

τά σφόδρα σκυθρωπά τών διηγημάτων όκνηρώς εκφεροντες
διατοι τας τών άκροωμενων ατίθασους οργάς ταΐς ενδεχο- 2 ο
μεναις άσαφείαις κατασκιάζουσιν, αινίγματα δε και παρα-
β βολας άναπλάττοντες ώφελοΰσιν ου μετρίως, ενσι δε αύτοΐς
ό λόγος και δια χρησίμων εσθ οτε παραδειγμάτων οποίον
Έζΐί. εστί το παρά τω σοφωτάτω κείμενον Ιεζεκιήλ " Ό αετός
χνϊί 3
" ό μέγας ό μεγαλοπτερυγος ό μακρός τη εκτάσει και 25
" πλήρης ονύχων, ος έχει το ηγημα είσελθεΐν εις τον Αίβα-

I. διικπαίουσαν Ά.Ό. οΊικβαίνουσαν Εάά. 2. τά λ. τών διηγ. άξ. φ. ίά-αι

τοϊ{ πολλοΐι ΐηνεΓβο ΟΓά. ϋ. ίίά. 5• σύμφοροι] σνμφορ&ν Κ(1(1. 6. Χήθηνλ
άΧήθιιαν ίίά. 7• ίχοντα την προσβ. Ηοο ΟΓάίηβ Β. 8. ήβίστωι»]
μεγίστων Ό. Εάά. ΙΟ. οίμαί πον και τα σκαιά τ(] οιμαι καϊ τα σκαιά
που ϋ. ϋά. Ι4• ϊφίησϊ] αφ. ϋ. ϋά. 17. ϊρισυβη Ο. (Αΐβχ. 153•)
19. (κφίροντίί) (κφίρονσι. και Εάά. 20. τοι 388ΐιιηρΙαιη βχ Β.ΐ>.
31. άσαφίίαΐί 1). Εάά. άσφάλίίαιι Β. 22. ίΐ'σι] «ση Εάά. 24. ΐστι]
+ και ϋά. τοΰ 1(ζ. κιίμ. ρτο τω σοφωτ. κιίμ. ιιζ. ϋά.
 ί. 4• ΙΝ .ΓΟΕΕΕΜ. ΤΟΜ. Ι. 291

" νον, και (λαβε τα. εκλεκτά τής κέδρου, τα άκρα της
" άπαλότητος άπεκνισε, και ηνεγκεν αυτά εις γήν ^.ανααν"
ύπεδηλου γαρ άστείως τον την Βαβυλωνίων άρχοντα γης,
τον άποκείροντα των εξ Ισραήλ τα εξαίρετα, και οίκοι λ 200 Δ.
5 μετατιθεντα το διηρπασμε'νον. κα\ ότι μεν γεγονασιν
άφοριαι τε αγρών, ενδειαί τε των ωρίμων, και λιμοί πλει-
στακις απηνείς τε κα\ μακροί κατά γε τήν Ιουδαίων -χωράν,
εφη το γράμμα το ιερόν, ηδη γάρ τίνες λιμοΰ καταθλί-
βοντος ανάγκης εις τούτο κεχωρήκασιν, ώστε όνου κεφαλήν ί.^.
ίο πεντήκοντα πρ'ιασθαι σίκλων. παραδείξειε δ' αν της κατά
καιρούς ένδειας την αγριότητα τα περ\ των παίδων μεμα- Ιι'•
χημενα γύναια, έπεί γάρ κατεδηδόκασιν α'ι δύο το εν, περ\ \>
του ζώντος δικάζεσθαι παρά τοις κρατοΰσιν ήξίουν.
Ούκοΰν, ει μεν αγρών άφορίας και καρπών καταφθορας
150 προφητικός ήμΐν εν τούτοις κατασημαίνει λόγος, νοοΐτ αν
το χρήμα κα) ούτως άφόρητον το γάρ εφεξής και αμέσως
πλείσταις τε οσαις κα\ χαλεπάίς καταικίζεσθαι πληγαίς,
πώς ου δυσοιστον κομιδη, και τοΰ μνημονεύεσθαι πρεπειν
ουκ άμοιροΰν ; ει δε δη καΐ εις ετέρας ημάς εννοίας άπο-
2ο κομίζει τά θεωρήματα κατεσκιασμενας τοις εμφανεστεροις,
εοικεν ήμΐν ό Ώροφήτης κάμ,πψ και ακρίδα, βραυχόν τε καΙ
έρυο-ίβψ, και τα εντεύθεν δείνα καϊ αφόρητα βλάβη, τας εν α
εκάστω καιρώ καταδτ)ωσεις ύποδηλοΰν, καϊ τους τών αιχμα
λωσιών αΐνίττεσθαι τρόπους" ΰφ' ων δεδαπανηνταί τε και
35 άπολώλασι, ληιοις εν ίσω τοις εν άγρω μονονουχι κατεδη-
δοκότων αυτούς καϊ κατεφθαρκότων τών τας εφόδους εξειρ-
γασμενων. πολλοί μεν ούν γεγόνασιν α'ι άνα μέρος έ*ξ-

2. αυτά] αΰτονι Έ,άά. ΡοβΙ «γ 3(1(1. τήν 'ύά. 3• άστίΐωί] Άσσοΰρ ϊιά.
4• άποκιίροντα] αποκίίραντα ϋ. ϋ(3. 5• ^""θίντα ϋ. ύά. 6. τβ &1(.
ηκ»ιιιη])1αιη βχ Β.ϋ. "]. μακροί ονα. ΑιΛ. ιονδαίαν Ειΐά. 8. κατα-
βλίβοιποί Β. κατατήκοντοι ϋ. Εα(1. 9• ανάγκηι ιΐϊ τοΰτο ϊ\οο 0Γ(1. Β.ϋ. ώστί]
ώι Β. ΙΟ. τηι κατά κ. ΐν&. την αγρ•] τήν κατά κ. άγρ. ϋ. Εαα. II. τά
Βδβΐιπίρίαιη βχ Β.ϋ. παιδιών ϋ. Εάά. 1 2. κατιδηίόκασιν] κατιδηο'όκίΐσαν
Κ(1(1. Ι5• ιόοΙτ' αν το] νοο'ίτο 'ύά. 19. &ή ■ • • • ήμάί [ήμΐν ϋ.] .... άιτοκο-
μίζ'ΐ . . . . κατισκιασμίνα: τοϊί ('μφανιστίροιι Β.ϋ. οΊΪ .... ήμΐν .... αποκόμιζαν
.... κατίσκιασμίνα τάι ('μφανιστίραί 'ύά. 22. ιρισίβην (υΐ 8ΐιρΓ3) ρ38δίπι ϋ.
35• άγροίι 'ύά. %Ί• Ρ*ν 0^"] >°Ρ ^• "^• 'ζαναστάσαί] άναστατώσπί ϋ. ϋά.
Ρ ρ 2
 292 Β. ΟΥΚΙΙ,υ ΑΕΕΧΑΝϋΚ. ΐ. 4•

αναστάσεις της Ιουδαίων χώρας, κα\ τών περίοικων εθνών

καταστρατ€υόντων εσθ' οτε, καΐ των της Αιγύπτου βεβασι-
λευκότων.
Διέποντος μεν γαρ (ν τοις Ίεροσολύμοις την βασιλίδα
3.Κβ8• ά τιμήν του 'Ροβοαμ, άνεβη Σουσακε\μ βασιλεύς Αιγύπτου, 5
*<η• εΐλε' τε τα, βασίλεια, κα\ ττάντας τους εν αϋτοΐς εκκενωσας
θησαυρούς, και τα. χρυσά δόρατα και τάς ασπίδας λαβών
ας πεποίηκε Σολομών, λάμπρος και νενικηκώς οίκοι πάλιν
+3**%• άνεκομίζετο, και μην και Άζαηλ ό Σύρος ου μετρίας αύτοϊς
ΐβ.χν.19- επηνεγκε πληγάς' ειλε δε και Φούλα βασιλεύς Βαβυλωνίων ίο
τας πέραν τού Ιορδανού φυλάς" κα\ προς γε δη τούτω
Νεχαω Φαραώ βασιλεύς Αιγύπτου, κρατούντος Ίωσίου,
ε κατεστράτευσε της Σαμάρειας, κα\ δασμοΐς ύπεθηκε την
ίο. χχϋϊ. , ν λ ,•., , ,
33• ΥΊν' εκατόν γαρ εξητησε χρυσιου τάλαντα.
Ούκούν πλείστα μεν οσα τα. συμβεβηκότα κατά καιρούς" 1 5
δεινοί δε κα] άξιάκουστοι πορθήσεις γεγονασι τέσσαρες"
βασιλεύοντος μεν γάρ εν τη Σαμάρεια Ώσηε υιού Ήλά,
Β>. χνϋ. άνεβη Σαλμανασάρ ό Άσσύριος, καϊ άπωκισε τον ' Ισραήλ
εις τα όρια Περσών καϊ ΝΙηδων. είτα βραχύ προϊόντος
τού καιρού, και προφητεύοντος Ιερεμίου, κατά κράτος ηρηκε 2ο
201 Δ. α την Ιερουσαλήμ ό Ναβουχοδονόσορ, άνείθη δε μόλις ό Ίσ-
8 βηη. ραηλ διά Κύρου τού Καμβυσου, των εβδομηκοντα τετελεσ-
;. μένων ετών. είτα γεγονε κατά καιρούς Αντιοχος, ο επικλην
Οί. ι Επιφανής, ούτος άφιγμενος εις την Ιουδαιαν, κα\ τον θεΐον
ϊο βηη. ενεπρησε ναον, ειλε τε τα σκευή τα εν αυτω, και των 25
πατρώων εθών καταρραθυμείν εβιάζετο τους άνά πάσαν την
Ίουδαίαν οτε κα\ τα τών Μακκαβαίων συνέβη γενέσθαι

ι. και &88υιτιρΙϋΐϊΐ βχ Β. παροικούντων ϊβνων Τ). Εάά. 2. καταοτραηυ-

όντων 15.1). κατιστρατίνκότων Εάά. 4- τυι^ ίΐϊβπηιρίιιπ) βζ Β. 6. τους ΐν
αΰτοϊι ('κκίνωσας] ϊκίνωσι τους ϊν αύτο'ις [αύτη: ΡοηΙ.] Ό. ϋά. 7• λα/3ώι>]
ί\ων Ό. ί\ά. δ. λαμπροί και] και λαμπρώς ϊιά. οίκοι] οΐκαδί Ό. ύά.
ΙΟ. Φοΰλα [Φοιιλά] Ό. Φούλαι Β. Φουλ ϋα. II. πέρα ρΓΟ πέραν ύά.
προς γ(] πρό γι ϋα. τούτω Β. τούτων ϋ. ϊιά. 14. έξήτησέ] ϊζήτησι Ό. ύά.
Ι7• τ% ΐδκιιπιρίιιιη εχ Β.ϋ. 19. όρια Β. όρη Ό. Εάά. 20. ΒΡΊκί
την Ίιρονσαλημ ΙΐΟΟ ΟΓΐΙίιιο Β.ϋ. 24• σφιγμένος] άφικόμ. Ό. ϊιά.
25. νιων Ό. ιιιΐ. 27. γινέσθαι αβδίπηρίιιιη βχ Β.Ό.
 ί. 4• ΙΝ .ΓΟΕΙ,ΕΜ. ΤΟΜ. Ι. 293

λαμπρά και αξιοθαύμαστα κατορθώματα, τέταρτος δε τοις

εξ Ίσραηλ 6 'Ρωμαίων επήλθε πόλεμος, ότε και εσκορ- 1)
πίσθησαν εις πάντα άνεμον. εοικεν ούν 6 ΐΐροφητης άσνμ- Εζ(*• ν•
φανώς τε και άμυδρώς, καϊ ως εν είδει παραδειγμάτων δια
5 των τοιούτων διηγημάτων τον οίκεΐον ημϊν άποκομίζειν βού-
λεσθαι λογον' καμπών κα\ άκριαα κα\ βρουχον καϊ μεντοι
και ερνσ-ίβην, ήτοι τους πολέμους αύτους τους επανατρεχοντας
εφ' ενϊ πλαγίως ύποδηλών, ήγουν τους των στρατιών έζαρ-
χοντας, ων κα\ άρτίως πεποιημεθα μνήμην.
ίο Ει & δη τις βούλοιτο και ηθικωτεραν εν τούτοις διηγησιν
άναγράφεσθαι, ουκ αν άμαρτοι του πρέποντος" ει γαρ όρώτο ο
ψυχή συχνοΐς και άλλεπαλληλοις καταδακνομενη πάθεσι,
κα\ οίον εκάστην άρετην άπολλύουσα κατά βραχύ, και τούτο
εκείνοι προστιθείσα δια ραθυμ'ιαν, πώς ουκ άτρεκες επ αυττ/
ιό το λέγειν Τ* κατάλοιπα της καμπής κατεφαγεν η άκρις και
τα κατάλοιπα της άκρ'ιοος κατεφαγεν ο βρουχος, και τα
κατάλοιπα του βρουχου κατεφαγεν ή ερυο-ίβη ; ερυο-ίβης γαρ
δίκην καϊ τών έτερων κακών, κατασίνονταί πως τα εν ημΐν
αγαθά πονηροί και ακάθαρτοι δυνάμεις είς νουν εμπίπτουσαι,
2ο καϊ άπληστοις όδοΰσι δαπανάν ειθισμεναι. καλή τοιγαρ- ά
ούν η ασφάλεια" κα\ δη και όνινησιν ου μετρίως ημάς ο
ΥΙαροιμιαστης λέγων " 'Έ,αν πνεύμα τού εζουσιαζοντος Εοοί,χ.
" άναβη επί σε, τόπον σου μη άφ^ς, οτι ϊαμα καταπαύσει
" αμαρτίας μεγάλας." επιτιμώμενα μεν γαρ εν άρχαΐς τα
25 τταθη πραυνονται τε κα\ ανακόπτονται" πλατεΐαν δε ωσπερ
καϊ άνουθετητον εϊ λάβη την εις τα χείρω πρόοδον, όλης δι
όλου καταδράττονται της ψυχής, καϊ λογισμού τού κολά-
ζοντος ούκ ανέχεται.

2. «π}λ&] συνίβη Ό. Έάά. 7• Ηββο τους ΐπανατρίχοντας ϊφ' ίνϊ αοοεδδεηαηΐ

βΧ Β. 8. υποθ.] παραδ. ΚιΜ. στρατιιων Ό. ήά. ΙΟ. διήγησίν] άφήγ.
Ο. 'ύά. 12. σνχναίς Β. ΐπαλληΧοιι ])Π) ύλλΕΠ-αλλ. Ε(1(1. ι.;, κατά βραχύ
καϊ Β. και κατά βρ. Ι.).ίκ1. ΐ6. ταύτης \>ΐο κατάΚ. τ. ακρ. κ. 6 'ύά. τά 6ί τοΰ
βρουχου ρΓΟ καϊ τα κ. τοΰ βρ. κατίφ. 'ύά. ΐδ. κατασίνονταί] καταβόσ•
κυνταί ϋ(). 21. οΰ μίτρ. ήμ. Ιιιιγ οηΐ. Β. 24• μϊν ΛκϋυιιιρΙιιιη
εχ 15.1). 25• πραυνονταί Β. παύονται Ό. 'ύά. 20. λάφ/] λάβοι Ο.
λάβοκν 'ύά. 28. ανίχιται Β.ϋ. άνίχονται 'ύά.
 294 Β. ΟΥΚΙΙ,υ ΑΣΕΧΑΝϋΚ. ϊ. 5•

' Εκνώψατε οϊ μεθύοντεε έ£ οΓνου αυτών και κλαύσατε• θρκνΗσατε

παντεο οι ττινοντεε οινον ειε μεθΗν, οτι εξΗρται εκ οτοματοε
υμών εϋφροούνΗ και χαρά.
Άμογητί δη πάλιν κάντεΰθεν οίμαί τις καταθρησειε
σαφώς, ώς σοφός ην άγαν ό θεσπέσιος ΤΙανλος, τοις δια 5
πίστεως της εις Χριστόν σεσαγηνευμενοις εις σωτηρίαν
Έρή. ν. (πιφωνών τε και λίγων, ποτέ μεν οτι " Έγειραι ό καθεύ-
" δων καΐ ανάστα εκ των νεκρών και επιφαύσει σοι ο
202 Δ. » " Χριστός" ποτέ δε αν καΐ το τληπαθες εν πόνοις αγαπάν
Ηβΐ>. χιι. άναπείθων, ταύτητοι κα\ λέγων "Ει παιδείαν υπομένετε, ώς «ο
" ν'ιόΐς υμΐν προσφέρεται ό θεός' τις γάρ εστίν νιος, ον οΰ
" παιδεύει πατήρ ;" καταπαίει γάρ ωσπερ τους άμαρτάνον-
τας καίτοι φιλάνθρωπος ων ό θεοί, ούχ εκών, άλλ' ώς εζ
ανάγκης επιστρέφων, κα\ τρόπον αύτοΐς επικουρίας το χρήμα
ποιούμενος, καθάπερ άμελει και ο'ι της Ιατρικής επιστή- 1 5
μονές τοις άρρωστοΰσι προσάγουσι καϊ τα σφόδρα κατα-
β δακνοντα των φαρμάκων, άκεσιν αύτοΐς του πάθους το δεΐν
άλγησαι ποιούμενοι, θεα γάρ Οπως προυποδείζας τας μασ
ιά, χχχί. τιγας και προαναφηνας τα εξ όργης, μονονουχι " Χαλινώ
" καϊ κημω τάς σιαγόνας αυτών άγχει" κατά το γεγραμ- *ο
μενον, και ανθρωπίνως προϊεναι κελεύει, μετατιθεντας τον
νουν επ\ το ελεσθαι δράν άπερ ην άμεινόν τε και πρέπω -
δεστατον. εχνηψα,τε γάρ φησιν β< μεθύοντες έ£ οίνου αυτών,
άκούεις, Οπως ώς τέκνοις εζεστηκόσι κα). ηδη πως μεμεθνσ-
μενοις επιπληττει λοιπόν, ώς εϊπερ ενηψαν εν άρχαΐς, 25
ηρκεσαν αν εις δίκην αύτοΐς και τά εκ μονής της καμπής"

2. ίζηρται Β.ϋ.Ρ. (Αΐβχ. XII.) ϊζήρθη Έ•άά. φ καταθρησίί€ Β. καταθρησιι

Ό. 'ύά. 5• 6(ϊο! ρτο 6«τπίσιοι 'ύά. 7• °η ίιβδίιιιιρίιιιη βχ Β. 8. Ηαεε καϊ
ανάστα—Χριστό» 386ΐιιτιμΙα βχ ϋ. 9• τλψταθίί ΐν π. Ιΐοε ογγΙϊπο Β. ΙΟ. «
ΙΐίΛεί Ό. «γ β βιιο Μί^ηε. ιι. ϊστιν οια. Β. 13. ονχ ίκων αηΐβ καίτοι
φ. (τ. Εάά. ΐ8. τά: μ. πρ. ίηνετβο οηΐίηε ίκΐ. 20. <"γχ(ΐ Ρ081 γίγμαμμίνον
ΐΓαηβρ. ϊΐα. 21. ανθρωπίνως προϊίναι] άνόπιν ωστημ Ιίναι πα. 22. (VI
το ίλίσθαι ίράν αιτιρ] ότι τόδί άνιλίσθαι οπ*ρ 'ύά. 23. φησιν Β38αιηρ1υιη
εν Β. »4• τωΕ Η8ΒυιηρΙυπι εχ Β. Ι), μεμιθυμίνοις (βίε) Ε(1θ. 25• ΐνηψα»
Β. Ι). ('κνήψ(ΐαν Εάά. 26. ήρκισιν 'ύά. ίΐϊ δίκην Β. Ι), δίκη Ε(1(1.
 15- ΙΝ ,ΓΟΕΙ,ΕΜ. ΤΟΜ. Ι. 295
επειδή δε ανάλγητοι μεμενηκασι της πρώτης αυτοΐς επ- ο
ενηνεγμένης οργής, προστέθειται και ή δευτέρα, και μετ
έκείνην η τρίτη, προβέβηκε δε και μέχρι της τέταρτης,
πλην καν γοΰν όψε διεγηγερμένους τε κα\ ανανήφοντας,
5 καϊ οιονεί τίνα μέθην 'νεντας του νου την φιληδονιαν κα\ το
έκτόπως ελέσθαι πλημμελεΐν, εις αϊσθησιν των συμβεβη-
κοτων άφικέσθαι κελεύει λοιπόν, κλαίοντας τε και κατοιμω-
ζοντας επί γε ταίς σφών αυτών άμαρτίαις.
Ίστεον δε, ότι κάί ημών έκάστω οίνος ωσπερ τις εστίν
ίο ιδικός, 6 καταμεθύσκων καρδίαν. καταμεριζόμεθα γαρ, ιν' ά
οΰτως εΐπω, τα. πάθη, και 6 μεν τις ημών άπονένευκεν
άχαλίνως επί. φιλαργυρίαν μετά του κα\ έτερα νοσεϊν' έτε
ρος δε αυ πεφρόνηκε τα του κόσμου, και κατηρρωστησε
την φιλοσαρκίαν, τρυφαΐς καϊ φιληδονίαις όλοτροπως προσ-
15 κείμενος" ος δε εϊς έτέραν ήντινοΰν άποδεδραμηκεν αμαρτιαν.
ίεμεν δε δη προς τα ούτω βδελυρά καϊ θεομιση τών παθών,
ο'ι μεν ου λίαν εσπουδασμένως, οϊ δε ολαις όρμαϊς χρωμενοι,
κα\ άνουθέτητον έχοντες της διανοίας την 'ροπην. ταυττρΌΐ β
φησιν ό ΐΐροφητης ΈχνψγΛΤί 0,< μ&ύοντες έ£ οϊνου α,ϋτων'
2ο συμβουλεύει δε ότι προσήκει κατολοφυρεσθαι τους πίνοντας
οινον είς μεύην. ως γαρ εφην άρτίως, ου μέχρι κόρου καϊ
αυτάρκειας Ίστώσί τίνες τάς φιληδονίας, άλλ' οίον ας μΐ%ν
εκπίνουσι, και παντός έπέκεινα τείνουσι μετρου' τούτων ά,πο
του στόματος άφηρήσθαί φησι καϊ εΰφροσ-υνψ και χαραν.
25 αληθεύει γαρ ό \ριστος, ότι πάντη τε κα\ πάντως ο'ι μεν νυν 8•Μ»ΐΛ.
πενθοΰντες παρακληθησονται' εφεται δε τοις ειωθοσι τρυφάν & 203 Δ.
το χρηναι δακρυρροεϊν, οτι της άγερωχιας το πέρας θρήνος

Ι. ΐπΐΐδη 3« άναΚγητοι Β. Ι», «ττίΐ δ* άνάλωτοί Εά(1. αντοϊε €π(νηνΐγμίνηε οργηΐ

Β. \). οργηί αντηί ιπινηνίγμίρη! ϋ(1. 2. προστίθαταϊ] -+- 8» 1). η £18-
βυπιρίυιη βζ Β. 3- V οιη• ''• Κ01 &δ8ΐιιηρΙαπι βχ β. τήι αββυπφΐυπι
βχ Β. 4• "'"' "γοΰν Ιιοο οπ3ίηβ Β. Ι). 5• ίόταί] ιίνται Β. Ι).
7, 8. τι βΐ γ 38βιιπιρΙυπι βχ Β. 1). 9• 'ίμών ίκάστω Ιιοο οπί. Β.
ΙΟ. μ*ριζόμίθα Β. 12. ίϊί ρΐΌ «VI Ε(1(1. ΐ6. Ιιμιρ] ΐμιν Ε(1(1.
οντω αββυιηρίαπι βχ Β. 22. τικ; αββατηρίυπι βχ Β. δΐΗΐίπι την
φι\η&ονίαν ΕίΜ. 23* τιίναυσι] 8ίβ Β. (τ« βχ εοΓΓ.) πίνουσι ίίιΐ. τούτου ίίά.
24• και ιϋφρ. κάί χαράν] χαρο,ν και (νφρ. ϊ\ά. 25. Ηαββ πάντη τι και
αββιιιηρία βχ Β. νυν οιη. Β.
 296 Β. ΟΥΚΙΙ^Ι ΑΙ/ΕΧΑΝϋΚ. ΐ. 6, η.

εσται καί οίμωγη, καί εις πεταυρον αδου καταβιβάζει τους

αγαπώντας αϋτην. αλήθευα δε καί ό Δαυείδ, όταν λεγη
Ρβ. νί. 6. προς θεον " Οϋκ εστίν εν τω θανάτω 6 μνημονευων σου'
Γ* ιβ" " *" ^ τ<? Ψ^ν ΤίΡ εζομολογήσεταί σοι ;" καί πάλιν " Ου
" ^α/3 οί νεκροί αινεσουσί σε, Κύριε, οΰδε πάντες οι κατά- 5
" βαίνοντες εις αδην' άλλ' ημείς ο'ι ζώντες εύλογησομεν σε,
" Κύριε." ει δε δη νοοΐτο τών προκείμενων ή δύναμις και
γεωδεστερως, ε'ι δεδαπάνηνται δια τε της καμπής καί τών
Ι) έτερων τα της ΐυφρατύνης αίτια, πάντως που συνδιολεΐται
ταΐς εύκαρπίαις και η τών πεπονθοτων ευφροσύνη και χαρά., ίο
επιστυγνάζειν γαρ άναγκαΐον τοις άνιαρώς συμβαίνουσι και
καταλυπεϊν ειωθοσι και ουκ άνικάνως εχουσιν είς γε το
δύνασθαι, φημί, πικρά τε και άφορητω λύπη κατατηζαι
καρδίαν.

6 "Οτι εθνοε άνέβΗ επί τΑν ρ^ν μου ίσχυρόν και άναρίθμΗτον, οί 15
ο όδόντεε αύτοΟ οδόντες λέοντοε, και αϊ μύλαι αύτοΰ σκύμνου•
7 εθετο τΗν άμπελόν μου είε άφανισμόν, και τάε συκάε μου είε
συΓκλαομόν ερευνών έζΗρευνΗοεν και ερριψεν, έλεύκανε κλΗ-
ματα αύτβε.

Άμιλλάσθαι τρόπον τίνα τοις συμβεβηκοσιν, ήγουν 2ο

εσεσθαι προσδοκωμενοις και όσον οΰπω παρεσομενοις το
επί ταΐς μεταγνωσεσιν θέλων δάκρυον, αφηγείται λεπτώς
τα εσομενα, κα\ τών σκυθρωπών την εφοδον μονονουχι και
εν όψει τιθεις δίδωσί τι τοις παιομενοις καί θρηνημα, καί
ά οιονεί γοερον έκδιδάσκει μέλος τους οδύρεσθαι κεκελευσ- 2$

Ι. οίμωγαϊ Εάά. 1-6. και ίΐί—(υΚσγήσομίν σ€ κί•ρκ ΟΠ). Β. 2. ό

[188 ιιιηρίιιπι βχ ΐ>. 4- Ηαβε ΐν &{—'ζομ. σοι αεεε886ΓαηΙ βχ ϋ. "]. νοοΐτο
ροβΐ γιωδίστίρωί (Γβηβρ. Ό. Εάά. 8. τί ίιβδίιπιρίαπι βχ Β.ϋ.
Ο. συκδιολίίται ρ08ΐ ιΰκαρπ. ίτ. ϋ. Έ,άά. II, 13. σνμβ.—άνικάνως]
Ιίαεε οπύΙΙεβηηΙ Εάά. ίηνίΐίβ Ιιιιη Β. Ο. ίιιπι ΐΓΗηβΙαίίο Ι-,ίΐΙίηα ίη εάίΐίοηε ιιίΓαηυβ.
Ι3• ψι//*' ΟΓΠ• Β. ΙΐαββΙ Ό. 14. καρδίαν] σαρκίον ϋ. Ε,άά. ΐ8. ίζηρίΰνησΐν]
+ αντην Εάά. (\αί.) ϊρριψίν Β. (Α.ν.) (ξιρμίζωσιν Ε. Εάά. [ΐκρίζωσιν ΡοηΙ.]
(λιΰκαιχ] + ™ Εάά. (ν»1.) 21. ΙΙϋίίΟ όσον ονπω παμίσομίνυι: αε06636ΓυηΙ
βχ Β. 22. ϊθίλων Εάά.
 ΐ. 6, 7• ΙΝ ,ΙΟΕΙ,ΕΜ. ΤΟΜ. Ι. 297

μενονς, (κείνο τε λέγειν άναπείθει λοιπόν "Οτι $νος ήχεν επ\

τψ γψ μου, Ιο-χμοον και άναρίθμητον, και όσον ηκεν εις οάόν-
των άκμάς, λΐουτί τε καϊ σκύμνοις ολίγα παραχωρούν, αληθές
μεν ουν το χρήμα, καν ει επ\ άκρίδος νοοΐτο τυχόν, βρουχου
5 τε και κάμπης. άμαχον γαρ το χρήμα (στι, και άνανταγω-
νιστος κομιδΐ) των τοιούτων ή έφοδος, Ίκανη τε άρδην απ-
ολεσαι τα (π' άγροΐς, καρπούς τε φημι κα\ ποαν' κατα-
φθεΐραι τε συκα,ς κα\ αμπέλους, κακήν δε κα\ άκαλλή της β
αρουρας άποφήναι την όψιν. ει δε δη περιτρεποιτο πάλιν ο
ι ο λόγος εις την των πεπορθηκότων άπανθρωπίαν, καϊ ολοτελή
της χωράς ερημωσιν, ΰπεμφηνειεν αν έτερον ούδεν, η οτι
πάσα μεν αντοΐς άπόλωλεν ή χωρά, δεδαπάνηνται δε καϊ
ο'ι προύχοντες παρ αντοΐς, δόζη τε και πλούτω το των
άγελαίων ύπερθρώσκοντες μετρον' ως εν τάζει νοεΐσθαι
1 5 ιτυαης τε και αμπέλου" πρ\ν ύπομεΐναι τόν μαρασμον' κα~
θαπερ άμελει κα\ επ' αυτών νοείται των αισθητών αμπέλων, α 204 Α.
6ΐ τοις τών ακριδών ο£οϋο-ι συμβαίη περιπεσεΐν' εκπίνονσαι
γαρ την (ν τοις φυτοϊς Ικμάδα, και πάσαν αντοΐς την
ζωοποιόν άναρροφονσαι δνναμιν, ούκ ε'ις μακράν ανα'ινονσι,
2ο καϊ λενκην όράσθαι ταύτητοι παρασκεναζουσιν. ούκονν οι
οοόντες τών δαπανώντων εχθρών τονς εν τάζει κείμενους
αμπέλων, η και εν εϊδει ο-υκάν, είς άπαν δεδαπανήκασι και
εις άχρειότητα πεπόμφασι παντελή, η ξίφεσι καταπαίοντες 1>
η και τοις τής δονλείας ύπενεγκοντες ζνγοΐς.
25 Έκδεζεται δε τις, εϊπερ ελοιτο νοεΐν κα\ πνενματικώς, κα\
επ ανθρώπων αμαρτωλών τα τοιαδε πάλιν οις ε'ις νονν
καϊ καρδίαν ώς εν άκρίδος τρόπω και βρούχον, καϊ με'ντοι
κα\ κάμπης εισδύεταί πως άεΐ τα πονηρά δαιμόνια, κα\ αυτά

Ι. άναπίίθιι λοιποί/ Ιιοο ΟΓίϋηβ Β. ήκιν] άνί&η ¥.άά. 2. ήκαύά.

3- παραχωρούν] παραχωριϊ ύά. 4- νηιπτο τυχόν Ιιοο ΟΓθϊηβ Β. 5- "*"
ανταγώνιστο:] ακαταγών. ύά. "]■ '" ΡΓ0 *π' ύά. τί 0,η• Β. 8. κακήν]
ψι\ήν 'ύά. II. νποφήν<ιιν 'ύά. Ι4• νηιρθρασκοντίί] νπιρ-
θίοντις 'ύά. 15. τ€ ονα. Β. πριν] π\ήν 'ύά. ιτ. τοίϊ ροβΐ άκρ.
11*. ϋιΐ. 19. αναίνονσϊ] αποξηραίνουσι ύά. 20. ταντητοι ;ιηΙβ
κα\ λινκ. (τ. 'ύά. 22. ιιι 5παν] ιίΐ άκρον ύά. 24• νπίνίγκόντίί]
κιιθι ■πάγιντις ύά. 28. δαιμόνια] πνίύματα ύά.
νοι,. ι. ή <{
 298 Β. ΟΥΚΙΙ^Ι ΑΕΕΧΑΝϋΚ. ΐ. 6, η.

δε τα πολυειδη και πολύτροπα πάθη, και δη και αχρείους

και άκαλλεστάτους όράσθαι ποιεΐ, και της ευσέβειας την
ανθην άποβεβληκότας, και ούδεν έχοντας εν εαυτοΐς δικαιο
σύνης βλάστημα. φαίην δ' αν, ότι πρεποι αν αύτοΐς το κλαιειν
ο άκαταληκτως, καΐ κατολοφύρεσθαι προς θεόν γλίχεσθαί τε 5
τνχεΐν δια συχνής προσευχής αφέσεως και επικουρίας, ως
αν είεν, καν γοΰν όψε ποτέ καΐ μόλις, σοφοί τε και εύ-
σθενεΐς, και διαδιδράσκειν οίοί τε τα. συμβεβηκότα. πάθοιεν
8 αν αύτο, και οτι μάλιστα γε, καϊ οϊς ό νους εκκεκλικεν
άμαθώς εϊς γε το χρήναι προσεχειν τοις ετεροδοξεΐν εΐωθοσι ι ο
και τα ορθά της Εκκλησίας παραλνειν δόγματα, περ\ ων αν
λεγοιτο, και μάλα ε'ικότως 0< οδόντες αΰτων οοόντες λέοντος,
<1 χα) αϊ μυλοίΐ αυτών σκύμνου" θεομισες γαρ το έθνος, κίβδη-
λον τε καϊ αλιτηριον, καϊ των απλούστερων τον νουν τοΐς
δοκησισοφοις ρημασι κατεσθίον τε κα\ άναλίσκον, ώς μηδέν '5
ορθοτητος εν αύτοΐς όράσθαι λείφανον. ούτοι τον δεσποτικόν
αμπελώνα καταμαραίνουσι, σνκων ερημον άποφαίνουσι τον
1 8. Ρβΐ. κηπον, φιλόν τε δεικνύουσι κα\ κεχερσωμενον, " Οΐί το
Κοπι. ίϋ. " κρΐμα ουκ άργεΐ,' άλλ' " ενδικον εστί" κατά καιρούς.
Οί μεν ούν άμαθία συζην εΐωθότες, άκρίδος και βρούχου 2ο
και καμπής έσονται τροφή, κα\ άπάσης εύκοσμίας άπομενού-
β σιν έρημοι, εύανθες δε όλως ούδεν εν αύτοϊς' η δε γε σοφή
και φιλόθεος ψυχή, και τοΐς της αληθείας δογμασι κομώσα
πλουσίως, κα\ καρποΐς τοΐς εις δικαιοσύνην μονονουχι βρύ-
ουσαν τε καϊ ευ μάλα περιηνθισμενην έχουσα την καρδίαν, ?5
ερεΐ που πάντως εκ παρρησίας, κατά γε την εν τω ασματι
Οαηΐ.ν.ι. των ασμάτων νοουμενην νύμφην " Καταβητω άδελφιδούς
" μου εις κηπον αυτού, καϊ φαγε'τω καρπον άκροδρύων αύ-

I. τα ηκβιιιηρίηπι βχ Β. η. ποτι οτα. Β. τϊ ηκ<ηιπιρΙιιιη βχ Β.

α. Η,ίιτ ότι μάλιστα γί, και ηοοοίϋκπιηΐ οχ Β. ϊκκίκΚ. άμαθων Ηοβ οπίίηβ Β.
ΙΟ. -μ οτα. Β. II. διδάγματα Εί1(]. αν οιη. Β. 13. (θνοζ] -/ίνας ύά.
Ι5• σφών (νρίμασι ρΓΟ δοκησισ. ρημασι \\Λ. μηΐΜ ίίιΐ. ίο. τον αδδϋιηρίηπι
6Χ Β. ιδ. οίϊ ) ων ύά. ία. ΐσται ρΓΟ «'στι ϋά. 22. όλωί
««ίΐιιηρίυιη ρχ Β. 26. πον ηχίΐιπιρίιιιη βχ Β. 2"]. Η&εο των
ασμάτων αϋ»ιιιπρΙ;ι ι•χ Β. άδίλψιδιό: Β.
 ί. 8. ΙΝ ,ΓΟΕΙίΕΜ. ΤΟΜ. Ι. 299

" τον." ήδεΐς γαρ ηδείς της ευσέβειας οι καρποί, και τα της
αληθούς φιλομάθειας άκρόδρυα τψ πάντων ημών Σωτήρι & 205 Α.
Υβριστώ, ός εστίν ημών κα\ άδελφιδοΰς, ο'ιον εξ αδελφής
της άγιας παρθένου γεγεννημενος.

5 ΘρΗνΗοον πρόε με υπέρ νύμφΗν περιεζωσμένΗν σάκκον επί τον 8

άνδρα αύτΗε τον τταρθενικόν.

Ού πάρεργον αυτούς, ούδε οίον εκ παραδρομής, η ράθυμον

απλώς ποιενσθαι κελεύει την μετάγνωσιν, και το επ' αυτί}
νοονμενον πένθος, άλλα τοις ότι μάλιστα τών άλλων δυσ-
ιο αχθεστεροις ού μετρίως φιλονεικούν και άμιλλάσθαι σπου-\>
δάζον, ως ισοστάθμονς τοις ημαρτημενοις ποιεΐσθαι τους
πόνους, φιλεΐ δε πως άρτίγαμος κόρη κατοιμώζειν άγαν
εκτεθνεώτα νυμφ'ιον, καΐ δριμείας εισδεχεσθαι τας επ\ τωδε
λυπας, ώς νουθεσίας επεκεινα τιθεσθαι την φρένα, και μη-
15 δενα τρόπον αυτή του χρηναι πενθεΐν επαξίως άπογρώντα
είναι δοκεΐν' χρήμα μεν γαρ το θηλειών φιλοδακρυ και
φιλοπενθες ομολογουμένως, μάλιστα δε τών άλλων η παρ-
θενικόν τε και εφηβον όρώσα νυμφ'ιον οικτρώς κάϊ εν ευναΐς ο
νεκρόν τε και άπνουν κείμενον. ?) δη παρεικάζεσθαι δεΐν την
2ο τών Ιουδαίων πληθυν ευ μαλα φησιν, αποκρουεσθαι τε την
όργην, και οίον ασχέτως επ' αυτούς την θείαν ιοϋσαν κινησιν,
άνακόπτειν τοις θρηνοις τεθαρρηκότας, ότι " Χρήστος και Γ».
" επιεικής" Ό τών Ολων εστί Αεσποτης, φιλάνθρωπος, " Και ,ΐοη. ϊν.
" πολυελεος και μετανοών επ\ τοις κακίαις" κατά το γε•
25 γραμμενον.
ΤΙλην ού τεθρηνηκεν η τών Ιουδαίων "Συναγωγή τον εζ

ι. Η&βο γάρ ι/8«γ ΛοεεβββπιηΙ εχ Β. οί τηι «ύσ. ίην. οπί. Εάί. 3• όδίλ-
φι&ιό: Β, οίαΐίιη ώι ρΓΟ οίον ύά. 4• άγιας παρθίνον] πανάχραντου δίοττοί-
ημ ύά. 5• πιριζωσμίνην (βίο) ΑιΐΙ). 8. την μιτάγνωσιν ατιίβ ποκ'ισθαι
(Γαηβρ. ϋθ. 13. ϊκτιθικώτα] ίίι τιθνιωτα \\ά. ι6. μιν ίίΒΗΐίΓηρΙιπη εχ Β.
θηληών] θηΚαον ? ιδ. και ;ι11. αδβιιιηρΙιίΓη εχ Β. 19• νικρόν τ» οιη. Β.
2ο. την οργην Β. τα (ξ όργηι Έ,άά. 21. άσχιτον ϊ\ά. ιοΐισαν τοίϊ θρήνοα την
θίίαν κ. ανάκυπταν ίηνεΓβΟ οπίίηβ ύά. 24- -/(γραμμίνον] γίνοι (δίο) ϋ<1.
ςα 3
 300 Β. ΟΥΚΙΙ,υ ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. ί. ο, «>•

ουρανού νυμφών, τοΰτ εστί Χριστόν αύτη γαρ απεκτονε

και πεπαρωνηκεν εις αυτόν, τοιγάρτοι των θείων ειργεται
«1 παστών, εξω τε των ιερών εστί γάμων, καϊ της εορτής
αμέτοχος παντελώς, απόκληρος τε λοιπόν, και άπερριμμενη
καΐ της τών άγιων ελπίδος ως άποτάτω' είσκεκληται δε 5
άντ εκείνης η νεα κα\ άρρυτίδωτος, η πάναγνος και σοφή,
0»ηΐ. ϊν. κα\ εκ Αιβάνου νύμφη, καλή τε περιστερά, τουτέστιν, η εξ
εθνών Εκκλησία, ή καϊ αυτό το πάθος ομολογούσα Κυρίου,
μονονουχι δε καϊ επ' αύτώ κλαίουσα δια του συμπασχειν
καϊ πενθεΐν, αίρειν τε τον Ίδιον σταυρόν και άκολουθεϊν ίο
ο αύτώ, και δια τούτων ιεναι φιλεϊν δια τοι την εις αυτόν
άγάπην. παφενιχας δε νυμφίος νοοίτ αν αύτης ο Εμ
μανουήλ" καίτοι μεμοιχεύσθαι δοκούσης και πεπορνευμενης
τω σατανά, κατά γε τον τού πεπλανησθαι τρόπον δια την
άνωθεν αναγέννησα), ην δια του Πνεύματος πεπλουτηκαμεν, 15
την σαρκικην αρνούμενοι, γεγραπται γαρ περί Χριστού
8. .Γοιιη. " Είρ τα ίδια ήλθε, κα\ οι ίδιοι αύτον ού παρελαβον. όσοι
(( δε ελαβον αύτον, εδωκεν αύτοϊς εξουσία» τέκνα θεού γε-
" νεσθαι, τοις πιστεύονσιν εις το όνομα αύτον, οι ούκ εζ
" αιμάτων, ούδε εκ θελήματος σαρκός, ούδε εκ θελήματος 2 ο
" ανδρός, άλλ' εκ θεού εγεννηθησαν." παρωθούμενοι δη
ουν την κατά σάρκα γεννησιν, την πνευματικην οικειου-
μεθα, καθ' ην αν νοοΐτο παρθένος καθαρά τε και πάναγνος
ή εζ εθνών εκκλησία, τουτέστιν οι εις Χριστόν πιστεύσαντες,
ι Οογ. 0Ίς κα] ό θεσπέσιος Παύλος επιστελλει σαφώς " Ήρμοσά- 25
XI. ϊ.
" μην γαρ υμάς ενί άνδρ\ παρθενον άγνην παραστησαι τω
" Χριστώ."

ΈεΩρται θυσία και σττονδΗ ε£ οΓκου Κυρίου• πενθείτε οι ίερεΐε

Ι. αύτη Κ(1(1. άπίκτιι>'( 'ύά. 2. ίϊργιταί Β. 4• λοιπόν ροκί άπιρμιμμίνη

ΐΓαηβρ. 'άά. 6. άρυτίδωτοι 'ύά. 8. Κυρίου Β. Χρίστου ϊί(3. 9• *"
|ιπι τύμ'• ίίιΐ. II. τούτων] των "σων 'ύά. 12. 8»] •+" Λ Μ• 13- ί"Μ•
δοκούση: εί πιπ. τω σ. Ιιοο οπίιηο Β. 14. πΚανάσθαι 'ύά. ΐ8-27• ?οωΜ»
— παραστησαι τώ Χριστώ] καϊ τα ίξήί 'ύά.
 ί. 9, ίο. ΙΝ .ΓΟΕΕΕΜ. ΤΟΜ. Ι. 301

οι λειτουρΓοΟντεε θυσιαστΗρίω. δτι τεταλαιπώρΗκε τα πεδία, ίο

πενθείτω η γη• δτι τεταλαιπώρΗκε οΐτοε, έζΗράνθΗ οΐνοο,
ώλίΓωθΗ ελαιον, έΕΗράνθΗσαν.

Ομοιον ως ει λίγοι σαφώς 'ΈΙκλελοίπασιν εύχαριστίαι,

5 καϊ ό θυσων ετι παντελώς ουδείς, ό προσκομιών ανάθημα
και ληιων απαρχας, δράγμα που πάντως το Ίερον ε'ις
άπαρχην θερισμού πυρών άνατιθεμενον τω θεώ, κατά τον 1>
Μ,ωυσεως νομον' πρωτοκόμιά τε τα. ε'£ ωρών ούδε\ς 6 καρ-
τάλλω, φησιν, εντιθε\ς, και πορευόμενος μεν εις οίκον Κυρίου, ϋ«α*.
ίο άνάπτων δε τω θεώ και φδάς τας χαριστηρίους, ας ην βα^.
άγορεύειν εθος. ταύτητοι πενύεϊν το άπόλεκτον κελεύει γένος,
φημι δη τους ιερέας, ού λημμάτων ένεκα διαπονουμένους,
άλλ' ως τών ύπο χεΐρα λαών ύπερηλγηκότας, και τεθειμενους
εις λειτουργίαν την Ίεράν τε και άξιάκουστον, Ίνα και προ
15 7€ ™" άλλων αυτοί τον τών όλων εκμειλίσσοιντο θεον, και
αυτόν δε τον Ίεροφαντην άπομιμοΐντο Μ,ωυσε'α, προεστηκοτα
του Ίσραηλ, και θεώ λέγοντα " Αεομαι, Κύριε, ημάρτηκεν ο Εχο.4•
ο λαός ούτος αμαρτιαν μεγαλην, και ει μεν άψης αυτοις 31» 3»•
1ί
την άμαρτίαν, αφες' ει δε μη, εξάλειψον κάμε εκ της
20 " βίβλου σου ταύτης ης εγραψας." μεσιτεύει γαρ της
Ίερωσύνης το χρήμα θεώ τε καϊ λαοΐς, και τοις τεταγμενοις
εϊς λειτουργίαν την ούτω σεπτην, πρεποι άν, οΐμαί που καϊ
μαλα εΐκότως, η εν λιτάϊς παρρησία, μονονουχί γάρ καϊ
ύπερ πάντων την ιδίαν θεώ καθιεροΰσι ζωην, τα ύπερ της ^ 01 «α-
25 αμαρτίας εσθίοντες θύματα, τούτο καϊ δια φωνής Ώσηε'
φησιν ό τών όλων θεός " Αμαρτίας λαού μου φάγονται, Ηο». ϊν.
" καϊ εν ταΐς άδικίαις αυτών λήψονται τάς ψυχας αυτών,"
τουτέστιν, όταν άδικώσι, το δοκούν τω νομω πλημμελούντες

Ι. λίΐτουργοϋντίϊ] + τω Ρ. (42, ΟΙ.) ροβΐ θυσιαστήρια) αάά. Κυρίου Έάά. (ν»1.)

4- λί'γί» Β. 7• πυρρών Β. 8. πρωτοκόμιά] προτότοκά Ε<1(1.
ο. μϊν 388θπιρΙϋΐη βχ Β. 1 1, ϊθοί] ίργον 'ύά. 1 2. δ« ρ™ &η Β.
14• άξιάκουστον] άξιάγαατον 'ύά. 15. Ηίΐεο τό» των οΚων ΗοοεβββπιηΙ βχ Β.
δίαΐίιη θ<όκ (κμ(ί\ίσσωνται 'ύά. 20. σον ΕΐίβυπψΙυπ) βχ Β.
34• απάντων 'ύά. τω ροβ( ϊδίαι/ αΐΐιΐ. 'ύά. 25- ΐσθΐοντα θύματα Ιιοο
οτάίηβ Β.
 302 Β. ΟΥΚΙ1ΕΙ ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. ί. α, ίο.

οι λαοί, τότε δη τότε φησιν οϊ των θειων θυσιαστήριων

6 ιερουργοί λήψονται τω θεω τας εαυτών ψυχας ύπερ εκεί~
72 η, 1>. νων. το οε ληψονται φησιν, αντί του προσκομιουσιν ήγουν
άναθησουσι. λαμβάνεσθαι γαρ ελεγετο το ανατιθέμενου
τώ θεώ. ς
Τί δε καΐ η πρόφασις του πίθους αυτοίς ; τεταλΑίπούρηχε
τα, 7τισΐΛ, φησί, καϊ μεντοι και σίτος, τών ακριδών όδοΰσι
καταψιλούμενα, και οίον πυρί, τί) ερισυβγ καταπιμπραμενα.
καταφλεγει γαρ ωσπερ και αύαίνει τα, εν άγροΐς. δεΐν δε δη
φησι και αυτήν ο'ιονείπως κατολοφύρεσθαι την γην, απ- ίο
ολωλοτων αΰτΎ) τών καρπών. τετα,λα,ιπωρηχΐ γαρ σίτος,
εζηρΑννη οίνος, ωλιγωνη 'ελΑΐον, έΡηροίνθηο-αν, τουτέστιν, οϊχεται
207 Δ. & πάντα τα εξ αύτης, και τα. εφ' οις ην είκος καταθαυμάζεσθαι
λίαν, ως καρπών αγαθών μητέρα και τροφόν.
Και ταυτι μεν ημΐν ως εν αίσθητοΐς ειρήσθω πράγμασιν 1 5
καταθρηνησει γεμην πας, ει τις εστί δοκιμώτατος ιερεύς,
τους 4ξ άμετρου φρενοβλαβείας την δια πίστεως κάθαρσιν
ου προσιεμενους, ουκ ηγαπηκοτας τε το άγιάζεσθαι πάρα.
Χρίστου, άπομενοΰσι γαρ έρημοι πάντη τε και πάντως της
νοητής εύκαρπίας, και εν ένδεια, παντός έσονται του τρεφειν 2 ο
1) ειδοτος, και εις άνδρε'ιαν αυτούς αναφερόντος την πνευ-
ματικην, σϊτόν τε και οίνον ουκ έχοντες, καϊ της ελαίου χρείας
εστερημενοι' μυστικός ό λόγος" τοις μεν γάρ την πίστιν
προσιεμενοις εαυτόν παραθησει Χρίστος, ως αρτον ζωής'
8. .Ιολιι. εφασκε γαρ οτι Μ 'Ε,γώ εϊμι ό άρτος της ζωής" ως οίνον 25
Ρβ. οϋϊ. ευφραινοντα καρδίαν ανθρώπου" σννες δη πάλιν ο φημι'
15-
καταχρίσει δε καϊ έλαίω, τω νοητώ δηλονότι και άγιάζοντι,

ι. Ηαεε τότι φησιν βεεεδδβηιηΐ εχ Β. 4- άνατιθίναι Έ.&&. 7• το^ί °'•

των ακριδών \\ά. 8. καταψιλουμινοί ίκΐ. Ηαβο πυρι, τί; ΕΙΟοεδδΡΠίηΙ βχ Β.
9- φλίγα ϋ(1. και άφανίζίΐ ωσπιρ ρΓΟ &σπ(ρ και αναίνίΐ ϋ(1. δι; 38311Πΐρ111Π1
βχ Β. ΙΟ. και αυτήν οιονι'ιπωί] ο'ιονιίπωι καϊ ϋ(1. Ι3• αισθηταϊς
ίΐρ. πράζισι ϊίίΐ. ιδ. θί' ρΓΟ τι ύά. 19• απομίνονσι Β.
21. αναφ. την πντνμ. Ιιοε οΓίΙίηε Β. 22. τι αβδυπιρίαιιι εχ Β.
23. μνστικόί] + "γαρ ϋ<3• τοΐί μ(ν γαρ"] ότι τοίί μιν \ΐά. 25• ό™
α»8υιηρΙιιιη βχ Β. 26. δι; αδκιιπιρίιιιη εχ Β. 27. καταχρίσει]
καταχρήσουσι Ειΐιΐ. καταχρίσουσι Μί^ηε.
 ί. ιι, 12. ΙΝ ΙΟΕ^ΕΜ. ΤΟΜ. Ι. 303

και ώς εν μεθεξει νοουμενω του Αγίου ΙΙνεύματος' τους δε

γνώμην έχοντας απηνή, πικρόν τε και άφιλοθεον, νουν
άπειθή καΙ δυσάγωγον, Ινδία που πάντως άποφανεΐ, και ο
άμετοχον παντελώς των άρτίως ημΐν (ψημένων αγαθών.
5 ιστεον δε, οτι και ό σοφώτατος ϊΐαΰλος ιερουργών εις τα
έθνη το εύαγγελιον τοΰ Χριστού, μονονουχι κατεθρηνει τους
άπειθοΰντας εξ Ισραήλ, εφη γαρ " Οτι λύπη μοί εστί Εο™. ΐχ.
" μεγάλη καΙ αδιάλειπτος οδύνη τη καρδία μου, ΰπερ των
" αδελφών μου τών συγγενών μου κατά σάρκα, οίτινες
ίο " είσιν Ισραηλΐται." μυστικός δε, ώσπερ εφην, και κεκρυμ-
μενος ό εν τώδε λόγος.

Οϊ Γεωρποϊ θρΗνεϊτε κτπματα υπέρ ττυροΟ και κριθΩε, δτι άπόλωλε 1 1

τρυρΗτόο έ£ άΓροΰ• η άμπελοε έίπράνθΗ, και αϊ συκαΐ ώλιπώ- 1 2 (Ι
θΗσαν ροά και φοίνιξ και μΩλον και πάντα τά £ύλα του άΓροΟ
15 έξΗράνθΗσαν, ότι Ησχυναν χαράν οϊ υιοί τών ανθρώπων.

ϊίενθος αληθώς, άλγημα τε καΙ θρήνημα τοις εΐωθόσι

γηπονεΐν, τών εν άγροϊς ή πανωλεθρία, και το μηδέν όλως
απ αυτών συγκομίζειν δύνασθαι, καΙ μετά μακρούς ιδρώτας
εσθ' οτε. αύα δε δη και εκτεθνεώτα λοιπόν τα εν κηποις
2 ο όραν κα] τών ξύλων τά εξαίρετα, ληΐοις τε ομού τάς αμπέ
λους κατεφθαρμενας, καΙ αύτην δε την άγρίαν υλην τοΐς β
κήποις συγκαταφθίνουσαν. πάντα γάρ φησι τα. %ύλα του
αγρού ε^ηράννηο-αν, οτι ητχμναν χαραν ο'ι υιοί των άνθρωπαν' το
δε ητχμναν χαραν, αντί του, αισχύνης τε και (ντροπής και
2 δ έλεγχων τών εις ποινάς τε και δίκην τον καιρόν απέδειξαν

Ι. τον Άγιου ΠΐΈναατοι] της παρ αΐιτον χάριτος Ε(1(1. 4- ομίτ. παντ*\ως
Ιιοο οπϋηο Β. 5• ΗίβΟ ό σοφώτατοι 3(Χββ8εηιηΙ βχ Β. 6. €ναγγ.
τον Χρίστου Ιιοο οπίίηε Β. "). *Φί} ^φασκι ϋ<ϊ• 8—ίο. άδΊάλΕίπτωι—
ΙσραηΧϊται] τα ίξής ϋ(1. ΙΟ. &σπ(ρ ] ώ» ϋ(1. II. εκ] ϊπι ίί(1.
12. Οι ϋϋϋϋΓηρίιιιιι βχ Β. (Αΐβχ. XII.) ΟΓ. Ηοπ. Ρα«•Η. νϊ. 88 ο. ΐ3• η
ΟΠ1. ΑϋΟ. Ι5• ΐξηράνθησαν] έξηράνθη Ρ. (42. »1.) Ι9• Η»βΟ δή και
ε'κτ. λοιποκ αοοεδδβπιηΐ εχ Β. 20. και εΙ τά αββιιπιρία βχ Β. 23• χαρά Λιιΐ).
8ΐαΐίιη οί αβχαιηρίιπη βχ Β. 0. το 8ε ησχ. χαραν αντί του] τουτίστιν Εά<3.
25- των (ί! ποινάς ΤΕ και δίκην [δίκας 1).] Β. Ι), ποινής τε και δίκης Εάά. 8ΐ3(ίιη
τίιν αββυπιρίαπι βχ Ι>. καιρόν άπίδιιξαν Ιιοο οτάίηβ Β, β.
 304 Β. ΟΥΚΙΙ,υ Α^ΕΧΑΝϋΕ. Ι η, 12.

οι ενοικουντες την γην, καθ' ον ην εικός και ενευρύνεσθαι

ταίς εύημερίαις τα εξ αγρών συλλέγοντας, και άναμεστοΰν
μεν τω σίτω τάς άποθηκας, επιφωνεΐν δε τρυγώσι τας επι-
208 Δ. » ληνίους ωδάς, και τοις οϊών άγελαις εφηδεσθαι, πλείστης τε
όσης κα\ εΰανθοΰς αύτοΐς παρερριμμενης της πόας. 5
"Εοίκε δε καν τώδε πάλιν ό λόγος γεωργούς όνομαζειν
αίνιγματωδώς τους τών Ιουδαϊκών ταγμάτων τοτηνικαδε
προεστηκότας, ους κα). δεΐν εφη καταΟρηνεΐν, ώς όσον ουδεπω
βαδιουμενων εϊς ολεθρον απάντων, ώς έπος ειπείν, των κατά
την χώραν, ήτοι τών κατοικούντων την γην, ο\ κα\ εν τάξει ίο
πύρου και κρώης κα) %ΰλων ωραίων νοηθείεν αν. εφαρμο-
1} σομεν δε τών νοημάτων την δύναμιν πρεπωδεστερον πως
τοις γραμματεΰσι και Φαρισαίοις' οι καϊ γηπονωυ εν
8.Μ»ιΐΗ. γάξει κείμενοι πεπαρωνηκασιν εϊς Χριοτον, άπεκτονασί τε
τον κληρονομον, ϊν εχοιεν αύτο) τον κηπον, γενοιντο τε 1 5
λοιπόν του άμπελώνος δεσπόται, μονονουχ) ληιοις ωσπερ
επαγαλλόμενοι τη πολυάνδρω πληθυί τών ύπεζευγμενων, καϊ
τους εν αύτοίς ότι μάλιστα λάμπρους, ώς ροιαν, ώς μήλον
άποτρυγάν εΐωθότες. αλλ ειλεν αΰτους ό Ρωμαίων πόλεμος,
δεδαπάνηκε μεγαν καϊ μικρόν, λαμπρον και επίσημον ώς εν 2ο
ο συκαίς νοούμενους, καθάπερ εφην άρτίως, ώς εν ά,μ-πελω
τυχόν, φοινικί τε κα\ μ,ηλω και εν τοις ξυλοις, ώς εν κριθή
και πυρω' διάφοροι γαρ ο'ι τρόποι, καϊ ούχ εν απασι του
βίου το μετρον. επειδή γαρ άπαξ άγρώ παρείκασε την τών
Ιουδαίων γην, κα). γηπονους ώνομασε τους προεστηκότας, 25
σεσωκεν ό λόγος μέχρι παντός την μεταφοράν, ληιοις τε και
ζυλοις κατά διάφορον τρόπον παραβάλλων τους υπ αύτοΐς.

Ι. (νοικοϋντίΐ Β. Ι), κατοικ. Ε(Μ. 8ΐαΐίιη ί'πΐ τηί γηί ρκ> την γην 1). ην (Ίκο:
Ιιοο οΐ'ίϋηε Β. Ι), ϊνιυρννιπ-θαι Β. Ι}, άνίυρ. 10(1(1. 2. άναμιστοΰν Β.
άναμίτρΛν 'ύά. 3• τω ίΐΒχυιηρΙυπι βχ Β. £. αϊταΐί ϋά. ~. Ιου
δαίων ϋιΐ. τοτ. πρ. Ιιυο 0Γ(1ίηβ Β. 8. οΰπω ϋά. 9• Ηββο ώ; ΐποί
ιιπι'ιν αββυιηρία βχ Β. ίο. τήχ ρπαβ αβδίιπιρίυπι βχ Β. II. ΐφαρμό-
σομιν ϋ των ν. την δύναμιν] ιφαρμόσίί β( των ν. ή δύναμιι ϋά. 12. που τάχα
ρΓΟ πωί ϋά. 15. κηπον] καρπόν ίί(1. 1"]. ίπαγαλλώμινοι ϋά.
νποζιυγμ. (βίο) ϋά. ΐ8. ροάν ϋά. 19. (Ιωθότας ϋά. 20. Χαμπρόν]
+ « ϋά. 22. τοϊγ ακκαηιρίιιπι εχ Β. 24• θ« ρΓΟ γαρ ϋά.
των Ίουδ. γην Ιιοο οπί. Β. δίαΐϊηα και οιη. Β. 2"]. νπ' αΰτοίί ϋά.
 ί• ΐ3• ΙΝ τΟΕ^ΕΜ. ΤΟΜ. Ι. 305

ΕΙ & δη τις οϊοιτο και εις εζηγησιν ηθικην ταυτί δη

χρηναι μετακομίζεσθαι, φρονήσει καλώς, παρεικαστεον γαρ
αρεταΐς και τοις ίίί νουν κατορθώμασιν, α,μ-πελον, σνκην, ά
και τα έτερα των ζΰλων, α καρποΐς ώραίοις στεφανοΰσθαι
5 φιλεΐ. άλλ' ει μεν τις εϊη σοφός και άγχίνους, και αύχη-
ματων αγαθών επιμελητής, εύανθη τε και ευξυλον τον εις
νουν και καρδίαν φορέσει κηπον, πολυειδη τρεφων εν εαντω
την αρετην, κα\ πάντα τρόπον επιεικείας, ει δε δη ράθυμος
καΐ φιλήδονος, κα) πολύ λίαν εκνενευκώς επί τά αισχίω,
ίο καταθρηνησει πάντως, μαραινομενης αΰτώ της επιεικείας,
και πολλην παθόντος την άκαρπίαν του νου. επιμελητεον ο
δη ουν τοις εχεφροσι τών εν καρδίαις αγαθών, α δη προσ-
εσται πάντως, ει επί γε σφίσιν αύτοΐς εύφραίνειν ελοιντο ταϊς
επιεικειαις τον τών ουρανίων χαρισμάτων δοτηρα θεον.

ΐ5 Περι^ώσασθε και κότττεσθε οι ίερεΐε, θρΗνεΐτε οϊ λειτουρΓοΰντεε 13

τώ θυσιαστΗρίω- εισέλθετε, υπνώσατε εν σάκκοιο λειτουρ-
ΓοΟντεε Θεώ• δτι άττέσχεν έΕ οίκου ΘεοΟ Ημών θυσία και
σπονδή.

Αίρει μεν ώσπερ κα\ δια τούτων ίτψοΰ τά συμβεβηκότα, » 209 Α.

*ο και εν άφορητοις ποιείται δείμασι, πλείστης μεν όσης δεΐσθαι
λιτής το πράγμα δηλών, διά γε του χρηναι καΐ αυτούς κατοι-
μώζειν τους 'κριας. πλην έχει τι και εύτεχνες 6 λόγος,
επειδή γαρ τοις τών ειδώλων τεμενεσιν άβουλότατα προσ-
ιζησαντες, καίτοι θεού καταπαίοντος εξ οργής, εζητουν εκεΐ-
3 5 θεν τάς επικουρίας, απονέμει χρησίμως 6 τών όλων θεοί

Ι. και α^καπιρΙιΐΓΠ βχ Β. δή »1ΐ. οιη. Β. 3. μετακόμιζαν Κιΐιΐ.

3• 5μπ(\ον] + και 'ύά. 8. την άριτην τρίφων «V ίαντω ϊην. οτά. ίίά.
II. την ηκ8ΐιπιρ(ιιιη εχ Β. Ι3• Ηαβο ταϊι ('πκικείαις Βοοβκββηιηΐ βχ Β.
14- αγαθών ρΓΟ χαρισμ. 'ύά. Οπίι> 00069611 βχ Β. ΐ6. τω αββιιιηρΙΙΙΠ)
βχ Β. Ρ. (42•) Ι7• άπίσχιν Β. ϊη Εβ. 315 β• άπίσχηκιν Ε<Μ. (Α.ν. &β.)
«£] ϊκ του Β. ήμων Β. (20. βΐ.) ύμων Εάά. (Α. V. βΐ.) 01»ρ1ι. 385 &• (Μββ. 2.)
Ιη Εβ. 1. Ο. 19- 'Η'1 Ε(1(1. 21. πράγμα] χρήμα 'ύά.
22. Ιιριϊί 'ύά. 25• τά( ϊπικ. ΐζήτονν ΐκι'ίΟιν ίην. οτά. 'ύά.
νΟΙ,. Ι. ΕΓ
 306 Β. ΟΥΚΙΙ,ΙΛ ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. ί. 14, ΐ5•

τοις ιδίοις ιερουργοί! το καθηγεΐσθαι λιτής, και προεσταναι

Ι) τληπαθώς των εϊς μεταγνωσιν σπουδασμάτων, ιν ειδεΐεν οι
πεπλημμεληκότες, ως ει μη θεώ μάλλον ελοιντο τα φίλα
ζητεΐν, και αύτώ προσάγοιεν τάς λιτάς, ουκ αν διακρούσαιντο
την οργην. χρηναι δη ούν εφη τους 'κρατευοντας, μονονουχι 5
και δανείζειν τοις άλλοις τους ϊπι ταϊς λιταΐς πόνους, καπετάν
τε κα\ Ορψον καϊ σά,κκου περφολην, δι ου σημαίνεται τρυ-
φης τε καϊ άναπαύλης άπόθεσις, σκληραγωγία τε κα\ πόνος,
καϊ ζωής άγιοπρεπούς όρθη κάΊ άμώμητος έπιτηδευσις. είτα
ο του πόνου την αΐτίαν εναργή καθιστάς, Λπεο-χ,ηκεναι φησϊν ϊο
έ£ οΐκου &εοΰ θυο-ία,ν χα) <πτονο%ν' δριμύς ό λόγος" ου γάρ
ενηνεγθαι προς το μείον, ήγουν ηλαττώσθαί φησι θυο-ίαν
και ο~7τονσψ, άπίσ-χ/ικίναι δε μάλλον, όπερ εστί παντελούς
ανατροπής σημαντικον. δεινον δε το χρήμα καϊ δυσαχθες
αληθώς τοις λαών προεστηκόσιν, ει κατά μηδε'να τρόπον 15
παρά τών ΰπεζευγμενων θεραπεύοιτο θεός.

14'Αράσατε νΗατείαν, κκρύζατε θεραπείαν, συνοταΓετε ττρεσβυτέρουε,

ά πάνταε τοϋε κατοικοΰνταε τΗν τΩν είε οίκον Θεού Ημών, καϊ
15 κεκράζατε πρόε Κύριον έντενώε, οίμοι, οίμοι, είε ήμέραν.

Τίνα δη τρόπον προσήκει ποιεΐσθαι το πένθος αυτούς, 2 ο

διατρανοΐ πάλιν, και εισηγητής αΰτοΐς σοφός φαίνεται της
εις μεταγνωσιν όδοΰ, καϊ τα δι ων αν γένοιτο πράος τε κα\
ευμενής 6 τών όλων θεός, καταδεικνύει σαφώς, τούτο δη

τ. λιταΐί Έ,άά. τ\ηπ. ηροιστ. ίην. ΟΓά. 'ύά. 3• π*π\ημμ(\ηκότΐί] ππτ\η-

γότα'ύά. θιον 'ύά. αηΐε Μί^ηε. 6. «ιΐ Β. Ι), ΐν Έιάά. κοπίτόν] κωκντόν 'ύά.
8. τ* αβδίιιηρίιιπι βχ Β. Ι). άναπανσιως ρΓΟ άναπαϋλης Β. « βΐΐ. <ι*Μΐπιρΐι\ιη εχ 5.
II. θιυϋ Β. Κυρίου Ινίιΐ. 12. ϊνηνίχθαι ρθ8ΐ μιϊον Ιταηβρ. 'ύά. ΐηνϊΐίβ Β. 1>.
Ϊονν ;ΐϋ^ιιιηρΙιιηι βχ Β. >3• παντίλοϋι Ι), παντιλως ΈΑά. ΐ6. πάρα] ύπο
',άά. ίηνίιϊ-ι Β. 1ι. ιδ. τοίιι ίΐκκππιρίιιιη οχ Β. (51 ■ αϊ.) την βββιιπιρίϋΐη εχ
Β. (22. αϊ.) ημών Β. (26. βΐ.) υμών Έ,άά. 19. κικράξατί ΈΑά. κράξαπ Β.
ί23> χ^5•) 8ε^ °£ ΡαβοΗ. Ηοιη. νϋί. 107 β. οίμοι οίμοι] + οζμοι ΈΑά. ίηνίΐο Β.
42, 49> •θ6.) εί. ίη Ε». 315 β• 2°• αντονι παιι'ισθαι πρ. τ6 πίνθος
ίηνεΓβο ΟΓίΙίηβ Ε(1(1. 31. υφηγητής 'ύά. Βίβΐίπι αυτοί* σοφ. ηοο
οπίίηβ Β. 22. τ< «ιβδοπιρίϋπι εχ Β. 23. ό τών όλων θ«όί οπι. Β.
καταδίίκννσι Έ,άά. σαφώς 3δ511Π)|)ΙιιΠ1 εχ Β.
 ΐ. ΐ4, 15- ΙΝ .ΓΟΕΙΕΜ. ΤΟΜ. Ι. 307
ην, οιμαι, και άνακόψαι θελοντος την όργην, καϊ άφανίσαι
το λυπούν, και περιστεΐλαι το βλάπτον, επιδοΰναί τε πάλιν β
αυτοΐς το εύημερεΐν, και διαχεϊσθαι τοις άγαθοΐς. εφη τοιννν
οτι, ΛγίΛσ-ατε νηστείαν, τουτέστιν, ως εν αναθήματος ποιεΐσθε
5 τάζει, καϊ ως εν θυσίας τρόπω την πάναγνον αληθώς και
άμωμητον νηστείαν. ου γάρ δη προσήκει ταϊς μεν άσιτιαις
κατατηκεσθαι τό σαρκίον, δράν δε δη αύτους νενηστευκοτας
τα εφ' οις αν είκότως παροτρύνοιτο θεός. ει γαρ μελλοιμεν
εν καιρώ νηστείας των Ιδίων ουκ άποπαύεσθαι θελημάτων,
ίο ύπονύττειν δε τους υποχείριους " Είρ κρίσιν τε και μάχας, Εβ• 1ν"'•
" τυπτειν τε πυγμαΐς ταπεινον" κατά το γεγραμμενον, οϋπω α 210 Α.
νενηστεύκαμεν άγίως τε και καθαρώς" πόνων δε ζημίας
ύπομενοΰμεν ε'ικότως θεοΰ διακεκραγότος " Ούχι ταύτην την Ι\>. 5.
" νηστείαν εγώ εξελεζάμην λέγει Κύριος." δει δη ουν
1 5 άποσχεσθαι φαυλότητος, επεσθαί τε, καϊ μάλα νεανικώς,
τοις του νομοθέτου δογμασιν, απευθύνοντας την καρδίαν προς
παν ότιοΰν τών άρεσκοντων αύτώ, και τον της διανοίας
υποφέροντας αυχένα, ψάλλοντας τε και λέγοντας " Ιδί την ** χχιν•
" ταπείνωσίν μου καϊ τον κόπον μου, κα\ αφες πάσας τάς 1>
2ο " αμαρτίας μου" καϊ μην προς τφδε κάκεΐνο το προφη-
τικόν " Ιδού οϊδε ημείς εσόμεθά σοι, οτι συ Κύριος 6 θεός ΗιεΓ• '"■
" ημών εΊ." παράστασις γάρ ηδε πνευματική κα\ θυσία
καθαρά καϊ άνδάνουσα τω θεώ " ύπερ μόσχον νέον," ύπερ Ρβ.
άμνον εκ ποιμνίων, ύπερ εριφον εξ αιγών, ύπερ σεμίδαλιν
25 και λιβανωτόν. πνευματικάίς " γάρ θυσίαις εύαρεστεΐται χί^ ι6
" θεός." άγιάζοντες δε την νηστείαν, κηρν^ωμεν θεραπείαν,
τουτεστι, την τών θείων θελημάτων εκπληρωσιν, η δη καϊ

4• δτ« 38βυπΐρ1νΐΐη βχ Β. 5• θυσίας] ίυσιβίίας Β. την] + ώί Εάθ.

ΐηνϊΐίβ Β. 1). 8ΐ;ΐΐίιη αληθώς πανάγιον ρΓΟ πάναγνον άληθάς ΕεΜ. ίηνίΐίβ Β. β.
η. δη Ηββιιιηρίυπι βχ Β. 1). 8. ιικύτως αοεεϊβίΐ βχ Β. ίο. ύπονΰπτιιν
(βϊϋ) Ε(3(3. &η1β Μ'ιαΏΒ. II. γίνος ρΓΟ γ*γραμμίνον ί\ά. 12. άγίως τι και
καθαρώς] ώς οΊϊ ίίιΐ. >3• νπομϊνομιν \ν\. αηΐβ Μί^ηβ. ου γάρ ρτο οϋχϊ ίί(1.
Ι4• 'γω οπι. Β. (Α.Υ.) λίγα Κύριος ηββιιπιρίίΐ βχ Β. (XII.) ιό. άπ-
ηθίνοντας την κ. αοο οπίίιιβ Β. 2θ. μου ΕββυπιρΙυπι βχ Β. μην]
μϊν Ε(1(1. αηΐβ Μίχηε. 22. Ηηεο θυσία καθαρά κα\ 300β88βπιηΙ βχ Β.
23—3°8• 3• ΰπίρ μόσχον νΐον—\όγους Οία. Β. 20, 2"]. Ηββε άγιάζοντίς
8«—ΐκπ\ήρωσιν ΓερβτϊιιηίϋΓ ϊη 1). 26. κηρίξωμιν] κηρΰξατι 1).
Κ Γ 2
 308 Β. ΟΥΕΙΙΕΙ ΑΙ^ΕΧΑΝϋΚ. ι. ι$, ι6.
πρεποντως παρεποιτο αν το ευθύ, το εύαγωγον του τρόπου,
ο το προς πάν ότιούν ετοιμον των εις ευσέβειας ηκοντων
λόγους• επιτελεσομεν δε της θεραπείας τους τρόπους, συνει-
λεγμένων Ιν εκκλησ'ιαις των εκ γερουσίας, συνδεδραμηκο-
των δε καϊ απάντων των κατοικούνταν την γην, κλαοντων 5
Τ€ και μάλα συντόνως εις ολην ήμίραν, καϊ άραροτως δια
κείμενων, οτι πάντη τε κα\ πάντως ελεήσει θεος' εστί γαρ
^°£ 6 " Μακρόθυμος καϊ πολυελεος και αληθινός," " Έξαίρων
ΜϊοΗ.νΐι. « ανομίας και υπερβαίνων αδικίας και ου συνεχών εϊς μαρ-
Λ " τυριον όργην αύτοΰ, κατά το γεγραμμενον, οτι θελητης ίο
" «'λίουί εστί."

"Οτι έπ-ύε η Ημέρα του Κυρίου, και ώε ταλαιπωρία εκ ταλαιπω-

ι6 ρίαε Ηζει. κατέναντι των οφθαλμών υμών βρώματα έίωλο-
θρεύθΗ, έ£ΗράνθΗ και έ£ οίκου θεού ημών εύφροσύνΗ και
χαρά. ι5

Ήμεραν Κυρίου φησι, καθ" ην αν γένοιτο πληροΰσθαι τα εζ

οργής, η της άκρίδος αύτοΐς επενηνεγμενης και δαπανωσης
β τα εν άγροΐς και εις λιμού και ένδειας πεμπούσης δείματα,
καϊ αΰτην εντιθείσης του θανάτου την πτοίαν, ήγουν των
Βαβυλωνίων καταφθειρόντων άπαντα, πολεσί τε καϊ κωμαις 2 ο
επιφυομενων, άλλο τε επ' άλλω προσεργαζομενων κακόν,
και ταλαιπωρίαν εκ ταλαιπωρίας προσεπιρριπτούντων άε\
τοις ενοικοΰσι την γην, ως μηδ* όσον ειπείν άναπνεΰσαι
δύνασθαι βραχύ, και τι δια μέσου γενέσθαι χρηστον, εφ'

3• «ττιτίλ^σωμίν Ε(]<1. τούί τρ. τηί 6(ραπιία{ ίην. οτά. ϋ(1. 4- ϊκκλησ-.υ
ϋ(1. .",. Λί' ;ΐ85ΐιιηρΙυπι οχ Β. απάντων] πάντων 'ύά. κλαιόντων ϋιΐ.
η. Ηαεε πάντη τι καί 30069δεπιη1 βχ Β. δίαΐίιη πάντων 'ύά. ί'λ«ϊ ϋ(1.
9• μαρτνρίαν \\<\. ΙΟ. ■γίνος ρΐΌ γιγραμμίνον ϊιά. 12. τοϋ ϊββυιτιρίυπι εχ Β.
ώ: οπα. Ρ. (68.) 13. (ξοΧοθριύθη ΑνΛ). 14. ΑδίΐιιηρΙα ϊζηράνθηεχ Β., κα\
βχ Β. (22. 81.) [Ργο ίξηράνθη, άαηί ΐξηρθη 49• βΐ (οπήΐίβηΐββ ί'ξωλοθρ(ύθη,) 22, 51.
86, 238. α. ίηίϊι 2ΐι η. ο. ά.~] ημών Β. (26, 36, 49> 51» 10^> ι53) "Μ"» Εαά.
1 6. αν γίνοιτο Β. Ι), (δ« Κ<1<1. 1 7• ϋαπανώση! τα ΐν αγροϊί] τα ιν άγρω δα-
πανώσηι \\Λ. 19. πτόαν ϋιΐ. 21. ϊμφυομ. πι], 22. ϊπιρριπτόν-
των Β. 23- τοϊί 38811ΙϊΐρΙιιΐη εχ Β. άνανιϋσ-αι Β.
 ί. 15, ι6. ΙΝ ,ΓΟΕΙ,ΕΜ. ΤΟΜ. Ι. 309

ωνπερ ην εικός καν γοΰν άπο μέρους και μετριαν εχειν δυ-
νασθαί την παραφυχην τους τη συχνότητι των κακών
λοιπόν άφορητως εντετηγμένους, επειδή δε πεπαινομενων
ηδη των καρπών, καϊ τον άμώντα λοιπόν μονονουχι κα- & 211 Δ.
5 λονντων εφ' εαυτοΐς τών ληίων, βότρυός τε καταπερκάζον-
τος καϊ το εκθλίβεσθαι γλιχομενου, γεγονε που τάχα της
άκρίδος ή εμβολή, βρωματα φησιν έ^ωλοΟρεύθη εζ οφθαλμών
αυτών, οίον ήρπασμενων τών εν όψει γεγενημενων, παρα
κείμενων δε ωσπερ αύτοΐς, και ετοιμοτάτην εχόντων την
ίο άπολαυσιν' έξρρθαι δε διαβεβαιοΰται πάλιν κα) έ£ οίκου
Κυρίου την τε εΰφροσυνην και την χαράν. εθυον γαρ, ταΐς
€'£ αγρών εύκαρπίαις επαγαλλόμενοι, κα) τους της ευφροσύνης β
έπετηδευον τρόπους άνατιθεντες τα χαριστηρια διατοι το
περιχεϊσθαι πλουσίως τοΐς εκ γης άγαθοΐς.
15 Έ,ύρησομεν δε τοιοΰτόν τι πεπονθότας κα). αυτούς μάλιστα
δη τους είς Χριστον πεπαρωνηκοτας. γεγονε μεν γαρ αυ-
τοΐς εν όφθαλμοΐς ηδη πως ό άρτος της ζωής " Ό εκ του ®• ^°*η•
" οΰρανοΰ καταβάς καϊ ζωην διδονς τω κόσμω," " ό κόκκος Ά• Χα•
" του σίτου ό πεσων εις την γην," καϊ πολλοστός άναφυς,
2 ο οίνος ό νοητός, ό καρδίαν ανθρώπου κατευφραίνειν ε'ιδως. Ρβ- οιυ•
επειδή δε ου διαλελοίπασι ταΐς άπειθείαις υβρίζοντες, γε- ο
γονεν αύτοΐς εζ οφθαλμών και οίον εκ μέσου τα βρωματα
τα πνευματικά" άποπεφοίτηκε γαρ απ αυτών η παντός
αγαθού μεθεξις, 'ε^ρται δε κα) έ% οίκου τού παρ αύτοΐς
25 ευφροσύνη κα) χαρά' δεδονται γαρ εϊς ερημωσιν, καϊ δια-
τελοΰσιν ο'ι ταλανες " Ούκ οντος βασιλέως ούδε άρχοντος, Ηοβ• "*•

Ι. κάί 358ΠΠΐρΙιιπι εχ Β. εχην 8. την παραψ.] δννασθαι παραψυχην εχειν Ε(](1.

2. λοιπόν των κακών Ίϊά. 4- ή&Ί Ρ0!ί' καρπών ΐΓ3Ι1Βρ. ϋ(1. μονονυνχι
αβκυπιμΙυηι οχ Β. 6. το εκθλίβεσθαι γλιχομε'νον] γλιχ. έκθλίβ. 'ύά.
9• 6ε »88υιηρΙϋπα εχ Β. την άπόλ. εχ. έτ. ίηνεΓβο οπίίηε ϋά. ίο. έξηρ-
θηναι ρΐΌ ε'ξήρθαι 'ύά. διαβεβ. πάλιν Ιιοε οπίίηε Β. XI. τ• αββυπιρίιιπι
βχ Β. 13. ε'πετη&ευον τρόπου! Ηοο οπίϊηβ Β. 1). 14• άγαθη! ΑιΛ.
Ι5• μάλιστα οή \ί(Χ στά. Β. 17• εκ τοί] έξ Εάά. Ι9• την
αββαιηρίτιιη βχ Β. 20. ό νοητοί οίνοι ίην. ογ3. ηά. καρδίαι ανθρώπων 'ύά.
22. τα βρ. τα πνευματικά] βρωματα πνευματικά 'ύά. 23- απ' ακβηιηρίυπι
βχ Β.
 310 Β. ΟΥΚΙΕΜ ΑΙ,ΕΧΑΝϋΕ. ί. 17, ι8.

" ούκ ούσης θυσίας ούδε οντος θυσιαστηρίου, οΰτε Ίερατείας

" ούτε δήλων."
Και καθ' έτερον δε τρόπον εζηρησθαί φαμεν εξ οφθαλμών
ά" αυτών τά τε βρωματα κα). την εϋφρο^ύνην και γ,ΑρΑν. εφη
8.Μ&ΙΛ. μίν γαρ ό Κύριος ημών Ιησούς Ό Χρίστος, Οτι " Ούκ έπ' 5
" αρτω μονω ζησεται άνθρωπος, αλλ επί παντι ρηματι
" εκπορευομένω διά στόματος θεού." νου δε οτι τροφή
λόγος, ούκ αν ενδοιάσειέ τις. τοΰτο της Ιουδαίων έζηρτχι
πληθύος' γεγόνασι γαρ (ν ένδεια τροφής της πνευματι
κής" ου νενοηκασι τά ΝΙωυσε'ως. και γαρ ό θεσπέσιος ίο
ιΟογ. ιιι. γράφο, ΥΙαΰλος ""Αχρι σήμερον επι τη αναγνώσει της
" παλαιάς διαθήκης, κάλυμμα επί την καρδίαν αυτών
" κείται" μεμισηκασι δε τά διά Χριστού θεσπίσματα.
ώλόθρευται δη ούν πάσα αύτοΐς πνευματική τροφή, ούκ
α αύτη παθοΰσα τον ολεθρον, άλλα τοις πεπονθοσιν ούκ έτι 15
παρακείμενη, και όσον ηκεν εϊς εκείνους, ούδε υπάρχουσα
παντελώς, άλλ' ό γε Κύριος ημών Ιησούς ο Χρίστος τοΐς
εις αυτόν πιστενουσι το χρηναι διανέμει τρυφάν, καϊ εν-
ΡΓον. χ. σπαταλάν άγαθοΐς τοΐς άνωθεν, γεγραπται γάρ ότι " Ού
3
" λιμοκτονήσει Κύριος ψυχην δικαίου, ζωην δε ασεβών 2ο
" ανατρέψει."

17'Εσκίρτκσαν δαμάλειε επί ταΐε φάτναιε αυτών, ΗφανίσθΗοαν

212 Δ. α θΗοαυροί, κατεσκάφΗβαν λΗνοί, ότι έ£ΗράνθΗ οΐτοε. τί άπο-
θΗσομεν έαυτοΐε ; έκλαυσαν βουκόλια βοών, ότι ούχ υπήρχε
νομΗ αύτοΐε, καϊ τά ποίμνια τών προβάτων ΗφανίαθΗ. 25

ι. ίί/κ'ωί ρΓΟ 'κραηία! Έάά. 4• *<" *!*•] + τη» ϋ<3. Κ• Η3ε<:

ήμων Ί^σοΟί 6 Χριστεί, οτι 300β886ΓΠηΙ βχ Β. 6. όπ] ΐν Ίιά.
η. ότι ακκυιηρίιιπι βχ Β. 8. Χάγοϊ. ουκ άν 6' ρπ> Χόγοί, ουκ αν Έάά.
ηξήρται πΧηθύος] πΧηθίοί ΐξηρθαι Χίγιιν ΊΊά. <). τήί α85Μΐη|>Ιιιιη εχ Β.
ΙΟ. και γαρ ο θ. γράφιι Παΰλοι] άλλ' άά. II. Ηαεε ί'ττΐ τη άναγν. τηΐ
π. διαθήκης &εεε38εηιη( εχ Β. 13. δί] γαρ Ίιά. τοϋ ρΓΟ οια ΊΊά.
Ι4• Ι Ιαεε &ή συν αΒβιιπιρΙιιιτι εχ Β. πάσα αντοΐς Ηοε οπΓιηε Β. Βίηΐϊπι ή <ΐ(1ι1. ϊϊιΐ.
Ι7• Ηαεε ήμων Ίησοΰι 6 Χριστοί ΒεεεββεηιηΙ εχ Β. ιδ. οιανίμα τρνφαν
Ηοε οπίίιιε Β. 24. ίκΧανσίν V. (22. βΐ.) 25. ήφανίσΰη Β. Ρ.
(ΑΙεχ.) ήφανίσθησαν Εάά. (Υ»1. μ)

"V
 ί. 19, 2ο. ΙΝ ,ΙΟΕΙ,ΕΜ. ΤΟΜ. Ι. 311

Καϊ τοις άλόγοις τών ζώων εσθ* οτε περιτ'ιθησιν λογον

η θεοπνευστος γραφή, τάς των "πραγμάτων φύσεις εις το
εύχαρί τε καϊ άστε'ιως έχον εύτεχνως διαποικίλλουσα, καϊ
οίον εν ηθει γράφουσα τάς οίκονομίας, ων αν πρεποι νουν.
5 (ΐτα τι το θαύμα, καν ε'ι δαμάλΐΐς λίγοι διαο-χιρτηο-αι τυχόν, 1>
κλαυταί τε βουχόλια βοών ; άφορητως γαρ αυτά καταπιεζον-
τος του λιμού, τάχα πως κα\ άνιο-χίρτηο-αν αν καϊ τεθνηκα-
σιν, είπερ ην αΊσθησις αύτοΐς των επενηνεγμένων, ηφανίσ^αι
δε φησι θησαυρούς καϊ χατίσχάφθαι ληνούς, ουδεμιάς που
ίο τάχα φροντίδος ήξιωμε'νας, διάτοι το μηδέν εξ αγρών
συλλεγεσθαι, άλλα δρεπάνην μεν άπρακτεΐν την εν άμπελω
καϊ βοτρύϊ, ζηρον δε δη τάχα καϊ άτελεσφόρητον τοις άγροϊς
επικεκλίσθαι τον στάχυν. ταύτητοί φασι Τ< άπούηο-ομεν
ίΛυτόϊς ; ότι δε, ως εφην, τοις τών καρπών ημε'ροις και ο
1 5 αύταϊ συνδιολώλασιν α'ι της έρημου ποαι, καθίστησιν εν
αργές, ηφανΙο~ναι λέγων και αυτά των προβάτων τα, ποίμνια,
λιμφ δη πάντως κατεφθαρμενα, κα\ της συνήθους και φι-
λαιτατης αύτοΐς εστερημενα νομής, εφαρμόσει δε κα\ ταύτα
σοφώς ταΐς Ιουδαίων συμφοραις, οι πεπαρωνηκασιν, ως
2ο εφην, εις τον τών όλων Έωτηρα Χριστον.

Πρόο σε, Κύριε, βΟΗσομαι, ότι ττΰρ ανάλωσε τα ωραία τηο έρημου, 19
και φλό£ άνήψε πάντα τά £ύλα του άρροΰ, και πάντα τά κτΗνΗ <1
τοΰ πεδίου άνέβλεψαν πρόο οέ, δτι έξΗράνθΗσαν άφέσειε ύδά- 2ο
των, και πΰρ κατέφαΓε τά ώραϊα τηο έρημου.
»5 Ώραϊα μεν της έρημου φησι τά εν πεδίοις τάχα που τοις

Ι. πιριτ. λογον Ιιοο οπϋηε Β. 2. πραγμάτων] πράξίων Εάά. «2γ οπι. Β.

3• ΐντίχνωι ϊϊά. φ """ (8'<0 'ΪΊ• «'δ« β 8ν>° οοΓΓβχίΐ Μίβηε. 5• Γ0
&8811ΓηρΙαπ) εχ Β. δαμάλίΐι λίγοι διασκιρτησαι] δάμαλίί λίγοιτο διασκιρταν ύά.
6. καταπιίζοντο! τον λιμον] κατ(πιίζοντο τφ λιμφ 'άά. 7• **" 0ΙΠ• Β. •""
τίθνήκασιν] και τιθρηνηκασιν αγροί ίίά. 8. αΐσθησίί αντο'ΐ! Ιιοο ΟΓίΙίηε Β.
ΙΟ. ηξιωμίνονι ίίά. 12. Η αεο δή τάχα ακϋΐιπιρία βχ Β. 13- *πι-
κικλίσθαι ] ΐπικλίνιιν ϋά. τοι 385πηιρ1ιιπι 6Χ Β. Κΐίΐΐιιη φησι ίίά. Ι"], δη
ίΐίΒπιηρΙιιιη εχ Β. ΐ8. νομής] ζωήί 'ύά. ΐ'), 20. ΙΙ;αχ• ώ:
ίφην βϊ τον των ίλ ων Σωτήρα αδδΐιΐϊ] ρΐα βχ Β. 21. ηνάλωσί Ρ.
22. πάντα &\1. 30ςβΒβίΐ βχ Β. 23. άνίβΚ(ψ( Β.Ρ. (ΑΙβΧ.) άνίβλίψαν
Υ.άά. (ΥαΙ. η) 24. ωραία οπι. Εάά.
 312 Β. ΟΥΚΙΙ^Ι ΑΙ,ΕΧΑΝΌΚ. Ι 19, 2θ.

άνηροτοις αυτομάτως φυόμενα' ξύλα, γεμήν του αγροϋ τά

εν κηποις τε καϊ παραδείσοις ευγενή βλαστήματα, και ταΐς
εξ ωρών εύκαρπ'ιαις περιανθίζεσθαι πεφυκότα' ταΰτά Τ€ Ιν
6 ειδει πυρός μονονουχι κατεδηδοκεναι βροΰχόν τε και ερυσί-
βην. ποιείται δε χρησίμως την προς θεον εύχην εύτεχνεσ- 5
τατα, διδάσκων, ώς ηκιστα μεν παρ έτερου δεήσει ζητεΐν
της συμφοράς τήν άπόστασιν, προσάγειν δε μόνω τω σώζειν
ισχύοντι τας λιτάς, και ώς εξ οργής επάγοντι τά καταλυπεΐν
εϊωθότα. μη γάρ δη χρηναι φρονεΐν εύ μάλα φησιν αυτο
μάτως τα τοιαδε συμβηναι των κακών, επενηνεχθαι δε ίο
μάλλον ως εκ θειων αΰτοΐς μηνιμάτων' και τούτο ήμΐν
αϋτος ό τών όλων θεο? 5ίά φωνής έτερου προφήτου φησ'ιν
213 Δ. β «Ε; εσται κακία εν πάλει, ην Κύριος οϋκ εποίησεν" ου
ΐϋ. 6. γαρ αν γένοιτο τι τών κακοΰν εΐωθοτων η πόλεις η χωράς,
ο πραττοιτο αν μη οϋκ έφιεντος θεοΰ. σώζει γαρ ους αν 15
ελοιτο, και άπαλλάττει κακών. άναπείθει δη ούν τών
λελυπηκότων την λυσιν παρά θεοΰ ζητεΐν, ριπτοΰντας ώς
άποτατω τό γε οϊεσθαι δεΐν της τών ψευδωνύμων θεών
χειρός, κα\ επικουρίας δεδεήσθαι τά κατ αυτούς. εϊτιρΑνβαι
δε φησιν άφεο-εις ϋ^α,των. ύετοΰ γάρ τήν γήν ουκ άρδοντος, 2ο
Ι) καθιεμενης δε προς τούτω της ερυσίβης, εζωπλισμενης δε
καϊ άκρίδος, καϊ βρούχου πηδώντος, κα\ καμπής έρπουσης,
πώς ήν άμφίβολον ώς παντη τε και πάντως οίχοιτο αν αύ-
τοΐς τά ζωαρκή προς το μηδέν ; καταφθειρομενης δε και πόας,
πάσα πως άναγκη καϊ κτήνη παθειν τον ολεθρον. 35
Φαιην δ' αν ότι τάχα που και Ίουδαίοις εν εσχατοις του
αιώνος καιροϊς επιστρεφουσι προς θεον, πρεποι αν ειπείν
τας τοιασδε φωνας, τάίς τών αγαθών ενδείαις έντεθλιμ-

I. αναφυόμενα Εάά. τι ρτο γι ϋύ. ίΐηΐε Μί^ηε. 2. τβ ΜκπιηρΙηιη εχ Β.

ιϋτινη (βίο) Β. 3• τί] δί 'ί^• 4• μονονουχι κατ<δηοΌκι'ναι Β. κατιδ.
φησ\ν μονονουχι \\ά. ζ. ίυτεχνίστατα] (κτινίστατα 'ύά. 6. &(ήσα
ζψι'ιν Ιιοο οπ]ίηβ Β. ΙΟ, II. τα τ. συμβηναι 61 ημ'ιν αυτοί Ιιοο οπίίηο Β.
14• *; ρπαβ αϊϋΐιιηρίηιη εχ Β. ιό. δι; αδδΐιιηρίυιτι εχ Β. Ι7• πάρα
θίοΰ ζητί'ιν \\Ο0 οτά. Β. ώί άποτάτω] μακράν ύά. 19• ϊξηράνΰη \ιά. ΐέηράνθη-
σαν ε βυο Μίρ;ηε. 20. οϋκ άρδοντο! την γην ίηνεΓβο οπίίηε ϋά. 23• ην άμφί
βολον] αν άμφίβολον ην Ίιά. πάντη τί και ΒίίΐιιηρΙη εχ Β. 25. και υιη. Β.
 ΰ. ι. ΙΝ .ΓΟΕΙ,ΕΜ. ΤΟΜ. Ι. 313
μενοις καί κατοιμώζουσι. δεδαπάνηται γάρ αΰτοϊς ώς ύπο ο
πυρός τα εις νουν αγαθά, άκρίς τε αυτά νοητή κατεδηδοκε,
και έ^ηράνθηο-αν ίκρίτας υδάτων. " Ένετείλατο γάρ ταΐς Εβ. ν. 6.
" νεφελαις του μη βρεζαι εις αυτούς ύετον," κατά το γε-
5 γραμμενον, καί γεγόνασι άβατος τε και άνυδρος γη, ήτις ε*• Ηϊβτ.
ου κατοικηθησεται. ημών δε δη περί των εν πίστα δεδι- 43-
καιωμίνων προανεφώνει θεός, καί των δια Χρίστου χαρισ
μάτων άμφιλαφεστατην εσεσθαι την χορηγίαν ύπεδηλου
λίγων " Εν τί) ημ^ρα εκείνη άποσταλάζει τα ορη γλυ- Ι»*»
ΙΟ " κασμον, κα\ ο'ι βουνοί ρυησονται γάλα, και πάσαι α'ι
" αφέσεις Ιούδα ρυησονται ΰδατα, και πηγή εξ οίκου Κυρίου ά
" εζελεύσεται, καί ποτιεΐ τον γειμάρρουν των σχοίνων' ' και
μην και ετερως " Έγώ Κύριος ό θεο?, εγώ επακούσομαι Εβ• «Η-
" ό θεο? Ίσραηλ, καϊ ουκ εγκαταλείψω αυτούς, άλλ' ανοίξω
τ5" έπ\ των ορέων ποταμούς, και εν μέσω των πεδίων εις ελη,
" καί την διψώσαν γην εν ύδραγωγοΐς'" ούκοΰν ημείς μεν
εν τούτοις, ει δε δη βαδίζοιεν εις μεταγνωσιν καϊ άνα-
βλεψοιεν προς θεοί/, λεγοιεν τε και αυτοί Προς οέ Κυρα
χεχρΑζομαι, ληψονται τάς των υδάτων άφεο-εις, άντλησουσίβ Ιο.χα. 3•
2 ο τε μεθ ημών το ύδωρ το νοητον " εκ των πηγών του σω-
" τηρίου," ποτισθησονται δε και " τον χειμάρρουν της τρυ- Ρ»• «**.
" φής" παρά του θεοΰ και ΐΐατρος, και την πηγην της ζωής
εζουσιν εν καρδίαις. παρακείσεται δε αύτοΐς εϊς τρυφην •καϊ
τα, ωραία της έρημου, τουτεστι, νομή καλή καί άμφιλαφης,
25 «γ γνώσιν αυτούς άποτρεφουσα την εν Χριστώ νοουμενην
θείον τε κα\ εύαγγελικην.
& 214 Α.
Σαλπίσατε σάλττίΓτι εν Σιών, ΚΗρύΕατε εν όρει άπω μου, καί Κεφ. β'.
συΓχυθΗΟονται πάντεο οϊ κατοικούντεο τιϊν ρίν, διότι ττάρεστιν

3• υδάτων ηοοβδβίΐ βζ Β. 4- *'* αντονι ίιτϋν] ΰίτίιν ϊπι της γης Έ,άά.
γένος ρΐΌ γιγραμμίνον ϋιΐ . 6. 0(126 βειμιπηίιΙΓ ιΐ8(]116 3(1 ήη. «οΐιοίϋ ημών
6ί 6η—κα'ι ιναγγιλικήν υτα. Β. ΟοηΙιιΗ Ϊ£ΪΙυΓ (:υπι Ο. 17. «ι 1). πρ<>{ Εάά.
20, 21. νοητοί—ϋ και Ό. νοητον, και »κ των πηγών τοϋ σωτηρίου ποτισθησονται,
και Κιΐϋ. 25• άποτρίφονσα Ό. άπαστρίφ. Εάά. 20. συγχνΰησονται Β.
(240 = 1). 86 ναα.) σνναχθήτωσαν Ρ. (Αΐβχ.) συγχυθήτωσα» Εάά. (νβΐ. ν)
νΟΙ. Ι. 8 8
 314 Β. 0ΥΚΙ1.Ι.Ι ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. ϋ. ι, 2.

2 Ημέρα Κυρίου, ότι έπ-ϋο Ημέρα σκότους και τνόφου, Ημέρα

νεφέλΗΟ και όμίχλΗΟ.

Γράφεται δη πάλιν άστείως ημίν τον πολέμου το σχήμα.

•> ειη ο αν και επ αμφοιν αλησες, καν ει επ ακριοος και
βρούχου νοοΐτο τυχόν, καν εΐ έπ αυτών έλοιτο τις των 5
Βαβυλωνίων, ώς γαρ ηδη του πολέμου βεβηκοτος ίΐσω
θυρών, και μονονουχι περιηγγελμένου κατά πάσαν γην
Έιών, ήγουν εν όλη τί) Ιουδαία, καΙ θορύβου και δειματων
άναπλησθησεσθαι τα πάντα φησίν. πάρεστι γαρ ήμερα.
Κυρίου, τουτέστιν, ούκέτι προαγορευσις το χρήμα μόνον, ίο
άλλ' εν όψει τα. πάθη, κα\ εν αύταΐς γεγονασι ταΐς πείραις
τών πάλαι προηγγελμένων, ' ους ην άμεινον πάρα πολύ
^μεταφοιτάν έλέσθαι προς τά βελτίω, και προ εφόδου και
παρουσίας την τών κακών άποσείεσθαι πεΐραν. οΰκοΰν
άναδύεσθαι προς μετάγνωσιν ουκ έα, μεθιέντας δε ωσπερ 15
το της γνώμης άναπεπτωκός και το ράθυμον, είς φιλεργίας
'ιέναι κελεύει γοργώς, και επί γε το βούλεσθαί σφισιν αύ-
τοϊς επαμυναι γενικώς, θεώ δηλονότι προσθέοντας, και τών
αρχαίων αϊτιαμάτων αφανίζοντας τά εγκλήματα ταϊς τών
άμεινονων εναγωγαϊς. ταύτητοί φησιν εγγύς είναι την ήμίραν 2ο
Κυρίου, καθ' ην έσονται μεν ως εν ομίχλη και ο-χότω, τον
ά εκ της άκρίδος δεδιότες λιμόν, ήγουν την εκ τών Άσσνρίων
έπηρτημενην αύτοΐς αθλιότητα και καταφοράν.

Ώς όρθρος χυθΗσεται έτη τά ό*ρΗ λαός πολύς και ισχυρός- όμοιος

αύτώ ού ρέΓονεν άπό τοΰ αιώνος, και μετ' αυτόν ού προστε- 25
3 θΗοεται εως ετών ε!ς Γενεάς Γενεών, τά έμπροσθεν αΰτοΰ ττΰρ

5• νοοϊτο τυχόν Ιιοο οπϊίηβ Β. 6. βφηκότοί] + τ« ΈάΛ. η. πιρι-

ηγγιλμίνου ρθ8ΐ Ιουδαία (πιηκρ. ηά. την ρπ) γην ϋά. 9• άναπΧησθή-
σισθαι] άναπλησθηναι \\ά. 8ΐιι(ίιη την πάλιν ρΓΟ τά πάντα αά. γάρ] + ή \\ά.
II. άλλ'] + ώι ϋά. πάντα ρΐΌ πάθη ϋά. 12. πάρα] κατά ϋά.
Ι4•_ πιΐραν] φροντίδα ϋά. ΐξ^ άναδύισθαι προί μιτάγν.] προς ρΛτάγν.
ίιΚϋισθαι'ύά. 1 8. και αββΙΙΠίρΙΐΐηΐ οχ Β. 20. ίττίίγω^ιιΪΓ ϋ(1. 22. τών]
τήί ϋίΐ- 23. ϊπηρτ. αυτο'α Ιιοο οπίιηε Β. καταφοράν] καταφθοράν 'ύά.
25. άπα] (Κ ¥.
 ϋ. 3, 4- ΙΝ ,ΓΟΕΙ,ΕΜ. ΤΟΜ. Ι. 315
άναλίσκον, και τα οπίσω αϋτοΟ άναπτομένΗ φλό£• ώε παρά-
δεισοε τρυφάε η γη προ προσώπου αΰτοΟ, και τα οπίσω αύτοΰ β
πεδίον αφανισμού, καϊ άνασωζόμενοε ουκ εστίν αύτώ.

'Όρνρον εοικεν άποκάλεΐν η την εν ορθρω δρόσον, η επειδάν

5 όλως καταχεηται των ορών, άφίησιν ούδεν των (ν αυτοΐς
αχαταδευστον' ήγουν τας πρώτας ηλίου βολας, και του της
ημέρας φωτός την ευθύς τε και εν άρχαΐς άνάλαμψιν, η
ταΐς των ορίων κορυφαίς και πρό γε των άλλων μονονουχϊ
κάί ενευρυνεται, και κατερυθαίνει βουνοΰς. ούτως εσεσθαί & 215 Α.
ίο φησιν ϊπΊ τα, 'όρη τον λαον τον Ίο-χρρον, ακρίδας τυχόν, ήγουν,
4ζ όμοιοτητος της άπ' αυτών, τον Άσσύριον ως Ιν πληθύϊ
νοουμενον άπαραβλητω λοιπόν όμοιος γαρ αυτω φησίν ούτε
γεγονΐν απο του αιώνος, ούτε μην εσται ποτέ. επειδή δε ταΐς
των ακριδών εμβολαίς δαπανάται μεν το παρεμπίπτον ευθύς,
1 5 « δ« δηπου τι κα\ περιλειφθεν τύχη, έργον εστί και αυτό των
επομένων ταΐς πρώταις' πυρ αναλία-χον εφη τα ίμπροσνεν
αυτόν, φλόγα δε αναπτομίνην τα κατόπιν καϊ επόμενα, τούτο υ
δί αύτο δρασειεν αν οίμα'ι που και πολεμίων στρατός,
έπονται γαρ πάντως ταϊς των φθασαντων άγερωχίαις ομού
2ο και άφειδίαις κα\ οι κατόπιν ιόντες βραχύ' ποιησονται δε
την γην ως τρυφης παρά^εκτον, άρδην άποκείροντες, και εν-
σπαταλώντες τοις εύρισκομενοις. έχει δε τ6 αληθές 6 λόγος
καϊ επ' αυτής ει φεροιτο της άκρίδος.

Ώε δρασιε ίππων ή δρασιε αυτών, καϊ ώε ΐππεΐε οΰτω κατά- 4

2. οπίσω Β. (XII.) &πισθ*ν Εάά. (Α.ν. κ) 3- ουκ *ατίν Β• (Αΐβχ.)

ουκ Ισται ΈΛά. (νβΐ.) 4• «ο«€ν πποκαλίίν Ηοο οπίίηο Β. ί. °ρων Ό.
όρων ΈΛά. ουδέν ροβΐ αΰτοϊς Ιιαηϊφ. Ό. Κάά. 6. άκατά8(νστον Ό.
άκατάρβίυτο» ΛιΛ. άκατάοΊντον ΡοηΙ. άκατάΚινστον (βίο) Β. τηί ημέρας φωτοί
η,οο οτά. Β. 7• *νθύ Έ,άά. άρχ§ 'ύά. §] 8ϊο οοπτεχί ροβΐ Μί(ξηβ. ή Εάά.
8. των ορίων κορνφα'ις Ιιοο οτά. Β. μονονουχϊ καϊ οηι. Β. 9- κατιρυθραίνιι 'ύά.
ΐσισθαι ροβΐ $ρη Ιταηβρ. ϋά. 1 1. Η;ιεοτί}$ ι\π η.«8ΐιιτιρί;ι βχ Η. των'Ασσνρίων
—νοηνμίνων 'ύά. 13. αντφ φησίν ΠΌΟ οπίίηο Β. Χίαΐίπι ον 'ύά. 13- τοϋ
οιη. Β. Ι5• πιρίΚίΐφσϊν τνχη\ πιρίΧιιφθίίη τυχόν 'ύά. ΐστϊ καϊ αυτό] καϊ
αντό ϊσται 'ύά. ιδ. αν 388υιηρ1ιιαι εχ Β. 20. άφαδίαα]
ηΰθαδίίίΐα 'ύά. 23. " δηΐε (V αΐτΐμ (Γαηβρ. ϋά. δίαΐίιη ϊκφίρ. 'ύά.
8 8 2
 816 Β. ΟΥΒ,ΙΙ,ΙΛ ΑΓ,ΕΧΑΝΌΚ. ϋ. 5•

5 ο διώΕονται. ώε φωνή αρμάτων επί τάε κορυφάε των ορέων

έΕαλοΟνται, και ώε φωνή φλΟΓοε ττυρόε κατεσθιούσΗε καλάμΗν,
και ώε λαόε πολύε και ίσχυρόε παρατασσόμενοε εΐε πόλεμον.

Ύην ακρίδα καϊ τον βροΰχον, ει δη φεροιντο κατά χωρών

κα) πόλεων, ούδεν εν μείοσιν εσεσθαί φησιν ίππου της 5
μαχιμωτάτης' κατασκιρτησει γαρ ούτω της γης, ώς τάχα
που καΊ αιμάτων άπομιμησασθαχ κτύπον. άπάσαις τε γαρ
& επιθρώσκουσι κορυφαΐς ορίων, καθίπτανται δε και βουνού
παντός, καϊ οίον φλογός ηχην άποτελουσιν καταπιμπράσης
καλαμην. φασι γαρ ου δίχα κτύπου πράττεσθαι παρ αυτών ίο
των εν άγροΐς την κατάβρωσιν, ηχώ δε τίνα των οδόντων
άποτελεΐσθαι βληχηράν και κακόφωνον, περιθραυομενων αύ-
τάΐς των εμπεπτωκότων, ώς άνεμου φλόγα διαρριπίζοντος.
οχλω δε δη πάλιν πολεμίων αύτην παρεικάζεσθαι, το άποικος
ουδέν αττει γαρ κατά πληθυν, και ολίγα παραχωρεί τοις 15
β άνδριζομενοις εν μάχ-η. βορον γαρ το χρήμα και διά πληθυν
άμετρητον ούκ ευκαταγώνιστον, μάλλον δε και δυσάντητον.
6 αύτος δ' αν γένοιτο και περί τών Άσσυρίων λόγος' εί &
βούλοιτό τις καϊ περί αύτης που τάχα της ' Ρωμαίων εκ
στρατείας, 01 δίκην άκρίδων κατεδηδόκασιν τον Ίσραηλ εις 2ο
τον Κύριον ημών Ίησουν τον άριστον άνοσίως πεπλημ-
μεληκότα, ούδ' ούτω κακώς.

Α• 5• τή" ακρίδα—και πόλιων ονα. Β. 5• *σ(σθαί φησιρ Ιιοο οπίίηβ Β.

6. οΰτω γαρ κατασκ. ίηνβΓβο οπΙίηΒ Έάά. "]. άπομιμήσασθαι]
άπομιμί'ισθαι 'ύά. 9• °">ν β88ΐιπιρ1ϋπι βχ Β. ήχήν άποτίλοίσι Ηοο
ΟΓίΙίηο Β. 1 1, των ρηιικ υπι. ΑιΛ. κατάπτωσιν ρπ> κατάβρωσιν Έ.άά.
12. βληχηράν] βληχραν 'ύά. 8ΐαΐίιη κιά κακόφωνον ,Ί(•068«τηηΙ οχ Β. 13. πατ-
τωκάτων Ειΐιΐ. 14. δχλω δί δή πάλιν πολίμίων αυτήν παριικάζισθαϊ] ίί
δί δύ πολιμίων όχλω αντην παρακάζισθαι, πάλιν ϋ(1. 15- παραχωρΛ ροβΐ
('ν μ. ΐΓΓίΠΜρ. ϋ(1. ι6. μάχαα 'ύά. 19. και πιρι αΰτηι που τάχα]
τάχα που καϊ πιρ\ αΰτηι ύά. των ροβΐ τηΐ 8(1(1. Μ. (κστρατιίαί] στρατίίαι ίίά.
20. άκρίδοι 'ύά. ΒίβΙίπι κατιδ. ροβΐ 'Ισραήλ Ιπιιΐδρ. ίίιΐ. 21. Ηαεο τον
Κύριον ήμων Ίησοϋν τον βί άνοσιωί 300β886ΙΊΐηΙ 6Ζ Β. 22. ούδ' ούτω
κακώί οπι. Β.
 ϋ. 6-8. ΙΝ .ΓΟΕΙ,ΕΜ. ΤΟΜ. Ι. 317

Άττό προσώπου αύτοΟ συντριβΗσονται λαοί. 6

Χρήμα, γαρ, ώς εφην, αμαχον παντελώς και δυσκαταγω-

νιστον άνθρωποις βρούχου και άκρ'ιδος εμβολή. » 216 Α.

Πάν πρόσωπον ώο πρόσκαυμα χύτραο.

5 Αληθές γαρ, οτι δείμασί τε κα\ λύτταις ταϊς άφορητοις

εσθ οτε καΙ η τών προιτωπων άνθη μαραίνεται και κατα-
μελαίνεταί πως εις το άκαλλες τοις εκ νου θορύβοις μονον-
ουχι μεταχρωννυμενη.

' Ωο μαχΗταί δραμοΰνται, και ώο άνδρεο πολεμισταϊ άναβΗσονται 7

ίο έπί τα τείχΗ.

Ίίαταθεουσαι γαρ εν ϊσω τε τοις μαχιμωτατοις, οκνου τε Ι)

άμείνους ύπαρχουσαι και δειμάτων, καΐ αυτών ύπεραρθη-
σονται των ταχών, θρασείαν ωσπερ τινά μελετώσαι την
εμβολην.

*5 Και εκαστοο έν τη όδώ αύτοΟ πορεύσεται, και ου μΗ έκκλίνωσιν

τάο τρίβουο αυτών, και εκαστοο από τοΰ άδελφοΟ αύτοΟ οϋκ 8
άφέΕεται.

Αβασίλευτον μεν η άκρίς, εκστρατεύει γεμην άφ' ενός

κελεύσματος εύτάκτως. φασι δε αύτάς στοιχηδον ιεναι, και
2 ο ώς εν τάξει δαπτασθαι, και ηκιστα μεν άπονοσφίζεσθαι,
περιεπειν δε ούτως άλληλας, ώσανεϊ και αδελφοί, φύσεως ο
αυτής βραβευούσης το φιλάλληλον.

2. παντιλώζ και &νσκ.] δίο ε(1ί(1ί. και δνσκ. παντιΧωι ¥Λά. παντιλώι και 6υσκ.
παντιλώς (?) Β. <). ίραμοΰνται Β. δια&ραμοϋνται Ρ. Κ(Ι(1. (Οο.) II. Κατά-
θίουσαι] Καταθίσουσι Εαά. Κηταθί\ν]σονσι Μί^ηε. τί ρπυβ αββυπιρίυιη εχ Β.
ι6. αυτού οπι. Εάά. ιδ. μϊν] γαρ ύά. μϊν γαρ ρΓΟ γ'μην 'ύά. 8ΐ3ΐίπι ΐξ ρΓΟ
άφ' ίκΐ. 19. κίΧτνσματο! €ντάκτωι Ιιοο οπί. Β. 21. πδίλφαί ίκΐ.
 318 Β. 0ΥΚΙ1ΙΛ Α^ΕΧΑΝΌΚ. ϋ. 8-ιο.

Καταβαρυνόμενοι εν τοΐε όπλοιε αυτών ττορεύσονται.

Οπλα, δε οιμαι που τους οδόντας φηο~\, δι ων αυταΐς ο

πόλεμος, και τα ώς ΐν μάχη κατορθώματα, δαπανωμίνης
μεν πόας, ληίου δε πίπτοντας, και φυτών αυαινομίνων.

ά Και έν τοΐε βέλεσιν αυτών πεσοΰνται, και οΰ μΗ συντελέσωσιν. 5

Βάλλοικτί μ\ν ακρίδες ου βέλων άκ'ισι τους πολΐμουμζ-

νους, άλλ' ούδε τοζον αύταΐς εντείνεται" πόθεν ; κατακρούουσι
δε ωσπερ ταΐς τών εδωδίμων καταφθοραΐς, και τοις λιμοΰ
και ένδειας δείμασιν. οτι δε καϊ αΰτοΐς τοΐς ύπο τοιάνδε
πεσουσι συμφοράν ουκ αν εζαρκεσειε το άπολεσθαι τα εν ίο
άγροϊς, άλλα. γαρ και οίκοις αύτοΐς και πολεσιν εισπεφοι-
τηκότα καϊ παρενοχλοΰντα δεινώς, τον εκ τών άκρίδων
β εξουσι στρατον, ήγουν καϊ αύτον τον Ασσύριον, παρέδειξεν
ειπών Κλ/ οϋ μη σνντελειτωο-ιν. ομοιον ώς ει λίγοι Και τοΰτο
ουκ εσται το της οργής πέρας, παρελθοι δ' αν και επεκεινα' 1 5
φησι γάρ'

9 Τηο πόλεωε έπιλΗψονται, και επί τών τειχέων δραμοΰνται,

και επί τάε οικίας άναβΗσονται, και δια θυρίδων είσελεύσονται
ίο ώς κλέπται. προ προσώπου αυτών συΓχυθΗσεται η γΒ, και
σειοθΗσεται ό ούρανόε, ό Ηλιόε τε και η σελΗνκ συοκοτάσουσι 2ο
και τα άστρα οϋ δώσουσι το φέιτοε αυτών.
217 Δ. α Άκούεις οτι καταπτησονται μεν και αυτών των τειχών,

3• μάχαιι Έ,άά. 5• σνντιΚίσωσιν Β.Ρ. (20. ύ.) σνντ(\(σθώσιν ΈΔά.

(ν&Ι.) 6. μίν] -+- γαρ ϋ• 7• «"ΤίάτταΓ πόθιν;~] 8ίο 6<ϋ<1ί βχ Ό.
(ΐηιίν(τιιί ποθιν Έ,άά. κατακρούουσι] κατακτιίνουσι ϊιά. 8. τακ αββυ,ιηρίυιιη
βχ Β.Ό. καταφθοραΐ{ Ό. Εαά. κατάφοροι! Β. λιμοίί Ε(1(1. (>- κ"' κΐΐ. ιιτη. 14.
ίηνίΐο Ο. τοίϊ πίσοϋσιν αυτοί: ΰπο την τοιάκβί Β. ίηνίΐο Ό. Ιζ. ο" αν]
δί Έ,άά. ι6. φησι γάρ οιη. Β., γαρ ροβΐ Ύήϊ (Ιΐη. 8βς.) α&ΐεηβ.
Ι9• αυτών Β. Ροηί. (κ Λίβχ. XII.) αύτον ΑίΛ. (νβί.) ιτηγη ρΓΟ η γη (βίο) Β.
20. τί ακ&ιπηρίιιιη βχ Β. 21. οϋ δωσονσι Β. (XII. 4-, 86, 240.)
δΰσουσι Κ(ΐά.
 ϋ. ιι. ΙΝ τΟΕΙ,ΕΜ. ΤΟΜ. Ι. 319

και οίον αυτήν καταδηοΰσαι την ποαν, εν ισω τοις ειωθοσι

λωποδυτεΐν, Λα θυρίδων εμβαλοΰσι, συγγεουσαι δήμους, και
μονονουχί διακυκώσαι το πάν, ώς ηδη δοκεΐν και αυτόν δε-
δονησθαι τον ουρα,νΌν, ηλιον δε κα\ σ-εληνην, και με'ντοι κα\
5 Λ<ττρΛ το οικεΐον ώσπερ άνακόψαι σέλας, γεγονε δε πάλιν
ϊν τούτοις ήμΐν υπερβολικός ό λόγος, δύσοιστον τε καϊ
πολυαλγή τοΐς ενοικοΰσι την γήν την συμφοραν άποφαινων.
άτρ€κης δε ό λόγος, καν ει νοοϊτο πάλιν ώς έπ' ανθρώπων \>
στρατιάς, ει καταθεΐν €λοιντο χώρας τε κα\ πόλεως. εν ϊσω
ι ο γαρ ταϊς άκρίσι τα. πάντα περιχεόμενοι, διαλυμαίνονται μεν
άγροΐς, καταθλίβουσι δε κα\ πόλεις, τειχών τε ύπεραιρομενοι
καϊ οϊκοις αΰτοΐς επεισθεοντες, καϊ τοις από σεισμού δείμασι
φιλονεικοΰντες εις αγριότητα.

Και Κΰριοε δώσει φωνιπν αΰτοϋ προ προσώπου δυνάμεωο αύτοΟ• 1 1

*5 ότι πολλΗ έστι σφόδρα η παρεμβολΗ αύτοΟ, ότι ισχυρά ερΓα ο
λόρων αύτοΰ- διότι μετάλΗ η Ημέρα του Κυρίου, μεΓαλΗ και
έπιφανΗο σφόδρα- και τίε έσται ίκανόε αυτή ;

Κφην ηδη φθάσας, ότι σκοπός τω Τίροφητη δεινην κα\

δυσδιακομιστον άποφηναι την συμφοραν, "ίνα δη μεταχωροΐεν
2θ επί το εθελειν ηδη τα. άμε'ινω τε δράν, και μην κα\ βουλεύ-
εσθαι σωφρονεστερον, οι τα?9 εΐ? φαυλότητα παρατροπάίς
λελυπηκότες τον νομοθετην. οίδε γαρ οιδεν ή των άλγηματων
υπερβολή μετακομίζειν ευκόλως ώς εζ ανάγκης τινας επί γε
το ελεσθαι δράν τα. άνδανοντα λοιπόν τω σώζειν οίω τε κα\ ά
«5 άπαλλάττειν ισγύοντι. $ω<τει δή οϋν ό Κύριος φησι την φωνην

2. λωποίυτίΐι»] -+- *α' Εάθ. σνγχίουσαι δήμους Ιιοο υπίίηε Β. 3• °•α-

κυκλωσαι ύά. 7• «•*«• Π}» νϊ"] τνν ΥΠν οΐκονσι ίίά. 8. ι/οοίτο
πάλιν ρθ8( στρατ. Ιπιηβρ. ϊϊά. δΐ&ΙΪΠΙ ώς ίΐβκυιιψίιιπι εχ Β. 9- ο-τρατιαίς
\\ά. χώραν'ύά. πόλιιι 'ύά. 1 1 . άγροϋ ϋά. τ» 388υπιρΙαη) εχ Β.
14- «"] + ο Εάά. (91. 153•) '*• λογού Β. τον αββικηρίυπι βχ Β.
(μ Αΐβχ. XII βαρπιβοπρίυπα.) 17. Η 3βο κα\ τις ίσται Ίκανοι αντπ βοοββ-
βεηιηΐ εχ Β. 8οΗοϋοη βεφίεηβ ίη (Ιιιο ροβΐ φήμην (320• 2°•) (Ιίνίιΐουιιηΐ Ε(1ι1.
20. ήδη ροβΐ Τί Ιταιικρ. ϊ'κΐ. 22. οΆι ίΐΐΐ. 0111. Β. 23. Τίναί
»η(ε ώί- Ιγ. ϋ(1. 24• ιιωθότι ρπ) οΐφ τ( 'ύά. 25- Φΐ<"
ηδβαιυρίιιπι εχ Β.
 320 Β. ΟΥΒΙΕΜ ΑΕΕΧΑΝΌΚ. ϋ.ι».
αυτού προ προο~ωπου δυνάμεως αυτού, μονονουχι στρατηγών
κάί παραθηγων ώς ΐπ' εχθρούς. πρέποι γαρ άν ούχ ετερω
τω μάλλον, πλην οτι τοις προασπίζουσι και τών άλλων
προτεταγμενοις, το διεγείρειν το μάχιμον και οικε'ιαν ηγεΐσθαι
την παρεμβολών, ύπεμφαίνει δε δι αυτών, οτι μη αύτόματον 5
έχει τα δείνα την εφοδον, μήτε μην εκ του παρατυχόντος
β συμβεβηκεν απλώς, αλλ* οτι μάλλον επενηνεκται πάρα. θεοΰ,
λελυπημενου δηλονότι και όσίως ηδη κολάζοντος. καταπτοεΐ
δε αυτούς, πλείοτην τε όσην είναι λέγων την παρεμβολών,
και Ότι 'ιτχυρα 'εργα λόγων αϋτου. άμηχανον δε μη παντη τε ίο
και πάντως εις πέρας ελθεΐν, όπερ αν προστάττοι γενέσθαι
θεός. κάί γοΰν εφη προς τίνα τών άγιων προφητών" Ίερε-
ΗϊβΓ. μίας ούτος ην " Ούχ ο'ι λόγοι μου ώσπερ πυρ φλέγον, λέγει
218 Δ. β " Κύριος, καϊ ώς πελυξ κάκτων πετραν ;" διϊκνεΐται γαρ
ωσπερ δια παντός ό του θεοΰ λόγος, και οίς αν φθεγξαιτο ι ζ
το άντιστατουν ούδεν, είκει δε μάλλον κάί τα σκληρά και
αντίτυπα" καταθραύεται γαρ ευκόλως, κάί τοις δεσποτικοΐς
θελημασι και ούχ εκόντα παραχωρεί, μεγάλη δη ούν κα)
επιφανής η ήμερα, φησί, δια την εις απαντάς ανθρώπους τών
επαχθησομενων δεινών διατρεχουσαν φημην. %α\ τις εσται 2ο
1) ικανός αϋτν\ ; τουτέστιν, ουδείς αν γένοιτο τών επ\ γης άτε-
ραμων ούτως κάί εύσθενης, ώς άντεξάγειν δύνασθαι ταάς
θειαις όργαΐς. κάί σοφός ην άγαν ό θεσπέσιος ΑαυεΙδ άνα-
Ρβ,ΐχχν. κεκραγώς προς θεόν " Συ φοβερός εϊ, κάί τις άντιστη-
" σεται σοι απο της οργής σου; 25

12 Καϊ νυν λέΓει Κύριοο ό Θεόε ημών ΈπιστράφΗτε πρόε μέ έε

όλΗε καρδίαε υμών, εν νΗστεία καϊ εν κλαυθμψ και έν κοπετφ,
5• οι αυτών] δια τούτων Έ,άά. 6. τα δίΐνά ρθβ4 ϊφοδον (ταηβρ. ϋ(5.
7• ΐπινην£κται ροβΐ θίοί Ιταηβρ. ϋά. ρ. δί] + μάλλον ϋά. ίο. β«1
γαρ πά. πάντη τ( καϊ αββαπιρία εχ Β. II. γινίσθαι προστάτττι ρΓΟ
ττροστάττοι γινίσβαι Έ.ΑΑ. Ι3-ΐ8. (Ιιιαβ βεηυιιηΙιΐΓ και γονν—παραχωρι'ι
ονα. Β. Οοηΐιιΐί οιιπι ϋ. 17. γαρ ακϊππιρίιιιη εχ Ό. 19, 20. δια
την—φήμην ονα. Β. Η3&βΙ Ό. 23. θισπίσιος Ε88ΐιπ>ρΙιιπι εχ Β. ά»α-
κικραγως ροβΐ θ(όν ΐΓ&ηβρ. ϋά. 27. όλ^ϊ] + της Εάά. (Α.Χ. Ν XII Πί^.)
ό> κλαυθμφ και ίν κ.~] έν υίπιχηςυο ομ. Ρ. Εάά. (Οο.)
 ΰ. 12-14- ΙΝ .ΙΟΕΙ,ΕΜ. ΤΟΜ. Ι. 321

και διαρρέατε τάε καρδίαε υμών καϊ μΗ τα ιμάτια υμών 13

και επιστρέψατε ττρόε Κύριον τον Θεόν υμών, δτι ελεήμων ο
και ο'ικτίρμων εστί, μακρόθυμοε καϊ πολυέλεοο καϊ μετανοών
επί τακ: κακίαιο. τίε οΐδεν ε! επιστρέψει και μετανοήσει καϊ 14
5 ύπολίπΗται οπίσω αΰτοϋ εύλορ'αν, θυσίαν καϊ σπονδών Κυρίω
τω Θεφ Ημών ;

Εντεύθεν αν μάθοις, και μάλα σαφώς, ως ονχ έτερου του

χάριν ύψοΰ μεν ετίθει τα. διηγήματα" σκληράν δε αύτοΐς και
δυσδιακόμιστον κομιδη προαναφωνεΐ την σνμφοραν, η ώστε
ίο λοιπόν μεταπεΐσαι παρελθεΐν είς μετάγνωσιν. άπογινωσκειν
γαρ ουκ εα' διαβεβαιονται δε, καϊ μάλα σαφώς, ώς ειπερ &
ελοιντο φρονεΐν τα β(λτίω, και τας Ίδιας οδούς καν γονν
τοις δευτεροις επανορθοΰν είς το άρεσκον θεώ, πεπαυσεται
πάντως τα ε'£ οργής, και εις πλάτος αντοΐς εύκοσμίας μετα-
15 χωρησει τα πράγματα, τις δ' αν γένοιτο της τε επιστροφής
αντοΐς, καϊ 6 της λιτής τρσπος, καθ'ιστησιν εναργές, ούτω
λέγων Κα) νυν λίγα Κύριος Ό Θεός ήμων Έπιο-τράφητε προς με
έ£ 'όλης χαραίας υμών. ερρίφθω, φησι, τα. παρωχηκότα,
και άποδημείτω προς ληθην τα. φθάσαντα' εαυτών άμείνους ο
2 ο οφθητε τοις δευτεροις, εκμειλίσσεσθε θεον νηττεία καϊ
πάνω, κοπετω τε και οδυρμοΐς. εψεται γαρ πάντως ταΰτα
δράν τιρημενοις το χρηναι λοιπόν εν εύπαθείαις είναι κα\
τρνφη. ωσπερ γαρ της ραστώνης το τέλος, και του δια-
π'ιπτειν εις ήδονάς καταστρέφει πάντως εις οϊμωγας και
25 κόλασιν' οντω της επιεικείας και τών επι ταϊς μεταγνωσεσι
πόνων η εκβασις είς το της ευημερίας έρχεται πλάτος, χρη-

2. €πιστρεψατ€ Β. (42, 239> 24°) ιπιστράφηη Εάά. (Α.ν. &<;.) 5• "7Γ0"

Χίπηται Β. νπο\ηψιται Εάά. (86, 228.) (ύττολίίψ•<ται Α.ν. &<;.) εί οί. Ϊηίτ3 219 β.
ίΰΧογίαν) + και Εάά. (ν&Ι.) 6. ήμάν Β. (ΑΙεχ. Ν)νμ&ν Εάά. (Χαί.) "}. του
χάριν] χάριν τικοϊ Ε(1(1. 8. τα διηγημίνα ΐτ'ιθιι ρΓΟ ΐτίθίΐ τα διηγήματα ίίά.
9• προανιφώνίΐ ϊιά. ΙΟ. μ€ταπιϊσαι παρ(\θ(ϊν] μιταστήσαι τούτου: ηά.
Ι3• αρίσκιιν 'ύά. πητανσ. πάντως Ιιοο ΟΓάίηε Β. 14. (ίθνί ρπ) αύτοΐι ίίά.
δΟΙΪΠΙ {νθνμίαί ρΓΟ (ύκοσμίιις 'ύά. ΐ6. Οντοϋ 'ύά. ΐ8. όλΐ}(] -+-
τηί (οΙ βηρτα) ίίά. 20. όφθητί τοϊί διντίροιι Β. όφθητι' τοϊί 6<ντ(ροιι 'ύά.
21. κοπιτω] κωκντψ 'ύά. Μνρμω 'ύά. 22. (νπαθίία ύά. 23• τον]
το 'ύά. 20. ίρχιται ττλάτοϊ Ιιοο ΟΓάίηε Β.
νοι,. Ι. τ 6
 322 Β. ΟΥΕΙΙιΙ-Ι ΑΕΕΧΑΝϋβ. ϋ. 12-ΐφ

219 Δ. α σιμον ούν άρα το κλαίειν έφ' άμαρτίαις, καϊ λυπεΐσθαι κατά
\?οτ• θεον. ως γαρ ό μακάριος γράφει ΥΙαύλος " Ή κατά θεον
" λυττη μετάνοιαν εις σωτηρίαν άμεταμελητον κατεργα-
Β.ΜηΐΛ. « ζεται." μακαρίζει δε καϊ αυτός ό Χριστοί τους " ΐίεν-
" θούντας νυν, ότι αϋτο\ παρακληθησονται." καϊ μην και 5
ο σοφός ημίν Σολομών τοιούτον τι φησϊν αινιγματωδώς
νϋ. 3• " &7αθ°ν το πορενθήναι εις οίκον πένθους, η το πορευ-
" θηναι εις οίκον πότου." πλην εκείνο περιαθρεϊν άναγκαΐον,
οση τις εστί της νηστείας η δύναμις. εξημεροΐ τον Αεσπότην,
\> κατευνάζει την όργην, ανατρέπει κόλασιν. εαυτούς γαρ ίο
αΊκιζόμενοι, μονονουχί κα\ λελυττηκότα, και άγριαίνοντα καθ'
ημών τον θείον εύ μάλα δυσωπούμεν θυμον, καϊ την του
καταπαίοντος χεΐρα συστελοΰμεν ευκόλως, εΐ γαρ εστίν
ιδ.σοβη. αληθές, οτι και μόνον όμολογοΰντες τάς αμαρτίας θεού
κατοικτείροντος δίκαιονμέθα, πώς αν ενδοιάσειε τις οτι τοις 15
εζ ασκήσεως πόνοις εαυτούς κατατηκοντες, κα\ οίον αιτούντες
διχας, τών ημαρτημενων κερδανούμεν παρά θεοΰ την άφεσιν ;
οπενθεΐν ουν άρα κελεύει και διαρρηγνύναι σφάς, ηκιστα μεν
τα άμφια, διαπτύσσειν δε μάλλον νοητώς την καρ^ίαν την
άπηνη και πεπιλημενην εις ην ό θείος ουκ είσδύεται φόβος. 2ο
2 Οογ. νϊ. επιστελλει γούν Κορινθίοις ό ΠαΟλοί " Ου στενοχωρεΐσθε
" εν ήμϊν, στενοχωρεΐσθε δε εν τοΐς σπλάγχνοις υμών. την
" δε αυτήν άντιμισθίαν' ως τέκνοις λεγω' πλατύνθητε και
" υμεΐς. χρη δη ούν άρα κατευρύνειν μεν ώσπερ θεώ την
χαραίαν, και μονονουχί περιρρηγνύναι τον νουν, ίν ε'ισδε- 25
ξαιτο το αυτού . το γάρτοι πλάττεσθαι λύπην, καταρρηγνυ-
ά μένων αμφίων εϊκη καϊ μάτην, όνησειεν αν ούδεν τους τούτο

2. Παεο ό μακάριοι ίΐ8δΐιττιρΙ& βζ Β. δΙίΚίπη γράφιι παΰλοι Ηοο ΟΓίΙίηβ Β.

3• άμ€ταμίλητον] 8ίο ΟΟΓΓβχί. αναμιταμίλητον (βίο) 1*1(1(1. 5• νΰν 300088ΪΙ εχ Β.
ΙΟ. άνατρίπιι] + την ίίι.1. II. και λίΧνττηκότα και άγριαίνοντα] άγριαίν.
και \€\υττηκ. ϋά. 12. τον θιΐον κα& ημών εΐ χ(ϊρα τον καταπ. ϊην. ΟΓίί. Η<1.
Ι3• ίϋκόλωί σνστίΧλομιν ρΓΟ σνστϊΚοΰμιν ιϊ'κύλω: ϋ<1. 14. θ«οί κατοικτ.
ΙΐΟΟ οπϋηε Β. 17. παρά θίοΟ των ήμαρτημίνων κιρδανοϋμιν ΐην. ΟΓ(1. ϋά.
ΐδ. άρα 01)1. Β. 21. γοϋν] ουν Έ,άά. 22. υμών] ημών Β.
24• δη »88ΐιπΐ|ΐΙιιπι οχ Β. 25. πίριρρηγννναι τον νουν Ιιοο ΟΓΟΪηβ Β.
26. τογάρτοι Εάά. τοιγάρτοι ε 8110 Μί§ηε. 27• αμφίων οπι. ΑιΛ.
 ΰ. 15-17• ΙΝ ,ΓΟΕΙ,ΕΜ. ΤΟΜ. Ι. 323

δράν ηρημενους' εμποιησειε θ' αν ού βραχύ το κέρδος το

άνοιγνυναι καρδιαν, και εναποτίθεσθαι το θεώ δοκούν"
άποκομιεΐ γαρ το χρήμα προς σωτηρίαν. ότι δε ουκ άπο-
τεύξονται του σκοπού ποιούμενοι τάς λιτάς, εμπεδοΐ λέγων,
5 ως €?77 Α**" ό τ®ν όλων Δεσπότης φιλάνθρωπος τε και
πολυελεος, οϊχτίρμων και αγαθός χα) μετανοων επ) τάίς χα-
χίαις. ει γαρ δη καϊ ελοιτο κακούν τους ημαρτηκότας, άλλ'
οδν εσται πράος, κα\ ούκ ες μακράν μεταχωρεΐ γαρ ευ
κόλως επί το βουλεύεσθαι τα χρηστά, τούτο ειναί φημι β
ίο το μετανοεΊν επ) ταις χαχίαις. ύποτεμνόμενος δε χρησίμως
ο Ώροφητης των την σωτηρίαν άπεγνωκότων το ε'ικαιο-
βουλον Τις οιαε φησιν, ε'ι μετανοήσει χα) υπολείπεται οπίσω
αύτου ενλογίαν, τουτεστι δώσει τοις επιστρεφουσι το
μετασχεϊν ευλογίαν, ώστε χα) σπανών χα) θυσίαν άναθεΐναι
ι ζ πάλιν αύτω, χαίροντας τε κα\ εύφραινομενους άναψαι τα
χαριστηρια.
α 220 Α.
Σαλπίσατε σάλττιπ*ι εν Σιών, άράσατε νΗστείαν, κΗρύξατε θερα- 1 5
πείαν, συναΓαΓετε λαόν, άπάσατε έκκλΗσίαν, έκλέξασθε πρεσ- ι6
βυτέρουε, συνα^ρετε νΗττια θΗλάζοντα μαστούε, έ£ελθέτω
2ο νυμφίοε εκ του κοιτώνοε αύτοΰ και νύμφΗ εκ του παστού
αύτΗε. ανά μέσον τηο κρΗττΐδοε και του θυσιαστΗρίου κλαύ- 1 7
σονται οι ιερείς οι λειτουρι-οϋντεε τω Κυρίω και εροϋσιν
Φεΐσαι Κύριε τοΟ λαού σου, και μΑ δώε τΗν κλΗρονομίαν
σου είε όνειδος τοΟ κατάρΕαι αυτών εθνΗ, δπωε μΑ εΓπωσιν 1)
25 έν τοϊε εθνεσι Ποΰ εστίν ό Θεόε αυτών ;

Αιανίστησιν εδ μάλα και δια τούτων αυτούς ε'ις μετά-

γνωσιν, και τρόπον ούδενα της εις τούτο σπουδής άνεπιτη-

I. ϊμποιήστβ Έάά. 2. θ«ΰ δοκοϋν] δοκοϊν τω θ«ώ ίκΐ. 6. πολυί-

Χ«ογ] φιλίλίΟί 'ύά. 12. ύπόλήψίται 'ύά. Νίηΐίηι οπίσω οιη. Β.
Ι3• «ΰλογ/ακ] + «αϊ τα ίξήι ϋά. Ιζ. άνάψαι] άναμίλψαι 'ύά. ΙΟ. συνά-
γ«τ€ ίκΐ. 20. αυτού οπι. 1*1(1(1. (XII ϊη ιπ<γ. ;κ1(|.) 22. τώ ιιιιι. πιΐ.
(ΛΙεχ. XII.) 24. ονιιοΌί] ύιχώισμϊιν Ρ. (.'!'. ίιιΓπι 221 8.
Τ ϊ 2
 324 Β. ΟΥΚΙΙ,ΙΛ ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. ϋ. 15-17•

δευτον εάν επιτάττει χρησίμως. δεΐν γαρ εφη λαμπρω κάί

διαπρυσίω κηρύγματι κεχρημενους, άγιάζειν μεν νηστείαν,
χτΐρύ]τΑΐ δε θεραπείαν, κάί συναγείρειν εν εκκλησ-ία, τους θερ&-
πεΰειν οφείλοντας, δήλον δε ότι λελυπημε'νον τον των όλων
Ρβ• ... θεόν. ειεν δ* αν ούτοι " Νεανίσκοι και παρθένοι, πρεσβύ- 5
12. 0 " τεροι μετά νεωτέρων," νηπιά- τε προς τούτοις άρτιγενη και
ΰποτιτθα, καΐ μην και νυμφίοι, και άρτίγαμοι κόραι, τάχα
που κατεστεμμενων ετι πασ-τών εκθεουσαι κα\ γαμήλιους
εύνας άρνούμεναι, τρυφης τε ύπερορώσαι κάί ποτών, καϊ
άλλασσόμεναι την σκληραγωγίαν' κρότου περιεσταλμενου, ίο
κα\ ήρεμούντων ασμάτων και εύφημιών, ας εθος τισίν
άναπτειν εσθ' οτε τοις γεγαμηκοσι' και όμοΰ νυμ-φίοις όλο-
ά φυρομεναι. κάί γαρ εστίν αληθές όπερ εφη τις των παρ
δϊΓ.κϋ. ημϊν σοφών " Μουσικά {V πενθεί, άκαιρος διηγησις."
επηρτημενης δη οΰν θείας ήμϊν οργής, πενθέίν άναγκάϊον, 15
ουχί δη ποτοις τε και τρυφάίς εναβρυνεσθαι φιλεΐν. οτι
γαρ ουκ άμοιρήσειεν αν μομφής τε και δίκης το ουκ εν
καιρώ τρυφάν, σαφηνιεΐ τις λέγων των αγίων προφητών
Εβ. χχϊί. π(ρ\ τ£ν £ξ Ισραήλ " Και εκάλεσε Κύριος σαβαωθ εν
" τη ήμερα, εκείνη κλαυθμόν κάί κοπετον κάϊ ξΰρησιν κάί 2ο
β " ζώσιν σάκκων, αυτοί δε εποιήσαντο εΰφροσύνην, σφά-
" ζοντες μόσχους κάί θύοντες πρόβατα κάί λέγοντες Φάγω-
" μεν κάί πίωμεν, αυριον γαρ άποθνήσκομεν. ιτεον δή
ούν εις θρήνους κάί δάκρυα, επηρτημενης όργης, κάί διερ-
ρίφθω πότος, δεΐν δε δή φησιν ό ΤΙροφήτης κάί αυτό τοις 25
πενθοΰσι το Ίερον κάί άπόλεκτον άναπλεκεσθαι γένος, κάί
προς αύτάΐς ταΐς του ναού χρηπιιτι, και ά,νΛ μίσον του 6υ<τι-

2. διαπρυσίω] δΊαπρίττίΐ Ε(1θ. 9• νπίρορωσαι καϊ πότων] και πότοι;

νπιρορωσαι 'άά. 10-12. κρότου— γιγαμηκόσι ροβΐ οΚοφνρόμςναι ΐΓΗΠδρ. Β.
II. ήρεμούντων ασμάτων Ιιοε οπίπιο Β. Ι",• θίίαι ήμ'ιν 1)00 Οτάϊηβ Β.
ι6. δή 388απιρΙιιπι εχ Β. ίναβρύνίσθαι] ίνινρύνίσθαι ¥.άά. ι8. λέγων
ροβΐ προφητών ΐΓΠηβρ. ϋά. 21. ίνφροσννατ ίϊά. 23• Ιτίον δη]
ζητητίον ύά. 24. ηγ 3δκιιη)])1ιιπι οχ Β. 2ζ. δή β,δδΐιπιρί,ιιιη βχ Β.
2(5. άναπλίκισθαι κάί ιϊπόλίκτον ϊηνεΓκο οπίίηε ϊιά. και :ι1ΐ.] -\- δη 'άά. 3"]. τακ
383ΐιιτιρΙυιη εχ Β. 8ι.ιΙπη τον ναοϋ κρηπίσι Ιιοο ΟΓάίηβ Β.

"V
 ϋ. 15-17. ΙΝ ,ΓΟΕΕΕΜ. ΤΟΜ. Ι. 325
αττηρίου κατολολύζειν εκτενώς άνακεκραγότας και λέγοντας
Φίϊο-αι Κύριε του λάου σ~ου, και μη οως την κληρονομίαν σου
εις ονεισος, του κατάρ^αι αΰτων έθνη, Όπως μη εΐπωο~ιν εν τοις α 221 Α.
εννεο~ι Που εστίν Ό Θεός αυτών ;
5 Άλλ' ει περί μόνης αύτω της άκρίδος λόγος ην, πώς ούχι
μάλλον λιμού και ένδειας αϊτούσιν άπαλλαγην ; εκδεδίασι
δε το πεσεΐν εις χείρας έχθρων, καϊ παραιτούνται γέλωτα
καϊ ονεισια-μόν. εικός ονν, φαίην δ' αν ότι κα\ αληθές, ώς
εν τοις αϊνίγμασι τοις περ\ της άκρίδος η των Άσσυρίων
ίο έφοδος εγράφετο λεληθότως. ει δε δη βούλοιτο τις και επ'
αυτής της άκρίδος τα τοιάδε νοεϊν, καταθανμάσειεν αν εικό
των των προφητικών θεσπισματων την οικονομίαν. αυτός ο
γαρ ό της κολασεως τρόπος μονονουχί κατακεκραγε της του
Ίσραηλ αβουλίας, καϊ προσέτι της ενουσης αύτοΐς ασθενείας.
1 5 ηλλάζαντο γαρ " θεούς οι ουκ ε'ισι θεοί," καϊ τον τών όλων Ηίβτ.Η.
αφέντες Αημιονργόν προσκεκυνηκασιν ττ} Βάαλ. άλλ' ιδού
της άκρίδος άφόρητον ποιούνται την παρεμβολην, βροΰχος
οπλίζεται καϊ πεπτώκασιν, ούδεμίαν εχουσι την επικουρίαν
εκ τών ψευδωνύμων θεών οι δε δη βρούχου και άκρίδος
2 ο ήττώμενοι, ποίαν αν ετι τοις προσκυνοΰσιν αύτοΐς επιδόΐεν
την άκεσιν εΐ μάχοιντο προς εχθρούς, καϊ ταΐς τών πολεμίων ο
πολιορκοϊντο φάλαγζιν;

Ι. άνακικραγόται] άνακωκΰονται Έ,άά. 3• """ω γ μη ίϊπωσιν (V τοις

ϊθνισι] μηποτ€ Λπωσιν τα ΐθνη 'ύά. 5• Ε' π'Ρ'' μόνης] Λπ<μ μόνον 'ύά.
8. φαίην Κ αν ότι] οτί φαίην αν 'ύά. ΙΟ. ΐγράφίτο λιληθότως 1)00
οτθίηε Β. 1 1, τοιαύτα 'ύά. ιΐκότως ροβΐ θισπισμάτων ΐΓαη»ρ. π(ί.
ΐ6. άφίντις Δημιοΰργον] θ(6ν άφίντις ϊ\ά. προσκίκ. τΰ Β.] τω Β. προσκικ. 'ύά.
Ι7• της άκρί&ος]αΙ άκρίαις 'ύά. ΐ8. ΐχονσί] ϊχοντα ύά. 8ΐαΙίιη την
38811Π)ρΐΛ1ιη βχ Β. 19. φίνύωννμων] -{■ αντων Κίΐιΐ. βρούχου και άκρί&ος
ήττώμινοι] βροΰχοι καϊ ακρίδα ήττωμίνυΐϊ 'ύά. 20. αν Ιΐ5»ιιιιιρ1ιιιΐ) βχ Β.
21. πολεμίων] ίναντίων 'ύά.
 ΤΟΤ ΑΎΤΟΤ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΠΌΝ ΠΡΟΦΗΤΗΝ

ΤΟΜΟΣ ΔΕΤΤΕΡ02.

1 8 Και έκλωσε Κύριος τη ν Γ»ν αύτοΰ, και έφείσατο του λάου αύτοΰ.
19 και άπεκρίθΗ Κύριοο και είπε τω λαώ αύτοΰ "Ιδού έρώ απο
στέλλω ύμϊν τον οΐτον καϊ τον οΐνον και τό ελαιον, και έμπλΗ- 5
οθΗοεσθε αυτών, και οΰ δώσω ύμάχ ουκ ετι είο όνειδισμόν έν
2ο τοΐο εθνεσιν, και τον άπό βορρά εκδιώκω άφ' υμών.

Αθρει δη τρίποντα κατά πόδας τον ελεον. φθάνει γαρ

ά οιμαι το πένθος ή γαληνότης, καϊ το επί. ταΐς μεταγνώσεσι
δάκρυον ή του κατοικτείραντος χάρις, ού γάρ μόνον ήλάι ίο
τους πεπραχοτας άθλίως, ζηλοΐ δε μάλλον και επεμηνισε
τοις λελυπηκόσιν, οι και της επενηνεγμενης αΰτόϊς άθλιο -
τητος γεγονασιν υπουργοί, επισκηπτει δε που τοις Ώαβυ-
λωνίοις ό των όλων θεός, ώς άπηνεστερον ηπερ ΐχρην τοΐς
Εβ. χΐνϋ. νπο θείον όργην επενηνεγμενοις. εφη γάρ οτι "Έ/ώ δεδωκα *5
" αυτούς εις τάς γεΐράς σου, σύ δε ούκ εδωκας αύτοΐς ελεος'"
Ζβοΐι. Ι β κα1 μην κα\ προς τον μακάριον προφητην Ζαχαρίαν " Ύάδε
" λέγει Κύριος Έζηλωκα την Ιερουσαλήμ καϊ την "Σιων
" ζηλον μέγαν, καϊ θυμω μεγάλω εγω οργίζομαι επ\ τά

Ι, 2. 8Ϊ0 Β. ίΐι το» προφητην ΊωηΚ τόμοι β[. Ό. 3• 'ίήλβο-η»] + ό Ρ. ΑιΛ.

4- άπ(κρΐθη~\ + & Εάά. άπυστίλω Ρ. ((ξαποστίλλω Α.ν. «) ίξαποστιλώ (23. βΐ.)
οί. Ηοιη. Ρίΐϋαίι. νί. 89 ά. 9• ί οτα• Β• Ό. του κατ. χάρις \ι<χ
οπίίηε Β. ηλίίΐ] ίλί€ΐ Εάά. 1 1, καϊ ΐπίμήνισ* Β. ώί «αϊ ίπιμηνίσαι 'άά.
Ι3• ιτου 0Π1. Β. Ι4• πω{ η χρη ρΓΟ ήπ(ρ ϊχρην 'ύά. 15. €γώ
886ΐιπιρΐαιη βχ Β. ι6. ίλίοϊ] «λαιον (βίο) Εάά. »ηΐε Μίριβ. 17. Ηββο
τον μακάριον προφητην ΐδκυιηρία εχ Β. ι8. ϊζήλωσα Εάά.
 η. ι8-ϊο. ΙΝ ΙΟΕΕΕΜ. ΤΟΜ. Π. 327
" έθνη τα συνεπιτιθεμενα άνθ' ων εγώ μεν ώργίσθην ολίγα,
" αυτοί δε συνεπεθεντο εϊς κακά." ζηλακτας δη ούν τον λαον
αΰτου, κατεπαγγελλεται μεν άφθόνως αύτοΐς χορήγησαν τα
ζωαρκη, κα\ της προλαβούσης συμφοράς Ισόπαλη πως την
5 (ύθυμιαν, και τα εδώδιμα μεν εις κόρον άσφαλειαν δε προς
τούτοις και το μη εις χείρας δοθησεσθαι τών εχθρών, μήτε & 222 Α.
μην νποπεσόντας δουλεία τρ 67γ' αύτοΐς, οικτρον και επ'
άθλιοτητι διαζησεσθαι βίον. ύπισχνεΐται δε προς τούτοις
άφανίσαι τον λίγο βοο'οΛ, τουτεστι τον Άσσύριον' βορειότερα
10 γαρ αύτοΐς καϊ προς ακτίνα μάλλον η χώρα. ει δε δη τις
οίοιτο καϊ εκ τών βορειοτέρων της Ιουδαίας γενέσθαι μερών
της άκρίδος την εφοδον, τό κωλύον ούδεν ορθώς εχειν οίεσθαι
και ούτω τον λογον.
Ει & δή τισι καταφθείροιτο και τα εις καρδίαν άγαθα \>
'5 κα\ της νοητής εύκαρπίας 6 πλούτος, οίαπερ άκρίδος επιπη-
δωσης αυτοΐς της τών δαιμονίων άγελης, και καταθεουσών
άρχων, δυνάμεων και εξουσιών δηλον δε οτι τών πονηρών'
ποιείτω το πένθος, μελετάτω την μετάγνωσιν, δακρυρροείτω
προς θεόν. άκούσεται γαρ ευθύς εκ φιλανθρωπίας λέγοντος
2ο \άου ίγω ό'ιαωμι ΰμίν τον ο-ιτον χ,Λι τον οίνον κλ) τό ελαιον.
άποφανεΐ γαρ αυτού την καρδιαν ως εύσταχυν γην, ως σπερ-
μασιν ώραίοις κομώντα κηπον, ώς εΰβοτρυν αμπελώνα, και ο
μην και ελαίω καταπιανεΐ, κατά γε το εν ψαλμοΐς ύμνούμενον
" Έλίπανας εν ελαίω την κεφαλήν μου." εξελάσει δε άπ' Ρβ• »"■
25 αυτού το» λίγο βοο'οα,, τουτεστι τον αποτυχόντα σατανάν, καϊ
ζεΐν ούκ εώντα τω πνεύματι τους υπ αύτώ γενομένους.

ι. σνντπιτ(θ(μίνα ΡοηΙ. συνητνηθιιμίνα ΑιΛ. δίαΐίηα μοι &άά. Έ,άά. ϊγω μίν
Ιιοε οπίίηβ Β. (ΑΙβχ.ΧΙΙ.) 2. κακά] κακίαν ύά. ρ,, ανταις ακϋΐιηιρίιιπι εχ Β.
4- πωι 38δΐιπηρΙυιτι εχ Β. 5- τ" 'ο^Λιμα μϊν γ/γ κόρον] γ/γ κόρον τα
ϊδώ&ιμα ύά. προς τοίιτοκ &( άσφάλπαν ίηνβΓ80 οπίίηε ίί(1. 6. τοϋ ρπ>
και τό ύά. Ί• αί/τονί ύά. ίν ρΓΟ ί•π &1(. ύά. 8. διαζήσισσαι]
ζψται ίί(1. 9• άφανίίϊν ύά. 'Ασσνριον' βοριιοτίρα-/. α. και πρ. άκτϊνα]
βοραότίρον, προ: ακτίνα γαρ αΰτοΐι ύά. II. μιρων τήί Ίουδ. της άκρ/δοΓ
γνίσθαι ίηνετβο 0Γ(1ίηε ύά. 14- τισι καταφθι'ιροιτο Π. ϋ(1. καταφθ. τα Β.
15- ΐπιπηδώσης αντο'ιι Ηοο οπίίηε Β. ΐ6. δαιμόνων Εάά. Ι1}, των
385ΐιπιρΙιιπι βχ Β. 31. ηίτον την Ιιοε οπίίηε Β. σπίρμασιν] πρίμνοα ύά.
23. Ηϊβε κατά γΓ τό ίν ψ. ύμνοίμινον αεεεδβεηιηΐ εχ Β. 20. ζ(Ίι>] ζην ύά.
 828 Β. ΟΥΚΙΙ,ΙΛ ΑΙΕΧΑΝΌΚ. ϋ. 2ο.

ΒΛΙλμη. ψυγησεσθαι δε και ό Παΰλοί εφασκε " τών πολλών την άγα-
" πην δια το πληθυνθήναι την άνομίαν." άλλ' οι γε Χρίστου
γνώριμοι τω πνευματι ζεουσιν' ανέχονται δε ουδαμώς το
°*1• τ• άποψύχεσθαί ποι προς έκτοπους ήδονας' " Την γαρ (αυτών
ά σάρκα (σταύρωσαν συν τοις παθη/ιασι καϊ ταΐς (πιθυμιαις. 5

Και έΕοίσω αυτόν είο ρϊν άνυδρον, και άφανιώ το πρόσωπον

αύτοΟ εΐο τΗν θάλασσαν τιϊν πρώτΗν, και τά οπίσω αϋτοΰ είε
ΤΗν θάλασσαν τών έσχάτΗν καϊ άναβΗσεται η σαπρία αΰτοΰ,
και άναβΗσεται ό βρόμοε αύτοΟ, ότι έμεπάλυνεν τά ΙρΓα αύτοϋ.

Αιαπλάττίΐ μεν εη του λόγου το σχήμα, καθα και εν ίο

άρχαΐς ώς επ' άκρίδος και βρούχου, α κα\ άφανισθησεσθαί
6 φησιν, άπενηνεγμενα κατά. βούλησιν θεοί προς αϋτας που
τάχα της Ιουδαίων γης τάς εσχατιάς, και εϊς τούτο δυσωδίας
ελθεϊν, ώς καϊ φορτικην γ(ν('σθαι την διαδοσιν τοις άνα
πάσαν την χώραν μ(θίστησι δε ουδαμώς ό λόγος τού χρη- 1 5
ναι νο(ΐν καϊ τά τοιάδί δη πάλιν ώς (πι γ( τών Βαβυλωνίων,
(ν μεν γαρ τοις νοτ'ιοις μερεσι της Ιερουσαλήμ βαθ(ΐα τις
έρημος εζευρύνεται, τ(ρματίζ(ται γεμην προς ηώ τε και νοτον
π(λάγ(σιν Ινδικοΐς' προς δύσιν δ' αύ κα\ βορειότερα, ττ]
223 Δ. α ΥΙαλαιστινών γείτονι θαλασσή, καϊ αύτη δε προσκλυζούστ) ίο
τί) Αιγυπτίων, εκεΐ τον βρούχον και την ακρίδα διολεσθαι
φησι, δυσαχθη δε γενέσθαι τον βρόμον αυτών, της μεν
άκρίδος που τάχα, καθάπερ εφην άρτίως. άνηρηνται δε και
ο'ι Βαβυλώνιοι, την βορειοτεραν οικούντες χώραν, και προς
4.Εβ8• ηώ κειμενην. άνηρηνται δε καθά πλειστάκις είρηκαμεν εν και- 25
χιχ• 35•

1 . ψνχθησιιτθαι Εάά. και Π98ΐιιηρ!ΐιιη βχ Β. ό Παϋλοί] ό Κύριοι Μ. δίαϋπι

την άγ. των πολλών ΐφασκ* ϊηνβΓδΟ οηΐίηβ ϊίά. 4• προί] + τάΐ ύά.
5• σάρκα γαρ «αυτών ίην. 0Γ<1ίηε ίί(1. 6. ΐξυίσω Β. (XII α ρπιηη ιηηηιι.)
{ζώσω Ε(1(1. (Α.ν. «) 9• 'Ρ^γαλννθη Ρ. (XII.) ΙΟ. Δκητλάττίΐ μίν] Δ«α-
πλαττόμίνον και Κ(1<). καθωίϊίά. Ι4• ■γινίσθαι την διαδοσιν Ιιοο οπίιηε Β.
ι,ν χρηναι] χρη ύά. ι6. δή αββιιπψΐιιπι βχ Β. 19. Βοριιότίραί] τα βορράηρα
(βίο) ϊίά. 20. αύτη βί πρ. τη Αιγυπτίων] αύτοϊί δ*ί πρ. τοις Κίγυπτίοις ύά.
31. ϋιοΧίσαι ύά. 22. Ηαεε ττ}( μα>— α/ιτίας αοοεδκρηιηΐ εχ Β. 2^. πλην
άνηρηνται ρΓΟ άνηρηνται ίί Άά. 24. οϊκονντιι ροδί κιψίνην (Γ3Πβρ. ύά.
25. Ηηρο καβά πλ. ιΐρήκ. αββιιπιρίβ εχ Β. ϋΐαΐίιη ϊν οία. Β.
 »• «ο. ΙΝ ,ΓΟΕΙ,ΕΜ. ΤΟΜ. II. 329

ροϊς της Έζεκίου βασιλείας, και ην δυσφόρητος τών πτωμά-

ΕζβΚ.
των Ό βρόμας, ως καθαρισθήναι μόλις εν επτάμηνο) την γήν, χχχίχ , ,
και της των πτωμάτων άπηλλάχθαι ο-οπτρίας. ούτω γαρ
που φησ~Ίν ό προφήτης Ιεζεκιήλ. Οτι δε προσκεκλιται τοις
5 βορειοτεροις των Βαβυλωνίων ή γη, σαφές αν γένοιτο, ο
λέγοντος θεοΰ δια. φωνής άγιων τοις εξ αίματος Ισραήλ
απενηνεγμενοις ε'ις αιχμαλωσίαν " *Ω, ώ, φεύγετε εκ γης ΖμΗ. κ.
" βορρά, λέγει Κύριος" εϊς "Σιών άνασώζεσθε, οι κατοικοΰν-
" τες θυγατέρα Βαβυλώνος."
ιο Έζελάσας δε και ΙΡ ημών αυτών τήν ακρίδα Χρίστος,
φημι δή την νοητήν, τα. παμμόχθηρα δηλονότι τών δαιμο
νίων στίφη, κατηφάνισεν αυτά, καθείς οϊονείπως εις τα βάθη
της θαλάσ-σ-ης• κατεκλεισε γάρ εις αδου και εν τοις της αβύσ
σου μυχοΐς, άνεβη δε λοιπόν η σ-απρία τε καΐ ό βρόμας αυτών, ο
1 5 κα\ γεγονεν ήμΐν φορτικός τε κα) κατεστυγημένος, καίτοι πάλαι
μη τοιούτος είναι δοκών δυσώδη γαρ οντά τον σατανάν,
νΰν δη και μόλις οτι τοιούτος εστίν εγνώκαμεν. ωομεθα
γαρ οι τάλανες ευώδη τε είναι καΐ άξιεραστον, ότε τοις της
φαυλότητος ενειλημμενοι δεσμοΐς ύπο χείρα τήν εκείνου
2ο πεπτωκαμεν. επειδή δε επεφανεν ήμΐν ό Εμμανουήλ, άνα-
κεκραγώς τε και λέγων " "Εγω άνθος του πεδίου, κρίνον τών °Λη'• "•
" κοιλάδων," τότε δή μόλις της ενούσης εύοσμίας αύτώ ά
κεκλημενοι προς με'θεζιν, της εκείνου δυσωδίας κατεγνώ-
καμεν.

25 Θάρσει γη, χαίρε και εύφραίνου, ότι έμβΓάλυνεν Κύριοο τοΰ 2 1

ποιΛσαι. θαρσεΐτε κτΗνΗ τοΰ πεδίου, δτι βεβλάστΗκε τα 22

3. 6 αββιιπιρίαα) εχ Β. 3• άπαΚλαγήναι Κ<Μ. 4• που ε* °

προφήτη! ΠίΒΙπηρΙίΙ 6Χ Β. 7• *'Γ αιχμαλωσίαν] ί'ν αιχμαλωσία ίί(1.
13. στίφη τών δ. δηλονότι ΐην. οτά.ηά. 13—14- κατηφάνισίν αυτά—μυχοϊί]
κατίκλησιν αντά ίίί άδον και ίν τοις τηί αβύσσου /ινχοΐι κατηφάνισ*, καθίΊί ο'ιονιί-
πως *1ί τα βάθη τηί θαλασσή! 'ύά. 14- τ« 3ϊ8ΐιιηρΙαπι εχ Β. 17- δή]
δϊ 'ύά. ΐ8. τηί φανλότητοί ί'νιιλ. δ<σμοίί] δισμο'ΐ! νπιιλ. τηί φανλό•
τητοί 'ύά. 30. ότί'φ. ήμΐν ρ06ΐ Έμμαν. ΐΓ3η«ρ. ϋά. 22. τήί
ΐνοϋσηί ινοσμίαί αυτά Κίκλημίνοι πρόί μίθίξιν] ΐπτισθόμ*νοι τηί ίνουσηί (ϋωδίαί
αϋτφ 'ύά. 2,3- δυσωδίαί κατιγνώκ. Ιιοο ΟΓίΙίηε Β. 30. τά οιτι. ϋιΐ.
(«130,3")
νοι. ι. υ ιι
 330 Β. 0ΥΚΙΙ.1.Ι Α^ΕΧΑΝΌΚ. ϋ. αι-24•
πεδία τΑε έρΗμου, δτι Εύλον Ηνερ•κε τον καρπόν αύτοΰ, άμ-
23 πελοε και συκΗ έδωκαν ΤΗν ίσχϋν αυτών, και τά τέκνα Σ ιών
χαίρετε και εύφραίνεσθε επί Κυρίω τω Θεώ υμών, διότι εδωκεν
β ΰμΐν βρώματα εϊε δικαιοσύνΗν, και βρέΕει ύμΐν ϋετόν πρώιμον
24 και όψιμον, καθώε έμπροσθεν, και πλΗσθΗσονται αί άλωνεε 5
σίτου, και ύπερεκχυθΗσονται αί λπνοί οίνου και ελαίου.

Εθος τοΐς άγ'ιοις προφηταις, εκ τών κατά μέρος, και ώς

προς ολίγους αγαθών, εκκομίζειν τον λόγον επί τα καθόλου τε
κα\ γενικώτερα' ταΰτα δε εστί τά δια Χρίστου, πρόεισι δη
ούν εις τοΰτο πάλιν ημΐν ό λόγος, πότε γάρ δεδοται το ίο
χρηναι θαρο-εΊν τη γη' πότε δε αΰ και εμεγάλυνε Κύριος του
224 Α. α ποιηοΆΐ μεθ' ημών ; εΐ μη οτε θεοί ων ό Αογος γεγονεν άν
θρωπος, Ίνα τοις άνωθεν άγαθοΐς επικλύζων την ύπ' οϋρα-
Ε». ΐχτϊ. νον (ΰρίσκοιτο τοΐς εις αύτον πιστευουσιν " Ωρ ποταμός
" ειρήνης, ώς χείμαρρους" τρυφης, ώς πρώιμος τε κα\ Όψιμος 15
ύετος, καΐ άπάσης νοητής εύκαρπίας δοτήρ. τότε δη τότε
και τοΐς άγαν άσυνετωτατοις' οι καϊ κτήνη λέγονται του
πιοιου' νοητή τις άνεφυ πόα, τών διδασκόντων ό λόγος'
τότε βιβλΛο-τηκε τά πε&α. της έρημου, και 'ε'ρημον μεν όνο-
ί> μαζει την Έκκλησίαν κατά το εν προφτμαις περ\ αΰτης ει- 2ο
ΙΙ>. χχχν. ρημ^νον " Κύφράνθητι έρημος διφώσα, άγαλλιάσθω έρημος,
" και άνθείτω ώς κρίνον." πεο^ΐΛ δε αύτης είεν αν οι λαών
ηγούμενοι καϊ παιδαγωγεΐν ε'ιδοτες, οι και τοΐς θε'ιοις και ε£
ουρανού χαρίσμασιν οιονεί βρύοντά τε και εύ μάλα περιην-
θισμενον φερουσι τον νουν και ταΐς τών δογμάτων άνθαις 25
ηδυ πνέοντα, και οίον άρτιφανεΐ τί) ποα κατεστεμμε'νον.

ι. τον οιη. Κ(!(1. 2. την οηι. ϋ<1. (Γο.) 3- τω &*8υπ)ρΙιιπι

βχ Β.Ρ. (22. αϊ.) ημών Β. (68, ιο6, 3ΐ'•) 4• νμίν ρπαβ] ήμΐν Β\ ϋίΐηΐίπι τά
3(1(1. Εάά. (Α.ν. ») 5• ΐμτ'Κησθ. (Αΐβχ.) Ηοπι. ΡαβοΗ. νί. 89 β. η. ώ>
:ΐ!-Μπη)>!{Πΐι εχ Β. 8. κόμιζαν Ε(](1. « οϊιι. Β. II. ί' ϋ<1.
καϊ οΐ μιθ' ήμων ;ικκηιηρ(;ι εχ Β. 13, 14- άγαθοϊΐ ΐπικΧνζων βΐ (ΐς αντον
πισπνονσιν Ηοο οπίίηε Β. ι6. γαρ [>γο δ^ τότί ϋά. 2θ. Ηβεο ό>
προφηταιι πιρ\ αντη: ιίρημίνον ΒΟΟβββεπίηΙ εχ Β. 21. άγαλλιάσθω] + "7 Ε(1<1,
22. αυτών ρΓΟ αίτήί βΐ (Ίσιν ρΓΟ ««κ αχ ϋΗ. 23. και ιύΐ. ΕββυπιρΙππι
εχ Β. 26. ήδϋ πνίοντα] ττνίοντά τ» ήϋ Έιάά. οίον αεβιιπιρΙυπι βχ Β.
 π. 21-34- ΙΝ ΙΟΕ^ΕΜ. ΤΟΜ. Π, 331

ουτου τον τών άποκτηνωθεντων εκτρεφουσι νουν, Ίνα και εις

συνεσιν άναβώσιν άνθρωποπρεπή. εφη δε οτι καϊ %υλον εξ-
ψεγχε τον καρπών αϋτοΖ, αμπελόν τε χα) ο-υχην την ιδίαν εκ-
αουναι δύναμιν, τον στερεον οίμαι των διδασκόντων λόγον,
5 ω ενεστι μεν το γλυκύ, ενεστι δε αυ προς τούτω καϊ το ο
κατευφραίνειν είδος, τοις άπο <τυχγ\ς και αμπέλου παρεικάζων
καρποΐς. άρμόσειε δ' αν καϊ μόλα εικότως, τοΐς μεν ετι
παχυτεροις τον νουν και νωθείαν εχουσι την κτηνοπρεπη,
κατανεμεσθαι μάθησιν την χθαμαλωτε'ραν, την ως εν είδει
ίο και δυνάμει πόας εν τοΐς τά μικρά διδάσκουσι φυομενην,
τοις γεμην ηδη τελείοις τον ύψοΰ τε ηδη νοούμενον, κα) οίον
ζυλοις ώραίοις επηνθηκότα καρπον, τον περ\ της άγιας και
ομοουσίου Τριάδος, ήγουν παιδεύσεως ηθικής, της ως εν ύψει ά
θεωρημάτων, τοιγαρτοι χτηνη μεν εκείνους ονομάζει, Χιών
15 & τεχνα τους τελειότερους, όις και επιγάννυσθαι κελεύει
Κυριω τω θιω αυτών, ή πάσα γαρ ημών θνμηδία Χρίστος,
παρ οΰ καϊ δι ου πάσα πληρωσις αγαθών, και τών ουρά
νιων \αρισματων άμφιλαφης χορηγία τοΐς άγαπώσιν αυτόν,
ώς εν πρωίμοις τε καϊ ο^ίμοις καρποΐς νοούμενη καϊ ως εν
2ο ο-ίτω πληροΰντι την αλω, κα\ ώς εν οίνω ληνού ύπερχεομενω,
κα\ ώς εν 'ελαίω τω ύπερβλύζοντι. ιστεον δε, οτι και κατά γε
τον τρόπον της μυστικής πληρώσεως αληθής η υποσχεσις. β
δεδοται γαρ ημΐν ώς εν ΰιτώ το ύδωρ το ζών του αγίου
βαπτίσματος, ώς εν ο~ίτω γεμην ό άρτος της ζωής και ώς εν
25 οίνω το αιμα' προ[σ]επενηνεκται δε καϊ η του ελαίου χρεία,

ι. τον ροβΐ άποκτηνωθίντων Ιπιηβρ. Εί<1. νουν κατινφραΐνουσιν ρπ> ίκτρίφουσι

νουν \\(1. 2. άνάγωσιν ϋιΐ. ήνιγκι Β. βεά οί. Ηοιη. ΡμοΙι. νί. 89 ε.
3• αμΐΓ*\όν Τ€ και σνκην τ. ι. ΐκοΌνναι] αμπίλός τ( κα\ συκη την ιδίαν £κδ(δ'ωκ€
Άάά. 5• *ν(οτι —ΐν(οτί\ μίτίστι—μίτιστι ϋά. αυ ΗβδυιηρΙαιη εχ Β.
Κΐηΐίιη ττρία οιη. Β. 6. τοΙγΤ τη! Κ(1(1. παρεικάζων καρποί! Ηοο οΓΐϋηε Β.
ρ. μάθησιν την χθαμ."] και χθαμ. μάθησιν αά. II. γιμην] ίί ϋά. 8ΐ3ΐίιη
ήδη τίλίίοις \κχ υπίίιιε Β. φη ίΐΐι. αεεεββίΐ εζ Β. 14. θιωρουμίνης ¥.ά<\.
'5' ^'] Ί~ Φΐ ''*'• '^'• 'Ι^'"" ΡΓ0 αυτών ϋ(1. ημών θυμηϋα Ηοο οκΐϊηε Β.
ιβ. άμφί\αφ))ΐ «οοοκκίΐ εχ Β. 19. καρποκλ νίτο'α Εάά. 20. Η»εε
πληροΰντι την εΐ ώ{ ό> αεεεββεηιηΐ εχ Β. \ηνοΊ{ ΜάΛ. 21. ώι ϊν, τω
εΐ γ€ 188ϋΠφί3 εχ Β. 24. ϊν σΐτω γιμήν] ο" «ν σίτψ ίίίΙ. 25. προ\σ\•>
ηινηνικται] 8ίο εοιτεχί. προιπίνήνικται 'ύΑ.
ϋ 11 1
 882 Β. ΟΥΚΙΙ,ΙΛ Α^ΕΧΑΝϋΕ. ϋ. 25, 26.

συντελούσα προς τελείωσιν τοις δεδικαιωμενοις εν Χριστώ

δια τοΰ άγιου βαπτίσματος.

225 Δ. α
25 Και ανταποδώσω ύμΐν αντί των ετών ων κατέφαρεν η άκρΐο και
ό βροΰχοο και η έρυσίβΗ και η κάμττΗ, η δύναμίο μου η μεΓαλΗ
26 Ην έίαπέστειλα είό ΰμάε, και φαΓεοθε έσθίοντεο και έμπλΗ- 5
σθΗοεσθε, και αίνέσετε το όνομα Κυρίου τοΰ Θεοΰ υμών, όο
έττοίΗσεν μεθ* υμών θαυμάσια.

Οσον μεν ούν ηκεν ε"ις γε τον τάίς Ίστορίαις πρέποντα

λόγον, τάΐς προλαβούσαις της άχρί^ος εμβολαΐς την Ίσοσθεντ)
καϊ ισομοιροΰσαν εισάπαν ΰπισγνείται φιλοτιμίαν, κα\ της το ίο
ο τηνικαδε σύμβασης αύτοΐς αικίας εύρυτεραν φησϊ,ν εσεσθαι
την των εδωδίμων παράθίσιν.
Ει & δη νοοϊτο πνευματικώς της προφητείας ό λόγος,
φαμεν, οτι κατεδηδοκοτος ημάς ωσπερ τοΰ σατανά, και ως
(ν τάζει καμπής τε και άκρίαος και μεντοι καϊ έρυο-ίβτίζ ι$
κατεφθαρκοτων οϋ φορητώς των άλιτηρίων πνευμάτων επί
πολυτρόπου παθών ιδίας, ξηροί και άκαρποι μεμενηκαμεν,
γυμνό), και εψιλωμενοι παντός άγαθοΰ, ουκ ηθικην έχοντες
είς νουν άρετην, ου δογματική θεωρία, καταλαμπόμενοι, λιμώ
ο δε ωσπερ κατεφθαρμενοι, καϊ άπαζαπλώς άπασης εύκαρπίας 2ο
εστερημενοι. επειδή δε πεπλουτηκαμεν πάρα Χρίστου το
8. σοΛη. χρηναι θαρσειν' νενικηκαμεν γαρ συν αύτω τον κόσμον,
8. ΐηο. *°" " Δέδωκεν ημϊν πατεϊν επάνω οφεων και σκορπιών"
*• χ9• τοτε δη τότε και ύετους εσχηκαμεν τους πνευματικούς πρώϊ-

I. δικαιούμενοι! Ε(3(1. 4• 'ρνσίβη εΐ κάμιτη ϊηΙβΓ 6β ΐΓαηβρ. Ε(3(1. (Οο.)

5. «γ] ί'φ' Ρ. (Αΐβχ. XII πίΛηιι ρπιιι».) βρώσα ρΓΟ ίσθίοντα Ρ. Ε<1<1. (Οο.)
8. οΰν 385ΐιηιρΙιιιη εχ Β. 8ΐΗΐίτη ήκ€ΐ Κ(!(1. ίηνίΐί» Β. ϋ. γ «χϋΐιιπρίιιιη εχ Β. ο.
τα'ιι ίστορΐαΐ! πρίποντα Β. Ι), τη! Ιστορία! Υ.ΛΑ. ρ. ίκβόΚάχ! ύά. Γεριι^ξ-
ηαηΙίΗυβ Β. 1>. ΙΟ. ίσομιροϋσαν \'.ΛΛ. ήδη ρΓΟ το τηνικάδς ύά. ίηνίϋβ Β. ο.
II. αύτοΪ! αικία! Β. αύτο'ΐ! ΐνδιία! \). ϊνδιία! υΰτυ'κ Ε(1(1. φησ'ιν ροδί ίσισΰαι
ΐΓβηκρ. Ι). 1 3• πικνματικόι ΥΑά. Γερυ^ηαηϋοιιβ Β. ο. 8ΐ3ΐίπι τη!
προφητιία! ροβΐ ό λόγια (πιιΐδρ. Κι1<1. ϊηνίΐϊβ Β. 1). 1 6. «πι] δια ο.
ΐ8. γυμνοί 81 (ψιλώμίΙΌΙ ίηΐΕΓ 88 ΐΓΐηβρ. Ε(1(1. 19- ΗββΟ οί δογματική β.
κατάΚαμηόμίνοι Η00689εηΐηΙ 6Χ Β. 20. άπαζαπλω! άπάση! Β. άπάσηι Ι).
πάση! άπαξαπλ. ΕΛΛ. 21. Χριστώ Ι). 24• τύτ( αΐΐ. αϊδίιπιρίιιιη εχ Β,
 π. 25, 26. ΙΝ ,ΓΟΕΙ,ΕΜ. ΤΟΜ. II. 333

μον τε και οψιμον, νομικήν τε φημ\ παίδευσιν και παρα-

κλησιν Έύαγγελικην, τότε κα\ άνεθάλομεν ε\ς δικαιοσύνην
και καρπούς εσχηκαμεν ζωής, τότε καΐ φά,γοντες εμπεπλησ•-
μενα, καΐ δοξολογούμεν ως Αεσπότην τον εαυτών "Σωτήρα
5 άριστον, άνακηρύττοντες ως θαυματουργών, και τα. λόγου ά
και ελπίδος επεκεινα τοις άγαπώσιν αυτόν δωρουμενον.
εγνωκαμεν δα προς αϋτώ παντελώς έτερον οϋδενα. δεδι-
δαγμεθα δε λέγειν εξ αγαθής διανοίας " Κύριε, εκτός σου Εβ• χχνί.
" άλλον οϋκ οίδαμεν' το ονομά σου όνομαζομεν." άθρει δε
>ο όπως ο τών όλων Οεος μονονουχι και διαγελά και κατει-
ρωνεύεται τα. ανθρώπινα, Αύναμιν μεγά,λην εαυτού την κάμπψ
αποκαλών, ψ και εις αυτούς πεπομφεναι φησι. και ού δή-
που φαμεν, οτι 3νν&μις αληθώς ή κάμπη θεού, και τούτο
μεγάλη, αλλ οίον εκείνο φησι τοϊς την δι αύτης ουκ β
15 ενεγκούσι κολασιν *Ω δεινοί και αγέρωχοι κα\ εν ούδενΊ
γράφοντες λόγω το προσκρούειν εμοί' ού πυρ εφ' υμάς
ούρανόθεν όρώμαι καθε\ς, ούκ έπαφηκα βροντην η χάλαζαν,
ούχ έτερον τι τών ύψού τε ηρμένων, και οτι μάλιστα τη
τού θεού δόζτ) πρεπωδεστάτων επενεγκών. σκωληκων
ϊο ευτελέστατων άθλια πληθύς κατεξανέστη της χωράς, και
τεθορυβησθε προς αύτης, τεθρηνηκατε κάΊ διολωλατε' τάχα
που μεγάλη λίαν η κάμπη, λογιονμαι δε αύτην καϊ άύναμιν
εμαυτού μεγαλην' εν ηθει δη ούν ό λόγος, και ο'ιονειπως εν α 22β Α.
γελωτι, μονονουχι κα\ επιτωθάζοντος θεού τοις καταφρονεΐν
25 ειωθόσιν, ως κα\, εϊπερ ελοιτο κολάζειν αύτους, άρκουσης εις
τούτο κα\ χά,μπης άντι πολλής και άμαχου λοιπόν Ισχύος.

ι. τ* &1(. αββιιπιρίτιιη εχ Ι). 2, 3- Η&εε άν<βά\ομιν «ίί—τότι και αεοβίκε-

πιηΐ εχ Β. Ι). 5• Τ°] + το" Κάά. 6. αυτόν ονα. Β. 7• αυτόν Εάά.
Χίαΐίτη παντιλως ιτιρον ποο οπίίηβ Β. 8. Κύριος ίί(1. 9- τ"
Ζνομά σου όνομάζομιν 338υιηρΙ& εχ Β. ΙΟ. όπως] πως Πΐ3. καταγβλά ϋ(1.
II. μργά\ην ΐαυτοϋ Ιιοο ΟΓίΙ. Β. 8ΐ3ΐίπ) την αβκιιιηρίιιιιι εχ Β. 12. οί-
ίίπω Κιΐιΐ. Ι3• αΚηθώς 388ΐιπ)ρ(υπι εχ Β. 8ΐ;ιΐίιη ή κάμπη ροβΐ θίοϋ
(ταηβρ. Έάά. Ηβεε και τοΰτο μιγάλη «οοεΒβεπιηΙ εχ Β. ι ~. όρώμαι
καθί'ις, οΰκ ϊπαφηκα] άνηκα, ου Κιΐιΐ. ού ρΓΟ ή πι]. II)• (πήνγκα ϋιΐ.
20. ίύτίλίστάτωκ αββιιτηρίυηι εχ Β. 21. Η&εε πρ&ς αυτηι, τιθρηνήκατι
3οοε58επιηΙ εχ Β. ΗίηΙίιη και οιη. Β. 25. ωστί ρΓΟ ώς και ηιΐ.
ίαυτους ϊιά. 20. και ρππ8 αδδππιρίιιπι εχ Β.
 334 Β. ΟΥΚΙΙ,ΙΛ ΑΙ^ΕΧΑΝϋΚ. η. <ιη, 28.

Μ.η δη πλατύ γελάτωσαν αιρετικοί, μηδέ της του Μονογε

νούς καταφλυαρείτωσαν δόξης, ως δη και μεγάλης άυναμ-εως
ώνομασμενης της καμπής, μη δ' άν ει λεγοιτο και αυτός θεού
δύναμις εν ίσω γραφεσθω τη σκώληκι. τετολμηκασι γαρ
ο'ι δείλαιοι κα\ ε'ις τοντο κατολισθεϊν άθλιοτητος εννοιών. 5

27 Ι» Και ού μΗ καταισχυνθώ ό λαόε μου εϊε τον αιώνα• και έττι-

Γνώσεσθε ότι έν μέσω του ΊσραΗλ έχω εΐμι, καϊ €Γω Κύριοε ό
Θεόε υμών, και ουκ εστίν έτερος πλΗν έμοϋ• καϊ οϋ μ^ καται-
σχυνθΗσεται έτι ττάε ό λαόε μου εϊε τον αιώνα.

Επαγγέλλεται σαφώς της μετά σαρκός οικονομίας τον "θ

τρόπον, καϊ οτι τοις έπϊ της γης συνδιαιτηθησεται καθείς
εαυτόν ε'ις κενωσιν, και γενόμενος καθ' ήμας, τουτέστιν,
άνθρωπος, τότε γαρ γεγονεν εν μ,ίο-ω του Ίο~ραηλ, καϊ
διεφύγομεν εντροπην καϊ α,ΐο-χ,υνης άπηλλάγμεθα, θανάτου
ο πεσόντος, αμαρτίας άνηρημενης, γνώσεως αληθούς εισκεκο- 1 5
Κοω ϊ. μισμενης. προσκυνοΰμεν γαρ ούκετι " τη κτίσει πάρα τον
" κτίσαντα," καϊ θεον έτερον επ' αύτω παντελώς ούδενα
παραδεδεγμεθα. τοιγαρτοι κα\ πεπλουτηκαμεν, ώς εν ελπίδι
βεβαία, ζωην τε και δοξαν κα\ την εις μακραίωνα βίον εν
άγιασμώ και όσιοτητι πολιτειαν. ίο

28 Και Ισται μετά ταΰτα, έκχεώ άττό του πνεύματόε μου έττΐ πάσαν
σάρκα, και ττροφΗτεύσουσιν ο! υιοί υμών και αί θυρατέρεε
ά υμών, και οϊ• πρεσβύτεροι υμών ενύπνια ένυττνιασθΗσονται,

Ι. μηδϊ ρτο μη δη Έ,άά. •γ(\άτωσαν αί/ΜΤίκοί] γ(\ώντων α'ιριτικων ϊιά. 2. κα-

ταφλυαροΰντων ϊιά. δόξης] + μηδι ίίΊ• 3• «ΗβΟ ωνομασμϊνης —δίναμα 80008-
ββπιηΐ βχ Β. 5• "»"*■' οΚισθιϊν ϊιά. 7• "ί" 'Τ"" ίηνβΓβο οπΗιιο Γ.
Εάά. (42, Ι53•) 8• ««ροΓ Β. 6. ?π Εάά. (Α.ν. &ο.) και συ—(ΐί τον
αιώνα ονα. Β. Ι τ. τί]ί ηβκυιηρίιιιη βχ Β. συνδιαιτήσιται Εάά. καθικ
ίαυτον €Ϊγ κίνωσιν Β. Ο. κινώσαι ΐαντον Ε(1(1. 12. νμαί ι\ά. Γβρυο;-
ιιηηΐίΐιιΐίί Β. 1>. ι6. ουκίτι γαρ τί) κτίσιι προσκυνοϋμίν ϊηνβΓΒΟ ογ<3. ϋ(1.
ίηνίΐίβ Β. 6. 19. ζωήν τι κα\ δύξαν καϊ την [δόξαν την Β.] πολιτιίαν
Β. 1). ζάντα και δόξα τη—πο\ιτιία{ ΈΔά. 21. ταΰτα] + και ΫΔά. (Υ&Ι.)
 ϋ. 28, 29• ΙΝ .ΓΟΕΙ,ΕΜ. ΤΟΜ. II. 335

και ο! νεανίσκοι υμών όράσειε όψονται• και τε έττϊ τούε δού- 29

Αουε μου και έπί τάε δούλαε μου εν ταίε Ημέραιε έκείναιε
έκχεώ άπό τοΰ πνεύματόε μου.

Ιδού δη σαφώς χαριεΐσθαι κατεπαγγε'λλεται την τοΰ

5 Άγίον Πνεύματος χνσιν, τουτέστιν άμφιλαφή χορηγίαν, ουκ
εις προφητην εζειλεγμενως (να πον καϊ δύο τύχον, άλλα
την εις απαντάς απλώς τους έλεΐν άξιους, ο δη καϊ πεπε- β
ράνθαι φαμεν εγηγερμενου άριστου, και το τοΰ θανάτου
καταλυσαντος κράτος, άπαρχην γαρ ωσπερ της ώδε σεπτής
ίο καϊ άξιαγάστου χάριτος τοις άγίοις ενετίθει μαθηταΐς, ε'μφυ-
σών τε καϊ λίγων " Αάβετε Πνεύμα "Αγιον." έδει γαρ έδει 8. .Γοβη.
XX• 2 2
τους της Εκκλησίας μυσταγωγους, και της ύφ ηλιω παιδευ-
τας εσομενους και προ γε τών άλλων τη τοΰ Άγιου Πνεύ
ματος δοσει κατακαλλυνεσθαι, κα\ οίον τίνα τών δια πίστεως
1 5 κεκλημε'νων εις άγιασμον άπαρχην γεγονοτας, τη θεια τε
και ουράνιο) καταχρυσοΰσθαι χαριτι. κατά δε γε τας ημέρας •λ 227 Α.
της Πεντηκοστής συναγηγερμενων ε'ις οίκον ενα τών μαθη
τών, καϊ τας συνήθεις θεω προσαγόντων λιτας, γεγονεν
" "Αφνω εκ τοΰ ούρανοΰ ήχος, ωσπερ φερομένης πνοής βιαίας, Αοΐ»88.
*ο " κα\ ιδού ώφθησαν αντοΐς διαμεριζόμεναι γλώσσαι ώσεί *, 3. 4•
" πυρός, και εκάθισεν εφ ενα εκαστον αυτών, καϊ ήρξαντο
" λαλεϊν ετεραις γλώσσαις καθώς το Πνεύμα εδίδου αϋτοϊς
" άποφθεγγεσθαι." άπεφθεγγοντο δε προφητεύοντες, ήγουν
συνιεντες τε κα\ λέγοντες τα δια τών αγίων προφητών επί

2. μου βΐΐ. :ΐ8κιαιηρΙιιΐ]ΐ βχ Β. Ρ. (Αΐε.τ. XII.) 5• χΰσιν] χάριν Εάά. την

ροβΐ άμφι\. 3(1(1. Π(1. 6. που καϊ δύο τΰχον, αλλά την] τυχόν η 6ΰο άλλ' ίκΐ.
7• φαμιν καϊ ■παι. ίιιν. 0Γ(1. ϋ(1. 9- άπαρχην Β. άπ' άρχης Ε(1(1. της ώδί
σ*πτής καϊ άξιαγάοτον χάριτος] τί ωδί σ*πτην καϊ άζιάγαστον χάριν ϊϊά. 12. ΰφ'
ηλιον ϋ(1. Ι4• τίνα τών ίίά π. κ»κ\ημίνων] τι κικοσμημίνον δια π. ίί(1.
ι,ς. απ' άρχης ρΓΟ άπαρχην Π(1. γ ρΓΟ τ« ϋ(1. ι"], της] + αγίας 'ύά.
συναγηγιρμ. ροδί ίνα ΐΓ8Π8ρ. 'ύά. ΐ8. προσαγαγόντων 'ύά. 19-21. άφνω—
ΐκαστον αυτών] "ιμφω, ήχος ίγίνιτο καϊ γλωσσαι ίφ' ίνα ϊκαστον ΐκάθισαν 'ύά.
22. ίϊιΐΗβ βεςυυηΐιΐΓ, ραι-ίίιη οίΙηηΐιΐΓ ίη ('ϋΐεηα ίη ΑεΙα 88. ΑροβΙ. ά Ολπιργο
6<1ΐ|.1. 00)0.8 0Οΐ1ί('6ϋ ίΙΐ'ΠΗΠ, ρΓΟ Ιΐί» 8. (.')'Πΐ1ί (Μΐ!ΐΐίθηί1)ΟΚ Γθ11ίΐΙθ8, Ν1({Γ1•ΐνΊ 0 Ι'Ι (1.
ο — Οο<1. Οοίβΐ. χχν. (1 = Οοά". 0ο)1. Νονί Ηηο ίη υηίνβΓβϊΐϋίβ Ινϊίί. ίτίραις γλώσ-
ααις Β. ε. (1. ίν ίτίραις 10(1(1. γλώσσαις »(1(1ί(1ίΙ Μί^ηε. 23. άποφθίγγ€σθαι
αϋτο'ις ίην. 0Γ(3. ο. 24• ίπϊ Β. ο. (1. ίν τψ Έ.άά.
 336 Β. ΟΥΒΙΕΙΛ ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. ϋ. α8, 39•
Υβριστώ μαρτύρια, και τα δι ων ην εικός ετοίμως είσιεναι προς
Ι) εύπείθειαν άναπεπεισμένους ευ μάλα τους άκροωμενους, ως
ενέστηκε λοιπόν 6 της ευδοκίας καιρός, κα\ τα. πάλαι δια
νόμου καϊ προφητών επί Χριστώ προαπηγγελμενα προς
πέρας ηκει λοιπόν, ούκοϋν προεφητευον, άπαση γλωσστ) 5
λαλοΰντες, προαναφωνοΰντος θεού δια φωνής άγιων και
ι Οογ. τοΰτο. γεγραπται γάρ ""Οτι Ιν ετερογλώσσοις και εν
Εβ. " χείλεσιν έτερων λαλήσω τω λαω τούτω και ονο ούτως
" πιστεύσωσι." τοντό τοι συνε\ς και ό θεσπέσιος ΤΙαΰλος,
ι Οογ. €ΐΓ σημεϊον δεδόσθαι τοις Ίουδαίοις εφασκε την πολυγλωσ- ίο
XIV• 2 3*
ο σίαν. ότι δε καταπτάντος εξ ουρανών του Άγιου ΤΙνευματος
πολλο). λίαν ήσαν οι τω της προφητείας άναμεστουμενοι
II). ΐ9- πνεύματι, σαφηνιεΐ γράφων ό Υίαΰλος " Ώροφηται δε
" δύο η τρεις λαλείτωσαν κα\ άλλοι διακρινετωσαν. εαν
" δε αλλω άποκαλυφθη φησι καθημενω, ό πρώτος σιγατω. 1 5
" δύνασθε γαρ πάντες καθ' ενα προφητεύειν." πάλαι μεν
γάρ δια πολλην δυστροπίαν παρακρούοντος του Ισραήλ,
Αϋ303 εφασκε θεός " Ιδού εγώ λιμον επάγω επι την γην, ου λιμον
"• " άρτου, ούδε δίψαν ΰδατος' άλλα λιμον του άκοΰσαι λογον
" Κυρίου, και άπο ανατολών εως δυσμών περιδραμοΰνται 2 ο
" ζητοΰντες τον λόγον Κυρίου, και ου μη εύρωσι." και
ψ"\ προς γε τον μακάριον Ιεζεκιήλ " Και την γλώσσάν σου
Α. " συνδησω καϊ άποκωφωθήση, καϊ ουκ εση αύτοις εις άνδρα

ι. μαρτυρία] μυστήρια 'ύά. Γβρυ£η3η(,ίΙ>υ8 οιτιηΊΙ)ΐ]3. ην ιικος Ιιοο ΟΓίΙίηε Β. ο.

Ιη ά. βεηοΐιαιη ιιηιιηη (ΙβββΙ. ίτοίμω: (ίσιίναι (ιίναι Β.) προς ινττ. Β. ο. προς ινπ.
ίτοίμως ιίναι Ειΐιΐ. 3• Ηαβε δια νόμου και προφητών ;ι«•ε5861"ΐηιΙ εχ Β. ο.
4- προηγγ(\μίνα ('πϊ Χριστώ ρΓΟ ΐπι Χρ. προαπ. Κάά. ίηνίΐίβ Β. 0. προς] ιΐς ΈΑά.
ίηνίΐίβ ηοβίηβ. -,• νκ{ '"'■ ίηνϊΐίβ ΗΙιπβ. 6. προαναφων. θίοΟ ϋια φωνής
άγ. Β. ο. δια φωνή! άγ. θίοΰ προαναφωνούντος Κ(1(1. "]. ότι 588απιρΙϋπι
ΘΧ Β. ε. 8. ΐτίρων Β. ίτίροις ε. Ει](1. ούτως ε. Έ,άά. ώς Β. (). πιστιί-
σωσιν ε. πιστευσουσι Β. πεισθησονται Ε(1(ϊ. συνε\ς καϊ 6 βεσπίσιος Πανλοε
Β. ε. και ΠαΟλοϊ ο-υνίΪΓ Κιΐιΐ. ΙΟ. Ιουδαίοι: δεδόσθαι ρΐ*ο ϋιδόσθαι τοις
Ίουδ. ίίιΐ. ίηνίΐίδ ηθ8ΐΐΊ8. εφασκε Β. φησι Ειΐιΐ. ί'φ' έκάστην (βίε) ρΐΌ εφασκε
την 0. II. ουρανού Εάά. 12. τω της προφητείας άναμεστοΰ-
μ(νι>ι 7Γ«ύματι] ττ; χάριη τί)ί προφητείας άναμεσονμενοι ύά. 14, Ι5• *α^ <ΐλλο«
—σίγάτω] «τα ϊίιΐ. ΐ6. ττά»τί£ κα6" «να Ηοε οπίίηε Β. 17. προσ
κρούοντος ικ]. ΐδ. ΙΙϋεε ον λιμόν άρτου, ονδΐ δίψαν ΰδατος' άλλα λιμοί•
&εε68βεηιηΙ εχ Β. 20. πίριδραμοίιται] 7τ<ρίΓραποϋ»σαί Β. 22. Η&εο
γ€ τον μακάριον αεεεεβεπιηΐ εχ Β.
 ϋ. 28, 29- ΙΝ ,ΓΟΕΕΕΜ. ΤΟΜ. Π. 337

ελέγχοντα, ότι οίκος παραπικραίνων εστίν." επειδή δε, κατά

την του ψάλλοντος φωνην "θεός Κύριος, καϊ επεφανεν Ρ"•
" ήμΐν'" επελαμψε γάρ ημΐν ό Κύριος ημών Ιησούς Ύ^ριστος,
άνιεϊς εγκλήματα καΐ άπαλλάττων αιτιαματων, καϊ το της
6 αμαρτίας εμφράττων στόμα' δε'δοται λοιπόν ή του Αγίου
Πνεύματος χύσις, θεού κατευφραίνοντος την άνθρωπου
φύσιν, και ττ) άνωθεν τε και εν άρχαΐς στεφανοΰντος δόξη,
και εις εκείνο πάλιν αύτην φιλαγάθως άνακομίζοντος, εις β
όπερ ην εν άρχάΐς, ουπω της αμαρτίας εισκεκριμενης.
ίο Ού γάρ ερημον οντά προφητικού πνεύματος εύρησομεν
τον'Αδάμ ουπω την θείαν εντολην παραβεβηκότα' βεβηκότα
δε ωσπερ καϊ ερηρεισμενον ετι, και τοϊς της φύσεως άγαθοΐς
εμπρεποντα. και γοΰν οτε την γυναίκα θεός πλαστουρ-
γησας ηγαγε προς αυτόν, καίτοι τις τε καϊ πόθεν είη, τίνα
*ζτε άνεφυ τρόπον άκουσας ονδενος, ενθυς επεφώνει " Ύούτο ΰ&η• "•
" νυν όστοΰν εκ των οστών μου, και σαρξ εκ της σαρκός
" μου' αύτη κληθησεται γυνή" ήτοι κατά την Εβραίων
εκδοσιν άνδρϊς, " Οτι εκ τού ανδρός αύτης ελήφθη." άλλ' » 228 Α.
ηργησε μίν η άνθρώπω δοθείσα χάρις, άνεκαινίσθη γεμην
2 ο εν Υβριστώ, ός εστί δεύτερος Αδάμ. άνεκαινίσθη δε τίνα
τρόπον ; 17 μεν γάρ εστί θεός και εκ θεοΰ κατά φύσιν ό
υ'ιός' γεγεννηται γάρ αληθώς εκ τού θεοΰ και ΐΐατρός•
ίδιον αύτοΰ και εν αύτω τε καϊ ΐξ αυτού το ΐΐνεΰμα εστί,
2. τον ψάΚΧοντοι ροδί φωνην ΐΓ3η8ρ. 1ί(1(1. 3• νμίν \\Λ. ϊπίλαμψι]
ϊπίφανι ϊιά. Ηαεε Κύριοι ημών Ίησοϋς ιικκιιιηρία εχ Β. 4• Ηαβο καϊ
άπαλλάττων αΙτιαμάτων 3εεε83εηιηΙ εχ Β. 5• χΰοΊς τοΰ Άγιου Ιΐνιΰματος
ϊηνεΓβο οηΐϊηβ ΚίΙιΊ. 6. των ανθρώπων ρτο άνθρωπου ίίιΐ. 7• 7ί
ΒββυηιρΙυπι εχ Β. άρχη Έ,άά. <)■ οπιρ ην ΐν άρχαΐς] ο προην ί\ά.
10. 3ιτα »88υπιρΙιιπι εχ Β. II. βιβηκότα] πιπηγότα Κάιΐ. 12. Ηδεο
και ΐρηριισμίνον αεεεβΒεηιηΙ βχ Β. άγαθο'ις] χρηστο'ις Ε(1(1. 13. ττλαοτ.
ό θιος ρτο θίοι πλαστουργήσας 'ύά. 1 4• τίι τ« καϊ πόθίν ιΐη—οΰ&ινος] μή
ποθιν άκουσας τις τι ία; καϊ τίνα τρόπον άνίφυ ϋ(1. ΐ6. καϊ ρτο νυν ϊκΐ.
Ι7• κληθησιται γυνή ηοο οπίίηε Β. Έβραιδα φωνην ρΓΟ την'Εβραίων ΐκδοσιν ϊ\ά.
ιδ. αυτής αδδΐιιηρίυιτι εχ Β. 19• γι μην] ίϊι ΚιΙιΙ. 2θ. και ροδί όί- 3(1(1. ίκΐ.
21. κατά φίσιν ό υίος] Η;ιιχ• 3 Β. 0011883 ΓερεηυηΙιΐΓ (|ΐπιιπ ίη Κιΐιΐ., Ιιιιη ίη
Οοίΐϋ. αΊιοοιΐ9,χρΐ)ο-ίΐ5 εοηΐίηεηΐίοοβ, ηεπιρε ΡΙυΙεί νί. Ι2,ε1 Ιχχχνί. 8, ΒίΜίοΐΙιβΟίΟ
Ι.;.ιιη•ιιΐί;ΐΓΐ;ι• ίπείγίοε. 0£. (μκχρΜε ΝίοερΙι. Βίοηιιηίίΐ. βΐ Ηΐίοβ ίη Εεοηίβ ΑΠΒΐϋ
ΟΓαεείαε ΟιΊηοάοχίαε 8οπρΐί. 22. γιγίννηται] 8ίο εοιτεχί εχ ϋοιίό!. Εβιιγ.
γιγίνηται Ε(1(1. αληθώς 388υπιρ1υιη εχ Β. Νίοερη. ΙΗι-ιιιιη. ,Ιοβη. Υεοευβ ιιί>ί
8ΐΐ|)Γ3. τού ηβΒίιιτιρΙηπι εχ Β. Οο<1. Εηιιγ. Ιχχχνί. 8. 23. αύτοϋ και ΐν αυτώ
τί Β. .1<>;ιη. νεοοιΐ3. αύτον τι καϊ ΐν αντω ϋο(1(1. 1.:πιγ. Νιε. ΒΙεπιπι. Κ(1(3.
νοι-. Ι. XX
 338 Β. ΟΥΚΙΙ^Ι Α^ΕΧΑΝϋΚ. ϋ. ίο, 29.

καθάπερ άμελει καϊ επ' αύτοΰ νοείται του θεοΰ και ΥΙατρος'
τ) δε γεγονεν άνθρωπος και πεφηνε καθ" ημάς, επακτόν εχειν
ο το Υΐνεΰμα λέγεται, καταπεφοίτηκε γοΰν επ' αυτόν εν ειδει
ϊϋ. ι6. περιστέρας, οτε καθ ήμας γεγονως, ως εφην, ως εις εξ ημών
οικονομικώς εβαπτίζετο. τότε καϊ τό ϊδιον αύτοΰ πνεύμα 5
δοτον αύτψ άνωθεν γενέσθαι λέγεται, δια. το άνθρωπινον,
και τοΰτό εστίν η κενωσις. νοοΐτο δ' αν ωδε τε, και ουχ
ι Οογ. ετερως " Δί' ημάς πτωχεΰσαι πλούσιος ων, ιν ημείς τη
εκείνου πτώχεια, πλουτησωμεν." δεδυται μεν γαρ, ο>ς εφην,
τό Πνεύμα τφ Αδάμ εν άρχαΐς, πλην ού μεμενηκεν τη ίο
άνθρωπου φύσει" διανενευκε γαρ εις τό πλημμελές, καϊ
παρώλισθεν εις άμαρτ'ιαν, κατηρ'ρώστησε τε πάν είδος ακα
θαρσίας.
Επειδή δε έπτώχευσε πλούσιος ων, ως εφην, ό Μ,ονογενης,
ο και μεθ' ημών ως άνθρωπος τό ϊδιον ως επακτόν εδέζατο 1 5
8 σοαη. ΐΐνεΰμα, " μεμενηκεν €7τ' αυτόν" εφη γαρ ούτως ό μακάριος
Ιωάννης ό Ευαγγελιστής" ίνα και εν ημϊν κατοίκηση λοιπόν
εμμόνως, ώς ηδη μεμενηκος εν τη του γένους ημών άπαρχη
δευτέρα., τουτεστι Χριστώ" κατωνομασται γαρ δια τούτο και
δεύτερος Άδαμ, δι οΰ προς τό άσυγκρίτως άμεινον άνεστοι- ίο
χειώμεθα, καϊ την δια. ΤΙνεύματος άναγεννησιν εδ μάλα
κερδαίνομεν, ούκετι την πρώτην έχοντες, την κατά σάρκα
Κοπι. φημι, την εις φθοραν τε κάί άμαρτ'ιαν " Το γαρ φρόνημα
ά\ " της σαρκός θάνατος" κατά τό γεγραμμενον' άλλα την
άνωθεν και δευτεραν, την εκ θεού διά ΤΙνεύματος, εϊπερ 25
8. .Γοίΐη. εστίν άληθες ώς " Ουκ 4ζ αιμάτων, ούδε εκ θελήματος

Ι. νοίΐταΐ] δίθ ΟΟΓΓβχϊ 6Χ Οθάά. Ιι311Γ. νηηται Εάά. ΕΙΐΙβ Μίρίβ. 2. ΪΚ-
φηνί Β. Νιο. Ιϋβπιιη. νεεεαβ. πίφυκε Οοά. Εηιιγ. νϊ. 1 2. γίγονΐ Εάά. 4• <***
Β. Οοά. Ιλιιλγ. νί. 12. ότι Εηά. Ηαβο ϊφην ωι •Λΐαααοτ\ιηί εχ Β. Οοά. Ιανα. νϊ. 1 2.
6. άνωθΐν οηι. Β. ίηνίΐίβ Οοά. βυρπιάίοΐο, Εάά. 7. νούτο Εάά. αηίε Μϊ^ηβ.
ούτω ριο ώίΐί' τγ ίϊά. ο. αΰτον ρΓΟ (κείνου Εάά. ΙΟ. άρχϊι ϊϊιϊ .
12. Ηιιιτ κατηρρώστησί τΐ παν (ίοΌς ακαθαρσίας βοοεβββπιηΐ εχ Β. 14. ώϊ
ϊφψ αβδίιιτιρίΗ εχ Β. ιό. ΙΙηρο ό μακάριοι ηϊδίιιηρίη εχ Β.
ιδ. (μμόνω! εί ημών Η8ί>υηΐ])Ι.Η εχ Β. 20. δΊ' ού] διό Εάά. άσνγκρίτως
άμιινυν 1ιοι• οπίίηι: Β. άναστοιχιιώμιθα ίϊά. 21. οΊά]+τοϋη(1.
24- γιγραμμίνον] γίνοε ϋά. 25• κα* α&ϊΐιηιρίυηι εχ Β. δίά οηι. Β.
26. οι ρΓΟ ώς Εάά.
 ϋ. 28, 29- ΙΝ .ΓΟΕΙ,ΕΜ. ΤΟΜ. II. 339

ανδρός, άλλ' εκ θεού γεγεννημεθα." έδει δη ούν έδει τους

εν τέκνοις θεού κατατεταγμενους και την του Άγιου Πνεύ
ματος καταπλουτησαι χάριν, ενηργηκε δε και τούτο εις
ήμας Χρίστος, κα\ πιστώσεται λέγων 6 θεσπέσιος ΐίετρος
5 " Ύτ} δεξιά οΰν του θεοΰ υψωθείς, την τε επαγγελίαν του Αοΐη 88.
" Πνεύματος τοΰ Αγίου λαβών πάρα. τού Πατρός, €^εχ66 33•
" τούτο ο ύμεΐς βλέπετε και άκούετε." δέχεται μεν γαρ ως β
άνθρωπος παρά τοΰ Πατρός το ενόν αύτω φυσικώς" (κχεΐ
δε πλονσίως εϊς ημάς, οτι και θεός κατά φυσιν εστί, και
ίο ει γεγονε σαρξ. εκχίί δε ίπ) πα,ο-Αν σ-αρκα. κα\ τούτο
δηλον, ως ουκ «π μονούς τους εκ περιτομης, αλλ εφ
απαντάς απλώς τους δια πίστεως καλουμένους, καν ει εκ
πλάνης είεν 'Έ,λληνικης, καν είτε μικροί καϊ μεγάλοι, δούλοι Ο»1• »"•
και ελεύθεροι, βάρβαροι τε καϊ "Σκύθαι. πρόκειται γαρ της
1 5 £ν Χριστώ σωτηρίας η χάρις τοις ανά πάσαν την ύπ' ού- » 229 Α.
ρανόν, οτι κα\ αύτος εστί " Προςδοκία εθνών." °?η•
Εί δ€ δη λεγοιεν άθυροστομούντες τίνες, οΆρκας λεγεσθαι
κα) τα κτήνη, παράληρούντες, ηδη πως άκουοντων, οτι της
προφητείας ό σκοπός κατά μόνου συντείνεται τοΰ άνθρω-
2ο πίνου γένους, κα\ ούχ\ " Ύών βοών μέλει τω θεώ, καθώς } 0ηΓ•
και ό σοφός εφη Παύλος, προφητενιτειν δε φησιν νιους
χα) (ΐυγατέρΑς, το της χάριτος άμφιλαφες καϊ το επι παντας
ίσον δια τούτων ύποδηλών. εϊη γαρ αν ουκ άποβλητον
παρά θεώ το θήλυ γένος, ε'ι τά αύτω δοκούντα δρωη τε\>
2 5 προθύμως, κα\ μην και ελοιτο φρονείν, ούτε μην αγέραστου,
η άμετοχον αγιασμού, ει διά τε της πίστεως και της εν

Ι. άκδρόί] σαρκοι Ε(](1. γιγίννήμίθα] ΐγιννήθησαν ΐϊ<3. ?δ« δη ούν ?δίΐ] ΐοΊι
ονν ίκΐ. 2. πταγμίνουϊ ϋα. Χίαΐϊηι καϊ Ε38απιρ1υπ> εχ Β. 3- *'νηργησ€ ΕιΜ.
«<Γ ημάι Χριστοί βΐ π•ιστώσ«ται λίγων Ηοε οπίίηε Β. 4• ° βισπίσιο! αββυπιρία
6Χ Β. 5- θίοΰ] Πατρός Ε(1ά. 6. ΐξίχα τοϋτο ο] ΐξίχΝ' τούτο (βίο) Β.
8. αυτοί Οοά. ΡΙυΙ. νί. 12. ! 0. και ρπαβ 388απιρΙνιπι εχ Β. Οοιί. δΐιρΓίκ).
ίο. « 38βυιηρ1υπι εχ Β. δί] + κα' Εάά. ϊηνίΐίβ Β. Οοά. βιιρηκί. και τοΰτο δή
λοι» ώί] Οοά. 3\ιρτΒ.ά. Έ,άά. τουτίστιν Β. 1 2. Ηβεο καν « « ττλ. ««ι»
ίλληνικής ηοοβββεηιηΐ εχ Β. Ι7• άθυροστομ. τίνα Ηοο οπίίηε Β. Χΐηΐίιη
σάρκα Ε(1ι1. 1 8. τά οιη. Β. Ι0• ανθρωπίνου] ανθρωπείου Εάά.
21. προφήτευαν Β. 22. και τό ϊπι π. ίσον ροκί ΰποδηλων ΐΓ.ΊΠίφ. Ε(1ό!.
33• δια τοϊτο ϋιΐ. 24. παρά] + τω ϋιΐ. 26. τη! ριίυβ ΒββαπιρΙιιπι εχ Β.
Χ Χ 1
 340 Β. ΟΥΚΙΙ,Ι,Ι ΑΕΕΧΑΝϋΚ. η. ϊ8, 29•

εργοις επιεικείας ευδοκιμούν εσται' πόθεν ; ηζίωται γαρ καί

? Οογ. ΐ. αυτό χάριτος τε και οίκτιρμών, και " Ύόν αρραβώνα του
" ΙΙνεύματος" δέχεται πάρα. θεού, λελόγισται δε και εν
τέκνοις, πρεσ-βυτερους μεν ούν 'ενυπνίοις ενυπνίΆίτνηο-ειτΟΑΐ
φησιν, ο-ψκτθαι δε κα\ οράο-εις τους νεανίσκους, πρεσβυτικην 5
ο ηλικίαν, καθάπερ εγωμαι, λίγων την ώς εν ποσότητι της
αρετής προύχουσαν Τ€ και ύπερκειμενην, και ο'ιον λαμπροίς
πεπολιωμενην κατορθώμασι, και φρονήσει διαπρεπουσαν τη
τελεωτατη και τεθαυμασμενην, οποίος τις ην και ο θεσπέ
σιος ΤΙαύλος, ος τεθεαται καθ' υπνον άνδρα τινά των εκ ι°
Αοΐϋ.88. Μακεδονίας, εκλιπαροΰντά τε και λέγοντα " Αιαβάς εις
9• " Μ,ακεδονίαν βοηθησον ημίν' ' γεγραπται γαρ οΰτως εν ταΐς
πράξεσι των σοφών αποστολών. Άνανίας δε τις των εν
πιστει δεδοκιμασμένων 'όρΛΟ-ιν επ' αυτω τεθεαται τω μακαριω
ιι> ιχ. ΤΙανλφ. επειδή γάρ ηκεν εϊς Ααμασκόν, αύτω κατά την *5
4 "11
<1 όδόν όφθεντος Χριστοί), είτα τη του φωτός άστραπτ) την
όψιν άφηρηται, τεθεράπευται δια. Χρίστου, γεγραπται δε
II.. ίο, οΰτως πάλιν "Ήι> δε' τις εν Ααμασκω μαθητής ονόματι
Ι Ι
" Άνανίας, και είπε προς αύτον εν όράματι ό Κύριος Άνανία.
" ό δε ειπεν Ίδου εγώ. ό δε Κύριος προς αυτόν Άναστάς 20
" πορεύθητι επ\ την ρύμην την καλουμενην ευθείαν και ζη-
" τησον εν οικία Ιούδα Σαούλ ονόματι Ύαρσεα." άκούεις
όπως εν όράματι μεν λελάληκε προς Ανανίαν ; ήν γαρ που
τάχα την πίστιν εΰτονος, και νεανίας την εξιν, καϊ σφρι-
γώσαν έχων εις το αγαθόν την γνώμην, άθραυστος είς άλκην, 25

Ι. βσται- πόθιν] 8ίο οοΓΓβχί βχ Β. ιστοί ποθίν Έ.ΑΑ. 2. οΐκτιρμοϋ 'ύά.

4• ίνυπνιασθήσισθαί φησιν Β. ίννττνιάσθαι φησϊν ο. ίννπνιάζισβα'ι φησιν ά. φησιν
ίνυπνιασθήσισθαί Ε(1(1. 5• *<" 388υπιρΙαιη βχ Β. ο. ά. 6. καθάπιρ
ίγωμαι λίγων Β. λίγων, καθώσπιρ ίγώμαι Εάϋ. Η360 ώί ίν 300683βΙΊΐη£ βχ Β.Ο.α.
(ίν ώς δίο ο. (3.) ίίΐ3ΐίπι ποιότητι Εάϋ. ίηνίΐίδ Β. 0. ά. 8. οΊαπρίπονσαν
τη τιλιωτάτΐ] Ηοο οτά. Β. 9• Ηββο ό θισπίσιοι αββαιηρία εχ Β. ό
μακάριο; ρΓΟ ό θισπίσιοί 0. ά. II. Μακιδόνων ϊ'Αά. Τί 38δ11ΠΐρΙι1Π1
οχ Β. 12. Ηβεο γίγραπται—αποστόλων βοοεκδεηιηΐ βχ Β. 13. τκ
ίΙδβαιηρΙϋΠ) εχ Β. Ι4• τιθίαται τω μακάρια Παΰλω] Πανλω τιθίαται Ε(1ι1.
17. άφηρηται] ήδίκηται 'ύά. Ι9• ίν όράματι ό Κύριοι \ιοο οτά'ιτίΒ Β.
8ΐ;ιΐίιο Ιιαεο Άνανία—πρ!α αυτόν αοοβδδοπιηΐ βχ Β. 21. ίπ'ι υιη. Β.
(νθϊ) Ει1(1. 23. μϊν ηϋδΐιιηρίιιπι εχ Β. 24• ιντονα ο. Λ. άνδριιοι 'ύά.
25. άλκην) άκήν (»ίο) Ε(3(1.
 ϋ.30,31• ΙΝ .ΓΟΕΕΕΜ. ΤΟΜ. II. 341

δήλον δε οτι την πνευματικην. καθ' υπνον δε τω μακαρίω β

ΤΙαυλω τας λιτάς εδόκει προσφερειν ο Μακεδών ην γαρ την
φρένα πρεσβυτης, τον νουν γηραιός, και της άνωθεν σοφίας
εμπλεως. προσεφωνει δε που και 6 σοφός Ιωάννης τοις
5 ηγιασμενοις εν Χριστώ δια. πίστεως " Γράφω ύμΐν πατέρες, 1 8^ο»η.
" οτι εγνώκατε τον απ αρχής, γράφω ύμΐν νεανίσκοι, οτι ' 3' 4'
" ισχυροί εστε και νενικηκατε τον πονηρόν." επαγγέλλεται
δη ουν την χύσιν του Άγιου ΥΙνεύματος τοις δουλεύουσιν
αυτω. τίνες δ' αν οι τοιοίδε πάλιν ; η εκείνοι πάντως οϊ α 230 Α.
ίο τοις ευαγγελικοΐς θεσπισμασιν ύποφερουσι τον αυχένα της
διάνοιας, της μεν εν τύπω λατρείας αποφοιτήσαντες, Ελ
ληνικής δε απάτης άποπεπαυμενοι, κατά τον λέγοντα ;

Καϊ δώσω τέρατα έν τώ ούρανώ άνω και σΗμεΐα έτη τηο ΓΉε 3°
κάτω, αΐμα και πϋρ καϊ άτμίδα καπνοΰ. ό ηΛιοο μεταοτρα- 31
15 φποεται ε'ιε σκότοε καϊ η σελΗνΗ είο αΐμα, πριν έλθεΐν τιΐν &
Ημέραν Κυρίου τΑν μεράλΗν και έπιφανΛ.

Έπι τοις των Ιουδαίων δυσσεβείαις, τάις ε'ις Χριστον

δηλονότι γεγενημεναις, και αύτη των στοιχείων δεδυσφορη-
κεν η φύσις, κατωλοφύρατο δε ωσπερ η κτίσις, ύβρισμενον
2ο ορώσα τον εαυτής Δεσποτην, κα\ 6 μεν θειος ναός μονονουχϊ
και άσχαλλων τοις πενθουσιν εν \σω, περιερρηγνυτο' γε-
γραπται γαρ, οτι " Το καταπετασμα του ναού εσχίσθη άπο 8•Μ?*Λ•
" άνωθεν εως κάτω" ο ήλιος δε το οικεϊον άνακόψας σέλας
και την ακτίνα συνενεγκων, ούκ ήξίου φαίνειν ετι τοις επί
25 της γής. εποίει γαρ σκότος άπο ώρας έκτης εως ώρας ο ΙΙ>• 45•

Ι. τ ι; κ ιιιη. Β. ΗίΚΌ τω μακαρίω 388ΐΗηρΐ3 εχ Β. 8. Αγίου ΕδίυιηρΙιιπι

βχ Β. ΐ6. την οίο. Ι'.ιΐι!. (68.) Ι7• των Ιουδαίων δυσσ(β(ίαιι Ηοε
οπίιηο 1). ε. ά. ι8. δηλονότι αββυπιρίιιιη εχ ο. ε. ά. 19- κατωλοφύρατο
βΐ καθυβρισμίνον Έάά. ίπνίίίβ ηοβίπδ. 20. τον ΐαυτηΐ διο-πότην ο. ε. ά. τόι»
κτισαντα Ε(1ί). μηνονονχϊ και Ο. ε. ά. ώί Κ(1(1. 31, 22. άσχαλλων τοίί π(ν•
Οονσιν βΐ καταπίτασμα τοϋ ναοΰ Ηοε ΟΓΐΙίηε 1). Ο. (1. 22. ισχίσθη ροβΐ κάτω
Ιταηβρ. Εϋ<1. τερυ^ηαηΐίΐηι» οπιιηΙηι». 23. κάτωθεν (βίε) Ι), ό οπα. 1>. ε. (1.
άνακόψα!~\ ανακόπτων 1). άνάπτων β. ά. 24. Ηαεε καϊ την ακτίνα συνινιγκων
(σνν<γκων ε.) βεεεββεηιηΐ εχ Ιι. ε. (1. . 25• "/»<" α'1• ωβιιπιρίιιπι εχ ε. ά.
 342 Β. ΟΥΚΙΙ,Μ Α^ΕΧΑΝϋΚ. ϋ. 3°> 31•

8.Μ&4Λ. ενάτης, εσχίζοντο δε καϊ α'ι πετραι, τάχα δε που καϊ περ\
ιχνϋ.5ΐ. χ , , , ,.
τον της σελήνης κυκλον επραττετο τι των ασυνησων, ως
δοκεΐν ε\ς αίμα. μεταπεποιησθαι και αυτήν, σεσιγηται μεν
οδν το τοιόνδε παρά τοις άγ'ιοις Έιύαγγελισταΐς, άζιοχρεως
γεμην η πίστις εκ της προφητείας, οτι - δε τοις του Αη- 5
μιουργοΰ νεύμασιν ουκ εν ήλίω μονω τα σημεία γεγονεν,
άλλ' οίον Ολη προς το άκαλλες και ασύνηθες αυτή μετα-
κεχωρηκεν ή κτίσις, σαφές άι> γένοιτο θεοΰ λέγοντος δια
Εβ. ι. 3• ά φωνής Ήσαιου " Και ενδύσω τον ουρανον σκότος, και
" θήσω ως σάκκον το περιβόλαιον αΰτοϋ." ουρανον δε ίο
όταν λεγη, πάντα που πάντως φησί τα εν ούρανψ και οίον
σάκκω τφ σκότει καταμφίεσαι, πενθοΰντα τε καϊ άλγοΰντα,
και ωσπερ διακεκραγότα τω σχήματι. σ-ημεία μεν ουν εν
οΰρανω ταυτί φαίην άν' τα δε γε ε\ς γη» Λίμα, τε χα) πυρ,
χα) Ατμις ΧΑπνου καταδηλώσειεν αν οιμαι που τας των 1 5
Ιουδαίων συμφοράς, ας 6 παγχάλεπος αύτοΐς επεσωρευσε
ο πόλεμος, ό δια της 'Ρωμαίων χειρός. ΑίμΑτι γαρ η πάσα
μεν αύτοΐς κατερραίνετο χωρά. έμελλε δε ομού ταΐς πο-
λεσι καταπίμπρασθαι κα\ αύτος ό διαβόητος νεως, οίκοι τε
καπνίζεσθαι κατασεσεισμενοι. οτι δε και πρϋ της ημέρας ?ο
της μεγάλης καϊ επιφανούς, καθ ην απασι το θείον προ-
8.ΜαΜη. κείσεται βήμα Χριστού δίδοντος εκάστω κατά τα έργα
χνι. ϊ7•
αυτού, τα τοιάδε τοις Ίουδαίοις συμβήσεται, διαμεμήνυκεν

ι. ΐνάτηι εοιτεχϊ εχ ο. ά. 1<β£6ΐ)8ΐιΐΓ ΐννάτης. αϊ &9βιιπιρ(υιη βχ Β. (1. 3• μ*τ«*•

ποιιϊσθαι ε. δΐ&ΐϊιη και ακχιπηρίιιιη βχ Ι). ε. ά. 4- τ<> τοιόΊΛΐ]
τοντο \>. παρά αββαπιρίιιιη εχ Β. Ι), ε. (1. 5- τ,"ίί βββιπηρίυπι εχ Β. μϊν
ρΓΟ δί Ε(1(1. ίηνίιίϋ Β. ε. ά. 6. μάνα ε. ά. μόνον Εάά. 8. κτΐσι: ε. (1.
φίαι: Έάά. δια φ. λίγοντο: ρΓΟ θ»ον λί'γ. δια φ. ο. ά. II. Ηηεε
πον πάντω: ΐΧ και 388ΐιιηρΙα εχ ε. ά. 12. ο~κότ«ι] σκοτιινώ ίίά. φησϊ
ροβί καταμφ'κσαι 3(1(1. ίία. ττ 388υΐϊΐρΙυπ] εχ ϋβάεπι. άλγοΰντα] κατηλγηκάτα ύά.
13. αϋτφ δη τούτω (τοϋτο ε.) ρΓΟ ώσπίρ ίϊά. ονχ] -\- ήτοι τίρατα τά (τά ΟΊΛ. 1). ?)
\). ο. ά. Ι4• "ν ααα\\α\\Λ\ιιη εχ Β. Ι), ε. (1. γ* αίβυιηρίηπι εχ 1). ε. ά.
την ροβί «γ βοΜ. β. Ι5• ατμις] + η Εάά. ίηνϊΐϊβ υπιη'ιΐιιιβ.
άτμίδα ε. (1. αν εΐ πον 383υπιρ(α εχ Ι), ε. ά. ΐ6. ί'ττ(σώρ(νσ( πδΚιμος
Ηοε <)Γ(1. 1). ε. (1. ι ;• τη: δια ρΓΟ δια τή: Εάά. 8ΐαΐίιη των αάά. "ύά.
ΐ8. αυτοί: Ι), ε. ύ. αντώι» Εάά. Ι9• καταπ'ιμπρασϋαι ροδί διαβόητοι
(Γ3Π8ρ. Ε<1(1. ίηνί(Ϊ8 Ι), ε. ά. 20. κατασίσιισμίνοϊ\ διασισιισμίνοι \>.
2 1 . γ6 θίϊον πρακίίσιται Ηοε 01 (Ιϊηο Ι), ε . (1. 23• συμβήσιται τοϊ{
Ίονδ. ίηνεηο οΓάίηβ Β.
 ϋ. 33. ΙΝ .ΓΟΕΙ,ΕΜ. ΤΟΜ. Π. 343

ειπών πρ)ν ελθεΊν την ημεραν Κυρίου τψ ^μεγάλην κλι επιφανή,

σημειωτέον δε προς τούτοις, οτι και αύτος ό Κύριος ημών
ερωτώμενος πάρα. των σοφών αποστολών τα περί τη:
συντέλειας του αϊώνος, καί τα. περ\ της τών Ιεροσολύμων » 231 Α.
5 καταστροφής, εμιζε τα. σημεία, ώς τάχα που καΐ άγνοεϊσθαι
λοιπόν, ποια δη ποτέ συμβήσεται.

Καί εσται, πάε δο αν έπικαλέοΗται το όνομα Κυρίου, σωθΗσεται- 32

ότι έν τω όρβι Σιών και εν τη ΊερουσαλΗμ έοται άνασω^ό-
μενοε, καθότι εΐπε Κύριοε, καί εύαιτελίζόμενοι οϋε Κύριοε
ίο ττροσκέκλΗται.

Έσεσθαι μεν ούν πάντη τε και πάντως επ\ ταΐς τών

Ιουδαίων άνοσιουργίαις εν ούρανω κα\ γη τα σημεία φησι, ο
κα\ τα τέρατα, προκείσεσθαι γεμην κα\ ούτως αύτοΐς τα εζ
ήμερότητος θεοΰ, την δια πίστεως δηλονότι σωτηρίαν, την
>5 εν Χριστψ δικαίωσιν, τον αρραβώνα του ΤΙνεύματος, τον
άγιασμον, την ελπίδα της τών ουρανών βασιλείας, αμνη-
σικάκως αύτοϊς άνεντος θεοΰ και τα εις Χριστον εγκλήματα.
καί γοΰν ό θεσπέσιος ΤΙετρος κατβτιάτο μεν σφοδρά τους
Ιουδαίων δήμους, διαρρήδην άνακεκραγώς, ώς άπεκτονασι
2ο μεν κρεμάσαντες έπ\ ξύλου τον τών όλων "Σωτήρα και ο Αο1& 83•
λυτρωτην, και " Ήρνησαντο μεν τον αγιον καϊ δίκαιον, 3?•
" εζητησαν δε άνδρα φονεα χαρισθηναι αύτοΐς." προσετίθει
δε τούτοις " Και νυν, αδελφοί, υ'ιδα οτι κατά άγνοιαν Λ. 17.
" επραξατε, ωσπερ και οι άρχοντες υμών. μετανοήσατε Π>• "•
~- α ~ «• α α' " « ~ > > ν „ 3°• 39•
25 ουν, και ραπτισνητω έκαστος υμών εις το όνομα του
** Κυρίου Ιησού, κα\ ληψεσθε την δωρεάν του Αγίου ΐΐνεύ-
" ματος' ύμΐν γάρ εισιν α'ι επαγγελίαι, καί τοις τέκνοις

ι. Κυρίου οπ\. Εάά. ίηνίΐίβ οπιηΐβιιβ. 3• σοφών] άγιων Εάά. 8. τη

α*8ΐιιηρΙιιιη εχ Β. 9• ««"ν] + ° Εάά. (ί'°•) (ϋαγγίλιζόμαιος (ν 2,3- &1•) °Γ•
ίηίΓ». οίι] + ό Ρ. Εάά. (22 β1.) ιο. προσκίκληται Εάά. προσκίκληιαν Β. (153»
24Ο. ) 12. άνοσιουργίαιε] άνοσκργ. Εάά. Ι,3• προκι'ισθαι ρΓΟ προκίίσ€σ6αι ϊιά.
1&. και γοΰν ό θισττίσιοί Πί'τροί] Πίτροι γοΰν 'ύά. των ροβΐ τούϊ αά(3. 'ύά.
 344 Β. ΟΥΚΙΙ,Ι,Ι ΑΙ^ΕΧΑΝϋΚ. ϋ 3*•

" υμών." ούκούν καν ει γένοιτο, φησι, σημεία και τέρατα,

Α (τωύηιτετΑΐ πα,ς ος αν επιγράψαιτο δεσπότην τον ουρανού τβ
καϊ γης Κυριον. ότι δε έμελλες ό λόγος της σωτήριας (ν
αύτη και πρώτη λαληθησεσθαι τη κυριοκτόνω Ιερουσαλήμ,
περιενεχθησεσθαι δε ούτω και εις πάντα τα έθνη δια τών 5
άγιων Αποστόλων, σαφές αν γένοιτο, του Ώροφητου λέ
γοντος Έ» τω ορει Χιών χα) εν Ίερουο-αλημ- εοται άναο-ωζρ-
μ-ενος, χα) εύαγγελιζόμενος, ους Κύριος προο-χεκληται' ως γαρ
Ηβΐ>. ν. ό θεσπέσιος γράφει ΥΙαΰλος " Ούχ εαυτώ τις λαμβάνει την
4
" τιμήν, άλλα καλούμενος ΰπό του θεού." κεκληνται το'ινυν ίο
β άπολεγδην εκ πάντων οι μακάριοι μαθηται, και ουκ αυτό
μολοι παρηλθον εις άποστολην, καθάπερ ό άποπληκτος
Φαρισαΐος εκείνος, ήγουν νομικός, ος τοις της μαθητείας
8.Μα«Η. αύχημασιν εαυτόν ενιείς, προσετίθει λέγων " Κύριε, άκολου-
" θησω σοι οπού εάν άπερχτ). ' ταυτητοι καϊ αυτός ο Ύ,ωτηρ 1 5
παρενοχλούντά τε εϊκη, και τών ευαγγελικών επιτηδευ
μάτων ούδ' όσον ειπείν εγγύς γεγονότα, παρωθεϊτο λέγων
ΙΚ 2ο. " Αϊ αλωπεκές φωλεούς εχουσι, και τα πετεινα του ουρανού
" κατασκηνώσεις, ό δε υιός του άνθρωπου ουκ έχει πού
" την κεφαλήν κλΐναι" τοις γεμην επιτηδείως εχουσιν εις 2ο
232 Α. α άποστολην επεφώνει λέγων " Αεΰτε οπίσω μου καϊ ποιήσω
ίν. ΐ9• " νμας άλιεΐς ανθρώπων." Ματθαίον γεμην ές αυτών
Ι\>. ίχ. 9• άν'ιστη τών της πλεονεξίας εργαστηρίων, άκολουθεΐν επι-
ταττων' προο-χεκληται δε, κατ ιδίαν βουλησιν, ουσπερ ην
εϊκός, εσεσθαι δυνατωτάτους εϊς γε το άποπεραινειν δυνασ- «δ
θαι, καϊ μάλα νεανικώς, το αύτώ δοκούν, ει και ηρπασε τον
προδότην ό της ανομίας εύρετης και πατήρ.

2. ϊπιγράψαιτο] ϊπικαΚίσηται Έ,άά. 8. (ναγγίΧιζόμινοί] €ναγγ(~\ιζά-

μιροι 'άά. προσκικληται Β. ε. ά. προσκίκΚηκιν Ε(Μ. 9• ° θίσπίσιοϊ γράφίΐ
Παίλοί] Παίλο< γράφίΐ άά. «αυτοί ίϊά. ΙΟ. αλλά] 8ίο οοΓΓεχϊ εχ ο. θ.
άλλ' ό Εάιΐ. Ι4• Ίτροσιτίθίΐ] προσίθιι 'άά. 15. αυτοί β,εεβββίΐ εχ Β.
18-20. φωλίούι—κΚϊναϊ] και τα ίξηι ¥.άά. 22. ΰμάί] -\- ■γινίσθαι Ι'.ιΐιΐ.
23• άν'ιστησι άά. 24. προσκίκΚηνται άά. ωσττιρ ρτο ονστκρ ύά.
25. δυνατώτατοι άά. άποπίραίνονν 'άά. απ[ε Μί^ηε.
 ϋί. ι-3• ΙΝ τΟΕΙ.ΕΜ. ΤΟΜ. II. 345

1>
Διότι ίδοιΐ εΓω εν ταϊε ιιμέραιο έκείναιε, και εν τω καιρώ εκείνο), Κ(φ. γ.
όταν επιστρέψω τιίν αίχμαλωσίαν Ιούδα και Ιερουσαλήμ• και 2
ουνάΕω πάντα τα ΙθνΗ και κατάζω αυτά είε τΗν κοιλάδα τοΟ
Ίωσαφάτ, και διακριθώσομαι πρόε αϋτοϋο έκεΐ υπέρ τοΟ λαοΰ
δ μου και τΒο κλΗρονομίαο μου ΊσραΗλ, ο! διεσττάρΗσαν εν τοΐο
εθνεσι, και ΤΗν ΓΗν μου καταδιείλοντο, και επί τον λαόν μου 3
εβαλον κλΗρουο, και έδωκαν τα παιδάρια πόρναιε, και τα α
κοράσια έττώλουν αντί οίνου και εττινον.

Έκ της 'Ροβοάμ βασιλείας άπορραγεισών τών δέκα φυ-

ιολώΐ', και διηρημένων αυτών κα\ παντός του Ισραήλ, εϊς τε
τον Έφραιμ και τον Ίοι>δα οι μακάριοι γεγόνασι προφήται.
λΐλαλήκασι δε τα παρ άμφοΐν, της όλης αύτοΐς βασιλείας
παρατεινουσης μέχρι καιρών της αιχμαλωσίας, μετά δε γε ά
την εν τοις Ίεροσολύμοις εκείθεν ύποστροφήν, και την
1 5 γεγενημένην κατά καιρούς επάνοδον, προεφήτενσαν επι τον
Ισραήλ Άγγαΐός τε καΐ Ζαχαρίας και μέντοι κα\ Μαλα-
χίας φαίνεται δε κα\ ό Κσδρας ολίγα αττα τών κατ
εκεΐνο καιρού, και εν τοις αυτού χρόνοις γεγενημένων προ-
αγορενσας. μέμνηται τοίνυν τών προκειμένων ό λόγος
2 ο πράγματος ούκ εν καιρώ προφητών τών αρχαίων γεγενη-
μενου, άλλ' οτε δη μόλις Κ,ύρου τον λαον άνεντος υπενοσ-
τησαν εϊς την Ίουδαίαν. και τι το χρήμα το άξιάκουστον, β
τι δε δή γενέσθαι συμβέβηκεν, έρούμεν ώς ενι, την του
"Εσδρα συγγραφήν κομίζοντες εις άπόδειξιν.
25 Ούκούν επειδήπερ εϊς την Ίουδαίαν επανηλθον άρτι, και
δασμών και τών της δουλείας άναπνευσαντες πόνων οι ες
' Ισραήλ, έπ\ το ραθυμον ετραποντο, και ήσαν ούκ άσφαλεΐς

ι . Διό« Β.Ρ. (η ΑΙεχ. XII.) ότι Εάά. (ν»1.) «V βΐΐ. οιη. Ρ. 2. άνίτπστρίψ-ω Ρ.
και βΙϊ. οπι. Β. (51, 95> '^δ» 23^•) 3• τοί βββηιηρίιιιη βχ Β. οΓ. 234• <"••
335 ε• °• 23^• β• **• καταδκίλοντο Β. Ρ. (36 αϊ.) κατίδιίίλαντο Εάά.
8. άντΐ] + τοϋ Εάά. ("ν"8ΐ.) ϊηνίΐίβ Β.Ρ. ϊπινον Β.ότιονΡ. Εάά. (238.) ΙΟ. αυ
τών] αντγ Εάά. 12. βασίλιίαί] ιτροφητίίαι ίϊά. 14. τοίί ακχιιιηρίιηη
βχ Β. 1 8. καιρόν] καιρών ϋά. 20. καιροίιϋά. 21. ότι ρΐ'ϋ ότ* ϋά.
λαόν Β. ΊσραηΚ Εάά.
νοι<. Ι. Υ γ
 346 Β. ΟΥΚΙΕΕΙ Α^ΕΧΑΝϋΚ. ίη. 1-3.
τών δια Μωυσε'ως τεθεσπισμενων επιτηδευτώ, και φυλακές.
Έχοά. άποφασκοντος γαρ του νόμου το χρηναί τινας ταΐς των
233 Α. α αλλοφύλων θυγατράσι συγκατευνάζεσθαι, ολίγα φροντι-
σαντες των θεόθεν αύτοΐς κεχρησμωδημενων, αλλοτριαις
γυναιζϊν επεμίσγοντο. καϊ προς τοΰτο λίαν δεδυσφορηκως 5
3 Εβώτ. "Εσδρας, περιερρηγνυτο μεν την εσθητα, κατωλοφυρετο δε
τους εξ Ισραήλ, και των αλλοφύλων γυναικών άπαλλατ-
τεσθαι παρεκάλει. ο'ι δε τοΰτο δράν άνεπε'ιθοντο, δεδιοτες
τάχα που τα. εζ όργης, καϊ των εσομε'νων αύτοΐς, ε'ι μη
ελοιντο τιμάν τον νόμον, των προγεγονοτων την πεϊραν ίο
εποιοΰντο διδάσκαλον. επειδή δε άπεβεβλητο κα\ άπεφοίτα
\) των Ιεροσολύμων η των αλλοφύλων γυναίων πληθυς,
λοιπόν άναγκαίως κατεπικραίνοντο προς οργάς ο'ι περίοικοι
των εθνών, ατε δη καϊ δια τούτων ου μετρίως εξυβρισμένοι,
και προς γε δη τούτα» κάκεΐνο που τάχα διελογίζοντο κατά 15
σφάς αυτούς, επειδή γαρ την Ιερουσαλήμ άνετείχιζον μεν,
εσπούδαζον δε και αυτόν τον θείον εγείρειν ναον, τοις του
φθόνου βελεσιν άνεκαίοντο προς οργάς, και διακωλνειν
επεχείρουν, εκείνο διενθυμούμενοι, κατά γε το εικός, ως ει
ο γένοιτο πάλιν ό Ίσραηλ εν δυναστείαις ταΐς πρώην, καϊ *ο
τετειχισμενας μεν εχοι τάς πόλεις, επαμύνοντα δε τον των
όλων θεον, ατε δη τοις άρχαίοις εθεσι θεραπευομενον εν
ναω, πάλιν κατακρατήσει και αφόρητος εσται τοις απαν
ταχού, καϊ δασμούς επιβάλει τών όμορων τισι, καϊ άλώ-
σονται πάντως, καταδηονμένων αύτοΐς τών χωρών, ει δη «5
τίνες ελοιντο καν γοΰν όφε άντιβλεφαι μόνον, ταύτης ένεκα
της αιτίας παρεσκεύαζον μεν τινας άπείργειν αυτούς τών τε
επ αύτώ τω ναω, και τοις τείχεσι κατασκευασμάτων, επειδή
ά δε αύτοΐς άνόνητος ην η σπουδή, θεού κατευρύνοντος τοΐς
(ξ Ίσραηλ την τών επιτηδευμάτων όδόν, ώπλίζοντο λοιπόν 30
καϊ καταστρατεύειν ηθελον' άλλ' ηλωσαν και πεπτώκασι
2. τη <ΐ88ΐιιηρΙιιπι εχ Β. των αλλοφύλων ρο&ί θνγατράσι Ιτζοβγ. Έ.άά. II. θί
ακκηιηρίιπη βχ Β. }6. όψϊ οιη. Β. 28. κατασκευασμάτων]
παρισκινασμίνων Εάά.
 ϋΐ. ι-3• ΙΝ ΙΟΕΙ,ΕΜ. ΤΟΜ. II. 847
επαμυνοντος αϋτοΐς θεού. γέγονε δε των εις τοΰτο συναγη-
γερμενων η άθροισα ΐν τη κοιλάλ Ίοκγλ0λτ" χώρος δε ούτος
ου πολλοίς σταδίοις απέχων Ιερουσαλήμ, έν τοις προς ηώ
μερεσι. ψιλόν δε ειναί φασι, και Ίππηλατον. οτι δε δίε-
5 φθονηκασι μεν τίνες τών δυνατωτέρων τοΐς έζ ' Ισραήλ τον
θείον έγειρουσι ναόν, ώνησαν δε ούδεν, διδάξει λέγων 6 β
μακάριος "Εσδρας " Έν δε τοΐς επί Άρταξέρξου του ^Έ^τ'
" Τίερσών βασιλέως χρόνοις κατέγραψαν κατά τών κατοι-
" κούντων εν Ιουδαία και έν Ιερουσαλήμ Βήλεμος και
ίο " Μιθριδάτης καΐ Ύαβέλλιος καϊ 'Ράθυμος και Βεελτεθμος
" κα"ι Τεέλτεθμος 6 γραμματεύς, καϊ ο'ι λοιποί ο'ι τούτοις
" συντασσόμενοι, οικοΰντες δε έν Σαμάρεια και τοΐς άλλοις
" τοποις." ην δε της γραφής τοιάδε τις η δύναμις, ώς ειη
μεν πολις αθραυστον έχουσα δύυαμιν Ιερουσαλήμ, εικουσα
1 5 δε ουδαμώς τοΐς τών ετέρων χωρών βασιλεΰσιν' άντεγει- λ 234 Α.
ρομενη δε μάλλον και σφόδρα νεανικώς, ην εΐ γένοιτο πάλιν
υπονοστησαι προς το άρχαΐον, και αΰτοΐς σωρεύσει φροντί
δας τοΐς της Βαβυλώνος κατά καιρούς ηγουμένοις. αλλ ωνη
σαν μεν, ώς έφην, οι τα τοιαδε γεγραφοτες παντελώς ουδέν.
2 ο παρεκαλουν δέ τίνες τών έν "Σαμάρεια, τους έκ Βαβυλώνος
μετοικισθέντας συνεργάζεσθαί τε και συνοικοδομεΐν αΰτοΐς.
ο'ι δε ούκ ηθελον, και ταύτης ένεκα της αίτιας κεκμήκασιν ου
μετρίως, ταΐς εκείνων έπιβουλαΐς άντεζαγοντες. γεγραπται β
δε ούτως έν τώ Έίσδρα. πάλιν " Και ηκουσαν ο'ι θλίβοντες } Εβ<ΐΓ•
25 " Ίούδαν και Βενιαμίν, Οτι ο'ι υιοί της αποικίας ο'ικοδομοΰσιν
" οίκον τω Κυρίω θεώ Ίσραηλ' κα\ ηγγισαν προς Ζορο-
" βάβελ και προς τους άρχοντας τών πατριών, κα\ ειπον
" αύτοΐς Οικοδομησομεν μεθ' υμών, ότι ώς ύμεΐς έκζητού-
" μεν τον θεόν υμών, και αύτω ημείς θυσιάζομεν άπο

3• απίχαρ] + τηί Έ,άά. 9• ** ρ™•] + Π7 ϋί• Ι0• 2αβίΚΚιθί ϋά.

'Ράθιμοί'ύά. ΰίΚτιθμα: \\ι\. II. Υίίντίβμοί \\ά. 14- Λκσνσα]
ηκονσα 'ύά. ΐ6. και 088ΐ1Π)ρΙαπΐ βχ Β. ί/ν] "α> Κιΐιΐ. Ι7• σαλίϋσίί
ρΓΟ σω/χνσιι 'ύά. ι<). ΙΙ;ιο<• ώι- ΐφην οί αεεβββεηιηΐ βχ Β. 30. τούϊ
«V Βαβ. μιτοικιπθίνται] των « Β<ι/3. μιτοικισθίντων 'ύά. 28. ο'ικο&ομή-
σομ«ι> Β. (Α.ν.) οίκοδομήσωμιν Εάά. 29. ί/ΜΪϊ (βίο) ίίά. ΛΠΐβ Μί({η6.
Ύ γ 2
 348 Β. ΟΥΚΙΙ^Ι ΑΙ^ΕΧΑΝϋΚ. ΐϋ 1-3-

" ήμερων Έ,αρσάθου βασιλέως Άσούρ τοΰ ενέγκαντος ημάς

" ωδε. καϊ είπε προς αυτούς Ζοροβάβελ και Ίησοΰς καϊ
" οι κατάλοιποι των αρχόντων των πατριών του Ισραήλ
" Ονχ ύμϊν και ήμΐν του ο'ικοδομήσαι οίκον τω θεψ ημών,
ο" οτι ημείς αΰτοϊ (πι το αυτό οϊκοδομήσομεν Κυριω τω θεψ 5
" ημών, ως ενετείλατο ήμΐν Κΰρος ό βασιλεύς Περσών, και
" ήν ό λαός της γης εκλύων τα,ς χείρας τοϋ λαοϋ Ιούδα,
" και ενεπόδιζον αυτούς του οικοδομεΐν, και μισθούμενοι επ'
" αυτούς, βουλευόμενοι του • διασκεδάσαι βουλήν αυτών."
άλλ' επεβούλευον μεν, άπρακτος δε και τούτοις ή επιχεί- ίο
ρησις ην. ότι δε της λαθραίου λοιπόν άτονούσης επιβουλής
τον πολέμου νόμον ηεσαν στρατευόμενοι πάντες οι περίοικοι
ά τών εθνών, ήλωσαν τε και πεπτωκασι, κάντεΰθεν αν μάθοις.
» ΕβάΓ. γράφει γαρ ώδε πάλιν και εν τω δευτερω βιβλίω. " Και
" εγενετο ως ηκουσεν Άναβαλάτ καϊ Ύωβίας καϊ οι Αραβες 1 5
" καϊ οι Άμμανΐται ότι άνεβη ή φυή τοις τε'ιχεσιν Ίερου-
" σαλήμ, και ότι ηρζαντο αϊ διασφαγαϊ άναφρασσεσθαι,
" πονηρον αύτοΐς εφάνη σφόδρα, και συνηχθησαν πάντες
" επϊ το αυτό εζελθεϊν και παρατάζασθαι εν Ιερουσαλήμ.
β" καϊ προς Κύριον τον θεόν ημών, φησϊ, προσηυζάμεθα, *ο
" καϊ εστήσαμεν προφύλακας επ αΰτους ήμε'ρας καϊ νυκτός
" από προσώπου αυτών, καϊ είπεν Ιούδας Συνετρίβη ή
" ισχύς τών εχθρών, καϊ όχλος πολύς! καϊ σεσίγηται μεν
εν τούτοις της κοιλά^ος ή μνήμη" φε'ρει δε τούτο πάλιν εις
ημάς ό της παραδόσεως λόγος, άξιόχρεως δε εις πιστιν ή 25
προφητεία καϊ αύτον ήμΐν τον τοΰ πολέμου χώρον κατονο-
μάζουσα. ταυτησϊ της ιστορίας μεμνήσθαί φαμεν, οννά^ειν
λέγοντα πάντα, τα, ίδο; ΐ\ς ττ\ν κοιλάδα, τα> Ιωταφάτ. δήλον
δε ότι ουκ άκοντα άζΐΐ, άλλ' ότι βουλόμενα ελθεΐν ου
κωλύσει. Αια,κρίθιίο-εσθαι δε προς ταύτα περϊ του Ίσ-ραί-λ 3°
ι. Σαρσάθον Β. Άσαραδάν ΑαΙ>. (ν&Ι.) Σαρσάσου—ίώ» όπα. ΡοηΙ. Άσούρ Β.
(Αΐβχ.) Ασσονρ ΑαΙ>. (υβΙ.) 2, 3• κα« «π*—τοΰ ΊσραηΧ] οί δ« π*ρ\ το»
ΖοροβάβίΧ (Ιπον Ε(1(1. 9- βον\(νόμινοι^ ('βουΧιύοντο ίί(1. Ι4• και ρτίΐΐβ
;)κ81ϋΐΐ()ί1ιπι 6Χ Β. 15- ήκουσιν άναβαλάτ Β. (άναβαλλατ 55• 8>ε <]110ςυβ
Οοά. 1•'πί!.-Λ>](;. ϊη V. Ι.) ήκουσ* ΣαναβαΧατ Εάά. (Οοά. Ρπ(1.-Αΐ1(ί.) άρραβις Β.
Ι-,, άναφρασσεσθαι] + <">< Κ(Μ. ίην. Β. (44• βΐ.)
 ϋί. ι-3• ΙΝ ,ΙΟΕΙ,ΕΜ. ΤΟΜ. Π. 349
καϊ τϊ\ς (αυτού κληρονομιάς, ην κΑΤΑ&ΐίλοντο διαρπάζοντες » 236 Α.
που τάχα τά των Βαβυλωνίων λείψανα, καϊ (ν καιρώ της
ταλαιπωρίας συνεπιτιθε'μενοι, καϊ πάονΑΐς μεν τα, παιόοίρίΑ
χαριζόμενοι, προθεντες δε τα κόρια προς ασυνήθη πορνείαν,
5 και οίον εκκαπηλεύοντες ταΐς ετέρων άσελγείαις, είτα τους
εντεύθεν μισθούς εις τρυφας και μεθάς συλλέγοντας.
Φαμεν δε τι και έφ' ημών τοιούτον γενέσθαι, την διά
Χριστού λυτρωσιν εννενοηκότες. εξείλετο μεν γαρ ημάς
αιχμαλώτους οντάς, καϊ ύπο τυραννώ πράττοντας, πικρώ \>
ίο φημί 8η τω σατανά, άνεκόμισε δε ώσπερ εις γην άγίαν, εις
πολιτειαν εϋάγγελικην, εις εζιν εύμαθεστατην, εις πολιν
τετειχισμενην την νοητην Ιερουσαλήμ, " ήτις εστίν Έκ- ί..1™•
" κλησ'ια θεού ζώντος," οικοδομεΐσθαι παρασκευάσας, ως
λίθους τίμιους " εις ναον άγιον, εις κατοικητηριον του θεοΰ ΕΡ1>• "•
15 " εν ΤΙνευματι." αλλά τοις εκ βασκανίας πόνοις η τών
δαιμονίων άνεφλε'χθη ανοσία πληθύς, και μεντοι προς τού
τοις οι τοις δογμασι της αληθείας μαχόμενοι, κα\ πολλας ο
μεν τας κατά τών άγιων εφόδους πεποίηνται, ηδίκησαν δε
ουδέν προασπίζοντος θεοΰ, παραθαρρύνοντος δε Χρίστου
2ο και λέγοντος " θλίψιν εξετε εν τφ κόσμω, άλλα θαρσεΐτε, 8• .•ΓθΛη•
εγω νενικηκα τον κοσμον.
Υθλος μεν ούν παρά τοις Ίουδαίοις σαθρός κα\ γραωδης,
ώς εσται κατά καιρούς εν τη κοιλά^ι του Ίωο-αφα,τ η παρά
θεοΰ κατά πάντων κρίσις, μετά το άναβιώναι τους νεκρούς.
2 5 οιονται δε ότι τών εις αυτούς ένεκα γεγονότων άποτιοΰσι ά
λογούς, οι κατά πάσαν την υπ ούρανόν. άμοιρησειε δ* αν
ουδαμώς τοΰ γελάσθαι πρεπειν το ενθύμημα αυτών, της
θεοπνεύστου γραφής τα της προφητείας εκπεπερανθαι λε-
γούσης, και ότι δίκας έξητηνται παρά θεοΰ τά περίοικα τών
3° εθνών, τοΰ πολέμου γεγονότος εν τρ κοιλάοι τοΰ ΊωοΆφΑτ.

Ι. καταίαίΚοντο] καταίιιίλαντο ¥.Λά. 5• «"λγιαίί '*'•'• "■ τΡνΦ°*]

τροφάί 'ύά. Ι4• τόΟ &88ΐιπιρΙιιιη εχ Β. 17• *<Λ πολλαι] πολλοί ϊίιΐ.
Ι9• παραθαρσΰνοντοΐ 'ύά. 32. ονν αδβυιηρίιιιιι βχ Β. 26. ά/ιοι-
ρησιι ϋ(1. 37• αίτοϊί 'ύά.
 350 Β. ΟΥΚΙΙ^ΚΙ ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. ΐη. 4-6•

επεθρωσκον γαρ, ως εφην, τοις λειψάνοις του Ισραήλ,

καίτοι πλείστην οσην άνατλάντος ταλαιπωρίαν' δεδοντο γαρ
τοΐς Βαβυλωνίοις.
β
4 Και τί έμοί και ύμΐν Τύροε και Σιδών, και πάσα Γαλιλαία αλλο
φύλων ; μΗ άνταπόδομα ϋμεΐε άνταποδίδοτέ μοι ; η μνΗ- 5
σικακεΐτε ύμεΐε έπ έμοί ; όεέωε και ταχέωε ανταποδώσω το
5 άνταπόδομα υμών είε τάε κεφαλάε υμών, άνθ' ων τό
άρΓύριόν μου και τό χρυσίον μου έλάβετε, και τα επίλεκτα
6 μου και τα καλά είσΗνέΓκατε είε τούε ναούε υμών και τούε
υΐούε "Ιούδα και τούε υΐούε ΊσραΗλ άπέδοσθε τοΐε υϊοΐε τών ι»
236 Α. α " ΕλλΗνων, όπωε έζώσΗτε αύτούε εκ τών ορίων αυτών.

Έθνος μεν ουν άπαν κατά του Ισραήλ συναγηγερται,

Μωαβϊται, Ίδουμαΐοι, Ίεβουσαΐοι, ' Αμμανΐται, και οι λοιποί,
καταρξαι δε οΐμαι βουλής και εγχειρημάτων Ααμασκηνούς
καϊ Ύυρίους καϊ τους καλουμένους Φυλιστιε).μ, και με'χρις ι$
αυτής της Τεθ, ήτις καλείται και αλλοφύλων, τοιγάρτοι
και προς αυτούς ό τών όλων θεός Κα) τί ίμ,ο) κα) ύμΖν
1> Ύυρος κα) Χιαων κα) παο-α Γαλιλαία αλλοφύλων ; ποίας
γαρ, φησι, τάς άφορμάς τής αγριότητας έχοντες, ταλαιπω-
ροΰντα τον Ισραήλ, και ταΐς εκ Βαβυλωνίων συμφοραϊς το
ού μετρίως κατηχθισμενον άνοσίως επιφορτίζετε, πικρώς
επιβαίνοντες καϊ οίον εμε γελώντες τον σώζοντα τάχα που>
και αμυνόμενοι, κάί τα εχθρών εις εμε τολμώντες λε'γειν,
μάλλον δ' ηδη και δράσαι ; οΰκοΰν ουκ εις μακράν άττο-
λήφεσθε το ανταπόύομα. ήξει δε ύμΐν ε\ς κεφαλήν δίκας 2$
γαρ άποτιεΐτε εμοϊ. τω διακριθησομενω προς υμάς εν ττ/
ο κοιλάδι του Ίωσαφάτ. εγκαλεί δε αύτοϊς ώς διηρπακόσι

Ι. ίπίθρασκιν Εάά. 1. δίδονται Μ. 4• καϊ] + γ( Ρ. Εάά. (Οο.)

νμ'ιν Ιι,ίΙιιιιΙ Ο. Ρ. (22. αϊ.) βε<1 οί. ίηίπι 258 ο. Οίαρίι. 226 ε. ίη Εβ. 326 θ.
5• η] »< Β. 6. Ηαεο ύμί'ίί ϊπ ιμυί ΟΓΠ Ρ. Εά(1. "]. τ<" βββΟΠίρΙΙΙΙΙΙ
εχ Ρ. οί. ϊηίτ» 358 ά. »1ι τάι κ. ύμάν οτα. Β. (86.) άνθ' &ν] + γαρ Β. 9• "°"-
ινίγκατι Εάά. και αΐΐ. οιη. Ρ. Εάά. (Οο.) ΙΟ. ΊσραήΚ Β. (239Ο εί•
8. Οχτ. Ιοάβ ΒΐιρΓα ήΐαΐίβ. Ίίρονσάλήμ Εάά. Ι5• φιλιστιιΊμ Εάά.
ΐ6. Γί'τ ίϊ(). 21. κατηχβημίνοιι ϊϊά. 23• άμυνόμινυί Β. άμυνόμινον άά.
34• ονκ αοΜϊβίΐ 6Χ Β.
 ϊϋ4-6• ΙΝ .Γ0Ε1.ΕΜ. ΤΟΜ. Π. 351
μεν τα, επίλεκτα τον ναοΰ, και τά χρυσά σκευή σεσυληκοσι,
και ταΐς των ιδίων θεών άνατεθεικόσι τιμαϊς. άφόρητον δε
το χρήμα κα) πικρον, και ουκ ανικάνων έχον εις γε το
δύνασθαι καταλυπήσαι θεόν. εφη γάρ οτι " Ύήν δόξαν Εβ.χΐίί.8.
5 Μ μου έτε'ρω ου δώσω, ουδέ τάς άρετάς μου τοις γλυπτοΐς."
τι γαρ έτερον αν εϊη το τοις θείοις άναθήμασι τους τών
ειδώλων καλλωπίζειν ναούς, η μονονουχι διακεκραγεναι κα)
λέγειν ως εϊη μεν ό τών όλων θεός εν δευτεροις, τα δε εν
λόγω τψ προΰχοντι και σώζειν ε'ιδότα τους ιδίους προ- ά
ίο σκυνητάς ; και ουκ άπόχρη, φησιν, ε'ις δυσσεβειαν ύμΐν το
τών θείων αναθημάτων τον εμον γυμνώσαι νέων, άλλα γαρ
χαι τους νιους Ίούοα κα) τους νιους Ίο-ραηλ άπεοοο-6ε τοις
ν'ιόίς των Ελλήνων, γενέσθαι δε τι τοιούτον εϊκος, ως εν
ταΐς χώραις τών εθνών τινάς άττοκομισθήναι τών εξ Ίσ-
15 ραηλ, άπεμπολούντων αυτούς η Ύυρίων τυχόν, η κα). έτερων,
οις εμπορία το σπουδαζόμενον, και φιλοκέρδεια το επιτή
δευμα.
Πρεποι δ* αν ό λόγος, ως γε μοι φαίνεται, κα) τοις τών β
ανοσιών προεστηκόσιν αιρέσεων, οι τους νιους της Εκκλη-
2β σίας μονονουχι διαρπάζοντες τη των 'Έλληνων καταπωλονσι
σοφία, ίνα πολύπλοκων εννοιών άναπιμπλάμενοι, πικροί
γενοιντο ζητητα), μάλλον δε άπειθεΐς τε και άλιτηριοι, κα)
τα ορθά διαστρεφοντες, καίτοι δέον άπλη διαβιώναι φύσει,
κα) τον άκαπηλευτον λόγον της αληθείας μελετάν. εζω
25 δη οδν των ιδίων ορίων γενέσθαι τους ήπατημενους παρα-
σκευάζουσιν. 'όροι δε ωσπερ και χώρα τών τέκνων της Έκ- α 237 Α.
κλησίας της αληθείας η γνώσις, και το εις πάν οτιούν τών
ακριβώς έζητασμενων εις ορθότητα νενευκός. λεγοιντο δ* αν
εϊκοτως χρυο-α σκευή κα) άργνρα, κα) επίλεκτα θεού, κατά
3ο το αληθές ο'ι πίστει τε κατηγλαίσμένοι, κα) τοις εξ έργων
7• καλλώπιζαν] κατακαλλνναν ¥Ά<1. (). λόγω τω προΰχοντιΐ λόγηις
τοΰ προνχοντος ϋ(1. ι16ότα{ 'ήά. 10. φημϊ'ύά. 1 2. Ίσραηλ] Ιερου
σαλήμ \\Α. (πΙ ϋΙφΓα.) ΐ6. ϊμποριία Β. φιλοκίρδίίν Ε(3(1. ιδ. ΙΙρίπιι ύά.
33. γινώνται ύά. 33• φνσιι Β. φράσιι Κ(1{1. 28. λι'γοιτο ϋά.
39• κα' Ρ081 θ*"" *&]. "^• 3°• ™ ΜβιιιηρΙυιη βχ Β.
 352 Β. ΟΥΚΙΙ.υ ΑΕΕΧΑΝϋΚ. ΐπ. η, 8.

αγαθών αύχημασι κεχρυσωμε'νοι, και τω της ευσέβειας δια-

στ'ιλβοντες κάλλει. άλλ' ει γένοιτο τίνα των ωδε λαμπρών
τοις της άπατης εναλώναι βρόχοις, άκούσονται πάντως οι
1> της απάτης εύρεταί Ύο άργύριόν μου και το χρυτιον μου ελα-
βετε, και τλ επίλεκτα, μου εΐο-ψεγκατε εις τους ναούς υμών. 5
Ι Οογ. έγκλημα δε τούτο δεινόν τε καϊ δυσδιάφυκτον . " Αμαρ-
νίϋ. ιι.
" τάνοντες γαρ εις τους αδελφούς, ύπερ ων Χρίστος
" άπεθανεν" αυτόν άδικονσι Χριστόν, ω πάντη τε κα\
πάντως τάς των εις αύτον πεπλημμελημενων δίκας απο-
τιοΰσιν. Ι0

7 Ιδού έΓω έ£€Γείρω αύτούε εκ του τόπου, ου άπέδοσθε αύτούε

ο εκεί, κσϊ ανταποδώσω το άνταπόδομα υμών είε κεφαλάε
8 υμών. και άποδώσομαι τούε υίούε υμών καϊ τάε θυΓχχτέραε
υμών είε χεΐραε υιών Ιούδα, και άποδώσονται αΰτοϋε ειο
αίχμαλωσίαν είε εθνοε μακράν άπέχον, ότι Κύριοε έλάλΗοεν. 15

"Απρακτα μεν τα Ύυρίων εσεσθαι μηχανήματα και τα εκ

της δυστροπίας ενρέματα κατά των εξ ' Ισραήλ, εναργέστατα
φησιν, εξ αντιστρόφου δε ωσπερ γενέσθαι τοις ηδικηκοσι
την συμφοράν, κα\ τοις ίσοις εναλώναι κακοΐς, μονονονχι
άπιπτούσης εις κεφαλήν των ανόσια πεπλημμεληκοτων της 2 ο
'ισοστάθμου δίκης, ωσπερ γάρ αυτοί το εξ Ιούδα γένος
είλον, είτα τοις άνδραποδώναις δεδώκασιν, άποκομ'ιζειν εϊ-
πόντες εις έθνος μακράν, ούτω τά αυτών άπεμπολησθησεσθαι
τέκνα, φησι, διά χειρός Ιουδαίων, και ότι παντη τε και
πάντως τά τοιάδε σνμβησεται, προσεμπεδοΐ λέγων Οτι 25
Κύριος ελάληο-εν. άνηνυτον δε πάντως '^ούδεν ο φθεγξεται

Ι. άγαθοιι Έ•άά. 3• «Όλωμαί] αΚωναι ίίιΐ. 7• αβίλφούι] +

ήμων Μ. II. ΊδοιΠ Καϊ ϊδοϋ Ρ. Εάά. (ν»1.) 12. τό ΟΠΙ.
V. Εάά. (Οο.) ««] + τογ Ρ. (02, 95» Μ7> ι85•) "φαλοί] <"' »' «φαλτ> XII αν.
οί. ίηίπι. 20. κίφαλάς Εάά. 22. άνδραη-οδισταϊι Ηα.
24• Ιουδαίων] Ιούδα ίίά. πάντη τί κα! 388υιηρΐ3 βΧ Β. 25. τα αβευπιρίαπ)
βχ Β. προσιμπο&Λ (βίο) Εάά. 3ΐ»1β Μί,χηβ. 36. φθίγγιται ϋά.
 ϋΐ. 9• ΙΝ .ΙΟΕΙ,ΕΜ. ΤΟΜ. Π. 353

θεός. και γοΰν εφη Χριστός "Ό ουρανός και η γη παρ- 8Μ»ιλ.
" ελευσεται' οι δε λόγοι μου ού μη παρε'λθωσι. '
Και ταυτϊ μεν Ιστορικώς" ει δε δη τις ελοιτο περιαθρεΐν β
τα πνευματικά, και των κεκρνμμενων άναπίμπλασθαι νοη-
5 ματων, εννοήσει πάλιν, ότι και 'Έ,λληνων παίδες οι ταΐς
δοκη[σϊ\σοφίαις έζωφρυωμε'νοι, και μην και αιρετικό), πολυ-
πλοκοις άπατης εύρημασι το δοκεΐν τι σφισιν^ αϋτοΐς απο
νέμοντες, άποφερουσι των απλούστερων τινάς της ορθής τε
κα\ άμωμητου πίστεως, ης αν εχοιεν πάρα θεοΰ, και τοις
ίο βροχοις της άπατης ενδεοντες μονονουχι, και εν δορικτητων
μοίρα λαβοντες, άποκομίζουσι των της αληθείας ορών ως & 238 Α.
αποτατω. άλλ' ο γε των όλων θεός άπρακτον αϋτοϊς
άποφα'ινει την κακουργίαν, κα) άνίησι μεν τους ηπατημενους,
τους δε των άπατησάντων κατά μάθησιν υϊους προσάγει τοις
ΐ5 εζ Ιουόα,' νοηθεϊεν δ' αν ούτοι πάλιν οι θεσπέσιοι μαθητάι,
και όσοι το Χρίστου λαλοΰσι μύστηριον οι δε της εκείνων
πλάνης άπαλλαττοντες, εις καλην τε και άζιεραστον άπο
φερουσι δουλείαν, την ύπό Χριστώ δηλονότι, και οίον
αιχμαλώτους άρπάζουσι, μετατιθε'ντες εις την εαυτών εξινο
2οτε και γνώμην, η της εκείνων εστίν άποτάτω. πολύ γαρ
το μεταξύ της γνώμης τε τών αγίων, και της τών τοιούτων
όραται. λέγεται δε και ό Χριστός τους εκ της 'Έλληνικης
άπατης εϊς την επίγνωσιν του κατά φύσιν θεοΰ μετενηνεγ-
μενους ως α,Ιχμαλάττους έλεΐν. εφη γαρ ό μακάριος Δαυείδ
Ρβ. Ιχνϋ.
2 ζ " Αναβας εις ΰψος ηχμαλώτευσας άιχμαλωσίαν, έλαβες ' 9•
" δόματα εν άνθρώποις."

ΚΗρύεατε ταύτα έν τοΐο εθνεσιν, άπάσατε ττόλεμον, εγείρατε

τους μαχΗτάε, προσαΓαΓετε και αναβαίνετε ττάντεο άνδρες ο

Ι, 2. ΙΙίΙΡΟ 6 ουρανοί και η γη παρι\(νσ(ται εΐ 5« αοοεδδεηιηΐ εχ Β. 6. δοκη•

[σι)σοφίαΐ!^ 8ίε εοιτεχί ροβΐ Μίβηε. δοκησοφίαις Ό. Ε,άά. ίο. οΌρνκτητων Έ,άά.
1 2. αντων ήά. 20. η τηί] ητιι Μ. 23. τψ 888ϋΠΐρΙυπι εχ Β.
24• μακάριος αεεεββίΐ εχ Β. 25. νχμα\ώτ(νσ<ν ϋ(1. ΐλαβιι] δ«'3ω« 'ύά.
26. τοΊΐ ρΓΟ ΐν \\ά.
νοι* Ι. ζ ζ
 354 Β. ΟΥΚΙΙ^Ι ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. ίϋ. 9~'2-

ίο πολεμισταί, συ|-κόψατε τα άροτρα υμών εϊο ρομφαΐαε και τα

δρέπανα υμών είο σειρομάσταε- ό άδύνατοε λεΓέτω ότι ' Ιοχύν
ιι εχω. συναθροίζεσθε και εϊσπορεύεσθε πάντα τά εθνΗ κυκλόθεν
12 και συνάχθΗτε εκεί• ό πραυε έστω μαχΗΤΗε. έδεΓειρέσθω, και
άναβαινέτωσαν πάντα τά εθνΗ εΐε τΗν κοιλάδα ' Ιωσαφάτ, διότι 5
έκεΐ καθιώ τοΰ διακρΐναι πάντα τά εθνΗ κυκλόθεν.

ά Άπειλησας τοις εθνεσι τάς εξ αντιστρόφου συμφοράς,

και των ανοσιών έργων ισόπαλη την δίκην, 'μεθιστησι τον
λογον επί τους Ιδίους ηδη προσκυνητας, ους ηκιστα μεν
δειλούς και άνανδρους, είναι δε μάλλον κελεύει νεανικούς, ίο
καϊ μονονουχί διαπρυσίω κεχρησθαι κηρύγματι, συλλεγειν
τε ηδη προς μάχην τα εΰνη, και άναπτοεΐν επειγεσθαι προς
τοΰτο αυτά, καν ει ελοιντο τυχόν την ηρεμαιαν τε και αφι-
λομαχον ελεσθαι ζωην. τοΰτο δε ην εύτολμοτατους αυτούς
β άποφαίνοντος, κα\ έπ' αύτω θαρ'ρείν άναπείθοντος, οτι κα\ 15
των εχθρών άμείνους έσονται αύτοΰ προασπίζοντος. ταύτα
δη ούν εν τοις 'έθνεοΊ κηρύξατε φησι, κα\ άγιάο-ατε πόλεμον.
και τι δη το άγιάο-ατε πάλιν εστίν ; Έμοί καθιερώσατε τρό
πον τινά, εσομαι γάρ 6 μαχητής εγω, καϊ. εις έμην δοξαν
εσται το δρώμενον' τεθνήξονται γάρ ο'ι την εμην δοξαν 2ο
άνάψαντες ζύλοις τε και λίθοις. άπαν δε το άγιάζεσθαι
239 Α. α λεγόμενον, εις δόξαν άε\ προσάγεται θεοΰ. δια τούτο φη-
σιν άγιαο-ατε πόλεμον, εξεγείρατε τους μαχητας, και δη και
επιφωνεΐτε, φησι, Προσαγάγετε πάντες άνορες πολεμισται.
κατάληγετω μεν ό γηπόνος των αύτω φιλαιτατων φροντίδων 25
κα\ σπουδασμάτων μεταχαλκευετω δε το μεν αροτρον εις
ρομφαίαν, την δε δρεπάνην εις ο-ειρομάο-τας. οΰ γάρ εστί τοΰ
γηπονεΐν ό καιρός, άλλα τοΰ διδόναι δίκας ητιμασμενω θίώ.

2. ότι οω. Ρ. ΕΗθ. (2,3•) Ιοχυν ΐχω Β. ισχύω ιγώ Ε(1<1. (Α.ν. βίο.) 4• °
ΟΙΙΙ. Ρ. ΕΐΙιΙ. (Οο.) μαχητής] πυ\(μιστής Εάά. (22. αϊ.) οί. ίηίϊϊ 239 β. 4£~
ίγιμίσθα Β. (22. βΐ.) ΐζιγιιμίσθωσαν Ει1(1. (\τ3ΐ.) (ΐγίιρίσθωσαν Αίρχ. 3"•)
και άναβαινίτωσαν 011). Β. (ίηνίΐο Ρ.) 5• πάντα ΟΜ. Ρ. (Οο.) διότι]
ότι Ρ. Εθ\1. (22 βΐ.) 8. καθίστησι ΕγΙιΙ. 12. άνάπταν ϋ(1. Ι4• αντονι
30068811 ΟΧ Β. ΐ8. ΙΪΕβΟ τί δί) 30066ββηΐΓ>1 βΧ Β. 24. ί7Γΐφίι>|/£Ϊτ€ Β.ϋ.
('πιφωνιι καϊ ϋ(1. 20. μ(Τιιχα\κ(ΰτω ήά. 3η(6 ΜίβΠΟ.
 ϋί. 13-15• ΙΝ τΟΕΙ.ΕΜ. ΤΟΜ. II. 355

€Ϊ δε δη τις εϊη και αδύνατος φησι, μη σκηψιν εχετω το

αναλκι, φευδίσθω δε και αύτος, εΐ βούλεται, και λεγιτω το
δύνασθαι. μη γαρ δη των οπλών ητω μακράν, συνάγει- ο
ρεσθε δη ουν άπαντες φησιν οι κύκλω της Ιουδαίας, και
5 ό πραυς εο-τω μαχητής, τουτεστι, και ει τις των άοργητων
εϊη, έστω καϊ ούτος μαχητής, όμοιον ώς ει λεγοι, ουδενος
το σύμπαν ύπολελειμμενου, καν ει γηπόνος τις ειη, καν ει
δειλός τε καϊ άνανδρος" ούτος γαρ ό αδύνατος" καν ει πράος
καϊ άφιλοπόλεμος, παραθηγεσθω προς μάχην. παραιτη-
ι0 σομαι γαρ ούδενα' διακρίνω δε απαντάς εν ττ) κοιλάδι του
Ίωο-αφάτ. το δε διακρίνω σημαίνει οτι Κριτής εσομαι δυ- ο
νατος, ποιναΐς τε και δίκαις ενιεις τους διαρπάσαντας μεν
την γην την εμην, κληρω οε οιαλαχοντας τον Ισραήλ, και νβ£ 3
πορναις μεν δεδωκότας τα. παιδάρια, καταπεπρακοτας δε τα
ΐ5 κοράσια, καϊ ώς οινον εκπεποκοτας.
'Κπιφωνησειε δ' αν τα. τοιάδε πάλιν τοις της 'Έ,κκλησιας
εχθροΐς 6 Κύριος ημών Ιησούς Χρίστος, οι καν ϊοιεν παμ
πληθε\, κα\ ολη δυνάμει χρώμενοι τών αγίων καταστρα-
τεύοιντο, πεσοΰνται δη πάντως αυτού προασπ'ιζοντος, κάκει-
20 νους μεν καταστρέφοντας, άνατειχίζοντος δε τους Ιδιους <1
προσκυνητας π'ιστει καϊ ελπίδι καϊ άγαπη, και τοις εκ της
ιδίας ημερότητος άγαθοΐς.

Έξαποστείλατε δρέπανα, ότι παρέστπκεν τρυι-Ητόο• εϊσπορεύεσθε, 13

πατείτε, διότι πλΗρΗο η λΗνόε- ύπερχεΐται τα ΰπολΗνια, ότι
2Γ. πεπλπθυνται τα κακά αυτών. Ηχοι έξΗχΗσαν εν τη κοιλάδι τΩε 14
δίκΗε, ότι έπ-ύε η ήμερα Κυρίου εν τη κοιλάδι τηο δίκΗε. ό 15
Ηλιοε και η σεΛΗνΗ συσκοτάοουσιν, καϊ οι αστέρες δύσουοιν το

2. (ΐΐ'ίίλκί'ϊ Εάιΐ. 5• «<""<"] «στα» ϋί. 6. λίγη 'άά.

Ι3• τήν ρηαβ αββυπιρίιιπι βχ Β. 15. ΐκπιποκόται Β. ΐκπιπωκόται ίίά.
ΐ6. ϊπιφωνησιι ίίά. Ι"]. ΗββΟ ημών Ίησοΰί Χριστοί ΗΟΟββββΠΐηΙ βχ Β.
κηο»] ίοι ΡοηΙ. ΝευΙηιπι Ιιαίιβί ΑιΛβΓίοβ. ι8. καταστρατιίονται Εάθ.
19. πάντα ϋβ. 31. Η 360 τοίί €(£ 368ΐιπιρΙα βχ Β. 25. πατΚή-
θννταϊ] ϊπληθύνθη Ρ. Έάά. (22. &0.) ΐξήχησαν] ηκούσθησαν Ρ. Είθ. (Οο.)
26. €|< Τ3 κ. τη{ δ. Οία. Β. (49•) 37• °' άστίρ€{] τα Άστρα Ρ. Ει1(1. (Οο.)
Ζ Ζ 2
 356 Β. ΟΥΚΙΙ^Ι ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. ϋί. 13-16.

ι6 φέΓΓΟΟ αυτών, ό δε Κύριοο έκ Σιών άνακεκράζεται, και έ£

Ιερουσαλήμ δώσει φωνΗν αϋτοΰ, και σεισθΗσεται ό οϋρανόο
καϊ η γη.

Τα μεν προσοικα τών εθνών της Ιουδαίων γης, Αραβας

τε φημί καϊ Ύυρίους, Γετθαίους και Φυλιστιε)μ, Μωαβίτας 5
κα\ Ίδουμαίους,' Αμμανίτας κα\ Τεργεσαίους, οιονεί σαλπιγγι
κεχρημένους συναγείρειν έκέλευσεν εις την κοιλάδα του
Ίωσαφάτ, ώς αΰτίκα δη μάλα τεθνηξομενους, και πίκρας
Α. 240 β ύφέζοντας τω κρίνοντι δίκας' παραθήγει δε νυν), τους έζ
Ίσραηλ ε'ις άμαχον τίνα προθυμίαν κ/Α δυσαντητον άλκην, ίο
καϊ δη συναγηγερμένοις έπιθρώσκειν ωσπερ διακελευεταχ,
δεΐν δε όράσθαί φησιν εύτολμοτάτους, ανδρείους καϊ νεανι
κούς, ου τοις πολέμου δείμασι κατεπτοημένους, οΰτε μην ώς
εις μάχην Ιόντας όλως, ηγουμένους δε μάλλον το χρήμα
τρυφην, κα\ εν θυμηδίαις αΰτο καταγράφοντας και γεγηθότας 15
εν ίσω τοις τας εξ αμπέλων εύκαρπίας συλλεγουσι. ταΰττ)
ω τοί φησιν Έ£απ οσ-ταλα,τε ορεπανα. οτι παρεσ-τηχ,ε τρυγητός"
το ί^Λ7Γο<ττΕίλΛτΐ τιθε\ς, αντί του εκπέμψατε καϊ εκτείνατε,
καθάπερ αμελεί και ο'ι τρυγάν εΐωθότες' κείσονται γαρ
έτοιμοι προς άναίρεσιν, εύτρεπεΐς εις κατατομην. άποκει- 2ο
ρεσθω φησ\ν ο πολέμιος, ώς εξ αμπέλου βότρυς' πατείσθω
δε ώσπερ εν ληνοΐς, σωρηδόν ύπο πόδας κείμενος, εϊσ•-
πορεύεσ^ε γαρ φησι, πατείτε, σιότι πλήρης η ληνό;, τουτεστι,
συγκεκομισται προς ολεθρον των εθνών η πληθυς, ούδεν το
κωλυον ύπο πόδας είναι τους σους. ύττερχείται τα ϋπΰλψίΑ' 25
ο σημαίνει δε δια. τούτου το οίον άμφιλαφες τών είς κατα-
πάτησιν συγκεκομισμένων, εν γάρ τοι ταϊς τών βοτρύων
άφθονίαις, ύπεραίρει πολλάκις κα\ αύτας ό οίνος τας ληνούς.

Ι. άνακρι'ιξιται Β. (Αΐβχ. XII. &(■.) άνακίκρ. ΚίΙιΙ. (ΥαΙ.) 3. καϊ σιισθή-

σιται ό ονρανος καϊ ή γη υπ\. Β. 4• Ιουδαίοι Έ,άά. "Αρραβάς Β.
5- Φιλίστίίΐμ Ε(1ά. 13, Ι3• Η3βο όρασθαι—ού τοις 8οοβ8ββΓϋηΙ εχ Β.
13. ώς α.-κιιπιρΠιιιι εχ Β. 15. θυμηδία Γ.(1(1. ιδ. πίμψατ* Β.
26. σημαίνιι] σημι'ιον ίιά. τούτου] τούτων 'άί 8ΐ3ΐϊπι τά 3β$υπιρΧυηι εχ Β.
28. νπιραίριι πολλά*» καϊ αύται ό οίνοι] καϊ αύται 6 οίνος πολλάκκ- νπιραίρα ίίιΐ.
 ίϋ. 13-16. ΙΝ .ΓΟΕΕΕΜ. ΤΟΜ. II. 357

το πλήθος δη οΰν τών ύπο πόδας κείμενων ύποδηλοΐ λίγων

ΎπερχεΊται τα, ΰποληνίΛ.
Η%ο< {ζηχηο~Α¥ εν τΫ[ κοιλάίι της- οίχης. καϊ τι δη τοΰτο
βστιν ; εθος τοις αγιοις προφηταις τα εσομενα προαπαγ-
5 γελλειν, και εν ανταϊς εσθ' οτε γίνεσθαι ταΐς των πραγμά
των φαντασίαις, ώστε κα\ όράν ήδη δοκεΐν τα. δρώμενα κα\
άκροάσθαι φωνών, και γονν ό θεσπέσιος προφήτης Ίερε-
μιας τα τοις Ιουδαιοις συμβησομενα προαναφωνών, κα\ Οτι
πάντως άρδην απολέσει κεκινημενος εις μάχην ό Ναβουχο- ά
ίο δονοσορ, καϊ. εϊς αυτήν του πολέμου την άτερπή θεαν ήρπά-
ζίετο, μονονουχι δε κα\ πληθυν άμετρητον τεθεαμενος νεκρών,
εφασκεν " Οίμοι εγώ, οτι εκλείπει ή ψνχή μου επ\ τοις Η'βΓ• 1ν•
" άντιρημε'νοις." τοιούτον τι, καθάπερ εγωμαι, και 6 μακά
ριος Ίωηλ πεπονθώς, τάχα που τον εν πολεμώ θόρυβον εϊς
1 5 ους εδεχετο, ταύτητοί φησιν *Ηχοι ί^χ^ΓΛ» εν τν\ κοιλά^ι της
άικης. και κοιλάοα, μεν αίκης ονομάζει του πολέμου τον
χώρον, ώς ουκ εφ ετερω τινί τών εθνών εν αύτώ συνενηγ- β
μένων, η ίνα πίκρας εκτίσωσι δίκας' ε^χουντα,ς δε ήχους, ή
τας τών πιπτοντων όλολυγας ενθάδε φησΙν, ή τους τών
2ο νικώντων αλαλαγμούς, συμβαίνει γαρ εν πολε'μοις κατα-
στενειν μεν τους πίπτοντας, επαγάλλεσθαι δε τοις κειμενοις
τους κεκρατηκότας, καϊ εύ μάλα έπικαυχάσθαι.
Ηλιον δε καϊ σελήνη* ο-κοτισθησεσθαί φησι, και αυτούς
δε άφεγγεΐς εσεσθαι τους α,ο-τερα,ς. κα) ουχί δή πάντως ώς
25 τοΰτο αύτο τών στοιχείων πεισομενων τοτηνικάδε, άλλ' ώς
σκότος εμποιοΰντος τοΰ πολέμου, και οίον άχλύν ταϊς τών α 241 Α.
ήττωμενων ενιεντος οψεσι. σκοτοΐ γαρ άε\ τοΰ θανάτου το
δει μα, και άπαμβλύνει τον νουν συμφοράς αδόκητου μέγεθος,
και ωσπερ ζόφω καταμελαίνει καρδίαν τοις ύπερμετροις
Ι. διπλοί Εάϋ. 5• πράξιων ϋ(1. 7> ^• Ηαεκ καϊ—προαναφωνών
300βΒ8βπιηΙ βχ Β. 9- πάντα: ρρο πάντως 'ύά. ίο. άτιρπη]
άπρίπη \ίά. ίρπάζιτο ΡοηΙ. ι'ιρπάζ. Αχώ. II. ϋ αββυπιρίυιη εχ Β.
13. Ηβεο ό μακάριο: αβδίπηρία εχ Β. 14. «'»] + τώ Έάά. ιη. ότ'
ρΓΟ «V αά. συνηγμίνων ϊκΐ. 25. των στοιχείων πίΐσομίνων Ιιοο οπίίηο Β.
37• σκοτοΐ] σκότο: 'ύά. 2ΐ). ζόφω Β. ηΧκον ΈΛΑ. καταμχλ.'] + την 'ύά.
ντπρμϊτροΐϊ] νπίρ μίτρον ύά.
 358 Β. ΟΥΚΙΙ,Ι.1 ΑΙ^ΕΧΑΝΏΕ. ίϋ. ι6, 17.

τών παθών. χεκράΡεσθοίι δε φησι τον Κυριον, ως συνοντα

Τ€ και συνασπ'ιζοντα, και στρατηγού δίκην τοις εναντιοις
εποτρύνοντα τους 4ζ Ισραήλ, πρε'ποι δ' αν μάλιστα τω
Ι) τής αναστάσεως καιρώ το φάναι τον Κυριον, ως εκ ~ϊ.ιων
ι τΐιο89. ά,να,χιχρά,ζίτΛί. ότι καθά φησιν 6 θεσπέσιος Παίλοί " Αν- 5
" τος ό Κύριος εν κελεύσματι, εν φωνή αρχάγγελου, και εν
ι Οογ. " σαλπιγγι θεοΰ καταβήσεται άπ' ουρανού, κα\ οι νεκροί
" εν Χριστώ εγερθήσονται άφθαρτοι." τοΰτο κα\ 6 Μωυσεως
Νιπη. χ. νόμος προανετύπου, εκελευε γαρ εν νεομηνία. σαλπίζειν τους
εξ Ισραήλ. κα\ νεομηνία μεν τύπος αν νοοΐτο, κα\ μαλα ίο
σαφής, αιώνος του μέλλοντος και νέου μετά τον πρώτον
ή δε γε σάλπιγξ, της διαπρυσίας ήχης της του αρχάγγελου
ο φωνής, της πάρα θεοΰ σάλπιγγος, η πάντας εγερεϊ τους
εν ττ) γ?Ι κείμενους, έξαίσιόν τι και φωνητικον ηχούσα.
Ιστε'ον δε Οτι καΐ αύτος ό Κ,ύριος το επ). τώ Ααζάρω 1 5
θαύμα πληρών, άφίκετο μεν εϊς το μνημεΐυν, ώς δε φησιν
8. 3ολώ. ό Ευαγγελιστής, φωνί) μεγάλτ) εφώνησε " Αάζαρε δεΰρο
" εζω." τοΰτο δε πώς αν νοηθείη, λέγοντος θεοΰ δια. τοΰ
8.Μ&ΙΛ. προφήτου " Ουκ ερίσει, οϋδε κραυγάσει, ούδε άκουσθήσεται
Εβ. χΐϋ. " (£α> ή φωνή αύτοΰ ;" σημεΐον ονν άρα της διαπρυσίου ζο
σάλπιγγας, και της άπ' αυτής ήχής της επ' εσχατοις, φημι,
(1 κα\ έζ ουρανού, το μεγαλτ) τον Σωτήρα χρήσασθαι φωνή,
διανιστάντα τον Αάζαρον.

Ό δε Κύριοε φείσεται τοΰ λαοΰ αύτοΰ, και ενισχύσει Κύριοε τούε

17 υίούε ΊσραΗλ. και έττίΓνώσεσθε ότι εΓώ Κύριοε ό Θεόε υμών 25
ό κατασκΗνών έν Σιών εν όρει άπω μου• και εσται Ιερου
σαλήμ άρα, και άλλορενεΐε ού διελεύσονται δι' αύτήο ούκέτι.

5• άνακράξιται \). καθώς Εάά. ά θίσπίσιος 36δυπιρΙα εχ Β. 6. κίλη'σ-

ματι] -+- και ΑυΙ). II. κατά ρΐΌ μ(τά Εάά. 12. ήχής της τοΰ
άρχαγγίλου φωνής] φωνής της τοΰ αρχαγγέλου 'ύά. Ι3• Τ7)Γ πάρα θ<οϋ
σάλπιγγος οπι. Β. 15. τψ ϊββυπιρίιιπι εχ Β. ι8. τοΰτο δι
πως αν νοηθιίη, λί'γοιτοϊ θίοΰ] καίτοι λίγοντος αντοΰ 'ύά. 2θ. διαπρν-
σίας 'ύά. 24. Κνριος ηΚ. βοεεβδϊΐ εχ Β. (XII. αϊ.) ΚίαΙίιη τοίί υΐοΐι Εάά. (Οο.)
25• γνώσισθί Εάά. (36 αϊ.) 26. 6 οπι. ϋά. (22. αϊ.) ϊν αΐΐ. ίΐ»8ΐιηιρΐππι
βχ Β. (μ XII. &<:.) 27. οΰ«'τ» Β. «π Ρ. Εάά. (ϋο.)
 ίϋ ι6, ΐ7• ΙΝ .ΓΟΕΙ,ΕΜ. ΤΟΜ. Π. 359

Οτε τα εγκλήματα της αποστασίας τοις ί£ Ίσραηλ

επεγραφοντο, κα\ δαμάλεσι μεν προσεκύνουν ταΐς χρυσαΐς, ο
εφασκον δε άνοσίως " Ούτοι οι θεοί σου Ίσραηλ, οι τίνες Εχοά.
ανηγαγον σε εκ γης Αιγύπτου, τότε και ασθενείς και
5 ευάλωτοι, κα\ τοις πολεμίοις ετοιμότατη προΰκειντο θηρα'
ταύττρ-οι και εις αιχμαλωσίαν επεμποντο. επειδή δε ελεην-
ται, και την εαυτών κατωκήκασι, χαλώντος θεοΰ τας οργάς,
άμαχοι λοιπόν καΐ άνανταγωνιστοι γεγονασι τοις εχθρόϊς,
άμογητί τε κεκρατηκασι, καίτοι πάντων των εθνών συνει-
ιο λεγμένων εις μάχην. γνω<πσ$Λΐ δη ούν φησϊν αυτούς από & 242 Α.
γε τοΰ κατισχύσαι τών δι εναντίας, ότι κα\ εν αύτοΐς εστί,
κα\ επαναπαύεται λοιπόν τή ~%ιων ώς άγια πολει. ταύτ-ητοί
φησιν Οτι φείιτίτΛΐ μεν τών Ιδίων λαών, κα\ άλκιμωτάτους
άποφανεΐ, μαθήσεσθαι δε αυτούς ότι, καθάπερ εφην άρτίως,
1 5 μετ αυτών εστίν, εσεσθαι δε φησι την Ιιρουσ-α,λημ- α/γίαν,
της αρχαίας που πάντως άφιλοθείας άπηλλαγμενην' οϋ τοις
ψευδωνύμοις θεοίς άπονεμουσαν της λατρείας τους τρό
πους, ου ψευδομαντείας ετι κα\ γοητείας παρ αυτή τιμώ
μενης, εννόμου δε μάλλον κρατούσης ζωής, και αρίστων β
2 ο επιτηδευμάτων εν σπουδή γεγονότων αϋτοΐς. εχούσης δε
ούτω και διαζην ήρημενης, ούδενα φησι τών εθνών οι
αύτν\ς παριλιόσ-εσθαι, οίον ουκ εύκαταγώνιστος εσται τισιν
ούδε εν παρόδω τοις εθελουσιν άρπαζομε'νη, ώς προτερον,
μάλλον δε ασφαλής, καϊ ταΐς παρ' εμού δυνάμεσι και
25 επικουρίαις εδ μάλα τετειχισμε'νη.
Άληθες δε το χρήμα καν εί επ' αυτής νοοϊτο της εκκλη
σίας Χριστού, κηδεται γαρ τών ιδίων προσκυνητών, και
τών πολεμίων άμείνους αποτελεί, εύσθενείς και άλκιμωτά-ο
τους, και ευρωστίας γεμοντας τής πνευματικής, ειδότας τε

9• τί ;ΐ88ΐιιηρΙιιιη εχ Β. 14- Η&εο καθάπιρ ίφην άρτιας ηβκιιιιιρία εχ Β.

ΐ6-ΐ8. τηι άρχαίαι—ον ψίυ&ομανπίαι ?τι] την άρχαίαν πάντως άθιΐαν άποβαλοΰ-
σαν, ονκ ϊτι ψιν&ομαντιίαι Γ',ιΙιΙ. Ι9• ΐννόμου] ϊν νύμω Π(1. 20. (V
αββυπιρίυπι εχ Β. 2 1, ήρημίνοκ ϋιΐ. αηΐε Μί{$ηε. (χθρων ρπ> ΐθνων ϋιΐ.
29• κα> αββαπιρίαιη εχ Β.
 360 Β. ΟΥΚΙΕΙΛ ΑΕΕΧΑΝΌΚ. ίϋ. ι8.

και πεπιστευκότας ότι θεός εν αύτοΐς δια τού ΤΙνεύματος'

ΕρΗ. πι. κατοικεί γαρ εν τοις καρδίαις ημών δια. της πίστεως, κα\ ώς
ιΒ.'ίο&η. ό Ευαγγελιστής Ιωάννης φησιν, " Έκ τούτον γινώσκομεν
πι. 24-
" οτι εν ήμΐν εστίν, εκ του ΥΙνεύματος ου εδωκεν ημΐν.
αγία, δε κατά το άληθες ή νοητή που πάντως Ιερουσαλήμ, 5
τουτέστιν ή Εκκλησία, ένθα τα των άγιων τάγματα, ου
Ολ\. ν. (1 γάρ εισι πάροδος αλλογενών " Οί γαρ του Χριστού την
»4
" σάρκα εσταύρωσαν συν τοις παθημασι καΐ ταΐς επιθυ-
" μ'ιαις" μεμνηνται δε λέγοντος και τίνος τών σοφών
Εοοίβυ. " Εαν πνεύμα τού εζουσιάζοντος άναβη επί σε, τόπον σου ίο
*• 4
" μη άφης, οτι ίαμα καταπαύσει αμαρτίας μεγαλας.
άσφαλη γάρ εχουσι την καρδίαν, ου βασιμον, ούχ Ίππη-
λατον τοις άκαθάρτοις πνεύμασιν, ου ταΐς τών παθών
προσβολαΐς είκουσαν ευκόλως, ου ταΐς τών ετεροδιδασκα
λούντων ψευδοδοζίαις μεμολυσμενην, ου λογισμών άπαταΐς 1 5
σεσαλευμενην' έδραίαν δε μάλλον και τοις της αληθείας
δόγμασιν ευ μάλα πεπυργωμενην.

β
ι8 Και έσται έν τη Ημέρα έκείνΗ, άττοσταλάίει τά όρΗ Γλυκασμόν,
και οί βουνοί ρυΗοονται τάλα, και πάσαι αϊ άφέσειε Ιούδα
ρυποονται ϋδατα, και πηγή έΕ οΓκου Κυρίου έΕελεύσεται και ϊο
ττοτιεΐ τόν χειμάρρουν τών σχοίνων.

Άναδεδειγμενης άγιας της Ιερουσαλήμ, και ούκ οΰσης

ετι βατής τοις άλλογενεσι, διά τοι το κατασκηνώσαχ Ιν
αυτί) τον τών όλων Κύριον, φείσασθαί τε τού Ιδίου λαού,
και κατισγύσαι μεν αυτόν, άποφηναι δε και τών άνθεστη- 25
κοτών άμείνω, τότε δη τότε τα, μεν ορη γλυχαο-μ-ον αποστΛ-

I. ότι] + ° Εάιΐ. 3. ώί αβκιιιηρίυιιι εχ Β. 6. Ένθα

αοοεδδίΐ βχ Β. 7• *'<""' ΡΓ0 "σ' Αβί). 8. Ηίεο συν—ΐπιβνμίαΐί
3(Χ689βΙΊ1Ι11 6Χ Β. Ι), μίμνημαί Κ(1(1. 13. ονχ] ου δι' ίϊ(1. θύδ" Μί^Όβ.
1 3— 1 5 ■ Η»βΟ ού ταΐί—οϋ λογισμών άπατάϊ: ΆΟΟβΚΒβΓΟηΙ ΒΧ Β. 31. σχιανίαν
Ρ. Εάά. (91, 13°, 311•) 23• Ά.ναδ{ο<ι•γμ€νηί Β. 0. ΆναοΉμαμένη! ΕΔά.
33. τι ρΓΟ τμ Κιΐιΐ. κατασκηνωσαι] κατασκηνονν Ι). 36. τότι α\ί. αββιιπιρίιιιη
βχ Β. 1). γλνκασμον άποσταλι'ιξιι Β. 1). στάΚάξονται γ\υκασμ6ν Εάά.
 ίϋ. ι8. ΙΝ ,ΓΟΕΙ,ΕΜ. ΤΟΜ. Π. 361

λα,Ρει φησιν, ρίπτονται δε και οί βουνό) το γάλα, κλι αϊ τοΰ » 243 Δ.

Ιουάα άφίσεις το οίκεΐον εκδώσουσι νάμα. άφίτας δε οΐμαι
λεγεσθαι τας τών πηγών εκδρυμάς, η και καθ' έτερον τρό
πον οιπερ αν είναι λεγοιντο των υδάτων οχετοί, και ορη
5 μεν νοηθεΐεν αν ο'ι προς ύψος αρετής ηρμένοι, και τοις αύ-
χημασι της ενάρετου ζωής το των άλλων ύπερφεροντες
μετρον, οϊ περίοπτοι κα\ περιφανείς, οποίοι ήσαν όί μαθηταϊ,
και προ γε των άλλων ό Βαπτιστής, περί ου ό Έωτηρ φησιν β
" Ουκ εγηγερται εν γεννητοϊς γυναικών μείζων Ιωάννου τοΰ 8.Μ»ιΐΗ.
ίο " βαπτιστοΰ." ούτοι δη ούν οι μεγάλοι καΐ γνωριμώτατοι
σ-τΛλαζουο-ι γλυχΑο-μον, και οίον μελιτι καταχρίοντες τον
περί τοΰ "Σωτηρος ποιησονται λόγον, ώς τών μετεσχηκοτων
εκαστον εκ περιχαρείας άνακραγεϊν "'Ω,ς γλυκέα τω λάρυγγ'ι Ρβ•...
" μου τα λογιά σου, ύπερ μέλι και κηρίον τω στοματί 103.
15" μου. ' γλυκύς γαρ άεϊ τών άγιων ό λόγος, πάρα γε τοις
αγαπώσι το εύαρεστεΐν τω θεώ. 'όρη μεν ούν ο'ι τοιούτοι
νοηθεϊεν αν, κάί μάλα εΐκότως. βουνους δε εϊναί φαμεν τους
της εκείνων υπέροχης βραχύ μεν ηττωμενους κα\ τω της ο
πολιτείας ύφιζάνοντας μετρω' άνεστηκότας δε κα\ αυτούς,
2ο και πολύ τών άλλων ύπερτελλοντας. ούτοι ταΐς τών άρτι
πεπιστευκοτων ψυχαΐς το λογικον και άδολον παρεγχεουσι ι 8. Ρβ*.
γάλα, νηπιοπρεπη χορηγοΰντες τροφην' τελείων γαρ εστίν ΗβΚ ν.
η στερεα' γάλα δε νηπίοις το πρεπωδε'στατον. και ούτι που ,2' '4'
φαμεν ώς εν γε τω δύνασθαι μόνον ΐγχ^ΐν τοις νηπίοις το
25 γάλα, της εκείνων διανοίας το μετρον εστίν, έχοντες γαρ,
και μάλα επιτηδείως, εις το, είπερ ελοιντο, διανεμειν δύνασθαι

Ι. φησιν Ε88ΠΠ]ρΙΐ1π1 6Χ Β. Ι), τών νιάτων ρΐΌ τοΰ Ιούδα Ι}. 3• "«'
ηββιισιρίυιη εχ Β. 6. ίναρίτου] ϊξ άριτηι Εάά. <). ίγρ/ίρταί]
ί'-/ίΐ'ρίται ϋά. δΙ&Ιίπι Ιΐϊεε ί'ν γιννητοΐΐ γυναικών εΐ τοΰ βαπτιστοΰ 3(χε&8εηιηΙ
«Χ Β. II. σταλάξουσι Β. \). σταΧάζουσι Ε(1(1. 8ΐ3ΐίΐΏ τον α(1(1ϊΐ Ι).
12. ποιησονται] ποιούνται \). τών μιτισχηκότων ίκαστον] ίκαστον τών μιτισχ. \>.
13. «V π(ριχαρί'ιαι\ 8ίο οοΓτεχϊ εχ Β. ίκπιριχαρία! Έ,άά. ίκ π. Μί^ηβ. γλυκιά]
γλνκιϊα Ι). 14. ΰπίρ μίλι κα\ κηρίον τώ στόματί μου 1). <'ί. ίη Κν. 784 1).
νπϊρ μίλι τω στόματί μου Β. και τά ίξήί Εάά. 1 8. τηΐ ίκ. νπιροχηί βρ.
μίν] βρ. μίν τη! ίκ. άριτηι 1). ι8, 19. Ηβεε και τώ—και αϋτουι 3(Χβ88επιηΙ
βχ Β. (^ιιοηιτη νεΛϊ θυο άικστηκότας δ« ΓερβΓΠΐηΙυΓ ςιιοηιιε ΐη 1). 31. παρ-
ιγχίουσι
χίουσι Ό. Έάά.
Έ,άά. πιριιχίουσι
πιριιχίονσι ( = πιριχίουσί)
πιριχίουί β. παριγχιΰουσι Β. 23. ίη
ρτοο δ« ΛυΙ).
ΛυΙ>. οΰτι που] οΰ δήπου Έάά. 25. διανοίαί] δυνάμιαι ϊιά.
νοι,. ι. 3Α
 Β. ΟΥΚΙΙ^Ι Α^ΕΧΑΝϋΕ. ϋί. ι8.
τοΐς την εζιν στερεωτεροις τα των τροφείων άδροτερα, δια-
Ρτον,
• πϊ. 1$. ^ μ^μνηνται λέγοντος του ιερού γράμματος " Υνωστώς επι-
" γνώση ψυχας ποιμνίου σου." καϊ γοΰν οι θεσπέσιοι
μαθηται καίτοι μυρίας όσας έντολάς δεδωκοτος ημΐν του
Χριστού τοΐς εζ εθνών πιστεύσασιν, οικονομικώς επιστελ- 5
α<Λλ χν. \ουσΐ) φυλάξασθαι δεΐν " Άπό τε πορνείας και πνιχτού
1\>. 28. " και αίματος, εδοζε γάρ φησιν τω Άγίω ΤΙνενματι καϊ
" ήμΐν, μηδέν πλέον επιτ'ιθεσθαι ύμΐν βάρος." άκουεις όπως
νηπιοπρεπες εστί το παράγγελμα, καϊ οίον εν ίσω γαλακτι
τοΐς άσθενεστεροις την εξιν χορηγούμενον ; οτι δε κα\ 'ΰοωο ίο
β το νοητον άμφιλαφες εσται τοΐς " εν οίκω Κυρίου πεφυτευ-
Ρβ. χοϊ.
•4- μενοις" ΐν " εν ταΐς αύλαΐς του θεού ημών εξανθήσειαν"
θειοις που πάντως άρδομενοι ναμασι, και τοΐς άνωθεν και
εζ ουρανού καταπιαινόμενοι λόγοις, ΰπεμφαίνει λέγων οτι
πα/ΓΛΐ α,ί &φνπις Ίοναα, ρυηο-οντΛΐ υύα,τα,. ώμολογουν γαρ 15
παρακαλεΐσθαι παρά θεού κα\ οι μακάριοι μαθηται. αλλ*
α'ι πρώται μεν τών νοητών υδάτων Αφε<πις, άφίιπις αύται
πάντως εΐεν αν α'ι τοΐς άγίοις πάρα θεού δια ΥΙνεύματυς
244 Δ. β διδόμεναι τών αγαθών χορηγίαι' δεύτεραι δε ωσπερ ΰ&ά,των
αφίσας οι παρ αυτών εϊς ημάς ευρίσκονται λόγοι, χαρίσ- 2ο
μασιν ημάς άναπιμπλαντες πνευματικοΐς. η δε ί£ οίκον
Κυρίου εκπορευομενη πηγή τις αν εϊη πάλιν πλην οτι
Χρίστος ; ούτω γάρ αύτον κα\ 6 μακάριος ώνομαζε μελωδός
Ρβ. χχχν. λέγων προς τον εν τοΐς ούρανοΐς ϊΐατε'ρα και θεόν " Ώς
" επληθυνας το έλεος σου, ό θίοί" οι δε υ'ιο\ τών άνθρώ- 25

Ι. τροφών ρΐΌ τροφείων Ει1(1. Ι, 2. διπμΐμνηνται \ί'γοντοΐ τοϋ ίεροϋ

γράμματος] διό τε λί'γοι/τοΓ (βίο) ϋά. 4• ΤΟ" ΜβυιηρΙΙΙΐη βχ Β. 5• τΛ
30068811 βχ Β. 6. δίίκ] θ« Ε(1ί1. ϊηΐε Μίρ;ηε. 1 1, άμφιλαφει
ϊσται Β. 1). άμφιλαφίς τε Ε(](1. φυτευομίνοιι εν οίκω Κυρίου ρΓΟ εν οίκω Κυρίου
■πιφυτ. Ι). 12. Ινα Ό. ημών αδδΐιπιρίιιιη βχ ϋ. Ι). ΐξανθήσειανΒ. \>.
(ΐξανθησειαν ΐν τα'ίΐ αϋλαι: τοϋ θεοϋ ημών Β.) ΐξαν&ήσειεν Ό. Εάά. 8ΐ3ΐίπ) αν 18-
κυιηρίιιιη εχ Ι). 13. πάντως 3Ο0688ΪΙ εχ Ό. \>. 8ΐαΐίιπ αρδευόμενοι Έάά.
ίηνίΐίβ Β.ϋ. Ι), καϊ ρπυβ] + '» Εάά. ίηνίιίί Β.ϋ. ι8. εΐεν αν Ιιοο
ΟΓίϋηο Β. διά] + τοί Εάά. 19• διδόμεναι 30068811 βχ Β. υδάτων άφΐσεα
Ιιοο οπίίιιε Β. 20. ευρίσκονται] εΰρίσκοιντο ύά. 23• μακάρκκ
αββιιιηρίαπι εχ Β. 8ΐαΙϊπι ωνόμαζε μιΚωδ!* Ιιοο οπϋηε Β. 24 βςς. Ηαβο
ώί ΐπλήθνναί—οίκον σον καϊ αιχοϊϋβηιηΐ εχ Β. 5.
 ίϋ. 19-21. ΙΝ ϋΌΕΙ,ΕΜ. ΤΟΜ. Π. 363

" πων εν σκέπη τών πτερύγων σου ελπιούσι. μεθυσθη-

" σονται απο πιοτητος οίκου σου, και τον χειμάρρουν της
" τρυφης σου ποτιεΐς αυτούς, Οτι πάρα. σοΙ πηγή ζωής."
ουκοΰν και πηγή ζωής κα\ χείμαρρους 6 Χριστός, χ,ειμά,ρ-})
5 ρους 8ε ο-χοίνων' μεμνηται μεν ουν ό ΤΙροφήτης χειμάρρου
τίνος ω παραπεφύκασι σχοϊνοι πολλα'ι. φασι 8ε είναι τον
αυτόν τω χειμάρρω των κε'δρων, περί ον ηύρησθαί φησιν 6
Ευαγγελιστής τον Κύριον ημών Ίησοΰν τον Χριστον, ομού 8. ίο»η.
τη σπείρα, ζητοΰντος αυτόν του προδότου μαθητού. *1<1•
το Έ,στι δε ουκ άκαλλης 6 λόγος, ει τω χαμάρρω των ο-χοίνων
παρεικάζοιμεν την Έκκλησίαν, εις ην " εκκεκλικεν ώς ποτά- Εβ. Ιχνϊ.
" μος ειρήνης" ό Κύριος ημών Ιησούς Χρίστος, ην οϊονεί-
πως αει παραρρει τας αειθαλείς ποτίζων ο-χοίνους, τουτεστι,
τας των αγίων ψυχας. φίλυδρος γάρ άεί πως εστί και ο
1 5 αειθαλής η σ-χοίνος. ει δε δη κα\ όρωτο κεκεντρωμενη,
καλώς αν εχοι και ούτως, ου γάρ άκεντρος παντελώς τών
άγιων η άρετη. είσί μεν γαρ πραότητος ερασταί, πλην
μετά τούτου κα\ μαχηταί.

ΑιΥυπτοε είε άφανισμόν εσται, και η Ίδουμαία είε πεδίον άφα- 19

2ο νισμοΰ τενκοεται έ£ αδικιών υίών Ιούδα, άνθ' ών έζέχεαν
αΐμα άθωον έν τη γη αυτών, ή δε Ιουδαία είε τον αιώνα ζο
κατοικΗθΗσεται, και "Ιερουσαλήμ είε τενεάε Γενεών και έκ- 2ΐ
δικΗσω το αΐμα αυτών, και οϋ μΗ άθψώσω, καϊ Κύριοε κατά- ό-
σκΗνώσει έν Σιών.

35 Οσον μεν ούν ηκεν εις το εκ της ιστορίας παραδηλού-

4• και ρηαβ 388ΐια)ρΙιιπι εχ Ι), χιιμάρρονι βΙΙ.] χειμάρρου Έ,άά. ζ. ουν

38βυπιρΙυπι εχ Β. "]. πιρι Όν Β. 1>. προί δ» Ι'ΆΛ. ηύρήσϋαι Ι), ιΰρησθαι Β.
νβρίσθαι Ε(1(1. δ. Ηβεο ημών Ίησοΰν τον Χριστόν 3θοε88επιηΙ εχ Β.
II. παρ€ΐκάζοιμιν Β. 1). παριικάζομιν ΈΛΑ. 12. ΗΐΜ Ίι;σοίΓ Χριστοί
ΒΟοεββεηΐηΙ εχ Β. 15. κικίντρωμίνη] κιντρουμίνη ΚιΙιΙ. Ι7• κραότητοί]
πραότατοι 'ύά. ίο. ή οπι. Β. (23, 26, 86, ιο6, 311•) •βα •». 354 Ά• ««
π(6ίον αφανισμού] €?γ πίϋον «γ άφανισμόν Ρ. ΈΛά. (ΰο.) 20. 7ί»>ήσίτα»
30088811 εχ Β. (22 αϊ.) 21. άθγον Β.Ό. δίκαιον ΚγΙιΙ. (ΛΛτ. &ι•.) οί. 245 0•
εΐ ε οοηΐΓ3 354 &• Μ• «οίκήσω Β. (ΑΙεχ.) {κζητήσω ΚιΙιΙ. (ν»1. Ν)
25- ονν «ΐδβαιηρίαπι εχ Β. 8ΐαΙιπι ήκ€ΐ Εάά. ϊηνϊΐϊβ Β. υ.
3 Α2
 364 Β. ΟΥΚΙΙ,Μ ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. ϋί. 19-21.

μενον, εκτετικε δίκας ή Αιγυπτίων, εστερηται γαρ τής βασι

λείας, Καμβύσου ταύτην του Κόρου παιδος καταλυσαντος,
καΐ ΊάουμΑΐΑ δε την ερημίαν ύπεμεινεν, ως και αυτά. μαρ-
β τυρίϊ τα πράγματα.
ΙΙλήν εν τούτοις εοικεν 6 προφητικός ήμίν ύποφαινειν 5
λόγος κεκρυμμενην οικονομίαν, ην οτε γε'γονεν άνθρωπος
πεπλήρωκεν ό Μονογενής, αεί γάρ πως ή θεια γραφή
μεμελετηκεν εζομοιοΰν τοις άγαν εϊδωλολάτραις και εις
τούτο λίαν άπονενευκοσι, τας άγελας τε των δαιμονίων και
αυτούς δε τους αεί τοις άγίοις άνθεστηκοτας. πάντα δη ίο
ουν εχθρον άπολεΐσθαί φησιν, Αίγυπτίοις τε και Ίίουμ&ίοις
245 Α. α εξεικασμένον. ασφαλής γάρ ή ύπόσχεσις του Χρίστου
χ^Ι&ι8^ λέγοντος περί της Εκκλησίας οτι " πύλαι άδου ου κατ-
" ισχυσουσιν αυτής, οτι δε παντη τε καΐ πάντως εμελλον
δίκας εξαιτεϊσθαι των εις ανθρώπους πεπλημμελημενων αϊ 15
τε πονηροί δυνάμεις, και όσοι τολμώσιν εκείναις τα παρα
πλήσια, η προς Έλληνικην άπάτην αποφέροντες τινας,
ήγουν εις άδόκιμον καταστρεφοντες νουν, διά γε τον δι-
δάσκειν επείγεσθαι τα. διεστραμμένα, καθίστησιν εναργές,
ταύτης ένεκα της αιτίας ά.φ&νιο-()ήσεσθαι λέγων τους τί) 2ο
1) Έιων πεπολεμηκότας, ά,νύ' ών ϊζίχιαν Λίμα. άθωον, ή£ιχή-
κασί τε ου φορητως τους νιους Ίου^ον, τουτε'στι, τους αγίους
εξομολογήσεως οντάς τέκνα, διερμηνεύεται γάρ Ιούδας έξ-
ομολογησις. εφη δε που καϊ ό μακάριος Δαικίδ περ\ των
Ρβ. α. άνοσίως άνηρημενων ""Οτι 6 εκζητών τά αίματα αυτών εμ- 25
" νησθη' ουκ επελάθετο τής κραυγής των πενήτων." προς δε
Εβ. χιν. γ€ τον σαταναν ωί £ν 6Ικοι/ι γραφόμενον τω Άσούρ " Όν
" τρόπον Ίματιον εν αίματι πεφυρμενον ουκ εσται καθαρον,

Ι. ή Αιγυπτίων Β. Ι), ή Αΐγυτττοι ΙΙάΑ. 6. οικονομίαν Β. οικονομίας (βίο) Ι).

όμόΧογίαν Κ<Μ. 9. τάί άγίλας τι των δαιμονίων Β. τάί τί των δαιμόνων
άγίλας 1ι. τί οιη. Ε(Μ. 14. 11.160 πάντη η και αββικηρία 6Ζ Β. 15. <£αι-
τΛσθαι Ηίκαι ίην. οπίίικ- Ι). 21. άθωον] δίκαιον β. 22. δί ρΓΟ τγ Β.
24• μακάριο;] θίόληπτοί 1*'.(1ι1. 25. ό α«ίίΐιπιρ(ιπη εχ Β. 26. Ηακ
ονκ (ΐτίΚαθιτο της κραυγής των κινητών ίΐοοεδδεπιηί βχ Β. 2"}. τφ]
τοϋ Ει1(1. άσσονρ Ε(1α.
 ΐίΐ. ΐ9-αι. ΙΝ ΙΟΕΙιΕΜ. ΤΟΜ. II. 365
" ούτως οΰδε συ £ση καθαρός, διότι την γην μου ΐμίανας
" κα"ι τον λαον μου άπώλεσας' οϋ μη μίίνης ίΐς τον άίωνα ο
" χρονον. ουκοΰν κατοιχησεσθαι μεν εΐ? ολίθρον τους τη
Ί.ιων 7Γ€ττολβμηκότας φησί. χατοικηθηο-εσθαι δε την Ίου^αίαν
5 εις τον αΙωνα, και ε\ς γενεάς γενεών την Ιερουσαλήμ,, ου την
τππορθημίνην καϊ ϊμπίπρησμίνην, είττε/ϊ ίστιν άναμαρτοίττης
ό Κύριος καϊ θεο? ώς αλήθεια, την νοητην δε μάλλον, την
Ιττουράνιον Ιερουσαλήμ, την άνω κα\ θίίαν Χιών, την (ύκλεά
καλλίπολιν " Ήρ τεχνίτης και δημιουργός και τίκτων ό ΗΛ, XI.

ίο " θεορ," εΙς ην και ημάς άφικεσθαι γένοιτο δια "Άριστον, 10.
δι ου και μεθ' ου δόξα τω ΐΐατρί άμα τω Άγίω Πνεύματι,
(Ίς τους αιώνας. Άμην.

5• ουχί ρΓΟ ον Ι). 6. πνπορθονμίνην Έιάά. ίηνίΐίκ Β. β. 9. καϊ

Τίκτω» οπι. Β. ίηνίΐο Ό. II. ϋι' ου και μ{0' ου—Αμήν.] Ηαεο ΕΚΧβδδβπιηΙ
62 Β. μιθ' ου τω ΙΙατμϊ ι) δύξα συν Άγίω Πνιΰματι (1: τονι αΐωναί. Αμήν 1).
 ΚΤΡΙΛΛΟΤ
ΑΡΧΙΕΠΙ2ΚΟΠΟΤ ΑΛΕΕΑΝΔΡΕΙΑ2

ΕΕΗΓΗΣΙΣ ΤΠΟΜΝΗΜΑΤΙΚΗ

ΕΙ2 ΤΟΝ ΠΡΟΦΗΤΗΝ ΑΜ112.

ΤΟΜΟΣ ΠΡΩΤΟΣ. 5
246 Δ. α ΑΜΩΣ γεγονεν αιπόλος άνηρ, κάί ποιμενικοΐς εθεσί τε
και νόμοις εντεθραμμενος' εποιεΐτο δε τάς διατριβας εν
ερημω ττ/ προς νοτον της Ιουδαίων χωράς, η μέχρις ορών
διηκει θαλάσσης της Ινδικής, και εϊς την ΐίερσων εκτείνεται
γην, μνρία δε οσα βαρβάρων αύτην καταβόσκεται γένη, έχει ίο
δε λίαν έπιτηδείως καΙ εϊς το φε'ρβειν δννασθαι τας οϊών
άγελας' εΰβοτος γαρ και πλατεία κα\ πολυειδεΐ ττ} πόα.
1) κατεστεμμενη, ην δε ό Άμως εκ θεκουε κώμης, προς αύτοΐς
κείμενης τοις της έρημου ποσίν. επειδή δε ην άνηρ αγα
θός, κα\ πάσης επιεικείας εργάτης, το της προφητείας ευθύς ιζ
κατεπλούτει πνεΰμα, κα\ προεφητευεν ουκ εν τοις Ίεροσο-
λυμοις, άλλ εν αύτοΐς μεν ετι τοΐς ποιμνίοις, εν άρχαΐς των
εξ εθους τε ούτω και μελέτης εχόμενος φροντισμάτων, είτα
Οοάίοββ Α. Β. [Ό. ρβιταΓΟ 3(11ιΠ)ίΙυβ.] 1-4. 8ϊο Α. ρπιειηίΐΐιιηΐ τοΰ (V άγίοιι'
πατροί ήμων Έ,άί. τοΰ αντον (ξήγησα «ι τον προφήτην Άμώι Β. τον αντον άγιου
Κυρίλλου γι'γ τον προφήτην Άμώί Ό. 5• 8ίε "• 8. ή] ή ΡοηΙ.
ή Αυβ. όρων Α. Εάά. ορίων Β. ΙΟ. βάρβαρα Β. 8ΐΕΐΐΐη αντην κάταβ.
γίνη Α.Ό. αύτ. κ. γίνον! Β. γίνη αύτην καταβ. Έ,άά. II. και 3β8ΐιιηρ1ΐ!πι
εχ Β.ϋ. φίρβιιν] 8ίο ορίίπιβ Β. Ο. φίριιν Α. τρίφαν Έάά. 12. ίΰβοτοί]
ϊμβροχοί ύά. ίηνίΐίβ οιηιήΐιιΐδ. ι6. προ(φήτ€ν(ν Λ. Β.ϋ. προΐφήπνο*
Έ,άά. αιιΐο Μί^ηε. 17. μίνΐτι Α. Β.ϋ. ΐπΊ Έ,άά. ι8. ΐθνονί ρτο
ΐθουί ΈΛά. ίηνίΐϊβ οΐϊΐηΛυί. αντω Α. Β. Ο. αντον Εάά.
 ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. Ι. 367
και εις αυτήν άφικομενος την Βαιθηλ. καΐ γαρ ην η θεκουε
ουχ υπο την Ιούδα μάλλον, αλλ! ύπό την Ίϊφραϊμ βασι-
λειαν. οτί δε αληθείς ημίν οι περί τούτων γεγονασι λόγοι,
καταθρησεις άκονιτϊ, και δια. των αυτοΰ πληροφορηθηση
5 λόγων προεφητευε μεν γαρ εν Βαιθηλ, ώς εφην, άφανι- α 247Α.
σθησεσθαι λίγων τους βωμούς του γελωτος, ερημωθησεσθαι ΐηί™
δβ και τάς τελετάς του Ίσραηλ' και δη τούτοις προστιθείς
" Και άναστησομαι επί τον οίκον Ίεροβοάμ εν ρομφαία."
ο δε γε της Βαιθηλ ιερεύς" Άμεσίας ούτος ην' επετριζε τω
ίο Ώροφητη τους οδόντας, είτα πέμπει προς Ίεροβοάμ βασι
λέα Ίσραηλ λίγων " Έυστροφάς ποιείται κατά σου Άμως 11)• ΙΟ-
" εν μέσω οίκου Ισραήλ, ου μη δύνηται η γη ύπενεγκεΐν
" απαντάς τους λόγους αυτοΰ• διότι τάδε λε'γει Άμως Έν \>
" ρομφαία τελευτησει Ίεροβοάμ, ό δε Ίσραηλ αιχμάλωτος
*5 " άχθησεται από της γης αυτοΰ. καΐ εϊπεν Άμεσίας προς
" Άμώς Ό όρων βάδιζε, εκχωρησον εις γην Ιούδα, και εκεί
" καταβίου, και εκεί προφητεύσεις . εις δε Βαιθηλ ούκετι
" μη προσθτ)ς τοΰ προφητεΰσαι, οτι άγιασμα βασιλέως εστί,
" και οίκος βασιλέως εστί' και άπεκρίθη Αμως και είπε
2ο Μ προς Άμεσίαν Ούκ ημην προφήτης εγώ, οϋδε υιός προ-
" φητου, άλλ' η αιπόλος ημην, κνίζων συκάμινα, και άν-
α έλαβε με Κύριος εκ των προβάτων, και είπε Κύριος προς ο
" με Βάδιζε, προφητευσον επι τον λαον μου τον Ίσραηλ."
εϊληπτο δη οΰν εκ ποιμνίων, και προεφητευεν εν Βαιθηλ, εν ί|ϊ
25 τ) κα\ δαμαλιν άπεθετο χρυσην ό πρώτος Ίεροβοάμ ό Ναβάτ ,9•
νιος. επισημηνασθαι δε κάκεΐνο οϊμαί που χρησιμον, ως
έτερος ην Άμώς ό τοΰ ΊΊσαίου πατήρ, τίνες γεμην και
Ι. ?» ΟΠΒ. Α. δΐιΐίιη ό ρΓΟ η ΑιΛ. 2. Ιούδα Β.Ό. ΊονοΌίαν Α. Εάά.
4- άκονητι Α. (). άμισίας οίτοι ην Α. άμασίαι οντοι ήν Β.Ό. Άμασίαι.
υντοί ουν Εάά. 12. οίκω Εάά. ίηνίΐίβ οιηηίΐιυβ. δύναται Λ. 15. άχ-

θησιται] άρθησιται Α. άμισίαί] άμασίαι Α. άμασίαι Εάά. ΐ6. Άμών ρΓΟ

'Λμώί Α. ΗίαΙίιη 6 οία. Α. ικχώρησον] ϊκ χώρας Εάά. ΓβριιίξηαηΙίβιιβ οιπηϋιιικ.

ΐδ. 8ασι\ία>ι Κ.Ό. Εάά. βασιΧάα! Β. 2ο. άμίσίαν] άμασίαν Α. άμασίαν Εάά.
2ΐ. η αεεβββίΐ βχ Α. ήμην] + και Α. (V•!.) καϊ οπι. Β.Ρ. Εάά. (Αΐβχ. XII.)
22. μ* 388ΐιπιρ(υπι οχ Α. Β. Ι). -',> προφήτη» Α. 2~. τον
βββαπιρίαηι βχ Α.
 368 Β. ΟΥΒΠ,ΕΙ ΑΙ^ΕΧΑΝΟΚ. ί. ι.
€7Π τ'ισιν όλως ο'ι παρ αυτού γεγόνασι λόγοι, των προκεί
μενων άφάμενοι σαφηνιοΰμεν ώς ενι.

(1
Κ«φ. ο. Λόγοι Άμώε, οι βΓενοντο έν 'Ακκαρείμ έκ Θεκουε, οϋε εΐδεν υπέρ
Ιερουσαλήμ.

β Ουτοί φησιν Άμώς του εκ θεκουε της προφητείας οι 5

λόγοι ο'ί γεγόνασιν έν Άκκα,ριίμ. Ιστεον δε, οτι την τοιανδε
λέξιν, ήτοι τό έν Άκκαρε)μ, ουκ οιδεν Ολως των Εβραίων η
εκδοσις' μόνον γαρ είρηκασι τό Κόγοι Άμως εκ θεκουε. οι
γε μην έτεροι των ερμηνευτών αντί του έν Ακχαρι)μ τεθεί-
κασιν, εν τοις κτηνοτρόφοις. ούτοι τοίνυν φησιν οι λόγοι ίο
'Κμως του εκ Θεκουε, οίτινες γεγόνασιν εν καιρώ του ποι-
μαίνειν ετι, και εν αυταΐς ταΐς των προβάτων ανλαΐς. υπέρ
αύτης δε της Ιερουο-α,λημ ουκ άκοΰσαι μάλλον, αλλ εωρα-
248 Δ. α κεναι φησι τους λογούς, εμφανή γαρ τοις αγίοις προφηταις
κατεστησεν ο θεός όμοΰ ταΐς άποκαλύψεσι μονονουχι και ι$
αυτά παρόντα τα πράγματα, ώστε δοκεΐν και ορατούς ηδη
πως γενέσθαι τους λόγους, συνθεούσης τάχα που της των
εκβησομενων θέας, ο'ις άν λεγη θεός. πλην εκείνο ζητήσεως
άζιον, πώς γαρ άν τις οίηθείη γενέσθαι τους λογούς όπερ
γε της Ίερουο-αλημ μόνον, καίτοι διά της του αύτοΰ προ- ιο
φητου φωνής καταιτιάται θεός τον τε Ίούδαν και τον Ίσ-
Ιηίτβ ίΐ. 1) ραηλ ; εφη γαρ πάλιν " Τάδε λέγει Κυριος' επ\ ταΐς τρισιν
4> 5•

3• Αόγοι Άμωί, οϊ ϊγίνοντο ιν ΆκκαρΔμ ίκ θίκονί, οδί ΐδ(ν νπιρ ΊίρονσαΧήμ,

ΐν ήμίραΐ! Ό£ι'οι> βασιΚίω! Ιούδα, και ΐν ήμίραιι Ίιροβοαμ νιου Ίωαι βασιλίως τον
Ισραήλ, προ δύο ΐτων τον σίΐσμον. Λόγοι Άμωί, οί ίγίνοντο ΐν Άκκαριιμ «
θίκουί, ου! (ΐδ(χ νπϊρ Ίίρονσολήμ Εάά. ίηνίΐίδ οηιηί1)υ8. άκκαρίϊμ] άκκαρϊμ Α.
άκαριιμ (ββπφβτ) Ιί.ϋ. Ο. ΐρμηνιντων Α. Ι), ίρμηνινόντων Β. Ε(Μ. των
ρΐΌ τον Κ(1ι1. ίο. κτηνοτροφίίοΐί 15. 1). Ι). ΟηΙ. ίη Βίβΐ. ΕαιίΓ. ΡΙυΙ. χι. 4- Κιΐί).
κτηνοτρόφοι! Α. [Α. ίν ποιμνοτρόφοί!. Σ. Έ. (V τοΊς ποιμίσι ΟγΪ£. Ηεχ. ίη Ιοο.]
φησιν ηΒίϋιηρΙυιη εχ Α.Β.Ι). 1 1, τον ρπιΐδ Η83υπιρ(Λΐιη 6Χ Α. Ο. ποιμαίνςιν
ΐτι Α. Β. Π. ποιμαίνιιν, έπι Εάά. 12. ΐν βΐ ταίι αί>8ΐιπιρΙ& βχ Α. Β. Π.
Ι3• αντί)! δι Β. δ( αύτη! Α.Ό. Κ(1(1. μάλλον Α.Β.Ι). μόνον Κ(ΐά. 14- άγίοιι
888ΐιπιρΙιιιη βχ Α. τω προφήτη Β. ι γ,, καθιστή ρΓΟ κατίστησιν Α.
Ηΐαΐίιη ό &άά. Έ•άά. ΐ6. ορατοί! ήδη πως Α. άρον αυτόν! ήδη πρ\ν Β. Έ,άά.
20. γ* βΐ μόνον οτα. Α. τηι τον αύτοΰ] 8ίο β οαιη ΟΐΙοβ. 233- τπ* αύτοΰ τον Α. (?)
Β. Κιΐιΐ. αυτί)! τη! τον Ι >. 21. τι οπι. Α. 22. πάλιν] + ότι Ε(1(3.
 ί. ι. ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. Ι. 369

" ασεβειαις υιών Ιούδα, και επ\ ταΐς τεσσαρσιν ούκ άπο-
" στραφησομαι αυτούς, ένεκεν του άπώσασθαι αυτούς τον
" νομον Κυριοΰ, και τα. προστάγματα αύτοΰ ούκ έφυλα-
" ζαντο. και επλάνησεν αυτούς τα. μάταια αυτών α. εποίη-
5" σαν, οις εξηκολούθησαν οι πατέρες αυτών οπίσω αύτών'
'* και αποστελώ πυρ επί 'ϊούδαν, και καταφαγεται θεμέλια
" Ιερουσαλήμ." είτα τούτοις εφεξής " Τάδε λέγει Κύριος ?.ηί™
" Επί ταΐς τρισιν άσεβείαις Ισραήλ, κα\ επ\ ταΐς τεσ-
" σαρσιν ούκ άποστραφήσομαι αυτόν." προσεπενεγκων δε
ό της αμαρτίας τους τρόπους, επηπείλησε τα δεινά, κα\ ως
πλείστην οσην κατ άμφοΐν ό λόγος αύτω τήν επίπληξιν
έχει. πώς ούν ύπερ τί\ς Ίερουο-αλημ. γεγενήσθαι λοιπόν
νοοϊντ αν οι λόγοι, καίτοι θεού λέγοντος " Έξαποστελώ
" πυρ επ\ Ίούδαν, κα\ καταφάγεται θεμέλια Ιερουσαλήμ."
1 5 τις ουν εσται τής απολογίας ό τρόπος, φέρε, διασκεψωμεθα. ο
φαμεν οδν ότι εθος τοις άγίοις προφήταις, ποτέ μεν διε-
σταλμενως τας δύο φυλάς τάς εν τοις Ίεροσολύμοις, Ιούδαν
τε κα"ι Βενιαμίν Ύσραήλ άποκαλεΐν, ποτέ δε δή αδ τας εν
τή Σαμάρεια, δε'κα φυλάς ετέρας Ισραήλ όνομαζειν, ήγουν
2ο Εφραιμ, άδιαφοροΰσι δε πλειστάκις. και επείπερ ε'ισιν οι
πάντες εξ αίματος Ισραήλ, ούτω κάί όνομάζουσι τάς δυο-
καίδεκα φυλάς, ει δε δή βούλοιντο και άπασαν ήμιν κατα-
σημήναι τυχόν τήν τών Ιουδαίων Έυναγωγην, ούκετι διε-
σταλμε'νως τω τής Ιερουσαλήμ ονόματι κεχρημενους ευ- ά
2 5 ρψτομεν.
Τεγονασι δή ούν τής του Αμως προφητείας οι λόγοι ύπερ
πάσης τής Ιουδαίων πληθύος, τής τε εν τοις Ίεροο-ολύμ-οις
και τής εν Έαμαρεία' πώς δ' αν ειεν όπερ αυτών, ειπείν

Ι. τοϋ ρΓΟ υιών Β. 2-7• ϊνίΚίν—θιμίλια ΊιρουσάΚήμ] και ίξήι Εάά.

3- νόμον] -+- τοϋ Α. (ν»1.) ίηνϊΐίβ Β.ϋ. 8. ««•! τα'ΐ! τ. ούκ απ. αυτόν]
ίξής ν.άιί. Ο. αυτόν] αυτούς Β. Ρ. (42• ηΐ.) II. αυτών Α. 14- καταφ.
θ. Ιερουσαλήμ] τα ίξήί ΕάΛ. ΐ6. ουν οτα. Β. ΐ8. Ισραήλ Ό. Έάά.
ΗεεβΙ Ηοε ν. ΐη Α. Β. βή αββιιπιρίιιιη βχ Α. 8ΐ3ΐίιη αντάί ται ρΐΌ αυ τάι Α.
Ι9• ίτίρως ΥΔά. 21. κα'ι ηκιιηιρΗιιη εχ Λ.Β.1). 24- της Ιερουσαλήμ]
τοΰ Ισραήλ Ό. Έιάά. ίηνίίίχ Α. Β. κικλημίνους ρΐΌ κιχρημίνουΐ Α. 27. Ιου
δαία; Έ,άά. τοις αεβυπιρίππι εχ Β. Ι).
ΥΟΙ-. Ι. 3 Β
 370 Β. ΟΥΚΙΙ^Ι ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. ί. ι.

αναγκαίοι/. εστί τοίνυν διττός ήμΐν τής απολογίας ο τρόπος,

πρώτον μεν γαρ εισκεκόμικε τον των όλων θεον τας της
των Ιουδαίων Συναγωγής αμαρτίας άφηγουμενον' είτα τα
εσομενα κατ αυτών προαπηγγελκοτα, προσετίθει δ€ τούτοις
β τα εξ ήμερότητος αγαθά, κα\ οτι κατά καιρούς πλείστη τις 5
γενησεται αυτών φειδώ κα\ άνακαινισμός εις το άπ' αρχής,
εφη γάρ πάλιν αύτος ό Άμώς, ως εκ προσώπου του θεού
ΐηίτ»ίχ. " Πλην οτι ουκ εϊς τέλος έξαρώ τον οίκον Ιακώβ, λέγει
" Κύριος, διότι ιδού εγώ εντέλλομαι, καϊ λικμιώ εν πάσι
" τοις εθνεσι τον οίκον του ' Ισραήλ, ον τρόπον λικμαται εν ίο
" τω λικμώ, κα\ ου μή πέση σύντριμμα επί την γήν. ' προ-
καταμηνύει δε άναγκαίως και την εσομενην λύτρωσιν δια
Χριστού, καϊ οτι μεταχωρησουσι προς άνακαινισμον, κα\ εν
249 Δ. α ευπάθεια έσονται κατοικτείροντος θεού. εφη δε ούτω πάλιν
16.11. " Έι» τή ήμερα, εκείνη αναστήσω την σκηνην Ααυειδ την 15
" πεπτωκυίαν, και ανοικοδομήσω τά πεπτωκότα αυτής, καϊ
" τα κατεσκαμμενα αυτής αναστήσω, και ανοικοδομήσω αύ-
" την καθώς α'ι ήμεροι του αιώνος." ούκοΰν ύπερ της
Ίιρουταλημ- υ'ι λόγοι, και καθ' έτερον δε τρόπον ύπερ αυ
τής γενέσθαι νοοΐντ' αν εϊκότως. "Συρία τε γάρ καϊ οι 2ο
Ααμασκοΰ βασιλείς, καϊ τών ομόρων εθνών ουκ ολίγα την
των Ιουδαίων χωράν διελυμήναντο, άλλοτε άλλοι κατεζ-
ανισταμενοί τε και καταδηούντες αύτην, άγοντες τ€ και
Ι) φέροντες, κα\ τα εξ άκρατου δρώντες οργής, ως εις εσχάτην
αϋτους καθικεσθαι ταλαιπωρίαν. τούτοις δη ούν απασι τοις 25
πεπορθηκοσιν αύτην εϊσκεκόμικεν ό Προφήτης άπειλοΰντα
τον θεον την ερημωσιν, και δίκην εφη είσπραχθήσεσθαι
τών άνοσίων εγχειρημάτων αυτούς, ούκοΰν ύπερ της Ίερβυ-

2. ταί τη! των Β.Ό. τάι των Α. ταί ΟΠ1. Εάά. 4• αντοΰ ρπ) αυτά* Εάά.
5• καιρόν! Α. καιρόν Εάά. 6. αϋτων γίνήσιται ρπ> γίνησιται αντών Α.
9• ιδού ΟΠ1. Α. (ν&1.) 13. μίταχωρήσουσι Β. μίταχωρψτα Εάά.
14- ίύκαθιία] (νπαθιίαιι ρβΓ (5381. Α. Ι5-,8. κα"ι τα ίζήί ρΓΟ την τηπ.—
αΐωνο! Εάά. 19- δί τρόπον οπι. Λιιίκτίιΐδ. 2θ. γΐνίσύαι
388απιρΙνιπι εχ Α.Β. δίαΐίπι νοοϊτ' Α. 21. ολίγα Β. ολίγοι Εάά.
22. «λλωί ρτο άλλο• Α. 23- τι ρπιικ αββυπιρίυπι εχ Α. 24- «ϊκρατοί»
Εάά. 2η. τον &88ϋΠΐρΙϋΓη «χ Β. ιίσπραχθνσισθαι Β. ττραχθ. Εάά.
 ί. ι. ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. Ι. 371
σ•Αλ*ιμ,, ήγουν ύπερ πάσης της Ιουδαίων συναγωγής οι τυΰ
Αμως γεγόνασι λόγοι, ε'ισόμεθα δε τοΰτο σαφώς τους της
προφητείας βασανίζοντας χρόνους" κείται γαρ εφεξής"

"Εν Ημέραιε Όζίου τοΰ βασιλέωο Ιούδα και εν Ημέραιο Ίεροβοάμ

5 τοΰ'Ιωαχ βασιλέωε ΊσραΗλ, πρό δύο ετών του σεισμού.

Αλλ οιμαί τις ερεΐ Και τι το τελούν ας ονησιν τοις ο

εντευξομένοις, το χρήναι περιεργάζεσθαι, και σφόδρα λεπτώς,
της βασιλείας τους χρόνους των άρτίως ώνομασμενων,
Οζίου τε φημϊ κα\ μεντοι κα\ Ίεροβοάμ; και προς γε δη
ι ο τοΰτο φαμεν, ότι το χρήμα εστίν άναγκαΐον, ολην ωσπερ
ώδϊνον εφ εαυτώ της προφητείας οιονεί την περίστασιν.
"Συρία, τε γαρ και Ααμασκω κάί τοις προσοικοΰσι την Ίου-
δαίαν βαρβάροις ολεθρον απειλεί κάί επαναστάσεις και
εμπρησμούς, καϊ των θείων χρησμωδημάτων εντεύθεν αύτώ ά
ΐ5 γεγονεν η άρχη. δει δη ούν άρα τας αιτίας άναμαθεϊν του
προστεθεισθαι της βασιλείας τους χρόνους, τίνα τε και όσα
τα εκατερω κατωρθωμενα, διεβίω τε Οπως, και τι το εν
άμφοΐν άζιάκουστον. εκκεκλικότες δή ούν εις άπόστασιν ό
τε Ίο-ραηλ και Ίουαα,ς κατά πολλούς επαιδεύοντο τρόπους.
2 ο οτε μεν γαρ οι Ααμασκοΰ κάί Σύρων ηγούμενοι κατετρεχον
κάί επολιορκουν, τας παρ αύτοΐς τε κατεληΐζοντο χώρας" οτε θ
δε αύ Μωαβϊται καϊ Ίδουμαΐοι, Υεργε'σηνο'ι τε και Έλαμΐται,
Άζώτιοί τε και οι της Άκκαρών οϊκήτορες κατηκίζοντο την
Σαμαρειαν, κάί μεντοι κάί την Ιούδα βασιλείαν, άχαλίνοις
35 ορμαΐς και άπληστω γνώμη χρωμενοι, κάί είς εσχατας
οργάς άποταυρούμενοι" κάι γοΰν κατά διάφορους τρόπους

ι. Ιουδαίων Α. Β. Ιούδα Εάά. 4• ΝιιΙΙβπι άΐνίβΐοηβιη βίο ΓεοοπιηΙ Ε<1<1.

ημΐραιι ρπϋδ] ημίρα Ε(1(1. (ΐ53•) 5• τ0^ ρπαβ] υ'ιοΰ Ρ. (Οθ.)τοί τω (βίο) Α.
ρ. μην τούτον! ρΓΟ 6η τούτο Α. II. ίν ρΓΟ ι'φ' Α. ι.(• θιίων Α.
όσιων Κιΐιΐ. ίϊΐ;ιΐίπι πλημμελημάτων ρτο χρησμωδ. (βϊο) Α. 20. 3τ{ Α.
ιτοτ« Εάά. 21. και—Τ€ Β. και ΐπο\. τ. π. α. και Εάά. ϊπο\. τ. π. αΰτοϊϊ Α.
πόλίΐί ρΓΟ χώρα! Β. ότί Α. ότί (?) Β. ιτοτϊ Ϋ.ΛΛ. 23. άκαρών Κιΐιΐ.
25• χρώμ*νοι γνώμη ίην. οτά. Β. 26. τρόπον! Α. χρόνουι Β. τόττοιίί ΕΛΛ.
3Β2
 372 Β. ΟΥΚΙΙ,ΕΙ ΑΙ,ΕΧΑΝΟΚ. ί. ι.

τοΰτο δεδρακοτας ενρησομεν οίον βασιλεύοντος Άχααβ της

Έαμαρειας και επί τον Ισραήλ, γεγραπται δε όντως εν
3 Κβδ• ττ) τρίττ) των βασιλειών " Και σννήθροισεν νιος Αδερ
260 Δ. » " πάσαν την δύναμιν αντον, και άνεβη και περιεκάθισεν εις
" Σαμαρειαν, και τριακονταδύο βασιλείς μετ' αντοΰ και 5
" πας Ίππος και αρμα' και άνεβησαν και περιεκάθισαν
" επί Έαμάρειαν καϊ επολεμησαν επ αντην." αθρει δη ονν
οτι σννασπιστας εποιεΐτο κατά τον Ίσραηλ ό Ααμασκον
βασιλενς, τοντεστιν ό Αδερ, ετερονς τριακονταδύο των
προσοικων εθνών ηγονμενονς, πεπολεμηκε τε ούτω την ίο
γην. άλλα και εν χρονοις Ίωας βασιλέως Ίονδα πεπο-
λεμηκε την Ίερονσαλημ Άζαηλ ό Σύρος, γεγραπται &
4 Κβ£. πάλιν εν τη τέταρτη των βασιλείων " Τότε άνεβη Άζαηλ
" βασιλενς Ένρίας και έπολεμησεν επί Τεθ, και προκατ-
" ελαβετο αυτήν, και εταζεν Άζαηλ το πρόσωπον αν- 1 5
" τον άναβήναι επί Ίερονσαλημ. και ελαβεν Ίωάς βασι-
" λ6υ? Ιούδα πάντα τά άγια οσα ήγίασεν Ίωσαφάτ και
" Ίωραμ και Όχοζίας, οι πατέρες αντον και βασιλείς
" Ιονδα, και τα άγια αντον καϊ πάν το χρνσίον το εύρε•
" θεν εν θησανροΐς οίκον Κνρίον και οίκον τον βασιλέως 20
" καϊ απέστειλε τω Άζαηλ βασιλεϊ Ένρίας, και άνεβη άπο
\ι " Ίερονσαλημ." εδρών μεν γαρ τά τοιάδε κατά θείαν ορ-
γην, προσκεκρονκοτος τον Ίσραηλ, διά τοι το άπονενσαι
λίαν και άνεπτοήσθαι δεινώς εις τάς των εϊδώλων λατρείας,
πλην νικώντες οι άλλόφνλοι 777 τον θεον δόζη διελνμαί- 25
νοντο. ωοντο γαρ κατά σφάς οι δείλαιοι, την επαμννονσαν

2. δ< ίΐ8χιιιηρΙυπι εχ Α. Β. 4- «'»' δββππιρίιιιη εχ Β. 5- τριακοντα

δύο Α. τριάκοντα καϊ δ. Εάά. 5~7• *α' ,Γ"£—ούτην ηβϋΐιιηρία εχ Α.Β.
7• €*τγ! 61 ότ' ΟΙΙ1. Α. 8. <5] + της Εάά. ΙΟ. πιπόλίμηκί τ€ Α.
7Γ(7Γολ(μΐ7Κ(ίταΓ Εάά. ιι. χρόνω ρΓΟ χρόνοι! Έ,άΑ. 12— 16. γί-
γραπται—άναβήναι «πι Ιερουσαλήμ καϊ] ώι (V τη τίτάρτη των βπσι\(ΐών γίγραιτται
ότί και Εάά. ι6. Ίωάί] ό Ίωάί Εάά. Η»<Ό βασιΚίί/ί Ιούδα ίΐίίΐιτηρϋι
εχ Α. Β. 11~\<). όσα ήγίασιν—και τα άγια αντοΰ 30068βεηιηΙ εχ Α.Β.
Ίωσαφατ] Ιωάσαφ Β. Όχο£. Β. 19. χρνσίον—τον βασΐλίως] ό» τοίι
θησανροΊΐ χρνσίον Εάά. 21. άπίστ(ΐ\αν (βίο) Α. ΗββΟ βασύίή
Συρία» 38δΐιιηρΐ3 βχ Α.Β. άπίβη ρπ> άνίβη Α. Εάά. 22. ονν ρΓΟ γάρ Β.
24• άνιπτοησθαι] άναπτοιίσθαι Α. 25. ο'ι οπι. Α.
 ί. ι. ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. Ι. 373

αύτοϊς άτονήσαι χείρα, καϊ της τοΰ θεοΰ δόξης κατανεανιεύ-

εσθαι τεθαρσηκασι. και γοΰν ήσθενηκότες οι "Συροι, βραχύ
πολιορκούντος Έαμάρειαν τοΰ "Αδερ, πρόφασιν εποιούντο
της κακανδρίας ουκ αληθή λέγοντες " θεός ορίων θεός 1^**'
5 " Ισραήλ και ουχί θεός κοιλάδων." ωοντο γαρ οτι νινί- ο
κηκασιν οι εξ Ισραήλ, (ν μόνοις τοις ορεσιν η και εν τοις
βουνοϊς δυναμένου σώζειν θεού. ήττήμεθα δη ονν φασιν,
οτι θεός ορίων θεός Ίσραήλ' ει δε δη γένοιτο συνελθεΐν
ε'ις μαχην εν πεδίοις εψιλωμε'νοις, περιεσόμεθα πάντως αύ-
*ο των, άτονοΰντος εν κοιλάσι τον θεού Ίσραήλ' Ελληνικής
δε ταύτα φρενοβλαβείας εγκλήματα, και των ουκ είδότων
τον αληθή καϊ φύσει θεον αθυροστομία δεινή. ούκοΰν
ηγανακτει κατά των αλλοφύλων, και σφόδρα εικότως, ό ά
πάντα ισχύων θεός, ότι κα\ νικώντες, ως εφην, τον Ισραήλ,
1 5 τοις Ιδίοις θεοΐς άνήπτον τά χαριστήρια, και ληροΰντες
ωοντο κα\ αυτού κρατήσαι θεού. προϊόντος δε τοΰ καιρού
μετά την τοΰ Άχαάβ βασιλε'ιαν, και έτερων τινών διά μέσου
κα\ καθεξής, άναδείκνυται βασιλεύς επί τον Ισραήλ εν τί)
Σαμάρεια. Ίεροβοάμ έτερος παρά τον πρώτον, ός ήν τοΰ Να-
2 ο βάτ, πλην ομώνυμος εκείνω και όμογνώμων και δυσσεβής.
Αλλ εν τοις χρονοις της αυτού βασιλείας ήλεει λοιπόν
ό φιλοικτίρμων θεός άφορήτω ταλαιπωρία κατηχθισμε- β
νον τον Ισραήλ, ήλευθερου τε τών πόνων δια χειρός
Ίεροβοάμ καίτοι πονηρού και άποστάτου λίαν υπάρχοντος.
25 κατηνδρίσατο γάρ ούτω τών αλλοφύλων, ώς και πόλεις
παρ εκείνων άπεσπασμενας εν καιροΐς βασιλέων τών παρω-
χηκότων άνακομίσασθαι πάλιν, καϊ τοις Ιδίοις ύποθεΐναι

3• πο\ιορκονντοί] πο\*μοΰντοι Ιτι την Α. 4• θίάί βΐΐ. ΟΠ. Α.

5- ν*νικήκααιν Α. ΟβΙ. ίη α, ΙλΜ>. Κβ^ιτ. (νίκησαν Έάά. 6. και 398υπιρ1απι
«χ Α. Β. ΟβΙ. 8. ότι] + &η Έ,άά. ίηνίΐίβ οπιιπίιπχ. ορίων] -+■ 6 Εάά. ίηνίΐίβ
Β. ( ';ι(. 9• αυτών αββυπιρίυπι ε.\ Α. 12. φύσα] κατά φύσιν (';ι(.
κατά φύσιι (βίο) Οοιί. Οοϊύ. νϋί. ϋ&Ι. ΐ'αηιίειη εοηΐίηεηβ. 13. ηγανάκτηκι,
τα ρπ> ήγανάκτιι κατά Α. 19. Ίίροβοάμ] -\- ό τοΰ Ίωάς Εάϋ. ϊηνίΐίβ Α. Β.
πρότ(ρυν ρΓΟ πρώτον \). 33. κατηχθισμίνον] κατηχθημίνον Εάά.
25• κατηνδρίσατο Α. κατηνορίσαντο Εάά. 26. καιρώ ρΓΟ καιροΊί Β.
ίϊΐβΐϊπι βασιλιίας ρΓΟ βασίΚίων Α. 27. νποθιίναι] 8ίο Β. βΐ (οογγ. εχ
νποθη . . ναι) Α. νποτίθηναι Κ(1(Ι.
 374 Β. ΟΥΚΙΕΙΛ Α^ΕΧΑΝϋΕ. ί. ι.

σκηπτροις, πλείστα τε οσα τους πάλαι νικώντας εργα-

261 Δ. α σασθαι κακά. γε'γραπται γαρ περ\ αυτού εν τη τέταρτη
χίν. 23- τ®ν /3ασίλίίώΐ' " Εν ετει πεντεκαιδεκάτω του Άμασίου νιου
*8' " Ίωάς βασιλέως Ιούδα εβασίλευσεν Ίεροβοαμ νιος Ίωάς
" επ\ Ίσραηλ εν Έαμαρεία. τεσσαράκοντα και εν ετος' και 5
" εποιησε το πονηρον ενώπιον Κυρίου" ουκ απεστη απο
" πασών αμαρτιών Ίεροβοαμ υιού Ναβατ ος έξημαρτε τον
" Ισραήλ, αύτος γαρ αύ κατέστησε το οριον Ισραήλ απο
" εισόδου Αιμάθ εως της θαλάσσης της "Αραβα, κατά το
" ρήμα Κυρίου του θεοΰ Ίσραηλ ο ελάλησεν εν χειρ), δούλου ίο
" αυτού Ίωνά ν'ιοΰ ΆμαθΙ του προφήτου τοΰ εκ Γεεθ άγχο-
" φερ. οτι είδε Κύριος την ταπείνωσιν Ίσραηλ πικράν
" σφοδρά, καϊ όλιγοστους συνεχόμενους κα\ εσπανισμενους
" και εγκαταλελειμμένους, καϊ ουκ ην ό βοηθών τω Ισραηλ.
" κα\ ουκ ελάλησε Κύριος εζαλεΐψαι το σπέρμα Ίσραηλ 1 5
" ΰποκάτωθεν τοΰ ουρανού" κα\ εσωσεν αυτούς δια χειρός
" Ίεροβοαμ υιού Ίωας. κα\ τα λοιπά τών λόγων Ιεροβοαμ
" και πάντα οσα εποιησε, και α'ι δυναστείαι αύτοΰ οσα
" επολεμησε και οσα επέστρεψε την Ααμασκον καϊ την
" Αϊμάθ τω Ιούδα εν Ίσραηλ, ουκ Ίδου ταύτα γεγραμμενα »ο
" ί'πί βιβλ'ιω λόγων τών ημερών τοις βασιλεύσιν Ίσραηλ ;"
ιδού δη σαφώς κατατεθλίφθαι φησί τους εξ Ίσραηλ,
ουκ οντος τού σώζοντος, ώς όλιγοστους είναι και διεσπασ-
μενους' σεσώσθαι γεμην εκ χειρός Ίεροβοαμ. το δε εκ
χειρός τεθεικεν, άντι τού δια χειρός, ού γαρ ην αυτός ό »5
συντριβών τον Ίσραηλ, μαχόμενος δε μάλλον καϊ προ-
ασπ'ιζων αύτού' επέστρεψε δε την Ααμασκον, και απέσπασε
το οριον Ίσραηλ κα\ δυναστείας είργασται πολλας. βασι-
2—22. γίγραπται—κατατεθλίφθαι φησιν τους εξ Ισραήλ] εν γοϋν τη τετάρτη
των βασιλείων γίγραπται κατατεθλίφθαι μεν τους εξ "Ισραήλ ΕιΚΙ. γαρ Α. δ« Β.
8. αύτόι γαρ αν κατέστησε το οριον Β. αυτός άπεστησε τον Α. 9- εμαθ. Β.
ίο. τοΰ ηκΝίιπιρίιιιΐ) εχ Β. 1 1, τοΰ ρππχ 388υπιρΙιιπι εχ Β. γεεθ άγχοφε'ρ Α.
χεθαγοφέρ Β. 12. ταπείνωσιν] + τοΰ Α. (ΐ)3•) '3• όλίγουΓ ρΐΌ
όλίγοστοΰί Α. ι6. ίιά χειρός Α. Β. βεά ηοη ε8ΐ ϋαίιίιιιη φΐϊη εκ χειρός (Αΐβχ.)
Ιρ^ϊγϊΙ Ι). Ονπΐΐιιχ. γΓ. ραυίΐο ίηίια ε( ίη ,Ιυηαιη ρ. φ', 3. 19• την ρήιιβί
τον Β. 21. βιβλίων Α. 22. κατατεθλίφθαι [κατεθλίφθαι (βίε) Α.]
φησι τούι εξ Α. κατατεθλιπται 6 Β. 28. «ργασται] -+- τάι Β.
 ί. ι. ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. Ι. 375

λεύοντος δε τοΰ Ίεροβοάμ χρίεται Άζαρίας, 6 και Όζίας,

βασιλεύς έπι τον Ίούδαν έν τοις Ίεροσολΰμοις. ος ούδεν
ήττον ην εν τοις εθνεσι φορτικωτατος, και νεανικώς έγκει- ο
μένος τοις πεπορθηκόσι την Ίονδαίαν. γε'γονε μεν γαρ
5 ευσεβής και φιλόθεος άνήρ. είτε), δε κεκράτηκε των έχθρων
θεού το νικάν επιτρέποντος, νενόσηκε την ύπεροψίαν, καϊ
αϋτοκελεύστοις ηει βουλαΐς έπ). το χρηναι λοιπόν καϊ ϊερα-
τευειν θεώ, και δη καΐ τετοΚμηκεν έπ' αϋτο το θείον αΐ'α-
βηναι θυσιαστηριον, κάϊ προσαγειν το θυμίαμα, αλλ ευ-
ιο θυς αϋτον ηλεγξε θεός. λέπρα, γαρ κατεστίζετο, δεινώ τε
και άνιατω πάθει, ίνα καΙ ως ακάθαρτος κατά νομον εκ- ο
πεμπηται της Ιερουσαλήμ, άποπαύσαιτό τε λοιπόν καΙ
Ίερατευειν θεώ, καϊ της παρανόμως έπιτετηδευμένης ιερουρ
γίας αύτω, καϊ τοΰ τον θεΐον καταμιαίνειν ναον. έφη δε
1 5 ούτω περ\ αυτοΰ το γράμμα το Ίερον εν τη τέταρτη των
βασιλειών " Έν ετει εικαστώ καϊ έβδόμω τω Ίεροβοάμ 4 κ«?•
" βασιλεΐ Ίσραηλ εβασίλευσεν Άζαρίας υιός Άμεσίου
" βασιλέως Ιοΰδα. υιός έκκαίδεκα ετών ην έν τω βασι-
" λευειν αυτόν, και πεντήκοντα κα\ δυο ετη εβασίλευσεν έν
3θ " Ιερουσαλήμ, κα\ όνομα τη μητρϊ αυτού Ιεχελία έζ Ιερου
Μ
σαλήμ, καϊ έποιησε το εύθες έν όφθαλμοΐς Κυρίου κατά
Μ
πάντα οσα εποιησεν Αμεσιας ό πατήρ αΰτοΰ. πλην τών
(ί
υψηλών οϋκ έξήρεν, Οτι ό λαός έθνσίαζε καϊ έθυμίων έν
" τοις ΰψηλοϊς. κα\ ηψατο Κύριος τοΰ βασιλέως, και ην
35 " λελεπρωμένος εως ημέρας θανάτου αύτον." και ταυτι μεν
έν ταϊς βασιλείαις, έν δε τη δευτέρα τών παραλειπομένων

Ι. τοΰ ΟΜΙΠηρΙυπί εχ Α. 3• '" α^ιιπιρίιιιη οχ Λ. 5• ψιλόΛοί]

φίΧάγαθος Ε(1(1. Γερυ^ηαηΐίβιιβ Α.Β. ίπΛ δϊΐΐπαδη δ( Α. τοΰ ρο«1 ΐχθρών
&άά. Ει1(1. ίηνίϋβ Α.Β. 7- *"'< οιη. Β. 9- νροσάγαν Α. Ιι.
7τροσαγαγ(Ίν Β. ¥.άά. δίαΐΐπι αύτω 3ΐ1ά. Εάά. ϊηνϊΐϊβ Α.Β. Ι). ίο. ^λί>•ξ(]
ήλ(γχ* Β. τ« υιη. Β. 12. και Ίιρατίνξΐν θίώ ΟΠ1. Α. Ι3• άνήμως ρΓΟ
παρανόμωΐ ίιΐ. 14. ϊφη δ« οΰτω] ταΰτα δ«' φησι Ειΐιΐ. ίηνϋίβ Α.Β.
15. Ηβεε πιρί αϋτοϋ αεεεΒβεηιηΙ εχ Α. 16-26. (ίιιαβ βεςααηΐυτ «V <τ«—
*ν τάϊΐ βασι\(ίαΐ{ 800688βηιηΙ εχ Α.Β. 17. Άμισίου Α. Άμασίου Β. οι 'ναίτα.
Άμισσίον 8. (Α.ν.) ΐ8. ίξκαίοΊκα Α. (XI.) Ι9• ν*ντήκοντα
και ίΰο Β. (ΑΙεχ.) πίντηκονταίίο Α. (νβΐ.) 20. «αϊ όνομα—Ίίροι/σαλήμ
οπα. Α. 23- όη Α. (ΑΙεχ.) ίτι Β. (\&1.) 25. ταυτι Β.
ταΰτα Α.
 376 Β. ΟΥΚΙΙ,υ Α^ΕΧΑΝϋΚ. ϊ. ι.
Ισχνότερα κείται περί τούτων άφήγησις. έχει δε ούτως " Και
3 Ρω•. ^ « έλαβε πάς 6 λαός της γης τον Όζίαν, κα\ αϋτος δέκα
8• " καϊ εξ ετών καϊ έβασίλευσαν αντον άντϊ του πατρός αυτού
" Άμεσίου. αύτος ώκοδόμησε την Έλά#, αυτός επεστρεψεν
" αυτήν τω Ιούδα μετά το κοιμηθήναι τον βασιλέα μετά. 5
" των πάτερων αυτού, υιός δέκα και εξ ετών εβασίλευσεν
" Όζίας, κα] πεντήκοντα και δύο ετη εβασίλευσεν εν Ίερου-
" σαλημ, και όνομα τή μητρ\ αυτού Ίεχελία άπο Ίερου-
" σαλημ. καϊ εποίησε το εύθες ενώπιον Κυρίου κατά πάντα
" οσα εποίησεν Άμεσίας ό πατήρ αυτού, και ην εκζητών ίο
" τον Κυριον εν ταΐς ήμεραις Ζαχαρίου τού συνιεντος
" εν φοβω Κυρίου, εν ταΐς ήμεραις αυτού εζητησε τον
" Κυριον, και εύώδωσεν αΰτώ Κύριος, και εξήλθε και
" επολε'μησε προς τους αλλοφύλους, καϊ κατεσπασΐ τα
" τείχη Τεθ και τα. τείχη Ίαμνίας και τα. τείχη Αζώτου, ΐ5
" κα\ ώκοδόμησε πόλεις Αζώτου, καϊ εν τοις άλλοφύλοις
" κατίσχυσεν αύτον Κύριος, επι τους αλλοφύλους και έπ\
" τους Αραβας τους κατοικούντας επ\ τής πέτρας, καϊ επι
" τους Μ,ιναίους. και έδωκαν ο'ι ΝΙιναΐοι δώρα τω Όζία,
" και ην το όνομα αυτού εως εισόδου Αιγύπτου, ότι κατίσ- 2ο
ΐι>. ι6- " χυσεν εως ανω.' ειτά φησιν εφεξής περ\ αυτού " Και
■20
" ήδίκησεν εν Κυρίω θεω αυτού, και εισήλθεν εις τον ναον
" Κυρίου θυμιάσαι επ\ το θυσιαστήριον τών θυμιαμάτων.
" κα\ εισήλθεν οπίσω αυτού Άζαρίας ό ιερεύς, και μετ' αύ-
" τού Ίερεΐς τού Κυρίου ογδοηκοντα νιοι δννατοι. κα\ εστη- 25
" σαν επί Όζίαν τον βασιλέα κα\ είπον αΰτώ Ού σόι Όζία

Ι. Ισχνοτίρα] Ισχυροτίρα Β. ή ροβΐ «ίται 3(1(1. ΈΑά. ίηνίΐίβ Α. Β. ΟαΗΟ 86-

■ ριιιηΙιΐΓ ΐχιι 6ί—ότι ήλιγξίν αντον Κύριοι (377> Ι2•) άββιιηΐ ίη Εάά. τηι γης
υιη. Β. 4- «λ'Ίί Α. (74. Ι5δ•) αΨ«σ Β- Α'λά# β. (Α.Υ.) 6. υίος οω. Β.
ΙΟ. Άμ*σίας 6 πατήρ αντον] ό πατήρ αΐιτον Άμασίας Β. II. Ζαχαρίου]
του Άζαρΐου Β. (θί. 64, 158.) Ι4• τ" Τί'Χν ΓΪ6" καϊ ΟΠ1. Α. 15. Ίαμνϊατ Α.
ϊ ■
Γτά τηχηαμνία! Α.] οί. ίη Εβ. 242 &. 'λωαμνη Β. [Ίαβνήρ \;Λ. Ίαβιΐΐ ΑΙεχ.
Ιαβνη XI.] Άζώτ Β. 1 6. και ώκοδόμησί πάλας Αζώτου ΟΠ1. Β.
αλλόφυλου Β. (7Ι•) Γί. ίη Εβ. 1. ο. αλλόφυλο», και Α. ΐ8. δρραβαι Β.
Κ). Μικαιουί] Μινναίουί Β. Μιννάϊοι Β. 20. κατΐσχυσιν] κατίσχυαν Α.
21. ώ( ρΓΟ ϊωι Α. 32. θίώ οηι. Β. 23- θυμιάσαι) θυσιάσαι Α.
25. «ρ«ΐί] οι 'κρίϊί. Β. 26. ιιπον Α. (Αΐβχ. XI.) (Ιπαν Β. ? (V•!.)
 ί. ι. ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. Ι. 377
" θυμιάσαι τφ Κυρίω άλλ' η τοις ϊερεΰσι τοις υ'ιοΐς Ααρών
" τοις ήγιασμενοις θυμιάσαι' έξελθε άπο του αγιάσματος
" οτι άπιστης άπο Κυρίου" και ουκ εσται σοι τούτο εις
" δόζαν παρά Κυρίου θεού. και εθυμώθη Όζίας, και εν
δ" ττ) χειρ\ αϋτοΰ το θυμιατήριον του θυμιάσαι εν τφ ναφ'
" εν τφ θυμωθηναι αύτον προς τους ιερείς, και ή λέπρα
" άνετείλεν εν τω μετώπω αυτού εναντίον των ιερέων εν
'* οίκω Κυρίου επάνω του θυσιαστηρίου των θυμιαμάτων.
" και επεστρεψεν επ' αύτον ό ιερεύς ό πρώτος και οι Ιερείς,
ίο " και ιδού αύτος λεπρός εν τφ μετώπω, κα} κατεσπευσαν
" αύτον εκείθεν, και γαρ αύτος εσπευσεν εξελθεΐν, οτι
" ηλεγζεν αύτον Κύριος."
Ώερ\ μεν ούν του λελεπρώσθαι τον Όζίαν άπόχρη ταυτί'
οτι δι γεγονεν άνήρ δυνατός, και ταΐς των αλλοφύλων επ
ί 5 (στράτευσε χώραις, και τοσούτος γεγονεν εϊς άλκην, ως κα\
άναδείμασθαι πόλεις παρ αύτοϊς, και δασμολογίας επιθείναι,
και σκήπτροις Ιδίοις ύπενεγκεΐν, καίτοι μεγάλα φυσώντας ^
ποτέ, δεδίδαχεν αρκούντως το γράμμα το ιερόν, ούκοΰν,
επειδηπερ 6 προφητικός ημΐν λόγος εισκεκομικεν εν άρχαϊς
2ο την εσομενην κατά τών αλλοφύλων ερήμωσιν, αναγκαία
γεγονεν η μνήμη της βασιλείας Όζίου τε και Ίεροβοάμ,
νενίκηνται γαρ δι αυτών ως γοΰν προλαβόντες είρήκαμεν.
οϊδαμεν ούν οτι και δια χειρός Άσσυρίων εμπεπρησται
Ααμασκος, δεδηωνται δε ούδεν ήττον και τα τών άλλοφύ-
25 λων γένη. επειδή δε τούτων εστίν εκείνα μεταγενέστερα,
προσαψομεν άναγκαίως τφ τε Ίεροβοάμ κα\ τοις Όζίου
καιροις τά τοις άλλοφύλοις συμβεβηκότα, και αύτοΐς δε
ούδεν ήττον τοις τών Άσσυρίων καθηγηταΐς. επειδή δε
ττροστεθεικεν ό Προφήτης Προ αύο ίτων του σιιο-μ-ου,

3. θυμιάσαι ΟΠ>. Β. 3• <"Γ^] + το* Β. 5• ""ίΟ + "" ^• (^8ί•)

ΟΠ1. Α. (Αΐβχ. XI.) 9• ίιηοτριψιν] €πίτρ(ψ(ν Α. Ι 2. αυτόν
Κύριος] Κύριο! αυτόν Β. ΐ6. 6ασμο\ογίαι Β. οΌσμολογίαν Κ(](1.
19- λόγοι ημ'ιν ρΓΟ ήμ'ιν λόγοι Α. 22. γοΰν 388Ι1Π)ρΙΐ1Π) 6Χ Α. Β.
23• οΐΒαμ(ν Α. οιθα μίν Κ(1(1. 2^. τούτω» Α. τοι'τω Κιΐιΐ. 20. ττροσ•
Δψωμιν Α. Όζίου"] ΐκίίνου Έιάά. ίηνϊΐίβ Α. Β. 28. των οιη. Α.
νοι,. ι. 3°
 378 Β. ΟΥΒΙΙ,υ Α^ΕΧΑΝϋΕ. ϊ. ζ.
μνήμην άναγκαίως και του λελεπρώσθαι τον Όζίαν πεποιη-
μεθα. επειδή γαρ Ίερατεΰσαι τετόλμηκε παρανόμως, λβλε-
πρωται μεν ελέγχοντος θεοί, κατεδονηθη δε σεισμω τα
Ιεροσόλυμα κα\ δια τοΰδε σαφώς τοις το τηνικαδε θεοΰ
την ιδίαν όργην ϋπεμφαίνοντος. 5

252 Α. &
2 Και είπε Κύριοο εκ Σιών έφθεΓΕατο, και έ£ ΊερουσαλΗμ έδωκε
φωνών αϋτοΰ, και έττένθΗσαν αϊ νομαί των ποιμένων, και
έίπράνθΗ η κορυφή τοΟ Καρμπλου.

Ολο? ήμΐν εν τούτοις 6 της προφητείας διαφαίνεται

σκοπός, και του παντός χρησμωδηματος ορός ωσπερ τις ίο
κα\ προαφηγησις άσαφεία πολλή κατεσκιασμενη, νοοϊτ αν
ε'ικοτως η του προκείμενου δύναμις. πεποίηται μεν γαρ ώς
ο ε£ ομοιότητας τε και μεταφοράς ό λόγος, και ώς εκ του
πεφυκοτος συμβαίνειν ταΐς εύπρεμνοις των ορών κορυφαΐς,
η καϊ τοΐς εψιλωμένοις των πεδίων εσθ' οτε. ορη μεν γαρ 15
καίτοι δρυμυίς κομώντα και ξύλοις, πεδιάς δε αύ πολλτ)
καϊ άμφιλαφεϊ τη πόα κατεστεμμενη, καταφθείροντος τίνος
η λοιμού τυχόν, ήγουν έτερου του τών έζ άερος άρρωστη-
μάτων, άδοκητως αύαίνεται. διαπίπτει δε ούτω και τα
ανθρώπινα, καϊ κατασκηπτουσιν εσθ' οτε πόλεων και χω- ίο
ρών πικροί καϊ δύσοιστοι σύμφοροι, διολλύουσαι καϊ κατα-
ο φθείρουσαι μικρόν τε και μεγαν. τίνος γαρ αν φείσαιτο
πολεμίων ξίφος, η, φέρε ειπείν, λοιμός, άρδην άποκείρων
και τον εν πλούτω κα). δόξαις καϊ δυναστείαις διάφανη, και
τον ασημον τε κα\ κατερριμμενον ; γεγονε τοίνυν τω Προ- 25
φητη νυνι πρέπων οτι μάλιστα τοΐς αύτω κατειθισμενοις ό

4- Η3εο καϊ δια τοϋδ* σαφώς 300β88βταηΙ εχ Α.Β. Ι). 7• ποιμνίων (42• 86.) οί.
ίη<Τ3. και ;ι1ι. οηι. Α. (238 ιτκχηιι ρηπια.) 8. ή οιη. Εύα. 9- ^ιαφανΛται Α.
IX. όμοιότητόι] όμοιώσίώί Α. 15. καϊ άΐΐ&Ι Ίη Εαίΐ. των ΟΙΏ. Α.
1 6. πιδιαι. . . . κατίστιμμίνη] ττι'σΊα .... κατιστιμμίνα Α. ΐ8. λοιμοί τυχόΐ']
λιμοϋ τινοί Α. 20. και ρπιΐ8 οπι. Α. 31. και ρπιιβ οπα. Λ.
οΊαφοίίρουσαι Β. 23. λοιμοί] λιμοί Α. αποκιίρων Β. άποκίίριι Έ.άά.
 ί. 2. ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. Ι. 379
λόγος, ην γάρ, ώς έφην, αίπόλος, κάϊ πεποίηται την παρα-
τροπην ώς εκ τοΰ καταφθείρεσθαι πολλάκις τάς των θρεμ
μάτων νομά,ς.
Ύίς ούν 6 των είρημενων αληθέστερος νους ; ΐφ^ίγ^Λτό
5 φησιν εκ Χιών 6 Κύριος, ως εξ Ιδίου τόπου, και έ£ Ίερουο-Λλημ, &
ως εκ νεμηθείσης αύτώ' εστί μεν γαρ ουκ εν τοπω το άσω-
ματον. επειδή δε ήν εν τοΐς'Ιεροσολύμοις ό διαβόητος εκείνος
ναός, εδοκει πως ϊδιος ΰπάρχειν ό χώρος αυτού, κατά γε την
των αρχαιοτέρων ύπόληψιν μικρά φρονούντων έτι περ\ θεοΰ.
ι ο άντι δε τοΰ 'εφ^ίγζατο, τέθεικε των 'Έιβραίων ή εκδοσις Ώρυ-
σατο, ήτοι έβρυχησατο, τον των λεόντων νομον. ου δη
γεγονότος, έπενθηο-άν φησιν αϊ νομαι των ποιμνίων νομας δε
ποιμνίων τα των αλλοφύλων έθνη φησι, καθαπερ τισι ποι-
μεσι τοις εαυτών κρατοΰσιν ύπεστρωμένα, οι προς πάν β
»5 οτιοΰν τών κατά γνώμην αύτοΐς άγουσί τε και φέρουσι τους
υπο χεΐρα λαούς. έπενθηο~αν τοίνυν, τουτέστιν εν κατηφείαις
κα\ εν παντι γεγόνασι κακω' γίνεται γάρ πένθος επί νεκροΐς.
αίτιον δε της συμφοράς αύτοΐς το καταβρυχησασθαι τον
θεον, κα\ οίον άπειλησαι τον ολεθρον. " Αέων γάρ φησιν ί?*™
2 ο " έρευζεται, και τις οϋ φοβηθησεται ;" πλην ου μόνον 'επεν-
βηο-αν λ\ νομοί των ποιμνίων, ιΡηράνοη δε προς τούτω και ή » 253 Α.
κορυφή του Καρμ^λου' Καρμηλου δε κορυφην τα Ιεροσόλυμα
φησι. Κάρμηλος μεν γάρ ορός εστίν εν ττ) τών Ιουδαίων
κείμενον χώρα, εν ω και κατωκηκεν ο θεσβίτης Ηλίας.
25 κατασημαίνεται δε πολλάκις η πάσα τών Ιουδαίων γη δια
της τοΰ Καρμηλου προσηγορίας, οποίον εστί το δια φωνής
έτερου προφήτου προς τους υιούς Ίσραηλ ε'ιρημενον πάρα
θεοΰ " Και εϊσηγαγον υμάς εις τον Κάρμηλον τοΰ φαγεϊν Ηίε>\ ϋ.

Ι. παρατροπην Α. Β. τροπην ΥΑΑ. 2. προβάτων ρτο θρεμμάτων Β.

ίο. ώρνσατο] ώρίσατο Α. ώρίσιιτο ΡοηΙ. II. των αββιιπαρίιιιη
βΧ Α. 12. ποιμνίων νομας &£ ποιμνίων Β. (,'ί. 6 ίηίϊα. ποιμίνων' νομάι ϋϊ
ηοιμίναν ΥΑΑ. 14- «αυτών Α. αυτών Ε(1ι1. ΐ6. ύπυ χ(ψα Α.Ό.
ίιπΰ χιίραι ΥΑΑ. 19. φησιν Αεεζϊ ίη ΥΑΑ. 22. Καρμήλον ϋ
κορνφην Α. Β. Ό. τοντίστι Έ.ΑΑ. 23. φησι 38βιιιηρ1ιιπι βχ Α.Β.ϋ.
24• *"< ""•• Α. ϋΐηΐίιη κατώκησιν Υ.ΑΑ. ίηνίΐϊβ Α. Β. 25• έ•1 γαρ Α.
πάσα 388Ι1ΓΤψΙι1ΓΠ βΧ Α. 28. ύμάί] ημάς ΥΑά.
302
 380 Β. ΟΥΚΙΙ,ΙΛ ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. ϊ. 3~5•

" τα άγαθα αυτού και του: καρπούς αυτού, και εϊσηλθετε

ο " καΐ (μιάνατε την γην μου, καϊ την κληρονομίαν μου εθεσθε
" €ί'$• βδελυγμα." επειδή το'ινυν η των άλλων πόλεων των
κατά την Ίουδαιαν επισημότερα καϊ διάφανης ώνομαστο τα
Ιεροσόλυμα, κορυφην αυτά τού Καρμηλου φησ\ν, ώς επηρ- 5
μενην εν δόζη, ώς προΰχουσαν (ν υπέροχη, ώς περίοπτον
παρά τας άλλας, διάτοι τον θείον εχειν ναόν, καϊ τους εκ
φυλής Ιούδα κατά καιρούς βασιλεύοντας, εθος δε τοΐς
άγ'ιοις προφήταις κατακρύπτειν οικονομικώς τάΐς άσαφείαις
τους λόγους, διά το άχάλινον εις ορμάς των άκροωμενων. ίο
ο ου γαρ αν ηνεσγρντο λαλούντων αναφανδόν πολύ λίαν άν-
επτοημενοι προς θράσος, κα\ τοΐς άγ'ιοις προφηταις επιτι-
Εβ. χχχ. μώντες και λέγοντες " Άλλα ήμΐν λαλείτε κα\ άναγγελΧετί
" ήμΐν έτε'ραν πλανησιν.

3 Καϊ εΐπε Κύριοε'Επϊ ταίε τρισίν άσεβείαιε Δαμάσκου και επί ταϊε 15
τέσσαρσιν ούκ άποστραφΗσομαι αυτόν, άνθ' ών επρίζον πρίοσι
4 σιδΗροΐε τάε έν ραστρΐ έχούσαε των έν Γαλαάδ- και έξαποσ-
ά τελώ πύρ είε τόν οίκον 'Α^αΗλ, και καταφαΓεται θεμέλια υϊοΟ
5 "Αδερ. καϊ συντρίψω μοχλοϋο Δαμασκού, και εξολοθρεύσω
κατοικοΰνταε έκ πεδίου "Ων, καϊ κατακάψω φυλΗν έΕ ανδρών 20
Χαρράν, καϊ αίχμαλωτευθΗσεται λαόε Συρίαε έπίκλΗτοε, λέΓει
Κύριοο.

Ό θεσπέσιος Μωυσης ώς αγαθόν τε κα\ άνεξίκακον

καταθαυμάζει θεον, καϊ μάλα εικότως. επειδή γαρ μεμοσ-
χοποιηκε μεν κατά τήν ερημον ό Ισραήλ, εφη τε φληνάφως 25
Εχοά. « Ούτοι οι θεοί σου, Ισραήλ, οϊ τίνες άνήγαγόν σε εκ γης

2. /μιάνατ» Β. ϊμιάνίτι Κ(1ι1. 3- 7 ΜδΐιιηρΙαιη εχ Α. 4• ωνόμαστο]

ωνόμασται Εάά. 5- αΜ)» ρΓΟ αυτά Α. "]. τοι] τ» Εάά. ίχαν άεββΐ ίη Εάα.
8. καιροΰι Α. καιρόν Εάά. <). οίκονομικώι ;ΐ8Μΐιηρ1ιιιιι 6Χ Α. ΙΟ. ορμάς Α.
οργήν Εάά. II. άνιπτοημίνοί] ΐπτοημίνοι Α. 13. 'Αλλά] 8Ϊ0 οοίτεχί.
(:Γ ίηίία 378 α. άλλα Εάά. 14. ήμΐν άεεβΐ ϊη Εάά. 17. τώ»
οιη. Α. (Οο.) «ίαποστίλώ Α. Β. (ΑΙεχ. XII.) ϊξαναηλΖ Ρ. Εάά. [άπ•οστ€λά ΥηΙ.]
21. αιχμαΧωτιυθησιται Α. Β. (ΥβΙ.) αιχμαλωτισθήσ€ται Ρ. Εάά. (ΑΙεχ.) 25. μα>
η.«8ΐιιηρΙιιιη εχ Α. Β. Ο. 6 οηι. Β.
 ί- 3-5- ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. Ι. 381
" ΑΊγυπτου,' προσκέκρουκε μεν άναγκαίως' επειδή δε ολο- β
θρευσειν αυτούς εισάπαξ ηπείλει θεός, είτα προσέπιπτέ τε
και ελιπαρει Μωυσης και δη καϊ άνεΐναι αύτοΐς ήμαρτηκοσιν
την δικην άνεπειθε τον Αημιουργον, χαριστηρίους ώδας
5 ανετίθει λίγων " Κύριος ό θεός οϊκτίρμων και ελεήμων, Εχοά.
" μακροθυμος καϊ πολυέλεος καϊ αληθινοί, και δικαιοσύνην 6, •;.
" διατηρών και έλεος ει ρ χιλιάδας, άφαιρών ανομίας κα\
" αδικίας καϊ αμαρτίας, κα\ ου καθάρια τον ενοχον, έπάγων
" αμαρτίας πατέρων επί τέκνα και επί τέκνα τέκνων, επί α 254 Α.
ίο " τριτην καϊ τεταρτην γενεάν." τοΰτο νενοηκασιν ουκ ορθώς
των Ιουδαίων οι δήμοι, ωοντο γαρ είναι τον θεον σκληρον
ούτω και άτεραμονα καϊ μακρόν εις οργάς, ως τέκνοις τέκνων
επιφερειν τα των πατέρων εγκλήματα, και γοΰν αυτό δη
τουτι διαγελώντες εφασκον „ Οϊ πατέρες εφαγον ομφακα,
1 5 .. κα\ οι οδόντες των τέκνων -ημωδίασαν." ταυτητοι θεός
τω προφηττ/ φησϊν Ιεζεκιήλ " Υίε ανθρώπου, τις ύμΐν η Έζ?Υ-
" παραβολή αύτη εν τψ Ίσραηλ λέγοντες ΟΊ πατέρες εφα- Β
" γον ομφακα κα\ οι οδόντες τών τέκνων ^μωδίασαν ; ζώ
" έγω, λέγει Κύριος, οτι οΰ μη γένηται έτι η παραβολή
2ο " αύτη λεγομένη εν τψ Ίσραηλ. οτι πάσαι α'ι ψυχα\ έμαί
" ε'ισιν, ον τρόπον ή ψυχή του πατρός ούτω και του ν'ιοΰ,
" έμαί εισι. ψυχή η άμαρτάνουσα, αύτη άποθανείται. 6 δε Η>• *>•
" νιος οΰ μη ληψεται την άμαρτίαν του πατρός αύτον, ούδε

3• οή Α. μην Εάά. Χίαΐίπι και οηι. Λ. αΰτοϊι Α. το'ιι ΕΑΑ. 4- Ί'Ι" Βικήν
άνιπιιθ* ηοε οπϋηε Α. Β. Αημιουργον] + *<" Κύ(1. ίηνίΐίβ Α. Β. 8. καϊ
οΰ καθαριιΐ] οΰ οιη. Β. Γ3811ΓΒ (Ιηοπιιη ΠΙΙ. ί;ιι•1;ι. 9- αμαρτία! Β.
(Αΐβχ.) ανομίας ΕΛΑ. (ν»1.) ΰυίΐβ βεφίαηΙιΐΓ ('ίΙιιηΙιΐΓ ίη Νίεερηοή ('αΐεηα
1'αΐΓυιη ; ία 15x0(1. XX. εοΐ. "Ι. ΙΟ. νινοήκασιν] νίνοσηκασιν (η ροβΙβΒ
εχΒΓΒίο) Α. ίοΓίε ρηυβ ί. ς. ε. ηαοεηβ. νινοσίκασιν β. 1 1, τον αββυιηρίιιιη
εχ Β. Ι3• κα\ γοΰν αΰτο Βη Β. και Βή γοΰν Α. και γοΰν αυτό γι ΟβΙ.
ΝίεερΗ. και γοΰν ΕΑΑ. Ι4• τοντι Α. Β. τοϋτο ΟβΙ. ΕΛΑ. Βιαγ(\£>ντιι Α.
ΟβΙ. ΝϊοβρΗ. οΊαγγίλλοντίί ΕΑΑ. ιζ. ήμωΒ'ιασαν Α. ΟβΙ. ίΝίοερΙι. ΐμο-
Βίασαν Β. ίμωδίασαν Ό. ίγομφίασαν ΕΑΑ. (Α.\7.) ταντητοι] + ό ΟβΙ. Νίεερη.
ι6. φησϊν τω πρ. ίην. ΟΓα. ΟβΙ. τίί Α. Β. τί ΟβΙ. ΝϊοερΗ. Ε(1(1. δίΒΐίιη ήμ'ιν
(βίο) Β. 17. τή ρΓΟ τψ ΕΑά. ΒηΙβ Μίςηε. ΝευΙπιπι Ικιΐιεί 0&1. ι8. νμω•
Βίασαν] 8ϊε (ΊιΙ. ΝίεερΙι. ιμοΒίασαν Β. ϊγομφίασαν Ό. Α. (ε βίΐ.) Ε(1(1. κ;, «τι
οτα. Α. ΟβΙ. Νϊεερη. 8ΐ;ιΐίπι ή παραβολή αντη ροβΐ \(γομίνη (ΓΒηβρ. ϋ. Εάά.
(Α.ν.) ίηνίΐ'.Η Α. Β. Χιγομίνη ϊν τ. Ί. ΟΠ). ΟβΙ. Νιε. 22. ϊμαί ιίσιν
&εο688βπιηΙ βχ Α.ϋ. ΟβΙ. Νιο. ϊμή ϊστι Β. ή ΒβκιπηρΙιιιη εχ Α. Β. Ο. 6»1. Νιε.
αντη Β. ΟβΙ. Νιε. αΰτη Ό. Εάά.
 382 Β. ΟΥΚΙΙ^Ι ΑΙ,ΕΧΑΝϋΒ. ί• 3~5•

" ό πατήρ ού μη λήψεται την άμαρτίαν του υιού αντοΰ"

πώς γαρ ετι μακρόθυμος κα\ πολυελεος και αληθινοί ό των
όλων Δεσπότης, ει μη άνίησιν αμαρτίας, καχ καθαρίζει τον
ενοχον, παρατείνει δε μάλλον την άγανάκτησιν επ\ τρίτην
ο καϊ τετάρτην γενεάν ; τις οδν ό λόγος ; εστί μεν, ως εφην, 5
άνεξίκακός τε καϊ άσνγκρίτως αγαθός, και ούκ εύθυς τοις
ημαρτηκόσιν επάγει την κόλασιν. ύπερτίθεται 8ε, και εις
δευτεραν γενεάν, ίνα τάχα τις μεταξύ παρεισβάλλουσα μετα-
γνωσις άνακόψειε την όργην. άλλ' ει μη τοΰτο γενηται
τυχόν, οι δε εκ του πρώτου τρίτοι τε καϊ τέταρτοι τοις ϊσοις, ίο
η καϊ τοις ετι χείροσιν εναλοΐεν κακοΐς, και προγονικής δυσ-
σεβείας ενρίσκοιντο μιμητοί, τότε δη τότε λοιπόν επάγει τας
«1 δίκας, άποχρώσαν τω γένει την επί τοις ηδη παρωχηκοσιν
άνεξικακίαν επιδιδούς' τοΰτό εστί το επιφερειν αμαρτίας
πάτερων επϊ τέκνα επί τρίτην και τετάρτην γενεάν. »5
τΑρ' οΰν φησι, μακροθυμησας τη Αα.μΛ<ηιω πλειστακις, ουκ
άγανακτησαιμι λοιπόν, και σφόδρα εϊκότως, ΐπ) τρίο-) και τατ-
σ-Λρσ-ιν άμαρτίαις ; τι γαρ δεδράκασι ; πολλά μεν και έτερα.
πλην της άγαν ώμότητος άποτιονσι δίκας' Αποο-τρΑφητομΑΐ
γαρ Λυτούς, άνθ' ων βπριζον πρίοο-ι (Γΐίηρόίς τα,ς έν γΑστρι ίχοντΑί 2ο
β των ίν ΤαΧοαΧ. εστί μεν ουν η ΤαΚαα$ πολίχνη της Ιου
δαίας, εν μεθορίω της Παλαιστίνων κείμενη, ταύτην οι Εύροι
προκατελάβοντο, καϊ πανωλεθρία διεφθειραν, πρ'κχτι τέμνον
τες ΟΊ^ηρόίς τα,ς ίν γΑστρι έχουο-Ας, και όμοΰ νηπίοις ώμα
γυναικών εκτηκοντες έμβρυα. πρίονΑς δε <τιάΥΐροΖς τους των *5

Ι. ου μη βΙΐρΓΕδΟΓΪρΙ» ίη Α. Ιΐηάβ 38811Πΐρΐ3. \ήψ*ται την άμαρτίαν 80Ο6*ββ-

πιηΐ εχ Α.Β. αυτοί βοοβββίΐ εχ Α.Β. (ΑΙεχ. XII.) 2. Ηβεο και αληθινοί
ΒοοεβββΓϋηΙ εχ Α.Β. Οβ». Νιο. 5• /"»] + °3" Ε<5<1• ""Τ"10 Α\ ϊ*
(φην ανιξίκακόι τι Α. άνίξίκακοι &>ι ΐφην Εάά. 7• υπιρτιθιται Α.Β.
{ποτίθιται Εάά. 8. ίνα τάχα~\ Α.Ό. [ίά ( = αΙ νΙά. ινα) βϋρπιβοπρίασι Α^
Λ πον Β. τάχα « μη ΟβΙ. 3Μ>Γβνΐ»η8. « τάχα Εάά. μιταξυ αοοεββιΐ εχ Α.Β. Οβί.
ΒίΒΐΐιη παρίίσβαλοϋσα Εάά. ίηνίΐίβ Α. ΟβΙ. 9• •γ*νηται Α. Οβί.
γένοιτο Εάά. II. δυσσ&ίας] άσφί'ια* Β. 13. βρίσκονται Α.
ιηνίΐ3 Οβί. ΐ4• «τιβοίί Α.Β. ί'ττιδίδοίί Οβί. Εάά. ΐ4• ™>«£°
{•ο•π Α.Β. τοντίστι Εάά. ΐ5• Ηωο «τϊ τίκνα αοοεβββπιηΐ βχ Β.
1 6. μακροθυμήο-αι οτα. Α. ΐη. τίσσαρσιν] τίτρασιν β. ^ ΙΟ• αποστρα-
φήσομαι Α.Β.Ό, ούκ άποστραφήσομαι Εάά. 24• «"/ό] σώματα Α.
2,5• κτιίνοντα ρΓΟ ΐκτηκοντα Εάά. ίηνίΐίβ Α.Β.
 ί. 3-5• ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. Ι. 383

αμαξών ονόμαζα τροχούς, οίς καταλεπτύνειν εθος την αλω

τοις Έυροις. κάΊ γοΰν και διά φωνής ΊΛσαιου φησι που
θεός προς την των Ιουδαίων Συναγωγην "Ιδού εποιησα Ε«•*ΐί.
" σε ώς τροχούς αμάξης, άλοώντας, καινούς, πριστηροει- β 255 Δ.
5 " δεις." ομοιον ούν ώς ει λίγοι τυχόν προς την Αα.μΑ<τκον
Καθοριώ σου την δίκην, άνθ' ων κατηλόησας και συνετριψας
τους ίν Υαλαα,α, ώς μηδέ αυτών φείσασθαι τών ετι κατά
γαστρος, οίς ό παρά πάντων έλεος ακολουθεί και οφείλεται.
"Οτι δε ώμώς και άγρίως τοις εξ Ίσραηλ κατεχρησαντο
ι ο τών εκ ΑΑμαο-χοΰ τίνες, άναμαθοις αν άκονιτι τοϊς Ελίσ-
σαιε του προφήτου λόγοις προσεσχηκώς. άφίκετο μεν γαρ Ι)
εις την Δαμασκόν. επειδή δε συνηντησε τώ Άζαηλ, άρρω-
στοΰντος ετι του Άδερ " "Έ,κλαυσε' φησιν ό άνθρωπος του ^ ^
" θεοΰ, και είπεν Άζαηλ Τι οτι ό κύριος μου κλαίει ; και 12ψ
15 " ειπεν Οτι οιδα Οσα ποιήσεις τοις υ'ιοϊς Ίσραηλ κακα' τα
" όχυρωματα αυτών εξαποστελεΐς εν πυρ\, κα\ τους εκλεκ-
" τους αυτών εν ρομφαία, άποκτενεΐς, και τά νήπια αυτών
" ενσείσεις, και τάς εν γαστρ\ έχουσας αυτών άναρρηξεις."
επειδή δε ταύτα δε'δρακε κατά της ΤλΧλλ^ ή /Ααμαο-χος,
20 μάλλον δε κάϊ κατά πάσης της Ιουδαίων χώρας, κατά- ο
φλεξειν άπειλεΐ τον οίκον Άζαηλ καΙ Άίιρ, και ο-υντρί^ίΐν
μοχλούς ΑΛμακΓκού. πεπρακται δε ταύτα διά μεν Όζίου
και Ίεροβοαμ άνά μέρος και κατά καιρούς" ειλον γαρ και
αύτο\ την Έυρίαν και νενικηκασι κατά κράτος" χρόνου δε
25 προϊόντος, και πάρα τού βασιλέως Άσσυρίων. είτα φησι
χα) ί^ολοοριύο-ω κατοικουντΑΐ εκ πιοιου αν. ων οι προφηται
την Βαιθηλ όνομαζουσιν, εν τ) την δαμαλιν άπεθετο την
χρυσην ό επάρατος Ίεροβοαμ. άλλ' ώς εξ εκείνου λοιπόν <1
πάσαν χώραν ειδωλολατρούσαν, ούτω καλείν εθος ην αύτοϊς.

2. και αΐΐ. οιη. Α. ,',. ονν αββυπιρίιιπ) βζ Α.Β. 6. καθοριώ Β.Ό.

καθάρια Α. καταλοησω Κ(1(1. άνθ' 1>ν ρΓΟ καθΰ ϋ(1. ίηνϊΐίβ Α.Β. ΙΟ. αν
οτα. Α. δίαΐίπι άκονητί (βίο) Α. 12. την Α. πΊν Έάά. Ι5• ότι
3ί8υπ]|ΐΙαιη βχ Α. (V»!.) 20. καϊ οπι. Α. τήι] + τώκ Εάά. ίηνίΐίβ Α. Ι).
κατάσφαξαν 6. 22. 0€ Α. Ι), μίν Εάά". 23• <Γλοι/] + Τί
Εάά. ιηνϊΐϊβ Α. 1). 25. τον <ι»δΐιπιρΙιιπι βχ Α.Β. Ι). 26. χοι οπι. Α.
ίν ύΐ. οιη. Α. ρο9ΐ ονημάζουσιν ΐΓϊηβρ. 1ι. 29• ην οπι. Α. Υ>.
 384 Β. ΟΥΚΙΙ,Ι,Ι Α^ΕΧΑΝϋΚ. 1. 6.

τους χ,α,τοίκουντΛί το'ινυν εν γη και πεαιω ων, ήτοι των μα

ταίων, ο εστίν ειδώλων' ούτω γαρ ηρμηνευσαν οι λοιποι'
καταφθερώ κα) έ^ολοβρεύσ-ω φησι, χατακό-ψω δε ουδέν ήττον
καϊ φυλψ ί£ ανδρών Χαρρα,ν, η εστί πολίχνη που πάντως
προσοικούσα τη Ααμασκώ, μαχιμωτάτους έχουσα τους ο'ικη- 5
τορας. Αίχμ-αλωτευθησ-κτύΆΐ δε φησι και τον επίκλητον της
β Χυρία,ς λαό», έπίκληταν λίγων, η τον σφόδρα διαβοητον, η
τον μισθοφόρον κα\ συνειλεγμενον αύτοΊς προς επικουριαν
κατεμισθοΰντο γαρ, ως εφην, τους των αλλοφύλων όμορους,
της Ιουδαίων καταστρατευόμενοι χώρας' ήγουν ήτίκΛ^Γβ» ίο
τον έξωθεν κεκλημενον και μετοικον. Ίστε'ον γαρ οτι των
Εβραίων η εκδοσις, άντι του λ&ος ^νρία,ς, Κυρηνης φησίν
άποικοι γαρ Κυρηναίων οι Εύροι, μεμνημεθα δε ότι καθά
γεγραπται πάλιν εν τη τετάρτη των βασιλειών, έβασίλευε
256 Α. β μεν ό Αχαζ των Ιεροσολύμων, Φακεε δε καΙ'Ραασσων οι 15
χνϊ. ι. Συρίας τε και Δαμασκού βασιλείς, κατά των Ιεροσολύμων
ηεσαν, καταδηούντες τάς ύπ' αύτην του Ιούδα πόλεις, επειδή
δε ην εν δείμασιν ου φορητοϊς ό Αχαζ, βασιλεύων επ\ τον
Ίουδαν, κατεμισθοΰτο χρημασι προς επικουριαν θεγλαφα-
16. 9• λασάρ τον Άσσύριον " Κα: ηκουσε'ν φησιν αύτοΰ ό βασι• "
" λίΐ)? Άσσυρίων, και άνεβη βασιλεύς Άσσυρίων εις Δο-
" μασκόν κα\ συνελαβεν αύτην, κα\ άπωκισεν αύτην, και
1) " τον 'Ραασσων εθανατωσε."

6 Τάδε λέρει Κύριοε'Εττί ταΐε τριοίν άσεβείαιο ΓάζΗΟ και επί ταϊε
τέσααρσιν ούκ άποοτραφΗσομαι αύτούε, ένεκεν τοΰ αίχμαλω- »δ

2. ίρμήν€υσαν Α.\). 3• «αταφθιρω Α.Β. V). καταφιρω (ϊίο) Εά(1.

6. αιχμαΚωτινθήσίσθαϊ] αΙχμαΚωτισθήσισθαι Ε(1ι1. ϊηνϊϋβ Α. Β. 1). 8Ϊο ίπίπι.
8. σννίίΚίγμίνον Β. Ι). συνη\ργμ. Εάά. 13. καθά Α. Β. καθώς Εάά.
Ι5• όΆχαζ Α.Άχατζ ΕΔά. ραιισων Β. 61 ίπίπι. 17. νπ αντην (_αντ§ Α.)
τοΰ Ιούδα Α.Β. νπ αντούί τήί Ιουδαία; Έάά. Ι9• Ηβεε προι ίπικουρία»
3εεββ8επιηΙ εχ Α.Β. 20. φησιν αντοϊι Α. φησι Ιπιηβρ. ροβΐ βασιΧηί Β.
ροδί αΰτοϋ Έ,άά. ό 3,83ΐιπιρΙιιπι οχ Λ. 21. και άνίβη οιη. Β. δίβΐϊπι
ηαβε βασιλινς Άσσυρίων αοοε55?ηιηΙ εχ Α. 22. αντην ρπακ] αίτόν Β.
κατώκησιν ]>ΓΟ ίιπώκισίν Α.
 ί• 6-8. ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. Ι. 385

τεΰσαι αΰτούε αϊχμαλωσίαν τοΰ Σαλομών, τοΰ συ|-κλεϊσαι είο

τη ν Ίδουμαίαν και έίαποστελώ πυρ επί τά τείχπ ΓάξΗε, και 7
καταφάΓεται τά θεμέλια αύτΗο- και εξολοθρεύσω κατοικοΰνταο 8
ε £ "Αζώτου, και έζαρθΗσεται φυλΑ έ£ Άσκαλώνοο, και έπά£ω
5 τκν χείρα μου έττ Άκκαρών, και άπολοΰνται οϊ κατάλοιποι των ο
αλλοφύλων, λεΓει Κύριοε.

Αναγκαίοι/ ηγούμαι κα\ προ γε των άλλων εκείνο ειπείν,

ως ούτε των Εβραίων η εκδοσις, ούτε μην η των έτερων
μεμνηται τοΰ Χαλομ-αν, άλλ' ε'ιρήκασιν 'Έ,βραΐοι μεν "Έ,νεκεν
ίο τοΰ αίχμαλωτεΰσαι αυτούς αϊχμαλωσίαν, οι δε λοιποί προσ
έθεσαν αντί τοΰ Χαλομων, άπηρτισμενην ήτοι τελείαν.
εψομεθα δε άναγκαίως ημείς και τη των εβδομήκοντα
γραφή. εγκαλείται δη ουν η Γά,ζα' πόλις δε αύτη των
ΦυλιστιεΊμ, η νΰν εστί ΐίαλαιστίνη' ως α,ιχμα.λω<ηα.ν &\χ- ά
1 5 μαλωτΐυτΑΟΆ του Χ,Αλομων, του συγχ,λϊίοΆΐ ΐ\ς την Ίαου-
μα,ίαν. καν μεν ούτω νοώμεν, ως γούν οι έτεροι εκδεδώ-
κασιν έρμηνευτα), ου την τυχοΰσαν πεποίηνται κατά. της
Ιουδαίας την πόρθησιν, άλλ' ΑΪχμοιλωιηΛν ελόντες ϊκανην,
ύπο χείρα δεδώκασι των Ί^ουμαίων αυτήν. Ίδουμαίοι δε γεγό-
2ο νασι μεν εξ αίματος Ήσαΰ, εχθρά γεμην πεφρονήκασιν αεί
τοις εξ Ίσραηλ, οίς συνεργασάμενοι και σύνοπλοι γινόμενοι β
Γαζαΐοί τε καΙ Άζωτιοι καϊ Άο-χΑλωνίται, και οι της λεγο
μένης Άκκαρων και έτεροι δε των αλλοφύλων τίνες, κατά
κράτος ελεϊν της Ιουδαίας τάς πόλεις παρεσκευασαν. ε'ι δε
25 δη κα\ κατά την των εβδομήκοντα γραφην Αΐχ,μΑλωτευο-Αΐ
λεγοιμεν Αυτούς ΑίχμΑλωτίΑν τβυ Χ,Αλομων, εκείνο που πάν-

Ι. αΰτηνς οιη. Λ. (240.) Σολομών β. Σαλομών Β. Σολομών Κ. ΕίΜ. (42.) ΧίαΙίιιι

και &(1(1. Β. 3• τ" "ιη• &■■ (ΛΙβΧ. XII.) 8. τών 4βρ. η Ιιοο υηΐίηο Α. Β.
μην ;ΐ8ίίΐιιηρΙυπι βχ Α.Β. των οιη. Α. ο- Σαλομών] Χίο βεπιρθΓ ειΐίίΐί οιιιη β.
Σολομών βεπίρβΓ Β. Ββά οί. 81ιρΓ3 2 Ο. Σολομών ΕιΜ. ΙΟ. αϊχμαλωσίαν Α.Β.
αιχμαλωσία Κ(1(1. 12. ίψώμί&ι Α. ΐ6. ΐκδιοώκασιν Β. δίδώ-
κασιν Α. νινοήκασιν Εάά. ΐ8. την ακκιιιηρίιιπι βχ Α. ΐρ. γνγόνασιν
ρΓΟ δίδωκασιν Β. αυτήν] αυτών Α. δί 83811Π)ρ111ΠΊ 6Χ Α.Β. 20. μ«ν υπι. Α.
νΰν ρΓΟ μι)ν Α. 21. -γινάμινηι Α. -/(γόνατα ΕοΜ. 25• και
388υπιρΙυπι βχ Β. 26. λίγοιμιν Α. λί'γομίν Εάά. αϊχμαλωσίαν Α.Β.
αιχμαλωσία Εάά.
ΥΟΙ-. Ι. 3 Ό
 386 Β. ΟΥΒ,ΙΙ,υ Α1.ΕΧΑΝΌΚ. ί. 6-8.

τως εννοεϊν αναγκαίοι/. γεγονε μεν γαρ εΰσθενεστατος και

παναλκής βασιλεύς 6 Σαλομων, κατεκράτησε δε ούτω των
257 Α. η περιοίκων εθνών, ώς κα\ πολλάς παρ αύτοΐς άναδειμασθαι
πόλεις, κα\ (ν αύταϊς Ίδρύσαι τον ' Ισραήλ, δόντος αυτω του
Ύ^ΐΐράμ. γεγραπται δε ούτως εν τη δευτέρα, των Παραλει- 5
1 Ρ»Γ.
νιΜ ( πομενων " Και εγενετο μετά είκοσιν ετη εν ο'ις ωκοδομησε
" Σαλονιών τον οίκον Υ^υρίου και τον οίκον εαυτού, και τας
" πόλεις ας έδωκε Χειράμ τω Σαλομων, ωκοδομησεν αυτας
" Σαλομων και κατωκισεν εκε\ τους υιούς Ίσραηλ, και ήλθε
" "Σαλομων εις 'Έιμάθ Σοβά, καϊ κατίσχυσεν αϋτην, καΐ ίο
Ι) " ωκοδομησε την θεδμορ εν τη ερημω, και πάσας τας
" πόλεις τας όχυράς ωκοδομησεν εν Ήμάθ." καϊ μεθ' έτερα
II). 6-8. πάλιν " Και όσα επεθύμησε Σαλομων κατά την επιθυμιαν
" του οικοδομησαι εν Ιερουσαλήμ και εν τω Λ,ιβανω, και εν
" πάση τη βασιλεία, αυτοΰ. πάς ό λαός ό καταλειφθε\ς από 15
" του Χετταίου κα\ του Άμορραίου κα\ του Φερεζαίου και
" του Έιύαίου και τοΰ Ίεβουσαίου οϊ ουκ είσιν εκ του Ίσ-
" ραηλ, ήσαν εκ των υιών αυτών καταλειφθεντες μετ
" αυτούς εν τη γη, ους ούκ έξωλόθρευσαν οι υιοί Ίσραηλ,
ο" κα\ άνηγαγεν αυτούς Σαλομων εις φορον εως της ημέρας ίο
" ταύτης." συμφραξάμενοι το'ινυν τοις εκ της 'ϊδουμαιας
Ταζοαοί τε κα\ Άζωτιοι καϊ οι λοιποί ταύτας που τας πόλεις
άνηρήκασι, τας ώνομασμενας τοΰ Σαλομων, ως μηκετι μεν
αΰτας υπό την Ιούδα κεΐσθαι βασιλείαν, άπονεμεΐσθαι δε
ωσπερ τοις Μωαβιτών άνοσίοις καθηγηταΐς. ταύτητοι πυρί 25
δαπανηθήσεσθαι ταΐς άλλαις όμοΰ την Γάζα,ν φησιν, εζρλο-

2. βασιλίύς οιη. Α. Σολ. ΙιαβεΙ β. 5• Χ«'ράμ Α.Β. (Αΐβχ.) Χψάμ

Έύά. (ναΙ.) τή Ηβϊαιηρίϋΐη εχ Α.Β. 6. και οαι. Β. μιτά] + τα Α.
η. οίκον ρπαβ] -(- τοΰ Α. κατά ρΐΌ καϊ ρπιιβ (βίο) Α. 8. άϊ 36ί;υηιρΙιιπΊ βχ Α.
ΙΟ. Έμασ Α. (('ί. XI.) ΑιμαθΕάά. 81&ΙΙΠ1 σοβά Α. σοβά Β. σω;3ά Ειΐιΐ. κατϊσ-
χνσίν Α.Β. κατώκισκ' Κιΐίΐ. 12. Ήμάθ Λ. λιμάθ Κάά. (19 βΐ.) 14- »
ιιΐΐ. αίίΐιιηρίϋΐη οχ Α. Ι). Ηΐίΐΐ.ίιη πάσα οιη. 1). (44• *1•) 15. κπταλ€ ιφθι'ις
Β.ϋ. κατα\ηφθ(\ι Α. Έάά. ιό. και ρπηιαιπ] + άπο Β. και τον Φ€ριζ. —
Ίί/3ουσαίου οιη. Α. Ι7• «V τοΰ] ΐν τ<$> Α. ΐ8. κατάΚιιφθίντίΐ Ο. ΈΑά.
των κατάληφθίντων Α. [\.\ . &ε.) 19. οϊ δχκιπηρίπιη εχ Α.Β. 20. αϋτουί
οιη. Α. 24- άπον(μ*ίσθαι Α. άπονίν(μ(\σθαι ΡοηΙ. άπονακμησθαι Α υο.
20. φησ'ιν οιη. Α.
 ί. 9, ίο. ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. Ι. 387

θρευθησεσθαι δε και Αζωτίους και φυλήν Άο-κάλωνος, και

νπο χείρα γενέσθαι τοΰ πλήττοντος την Ακκαρων' συνδι-
ολεΐσθαι δε πάντως αύταΐς και τους καταλοίπους των άλλο- ά
φυλών, μεμισθοφορήκασι γαρ κατά. το εικός, κα\ κεκληνται
5 προς επικουρίαν των περιοίκων βαρβάρων τίνες.
Χαλεπον οΰν αρα και κινδύνου παντός άνάμεστον όράται
λοιπόν, το συμφράττεσθαι πονηρόίς και καθοπλίζεσθαι
φιλεϊν των ήγαπημενων παρά θεοΰ, και διώκίΐν αγίους. ε'ι
γαρ καϊ πασχοιεν εσθ' οτε πταισμάτων ένεκα, παιδευομενοι
ι ο πάρα θεοΰ, άλλ' ουκ άλογήσει παντελώς των οϊκειωθεντων
αντψ' και παιδεύσας χρησίμως, ολεθρω περιβάλει τα της
οργής σκεύη, τουτεστι, τους άχαλίνω θυμώ κατ αυτών β
όρμησαντας, κατ εκεϊνό που πάντως το προς Βαβυλώνα
καλώς ειρημενον περί των υιών Ισραήλ &γω εοωκα αυ- 6
ΐ5" τους εϊς τας χεΐρας σου, συ δε ουκ εδωκας αύτοΐς έλεος,
άπαδει γαρ λίαν και άγανακτοΰντι τω θεώ το φορτικον είς
αϊκίας τών τοΰτο δράν επιτεταγμενων.

Τάδε λέτει Κύριος* Επί ταΐε τριοϊν άσββει'αιο Τύρου, καϊ επί ταϊε 9
τέσσαρσιν, ούκ άττοστραφΗσομαι αΰτΗν, άνθ' ών συνέκλεισαν » 258 Δ.
2θ τΗν αΐχμαλωσίαν τοΰ Σαλομών είε ΤΗν ' Ιδουμαίαν, και ούκ έμνΗ-
οθΗοαν διαθΗΚΗΟ αδελφών, και έΕαττοστελώ πΰρ επί τα τείχΗ ίο
Τύρου, και καταφέρεται θεμέλια αύτβε.

Ύυριυι δε πάλιν προς τοις άπο της Δαμασκού, και μεν

τοι κα\ Άζωτίοις, Ταζαίοις τε και Άσκαλωνίταις, κα\ τοις
2 5 *'£ Άκκαρών την θεω πρεπουσαν άνεξικακίαν ύπερβαλό-
μενοι, και τρόπον τίνα νενικηκοτες ταϊς τών άσεβημάτων

2. σννδιο\ιΐσθαι δί] σννοΉΊΧισθαι Α. 3• αλλοφύλων Α. Β. ομοφύλων ΕιΜ.

5- ΐΓ*ριοίκω»1 έποικων Εάά. 8. θίοϋ] θίό» ϋά. 9• τΑτχοί/ιο ϋ<1.
παίδίυόμιΰα ϋά. II. καϊ παιδίύσπϊ] παιδινσαί ί« ϋά. 13. που 88-
βυπψΙιιΐΏ ΐχ Α. ι6. και άγανακτοΰντι οτα. Β. 20. την ρήυβ οπι. Α. ΗαοεηΙ
Εάά. (Οο.) οί. ίηΓι-3. τοΰ οπι. Β. ? Ρ. Εάο". (239.) »•■ *ξαποστ*\α> Α.
άπυστίλό, ΐ,Λά. 22. τά ροβΐ καταφάγται 3(1(1. Εαιί. ίηνίΐο Α. (ΑΙεχ.)
23• τ*1' °,η• Α. 25. <ζ 388υπιρ1αιη βχ Α. Β. νπιρβαλλόμινοι Α.
3η2
 388 Β. ΟΥΚΙΙ,Μ ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. ί. 9, ίο.

1) ύπερβολαΐς, ύπενεχθήσονται τοις οργαΐς, κατά γε τον τοΰ

χρησμωδηματος νουν, καϊ ποινήν ύπομενοΰσι την αποκτών
εσχάτην. επίκλημα δε αύτοΐς, οτι την αιχμαλωτίαν τοΰ
%αλομων ο-υνεκλεκταν εις την Ίδουμαίαν, καϊ αυτής άμιη)μο-
νησαντες της των αδελφών διαθήκης, τις μεν οδν ή αιχμα- 5
8αρ™ 157 λωο-ία τω Χαλομων, άποχρώντως ήμΐν διέδειζεν 6 λογος'
ο-υνεχλείο-θη δε όπως εις την Ίάουμαιαν και προς γε Ύυρίων,
ειπείν άναγκαϊον. έξανδραποδισαμενοι γαρ ουκ εύαρίθμητον
πληθύν των εξ Ιούδα καϊ "Ισραήλ, καταπεπράκασιν Ί^ον-
ο μαίας, οι δε τους εξ αίματος αδελφούς καϊ άνωθεν ελευθε- ίο
ρους εν δορικτητων μοίρα. πεποιημενοι, καϊ πικρω δουλείας
κατεθλιβον ζνγω, και τοΐς Ελλήνων νόμοις κατεβιάζοντο
ζην, μονονουχϊ κατακερτομοΰντες οι δείλαιοι την τοΰ θεοΰ
δόξαν, ώς μήτε τήν εκ πάτερων αύτοΐς έλευθερίαν τηρήσαν-
τος, μήτε μήν Ισχύσαντος παρασχεΐν το εν καλώ κεΐσθαι 15
τής ευημερίας, καϊ γοΰν ό των όλων θεός δια φωνής έτερου
προφήτου φησϊ, τους σ-υγκλεκταντας εις την Ίδουμαίαν την
.ϊοβΐ ω. αίχμαλωο-ίαν του "ϊ,αλομων, ού μετρίως καταιτιώμενος. " Κβώ
ά " τι κα\ ύμεΐς εμοϊ, Τύρος καϊ Ειδών καϊ πάσα Ταλιλαία
" αλλοφύλων ; μη άνταποδομα ύμεΐς άνταποδίδοτε' μοι. η 2ο
" μνησικακεΐτε ύμεΐς επ εμοί; οξέως καϊ ταχέως άνταπο-
" δώσω το άνταποδομα υμών εις τας κεφάλας υμών, άνθ'
• " ων το άργύριον μου καϊ το χρυσίον μου ελάβετε, καϊ τα
" επίλεκτα μου καϊ τα καλά εισηνε'γκατε εις τους ναούς
"υμών, καϊ τους υιούς Ιούδα καϊ τους υιούς Ισραήλ άπ-2$
" εδοσθε τοΐς υ'ιοΐς τών Ελλήνων, όπως εξώσητε αύτους εκ

ι. τα'α &83υα)ρΙιιπι βχ Α. δίαΐίιη ποιναΐί ρπ> όργαίι Εάά. ίηνίάβ Λ.Β.

3• ϊπίκλημα] ϊπίγκλημα Α. 4• Η»εο και αϊιτηί 300ε83βηΐηΙ βχ Α.
§. των οιη. Α. 6. διαδ(ΐ|ίΐ Α. ό 3β3ΐιιηρΐιιπι εχ Α. Β.
[βυρι-αβοήρΐυπι Α.] 9• Ίο•ραη\] Ιερουσαλήμ Εάά.
ΙΟ. ιϊδίλψοί/Γ Α. Β. άδιλφων Εάά. II. Βορυκτητων Εάά. ΟΟΓΓβχί εχ Β.
και αβκιιιηρίιιιη εχ Α. 17. προφήτου Βοοβββίΐ εχ Α. τονι συγκΚΐίσ.—
καταιτιώμίνοί ΟΠ1. Β. ΐ8. και τι] καίτοι (βίο) Α. 19. και ύ/κϊί
ϊμοϊ Α. ϊμοϊ καϊ ύμ'ιν Εάά. 20. η ιιιη. Β. 22. τι'ιε ηκκιιιηρίυιη εχ Α.
άνθ' Ζιν οπι. ΐά. 24• ιίσηνίγκατι] ηνίγκαπ Εάά. ίηνίΐίβ Α.Β. 25. τούτ
ν'ιηύϊ ηΐΐ. &88υπιρΐ3 βχ Α.Β. δΐ&ΐίπι Ισραήλ Η&οβηΙ Α. Β. γΓ. ίη Εβ. 326 ε.
ι6. υίοΐί] θίοΐι Α. Γ'£ώ<777 (βίο) Α.
 1. 9, ι°• ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. Ι. 389

" τών ορίων αυτών." όριον δε ωσπερ των 4ζ Ισραήλ,

σωματικον μεν ή Ιουδαία, ψυχικον δε ό νόμος, ων έξω β
γεγονασι τοις των Ελλήνων υ'ιοΐς έκτοπως καταπωλούμενοι.
δεδρακασι δε τούτο Ύυριοι τοις άλλοις όμοΰ και αυτής άμνη-
5 μονήσαντες της των αδελφών διαθήκης.
Νοοΐτο δ' αν προς ημών κα\ τοΰτο τριχτ). τίνες γάρ ο'ι αδελ
φοί, τις δε κα) ή διαθήκη, φέρε λέγωμεν, εκ τών Ιερών γραμ
μάτων εις εννοίας τάς επί τούτω χειραγωγούμενοι. Χεφάμ ό
Ύυρίων κατά καιρούς βεβασιλευκώς, τών οτι μάλιστα φιλαιτά- 3 κ*3- ν. ι.
ίο των ην τω θεσπεσίω Αανείδ' είτα μετ εκείνον τω Σαλομών α 259 Δ.
γεγονεν αγαπητός, ως κα\ συνθήκας ομοψυχίας ποιήσασθαι 1\>. 1 2.
προς αύτον, συμπράξαι τε προς άπαντα αντώ, κα\ φροντίδα
την δέουσαν συνεισενεγκεΐν τον θείον άποτελούντι ναόν. και
πλείστα μεν οσα προσκεκόμικε δώρα, κεκέρδακε δε κα\ αύ-
1 5 τος τα. έτι μείζω κα) πλουσιώτερα. ή τοίνυν εκείνο φησιν, ιυ. ϊχ.
οτι Ύύριοι πεπολεμήκασι τον Ισραήλ, άμνημονήσαντες $ιλ-
θηχης τών εξ άγαπήσεως άοελφων, κα\ εις τούτο λοιπόν
διαθέσεως και φιλοστοργίας συνενηνεγμίνων, ως δοκεΐν είναι \>
και όμα'ιμονας' ήγουν οτι γεγονότες έξ Ίίσαύ Ίδουμάΐοι,
2 ο αδελφό), μεν ήσαν τοις εξ Ισραήλ, πεπολεμήκασι δε, τής
τών αοελφων διαρκής ήφειδηκότες. πεφρόνηκε μεν γάρ
έχθρα και τα πολεμίων ό 'Η,σαύ κατά τοΰ Ιακώβ, τών
πρωτοτοκίων ένεκα λελυπημε'νος εν άρχαΐς' άλλ' εκ της •
Ααβαν εστίας άπαίροντι κατά καιρούς, κάί οίκοι πάλιν
25 ύπονοστήσαι εθελοντι γυναιξί τε ομού και τέκνοις, συνήν-
τησεν ώς αδελφός, κατησπάσαντο γάρ αλλήλους και περι-
ε'φνσαν, και τά φίλοις πρέποντα λελαλήκασι, και τήν
2. ή αββυπιρίιια) βχ Α. 3- «τόπω* οηι. Β. 4- Ηηβο τιη: άλλο» όμον
και αυτής Β<Χ6»86πιηΙ βχ Α. 6. νοοίτ' αν δ* ρΓΟ νοοΐτο δ* αν Α. τριχή οσι. Α.
ΙιηΙιθΙ 0. 7• κ"'ί ωβιιιηρίιιπ] εχ Α. Β. «κ] και Ειΐιΐ. 8. ΐννο'ια: τα;
«τι τούτω] τά: ϊπι τοΰτο ϊννο'ιας ΥΑΑ. Χιιράμ Α. Χιμάμ ΥΑά. ι), φίλαι-
τάτων Α. φιλτάτων ΈΑά. ΙΟ. Σολομώνι 1ικ• 1!. II. και Η8•>ιιπιρ1.ΐΗη
βχ Α. Β. 13. συνιισίνιγκιϊν Α. σννινΓγκιΐν Έιάά. άποτίλοϋντα Α.
14- ΚΓΚί'ρδαΚί] Κ(κίρίηκ( Β. ΐ6. άμνημονήσαντίί] + δί Α. Ι7• άγα•
πηο~ίωι Α. αγάπη: ώ: Εάά. 19- και οηι. Α. 23. πρωτοτοκίων]
πρωτοτόκων Υ•άά. 25. νπονοστησαι Α. ΰπονοατίίν Ε(Μ. Κΐαΐίιη θΐΚοντι Α.

και ροβΐ τίκνοΐϊ αάά. Α. 2^. και τά φίλοΐί] τά φίλοι: Α.

 390 Β. ΟΥΚΙΙ,Ι,Ι ΑΕΕΧΑΝΌΚ. ί. ιι.

ο άρχαιαν πατούντες διαφοραν, ομονοίας και ειρήνης πεποι-

ηνται διαθηκας. άλλ' εκείνοι μεν εν τούτοις. Τυριοι δε της
των α,άελφων οια-Οηκης άμνημονησαντες, τα. γένη συνέβαλλαν,
κα\ δούλους εχειν άνεπειθον τους εξ αίματος τε καϊ άδελ-
φονς, ταΐς πάρα σφών συμπνοίαις πολύ λίαν εύσθενεστερονς 5
των κεκρατηκότων άποφηναντες 'ϊδουμαίονς. ει δε δη τις
και επ' αυτών τούτο λίγοι των Μωαβιτών, οι εξ αίματος
ήσαν τοΰ Αώτ, ότι λελυπήκασι Ύυριοι σιανηκην Αάίλφων,
ά δηλον δε οτι την εξ Αβραάμ προς τον Αώτ. επειδή γαρ οι
Οβη.χϋί. άμφοϊν εμαγεσαντο ποιμένας, " Έιίπε' φησιν Άβράμ τω Αώτ ίο
" Μη έστω μάχη άνα μέσον εμού και σού, κα\ άνα μέσον των
" ποιμένων μου καϊ άνα μέσον τών ποιμένων σου, οτι άν-
" θρωποι αδελφοί ημείς εσμεν." εμπρησθησεσθαι δη ούν
ταύτητοι δικαίως φησιν αϋτην, και, εξ αυτών κατασεισθη-
Εχοά. σεσθαι βάθρων, το γαρ " Ουκ εση μετά πλειόνων επί κακία" 1 5
χχίϋ. 2. , λ *
β χρησιμον πανταχη.

ιι Τάδε λέΓει Κύριοε Έττί ταΐε τρισίν άσεβείαιε τηο Ίδουμαίαε και
επί ταΐο τέσσαρσιν, ουκ άττοστραφΗσομαι αύτούε, ένεκεν τοΟ
διώ£αι αύτούε εν ρομφαία τόν άδελφόν αυτών.

Μετεισιν ό λόγος επ αυτόν ηδη τόν Ίσουμ&ίον, δηλον δε ϊο

οτι τους εξ Ήσαύ, ύπενεχθησεσθαι δε και αυτούς τοις εξ
οργής συμβαίνουσιν εδ μάλα φησί. πεπολεμηκασι γαρ

2. ϊκιίνοι Α.Β. (Κίίνο Εάά. 3• <Γυι/ί'/3αλλο* Β. σννίβαλον Εάά.

4. δόλουί (βίο) Α. ΚΐΗΐΙΓΠ ϊχιιν άνίπηβον Α.Β. αν ϊχιιν ΐπιιθον Εάά. 5• ""Ρ"
πνοίαις] σνμπονίαιι Εάά. 6. κίκρατηκότων Α. Εάά. Κίκματημίνων Β. «/ δί δή]
8ϊο εάίάί βχ Α. (δι) ΒαρΓΒβοΗρΙυπι Α.) ή&η &ΐ Εάά. η. λ€γο» Α.Β. \ίγτ) Εάά.
ο! Α. Μϊ^ηε. οί Εάά. 8. ήσαν βββιιιηρίιιπι βχ Α.Β. ότι λιλνπηκασι) ότι \<\ϋ
. .κασι (άυοΙ>118 ίβΓβ ΙίίΙ. ετΗκίχ) Α. ότι ονχ ί'μνήσθησαν Τ. διαθήκης ά. δηλον δ(
ότι τη! Β. ίο. €*π«] ιιπον Εάά. II. και ανά μίσον τών ποιμ.
μου κα'ι άνα μ. τών π. σον οιη. Β. 15. ότι κακία Α.Β. ΐπι κακία: Εάά.
1 6. χρησάμινον ρΓΟ χρήσιμον ΊΊά. πανταχη] πανταχού ϋά. 1 8. ό**α
Α.Β. (\Τ3Χ.) Ινικίν Ρ. Εάά. (ΑΙεχ.) 19. διώ£ιιι] καταδιώ£<κ Ρ. Εάά. (43.)
αυτών Α. ΛιιΙ). αυτού Β. ΡοηΙ. τοϋί άίιλφον: αυτών Ρ. 21. και
ΟΙΟ. Α. ^ 22. φησιν ι! μάλα ίην. οτάίηε Β. πατολιμήκασι ■γαρ} ότι
πίπολιμήκασιν Α.
 ί. ιι. ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. Ι. 391

ά,^ελφον οντά τον Ίσραηλ, και τοις εγγύς και 4(- αίματος
το θρασύ και άνήμερον ου κατεδεισαν επανατεϊναι ξίφος,
ον νομού φύσεως πεφροντικοτες, ου πεφρονηκοτες τι των & 260 Α.
ανθρωπίνων, άλλα τους ε£ω και πολεμιωτάτους τάίς εις
5 αδελφούς δυσμενείαις νικάν είθισμενοι, και πεφρονηκοτες
■που τάχα και επί τούτω μέγα. οΰκοΰν άκουοντων και προς
ημών " Τί' εγκαυχα εν κακία ό δυνατός ;" κα\ περί αυτών 8' '
αν λεγοιτο, και μάλα εϊκότως " Ωι» ή δόξα εν τι) αισχύντ) Ι"1"1• "'•
" αυτών" α γαρ ην άμεινον ώς άποτάτω ποιεισθαι φιλεϊν,
ίο ταυτι δη παγκάκω τιμώντες ψηφώ, πάλιν άκούσονται " Ούαί 20' ν'
" ο'ι λέγοντες το πονηρον καλόν κα\ το καλόν πονηρον, οι
" τιθεντες το σκότος φώς και το φως σκότος, οι λέγοντες
" το πικρόν γλυκύ και το γλυκύ πικρόν." &

Και έλυμΗνατο μΗτραν επί γηο.

ΐ5 Απαριθμείται χρησίμως τά τών Ίδουμαίων εγκλήματα,
καϊ επ αύτον ανεισι τον Ήσαΰ, δυσγενεΐς οντάς και εξ
άνοσίου φύντας πατρός άποφαίνων, ΐν' εκείνο που τάχα
νοώμεν το δια φωνής Ήσαιου πλαγίως ύποδηλούμενον
" Έκ γαρ σπέρματος οφεων εξελεύσονται εκγονα ασπίδων." &• χίν•
2ο αφηγείται δη οδν οτι κα\ ό προπάτωρ αύτοΐς γεγονώς Ήσαΰ
τοις έκ μήτρας καϊ γενέσεως άγαθόίς προσγεγονόσιν αύτω
μονονουχι κα\ διελυμηνατο, κα\ κατερριψεν εις γην το εκ τών ο
πρωτοτοκίων αξίωμα, μικρού παντελώς άξιώσας το χρήμα
λόγου τροφής ένεκα σωματικής" εψημα γαρ εζητει φακού,
25 κα\ λαβών εδίδου το της φύσεως δώρον. ""Ενεκα τούτου 0βη•
" φησιν εκλήθη το όνομα αυτού 'Έιδώμ'" ο εστί γήινος,
ον
3• ού νόμον φνσ<ωΐ πίφροντικότίί] όμον δϊ φνσιωί πίφροντικότίί Α. &μοϋ Μ
φνσιώσον (βίο) π*φρονηκάτ(ί ε. πιφρονηκότΐ{\ π(φροντικότα Αιιΐί. 5• βίΛίγΐί-
κι'αΐί] &υσσιβ(ίαα Α. 6. άκουοντων] άκούσονται Α. ΙΟ. παγκάκω Β.
πάγκαλη Εάά. 11-13• *α< τ6 καλόν—πικρόν] καϊ (ξήϊ ΊΖάά. 12. λί'νοιτ«Γ
Β. εί. Γ)ε Αά. ι6ο ε. τιθίντα Α. ΐ4• «VI] + ")γ Εάά. (42, 51» 311•)
ίπ'ι ΟΠ1. Α. 15- Ί&ουμα'ιων Α. Ιουδαίων ΥΑΛ. ΐ6. άριισι Β. άτκισι
Α. άνίησι ϋ(1. 17- πατρο: φίνται ίην. 0Γ<3. Β. 19. &φ(ας Α. ίγγονοι
Κ(]ι]. 22. (ΐί] + την Α. ΐκ ΟΠ1. Β. 23. πρωτοτοκίων Β. Ι), πρωτο
τόκων Έάά. 24. τροφήί Α.Β.\). τρνφήί Εάά. 26. Ηαεε ό «στι γή'ίνοϊ
ϋοεεββεηιηΐ εχ Α. Β. 1).
 392 Β. ΟΥΚΙΙιΜ Α^ΕΧΑΝΌΚ. ί. ιι.

όθεν οιμαι και Ίδουμαΐοι κέκληνται λοιπόν οι εξ αυτού

γεγονοτες. ούκούν το εκ τόκου και μήτρας αξίωμα κατέλυ
α μηνατό φησιν εϊς γψ, αντί τοΰ γήινου πράγματος ηλλαξατο.
Ένσχεθεΐεν δ" αν τοις ϊσοις εγκλημασιν οι των σαρκικών
την άπόλαυσιν προτάττοντες των πνευματικών, κα\ άνθαι- 5
ρουμάνοι τών αιωνίων τα πρόσκαιρα, καϊ τών μη σαλευο-
μένων τά σαλευόμενα, καΐ καταφρονούντες μεν δόξης της
παρά θεώ, άβουλότατα δε προτετιμηκότες τά εν άνθρώιποις
λαμπρά, α και (ν ισοο σκιαϊς παρελαύνει τους έχοντας.
Ηβΐ>. χϋ. χρησίμως δε λίαν και 6 θεσπέσιος ΪΙαΰλος βοά " Μ»? τις ιο
" πόρνος, φησιν, η βέβηλος ώς Ήσαΰ, ος άντι βρώσεως
ε " μιας άπέδοτο τά πρωτοτόκια αυτού."

Και Ηρπασβν είε μαρτύριον φρίκΗν αΰτοΰ.

Έτερου πάλιν διαμέμνηται πράγματος, διαβαλλειν οίου τε
τον Ιδουμαΐον, ώς άε\ γεγονότα σκαιον τε καϊ πονηρον, και ΐζ
τοις εξ αίματος Οτι μάλιστα δυσμενή και πολεμιώτατον.
Νιηιι. ΙΧ• γεγραπται τοίνυν εν τοις Άριθμοΐς " Καϊ απέστειλε ΝΙωνσης
" αγγέλους εκ Κάδης προς τόν βασιλέα Έιδώμ λέγων Ύάδε
2βΐ Α. α " λέγει 6 αδελφός σου ' Ισραήλ Σι» επίστασαι πάντα τον
" μόχθον τόν εύρόντα ημάς' και κατέβησαν οι πατέρες :<
" ημών εϊς Α'ίγυπτον, και παρωκησαμεν εν Αιγύπτω ημέρας
" πλείους, κάϊ εκάκωσαν ημάς ο'ι Αιγύπτιοι και τους πατε-
" ρας ημών και άνεβοησαμεν προς Κύριον, καϊ εϊσηκουσε
" Κύριος- της φωνής ημών καϊ άποστείλας άγγελον έξή-
" γαγεν ημάς εξ Αιγύπτου" κα\ νύν έσμεν εν Κάδης πάλει 2-
" εκ μέρους τών ορίων σου' παρελευσόμεθα διά της γης
" σου' ου διελευσόμεθα δι αγρών ούδε δι αμπελώνων,

2. €κ] -)- τοΰ Έάά. ίηνίΐίδ Α. 1). 3• •""■' το"'] τουτί'οτ• Β. 8. Θγ^ Β.
θίοί Εάά. δί] τϊ ϋά. ΙΟ. βοά 388ΐιαιρΐυπΐ βχ Α. 13. πρωτοτόκια] πρω
τότοκα 'άά. 14- Έτίρου. . . . πράγματος] 'Έτίρας .... πράζιως ϋά. 6Ίαβάλ\(ΐν
οίου τ( [οίοΰται Α.] Α.Β. οΊαβάλλαν οίον Εάά. ι,5• (ίκαϊον ρΓΟ σκαιόν Α.
ι8. άγγι\ονι ροβΐ κά&ηι ΐΓ&ηβρ. Β. 19. ότ/στασαί Α. ΐπιστ^ «τ« Εάά.
23_20• Η360 και ίϊσηκουσ* Κύριος [Κύριος ΟΠΙ. Β.] της φωνής ήμώι> [νμων Α.] βΐ
ώτοστίίλαϊ 5γγ(\ον βΐ ϊξ Αίγνπτον βΐ ίσμΐν—σου 300β886ΠΐηΙ βχ Α.Β. Τ}, αμ-
πίλων Α.
 ΐ. ιι. ΙΝ ΑΜΟδ. ΤΟΜ. Ι. 393

" ούδε πιόμεθα ύδωρ εκ λάκκου σου' όδώ βασιλική πορευ-

" σόμεθα' ουκ εκκλινοΰμεν δεξιά ούδε ευώνυμα, εως αν
" παρελθωμεν τα. όρια σου' κα\ εΊπεν προς αυτόν 'Έ,δωμ Ου
" διέλευση δι εμού' ε'ι δε μη, εν πολεμώ εξελεύσομαι εις
5 *' συναντησίν σου. και λεγουσιν αύτψ οι υιοί 'ϊσραηλ 1>
" Παρά το ορός παρελευσόμεθα' εάν δε τοΰ ύδατος σου
" πίωμεν εγώ τε και τα. κτήνη μου, δώσω σοι τιμήν, άλλα
β το πράγμα ούδεν εστι' παρά το ορός παρελευσομεθα. ο
" δί εΐπεν Ου διέλευση δι εμοΰ' καϊ εξήλθεν 'Έ,δωμ είς
ίο " συναντησίν αυτών εν οχλω βαρεί καϊ εν χειρ). Ισχυρά, καϊ
" ουκ ηθελησεν 'Ε,δωμ δούναι τφ Ίσραηλ παρελθεΐν δια
" των ορίων αύτοΰ, καϊ εξεκλινεν Ίσραηλ άπ' αυτού."
άθρει δη πάλιν εν τούτοις, ως δεινά κα\ πέρα λόγου παντός
τα της άφιλοστοργίας εγκλήματα, ό μεν γάρ Ισραηλ οϋκ
* 5 άναργυρον ύδωρ εζητει τόν 'Έ,δωμ, ό δε ην εν οπλοις, και
παρεταττετο, καϊ μόνης παρόδου διεφθονηκώς, καϊ εϊς τούτο
σκαιότητος διελάσας ηλεγχετο, ώς ει μη εκκεκλικεν ό Ίσ
ραηλ, ούδ' αν αυτών αιμάτων εφείσατο. ηρπΛσι τοίνυν ΐ\ς
μαρτυριον φρίχην αυτού, οι μεν γαρ παρητούντο καϊ υπεστελ- ο
2 ο λοντο, το πολεμεϊν δεδιότες, Ίνα μη της εϊς αδελφούς δοκοΐεν
άλογεΐν αγάπης" ό δ« την ΰποστολην, ήτοι την εις τούτο
δειλίαν, ην καϊ τω της φρίκης ονόματι κατάδηλοι, προφασιν
εποιεΐτο σκληράς ωσπερ διαμαρτυρίας αύτοΐς. ηπείλησε γαρ
εναργώς, ώς ε'ι μη βούλοιτο τών αύτώ προσηκόντων ορίων
2 5 άποφοιτάν, εξελεύσεται κατ αυτού και πολεμήσει λοιπόν,
ούκούν άφιλάλληλος ό 'Έ,δωμ, και τοις της μισαδελφίας
εγκλημασιν ου μετρίως ενοχος' ταύτητοι δικαίως και θεώ
κατεστυγημενος Ο γαρ κ3εος αγάπη εστί, κατά την α -ιγ ι6

ι~3• Ηββο όδω—όρια σου 300β88εηιηΙ βχ Α.Β. 3• "ϋτω ρΐΌ πρ6ι αίτον
ΈΛΑ. ί—12. Η;ιβο και λί'γουσιν—ΊσραηΧ άπ' αΰτοΰ Α.Β. και ϊξηλθίν ΐν
οχλω βαρι'ι. ό δί Ισραήλ ΐζίκλιναι απ' αΰτοΰ ΈΛΑ. "]. τιμήν σον Α.
ΙΟ. αΰτων Α. (28. ε1.) αΰτφ Β. 13. «V τούτοις οτα. Β. Ιβ. ΐζητιϊ]
ϊξήτα Α. ΐ6. δΐ{φθονηκω{ Λ. δκφθόνα κπκώί Ε(1(1. Ι7• οΊίλάσαΓ
ήΧίγχίτο Α. «λάσαι ηΚίγχίτο Β. «λ. οΊηΚίγχΐτο ΈΛΑ. Ι9• μαρτνρίαν ΈΛΑ.
23• σκΚηρίαί Α. 24- βούλοιτο Β. βονλοιντο ΈΛΑ. 2$. ΗββΟ καϊ
πολ. λοιποί/ 300είδ6ΓΐιιιΙ 63 Α. 20. ού φιλάλλτ;λοί ρΓΟ αφ. Α.
νοι,. ι. 3Ε
 394 Β. ΟΥΚΙΙ^Ι Α1.ΕΧΑΝΟΕ. 1. ι%.

Ιωάννου φωνην, " και ό μίνων εν τη άγαπη, εν τω θεώ

" μίνα." ούκοΰν ό αγάπης δίχα διαζην ηρημένος, ουκ εν
τώ θεώ* πόθεν ; άλλ' (ζω κείσεται μάλλον της προς θεον
οικειότητος.

12 Και το όρμΗμα αύτοΰ έφύλαϊεν ε'ιε ν?κοε- και έΕαττοστελώ πυρ 5

είε Θαιμάν, και καταφάτεται θεμέλια τειχέων αύτΟε.

Τρίτον δη τούτο των ε'£ Ήσαύ πλημμέλημα, το γαρ

'όρμημα αυτόν, το προς εχθραν δηλονότι και άνοσιοτητα
χαλεπον, εφυλα^εν εϊς νίκος, τουτέστιν ε/Γ έκνικησιν, και
ο μέχρι παντός, κατέληξε γαρ ουδαμώς των ανοσιών έγχει- ίο
ρημάτων, καίτοι, καθάπερ ηδη προεΐπον, αποφοιτήσαντος του
Ησαΰ της αρχαίας εκείνης άνοσιοτητος, και φονώντος μεν
ουκ ετι κατά του Ιακώβ, μετατιθεμένου δε μάλλον εις ήμε-
ροτητα καί φιλαλληλίαν. επιστρέφοντα γαρ εκ της Αάβαν
εστίας, κατησπάζετο μεν μετά κλαυθμοΰ' φιλεΐ δε πως άει ι$
και έπ\ ταϊς άγαν εύθυμίαις εκχεΐσθαι το δακρυον' σκληρο\ δε
λίαν ο'ι έζ αύτοΰ, τη τών τρόπων σκαιοτητι καί αύτην ύπερ-
262 Α. » βαλλόμενοι την τού προγονού φαυλότητα, άλλ' εστίν άληθες,
55°][• οτι πάντη τε και πάντως " Όδο\ μνησίκακων είς θάνατον."
χιι. 27.
ταυτητοι και φησιν ε^αποντελω πυρ είς θαιμάν" μητρό- ϊο
πολις δε της Ίδουμαίας αύτη' χα) καταφάγεται θεμέλια
τειχεων αϋτης' έμπεπρησται γαρ πολεμίων κεκρατηκοτων, καί
ομού ταΐς άλλοις διόλωλεν ή θαιμάν.

3. ζην Β. 3• θί<ρ" πόθίν Α. θ«ό ττίποιθιν ¥ΑΑ. ζ. ορμημα]

ρήμα Α. ιχίκιΐί Εάά. (22 βΐ.) Ηηοο κα\ (ξαποστίλω—αντηί αεοββΕβΠΐηΙ βχ Α. Β.
8. ανοσιότατα Α. ο. χάλιπον αοοεεβίΐ εχ Α.Β. ΐφυλαξιν] (φύλαξα* Εάϋ.
ν'ικιιί. τοντίστιν ι\{ ΗΟ063861 ιιηΐ εχ Α.Β. ΙΟ. κατΆηξί] κατίληξαν ΈΑά.
1 1, καθάπιρ ήδη προ(ϊπον αποφοιτήσαντος] άποφοιτησ. ήδη ϊιά. 13• μ<τα-
τιθιμίνον\ μίτατιθιιμίνου ίί(1. 14- φιλαλλία» Ε(1ά. αηΐε Μί£11β.
ΐ",. κατησΊτάζίτο Α.Β. κατησπάσατο Ειΐιΐ. ΧίαΙίπι μϊν αα*\ιτα\Λ\.\τα οχ Α. αας']
ττοϋ Ε(1(ϊ. δίαϋπι άιΐ αβϋΐιηιρίιιιη εχ Α.Β. 1 6. ΐπι 383ΐιπιρΙιιιη εχ ίκΐ.
17* ϋπιρβαΧόμινοι Ε(1(1. 20. καί φησιν Β. φησίν. Και Ε<1(1. φ13£
88. Ιοχίιπη Ιιίο ροηοΐιαηΐ, νιτίκι μητρόπ.—αΰτη ροβΐ τίΐχί'ωι- αυτή: ρΓΟ δείιοΐϊί πονϊ
ίηίϋο ΐΓΗηβροηβηΙΟδ. 23. ϊμπιπρήσθαι Α.
 ί. 13-15• ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. Ι. 395

Έκτελευτησει δη ουν εις πυρ τε και φλόγας το μισεϊν

αδελφούς, και κατεξανίστασθαι τών εξ αίματος, η και των
εξ οϊκειοτητος της πνευματικής συνειλεγμενων εις ενωσιν κα\ \>
ομοψυχίαν άπηλλακται δε των τοιούτων κακών τα της
5 αγάπης αύχηματα.

Τάδε λέΓει Κύριοε Έπί ταΐε τρισίν άσεβείαιε υιών Άμμων και 1 3
επί ταϊε τέσσαρσιν ούκ άποστραφΗσομαι αύτούε, άνθ' ών
άνέσχίζον τάε έν ταστρί έχούσαε των Γαλααδιτών, δπωε έμ-
πλατύνωσιν τα όρια αυτών, και ανάψω πϋρ έπί τα τείχΗ ΐ4
ΙΟ 'Ραββά, και καταφάρεται θεμέλια αϋτΛε μετά κραυΓΉε έν
Ημέρα πολέμου, και σειοθΗσεται έν Ημέρα συντελείαε αύ- ο
τΒε, και πορεύσονται οι βασίλειο αυτών έν αιχμαλωσία, οι ιΒ
ίερεΐε αυτών και οί άρχοντεε αυτών έπί το αυτό, λέΓει
Κύριοε.

*5 Καταγράφεται και 'Αμμανιτων ή Δαμασκηνών άγριότης.

άπεκτονασι γαρ και αυτοί τας έν γαοτρ) έχονσ&ς των Γλ-
λΛΛύιτων, ούχ ετέροις τισίν επαμύνοντες, ούτε μην οθνείοις
δανείζοντες τας οργάς, άλλ' υπέρ γε σφών αυτών, ϊν' εύρυ-
τε'ραν εχοιεν την άρ\ην, και μέχρι πολλοΰ διηκοντας της ά
20 βασιλείας τους ορούς, καταδτ)ωθείσης άπάσης της Ιουδαίων
γης, και άνατετραμμένων εισάπαν τών εξ Ίσραηλ, ως
πεπονθοτος θεοΰ το αναλκι, και ησθενηκοτος αληθώς τοΰ
διασώζειν επηγγελμενου, και τοις πολεμεΐν εθελουσιν άν-
αλωτον άποφαίνοντος. ελοντες δη ούν κα\ οντοι τάς πόλεις,

Ι. φλόγα Β. 3• τή* ηβδίιτηρίιιπι βχ Β. 4• κακών

αβειιπιρίιιιη βχ Α. η. αντονι Β.Ρ. Εάά. (Αΐβχ.) αΰτον Α. (ν3ΐ.)
ΙΟ. 'Ραββα Α.Β. (ΑΙβΧ. XII.) 'Ραββαθ Εάά. (ν81.) II. σννηλϊίας Α.Β.
σνντίΧίσιωί ¥. Εάά. (Οο.) 12. πορεύσονται ο! βασιλιίί αΰτ&ν Α.Β.
•πορίνσιταί 6 βασιλεύς αντης Ρ. Εάά. 1ζ. η Α.Β. ως Εάά. ΐ6. γαρ
38βιιπιρΙυπι βχ Α.Β. 19. ?χοιη>] ΐχωσι Εάά. 20. 'ίοιΛαίας ίία.
24- οίτοι] αϊτοί Α.
3Ε2
 396 Β. ΟΥΒ,ΙΙ,υ ΑΙ^ΕΧΑΝϋΚ. ϋ. ι~3•

καταμειδιάν άπετόλμων του προασπ'ιζοντος θεού, και τοΐς

ψευδωνύμοις θεοϊς άνηπτον τα χαριστηρια και ωδάς επινι-
κίους. ταύτητοί φησιν εμπρησθησεσθαι την Ύαββά' μη-
ε τροπολις δε καΐ αυτή της των Άμμανιτων εστί χωρας'
άπολεσθαι δε αύτην μετά κραυγής φησι, τουτεστι, καταλα- ζ
λαζοντων αύτης τον του πολέμου νόμον των βαβυλωνίων,
η'ρηκασι γαρ αύτην πανστρατια, καταθεοντος της Άμμανιτων
του Ναβουχοδονόσορ. βαδιοΰνται δε και αιχμάλωτοι, φη
σιν, ομού τοις κρατοΰσιν οι ύπο χείρα, και τοις Ιδίοις θεόΐς
οι Ίεράσθαι λαχόντες, ούδεν παρ εκείνων έχοντες εις επικού- ίο
ρίαν. τί γαρ αν κα\ δράσειεν, η πώς αν ονησαι τινάς
άγαλμα κωφον ;
263 Α. β 'Έοίκασι δε και οι των αιρέσεων παρεστηκοτες τοις αυ-
ατεμνουσι τας έχ,ουιτας εκ γαιττρ), Όπως εμπλατυνωτι τα. Όρια
αυτών, ίνα γαρ φαίνωνται πολλών ηγούμενοι, καταβιαζονται 15
ψυχας άθλιας, και ταΐς εκ λόγων άπαταις ώμην ωσπερ τίνα
και άτελεσφορητον αύτους την πκττιν άπαμβλισκειν πα-
Αρ. χχ. ρασκευάζουσι, λαλοϋντες αύτοϊς τα. διεστραμμένα, ερευγό-
ΗίβΓ μ*νοί τε τα. "άπο καρδίας αυτών, και ουκ άπο στόματος
**0οΤΐ6' " Κυρίου." λέγει γαρ ουδείς οτι "Κύριος Ίησοΰς, ει μη »ο
χϋ. 3- 1) « €ν ΥΙνίύματι Άγίω, άλλ' ούδε ανάθεμα Ίησοΰς" ει μη
εν Βεελζεβούλ.

Κίφ.β'. Τάδε λεΓβι Κύριος Έπϊ ταΐο τρισΐν άσεβείακ: Μωάβ και επί τακ:
τέσσαρσιν ούκ άττοστραφΗσομαι αυτόν, άνθ' ων κατέκαυσαν τά
οστά βασιλέωε τηο Ίδουμαίαε είο κονίαν. και έϊαποατελώ 25

3• 'Ραββά Α. 'Ραμά Β. 'Ραββάθ ΙνΜ. 4• κα' &88ΗΐηρΙιιπι 6Χ Α.

της ΟΠ). Α. 5- Φΐσ' »88ΠΠΐρΙαΐη βΧ Β. 6. το;"
ΟΠ1. Α. 7. αύτην Α. αυτοί Κ(Ιι1. της Α. των Ε(Μ. 9• ομού]
Αμα Α. ΙΟ. οι οιη. Α. II. ονησαι Α. Β. ονήσοιτό ΈΔα.
12. κούφοι/ ρΓΟ κωφΰν ίϊ(3. Ι3• ιταριστηκότα Α. προίστηκοτα ΥΑά.
Ι5• κατφίαζον Α. 17. αΰτού{] αύτοϊς Κάά. άπαμβλίσκαν Β. άττασβλίσκατ
(βίε) Α. άπαμβλώσκαν• Ί\ά.
Α.Β. ιδ. "ανταις
" Α.
" ' 19• και ηκΜίιηρΙιιιη
βχ Α.Β. 21. Ίησοϋΐ Α. Ίησονν Β. Ίησον Κάά. 24• αυτοί» Α. Β
(Α.ν.) αυτούς Ρ. Ε(1ά. (87. βΐ.) 25. της βββιπηρίυιιι βχ Β. οιη.
Ρ.
" Εάά.
" ' (22. βΐ.) κόι/ιν Ρ. άποστίλω Α
 ϋ. ι-3• ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. Ι. 397

πυρ έπί Μωάβ, και καταφέρεται θεμέλια των πόλεων αυτών, 2

και άποθανεϊται έν αδυναμία Μωάβ, μετά κραυΓΗε και μετά
φωνβε σάλπίΓΓοε. και εξολοθρεύσω κριτΗν έ£ αύτΟο, και ο
ττάνταε τους άρχονταε αύτΗε άποκτενώ μετ' αύτΗε, λεΓει 3
5 Κύριοε.

Μωαβΐται πάλιν δεδυσσεβήκασιν ου μετρίως, ώς επεκεινα

λοιπόν και αυτούς ελάσαι της ενούσης ήμερότητος τε και
ανεξικακίας τψ των όλων θεψ. επίκλημα δε αύτοΐς ή εις
νεκρον αμαρτία" το εμπρησαί φημι τα όστα του βοκτιλεως
ίο τ»)ί Ίόουμα,ίΛς' εμπρησαί δε οΰτως, ώς κατισχνώσαι λοιπόν
£<ν χουν και κονία,ν. τι τοίνυν το έγκλημα ; μϊσος κα\ άπαν- α
θρωπια κα\ άχάλινος άγριότης κατά τών εξ Ισραήλ, εμ-
πεπρήσθαι γάρ ούχ έτερου του χάριν τλ του μνημονευθέντος
βασιλέως άστα φαίη τις αν, η ότι μόνων ένεκα τών εξ Ίσ-
ϊζραηλ. σαφή δε οδσαν την 'ιστορίαν δια βραχέων άφηγη-
σομαι.
Έ,ν τη τέταρτη γεγραπται τών βασιλειών " Και εγενετο +Εβί•
" μετά τό άποθανεΐν Άχαάβ και ήθετησε βασιλεύς Μωά/3 β
" εν βασιλεϊ Ισραήλ, και εξήλθεν ό βασιλεύς Ίωράμ εν τη
2θ ** ήμερα εκείνη εκ Έαμαρείας καΐ επεσκεψατο τον Ίσραηλ,
" και επορενθη και εξαπεστειλε προς Ίωσαφάτ βασιλέα
" Ιούδα λέγων Βασιλεύς Μωάβ ήθετησεν εν εμοί' ει
" πορεύση μετ' εμού επϊ Μωάβ εις πόλεμον ; και εΊπεν
" Άναβήσομαι' όμοιος μοι όμοιος σοι, ώς ό λαός σου ό

ι. Μ Α.Β. (Αΐβχ.) ίίι ΕάΊΙ. (V»». XII πιβηυ ρηπιβ.) αυτών Α.Β. (Αΐβχ.)
αυτής Ε(Μ. (V ,ιΐ.) 2. μ*τα κραυγής και μιτίι φωνής] μιτά φωνής και
μίτά κραυγή* ¥. Κ(1(1. (22. :ι1.) 4• αντηι ρπο.8 Β. (ΛΛ'. XII
ιηαηιι ρπιτα») αντών Α. Νεαίηιιη ΙιαΙιιΊ Ρ. Έάά. (ΐ47> '53•) Μ"-" αυτής οτα. Α.
(68. αϊ.) <). φημι] φησι Κ(1(1. ίην. Α.Β. ΙΟ. Ίοουμαίων
Κι1<1. 12. των Λ. Β. τοϊ>γ Εά<1. αηΐε Μί^ηε. 14. ότι
αβδίιπιρίιπη εχ Α.Β. 8ΐ<ιΐίιη μόνον Εάά. Ι7• και έγίν(το μίτά Α.Β.
ότιμιτάΕάά. ιδ. και 61 βασιλιύς ακ8ΐιηη]ΐΙα εχ Λ. 19-21. και
ίξήλθιν— ΐποριΰθη και ιξαπίστιιλ* Α.Β. ό β« Ίωραν ϊκ Σαμαρίίας άπ€στ<ιλ( Ε<3ό".
20. ΐπισκήψατο Β. 22. λίγων ίΐϋκυιηρίιιιΐ) 6Χ Α.Β. 24- όμοιος
μοι όμοιοι σοι' ώς ό λαός σου ό \αάς μου' ώς υ'ι Ίπποι σου οί Ιπποι μου] 8ίε 0(1ί(1ί.
ομοιός μοι ομοιός σοι' ώς λαός μου λαός σου' ώς οί ίπποι σον οι ίπποι μου Α.
ομοιός σοι. ώς ό λαός σου ό λαός μου (βίε) Β. 0111013 υβααβ &ά ϊρημον Έδώμ
(398• 2.) άεβυηΐ ίη Εάά.
 398 Β. ΟΥΚΙΙ,ΙΛ ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ, ϋ. ι~3•

" λαός μου, ώς οι Ιπποι σου οι Ίπποι μου. και είπε Ποια
" οδω άναβώ ; και είπεν Όδον ερημον Έδώμ. κάί επορευθη
" ό βασιλεύς Ίσραηλ κα\ Ό βασιλεύς Ιούδα κα\ ό βασιλεύς
" Εδωμ, και (κύκλωσαν όδον επτά ημερών" και ουκ ην
" ύδωρ τη παρεμβολή και τοις κτηνεσι τοις εν τοις ποσιν 5
" αυτών." άθρει δη ούν σπως συνωπλίζετο τοις βασιλεύσι
καϊ 6 βασιλεύς Έδώμ, τουτίστι της Ίδουμαίας' επειδή δε
ήσαν υδάτων εν σπάνει, μετεπεμποντο τον μακαριον προ-
φητην Έλισσαΐον, και παρεκάλουν δοθηναι πάρα θεού το
ζητούμενον. ου δη γεγονότος, ηλωσαν Μωαβϊται' γεγραπται ίο
2^44:: αγάρ μεθ' έτερα πάλιν " Και Ίσραηλ άνεστησαν καϊ επάτα-
«4. >5• " ξαν την Μωάβ, κάί εφυγον άπό προσοοπου αυτών, και
" είσηλθον εισπορευομενοι καϊ τύπτοντες την Μωαβ, και
" τας πόλεις καθεϊλον, και πάσαν μερίδα άγαθην έρριψαν
" άνηρ τον λίθον αυτού κάί ενεπλησαν αύτην, και πάσαν 15
" πηγην ύδατος ένεφραξαν, κάί πάν ζύλον αγαθόν
" κατεβάλον εως τού καταλιπεϊν τους λίθους τού τοίχου
" καθηρημένους." επιμηνιώντες τοίνυν οι άπό Μωάβ στι
νενικηκασι κατά καιρούς ο'ι εζ Ίσραηλ, επαμύνοντος αύτοΐς
και συνεξαγοντος τού βασιλέως Έδώμ, επειδή τεθνεώτα 2°
λυπεΐν ούκ είχον ετε'ρως, πεπλημμεληκασιν εις το λείψανον,
πνρ\ δαπανώντες αϋτο, και μηδέ όστεων ετι φειδόμενοι-
προστιθεντες δε ωσπερ ώλοθρευμενοις τοις ε£ Ίσραηλ τον
επίκουρον αύτοΐς γεγονότα κατά καιρούς, ούκούν εμπρησ-
θησεσθαι τας πόλεις αυτών, και αυτούς δε φησιν άπολεΐσθαι »5
1) ίν Λάυνοιμία,, ού νοσώ μαραινομε'νους, ούδε ταΐς κοιναΐς άσθε-
νείαις εντετηγμένους, άλλα μετά κραυγής χα) μετΛ φωνής

β. "Ιούδα ει Ίσραηλ ϊιιΙργ 8ε ΐΓαηδρ. Ε(Μ. ϊηνϊΙΪΒ Α. Β. 1>. ^-6. Ηλεο κπΐ
(κύκλωσαν—παρεμβολή και (και ΟΓα. Α.) το'ιι κτήν. τ. ΐν τ. τιοσιν αντων ϊΐοοίϋδοπιηΐ
6Χ Α.Β. 7- *"' "π1• Α. δ. ν&άτων ροβΐ ο~πάν(ΐ (τ. Α. ί>Ιαΐίιη μτηνίμ-
πιτο Α. Ηαεο μακαριον προφήτην αεβιιπψία εχ Α.Β. ΐ). ΈλισσίαΊ Α.
ιο-ι8. γίγραπται γαρ] κάβα. γίγρ. Έ,άά. Ο,ν&β ββααιιηΙιΐΓ υβςυε 8(1 καθηρημίνονς
{ΙείίυηΙ ία Εά(1. 12. την Μωάβ] τον Μ. 1)18 Β. ΐ6. την γην ρτο
πηγην (βίο) Α. 17. τίίχονι Α. 20. τιθνάτων Εάά. ίηνιΐίδ Α.Β.Ο.
22. αντϋ Β. Ι). 61, 6Γ3.80 ν, Α. αυτόν Κ(!(1. όστίων Α. I). οστών Εϋϋ. 24. γε
γονότα ΟΠ). Α. 25• φησ'ι 3ηΙβ τάΐ πύλ<κ ΐΓΟΟβρ. Ε(1ά. 27• ικτττηγ-
μίνον! \\ά. ίηνίΐίβ Α.Β.
 α. 4,5• ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. Ι. 399

σ-α,λπιγγος, τουτέστιν, ως εν πολεμώ και μάχη" άπειλεΐ δε

οτι και κριτ&ί κα) άρχοντες καϊ πάντα αυτής οι ηγούμενοι
συναπολοΰνται τοις ύπεστρωμενοις. αυτοί γαρ ηρχον βου
λής καϊ εγχειρημάτων, και τής όλης δυσσεβείας πάντως που
5 γεγονασι τοις άλλοις εισηγηταί.

Τάδε λ€Γ€ΐ Κύριοε'Επί ταϊε τρισϊν άσεβείαιε υιών Ιούδα και επί 4
ταΐε τέσσαρσιν, ούκ άποστραφΗσομαι αύτούε, ένεκεν τοΰ άττώ-
σαοΟαι αύτούε τον νόμον Κυρίου, και τα προστάγματα αΰτοΟ ο
ούκ έφυλάεαντο, και έπλάνΗσεν αύτούε τα μάταια αυτών ά
ίο έποίΗσαν, οίε έζΗκολούθΗσαν οί πατέρεε αυτών οπίσω αυτών
και έζαποστελώ πΰρ έπί Ίούδαν, και καταφάΓεται θεμέλια 5
Ιερουσαλήμ.

Ώροσεπενηνεκται τοις άνόμοις εθνεσι καϊ ό νόμω παιδα-

γωγούμενος, τουτίστιν ό Ίού^α,ί' άπροσωπόληπτος γαρ 6
1 5 Κριτής, οτι δε άε\ πλημμελούντος ήνεσχετο, και διεκαρ-
τερησε μακράν, τ6 επί τρίτη μόλις αμαρτία, και μην κα\ Λ
τέταρτη κεκινήσθαι δηλοϊ. καίτοι εχρήν δηπου, κατά γε το
εϊκος, τοΐς μεν άλλοις εθνεσιν, ατε δή τον θείον ούκ εχουσι
νόμον, άμφιλαφεστεραν άπονεμειν την ήμερότητα, και το τής
2ο συγγνώμης επιδαψιλεύεσθαι μήκος, εξαιτεΐν δε τής ραθυμίας
τας δίκας παραχρήμα τον Ισραήλ, ατε δη κα) εντεθραμμενον
τοις θείοις ενταλμασι, κα\ την τοΰ συμφέροντος ούκ ήγνοη-
κότα τρίβον, άλλ' ήνεσχετο και των εϊδότων τον νόμον, ως β
μη εγνωκότων. επειδή δε εις λήξιν ηδη φαυλότητος και
3 5 λογισμών σκαιότητος άπενηνεγμένους κατεθεασατο λοιπόν,
τότε και αύτοΐς φησιν τοΐς Ίεροσολυμοις επαφήσειν το πυρ,

3. και ρππιυιη ΟΠΜ8ΪΙ ΑυΙ)ΡΓΐιΐ8. κα\ πάντα αυτηι οί ηγούμινοι &8Β11ΓπρΙα οχ Α.

αίτοΐε και ήγοϋμινοι Β. 3- ™" νπιστρωμίνων Κ(](1. ϊηνίΐϊβ Α. Β. 5• ΤΓ>'1!
άλλοις οιη. Α. "]■ αυτούς 1ια1>εΙ Α. 9• ΐττλάνησί» Α. Β. (πλάνησαν Ειΐιΐ.
(42. αϊ.) ιι. Ίονοαν Α. Ιούδα Ρ. Έ•άά. 14. τουτίστιν βχ Α. Β. ό βχ Α.
αββίΐπίρία. Ι5• «*« 80068811 βχ Α. Ι). Κΐαΐίιη πλημμιλοϋντος Α. πλημμιλοϋντα
ν
Έάά. ΐ6. μακράν] 8'κ• οιΐίιΐί. μακρά Α. μακρά Εϋιΐ. το] τω Ει1(1. 35• κατ-
(θίάσατυ Α. καηθίάτο Εάά. 26. φησιν ροβί 'ϊιρ. Ιηιηβρ. ϋιΐ.
 400 Β. ΟΥΚΙΙ,Ι,Ι ΑΙ,ΕΧΑΝΌΚ. η. 6.
καί μέχρις αυτών δαπανησαι βάθρων την ούτω λαμπραν τε
και περιώνυμον πάλιν. κα\ πλείστα μεν όσα των εξ Ισ
ραήλ τα εγκλήματα" μάλιστα δε πάντων επαιτιάται θεο?
το ταΐς των πάτερων άκολουθησαι πλαναις. οι μεν γαρ
265 Α. α Ιτί τοις Αιγυπτίων πλεονεξίαις ύπεζευγμενοι, κα\ τοις εκεί- 5
νων εθεσί τε και νόμοις εντεθραμμένοι, μόσχω το σέβας
άνηπτον' οι δε την παμμόχθηρον εκείνην διαφυγόντες
δουλείαν, και τοις θείοις ένταλμασι πολυτροπως παι-
δαγωγουμενοι προς το είδεναι σαφώς το τω θεώ
δοκούν, άνοπιν Ιόντες ηλίσκοντο, καϊ εϊς την τών πάτε- ίο
ρων κατασυρόμενοι πλάνησιν, και το μη εν ισοις όράσθαι
κακοΐς τάχα που καϊ δεδιότες ώς άκαλλες. προσκεκυνη-
ο κασι γαρ και αυτοί ταϊς δαμάλεσι τάΐς χρυσαΐς. αίτιον
δε της τοιαύτης αΰτοϊς γεγονε δυσσεβείας, το απωταο-^αι
τον νομον Κυρίου, και τα προστάγματα αυτού μη έθελησαι 15
τηρεΐν.
Οΰκοΰν εως μεν εσμεν νομοφύλακες και φιλόθεοι, και
τηρεΐν σπουδάζοντες τα προστεταγμενα, σοφοί κα\ άγχίνοι,
και άπάσης αρετής επιστήμονες, καί τί γαρ ουχί τών τοιού
των πεπλουτηκοτες εύρεθησόμεθα ; νενευκότες δε προς το 2ο
ραθυμον, καί τών θείων άλογησαντες νόμων, περιενεχθη-
ΕρΚ ίν. ο σόμεθα λοιπόν άνεμω παντί, νου καί φρενός της αρίστης τη
ν», ΐχϋ. τώμενοι. εσόμεθα δε καί " μερίδες αλωπεκών," τϊ)δε κάκεΐσε
περιελκόντων ημάς τών ακαθάρτων πνευμάτων, ορθώς ονν
άρα καί σοφώς περί δικαίου παντός ό θεσπέσιος ψοίλλει 25
Ρβ• . Ααυείδ " Ο νομός του θεοΰ αύτοΰ εν καρδία αύτοΰ, και
" ούχ ύποσκελισθησεται τα διαβήματα αύτοΰ."

6 Τάδε λέρει Κύριοε Έττί ταΐο τρισίν άσεβείαιο Ισραήλ καϊ επί

4- άκο\ουθησαι] ΐπακοΧ. Έάά. 6. τ\θ<σϊ Α. 0> τ° ΡΠΤ18 Α. τψ Ε(3(1.

3ηΙβ Μΐ£ηβ. τω ΒβϋϋΐηρΙιΐΓΠ εχ Α. άνοπιν] άνω που (βίε) Α. II. το] η» Έάά.
Ι5• ΘΛήσαι Α. ι6. μΐν αδβαιηρίιιιη εχ Β. ροδί τηρύν Ιταηβρ. Α. 8ιαιίπι
νόμου φύλακα Α. ΐ8. άπάσηί Α. πάσης Έάά. 31. ήττώμινοι Α.
23. τί ροκί τηΒι 8<1(1. Ειΐά. ΓεριψηαηΙί&ιιυ Α.Β. 35• Ό νόμος] όνομα Έάά.
ΛΏΐΒ Μΐ£Ιΐε.
 ϋ. 6, η. ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. Ι. 401

ταιε τέσσαρσιν οϋκ άποστραφπσομαι αυτόν, άνθ' ών άπέδοντο

άρΓυρίου δίκαιον, και πένΗτα ένεκεν ύττοδΗμάτων των πατούν- 7
των έπί τον χουν τηο τΑε. α

Ου* άνευθυνον εα, μάλλον δε υποφέρει ταίς δίκαις, τον

5 Ισραήλ, τουτεστι, τάς εν τη Έαμαρεία. φυλάς, οτι δε και αύτοι
πλημμελοΰντες άφυλάκτως, μονονουχι και δεδαπανηκασι την
τοις ασθενοΰσιν όφειλομενην πάρα θεού γαληνοτητα, παρα-
δείξειεν αν ή επί τρισΐ κα\ τετταρσιν άμαρτίαις αποστροφή,
ην ανάγκη πεπονθότας ύποφερεσθαι τοις δεινοΐς, καϊ εν &
ίο παντι γενέσθαι κακώ. τοιγάρτοι κα] 6 θεσπέσιος Δαυεϊδ
δεδιως το χρήμα, καΐ ολέθρου πρόζενον ειδώς, ελιπαρει
λέγων " Μη απόστρεψες το πρόσωπον σου άπ' εμοΰ, και Ρ», χχνϊ.
** μη εκκλίνης εν οργή άπο του δούλου σου." έπεται γαρ
πάντως, κα\ ο'ιονείπως συνομαρτει ταΐς άποστροφαΐς η οργή.
15 Ύίνα δε δη των εξ Ίσραηλ τα εγκλήματα, διαγορεύει
σαφώς, καταπεπράκασι γάρ φησιν αργυρίου σίκαιον και
πένητα ένεκεν ύποοημάτων, τουτέστιν, ορθά και δίκαια λαλεΐν
ουκ ηνεσχοντο, καΐ συμβαίνουσαν τφ νομω την εφ έκαστω β 266 Α.
των κρινόμενων ποιεΐσθαι δίκην. άλλ' ε'ι συνέβη τυχόν
2ο άνδρα δίκαιον, σώφρονα καΐ επιεική, μετριόφρονά τε καΐ
άφιλόκομπον' νοηθείη γάρ αν τοιόσδε δίκαιος τε όμοΰ και
πένης ήτοι πτωχός τω πνεΰματι' παρενεχθήναι προς κρίσιν
ΰπο του τών δυνατωτερων, ούτος καταπεπραται τοις εχθρόΐς,
καίτοι τοΰ νόμου σαφώς διηγορευκοτος το " Οΰ λήψη Ιλτ.χΙχ.
2 5 " πρόσωπον εν κρίσεϊ και πάλιν "Άθώον καΐ δίκαιον ούκ •>7•
« • - » « ν ' ' λ - , Εχ.?.'1•
αποκτενεις. ο γαρ τοι το κρινειν πεπιστευμένος, κασιει- \> χχι». 7•
ταί που πάντως εν τάζει θεοΰ, ω δή το κρίνειν και μόνω

1. αντ6ν ΗαβεηΙ Λ. Β. αυτού; Ρ. (42• β1.) 2. των πατούντων Β. (22 ηΐ. )

τα πατοϊιντα Α. (Α.ν.) καταπατοϋντα Ρ. Εάά. 5• τ.ί ΜβιιηιρΙιιπι βχ Α. Β.
9• ττιπονΰόται Β. ττιπονθύσίν Έ.ΑΑ. ΙΟ. Ηίβο ό 6«τπίσιοϊ 300Β83επιηΙ βχ Α. Β.
Ι3• ϊψίται Λ. Ι4• οΓοι/ ίσυμοψίϊ ήδη ρΓΟ ο'ιονιΐπως συνομαρτιι Α.
ΐ6. τιιπράκασι Κιΐιΐ. ίηνϊΐίβ Α. Β. φησιν 888ΐιΐΏρΙηπι βχ Α. δΐιιΐίπι άργυρίω Κ<1(1.
ι8. ηνίσχοντο Α. άνίσχ. Κ(1ι1. 19• κρίσιν ρτο ϋίκην Α. 2θ. τί οπι. Α.
21. το<οίο~δ> Β. 23• ΰτ'» τον των Α. Β. ί'πύ τούτων Ε(1(1. 26. τό
388θΓΏρΙιιιη βχ Α. Β. κοΛίτιιι Κ<1ι1. 27. τό κρΐνιιν ροβΐ μ<;«<ω Ιηιιΐίρ. Α.
νοι,. Ι. 3 ρ
 402 Β. ΟΥΕΙΕΙ,Ι ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. π 6, η.

8. 3&ο. ο'ικεΐον. " Εί? γάρ εστίν 6 νομοθέτης και κριτής" κατά την
του άγιου φωνην. ούκοΰν ό του δικαίου παρασημαίνων τον
λόγοι/ και ε'ις πρόσωπον βλέπων, ύβριεϊ που πάντως το
ΖλΛ. θείον αξίωμα, κα\ θεώ προσκρούει λεγοντι " Κρίμα δίκαιον
κρίνατε, και έλεος και οικτιρμον ποιείτε έκαστος προς τον 5
" πλησίον αυτού." αιτιάται τοίνυν ως καταπωλούντας
εχθροΐς τον δίκαιον τε χα< πίνψα, και τούτο δράν ειωθότας
ο ολίγων ένεκα και ευτελέστατων λημμάτων, α κα\ μόλις τοις
λαβοΰσιν άρκεσειεν αν προς υποδημάτων κτησιν. άλλ' ην
άμεινον παρά πολύ την ορθότητα τε κα\ το θεώ δοκούν ίο
τιμάν τ)ρημενους ταΐς παρ αύτοΰ μάλλον καταμεθύειν τιμαΐς,
και μεντοι κα\ πλούτον εχειν τον εξ άγαθης ευφημίας.
Ρτον. " Αιρετοί/ γο.ρ, φησίν, όνομα καλόν η πλούτος πολύς.
Ιστεον δε ότι κα\ δια φωνής Ίϊσαιου τοιούτον τι φησι προς
Εβ. ί. 2ΐ, την των Ιουδαίων μητέρα, τουτεστι την Ιερουσαλήμ " Το 15
" άργύριον υμών άδόκιμον' οι κάπηλοί σου μίσγουσι τον
" οινον ύδατι' ο'ι άρχοντες σου άπειθούσι, κοινωνοί κλεπτών,
" άγαπώντες δώρα, διωκοντες άνταποδομα, όρφανοις ου
" κρίνοντες, καϊ κρίσει χήρας ού προσε'χοντες' δια δε
Μϊο. ίϋ. ά φωνής Ιερεμίου πάλιν " Οί ηγούμενοι αύτης μετά δώρων ?ο
" εκρινον." επάρατον ουν πανταχη το μη όρθην τε κα\ άδιά-
βλητον ποιεΐσθαι την κρίσιν, άλλ' επαχθή τρόπον τίνα και
έπ' άνισότητι διαβεβλημενην.

1. 6 ϋΒΒίιπιρΙιιπι εχ Α. 2. άγίον] + Παύλον Β. 3• ί'3ρΐίί Α.

ύβρισα Έ•άά. νου οπι. Α. πάντα! 388ΐιιηρΙιιπι εχ Α. 4- *<"] + *<#
Κιΐιΐ. ϊηνίΐιχ Α. Β. προσκρούει Α. προσκρούσει Έ,άά. 8. άηΧίστάτων Κ'Ία.
π:ριΐ£η. ΚΙιπ8. μόνοκ ρτο μόλα ϋιΐ. 9- άρκίσιιιν Α. (Μί<ιτΐί'. )
άρκίσααν Β. άρϊσκεκν (βίε) Κιΐίΐ. Ι,}• πλούτοι* πολύν Α. 1 4- τι
οτα. Α. Ι5• τ£>ν ακβιιπιρίπιΐ) βχ Α. Β. το άργύριον— ίδατι Α.Β. έτι ΚιΚΙ.
17, ΐ8. Η380 άπιιθοϋσι—άνταποδομα άεβιΐηΐ ίη Βάα. ΐ8. Αρφανοί* ού
κρίνοντα, κα\ κρίσιι χήρας ου πριισίχοντα Β. ορφανο'ις ού κρίνοντα κρίσιν χήρας
ού προσίχοντις Α. ορφανούς ού κρίνονσι και κρίσει χήρας ού προσίχουσι ΈΛΑ.
\η. Λί' (ιοί. Α. 20. φωνής η&βιισιρίιιπι εχ Α.Β. 21. άδιαΚαβητον Α.
άίιάβητον Ροηί. 22. (ταράχθη ρΓΟ επαχθή Α. 23• δ«α£ί/3λΐί-
μι'νη Α.
 π. 7• ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. Ι. 403

Και έκονδύλιςον εϊε κεφαλάε πτωχών.

Καταδυναστείαν αύτόίς και πλεονεξίαν εγκαλεί καϊ
καταιτιάται σαφώς, ως ανόσιους τε καϊ άφιλοικτίρμονας,
και ους ην άμεινον καϊ φροντίδος άξιούν κα\ τιμάν ελεσθαι, β
5 καϊ τοις εξ αγάπης επικουρημασιν άνακτάσθαι φιλεΐν, εκ
των εναντίων καϊ άδικεΐν ε'ιωθότας, άφορητοις τε καϊ πικραΐς
κατατηκοντας λύπαις, τους τη πτώχεια πεφορτισμένους,
αλλ δ γε Κύριος ημών Ίησοΰς Χρίστος εις ο'ικεΐον άναγρα-
ψει πρόσωπον τα εις αυτούς πραττομενα. ψησι γαρ ιί,ψ „ " ;£
ίο" όσον εποιησατε ενί τούτων τών ελαχίστων, εμο\ εποιη-
σατε." ούκοΰν ου μετρίως θεώ προσκρούσομεν, πλεονεκτοΰν-
τες τον ασθενή και 1 υπτοντες μεν πυγμαις ταπεινον,
καθά γεγραπται, καταπικραίνοντες δε ταϊς δυσθυμίαις τους & 267 Δ.
τη πτώχεια, κατηχθισμένους, καίτοι χείρα μάλλον όφείλοντες
1 5 όρεγειν αύτοϊς την φιλάλληλον. " ΐίενία γαρ, φησιν, άνδρα ΡΓ0ν•
" ταπεινοί, χείρες δε ανδρείων πλουτίζουσι" γράφει δε που
και ό Χριστοί) μαθητής, οτι " θρησκεία καθαρά κα\ άμί- ?■ 3ά°•
" αντος παρά τω θεώ καϊ ΐΐατρ). αύτη εστίν, επισκεπτεσθαι
" ορφανούς και χήρας εν τη ταπεινώσει αυτών, άσπιλον
«ο <* εαυτόν τηρεΐν άπο του κόσμου."

Καϊ όδόν ταπεινών έδέκλιναν.

Ύοΰτο νοήσεις διχη' η γάρ εκείνο φησιν, οτι πεφρονη-
κασιν υπέρογκα, κα\ θεοστυγοΰς αλαζονείας εις τούτο ηκασι
μετρον, ως παραιτεΐσθαι καϊ αδελφούς, ει μη πλουτω περι-

2. Καταδυναστιίαν Α. κατά δυν. Β. ΈΛά. ΰπιιλιϊ ρΓΟ ίνκαλίί Α. 6. πικραις]

ίίΐι/αί{ Α. 8. Ι Ιαοο Ίησνΰς Χριστό; βεεεββεηιηΐ εζ Α. Β. 9• Η;ιιχ φησϊ
—ΐμοι ότοιήσατί ΒεοεββεηιηΙ ε.\ Α. Β. II. προσκρούομιν Έιάά. τερυ^η. Α.Β.
13. πυγμυΐϊ ταπ<ίν!)ν Ηοο οπίίηρ, Α.Β. 8ΐ3ΐϊΐϊ] καθώς Κιΐιΐ. >4• κατη-
χΰημίνονί 'ήά. ι6. ανδριϊον (βίο) Β. ι1}, ότι 386υηιρΙιιιη εχ Α.Β.
ΜίαΙπιι καϊ ίΐιΐιΐ. Α. ΐ8. τω αϋκιιιηρίιιιη εχ Β. καϊ πατρϊ οιιι. Β.
Ι9• ταττίΐκώσίί Β. ΈΛά. θλίψα Α. αυτών] -}- κα'ι Εάά. άσπίλονί ίαυτονι Α.
22. διχη] δίχα Έ,άά. 23. ηκασι Β. ήκουσι Α. (Μψηε.) ηκουσαν ΈΆά.
Βίαύτα τό ίΐϋιΐ. ϋιΐ.
3 ίί
 404 Β. ΟΥΚΙΙ^Ι ΑΕΕΧΑΝϋΚ. ϋ. η.

χεοιντο και λαμπράς εχοιεν τάς περιουσίας, μίσει δε ωσπερ

Ιεναι κα\ κατά ταϋτον τοις ουκ άγαν έξησκηκοσι το φιλο
χρήματου πάθος, ο"ι και εισι ταπεινοί, τον εικαΐον τοΰ βίου
διωθουμενοι σάλον ήγουν ότι καθηγητά! γεγονοτες και
ο λαών ηγούμενοι, παρευθύνουσι την ό£ον των ασθενέστερων 5
ήτοι των ταπεινών, δηλον δε οτι των οίκοθεν μεν ούκ εχόν
των την τοΰ συμφέροντος εϊδησιν ακριβή, προσκείμενων δε
μάλλον ταϊς των παιδαγωγυύντων φωναΐς. πλείστη δε οση
πληθυς ή τοιάδε. ζώσι μεν γάρ άπεριεργότερον και εν
άπλοτητί τίνες, άπήρτηνται δε της των διδασκόντων φωνής ίο
ήτοι παιδαγωγίας, και ηνπερ αν μάθοιεν εδ εχειν όδον, άγα-
πώσι λίαν. ούκουν οι μεν σοφοί κα\ θεοφιλείς των καθη-
γεΐσθαι λαχόντων, την επ ευθύ δεικνΰουσι τρίβον, δι %ς μά-
(1 λίστα διάττοντες την άνδάνουσαν τω θεώ κατορθοΰσι ζωήν.
οι δε δη μικρά τοΰ θείου πεφροντικότες νόμου, παρευθύνουσι 1 5
των ταπεινών την 'οοαν, εζω τοΰ εικότος καϊ τοΰ πρέποντος
αληθώς γενέσθαι παρασκευάζοντες' όποιον τι δεδρακεν Ίερο-
βοαμ, άναπεπεικως προσκυνειν ταΐς χειροκμητοις δαμαλεσι'
και αποστησας όδοΰ της εις ευθύ τε και αγαθής, τοΰ προσ-
κεΐσθαι φημι τω φύσει τε και αληθώς θεώ καϊ Δεσπότη. »ο
ΈκκλίνονίΓΐ τών ταπεινών την ο$ον οι λέγειν ου παραιτού-
Ργοϊ. ί. μενοι τω νηπίω τάς φρενας " Έλθε μεθ' ημών, κοινώνησον
Ι Ι.

β " αίματος άδικου." έκκλίνουο-ι τών ταπεινών την όδον και οι

τών εκκλησιαστικών δογμάτων την ορθότητα παρατρεποντες
επί γε τό σφισι δοκοΰν, κα\ σκολιάν κα\ διεστραμμενην 25
Ιεναι τριβυν τον τών απλούστερων άναπειθοντες νουν και

Ι. μίσ(ί] 8Ϊ0 οιΐίιΐί. μίση Α. μισιϊν Εάά. 2. και κατά ταϋτον Β. κατ
αϊτών Α. ταύτα ρΓΟ ταΰτόν Εάά. 4- σάλο»>] κάμπον Α. 8. παιοαγωγαν-
μίνων Α. δί ΟΠ1. Α. ΙΟ. δί] + καϊ Α. II. διδασκαλίας ρπ>
παιδαγ. Α. 13. την] το Εάά. αηΐε Μί^ηε. μάλιστα Β. (ν μόλα Α.
μόλα Εάά. 14- διατάττοντα Α. άοΊίάνουσαν Α. !">Ι;ιΙ]ΐη τώ αί-
βυιηρίιιπι εχ Α. Β. 15. μικρά] μακράν Εάά. τερυ^η. Α. Β. πιφρονη-
κότα 'ύά. 8ΐ3ΐϊιιι νόμον 'ύά. &η1β Μίμ^ηε. - ι6. και τοΰ πρίποντοι οπι. Β.
ΐ8. χ€ψοκμήτοιι Β. χ€ΐροτμήτοΐ! Α. χιιροτιίκτοιι Εάά. 19. άττοστήσαΓ Β.
άποστησαι Α. άποστήσαντα Εάά. άγαθήί Β. αγαθόν Εάά. 20. Ηβεο τ€
και άληβως εΐ και &(σπότη ΒεοεββεπιηΙ εχ Α. Β. 21. τικ όδοΰε Κιΐιΐ .
ϊηνϊΐΐβ Α. Β. 8ΐ3ΐίπι κα! αάά. Εάά. 23. νηπίφ] ηπίιρ 'ύά. 2+. τη»
όρθ. παρατρ. Ιιοο οπίίηβ Α. Β.
 ϋ. 7• ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. Ι. 405
γαρ εστί παρ αύτοΐς ορθόν μεν ούδεν, εκτετραμμενα δε
μάλλον κάί άκαλλή ρημάτια, και συνθήκαι λόγων, ασεβείας
τε ομοΰ κάί άμαθίας έμπλεα.

Και υΐόο και πατΗρ αϋτοΰ εϊσεττορεύοντο ττρόε τΗν αϋτΗν παιδίσκΗν, α 268 Α.
5 δπωε βεβΗλώσωσι το όνομα τοϋ Θεοΰ αυτών.
Επι θερμαΐς και άνεπιπληκτοις ήδονάίς καταιτιάται
πάλιν, και άπασης εύκοσμίας ήφειδηκότας έφ' ενι δη τούτω
δεδειχε πλημμεληματι. ην μεν γαρ αμεινον το κατανδρίζεσ-
θαι παθών κάί κατευμεγεθεϊν ηδονής έκτοπου καΐ μυσαράς
ίο και άποκοπτειν επιθυμίας, και τοις της σαρκός θελημασιν
επιτιμάν εγνωκότας και κατηρεμεΐν άναπε'ιθοντας τον εν β
τοις μελεσιν ημών άγριαίνοντα νόμον. άλλ' ήσαν εκείνοι
της ούτω λαμπράς κατόπιν αρετής, ηττηντο δε τάχα που
κα\ τών εις σάρκα παθών.
15 Είτα πώς ου σοφον καν γούν εν α'ισχροΐς α'ιρεΐσθαι το
αμεινον, εννοεΐν τε ότι τών άγαν εκτοπωτάτων, πΑτρος μεν
ευναΐς επιθρωσκειν υΐον, πάτερα δε αύταϊς του υιού κοίταις
ανοσιως επιμαινεσθαι φιλεΐν, και πράγμα δεινον ελεσθαι
πληρούν, ο κάί δίχα νομού τού δια. ΝΙωυσέως ή φύσις οίδεν
2 ο αισχρον, και τοις ε'£ οργής κινήμασι καταδικάζειν άξιοι ; και 0 αρ
γούν ο 'Ρουβειμ την τού πατρός άδικησας εύνήν προσκε-
κρουκεν ου μετρίως" ήγανάκτει δε σφόδρα και 6 θεσπέσιος
ΤΙαύλος επ\ τοιωδε τινι πεπραγμένα) παρά τισι' Κορίνθιοι δε
ουτοι' 015 κάί επιστελλει λέγων ""Ολως ακούεται εν ύμΐν ' °0Γ•
V. Ι.

2. ρημάτια Λ. ρήματα Εάά. και συνθήκαι] και ίΰθή και ΐη τασ. ουκ 8,ηΙε (υθή Α.
3• άμαθίίαι Εάά. ίίμπλία Α. ΐμπλιοι Εάά. 4• *α< βΐΐ-] + 6 Α. (36, §1, 238.)
αυτόν άεεβΐ ίη Εάά. (ΐ53•) 5• το όνομα"] τα νόμιμα Α. 6. άνιπιπλήκτοιι]
ΐπιπΧήκτοι: (βίο) Εάά. "]. ΐνκοσμ'ιαί] ινδοκιμίαί Α. ήφιιίηκόταί] δις 00ΓΓ6Χ1.
ήφιώιικΰτα: Εάά. ΙΟ. κάί βΐΐ. η*ί<ιιιηρΐιιιη εχ Α. τών σαρκών ΥΛά.
II. ήρ(μ*ϊν Β. 13. ηττηνται Εάά. 681 νίίοιιιιιη ίη Α. ίηΐΕΓ άρίτήι βΐ
ι
{\ττηντο ίη τοα. (/("ζήτιι.) Ι4• «αϊ »88ΐιπιρΙυπι εχ Α. 15• *ν] -\-
τοίί Εάά. ΐ6. ότι ηκκιιιηρίιιπι εχ Β. και ρπ) ότι Α. ΐκτοπ. Α. άτοπωτάτων
Ι'.ΊιΙ. 17- *ϋναϊί ΐπιθρώσκιιν ν'ιϋν Α. ι>ίόι> ΐπιθρ. ιύνα'ι: Εάά. τον οηι. Β.
ι8. πράγμα] πμάξιι Εάά. ίην. Α. Β. 21. 'Ρον/3!/ι Β.'Ρουβήν Α. πατίρος Εάά.
22. Ηαεε ό θίσπίσιος αββυπιρί» εχ Α. Β. 23. παρά τισι' κορίνθιοι δ« ούτοι•
οΓγ] παρά Κορινθΐοιι Εάά. 24. λί'γωί' άεεβΐ ίη Εάά.
 406 Β. ΟΥΚΙΙ^Ι ΑΕΕΧΑΝΌΚ. ϋ. 8.

" πορνεία, και τοιαύτη πορνεία ήτις ούδε εν τοις εθνεσιν,

" ώστε γυναικά τίνα του πατρός εχειν." αλλ ου μέχρι
τούτων ιστη την άγανακτησιν παρεδιδου δε τον εργασα-
Ι ΟθΓ.
ν. 5• μενον " τφ σατανά, εις ολεθρον της σαρκός." βεβηΧουα-ι
δη ούν το όνομα, τον θεού Λυτών οι τοις τοιοϊσδε πταίσμασιν 5
ένοχοι, καϊ ου τι που φαμεν, ότι βεβήλωσιν κα\ άκαθαρσίαν
ά τη θεία. προσετριβον φύσει, πώς γαρ αν, η πόθεν ; δυσ-
φημεΐσθαι δε μάλλον παρασκευάζουσι τον των όλων θεόν,
ώς βεληλων άρχοντα λαών. καϊ γούν εφη που προς 1ου-
Εβ,ΐϋ. 5• δαίους "Αι υμάς το ονομά μου δια παντός βλασφημείται ίο
" εν τοις εθνεσιν." ωσπερ γαρ άγιάζειν λέγονται τον θεόν
οι ζώντες ορθώς, ούτως αν νοοϊντο και βεβηλοΰν οι την άκά-
θαρτον και άκλεά επιτηδεύοντες πολιτείαν.

8 Και τα Ιμάτια αυτών δεσμεύοντεε σχοινίοιε παραπετάσματα

6 έποίουν έχόμενα του θυσιαστΗρίου, και οΐνον εκ συκοφαντιών 15
επινον εν τω οΓκω του ΘεοΟ αυτών.

Ο Κύριος ημών Ίησοΰς ό Χριστός ούχ έτερου του χάριν

τους θείους χρηναι ναούς επιτελεΐσθαι διδάσκων, η ώστε
δοξολογεΐν εν αύτοΐς τον τών όλων θεόν, καϊ την αύτώ
πρεπουσαν ποιεΐσθαι προσκύνησιν, επετίμα ποτέ τοις Ίου- 20
δαίων εμπόροις' παρεκόμιζον γαρ εν τω Ίερώ πρόβατα τέ
8. .τοαη. και βούς καϊ περιστέρας" καϊ δη κα\ "ποιήσας φραγελλιον
8.Μ»«;ΐι. " 4κ σχοινιών, πάντας εΡε'βαλεν εκ του ιερού λέγων IV-
χχί. 13.

ι. Ηαεο ήτις ούδί «V τοις ϊθνισιν αοοε^βΓυηΙ εχ Α.Β. αάάίάΐΐ ρηπιιιβ Μί^ηβ.
3• ιστη Β. ΐστησι Κ<)(1. ΐργασάμχνον Α. (Ιργασμίνον Ειΐϋ. 4• "Γ Α. προς 'ύά.
5• πτα'ισμασιν] ΚιΙιΊΐίΐΙιΐΓ πάθισιν ΐηνϊίίβ ηοδίιίβ. 6. τοι ρΐΌ τι Εάά.
ρ. προς Ιουδαίους Α. το'ις Ίονδαίοις Β. προς Ίοίδαν Έ.άά. ΙΟ. ίια παντός
βοοεββίΐ εχ Α.Β. 12. αν νοοϊντο] νοοΐντ' αν Β. δίαΐϊιη και Β&ΛχυηρΙχαη.
εχ Α.Β. άκΚια και άκάθαμτον ϊηνεΓβο οκΐίηε Α. 14. σχοιν'ιω Α.
1 6. οίκω] 4 Κνρίον Β. ι"]. Οχ&ε δεςυιιηΐιΐΓ ραιΐίπι οίΐαηΙιΐΓ ϊη Οϊίεηί ϊη
Ι ). Ρ&ιι'ί Ερϊβ(οΐ39 ϊη ΒίΜίοίΗεοα παντοκράτορας Μοηΐίβ Καηοΐί ΜοηαβΙεπί εοη-
βετναΐα, βεο. ίοΛβ χ ίηβυηΐϊβ. ό αΐι. αββιπηρίιιιη εχ ΟβΙ. 21. παρικόμιζο»
γαρ] παρακομίζουσιν Κ<1(1. πρόβατα τι [τ« οπα. Α.] καϊ βοΰς [βόας Α.] και π.—
«κ τοΰ ίιρον λίγων] Ηαεε 3οεε86εΓαηΙ εχ Α.Β. ε! (οπιίΙΙεηδ και πιριστιράς βί ΐκ
σχοινιών) ΟεΙ. φίοπιπι Ιοοο ζώα εάβΙ)ίΐΙαΓ.
 ϋ.8. ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. Ι. 407

" γραπτοί Ο οίκος μου οίκος προσευχής κληθησεται."

επεσημηνατο δε το γράμμα το Ίερον ως '* Έμνήσθησαν οι α 269 Α.
" μαθηται, οτι γεγραμμενον ην Ό ζήλος του οίκου σου κατά- ϊ.'ι7.
" φαγεται με." επεπληττε δε τισι καί 6 θεσπέσιος ΥΙαύλος
5 τοιαδε τινά τολμάν ειωθόσι' γράφει γαρ ούτω " Μ^ γαρ '.0θΓ•
" οικίας ουκ έχετε εις το εσθ'ιειν και π'ινειν ; η της εκκλησίας
" του θεού καταφρονείτε, και καταισχύνετε τους μη εχοιτας."
αλυσιτελές δη ούν όράται πανταχή το τοις θείοις οίκοις
κατακεχρήσθαι τολμάν, ώσανεί καί κοινοϊς και τοις εκάστω
ίο προσηκουσιν Ιδικώς. πού γάρ αν ετι το θεω προσήκον
τηροίτο σέβας, ει σαρκός ήδονάς θεραπεύομεν εν όφθαλμοΐς β
αυτού ; κα\ εν οις έδει λάμπρους όράσθαι διά σεμνοτητος,
εκεΐσε καταγελάσθαι κατολισθαίνοντας εις το άκαλλες, καί
δράν εθελοντας α μη θέμις ; δ δη ποιουντάς τινας ουκ
*5 αμωμητους εα, καί σφόδρα εικότως. ού γάρ άπήλλαττον,
φησί, περιτανυσμάτων τό θυσΊαστηριον, άλλ' ύπ' αυτών
πεπτωκοτες, καταμεθύειν κατετόλμων καί τά ηδονής έργα
πληρούν, ίνα καί άκούσειαν θεού λέγοντος εναργώς " Καί Ηϊβπ
εγω μάρτυς, λέγει Ά,υριος. τίνος ο αν αποσχοιτο των 0 ϊ3•
2ο άτοπων κάτοινος άνήρ, καί τάς φρενας παρενηνεγμένος καί
προς πάν ότιούν ευκόλως των κακών ; έφορά μεν γαρ ο
των όλων θεός και " τά εν τω σκότει," κατά το γεγραμ- *><«»• >>•
μενον, καί αποπτον αύτώ παντελώς ούδεν' δοκεΐ δε πως τά
εν εκκλησίαις μάλιστα, μονονουχί παρόντος τε καί θεωμενου,
25 πράττεσθαι προς ημών. καί είπερ εστί πάναισχρον αληθώς,

2. ΐπ(σημήνατο] ΐπΐσήμηνί ΕιΙά. 4• κορίνθιοι! ρΓΟ τισι ΟαΙ. Π;ιεε 6

θισπίσιπί αδδίπηρία βχ Α. Β. ΟϊΙ. 5- γράφίΐ γαρ οντω' μη γάρ] μη γαρ,
φησιν Κι1(1. η. κα\ καταισχύνιτί τούί μη Ιχονται] Η360 3<:εε88εηιηΙ βχ Β.
και καταισχΰν(Τ( τούί πτωχούς Α. 8. ον λυσιτίλίϊ Ο&Ι. πανταχη Α. Β.
πανταχού Εάά. ΟαΙ. 9• *α>' ρπηβ] + τοϊγ Εάά. ίηνίΐίϋ Α. ΟβΙ. ΙΟ. αν
οια. Α. ΟβΙ. ροβΐ προσήκον Ιγ. Εάά. τό Β. τφ ΟβΙ. Εάά. II. τηρο'ι τό πγο
τηροίτο ν,ίΐί. 12. (V οΐί ϊί>η\ ιιναι δη (βίε) Α. ΐν' ί(5ίΐ ί'αΐ. σίμνότητο! Α. ί"ηΙ.
σίμνάτητα Εάά. 13. «'«ίσ* καταγιλάσθαι Β. ίΚίϊ γιλάσθαι ϋβΐ. Εάά. Πίΐεε
κ'ϊ τό άκ. καί ίράν ϊθίΚονται 300ε88βπιηΙ βχ Α.Β. ΟιΙ. ΐ6. τανυσ/χάτων Εάά.
νη-' αντων Α. νπ' αΙτώ Β. νττ' αυτό Εάά. Ι1], μιθνιιν Β. κατιτόλμων Α.
«τολμών Εάά. ΐ8. άκονσίίαν θ»οΰ Ηοε οπίίηε Α.Β. 31. (ίκόλως Α.
«("«όλοι• Εάά. 22. τω ;ι«ΜΐιηρΠιιη εχ Α. ('Μ. 24• ΐκκλησία Β.
25- νμών ρΓΟ ή/ιών Εάά. Γοριΐβη;ιη(ϊΙ)ΐΐ5 Α.Β. (Ήι.
 408 Β. ΟΥΚΙΙ,ΕΙ ΑΙ,ΕΧΑΝΌΚ. ϋ. 8.

καϊ την έσχάτην εκ νόμου κατάρρησιν έχον, το μεθυειν όλως,

πώς ον παντός έπεκεινα λογού τοϋ προς φαυλότητα βλε-
ά πόντος, το και έν αύτάίς έκκλησίαις όράσθαι τοιούτους ; και
το έτι φορτικώτερον, ει έξ αδίκων κα\ πονηρών λημμάτων
τα είς τρυφην συλλέγοιτο ; οι τοΰτο δρώντας άκονσονται 5
ΚβΓ. θεοΟ λέγοντος έναργώς " Μ?) σπηλαιον ληστών ό οίκος
" μου ;" ούκονν τα. ετέρων εγκλήματα προς ωφέλειας ημΐν
έσονται πολλής, κα\ δι ών έτεροι προσκεκρουκασιν, αμείνους
ημείς έσόμεθα, ει παραιτοίμεθα τα εκείνων, ασφαλέστεροι
γαρ οι σώφρονες εϊεν αν εικότως, ε'ι δη βούλοιντο διαζην ίο
θ έννόμως, ει μη ζήλουν ελοιντο πονηρούς.
Αλλ «ι μεν λεγοιτο προς τον Ίούδαν, ήτοι τας δυο
φυλάς τας εν τοις Ίεροσολύμοις Τα Ιμάτια αΰτων οεο-μεύοντες
τχοινίοις παρΑπετΑο-μα,τα έποίουν εχόμενα ταυ Όυ<ΓΐΑο~τ*ιρίον,
έχοιεν αν ορθώς της προς ημών άρτίως είρημενης θεωρίας 1 5
ό λόγος, ει δε δη φε'ροιτο κα\ κατά του Ίσραηλ το πλημ
μέλημα, φαίην αν, Οτι ουκ εν τω οίκω αύτοΰ θεοΰ του κατά
φύσιν και αληθώς, ούδε έχόμενα του §υ<ΓΐΆο~τ*\οίου α'ι δια
τών περιτανυσματων έπλεκοντο σκηνα\, ήγουν τα εκ μέθης
270 Δ. β επράττετο, άλλ' έν τω οίκω του θεού αΰτων, "ινα λέγοι τον Βααλ, «ο
ήγουν έτερον τίνα τών εξ έπινοίας ανθρωπινής εις τύπον
ειδώλου πεποιημένων. πώς ούν ετι καταλογισθεΐεν αν ε'ις
έγκλημα τώ Ίσραηλ, το έν οίκω τυχόν εϊδώλων, καϊ παρ
αϋτο το βέβηλον θυο-ιαο-τ^ριον οίνψ τε μεθύειν κα\ έξυφαίνειν
σκηνας ; ότι ταΰτα τετιμηκασι, κα\ μέθης ώσπερ καϊ αίσχράς 25
άπασης ηδονής εργαστήρια τών εν ύπολήψει θεών έποιοΰντο

3• αΰτάϊί (κκ\ησίαις] αντί} ΐκκΚησία Εάά. 4- αιμάτων ρΓΟ λημμάτων ύά.

5• συλλίγοιτο Α. συ\\ίγοιντο ύά. "]• 'ίρων ύά. 9• *'σόμι6α
39βασιρΙυιη εχ Β. ιϊσφαλί'στίροι—πονηροί)! οιη. Β. 12. μίν οιη. Α.
13- τοϊγ αβδίιιηρίιιιη εχ Β. τά Ιμάτια αυτών ί. σχ. παραπετάσματα (ττοίονν
(('ποίονν παραττ. Α.) ΐχ. τον θυσιαστηρίου Α. Β. τά ρητον Εάά. Ι5• 'χοκν Α.
ίχοι ϋ(1. 17. αύτοΰ Α. τοΰ ΕοΜ. 1 8. ΙΙαεο καϊ άληθώ: κεοείί-οπιηΐ βχ
Α. Β. του] + θιίου Εάά. ϊηνϊΐϊβ Α. Β. δια ΛΒδίιπιρίηπΊ εχ Α. Β. 21. ταα Α.
τι Εάά. 8ΐ:ιΙίπ) τον—πιποιημίνον Α. 22. καταΧογισθίίη Εάά. 23. τώ
ϊν οίκω τυχόν ίίδώλω Α. 24- βίβηλον] ΒίβηΧ (βίε) Εάά. 2$. αισχροί
Ηθεεδ8ΐΙ εχ Β. ροβΐ άπάσης ΐΓ.ιηκρ. Α. 20. ϊπνίουν Εάά.
 ϋ. 9• ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. Ι. 409

τους ναούς, καίτοι δέον εφιεσθαι μάλλον καθαρώς καϊ παν-

αγνως λατρεύειν θεώ, και εις οίκον ε'ισιεναι τον αγιον αληθώς, ο
και σεπτον ήγεϊσθαι το θυσιαστήριον. οι δε και τα οΰτω
σεπτά τε καϊ άζιάγαστα παρ οΰδεν ηγεΐσθαι σπουδάζοντες, ■
5 τα πολύ λίαν αισχίω τετιμηκότες, καϊ αύτοΐς εμπαροινειν
άπετολμων τοις Ιδίοις θεοϊς, πανταχη το θείον πατοΰντες
άζίωμα, καϊ περιυβρίζοντες άδεώς την τω μόνω καϊ φύσει
θεώ πρεπουσαν δοζαν, οτε καϊ τοις ψευδωνύμοις περιθεντες
αυτήν, οΰδενος άξιοΰν ηνεσχοντο λογού.

ο
ίοΈρώ δέ έείρα τον Άμορραΐον έκ προσώπου αυτών, οδ Ην καθώς 9
Οψοε κέδρου το Οψοε αΰτοΰ, και ίσχυρόε Ην ώε δρΰε, και
έίΗρανα τον καρπόν αύτοϋ έττάνωθεν, και τάε ρίζας αΰτοΰ
ύποκάτωθεν.

Οράς όπως άνοσίως περιυβρίζοντας κα\ καταφρονεΐν

1 5 ελομενους άποφαίνει λοιπόν, καϊ ον έδει μάλλον τάίς χα-
ριστηρίοις εΰφραίνειν ωδαΐς καϊ ταΐς εις πάν ότιοΰν εΰπει-
θείαις, άνοΰστατά τε κα\ άβουλότατα λυπεϊν τρρημενους,
διάτοι το εκ πολλής άγαν σκαιότητος τρόπων, καϊ ων εδά
πεπονθασιν, ελάσαι προς ληθην ; έγω μεν γάρ φησιν ϊ^ηρα.
2θ τον Άμορροιίον ά,πο προσώπου αϋτων' τουτεστι, τα βάρβαρα
καθεΐλον γένη, δι ενός που τάχα του Άμ-ορραίου καταδη-
λουμενα, ώς σκληρού τε καϊ άδροτερου' εγω νικησαι παρ-
εσκεύασα τον ούτως ΰπερφυη καϊ άθρανστον, ώς δοκεΐν
ηδη πως ήρθαι μεν Μόρου προς υψος, $ρυος δε της άγαν
3$εύσθενοΰς άπομιμεΐσθαι την δύναμιν. ην γάρ ούχ έτερος
πλην οτι μονός εγώ, φησ\ν, ό καταμαραίνων αυτόν, και
καταπληττων εις ρίζας, μόνον δε οΰχι καϊ άφαυαίνων αΰτοΰ β

3. λατρίΰίΐχ] ■+" τ¥ Α. ίίσιίναι Α. ιίναι Εάά. 6. πανταχή Α.

πανταχού Εάά. 13. ΐζηρα Α. (23. »1.) άπάνωθιν Α. (Αΐβχ.) ΐπάνωθιν
Εάά. (νβ».) ι8. ον Α. 30. άπά Α. « Εάά. τά οιη. Α.
31. καταΧηλοί'μινα Α. δηλ. Εάά. 30. ότι αββυπιρίιιιη οχ Α.Β.
37• καταπληττων Α. πλήττων Εάά. δ* 368ΐιπΐρ11ιπι βχ Α.Β. αΰαίνων Β.
Υ01. Ι. 3 °
 410 Β. ΟΥΕΙΙ^Ι ΑΙΛΕΧΑΝϋΚ. η. ίο.

τον καρπόν. επειδή γάρ ως περ\ δένδρου λελαληκεν, επι

μένει πιθανώς ό λόγο: τρ τροπή, κα\ ε'ις ριζαν αύτω το
βλαβος γενέσθαι φησ\ν, ήφανίσθαι δε ούτω καϊ το» καρπον.
άποθανοι γαρ αν ούχ έτερως το εν δρυμοΐς ξύλον, πλην οτι
κατά τούτον τον τρόπον, οτι γαρ δεδαπάνηνται, πολεμουντων 5
αυτοΐς των εξ Ίσραηλ, Άμορραΐοί τβ και Εΰαίοί, Γεργεσαΐοι
271 Α. α καϊ Φερεζαϊοι και Ίεβουσαΐοι, συνασπίζοντας δη\ον δε οτι
θεού, ενδοιασειεν αν ουδείς.
ΥΙικρον ονν άρα το καταφρονησαι Χριστού τον δοντος
8. 1,αο. ημΐν " Πατίΐν επάνω οφεων και σκορπιών καΧ επ\ πασαν την ίο
" δυναμιν τοΰ εχθρού," του καταστρέφοντας τους άνθεστη-
Ερίιββ. κότας, και υποφέροντος τους εύσθενεστερους' " Οι) γάρ εστίν
VI. 12
" ημΐν η πάλη προς αίμα κα\ σάρκα, άλλα προς τας αρχάς,
" προς τας εξουσίας, προς τους κοσμοκρατορας τοΰ σκότους
" τοΰ αιώνος τούτου, προς τα πνευματικά της πονηρίας εν 15
" τοις επουρανιοις." καϊ τούτων απάντων εν Χριστώ κεκρα-
τηκαμεν. καϊ ει μελλομεν λυπεΐν, αποκλίνοντες εις το ράθυ-
\) μον, τον εαυτών "Σωτήρα κα\ Αυτρωτην, άπορησομεν, υίδ
οτι, καϊ λογού καϊ. αφορμής έξελε'σθαι δυνάμενης κολασεως
και πυρός. "

ΙΟ Και €Γω άνΗΓαρον ύμάε έκ γηο ΑΪΓύπτου, και περίΗΓΟΓΟν ύμάο

εν τη έρπΐμω τεσσαράκοντα ετΗ τοΰ κατακλΗρονομβσαι τΗν τήν
των Άμορραίων.

Ερμηνεύει σαφώς Οπερ εφη, κα\ άνοπιν ωσπερ 6 λόγος

Ίων, τα άπ' αρχής μέχρι τέλους ως εν βραχεσι κατάδηλοι. «5

Ι. δίνδρου Β. δίνδμων Κ(1(1. 3. αΰτων Α. το βλάβος γνίσθαι Ιιοο

οπίίηε Α.Β. 4• δρνμοίς Β. (Μϊ^ηβ.) δρνμή Α. δριμο'ις Έάά. η. και α1(.
ΟΠ. Α. ί* αββιιπψΐιιιη εχ Α. 8. αν αϋκιιιηρίιιιη εχ Β. ΙΟ. παπΐν—τοΰ
ι'χθρον Α.Β. ϊπάι/ω άφιων πατιίν Εάά. II. τον αΐΐ. 385ΐΐΓπρΙηιη εχ Α.
καταστρίφοντος] + κ Β. Ι3• ήμά>ν Α. 13— 1 6. νρος τας
αρχάς—κοσμοκράτορας τοΰ σκότους [τοΰ σκότους οιη. Β.] τοΰ αιώνος τούτου βΐ ό>
τοπ ιπουρανίοις <κχε5βεπιηΙ εχ Α.Β. Ι7• '•ς Α.Β. προ: ΐ.άά.
22. ΐν τη ί'ρημω οπι. Β. κατακληροδοτήσαί Ρ. 24. ό λόγος ΟΠΙ. Β.
25• ϊν οπι. Κά(1.
 ϋ. ιι, ΐ2. ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. Ι. 411

δουλείας μεν γαρ εξεΐλον, φησι, και της τών ΑΙγυπτίων

πλεονεξίας άπηλλαξα' εθρεψά τε κατά την 'ίρΥ,μον, καθιε)ς ο
μεν άνωθεν το /χαν^α αύτοίς, πηγας δε υδάτων θεοπρεπώς
άνιεις, καΐ εξ άκροτόμου πέτρας αδόκητων ναμάτων εκδρομας
5 δωρουμενος. καϊ ην ό πόνος της όδοιπορίας αυτοΐς ουκ (πι
μικροΐς, άλλ' ίνα χληρονομησ-ειαν των Άμορραίων την γην, την
τοις πατρασιν επηγγελμενην. οι δε και προς τούτο σκαιο-
τητος ώλισθηκασιν, ως μηδέ ε'ιδεναι τάχα που την εμην περί
αυτούς άγάπησιν και φιλανθρωπίαν.
ίο Μεμνησθαι δη οΰν άναγκαϊον ημάς τους εν Χριστφ διαά
πίστεως, οτι και δουλείας άπηλλάγμεθα, και καθάπερ εξ
Αιγύπτου μετακεχωρηκαμεν εϊς την ερημ-ον, τουτέστιν εις
πλατεΐαν και καθαρωτάτην αληθώς, καϊ άσυμμιγη του χεί-
ρονος πολιτείαν, φημι δη την Έ,ΰαγγελικην' άρτον πεπλου-
ι$τηκαμεν τον 4ξ ουρανού τον ζωην δίδοντα τω κοσμώ, β. .Τοαπ.
νευρούμεθα γαρ εν Χριστώ, και πηγάς ακήρατων υδάτων
εσχηκαμεν τών άγιων Αποστόλων τάς συγγραφας' ούτω
γαρ αύτάς και ό προφήτης Ήσαιας ώνομαζε λέγων " Και β Εβ• *"•
" αντλήσατε ύδωρ μετ' ευφροσύνης έκ τών πηγών του σωτη-
3° " ρίου." σωτηρίου δε πηγαι τίνες αν είεν μάλλον η εκείνοι
που πάντως οι τον σωτηριον ημϊν και ζωοποιον άνιεντες
λόγον, και το Χριστού μυστηριον εύαγγελιζόμενοι, κα\
μυσταγωγούντες την ΰπ ούρανόν.

Καί ελαβον έκ τών υιών υμών είε προφΗταε, καϊ έκ τών νεανί- 1 1
25 σκων υμών είε άρασμόν μΗ οϋκ έστι ταΟτα, υιοί ΊσραΗλ ;
λέρη Κύριος, και έττοτίζετε τούε ήρασμένουε οΐνον, καί τοϊε 1 2
ττροφΗταιε ένετέλλεσθε λέΓοντεε Ού μιϊ προφΗτεύσΗτε. α 272 Α.

2. άπήλληττον Α. Τί Β. α Εάά. ΝειιΙηιΐΉ ΙΐίΛεΙ Α. καθία Α. 6. κλι;-

ρονομήσα Β. η. και ακϋυιηριυπι εχ Α. Β. 8. μη ρΓΟ μηδϊ Α.
9- αυτών Α. η ρΓΟ και Εάά. 12. ίϊί ρπιΐί] προί Β. 13- πλατιΐαν
και καθ. Ιιοο ΟΓάϊηε Α. ΐ8. αυτοί Α. 8ΐ3ΐίιη καί οτα. Α. Ηαεο ό προ
φήτης εΐ και «Ιι. αεεεββεηιηΐ εχ Α. Β. 19. άντ\ήσιτί Β. άντλήσατί Α. Εάά.
20. σωτηρίου ίί—πάντως οί Α. Β. ('κί'ινοι γαρ πάντως πηγιι σωτηρίου, ο'ι Εάά.
21. ημϊν ροβΐ ζωοπ. ΐΓαηβμ. Β. ίνιίνται Α. 2']. ίντίΚΚ(σθ( Α. (31')
3β«
 412 Β. ΟΥΚΙΙ,υ ΑΙ^ΕΧΑΝϋΚ. ϋ. ι χ, 12.

Μέγα προς όνειδισμόν και κατάρρησιν την επ\ παντι

κακώ, το ο'ιονείπως άχαριστεΐσθαι πάρα θεού, τον πάντα
ημΐν διανε'μοντος τά τε είί δόζαν καϊ τα. ζωαρκη. πολλών
μεν γαρ όντων κατά. την οίκουμενην εθνών, άπολεκτον
εποιεϊτο μόνον τον ' Ισραήλ, καϊ εις τοΰτο λοιπόν εύκλείας 5
εκάλει και άνεκόμιζε θεός, ως και τω της προφητείας άξιώ-
1> μάτι κατακαλλύνεσθαί τινας τους τον ευαγή τε καϊ εννο-
μωτατον αγαπώντας βίον, παραλοιμβάνεσθαι δε καϊ εις
ά,γκκτμον τους εν αύτοΐς νεανίσ-χους, τουτεστι, τους άδροτερους
το φρόνημα, κα\ νοητην έχοντας εύρωστίαν. ηγιάζοντο γάρ ίο
Ναω. νΐ. τιν(ς κατά νόμον, οι επίκλην Ναζιραΐοι, τρεφοντες τρίχα
5
II). 3. κόμης αυτών τω Κυρίω, οϊνον και τά £ζ αυτού, όζος δη λέγω
καϊ σταφυλην και σταφίδα καϊ γίγαρτον παραιτούμενοι,
Π)• 6. άποφοιτώντες δε λίαν και νεκρών σωμάτων, και βαθύς μεν
6 λόγος ό περί τούτων εστί. πλην ετίμα θεός και εις ποο- ΐ5
ο φητα,ς, ώς εφην, κα\ εις το Αγιαζεσθαι τυπικώς αναφερών
τους εξ αυτών, οι δε καϊ την ούτω λαμπράν τε κα\ άζιόληπ-
τον δόζαν εκτόπως άποσπουδάζοντες, έπότιζρν οϊνον τουί
ήγιοί,σ-μ-ίνους, τουτεστι τους εύχην έχοντας εφ' εαυτοϊς αγιασ
μού, άνεπειθον γάρ κα\ αυτού τού άγιαζεσθαι καταφρονεΐν, »
πάντως που λέγοντες, ούδεν είναι παντελώς τον τού θεοί
νόμον, καϊ άνόνητον άνθρώποις το άγιαζεσθαι θελειν, και
πληρούν επί τούτω τα νενομισμενα. ει γαρ και ήν εν σκιαϊς
ό νόμος, άλλ' ουκ εστερητο παντελώς τών της αληθείας
ά δογμάτων εναστράπτει γάρ τοις τύποις της ευσέβειας ή 25
μορφωσις. το δε καϊ αύτοΐς τοίς άγίοις προφηταις επιτιμάν,
άποσειομενων εστί παντελώς τον τού θεού λογον, κάί

ι. την άβββί ϊη Εάά. 2. τον] τα 'ύά. 3• τ" ^{• ΜβιιπιρΙαιη εχ Α.

7- Τΐ ΟΠΒ. Α. II. Νιι£φαίοι Β. Ναζωραϊοι Α. Ναζαράϊοι Εάά. 12. κό-
μην 'ύά. ίηνϊϋβ Α. Β. τά αββιιιηρίιιπι εχ Α. Β. άμπίλον ρπ> αντον Β. Η&εε &η
λί'γω αεεεϋδβπιηΐ εχ Α. Β. 8ΐηΐίιη και οιη. Β. Ι3• σταφίδας Εάά.
ϊηνίίίί Α.Β. 15. ό αΐΐ. οιη. Α. 17. τ* οπ. Α. άξιολψττο» Α.
άξιόπιστον Εάά. ι8. «τόττωι αοεείδίΐ βχ Α.Β. 19• αντοίΐ ΛυΙ>.
αϋταΐ! ΡοηΙ. ίηνίΐίδ Α.Β. 20. ανίπιθον Α. και ογπ. Α. 8ΐ3ΐίαι αντοΰ Β.
αΰτούϊ Α. Ε(1ι1. 25• ϊΐ<σί/3ίΐ'αί] άληθίία! Β. 26. το'ι: ιίεε^Ι ϊη Είΐιΐ.
27. 77<ιιτ(λώϊ αεεεββίΐ βχ Α. νόμον ρΐΌ λάγον Εάά. Γβριΐ£η&ηΙίΙ)ΐΐ8 Α.Β.
 ϋ. ΐ3• ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. Ι. 413

παιδευεσθαι μη άυεχομενων, κα) ήγνοηκότων οτι τετιμηνται,

ειπερ οντες εζ αυτών παρελήφθησαν είς κοινολογίαν την ως
ιτρίί θεον. προσεπερωτά δε δια μέσου και φησι Μη ουκ
€<ττι ταΖτα νιο) ' Ισραήλ, λΐγει Κύριος ; άρα, φησι, καϊ των
5 ούτως εναργών πραγμάτων καθοριεϊτε το ψεύδος ', αρα μαρ
τύρων δεήσει θεψ προς το ελεγχειν υμάς, και τα ούτως β
εμφανή συκοφαντεΐν ήρημενους ; χρή τοιγαρούν άγιάζεσθαι,
καϊ λογισμώ πεπηγοτι προσεδρευειν θεω τας των πονηρών
ού προσιεμενονς γνώμας. " Φθείρουσι γαρ ήθη χρηστά * 0°Γ•
ΙΟ " όμιλίαι κακοί," και άποφερουσιν αγιασμού τε και άπασης
επιεικείας τών φιλήδονων οι λόγοι, ούκοΰν προσκεισόμεθα
μάλλον ημείς ταΐς τών θεηγόρων φωναΐς, ο'ις κα) αυτός ο
Έωτηρ επιμαρτυρεΐ, λέγων " Ούχ ύμεΐς εστε οι λαλοΰντες, 8•Μ»«π.
" άλλα το ΪΙνευμα του ΙΙατρος υμών το λαλούν εν ύμΐν. α 273 Δ.

15 Δια τοϋτο ιδού €Γω κυλίω ϋττοκάτω υμών, <3ν τρόπον κυλίεται η 13
άμαξα η τέμουσα καλάμΗΟ.

Άμάξαις τα εξ αγρών κα). οσα πληροί την αλω, μετα-

κομίζειν εθος τοις άρχαιοτε'ροις, σώζεται δε κα) εις δεΰρο το
■χρήμα παρά τε τοις την εωαν και την έσπερων κατοικοΰσι
2ο γην. κυλίονται δε όμου τοις άζοσιν οι τροχό), βαρύ τι κα)
δυσηχες άποτριζόντων τών ξύλων, κα) μονονουχ) κατά- υ
κεκραγότων τών επικείμενων αύτοϊς φορτίων, εσομαι τοι-
νυν κα) αύτος εγω, φησιν, 6 πάντων Δεσπότης, ως το κυλίον
ύπο την αμα^αν, τουτέστιν ό αξων' αύτος γαρ, ως εφην,
25 εαντω συγκυλίει τους τροχούς, εμπεπηγοτας τε και ενηρμοσ-
με'νους έχων. κατακεκράξομαι δε ώσπερ τών ήσεβηκοτων,

3• ΐΓροσίτκρωτά δ«] και προσιπ. Α. 5• ττράζίαν Ε(1(1. ϊηνϊίίβ Ιίβηβ.

6. και ΟΕΒ. Β. 8ΐϊΐίΐη οΰτωι ΐμφανη συκοφαντίαν ρΓΟ τα οΰτωι ΐμφανη συκοφαν
τών Α. 9• προσιίμίνοι Α. ίο. τϊ 388ΐιπιρ1ιιιη βχ Β.
πάσης Β. Ιί. ίπιμαρτνρι'ι Α. ίιτιμαρτνρησι Έάά. Ι5• ή οχα. Ρ. £(1(1.
ΐΐ). κατοικοΰσι Α. Β. 1). οϊκοϋσι Εάά. 23. των 355ΐιιηρΙιιιη βχ Α. Β. Ι).
24- ντο Ι). Μ Α. ΈΛά. ββά οί. Ίαίτα ά. 6 ονα. Α. 3β. οτ/γκλ«ί« ρΓΟ
σνγκυλ. Α.
 414 Β. ΟΥΚΙΙ,Ι,Ι ΑΚΕΧΑΝΌΚ. ϋ. 13.

ουκ ετι φερειν δυνάμενος των "πλημμελημάτων το δυσαχθες.

8αρ» « Άπεώσαντο γαρ τον νόμον Κυρίου, τα δε προστάγματα
" αύτοϋ ουκ εφυλάξαντο, άλλ' επλάνησε μεν αυτούς τα
" μάταια αυτών, α. εποίησαν οι πατέρες αυτών" επελάθοντο
η». 9-ι ". ο δε μου του εξαγαγόντος εκ γης Αιγύπτου, του εξαραντος5
τον Άμορραΐον άπο προσώπου αυτών, τοΰ λαβοντος εκ τών
υιών αυτών εις προφητας και εκ τών νεανίσκων αυτών εις
άγιασμόν. άλλα τετίμηκα μεν εγώ, καθίκοντο δε δυσβου-
ΙΒ. 8, ΐ2. λίας είς τούτο αύτο\, ώς " Τά Ιμάτια αυτών δεσμευοντες
" σχοινίοις παραπετάσματα ποιεϊν εχόμενα τού θυσιαστή- ίο
" ρίου, κα\ οίνον εκ συκοφαντιών πίνειν εν τω οίκω τού
" θεού αυτών," και ποτίζειν μεν " οίνον τους ηγιασμενους,
ά " εντελλεσθαι δε τοις προφήταις και λίγειν Οι) μη προ-
" φητεύσητε" ταϊς ουν τοιαύταις υμών άσεβείαις μονονουχι
και πεφορτισμενος, ώς άξων ύπο την αμαΖαν, η καλάμης ι$
εστί και δραγματων εμπλεως, πλείστην οσην ποιησομαι την
καταβοην. κάϊ τί το εντεύθεν εσομενον βλαβος, η ποία
■πάλιν αύτοΐς συμβησεται πάθη, διατρανοϊ μεν ευθύς εν τοις
εφεξής.
β Πλην εκεΐνο εϊπεΐν άναγκαΐον, οτι πανδεινον αληθώς το 2β
παροξύνειν θεον, και εις τούτο φαυλοτητος κατολισθήσαι
λοιπόν, ώς άφόρητον αύτώ γενέσθαι την παρ ημών αμαρ-
τίαν, καίτοι χρηστφ τε και άγαθώ και ημερωτατω λίαν
νπάρχοντι κατά φύσιν. δει δη ουν άρα παραιτεΐσθαι μεν
οτι μάλιστα φιλεΐν το προσκρούειν αύτώ' εϊ δε δη τι γένοιτο ι'0
και παθεΐν άνθρώπινον, μη όράσθαι μελλητας εις μεταγνω-
σιν, μήτε μην εις αϋξην Ίε'ναι παραχωρεΐν τοις διεπταισ-
μενοις, νήψει δε μάλλον άγιοπρεπεΐ χρωμενους άνασειράζειν

1. απίώσαντο Α. απώσ. Εθ(1. τοΟ ροβΐ νόμον »<!<]. ΐΐά. ϊηνΐΐο Β. τά βϊ Α. Β.

και τά ΕόΜ. 5• « Τ•!1 Α. ϊξ ΈΑΑ. 6. άπο Α. « Εάά. οί. βυρπι 270 ά.
9• «Γ τούτο ΟΒΟ. Α. 15- και π&ρορτισμίνοϊ\ καταπίφ. Έ,άά. ϊηνϊΐϊβ Α. Β.
«τ» ρΐΌ νπο ϊ\ά. Γβριΐ£η. 1ίΙ)Π8. 17. *σόμ*νον ϊντινθιν ίην. οπίίηϊ Α.
2θ. τό οπι. Α. 24- άρα 38βυιιψΙιιπι βχ Α. Β. 8ΐ2ΐίπι ότι μάλιστα
παραιτιΐσθαι ρΓΟ παραιτ. μιν ότι μάΚ. Α. 25. ί>) οπι. Α. 20. μι'λλαντοι
ρΐΌ μίλΧητίΐς Α. 27• αΰξησιν Εάά. ίηνίΐίβ Λ.Β.
 η. Ι4-ι6. ΙΝ ΑΜ03. ΤΟΜ. .1. 415
αΰτα, και μετακόμιζαν επείγεσθαι προς το άμεινον ηρρωστη- β 274 Α.
κότα τον νουν. άνεζικακησει γαρ όντως θεός, καΐ επε'ιπερ
εστ\ν αγαθός, επιδώσει τον ελεον.

Και άπολεΐται φυρΗ έκ δρομέωε, και ό κραταιόε οΰ μΗ κρατΗΟΗ 14

5 τηο ίαχόοε αύτοΟ, και ό μαχΗΤΗε οΰ μΗ σώσΗ ΤΗν ψυχών αΰτοϋ,
και ό τοΕοτηο ού μπ Οποοτη, και ό όΕύε τοΐε ποσίν αύτοΟ ού 15
μΗ διασωθΗ, ουδέ ό Ιππεύε ού μΗ σώσΗ ΤΗν ψυχΑν αύτοΟ,
και εύρΗσει ΤΗν καρδίαν αύτοΟ έν δυναστείαιε• ό τυμνόε διώ- ι6
Εεται έν έκείνιπ τη Ημέρα, λέτει Κύριοε. 1)

10 Ούδεν άνασώσει, φησιν, εν ημεραις οργής τους προσ-

κεκρουκοτας' ού ποδών δξύτης τον δρομικώτατον απαλλάξει
τών κακών ού σώματος ρώμη τον εύσθενη' ούκ εμπειρία
πολεμική τον εϊδότα τα. τακτικά. κα\ το τοξευειν άριστα
μεμελετηκότα κα\ επ\ τούτω τεθαυμασμενον' άνόνητος δε
15 τοις χρωμενοις κα) ή τών Ίππων ταχύτης, και αύτο δη προς
τούτω το την Ίπποκροτον ειδε'ναι μάχην. άλλ' έκαστος τού
των (ΰρησ-ΐΐ φησ\ τψ εαυτού χαρόΊαν ίν αυνακττίίαις, τουτεστι,
καταδεδυναστευμενην τοις δείμασι και παραχωρούσαν άμα- ο
χε\ τοις καταδηοΰν εθελονσι το νικάν. εσται γάρ τότε δειλία
2ο μεν τών εξ Ίσραηλ, τοσαύτη δε δυναστεία τών Βαβυλωνίων,
ώστε και &ωκειν δύνασθαι τον γνμνον, τουτεστι, κατισγύσαι
τών εν οπλοις, καν εϊ τις άθώρηκτος εϊη τών Βαβυλωνίων
κα) Αιωκειν δύνασθαι τους εν παντευχίαις τον άοπλόν τε και
ασκενον.
25 Ούκοΰν θεοΰ κατασείοντος εις άσθενειαν ους αν ελοιτο

ι. οντωΓ] ι* Α. 7• οί*« ΑΒ- (Α1βΧ• ΧΠ•) *Ά Εάά. (ν»ι.) δΐΗΐίπι

6 οπο. Α. (239•) 8. καϊ] + ό κραταιοί Β. [-(- ό κραταιοί οΰ μη ν»!.]
€νρήατ) Ρ. (49-) καροΊαν] ψυχην Εαα. (Οοαιρί.) ο. ίκίίνη τή ημίρα]
ταίί ημίραις ϊκίΐιιαΐ! Έ. Έιάά.(ίΑ).) ΙΟ. ήμίραΐί Α. ημίρα Ειΐιΐ. 13. και
τδ τοξινίΐν—τοίι χρωμίνοιι ΟΠΙ. Β. τΑ ΟΠΙ. Α. 15. δη Α. 4( Ε(3ί3.
ΐ6. Ιπποκράτη» Α. 17. φησι Α. Β. σαφώς Ε(1(1. ιδ. καταδίδυναστιυ-
μίνην Α. 1). καταουναστίυομίνην ΕιΜ. 19. τΑ] του Β. ίσται— Βαβυλωνίων
οπι. Α. Ι). 21. ώί Α. \>. κατισχύσαι των] ϊπισχΰσαι τον Α. 22. «μ;
*9«υιηρΙιιπ) εχ Α.Β. Ι). 23. παντιυχΐα Εάα. ίηνίΐίβ Α.Β. 5.
 416 Β. ΟΥΚΙΙ^Ι Α^ΕΧΑΝΌΕ. ΰ. 14-16.

«1 κακοΰν, επικουρησειεν αν ούδε'ν. και. τοΰτο οιμαι εστί το

δια της του ψάλλοντος φωνής ετεροτρόπως ημίν ειρημενον
Ρβ,οχίνί. " Ουκ ΐν τϊ} δυναστεία τοΰ Ιππου θελήσει" ονδε εν ταΐς
Ρβ,χχχϋ. " κνημαις τον ανδρός ευδοκεί," καΙ πάλιν " Ψευδής ίππος
" εϊς σωτηρίαν, εν δε πληθει δυνάμεως αύτοΐι οΰ σωθήσεται." 5
άνόνητα γαρ τά τοιάδε παντελώς, μη συναθλοΰντος θεοΰ.
αύτος γάρ εστίν 6 των δυνάμεων Κύριος, 6 νεύρα διδονς
τοις ησθενηκόσι, κα\ άπονευρών τους λελυπηκοτας, καΐ συν
ϋβη*. αύτω " διώκεται μεν είς χίλιους, δυο δε αύ μετακινησουσι
" μυριάδας," δαπανηθησεται δε πληθύς πολλή και άμετρη- ίο
β τος δύο που τάχα και τριών άνθεστηκοτων, εϊ μη επαμύνοι
θεός.
2. ημ'ιν οχα. Α. 3• Ηβθο οΰδί—ιΰδακιί αοοβ88επιηΙ βχ Α. Β.
5• Η&βΟ (V 8« πΧηβα 8. αυτοί οΰ σωθήσιται ΟδδϋΠίρΙ» βχ Α. 9• διώξίται
μϊν (Γγ Α. ιϊί μϊν διώζιταί Β. μι ν δ. (Γ; 1*1(1(1 . αϊ οιη. Β. ΙΟ. δαπανη-
θησιται δι] και δαπ. Β. II. ϊπαμνντ) Είΐιΐ. ϊηνίΐίκ Α. Β. 12. θιόι]
+ αύτω ή δόξα ιΐ: τονι αΐωναί. Αμήν. Β.
 ΤΟΤ ΑΤΤΟΤ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΤΤΟΝ ΠΡΟΦΗΤΗΝ

Τ0Μ02 ΔΕΤΤΕΡ02.

Ακούσατε τον λόΓον τοΰτον δν έλάλΗσε Κυριοε έφ' όμοιε, οΐκοε Κεφ. γ'.
ΜσραΗλ, και κατά πάσΗε φυλβε Ηε άνΗΓα;•ον έκ ΓΉε Α'ΐΓύπτου,
5 λέρων ΠλΗν ΰμάε ερνων έκ πασών των φυλών τηο γηο, δια 2
τούτο εκδικάσω έφ' ΰμάε πάσαε τάε άμαρτίαε υμών.

Κατά παντός αν νοοϊτο τοΰ Ί/τραηλ γεγονως ό λόγος, & 275 Δ.

ουκ άνα μέρος ετι τιθεμένου του Ιούδα και τοΰ Εφραϊμ, αλλ
εις (ν ωσπερ συνειλεγμένου τοΰ παντός γένους" άνεκομισθη
ιο γαρ ί£ Αιγύπτου πα/ΓΛ φυλή των έζ Ίο-ρ&ηλ. ούδενος ούν
εζω τεθέντος, άκοΰσαι προστέταχε τα παρά. θεοΰ. τίνα δε
ην καϊ τάδε ; μύριαι μεν γάρ εισιν οσαι, φησ\ν, άνα πάσαν
την ύπ' ούρανον πόλεις τε και χώραι, κα\ αριθμού κρείττους
οί εν αΰταΐς, άλλ' υμα,ς έκ πάντων τους εζ Ίσραηλ άπο- ο
15 λε'κτους εποιησαμην, εμαυτον εναργή κατέστησα δια. πολλών
θαυμάτων, έζειλομην πίκρας και αφόρητου δουλείας, ζηλω-
τους άπεφηνα και τρισμακάριους, πεπαιδαγώγηκα νόμω προς
το άρεσκαν έμο), άνετείχισα ταΐς επικουρίαις, ε'ισκεκομικα δε
και εις την γην την τοις πατράσιν επηγγελμένην. επειδή δε

Ι, 2. 8Ϊ0 Β. Τόμοι ά λόγοι & Α. 3• οίκος] + τον Εάά. (Οο.)

4. άνήγαγον Β. άνηγαγιν ΐ. Εάά. (Οο.) 5• τ"" βββιιιηρίιιπι βχ Α. Β. (Α.ν.)
7. τον 388ΐιπιρίιιιη βχ Α. 8. τιθίντοί Α. α. ο-ννα\ημμίνον Εάά.
ι η νιι Ή Α. Β. II. παρά] ■+■ τοΰ Εάά. 12. μϊν οτα. Α.
ιισιν ροβΐ ανά πάσαν ΐΓαηχρ. Α. 15. εναργή] + τ€ Εάά. ίηνΐΐίβ Α.Β.
το. την ρήιιβ η*βιιιηρΐιιιη βχ Α.
νοι. Ι. 3 Η
 418 Β. ΟΥΚΙΙ,υ ΑΕΕΧΑΝϋΚ. πι. 3•

μόνοι, φησιν, εκ πάντων της ούτω περιφανούς ήξιωμενοι

χάριτος λυποΰντες ου καταλήξατε κα\ προσκεκρούκατε πολυ-
τρόπως, ταύτητοι λοιπόν τους της άπονοίας υμάς εξαιτησω
ο λογούς, ουκ ανέχομαι πλημμελούντων ετι κα\ άνεπιτίμητον
εχόντων την εις τούτο ροπήν. 5
Ούκοΰν ολέθρου πρόξενον παντ'ι τω λοιπόν το καταφρο-
νήσαι θεοΰ καϊ δεσποτικών άλογήσαι θελημάτων, τοις
επεγνωκοσιν αυτόν, η και εγνωσμενοις παρ αυτού κατά
γε τον της πνευματικής οικειώσεως τρόπον. κα\ γούν ό
σοφώτατος Ώαύλος τοις εξ εθνών κεκλημενοις δια της ίο
πίστεως, είτα νοσούσι το άναλκι, και άνόπιν ωσπερ Ιεναι
ΟλΙ. ιν. προτεθυμημενοις επιστελλει λέγων " Νυν* δε γνόντες θεόν,
9
ά. " μάλλον δε γνωσθεντες ύπο θεοΰ, πώς επιστρέφετε επι τα
" ασθενή κα\ πτωχά στοιχεία του κόσμου οϊς πάλιν άνωθεν
" δουλεΰειν θέλετε ;" τ/δει μεν γαρ αυτούς και προ γε της 15
πίστεως ό Δημιουργός" αγνοεί γαρ όλως τών όντων ούδεν'
άλλ' εν τούτοις, ως εφην, ύποσημήνειεν αν ή γνώσις ευ
μάλα την πνευματικην οϊκειοτητα.

3 Ει πορεύσονται δύο επί τό αυτό καθόλου, εάν μΗ τνωρίσωοιν

έαυτούε ; 20
Ί&αθυ μεν, το αίνιγμα και αμυδρός ό λόγος' πλην ερυύμεν
ϊΐ^ιι β ω5 *νί• καπτρ-ιάτο τοίνυν τον Ισραήλ, Οτι " τοις προφηταις
" ενετελλοντο λέγοντες Ου μή προφητεύσητε." και δια ποίον
αιτιαν επετιμων αφυλάκτως ταΐς τών αγίων φωναΐς, ειπείν
άναγκαΐον. επειδή γαρ άπηγγελον τά εξ οργής εσόμενα 25
σκυθρωπά, και τα δι ων ην εικός εαυτών άμείνους εσεσθαι
τους ήμαρτηκοτας δεδιοτας που τάχα τών λαληθεντων την
εκβασιν, εμελετων την άντιστασιν καϊ άντεπραττον αϋτοϊς,

2. λνπονντίί οπλ. Α. 5• μοτή"] τροπήν ΈΛά. 8. και

&8ΗΐιιηρΙυιη βχ Α.Β. 9• οϊκαάτητος Α. ίο. τ^γ οιη. Α.
12. προτιθιμίνοί! Β. νυν\ Α. Β. νϋν ΕΛά. γνωντίί Α. 13. ύπύ θιον]
υπ αΰτοϋ Α. 14. Ηβεο τοϋ κόσμου αδδυπιρία βχ Α.Β. 15• 7»
η-ίΜίηιρΠιιιι βχ Α. ιη. (ν μόλα οιη. Α. 19. £( ΟΙΟ. Α.
23. €νιτί\λ(Το Εύά. 2η. δίδιόταί Β. δίδιόΥίί Α. ΕοΜ.
 ϋί. 3• ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. Π. 419
ο'ι τών άγελαίων τον νουν, εφ' ά μη προσηκεν, αποκόμιζαν
εΐωθοτες, και πλανώντες τους ύπεζευγμένους, επετίμων μεν » 276 Α.
γαρ τοις προφηταις, άπεδεχοντο δε τους πεπλανημένους, ώς
την ευθείαν ιόντας τρίβον. τοιγάρτοι δια φωνής Ήσαιου
5 φησ\ν ό θεός " Ααός μου, οι μακαρίζοντες υμάς πλανώσιν Εί>• ϊ»•
" υμάς και την τρίβον των ποδών υμών εκταράσσουσιν."
επετίμα δε και Άμασίας ό ιερεύς Βαιθηλ Άμώς τω ΤΙρο-
φητχΐ λέγων " Ό όρων βάδιζε, εκχωρησον εϊς γην Ιούδα ι^
" καΊ εκεί καταβίου και εκεί προφητευσεις, εις δε Ώαιθηλ
ίο " ούκ ετι ου μη προσθης του προφητεΰσαι." ο'ι δε γε τοις \>
προφηταις άνθεστηκότες, εκ πολλής άγαν σκαιοτητος και
δυστροπίας δεινής, εύαφορμον ύπεπλαττοντο την άντιστασιν,
εκείνο λέγοντες Ούκ άπεσταλκε σε 6 Κύριος, καταιτιάται
τοίνυν αυτούς, ότι τους παρ αύτοΰ προφητας ού τους άνωθεν
1 5 εφασκον καϊ πάρα. θεού διακομίζειν λόγους" ωοντο δε μάλ
λον τα. άπό της σφών ερεύγεσθαι γνώμης, ετερά τε αύ πάρα
τα. δοκοΰντα λαλεΐν τω τών όλων Αεσπόττ). ταύτητοί φησιν
Ω ασύνετοι κα\ παράφρονες, αρα τίνες εξ υμών γενησονται
φίλοι, καϊ την αύτην βαδιοΰνται του βίου τρίβον, ούκ εγνω- ο
2ο κότες εαυτούς ήγουν αλλήλους, τουτέστιν, ει μη αλλήλους
τεθεανται ισοτρόπους τε κα\ όμογνώμονας ; " ΐίαν γάρ ζώον 8ίΓ- *"'•
" αγάπα το ομοιον αύτώ, και τω όμοίω αύτοΰ προσκολλη-
" θησεται άνηρ." καϊ ει τούτο εστίν αληθές, πώς άν εδεξα-
μην τους προφητας ο'ιονείπως εις φιλίαν και άγαπησιν,
25 άγιος ων αυτός, ει μη- καϊ αύτο\ γεγονασιν άγιοι ; πώς ούν
διώκετε τους άγιους, οις καϊ τους εμους τεθαρρηκα λογούς,
ους προσηκαμην ώς αγαθούς, οιονεί την αύτην εμο\ βαδί
ζοντας τών θελημάτων όδόν ; δ γάρ αν βουλοίμην εγώ, ά

3• γαρ ;ι*3ΐιιτφΙιιπι βχ Α. 4• Φΐα-ι 8'ά φωνής Ήσαΐου ϊην. οτάίηβ

Εαά. ίηνίΐο Β. 5• ° ωβαπιρίιιπ) εχ Λ. 15. 6. ϊκταράσσονσιν Α.
ταράττουσιν Β. ταράσσ. Εάά. 8. ό οπι. Α. ΙΟ. ού αδβιιιηρίιιπι
εχ Α. τυϋ οπι. Α. 12. (ύάφορμον Α. Β. ίλαφρόν Εάά. 13- <'•
αββιιπιρίιιπι βχ Β. 15. θί] γαρ Α. ι6. τα οπι. Εάά.
τ»] δ« Α. 8ΐ3ΐϊπι αν 3?8ϋπιρ1υπ) βχ Α. 22. αύτώ Α. αύτοΰ Β.
Κ (ία. 24. ττροΓ ρΓΟ πως «'ϊ Α. άγάπην, ϊν ρΓΟ άγάπησιν Α. 28. τώι/
ΟΓΠ. Λ.

3 " *
 420 Β. ΟΥΚΙΙ,Μ ΑΕΕΧΑΝϋΚ. ΐϋ. 4•

τοΰτο και αυτών ί'στί θέλημα, ούκούν το προφηταις επιτι-

μάν, ούδεν ετερόν εστίν, η κατ εμού λοιπόν ποιεϊσθαι την
έπίπληξιν. τοιούτον τι και 6 Σωτηρ τοις άγίοις μαθηταις
8.Μβ.4Λ. εΐρηκεν "Ό δεχόμενος υμάς εμε δέχεται" καΐ ό εμε δεχο-
" μένος, δέχεται τον άποστείλαντά με." προσεταττε δε τοις 5
έξωθουμενοις και αυτόν άπομάττεσθαι τον κονιορτον των
ιι>. ΐ5• ποδών, ειπών " "Οτι άνεκτότερον εσται γη Σοδόμων εν ήμερα
β " κρίσεοις, η τη πάλει εκείνη" προσίεσθαι δη ονν άναγκαΐον
τους τα. θεού πρεσβεύοντας, καΙ τα αυτού δοκούντα δια-
πορθμεύοντας εις ημάς, όποιος τις ην ό θεσπέσιος ΥΙαύλος, ]0
3 Οογ. ν. επιστελλων και λέγων " Ύπερ Χριστού οΰν πρεσβεύομεν,
** ώς τού θεού παρακαλοΰντος δι ημών, δεόμεθα ύπερ
" Χριστού, καταλλάγητε τω θεψ."

4 Ει έρεόζεται λέων εκ του δρυμού αύτοϋ θώραν ούκ έχων ; ει δώσει

οκύμνοε φωνών αύτοΰ εκ τΗς μάνδρας αϋτοΰ καθόλου, εάν μΗ 15
άρπάσΗ τι;

277 Δ. α Οί τα τών θηρίων πολυπραγμονούντες εθη, φασι τον

λέοντα τροφής εν ένδεια γεγονότα περιφοιταν εύσθενώς
ορη τε και νάπας κα\ δρυμούς, τηδε τε κάκεϊσε τον όφθαλμόν
περιστρέφοντα, καί τι τών εν ΰλαις βοσκομενων ζητούντα ϊο
λαβείν, επειδαν δε θεάσηταί τι τών επιτηδείων εις τροφην,
είτα γενηται πλησίον, δεινόν τι κα\ δυσηχϊς βρυχώμενον
ποιεΐσθαι την εφοδον. ει δε δη και άποκομίζοιτο τοις σκυ-
μνοις τα εις τροφην, είτα γένοιτο της μά,ναρΛς (γγυς, άνα-

1. ί'στι] «στια Ε<3(3. ίηνϊΐίδ Α. Β. 2. λοιπόν ροβΐ ΐΓοιιίσ-σΊιι Ιταηβρ. Α.

3• μαθηταίϊ ίΐρηκιν Λ. φησι μαθηταίϊ Εάα. 4• " ή" δ'χόμινοι, δίχιται.Χ.
ό μη δ(χ. οϋ δέχεται Β. ΙνΜ. 7- °τι 0Ιη• Β. Ηαεο (V ημίρα κρίσιας
ΒεοεββεπιηΙ εχ Β. Ργο ςνιίΙ)υ8, «V τη ήμίρα ίκιΊντ) ρι-αεβεΐ Α. 9• "-ντον Α.
αιτώ Β. Κ(](1. οΊαπορθμ(ί(ΐν Α. ΙΟ, II. ό θ(σπίσιθί εΐ ιπισ-τίΧλων και
αββυαιρία εχ Α.Β. 1 1, ονν αοοεβδϊΐ εχ Α. 19. τι &88υιηρΐυιη
εχ Β. 6. ύεεβΐ ίη Α. 2ο. ζητοϋντα ϊδδΐισιρίαπι εχ Α. Β. ζητούνταν (δίο) β.
21. δ* οπι. Β. 22. τ* ρΓο τι ϋ. ΝειιΙηιπι ηββεΐ Α. 23. καί 888ϋΐηρΐιιιη
εχ Α. Β. \>. άποκομίζηι Β. άποκομίζατο 0. Βΐ&Ιϊπι τοϊϊ οπι. Α. ο.
 ϋί. 5• ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. II. 421

θρώσκουσι κάκεϊνοι, και συν βοή λαβόντες σπαράττουσι. 1)

τι τοινυν, φησιν, αιτιάσθε θεον, οτι προ τής των δανών
εφόδου ποίέΐται την άπειλην ; τι δε και αύτοΐς τους οδόντας
εττιτρίζετε τοις προφηταις, οτι και αύτόι της υμετέρας άσε-
5 βείας κατακ€κραγασιν ; εγώ μεν γαρ εοικα λΐοντί φησι, τω
προ θήρας ειωθότι βοάν, μόνον δε ούχι κα\ προαπειλοΰντι
την εφοδον, (τκυμνοι δε ώσπερ ε'ισιν οι προφήται το εμον
εθος άπομιμούμενοι' κατακεκράγασι γαρ, ως εφην, των δυσ-
σεβεϊν ειωθότων. άλλ' ωσπερ τοις (ν ορεσι ζωοις ουκ
ίο άκερδής παντελώς η προαναφώνησις τοΰ θηρός, κατασο- ο
βοΰσα προς φυγήν πρ\ν άλώναι τυχόν, ούτω και τοις άμαρ-
τάνουσι χρησιμωτάτη λίαν ή προ τών δεινών απειλή τε κα\
προαγόρευσις, μεθιστάσα προς μετάγνωσιν καϊ αποφυγήν
τών επηρτημε'νων. λίοντι δη ουν εαυτόν παρεικάζει θεός ου
ΐ5 πρότερον επιθρώσκοντι κα\ τα εζ οργής επαγοντί τισιν, ει
μή προαναφάνοι την άπειλήν, Ινα και μετανοοΰντες σώζοιντο,
προ τής τών δεινών εφόδου φάρμακον ωσπερ εις σωτηρίαν
δεχόμενοι τών εσομενων την προαγορευσιν.

ά
Εί πεσεΐται όρνεον έπί τΗν ΓΗν άνευ ί£ευτοΟ; ει σχασθπσεται 5
2ο τταπο έπί τηο γήο άνευ τοΰ ουλλαβεΐν τι ;

ΐΐεποίηται μεν ώς εξ όμοιώσεως κα\ νυν ό λόγος. Ι^ίυτΛΐ

μεν γαρ τα. εν φυτοϊς Ίζήσαντα τών στρουθίων εύτεχνεστατα
καταφερουσι, παγί<τι δε αυ συνθλώσ'ι τίνες το άλισκομενον.
εοικε δε ό λόγος αίν'ιττεσθαι νυνι δια. μεν τών στρουθίων

ι. σνμβοη Α. 3- Η 8βο τονι οδόντας 888ΐιιηρΙα εχ Β. 5• τ<;'

πρ6 θήρα; Β. β. τφ προ! θήραι Έ,άά. τό προσθήρα (βίο) Α. 6. δϊ 38-
ϋΐιτηρίιηιι εχ Α. Β. η. ωσπιρ] + ο'ι ('μοί ε βιιο Μί^ηε. παν ρΓΟ προφηται
Κίΐιΐ. Π'ριι^ηαηΙιΙιιΐΝ Λ.Β.1). 11. παντίλάι ρτο τνχ6ν\>. 13. μιθιστωσα
Εάά. Γερυ#η. Α. Β. 1). 14. ήμαρτημίνων ρΓΟ ϊπηρτημίναν ϋά. ίηνίΐίβ Α.Β. β.
ι',. ίϊ μι)] πραι άν Β. ΐ6. προαναφάνοι Β. προαναφαίνοι Εάά. και
ακ»ιιιη])(πιη εχ Β. 19. σχασθήσίταϊ] σταθήσίται Ρ. ¥.Λά. (Οο.) 23. ουν
ρΓΟ αν Κ(1(1. ϊηνίΐίδ Λ. Β. II. 24• νυνι δια] νυν ιδία (βίο) Α. νΰν βία Ι), μϊν
ροβΐ των στρουθίων Ιγ. Κ(1(1. Γεριΐ£Π. Α.Β. β. ΡοβΙ των 8(1ι!ίΙ ωι Α.
 422 Β. ΟΥΚΙΙ,ΙΛ ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. ΐϋ. 6.

τους τά υψηλά φρονεΐν ειωθότας, τους αλαζόνας τον νουν

^τη• καϊ μετεώρους τάς φρενας, και το συναπάγίσθαι τοΐς ταπει-
β νοΐς ουκ άνεχομενους' δια δε των (ν πα/γιτιν αλισκομενων
των επιγείων τους εραστάς, και μόνα ζητούνταν τα σαρκικά
και καταπιαίνοντα. 'ιζβυνή δε κα\ πα,γί^ι πάλιν εαυτόν παρ- 5
εικάζει &εος, κατακομίζοντι μεν εις την γην τους υπερήφανους,
σννθλώντι δε ωσπερ και άγρευοντι προς τιμωριαν τους μονά
φρονοΰντας τά επί της γης. αλαζόνες δε ήσαν οι εξ Ισραήλ,
καταφρονοΰντες θεού κα\ προφήτας παρωθούμενοι καϊ άτι-
278 Δ. 8 μαζοντες νόμον' ήσαν δε ούδεν ήττον καϊ γλίσχροι λίαν ίο
περί τα εν κόσμω πράγματα, και μόνα επιζητοΰντες τα επι
της γης, ων και ταΐς έκτόποις επιθυμίαις ηττημένοι, τον του
θεοΰ λόγον ου προσίεντο, άντεπραττοντο δε τοΐς καλοΰσιν
Εβ. «χ. ££$• άρετήν. εφασκον γαρ τοΐς άγίοις προφήταις " Άλλα
ΙΟ.
" ημΐν λαλείτε κα\ αναγγέλλετε ήμΐν ετεραν πλανησιν." ι$
ειπερ ούν εγώ ειμί, φησϊν, ό εν Ι^ιυτον τρόπω καταφερων
τους υπερήφανους, και ώς εν τάζει παγί^ος συνθλάν ειωθώς
Ι) τον αλώπεκος δίκην ή μυός γλίσχρως έχοντα προς τά εν
κοσμώ πράγματα, τί μάτην διώκετε τους άγιους, οτε μονούς
εις υμάς διακομιζουσι λογούς, εμού πληροΰντος τα ες οργής 2ο
τοις δυσσεβοΰσιν επερριμμενα ;

6 Ει φωνήσει σάλττίΓΕ εν ττόλει και λαόε ου πτΟΗθΗσεται ; ει εσται

κακία εν πόλει Ην Κύριοε ουκ έποίΗσεν;

Έ,γω μεν, φησιν, επάγω τά εξ οργής, χρήσιμοι δε καϊ

μεσΐται προς μονούς εϊσιν οι προφήται τους λόγους, δια- «5

Ι. τά ϊδβΙΙΓηρΙυπι εχ Α. Ο. 2. σνννπάγισθαι Β. 6. την

Βδδϋπιρίαιη εχ Α. ο. •]. ώστκρ οπι. Α. ο. παρωθοΰμαηι]
παραιτούμενοι Είΐιΐ. ίηνίΐίκ Α. Β. 1 1 . ητρακτία Εαθ. ϊιτιζη-
τονρτίί Β. £ΐ)ΐ-οϋι>τίΓ Α. Εάά. 12. καϊ αββικηρίυπι βχ Α. 8ΐ3ΐίιη ™Γγ
ΟΠΙ. Α. ηττημένοι Α. ήττώμ. Έ,άά. Ιβ. ττροσ'κντο] προσίισαν ΕάΛ.
ϊηνίΐίβ Α. Β. 8ΐ;ιΙίιπ άνηπράττοντο Α. άντίπραττον Εάά. 14• άγάκί
ΕΟΟβββίΙ εχ Α. Β. άλλα Α. άλλα ΕοΜ. 19. πρακτϊα Εαά. τοΐτ
οπι. Β. ϋτ( Α. ίτι Κιΐιΐ. 8ΐ,ιΐίιη μόνον Α. 21. δνο~σ*βονσιν Α.
δυσο-ίβίσιν ΕϋχΙ. 8ΐ3ΐΐΓΠ ϊπίρριμμίνα Α. Β. άπιρριμμίνης Ε(1(1. 25• Γοΰι
ηδδΐιιτιρίυιτι εχ Β.
 ϋί. 6. ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. Π. 423

πορθμευουσι γαρ εϊς υμάς άπερ αν αύτοϊς εντείλωμαι δια

τοΰ ΥΙνευματος. άλλ' ολιγωρείτε τάχα που καϊ άλυετε ε
σφοδρά καϊ προς μονούς τους παρ αυτών εσθ' οτβ λόγους,
τι γαρ όλως, είπε μοι, δια τούτων ώφελεΐσθε ; ποϊος υμάς
5 εισεδυ φόβος ; η τίνα μεταβολην έσχηκατε προς το άμεινον ;
εν πολει μεν γαρ ει άναφωνηο-ειε ιτ&λπιγ^, τον παρ εχθρών
ηκοντα καϊ κεκινημενον περιαγγελλουσα πόλεμον, τις οΰτως
ανάλγητος, ως μη πάντη τε και πάντως τον εκ τών εσο-
μενων κακών ύποδεξασθαι φόβον ; α'ι δε εμάι σάλπιγγες
ίο ου διαλελοίπασι προαναφωνοΰσαι τα μέλλοντα, άλλ ώφε- Λ
λεΐσθε μεν παντελώς οϋδεν, μανθάνοντες δε οτι καταδηωθη-
σεσθε παρ' εχθρών, κατευμεγεθεΐτε λίαν τών εις τοΰτο
δειμάτων, ώς τάχα που και διαγελάν, ως εικαϊόν τι χρήμα,
την προαγόρευσιν, κα\ μην κάκεΐνο βοάν το σύνηθες καϊ
1 5 τοις άπονοονμενοις εντριβές "Ή ορασις ην ούτος ορά εις Ε™11•
" ημέρας πολλας και εις καιρούς μάκρους ούτος προφητεύει."
τί ούν ηγεΐσθε φορτικούς τους οιονεί σαλπίζοντας, ει μηδέν
ηγεϊσθε τους λογούς ; άλλ ίσως εκείνο φάτε, ώς ου μετρίως β
καταλυπεΐ τών πραγμάτων ή εκβασις. άρα ούν εο-τα.ι χα
ζό χωσις εν πάλει τυχόν, η» Κύριος ουκ εποίησεν ; ομοιον ώς εϊ
λεγοι Μη άρά τις εσται τών εν άνθρώποις ικανός εΐς γε το
δύνασθαι κακώσαι πολιν η νόσοις η πολιορκίαις η καρπών
καταφθοραΐς η καϊ καθ' έτερον τίνα τοιούτον τρόπον ; ει δε
ανθρώπων μεν οΰδε\ς τα τοιάδε δρασειεν αν, κείται δε μάλλον
25 6ΐ> εξουσία και δυνάμει θεοΰ, τί τοις προαγγε'λλουσι χαλέ- & 279 Α.
παίνετε ; καίτοι μεταγνώναι δέον, και ταϊς ε\ς τοΰτο ροπαϊς
εκμειλίσσεσθαι τον λελυπημε'νον κα\ κακοΰν Ισχύοντα τους

Ι. ϊντίλλομαι Εάά. ίην. Α. Β. 2. άλλ' ΟΠ). Β. αλΰίτϊ] άλλοιάτ* (βίο)

Εάά. 3• *"" 0Ιη• λ. ίσΘ ότ« τοϊτ παρ* αυτών ίην. ΟΓάίηε Α. 4• ώφ*-
ΧΐΙσθ* Α. ώφίλησθι Εάά. 5• V οιη• Α. τό οηι. Α. 6. άναφω-
νήσίΐ Α. 9• νποδίξασδαι Α. (ϊσ&ίζασθαι Εάά. ΙΟ. προαναφΛ + τ*
Εάά. ώφ(\(ίσθ(] Χίο οοΓΓβχί. ώφιλι'ισθαι Α. ωφί\ησθ( Εάά. 12. 7ταρ']
κατ Α. Ι3• το ρΓΟ τ» Α. 19. πράξίων Εάά. 21. Μι)
ακβαιηρίυιη βχ Α. Κ. 2$. διαφθορά \. και αββηιηρίυιη εχ Α. τοιούτον
"πι. Α. 24- το οηιίΐΐβοαηΐ Εάά. 25. «V οηι. Α. 20. καίτοι]
και το'κ (βίο) Α.
 424 Β. ΟΥΚΙΙ,υ ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. ϋί. η, 8.

ημαρτηκότας. καχίαν δη ουν εν τούτοις νοησομεν πάρα

θεού γινομενην εν πόλεσι, ού φαυλότητα" μη γένοιτο" κα-
κωσιν δε μάλλον, ήτοι την εφ' ότωούν όργην τε κα\ κινησιν,
ην τοις άμαρτάνουσιν επαρτησειεν αν, επιστρεφειν άναπειθων
Ρβ. χχχι. £π\ τ£ πρεπωδίστίρα. γεγραπται γάρ Οτι " Έν κημω και 5
1) " χαλινω τάς σιαγόνας αυτών αγζαις των μη εγγίζονταν
ι Τίιη. ϋ. « ττρο^. σ€'" (πειδη γάρ εστίν αγαθός, και " πάντας άνθρώ-
" πους θέλει σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθεΐν,
καταβιάζετα'ι πως τοις 4ζ όργης επί το αμεινον, και μεθίσ-
τησιν εύσθενώς «τθ οτβ τοις δείμασι κάί ταΐς άπειλαΐς, ους ίο
ουκ άναπε'ιθει λόγος και η των συμφερόντων ύφηγησις.

7 Διότι ού μΗ ττοιηοη Κύριοε ό Θεόε ττράΓμα, εάν μΗ άποκαλύψΗ

παιδείαν αϋτοΰ πρόε τούε δούλουε αύτοΰ τόύε προφΗταε•
8 λέων έρεύζεται, και τίε ού φοβΗθΗσεται ; Κύριοε ό Θεόε έλά-
λΗσεν, καϊ τίε ού προφΗτεύσει; ΐ5

Οΰχ ο'ι προφηται, φησι, τα. ε£ όργης επάγουσι' πόθεν ;

άνθρωποι γαρ και αύτοι καθ' υμάς ύπάρχουσι την φυσιν,
τετίμηνται δε παρά θεού τψ πάντα μανθάνειν, α αν βού-
λοιτο πληρούν, κα\ πολεσί τε και χωραις επαγειν η άγαθα
τυχόν η τα λυπεϊν ειωθοτα. άλλ' ϊσωί προς τούτο φάτε *ο
ΝΙανθανετωσαν ει δοκεϊ, πλουτείτωσαν πάρα σου των εσο-
με'νων την γνώσιν, διατρανούσθω πάντα αυτοϊς τα μυστήρια"
ά λαλειτωσαν δε μηδενι, μήτε μην τάΐς των άποσειομε'νων
αυτούς άκοαΐς ενηχείτωσάν τίνα. τι οδν προς ταύτα πάρα

Ι. ονν ίΐκκιιπιμίιιιη βχ Λ. Β. νοησωμιν Α. πάρα θιον ροβΐ πο'λίσι Ιγ. Εάά.

2. γινομίνην Α. 5• *<ιμ<ί> 1•-<1ι1. δίαΐίιη Ηββο και χαλάω 8<χε35βηιη|
βχ Β. (Αΐβχ.) χαλινω κα\ κημω ίηνβΓΒΟ οπίίιΐθ Α. (ν3ΐ.) 6. αυτών ίβββΐ 111
Εάά. ίο. ϊσθ' ο« οπι. Α. ιι. άφήγησιι Α. 12. ποιήσιι Α. ό Θ»ογ
οπι. Ρ. Ε(1ά. (Οο.) 13. αυτού ρηιιβ αβοεκβϊΐ βχ Α. Β. (Αΐβχ. XII.) ΡοβΙ
δούλου; αύτοΰ 3(1(1. πρ6{ Ρ. Έ.άά. (Οο.) 14. ό θίοΓ οπι. Ρ. ΕόΜ. (Οο.)
Ι5• ού προφητινσίΐ Α.Β. ού μη προφητίύστ) Ρ. Εάά. (Οο.) ΐ6. ιτόβί»]
8ίθ οοΓΓβχί. ποθίν Α. ποθιν Εάά. 17. «σι καθ' ΰμαε ρΓΟ καθ' ΰμαι ίττάρ-
χονσ• Εάά. 19. ή 3β8ΐιιηρ1ιιιη βχ Α. 2ο. τα οπι. Β.
23. μητι μην] 8ίθ ΟΟΓΓβχί. μήτι μιν Β. Εάά. μη&ϊ Α. 24• άκοαίί] + μΐ&* Α.
ΚΐΗΐίΐΓ) ΐνηχήτωσάν Α.
 ι»• 9• ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. II. 425

θεού ; Αεων ερεύ^ετΛί χλ) τις οϋ φοβιβηο-ετα,ι ; €Ϊ γάρ εν τω

βρυχάσθαί φησι τον λέοντα, το παναλκεστατον τών θηρίων,
ουκ αν γένοιτο τις άτ€ράμων ούτως και σοβαροί, ως μη εισ-
δεξασθαι πτοίαν, πώς αν θεού Καλούντος του πάντων επε'-
5 κείνα, και άπαγγελλειν αύτοΐς προστάττοντος α μανθανουσιν,
ουκ αν εδεισαν τον προστεταχότα ; ου γάρ εϊσι καθ' υμάς
καταφρονηται και άτεγκτοι, και εν μηδενι ποιούμενοι λόγω ε
τα τψ πάντων δοκοΰντα Αεσπότη. πανταχη τοιγαροΰν
ασφαλίζεται τους αγίους, και αποσοβεί των προφητών τας
ίο εκ των εθελοκακούντων βλάβας. τοΰτο δε ην έτερον ούδεν η
της καθηκούσης φροντίδος άζιούν. το γάρ εκ μέσου ποιεΐ-
σθαι τους Ιατρούς, έτερον ούδεν αν είη η άνεπικουρητους
αποτελεϊν τους ηρρωστηκοτας. τούτο τοι και δια φωνής του
μακαρίου Ααυεϊδ προαναφωνεΐ λέγων " Μτ) απτεσθε τών ν», οϊν.
15 " χριστών μου και εν τοις προφήταις μου μη πονηρευεσθε,
και προς αυτούς οε που φησι Ά,αι εσται ο απτομενος υμών, £
" ώς ό άπτόμενος της κόρης του οφθαλμού αύτού.' αδικήσει & 280 Α.
γαρ ού μετρίως την εαυτού ψυχήν 6 τοις τών άγιων κεφαλαϊς
επιτρίζων τους οδόντας και άνοσίως επιφυόμενος και τι καϊ
2 ο τών έκτοπων επάγειν ού παραιτούμενος.

Άπα/τείλατε χώραιε εν Άσσυρίοιε και επί τάε χώραε τηο Αϊ- 9

Γύπτου καϊ εΓττατε ΣυνάχθΗτε έπί τό όροε Σαμαρείαε, και
ίδετε θαυμαστά πολλά έν μέσω αϋτΗε καϊ τΗν καταδυναστείαν

2. φησι ρ09ί λι'οιτα Ιγ. Α. 3• όντως ονα. Α. δίξασθαι Β. 6. ουκ

αν ϊίίΐσαν] οίκοΰν ηοΊισαν Α. 7• άτακτοι ρΓΟ άτεγκτοι Β. μηδίνΐ] οΰΒινΙ Κιΐϋ.
8. πανταχού 'άά. ΙΟ. ΐκ αββηπιρίιιιη βχ Β. 12. ΐτιρον
ονδιν αν ιίη Β. ίϊη άν ίπρον οΰ&ϊν Α. ίτίρον ϋεεβΐ ίη Ε(1(1. Ι3• αττο-
τίλ€ΐΐ' Α. ίάν Β. ΐπιτί\(1ν Εάά. ποι ρΐΌ τοι Α. Πιιεο τοϋ μακαρίου (ΙββιιηΙ ίη
Έάά. 14- προανιφώνιι Α. 8ΐ3ΐίπι λίγων αϋβιιιημίυιη βχ Α. Β.
15- Ηβεο και (ν—πονηρ(ί(ο-θι (ΙεκιιηΙ ίη Εάά. 1 6. φησι] + ταύί "Ρ°-
φήτας Εάά. Ι7• οφθαλμού αϊτού] αΰτοΰ (ΙεείΙ ίη ΡοηΙ. μου ρΓΟ αυτοί
βάάίί ΑιΛ. ιρ. και τι] η τι Α. δίΒΐίηι και 3«8ΐιπιρ1υπι εχ Β.
20. ήταγαγΑ) Α. 31. «π τάί χώρας] «'ττϊ ταίί χώραις Ρ. Ε(1ά. (ΧΙΙΛ
Νΐίΐΐίηι (ν γη Αιγύπτιο ρΓΟ της Αιγύπτου Ρ. ΐ.άά. (42. βΐ.) 22. Ατι] «ΐί Ρ.
Εάά. (Οο.) "23. την »88υπιρΙιΐΓη βχ Β. (Αΐβχ. λΙΙ).
νοι. ι. 3 '
 426 Β. ΟΥΒ,ΙΕΙΛ ΑΕΕΧΑΝΌΚ. ϋί. 9-ιι•

Ι) τΗν έν αύτΗ. και ούκ εχνω ά εσται εναντίον αϋτΗε, λέρβι

Κύριοε, οϊ θΗσαυρί^οντεε άδικίαν και ταλαιττωρίαν έν ταΐε
ιι χώραιε αυτών, δια τούτο τάδε λέρει Κύριοε ό Θεόε Τύροε
και κυκλόθεν η γη σου έρΗμωθΗσεται, και κατάΕει εκ σοΰ τΑν
Ισχύν σου, και διαρτταΓΉσονται αϊ χώραί σου. 5
'Α7Γ€ίλεΐ δη πάλιν επάγειν αύτοΐς απερ ην είκος νπομεΐναι
και παθεΐν τους εις τούτο λοιπόν άφιγμε'νους φαυλοτητος, ως
ο και άποθρώσκειν θεού, και προφηταις επιτιμάν, καϊ άλογη-
σαι παντελώς των δια Μωυσεωϊ τεθεσπισ μένων. ιστεον δε
οτι διαπεφώνηκε πάλιν εν τούτοις η τε των Εβραίων εκδοσις, ίο
και ή των έβδομηκοντα γραφή. 'Έβραΐοι μεν γαρ εκδεδω-
κασιν Απαγγείλατε χωραις εν Άζωτίοις χα) επ\ τας χωράς
της Αιγύπτου" οϊ δε γε έβδομηκοντα Απαγγείλατε χωραις ά
Άιτο-υρίοις χα) 'επ) τας χωράς της Αιγύπτου, καϊ Αζωτος
μεν γειτων τάχα. που καϊ όμορος εστί τη των Ιουδαίων (5
α1 χωρά, διωκισται δε λίαν ή των Άττυρίωι/, τουτέστιν, η ΤΙερ-
σών κάΊ Μ,ηδων προς αύτοΐς ο'ιονείπως τερμασι της εωας
κείμενη, φαμεν ούν, οτι το λυπούν ούδεν, καν ει Άζώτιω
τυχόν, ήγουν Άο~<τύριοι λεγοιντο' κατ αμφω γαρ άληθεύσει
της θεοπνεύστου γραφής ό λόγος, καθαπερ αμελεί τα εν τψ 2ο
προκειμένω διατρανοϋντες επιδείξομεν. έχει γεμην ιστορίας
άναμνησιν το δηλουμενον εν τη τέταρτη των Βασίλειων
κείμενης, καϊ εν τη δευτέρα των Παραλειπομένων ποιησομαι
β δε την αφηγησιν ευ μαλα συνεσταλμενως, ως αν μη δοκοίην
εν είδοσι μακρηγορεΐν. 25
Βεβασίλίνκε κατά καιρούς εν τοις Ίεροσολύμοις ό Μα-
νασσης, ος Έζεχίου μεν ην υιός, έτερότροπος δε λίαν και

Ι. Την ϊ88111Ι>ρ111Π) βΧ Α. Β. ΟΠΒ. Ρ. Ε44. (22. 8,1.) α] ο Α. 2. (ίίιικι,

Ε(Μ. (ΰο.) 4• κνκλωθίν Β. την οία. Α. (Α.ν.) αϊ ϊηΛτι 283 6η. ϊηνίΐο Ρ.
6. ΐπαγαγί'ιν Α. Π)£. 8. και ρπιτηιιη άεεβΐ ϊη Έύά. ΙΟ. πάλιν
■ιοοοδίάΐ εχ Α. μάλλον ρΓΟ πάλιν Β. 12. άτι ταίς χωραιι Β. Κ(1ι1. ϊηνίΐο Α.
13, Ι4• ΑΙ) Αιγύπτου αά Αιγύπτου Ιηιηκϊΐίΐ. Β. 13. >» οηι. Α.
Ι4• Άσσνρίοΐΐ Α. Άσσνρία Εά<3. 17. τίλμασι Α. 19. λίγα»ται
ΈΛά. 21. οΊασαφοϋντα Η(], ίην. Α.Β. γ*μην Α. μίν Έάά. μΐν μην (βίο) Β.
23. «ιμί'ιη/ν Εάά. ιτοιήσομιθα Α. 24. οοκοίίν ρΓΟ ϊοκοίη* ά> Α.
26. το'ΐ! εΐ ό α88υπιρΐ3 εχ Α.Β.
 ϋί. 9-η. ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. Π. 427
της τοΰ πατρός ευσέβειας ώς άποτάτω. γεγονε γαρ άνηρ
πονηρός και προς πάν ότιοΰν των έκτοπων εύκολος, βδελυρός
κα\ είδωλολάτρης, και ταϊς των δαιμονίων άπαταις ου με
τρίως προσκείμενος, ούτος άνεδείματο βωμούς και τεμένη *χιβ5'
5 τω Βάαλ, προσκεκυνηκεν άπάση τή στρατιά του ουρανού, 2Χ^(
διηγαγεν εν πυρ), τα. ίδια τέκνα, συγκεκρότηκεν οϊωνοσκοπους, » 281 Δ.
και τους οις μελέτη το ψευδοεπεΐν, τους οϊομενους μεν τι
των αναγκαίων ειδεναι, μη μην ετι καΐ ειδοτας, λαλοΰντας
δε μάλλον τα. άπο καρδίας αυτών, και τρόπος ην τάχα
ίο παντελώς ουδείς της άπασών εσχάτης ψαυλότητος, τοις εκεί
νου θελημασιν ανεπιτήδευτος, αύτοΰ δε βασιλεύοντος έφη
που θεός δια φωνής προφητών περί τε της Ιερουσαλήμ .
και άπάσης δε της Ιουδαίων χώρας " Ίδου εγώ επάγω επί ^βΓ• .
" τον λαον τούτον κακά, ώστε παντός άκούοντος αυτά, ° * ?*β•
' χχι. 12.
ΐ5 " ηχήσει αμφότερα τά ωτα αύτοΰ." επειδή δε τετελεύτηκεν
6 Μανασσης, διαδε'χεται το σκηπτρον Άμως ό υιός αύτοΰ, ν>. 1 8
της τοΰ πατρός φαυλότητος άποδεων ούδεν' τετίμηκε γαρ
οσα κακεινος. ετη οε μονά οιεβιω ουο. είτα μετ εκείνον , ' *
κεχρισται πάλιν ε'ις βασιλέα Ίωσίας ό υιός αύτοΰ, σοφός
2 ο κα\ άγχίνους άνηρ, καϊ τών οτι μάλιστα φιλοθεωτατων .
αύτον προεκηρυττεν άφιγμενος είς Βαιθηλ ό άνθρωπος τοΰ
θεοΰ, Ίεροβοάμ εστώτος επι τοΰ θυσιαστηρίου κα\ εγκαινί-
ζοντος ταϊς δαμάλεσι την εορτην' εφη γαρ ούτω " θυσία- ο 3,Κοκ•
" στηριον θυσιαστήριον τάδε λέγει Κύριος Ιδού υιός τίκτεται
* 5 " τω οΐκω ΔαυεΙδ, Ίωσίας όνομα αύτω, και θύσει επί σε
" τους Ίερεΐς τών υψηλών τών επιθυόντων επι σε, κα\ οστά
" ανθρώπων κατακαΰσει επι σε" βεβασιλευκώς γαρ ό *χϋί&"
Ίωσίας, καθεΐλε μεν τά τών ειδώλων τεμένη, κατεσκαψε 4Κ1<1'

Ι. άπωτάτω Α. 3- Τιμονιών Β. δαιμόνων Α. δαιμόνων Κ(ϊ(1. 5• τ¥

Βάαλ] τη Βάαλ Α. πια;. 6. ίν οιη. Α. 1- μίν οιη. Α. 8. μην
ϊτι Α. αΥι/τοί Β. Εάά. 9• αύτον (βίο) Εάά. βηΐε ΜΪ£ηε. 1 2. Προ
φήτου Εάά. τι ονα. Α. Ι3• πάσης Εάά. Ηΐαΐίιη θί αβδίιπιρΙιίΓη εχ Α. Β.
Ιουδαίας Κιΐίΐ. 1 6. Άμως ό Β. ό Άμως Α. Άμων ό Εάά.
ι8. διφ'ιωσ* Α. 24• Αβ8ΐιπιρ(3 θυσιαστηριον εχ Α. Β. τάί5( εχ Α.
25• θήσιι Β. 20. τους ΐπιθύοντας Β. (19 •1.) 27. ό 388ΐιηιρίηπι εχ Α.
28. δ< ροβΐ κατίσκαψ* αάά. Εάά.
3!2
 428 Β. ΟΥΚΙΙ^Ι ΑΙΕΧΑΝϋΚ. ϋί. 9~"•

τα θυσιαστήρια, κατηφάνισε τα άλση, κατεκαυσε το άρμα

του ηλίου, κατεσφαξε τους ιερείς των υψηλών εν Βαιθήλ,
οστά ανθρώπων ενεπρησεν επί τω θυσιαστήριο) τών δαμα-
ιΐ λέων, ηλασε τους γνώστας, ψευδοπροφήτας δη λέγω και
ψευδομαντεις και εγγαστρίμυθους, εκελευσε κρατεϊν κα\ 5
Ίσχυαν ό» τω Ισραήλ τα δια τοΰ πανσόφου ΝΙωυσεως
τεθεσπισμενα' επ αύτοΰ τεθύκασι τον άμνον, κα\ το πασχα
τετελε'κασιν εν τοϊς Ίεροσολύμοις. επειδή δε ην αγαθός
κα\ γνήσιος μετά θεοί), πέμπει προς Όλδαν την προφήτιν,
διαπυνθανεσθαι ζητών, ει καταλήξει της οργής ό τών όλων ίο
Δεσπότης, ει εν καλώ κείσεται της ευημερίας 6 Ισραήλ,
ο κα). αργήσει λοιπόν τα. δια φωνής προφητών επ' αΰτω
4 Ηβ8. προαπηγγελμενα. ή δε προς αυτούς " Τάδε λε'^εί Κύριος
»α 6η. " ό θεός Ισραήλ Είπατε τω άνδρ) τω άποστείλαντι νμας
" προς με Τάδε λέγει Κύριος Ιδού επάγω κακά επι τον 15
" τόπον τούτον κα\ έπ\ τους ενοικονντας εν αϋτφ πάντας
" τους λογούς τοΰ βιβλίου ους άνεγνω βασιλεύς Ιούδα*
" άνθ' ων εγκατελιπόν με, και εθυμίων θεοίς ετεροις, σπως
" παροργίσωσί με εν τοις εργοις τών χειρών αυτών, καΙ
282 Α. λ " εκκαυθήσεται ό θυμός μου εν τω τόπω τούτω κα\ οϋ 2ο
" σβεσθήσεται. και προς βασιλέα Ιούδα τον άποστεί-
" λαντα υμάς ζητήσαι τον Κύριον, τάδε έρεΐτε προς αυτόν
" Τάδε λέγει Κύριος ό θεορ Ισραήλ ΟΊ λόγοι μου ους
" ηκουσας, άνθ' ων ήπαλύνθη ή καρδία σου και ενετράπης
" απο προσώπου Κυρίου, ώς ηκουσας οσα ελαλησα επ\ τον 25
" τόπον τούτον καϊ έπ\ τους ενοικοΰντας αυτώ, τοΰ είναι εις
" άφανισμον και εις κατάραν, και διερρηζας τά ιμάτια σου
" κα\ εκλαυσας ενώπιον μου, και γε εγώ ηκουσα, λέγει Κύ-
β " ριος. ούχ ούτως" ιδού προστίθημί σε προς τους πατέρας
3- €7τί τώ θυσιαστηρίω Β. «VI τοΰ θυσιαστηρίου ΕΗ(]. 6. τον πανσύφοι
αϋϋΐιιηρία βχ Α.Β. 8. ϊν τοϊγ αββαηιρία «χ Β. «πι τοίί Α. 9• όλβο» Α.
προφήτην Έ,άά. ΙΟ. 8ιαπυθίσθαι Α. κατάληξα Β. κατάληξα* Α.
κατιληξί Έάά. 12. «τ' αΐιτων ΈΛΑ. Ιβ. ίδοϋ] + «V*• Εάά. ( V**.)
ΐ6. (V αΰτω Β. (ίο, 93• Ιθβ.) αυτόν Α. (Α.Υ.) αΰτω ΐ,ΑΑ. 23• /">" 0Γα• Α.
24. απαλϋνθη Ε(1α. 20. αυτοί/ Α. (Λ.ν.) 8ΐΗΐίηΐ τοΰ (ΙεββΙ ίη Εάά.
29• Η»€0 οΰχ ουτωι ιΙοΜίηΙ ίη Εϋΐΐ.
 πι. 9-ιι. ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. Π. 429

" σου, και συναχθηση εις τον ταφον σου εν ειρήνη, και ουκ
" οφθησεται εν τοΐί οφθαλμοί: σου εν πάσι τοις κακοϊς οις
" εγω εϊμι επάγων επ\ τον τόπον τούτον κα\ £πϊ τους κατοι-
" κοΰντας αύτον."
5 Και πεπληρωται μεν ή ύπόσχεσις. άνεβαλετο γαρ την
όργην ό των όλων Δεσπότης τον της βασιλείας αύτοΰ και
ρόν ήσαν δε τριάκοντα τε ετη κα\ εν. εν δε γε τω λοίσθω \^'
καιρώ κατεστράτευσε της Βαβυλωνίων ό Φαραώ Νεχαω —ΙΙ1ν•
της Αιγυπτίων ό ηγούμενος, κα\ της ένεγκούσης εξεθει παν
ί ο στρατιά, επεώη δε ην Ίωσίας εν ΰποψίαις, μη αρα την ο
Ιουδαίαν καταδηώσων άφίκετο, τον πολέμου νόμον ώπλ'ι-
ζετο, και υπαντιάζειν ήθελεν. ό δί άποχωρεΐν έκέλευεν,
έπειγεσθαι φησας επί τον ποταμον Έιΰφράτην, κα\ εις την
των Άσσυρίων άποκομίζεσθαι χωράν, επειδή δε κάί μετά
ΐξίτοΰτο περιττώς άντεταττετο, πλήττεται μεν εν τω πολεμω'
τεθνεως δε λοιπόν οϊκοι τε κα\ εν τοις 'ϊεροσολνμοις ύπο των
οικείων άνακομίζεται, καΙ κεχρισται μεν εις βασιλέα Ίωαχας
ό υιός αΰτοΰ. τρίτον δε μόλις διατελέσαντα μήνα μετεστησε
των σκήπτρων ό Φαραώ Νεχαώ, κα\ δεσμεύσας είχεν εν ά
2 ο ΑΙγυπτω τηρουμενον. επ\ πολλοίς δε χρημασι κατενευσε
μόλις βασιλεύειν εν τοις Ίεροσολύμοις τον 'ΈΙλιακεψ ήγουν
Ιωακείμ, υ'ιον οντά καΙ αυτόν Ίωσίου. κατεβιαζετο δε ούτω
τον Ισραήλ, τους τε εν τη Έ,αμερεία. φημι, κα\ τους εν τοις
Ίεροσολυμοις, ως καϊ δασμούς επιθεΐναι τοις άνα πάσαν την
2 5 Χ&ραν, και τέλη παρά πάντων ζητεΐν. εχόντων δε ωδε των
πραγμάτων, καϊ διέποντος την βασιλείαν Ιωακείμ, άνεβη β
Ναβουχοδονόσορ. κατεκρατησε δε ούτω των Ιεροσολύμων,

3• ϊνοικοΰνται Α. 5• 'Ι Ίβββΐ ίη Κάά. 7• <Τ77 τριάκοντα τγ ίην.

ΟΓαίηβ Α. γ οιη. Α. ολίσθω (βίο) Α. 8. βαβυλωνίων Α. ΰαβυλωνοί Ε<Μ.
Νΐηΐίπι ό »88ΐιιηρΙιπη βχ Α. Φαραώ Α.Β. Φαρσών Εάά. <). ΐνιγκούσηι Α. Β.
ΐντγκαμίνης Εθπ. II. Ίούία ΈΑά. 15• περιττό! (δίο) Α. 8ΐΗΐίιη
άντετάττετο Α.Β. σννετάττετο Ε(1<1. 17. άνακομίζεται Α. άνεκομίζετο Ε(1(1.
ΐ8. ο «πι. Α. 10. Φαραώ Β. Φαραων Α. Εύά. 20. κατένενε Α.
21. μόλις οτα. Α. το'ις 38$υιηρΙυπι εχ Β. 23. τη 61 τοϊγ ΗεβυηΙ ίη ΈΑά.
24• την (Ιεββί ίη ΈΑά. 25. τα λιπαρά ρΓΟ τέλη παρά (δίο) Β. 8ί
;ι—οιιιιρίιιιη εχ Α.Β. 20. πράξεων Ει1(1. 27• "ΰτω οπι. Α.
 430 Β. ΟΥΚΙΙ^Ι ΑΙ,ΕΧΑΝΌΚ. Ά.9-ιι.
ώς έλεϊν μεν εϊ? δούλον τον Ιωακείμ, δασμολογήσαι δε καϊ
αυτόν, χα), πάσαν απλώς καταδηώσαι την πάλιν. καΙ ου
μέχρι τούτων έπεμέτρει θεός τοίς ανόσια πεπραχοσι την
συμφοραν, προσετίθει δε τι και έτερον δυσαχθές τε και
φορτικωτατον. από πάσης γαρ της περιοικίδος γης τε και 5
χώρας, από τε "Σύρων, φημί, Ύνρίων τε καϊ Άζωτίων,
283 Α. α Ιδουμαίων καϊ Μωαβιτών ληστρικά συγκροτήματα κατά
τόπους έκθέοντα την τών Ιουδαίων κατεληΐζοντο γην. γέ-
7 ΪΆΤ: γραπται γαρ ούτως έν τοις ΐίαραλειπομένοις " Τότε ηρζατο
XXXVI. 4*
ί• " V Ύν φορολογεΐσθαι του δούναι το άργύριον επί στόμα ίο
" Φαραώ, κα) έκαστος κατά δύναμιν άπητεϊτο το άργύριον
" και το χρυσίον παρά τού της γης βασιλέως, δούναι αυτό
" Φαραώ Νεχαω. είκοσι και πέντε ετών ην Ιωακείμ εν τώ
" βασιλεύειν αυτόν, κα\ ένδεκα ετη έβασίλευσεν εν Ίερούσα -
" λημ, κα) όνομα της μητρός αυτού Ζεχώρα θυγάτηρ Νηρίον ι$
ο " έκ Ραμα, κα\ έποίησε το πονηρόν εναντίον Κυρίου κατά
" πάντα οσα εποίησαν ο'ι πατέρες αυτού, εν ταϊς ημεραις
" αυτού ήλθε Ναβουχοδονάσορ βασιλεύς Βαβυλώνος εις την
" ΎΠν> και νν αυτώ δουλευων αύτος ετη τρία και άπεστη άττ'
" αυτού, καϊ απέστειλε Κύριος επ' αυτούς τους Χαλδαίους, 2°
" και ληστηρια Εύρων κα\ ληστήρια Μωαβιτών και υιών
" Αμμων και της Σαμάρειας."
Ται;7£ δη πάντα συνέβη παθείν έξυβρικότα τον Ισραήλ
εις τήν τού θεού δάξαν, καϊ άνοσίως κατεφθαρμένον επι τό
ΗίβΓ. 1 βουλεσθαι προσκυνεϊν " τοϊς εργοις τών χειρών αυτού," καθά 25
γεγραπται.
Ι. Ιωακείμ Β. Έλιακάμ 1-2(1(1. 8ΐ3ΐϊπΐ δασμολογήσαι— καταδι/ώσικ Α. 3•°"
νόσιον Εάά. 4• προσιτ'ιθη 'ύά. τί ιΐρβκΐ ίη ϋβά. ρ. γαρ] θ( Α.
ΙΟ. ΗΐιβΟ ή γη (ΙεβυηΙ ίη Εθά. ΐπίσταμα ρΓΟ ϊπι στάμα Α. II. αττπτίί (βίε) Α.
12. βασιλίωί οιη. Α. 13. ην Ίωακ(\μ Ιιοο οπίίηε Β. ην οηι. Α.
15- Ι Ι.ιοο καϊ όνομα—ραμα (3εδπηΙ ίη Εϋη1. ραβα ρΓΟ ραμα Α. ΐ6. ϊνώπιον Α.
(ΐ9> Ιθ8.) ιδ. βασιλινς ΏαβνΧωνο! ίίεβυηΐ ίη ΕαΜ. 19- αντω οΌνΚινων Α.
ΐονληιων αχιτγ Εάά. 8ΐ3ΐίτη αύτόι 358υπ)ρΙιΐηΊ βχ Α. Ηβεε και αιτιατή απ [απ
οιη. Β.] αυτού 388ΐιπιρΐ3 βχ Α. Β. 2θ. <π Α. <ΐ( Β. Κίΐιΐ.
21. ληστηρια Σύρων Β. ληστηρίας ινρων (βίε) Α. ληστηρια Τνρων Εάά. ληστηρίαε
(βίο) ίίβηιπι Α. 22. Άμίον Εάά. και Α. κατά Β. Εαά. 23. »£ι>-
βμικότα] ως ύβρ. Εάά. ίηνίΐί* Α. Β. 24. Ατι τω Α. 25. αυτοί Α.
αΰτων Β. Κι1(1. 8(3ΐίπ) καθά γίγραπται 388ΐιΠΊρΐ3 εχ Α.Β.
 ίϋ. 9-ιι. ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. Π. 431

ΕΊρημενης δη ουν άποχρώντως ημΐν της ιστορίας, φέρε

το ρητον επιτροχάδην επιόντες τα εικότα λεγωμεν. Απαγ- ο
γειλΑτε χαραις εν Άο-ο-υρίοις χα) 'επ) τα,ς χωρΑς της Αιγύπτου
χα) είπατε Χυνάχνητε επ) το ορός της ^Αμαρείας χα) 'ίοετε
5 ν&υμ-Αστα. πολλά, εν μέσω Λυτής χα) την χα,τΛάυνα,ο-τεία,ν την
εν Αυτή. μονονουχί γάρ φησιν Άπαγγελλετω τις ί] τάχος
Αίγυπτιοις καί Άσσυρίοις, καί καταθεόντων εύσθενώς τα
ορη ~Χαμ.Αρειας ήτοι την χώραν αύτην όρεινην γαρ είναι
φασιν. οι δε έπειδάν ηκωσιν οψονται εν αύτη Θαυμαο-ΤΑ
ίο πολλά χα) άδόκητον χαταουναττείαν. οι γάρ πάλαι νικών
τας, ελεεινοί καί 4ν δουλοις έσονται φησιν, οι όφρΰν ά
ανασπώντας την ΰπερτενη κατά πάντων, ώς έπος ειπείν,
των εθνών, οικτροί κείσονται καί κατερριμμενοι και νπο
πόδας έχθρων, καί τοσαύτην ΰπομενοΰσι χαταουναστείαν,
ΐ5 ώς άγαπητον ηγείσθαι το σώζεσθαι, καί ζην Ιν δουλεία,
καί δασμούς είσφερειν τοις νενικηκοσι. άλλ ουχ 'εγνω φησίν
η Σαμάρεια α Ϊο~ται εναντίον Αυτής, τουτέστιν α συμβησεται β
κατ αϋτης. είτα που λοιπόν οί θηοΆυρίζοντες ΑοιχίΑν χα)
τΑλΑίπωρίΑν εν τΑ~ις χωρΑΐς Αυτών ; τι γαρ ωνησεν η πλεο-
2ο νεζία φησί, καί το σωρευειν αυτούς αμαρτίας, δια το μη
θελειν ε'ιδεναι τά θεοΰ ; άρ ούν μέχρι της Άσσυρίων τε
καί Αιγυπτίων εφόδου τα της συμφοράς τοις ησεβηκοσι
κείσεται ; ουδαμώς φησί. Λλ τούτο τά,αε λέγει Κύριος ό
Θεός Τύρος χα) χυχλόθεν ή γη ο~ου ερημωνηο-ετΑΐ, χα) ΧΑΤΑΪει
-Γ> ίκ σου ίτχύν <του, χα) όιαρπαγήοΌνται αί χωραι ο~ου. το δε
Ύυρος χα) χυχλόΰεν, ώδε που νοήσεις, άπο Ύύρου, φησί, β 284 Α.
καί άπο της κυκλόθεν και περιοίκου γης έρημωθηο-ετΑΐ <του

Ι. ήμ'ιν οι». Ι!. 2. Ιόντα Α. 8ΐαΐίιη τα ιΐκότα (ΙεδΙίηΙ ί» Κ(1(1.

3- *ν 'Ασσυρίοίΐ Α. Άσσνρίας Β. «V Άσσυρία Εάά. 4• ^ί1 ΟΙη• Β.
6. η οτα. Α. "]. «αί ;ι1(. οηι. Α. II. δούλο»-] δουΚιία Εάά.
ίηνίΐίβ Α.Β. ΐ6. δασμό» Κι1(1. ίηνίΐίδ Α. Β. 20. αμαρτίας Β.
άμαρτίακ Α. αμαρτίαν Ε(1(1. τον ])Γ0 τό ίΐΐΐ. Α. 31. τά] + τοϋ Κ(1<1.
ϊηνίΐο Α. τ< οηι. Α. 32. «φόβου ΟΙΠ. Α. ήσιβηκόσι] ήμαρτηκόσι Εάά.
34• κνκλωΟιν 11(1. Ηϊε εΐ ίηίτΗ. κατάξπ Β. κατάξη Α. κατάξω Ε(1(1. 35• ίο•-
χνΐ Α. 36. πη ρΓΟ παν Α. 8ΐ8ΐίΐΏ νόησης Ε(1(1. ϊηνίΐϊβ Α.Β. τηι ρΟΒΐ
από αάά. Εάά. ίην. Α.Β. ο.
 432 Β. ΟΥΒΙΙ^Ι ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. ϋί. 12.

ή χώρα, καταθεόντων αύτην, ως εφην, των ληστρικών

συγκροτημάτων, τότε γαρ <του χα,ταζρυσι την ΐο-χυν, αντί
του, πάσα δύναμίς σου συνθραυθησεται, μόνον δε οΰχι
και ατόνησα συγκβκλασμένη, οΰκοΰν, ει λίγοι τυχόν η
των Εβραίων εκδοσις Απαγγείλατε χώραις εν Άζωτίοις, 5
καϊ. ει εχοι πάλιν η των έβδομηκοντα το ϊν Ά(τ<τνρίοΐί,
αληθεύσει κατ άμφω το ειρημε'νον. διηρπασαν γαρ ουκ
\> Άσιτύριοι μόνον, άλλα. γαρ και Σΰροι κα\ Άζώτιοι κατά
πληθυν εκτρεχοντες, και τρόπω ληστείας άδικοΰντ€ς τον
Ίσραηλ. ίο

12 Τάδε λέρει Κύριοε °0ν τρόπον όταν έκσττάοΗ ό ττοιμΗν έκ στό-

ματοε του λέοντοε δύο σκέλΗ η λοβόν ώτίου, οϋτωο έκσττα-
οθΗσονται οϊ υιοί ΊσραΗλ οι κατοικοΰντεε εν Σαμάρεια
κατέναντι φυλβε και εν Δαμασκω.

Επιτηρεί πανταχη, κα\ σφοδρά θαυμάσεις της προφη- 15

τείας την νηψιν. επειδή γαρ ουκ εισάπαν άπολωλεν ό
Ε"• *■ Ίσραηλ, σεσωσται δε " το καταλειμμα" κατά γε την
2!.
ο Ήσαιου φωνην, ίνα μη δοκοίη ψευδόεπεΐν ή αντοαληθεια,
συνεισφέρει πάντως ταΐς προαγορεύσεσι των κακών τον εξ
ήμεροτητος ελεον. ωσπερ το'ινυν, φησι, κορεσθεντος λέοντος, ίο
και το ληφθέν ε'ισαπαζ κατεδηδοκοτος ζωον, ολίγα μόλις
άπομείντ) λείψανα, 2ύο ο-χίλη τυχόν η και αιτίου μέρος, και
ταΰτα κλάοντες οι βοτηρες συλλεγουσιν' ούτω γενησεται
τοις υϊόίς Ίο-ραηλ τοις εν Χα,μΛρΐΐα. και τοις κατοικοΰσιν εν
ά Δα/ΛΛα-χω, τοις χατεναντι φυλής, τουτεστι τοις έχθρα πε- %ι
•
Ι. αΰτην Α. Ι), αντηϊ Β. Κ(1(1. δίαΙΙΠ) ΙΐϋΡΟ ώί ϊφην 08β11Πΐρΐ3 ρχ Α. Β. Ι), των
ληστρικών συγκροτημάτων Α.1). σνγκρ. λι/στρ. ΥΑά. 3• σννθραυσθήσΐται 1>. βί
ίΐκίηιηρϊιιιη εχ Α. Β. 4• λό/οιτο Α. 6. ΐχα Εαά. Γί'ρη^η;ιΐ)ΐίΙιϋ$ Α.Β. 1>.
τα οπι. Α. Ι). Άσσυρίοί! Α.Β. Ι). Άσσνρία Έάά. "]• αμψάηρα \>. 8. γαρ
088ΐιπιρΙαιη βχ Α. ο. ιι. 6 οπο. Ρ. Εάά.(86.) 12. τοϋ οπι. Ρ. (22. βΐ.)
ϊηνϊΐϊβ Α.Β. 13. ο! ρπυβ βββυιηρίαιη βχ Α. (ίηνίΐϊβ 153• ί.Ό. )
14- κατίναντϊ] -(- τηί Εάά. (\τ3ΐ.) ϊηνίΐίβ Α.Β. 15. πανταχού Κάά.
ίηνίΐίβ Α.Β. 17- γί οπι. Α. ιδ. οΌκοϊιν Α. αΰτοαλή&ια Β.
αλήΟίΐα Α. Ι'.ιΐιΐ. 10. συνιισφίριται Α. 8ΐ<ι(ίιη γαρ αάά.Εάά. ίηνίΐίδ Α.Β.
21. απαζ Α. 32. άπομ('ινη Α. άπομίνα Ε(1(1. 23. κλάυντπ Α.
κλαίοντίί Εάά. βουτήρκ Α. 25. γοϊγ ρήαβ οω. Α.
 ϋί. υ. ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. II. 433

φρονηκοσι και άνθισταμενοις άε\ τη τον Ιούδα φυλή. οι

μεν γαρ οίκοΰντις την Χαμά,ρείΛν ηλωσαν κατά κράτος, καϊ
πεπορθηνται παρ' εχθρών, και δαπανησαντος του πολέμου
μονονουχι συμπαντας, ολίγοι κομιδη διεσώζοντο μόλις, και
5 των τεθνεώτων λείψανα μεμενηκασιν εν τη χωρά. ήγουν
κα\ καθ έτερον τρόπον ε%εο-π άιτΟη^αν, ώς εκ στόματος
λέοντος, άπενηνεγμενοι μεν εις την Άσσυρίων, άνεθεντες δ*
κατά καιρούς της αιχμαλωσίας, ύπενόστησαν γαρ ού πάντες, β
αλλ ολίγοι παντελώς των άποκομισθεντων λείψανα, οτι
ίο δ( και την Αα,μΛο-χον άνεϊλε κατά καιρούς ό Ασσυριος
θεγλαφαλασάρ, και μετωκισεν ε'ις την εαυτού γην, παντί τω 4 κ<=8•
0\ λ/ » ? » \ » « ' -α χν'• 7-9•
(ς, καθαπερ εγωμαι' ως γαρ εν τη τέταρτη των βασι
λειών γεγραπται, κεκληταί ποτέ προς επικούρίαν παρ' Όζίου
του βασιλέως Ιούδα, πολεμούντων αύτώ το τηνικαδε Φακεε
Ι5τοί 'Ρομελίου βασιλέως Ίσραηλ, και μεντοι καϊ 'Ραασσών* 285 Α.
βασιλέως Έυρίας. άφιγμε'νος δε τον τε 'Ραασσών άπεκτεινε,
και αύτην ε\λε την ΑΛμα,ο-χόν.
Ει δ« δη τις ελοιτο και επί πάντας ανθρώπους την εκ
τών προκείμενων διάνοιαν άποφερειν, ούκ άπο σκοπού
2ο βαδιεϊται. συνησει γαρ δη και λίαν ορθώς, εκείνο διεν-
θυμουμενος, ώς ηρπασε μεν ό σατανάς καϊ κατεδηδοκε
τους επί της γης, ωσπερ τι θηρίον άνημερον, άλλ' επεφάνη
καϊ βεβοηθηκεν " Ό ποιμ-ην ό κάλος, ό την ψυχην αυτού )) 8. ΊΌλπ.
" θείς ύπερ τών προβάτων" και εζεο-πΛο-εν ημάς, τους τε
2 5 εν τοις ζώσι νπολελειμμενους, καϊ τους ηδη τεθνεώτας. ώς
γάρ φησιν ό μακάριος ψαλμωδός " Ύας μύλας τών λεόν- Ρ3 Ινη-

Ι. τον Ιούδα Β. ίονδα Α. των Ιουδαίων Έ,άά. 2. και οιη. Α.

4• 6ΐ(σώζοντο~\ δκκομίζοντο Έ,άά. ϊηνίΐίβ Α. Β. 6. ώι• οπι. Α. 1ια1κ.•( Β.
7• άνηνίγμίνοι (βίο) Α. ' Ασσυρίων] Άσσνρίαν Ε(1(1. ίηνίΐο Α. !Μ;ιΙπη άνιθίντα
Α. Β. ιΐίΊΐΊ-ίί Έ,άά. 8. γαρ ον πάντα Α. Β. πάντα μϊν ον Ε(1(3. 9• ολίγοι Α.
ολίγα ϋιΐ. ΙΟ. π>/ίίλί κατά καιρονι Α. κατά καιρούί ιΐλιν Β. κατά κ. ίίχιν Ε,άά.
II. γην ;ι*«ιιπιρΙιιιη βχ Λ. 13. Ι ';><■<• παρ' Όζίον ϊδβυπιρία οχ Λ. Β. 14. το
.ΊΝΜΐιηρΙιιιΐ) βχ Α. ΐ6. τότ( ρΓΟ τόν τι Α. 19. των] της (κίο) Κάά.
διάνοιαν Α. δίναμιν Έ,άά. 22. ωσπιρ τι θηρίον άνημίρον Α. Β. καϊ θηρίων
άνημίρων δ(ΐνότ(ρον Έ,άά. 24- και ακ*ιιιιιρΙιιπι ('Χ Β. (Ιΐ'ι'κΙ ίιι Α. 25- <>'
τοΪγ ζ. νπολίλ(ΐμμίνου! Β. νπολιλιιμμίνονς ιν ζωσι Έ,άά. 26. μακάριο!
αϋκυπιρίυιη εχ Α. Β. 8ΐα(ίηα ψαλμωδοί Α. ψαλμωδής Β. ψάλλων Έ,άά.
νοι.. ι. 3 κ
 434 Β. ΟΥΚΙΙ,Μ ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. ίΰ. 13-15.

" των συνεθλασεν 6 Κύριος" και ώς ό Παύλος φησιν

Ηοπι. " Απέθανε και έζησε, Ίνα καϊ νεκρών κα\ ζώντων κυριευστ). *
χίν. 9-

13" Ιερείς ακούσατε και έττιμαρτύρασθε τώ οίκω* Ιακώβ, λέρει Κύριος

14 ό Θεός ό παντοκράτωρ, διότι έν τη Ημέρα όταν έκδικώ άαε-
ο βείαε τοϋ'Ισραπλ έπ αυτόν, καϊ έκδικΗσω έπΐ τα θυσιαστήρια 5
ΒαιθΗλ, και κατασκαφΗσεται τα κέρατα του θυσιαστΗρίου και
15 πεσοΰνται επί ΤΗν ΓΗν. ουΓχεώ και πατάζω τον οίκον τόν
περίπτερον έπΐ τόν οΐκον τόν θερινόν, και άττολοΰνται οίκοι
έλεφάντινοι, και ττροοτεθΗσονται οίκοι έτεροι πολλοί, λεΓει
Κύριος. Ι0

"Επάνεισι πάλιν εις άφήγησιν εναργή των συμβησομενων

τοις ησεβηκόσι, τον αύτον πλειστάκις κατευρυνων λογον εις
ύ ονησιν τοις άκροωμενοις. όθεν οιμαί που το χρήμα συνεϊς ως
εστίν ούκ άκερδες, κα\ ό θεσπέσιος ΙΙανλος επιστελλει τισι
ΡΜ1. ϋϊ. " Τά αυτά λέγειν ύμΐν, εμο\ μεν ούκ οκνηρον, νμΐν δε άσφα- ιό
" λ6Γ." προσταττει δη ουν τους ιερατευοντας μονονουχι
και ύφού την Ιδίαν Ίεντας φωνην διαμαρτνρασθαι τψ Ισ
ραήλ, εκαστά τε σαφώς των όσον ούδεπω σνμβησομενων
προαγορεύειν αύτοΐς. και τίνας αρα νοησομεν ήγουν είναι
φαμεν τους διαπρύσιόν τι βοάν επ πεταγμένους ; αρα τους 2°
β των δαμάλεων ιερέας, η τους των εν έτέρω τεμενει εϊδώλων ;
άλλ' οίμαι τούτο άττίθανον' ού γαρ αν εκείνοι διεκηρυξαν
τά τε σφών αυτών και τα τών έτερων κακά ους αύτοι
ττεπλανηκασι. τίνες ούν αρα λοιπόν οι προστεταγμενοι
τούτο δράν ίιριΊς ; οι εζ αίματος τού Αευι' ού γαρ πάντες 2$

Ι. ό ρηιιβ άεε9ΐ ίη Εάά. ύ αΐΐ. ο πι. Λ. 2. και νίκρών και ζώντων Α. Β.

ζώντων και νικμών Ε[1(1. 4• «δικώ] ϊκδικήσω Ρ. (ΑΙεχ. XII.) -. ττισίνται
Ρ. (22. &].) συγχ£ω Β. Εάά. και σνγχίω Α. (42•) τόκ ρηιιβ οιη. Α. <)• ο**0*
ΐτίροι πολλοί Β. (ΑΙεχ. XII.) οίκοι ΐτΐροι Α. οΓκοι Ζτνροι και πολλοί Ρ. Εάά. (Οο. )
[?τίροι οίκοι πολλοί ναΐ.] 14. Η^εο και ό θισπίσιοι &8δυαιρ(α εχ Α.Β.
8ΐαΙΐΓη ί'πιστίλλίΐ τισι Παύλο; ϊην. οτάίηε Εάά. Ι5• το αντο Α.
ίη. Ίίντας Β. ιίνταί Α. Εάά. τον ρΓΟ τω Α. ι8. σαφώς ΕβδίιτηρΙοιη εχ Α.Β.
οϋδί'πω] οΰπω Εάά. 19. Ηηεο ήγουν «και φαμιν Βίχεβδεπίηΐ ίΐ Α.
20. βοάν Α. φωιχιν Εάά. 21. {'ν ί'τί'ρω τιμίνιι Β. ίτίρων τιμινων η Εάά.
24• Ηϊρο λοιποκ οι αϋϋΐιιηρΐ» εχ Α.Β.
 ϋί. 13-15. ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. Π. 435

συνωλισθηκασι τοις εν Σαμάρεια πεπλανημένοις, οΰτε μην

ηνεσχοντο λάτρευαν ειδωλοις, άποπηδησαντες δε ταυττ/τοι
της "Σαμαρειτών, ύπενοστησαν εις Ιεροσόλυμα, γεγραπται
δε ούτω περ\ αυτών εν ττ) δευτέρα, τών Παραλειπομένων.
5 εστί μεν οΰν ό λόγος περ\ του Ίεροβοάμ• είτα την ένοΰσαν » 286 Α.
αυτω δύναμιν έξηγούμενος " Και ήσαν αύτω, φησιν, Ιούδα 2.Ρλγ
" κα\ Βενιαμίν, και οι Αευΐται κα'ι ο'ι ιερείς οι ήσαν εν «7•
" παντι Ισραήλ, συνηχθησαν προς αυτόν εκ πάντων τών
" ορίων, οτι έγκατέλειπον οι Αευΐται τα σκηνώματα της
ίο " κατασχέσεως αυτών, και έπορεύθησαν προς Ίούδαν εις
" Ιερουσαλήμ, Οτι έξέβαλεν αυτούς Ίεροβοάμ κα\ οι υϊο\
" αντοΰ του μη λειτουργεΐν τω Κυρίψ. καΙ κατέστησεν
" έαυτώ ιερείς τών υψηλών και τοις ειδώλοις καϊ τοις
" ματαίοις και τοις μοσχοις, α εποίησεν Ίεροβοάμ" καϊ
Γ5 " έξεβαλεν αυτούς άπό φυλών Ίσραηλ οΊ έδωκαν καρδίαν
" αυτών του ζητησαι Κύριον τον θεον Ίσραηλ, καϊ ήλθον
" εις Ιερουσαλήμ θΰσαι Κ,υρίω τω θεώ τών πατέρων αύ-
" τών. κα) κατίσχυσαν την βασιλείαν Ιούδα."
Επειδή γαρ ούτοι περ\ ων ό λόγος, ου μετρίως λελύπηντο,
2 ο και συγγενείας καϊ κλήρων άπεληλαμένοι καϊ λειτουργίας
αύτης' επέβαλε γαρ αΰτους Ίεροβοαμ' άναγκαίως αύτοΐς Ι)
δη μάλιστα κηρύττειν προστεταχε τών τε ειδώλων αυτών
και της Σαμάρειας την πορθησιν, ο'ιονείπως παραμυθούμένος
κα\ διδάσκων ότι τα θεού φρονεΐν -ρρημένοι, καϊ τον τών
25 Ολων Αεσποτην ηγαπηκότες, ου συναπολοΰνται τοις άλλοις,
αλλ έξω κείσονται της όργης. 'όταν γαρ, φησιν, έπιφέροιμι

Ι. σϋτΐ μην Β. οΰκ Εάά. 2. ταυττ/τοι 3831ΐπιρΐαηΐ 6Χ Α.Β. 5• Ίιροβοάμ']

8ϊο Εάά. 'Ροβοάμ ? 6. φησι βηΐε και ήσαν (τ. Εάά. Η|;ι(ίιη Ίούδαι ίίά.
7- και βεε. ίΐϋΜΐιιιρΙιιιη βχ Α. 8. προί] «π' Α. 9• ϊγκατίλιιπον Α. (ΑΙεχ.)
ιγκατίλιπον Β. Εάά. ΙΟ. κανχήσιωι ρΓΟ κατασχίσαοι Α. ττροΓ Α.Β. «ί Εάά.
<κ Α. ΐν Εάά. ιι. ο'ι άεεβΐ ίη Ε<ϊά. 13. τω οπι. Α. (Υ;ιΐ.)
Ι3• ί«ι•τώ Ηίϋπιηρίαιη εχ Α. αϊιτω ρΓΟ ΐαυτω Β. (64.) δίβΐίτη τοϊις Η(1ά. Εάά.
13-18. Ηαεο και το'α «δώλου—την βασιλίίαν'Ιούδα άεδίιηΐ ίη Εάά. 15. Ηδβο
οϊ ίδωκαν—Ίσραηλ 38βυπ)ρΐ3 εχ Α. 20. κλήρου Εάά. ϊηνίΐϊβ Α.Β.
άπτωσμίνοι ρΓΟ άπιληλ. Β. συγγ(ν*ίας ρΓΟ λ«τουργίαι Β. 31. Ηβες
ϊξίβαλί γαρ αϋτουί Ίιροβοάμ 3θοε88βηιηΙ εχ Α.Β. 22. τ€ ;ι*κιιιιιρΙιιιιι εχ Α.
26. φησιν ΐπιφίμ. ηοο οτάίηε Α.Β.
3Κ2
 436 Β. ΟΥΒΙΙ^Ι ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. ίϋ. 13-15•

τοις εξ Ίσραηλ τάς αμαρτίας αυτών, τότε χα) εχαιχητοα επ)

τα. βυ<ΓΐοκττηρΐΑ Βαιθηλ' χΑτΑο-χΑφητοηΛΐ γαρ τα χερΑΤΑ αύ~
ο των χα) πεσουντΑΐ επ) την γην. άρ ουν μέχρι τούτων της
Σαμάρειας η πορθησις, και άρκεσα μόνον το τεμένη καθε-
λεΐν τοΐς καταδηούν επιτεταγμενοις κα\ χΑτΑσ-χά-ψαι ύυ- 5
σίΑττηρίΑ ; ούμενούν' συγχέω γάρ φησι χα) πΑΤΑ^ω τον
οίχον τον περίπτερον επ) το» οίκον τον ΰερινόν. κα) ο βουλεται
δηλούν, εστί τι τοιούτον, τρυφώντες άγαν οι εν ττ/ Σα
μάρεια και το εκ του πλουτεΐν έχοντες πλάτος, οίκους
εαυτοϊς κατεσκεύαζον χειμερίους τε κα) θερινούς, και τον ιο
μεν χειμεριον ονομάζει περίπτερον, τον ο'ιονε) πανταχόθεν
<1 πτεροΐς η τείχεσι περιεζωσμενον, ίνα ταΐς του χειμώνος
εμβολαΐς μονονουχι και απρόσιτος η' θερινον δε τον άνει-
μενον, και ταΐς των άνεμων εύπνοίαις εκκείμενον. ούκούν
τοις θυο-ΐΑοτηρίοις, φησι, τοις χΑτεο-χΑμμενοις ομού (τνγχ,εω ΐ5
χα) πΑτάζω ο'ίχους τε χειμερίους και θερινούς" ά,πολοΰντΑΐ δε
κα) ο'ιχοι έλεφΑντινοι. μεμνημεθα δε ότι βεβασιλευκώς
3 ?β?• Άχαάβ εν τη Σαμάρεια, τοιούτον εαυτω κατεσκεύασεν οίκον.
προο-τενηο-οντΑΐ δε καϊ έτεροι πολλοί φησι, τουτέστιν, οι των
β ύπυβεβηκοτων και ασημότερων, ήγουν λεπτών τε και άγε- ίο
λαίων. διολωλε γούν άπασα λοιπόν η Σαμάρεια, παντός
οίκου κατασεσεισμενου.
Ύί ουν εντεύθεν εΐσόμεθα πάλιν, όρθα φρονεΐν ηρημενοι ;
ως ούδεν όνησει λαμπροτης κοσμική τους έχοντας, ού πλού
τος, ού δόξα, οΰχ έτερον τι τών εις τρυφην, της εϊς θεον 25
απούσης αγάπης, κα). κατ ούδενα τρόπον τετιμημενης παρ
Ργου. ημΐν της δικαιοσύνης. " Ού γάρ ώφελησουσι θησαυροί άνό-
X. 1.

2. κατασκαφησονται Α.Β. κατασκαφησίται Κάά. 4• το Α. Β. τα Έάά.

6. συγχέω ηαηβηΐ Α. Β. ηίο βΐ Ϊηίτ3. η. πιρίτττιρον] + και \\ά. 3η1β Μί#ηβ
Γβριΐ£η3ηΙ°ιηα8 Α.Β. δ δ* ρι•ο καϊ ό ϋά. 8. ?στί τι τοιούτον Α. ϊούι τοιοίτοι» Β.
τοιούτον ίστι Εάά. άγαν 3*9απιρΙυΓη βχ Α.Β. Ι Γ. μϊν οιη. Α.
13. άπροΊτον (βίο) Α. 8ΐαΐίπι η οιη. Α. Ι4• (ϋπνοίαιι Β. (νπν'ιαίί
(βίε) Α. ΐπιπνοίακ ΕόΜ. ϋίαύνα ϊγκιίμινον Α. ι6. οίκον: τι χπμιρίονΐ]
οίχον; τ€Τ€ΐχισμίνονί Α. 17. β(βασι\ινκότοί Α. ι8. τή (ΙβεβΙ ϊη £(1(1.
20. ήγουν λιπτωΐ' τί και άγιΚ. οιη. Β. 21. θιύλωλί» ουν Α. 2β. πάλι»
αδϋΐιιιιμίιιιη βχ Α.Β.
 ίν. ι-3• ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. Π. 437

μους, κατά. το γεγραμμενον, " δικαιοσύνη δε ρύεται εκ » 287 Δ.

" θανάτου." ονκονν εϊη αν άμεινον παρά πολύ το δικαιο
σύνης εράν και θησαυρίζειν εν ούρανοΐς, και των άνω
γλιχεσθαι μονών, και της εις θεον ελπίδος ηρτησθαι φιλεϊν.
5 τα μεν γαρ εν τωδε τω κόσμω σμικρά τε εστί και πρόσ
καιρα, κα\ ονδαμόθεν έχει το βεβηκος εις άσφάλειαν' το
δε και άεϊ μένει και σώζεται, και τοις άπεραντοις αιώσι
συμπαρομαρτεί.
Ι)

Ακούσατε τον λοΓον τούτον, δαμάλειε τΟε Βασανίτιδοε αί έν τω Κίφ. δ'.

ίο όρει τΡε Σαμαρείαε, αί καταδυναστεύουσαι πένΗταε και κατα-
ττατοΰσαι πτωχούε, αϊ λεΓΌυσαι τοΐε κυρίοιε αυτών ' Εττίδοτε
Ημΐν δττωε ττίωμεν. ομνύει Κύριοε κατά των άτίων αύτοΰ, 2
διότι ιδού ιϊμέραι έρχονται έφ' ΰμάε και λΗψονται ύμάε έν
δττλοιε, και τούε μεθ' υμών ε!ε λέβΗταε έμποροι λοιμοί, και 3
13 έεενεχθΗσεσθε Γυμνοί ΓυνΗ καϊ άνπρ αύτΑε κατέναντι άλλΗλων, ο
και άπορριφΗοεοθε είε το όροε το 'Ρεμμάν, λέρει Κύριοε ό
Θεόε.

Εκ πολλής άγαν άγερωχίας και τρυφης οι της Έαμαρείας

περιφανέστεροι, καϊ ταΐς εκ πλούτου περιουσίαις τους άλ-
2 ο λους απαντάς υπερκείμενοι, καθάπερ εφην άρτίως, οίκους
εαυτοΐς κατεσκεύαζον λαμπρούς τε κάί πολυτελέστατους, και
πρεποντας τοΐς καιροΐς, γειμώνί τε φημΊ κα\ θερει, οι και
οτι παντη τε και πάντως άπολούνται, προεκηρυξε το χρησ- <1

Ι. μύιται Α. Ε(1ϋ. (23• β1.) μνσιται Β. 2. (ίη οιη. Α. ΝίΛΐίτη αν "ψιι-

νον Β. άνάμΛίνον Α. καϊ άμανον Ε(1(1. πάρα πολύ Α. πάρα θίώ Β. Ε(](1. 3• τ'Ις
ρη> και ηΐΐ. Ειΐιΐ. 5• ο-μχκρά Β. μικρά ΈΑά. 6. τ!> :ι1ί. Α. τα Β. Ε(1ιΙ.
η. άι\ 30068911 εχ Β. (ΙεεβΙ ίη Α. ο. αί] + οίσαι Ρ. ΕηΜ. (Οο.) ιο. της
αεεβΐ ίη Έ,άά. πίνηται καϊ καταπ. πτωχοΰι Α.Β. (ΑΙεχ. XII.) οί. ίη&3. πτωχούι
εΐ πίνητας ίηΐβτ βε Ιταηβρ. Εάό!. (ν&1.) 13• «ψ] τρ<« Α.
Ι4• λίβητας] + νποκαιομίνονς ΐμβάΚονσιν Β. (ΥηΙ. XII ηΐ£.) ιΐεϋΐιηΐ Π380 νετοβ
ίη Α. Κ. Εαϋ. (ΑΙεχ.) 8ΐ3ΐίπι ίμποροι (βίο) Ρ. Εα(1. (Οο.) 15. γυμνοί Β.
(20. βΐ.) γυμνοί Α. Έ,άά. 8ΐ3ΐίπι Ϊΐ360 γυνή και άνηρ αυτής ΟββυπίρΙα 6Χ Β. (22,
ΚΙ, οί. 30• βΐ.) ΐ6. «ΪΓ Α. π(μ\ Β.Ρ. ΕαΉ. μίμμΐιν Α. (Αΐβχ. XII ριμμαν.)
ριμναν Γ. ριμναν Έ,άά. άρμανά Β. (51. 31. οί. XII ΠΙ^ζ. ίρμωνα.) Ι0• τονί
άλλονϊ] τώκ ήλλωκ Έιάά. 8ΐ3ΐίπΐ άπαντα! Β. πάντα! Α. πάντων Έ,άά.
 438 Β. ΟΥΚΙΕΙ,Ι ΑΕΕΧΑΝϋΚ. ίν. 1-3.

μωδημα. αυτούς δη ούν άρα τους τών οίκων δεσττοτας,

τους ταΐς έξιτήλοις τρυφαϊς καταπιαίνεσθαι μεμελετηκοτας,
ύΛμΛλεις αποκαλεί της ΒΛίΤΛνίτι^ος. χωρά δ' η ΒΛΤΛνιτις
εύβοτός τε και εύανθης, και πολύ λίαν επιτηδείως έχουσα
προς το δυνασθαι καταπιαίνειν άμφιλαφώς τα εν αύττ) 5
βοσκόμένα. ώς ούν εύπαθούντας άγαν και άριστα τεθραμ-
β μένους, κα\ μελετην έχοντας την τρυφην, δαμαλεσι ταΐς εκ
Βασάν παρεικάζει θεός" αιτιάται δε, οτι κΛτεσυναίο-τευον
πενητΛς, καΐ μονονουχι ποσιν ιδίοις συνεθλων πτωχούς"
, Νομαι γαρ πλουσίων πτωχοί, κατά το γεγραμμενον. ίο
προσεπαγων δε οτι α,Ι λεγουτΛΐ τοις κυρίοις Λυτών 'Έ-πΐαοτε
ήμΊν Οπως πίωμεν, ανυπότακτους οντάς άπε'δειξεν, ούδε αυτοίς
εικειν άνεχομενους τοις κρατουσιν αυτών, όσον ηκεν εις
βασιλίδα τιμήν, άλλ* ο'ιονείπως εζ αμέτρητου λοιπόν αλα
ζονείας το οικετικον καΐ αΰτοΐς τοις κυρίοις Λυτών απονέμοντας 15
288 Δ. α μετρον. το γάρ δη φάναι τολμάν τοις προΰχουσι και ύπερ-
κειμενοις Έπίο^οτε ήμίν όπως πίωμεν, επιθυμούντων εστί μάλ
λον ύπηρετεΐσθαι η ύπηρετεΐν. τί ούν αρα συμβησεται τοις
εϊς τούτο λοιπόν άπονοίας εκβεβηκόσιν ; ομνύει φησι Κύριας
κλτλ των α,γίων Λυτού, ήτοι κατά των αγιασμάτων, ήγουν ζο
Ηβο. νι. μυστηρίων, α εστί πάλιν αύτός' κατ οΰδενος γαρ έχει
μείζονος ομόσαι' οτι παρε'σονται καιρό). κα\ ήμέρΛΐ, οτε και
υμάς αυτούς τους ούτω τρυφώντας και τεθραμμενους και
σπατάλάν εΐωθοτας, ό τού παθεϊν φόβος εν τοις του πολέμου
Ι» πόνοις καϊ εν οπλοις γενέσθαι παρασκευάσει, άλλα καΐ '5
ούτως έχοντας και εσκευασμένους λύονται, φησιν, ομού
φιλτατοις και γυναιξί και κόλαζιν, οΐ μεθ' υμών οντες άει
πλείσταις μεν οσαις κατεκροτουν εϋφημίαις, ώνόμαζον δε

Ι. οίκων] ο!κ€ ων (1ίΐΙεΓ3 111)3 6Γηκα) Α. 7• ΐιτιτηοΊίως ρΓΟ μίΧίτην Χ.\>.

9• ποσ» ίδιου συνίϋλων Λ. 15. 1), τοίι ιδίου συνίβΚων ττοο-ΐ Εάά. II. ιτροσ-
(ττάγιι λ.\>. 12. άΐΓί8(ΐξ(ΐ> Α. 1). ί&ιιξιν Ιϊάά. 13. ηκαν ρΓΟ
ιϊκιιν Λ. Ι), ήκιν ζεκϊιολΙ εχ Α. Ι), όσον ιιι β. τ. κρατουσιν αυτών ίηνβΓ8ο ΟΓάίηρ Β.
ι -. και »ιιι. Α. ΐδ. ΰπηριη'ισθαι μάλλον ίην. ΟΓ(1. Α. ονν ΟΠ). Α. ΙιαΙκΙ Β.
20. ήτοι ει ήγουν ίηΙβΓ 6β ΙπιηκροηιιηΙ ΚιΙιΙ. ϊηνϊϋβ Α. Β. Ι). 31. «χ« 1>.
ίηνίΐίβ Α. Β. 22. παρϊπονται Ε(1(1. 25• πόνυα ρπ> όπλοιι Α.
27. και ρπιιβ οπι. Α.
 ΐτ. ι-3• ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. II. 439

και τρισμακάριους" ταύτα γαρ επιφωνεΐ τοις τρεφουσιν αέι

τών κολάκων τα. γένη. άλλ' ϊμπυοισθησονται μεν εκείνοι"
λοιμοί γαρ ήσαν καϊ έτερον ούδεν αποδεχόμενοι, και τεθαυ-
μακοτες τους αισχρούς και φιλαμαρτημονάς, γυμνοί δε
5 δόζης ύμεΐς, και τρυφης άπάσης ώς άποτάτω, κα\ της ο
αρχαίας εκείνης ευημερίας ώς άπημφιεσμένοι, λοιπόν άπο-
κομισθησεσθε δούλοι και αιχμάλωτοι, κλ) ριφηο~εο4ί φησιν,
επ\ το 'όοος το Ρεμμα,ν. εστί δε της Αρμενίας, εν εσχαταις
έκβολαΐς της Περσών κείμενον γης• άγχιτέρμονες γαρ,
ίο όμοροι τε ε'ισιν άλληλαις α'ι χωραι.
Εστί το'ινυν εντεύθεν 'ιδεΐν, ώς εις πικρον καταστρέφει
τέλος τοις τρυφώσι το σπούδασμα, καθά φησιν 6 Έωτηρ
" Μακάριοι ο'ι πενθούντες νύν, οτι ούτοι παρακληθήσον- 8Μ»ιΛ•
" ται. και καταλήγει μεν γαρ, ώς εφην, ε'ις δάκρυον η
1 5 τρυφη, πέρας δε πόνων άναπαυσις. και μαρτυρήσει τις ά
λέγων οτι " πόνων αγαθών καρπός εύκλεης." ,*' ω-
Ουκ άπίθανον δε ύα,μά,λεις της Βοκτοιι/ίτιοος τάς εν ττ}
Χα,μΛρείΛ γυναίκας ύπονοεΐν, α'ι τρυφτ) τε και χλιδαΐς καϊ
τυϊς εις ωραϊσμον κοσμημασιν ενσπατάλώσαί τε κα\ κατα-
2 ο ττιαινομεναι ταΐς τού σώματος ωραις, κατηγωνίζοντο πένητας
και κα,τετΓΛτουν πτωχούς, μονονουχι καταφλέγουσαι προς έκ
τοπους ηδονας τους άσθενούντας εις τούτο και πτωχείαν
έχοντας την πνευματικην, οϊ, της άνωθεν εύσθενείας τον β
πλούτον ουκ έχοντες, ταΐς των παθών προσβολαΐς ενδιά-
2 5 θρυπτον εχουσι την καρδίαν. αύται δη ουν α'ι ^αμάλεις
λεγουο-ι τοις κυοίοις αύτων Έπίύοτε *\μ~ιν όπως πίωμεν. περι-
αυτ'ιζεται γαρ άει τα τών γυναίων εταιριζόμενα, και βλακείαις
ταϊς άγαν μονονουχι και άποκναιουσι τους συνημπασμένους"

3• κα\ α\ί. 385«πιρίϋπι βχ Α. Β. κ. νμΛ{ οπ). Α. 6. ώί &8$ιιπ)ρΙηπι

βχ Α. 8ΐ3ΐίπι άπαμφ. Α. 8. Ριμμάν Α. Β. ('Ρίμμαν Β.) 'Ριμνάν Ε(1(1.
καϊ
ΤΙ. ΐσται Εάά. 12. καθά] καθά Α. Β. καθά Εάά. 13, Ι4• Αδδυιτιρΐ3
ννν βχ Α. ότι αυτοί παρακληθήσονται βχ Α. Β. και βΐ ώϊ ΐφην 6Χ Α. ΐ8. τρυ-
φαίΐ Α. 8ΐ3ΐίπ)τ< ΟΓΠ. Α. 19. τοϊγ] τα'ιι Εάά. τι ιΐΜΐιιηρΙ.ιιπι βχ Α.
21. προι] ιΐί Α. 23. την ονα. Β. οϊ] οί Α. ϊ6. πιριαυτίζιται Α.Β.
πιριανδρίζιται Εάά. 27. ΐτιριζόμινα Α. 28. άποκναίοι-σι Β.
άττοκομίζουσαι Α. άποκτιίνονσι Εάά.
 440 Β. ϋΥΚΙΙ^Ι Α1.ΕΧΑΝΟΚ. ίτ. 4•

καν ει άεο-πότας εχοιεν αυτούς, άλλ' ούν ορώντα ταϊς ηδυ-

289 Δ. α παθειαις υπεστρωμενους, καϊ το αύταΐς οτι μάλιστα δοκούν
πληρούν άναπείθουσιν. άλλ' υμάς μεν φησιν, ω ^Αμοίλεις,
ίν 'όπλοις λη-ψονται' τουτέστιν ουκ εν τάζει των Ιμάντων
γεγονοτες, οι κολακεύοντες άναπείθουσι και ύποκοριζόμενοι 5
θεραπευουσι, δια τοι το λίαν ηττάσθαι της εις υμάς ηδονής,
αλλ ώμώς και άγρ'ιως και νομω πολέμου, καϊ αυτούς δε
τους μεθ' υμών τους τρυφώντας εραστας κατεμπυριοΰσι.
γυμνού δε ύμεΐς των έκτοπων εκείνων ώρα'ίσμών, είς το οοος
β το Ριμμα,ν ά,ποκομιο-()ήο-εσ-(Ιε. Ι0

4 Εισέλθετε εϊε ΒαιθΗλ και ονομάσατε, και είο ΓαλΓαλά έττλΗ-

θύνατε τοϋ άοεβΟσαι.
ΐίαρατίθησιν ευθύς ταϊς δίκαις τα πλημμελήματα, και
ταϊς των δεινών άφηγησεσι γείτονα ποιείται χρησίμως την
τών άνοσιουργηματων ενδειξιν εναργή, ως αν μη καταμω- '5
μησαιτο τις, μήτε μην επαιτιώτο θεον, ως άπηνεστεραν η
\ψη ποινην επαρτησαντα τοις εξ Ισραήλ, τάδε γαρ ηξει
ο φησιν εφ' υμάς, κα\ τάδε. και άνθ' ότου λεγουσιν εις μέσον
ήξει, βοά' ειο-ηλθετε ε\ς ΒαιΟηλ και ηνομησ-ατε, ένθα την
3 Κβ^. δαμαλιν άπεθετο την χρυσην ό θεομισης Ίεροβοάμ' εκεϊ*°
δεινώς κα\ εκτοπως παρανομούντες άλώσεσθε. νενομοθε-
Εχ. χχ. τηκα μεν γαρ δια του πανσόφου ΝΙωυσεως " Ου ποιήσεις
2 ί
ϋβιιΐ. νϊ. " σεαυτψ θεούς χρυσούς και θεούς αργυρούς," καϊ " Κύριόν
ΐ3•

Ι. και ω{ ρΓΟ καν ίΐ Λ. άρωντα Β. άρώσι Α. ϊρωνταί Εάά. 2. και 38-

«ιιιηρίιιιη εχ Α. αύτοΐί Εάά. 3• '4 °^" ΡΓ0 Η** Α.. 4• ταύτιση*
άεββΐ ίη ΕΛά. ιρώντων] ίτίρων — εταίρων Α. 5> 6". κοΧακιΰοντί! άναπίΐθονιτι
ΟΠίίββ'ΐβ, οι κάί ύποκ.—της ίΐι σφάι (ρΓΟ ύμάι) ηδονής βηΐβ άλλ' νμάς (3) ΙΤϊΠ8-
ροηίΐ Β. ϊπικοριζύμινοι κόλακίνονσι ))ΓΟ νποκοριζόμινοι θίραπιΰυυσι ίη Γ3Μ1Γ3
Ιΐίΐηρΐ Α. ηττάσθαι Α. ήττησΰαι Εάά. "]. ομω: ρΓΟ ώμωί Α. 8Γ Γοΰϊ
ρπιικ ΟΠ1. Β. καπμπορίσουσι Εάά. ΙΟ. Ριμμάν Α. 'Ραμμαν (δίο) Β.
Ρ€μνάν Εάά. II. ίίσήλ&τί Β.Ρ. Εάά. (XII.) (Ισήλθαη Α. (Α.Υ.) ήνομ.)
ησφήσατί Εάά. (ΥβΙ.) «V ρΓΟ «Γ Α. Γαλγαλά] + καϊ Ρ. Εάά. (02, 147 ■)
Ι7• ΐχρήν Εάά. ^ί« φ^σΐι» ηοο ΟΓάίηε Α. ι8. λί'γουσ-ιΐ' ωβιιπιρίυιη εχΑ. Β.
τί> ρ08( (ι\' ;ΐ(1(1. Α. Ι<> !/£<; βοών (βίθ) ρΐΌ ήξιι βοά Α. δίαΙΪΙΙΙ «σι/λ&ιτί
(ιΐΐ δΐιρηι) Λ. 21. νινομυθιτήκαμιν \)ΤΟ νιν. μίν Α. 22. Ηα£€
τοΰ πανσόφου 38811Πΐμΐ3 εχ Λ. Β. 23. €αντω Α. και αΐΐ. ΟΠ). Β.
 ίν. 4, 5• ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. Π. 441

" οε τον θεόν σου προσκυνήσεις, και αύτώ μόνω λατρεύ-

" σεις. αυτοί δε τον εμον διαγελώντες νόμον προσκε-
κυνηκατε, φησι, τοις εργοις των ιδίων χειρών, καΐ χρνσην
ορωντες δαμαλιν και άψυχον ΰλην, εκαρτερησατε, λέγοντος ά
5 του την πλάνην εξευρηκότος " Ούτοι οϊ θεοί σου Ίσραηλ, ■«•
οι τίνες ανηγαγον σε εκ γης Αιγύπτου. πλειστην οε οί:3Κ«ίί•
οσην ειργασασθε την ασεβειαν εν ΓΑλγαλοις' πολις δε
αυτή των Ιορδανού ναμάτων επεκεινα, δεινώς άπονευσασα
προς αποστασιν. και γουν εφη περ\ αύτης ό των όλων
ι ο θβορ " Πάσαι αϊ κακίαι αυτών εις Τάλγαλα, οτι εκεί αυτούς Ηοβ• ίχ•
" εμίσησα δια τάς κακίας τών επιτηδευμάτων αυτών."
ουκοΰν -η φησιν ο Παροιμιαστης " 'Ένώπιόν είσι τών του Ργου• ν•
" θεού οφθαλμών 6δο\ ανδρός, εις δε πάσας τάς τροχιάς β
" αυτοΰ σκοπεύει." και αποδέχεται μεν τους ορθοποδεϊν
1 5 μεμελετηκοτας, άποσείεται δε τον εξω βαίνοντα της ευθείας,
και εφ' α μη προσηκεν ιεναι σπουδάζοντα.

Και ΗνβΓκατε είε το πρωΐ θυσίαε υμών, είο τπν τρίΗμερίαν τα

έττιδέκατα υμών και άνέΓνωσαν έζω νόμον, και έπεκαλέσαντο 5
όμολορ'ασ άπαιτείλατε δΑ ότι ταύτα ΗτάπΗοαν οι υιοί ΊσραΗλ,
«ο λεΓει Κύριος ό Θεόε.

ΥΙανδεινον αληθώς και δυσσεβειας ηκον εϊς λήξιν την

ανωτατω το παρασημαίνειν άποτολμάν την του θεοΰ δόζαν, α 290 Α.
κα\ απερ αν αύτφ τε και μονω πρε'ποι, ταύτα ταΐς τών
ειδώλων άναπτειν τιμαΐς. οι γαρ τούτο δράν εΐωθότες, το
25 όσον εφ εαυτοΐς την θείαν τε και άνωτάτω φύσιν τών

Ι. ΙΙ;κ•ο βί' τον Οίοι/ 388Ηπιρΐ3 εχ Λ. Β. 7• *"ργασται Έ.άά.

12. οΰκοΰν ΗδβυιηρΙιιπι εχ Α. Β. 13. πάσαι οτη. Α. ι6. προο-ηκιι
Έ.Λά. τη. το ΟΙΠ. Ρ. Είΐίΐ. (93•) θυσίαν Ρ. Ε(1<1. (ΐ53•) Ταί ουσίας (42.)
οΓ. ίηίτ3. τριημίρααν Β. ΐδ. νύμυυ Α. 19. όμοΚαγίαν Ρ. Κι1(1. (22. αϊ.)
6η ότι] δή α8«υηιρ1υπι εχ Β. δί ρηι δή Α. [διότι XII.] οι οπα. Έάά. (91, 1 53•)
2θ. Η&εε ά θίόι 388ϋη>ρΙ<ι εχ Α.Β. (ΑΙεχ. XII.) 21. δυσσιβίι Κιΐιΐ.
32. παρασημαίναν Α. £(1(1. παρασάΚ(ν€ΐι> Β. 23. πρίποι Β. πρίπιι Α. Κ(1<1.
των :ΐ8Μΐιΐ)ρ(ηιη εχ Β. 24. τιμαϊι—ί'φ' ί- οία. Α. 25. των
ΗββιιπιρΙιίΓη εχ Α.Β.
νοι.. ι. 3ι
 442 Β. ΟΥΚΙΕΙ,Ι ΑΕΕΧΑΝϋΚ. ΐν. 4, 5•

αυτή τε και μόνη πρεπωδεστάτων κατασείουσι θρόνων, και

των ιερών εκπεμπουσι θώκων, ενιδρύουσι δε ωσπερ αυτοις
τους ακάθαρτους δαίμονας.
Ύοΐς ούν ούτω ψρικτοΐς εγκλήμασιν ενισχημενον ευρη-
\> σομεν τον άπόπληκτον Ισραήλ, ό μεν γαρ των όλων θεός 5
Εχοά. εθεσμοθετει δια Μωυσε'ως πή μεν οτι δύο καταθύειν άμνους
""■39• ~ ,, ν „ , , , ~ , , ~>
προσηκεν αυτούς κατά πασαν ημεραν (ν τη άγια σκηνή, και
πρωί μεν ίνα, κα\ δείλης δε τον έτερον, το οιονεί συνεχές
κα), άδιαλειπτον εις εύοσμ'ιαν, δήλον δε οτι την πνευματικην,
της Εκκλησίας ύποδηλών ως εν αινίγμασί τε και τυποις' ">
α. χχΐίϊ. προσενομοθετει δε πάλιν " Ύρεΐς καιρούς του ενιαυτοΰ όφ-
" θήσεται πάν άρσενικον σου ενώπιον μου. και εν τού
τοις τοΐς τρισϊ και διωρισμενοις κατά τον νομον καιροΐς,
ο προσήγον δεκάτας, άπαρχάς αγρών, θυσίας, ευχαριστήρια.
Ιο. 15. γεγραπται γάρ οτι " Ουκ όφθήση ενώπιον μου κενός." ιά
άλλα τα ούτως ορθώς δια. του πανσοφου ^Λωυσεως τε-
θεσπισμενα μεθιστάντες αύτοι προς δοξαν ειδώλων, εν τοΐς
εκείνων τεμενεσιν άνεφερον εις το πρωί τα,ς θυο-ιας, προσ-
εκομιζον δε και είς την τριημιρία,ν τα, ΐτηύοίΛτα. αυτών, τριη-
μιρία,ν δε λέγει τας τρεΐς ημέρας του ενιαυτοΰ, καθ' ας, ώς *ο
εφην, έδει παν άρσενικον ενώπιον ερχεσθαι θεον. και οϋ
μέχρι τούτων το δυσσεβημα τών εξ Ισραήλ, άλλα, γάρ
ά και ά,νεγνωο-Λν ϊζω νόμον, τουτε'στι, τετιμήκασι τον τών
αλλότριων νομον, ολίγου παντελώς άξιυΰντες λογού τον
πάρα θεοΰ. προσεκόμιζον γάρ τάς θυσίας εν τοΐς τών 25

Ι. Τί &8δ11Ιϊ)ρΙυιη βχ Α. Β. κατασί'ιονσα—ίκπίμπουσα Α. 2. θάκαν Α.

ΐνιδρνονσι Β. ΐνιδρύουσα Α. ΐνώριύουαπ Κάά. 4• °"ν ΜβιιπιρΙιιιη 6Χ Β.
φορτικοΊί ρΓΟ φρικτοί! Β. 8ΐ»ΐίπι άτοπήμασιν ρπ> ΐγκΚ. Α. ΐνισχυμίνον (βίο) Α.
6. ΐθ(σμοθίτ(ΐ Α. Ι), θισμοθίτύ Εάά. 7• προσήκςι Εά(1. ΐηνίΐίβ Α.Β. 6.
και αίδϋΐηρίιιιη β.χ Α. Β. Η. 8. και 38811ιηρΙϋΠΐ βχ Α. 1 1, προσι-
νομοΟίτιι Α. Β. \}. προσινομοθίτησι Έ,άά. 13, σου οια. Α.β. (ΑΙεχ.) ίηνίΐυ Β.
Ι3• τον οπι. \>. Ι4• 8« καϊ ται ρΓΟ Σκότας Α. ίΰχαριστίαι Ι), ίηνίΐο Α.
Ι ",• ΐνώπιόν μου Κ(νόι Α. Β. Ι}. κ(νϋϊ (ναντίον μου Έ,άά. ΐ6. Η&εε τοΟ
πανσόφον ΐδβυπιρίϋ βχ Α. Β. 17. μιθιοτωντα Έ.άΑ. ίηνίΐΐδ Α.Β.ο.
Ι9• τριημίριιαν (ιιΐ &\ιρτ&) Β. 20. Ηϊεο ώί ΐφην αββιιπιρία βχ Α. Β. 1ι.
21. «άίί ροβΐ άρσινικον Ιγ. Ι), ίνώπιον (ρχισθαι Ιιοε οηΐίηρ Α. Ι). 22. γαρ
;ΐΝΜΐιΐ)ρΙιιιιι εχ Α.β. 23. ανέγνωσαν] + τών Εάά. ϊην. Α. Β. 1).
νόμου Α. 111 δΙφΓΒ. 25• δί ρΓΟ γαρ &.
 ίν. 6. ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. II. 443

ειδώλων τεμενεσι κατά καιρού: ώρισμε'νους και πλε'ιστην

οσην εποιονντο την επιτηρησιν των εζ εθους αύτοΐς εορτών,
ήγουν εκείνο φησιν, οτι τα. εις δόξαν (μην τεθεσπισμενα,
τοις εξω τεθείκασι, και τον εμον τοις είδώλοις ανέθεσαν
5 νομον, αύτοΐς αναφερόντα τάς κατά πρωί θυο-ιας, κα\ έν
ταΐς τριημερ'ιαις άνατιθεντες τα. έπιδεκατα αύτοΐς. και 'επ-
ίκαλε<ταντο ομολογίας, και το μεν έπεχαλεσ-αντο οτι ηύζαντο β
δηλοΐ, τουτέστιν ύπε'σχοντο' όμολογίαι δε εισι τα κατά
νομον εκούσια, και άπερ άν τις εθελοντής προσκομίζοι θεφ.
ίο είτα τοΐς ϊερενσιν επιφωνεΐ το απαγγείλατε καϊ διαμαρτύ-
ρασθε, Ότι ταύτα ηγαπηο-οΐν οι νιο) Ίο-ραηλ, τουτέστιν, ουχί
μόνον εισαπαζ τετολμηκασι, άλλα και ηγαπτιο-αν, τα θεού
δηλονότι μεμισηκότες. δει γάρ είναι μονοτροπους. το γαρ
τοι χωλεύειν, καϊ έπ' αμφω βαίνειν επείγεσθαι, ττολλην αν » 291 Α.
1 5 εχοι πάρα θεώ την καταβοην, κα\ μαρτυρήσει λέγων αύτος
ο Έωτηρ " Ουδείς δύναται δυσί κυρ'ιοις δουλεύειν' η γαρ τον 8:Μλ«η.
" ενα μισήσει και τον έτερον αγαπήσει" η ενός άνθεζεται
" και του έτερου καταφρονήσει." παγχαλεπον δε το άπο-
πλανάν έτερωθι τά εις δόξαν θεοΰ, κάΐ της αύτώ πρε-
2ο πούσης τιμής άζιοΰν έτερους. Ίδια γάρ και εζαίρετα τά
θεοΰ, πρέποι δ' άν ούχ έτε'ρω τω μάλλον, πλην αυτώ και
μόνα».

Καϊ €Γω δώσω ύμΐν ΓΌμφιασμόν οδόντων έν πάσαιε ταΐε ττόλεσιν 6

υμών, καϊ ενδειαν άρτων έν ττάσι τοΐε τόττοιο υμών, και ούκ 1)

Ι. ώρισμίνουί ΒββΙΙΙΤίρΙΐΐηΐ 6Χ Β.Ι), ώρισμίναι Α. 2. αντων Ι).

3• ότι αδβϋπιρίαπι εχ Λ.1>. 4• άνατιθίίκασι ρΓΟ τ(θ. Β. 5• ""''" ΡΓ0 νόμον
εΐ πατρίδα ρΓΟ πρωί Κ<1(1. τερυ^η&ηΐίΒιιβ Δ. Β. Ι). 6. τριημιριίαις Β.
ιιΐ 81ιρΓ3. 8ΐ3ΐ1Π) άναθίντη Ι), ίηνίΐο Α. αυτών 6. 7- °Μ°"
'λσγίαν Εάά. Γεριι^ηΗηΐίΙηΐϋ Α.Β. Ι). ΧίαΗιη κα\ «κίνιπιρίηιη βχ Α.Β. Ι), ότι Α.
£(1(1. τιΊ 0. ο. κα\ ακΜίιηρΙιιιτι εχ Α.Β. Ι), προσκομίζοι Β. Ι).
προσκόμιζα Α. Ε(3θ. ιι. οί α53ΐιπιρΙιιιη εχ Α.Β. οι ηοη 1ι;Λι•1 &.
τοντίστιν] + ό« Ε<1(3. ϊηνίΐίβ Α.Β.1). 13. τοιγάρτοι Α. δίηΐίπα μη
α(](1. Κ(1(1. Γερυ^ηαηΐίΐηι» Α.Β. 14. χώλαιναν Β. ι -. κατακοην
Κ(1(1. μαρτυρά \\&. αυτο'ις (βίε) Α. ΐ6-ι8. Ηηεε η γαρ—κατα
φρόνησα αεεεκβεηιηΐ εχ Α. άεβυηΐ ίη Β. ΡοβΙ οΌυ\ιύιιν, Λ(1(1ιιηΙ και ίξης ΥΛΛ.
ιδ. άττυπΚανάν οιη. Β. 1&<ηιη8 ραΐεηΐε. ίο. ίτΐρωθι Β. ίτίρωί Α. ίτίρωθιν
ΚιΙιΙ. 30. τον ι«γο τά Κιΐιΐ. 23- Κάγώ Κ(1(ί. 24• πασι οιη. Εάά. (Οο.)
31-2
 444 Β. ΟΥΚΙΙ,Μ ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. ίν. 6-8.

7 έπεστρέψατε πρόε με, λεΓει Κύριοε. και €Γω άνέσχον έ£ υμών

τον ΰετόν προ τριών μΗνών του τρυΓΗτοϋ• και βρέζω έπί πόλιν
μίαν, έπί δε πόλιν μίαν ού βρέΕω- μερίε μία βραχΗσεται, και
8 μερίε έφ' Ην ού βρέΕω έπ' αϋτΗν, ΕιπρανθΗσεται. και συναθ-
ροισθΗσονται δύο και τρεΐε πόλειε είε πόλιν μίαν τοϋ πιεϊν 5
Οδωρ και ού μΗ έμπλΗοθώσιν, και ούδ' οχ έπεστρέψατε πρόε
με, λέΓει Κύριοε.
ο
Ύπαντά πάλιν οικονομικώς ό λόγος τοις ειωθοσι φιλο-
ψογεΐν, και της ενούσης θεώ γαληνοτητος άβουλοτατα
καταφλυαρείν εκ πολλής άγαν αποπληξίας, άνθ' ότου γαρ ίο
δη' φαΐεν αν ίσως τινές" άτίθασον οΰτω κα\ δυσοιστον
κομιδη τοΐς εζ ' Ισραήλ επιφέρει δίκην, καίτοι κατά φυσιν
υπάρχων ό θεός αγαθός ; απολογείται δη ούν τρόπον τίνα
δια τούτων και αποτόμου λοιπόν οργής άποφαινει δίδεη-
(1 μενους' εν ταύτώ δε δείκνυσιν, οτι πλήττει μεν εν άρχαΐς ι$
ημερωτερον τους ημαρτηκότας, ού δίκας αιτών, αλλ εζ
έμφυτου φιλανθρωπίας επιστρέφων εις εαυτόν, και οιονεί
. τι. « μάστιγί τε και πάνω" μετατιθεϊς επι το δράν ελε'σθαι το
αμεινον. γεγονότας γάρ εν οίς εφην, καϊ ούκετι φορητά
δεδυσσεβηκότας, γομφίΑΟ-μω τε οδόντων επαίδευε, καϊ μι^ο
κάί άρτων εναιία, τουτεστι λιμω. χα) ούχ επεο-τρί-ψΑτε προζ
β με, λέγει Κύριος, ά,νεσ-χον ε£ ύμων τον ύετον προ τριών μψων
του τρυγητού, ήγουν ώς Έβραΐοι μάλλον εκδεδώκασι πρεπω-
δεστερον προ τριών μηνών του θερισμοΰ, οτε μάλιστα τοις
ληιοις η τοϋ καταρδεΰεσθαι χρεία πολλή τε και αναγκαία 25

ι. εγω οπι. Εά(1. (Οο.) 4• *'π αϋτην οπι. Εαό!. ϊηνίΐίβ Α.Β.ϋ.Ρ. (Αίει.
XII.) 6. ούδ' Λγ Β. (ΑΙεχ. XII.) οί. Ηοιη. ΡββοΗ. 24, 300 >η'1•
[ουκ XII Π){τ.] ούδ' οΟΥωϊ Α. Ρ*. Εάά1. πρί>! μ( οπι. Α. 8. Άπαντα ΈΑά.
ΐηνίΐίδ Α. Β. φιλοψίγαν ηά. <). γαληνότητο! Α. άγαθότητοί Ε(1ι1. 8ΐ3ΐίπΐ
άβονλητα ϋ(1. ίο. ί'κ] + τ^ϊ- ϋά. ιι. δι) 353ΐιιηρΙιιιιι εχ Α.
8(;ιΙηιι φα'κν αν Α. αν φα'κν ίην. ΟΓίΙίηβ Είΐά. 12. ΐπιφίριϊ] ΐτι φίριι
Ε(1ά. 13. ο θίόί αγαθός ηοε οΐϊΐίηε Β. 813.1111» Π380 απολογείται—δια
τούτων 300ββ8εηιηΙ εχ Α. ηαί θεοί (οππίΐεηβ ό) ροβΐ εα ροηίΐ. 15. αρχή
Έάά. ΐ6. ημερωτίρω! ίίά. 22. τριών μηνών Α. τριών μοβί
μηνών Ιγ. Κάά. 23. «δίδώκασι πρεπω&ε'στερον' προ τριών μηνών τοϋ Α. Β.
ε'κ&εοώκασι τοϋ θερισμοΰ, πρεπωδεστερον δε προ μηνών τριών Εάά!. 25. κατάρ-
δεσθαι Α.
 ίν. 6-8. ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. Π. 445

προς τελεσφορησιν. γεγονε δε φησι τοσαντη σπανις υδά

των, ώς κρίσει τε και ψηφώ θεού τοΰ πάντα εϊδότος, ΰεσθαι
μεν μίαν πολιν, άφαυαίνεσθαι δε την ετεραν' συναγειρεσθαι
δε αν όύο τε χα) τρεις εις μίαν, και όντως ετι διψην. και
5 ουκ έπεο-τρεψατε -προς με, λέγει Κύριος, σνμβεβηκε δε τα
τοιαύτα παθείν τοις εξ Ίσραηλ ιστορικώς τε αμα και πνεν- » 292 Α.
ματικώς. ώς γαρ ό τοΰ Έωτηρος εϊρηκε μαθητής "'ΐΐλίας ν ^"'
" άνθρωπος ην όμοιοπαθης ημΐν, καΐ προσενχη προσηνζατο
" τον μη βρεζαι νετόν επί την γην καΐ ουκ εβρεζεν επί
ίο " ενιαντους τρεις και μήνας εζ." και λιμός γεγονεν απήνης
όντως εν Σαμάρεια, ώς κεφαλήν ονον πολλών πιπράσκεσθαι ^ 2β|'
δηναρίων, άλλα και ίν χρονοις της Ίερεμίον προφητείας
ανεο-χε τον ϋετον 6 τών όλων θεός. και γοΰν τονς περί της
άβροχιας πεποίηται λόγονς " Έπε'νθησεν ή Ιουδαία, καΐ α'ι 1> ^ίβΓ•
1 5 " πνλαι αντης εκενώθησαν, και εσκοτίσθησαν επι της γης,
" και η κρανγη της Ίερονσαλημ άνεβη, και οι μεγιστάνες
" αντών απέστειλαν τονς νεωτερονς αντών εφ' νδωρ' ηλθο-
" σαν επί τα, φρέατα, και ονχ ενροσαν νδωρ, άπεστρεφαν
" τα αγγεία αντών κενά. και τα έργα της γης εξε'λιπον, ότι
20 " ουκ ην ΰετός. ησχννθησαν οι γεωργοί, απεκάλυψαν την
" κεφαλήν αυτών, καΐ ελαφοι εν άγρφ ετεκον καϊ εγκατε-
" λιπον, Οτι ουκ ην βοτανη. όνοι άγριοι έστησαν επί νάπας,
είλκυσαν άνεμον, εξέλιπον οι οφθαλμό), αυτών, ότι ονκ
Μ
ην χόρτος από λαοΰ αδικίας" δεδυσσεβηκότων δη οδν
25 ου μετρίως τών εξ Ίσραηλ ανεο-χε τον ύετον χα) γομφιαο-μον
οόόντων χα) εναειαν άρτων εν παο-αις αντον ταΐς πόλεσιν
εδίδον θεός.

Ι. τό τιΧισφορήσαι ρΓΟ τιΧίσφόρησιν Εάά. φησι ΆΒΒΧίναρΙατα εχ Α. Β. τοι

αύτη Α. 3• αναίνίσθαί Β. 6. τοιαύτα Α. τοίάδς £(1ά. ιστορικώς—πνίν-
ματικώς Α. Β. συμβοΧικώς— Ιστορικώς ¥•ύά. 8. ήμϊν] ημών ώς γίγραπται Α.
προσευχή προσηνξατο τον μη βρίζαι ί/ΐτον [ίΐίτον ΟΠΟ. Β.] «'πΐ την γην και Α. Β.
προσηξαμίνου Κι1(1. (). «'πϊ ίίΐΐ. 38811ΠΐρΙυπι εχ Α. (ΙβεβΙ ίη Β. 12. της Ί.
προφητείας Α. Β. τήϊ'ΐ. Προφήτου Ροηί. τοίί Ί. Προφήτου Αυβ. 13. της οσι. Β.
14- πιποίηται \ό•γουςΑ. Χόγους «γομϊτο Χίγων Ινίιΐ. ΚίαΙίπι ιηρθήσιι ρΓΟ ΐπίνθη-
σ(ν ή Α. Ι5• Ηβεε και ΐσκοτίσβησαν \ΐσκοτώθησαν Α.] «τ! της γης αίδΐιηιρίίΐ
βχ Α. Β. 18-24. ΗϊβΟ άπίστριψαν—άπο Χαοϋ αδικίας 388ΐιιηρΐ3 βχ Α.Β.
και τα (ξής Ιΐ&ύεϋαηΙΐΙΓ Έιάά. 20. ύίτόί] βοτάνη Β. ϊπ(κά\ιψ(ν Β.
 446 Β. ΟΥΒΙΙ^Ι ΑΓ.ΕΧΑΝΌΒ. ίν. ο, ίο.

Άλλ', ώς εφην άρτίως, πεπονθότας αύτο και νοητώς ευρη-

σομεν' τροφή μεν γαρ και ποτον τοις εκ γης σωμασι, τα
ο άπο της γης, καϊ ύδωρ το αίσθητόν' ψυχή δε άνθρωπου
θε'ιοις τε κα). ούρανίοις άποτρεφεται λόγοις. νάμα δε αυτή
το πνευματικόν, κα\ πηγή καταρδουσα νοητώς η θεοπνευστοςί
γραφή, το Χρίστου λαλούσα μυστηριον. άλλ' ωσπερ
Όαόντες ει πάθοιεν τον γομφίΛσ-μον, άδρανεστερο'ι πως αν
ειεν είς γε το δύνασθαι καταμασασθα'ι τι, κα\ καταλεαίνειν
τροφην' ούτως κα). ανθρώπινος νους κατολισθησας επ\ το
άναλκι, καϊ το της νωθείας άρρώστημα παθών, ουκ αν10
<1 δύναιτο πνευματικής εφικεσθαι γνώσεως, και τι κα) των εν
θεωρίαις ταΐς άγαν ισχναΐς είς πε'ψιν έλεΐν. επαχυνθη τοι-
γαροΰν η καρδία του Ίσραηλ' συνηκε γαρ ουδαμώς το
Χρίστου μυστηριον ταύτητοι κα) Ϊϊοιιαυ Αρτων εσχηκασι
των πνευματικών κα\ ύδατος σπάνιν, επε) μη εχουσι τον «5
δ. .) οβη
τί• 33•
τρε'φοντα Αόγον τον εξ ουρανού καταβεβηκότα, κα) ζωην
δίδοντα τω κοσμώ, τον καταρδοντα ψυχάς τϊ} του ΪΙνευμα-
τος χαριτι, την ζώσαν πηγην, τον εκ του θεοί) καϊ ΤΙατρος
β Ύ'ών, την δια. νομού και προφητών παράκλησιν. ως γαρ ο
Εί. ν. 6. προφήτης φησ)ν Ήσαιας " Ένετείλατο ταΐς νεφελαις του 20
μη ρρεςαι επ αυτόν υετον.

ο/Επάταξα ύμάε εν πυρώσει και εν ίκτέρω εττλΗθύνατε κόπους

υμών, άμττελώναε υμών και συκώναε ίιμών και έλαιώναε
υμών κατέφαΓεν η κάμττΗ, καϊ ούδ' ώε έττεατρέψατε πρόε με,
ΙΟ λέτει Κύριοε. έεαπέστειλα είε ύμάε θάνατον εν όδώ Α'ΐΓύιττου, *5

Ι. αΰτοΰί Έ,άά. ίηνϊΐϊβ Α. Β. 2. ήρήσομίν] + «αϊ ϋ(1• κα! ιτοτό»

οπιίβδ» ηϊο, ναοιιο ουπι πιχιιπι τείίείο, ρο8ΐ •γήί (νετ. 3) Ιπιηβρ. Β. 3• "ϊ1
οιη. Α. το ρκ> κα\ Β. τ« ρτο δί Α. 6. το] + τοί Έ,άά. ϊηνίιϊβ Α.Β.
καλούσα Α. 7• *"" "" 'ην• οπίίηε Α. 8. καταμασάσθαι π καϊ
κατάΚίαίνιιν Α. Εόΐό!. κατάΚία'ινίΐν τ( και καταμάττην Β. ΙΟ. άΊ«αλ«Γ Α.
II. τηι ροβ( δύναιτο ;ΐ(1(1. Εάά. ϊηνϊΐϊϋ Α.Β. καϊ α\ΐ. 38<πιπιρΙπιη εχ Β. ΐ8. καϊ
33βιιπιρΙιιΠΊ εχ Α. 21. αύται Α. 22. ϊν «Η. οιη. Ρ. Ε<](1. (62, Ι47-)
23. νμων ρππιιιπι] + και Ρ. Κιΐιΐ. (22 βΐ.) και (Χαιωναϊ ίιμών οιη. Α. (228, 24°•)
δΐ&Ιϊπι τούτους &άά. Ρ. Έ,άά. (Οο.) 34• οΰτωι ρτο ως Ρ. Εάά. (26. αϊ. )
 ίν. 9, ίο. ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. II. 447

και άπέκτεινα εν ρομφαία τούε νεανίσκουε υμών μετά αϊχμα- α 293 Α.

λωσίαε Γππων σου, και άνΗΓΟΤον εν πυρί τάε παρεμβολάε
υμών εν τη όρΓΗ μου, και οΰδ' ώο έττεστρέψατε πρόε με,
λέπει Κύριοε.

5 Ύοΐς άναλγητως εχουσι περ\ τα εξ οργής συμβαίνοντα,

και πολύ λίαν ύπτιουμενοις, άναπίπτουσι δε και ούτω προς
το ράθυμον (τι, ώστε το χρηναι μίτανοεϊν ούδε εις νουν
εχειν άζιούν, άρκεσειεν αν ουδείς του πληττεσθαι τρόπος, \>
πλείους δε μάλλον και αλλήλων χείρους κα"ι προς το ετι
ίο μειζόνως καταλυποΰν έχοντες την επίδοσιν. ούκούν επει-
δηπερ τοις ε£ ' Ισραήλ μικρόν ην τάχα πως προς επανορ-
θωσιν, το εν ενδείαις άρτου παιδεΰεσθαι και ποτού, επενη-
νεκται το παθειν κα\ τα ετι τοΰδε φορτικώτερα, η αυτών
ασθένεια τών σωμάτων, η ως εν πυρετφ κα,ι Ικτερω συμ-
1 5 βαίνουσα. τούτο και δια. φωνής πάλιν της Ιερεμίου
ε'ιρημενον εύρησομεν. εφη γαρ οτι " Τάδε λέγει Κύριος Ηίβτ. νϊ.
" Ιδού εγω διδωμι επί τον λαον τούτον άσθενειαν, και
" άσθενησουσιν εν αύτη πατέρες και υ'ιο\ άμα, γείτων και ο
" ό πλησίον αύτοΰ άπολοΰνται." επειδή δε ήσαν και αισχρών
2 ο λημμάτων ήττώμενοι, καΐ πολύ δη λίαν βλέποντες εϊς
φιλοκέρδειας, ταύττ/τοι πληθύνοντες κήπους τε κα\ ά,μ-πε-
λωνα,ς, ο-υχωνας τε και ελαιώνας, ηψατο κα\ τώνδε θεός,
δι ων ην εικός ου μετρίως κατηλγηκοτας εις νουν επανηκειν
τον σώφρονα, κα\ άνθελεσθαι τού χείρονος το συμφέρον,

Ι. και ΟΠ1. Έ,άά. (Οο.) 2. σου] υμών Ρ. ΕόΜ. (Οο.) 3• /*ου ^•

(Αΐβχ. XII.) νμί>ν Υ,άά. (XII νηα.) ΝευΙτοπι ΙΐίΛεΙ Β. (86.) οντωι ρπ> 4>γ Ρ. Εάά.
(26. αϊ.) 6. άναπίπτονσι Λ. ΥΑά. άποκλι'νουσι Β. 7. ωοτ*
τό Λ. ώϊ τι! τοι Β. ώί τό Κ(1(1. 8. ιψίσίκν Ε(1(Ι. 9- αΚληλοχαρουι Α.
ΝΐίιΙίιη και ΜδυπιμΙυπι βχ Α. Β. ΙΟ. μιϊζον ώί ρτο μιιζόνακ (βίο) Α.
ηνκοΰν] ουκ Α. II. ΊσραηΧ] Ιερουσαλήμ Α. ϊηνίΐο Β. πωί 388ΐιπιρ1ιιπι
βχ Α. 12. την ρΐΌ τό Α. δΐίΐΐίπι ίν ϊ8811ΠΐρΙΙΙΠ1 βχ Β. παιοΊΰίσθαι Α.
γνίο-θαι Β. πορ(ΰ(σθαι Ε<1ι1. 8ΐί>ΙίπΊ και ποτού Β. και ποτών Υ,άά. κατ αυτών
(βίο) Α. 13. τα ?τι τοίδί φορτικώτίρα Β. τό «τ» τούτου [τούδί Α.]
φορτικώτιρον Α. Κ(1(1. 14- ί 38£υαιρ1υπι βχ Α. ΐ',. πάλιν τήί
Ί»ρ. Α. πάλιν ροβΐ Ί*ρ. Ιγ. Β. Εάίΐ. τή{ άβεβΐ ίη Ε<1(1. ι6. (Ιρήμινον ϋεεβΐ
ιη ΚιΙιΙ. 19. άπολίίται Κιΐιΐ. 20. Ι Ι;ατ δη, λίαν ϊϊβυιηρίη εχ Β.
21. τ€ ρΓΟ τοι Εάά. τ€ βββαίηρίιιπι εχ Α. Β. 22. τούτων ρΓΟ τώνδί Α.
δίαΐΐπι 6 αάά. Α. 23. «ίκοι ΒββυπιρΙυπι εχ Α.
 448 Β. ΟΥΚΙΙ,Μ ΑΙ,ΕΧΑΝϋΒ. ίν. 9, ίο.

επισωρεύων αύτοΐς Ίνα πανταχόθεν πληττόμενοι σώζοιντο.

ά μικρού δε οντος καϊ τούτου, προσεπενηνεκται κα\ το μείζον.
οτε γαρ, φησί, την εμην άτιμάζοντες χείρα, μόνον δε ουχί
θεοΰ του πάντα ισχύοντος το αναλκι καθορίζοντες, την Όάον
Ε*, χχχϊ. πεποιησθε την προς Αιγυπτίους, " Ίππων σάρκας της παρ 5
εμού φροντίδος άνθηρημενοι, κα\ " Αιγυπτιον ανθρωπον
προτετιμηκοτ-ες, τότε δη τότε δεδαπάνηται, φησϊν, υπο της
Βαβυλωνίων ρομφαίας το μαχιμωτατον υμών γένος, και
άπας υμών Ιππότης αιχμάλωτος ην, άπονευροΰντος θεοΰ
β κα\ τους ειδότας εύδοκιμεΐν, και ουκ άμελετητον έχοντας το ίο
νικάν εν μάχαις. συνησεις δε και ετερως το Άπειττειλα εις
4 *?β• ύμας θάνατον εν Ό$ω Αιγύπτου. Ίωσίου βασιλεύοντος επί
ΧΧ111. ' ' '
29 8<ι(ΐ• τον Ιουδαν, κατεστρατευσε της Βαβυλώνος Φαραώ Νεχαω
της ΑΙγυπτίων ό τύραννος, ώς δε ην ανάγκη δια της
Ιουδαίων αυτόν παρε'ρχεσθαι γης, οίηθε'Ίς ό Ίωσίας σκηψιν 15
μεν είναι την έπ\ Βαβυλώνα όδον, ώπλίσθαι δε κατ αυτού
τον Αιγυπτιον, άντεξαγει παραλογως. εκεί πεπτωκεν ο
294 Δ. &Ίσραήλ. ούκοΰν ε^απειττειλά φησιν εις υμάς θάνατον εν
όαω Αιγύπτου, τουτέστιν ώς εν παρόδω των Αιγυπτίων,
τότε και άνηγαγον εν πυρ) τας παρεμβολας ΰμων, αντί -ο
του, εκ βάθρων άνεσκαψα τάς τετειχισμενας υμών και
Ηοβ. τ. ευπυργοτατας πόλεις, εφη δε τούτο και εν άρχαΐς " Κω
1 3 ; νίϊϊ.
Η• " επορεύθη Έ,φραίμ προς Άσσυρίους, κα\ Ιούδας επληθυνε
" 7τολ€£? τετειχισμενας' και εξαποστελώ πυρ εις τάς πόλεις
" αυτού, και καταφαγεται θεμέλια αυτών." ούκοΰν εζ αυ- 2$
1) τών, φησι, κατεσεισα βάθρων τάς όχυρωτάτας υμών παρ
εμβολας, κλ) οΰα ως ίπεο-τρεψατε προς με λέγει Κύριος.

Ι. ΐπισωριύων αντο'α 0Π\. Β. ηττώμινοι ρΓΟ π\ηττ. Α. 2. τοίτο ρΓΟ

το Α. 3• δ« οββυπιρίαπι βχ Α.Β. 4• &>α\κα Α.. 5- τή»οπι. Α.
ί'μη( ρΓΟ παρ' ϊμοΰ Β. η. οΊΗαπάνηνται Α. των ροβΐ τήϊ 8(1(1. Έάά. ίητήΐί
Α.Β. 8. ΰμων 388ΐιπιρ1υιη εχ Β. <). πάϊ ρΓΟ άπαι Α. II. άπίστ*<λ<•
1ι;ι1)!•ηΙ Α.Β. νμάι «γ ίην. οπίίηε Β. Ι3• Ιούδα Ο. 15. Ίβκίβι'•»]
Αιγυπτίων Ε(1(1. 3η1β ΜΪ£ηβ. ι >). ως α88υιτιρ1υιη βχ Α.1). 2 Γ. ίΰπφ•
γοτάται [ΐνκ. Α.] και τίτιιχ. ΰμων ίην. οπίίηε Α.Ι). 23. άρχη Ε*!1••
25. αϋτοϋ] αυτών 'ύά. &μί\ια είηβ τα Α.Β. Ε(3(3. 20. παρ*μβο\&{ Α.Β•
πά\(ΐ{ Εάά. ιη. ω: Α. (26. αϊ.) οίτωι Β. Ε(1ά. πρόί μ£ ιβδηπιρίβ εχ Α.
 ίν. ιι. ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. Π. 449

Κατέστρεψα ϋμάε καθώε κατέστρεψεν ό θεόε Σόδομα καϊ 1 1

Γύμορρα, και έπένεσθε ώο δαλόε έΕεσπασμενοο εκ ττυρόο, και
ούδ' ώο έπεστρέψατε πρόο με, λεΓει Κύριοε.

Ούδεμίαν, φησ\ν, εν ύμΐν την επανόρθωσιν βλέπων, προσ-

5 τεθεικα ταΐς αικίαις και τα. ετι τούτων άπηνεστερα, καϊ
θερμοτεραν πεποίημαι την καθ' υμών άγανάκτησιν. κατ- ο
εσ-τρε-ψα γαρ ως "Ϊ,όσομ-Α και ΤομορρΑ, κα\ ουκ έπεσ-τρε-ψΑτε.
εοικε δε την τελευταίαν ήμΐν εν τούτοις πορθησιν ύποδηλούν,
την (ν καιροΐς Ιερεμίου δια. χειρός Ναβουχοδονόσορ γεγενη- '
ιο^βι^ι/, ος πάσαν μεν εϊλε την Ίουδαίαν, ενεπρησε δε κα\
αυτά τα Ιεροσόλυμα, και τας περίοικους αύτης πόλεις τε
και κωμας, καϊ αυτόν δε τον θείον κατασπασας ναον, δο-
ρικτητους έχων τους εκ του πολέμου περιλελειμμενους, οίκοι
πάλιν λάμπρος και νενικηκως τοις άλοΰσιν ομού αν- α
1 5 εκομίζετο, οί και μόλις επανήλθαν εις την Ίουδαίαν, ετών
επ' αύτοΐς πληρωθεντων τον αριθμόν έβδομήκοντα. Κΰρος
γαρ, ως εφην, την Βαβυλώνα ελών, της αϊχμαλωσίας άνηκε
τους περιλειψθε'ντας καϊ σεσωσμένους εζ Ισραήλ. δια
τούτο, φησιν, εγένεο~()ε ως $Αλος 'εκο-παο-^εΊς εκ πυρ)>ς, οίον
3ο δαλίον ήμίφλεκτον, και εν ολίγοις ετι λειψάνοις σωζομενον.
θεού τοιγαροΰν παιδεύοντος, το ύπτιοΰσθαι πικρόν, παραί-
τιον δε και τών ετι δυσαχθεστερων εσται κακών τοϊς την
αίσθησιν άποσειομενοις, άπο γε τοΰ δεΐν άκαταληκτως ιε'ναι β
προς το δράν ελεσθαι καϊ φρονεΐν α μη θέμις, όνπερ γάρ
25 τρόπον οι τας τών σωμάτων ανακόπτοντες νόσους, και τοΰ

Ι. Κύριοι ρτο ό θίΟΓ Ρ. Έάά. (Οο.) 2. *γ(νηθητ( Ρ. (42•) άπ*σπασ-

μίνος Α. ('κ ιτυρος] άπο καίσια! ¥. Έ,άά. (Οο.) 3• ω* Α.
υϋτως Ρ. Κ(1(1. (26. η1.) 5- ο,Ικίαις Α. δργαϊς Β. Κιΐιΐ. 8. ημ'ιν (V
τούτοις Ιιοο (ΐηΐίιΐί! Λ. Ι). ίο. μεν ΗϊΒΐιιηρΙιιιη εχ Ι). (ΙεεβΙ ίη Α.
II. καϊ] + αϋτας Α. αντης Α. αΰτοϊς Β. αύτη Έ,άά. 12. κατίσπασί Α.
13. (κ τον πο\ίμον Α. ίν τω πολίμω Β. Εάά. Ι4• λαμπρώς Έ,άά.
όμοΰ τοις «λ. ίην. οπίϊηι• Α. δίαΐίαι και ;κ1(1. Ειΐιΐ. ίο. Ηαβε ως δα\δς
ίκαττασθίΐς [βκσπανθιις \>.~\ ΐκ [-(- τοΰ Ι).] ττυρος αεεεββεηιηΐ εχ Α.Ι). άς δαλόι
ΐξισπασμίνοι' το ί« ίκ πνροι Β. 20. δόλιοι» Α.Ι). Βαδίον Β. ίαλίίιον ΕιΙ(1.
21. νποπτιοϋσθαί Έ,άά.
νου. Ι. 3 Μ
 450 Β. ΟΥΚΙΙ,Ι,Ι ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. ϊν. υ.

θεραπεύειν δυνασθαι την πεΐραν εξησκηκοτες, τα των τραυ

μάτων δυσαισθητότερα θερμοί! κα\ δριμεσι φαρμακοις απο-
καθαίρουσι, και της ενούσης αΰτοΐς ακαθαρσίας το πάχος
άπολεπτύνοντες, τοΐς εκ της τέχνης επικουρημασι παρα-
χωρεΐν άναπείθουσιν, ούτω και ο πάντα γινώσκων θεός τους 5
2Θ5 Δ. α άνάλγητως έχοντας περί τα σμικρά, ταΐς ετι χαλεπωτεραις
καταφορτίζει πληγάΐς, ων εϊπερ τις σοφός τε εστί και άγχί-
νους, παραιτοΐτο αν εικότως προ πείρας την εφοδον.

12 Δια τοΰτο ούτως ττοίΗσω σοι ΊσραΗλ.

'Έπειδη γαρ, φησι, τάδε τι πεποιηκοτος, κακεΐνο προσ- ίο

θεντος, κα\ μονονονχι πάν είδος επαγαγοντος α'ικιας καϊ
πόνων, δυσαλγητως έχοντας τεθεαμα'ι τε και εζ αυτής
ο εμανθανον πείρας, ταύτητοι καϊ ούτως ποιήσω σοι. πώς δε
ούτως ; ου γαρ ηρκεσθην τοΐς πρώτοις" προσεπηγαγον δε
κα\ την εν ίσω Σοδόμοις καταστροφών, τελευταία γαρ, ΐ5
ώς εφην, αϋτοϊς η τοιάδε πληγή δια της θείας οργής
επενηνεκται.

ΠλΗν δτι οΰτωο ττοίΗσω σοι, έτοιμάζου έπικαλεΐσθαι τον θεόν

σου, ΊσραΗλ.

Άλλ' ει δη βουλοιο, φησιν, άναμαθέίν την αιτίαν, δι ην »ο

ούτως ποιησ-ω σοι, πενση δη πάντως, μονονουχ). πληττόμενο®
ο ύμϊν επιβοώντός τε κα\ λέγοντος Έτοιμάζου τοϋ έπικαλϋσύΛΐ
τον θεόν σου Ίσραηλ. το ίτοιμ-άζρυ φησιν άντι του Σπούδαζε,
άοκνος τε κα\ πρόθυμος εσο του έπιχ,ΑλεισθΑΐ τον μη άλ-

4- τηι αδδΐίΓηρΙιιιη εχ Β. 6. άπηΚγηκωι Α. σμικρά Β. σμικρά

( — μικρά) Λ. μικρά 1'ΜιΙ. η. τι 355υπιρΙιπη βχ Α. δ. προί ΕάΛ.
II. καϊ ρΐ'ίιΐϋ οιη. Α. ('παγάγοντος 1\. ΐπάγοντοε ΪΆ\Λ. 12. ίνσαλγήτωί Α.
[δυ Γβϋςηίβ ΗΐΙεήβ, ρ^ίη» ΗιιίΙα, οοαϊββίβ Β.] άλλ' άναλγητας Ειΐιΐ. 14. ηρκίσ-
θην Α. Β. ηρκίσθη ΐ,άά. προσιπηγαγι Ίΐά. 1ζ. ΣυΒόμοις Α. Εάά. Σοδόμων Β.
ΐ6. &ιά τήί θίίαι όργήί οιη. Β. ι8. ότι οαι. Α. (42, 240.) 20. 9η
οπι. Α. άναμαθιίν Α. μαθιϊν Κι1(1. 31. πληττομίνον νμων Έ,άά.
ΐηνίΐίβ Α. Β. 33. ΐπιβοωντόΐ Α. βοωντόι ΐ•άά. ϊκκαλι'ισθαι ύά.
33• φησϊ» ωβιιιηρίυιη εχ Α. Β.
 ΐν. ΐ3• ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. II. 451

λάτρων και ψευδώνυμον, άλλα. τον Θ«ν σου Ίσραηλ,

τουτέστιν, ον δι αυτής εγνως της πείρας, ως εστί θεός
φύσει τε και αληθώς, και ου δια. της τίνων εύτεχνιας
εξηυρημενος, καθάπερ άμε'λει τα. εκ ξύλων η λίθου πε-
5 ποιημένα.

Διότι ιδού έπώ στερεών βροντών και κτίζων πνεύμα και άπαΓ- ι3
Γελλων είε άνθρώπουε τόν χριστόν αΰτοΟ, ποιών όρθρον και (1
όμίχλΗν, καϊ επιβαίνων επί τα ΟψΗ τηο γηο, Κύριοε ό Θεόπ ό
παντοκράτωρ όνομα αύτω.

ίο Ύή του προϋχοντος αντιπαραθέσει, το εν ύποληψει ττ}

χείρονι ραδιως ελέγχεται. Ίνα το'ινυν των ειδώλων το αδρανές
εκφαίνηται παρά γε τοις οίηθεΐσιν εκ πολλής άγαν άβελτε-
ρίας ως θεοί τε είεν κα\ προσκυνεΐσθαι πρέποντες, χρησίμως
ημιν εαυτόν ό των όλων θίό? εμφανή καθιστάς, ποιητην
1 5 εισφέρει κα\ τών όλων Αημιουργον, και τών καθ' ημάς β
άνημμενον την έξουσίαν, καϊ ο'ιονείπως τών ανθρωπίνων
οιακοστροφον, επεκεινά τε οντά παντός υψώματος κα\ άπά-
σης υπεροχής, και ταμίαν ωσπερ τίνα τής όλης κτίσεως,
θεοΰ γαρ φύσις το πάντων επεκεινά, και οΰ τοπικοΐς ύψω-
2 ο μασιν άλλα ταϊς τής εύκλείας υπεροχαΐς, και άσυγκρίτω
δυνάμει παντός γενητού μετρον ΰπερκείμενον.
Έπικαλοΰ τοιγαρονν τον θεον σου, φησ\ν, Ισραήλ, επι-
γινωσκων την εζουσίαν αϋτοΰ, το παναλκες τής υπεροχής,
ν/ω γαρ ε'ιμι, και ούχ έτερος, ο στέρεων βροντην, τουτεστι 8 29β Δ.
2 5 καϊ συννεφε'ιαις καλύπτων τον ούρανον, και καθιείς ύετούς,

2. Θί6ί αββυηιρίιιιη βχ Β. 3- «λ•)"*•* Α. άληθήί Β. άληθίία: Εάά.

4- ΐζηνρημίνοι Α. ΐξινρημ. Εάά. 8ΐαΐίιη και 3(1(1. Α. και ]ΐπι ή £(1(1. δΐΗΐίηα
λίθου Β. λίθοα Α. λίθων Α πΐ(?. Εάά. 8. ΰψη Α.Β.Ρ. (ΑΙεχ.) βεά εί.
ϊπΓγη. υψηλά Εάά. (ν«1.) ό 3.11. ΟΠΧ. Εάά. (36<97»3ΙΟ>3η•) 12• 'λίγχηται
ρΓΟ €κφαίνηται Β. 14- ίαντίιν οιιι. Α. Ι5• των ρήι18 Α. τοκ Εάά.
την ρΓΟ τών ίΐΐΐ. ίίιΙ. ΐ6. άνημίνον \\ά. Ι1], νψώματο! οπι. Α. πάση! Α.
21. γοΊττοί] 8ΪΟ ('οιτοχί εχ Α. γιννητοϋ Εάά. 23. την (ζουσίαν αϊτοί,
τό παναλκί! τής ΰπιροχη! Β. την (ξυνσίαν, το ττανάλκίί, την ντπρβολήν Α. ϊξουσία!
τό παναλκΐι κα\ την ΰπιρβολήν Εάά. 2$. και ρπυ» 3681ΗηρΙυπΐ βχ Α.
Ηΐαΐίιη σνννιφίακ Α.
3Μ 2
 452 Β. ΟΥΚΙΙ,υ ΑΙ,ΕΧΑΝϋΙΙ. ίν. 13.

και κτίζων πνεύμα, τουτε'στι πάλιν, άνεμων ποιητής. απαγ-

γελλων δε και εις ανθρώπους τον χοιο~τον αυτόν, ομοιον ως ει
Ρτοτ. λίγοι " Δι* εμού βασιλείς βασιλεύουσι, και τύραννοι δι (μου
ι6. κρατονσι γης. χριττον γαρ (ν τούτοις, ουχί τον Εμ
μανουήλ, τον κεχρισμενον δε μάλλον εις βασιλέα φησι' 5
■πνεύμα τε ομοίως, ούχι το θείον τε και αγιον' καν ει μαι-
1> νοιντο τίνες των τα ορθά διαστρεφειν μεμελετηκοτων' άλλα
τουτι το εν άερι τε κα\ εγκοσμιον, περί ου φησι και αυτός
9, ^Μτ^. ο Έωτηρ " Το πνεύμα οπού θέλει πνεΐ, και την φωνην αύτοϋ
ϋί. 8.
" άκούεις' άλλ' ουκ οίδας πόθεν έρχεται και που ύπαγει' ίο
" ούτως εστί πας 6 γεγεννημενος εκ του ΤΙνεύματος." εγω
τοινυν, φησΊν, ο νεφελας συναγων και στέρεων βρονττ,ν, κα\
Ρβ.
οχχχϊν.7 " έξάγων άνεμους εκ θησαυρών αυτών," ο φανερον καθιστάς
ον αν ΐθελοιμι τοις της βασιλείας εναβρύνεσθαι θώκοις.
ούκούν Βασιλεύς των βασιλευόντων καϊ Κύριος τών κυρι- 15
ευόντων, ό φύσει θεός, αύτος ό ποιων 'όρθρον, τουτέστιν ήμε-
€ ραν ήτοι φώς, αύτος ό ποιών ΌμίχΚψ, τουτε'στι, σκότος η
νύκτα' αύτος ό επιβαίνων έπ) τα ΰ^ηλα της γης, ό παντός
επηρμένου και ύφηλού κρείττων τε και υπερκείμενος, Όνομα,
τε πρέπον και πολύ λίαν εοικυς ττ) εαυτού δόξη φορών, το κ
Κύριος παντοκράτωρ.
θεα δ»} ούν, όσην ε'0' ημάς ποιείται την ημεροτητα και
φιλανθρωπιαν ο τών όλων θεός. επαρτησας γαρ την
άπειλην, και τα μεν ως ηδη γε'γονε, τα δε ώς εσται προει-
ρηκως, καλεΐ προς επίγνωσιν, καϊ μυσταγωγεΐ τον εκκε- 25
ά κλικοτα, καϊ άνακομίζει προς σύνεσιν τον εξ άμαθίας ώλι-
σθηκότα' και τοις ουκ είδοσι τον φύσει τε και άληθάί
Δεσπότην, άπό γε τού πάντα δυνασθαι κατορθούν και κατ-

4- οΰ Ε(3α. 5• βασι\*ίαν \\ά. 8. ίν άίρι τ*~\ ϊναίριόντι

Έάά. ίηνίΐίδ Α. Β. β. 9~ "• Η»βο και την— « τοϋ Πνιίματοί (Ιβϊΐιηΐ ίη &Ι<1•
της φωνής |)Γ0 την φωνην Α. II. του ΟΙΉ. Β. 12. συνΰγ*>ν Β.
συΧ\ίγων ΫΑά. Ι4• θΐΧοιμι Α. ϊναβρύνισθαι Α. ϊνώμίκσβαι Β.
ϊναβρυνασθαι Εάά. 8ΐ3ΐίπ) θάκοις Α. 17. το ρΓΟ τοι Β. ΐ8. ό ρηιΐί
3(ίβαιηρΙυιη εχ Α.Β.β. 20. αίτυΐι Α. 22. την 3$5ΐιιηρΙαηι εχ Α.Β.
28. τ« ρΓο •/' Κ(1(1.
 ν. ι, 2. ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. Π. 453

αρχειν τών όλων, εαντον καθίστησιν εναργή, τούτο δε ην

" πονώ και μάστιγι" σωφρονίζοντος, μόνον δε ονχι και Ηιβι-.νι.
άνεθελητως αυτούς καταπαιδενοντος εϊς επιστροφην, και τα
δι ων ην βίκος άναμαθεΐν δύνασθαι τα άμείνω φρονεΐν,
5 χρησιμως επαγοντος.

Ακούσατε τον λότον Κυρίου τοΰτον, όν έρώ λαμβάνω έφ' ύμάε Κεφ. «'.
θρΗνον. οικοε ΊσραΗλ εττεσεν, οϋκ ετι ού μΗ προσθΗ του 2
άναστΑναι. παρθένοε τοΰ ΊσραΗλ εσφαλεν έπϊ τβε ΓΉε αύτΡε,
ούκ εστίν ό άναστΗσων αύτπν.

ΙΟ Οί μακάριοι προφήται τα κακά τα κατά τίνων εσόμενα

προαναμανθανοντες, είτα δειμάτων εντεύθεν άναπιμπλαμενοι α 297 Δ.
κα\ νπεραλγονντες ως αδελφών, θερμοτερας εσθ' οτε ποιούν
ται τάς επιπλήξεις, μονονονχι δακνοντες εξ άγαπης, και δι-
ανισταντες είς νήψιν τί) προαγορεύσει των όσον ονδεπω
1 5 συμβησομενων. τοιούτον τι και νυν Ό Προφήτης επιτελεί,
λέγων μεν ώς εξ Ιδίου προσώπου, πλην ονχι τα από γνώμης
ιδίας, άλλ' ώς εκ θείων χρησμωδημάτων. ταντητοί φησιν
Άχονιτατε τον Κογον Κυρίου τούτον ον εγοο λαμβάνω εφ ΰμα,ς
θρϊ,νον. λελάληκε μεν γαρ εν εμο\, φησιν, ό των όλων θεός, 1>
2ο σνντέθειται δε μοι θρήνος εφ υμίς τονς αποφοιτώντας αντον.
κα\ τί δη άρα το γοερον εστί μέλος ; τι το θρήνημα ; κα\
εφ' οτωπερ αν γένοιτο παρ εμον το δάκρνον ; δεινή και
άνονθετητος ή σνμφορα. οίκος Ίο-ρΑηλ επιο-ε. σννειστήκει
μεν γαρ, τιμωμενον τε και άγαπωμενον θεον, καταπεπτωκε

2. σωφρονίζονται] -+- *<» Εάό". 8« 38βυτηρΙυπι βχ Α.Β. 3• καταπαι-

ίινοντος Β. κατακαίονται Α. Εάά. 4- ?" βββηπιρίιιπί εχ Α. αναμαθι'ιν οιη. Β.
Γβΐίηυϊ ουιτι Α. 6. τοκ οη. Α. τοΰτον οπι. Ρ. Επά. 7- 6ρηνάν Ρ. οίκοίλ
4- τοΰ Επα. (XII.) προσθί} Α.Β. (ΑΙεχ. XII.) προστιθπ Εάά. προσθιτη (βίο) Ρ.
[προσθήσιι \τ3ΐ.] 8ΐ3ΐίπι τοΰ οιη. ΕόΜ. (Οο.) 8. τοΰ οπι. Ρ. Ε(3ό!.
ίοΐ, 97. τ53•) ΐσφάλη Ρ. Εάά. (Οο.) αυτή* Α.Β. (XII.) αϋτοΰ Εάά. (νβΐ.)
[ΧεπΙπιπι ΙκιΙχΊ Αΐβχ.] 9• ονιστων Ρ. Εάά. (22. βΐ.) [οί ό άριστων XII πιο;.]
ΙΟ. Η380 τά κακά 38δππιρΐ3 βχ Α. 13• θιαΐΊστώ«Τ€Γ Εάά. 14. ονυίπω Α.
οΰπ-ω Εάά. 17. ?8»α Α. ι8. τον οπι. Α. αϊ βιιρΓΕ. 2θ. «ρ' Α.
ίΐΐ Β. Εάά. 2ΐ. δ<ί ρτο δή Α. ΐοτι οπι. Α. 23• η 38βυπιρΐηπι εχ Α.
24• τί αδϋΐίΓηρΙιιιη εχ Α.
 454 Β. ΟΥΚΙΙ,Ι,Ι ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. ν. ι, %.
δε νυν), τοις τών πλανωμενων άπονοίαις παρωτρνμμε'νον.
είτα τις 6 εγβρών τον τοις θείοις νευμασι καταπίπτοντα ;
εο-φαλεν ί\ παμένος, άντ) του πεπόρνευκε. ποία δε αυτή ;
ο πάντως που πάλιν ό Ίσραηλ, ήγουν η των Ιουδαίων
ΗΐβΓ. Συναγωγή, προς ην εϊρηται παρά θεοΰ " Ουχ ως οίκον 5
" με εκάλεσας κα) πάτερα κα) άρχηγον την παρθενίας σου ;
ούκοΰν η της παρθενίας άρχηγον λαχοΰσα θεον, 'εο-φα,λεψ
επ) της γης α,ΰτης, τοντε'στι, πεπόρνευκε και άπροφασιστον
έχει την άμαρτίαν. πεπόρνευκε μεν γαρ εν Α'ιγυπτω ποτε'
άλλ' ην εν γτ} ουκ ιδία, και τοις των κρατούντων ύπεστρωτο ίο
νόμοις, τάχα που και άβουλητως εϊς τα εκείνων εθη κατεβια-
ά ζετο, της προγονικής ευσέβειας ώς εζ ανάγκης έζωθουμε'νη'
νυν) δε μαχλάς κατωθονντος οΰδενός' εστί γαρ επ) της ιδίας,
ένθα νομός 6 παιδαγωγός, άποκομίζων αύτην είς επίγνωσιν
του φύσει τε καϊ αληθώς οντος θεον, άνειμενη δε και ελευ- 13
θερα και άνεπίπληκτος παντελώς η εις πάν ότιουν των
άριστων όδος. τις οδν αύτη της απολογίας εκπορισθειη
λοιπόν 6 τρόπος ; πεπόρνευκε γαρ, ου βεβιασμένη" πόθεν ;
άλλ' εκοΰσα λοιπόν, ταύτητοί κατερραγμενη' ουκ εο-τιν β
εγερών. ειρήσθω δη ονν εύ μάλα κα) προς γε ημών αυτών 2ο
Ρβ. ΐχχν. β τφ πάντα Ισχύοντι θεώ " "Συ φοβερός ει, καί τις άντιστη-
" σεταί σοι άπό της όργης σου"
ΤΙεπτωκε δε κα) ετερως ή τών Ιουδαίων πληθυς, δια της
εις Ύ%.ριστόν παροινίας καταβιαζομενη προς ολεθρον, κα)
κείται λοιπόν επαμΰνοντος ονδενός, περιμενουσα δε πάλιν 2'3
την του κατοικτείροντος χάριν, φημ) δη Χρίστου, κληθε

ί, παροτρυνομενου Α. 2. ε'γείρων Α. 3• *ο~φά~Κη ΑιΛηίιΐΒ.

8ΐ;ι(ϊπι γαρ ;κΙ(1. Β. ΕιΙιΙ. ϊιινϊΐο Α. παρθένοι Λ.Β.1). παρθενία ΈΛά. δίαΐϊπι η>ν
τέστι ρΓΟ άντ\ τον 'ύά. ίηνίΐίβ Α. Β. \). 6. και β1(. οπ». Α. ( 23•) 7• εσφΆη
Κ(1(1. 8. ε'πόρνενσε Β. 9• πεπόρνευκε μεν γαρ εν Αίγύητω «τοτί]
7Γΐίλα< μεν γαρ πεπόρν. ε'ν Αίγνπτιρ Ι). Ι3• νΰν Α. ίηνίΐίδ Β.1>.
Ηοο μαχλάς ΗΟΟβββίΐ βχ Ι), μάλα ροβΐ δε 3(3 1]. Α. της] 8ΪΟ ε(ίί(1ί βχ Β. γης Ειΐιΐ.
15. άληθοΐις Εάά. ϊηνϊ*Ϊ9 Α.Β. β. ι8. Ηηρο λοητόι» ό αοοβββεηιηΐ εϊ Α.
βεβιασμένη• ■πόθεν] δίο ΟΟΓΓβχΐ. βεβιασμένη πόθεν Α.Β. Εάά. 19. κατερ
ραγμενη' ουκ Α. κατερραγμένην ούκ Κιΐιΐ. 20. εγείρω» Α.
γε υιη. Α. 24. εΧεγχον ρΓΟ ολεθρον Έ,άά. ίιινίίΐΜ Α.Β. 25• τάλιχ Α.
μάνην Έιάά.
 ν. $-6. ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. Π. 455

σεται γαρ και αύτη προς επίγνωσιν δια. πίστεως εν εσχατοις

του αιώνος καιροΐς.

8 2Θ8Α.
Διότι τάδε λέρει Κύριοο "Η ττόλιε έ£ ηο έζεπορεΰοντο χίλιοι, 3
ύττολειφθΗσονται εκατόν καϊ έ£ ηο έΕεττορεύοντο εκατόν,
5 ύττολειφθΗσονται δέκα τω οίκω ' ΙσραΗλ.

Αιατρανοΐ δη λίαν εν τούτοις το τίνα πεσεΐται τρόπον,

κενανδροι γαρ, φησιν, άπομενοΰσιν αϊ πόλεις, δαπανώντος
τον πολέμου τους (ν αύταΐς, καϊ άθλιότητος ε\ς τούτο μετα-
κομίζοντος, ώς μόλις αύταΐς την δεκάτην άπομεϊναι μοΐραν.
ίο επειδή γαρ αύτο). παροτρυνοντες άνενηνοχασι τοις άκαθάρτοις
δαίμοσιν εϊς την τριημερίαν τα επιδεκατα αυτών, καϊ αύτο). \> 8"Ρ»
μόλις ώς εν μοίρα δέκατη περιλειφθησονται, μονονουχί
ταλαντευοντος θεού το πλημμέλημα, και ταΐς δυσσεβείαις
αυτών άντεπάγοντος την Ισόρροπον δίκην.
15 Φοβερον ούν αρα το εν θυμω παιδεύεσθαι' ταύτητοι καϊ
εΧιπαρει θεον ό προφήτης λίγων " ΤΙαίδευσον ημάς, Κύριε, ΗιβΓ• χ•
" πλην εν κρίσει, και μη εν θυμω, Ίνα μη ολίγους ημάς
ποίησης .

Διότι τάδε Αέρβι Κύριοε ττρόε τον οίκον ΊσραΗλ Έκ^ΗΤΗοατέ με 4

2ο και ζΗσεοθε- και μΗ εκ^Ητεΐτε ΒαιθΗλ καϊ είε ΓάλΓαλα μΗ ο
ε'ισττορεύεσθε, και επί το φρβαρ τοϋ όρκου μΗ αναβαίνετε, ότι *
ΓάλΓαλα αίχμαλωτευομένΗ αίχμαλωθευθΗσεται, και ΒαιθΗλ εσ-
ται ώε ούχ υπάρχουσα. έκ^Ηη σατε τον Κύριον καϊ ζΗοατε, 6

Ι. αντη Β. αυτή Εάά. 5• <'?*<? 0Ιη• Α. 8. κατα-

κομίζοντοΐ β. ΙΟ. παροτρΰνοντα Α. παροτρΰναντα Ε(1(1. ΡίΙ νΒοαυιη
ίη Β. 8ΐ3ΐίπΐ άνηνίγκασι Α. II. πνιίμασιν ρΓΟ δαίμοσιν Α. τριημί-
ριιαν Β. αυτών ίΐίΒαιηρΙυιη εχ Α. 13. ϊικατίρα ρΓΟ δικάτ;/ Εάά.
15- ο}ν οπι. Α. 19. προί] ΑγΙ Ρ. Εάά. (4*•) οίκον] + τ°ν Εάά. (Οο.)
«μ« Εάά. (Οθ.) 20. ζησ*τι Ρ. Εάά. (Οο.) 21. άναβαίντι Α.Β.
(Αΐβχ. XII.) οί. ϊηίΓ3 299 »• δνβαίνιη Εάά. ( Υβί..) 8ΐ3ΐΐπι ί»ότ« Ρ. Εάά. (ΟοΛ
22. αΙχμαλωτιζομίνηΤ. 8ΐ;ΐΙπη ιηχμαλωτιυθήσίται Α.Β. αΐ^μαλωτισίήσίται Εάά.
ίσται ώι (!ε«αηΙ ίη Εάά. 23. ί')τ«τ( Α. Εάά. ( \"αΙ. XII ;ιηΙο οοιτ.)
ζήσίτ* Ρ. (Αΐβχ. XII βάρη Ιϊηβαιη) ζήσισθί 15.
 456 Β. ΟΥΚΙΙ,ΙΛ ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. ν. 4-6-

οττωο μΗ άναλάμψΗ ώε πΰρ ό οΐκοε ΊωσΑφ καί καταφόρεται

αυτόν, καί οΰκ εσται ό σβέσων τω οίκω ΊσραΗλ.

<1 Ουκ εα. πάλιν τους ήμαρτηκοτας κατολισθεΐν εις απο-

γνωσιν, καίτοι δειναΐς και άφορήτοις πλημμελείαις ενει-
λημμενους' προΐσχεται δε τα πάρα του θεοΰ, σαγηνευων 5
εις μεταγνωσιν' εισκεκομικε τε και νυν άναγκαιως αυτόν
άνήσειν αύτοΐς ύπισχνούμενον τα. εγκλήματα, άπαλλάζειν
δι κα\ ποινής και των εις τοντο δειμάτων. φύσει γαρ
3ο«\ η. αγαθός Ό Αημιουργός, " Μακρόθυμος καί πολυελεος καϊ
" μετανοών ε'πι ταΐς κακίαις," καθα γίγραπται, καϊ η φησϊν ίο
Έζ^• αυτός δια. φωνής Ιεζεκιήλ " Ου #ε'λεί τον θάνατον του
β " αποθνήσκοντος, ώς το άποστρεψαι αϋτον άπο τής όδοΰ
" αύτοΰ τής πονηράς και ζην αυτόν." είπερ ούν περί
πολλού ποιεΐσθε το ζήν, κα\ άξιόληπτον ύμΐν το χρήμα
φαίνεται, καταλήγετε τής απάτης, κα\ τής ούτω μακράς '3
άμαθίας άποπηδησαντες, εχζητηο-ατε μ-ε φησι, τουτέστιν,
εμοϊ λατρεύσατε τω φύσει θεώ, τω ζωοποιώ, τώ σώζειν
ισχνοντι, εςω τε παντός τιθεντι κάκου τους σεβόμενους αυτόν,
δει δε δη, φησι, προαπονίπτειν εαυτούς, τής εαυτών ψυχής
2ΘΘΑ. αεξωθονντας τής αποστασίας τον ρ'υπον, καϊ προεκτήκειν ευ *°
μάλα την εκ του πεπλανήσθαι κηλίδα, κολλάσθαί τε ούτω
λοιπόν τώ παναγαθω θεώ.
Ύί δε δή καϊ δράν έδει μετανοεΐν ελομενους, διεσάφει
λέγων Μη εχζητείτε Βαιύηλ χα) εις Ταλγαλα μη ε1ο-7τορεύεο4ε,
και είς το φρεαρ τον Όρκου μη αναβαίνετε, φρεαρ δε άρχου τα :ό

Ι. 6 ΟΠΒ. Εάά. (Οο.) καταφάγιται Α. (Αΐβχ. XII.) εί. ίηίτ& 399 °• «άταφος
Εάά. (ν<ιΙ.) κατί'δίται Β. (86 ΙΩ%.) 4• *π(ί\ημμ€νονι Α. 5- τού ϊδβαπιρπιιπ
εχ Β. 7• ™ άεεδί ίη Εάά. <). μακρόθνμόι] -\- Τ€ Α. ΙΟ. καθίο! Εάά.
II. φωνής αϊδϋΐιιρίιπη βχ Α. Β. 12. αποθνήσκοντας Α. ε£. ίη δ. .Ιοϊη-
ηειη 7^5 ε• αμαρτωλοί Β. Εάά. το] τον Α. άποστρίφαι Α. Β. ϊπιστρίψαι Ε(ϋ
1,3- ίΐίτοϋ ίΐΒϊΐιιηρΙιιηι εχ Α. (Αΐβχ.) 14. ημίν Εάά. ιηίβ Μί^ηβ. ι6. α£ν-
μίαι ϋά. 17• λατμινσατί Λ. Χατρίύητί Β. λατριίκη Εάά. ΧίαΙΪΠΙ τφ φύσα
Τ€ θίώ και ζωοπ. και σώζ. Β. 1 8. ΐξΐύ τί τταιτοϊ Β. καί π. ίξα> Εά"ά.
1 Ο. δ«ί Β. δί'ιν Α. Εάά. δι) 0111. Β. 30. (ξωθοΰντας οη. Α.
άποιττάσιως Κιΐίΐ. 31. δί ρΓΟ τι Λ. 22. Η360 λοητόκ ιγ
παναγάθφ [πανάγνω Α.] αεεεδδετοηΐ εχ Α.Β. 23- διισαφ(1 Εάά.
 ν. 4-6• ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. II. 457
Τεραρα φησι• πόλις & αύτη των Φυλιστιε)μ, ήτοι των
Παλαιστίνων, επειδή γαρ ώμοσαν άλληλοις ο τε θεσπέσιος Οβη.χ».
Άβρααμ και Άβιμελεχ, κα\ συνθηκας είρηνικάς εθεντο επί
του φρέατος, μετωνόμαστο λοιπόν ή πόλις εις το φριαρ του 1>
5 όρκου. Γα,λγΛλΛ δη ουν και Βαιθηλ και μεντοι και Τεραρα
πόλεις ήσαν πολύ λίαν προς άσεβειαν εκτετραμμεναι, και
πολυειδη τοις άπατωμενοις παρατιθεϊσαι την πλανην. τού
των αναγκαίως άποφοιτάν προστεταχεν, άναπλέξας τω λόγω
και απειλην, ινα πανταχόθεν συνελαύνη προς το συμφέρον.
ίο οΐχησονται γαρ φησι ΒαιΟηλ τε και αϊ λοιπαί. και η μεν
αιχμάλωτος βαδιεΐται προς εχθρούς, ή δε ούτω καταπρη-
σθησεται, ως δοκεΐν ηδη πως μηδέ νπάρξαι ποτέ. ούκούν
ζητείσθω θεός, Ίνα ζησ-ητΐ, φησι, πριν ά.ναλάμ\1,Αΐ τον οίκον ο
Ιωα-ηφ κ&ι κατα.φάγετα.1 αύτον, και ουκ εστΑΐ ο' ο-βΐσων. το
15 μεν ούν Αναλαίμ-ψΑΐ το εμπρησθηναί φησιν, οίκον δε Ίωο~ηφ
ονομάζει τον Έφραϊμ, ήτοι τους εν ττ) Σαμάρεια" γεγόνασι
γαρ εξ Ίωσηφ Έφραίμ τε και Μ,ανασσης. ωσπερ ουν όταν
αυτούς Ίσραηλ όνομάζη, νοούμεν ως εκ πατρός κεκλησθαι
τους (ζ αυτού, ούτω καν λεγη τυχόν Ίωο-ηφ, κατά τον ίσον
2ο συνησεις τρόπον.
Καλή τοιγαρονν η μετάγνωσις, αποσοβούσα τας δικας,
και τα. εζ οργής ανακόπτουσα, εξω τε τιθεϊσα τους επιτη- ά
δεύοντας αύτην των δεσποτικών κινημάτων, και άπάσης
ημάς άπαλλαττουσα συμφοράς.

25 Κύριοο ό ποιών είε ΰψοε κρίμα, και δικαιοσύνΗν είε ρήν εθΗκεν 7

Ι. τοΰ φίΧιστίίϊμ Εάά. των ηΐΐ. οπι. Α. 2. ο τ* θισπίσιοί αεεεββεηιηΐ

ΕΧ Α.Β. 3' ί'ρηίΊκαϊ Α.\). (Ιμήνηί ¥Α(\. 4• μιτωνόμαστο ϋ.
μ€τωνόμασται Κ(1(1. «Γ ΟΠΙ. Α. Ι). ΙΐίΛοΙ Β. 5• '" 8η1β Γαλγ. α(1(1. Α.
6. λίαν ίΐ$Νΐπιΐ])Ιιιιη βχ Β. άεεβΐ ίη Α. η. άπίΐτωμίΐΌΐς] πανωμίνοι: Α.
8ΐ3ΐίπι πιμιτιθι'ισαι Έ,άά. 8. προσίταξίν Εάά. ίηνίΐίβ Α. !).
ι6. τ§ (Ιεβκί ϊη Εάά. ι8. Ίσραηλ αυτούς ϊην. οηϋηβ ίία. 19. λί'717 Β.
εΐ α. πι. αΐία Α. λίγοι Εάά. και ρπ> κατά Εάά. αηΐβ Μίμηε. 21. καλόν
Εάά. 22. τί οπι. Α. 23• αντί} Εάά. 24. άπαλλ.
συμφοράς ηοε οΓίΙίηο Α. 25- Κύριο; ϊοοεββίΐ εχ Α.Β.
(Αΐβχ. XII.)
νοι. Ι. 3 Ν
 458 Β. ΟΥΒΙΙ,υ ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. ν. 7~9•

ποιών πάντα καϊ μετασκευά^ων, καϊ έκτρέπων είε το πρωί

σκιάν, και Ημέραν είε νύκτα συσκοτάζων, ό προσκαλούμενοε
το ίδωρ τηο θαλάσοΗο και έκχέων αυτό έπϊ πρόσωπον τήε
β Γηο, Κύριοε ό Θεόε ό παντοκράτωρ όνομα αύτφ. ό διαιρών
9 συντριμμόν επί ίσχύν και ταλαιπωρίαν έπΐ όχύρωμα έπάτων. 5

Μυσταγωγικός 6 λόγος, και ότι μάλιστα πρέπων τοις

καλουμενοις εις επίγνωσιν θεοΰ, κα\ προς το της αληθείας
φως 'ιεναι σπουδάζουσι. πρόκειται γάρ τω Ώροφηττ) διδάξαι
τους πλανωμενους, πρώτον μεν οτι τώ των όλων το κράτος
άνηπται θεώ, καϊ τοις αυτού νεύμασι πηδαλιουχεϊται τα *°
σύμπαντα, και νομω δικαιοσύνης η παμμακαρια των αγγε-
300 Α. α λων ύπενηνεκται πληθυς' και οτι παντη τε και πάντως τους
οντάς επί της γης άκόλουθόν τε καϊ άναγκαίον τοις της παρ
αυτοΰ δικαιοσύνης κατεζεύχθαι νομοις. εϊ γαρ το αμεινον
(ν τούτοις καϊ δουλεύει θεώ, κα\ ύπεστρωται μετά φόβου '5
των ΐν ύψει πνευμάτων ή αγία πληθυς, πώς αν η πόθεν το
άνεπιπληκτον εχοι διανενευκός εις το έζηνιον το ούτω μειο•
νεκτουμενον φύσει τε καϊ δόξη, τουτέστιν, ό εκ γης τε και
ε'ις γην άνθρωπος ; ό τοίνυν, φησι, τών Ολων Κύριος ό εκ
ο 'ύ-ψος ποιων κρίμα, όμοιον δε ως ει λεγοι Ό τοις νφου τε »
και ανω πνευμασι της αύτοΐς πρεπουσης δικαιοσύνης εντι-
θεϊς τον τρόπον" κρίμα, γάρ την δικαιοσύνην φησίν' αύτος
τεθεικε και εις γψ £ικαιο<τύνην, τουτέστιν, ώρ'ισατο και τοις
εν γτ) νόμους, καθ' ους αν πρεποι διαζην αυτούς, ει εν λόγω
τεθειται παρ αύτοΐς το ευ είναι και ζην, καϊ της παρ αύτον 2$
μετεχειν ήμερότητος και φιλανθρωπίας, ότι δε εστί παι•
τοκράτωρ καϊ παναλκης ως θεός, κα). άμηχανον αύτφ πανπ-
ι. ποιών] ό ποιών Έ,άά. (\ταΙ.) κατασκευάζων Ρ. (Οο.) 3. σκοτάζων Ρ. (Οο.)
4- ό ββο. οιη. Ρ. Έ,άά. (XII.) αντοΰ Ρ. Ε(3(1. 6. Μυσταγωγος 'άά. ο. τί
τών όλων .... θίώ Α. τών όλων .... θίόί Β. Κίΐίΐ. Τ5> μετά φόβου Α. Β. μϊν
φόβω Έ,άά. ι6. πνευματικών ρτο πνευμάτων Έάά. 17. «Λ7/ ^• *' Ϊ,Γ0
ίΐί ίί(). 3Πΐβ Μί^ηο. ΐ8. και «γ γήν\ και απο γηι τε Α. 19. ό τοίνν
φησι τών όλων Α. τοίνυν φησι τών όλων ό Β. εγώ τοίνυν φησίν ο τών όλων ΈΑο.
21. αίτη{ Έ,άά. «'χτι&Ϊγ Β. συντιθίϊί Α. Έ,άά. 23. τοϊγ Α. τούϊ Β. Εάά.
24. ει Α. και Έ,άά. 20, μετασχε'ιν Α. 27- ° ΡΓ0 •* ΈΔά. οίτ»
παντελώς ουδέν Α. ουδέν αιτώ παντελώς Έ,άά.
 ν. 7-9 ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. II. 459

λώ? ουδέν, εικει δε και αύτη τών στοιχείων ή φύσις, και ο

μεθίσταται τα οντά προς το αύτώ δοκούν, άποδείκνυσι,
λαβών εις παράδειγμα το έκτρεπειν μεν εις το πρωί σκιάν,
ημεραν δε αύ ο-υο-κοταζειν εις νύκτα" και προς γε δη τούτοις,
5 οτι κα\ (ξ άλος ύδωρ, άφάτω δυνάμει προς το ύψού τε και
ανω καλών, γλυκύ καθίησι τοις επ\ της γης, τοις του κρα
τούντος νευμασι μεταχωρούν εις το πάρα. φύσιν. έκτρίπεσθαι
δε' φησιν εις το πρωί σκιάν, τουτεστι, την νύκτα, ήγουν
το σκότος μεταφοιτάν εις ημεραν. ώς γαρ 6 μακάριος
ι ο γράφει Μωυσης " Έκότος ην " εν άρχαΐς " επάνω της άβυσ- 6εη• >•
" σου," τουτέστιν ή σκιά" αλλ* " Έίπεν ό θ«ο$•, φησϊ, και ά Ιο. 3•
" εγενετο φως" ούτως εις το πρωί, τουτέστιν εις ημεραν,
μετατετράφθαι φαμεν την σκιάν, τουτεστι το σκότος, άλλ
ήμε'ρας γεγενημενης επελάβετο αύθις ή νύξ' τούτο εστί το
1 5 ημεραν εις νύκτα συσκοτά'ζειν. ωφελεί δη ούν ό Προφήτης
τους πεπλανημένους, ούκ αψυχον υλην, τον φύσει τε κα\
αληθώς οντά θεον καταδεικνυς, ούτε μην εν ισω ταΐς δαμα-
λεσι ταΐς χρυσαΐς, ήγουν κατά τινας οντάς τών εκ τέχνης
ανθρωπινής εξηυρημενων θεών, άλλα και τών ανω πνευ- β
2ο ματων βασιλέα κα\ νομοθετην, και τών επ\ γης ομοίως, και
δεσπόζοντα τών στοιχείων, κα\ προς το αύτώ δοκούν μετα-
κλίνοντα τών όντων την φύσιν. ταύττ) γάρ δη, καϊ μαλα
δικαίως, φησιν Όνομα πρέπον αύτω το Κύριος ό &εος ό
Παντοκράτωρ, επειδή δε ταύτα εστί φύσει τε και αληθώς,
2 5 διαιρεί συντριμμον επ) ΐσχνν, επάγει δε και ταλαιπωρίαν επ
οχύρωμα' καταδράττετα'ι φησι τών υπερήφανων, και τοις

2. μιθίστανται Β. πάντα ρΓΟ όντα Α. 4• βί ρπ) δη Ε(1(].

5- ότι υιη. Α. 6. καθίησι Β. καθί.,ησί η ίη Γίΐδΐιπι Α. καθίστησι ΈΔά.
η. ρινμασι \\Α. ϊηνϊιΪΗ Α. Β. τΑ] τα Εάθ. 8. σκιανΛ + θανάτου \). (XII ταα.
22. «1.) ίηνΐΐίβ Α. Β. τ6 ρΓΟ την Έάά. ι-οριΐ£ηαηΐΠ>ιΐϋ Α. Β. ί>. <)■ τυν ο-κότονΑ.
8ΐ3ΐίπι καταφοιτάν Εάά. Γβρυ^η. Α.Β.Ι). Η&βο ό μακάριο; αεοεεεεηιηΐ εχ Α.Β.β.
ΙΟ. γράφιι ροβΐ Μ. ΙΓ. Ειΐιΐ. αρχή ίί(Ι. II. ή α.οι:ι^κϊΐ εχ Α. Ι). 13. μΐν
ρΓΟ φαμϊΐ' ίΑά. ίην. Α.Β.Ι). τον σκάτον Α. Ι). 14. ΐπιλάβιτο Α. Β. ΐπ(\αβιν\).
ίτιιλαϋνιτο Κ(1(1. τοΰτό ΐστι Ι), τοντίοτι Α. Β. Ε(1(1. ΐ6. Τί] δί Ε(](1.
Ι7• άληθη ίϊά. ΐ8. τιναί ονταίΐ τίνα ίντα \\ά. Ι()• ΐζηνρημίνων Α.
ϊξ(νρ. Έάά. 20. νομοθίτην] Αίσττότην Α . 22. τάς φύσίΐ! Α.
23• το αεβαπιρίαοι εχ Α. 24• αληθών Λ. άληθίϊα Εάά.
3Ν2
 460 Β. ΟΥΚΙΙ,ΙΛ ΑΙ,ΕΧΑΝϋΒ. ν. ίο-

άποσειομενοις τον αυτού ζυγόν επιμερίζει συντριβάς. άλλα

301 Α. η καν ει τις οϊηται τυχόν ε'£ αποπληξίας ισχυρός (ίναι και
μέγας, καϊ τούτω ταλαιπωριαν επάγει, τούτο δε ην υπεμ-
φαίνοντος εύφυώς, ώς ει ελοιντο ραθυμεϊν, και εν τοις της
ύπερηφανίας εγκλήμασι διαμε'νειν ετι, κα\ μέγα φρονεΐν (πι 5
γ€ σφ'ισιν αύτοΐς, εις εσχάτην πεσούνται ταλαιπωριαν, τι)
τον πάντων κρατούντος χειρί λοιπόν όσίως περιθραυομζνοι.
ΡΐΌν. ιη. « ούριος γαρ, φησίν, ύπερηφάνοις αντιτάσσεται" κατά το
ώ γεγραμμενον, κάί πολεμιον ηγείται τον αλαζόνα και άπειθή
Εβ. ίχνί. κάί δυσαγωγον επιβλέπει γεμήν " επί τον ταπεινον κάί ίο
" ήσυχων κάί τρέμοντα τους λόγους" αυτού, κάί αγαθόν
το χρήμα, κάι άζιοζήλωτον αληθώς παρά γε τοϊς άριστα
διαζήν έλομε'νοις.

ίο ΈμίσΗσαν εν πυλαίο έλέΓχοντα, και λόΓον δοιον έβδελύζαντο.

Αντέχεται πάλιν της αύτώ πρεπουσης ακολουθίας ο ιζ

λόγος, επειδή γαρ 6 θεσπέσιος Προφήτης παντοκράτορα
τε και παναλκη κατωνόμαζε τον θεον, προσετίθει δε οτι
8ηρ™ 0 « διαιρεί συντριμμόν επ\ Ίσχυν, κάι ταλαιπωριαν επί 6χΰ~
" ρωμα επάγει" ταύτητοι κάί νύν άναγκαίως, ΐνα μητις
οϊηται περιττώς επάγειν αυτόν τοις ολίγα πταίουσι ταςιο
όργας, απαριθμείται τα εγκλήματα, κάί εις μέσον άγει τας
αιτίας, δι ας συντρίμματα κάί ταλαιπωριαν επιμερίζει τισίν.
μεμ-ισ-ηκασι γαρ φησι τους σωφρονιστας, παρ' οϋδεν πεπο'ι-
ηνται τους ελέγχοντας κάί τους άπορθούν είωθοτας είς το
άνδάνον θεώ, β^ελυρόν ήγήσαντο πάντα λόγον ο<τιον, τον ?5
<1 καλούντα δηλονότι κάί παραθήγοντα προς όσιότητα κάί
αγιασμον. το δε εν πυλαις νοήσεις, εναργώς κάί αναφαν
δόν κάί εν παρρησία, εοικε δε της εις προφήτας και

ι. αϋτοϋ Β. Ατ' αϋτφ Α. ατ' αυτών Έ,άά. 2. Λ 388ΐιαιρ1τιπ) βχ Α. Β.

οϊίται Εά(1. 4• «'» 388ΐιαιρ(ιιιη βχ Α.Β. 5• νπιρηφανίας Β.
άπίίθιίαι Α. ΡοηΙ. άπαθιία: Ληΐ). 8. φησ\ι> οιη. Α. Ηαεο κατά το γίγραμμίη»
(ΙεβιιηΙ ίη Ειΐά. Ι4• ίλίγχονται Β. ίηνίΐο Α. 17. προσιτίθη Εάά.
24- άπορθοΰν Α.Β. ϊπανορθοΰν Έ,άά. 28. κα! ρηιιβ οιη. Β.

Χ
 ν. ιι. ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. II. 461

νομον άπονοιας αυτών και αποστροφής διαμεμνήσθαι νυνί.

ηλεγχ,ον μα/ γαρ οι προφήται, προσιόντες άκρύπτως. 'ίχηος
δε λόγος ο νόμος ην, Οτι και θεού και δικαιοσύνης πρύτανις,
και παιδαγωγός εϊς εύσεβειαν, και του φύσει τε και αληθώς
5 θεού δεικτικος. δια τοΰτο και ό μακάριος Παΰλος, " άγίαν β Κο™.
" κα"ι δικαίαν καΐ άγαθην" την δια Μωυσεως εϊρηκεν εντολην.
ουκοΰν νοσημάτων α'ισχιστον, και τών εν ψυχή παθών ρίζα
τις ωσπερ και γενεσις το άποσείεσθαι συμβουλάς, και μκτείν
ελέγχους, και δοκεΐν τον θείον μηδέ ειδεναι νομον. 6 γαρ τοι
ίο προς τοΰτο φαυλότητας καθιγμένος, νηι που πάντως εσται
προσεοικως πηδαλίων έρημη, και οΰκ εχούση τον εφεστη-
κότα, η παντι πνεύματι περιφέρεται, και προς το ώθοΰν
απλώς άπερισκεπτως ΐεται, μονονουχι και μεθύουσα, και
κυμάτων άθυρμα φαινόμενη λοιπόν, άλλ' ο γε σοφός ημίν α 302 Δ.
ΐ5 Δαικίδ μακαρίζει τον δίκαιον εκείνον λέγων "Ό νόμος του Ρβ.
" θευΰ αΰτοΰ εν καρδία αύτοΰ, και ούχ ύποσκελισθησεται τα.
" διαβήματα αϋτοΰ'" άπορθοϊ γαρ ό νόμος εις το άρεσκον
θεώ.

Δια τοΰτο άνθ' ών κατεκονδύλιζον είε κεφαλοχ πτωχών, και 1 1

2ο δώρα εκλεκτά έδέΕασθε παρ' αυτών, οΓκουε ξυστούς οικοδο
μήσατε καϊ οΰ μκ κατοιΚΗΟΗτε έν αύτοΐε, και άμττελώναε
έπιθυμΗτούο έφυτεύσατε και ού μΗ ττίΗτε τον οίνον αυτών. Ι)

' Αληθές, οτι και πάντη τε και πάντως το άποσχεσθαι

τών αγαθών την της φαυλοτητος έχει γενεσιν, και η του
2 5 χρησίμου τε και ώφελεΐν πεφυκοτος αποστροφή τοις ούχ

Ι. νυν |)Γ0 νυνί Α. 2. ηΧϊγχο» Λ. 3' *"' ρήΐΜ οιιι. Β.

5- Ηδβο ό μακάριοι 388τιαιρΐ3 βχ Α. Β. η. αισχίστων Α. ψυχϋ Α.Β.
^■νχαΐί Ε(1ά. 13- άπλάϊ] -\- καϊ £(1(1. «ται Β. «ται Α. Ε<1(1.
14- άθυρμα φαινομίνη Α.Β. άθροίσματι φ(ρομ(νη Εάά. ήμ'ιν Δαυίίδ Ηοο οπίίηβ Α.Β.
ΐ6. αυτού ρήϋβ ΟΠΙ. Β. (39• β1.) Ι9• '«* Κ(φαλάί πτωχών Α.Β. (ΑΙβΧ.)
ιτταχον ¥. Εάά. (36. βΐ.) [πτωχούς Υαί."] 20. αΰτοΰ Ρ. Ε(1(1. (22. αϊ.)
ξνστουί Α.Β. (ΑΙεχ.) ^ίοτοΰί Εάά. (ν3ΐ.) Κΐ»Ιΐιη οικοδομήσατε Α. (02, 05> Ι47>
153» '85•) 2ΐ. καϊ αΐΐ. ϊββιιιηρίιιιη βχ Α.Β. (Αΐβχ. XII.) 22. Η^οβΐ
*φυτ(ΰσατ( Α. 23• καϊ ρήιΐΒ αχβυιηρίιιιη βχ Α. 24• ■χό'ίσιι» ?χ« Α.
25• χρησίμου Α. χρηστού Β. Εϋίΐ.
 462 Β. ΟΥΒΙΙ,υ ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ, ν. 1 1.

ώδε (χουσι περιπταίειν ημάς ώς εξ ανάγκης ποια. ονπερ

γαρ τρόπον φωτός άπεληλασμενού, κατ ίχνος εύθυς και
κατά πόδας εισι το σκότος, όντως αρετής άποφοιτησις
έπομενην έχει την της φαυλότητος εισδρομην. ούκοΰν,
8υρπ» επειδηπερ μεμισηκασι μεν " 4ν πύλαις ελέγχοντα, κατε- 5
" βδελύξαντο δε καΐ λόγον όσιον," εις πολυειδη κατωλισθον
ο άμαρτίαν, ετράποντό τε προς πλεονεξίαν, κάϊ την οτι
μάλιστα κατεστυγημενην θεώ καταδυναστείαν επιτηδεύ-
Εβ. ΐνϋί. οντες, ετυπτον μεν " Πυγμαϊς ταπεινόν," κα\ έκον^όλιζον ιϊς
κεφάλας πτωχών, οι αδροί που πάντως και των άλλων ίο
υπερκείμενοι δόξη τε και πλούτω' διηρπαζον δε δωρεάς
ονόματι, παρ ούχ εκόντων δεχόμενοι τα των ενόντων αΰτοϊς
τιμιώτερα. πλην άποφαίνει χρησίμως, οτι τοις τα τοιαύτα
δράν εΐωθοσιν άνόνητος η πλεονεξία, κα\ το αισχρών ηττάσθαι
ά λημμάτων εϊς λνπας εκτελευτα, κα\ δίκην έχει το πέρας, ει 15
γαρ μήτε οίκων άπολαύσουσι των ώς εν σπουδή καΐ φιλο
τίμως εξειργασμένων, ε\κτ\ δε αύτοΐς πονεΐται τά εν άγροΐς,
οιχεται δε προς άδοκητον εκβασιν τών ηγαπημε'νων η μεθεξις,
δι α γεγονεν ή πλεονεξία, κα\ το φιλοχρηματον εισε'δυ πάθος,
πώς ουκ εικαΐος κα) άκερδης άναφανεΐταί τισιν, ό επί γαο
τω χρηναι πλεονεκτεϊν τρόπος ; σοφόν ονν εκείνο περινοεΐν,
Ρι-ον. 5τί καθά φησιν ό ϊϊαροιμιαστης " Κρείσσων όλίγη λήψις
β " μετά δικαιοσύνης η πολλά γεννήματα μετά αδικίας."
Οοΐ. ίϋ. ε'ιδωλολατρείαν δε και ό ΪΙαΰλος την πλεονεξίαν καλεί, και
μάλα είκοτως' άθεοτης γάρ το χρήμα λοιπόν, και εν ίσα *5
τεθεινται τοις τον φύσει θεόν ουκ επεγνωκόσιν οι τον της
Βοπι• εις αδελφούς άγαπης νόμον πατούντες, η κα\ του νόμου την
χι π. ίο.
πληρωσιν έχει. ό 5ε νομον ουκ είδώς, αρνείται τον Νομο-

2. άπιΚη\ασμ(νον Λ. άπ(Κη\αμίνου ΥΑΑ. 3• «<? ΡΓΟ *ισι Α. ίστ» β βαο Μϊριβ.

7• τ€ ΒΒδυιηρΙυιτι βχ Β. 8. κατιστνγμίνην Ε<ία. βηΐβ Μί(ξηε. 9• ""
ίκοι/δύλ.] ΐκονίυλιζον δί Α. ΙΟ. που Α. πωι ΙίίΜ. 12. ούχ ίκόνταν Β.
ουκ ί'χύντων Α. οι κ ακόντων Ε(1(1. ΐνόντων Α. Β. ιόντων Κ(1(1. Ι3• τοιόϋι Α.
Ι5• λημμάτων] χρημάτων Α. ίΐκην] \ΰπην Α. ΐ6. άποΧανονΟί Α.
19• το οπι. Λ. 21. παρανοιίν Ειΐιΐ. 22. καθώί ϋά. κράσσονόά.
Χίαιίιη μικρά μίριι ρΓΟ όλι'γι; λί)ψΐϊ Α. 20. φϋσιι ηκ*ιιιηρΙιιιη «χ Α.Β.
('γνωκόσιν Α. 27. 7τατοί«τίΓ νόμον ίην. οηΐίηβ Α. την ονα. Α.
 ν. 12, ΐ3• ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. Π. 463

θίτην. σωφρονεστερους δε ημάς και αδίκου φιλοχρηματίας

κρειττονας και αύτος ό Χρίστος άπετελει λίγων " Ύί γαρ 8•Μ&»ΐη.
" ώφεληθησεται άνθρωπος όταν τον κόσμον όλον κερδηση, & 303 Α.
" την δε ψνχην αυτού ζημιωθί) ; η τ'ι δώσει άνθρωπος
5 " αντάλλαγμα της ψυχής αυτού" " θησαυροί γαρ άνομους Ρτον. χ.
" ουκ ώφελησουσι, κατά το γεγραμμενον' δικαιοσύνη δε
" ρύσεται εκ θανάτου."

"Οτι επνων ττολλάε άσεβείαε υμών, καϊ ίσχυραϊ αϊ άμαρτίαι υμών, 12

καταπατοΰντεε δίκαιον, λαμβάνοντες άλλαΓματα καϊ πένΗταε
ίο έν ττύλαιε έκκλίνοντεε. δια τοΰτο ό συνιών έν τω καιρώ 13
εκείνα) σιωττΗσεται, ότι καιρόε ττονΗρόε έστιν.

Οτι μη επί σμικροϊς, μήτε μην επί τοις τυχοΰσι των \>
πλημμελημάτων αμύνεται θεός τους προσκεκρουκότας, άν-
εξικακήσας δε μάλλον επί μετρίοις πταίσμασι, ταϊς άχάλίνοις
1 5 €ίΓ φαυλότητα ρ'οπαϊς λοιπόν επάγει την κίνησιν, πειράται
διδάσκειν. άποπεσείσθαι γαρ οίκων τους εν Έαμαρεία. φησί, 8αΡ™
και μεντοι και αμπελώνων, κάί παντός οιμαι του κατευ-
φραίνειν είδοτος και συνεχοντος εις εύημερίαν. επειδή τοίνυν
δειναί και μεγάλαι κάί ουκ ετι φορητά! γεγόνασιν α'ι παρ
2ο αυτών άμαρτίΛΐ" κατεδυνάστευον γαρ ^καιον, η άνδρα τυχόν,
ήγουν, βλέποντες εις άνοσιοτητα, ολίγα φροντίζειν ηζίουν ο
ορθού και δικαίου κρίματος. εστί δε τοΰτο καταδυναστεύειν
τρόπον τίνα και πλεονεκτεϊν άφυλακτως το δοκούν τω νόμω.
εδεχοντο γαρ καί άλλάγματα,, τουτέστιν άντιδόσεις κάί άντι-
25 μισθίας των άδικων κριμάτων' καί προς γε τούτοις εζε'κλινον
πένητας έν πυλαις. κάί τι δη τούτο εστίν ; η γαρ εκείνο

2. Χριστοί] Σωτηρ Α. 8ΐ&1ίπι απ«Τ(λ« Α. ότίκλίϊ Β. Εαα. 3_5• όταν—

τη! ψνχήϊ αντοΰ Α. Β. και ίξήι Κίΐίΐ. δ. ϊγνω Ε(1ο. ΕΠίβ Μίσπε.
ρ. ανταλλάγματα Β. κινητά V. (XII πι. }>ΓΪιη;ι.) ΙΟ. τφ ΟΠ1. Ε(1(1. (Οο.)
II. καιρό; οιπ. Ρ. Καπ. 12. μικροΐι Β. 14. μΛτρίοΐΐ Α. Κι1<1.
μνρίοΐ! Β. τη! άχαλίνη! ίίί φ. ροττη! Εάα. Ι7• άμπιλώνοι Ίίά.
τον κατινφμαίνιιν «Ϊοοτογ Α. κατίνφρα'ινοντοί ίίά. ΐδ. ϊπιιδη
τοίννν Α. ϊπίΐτοι Κι1(1. !<)■ φορητοί Α. αϊ ίΐϋϋΐιηιρίιιιη 6Χ Α.
20. τυχόντα Εάά. 22. τρόπον τίνα καταο'νναστίϋίΐν ίην. οτοίηβ Α.
25• 'ζ'κλιναν Α.
 464 Β. ΟΥΚΙΕΕΙ Α^ΕΧΑΝϋΚ. ν. η, 13.

φησιν, οτι τους τα μέτρια φρονεϊν άναπείθοντας, κα\ εν παρ

ρησία. περ\ τούτον συμβουλεύοντας εποιοΰντο φευκτους'
<1 ήγουν οτι τα των πενήτων κρίματα παρακρίνειν άπετολμων,
ου λεληθότως' πόθεν ; ονδε οιονεί σοφιζομενοι την άσεβειαν,
άλλ' οιονεί εν πΰΚαις, τουτέστιν αναφανδόν και εν οψ«5
πολλών, οΰδεν ετι κατερυθριώντες όλως, οΰτε μην αιδώ τίνα
του θείου ποιούμενοι νόμου, εις τούτο δε ηδη φαυλοτψοί
τε και πονηρίας κατεβίβασαν τον καιρόν, ώς και αυτοΪ!
άμεινον όράσθαι τοις σοφοΐς, καϊ τοις συνιεναι δυνάμενοι;
οικονομίας πραγμάτων, το μήτε ελεγχειν ετι, μήτε μψν>
β επανορθουν τους δυσσεβεϊν ελομενους, διατοι το τοις ονκ
εχουσιν ώτία προσεοικεναι λοιπόν τους ελεγχομε'νους, και
κυνηδον επιθρώσκειν τοϊς εθελουσιν ώφελεΐν, καϊ εν έχθρων
ποιεΐσθαι μοίρα τους τών καλλίστων ε'ισηγητας. επετιμων
γαρ τοΐς άγίοις προφήταις, καϊ πραγμάτων αύτους πειρασθαι ι;
παρεσκεύαζον εις μέσον Ίοντας εσθ' ότε, κα\ τους άνωθεν
αΰτοΐς διακομίζοντας λόγους, καϊ γοΰν Σεδεκίας άπαγγελ-
χηΤ'μ λοντα τα. παρά θεού τον προφήτην Ίερεμίαν ποτέ μεν
ι6;χΐν.6. ίδεσμει, ποτέ δε και είς λάκκον καθίει, και τοις εν αντώ
304Α. α , , Ι ' '
τελμασιν εναποπνιγειν ηθελεν. !0
Ούκούν επί μικροΐς ετι πταίσμασι μετανοεΐν άναγκαΐον,
και μη ταϊς τών μειζόνων επαγωγαϊς μονονουχι και άκοντα
παροτρυνειν θεόν. ει γαρ 'κτχμραι γενοιντο και πολλαΐ Χιαν
αϊ άμ&ρτίαι, τότε δη πάντως ανταποδώσει, καϊ τας τη!
άγανακτησεως εποίσει φλόγας. Ισχυρας δε είνα'ι φαμεν ταπί
ι8..Τομι. αμαρτίας, τας δεινάς τε και αφόρητους" οτι "μη πάσα
" αμαρτία προς θάνατον," κατά γε την σοφωτατην τον
° Ιωάννου φωνήν' εϊ δε μηδεμία νικάν Ισχύει την φιλανθρω-
πίαν θεού, ώ η δόξα εις τους αιώνας. Άμην.

2. φινκτικού{ β βϋο Μί^ηβ. 3• &"■ βββηιηρίιιπι βχ Β. 4• *ύ&» οιη. Β.

ποθΐν Α. (ύσίβίίαν Κι 1(1. 5• οίοι<»ϊ Α. οίον ϋιΐ. ΙΟ. οικονομία» άά.
II. το» 3ϋ8ΐιιηρ(ιιαι βχ 1). 20. ΐναποπνΐγαν Α. Β. ώτοίτν. Ε<1<1.
23. παροτρΰν€ΐν Α. Ε(1ά. παρόξυναν Β. 24. άποβώσίΐ Β. 25. ιγοοί»
ρΐΌ φλόγαι Β. ϊηνίΐο Α. 2"]. ί'κ ρΓΟ προς Α. τοϋ ΟΠ). Α. 28, 29• ΗϊΚ «'
δ*£ μηδιμία—Άμην αοοείϋβηιηΐ βχ Β.
 ΤΟΥ ΑΤΤΟΤ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΤΤΟΝ ΠΡΟΦΗΤΗΝ

ΤΟΜ02 ΤΡΙΤΘ2.

ΈκζΗΤΗσατε το καλόν και μύ το πονΗρόν, όπως ζΗΟΗτε, και έσται 14

ούτως μεθ' υμών Κύριος ό Θεόε ό παντοκράτωρ• δν τρόπον
5 είπατε ΜεμισΗκαμεν τά πονΗρά και ΗΓαττΗκαμεν τα καλά, 15
και αποκαταστήσατε έν πύλαιε κρίμα, όπως έλεώσει Κύριος ό
Θεόε ό παντοκράτωρ τούε περιλοίπουε τοΰ'ΙωσΗφ.

Έίφην ηδη πλειστακις, ως ου μία γεγονεν αιχμαλωσία,

διάφοροι δε κατά καιρούς, και άνα μέρος. Φονλα μεν γαρ ο
ίο ό Άσσυρίων πρώτος ελθών εν τρ "Σαμάρεια τάς δύο φυλάς, '^'
τάς πέραν του Ιορδανού, και τας εκεΐσε πόλεις άναστατωσας
ωχετο' μετ' εκείνον δε ό Έαλμανασαρ ου πάσαν ελών την 4^8-
Έαμαρειαν, άλλα τι μέρος εις την εαυτού συν τοις άλοΰσιν
άνεκομίζετο. εποίει δε τοΰτο ό θεός οικονομικώς, " πονώ Ηίβτ. νί.
ΐ5 " κα\ μάστιγι' παιδεύων εκκεκλικότα τον Ίσραηλ, καΐ μετα-
τιθεις επί γε το δεΐν τά άμείνω και πρεπωδεστερα φρονεΐν
τβ και δράν. συμβεβηκε τοίνυν τους εκ των άρτίως ήμΐν ά

Ι, 2. 8ίο Β. Τό^ιοί /?. λόγοι τρίτοι Α. 3• ζνσίτι Α. (228.) 4- §{*•"]

+ Κΰριοι' οΰτωι ιΐπ(ν Ρ. Εάά. (Οο.) 5• *1"/αιπ)καμ(ν Α. Β. (ΑΙεχ. XII.)
τ/γαπήσαμιν Εάά. (ν3ΐ.) 6. άίτοκαταοττ/σατί] άποκαταστήσιται ¥. Εάά.
(Οο.) μικρά ρΐΌ κρίμα (βίο) Α. ίΚ(ησα Α. (ΑΙεχ. 62, 147•) «λϊ^οτ; Β. Εάά.
7- τοΰ οία. Εάα. (Οο.) 9• "] + "°' Β• Εάά. ίηνίΐο Α. Φονλά] 8ίο
ειΐίιΐί. ΦοΟλα Εάά. ΦονλαΓ Β. ΙΟ. Άσσυρίων πρώτοι Α. Άσσΰριο! Εάά.
1 1. πίρα{ Β. αναστάτωσα! Β. ανάστησα! Α. άνασπάσα! Εάά. 12. μ(τ
ίκίϊνον] μ*τά τούτον Εάά. 8ΐ3ΐίιη δί δδβυπιρίιιιη εχ Β. 14• ί'πΌΐίίτο Α.
ό αββυπιρίιιιη εχ Α. ι6. «Τίίγίΐ-ο ρΓΟ ϊπί γι το (βίο) Α. πριπωδίσ-
τατα Εάά.
νοι,. Ι. 3°
 466 Β. ΟΥΚΙΕΙΛ ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. ν. ι6.

ειρημενων πολέμων διαφυγεΐν Ισχύσαντας, γνωσιμαχοΰντας

ηδη πως, εφ οις ηπατηνται μετανοεΐν, είδεναι τε και όμο-
λογεϊν, οτι πολλά και δύσοιστα πεπλημμεληκόσιν εττενη-
νεκται λοιπόν τα εκ θείας οργής, είτα των ιδίων εθών την
επανορθωσιν μονονουχι κα\ κατεπαγγελλεσθαι τω θεώ, λε-ί
γοντας Μεμιο-ηκΑμεν τα, πονηρά, χα) ήγαπήχαμιν τα, καλά,.
ουκοΰν Όν τρόπον ειρηκατε, φησ), ζητηοΆΤί το κα,λον χα) μη το
πονηρον, Ινα καϊ το ευ είναι κερδάνητε ζώντες τε καϊ σωζόμενοι,
β χα) μεν υμών γένοιτο Κύριος ό θεός ό πάντων έχων την
εξουσίαν. ΑποχΑτΑ<ττηο-Ατε δε και εν πυλΑΐς χρΊμα, του ΙΟ

τέστιν, ορθοί γενεσθε κριταί' μη ψηφον αδικον καταγρά-

φοντες των ασθενέστερων μη την του δικαίου παραση-
βυρπν μαίνοντες δυναμιν' μήτε μην κονδυλίζοντες εις κεφάλας
πτωχών μήτε οδον ταπεινών εκκλίνοντες, Ινα λοιπόν κατ-
ελεηο-Υΐ θεός τους εκ τών ηδη συμβεβηκυιών αιχμαλωσιών 1 5
305 Δ. α περιλειφθεντας εξ Ίωσηφ. σημαίνει δε πάλιν τον 'ΈΙφραίμ,
ήτοι τας δε'κα φυλάς, ώς γαρ ηδη προεΐπον, επειδή γεγονεν
εξ Ίοΰτηφ ό 'ΈίφραΊμ, ταύτητοι κα\ τω του πατρός ονόματι
σημαίνεται.
Δει δη ούν αρα φρονεΐν όρβα, καϊ τας Ιδίας ημών άπορ~ »
θοΰν διανοίας, εϊς γε το χρηναι τα θεώ θυμηρη φρονεΐν,
και κατορθοΰν άρετην, και τών της δικαιοσύνης άντεχεσθαι
τροπών, καϊ ορθοτητος είναι σοφούς επιμελητας' εζομεν
γαρ ούτω συνόντα τε και προασπίζοντα τον τών Ολων
θεόν. 25

1 6 Δια τούτο τάδε λέρει Κύριοχ ό Θεόε ό παντοκράτωρ * Εν ττάσαιε

ττλατείαιε κοττετόο, και εν πάσαιο όδοϊο ρΗθΗσεται οϋαϊ ούαί'

Ι. γνωσικακονντα! (βίε) Α. 4- κατά ρΐΌ (Κ Α. ηθών Α. δΐίΐΐίπι την

ΐπανόρθωσιν μονονουχι καϊ κατιπ. τω θίώ ηοε οπϋηο [καϊ βΐ τω &88απιρΐ3 εχ Α.] Α.
την ΐπανόρθωσιν ροδί κατιπαγγ. ΐΓ&ηβρ. Β. ροδί θιφ Εάά. 6. ηγατησαμί*
Ινίιΐ. ίο. δ« Βββυιηρίιιπι εχ Α.Β. II. ψόφον Α. 17. ώ: γαρ
ηδη προίίπον, ί'ίτίΐδι)] ('ίΤίΐδΐ) γαρ Εάά. 20. 8η οπι. Α. ημαΐ Α. 21. το
θίώ] τί> θίώ τα Α. 20. ττάσαιι] + τα'α Εάά. (ν&Ι.) ταϊι οπι. Β. (ΑΙεχ.)
βΓαβαιη ββΐ ίη Α. 27• ττάσαΐί] + τα'α Εάά. (ν3ΐ.) ίηνίΐΪΒ Α.Β. (Αΐβχ. ΧΠ.)
ρηθήσίταϊ] θρηνήσατε Α. (εί. ΙΙ4-) ί>ΐ3ΐϊπι οϋαϊ ρήυβ οπι. Β.
 ν. ι6-ι9. ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. III. 467

κλΗθΗσεται Γεωρπκ εΐο πένθοε και κοπετόν, και ε'ιε εϊδόταε

θρβνον και έν πάσαιε όδοϊε κοπετόε, διότι διελεύσομαι δια 17
μέσου σου, είπε Κόριοε.

Απογευσαμενοι φησι τών εκ τον πολέμου κακών, και τοις

5 ηδη σνμβφηκοσιρ ου μετρίως επηλγηκότες, επηγγελεσθε 8αΡΓΛ
μισεϊν τα πονηρά, και αγαπάν το καλόν άλλα. βραχύ καϊ
μόλις των εκείθεν δειματων άπηλλαγμενοι, προς το ράθυμον ο
απεκλινατε, καϊ ούδεν ήττον άπηρτημε'νοι των αρχαίων εφαί-
νεσθε κακών, ταύτητοι λοιπόν θρήνου καϊ οιμωγής άνά-
ι ο μεστοί μεν α'ι πόλεις, κομμό), δε κα\ δάκρυον πανταχού, κα\
ζητησις εσται τών ιΐαότων κατολοφύρεσθαι. και ουκ
άρκουντων ύμΐν είς τοΰτο τών αστικών, παραληφθήσεται
και γεωργός, ώστε καν άγροικικόν ύμΐν επηχήσαι μέλος,
και τοις επιχωρίοις ρυθμοΐς τας τών πεπτωκότων όδυρασθαι
15 συμφοράς, ^αλενο-ομαι γάρ Λα μέ<του <του, φησιν, εφορών Α
ηδή πως τας αμαρτίας, και ου πόρρω καθεστηκώς ετι τών
αφόρητα δεδυσσεβηκότων. εως μεν γάρ οΰπω παιδεύει
θεός, δοκεΐ πως ονδε εφεστάναι' τα δε εξ όργης επαγων,
μονονουχί και παρεστιν, κα\ επιρρίπτει τάς δίκας. ούτω
2 ο και Έοδομοις επεφοίτησαν άγγελοι κατεμπρησοντες τους
ησεβηκότας, ως εν τω μη κολάζειν άφεστηκοτες. ούκοΰν
το οιελευο-ομ-αι Αα μκτου τον, σημαίνει την επίσκεψιν, καϊ β
τον του κολάζεσθαι δεΐν εφεστηκότα καιρόν.

Ούαί οι έπιθυμοΰντεε τιϊν Ημέραν Κυρίου• ίνα τι αΰτΗ ύμΐν η ι8

25 Ημέρα τοΰ Κυρίου ; και αΰτΗ εστί σκότοε και ού φώε. ον 19
τρόπον δταν φυΓΉ άνθρωποε εκ προσώπου τοΰ λέοντοε, και

Ι. κα\ ίΐί (Ιίότα! θρήνον ΟΠΟ. Α. (240.) 2. δκλινσομαι Β.Ρ. (XII.) οΓ. ίηίτβ.
ίλίύσομαι Α. £(1(1. (ΫβΙ.) [άηλινσομαι Αΐβχ.] 3• Κύριοι] -+- ό θ€Οι Β.
5• αττηΚγηκόπ! Α. 8. άνικλίνατι Α. ΙΟ. κώμαι Εάά. δΐ&Ιίπΐ Τ€ ρΓΟ 8ϊ
ΜΪ£ΐ)ε. πανταχή Α. 13. γαρ ΡΓ0 κα' Α• άγροικύν Εάά. Ι4• όδυρασθαι Β.
οδνρισθαι Α. Εάά. ]"■ ούτω ρΓΟ οΰπω Εάά. ι8. και άφιθηναι ])ΓΟ
οί'δΐ ('ώίστάναι Α. Ι0• τταρίσται Α. 21. ϋφιστηκύτος Α. ίηνίΐο Β.
24• οντη Β. αύτη Ρ. Εάά. 2ί. τοΰ οπι. Α. (62, 147» '53•) αντν Α. Κ.
26. όταν φΰγη άνθρωποι] ΐάν τ«ι φίγη Γ. Έάά. (Οο.) τοΰ οπι. Α. Εάά. (26, 36,
62, 86, 147)
30ί
 468 Β. ΟΥΚΙΙ,υ ΑΕΕΧΑΝΌΚ. ν. 18-20.

έμττέσΗ αύτω η άρκοε, και εΐσπΗΟΗΟΗ εϊε τον οίκον αύτοΰ και
άπερείσΗ ταχ χείρας αΰτοΰ επί τον τοΐχον, και δάκΗ αυτόν
20 δφιο. ουχί σκότοε η ήμερα τοΰ Κυρίου και οΰ φώε ; και
Γνόφοε ουκ έχων φέΓΤΟΟ αύτΗ ;

306 Δ. α Τών άγιων "προφητών προαγορευοντων αυτοϊς τα εσο- 5

μίνα, κα\ οτι πικραίς και άνιάτοις περιπεσουνται συμφοραΐς,
διανενευκοτες ασχέτως έπ\ τα. της πλανησεως έργα, δια-
γελώντες τε κα\ νπτιούμενοι, ποτέ μεν εφασκον, εις υπερθε-
α.Εζβΐ. σεις και χρόνου! δραμεΐσθαι τάς προφητείας" ποτέ δε κα\
όλοτροπως άπεγνωκότες, άπετόλμων λέγειν, κατά γε την ίο
ΗίβΓ. Ιερεμίου φωνήν " ΠοΟ εστίν 6 λόγος Κυρίου ; ελθετω."
ωοντο γαρ, οτι και ψευδοεποΰσιν οι προφηται, και δειματων
1> αυτούς άναπιμπλάσι κενών ήγουν ει και τις αληθώς κατ'
αυτών ιοι πόλεμος, άμείνους έσονται της εκείνων χειρός,
σκληραν και δυσαντητον άντανισταντες αύτοΐς άλκην τε \$
Ρτον. και προθυμίαν. αληθές γάρ οτι " "Οταν ελθη άσεβης εις
Χνϊΐΐ. 5.
" βάθος κακών, καταφρονεί," κατά το γεγραμμενον. άλλ' οι
τοιοίδε την εζιν, καθάπερ τα τών τραυμάτων απεγνωσμένα,
μονονουχι και κεκράγασιν, οτι πυρός δέονται και τομής,
και τών τοιούτων ε'ισίν εν επιθυμία, διψώσι γαρ τρόπον ίο
τίνα το χρηναι κολάζεσθαι, και εϊ μη ττ} τοιαδε λοατον
κεχρηνται φωνή.
ο Οΰα) το'ινυν, φησιν, τοις ούδεν έτερον έπιΟυμ-ουσί τε και
εκδεχομενοις εϊ μη την της κολάσεως ήμίρα,Γ ην και -ου
Κυρίου φησίν' επάγεται γαρ πάρα θεού. ίνα. τί τοίνυν Λυτή, 25

Ι. ή ΟΙΏ. Ρ. Ε(1(1.(3ΙΙ.) άρκοί Β. Ρ. (Α.ν. &0.) άρκτος Α. Εάά. αντοϋ ΟΠ. Ρ.

ΙΊιΙιΙ. (22. ίΐΐ. ) 2. άπιριίση Α. Β. (XII. άπιριστ/ ΑΙεχ.) άπερείσηται Κ<1<1. ιιι
ρΓο €7Γ£ Α. (26. 8.1.) [πρόι ΑΙεχ/] 3• το•' 0Γη• Α. (Οο.) 4• αντή Β.ε.
αυτή Α. αυτή Ε(Μ. [αΰτηι XII.] Νίΐιΐΐ ηηβεΐ Ρ. (86.) η. ασχέτως Α. ΕΑά.
('κτάπωί Β. 8. τ« ;ι**ιιιηριιιιιι εχ Β. δι ρπι τί Α. 9• τα* προφητείας] τους
προφήτας ΕΛΛ. II. που ΐστιν Β. πότε €στ\ν Α. ποϋ ττοτί εστίν Εάά.
12. ότι και Β. οτι Α. ώί ή ΕΛΛ. 13. άναπιμπλασι ΕΛΛ. ίί οπι. Α.
αληθώς αϊδίιπιρίιιιιι εχ Α. 14. εΐη ρΓΟ ίοι Α. 15. άντανιστάνπς
ΕΛΛ. Ι7• βάθη Α. (23, 296.) καταφρονήσει Β. 8ΐαΙίπι ηβ,εε «ατάτό
γεγραμμενον 388ΐιηαρ(3 εχ Α. Β. 19. και ρπυβ 388ΐιπιρΙιΐΓη εχ Β.
2ΐ. τή ίΐΜκηπιρίιιιη εχ Α. λοιποί/ οπι. Α. 24• ίί μη Α. ή ΕΛΛ. Αίβυπιρ(3
καϊ εχ Α. Β. τυϋ εχ Α. 25. αυτή οπι. Α.
 ν. 2ΐ, %%. ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. III. 469

φησιν, ϋμΊν, σ-χότος ούσα χα) οϋ φως, διά τοι το πλάστης

όσης άναπεπλησθαι συμφοράς ; ου γαρ αν γένοιτο φησι
διεκδυναι τισιν, ούδ' αν εζω τις ϊοι του κακοΰ' άλλ ό τοΰτο
φυγών, υπ εκείνου ληφθησεται, και τοις το πρώτον εκ-
5 νενευκόσι συνάντησα το δεύτερον, τοΰτο γαρ εστί το δια-
φυγεΐν μεν έκ στόματος λίοντος, ίμπειτεΐν δε εΐρ αρχτον.
άλλα καν εϊ τις οϊοιτο, φησιν, εν ασφάλεια γενέσθαι τυχόν,
είσελάσαι τε εΙς την οιχίαν, εκεί θανάτω περιπεσεΐται, τοις <1
'όφεως δηγμασιν άδοκητως ύπενηνεγμένος, θεού γαρ τίνα
ι ο συνελαυνοντος εις ολεθρον τε και πόνους, τις 6 διασωσων;
τις 6 επικουρησων κα\ άπαλλάζων της δίκης ; η ποΐος εσται
τρόπος, ον ει διελάσειε τις, εξω γένοιτο των κακών ; οόδείί
παντελώς. " Ύην γαρ χείρα την ύψηλην τις αποστρέψει ; *■• "ν•
και " 'Έαν κλείστι κατά άνθρωπου, τις ανοίξει ;" κατά το Ηίοΐ>
1 5 γεγραμμενον.

6
ΜεμίσΗκα, άπώσμαι τάε έορτάε υμών, και ού μώ όσφρανθώ εν 2 1
τοις πανΗΓύρεσιν υμών διότι εάν ένέρκΗτέ μοι όλοκαυτώ- 22
ματα και θυσίαο υμών, ού ττροσδέΕομαι αυτά και οωτΗρίου
έττιφανείαο υμών οϋκ έττιβλέψομαι.

2ο 'Αρμόσειεν αν ό λόγος τοις εξ Ιούδα μάλιστα και

Βενιαμίν, αϊ μεν γάρ εν τί) Σαμάρεια, φυλάι τάίς τών
ειδώλων λατρείαις όλοτρόπως προσκειμεναι, ράθυμοι τε
σφοδρά και πολύ κατημεληκυΐαι τών δια ΝΙωυσεως ηλι-
σκοντο νόμων ο'ι δε εν τοις Ίεροσολύμοις, εθυον μεν εν α 307 Α.

Ι. πλιίσταιι όσακ άναπ. συμφοραϊϊ Εάά. 2. φησι ακδίιιηρίπιη βχ Β.

3• «») ρΓΟ ϊοι Α. 6. άρκτον Ικιΐιεηΐ Α. Β. 7• « τίί οχα• Α.
άσφαλίία Α. άσφαλά Β. Ε(1(1. 8. (ίσιλινσιται ρτο (ίσίλόσαι τι Α.
παραπισύται Εάά. ο. νπινηνίγμϊνοιι (βίο) Α. II. τ«Ί
ό επικουρήσω* και απαλλάξω» Β. τίϊ επικουρήσει και απάλλαξα Εάά. η ποϊοί—
τών κακών οιη. Β. ι6. τάς ΆΒ&ηαιρΙατα βχ Α. (22. αϊ.) οί. ίπίτα 308 ά.
εν οπι. Α. 17. άνενίγκητε Ρ. Εάά. (Οο.) ι8. θυσίαν Εάά. (Οο.)
αυτά ;ι$βιιπΐ]>ΐυιη εχ Α. Β. (ΑΙεχ. XII πι^.) 20. Άρμόσοι Εάά. Ιη Α. ε'ξ
εαβίί^αΙιΐΓ αά εν. 21. τη (ΙοεδΙ ίη Εάά. 23- κατημεληκυΐαι Β.
κατημεληκότει Εάά. 24• τοίί άβεβΐ ίη Κ(1(1. μΐν οία. Α.
 470 Β. 0ΥΒΙΙ<Η Α^ΕΧΑΝϋΕ. ν. 2ΐ, 22.
τοις ΰψηλοΐς τί) Βααλ και τη στρατιά του ουρανού προση-
γον σπονδας, ύπεπλάττοντο δε προς τούτω και της εις τον
νόμον αΐδούς ποιεΐσθαι φροντίδα, κα\ άποπληρούν επειγεσθαι
και θυσίας καΙ εορτας. άλλ' οτι ταύτα μεμίσηκεν ό των
όλων Δημιουργός, καΙ δια φωνής Ήσαιου φανερον εποιεΐτο 5
Εβ. ϊ. λίγων "Ακούσατε λόγον Κυρίου, άρχοντες Έοδομων' ττροσ-
10-14-
" έχετε νόμον θεοΰ, λαός Τομόρρας• τί μοι πλήθος των
" θυσιών υμών, λέγει Κύριος ; πλήρης ειμϊ ολοκαυτωμάτων
" κριών, κα) στέαρ άρνών και αίμα ταύρων καϊ τράγων οΰ
" βούλομαι, ούδ' αν ερχησθε όφθηναί μοι' τις γαρ έζε- ίο
" ζνττ)°~( ταύτα εκ τών χειρών υμών ; πατείν την αύλήν μου
" ου προσθησεσθε. εάν φέρητε σεμίδαλιν, ματαιον' θν-
" μίαμα, βδέλυγμά μοι εστί' τάς νουμηνίας υμών και τα
" σάββατα και ημεραν μεγάλην ουκ ανέχομαι" νήστευαν
" κα\ άργίαν και τάς έορτάς υμών μισεί η ψυχή μου' ι$
" εγενηθητέ μοι εϊς πλησμονην." ταύτης ηρτησθαι της
Ι διανοίας τά προκείμενα φαμεν. μεμίτηκα γαρ φησι κα\
άπεωτάμην τας έορτάς υμών, και ουκ αν έπαινέσαιμι τάς
6υτίας, οϋδ' αν όσμην ευωδιάς καταλογισαίμην πώποτΐ τά
ολοκαυτώματα, και τας ύπερ τού σωτηρίου προσαγωγας. κ
είδη δε ταύτα θυσιών διεσταλμενα κατά καιρούς, κα\ ώς
εν ιδίοις τροποις. έτερον γαρ τι το ολοκαύτωμα, και έτερον
η θυιτία, και η τού σωτήριου επιφάνεια, τουτέστι, το εις
όψιν Ιέναι θεού, και τάς ύπερ τού σωτηρίου προσκομίζειν
θυσίας. *5
Άλλ' Ίουδαίοις μεν πλείστην οσην έπιτηδεύουσι την

ι. ϋψηΧοίί] + «αϊ Β. 8ΐαϋπι τώ ρΓΟ 777 Εθά. ϊηνΐΐίβ Ιί&πβ. Άστάρττι ρΓΟ
στρατιά τον ουρανού 15. 2. τον Η89ΐιηιρ[ιιπι εχ Λ. Ι!. 3- φροντϋαι
Είΐιΐ. 4- κ<" ρήΐΐβ ΟΙΟ. Λ. ,-,. θ(όι ρΓΟ Δημιουργό: Α. 6. ΙΙ;ΐίθ
Άκονσατί—Γομόρραί άββιιηΐ ίη Ειΐοΐ. 7• νάμον] 8ίο εάϊάϊ. λόγο» Α.
νόμω Β. (.,}(>. ;ιΙ. Ι 8— 16. \ίγ(ΐ— πλησμονην] και τίι ίξήϊ Κ(1ι1. 8. ολοκαυτω
μάτων Α. οί. ϋβ ΑάοΓ. 57 &■ ; Οίαρίί. 19 3• ν• 1• '< ΧΧι °• <Όαη. 140 ο. ? •ολοκαυ
τώματα Β. (51. αϊ.) 9• ταύρων και τράγων Α. ϋβ ΑάθΓ. ίη ν6Γ8. 8^Γ. ; ίη
8. •)οαη. 1. οίΐ. τράγων κα'ι ταύρων Β. (ΐΐηρίι. 1. «Ι. Ι,3• νίομηνίαί Β. (23• αϊ.)
Ι4• άργίαν και νηστίίαν Β. ιδ. άπιωσάμην Α. άπωσάμην Ϊ'λ\Λ. ία. ποτΐ
ρΓΟ πώποτί Α. 21. (ΐ θί δη ρΓΟ (187 δί Α. 22. Τί ΟΙΠ. Α.
23- ουσία ρΐΌ θυσία Α. 24. τηϋ Η8£ΐιιηρ1ιιιη εχ Β.
 ν. 23, 24- ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. III. 471

ασεβειαν πρεποι αν εικότως άπερ εφαμεν άρτίως' άποδε- ο

χεται δε, και λίαν ασμένως, και προσίεται θεός τάς των
(ν πίστα θυσίας, το όλοχαυτωμΛ το πνευματικόν, τας εν
εορταίς επιφανι^Ας. εύωδιάζομεν γαρ ούχ εαυτούς, άλλα.
5 τον εν ήμΐν δια τοΰ ΙΙνεύματος, φημι δη Χριστόν. πρεποι
δ αν, κα). μάλα εικότως, το άπαράδεκτον είς θυσίαν, και
τοις ανοσιοις αϊρετικοϊς και οίς ουκ εστίν ειπείν, κατά γε
τους εν πιστει γνησίους " "Οτι Χρίστου εύωδία εσμεν τω * Οογ. ϋ.
" θεώ. οσμή γαρ αϋτοΐς εν Βεελζεβουλ, εϊπερ εστίν ά1
ίο αληθές οτι "Ουδείς λέγει ανάθεμα Ιησούς," ει μη εν Ι..°0Γ•
Βεελζεβούλ. δυσφημούντες δε άφυλάκτως οι τάλανες, κα"ι
της τοΰ Μονογενούς καταψευδόμενοι δόξης, ουκ εύοσμία.
πνευματική, βορβόρω δε μάλλον καταμεθύοντα φοροΰσι
τον νουν.

Ιδ ΜετάστΗσον απ εμού Ηχον ωδών σου, και ψαλμόν όρΓάνων οου 23

ούκ άκούσομαι. και κυλισθΗσεται ώε ΰδωρ κρίμα, και δίκαιο- 24
ούνΗ ώο χειμάρρουε άβατος.

Εκπέμπει ταΐς εορταΐς όμοΰ και τάϊς άνονητοις θυσίαις ο

τας οργανικας ευφημίας, ούκ άψύχοις ΰλαις το χρηναι δοξο-
20 λογεΐν απονέμων θεός, μετατιθεις δε μάλλον της ούτω
λαμπράς εύκλείας την μεθεξιν τοις εκ καθαράς διανοίας
άνιεΐσι φωνην' δοξολογία γαρ ή τοιάδε καλή και άνδάνουσα
τφ πάντων Δεσπότη, ευ δε δη σφόδρα τάς ούκ οιδ' όθεν
εξηυρημε'νας των Ιουδαίων δοξολογίας, όργανικάς δηλονότι,
25 καθάπερ εφην άρτίως, ηχ,ον ώδων αποκαλεί, την ο'ιονείπως
περιττην τίνα και είκαιαν ήχην, ασημόν τι και αδρανές ϊεΐσαν » 308 Α.

Ι. πρι'ποι άν ΟΜ. Α. ϊφημιν Β. 2. λίαν Α. μαΧ Έ,άά. 3- ^ ρΠΟΙ

άβεβΐ ίη Ε<ΐ(1. 6. θυσίαί ϊ\ά. ίυνίΐίϋ Α. Β. η. κα\ οιη. Α.
ΙΐίΐΙίΒΐ Β. ϊναττιν Α. ΙΟ. Ίησοΰί Α. Ίησοϋν Β. Κιΐιΐ.
Ι"], χιίμαρροί Α. 21. τη! ρΓΟ τοϊί Α. δυνάμιω! ρπ> διάνοια! Έ,άά.
Γορυ#ηαηπΙ>ιΐ8 Α. Β. 22. άνίησι Α. 23. -πάντων £ί(σττόττ) Α. Β.
θ*α> Κιΐίΐ. 24• (ζηνρημϊνα! Α. ι'ξινμ. Κ(1(1. 25. 1ΙίΐΡ(• καθάπιρ
ίφην άρτίω! ;ι.-ΜΐιιιρΙ;ι εχ Α. Β.
 472 Β. ΟΥΚΙΙ,Ι,Ι ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. ν. 25-27.

μέλος, οτι δε καΐ ταύτα γεγόνασιν Ιουδαϊκής αβουλίας

ευρήματα, δεδειχεν Ηττών Ψαλμον οργάνων σου' μόνον γαρ
ουχί φησιν Ουκ εμών' (?ω γαρ νόμου το χρήμα, κα~Ί ττερ\
τούτων οϋδ€ν λελάληκεν ό Μωνσής. ούκοΰν οΰ παρακλη-
θήσομαί φησιν, ούδε ταΐς δι οργάνων εύηχίαις αποκρούσει 5
τα εγκλήματα" άλλ' ως 'ύοωρ κυλισθηο-εταί μου το κρίμα, κα\
τ) τταρ' ΐμοΰ γενομένη £ιχαιο<τννη, τουτέστιν, ή καθ' ύμων
δικαία λοιπόν άπόφασις ως "χείμαρρους άβατος εσται, κατα-
\) σύρων δηλονότι τα παρεμπίπτοντα, και φειδομενος ουδενος.
καταρρηγνυνται γαρ των ορών ραγδαίως οί χείμαρροι, ούτω ίο
και ή θεια ψήφος, ει δη γένοιτο κατά τίνων, 'ν&ωρ αμαχον
και χείμαρρους ανανταγώνιστός εσται, και έτερον οΰδεν.
Πανταχού τοιγαροΰν χρήσιμόν τε κα] άναγκαΐον το μετά-
νοεΐν φαίνεται, κα\ ταΐς εις τό άμεινον άναδρομαΐς οατο-
κρούεσθαι την όργήν, ουκ αχρηστον παντελώς καϊ άτρανή 15
φωνήν ϊεντας θεώ, άλλ' ε'£ αγαθής διανοίας σοφόν αληθώς
Ρβ. χΐιχ. ο καΐ ζΰρυθμον άνηχονντας μέλος. " θΰσον γαρ, φησι, θυσίαν
" αινεσεως, και άπόδος τω Ύψίστω τάς εύχας σου' καϊ εττι-
" καλεσαί με εν ήμερα θλίψεώς σου, και έξελοΰμαί σε και
" δοξάσεις με." 20

25 Μη σφάπα και θυσίαο προσΗνέΓκατέ μοι τεσσαράκοντα ετΗ οίκοε

β6 ΊσραΗλ έν τη έρΗμω λέρει Κύριοο, και άνελάβετε τΗν σκΗνύν
τοΰ Μολόχ και τό άστρον τοΰ θεού υμών 'Ραιφάν, τοΰο τύπουε
2η αυτών ουο έττοίΗσατε έαυτοϊο- και μετοικιώ ύμάο έπέκεινα
Δαμασκού, λεΓει Κύριοο ό Θεόο ό παντοκράτωρ όνομα αύτώ. ί»

Δία τών άρτίως ήρμηνενμενων, θεός ην ό λέγων προς

2. ίνμίματα Β. μόνον γαρ ουχί Β. μονονονχϊ γάρ ΚαΜ. γαρ οιη. Λ. 3* '>^"
Ε(1<1. 4• παμακΚηθήσομαί φησιν Α. παρακΚηθήστται Β. Ε(1(1. 5- άποκροίνιι
ΙιαοεΙ Α. 8. χείμαρροι Α. (ηΐ βηρΓ2.) 12. άνταγώνιστον Α.
13- πανταχή Α. 15- άτρανη ΙιαοεηΙ Α. Β. ΐ6. δυνάμεως ρΓΟ διανοίας
Έ,άά. Γεριιρηαηΐίουβ Α. Β. ι8-20. άπόδος—δοξασία μ«] τά έξης Έ,άά.
21. τισσαράκοντα ϊτη προσηνίγκατί μοι ίην. οπίίηε Εϋά. 22. ό> τϊ
ϊρήμω οιη. Λ. (240.) ρ09( θυσίας να. ταα. αάά. Β. Ηίΐεε \ίγα Κύριος αββαπιρϋ
βχ α!β. (ΑΙεχ.) 25. ό αΐΐ. οιη. Ρ. Εάά\ (130, 228, 311•)
 ν. 25-27• ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. III. 473

τους εξ αίματος Ισραήλ " Μεμίσηκα, άπωσμαι τας εορτας Βιιρπ»

« • ~ ^•^>^Λ-• " ' ' " . νβΓ•2Ι'
υμών, και ου μη οσφρανσω εν ταις πανηγυρεσιν υμών ιτ.
" διότι καϊ έαν ένέγκητέ μοι ολοκαυτώματα καϊ θυσίας
" υμών, οΰ προσδίδομαι αυτά, και σωτηρίου επιφάνειας
δ " υμών ουκ επιβλέπομαι." ίνα γαρ φαίνηται σεσωκώς αυ
τοί εξ ιδίας ήμερότητος τον Ισραήλ, καϊ τύ/ τών πάτερων
μνημτ] διδους τον έπ\ τέκνοις ελεον, και ου θυσιών άν-
τεκτισιν και ο'ιονείπως άντιμισθίαν το χρήμα ποιούμενος,
φησϊν άναγκαίως, ως ετη μεν διατετελέκασιν ουκ ολίγα κατά
ίο την ερημον. και τροφή μεν ην το μάννα αύτοΐς, έβαδιζον
δε νεφέλης αυτούς έπισκιαζούσης ημέρας, κα\ στύλου πυρός β
την νύκτα, καϊ ήγείτο μεν η κιβωτός εις τύπον θεού, προ-
ραοιζουσα και κατασκεπτομενη τόπον αυτοις και αναπαυσιν £ ~
εν ένδεια, δε καθεστηκεσαν τών αναγκαίων οϋδενος, υδάτων
1 5 αυτοΐς αδόκητων εκρηγνυμενων, πιπτοντων εχθρών, και τού
των απάντων γινομένων, τους μεν περί τών θυσιών εδεχοντο
νόμους, ηκουον δε πανταχη και εφ' εκάστω τυχόν τών τεθε- Ε*.0(1• .
σπισμένων, " Έαν δε εισαγάγω σε Κύριος ό θεός σου είς °ΐ• ϋθ"'•
" την γην, ην ωμοσε τοις πατράσι σου δονναί σοι," ποιήσεις & 309 Δ.
2ο τούτο κάκεΐνο, προσοίσεις δε και θυσίας, οΰκοΰν εν χρόνω
τεσσαρακονταετεϊ καθ' ον ήσαν εν τί) ερήμω, προσήγον μεν
έκοντες θυσίας, εξητεΐτο δε ούδέΊς άναγκαίως. άλλ' ην εις
άναβλησιν το χρήμα αύτοΐς, άχρις αν εισελάσειαν ε\ς την
γήν, την τοις πατράσιν επηγγελμενην. ταύττρ-οί φησι Μη
25 ο~φαγια χλι νυο-'ΐΛς προσηνεγχατέ μοι εν τί) ερημω τεοΌ-α,ρΛ-
χοντα 'ετη, οίκος Ίο-ρχηλ ; λέγει Κύριος, άλλ' έσώζοντο τότε
Ι. άπωσμαι ΠίίιυπιρΙυπι βχ Α. Β. 2-5. Η»εε και ου μη—οϋκ ι'πιβλίφιψαι
αεεε&βεηιηΐ βχ Α. 11α:ιι; βεηιιηηΙιΐΓ ρηηίιη είΐαηΐιιτ ίη Ο&Ιβηα ίη Αεΐ3 88. ΑροβΙ.
& Ογηπιεγο εόϋΐ3, ευ)υ8 Οοιίίεεβ 8ΐ£Π3νί ο εί ά υΐ Μΐρπι ρ. 335 ^οίΛνϊ. ζ. σωσας
ο. ά. ίηνίΐο Α. 8ΐ3ΐίπι αυτό: οπι. Β. 7• Ι"ΐΐΗΙ οτη• "■• 8. αντιμισθία ε. ά.
πράγμα, ρπ) χρήμα ε. (1. II. αϋτοΊΐ Α. 13. αυτή Εάά.
Ι4• καθίστηκασι Ειΐά. ίηνίώ Α. Β. Ι5• ρηγνυμίνων Β. 17. πανταχού
Εάά. ίηνίΐίβ Λ. Μ. 20. καϊ 288ΐιιηρΙιιιιι εχ Α. Β. 31. τέσσαρα-
κηνταιτιί Β.ο.(1. τεσσαρακονταετή Α. Τ€σσαράκοντα {των Εάά1. 22. ίκόντα
θυσία* Ιιοε οπίίηο, Α. ο. ά. 8ΐ3ΐίπι ε'ξητε'ιτο Α. έξηγε'ιτο (βίε) ε. ά. ί£ι)τ•« Β.
Εάά. 25• σφάγια Α. Β. <:. (1. σφάγια Εάά. Ηαεε ιν τη έρήμψ
ακΒίιπιρίΛ εχ Β. άεβιιηΐ ίη Α. 26. λε'γει Κύριοι οπι. Β. Ηοε τότε 3εεεβ«ίΐ
βχ Α. ε. α. ίσώζοντότί Α. 8ΐ;ιΐϊιιι μεν ηάά. Εάά. ίηνίιίβ Α. ε. ά.
νοι<. ι. 3 ρ
 474 Β. ΟΥΒΙΙΛΙ ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. ν. 25-27•

Ι) και θυσιών δίχα, και § φησι δι ετέρου προφήτου πάλιν

24, 23. " Ούκ έκτησω μοι αργυρίου θυμίαμα, οϋκ εμοί πρόβατα της
" ολοκαρπώσεώς σου, ούδε έγκοπον εποίησά σε εν λιβανω.
αύτόι δε πάλιν άπροψασιστον έχοντα την άποστασιν, αλλο
πρόσαλλοι τε ήσαν τοτηνικάδε, και θεοι> ατιμάζοντας τον 5
φύσει και αληθώς, άνελάμβανον τψ ο-κηνην του Μολοχ, και
το Α<ττρον του Θιου ύμων Ραιφά,ν. και τι δη τούτο εστί,
περιαθρεΐν άναγκαΐον.
Ούκοΰν ό μεν θεσπέσιος Μωυσης άναπεφοίτηκεν εις το
ο ορός, τον νόμον υποδεχόμενος" οι γεμην εξ αίματος Ισραήλ ίο
Εχοίΐ. κατεξανέστησαν του Ααρών λέγοντες " Ώοίησον ημϊν θεούς
" οί προπορεύσονται ημών ό γάρ ΉΙωυσης ούτος ο αι>-
" θρωπος ος έξήγαγεν ημάς εκ γης Αιγύπτου, ούκ οϊδαμεν
" τι γεγονεν αύτώ." μεμοσχοποιηκασι τοίνυν κατά την ερη-
μον. καΙ το μεν εμφανές, και ο'ιονείπως απάντων ειδωλον ι$
ό μόσχος ην' πολλά δε παρ εκάστου κα\ έτερα διεπρατ-
τοντο. τραπόμενοι γάρ άπαξ επί την άρχαίαν πλάνησα•,
και της ε'ις θεον ευσέβειας άποπηδησαντες, έκαστος το
<1 δοκούν έποιεΐτο σέβας, και διέπλαττεν έαυτω, κατά την
άνωθεν έτι και εν Αϊγύπτω συνηθειαν πρυσέκειντο δει°
μάλλον ταΐς τών άστρων λατρείαις. καΐ πόθεν αν γένοιτο
κα'ι τούτο καταφανές ; έρεΐ τις τυχόν, ού πολύς ό πόνος
- άπελεγχειν εθέλουσι' εξ αυτών γαρ ε'ισομεθα τών ιερών
γραμμάτων.
Δεδυσφόρηκε μεν γαρ ό θεσπέσιος Μωυσης, κα\ κατ- *5
ακεκραγει τού Ααρών, είτα προσεπιπτε τψ θεώ λέγων
1*> 3ΐ. " Δέομαι, Κύριε' ημαρτεν ό λαο? ούτος άμαρτίαν μεγάλην,
β " εποίησαν γάρ έαυτοΐς θεούς χρυσούς" καίτοι μόσχος ην

1. ουκ ΐμοί] οϋκ τ/ίυναν μοι ( = οϋχ ήδυνάν μο») Ο. ουκ ήδνναντό μοι ά. 3• *""■
ποιήσατε ρΓο (ποίησα σ( ΈΔά. Γβρυ^ηϋηΙίΙιυβ οιηηΛαβ. 4• δ«] + ί') Άάά.
ίηνίΐί» οηιη'ιΐηιβ. άλλοι προς «λλο (βίο) Α. "• <*ϋτα>ν ρ™ νμάν Β.
ριφάν ά. (XII.) 9• θισπίσιο! αβκιιιηρίαιη εχ Α. Β. 0.(1. \0. ϋποδίζάμινος Χ.
ιό. δκπράττοντο Α. ο. (1. διεπλάττοντο Β. Ε(1(1. 8ΐ&ΐίιη τραπίντίί Ε,άά. ίηνίΐίί-
οηιηίΐιιιβ. 19. ΐαντω ο. ά. αί>τ6 Α. Β. αύτώ Ει1(1. 25• ^°°
θισπίσιος ΗδδΐΐίΐιρΙαπι εχ Α. κατακίκράγιι Α. καπκικρ. Εάιΐ. 8ΐ3ΐίηι τό (δίο) Α.
21. σον ρΓΟ αντος \).
 ν. 25-27• ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. III. 475

το διαπεπλασμένον. άλλ' ούκ ήγνόησεν, οτι καϊ έτεροι

προσειργάσαντο τα γλυπτά, ό δέ γε μακάριος Στέφανος,
κατηγορούμενος ποτέ πάρα. τοις Ιουδαίων καθηγηταΐς επι
δυσφημίαις ταΐς εις θεόν και Μωυσέα, και ταΐς καθηκουσαις
5 απολογιαις αποκρουσμένος τάς συκοφαντίας, είτα δεικνύων,
οτι δεδυσσεβηκότες άγρίως, κα\ έμπαροινήσαντες τω Χριστφ
την των ιδίων πάτερων απομιμούνται φαυλότητα καϊ σκλη-
ροκαρδιαν, διαμεμνηται σαφώς της εν τη ερημω μοσχοποιιας,
και φησι περ\ του πανσόφου Μ,ωυσεως " Οντάς εστίν ό β 310 Α.
ίο γενόμενος εν τη εκκλησία εν τη ερημω μετά του αγγέλου Αρ. νϋ.
" του λαλούντος αύτφ εν τω ορει Έινά κα\ των πάτερων
" ημών, ος έδέξατο λόγια ζώντα δούναι ήμΐν, ω ουκ ηθέλησαν
" υπήκοοι γενέσθαι οι πατέρες ημών, άλλ' άπώσαντο και
" εστράφησαν εν ταΐς καρδίαις αυτών εις Κίγυπτον, ε'ι-
*5 " ποντες τω Ααρών ΤΙοίησον ήμΐν θεούς οΐ προπορεύσονται
κ ημών ό γαρ Μωυσης ούτος, ος εζήγαγεν ημάς εκ γης
α ΑΙγύπτου, ούκ οίδαμεν τι γέγονεν αύτω. κα\ εμοσχο-
ποίησαν εν τη ερημω εν ταΐς ήμέραις έκείναις και άν-
" ηγαγον θυσίαν τω εϊδώλω, και ηύφραίνοντο εν τοις
20 ** εργοις τών χειρών αυτών. έστρεψε δε ό θεός και
" παρέδωκεν αύτους λατρεύειν τη στρατιά του ουρανού,
" καθώς γέγραπται εν βίβλω τών προφητών Μτ) σφάγια
α καϊ θυσίας προσηνέγκατε μοι εν τη ερημω τεσσαράκοντα
α ετη, οίκος ' Ισραήλ, λέγει Κύριος, καϊ άνελαβετε την
2 5 " σκηνην του Μολοχ, και το αστρον του θεού υμών
'Ραιφαν, τους τύπους ους εποιησατε προσκυνεΐν αύτοΐς,
ί^
καϊ μετοικιώ υμάς επεκεινα Βαβυλώνος." άθρει δή ούν
οτι καϊ ό θεσπέσιος Στέφανος, άνήρ Αγίου ΤΙνεύματυς
πλήρης, μεμαρτύρηκεν οτι μεμοσχοποιήκασι μεν, ετράποντο
3° δε κα\ εις το λατρεύειν τη στρατιά τού ουρανού" διαμέ- \>

ι. ήγνόηκίν Α. ΙΐϊΛβΙ ήγνόησεν ΝϊββρΙι. ΟαΙ. ίη Εχοϋ. χχχϋ. 31• *• >• βοΐ. 917-
ΐτιροι Β. Ι), ΐτιροιι (= ίτιροι) Α. ίτιρα Εάά. 9• Ηαβο τού πανσόφου
£ΜΧβ88βΓϋηΙ βχ Α. Β. 12. ΰμιν Α. 13. υμών Α. 1%-2(>• αλλ*
άττώσαντο—'Ραιφαν] και τα (£ής ΐω! ΐ,άά. 23• θυσίαν Β. 26. 'Ραιφαν Α.
ττροσκυνι'ιν αντοΐί] ίαυτο'ΐ! Α. οί. δΐιρπι 3°^ °• 27• °^ν ονα• Β.
3Ρ2
 476 Β. ΟΥΚΙΙ,υ ΑΙ,ΕΧΑΝΟΚ. ν. 25-27.

μνηται δε και της του Προφήτου φωνής. όθεν εστίν εν-

νοεΐν, οτι προς τω μοσχω και τψ Γκηνην του Μολοχ ά,νίλαβον.
σκηνοποιησάμενοι γαρ έστησαν είδωλον, καΐ κεκληκασι
Μολοχ ήτοι Μολχόμ' είδωλον δε τοΰτο Μωαβιτών, λ'ιθον
έχον διάφανη και εξαίρετον επί μετώποις άκροις, (Ις εωσ- 5
φόρου τύπον. κα\ ερμηνεύεται μεν το Μολοχ βασιλεύς αυ
τών εκδεδώκασι γαρ ούτως Ακύλας και θεοδοτίων' εωσ-
ο φόρου γεμην εκτύπωμα το τεχνουργούμενον ην. Λνιλαβετΐ
το'ινυν φησι τψ σκηνην τον Μολοχ, τουτεστι, του βασιλέως
υμών. κα\ ποιος ην ούτος 6 βασιλεύς ; το α/ττοον ταυ νου ίο
ΰμων Ρα,ιφΛί/. ΡαιφΑν δε ερμηνεύεται σκοτισμος ήτοι
τυφλωσις. προσεκύνουν γεμην τον εωσφόρον ως προ-
ανίσχοντα της ηλίου μαρμαρυγής, κα\ άρχην ημέρας είσφε-
ροντα τοις επί της γης' άλλα. τοις προσκυνοΰσι γεγονε
Ραιφαν, τουτεστι, σκοτισμος ήτοι τύφλωσις. και ούχϊ δη ΐζ
πάντως ώς ενηργηκότος εν αϋτοΐς του άστρου την τύφλωσιν,
αλλ οτι σκοτισμοΰ παραίτιον αύτοϊς το εις τοΰτο γεγονε
ά σέβας, επειδή δε, φησι, την Μωαβιτών και της γείτονος
Δαμασκού μαν'ιαν εζηλώσατε, ταύτητοι καϊ άποιχησεσθε
Δα,μΑο-χου τε ίπεκίιν* και τών άπωτερω κείμενων ετι, φημι ϊο
δ») Βαβυλωνίων. ή μεν γάρ εκδοσις τών έβδομηκοντα
επίκεινα, Ααμοΐο-κον φησϊν, ό δε γε θεσπέσιος Στέφανος Εττέ-
κεινα Βαβυλώνος εφη. τί ούν προς τούτο εροΰμεν ; κατά
την Εβραίων εκδοσιν ό μακάριος εφη Στέφανος, δοκεϊ
γαρ ούτως εκεινοις το επέχ-Βίνα ΑαμΛΟΉου ώνομασθαι την 2$
β Βαβυλωνίων, παρατεινούσης γάρ ίσως της Δαμασκηνών,

ι. ΐννοιιν Α.Β. \). ΕίΙεΙιαΙιΐΓ νουν. 3• κικλήκασι] + τοίτο Ε(1(1.

ίηνίΐίβ Α. Ι), ο. ά. 4• V™ Μολχόμ οπι. ο. (1. βτίβίί Α. ηβύεΐ β. ? ίχοτ
Χίθον Ίην. οπίπιο Ο. ά. 8. μ(ν &η ρΓΟ γ*μήν Α. άνιλάβ(τ( Β. 1). 0.(1.
άνίλαβί Α. άνίλάβιτο Υ.άη. ρ. φησι αδίηΓηρΙιιιη εχ Β. ίο. *π<
π. ην οίτοι] τίί δί οδτοί ην ο. ά. 1 1 . 'Ραιφάν ίΐββιιιηρίιιιιι βχ Α. Β. 1).
['Ρα.φάχ (βίο) Α.] 'Ριφ&ν Ο. 'Ριφάν ά. σκοτασμος Ο. ά. ϊΐίώετιί σκοτισμος Ά.\).
ήτοι Α. 1). 0. ά. η Εάά. 13. αρχάς ϋά. ίηνίΐΐβ Α.Β. ο. ά. 14. τψ
ΟΤΟ. Α. 15. 'Ρίφαν 0. 'Ρίφάν ά. σκοτασμυι 0. (1. δΙαΙΪΠΙ η ρπ> ήτοι
Έάά. ίηνίΐίβ Α. ο. ά. 17- σκοτασμον Β. ο. ά. ίηνϊΐο Α. ιρ. αττη-
χησισθί (βίο) Α. 22. Ηοο θίσπίσιο! Βββαπιρίϋπι ε.\ Α.Β. Ι).
26. ϊσωϊ] οΰτα: Α. Ααμασκηνής Εθά. ίηνίΐίβ Α.Β. Β.
 νϊ. ι. ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. III. 477

ήτοι Σύρων βασιλείας μέχρι τερμάτων τώι> προς ηώ και

ακτίνα πόλεων, όμορος ευθύς ή Βαβυλωνίων χώρα τε
κάϊ γη.

Ουαϊ τοΐε έζουθενοΰοι Σιών και τοΐο πεποιθόσιν έπϊ το όροε Κ«φ. $■'.
5 Σαμαρείαο.

Ταλανίζει πάλιν ό λόγος ούχϊ μόνους τους εξ Έφραϊμ, α 311 Δ.

ήτοι τας εν τί) "Σαμάρεια, φυλάς, άλλα. γαρ και τους εξ
Ιούδα καΐ Βενιαμίν, προαποδείζας δε Οτι σαθρόν εσχήκασι
και σεσαλευμενον αε\ τον νουν και οι προ αυτών γεγονοτες'
ίο μεμοσχοποιηκασι γαρ κα\ άνελαβον την σκηνην του Μολόχ'
άπελεγχει λοιπόν οτι πατρώζουσι, κάΐ προγονικής δυσσε-
βείας κατ ίχνος Ίόντες παραθήγουσιν εφ' εαυτούς τον τών
όλων Αεσπότην. ϊζουθενεΐν δε, φησι, την %ιων τους εζ Ι)
Ιούδα καΐ Βενιαμίν, άπομεμενηκοτες γαρ εν τοις Ίεροσο-
5 λυμοις, καΊ τον θείον έχοντες ναον, παρ οΰδεν πεποίηνται
την ε'ις Θεον αιδώ κα\ άγαπησιν, άλλ η φησι το γράμμα
το ιερόν "'ΊΖΘνμίων εν τοις ΰψηλοΐς ύποκάτω δρυός και χΧϋ.^..
" λεύκης και δένδρου συσκιάζοντος." ελάτρευον δε καί τη οβ• 1ν•
στρατιά του ουρανού. και γούν εφη προς Ίερεμίαν ου
2ο μετρίως λελυπημε'νος ό τών Ολων θεός " Και σύ μη προ- ^.'βΓ•
*' σεύχου περ\ τού λαού τούτου, και μη αξίου τού ελεηθηναι
" αύτους, και μη προσελθης μοι περί αυτών εν δεήσει κα"ι
" προσευχή, οτι ουκ είσακούσομαί σου." είτα της άποστρο- ο
φης την α'ιτιαν επιφέρει λέγων " Η ουχ οράς τι ούτοι τ*>• •7.
25 " ποιούσιν εν ταΐς πολεσιν Ιούδα κα) εν ταΐς όδοΐς ' Ιερού -

Ι. τιΚμάτων (βίο) Α. ίω \>. 4• 'ξονοΌ>ονσι Α. η. τή θεεβΐ

ϊη Τ£Αά. 8. ίϊ 3»9ηιηρΙιιηι οχ Α. 9• "'• ΟΠ)• Α. και] + ότ»
Εά(3. ίηνίΐίβ Α.Β. ίο. γάρ ΗδδηπφΙιιπι βχ Α. Β. άνιλάβοντο Εά<\.
Ι Ι. πατρώζουσι Β. πατρώας ζώσι Α. πατριάζονσι 1ν1(1. 12. ίφ* ίαυτονς Β.
«κ ίαυτο'ΐ! Α. ΐφ' αντούί Ι',ιΐί]. 13. ('ξουδινιϊν Α. οί. κιιρηι. 14. τοις
ιΐεεβΐ ίη Εάά. 22. «V διήσα και προσιυχτ)~\ Ηββο νει•1)3, ηοη ίηνβηΐ» ίη
ιιΙΙο Οοοίίοε ΙβΐϋηΙαΓ ίη Ό. 0)τί11ο ίη Εββίβπι Ρι•ορηβΐ3πι ςηοηυβ ςοπιπιεηίαηΐεπι
ρρ. 3ΐ8 \). 34" α- ϋ' η6ΐ3ί Ρβγβοπβ. 23. σου ακ$ιιιηρΐιιιη εχ Α. (22. &1.)
24• " τι ρΐ"0 τι ΈΑά. 8ΐ3ΐίπι ούτοι ποιοίσι» ηοε οτά'ίηε Α.Β.
 478 Β. ΟΥΚΙΙ,υ ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. νί. ι.

" σαλημ ; οι νίοί αυτών συλλεγουσι ξύλα, καϊ οι πατέρες αυ

τών καιουσι πΰρ, και αϊ γυναίκες αυτών τριβουσι σταις του
ττοιησαι γαυωνας τη στρατιά του ουρανού" και εσπεισαν
" σπονδάς θεοΐς άλλοτρίοις Ίνα παροργίσωσί με." ΐξουνενη-
κασι δη οδν την "ϊ,ιων οι εν τοις Ίεροσολυμοις. τοιγαρτοι 5
πρεπόντων επενηνογεν αύτόίς το ουα,ί.
ο Αρμόσειε δ' αν ή τοιάδε φωνή και τοις πεποινότιν επι το
ορός Σαμάρειας, τουτεστι, τοις κατωκηκόσιν εν Σαμάρεια, και
πεποινόιτιν εφ' έαυτοΐς. ώοντο γαρ οτι και δίχα θβοΟ περι-
εσονται τών εχθρών, και εν καλώ κείσονται της ευημερίας, ίο
κα) πάν οτιοΰν τών ηδίστων αΰτοΐς άδόνητον εζει την εδραν.
ΥΙικρον ούν άρα κα\ άπευκτον αληθώς το δυσβουλίας εις
τοΰτο κατολισθεΐν, ως δι ονδενος μεν ποιεισθαι τολμάν την
εις θεον άγαπησιν, προσκεϊσθαι δε τοις άτοποις καϊ δράν
α μη θέμις, και καταλυπεϊν αύτον, ο'ίεσθαι δε οτι, μη αύτοΰ «5
ί. τη. ο δίδοντος, εσται τι τών αγαθών εφ' ήμίν " Πάσα γαρ δόσις
" αγαθή κα\ πάν δώρημα τελειον άνωθεν εστί, καταβαϊνον
" πάρα του Ώατρος τών φώτων" αύτω δη άρα προσ
κεϊσθαι καλόν, και αΰτον ελπίδα ποιεισθαι και αρωγον.
ι^ουθενοΰσι δε την Χιών, τουτεστι την Έκκλησίαν, και οι τών 2ο
άνοσίων δογμάτων προεστηκότες, και επί γε ταΐς σφών αυ
τών εύγλωττίαις επιθαρσησαντες, και μεγαλοφρονεϊν ειωθό-
τες επί τοις τών άνοσίων συλλογισμών ευρημασι καϊ σοφία
312 Α. η τη κοσμική, πρεποι δ' αν αύτοΐς κάΐ προ γε τών άλλων
ΤΟ θί)ΛΙ• 25

ΆπετρύΓΗσαν άρχάχ εθνών, και εΐοήλθον αυτοί, οΐκοε τοΰ Ίβ-

I. αυτών βΐΐ. 0Π1. Λ. 3• χανώνας Λ. (Αΐβχ.) οί. 8. 0)Τ. ίη Εβ. 11. (Χ.
χαβωνας Β. [χάβωνας ν. 1. ίη Εβ. 34^ η•] ΕάβΟίΙϋΓ χ(λώι>ας. 4• (ξουθι-
νηκασι Α. ('ξουΗίνήκασι Β. ('ξουοΊνώκασι ΕΛά. 5• το'* ^εββΐ '■>
Μιΐϋ. 6. ΐπίνηνοχΐν αύτοΊς Α. ιπ^νηνοχΐ τούτοις Β. ΐπΐνήνοχα τούτοις ΕάΗ.
12-19. ιηκρον—«οι άρωγόν οιη. Β. 12. Ηοε αληθώς α&βυηιρίιιιη εχ Α.
ΐ4• δ« αββιιπιρίιιπι βχ Α. ι8. δή] + ο"" Εάά. 2θ. ϊξοχ,&νονσι Α.
«'ξουβ. Β. ΙνΙιΙ. της ρΓΟ τών (δις) Ε<3ύ. 22. μιγάλοφρονί'ιν Α. μίγα φρ. 'άά.
23. συλλογισμών Β. λογισμ. Α. Εάύ. 8ί;ιΐϊιη ινρίμ. Β. σοφία ττι κοσμαφ Β•
σοφία κοσμική Α. σοφίας κοσμικής Ε(1(1.
 νί. ι, α. ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. III. 479

ραΗλ, διάβΗτε πάντεε και Γδετε, και διέλθετε εκείθεν είε Αίμάθ 2
"Ραβά, και κατάβΗτε είε Γέθ αλλοφύλων, τάε κρατίσταο έκ
πασών των βασιλείων τούτων, εί πλείονα τα δρια αυτών εστί
τών υμετέρων ορίων.

5 Αχάριστους οντάς άποφαΐνει, και της παρ αύτοΰ με-

γαλοδωρίας αμνημόνων ηρημίνους, καίτοι δέον αεί τε κα\ ^
πλείστην οσην όμολογεΐν την χαρ"7, κολ χαριστηριους
άνάπτειν ωδάς, οτι μη μόνον σκληρά τε κα\ άφορητω δου
λεία κατηχθισμένους παραδόξως έζείλετο, άλλα γαρ καϊ
ίο εισκεκόμικεν εις την γήι>, ην ωμοσε τοις πατρασιν' είσ-
κεκόμικε δε, πολλά, και δυσκαταγώνιστα καϊ ουκ άμελετητον
έχοντα το νικάν (ν μαχαις άποκείρας έθνη. ούτω γαρ και
ό μακάριος Ααυέϊδ έφη που προς θεόν περί τών έζ αίματος
Ρβ.
Ισραήλ ""Αμπελον εξ Αιγύπτου μετηρας, έζέβαλες έθνη Ιχχίχ.
*5 " καϊ κατεφΰτευσας αυτήν." όνειδίζονται δη ουν, και μαλαο
εικότως, ως αχάριστοι κομιδΐ) και ταΐς εϊς πάν ότιοΰν τών
έκτοπων άποδρομαϊς λυποΰντες τον Κύεργέτην. τετρυγηκασι
μεν γαρ αρχάς φησιν ίννων, κα\ κλήρον "ίδιον έποιησαντο
την εκείνων χώραν, θεού κατασείοντος τους άνθεστηκοτας,
2 ο και άφάτω δυνάμει την τών άντανισταμενων ισχυν παρα-
λύοντος. άλλ' ότι πίονα κα\ εϋβοτον και παντι μεθύουσαν
άγαθώ κεκληρονομήκασι γήν, και τών άλλων χωρών άμεινω ά
τε και εύρυτέραν, άναμαθέΐν έπιταττει, τας τών ομόρων, η
και τών έπέκεινα πολυπραγμονοΰντας αρχάς ήγουν βασιλείας.
25 βαδίζετε γαρ, φησιν, ΐ\ς Αίμ-α,&'Ραβα, κοΐι ί\ς Γίό αλλοφύλων"

Ι. ίδίτί] + «Γ χάλάνην Β. (22. αϊ.) 8β(1 οί. ΜΐΛ^Ι^Ι). Α'ιμαθ'Ραβά Β.Ρ. Ε<1(3.
'Λμάθ 'Ραββα Α. [λιμαθραββα ΑΙεχ.] γρ. την μιγαΚην Β ταα. (οί. 22 αϊ.) 2. κα-
ταβητί] -+- ('κ(~ίθ(ΐ> ΐ,άά. (Α.ν.) ίηνίΐΪ8 Α. Β. (42. αϊ.) 3• ***** 0Π1•
Ρ. Εάϋ. (Οο.) πάντων των βασϊΚίων ρΐΌ πασών τών βασίλ,ίίων Α. (εί. 228.) »ί
ιτλίΐοκα] «π(! πλείονα Ρ. (Οο.) ΐστι τα όρια αυτών ίην. ΟΓάίηβ Ρ. Έ,άά. (22. αϊ.)
ό αηΐβ «στ» (βίο) αάά. Α. 4• των ορίων νμών \πο τών νμ. ορίων Ρ. Ε,άά. (Οο.)
5• παρ' ΟΠ1. Β. μιγάΚοδωρίαί] δίο εοίτεχί. μιγάλοδωριάι Έάά. 8. τι
ϋίβυιηρίυιη εχ Β. ο. κατηχθημίνουι Έ,άά. 12. ι'ν μάχαι: οτα. Β.
13- Ηαεε ό μακάριο: αβδίιιηρία εχ Α. Β. τ8. άρχά: φησιν Ηοε ΟΓ^ίηε Α.
20. άντανιστανομίνων Α. 21. και ρΓΟ άλλ' Α. ινόποτον ρΓΟ (ϋβοτον (δίο) Α.
22. καϊ] + την Έάά. 24• καϊ] + ταί Ε(1ά. πολνπραγμονιϊν τία ρΓΟ
πολνπρ. (βίε) Α. 25. 'Ραββά Α.
 480 Β. ΟΥΕΙϋΙ ΑΣΕΧΑΝϋΚ, νί. ι, 2.

αύται γαρ α'ι τών άλλων βασιλειών περιφανεστεραν εχονσαι

τήν δοξαν κάκεϊ ζητείτε, φησϊν, ει πλείονα τα, όρια. αΰτων
εοτι των υμετέρων ορίων, ήσαν μεν ονν πολλαί τε και άνά
μέρος α'ι βασιλεΐαι των εθνών, ή Μωαβιτών, ή Ίδονμαίων,
ή των νιων Άμμων, άλλ' ονδεν εν ανταΐς το μέγα. λαμ- 5
β πρότερα δε των άλλων ή Δαμασκηνών και Παλαιστίνων,
και δυο μεν ήσαν πόλεις νπο την Ααμασκοΰ βασιλείαν, εϊς
ηώ κείμεναι, αις όνομα το Αιμ-άθ• ων ή μεν ευρύτερα και
μείζων, η δε λαχοΰσα το μείον" ερμηνεύεται δε το 'Ραβα,
μείζον η πλατυτέρα, πορεύεσθε δη ονν εις ΑίμαΒ 'Ραβα, ίο
τουτέστιν, εις την ΑΊμάθ την μείζω τε κα\ ενρυτέραν' ην
γαρ, ως εφην, ομώνυμος έτερα, λαχοΰσα το μείζον, φασι δε
την μεν Αιμαθ την πλατεϊαν ταύτην είναι την νυν 'Αντιό-
313 Α. » χειαν, την δε μείω και στενοτεραν, την γείτονα τε και
ομορον Έπιφάνειαν Άντιόχου, τον επίκλην Επιφανούς, ΐ5
την μεν Άντιόχειαν, Έπιφάνειαν δε την έτεραν εϊς δόξαν
Ιδίαν ώνομακότος. η δε Γεθ 7τόλί$• ην τοτηνικάδε της νννι
Παλαιστίνης λαμπρότερα, εν ταύτη μεμενήκασιν ο'ι Ένα-
κειμ και ο'ι καλούμενοι Φιλιστιε'Ίμ, ουκ όλοθρενσάντων
αντονς τοτηνικάδε τών ν'ιών Ισραήλ, ταύτητοί φησι περ\ 20
αυτής Είς Γεν αλλοφύλων" βαδίσατε τοίννν φησϊν εις Α'ιμαΑ
Ραβα χα) εις Γεν αλλοφύλων και περιεργάσασθε λεπτώς,
ο ει μη μάλλον νμεϊς ενρυτε'ραν οικείτε χώραν, τών άλλων
απασών τήν άμείνω καΙ προΰχουσαν.
Ειδέναι δε άναγκαΐον, Οτι τών Εβραίων ή γραφή προτε- *5

Ι. πιριφανίοτί'ραν ίχουσαι την δόξαν Α.Β. πιριφανίστίροι Εάά. 3 VI"-

τγων ικΐ ιϊηΐβ Μίριε. μίν Α.Β. γαρ Εάά. 4• Ήουμαϊα Α. Κ- "νταΐ! Β.
αντοκ Εάά. 6. Ώηλαιστηνων Β. ?• ™° Α" Δαμαακοί
ξασΛιιαν Α.Β. υπό τι, Ααμ. βασιλίία ΡοηΙ. ΜΪ£Πβ. ΜΓΟ τον Ααμ. βασίλεια ΑηΙ).
8. €<ο Α. ονόματα Ργο 5νομα τό Α. 9• Σοβούσα το μείζον Ργο λαν. τύ
£«<»/ (8ΐο) Α.^ 8( βΐΐ. 8,88ΐιπιρ1ιιιη βχ Α.Β. 'Ραββά Α. ίο. μείζον Β.
81311Π1 Ιΐϋβο η πλατυτέρα 368ϋπιρ1β βχ Α.Β. πορεύεσθε δι) Α.Β. διάβητε Εάά.
"-' μί-$?ΓΡΖλ• ™. ώίϊφηνΑ.Β.ΪφηΕάά. Μραονα.Α. μείζον λ.
μεων Εάά. 8ΐ8ΐιπ» φησ\ Α. Ι3. δί αηΐβ πλατεΐαν 3(1(1. Α.
18. λαμπρότερα] πρότερα Εάά. 21. Ηβεο βαδίσατε—άλλοφίλ»,
άββυηΐ ιη Εάά. 22. 'Ραββά Α. 23. χώρα»] + κΖΕάό.
ιηνιΐο Α. ■"
 νΐ. ι, 2. ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. III. 481

ταγμενην έχει την Χαλάνην. πορεύεσθε γαρ, φησιν, είς

Χαλάνην και εις ΑΙμάθ καΐ εις Τεθ' Χαλάνη δε εστίν ύπο
την ΙΙερσών βασιλείαν, η νυν καλείται Αυσίππων. επειδή
δε και της Περσών βασιλείας εμνημόνευσεν των Εβραίων
5 η εκδοσις, ταύτ-ητοί φαμεν κα) τον μακαριον Στεφανον αντί
του Μετοιχιω ΰμας έπεαεινα Δαμαο-χον, το 'Έ,πεκεινα Βαβυ- °
λώνος είπεΐν.
Αχαριστίας ούν έγκλημα τοις εξ Ίσραηλ, οτι πίονα κα\
εύηροτον, κα\ πλατεΐαν οΰτω κατακληρονομησαντες γην, ούχι
ίο θεώ μάλλον άνηπτον τα χαριστηρια, άλλ' οι μεν εζουθενουν 8»Ρ™
την Σιών, οί #6, πεποιθότες επ\ το ορός Σαμάρειας, ούδενα
της εις αυτόν αιδοΰς εποιοΰντο λόγον.
Χρησιμον δε, ως εοικε, και τοϊς μετά την πιστιν την
Ελλήνων σοφίαν τεθαυμακοσιν, ως άμεινους των παρ ημϊν
1 5 τας εκείνων ήγεΐσθαι δόζας, καί τοις άπονεύουσιν εις το Λ
προσκεΐσθαι ζητεΐν τοις παραχαράττουσι την άληθειαν, και
των εκκλησιαστικών δογμάτων την ορθότητα παραλυουσι
το Ποριυε<τύε ε\ς Α'ιμαθ Ρλ/3λ και είς Γίδ Αλλοφύλων και
ιδετε εΐ πλείονα τα Όρια αντων ε<ττ) των υμετέρων ορίων, ενρυ-
2 ο τερα γαρ της Ελλήνων στενολεσχίας η θεόπνευστος γραφή,
το της αληθείας καταγγελλουσα φώς και δογμάτων επω
φελών είσφερουσα γνώσιν, και προς παν ότιοϋν τών επαι- β
νουμενων τον τών πιστευόντων άναβιβαζουσα νουν.
Ευρύτερος δε πάλιν της αιρετικών στενοτητος ο περί της
* 5 αληθείας εστί λόγος, οί μεν γαρ αύττ) μαχόμενοι, μονονουχί
καταπνίγονται, ψυχροΐς τε καί άτρανεσιν επινηχομενοι λο-
γισμοΐς' οι δε τοις της ευσέβειας συναγορευοντες δογμασι,
και το λαμπρον της αληθείας περιαθροΰντες κάλλος, εις

Ι. Χιιλάΐ'ΐ^ Β. Χάλα,νην (Ιικ') Α. ΧαΚάννην Ι',άύ. 2. Χάλάνη ;ι1ΐ.] ΧαΧάννη

ΙκιΐκΊ \). 3• Δνσίππων Β. Ανσιππών Α. Λυσιττιτοί }). Ανσίππη Εάά. 4* των
ρπ> τη! Εάά. ίηνϊΐίβ Α.Β. τών Έβρ. ή ηοο οκΐίικ- Β. 8. Ηαεε τοϊγ ΐξ Ίσραηλ
άββιιηΐ ίη Εάά. πλιίονα ρΓΟ πίονα ϋ(1. ίο. ϊξονθίνουν Α. ϊξονί). Έ,άά.
12. αντην ρΓΟ αυτόν ίίά. Ι3• την ύΐ. ΟΙΏ. ΑΐιηβΓίϋβ. Ι4• ύμϊν Εάά.
ίη. εκκλησιών 'ύά. 19. ΐστιν αυτών ίην. οηΰηβ Β. 21. Ηοε
β'πωφίλων αεεεβδϊΐ 8Χ Α. 22. πάντων ρΓΟ πάν ίίιΐ. 24- π(ρ\
άεεβΐ ίη 101(1. 26. ά&ρανίσιν ε βυο ςοιτεχίΐ Μί({ηε.
νοι,. ι. 3 Φ
 482 Β. ΟΥΚΙΙ,ΙιΙ ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. νί. 3-

2 Οογ. χ. πλατύ θεωρημάτων εκτρε'χονσι πέλαγος, " αιχμαλωτίζοντες

" πάν νόημα ε'ις την ύπακοην τον Χρίστου, τρδε τε κακεισε
314 Δ. α διάττοντας, και τά εις γνώσιν άληθινην άπο της θεοπνευστου
γραφής εΰ μάλα συλλεγοντες. καΐ γονν Κορινθίοις άπο-
α 8. Ρβί. φοιτάν ελομενοις " της παραδοθείσης αύτοΐς άγιας εντολής, 5
προσκειμενοις δε άμαθώς τοις ετεροδιδασκαλεϊν ειωθοσιν,
ι Οογ. νΐ. επιστελλει λέγων 6 θεσπέσιος Παύλος " Ύο στόμα ημών
" ανεωγε προς υμάς, ώ Κορίνθιοι, η κάρδια ημών πεπλα-
" τυνταΐ' ου στενοχωρεΐσθε εν ημΐν, στενοχωρεΐσθε δε εν
" τοις σπλάγχνοις υμών την δε αύτην άντιμισθιαν ως ίο
" τέκνοις λεγω' πλατύνθητε κα\ ύμεϊς. μη γίνεσθε έτεροζυ-
" γονντες άπίστοις."

3 Ούαί ευχόμενοι εϊε Ημέραν κακών, οϊ εΓρ'ςοντεε και εφαπτόμενοι

Ι) σαββάτων ψευδών.

διιρΓ» Έώασκεν οτι " Ούαί τοις εζουδενούσι Σιών, και τοις πε- ΐί
νβΓ. Ι. * β
" ποιθοσιν επϊ το ορός Σαμάρειας." και επειδή δύο τινών
εποιεΐτο μνήμην, τών τε έξουθενούντων φημί την Σιων και
τών πεποιθότων επι το ορός Σαμάρειας, πολυπραγμονούντες
άναγκαίως τών εννοιών την δύναμιν, εφηρμόσαμεν ημείς τοις
8αρΐκ 6'£ Ί°ύδα και Βενιαμίν την α'ιτίαν του έξουθενεΐν την Σιων, 20
8αρ™ τοΐΡ γςμην ίξ Έφραϊμ το πεποιθεναι επ\ το ορός Σαμάρειας.
εισι δη ούν ωσπερ άνόπιν 6 λόγος, και τά άμφοΐν εγκλήματα
καταλέγει πάλιν, αύτοΐς επιφερων το Ούαί. εθος δε τύ} θεία
γραφτ) κατά της ευθείας πτώσεως την του Ούαι φωνην επι-
8αρΓ» φε'ρειν' οιόν τι φημί " Ούαί ο'ι επιθυμούντες την ημεραν 35
Εβ.ν. ιι. " Κυρίου" και πάλιν "Ούαί ο'ι εγειρομενοι το πρωί κα\ το

2. την θεββΐ ίη Ε(1[1. κακΛ ρΓΟ τι κάκιϊσι Β. '. Ηβεε λ«'γα»' ό

θισπίσιο! 388υιηρΐ3 εχ Α. Β. οτι ρΐΌ Το Ε(1<1. 8. άν€ψγ(ΐ (βίε) ΨΑά.
9~ΙΙ. οϋ στινοχωρ(Ισθ( —■πΚατννθητί και ύμίΐί] ίω: ΕΛά. ίο. ημών (ίϊο) Β.
Ι3• ούαι] 8ίο ΓεεΙε Ρ. Εάά. εί. ίηίΓ3 ε. οι Α. Β. (ΑΛ'. &ε. ούαί ο! 36, 49• **8.)
8ΐ3ΐίιη ίύχόμίνοι Α. (ΑΙεχ. XII ιηαηιι ρηπίΒ) ϊρχύμινοι Β.Ρ. Εάά. 0*31.)
ΐ5• τοϊγ ρπιιβ (Ιβεβΐ ϊη Εάά. 23• ^9 ΡΓ0 & Α.
 νϊ. 3• ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. III. 483

" σικερα διωκοντες." ουα\ τοίνυν φησιν οί ευχόμενοι ε\ς ήμέ-

ραν κακήν, τουτέστιν οι εν τοις Ίεροσολύμοις. το γαρ μη
ανεχεσθαι μετανοεΐν, μήτε μην τον επι τοις εσεσθαι προ-
απηγγελμενοις είσδέξασθαι φόβον, μονονουχι και επιθυμεΐνά
5 εστίν εις ολέθρου πεσεΐν ημεραν. οίον ως ει τις περί τίνος
των φιλαμαρτημονων λίγοι τυχόν 'Έπιθυμεΐ τεθνάναι, καίτοι
τοΰτο παθεΐν οϋκ εθελοντος (κείνου, πόθεν ; άλλ' όσον ηκεν
εις το βουλεσθαι δράν, καΐ τοΰτο άκαταληκτως, τα, τοις
νομοις απαδοντα, μονονουχι και ερα της τοις φιλαμαρτη-
ι ο μοσιν αει πως οφειλομένης κολάσεώς τε καΊ δίκης, μετανοεΐν
ούν αρα μη άνεχομενοι, μονονουχι και επιθυμοΰσι πεσεΐν εις
ΐμεραν κακήν, κα\ τάίς ηδη προαπηγγελμεναις εναλώναι συμ- β
φοραΐς, οί εγγίζοντες και εφαπτόμενοι σαββάτων ψευδών, ην
μεν γαρ ετι συνεστηκώς ό νεώς και τα εν αύτω θυσιαστήρια.
'5 και προσηγον μεν τω θεώ τάς κατά. νόμον θυσίας, επετέλουν
δε κάί τας εν σαββάτοις αργίας, πλην ουκ εισάπαν ηκρι-
βωμε'νως, άτημελώς δε σφόδρα και ραθύμως κομιδη. και
γοΰν ητιάτο δια φωνής προφητών, ως σάββατα μη τετηρη- Εζβ1{•
' > •> ' λ. •>■ ' ' 'ϋ ^<' Ι3'
κότας, ουαι τοινυν, φησι, τοις προσποιουμενοις εγγιζειν ι6> »»»
2 ο θίώ δια τοι του προσποιεΐσθαι τιμάν τα. Μ,ωυσεως ετι, και α 315 Α.
•ψευδών ο-αββάτων άποθιγγάνειν. όρας Οπως διαβε'βληκεν ως
ουκ ορθώς η πεφροντισμενως την τω σαββατίζειν πρεπουσαν
τηροΰντας άργίαν ;
Αλλω? τε' χρηναι γαρ ύπολαμβάνω και τι τών άναγ-
25 καιοτε'ρων επί τούτοις εϊπεΐν' •γευ$ι σάββατα, τα. πάρα.
τοις Ιουδαιοις' εϊπερ εστί σκιά μεν ό νομός, και τύπος κατά
το αληθές τα δια Μ,ωυσεως. ό δε τύπος ουκ αλήθεια, ο

Ι. (νχόμίνοι Α. ίρχ. Κ(1(1. 2. ΙΙαει: τουτέστιν ο\ ΐν ταΐι ' ΙίροσυΧύμοις

(ΙοίΐιηΙ ίη Εάά. 3• ™» Β• ™ Εάά. ΝευΙηιπι ΙιβΙιβΙ Α. 7. το
ρΓΟ τοΰτο Β. ΐκίίνον, πόθ(ν ;] 8ίε εάίάί εχ Β. ϊκίίνου ποθϊν, Α. Εάά. ήκιι Εάά.
Ο. άπο&όντα Α. άρ*τηί ρΓΟ {ρα της Α. 10. οφίΐλομίνης Α. Β.
άποκαμίνηι Εάά. 13. ά\ωναι Α. Ι3• οί Α. ϊοι Εάά.
15. ΐπιτίΚουν] άτιτρίβανν Εάά. [ΟοΓτεχϊΙ επιτηρούν Μί^ηε.] 17. σφόδρα
Α. Β. πάμπαν Εάά. ι8. σάββατον ϋά. 20. τοι ίΐϊϋΐιπιρίιιιη εχ Α.
21. ώί ουκ Α. ουχ ώϊ (βίε) Β. Εάά. 25. τά ΟΒΒ. Α. 27. αΚηθίί] +
και Εάά. δΟϋπα τα δια Μ. οιη. Β.
3^2
 484 Β. ΟΥΚΙΙ,Ι,Ι ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. νί- 4-6•

μόρφωσιν δε μάλλον της αληθείας εισφέρει, τοιγαρτοι και

ό θεσπέσιος ΤΙαΰλος επιστελλει τοις Έβραίοις, και φησι περί
Ηβ\>. ιν. Ίοίν αρχαιοτέρων " "Αρα απολείπεται σαββατισμος τω λαώ
9
ιΐ). 8. " του θεοΰ." ου γαρ κατεπαυσεν εκείνους Ίησοΰς, ούτε
μην είσεληλακασιν εις την καταπαυσιν του θεοΰ' σαββα- 5
τίζομεν δε πνευματικών ημεΐς εν Χριστώ, καταλυοντες και
άποφοιτώντες μεν αμαρτίας, καταληγοντες δε παντός φθαρτού
και γήινου πράγματος, ώς γαρ ό μακάριος γράφει Παΰλος
II). ίο. " Ό γαρ ε'ισελθών είς την καταπαυσιν αύτοϋ, και αύτος
0 " κατεπαυσεν άπο πάντων των έργων αυτοΰ, ωσπερ αττο ιο
" των ιδίων ό θεός."

4 Οί καθεύδοντεε έπϊ κλινών έλεφαντίνων και κατασπαταλώντεε

έπϊ ταΐε στρωμναΐο αυτών, και έσθοντεε έρίφουε εκ ποιμνίων
5 και μοσχάρια έκ μέσου βουκολίου ταλαθΗνά• οί έπικροτοΰντεε
πρόε τΗν φωνΗν τών όρΓάνων, ώε έστώτα έλορσαντο και 15
6 ούχ ώε φεύΓοντα- ο! ττίνοντεε τον διυλισμένον οΐνον και τα
ά πρώτα μύρα χριόμενοι, και ούκ έπασχον ουδέν επί τη συντριβή"
Ίο)σΗφ.

Ούάι πάλιν άπο κοινού τοις καβεν^ουσιν έττι κλινών ΐλ.£-

φαντίνων, τοΰτό τε κάκεϊνο δράν εϊωθόσιν. επαιτιάται δε λίαν *°
τών εν τη Σαμάρεια τους εν δόξη περιφανέστερους, καΐ ταϊς
τών χρημάτων περιουσίαις τών άλλων υπερηρμενους, ώς εκ
πολλής άγαν ευημερίας μονονουχι και μεθύοντας, και τώ
β της τρυφης πλάτει παρενηνεγμένους εις το μηδέν όλως ΰπο-

I. κατψ/όριι ϊη ΙίΐιίΓΕ ρτο ιίσφίριι Β. 2. ό θισπίσιας Παίλ.>ν

όπίΓΓίλλέΐ τοις Έβραίοις] Παΰλορ Έβραίοις ϊπιστίλΧεί Ε(ϊ(1. 3• <ταββα~
τισμος] -\- «V Β. ϋα. 5• τνν ^β6*1 ίη Εάά. 6. καταΧνοντα Β.
Ειΐιΐ. καταδύοντα Α. 8. ϋ,ιιχ ό μακάριο! άεδίιηΐ ία Εϋ<1. 8ΐαΙίιη
γράφει ΠανΚοί Ιιοο οπϋιιε Α.Β. ο. γαρ 3«8υιηρΙιπη εχ Α. 13. ότι
Ιι:ι1ιιΊ Α. και ίσθοντα Α.Β. κα! ίσθίοντα Ρ. Εάά. (42. αϊ.) 14- βον-
κολίου Α.Β. βουκολίων Εάιΐ. (ΑΛ'. &ο.) 15- ίστώτα Α.Β. (Αΐβχ.
XII.) ίηίΓ» εί ΙΙοιιι. Ρ»8θ1ι. 24• 297 β. ίστηκότα Έ,άά. (ν»!.) 17. σνντριβϊ/]
+ τοϋ Β. Ειΐά. (22. αϊ.) ίηνίΐο Α. οί. ίη Εβ. 339 &• Ηοιη. ΡαβΛ. 1. ο. ιρ. όνο
κοινού Α.Β. από κακού Ε(1ι1. ^πι (Ιίχίΐ βίε οοιτί^βηιίαπι ΟοΙεΙ. (Μοη. Ογ. ίι. 500)
α Μίι,'ΐκ• είΐ. 20. « Α.Β. δί' Ειΐά. -'■ νι άβββΐ ίη Εάά.
22. ώί (Πι). Α.
 νί. 4-6- ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. III. 485

βλεπεσθαι τών δανών, μήτε μην οΐεσθαι τον των όλων

θ(ον τοις ούτω διακειμενοις επιθηγεσθαί ποτέ, και ποινάς
επαγειν τοΐς φιλαμαρτήμοσιν. εξηγείται δε ακριβώς το
ανειμενον αυτών καϊ άφετον εις τρυφάς. χλΊναί τε γαρ
5 αντοΐς εξ έλεφαντος, φησιν, αϊ πολυτελείς τε και μαλακαϊ
μεν εϋνα), τα δε άπόλεκτα τών αμνών, μόσ-χοι τε ύποτιτθοι
τα εδώδιμα, ωδαί τε και μέλη, και πάντα τα δι οργάνων
συνεισθίοντα ταΐς τρυφαϊς, κώμοι τε καΐ κρότοι, και το ετι
φορτικωτερον, οτι τά τοιαδε τών κακών ώς έσ-τωτα ελο- α 316 Δ.
ίο γ'κτΛντο κλ) ούχ ως φευγοντα. καθόλου μεν γάρ παρίπταται
τα τοιαδε, καϊ άπατη κοσμική το Ίδρυμενον ουκ έχει. λύεται
γαρ εν ισω σκιαις, και παράγει το σχήμα του κόσμου ^; ,,
" τούτου" κατά το γεγραμμενον' συγκαταλήγει δε πάντως
τοις τεθνεώσιν ή τρυφή. επί δε γε τών εν Σαμάρεια, καϊ
1 5 καθ" έτερον αν νοοΐτο τρόπον τών ειρημενων ό νους. επειδή
γαρ εμελλον άλώσεσθαι, καϊ ουκ εις μακράν, φεύγοντά, τε
καϊ ουχ εσ-τωτα, λέγει τα εις τρυφήν αΰτοΐς εξιτήλως εξηυρη- β
μένα, ώς όσον ούδεπω παρελευσομενα. επικροτουσι δη οΰν τοις
οργα,νοις, οίνον πίνοντες τάχα που τον άνθοσμίαν, καϊ λεπτώς
2ο εδ μάλα οιυλκτμενον' καταχρίονται δε και μ-υρω, συντιθεντες
τά εξαίρετα, και λόγον ούδενα πεποίηνται παντελώς του
συντρίβεσθαι μελλειν τον Ίωιτηφ. ώς γάρ εφην άρτ'ιως,
καίτοι προεγνωκότες τήν όσον ούδεπω παρεσομενην συμ-
φοράν, καϊ της "Σαμάρειας την αλωσιν, καϊ τήν τοις εξ
25 Ίωσ-ηφ γενησομενην <τυντριβ>ψ, της αύτοϊς κατειθισμενης ου
κατημελουν τρυφής.
ΪΙάνδεινον ούν ώς αληθώς το σωματικής ήττάσθαι τρυφής ο

4. άνίτοι/ Κι 1(1. 5- Τί 35511Π1])111ΙΤΙ 6Χ Λ. 8ΐ.Ίΐίιη και μαΚα και ]ΐΐ'ο

καϊ μαλακαϊ Ι'ΜιΙ. 6. α*ν] μην οΟΓΓβχίΐ Μίσ;ηβ. μεν (ίναι ογπ. Α. ίηνίΐο Β.
ίττίλικτα Εάά. ύποτιτθοι Β. νποτίτθιοι Α. ΐπίτιτθοι Εάά. 8. κρότοι Α.
ίπιφορτικάτ. ρΓΟ ΐτι φορτ. Α. ΙΟ. πομίπταται Λ. II. τοιαύτα Α.
•3• Ύ^ίραφίναι (βίο) Έ,άά. Ι7• ΐξηυρημίνα Α. ϊξιυρ. Ε(1ι1. ΐ8. ονπω
ϊιά. ίηνίΐί» Α.Β. ίϊΐίΐΐίιη παρισόμινα Α. δί ρΓΟ δη ου» Α. Ι9• αντοσμίαν
Λ αΐιιτίιιχ. 22. ώϊ γαρ ίφην άρτίω: καίτοι] καίτοι γάρ
Ε(1(1. 23• πρυίγνωκόται Α. ονπω Έ,άά. 34• τοί1 (£ Β.
ιξ Α. (V τω Εάά. 25- γινομίνην Α. αύτήί Α. 2"]. ώϊ ΟΠ1. Α.
ήττησθαι Εάά.
 486 Β. ΟΥΒΙΙ,Ι,Ι ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. νί. 7-

τους χωρών η πόλεων η λαών ηγεΐσθαι λαχόντας. δέον γαρ

ον μάλλον ταΐς καθηκούσαις νηψεσιν εύ μάλα χρωμενονς
περιαθρεϊν τα συμφέροντα, και κατ ευθύ τοΰ πρέποντος
άποφερειν τους ύπεστρωμενους, και δια παντός τρόπου λε-
λνπημενον εκμειλίσσεσθαι θεον, πώς ουκ άποπληκτον κομιδτ) 5
το κατολισθεΐν εις τρυφάς, και της βέβηλου φιλοσαρκ'ιας
ούδεν ηγεΐσθαι το αμεινον ; περί τών τοιούτων τάχα που
Ηι?Γ• φησιν δια. φωνής άγιων " Ώ οι ποιμένες οι διασκορπίζοντες
α" " κα\ άπολλυντες τα πρόβατα της νομής. ' οτι γαρ ταΐς
τών ποιμένων ραθυμιαις κινδυνεύσει το ύπηκοον, σαφές αν ίο
II). χ. αι. γένοιτο, πάλιν θεοΰ λέγοντος εναργώς ""Οτι οι ποιμένες
" ηφρονεύσαντο, κα) τον Υ^ύριον ουκ εξεζήτησαν' δια. τούτο
" ουκ ένοησε πάσα η νομή, κα\ διεσκορπίσθησαν.

1 Δια τούτο νυν αιχμάλωτοι έσονται άττ άρχΩο δυναστών, και έΕαρ-
βΗσεται χρεμετισμόο Γππων έ£ ' Εφραΐμ. '5

β Έπειδη γαρ, φησϊ, τετρυφηκασι, την εις θεον αφέντες

8υρι» άγάπησιν, τεθαρσηκασι δε και επ\ το ορός Σαμάρειας, του-
ΥβΓ. Ι.
τεστι, τοις ούσιν εν Σαμάρεια, μεγαλην όφρυν άνασπώντες
οι ηγούμενοι, ως αμέτρητου πληθύος εξάρχοντες και αριθμόν
κρεΐττον έχοντες το μαχιμον γένος, ταύτητοι, φησιν, ήξειη
μεν ή£ει, καϊ μάλα γοργώς, κατά πάντων 6 της αιχμαλωσίας
καιρός, πρωτόλεων δε ποιησεται τους δυνατωτέρους' άεϊ γαρ
317 Δ. » πολέμιοι καταδηούντες πολιν επι τους τών επισημότερων
τρεχουσιν οίκους, τα εν αύτοΐς διαρπάσοντες.
'Έ,πειδη δε ην εθος τοϊς εν Σαμάρεια λαμπρόΐς, τοαιΐ
έξαιρέτοις τών Ίππων έποχέϊσθαι φιλεϊν, οϊ δε, κατά το

1. ιδίων ρπι η λαών Α. 2. ΰν Β. ΡοηΙ. Όν ΑίΛ. τ/ ρ Α. 4• «γγ(ΓΓ()ο>-

μίνονς Εάά. αηΐβ ΜΪ£ηβ. δ. φησιν οία. Α. οι ρτϊιιβ 386ΐιπιρΙαπι α
Α.Β. (Αΐβχ.) 9• "ομη:] -+- μον Α. (Αΐβχ.) ββα αντων Ιβρίατ ίη&»
62θ ο. 75*> β• Ι0• κιν6υν€ύσ€ΐ Β. κιν&υνηκι ΈΔά. 13• θ«σκ>/>-
πίσθησαν] + τά πρόβατα Β. 17. άγάπην Εάά. ΙΟ• ««
ριο οι ίϊιΐ.
 νί. 8. ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. III. 487

ε'ικος, δια μέσων ηεσαν των πλατειών, εννουν τι καϊ σοφον

κα\ οίον εζ επιστήμης ύποχρεμετίζοντες' ετοιμον γαρ άει
πως το ζωον εις είδησιν εύκοσμίας και της αύτω πρεπουσης
επιστήμης είς παραδοχην καϊ τοΰτο πεπαύσεται, φησιν.
' 5 (^Αρθησ-εται γαρ χρεμετιο-μοί ΐ£ ίππων Έφραίμ. ομοιον ώσείο
λε'γοι ΐϊεπαύσεται της άγερωχίας των εν Σαμάρεια, το προ-
κριτον, καταλήξουσι δε και ονχ εκόντες τον περιφανείς
ποιεΐσθαι τας προόδους, ύποχρεμετιζόντων αύτοΐς των Ιπ
πων, οι λαμπροΐς φαλάροις κατεστεμμενοι, τον επιβάτην
ίο τάχα που και επιγινωσκουσι, μόνον δε οϋχι και φυσώσι
μέγα, σεπτον τε και άξιαγαστον επαναθεμενοι τον ήνίοχον.
αλλ οτι το νηφειν τοις ηγουμενοις ασφαλές, το γεμην
νπτιοΰσθαι φιλεΐν επιζήμιον, κάντεΰθεν αν μάθοις. έπ' αυ
τούς γαρ εσται καϊ. προ γε των άλλων τα εζ όργης' και ο
ΐζάπασης μεν εύκλείας έξωσθήσονται, κείσονται δε καϊ αύτο\
τοις άλλοις όμον, πικρόν τι και δυσαχθες έχοντες κρίμα, καϊ
οτι μη μόνον εαυτούς άπολωλε'κασι, προσέθεσαν δε καϊ έτε
ρους ταϊς εαυτών παρανομίαις, άπολογήσονται.

"Οτι ώμοσε Κύριοε καθ' έαυτοΰ διότι βδελύσοομαι έΐ"ώ ττάσαν τΑν 8
2ο ϋβριν Ιακώβ, και τάε χώραε αύτοΰ μεμίσΗκα.

Το άμεταθετον της όργης άποφαίνει, δεικνυς όμωμοκότα ά

θεόν, ως ειη μεμκτηκως την 'υβριν του Ίακωβ. και ού δηπου
φαμεν οτι του προπατορος ημών Ίακωβ ό θείος ήμΐν λόγος
ποιείται καταρρησιν' κομιδη γαρ ευηθες το τΐ\δε νοεΐν, οτι
25 και ήγάπησε τον Ίακωβ εκ μήτρας, και άπόλεκτον εποιεΐτο
και εν εμβρυοις οντά θεος' Ιακωβ δε πάλιν φησϊ τους εζ

4. ίϊί αββιιιηρίιιπ) βχ Α. 5• 7°ρ] + Φΐσι ΕάΛ. ϊηνίΐΐβ Α. Β. ΐζ

ίππων Α. Β. Ίππων (ξ Κάά. (ζ οτα. β. 6. Ώιπανσίται της άγ. των (ν 2. τΰ
πρόκριτο» Β. πίπαύσονται τη! άγ. των ϊν Σ. πολλοί Εάύ. 8. προσόδους Α.
ΐ). ΐμβάτην Α. ίο. δί αβ.ςιιιηρίιιιη εχ Α. Β. και ;ι1ΐ. οιιι. Α. 13. ά
ρΓΟ αν Α. ι.5• Ηίΐεε ί$< και αββυιημία ε.\ Α. Β. ΐ6. 6ϊ ρΐΌ τι Α.
33• ΑββιιπαρΙβ ημών εχ Β. θιίος εχ Α. Β. ήμΐν εχ Α. 24• 'ΰθϋε ρΓΟ
(ϋηΡίϊ Α. 20. ι'ν ϊμβρύοΐ! (ΐμβρίοι: Α.) Α.Β. ίμβρυον Κάά. άΚλ' Ίακωβ
ρΓΟ Ίακωβ υ Β.
 488 Β. ΟΥΒ,ΙΙ,υ ΑΙ^ΕΧΑΝϋΚ. νί. 8.

Ίακωβ, ων την επάρατον άλαζονείαν' 'νβριν γάρ εθος την

ύπεροψίαν ονόμαζαν ττ} θεία. γραφί}" μεμκτηχίναι φησιν.
β η γαρ ούχι το χρημά εστίν υπεροψία λοιπόν, το παρω-
θεΐσθαί φημι το εις θεόν σέβας, είδώλοις δε απόνεμαν την
αύτω πρεπωδεστάτην ότι μάλιστα δόξαν, κα\ προσέτι του- 5
τοις μηδέ επαΐειν άξιοΰν ων αν ελοιτο δηλονν δια προφητών
άγιων, άθυρμα δε ωσπερ ποιεϊσθαι την άπειλην, και πληθει
συμμάχων επιθαρσησαντας, άλογησαι παντελώς της παρ
αυτοΰ φειδοΰς και επικουρίας ; είτα, πώς τοΰτο άμφίβολον ;
318 Α. β Ομωμοκε το'ινυν καθ εαυτόν, φησ\ν, 6 τών όλων Κύριος, ίο
Ηβί>. νΐ. κΛ0' 'ΐΛυτοΖ δί, οτι " κατ ούδενος είχε μείζονος όμόσαι." τι δε
το όμωμοσμενον ; οτι βάίλύ<Γθ~ομ-Λΐ παο-αν την 'νβριν Ίακωβ,
ήτοι την ύπεροψίαν τοΰ Ιακώβ, χα) άπασας δε αϊτοί
μεμίο-ηκΛ τας χωράς, ου γάρ ην εν αύτάϊς Ό τών θείων
θελημάτων εκπληρωτης' ουκ ην ό το σέβας άνάπτων αυτά, '5
καΊ τοΐς εις δικαιοσύνην αύχημασι διαπρεπών, ου γαρ αν
άπεστράφη θεός, είπερ τίνες ήσαν, κάν γοΰν εύαρίθμητοι,
παρ αύτοΐς, οις ην εν λόγω το άνδάνειν αύτώ. κα\ γοΰν
ΗϊβΓ. ▼. 1) (φη δια φωνής Ιερεμίου " ΐίεριδράμετε εν ταΐς όδοίϊ
" Ιερουσαλήμ, και ϊδετε και ζητήσατε εν ταΐς πλατείαΐ!:ο
" αυτής, εάν εΰρητε άνδρα, ει εστί ποιών κρΐμα κα\ αγαπών
" πίστιν, και ΐλεως εσομαι αυτί}, λέγει Κύριος., επειδή &
τοΰ Ίακωβ αϊ χωραι γεγονασιν εν ένδεια παντός άγαθοϋ
καϊ θεοφιλούς ανδρός, ταύτητοι δεδονται προς ερήμωσα,
κα\ όμοΰ τοΐς ενοικοΰσιν άπολώλασιν α'ι πόλεις, πολλή ι;
τοιγαροΰν τών αγίων η χρεία" σώζουσι γάρ πόλεις, και
άπαλλαττουσι χώρας συμφοράς επηρτημενης, ττ) του βιον
ο φαιδροτητι παρεγκόπτοντες επ\ το ράθυμον καίτοι ζεοντα

Ι. ων την οιη. Λ. 3• ΰπιροψίαί ΈΑά. παρωθήσθαι \\ά. αηΐβ Μΐρ*•

6. μη | ιγο μη&ΐ Β. δΐηΐίπι ΐπαϊίνηι (βίε) Α. 1 1., μείζονα Εθί•
Ιβ. Π360 τοΰ Ίακωβ 3881ΐπιρΐ3 βχ Α. Β. 8ΐ;ιΐϊπι και άπάσαΐ δ« αυτού ΟαΛ. Α.
αυτών ρΓΟ αύτοΰ Κάά. Ι4• ΗΗβΟ ϊν αύτάϊί [αΰτοιι Α.] ό τών βίΐ"»
θιλημι'ιτων ϊκπληρωτήί [θ(ραπ(υτης Α.] ουκ ην 300ε866ΠΐηΙ βχ Α.Β. ΐ8. ά*-
δάνον Εάά. 19. φησ'ί ρΓΟ ίφη Ί\ά. 21. άγακύτ
Η»1)βηΙ Α.Β. 22. αυτή Λ. (XII.) αΰτοίι Β. Εάά. (Α.ν. XII Π8•)
20. χώρα ρΓΟ χριία (βίε) Α.
 νί. 8-ιο. ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. III. 489

τον θυμον, και οίον άνασειράζυντες έπιτρεχοντά τισι τά εκ

θειας οργής κινήματα.

Και έ£αρώ πόλιν σϋν πάσιν τοΐε κατοικοϋσιν αυτών, και εσται 9
έάν ύπολειφθώσιν δέκα άνδρεε έν οικία μια και άποθανοΰνται,
5 και ύττολειφθΗσονται οι κατάλοιποι, και λΗψονται οί οικείοι ίο
αυτών και παραβιώνται του έΕενεΓκαι τά οστά αυτών έκ του
οίκου, και έρεΐ τοΐε προεστΗκόσι τΟε οίκίαε ΕΊ ετι υπάρχει
παρά σοι ; και έρεΐ Ούκ Ίττ και έρεΐ ΣιΥα, ένεκεν του μΗ ά
όνομάσαι το όνομα Κυρίου.

ιο Επειδή γαρ μεμίσηκε μεν αυτών τάς χωράς, καταμυσατ-

τεται δε και πάσαν την ΰβριν Ιακώβ, ήτοι την άλαζονείαν
αυτών, αύτανδρους τας παρ αύτοΐς διολωλε'ναι πόλεις ταν-
τητοι φησι. τό δε όπως έκαστα τοις εκείνα πεπλημμε-
ληκοσι σνμβησεται, διερμηνεύει λεπτώς. ϊζαρω γαρ, φησϊν,
ι5ήν αν βούλωμαι πάλιν, κα\ οίον εκ μέσου ποιησομαι τόΐς
κατοίχοις ομού. καν εϊ γένοιτο τυχόν £εκα τινάς τών εκ μιας
όντων οικίας διαδράναι μεν τών πολεμίων το ξίφος, εισδΰναι β
δε ε'ις μυχούς και εις τά εσώτερα της οικίας, τεθνηξονται,
δεδιοτες τάχα που καν γοΰν προκύψαι βραχύ τών έν οϊς είσϊ
2 ο μυχών.
Αιαδεξεται τοίνυν την του παίοντος χείρα, φησίν, 6 λιμός,
και άποκτενεϊ τους κεκρυμμενους. άποκεχωρηκοτων δε τών
εχθρών ηζουσί τίνες τών εξ αίματος τε κα\ κατά διάθεσιν
οικΐίων, και παραβιώνται του ίζενεγκίίν τα οοτα αύται».
25 τίνα δε καταβιάσονται τά τών τεθνεώτων συναγείροντες α 319 Δ.

Ι. τισι 889ΜΠΐρΙ»ιπΐ 6Χ Α.Β. 3• κατοικοϋσιν αυτήν Β. κατοικοϋσιν αύτη Α.

«V αύτη ρΐΌ κατ. αυτήν Ρ. Ιίιΐιΐ. (('<>.) 4• δίκα οιη. Ιίιΐιΐ. ( Ι '■».) και
άποθανοΰνται οιη. Α. 5- οίκοι ρΐΌ οίκιιοι (βίε) Α. 6. ναραβιάσονται Α.
7 . 'ί οιη. Α. 8. ΐνικιν Α.Β. (26. »1.) οΓ. ίπίπι. ΐν€κα ΚιΜ.
9- άνομα] + τοί ίίά. ΐηνίΐίβ Α.Β. (Α.ν. &ο.) ΙΟ. καταμυσσάττ€ται Ε(1ά.
καταμισάττιται (βίε) Α. 12. ΛιολωλίΐΊΐι Β. βιολλύναι Κάά.
Ι3• ('κιίνων Λ. ι,-,, βούλομαι Ανύ). 1"]. τών οιη. Λ.
21. λιμοί Α.Β. λοιμό; Κ(1ό•. 24. παραβιάσονται (ιιΐ βυρπι) Α.
25- τίνα Α. 1*1(1 ϋ . τίναι Β.
τοίι. ι. 3 κ
 490 Β. ΟΥΚΙΙ,Μ ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. νί. 8-ιο.

λείψανα ; εαυτούς δηλονότι, φορτικον γαρ και δυσοιστον

αληθώς το μυδώντων ηδη και σεσημμενων απτεσθαι σωμά
των, και ρινός οίμαί που μη τετρημενης τοις τα τοιαδί
τολμώσι χρεία' κακοσμίας γαρ της ούτω δεινής ουδέν αν
γένοιτο χεΐρον. εαυτούς ουν άρα καταβιάσονται, τοις κατά- 5
χομενοις και άπολωλόσιν ύπο λιμού το συμπαθές χαρι-
ζόμενοι, δια του κάί τάφων και περιστολής άξιούν αύτου!.
1> ο'ι δε τούτο δρώντες, φησι, περιεργάσονται λοιπόν πάρα τον
την ο'ικίαν εϊδότος, μη άρα τις εϊη μετ εκείνους έτερος, η {ων
ετι τυχόν κα\ εν μυχοϊς λανθάνων, η τεθνεώς ηδη και όδωδωί. ιο
ό δε αποκρίνεται λέγων Ούκ ετι. τούτο δε εστίν έτερον ον&ν,
η παντελούς ερημίας άποδειζις εναργής.
Αλλ' ει τούτο λεγοιεν οι της οικίας προεοτηκότες, άντα-
κουσονται, φησι, παρά τού την πεύσιν προσάγοντας Χ'ιγα,
ένεκεν ταυ μη όνομαο-αι το όνομα Κυρίου. '•
Και τι δη τούτο εστίν, άναγκαίον ίδεϊν. τίνες μεν ουν
ο οιονταί τε και φασιν, οτι μέλλοντας όμνύναι τους της οιπλολ
προεο~τηχότας, ο'ι ερωτώντες κατασιγάζουσιν, ίνα μη όμόσωσι
το όνομα Κυρίου, προσεπάγουσι δε, οτι προς τούτο τοις ίς
Έφραϊμ της εσχάτης άφιλοθεΐας κατώλισθεν 6 νους, ώί-'°
μηδέ άνεχεσθαι τίνων, ειπερ ελοιντο πως τον τών όλων
ονομαζειν Οεόν. εστί δε οίμαι σαθρός κομιδτ} και το
άκαλλες έχων ό τοιόσδε λόγος, οτι μεν γάρ άπεθορον τη!
είς θεον αγάπης όλοτρόπως οι εξ 'Έφράιμ, ενδοιάσειεν αν
ά ουδείς, άλλ εν πληγή κάϊ μαστιγι γεγονοτας, εικός δηπον -'5
μάλλον καταδεΐσαι βραχύ και μεταφοιτησαι λοιπόν προς το
χρηναί τι βούλεσθαι τών αναγκαιοτέρων, ούκ εκ τών εναντίων

2. σισηπότων Εάά. ίηνίίίδ Α.Β. Ι). 4• τολμώνταν (ίίο) Α.

5• οί» 0Π1. Α. 6. λοιμού Εάά. συμπαθίΛ τΚηπαθίί Α. η. και ρπΜ
αϊΒαηιρΙιιπι εχ Α. Η. ιο. ή Α.Ό. ι"τ( Έ,άά. 1 1, αποκρίνεται Α.Ό.
άποκρινύται Β. Εάά. 13. Μαξιε Ό. ββΐιεί άνόο". Α. 14. πιρί Ε<Μ•
ΒηΙβ Μίρηε, Γερυ^ηαηϋΙηιβ 1ί1)π8. προσαγαγόντο! Α. ι8. προΐσταται Β.
κατασιγάζουσιν Α.Ό. κατασιγάσουσιν Εάά. υμώσωπι Είΐά. αηΐε Μϊ^ηε. 23• Ρ"
ϋκκιπηρίιπη βχ Ό. άβββΐ ϊη Α. 25. Α π\ηγά και μάστιγι Α.Β.Ο. €Κ πληγώ* «Μ
μαστικοί Εάά. γιγονότίΐ Α. δίαΐίιη σωφρονκττίρονί αάά. Εάά. ϊηνίΐϊδ οπιηΛαί.
που ηδδυιηρίαηι εχ Ό. 27• ονκ 0ΠΧ• Α.
 νί. 8-ιο. ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. III. 491
άγρίως ούτως καταθρασύνεσθαι της ε'ις θεον ευσέβειας,
άλλως τε' προσθείην γαρ αν τοις είρημενοις και τοδε' ποια
γαρ ην ανάγκη τοις προεοΎηκόατι ττ\ς οικίας ερωτωμενοις
ει πη τις αρα παρ' αύτοΐς η ζών ετι τυχόν, ήγουν τεθνεως
5 ήδη λανθάνει, προσθεΐναι και ορκον, ως ουδείς ετι παρ'
αύτοΐς ;
Τί ούν εστί το 'ερεΊ %ίγα ένεκεν του μη Όνομασαι το όνομα ο
Κυρίου ; ψαμεν, οτι την κατά θεού κατάρρησίν τε και βλασ-
φημιαν εθος ην οΰτως άποκαλεΐν τοις εξ αίματος ' Ισραήλ
ίο εκ νομικών ενταλμάτων εχουσι την άρχην. γε'γραπται μεν
γαρ εν τω Αευιτικώ, οτι δύο τίνες άνδρες συνεπλάκησαν 1,β7•
άλληλοις εν ττ/ συναγωγή, είτα δεδυσφημηκεν εις των μεμα- «ιι•
χημενων, 6 της Αιγύπτιας υιός, και τελευτα μεν λιθο-
λευστος. ετίθει δε νόμον ευθύς τον επ). τφδε θεός, ούτω
1 5 λέγων ""Ανθρωπος αν καταράσηται θεον αυτού, άμαρτίαν *)?■ '5,
" λήτ^τεται, ονομάζων δε το όνομα Κυρίου, θανάτω θανα- β. 320 Α.
" τούσθω." ούκούν το ονομάσ-αι το όνομα, Κυρίου, το δυσφη-
μεΐν εστίν, εύφημοις λεζεσι δια των ιερών εκπεφωνημενον
γραμμάτων, επειδή δε πολλοίς εθος, ει γενοιντό πως εν
2 ο λυπαις, παλιμφημους εσθ' οτε ρίπτειν κατά θεοΰ φωνας,
άπαγγελλοντα, φησι, τον προεο-τηκότα της οικίας, ως ουδείς
εστίν ετι παρ' αύτω, και τι πεπονθοτα των εζ ανήκεστου
συμφοράς, επιστομιεΐ φησϊν Ινα μη ονομ&τη το όνομα Κυρίου,
τουτέστιν, Ίνα μη τι των παλιμφήμων εϊπη κατά θεού. β
25 τούτο δ' εστίν ουκ εική δεικνύοντος επενηνεγμενην αύτοΐς
την μάστιγα, και κολάζοντος ού μάτην, άλλ επί χρησίμω
και άναγκαίω. εστί γάρ εστί, και μαλα ευκόλως, ως άπο
γε τού συμβεβηκότος ιδεΐν, οτι μετε'στησεν εις εύλάβειαν

3• γαρ οτη. Β. ΙκιΙχΊ Α. 4• {' ΐ"ΐ Α. (ίπύν Β. Εάά. τιγ] 8ίο οοιτβχϊ.
τιΈ ν.άά. 5- λοι/ίάι/ίί ΙιαΙιοηΙ Λ. Β. ίο. ϊχοντας Λ. 1). μΐν
αββαπιρίυπι βχ Λ.1>. 1 1, ότι οιη. Α. 8ΐ3ΐίπι δύστηνοι ρΓΟ δύο τινϊϊ Β.
Ι4• των ρτο τον Α. Ι). ι,",- αν Α. ΐάν Β. Εάά. Ι7• δυσφημίυ μι•ο
τό δνσφ. Α. Ι). 1 8. ϊκπ(φώνηκι Α. ('κπίφονημίνη (βίε) Ι). 20. κατά]
+ τοϋ Β. 22. και τ« Β. κάί τι &. καίτοι Α. Εάά. ιππορθύτα Εάά. &η1β Μί«ηβ.
*ξ άνηκΐστον Α. Β. 1). (ΐζανηκίοτου Α. Ι).) (ξανηκίστων Εάά. 23- ονμφοράν
Εάά. ϊπιτομιΐι Α. 25. Λ•' 1>•
3»*
 492 Β. ΟΥΚΙΙ,Ι.1 ΑΙ.ΕΧΑΝΌΚ. νί. ιι.

τους ζώντας ετι και περιλελειμμε'νους ή τών πεπονθοτων

πληγή, κα\ δεδιε'ναι παρεσκεύασε το προσκρούειν ετι θβω,
καν γοΰν (ν ψιλοϊς αυτόν καταλυπησαι λόγοις, καίτοι πάλαι
ο και τούτο δράν άφυλάκτως ε'ιωθότας, προστιθεντας δε τοις
λογοις κα\ τάς (ν αύτοΐς τοις πράγμασιν ύβρεις. ονκουι>5
άμεινον πάρα πολύ τοις γε αληθώς άγαθοΐς κα\ σωφροσι
προ πληγής και μάστιγος επί την του συμφέροντος ιεναι
θηραν, και φθάσαι την πέϊραν τών εξ οργής κινημάτων
αποφοιτώντας φαυλότητος, και κατορθονν ηρημενους απερ
άνδάνοι κατά το άληθες τω παναγία» θεώ. ίο

1 1 Διότι ιδού Κύριοε εντέλλεται, και ττατάίει τόν οίκον τόν μέΓαν
ά θλάσμασι, καϊ τόν οίκον τόν μικρόν ρΗΓμασιν.

Άλώσεσθαι μεν, μάλλον δε άπολεΐσθαι πόλεις όμοΰ τοις

κατοικοΰσιν αϋτάς, ηπε'ιλησεν εναργώς. ότι δε πάρα θίοϋ
το χρήμα, καϊ ουκ αυτομάτως εσται συμβεβηκος, σαφηνιει 1 5
λίαν το ϊντίλλεσθαι μεν αυτόν τοις καταδτ)θΰν ισχυουσιν,
εκείνους δε δράν ευκόλως άπερ αν ό θείος όρίζοι θυμός, οϊχα
δε μεγαν και μικρόν τον Έφραϊμ τάχα που κα\ τον Ιουδαν
αποκαλεί, πολυάνθρωπος μεν γαρ ό Έφραιμ, ως εν φυλαις
μετρούμενος δε'κα' ταύττρΌΐ καϊ μίγας οίκος, μείων γεμψ &
β ο Ιούδας, ώς εν γε δυσίν' αΰτος γαρ ην εν τοις Ιεροσο-
λυμοις, καϊ φυλή Βενιαμίν.
Έννοεΐν δε άκόλουθον, ότι το μνεν Ολώμενον έχει πως
ολοτελη την κατάπτωσιν' το δε γε ρηγνύμενον νοοιτ αν
εικοτως ώς πάσχον εκ μέρους, συμβεβηκε δε τόν μεν οίκον 25

Ι. παριιλιλιιμμίνονς Εάά. ίηνϋίϋ Α. Β. Ο. Ι). 3. ΐτι ροβΐ θ(ψ Ιτ. 0.

8ΐ3ΐίιη τω 3(1(1. Α. Εάά. ϊηνίΐίβ Β.Ό. β. κα\ ϊ)Γ0 κάν Β. καν \χα\κί ϋ.
5• πατράσιν ρΓΟ τοίί πράγμασιν Εάά. 0. ηρημϊνουΛ + ττράττίΐν 4« (βίο) Α.
νοίυίΐηβ πράττιιν τι ? ΙΟ. άν&άνοί Α. άν&άνιι Εάί. II. Διότι] άπ
Έάά. (130» 311•) ότίλίϊται Ρ. Εάά. (43, 130, 311•) Ι2• οίκον τ»
οιη. Β. ι,5• σαφηνίζιι Εάά. ι1], όρίζοι Β. όρίζιι Α. Εάά.
ΙΟ. Η»εε μίν γαρ αεεεββεηιηΐ εχ Α. Β. Ι). 20. καϊ] + ό Εάά. ίηνίώ
Α.Β. 1). 21. ο ίΐϋϋϋίημίιιπι εχ Α. Β. ην] + ό Ι).
 νί. 13. ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. III. 493

του Εφραιμ, ήτοι τον Ίσραηλ τελείαν ύπομεΐναι την άλωσιν,

και δυσίατον την εκ του πολέμου συμφοράν, άπο μέρους δε
τον Ίούδαν, και ώς εν βραχεί ρηγμα,τι τοΰτο παθεϊν. δίκαιος
ούν 6 Κριτής καϊ άπροσωπόληπτος. ταλάντευα γαρ, ώς & 321 Α.
5 όρο, τα πόλεων η χωρών εγκλι'/ματα, καϊ αναλόγως έκάστω
την ώφελεΐν ισχύουσαν επάγει πληγήν. μη δη καταφρο-
νώμεν θεοΰ, το παναλκες ειδοτες της υπέρτατης χειρός"
χρήμα γαρ άριστον η εις τοΰτο συνεσις.

Ει διώ£ονται έν ττέτραιε Γηττοι ; ει τταρασιωττΗσονται έν θΗλείαιο; 12

ΙΟ δτι ύμεΐε έζεστρέψατε είο θυμόν κρίμα, και καρπόν δικαιοούνΗε
εϊο πικρίαν. 1>

Οτι δη πάλιν αΰτος ενετελλετο καϊ πατάξειν " τον οίκον βαρπι
* τον μεγαν σλασμασι και τον οίκον τον μικρόν ρηγμασι,
καν ει δια της τών Ασσυρίων πράττοιτο χειρός, πάλιν ημάς
1 5 άναπείσει λέγων Ε< ύιωΡοντΛΐ εν πίτραις Ίπποι ; ομοιον γαρ
ώς ει λεγοι σαφώς Άγέρωχον μεν το ζωον, και τών οτι
μάλιστα δρομικωτατων Ίππος, άλλ' ό τόπος αύτω εις το
θεειν επιτήδειος, ουκ εϊ τις είη πετρώδης καϊ όχθου πλέως,
άλλ' ό ψιλός τε και λείος, ε'ιτα πώς υμών καταδεδραμη-
2 ο κασιν οι Άσσυριοι, καίτοι πάλαι τραχέος τε λίαν και οιονεί ο
πετρώδους οντος λαοί), κα\ υπ οΰδενος πώποτε τών πολεμίων
πεπατημένου ; αλλά θεοί ην ό ητιμασ/ιενος, ό τα σκληρά
και δυσπορευτα τοΐς πολεμοΰσι τιθεις βάσιμα και Ίππηλατα.
ωσπερ δε ουκ αν παύσαιντο, φησιν, όρεκτιώντες 'ίπποι, καϊ

ι. τον ΕββυιιιρΙυπ) βχ Α. πολλήν ρΐΌ τίλιίαν Α. ίηνιΐο Β. 2. δίσοιστον

ρτο οΊκπ'ατον Α. άπο μίροι Α. 4• °^ν Α.Β. ήν Ε(1ά. ώί ορά Α. ώί οράς
ΕΔά. ΝευΙπιιη Η3ΐ>εΙ Β. 6. γ>ΰν ρΓΟ 9ή Ειία. ϊηνΐιίβ Α.Β.
ίο. νμιίί αβϋΐιιηρίιιιη βχ Α.Β. (ΑΙεχ. XII.) 12. ϊνιτίλλιτα Α.
«τΛλίτα» Β. Εαά. πάταξαν Α. πατάξα Β. κατάζιι Ε(1(1. Ι4• τράποιτο
ρΓΟ πράττοιτο Α. !■{. άναπ(ίθιι Κάά. Ι7• 'ίπποι άλλ' ό Α.
ό Ίππο: άλλα Ε(1ά. πιστοθι'ιν (βίο) ρκ> «γ τό θίαν Α. ΐ8. τισϊν η ρΓΟ
τιι άη (βίο) Α. πόΧιως ρΓΟ πλίωί Α. Ι9• πωί] 8ίς οοιτβχϊ.
Κ^ε1}3ΐυΓ πωΐ. 22. άλλο θ«όι ί)ν Β. άλλ' ην θίόί Ε{1(]. ητιμασμίνος Β.
ήτοιμασμίνοΐ (βίο) Α. ήτιμωμίνο! Εάά. 23• πολιμονσι] πολίμίοα 'ύά.
24• φησιν οϋκ αν παΰσ. ϊην. οηΐϊηβ ϊκΐ.
 494 Β. ΟΥΚΙΙ,Ι,Ι ΑΕΕΧΑΝΌΚ. νϊ. 13, 14-

τοις της φύσεως κεντροις θηλείαις παρούσαις επιθηγομενοί

τε και επιθρώσκοντες, ούτως ουκ αν ηρεμησειαν οι εχθροί,
θερμοτάτην τίνα και ακάθεκτοι» κατά των δεδυσσεβηκοτων
α ποιούμενοι την όρμην. κάχ τις η τούδε πρόφασις ; ϋμ-ίΐς, και
ούχ έτεροι, το γάρ εμον δίκαιον περί υμάς κρίμα παρετρε- 5
ψατε φησιν εις θυμον, καϊ άντ\ του καρπούς εχειν οιχαια-
σννης, τον άπάσης ύμΐν ευθυμίας πρύτανιν εξεβιάσασθε
προς οργάς, πικρίας άξια δεδυσσεβηκοτες. ηλεει μεν γαρ
6 πάντων θεός ώς εν ΑΙγύπτω πεπονηκότα τον Ισραήλ,
άλλ' ου διαλελοίπασι παροτρύνοντες. και τούτο οιμαι εστί ίο
το ΐζεο-τρεύατε εις θυμον κρίμα,.
ΤΙάνδεινον ούν άρα της αχαριστίας το έγκλημα" κολάζεται
6 δί, και σφόδρα δικαίως, ον γάρ έδει μάλλον ταΐς εύφημίαις
ευημερούν ετι, και χαριστηρίοις κατευφραίνειν φωναΐς, παρο-
τρύνειν άμαθώς, πώς ού παντός ημΐν εσται προζενον κακού ; '5

13 Οϊ εϋφραινόμενοι έπ' οΰδενί λόρω όίΓαθώ, οι λεΓοντεε Ούκ έν τη

14 ϊσχύϊ Ημών εσχομεν κέρατα; διότι ιδού έτώ έπεΓείρω έφ' ύμ<κ
οικοε τοΰ'ΙσραΗλ εθνοε, και έκθλίψουσιν ύμάε τοΰ μΗ είσελθεϊν
322 Α. α είε Α'ιμάθ και εωε τοΟ χειμάρρου των δυσμών.

8αρΓ» 'Έ,στρεψατε τοίνυν φησι, " κρίμα εις θυμόν, καρπον δε ^ο

ΥβΓ. 12.

" δικαιοσύνης εις πικρίαν ύμεϊς," οι μέγα φρονούντες εφ' έαυ-

τοΐς, κάϊ ύψηλην άνασπώντες κατά θεού την οφρύν, οϊ επι
σαθρω κα\ άσυνετω χαίροντες λόγω. εϊρηκατε γάρ, ούκ εμε
γεγενησθαι χορηγον της ενούσης ύμΐν Ιο-χνος, και τοΰ κατα-
θλεΐν δύνασθαι των εχθρών, άλλα ταΐς εαυτών δυνάμεσιν : -

ι. τοΪ! ακ*ππιρ(ιιπι βχ Α.Β. (8υρΓ380ΓίρΙυ.πι Α.) 4- όργην Β. η'ί

αββαπιρίυπι εχ Α.Β. 5- >'μ»'ι Κιΐϋ. -. προθυμίας Α. 9• •
πάντων Α.Β. 6 των απάντων Εαά. 13. πάνοΊίνον Α. δΊινίν ΕιΙιί.
Ι4• φωναϊί] -\ τϋ ϊίάά. ίηνίίΐΒ Α.Β. Ιί. ίμϊν 'Λά. ΐ6. άγαβά
αββυτηρίυπι εχ Β. (22 ;ι1.) ιη. νμων Ε(1<3. δίαΐίιη ίχομτν Μ. (91. 95»
185.) ϊπιγιίρω Α. (ΑΙεχ.) ιπιγιρω Έ.άά. (νβΐ.) ΐ8. ϊθνη Α. δ(3ΐϊπ) λ«γ«
Κύριοι των δυνάμεων 3(1(1. Κ(1(1. ( Υ;ιΙ.) ίο. τοΰ οιη. Ρ. Ε<1(1. (0>•)
20. τοίννν ίΐίϋΐιιηρίιιιη 6Χ Α. δι οιη. Α.
 νί. 13, Η• ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. III. 495

άναθέντες τα αύχηματα, τετολμηκατε και ε'ιπεΐν Οϋχ εν τυ\

Ήτχυϊ ήμων 'εο-χομεν κέρχτΑ ; ομοιον δε ην (κανό λοιπόν, β
άΚώναι πεφρονηκοτας καϊ άσυνετως λέγοντας Αυτοί κατα-
δυναστευομεν κα) περιεσόμεθα των εχθρών, καν ει μη ελοιτο,
5 φηοΊ, προασπίζειν θεός± ημείς κεκρατηκαμεν, καϊ τοις ούτω
λαμπροΐς κατορθώμασι σεμνύνεσθαι χρη, θεω τοπαράπαν
νεμοντες ούδε'ν. υπεροψία δη ούν και ΰβρις κατά. θεοΰ, το
άποπληκτον ούτω φρόνημα τε κα\ ρήμα. άλλ' ην Οτι
μάλιστα σοφός ό θεσπέσιος ΑανεΙδ, τ<ρ των όλων κατεζου-
ιο σιαζοντι θεφ την δόξαν άνατιθεις, καϊ λέγων ""Οτι το καυ-ο^8•
" χημα της δυνάμεως αυτών εϊ σύ." και πάλιν " Έι* σοϊ ι8•
« χ , α χ . - . ν , - , , , Ρβ.χ1ϊϊί.
τους εχθρούς ημών κερατιουμεν, και εν τω ονόματι σου 6, γ.
" εξουδενώσομεν τους επανισταμενους ημίν. ου γαρ επ\ τω
" τόζψ μου ελπιώ, κα\ ή ρομφαία μου ου σώσει με." πάσα
1 5 γαρ ισχύς παρ' αύτοΰ, κα\ ουκ αν γένοιτο τι παρ ημών
άζιάκουστον, μη ούχι συνόντος αύτοΰ και προεστηκότος.
" Κύριος γαρ συντρίβει πολέμους" κατά. το γεγραμμενον. Εχοά.
Έπειδη δε, φησ\ν, εις τούτο λοιπόν αλαζονείας και αθυ
ροστομίας πεσόντες άλίσκεσθε, ι2ου 'εγω εποίγω έφ' ύμα,ς
2ο 'έΰνος' δηλον δε ότι το τών Άσσυρίων χα) έχθλί^ουα-ιν
ΰμας, του μη εκτελθεν είς ΑιμαΒ χα) εως του χειμάρρου των ά
δυιτμων. εστί μεν οϋν ή ΑίμαΒ μία τών προς ηώ πόλις,
νπο την Δαμασκού βασιλείαν τοτηνικάδε κείμενη" μετωνό-
μασται δε νυν, ως εφην, εις Άντιοχειαν, ήγουν 'Έ,πιφάνειαν. 8υρ™
313».
3 5 χάμ&Ρρον δε ουσμων φησι τον τών Αιγυπτίων ποταμόν, κατά
δυσμάς της Ιουδαίων γης της Αιγύπτου κείμενης, επειδή
δε ην εθος τοις εζ Ίσραηλ, πολέμου μέλλοντος επιθρώσκειν

Ι. και 338ΐιπιρΙιΐΓη «χ Β. 2. ΐχομιν Κ(1(1. 3• πιρ'πιφρονηκότικ ίκΐ.

καταδυναστίνομιν Α. καπουναστΐύσαμ*» Β. Κ(Μ. 5- φη&ι αββιιηιρίιιιτι
βΧ Λ. Β. 7- νίμονται Β. δ. ρήμα Α. χρήμα Β. Κ<1<1.
ο. θισττίσκα 388ΐιπιρΙιπη εχ Α.Β. II. (ι σύ Ιιοο- οηϋηε Λ. ίηνίΐίκ Β.
Κ(1(1. 12-14- Κάϊο κα\ €ν τψ ονόματι—ον σώσιι μ( 38βυιηρΙα εχ Α.Β.
14—17• πάσα γάρ—κατά τϋ γιγραμμίνον Οίη. Β. ΐδ. αθυρηστΰματο! (δίί')
Κ(1(1. 21. κιη ιΐεείΐ ίη Ει1(1. 32. ιμαθ 1>. (ω ί}. 8ΐ;ιΐίιη
πόλιων Β. 24- δί ΟΜ. Α. 25• φησι ροδί ποταμον (Γ. Ι).
δίβΐίπι τϋν 3£8ΐιιηρ(αιη εχ Α.Β. 1>. 26. των ρΓΟ τψ ρπυβ Εάά. ίην. Ιίϋηβ.
 496 Β. ΟΥΚΙΙ,Μ ΑΙ,ΕΧΑΝΏΕ. νΰ. 1-3.

αΰτοΐς, ποτέ μεν την εκ Ααμασκον και Εύρων έπικουριαν

αιτεΐν, ποτέ δε την των Αιγυπτίων ΰποτρε'χειν χωράν, ταυ-
β τητοί φησιν, ως εβνος μεν έπ' αϋτοίς εγείρει, οι δε ηξονσιν
εϋσθενεΐς, τοσαύτην αύτοϊς επιρριπτούντες 6λί•ψιν, ώς μη
Ισχΰσαι λοιπόν μήτε εις Κ'ιμ-αώ ΐκτελθεΊν, μήτε εις χειμ&ρρονν 5
των ουα-μων, τοντεστι, μήτε την Ααμασκον, μήτε την ΑΙ-
Ηίοΐ) γνπτίων δυναμιν καλεσαι προς έπικουριαν. " θεοϋ γαρ
" συγκλείοντος, τις ανοίξει ;" κατά το γεγραμμενον. ποίος
εσται σωτηρίας τρόπος, τοΰ πάντα Ισχύοντος εϊς ολεθρον
συνελαύνοντος ; ίο

323 Α. α
Κεφ. ζ1. Οΰτωε έδειξε μοι Κύριοε, και ιδού έττίΓΌνΗ ακριδών έρχομένΉ
2 έωθινι-ϊ, και ιδού βροϋχοε εΐε• Γώρ ό βασιλεύε, καϊ εσται έάν
ουντελέεΗ τοΰ καταφατεϊν τον χόρτον τΛε γήο, καϊ είπα Κύριε
κύριε ΐλεωε τενοΰ• τίε άναστΗσει τον ' Ιακώβ ; δτι όλΪΓοστόε
Ι) 3 έστι• μετανοΗοον Κύριε έπϊ τούτω, και τοΰτο ούκ εσται, λεΓει '5
Κύριοε.

Τ/ το έθνος το τοις εζ Ίσραηλ επενεχθησόμενον, η ποιον

αύτοΐς επίοι τό βλάβος, αποκαλύπτει τω Προφήτη θίόί'
αρμόζεται δε τοις ήθεσιν αύτοΰ, κα\ δι ων οίδεν ακριβώς,
δια τούτων αΰτον διδάσκει τά πραχθησομενα. πανδεινον10
γαρ άει τοΐς ποιμε'σιν είναι τε δοκεΐ, καϊ εστίν αληθώς α,χρα
τε και βρόϋχος' άποκειραμενης γαρ ωσπερ δι αυτών της
πόας, καταφθείρεσθαι λοιπόν ανάγκη τά ποίμνια, οΰκοΰν
ο ως ποιμενι τω Προφήτη θεός τάς εκ τοΰ πολέμου κατασψ

I. αΰτοϋ Εάά. 2. άποτρίχαν Α. 3• το' άβεδί ίη Εάά.

αντοΐί Α. αντονς Β. Εάά. 8ΐ3ΐϊπ] ίγίψη Α. (•γιριϊ Εάά. 5• /*7Γι ρπϋβ Α.Β.
μη&€ Εάά. 6. την [>Π119 &8811ΐηρΙυπι βχ Α.Β. την ίΐΐΐ.] + των Εάά.
7. καλίσαι Α.Β. καλίσασβαι Εάά. γαρ οπα. Α. II. Κύριοι] + θ»ι
Εάά. ΐηνιΐϊβ Α.Β.Ρ. (Αΐβχ.) 12. €«] €Ϊγ Α.(87> 153. 198.311•) 5» ρ• Έ^ά-
6 ονα. ¥. Εάά. (42, 86, 147•) και βΐΐ. οπι. Α. 14. διότι Ρ. Εάά. (Ο).)
Ι7• Τί Α.Β. "Ο τι Εάά. ΐ8. αύτοΰ ϋά. δίαΐίπΐ ότιοι Β. ϊττοίσα ίία.
θίόί ιΐδκιιιηρίιιπι εχ Α.Β. 19. οΊ&€ν ακριβών, δια τούτων αντον Β. ο*?«τ
άκρ., 8ιά τοντων αυτών Α. ιη'Λε, δια τούτων ακριβώς Εάά. 22. αηοκιψα-
μινηί Α. άίΓΟΚίΐρομ. Β. Εάά.
 νϋ. 1-3. ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. III. 497

μαινει συμφοράς, ώς εν είδει γαρ άκριτος κατασημαίνει

τον Ασσυριον, ώς εν άμετρητω πληθύί μονονουχί κατεσ-
θιοντα και δαπανώντα την γήν. εωθινην δε' φησιν αυτήν,
μονονουχί. πίπτουσαν ώς δρόσον, και εν νιφάδων τάξει
5 καταχεομενην της γης. άλλ' ην, φησι, κα\ βρονχος ε'ις' ην
δε δη ούτος και Γωγ ό βασιλεύς, είτα θεοΰ λέγοντος Και
'εσται Όταν συντέλεση του καταφαγειν τον χορτον της γης'
τουτέστιν, όταν δαπανηση κατεσθίων την άγελαίαν πληθυν
την οδσαν εν Έαμαρεία δηλονότι, καΐ εν ταίς πόλεσι της ά
ίο Ιουδαίας" είτα τι μέλλοντος προστιθεναι έτερον, διαλαβων
ο Προφήτης, καταληγειν αυτόν της οργής λιπαρεϊ λέγων
Κύριε ίλεως γενου' τις αναστήσει τβ» 'Ισραήλ ; ότι Όλίγοστός
εστίν. €4 γαρ δη βούλοιο, φησι, καθ' ον τεθεαμαι τρόπον
παραδοΰναι τοις εχθροΐς τόν Ίσραηλ εις καταβρωσιν, Όλί-
1 5 γοο-τος εσται παντελώς, προς ταΰτα θεός Και τούτο ου μη
γένηται, λέγει Κύριος, ουκ αν κοπάσαιμί φησι, οΰδ αν
καθυφείην καταλήξαιμι γαρ αν ουδαμώς του παιδεύεινβ
τους ησεβηκότας.
ΥΙολυπραγμονοΰντες δε άναγκαιως, τις δη αρα εστίν ό
2 ο Τωγ, εκεΐνό φαμεν, ότι και ό μακάριος προφήτης Ιεζεκιήλ
θρηνον εν αύτω γράφει, θεοΰ προστάττοντος. ο'ιόμεθα δε
είναι τόν "Σενναχηρίμ, ότε και 'Ραψάκου κατακερτομοΰντος 4.Β•».
θεον " εζηλθεν άγγελος Κυρίου και άνεϊλεν εν μια νυκτΐ εκ
" της παρεμβολής των Άσσυρίων εκατόν όγδοηκονταπεντε
25 " χιλιάδας." μεμνησομαι δε άναγκαίως τών επ αύτω γε-
γραμμενων δια φωνής Ιεζεκιήλ, έχει δε ούτως " Τάδε λέγει Ε**•..
" Κύριος Κύριος τω Τώγ Έύ ει περί οδ ελάλησα προ 17.

3. ώι οιη. Α. ίηνίΐο Β. 4• μονονουχί ει και ΕβδυπιρΙβ εχ Α.Β. γ,• ""

ρΐΌ καί Εάά. Γβριΐ£η2ΐηϋΙ>ιΐ3 Α.Β. «Γι αββυπιρίιιπι εχ Α.Β. 1). 6. Αββυπιρία
ϋή βχ Α.Β. 1). και ριίιιβ «χ Α. Ι). 7- ό™" ηαϋεΐ Α. ρ. τη πά\α Εαά.
12. Κύριι οττ>. Α. Ισραήλ Α.Β. Ιακώβ Εάά. 13. ίστιν αϋκιιιτψΐιιιη
βχ Α.Β. (όλιγοστόϊ «στικ ρπιΐ8 οπιίδδα ίη πΐ£. ΙκιΙικί Α.) 14. «γ Α.Β.
προς Εάά. Ι", καθυφίην Β. 20. Η 360 ό μακάριος ■προφήτη!
ίΐβκιιηΐ ΐη Εάά. 23. %-νρίου] Θ»οΰ ΐΐά\ Η 360 « της παρεμβολής των Άσσν-
ρ'κον ΒοοεδδβΓίιηΙ βχ Α.Β. οΓ. ΐη Εβ. 187 8. ί. ία 8. ,Ιοηπ. ^Φ °• 24• ΐκατόν]
+ και Α. 26, 27- ΑββυπιρΙ» ϊχιι 8< όντως εχ Α.Β. Ι). Κύριοι ίΐΗεπιιη εχ Λ. 5.
προ εχ Α.Β. ΗίαΙίπι των &άά. Εάά.
νΟΙ,. Ι. 5 8
 498 Β. ΟΥΚΙΙ^Ι Α^ΕΧΑΝϋΚ. νη. 1-3.
324 Α. α " ημερών τών έμπροσθεν δια χειρός τών δούλων μου των
" προφητών του Ισραήλ, εν τάΐς ήμεραις εκείναις και ετεσι,
" του άγαγείν σε ϊπ αυτούς." άκούεις όπως αυτόν, και ουχ
έτερον ειναί ψησιν, ον ήπείλησε δια προφητών άγιων επι-
φε'ρειν τοις εξ Ίσραηλ ; ότι δε τας της αθυροστομίας 5
έξητηται δίκας, καϊ κρατήσειν ύπολαβών άδοκήτως άνηρψαι,
καϊ πεπτωκεν εν τη γη του Ίσραηλ, πάλιν ευθύς κατα-
Ε™!1• σημαίνει λέγων Μ Καϊ συ υ'ιε ανθρώπου προφήτευσον οτι
ι-5• " Γώ^ και έρεΐς Τάδε λέγει Κύριος Κύριος Ιδού εγω «π
" σε Γώγ άρχοντα 'Ροσμεσόχ και θοβελ, κα\ συνάζω σε ">
" κα\ καθοδηγήσω σε καϊ αναβιβάσω σε επ' εσχάτου βορρά
]) " κα\ άζω σε επ\ τα ορη του Ίσραηλ, και άπολώ τοζον σου
" άπο της χειρός της αριστεράς σου κα\ τα τοξευματα σου
" άπο της χειρός της δεξιάς σου, και καταβαλώ σε επι τα
" ορη τοΰ Ισραήλ, και πεσης συ καϊ πάντες ο'ι περ\ σε, Μ"ΐ5
" τα έθνη τα περί σε δοθήσονται εις πλήθος όρνεων και
" παντι πετεινώ και πάσι τοις θηρ'ιοις τοΰ πεδίου δεδωκα σε
" καταβρωθήναι' επ\ πρόσωπον τοΰ πεδίου πε'ση, οτι εγα
ιι>. ιι- " ^λάλησα λέγει Κύριος Κύριος" κοά μεθ' έτερα πάλιν " Και
13
" εσται εν τη ήμερα εκείνη δώσω τω Γώγ τόπον όνομαστον*
" μνημεΐον εν Ίσραηλ, το πολυάνδριον τών επελθοντων
" προς τή θαλασσή, και περιοικοδομησουσι το περιστομιον
" της φάραγγος και κατορύξουσιν εκεί τον Τώγ καϊ πάν το
ίί
πλήθος αύτοΰ και κληθήσεται τότε το πολυάνδριον τοΰ Γώγ.
ιι καϊ κατορύξουσιν αυτούς οίκος Ίσραηλ, ίνα καθαρισθή &'ί

" επταμήνω, καϊ κατορύξουσιν αυτούς πάς ό λαός τής γι)!,

2. προφητών] + τω» Έ,άά. 3• σ( 388υπιρίαπι εχ Α. β. ΗβββίίηΒ.

6. ΐζητηται Β. 9-12' Α88ΝΠΐρΐ3 Τάδί \ίγ(ΐ Κύριο! βχ Α.Β. Κύριο! αΚ
βχ Α. (Αΐβχ. XII.) ότ! σί—βορρά καϊ βχ Α.Β. ΙΟ. ροσμισ'οχ Β.
ρω ΐν ΪΛισ6χ Α. 12-15• Η360 και άπο\ώ—ορη τοΰ Ίσραηλ ϋίδοη'
πι )'',ι1(1. Ι4• τηι ρΗαβ (ΐιη. Β. καταβάλω Β. 15. πίσικ Α. δΐϊώη
«κϊ ρΐΌ συ Α. οί άεεβΐ ϊη Ε(1(1. ι6-ιο. Ηη60 τά ΐθνη τα—ττ»ϊ
ήμίρα ίκιίνη (ΙββιιπΙ ίη Κιΐιΐ. 1 6. «VI σι ρτο πίρι σί Β. 31—24- "^
το ποΧνάν&ριον—ιτοΧυάνο'ριον τοί Γώγ (ΙεβιιηΙ ίη ΈΔά. 22. καϊ πί/κοι*»•
—φάραγγοι οπι. Β. 24. τότ< οιη. Β. δίαΐίηι το ονα. Α. 25• «β»]
+ τβϋ Εάά. (Αΐβχ.) ϊηνϊΐίβ Α.Β. 25—499• 3• Ηαεο ίνα—Κνριοί Κύριοι
ΓΐοκαηΙ ίη Εάα. 26. ίπτά μηνών Α.
 νϋ. 4-6. ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. III. 499

" και εσται αύτοΐς εις όνομαστόν η ημ*Ρψ εδοζασθην λέγει

" Κύριος Κύριος." πεπτωκότων γαρ των Άσσυρίων, οι
δια τού Γωγ κατασημαίνονται, τάχα που το πλήθος των εζ
Ισραήλ κατορωρυχε τους τεθνεώτας, Ίνα μη πόλεσί τε καϊ
5 χώραις το δύσοιστον της οΰτω δεινής κακοσμίας καταλυμαί-
νοιτο χρήμα.

Οΰτωε εδειξέ μοι Κύριοε, και ιδού έκάλεσε τΑν δίκΗν έν πυρϊ 4
Κύριοε, και κατέφαΓεν τΑν άβυσσον τΑν πολλΑν, καϊ κατέφαΓεν ο
τΑν μερίδα, και είπα Κύριε Κύριε κόπασον &μ- τίο άναστΑσει 5
ΙΟ τον Ιακώβ; ότι όλίΓΌστόο έστι. μετανοΗσον Κύριε επί τούτοι* 6
και τοΰτο ού μΑ τένΗται, λέΓει Κύριος.

Ύον Τωγ ήγουν τον Άσσύριον ως ακρίδα κα\ βροΰχον

τεθεαται' τούτον αίκψ ονομάζει την δια πυρός, ού γαρ
ηρκεσε τοις Βαβυλωνίοις δαπανησαι σιδήρω τον Έφραϊμ,
1 5 άλλα γαρ καϊ πλείστας όσας των εν Έαμαρεία. κατενεπίμπρων ιΐ
7Γθλεί?. η ά'ίκη τοίνυν, φησί, τουτέστιν η εκδίκησις η δια
πυρός, κατεδηδοκε την α,βυιτσ-ον τψ πολλψ, τον 'Έ,φραιμ
δηλονότι, δια. πολλήν και άμετρητον πληθύν αβυοτον ώνο-
μασμενον. κατεδηδοκε δε ούδεν ήττον τψ μερίδα, την μικράν,
2 ο τουτεστι, τον Ίούδαν καϊ Βενιαμίν, ουκ εύαριθμητους γαρ
της Ιουδαίας εμπρήσας πόλεις, μετά τούτο και αΰτην λοιπόν
πεπολιόρκηκε την Ιερουσαλήμ ό άλαζίον 'Ραψάκης. έκ-
μειλισσομενου δε τού Προφήτου πάλιν, καϊ μετανοεΐν, ήτοι
μεταβουλεύεσθαι, τον των όλων θεόν άναπείθοντος, Ουκ αν β
25 γένοιτο τούτο φησιν ό των όλων Αεσπότης. τι ουν εντεύ
θεν εϊσομεθα πάλιν ; ότι τα πέρα λογού των πλημμελη-

I. αυτό Α. 3- καταιτημαίνονται Β. σημαίν. Έ,άά. 5* Κισοστον Α.

6. το βηΐβ χρήμα αάά. Α. 7• Βνρϊ] + λίγα Α. 0• Κνρΐί
Κΰρκ] Κίψιοί 6 θ*όί Ρ. Εάά. (0θ.) ΙΟ. τοΰτο ρΓΟ τοΰτψ Εάά. (Οο.)
12. ήγουν Α. Η. ήτοι Εάά. Ι4• ήρκηκί 'ύά. 1$. κατινιπίμπρων Β.
κητ'μπίπρη Εάά. ι6. ή 86οιιη<1ιιιη (ΙβεβΙ ίη ίίβά. 33- ήΤΟί] +
και άά. 25• τοντό φησιν Ηοο οι-άιηβ Α.
382
 500 Β. ΟΥΚΙΙ^Ι Α^ΕΧΑΝΌΚ. νϋ. 7~9•

μάτων, καίτοι πολύ λίαν άνεξικακεΐν ειδότα θεον παραθηγει

δεινώς, καϊ τας τών άγιων μονονουχι καΙ άπρακτους άπο-
φαίνουσι προσευχάς. και γονν εφασκε προς τον προφητην
ΗίβΓ.τϋ. Ίερεμίαν περί των β'£ Ισραήλ " Και συ μη προσευχου περί
" του λαοΰ τούτου, καϊ μη άζίου του ελεηθήναι αυτούς και 5
" μη προσελθης μοί περί αυτών, οτι ούκ εισακούσομαί σου!

325 Α. α
7 Οΰτωε έδειΕέ μοι Κύριος, και ιδού άνΑρ έστΗκώε επί τείχουε
8 αδαμάντινου, και εν τη χειρϊ αύτοΟ άδάμαε. και είπε
Κύριος πρόο μέ Τί σϋ όράε, Άμώε ; καϊ εΐπον Αδάμαντα,
και είπε Κύριοε πρόε μέ Ιδού έρώ εντάσσω αδάμαντα εΐε ίο
μέσον λαοΰ μου ΊσραΗλ, ούκ ετι μπ προσθώ του παρελθεΐν
9 αυτόν καϊ άφανισθΗσονται βωμοί τοΰ ρέλωτοε, και αϊ τελεταί
του ΊσραΗλ έρΗμωθΗσονται, και άναστπσομαι επί τον οίκον
1) Ίεροβοάμ έν ρομφαία.

Ώς ακρίδα και ως βροΰχον καϊ ώς δίκην εν πνρΐ τον ΐ5

Ασσυριον, ήτοι τον Τώγ επιδειςας τω Ώροφηττ) θίοτ,
εαυτόν ηδη πως εοτώτα λοιπόν επί τείχους ά,^Λμαντίνου δει-
κνυσιν, ίνα δια τούτου νοήται μονονουχι βεβηκως επ' άρ
ρηκτο) δυνάμει, κα\ άκατάσειστον έχων την επί τοϊς ιδίοις
άγαθοΐς άσφάλειαν. παναλκες γαρ το θείον, καϊ ερηρει- ίο
σμενην έχει την ύποβάθραν, οτι μεταπίπτειν ούκ οιδεν, άλλ'
εστί τροπής άμεινον, και εν τοις ιδίοις, ώς εφην, άγαθοίς
ο άε\ κα\ διαπαντος ερηρεΐσθαι φιλεΐ.
Όράται τοίνυν εοτηχως επί τείχους Λ^χμοιντίνου. άρρηκτος
τε και ακαταμάχητος εν λίθοις ο ά^άμας, ούτε τοις σκληροΐς «5
και άντιπίπτειν εΐωθόσι παραχωρεΐν άνεχόμενος, οΰτε μην

Ι. άνιξικακηνντα δίΐ»ώί παροργίζίΐ θ(6ν Β. 2. και ίΐΐΐ. ακ?νιιηρ1ιιιη 6Χ Α.

3~6. ΑδβΙΙΠίρΙϊ τον προφητην βΐ και σϋ—ιλιηθηναι αυτούς κα\ βχ Α. Β. σον βχ Α.
οί. 3ΐι ο. 7- '^"" ""ν/'] <*νηρ ίΐ^8ΐιιι>]>ΐιιιη εχ Β. (ΑΙεχ. XII πιχ.) άβαΛ
ϊη Α. (ν»1.) Κύριος ρΓΟ άνηρ Ρ. Εάά. (Οο.) Μΐίΐίίιη (στως Ρ. ν• "Γ0' Β.
(XII εχ (•οιτ.) (Ητα Ε<1(1. ΙΟ. Κύριος Οία. Ε(1(1. (0ο.) ίΐϊ μίσον Α.Β.
(ΑΙεχ. XII.) ίν μίσω ΐ.άά. (ΥάΙ. XII ΒυρΠΰΟΓ.) II. προσθήσω Ρ. (ΑΙεχ.)
ιδ. τοΰτο Α. άρρηκτα Α. άρρήτω Β. Ε(1(1. 20. ιταιηλκει Α. παταλκή Β.
ΚιΙΊ. 25- ό άβεβΐ ίη Ει1(ϊ.
 νπ. 7-9- ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. III. 501

ετεραις ΰλαις διδους το καταθλεΐν δύνασθαι της ενούσης

ισχνοί αύτώ, τάχα δε που και της τοΰ πυρός ακμής άλογεΐν
ειθισμενος. επειδή δε ην ό ιπ\ τοΰ τείχους ΐο-τηχως ΑάΑμ,Αντα
φέρων (ν χειρ), διεπυνθάνετο τοΰ Προφήτου λίγων Τι <τυ
5 ορα,ς, Άμως ; τοΰ δε συνέντος, και όπερ ην λέγοντος" εφη Λ
γαρ ΆοΑμ&ντα' τοΰτον εντά,ξειν είς μ,ίτεν τοΰ 'ίο-ρΑηλ διεβε-
βαιοΰτο σαφώς. Α^ά,μΑντΑ δε νοήσεις, η τον Άσσύριον,
ως και άπηνη τε κα\ άθραυστον, και εις τοΰτο τεθειμενον
πάρα θεοΰ' δυναμοϊ γάρ ό των δυνάμεων Κύριος ους αν
ίο ελοιτο τυχον' ήγουν τον άθραυστον τε κα\ παναλκή τοΰ
θεοΰ Αογον, ον ουκ εστίν άποστρέφαι κενόν, ήγουν απρακ-
τον άποφήναι' δραμεΐται γάρ πάντως εις πέρας άντιπρατ- β
τοντος ούδενός, όπερ αν φθέγζηται θεός. οΰτω κα\ ό
Κύριος ημών Ίησοΰς 6 Χριστός "Ό ουρανός, φησι, και η 8.Μ&ΙΛ.
1 5 " γη παρελεύσεται, οι δε λόγοι μου οΰ μη παρελθωσιν."
εφη δε ως ουκ αν πΑρίλθοι τον Ίσραηλ, τουτέστιν, αιτήσει
δίκας τών άνοσίως αύτώ πεπλημμελημένων' και άνεζικα-
κησει μεν ούκέτι, παραδώσει δε λοιπόν τοις έπ' αυτόν
κεκλημενοις, όμοΰ τεμένεσι και βωμοΐς και τοις είδώλοις.
30 ΑφΑνισ-ϋηο-αντΑΐ γάρ φησιν οι βωμοί του γέλωτας, γίλοος
μεν ονν αληθώς ή παντός ειδώλου ποίησις' πρέποι δ' αν,
οίμαι, κυρίως Τ( καϊ ιδικώς γέλωτΑ νοεΐσθαι τον Βεελφεγώρ, « 32β Α .
διάτοι καϊ αυτό το τοΰ σχήματος άκαλλές. διασύρει δε
άπασαν την ειδωλοποίησιν, ώς έζ ενός δη τούτου τοΰ παν-
* 5 των αισχίονος. ούκοΰν κατασπασθήσονται μεν ά βωμοί
φησι, συνεζαρθησονται δε και αΊ τελΐΤΑ) του Ίο~ρΑηλ, του-
τέστι, τα της ε'ιδωλολατρείας αθύρματα, βέβηλα τε καϊ
βδελυρά μυστήρια, ότι δε τοις ιδίοις θεοΐς συνοιχησεται

ι. τ* ρΐΌ το Α. 5• (η/νιίντοί Ε()(1. 7• τ°φώ* Α.

8. και μππίϋΓη 3$811Πΐρ111Π1 βχ Ο. 1 2. πάντως ροβΐ πίμια ΙΓ. Κιί(1. ίηνίΐιι Α.
Ι3• φθίγζοιτο Ινίιΐ. Ι4• ΙΙηεο ημών Ιησυϋί ο [ό 011). Α.] Χριστοί
αοοβββει-ιιηΐ εχ Α.Β. και ή -γη οιη. Β. 15. μη οία. Α. ίο. ώι Λ.Ιι.
ότι Έ,άά. 17- ανοσιών 'ύά. 31. άληβηι 'ύά. 23. 0«
ΟΠ1. Α. 34• «ίδωλου ποίησιν Α. ώι] -)- και Α. 20. Ι Ιοί• φησι
ακδαιιιρίιιιπ βχ Β. συνίξαρπασθήσονται Α. 28. σννηχθήσιταί Α.
 502 Β. ΟΥΚΙΙ,Μ ΑΙΕΧΑΝϋΚ. νϋ. ίο.

προς απωλειαν ο τοις της βασιλείας αύχημασιν εκπρεπης

β Ίεροβοα/χ, διαμεμηνυκεν εναργώς. μεμνησθαι δε άναγκάΐον,
ως έτερος πάρα. τον πρώτον ό περ\ ου νυν ό λογος' ο μεν
γαρ ην εκ Ναβάτ, ό δε εζ Ίωάς.
Και ταυτϊ μεν τέως τοις της Ιστορίας εφαρμόσειε λογοις. 5
αοΛμα,ντΛ δε τον άληθη παραδείζει Χριστον τον των δυνά
μεων Κνριον, τον αμαχον έχοντα και άκαταγώνιστον την
Ισχυν, τον συνθραύοντα τους εχθρούς, και νικώντα τους
χ"χνϋί ι6 άνθεστηκότας, και ύπο μηδενός ρηγνύμενον. ούτος ώς
^• "*• λίθος εκλεκτός εις μέσον τετακται του λάου. " "Ω,φθη γαρ ίο
ο " ότι της γης και τοις άνθρώποις συνανεστράφη." τοιγαρ-
ϊ. ΐ3- ΤΟί και κεκΛηται οια της αγγέλου φωνής Ο,μμανουηΚ, ο
" εστί μεθερμηνευόμενον Μ,εθ' ημών ό θεός." μεθ' ημών
γαρ γεγονεν, ότε γε'γονε καθ' ημάς. εντεταγμένος δη ουν
εν ημΐν πάρα. του θεοΰ και ΤΙατρος ώς λίθος Α$άμ&ς, την 15
του διάβολου κατεσεισε τυραννίδα, κατηφά,νκτεν αληθώς τους
βωμούς του γίλωτος. άμα τε γαρ επελαμφεν ό Εμμανουήλ,
κα\ της αληθούς γνώσεως τοις άνα πάσαν την ύπ' ονρανον
άπλώσας το φώς, εαυτόν ημΐν ύπέδειξεν εικόνα καϊ ομοίωσα•
(1 τού Πατρός, τότε δη τότε κα\ ό της αρχαίας άπατης άπελη- *ο
λατο σκότος, καϊ η βέβηλος και θεομισης εκ μέσου γεγονεν
είδωλολατρεία, καϊ πεπτωκε δε και αύτος ό της άπατης προ-
εστηκώς, τουτέστιν, ό "Σατανάς.

ίο Και έίαπέστειλεν Άμασίαε ό ϊερεΰε ΒαιθΗλ ττρόο Ίεροβοάμ βαυι-

λέα ' ΙορσΗλ λέπων Συστροφάε ποιείται κατά σοϋ Άμώε έν 25
μέσω οίκου ΊσραΗλ, ού μ»ϊ δύνΗται η γή ύπενερκεΐν άπανταο

ι. (μπριπηι Κ(1(1. ϊηνίΐίβ Α.Β. 1). 5- Μ'" Β• &Π Α. δ« Ε<1<3. δωίιη

τί'ωι 88βυιηρ1υιη βχ Α.Β. 6. άδάμ.—παραδίίξιι Α. Εάά. ά&άματη—
παρακάζα Β. η. τον\ την Εάά. άνανταγώνιστον Α. δίαΙΪΠΙ την ΒδβηιηρΙιιΐΗ
βχ Α.Β. ΐ4• δτ« Β. σή οίν Α. δη Β. δί Εάά. 2θ. ό Α. τόΕάά.
ιίπίλ ήλακ* ί\ά. 21. και ή βίβηλο!—ί ϊίωλολατρκ'α Α. II αβο ΤβΓΟ> 81ΐρτ»
ροβΐ τον ΤΙατροΐ ροηίΐ Β. ΊηίτΛ ροβΐ δ Σατανά: Εάά. 22. και ρηυβ οπι. Α.
δ« Α. δη Β. Εάά. 24- !ίρ»ΰί] + «γ Ρ- Εάά. (42.) 26. μίστ] +
τοΰ Ρ. Εάά. (Οο.) δννήσιται Α. ύπακ'γκαι Εάά. (86. Οο.) άπαντος Α. (ΑΙίΧ.)
βιιρΓΗ 247 *>■ πάντα: Β. Εάά.

-■
 νϋ. ίο, ιι. ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. III. 503

τούο λόΓουο αΰτοΟ- διότι τάδε λέρει Άμώε Έν ρομφαία τε-ιι β

λευτήσει Ίεροβοάμ, ό δε ΊσραΑλ αίχμάλωτοο άχθΗσεται άπό
τηο γηο αύτοΰ.

'Άνεπικούρητον άεΐ το ψεύδος άφ' εαυτού, και οι της

5 απάτης πόδες σαθρον εχουσι το έρεισμα, τοιγαρτοι γελάται,
μόλις ταΐς εζωθεν έπικουρίαις ει: το εστάναι κρατουμενον.
οίον 8η τοΰτό εστί το της του Ίσραηλ είδωλολατρειας. μεθ-
υόντων γαρ ην αθύρματα τα. παρ αύτοΐς, δαμαλεις χρυσαΐ,
"έργα τεκτονος κα\ χωνεύματα," κατά το γεγραμμενον, και & 327 Δ.
/ ' » Λ ' \ • / » ' ' ' ΗϊβΓ.
ίο τέχνη χειρός ανθρωπινής, και ανοσιών εγχειρημάτων ευρη- χ. 3.
ματα. άλλ' οι μεν μακάριοι προφηται καλούσιν εις νηψιν
τους ταΐς άπαταις κεκρατημενους' οϊ δε των είδωλων θερα-
πευταϊ, καταλυομενης ωσπερ αύτοΐς της όλης σκηνής, ου
μετρίως άσχάλλουσι, καταπτοοΰσι τοις δείμασι, την των
1 5 πλανωμενων θρηνοΰσιν άνάνηψιν. "ισασι γαρ οτι γοργω
κα\ εγρηγοροτι νω της παρ αύτοϊς λατρείας την βφηλωσιν
άταλαίπωρον ίδεΐν. εκδεδιε το'ινυν Ό βέβηλος Άμασιας, μη ο
αρα τοις του Προφήτου παρενεχθεΐεν λόγοις εις ειδησιν
άγαθην οι δαμαλεσι ταΐς χρυσαΐς προσκυνεΐν άναπεπεισ-
2ο μενοι, και άπολισθησειε μεν της ιερουργίας ούτος, άπο-
λούνται δε τοις τεμενεσιν ομού τα εν αύτοΐς εδη. ταύτητοι
παραθηγειν πειράται τον Ίεροβοάμ, μονονουχι της αυτού
βασιλείας κατεξανίστασθαι λέγων τον Άμως, καϊ διαβριθη
τίνα κα\ άφορητον ηδη πως άποτολμάν ποιεΐσθαι λογον, ως ο
25 τεθνηζεται μεν αύτος ϊν ρομφαία, βαδιεΐται δε κα\ Αίχμά-
λωτος ό Ίο-ραηλ.
Τοιούτον τι πεπραχασι κα\ ο'ι τάλανες Ίουδαΐοι, τας επ\
Χριστψ συντιθεντες συκοφαντίας, επειδή γαρ τοις θαύμασι
καταπληττων την Ιουδαίαν παντας εκαλει προς εαυτόν,

3. άπαχθήσιται Ρ. (4-•) 5• 'ΡνΡ(ισΡ'νον ρΓΟ το ΐριισμα Α. ΐριισμα Β.

7• Ηαεο τοΟ [του οπι. Β.] Ισραήλ 3ϋοο88θπιηΙ βχ Α.Β. «'δωλολαι-ρία» (βίο) Α.
8. γαρ 3Κ8ΐιπΐ(>Ιιιιη βχ Β. Άθυρμα Β. ίηνίΐο Α. ΙΟ. (ίρηματα Α. ιΰρίμ. Κ<Μ.
. Ι4• οΊίγμασι Ειΐιΐ. ΐ6. βιβή\ωσιν~] + ούκ Κ(1(1. Γβρα^ηαηΐίΒυδ Α.Β.
21. όμοΰ Λ. Β. αΰτοϊς Εάά. αΐδη ρΓΟ Άη Α. 25. Και ΜΒΐιπιρΙιιπι «χ Α.Β.
 504 Β. ΟΥΒ,ΙΙ^Ι ΑΙ^ΕΧΑΝϋΚ. νϋ. 12, 13-

προσηγον Πίλάτω, τάς τοΰ φθόνου φλόγας εις νουν λαβον-

«. Ιολπ. Τ(ς 01 δείλαιοι, και δη και εώασκον " Έάι> μη τούτον
XIX. 12. Γ
" άποκτείνης, ουκ ει φίλος τοΰ Καίσαρος." ισα τοινυν και
<1 πάρα πάντων άει των ττ) ευσέβεια μαχόμενων τα κατά των
αγίων τολμήματα δια των ομοίων εγχειρημάτων έρχεται, 5
πανταχη τοΰ ψεύδους νοσοΰντος το άναλκι.

ΐ2 Και εΐττεν Άμασίαο πρόο Άμώο Ό όρων βάδιζε, έκχώρΗσον είε

13 ΓΗν Ιούδα, και εκεί καταβίου, και έκεΐ προφΗτεύσειο- εϊο δε
ΒαιθΗλ ούκ ετι μπ ττροσθΗΟ ττροφΗτεϋσαι, ότι άπασμα βασι-
λέωε εστί, και οΐκοο βασιλείας εστίν. 10

β Αναισχυντίΐ λοιπόν εναργώς, και τοις θείοις άντεξάγει

λογοις της εαυτού βασκανίας την ενδειζιν' ορώντας μεν γαρ
τους προφητας εκαλουν, πλην ούκ άξιώσας ούδε τώ της
προφητείας ονόματι κατασεμνύνειν αΰτον, αλλ ο'ιονείπως
ως των φευδομάντεων ενα διαβεβληκως, εκχωρεΐν εκελευεν 15
ε\ς γην Ίοΐλλ*. προστιθεις δε το Εκεί κατα,βίου, μονονουχί
φησιν Ει λημμάτων αισχρών εφίεσαι, και εκ τοΰ κατεττάδειν
328 Α. α τισι ρημάτια, τα. προς τον βίον χρήσιμα ζητείς ερανίζεσθαι,
την Έαμάρειαν άφε\ς λάλει τοις εκ φυλής Ιούδα, και ου προ
φητευτείς εν Βαινηλ" α,γίαο-μ-α γαρ βα/ηλεως εστί. το ίο
&γίαο-μά, φησιν, άντι τοΰ ανάθημα, ήγουν αναθήματος τό
πος, εκεί γαρ άνεθηκεν ό πρώτος Ίεροβοαμ την δάμαλιν
την χρυσην. αναφερών δε ωσπερ τοΰ Ώροφητου το έγ
κλημα και εις την τοΰ κρατούντος τιμήν, οίκος, φησί, βατι-
λείας εστί. συ δε συγχείς τά βασιλικά, θορύβους εγείρεις, 25

Ι. (1: νουν \αβόντ€5 οτη. Α. -,• τολμήματα"] + "α' Ε(1(1. ϊηνίΐίδ Α.Β.
6. πανταχού ϋιΐ. δίαΐίπι τοΰ 388ΐιιηρΙιιπι εχ Β. τω άναλκίΐ (βίο) Α. η. 'Αμίκ]
+ λίγων ¥. Εάά. (ϋο.) ο οπι. Α. υΐ 8ΐΐ]ΐπι 247 °• ΐκχώρησον] + σν Εάά. ίη-
νίΐίδ Α. Β. (ΑΙεχ. XII.) <•(*. βιψι-α. ο• Η-ή ωβιιπιρίιιιη βχ Α.Β. (ΑΙεχ. XII
βεα! εΓϊβυπι.) Νΐαΐίηι προσθήσαι Εάά. (νβΐ. XII.) ΡοβΙ Η. ν. τοΰ αάά. ΈΑά.
ίηνίΐίί Α.Β. 12. ίαυτων Εάά. βηΐβ Μί^ηε. όρ&νται μϊν γαρ τοχ/ΐ προφητοι
(κάΧονν Α.Β. όρωντα μΐν γαρ τον προφήτην ί'κάλη Εάά. 14- καταιημ'ν-
ναι πιΐ. 15. ψινδομαντίων 'ύά. 3ηΙε Μί^ηβ. ΐ6. μόνον γαρ οϊχι Α.
ΐ8, ρήματα Α. 2ο. γαρ ΟΠΙ. Α.
 νίί. ι4-ΐ7• ΙΝ ΛΜ08. ΤΟΜ. III. 505

τοις των κρατούντων Θελημασι ριψοκίνδυνων άντιτασσο- 1>

μένος, ορα τοίννν Ιναργώς, όπως εστίν αληθές το εφημενον
πάρα θεοΰ προς τον Ισραήλ " ΚαΙ εποτίζετε τους ήγιασμε- βάρη»
" νους οίνον, καΐ τοις προφηταις ενετελλεσθε λέγοντες Ου
5 " μη προφητεύσητε."

Και άπεκρίθΗ Άμώε και εΐπε πρόε'Αμασίαν Οϋκ ΗμΗν προφπτΗε 14

ΕΓώ ουδέ υίόε προφπτου, άλΛ' η αίπόλοε ΗμΗν, κνίζων συ
κάμινα, και ανέλαβε με Κύριοε έκ των προβάτων, και εΐπε 15
Κύριος πρόε μέ Βάδιζε προφΗτευσον έπί τον λαόν μου ΊσραΗλ. 0
ίο και νϋν άκουε λοΓον Κυρίου Σύ λέΓειε Μη προφήτευε έπί τον ιό
Ααόν μου ΊσραΗλ, και ου μπ όχλαΓωΓΗΟΗε έπί τον οίκον ' Ιακώβ,
διά τοΰτο τάδε λέτει Κύριοε'Η Γυνπ σου έν τη πόλει πορνεύσει, 17
και οι υιοί σου και αϊ θυτατέρεε σου έν ρομφαία πεοοΰνται, και
η γη σου έν σχοινίω καταμετρΗθΗσεται, και σύ έν γη άκαθάρτω
ΐ5 τελευτΗσειε, ό δέ ' ΙσραΗλ αΐχμάλωτοε άχθΗσεται άπό τίπε Γίίε
αύτοΰ. ά

Οτε τοις επιεικεσιν οι της φαυλότητος επιτηδευται τάς

ύβρεις επαγουσι, τους Ιδίους αύτοΐς εγκαλονσι τρόπους, κα\
των σφετε'ρων α'ιτιαματων το άκαλλες επάγοντας, εμπαρ-
2ο οινεΐν οίονται, διαλελήθασι δε σφάς αυτούς μονονουχι εν
πινάκι γράφοντες, και όποιοι τίνες εΙσ\ καταδεικνυοντες τοις
άλλοις, τοΰτό τι παθόντα νυνϊ τον άποπληκτον Άμασίαν
ενρήσομεν. ψευδοπροφήτης γαρ ων, και τοις των ειδώλων
προσεδρεύων βωμοΐς, κώλά τε συλλεγων και των σφαζο- β

4- ΐντΐΚ\(σθι Α. (ιιΐ 8ΐιρΓ3 272. 'Π'ί•) 7• 'Ύ** 0ΙΤ1• Εθά. η οιη. Β.

ιιΐ βυρτα 247 °• (22• ■!•) ήΡΊ*] + καί Α. ιιΐ βυρπι 247 ο• (ν'βΐ.) 8. «]
άττό Ρ. 9• Βόβ*ί*] + και Εάά. (ν3ΐ.) οίκον ρΓΟ λαόν μου Κ.
Εάά. (Οο.) ΪΟ. Μι) ττροφήτιυι\ ου προφητίΰσιις Ρ. ¥.άά. (42•)
II. Ηββο λαόν μου ΗβκυπιρίΒ 6.\ Α. (240.) 13. οί οπι. Ει1<3. (Οο.)
14- ΐ» ρπιιβ οιη. Εάά. (68, ()1, 9/> 228.) ι6. αυτού] + ούτως ίοΊιξί
μοι Κύριος Εάά. ΐ8. αύτοίί Α. αύτο! Εάά. Ι9• 'φ' ίτίρων
ρΓΟ σφιτ. Α. δίαΐίοα αμαρτημάτων Εάά. ίηνίΐίβ Α.Β. 2ο. λιλήθασι Β.
ω
22. τοΰτό τι] 8ίο Γβϋηιιΐ οιιπι Εάά. τοΰτό τοι Α.Β. 24. κολαστα'ιι (μιο)
ρΓΟ κώλά τ» Α.
νοι. Ι. 3Τ
 506 Β. ΟΥΚΙΙ^Ι ΑΙ,ΕΧΑΝϋΒ, νϋ. 14-17•

μίνων τα λείψανα, καϊ λημμάτων αισχρών άχαλ'ινως ηττω-

μενος, κατωνείδιζε τον Άμως, κα\ δεΐν μεν εφασκε της
Έαμαρείας άποφοιτάν, εκχωρεϊν δε, εϊ βούλοιτο, εις γηυ
Ιούδα, καϊ εκεΐ καταβιούν. εκεΐ γάρ, φησι, ψευδοεπήσεις
ευκόλως, κα\ συναρπάζων πολλούς, ερανιί) τα προς τον 5
βιον, κα\ μάλλον εύρησεις τά ζωαρκη. το γαρ Εκεί κατα-
βίου, τοιούτον τίνα, καθάπερ ηδη προεΐπον, ύπεμφαίνει νουν.
329 Α. η αλλ οτι μη τοιούτος τω ΐΐροφήττ) σκοπός, μήτε μην είς
φιλοκερδίαν βλέπει, δεσποτικοΐς δε μάλλον ΰπείκει θελήμασι,
ταυττ)τοι την προφηττ) πρεπουσαν διακονιαν αποπληροΐ, ίο
πειράται διδάσκειν, και λίαν επιεικώς, εκείνο λέγων, ώς ούτε
προφήτης ην, οντε μην προφήτου γε'γονεν υ\ος, κατά μαθη-
τειαν δε πάντως, ήγουν κατά πνεύμα, φημϊ, καθαπερ άμςλει
και 'Έ,λισσαιε τού Ήλιου, άλλ' ην μεν α,Ιπόλος, αγροικον τε
1> κα\ άπλην και άκάκουργον βιοτεύων ζωην, ολίγα δε παν- ι$
τελώς τα εις τροφάς έχων, και τοις εζ αγρών άρκουμενος,
α μηδέ αν εκπρίαιτό τις' ταύτα δε ην ο-υκά,μ-ινα,. σχολαΐοι
γαρ οντες τών ποιμνίων οι επιστάται, τάς τε τών δένδρων
σκιάς ύποτρεχουσι, καϊ τά εκ της αργίας εγκλήματα μο-
νονονχΐ διαπαίζοντες, καρπούς άποκνίζουσι κα\ της γαστροςιο
την ανάγκην, ώς αν ενδεχοιτο, θεραπεύουσιν. άλλ ε'μ* μεν
φησιν εν τούτοις οντά, θεορ κατά το αύτώ δοκούν εποιεΐτο
προφητην, κα\ τοΐς εζ αίματος Ίο-ρα,ηλ τα επ αύτοικ
ηκοντα καϊ όσον ούδεπω παρεσομενα διατρανούν ε'κε'λεικ'
ο συ δε τοΐς άνω νεύμασιν άντεΐςαγων τα σα, σιωπάν επι- 25
ταττεις. , ταύτητοι λοιπόν Ύλοϊ λίγη Κύριος Ή γυνή σου ϊι

2. κατοναδίζα Α. δ(ϊν Β. θή Α. Ιδόντα Εάά. 4• Ηοο φψτι

;ι?κιιιη]>1ιιιη βχ Β. 5• *ΡαΙ"π] «Ρ9• ίι> (8'°) ^• **• Ηίίβο τ» γαρ
ΐκΛ ;ικϋΐιιιιρ(ίΐ 6Χ Α. Β. 7• τοιούτον τίνα, καθάπιρ ήδη προι'ιπον, νκίμφαίνΗ
νουν] 8ίο ί>ιΗ(1ί. τοιοϋτόν τίνα, καθάπιρ ήδη προιϊπον, νπίμφαίνα Β. τοιοΰτόν ΐοτιν.
ά καθάπιρ ήδη προίΐπον νπιμφαίνίΐ ουν Α. τοιουτονί τίνα ίππμφαίνιι τον νουν ΈΛΑ.
9- φϊΚοκιρδίίαν Β. βλίπη Εάά. ίηνίΐίβ Α.Β. ««ι προστάγμασι ρτο ύηάη
θιλήμασι Β. δΐ&ΙΪΠΙ και ί1(1ά. Εάά. ίηνίΐίβ Α.Β. ΙΟ. την προφήτη
πρίπονσαν Α.Β. την προφήτου Κ(1ι1. II. παραται\ + β* Α.
14 . Έλισσϊαϊ Α. 15. άκακονργϊ Εάά. ΐ6. τροφοί Β.
τροφήν Εάά. ΐ7• μηδ' Β. πρίαιτό Εάά. ι8. « αββυιηρίαιη βι Α.
24• ονπω Εάά. δίαΐίιη ίσόμνκί ηιΐ. ίιινίΐο Λ. ΐκίΚινσιν Α. ϊηνίΐο Β.
 νϋ. 14-17- ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. III. 507

τϊ) πολει πορνιυσα, δηλον δε οτι ταΐς τών πολεμίων ΰβρεσιν

υποπιπτουσα, καϊ το άκρατες εις άσε'λγειαν των εχόντων
αυτήν ως εξ ανάγκης υφιστάμενη" καταφθαρησονται δε
και τα τέκνα, ρομφαίας έργον γεγενημενα. και προς γε δη
5 τούτω, ή γν\ σου χΛτα,μετρηύησετΛΐ σχοινΐω, τουτέστιν, υπο
φορον εσται, και συντελέσει δασμούς τω κεκρατηκοτι. συ
δε προς τούτοις ό νυν ο'ιόμενος, φησϊ, γην άγ'ιαν οικεΐν την ά
Βαιθηλ, καϊ άγιασμα βασιλέως εχειν, βαδιη μεν αιχμάλωτος,
εντεθνηζη δε τοις κακοΐς, ούχ ΰπονοστησας ετι' πώς γαρ,
ιο η πόθεν ; άπομεμενηκώς δε νεκρός εν άλλοδαπτ} τε και λκλ-
θάρτω γν, των πολεμίων οϊχησεται δε και αύτος Λΐχ,μαίλωτος
ό Ίσραηλ, ό σε προφητην κα\ επιστάτην των άγιων άνθηρη-
μενος. γαλεπον ούν άρα το τοις θείοις άντιπράττειν νεύ-
μασι, και άπερισκεπτως ϊεναι προς το δεΐν εσθ' οτε καϊ
1 5 αγίοις επιτιμαν τα θεώ δοκοΰντα διερμηνεύουσιν, οις καϊ β
ειρηται παρ αυτού ¥%.αι εσται ο απτομενος υμών ως ο ί*^η•
" απτομενος της κόρης του οφθαλμού αύτοΰ."
Επιτηρεί δε όπως εις τε κα\ άζιάγαστος τοις άγίοις
σκοπός, το χρηναί φημι τοις του θεοΰ λόγοις άνυποστόλως
2 ο ύπηρετεΐν, κα\ παρ ουδέν ποιείσθαι τα ανθρώπινα, καν ει
πολέμους αΰτοΐς κα\ θλίψεις επιφερωσί τίνες. 6 μεν γαρ
μακάριος Άμως άλογησας παντελώς της Άμασίου σκαιό-
τητος, ουχ όπως σεσίγηκεν, άλλα γαρ κα\ την επ' αύτώ
κατάρρησιν επυιειτο νεανικώς' οι δε γε θεσπέσιοι μαθητάι & 330 Α.
25 σιωπαν αυτοΐς προστεταχοτων ποτέ τών γραμματέων καϊ
Φαρισαίων, διαρρήδην εφασκον " Ει δίκαιον εστίν ενώπιον Αεΐ»Ν8.
*' του θεοΰ υμών άκούειν μάλλον η του θεοΰ, κρίνατε" ου '9• 10•
" δυνάμεθα γαρ ημείς α ειδομεν κα\ ηκούσαμεν μη λαλεΐν."

Ι. ίτόλίΐ] 4" "Ό" Β• παλιών ρΓΟ πολιμίων Κ(1(1. 5• (τχοινίοιί ϋ(1.

νπόφοροι ϋ(1. 6. σννκικρατηκότι Α. ΙΟ. ίί ΒββυπιρΙιιιη
βχ Α. Β. 13. οΖν οτα. Β. το υιπ. Λ. 14. Ηαεο προί το δίίκ
ϊσθ ότ» αεεεββεηιηΐ εχ Α. Β. ι6. 6 «1(. αββαπιρίιιπι εχ Β. ο(. 3(1 1υ<•.
ύεεβΐ ϊη Α. ιδ. ΐσται ]>ιο ίί»- τι Λ. 21. τίνα και δλίψιιι αΰτιήί
ΐπιφίρωσιν ίην. οπίίηβ Β. 23. >°Ρ ΒββαπιρίΗΠΐ εχ Α.Β. 25. γραμ
ματίων εΐ Φαρισ. ίηΙεΓ 8ε ϋαηβρ. Κ2<1. 27. τοΰ Θ«ο0 ρπυχ οιιι. Α.
28. (ίί)ομ(ν Ιιαίκιιί Α.Β.
3 Τ 2
 508 Β. ΟΥΚΙΙ,υ ΑΕΕΧΑΝϋΚ. νϋί. 1-3.
1)
Κ<φ. η. ΟΟτωε εοει£έ μοι Κύριοε, καϊ ιδού άιτοε ίΕευτοΰ. καϊ είπε
2 Τι οϋ βλέπειε Άμώε ; και είπα "Αγγόο ίΕευτοΰ. και είπε
Κύριοε πρύε μέ "Ηκει τό πέραε επί τον Ααόν μου ΊσραΗλ,
3 ούκ Ιτι μΗ προοθώ τοΰ παρελθεϊν αυτόν, και όλολύΕει τα
φατνώματα του ναοϋ έν τη ήμερα έκείνΗ, λέρει Κύριοε- πολύς 5
ό πεπτωκώε έν παντί τόπω, επιρρίψω σιωπΗν.

Έ•ισι δη -πάλιν τω Προφήτη κατά ρουν ωσπερ ο λόγος,

<• και των ατταξ παρεισβεβληκότων άποχρώσαν εφ εαυτοϊς
λαβόντων την άφήγησιν, των οραμάτων ή ταζις επι τον
αυτή πρέποντα διάττει σκοπόν. τεθεαται τοιννν την των ίο
8υρτ» Άσσνρίων πληθυν, ως εωθινήν άκρίδων επιγονήν, καϊ σνν
VII.
αϋτοΐς τον Τωγ, ήτοι τον Σεναχηρείμ, ως εν ειδει βρονχον
γραφομενον, δια το πολύ της γης άναθρωσκειν ευσθενώς το
ζωον. τοιούτος δε πως ό άλαζων, άναθρώσκων άε\ προς το
νψον, και τοις ταπεινοΊς σννδιαιτάσθαι παραιτούμενος. τε- 15
ιι>. 4- α θεαται δε και ως εν πνρ\ καλουμενην την δίκην, και μην κα).
II). 7 εντεταγμενον εις μέσον τον Ισραήλ τον αδάμαντα πάρα
τον εστηκοτος επι το τείχος το αοαμαντινον. είτα τι και
προς ; το α,γγος ην ΊζΐυτοΖ. ο δε δη και εν άρχαΐς εφην,
ερώ δη πάλιν, ως άγροικότερον τεθραμμενω τω Προφήτη, »ο
θεός δια των εν άγροΐς οτι μάλιστα δρωμένων αποκαλύπτει
μυστήρια. Ι^ευται γαρ, και τα δι αυτών θηρωμενα, πτηνά
ο δηλονότι, πρεποιεν αν ουχί δηπου μάλλον άνδρασι τοις
άστικοΐς, άλλ' οίς αν εϊη το επιτήδευμα καϊ ο τοΰ βίου
σκοπός άγρο\ και τα εν αϋτοΐς. οτι δε πάντη τε και πάν- ζ$
τως άγρευθήσεται προς σφαγήν, καθαπερ ΰπο χειρός των

ι. ίοτί] + Κύριας Ρ. Εάά. (22, 36, 51» 95» '8.5> 238.) 3• Μ0»] +
τΰν Α. Εάά. (86.) 4- °νκ *Γί Μ προσθω Β. (ΑΙεχ.) ουκίτι μη προσβήσα Α.
(XII 3Πΐβ ΟΟΓΓ.) οϋ προσθήσω ονκ ίτι Ρ. Εάά. (Οο.) ουκίτι οΰ μη προσθω \α(η
341 0. (20, 36, 238, 2^0.) και ΟΓΠ. Α. *. ΐκίίνη τη ήμίρα ϊην. οτά. Ρ. Εάά.
(22. »1.) 7• Ρ»»" Α.Β. νοΰτ Εάά. 8. παριιο-βίβηκόταν ϊίά. ϊηνϊΐίδ Α.Β.
12. Σιναχηρι)μ Β. Σίνναχηρ'ιμ Εάά. Ι7• τοί ρΐΌ τον ρππβ Α. ΐ8. «το
τι και προς ; τύ αγγος ην] 8ίο βάϊάΐ. ατα τί και προς τύ α^γοϊ ην Α. ατα τι και ί&Η'
αγγος Β. ατα τί προς τω ; ([του] τω ; Μί^ηί.) και ίίγγος ην Κ(1(Ί. ιρ. άρ)β
Εάά. 25. δι) ρΐΌ δί' Α. 26. άγρ(νθήη-(ται Β. άγρίυθησονται Εάά.
 νίϋ. ι-3. ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. III. 509

ίξευειν ειωθότων, τοις άγελαίοις ομοΰ και το άπόλεκτον των

εν Έαμαρεία γένος, φημί δη το των αλαζόνων και εν ϊσω
πτηνοϊς ύψοΰ φερεσθαι μεμελετηκότων, αΐνιγματωδώς υπέ
δειξε των οραμάτων ή δύναμις. αγγοί γάρ ην ίϊευτου το
5 ορωμενον. τοιγάρτοι φησιν ό των όλων θεός, ότι ηχεί το » 331 Α.
πέρας επ) τον λαόν μου Ίο-ραηλ, και ως οϋκ αν ετι παρελθοι
τα αυτών εγκλήματα" κατεμπρησθησεται δε οτι καΐ αύτος
ό ναός, ο την χρυσην έχων δάμαλιν εν Βαιθηλ, διαμε-
μηνυκεν ειπών οτι ολολύζει τα, φατνώματα, του ναού εν τη
ίο ήμερα, εκείνη, φατνώματα δε λέγειν ειωθε την όροφην, ήτοι
τα περί αυτήν, ταϊς των τεκτόνων επιεικε'ιαις εύτεχνως ευ
μαλα πεποικιλμενα κατά το εν τω ασματι των ασμάτων \>
" Δοκοί ημών κέδροι, φατνώματα ημών κυπάρισσοι. ολο- €Ληί• '•
λυ^ει δε τα φατνώματα φησιν' κα\ ουχί την εναρθρον ϊεντα
ι$φωνην, την ώς εν κτυποις δε μάλλον καΐ τους εν τω δια-
κλάσθαι τρισμούς. επειδή δε καί πολχις εσται, φησιν, ό
πεπτωκως εν παντ) τόπω, επιρρίψω ο~ιωπην. παντός γαρ
τσπου λοιπόν εις ερημ'ιαν ενηνεγμενού, καί οϋκ έχοντος τους
οικητορας, πολλή τις εσται η σιωπή, ήγουν ησυχία, καθα
2ο και εν ταΐς ερημοις και άβάτοις γάίς. άμηχανησει δη ούν
κατ οϋδενα τρόπον ο τών όλων θεός, ει παιδευειν ελοιτο ο
τους ημαρτηκοτας, άλλ' εσται πολύς και διάφορος αύτω της
α'ικ'ιας 6 τρόπος, και άντιστησεται μεν ουδείς ποιναΐς ενιε'ντι
τον παροτρύνοντα, διαφεύζεται γεμην ό ταΐς μεταγνώσεσιν
25 άποσειόμενος την όργην, μετατιθείς εφ' εαυτω προς ημε-
ρότητα χρηστον οντά και φιλοικτίρμονα τον Αεσπότην.

Ί• κατίμπρησθήσιται Β. καταπρ. Α. Ε<3<1. 8. ι/ίώι Α. II. την

ρΓΟ τά πιρι Α. ίπιιικιίαις €ντίχνωί Α. Έ,Λά. ιντιχνίαα ΐντίχνως Β. 12. πι•
ποικιλμίνον Α. Ι3• όλολυ£ίΐ Α. ό\ο\νζαν Β. όλο\ν£(ΐν Κ(Μ.
14- κα• Η88ΐιπιρ1ιιιη εχ Α. Β. ΐ6. τρισμούι Α. Β. τριμμούς Έ,άά. Νΐ,'ίΓιιη
«ν<ϊ Α. ό ιιιιι. Β. Ι9• η ακϋΐιιηρίιιπι εχ Α. 22. πολύί υιιι. Α.
24• τϋν παροτρύνοντα Β. εΐ (οιηίΐΐεηβ τον) Α. τώ παροτρννθίντι ΙίΑΑ. αγνώσισιν
(»ϊε) Λ. 26. χρηστον όντα οιη. Α. τον 388ΐΗΐ)ρΙαιη εχ Α. Β. Δίσιτότην] -+-
ώ πρίπιι δόξα «<£ τούι αιώνα; τών αιώνων. Αμήν. Τόμοι τρίτο! Λ.
 ΤΟΤ ΑΤΤΟΤ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΤΤΟΝ ΠΡΟΦΗΤΗΝ

ΤΟΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟΣ.

4 "Ακούσατε &η ταΰτα οί έκτρίβοντεε είε το ττρωΐ πένΗτα και

5 καταδυναστεύοντεε τττωχούε άττό τηο ΓΗε, οί λεΓοντεε Πότε
ά διελεύσεται ό μΗν και άττεμττολΗσομεν, και τα σάββατα και 5
άνοίξομεν θΗσαυροόε τοΰ ττοίΗσαι μικρόν μέτρον, και τοΰ
6 μεΓαλΰναι στάθμια, και ττοιΩσαι ςυ|-όν άδικον, τοΰ κτάοθαι εν
άρΓορίψ τττωχούε, και ταττεινόν άντΐ ύττοδΗμάτων, και άπό
τταντόε τενΗματοε έμττορευσόμεθα ;

Ηρίτο τις των Φαρισαίων ποτέ τον Κυριον ημών Ίησοΰν ίο

Β.Μ»*Λ. Χριστον, ποίαν ηγοΐτο πρώτην και μίγαλην ϊντολην Ιν τω
^9- νομω, άντηκονσ€ δε, οτι πρώτη μεν εντολή το " Αγαπήσεις
*»• 3°> θ " Κ-νριον τον θίόν σον 4ζ όλης της καρδίας σου και (ζ
" όλης της ισχύος σον δευτέρα δε και εγγύς το Αγα-
" πησεις τον πλησίον σου ώς (αυτόν. ιδοι δ' αν τις 1 3

Ι, 3. 8ίθ Β. Αάγοί τίταρτοι Α. 4- "Τωχόι» Ρ. (22 βΐ.) «

αβκιίΓηρΙιιπ) βχ Α. Β. (Αΐβχ.) γ,• άηιμποΚήσομιν Ιί.οιιιη ηιιΐΐίδ Οοάά.
Ρατβοηβίαηίβ. οί. ίηΓπι ίη Μίεη. 39^ °• *μπο\ήσομιν Λ. ΐμπω\ήσυμ<ν (βίε) Εάά.
ϊμπυλήσωμιν Ρ. 6. άναίξωμίν Ρ. (26, 02, 147» 333•) 8ΐ»1•Ίιπ θησανρονι Λ. Β.
(ΑΙεχ. XII.) ίη Μίεη. 39^ °• θησανρον Εάά. (ΥεΙ. XII Γίψ.) μικράν μίτρον ηοε
οτάίηε Α.Β. (Αΐβχ. XII.) ίηίπι 333 'η•'• ε1 337 °• ε1 'η Μίεη. 1• °• 7• στάθμια
Α. Β. (Αΐβχ. XII ιηαηιι ρπηι») ίηίΓΕ 333 'η''• στάβμιαν Εάά. 8. πτωχό» Β.Κ.
ταπιινον Α.Β. (Αΐβχ. XII.) πίνητα Εάά. (\73ΐ. XII ιασ.) 9• «ταιτόί γ*ή•
ματοί\ πάση: πράσ(ωι Ρ. Εάά. (XII πψ.) ΙΟ. Ιΐίΐεε ημών Ίησονν Χρίστο»
αεοερδβηιηΐ εχ Α.Β. 1 1. Ηβεε (V τω »όμα> ;ικκιιηψΐ3 εχ Α. 5ΐ3ΐίπι
άντήκουσι Λ. άντηκονι Εάά. Ι3• Η3εε ΐξ όλπϊ τί/ι κ.—ισχνοί σον
ΐϊΜΐιηρΙίΐ εχ Λ. Β. 15. ίαυτάν Β. Εάά. σίαυτόν Α.
 νΐϋ.4-6. ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. IV. 511

και αυτόν τον θεσπέσιον ΪΙαΰλον μονονουχι της αγάπης

απηρτηκοτα παν ειοος αρετής, μείζονα οε αυτήν πίστεως ...
τε και ελπίδος ειπείν θαρρησαντα, διωμολογηκότα τε σαφώς,
ως ουδέν ειη ό ταύτην ουκ έχων, καν ει προθείη τοις δεο-
5 μ(νοις τα υπάρχοντα, καν αυτό τοις διώκουσι παραδφ το
σώμα ινα καυθτ}. ούκοΰν πάν όσον εστίν εν ήμϊν μίγα τε
και άζιάκουστον, εσται δη πάντως εκ της εις θεόν τε και η 332 Α.
αδελφούς αγάπης, ει δε δη τις όλως τών της αγάπης εζω
φεροιτο νομών, καΙ αμέτοχος όρώτο τών εξ αύτης ανθών,
ίο αυτός αχρείος εσται παντελώς, και παντί τρόπω φαυλοτητος
νοοϊτ αν ε'ικοτως ένισχημενος, ως οπηπερ αν άνεπιτηδευτον
ειη το άγαθόν,^εκεΐ δηπου πάντως ανθήσει το πλημμελές.
Ορα το'ινυν του παντός λόγου την οικονομίαν. προαι-
τιασαμενος γαρ επ' άθεότητι τον Έφράιμ, ήτοι τον Ισραήλ,
1 5 και προσκυνητην δαμαλεων άποφηνας, κα\ την εϊς τον ενα ο
και φύσει θεόν άγάπην ουκ έχοντα, διάτοι το προσκεισθαι
φιλεϊν τοις εργοις τών Ιδίων χειρών, άνόσιον όντως προσ-
αποδείκνυσι κα\ εις αυτούς αδελφούς, κα\ της εις τον πλησίον
αγάπης όλοτροπως ηφειδηκότα. ποιείται δε γενικώς, κα\
2 ο μαλα σαφώς, τον ελεγχον, καΙ ώς εν βραχεσι μεν ετι, πλην
απαριθμείται τα εγκλήματα. ταύτητοί φησιν ΆκβιχτΛτ*
τα,υτα, ο'ί έκτρίβοντες εις το πρωί πένητα κλ) κΛτα,ουνΛίττεύ-
οντες πτωχούς α,πο της γης. ομοιον ώς ει λεγυι Προς υμάς
ο λόγος, ο'ις εσπουδασται λίαν το ο'ιονειπως κα\ απαλειφειν ο
25 της γης τον άσθενη κα\ πένητα και χα,τα,άυνΛΟ-τευειν εις το
πρωί. οι μεν γαρ της κατά θεόν επιεικείας ερασται, διαυγα-
ζούσης αύτοϊς της ημε'ρας άναφερουσι τψ θεω τα χαριστηρια,
προσκυνοΰσι, προσεύχονται, καϊ προς πάν ότιοΰν τών επαι-

2. θί Α. Β. τ« Κάά. 3• τί ρπιιβ αδδυτηρίιιπι βχ Α. οΊαμολογηκότα « Α.

και διωμ. Κάά. 4- "' /"" ΡΓ0 «ύδιι/ Λ. 6 (ΐπι. Α. προσθιίη Α.
7. τ€ 38βυπιρ1υπι βχ Α. 9• ανθάν Α. αγαθών Β. Κάά. 8ΐ3ΐίπι ό αάά.
Η. Κάά. ιπν'ιΐο Λ. II. ίνησκημίνοί Α. άποιπιρ Α. 12. ιτλημ-
μίλημα Α. Ι3• ό ]1ΓΟ ορα (βίο) Α. 20. λίαν ])Γ0 μά\α Κάά.
Κϋιΐίπι σαφή Α. 23. από Β. ΐπ'ι Κάά. (185.) 34• καταπαλ(ίφ(ΐν ρπ>
και άπαλ. Α. 2η. τα ϋβββΐ ίη Κάά.
 512 Β. ϋΥΚΙ^ΣΙ ΑΕΕΧΑΝϋΚ. νϋΐ. 4~6•

νουμενων παρατρέπουσι τάς σπουδάς' οϊ δε εις μόνον ορων-

τες το χαταΑυναο-τεύειν τινάς, και του χρηναι πλεονεκτεϊν
ά ούδεν είναι νομίζοντας το Ισοστατοΰν, έργον ποιούνται περι-
σπούδαστον το ευθύς αρχομένης ηοΰς εύνης άναθρωσκειν,
και προς την αύτοϊς συνήθη βαδίζειν φαυλότητα, και ους §
αν δύναιντο πλεονεκτεΐν, μόνον δε ουχί κα\ ύπερχομενην
όλως αύτοϊς την νύκτα κα\ μελλουσαν αιτιώμενοι, οτι μη
διδωσι καιρόν αύτοϊς τον άποχρώντως έχοντα προς πλεο-
νεξίαν. ουτοί φασι Πότε ο^ιελεύα-εται ό μην χα) απεμπο-
λησ-ομεν ; δεδανεικότων δε αυτή και έκβραχυπλουτων εύχη, ίο
αισχρών κα\ ρυποκονδύλων, οϊ το τοΰ μηνός α(ΐ διψώσι
β πέρας, Ίνα και σμικρόν έπ\ σμικρώ συλλεγοντες, αδροτςρας
ποιοϊντο τας εαυτών έμπολας, και τόκους έπ) τοκοις ανοσιως
ερανιζόμενοι καταθλίβουσι τους ασθενέστερους, καίτοι τον
Έχοά. νομού λέγοντος εναργώς " Έάν δε αργύρων εκδανείστ)ς τω ι$
" πλησίον, ουκ εση αύτον κατεπείγων, ουκ επιθησεις αυτά
" τοκον." άλλ' οι μεν φασι Πότε Αιελεύιτεται ό μην χα)
εμποληο-ομεν ; οι δε ταϊς ίσαις, η κα\ ετι χείροσιν άρρ'ωστίαις
ενισχημενοι, και λημμάτων αισχρών ήττώμενοι, φασι πάλιν
333 Α. β Πότε αιελεΰτεται τα ο-άββατα χα) ανοίϊομεν Οηο-αυρονς, του ;:>
ποιηται μιχρον μέτρον χα) του μεγαλύναι ο-τάΟμια χα) ποιηο-αι
ζυγον ααιχον ; κα\ τι δη τοΰτό εστίν, η ποίων ο-αββατων ζη-
τοΰσι πάροδον ίνα και ανοί^ειαν 6ηο-αυρους χα) μιχρον ποιητςιαν
μετρον, μεγαλννωτι τε τα σταθμια, ειπείν άναγκαΐον.
ϋβιιΐ.
χν. ι-3• Τεγραπται τοίνυν εν τω Δευτερονομιω " Δί επτά ετών ;-
" ποιήσεις αφεσιν, και ούτως το πρόσταγμα της άφέσεως'
" αφήσεις πάν χρέος ίδιον ο οφείλει σοι ό πλησίον, και

6. δί ηίκιιιηρίαιη βχ Β. ντπρχομίνην Α. ΐπιρχ. Β. Εάά. 8. τπ ρπ>

τον Ε<1(]. 9* οιτ(μιτο\ησομ(ν Β. {μπωΚήσωμίν (δίο) Α. (μπω\ήσομ(ν ΕαΌ\
ΙΟ. €κβραχνττ\ούτων] 8Ϊ0 ειΐίίΐί. « βραχύ πλούτων Α. βραχνπ\ούτων Β. ό» βραχι'ι
πΧουτονντων [πλουτώντων ΡοηΙ.] Ε(1<1. δίαΐίπι (ΰχήν Α. 12. πιχρότ
ρι•ιι σμικρόν Α. Ι,}, ϊμπωλάς Ειΐύ. Τ4• τοι πιη. Λ.
ΐ8. (μπολήσομτν Ιιαυί'Ι Β. η ΟΤΤί. Α. χ(ϊρον Α. 20. άνοίξομίν] + Τ0'•>1 Α.
Έ,άά. 21. στάάμιον Έ,άά. 23. και ρπιιβ αββαιηρίιιιη εχ Α.Β. 24- ι»
.ΊΒκιιπιρίιιιπ εχ Β. και μιγίλννωσι Α. 8ΐ3ΐίαΐ το σταθμών Α. 2"]. ίδιο»
οιη. Β.

•ν
 νϋΐ. 4-6. ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. IV. 513

" τον άδελφον σον ούκ απαιτήσεις, οτι επικεκληται αφεσις ο

" Κνρίω τω θεώ σον. τον άλλότριον απαιτήσεις οσα (αν
" σοι παρ αύτω η' τω άδελφώ σον άφεσιν ποιήσεις τον
" χρεονς σον." κα\ μεθ' έτερα πάλιν " "Εάν δε γενηται (ν Β^*•*»•
5 " σοΙ ενδεής εκ των αδελφών σον (ν μια των πόλεων σον εν
* τί) γί) ην Κύριος ό θεός σον δίδωσί σοι, ούκ αποστρέψεις
" την καρδίαν σον, ούδ' ού μη σνσφίγξης την χείρα σον
" άπο τον αδελφού σον τού επιδεομενον' άνοίγων ανοίξεις
" τας χείρας σον αύτω, δάνειον δανειεΐς αύτω οσα αν επιδεηται
ΙΟ " και καθ' όσον νστερεΐται." προσπαρεγγνά δε λέγων " ΤΙρο- ΙΙ>• 9•
" σεχε σεαντω μη γε'νηται ρήμα κρνπτον εν τί) καρδία σον
** άνομημα, λέγων Εγγίζει το έτος το εβδομον, έτος της
αφέσεως, και πονηρενσεται 6 οφθαλμός σον τω άδελφψ
σον τω επιδεομίνω, και ού δώς αύτω, και βοησεται
*5 " κατά σον προς Κνριον, και εσται σοι αμαρτία μεγάλη."
τον νομον τοίννν χρεών άποκοπάς ποιείσθαι προστεταχοτος, ο
οιονεί σαββατιζόντων ετών εν έβδόμω γάρ ετει πληροΰσθαι
προστεταχεν' είτα προνπομιμνησκοντος μη δεΐν πονηρενεσ-
θαι, διακιχράν δε μάλλον τοις δεομενοις, καν ει μη φαίνοιτο
2 ο μακράν το της αφέσεως έτος, οι πολλούς και άμφιλαφεΐς
έχοντες θησανρούς, την χείρα σνστελλοντες, τα τών ετών
σαββατα περιμενειν εσπονδαζον επ\ θύραις οντά λοιπόν,
ειθ' όντως εδάνειζον, Ινα μη τοις της αφέσεως χρόνοις ύπενε-
χθείη το οφείλημα. ούτοι φασι Πότε &ελεΰ<Γεται τα α-άβ-
35 βάτα ; δηλον δε οτι τά εξ ετών και άνοίζομεν Οησ-α,υροΰς. και «Ι
ου μέχρι τοντον το δνσσεβημα, άλλα γαρ και ταΐς τών
άθλίως πεπραχότων πτωχείαις άφιλαλληλως επιθρώσ κοντές,

2. Αν Εάά. 4_'°• τόλ»—ίστίρ^ΐται (ΙοϊΐιηΙ ίη Ειΐιΐ. 6. ην Β.

άβ Λ(1ογ. 273- 8• '• .7 Α. (Α.ν.) η. σνσφίγξαι Α. (Α.ν.) 9• δάι/ίΐον
οιη. Α. ϊάν Β. (32•) ΙΟ. καθ' οίον Β. προσπαριγγυά δ< Α. προπαρίγγυφ
θί Β. παριγγυά Κ(1(1. 13- πονηρ(ΰσ(ται Α. Β. πονηριυσηται ΙΟίΙιΙ.
Ι4• θ^Γ Β. (VII. Χ.) (]β Αά. 274 3• οώσαί Εάά. (Α.ν.) 15. ίσται] + ('ν
Κιΐιΐ. ιηνίΐο Α. γΓ. άβ ΛιΙ. 1. ο. ιό. τον αββυπψΐυπι εχ Β. ποιήσαι Ι£ι1(1.
17. σαββάτων Λ. γαρ ονα. Α. 23. νπινιχθιίη Α. νπίνιχθή Ε<1(1.
24- οφιίλημα Α. όφλημα Ε(1ά. 20. τούτων ϊιά. γαρ ΗΗβιιιηρΙιισι
εχ Α. Β.
νοι,. Ι. 3 υ
 514 Β. ΟΥΚΙ^ΕΙ Α^ΕΧΑΝϋΚ. νϋί. 4-6.

μικροΐς μεν εποιούντο μετροις την δόσιν, άντεκομίζοντο δε

<ττα.θμίοις ουκ "ισοις, αλλά τοις ετι μείζοσι, και πολύ των
πρώτων διαβριθεστε'ροις, καίτοι θεού λέγοντος δια τοΰ
■Ώβχχί. πανσόφου Μωυσε'ως τό " Ουκ εσται εν τω μαρσιπω σου
ι<>. " σταθμών και στάθμιον μέγα και μικρόν οϋκ εσται εν ττ}5
β " οικία σου μετρον κα\ μετρον μίγα κα\ μικρόν, σταθμών
" άληθινον κα\ δίκαιον ίσται σοι και μίτρον αληθινον και
" δίκαιον ίσται σοι' "ινα πολυήμερος γένη επί της γης ης
" Κύριος ό θίόί σου δίδωσί σοι ΐν κληρω, οτι βδελυγμα
" Κυρίω τω θεψ σου πάς ποιών τούτο, πας ποιών αδικον. ">
άλλ' οΰδίϊί εκείνοις της δικαιοσύνης ό λόγος' εις μονην δε
βλέποντες την φιλοκερδειαν, εζετριβον πένητας, μονονουχι
κατακτώμενοι τους αθλίους, και εν ΰποαημά,των ποιούμενοι
8ιγ. χιιι. τ£ξ(1• « Νομαι γαρ πλουσίων πτωχοί" κατά το γεγραμ-
334 Δ. α μίνον. άλλ' όνίνησιν ημάς ου μετρίως 6 Παροιμιαστης λέγων ι{
χνί. 9• " Κάρδια δε ανδρός λογιζεσθω δίκαια, ίνα ύπο τοΰ θεοϋ
II). ν. αι. « κατευθύνηται τα διαβήματα αυτού, ενώπιον γάρ εισι των
" τοΰ θεού οφθαλμών όδοϊ ανδρός, εις δε πάσας τας τρο-
" χιας αυτού σκοπεύει." ως ούν εφορώντος τοΰ θεού, κα]
τών καθ ημάς έκαστα περιαθρούντος ισχνώς, ορθας ποιεισθαι *°
ϊ6| ιν' τάρ τροχιάς άναγκαίον τοις γε αληθώς άγαθοίς και εχε'φροσι,
κα\ οΰδεν ήγεΐσθαι το ισορροπούν της τε εις θεον καΐ της
" εις αδελφούς αγάπης, και ή μεν εις θεον αγάπη το γνησιον
εις πίστιν, και το άπαράφθορον εχει' η δε γε εις αδελφούς
της δικαιοσύνης άνηπται τα αΰχηματα. κα\ γαρ εστίν άλψ -ί
Κοιη.
χίίί. ίο. θες οτι " Η αγάπη τω πλησίον κακόν ουκ εργάζεται,
χρηναι δε φημι τους εύδοκιμεϊν ηρημενους, κα\ εννομωτάτην

. ι. μίν οπι. Β. 3• Ηίεε τοΰ πανσόφου ηςκιπηρίη βχ Α. Β. 4- ("Ψ'

στρκρ Β. 5• Ηίεο κάί στάθμιον ;ι»κηιηρΙα εχ Α. Β. ΠΒ80 νν. ίάάϊά Ι
ςιιοηαε Μίαηε. ή ρπ> κα\ αΚ. Α. τω οίκω ρτο τη οικία Ειΐιΐ. 6. η ρΓΟ
«οι αΐΐ. Α. (ν»!.) στάθμιον 6Γ361ΠΤ] Ιι,ιΙιιΊ Α. 7• Η&εο καί μίτρον—σ»
Βθοβϊ8βΓϋηΙ εχ Α. ίο. ι"•Ι)ικην Α. άδικα Β. £ΐ1ά. ιι. ονοί'α Α.
οΰδΐν Β. Ειΐιΐ. Ι3• καταβοσκόμινοι Έ,άά. ΐ6. 8« 3$81ΐπιρίΐιπΐ
εχ Α. ΐ8. πάιτιπ- ΟΠΙ. Α. 19. τοΰ ΟΠΙ. Α. 24. άπαράφ
θορον Α. Β. άπαράθρανον 1'οηΙ. άπαράθραυστον ΑαΙ). 25• «π-» άλι^•1
οτ«] ίϊ ίστιν άληθη! Ε(1(1.
 νίϋ. 7, 8. ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. IV. 515

έχοντας ζωην, ενδΰσασθαι μεν "σπλάγχνα οϊκτιρμών" κα- Οοΐ

τευμεγεθείν δε σφόδρα της επαράτου φιλοκέρδειας, κα) κοινά,
τοις δεομενοις προθείναι τα. οντά. τηρήσας γάρ ούτως της
αγάπης τον νομον, λαμπρός τε εσται και άξιοζήλωτος πάρα ο
5 τί θ(ψ και άνθρώποις. γίγραπται γάρ ότι " Έσκορπισεν, Ρβ. οχϊ.

" εδωκεν τοις πενησιν, ή δικαιοσύνη αύτοΰ μένει εις τον

" αΊώνα τον αιώνος"

"Ομνύει Κύριος καθ' ύπερΗφανίαο Ιακώβ Ει έττιλκισθΗσεται είε 7

νΐκοο πάντα τα ερπα υμών, και επί τούτοιο ού ταραχθΗοεται 8
ίο η γη, καϊ πενθΗσει πάε ό κάτοικων εν αύτΗ, και άναβΗσεται
ώε ποταμόο συντέλεια, και καταβΗσεται ώο ποταμόε Αί-
ρίπτου.

Υπεροψίας έγκλημα ποιείται θεός τοις εζ Ιακώβ, το όΐ

θείων μεν άφειδησαι νόμων και δεσποτικών θελημάτων
15 άλογησαι παντελώς, πατησαι δε και αύτην την εις αδελφούς
άγαπην. ομνυσι τοίνυν κα,θ' ύπερηφανίας Λα,κωβ. και ούτι
που φαμεν όρκων ποιεΐσθαι τον τών όλων θεόν την τίνων
ύπεροψίαν' ομνυσι δε κα,τ' αύτης, τουτεστι καθορίζων αύτης
την άζίαν δίκην. τι δε δη και ομνυσιν Ολως ; ώς οΰκ αν ετι
20 παραδραμοι τα εγκλήματα, καϊ μέχρι τέλους άνεξεται. τοΰτο
γαρ οιμαι το ε\ς νΊχος εστί, το μέχρι παντός καϊ είς άπονί- β
κησιν τρέχον, είτα φησιν, οτι λήθης άνηρημενης της επί γε
φημί τοις άνοσίοις αυτών πλημμελημασι, πώς ουκ αν γέ
νοιτο θορύβου μεν εμπλεως ή γη, καταθεόντων αύτην τών
25 εχθρών, αύτοϊ δε πενθησουσι δεινην τε καϊ δυσδιάφνκτον

Ι. οϊκτιρμών Α. Εά(1. οϊκτιρμοϋ Β. 3• προσθιίναι Α. δΐΗΐϊπι πάντα

ρΓΟ τα όντα Α. 4• τί 388ΗΐηρΙυπι 6Χ Β. 5• °τι 01Ώ• Β•
8. όμνυκα Α. καθ' ΰπίρηφανίαν Ρ. Ε(1(1. (Οο.) 9• νμων\ αυταΰ Ρ. Κ(1(1.
1 1, ποταμός] -\- ή Ρ. ϋάά. (Οο.) Ι4• άΚογησαι ρπ> αφιώήσαι Α.
Ηαβο κα'ι δίσττοτ.—πανηλώι Ηοοεβββπιηΐ εχ Α. Β. 15. την άκββΐ ίη Ε,άά.
ΐ6. ύπιρηφάνονί (βίο) ηιΐ. Ι7• όρκοι» Β. ΐ8. χαθ' υΰτη{ Α.
καθορίζων Β. καθόριζα Έ,άά. καθορίζων (μι•'ι Α. 19. Ηοο δι; Ηϊβυιηρϊί
βχ Α. [θίΐ (βίο) Α.] 23• φημί αββαπιρίαιη βχ Α.
3ι'«
 516 Β. ΟΥΕΙΧΜ ΑΙΕΧΑΝΌΚ. νΐϋ7>8•

άνατλαντες συμφοράν ; και τις αύτη πάλιν ; άναβιβασθη-

σεται γαρ επ αυτούς ο-υντίλεια φησιν ώς ποταμός Αιγύπτου,
πάντα κατακαλύπτων, και πολλοίς κα\ άμάχοις ρεύμασιν
όλην επικλύζων της Σαμάρειας την γήν' καταβηο-ΐται δί
335 Α. & και ομοίως πάντα κατασύρων τα παρεμπίπτοντα, και ου- 5
δενος το σύμπαν φειδομενος. άνίβη γαρ επ' αυτούς ο
Σεναχηρε)μ μυριάνδροις στρατιαΐς, ο'ιά τις ποταμός κατα-
πλημμυρών της γης, και ύφ' εαυτφ τα πάντα ποιούμενος1
άπε'βη δε πάλιν εις την εαυτού, πλείστην τε όσην και ανα•
ρίθμητον αιχμαλωσίαν επισυρόμενος. ιο
Οταν τοίνυν καταφρονώμεν θεοΰ, αύτο\ καθ' εαυτών τας
άντικειμενας δυνάμεις εύρήσομεν, ώς εν θορυβώ γενέσθαι και
\) λύπαις τρόπον τινά διαρπαζομενους παρ αυτών και ώς (ξ
ανάγκης υποπίπτοντας εις δουλοπρεπή θητείαν. έσονται γαρ
καθ ημών ώς άμαχον ΰδωρ κατασύρον εϊς ολεθρον και ι(
Εβ. χΐϋί. καταπόντιζαν είς άπώλειαν. " Ποταμοί δε ημάς οΰ συγ-
Ρβ,ίχνϋϊ. " κλείσουσι,' κατά το γεγραμμενον, οΰτε μην " καταπίεται
" βυθός, άλλ ούδ' αν καταποντ'ισαι καταιγ\ς" εύαρεστέαι
εθελοντας τω θεώ. τότε γαρ δη τότε τάς τών δαιμονίων
πλεονεξίας άνδρωδώς εκδύναντες, κα\ της εκείνων σκαιότητος η
Ρβ•... ο ολίγα κομιδτ) φροντίσαντες, χαίροντες εροΰμεν " Ει μη οτι
>-3• " Κύριος ην εν ήμιν, είπάτω δη Ισραήλ, ει μη ότι Κύριος
" ην εν ήμιν, εν τφ επαναστήναι ανθρώπους έφ' ημάς, άρα
ΙΒ. 4, 5• " ζώντας αν κατεπιον ημάς" και πάλιν "Χείμαρροι* διήλθερ
Μ V ψυΧ*1 ημών άρα διήλθεν ή ψυχή ημών το ΰδωρ το 25
" ανυποστατον." ει γαρ κα\ εστίν άνυποστατον και τοις
ήμετεραις διανοιαις άνανταγώνιστον της διαβολικής επήρειας

3• κατακαλύπτων Λ. Β. κατακάμπτων (βίο) Εάά. 5• *αι ρπιβ 3β6υιτφΙυπι

βχ Α. 8. ΰφ' ίαυτώ Α. ΰφ' {αυτόν Κάά. 12. ιύρήσομ€ν] -{- και ϋά.
Ι3• οΊαρπαζομίνους Α. Β. οΊαρπαζύμινυι Εάά. υηθβ υποπίπτοντας ()ΐιυ(]ϋβ αά ΰζο-
πίπτοντίί εοιτβχίΐ Μί^ηβ. 15. ΰποσύρον ΝΛεΐ33 ϊη ρ«. 113•
ΐ8. καταποντίσαι Α. Β. Νίΐί. καταπόντισα Έ,άά. Ι<)• >άρ αββυπιρίυπι
βχ Νίΐς. δαιμόνων Νίΐί. 20. ϊκδίνοντίί ΝίΙ<. σκολιόι-ι/τοι Β. ίιινίΐο Νϊκ.
22-25• Α8811Πΐρΐ3 ίΐπάτω — ήμιν «χ Β. (V τω — (φ' ήμάΐ βΐ άρα διήλθΐ* ή ψτχ7
ήμων εχ Α. Β. 27. άνταγώνιστον (βίε) Εάϋ. αηΐβ Μί^ηε. δίαΐίιη τηι
οω. Α. διαβολικαΐί ϊπηρίίαΐ! (βίο) Α.

Χ
 νίϋ. 9, ίο. ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. IV. 517

το ύδωρ, τουτέστιν, ο διά παθών έπικλυσμός, άλλ' εν

Χριστώ δυνησομεθα. παρελευσόμεθα γαρ οιά τίνα χείμαρ-
ρον της εκείνου δυστροπίας την έφοδον.

Και εσται εν έκείνΗ τη ήμερα λέτει Κύριος ό Θεός, και δύσεται 9

5 ό Ηλιος μεσΗμβρίαε, και συσκοτάσει έπϊ τΩε γΑο εν Ημέρα τό ά
φώς• και μεταστρέψω τάε έορτάε υμών εις πένθος, και πάσας ίο
τάς ώδάς υμών είε θρΗνον, και άναβιβώ έπί πάσαν όσφϋν
οάκκον, και έπί πάσαν κεφαλΗν φαλάκρωμα, και θΗσομαι τον
Ιακώβ ώς πένθος άταπΗτοΟ, και τους μετ αυτού ώε ήμέραν
ίο όδύνΗς.

Διττην ώδίνει ταυτι την διάνοιαν. εθος γαρ άείπως τοις

άγίοις προφηταις έπί τέλει μάλιστα τών Ιδίων λόγων μεμ- ο
νησθαι Χρίστου, και του κατ αυτόν μυστηρίου ποιεϊσθαι
την άφηγησιν, άσαφείαις ετι κατεσκιασμένην. φέρε το'ινυν,
τ5 επ αμφω βλέποντες, τα εικότα λεγωμεν. έκθησομεθα δε
πρώτον τα. τοις είρημένοις ακόλουθα, ε'ιθ' ούτως εϊς έζηγησιν
την περ\ Χρίστου τον τών ειρημένων μεθαρμόσομεν νουν.
κατ έκείνψ δη οιιν την ήμεραν, καθ ην αν η συντέλεια κατά 8,1Ρ™
πάσης της Σαμαρειτών οιχησεται γης ώς Αιγύπτου ποταμός,
2 ο απάντων, ώς έπος ειπείν, τών οικουντων αύτην δεινός κα\& 330 Α.
βαθύς κατασκεδασθησεται σκότος, καταουομένου τρόπον τινά
του ηλίου, και τούτο μεσημβρίας. κα\ ου δηπου φαμεν, οτι
κατέόυ κατά τό άληθες του ηλίου το φως, αλλά γέγονεν ώς
σκότος τοις την Σαμάρειαν οικοΰσιν η εκ του πολέμου συμ-
25 φορά. καταθολοϊ γαρ τον νουν πολλή και υπερμεγέθης,

4- Ηββο ό Θ»ΟΓ κα5 3θοβδ8βπιηΙ βχ Α. Β. (ΑΙεχ. XII ) ίηνίΐο Ρ. (22. α].)

5• μεσημβρία Α. ί'πί τή( γή{ ΟΠ). Ρ. Εϋιΐ. (233•) 7- τογ ΟΠΟ. Ειΐά. (68.)
θρήνου! Ρ. Κιΐύ. (42. 86 πψ.) άναβιβω] αναβιβάσω Ρ. Ε(1(1. (86.) 8. τον
Ίακωβ Α. Β. (240.) οί. ίηίπ» 33^ ε• ε°ηΐΓίι Ά3%• ϊηΐΐ. αϋτον ΕΗιΙ. οιιιη οιιιιιίΐιιι* ΓβΓβ
Οοίΐίπβυί ΡΗΓβοηίίΒηίβ. 9• ωι *"•] "Γ (24°•) <^• ίηίϊ& 336 ο. 33$ ''•
13• Χριστού Α. θίοΟ \'α\ι\. 14. κιιτισκίΐασμίνην Α. ΐ8. αν ηιιι. Β.
22. μισημβρίαί Β. «V μισημβρία Κΐΐΐ). τούτον (ρΓΟ τούτο (V) μίσημβρία (βίε) Α. οί.
βυρτα. 25• πολϋ Λ.
 518 Β. ΟΥΚΙ^Ι^Ι Α^ΕΧΑΝϋΚ. νϋΐ. ο, ίο.

Οταν αϊρηται, λύπη, και σκότιζα καρδίαν τα παρ ελπίδα τε

και άδοκητως συμβαίνοντα, και των σκνθρωπών η δριμυτης
άχλυν ο'ιά τίνα και Όμίχλην ταΐς των παθόντων καρδιαις
ο ενεργαζεται.
Ούκούν οφονται σκότος, φησι, καν ει μίσημβριζοι τυχόν 5
ό ήλιος, οι δι δη πάλαι λαμπρώς εορτάζοντες, χορδαΐς τε
και λυραις και τοις των ασμάτων λιγυρωτεροις άε\ προσ-
χρωμενοι, των μεν τοιούτων άφεξονται σπουδασματων,
κατοιμώξουσι δε μάλλον, καΙ μελετην ποιησονται τας εις
ορϊ,νον ώαΑς, και το των πενθούντων άναλήψονται σχήμα, ίο
(ΓΑκκον τε φημι κα\ φΑλά,κρωμΑ. άτιμοποιον δε σφοδρά
καταψιλούσθαι την κεφαλήν. κα\ γοΰν ό θεσπέσιος Ιωβ
ΗιοΒ ΐ. άπεκείρατο την κομην των τέκνων άπολωλοτων. ποιησομαι
ο δβ φησι τον Ίακωβ ώς πίώος άγΑπητου, τουτέστιν, ούτως
επ αΰτω στυγνάσουσιν οϊ Ίδόντες αυτόν, ώσανΐΊ και μητηρ 1 5
η πατήρ έφ' έν\ κα\ άγΑπητώ κειμενω τε'κνω' και τους μεν
Αυτού δε εις ήμερΑν όαύνης, τουτέστιν, οι εκ γειτόνων Ιούδας
και Βενιαμϊν, οι ομού τω 'Έ,φραϊμ ε'ιδώλοις λελατρευκότες,
και μετ αυτού γεγονοτες κατά τούτον δηλονότι τον τρόπον,
ώς ημεραν έχοντες οδύνης, και ως εν ώδϊσι γεγονότες εύρε- »
(1 θησονται' εν ώδϊσι δε φημι ταΐς εκ δειματων κα\ λύπης και
πόνων. καταδηώσας γαρ την Σαμάρειαν ό Έεναχτ)ρε)μ,
4 Κβ?• πάσας ειλεν αυτών τάς πόλεις, είτα πέμπει 'Ραψάκην έκ
χνίΐί. Ι ί .
II). Ι7ι Ααχεις εις Ιερουσαλήμ, ος επηπείλησε τα δεινά τοις εν τω
τειχει. συνεοραυσε οε ούτως εις ακηοιαν τους εν τοις ιερό- *3
σολυμοις, ως αύτίκα δη μάλα τοΐς εν "Σαμάρεια συνδιόλ-
λυσθαι προσδοκάν. τότε δη τότε βαρυθυμησας άγαν και ό
βασιλεύς Εζεκίας, πέμπει τινά προς τον προφητην Ησαΐας
κχνϋ3• λέγων " Ήμε'ρα θλίψεως και όνειδισμοΰ και ελεγμοΰ και

Ι. άνταναψίίται ρΓΟ όταν αίρηται Α. 5• μιοημβμίζοι Β. μισημβμιζτ) Ειΐϋ.

"• λιγνρωτάτοι: Κ(1(1. ϊπνϊΐϊβ Λ. Β. 12. γοΰν οιη. Α. δΐ&Ιίιη Ιωβϋ ό
θισπίσιοϊ αββιιιηρία εχ Β. τού θισπισίον Λ. ι6. και ρπιικ 388ΐιπιρΙιι:ιι ει Β.
17- αυτών Λ. «ϊ] ώϊ β βιιο Μί^ηε («γ 24°•) Ίού&α ΈΔα. ίηνίϋβ Α. Β. ιν "•
τούτ<ρ δηλονότι τφ τμι'ητω ίίιΐ. 24- Λάχ«Μ Α. Λάχη! Ειΐά. 25• *■«•
ιΐεεβΐ ίη Ε(]<]. 28. Ηαβο τον προφητην αββαιηρία εχ Α.Β.
 νΐϋ. 9, ίο. ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. IV. 519

" οργής ή σήμερον ημέρα, οτι ηκει ή ώδ\ν τη τικτούση, β

" Ισχυν δε ουκ έχει του τεκεΐν." ούκοΰν ήμίρ&ν οδύνης τους
ως εξ ώδϊνος πόνους και βαρυθυμίας φησί. γεγόνασι τοίνυν
εν τιμίρα. οαυνης, άπολεσθαι προσδοκήσαντες οι εν τοις Ίερο-
5 σολυμοις, οι μετά του 'ΙΖφραϊμ γεγονότες κατά γε φημι τον
της ειδωλολατρείας τρόπον.
Καϊ ταυτι μεν εφην ώς εοικότα τε και πρέποντα τοις
τοτηνικαδε παροτρύνουσιν έφ' έαυτοΐς τον των όλων Δίσπο-
την. εφαρμόσαι δ' αν τις ούδεν ήττον αυτά και τοΐς εις
το αυτόν δεδνσσεβηκόσι τον Εμμανουήλ, κατά τον της εναν-& 337 Α.
θρωπήσεως χρόνον. αυτο\ γάρ εισιν " οι εκτρίβοντες εις το ^η
" πρωί πένητα," τουτέστιν, οι άποσπουδάζοντες μεν το
εννομως ελεσθαι βιοϋν, εφ' έτερω δε ούδενΐ προϊόντες που
τάχα, η το καταφθεΐραι το δίκαιον, και δι ονδενος ποιεϊσθαι
1 5 τολμαν το ταϊς θείαις εντολαΐς ευ μαλα διωρισμενον και
πλεονεκτεΐν ασχέτως ους αν ελοιντο των ασθενέστερων, αυ
τό), δ' αν ειεν οι " λέγοντες ΪΙότε διελεύσεται ό μην, καϊ 8υΡΓΛ
" εμπολησαιμεν' και τά σάββατα κα\ άνοίξομεν θησαυρούς 1>
" τοΰ ποιήσαι μικρόν μετρον καϊ του μεγαλΰναι στάθμιον
λο " καχ ποιήσαι ζυγον άδικον." οτι γάρ ερασιχρήματοί τε καΐ
αισχροκερδείς ήσαν άγαν οι γραμματείς τε και οι Φαρισαΐοι,
κατά πολλούς αν ε'ιδείημεν τρόπους, τοΐς εύαγγελικοΐς συγ-
γράμμασι τον νουν επερείδοντες. άμείνους μεν γάρ όράσθαι
λημμάτων αισχρών, καϊ φιλοκερδίας άπασης άπηλλαχθαι
2 5 φίλίΐν της κατά θεον επιεικείας τους εραστάς συνεβούλευεν
ό Χρίστος, προντρεπε δε καϊ επ\ το ετι μείζον Ιεναι, κα\ τοΐς
δεομενοις επαρκεΐν και διανεμειν τα οντά. αλλά τι φησιν
Ό Έ,ύαγγελιστης ; " Ηκουον δε ταντα και οι γραμματείς και 8• ,^"0•
" οι Φαρισαΐοι φιλάργυροι οντες, κα\ εζεμυκτήριζον αΰτον. ο
3. ώδίι/οΓ τους ί'£ οδύνης ίην. οπϋηθ Β. ώϊ ηκΜίπιρΙιίΓη εχ Λ. 4- άπολί'σαι
Κι1(1. τοίι (ΙεεβΙ ίη Κάά. 5• ",τα τοϋ~\ Μ,Γ* "ντον \\ά. 9• *Φ"ρ-
μόσαψ ϋ(1. Ι4• τι ρΐΌ ή Λ. το μηιικ] τω Μίκιιβ. το :ι1ΐ. Α. Η. τον Ϋ.ΛΛ.
ίι' ΟΠ1. Α. ΐ8-20. ίμττολήσαιμίν {βμπο\ήσα>μιν Α.) και τά— ζνγον ηθικοί/ Α. Β.
τά (ξή( Κ(Ι(1. 19- το ρτο τον ιιΐι. (1ιί(•) Α. 21. τ< ϋκκιιιηρίιιιη εχ Α.
26. προυτρίπίται ( = προΰτριπί τί) ρΓΟ προϋτρινί 8« Α. 28. ταϋτα Α.
αυτοί Β. αυτά Κιΐιϊ. 8ΐ;ιΙπιι καϊ βίβυιηρΙυΐΉ εχ Α.
 520 Β. ϋΥΚΙΙ,υ ΑΕΕΧΑΝϋΒ, νίϋ. 9» Ι0-

8υρι•α ούκοΰν κα\ περί αυτών εικότως αν λεγοιτο " Όμνυα Κύριος
" καθ' ύπερηφανίας Ιακώβ ει επιλησθήσεται εις νΐκος τα
" έργα υμών." υπεροψία γαρ αληθώς, το καΐ θείων αυτού;
αλογήσαι νομών, και το ετι τούτου φορτικωτερον, και αυτω
λοιπόν εμπαροινησαι τώ Χριστώ, ταύτητοι λοιπόν ουδέ εις 5
Λ. 8. λήθην αυτών αποδημήσει τα πλημμελήματα" συντέλεια δε
ωσπερ επαναβεβηκεν επ' αυτούς, καϊ ώς πλημμύρων ποτα-
ά μος ό ' Ρωμαίων πόλεμος, επειδή δε σταυρώ παρεδοσαν τον
των όλων Αεσπότην, εδυ μεν ό ήλιος επ' αυτούς, συνεσκοτασί
χχνίί < καί το Ψως• Υ*Υ°νε γαρ " σκότος απο ώρας έκτης εως ίο
" ώρας εννάτης." καί τούτο τοις Ίουδαίοις το σημεΐον ψ
εναργές του κατασκοτισθήναι νοητώς τας των σταυρωσαν-
Βοπι. χι. των ψυχας. « ΥΙώρωσις γαρ απο μέρους γίγονε τω Ισραήλ
2 Οογ. κα\ ωί ό θεσπέσιος γράφει Παύλος " Αχρι σήμερον ηνικα
" άναγινώσκηται Μωυσής, κάλυμμα επϊ την καρδίαν αυτών η
" κεΐται." επηράτο δε αϋτοϊς κα\ ό μακάριος Δαυε\δ, εκ φιλο-
Ρβ.ίχτϊϋ. θειας ούτω λέγων " Σκοτισθητωσαν οι οφθαλμοί αυτών τον
β " μη βλεπειν, καϊ τον νώτον αυτών διαπαντος σύγκαμψον.
οτι δε και τεθρηνηκασι μετατιθεντες ωσπερ τα,ς εορτας ικ
κατηφειαν, σαφές αν γένοιτο και αυτού λέγοντος τού Χρίστου ,0
τάΐς κλαιουσαις επ αυτω γυναιζιν άποφερομενω λοιπόν εττι
8. Ιλιο. τον σταυμόν " θυγατε'ρες Ιερουσαλήμ, μη κλαίετε επ' εμε,
κλαιετε όε εφ υμάς και επι τα τέκνα υμών. τεθρηνηκασι
γαρ τή τε πολει και αύτω τω θείω συνδιολλύμεναι ναώ, και
καταπιμπράντων τα πάντα ' Ρωμαίων, θέτομαι το'ινυν φησ\νΚ
338 Α. & α,υτον' δήλον δε οτι τον Εμμανουήλ" ώς πένθος Αγαπίου

2. καθ' [κατά Α. β.1 ΰπ(ρηφανία{ Α. Β. Ι), κατά νπιρηφάνονς Ε(3(1. 4• "*"

των Α. 6. απο8ημήσ(ΐ Ι). άποδημ£Ϊ Β. Έιάά. άπονιμιι Α. }. *■*
ρΓο ίπ' Β. ο. «*υ Ρ» Α. Νίΐί. ίη Ρβ. Ιχνϋί. 24. ΐ&ννιν Β. Ν&. ϊη 8. Ι,αα.
ΊΖάά. ϊπ αϋτοια Β. Ο. ϊπ αΰτοΪ! Α. Νίΐί. ίη 8. Ιλιο. Εά"(1. αΰτο'α ΝίΚ. ίη Ρβ.
II. το οπι. Β. ΝίΙ<. ίη 8. ίυο. 1ΐ£ΐΙ>βΙ Α. ην δβδυπιρΙιίΓη εχ Α.Β. Ν&. ίη 8. Ιλο.
15- άναγινώσκηται Α. άναγινώσκιται Β. ΚιΙιΙ. ΐ6. ϊπαμάται Νίκ. ίη
8.1,110. Η αεο ό μακάριοι αοθ695θπιηΙ βχ Α.Β. ι8. σνγκ•ιμψον Α.Β.
σύγκυψον ΐ,άά. 2ο. τον ΟΠΙ. Β. 22. ότ' ϊμϊ Ι), ϊπ €/»οϊ Α.Β.
Κ«1(1. 24. Τ( οιη. Α. συνοΊο\\νμ(νηι Β. 8ΐ»ΐίιη ι>ίώ Α. καί βΐί.
αββιιπιρΙυηΊ εχ Α. 25- καταπιμπράντων Α. κατιμπιπρώντων Β.
καταπιμπρώντων Εάά. Αθδΐιπη>ΐ3 φησ'ιν εχ Α. Ι), δί εχ Α.Β. 5.
 νηϊ. ιι, 12. ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. IV. 521

χα) τους μετ' Λυτού ως τ,μίραν οθόνης, σταυρωθεντα γαρ τον

Ιησονν επενθησαν οι πεπιστευκότες, γύναια δε κατοιμώζοντα
μακρόθεν εϊστηκει, Μαριά τε ή Μαγδαληνή καΐ Μαρία πάλιν 8•Μλγ°•
η Ιάκωβου και τίνα δε ετεραι συν αύταϊς" και αύτη δε
5 η κτισις τον εαυτής εττενθει Δεσπότην. ο μεν γαρ ήλιος
εσκοτίζετο, διερρηγνυντο δε κα\ πετραι, και αύτος δε ο ναός
το των πενθούντων επληρωσε σχήμα, περιρρηγνυμενου του 8.Μ»Μπ.
καταπετασματος " άπο άνωθεν (ως κάτω." και τι τοιούτον
ύπεσημαινεν ημίν ό θεό? δια φωνής Ήσαΐου λίγων " Και Ι) Ε8• '• 3•
ίο " ςνδυσω τον οϋρανον σκότος, καϊ. θησω σακκον το περι-
" βόλαιον αΰτοΰ." γε'γονε το'ινυν το επ' αύτω πένθος ως
αγαπητού, τεθεινται δε και οι μετ αυτόν, τουτέστιν οι μα-
θηταΊ, ίΐς ημέραν οαυη\ς. ότι γάρ κα\ αύτο\ τεθρηνηκασι,
πώς εστίν άμφιβάλλειν ; εν όδύναις γαρ ούσιν άπηγγελον
1 5 αϊ γυναίκες την άνάστασιν του Χρίστου" τότε δη τότε και
άνανεΰσαντες μόλις, έτρεχαν επι το μνημεΐον. και τάχα που
προς ταυτασι τάς την άνάστασιν εύαγγελιζομενας γυναίκας
ό προφήτης φησιν Ήσαιας εν πνεύματι " Τυναΐκες ερχό- ΕίΧχνι'•
" μεναι άπο θέας, δεΰτε' ού γάρ λαός εστί σύνεσιν έχων" ό ο
2ο των Ιουδαίων δηλονότι" " δίά τούτο ού μη οίκτειρηστ) αύ-
" τοις ό ποιησας αυτούς, καϊ ό πλασας αυτούς ού μη
" ελεηστ}" φησίν.

"Ιδού Ημέραι έρχονται, λέΓει Κύριος, και έΕαττοστελώ λιμόν επί 1 1

ΤΗν την, ού λιμόν άρτου ουδέ δίψαν ΰδατοο, άλλα λιμόν τοΰ
25 άκοΟσαι λύΓον Κυρίου, και σαλευθΗσονται ύδατα εωο θαλάσσΗΟ, ΐ3

3• Ηδεε Μαρία τι—σνν ανταΐς αεεεββεηιηΐ εχ Α.Β. 4• V ΟΒΒ. Α.

Κ. π*νθι~ι\). 6. κα\ ρπυβ ΒΜΟΠίρΙΐΙΐη εχ Α.Β. ΙΟ. πκι',τος Π5ΚΐιιηρΙιιιη οχ Λ.
Λίκ. ίη δ. Ιλιο. <1εεβΙ ίη Β. 14. άμφιβαλιϊν Α. 15- Ηοε τάη αΐΐ.
αβϊΐιπιρίιιιη εχ Α.Β. ίη. ταντας Α. ι8. Ηοε προφήτης
αϊϋΐιιημίυιη εχ Α.Β. δίαΐίπι φησιν Ησαΐας Ιιυο οπίίηο Β. 2θ. οΐκτιι-
ρήσα Α. 21. Ηαεο και ό πλάσας—ίλιήση φησίν αεεεββεηιηΐ εχ Β. ον
μή ϊλίήσα φησί Α. 24• άρτον Α.Β. (ΑΙεχ. XII.) άρτων Κιΐιΐ. (ΥίΐΙ.
XII βαρΓΟβετ.) 25- άκονσαϊ] + τον Εάά. (ν»1.) σαλινθήσιται Υ.
(Αΐβχ.) ύδατα] + «τά θαλάσσης Ρ. Εάά. (XII.) [από της θαλάσσης ν»1.] ΙΐαβΟ
νεΛ» οπι. Α.Β. (ΑΙεχ.)
νοι.. Ι. 3 χ
 522 Β. ΟΥΚΙΙ^Ι Α1.ΕΧΑΝΌΕ. νϋΐ. 1 1, ία.

και άπό βορρά εωο ανατολών περιδραμοΰνται ζΗτοΰντεο τον

(1 λοΓον του Κυρίου, και οΰ μ» εΰρωσιν.

Εβ. ϊχνί. Υεγραπται " Κύριε, εν θλίψει εμνησθημεν σου, εν θλίψει

" μικρά, η παιδεία σου ημΐν." άριστον δε ότι το χρη^ια εστί
και όνησιφόρον αληθώς την θλίψιν εϊδως και ό θεσπέσιος ί
Ρδ,οχνυ. Δακειδ, ποτέ μεν εφασκεν " Έν θλίψει επεκαλεσάμην τον
ΙΚ " Κύριον," οτε δε αυ " Αγαθόν μοι οτι εταπείνωσάς με,
όπως αν μασώ τα δικαιώματα σου. σωφρονεστερους
γαρ ημάς άποτελοΰσιν αϊ θλίψεις, και των της ραθυμίας
ο εξελκουσι βρόχων, της επιεικείας τους τρόπους άγαπαν η
άναπείθουσαι, και τον απήνη και δυσηνιον ως ε£ ανάγκης
καΐ φόβου τοις της όσιοτητος κάΊ υπακοής υποφε'ρουσαι
ζυγοΐς.
Καταδτ/ωθείσης δη οδν της "Σαμάρειας, φησϊ, και κατεμ-
πιπρώντος τας πόλεις του Βαβυλωνίου, καν εϊ ελοιντοΐί
μαθεΐν τοτηνικάδε τίνες τι το θέλημα του θεοΰ, και τι
δρώντες η λέγοντες της παρ αΰτοΰ τεΰζονται φειδονς, ιν
339 Α. α εζω φεροιντο της όργης, ουκ εσται, φησιν, ο διδάσκων.
λιμον γαρ εποίσω των πάρα. θεοΰ λόγων αυτοις, ως μηδενα
παντελώς εύρεθηναι προφητην, καν ει εκ δυσμών τρεχοιενι-
εις ηώ, καν ει εκ μεσημβρίας επ\ τα βόρεια, τούτω παρα-
πλησιον εστί το ε'ιρημενον πάρα θεοΰ προς τον μακαριον
Εζβ1<. ω. Ιεζεκιήλ " Και την γλώσσάν σου συνδησω και άποκωφω-
" θηση, και ουκ εστ) αύτοΐς εις άνδρα ελέγχοντα, οτι οίκος
" παραπικραίνων εστίν." οϊ γαρ άπαξ τον πάρα θεοΰ 2-,
διαπτύσαντες λόγον, ούδ' αν εϊ εκοντες ετι βουλοιντο, λαβείν
1) εχοιεν αν ε'ικότως. ΰ^Άτα δε ο-αλευόμενά φησι την των
Ιουδαίων άμετρητον πληθυν, ως εν θορύβοις γεγενημενην,

2. τον «ίδΐιπιρίιιπι εχ Α. οπα. Ρ. Εάά. (XII.) 5• *<" *!*• βββυπιρίιιπι

βχ Α.Β. 7• "•* Β. 'Γ0Τ' Εά(1. 9• Ρ9•^υ/•"'αΓ] αμαρτία! Β. ίηνίΐο
Νίΐί. ίη Ρ3. εχνϊϋ. 12. τω—ζυγό Νϋε. Ι4• δ>7 Λββαπιρίαιιι εχ Α.
κατιμπιπρωντοί Β. καταπιμπράντοι ΈΑά. 21. «ί Π8ίαιπρΙαιη βχ Α.Β. Ο-
δίαΐϊαι <ω 0. 22. Ηαεε τον μακαριον αββαπαρία «χ Α.Β. υ,
23. άποκωφωθ(ίσΐ) 1'ΜίΙ.
 νίϋ. ι3, ΐ4• ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. IV. 523

και τοις εν θαλασσή κύμασι προσεοικυΐαν λοιπόν, α ταΐς

τών άνεμων εμβολαΐς διαριπτεΐται πανταχη.
Και καθ' έτερον δε τρόπον, σταυρωθεντος Ύ%.ριστοΰ, λιμον
εσχτ/κασι των πάρα θεού λόγων οι ταλανες Ιουδαίοι, ου
5 γαρ εστίν ετι παρ αύτοϊς προφήτης, ού διδάσκαλος ακριβής
της Μωυσαϊκης ιστορίας το πάχος άπολεπτύνειν ειδως, και τα
τοις γραμμασι κεχωσμενα διατρανοΰν μυστήρια, ου προσ- ο
ηκαντο γαρ λέγοντα τον Χριστόν " Έγώ ε'ιμι Ό άρτος της 8. .Ιοίΐη.
" ζωής, ό εκ του ουρανού καταβάς, και ζωην διδους τω 33•
ίο ** κοσμώ. ηκουον δε ταυτητοι και πάλαι λέγοντος αυτοΰ
δια φωνής Ήσαίου " Ιδού οι δουλεύοντες μοι φάγονται, Εβ. ίχν.
" ύμεΐς δε πεινάσετε" ιδού οι δουλεύοντες μοι πίονται, ύμεΐς
" & διψήσετε." καϊ γάρ εστίν άληθες ως " Ούκ αν λιμό- Ρ"»• χ•
** κτονηστ) ποτέ Κύριος ψυχην δικαίου, ζωην δε ασεβών
1 5 " ανατρέψει," τον θείον αύτοΐς ού καθιε\ς λόγον τον άπο-
τρεφοντα τον νουν εις εφεσιν αρετής, ως γαρ αύτος εϊρηκεν &
ο Ζωτηρ Όυκ επ αρτω μονω ζήσεται ανσρωπος, αλλ ιν. 4•
" επί παντι ρηματι εκπορευομενω δια στόματος θεού."

Έν τη Ημέρα έκείνΗ έκλείψουσιν αϊ παρθένοι αϊ καλαί και οι 13

2ο νεανίσκοι έν δίψει, οί όμνύοντεε κατά του ίλασμοΟ Σαμαρείαε 14
και οί λέΓοντεε Ζη ό θεόε σου Δαν και ^η ό θεόε σου ΒΗρσαβεέ,
και πεσοΰνται και ού μ» άναστώσιν ετι.

Έμφασιν μεν ό λόγος έχει του διαρπασθησεσθαι παρ

εχθρών υιούς τε αυτών κα\ θυγατέρας" τούτο γαρ α,Ί παρβινοι
25 κλι ο* νεανίσκοι σημαίνουσι, μάλιστα γαρ της τοιαύτης β

Ι. προσεοικυΐαν Β. προσιοικίναι Κίΐιΐ. 2. διαπίπτιι (βίο) Α. δίαΐίπι

πανταχού Εάά. ίηνίΐίδ Λ. Β. 3- δ* 0Ιη• Β. 6. 4• °"8« Εάά.
ΐηνίΐτβ Α. Β. Ι). 5• ίο•"» ββκιιπιμίιιπι εχ Β. 7. διακιχωσμίνα Εάά.
ϊηνϊΐίβ Α. Β. ίο. ίί Λ. δη Εάά. πάλαι Α. πάλιν Εάά. 13- διψή-
σ«Τί Α. Β. (ν»1.) οΊψησισθι Εάά. (ΛΙεχ.) 14. δικαίου Β. (23. 31.) οΓ.
911Ι)Γα 211 β. δικαίαν Α. Εάά. 15- αυτοΰ ρΓΟ ούτοΐϊ οϋ Β. 2ο. οΐψι;
Ε«Ιά. (Οο.) 2ΐ. οί οτη. Γ. Εάά. (22. αϊ.) β αΐΐ. οιη. Ρ. Εάά. (Ου.)
22. οΰκίτι Ρ. (23, 42> 86 Π)£. Ιϋ8.)
3X2
 524 Β. ΟΥΚΙΕΙ,Ι ΛΙ,ΕΧΑΝϋΚ. νϋΐ. 13, ΐ4•
■ηλικίας άπηρτημενους εύρήσομεν τους αποκόμιζαν ειωθοτας
εις αίχμαλωσίαν. εοικε δε τι και έτερον ήμΐν ό λόγος των
κεκρυμμενων ύποδηλοΰν. παρθένοι τίνες ήσαν τοις των ειδώ
λων τεμενεσιν ενιζήσασαι, και συν αύταϊς μειρακια ήγουν
παίδες άνηβοι, δι ων εδόκουν ο'ι περιεργότεροι περί γοητείας $
τα πάρα των δαιμονίων διδασκεσθαι' ως γαρ επ αχραντοις
340 Α. & σωμασι καλούντες αυτά, τοις άπορρήτοις ψιθυρισμοΐς άπο-
λογεΐσθαι παρεσκεύαζον. φασι δε καχ εις δεΰρό τινας άν-
οσιουργεΐν εθελοντας κατά τον ίσον εκείνοις μαντευεσθαι
τρόπον, οτι τοίνυν ελλείψει τω Ισραήλ, ουχί μονοί ό πάρα ίο
θεοΰ δια προφητών άγιων χρήσιμος τε και αναγκαίος εις
επανόρθωσιν λόγος, αλλά γάρ κα\ αυτός ό πάρα των ψευ-
δομαντεων ήτοι δαιμονίων, ον διά παρθένων καί παίδων
εποιοΰντο προς τινας, ύπεμφαίνει λέγων Εν τυ\ ήμερα. έ*α»;
ο εκλειψουο-ιν αϊ παρθένοι αί καλαί. οιονεί γάρ πως• φησί ΐί
Έυναπολοΰνται τοις άλλοις όμοΰ και αί καλαι σου παφίηι.
κατειρωνεύεται δε ό λόγος καί τοις κορίοις όμοΰ τά τταιδάρια
τα ομνύοντα κατά τον ιλατμου Σαμάρειας . εθος γαρ ην ισακ
εκείνοις όρκίους ποιεΐσθαι φιλεΐν τους εν Έαμαρεία θεούς ήτοι
τας δαμαλεις, καί πλατύ που τάχα καταμειδιώντες θεοΰ, τα™
αύτοΰ τοις γλυπτόίς άνήπτον λέγοντες Ζ») ό θεός (του Δα»
και ζί ό θεός του Βηρ<ταβεε. πόλεις δε αύται της Ιουδαίας,
επ αύταΐς κείμεναι ταϊς εσχατιαϊς της χώρας, και οίον όρί-
ο ζουσαι το μετρον της γης εκ νότου προς θάλασσαν. Ομοιοι•
ούν ώσεί λεγοιεν οι ομνύοντες τυχόν Ζν\ της Ιουδαίων γης ο -'5
θεός, τουτέστιν ό μόσχος" διά γάρ των περάτων τά μέσα
περιλαμβάνεται, κα\ ή τοΰ παντός υφαίνεται δήλωσις. εκλει-
■ψειν γεμήν εν ίίψει φησί τάς παρθένους και τους νεανίτκους,
ουκ ετι χορηγομενους τάς τών δαιμονίων ψευδοεπείας, διά το

•
3. κπΐ Α5$ιΐ[ηι>1ϋΐη εχ Λ.Η. Ι). 6. δαιμόνων Ι). 13. ψ•ίΐίο-
μαντίων £(1(1. ι6. όμοΰ οιη. Β. καλούσα• ρΓΟ αί κάλαϊ σου (*-κ•) Α.
22. ζη ίΐκκυιιψίιιιη βχ Α.Β. Ι). 23. «Γ αυτά (βϊ•) Ι), ΐσχατιαϊί Β. Ι).
ΐσχάταΐί Α. Ε(1(1. 27. παραλαμβάνονται Β. ΰφαα/τται Α.Β.
νπαινιττ€Γαι Τ&Αά.
 νίϋ. ι3, ΐ4• ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. IV. 525

και αυτούς έργον γενέσθαι χάρος αλλοφύλων, η ξίφει

πεσοντας, η την άκλεά και δύσοιστον άνατλάντας αιχμα-
λωσίαν.
Έταυρωθεντος δε του Χριστού, και δεδυκότος τοις Ίου-
5 δαιοις, ομού τε ηλίω τω κατά. τον κοσμον κα\ φωτι τω ά
αίσθητώ, κα\ της νοητής αύγης και φωτισμού τού δια. ΤΙνεύ-
ματος' ύστερηνται γαρ τού θείου λόγου, και της άνωθεν
παρακλησεως' έκλελοίπασιν αϊ παρ αύτοΐς ποιφίνοι τοις
νεανίο-χοις ομού, τουτέστιν αϊ καλαϊ κα\ ευδόκιμοι ψυχάι, ων
τ ο το μεν άχραντον δια, της παρθένου, το γεμην εύσθενες τε
και άλκιμωτατον δια. τού νεανίο-χου σημαίνεται, τις γαρ
άγιος εν αύτοΐς, ούδεν τελειούν Ισχύοντος τού νόμου, ούτε
μην άρκούντος αύτοΐς εις δικαιοσύνην ; πάρα τ'ινι δε αυτών ο
ευρωστία πνευματική και εύσθενης αν γένοιτο νους, οτε μη
1 5 εγνωκασι της ευαγγελικής πολιτείας τα λαμπρά κατορθώ -
ματα ; η γαρ ούχϊ νωθρό), πάντες κα\ εν άμαρτίαις και
παρειμενοι τον νουν ; είτα πώς τούτο άμφίβολον ; ίκλε-
λοίπασι δη ουν εν ί$ϊ•ψε<, εϊρηται δε ουκ αύτοΐς τό " Άντλη- Ψ*" χύ"
σατε ύδωρ μετ' ευφροσύνης εκ τών πηγών τού σωτηρίου."
2 ο άλλα. γάρ κα\ " ενετείλατο ταΐς νεφελαις τού μη βρεξαι εις Λ. ν. 6.
" αυτούς ύετόν," ότι μηδέ αύτώ γεγόνασιν υπήκοοι τω
Χριστώ διακεκραγότι τε και λεγοντι " Ει τις δίψα, ερχεσθω α 341 Α.
,ί^ \\ /»» \ \ ' Α\ ι \ / 8. .Ιο.ΊΠ.
προς με και πινετω. καταλελοιποτες οε αυτόν, καίτοι νϋ. 37•
" πηγην οντά ζωής, ωρυξαν λάκκους συντετριμμένους οι ού ^"'
25 " δυνησονται ύδωρ συνεχειν." προσεσχηκασι γάρ δίδασκα- Ε*• χχίχ.
λίαις εντάλμασιν ανθρώπων, α ποτίζειν ουκ οίδεν εις ζωην, Μ»'«ΐι.
ζν. α.
ούτε μην συνεχειν τους κεχρημενους εις σωτηριαν.

5• τά ρΓΟ τ« Α. 6. δια] 4" τοϋ Α. 7• νστίρηνταί γαρ Α .

ΐστίρηνται γαρ Β. ΐστίρηνται. και γαρ Κιΐιΐ. ΙΟ. παρθΐνον Α.Β.
ιταρθινίας Υ.άΛ. II. δια] κα\ δια Α. 13. ονϋν Α. ον&ίνα Β. Ε(](1.
Ι,•;. παραηιΐΉ (βίε) ρΓΟ παρά τίνι Α. ι6. και ιιΐΐ. ίΐβκιιιηρίιιιη εχ Α.Β.
1 8. 'ΑττΧήσατί Α.Β. βιιρι-α 271 β• 'η 8. .Ιοβη. ι8ί β. ί. (ναι.) Άντ\ήσιτ< ΕάΑ.
(ίίαρίι. 149 β• Β Ι'λγκοπ». εϊί. (Αΐβχ. 23 3'•) •9• Μ<τ' *νφροσννητ
άεβυηΐ ίη Εάά. των πηγών] της πηγής Κ(1(1. 20. «ίϊ Α. ϊπ' Κ(1(1. (41•)
22. Ηαεε τ« και λί'γοιτι ββκιιπιρίιι βζ Α.Β. 25• διδασκαλίας] + κα»
ΑυΙκΓίαι.
 526 Β. ΟΥΚΙΙΙΛ ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. ϊχ. ι.

Κεφ. &'. Εΐδον τον Κύριον έφεστώτα έπί τοΰ θυσιαστΗρίου και είπε
Πάταεον έπί το θυοιαστΗριον και σεισθΗοεται τά ττρόττυλα,
καϊ διάκοψον εις κεφαλάε πάντων και τούε καταλοίπουε αυτών
έν ρομφαία άποκτενώ.

ΟΙ μακάριοι προφήται τη τον ΤΙνεύματος δαδουχία τονί

της διανοίας φαιδρύνοντες οφθάλμον, ού\ι μονην την των
εσομενων είσδε'χονται γνώσιν, άλλα γαρ καϊ αυτών εσθ'
ο οτε τών πραγμάτων την θίαν ο'ιαπερ εν πινάκι γραφομενψ
όρώντες, αυτοί τε κατατεθηπασι, σννδιακεΐσθαί τε σφισιν
αντοΐς άναπείθουσι τους άκροωμενους, τας τών οράσεων ίο
δυνάμεις διατρανονν ει) μαλα σπουδάζοντες, εφη τοίνυν ό
8ιιρτ» μακάριος Άμώς " Και είπε Κύριος προς με Ηκβί το πέρας
επί τον λαον μου Ισραήλ, ουκ ετι ου μη προσσω του
" παρελθεΐν αύτον, και ολολύζει τά φατνώματα τοΰ ναοΰ εν
" ττ) ήμερα εκείντ), λέγει Κύριος" πολύς ό πεπτωκώς εν παντι >3
" τοπω, επιρρίψω σιωπην." άλλ' ιδού, τεθεαται το προηγ-
α γελμενον κα\ πραγμασιν αυτοΐς ενεργούμενου, ωσπερ έχει
την προαγορευσιν. αυτόν γαρ εφη τον Κυριον ίφκττωτΛ
τεθεάσθαι τώ θύ<ηαο~τ*ιρίω, καϊ οιονεί της καταστροφής άρ-
χομενον, τούτο τε αύτο γενέσθαι προσταττοντα. εφίο-ταται «
δε τω θυοΊαοτίΐρίω θεός, οΰ τιμήν απονέμων ευηθες γαρ
το τηδε νοίίν είπερ εστί τών άτοπωτατων οιεσθαι τε και
λέγειν, ώς τοις τών εϊδωλων βωμοΐς αιδώ κα\ τιμήν άπονε•
μει θεος' πώς αν ονν ετίμησε το τών δαμάλεων θυσιαστη-
ριον ; έφικττηκει δε μάλλον ώς καθελών και κατοίσων εις *5

Ι. ί'πϊ το θυσιαστηριον Ρ. Ε(1(1. (26.) 2. ϊπ\ ΟΠ). Ρ. Έ,άά. (42•)

θνσιαστήριον Α. Β. (ΑΙεχ. XII.) ϊΚαστήριον Ε(1ά. (V»!. XII τα%.) πρόπνλα Α. Β.
προπύλαια Ρ. Κιΐιΐ. (42, 01, 153•) ''^• 'η,Γη β β1 ΟΙ)ΐΓ3 342 °• 6. οΊανοΐαι]
βΐΊ'ίίμίωρ Κ<1(1. 7• δέχονται ηά. 8. πράζΐων Ί\ά. ρ. σνν-
διατίθισβαι 'ύά. 8ΐ3ΐίπι τί Β. δ« £(1ά. II. σπουδάζοντα Β. ο-κονοα-
ζοντοι (βίο) Α. (ΠΓίΰδοντίΓ Εά(1. 12. μακάριοι] θι'ιοί ύά. 13• λαότ
μου] -+- τον Β. Έάά. (86.) ΐ6. ρίψω Β. (Οο.) «7• ηΊργονμίνην Β.
Ι9• άρχομίνον Α. 20. προστάττοντοί Α. 21. θεοί ΗΟΟβϋβίΙ εχ Α.Β.
23- άπονίμων Α. 24- αν ονν Ιιοο οπίίηρ Α. Β. Ι), των δαμάληχ 1'κπ!.
της δαμάλιωϊ ΑιιΙ). 25- καθιλων] 8ίο εοΓΓβχί 6Χ Β.ΐί. ΚιΙβΙκιΙιΐΓ
καθιλων.
 ίχ. ι. ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. IV. * 527

γην. ταυττρΌΐ μονονουχί κάί άπάρχεσθαι της καταστροφής ο

τω Προφήτη προστεταχε λίγων Υΐάταζον επι το βνο~ια<ΓΤΥΐριον,
και καταδονεισθω φησι τα προπύλαια, και μεθυετω λοιπόν ό
νεώς, ώς αντίκα δή μάλα πεσείσθαι μέλλων, ^ιάκο^ον <5ί κα\
5 ε\ς τας πάντων κεφάλας, τουτέστιν, άπάρχου των εν αύτοΐς
περιφανέστερων, και πλήττε τους προύχοντας, οι κα\ εν τάξει
•κεφαλής τεθεινται τοις άλλοις" άπολοΰνται δε αύτοϊς
άναμίζ οι κατάλοιποι, και ταΐς των προεστηκότων εψονται
συμφοράϊς, έργον και αυτοί γεγονότες ρομφαίας, ομοιον δε α 342 Α.
ίο τούτω κακεΐνο το δια φωνής Ιεζεκιήλ προς τους εξ άνδρας,
οι ηρχοντο μεν άπο της πύλης της βλεπούσης προς βορράν,
γρμενοι δε τους πελεκεις εϊποντο τφ άνδρι τψ τον ποδήρη
διεζωσμενω, προς ους εϊρητο παρά θεοΰ " ΐίορεύεσθε εις την Εζβΐί. ϊχ.
" πολιν οπίσω αύτοΰ, κάί κόπτετε και μη φείσησθε και
1 5 " μη ελεησητε' πρεσβύτερον κάί νεαν'ισκον κα\ νήπια και
" γυναίκας άποκτείνατε εις εζάλειψιν, επ\ δε πάντας εφ' ους
εστί το σημεΐον μη εγγίσητε, κάί άπο των αγίων μου Ι»
αρξασθε." οράς όπως πρωτόλειον εποιεΐτο της οργής
τους προύχοντας, ήτοι τους δοκοΰντας σεπτούς είναι κάί
2 ο άγιους, δια του κάί άνήφθαι τάχα που κάι της ιερουργίας
την δόξαν, ήγουν ετεραις τισιν εκλελαμπρύσθαι τιμαϊς ;
κεφαλαί γαρ ωσπερ οι τοιοίδε των άλλων είσί.
Έυμβεβηκε δε τούτο γενέσθαι και τοις πεπαρωνηκοσιν
εις τον Κύριον ημών Ίησούν τον Χριστον. επειδή γαρ οι
25 δείλαιοι κάί νόμου και προφητών ολίγα πεφροντικοτες ου
παρεδεξαντο τον Χριστον, τέλος οντά νόμου κάί προφητών, ο
άλλα, καίτοι σαφώς ειοοτες ως αυτός εστίν ο κληρονόμος, ΧΧΙ 38>
39•

Ι. κατάρχισθαι Ε(3(1. Ϊηνίίΐ8 Α. Β. 3• καταοΌνιίσθω [ήσθω (δϊο) β.]

φησ'ι Α. Β. 6. κατασασθήσίται Κίΐιΐ. πρόπνΚα ϋά. ίηνίΐίβ Α. Β. Ι). μιΰνίτω Α.1>.
μιθιίτω Εάά. 5• τηΓ] + τ™" "^• 'ηγίι'8 Α.Β.β. 6. προνφανίστίραν Ι),
ίηνίΐο Α. 12. ίΐπον (&\ε) Α. 13- ίζωσμίιχο Έ,ύά. ϊηνίΐο Α. ι'ιρητο Β.
(ΐρψαι Κάά. Ι4• φ(ίσησβ( Α. (ΑΙεχ.) ψη'δίσΛ Είΐίΐ. (ν'βΐ.) ΐ8. όπωί Α.
ότι Υ.άά. ϋργη! Α. αρχής ϋιΐ. 20. κα! ;ι1ΐ. Ε88ΐιιηρΙαιη οχ Α. 22. «φα-
λαί Α. Β. κιιραΚαιον ίίΐΐ. 23. γινίσθαι Οιη. Β. 23, 24. ΑβΒϋΠϊμΙα
κιΓι 6Χ Β. ημών Ίησοϋν τον [τόμ ΟΠ1. Α.] Χριστόν 6Χ Α.Β. 25. πίφμονηκύτίϊ
Έάά. 26. όντα] + και Μ. ϊηνίιίϋ Α.Β.
 528 Β. ΟΥΚΙΙ,Μ ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. ΐι. ι-*

εξω του άμπελώνος εκβεβλήκεσαν, και τελευταΐον {σταύ

ρωσαν, δίδονται εις ερήμωσιν τοις "Ρωμαίων στρατηγοϊς,
κα\ εμπεπρησται μεν 6 διαβόητος εκείνος ναός, κατεσπασθη
δε και το ΐν αύτω ()υο-ια<Γτϊΐριον, και κατεδονηθη τα, πρόττνλα,,
συνδιολώλασι δε τοις άγελαίοις οι προύχοντας" εφείσατο γαρ ;
ούδενος των παρ αύτοΐς ό πόλεμος.
Και έκαστος δε των πεπιστευκοτων, καν είτε ναός ειη
(1 θεού ώς ενοικον έχων αύτον, καν είτε νοοΐτο Όυο-ια,αττιιριο*,
ως την ιδίαν πολιτείαν ιερουργών θεώ, είτα βλεψας επ\ το
ραθυμον παροτρύνη θεον, προς το μηδέν οΐχησεται, και ίο
πάνδεινον ύποστήσεται την καταστροφην. άπροσωποληπτον
Εκ*. γαρ ό Δεσπότης, καϊ " Δικαιοσύνη δικαίου ού μη εξέληται
χχχιιι.
13, " αύτον εν ή αν ήμερα, πλανηθη," κατά το γεγραμμενον.

Ού μπ διαφύτΗ έΕ αυτών φευΓων, ούδ* οΰ μΗ διασωθΗ έ£ αυτών

2 άνασωζόμενοο. έάν κατορυρώσιν είο αδου, εκείθεν η χειρ μου 13
β ανασπάσει αϋτούο- και έάν άναβώσιν είο τον ούρανόν, έκεϊ-
3 θεν κατάζω αύτούε• έάν έρκρυβώσιν είο τΗν κορυφών τοϋ
ΚιιρπΗλου, εκείθεν έΕερευνΗσω και λΗψομαι αύτούε- και έάν
καταδύσωσιν έΕ οφθαλμών μου είο τά βάθΗ τίΐο θαλάσοπο,
4 έκεΐ έντελοϋμαι τψ δράκοντι καϊ δίίΕεται αϋτούο• καϊ εάν»
ττορευθώσιν έν αιχμαλωσία προ προσώπου τών έχθρων αυ
τών, έκεΐ έντελοϋμαι τη ρομφαία καϊ άποκτενεΐ αϋτούο• και
343 Δ. α στΗριώ τοϋο όφθαλμούο μου έπ αϋτούο είο κακά καϊ οΰκ είο
αΓαθά.

Έπί καιρού τάχα που λοιπόν ειρήσεται τοις τούτων άκ- 25

ροωμενοις το δια φωνής τού μακαρίου Δαυειδ προς θεον

Ι. ϊκβιβλήκισαν'Β. ϊκβιβλήκασι Εάά. 6. των (ΙοβδΙ ίη Ε<1<3. 8. ΐνουα»]

ϊοικιν (βίο) Α. 9• »*Ρ•] + τφ Εάά. ϊηνίΐίβ Α. Β. ίο. παρότρυνα Α.
ΐι. την οκβϋΓηρΙαιη βχ Α. Β. 13• ν] + δ' Β. Εάά. Ι4• Ού] Καϊ οΰ Ρ. Εάά.
(Οο.) ούο" οΰ μη Β. Ρ. οΰ μη Α. ούβί μη Εάά. (ΑΙβΧ.) [καϊ οΰ μη \&1.] €'| ονα. Α.
Ι,ς. οΊασωζόμινοί Α. ΐ6. ϊξανασπάσα Ρ. 17- '">'] «αϊ «ι κ Β. (22 ΐΐ.)
Χϊαΐίιη ('γκμνβώσιν Β. (ΑΙβΧ. XII.) ΐγκρυφώσιν Α. ΐγκατακμνβώσιν Κιΐιΐ. (λ 3ΐ•)
1 8. (ΐτιλήψομαί Ρ. 20. δι)£ίταί] γρ. δϊξιται Β Π1£. 25. ηον ΟΜ. Β.
26. 11;ιιχ το£ μακαρίου αββυαιρία βχ Α. Β. πρ6ι] + τΰν Ίιά.
 ίχ. ι-4• ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. IV. 529
ύμνοΰμενον " Πού πορευθώ άπο τού Πνεύματος σου ; και Ρβ.
Ιί * * ~ / ~ Λ ' »\ > /-> ~ » Ν ΟΧΧΧνίΐϊ.
απο του προσώπου σου που φύγω ; εαν αναρω εις τον γ-ιο.
" ουρανον, συ έκεΐ ει' εάν καταβώ εις τον αδην, παρει' έαν
" αναλαβοιμι τας πτέρυγας μου κατ ορθρον κα\ κατασκη-
5 ** νωσω εις τα. έσχατα της θαλάσσης, και γαρ έκεΐ ή χείρ
" σου οδηγήσει με καϊ καθέξει με η δεξιά σου." πανδερκες
γαρ το θεΐον, καϊ προς γε τούτω καϊ παναλκες, καϊ ουκ αν
τις διαλάθοι τον άκατεύναστον όφθαλμόν. έφη γαρ, οτι
&εος εγγιζων εγω ειμί, και ουχί κ3εος πορρωσεν. μη απ χχ;υ ,3;
_-. «,Λ Ω' '
ίο εμού κρυβησεται τι ;«*%%»** ν*,
αλλ ονχ β* ε£ω τις νιοι ποτέ\ της
~ - χχχίχ.27.
1> '
έπερριμμενης αύτφ συμφοράς ώς άπο θείων νευμάτων,
" Ύην γαρ χείρα την ύψηλην τ'ις αποστρέψει ;" κατά το ' χιν•
γεγραμμένον. ποία γαρ ημάς ονησει μηχανή ; η τις δε
όλως ημϊν έπαμύντ) τρόπος, θεού καθορίζοντος το χρηναι
1 5 παθέιν ; οτι τοίνυν άνόνητος παντελώς τοις ύπο θείαν πε-
σοΰσιν όργην και βουλή καϊ σκέψις και πάν είδος έπινοίας,
σαφηνίζει λέγων Ώς ουκ αν τις διαφΰγοι, καν εις αύτον
κρυφθείη τον αοην' εστί δε υπερβολικός 6 λόγος' καν ει
αναπταιη μεν ίϊς ουρανον, διελθοι δε και ΐ\ς την του Καρ- ο
2ο μήλου κορυφην, άλλ' τ)περ αν ιοι, καταληφθησεται' καν ει
έν ()αλΛο-<ηι γένοιτο, περιπεσεΐται τω £ράχοηι, ήγουν κατά
την των Εβραίων έκδοσιν, τω κήτει δοθησεται' καν ει
γένοιτο παρ έχβροΐς, και λοιπόν Αιχμάλωτος, και τοις της
δουλείας ζυγοΐς άθλίως ένισχημένος, και τούτο, φησϊ, μικρόν
25 έσται, και ουκ αρκούν εις δίκην αύτφ' καταρθησεται γαρ
αυτού και της ρομφαίας το δεΐμα. και ου πεπαύσεται, φησιν,

1-6. και (ΐττό τον προσώπου—η δί£ιά σου] και τα ίξης Έ,άά. 4• άκαλά-
βοιμι Α. εοηίΓΗ ΛηΐΙίΓΟί). 389 »• αναλάβω Β. (Λ . Υ . ) <:Γ. ίη 8. ,Ιοαη. 495 "■ ' °• ''")
ρΓΟ ΚΗ Α. 111 81φΓ3 306 Ι). Ο. II. ϊπαριθμημίνηί ρΓΟ {πίρριμμ. Α. «ω ι• Λ .
13. η 338ΐιιηρΙιιιη 6Χ Α. Ι4• ΐπαμύνη Β. ΐπαμίνι Α. ίπαμυνΑ ΥΛύ.
Ι5• άνόνπτοί Α. άνόνητα Β. άμόΊητοί Ειΐιΐ. 1^. διαφνγοι Β. διαφυγή Εά(1.
ΐ8. κρνβιίη Κ(1ϋ. ϊηνίΐϊβ Α.Β. 10. διίλΟυι Β. διαλάθοι Ε(Μ. 20. ί]ττ(ρ
αν ιοι Β. ιΐπίρ αν υυν Α. ΐίπιρ αν'ιοι Υ.άΛ. 22. των οι η. Α. ϊκ&οσιν Α.Β.
δνναμιν Έάά. 23- τοίς ΟΠ1. Α. 24. άθλίωι Α.Β.
άσχίτω! Κιΐιΐ. 25. αυτού ικΐ. ί>1α1ίιη καταρθησεται Β. καταργηθήσιται Α.
καταρτηθήσιται Κ(1ϋ.
νοι,. ι. 3γ
 530 Β. ΟΥΒΙΜ,Ι ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. ΐχ ■ 5•

ό των όλων θεός επ' αϋτοΐς στηρίζων τον οφναλ/Λόν θυμοϋ

ά δε και απειλής το χρήμα σημεΐον' άπερείδομεν γαρ εσθ οτε
κα) ημείς αυτοί τοις λυποϋσι τον οφθαλμον, βλοσυρον τι
και άμειδες ενορώντες αϋτοΐς. επειδή δε κατασκεπτεται θίΟί
και αγαθούς και δικαίους, το της εποπτείας διάφορον δια- 5
τρανοί λίγων ιις κα,κα χλ) οϋκ εις αγα&ά. κατεμβλεψεται
γαρ, φησίν, οϋχ Ίνα τι νεμοι των αγαθών, άλλ' ιν εχοκν
άκραδαντον και οιονεί πεπηγμενην την καθορισθεΐσαν αυτψ
ποινην τε και δίκην.
β Υπομεμενηκε δε τουτί και η των Ιουδαίων αθλία πληθυς, ιο
η το δίκαιον α'ιμα της ιδίας καταγράψασα κεφαλής" εφασκον
8.ΜαΜΗ. γαρ τφ \\ιλάτω σταυροΰν άναπείθοντες τον Χριστόν "Το
αίμα αυτού εφ ημάς και επι τα τέκνα ημών. τοιγαρτοι
πανοικί διολωλασι και αύτοΐς άνδρασιν ηρπασθησαν πολιά,
ως τάχα που και διαφυγεΐν ισχΰσαι μηδενα. οια τε γαρ*!
και οσα πεπόνθασιν, α'ι μακροί των τα τοιάδε συντεθεικοτω»
αδουσι συγγραφαί.

344 Α η Και Κύριος Κύριοε ό Θεόο ό παντοράτωρ, ό έφατττόμενοο τηο γηο

και σαλεύων αύτΗν και πενθΗσουσιν πάντεο ο! κατοικουν-

τεε αύτΗν, και άναβΗοεται ώε ττοταμόε συντέλεια αύτΗο, και»
καταβΗσεται ώε ττοταμόο ΑΪΓύτττου.

Έ£ αγάπης ό Προφήτης ουκ εα τοις λεγομενοις άπιστεΐ»,

ως ουκ εσομενοις, τους άκροωμενους. τοΰτο δε ην άναπει-
ϊ> θοντος τα άμείνω μάλλον ελεσθαι μαθεϊν, και δι αιδοία
ποιεϊσθαι το χρησιμον, ίνα και θεός άποπαύσαι τα τηαΊ
οργής και άνασειράζοι την συμφοράν, και μετανοοΰιταί

Ι. αιτώ Κίΐιΐ. 3. ί'σθ' δτϊ και ήμι'ΐ! αντοι Β. και ήμιϊί άιί τοι Α. ήμΐ'ί
ίσθ' ότ« Κάά. 3• τ* ΡΓ0 " Εθ<1. 4• βί Α. γαρ ΕΊ(1•
6. κατιμβΚίψιταί Β. καημβΚίψας τι Α. καταβλίψιταί ΈΔά. 7• ,,</10'
ί'μοϊ (βίο) Α. νίμη Εάά. 8. αύτώ Α. αυτών Ειΐιΐ. ΙΟ. τοίτο Α.
II. η ( = ή)—κατίγ/Μίψί ρΓΟ η—καταγράψασα Α. ΐ6. μικροί (ίίο) Α.
τα οπι. Α. ι8. Κύριοι οία. Α. (22 βΐ.) 19• ο\ασα\(ύαν Ρ•
20. σνντϊΚι'ιαι Α. (οί. 228.) 25. άποπαύσαι τα Α. άποπαίκηι τα Ι).
άποπαύσαιτο Τί,άά.
 κ. 5• ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. IV. 531

δεξαιτο. κατοικτ(ίρ€ΐ γάρ οκι τους έπιστρίφίΐν (θέλοντας,

δίδασκα το'ινυν οτι παναλκης ό θ(ός, καϊ ουκ ανικάνων
(χων έπ(ν(γκ(ΐν οις (φη το πέρας. Κύριος γάρ φησι, Κύριος
ο &εος ο παντοκρατοΰρ, ό εφαπτόμενος της γης χαΊ ο~αλενων
5 αύτην. όμοιοι/ ως βί λίγοι Μτ) καθ* υμάς ύπάρχπν ο"(σθ(
τον λ(λυπημ(νον. ου γάρ ως άνθρωπος ό Αεσπότης, άλλ'
αυτός ο των δυνάμεων Κύριος, ό χείρα τη γη' τη Έαμα- ο
ρ€ΐτών δηλονότι" την Ιδίαν (παφιέις και ο-αλεύων αύτψ' και
ούτι που τον συνήθη κλόνον ύπομίΐναι παρασκίυάζων αύτην,
ίο άλλα τω πολίμω και ταϊς άνηκβστοις συμφοραϊς κατασί'ιων
άπασαν κα\ καταδονεΐσθαι ποιών, ταύτητοί φησι Πεν()ηο~(ΐ
πας ο κάτοικων (ν αύτη, κλ) ως Αιγύπτου ποταμός αναβη-
ο-ετΛΐ μ(ν η σνντελεια, πάντα κατακαλνπτουσα και βαπτί-
ζουσα' ύπονοστησΐΐ δ( ούτω πάντα πάλιν Ιν ϊσω τρόπω
1 5 καθ(λκουσα τ( καϊ καταφίρούσα, (φαμεν δ(, οτι τον Έ(να-
χηρίΐμ και την των Ασσυρίων πληθυν και τον υπ αυτών <1
άρθίντα κατά της Σαμαρΐίας πόλίμον τοϊς τών ποταμών
παρίικάζίΐ νάμασιν.
Ούκοΰν (σται τοις προσκρούονσι καϊ καταλνποΰσι θ(ον
2ο άπορος μ(ν η φυγή, πανσθίνης δ( και δυσδιαφυκτος η πλήτ
τουσα χειρ, και τοις άπαξ (νίίλημμένοις ουκ αν γένοιτο τις
επικουρία κα\ παράκλησις' " 'Έΐάν γάρ κλάση κατά άνθρώ- Η'οβ
" που, τις άνοιξίΐ ;" κατά το γΐγραμμένον. άμΐΐνον δί
δηττου πάρα πολύ το άπυσκΐυάζεσθαι την οργην ταΐς (Ις β
25 το αυτώ δοκούν κα\ φιλον άναδρομαϊς. τούτο δ' αν γένοιτο,
καϊ μαλα ορθώς, (Ι τών σπισθίν έπιλανθανόμίνοι, καϊ το ΡΗϋ. ίϋ.
φαύλον άποσπουδάζοντΐς, ταΐς (Ις άρίτην επιδόσεσιν ίαυ-
τους καταλαμπρύνοιμίν. διανηξόμίθα γάρ τότβ τά έκ θυ
μού, κα\ αγαθόν οντά τη φύσίΐ τον Δημιουργον μ(ταθησομ(ν
3• ϊφην (χίο) Α. 5• ύμαι Α. ημάι Κ(1(1. οίισθαι Κ(1(1. ίηνίΐίκ Α. Β.
η. τη αΐΐ. 388ΐιιηρ1υτη βχ Α. Β. 8. ΐπαφακ Β. ΐπαφί'α Α. Ειΐιΐ. καϊ »1ί.
383ΐιπιρ(ιιηη βχ Α. 8ΐβΐίιτι οΰτι — αύτην οιη. Β. 1 1, ίονιίσθαι Β.
Ι4• πάντα 385ΐιπ)|>1ιιιη βχ Α. ροβΐ καΰίλκονσα ροηίΐ Β. 15. τι »88ΐιπψΙιιιη
βχ Α. ΐ6. κατ' ρΓΟ ύπ' Α. 19. ότ» ρΐΌ ϊσται Α. λυττούσι Β.
24• ίψιον ΟΙΤΙ. Β. τό ;ι*ΜΐπιρΙιιιη βχ Α. 28. καταλαμπρΰνωμιν Κ(1(1.
ίηνίΐϊβ Α.Β. ϋΐαΐίηι ίιανηξύμ.—άξιούν (Πη. «Ίιοΐϋ) οπι. Β. τά οπι. Α.
3 Υ 2
 532 Β. ΟΥΚΙΕΙ,Ι ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. ίχ.6•

ευκόλως εις γε το χρήναί φημι χρηστής καί ήμερωτατψ

ημάς εποπτείας άζιοΰν.

6 Ό οικοδομών ε!ο τον ούρανόν τΗν άνάβασιν αύτοΟ, και τηϋ

έπαΓρελίαν αύτοΰ επί τηο γήο θεμέλιων ό προσκαλούμενος τό
345 Α. α ύδωρ τηο θαλάσσΗΟ και έκχέων αυτό επί προσώπου τηο Γηο'5
Κύριος ό Θεός ό Παντοκράτωρ όνομα αύτώ.

Κοκ δια πλειόνων ετι καταδεδίττεται λόγων τους απο

φοιτώντας θεού, καί μετασοβεΐ προς το άμεινον, εύτεχνοκ
της θείας φύσεως τήν ύπεροχήν και το παναλκες ε'ξηγον
μένος, κα\ ότι πάντη τε καί πάντως τους 181ους λόγοικ»
άποπερανεΐ, παρεμποδίζοντος ούδενός, πειράται πληροφορύν.
8υρη* β « Ό γαρ εφαπτόμενος, φησι, της γης, και σαλεύων αυτήν,
κατά γε τους άρτίως ημϊν άποδοθε'ντας τρόπους" αυτός οτ\
ούτος εστίν ό οικοοομων (Ίς τον ούρανόν άνάβασ-ιν αϋτη'
μόνον δε ουχί φησιν Ό πασαν έχων τήν εξουσίαν, αχττί'ϊ
και αύτοΐς επιβαίνειν τοις ούρανοϊς, και το κατά πάντων
κεκτήσθαι κράτος, ως καϊ αυτήν εχειν ύπεστρωμε'νην αντα
την ανω τε κα\ εν τοις ούρανοΐς κτίσιν, ήτοι των άγιων
αγγέλων τήν μακαρίαν πληθύν. ουρανούς δε ειναί φοψιν
τους τον ούρανόν οικοΰντας αγγέλους. Ιστεον δε, ότι καιι°
ό θεσπέσιος Ιακώβ α'ινιγματωδώς το χρήμα τεθεαταχ.
β κλίμαζ γάρ ην άπό γης διήκουσα μέχρις ουρανού, και
Οβη. " Ό μεν Κύριος φησιν επεστήρικτο επ' αύτης, άναβαι-
16. ιι. νοντας δε και καταβαίνοντας δι αύτης εθεάτο τους άγγ*-

ι. Ηοο φημι αββιιπιρίυπι εχ Α. 3• ΤΨ ΡΓ'118 858ΐιπιρΐυπι βζ Α.Β. (XII πΐ-'- ι

αϋτοΰ οπι. Ρ. Ε(1ι1. (.('».) 4• αντοϋ οιη. Ρ. Εάά. (Οο.) τη: 388απιρΐιια>
ρχ Α.Β. (ν&ΐ.) άεεβΐ ϊη Εάά. (Αΐβχ.) προκαλοίμινοί Α. ΕεΙιΙ. 6. Η»«
6 θ(6ί ό ίΐοοβδκεπιηΐ βχ Α.Β. (Αΐβχ.) 7• *αταδ'ί'ο'«<π-α» Α. II. ιταροιπΑ'-
ζοντοι Α. 13. κατά γ«] 8ίε οοιτβχϊ. κατά τ» Α. κατά Εάά. 6η οίτοι οία. Β.
14- τον οιη. Α. ούρανόν] + την Εάά. ίηνίΐίβ Α.Β. οί. ϊηη-α ^. 346 Λ. ι,ν ι'•
ηκκιιιηρίπηι εχ Α. ροβΐ ονχί ροηίΐ Β. 17. ώ? οιη. Β. ιδ. «τίσι»
ακκαιηρίιπη βχ Α.Β. 19. ούρανόν Εάά. Χΐβΐίιη 8ί Α. γαρ Β. ΐΜ•
21. ΙΙίΐοο ό θισπίσιο! ίκχεβ&εηιηΐ εχ Α.Β. 22. ην ίΐϊδϋπιρίικη » Α.
μίχρίί Α.Β. αχρίί ΕιΙιΙ.
 ίχ. 6. ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. IV. 533
λονς. τοΰτο οΊμαί εστί το οικοδομών εις τον οΰρανον άνάβοκτιν
αϊιτου.
Αλλα και όπερ αν επαγγελληται τοις επ) της γης, φησΊ,
τοΰτο δη πάντως εστίν άκράδαντόν τε και άραρες κα\ οίον
5 τε&εμελιωμε'νον. ατονήσει γαρ κατ οΰδε'να τρόπον 6 των
δυνάμεων Κύριος, ούδ' αν διαπεσοι ρήμα το παρ' αύτοΰ.
κα\ προς τοΰτο ημάς ό "Σωτηρ εμπεδοΐ λέγων "Ό ουρανός 8Μ»«π.
" καϊ η γη παρελεύσεται' οι δε λόγοι μου ου μη παρελ- Λ
" θωσιν." αυτός ουτός εστίν ό κα\ της βαλάο-σ-ης το ύδωρ
ίο άρρητοις δυνάμεσιν άνιμώμενος, καϊ υων έπ) την γην, του-
τεστι πάλιν, 6 οικονόμων τα. ανθρώπινα, καϊ τοσοΰτον εύ-
σθενης, ως κα\ τας των γεγονότων φύσεις εφ όπερ αν
ελοιτο μεταστοιχειοΰν ευκόλως, όνομα, τε α,ύτω Κύριος ό &εος,
καϊ προς γε τούτοις ό παντοκράτωρ, και ούτι που κλησις αν
1 5 νοοΐτο το χρήμα ψιλή, καθάπερ αμελεί και επ ανθρώπου β
τυχόν, άλλ' έξ αύτης αληθείας ορθώς ηΰρημενον. άπο γάρ
τοΰ κυριεύειν ουσιωδώς, και το κατά. πάντων άνηφθαι κράτος,
ούτως ώνομασται προς τε ημών αυτών κα\ τών άγιων
αγγέλων, σκοπός δη οδν τω ΪΙροφήττ) το δια πλείστων
2 ο όσων, και σπως αν δύναιτο, καταπτοεΐν τους ηπατημενους,
κα\ μεταπείθειν ευ μόλα προς γε το χρήναι γοργώς άνοπιν
ώσπερ Ιε'ναι, χρημά τε ήγεΐσθαι λαμπρον την δικαιοσύνην,
και ποιεΐσθαι πάλιν α'ιρετον την εϊς θεον ενσεβειαν τοις
τών εσομενων δείμασιν ανακόπτοντας εύσθενώς την εις τα ο. 346 Λ.
2 5 αισχίω ρ'οπην. κα\ τοΰτο οιμαί εστί το δια φωνής τοΰ
Δαυειδ ορθώς ειρημενον προς τον τών όλων Αεσπότην " Εν Ρβ• *χ*>•
" κημώ και χαλινω τάς σιαγόνας αυτών άγξαις τών μη
/ »ι
" εγγιζόντων προς σε

3• ίπαγγίλΧιται Α. τη! ηκειιππρίιιτη βχ Α. 4• « αββυπιρίιιπι οχ Α.

άραρίί Β. άρρηκτον Α. άρραγίΐ 101(1. II. ηνράνια ρΓΟ ανθρωπινά Κ(1ΐΙ.
ϊηνιΐίβ Α. Β. 12. τών :ΐϋκππΐ])(πιιι βχ Α. Β. 13- και ρΐΌ ό Κ(1<1.
Ι4• το ρΓΟ ο Έιάά. ίηνίΐο Β. Ι4_Ι9• *α' ουτι πον—τί•» άγιων άγγίλων οτα. Β.
14- κλησίΐ] χρήσα Α. 15. ψιλον Α. ανθρώπων ΙΖάά. ϊηνίΐο Α. ι6. ηίι-
ρημ. Α. ιΰρημ. ΚιΙιΙ. 19. δη ΜβιιπιρΙιιπι εχ Α. Β. 31. άνοπιν ώσπιρ
ηοο οπΗηβ Α. Β. 23-28. και ποιι'ισθαι—ϊγγιζόντων προί σί οηι. Β. 25- Ηοβ
τον 38βιιπιρ1ιιιη βχ Α. 2η. κημφ βΐ χάλινφ ίηΙβΓ ββ ΐΓαηβρ. Α. (ιιΐ βπρη 279 •'■)
 534 Β. ΟΥΚΙΙ^Ι ΑΕΕΧΑΝϋΚ. ίχ• 6.

Αε'γοιτο δ' αν κάί επί Χριστού, καϊ μόλα εικοτως Ο

ο'ικοαομων (\ς τον οϋρ&νον άνάβαο-ιν Λυτού. εστί μεν γαρ αυ
τός άνωθεν κάί εζ ουρανού, Οτι θεός εκ θεού γεγεννηται
8. σο»η. κατά. φύσιν τοιγάρτοι κάί εφασκεν " Έ/ώ «κ των άρω
ο " ειμί." μΐμαρτνρηκί δε και ό σοφός Ιωάννης λίγων περί 5
II). πι. αύτοΰ " Ό άνωθεν ερχόμενος επάνω πάντων εστίν άλλ
έχων ουσιωδώς την εις ουρανούς άν&βφτιν' προνκειτο γαρ, ως
εφην, ως θεω' βάσιμον αΰτην άπεφηνε τοις ότι της γης.
ΗΛ. νι. μ πρόδρομος γαρ ΰπερ ημών" άνεβη προς τον Πάτερα, και
II. χ. ίο. ώς ό θεσπέσιος γράφει Παύλος " πρόσφατον ήμίν και ζώσανιο
Ιΐ>.ϊχ.34• " ενεκαίνισεν όδόν" ενεφανίσεν ώς άνθρωπος " υπέρ ημών
Ερΐιϋ.6. " τω προσώπω του θεού" κάί Πατρός, ος και "συνήγειρε»
" ημάς αϋτω κάί συνεκάθισεν εν τοις έπουρανίοις. ' επειδή
ο γαρ άνε'βη Χρίστος, την ιδίαν άνάβασ-ιν ωκο^όμησε και ημϊι;
ι ΤΗβββ. (Ίττερ εστίν αληθής ό μακάριος Παύλος λέγων " Ύοΰτο γαρ «5
>7• " ύμΐν λεγομεν εν λόγω Κυρίου, ότι ημείς οι ζώντες οι περι-
" λειπομενοι εις την παρουσίαν του Κυρίου ού μη φθασωμεν
" τους κοιμηθεντας, Οτι αυτός ό Κύριος εν κελευσματι, εν
" φωνή αρχάγγελου κάϊ εν σαλπιγγι θεού καταβησεται άπ
" ουρανού, και ο'ι νεκροί εν Χριστώ άναστησονται πρώτον, »
" έπειτα ημείς οι ζώντες ο'ι περιλειπόμενοι αμα συν αΰτοϊς
" άρπαγησόμεθα εν νεφελαις ε\ς άπάντησιν τού Κυρίου εις
" άε'ρα, κάί ούτως πάντοτε συν Κυρίω εσόμεθα. άνεβη
τοίνυν ώς άνθρωπος, Ίνα κάί την αύτω κάί μόνω πρεπουσαν
ά,νά,βοΐσ-ιν' ότι θεός κάί εκ θεού εστι' κάί ημΐν τοις πεπι- *5
στευκόσιν άποφήνη βατην. αυτός κλ) τψ ιδίαν ίπαγγελίβα

Ι. βί ΡΚ) &" αν Α. ότι] + τοΰ Α. Ό οικοδομώ!» Α. όί ο'ικοδομιϊ Ειΐιΐ.

7- ίχα Εαθ. ίηνϊΐίβ Α. Β. προϋκίΐται (βίο) Ε(ί(1. πρόκιιται Μίριε. 8. ά>ι
θ(ά\ βάσιμον αυτήν άπίφηνί τοΐί Β. ώι θίώ βάσ. αντην άποφήναι τοΐι Α. ώί θίβ όί
βάσιμον αντον άπίφην* τοι: Εάά. ΙΟ. 6 θίσιτίσίος γράφει ΪΙανΧοι Α. Β.
Παύλο; γράφιι £(1(1. II. ϊνίφάνισιν Α. ϊνιφανίσθη γαρ Κάά.
Ι5• Ηαεο ό μακάριος «ΙρΒίιηί ίη Ε(1(1. γράφων ρπ> λίγων Α. ΙΙπγο τούτο—λόγ^ι
Κυρίου βΐ οί τηριλκπ.—τοΰ Κυρίου (ΙβκιιηΙ 111 Ε(1(1. Ι7• φθάσομτν \\ά.
ΐ8—21. ότί αυτΰί 6—ο'ι ζάντα ο'ι πιρϊΚιιπάμινοι Α. Β. αλλ" Κιΐιΐ. 22. Η*το
«(V άπάντησιν—ϊσόμίθα (ΙεκιιηΙ ίη Κ(1(1. 23• συν Κυρι'ω Α Π)£. Β. «ϊ
Κνμίω Α. 24• ΑββυηαρΙα καΧ ρπιιβ βχ Α. Β. και ;ιΐι. εχ Α. 2$. τοϊι π.
ά. βατην] άποφηνπ βατην τοϊϊ πιττιστινκόσιν ίϊί αυτόν Β.
 ίχ. 6. ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. IV. 535

θεμέλιοι έπ) της γης. διεψευσται γάρ ουδαμώς, άποπερανεΐ

δε μάλλον άπερ αν ήμΐν έπαγγείληται κατορθοΰν. εφη μεν (1
γαρ οτι " Συμφέρει ύμΐν, Ίνα εγώ άπελθω' (αν γαρ εγω μη 8. ^ολπ.
" άπελθω, ό ΐίαράκλητος ού μη ελθη προς ύμάς' όταν δε
5 " άπελθω, πέμψω αυτόν προς υμάς." τοιγάρτοι κα\ τοις
άγίοις άποστόλοις κεκέλευκεν " άπό Ιερουσαλήμ μη χω/»- Αο1α88.
" ζεσθαι, περίμεναν δε την έπαγγελίαν του ΐΐατρος ην"
άκηκοασιν αύτοΰ. άλλ' έζεχεε πλουσίως αΰτοϊς την χάριν,
τοιγάρτοι καϊ γεγόνασι " Μάρτυρες της δόξης αύτοΰ εν τε
*ο " Ιερουσαλήμ και εν τί) Ιουδαία." και εν πάση τη γη. ΐι>. 8.
κα\ καθ' έτερον δε τρόπον τεθεμελιωμένην εύρήσομεν την
έπαγγελίαν α,υτοΖ' πεπιστεύκαμεν γαρ, οτι καϊ εκ νεκρών β
τίμας έγερεΐ, και φθοράς άμείνους εργάσεται, κα\ " Μετασχη- ρ,ιί'• "'•
" ματίσει το σώμα της ταπεινώσεως ημών σύμμορφον τω
15 " σώματι της δόξης αύτοΰ," και της εαυτού βασιλείας κοι
νωνούς εισδέξεται. αύτος ουτός εστίν ό πραο-κα,λούμενος το
ύ$ωρ της θαλοίσ-της χλι έκχέων αϋτο έπ) προτωπον της γης,
τουτέστιν, ό τα πίκρα τε καϊ απαράδεκτα καΐ εις χρήσιν
ούκ επιτήδεια μετατιθείς ε'ις το ωφελούν. " άποκτένει μεν ?..°°Γ•
20 " γαρ το γράμμα" το νομικον, καθά φησιν ό σοφώτατος α 347 Δ.
Ώαΰλος, κα\ εστίν αύτη καθ' έαυτην ανωφελής ή σκιά, άλλα
γεγονεν ήμΐν τοις νοοΰσιν χρησιμωτάτη λίαν εις σΰνεσιν
την επ\ Χριστφ, κα\ ύετος ωσπερ τις ανεδείχθη πνευμα
τικός, καταρδων τρόπον τίνα την ύπ' ούρανον' είπερ εστίν
25 άληθες ως ο πάλαι τοις άρχριιοτεροις πικρός καϊ αφόρητος
νόμος, γεγονεν ήμΐν παιδαγωγός έπ\ το Χριστού μυστήριον, Ο•1• "»•
ως και εν αύτψ δύνασθαι καρποφορεΐν, το της σκιάς πάχος

Ι. 6(μ(\ίο'ί] + το'ι: Β. ίηνίΐο Α. δΊό^ίΐσται Λ. Βιαψιύσίται Κιΐιΐ. 2. όπιρ Α.

πταγγιίληται Α. ιπαγγίλΧηται Κι](1. μίν οιη. Β. 4• ου /■"/ <λ#7 Α. Κ(1<1.
ουκ «'λπ'σίται Β. ΗαβΟ όταν δί—προς ΰμάι 3(Χ£886ΓΙΐηΙ βχ Λ. 6. ϊιγίοις
ακκιιιηρίαιη εχ Α. Β. "]. *παγγι\ίαν τού πατρός Ιιοο οπίίηε Α.Β.
ίο. «V ;ι1ι. αββυσιρίυπι εχ Α.Β. 14. ημών αββιιπιμίιιπι εχ Α. ρπ> ημών,
αύτοΰ (βίο) Β. 15. ίαυτού] αύτοΰ Β. ιό. Ηοε ούτοΊ αεεεκβϊΐ βχ Α.
Ι7• πρόσωπον Εάά. 19. άποκτίντι Β. άποκτίηΗΐ Α. άπυκτιίνι Έ,άά.
2ο. ΙΙ.ιεο καθά φησιν ό σοφ. Παύλο; αεεεββεηιηΐ εχ Α.Β. 21. αντη Α.
25- ό (1111. Α.
 536 Β. ΟΥΚΙΙ,ΙΛ Α^ΕΧΑΝΌΚ. ίχ. 7» 8.

υ άπολεπτύνοντας εις άληθειαν. ούκοΰν ώς εν τάζει παρα

δείγματος εκληψόμεθα το ειρημενον, παρακομίζοντες εις
Εχ<κΐ. άπόδειξιν και το της Μαρράς ύδωρ, οτι πικρον μεν ψ,
χν. *5•
κατεγλυκαίνετο δε, θεού παραδείξαντος ξύλον τω μακάριο
Μωι/σίΓ, και τούτο τοις ΰδασιν ενιεναι προστεταχοτος. αλλ 5
ην το ζύλον εικών και τύπος τού τιμίου σταυρού, δι ου
γεγονε γλυκύς ο νόμος, και οιονεί ποτιμώτατος, καίτοι τηί
ιστορίας έχούσης το πικρόν " Άποκτένει γαρ, ώς εφην, το
" γράμμα," μάλλον δε ώς γέγραφεν ό σοφός ήμΐν Ιϊαΰλος.

ε 7 Ούχ ώε υίοί Αίθιόπων ϋμεΐε έστέ έμοί υιοί ΊοραΗλ; λεΓβι Κύριοε- "
ού τον ΊοραΗλ άνΗΓΟΓον έκ γηο Αίτύπτου, και τούε αλλοφύλους
8 έκ Καππαδοκίαε, και τούε Σύρουε έκ βόθρου ; ιδού οϊ οφθαλμοί
Κυρίου του Θεοϋ επί ΤΗν βασιλείαν των αμαρτωλών, και έΕαρώ
αύτΑν από προσώπου τβε Γήε.

Υψηλην άεΐ την οφρυν άνατείνοντες οι ί'£ Ίσραηλ, άρω ι»

τε κα\ κάτω την των πάτερων άειλογούντες εΰγένειαν, χ<ύ
8.Μ»4Λ. ά πολύ την γλώτταν κατ(υρύνοντ(ς εφασκον " ΐΐατε'ρα εχομεν
" τον Αβραάμ." πλην άντηκουον λέγοντος αύτοΐς τοΰ
8. •7<>ίΐη.
νίίί. 39• Χριστού " Ει τέκνα τού Αβραάμ ήτε, τα έργα τού Αβραάμ
Εοω. ίχ. « έποιεΐτε αν." " Ού γαρ πάντες οι έζ Ίσραηλ, οΰτοι Ίσ- »
" ραηλ, οϋδ' οτι εϊσι σπέρμα Αβραάμ, πάντες τέκνα." άλλ'
η των έργων όμοιότης και το έπαυχεΐν δυνασθαι λαμπρώς
ταΐς τών πάτερων εύκλείαις απονέμει δικαίως, κατεσο-
βαρεΰοντο δε τών άλλων απάντων εθνών κάκεΐνο λέγοντες,
ώς €£ απάντων αυτούς τών εθνών άπολέκτους έποιησατο ο »5
ε θεός, και έξείλατο μεν έκ της Αιγυπτίων γης, μετεκόμισε

ι. ίίί οιη. Β. 3•
βχ Α. Β.
ίο; ί'μοι οιη. Β. (34°•)
'Αβραάμ ητι Ιιοο οηϋιιβ Α.Β.
πρότηΐ ρΓΟ όμοιότηΐ ϋ(1.
«'ξίΐ'λίτο Κ(1(1. Ηΐ.ιΐίιπ οι ρπ)
ρ _
ΜίΡ"ί Α. 4• Ηαεο τω μακάρια ΜδϋΐηρΙϊ
8. άποκτίνιι Β. ακοκτακΊ (βίο) Α. οττοκτίί»»! Κάά.
ΐβ. πατρων (βίο) Εάά. »9• •«■
21. όσοι ρη) ότι «ΐσϊ Κι1(1. 22. λβμ-
25• ο 388υιημΙυιη βχ Α.Β. 26. ΐξιΆιπο Α.
μίιι Α. ϊκ ακϊΐιιηρίαιη βχ Α. Κίγνπτίαί Εάά.
 ίχ. η, 8. ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. IV. 537

θ£ ίίρ την γην της επαγγελίας, και αληθής μεν ό λόγος.

οι δε δη μάλιστα ταϊς καθηκούσαις άμοιβαΐς κατευφραίνειν
οφείλοντες τον τετιμηκότα, ταϊς όλοτρόποις άποστασίαις καϊ
ταΐς εις φαυλότητα παρατροπαΐς εκτόπως υβρίζοντες κατά
5 πολλούς ηλίσκοντο τρόπους, ηκουσι δε ηδη φρενοβλαβειας
εις τοΰτο λοιπόν οι τάλανες, ώς οϊεσθαί σφισιν αΰτυΐς προς
το (υ ειναί τε κα\ το εις δόζαν άρκεσειν το εκ ρίζης γενέσθαι
της Αβραάμ, κα\ Οτι μετεκομίσθησαν εκ γης Αιγυπτίων εις » 348 Α.
την της επαγγελίας γην. ίνα τοίνυν εϊδεΐεν, ώς άσυντελη
ι ο προς ονησιν τα τοιαδε των αϋχηματων αύτοΐς εΐεν, αναπεπ-
τωκοσιν επϊ το ράθυμον και ουκ εθε'λουσιν εύσεβεΐν, άν-
αγκαίως φησ'ιν Ουχί ούτως υμάς ήγησομαι, καν εχοιτε τυχόν
το εκ πάτερων ευγενές, καθάπερ αμελεί και τους Αιθιόπων
ν'ιεΐς, οι ρίζαν ουκ εχουσι τον Αβραάμ ; άπροσκλινες γάρ
1 5 το θεΐον και άπροσωπόληπτον παντελώς, και σαρκικην ουκ
οίδεν ευγενειαν πράξεων ερήμην αγαθών αίδοΰς γεμην 1>
άπάσης άξιοΐ την πνευματικην, και τ)περ αν εποιτο το δια
λαμπρών αύχημάτων άγλαΐζεσθαι φιλεΐν. άλλ' εινα'ι τι
μέγα και έξαίρετον ύμΐν κάκεϊνο δοκεΐ, το ίκ της Αιγύπτου
2 ο μεταφοιτησαι προς έτεραν. είτα τι τοΰτο ; φησϊν, η πο'ιαν
ύμΐν είσκομίσει την ονησιν ; εχουσι τοΰτο λαβοντες παρ
εμοΰ και έτεροι, μετεκόμισα γαρ τους μεν αλλοφύλους, του-
τεστι τους Ώαλαιστινούς' οΰτω γάρ ηρμηνευσαν Έβραΐοι'
εκ Κ.αππαοοκί»ς' τους δε Χΰρους, πάντας δηλονότι τους
25 νπο γε την Ααμασκοΰ βασιλειαν τοτηνικαδε, μετηγαγον εκ ο
βόθρου.

ι. γη» εΓ38ΐιπι ϊη Α. μιν οπι. Α. 5• ηκουσι Α. ήκον Εά<3. 6. λοιπόν

Βββυπιρίιιπι εχ Α. Β. 7• " οιη• Β. το βκηιηάιιιη «««πιηρίπιη «χ Α.
8. τη! Α.Β. τοϋ Εάά. γη: Α. τ^γ Ε(1ά. Χΐ;ι(ίιη Αίγυπτίας Εάά. ίηνίΐίβ Α. Β. .
9• άανντιλή Α. ΙΟ. Ίνα ρΓΟ ιΐι» Α. 12. ϊχητι Ι'• Χΐ.ιΙίιη
τυχόν 28βαπιρ(αιη οχ Α.Β. Ι3• τοϊγ Αίθ. ν'ιοΐί Α. Ι4• το» Α. Ε(]ι1.
τοϋ Β. άποκ\ινϊ{ Εάά. 15• και ρπιιβ αββυιηρίιιπι εχ Α.Β. ι ;■ τηι
πνιυματικής Α. ίλοιντο ρΓΟ ίποιτο τό Α. 19. Αιγύπτου Α.Β. ΑίγντττίηΓ
Κι 1(1. 20. ίτίραν ΐστι' ρΓΟ ίτίμαν. «ιτα Α. 21. ιΐσκομίζιι Α.
ονησιν Α. ώφίλιια» Ε(1ά. 2%. την Παλαιστίνων (βίο) Α. τοϋε
Παλαιστιναίονι Ι], ήρμήν.] + ο'ι Κ(1(Ι. ϊηνίΐΪΕ Α.Β. 24• δηλονότι
οπι. Α.
νοι.. Ι. 3 ζ
 538 Β. ΟΥΚΙΙ,Μ ΑΙ^ΕΧΑΝϋΚ. ίχ. 8-ιο.

Ίστίον δί ότι αντί τοΰ βάθρου ζκδίδώκασιν Εβραίοι,

Κυρηνης. άποικοι δη ούν γίγόνασι Παλαιστίνοι μεν Κατ-
πΑ^οχών, Έ,ΰροι δ( Κυρηναίων. βό&ρον δβ ώνομασΐ τψ
Κυρηνην, καίτοι λίαν ηρμίνην και ύψοΰ κΐΐμίνην, δια το
ωσπερ (ν κόλπω κύσθαι βαθΐϊ. πάσα γάρ, ως *πος• ειπείν, 5
η Αιβύων γη κόλπους έχει παραθαλαττίους, εκκειμενους.
εμοι τοίνυν, φησι, τω πάντας εν Ισω βλεποντι σκοπός, το
«1 πάσαν αμαρτωλών βΑτιλείχν άποκεϊραι της γης. ουδέν ονν
άρα όνησειεν αν τους έχοντας σαρκική λαμπροτης. ευγένεια
γάρ παρά θεω κρίνεται τρόπος αγαθός κάϊ πολύ διεζνενεν »
κώς εις εφεσιν αρετής, και ταϊς των προγονών ευσεβειακ
άμιλλάσθαι μεμελετηκώς.

ΠλΗν δτι ουκ εϊο τέλοο έζαρώ τον οίκον Ιακώβ, λεΓει Κύριοο
9 διότι ιδού έρώ εντέλλομαι, και λικμιώ έν πάσι τοϊε έθνεσι τον
β οίκον τοΰ ' ΙσραΗλ, δν τρόπον λικμάται έν τω λικμω, και ού μκ 'ί
ίο πέοΗ ούντριμμα έηϊ τΑν ρίν έν ρομφαία τελευτΗσουοι ττάντκ
αμαρτωλοί λαοΰ μου, οί λέ|-οντ€ε Οΰ μΗ έιτίσΗ ούδ' ου μΗ
ΓένΗται έφ' Ημάς τα κακά.

Εοπι. Ύετηρηται πάλιν τω Ίσραηλ το κατάλίίμμα " &α τοιχ

α πατέρας. ' όλοτελή μεν γάρ ολεθρον ούχ ύπομενοΰσι, 2°
φησιν, ούτε μην ε'ισαπαν εκ ποδών το εζ 'ίΑκωβ ο'ιχήσ€ται
γένος, άλλ' ωσπερ λικμω διερριμμε'νοι, φησ\, κατασκεδα•
349 Α. α σθησονται μεν εϊς πάντα τά 'έ&νη. πλην οΰ μη πετη σνι-
τριμμΑ επ) την γην, τουτέστιν, ούχ ούτως πεσειται το έζ
ΙΑκωβ γένος, ως εις όλόκληρον καθικεσθαι ιτυντριβην, σω- :>

Ι. Εβραίοι Α.Β. Ιουδαίοι Ε(1ά. ΝείΙΙΠΙΠ) ΙΐίώεΙ 1). 2. παλαιστηνοί Β. εΐ ίίο

8ΐιρΓ3. 3• ώνάμασαν Εάά. ίηνϊΐΐΒ Α.Β. δ. οίν οπι. Α. 9• °*
αββυπαρίυπι βχ Α. [ονήσο. αν Α.] 13. Τίλην—λίγα Κΰριον άεβιιηΐ ϊη Β.
Ι4• λικμιώ Β. (ΑΙεχ.) ΒΐιρΓα 248 ε. λικμω Α. (49•) λικμήσα Ειΐθ. ( Υ*βΙ.) 15• τοί
383υιημΙαπ] εχ Α. (ΑΙεχ.) 17. λαοΰ] τοΰ λαοΰ (22. αϊ.) οί. Ι), ίηίίη.
οί'ίί' Ειΐιΐ. οΰ ηΐΐ. αίίΐιηιρίηιη εχ Α.Β. (ΑΙεχ. ΧΙί.) ι8. γίνηται'] «λΛ»
(XII πιο;. 22. αϊ.) οί. ίιιίϊ.ι. 19. τώ Ισραήλ πάλιν ίην. ογ(1. Α. 2θ. σίχΊ Α.
22. ωσπιρ] + ίν Β. 6Ίί(ψωμϊνον (βίο) Α. 24• «ϊ ρΓΟ «τ! Ι).
 ίχ. 8-ιο. ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. IV. 539

θησεται δε μέρει τώ ηλεημενω' άνεκομίσθησαν μεν γαρ εκ

της αιχμαλωσίας τοτηνικάδε τινε'ς' σεσωσται δε καϊ. δια
Χριστοΰ' πεπιστεύκασι γαρ εζ Ιουδαίων οΰκ ολίγοι τον
αριθμόν σωθησεται δε και εν εσχάτοις καιροΐς το κατα-
5 λειμμα, της των εθνών άγελης προεισκεκλημενης. είτα
ώσπερ τίνος λέγοντος Ει σώζεται πάλιν ό Ιακώβ, κατά β
τίνων α'ι άπειλαί; χρησίμως απολογείται, και φησιν, ώς
ουκ άκριτος εσται κατά πάντων απλώς ό θυμός, οΰτε μην
αδιαφορήσει τα εξ όργης, εφαλεΐται δε μάλλον τοις αφόρητα
ίο πεπλημμεληκοσι. τοΰτο εστί το Εν ρομφαία τελευτηα-ουο-ι
πάντες αμαρτωλοί του λαοΰ μου οι λέγοντες Ού μη εγγκη\,
οΰό οΰ μη ελ§ν\ εφ ημάς τα κακά. ήκον γαρ εις τοΰτο
φρενοβλαβείας τίνες, ώς οίεσθαι και ψευδοεπεΐν τους άγιους
. προφητας, και δη καϊ εφασκον, ώς ούκ αν γένοιτο τι τών
ι«,προηγγελμενων. μαρτυρήσει δε τούτο και ό σόφος Ιερε
μίας λέγων προς θεόν " Ίδου ούτοι λεγουσι προς με Ώοΰ ο Ηι.?Γ•
" εστίν ό λόγος Κυρίου ; ελθετω." διττον οΰν άρα τών
ούτω διακείμενων το πλημμέλημα" παρώτρυνον μεν γάρ
κατά πολλούς τρόπους, ωοντο δε καϊ ψευδομυθεΐν την
2ο άληθειαν.
Έ,ΰρησομεν δε και εν καιρώ της επιδημίας τους τών
Ιουδαίων καθηγητας τών του Έωτήρος ημών οΰ πεφρον-
τικοτας λόγων, τοιγαρτοι και ηκουον " Οΰαϊ ύμΐν γραμ- 8. ΐυο.
" ματεΐς καϊ Φαρισαϊοι ύποκριταϊ, οτι ήρατε την κλεΐδα της ά
2 5 " γνώσεως, ούτε ύμεΐς εισε'ρχεσθε, οΰτε τους εισερχόμενους
" άφίετε εισελθεΐν'" καϊ πάλιν " Οΰαϊ ΰμΐν γραμματείς 8.Μ&ΜΗ.
χχίϋ Ι5•
καϊ Φαρισαϊοι ύποκριταϊ, οτι περιάγετε την θάλασσαν
κ κα\ την ξηραν ποιησαι ενα προσηλυτον' καϊ όταν γενηται,

ι. από ρΓΟ ϊκ Εάά. ίηνίΐίβ Α. Β. 1). 2. καϊ ίΐϋβιιπιρίυιη βχ Α.Β. Ι).

5• προίΐσκικΧημίνης Α.Β. Ι), προσκικλημίνηι ΈΛά. 8. πάντα ΈΔά.
ϊηνϊΐίβ Λ.Η.1). ίο. τοϋτό «στι Β. 1). τοντίστι Α. Έ,άά. 1 1, μου
αββυιηρίιιττι βχ \). θβββΐ ϊη Α. 1 2. ούδί ρΐΌ οΰό" οϋ Ι), γίνηται ρι°ο ίλΰη Ι).
τα ΒΒβοπιρΙιιιτι βχ Λ. Κ. !>. 15. τούτω Α. 6 σοφοί β,ββηιηρΐ» βχ Α.Β.
Ιί). φόντο ϋ Β. Λιι1>. φόντο ΡοηΙ. ωοντο γάρ Α. 22. ού ογπ. Α.
25- οΟτ* αΐΐ.] οΰ8« Β. 26. Ηπεο γρ. καϊ φαρ. ύποκριταϊ 88811ιηρΐ3 ΒΧ Α.Β.
28. ποιήσαι (να—οΊπΚότιρον ΰμων Α.Β. καϊ τά ίζήί Έ,άά.
3 ζ %
 540 Β. ΟΥΚΙΙ^Ι ΑΙ,ΕΧΑΝΏΚ. ίχ. ιι, ι».

" ποιείτε αυτόν υ'ιόν γεέννης διπλότερον υμών." τοιγαρτοι

δικαίως ουκ έλογίσθησαν μεν εί? τέκνα, της δε τών πατΐρων
ευγενείας ώλισθηκότες, κατεγράφοντο μεν ωσπερ εν τοις
νβί™. Αιθιόπων υ'ιοΐς' δεδαπάνηνται δε και υπό ρομφαίας, κώ.
β της (αυτών δυσβουλίας Ισοστάθμους τώ κρίνοντι έκτετικασι 5
δίκας.

ιι'Εν τη Ημέρα έκείνΗ άναστΗοω ΤΗν σκΗνόν Δαυείδ τΑν πεπτω-

κυϊαν και άνοικοδομπσω τα πεπτωκότα αύτΡε και τά κατε5-
καμμένα αύτΗε αναστήσω και άνοικοδομΗοω αυτών καθώε αϊ
12 Ημέραι τοΰ άϊώνοε• δπωε έκ^ΗΤΗσωαιν οι κατάλοιποι των ίο
ανθρώπων [τον Κύριον] και πάντα τά έθνΗ εφ' οΰε έπικέκλΗται
τό όνομα μου έπ αύτοϋε λέτει Κύριοε ό ποιών ταΰτα.

350 Α. η Ύπέσγετο λίγων, ώς ουκ αν είς τέλος έζολοθρεύσειε το

(ξ Ιακώβ γένος, άλλ' ει και λικμώ τρόπον τίνα διερριμ•
μενοι' κα\ γαρ ζένοι τε κα\ επηλυτοι γενησονται, πατρίδος ν,
κα\ οίκων έξεωσμένοι, βάρβαρόν τε και άλλοδαπην οίκοΰντες
χωράν" αλλ ουκ αν συντριβών εϊσαπαν, ούτε μην εις
ολεθρον οΐχησονται παντελή, ταύτητοί φησιν ότι κώ
αναττ*κτει καίτοι πεσοΰσαν την <τκψψ Ααυει£, έγερεΐ δε αυ
τής τα. κατερριμμένα, καθώς αϊ ήμ,εραι του αιώνος, τουτέστιν, κ
1) εί$• ημέρας μακράς, δείγμα δε τοΰτο γενησεσθαί φησι και
πληροφορίαν τοις άλλοις εθνεσι τοις τε όμοροις και αποσ
τατώ, τοΰ χρηναι λοιπόν επιστρέφων προς θεοί/ και αυτόν

3• ωλισθηκόται Εάά. ϊηνίΐίβ Α. Β. δ« ρΓΟ μίν ϋά. 5• ϊσχψίθμουι ρτο

Ισοστάθμουί ηά. τίτίκασι Α. 8. τά αΐΐ. οιη. Εάά. (311.) ΙΟ. (κζτμήσωσα]
+ μ» Ρ. Εάά. (22 αϊ.) 1 1. Ηαεε τον Κνριον ίη πΐ({. 8(1(1. Β. (Αΐη.)
12. Κύρια] Κύριος ό Θϊογ (ΑΙεχ.) εί. ίηίτα 351 Η• ποιων] ■+ πάντα Εάά. (Υαι.)
ίηνίΐίϊ Α. Β. (ΑΙεχ. XII.) ι.•;. ϊζο\οθρτνΰ*1*ν Α. 14• <ρρ\μμάοι
Εάά. ίηνίΐίϋ Α. Β. ιβ. Ηαεε και γαρ αββηπφία βχ Β. άτήλνηχ Α. Β.
[ίπιλκτοι Α.} «τήλυδίΓ Εάά. δίαΐίπ) γίνωνται ϋά. ίηνίΐίβ Α.Β. ι6. »'£-
ίωσμίνοι] 8ιε εάϊάί εχ Α. ηιιϊ άεάίΐ ίξιωι μϊν οι (βίε). ΕάεοαΙιιτ ίξωσμάοι.
Ι7• άλλ'] -+- ουν Εάά. ιρ. Ηαεε καίτοι τησοϋσαν αεεεββεηιηΐ εχ Α.Β.
21. τοΰτο Β. τούτου Α. Εάά. δίαΐίσι γνήσιται ϋά. ίηνίϋβ Α.Β. 22. πληρο
φορία ϋά. άλλου] -+- κα' Β. τοίί ηηίε άπωτ. αάά. ϋά. 23. (ϊ«ιαβ κεημαηιατ
)ΐΛΠπη είΐηηΐιΐΓ ίη ΟαΙ. ίη ΑεΙα 88. ΑροβΙ. βυρια είΐ. 335> 473• ΟοπΙιάί γ•"™ Ί
Ιαιιΐυπι. ττρόι] + τόκ ά. Εάά.
 ίχ. ιι, 12. ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. IV. 541

ελεσθαι ζητεΐν, τεθαυμακότας πάντως που της τε ημερό-

τητος τού θεού και της Ισχύος το μέγεθος, ούκοΰν ει
λίγοι (Γχψην τού Αομ$Ίο, το των Ιουδαίων κατασημαίνει
γένος, ήγουν οίκον τον εξ Ιακώβ. Ιστεον δε ότι Κύρου
5 της αιχμαλωσίας άνεντος αυτούς, τότε ΰπενοστησαν εις την
Ιουδαιαν, κάϊ άνεδείμαντο μεν τον νεών, πυργώσαντες δε
τας των πολξων ηρημωμενας, οίκους τε εν αύταΐς επι• ο
σκευασαμενοι, κατωκήκασιν ασφαλώς, πολέμους μεν ύπο-
μειναντες τους πάρα τίνων, οίον Άντιόχου τβ φημϊ και
ίο Αδριανού, αιχμάλωτοι δε ουκ ετι γεγόνασιν, οΰτε μην ηρη-
μωνται, καθά κα\ ύπό τών Βαβυλωνίων.
Ο μεν ούν της ιστορίας εν τούτοις λόγος' ό δε εσωτε'ρω
και αληθέστερος είη αν εν Χριστώ, επειδή γαρ εκ νεκρών
άνεβιω, την εϊς θάνατον αυτού πεσούσαν σκψΥ,ν, τουτεστι
15 την άπο γης σάρκα, εγείραντος τού θεού κα\ Πατρός, τότε ά
δη τότε πάντα τα ανθρώπινα προς τό άρχαΐον ανέστη σχήμα,
κα\ πάντα ημών τα κατερριμμενα προς νε'αν όψιν ενηνεκται.
" Εί τις γαρ εν Χριστφ καινή κτίσις," κατά τας γραφάς' * °ΟΓ•
συνεγηγερμεθα γαρ αϋτώ. και κατίο-καψε μεν ό θάνατος
2 ο τας απάντων ο-χψας, άνωκοδομησε δε ό θεός και ΪΙατηρ
εν Χριστώ" και τούτο ήμϊν ουκ εις χρόνον υπάρξει με-
μετρημενον, άλλ' εις ήμιρα,ί οΐιωνος' άναπόβλητον γαρ εν
ημϊν το της αφθαρσίας άγαθον, και ουκ ετι κρατήσει θάνα
τος τών εν Χριστώ σεσωσμενων. τότε δη τότε καϊ οι β
25 κατάλοιποι των ανθρώπων μετά. τους πεπιστευκοτας εξ Ισ
ραήλ τον φύσει τε καϊ αληθώς εγνωκασι Οεον, της αρχαίας
εκείνης και βέβηλου πλάνης αποφοιτήσαντες, ου γαρ ην

Ι. οϋ ρΓΟ που (βίο) Α. 2. τον θιοΰ ΟΠ. Β. 3• λίγη Α. του

τοΰ
αββικηρίτιπι βχ Α.Β. [σκηνήν Α.] 5• Ηοε τότ€ 3(Χβ85ίΙ βχ Α. η. αυτοίί Α.
8(•ιιίιη ΰποσκιυασ. Ε(1<1. ίηνίΐίβ Α.Β. δ. μΐν ο πι. Α. 9- 7"''*
ηκϊίπηρίιιπι βχ Α.Β. 1 1, καθώς Εάά. 13. *1*ν Λ. «» Α. ά. «τΐ Εάά.
Ι5• ίγ*ίροντο! Α. ίηνϊΐο ά. ΐ6. τότ« βΐ τα ανθρώπινα—σχήμα
και πάντα αεεεββεπιηΐ βχ Α.Β. (1. ι"], τά αββιιιηρίιιιη εχ ϋβΛβπι.
ΐ8. Λτΐί γαρ ά. Εάά. ητΐ! [Α. Β.] ίστιν η Β. την γραφήν Εάά. ίηνίΐίβ οπιπίβαβ.
Ηΐηΐίπι σννιγηγίρθαι δ« ριο σννιγ. γαρ (βίε) Α. 21. ημών Α. 24• τότι
ηΐΐ. αββυιιιρίαιη εχ Α.Β. 25. κατά ρΓΟ μ(τα Εάά.
 542 Β. ΟΥΚΙΙ,υ Α^ΕΧΑΝϋΚ. ίχ. 13-15.
Η. ίο», διαψεύσασθαι λέγοντα τον Χριστόν " 'Εαν μη 6 κόκκος
" τον σίτου πεσων εις την γην άποθανη, αυτοί μονός μενει'
" εαν δε άποθάνη, καρπον πλείονα φερέΊ." καϊ πάλιν
ιι>• 3»• " Οταν υψωθώ εκ της γης, παντας ελκύσω προς εμαυτον.
κατ ΐκΐίνην δη οδν την ημίραν, καθ' ην άνεγερώ την χατε-ί
351 Α. η ο-καμμινην καϊ πεσούσαν σ-χηνην του Ααυίιά, κληθησονται
πάντα τα εννη, και επ αϋτοίς εσται το εμον όνομα, και οτι
παντη τε και πάντως εις πί'ρας έκβησεται τα προηγγελμενα,
πεπληροφορηκε προσθείς Αεγει Κύριος ό Οεος ό ποιων ταύτα,
ει γάρ εστί Κύριος ο θεοί αληθώς, πάντη τε κα\ πάντως >ο
Ηϊοΐ* ν. ποιήσει και ταύτα, προς ούδεν ασθενών: ποιεϊ γάρ " Μί/^0
<>
" και ανεξιχνίαστα, ενδοξά τε και εξαίσια, ων ούκ εστίν
" αριθμός."

13 Ιδού Αμέραι έρχονται, λεΓΈΐ Κύριος, και καταλΗψεται ό άλΟΗτόο

Ι) τον τρυΓΗτόν, καϊ περκάσει η σταφυλΗ εν τω σπόροι, και 15
άποσταλάξει τα όρΗ Γλυκασμόν, και πάντεε οί βουνοί σύμφυτοι
14 έσονται- και επιστρέψω τών αίχμαλωσίαν του λαοΟ μου'ΙσραΗλ,
και οίκοδομΗσουσι πόλειε τάε ύφανισμέναε και κατοικπσουσι,
και καταφυτεύσουσιν άμπελώναε και πίονται τον οΐνον αυτών,
15 και φυτεύσουσι κιίπουε και φά;-ονται τον καρπόν αυτών, και ίο
καταφυτεύσω αύτούε έπϊ τηο ΓΗε αυτών, και ού μΗ έκσπασθώ-
ο σιν ούκέτι από τΗε ΓΉε αυτών Ηε έδωκα αύτοΐε, λέπει Κύριοε
ό Θεόε ό Παντοκράτωρ.

Ι. Χριστόκ] + ότι ΕάΜ. ϊηνϊΙΪ8 Α. Β. μη εΐ τοϋ σίτου—»α» δί (3β8υηΙ ίη Εάά.

2. (ΐ! την γην οτα. Β. 4• {* τϊ}* >ίί (Ιββυηί ίη Ε(1ά\ 5• °Τ
Βββαπιρίυηι εχ Α. αν ΐγίρω Β. ϊηνϊΐο Α. 6. καϊ] + τη» Εάά. 8. τα
προηγγ€λμίνα Α. το προηγγϊΚμίνον ΈΔά. Ο- τοιώι/] + πάντα Εάά. 3ηΙε
Μί^ηε. 8ί3ΐίπι ταύτα οπι. Β. ίο. Ηαεο πάντη τι και αββυιηρία ει Α.Β.
( ι . κι ι Ί ιι ι η . Η . 1 2. (V δάξη τ» καϊ ϊξονσίίΐ Α. 14. άλωητός (ϊϊο)
ο
ΕαΜ. άλοί (βίο) Α. ι6. απόσταξα Α. 17. άποστρίψω Γ. (Οο.)
τοϋ οπι. Α. (XII.) ΙΟ. καταφυτίΰσουσιν Α.Β. (Αΐεχ. XII ηΐίΐηο ρηπίβ.Ι
ώυτιίισηνσιν Εάά. (ν»1.) 20. φυτιύσουσι Α.Β. (XII.) ποιήσονσι
Εάά. (\'8ΐ. XII πιρ;.) τόν οπι. ΕάΜ. 22. άπο] » Ρ. (4*•) 23- •
θίϋί 6 Παντοκράτωρ Α.Β. Ρ. (ΑΙεχ. XII.) [ό &1ί. άβεκΐ ίη \Γ3ΐ.] Παντοκράτωρ ό
θίόι Εάά. (αϊ, ΐ53•)
 ίχ. 13-15- ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. IV. 543

Αιτο δη σαφώς ήρμηνευσεν, όπερ εφην. και ει μεν τις

ελοιτο παχεΐαν τε και Ίστορικην ποιεϊσθαι την άφηγησιν,
ερεϊ δη πάλιν εκείνο, ως επηγγελται σαφώς τοις την αιχμα-
λωσιαν ύπομεμενηκόσι την επάνοδον, καϊ οτι την (αυτών
5 καθε'ξουσι γην, πόλεις τε κα\ οίκους άναδειμάμενοι, καϊ εν
καλώ της ευημερίας λοιπόν γεγονότες, τα. έζ αγρών συλ-
λε'ζουσιν άγαθα, καϊ τω γηπονεΐν εγκείσονται μετ' ευφρο
σύνης και χαράς, ώς άδιαλειπτον αύτοίς τον επι γε τοις τών (1
ηδιστων συγκομιδαΐς γενέσθαι πόνον, τών εξ αλωνος αγαθών
ίο συμποδιζόντων αύτοΐς τον τρυγητό», παρατείνοντος δε αυ καϊ
του τρυγητού πάλιν εϊς τόν τοΰ ο-πόοου καιρόν, ώς εκ ληνοΰ
και δρεπανης και βοτρυοιν αυτών μεταφοιτάν τον γηπονον
επι τά τών πεδίων αρόσιμα, και της άλω την κόνιν άπονι-
ψαμενον, τών επ\ ληνοΐς εχεσθαι φροντισματων.
1 5 Ει δί δη λεπτοτερον και πνευματικωτερον τη τών προκείμε
νων θεωρία προσβαλεΐν εθελοιμεν, πρεποι αν εικοτως εκείνο β
νοεΐν. επειδή γαρ, ώς εφην, άνεβίω Ύ^ριστός' ήγειρε γαρ ό
Ώατηρ την σκηνην τοΰ Δαυε\δ, καϊ άνοίκοδομησεν αυτής τα
κατεσκαμμενα, πολλή και άμφιλαφης τών πνευματικών άγα-
2 0 θών ή μεθεξις επ\ πάντας γεγονεν ανθρώπους "Ελληνας τε
και Ιουδαίους" " Ει? γαρ ό θίο?, ος δεδικαίωκε περιτομην εκ Ε<>™ί'<
" πίστεως, και άκροβυστίαν δια πίστεως." πλείστη δη ουν
οση τών πνευματικών καρπών τοις πεπιστευκόσιν η χορηγία, » 352 Α
η δια τών επιγείων καρπών ευ μόλα κατασημαίνεται. πλήθος
2 5 γάρ εσται, φησι, σίτου κα\ οίνου, παραδεζόμεθα δε νυν τον
μεν σίτον ε\ς Ισχύν, δηλον δε οτι την πνευματικην' γε'-
γραπται γάρ οτι " Και άρτος στηρίζει καρδιαν άνθρωπου," Ρβ.>5•
οίϋ.

Ι. Ζφη Έ,άά. ιΐπα τις ρΓΟ η μίν τις Α. ίηνϊΐο Β. 2. τ> ;ικκιιιηρΙιιπι εχ Α.Ιι.
7. 6η ΟΠΙ. Ι), ϋ ρΓΟ &η Α. 4• *'ζ αυτών ρΓΟ ΐαντών Α. 8. τών
ηδιστων Β. ή&ίσταις Εάά. 9• "λωσιι (βίο) ΑιιβεΓίυβ. αΧωος ε 8ΠΟ Μί^ηβ.
ΙΟ. συμποδιζ. Α. Β. συγκομιζ. Έιάά. παρά τίνος ρΓΟ παρατείνοντας (βίο) Α. καϊ
οιη. Β. ιι. πάλιν βββιιηιρίιιπι εχ Α. Β. ι6. προσ&ιϊλλιιν Ά.
ιη. γάρ αΐΐ. Πίκιιιηρίιιιη εχ Α. Β. 1). ι8. αΰτο'ις Εάά. ίηνίΐίβ Α. Β. Ι).
21. Κύριος ρΓΟ θίόι Α. 23. όση 88.«11Π)ρΙΙΙΠ1 εχ Α. επιγείων ρΓΟ πνευ
ματικών (βίο) Α. 24• η] 8ΐο οοιτεχί ρο»ι Μίρηε. ή Έ,άά. 25. φησι σίτου
ϊιοο ΟΓάίηε Β. ννι> οπ>. Α. 26. δί βδϊϋπιρίιιιη εχ Α.Β. 27. ότι
38811ΙΤφΙυπ) εχ Α.
 544 Β. ΟΥΚ,ΙΙ,υ Α^ΕΧΑΝϋΚ. «. 13-15•
νοητοί δε που πάντως και θεΐός τε και άνωθεν τον δε γε
,' 01,1' οινον εις εύφροσύνην εφη γαρ πάλιν " Και οίνος ευφραίνει
χϊΓιι. " καΡ^αν άνθρωπου" χαίρομεν δε " ττ) ελπίδι," κατά. την
1ί του μακαρίου Παύλου φωνην. ο-ταλάζει δε κα\ τα, ορη
γλυκαο-μ-όν. ορη μεν οδν, ως εοικεν, ενθάδε φησϊ τας εκ•1
κλησίας Χρίστου, διά τοι το επηρμε'νον των εν αύταίς
δογμάτων, καΐ της εις θεόν ευσέβειας το ύπερφερες, και ατι
τα μεν ορη διαφοροις κομώντα φαίνονται φυτόίς, αι δε εκ-
κλησίαι Χρίστου μυρίας τε όσας αγίων εχουσι κεφάλας,
κεδροις τε καΐ ζύλοις εν ισω τοις εύμηκεστάτοις, αι ταΐς τάνια
Ρ», ϊ. 3• νοητών υδάτων παρίδρννται διεξόδοις. άλλ' ωσπερ εν τοις
ευδενδροτατοις των ορών πλήθη μελιττών περιποτωμενα, το
ο γλυκύ κα\ τίμιον εργάζονται μελι' οΰτω πάλιν κα\ εν ταΐς
εκκλησιαις οι των άλλων περιφανέστεροι και άδροτεροι προς
άρετην και σύνεσιν, της επ\ Χριστώ διδασκαλίας το γλυκν ι$
συλλεγοντες μέλι, μονονουχι καταστάζουσι κα\ ταΐς έτερων
καρδιαις αυτό. άποιττα,λΛ^ει δη οδν τα, ορη γλυχαο~[Λον κατά
τούτον οίμαι τον τρόπον, εσεσθαι δε ιτυμφυτους εφη καί
τους βοννους. βουνό) δε είσιν οίον δεύτεροι τε και το μείον
έχοντες εις αρετην πάρα τους άγαν εν τούτω διαφανεστερονς. :ο
ά μέτρα γαρ αγιασμού καί δικαιοσύνης εν εκκλησίαις, και ώς
6. ο ΐΐαύλος φησι, " Κατά την εκάστω δοθεϊσαν χάριν" πάρα
του τα τοιάδε διανεμοντος θεού. σύμφυτοι δη ούν έσονται
κα\ ούτοι φησι, τουτέστιν, εύθαλεΐς τε και εΰκαρποι, κα\ τη
τών θειων δογμάτων όρθότητι βαθύ κομώντα φορούντες τον 2$
Ρβ εχχν Λ *λ\\>/ ι *λ\> ν/*~
ι. νουν. οτι οε και επεστρεψεν ημών την αιχμαλωσιαν ο των
8. Ι.υο, όλων θεός, ουκ αν ενδοιάσειε τις. εκηρυζε γαρ " αϊχμαλώτοις
ίν.,ια.
ε αφεσιν ο Χρίστος, καί της του διαβόλου πλεονεξίας εξείλετο

ι. που οιη. Β. ΑβδυπιρΙϊΐ τ* βχ Α. και αΐΐ. εχ Α. Β. 2. Καϊ ίοοεβδίΐ εχ Β.

4• Η360 τοΰ μακαρίου [ΙεβυηΙ ϊη Ε(1(1. στάζει Ί\ά. 5• τή" ΐκκΧηαίατ Β.
6. αύτη Β. η. υπίρφιρίί Α. ύπιρφυίΐ Εάά. 12. πίριποτάμινα Β.
■πιριπιτΰμινα Α. πιτόμινα Εάά. Ι3• και βΐΐ. α851ιιηρ1»πι εχ Α. Β.
Ι7• άποο-ταλάζα Ειΐθ. ίηνίΐίβ Α.Β. 8[ϊ1ίπα 9«ϊ (βίο) Α. ιρ. οίο»- Α.
οί Β. ΈΛά. 25• φομώντα Β. 20. άπίστριψεν Β. ίδ. β
Χριστοί οιη. Α.
 ίχ. 13-15• ΙΝ ΑΜ08. ΤΟΜ. IV. 545
την υπ ουρανον. τότε δη τότε και εν ϊσω γηπονοις άπασης
της κατά νουν εύκαρπ'ιας γεγόναμεν επιμεληταί, χατεφυτευ-
ιταμεν κήπους και αμπελώνας, και φαγόμεθα τον χ&ρπον
αΰτων. άποληψομεθα γαρ τας των πόνων αντιμισθίας,
5 άποτρυγησομεν δε κα\ τους της επιεικείας καρπούς, οτι δε
άσαλευτον εζομεν την παρά θεώ μονην, και των άπαξ
δοθησομενων παρ αΰτοΰ κλήρων ούδεις αν εκπεμψειε τους & 353 Α
εν αύτοΐς γεγονοτας, σαφηνκΐ λίγων Καταφυτεύο-ω αυτούς
επ) τι\ς γης αΰτων ής 'έ^ωχα αΰτοίς, λέγει Κύριος ο θεός.
Ι * ■ '1 1 1 . χϊ.
ίο ** Αμεταμελητα γάρ τα. χαρίσματα και ή κλησις τοΰ θεοΰ," *9•
και εν βεβαιώ κεισόμεθα παντός άγαθοΰ, καθηγητην και
πανηγυριάρχην αύτον έχοντες τον Χριστόν' δι ου κα\ μεθ'
ου τω θεώ κα\ ΐΐατρ). η δόξα κα\ το κράτος συν τω Άγίω
ΪΙνεύματι εις τους αιώνας τών αιώνων. Άμην.

•δ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΠΡΟΦΗΤΗΝ ΑΜΩΣ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ.

Ι. τότί ηΐΐ. βΐ ϊιπάσης αββαπιρία βχ Α. Β. η. κλήρων] + και Εάά.

8. σαφηνίζίΐ ϋ(1. 9- "■ντηί »<!■ ϊηνίΐο Α. ίδωκα Β. ϊίωκίν Ε(1ά.
ΙΟ. και ή κλησκ Α.Β. ΚιΙΐΙκιΙιΐΓ η ΐκκλησία. 12-14. Χρίοτόκ Κβϋηιΐίΐ
(ΙΐίίΐιηΙ ίη Εάά. 13. Μ• τΐ> λΙΙ. ύί των άίωνων οηα. Α. 15. 8ίο Β.

νοι,. ι. 4Α
 ΤΟΤ ΑΤΤΟΤ
ΕΞΗΓΗΣίΣ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΠΡΟΦΗΤΗΝ ΑΒΔΙΟΤ.

354 Δ. α 'ΑΒΔΙΟΥ δη πάλιν προφητεύει μεν εν καιροΐς ώς εοικεν,

καθ ους και Ιωηλ, μονοί/ουχί δε διελαχε προς αυτόν την ^
ορασιν, και μερίζεται το διήγημα, ό μεν γαρ θεσττεσιοί
.1 οθΙ ϋί.
ία.
Ίωηλ έπ' αύτοΐς ηδη τερμασι της αύτοΰ προφητείας " Α7-
" γυπτος, φησϊν, εις άφανισμον εσται, και ή Ίδουμαία εΐί
" πεδίον αφανισμού ί£ αδικιών υιών Ιούδα, άνθ ων ε'ζεχεον
" αίμα δίκαιον εν τη γη αυτών" 6 δε της Ιδουμαίας τον ίο
άφανισμον τίνα τε τρόπον και Οπως εσται, κατά καιρούς
β αφηγείται λεπτώς. επειδή δε τοις εντευζομενοις ττ) τον
βιβλίου συγγραφή λυσιτελές το άναμαθεϊν ακριβώς και προ
γε τών άλλων, τις μεν εστίν η Ίδουμαία, τι δε το συμβάν
αύτη, και του δη χάριν ταϊς εκ θείας οργής ΰπενηνεκται ι-
συμφοραΐς, φέρε λεγωμεν, ώς ενι, τα τοιαδε σαφώς τοις
φιλομαθεσι καταλεπτύνοντες. Ίδουμαΐοι τοίνυν κεκληνται
και εισίν οι εζ Ήσαΰ γεγονότες. έπειδη γαρ 'Κδωμ ώνο-
Οβη. μασται, τουτέστιν γήινος, διά τοι το άποδόσθαι τα πρω-
χχν. 3°•

Οο(]εχ Β. [Π. αΐϊςϋοΐίε» »(1ΗίΐΗΐιΐ8.] 1-3. Βίε Β. τον ΐ* άγίοΐί πατρός ήμαν
Κυρίλλου αρχιεπισκόπου αΚίξανδριίαι, ΐξήγησι: ΰπομνηματικη ίίί το* Προφήτη*
Άβδίου Κ(1(1. 4- προφητίϋιι μΐν ϊν καιροΊί ί>! ίοικιν Β. προφηηύιιν μι*
ίιπ«ΐί ίν καιρο'ιι Κάά. ζ. και ακκιιιηρίαιη βχ Β. 6. θισκίαιοί
;ι$μιη>]>Ιιιιιι εχ Β. η. ίαντοϋ Εάά. 8. ή 35911ιημΙϋΐΐ) βχ Β.
9• άφανισμον] + ΐσται Ό. ϊξίχιυν Β. Ο. (22. αϊ.) (ξίχιαν Εάά. 15- "β•
τον] και τον Εάά. 17. Ηαβε ΊδΌι//ι<ιΐο< —γιγ)*•ότιι αοοε.-οεπιηΐ εχ Β.ϋ.
 ΙΝ ΑΒϋΙΑΜ. 547

τοτοκια, και άλογήσαι μεν της εντεύθεν οφειλομένης αύτώ

τιμής, βρώσεως δε μιας, και τοΰτο ευτελέστατης, άνθελεσθαι
παραθεσιν, ταυτητοι κα\ Ιδουμαίους ώνομαζον τους εξ αΰ- α 355 Α.
του γεγονοτας. καλείται δε των Ιδουμαίων η χωρά καΐ
5 Σηεϊρ καϊ θαιμαν ' και ΣηεΙρ μεν δια. το λεγεσθαι δασεΐς
τους κατοικούντας αύτην, δασύς δε κα\ Ησαΰ* τετριχωτο Οβη.χχν.
γαρ' Σηρ δε τριχωσις, ήτοι τριχωτός ερμηνεύεται, ην δε καΐ
ορός εν τη χωρά Έηείρ. θαιμαν δε δη πάλιν, δια το είναι
νοτιωτατην. νότος δε ό θαιμαν κατά την των Εβραίων
ίο ψωνην. δοκεΐ δε τισιν εϊρησθαι θαιμαν καϊ δι ετεραν
α'ιτίαν. φασϊ γάρ ότι γεγονεν υιός τω Ήσαΰ κατά καιρούς
Έλιφάζ, εκ δε του Έλιφάζ ό θαιμαν, εξ ου και η χώρα \> Π>•*«νΐ.
£Λ ' \ . / \ ~ ν - ιΙ} / ν ίο, 1 1•
Όαιμαν. και αποχρη μεν ταύτα περί της Ιοουμαιας και
των εν αυτή. άπολώλασι δε δι α'ιτίαν τοιαυτην. πολι-
ι^ορκουμενης γάρ της Ιερουσαλήμ ύπό του Ναβουχοδονόσορ,
και εν τοις εσχατοις ηκουσης κακοΐς' επιπτον γαρ αναρίθ
μητοι τοΐς των εθνών δαπανώμενοι ξίφεσι' άνεσώζοντό τίνες
μόλις, κα\ εις τας τών ομόρων εθνών χώρας άπεκομίζοντο'
κατεβαινον δε οι πλείστοι μάλιστα τών εξ Ίσραηλ εις την
2° Ιδουμαιαν, ομορον ούσαν αύτοϊς, ωοντό τε ότι και συναλγη- ο
σουσιν ως άδελφοΐς, καϊ της εξ αίματος αγχιστείας δια-
μεμνησονται, και άθλιως πεπραχοσι χαριοΰνται τας επικου
ρίας, οι δε, καίτοι κατοικτεΐραι δέον ως αδελφούς, άπεδίχοντο
μεν εις την εαυτών, άπεσφαττον δε, τας της Ίδουμαίας
2,5 ε'κβολας ληστρικώ περιθεοντες τρόπω, τεθορυβημενους τε
και κατεπτηχοτας αρπάζοντες, ήσαν δε ούτως απάνθρωποι
ως και αύτην ύπερβαλεσθαι τών Βαβυλωνίων την αγριό
τητα, επηεσαν γάρ, ώς εφην, άπολλυμενοις, επιτωθάζοντες

5• Σΐ)»!ρ ββπιρΡΓ (εχοβρίο ΙιιηΙιιιη βειτιεί ροδί χώρα νετ. 8. Β.) Β.ϋ. Σηρ ΙβΓ
Σι;1ρ βεπίεΐ Ι). Σΐ}ρ Εάά. 6. δασό; Αϋβ. δί'] + δή !>■ 7• ΤΡ'"
χωτόι Ο. Ι). ? Εάά. τρίχαγωγί>{ Β. 9• Λββιιπίρΐβ την βχ Β.ϋ. Η.
τών ι•χ Β. ιι. τώ Ι). Ι). τοΟ Εάά. 13- *»ί ρΓΪιιβ ;ι»Μΐιΐ]|>ΐιιιη εχ Β.
Ι5• νπυ] άπο Εάά. αηΐβ Μί^ηε. 17. άιχσώζοντά τίνίΓ μόλιι] μόλα τ»νίΓ
άνισώζοντο ϋά. 24• /*«*] + ονκ Εάά. ίηνίΐίβ Β.ϋ. 27• νπ'ρβάλλισθαι
Εάά. 8ΐαΐίπι τήν ρΓο τών ϋά.
4 Λ 2
 548 Β. ΟΥΚΙΙ,ΙΛ ΑΙιΕΧΑΝΟΚ. ι.
ιΐ και πανηγύρεως άφορμην τάς τών ομαιμονων ποιούμίνοι
συμφοράς, άπωχοντο μεν ούν εϊς την ΤΙερσών τε και
Μήδων Ιουδαίοι τοτηνικάδε. επειδή δ* πεπερασμένων ηδη
των εβδομηκοντα ετών κατηλεει θεάς' άνεκομίζοντο γαρ εις
την Ίονδαίαν' σπουδην εποιοΰντο, την τε πάλιν αυτήν άνα• 5
δείμασθαι, και τον εν αυτί) πάλιν άνεγεϊραι νιων. αλλ
Ιδονμαΐοι πάλιν οι αδελφοί και γείτονες κατεδακνοντο τω
φθάνω, και των τοιούτων εγχειρημάτων άπείργειν ήθελον,
ε συναγείροντες τους όμοφρονας και περιοικοΰντας βαρβάρους,
και δη και ε\ς μάχην ηεσαν. πεπτώκασι δε καΐ άπολωλασιν κ
εν τί) κοιλάδι του Ίωσαφάτ, θεού προασπ'ιζοντος των ΐζ
Ίσραηλ. έπειδη δε των αλλοφύλων φορτικωτεροι γεγόνασιν
Ίδουμαΐοι, κατεδραμον αυτών την χώραν ο'ι εξ Ίσραηλ, και
άπεκτειναν μεν τους εν αύττ], τρυμαλιας δε πετρών και
σπήλαια κα\ γης καταδύσεις διερευνώμενοι, τους ενρισκο- ΐί
μένους άπεσφαττον.

35Θ Α. αΌραοιε Άβδιου- τάδε λέρει Κύριοο ό Θεόε τη Ίδουμαία Άκοήν

Ηκουσα παρά Κυρίου και περιοχών εϊε τά έθνΗ έΕαπέστειλεν
ΆνάοτΗτε και έίαναστώμεν έιί αυτών εϊε ττόλεμον.

"Ολον ημΊν της εαυτού προφητείας εν τούτοις, ήγουν της »

οράσεως διερμηνεύει τον σκοπον, και οποί ποτέ βλέπει δια-
]} τρανοί, οτι γαρ επ\ τοις εσεσθαι μελλουσι κατά της 'ΐ^ίν
μ&ια,ς η ΌοΛίτις αυτώ, πειράται πληροφορεΐν. εμπεδοΐ γαρ
προς πίστιν τους άκροωμενους, και οτι πάντη τε και πάν
τως συμβησεται το λαλουμενον, άναπείθειν πειράται λέγων ι-,
ως ηκιστα μεν αύτοΰ, θεού δε μάλλον εΐεν οι λάγοι. εφη
τοίνυν ακοην ά,χουσ-αι πάρα. θεού κατά της Ί&υμ&ίας. και
τις αν νοοΐτο πάλιν, ευθύς αύτος διεσάφησεν, προσθείς οτι
περιοχών ας τα ε()νη $&πί<πειλα. έθνη δε, ποια ; τά της Ίαου-

Ι4• τριμαΚιάϊ Κάά. ηηΐε Μίχηο. Ι5• σπηλαίων Κ(1ι1. 20. ηίτιιι ϊίά.
23- αντω] αϋτη Ίιά. 2"]. πάρα] π§ρι Ί\ά.
 2-4. ΙΝ ΑΒϋΙΑΜ. 519

μαίας, κατ αυτών γαρ απεστάλθαι φησϊ την περιοχην, ήτοι

πολιορκίαν, ήγουν συγκλεισμον, του θειου κρ'ιματος συν- ο
ωθοΰντος άναγκαίως εϊς το παθεΐν την ερημωσιν.
Η και καθ' έτερον τρόπον, τοις γαρ ε&νεσι τοις κύκλω
5 της Ίδουμαίας ποιείσθαι προστεταχε την περιοχην, ήτοι την
πολιορκίαν. προστεταχε δε ούχι πάντως εναργώς, άλλ' ο'ιον
διανιστας ώς θεός, και καταθηγων επ' αυτούς, α και τοις
θείοις άναπεπεισμένα νεύμασι προτροπαδην άλληλοις μονο-
νουχΊ διακεκραγότα φασίν ΆνάΊττητε κα,ι 'ε^Λνασ-τωμεν 'επ
ίο α,υτψ εις πόλεμον. συνεισβεβληκασι γαρ τοις εζ Ίσραηλ ά
καταδηοΰσι την Ίοουμ&ίαν και τα περίοικα των εθνών.

Ίδοϋ όλίΓοστόν δέδωκά σε εν τοΐο εθνεσιν, Ητιμωμένοο σύ ει 2

σφόδρα, η ύπερΗφανία τηο καρδίαο σου έπΗρέ σε κατασκΗ- 3
νοΰντα έν ταΐο όπαΐο των πετρών, υψών κατοικίαν αύτοΰ,
15 λεΓων έν τη καρδία αύτοΟ Τίε με κατάδει επί τπν την ; εάν 4
μετεωρισθΗΟ ώο αετός και ανά μέσον τών άστρων Θηο νοσσιάν ο
σου, εκείθεν κατάΕω σε, λέρει Κύριοο.

Όλιγοστον αύτον εν τοίς εύνεο-ι τεθεΐσθαί φησι κα\ ήτιμω-

μενον δια το παντελώς εύαριθμητους γενέσθαι, ει προς τών
ζο επιόντων την πληθύν συγκρίνοιντο' πλείστοι γαρ, ώς εφην,
οι κατ αυτών τεθηγμενοι. η ολιγοετούς γενέσθαι φησιν, ώς
δαπανησαντος του πολέμου, και εις ολίγους περιστησαντος
κομιδΫ) το γένος αύτοΐς. εκ πολλής δε άγαν αβελτηρίας
διακενοις κεχρησθαι φυσημασι τον Ίδουμαΐον ό προφητικός
2. ήγουν] 4- τον ΕΛά. 5• ττοκΊσϋαι προστίταχς ηοε ΟΓίΙίηε Β.ϋ.Ι).
6. ■πάντως Β.ϋ.Ι). πάντη Εάά. 7• ΤΟίί 6(ίοκ ά. νίΰμασι £>.ο. Ε(3(1. τφ θιΐω α.
ντίματι Β. 8. Βιακ(κρ. μονονονχι Ι). 9- Ψ"^1" υ. φησίν Ό. Κ(](1.
ΙΟ. πόλίμον] ποΚιορκίαν \). 12. ί(δωκα] τίθιικά Ρ. σύ ιί Ιιικ• οηΐίηο
Β.Ό.Ρ. (μ Αΐβχ. XII.) οί. Ηοπι. Ραβοη. χ. 156 ά. 13• V βββαιηρίαιη βχ Β.
(22. αϊ.) (1εε3ΐ ϊη ϋ. Ι4• ύψων κατοικίαν αυτόν λίγων] ΰψοϋντα [ίιψώντα
Ε<1ιΙ.] κατ. σου \ίγοντα Ρ. Εάά. (Οο.) 15. τή αβδίιιηρίυηι εχ Β.ϋ. άεββΐ
ϊη Ρ. Εάά. (ν»1. μ) αύτοΰ] σου Ρ. Εάά. (Οο.) μ( κατάξα Ηοε οΓϋϋηε Β.ϋ.
(κ ΑΙεχ. XII.) ι6. και] + {αν ΥΑά. ίηνίΐίβ Β.ϋ. (« Αΐβχ. XII βεά εοπ•.)
ΐϊ. Ηοπι. ΡαδΟΠ. 1. ο. ΐ8. φησϊ ηθι'ισθαι ϊην. ΟΓά. Β. ητιμωμίνον Β.ϋ.Ι).
ητιμημίνον Εάά. 1(). την των ϊπιόντων Χ).\>. 22. όλι'γονΓ Β. Ι),
όλιγοστοϋί ϋ. ολίγοι/ Ειΐιΐ. 23• κομιδη ακβιιιτφΐιιιη εχ 0.1}. απίβ πιριστ.
ροηίΐ Β. 24• τίιν Ίδουμαιον αββυπιρίυπι εχ Β.ϋ.
 550 Β. ΟΥΚΙΕΙ,Ι ΛΙ,ΕΧΑΝΒΚ. 5• 6•
357 Α. λ ήμΐν ύπεμφαίνει λόγος, ωετο γαρ δυσαλωτος εσεσθαι τοις
εχθροϊς, ού διά γε την ενοΰσαν άλκήν αύτω και το εν πολεμοις
εύτεχνες, άλλ' οτι το τραχύ καϊ δύσβατον της χώρας άπο-
χρησειν (μέλλε προς σωτηρίαν αύτοΐς. όχθοι γαρ ήσαν απαν-
ταχη, καϊ πετρών άκρωνυχίαι δεινον κατεκνευόυσα^ και 5
βουνών άγριότης, καϊ ορών υψώματα, τι ούν, φησι, της των
επιόντων χειρός μάτην καταλαζονευεσθε ; ε'ι γαρ και κατω-
κηκας εν χώρα πολύ λαχούση το δυσβατον, ηρμένη τε νψοϋ,
]) καν ει γενοιό τις α,ΐτος, οίον εναεριον αυτού την καλιαν εχων'
υπερβολικός δε πάλιν ό λόγος' άλλ' ούν εκείθεν καταρραχ- >»
θηση, θεού κατασΰροντος' αδυνατεί γαρ αϋτω παντελώς
ούδεν.

5 Εϊ κλέπται είσΗλθον ττρόε οέ η λΗσταί νυκτόο, που άν άττερρίφΗΟ;

ούκ άν έκλεψαν τα ικανά έαυτοΐο ; και ει τρυΓΉταΐ είσΗλθον
6 πρόο σε, ούκ άν ΰπελίττοντο έττιφυλλίδαε ; πώε έΕΗρευνΗθΗ 15
' Ησαΰ, και κατελΗφθΗ αύτοϋ τα κεκρυμμένα ;

ο Η,δη φθάσαντες είπομεν, οτι και ρωχμας ορών, σπηλαία

τε καϊ διασφαγας εν πετραις, δρυμούς τε δκρευνωμενοι
τους Ίδουμαίους άπεσφαττον, οι τοις εξ Ισραήλ συνεισβε-
βληκοτες και συνεπιτιθεμενοι τών ετερογενών, ως όλίγοικ »
παντελώς, η μηδενα τοπαράπαν ισχΰσαι διαφυγεϊν. επι-
τωθαζει δη οδν ό λόγος αύτοϊς, και ο'ιονειπως εν ηθει κατει-
ρωνευεται και φησιν Ε; ληστρικής εφόδου πεπείρασο, και σοι
τα κλεπτών επεφοίτησε γένη, ούκ άν ήρκεσθησαν τω λαβεΐν,
ά άπερ ην εικός άρκίσειν αύτοΐς ; ει δε δή και αμπέλου δίκην 25
άπετγυγων τίνες, ούκ αν διελαθεν ή ϊπιφυλΚις, καίτοι περιερ-
γοτατον οντά λίαν, τών άποτρυγάν ε'ιωθότων τον οφθαλμον ;

Ι. Ζσΐσθαί] ίΐναι Κ<Κ1. 4• οπανταχη] τταιταχη Ι). \\ά. *. μάτηρ

ΗΟΟβΒβίΙ; εχ Β. ροβΐ καταλ. ροηϊΐ Ό. κατώκησαί Ο. Ε(Μ. 8. το] τί Ε<Μ.
9• (ναίριον αυτοΐί] (V αί/ηοΐί αντοΐς 'ϊϊά. «V άστροις αΰταϊς Τ). ΙΟ. καταρ•
μαχθήση] καταρθήστ) Έ,άΑ. Ιβ. ότιφι/λλίδαϊ] 8Ίο βθίιΐϊ εχ Β. (XII. ουί
('π'ι φ. (Ιινίείιη Ιΐ3ΐ)εΙ) ΐπιφύΧί&αι Β. επιφυλλίδα ϋ. Ε<1<1. 1 7. μνχμ<•ί Ι).
Εϋ«1. ροχμαΐ Β. 22. Η3θε ϊν ήθ<ι αοεεδΒβπιηΙ εχ Β. Ι). 24• ϊΡ«-
σΰηααν] ήρκισαρ Ε(1(1.
 7-ι ι. 1Ν ΑΒϋΙΑΜ. 551

άλλ' ην ανάγκη τούτο παθέίν και ούχ εκούσιν αύτοίς, οτι

τοις μεν κλεπτουσιν άεϊ το δείμα παρεγγυα την φυγην, και
το οιχεσθαι λαθοντας, και ει τι των ετοίμων άρπάσειαν, άπο-
χρών είναι δοκεί προς θυμηδίαν αύτοϊς' τοις γεμην τρυγώσιν
5 εμποδων άει προς ερευναν η φυλλας παραιρουμενη και ύπο-
κλεπτουσα το λαβείν δυνάμενον. άλλα σοι φησιν, ω Ήσαΰ, β
τουτέστιν, ώ εζ αίματος τοΰ 'Η,σαΰ Ίδουμαΐε, τα. χείρω
παθείν σνμβεβηκε' κατελήφθησαν γαρ τα κεχρυμμίνα, κα\
διέλαθε μεν ούδε\ς, άνόιημος δε καϊ η φυγή, και αύτη των
ι ° τόπων ή δυσχωρία.

"Εωο των ορίων σου έεαττέστειλάν σε- ττάντεε οί άνδρεε τΡε η

διαθΗΚΗε σου άντέστΗσάν σοι, ήδυνάσθΗσαν ττρόε σε άνδρεε
εΐρΗνικοί σου- ουνεσθίοντέε σοι έθΗκαν ενέδρα ύποκάτω σου,
ούκ εστί σύνεσιε έν αύτοΐε. έν έκείνΗ τη Ημέρα, λεΓει Κύριοε, 8
ΐ5 άττολώ σοφοΰε εκ τηο Ίδουμαίαε καϊ σύνεσιν έ£ όρουε Ήσαΰ.
καϊ πτοΗθΗσονται οί μαχΗταί σου οί έκ Θαιμάν, δπωε έΕαρθΗ 9
άνθρωττοε έ£ όρουε Ήσαΰ, δια τΗν σφαΓΗν καϊ τΑν άσέβειαν ίο
ΤΗν εϊε τόν άδελφόν σου "Ιακώβ- και καλύψει σε αϊσχύνΗ, και
έζαρθΗΟΗ εϊε τόν αιώνα- άφ' ηο άμέραε άντέστΗε έζεναντίαε 1 1
2θ έν ήμερα αίχμαλωτευόντων άλλΟΓενών δύναμιν αΰτοϋ, και
αλλότριοι εϊοΗλθον εϊε πύλαε αϋτοΰ καϊ επί ΊερουσαλΗμ Ι)
εβαλον κλκρουε, καϊ σύ Ηε ώε είε έ£ αυτών.

Οτε κωλυειν ηθελον τους εζ Ίσραηλ οικοδομούνται τον

νέων και την άγ'ιαν πόλιν άνατειχίζοντας, οι ε£ αίματος
25 Ήσαΰ, ομοψυχίας συνθηκας προς τα περίοικα των εθνών

3• και &83ΐΗηρΙιιπι εχ Β. (ΙεεβΙ ίη Ό. 5- %Ρ*νναν] ϊρινναι Έ,άά. φνλλαϊ]

+ μη Η(1. 12. ηδυνάσθησαν] ήδυνηθησαν Γ. (22. 01.) Ι3• Ηαεο
σ-υνίσθίοντΙ{ σοι αεοεΗβεηιηΙ εχ Β. (22. αϊ.) άεειιηΐ ϊη Ι ). Ι4• ίκιίνη τη
ήμίρα Ηοο οτάίηε Β.ϋ. (μ ΑΙεχ. XII.) ι6. (ξαρθη ηόώεΐ Ό. ι8. την
(Ις τόκ άδιλφάν Β. (ΑΙεχ. XII ηοΙ»1 ηαεο νν. Σ εββε.) οί. ίηίπι εΐ ίη Εβ. 311 3•
ΙΙοιη. Ρ»βοη. χ. 156 β. την κατά τοΰ άδίλφοϋ Κ. κατ άδίλφοΰ ΈΔά. κα\ ρπιικ 88-
ϋΐιιηρίηιη εχ Β. (ΑΙεχ.) εί. ίη Ε.ί. 1. ε. ΙΙοιη. 1'ακεΐι. 1. ο. 20. ήμϊρα Β.
(ΑΙεχ.) οί. ίη Εβ. 1. ε. ήμίραι: Εάά. (ν»1.) 21. ίίί] + τάϊ Ρ. (ΑΙεχ.)
24- νιων] ναΰν Ό. Ε(1(1. 25. τα πιρίαικα Β.ϋ. τοΰί πιριυίκυυι Ειΐιΐ.
 552 Β. ΟΥΚΙΙ,Μ ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. 7-"-
εποιησαντο, καθάπερ είπομεν ήδη. επειδή δε συμβεβηκεν
άλώναι την χωράν αυτών καταστρατευοντων των ε£ Ισραήλ,
τότε καϊ ο'ι πάλαι γνήσιοι καϊ συνωμοται καϊ συνασπιστώ.
ο των άλλων απάντων γεγονασι φορτικώτεροι καταδηονντες
δη καϊ μαχόμενοι, ό πόλεμος τοίνυν φησϊν εως των όρίωρ 5
(του ί^Λπαττειλε <τε, τουτέστιν άφανη σε γενέσθαι τταρ-
εσκεύασε' τούτο γαρ το έ^απίο-τειλεν ου μέρη της σης
επεισπηδήσας χώρας, άλλ' ολην ελών κατά κράτος, και
μέχρις όρων αυτών άγαγών εις ερημωσιν. άντΐο-τησ-α,ν δε,
και πεπολεμηκασι προς σε, φησϊν, ους ην τάχα που καϊ λίαν ίο
«ΐκοί, κατά γε την σην ελπίδα, καϊ επαλγύνεσθαι πεπονθότι
σοι. άλλ' 'ίύηκΛν ενέδρα, ύποκοίτω σου, παρ ων σώζεσθαι
προσεδόκησας. εν δε τω Ουκ εστίν συπσις ίν αύτω, τοιαύτη
ίΐ τις εμφερεται έννοια, σοφούς τε και συνετούς ώνόμαζον τους
ψευδομαντεις και βωμολοχους, τους απατεώνας και οιωνοσκο- ι$
πους, και τους τών άστρων τα ψευδή μυθάρια καταχεοντας,
οι τίνες εις τοΰτο ληρωδίας ήκουσιν, ως εντεύθεν δύνασθαι
και την τών εσομενων γνώσιν ελεΐν φληναφως ύπονοεΐν.
άνεπτόηντο δε προς τούτο λίαν οι ταίς τών ειδώλων λατρεί-
αις εμβεβληκοτες. τούτο καϊ αύτοϊ μετά τών άλλων ήρόω- κ
στηκότες ο'ι Ίδουμάΐοι, μέλλοντος ήδη του πολέμου περιαγ-
ο γελλεσθαι, κατεσκεπτοντο μεν τών εκβησομενων το 7τε'ρας'
συναγείροντες δε τους εν γε δη τούτοις σοφούς, απαγγέλλει»
εκελευον, όποι ποτέ άρα βαδιεΐται αύτοΐς τα τού πολέμου,
ο'ι δε, κατά το εικός, κατεμαντευοντο αύτοΐς το νικάν, άλλ' »5
ήλωσαν καϊ πεπτώκασι, διαμαρτούσης αύτοΐς της τεχνης'
ηλεγχοντο δε καϊ ασύνετοι παντελώς ψευδοεποΰντες ο'ι δεί
λαιοι, ότι δε καίτοι πάλαι θρασεΐς οντες οι εκ θαιμαν, αύτοϊ
δη πάλιν οι Ίδουμάΐοι άνανδροι έσονται καϊ περιδεεΐς, κατε-
2. αυτών Β. Ε(1(1. αντοΐί Τ). 6. ΗαβΟ τουτίστιν—τό «£απ<στ«λη' 80Κ9-
βεηιηΐ εχ 15. 1), άφανιΐί ρτο αφ. σι Ό. κατισκ. Ό. 9- "ρώ" Β• ϊΐ• όταλ-
γννίσθαι] ΐπαμύν. Κάά. 12. ίθηκαν Ό. ίθησαν (βίο) Ειΐιΐ. 13. «ν αΐτ•}
«γτοϊγ Β. Χΐιιΐίιη Η;ιεε τοιαύτη τα ΐμφΐριται ίννοια ΕοεεβββπιηΙ εχ Β. 14• ονο-
μάζα Κ(1(1. ΐ6. τα &88υπιρ1ιιιη 6Χ Β. μυθήρια (κίο) Εάά. 20. «αϊ
αϋτοι μιτά των άλλων] κατά τών άλλων και αύτοϊ ίίιΐ. 24• /3αί«ϊτί ίίϋ.
20. παττώκασι Ά.Ώ. διαπιπτ. Ε(1ι1. διαμαρτανοΰση! Είΐιΐ.
 ΐ2-ι4. ΙΝ ΑΒΒΙΑΜ. 553

σημηνε προσθε\ς οτι πτοηνηο-οντΑΐ οϊ μΑχητΑΐ <του οι εκ &αι- α 359 Α.

μΑν, όπως ΐϊαρη Ανθρωπος έ£ ορούς ΉοΆυ, τουτέστιν, αχρις
αν απολοιντο μέχρι και ένος των εκ της Ίδουμαίας. καθί-
στησι γοΰν εναργή την αΐτιαν της επενηνεγμενης συμφοράς,
5 οτι οία. την ο-φΑγην χα) τψ Αο-εβείΑν ττ\ν είς τον Α&λφίν <του.
επειδή γαρ άντιρηκας, φησι, τον ε£ αίματος εγγύς κατά
αγχιστείαν, τουτεστι, τον Ιακώβ, ήτοι τους εξ Ιακώβ, δα-
πανηθηστ) πολεμώ, και άσάπαν ίση κατεφθαρμενος, αισχύνης
τε εμπλεως και (ντροπής, οτι δε καΐ άναπόβλητον εξουσι
* ο το συμβεβηκός, και ταΐς ούτω δειναΐς εναπομενοΰσι συμ- 1>
φοραϊς, διαμεμηνυκεν ειπών Κα< ε^αρθηο-η εις τον ΑΐωνΑ. εν
δε τω Άφ' ής ημέρΑς, ύπομιμνησκει του καιρού, καθ' ον των
Βαβυλωνίων ηρηκότων την 'λουδαίαν, και διαρπαζόντων τα.
(ν αύτη, και κλήροι λαχοντων τα. εκ της Ιερουσαλήμ συνα-
15 ΎγΓ/(ΡΙί*ναι Λυτοί τους φεύγοντας λοχώντες άπεσφαττον,
και οιονεί συνειργάζοντο τοις άλλογενεσι και τοις τους εξ
Ιακωβ άποφερουσιν εϊς αίχμαλωσίαν. ηλωσαν δη οιιν ταΐς ο
των αδελφών συμφοραΐς επιθρώσκοντές, και ολίγα τοις
Βαβυλωνίοις παραχωροΰντες εις αγριότητα.

2ο Κα! μΗ έπίδΗε άμέραν αδελφού οου έν Ημέρα άΛλοτρίων, και μΗ 1 2

έπιχαρήο έττϊ τούε υϊούε ' Ιούδα εν Ημέρα άπωλείαε αυτών, και μπ
μεΓαλορρΗμονπσΗΟ έν Ημέρα θλίψεωε, μΗδέ είσέλθΗε είε ττύλαε 1 3
λαών έν Ημέρα πόνων αυτών* μΗδέ έπίδΗε και σύ ΤΗν συν-
ατωρΗν αυτών έν Ημέρα ολέθρου αυτών, μΗδέ συνεπιθΗ επί ΤΗν
25 δύναμιν αυτών έν Ημέρα άττωλείαο αυτών μΗ έπιοτπε έπί ά
τάε διεκβολάε αυτών, τοΰ έΕολοθρεΰσαι τούε άνασω^ομένουε 14
αυτών, μΗδέ συΓκλείοΗε τούε φεύΓονταε έ£ αυτών έν Ημέρα
θλίψεωε.

2. ΐξαρή 1μ1)61 Ό. ϊξαρθή ΟΟΓΓβχίΐ ΜΪ£Ι1β. 3- απόΚοιτο Εάά. 4• »$¥ ρΓΟ

γονν \\ά. 5• °"] *" ΤΨ •'α• 12. κα& ην 'ήά. Ι4• κλήρο) λαχοντων]
κύκλοι μαχονντων 'ύά. ΐ6. κα\ τοις] καίτοι 'ύά. 20. ΐπί&ηι] ΐπίδοις Κ
(ΑΙίΧ.) 22. μιγαλορημονήσ;)! ¥Αά. 23• μη&ϊ (πϋης Β. θί. ΗοΓΠ. Ρ38εΗ. χ.
1 57 8• και Μ ""8°** !*'■ (23•) *<" /■") ΡΓΟ /"?'' ΕοΊ• (23• ^0 τνν οιη• Ρ• Ε<1ύ.
25- μη Β. μηΜ Εάά. (ΑΛ'. &α) 36. άνασωζ.] + <ξ Ρ. Εάά. (22. 8.1.)
νοι. Ι. 4Β
 554 Β. ΟΥΚΙΙ,Ι,Ι ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. ΐ5-ΐ7•

Απαριθμείται δη πάλιν τά τών Ίδουμαιων εγκλήματα,

σκληρούς και άφιλοικτίρμονας γεγονοτας δεικνύων. εο~χη-
μάτισται δε 6 λόγος, οιονεί πληττομενοις τε ηδη και αικι-
ζομενοις, επιφωνοΰντος θεού κα\ τον της αμαρτίας τρόπον
ο κατονειδίζοντος. το δε ντιοΐίι εστί το επιγελασαί τε και δ
εφησθήναι κάμνουσιν Λ^ελφοΐς, και θυμηδ'ιας άφορμην τας
των έτερων ποιεΐσθαι συμφοράς, καίτοι της θείας λεγονο~ης
γραφής, μη δεΐν όλως επιμειδιάν τοις κάμνουσιν. εν δε και
τω μη επιχα,ρϊις και τοΐς λοιποΐς, απαριθμείται δη πάλιν τα
του Ίδουμαίου εγκλήματα, σκληρόν και άφιλοικτίρμονα γε- ίο
γονότα δεικνύων, και τούτο εις αδελφούς, μη γαρ δη φησιν
εν ΐσω τοΐς Άσσυρίοις εϊσω καϊ αύτος επείγον πυλών, ου
380 Α. α χ«φα την επαμύνουσαν ε'ισφερων, ώς άδελφοΐς, καταδ-ηώσων
δε μάλλον, και μη επίσης (τυναγωγην άθλίως όλοθρευομενην'
μήτε μην επιφόρτισες τοΐς παρά σού σφόδρα κατηχθισμε- ι•}
νοις' μήτε μην τοΐς φεύγουσιν εσο παγη, τηρών τας διεκ-
βολάς καϊ βρόχους ϊστάς, ώς αν μηδείς άνασώζοιτο ταίς
σαΐς εναλους άφιλοστοργίαις, καν ει το τών δυσμενών 8ια•
δράμη ξίφος, πανταχη δε ό λόγος της Ίδουμαίων απανθρω
πιάς κατηγορεί, ίνα δη πάλιν όσιόν τε και άνεπίΧηπτον :ο
β αληθώς το θείον όρώτο κρίμα, κολαζομενων εν δίκτ) τών
εκείνα πεπλημμ,εληκότων.

15 Διότι έπ"ύε η Ημέρα του Κυρίου έπϊ πάντα τα εθνΗ• δν τρόπον

έποίΗοαε, οΰτωε εσται σοι• το άνταπόδομά σου άνταποδοθΗ-
ιο" οεταί σοι εις κεφαλήν σου. διότι όν τρόπον Ιπιεε επί τό όροε 25
το απόν μου, πίονται πάντα τά εθνΗ οΐνον, πίονται και κατα-
17 βΗσονται, καϊ έσονται καθώε ούχ Οπάρχοντεε• έν δε τω όρει
ο Σιών εσται η σωτΗρία, και εσται άπον.
Ι. Ίδουμαίων] Ιουδαίων Έ,άά. ",. το 001. Β. 8. και ΠϋίΐΙΓΠρΙιΙΓΓ
οχ Β. 9• *α>'] δ* Εάά. 8« καϊ Μί^ηε. άπαριθμι'ι 'άά. 14• και 385υπιρ-
< ιιι)] 6Χ Β. Ι5• πάρα] προ Είΐιΐ. κατηχθημΐνοιι ίϊ(1. ΐ6. δια^ολπί ί\ά.
1 8. διαδρομή] διαδράση )ί(1. 21. αληθώς ;ιο.•ο?5ΪΙ εχ Β. 23- 9 ίρΐρ"
τοΰ Β.Ρ. (ΑΙεχ.) ήμερα Εάά. (ν»!.) \β ημίρα «] 2,ς. σο» ίΐΐβιιιηρηιπι βχ Β.
(22 βΐ.) οί. ίη Ε8. 635 3• δίβΐίπι ότι ρΓΟ ίίι Ρ. Εάά. (68. βΐ.) 26. κοτη-
βήσονται] άναβήσονται Β. (22. βΐ.) 88(1 οί. ε. ίηίπι.
 ΐ7> ι8. ΙΝ ΑΒϋΙΑΜ. 555

ΥΙροαναφωνεϊ πάλιν τον του πολέμου καιρόν, καθ ον εν

κοιλαδι τη του Ίωσαφάτ συναγηγερμενα τοις Ίδουμαίοις ομού -Γοβΐ ίϋ. 2.
και τα προσοικα των εθνών πίκρας εςτ/τηνται δίκας. ήμεραν
δε αΰτην ονομάζει Κυρ/ου. θεοί γαρ ην ό παραδιδούς τοΐς
5 ες Ίσραηλ τους άνοσίως ηδικηκότας' οτι δε οσίω κρ'ιματι
κολασθησονται, διατρανοϊ λίγων 'Ον τρόπον εποίη<τΛς, ούτως
80-τα,ι (τοι. ταλαντεύει γαρ η θεία φύσις τα. εκάστου πταί
σματα, κα\ Ισόπαλη πάντως άντεπάγει την δίκην, οις αν <1
έκαστος άλίσκοιτο πεπλημμεληκώς. εν δε τω $ιότι ον τρόπον
ίο επας, τοιονδε τι παραδηλοϊ' εθος που τάχα τοις κρατησασι
των εχθρών, καταλαζονεύεσθαι μεν των κεκρατημενων, εορ-
τας δε και πότους επιτελεΐν, κα\ δη καϊ επινικίους καταλαλα-
ζειν φωνάς καϊ τα μέθης έργα πληρούν, ως ούν επετώθασας,
φησί, και κατεσκίρτησας των εξ Ίσραηλ, πίνων τε καϊ
1 5 κατορχουμενος, κα\ πανηγύρεως άφορμην τάς των αδελφών
ποιούμενος συμφοράς, ούτω πίοντα,ι χα) κατορχησονταί σου
πάντα, τλ ΐθνη' καϊ χΑταβησ-ονται μεν κατά σου, τουτεστι, ο
της σης καταδραμοΰνται χώρας, καταλογισθηση δε και αΰτος
εν τοις ουχ ΰπάρχουσιν. ολοθρευθηστ) γαρ ούτως, ως δοκεϊν
2ο ηδη πως μηδ' ύπάρξαι ποτέ. ορός δε Χιών την 'Έκκλησίαν ή
θεοπνευστος ονομάζει γραφη' ύψηλη γαρ όντως, καϊ σκο-
πευτηρων αληθώς, αγία δε προς τούτοις, είπερ εστίν οίκος
τε και πολις του παναγίου θεοΰ.

Και κατακλΗρονομΗσουσιν ό οίκοε Ιακώβ τοΰο κατακλΗρονομΗ-» 361 Α.

σαντας αυτούς- και εσται ο οίκος Ιακώβ πυρ και ο οικοε
ΊωοΗφ φλόΕ, ό δέ οΙκοο'Ηοαΰ εϊο καλάμΗν, καϊ έκκαυθΗσονται

2. κοιλάθι τη Ό. Ε(1(1. τί) κοιλάίι Β. Ί&ονμαίοιι Ό. Ε(1(1. Ιουδαίοι; Β. 3- *"'

ηβκαιηρίιιηι βχ Β.]). η. τάλανιύα Κιΐιΐ. ίκάστον ρΓΟ ή θ(ία ίί(1.
Ο. άλίσκοιτο] άλοΐτο ίί<1. (), ΙΟ. Η 360 διότι βί τυιϋνδι τι παραϋηλοΐ
βοεεβΒεηιηΙ εχ Β. (3. καταλάζιιν Β. ι8. και α«8ΐιπιρΙιιιη
«χ Β. 21. σκοπιντήριορ 15.1). Ι), σκοπίύτρια ΕιΜ. 22. άγια (βίο) \\ά.
23• παναγίου Ιλβ. ΰπιραγίου Β. Ε(1(1. 24• κληρονομήσανταί Ειΐιΐ. (ι; Ι,
95. «53. ι85•)
4 Β 2
 556 Β. ΟΥΗΙΙ^Ι Μ,ΕΧΑΝϋΚ. 17-19•

εϊο αύτοϋο, και καταφέρονται αυτούς, και ούκ εσται πυροφόρ<κ

ιο τφ οίκω Ήσαϋ, διότι Κύριος έλάλΗσεν. και κατακλΗρονομΗ-
σουσιν οϊ εν ΝαΓεβ το όρος τό Ήσαΰ και ο! εν τη ΣεφΗλά
τους αλλοφύλους• και κατακλΗρονομΗσουσιν τό όρος το
1> ' Εφραίμ και τό πεδίον Σαμάρειας και Βενιαμίν και τηυ 5
Γαλααδΐτιν.

Ωηθη μεν ό άπόπληκτος Ίδουμαΐος κλήρον εζειν τον

οίκοι/ Ίακωβ, τουτεστι τους εκ σπέρματος Ιακώβ, και δη
καϊ κατεμερίζετο την γην, συγκαταδτ/ώσας αυτήν, άλλ'
εσται, φησι, το χρήμα αύτοΐς άδοκητως αντεστραμμενον. ίο
κλήρος γαρ έσονται των εξ Ίακωβ. δαπανηθήσονται δε
ούτως, ως αν ει κα\ ύπο φλογός καλάμη, εσται γαρ πνρ
ό οίκος Ίακωβ, φλογός δε δυνάμεσι παραχωρήσεων αν
ουδέν ο οίκος Ίωτηφ. καταβρωθήσονται δη ουν εισαπαν,
ο ως (να πυροφόρον μη αν ενρεΐν δύνασθαί τινας ε'£ ολοκλήρου ι$
φυλής η έθνους, εοικε δε ό λόγος ακολούθως τρ τροπτ)
πυροφόρον ειπείν, πυρ γαρ ώνόμασε τον οίκον Ίακούβ, φλόγα
δε δη αδ τον Ίωο-ηφ. κα\ οίκος μεν Ίακωβ νοοΐντ' αν εικότως,
οι εξ Ιούδα και Βενιαμίν, οίκος γεμην Ίωτηφ ο'ι εν ττ)
Έαμαρεία, τουτέστιν αϊ δέκα φυλαϊ, ων οι βασιλείς εκ φυλψ ^
Κφραιμ γεγονασι κατά καιρούς, Μ,ανασσης δε καΐ Έφραϊμ
α ηστην ες Ίωιτηφ. εν δε τω κατακληρονομητουτιν οι εν Ναγεβ,
τοδε σημαίνεται, οτε γάρ την ενεγκοΰσαν αφέντες κατά
των Ιεροσολύμων τ/εσαν οϊ Βαβυλώνιοι, κατεξανιστάντος
αϋτους εϊς μάχην τοϋ Ναβουχοδονόσορ, συμβεβηκεν άναγ- 55
καίως άπασαν μεν την των Ιουδαίων καταδηωθήναι χώραν,

Ι. πυροφόροι Β. (\&Χ. α Βΐά ΟΟΓΓ.) πυρφόρο! Ρ. Ε(1<1. (ΑΙβχ. XII 8β(1 ΜΗΤ.)
2. Βτι ρΓΟ διότι Ρ. Ες1(1. (22. αϊ.) β. ά> Ναγίβ Β. (» άγϊβ Ρ. Ε<1θ.
(μ 23, ιο6, Ι53-) 4- όροι τό Ρ. Εάά. (23. »1.) τό οιη. Β. 8β(1 οί. ίηίπι.
5• και ϋοΐΊΐηιΙιιιη] + την Ρ. Εάά. (ϊ53) °^• ίηίτΗ. 7• & ωδϋΐηρΙϋΐΒ βχ Β.
12. <[' κιά ί πΰ] ('κ Κι1<|. 14- οΐ'Οί'κ] οϋ&ιμίίΐί ϋίΐ. 15. πνροφάρατ]
πυρφόρο» ίίίί. ι1/ . πυρφάρον \\ά. ιδ. Ηϊβο δι) αν &ϊ$ιιαιρ(3
εχ Β. νοα'ιτ' ϋύ. ίο. οίκοι ίκΐ. 20. φυ\ήι Β. τό* ύά.
22. (V Ναγί/3] γι» Άγίβ ΑαΙ>. 23. ΗββΟ τόδί σημαίκται βΐ τ«ρ
3850ΐηρΐ3 οχ Β. 24. κατιξαναστάνταϊ Ε(1(1. ϋΐαΐίιη αύτοίι πι].
 3θ, 2ΐ. ΙΝ ΑΒΌΙΑΜ. 557

ενεχθηναι δε λοιπόν ε'ις τούτο ταλαιπωρίας, ώς εν ερημία.

καταστηναι παντελεϊ και των ενοικούντων όράσθαι γυμνην.
επειδή δ« θεού κατοικτείραντος, και των της αιχμαλωσίας
άνεντος βροχών, άνεκομίσθησαν πάλιν ε'ις την εαυτών, το- ο
5 σοΰτον αυτούς κατευρυνθησεσθαι λέγει, καϊ εις πολύανδρον
επιδοΰναι πληθνν, ώς και τάς των ομόρων εθνών κατανεμη-
θηναι χώρας, στενοχωρουμενης κατά. το εικός της Ιουδαίας,
ευλογίας δε τούτο της πάρα. θεού σημεΐον αν γένοιτο μαλα
σαφές. « γαρ εν τύ} Να,γεβ φησι, τουτέστιν ο'ι προς νότον
ίο νότος γαρ η Ναγεβ ερμηνεύεται" χληρον ποιησονται το ορός
το ΉιταΖ, τουτε'στι την Ίδουμαίαν. νοτίαν γαρ ουσαν αυ
τήν, κατανεμηθησονται πάντως ώς γείτονα και όμορον ο'ι α 362 Δ.
τα. νότια της Ιουδαίας κατωκηκότες. οι δε εν τί, 2.ιφ>;λα,
τουτέστιν οι εν ττ) πεδιντ)" μοίρα δε κα\ αυτή της Ιουδαίων
1 5 χώρας βορειότερα που παντως' χληρονομησ-ουσ-ι τους Αλλο
φύλους . λέγει δε τους ΦυλιστιεΙμ, ήτοι ΐίαλαιστηνους.
καθεξουσι δε ούδεν ήττον το ορός το Έφραίμ, την Χαμαρειαν,
την Βενιαμίν, τψ Τα,λοία^τιν. κλήροι δε ούτοι ταΐς του
Ίσραηλ φυλαΐς εκνεμηθε'ντες κατά. καιρούς, στρατηγοΰντος \>
20 Ίησοΰ του μετά Μωυσεα. επειδή δε ήρημωνται διά χειρός
Άσσυρίων καϊ πριν άφικεσθαι τον Ναβουχοδονόσορ, ύπο
των Φουλά και Έαλμανασάρ βασιλέων, ταύτητοι και αύτάς *ν *
κατοικηθησεσθαι λέγει καϊ την πάλαι συμβάσαν διαφυγεΐν χ^^ί'
' '
ερημιαν. 6.

25 Καϊ τηο μετοικεσίαο η άρχΗ αΰτΗ τοΐο υίοΐο ΊσραΑλ, γη των 2ο

Χαναναίων εωε Σαρετττών, και η μετοικεσία ΊερουσαλΗμ εωο
Έφραθά- και κατακλΗρονομΗσουσι τάο ττόλειε τοΰ Ναρέβ. και 2 1

Ι. ίκ ίμημ'ια κ. ίταιατλίΐ] {Ιί Ιρημασιν κ. παντιλή Εάά. 3• κατοικτίί-

ροντοί ϋα. 4• ονιίντοί 'ύά. 6. ΐπιδονναι πληΰιιν Ιιοο ΟΓάίιιβ Β.
η. Ίονδαίαι Η.ϋ. Ίίονμαία: Κιΐιΐ. 9• Άγί/3 β 8110 Μί£Π6. 12. κατα-
νίμησονται 'ύά. 15• κ\ηρονομ. ΙκιΙιοΙ Ώ. ΐ6. Φιλιστκϊμ ύά.
17- το βΐί.] τοΰ ϋ<1. Ι9• ΐννιμηθίντιι 'ύά. 22. Φουλά] Φούα 'ύά.
25» 26. μιτοικησίαι βΐ μίτοκησία Ρ. 20. ή ΟΙΏ. Έ,άά. (ΐ53•) 3Ί• κατα-
κΧηρονομήσονσι Β. Ρ. (26, 36. 49•) κληρονομήσουσι ΈΔά. (1•/<β ρΓΟ Ναγ»|3 Ρ.
Έάά. {των αγίβ 153- ΡοηΙ. ββά εοιτοχίι ΡοηΙ. ίηΙβΓ οταΐίΐ.)
 558 Β. ΟΥΚΙ^Ι^Ι Α^ΕΧΑΝϋΚ. 2ο, 2ΐ.

ο άναβΗσονται άνδρεε σεσωσμένοι έε όρουο Σιών τοΰ έκδικύσαι

το όροο τό'Ησαΰ, και εσται τω Κυρία» η βασιλεία.
•
Μίτοικΐσ-ία,ν ενθάδε φησι τους εκ της Ιερουσαλήμ, ήγουν
της Ιουδαίας άπάσης εις Βαβυλώνα μετοικισμένους. Λρ•χτ[ΐ
δε αυτών εσεσθαί φησι τον ύπο χίίρά τε και εζουσίαν εσο- 5
μενον κληρον' οίον ώς ει τις επ' άρχοντος λέγει την τοΰ
δεινός τυχόν αρχήν, εσται τοίνυν φησι τοις πάλαι μ€τω-
κισμενοις α,ρχη' τε και κλήρος ή γη των ΧΑνΑναίων' φησϊ δε
(1 την Άραβίαν, καϊ έως %αρί7ττων, ήτις εστί της Έιδωνίας,
"ινα δια. τούτου την Φοινίκων εννοης. παραταθησεται δε'ο
φησι καΙ ιως Έφραζα, ήγουν ώς εκδεδοται πάρα τών ετέρων
ερμηνευτών, κα\ μέχρι Βοσπόρου, ο εστί, τά νοτιωτατα της
εω μέρη. ποιησονται δε φησιν ύφ' εαυτοις και τα,ς πολιά
του Νχγιβ, τουτεστι τοΰ νότου, εοικε δε δια τούτων ημΐν ό
λόγος τά Ινδικά κατασημαίνειν εθνη' νοτιώτατοι γαρ οι ΐί
Ινδοί και αϊ τούτων χώραι. ομοιον δε ώς ει λεγοι τυχόν
β Πάντα αυτών εσται πλήρη, τά προς νοτον, τα προς βορράν,
τα προς εω, τά προς δύσιν, και πάσαν απλώς καθεζουσι
πολιν τε κα\ χώραν. εν δε τω χα) ΑνΑβηο~οντΑΐ Αναρες άνα-
κεφαλαιοΰται τρόπον τινά της προφητείας τον σκοπόν. «*°
γαρ της "ϊ,ιων οίκητορες, φησιν, ΑνΑο~εο-ωο-μενοι πάρα θεοί,
και τα της αιχμαλωσίας διαρρήζαντες δεσμά, κατά καιρούς
ά*Αβησ•οντΑΐ και ποιησουσιν εχ^ίκητιν εις το ορός τοΰ Ήο-αΖ.
3Θ3 Α. η πεπολεμηκασι γαρ, ώς εφην, προς Ιδουμαίους μετά τους της
αιχμαλωσίας καιρούς, καϊ βεβασίλευκεν επ' αυτούς 6 τών ?5
όλων θεός, καίτοι πάλαι το χρήμα παρωθούμενος, και της
Ιουδαίας αποφοίτων δια την άποστασιν. λελατρενκασι
γαρ ειδώλοις, και ταϊς δαμάλεσι ταΐς χρυσαϊς. επειδή δε

Ι. "ινομπ σισωσμίνοι Β. (Λΐίχ. XII 86(1 ΟΟΓΤ.) ιινασωζύμινοι Ε(1(3. (\ 11. κ)

0. Άρραβίαν Β. ΙΟ. την ίΐδδυΐϊΐρίιιιη βχ Β. παμιιταθήσιται] παρικταθησίταί
ί'.ιΐιΐ. 12. ΙΙοοστΓΐίρον Β. τϊμ ίω] τη ϊω Κ(1(1. Ι3• οίιτοιι
ρΓΟ ίαυτοΊΐ 'ύά. Ι4• αγ*β 'ύά. Ιζ. κατασημαάκι» ΐθ*η]
κατασημαίνίσθαι 'ύά. 23• άροι] όνομα ύί. τοΰ Β. Έ,άά. το Ι).
35• «V αϋτοϊί Ό. ίηνίΐο Β. 28. ίϊίώλοΐΓ Β,ϋ. μύσχοα Κάά.
 20, 8ΐ. ΙΝ ΑΒϋΙΑΜ. 559
κατΎ)ΐσαν, (Ισΐδί'ξατο πάλιν και βίβασίλευκίν ϊπ' αύτούς'
φιλάνθροοπος γάρ και ΐύμΐνης 6 Αβσπότης, και τοις προσ-
κρούουσιν (ύδιάλλακτος' (Ι μόνον μικράν τίνα προς αυτόν
έπιστροφην (νδίικνύμίθα' αύτω η δόξα (Ις τους αιώνας.
5 Άμην.

Ι. κατήκταν Β. κατηΚίησΐν Ό. Εάά. 3~5• ΗαεΟ φιλάνθρωπο!—Αμήν

;ι«•03ίεηιηΙ ρχ Β. άββιιηΐ ίη Ό.
 ΤΟΤ ΑΤΤΟΤ
ΕΞΗΓΗΣΙΣ

ΕΙ2 ΤΟΝ ΠΡΟΦΗΤΗΝ ΙίΙΝΑΝ.

364 Α. ίΐ Ό ΘΕΣΠΕΣΙΟΣ Ίωνάς πατρός μεν εξεφυ τού Άμα0Ί,

ωρμητο γεμην εκ Τεθχοβε'ρ' πολίγνιον δε τούτο της Ίου- 5
δαίων γης, ήτοι κώμη, κατά γε τον εικότα λόγον. εοικε δε
τους της προφητείας πεποιησθαι λογούς κατ εκείνον τον
καιρόν, καθ* ον κα\ οι προ αυτού 'Ω,σηε τε φημϊ καϊ Αμως
καϊ Μιχαίας καΐ οι λοιποί, πλείστα δε όσα τοις Ιουδαίων
Ι) δημοις κατίδοι τις αν αυτόν κεχρησμωδηκότα, και τους άνωθεν 10
και παρά θεοΰ διαπορθμεύσαντα λογούς, καϊ τά εσομενα
σαφώς προαπηγγελκοτα. έγγραφος μεν οδν της παρ αύτον
προφητείας λόγος έτερος ούδε)ς παρά τούτον εστίν, Οτι δε
διατετελεκε ταϊς Ιουδαίων άγελαις τά κατά καιρούς εσομενα
προαναφωνών, μεμαρτύρηκεν η θεόπνευστος γραφή, εν γαρ »5
τι) τετάρτη τών βασιλειών ποιείται μεν τους λογούς το
γράμμα το ιερόν περί τού Ίεροβοάμ, ουχί δη του πρώτου
3Κβ£.χν. και εν άρχαΐς, ος ην τού Να/3άτ, ος κα\ εζημαρτε τον Ίσ-
305 Α. β, ρ&ηλ, καθα γεγραπται, δαμάλεσι δηλονότι τοις χρυσαϊς

Οοάβχ Β. [Ό. ίηίΐίο αοΙΗίΙήΙιΐδ, ροβΙβ3 Γβτο.] 1-3. 8ϊο Β. τον άγιου
Κυρίλλου *ις τονΏροφητην'Ιωναν, τόμος (Ις Ι), του (V άγίοις πατρός ημών Κνρίλλον
αρχιεπισκόπου άΚ(ξαν6ρ(ίας, (ξήγησις ΰπομνηματικη (ίι τον Τίροφήτην Ίωνάν Εάά.
5• γιθχοβίρ Β. γιχοβίρ Ό. Γίθ Χιβίρ Εάά. τουτϊ Ό. 12. άγγραφος (βίο) Ό.
1.3• τοϋτο Ό. ΐ8. άμχ§ Εάά. 19. καθα Ό. Έ,άά. καθώς Β.
 ΙΝ ΙΟΝΑΜ. 561

προσκυνεΐν άναπείσας, άλλ' ετέρου πάλιν Ίεροβοαμ μετά

πολλούς γεγονότος" τίνα δε προανηγγειλεν 6 μακάριος
Ιωνάς, διεσαφησε λεγον " Ούτος άπεστησε το οριον Ίσ- 4 Κβ^.
" ραηλ άπο είσοδοι» ΑΙμάθ Ζω! της θαλάσσης της "Αραβα, 17.
5 " κατά το ρήμα Κυρίου θεού Ίσραηλ, ο ελάλησεν εν χζιρι
" δούλου αύτοΰ Ίωνά υ'ιοΰ ' Αμαθι του προφήτου του εκ
** Γεθχοβερ. οτι επεΐδε Κύριος επί την ταπείνωσιν Ίσραηλ
" πικραν σφοδρα' κα\ όλιγοστους συνεχόμενους και εσπα-
" νισμενους κα\ εγκαταλελειμμένους" κα\ ουκ ην ό βοηθών
ίο " τω Ίσραηλ' καΐ ούκ ελάλησε Κύριος έξαλεΐψαι το
" σπέρμα ΰποκάτωθεν του ούρανοΰ' και εσωσεν αυτούς εκ
" χειρός Ίεροβοαμ υ'ιοΰ Ίωάς." το δε εκ χειρός φησιν άντι
του δια χειρός. Ίεροβοαμ γαρ, ως εφην, ό του Ίωάς πεπο-
λεμηκε προς τους αλλοφύλους, και πόλεις διηρπασμενας της β
ΐ5 Ιουδαίων γης ύφ' εαυτόν πεποίηται πάλιν, και βεβοηθηκεν
ου μετρίως τοις εζ Ίσραηλ, θεού προασπίζοντος και δια-
σώζειν εθελοντος, καίτοι προς λήξιν ηκοντας της άπασών
έσχατης ταλαιπωρίας, ούκοΰν γεγόνασι μεν καΐ έτεροι προ
φητείας λόγοι κατά καιρούς τψ μακαρίω Ίωνα, άναγεγραπται
20 δε τα περ\ αύτοΰ νυν), χρησίμως τε κα\ οικονομικώς, άζιά-
κουστον γαρ το χρήμα, το διακηρνζαι φημι Νινευίταις, καΐ
παθεΐν τα μεταξύ, καταγράφει δε πως ως εν σκιαΐς καΐ ο
της τοΰ Έωτηρος ημών οικονομίας το μυστηριον. και γονν
αύτος εφη Χρίστος Ίουδαιοις προσλαλών " Τενεα πονηρά 8.Μι«Η.
2 5 α καϊ μοιχαλίς σημεΐον επιζητεί, και σημεΐον ού δοθησεται 4ο.
" αύτΐι ει μη το σημεΐον Ιωνά τοΰ προφήτου, ωσπερ γαρ
" ην Ίωνάς εν ττ) κοιλία τοΰ κήτους τρεις ημέρας και τρεις

2. γιγηνάτας] -)- ογ ην τον Ίωάί Εϋ(1. ίηνίΐίϊ Β. Ι). μακάριος (1β69ΐ ίη £(1(1.
3• άκουσον ρτο διισ. λίγοι/ Άά. 4• άρμαβα Ό. 6. οΌύλον αύτοΰ βΐ
νίοϋ—Γιβχοβίρ (ΙεβυηΙ ίη Έάά. δούλου οπι. (βίο) Ό. η. ότίίί«] 'ώκίδί Αυο.
8—II. πικραν—ουρανού (ΙββιΐΌΐ ίη ]&άά. 8. ι'σπ.] ΐπανισταμινουι Ό. (ΐΙ9>
134» 242•) ,2• νίοϋ ΊββΓ—άντι τον Β.Ό. τοντίστι Ε(1(1. 13. ώς ϊφην
388υΐτ>ρ13 ΟΧ Β. ϋ. Ίωάί] Ίωνά; Εϋ(1. Κ), τω] τοΰ ίί(1. μακαρίω 61 νυνι
38Β11ιηρΐ8 6Χ Β.ϋ. 22. παθίΐν τά μιταξύ Ό. παθί'ιν μιταξύ Εθα. μαθί'ιν
τα ϊσόμινα Β. ώί 3ΚΗΐιιηρΙιιπι εχ Ο. 23- *"' 7ου" Β. Ι), ώι Ει1(1.
24—562. 2. Ηαεε Γί«ά —νύκτα! αεεεββεηιηΐ εχ Β.ϋ. 27. Ίωνάι] + »
προφήτης Ό.
νσχ. ι. 4 ϋ
 562 Β. ΟΥΚΙΙ,ΙίΙ ΑΕΕΧΑΝϋΚ

" νύκτας, ούτως εσται και 6 νιος τού άνθρωπου εν τή κάρδια

" της γης τρεις ημέρας καχ τρεΐς νύκτας."
Όύκοΰν έξεικονίζεται μεν κα\ διαπλαττετα'ι πως ημΐν ως
εν γε τοις κατά. τον θεσπεσιον Ίωνάν το Χριστού μυστηριον.
πλην εκείνο τοΐς εντευζομενοις ειπείν οίησομαι δεΐν. Ότε θεω- 5
ρ'ιας πνευματικής διαμορφούται λόγος, προκείμενου προσώ
που, καΐ παραληφθέντος εϊς ύποτύπωσιν του πάντων ημών
Έωτηρος Χριστού, δοκιμάζειν άναγκαΐον τον σοφον Τ€ και
επιστήμονα, τίνα μεν άκόλουθον ώς άχρηστα ποιεΐσθαι τω
ά προκειμένω σκοπώ, τίνα δε δη αν χρήσιμα τε κα\ αναγκαία, »
και ώφελεΐν οτι μάλιστα πεφυκότα τους άκροωμενους. οίον
φέρε είπεΐν' προκείσθω Μωνσης ό μακάριος, ος παρεστησε
μεν τον Ίσραηλ τω θεώ ύπό το ορός το Σινά, γεγονε δε
μεσίτης θεού κα\ ανθρώπων, δεδιότες γαρ οι εξ Ίσραηλ
Ει. χχ. ελιπάρονν λέγοντες " Αάλει συ προς ημάς, και μη λαλίΐτω >5
" προς ημάς ό θβόί, μηποτε άποθάνωμεν. αλλ οτι το
χρήμα την δια Χριστού μεσιτείαν προανετυπου σαφώς αν-
Ρβηί. β χοί εδίδαζεν ό Θε6ς και ΤΙατηρ ούτω λέγων " Όρθώς πάντα
ι8. " οσα ελαλησαν' ΥΙροφητην αύτοΐς αναστήσω εκ τών αδελ-
" φών αυτών ώσπερ σε," μεσιτεύοντα δηλονότι και παρι- μ
σταντα τώ θεώ το άνθρώπινον γένος και άπαγγελλοντα τοΐς
ανά πάσαν την γην την τού θεού και Πατρός απόρρητον
II). ιδ. βούλησιν. " θησω γαρ τους λόγους μου εις το στόμα αν-
" τού, και λαλήσει αύτοΐς κατά πάντα οσα αν εντείλωμαι!
παρελήφθη δη ούν ό θεσπέσιος Μωυσής εις τύπον Χριστού, 55
3ββ Α. α άλλ ου πάντα τα ΝΙωυσεως και αϋτώ προσαψομεν, ινα μη
τι τών άτοπων δρώντες τε ομού κα\ λέγοντες άλισκοίμεθα,
ώμολόγει μεν γαρ ό ΝΙωυσής, ότι τε ισχνόφωνος είη και
βραδύγλωσσος και άνικάνως έχων ε\ς άποστολην εφασκε

"]. Ηίβϋ τοϋ—2ωτηρο{ 3θθββΒβπιτιΙ εχ Β.Ό. ι6. προΐ ήμάί Ό. Κάά.

ημ'ιν Β. 19. όσα (3εεβΙ ίη Εάά. 24• λαλήσίΐ] λαλΐ)<τ» Εάά.
άν Η85ΐιπιρΙιιπι βχ Β. (ντ(ί\ωμαι\ -\-αϋτώ Έ,άά. ΓβρυρίΗηΙΪ&αβ Β.ϋ. 20. κροσ-
αψόμίθα Ο. 2η. τί οπι. Β. Η3βεΙ Ό. 29• «'« Β.ϋ.
πρΰι Εάά. 29—5^3• 4• «φασκί—άποστίλίίι Β.ϋ. και ϊίίιτο άλλο»
προχ<ιμισθη>'αι Εάά.
 ΙΝ ΙΟΝΑΜ. 563

γαρ οτι " Ισχνοφωνος και βραδύγλωσσος εγώ ειμί' και ουκ Εχο<ι.ίν
Μ
ενλαλος προ της χθες ουδέ προ της τρίτης ούδε άφ' ου
Κ
ηρζω λαλεΐν τω θεράποντί σου" παρεκάλει δε λίγων
Αεομαι Κύριε προχείρισαι άλλον δυνάμενου ον άποστε- \\>. 13.
5 " λεΓί. αλλ* ου βραδύγλωσσος ό Χρίστος, οΰτε μην
ισχνοψωνος κατ εκείνον, άλλ' εστίν αύτος η μεγάλη
σαλπιγζ. ούτω γαρ αύτον ό μακάριος προφήτης Ησαΐας
ώνόμαζε, λίγων " Και εσται εν τη ημίρα εκείνη, σαλπιοΰσι Εβ!Ιχν"•
" τη σαλπιγγι τη μεγάλη." περιαγγελλεται γαρ του Σω- 1)
ίο τηρος ο λόγος, και ακουστός γε'γονε τοις άνα πάσαν την ύπ'
ουρανον. κα\ τοΰτο είδώς ό μακάριος εφη Ααυείδ " θεοί Ρβ- Χ,1Χ•
" θεών Κύριος ελαλησε, και εκάλεσε την γην άπο ανατολών
" ηλίου μέχρι δυσμών."
Ουκοΰν μεσιτεύει μεν ο Μωυσης εις τύπον Χρίστου,
1 5 βραδυστομεΐ δε ούκ ετι δεικνύων τον τύπον εν εαυτω.
παρελήφθη πάλιν ό μακάριος Άαρων εις ύποτύπωσιν του
Εμμανουήλ, τοις της άρχιερωσύνης κατεστεμμενος αύχή-
μασι, και ίί$• τα άγια των άγιων εϊστρεχων, και στολην
εκεινην ημφιεσμένος την εύκλεά τε και άΊςΐάγαστον. άλλ'
2ο οΰ πάντα πάλιν τά αΰτοΰ Χριστώ περιθησομεν' ούδε γαρ ο
ην άμώμητος παντελώς" επετιμάτο γάρ ποτέ, καταλαλησας
Μωυσεως όμοΰ τη Μαρία, ην δε και ετε'ρως ουκ ανεύθυνος,
μεμοσχοποιηκοτος κατά την ερημον του Ισραήλ, ου πάντα
δη ουν τα ως εν γράμμασί τε και τύποις ταϊς πνευματικάϊς
25 θεωριαις χρήσιμα, αλλ ει πρόσωπον εϊσφεροιτο τίνος
άνατυποΰντος ημΐν εφ' εαυτώ τον Χριστον, παριππευσομεν
είκοτως τα ανθρώπινα, μονοις δε τοις άναγκαίοις εφιζησομεν,
πανταχή περιτρεποντες το ώφελεΐν πεφυκος εις τον του ά
προκείμενου σκοπόν. ούτω γάρ δη και επϊ του θεσπέσιου

7- Μηβο ό μακάριοι προφήτη! ;ι*κιιπιρΐ!ΐ 6Χ Β. Π. II. ΙΙηθ(• ό μακάριος

(ΙβΜίηΙ ίη Έάά. Ι". οΊικνΰων τον τύπον Ηοο οπίϊιιβ Ό. 8«κιαΐΓ ικΛνον Β.
ΐ6. παρ<\ήφθη οιιι. Β. μακάριοι (ΙοεϊΙ ίη Κ<1(1. ΙΟ. ήμφιισμίνοι Ό.
ήμφιισμίρα Β. άμφιισάμινοι ΚιΙιΙ. 2ο. παραθήσομιν Κιΐιί. Νΐηΐίίη ούδί Β.
οΰ Π. Ε<1(1. 25• φίροιτό Ε(1ϋ. 20. ΐαυτοΰ ίιά. 28. τοϋ οία. Ό.
2(). θισπισίου (ΙοοΙ ίη ικΐ.
4 0 2
 564 Β. ΟΥΚΙ^Ι,Ι ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ.

συνησομεν '\ωνά. διαμορφοϊ γαρ ώσπερ ήμΐν το Χριστού

μυστηριον.
Πλην ου πάντα τα συμβεβηκότα αύτώ νοοΐτ' αν εις τοΰτο
χρήσιμα τε κα\ αναγκαία" οίον, απεστάλη κηρύξαι τοις
Νινευίταις, άλλ' εζητησε φυγείν άπο προσώπου τοΰ θεού, 5
κα\ κατοκνησας όράται προς άποστολην' άπεσταλται και
πάρα τοΰ θεοί καΙ Πατρός ό Υίο? διακηρύξων τοις εθνεσιν,
άλλ' ουκ απρόθυμος ην εις διακονίαν, οΰτβ μην εζητησε
φυγείν εκ προσώπου τοΰ θεού κα\ Πατρός. παρεκάλει τους
Ιηίϊίΐ ;. β έμπλίοντας ό Προφήτης λίγων " "Αρατε' με και εμβαλετε είί ι»
Μ την θάλασσαν, και κοπάσει η θάλασσα άή> υμών" κατ-
εποθη καΙ ύπο τοΰ κήτους, είτα καΊ εξεδόθη τριήμερος, και
μετά τοΰτο άπηλθεν ε\ς Νίΐ'ει//, και πεπληρωκε την διακο
νίαν λελυπηται δε ού μετρίως κατοικτείραντος θεοΰ τους
άπο της Νινευί. ΰπεστη και ό Χρίστος εκών τον θάνατον ι;
367 Α. α εμεινεν εν τ?) καρδία της γης τρεις ημέρας και τρεις νύκτας,
ιϋ.4ο; ανεριω τε αυ, και μετά τούτο απηλσεν εις την ι αλιλαιαν,
χ.χνϋ. 6;. \~\\ν/] / >'\ ~/ιχ
και του προς τα εσνη κηρύγματος εκελευε ποιεισσαι την
8.Μ&ΙΛ. άρχην' ενετελλετο γαρ τοις μαθηταΐς μαθητεύειν "πάντα
" τα εθνη' κα\ βαπτίζειν αυτούς εις το όνομα τοΰ Πατρός μ
" κα\ τοΰ Υιοΰ και τοΰ Αγίου Πνεύματος." πλην ού λελυ
πηται σωζόμενους όρων είς μετάγνωσιν, καθαπερ άμελει καΙ
ό μακάριος Ίωνάς. οϋκοΰν ει μη πάντα της ιστορίας τον
λόγον εις τον της πνευματικής θεωρίας περιτρεψομεν σκο-
πόν, αΐτιάσθω μηδείς. ώσπερ γαρ αϊ μελιτται λειμώνας τε 35
και άνθη περιϊπτάμεναι το χρησιμον άε\ συναγείρουσι προς
1) την τών κηρίων κατασκευήν, ούτω καΙ ό σοφός εξηγητής
την άγίαν και θεοπνευστον άνερευνωμενος γραφην, το τελούν
εις διασάφησιν τών τοΰ Χριστού μυστηρίων άε\ συλλεγων

Ι. σννησομιν Ίωνα ΙιΟΟ οπϋηρ Β. Ι). 3• "'Τ'~•'" Ε<3<3. ". ό Πατρόι

ίην. οτά. 'ύά. 9• '* Β.Ώ. <"π° Είά. Ηββο και Πάτρια ι1ο*πιη ίη Εβθ.
ΙΟ. (μβά\(Τ( Ό. (μβά\\(Τ( ΐ,άά. βάλίΤί Β. II. ημών Ι). 12. και
Βεοιιηάυιη ίΐββυπιρίιιιη βχ Β.ϋ. 15. απο Β.Ό. νπό Ϋ,άά. ι8. και τοί]
και και (βίο) Αχι1)βΓΐιιβ. 19-21. Ηίΐεο ΐνιτίΧλιτο—Ιΐηνματο! Βοοεβββπιηΐ
βχ Ι ). 33- Ιΐηβο ό μακάριο! άεβυηΐ ίη ΚιΜ.
 ί. ι, 2. ΙΝ ΙΟΝΑΜ. 565

και συνήθεις, εϋφυά τε και άνεπίπληκτον αποτελέσει τον

λογον. εντεύθεν ονν ήμΐν άρκτεον της εζηγησεως.

Και εΓενετο λοΓΟε Κυρίου πρόε ' Ιωνάν τον τοϋ Άμαθί λέρων Κεφ. α.
ΆνάστΗθι και πορεύθΗτι είε Νινευί τΗν πόλιν τκιν μετάλΗν 2
5 και ΚΗρυζον έν αύτΗ, δτι άνέβΗ η κραυΓΗ τηο κακίαε αύτΗε ο
πρόε μέ.

Ύην Ιωνά προφητείας διακονίαν τε και άποστολην εν

νενοηκως, φαίη τις αν κα\ μάλα είκότως επ\ καιρού, το δια
της του μακαρίου ΥΙαΰλου φωνής ύμνούμενον " Η Ίου- ...
!° " δαιων ό θεός μόνον, οϋχϊ δε κα\ εθνών ; να\ κα\ εθνών, 29• 3°•
" ειπερ εις ο θεός ος δικαιώσει περιτομην εκ πίστεως και
" ακροβυστιαν δια. της πίστεως." πείρα δε τούτο μεμαθη-
κως και αϋτος ήμΐν ό θεσπέσιος ΐίετρος, άναπεφώνηκε λε'-
γων " Επ αλήθειας καταλαμβάνομεν, ότι ουκ εστί πρόσω- Αοΐ»88.
15" πολήπτης ό θεός, άλλ' εν παντϊ εθνει ό φοβούμενος <1 ^^Ι
" αυτόν και ποιών δικαιοσύνην, δεκτός αΰτώ εστί." δεδη-
μιουργηκε μεν γαρ αύτος γην τε και οΰρανον και πάντα τα
εν αύτοΐς, πεποίηκε δε τον ανθρωπον εν άρχαΐς κατ ιδίαν
εικόνα και καθ' όμοίωσιν, Ίνα τών εις άρετην σπονδασμάτων Οβη. ί.
2θ έχομενος διαβιωη λαμπρώς εν άγιότητι και μακαρισμώ, καϊ.
τών αυτού χαρισμάτων πλουσίαν εχοι την μέθεξιν. είτα
παρεκομίσθη προς άμαρτίαν, τοις τοΰ διαβόλου κακουρ-
γημασι πεφενακισμενος' ταύτητοι κα\ γεγονεν επάρατος β
κα\ υπο φθοραν. προωριστο μεν ούν και προεγνωστο προ
25 καταβολής κόσμου \ριστος εις την τών όλων επανορθωσιν.
ευδόκησε γαρ ό θεορ και ΤΙατήρ " ' Ανακεφαλαιώσασθαι τα Ερΐ>- >■

Ι, 2. Η»εο τον εΐ ϊντ.—ίξηγησιω! ;ικ*ηιηρΙ;ι εχ Β. άεβιιηΐ ϊη ϋ. 3• τον

ΟΠ1. ΑιΐΙ). (130» 3"•) 7• προφητιίαί Β. προφητίίαν Ώ. προφήτου Εάά.
τ€ ηκκιιιιψίιιιη εχ Β. 8. φαίη τα αν ιΐρβιιηΐ ίη Εάά. ίο. μόνον Χ). Εάά.
μύναν Β. δ« ;ΐ!5.-ιιιηρΙιιιη εχ Β. ά'εεβΐ ίη 1). ναι και ϊθνων (ίοΜίηΙ ίη Κιΐίΐ .
ιι. «ΓίΜΓίρ Β. ίηνίΐίβ ϋ. Εάά. Ηβεε 6: — τήί πίοτίωι αββαπιρίΒ εχ Β. Ο.
13. αύτόί ήμίν ά θ. Ιίίτροί Β.ϋ. Πί'τροί ημ'ιν Εάά. Ι4• άληθιίαν Εάά.
ΐ8. άρχη ϊίά. 21. αίτων ίί(Ι. ϊχη 'ύά. 24• >0ρ ρΐΌ ονν ίίό.
 566 Β. ΟΥΚΙΙ,Ι,Ι ΑΙιΕΧΑΝϋΚ. ΐ. ι, ζ.
κ
πάντα εν αιτώ, τα τε εν τω ουρανω και τα επι της γης.
άλλ εφυλαττετο μεν τα. τοιάδε των κατορθωμάτων γεγονοτι
καθ ημάς τψ Μ,ονογενεΐ, και επιλάμψαντι τω κοσμώ μετά
σαρκός, οτι δε την ύπε'ρ γε των πεπλανημένων φροντίδα,
368 Α. α. κα\ προ των της επιδημίας καιρών άναγκαίαν εποιεΐτο θεός, 5
κα\ τοις εξ άμαθίας ώλισθηκόσιν εχαρίζετο την επίσκεψιν,
κα\ δια πραγμάτων ηθέλησε πληροφορεΐν. ταύτητοι ττροσ-
τεταχε τω μακαρίω ϊΐροφήτη βαδίζειν εις Νινευί. Περσική
δε πολις η Νινευ\ προς ακτίνα κείμενη, καϊ διαβόητος,
χΑνϊΗδ και> ®Γ φησιν 6 προφήτης Ιερεμίας "Τη των γλυπτών»
" εστί." πλεΐσται μεν γάρ οσαι της Ιουδαίων ήσαν όμοροι
•ΓοβΠϋ.4. πόλεις, κα\ ταϊς των ειδώλων λατρείαις προσκείμεναι. " Ύνρος
ο " τε γάρ κα\ Ειδών κα\ πάσα Ταλιλαΐα αλλοφύλων" προσ-
εκυνονν τοις εργοις τών ίδιων χειρών, και αναρίθμητων παρ
αύτοΐς δαιμονίων εδη τε ήσαν κα\ βωμοί και τεμένη. •5
Τι ούν, είπε μοι, τάς εκ τών γειτόνων παραδραμων
αποστέλλει τον ΤΙροφητην εϊς Νινευ) την άπωτατω κειμενην,
εν η μάλιστα, καθάπερ ηδη προεΐπον, πληθυς ην άγρια
διανενευκοτων ασχέτως επι το χρηναι προσκυνεΐν ηλίψ και
αστροις καϊ πυρι ; άνεπτοητο γαρ καϊ πέρα λογού παντός μ
εις θεομισή γοητειαν. ειρηται γαρ προς αυτήν δια της
Ν»1ιυηι 0 '\(ρ(μίου φωνης " ΪΙόρνη καλή κα\ επίχαρις, ηγουμένη φαρ-
" μακων." οίμαι δη ούν εγωγε τον πάντα ειδότα θεον
βεβουλησθαι χρησίμως καϊ αύτοΐς επιδεΐζαι τοις άρχαιο-
τεροις, οτι και οι λίαν εζεστηκοτες καϊ τοις της πλανησεως :$
βροχοις ενειλημμενοι, σαγηνευθησονται μεν κατά καιρούς είς
την της αληθείας επίγνωσιν, καν είεν σφόδρα δεινοί τε καϊ
ατεραμονες και πολύ λίαν κεχωρηκοτες εις το ε'ζηνιον.
έχει γαρ ούκ άνικάνως ό τον θεού λόγος, εΐς γε το δύνασθαι

Ι. ί» ίαυτφ Ε(](1. 2. •γ(•γονότων ϊιά. 5• αναγκαία! ϊ\ά. 9• ί" •"•

|)ΓΟ ή Νίΐ/ίυΐ ϋ(1. II. ΊουδοίαΕ ϋ(1. 15. δαιμόνων ('δη ϋά. 17• α«*>-
τάτην ϊιά. Ι<}. προσκυνησαι 'ύά. 32. Ίιρίμίον Β.Ό. ΡοηΙ. Οοιτεχϊΐ 3<1
Ναούμ ΑίΛ. 810 ΟΟΓΓΙ^εΠίΕ ΡοηΙ. φΐπφκ' ΪΠίβΓ 6ΓΓΕΟ. 23• «»<" ρ™ οίν Κάά.
24. καταδί'ιξαι Ό. αά. της άρχαιότητοί Ε(1ά. 25. οι λίαν ((ρστηκότα] οί
λίαν ϊξίστησαν 'ύά. 28. άτιράμινοι 'ύά. 29. γ Εΐββοπιρίιιπι «χ Β.ϋ.
 ί. ι, 2. ΙΝ ΙΟΝΑΜ. 567

διαθρεψαι νουν, και άναπεΐσαι μαθεϊν τα δι ων αν γένοιτο ά

σοφός, ακονστ) δε λέγοντος προς Ίερεμίαν, ποτέ μεν οτι
" Ιδον δεδωκα τους λόγους μου εις το στόμα σου πυρ, καΐ Ηίοτ. ν.
" τον λαον τοΰτον ξύλα, και καταφάγεται αυτούς" ποτέ
5 δε αύ " Ούχι ο'ι λόγοι μου ωσπερ πυρ φλέγον, λέγει Κύριος, ΙΙ>. χχΐϋ.
" και ως πελεκυς κόπτων πέτραν ;" έπέμπετο δη ούν προς
Νινενιτας ού μάτην ό θεσπέσιος Ίωνάς, άλλ' Ινα τις γίνοιτο
προαποδειξις της ένούσης ημερότητος τω θεώ, και δοθησο-
μενης κατά καιρούς και αύτοΐς τοις εξ άμαθιας πεπλανη-
ιο μενοις. ομού δε κα\ εις κατακρισιν τω Ίσραηλ το δρωμενον β
7;»»• ηλεγχετο γαρ ως δυσαγωγος, ώς άπειθης, ως ολίγα
πεφροντικως των του θεοί νόμων. Νινευΐται μεν γαρ ενός
προφήτου διακηρύξαντος αμελλητί μεταπλαττονται προς το
δεϊν έλέσθαι μετανοεϊν, καίτοι πλείστην όσην κατηρρωστηκό-
Ι5τες την πλάνησιν' ο'ι δε Μωυσέως και προφητών άλογη-
σαντες, και αύτοΰ καταπεφρονηκασι του πάντων ημών Σω-
τηρος Χριστού, καίτοι ταΐς διδασκαλίαις προσεπάγοντος τας
τερατουργίας, δι ων ην ε\κος άναπείθεσθαι, και μάλα ραδίως,
Οτι θεός ων φύσα, γέγονεν άνθρωπος, άπασαν μεν άνασω- & 369 Α.
2ο σων την ύπ' ούρανον, προ δε' γε τών άλλων απάντων αυτούς,
οτι δε το χρήμα τοις έξ Ίσραηλ εις έλεγχου δύναμιν (ΐη αν,
και μαλα έίκότως, σαφηνιεϊ λίγων αυτός ό Χριστός " Ανδρες 8.Μ»ιλ.
" Νινευΐται άναστησονται (ν τη κρίσει μετά της γενεάς
" ταύτης και κατακρινοΰσιν αύτην, ότι μετενοησαν εις το
25 " κήρυγμα Ίωνά, και ιδού πλεΐον Ίωνά ώδε." πώς δε το
πλεΐον εν Χριστώ παρά τον Ίωνάν ; ό μεν γαρ ηπείλησε
μόνον Νινευίταις την καταστροφην, ό δε' γε Κύριος ημών

2. άκου* Κ<1(1. ότι αββιιιηρίυπ) εχ 15. Γ). 5- &'ΐ] &* "• 7• θ(σπί-
σιυ{ (1ι•ι•9ΐ ίη Κ<1(1. ΙΟ. ι'ίι' ] τ« Ο. II. απαθής ρΐΌ απαθής ΚιΙιΙ.
Ι3• προφήτου οΊακηρύξαντοι Β.ϋ. προοιακηρ. Ε(1(1. μιταπλάττονται Β. μιτ*π\άτ-
τοντο 1). Ε<1ϋ. 14- χρήναι ρΐΌ δίϊν ίλίσθαι Β. ίηνίΐίβ Ι). ΚΊιΙ.
Ι5• προφητών! προφ. (βίο) ΛιΛ. προφήτου ΡοηΙ. ΐ6. Ηβες τοϋ π. ήμ. Σωτήροι
αββυπίρία εχ Β. Ι). 21. χρήμα Β.Ό. πράγμα ΐ,άά. 22. σαφηνκί]
σαφηνίζα Έ.άά. 8ΐ3ΐίτη αΰτόϊ ό Χρ. λίγων ίηνεΓ8θ οπίίηο Β. 23-25• άναστή-
σανται—ΙοΌιΛ μιτανοήσαντίί ιΐϊ το κήρυγμα Ίωνά, κατακρινοΰσι την γ<ν<άν ταΰτην
ιδού γαρ Ε<1(1. 25. ΑΙ) Ίωνά 3(1 Ίωνα ΐΓαηβίϋΐ Ο. 20. πιρ'ι τοϋ Ίωνά ; Έ,άά.
27• ΙΙαοί' Κύριοι ημών Ί. ό ΗίκιιηιρΙα εχ Β.ϋ. ό 6υρΓ3βοπρΙυπι ϋ.
 568 Β. ΟΥΚΙΙ,Ι,Ι ΑΕΕΧΑΝϋΚ. ΐ. 3•

Ίησοΰς ό Χρίστος δι άρρητον τερατουργίας καταπληττων

υ εθαυμάζετο' ολκός δε προς πίστιν άειπως εστί συντρέχον
τώ λόγω το θανμα. οικονομικώτατα τοίνυν αποστέλλεται
κηρύζων ό μακάριος Ιωνάς τοις κατωκηκοσι την Νίνει»! Ότι
Λνίβη ί\ κραυγή τν,ς κακίας αϋτων προς τον των όλων θεον. 5
ηγνόηκε μεν γαρ παντελώς ουδέν" ει δε δη κινοϊτο προς
επίσκεψιν των τισι πεπλημμελημε'νων, τότε και άναβηναί
φησι προς (αυτόν την εκ των έργων καταβοην. κριτής γάρ
εστί των όλων ως θεο?. καταβοησαι δε λέγεται κα\ της
0βη•ϊγ.•. ο του Καιί' μιαιώονίας το Αβελ αίμα, καϊ πόλεων δε των «ν ίο
ίο; χνηι. / ^ '
•ι. Σοδομοις της αίσχρουργίας ή άγριότης.

3 Καϊ άνέστΗ Ίωνάε τοΰ φυρεΐν εΐε Θαρσεΐε έκ προσώπου Κυρίου,

και κατέβΗ εΐε ΊόππΗν, και εύρε πλοΐον βαδί^ον εΐε Θαρσεΐε,
και έδωκε το ναύλον αΰτοΰ, και ένέβΗ βίο αυτό, τοΰ πλεΰσαι
μετ αυτών εΐε Θαρσεΐε έκ προσώπου Κυρίου. 15

Ίόππη μεν οδν Παλαιστίνης εστί πολις, επ' αυτί) θαλασσή

κείμενη" επίνειον δε των επιτήδειων τοις εκ της Ιουδαίας επ\
(1 ναυτιλίαν ιοΰσι καϊ εις πόλεις μάλιστα τας προς ηώ. κάτεισι
δη ούν ό ΥΙροφητης, είτα πλοΐον άπαΐρον είς θαρο-ίίς καταλα•
βών' προετεθειτο γαρ ττ) νηι κατά το εικός ο αυτόθι δρόμος" μ
έδίδου το ναΖλον, και συναπεπλει τοις άλλοις. ®αρο~ίΙς δε
φησι τους νυν καλουμένους Ταρσούς, ήτοι Ύαρσον. τίνες μεν
ούν οιονται πολιν δια τούτου κατασημαινεσθαι την παρ
Αιθίοψι καϊ Ίνδοΐς, και εστί μεν ομολογουμένως παρ εκεί-
νοις θαρο-είς" ή γοΰν σύμπασα των Ινδών δια τοΰ θαρτίις ?5
σημαίνεται χωρά" πλην είς γε το παρόν ουκ εκείνο οιμαι

Ι. άρρήτην τίρατουργίαν Κ(1<1. 2. ολκό: θί προι ττ'ιστα> άίίπωϊ »στχ Ό.

ηίβί ςιιοό όλκον βοπ υίΐ. ολκοί 8γ ττωι αίϊ ττρο: πίοτιν ί'στι Εάά. ίλκων η πρίκ ιγμγπ»
άίί πως (ΐχί Β.- 4• μακάριος ΐίβεδί ίη Εάά. 5• ΤΨ """ία! αντων Π.
Εάό. (95, 130, 185, 24°. 3Μ•) α"τ)Γ (βίε) Β. 7• "•" βββιιαιρίυπι βχ Β.ϋ.
8. καταβολήν ΑπηΡΓίϋΒ. 12. θαρσ('α Β.Ό. (Η ΑΙεχ.) θαρσ'ιι (οίδ) ΕχΙά.
Ι4• ανίβη 1). (VII*.) Ι5• «5 θαρσί'ίΐ οιη. ϋ. (240.) ι6. οΐ* οτη. Β.
17. τοιι άεεβΐ ίη ΒαΛ. 20. προιτίθατο Β. προντίθιιτο Ε(1ά. προστίθιπο Ό.
νηί κατά το ιικόί Β.ϋ. Νικίυί Ε(1(1. 22. Ύαρσον] ταρσί Ι). ϊ6. ϊκΐ'ινη*
ΕαΜ.
 ί. 3• ΙΝ ΙΟΝΑΜ. 569

βούλεσθαι δηλούν τον λόγον' Οτι τοις άποπλεΐν εθελου- β

σιν επί τα Ινδών έθνη, γενοιτ αν εικοτως ου διά γε της
Ίόππης ό πλους, άλλα δια. θαλάσσης μάλλον της 'Έρυθράς,
ει μη άρα τις οίοιτο τυχόν βεβουλησθαι τον ΐΐροφητην δια.
5 Περσών τε και Άσσνρίων εις Αιθίοπας τους εσωτάτω
ποιείσθαι την άποδρομην. άλλ' ηλίθιον ο'ιμαι το χρήμα
παντελώς" Θαρσ-Γκ δη ούν εοικεν άποκαλεϊν, ως εφην, τους
νυνϊ Ταρσούς" Κιλίκων δε αύτη πόλις, το ΚιίδΐΌυ πίνουσα α 370 Α.
νάμα, και εις αυτούς τους πρόποδας του Ταύρου κείμενη"
ίο ορός δε τούτο Κιλίκων παμμεγεθες. άπαίρει γούν ό Προ
φήτης, κάϊ πρόφασις αύτω της αποδημίας το φυγείν α,πο
προτωττου τού θεού. ενταύθα λοιπόν ούκ αζήτητος ήμΐν ό
λόγος, μάλλον δε της φυγής ό τρόπος, ο'ιμαι δη ούν ότι το
παραιτησασθαι την άποστολην και ο'ιονε] κατοκνησαι την
1 5 διακονιαν, τούτο εστί το φυγείν λτγο προιτωττου τού θεού.
Απεισι δε «Ις θΛριτίις άνβ Οτου, και ο, τι διεσκεμμενος,
ουκ εχω νοεΐν. ει μη αρα τις εκείνο κα$ εαυτόν εννοησειεν, \>
οτι μικρά τις κάί εν αύτω, καθά κάϊ εν τοις άρχαιοτεροις
άγιοις η περί θεού διαληψις ην" ωοντο γαρ τίνες, μονής της
2ο Ιουδαίων χωράς άνηφθαι το κράτος τον των όλων θεον,
σνστελλεσθαι δε ωσπερ εν αύτη και γης άπανίστασθαι της
ετέρας, και γούν ό θεσπέσιος Ίακωβ άπεφοίτα μεν κατά
καιρούς της πατρώας εστίας, ηπείγετο δε προς Ααβαν, κάί
εις την μεσην των ποταμών, είτα κατηυλίζετο μεν εν χώρα.
25 τινϊ, λιθον δε ύποθείς τη κεφαλή κατά το είωθός εκάθευδεν.
είτα την κλίμακα τεθεαται την εκ γης διηκουσαν εις ούρανόν, ο
καϊ τους αγγέλους τού θεού αναβαίνοντας τε κάί καταβαί
νοντας δι αύτης, επεστηριγμενον δε εν αύτη τον Κύριον.

2. τα] -(- των Εάά. ΐηνϊΐίβ Β.ϋ. •γ(νοιτο ϋ. 3• ΊΛπ?* Ο- 4- τυχόν

38κιΐΓηρίυιη εχ Β.Ό. 6. τον άπό&ρομον ΕάΛ. οιμαι ϋβδατηρίηπι εχ 15. 1).
η. «γ ΐφην άεκυηΐ ΐη Εάά. 8. νυν 'ήά. τ» ρΓΟ δί ϋ. -9• Ταύ
ρου Γ). Ταρσοί Κιΐιΐ. ΙΟ. γονν Β. μι ν Ό. μίν ουν £(1(1. 12-15- ΑΙ)
θίοϋ αά θίον (Γαηβίΐίΐ Ό. Ι5• Η»βο τούτο ίση αοοεββιτιιηΐ βχ Β. ίο. πά-
ρησι Κ(1(1. ϊηνίΐίβ Β.ϋ. 17. νοήσικν Ό. ΐ8. καθώς Εάά. 21. γηί
οπα. Ι >. 25- ϊπιθαί 1ι. ίηνίΐίβ 1 ). Εάά. τό αίβυπιρίαιη εχ Β.ϋ. ι•\. τ«
ογπ. Β.ο. Ιιαοεί Ό.
\0ν. Ι. 4°
 570 Β. ΟΥΚΙΙ,Ι,Ι ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. ϊ. 4, 5•

β«η•. εφασκε τε διαναστάς " Οτι εστί θεός εν τψ τοπω τούτω,

χκνίΐί, ,_
ι6. " 6^<» δε οϋκ ηδειν." οιμαι δη οδν, οτι τοιούτον τι καθ εαυ
τόν εννενοηκώς και ό μακάριος ΥΙροφητης, της μεν Ιουδαίας
άπενοσφίζετο, άπεχώρει δε εις πόλεις τάς 'Έ>λληνικας. τον
δε κατοκνησαι την πρόφασιν, κα\ μη προθυμως ελεσθαιί
ά πληρούν την διακονίαν, 4ζ αυτών είσομεθα των αΰτοΰ λόγων,
διεκήρυξε μεν γάρ ύστερον άπελθών επειδή δε ουκ εκβε-
βηκεν αύτω τα. της προφητείας ε\ς πέρας, λελνπηται σφοδρά,
Ιηίταϊν. καΐ δη και εφασκεν "Ώ Κύριε, ούχ ούτοι ο'ι λόγοι μου ετι
" οντος μου εν τη γη μου ; δια. τούτο προεφθασα τού φυγείν ίο
" είς θαρσεΐς, διότι εγνων οτι συ ει ελεήμων και οίκτίρμων,
" μακρόθυμος και πολυελεος και μετανοών επ\ ταΐς κακίαις'
" και νύν, Αεσποτα Κύριε, λάβε την ψυχην μου άπ' εμού,
β" οτι καλόν το άποθανεΐν με η ζην." ούκ ηγνόησε μεν γάρ ώί
προφήτης της διακονίας το περας' εδεδίει γ(μην μη άρα των ι;
δί αυτού κηρυγμάτων ουκ ενηνεγμενων εις πέρας, άγνοη-
σωσι μεν Νινευΐται τού κατοικτείραντος θεού της χρηστό
τητα, διαχρησωνται δε, και άνελωσιν αύτον, ως βωμολόχον,
ως απατεώνα καϊ ψενδοεπη, και εική πονεϊν αυτούς άναπεττει-
κότα. προαλες γάρ άεϊ το βάρβαρον εις οργάς, και λίαν π
ετοίμως άποταυρούμενον, καν εϊ μη πρόφασιν εχοι τψ
μανίας ενλογον.
371 Α. β
4 Και Κύριοε έζΗΓβιρε πνεύμα μέΓα είο τΗν θάλασσαν, και έπένετο
κλύδων μέραε έν τη θαλάσσΗ, και το πλοΐον έκινδύνευε συν-
5 τριβήναι. και έφοβΗθΗσαν οι ναυτικοί και άνεβόων εκαστοο 25
πρόε τον θεόν αυτών, και έκβολήν έποίΗσαντο των σκευών των
έν τω ττλοίω είο τΗν θάλασσαν τοΰ κουφισθΩναι άπ' αυτών.

Κατεζανίσταται μεν της νεως το κλυδώνων, οικονομούντος

θεού και πνευμάτων άγρίαις εμβολαΐς διακυκώντος την

6. οίησόμίθα Ό. 9• ""' ΜδαπιρΙιιιη βχ Β.Ό. 21. ίχη ΈΑά. ιη-

νϊΐίβ 15.1). 23. μί-γα αββιιιηρίαπι εχ Β. (22. αϊ.) (ΙβββΙ ίη 1). 36. αϊ
τών Β. Ό. Ρ. (Αΐβχ. XII.) αύτοϋ Εάά. (\άΙ. μ XII βιιρΓΒεοπρΙ.) των ιΐΐ. οπι. Εάά.
3δ. ιτώϊ Β.Ό. ναοί Εάά. 29- αγρίων ΐκβολα'κ άά.
 ί. 5,6. ΙΝ ΙΟΝΑΜ. 571

θάλασσαν εμπίπτει δε τοις πλωτηρσι το δεΐμα, και ό λόγος ο

ην ηδη περ\ τών έσχατων αΰτοϊς, άποτριζούσης μεν, κατά
το εικός, της όλκαδος, μονονουχι δε κα\ άπειλούσης ηδη
πως, οτι δη μελλοι συνθραυεσθαι. κεχρηται δε ταϊς «'£ εθους
5 επικουριαις ό των ναυτών όμιλος, καϊ αποφορτίζει την
νανν, ως αν ύψοΰ τε είη κυμάτων, ευπετεστερα δε ούτω
λοιπόν εποχοΐτο τοις ΰδασι. μέγα δε προς άπόδειξιν του
χειμάζεσθαι, το κα\ αυτούς τοις δείμασι βεβλησθαι τους
ναυτίλους, και σωτήρας ηκειν αύτοϊς τους Ιδίους θεούς εκ-
ιο τενεστατα παρακαλεϊν, ώς απεγνωκοτας ηδη της σωτηρίας, ο

Ίωνάε δέ κατέβΗ είε τΑν κοίλΗν τοΰ πλοίου καϊ έκάθευδε και
ερει-χε. καϊ ττροσΩλθε τιρόο αυτόν ό ττρωρεύε και εΐπεν αϋτω 6
Τί οϋ ρεΓχειο ; ανάστα καϊ έπικαλοΟ τόν θεόν σου, εΓπωε δια
σώσει ό Θεόε Ημάε καϊ μΗ άπολώμεθα.

15 Άρμόσειεν αν ηκιστά γε νήψεσι προφητικαΐς το ράθυμον

εις ευχας, κίνδυνων επηρτημε'νων, καϊ το ΰπτιοΰσθαι φιλεΐν,
καλούντων είς πόνους καιρού καϊ πράγματος, εφ) ώπερ αν ύ\
πρεποι μάλλον τον των όλων εκμειλίσσεσθαι θεόν. όθεν
εστίν εννοείν, ώς προ χειμώνας ό ΰπνος ην' εϊωθοτος δε
3 ο σφοδρά κατηρεμεΐν το και εις αυτήν καθικεσθαι του πλοίου
την κοίλψ. φίλον γαρ άε\ τοις άγίοις καϊ περισπουδαστον,
το τύρβης άποφοιταν, κα\ όχλων άπονοσφίζεσθαι, και διατε-
λεΐν κατά μάνας, καθά κα\ ό θεσπέσιος προφήτης Ιερεμίας
" 'Αγαθόν άνδρ\, φησιν, όταν άρη ζυγον εκ νεότητας αύτοΰ' Πικ-η.
ίί Λ/ \ ' «7 *Λ> ' λ Μ » / ϋί. 27, 28.
25 καθισεται κατά μονάς, οτι ηρεν εφ εαυτω. ανακεκραγει
δε πάλιν περί της τών άπειθούντων πληθυος " Κύριε παντο- Ηίβτ. χν.
4• μ<λλ«ι σννβρανσθαι Κ(1(1. 6. τ» ιΐη Ό. Ει1(1. μΐν ϊοι Β. 7' 'πο'
χοϊτο Ώ. ΐποχήται Β. «ττοιχοΐτο ΕΛά. ο. ΐντινίστατα Εάά. 13• άνά-
στηθι Ρ. Εαα. (XII εχ οοιτ.) 8ΐαΐίιιι και βδβυπιρίυιτι εχ Ό. (« Α.ν.) διά
σωσα Β.ϋ. (22. 81.) διάσωση Ρ. (« Α. V. XII.) σώστ) Εάά. (87, 97•) '4• ?*)
Β.ϋ. (» 49• 333•) °" Μ Ε&Α. (οϋ βιψΓΗβοΓ. XII.) 15• γ* βιιβυιηρίϋπι εχ Η.
ιό. φι\(Ίν Β. δυκίίν Ό. Εάά. ία. ίί Β.ϋ.Ι). γαρ Εάά. 2ΐ. κοΐΚην Ό.
Έιάά. κοιΧίαν Β. 22. τύρβης Ο. τρνφηί ϋ. Εάά. 23. καθώς Εάά.
6 θ. πρ. άεβυηΐ ίη ϋβ(1. 25• κατά μάνας] + καϊ σιώπησα Λαί). ίηνίΐίβ Β.ϋ.
26. τών α55ΐπη|)1αιτι εχ II. 1).
4Ο 2
 572 Β. ΟΥΚΙΙ,Ι,Ι ΑΕΕΧΑΝϋΚ. ί. η, 8.
β " κράτορ, ουκ (κάθισα εν συνεδρίω παιζόντων αυτών, άλλ'
" ηύλαβούμην από προσώπου χειρός σον κατά μάνας εκαθη-
" μην, ότι πικρίας ενεπλησθην." τό δε γε Ίζησαι κατά μονάς,
τον ηρεμάίον οιμαί που κατασημα'ινει βίον, και το άπαλλάτ-
τεσθαι μερίμνης κα\ φροντίδος βιωτικης, και το μη άναμ\ζί
Ίεναι τοις άλλοις, οϊ την φιληδονον καϊ φιλόσαρκον τετιμη-
κασι ζωην. άπονυστάζει δη ούν ό Προφήτης, ουκ άφειδησας
372 Α. β του πρέποντος, άλλ', ώς εφην ηδη, προ της τών χειμώνων
εμβολής, διανύττει γεμην ό πρωρίυς, χρηναι δη μάλλον
ειπών ίπικαλεΐσθαι τον &εόν αυτοΰ. λυπεί γαρ αειπως τους ι°
κινδυνεύοντας το δοκεΊν άμείνους δειματων είναι τινας, και
ουκ έν καιρώ τιμησαι το ράθυμον.

1 Και εΐπεν έκαστοε πρόε τον πλΗσίον αύτοϋ Δεύτε βάλωμεν κλΗ-
ρουε και έττίΓνώμεν τίνοε ένεκεν ή κακία αΰτΗ εστίν έν Ημΐν.
Ι) και Ιβαλον κλΗρουε και έπεσεν ό κλήροε έπί Ίωνάν. '5

ΙΙεριεργότατα μεν οϊ πλωτηρες καϊ ασύνηθες τι μβλετώσι

καϊ ξένον, το επείγεσθαι χληρω διαμαθεϊν τον εφ' ώ λελύπψ
ται ό θεός. πλην οικονομείται καϊ τούτο χρησίμως, ώς αν
γένοιτο καταφανής ό νομίσας δύνασθαι φυγείν εκ προσοιπου
τοΰ θεού' πίπτει γαρ ο κλήρος επ αύτον, καϊ τον εκ του ίο
πράγματος ελεγχον υπομένων όράται. εδεδίει γάρ, κατά το
εικός, της οικείας σκέψεως προαλεστεραν ποιεϊσθαι την
κατάρρησιν. καλόν οδν άρα κα\ σοφον τοις εθελουσι τηρά/,
8π•. ϊτ. 0 το " Μ77 αϊσχυνθτ)ς όμολογησαι εφ' άμαρτίαις σου."

8 Καϊ είπαν πρόε αυτόν ΆπάιτείΛον ήμΐν, τίνοε ένεκεν η κακία 15

αΰτΗ εστίν έν Ηΐιΐν τίε σου η έρΓασία εστί, και πόθεν έρχΗ,
και πού πορείΐΗ, και έκ ποίαε χώραε, και έκ ποίου Ααοΰ εΤ σϋ ;
ο. ΐκβολήί ΕΛά. 13. βάλλωμιν ΕάΛ. (62, 153•) Μ• «στ•" «» ημ'"> Β. Ι).
ί'φ' ημ'ιν [ίιμίν Ρ.] ('στ» Ρ. ΕάΛ. (ΐ53> 310•) '^• ^*ρ**Ρ)/ότατο» Εάά. ΐ8. ό
οιη. Η. 2ο. (V αίτώ Ι). 2-,. <1-ην Β. Ο. (η Αΐβχ. XII.) ίΓ-οκ ΚχΜ.
(ναι.) ανάγγι,Χον Ρ. Εάά' δίβϋπι ίή αάά. Ρ. ΕάΛ. (XII νας.) 26. <» οπι. Ρ.
Εάά. ιη. χώραι} + ιι σν Β. ίηνίΐο Ό. σίι « ϊηνβΓβο οπίίηε Β. (XII.)
 ί. 8-ιο. ΙΝ ΙΟΝΑΜ. 573

και είπε πρόε αϋτούε ΔοΟλοε Κυρίου έρώ είμι, και τον Κύριον 9
Θεόν του ούρανοΰ εΓω σέβομαι, όε έποίΗσε τΑν θάλασσαν και
τπν £Ηράν. και έφοβΗθΗσαν οί άνδρες φόβον μέπαν και εΐπαν ίο
πρόε αυτόν Τί τοϋτο έποΪΗσαε ; διότι έπέ|-νωσαν οι άνδρεε, ίΐ
5 ότι εκ προσώπου Κυρίου Ην φεύρων, ότι άπΗίτειλεν αύτοΤε.

φ£λθ7Γ€υστο5σ"ί γρησιμως, ως ηδη μ(ν κληρω τον αίτιον

(π(γνωκότ(ς, ου μην (χοντ(ς σαφώς δκιδίναι της πλημ-
μ(λ(ίας τον τρόπον, (π(ΐδη δε ήσαν (Ιδωλολάτραι, ποίον μίν
αΰτω το ϊπίτήδΐυμα, ποία δε χωρά και πολις, χα) (χ ποίων
ίο (ρχίται λαών προστ(ταχασιν (Ίπ(ΐν, ζητοϋντίς οιμαι μαθ(ΐν,
ποιώ προσκ(κρουκ( θεώ. Ίδιος γαρ ην και των (μπλ(όντων β
(καστω, και ουχ (ϊς ό πάντων θεο?. ωοντο δε, οτι τον
λ(λυπημ(νον (π' αυτω θ(ραπ(υσαντ(ς δαίμονα, τα εκ του
χίιμώνος άποκροΰσονται βλάβη, (π(ΐδη δε ό Προφήτης
•5 Κοίλον ίαυτον ώνόμαζ( θεοΟ του τ(κτηναμ('νου γην τε και
ούρανόν, κα\ αύτον (φη ποκΐσθαι προσκυνητόν, συνηκαν
(ΰθυς οτι π('φ(υγ(ν (κ προσώπου θεοί. συνηκαν δε όπως ;
οτι μη (ζην Ίουδαίοις της (κν(μηθ(ίσης αύτοΐς άπονοσφί-
ζ(σθαι -χωράς, μητ( μην άλλοφύλοις (πιφοιταν, μητ( πό- & 373 Δ.
«ο \(σιν (μβάλλίΐν (ϊδωλολατρίΐν (Ιθισμέναις. μάμος δε το
χρήμα παρ αύτοΐς, και ουκ άνύποπτον (Ις άπόστασιν' (δόκ(ΐ
δη (ίναι και (ξω νόμου, και των (ν αίτια, και δίκη. και
γοΰν 6 μ(ν Κύριος ημών Ιησοΰς ό Χρίστος άπολισθησειν
αΰτοΰ της σωτηρίας, της ως (ν πίστα φημί, δκβεβαιοΰτο
25 σαφώς, (Ι μη (λοιντο καταδράττίσθαι παρόντος (τι και (νδη-
μοϋντος (ν κόσμω' (φασκ( γάρ "Έτι μικρόν χρονον μ(θ' Β.•Γο«ιι.
" υμών (ΐμι, και υπάγω προς τον πέμψαντά μ(. ζητησ(Τ( μ( \>

ι. Κύριον αββυπιρίυιη εχ Γ), άεεβΐ ϊη Ρ. Έ,άά. (8"]. 3,1.) 3. σίβοααι]

φοβούμαι Έ. Έάά. (23, 9'> ι3°< •53> 311•) 4• Μγχκια» Β.ϋ. (198, 240-)
ίγνωσαν Έάά. ΡοβΙ ηβεο ϋ. ηοη οοπΐιιΐί, ηίβί ραυείβ Ιοείβ. 6. ιγνωκότιι τον
αίτιον \). "• °" Μ" Β. Ι), ουκ Κ(1(1. ΙΟ. μαθιΐν ΗϋβιιιηρΙυιη βχ Β. που β.
ΝειιΙηιιη Ιιαίιεηΐ Ε(1(1. II. και βββιιπιρίππι εχ Β. 20. «'οωλολα-
τρίαις Έ,άά. 22. των (ΙβββΙ ΐη Ε(1(1. 33. Ηαεε ημών Ίησοϋΐ 6
Χριστοί αεεεββεηιηΐ εχ Β. 24. αντοΰ Β. αύτούί Έ,άά. 26. "Ετι μ. χρ.
μιθ' νμων] ότι μιβ' υμών μικρόν χρονον ϊκΐ.
 574 Β. ΟΥΚΙΙ,Ι,Ι ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. ί.ιι,ιι.

" και ούχ εύρησετε' και οπού ειμί εγώ, ύμεΐς ου δύνασθε
" ελθεΐν'" οι δε την Ιουδαίων άποστασιν έπι τα έθνη κατονει-
8.^ο»η. δίζοντες, εφασκον άμαθώς " Που μέλλει ούτος πορεύεσθαι
νιι. 25•
" οτι ήμεΐς ούχ εύρήσομεν αυτόν ; μη εις την διασποραν
" των Ελλήνων μέλλει πορεύεσθαι, και δίδασκαν τους$
" Έλληνας ;" ώς γαρ εζίτηλόν τε καϊ εζω τριβής, καϊ συν
ήθειας ως άπωτάτω τοΐς παρ' αϋτοΐς, ύπο μώμον άγονσι το
τοις Έιλληνων άναφυρεσθαι δημοις. οτι τοινυν ου μεμενηκευ
ο εν τοΐς της Ιουδαίας οροις, συνεπλει δε αΰτοϊς εις Ύαρσούς,
δέχονται τας υποψίας, διατεκμαίρονται δε οτι παραιτείται ίο
τάχα που κα\ την εν νόμω ζωην, και τοΐς των Ελλήνων
εθεσιν εαυτόν επιδούς, την ως εκ προσώπου θεοΰ μεμελετηκε
φυγην.

ιι Και εΐπαν προε αυτόν Τί σοι ποίΗσομεν, και κοπάσει η θάλασβα

άφ' Ημών ; ότι η θάλασσα έπορεύετο, και έίΗΓειρε μάλλον 15
12 κλύδωνα, καϊ εΐπεν Ίωνάε πρόε αύτοΰε "Αρατε με και
ά έμβάλετε εϊε τΗν θάλασσαν, και κοπάσει η θάλασσα αφ* υμών
διότι ε|-νωκα εΓω, ότι δι' έμέ ό κλύδων ουτοε ό μεΓαο έφ'
ύμάε έστιν.

Αεδίασι μεν άγριαίνουσαν κατ αυτών ου φορητώς την κ

$Αλα<Γ<τ&ν καταπεφρίκασι δε ούδεν ήττον τον τών Εβραίων
θεον' ου γαρ ήσαν εν άγνοια, της ενουσης αύτω δυνάμεως
τε και δόξης, καίπερ οντες αλλογενείς, επειδή δε δοΰλον
εαυτόν εφη θεοΰ, διαποροΰσι λοιπόν και μερίζονται τας
β γνωμας. οκνοΰσι μεν γαρ τον φονον, ΰποβλεπόμενοι την ι$
όργην του πάντα ισχύοντος θεοΰ. επιθρωσκούσης δε της
θαλάσσης αύτοΐς ου μεΐον η πρ\ν, άναγκα'ιαν την ύττε'ρ γε
σφών αυτών ποιούνται φροντίδα, ταύττ/τοι παρακαλοΰσιν
εϊπεΐν το, τί αν γένοιτο παρ* αυτών, καϊ κατευνασθήσεται μεν
ι. ΐγά ιΐμι ίηνοΓδο οπίίηε Εάά. 5- καί ΊβββΙ ίη ΚιΙιΙ. 13. δοντ 'ήά.
ΐ7• 3άλοτ* Β. ι8. οντοι ό μί'/α: Ηοο 0Γ(1ίηε Β. (ϊ6, 95» *•4»
185, 338.) 39- τό οοα. Β.
 ί. 13-15• ΙΝ ΙΟΝΑΜ. 575

ό κλΰδων, κατηρεμησει δε και το κύμα, καΐ τον επ\ τοις

εσχάτοις αύτο). διαφεύζονται κίνδυνον. τί ουν ό ΪΙροφητης ;
ομολογά το πλημμέλημα, και προσκεκρουκως αϊσχυνεται,
κα\ της (αυτού δυσβουλίας καταψηφίζεται" "Άρατε με γάρ
5 φησι κλι έμβάλετε ε\ς ττ\ν θάλαο-ύ-Αν. μονονουχι γαρ του β 374 Α.
κατοκνησαι την άποστολην εξαιτεϊσθαι παρ' αυτών δεϊν εφη
τάς δίκας. ηδει γάρ οτι σπενδεταί πως τη νηι το κλυαω-
νιον, ει λάβοι τον ζητοΰμενον, κα\ καταλήξει της μάχης ή
δ&λβκπτΛ, έχουσα λοιπόν τον προσκεκρουκότα.

ίο Και τταρεβιά^οντο ο! άνδρεε τοΰ ύττοστρέψαι εϊε τΗν ρ-ϊν, και ούκ 13
Ηδύναντο, δτι η θάλασσα έπορεύετο και έεΗΓείρετο μάλλον έπ
αύτούε. και άνεβοΗσαν πρόε Κύριον και εΐττον ΜΗδαμώε Κύριε, 1 4 ο
μΑ άττολώμεθα ένεκεν τηο ψυχίε τοϋ άνθρωπου τούτου, καϊ
μΑ δώε έφ' Αμάε αΐμα δίκαιον, δτι σύ Κύριε δν τρόπον
ΐ£ έβούλου πεττοίΗκαε. και ελαβον τον Ίωνάν και Ιβαλον αυτόν 15
είε τΑν θάλασσαν, και εστΗ η θάλασσα έκ τοΰ σάλου αύτιπο

Εαυτού μεν τον θάνατον ό Προφήτης κατεψηφίζετο, κα\

τω κινδύνω της ιδίας ψυχής καταλύειν αυτούς ηςίου το
δεΐμα. οι δε ήσαν ετι περιδεεΐς και οκνηροί προς μιαιφο-
2 ο ν'ιαν, δούλον δε οντά θεού σώζειν ηθελον, και ζώντα δούναι ο
τί) χερσω' ούτω δε μάλλον άποφορτίσασθαι την οργην.
ταύτητοι παρεβιάζοντο και προσοκεΐλαι την ναΰν, άλλ' ην
των εγχειρημάτων άνηνυτος ό σκοπός, άμαχον αύτοΐς το
κύμα διανισταντος τού πνεύματος, και άγριωτε'ραις όρμαΐς
25 καταθεοντος της όλκαδος. ταύτητοι λοιπόν εκμειλισσονται
μεν δια προσευχής, συγγνωμονα δε παρακαλούσιν αυτοΐς γε-

5- βάλιτί υΐ 6υρΓ3 Β. δ. λάβοι τον] λάβη το Έ>άά. καταλήξοι 'ύά.

ΙΟ. ΰποστρίψαι Β. (42•) ΐπιστρίψαι Εάά. II. ϊξ(•γ(ίρ(το Εάά.
ι3. &»«α Εάά. (228Λ ι4. δτ• Β. (Αΐβχ. XII.) 8«5τι ΕΜ. (ν3ι. XII πιβ.)
15. ιβαλον Β. (κ) ϊνιβαλον Εάά. (Αΐβχ.) ΐ6. ή θάλασσα άΐΐκί
ίη Ρ. Εάά. (240.) Χΐηΐίιη ϊκ οία. Β. ιδ. αΰτοΊι Εάά. \<). και
οπι. Β. 33• κόποι ρτο ό σκ. Εάά. ζ6. αντοϊι -γίνίσθαι
παρακ. Εάά.
 576 Β. ΟΥΚΙΙ^Ι ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. ί. ι6.

νεσθαι τον θεον, ου φονάν εθελουσιν, αλλ ώς τοις αυτοΰ

ά παραχωρούσι κρίμασι, καταβιαζομενοις τε λοιπόν προς το
δούναι τη θαλασσή τον Ίωνάν, καΐ δη καϊ δεδωκασιν. η δε
λαβοΰσα, σπενδεται μόλις, άπλοΐ δε γαληνην, και δίδωσι
τοΐς ναυτίλοις του σώζεσθαι την ελπίδα" πανταχού δε τοις 5
θείοις εϊκουσα νεύμασι, καϊ δεσποτικοΐς προστάγμασιν υπηρ
ετούσα γοργώς, εξ αυτών εφαίνετο των πραγμάτων.

1 6 Καϊ έφοβΗθΗσαν οι άνδρεο φόβω μεΓαλω τον Κύριον, και έθυοαν

β θυσίαο τφ Κυρίω και ΗυΕαντο εύχάε.

Ω,φεληνται λίαν, ενα τε τον φύσει θεον είναι πιστεύουσι, ίο

καίτοι μεμερισμένοι προς εκτοπον πλανησιν, καϊ μύριους
είναι νομίζοντες άνα τον κόσμον θεούς, τοιγάρτοι θύουσι
τω φύσει και μόνω κα\ αληθώς θεω, παρεντες τους εαυτών,
καϊ ερρώσθαι φρασαντες τοις εξ άπατης τετιμημε'νοις, και
την θεψ πρεπουσαν ύποκλεπτουσι δοξαν. επαγγέλλονται 1 5
δε και (ΰγ,Ας, καίτοι τούτο δράν ε'ιωθοτες τοΐς εναλίοις δαί-
375 Δ. β μοσι. δοκεΐ γαρ ' Ελλήνων παισϊ καϊ το της θαλάσσης
άνήφθαι κράτος Ποσειδώνα τινα' μύθοι γαρ πάντα τά παρ
εκείνοις, τερθρεία τε κα\ αποπληξία δεινή, ήμεϊς δ« τον
Ρ». φύσει θεον δοξάζοντες, αΰτω και φαμεν αληθώς " Συ δε- 2"
ίο, υ. " σπάζεις του κράτους της θαλάσσης, τον δε σάλον των
" κυμάτων αυτής συ καταπραύνεις, σοι εισιν οι ουρανοί
" καϊ σή εστίν ή γή' την οίκουμενην και το πλήρωμα αυτής
" συ εθεμελίωσας."

Κΐφ.β'. Και προοέταΕεν Κύριοο ΚΗτει μεΓαλω καταπιεΐν τον Ίωνάν. και *5

Ι . ιίλλ' ωί] άλλα Β. 4- δίδωσι] + μιν Ε(Μ. 7• πράγματα*]

■πράων (βίο) ίιιΐ. 8. ϊψόβησαν (βίε) ϋ(1. 10. και ρτο τό» Πιΐ.
πιστίνοντα ΛπΙ). 13. νομίζονται πιστήοντιι Β. νομίζοντα Β πιρ.
Ι4• (ΐψισθαι Έ,άά. 1 ;. καϊ ίίΜΝίηρΙιιπι εζ Β. ΐ8. Π<ι<τπ«<.π
τινι Κάά. 20. και αββυιιψίιιπι εχ Β. αληθώς Β. άληθινονης Εάά.
21-24• τ°" ί«—ϊθίμιλίωσαι] καϊ τά ίξήι 'άά. 25. Καϊ προσίταξί'] νροσ-
€Τα{€ δ« Β.
 ϋ. ι. ΙΝ ΙΟΝΑΜ. 577

Αν Ίωνάε έν τη κοιλία τού κΗτουε τρεΐε πμέραε και τρεις β

νύκταε.

Προσταττει τω κητει ο θεός εν τω κατανεύσαι' το γαρ

ίθελήσαί τι προς πέρας ελθεΐν, τοΰτο καϊ. νόμος εστϊ, καϊ
5 πληρωσις, καϊ νόμου δύναμιν έχει. ου γάρ που φαμεν,
καθαπερ αμελεί και ημΐν αύτοΐς, ήγουν άγίοις άγγελοις, εν-
τεταλθαι τω κητει τον των όλων θεον, ενηχοΰντα πως ε'ις
νουν το πρακτεον, και καρδίαις ενιεντα την ών αν ελοιτο
γνώσιν, εΰηθες γάρ κομιδή και αποπληξίας ου μακράν το ο
ίο καϊ κνωδαλοις ηγεΐσθαι κατά τοιονδε τίνα τρόπον τον των
όλων προσφερεσθαι θεον, άλλ' ει δη τι λεγοιτο προστάτ-
τειν όλως η ζωοις άλόγοις ήγουν τοις στοιχείοις η μέρει
κτίσεως, νομον εινα'ι φαμεν και πρόσταγμα το αυτω δοκούν,
πάντα γαρ είκει τοις αύτοΰ νεύμασι, και απόρρητος μεν ημΐν
1 5 παντελώς ό της υπακοής τρόπος, εγνωσμένος δε πάντως
αυτω. καταπίνεται τοίνυν ΰπο του κήτους ηδικημενος ούδεν,
και ην εν αυτω τρεις ημέρας κα) τρείς νύκτας. α
Δόζειε δ' αν ίσως το χρήμα τισιν άκαλλες ειναί πως,
και πέρα λογού του πρέποντος, άπιστησουσι γαρ και προ
2 ο γ€ των άλλων ο'ι τον φύσει και αληθώς ουκ είδοτες θεον,
προσκείμενοι δε ταΐς τών δαιμόνων άπάταις. έρονσι δε Πώς
άι> διεσώθη γεγονώς εν κητει ; πώς δε ουκ αν εφθάρη κατα-
πινομενος ; η πώς ήνέσχετο της εκφυτου θερμοτητος ; υγρο-
τητι δε τη τοσαύτη περιεχόμενος, τι) εν νηδύϊ φημϊ, πώς
2 5 διεβίω, μάλλον δε πώς ουκ εν ίσω τροφής δεδαπανηται
καθεφόμενος ; ασθενές γάρ κομιδτ) καϊ πολύ λίαν ετοιμον β
εις καταφθοράν το σαρκίον. φαμεν οίν, Οτι παραδοξον αλη
θώς, καϊ λόγου και συνήθειας επεκεινα, νοοΐτ άν ε'ικότως το
συμβεβηκός. άλλ' ει θεός λεγοιτο κατορθούν, τις ό άπι-

5• πλήρωσα καϊ ν. δ. ϊχιι Ό. Εάά. πρόσταζα Β. 8. και καρδ.—γνώσιν

ΟΠ1. Β. «νιάτα Ό. ινιόντα ΈΔά. 9~"' τ^ τοιούτον ρτο καϊ άποπλ.—θ(ί>ν Β.
ίηνίίο Ι). ι ι. λιγιιιχτο Ι•',ι1<1. 1$. φημι ύά. ΐ8. πωι οπα. Β.
ι<). άπιστοϋσι \\ά. 23• ίκφύτου Εάά. ίκςεηίΐιιιη ϊμφΰτον ιιΐ ϊιιίπι 3/6 3•
νοι,. ι. 4Ε
 578 Β. ΟΥΚΙΙ^Ι ΑΙ^ΕΧΑΝϋΚ. ϋ• ι.
στήσων ετι ; παναλκες γάρ το θείον, καϊ τας των όντων
φύσεις μεταπλάττον ευκόλως προς όπερ αν ελοιτο, και
τοις άρρητοις αύτου νεύμασι το άντεζαγον ουδό», το γαρ
φθείρεσθαι πεφυκος, κρεΐττον αν γένοιτο και φθοράς, αυτόν
37β Α. α. γβ θελοντος, και το πεπηγος και ακράδαντου, καϊ τοις τψ 5
φθοράς δυσάντητον νόμοις, πάθοι αν (ύκόλως την φθοραν.
φύσις γαρ οΊμαι τοις οδσι το τω Κ,τίσαντι δοκούν, πλην
κάκεΐνο ιστεον, Οτι καϊ Ελλήνων παίδες τους πάρα σφισιν
αύτοΐς συντεθεντες μύθους, Ήρακλεα φασι τον Αλκμήνης
και Διός καταποθηναι μεν υπό κήτους, εκδοθψαι δε παλχν ίο
εκ της εμφύτου θερμότητος, εψιλωμενης αύτφ της κεφαλής,
και μόνης τριχος πεπονθότα την άπόθεσιν. μεμνηται δε
\> της ιστορίας Αυκόφρων' εΙς δε ούτος των παρ αΰτοϊς λογα-
δων' εφη γαρ περί αυτού,

Τρκσπέρου λέοντος, ου ττοτί γνά3οι$

Τρίτωνος ήμάλαψί κάρχαρος κύων.

Άλλ' ουκ εκ των παρ εκε'ινοις μυθολογουμενων τα θεια

πιστούμεθα, διαμεμνημεθα χρησίμως, τους άπιστοΰντας ελέ
γχοντες, ότι καϊ της παρ αύτοΐς ιστορίας ό λόγος ουκ από
βλητα ποιείται τα τοιάδε των διηγημάτων, επειδή δε τω»
παραδόξως γεγενημενω και εκ των ετι δρωμένων κατά βον
λησιν θεού χρηναι συνειπειν των αναγκαίων ύπολαμβάνω,
ο φε'ρε δη λεγωμεν, ότι και εν μήτρα το εμβρυον ύγρότητι μεν
εννηχεται τη φυσική, κατακεχωσται δε ωσπερ τη της κυοφο•
ρούσης νηδύϊ, καϊ το άναπνεΐν ούκ έχει, ζη δε καϊ ούτοι, και ?5
σώζεται, τοις του θεού νεύμασι παραδόξως τιθηνουμενον.
άλλ' ούδε\ς αν των τοιούτων εφίκοιτο λόγος, ουδ αν γένοιτο
Εβ; !*• τισιν άλώσιμα τα. του θεού " Τί'ρ γάρ εγνω νουν Κυρίου ;"
χι. 34; ι
ΟοΓ.ίί.ιό.
Ι. ?τι] ί'στ» Β. 2. μίταπΚάττων Εάά. 3• **νμαη]
κρίμασι Β. 5• ΐθΐλοντοί ρπ> γ» θίλ. Εάά. 6. την άβββΐ ίη Ειΐά.
8. και αββυπιρίιιπι βχ Β. παρά σφισιν] παρ' Β. _ II. ϊκφΰτον Εάά.
13. ιηπονθότι την άπόφασιν Μ. Ι7• **»] *Φ Ε(Μ. 3η(β Μί^Οί.
21. παραδιιξω ρΓΟ παραδόξως γ*γ<νημίνω Εάά.
 ϋ. ι. ΙΝ ΙΟΝΑΜ. 579

κατά το γεγραμμενον' η τ'ις αν ε'ιδείη τάς των παράδοξων

οδούς ; η τίνος όλως ουκ αν ύπερφεροιντο νουν τα λογού
δύναμιν ύπερτρεχοντα ; επισφαλές ούν άρα το άπιστεΐν, καν α
(? τι των άγαν επεκεινα λόγου θεός εργάζοιτο' παραδεξομεθα
5 & ώρ άληθες την άκαιρον έξιστάντες βάσανον.
Χρήναι δε φημι της εν Χριστώ νοούμενης διακονίας
παραληφθέντος εις τύπον του μακαρίου Προφήτου, προσ-
επειπεΐν άναγκαίως, οτι κεκινδυνευκεν η σύμπασα γη,
κατεχειμάζετο τά ανθρώπινα, μονονουχι καταθρωσκοντών
ίο αύτης τών της αμαρτίας κυμάτων, δεινής τε κα\ αφόρητου
περικλυζούσης ηδονής, και ως εν τάζει κλύδωνος κάτεχαν- β
ιστάμενης της φθοράς, κα\ πνευμάτων άγριων καταρρη-
γνυμενων, του τε διαβόλου φημ\ και τών υπ αυτώ τε
κα\ συν αύτώ δυνάμεων πονηρών, επειδή δε ημεν εν του-
1 5 τοις, ηλεησεν ό Αημιουργος, πεπομφεν ημϊν ό θεός καΙ
Πατήρ εξ ουρανού τον Υ'ιόν, ος εν σαρκι γεγονώς, κα\ εϊς
γήν άφιγμενος την κινδυνεύουσαν και χειμαζομενην, καθηκεν
εαυτόν εκών εις θάνατον, ίνα στηση τον κλύδωνα, καΐ κο- » 377 Δ
πάση μεν η θάλασσα, κατευνασθείη δε και το κύμα, κατα-
3ο λήξη δί και 6 κλύδων. σεσώσμεθα γαρ εν θανάτω Χρίστου.
και ό μεν χειμων παρεληλακεν, ό ύετος άπηλθεν, τα κύματα
εστορεσθησαν, λελυται τών πνευμάτων ή βία, βαθεΐα δε
λοιπόν ύπεστρωται γαλήνη, καί εσμεν εν εύδίαις ταΐς νοη-
ταΐς, Χριστού παθόντος ύπερ ημών. έχεις τι τούτων το
25 παραπλησιον εν εύαγγελικοΐς σνγγράμμασι. διε'πλει μεν
γάρ ποτέ τών Αποστολών το σκάφος την Ύιβεριάδος θά- β
λασσαν. είτα ραγδαίου τοις ΰδασιν εμβεβηκότος πνεύ
ματος, άφορήτως κατεχειμάζοντο' καϊ τον επί τοις εσχάτοις
κίνδυνον υπομένοντες, καθεύδοντα διανύττουσι συναντά
8.Μ»«1ι.
3ο Χριστον, διαρρήδην άνακεκραγότες " Έπιστάτα σώσον, νϋϊ. 25•

Ι-«. κατά το γ»γρ. βΐ ή τίνοι—νκιρτρϊχοντα οπί. Β. "]. μακαρίου (ΙβββΙ

ίη Εαά. 9• το άνθρώπινον ίίάά. ίο. αϋτη 'ύά. 13• νπ
αυτό» ίίίΙ. 19. «αϊ αββιιιηρίιιπι βχ Β. 23• ίστραται Ε<Μ.
ίύδίίαιι ιί(1. 27. ϊκβ*β. ύά.
4 £ 2
 580 Β. ϋΥΚΙΙ,Μ ΑΕΕΧΑΝϋΒ. ϋ. α, 3•

" άπολλύμεθα." 6 δε διεγερθε\ς, φησιν, επετίμα μεν τη

ίν ίο"*" θ°λάσση τό " Σιώπα, πεφίμωσο" μετ εξουσίας ειπών,
διεσωζε δε τους μαθητάς. τύπος δε αρα το δρώμενον ην
των τη ανθρωπεία φύσει συμβεβηκότων. δι αυτού γαρ,
ο ως εφην, άπηλλάγμεθα κα\ θανάτου κα\ φθοράς κα\ άμαρ- 5
τίαί κα\ παθών, κα\ ό πάλαι χειμών άπεληλαται, μετακε-
χωρηκε δε προς γαληνην τα καθ* ημάς.

2 Και ττροσΗύεατο ' Ιωνάε πρόε Κύριον τον Θεόν αύτοΰ εκ τβε
3 κοιλίαο τού ΚΗτουε, και εΐπεν ' Εβόκσα εν θλίψει μου ττρόε
Κύριον τόν Θεόν μου, και εΐσύκουσέ μου• εκ κοιλίαε άδου ίο
κραυΓΗε μου Ηκουσαε φωνήε μου.

Αδικηθείς μεν ούδεν, οίκω δε ώσπερ τψ κητει χρησάμενος,

ά εννους τε υπάρχων, κα\ κατ ούδενα τρόπον η σώμα τυχόν
η φρενας λελωβημενος, αισθάνεται της επικουρία:, οιδε γε
γονότα τόν θεόν εύμενη' ούκ ηγνοηκως δε τό συμβάν εκ τού '5
κατοκνησαι την διακονίαν, τρέπεται προς εύχην, κα\ χαριστή -
ρίους μεν άνατείνει λιτάς, ομού δε την δόξαν ομολογεί τού
σώζοντος, και καταθαυμάζει την έξουσίαν, κα\ ανακηρύττει
την ημεροτητα. δεχθηναι γαρ εφη την εαυτού προσευχην,
καΐ τούτο οίμαι που προφητικώ πνεύματι συνιείς. το δε ίκ «ο
ο κοιλίας οώου, το οίον εκ της τού κήτους γάστρας φησιν, αδη
κα\ θανάτω παρεικάζων εύφυώς το θηρίον' ατε δη και
φονεύειν ειδός, και καταρβοφάν άγρίως τον άλισκομενον.

4'Απέρριψάε με είε βάθΗ καρδίαε θαλάσσΗε, και ποταμοί έκύκλοι-

σάν με, πάντεε οι μετεωρισμοί σου και τα κύματα σου έττ 25
5 έμέ διήλθον. κατώ εΐπον Άπώσμαι έ£ οφθαλμών σου.

2. τό οιη. Β. 5• κα>' 8β°• {1εβ5ΐ ίη Ειΐθ. 6. κάί ρηιΐ3 οιη. Β.

8. προσηιξατο ηά. Κίριον οτα. ¥. ϋά. τηι οιη. Β. 12. μίν αββοιηρίυπι
εχ Β. ι,-;, ίΰνουι Ιίιΐιΐ. 14- φρίνα ϊιά. ι6. ινχάς ίίιΐ.
ι8. θαύμαζα Β. 21. φησκν 388απιρΙαπι εχ Β. 23• καταρροήχΊν Εάά.
 ϋ. 4,5- ΙΝ ΙΟΝΑΜ. 581

'Έ,ξηγεΐται πολυτρόπως το συμβεβηκός, άνακομίζων ωσπερ

νψοΰ την χάριν, και τοις θείοις νεΰμασιν επιμαρτυρών το » 378 Α.
και (κ παντός δύνασθαι κακοΰ διασώζειν ευκόλως, εν αυ-
τοίς μεν γαρ γεγενησθαί φησι τοις της θαλάσσης μυχοΐς,
5 και ίν συγχύσει πολλών υδάτων, ποταμίοις εν "ισω κύμασιν
επικλυζόντων αυτόν, και συμφοράς εις τοΰτο κατωλισθηκεναι,
ως εννοήσαι λοιπόν παντελή των θείων ομμάτων ύπομεϊναι
την άποστροφήν, κάΊ ε'ις άπόγνωσιν της σωτηρίας ελάσαι.
ΥΙανδεινον δε το χρήμα καΐ ολέθρου πρόζενον, το εζ\)
ι ο ομμάτων φημι γενέσθαι θεού. τοιγάρτοι και ό θεσπέσιος
ΑαυεΙδ ελιπαρει λέγων " Μη απόστρεψες το πρόσωπον σου Ρβ• χχνί•
" απ εμοΰ, κα\ μη εκκλίνης εν όργτ) άπό του δούλου σου."
εψεται δε πάντως ταϊς άποστροφαΐς το χρήναι παθεΐν την
θείαν όργην, μάλλον δε προανατελεΐ που και προηγήσεται
* 5 της αποστροφής ό θυμός.

Άρα προσθΗσω έττιβλέψαι με πρόε ναόν τον άρον σου ;

Οί'δε μεν ότι δυνάμει θεοΰ τετηρηται, καΧ της άνωθεν

επικουρίας ηξιωμενος διεβίω καΙ σεσωσται' και τοΰτο εν ο
κητει κα\ εν κοιλία θηρός παραδόξως κα\ υπέρ λογον. εν-
2 ο δοιάζει γεμήν, κατά το εικός, ει και εκδοθησεται καΙ εις φως
ελάσει πάλιν, τριπόθητον δε ποιείται κα\ πολύευκτον αλη
θώς το καΙ ε'ις αυτόν εισελάσαι τον θεΐον ναόν, άναθεϊναί τε
τάς δοξολογίας τω σεσωκότι θεώ, και της τοιάσδε χάριτος
εύχεται τυχεΐν, το πάντα δύνασθαι κατορθοΰν, ώς εφην,
2 5 επιμαρτυρών τω θεώ.

ΠεριεχύθΗ μοι ύδωρ εωε ψυχΛε μου• άβυσσοε έκύκλωσέ με 6

3• κα< οιη. Β. Ηιιμιβ Β. .Ιοηαε Ρπ>ρ1ιβΐ3β οαηΐυ.8 ρηπο.ι ίπιβίιιία πΙ.ίπΙιιγ ϊηίβΓ
ωΛαϊ ΐη Ο&Ιεηίβ. οοηίαΐί ϊρΙιΐΓ οαπι οοάίοβ Κ*({ίο ΡΒΠβίβηβί 139. βα:• χ. ίηειιηΐίβ,
ΐ|ΐιριη Γ. βίρίΕνί. 5• κόμασατ] νάμασιν ί. 6. ϊπικλυζόντων ί. Εάά. π<ρι-
κλνζόντων Β. κατωΚισθηκίναι Β. κατολισθηκάτα Εάά. καθίλκάντων Γ. ΙΟ. ί
Λ<τπ•ίσ«οι αββιιπιρία βχ Β. 1 2. κάί αββαπιρίιιπι βχ Β. (ΐ3•ίΐ10
19- Α» αββιιπιρίιιαι βχ Β. 32. ιϊσιΚάσαι Γ. «λάο-πι Εάά. ναον~ΐϊ. Ι
νιων Εάά. 34. το] ™ Γ.
 582 Β. ΟΥΚΙΙΙΛ Α1.ΕΧΑΝΟΚ. ϋ. 6, η.
ά ,
>2 έσχάτΗ, Ιδυ η κεφαλΗ μου είο σχισμάο ορέων κατεβΗν ειο
ΓΗν, ίο οι μοχλοί αύτΗΟ κάτοχοι αιώνιοι, και άναβιίτω εκ
φθοράο η ^ωΗ μου ττρόο σέ, Κύριε ό Θεόο μου.

Άρρητα» δυνάμει σεσωσμενος πάρα θεού, λαμπροτερας

ήβυύλετο τάς των ευχαριστηρίων άναπεμπειν αΐδαρ. αφηγεϊ- 5
τα'ι που πάντως τα συμβεβηκότα, κα). ποία μεν γεγονε περι-
β σχετος συμφορά διδάσκει λεπτώς, σεσωσται δε όπως
ανακηρύττει πάλιν, οτι τοίνυν εν θαλασσή γεγονε, και εν
άβυο-ο-ω πολλϊ), και εν ο-χκτμαΐς ορίων, καταδυομενου κατά
το είκος του κήτους εν πετραις και τοις εν άλ\ σπηλαιοις, ι ο
ουκ ήγνόηκεν ώς προφήτης" καθικεσθαι δε φησιν εις γψ,
ης ο'ι μοχλό) α,ντης κάτοχοι αιώνιοι, τουτεστι τον αδην,
ούχ οτι γεγονεν εκεΐσε' τεθνεώτα γαρ ούχ εύρησομεν
άλλ' οτι του κινδύνου το μέγεθος και των συμβεβηκότων
το άχθος ονδεν άποδεϊ του κα\ εκτεθνάναι δοκεΐν, καΙ ε'ις 1 5
379 Α. α αύτον άφικεσθαι τον αδην, όθεν ουκ αν έξοίχοιτό τις, νπο-
νοστησειε δ' αν ουδαμώς ό απαζ ενειλημμενος. τούτο γαρ
οιμαι δηλούν το κάτοχους εχειν «Γ αιώνα τους μοχλούς, οίον
άρρηκτους καϊ ύπ' ούδενος πωποτε νενικημενους ήγουν
παράλελυμενους . οτι δε ου τεθνηκε, διεβίω δε, ώς εφην, εν «ο
τω κήτει, και ην εν αύτω, των εις θάνατον η καταφθοραν
πεπονθως ούδεν, άποφηνειεν αν ευκόλως το και εν ελπισιν
είναι τού σωθήσεσθαι πάλιν, ταύτητοί φησι τό Άναβητα
εκ φθοράς η ζωη μου, Κύριε ό θεός μου. εκδοθήναι γαρ εις
1> φως εύχεται, κα\ οίον εξ αδου της τού κήτους άνενεχθηναι *5
γαστρός.

5• ηβον\*το Β.ϋ. βουλίται Έ,άά. των ιΰχαριστηρίαν Ό. ΕιΜ. ιυχμριστηρίονν Β.

6. που Ό. Ειΐίΐ. δί Β. ίο. άλϊ] θάΚάσσρ Γ. 1 2. αντί} Ό.
ίηνίΐο β. 13. γαρ] + αντον Β. 14• των κινδύνων Κύά.
ίηνίΐίβ Β. Ι). Γ. 15. ϊκτίθνάναι \). Ειΐιΐ. τιθνάναι Β. ηθνηκίναι (.
ι6. νπονοστίίσίΐί (βίο) Εά(1. ιδ. αΐώναι 'ύά. 3θ. Ηαβο όιχ- ϊφψ
358ΐιπιρία 6Χ Β. 2,}• τό 001. Β. 35- αναχθήναι Β.
 Η.8-ΙΟ. ΙΝ ΙΟΝΑΜ. 583

Έν τω έκλείπειν τών ψυχών μου άττ έμοΟ, τοΰ Κυρίου έμνΗσθΗν 8

και έλθοι πρόε σε η ττροσευχΗ μου ττρόο ναόν άρον σου.

Ύοΐς εθελουσιν εύδοκιμεΐν ουκ άκερδης 6 πόνος, ούδ' αν

νοοΐτο το θλίβεσθαι φορτικόν. κάϊ μαρτύρησα λίγων ό
5 μακάριος Δαυείδ " Έν θλίψει επεκαλεσάμην τον Κνριον" Ρ"•0*™•
έτερος δε αύ των αγίων ιτροψητών " Κυρα εν θλίψει εμνη- ο Ε8• «Λ
" σθημεν σου. εδοκει δε σφόδρα και τω θεσπεσίω Παιίλω
άποδεχεσθαι και επαινεΐν την θλίψιν, την επ' άρετη δηλονότι
συμβαίνουσαν. εφη γάρ ""Οτι η θλίψις ΰπομοιη)ν κατερ- Κοπι.τ.
ίο " γάζεται, η δε υπομονή δοκιμην, ή δε δοκιμή ελπίδα, η δε
" ελπίί οΰ καταισχύνει." εχλιιπουσης δη οδν της τοΰ Προ
φήτου "^υχ,ης, τουτεστι τον εις κίνδυνόν τε και τον ειτ
εσχάτοις ύπομενούσης πόνον, πάλιν τι των ώνησιφόρων
έπράττετο. οΰ γαρ, κατά τινας, εΰθΰς άπολισθησας εις άκη-
15 δίαν των θείων κριμάτων εποιεΐτο κατάρρησιν, άλλ' εμνησθη
τοΰ σώζοντος, βεβόηκε γάρ προς αΰτον, δεδίψηκε την
επικουρίαν, ουκ άγνοησας την ημερότητα και την της Ισχύος ά
ΰπεροχην, τας προς αΰτον εποιεΐτο λιτας, ρυσθηναι παρακαλών
εκ θανάτου και φθοράς την εαυτού ζωήν. μίγα. δη ούν καϊ 8"ργ»
2ο άίζΐάγαστον το εν πόνοις μη άκηδιάν, Ίκετείαις δε μάλλον κα\
λιτάϊς εκμειλίσσεσθαι τον Δεσπότην, κα\ παρ αυτού ζητεΐν
τοΰ κακού την άνάβλησιν καϊ της συμφοράς την λυσιν.

Φυλασσόμενοι μάταια και ψευδπΐ, ελεον αυτών έρ<ατέλιττον. έπώ 9 ίο

δε μετά φωνιπε αίνέσεωε και έδομολοΓΗσεωο θύσω σοι, όσα β
25 ΗυΕάμΗν αποδώσω σοι είε σωτΗρίαν μου τω Κυρίω.

Έτεροι μεν γάρ, φησι, σε τον των όλων ήγνοηκοτες

Αεσπότην, τον Αημιουργον, είτα τοις της ματαιότητος ένει-

ι. ιμγ' ϊμοϋ »η1β βΐ ροβΐ την ψνχήν ΗΗΟβηΙ Εάά. »η1β Μί#ηβ ςώ ώτ' ΐμον ύί.
άείβνϋ. 4• ° ν***-• &88υπιρΐ3 βχ Β. 6. ίμνήσθημίν Β. ΟΙαρΗ. 282 Ι).
ΐμνήσθην Κ(1(1. 10. ή δι υπομονή—οΰ καταισχννίί] και τά ίξήί ί\ά.
22. άνάκλησι» Μ. 23- <λ<ο» Β. (XII.) «λ€0Γ Ε(1(1. (Α. V. μ)
27• τόν ϋ. Κιΐιΐ. και Β.
 584 Β. ΟΥΒΙΧΜ ΑΙΕΧΑΝϋΚ. ϋ. ο, ίο.

λημμενοι βρόχοις, και τοις ψευδωνύμοις θεοϊς άνατιθεντες το

σέβας, και διώκοντες μεν ορνεα πετάμενα, την επ εκεινοις
380 Α. α δηλονότι ελπίδα, ποιμαίνοντες δε και άνεμους, ουκ έζαιτοΰσι
πάρα σου τον 'ε'λεον, οΰτε μην ελπίδος εισω γεγονασι της
τοιάσδε ποτέ. έγω δε ού κατ εκείνους" πόθεν ; άλλ' οιδά σε 5
τον επίκουρον, τον αγαθόν τε κα\ φιλοικτίρμονα. τοιγαρτοι
μετά φωνής καϊ δεησεως έ^αμολογίίΓομαι σοι φησι, καϊ ωσ-
περ τι των εϋοσμοτάτων θυμιαμάτων άναθησω τας ωδας,
χαριστηρίους δε δηλονότι καϊ πνευματικάς προσοισω σοι
θυσίας, την δοξολογίαν, τάς ευφημίας, άποπερανώ δε, και ίο
μαλα προθυμως, τάς εις σ-ωτηρία,ν εύχάς, τουτέστιν, οσα μοι
ω το σώζεσθαι κατεργάζεται, καϊ την εμην όνινησι ψυχην.
τοΰτο δε ην η προς άπαν ότιοΰν των θεώ δοκουντων υπακοή,
και της προφητικής λειτουργίας εκπληρωσις, οκνου τε παντός
και μικροψυχίας έξηρημένων. 15
Εύχεται μεν οΰν ό ΤΙροφητης εν τω κητει γεγονώς. κα\ ό
μεν τύπος ανθρωπινός, η δε αληθής του πράγματος εικων,
τουτεστι Χρίστος, εφαίνετο προ του τιμίου σταυρού, μονον-
ουχί καϊ εισβάλλοντος ηδη του παθεϊν, προς τον εν τοις
8.Μα*θι. ο ούρανοΐς ΐΐατερα λέγων " Ει δυνατόν, παρελθετω άπ' ε'μου 2ο
χχνί. 30• «Λ ' " •» ' &νν ίν * «
το ποτηριον τούτο, γεγονε οε και περιοεης, και ως συν
εχόμενος, ει δε δη κα\ εν τοις ύποχθονίοις άφικόμενος χώραις
λελαληκε' τι των ανθρωπίνων, αυτός αν είδείη' σφαλερον γάρ
ειπείν, πλην εύρησομεν τον θεσπεσιον ΥΙετρον αυτω προσ-
α<λ»88. νεμοντα τά διά φωνής του Ααυείδ " Δίά τοΰτο οΰκ έγκατα- 25
2η. λείψεις την ψυχην μου εις αοην, ουοε δώσεις τον οσιον
" σου ιδεΐν διαφθοράν." η γάρ σάρζ αύτοΰ ουκ είδε διαφθο-
ραν. τριήμερος γάρ άνεβίω, καθότι ουκ ην δυνατόν ζωην
ά οντά κατά φύσιν, αυτόν τοις του θανάτου κρατεΐσθαι
δεσμοΐς. 3°

1. αναθίντα Ό. Εάά. 2. πιτώμοια Εάά. 3• δ^λοκόη 3δ*ιιπιρΙιιπι

οχ Β. (ΙεβϋΙ ίη Ό. άνίμονί Β.ϋ. «νόμους Εάά. 5• πήθ(ν;~\ 8ίο βάϊάϊ εχ Β.
ίτοτί Εάά. 9• σοί 0Ιη• Β• ΙΟ- 6οξο\όγησίν, την ινφημίαν ϋά. Ι3• τοΰτο
8«] τόδ« ϋ(1. ' 32. το'ίΐ άεεδί ίη Εάά. χώροιι Β. 27. Ηαεο ή γαρ—
διαφθυράν &0εε88εΓυηΙ βχ Β.
 ϋ. ιι. ϋί. ι,2. ΙΝ ΙΟΝΑΜ. 585

χ Και προσεταΓΉ τφ κύτει, και έζέβαλε τον Ίωνάν επί τών ΕΗράν. ι γ

Γίροστάττεται πάλιν το κήτος θεία. τιν\ κα\ άπορρητω

δυνάμει θεοΰ προς το αΰτψ δοκούν κινούμενον' και δη και
εκ λαγόνων άνίησι τον ΪΙροψητην, ουκ άκερδες έχοντα το
5 παθεΐν, ηκονημενον δε μάλλον εκ πείρας, κάί εγνωκοτα
σαφώς, ώς εστίν επισφαλές το δεσποτικοΐς άντιλεγειν
δόγμασι.
ο
Και έρένετο λοΓΌε Κυρίου ττρόε Ίωνάν έκ δευτέρου, λεΓων Άνά- Κίφ. ν'.
οτηΘι και πορεύθΗτι είε Νινευί τΗν πόλιν τΗν μεΓαλΗν, και 2
ίο κΗρυζον εν αύτΗ κατά το ΚΗρυΓμα το έμπροσθεν, 6 εΓω έλά-
λΗσα πρόε σέ.

θερμοτεραις δη ουν προθυμίαις ηδη χρώμενος, διακελευε- β 381 Δ.

ται πάλιν θεός 'ιεναι μεν εις την Νινευΐ, κεχρησθαι δε τω αύ-
τω κηρύγματι, τω καϊ εν άρχαΐς προς αυτόν ειρημενω. τοΰτο
>5 δε ην " Οτι άνεβη η κραυγή της κακίας αύτης προς με." δυρΓ&ϊ.
εφην μεν ούν ηδη τα επ\ Χριστώ, πλην ερώ πάλιν, όκνησας
ουδέν, γεγραπται γαρ ότι " Τα αυτά λέγειν, εμοί μεν ουκ ρωΐ. ίϊϊ.
" όκνηρον, ΰμϊν δε ασφαλές." οΰκοΰν προ μεν του τιμίου
σταυρού κατοκνοΰντα πως ετι άριστον εΰρησομεν, εϊς γε το 1>
2ο χρήναί φημι και τοις εζ εθνών τον τών ευαγγελικών θεσ-
πισματων προθεϊναι λόγον. και γοΰν εναργέστατα φησιν
" Ουκ άπεστάλην εϊ μη ε'ις τά άπολωλότα πρόβατα οίκου 8.μ»ηη.
** Ίσραηλ," και αυτοϊς δε τοις άγ'ιοις ενετελλετο μαθηταϊς
" Είϊ όδον εθνών μη άπελθητε, και εις πόλιν "Σαμαρειτών Ν>• χ• 5.
25 " μη εισελθητε' πορεύεσθε δε μάλλον προς τά άπολωλότα
II). χίί.
" πρόβατα οίκου Ίσραηλ." άλλα γεγονεν "εν ττ\ καρδία της 40.
** γηε τρεις ημέρας και τρεις νύκτας" ήλθε δε " επι πηγας ΗϊοΙ)
χχχνϋί.
1 6.
Ι. ΗΪΟ Τ6Γ808 (1θΕ8ΐ 1Π Β. (]ϋΟ ίη 1θΟΟ ροηίΐ αφ. ϊίί. Ι, 2. 6. άντιβλί-
παν Εάά. 8-ι ι. Ηαεε νεΗ)» Βυρπι οοΐΐοοαία α Β. Ηίο άεβιιηΐ. 8. <"*
&τντίρου] το δ(ύτ«ρον Ρ. ρ. Νι«υ1] 8ίο βάίάί (ΠΙΠΙ Β. Ρ. Νινίυ^ Εάά. (« Α. V.)
ΙΟ. κατά άεεβΐ ίη Εάά. τό κήρυγμα οιη. Β. λίλάλτ/κα Ρ. Κ<1(1. (ΐ53> 310•)
13. θίόΓ ΒβδίιιηρΙυπι βχ Β. 14. αρχή Εάά. 19• τον ρΐΌ πως Ίιά.
24-36. «ίϊ ϋΐΐ.—ΊσραήΧ] τά {ξής 'άά.
νοι.. ι. 4ρ
 586 Β. ΟΥΒ,ΙΙ^Ι ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. ίϋ. 3- 4•

8υρτ» η. " θαλάσσης, (ν δε ΐχνεσιν αβύσσου περιεπάτησεν." εδυ δε

ώσπερ εις σχισμάς ορίων, κα\ καταβεβηκεν εις γην, ης οι
ο μοχλό), αυτής κάτοχοι αιώνιοι, είτα σκυλεύσας τον αδην, και
τοις εκεΐσε διακηρνξας πνεύμασι, κα\ τάς ακίνητους πυλας
άνείς, άνεβίω πάλιν, άναβεβηκε γαρ εκ φθοράς ή ζωή αύτοΰ, 5
ώφθη δε ούτω και προ γε των άλλων τοις εν τω κηπω
8.Μ&ΙΛ. ζητοΰσαις αυτόν γυναιξίν. είτα το χαίρειν ειπών, απαγγελ-
ιο:οί.7• λειν εκελευσε τοις αγιοις μαθηταις, οτι προάγει αυτούς εις
την Γαλιλαίαν' τότε γεγονε κα\ προς τα έθνη λοιπόν ο
λόγος αύτω δια των μακαρίων Αποστόλων τοτ€ τοις ίο
πλανωμενοις εκηρυ^ε υ.λτλ το κήρυγμα το ίμπροσνεν. ου
γαρ ετε'ραις μεν εντολαΐς πεπαιδαγώκηκε προ του θανάτου
ά τον Ισραήλ, ετε'ραις δε μετά τούτο τους εξ εθνών αλλ εν
επι πάντας το Έύαγγελιον και τών θείων μαθητών ή γνώσις
μία πάντως, και ούχ έτερα παρά γε τοις εξ Ισραήλ και 1 5
ήμΐν τοις εξ εθνών κεκλημενοις δια πίστεως εις αγιασμον.

3 Και άνέστΗ Ίωνάε και έττορεύθΗ είε Νινευι, καθώε έλάλΗσε Κύριοε.
η δε Νινευ'ι Ην ττόλιε μεράλΗ τω Θεώ, ώσεί ττορείαε όδοΰ ήμε-
4 ρών τριών, και Ηρζατο Ίωνάε του είοπορεύεσθαι είε τΑν πάλιν,
β ώσεί ττορείαε όδοΰ ήμέραε μιάε, και έκΗρυξε και ειττεν'Ετι τρειε 20
ήμέραι και Νινευι καταστραφΗοεται.

Στέλλεται μεν ό Προφήτης, κα\ προθυμίαις άμάχοις διε-

ζωσμένος άρχεται τών πρακτέων, είσεισι γαρ δή, και μάλα
νεανικώς, εϊς τήν άλλόφυλον Νινεν)., τοις θείοις ύπηρετησων
νεύμασιν. ευρεϊαν δε ουσαν τήν πάλιν, καϊ εις τοΰτο μεγε- 2$
θους εκτεινομενην, ως δεΐσθαι πορείας ήμερων τριών, ει τις
382 Α. α ελοιτο περινοστεΐν, δίεισιν αυτός εϊς ήμεραν μίαν" ήγουν, ως
ετεροις δοκεΐ, μιας ημέρας εξανύσας όδόν εν αΰτΐ), τον τών

5• άνκΐΓ ϊ. ίο. αΰτοΰ Έάά. 12. ίντ. πίπ. μίν ΊανκτΒΟ οπϋηβ ϋά*.
Ι3• τούτον Μ. ΐ6. δια] + τη! Μ. Ι7• καθαα Β. (ΑΙεχ.) καθα Ειΐά.
(νβΐ. κ) ίο. τοΰ οω. Ε3ά. (ι<53•) 2°• ο1ίο" ωβοσιρίιιπι βχ Β. (Αΐβχ.
XII.) 23• άρχεται Β. ΐξίρχπαι ΈΔά. Βή &β8ϋΠ)ρίιιιη βχ Β. 25. δ*
ιΐΜϊαιη])Ιιιιη βχ Β.
 ϋί. 3, 4• ΙΝ ΙΟΝΑΜ. 587
θειων κηρυγμάτων εποιεΐτο λόγον. θαύμα δε που πάντως 6
Ώροφητης ην, άνηρ Εβραίος, και εζ αλλοδαπής ηκων, κα\
ούδενί που τάχα των εκεΐσε διεγνωσμε'νος, δια μέσου βαδί
ζων του άστεος, άνακεκραγώς τε και λίγων "Ετι τρΐίς ήμεραι
5 χ&ι Νινευ) χατΛα-τραφητετΛί. ενταύθα μοι πάλιν εκεΐνο αθρει
τε και κατασκεπτου λεπτώς. 6 μεν γαρ των όλων θεός δια-
κηρύττειν εκελευε περί της Νίΐ>€ΐ>/ " "Οτι άνεβη η κραυγή \> δυρ™ ϊ.
" της κακίας αύτης προς με" Ό δε γε ΥΙροφητης εν αύτη
γεγονως Ετι τρεις τ,μίρα,ι εβόα χλ) Νινευ) χΑτασΎραφηο-εται.
ίο τ'ι οδν ερούμεν ; ψευδοεπεΐ, καϊ λελάληκε τα άπο καρδίας, Ηίβτ.
καϊ ούχι δη μάλλον τα. άπο στόματος Κυρίου, κατά τινας ;
ού τοΰτό φαμεν, εκείνο δε μάλλον, ότι σημαίνουσι μεν ο'ι
προφηται πολλάκις της εαυτών αποστολής τον τροπον' ου
παντας δε πάντως εις ημάς τους πάρα θεού προς αυτούς
1 5 γεγονότας εκφερουσι λόγους, οϋτε μην τους παρ αυτών προς
θεόν' Οτι μεν γαρ προς αυτόν λελάληκεν ό Δεσπότης
" Άνάστηθι καϊ πορεύθητι εις Νινευ), καϊ κήρυξον εν αυτί) ^Ρ™ '•
" οτι άνεβη η κραυγή της κακίας αύτης προς με,' σαφώς
ηκούσαμεν εν άρχαΐς ευθύς της προφητείας" οτι δε αυτός τι ο
2ο λελάληκε προς θεον, ούκ εγνώκαμεν. πλην εύρησομεν λέ
γοντα "Ώ Κύριε, ούχ ούτοι οι λόγοι μου, ετι οντος μου ίίιίΓΙιν
2.

" εν τη γη μου' δια τούτο προεφθασα τού φυγείν εις θαρ-

" σεις, διότι εγνων οτι σύ ελεήμων κα\ οϊκτίρμων." οράς
ότι τα πλείστα σεσίγηται, καϊ λεληθότως εϊρηται πάρα
25 θεού καϊ προς θεόν ομοίως δια της τού ΥΙροφητου φωνής ;
ούκούν άκόλουθον ταΐς τών αγίων φωναίς επιψηφίζεσθαι την
άληθειαν, ψευδοεπησουσι γαρ ηκιστα γε, το της αλήθειας
πλουτησαντες πνεύμα.

Ι. οτοίί» Έ,άά. ποιεί οοΓΓβχϊΙ Μί^ηβ. που ΟΓΠ. Β. ί. ΐντανθα— "ιθριι τ*]
ϊνταΰθα ίϊ αθρα μοι πάλιν ϊκιϊνο Εαά. 9• ΤΡ*'Γ ί^'Ρ•" 'βόα] φησιν τρικ
ήμίραι 'ύά. 12. μΐν ΗδϋαιηρΙυπι βχ Β. Ιβ-1^• Η»βο οΰ πάντα! δί—πρ&ί
θιόν Ηοοβββεπιηΐ βχ Β. Ι9• αρχή Εάά. 31-33• '"—οϊκτίρμων] καϊ
τα ίξη! 'ύά.

4Μ
 588 Β. ΟΥΚΙΙ^Ι ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. ίϋ. 5•

β Και έπίστευσαν οι άνδρες ΝινευΊ τω Θεώ, και έκΗρυΕαν νΗστείαν,

και ένεδύσαντο οάκκουε άττό μικρού εωε μεράλου αυτών.
'Έμφαντικός 6 λόγος, πεπιστευχοκτι γαρ ο* εκ Νινευί φησι,
τουτέστιν, ο'ι εκ πόλεως της εφ απασιν άεϊ τοις ατοποις
κατεγνωσμενης, εν τ) πολύς μεν και αναρίθμητος ειδώλων 5
εσμός, μυρ'ια δε όσα τεμένη, και εν σπουδϊ) τα. απόρρητα.
β γοητειαι γαρ και ψευδομαντείαι τα παρ αύτοΐς τιμώμενα,
και σοφός ήν άγαν ό περίεργον τοις αστροις τον όφθαλμον
ενιεϊς, και εις ληξιν ηκων ενκλειας ο προς παν οτιοΰν των
άτοπων εύκολος, άλλα πεπκττευκασι τω Θεώ &πο μικρού εως ι°
μεγάλου, τουτεστι, περιφανείς τε και άσημοι, λαμπρο\ κα\
κατερριμμενοι, και ο'ι τάΐς εκ πλούτου τρυφαίς επιχεόμενοι,
και ο'ι τω της πενίας αχθει καταμεθύοντες' μια δε ην απασιν
η σπουδή το τοις του Προφήτου καταπείθεσθαι λόγοις.
383 Α. & μέγα δε το θαύμα, κα\ πολύς άγαν των πεπιστευκοτων ό 15
έπαινος, έπονται γαρ ευθύς αμελλητί προς το άμεινον
καλοΰντι λοιπόν, και τρυφερόν τοις θείοις κηρύγμασιν ύπε-
χουσι τον αυχένα, και τούτο αλλογενούς και ενός άνδρος,
και ού πάλαι διεγνωσμε'νου, καλούντος εις μετάγνωσιν.
Άλλ' ώδε μεν τα Νινευιτών. ό δε γε άπόπληκτος'ΐσραηλ *ο
απειθεϊ τω νομω' διαγελά τα Μ,ωυσεως, ούδεν ηγείται τά
προφητών, και τι τούτο λέγω ; γεγονε και κυριοκτόνος,
ουδέ αύτώ πειθομενος τώ πάντων ημών Σωτηρι Χριστώ.
ο ούκούν εν άμείνοσιν ήν τα Νινευιτών, και τούτο δεδειχεν
άληθες ό τών όλων θεός, ούτω που λέγων προς τον μακά- *5
Εζβΐι.ίϋ. ριον προφητην Ιεζεκιήλ " Υίε άνθρωπου, βάδιζε, εϊσελθε
4-6, 7•
" προς τον οίκον του Ίσραηλ, ού προς λαούς πολλούς
" άλλοφώνους η αλλόγλωσσους, ούδε στιβαρούς τη γλώσση
" όντας, ων ούκ άκούση τυύς λόγους αυτών και ει προς
2. μικροϋ ίω{ μιγάλου Β. (ΛΙεχ. ) μίγϊΚου αυτών ίωί μικροί Ε(1ι1. (\Γ3ΐ.) *• αϊ
τών Ι'.άά. 13. μ(6νοντίί Β. Ι4• π€ΐθισθαι Β. ΐ6. ιΐ/ΐίλλτ;-!]
ούκ άμιλητΧ Ε(1Η. ουκ άμιλλητι Μίρ;ηε. 31. τον Μα>σ<α ίί<|. 2£. τ»
πάντων ημών Σωτηρι ηβκιιιηρίίΐ βχ Β. 35• τον οιη. Β. τον μ. προφ. »»$ιιιημ(η
εχ Β. 2'. τοϋ εΙ πολλονε άΚλοφώνουι ή ίΐκκιπηρία εχ Β. 28. βαράς
ρΐ"0 στιβαρού! \\Α. 29. ί»"—αϊτών ΕΙβδΙΙΠίρΐΗ 6Χ Β.
 ίϋ. 6-9. ΙΝ ΙΟΝΑΜ. 589

" τοιούτους εζαπεστειλα σε, ούτοι αν είσηκουσαν σου. ο δε

" οίκος Ίσραηλ ου μη θελήσωσιν άκοΰσαί σου, διότι ου
" βούλονται εισακούειν μου, ότι πάς ό οίκος Ίσραηλ φιλο-
" ΐΉκοί είσι και σκληροκάρδιοι." ο'ι μεν γαρ αλλόγλωσσοι
5 και βαθύχειλοι κα\ σοβαροί τους λόγους, τουτέστιν ο'ι
Νινευΐται, τετιμι\κασι το χρησμφδημα, και προς το χρήναι ο
μετανοεΐν κεχωρηκασιν αμελλητί" ό δ* φιλόνεικος Ίσραηλ
ού τετίμηκεν, ως εφην, ούδε αυτόν τον του νόμου και προ
φητών Δεσπότην.

ίο Και ΗΓΓίοεν ό λοΓοο ττρόε τον βασιλέα τηο Νινευι, και έζανέστΗ 6
από του θρόνου αύτοΟ, και περιείλετο τιϊν οτολΑν αύτοϋ άφ*
έαυτοΟ, και περιεβάλετο οάκκον, και έκάθισεν επί σποδοϋ•
και έκΗρύχθΗ και έρρέθΗ εν τη Νινευΐ παρά τοΰ βασιλέωε γ
και παρά των μερστάνων αΰτοΰ λεΓοντων Οϊ άνθρωποι και <1
»5 τα κτΗνΗ και οϊ βόεε και τα πρόβατα μΗ τευοάσθωσαν μΗθέν,
μΗδέ νεμέσθωσαν και ύδωρ μΗ πιέτωσαν. και περιεβάλοντο 8
σάκκουε οι άνθρωποι και τα κτΗνΗ, και άνεβοΗσαν πρόε τον
Θεόν εκτενώς, και άπέστρεψεν εκαστοε από τΟε όδοΟ αυτών
τιίε πονΗράο και άπό τηο αδικίας τηο εν χερσίν αυτών λέ-
2θ Γοντεο Τίε οΐδεν ει μετανοήσει ό Θεόε και αποστρέψει έ£ όρρΗε 9
θυμοϋ αύτοΟ, και ού μΗ άπολώμεθα ; β

Επιτείνει σφόδρα της εΰπειθείας τον επαινον, καϊ κατα-

θαυμάζει μειζονως το ετοιμον εις ύπακοην των κεκλημενων
ε\ς μεταγνωσιν. επειδή γάρ των τοΰ Προφήτου ρημάτων

ι. ήκονσαν Εάά. 2. οίκοι] + τον Εάά. (Α.ν.) διότι ου β.—

Ίσραηλ] οτι Εάά. 5- βαθΰχαροι (βίε) ϋιΐ. βηΐβ Μί^ηβ. 8. ώι
ίφην ιΐϊκιΐΓΐιρΙα εχ Β. 13- 'βρήθη Εάά. (XII βχ οοιτ. 97> >53•) δίαΐίηι
«V οιη. Β. Ι4• Χιγόντων Β. (22. αϊ.) λίγων Εάά. ι,-,, μηθϊν
α»8ΐιτηρΙιιπι εχ Β. (ΑΙεχ. μηδϊν Μ XII.) ι6. και ν&ωρ μη Β.Ρ. (XII.) μη&£
ύδωρ Εάά. (» ΑΛ'.) πιρίίβαλοντο Β.Ρ. (ΑΙεχ. Η) πιριιβαλλοντο Εάά. (ΫβΙ.)
ΐ8. άπίστρίψίν Β. (ΑΙεχ.) ϋί. ίιιίηι. άπίστρηγ•αν Εάά. (ΫαΙ. κ) ΐπίστρτψιιι Ρ.
(311.) \ανίστρνγ•ίν XII ςαί άίείΐ Α. θ. (πίστριψαν Ιι&ετε.] 20. θίόι]
Κύριο; Εάά. (βϊηο ό 9'» '53•) 8ΐ»1ϊιη και παρακλη&ήσιται 0(1(1. Ρ. Εάά. (42. βΐ.)
22. θαυμάζιι Β.
 590 Β. ϋΥβΙΙΙΙ ΑΙ,ΕΧΑΝϋΒ. ϋϊ. 6-9•
?
κατηκοοι ήσαν, και αυτός ο τω σκηπτρω τετιμημενος και
ταΐς άνωτάτω κατεστεμμενος εύκλείαις υποχωρεί μεν ευθύς
τών της βασιλείας θρόνων, ερρώσθαι δε φράσας ταΐς αντω
πρεπούσαις στολαΐς, και άλονργίδα εκδύς πιριεβαλετο <τλχ-
384 Δ. α κον, τουτέστιν εν πενθικοΐς ην σχημασιν' εφιζησας δε και 5
σ-ποσω σύνθημα τοις άλλοις εδίδου το χρηναι και άσιτεΐν,
καΐ άκαταληκτοις λιταΐς εζημεροΰντας θεόν εζαιτεΐν τον
ελεον. σοφοί δε λίαν οι Νινευΐται, συνεπιτηδεύοντες τ§
νηστεία και της φαυλότητος την άποστροφην' μετάνοιας
γαρ ούτος αν είη καϊ μόνος 6 αληθής κα\ άμώμητος τρόπος, ίο
επειδή δε το εν τούτοις εύτεχνες ουκ έχων 6 Ίσραηλ, αλο-
γωτατην εσθ' οτε κα\ βεβηλον επεδείκνυτο την νηστειαν,
εκελευε τω προφήτη θεός εις ΰψος αϊροντα την φωνην
Εβ. ΐνίϋ. 1) άπαγγελλειν αύτοΐς, ότι " Οι) ταύτην την νηστειαν εζε-
" λεζάμην, λέγει Κύριος." καϊ δια. πο'ιαν αιτίαν διαμε- '5
Λ. 3-5• μηνυκεν αυτός, επενεγκών ευθύς "Έν γαρ ταΐς ήμέραις
" των νηστειών υμών ευρίσκετε τα, θελήματα υμών, και
" τταντας τους υποχείριους ΰπονύσσετε' εις κρίσεις και
" μαχας νηστεύετε, και τύπτετε πυγμαΐς ταπεινόν. Ίνα τι
" μοι νηστεύετε ώς σήμερον άκουσθηναι εν κραυγτ} την κ
" φωνην υμών ; ου ταύτην την νηστειαν εζελεζάμην και
" ημεραν ταπεινοΰν άνθρωπον την ψυχην αύτοΰ." ούκοΰν
άμείνους ο'ι Νινευΐται, καθαραν και άμωμον επιΤ€λοΰντ(ς
θεφ την νηστειαν. μεμαρτύρηκε γαρ το γράμμα το Ίερον
οτι Λ7Γΐ<ττρί•ψιν 'εκαττος α,πο της όσου αυτού της πονηρα,ς και!}
ο Λ7το τηί άάιχίας της έν χεριτιν α,ϋτων. είσω δε λόγου και
φρενός το δρώμενον ήν. πεπιστεύκασι γάρ ότι μετανοψα
&ίος κλ) α,ποιττρίψίΐ τα έ£ όργ*β• το δε μιτα,νοηο-ίΐ φηο~\
άντϊ του μεταβουλεύσεται, καν ϊδη μεταφοιτησαντας εκ
Ι. βασϊΚιν! ρΓΟ τω σκψττρω—ίυκΧίίαιί Β. 2. *ΰθυί αδδυπιρίιιιη βχ Β.
3• ίρρισθαι Έ,άά. 4• *<-'] + τνν ϋ<-• ηίριίβάΧΚίτο αά. ίο. Ηϊββ
κα\ μόνος ό ίΐοοεβϊεπιηΐ βχ Β. II. ο οτα. Αυϋβιΐαβ. 12. ογομϊγο
ρΓΟ ϊπ€ο. Κ(1(1. 8ΐαΙπη την οιη. ηά. τ"], υμών ρπυβ] ημών ΈΔά. οοιτοχί
ροβΐ ΜΪ£Π6. 19-22. Ηββο ίνα—ψυχήν αντοΰ αβδυπιρί» βχ Β. 26. αν*
τον Έ,άά. 27- 7'Ψ »"8ϋπιρΙυιη βχ Β. 28. ανακόψει ρΓΟ και άιτο-
στρίψιι ϋ(1. 29. βουΚήσιται ρΓΟ μ<ταβου\<νσιται ϋϋ. ίδ-|] «ίδρ 'ύά.
 ίϋ. 6-9. ΙΝ ΙΟΝΑΜ. 591
φαυλότητος εις το αγαθόν, μετοιχησεται και αυτός εις την
οτι μάλιστα φιλαιτάτην αύτώ γαληνην και φιλανθρωπίαν.
εστί μεν γαρ αγαθός τη φύσει, πλην επάγει τοΐς πλημ-
μελοΰσι τας δίκας, καΐ τοΐς άκαθεκτως άπονενευκοσι προς το
5 εζηνιον, οίά τίνα χαλινόν ανακόπτοντα γενικώς κα\ μετά- ά
τιθεντα προς εύπείθειαν επιφέρει τα εξ οργής, αθρει δε
όπως ο'ι μεν Νινευΐταί φασιν Τις οιοεν ει μετΑνοηο-ίΐ ο θεός
•και Αποστρέφει ε£ οργής θυμού Αυτού χα) οΰ μη ΑπολωμενΛ'
ό δε γε σοφός Ίσραηλ, ο νομω πεπαιδευμένος οτι χρηστός
ίο καΙ ήμερος ό Αεσπότης, ουκ ανέχεται ούτω νοεΐν. εφασκον
γαρ άμαθαίνοντες " Αί πλάναι ημών και αϊ άνομιαι ημών Εζβΐ<.
εφ ημιν εισι, και εν αυταις ημείς τηκομεσα, και πως ζησο•
" μέθα ;" άλλ' ηκουον θεού λέγοντος εναργώς " Άπο- Ιο. 1 1.
" στροφή αποστρέψατε από της όδοΰ υμών της πονηράς, β
»5 " και ινα τι αποθνήσκετε οίκος Ίσραηλ ;' ο δη δεδρακασι
Νινευΐται, ταϊς εις τα άμε'ινω μεταδρομαΐς την επηρτημενην
αύτοΐς εκδυσωπούντες όργην, πλην προσεταττον τοΐς Ανθρω-
ποις χα) τα κτήνη συγκαταλγυνεσθαι, τροφής και ποτών
άποστερούμενα, και οίον πενθεΐν κατηναγκασμενα. καί το
2ο χρήμα εστίν ύπερβολικόν, ούχ ώς άναγκαίως γεγονός, η
θεού ζητοΰντος πάρα. τών κτηνών τον πόνον. επεσημηνατο
δε και τούτο το γράμμα το ιερόν, της τών Νινευιτών & 385 Λ.
μετανοίας, ώς εφην, εμφανίζον την ύπερβολην. οιδα μεν
οδν οτι κατερυθριώσί τίνες επί τφδε, καί φασι χτψη χρήναι
25 νοεΐσθαι τους εν άνθρώποις άλογωτάτους. και αληθής ό
λόγος, και εύ αν εχοι κατά καιρούς, ει τί)δε νοοΐτο πάρα
τίνων, άλλ' €£? γε τών προκείμενων τον νουν άρμοσειεν
αν εκείνο που τάχα, το της μετανοίας φημϊ κατασημαίνεσθαι

3• γαρ μιν Έ,άά.
ΙΟ. ούτω Ε3βυιηρΙιιπι βχ Β.
20. αν ρΓΟ «στο» ιί(1.
τό γρ. το ί. ϋ(1.
24- χρνμαι αββιιπιρίαιη εχ Β.
αβ&ιιηιρίααι βχ Β.
5- °'? τ"'' χολιτώ άνακσιττοντι γ., κ. μιτατιθίντι Ί\ι\.
Ι4• άπιστρϊψατι Εάά. ιδ. ποτοϋ ϊϊά.
21. ϊπ(σήμηνι ϊιά. 22. η γραφή ρΓΟ
23. ώι ϊφην αββυιηρίΕ βχ Β. ϊμφανίζουσα ύά.
2δ. που τάχα οία. Β. φημι
 592 Β. ΟΥΒΙΙΙΛ ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. ϋϊ. ίο. ίν. 1-3.

την ύπερβολην δια του και αυτών καθορ'ιζεσθαι των κτηνών

τον πονον.

ίο Και εΐδεν ό Θεόε τα ερΓα αυτών, ότι άπέστρεψαν άττό των οδών
1) αυτών τών ττονΗρών και μετενόΗσεν ό Θεόε επί τη κακία η
έλάλΗσε τοΟ ττοίΗσαι αϋτοΐε, και ούκ έποίΗσεν. 5

Ύαχύί εις ελεον ό Δεσπότης καϊ σώζει μεταγινώσκοντας.

απαλλαττει παραχρήμα τών αρχαίων αιτιαματων, κα\ κατα-
ληγουσης της παρ' αύτοΐς αμαρτίας, άνιησι καϊ αυτός την
όργην, και μεταβουλεύεται τα. χρηστά. επειδή δε μετα
θεμένους όρα προς το αγαθόν, μεταφοιτά προς το ημερον, ίο
καϊ αναβάλλεται την καταστροφην, και φειδοΰς άξιοι, και
ΕϊΛ. ο γαρ ΐστίν άληθης όταν λεγη " Και Ινα τι αποθνήσκετε οίκος
3». «3• " Ίσραηλ ; λε'^εί Κύριος" διότι ου θέλω τον θάνατον τον
" αποθνήσκοντος, λέγει Άδωναϊ Κύριος, ώς το άποστρεψαι
" αυτόν άπο της όδοΰ αύτοΰ, και ζην την ψυχην αύτοΰ" ΐ5
ΧΑκία* δε όταν λεγη, μη φαυλότητα νόει, την κακωτικην δί
μάλλον όργην. ου γαρ εστί τών κακών εργάτης ό φιλαρετοί
ημών θεός.

Κεφ. δ. Και έλυπΗθΗ ΊωνάΌ λύττΗν μει-άλΗν, και συνεχύθΗ• και ττροαΗύ-
(1 2
Εατο πρόε Κύριον και εΤπεν *Ω Κύριε, ούχ ούτοι ο! λόΓΟί μου,»»
ετι όντοε μου έν τη γη μου ; δια τοΰτο προέφθασα του φυΓεϊν
εϊε Θαρσεΐε, διότι ετνων ότι σύ έλεΗμων και οίκτίρμων,
μακρόθυμοε καϊ πολυέλεοε και μετανοών επί ταΐε κακίαιε.
3 και νΰν, Δέσποτα κύριε, λάβε τιϊν ψυχιίν μου άπ* εμού, ότι
καλόν τό άποθανεΐν με Α ζΗν. *5

Ι. αυτόν Ειΐϋ. 3• ΐττίστριψαν Ρ. 4- ° θ(όι Οζη. Β.

6. σώσα Έ.άά. "]. άτταλλάττίΐ] + δ* Η^• 9> ΙΟ- «"'δή—
ημίρον οπι. Β. 1ι;ΛεΙ Ι). 12. Και αίβυηιρίτιπι βχ Β. 14- λίνη
Άδωναϊ ΚΰριοΓ αϋβιιπφΐϊ εχ Β. Ι9• ηϋξατο ΕάΛ. ( 1 53-^ 20- "
Κύρκ Ό. (Αΐβχ. ») ΙΛι Κύρκ Γ. Εάά. (&δ> Κ. 153) Κύρκ Β. [& δ7, Κίρκ XII.]
μου οπι. Εάά. (ΐ53•) 22. σνί + θ»οι Ρ. Ειΐιΐ. (42. αϊ.) [ό θίόι XII.]
24• λαβ«] + δη¥. Εάά. (62. »1.)
 1ν. ι-3. Ι Ν ΙΟΝΑΜ. 593

θεοί) κατοικτείραντος τους ταίς μεταγνωσεσιν άποκρουο- β

μένους τα έζ οργής, και είς πέρας ήδη το ώρισμενον εν-
ηνεγμενου του καιρού, μεθ' ον ην εικός συμβησεσθαι το
προηγγελμενον, είτα γεγονότος των προσδοκώμενων ουδενος,
5 λελύπηται λίαν ό μακάριος Ίωνάς, και ούχ οτι διε'δρα τον
ολεθρον η πόλις' πονηρού γάρ τούτο κα\ βασκάνου, κα\
αγιοπρεπες ουδαμώς" άλλ' οτι ψευδοεπης είναι τις κα\ βω-
μολόχος εδόκει, κα\ μάτην αυτούς τεθορυβηκως, καΐ τά άπο ~|![• )6
γνώμης λαλών, και ούχι δη πάντως τα άπο στόματος » 386 Δ.
ΙΟ Κυρίου, κατά το γεγραμμενον. οίονται γεμην έτεροι τίνες
λελυπησθαι τον Ώροφητην εφ' ετεραις τισϊ κα\ άπορρητοις
εννοίαις. επειδή γάρ εγνω, φασιν, οτι κεκλημενης της εζ
εθνών άγελης, άπολισθησει πάντως της εϊς θεον ελπίδος ό
Ίσραηλ, ως ήκοντος ήδη προς πέρας του τοιούδε καιρού,
1 5 κατηφής ην άγαν, και μονονουχι τοις εζ αίματος επιστυ-
γναζει διολωλοσιν. άλλ' έξιστησιν αυτός τοΰ τοδε νοεΐν,
εναργέστατα λέγων, ώς άπεδρα μεν εις θαρρείς" ήλω δε
κατοκνησας την άποστολην, διατοι το ειδε'ναι σαφώς, οτι 1>
χρηστός χα) οίχτίρμων εστίν ό Αεσποτης, χα) μετανοων 'επ)
2 ο τοις χαχίαις. επειδή γαρ ήσθα τοιούτος, φησι, πώς έκελευες
διακηρύζαι αύτοΐς μάτην την καταστροφην ; και μικροψυχεΐ
μεν ώς άνθρωπος, τούτοις εαυτόν γρησασθαι τοις λόγοις και
εν τ») τών Ιουδαίων διαβεβαιουμένος γη, εκτεθναναι δε ήδη
παρακαλεί, και μονονουχι της οικονομίας ου μετρίαν τίνα
25 ποιείται την καταβοην. επισφαλές δε το χρήμα και φρενός
αγίας ουκ άζιον. ει γάρ τοις τών σωμάτων Ιατροΐς επιτι- ο
μησειεν αν οϋδεϊς, εϊ γε νουν εχοι, τά τοις τραύμασι χρειω-
δεστερα μεταπλάττουσι φάρμακα, πώς αν τις εϊκοτως

4• προηγγιλμίνων ρΓΟ προσοΌκ. Ε<1<1. 5• ττροφητηί ρΓΟ μακάριοι

Ίωνάς ύά. 6. και ρπιΐϋ οπί. Μ. η. ηκιστα άγιοπριπά ρπ> άγισπρ.
ουδαμώς ύά. ΙΟ. ίτιριιί τίνα α?•ΧΜΠ\]Λα (.χ Β. 12. ιννοίαιι
ρΓΟ ΐνν. Ε<1(1. φησιν Β. Ι4• καιρόν τοΰ τοιούτον προί το ττίρας ύά.
ι6. τοΰ τ<ίδ«] 8ϊο κ(1ί(1ί. τοντά όν Κ<1<1. τοΰτο δ« Μί^ηο. ι"], άπίο'ραμιν ύά.
η ρΓΟ δ*« Β. 19- ό Αισπότης &88ΐιπιρΐ3 βχ Β. 24. παρακάΚάν ύά.
2η. ίχιι ύά. 28. τραύματα ρΓΟ φάρμακα Β.
νοι,. ι. 4°
 594 Β. ΟΥΚΙΕΕΙ ΑΕΕΧΑΝϋΚ. ίν. 4, 5•

καταβοησειε τού πάντα ειδότος θεού, και ταΐς ήμετεραις

διανοίαις την άεϊ πρεπουσαν και χρειωδεστατην αληθώς
επινοούντος ακεσιν ; ιατροί γάρ εστί πνευμάτων, και ποτ(
μεν τοΐς πόνοις, ποτέ δε αύ τοις εζ ημερότητος άγαθοΐς των
εν ημΐν παθών κατευνάζων την αγριότητα. ί

α
4 5 Και είπε Κύριος ττρόο Ίωνάν ΕΙ σφόδρα λελύπΗσαι ού; κσϊ
έ^Ηλθεν ' Ιωνάε έκ τΛο πόλεως και έκάθισεν απέναντι τ6ς
ττόλεωο, και έττοίΗσεν αύτώ εκεί σκΗνΗν, και έκάθΗτο ϋττο-
κάτω αίιτΗο εν σκιά, εωε ου άττίδΗ τί εσται τη πόλει.

Ούκ εα ταΐς άκηδίαις καταπνίγεσθαι του ΐΐροψήτου τον ίο

νουν, άναρρώννυσι δε ωσπερ ησθενηκότα, καϊ χρηστώς μίν
λίαν, πλην οτι λίλυπητο, καταιτιαται χρησίμως. ύπεμφψεκ
β γάρ αν έτερον οΐμαί τι παντελώς ούδεν το άναπυνθάνεσθαί
τε καϊ λέγειν Εϊ ο-φό^ρχ λΐλΰπητΑΐ" μονονουχι δε και επι-
πληττει λελυπημενω κα\ των θείων κριμάτων ού συνιεντι τον ι-,
σκοπον. ημερών δε ηδη διαγενομενων, καθάπερ εφην άρτίως,
μεθ' ας ην εικός άποπερανθησεσθαι τα διηγγελμενα, είτα
της οργής άπρακτούσης ετι, συνίησι μεν οτι κατηλεησε θ(ο?,
πλην ούκ εισαπαν εζω βεβηκε της ελπίδος" οϊεται δε, οτι
387 Δ. α δε'δοται μεν αύτοΐς άνάβλησις του κακού μετανοεΐν τ)ρημε'νοΐ{, 20
πλην εσται τι πάντως τών έζ οργής, ούκ ισοπαλεΐς ταίϊί
πταισμασι τους επί ταΐς μεταγνωσεσι πόνους επιδεδειχοσι.
τι γαρ ώνησειε τριήμερος Ίδρως τους άτοπω παντί κατά•
κεχωσμενους πράγματι, καϊ ταΐς ούτω δειναΐς πλημμελείς
ενισχημενους ; ταύτα καθ' εαυτόν κατά γε το ε'ικος διενθυ• '3
μούμενος, τού μεν αστεος άπεφοίτα, περιμένει δε του 'ιδεΐν

3• και 388ΐιπιρ1ιιπ) 6χ Β. 7• «άώ/σο• Ρ. 8. ίαντώ Ρ. (η, ροΛ

σκηνην ΙΓ. ΑΙβΧ.) II. χρηστως Β. χρηστού! Ώ. χρηστοί Έ,άά. 13. λ<•
λύπιττο Β.ϋ. \ι\ΰπηται ηά. 13. αν α88ΐιιηρΙαηι βχ Β. 14. Χίλνιτησαι αά.
ι6. ΙΙαεο καθ. ΐφην άρτίωι 388ΐιπιρΐ3 βχ Β. 23• »>"7<™ Β. καταχ(χρα>σ•
μίνηνς Β. 5ΐ3ΐίπι πράγματι ακκυιηρίιιπι ('.ν Β. 2£. κατισχημΐνονϊ ϋΊ•
26. αποφοιτά Ίιά. τού αΐΐ. ίΐ83υπιρΙιιιη ΐχ Β.
 ίν. 6. Ι Ν ΙΟΝΑΜ. 595

τι εσται αύτοΐς' προσεδόκα γάρ η πεσεΐσθαι τυχόν κατα-

δονουμενην, η κατεμπρησθησεσθαι πυρ\, καθα και τα
Σόδομα, σχεδιάζεται δε οίκος αύτώ, καϊ. σκηνή το δρω- ο
μενον ην.

5 Και προσέταξεν Κύριος ό Θεόε κολοκύνθΗ, και άνέβΗ υπέρ κε-6

φαλΗε τοΰ Ίωνα, του είναι βίο σκιάν υπεράνω τηο κεφαλήο
αύτοϋ, τοΟ σκιάςειν αύτώ άπό τών κακών αυτού• και έχάρπ
Ίωνάε επί τη κολοκύνθΗ χαράν μεΓαλΗν.

ΤΙροστάττει δη πάλιν τη κολοκυν6γι θεός, καθα κα\ τω

ίο κητει, κατανεΰσας δηλονότι και θελησας μόνον, άνίσχει
δε παραχρήμα καλή τε καϊ εύανθης, καϊ όλην εύθυς κατερ- ο
ρέψε την σκηνην, και οίον αλείφει προς εύθυμίαν ευ μάλα
κατασκιάζουσα. χαίρει δε λίαν ό ΐΐροφητης επ αύτη, καϊ
γε'γηθεν αληθώς ως επί μεγάλω τινϊ και άξιοληπτω πράγ-
1 5 μάτι. αθρει δη ονν κάντεύθεν της ενονσης αύτώ διανοίας
την είς απλότητα ροπην. ελυπηθη μεν γάρ λύπην μεγάλην,
οτι μη εκβεβηκεν εις πέρας αντω τα της προφητείας" εχάρη
δε αύ χαραν μεγάλην επι λαχανω και ποα.
Έΰκολος δε λίαν ό άκακος νους προς τε λνπας και θυμη- ά
2 ο διας. όψει δε άτρεκη τον λογον, τοις τών νήπιων ηθεσιν
ενορών, α καταλγννεται μεν έπ' ούδενϊ πολλάκις, καϊ. κλαίει
λίαν επι μικροϊς' γεγηθε δε αν, καϊ άθρόαν ποιείται την εκ
του λνπεΐσθαι προς το χαίρειν μετάστασιν, επϊ μικρώ δη
πάλιν εσθ ότε καταθελγομενα. όνπερ γάρ τρόπον εν τοις
25 άνθρωπίνοις σώμασι τά μη λίαν εύρωστεϊν εΐωθότα πίπτει
ραδίως, προσωθοΰντος τινός, καν εϊ μη τούτο δρωη νεανικώς,

Ι. προσι&όκα Ό. Εάά. 2. καθωί Εάά. τό ρΓΟ τα ]). 3• ηΰτοΟ ίί(],

6. τον ρπιΐδ οη. ΐ. Εάά. (Αΐβχ.) «ίί αββιιπιρίιιιη εχ Β. (42-) 9• κολοκύιττ) Ό.
(ΑΙεχ.) II. κατίρριψί ϋ. κατίρραψι Β. κατήρίψι Εάά.
12. καϊ 88ϋΐπηρΙιιπι βχ Β. ίλσα ρΓΟ άλίίφιι Εάά. 13. σκιάζουσα \ιά.
14- μεγάλη . . . .πράξιι 'ύά. ι6. γάρ ακϋΐιιηρίιιιη εχ Β. 20. νηπίων 1).
Κ(1(1. νηκτων Β. βχ εοπ. 23. μιτάστασιν] άπόστασίν Β. 24• κατα-
θί\-/6μί»οιι Β.
4 0 3
 596 Β. ΟΥΚΙΙ,ΙΛ ΑΙ,ΕΧΑΝΟΚ. ^.7-9.

β τρυφερότερα, δε ωσπερ ατττηται χειρί' ούτω και νους ο

άπάνουργος, εύκολος ε'ις άποφοραν την (φ οτουοΰν των
κατατερπειν αΰτον η και λυπεϊν πεφυκοτων.

7 Και προσέταΕεν Κύριοε σκώλΗκι έωθινΗ τη επαύριον, και έπάταΕε

8 τΑν κολόκυνθαν και άπεΕΗράνθΗ. και έρένετο άμα τω άνατεΐλαιδ
τόν Ηλιον και προσέταΕε Κύριοε ό Θεόε πνεύματι καύσωνοε
ουΓκαίοντι, καΐ εττάταΕεν ό ηΛιοο έπ! ηιν κεφαλήν ' Ιωνά. καϊ
388 Α. α ώλίΓΟψύχΗσε και άπελεΓετο τΗν ψυχήν αΰτοΰ, και είπε Καλόν
μοι το άποθανεΐν η ςιπν με.

Χκωληχα μεν ΐωθινην ονόμαζα την κάμπην, διατοι το εκ ίο

δροσού της ύπο την εω πιπτούσης τας της γενέσεως εχειν
άρχας. προσταττει γεμην αύτ^ και με'ντοι και τψ χΛυιτωΗ
θεός ώς αν νοοΐτο προστεταχώς καϊ αύττ) ττ] κολοκύνθη και
τω κητει, καθάπερ ηδη προείπομεν. κα\ η μεν άδοκητω!
αυαίνεται• πλήττει δε ό χα,υιτων σφόδρα, καϊ θερμον ενίησινι$
β αλυοντι σέλας, σκιάς δε ερημον εύρων, όθεν αΰτψ μάλιστα
τα της δυσθυμίας επετε'ινετο. καθϊκτο δε ηδη προς τοΰτο
μικροψυχίας, ώς και αύτον πολύευκτον ποιεισθαι τον θά
νατον.

9 Και είπε Κόριοε πρόε Ίωνάν Εϊ σφόδρα λελύπΗσαι σύ επί τΗ2ο

κολοκύνθΗ ; και είπε Σφόδρα λελύπΗμαι εΓω έως θανάτου.

Αθρει δη πάλιν τον των όλων θεον ε'£ αμέτρητου φιλαν

θρωπίας ταϊς άκακοις μάλιστα των άγιων ψυχαΐς μονονουχι
προσαθυροντα, καϊ τάίς των πάτερων φιλοστοργίαις παρα-

2. ότσυοΰν] 8ίο ΟΟΓΓβχί. ότοοΰν Β. ότωοΰν Εάά. β. κατατρίπιιν 'άά.

4• Κύριοι Β. 6 Θ«ογ Εάά. (ν3ΐ. κ) [κίρωι ό Θ»6γ Αΐβχ. XII.] 5• 'ί'ίρ^η $■
£ά(1. (22. αϊ.) 8. ωλιγοψϋχιι Ρ. Εάά. (22. αϊ.) ο. ί 1*ΐ" Μ' Ί°«
ΟΓ(1ίηε Β. (22 βΐ.) μ< ή ζην Εάά. ΙΟ. ονομαστοί Εάά. 12. και ϊΐΐ-
838ΐιιηρΙυιη βχ Β. 14. καθ. ή"δη προιίπομίν 388ΐπηρΐ3 βχ Β. ΐ6. &
ονα. Β. 17- κατ'ικτο Ε(1ά. 2$. άκακίακ .... ψνχων ύά.
 ίν. ίο, ιι. ΙΝ ΙΟΝΑΜ. 597
■χωροΰντα μηδέν, κατασκιάζει μεν γάρ ή κολοκυνθα, και ο
έπιγάννυται λίαν ό ΤΙροφήτης αύττ/' επιβουλεύει δε μετά
τούτο οικονομικώς ή κάμπη, πλήττει 8ε καϊ ό καύσων
χρειωδεστάτην αύτώ καϊ. άναγκαίαν εις ονησιν άποφαινων
5 την σκιάν, Ίνα δη μάλλον άλγύνοιτο των άριστων εστερη-
μένος' είτα επί σμικρω λυπούμενος, κα\ τοΰτο δεινώς, τ>)
χολοκυνΟη λέγω, μηκέτι την θε'ιαν αιτιώτο φιλανθρωπιαν,
ει φειδώ τε και ήμεροτητα διανεμειν ελοιτο ταϊς των πόλεων
περιφανεστάταις , καϊ άναριθμήτω πληθύϊ των ένοικουντων
ίο μεμεστωμέναις. έρωτα δη οδν εύτεχνώς Έ.Ί τφόσρα, λΐλύπη- ά
τα,ι, καϊ τοΰτο έπ\ λαχάνω. ό δε ομολογεί, κα\ το χρήμα
λοιπόν απολογίας ην τρόπος τω φιλανθρωπψ θεώ.

Και είπε Κύριοε Σύ έφείοω υπέρ τηο κολοκύνθΗε, υπέρ ηο ούκ ίο

έκακοπάθΗσαο είε αύτΗν, καϊ ούκ έζέθρεψαε αυτήν, η ύπό
15 νύκτα έΓενΗθΗ και ύπό νύκτα άπώλετο- έΓώ δέ ού φείοομαι 1 1
υπέρ Νινευι τηο πόλεως τηο μεΓαλΗε, έν η κατοικοΰσιν πλείουε β
η δώδεκα μυριάδεε ανθρώπων, οΓτινεε ούκ έρνωοαν δεζιάν
αυτών η άριστεράν αυτών, και κτΗνΗ πολλά.

Ω της ασύγκριτου κα\ ύπερ νουν ήμερότητος. ποίος αν

αο ημΐν έζαρκέσειε λόγος εις ύμνολογίαν ; η ποίον άνοιγνυντες
στόμα τας χαριστηρίους ωδάς άναθήσομεν τω φιλοικτίρμονι
κα\ άγαθώ ; μακρύνει γάρ άφ' ημών τας ανομίας ημών, και Ρβ• °"•
καθώς οϊκτείρει πατήρ υιούς, φκτείρησε Κύριος τους φοβού
μενους αύτον, Οτι αυτός έγνω το πλάσμα ημών. θέα γαρ
25 όπως ούκ εν καιρώ λυπούμενον, ούδε εφ' οις ην εικός, άπο- α 389 Α.
φαίνει τον Ίωνάν, καίτοι δέον άγιοπρεπώς κατακροτειν και
εύφημεΐν ώς αγαθόν τον Δεσπότην. ει γάρ σύ, φησιν,

Ι. ωι ρτο η ν.ί\ά. ϊπιγ. ϋ ρτο καϊ ίπιγ. Μ. 2. αυτή! ίΐ(1. 3- *"'

αββυπιρίαπι βχ Β. 9- πλήθα ϋ(1. 14. «γ αυτήν Β. (XII βχ οοιτ.
86, 130, 239• 311•) **' <*«"")' Ρ- (Αΐβχ.) Ατ' αΰτήι» Εάά. ούκ Β. (« Αΐβχ. XII ββά
οογγ.) ούδ< ΕάΛ. (να(.) ύπό ν. ιγ. Ηοο 0Γ(1ίηε Β. (Αΐβχ. XII.) ιδ. αύτων
ιιιιι. Β. 23» 24- καθώς— το πλάσμα ημών] τά ίξή: Κ(1(1. 26. και οιη. Β.
2η. ώί αγαθόν α38ΐιπιρΐ3 βχ Β.
 598 Β. ΟΥΒΙΙ^Ι ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. ίν. ίο, ιι.
επεστύγνασας, μάλλον δε και εις εσχάτην κατακομίζη λυ-
πην, οτι σοι μεμάρανται το της κολοκύνθης φυτον, ο ΰπο
νύκτα, μίαν άνεφυ, διόλωλε δε ωσαύτως, πώς αν αύτος αλο-
γησαιμι πολυανδρούσης πόλεως, ΐν η πλείους ε'ισιν τ\ £ω$ικΛ
μυριάοις ανθρώπων, ούκ εχόντων άπο του καιρόν και τη$ 5
ηλικίας το διειδεναι δύνασθαι ποία μεν αύτοΐς ή £ι£'*ι 7ΓΟια
β δε η ευώνυμος ; αδιάκριτα γάρ πως πάρα τοις ετι νηπιοις
και ταύτα, οίς ην άκόλονθον και προ γε των άλλων χαρι-
σασθαι την φιλανθρωπίαν, ημαρτηκόσι μηδέν το γαρ
οϋπω τας εαυτού χείρας είδος, ποίοις αν ενεχοιτο πλημμε- ίο
λημασι ; ει δε ονομάζει και κτήνη καϊ φειδούς άξιοι, φιλαγα-
ρ.Γ°ν• θως και τούτο, ει γάρ " δίκαιος οικτείρει ψνχάς κτηνών
" αυτού," εστί δε αύτω προς επαίνου κα\ τοΰτο, τι το
παράδοζον, ει κα\ αύτος 6 των όλων Αημιουργος φειδώ τε
καϊ οίκτιρμούς απονέμει και τούτοις ; 15
ο Ούτω δη παντας διεσωσεν 6 Χρίστος, δους εαυτόν άν-
τίλυτρον ύπερ μικρού και μεγάλου, σοφού καϊ άσόφου,
πλουσίου και πένητος, Ιουδαίου καϊ Έλληνος, ψ κα\ λεγοιτ
Ρβ• αν ε'ικοτως " Ανθρώπους και κτήνη σώσεις Κύριε, ώς επλή-
8• " θυνας το ελεός σου ό θεόί' ο'ι δε υιοί των ανθρώπων εν κ
" σκέπη των πτερύγων σου ελπιούσιν," αύτφ ή δόξα και
το κράτος συν τω άνάρχω ΙΙατρΙ και τω παναγίω και
άγαθώ και ζωοποιω ΐΐνεύματι εις τους αιώνας των αιώνων.
Άμην.
ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΙΩΝΑ. 23

3. σοι] + και Ει1<1. 3• <Φυ Β• οΜι απδππιρίιιπι βχ Β.

5• ανδρών 'ύά. 7• ιτ<*Ρ<* 3δ8ΐιπιρίιιπι εχ Β. (). μη&ϊν• τϊ> γαρ—
«8ογ] ονδίν τί γάρ ;—«οωι ίϊά. 13. αντοΟ] αύται» ϋά. 14. θίόί ρπ)
Αημιυνρ-γίΐί ϊιά. ΐ6. 6η] δί Β. 21. σκιπα \\Α. ί'λ-ιοϋσι. ΗΪΟ
άεβΐηιιηΐ ηά. 25. Χίο Β.
 ΤΟΤ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ

ΚΤΡΙΛΛΟΤ ι

ΕΙ2 ΤΟΝ ΠΡΟΦΗΤΗΝ ΜΙΧΑΙΑΝ.

Τ0Μ02 ΠΡΛΤ02.
δ ΕΙΣ μεν απασι και θεοφιλής τοΐς αγίοις προφηταις 6 α. 390 Α.
σκοπός, το άναπεΐσαι τον Ίσραηλ άποφοιτησαι νεανικώς
του πλανάσθαι θε'λειν, άνθελεσθαι δε μάλλον το δουλεύειν
θίώ ζώντι και άληθινώ, και τοΐς της δικαιοσύνης αύχημασιν
εναβρυνεσθαι, την επί τοΐς άτοποις καταρρησιν ριπτουντας
ίο ώς άπωτατω. πολλοί δε γεγονασι κα\ καθεξής, προδια-
μαρτυρομενου τρόπον τινά του θεοΰ, κα\ δια. πλείστων όσων 1>
στομάτων προαναφωνοΰντος έναργώς, ώς ει μη ελοιντο βιοΰν
ορθώς, μήτε μην ποιοΐντο περί πολλού την εις τα άμείνω
λοιπόν επιτηδεύειν άναδρομην, αυτοί καθ* εαυτών όριοΰσι
1 5 τας δικας, και αύτόκλητον άνατλαντες ολεθρον, τας του

Οοάϊοεβ Α.Β. [Π. ρα^ϊηϊβ ψι'ιουβθαπι ρηυοίβ βοΐίβ 3άΙιίΙ>ίΐιΐ8.] 1-3. 8ϊο Β. «γ
τον προφήτην Μιχαίαν Α. Τον αυτόν ίξήγησις «γ τον προφήτην Μιχαίαν Τ), τον ίν
άγίοκ πατροί ήμων Κυρίλλου αρχιεπισκόπου ά\ιζανδρ(ίαί, (ξήγησα ύπομνηματικη
κ'γ τον Προφήτην Μιχαίαν Ι',ιΐιΐ. 4• δϊο Α.Β. 5• κα' θιοφιλήί το'ις
άγίοΐί προφήταΐ! Ιιοο οκϋηβ Α. Ό. κα\ θίοφ. ροβΐ προφ. ίΓαηβρ. Εάά. 7• "••
"Κισθαι ΫΑά. ίηνίΐίδ οιηηΐΗηβ. 8-ΙΟ. κα! τοίί—ώς άπωτάτω ΟΠ). Β.
9• ϊναβρύνασθαι Α. άτοηατάτοκί ΈιΑΑ. ίηνίΐίβ Λ. Ι). ραττοϋντα! Α..Ό. ριπ-
τοϋντίί ¥Λι\. ΙΟ. δ* ΟΠ. Α. 13. προαναφαίνοντοι Ι).
Ι4• άναστροφήν Β. όρινονσι (βίε) Εάά. ίηνίΐΐβ οηαηίΐηιβ.
 600 Β. ΟΥΒΙΕΙ,Ι Α^ΕΧΑΝϋΚ.
παθεΐν αιτίας ταΐς ιδίαις άνάψουσι γνώμαις. ει δε δτ) των
αυτών εχοιντο διηγημάτων των άγιων προφητών ο'ι λόγοι,
αιτιασθω μηδεις, ταυτολογίαν επιφημίζων αύτοΐς, αναλογι-
8Θ1 Α. η ζε'σθω δε μάλλον εκείνο σαφώς" ούδε'να γαρ εχρην όφθηναι
καιρόν, καθ' ον ουκ ήσαν οι επανορθοΰν ισχύοντα τους 5
ημαρτηκοτας. και ώσπερ ουκ αν αιτιάσαιτό τις, εΐ γε νουν
εχοι, το κατά πάντα καιρόν ύπάρχειν ιατρούς, τους τα αύτα
τών (ν ημΐν παθών ταΐς αύτοΐς πρεπούσαις επικουριαις
άνασειραζοντας, ούτως ουκ αν, οΐμαί, τις ευλόγως επιτιμησειε
τοις άγ'ιοις προφηταις, ει κα\ διά τών αυτών ιοντες φαίνοιντο ίο
πραγμάτων τε κα\ λόγων, εις γάρ ην Κύριος ό πάσι λαλών,
ο και τοις πλανωμενοις άναδεικνύς κατά πάντα καιρόν τους
άποκομίζειν ειδότας ε'ις ευθείαν ωσπερ όδόν. προαγορεύουσι
γάρ άπαντες τους πολέμους, τάς αιχμαλωσίας, την τών
πόλεων ερήμωσα/, τους πόνους, τα πένθη, τους επι τοις ι&
τεθνεώσιν όδυρμούς, τάς τών παραλελημμενων ταλαιπω
ρίας, την τών πορθούντων ωμότητα" και άπαζαπλώς δια
πάσης αυτοΐς άγριοτητος κεχωρηκοτα τα διηγήματα κατιδοι
τις αν, διά γε το τοις πλανωμενοις εις ονησιν άναγκαϊον.
ανακόπτεται γαρ εσθ' οτε τοις δείμασι και το ασχέτως ίο
ο εκνενευκος εις άποστασίν τε κα\ άμαρτίαν.
Ώροφητεύει τοίνυν και ό μακάριος ΝΙιχαίας εν καιροΐς
βασιλείας του τε Ίωάθαμ και Άχάζ και 'Έιζεκίου. και
βασιλεύοντος μεν Ιωάθαμ κατεστρατεύετο της Ιερουσαλήμ
4 Β•»• ό του 'Ρομελίου Φακεε, και 'Ραασσών βασιλεύς "Συρίας" *5

Ι. άνάψονσι ροβΐ γνώμαις (Γ,ιηίρ. Τ>. δί' αυτών ϊρχοιντο ρΓΟ τών αυτών ΐχοιντο Α.
4• σαφώς Α. Β. Ε(1<ί. σοφώΐ Ό. ώ{ οϋδίνα ρΓΟ οΰ64να γαρ Β. 'ΧΡην οπί. Γ)•
5- ο'ι αεεβΐ ίη Εάά. •\. αΰτα τών οπί. εΐ πάθη ρτο παθών ροηίΐ Β. 9- <ι'^"'
γως Α. Ο. (ύκόλως Ε(1ι1. ΙΟ. μακαρΐοιι ρΓΟ αγϊοιι Ό. δι (τών ροβΐ φαίνοιντο
ΐπιηΒροηβηδ) Α. Ι4• απαντάς Β. ΐ6. τας τών παραλιλημμίναν Β.
τάι τών π(ριτ(θλιμμίνων Α. τάί πάρα τών \ι\ημμ('νων Ώ. τα: π(ρι τών παρσλι•
Χίίμμίνων Κιΐίΐ. ΐδ. αγιάτητοί (βίε) Α. 22. προφητίίιι [ιοίΐ
τοίνυν ΐΓ3Πβρ. Ό. και ροκ Α. Β. καιρώ Εάά. δίαΐίπι βασίΧίων Β. 23• 'Ιωά-
θαμ] Ίωάχαζ Α. και ρππιιιπι] + τ°ΰ Εάά. ίηνίΐίβ 1ί!)Γΐ5. δίαΐϊζη Άχατζ Β.Ό.
Μίσηε. Άχαμ (βίε) Α. Αχαζ Εάά. Έζίκία Εάά. ίηνίΐίβ οπιηίουβ. 24• ό
τοϋ 'Ρ. Φα«ί τη: Ίιρ. κατιστρατίύιτο ίην. οπίίηρ Ό. 'Ρομ*\ίου εοιτοπ ει Β.
ΕάεοαΙυΓ 'Ρωμ. εΐ βίε Ο. 25. 'Ραασσών] 8ίε βάίάί ίανεηΐε αΐίο,ιιααάο Α
'Ραασών Εάά.
 ΙΝ ΜΙΟΗΑΕΑΜ. ΤΟΜ. Ι. 601
τεθνεώτος δε διαδέχεται την άρχην ό "Αχαζ, ος καά παρα-
τεινοντος τού πολέμου κατεμισθοΰτο χρημασι τον 'Ασσυριον, 4 κ«β•
επαμΰναί τε οι παρεκάλει, ταίς των επιόντων δυναμεσιν •Μ•
άντεζάγειν ούκ εχοντί' ος κα\ παρελθών ειλε μεν την
5 Δαμασκόν, άπεκτεινε δε και τον 'Ραασσών. είτα κατ <*
εκείνο του καιρού βασιλευόντων εν τϊ) Σαμάρεια Ίεροβοαμ
τε του Ίωά?, και μετ' αυτόν Άζαρίου, καϊ τρίτου δε Μα-
ναειμ, άνε'βη Φουλά βασιλεύς Άσσυρίων, ος και πολλοίς Π>• *▼•
μόλις χρημασιν υποπεισσεις, εις την ενεγκουσαν ανεκομι-
*° ζετο. μετά. δε γε τον Φουλά κατεστράτευε της Ιουδαίων ' ρ«• '•
γης θεγλαφαλάσαρ ό 'Ασσύριος, και πλείστας μεν όσας
της Σαμάρειας άνεστησε πόλεις" προσετίθει δε αΰτάίς και 4 Κββ•
πάσαν την Γαλιλαίαν εως Νεφθαλείμ. εϊρηται μεν ούν
ταυτι δη λεπτώς, οτε την επί τώ μακαριω προφήτη ίϊσηε β 8"ΡΓ»
15 συνετίθεμεν εξήγησιν, ΰπεμνησαμεν δε και νυν άναγκαιως
δια το τεθεϊσθαι τους χρόνους κα\ της του Μιχαίου προφη
τείας, έδει γαρ έδει τον φιλακροάμονα και φιλομαθή μη
άγνοησαι την αϊτίαν, δι ην ώνομάσθησαν οι της Ιερου
σαλήμ βεβασιλευκότες, Ίωάθαμ φημι καϊ νΑχα£". παρα-
2ο τείνει δε της προφητείας ό χρόνος και μέχρι της 'Έζεκίου
βασιλείας, εφ' ου πάλιν ό Έεναχηρείμ' Άσσυρίων και ούτος α 3Θ2 Α.
βασιλεύς" ειλε κατά κράτος την Σαμαρειτών, κατεδηωσε δε 4 ??*•
και τας πόλεις των Φυλιστιε\μ, τουτε'στι τάς ΐίαλαιστηνών. οΓ- 1η Ε"•
Ρ• *59 "•
είτα την Αάχις ελών πόλις δε αύτη της Ιούδα βασιλείας"

Ι. τ(θν(ωτος ϋ οΊαδίχιται Α. διαδίχίται δί τιθνιωτοί Εάά. δΐϊΐίπι την αρχήν

Οίη. Α. τ(θν*ωτος δ« τον Ίωάθαμ, 6 "Αχατζ την αρχήν διπδί'χίται Ό. τον πολ.
τταραηίν. ίηνβΓβο οπϋηβ Ό. 3• ούτω ρπ> οι Α. 4• ο-θΐνοντι
ριο ϊχοντι Ό. 5- άπίκταν* Β. υ. άπίκτυνι Εάά. 6. τον οίη. Β.
τ
7- τρίτου Β. τρ'ί 1). τρίτον Εάά. Μαναίμ Β. 8. Φονλά Ι). Εάά. Φουλά Α.
φονλαι Β. ο. Μ")"5 Β. ΙΟ. Φονλον Β. ΒίαΙίπι καπστράηνσ* Α.
Ιουδαίας Εάά. ίηνίΐίβ οιτιηίΐιιΐϋ. 12. άνίστησι] άτόρθησι Β. κατίσπσι Ό.
αϋτω Εάά. ίηνίιίβ Ιίυήβ. 8ΐ3ΐϊιη και 3ββυπιρ1απι εχ Β. 13. »ιφθαλήμ
Εάά. ουν α«3ηιημΙυπι εχ Α. δίαΐίπι ταυτί &η ηοε οπίϊηο Α. δί ρΓΟ μίν εΐ οίη.
Λ ι; Ι ). Ι4• θ(σπισίω ρΓΟ μακαριω Ό. ι6. και αοοεββίΐ εχ Α.
Μιχαία Ε(1(1. ίηνίιίβ Λ. Γ). 17. φιλαλήθη ρΓΟ φιλομαθή Εάά. ίηνίιίβ Ιίοπκ.
21. ω ρΓΟ ο{ Εάά. ίηνίΐίβ 1ίΙ)Π3. ' Ασσυρίων \ + δ( Α. 23• τάί αΐΐ. ΟΠ1. Α.
24• ΛάχΐΓ Α. Β. Ααχι\ι Εάά. ΧίαΙϊιη «λώι/ οίη. Α.
νοι. Ι. 4Η
 602 Β. ΟΥΚΙΙ^Ι ΑΙ,ΕΧΑΝϋΕ. ί. ι.

εκείθεν πέμπει 'Ραψάκην πολιορκήσοντα την Ιερουσαλήμ,

ος και της αλαζονείας και της κατά. θεοΰ γλωσσαλγιας
*£*%. εξαιτεΐται δίκας, άποθανουσών εν μια νυκτι της των Άσσυ-
ριων στρατιάς εκατόν όγδοηκοντα πέντε χιλιάδων, γεγονε
τοινυν, φησίν, ό λόγος Κυρίου προς Μιχαίαν τον του 5
*> Μωραθί.

Κΐφ. α. Και εΓενετο Αογοο Κυρίου πρόο Μιχαίαν τον του Μωραθί, έν
Ημέραιο Ίωαθαμ και "Αχαζ και Έ^εκίου βασιλέων Ιούδα.

Χρη είδεναι πάλιν, ως 'Έβραΐοι γεγράφασιν αντί τον

Μωραν) τον ΝΙωραθίτην, Ίνα μη ως εκ πατρός, άλλ ως εκ ίο
ο τόπου σημαίνηται. φασι γαρ είναι την ΜαραθΊ κώμην ήτοι
πολίχνην της Ιουδαίων γενέσθαι χώρας, συμφε'ρονται δ*ί
τη εκδόσει κα\ ο'ι έτεροι των ερμηνευτών, ουκοΰν ειη αν
ούχι του Προφήτου πατήρ ό Μωραθί' σημαίνεται δε, ώί
εφην, εκ τόπου μάλλον κάΐ Μωραθίτης. τίνες δε άρα λοι- '5
πον οι προς αυτόν γεγονότες λόγοι, περιαθρεΐν άναγκαΐον.

Περί ων εΐδεν περί Σαμαρείαε και Ιερουσαλήμ.

Ύεθεαται γαρ ώς εν όράσει τα. εσόμενα, και των όσον

άούδε'πω παρεσομε'νων η και έπϊ θύραις όντων κακών, ούχι
μόνην ελών την γνώσιν, άλλ* όσον ηκεν ε'ις όψιν, την ώί'0

2. και τηΐ κατά θ. }/λ. ΟΠΙ. Α. 8ΐ;ιΐίιη ΐξήτηται Α. 4- έκατον σγοοη-

κοντα πί'ιτί Α. Β. ίκατον και όγδοηκονταπίντι Ό. [ϋΐ Εδ. χχχνϊϊ. 36 ΑΙεχ.] μπ<•
Εάά. 8ΐαΐϊπι χιΧιάδαί Ό. ^-6. γίγονι—Μωραθί οπι. Β.ϋ. 5• •
&88απιρΙιιπι εχ Α. 6. Μωραθί Α. Μωρασθΐ Εάά. 7> 8. Τβχίαβ άεεεί ίη Α.
Μωραθί Ό. (XII.) Μοραθ'ι Β. ΜωρασθΑ Εάά. (\βΛ.) [Μωραθιι ΑΙεχ.] 8ΐ3ΐίιη
ί'ν ήμίραι:—Ιούδα οπι. Β. Ηϊεο ΓεΙϊηιιί, ηηηιΐίΐιΐΰ Ό. ο. χρή] + *•
Εάά. ίηνίΐϊβ Ιίοπβ. Ίστίον ρΓΟ Χμή «δ. πάλιν Ό. ίο. ΜωραθΊ (Ι
Μωραθίτην εάίάί εχ Α.ϋ. Μοραθί εΐ Μοραθίτην Β. ΜωρασοΊ βΐ Μωρασθ. Εάά1.
τον αηΐε Μωρασθίτην ΟΠΙ. Α. II. «ναι ΟΠΙ. Α. την Μ.] το» Μοραθ'ι Β.
κώμην Α.Ό. πάλιν Εάά. 12. εις ρτο τήί Εάά. κριιο;η3η1ίθπ8 Ιίοηί.
14- σημαίνηται ϊίά. ίπνίΐϊβ Ιίσπ». ΐ6. γεγόνασι ρΓΟ γεγονότα Α. Β.
ττεριαθρεΐν Α.Ό. παραθε'ιναι Β. παραθηναι Εάά. 17- Ώερ\ ρήιιβ Α. Β. Ο-
(XII.) Ύπερ Εάά. (Α. V.) ίΓδίΐ-] + φησι Α. και] + περί Εάά. (Α.ν.) ίη-
νίΐίβ Λ. Β. Ι). (36 αϊ.) ι8. ώί αδϋηιηρίιιιπ βχ Α.Β.ϋ. 2θ. μόνων Ό.
την ρπ> π'ϊ Α. ώί ;ΐ8«υιηρΙιιηι βχ οπιηίβυε.
 ί. 2. ΙΝ ΜΙΟΗΑΕΑΜ. ΤΟΜ. Ι. 603

εν Όράματι λέγω, δεδιώς την εκβασιν, άναγκαίως ποιείται

τους λογούς περί τε της 'ϊ,αμαρειας χα) της Ιερουσαλήμ.

Ακούσατε λαοί πάντες λΟΓουε, και ττροσεχέτω η γη και πάντεε 2

οι έν αύτΗ, και εοται Κύριοε ό Θεόε έν ύμΐν είε μαρτύριον,
5 Κύριοε έζ οΓκου άρου αϋτοΰ.

Έτοιμάζεσθαι κελεύει προς το εύηνιον, και μονονουχι

κατακλίνοντας το ώτίον συνιεναι λεπτώς των θείων λογίων β
την δύναμιν. οτι δε ουκ άπ6 γνώμης ήγουν θελημάτων
ανθρωπίνων η άφηγησις, άλλα παρ αΰτοΰ του των όλων
ϊο κρατούντος θεού πληροφορεί προστιθεις, οτι 'ίο-ται Κύριος εν
ύμΐν εις μαρτύριον. μονονουχι γάρ φησι Καν αντος εγω
ΝΙιχαιας ποιώμαι τους λόγους, καν εΐ μεσιτευοιμι τυχόν ως
άνθρωπος, άλλ' αύτος ύμΐν 6 των όλων διαμαρτύρεται θεός,
κα) δεσποτικοϊς θεσπίσμασι την εμαυτοΰ δανείζω φωνην. » 393 Α.
1 5 'εσ-ται τοίνυν ύμΐν εις μαρτύριον εκείνος αύτος, ω τον δια-
βοητον τουτονί και περιφανή ναον εστησατε, ω το θείον
ιδρυται προς υμών θυσιαστηριον, ω το σέβας άναπτειν
πεπαιδευσθε δια νομου' ος εκ τού ιδίου ο'ιχου λελαληκεν
άεί προς προφητας άγιους, καί προ γε τών άλλων τφ μα-
2 ο καρίω Μωυσεΐ, την άρχαίαν εκείνην σκηνην εγηγερκότι κατά
την ερημον. ελάλει γάρ άνωθεν τού Ίλαστηρίου, κα\, τ) φησι
το γράμμα το Ιερόν " Μ,ωυσης ελαλει, ό δε θεός άπεκρίνατο ο Ε*0<1•

ι. οΊοΊώ:] ιδώ» Β. 2. τ( οπι. Α. 3• πάντα ριίυβ βοοεδδίΐ βχ Π. Κ.

(XII πΐ(5.) 4• ό Θ*ογ οπι. Β. ίηνίιίβ ϋ.Ρ. (22 βΐ.) η. λίπτώϊ
ρ08ΐ δύναμιν (Τ3Π8ροηί[ Ο. 8. τι'ι ρΓΟ ότι Λ. ανθρωπίνων θιλημάτων
ϊηνβΓβο οπίίηο Ό. 8ΐηάπι ή οπι. Α. ΙΟ. προστιθ(ΐς] λίγων Ό. Κύριος
ϊσται ίηνοΓβο ΟΓάϊηβ ϋ. 8ΐηίίιτι ό θ«όι αάά. Ό. II. μαρτύριον] -\-
<κ(Ίνηϊ αΰτόι Υ,άά. ϊηνίΐίί 1ί1>πχ. ΧίαΙίιη μόνον γαρ ουχί ρΓ0 μονονουχι γαρ Α.
<1>ησιν\ + ότι Ό. 12. ποιωμαι Α.Ό. πυιω Κάά. Ι4• και οιη. Α.
θιλήμασι ρτο θίοττίσμασι Α. Ιί. τοιια^κ] + '» Εά<1. Γ6ρΐ1£η3ηΐίΙ)118
Ιίοήβ. 8ΐ3ΐίπι νμ'ιν ροβΐ μαρτύριον Ιτβηβρ. Ο. ίκίϊνο! αυτός Ιιοϋ οπίίηο υιηικ κ.
1 6. τουτονί Α. ροβί πιριφανή Ιτβηβρ. ϋ. τοϋτον Β. τούτον ή (βίε) Εάά. άνιστή-
σατ€ ϋ. ι8. ϊπαιόΊύίσθί Α. δΊά νόμου π£καί!>(νσθ( ίηνβΓ80 ΟΓάϊηβ ϋ.
20. άνιγηγίρκότι ϋ. 21. και γαρ ΰνωθιν ί'λάλίΐ ρΓΟ ίλιίλίΐ γαρ άνωθιν ϋ.
Ιλαστηρίου] θυσιαστηρίου Ό.
4 Η 2
 604 Β. ΟΥΒ,ΙΙ^Ι ΑΕΕΧΑΝϋΚ. ϊ. 3•
" αύτω φωνή." και νυν ύμας διαμαρτύρεται, φησιν, ΐκ του
οίκου αυτού, ουκούν αχουετε μεν λα,ο), προο-εχετω δε και »|
Εβ. ϊ. ι. γη. τούτω παραπλήσιοι/ το δια φωνής Ήσαιου " Ακουε
" ουρανί, και ενωτίζου γη, οτι Κύριος ελάλησε." κατοικεί
Αοί» 88. μεν ούν 6 "Υψιστος ουκ εν γε τοις εκ λίθων ναοϊς η χειρο- 5
Αρρ. νϋ. , , ' ί> β' • }'^ ω - * ' '
48. ποιητοις τεμενεσιν. επειδή οε εις οοξαν κ)εου τους άγιους
οίκους εγηγερθαι φαμεν, ταύτητοι και κατοικεΐν εν αϋτοϊς
ουκ απαξιούν πεπιστεύκαμεν τον των όλων θεον, καίτοι
ο πληροΰντα τους ουρανούς κα\ την γην και τα κατωτέρω.
Έφαρμόσαι δ αν τις εικότως καΐ ταύτα Χριστώ καλούντι ίο
προς σωτηρίαν ούχι μονούς λαούς, ο"ι καΐ εξ αίματος ήσαν
Αβραάμ, άλλα γαρ κα\ την συμπασαν γην. διεμαρτυρατο
Ρβ.χΐνίϋ. γαρ ωσπερ δια. φωνής τού Ααυεϊδ λέγων " Ακούσατε ταύτα
" πάντα τα έθνη, ενωτίσασθε πάντες οι κατοικούντες την
" ο'ικουμενην." οτι δε ως εξ ο'ίχου του Ιδίου και φιλαιτάτον '5
λίαν αύτω καταπεφοίτηκεν ως ημάς εξ ουρανού ό Αόγος,
ά πώς εστίν άμφιβαλεΐν ; άτοπον δε ούδεν οϊχον θεοΰ λέγειν
τον ούρανον, όποτε καϊ την επίγειον Σιών, η και εις τύπον
της εκκλησίας λαμβάνεται, οίκον τε αυτού καϊ πάλιν αϊ
θεόπνευστοι λεγουσι γραφαί. ψάλλει γάρ που και φησιν »
Ρ"• ό θεσπέσιος Ααυείδ " Αεδοξασμενα ελαληθη περ\ σού ή
" πόλις τού θεοΰ." ούκοΰν ως πόλις είη αν ούτω και οϊκοί
ή Εκκλησία Χριστού τού πληροΰντος τα πάντα κατά γε
την της θεότητας φύσιν.

3 Διότι ιδού Κύριοε εκπορεύεται εκ του τόπου αύτοΰ, και έπιβΗοεται'»

Ι. νμ'ιν Ό. 2. μϊν] + οΐ Εάά. ίηνίΐίβ Α..Ό. 4• '^ωτίζον]

+ ή Εάά. ϊηνΐΐϊα Α.Ό. 5• Ύ' οιΛ• Α. Ί• φαμϊν ϊγψ/.
ίηνεΓΒΟ ΟΓάίηε Ό. 0• πληροΰντα ροδί ουρανούς ΐΓαη3ρ. ϋ. ΙΟ. Χριστώ
κα'ι ταντα ίπν. οπί. Εάά. ίηνίιίϊ Λ. Β. Ι). 1 1, γ* ρτο και Β.
12. την σνμπασαν Ιιυο ΟΓάίηε οιηηεβ. Ι3• γαρ Οία. Ό. ΐ6. πρό{
ρΓΟ ώϊ Α. ό λόγοί (ξ οϋρανοΰ ίηνβΓβΟ οηΐίηε ϋ. 17. οίκον] + τοί Ό.
20. γραφαϊ λ^γονσι ίηνβΓΒΟ ΟΓάίηε Α. 21. θίο-κέσ-ιοϊ οπι. Β.
22-24. οΰκοϋν—φνσιν οπι. Β. ώι βΐ τοί 838ΐιιηρΐ3 εχ Α.ϋ. 8ΐ»ΐίπι τ» κάττα
πληροΰντο! ίηνεΓΒΟ ΟΓάίηε ϋ. 25• αϋτον] ■+- *βϊ καταβήσιται Εάά.
(ΥβΙ.) Γβριι^ηδηΙίοαδ Ιίοτίβ (ΑΙεχ.)
 ί. 3, 4• ΙΝ ΜΙΟΗΑΕΑΜ. ΤΟΜ. Ι. 605

επί τά ΰψΗ τηο γηο, και σαλευθΗαεται τα 6ρΗ ϋποκάτωθεν 4

αύτοΰ, και αϊ κοιλάδεε τακώσονται ώε ΚΗρόε άπό προσώπου
πυρόε, και ώε ύδωρ φερόμενον έν καταβάσει.

Ασαφής μεν λίαν, κα\ αινιγμάτων εμπλεως 6 τοιοσδε

5 λόγος, πλην εκείνο φαμεν άναγκαίως, ότι καν (ν τοις καθ'
ημάς σημαίνηται λόγοις τα. περί θεον, άλλ' ούν ο ταΰτα
τεχνίτης, κα\ νοεϊν ειδως " παραβολην και σκοτεινον λόγον, » 394 Α.
ρήσεις τε σοφών και αινίγματα, συνησει λεπτως, και ως 6.
αν οτι μάλιστα πρεποι ττ) θεία, τε καΐ άπορρητω φύσει.
ίο Ίορυσίς τε γαρ αύτης, θρόνοι τε και εγερσις δια της των
άγιων λέγονται φωνής, και μην κα\ οδοί και πορεΐαι, έτερα
τε προς τούτοις αττα σμικρά καΙ ανθρωπινά, άλλ' ως εφην
αρτιως, τα τοιαδε των θεωρημάτων Ίσχνώς τε και κατερ-
ρινημενως νοοΐτ' αν εικοτως πάρα γε τοις άγαθοΐς και
1 5 άρτίφροσι. γίνονται γάρ ώς εξ όμοιώσεως κα\ μεταφοράς 1)
των καθ' ημάς οι λόγοι, όταν τοίνυν άκούστ/ς τοΰ ΤΙρο-
φητου λέγοντος τό Αιότι Ίαου Κύριος εκπορεύεται έκ του
τόπου αυτού, και έπιβηο-εται επ\ τα, ίί•ψ»> τΫ,ς γης, προσεπαγει
δε, οτι και ορη μεν <ταλευ(ΐηο~ονται, κατατάσσονται δε και αϊ
2 ο κοιλάδες, τότε δη τότε των εν αϊσθησει πραγμάτων ύπερ-
φε'ρων βραχύ, ανιθι τοις θεωρημασιν εις εννοίας Ίσχνας.
εζοδον τοίνυν ενθάδε νοήσεις θεού γενομενην ωσπερ εξ ιδίου
τόπου, την ο'ιονείπως έκ της ηρεμίας κίνησιν, την επι τισι

Ι. το ύ^οι Α. οί. ΊΤιββ. 380 Λ. σάλινθησονται Β. (130, Ι53> 311•) ίιασαλίΐι-

θήσιται Ρ. 3- φιμόμινον Ι'.ιΐιΐ. ( 1 53-) καταφίρόμινον Α. 4• τοιούτος Α.
5- (V 1). « Α.Β. Κι1(1. 6. σημαίνοιτο Λ. τα οιη. Α. 6] + πιρι Έ,άά. ϊηνϊΐϊβ
Ιιυπϋ. 9• τ€ οτη• Ο• άπορρητω] άρρήτω ΑιιΒρτΙϋβ. ΙΟ. αυτή ϊσβ ότι
ρΓΟ αΰτήι θρόνοι τ» Α. II. λίγονται Α.Ό. Χίγται Έ,ΑΑ. ναι ρΓΟ και ρπ-
ιηϋίτι ϋ. όίοϊ και πορι~ί<ιι~\ όδοιπορίαί Α. ϊτιρά τι Α.Ό. και ίτιρα Β. ίτιρα θί Ειΐι).
13. κατίρρινημίνωϊ] κατιυκρινημΐνωι Β. κατιρρινηγμίνωΐ Ό. Ι4• ΐΌοΐντ Β.
Ι7• λί'γοη-οί 398ΐιπ)ρ1ιιπι « Α. Β. 1). δίαΐίπι τό υπι. Λ.1). Κύριοί οιη. Ο.
ΐδ. προσιπάγιι θ« ΟΠ1. Β. ΚΐίΐΙίιη και ότι ρΓΟ οτι και Β. 19- κατατακη-
σονται &ϊ και α'ι κοιλάδΉ] 8Ϊ0 ευϋιΐί. κατακαήσονται δ( και κοιλ. Α. και κατατακήσ.
αϊ κοι\. Β. και α'ι κοιλ. τακησονται Ό. καϊ κατατακησονται και αϊ κοιλ. Έ.άΛ.
2θ. τών ακκιιπιρίιιπι εχ οιηηίουβ. νπιρφίρονο-ι Α. 2 1, άνιθι ροβΐ
θιωρήμ. (Γαηκρ. ϋ. ΐννοιαΐ Α.Ό. θιωρίας Β. ιννοίαι (βίε) Κ(1ι1. 23' τ'Ιν
ότι γμγ« των] των ΐπί τισι . . . (γμιιπι ΓαεΙα) Α. τι ρΓΟ τ»σι Β.
 606 Β. ΟΥΚΙΙ^Ι ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. ί-3,4-

ο των πραχθησομενων. μόνον γαρ ουχί φησι Κεκίι/ηται λοιπόν

ο πάλαι μακροθνμών, καϊ άφειδήσει δήπως το ετι κατηρεμεΐν
(πι τοις προσκεκρουκόσι, και την αύτω φίλην ήμεροτητα
τρόπον τίνα καταλελοιπως, εποίσει τάς δίκας λοιπόν, έπιβη-
ο-εται μεν γαρ έπ) τα, υ•^/Υ) της γης, τουτεστι πατήσει λοιπόν 5
τους (ν ταΐς άγαν ύπεροχαΐς, Ίνα νοώμεν τους βασιλεύονται
εν τε ττ) Σαμάρεια καϊ εν Ιερουσαλήμ. <ΓΑλευ()ηο-ονται δε και
τλ Όρη, τουτεστι πάλιν μετακινηθήσονται των ιδίων αξιω
μάτων, ο'ι τους άλλους ΰπεραίροντες κα\ πολύ λίαν άνεστη-
ά κότες εν δόξη' ορεσι γαρ τους τοιούτους ευ μάλα πάρει- ι°
καστεον. έχτΑχηιτοντΑΐ δε κα\ ως χήρος λΊ χοιλά,όες, τουτέστιν,
οι ταπεινοί καϊ κατερριμμενοι, και το των άγελαίων έχοντες
με'τρον, άλλα καίτοι λίαν οντες σκληρό), και τοις θείοις
θεσπίσμασιν εϊκειν ουκ άνεχομενοι, οιονεί πυρ) προσβάλ
λοντες τφ εκ της θειας οργής χηροΖ δικην χΑτΑΤΛχηο-ονται' '5
γενήσονται δε και ως 'ύοωρ φερόμενοι/ εν χΑταβάτει, τουτεστι
κατά πρανούς όξεΐ και άσχετω διάττον δρόμω. ως γαρ ήδη
β προεΐπον, οι των Ασσυρίων βασιλείς τήν τε "Σαμάρειαν
αυτήν και την Ίουδα βασιλείαν άγρίως καταδηώσαντες,
άπωκισαν μεν των βασιλέων τινας, άπεκτόνασι δε και •'°
πάντας τους ηγουμένους, δρομεύς δε ώσπερ και ώς ύάαι
κατά πρανούς ερχόμενον απεκόμισαν εϊς τήν εαυτών την
των άγελαίων πληθύν. και τούτο ην το ύδωρ το φερόμενο»
εν κΛΤΛβά,ο-ει, και τρέχον εκ της Σαμάρειας εις τήν ΣΙερσων
τε κα\ Μήδων. *ί
'ΈχπεττόρευτΑΐ δε κα\ ό τού θεού λόγος εχ του τόπον
395 Δ. α Λυτού, θεός γαρ ων φύσει γεγονεν άνθρωπος" δοκεϊ δε πως

Ι. μονονονχι γαρ Α.Ό. [ουχί γαρ Ία τάβμτά Α.] 2. άφι'ις ήδη ρπ> άφΐΐ&ήσα
δή Α. οΰχ ΰφησει δή Ό. Βίαϊίπι το 38βυπιρΙυπι εχ Α. 3• ΐΐροκίκρουκόσι
Κιΐιΐ. 4- τρόπον τίνα οιη. Ό. λοιπόν τάς δίκης \ην. οτά. Α. γ. ΐν τι τη Ο.
«'ΐ' τί) Α. €Κ Τ€ Εάά. 8. μετακινηθήσονται ροκί αξιωμάτων Ιπιη8ρ. Ι*.
9• άνιστηκότις Β.ϋ. ίστηκότις Α. άφιστηκότις ΐ,άά. ΙΟ. τους ΟΠΙ. ϋ.
II. και ΟΠΙ. Ό. 12. ίχοντις] ('ττίχοντα Η. Ι4• ουκ άνιχόμινοι
ιϊκαν θισπίσμασι ρΓΟ θισπ. ("καν οΰκ ανιχ. Ό. δΐ3ΐίπι οίον ιις ττϋρ Α. ιτροσ-
βαλόντις Β. 8(3ΐίιη της «κ ρΓΟ τω « της Α. της ΟΠΙ. ϋ. ι6. γενήσονται
οίο πι. Λ. καταφιρόμινον Α. 19. καταδηωσαντις] καταδήσαντις ΥΑά. 20. και
ΗββππιρΙιιπι εχ Α. 21. δμομαίονς Α. 22. τ-^ν των ΟΠΙ. Α. 2%. και
αϊδίιιηρίιιιη εχ Α. ή ρΓΟ ην Εάά. 3Πΐε Μίο;ηε. φιρόμινον Β. καταφιρ. Έ,άά.
 ί. 3,4• ΙΝ ΜΙΟΗΑΕΑΜ. ΤΟΜ. Ι. 607

καϊ ύπομεΐναι κίνησιν την εν γε τούτω φημϊ, καίτοι τροπην

ουκ ε'ιδως, ερηρεισμενος δε μάλλον εν Ιδία. φύσα, καϊ το
βεβηκος έχων ως θεός. επέβη δε χα) 'επ) τα, ϋ'ψ»; της γης,
και σεοΆλευκεν Όρη, καϊ κατέτηξε χαιλοίσΑς, χα) ως ύαωρ αύ-
5 τας φερόμενον έν χαταβοίσ-ει ρεΰσαι παρεσκεύασε. καϊ ιτψη μεν
τ*ΐς γης αϊ κατά πάντων επαιρόμεναι νοηταϊ δυνάμεις, καϊ
τα πνευματικά της πονηρίας νοηθεϊεν αν' Όρη δε ο-Αλευόμινα 1>
οι της καθ' ημών αρχής εζωσθεντες δαίμονες, εκβεβληνται
γαρ, καϊ κεκλημεθα λοιπόν εις το ύποκεΐσθαι τω φύσει τε
ίο καϊ κατά άλήθειαν θεω. χοιλοί&ς δε πάλιν ή των δαιμονίων
άγελαία πληθύς, η ταπεινή καϊ κατερριμμενη, η δίκην χηραυ
χΑτΑτετηγμενη, ρεύσασα δε χα) ως ύδωρ είς τους εν αδου
μυχούς, προσηεσαν γαρ τα πονηρά πνεύματα τω \ριστω,
καϊ " παρεκαλουν αύτον, Ινα μη επίταξη αΰτοΐς εις την ?:.},Χι':•
1 5 " αβυσσον άπελθεΐν." ως γάρ έτερων ηδη προαπεσταλμενων,
οι περιλειφθεντες ετι το χρήμα κατεπεφρίκεσαν. ει δε δη ο
βουλοιτό τις ύ\^η τε χα) Όρη χα) χοιλΑ^ας τους των Ιουδαίων
νοήσαι καθηγητάς, καϊ μεντοι καϊ δήμους τους ύπ' αΰτοΐς,
οι δια γε την εϊς Χριστον παροινίαν καϊ τής ιδίας εζώσθη-
2ο σαν άρχής' ετΑχητΑν γάρ, καϊ ως χήρος ταϊς του πολέμου
του πάρα 'Ρωμαίων συμφοραϊς ως φλογϊ προσβάλλοντες,
" Έξουθενώθησαν δε καϊ ως ύδωρ διαπορευομενον, καϊ ώσεϊ ρβ. ΐνϋ.
" κηρος ό τακεϊς άντανήρηνται," κατά την του ψάλλοντος '
φωνήν ουκ εζω του πρέποντος βαδιεΐται σκοπού.
ά
ι. τροπην] τόπον Κ. 3• δί οπί. Β. 4- "ϋτίκ Α. Β. αντονι Έάά.
6. νοητοί οπί. Α. 7• πνεύματα ρΓΟ πνίνματικα Ειΐιΐ. 9• τί 388ϋπιρ1υιη
βχ Α. το. ΰιηε βεςυιιηΙιΐΓ ραιίίπι είΐ3ηΙιΐΓ ίη 0;ι1. ίη Ερ. 2 Ι). ΡεΙτί η. 4.
& 0γ3πι6γο β(1ίΙα. Οοαίεεβ Οπιπιεπ ιιιιη Αοΐ3 88. Αρρ., ιαπι Ερρ. Οβίΐι. οοοίί-
ηεηΐεβ, ο εΐ (1 ηοΙαηΙιΐΓ, ιιΐ βυρΓα ρρ. 335• 473> ο,ιηοη» ααρά Οοά. ΒϊΜ. 8. δ^ηοαί
Μο8(). 97 (οϋπ> 98) βεε. ίχ. εχειιηΐε. δ« οπί. Α. δαιμονίων Α. Β. ο. Οβί. Μοβς.
δαιμόνων ά. Ειΐιΐ. II. αγιΚαΊα ηηΐβ των 8. ΐΓίΐηχρ. Α. άγίλη κα\ πληθύί ρΐΌ
άγιλαία πληθϋς ε. α. Μοβ(], και ρΐΌ ή ;ι1ι. Α. ίηνίΐίβ ( ':ιΐι . 12. ά&η Β.
Ι3• προΐισαν Α. προψσαν Μθ3φ 8ΐ3ΐίπι -γάρ 031. Μθ8ί). Ε(1ά. γοϋν ο.ά. ουν Α.
1 6. οδτοί ρΓΟ ο'ι πίριΚιιφθ. ίτι Α. ίηνίΐίβ οιηιπίηικ. κατιπιφρίκισαν] 8ίο ει1ί<1ί.
κατιπιφρίκασιν Οθ(1. Μοβς. καταπίφρίκασιν ο. α". ϊπ(φρίκ€σαν (';>!. ία 8. Ιλιο. (ίη
Μβί Νον3 ΒίοΙ. ίί. 225•) καταπιφρίκίσαν Α. Εάά. 1 8. και βΚ. βββιιπιρίΛίΠ)
βχ Α. Β. 20. και οσι. Β. 21. 7Γροσ/9άλλοιτ« Α. ΡοηΙ. προσβαλόντις
Αΐΐ!>6Γΐ118. 8ΐ3ΐίπΐ (ξονδινώθησαν Β. 22-24- και ώσΔ—φωνην ΟΠΙ. Β.
23. ό 388ΐιπιρ1ιιαι εχ Α.
 608 Β. ΟΥΚΙΙ,^Ι Μ,ΕΧΑΝϋΚ. ί. 5•

5 Δι" άσέβειαν Ιακώβ ταΰτα πάντα, και δί άμαρτίαν οίκου ΊσραΗλ.

Έπιβήσεσθαι λίγων τον των όλων θεον επί τα ΰψη τη!
γης, και σαλευθησεσθαι μεν ύπ' αύτου τα. ορη, κηροΰ δε
δίκην καϊ ύδατος έκτακήσεσθαι και καταρρεΐν τας κοιλάδας,
επιφέρει λοιπόν Αι άτιβειαν Ίακωβ ταύτα πάντα,, άθρει ύη 5
ουν όπως κεκρυμμένα λαλεΓ μυστήρια, και οΰ μέχρι των
β αισθητών τον των προκειμένων Ίστησι νουν, οίδε δε πλαγίως
των εν Σαμάρεια, και των εν τοις Ίεροσολΰμοις τας όσον
ούδεπω παρεσομένας άφηγησάμενος συμφοράς, ποίον γαρ
αν εχοι το δεΐμα, καταλυπήσει δε όπως τους εν Σαμάρεια. Ι0
τυχόν ήγουν τους έτερους, το καταδονεΐσθαι τα ορη ; κοιλα-
δηρπι δί$• δε τίνα τρόπον εκτακεΐεν αν, η καϊ ως ΰδωρ φερομενον
έσονται εν καταβασει ; άλλ' οιδεν, ως εφην, κατασημψας
άξίως τα συμβησόμενα τοις εξ Ισραήλ, ταύτητοι λοπτον
άναγκαίως προσεπάγει τάς δ'ικας, ουχ ώς ήγνοηκόσιν αύταΐς, *5
39β Δ. α καθαπερ έγωμαι, διαλεγόμενος, άλλ' οίον έλεγχων, και μετα-
τιθείς ει> μάλα προς το έλεσθαι φρονεϊν τα. χρήσιμα τε και
πρεπωδεστερα. εφη τοίνυν ότι Αι άσέβειαν Ίακωβ ταύτα,
πάντα, και οι άμαρτίαν οίκου Ίτραηλ, Ινα σύμπαν νοηται
πεπλημμεληκος το έζ Ίσραηλ γένος εϊς τε θεόν και ανθρω• }0
πους. άο-έβειαν μεν γαρ όνομαζειν εοικε τα. ε'ις θεον πταίσ
ματα, τα δε γε ε'ις αδελφούς κα\ ομογενείς άμαρτίαν.

\> Τίε η ασέβεια τοΰ Ιακώβ; ου Σαμάρεια; καϊ τίε η αμαρτία

οΓκου ' Ιούδα ; ούχ'ι ' Ιερουσαλήμ ;
Λακωβ όνομάσας τους εξ Ίακωβ γεγονότας, τον 'Κφραϊμ},
1• κικρνμμίνων ρΓΟ προκιιμίνων Α. 0. άφηγήσασθαι Α. II. τοί
ρΓΟ τί> Α. ΗΐΜΐίιη κατηοονιϊσθαι (βίο) Α. κοιλάδίϊ 8ί τίνα τρόπον ί'ιτπκίίη» ί»]
κηροΰ ο( δίκην ϊκτακηναι κοιλάίαί Β. 12. φιμόμινον ΐνονται Α.
ΐσισθαι φιρόμινον Β. Ισονται καταφιρόμινον Εάα. 8ΐ3ΐίιη «V 38811ΓπρΙιιιη βχ Α
13. κατασημηναι Α. 14. τοΊί <ξ ΊσραήΧ ΟΙΏ. Α. 15. προσιπάγα Α.
ΐπάγιι £(1(1. ΐ8. πρ(πωΰίστίρα\ ίΐωδίστιρα Α. δι' άσίβιιαν Ίακύβ ίΐ *α<
α
οιπ. Α. ΧίαΙίιη διάμαρτίαν Α. 30. γίναν ΗββιιηαρΙιιπι εχ Α.Β. 31. γαρ
οιη Α. 32. γι υπι. Α. 23. τοΰ αββυπιρίιιπι εχ Α. (ναι.) [οΐτον ρπ>
τον Αΐβχ.] θ«οί ρΓΟ ού (βίο) Α. ούχι Κ. (ΑΙεχ.) 24• Ιούδα] Ίσραηλ Α. (228.)
Νΐαΐίιη οΰχ Α. (97, 310•)
 ί. 5• ΙΝ ΜΙΟΙΙΑΕΑΜ. ΤΟΜ. Ι. 609

δ/) λέγω, τον εν Σαμάρεια, καθίστησιν εναργή τα αυτών

εγκλήματα. %Λμαρεια.ν οε είναι φησι της ασεβείας το είδος,
και ου δηπου φαμεν, ως αύτην αιτιάται την -χωράν κομιδΐ)
γαρ άπόπληκτον το τί)δε νοεϊν' Ιζαμάρειαν δε τα εις Σαμά-
5 ρειαν φησιν, οίον τας δαμαλεις, τον Χαμώς, τον Βααλ, κα\
τα. εν αΰτΎ) πραττόμενα κατά τίνων δια της των κρατούντων ο.
πλεονεξίας, εφη γαρ Οτι " Κατεκονδύλιζον εις κεφάλας Αωοβ ϋ.
" πτωχών, κα\ όδον ταπεινών εξεκλιναν.' και προς τούτοις
ελεγον " Ποτέ διελεύσεται 6 μην καΙ άπεμπολησομεν, και Ι&.νίϊϊ^.
ίο " τα σαββατα και άνοίζομεν θησαυρούς του ποιησαι μικρόν
" μετρον κάΊ του μεγαλνναι στάθμιον κα\ ποιησαι ζυγον
" αδικον ;" άμαρτίαν και τον Ίουσα την Ιερουσαλήμ- γενέσθαι
φησί. και οΰτι που πάντως αύτην εν τούτοις την πάλιν
αιτιασομεθα φρονοΰντες ορθώς" ο'ιησόμεθα δε μάλλον τα
ι$ εν αύττι πραττόμενα τω Ιούδα γενέσθαι προς άμαρτ'ιαν. κατ- ά
τγτιάτο δε που θεός τών Ιουδαίων τας παροινίας, και δη και
εφασκεν εναργώς ""Οτι κατ αριθμόν πόλεων σου ήσαν ηϊθγ. ϋ.
" θεοί σου Ιούδα, καΐ κατ αριθμόν διόδων της Ιερουσαλήμ
" εταζατε βωμούς του θυμιάν ττ) Βάαλ. ίνα τι λαλείτε
20 " προς με ; πάντες ύμεϊς ηνομησατε, και πάντες ύμεΐς ησε-
" βησατε ε'ις εμε, λέγει Κύριος παντοκράτωρ. επιπλιμτει
δε αύτοΐς και δια φωνής 'Ιϊσαΐου λέγων " Πώί εγενετο ΒιΛμ-
" πόρνη πολις πίστη Σιων, πλήρης κρίσεως, εν τ) δίκαιο -
" σύνη εκοιμηθη εν αύττι, νυν δε φονευταί. το άργύριον β
25 " νμών άδοκιμον' οι καπηλοι σου μίσγουσι τον οινον ΰδατι.
" οι άρχοντες σου άπειθοΰσι, κοινωνό) κλεπτών, άγαπώντες
" δώρα, διωκοντες άνταπόδομα, όρφανοϊς ού κρίνοντες, και

2. φησιν »?ι«ιι ίηνβΓβο ΟΓθίηβ Α. 3• πω ΡΓ0 πον Εάθ• ίηνϊΓιβ Α.Β.Ο.

4• Σαμάριιαν 8«] άλλα ΐαμάριιαν Β. ιιινϊΐο Ι). 7- <ψ'ΐ] λίγο Α. κίφαλην
ιττωχοϊ• Β. 8. (ξικλινην Α. (22. ;ι1.) <). άπιμπολήσομαι Β. ('Γ. 8υρι°3
ϊη Λ πιο" 33 * Ί. *μπο\ήσομιν (ϊνπ. Α.) Α. Εάθ. II. τοΰ οιη. Α.
13- πιιν] πω! ΕΛΛ. ι.)• αίτιασόμιθα Α. Β. αίτιώμιθα ΕΛΛ. οίησόμίθα Ι).
οΐσόμιθα (βίο) Α. οίηθησόμίβα Κ(1(1. ΙΟ. ττον ίίΝΚΗΐηρΙιιιη βχ Α.
ϊη. ήσαν] -+- οι ΐ•άά. ίηνιήβ Α. Β. 19. ϊτάξατι Α. ϊπηξατ* Β. ϊπίταξας
(«ίο) Εάα. τω ρΓΟ τβ Κιΐιΐ. ίηνίΐίβ Α. Β. 2"]. κρίνοντα, και κρίση] κρίνοντα
κρίσιν και Α. κβιΐ ο(. βυρπι 206 ε. ; ϊη 8. Ι,ιιο. Ηυιη. 83• ρ. 28ο. ιγΐίιμιίίίππη
Ογκό. ςί. «Ι. δ/Γ.
ΥΟΙ.. Ι. 4 χ
 610 Β. ΟΥΚΙΙ,Ι,Ι ΑΕΕΧΑΝϋΚ. ί. 6, 7-

" κρίσει χήρας ου προσεχοντες." γεγονε τοίνυν εις αμΑρχί&ν

τω Ίαύ^Λ τα, εν τοις Ίερο<τολύμοις άνοσίως πραττομενα, και
οΰη που μάλλον ή πόλις.
397 Δ. β ΔβΓ δ») ονν αρα κα\ θεον αγαπάν, και τοΰτο εξ όλης ψυ
χής καΐ καρδίας, άποσείεσθαι δε καϊ το ραθυμον εις αγα- δ
θουργίαν, και κατά μηδενα τρόπον κακοΰν τον πλησίον,
μάλλον δε άνακτάσθαι ταΐς εύποιΐαις, και άποσπουδαζπν
μεν τα πονηρά, προσκεΐσθαι δε μάλλον τοις της δικαιοσύνη!
αύχημασιν. ύπτιουμενοις δε δη περί τα ούτω σεπτά, και
καταφρονεϊν η'ρημενοις, εποίσει τα έζ οργής, κα\ ως κηρον ίο
κατατηζει κολάζων εν πυρΊ, και ως ύδωρ σκορπιοί, φειδοϋς
ημάς έτι καϊ αγάπης ουκ άξιων.

, Και θΗοομαι Σαμάρειαν ώε όπωροφυλάκιον άτροΰ και ώε φυτείαν

άμπελώνοε• και κατασπάσω είε χάοε τοΰε λίθουε αϋτΗε, και
7 τά θεμέλια αύτΗε αποκαλύψω- καϊ πάντα τα Γλυπτά αυτής 15
κατακόν|/ουσι• και πάντα τά μισθώματα αϋτΩε έμπρΗσουσιν έν
πυρί• και πάντα τά εΓδωλα αύτίε θΗοομαι είε άφανιομόν.

Ύίνα δη πάλιν έσονται των οΰτω προσκεκρουκότων τα

ο πάθη, διηγείται σαφώς, εσται γαρ ή Χα,μΛρεια, φησιν ως
όπωροφυλάκιον άγρον χλ) ως φυτεία ά,μ-πελωνος. τα μεν 20
γαρ εν άγροϊς φυόμενα τηροΰσί τίνες, σκηνάς άναπλεκοντες
και εν αύταΐς Ίζησαντες. είτα πάσαν αυτών άποσοβοΰσι
βλαβην. ε'ι δε δη γένοιτο σνναχθηναι τους καρπούς, κατα-
ληγουσι τών πόνων οι φύλακες, οίκοι τε ΰπονοστονσι, καϊ
αΰτάς άνατρεψαντες τας σκηνάς. τούτο την %Λμ.άρ(ΐΛί Π
παθοΰσαν ενρήσομεν. επειδή γαρ πεπλημμεληκεν ου μετρίως,

Ι. χήρας Α.Β. (ΑΙεχ. XII.) χήρων Έ,άά. ιΐί άμαρτίαν οιη. Α. 4- Η.ιει"
και τοΰτο αεεεβδεπιηΐ εχ Α. 7• *νποιιαα Α. ΐπιιικίίαιι Ειΐιΐ. 8ΐαΙίιη καϊ ββ-
Μΐιιιιρίιιια γ χ Λ. Π. 9• δη αϋδϋΐιιρίιιπι εχ Λ. 15. II. κηλάζων ϊββυπιρίιιπί
εχ ηβθβΓη. 12. γγ< οιη. Α. 13. *>γ ριίιιβ Α. Ρ. (ΑΙεχ.) «V Εϋιΐ. (\Ίι(.)
ώ« ηΙΙ. Β. Ρ. (ΐ53') *'γ Ειΐιΐ. 14. χάσμα ρΓΟ χάος Ρ. 15. ('πικαλύψω Ρ
ΙΟ, ίμπρηιτουσιν Α. ϊμπρήσομαι Ε,άά. (ΐ53•) Ι7• τα ^εβ8' 'π Εθ(1.
19- και ρΐΌ ώί Εάά\ ίηνίΐίβ Α.Β. 2ο. «5 φντιίαν Α. 21. άνακλϊ-
ξαιηΐί Β. 23. καταΧήγονο-ι Α.Β. καταΧάΚήσονσι Εϋά.
 ί. 6, η. ΙΝ ΜΙΟΗΑΕΑΜ. ΤΟΜ. Ι. 611

μάλλον δε και εις αυτόν δεδυσσεβηκε τον τών όλων θεόν, ά

τοις Ιδίοις εργοις άνατιθεϊσα το σέβας, ανετράπη κα\ πεπτω-
κεν, αφεντών αυτήν τάχα που κα\ των πάλαι τηρεΐν επιτε-
ταγμενων, αγίων τε φημι δυνάμεων καϊ αγγέλων, εφη τι
5 τοιούτον περί αυτής καϊ 6 μακάριος προφήτης Ησαΐας
" Έγκαταλειφθησεται ή θυγατηρ Έιων, ως σκηνή εν άμπε- Εβ. ϊ. 8.
" λώ^ί καϊ ώς σπωροφυλακιον εν σικυηλάτω." εγκατε-
λείφθη δε όπως ; άποπεφοίτηκε γαρ, ώς εφην, η προσεδρεύ-
ουσα τε καϊ ρυομενη πληθνς λογική των ανω ταγμάτων.
ίο εσται τοινυν ώς οπωροφυλακιον Αγρού και ώς φυτεία άμπε- β
λωνος. ομοιον ώς ει λεγοι Και πόλεων και οίκων έρημη καϊ
εις όψιν αγρών μετενηνεγμενη. η κα\ καθ' έτερον τρόπον
συνησεις, ε'ι δοκεΐ. τών αμπελώνων οι φυτουργοί τον αΰτοΐς
οτι μάλιστα πρέποντα καταλαβόντες χώρον, άρότοις αύτον
1 5 άνατεμνουσιν, ανω τε και κάτω στρέφοντες, τούτο τοι παθεΐν
την Σαμαρειτών απειλεί, μονονουχι καϊ άρόσιμον εσεσθαι
γην, έξηρημενων αυτής, ώς εφην, πόλεων τε και οίκων, δια
τούτο φησιν, Οτι καταο~πά/τω εις χάος τους λίθους αυτής, και & 398 Δ.
τα θεμέλια αυτής αποκαλύψω, εσεσθαι δε τι και καταγελα-
2ο στον προς τούτω φησιν. ους γαρ προσεδοκησαν εσεσθαι
σωτήρας αύτοΐς ώς θεούς, ούτοι καϊ σννδιόλλυνται τοις
προσκυνεΐν ειωθόσιν αυτούς" κατεμπρηο-θήσονται δε και τα
μισθώματα αυτής, κα) εις αφαηο-μον οιχησονταί φησι
πάντα τα είοωλα αϋτης. μισθώματα δε τοϊς εϊδώλοις ομού
2 ζ τα καταπιμπράμενα, τάχα που τα αναθήματα δηλοΐ. προσ- Ι)
εκομιζον γαρ τοις τεμενεσιν εϊς δόζαν ειδώλων τα εξ ιδίου
νεμοντες πλούτου, και τοις ούδεν ώφελεΐν ειωθόσιν ήγουν

2. ΐργοιι~] όροις Έ,άά. Κΐαίίιη άνατιίνασα Α. ΡοβΙ 1ι. ν. το ΐ88υπιρ1ιιπι βχ Α. Β.

7• σικυηλάτω Β. συκηλάτω Α. σικυηράτω ¥Αά. (ΑΛ'.) 9• Ηοο λογική
ηοοοίδίΐ βχ Α. πνευμάτων ])ΓΟ ταγμάτων Α. ΙΟ. (Ι: φυτίίαν Α.
ι ,5• αμπελώνων Β. άμττίλων Υ'.ΛΛ. αυτα'ιι Α. Ι4• πρέποντα οιη. Α.
ίο. ΐσισθαι δι τι Α. ΐσισθαί τ« Έ,άά. 21. συνδιόΧλυνται Α. συνοΊολοϋνται
Ι',ΛΛ. 32. αύτοΐι Α. Ν[;ιΝπι κατιμπρησθησονται Β. καταπρησθήσονται
Έιάά. 33• φησιν οΐχήσονται ίηνβΤΒΟ οπίίηβ Α. 25. καταπιμπράμΐνα Α.
πιμπράμινα Β. πιμπρώμινα Έιάά. 2"]. Ηιιιιο (ίωθύσιν ήγουν ίΐΐ'ΟΡϊΒε-
πιιιΐ «Ζ Α.
4 1 2
 612 Β. ΟΥΚΙΕΙ,Ι Α^ΕΧΑΝϋΚ. \.η.

Ισχύουσιν, ώσανει μισθοί/ και άντεκτισιν ων εχειν φόντο παρ

αυτών άνετίθεσαν τας ευχαριστίας, μεμνημεθα δε οτι καϊ δια
φωνής 'Ωσηε κατητιάτο την των Ιουδαίων Έυναγωγην, ούτω
Οβ.ϋ. 8. λίγων " Και αύτη ουκ εγνω οτι εγώ δεδωκα αυτί) τον σϊτον
" κα\ τον οινον και το ελαιον, καϊ αργύρων και χρυσίον$
" (πλήθυνα αύτ^' αύτη δε αργυρά και χρυσά ατόνησε τί)
" Βααλ" ούκοΰν εναργή τα, αναθήματα, οτι δε μι^ώματα,
ο τε και άντεκτισιν τής επί γε τώ πλανάσθαι σπουδή! κατελο•
γίζετο τήν εύημερίαν 6 Ισραήλ ό παράψρων, ούδεν ήττον
Λ. υ. συνήσεις θεοΰ πάλιν λέγοντος " Και άφανιώ άμπελον αύτη! ίο
" και τάς συκάς αυτής, οσα είπε Ήίισθώματά μου ταΰτα
" εστίν α εδωκάν μοι οι ερασταί μου." ωετο γάρ, ώς εφην,
τοις τών ειδώλων νεύμασι και πλοντω κομάν καϊ εν τρυφαΐς
είναι και εύημερεϊν. τυφλός ούν άρα τών πλανωμενων ό
νους. ή γάρ αν, τον φύσει θεον ούκ ήγνοηκώς, αύτφ δη 15
μάλλον, καϊ ούχ ετε'ροις τισϊ το σέβας άνήφεν αύτώ τας
<1 χαριστηρίους άνετίθει λιτάς' αύτον ώμολόγει παντός άγαθοΰ
δοτήρα καϊ πρυτανιν' φρονεΐν δε ώδε διεγνωκώς, ούκ αν
γεγονεν ώς οπωροφυλακιον αγρού, άλλ ουδέ ώς φυτεία, άμπι-
λωνος, επ' άκλονητοις δε μάλλον εύημερίαις μακαρισμένος 20
διετελει, κα\ ταΐς άνωθεν εύμενειαις τετεισχισμενος, εν καλώ
της ευθυμίας γεγονως εθαυμάζετο.

Διότι έκ μισθωμάτων πορνείας συνΗΓΟΓε, και εκ μισθωμάτων

πορνείαε συνέστρεψεν.
β
Διαγελα. δη πάλιν ό λόγος, καϊ τής Ιουδαίων άμαθιααϊ

Ι. ιιχον το ρτο ΐχιιν ωοντο Α. 3. άνίτίθισαν] + °« Α. 4- δί'δωκα Α.

(ΑΙεχ. XII.) ί&ωκα ΈΑΛ. (νβΐ.) 6. ΙΪ360 αύτη δί 38811Πΐρΐ3 6Χ Β. αΐιτοί
δί Α. δίβΐίιη κα'ι &άά, Κάά. και ΗαύΐΗΐ Β. βεά ίΓββυιη. (ποίησαν Α. 7• *•
388ϋπιρΙαπι βχ Α. Β. ο. ό παράφρων Ισραήλ Α. 12. ΗΆκίστα*
βοοεϋβεπιηΐ οχ Α. α Β. 13. πλούτου ΑαΙ)βΓΐιΐ8. 15. ί [5 Β.] γαρ
Αν Α. Β. §1 γάρ ήν Ειΐιΐ. ήγνοηκήτπ εί ανήψαν Η ανιτίβουν Α. Ι"]. αμολογ'α
(βίε) Α. ΙΓ). ώς φυτιία Β. ιϊς φυτόν Α. ίίί φυτιίαν Κ<1(1. 20. αγαθοί! Β.
86(1 ίη πΐ£. ιηαιια 63(1. *νημ*ρίαις. 22. (νβι•μίας] ΐνθηνίας Α. 24• πορ*
νίία: Α.Β. πόρνης ΐ.άά. (51, 95• 185-) 8ΐ3ΐϊπι κατίστρίψιν V. Έάά. (62, 147-)
25- δή 3881ιιη]ΐΙαπ) εχ Α. ό λύγος ΟΙΟ. Α. Ιουδαίων Α. Ίυΰδα Εάά.
 ί. 8,9. ΙΝ ΜΙΟΗΑΕΑΜ. ΤΟΜ. Ι. 613

κατειρωνεύεται συν ηθει πολλώ' της γαρ ενουσης αύτοΐς

άπονοίας την άποπληζίαν καθίστησιν εμφανή, και τα. είς
νουν εσω κα\ καρδίαν κείμενα καταλευκαίνει σαφώί' Ναι γαρ,
φησϊν, ορθώς κα\ δικαίως άνετίθει τοΐς λίθοις τα χαριστήρια
5 αίσθήσεως εμπλεως ο Ισραήλ, ευγνώμων κα\ σοφος' εγνω
τους τετιμηκότας, της ευημερίας τους χορηγούς, τους τον
πλοΰτον αύτω συναγηγερκότας, και εν ευπαθείαις είναι πάρα- & 399 Α.
σκευάζοντας, οίεται γαρ οτι μισθον έχει της νοητής πορνείας
το εύημερεΐν' και επειδή τε'θυκεν εϊδώλοις, ζνλοις τε λατρεύει
ίο και λίθοις, άνενδεης εσται των εν εύχαϊς. ο-υνηγαγεν, ως
φησι, καϊ πεπλούτηκε εκ μκτΰωμάτων πορνείας, συνίοτρε^ε
και συνηνεγκεν, άκραδαντον έχει την εϋθυμίαν. ουκοΰν εν
ηθει τε και ειρωνεία, συμπεπλεγμενης κα\ απειλής, την των
ε'ιρημενων δύναμιν έκληψόμεθα.

15 "Ενεκεν τούτου κόψεται και θρΗνΗαει, ττορεύσεται άνυττόδετοε και ^

σ
ΓυμνΗ, ποίΗσεται κοπετόν ώε δρακόντων και πένθοε ώε θυτα-
τέρων σεψΗνων δτι κατεκράτΗοεν η πΛηγή αύτάε, διότι Ηλθεν 9
εωε Ιούδα κα'ι Ηψατο εωε ττύλκε λαού μοϋ, εωε Ιερουσαλήμ.

'Έπειδη γαρ διεβίω φησ\ν εν πλάναις, και κατέληξε μεν

2 ο ουδαμώς τον εαυτής λυπούσα Δεσπότην, άνατιθεϊσα δε τοις
γλυπτοίς τα εφ' οις εδ έχει κάϊ διευφημεΐται χαριστήρια, προς
τούτο δε, φησι, λοιπόν δυσσεβείας διελήλακε, ταΰττμοι χο•ψε- ο
ται και ()ρηνηο-εί' και ούχ ετεροις τισιν επαλγήσει τυχόν, ήγουν
επ οθνείοις, το ως 4ζ αγάπης στάζουσα δάκρυον, άλλα ταϊς
25 οϊκειαις αυτής καταπαιομενη συμφοραϊς. ή δε γε γυμνότης

2. υπόνοιας Εάά. (ναργη ρΓΟ ΐμφανη Α. τα—κιίμινα Α. την—Κίιμίνην Έιάά.

3- να) Β. και Εάά. 4- άνίτίθιι] άνίθιι Εάά. 5- αισθήσιωι] φρονήσιακ Β.
ϊσθης ΐμής (8><!) Α. 8ΐ3ΐίίΤ) πλίως Εάά. "}. αϋτω Α. ροβΐ συναγ. ΐΓ&ηβρ. Β.
αυτού Εάά. ίΰπαθίίαΐ! Α. Β. ιΰπαθιία Εάά. 13. συνηνίγκιν Α. Β. συνή-
γρκιν Εάά. (V οιη. Λ. 13. συμπιπλιγμένην Α. 15. ανυπόδητος Ρ. (42.)
17. οΊηλθιν Ρ. 19. διιβίω] διίβη Α. 21. ϋΊιυφημιιται Α. {ΰθυμιϊ Β.
δαυθνμι'ιται Εάά. 22. δί Α. τί Εά(ί. ΚΐΗΐίιη ΙΐΒβΟ φησι λοιπόν ικχο.-ΝϋΠΐηΙ
βζ Α. ΐΧήλακί Β. 23. τισιν ΐπαΧγ. τυχδν Α. τυχόν ϊπαλγ. τισΐ» Ε(1ϋ.
2Κ. αΰτη{ Α. αν Εάά. ΝβυΙπιπι ΙκιΙιοΙ Β. ϋΐαΐίιη καταπταιομίνη Εάά. αηΐε
Μί^ηε. γι Α. δη Εάά.
 614 Β. ΟΥΚΙΙ,Μ ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. 1.8,9.

και ανυποδεσία το τών αιχμαλώτων σχήμα δεικνύει" ούτω

και ό μακάριος προφήτης Ήσαιας την όσον ούδέπω παρε-
σομένην αύτοΐς α'ιχμαλωσίαν ύποδηλών περιεφοίτα την
Εβ.χχ.2. Ιερουσαλήμ, "γυμνός τε και άνυπόδετος" θεού το χρήμα
ά γενέσθαι προσταττοντος. άπομιμησεται δη ουν εν ιδίοις 5
πάθεσι των ορααοντων τα. πένθη, καϊ των σειρήνων τους όδυρ-
μούς. φασϊ γάρ τίνες, ως, εΐ πληγείη βράχων, τότε δη τότε
κατολοφύρεσθαι κινδυνεύοντα, καϊ τούτο δηλοΰν καταπα'ιοντά
τε τη κερκω την γην, και ου μετριαν ηχην άποτελεΐν ε'ιωθοτα.
σειρήνας δε λέγουσιν "Έ,λληνες μεν και παίδες εκείνων πτηνά ίο
μελωδεΐν ε'ιδοτα, και καταθελγειν ισχύοντα ταΐς των ωδών
εΰρυθμίαις τους άκροωμένους. η δε γε θεόπνευστος γραφή
σειρήνας αποκαλεί τα των στρουθίων λαλίστατα τε και
β εϋστομεΐν ε'ιωθοτα, η και αυτας εσθ οτε τας άηδονας, αι
τοις εναλίοις επωάζουσι κολποις' είτα της καλιάς ληφθείσης ιό
ύπο κυμάτων, γοερον αδουσι μέλος, καϊ καταθρηνοΰσι τρόπον
τινά την της εαυτών ώδΐνος ζημίαν. οΰτω καταθρηνητειν
εφη την Έαμαρειαν τών Ιδίων τέκνων τον ολεθρον. κατικρά,-
τησε γάρ αΰτης ή πλψ/η φησι, άφίκετο δε καϊ έως Ίού^α, κοα
μέχρι πυλών Ιερουσαλήμ., εοικε δε ο λόγος ημΐν εν τούτοις ;ο
τον πάρα του Έεναχηρέιμ αΐνίττεσθαι πολεμον Ός πάσαν
400 Δ. α ελών την Έαμαρειαν, καϊ καταδηώσας την Ίουδαίαν, περι-
εκαθισε την Ιερουσαλήμ, και μέχρι πυλών άφιγμένος, ηπεί-
λησε μεν εμπρησαι αύτην ού μην ετι καϊ δεδύνηται, θεον
προασπίζοντος, κατά τον της 'Έζεκίου βασιλείας καιρόν. »5
Ούκονν, Οταν τον ένα καϊ φύσει και αληθώς Αεσπότην
αφέντες προσκεισθαι σπουδασωμεν τοις άκαθάρτοις δαίμοσι,
τότε πάντη τε κα\ πάντως εαυτούς θρηνησομεν, και ταΐς εαυ
τών άβουλίαις εποιμώζοντες, γυμνοί μεν εσόμεθα της παρ

Ι. ανυποδισία Β. άνυποδησία ΈΛά. δτ/λοί ρΐΌ πίΐκιη'ίΐ Α. 8. καταιτταίοιτά

Ε(1(1. ΗηΙϋ Μί(;ιΐ6. II. (Ιδύτιι Λ. Ι). ίΐωθύτα Υ.άΛ. δίαΙΪΠ) και οπι. Λ.
13- αποκαΚύ Α. Ι), κιιλϊί Κ(1ι1. λάλιστά Α. λάλιστα' ή και (βίε) Ι)• 1,5- «βδίοιι
(βίο) Α. δίαΐίπι ιπωάζονσι Α.Ι). ϊπωάζυνσαι Β. Έ,άά. 24• ίμιτρήσια/ Α.
αυτήν Α. αΐιτάί Ε(1(1. 25• τη: Έζικίυν βασιλεία! Α. Έ£ίχ• τον βασι-
λ(ωι• Κ(1(5. -
 ί. ίο. ΙΝ ΜΙΟΗΑΕΑΜ. ΤΟΜ. Ι. 615
αυτού χάριτος τε καϊ βοηθείας, άσχήμονα δε και άκαλλή Β
διαζήσομεν βίον' τούτο γάρ ή ά,νυποάεσία δηλοΐ. ύποκεισό-
μεθα δε καϊ πλήττοντι τφ σατανά, καϊ ούδεν ετι το κωλύον
εν παντι γενέσθαι κακώ.

5 Ο! έν Γέθ μΗ μεραλύνεσθε, ο! Ένακεϊμ μΗ ανοικοδομείτε έ£ οΓκου ίο

κατστέλωτα• ΓΗν καταπάσασθε καταΓελωτα υμών.

Ώερισκεπής μεν ό λόγος κα\ δυσαλωτος κομιδη των προ

κείμενων ό νους και των εφεξής ετι κείμενων, πλην ως ενι
διειπεΐν πειρασομαι. καταθεοντος του πολέμου τάς εν τη ο
ίο Έαμαρεια πόλεις, άλισκομε'νων δε καϊ έτερων των υπο το
σκήπτρον Ίοιίδα καϊ. Βενιαμίν, των αλλοφύλων οι πρόσοικοι
καϊ οσα της Ιουδαίων γης όμορα πως ην καϊ εκ γειτόνων
έθνη, πλατύ γελώντα κατεκερτόμουν τον Ισραήλ, ως ούδεν
ώφελημε'νον πάρα θεού. ωοντο γάρ τήν του σώζοντος χείρα
1 5 καϊ παθέιν το αναλκι κα\ άτονήσαι δεΐν, ως προς τας των
καταδηουντων όρμας. άλλ' ην άμεινον εννοεΐν, οτι λυπεϊν ά
τίρημενοι τον σώζοντα και προσκεκρουκότες θεώ, πεπε'ιρανται .
των δεινών, δεδονται δε κα\ εις χείρας εχθρών, επειδή δε ην
τών άτοπων, εκείνους μεν οιεσθαι κατά σφάς αυτούς, οτι τη
2 ο δυνάμει τών ιδίων σεβασμάτων, εν καλώ της ευημερίας με-
μενήκασιν, άπόλωλε δε και ώλόθρευται διά τήν του σώζοντος
άσθενειαν ό Ισραήλ, ταύτητοι θεός και αύτάς τάς τών περι
οίκων πόλεις παρεδίδου του ΈεναχηρεΙμ εις ερημωσιν. και
γοϋν ό 'Ραψάκης τοις εν τω τείχει τών Ιεροσολύμων προσ- β
2 5 λαλών, τούτων αυτών διεμεμνητο λέγων " ΪΙοΰ εστίν ό Εβ•XXXVI.
20.
" θεός Αιμάθ κα\ Άρφάθ ; που εστίν ό θεός της πόλεως
Ι. Τϊ ΟΠ1. Α. σωτηρίας ])ΓΟ βοηθίίας Λ. 2. άνυποοισία Α.Β. άνυποδησία
Έ,άά. 4• γΐνίσθαι Α. 5• μ*-γα\νν(σβ(\ + «α» Εά(1. (ΥβΙ.) (ν άκ()μ Α.
(ΐθ6, 311•) 6. καταπάσσασθι Εάά. αηΐβ Μί((η6. 7• ΠίρισκίΠ-ήι]
νίριο-χιρής Α. 8. ΐφ(ξηι Α. ίξήί Έ,άά. ίνι δκιπ(~ιν Β. ίδ«ι ιιπύν Α. γκι
δη (Ιπί'ιν Εάά. ΙΟ. τΑ ΟΠ1. Α. 12. τών ρη) τη! Α. ΐκ γατόνων] ί'κγίΐ-
τονούντων Έ,άά. 13. γιλώντα Α. 15. άνάΚκι: Α. δ(ίν οπι. Β.
Ι9• ϊκιίναι Εά(]. 22. θίΟΓ άβεβΐ ίη Α. 23. τοΰ] τώ Μί#ηβ.
24• προσλαλοΰντων πϊτω (βίο) ρΓΟ προσλαλών, τούτων αϊτών Α. 20. Αιμαθ Β.
(VIII.) αίνάθΑ. Αίμαθί Εάά. άρφάθ Α.Β. Άρφαθί Εάά. πόλίωι] + τοΟ Α.
 616 Β. ΟΥΚΙΙ^Ι ΑΚΕΧΑΝΌΚ. ί. ίο.

" "Σεπφαρουείμ ; μη ηδύνατο ρύσασθαι "Σαμάρειαν εκ της χει-

" ρός μου ; τίς τών θεών πάντων των εθνών τούτων ερρυσατο
" την γην αΰτοΰ εκ χειρός μου ;" εστί το'ινυν η Γεν αλλο
φύλων μεν των καλουμένων Φυλιστιεψ, μητρόπολις δε της
Παλαιστίνης, άλλα. και η ΈνΛΚίίμ ομοίως πολίχνη πάλιν τ,
(ν έσχατιαίς της Ιουδαίας καμένη, προς τϊ) κατά νοτον
έρημω, εϊκουσα μεν τοις Ιούδα σκηπτροις, φρονούσα γεμψ
401 Α. & οΰκέτι τά Ιουδαίων, προσκείμενη δε μάλλον τοις των εθνών
όμόροις, Μωαβίταις δη λέγω καϊ Ίδουμαίοις. ώ τοίνυν,
φησι, της Γεν ο'ικητορες, ώ της Ένακίιμ, μη τας έτερων ίο
συμφοράς εορτής ποιεΐσθε προφάσεις" μη μεγΑλύνκτύε δια
ταύτα, μηδέ επειδηπερ ό γείτων υμών οίκος ήρήμωται, του
τέστιν ό τού Ίσραηλ, ταύτητοι πλατύ γελάτε, φησι, μόνον•
ουχί τών άπολωλότων καταργούμενοι, μη οϊκοσομειτΐ ί£ οικβυ
χαταγελωτΑ, άλλ' ως καϊ αυτοί τά χείρω πεισόμενοι, καθά- ι$
1> περ τίνα γψ χΑΤΑπάττειτύε τον έσόμενον καθ' ΰμων χατα-
γέλωτΑ, καϊ τάς εαυτών θρηνείτε συμφοράς, κατορχησονται
γαρ υμών οι Βαβυλώνιοι, και οικτρώς άπολωλόσιν επιμει-
διάσουσιν οι εχθροί, σοφον ούν άρα το έπιμεμνησθαι τοΰ
ΡΐΌν. λέγοντος " 'Έάν πεστ) ό εχθρός σου, μη επιχαρτ]ς αΰτω, οτι :ο
ι8. οψεται Ά,υριος και ουκ αρέσει αυτω, και αποστρέψει τον
" θυμον αυτού άπ αΰτοΰ."
ΥΙράττουσι δε τούτο και ο'ι άριστον οΰκ είδότες. διωκο-
ο μένων γάρ έσθ' οτε τών εκκλησιών, και δοκιμαζόμενων
άγιων ήτοι τών εν αΰταΐς, τότε δη τότε μάλιστα τους Ιδιους 2$
αΰτοϊ καταθαυμάζουσι θεούς, άλλ' ό γέλως αΰτοΐς εκ-
τελευτα προς δακρυον, κατευμαρίζοντος μεν τα δεινά τοΰ

Ι. Σίπφαρουίίμ Β. Σιφαρ. Α. Εά(1. δΙ&Ιίπ) Άνα και Άβά (ε 4 Κορ. χνϋ.) 3<1ά.
Ε<3ά\ Γερυ#η8ηΐίΙ)ΐιβ Α. Β. ηδίνατο Α. (3°8.) δύνανται Β. ΈΛΑ. ((δύναντο ΑΛ'. &ο.)
2. Ηαεο τίί—χαρόί μου βοοεββεπιηΐ εχ Α. 4• ™" ΟΠ1• Α. 5• 1
;ΐ88ΐιιιιρΙυιτ> εχ Β. δίδΐϊπι ίνακιμ Β. 7• Μ** Α. Β. γμην Έ.ΛΑ. ΙΟ. οί-
κητορσιν (ϋίο) Α. ίνακιμ Κ. II. πρόφασιν Α. 13. ταύτα]
τοίτο Α. Βίαΐΐπΐ μηδ( 30088811 εχ Α. Β. ϋμ'ιν Α. 13. ό] οί Α. ΐ6. ιηιτα-
■γί\α>τα Α. γίλωτα Εάά. ΐ8. οί 38311ιηρΙτΐΠ1 εχ Α. Β. 19. Α*•
μιμνησβαι Α. μ(μυ. Έ,άά. 25• τνΓί 8^• 388υΐηρ1υπΐ εχ Α. 26. κατα
θαυμάζουσι Α. θαυμ. Κ(1<1.
 ϊ. ιι. ΙΝ ΜΙΟΉΑΕΑΜ. ΤΟΜ. Ι. 017

Χρίστου, κατευνάζοντας δε τα κεκινημενα, και άποσοβούντος

μ*ν το λυπούν, άνευρύνοντος δε τοις άγίοις θυμηδίαν και
χαραν' τέλος γαρ πόνων εΰκλεια καχ τρυφη. και μοι δοκεΐ
φαναι τι τοιούτον ο μακάριος Ααυειδ προς τον των όλων
5 θίον " Διηλθομεν δια. πυρός και ύδατος, καϊ ενήγαγες ημάς <1 Ρβ• 1χν•
" €Ϊϊ άναψυχην."

Κατοικούσα καλώε τάε πόΛειε αϋτίπε, ουκ έΕΗλθεν κατοικούσα ι !

Σενναάρ κόψασθαι οίκον έχόμενον αύτπε, λήψεται έΕ υμών
πλΗΓΉν όδύνΗε.

ίο Έκδεδώκασι μεν οι εβδομηκοντα Ίεννααρ, Ακύλας δε εφη

"ϊ,ενα,ν, ευο-νενοΖο-αν δε 6 Σύμμαχος, τάχα που τουτι τοΰ Χεναν
ύπεμφαίνοντος. άλλ' ει μεν νοοΐτο Χενααρ, φαμεν οτι χωρίον ο
εστί πλατύ κατά, πόλεις τε και κώμας οικουμενον άλλοφύ-
λοις μεν, πλην Ιν όρ'ιοις της Ιουδαίας" ει δε δη νοοΐτο Σενάν,
15 λαμπραν και επ'ισημον Αιγύπτου πάλιν κατασημαίνει. εύ-
σθενεΐται δε οτι πίων η χώρα, καϊ ληιοις κατακομος, πώς
εστίν άμφιβαλεϊν ; Σενααρ τοίνυν φησϊν ήτοι Έεναν ή καλώς
τα,ς ίαυτι\ς οϊκουο-α πόλεις. ηζει δε ό λόγος κατά τών οι-
κουντων αύτάς' ουκ επεδάκρυσε τοις εγγύς οϊκτρώς και άθλίως
2 ο διολωλόσιν' ουκ έ^ηλθε κό•^Λ0•()αι τον έχόμ-ενον οίκον, του- α 402 Δ.
τεστιν, ου τεθρηνηκε τους εκ γειτόνων, εγγύς δε της Ιου
δαίας η Χεννααρ, ώς εφην, καϊ με'ντοι και η Έεναν, τουτέστιν
η Αιγυπτίων, διαπίπτοντι δε και πεπορθημε'νω τω Ίσραηλ,
ουκ επηλγησε μάλλον, άλλ' επετώθασεν, επεχαιρε δε κα\ αύτη,

Ι. Χριστού] θ€θΰ Α. 8. σιρααρ Β. 61 ϊηίϊϊ βοηοΐίο ΐηενιηΐβ.

II. σινάν Β. σι. ναν. Α. Σινααν Εάά. τουτι τοΰ Α. τι τοΰ Β. τι τοϋτο Ε(1ι1.
Σινάν Β. σι. ναν. Α. Σιναάρ η(1. 8ΐ3ΐίηι νποφαίνοντοι Α. 12. χώροι ί'στί
πλατύ:—οίκοΰμίροί Β. 13. ΑΧοφΰΧωρ Α. 8ΐ;ιΐίιη μϊν ΟΠΙ. Α.
Ι4• ιψίοιι Α. όροις Εάά. νοοΐτο οπι. Β. Χΐ;ι(ί:η 2>ι>ά>> Β. σ(.νάν Α. σινααν Εάά.
15. (πίσημον 61 Χαμπραν ίηΙβΓ 86 Ιηιπ8ρ. Β. ('πίδημυν (βίο) Εάά. κατασημαίνίϊ]
κατασημάναι Εάά. ϊηνίϋβ Α.Β. (υσθινιϊται δί Β. ιυθυριιται δί Α. ιϋσθινη τι
Εάά. ι6. ότι] ■+• *α< Εάά. ίηνίΐίβ Α.Β. ι", τοίνυν φησϊρ] τοι
φησ\ νυν (βίε) Α. φησιν οπι. Β. σιναάν Εάά. 22. ή ρπυβ οπι. Α.
Σιραάν Εάά. 23• Αιγυπτίων Β. αϊγϋπτωρ Α. Αιγύπτια Εϋά. 24• και
αββαπιρίυιη βχ Α.Β. 8ΐ3ΐιιη αυτή Εάά. αΰτώ Μί^ηβ.
νοι,. Ι. 4κ
 618 Β. ΟΥΕΙΙιΙΙ ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. ί. 12,13.
Κυρ» καθάπερ οι άπο Υεθ και Ένακείμ. τι οδν Ισραήλ ; άρα
γελάσουσιν εϊκη τα περίοίκα των εθνών, και ταΰτα δρώντων
εκείνων άνεζικακήσει θεός ; ανέχεται δε παρ έχθρων γελω-
υ μενης αυτού της δόξης ; ουδαμώς, φησιν, άλλ' ί£ ϋμων ήτοι
δι υμάς λύεται πληγψ οδύνης" τουτεστι, καταδηωθήσεται 5
καί αύτη ταΐς άλλοις ομού. πεπόρθηται δε καϊ ή Σε^ΛΛρ,
και μεντοι καί Αίγυπτος, καταθεοντος αυτήν Σεναχηρείμ.
ι Οογ. χ. Αεΐ δη ουν άρα καϊ τον έστώτα καλώς φοβεΐσθαι μη
πεστ/, και ρίπτειν μεν ως άπωτάτω το τοις πεπονθόσιν επι-
Ηοπι. μειδιαν, " Κλαίειν δε μάλλον μετά κλαιόντων" καϊ μη ταϊς ίο
χιι. 15.
έτερων εξοφρυούσθαι συμφοραΐς, εκδεδιεναι δε μάλλον το
τοις Ίσοις περιπεσεΐν.
Ο
Ι 2
Τις Ηρζατο είε άπαθά κατοικούσα όδύναε ; ότι κατέβΗ κακά
'3 παρά Κυρίου έτη ττύλαε ΊερουααλΗμ, ψόφοε αρμάτων και
ιππευόντων. ι$

8υρ™ β Υετθαΐοι, φησιν, ώ της Ένακείμ, ω της Σεννααρ ήτοι

"Σενάν οΐκήτορες, ουκ επλήγητε ταΐς τών ομόρων συμφοραΐς,
γελωτος ύμΐν γεγονεν αφορμή π'ιπτων τε και διολλύμενος
ό πάλαι δεινός ύμΐν και αφόρητος Ισραήλ, ωηθητε δε ότι
και θεός ήσθενησεν ό σώζων αύτους, ερρωται δε τα παρ »ο
<1 ύμΐν \ειρόκμητα και προς τούτο διαττει σθένους, ως αμο•
γητί δύνασθαι τάς υμών διασώσαι πόλεις, ούκούν άπο τών
πραγμάτων φέρε δή φέρε καταθρήσωμεν, τις ό φύσει καϊ
αληθώς εστί θεός' τις ό παναλκης, καί άμαχον απονέμων
οίς αν ελοιτο τήν επικουρίαν. ήλωσαν μεν γαρ και πεπόρ- 25

Ι. καΰά και Α. ονν] + £> Έάά. ίηνίΐο Α. 6. Σιναν Β. 7• <ώτάι -Α.

Μ.ιΐίιη τον αάά. Β. 8-12. Δ(ί δή ιιβηιιβ αά ίϊη. βοΗοΙί'ι θεβιιηΐ ϊη Β.
9- άπωτάτω Α. ανωτάτω Εάά. ΒηΙβ Μΐ£ηε, 1 1. ίκ&ι&ιίναι Α. ίϊσήίί. Εάά.
Ι4• Κυρίου] θίοϋ Α. ιί>. ω ... ώ ... ω] οι ... οι ... οι Λ. γττΰσϊοι Β.
Γιβθάϊυι Εάά. Τιβάϊοι Μΐρ)β. Σιναάρ Β. οι τήί μΓΟ ^το« Α. 8(αΐϊιη Σο-αα* Εάά.
17- οΰκίτι ή\γήκατ( ρΓΟ ούκ ΐπ\ήγητι Α. ΐ8. τοίη;!/ ρΓΟ ϊ/μιν Α. 8ΐ3ΐίιη
γιγόνασιν Εάά. ϊηνίΐϊδ Α. Β. 19. και οιιι. Α. 20. και Α. ό Κ<Μ. ΝειιΙταπι
ΙκιίιβΙ Β. 21. ΰμων Α. Ηΐαΐίιπ χιιρότμητα Α. ηΊάττισθαι νν» ρπ> Λάπτι
σθίνονί Α. 23• Η&εε δη φίρι βοεεβκβπιηΐ εχ Α.Β. 8ΐ3ΐ'ιπι καταθρησα Α.
24. άμαχον άπονίμων οΓ(] Γψαχο;, άποφαίνων ώς Α. 25. ';λωΐ' Κ.ϋϋ.
 ί. 12,13. ΙΝ ΜΙΟΗΑΕΑΜ. ΤΟΜ. Ι. 619

θηνταί φησιν αϊ τε του Ίσραηλ, και αϊ παρ νμϊν δε πόλΐΐς,

και κοινην ωσπερ άνετλητε συμφοραν. ποια δη ούν άρα
πόλις εν όδΰναις ούσα και τοις περ\ τών έσχατων δείμασι'
τοΰτο γάρ εστί το κατοικουα-Λ Ό&ύνα,ς' διανενευκεν άδοκητως ο
5 είς α,γα&α., τουτέστιν, εις εΰθυμίαν και εύημερίαν ; άρα μία
των παρ ύμϊν ; ουδαμώς φησιν, άλλ' η (μη πάλιν Ιερου
σαλήμ, χ,ατεβη μεν γάρ (π αυτήν πάρα. Κυρίου κλκλ, του
τέστιν, εγώ λελύπημαι και πεπαίδευκα, κα\ τον Άσσυρων
αυτοϊς επενηνοχα, καϊ εξ εμης οργής η κατ αυτών γεγονε
ίο κάκωσις. πλην άπεσβη καϊ λελυται, της εμης νικώσης
χάρος καϊ παραδόξως εκρυομενης τους τα εμα σεβοντας λ 403 Α.
κράτη, μέχρι γάρ πυλών εστη το λυποΰν. ισμεν δε ότι
πολλην ιππον έχων 6 'Ραψάκης άφίκετο μεν εν τοις Ιερο-
σολυμοις, μόνον δε ουχί και αυτών ηψατο πυλών, ειλε δε
1 5 ουδαμώς" δεδαπάνηται γάρ ό ' Ασσύριος εν μια νυκτι. και 4Κ«?•
γοΰν τεθρηνηκασιν οι εν τοις Ίεροσολύμοις, ώς αύτικα δη
μαλα τεθνηξόμενοι, άυπνόν τε κλαίοντες διατετελεκασι νΰκτα'
σκιδναμενης δε της ηοΰς, ωφθη το παράδοξον. εκειντο γαρ
εις γην αναρίθμητοι νεκροί, ώς άνασκιρτώντας λέγειν τους \>
2ο δια θεοΰ παραδόξως νενικηκότας και σεσωσμενους " Το Ρ8• χχ!χ•
" εσπέρας αύλισθησεται κλαυθμός, και εϊς το πρωϊ άγαλ-
" λίασις." οράς οδν όπως πρώτη τε και μόνη πάρα τας
άλλας πόλεις ηρζατο διανεύειν ε\ς Αγαύα., καίτοι χατοιχουο-α
Όουνας ; ου γάρ περιόψεται παντελώς τους ιδίους θεός, άλλα
25 παιδευσας συμμετρως, άνασώζει πάλιν, και της αύτω πρε
πούσης εύκλείας ου μετρίαν ποιείται φροντίδα, καν ει προσ-
κρουωμεν ημείς, εφη γάρ που δι ενός τών προφητών " Ου Εζ,βΐί.
XXXVI.
" δι υμάς εγώ ποιώ, λέγει Κύριος, άλλ' η διά το ονομά μου." ε «.

ι. νμων Α. 8ΐ3ΐίπι ί« οπι. Λ. 3• λ*!μμασι Α. 4• τ4 Βββιιπιρίιιιη βχ Α.

όδνναΐί Α. 5• αγαθά Α. άγαθϋν Κ(1ι1. αρωμάτων (ύο) ρΓΟ αρα μία των Α.
"]. «τ* αυτήν Α. ϊπ' αντούί Ειΐιΐ. ΙΟ. άπίβη Α. \(\ϋπηκι ρΓΟ λίλυται Α.
12. ΐστη] ϊαται ΥΑ&. 15. γάρ] δί Α. ΐ6. Τίθρηνηκασιν] τίθηπασιν II.
20. ΙΙίΐ'Ί.' νίνικηκύτας και αοοεδβεπιΐΐΐ εχ Α. 23. ηρζατο οΊανίίκιν Α. διαι/ί'-
νινκιν Β. Κιιινιϋα Κιΐιΐ. αγαθά οιΐίιϋ εχ Α. αγαθόν ρΓΪιιβ κοπρίί ον οαίαιιιο ρβΓ-
οιιιτίΐ, ά βυρΓαδοπρβίΐ Α. αγαθόν Ε<1(]. 24- πίριόψηται Ειΐίΐ. 20. <ΐ
38βαιηρ(ιιιιι εχ Α. προσκρούοιμίν Α. προσκρούωμιν Ι'.ιΐιΐ.
4 Κ 2
 620 Β. ΟΥΚΙΙ^Ι ΑΙ,ΕΧΑΝϋΒ. ί. 13.

Κατοικούσα Λάχιε άρχΗΓΌε άμαρτίαε αΰτΗ έστ'ι τη θυπατρί Σιών,

δτι έν σοι εύρέθΗσαν άσέβειαι τοΰ ΊσραΗλ.

Αα,χις δη πάλιν πόλις μεν εστί τοις Ιούδα σκηπτροις

υποκείμενη, γε'ιτων δε και όμορος τών Φυλιστιεψ, εκτοπως
δε και αΰτη πίκρα. κα\ ε'ιδωλολάτρις, και άποσπονδάζουσα 5
α μίν την εις θεόν εύσεβειαν και την εις τον νόμον αιδώ, περί
πλείστου δε ποιούμενη το και πλανάσθαι φιλεΐν, και προσ-
απολλυειν ετέρας, ταύτην τάχα που κα\ πρώτην Έεναχηρεϊμ
των πολιών ελών των ύπο το σκηπτρον Ιούδα και Βενιαμίν,
πεπομφεν εκείθεν τον 'Ραψάκην εις Ιεροσόλυμα, ή τοίνυν ίο
Λαχις, φησ\ν, η καλώς οϊκονσά ποτέ, καΙ ασφαλώς ιδρυμένη,
αυτή γε'γονεν αρχηγός αμαρτίας τί) Χιών, ήτοι τί) Ιερουσαλήμ.
ηυρψται γαρ εν αύττ} άιτΐβειαι τοΰ Ίιτραηλ, τουτεστι τα \ει-
β ροκμητα και τών ψευδωνύμων θεών ου μετρία πληθυς.
Ύί οδν ό λόγος βούλεται δηλονν ; απολογείται τρόπον 1 5
τίνα τοις τών αλλοφύλων δημοις, καΙ άναπειθειν πειράται
διακεΐσθαι λοιπόν, ώς ουκ αν ήσθενησεν ό σώζων θεός.
επειδή δε δεδυσσεβήκασιν εις αυτόν αϊ τοΰ Ιούδα πόλεις,
παραδεδονται τοις εχθροΐς. άρχ,ηγ'ος γαρ φησιν ή Λαίχις
αμαρτίας τυ\ Χιών γινομένη, και αποστασίας προφασις πρω- 2ο
τη δεδοται τω Σεναχηρείμ. άπολωλε δη ονν ό Ισραήλ, ώς
404 Δ. α άπο γε της Ααχεως εζεστιν ιδεΐν, ουκ ήρρωστηκότος θεον
το αναλκι' πολλού γε και δεΐ' το πλανάσθαι δε μάλλον
ηρρωστηκως, κα\ ταΐς τών ειδώλων λατρειαις άσυνετως
προσκείμενος. ϊ$

Ι. ΛάχΐΓ Α.Β. ΛαχίΓ Ρ. ΛαχίΐΓ Ε<1(1. (Α.ν.) ίσται Β. 053•) 8(3ΐίπι θνγάτηρ
ρΓΟ τι) ΰνγατρ\ (βίο) Α. 2. ΐΰρίθησαν] + αϊ Ρ. (ΑΙβΧ.) 3• Λαχ€<ί ΈΑΛ.
εοΓΓβχϊ ιια88Ϊιιι. θή Α. 8( Ε(1(1. 4• Φιλιοτίί1/ι ΑιώετΙιιβ. 5• "&"! -^•
η. κα\ το ϊηνβΓδΟ οτιΐίηβ Α. φιλι'ιν »88ΐιπιρΙυιη εχ Α. 8. 'ΣαηχημίΊμ
αοεεββίΐ βχ Β. Κΐηΐίιη τών πολιών ίλών Β. ί\ων πάλιν Α. πάλι» ίλων Κι3<1.
12. αμαρτία; αρχηγοί ϊην. ΟΓΐΙϊηε Β. 8ΐαΐίιη τηι ρτο η} Α. 13• ίνρηνται Εάιΐ.
χαρότμητα Α. Ι5• βούλίται δηλοϋν Ιιοε ΟΓάίηβ Α. ΐ6. δύναται
ρτο πειράται Α. 17- ζών ρΓΟ σώζων Α. Ι δ. τον ΊονοΌ Λ.
τηϊ Ίουδα/αί Κ(]ί]. 20. τι] Σιων γινομίνη Α. γινομένη ττ/ Σίών Κόά.
Μΐηΐίηι και βββιιπιρίυιη εχ Α.Β. άποστάσιωΐ Α. 22. Αάχα λ.
23. θί οηι. Β.
 ί. ι4, ΐ5• ΙΝ ΜΙΟΗΛΕΑΜ. ΤΟΜ. Ι. 621

Διά τούτο δώσειε έΕαττοστελλομένουε εωε κλΗρονομίαε Γέθ, 1 4

οίκουε ματαίουε, είε κενά εΓενετο τοΤε βασιλεΰσιν τού Ίο-
ραΗλ, εωε τοϋε κλΗρονόμουε άτάΓωσι- κατοικούσα Λάχιε 15
κλΗρονομία εωε Όδολάμ ΗΕει. &

5 Ύποπεπτωκότος τού Ίσραηλ τοις εξ όργης κινήμασι, και

των είς θεοί/ πεπλημμελημενων άποτιννύντος δίκας, οϊ άπο
Γεθ τε και 'Ένακειμ της του θεοί δόξης καταμειδιάν άπε- Βαρτα
>•. ν \ » α / ν» - • / νβΓ• Ι0
τολμών, φόντο γαρ οτι, κασαπερ ηοη προειπον, ου σεσωκε
τους Ίδιους, ώς της Άσσυρίων χειρός ηττωμενος. είτα προς
ίο τοΰτο θεός άναπε'ιθειν ηθελεν, ώς από γε της Λ,άχεως, οτι ° 8ιιΡγλ
δεδονται τοις εχθρόις δια. το ηΰρησθαι πολλάς ασεβείας του
Ίσραηλ επ' αύτοϊς, καϊ οτι γεγόνασιν αμαρτίας αρχηγοί τη
θυγατρϊ Σιων, τουτεστι τη Ιερουσαλήμ, ταύτα θεοί λε-
γοντος, συνεϊς ευ μαλα το δηλουμενον και προ γε των άλλων
ΐ5 ό μακάριος Προφήτης, αποδέχεται τους λόγους, καϊ μονονουχι
ταΐς παρ εαυτού ψήφοις εϊς άλήθειαν στέφανων, άναπεφώ-
νηκεν ευθύς Αια, τοΰτο £ω<πις ΐ^οιποο-τελλομενους 'εως κληρο
νομιάς Γεθ, οίκους ματαίους. ναι φησιν, ω Αεσποτα, <1
βαδιούνται προς εχθρούς, και ε^&ποσταλησονται πάρα σού,
2ο την ενεγκούσαν αφέντες, κα\ ε\ς την των Άσσυρίων μετα-
χωρησαντες, ούχϊ μόνοι, φησιν, οϊ εν Σαμάρεια, άλλα. γαρ
και οι εν Γίβ. οϊ μεν γαρ γεγόνασιν άποστάται καΐ ΰβριστα),
και των σων κατόπιν Ιεναι θεσπισματων ουκ άνεχόμενοι'
οϊ δε πεπραχοσιν άθλίως επιτωθάζοντες, της σης δόξης
25 εποιούντο κατάρρησιν το συμβεβηκός. αύτος ουν £ω<τεις
ε'ζα/ποοτελλομίνους 'εως κληρονομιάς Γεν, οίκους μοηοΐίους. β

Ι. ('μοϊ ρτο ίοκ (βίο) Α. 2. ΐγίνίτο Α.Β. (Αΐβχ.) έγίνοντο Έάά. (ν»ΐ.)
4• κληρονομιά» Α. (22. βΐ.) 8ΐ3ΐΐιη σου αάά. Ρ. Εάά. (42•) Όδολάμ Β. Κ (62,
147» Ι53>310• 311•) [όβολλά/ι Α.ν.] Όδολλάμ Εάά. βηΐβ Μίο;ηβ. 8ΐα1ίπι οαρϊιίβ
Γβΐ. Ηίο 3(1(1. Ε(ί(). ίηνίϋβ Α.Β. 5• κινήμασι] μηνϊμασι Β. οί. χιιρπι 74 ''■
Ο. ίδίονί] οικιίονι Β. ΙΟ. Λάχιωί] ΛάχΐΓ Α. II. ηΰρησθαι Α.
ιΰρήσθαι Β. ιύρήσαι Ε(1(1. 12. παρ ρπ> ι'π' Α. Ι4• συνήσίΐί
(βίο) Α. Ι5• άπιδιχ€το Α. ΐ6. παρ ίαυτοΰ Α.Β. παρ ίαυτψ Ε(1(1.
Ι7• δώσ« Α. (\Γ3ΐ.) ία>!~\ + χηί Εά(1. ίηνίΐο Α. ΐ8. οίκου! οπι. Α.
31. μόνον Α. γαρ υιη. Α. 22. οι μίν γαρ Α.Β. ων οϊ μϊν Ιί<](1.
24• πιπράχασιν Α.
 622 Β. ΟΥΚΙΙ,Μ ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. Ι 14, ΐ5•

μάταιοι γαρ οίκοι και ό τον 'Έφραϊμ και ο'ι των άπο Γεθ,
διατοι το μήτε θεον άνεχεσθαι τιμάν, άπονεμειν δε τας
λατρείας τοις γλυπτοϊς, καΐ ότι μόνα πεφρονηκασι τα
σαρκός, κα\ τοις επιγείοις προσκείμενοι, ούδε'να της αρετής
εποιούντο λογον. είτα μεταξύ σχετλιάζει τρόπον τίνα, και .,
μονονουχι τω χ^ΐρε συμπληττει ό μακάριος ΐΐροφητης, εις
εννοιαν ερχόμενος των κατά. καιρούς πεπραγμένων εν Σα
μάρεια, διαλογίζεται δε την των βασιλέων άγερωχίαν, και
405 Δ. α οτι της εκείνων σκαιότητος άνοσιουργηματα γεγονασι τά εφ'
οις πεπλημμεληκεν ό Ισραήλ, αυτών γαρ ευρήματα και αι ίο
δαμαλεις ήσαν, κα\ τα των έτερων ειδώλων τεμένη• ού
διαλελοίπασι δε δια παντός τρόπου παροτρυνοντες τον
Αημιουργον. άσχάλλων δη ούν ό ΐΐροφητης Εις κενά
φησιν εγΐνΐτο τοις βουτιλΐυο-ι του Ιο-ραηλ, 'εως τους κληρονό
μους α,γ&γωο-ιν. ομοιον ως εϊ λεγοι Ύών εις ματαιότητα 15
σπουδασματων ού κατέληξαν οι βασιλείς, άχρις αν εις τούτο
β πεπτώκασιν άθλιότητος, ως έτερων γενέσθαι κληρον τον
εκνεμηθεντα αύτοϊς παρά θεού. οτι δε εμελλον Άσσνριοι
της Ιουδαίων άπάσης κατάρξαι γης, δέχεται δύο πόλεις εν
εσχατιαϊς της όλης χώρας κειμενας, την τε Λαχιν φημί καΐ κ>
2Ρ»γ.χϊ. την Οο^ολαμ, ας ώκοδόμησε 'Ροβοάμ, και φησι Κλτοι-
7.9•
κοΖο-λ Αάχις κληρονομιά έως Όίολα,μ '$ει. κληρονομήσει γαρ
την Ααχις καίτοι καλώς σφοδρά τετειχισμενην' τούτο γαρ
το κατοικεϊν ε'στι' παρατείνει δε, φησι, και εως της Όσολάμ.
0 Ούκούν ει μεν ελοιτό τις σοφός είναι και εύηνιος ζ$

ι. οι 38βυπιρ1ιιπι εχ Α. 3• κα' βββυπιρίυπι εχ Α. Β. 6. σνμ-

ττλήττίΐ Β. σνμπληττων Ε(ίι3. 7• "έννοιας Α. 8ΐαΐίπι ϊρχίται Α.
8. των 0111. Α. άγςρονχίαν (βίο) Α. (). γίγονί Α. ΙΟ. ίΐ'/χ'-
ματα Β. II. ΐτίρων 0Π1. Α. 13• οΖν ΟΓΠ. Α. Ι.)• ργΐνοντο
ΑνιΙ>εΓΐϋ8. τον οιη. Α. 15. όμοιο»] -+- δ« Ε&1. ίηνϊΐίβ Α. Β. ι8. &]
μίν Α. ίηνίΐο 1). οί &ηΐ8 Άσο-, αάά. \>. ιρ. τής~] ■+■ των ΥΑΑ.
ίηνίΐίβΑ.Ι). 20. Λάχΐί Α. 31. Οδολλά/* Α. Μί^ηβ.
Όδολάμ Ό. ΟπΛβ κε<μιιιηΐιΐΓ υβηυε &ά μάλλον (625. 2 1.) Ιυιη ίη ΚιΜ. Ιιχιη
ΐη Β. (ΙυϋαηΙ. αίΐΐιίΐιιιίπηιχ εχ Λ. Γ). 22. κληρονομιά Ό. κληρονομιάς Λ.
(ΐ53> 3η•) 24• το ϋββαπιρίυπι εχ ϋ. παρακινά Ώ. τταρίται* Α.
ΚίαΙίπι δί αβδαπιρίηπι εχ ϋ. 25. μεν αεοεββίΐ εχ Ό. (λοιτό Ό. λί'/ο»τό Α.
ίΰήνιος Ο. σννιτόΐ Α.
 ί. 15, ι6• ΙΝ ΜΙΟΗΑΕΑΜ. ΤΟΜ Ι. 623

και τοΐς θείοις νεύμασιν άντιτάττεσθαι μισών, εν μακρούς

ευημεριαις εσται, και. Ιν καλώ τών Ιδίων κείσεται κλήρων
εσται γαρ ελπίδος επιμεστος αγαθής και συναναλαμψει τοΐς
αγιοις κατά καιρούς" ει δε δη φαίνοιτο τραχύς και δνσαγωγος
5 και τοΐς θείοις ουκ είκων νόμοις, εξωσθήσεται πάντως της
τών άγιων ελπίδος και απολέσει κλήρον τον παρά θεώ,
εσται δε και κλήρος εχθρών αύτοΰ, κατά τοι το εν ψαλμοΐς ά
αδομενον περί τίνων " Μερίδες αλωπεκών έσονται" τουτεστι Ρβ- 1χί>-
δυνάμεων πονηρών μερίδα και πανούργων και κακεντρεχών.

Ι°'Η δόξα τηο θυρατρόο ΊσραΗλ, ξυρΗσαι και κεΐραι επί τα τέκνα ι6
τά τρυφερά σου, έμττλάτυνον ΤΗν χΗρείαν σου ώο άετόο, δτι
ΗχμαλωτεύθΗσαν άπό σοΰ.

"Ομοιον ώς εϊ λεγοι πάλιν Ώ τρισμακάρια ποτέ θυγα,τερ

Ιερουσαλήμ, η λίαν εΰκλεεστάτην και περιφανή λαχοΰσα
15τήν δόζα,ν, Ιερουσαλήμ ήτοι Σαμάρεια, οϊχεταί σ-ου τα, β
τίανα τα, τρυφερά,, κάί διόλωλεν ή πάλαι σπαταλώσα
πληθυς, ή λαμπρά τε και άβροδίαιτος, ή καθευδουσα μεν
" Έπϊ κλινών ελεφαντίνων, κατασπαταλώσα δε καϊ εν ταΐς Α^?08ν'•
" στρωμναΐς αύτής' ή εσθουσα μεν ερίφους εκ ποιμνίων
20 " κα\ μοσχάρια εκ μέσου βουκολ'ιων γαλαθηνα' ή επικρο-
" τοΰσα προς την φωνήν τών οργάνων ή ώς εστώτα
" αυτά λογισαμενη και ούχ ώς φεύγοντα' ή τον διυλισ-/
" μενον οίνον πίνουσα και τα πρώτα μύρα χριομενη'"

Ι. μισών άντιτάττίσθαι ίηνετβο οπίίηβ Ό. (V μακραΊί ίΰημίρίαι: ΐσται Ό. ό>

(νημίρίαι: ϊσται μικροί! (βιο) Α. 5• πάιτωΓ ('ξωσθήσίται ίηνεΓβΟ
οπίίηε Ό. 7• οΰτοΰ Ό. αυτο'ις Α. τοι άεεβΐ ίη Α. 8, 9• Ηαεε
τουτίστι—κακίντριχων ίΐ0θ638βΓΐιηΙ εχ ϋ. ΙΟ. Ή] + Μ Α. ξνρησι
(βίο) Α. κίίμαι Ό. κ€ίρι Α. ε£. ϋε Λιΐυπιΐ. 579 ε• "■ σον τα τρυήκρα
ρΓΟ τά τρ. σον Ό. (22. αϊ.) 1 2. αίχμαλωτ. Α. Ι3• λίγοι] δίο είΐίύί.
γ ,
λ* = λί-νι; νεί λίγοι Ό. λίγοιτο Α. ω εϊ ποτ< ηοεεββεπιηΐ εχ ϋ. θνγάτηρ 1).
Ι4• ω ρΓΟ ή Ό. την 6όξαν \αχοΰσα πιριφανη ίην. οπίίηε ϋ. 15. οΐχιταϊ
σου Ό. οιχήσ*ταί σοι Α. 1 6. η πάλαι σπαταλώσα πληθύς] πίϊσα ιτληθΰς
σπαταλώσα Ο. 10. αυτών Ι), ΐσθίονσα Ό, δίαΐίιη μΐν οπ). 1).
21. οργάνων] Ηίε ΐΓαηδροηίΙ και τά πρώτα μύρα χριομίνη Ι). 22. πίν. τον
διυλ. οιροι» ίην. υηΐίηβ Α. χριωμίνη (βίε) Α.
 624 Β. ΟΥΚΙΙ,ΙΙ ΑΙ,ΕΧΑΝϋΒ, ΐ. ι.ί, ι6.

άπαμφίεσαι δη οΰν ώ θνγατερ Ιερουσαλήμ, τουτέστιν

άπόθου την δόξαν και γυμνή της αρχαίας (κείνης εύημε-
ρίας άναδεδειγμενη' είτα πλατύ καϊ ασύνηθες κατοιμωζουσα
καϊ τάς αετών βαρυθυμίας άπομιμείσθαι σπουδάζουσα"
θρηνησον σου τα, τέκνα, και γαρ αιχμάλωτοι βαδιοννται, 5
χήρα δε εστ/ κα\ μεμονωμένη, φασί δε οι ταύτα σοφοί
0 κα\ πτηνών ως ενι μάλιστα περιεργαζόμενοι τας φύσεις,
φιλότεκνόν τι χρήμα τον άετάν' κατολοφύρεσθαι δε δεινώς
εκπεπτωκότων αύτώ της καλιάς των νεοττών, ήγουν ύπο
του σεσυλημενων. οτι δε των εις φιλοπαιδ'ιαν ηθών ουκ ίο
αν άμοιρησειε το πτηνον, άναπείσει λέγων κα\ ο θεσπέσιος
Ρβα*. ^Λ,ωυσης περί τε θεοΰ κα\ των εξ αίματος Ίσραηλ " Ώρ
" άετος σκεπάσαι νοσσιάν εαυτού κα\ επί τοις νεοσσοΐς
" αΰτοΰ επεπόθησε, διείς τάς πτέρυγας αυτού έδεξατο αύ-
Ιι " τους και άνελαβεν αυτούς επί των μεταφρενων αύτοΰ." 15
όρας όπως επιποθεϊν εφην τον άετον επϊ τοις Ιδίοις νεοττοΐς,
καϊ πτερύγων εισω ποιεΐσθαι φιλεϊν, ως εκ πολλής ά^ατπ^ί
κατασκιάζοντα το τεχθε'ν. έμπλά-τυνον δη ονν τη» χηρειαν
σου φησιν ώς αετός.
Έπιφωνησειε δ' αν τις καϊ τοντο ε'ικότως ούχ\ μόνοις 2β
τοις άρχαιοτεροις των Ιουδαίων δημοις, άλλα γαρ καϊ τοις
ί εν καιρώ γεγονόσι της του Έωτηρος ημών επιδημίας, στε
καϊ σταυρώ παραδόντες αύτον δειναΐς καϊ άφύκτοις περι-
Εζεΐ<. πεπτώκασι συμφοράίς' διεσπάρησαν δε καϊ εϊς πάντα
χιι. Ι4•
άνεμον, ο'ιονείπως έτερω τρόπω τους της α'ιχμαλωσίας^
υπομένοντες πόνους.

Ι. άπαμφάσαι Ό. άπαμφίασί Α. γοΰν ρΐΌ δη ο!ν Ό. 8ί&ύνα ω 30068811 βχ Π.

Ίίρονσαλημ] ΊσραηΧ Ό. 2. ίκιίνηι 30068811 εχ ϋ. 3- ί'τα
80008811 εχ Ι). 5- ,τ"ν 388ΐιαιρ1αιη εχ Π. και γαρ αιχμάλωτοι βαδιοΰνται Ό.
βαδιοΰνται γαρ αιχμάλωτοι Α. 6. δί αΐΐ. ϋ. γαρ Α. 7• Τ"
ώί (νι μάλιστα πιριιργαζόμινοι ται φΰσίΐί] τάϊ τττηνων ώι ίνι φνσιιι ττιριιργ. Ό.
8. κατωλοφύρισθαι Α. Νΐηΐίιη τ« ρΓΟ δί ϋ. 12. τι Οία. Ό.
13. σκιπάσαι Ό. σκιπάζων Α. ΐ6. ΐπιποθίϊν όπως ΪΙΐνΟΓβΟ οκΐίηβ 1).
Ι7• ως ακΗίπηρΜιπι εχ Ό. 20. ιΐκάτως και τοΰτο ϊην. οπίίπε ϋ.
21. δήμοιι των Ιουδαίων ϊηνεΓβο οπίίηο Ό. 22. τη{ ακίϋΐηρίυιη
εχ Ό.
 π. 1,2. ΙΝ ΜΙΟΗΑΕΑΜ. ΤΟΜ. Ι. 625

ΈΓενοντο λοπ^όμενοι κόττουε και ερχόμενοι κακά εν ταΐε Κεφ.β'.

κοίταιε αυτών, καϊ άμα τη Ημέρα συνετέλουν αυτά, διότι ούκ ο
Ηραν πρόε τον Θεόν τάε χεΐραε αυτών καΊ έπεθύμουν άτρούε, 2
και δΐΗρπαζον όρφανούε, και οΓκουε κατεδυνάστευον, και δΐΗρ-
5 πα^ον άνδρα και τον οΐκον αύτοϋ, άνδρα και τήν κλΗρονομίαν
αύτοΰ.

Οτε μάκρους περί της τινών τιμωρίας ποιείται λογούς ο &

των όλων θεός, Ίνα μη τις είναι νομίζηται σκληρός η βαρυ-
μηνις, δίκαιος δε μάλλον Κριτής κατά τα. εκάστου πταίσματα
*° ταλαντεύων ορθώς, καϊ τοις πλημμελοΰσιν άποδιδούς κατά
τα έργα αυτών, παρατίθησιν ευθύς τά εγκλήματα, κα\ της
ασεβείας αυτών άπογυμνοΐ το μέγεθος" γεγόνασι τοινυν
ψησι πονηρό), τους τρόπους και εις τοΰτο σκαιότητος άφι-
γμενοι λοιπόν ώς βουλεύεσθαι μεν εν νυκτι και σχολής
1 5 έργον ποιεΐσθαι χόπους, τουτεστι τάς κατά τίνων συντι- Ι
θεναι συντριβάς, καϊ έργάζεσθαι χαχα, τουτεστι πάλιν αιτίας
σκέπτεσθαι πληρούν και δύνασθαι κακοΰν τους ασθενέσ
τερους, είτα δέον μεταβουλεύεσθαι και δράν έλεσθαι το
αμεινον, ούδενα ταίς εαυτών σκεψεσιν ενδιδόντες καιρόν,
2 ο άμα, τυ, εω προς πέρας ήγον το δοκοΰν, καίτοι δέον άνατείναι
μάλλον τά,ς χείρας προς Θεον, ώς εωθινης θυσίας αναφε
ρομένης κατά τον νόμον. ήσαν δε αύτοϊς εκεί τα εν νυκτι
βουλεύματα καϊ ή σχολαία διάσκεψις, αγρών αλλότριων ά
επιθυμίαι, οίκων άνατροπαι, ΧΛΤΛ^υνα,ο-τεΐαι καϊ πλεονεζίαι,
2 5 ά,ναρός τε και κλήρου Αιαρπαγαί. ταύτψ-οι δικαίως έζεπε'μ-

I. ΐγίνοντο] + Μ Α. 2. αντων ύεεβΐ ίη Α. 3- Κύριο» ρτο θιον Εόά".

(Οο.) (•Γ. ίηΓίΉ 409 Ι), θιον ίηίπι ί•1 607 '>■ Ηοπι. Ραβέλ. 24, 299 '»■ 5• άνδρα
ρπΐΐβ] τόι» άνδρα Κ. Εάά. (68, 01, 97> 228.) 9• Κριτήι κατά] κριτής και Ό.
ΙΟ. πλημμίλωσιν Α. 12. ασ*β*ίας] πονηρία! Ό. 14- λόγων ρΓΟ λοιπόν Ώ.
ίν οτα. Ό. ι;}, κύπονς ποιιΐτθαι ίηνετβο οπίίηε Ό. ιό. αιτία!—και
δύνασθαι Α. ΐκιϊνα σκ. πληρούν ά καϊ δύναται Ο. ΐ8. το ά/κινον ϊλίσθαι
δράν ίηνεΓβο οπίίηε ί). 19- καιρόν ενδίδοντας ΐηνεΓβο ΟΓίΙίηε 1). 20. ία> Ό.
ίξης Α. 21. τάι χήρας μάλλον ϊηνεΓβΟ ΟΓΐΙ. Α. προς] -|- τον Α.
22. ήσαν] (Ιυηε ρΓαεεεάΊιηΙ, (ΙεκιιηΙ ίη Β. Ιαειιη» ιιηίιικ εΐ (1ίιτιί(3ϋ νεηυβ ραΐεηΐε.
■γαρ ριο δϊ Ο. «»ϊ αβϋίπηρίυιη εχ Α. 23. >Ί οπι. Α. σχόλια (βίε) Α.
24• ΐπιθυμία Α. καϊ οπι. Ο. 25• κλήρων (βίε οοιτεοίαιη ιηαηυ εικίειη) ϋ.
Ηΐ3ΐίιπ διαρπαγη Α.
νοι.. Ι. 4ι
 Β. ΟΥΚΙΙ.1,1 Α^ΕΧΑΝΌΕ. ϋ• 3•

δηρ™ ώθησαν ώς οίκοι μάταιοι, και τα. άνδάνοντα θβω ώρονίΐν

ουκ (ΐοοτΐί.
"Αμεινον ουν άρα κα\ άσυγκρίτως κατευμεγεθίΐν των
τοιούτων, και φαυλότητας μεν άπάσης άποφοιτάν, πλ(ο-
νεξίαν δ* ριπτοΰντας ώς άπωτάτω, κα\ των περιττών ουκ 5
ι τ™. (ώΐίμενους, διατροώας ζητΐΐν καΐ σκεπάσματα, καϊ οσα
**>• 9• τοις σώφροσιν άπόχρη προς τυ βιοΰν. " Οί γαρ βουλο-
*' μίνοι πλουτεϊν εμπίπτουσιν εις επιθυμίας πολλας και
ανόητους και βλαβεράς, αϊ τίνες βυθ'ιζουσι τους ανθρώ
πους εις ολεθρον κάϊ άπώλειαν." επιζημιον δε προς τούτω «
και τάς εν νυκτϊ σχολάς τοις εϊς άμαρτ'ιαν σκεμμασι δαπα-
νάν καλόν δε ζήλουν τον μακάριον ψαλμωδον προς τον
Ρβ•... , των όλων λέγοντα θεόν " Μεσονύκτιον εξεγειρομην τοΰ
" εζομολογεϊσθαί σοι επ\ τα κρ'ιματα της δικαιοσύνης σου.
Ρβ. ΐχΐί. κα\ πάλιν " Ό 060$• ό θ(ός μου, προς σε όρθρ'ιζω, εδίψησε ιό
406 Δ. α " σε ή ψυχή μου, ποσαπλώς σοι η σάρζ μου" κα\ πάλιν
II). η. " Ει (μνημόνευαν σου επ\ της στρωμνης μου, εν τοις ορθροις
" (μελετών εϊς σε."

3 Δια τούτο τάδε λεΓει Κύριοο * Ιδού εΓω λοπζομαι επί τκν φυλΑν
ταύτΗν κακά, έ£ ών ου μή άρκτε τούε τραχΗλουε υμών, και »
ού μΗ πορευθβτε ορθοί έζαίφνΗε, δτι καιρόε πονΗρόε έστιν.
8αρΓ» Έπειδη γαρ αυτοί κόπους ελογίζοντο, και είργάζοντο κακά
ΥβΓ. Ι.
β τισι, το προς θεον αίρειν τάς χεΐρας ώς άκερδες κοά άνόνητον
παρωθουμενοι, ταύττμοι κάγώ, ώησι, κατά πάσης τοιαύτης
φυλής λογιοΰμαι κλχλ, τυυτεστι, διασκέπτομαι τα έώ' όΐς αν ι$

Ι. ίξιπίμφθ. ροβΐ μάταιοι ΐΓαηβρ. Ό. άί&άνοντα Α. 8ΐ3ΐίπι τω 3(1(3ΪΙ Β.

4• πλιονιξίαι Α. ζ. ριπτοΰντι: (βίο) Α. περιττών οτα. Α. η&Ι)εΙ Ό.
6. ίφκμίνων (βίο) Α. 8. και οιη. Α. 8ΐαΐίιτ\ άνονήτον: Ειΐά. ίηνίΐίβ Α. Β.
ο,, συνίθίζανσι Β. βυθίζουσι ηαβεηΐ Α. Ο. II. αμαρτία: Ο. 13. λίγοντα
ηη! ο Ψαλμωδον ΐΓϋηβρ. Α. ίζίγιρόμην Α. ΐζηγίΐρ. Κιί(1. 1 6. σ<• ΛκίϋΓηρΙιίαΐ
6χ Λ. Β. Ι), σοι β βυο Μί»;ηβ. και πάλιν ΕββυπιρΙαπι εχ Α. καϊ 1). δΐ3ΐίπι Κί 80-
οβδδίι βχ Α.Β.ϋ. Λάάιϊ ςυοςυβ Μί^ηε. 20. την ΐμήν ρΓο ταύτην Β. (153-)
21. ομϋίΐα Ρ. [όρθροι ΑΙεχ.] ορθοί αεεβΐ Ία Α. δίαΐίτη ϊξαίφνη: οιη. Εάά. ιη-
νίΐίβ Α. Β. Ο. 22. κόπου: οιη. Α. 23. τη κτίσιι ρΓΟ τισ-» (βίο) Λ.
παρωθ. και πκόι^τοχ ίην. ΟΓά. Β. 24- φησι κάγω ρΓΟ κάγώ φησι ϋ.
πάσηι] + τν{ Β• κατά πάση: τοιαύτη: φυλή: ροβΐ κακά ΐΓίηβρ. ϋ.
 η. 4• ΙΝ ΜΙΟΗΑΕΑΜ. ΤΟΜ. Ι. 627
«ΐ€ΐ> κακοΐς, ήγουν άνιάτοις συμφοραϊς' εσεσθαι δε ούτω
φησϊ δύσοιστά τε καϊ φορτικά τά επενεχθησόμενα, ως 4ν
ισω γενέσθαι τοις κεκυφόσι τους πεπονθοτας, και τρόπον
τίνα κατακαμφθησεσθαι, δεινώς και άφορητως κατηχθισ-
5 μένους, καιρός γάρ ϊο-ται φησι πονηρός, καθ' ον αν αντοΐς
τα εζ οργής επαρτησειε. και τούτο οίμαί εστί το ΰπό του
σοφώς ύμνούμενον " Οτι αϊ άνομίαι μου ύπερηραν την ο Ρβ. χ*,™.!,.
κεφαλήν μου, ώσά φορτίον βαρύ έβαρύνθησαν επ' ί'με.'
άλλ ο γε Κύριος ημών Ίησοΰς 6 Χρίστος τους ούτω κατη-
ι ο χθισμενους προς άπόθεσιν των επηρτημενων αυτοΐς εκαλει
λίγων " Αεΰτε προς με πάντες οι κοπιώντες καϊ πεφορ- 8.Μ-.Μ1-.
" τισμενοι, κάγω αναπαύσω υμάς." άλλ' οι μεν τΐι π'ιστει
τον κεκληκότα τιμησαντες, άπεσε'ισαντο το φορτίον" άπο-
μεμενηκασι δε κάμνοντες και πεπιεσμένοι, και σφοδρά εΐκό-
* 5 τως, ο'ι ταΐς άπειθείαις λελυπηκότες γραμματείς τε καϊ
Φαρισάίοι, καϊ η συν αύτοϊς έτερα πληθυς, οΐ κα\ ουκ αν ά
δυναιντο βαδίζειν ορθοί. κοκ τοΰτο ειδως ό θεσπέσιος
Ααυε\δ, άνακεκράγει προς θεόν " Σκοτισθήτωσαν οι 6φ- |^•
" θαλμοί αυτών του μη βλεπειν, καϊ τον νώτον αυτών
2 ο " δια παντός συγκαμψον" ινα τα ανω μη βλέποντες, μήτε
μην άνακουφίζειν ισχύοντες της διανοίας τον οφθαλμού
προς την τών αγίων ελπίδα καϊ την εν τοις ούρανοΐς
καλλίπολιν, προς μόνα βλεπωσι τά επί της γης, μονονουχι
κεκυφότες καϊ τοις προσκαίροις και σαρκικοϊς τόν ύβριστην
25 και μισοθεον ενερείδοντες νουν. β

' Εν τη ήμερα έκείνΗ λΗφθπσεται έφ' ύμάχ παραβολή, και 4

3. €παχθηπόμ(να Ό. 8ΐ'ΐΙπη ώι ογπ. Α. 4• κατηχθημίνον! ΕιΜ.

5• οίν ρΓΟ γάρ Α. ΝΐιιΙ.ίιπ ί'στί Α. φησιν ΐσται ΐην. 0«1. Π. 6. του
σοφοϋ Α. 9- ° Ά^1• ηβκτιιηρίιιιη εχ Β. κατηχθημίνουί 1*1(1(1. ΙΟ. ϊκαΚιι
των ΐπηρτημίνων αντοΐί ίηνεΓ80 οπϋηκ Ό. 12. τη οπι. Β. Ι3• τον
οιη. Α. 15- άπαθίΐαις Εϋ<1. ϊηνϊΐϊβ ΙΠη-ίβ. ι6. καϊ αΐΐ. β,ββταιηρίταπ)
εχ Λ. Ι). 17• ορθοί Β.Ό. ορθάί Εϋιΐ. ιδ. άναιακράγα Ό.
ανακίκραγί Β. άνικ(κράγιι ΕιΙιΙ. 20. μη τά άνω ϊηνεΓβο ΟΓίΙίηε Α.
21. τόν 35βυπιρ1υιη εχ Α.1). αιιΐο της διαν. (Γαηβρ. Β. 22. την ,ιΐΐ.] των
ρυϋίβα ίΐιΐιϋ'υπι Α. 25- ΐρ(ί6οντα Α. 26. €κ\ηφθήσ*ται Ρ. ήμάι
Εάά. (ΑΙά.)
4 Ι> 2
 628 Β. ΟΥΚΙΙ,ΙΛ ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. »• 4-

θρΗνΗθΗσεται θρΩνοε έν μέλει λέπων Ταλαιπωρία έταλαι-

πωρΗσαμεν μερΐο λαοΰ μου κατεμετρΗθΗ έν οχοινίω, και
οΰκ Ην ό κωλύων αυτόν τοϋ άποστρέψαι.
Διίο κατά. ταυτον συμβησεσθαι λέγει, παραβολψ τε και
407 Δ. » ύρψον. και η μεν παραβολή σήμαιναν εοικε το ο'ιονειπως (ν 5
στόματι πάντων τον επ αΰτοΐς, ήτοι περ\ αυτών, γενέσθαι
λογον' μνημονεύεται γάρ άεϊ κα\ τα. εξαίσια των κακών, και
των τοιούτων ή φήμη πόλεις τε κα\ χώρας επιφοιτα, και
μέχρι τερμάτων της όλης διαττει γης. ό (Ιρψος δε γε το
δακρνον και τάς επ' αΰτοΐς οϊμωγάς, ας αν έτεροι ποιοΐντο •ο
τυχόν, ήγουν αΰτοι κατά σφάς αυτούς τά οικεία κλαίοντες
πάθη. τοιγαρτοι φησ'ι Ταλαιπωρία, εταλαιπωρηο-αμεν. και
ο τις αν νοοΐτο της ταλαιπωρίας ό τρόπος, διατρανοΐ λίγων
ΜερΊί λάου μου κατεμέτρηση εν αχοινιω, κα) οΰκ ψ ό κώλυσαν
αυτόν του άποστρε-^αι. ό κλήρος, φησ\ν, ό εκνεμηθείς τω ι.ί
εμώ και ηγαπημενω λαω' δήλον δε οτι τω Ίσραηλ' μεμΐ-
τρψαι παρ εχθρών, τοντε'στι, δασμοΐς κα\ τελεσιν υπενη-
νεκται. το γάρ μετρούμενον ύπο φόρον εστί και τέλη. είτα
τούτου γεγονότος καΐ παρ ελπίδα συμβεβηκοτος, ουκ ήν ό
κωλυο-ων. ποΰ δη ούν άρα, φησϊν, αϊ δαμαλεις, ο ΧαμωΓ, μ
ό Ααγών, ό Βεελφεγώρ, ό Βάαλ, κα\ τά έν τοις τεμένεσι
της Σαμάρειας πολυειδη χειρόκμητα ; σεσιγηκασιν, ουκ
ο άντετάξαντο τοις μεριζομε'νοις' οϋ βεβοηθηκασι τοις Ιδίοις
προσκυνηταίς' οΰκ επηγαγον οργην τοις μετροΰσι την γην.
τοιούτον τι φησ'ι και δια φωνής Ιερεμίου περ\ τών εξ Ίσ- ι$
ΗϊβΓ. η. ραηλ " Και εν τω καιρώ τών κακών αυτών εροΰσιν Ανάστα
37. »8.
" κα\ σώσον ημάς. και ποΰ ε'ισ\ν οι θεοί σου ους εποίησας

Ι. Ορηναν Α. δΐίΐίιη ϊμμ(\ή (βίο) Α. λίγόιτωμ Γ. (22 βΙ.) 2. *βτβ-

μίτρηθήσιται Α. ΝίαΙίιη ϊν οία. Α. 5• {7Γ1 ΡΓ0 ** "• 7• Υ*Ρ
ΒίβϋΓηρΙυηι εχ Α.Β. ο. 6 ΒδβηπιρΙυιτι εχ Β. 1 2. φασί Β.
14- καταμιτρηθήσίται (ϋΐ8ϋ|)Γ3) Α. δίαΐίπΐ «κ ιΐινϋΐίη Ε(1ϋ. κωλίσων Α. (ΑΙεΧ.
XII.) κωλι'οικ Κιΐιΐ. ΐ5• ό αΐι. 388ΐιηιρΙυπι εχ Α.Β. ι6. λαφ Βεοεββίΐ εχ Α.
17. ίασμοίί] θισμοί! ΕάΛ. Γερυ^ΠΒηΐίυυβ Α.Β. ι8. νπό φόρο* Α.Β.
νπόφορόν ΐ,άά. τίλη Α. Τί'λοϊ Β. τίλοίκ Κάά. 20. νον Α. ιτοϊ Κ<1ά.
32. χιιράτμητα Α. 23. άντίτάσσοιτο Α.
 ϋ.4,5- ΙΝ ΜΙΟΗΑΕΑΜ. ΤΟΜ. Ι. 629

" σεαυτφ ; βΐ άναστησονται και σώσουσί σε έν καιρώ της

Η κακώσεώς σου ;" άλλα πώς αν ετέρους έκσώσειαν, οι
παθοιεν αν ευκόλως πάν όσον τις ελοιτο δράν ; είσϊ γαρ
εισιν " έργα χειρών ανθρώπων, αργύρων καΐ χρυσίον," κα\ <1 **■ οχ"1•
5 λίθος καϊ ξΰλα, κωφή κα\ αναίσθητος υλη. ψαλλετω δη
οδν ό θεσπέσιος Ααυείδ " "Ομοιοι αύτοΐς γενοιντο πάντες οί 16. 1 6.
" ποιοΰντες αυτά κα\ πάντες οι πεποιθότες επ' αύτοΐς. '

Οί ορροί υμών διεμετρΗθΗσαν δια τοΰτο ούκ εσται σοι βάλλων 5

σχοινίον έν κλΗρω.

ίο Φανεραν ποιείται τών ε'ιρημένων την δυναμιν. απόκληροι

γαρ γεγόνατέ ψησι, καϊ μεμετρηται μεν τα υμών ετεροις, β
σόι δε ούκ εξεστι καταμετρεΐν τα σά. πεπονθότας δε τοΰτο
κατά τον της επιδημίας καιρόν και τους αλαζόνας εύρησομεν
Ιουδαίους, έμπαροινησαντες γαρ τω Χριστώ τών έκνεμη-
*5 θεντων αύτοΐς άπώλισθον κλήρων, ην μεν γαρ πρωτότοκος,
και αυτών είναί φησι τας επαγγελίας ό σοφωτατος Ώαΰλος, Ε0™• »*•
αυτών τους πατέρας, και εξ αυτών το κατά σάρκα Χριστον.
έκπεπτωκε δε της ελπίδος καϊ της εις τοΰτο πάσης εύκλειας'
εισέφρησε δε τών εθνών η πληθνς και «? τον εκείνων άν-
2ο τανεβη κληρον' αυτών γαρ γεγονασιν α'ι έπαγγελιαι, αυ- α 408 Α.
τών ό Χριστός, αυτών οι πατέρες" τέκνα χρηματίζουσιν
Αβραάμ, κατακολουθοΰντες "τοΐ? ίχνεσι της έν άκροβυστία Εοιη• »▼•
" πίστεως" αύτού' " Ού γάρ πάντες οι έ£ Ίσραηλ, οίτοι Ίσ- 16. ΐχ.
" ραηλ, ούδε ότι ε'ισΐ σπέρμα Αβραάμ, πάντες τέκνα, άλλα
«5 ** τα τέκνα της επαγγελίας, ταύτα λογίζεται εις σπέρμα."

Ι. άναστήτωσαν ρΓΟ ιί άναστησονται Α. 2. ΐκσώσ€ΐαν] σώσασίν Β.

δίαΐίπι οί υιη. Α. 4• λ«&» ρΐΌ και λίθο: Α. 5- *' ρπ> δι) Υ.άά.
8ΐΗΐίιη οίν 38βιιιηρ1ιιπι εχ Β. 6. πάντα 3οεε8ίίΐ εχ Α. <:('. βιψΓα ιδο 1).
βΐ ίη Εβ. 513 °• 8. οΊιμιτρήθησαν Α. Β. (ΑΙεχ. XII.) &κμ€ρίσθησαν
Εάά.(\Λΐ.) σο» άεεβίϊηΑ.Ρ. Εάά.(ΐ53)ϊηνίΐοΒ. Κιηιϊγπ ό αάά. ΐ. Εάά. (Οο.)
ΙΟ. δΰναμιν] δήλωσιν Α. II. μιμίτρηται Α. μιμιτρήκασι Β. μίμίτρηνται
ϊϊ,άά. ϋίΕΙΙίπΐ τα νμών ίτίροις Α. την νμων ϊτίροί Ειΐϋ. 13. ίξίστι
καταμιτριΐν Α. ΐζίσται μιτριίν Εάά. 13. και οτα. Α. 8ΐαΐίπι ινρήσομιν
τούί άλαζ. ΐην. οτά. Α. Ι5• μιν ίΐϋδΐιπΐ])1ιιιη εχ Α. 19- 8« εΐ και
38611Π)ρΙα εχ Α. Β. άντανίβη] αντασβίβηκί Β. 31. τίκνα] + γαρ
Εάά. ίηνίΐο Λ. 24- ■πάντα τίκνα άεβιιηΐ ίιι Εάά. 2$. ('α οω. Α.
 630 Β. ΟΥΒΙΕΜ Α^ΕΧΑΝΌΚ. η. 6, 7-

τοιγαρτοι καί ο θεσπέσιος Ιωάννης την των Ιουδαίων οφρΰν

ϊϋ. 8, 9- καί το ίκανον φύσημα κατάφορων " ΙΙοιήσατε ονν καρπούς
8^ ^αο. ^ η άξιους της μετανοίας, φησί, και μη δόξητε λέγειν εν .
" εαυτοΐς, οτι πάτερα εχομεν τον Αβραάμ• λέγω γαρ
" ΰμΐν οτι δύναται 6 θίο? εκ των λίθων τούτων εγεϊραι 5
" τέκνα τω Αβραάμ." ούκοΰν άποπεπτωκε μεν της κληρο
νομιάς ό άπόπληκτος Ίσραηλ, άντανεφυ δε ωσπερ η εξ
εθνών άγελη, καί αύτοΐς ό Χρίστος των άνωθεν αγαθών
τον εύκλεά τε και άξιόληπτυν απονέμει κληρον. συμπολϊται
Ερη. ϋ. γαρ γ(γόνασι τών αγίων, καί οίκεΐοι του θεοΰ, σύσσωμοι τε ίο
>9
του Χρίστου, και ττ/ προς αύτον ενότητι δια Πνεύματος εκ~
λελαμπρυσμενοι, τον πολύευκτον αληθώς διαζησονται βιον,
0 εν όσιοτητί τε καί άγιασμα» καί αφθαρσία.

6* Εν έκκλΗσία Κυρίου μΗ κλαίετε δάκρυοιν, μΗδέ δακρυέτωσαν

7 επί τούτψ οί οφθαλμοί υμών ου Γαρ άπώσεται όνείδΗ ό '5
λέΓων Οΐκοε' Ιακώβ παρώρπσε Πνεύμα Κυρίου, ει ταύτα τα
έπιτΗοεύματα αύτοΰ εστίν;

Άρ ουν άπείργει του μετανοεΐν ελεσθαι τον Ίσραηλ ;

ανακόπτει δε, είπε μοι, την επ αύτοΐς ημεροτητα θεός, καν
εί βονλοιντο μαθεΐν τα αύτοίς οτι μάλιστα πρεπωδεστατα, ϊο
Ί καί δράν ηδη πως το άνδάνον αύτώ ; ου τοΰτό φησιν. άλλ'
εθος τυσιν, εί ύπο του τυχόν τών σοφών πεπλημμεληκότες
ελε'γχοιντο, τον της μεταγνώσεως τρόπον μέχρι μονού τοϋ
δακρυσαι μετρεΐν, καί όμολογεΐν μεν την άμαρτίαν, τούτω

Ι. Βαπτιστεί ρΓΟ Ίωάννηί Β. 2. Ικανον Α. ιϊκαΐον Εάά. 3• οοξηη]

άρξησθί Β. [Β. 1.1103ε οίίΗΐίο.] 4~6• Η»εο λί'γοα γαρ—τω 'ΑΒραάμ αοοε«8ίΠΐηΙ
βχ Λ. (ΙΙιιαε βεψιυηΐυτ ιιβο,ιιε &ά βη. βοΗοΙ. (Ιββιιηΐ ίη Β. ίο. άγιων Α. άγγίΚνν
Εάά. σύσσωμα Κ(]ι1. 1 1, τον οιη. Α. την προς αΰτον ϊνότητα τη (βϊο) Λ.
14- οΌκρυίτω Εάά. Ι5• τούτω Α.Β. (Αΐβχ.) τούτοα Εάά. (ΥβΙ.) δίαΐίιη
οί οφθαλμοί υμών αεεεββεηιηΐ εχ Β. (22, $6, 5 1, 228 δΐιμπΐ80Γ. 238.) οϋ Α.Β.
(ΑΙεχ. XII.) ον&€ Κιΐιΐ. (\ΓαΙ.) 19• Λποιμι ρΓΟ ιιπί μοι Α. αιτώ Εάά.
2θ. ίαυτο'α Εάά. ίηνίΐο Α. 22. του τυχόν] των τυχόντων (βίο) Α. τον
τυχόντος Ο. δίαΐίιη των οιη. Α. 23• μόρου 300698ΪΙ εχ Α. Ι). 24• Μ**
άεεβΐ ίη Εάά. ίηνίΐίβ Α.Β. Ι). άμχτρΊαν ρκ> άμαρτίαν ϊίά.
 ϋ. 6, η. ΙΝ ΜΙΟΗΑΕΑΜ. ΤΟΜ. Ι. 631

τε και μονω ζητεΐν την αφεσιν' ου μην ετι και των προκει
μένων αύτοΐς καταλήγειν κακών, τοντό τίνες ίδρων των εξ
Ισραήλ, ως μηδέ αυτών ίσθ' ότε φείδεσθαι τών αμφίων,
άλλα. τί φησιν Ό εις καρδίαν ορών και νεφρούς ; " 'Έ,πιστρέ- ,, '
5 " ψατε προς με εξ όλης της καρδίας υμών, εν νηστεία και β
" εν κλαυθμω και εν κοπετώ, κα\ διαρρήξατε τας καρδίας
" υμών και μή τα Ιμάτια υμών." οτι τοίνυν ψιλον εξ
ομμάτων καταχε'οντες δάκρυον, και χρηστοεπεΐν υποκρινο-
μενοι, τών γεμήν ιδίων οΰ καταλήγοντες θελημάτων, ουκ αν
ίο ευμενή καΙ πράον εφ' εαυτοΐς καταστήσειαν τον Κριτήν,
εκδιδάσκει λέγων Έν έκκληο-ία. Κυρίου μη χλαίετε όάχρυο-ι.
μή ποιείτε φησι πένθους οίκον τον θείον ναόν' μησε έπ)
τούτω ύαχρυετε, ώστε δοκεΐν εν οίκω μόνον κλαΰσαι θεοΰ'
άνόνητον γαρ το τοιόνδε παντελώς" μήτε μήν εκείνο λί-»40ΘΔ.
15 γοντων τίνες Οίκος Ίαχωβ παρωργκτε Πνεύμα. Κυρίου, απο-
τρίψαιτο γαρ αν ήκιστά γε τους εφ' οίς πεπλημμεληκεν
όνειδισμους, καν ά ελοιτό τις ταΐς ούτω χρησταΐς άπο-
κεχρήσθαι φωναΐς. Ε; ταυτά εο~τι τα. 'επιτ^εΰμα,τα αυτού ;
και ποία δή ταΰτα, φησίν " 'Έ,γε'νοντο λογιζόμενοι κόπους, 8αΡΓ»
»~ μ » • Λ" > » - ' * - » * τ», ι, «.
2ο και εργαζόμενοι κακά εν ταις κοιταις αυτών, και αμα ττ)
" ήμερα, συνετελουν αυτά, και ουκ ήραν προς τον Κΰριον ο
" τάς χείρας αυτών και επεθύμουν αγρούς, και διήρπαζον
" ορφανούς, και οίκους κατεδυναστευον, και διήρπαζον άνδρα
" κα\ τον οίκον αϋτοΰ, άνδρα και τήν κληρονομίαν αύτοϋ.'*
λ 5 οΰκοΰν ει τοιάδε, φησιν, είεν αίιτοΖ τα επιτηοεΰματα, πώς άν
διακρουσαιτο τα ονείδη, ψιλον καταχεων δακρυον, ομολό
γων τε και λέγων Οίκος Ίαχωβ παρωργιο-ε Πνεύμα Κυρίου ;
Χρτ; δ?) ουν άρα μετανοεΐν η'ρημενους άπαλλάττεσθαι μεν

4- καρδία! Α. 5• τηι οπι. Α. 6. (V ρπ\ΐ8 οπι. Α. 12. οίκον

ιτίνβουι ίηνβηο οτσϋηβ Α. μή γιτο μηδΐ Β. ΐηνϊΐο ο. Ι3• δοκύν Α.Β.Ι).
ίίπίϊκ Κ(1(1. Ι4• τοιούτον Α. 15• τίνων Χ. άποτμίψαιτο Λ. Η.
άποκρύψ. ΕάΛ. ΐ6. άν οπι. Α. ίφ' ο(/ί Α. ΐ8. «σ» ρκ> «στι Α.
19. τρόπου! ρΓΟ κόπους (βίο) Α. 31. συνιτίλουν Α. συν(τί\<σαν Έ.άά.
τον <ι$ίϋΐηΐ])1υηι εχ Α. 20. διακρούσίται Α. 2"]. καρώργισι]
+ τό Εάά. ίηνίΐίβ Α. Β.
 632 Β. ΟΥΚΙΪ^Ι ΑΣΕΧΑΝϋΕ. ϋ• 7, 8.

τών εις φαυλότητα εγκλημάτων, δακρύειν δε ούτω και ε£-

ο νμολογεϊσθαι θεώ, τετιμηκότας ηδη το άγαθουργεΐν. ο γαρ
θεός ούχ απλώς €£$■ ^ά,κρυον, ούδε εις χρηστούς εμβλεψεται
λόγους, αλλ* είς ηθη και τρόπους, όνησιφόρον δε τότε δη
τότε το κλαίειν εσται, φησι, τισιν, όταν φαίνωνται της α,γα- 5
θουργίας οι τρόποι τη της φαυλότητος ανατροπή συνεισθεον-
τες. αναιρουμένης γαρ εν ήμΐν της αμαρτίας, η της αρετής
παρειστρεχει γενεσις.

Ούχ οι Λόγοι αϋτοΟ είσί καλοί μετ' αυτοΰ, και ορθοί πεπόρευνται ;
8 και έμπροσθεν ό λαόο μου είε εχθραν άντέστΗ κατέναντι τΑε ίο
ά* εΙρΗνΗΟ αϋτοΟ.

Καταιτιάται δη πάλιν ως εϊωθότας μεν άριστοεττεΐν,

άσύμβατον δε τοις λόγοις την διάνοιαν έχοντας, ορνοι μεν
γαρ, φησιν, οι παρ' αϋτοΐς γίνονται λόγοι, χΛλοϊ δε λίαν
όμολογοΰσι γαρ τα εγκλήματα, χρηστόν τε κα\ αγαθόν '5
όνομαζουσι τον θεόν, κα\ κατειρωνεύονται πολυτρόπως, ερ-
γοις γεμην αυτόν παροτρύνοντες ου διαλελοιπασιν . ιδοι δ'
αν τις αυτούς εαυτοΐς γεγονότας εχθρούς, και την σφών
αυτών άποσοβοΰντας είρηνην. αυτός γαρ Ό λαός μΛυ αηι-
β χΛτία•τη φησιν ως εχβρος τη εαυτού ειρήνη, εξόν γαρ αυτούς κ
εν ευπαθείαις είναι και τρυφαΐς κάΊ εν βεβαιώ της δόξης
κα\ ερηρεισμενην εχειν την εύθυμίαν, ε'ι τετίμηται θεός,
εθελοντι κατώλισθον εις άπόστασιν. ταΰτητοι και το εν

Ι. «Γ φαυλότητα Α. ΐκ φανλότητοι Ε(1<1. δακρύον Β. ΐξομόΚογ.] -{■ τώ Λ.

3- και ρΓο οίδί Έ,άά. 4• 'θη ϋά. Η»βο δι) τάτ* 3εεε68εηιηΙ εχ Α. Β. 5• ΦΙ"
τισικ 388υπιρΐ3 εχ Α. φαίνοιντο Α. 7• "/•"' ΡΓ0 ** VI"" Α. 9• °ίϊ]
οϋχϊ Ρ. Εάά. (22. ίΐΐ.) 6ρθώ{ π€πύρ(υται Α. (οί. 153•) ΙΟ• ό»τ«(πτ; «γ
ίχθραν ίηνβΓβο υπίίηε Α. (ι 53» 'φβ, 233•) άντικατίστη ρΓΟ άχτιστη Ρ. (ΑΙεχ.) ΚΙ
οί. ίηΐν.Ί. 12. ι'/όη ρίο δ>) Λ. (ίωθότα Είΐιΐ. 13. την 38*11Πΐρ111Γη
ίχ Α. ΐχοντα άά. •4• τταρ' αΰτηίι:] παρ" αντοϋ Α. ΐ6. θ«ό»]
Κύριοι/ 1.(1(1. ΐη. αΰτιιν Β. αντοΊί !',(1(1. Ι ρ. αττοσοβονιΤίΓ Ε«Μ.
αηΐε Μί^ηε. αντικατεστάθη Α. 20. τί)£ €αυτ. ιϊρήνης Α. αντο« Ε()(1.
ίπνίϋβ Α. Β. 21. και ρπαβ] + (V Α. της δόξηι οπι. Α. 22. ψ-
πορίαν, οΰ (βίο) ρΓΟ ιϋθυμίαν, ιί Α. 23. ι'&λοίτκ Α.
 ϋ. 7> 8. ΙΝ ΜΙΟΗΑΕΑΜ. ΤΟΜ. Ι. 633

ί'ιρηντ) διατελεΐν άποβεβληκότες, αύτόκλητον ώσπερ τοις

σφών αυτών κεφαλαϊς επεγείρουσι πόλεμον. οτι δε ουχί
πάντως άκερδες το χρηστοεπεϊν προς θεον τους ήμαρτη-
κοτας, ήγουν ει ελοιτό τις τοις Ιδίοις πταίσμασιν επερυθριάν,
5 εξ αυτής άποδείζομεν της θεοπνεύστου γραφής, γεγραπται » 410 Α.
γαρ εν τή δευτέρα των Παραλειπομένων περί του Ροβοαμ
" Και εγενετο ως ήτοιμάσθη ή βασιλεία 'Ροβοαμ καϊ ώς '.?"•
" κατεκρατήθη, εγκατελιπε τάς έντολάς Κυρίου, καϊ πας
" Ισραήλ μετ' αυτού." είτα Έ,ουσακείμ 6 των Αιγυπτίων-
ίο τύραννος κατά των Ιεροσολύμων ώπλίζετο, κα\ πανστρατια
της οικείας έξε'θει γης. άφικνεΐτο δε μετά τούτο " Έαμαίας Ιϊ>. 5-7.
" ό προφήτης προς 'Ροβοάμ κα\ προς τους άρχοντας Ίουδα,
" τους συναχθεντας εις Ιερουσαλήμ άπο προσώπου Σοι>-
" σακε\μ, και ειπεν αύτοις Ούτως είπε Κύριος Ύμεΐς Ι)
1 5 " εγκατελιπετε με, κάγώ εγκαταλίπω υμάς εν χειρ\ Έου-
" σακείμ. καϊ τ^σχύνθησαν, φησιν, οι άρχοντες Ίσραηλ κα\
" ό βασιλεύς, και είπον Δίκαιος ό Κύριος, και εν τω ιδεΐν
" Κύριον οτι ενετράπησαν, κα\ εγενετο λόγος Κυρίου προς
" Έαμαίαν, λέγων Ενετράπησαν, ου καταφθερώ αυτούς.
2ο ατα πάλιν φησί " Και εν τω εντραπήναι αύτον άπεστραφη ιΐ>. ΐ2.
" άπ αυτού ή οργή Κυρίου, και ουκ εις καταφθοράν εις
" τελος' και γαρ εν τώ Ίουδα, φησιν, ήσαν λόγοι αγαθοί,
οράς ούν, όπως ουκ άκερδες το αγαθούς εχειν επι γλώττης ο
λόγους, ει παρεποιτο τ6 εντρεπεσθαι, καϊ τά εφ' οϊς πε-
25 πλημμεληκε τις κατερυθριάν. ούκοΰν ώς ό Παύλος φησιν

1. άποβίβηκότις Εάά. αυτόκλητοι* Α. Β. αυτόκλητοι, ΕόΊΙ. 2. αΰτων

οιη. Β. ΐ-πιγίμονιτι Β. ΐγιροϋσι Α. άγιίρουσι Ε<1(1. 4• " °^ τ""' ("η• Α.
7- και ώι οηα. Α. ΙΟ. πανστρατια Α. πανστρατΧ Έ,άά. II. άφι-
κνΐται Α. Σαμαίαΐ Α. Σααί'αι Β. Ε(1<1. (74• Ιδ8•) Ι3• σνναναχθίντας Έ,άά.
ίηνΐΐϊβ Α. Β. δίβΐίπι (ν ρΓο «ϊγ Α. (6ο, 74•) '5• ϊγκαταλίπω Α. (εοιτ. εχ
«γκαταλί/πω) ϊγκατα\(ίψα> Β. (Α.ν. &ο.) ΐγκαταΧιίπω Έ,άά. ΐ6. ησχύνθησαν]
σννηχθησαν Α. ΚίαΙΪπι φησιν &881ιιτιρ(ιιιιι εχ Α. Ι7• <ΐπον] ■+■ ότι Α.
ό βΐΐ. οπβ. Α. (XI.) ΊίήιΛ + τον Α. (93» ιο8.) ι8. ότι οιη. Α.
II). Σαμαίαν Α. Σαμίαν Έ,άά. (V σαμπαν (βίε) ρΓΟ προι Σ. Β. 20. αυτόν]
αντυνι Α. άπιστη ρΓΟ απιστράφη Β. 21. αΰτώκ Α. 8ΐαΐίπι η 38-
βιιιηρΙιιηΊ εχ Α. (ΛΙεχ.) κιΐι ουκ ίίί καταφθ. «γ τίλοί άεβιιηΐ ίη Β. βραΐίο Γβϋοΐο.
22. φησιν οιιι. Α. ήσαν] + οΐ Α. 23- οίν όπα. Β. 8(α1ίΐϋ ότι ρΓΟ δπωι Α.
24• λόγου* ;ικϋ\ιιη[)Ιυηι εχ Α.Β. τά Α. τό Ιν,Μ.
νοι,. Ι. 4 Μ
 634 Β. ΟΥΒΙΙ,Ι,Ι ΑΙ^ΕΧΑΝϋΚ. ΰ. 8.
ι Οογ. « θ{,κ Ιν χόγω η βασιλεία του θεοΰ, άλλ' «V δυνάμει,"
8 Μαίιΐι. και αύτος δε που Χρίστος αναφανδόν εφη " Οϋ πας ο
" λέγων μοι Κύριε Κύριε, ε'ισελεύσεται εις την βασίλεια»
" των ουρανών, άλλ' ό ποιών το θέλημα του ΤΙατρος μου
" του εν τοΐς ούρανοΐς." εικαΐον οΰν άρα, καθαπερ εφην 5
ά άρτίως, το χρηστά λέγειν περί θεοΰ, οτε το εν εργοις
εύδοκιμον ου παρομαρτεΐ.

ΤΑν δοράν αύτοϋ έεέδειραν, τοϋ άφελέσθαι ελπίδα συντριμμόν

πολέμου.

'Έπτιφερει πάλιν τοΐς καθηγεϊσθαι λαχοΰσι της τών ίο

άγελαιων απώλειας τα εγκλήματα. ου γαρ αν Ίκανώς
έχοντες εις γε το δύνασθαι παιδεύειν αυτούς, και ε'ις την
ορθην τε και άδιάστροφον άποκομίζειν τρίβον, και άντε-
χεσθαι μιν οτι μάλιστα φιλεΐν της εις θεον ευσέβειας, ώς
άχρεϊον δε και ολέθρου πρόξενον άπορρίπτειν και άπωτάτω '5
ε ποιεΐσθαι, το προσκεΐσθαι γλυπτοΐς, αύτο\ γεγόνασιν όλε-
τηρες καΐ φθορεΐς, προς πάν τουναντίον τας τών ύπο χείρα
μετατρέποντες γνώμας, κα\ θεοΰ μεν άποφοιτάν άναπε'ι-
θοντες, επαγάλλεσθαι δε μάλλον τοΐς της πλανησεως τρό-
ποις. ταύτητοι θεώ προσκρούοντες, καϊ της είς αύτον10
(λπίδος άπώλισθον, ην εϊπερ έχοντες διετελουν, ούδεν το
άπεΐργον ην καταθλεΐν δύνασθαι τών εχθρών, ούκοΰν άκ
«π προβάτου φησιν, οτι την ϋοραν αυτού έ^ε&ιρΛν, τον
411 Α. α αίφιλέσ-θαι ΐλπίοΛ (τυντριμμόν πολέμου, ομοιον ώς ει λεγοι
Τυμνον άποφηναντες τών εξ ελπίδος περιβλημάτων, άπαμ• 25

4- άλλ'] άλλα πας Κ<1(1. ΓρριιρηηηΗΙηΐϊί Α.Β. II. οϋ γαρ α» ίκαροι

ίχοντα [ΐχοντα Εθ<1.] «γ γ [τι Α.] το δύνασθαι Α. Ειΐά. ο'ι γαρ οφίίλοντα Β.
12. «ϊ ;ι1(. 1.1111. Α. ί 4- φιλίί Εάά. ι6. αϋτοΐ] ΐαντοίς Λ.
Ι7• φθοραΧ, (Ιι ρΓΟ (ρθοριΐί, πρίκ Α. Ι9• όταγνίλλίσ&κ (βίϋ) Α.
20. θ(όν αγάπη! ρΓΟ αντον ίλπίοΌί Α. 22. τόν (χβρόν Ειία. 23. προ
βάτου Α. προβάτων Ε(1(1. αΰτωι• \\ά. ίηνίΐίκ Α.Β. 24• συντριμμόν] +
τον ΚιΙιΙ. ίηνίΐο Α. 25- νΐ'μι-ύί ΛιΛ. δ&Ιίιη άπιφήναντο ΫΑά.
[άποφήναντο ΡοηΙ.]
 ϋ. 9• ΙΝ ΜΙΟΗΑΕΑΜ. ΤΟΜ. Ι. 635

φιασαντες δε ωσπερ της παρ εμοΰ φροντίδος κάί επικουρίας,

ευπαθή καΐ ευαλωτον άποτετελεκασι. παρηρηται γαρ αυτών
η ας θεον £λπ)ς, τοϋτο δε ην αΰτοϊς του πολΐμου το συν-
τριμμα. ωσπερ γαρ τοις άλόγοις των ζωών ασφαλές
5 αμφιον η αορα,' κομιδτ) γαρ ευπαθές το γυμνον σαρκίον
ούτω και ημΐν αύτοϊς ασφαλές περίβλημα και ϋορα, τις
ωσπερ, της ας θεον ελπίδος ή δύναμις, ην εατερ εχοιμεν
κατ ούδίνα τρόπον λυποΰντες θεον, κατευμεγεθησομεν των υ
εχθρών, κα"ι περιεσόμεθα μεν πολέμου παντός σαρκικού τε
ίο και νοητοΰ' επιβησόμεθα δε και " Έπι ασπίδα και βασί- ρ». %ο.
" λισκον, και καταπατησομεν λέοντα κα\ δράκοντα," κατά.
το γεγραμμενον' άναμελφομεν δε πεποιθοτες " Κύριε ό Ρ«•
" θεός τών δυνάμεων, μακάριος άνθρωπος ό ελπίζων επί '3•
ι. '"
* σε.

15 Δια τούτο ΗΓούμενοι λαοΰ μου άπορριφΗσονται έκ τών οΓκων 9

τρυφιϊο αυτών, δια τα πονΗρά έττιτΗδευματα αυτών έ£ώ- ο
σθΗσαν.

Έ,πειδη γαρ, φησιν, οι τάΐς εισηγησεσι κα\ ταις νουθε-

σιαις ώφελεΐν δυνάμενοι τους ΰπεζευγμένους, ο'ι χειραγωγοϊ
2ο καϊ πατέρες, ο'ι ποιμένες κα\ επιστάται την δοραν αύτοΰ
εζεδειραν, και άφείλαντο την ελπίδα την εις θεον, δι ης Βαρται
ευκολον ην πάντα συντρίβεσθαι πόλεμον, ταυτητοι δικαίως
τα. οίκοι μεθεντες αγαθά, και τών οτι μάλιστα φιλαιτατων
εστερημενοι, τέρψεως τε καϊ τρυφης άπωλισθηκοτες, βα-
25 διοΰνται προς εχθρούς, και πικρούς της ραθυμίας κάί της ά
φαυλότητος άποτίσουσι λόγους, οτι δε του παθεΐν ουχ
ετερός τις αΰτοϊς, αΰτο\ δε μάλλον σφισιν αύτοΊς γεγόνασιν

Ι. τηι ονα. Α. 6. πιρίβλημα Α. ΐπίβΚημα Έ,άά. II. «ατά

το γίγραμμίνον οπι. Β. 1 6. αΰτων ιπιτη&ιΰματα ρΐΌ ΐπιτηί. αντών Α.
Κ), ίιφιλάν ίΆΙά. και ρΓΟ ο'ι Α. 20. αύτων Α. 21. αφιιΚαντο Α.
άφίίλοντο Κ(1(1. όφίΐκότΐ! ρπ> και άφιίλ. Β. δίαΐίηα την Λττίδα—ίΰκολον ην οία. Α.
22. ίΰκολον Β. ίύκόλωί Κιΐιΐ. 23- και :ικΝΐιιιιρ(ιιηι βχ Α. 24• τίμψίών Α.
4 Μ 2
 Β. ΟΥΒ,ΙΙ^Ι ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. ϋ. 9, ι°•
αφορμή, σαφηνίζει λέγων Αια, τα, πονηρά, ίπιτηόίυμ&τα. αΰ-
Τ">ν'61' των ΐζωσ^Υίο-αν. " Ου γαρ αδίκως εκτείνεται δίκτυα πτερωτοΐς,"
κατά το γεγραμμενον' " αύτο\ γαρ οι φόνου μετέχοντες,
" θησαυρίζουσιν εαυτοΐς κακά!
Αύτο) δη ούν ήμεϊς εαυτούς άδικησομεν, ει δράν εθελοι- 5
β μεν α μη θεμις' εκπεμπόμεθα δε και ί£ οίκων τρυφης. ο'ι
γαρ θίώ προσκρούοντες, τάς άνω και εν ούρανοϊς ουκ θέτον
ται μονάς, αμέτοχοι δε μενοΰσι και της των αγίων ελπίδος
καΐ της εις αιώνα τρυφης. αλλ οιγε σοφοί τε κα\ αγαθοί
κα\ προς πάν ότιοΰν των επαινουμενων διανενευκότες9 ουκ ίο
εν τούτοις έσονται" πόθεν ; εξουσι δε πολιν την εν ούρανοίς
Έκκλησίαν, και ταϊς άνω μονάΐς ενδιαιτησονται, και τοις
οΰρανίοις εντρυφώντες άγαθοϊς.

412 Α. β
ιο'Επ-ίαατε όρεσιν αϊωνίοιε. άνάστΗθι και ττορεύου, ότι ούκ εστί
σοι αΰτΗ ανάπαυσιε. '5

Κστι μεν ετι προς τους καθηγεΐσθαι λαχόντας ό λόγος.

κατειρωνεύεται δε, και οίον εν ηθει γεγονε, το λυπούν εισ-
φε'ρων ώς χρησιμον. μονονουχι γαρ φησιν Ω λαών ηγού
μενοι, τάχα που βαρύ τε κα\ φορτικον ύμΐν είναι δοκεΐ το
οίκοι τε τρυφάν, καΐ την ενεγκοΰσαν εχειν, και εν είρηντ] ίο
διατελεΐν, και την ελευθεροις πρε'πουσαν ποιεΐσθαι δίαιταν.
\) επειδή δε τοΰτο ύμΐν, ώς εοικεν, εδ εχειν δοκεΐ, βαδίζετε
προς εχθρούς, άποτρεχετε προς γην την Ώερσών τε και
Αρμενίων, ίγγίο-α,τε τοΐς αΐωνίοις οριτι, φησι δε τα Άραράτ'
αιωνία, δε, η ότι μάκρους εν αύτοϊς εμελλον διατελεσαι χρό- *5

6. ΐκπΐμπόμίθα] (ξωσθησόμ*θα Β. κοι ΟΠ1. Α. II. ΐσονται' πάβ\ν{\

8ίο ΐ'ϋίίΐί. ίσονται ποθΐν Λ. ισονταί φησι Ε(1<1. 8(α(ίιη ΐξονσί—αγαθοί! οιη. Β.
πάλιν Α. πάλιν Ε(1<]. Ι3• ίντρνφωντ*ς Α. ΐντρ\•φησονσιν Κ<1ι].
14• πορινθητι Ρ. ΐ6. καθηγ*Ίσθαι Β. ηγί'ισθαι \ίάά. 1"]. &σκιρ
}>γο οίον Α. ι8. γαρ ουχί ίηνβΓβο οΓάίηε Α. & θεβ$1 ίη Α.
21. ίλΐνθίροις Α. ΐλΐυθίρία Κΐΐίΐ. 23- άποτρίχ(τΐ~\ -\- δϊ Α. γην την Α.
την των Κάά. 24• Άρμινίων] Αράβων Α. τα Α. Β. την \'Αά. 8(3(ίπΐ
Άραράθ ϋ(1. ίην'ιΐϊϋ Α. Β. 2^• αιώνια δί. η ότι] δίο ειΐίιΐί. αιώνια ■"«',
ήτοι Α. αιώνια δί ην ; η ότι Β. αιώνια τ» [αιωνία 6ί (δϊο) ΡοηΙ.] ην, ότ« ΈΛΑ•
δκιτίλί'σίΐΐ' Α.
 π. 9, ίο. ΙΝ ΜΙΟΗΑΕΑΜ. ΤΟΜ. Ι. 637

νους, η τά εξ αιώνος διαβόητα, διά τοι τάχα το εν αύτοΐς

απομεΐναι την κιβωτον.
\οι δ αν ό λόγος κα\ κατά των εν τοις καιροΐς της επι-
δημιας Ιουδαίων, οι ταϊς των γραμματίων τε καί Φαρισαίων
5 επόμενοι γνωμαις ου προσίεντο την πιστιν. ομ μ(ν γαρ
ωσπερ και οι παρ αύτοΐς ήσαν διαφανεστεροι, καϊ τοις της
Ίερωσυνης ανχήμασιν ύψού τε ηρμένοι, και ε\ς λήξιν ήκοντες
δόξης, άλλ' ην εκείνα πρόσκαιρα" πεπαυται γάρ ή σκιά, ο
πεπαλαίωται δε ωσπερ ή εν τύποις λατρεία, ήργησε δε κα\
ι ο το Ίερον το τηνικάδε γε'νος' ορ*\ γαρ ανεδείχθη λοιπόν τά
αιώνιοι, τουτέστιν, οι της νέας διαθήκης κήρυκες τε και διά
κονοι, οι το Χριστού λαλούντες μυστήριον, οι διαβόητοι και
διαφανεστατοι, και τοις της αρετής ύψώμασι διαπρέποντες,
ορη γάρ αυτούς, κα\ δι έτερου προφήτου κατονομάζει θεός,
1 5 οΰτω λέγων " Καί άποσταλάξει τά ορη γλυκασμόν, και Α™08
" πάντες οι βουνο\ σύμφυτοι έσονται." γλυκύς γαρ λιανά
των θεηγόρων ό λόγος, και αυτού μέλιτος ήδίων τοΐς γε
αληθώς φιλοθεωτάτοις, οϊς αν εϊη καί πρέπον ε'ιπεΐν τω
πάντων ημών Έωτήρι Χριστώ " Ώ? γλυκέα τφ λαρύγγι Ρβ.
2 ο " μου τα λογία σου, υπέρ μέλι και κηριον τω στοματι μου. 103.
τούτοις δη ουν αρα τοΐς νοητοΐς Όρκτιν οι ουπω πεπιστευκο-
τες, εϊ γενοιντο πλησίον, κατά σχεσιν δε δηλονότι την
πνευματικην, εΰρησουσι την άναπαυσιν. αποφορτιούνται
γάρ ευθύς την επισκήψασαν άμαρτίαν, καίτοι μηδεμιαν
2 5 άναπαυσιν έχοντες εν τή κατά νόμον ζωτ), εϊπερ εστίν άλη- β
θες, ώς " Το γράμμα άποκτενει, το δε πνεύμα ζωοποιεΐ." *Ροτ•
ούκούν άκουόντων Ιουδαίοι και προς γε ημών αυτών Άνα-

2. την Α. τόν ΈΑΑ. 3ΐιΐ6 Μίί,πιε. 3• *Ιο' Β- Ε"7 Ε(3<3. "ιοι δ' άνό λόγο* άεβυηΐ
ϊη Α. τον ρι-ο των Α. το'ΐ! εΐ Ιουδαίων ίΐ<χρ8»(?πιηΙ εχ Β. 4• « ΟΠΟ. Α.
6. καί μπι18 ΟΧΟ. Β. τή{ ονα. Α. Ι3• διαφαν/στατοί Α. πιριφαν. Εάά.
14- όνομά£«« Α. Ι5• "γλνκασμον οσι. Β. ι8. πρίπον\ -\-
ίστιν Α. ίο. Ηαεε και κηρίον ΒεεεββεπαηΙ εχ Α. εί. βιιρΓ<ι 243 β.
22. ιί γίνοιντο Β. ('πΔ γίνοιντο Α. Λπτ) τα, γίνοιντο ¥Λά. δί 388υπιρ1ιιηι εχ Α.
23- πνευματικην] + και Ε<\ά. ίηνίΐίβ Α Β. την άναπαυσιν—μηδεμιαν ΟίΏ. Α.
26. άποκτίνη — ζωοποκϊ νεΓ&υπι υίπιπιςϋε ίη Γ08. ρπιηβ πκιηπ Β. άπ•οκτί'νν»ι—
ζωαποιι'ι Α. υποχωρεί—ιτλίον«τίί Εάά. 27. άκοΰων τών Ιουδαίων (βίο) Α.
 638 Β. ΟΥΚΙΙ,Μ ΑΙΕΧΑΝϋΚ. ίΐ. ίο, π.

(ττηθι χα) πορεΰου, οτι ουχ εστί σοι αυτή ανΑττΑυιτίί. επεώη
γαρ ουκ έχεις εν νόμω το άναπαύεσθαι, βάδιζε και μεταχω-
ρησον δια πίστεως επ\ τα Χρίστου παιδεύματα.

413 Δ. α "Ενεκεν άκαθαροίαο διεφθάρΗτε φθορά.

ΆχαΌΛρο-ίαίν φησι τον της έκτοπου και βδελυρά! η&β- 5

λολατρειας δυσκλεά μολυσμον' αισχρά γαρ όντως καχ
κακοσμος. τρόπος δε αυ ρύπου τε και α,καΒαρο-ίας έτερος,
το πλεονεκτεΐν άδελψονς, αρπαγμα ποιεΐσθαι το άλλότριον,
και η καθ* έτερον τρόπον κατά. πολλών αδικία, ταύτης $η
οδν ενεχΑ της άκΑ^ΑρσίΑς, φησϊ, διολώλατε, φθορά, τί) «πο
Ι) θάνατον άθλίως κατεφθχρμενοι.
Αιολωλασι δε καϊ οι τη εις Χριστον μαχόμενοι πίστα,
καΙ ούχ έτερου του χάριν, άλλ' η ένεκεν άχΑ^Αρο-ΐΑς. σαφ(5
δε τοΰτο ημΐν καταστήσει λέγων αυτός ό Χρίστος προς
8.^αη. τους άπειθοΰντας Ιουδαίους "Αμήν αμήν λέγω ύμϊν, «»"5
μη πιστευσητε οτι εγω ειμί, εν ταις αμαρτιαις υμών
" άποθανεΐσθε." η ούχι τοΰτό εστί τό "Ενεκεν άκα&ΑρταΛ
ύιεφθά,ρητε φθορά ; ου γαρ άπενίψαντο τα εγκλήματα, οντ(
μην των αρχαίων αιτιαμάτων άπηλλαγμενοι της πάρα
Χριστού μετελαχον σωτηρίας, καθά και οι την πίστιν ώ-«
ο δεδεγμενοι.

ΚατεδιώχθΗτε ούδενόε διώκοντοο.

Αυθαίρετον, φησϊν, ύπομεμενήκατε την αίχμαλωσίαν, ψοι

την φυγην την είς αλλότριους, δήλον δε οτι και προ!
εχθρούς, εγκειμενου γάρ οϋδενος η επαναγκάζοντος, αυτοί:}

3• «VI Α.Β. «ιι Έάά. ζ. Άκαθαρσίαν] + θ« Εθά. Γβρα(?113ηΙίΙ)113 Α.Β.

τ6ν αηΐο δυσκλ«ά Ιταηβρ. Α. η. άκοσμοι Έ.άΛ. ίηνίιίί Α.Β. αν οη. Α.
ρύπου] κόπρου Α. 8. άθίλφόκ Β. ρ. η ροβΐ τρόπον ΙηηΒρ. Β•
ίτίρουϊ τρόπον: Α. 12. οι οιη. Α. 8ΐ3ΐιπι τήί «V Χριστφ ρπ> τι} «κ
Χριστον Έ,άά. 13. ουχί ίίά. ίηνϊΐίβ Α.Β. 14• ημϊν τούτο ϊην. οπί. Α.
ΙΟ. μην] μϊν Εϋ(3. 20. καθω: ίίιΐ. 24. άΧΚοτρίονι] + ψψ" *•
ί«' οπι. Α. 25. αυτοί] αΰτο Α.
 ϋ. ιι. ΙΝ ΜΙΟΗΑΕΑΜ. ΤΟΜ. Ι. 639

τετιμηκασι το δράν εκείνα, και μάλα (σπουδασμένων, τα.

δι ων ην ανάγκη και ούχ εκόντας κολάζεσθαι. χα,τεσιω-
•χβησ-αν τοίνυν των Ιουδαίων τα, στίφη, ^άκοντος ονοενός.
εζον γαρ αυτούς ευημερούντος διατελεΐν, και εν παντϊ κεΐσθαι
5 καλψ τετιμηκόσι Χριστον, κατώλισθον εις άπόστασιν, κα\ ά
προσκεκρούκασι πολυτρόπως' άπειθούντες, υβρίζοντες, καϊ
τί γαρ ουχί των άτοπων δρώντες τε καϊ λέγοντες ;
Ούκοΰν οϋάίνος διωκοντος εαυτούς διώξομεν, και των ανήκε
στων κακών ταΐς Ίδιαις ψυχαίς παραιτιοι γεγονοτες, αΐτιασο-
ι ο μέθα μεν ούχ όσιως ετι τον των όλων δοτηρα θεον, εαυτούς
δε μάλλον, εϊπερ εσμεν εν καλώ κα\ νου καϊ φρενός.

Πνεύμα εστΗσε ψεΰδοε, έοτάλαεέ σοι είο οινον και μέθυσμα.

Ύοΐς των ειδώλων τεμενεσι προσιζησαντες τίνες των εν ο

Έαμαρεία κατεμαντεύοντο πολυτρόπως, και των εσομενων
1 5 ακριβή την κατάληψιν εχειν ύποπλαττόμενοι, τα. θυμηρη
και φίλα τοις προσιούσιν άπηγγελον, ψυχρά και άποπτυστα
ζητοΰντες λημμάτια, και ολίγων όβολών, η " κλάσματος Ε.*βΙ{•
άρτου, κατά το γεγραμμενον, ψευοη πωλουντες ρηματια.
τούτο δε μάλιστα κατεφθειρε τε και άπολώλεκε τον Ίσραηλ.
2 ο φησιν ούν οτι πνεύμα πονηρον ως παγίδα τω 'Έφραιμ εττητε
•>\>ενοος, κα\ ωσπερ τι των δηλητηρίων φαρμάκων ενεοτΛλαζ» α 414 Δ.
οΐνω την δαιμονιωδη πλανησιν, και ταΐς εις πάν οτιούν των
αϊσχίστων άκρατεσιν άποφοραΐς μονονουγι καταμεθύοντα
δεδειγεν αυτόν.

Ι. τά θβββΐ ίη Κ(](1. 2. α ρΐΌ ί>ν Β. 3• τοίνυν Α. ί« καϊ Εάά.

4• αντούΓ Α. αντο'ΐί Εάά. δίαΐίπι (νημιμύν ρπ> *νημ. διατίλίίκ Β. 5• **•*■
μηκόσι Α. Β. τιτιμηκόται Εάά. η. αν ρΓΟ -γαρ Εάά. τ» α$»ιιπψ(ιιιη βχ Α.
8-1 1. Ονκοίν ον&. ιΐ5<ιιιβ ικΐ ίιη. δοΐιιιΐϋ (ΙεβυηΙ ίη Β. δ. οΊώξωμιν Εάά.
II. και αΐΐ. οπι. Α. 12. ίστι ρΓΟ ΐστησί Α. ϊστά\αξ€^ €» στάλάξαι Α. καϊ]
+ *<Γ Ρ. ¥Αά. (0θ.) Ι7• "Κημμάτια Α. λήμματα Εάά. ΐ8. ρημάτια Α.
ρήματα Εάά. Ι(). ί« Α. δη Εάά. άπολωλί Β. 20. ?στΐ)σ»] +
τά Α. 21. ϊνιστάΧαξιν Β. ίνίσταξιν Α. ίνίσταΧαξαν (βίο) Λιιΐ).
ΐνίσταξαν Ι'οηΙ. 33• ακρατίσιν Β. «ύκόλαιι Α. ινκαίροα Εάά. δΐϋΐίιη
αποφοραίί Α. άφορμαϊι Εάά.
 640 Β. ΟΥΚΙ^^Ι ΑΕΕΧΑΝϋΚ. ϋ• ια-

Ένια-τάλΛ^ε δε και τοΐς Φαρισαίοις ό πονηρός, ο δράκων

ό αποστάτης, την επ\ Χριστώ ψευδοδοξίαν και εκτοπον
8. «ΓοΐΜΐ. πλάνησιν. ποτέ μεν γαρ εφασκεν Εϊ ην ούτος πάρα
νίϊι. 4»; θεοί ό άνθρωπος, ουκ αν έλυε το σάββατον ποτέ δε
και Ζαμαρειτην, και μεντοι και παροινον αποκαΛειν απε• 5
χι. 1 1;.
Ι) τολμών. κα\ εϊπερ εστίν αληθές, ώς ουδείς λέγει Ανάθεμα
ι Οογ.
χΐί. 3• Ιησούς, εΐ μη εν ^εελζεβούλ, πώς ουκ άταλαίπωρον Ιδεΐν,
οτι δη μάλιστα παρ αύτοΐς πνΐυμ,Α ίατ^ιτΐ ψιυοος ; κατεα-τατ-
λα£ΐ δε και εις νουν αύτοΐς και καρδίαν, την δια πλανησεως
μεθην, εφ' ή δικαίως και άπολώλασι, θηριοπρεπώς επιθρω- ίο
σκοντες, παντ'ι τε θράσει καΊ δυσφημία χρωμενοι.

ΐ2 Και εσται εκ τηο σταΓόνοε τοΟ λαοΰ τούτου• συνα|"όμενοε συνα-

ο χθΗοεται Ιακώβ αύν πάσιν, έκδεχόμενοε έκδέΕομαι τούε κατα-
λοίπουε τοΟ ΊσραΗλ, έπί το αυτό θΗσομαι τήν άποστροφΗν
αυτών. •5

Κατά βραχύ προς αΰξησιν ιόντα τα φαύλα, και εν ολί

γοις άνθησαντα την άρχην, καταδράττεταί πως άει κα\ των
ετι πλειόνων, επεκεινά τε τών εν άρχαΐς εκτείνεται μέτρων,
ιδοι δ' αν τις άτρεκες ο λέγω, τα. συμβεβηκότα τώ 'Έφραϊμ
ει περινοεΐν ελοιτο λεπτώς. πρώτος μεν γαρ Ιεροβοαμ, και α
ά τίνες τών ομοφρονων αύτώ τας δαμαλεις τοΐς τεμε'νεσιν
ενιδρυσαντες, προσκεκυνηκασιν αύταΐς, κα\ τοΐς τών ανοσιών
ψευδομαντεων ήγουν ψευδοπροφητών προσεσχηκασι λόγοις.
είτα διερποντος τοΰ κακού, και αεί τοΐς πρώτοις προστιθεντος

ι. ό βΙΙ. 38βιιπιρ1ιιιη εχ Α. 6. οΰ δ>ί λί'γίΐν ρη> οΐδίϊί λ/ν« Β.

7• Ίησανς Α. Ίησοϊιν Β. Ίι/σοϋ Ε(3ά. ην τιϊΚαί-πωρον Ε(1(1. ίηνίΐϊδ Α. Β. 8. μά
λιστα 8η ίην. ΟΓά. Α. ϊστησ*] + τ" Εάά. ίηνίΐο Α. ο. αντοίί Α.
αυτών Εϋ(]. ΙΟ. ληθην ρΐΌ μίθην Έ.άά. 8ΐ3ΐίπΐ πντοί αάά. 'άά.
πφιΐίίΐιιιηΠίιιΐΜ Α.Β. ΐφ' ρ] ΐφ' ί/ς Μ. II. τ» ϊΗ8ΐΐΓη])Ιιιιη βχ Α.
χ/ιώμαιυι Α. μαχόμινοι ΐϊπ. 12. ?σταί] + ο~οι Ρ. Ειΐιΐ. (0θ.) Ι3• οι»]
«ν Β. ϊκδίξομαι] + αντουί Έ,άά. (23.) ϊηνίΐο Α. 14. τοΰ] -4- οίκον Ρ.
Εάί. (Οο.) ι6. αυξιιν (= ανξην~) Α. 20. «ί ττίρινοίϊ*]
ιΊττίμ πιίίΐ' Κ(1(1. πρώτον Α. 21. αΐτοϋ Α. 22. ΓΟΙΓ (1ε68( ΙΟ Εάά.
24. προστιθίντα Α.
 ϋ. ιι, 12. ΙΝ ΜΙΟΗΑΕΑΜ. ΤΟΜ. Ι. 641

έτερα, συνηνεχθη λοιπόν καϊ συνδεδράμηκεν όλος εις ενα

σκοπον 6 Ισραήλ, και τω πλημμεληματι κάτοχος ην, και
ουκ άνα μέρος ετι, παμπληθεί δε μάλλον κα\ όλοτροπως.
ούκοΰν άπο της σταγόνας φησίν, ής αν αΰτοϊς καταστάξειεν
5 ο των ψευδομαντεων λογος' πλείστοι γαρ όσοι πάρα τω β
Εφραϊμ οι τούτο δράν εΐωθότες' ο-υναχβηο-εταί φησι σύμπας
ό Ιακώβ, τουτέστιν εις μίαν συνενεχθήσεται γνώμην, κατα-
νεμηθησεται δε απαντάς η νόσος, εγω δε αύτοΐς οϋκ ανά
μέρος επο'ισω τάς δια τούτο δίκας, περιμένω δε μάλλον τους
ίο τοις ηδη κατεφθαρμε'νοις επενεχθησομενους. τούτο γαρ εστί
το Έχα$χομίνας ίκαεζομαι τους καταλοίπους του Ίιτραηλ,
και τότε δη τότε μίαν ποιησομαι την κατά πάντων απο<τ-
τροφην.
Ενδειξις δε καϊ τούτο αν εϊη της ενούσης ανεξικακίας » 415 Δ.
1 5 θεώ, μη κολάζοντι ευθύς, ύπερτιθεμενω δε χρηστώς, και
την επανόρθωσιν περιμενοντι καϊ των πλανωμε'νων την
επιστροφην. ει δε δη μη γένοιτο, φαίνοιτο δε μάλλον
εις αΰζην Ιόν το άρρωστημα, τότε δη μόλις κα\ όκνηρώς
αποστρέφεται, εψεται δε πάντως ταΐς άποο-τροφαΐς το
2ο χρήναι ταλαιπωρείν τους τούτο πάθοντας, τοιγάρτοι κα\
ο θεσπέσιος ψάλλει Ααυείδ " Μ)) άποστρεψης το προ- Ρβ• χχν'•
" σωπον σου απ εμού και μη έκκλινης εν οργή άπο τού β
" δούλου σου." Ίστε'ον δε, ότι ενεστάλαξεν ωσπερ τοις
γραμματεύσι καϊ Φαρισαίοις ό Βεελ£έ/3οι>λ την επ\ Χριστφ
25 ψευδή κα] άπαίσιον δόξαν, κατενεμήθη δε ωσπερ απαντάς ή
νόσος, και συνδεδραμηκε ταΐς των ηγουμένων άπαταις ή

Ι. ίτίρουι Α. διΰτιρα Β. συνηνίχθη Α. σννηχθη Εΐΐίΐ. όλοι Β. όλωι Ε(](1. ό

λιίγοε (βίε) Α. 2. τω ρΓΟ 6 (βίε) Α. τοϊΐ πλημμίλήμασι Α. και ;»1ΐ.
οπι. Α. 3• '" Α. τ» ΕεΙ(1. 5• ψ^νοομάντιων] + ό Έ,άά.
6. φησι οιη. Β. 8. άπανται Β. πάντα! Α. άπαντα Εά<1. κάν ρπ> οϋκ Α.
ΙΟ. ϊπ(ν(χθησι>μίνονς Α. Β. ϊπινηνιγμίνου! ΚιΜ. [4. τηί <1β68ΐ ίη Ε(1(3.
Ι5« ΐ6. κολάζοντι—νπιμτιθιμίνω—πιριμίνοντι Β. κόλάζοντο!—νπιρτιϋίμίνου—π(-
ριμίνοντο! Ε(1(1. 1 ~{. μάλλον €ΐς ανζην ιόν] <ίϊ αυ£(ΐν μάλλον ον Λ.
1 8. μόλα Α. μάλιστα ΕϋιΙ. 19- άποοτρίψίται ϊιά. ίηνίΐίβ Α.Β. 8(;ιΙίπι
«Γ€ται Β. ίηνιΐο Α. 20. τονι τοϋτο παθόντα:] τούτο το πάθος Α. 21. ψάλλα
υιη. Α. 22. κα'ι αεεεββίΐ εχ Α.Β. εί. ϋίψηι 265 ε. 23. ίνιστά-
\αζ*ν Β, ίστά\αξ(ν Α. ϊσταξιν Ειΐιΐ. 25. άπαίσιον] ανόσιοι* Α. ωσπιρ]
-τ- και Εάά. 8ΐ3ΐίηι πάντα! Α.
νοι. ι. 4 κ
 642 Β. ΟΥΚΙΙιΙ.1 Α^ΕΧΑΝϋΕ. η. ία, 13•

έτερα πληθύς. τοιγάρτοι καϊ μίαν ύπομεμενηκοτες ψήφον,

την εις κατάκρισιν λέγω καϊ άποσ-τροφην, ΙσοπαλεΙς τοις
ήμαρτημενοις άποτετίκασι δίκας.

ο'Ωε πρόβατα έν θλίψει, ώε ποίμνιον εν μέσω κοιτηο αύτοΰ

13 έίαλοΰνται έ£ ανθρώπων δια τΛο κοπΛε- προ προσώπου;;
αυτών διέκοψαν, και δΐΗλθον πύλΗν, καϊ έΕϋλθον οι αΰτΗε,
καϊ ε^Ηλθεν ό βασιλεύε προ προσώπου αυτών, ό δε Κύριος
ΗΓΗσεται αυτών.

"Κθος τοις άγίοις προφήταις και εν θεωρίαις αΰταίς

γίνεσθαι πολλάκις των ως έσονται κατά καιρούς προαττηγ- ίο
γελμενων, μονονουχι δε παρόντα τε καϊ ενεργούμενα βλεπειν
ά τα και πολλοίς ύστερον εκβησόμενα χρονοις. οίον ό μακά
ριος προφήτης Ήσαιας τα περί Χρίστου ■ διηγούμενος,
μονονουχι δε και άποκομιζομενον βλέπων επί το σωτηριον
Εβ. ΐηί. πάθος, " Ώρ πρόβατον, φησϊν, επί σφαγην ηχθη, και ώί'Ι
" άμνος εναντίον του κείροντος αΰτον άφωνος." ερωτά δε
ωσπερ τους των ήλων τύπους καταθεώμενος, και φησι προς
Ζ*?\ αύτον τάχα που τον Κ,υριον ημών Ίησοΰν άριστον " Τι
" αύται οι πληγα\ ανά μέσον των χειρών σου ; ό δε ειπεν,
" Αγ επληγην εν τω οίκω του αγαπητού μου." Ιερεμίας κ
β γεμην 6 θεσπέσιος τον εσόμενον κατά της Ιερουσαλήμ
προαναφωνησας πόλεμον, καϊ πληθυν ηδη τών Ιουδαίων
πολλην κειμενην ιδών' ως εν θεωρ'ιαις δε δηλονότι τ<ώ
ΗιβΓ. ιν. προφητικαϊς' κατοιμώζει λέγων " Οίμοι εγω, οτι εκλείπει

2. τ» ρτο \ίγω Α. 3• θ7Γοτ«η'*ασι Α. Β. αποτίσανσι ΈΛΑ.

Γ,. ίζάΚοννται—κοίτης (Ιεβυηΐ ίη Α. κοπής Β. (22. αϊ.) διακοπής Κάά. 6. 3•»-
κοψα Α. (68, 97> 3'°•) 7• ° βασϊΚηςΛ + αϊτών ΈΛΑ. (Α.ν. &<•.)
ίηνϊΙΙΝ Α. Β. αυτών οιη. Α. ό ί<] ότι Κ. Είΐϋ. (Ι53-5 'ην'10 Α. 8. ηγησατο
Ρ. Εόά. ( 153•) ϊηνίΐίβ Α. Β. ΙΟ. γινίσθαι Α. (ως (βίο) Α. II. μόπτ
τ( ουχί ρΓΟ μονονουχϊ βί Α. 12. ('κ8ησόμ*να Β. όφθησόμινα ΕΛΑ.
Ι4• μόνον 8ϊ ουχί Α. ι,",- φησιν 3βκοπιμΙυπι εχ Β. 1"]. τόπους ΚιΙΊ.
ι8. που τάχα ίην. οτά. Α. Ίησοϋν] + τύν Έ.ΑΑ. ΐηνϊΐίβ Α. Β. 19. €0τ«»1
+ προς αΰτον Α. 24. προφητικάϊς] πν<υματικα~ις Β.
 ϋ. 12, ι3. ΙΝ ΜΙΟΗΑΕΑΜ. ΤΟΜ. Ι. 643

" V ψνΧν Ρ°ν επϊ τοις άνηρημενοις." ούτω καϊ ο μακάριος

ΤΙροφητης Μιχαίας εοικε πως όράν τον εν ταίς πολεσι της
Έαμαρείας εσόμενον θορυβον, πτοουμενους τε ηδη πολλούς,
φεύγοντας δε και έτερους, τείχη τε και τάφρους ύπερθεοντας,
5 και αυτά που τα των πολεμίων στίφη διαρρηγνυντα μεν
πυλας, ε'ισχεόμενα δε Λ' αυτών τοις κρατοΰσιν όμον, μονό- » 416 Δ.
νουχι θεοΰ προασπίζοντος και τοις εζ αίματος Ίσραηλ
επιθηγοντος, ως λελυπημενου. ούκούν ούτω φησϊ κατα-
πτοηθησονται, ως αν ε'ι και πρόβατον εν θλίψει γένοιτο τυχόν,
ίο ήγουν όλον ποίμ-νιον, εΐ χοιτάζοιτο μεν εν τόποις, είτα τίνες
βουλοιντο λαβείν, ανω τε και κάτω πηδώντα τα θρέμματα
καταθεωτό τις αν, και γρτερ αν γένοιτο £ιακοπ*ι, δι αύτης
ιόντα καϊ φευγοντα' ούτω φησϊ κάκεΐνοι, καθ' ων αν ιοι Υ>
των Βαβυλωνίων ό πόλεμος, διακόπτοντες δε καϊ πύλας,
1 5 ορωντων αυτών, ήτοι προ προιτωπου αυτών, εϊσελευσονταί τε
καϊ ε^ελΐύιτονται Λ' αυτών, τουτέστιν, άμογητϊ καϊ δίχα
φόβου παντός Αιελεύο-ονται εις τάς πόλεις, αυτόν έχοντες
ηγουμενον τον τών Ολων Κυριον' ότι μη της εκείνων Ισχύος
έργον ην το κατακρατησαι του Ίσραηλ, νεύματι δε μάλλον
2 ο του Ίσραηλ ψήφος του παραδοντος θεοΰ. ταύτα συμβηναί
φαμεν, καϊ τοις εις αυτόν πεπαρψνηκόσι τον Εμμανουήλ,
πεπορθηνται γαρ αϊ παρ αύτοϊς πόλεις τε καϊ κώμαι
Ούεσπασιανοΰ τε καϊ Ύίτου κατακρατούντων τότε, καϊ τον ο
θείον επ' αύτοΐς πληρούντων θυμόν.

2. άρα ΑϋΙ)βΓΐιΐ8. 3• τ(—φεύγοντας ίί] τ» βΐ δ< ΪΌΐβΓ 8β ΐΓίΐηκροηιΙ Α.

4• και ρηυβ αϋβιιιηρίιιπι 6Χ Α. τά φόβου πιριθύυντας ρΓΟ τάφρου! υπιρθιονταί Α.
5• που ΗϋδΐιπιρΙυπι εχ Α. οΊαρρηγνϋνταΐ Α. 12. καταθβωτο]
κατίδοι Β. ηπιρ Β. <Ίπιρ Κ(1ι1. 13. Ηαεε και φιύγοντα
αοεεββεπιηΐ εχ Α. («ϊκίΐΐΌΐ] -| οι Α. Ι5• « 3ββϋΐηρ4ϋΠ) εχ Α.
ι6. φόβου δίχα ϊηγ. οτά. Α. 17. δΐίλίύσονται (ΐί Α. ιισιΧίίσονται Εάά.
αιτώ», ρΓΟ, αΰτον Α. ΐ8-20. ότι μη—παραδόντοί θ€θΰ άεβίΐηΐ ϊη Β.
Ι9• τοΟ ρΓΟ τό Α. Νΐ3ΐίιη κατακρατησαι Α. κρατησαι Εάά. νιύματι—τίτηφοι
τοί Α. αλλά Κ(](1. 20. συμφηναί ΛηΙιειΊπκ. 22. παμ' αϋτοΊι Α.Β.
παρ' αυτών Ε(1(1. 23• κατακρατούνταν Α. κρατούντων ΐ•άά.

4 Ν 2
 644 Β. ΟΥΚΙΙ,ΕΙ ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. ΐϋ. ι-4•

Κ(φ. γ'. Και έρεΤ Άκούοατε δύ ταΰτα αϊ άρχαί οΓκου Ιακώβ καϊ οι
κατάλοιποι τοϋ ΊσραΗλ. οΰχ ΰμΐν έστι τοϋ τνώναι το κρΐιια ;
2 οι μισοΰντεο τα καλά και ζΗτοΰντεο τα πονΗρά, άρπάζοντεο
τα δέρματα αυτών άττ' αυτών καϊ τάο σάρκαο αυτών άπό
3 τών όστέων αυτών. 6ν τρόπον κατέφατον τάο σάρκαο τοΰ 5
ά λαοΰ μου, και τα δέρματα αυτών άπό τών όστέων αυτών
έζέδειραν, και τα οστά αυτών συνέθλασαν, και έμέλισαν ώο
4 σάρκαο είο λέβΗτα, καϊ ώο κρέα είο χύτραν οΰτωο κεκράΕον-
ται πρόο Κύριον, και ούκ είσακούσεται αυτών και αποστρέψει
το πρόσωπον αύτοΰ άπ' αυτών εν τώ καιρώ έκείνω, άνθ" ών ίο
έπονΗρεύσαντο έν τοΐο έπιτΗδεύμασιν αυτών έπ' αύτούο.

διιρΓ» β Ο τοις πολεμοΰσι τον 'λσραηλ άνοιγνυς τας πνλας, ο

πάντα καταλεαίνων αΰτοΐς, και τα. δυσχερή καταστρεφων,
ώς αν δύναιντο λοιπόν δι ευμάρειας ιεναι πολλής, καϊ άκονιτι
καταδράττεσθαι τών άνθεστηκότων, ό ηγούμενος αυτών ι$
Κύριος, αύτος κα\ ίρίϊ τοις αρχονσι, και τοις κατΑλοίποις
τοΰ λαού. το δε ΐρίί, τεθεικεν αντί τοΰ προσδιαλεχθήσεται.
και τοις μεν διεπουσι τας αρχάς εγκαλεί το ραθυμον, καϊ ότι
τών ύπο χ(ΐρα κατημεληκότες, όλεθροι γεγόνασι καϊ φθοροί'
417 Δ. α τοις γεμην ΰπεστρωμενοις, κα\ ταΐς τών κρατούντων δυσ- *<>
τροπίαις ήπατημενοις, δίδωσι νοεΐν, οτι τών ε'ις αυτούς ένεκα
πλημμελημάτων επιρρίπτεται δίκη τοις ήδικηκοσι. κηδεται
γαρ και τών πλανωμενων ό τών όλων Δημιουργός, ό κτίσας
Ερίι. ίϊ. Τον ανθρωπον " επι εργοις άγαθοΐς, οις και προητοίμασεν," ως
ΙΟ.

Ι. αϊ ΟΠ1. Α. (62 βΐ.) οίκου] + τοΰΈάά. (23. •!.) οί ΟΠ1. Α. 2. τ»

ρπιιβ Α. Β. (130» 311•) ο'*0" ΡΓ° τοϋ Εάά.(ΑΛ. &ο.) νμων Α. (62, 14*•) τοί Β.
το Ειΐά. (68.) Νειιίπιιιι Ιι,ίΙμ-ι Α. (86.) 4• αυτών ρι-ίπιυηι οιη. Β. αντων τιΐϊ.
ΟΠ1. Α. 5• τα! ο~άρκας ΟΠ1. Α. 6. αυτοί ρΓΟ μον Α. άπό των <ηγτμ»
αντων Α. Β. (ΑΙεχ. XII.) άπ' αΰτάν ΕΛΛ. (ν»!.) •]. όοτά Β. (ΑΙεχ. XII.)
όστία ΈΛΑ. (\ά\..) ϊμίρισ-αν ΕΛΛ. (22. βΐ.) 8. λίβητα] λϊβητα! ΕΛΛ. (ΐ53•)
9• προς] + τον ΕΛΛ. (\'άΙ.) 12. Ό αεοεββίΐ εχ Α.Β. 14. ημο-
ρίίαί Α.Β. [ίϋμαρία! Α.] (ϋκαιρίαι ΕΛΑ. ΐ6. Κύριοι, αυτός και ί'/χϊ Α. [«οί
ΒΐιρΓβϋεπρΙιιπι Α.] Κύριοι, αντόί ΐριΐ Β. Κύριοι αΰτόί. και ίριϊ ΕΛΑ. Ι7• δ«
Ι38απιρ1ιιιη εχ Α. 6Ία\(χθήσιται Α. 19. ολίθριοι Α. φΰοροί Α.
φθύροι ΕΛΛ. 20. νπιστραμμίνοΐί ΕΛΑ. 8ΐ3ΐίιη και—ηπατημίνοΐί ΛϊϊΠίΛ
ίη Α. ΡοβΙ Κ ν. οντω η(1(1ιιηΐ Εάά. ίηνίΐϊβ Α.Β. 22. απορρίπτεται ΕΛΛ.
η&ικηκόσι Α. ήμαρτηκόσι ΕΛΑ. 24. προητοίμακίΡ Α.
 ϋί. ι-4• ΙΝ ΜΙΟΗΑΕΑΜ. ΤΟΜ. Ι. 645

ό θεσπέσιος γράφει Παύλος, " Ινα και περιπατώμεν εν

" αυτοϊς. τι το'ινυν Οΰχ υμίν ίττι του γνωνα,ι το κρίμα, ;
κρίμα δε φησιν ήτοι την επ' αύτοΐς γεγενημενην όσιαν τ€ ο
και άμωμητον τ\τηφον, ήγουν την κατάκρισιν' πρεποι δ* αν
5 εν τούτοις νοεΐσθαι την του κρίματος εϊδησιν ούχ ως εν
μαθησει μονον' τι γαρ αν τοΰτο τοις εκείνα πεπλημμεληκοσι
διελυμηνατο ; η πώς αν λελύπηκε τους ησεβηκότας ; άλλ' ώς
δια πείρας αύτης των συμβησομενων' άποτιννύντες γαρ τοΐς
κολαζουσι δίκας οι πλημμελεΐν ε'ιωθότες, τότε δη τότε μαν
ία θανειν λέγονται και της ενούσης αύτοΐς εξουσίας το ύπερ-
φερες και δεσποτικών κριμάτων την δύναμιν. εστί δη ουν
αναγκαΐον υμάς δη μάλιστα φησι δια τών συμβησομενων ο
το χριμα μαθεΐν υμάς τους άει μεν τοΐς φαυλοις προσκεκλι-
μενους, άποσπουδάζοντας δε το άγαθον' υμάς τους άγρ'ιαν
1 5 τίνα και άνημερον κατά τών εμών προβάτων ποιούμενους
την εφοδον, καϊ τοις τών θηρίιον άπηνεστάτοις παραχω-
ροΰντας ουδέν, τους άποδεροντας μεν τα πρόβατα, κατα
βαίνοντας δε και ο-άρκας, και καταμΐλίζοντας αφειδώς, και
οίον εψοντας δια χύτρας, σημαίνει δε δια τούτων πάν είδος
2ο πλεονεξίας, απληστίας τε και καταδυναστείας. επειδή δε
ταύτα δεδρακασι, καϊ αυτοί κεκράζονται φησι' και ουτ αν ά
εποπτείας άξιώσαιμι της παρ ε'μαυτοΰ' ουτ αν ει κεκράξειαν
αιτούντες τον ελεον, επιδοίην αν. κατεπανουργεύσαντο γάρ
και αΰτο\ τών ΰπεζευγμένων, καϊ πάν είδος αύτοΐς επενη-
25 νοχασι μοχθηρίας, πικρών τε καϊ ανοσιών ευρέσεων καϊ
εγχειρημάτων.
Έφαρμόσαι δ' αν τις τα τοιαύτα καϊ μόλα εικοτως τοΐς

ι. ό θβεβΐ ΐη Εάά. 2. τοίχι*] + φησιν Εάά. ίηνΐΐο Α. ίμών (αϊ

ΗΐιρΓη) Α. τοϋ Α.Β. το Εάά. 4• κατάκρισιν Α. κρίσιν Κιΐιΐ.
5• ιΐδησιν] ιΐσήγησιν Α. 6. μόνη Α. 8. αΰτηί] αντοϊ Εάά.
άποτιννυντα γάρ Β. άποτίΐννντπ (βίο) γάρ Α. άποτίνοιτα Έάά. 12. ήμάι Εάά.
13. τονι ογπ. Α. 15- προβάτων] πραγμάτων Εάά. ΐ6. παρα-
χαροϋντίΐ Εάά. βηΐο Μίριβ. ιδ. και ρππιιιιη Α. τάι Εάά.
καταμιρίζοντα! Ί\ά. ίηνίΐϊβ Α.Β. 19. δ'ά χύτραί\ «V χίτρα Α.
20. ϋυναστίίαι Εάά. 22. ουκ ρΓΟ οϋτ' Α. €1 κικράξηαν—ϊπΑοίην Αν]
(λιήσαιμι Β. 24• καϊ ρπιιβ η88ΐιιιιρΙυπι εχ Α.Β. 25• μοχθηρία* Α.
πονηρία! Εάά. 27• τοιιίδί Α.
 646 Β. ΟΥΕΙΙ,ΕΙ ΑΙ^ΕΧΑΝϋΚ. ϊϋ. ι-4•

γραμματεΰσι και Φαρισαίοις, οΐ λαών ηγούμενοι, κα\

β ποιμνίων προεστηκότες, τοις άγελαίοις όμοΰ καθαπερ τισι
προβατοις, επεθρωσκον άπηνώς τοις πιστεύουσιν εις άρι
στον, μόνον δε ούχι και ϊκ&ροντες κατιμιλιζον και κατεδη-
δοκασι τους αγίους, θηρών αγρίων διενεγκοντες ουδέν. τοι• 5
γαρτοι και ηκουον προαναφωνοΰντος θεού δια. φωνής
Εβ. ϊ. ΐ5• Ήσαίου " "Οταν τάς χείρας εκτείνητε προς με, αποστρέψω
" τους οφθαλμούς μου άφ' υμών κα\ εαν πληθύνητΐ την
" δεησιν, ουκ εϊσακουσομαι ύμών' αϊ γαρ χείρες υμών
" αίματος πλήρεις." Ι0

3- ι'ιπηνωί Α. άφιιίωί Ε(1(1. 4• μ<>νον ί( οϋχι Α. μονονουχι δί ΈΔά.

μονονουχι Β. κατίμίμιζον Εόά. καταδιδοίκασι («ίο) Α. ,",• θηρίαν ρΓΟ
θηρών Α. 8. ί'ακ] όταν Α. την (ΙβββΙ ίη Ιίιίιΐ. 9- ΐπακονσομαι Β.
 ΤΟΤ ΑΎΤΟΤ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΤΤΟΝ ΠΡΟΦΗΤΗΝ

ΤΟΜΟΣ ΔΕΤΤΕΡ02.
η 418 Α.
Τάδε λέ|-ει Κύριοε επί τούε προφπταε τούε ττλανώνταε τον λαόν 5
μου, τούε δάκνονταε έν τοΐε όδοΰσιν αυτών και ΚΗρύσσονταε
5 έτί αυτόν εϊρΗνΗν, και ούκ έδόθΗ είε το στόμα αυτών, ΗΓειραν
έπ' αυτόν πόλεμον.

Κατητιάτο λίαν τους εξ Ίσραηλ ως εθελούσιον μεν

άνατλαντας ολεθρον, σφάς δε αυτούς αύτοκλητοις ενιεντας
κακοΐς, και πολύ βλέποντας εις το ραθυμον. προσετίθει δε,
ι ο οτι και ηδίκηνται σφοδρά, του πονηρού κα\ ακαθάρτου πνεύ- β
ματος αεί φενακίζοντος και απατώντας αυτούς, εφη δε
ούτως " Έγγίσατ€ ορεσιν αΐωνίοις' άναστηθι και πορεύου, ^"Ρ™
" οτι ούκ εστί σοι αύτη άνάπαυσις, ένεκεν ακαθαρσίας
" διεφθάρητε φθορά. κατεδιωχθητε ούδενος διώκοντος.
15 " πνεύμα έστησε ψεύδος, εστάλαζε σοι εις οινον καϊ με'-
" θνσμα." ταύτης ένεκα της αιτίας επε'σκηψε μεν ου μετρίως
τοις καθηγεϊσθαι λαχούσϊ μεθίστησι δε νυνι χρησίμως τον
λόγον επί τουρ ο^ταρ παρ αύτοϊς ψευδοπροφήτας τε κα"ι
μάντεις, ο"ι μονονου\ι και ως οινον αύτοϊς κατεστάλαζον, τα ο

2. 8Ίο Α.Β. 3• Τ0^Ε ρήαβ οιτι. Εάά. (ΐ53•) 5• "ύ™* Α. Β. Ρ.

αντων Εάά. (43. 147• 233•) 8. αυτοκλήτως Εάά. ΙΟ. ηδίκηται \\ά.
πνιύματος Α. δαίμονος Εάά. Ι5• στήσ(ται Α. ΐ6. ταύτης] + τ* Α.
ΐπίιτκη^α Α. Ι7• νννι ΟΠΙ. Α. τον \όγον Α. τυΰς λόγους Εάά.
1)). ώς Β. «γ Εάά. κατιστάλαζον Α. κατ€στά\αξαν Εάά.
 648 Β. ΟΥΚΙΙ,Μ ΑΙΕΧΑΝϋΚ. ϋϊ. 6.

«κ τού πονηρού τε καϊ ακαθάρτου πνεύματος, ψευδοεπειας

δε δηλονότι καϊ φενακισμούς, ούτω τε λοιπόν οιά τινι μέθη
περιβεβληκότες εζεστησαν λογισμού τού σώφρονος, ίοαχηι
μεν γαρ καϊ ου μετρίως ήδίκουν, άναπείθοντες τοΐς παρ
αυτών προσκεΐσθαι λογοις, καϊ ουχί δη μάλλον τοΐς πάρα 5
θεού δια προφητών άγ'ιων' κατεψεύδοντο δε, λέγοντες ώς
καταβιωσονται μεν εν ειρήνη καϊ εύημερίαις, παρενοχλήσει
δε όλως τών άνιάν πεφυκότων ούδεν. άλλ' ην αύτοΐς εις ό «γ
(1 τούτο λόγος οΰ παρά θεού. ου γαρ αν άκαθάρτοις εδόθη
γλώτταις το χρήναι λαλεΐν τα ούτω λαμπρά τε κάί άζιο- ι°
ληπτα. επειδή δε άναπεπείκασι προσεχειν αυτοΐς, ψ/νοω
έτ' αυτούς πόλ€μ-ον, ουκ αύτοϊ τους Άσσυρίους εις τούτο
διανιστάντες' πόθεν ; καταθήγυντες δε μάλλον επ αυτούς την
όσ'ιαν όργην. οτι γαρ εκείνοις προσεσχήκασιν, επενηνεκται
δικαίως και τα εκ τού πολέμου κακά. '5
ε Εγκλημα δη τούτο τών οτι μάλιστα καϊ αληθών και
πρεπωδεστάτων τοΐς άρχιερεύσι καϊ Φαρισαίοις, οις ή άθλια
τών Ιουδαίων πληθύς κατακολουθήσασα διόλωλε τε και
κατεφθάρη' γεγονε γαρ δυσσεβής καϊ κυριοκτόνος.

6 Δια τούτο νύζ ύμΐν εσται έε οράσεως, και σκοτία ύμΐν Ισται έκ :ο
μαντείας, και δύσεται ό Ηλιοε επί τοΰε προφΗταε, κα'ι συσκο-
τάσει έττ' αύτούε η Ημέρα.

8υρ™ Έπειδη γαρ, φησϊν, εσταλάξατε το ψεύδος είς οϊνον καϊ

419 Δ. α μεθυσμα τώ λαώ, καϊ κατεδάκνετε μεν ώς θήρες, εύηγγελι-
νβ^Τ ζ€σ&€ δ* τνν *ψίντΙνι ψενδοεπούντες αύτοΐς, και ταϊς του 25

Ι. πνεύματος Α. (αϊ βυρΠΐ) δαίμονος Έ,άΑ. 2. δηλον ρΓΟ 8ι;λοιχίτι Α.

3- φρίνός ρΓΟ τον σώφρονος Α. 4• ο\ναπ('ιθοντ((\ + μίν Α. ζαμ'
αϊτών Α. Β. παρ' αυτο'ις Έίάά. 6. & υιη. Α. ". (ίρηναις Β.
8. ούδίΐ'ί ρΓο ου&ίν Α. <ί$ ό ίϊί Α. ό ίϊί Κιΐιΐ. ρ• <""' ";!Ι- ^•
12. «V αΰτο'ις Α. 1£. διανιστώντις Εάά. πόθίν] δίο ΟΟΓΓΕΧΪ-
πυθίν Α. Ε(1ί1. «V αΰτο'ις Α. 14. θίίαν ρΓΟ όσΐαν Α. ΐ6. αληθώς Α.
19. καταφθίίριται Α. 20. σκοτία Α. Β. Ρ. σκότος Εάά. (02, 153•)
24• και υιη. Α. 25. αιτώ Είΐά.
 ϊπ.6. ΙΝ ΜΙΟΗΑΕΑΜ. ΤΟΜ. II.

ττολεμου συμφοραϊς αναλώνω, παρεσκευασατε, ταύττ/τοι δι

καίως νυ£ εφ' υμάς 'ίο-τα,ι χα) σκότος, καίτοι κάι Όράν νπο-
κρινομενους, και ως γε όϊεσθε κατά σφάς, άριστα τε και
άψευδώς το μαντεύεσθαι μεμελετηκοτας. αυιτετΛΐ γάρ ύμίν
5 ό ήλιος, κάί αυτό δε της ημέρας ο-νιτκοτΛο-ει το φως. καί ου
δηπου φαμεν, οτι συνεστειλεν αληθώς επ' αΰτοΐς ό ήλιος ο
τας αυγας, ήγουν της ηοΰς κατεσκοτισθη το φως, άλλ' οτι
της συμφοράς το μέγεθος οιονεί σκότος αύτοϊς κάί νυ£
αφεγγης, καί ηλιακής άκτίνος καταδυσις και φωτός συστολή,
ίο καϊ τι γαρ ουχί των τοιούτων γενέσθαι συμβεβηκε ; τά γάρ
τοι δεινά και εξαίσια των κακών καταμεθύσκει τον νουν, και
καταθολοΐ την καρδίαν, εμπιπλησι δε καϊ σκότους.
Φαίη δ' άν τις άληθεύων, οτι κάί τοις Ιουδαίων δημοις
εμτταροινησασι τω Χριστώ κατέδυ λοιπόν ο νοητός ήλιος,
1 5 ούκετι θεού καταλάμποντος, ούκετι της νοητής ημέρας διαυ- ο
γαζούσης αύτοίς, άλλ' οίον νυκτός κατασκιδναμενης αυτών
της ττωρώσεως. πεπώρωνται γάρ, ως 6 ΐΐαΰλός φησι, κάί »Ομ••1Η•
" 'ΐίνίκα άν άναγινώσκηται Μ,ωυσης, κάλυμμα επί την καρ- 1*>• ΐ5•
" δίαν αυτών κείται." " Φασκοντες γάρ είναι σοφοί εμω- Κοη. ΐ.
2 ° " ράνθησαν, κάί εσκοτίσθη η ασύνετος αυτών καρδία." κάί
οτι ταύτα συμβησεται παθεΐν αύτοΐς, προκαταμεμηνυκε λέ
γων αύτος 6 Χρίστος " Κως το φώς έχετε, "περιπατείτε εν 8. .Το,-ιη.
τω φωτι ινα μη σκοτία υμάς καταλαρη. εττειοη οε το
θείον ου προσίεντο φώς, τουτεστι Χριστον, κατελήφθησαν ά
25 ύττο της σκοτίας, και νυΡ αύτοίς γεγονεν ί£ οοόνεας, κατά την
του ΐΐροφητου φωνην.
Ύούτο δε αύτο συμβησεται κάί τοις τών αιρέσεων
εΰρεταΐς, οί βλεπειν ύποκρινόμενοι, διατεινόμενοί τε νοείν

Ι. αλωναι Ε(3(1. 3• Λγ 7*] ωσπίρ Εάά. αΉσθαι — οΐισθί Α. 4- /"-

μίλιτηκότα Α. 6. ότι Α. ώι Έ•άΑ. αληθώς ΟΠ1. Α. "]. κατίσκοτίσθη]
σκοτισθ€Ϊη Α. 8. οίον «ίί (βίο) Α. νύκτα άφιγγή ρΓΟ νυξ άφιγγηι Α.
ο. κατάίυσιν Α. συσκοτάσαν ρΓΟ σνστολή Α. 13. αληθινών Α. αληθώς
Κιΐιΐ. 14- νοητοί ήλιο! Β. ήλιος (Όΐ;τώ£ Ει1(1. Ι7• πωρώσίωί] ητώ-
<7€ωΓ Εθ(1. ό οζη. Α. και ΟΠ). Α. ΐ8. άν άνα-γινώσκηται Β. άναγινώ-
σκιται Α. ΚΊιΙ. 31. αντονς ρΓΟ αϋτο'ιι Α. 22. αΰτόι Β. αντο'α
ΥΑά. 23• Ι"ί\ + ί Β• σκοτία Α. Β. σκότο! Εάά.
νοι,. Ι. 4°
 650 Β. ΟΥΚΙΙ,υ ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. ϊϋ. 7-

δυνασθαι λαμπρώς το Χριστού μυστηριον, ψευδοεπούσιν οι

δείλαιοι, και τα. έ£ άπατης βλάβη μονονουχι καταστάζουσι
ταΐς των απλούστερων καρδίαις, (Ίτα των της αληθείας
αυτούς άποφερουσι δογμάτων, 'ία-τα,ι δη ούν αύτοΐς ί£ όρά-
β <τΐως νυΡ κα) (τκότος, κατοιχησονται γαρ είς το εξώτερον 5
ιΟοΓ.νΐϋ. σκότος, " Άμαρτησαντες εις τους αδελφούς και τνπτοντες
" αυτών ασθενούσαν την συνείδησιν ύπερ ων Χρίστος
" άπε'θανε."

1 Καϊ καταισχυνθΗσονται οι όρώντεε τα ενύπνια, και καταΓελασθΗ-

οονται οί μαντείο, και καταλαλΗσουαι κατ αυτών ττάντεε αυτοί, ίο
διότι ουκ εσται ό ϋπακούοων αυτών.

Οί μεν γαρ εμαντενοντο την ε'ιρηνην ως εσται πολλή, και

ψυχροΐς όνειρατίοις τους προσιόντας αύτοΐς συναρπάζοντες
420 Α. & διακεΐσθαι παρεσκεύαζον, ώς βαδιεΐται πάντα κατά ρουν
αύτοΐς, κα) κρατήσει τα εν εύχαΐς. επειδή δε οίς εφασκον η ιό
πείρα μαχομενην έδειξε τών πραγμάτων την εκβασιν, καϊ εις
πάν αύτοΐς τουναντίον τα της ελπίδος εκβεβηκε, κατεγινω-
σκοντο λοιπόν άναγκαίως, ώς ψευδοεπεΐς, ώς βωμολοχοι τε
κα) φενακες' και δη και εις τούτο δυσκλειας κατωλισθον, ώς
μηδενα βούλεσθαι προσεγειν αύτοΐς' πώς γαρ, η πόθεν ; οι ίο
\} γε χρηστά μεν ελαλουν, εμβεβληκασι δε τους ηπατημενους
εις άδοκητον συμφοραν, και τών ελπισθεντων ώς άπωτατω ;

8 "Εάν μΗ έμττλΗσω έρώ ίοχύν εν πνεύματι Κυρίου και κρίματοε και

δυναατείαε τοΰ άπαιτεΐλαι τώ Ιακώβ ασεβείας αυτού και τω
ΊοραΗλ άμαρτίαο αύτοϋ. *5

Ι. λαμπρώς αοοε«8ίΐ εχ Α. 4• δ' ΡΓ0 ^ °^ν Α. όράσιων Α. 5. σκο

τία Α. κατοιχοίσονται (δίο) Εά(]. 8ΐ»ΐίιη δή ουν ρΓΟ γαρ ι\ά. ΙΟ. κατ
αϊιτων] κα& αντων Β. κατ οιη. Α. μάντ^ίί ρτο πάντί! Α. 8ΐ3ΐίιη αυτοί οτη Ρ. (3,ν)
II. ϋπακοίσων Α. (42, 153» '9^•) ΐπακούσων Β.Ρ. (ΑΙβΧ. XII.) ϊπακούων Έύά.
( \ αϊ. ) 13. οικίμασι Β. σνναρπάζοντα οιη. Α. 14. ροΰ» Β.
νανν 10(1(1. ι6. τκριμαχαμίνην (βίο) ρΓΟ ή πιίμα μαχ. Α. 2ο. ττώι γαρ Τ)
νάθ(ν\ ίύϊ μφίνα η ποβϊν (δϊο) Α. 23. Έάρ] αν Β. ΐμιτΚήσω ϊγω Ρ. Εί«1.
(ΛΙεχ.) ϊγω ίμπλήσω Α. (V»!.) ϊγω (ΙεεβΙ ίη Β. (23. 153•) 24• τ¥ ρΓΪΙΜ οω. Β.
 ίϋ. 8. ΙΝ ΜΙΟΗΑΕΑΜ. ΤΟΜ. Π. 651

Δείκνυσιν οτι παντη τε και πάντως ψευδοεπεΐν αναγκαίοι/

τους κατάπλαστον έχοντας την της προφητείας δοζαν. πώς
γαρ αν άληθεύσειεν ό μη εν θεώ λαλών ος εστίν αλήθεια ;
περί μεν γαρ τοΰ Κάιν εφη που Χριστός " 'Έκεΐνος άνθρω- ο 8. ίο»η.
5 " ποκτόνος ην απ αρχής, κα\ εν τή αλήθεια ούχ εστηκεν,
" ότι ψεύστης εστί καθώς και ό πατήρ αύτοΰ" πάτερα
διδονς αύτω τον και το ψευδός εζευρηκότα, τουτεστι, τον
σατανάν. ότι δε ανάγκη τους εκ διαβολικού λαλοΰντας
π~νεύματος τα. εκείνου λέγοντας ψεύδεσθαι, πώς εστίν άμφι-
ι ο βάλλειν ; οι γεμήν δια θεον, πάντη τε καΐ πάντως άριστοεπ-
οΰσί τε κα\ άληθεύουσιν' εχουσι γαρ εν εαυτοΐς τήν άληθειαν.
ούκοΰν πώς αν γένοιτο, φησιν, ου διεψευσμενος παρά τισι ά
τής προφητείας ό λόγος, ει μή εμπληο-αιμι, δια τοΰ εμού
Πνΐυμα,τος, δυνάμεως τινας κα\ δικαιοσύνης, ήτοι κριματος,
ΐ5 ώστε κα\ άδεώς καΐ τεθαρρηκοτως κατεξανίστασθαι τών
ημαρτηκότων, καϊ διελεγχειν αϋτους ; δει γαρ οίμαι τοις
λαλοΰσι τα. πάρα. θεού, πλείστης τε όσης κα\ αγαθής εύτολ-
μίας. ελεγχουσι γαρ εσθ' ότε δήμους τε όλους, καϊ μεντοι
και βασιλείς, καϊ τους οντάς εν ύπεροχαΐς, οι δη μάλιστα
2ο τοις επανορθοΰν εθελουσιν επιτρίζουσι, και ουκ οιστον
ποιούνται τον τών ωφελούνταν λόγον. κεκμηκασι γαρ οι β
μακάριοι προφήται, μάλλον δε κεκινδυνευκασι, κα\ άντ^ρην-
ται πολυτροπως ταΐς τών παιδαγωγουμενων άνοσιοις όργαΐς
κατά καιρούς περιπίπτοντες, εμαστίζοντο δε καϊ οι θεσπέσιοι
25 μαθηταί. πλήρεις γαρ οντες δυνάμεως καϊ χρίμα,τος και
δικαιοσύνης προσεκόμιζον τω θεώ δια πίστεως τής εις Χρι-

2. τής προφ. την ίηνβΓβο οΝΪίηε Λ. 3• α" &8βυπιρΙιιιη εχ Α. άλη-

βίΰσιι Β. 4- α*ν (ΙβεκΙ ίη Α. 5• ονΧ ίστηκίν] ονκ ϊστιν Β.
6. καθώς και άεΒυηΙ ίη Α. η. διδούί Β. δΐδωσιν ΚιΜ. δ« οί'όωπιν Α. και
οιη. Β. τυ οιη. ΑιιοειΊιιβ. 9• λίγοιτοτ] λαλοΰντας Α. αμφιΆαΚΑν Λ.
II. αΰτοίί Έ,άά. 12. γίνου: (βίο) ρΓΟ γίνοιτο Α. Ι3• β<« τον ΐμοϋ
ΤΙνίύματος] δι αυτούς πνψνμα («ίί') Α. Ι4• τινας Α. τιιόγ Ε(ϊ(1. 15. και ρππκ
αββυπιρίιπη εχ Α. 8(.3ΐίπι άναιδως ρΐΌ άδ<ώς Α. Ροδί Η. ν. κατίθαρρηκ. (δίο) ρΓΟ
και τΐθ. Α. Ι"], πάρα] πί/>1 Ι'Μι]. 20. ΐπιτρίζυυσι Α. ΐπιτρίβουσι Κάά,
21. γορ] γοϋν Α. 25. και κρίματος] κρίματύς Τί Λ. 20. έικαι-
οσΰνης] + τής (Ις Χριστοί» Είίιΐ. ίηνίΐϊβ Α. Β.
4 Ο 2
 652 Β. ΟΥΕΙϋΙ ΑΙΕΧΑΝϋΕ. ϋί. 9, ίο.

στον τάς των Ιουδαίων άγε'λας. αλλ* εχαιρον αΐκιζόμα-οι,

421 Α. α και τρυφώντες των συνεδρίων εξηεσαν, ύπερ του ονόματος
Αμρ. ν. ατιμασσεντες. τ)όεσαν γαρ οτι σνμπεπονσοτες Χριστώ και
4ΐ•
2 τ™,
2Τ συμβασιλεύσουσιν αύτώ.
η. 1 1.

9 Ακούσατε οη ταΰτα, οι ΗΓούμενοι οΓκου Ιακώβ και οϊ κατάλοιποι 5

οίκου Ισραήλ, οι βδελυσσόμενοι κρίμα και πάντα τα ορθά
ίο διαστρέφοντεο, οί οίκοδομοΰντεο Σιών εν αίμασι, και Ιερου
σαλήμ έν άδικίαιε.

Αγαθοί ων λίαν ό Δημιουργός, είτα των συμβησομενων

1> αϋτοΐς κακών το μέγεθος ουκ ηγοηκώς, δια παντός έρχεται ίο
τρόπου, και πάν είδος εισηγήσεως τε και απειλής εισφέρει,
ώς αν τάχα πως άναπεισθεϊεν οι ημαρτηκότες καΐ μετανοεϊν
ελοιντο, τα α'ισχίω μεταμανθανοντες και κατορθοΰν τ/ρημενοι
τα δι ων ην εικός άκονιτϊ δύνασθαι διαδραναι τα εξ όργης.
ε'ιδεναι γεμην άναγκαΐον τον φιλομαθή κα\ φιλολογωτατον, 15
οτι συνεχής μεν των προφητών 6 λόγος εν βιβλίοις τε και
συγγραφαΐς, γεγονε δε κατά καιρούς κα\ άνα μέρος, ώστε καν
ο ει φαίνοιντό πως ταυτοεποΰντες εσθ' οτε, άλλ' ουν άκόλουθον
εννοεΐν, ώς ου καθ' ενα καιρόν, ώς εφην, ούτε μην τοις
αυτοϊς, τα τοιαδε προσεφώνουν, μακρών δε πολλάκις παρεισ- ίο
βεβληκότων διαστημάτων, άλλοτε άλλοις και κατά καιρούς
προσελάλουν. έδει γάρ παντας είδεναι τά συμβησόμενα,
και κοινής συμφοράς τοις άνά πάσαν την γην γενέσθαι την
προαγόρευσιν. προς υμάς δη ούν 6 λόγος, φησϊ, τους εις

Ι. ϊχαιρορ αίκιζΛ Έρχονται μαστιζόμΐνοι Α. 2. νπ(ρ τον ονόματος

άτιμασθίντίί Α. οτι κατηξιάθησαν ΰπιρ τον δνόματοι αντοϋ ατιμασθηναι Εάά.
3• βοΉσαν Α. δίαΐίηι γαρ &83ΐιοαρΐιΐΓη εχ Α.Β. 5• *9 οτα• Α. 6. οί
ΟΠ1. Β. ('53•) κρίματα Α. τά οιη. Α. 7• οϊκοοομησαι ρτο ο'ι οίκο-
{Ιομοϋντα Α. ΙΟ. κακών !1*ΜΙΙ1ψ111Π1 β.Υ Β. 12. ωί Β. (ΐ Εάά.
ΝευΙπιπι ΗαοεΙ Α. 8ΐ3ΐίπι &ν τάχα πωι Β. αν οτα. Α. ροβΐ π•»γ Ιτ»η3ρ. Εάά.
13- αϊσχίω Α.Β. αίσια Κι1(1. α'ιρούμινοι Α. • 17- σνγγραφ*νσι Ειΐιΐ.
ίηνίΐίβ Α.Β. και οιη. Α. ΐδ. φαίνοιτό Α. 8ΐ3ΐίπι πω; »88ΐιηιρΙιιηΊ εχ Α.
30. τά ϋδκιίΓηρΙιιπι εχ Α. 3Ι. άλλοι γ] ιΐλλωί Α. καιρούί Α. καιρόν Εάά.
22. πάντα Εάά. 23. κοινην συμφοράν (βίο) Α. άνά πάντα καιρόν ρτο άνα
πάααν την γην Α.
 ϋί. 9, ίο. ΙΝ ΜΙΟΗΑΕΑΜ. ΤΟΜ. Π. 653

τοΰτο λοιπόν άφιγμένους εμβροντησίας, ώς β^ελυττετύαι το

κρίμα, τουτεστι την δικαιοσύνη», και διεστραμμένο» άπο- ά
φαίνειν τον εις εϊδησιν άγαθην κατορθούντα νομον' προς
υμάς τους οϊομενους τάχα που ταΐς μιαιψονίαις καϊ άδικοις
5 ΜμΛΤίν άνορθούν την Χαύν, κα\ εϋκλεά και περίβλεπτο» την
Ιερουσαλήμ, άποφαίνειν. άλλ' ην άμεινον εννοεΐν, οτι κατα-
στρεφουσι μάλλον αΰτην, καίτοι τεθειμενοι προς οιχοαομην
και ε'ις επανόρθωσιν, ατε δη και των ποιμνίων προεστηκοτες,
ιερείς τε και νομοφύλακες παρά θεού τεταγμένοι.
ίο Καθηρηκασι δε αληθώς την Χιών εν Λίματιν. άπεκτόνασι β
γαρ τους προφητας, προσέθεσαν δε αΰτοΐς κα\ τον των όλων
Αεσπότην, φημ\ δη τον Χριστόν. οίκοίόμοι γαρ οντες της
Χκαν, άπεδοκίμαζον αυτόν καίτοι θεοΰ λέγοντος εναργώς
" Ιδού τίθημι εις τά θεμέλια "Σιών λίθον εκλεκτόν άκρο- Ε*
' χχνιιι.
•5 " γωνιαΐον εντιμον, καϊ. ο πιστεύων εις αυτόν ού μη κατ- ι<>.
" αισχυνθη." άλλ', ώς εφην, οι της Χιών οικοδόμοι τον εκ
λεκτον κα\ εντιμον άπεδοκίμασαν λίθον' πλην εις κεφαλήν Ρβ.οχνΐΐ.
τίθενται γωνίας• βεβασίλευκε γαρ ημών, κα\ τών εκ περί- η 422 Α.
τομής ό Χριστός, ους καϊ εκτισεν " εις ενα καινόν ανθρωπον, ΕρΗ. η.
2 ο " ποιών ε'ιρηνην διά του σταυρού" και ωσπερ τινά γωνίαν
συνείρων εις όμοφυχίαν εν Γίνεύματι. γεγραπται γαρ Οτι
" Ύοΰ δε πλήθους τών πιστευσάντων ην καρδία κα\ ψυχή Αο<» δ8•
' „ ν Αρρ. IV.
" μια. ' επειδή δε σύμμορφοι γεγονασι δι αγιασμού και 2^•
■πίστεως τω άκρογωνιαίω κα\ εντιμοτάτω, καλώς κα\ σοφώς
25 ό θεσπέσιος αύτοΐς επιστελλει ΥΙετρος "καϊ ύμεΐς ώς λίθοι .Ι.8Ρβ1•
** ζώντες εποικοδομεΐσθε οίκος πνευματικός " " «γ ναον ερ•>- "•
" αγιον, εις κατοικητηριον τού θεού εν ΐΐνεΰματι'" κατωκηκε 1>
γαρ ό Χρίστος εν ταΐς τών πιστευόντων καρδίαις. καϊ περί

3• κατορθονντα] ('πανορθοΰντα Α. 5• ιηρίβΚτπτον Α. πίρίοιττον ¥Αά.

~. Τίθίΐμίναι] Τίθίμινοι Κ(1(1. 8. ίΐϊ ΟΙΟ. Β. 12. τον ΟΙΠ. Α.
ιδ. τίθαται] τίθιται Ε(1(1. ημών Β. ϊθνάιν Κιΐιΐ. 23. 8< οη. Α.
24• ΐντ'μοτάτψ] πιστωτάτγ Α. δΙαΙΙΙΤΙ λίθω 3(1(1. Α. σοφώί] + καϊ ΚάΑ. ίη-
νίΐίβ Α. Β. 25- αύτοΊί αββαπιρίυπι βχ Α. 8ΐ»1ίιη ϊπιστίλλιι Λ. γράφιι
Έάά. ΡοβΙ 1ΐ. ν. παϊίλο! ρΓΟ Π,ίτρος Α. 20. ζωντ{! «τοικοδ. Ιιοε ΟΓίίηβ Α.
37• κατώκηκ* Λ. Β. κατιόκησί Κι1(1.
 654 Β. ΟΥΚΙΙ^Ι ΑΙΕΧΑΝϋΚ. ίϋ. ιι,ιχ

ίΟοΓ.ν!. αυτών που φησϊ δια προφήτου φωνής " "Οτι ενοικησω εν
1 6, βΐ/βν. , , ν „ , .. ,, •
χχνί.ιι. αυτοις και εμπεριπατη
αύτοΐς εμπεριπατησω, και εσομαι αυτών κζεος, και
αύτο\ έσονται μοι λαός.

ιι Οΐ ΗΓούμενοι αύτΗΟ μετά δώρων εκρινον, και οι ίερεΐε αύτΗΟ

μετά μισθού άπεκρίνοντο, και οΐ προφΗται αύτΗΟ μετά άρρ)- 5
ρίου έμαντεύοντο, και επί τον Κύριον έπανεπαύοντο λέτοντεο
ο Ουχί Κύριοε έν Ημΐν εστίν; οϋ μΗ έττέλθΗ έφ' ΗμάΌ κακά.
ιζ διά τοΰτο δι" ύμάο Σιών ώε άτρόε άροτριασθΗσεται, και Ιερου
σαλήμ ώε όπωροφαλάκιον έσται, και το όροε τοΰ οΓκου ώε
άλσοε δρυμού. ίο

Ώδελνρόν τι χρήμα, κα\ των οτι μάλιστα κατεστυγημένων

τω πανάγνω θεώ καϊ κρίσις άδικος καϊ δωροδοκία, γε'γραπται
Ρτ?ν• γαρ οτι " Ααμβάνοντος δώρα έν κόλπω αδίκως ου κατεν-
χνϋ. 23•
" οδοΰνται οδοί. ' ηττηνται γαρ ώδ€ τίνες τής επάρατου
φιλοκέρδειας κα\ λημματιων αισχρών, ώς ηγεΐσθαι παρ 1 5
οϋδεν το παρευθυνειν το δίκαιον, καϊ πιπρασκειν την άλψ
ά θειαν. ωσπερ δε οι κονιν λαβοντες εις οφθαλμούς ατονούσαν
εχουσι τής οπτικής δυνάμεως την ενεργειαν, οΰτω κάκεινοι την
Εϊ.χχϋί. 6ί? νουν δεχόμενοι πηρωσιν ούχ όρώσιν ετί' "Τα γαρ δώρα
8,
" εκτυφλοΐ οφθαλμούς σοφών, καθα γεγραπται, καϊ λυμαί- »ο
" νεται ρήματα δικαια' ' οι δε δη το δίκαιον παρευθυνοντες,
των θείων αξιωμάτων το ειλικρινές άδικοΰσι κάλλος.
πρέπει γαρ μονω το κρίνειν θεώ, και τοΰτο ειδώς ό μα
Γ)«ιιΙ. ϊ.
κάριος εφη Μ,ωυσής " Ου ληψβ πρόσωπον έν κρ'ισει, οτι
>7•
β " η κρισις τοΰ θεοΰ εστίν." ο δε κρίνειν άδικα μεμελετηκως, ι$
μονονουχι τών θειων και υπέρτατων άπτεται θρόνων, και εις

4• αυτής—αυτή:—αυττ/ί] αυτών—αϊτών — αϊτών Ε(Μ. (42, 153•) "• τ'*

οιτί. Α. (233Ο 7' Κυριοί εΐ (στίν οπι. Α. 8. ως άγρύς ογλ. Α. 9* Γ<':"
οίκου] ■+■ Κυρίου Ρ. (23• βΐ.) Κυρίου ρΓΟ τοΰ οίκου Α. 12. και νιπιΐί Ηί-
βυ,ιηρίιιιη βχ Α. 13. λαμ|3άνοντίί Α. (103.) κόλττω Α. (ΑΙεχ.) κολποα ΕόΜ.
δΐίΐΐιιη α&ίκως οιτί. Α. 14. οδοί] αϊ οδοί Α. (68. αϊ.) 15. φίλοκιροΊίας Α.
φιλοκιροΊαι Εάά. καϊ Χημματίων αισχρών 800€88επιηΙ βχ Α. 17. οί ο"εε«1
ϊη ΚιΙιΙ. ίο. γ'ϊ νουν Α. «ι Χριστον Εάη!. οϋχ όρώσιν ΐτι Α. Β. ότ» ¥-άά.
20. καθώ: ήά. 23. πρ«Γ«] + μϊν Α. τώ μόνω ρτο μόνα το Α. 25. ή οιη. Α.
 πι. ιι, 12. ΙΝ ΜΙΟΗΑΕΑΜ. ΤΟΜ. II. 655

αύτην ιστω πεπλημμεληκως την απόρρητον δόξαν, η κρίνειν

οίδεν ορθώς και δικαίως, θεού γαρ η κρισις, ώς εφην. πάν-
δεινον δι προς τούτω και το κέρδους άφορμας ποιεϊσθαι την
εύσεβειαν, και πορισμον ηγεΐσθαι τα πάρα θεού. αθρει γαρ
5 όπως άκαταιτίατον ουκ εα προφήτην καϊ Ίερεα μισθοφόρων & 423 Α.
εθελοντα, ώς τοις προσιοΰσιν επαγγελλεσθαι λαλεΐν, ά δη
προσκομίζειν ελοιντο μισθούς τε κα\ δώρα. οΐμαι δε οτι
ψευδοπροφητών διαμεμνηται πάλιν Ό λόγος εις το παρόν,
και ούχι πάντως Ιερουργών τών εκ νομού και άληθινώς, άλλ'
ίο οις ήν εθος τας τοιασδε τιμάς νποτρεχειν, καϊ ώνητην εαυ-
τοΐς περιποιείσθαι την δοξαν. ου γαρ αν προφήτης άγιος,
ήγουν ϊερευς αληθώς, τοις τοιόισδε πταίσμασι την ιδίαν
ενοχον καθιστή ψυχην.
Είτα, τοιαύτα πλημμελούντες , φησϊν, ΐπ) τον Κνριον }}
15 εττανεπαυοντο λεγοντίς Οΰχι Κύριος εν ημίν ΐιττίν ; ου μη επελΟη
εφ" ήμα,ς χακλ. ήν μεν γαρ ομολογουμένως εν τω Ίσραηλ
ο τών Ολων θεός, έζείλετο δε αυτούς της εν Αιγύπτω ταλαι
πωρίας, εισκεκόμικεν εις την γην της επαγγελίας, κρείττους
και άλκιμωτερους εδειζεν εχθρών, άλλ' έδει που πάντως
2ο εννοεϊν, ότι πλημμελοΰσι δεινώς κα\ επί τοις ούτως εκτοποις
κατεγνωσμενοις, ουκ αν ήνεσχετο σννεΐναι θεός. άσνμβατον
γαρ τω βέβηλα» το αγιον, καϊ άσυναφες τω ρ'υποΰντι το ο
καθαρόν. οτι τοίνυν μάταια πεφρονηκασιν, ο'ιηθεντες, οτι
καν ει της φαυλότητας εΐεν εργαται, καν ει δράν ελοιντο τα
25 παντός επεκείνα κακού, συνεσται πάλιν αυτοϊς ούδεν ήττον
θεός, εξ αυτών επιγνώσονταί φησι τών συμβησομενων.
άροτρίΛο-^ητίται μεν γαρ η Έ,ιων, ϊοίλι δε ώς οπωροφυλαχιον

Ι. η Β. η Λ. ή ΡοηΙ. η ΑυΙ). 3• άφορμά: Α. άφορμήν Εά(3. 4• <"6ρα Α.

άρα Β. άρω Έάά. 6. ϊθίλουσιν (ϊίο) Α. ώί] + ™ Α. προΐοΰσιν (βίο) Α.
άπαγγίλλίσθαι Ε(1(1. 8ΐ3ΐίπι λαλΐίκ Α. λίγιιν ΐ,ύά. η δίΐ ])Γ0 (ϊ δ>) (ϋκ) Α.
8. διαμίμνηται πάλιν 6 λόγο: Β. ό λόγο: διαμ. πάλιν Εάθ. 9• Ί'ρονργών
των Β. ϊίρουργονντων Κ(1(1. αληθινών Α. II. 7Τ(ριποΐίίσθαι Α. Β. π«-
ποιήσθαι Κ(Κ1. ΐ6. ί'φ' ημάς κακά Ηοο οπίίηε Α. Β. Ι7• δί]
•γαρ Β. 20. οϋτωί] τοιούτοι: Εάά. 8ΐ3ΐίπϊ ΐκτόπω: Β. 21. Α» ΟΠΒ. Α.
24• " &1ί. ίίβεβΐ ίη Εάά. 26. (ττι-γνώσονταί Β. γνώσονταί Α. ϊνιγνώ-
σισθαί Ε(Μ.
 656 Β. ΟΥΚΙΙ,ΙΛ ΑΙ,ΕΧΑΝΌΚ. ίν. ι,*.

η διαβόητος Ιερουσαλήμ, τουτέστιν ηρημωμένη και κατε

στραμμένη, και αυτό δε το οοος του ο'ίκου, τουτέστιν, ό εφ*
ύψηλοΰ γηλόφου κείμενος νεώς, ί\ς α,λο-ος όουμου. ομοιον ως
ά" €ΐ λίγοι, θηρίων αγρίων έναύλισμα και δρακόντων χειαι.
ωσπερ γαρ εν τοις ορεσι και εν τοις δρνμοΐς κατοικοΰσιν οι 5
θήρες καϊ τα των ερπετών ατίθασα γένη, οΰτω κα\ εν τοις
ηρημωμενοις των τόπων, και ενθαπερ αν πολλά λίαν φαινοατο
τα. συμπεπτωκότα.
Έυμβέβηκε δε ταυτι τοις των Ιουδαίων δημοις, οτε καϊ εις
αυτόν πεπαρωνηκασι τον Εμμανουήλ, τότε γαρ τότε διολω- ">
8.Μ»ΙΛ. λασι παντελώς, κα\ λίθος οϋ μεμενηκεν επ\ λίθω, κατά την
XXIV. 2. >„„— „ ιιι »\ •* ν -
αυτοΰ του Σωτηρος φωνην' αρόσιμος δε γη και τοις γηπο-
νοΰσιν επιτήδεια δεδεικται λοιπόν η πάλαι σεπτή και άζαι-
β γαστος Σιών. πλην Ίστέον, Οτι θεός εσται και εν ήμΐι; ον
πίστιν εχονσι μόνην, ούδε οίον έπ αϋτω άναπαυομένοις δια 15
τοΰτο, άλλ' ει προσγένοιτο τύ) πίστει καϊ το εξ έργων ενδοκι-
ρ.σ&ο.Η. μεΐν. " Ή γαρ πίστις χωρ\ς έργων νέκρα εστί" κατά το
γεγραμμένον. συνθεόντων δε τών έργων τοις εκ παττεως
άγαθοΐς, τότε δη τότε και συνεσται θεός, καϊ αναρρώσει
ραδίως, και φίλους ήγησεται, και ώς γνησίους ευφράνει, καϊ η
παντός απαλλάξει κακοΰ.
424 Α. α
Κίφ. δ'. Και εσται έπ έσχατων τών Ημερών έμφανέο το όροε Κυρίου,
ετοιμον επί τάε κορυφάε τών ορέων, και μετεωρισθΗσεται
2 υπεράνω τών βουνών, καϊ σττεύσουσιν έπ αυτό λαοί, και
πορεύσονται έπ' αυτό έθνΗ πολλά• και έροΰσι ΔεΟτε άναβώμεν 25

Ι. καϊ κατ^στραμμίνη 0Π1. Α. 3• Ηθ0 κ(ίμ(νος αοοθδδίΐ εχ Α.Ι). 4- «αν-

λισ/ια] (γκίλωμα Εάά. νίηνίΙίβ Α.Β.Ι). οικία γινησιται ρΓΟ χιιαΐ Ι), χιαί Α.
5• (ν αΐΐ. 3κϋΐιπιρ(ιιιη εχ Α. "]. αν ηκβιιπιρίιιιη εχ Α. 9- ταυτι] ταύτα Α.Ι).
των οχώ. Α. δτ»] δτ» Εάά. ίηνΐΐϊβ Α. Β. Η. καϊ ότί ϊηνεΓβο οτάίηε Β. 12. πίτοϊ•
ηϋβυιηρίιιιη βχ Λ. δί] 4- ή Εάά. ίηνίΐίβ Α. Β. 15. μόνον Α. ότ* αντώ Β. «τ
αυτόν Εά(3. ι6. καϊ •/ίνοιτο ρΓΟ προσγίνοιτο Α. 17. χωο»ϊ] + τβ»> Α.
ΐ8. ('κ Α. τη! Εάά. Κ), ανάρρωσα Β. Εάά. άνασώσα Α. 33. ίσχάτον Ρ.
(XII βυρΡΕΒΟΓ.) Ιιηΐιεί ίσχάτων Α. όροι] + οίκου Ρ. Εόθ. (τοΰ οίκου 32. «1.)
23. ΐτοιμον] το «τ. Α. την κορνφην Ρ. Εάά. (ϋο.) 24. οίνων ρΓΟ βουνων(ώθ) Β.
ίεχ ουρανών (ΐ53•) μ>γγ.] «τ αυτό Α. (33. &].) προι αΰτον Ρ. Ε<1<1. (XII. 153)
ττροΓ αϊτό Α.ν. (V αυτόν XII Γηρ;.] 25• «τ* αυτό Α. (36. &].) «τροι αυτό» Β.
«V αίτίιν Ρ. Εά(1. (XII. ΐ53•) [τρόί αυτό ΑΙεχ. Ηβεο άεβυηΐ ίη \*3ΐ.]
 ϊν. ι, 2. ΙΝ ΜΙΟΗΑΕΑΜ. ΤΟΜ. Π. 637

εις το όροε Κυρίου, και ε'ιε τον οίκον τσΰ Θεοΰ Ιακώβ, και
δείΕουσιν ήμΐν τΑν όδόν αύτοΰ, και ττορευσόμεθα εν ταΐε τρί- υ
βοιε αύτοΰ.

Σαφής εν τούτοις όράται λοιπόν της εξ εθνών Εκκλησίας

5 ή προαγόρευσις. εκ μέσου δε ωσπερ γεγενημίνου του κατά
σάρκα Ίσραηλ, κα\ θυσιών πεπαυμενων των κατά. τον νομον,
ηρεμούσης δε καϊ Ίερωσύνης της εξ αίματος του Αευϊ, κα\
αύτοΰ δε λοιπόν του διαβόητου κατεμπρησθεντος νεω, κα\
της Ιερουσαλήμ καθηρημενης, άνέδειξεν ό \ριστος την εξ
ίο εθνών Έκκλησίαν, και ώς εν λοίσθια καιρώ, τουτέστιν επί ο
συντέλεια του αιώνος τούτου" τότε γαρ γεγονε καθ" ημάς.
ΟΓ.ιΤίη.
ορός δη ούν ονομάζει την Έκκλησίαν, ήτις εστίν οίκος θεοΰ ίη. Ι5•
ζώντος" ύψηλόν δε, οτι χθαμαλον εν αύττι παντελώς ούδεν'
άλλ' αίρεται μεν ύψοΰ τών περ\ θεοί δογμάτων η γνώσις,
15 άνωκισται δε και αύτος 6 βίος τών εν Χριστώ δεδικαιωμενων
καϊ ηγιασμε'νων εν Ώνεύματι. ου γάρ εστίν εν αύτοΐς το
■χαμαιριφες κα\ πεπατημενον εις ζωην, καθαπερ άμε'λει και
€7Γΐ τών εκ περιτομης κατίδοι τις αν. οι μεν γαρ ηττηντο α
φιλοσαρκίας κα\ λημμάτων αισχρών, ήλίσκοντο δε φονώντες
2ο αδίκως, πλείσταις τε όσαις ετεραις πλημμελείαις ενοχοι'
" Οί δε του Ίησοΰ Χριστού, καθά φησιν ό θεσπέσιος Παύ- ΟΛύ.
λος, την σάρκα εσταύρωσαν συν τοις παθημασι κα\ ταΐς
επιθυμίαις." μεμισηκασι δε ούτω το χρηναι πλουτεΐν, ώστε
κα\ άνακεκραγότων εκ παρρησίας επαίοι τις αν " Εχοντες «Τΐηι.νϊ.
25 " διατροφάς κα\ σκεπάσματα, τούτοις άρκεσθησομεθα. οι δε
" βουλομενοι πλουτεΐν εμπίπτουσιν εις πειρασμόν καϊ παγί-

I. Ίακω&] ημών Β. (ΐ53•) &• ••>&*• 2. «'" τα'* τρίβοα αύτοΰ] ΐν αΰτη Β.
οί. ίηίτα βΐ ίη Εβ. 842• &• 4• εκκλησίας] σωτηρία! Α. 5- ^£] ΎαΡ Εάά.
ίηνήίβ Α. Β. ΝίαΙίιη τοΰ γργ. ρτο &σπιρ γι-γ. τον Α. 7. καϊ ρηιιβ οη. Α.
13- χθαμαλον ΐν αντί/ παντιλώΐ Α. παιτίλώί ίΐηΐβ χθ. (τ&ηβρ. Εάά. 14. ή γνω•
σα Α. Β. τ§ γνώσιι Εάά. Ι"], ζωήν] ζωον Εάά. ΐ8. ηττηντο Β.
ηττηνται Εάα. 19. τ* ρΓΟ δ« Α. 20. δσαα~\ + κα\ Εάά. ϊηνίΐίβ Α. Β.
21. Χριστοί Ίησοΰ ϊην. οπίίηε Β. καθώς Εάά. 23. τό άεεβΐ ίη Εάά.
24- ΐπαιοι τα αν οιη. Α. 25. οΊατροφάί] δ( τροφαί Α. 2(>. παγίδα Β.
ίηνίΐο Α. δΟΐΐπΐ τον διαβόλου &άά. Β.
νοι,. ι. 4ρ
 658 Β. ΟΥΚΙΙ^Ι ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. ίν. ι, 2.

ο " δας και επιθυμίας πολλάς ανόητους και βλαβερας, αιτινες

" βνθίζουσι τους ανθρώπους Ης ολεθρον και άπωλειαν.
άφεστηκασι δε ώδε του φοναν, ώστε και τοις παιουσιν €ΐς
8 ΜαίΛ. την δεξιάν σιαγόνα, στρεφειν και την αλλην. οροί δ αν
νοοΐτο και έτερως η Εκκλησία τοις Ελλήνων παραβαλλομενη 5
δογμασιν. οι μεν γαρ λίθοις κα\ ζύλοις και αύτη δε τί)
κτίσει χρηναι προσκυνεϊν άσυνετώτατα δογματίζουσιν, η δε
καθίστησιν εναργή τον φύσει τε κα). αληθώς οντά θεον, ος
425 Α. ατόδε το σύμπαν διετεκτηνατο , καΙ προς το εδ είναι συνέχει,
και εστί τών όλων Κύριος ώς θεός. ίο
'Έπηρθαι γεμην το Όρος φησί του Κυρίου έπ Όρη τε κα\
βουνους, είναι τε ετοιμον, το οίον εν περιφανεια πολλί) κεϊ-
σθαί τε και είναι δια τούτου σημαίνων, περιοπτόν γαρ το
εν ορει κείμενον, ετοιμον τβ λίαν Ίδεΐν, και ούδενι που τάχα
κα\ τών άπωτατω κείμενων αγνούμενον. ότι δε καΐ μαλα «5
προθύμως διαττειν εμελλον 'επ αυτό τα έθνη, διαμεμηνυκεν
\> εναργώς της προφητείας ό λόγος, μεμαρτύρηκε δε τούτο,
και άτρεκες ον άπεφηνε και αύτη τών πραγμάτων η εκβασις.
σπεΰ<του(τι γαρ, φησ\ν, ίπ αυτό λαοί, δηλον δε οτι τον τον
οίκου Δεσποτην, τουτεστι Χριστόν. τι δε κα\ έροϋσι ; Αεντι :ο
άναβωμ-εν εις το ορός τοΰ Κυρίου και εις τον οίκον του θίου
ημ&ν, και αεί^ουτιν ήμΊν την όαον αυτού και πορευσ-όμεΰα εν
αυτή. άκούεις ότι προτροπάδην άλληλοις διακελεύονται, το
Άναβωμιν λέγοντες ορθώς τε κα\ νουνεχώς' φαίην γαρ ότι
τών παρ Έλλησι δογμάτων το χθαμαλόν και κατερριμμε- »5
ο,νον ουκ ηγνοηκότες το Άναβωμ,εν λεγουσιν, ώς ύψοΰ λοιπόν

ι. πολλά;] -|• και Έιάά. ίηνίΐο Α. δίαΐίπι άνονήτονς Έ,άά. Ηαεο και βλαβεροί
;ιιτι•ν*ι πιπί. 6Χ Α. 3• που 1,Γ0 το" Α. *α' 0Γη• Β. 4• στ/χ'-
φονσι Α. <"λλην Α. ΐτίραν Ε(Ι(1. 5- 'τιμων Λπΐ). 6. οι] ίϊ Αιιίκτίυ».
δ. θίϋϊ δί ρΓο όι τοδί Α. II. φησϊ ;ιχ8ΐιιιιρΙαιη ρχ Β. δίαώη τον ι1εί?!
ίιι Κ(1(3. ΐηνϊΐίβ Α. Β. 12. νπ^ρηφανία ρΓΟ πιριφανιία (βίε) Α. 13. τ
ραίνα Εάά. Ι4• πω ρΓΟ πον ίί(1. ίηνϊΐο Α. Ι5• άπωτάτω κιιμινων Α. Β.
άποκιιμίνων Ε,άά. 1 6. ΐπ' αιτώ Α. δΐηΐίιη τα ΐθνη αβκυπιρίαιη εχ Α.
ΐ8. αΐιτων ρΓΟ αυτή των Β. ιρ. «τ* αυτό Α. ιιΐ δηρπι. προς αΐιτον Β. π
αΰτον Εάά. 20. τουτί'οτι] + τον Εάά. ίηνίΐ18 Α.Β. 21. τοΰ ρποί
;ι»ί ίίπιρίιιιη εχ Α. 22. ημών] Ίακωβ Α. 23• °ϊ'τπ] τ"'ΐ τρίβοις αύτον Α.
25• κατιρρηγμίνον Α.
 ίν.2, 3- ΙΝ ΜΙΟΗΑΕΑΜ. ΤΟΜ. Π. 659

άναθρώσκοντες, όσον ηκεν εις έννοιας τάς επί γε τφ φύσει

και αληθώς οντι θεώ. γλίχονται δε της δικαιοσύνης, καϊ
δεδι^τηκασι μαθειν τψ ί£ον τον Κυρίου, και δη καϊ Ίεναι
κατεπαγγελλονται, και λίαν εσπουδασμενως, εν ταίς τρίβοις
5 Λυτού, και τίνες αν είεν ο'ι των τοιούτων ε'ισηγηται ; η δη
λονότι του Έ,ωτηρος ο'ι μαθηταί, ο'ι το θείον εγγειρισθεντες
κήρυγμα, προς ους εφη Χριστός " ΪΙορευθεντες μαθητεύ- 8.μ»ιλ.
" σατε πάντα τα. έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εϊς το όνομα του 19, ίο.
" ΐΐατρος καϊ του Υιού κα\ του Αγίου ΥΙνεύματος, διδασκον-
ιο " τες αυτούς τηρεΐν πάντα όσα ενετειλάμην νμΐν." <ϊ

"Οτι εκ Σιών έξελεύσεται νόμοο, και Λογοο Κυρίου έζ ΊερουσαλΗμ.

και κρίνει άνά μέσον λαών πολλών και έλέ|-£ει εθνΗ Ίοχυρά 3
εωο εϊε ρ-ϊν μακράν.

Αί μυρίαι τε και αναρίθμητοι των εθνών άγε'λαι, αϊ βαδί-

1 5 ζουσαι μεν επ\ το ορός του Κυρίου, τουτεστι την Έκκλησίαν,
γλιχόμεναί τε μαθεΐν την όδόν του Κυρίου, και δι αύτης Ίεναι β
προθνμως ύπισχνούμεναι, την αιτίαν ενθαδε φασϊ του μη
θελειν ετι μονονονχϊ τελεΐσθαι τω νόμω και προστρεγειν
Ίουδαϊσμψ. πρό μεν γαρ της του Έωτηρος ημών επιδημίας,
2ο ετι τών κατά τόν νόμον εστώτων εθών, πρόσδεσαν τίνες
τών πεπλανημένο™, και τοις της είδωλολατρείας κακοΐς
ερρώσθαι φράζοντες, είτα την σάρκα περιτεμνομενοι, τοις
τών Ιουδαίων εθεσί τε καϊ νόμοις διαζην εσπούδαζον. αριθ
μού δε κρείττων τών παρ αύτοΐς η τοιάδε πληθύς. και γούν
25 ό Σολομών, ότε τόν εν τοις Ίεροσολύμοις άνορθούν εσκεπτετο » 42β Α.
ναόν, εκατόν και πεντήκοντα χιλιάδας λατόμων τε και έργα- (-1' ' *
ϋ. 17, ι8.

Ι. οίον Α. 8ΐ3ΐίηι ηκα Ειΐίΐ. τάί ακκιιιηρίιιπι εχ Λ. 2. αΚηθιΐ ρΓΟ

(ΊΧηθωί ΕάΛ. 3• το" ΜβιιπιρΙνιπι εχ Α. 6. οί το θ(Ίον ιγχαρισ-
θίντα κήρυγμα Α. οι: το θίίον €γκ(νιίρισται πρόσταγμα Κ(1(1. Ι3• <ωί οπι. Β.
γην ΟΠΙ. Α. (ντ3ΐ.) 15- «τ! το οροί τοΰ Α. ί'π ίροι Ε(1(1. ϊκκΚησίαν Α. Ιερου
σαλήμ ΥΑά. 8ΐ;ιΐίιη γλιχόμινυι δι ρΓΟ γλιχ&μιναί τ€ Α. 1 6. τοΰ η$κιιιιιρΙιιιη
εχ Α. ΐ8. ϊϋίλαν Β. 19. ημών ;ΐΝ«υιηρΙιιιη εχ Α. 20. τοι» οιη. Β.
ΐστώτων ι'θων Β. «'στώτων, ΐφ' ων Α. ίστώτων ϊΟνών (βϊο) Κ(1(1. 22. φρά-
σιιντιι Α. 24. κρί'ιττον Α. τών &88ΐιιηρ1ιιπι εχ Α. 25• ϊσκίπτιτο
άνορΰοΰν ίηνοΓδο ΟΓίΙίηε Α. 26. λαοτύμων Ειΐιΐ. ίηνίΐίϊ Α. Β.
4νι
 660 Β. ΟΥΚΙΕΙ,Ι Α1.ΕΧΑΝϋΚ. ίν. 2,3.

τών εκ τών προσηλύτων προεχειρίζετο' γεγραπται γάρ

ούτως εν ταΐς ΥΙαραλειπομεναις. τύπος δε ην άρα μυστηρίου
το δρώμενον. εμελλον γάρ άναδείμασθαι ναον τω θεώ, τον
άληθη και περίοπτον, τουτεστι την 'Έ,κκλησίαν, ουκ Ιουδαίοι
Κοηι. ϋ. ^6 μάλλον, άλλ' οι έξ εθνών, τον εν τω κρύπτω περιφε- 5
ροντες Ίουδαΐον, κάϊ περιτομην έχοντες ούχι την εν σαρκι
μάλλον, άλλα την εν πνεύματι.
\> Ούκονν προ μεν της επιδημίας πρόσδεσαν τίνες των
ειδωλολατρών κα\ τοις Ιουδαίων διεζων νόμοις. επειδή δε
ανεδείχθη λοιπόν το ορός του Κυρίου το περίοπτον αληθώς, ίο
επ' αυτό δη μάλλον προσίενται, χαίροντες τε και λέγοντες
Οτι έκ "ϊ,ιαν ΐ^ίλίόα-ίτΛΐ νόμος και λόγος Κυρίου έ£ Ιερουσ-αλ^μ.
εοικασι δε βουλεσθαι δηλοΰν, κάκείνο που τάχα διακεκρα-
γεναι σαφώς, ώς έρημος εσται κάϊ αΰτοΰ του νόμΛυ Σ<»ί,
και γυμνή τών θείων λόγων Ιιρουο-Αλημ. οιονεί γαρ πως 15
Ηυΐχϋ. εκπεφοίτηκεν αυτών ό νόμ-ος κάϊ 6 δι αγγέλων λαληθείς
λόγος θεοΰ. κατηργηται γαρ η σκιά, καϊ πεπαυται τά εν
ο τύποις, άνηρηνται δε και α'ι θυσίαι, και πάντα λοιπόν τά
διά Μωυσεως συμπεπε'ρασταί πως, όσον ηκεν εις το γράμμα
φημί. οτι δε εμελλεν 6 Χρίστος κρίνοι τε και οιελεγ^αι εΰη 2ο
πολλά, μονονουχι προφητευουσι κα\ προαγορευουσι' κρίνοι
τε και ΐλίγ^Αΐ όπως τε, κα\ τίνα τρόπον, ειπείν άναγκαΐον.
άναπείθων γάρ τών της πλανησεως άποσχεσθαι τρόπων, καϊ
καταδεικνύς εναργώς, οτι σπεΰδουσιν εις άπωλειαν, εί μη
ελοιντο βιοΰν ορθώς, καϊ τών αρχαίων πλημμελημάτων άπο- ι$

Ι. ί'κ Λ. κα\ Κίΐίΐ. προ(χ(ΐρίζοντο Α. 2. τοίί παραλειπόμενο» Β.

δ« 388υπιρ1ιιιη βχ Α. δ' Β. 3• ναον Ρ08* ιηρίοπτον ΐΓ»ηβρ. Εθα. ίηνίΐο Β.
5, 6. δί βΐ καϊ οιη. Α. 6. ϊχοντα ρΓΟ ίχοντα Εάά. δίαίίπι σίχί Α. ου Εάά.
ΙΟ. λθί7ΓΟκ άνιΐίίίχθη ίηνβΓβΟ ΟΓ(1ίηβ 1). II. προσίινται Ο. ΐοται Β. Χητται Α.
Κ(1(1. 13- τάχα ΗββαηιρΙιιιη εχ Α.&. 14• τοΰ οιη. Ειΐιΐ. ϊηνϊιϊβ Λ.Β.1).
[ίΐιρπίίΟΓ. Α.] 15. λόγων] -+- ί Εάά. ίηνϊΐίβ Α. Β. ο. ι6. Ηαεο ό νόμκ
κα'ι 800β68επΐηΙ οχ 1?.1). νόμος και Λ. αγγίλων Α.Β.η. άγγίλου Ειΐιΐ. Ι". θ*ο»
λόγοι ΐηνβΓβο οπϋηβ Α. Θ«ο0 οπι. Ι). 19. συμπίπίραται Β. όσον] + 8« Α.
8ΐ3ίίπΐ ήκιι Εάά. 20. δι«λίγ£αι Α. δ»λ<γχ«ν Εάά. 20-22. ΐ6νη
πολλή μονονονχ'ι—ίλίγζαϊ] Χαούί πολλονι και ΐθνη ισχυρά ίως €ΐς γην μακρά» Β.
31. καϊ πρααγηριύουσι ΟΠΙ. Α. Γείϊηνιϊ ουιη Εάά. 22. ΐλίγχιιν ρΓΟ ίλίγξαι
Εύιΐ. 23• άναπίίθίΐ Α. τόκ—τρόπον Α. άποσχίαθαι Α. απίχισθαι
Εάά.
 ίν. 2, 3• ΙΝ ΜΙΟΗΑΕΑΜ. ΤΟΜ. Π. 661

μάττεσθαι τά εγκλήματα, κρινεΊ τε και ελέγξει τρόπον τινά

κάΊ ουχί μόνον έθνος (ν, άλλ' εως εις γψ μακράν, τουτεστι, <1
μέχρι τερμάτων της ύπ' ούρανόν' πανταχή γάρ ό σωτήριος
υμνείται λόγος. " Κ,ηρυχθήσεται γάρ, φησι, το εύαγγελιον ΒΜ&ΐΐα.
5 " τοντο εν ολψ τω κόσμω."
"Έίοικε δε τι και έτερον ήμϊν Ίσχνόν τε και κεκρυμμενον
μυστήριον 6 προφητικός ύπεμφαίνειν λόγος, αφηγείται γαρ
ωσπερ, τίνα δη τρόπον οι εξ εθνών είσδεχθεΐεν αν, κα\ την
άρχαίαν εκείνην αφέντες πλάνησιν βαδιοΰνται λοιπόν επ\ το
ι ο ορός του Κ,υριου, τουτεστι την Εκκλησίαν. εκ γαρ τοι φησιν β
της άνω ~Σιων, και της νοητής Ίερουο-αλημ έ^ελευο-εται νόμος
και λόγος Κυρίου, καταπεφοίτηκε γάρ εις ημάς εξ ουρανών ό
του θίοϋ Αόγος, ος καΐ γεγονεν ήμϊν νόμος τε και νομοθέτης,
καϊ αυτός χ,ρινίί ά,να. μεο-ον λαών πολλών, και ελέγξει έθνη
1 5 ϊο-χνρα εως είς γην μακράν, τι δ' αν βουλοιτο δηλοΰν το κρί
νε! κα\ ελέγξει, κατά γε το εις νουν ήκον ερώ. τετυράννευκε
κατά πάντων ό σατανάς, και όμοΰ ταΐς συν αύτω δυνάμεσι α 427 Δ.
πονηραϊς της ύφ' ήλίω κατεστρατεΰετο, και πάσιν επιθε\ς
της πλεονεξίας τον ζυγόν, άπεβουκόλησε θεοΰ το επί της
2ο γής γένος, άλλ' "Έπε'φανεν ήμϊν θεός Κύριος,' κατά το Ρβ.οχτϋ.
γεγραμμενον, ωφθη λοιπόν επ\ γής ό αγαθός ποιμήν, καϊ τής
μεν εκείνου πλεονεξίας έξείλετο τους πεπλανημένους, κατα-
δεδίκακε δε τους πλανησαντας, καϊ διηλεγξε τους ήδικηκο-
τας, τουτεστι " Ύας άρχας, τας εξουσίας, τους κοσμοκρά- ΕρΗ.νί.
25 " τορας του αιώνος τούτου, τα πνευματικά τής πονηρίας ο
" εν τοις επουρανίοις" και τοΰτο ήμϊν αύτος ό Χριστός
καθίστησιν εναργές λέγων " Νί)ί> κρίσις εστί του αιώνος β.Λ•η.
32•

ι. κρινέΐ] 8ίε εοΓΤβχϊ εχ Β. κρίνα ΈΛΑ. 8ΐαΐίπι τ» (ΙεεβΙ ϊη Α. ΐΚίγξα Α.Β.

ϊλίγχη Έ,άά. 2. γην μακράν Ιιοε οπίίηο Α. 3- πανταχή Α. ιτανταχοϋ Έ,άά.
6. τί αββυπιρίαπι εχ Α. 7- ΰπιμφιιίναν Β. νφαίνιιν Α. νποφαίναν Έ,άά.
ίο. τον οπι. Α. 13. κ'ί] προς Α. 15- ίως ηκκιιπιρίιιιη εχ Α.
ΐ6. και ρΓΟ κατά γι (βίε) Α. ΐ8. ύφ' ή\!ω] νφ' ηΚιον 10(1(1. (πιπθίις Α.
ι<). της ;ι1ι. οιη. Α. 20. Κύριας αεεεββίΐ εχ Α. 2ΐ. 1 1 3οο ί'ττΐ γής αεεεββεηιηΐ
βχ Α. 22. καταοΊοΊκακί Α.Β. κατιοΊκασι ΈάΛ. 24• τους κοσμοκρά-
τορας Α. τον κοαμοκράτορος Έ,άά. 25• πνίΰματα ίί(1. 2^• ϊναργϊς
καθίστησι ίηνβΓβο υηΐϊηε Α.
 662 Β. ΟΥΚΙΙ,Ι,Ι ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. ίν. 3,4•

" τούτου, νυν 6 άρχων τοΰ κόσμου τούτου εκβληθησεται

" εξω. κάγώ εάν υψωθώ εκ της γης, παντας ελκύσω προς
" εμαυτον." δεδίκακε γαρ πολλοίς κα\ άναριθμητοις λαοις,
δηλον δε οτι τοις ηδικημενοις, και δεδικα'ιωκε μεν αυτούς (Ρ
ε'λεω και πίστα. εκβεβληκε δε τον άρχοντα τοΰ αιώνος $
τούτου, και της καθ' ημών άπεσόβησεν άρχης, έλεγχων ώς
άδικον, ώς άνόσιον, ώς άνθρωποκτόνον, ώς πλεονεκτησαντα
ο την ΰπ ούρανόν. συνηλεγχοντο δε αύτώ πάντως που και τα
έτερα τών δαιμονίων έθνη, τα πάλαι δεινά τε καΐ κτχ,υρα, και
ου μίαν περιψοιτώντα πολιν, άλλ εως εις γην μακράν κατ- ίο
εσκεδασμενα, τουτεστι, μέχρι περάτων της υπ ουρανον.
διενείμαντο γαρ ώσπερ την γην, και ούδεϊς ην όλως• της
εκείνων δυστροπίας άπειρος.

Και κατακόψουσι τάς ρομφαίας αυτών εϊς άροτρα και τάε ζιβύνας
αυτών εϊς δρέπανα, και ούκ Ιτι ού μΑ άρΗ έθνος επί έθνος 15
4 ρομφαίαν, και ού μΗ μάθωσιν έτι ττολεμεΐν και άναπαύσεται
έκαστος ύποκάτω αμπέλου αϋτοϋ, και έκαστος ύποκάτω ουκΑς
αύτοΰ, και οίικ έσται ΰ έκφοβών, διότι το στόμα Κυρίου παν-
τοκράτορος έλάλΗσε ταΰτα.

ΤΙαντα γεγονεν εν Υβριστώ καινά, καΐ αληθεύει λέγων ό ίο

2 Οογ. ν. Παύλος, οτι " εν Χριστώ, καινή κτ'ισις, και τά αρχαία
" παρήλθε." μετακεχώρηκε γάρ επί το άμεινον, και αύτη
τών πραγμάτων η κατάστασις, ούκετι πολέμους και μάχας
β ώδίνουσα, δύσοιστον έχοντας και παμμόχθηρον αληθώς
κατά πάντων την εφοδον. το γάρ μεταπλάττεσθαι μεν τά 25

3. και ρΐΌ κάγω Α. €Κ της γηι αϊκιιπιρία εχ Β. 6. Ηαεο «ε άδικον ΛΟΧ6-

βεηιηΐ βχ Α. Β. 8. σννηΧίγχίτο Α. 9• (θη (βϊο) Α. 1 1, πΐράτων]
τερμάτων Β. Νΐ;ιΐϊιη >^ϊ ίκΐίΐ. .Λ. 12. ην ροδί άπαρος ΐΓΗΠΜρ. Α. 14, ζιμ\-
ναϊ Α. 15. «τ» ίθνοί αββιιπ)ρΐ3 βχ Β. [ότ' ϊθνος ΑΝ. ΐπ' ϊθνοί άϊοϊΐ εβίβ θ.
προι ϊθνος, οι ο XII.] ΐ6. ρομφαίαν] μάχαιρα» Α. (32. αϊ.) μη ΟΠΟ. Α
17. «αστοί βΐΐ. οπι. Α. (49•) '8. το οπι. Β. (87. »1.) 19• ταντα οπι. Α.
20. καινά ιν Χριστώ ϊηνβΓβΟ οπϋηε Α. γράφων ρΓΟ λίγων Α. 23- τώ»
πραγμάτων ή Β. των καιρών ή Α. ή των πραγμάτων Ε(1ά. 34• ϊχονται Β.
ίχουσα Α. ΐχοντα Εάά. 35. την κατά πάντων ΐανβτβο 0Γ(1ίηε Α. τα πο\ί-
μον] τοΰ πυλίμου τά σκινη Α.
 ΐν.3,4• ΙΝ ΜΙΟΗΑΕΑΜ. ΤΟΜ. II. 603

πολέμου προς έργα γηπόνοις, και ίχαο-τον δε άναπαΰιο-(ΐα^

φησιν ό ΥΙροφητης, ύποχάτω ο-υχης Ίσιας χα) μην και
αμπέλου, μηδε'να τε είναι τον δ(διττόμ(νον, τι αν έτερον
ημΐν ΰπεμφηνειεν, η Οτι βαθεϊά τις εσται και άρρηκτος
5 η είρηνη, και καιρός άπόλεμος ; τετελεσται δε ταυτι κατά.
τους της επιδημίας καιρούς, καϊ γονν αΰτος εφασκεν 6
Χριστός " Έλρηνην την (μην δίδωμι ύμΐν, ε'ιρηνην την (μην & •Γ°»π•
αφιημι νμιν. & 428 Α.
Πότε δε η πώς καϊ η 4» κόσμω γεγονεν είρηνη ; επειδή
το γαρ της υπ ούρανον κατακράτησε λοιπόν ή των ' Ρωμαίων
άρχη καϊ εύκλεεστάτη βασιλεία, συνηνεχθησαν τε κα\ ύφ'
ενα γεγόνασι ζυγον τα έθνη σύμπαντα, και κατέληξαν μεν
τον προς άλληλα πολέμου, ετραποντο δε προς τα της
εϊρηνης έργα, δηλον δε ότι προς γεωπονίας, έκαστοι τε
ΐ5 ασφαλώς τας εαυτών οϊκουσι πόλεις, ουπω μεν γαρ της
' Ρωμαίων χειρός κατακρατούσης αυτών, πόλεμοι τε κα\
επαναστάσεις χωρών τε και πόλεων γεγόνασι πανταχη, και &
προυκειτο μεν τοις εθελουσιν ους αν ελοιντο καταδηοΰν,
άγειν τε και φερειν τα έτερων ως νενικηκόσι, κα). ην ανάγκη
2 ο τοις του πολέμου σκεύεσιν ενηρμόσθαι καλώς τους εν εκάστη
χώρα τε και πάλει, και μελετην ποιεϊσθαι τα τακτικά, σφισί
τε αύτοϊς επαμυνειν τε και τέκνοις, επειδή δε ηδρύνθη λοι
πόν η της τών 'Ρωμαίων βασιλείας ισχύς, πεπαυται τα
τοιάδε, και του πολέμου τα σκεύη, σκαπάναι κα\ £ρίπανα
25 και μην κα\ άροτρα γεγόνασιν, και εις έτερα αττα τά τοιάδε ο
λοιπόν μετεπλάττοντο.

Ι. μίν ρι*ο 6ί Α. δΐΐΐίπΐ καταπαίίσθαι Α. 2. φησιν ό προφήτης]

ΙΙ.ιεε π,ΊίηΐΗ βχ Α. (ΙεβιιηΙ ίη Β. καθΐοϊ ρΓηρπιίΙίυηΙ ΥΛά. ΓεριίβηαηΙε Α.
3• τι άν Α. Β. τι δη Κάά. 4• ΐ>π(μφήν(κν Β. ΰποφηναπ) αν Κάά. άληκ
το! ίί(1. 6. της (ΙεεδΙ ίη Ε(](1. ~. Η&εε ιίρηνην την ΐμην αφιημι
ίιμ'ιν ηοοείδβπιηΐ εχ Α. II. άρχη κα\ άεβυηΐ ίη Β. 12. γεγόνασι
ζνγον ηοε ΟΓίΙίηβ Α. σύμπαντα Α. πάντα Ειΐιΐ. Ι4• γιηπονίαν (βίε) Α.
Ι7• χηρών (βίε) Α. ίπράττοντο ρΓΟ γτγάνασι Α. Άίαύτα πανταχη Α.Β. πανταχού
Έάά. ι8. ο(ι- οηι. Α. 21. φησί ρΓΟ σφισί (βίε) Α. 22. τι ;ιΙι.
αββιιηαρίαπι εχ Β. 23. Ηβεε των 'Ρωμαιω» αεεεβΗεηιηΙ εχ Β. 24• σκα
πάναι Β. σκάπανα Α. σκατάναι Εάά. 25• γιγύνασιν οιη. Α. τά άεεβΐ ίη Β.
20. μ<Τ€7τλ<<ΤΤίΤΟ Α.
 664 Β. ΟΥΚΙΕΙ.Ι ΑΙ^ΕΧΑΝϋΚ. ϊν. 5•

Εί δε δη τις ελοιτο και πνευματικών τοις προκειμενοις

προσβαλεϊν, συνησει πάλιν ότι την εκ της Ιδίας ημΐν ημε-
ρότητος εϊρηνην βραβεύοντας Χρίστου, καϊ καταργούντος
τας άρχας κα\ τους πάλαι μαχόμενους τοις εθελουσιν ενσε-
βεΐν, κατελήξαμεν δειμάτων, εζω τε γεγόναμεν εφόδου τε$
και μάχης, τετραμμενοι τε προς γεωργίαν των πνευματικών,
καϊ τους της δικαιοσύνης καρπούς συναγείρομεν, άναπεπαύ-
ά μέθα τε λοιπόν ύποχα,τω ο-υχης χα) αμπέλου, και ο~υκη μεν
εσται γλυκυτητος σύμβολον, άμπελος δε γε της νοητής
ευφρασιας. γλυκύς γαρ λίαν του Έωτηρος ο λόγος, και ίο
Ρβ. οιιι. κατευφραίνειν είδώς καρδίαν άνθρωπου, κατά το γεγραμ-
μενον. γλυκεία δε δη προς τούτω κα\ ευφροσύνης επίμεστος
η εϊς το μέλλον ελπις, ην εν Χριστώ πεπλουτηκαμεν.

ι
5 "Οτι πάντεε οι λαοί πορεύσονται εκαστοε τη ν όδόν αύτοΟ, άμεΐε
β δε ιτορευσόμεθα έν ονόματι Κυρίου θεού ημών είο τον αιώνα 15
καϊ έπέκεινα.

Οί σπουδην πεποιημενοι το άναφοιτάν είς το ορός Κυρίου,

και αναμανθανειν εθελοντές τάς τρίβους αυτού, το εύηνιον
επαγγέλλονται, και της εν Χριστψ πολιτείας αποδέχονται
τα αυχηματα, καϊ οτι τών εις εύσεβειαν σπουδασμάτων κ
παντι δη σθενει μεταποιησονται, διά τούτων ημΐν εχ> μόλα
κατασημαίνουσιν. ίχαο-τος μεν γάρ φησι τών εν πασ-η χώρα
429 Λ. & τε κα\ πολει, ην αν αυτός ελοιτο διαστείχοι τρίβον, διαβιωη
δε αύ κατά το αυτώ δοκούν η και εύ εχειν ύπειλημμενον'
ημιν δε φροντις 6 Χρίστος, καϊ τρίβον όρθην ποιησόμεθα 2-3

ι. κάί 388ΐιιηρ1ιιιη βχ Α. 2. την αββυιηρίιιπ) βχ Α. 4- *»* 0Π1- Α.

5• ρημάτων (βίε) ρΓΟ διιμάτων Α. τ* αΐΐ. ;ΐ881πτιρΙιΐΓη 6Χ Β. 6. ηθράμμίθά Α.
η. και άβββΐ ίη Β. 8. κα\ ;ι1ι. οπι. Α. 9• ίστ,' ΡΓ0 «<""<" Β• ίο. **-
φρασία: Α. (ΰφροσύνη! Εάα. τη! Σωτήρο: ο] 6 τοΰ Πατρός Α. 12. τούτοι!
ρΐΌ προι τούτω Α. 15. Κυρίου] Χριστού Α. [ΝειιΙπιπι ΙΐΕώβηΙ ΑΙεχ. ιο6.]
τον οπι. Ρ. Εαά. ι8. τάν οπι. Α. 21. δή αββαιηρίιιιη εχ Α.Β.
μεταποιούνται Α. ήμ'ιν ΟΠΙ. Α. 22. μ(ν ίΐδδΐιιηρίηιη εχ Α. φησι ΟΠΙ. Α.
23• πύλίΐ] •γη Α. αν ΟΠΙ. Α. οΊαστίχιιν (βίο) Α. διαβιώ• ή 6ϊ ρΓΟ οΊα&ήη &<
(βίο) Α.
 ίν. 6, η. ΙΝ ΜΙΟΗΑΕΑΜ. ΤΟΜ. Π. 665

τα αυτοϋ θεσπισματα, συμβαδιούμεθα δε ώσπερ αύτώ, και

ουχί δη μόνον εϊς αιώνα τον ενεστηκότα κα\ παρερχόμενον,
άλλ επι πολύ κα\ επεκεινα. κα\ άτρεκης 6 λόγος' οι γαρ
νυνι συμπάσχοντες, συνεσονταί τε διαπαντός κα\ συν-
5 δοζασθήσονται και συμβασιλεύσουσι. φροντίδα γεμήν
■ποιούνται Χριστον οι της εϊς αΰτον άγαπης προτιθεντες
ουδέν, οι καταληγοντες μεν των εικαίων του κόσμου π(ρι- ο
σπασμών, ζητοΰντες δε μάλλον την δικαιυσύνην, και το
ανδανον αυτω, κα\ το διαπρε'πειν εν άρεταΐς, όποιος τις ην
ι ο κα\ Ό θεσπέσιος Παύλος. γράφει γοΰν ότι " Χριστώ °λ1- "■
" συνεσταύρωμαι' ζώ δε ούκ ετι εγώ, ζί) δε εν εμο\ Χριστός."
και πάλιν " Οΰ γαρ εκρινά τι εϊδε'ναι εν ύμΐν, ει μη Ίησοΰν '
11. 3.
'
" Χριστον, κα\ τούτον εσταυρωμενον."

' Εν τη Ημέρα έκείνΗ, λέπει Κύριοε, συνάζω τΗν ουντετριμμένΗν 6

ΐ5 και ΤΗν άττωσμένΗν είσδέζομαι, και οΰε άπωσάμΗν και Θη- 7 ο
σομαι ΤΗν ουντετριμμένΗν είε υπόλειμμα, και ΤΗν άπωσμένΗν
είε εθνοε ϊσχυρόν, καϊ βασιλεύσει Κύριοε έπ' αύτούε έν όρει
Σιών από τοϋ νϋν και είε τόν αίώνα.

Οτι της ελπίδος ηκιστά γε διολισθησειεν αν όλοτροπως

3 ο ο Ισραήλ, υποφαινει λοιπόν (τυνετ^ιβη μεν γαρ, γεγονε
δε και άποπεμπτος, ήγουν άποβεβληται δια. πολλην άγαν
άσεβειαν' θεομάχος τε γαρ και ειδωλολάτρης, βδελυρός τε
καϊ βέβηλος ην, και τοις της μιαιφονίας εγκλημασιν ου ά
μετρίως ενισχυμένος, άπεκτονασι γαρ τους προφητας, είτα
25 τελευταϊον και αΰτον εσταύρωσαν τον τών όλων Σωτήρα

1. παμ{μχόμινον Α. παρωχημίνον Εάά. 3• <7Γ'' τολν Α. <η πολύ Εάά.

και ά\ϊ. αββαοιρίαπι εχ Α. Β. 4• συνίσονται Α.Β. συνιΧινσονται Εάά.
8ΐ;ιΐίπι τι 388<ιιηρ(αιη εχ Α. 6. προθΐντιε Α. 7• "< κατάλ. μϊν
υιη. Α. 13. (Ιδίναι η ίην. 0Γ(1. Α. η (ίδ\ 1)α1)6ΐ Β. Χρίστο» Ίησοϋν
ίηνεΓβο οπίίηε Β. 15. απωσμίνην Α.Β.Ρ. (Αίεζ.) ίζωσμίνην Εάά. (\αΙ.)
Ι"], ϊσχυρον Α.Β. (ΑΙβΖ. XII.) δυνατόν Εάά. {\λΙ.) ίδ. και ΗβιιπιρΙιιπι
βχ Α.Β. (ΑΙεχ. XII.) «ίί τούι αϊωναι Ρ. Εάά. ( Λΐιΐ.) 30. νποφαίνιι
λοιπόν Α. άποφ. πάλιν Κ(1(1. 33. τ« ρπιιβ 38βιιπιρ(ιιιη βχ Α. β&<\νρό(
τ»] μυσαροί Α. 34• ϊνησκημίνοι ριο ϊνισχημίνοι Α. 35• τίλίυταίοι/ Α.Β.
τίλίντωντα Εάά. 8ΐβΐίπΐ και υιπ. Α.
νοι,. ι. 4$
 606 Β. ΟΥΒΙΙ^Ι ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. ϊν. 8.

καϊ λυτρωτήν, πλην ήλεηται δια τους πατέρας κα\ σεσωσται

το κατάλειμμα, γε'γονε δε καϊ ε\ς έθνος μέγα. κα\ γαρ εστίν
αληθές, ώς έθνος αν νοοΐτο πάμμεγα, και μαλα είκοτως, ή
των εν Χριστώ δεδικαιωμένων αγία πληθύς. εξαίρετα δε
αυτής, και τα εφ' οίς αν εχοι το χρήναι θαυμαζεσθαι, τα 5
β €Ϊρ νουν αγαθά, τα εις καρδίαν αϋχηματα, τουτέστιν, ο
αγιασμός, ή εις Χριστον έλπίς, το εν πίστει γνησιον, το
τεθαυμασμενον εν άρεταΐς, το άζιάγαστον εν υπομονή, και
το ύπ' αύτοΰ βασιλεύεσθαι του Χρίστου και ύπ αΰτον
8.Μ&ΙΛ. ποιμαίνεσθαι, καϊ αύτον ποιεΐσθαι καθηγητην' " Εί$• γαρ ">
" ημών ό καθηγητής ό Χριστός." ει δε δη καϊ εγερθεϊεν
ι ΤΗβββ. 0[ ρ€Κρ0\} κα\ " ήμεϊς οι ζώντες οι περιλειπομενοι αμα συν
" αΰτοϊς άρπαγησόμεθα εν νεφελαις εις άπάντησιν του Κυ-
" ριου εις άερα, και ούτως πάντοτε συν Κυρ /ω εσομεθα.
430 Δ. α οροί δε ~£,ίων την ανω ψησϊ Ιερουσαλήμ, την τών πρωτοτόκων 15
μητέρα, εν ί) και αύτω συνεσόμεθα τω Χριστώ.

8 Καϊ συ πύρροο ποιμνίου αύχμώδΗε, θύρατερ Σιών, επί οέ ίϊΕει

και είσελεύσεται η άρχΑ η πρώτΗ, βασιλεία Βαβυλώνοο τη
θυρατρί ' Ιερουσαλήμ.

Εξαγγέλλεται μεν τα εξ ήμερότητος τοϊς πεπονηκόσιν, ™

8υρΓ» ςφη β€ οτι κατα καιρούς είσδεξεται τήν συντετριμμενην,
\> θήσει τε αυτήν κα\ ε\ς έθνος μέγα. πλην αιτιάται τω
μεταξύ, κα\ οτι τεταλαιπώρηκεν Ολως, συνετρίβη τε και
άποβεβληται, κατονειδίζει χρησίμως. ώς γαρ ό μακάριος
Ι Οογ. εψη Ώαΰλος " Ή κατα θεόν λύπη μετάνοιαν εϊς σωτηρίαν ΐ5
νϋ. ίο

Ι. η\ίηται Α. Ε(Μ. ηΚίηνται Β. 2. 8ί Α. Β. Τ( Ε(1γ1. Κ- <χο<™

ρΓΟ ΐχοι τ6 Α. 7• ΧρΌτΑ•*] θ«όν Α. 9• Η»εε καϊ «τ* ανπν
πηιμαίνισθαι ηοοο85εηιηΙ εχ Α. ιι. ό ρπυβ 38βυπιρ1υπι εχ Α. 14. σι»]
ό» Α. (υ.1 0θά. ΥβΙ.) εί. 81ιρΓ3 346 0• Ι"}• 2«ώιΌΠ1. Α. 8ΐ3ΐίπι φησι την άη
ίηνεκο οπίίπε Α. ■■■■ Ι(XII.
7. ποιμνίου]
23- ιι."Κυρίου (βίε) Α. αϋχμώδηι Α. εί. ίηίη
βΐ 443 °• ανχμώοΌυς Ρ. Έάά. (XII. 23, 153Ο θϋγατιρ Α.Β. (XII.) θυγάτηρ Εάά.
(Α. V.) ι8. η ρήιιβ οιη. Εάθ. (ϋο.) /3ασιλ*ία] + « Εάά. ϊηνϊώ Α.Β. (86,
'53• 3^0.) ο(. Ίαίτα 443 °• /3ασιλ«'α βυΧάνοί (βίε) Β. 20. άιαγγίΧΧαχα Α.
22. θήσιι τγ] θησίται δ( Α. τα ρΓΟ τψ Α. 25• «φ^] γράφει Α.
 ίν. 8. ΙΝ ΜΙΟΗΑΕΑΜ. ΤΟΜ. Π. 667

" άμεταμελητον κατεργάζεται." πλήττει δη ούν εξ αγάπης,

και οτι μετον ούδενός των λελυπηκοτων εις πεϊραν ελθεΐν
εθελουσίοις εις τοΰτο καθικνεϊτο ρ'οπαϊς. ποιμνίου δε πνργον
α,ύχμωοη την Χιών, ήγουν και αύτην ονομάζει την Ίερου-
5 σαλημ, οιονεί πως εν ηθει λε'γων, μονονουχι δε κα\ επι- ο
στνγυάζων αύτη. ώ Έιών ήγουν Ιερουσαλήμ άθλια θύγα-
τερ, ω των εμών προβάτων αθλιον και άφεγγες ενδιαίτημα,
προκείστ) δη πάντως και ουκ εθελουσα τοις εχθροΐς. ηζιι
γαρ η^ει, και ουκ εις μακράν ΐπ\ <Γ£ των επι γης βασιλειών
ίο ή προΰχουσα και εύσθενεστερα, τουτέστιν, ή Βαβυλωνίων.
πύργον δε α,νχμωο^η και σκοτεινον ενδιαίτημα την "Χιών
αποκαλεί, ήτοι την Ιερουσαλήμ, δια το πάντας τους εν αύτη
οίον εν σκότω περιπατεΐν, άπο του μη βούλεσθαι λύχνον
ωσπερ τινά ποιείσθαι και φως τον του θεοΰ νόμον, καϊ. <1
15 τον παρ αύτοΰ φωτισμον εισδεχεσθαι κατά νουν. ην γαρ
ούτω, και ούχ ετερως, και απλανή δύνασθαι διαττειν όδον,
κα\ βόθρων άποφοιτάν, και διαπηδάν άμαρτίαν, και τοις
μεταξύ προσπίπτουσι μη περιπταίειν κακοΐς.
Ψάλλωμεν δη ούν καϊ ημείς αύτοι λέγοντες προς θεόν
Ρβ. χίί.
2ο " Φώτισον τους οφθαλμούς μου, μηποτε υπνώσω εις θά-
4. 5-
** νατον, μηποτε εατη ό εχθρός μου "Ισχυσα προς αυτόν."
φωτι γαρ θειω κατηυγασμενοι, και της άνωθεν και πάρα ο
θεοΰ σοφίας λαβόντες εις νουν το σέλας, άνάλωτοι μεν
εσομεθα τοις εχθροϊς, διεκδυνοντες δε τα εκ θειας όργης, εν
25 καλώ εσομεθα της άνωθεν ευθυμίας, κα\ εν Υβριστώ δη
πάντως εύημερησομεν.

Ι. κατιργάζ<ται Α. Β. ΐργάζιται Εάά. ίηοΐν] δί οΰ&ν (ίήο ββά αάάηϋ ήττον) Α.

2. ότι] + οΰ Εάά. Γβμιΐ£ηΕηΙίΙ)ΐΐ3 Α. Β. ΗίίΐΙϊιη των μίτ' ρΐΌ μ€τον (βίο) Α.
3• καθικνΛτα Β. καθικνύται Α. καθίκι'ιτο (βίο) Εάά. 4• αΰχμίΛη] αΰχμώΙΙονί
ΐίά. ίηνίΐίβ Α. Β. καϊ οπι. Α. 5• μόνον 8ε ουχί ρΓΟ μονονουχι δί Α.
6. θΰγατιρ Β. θυγάτηρ Εάά. 8(α(ϊιη ω οιη. Α. 7• οίλίων ρτο άθλιον Α.
8. προσθίΐσα ή&η ρΓΟ προκιίοηι δη Α. 9• σ'] σ0' Εάά. βασιλίων Α.
12. αυτί/] αυταίί Α. ίηνίΐο Ι). 13. μη οπι. Α. ηπΐιρί ο. 17- βόθρο»
Έάά. ι8. προσπίπτονσι Β. παριμπίπτουσι Α. πίριπίπτονσί Εάά.
■π(ριπταίιιν~\ ιπραησιί» Α. 19-26. Ψαλλωαίν—*νημ*ρήσομ*ν\ Ηαεο οπι. Β.
19. προι) + τόκ Εάά. 21. μου 3$9ΐιιηρ1υπι ϊχ Α. 22. γάρ]
+ τω Εάά. ίηνίΐο Α. δίαΐίιπ κατανγασμίνυι ίίά. και ιιΐΐ. »ββυιηρ[υπι βχ Α.
24• δε ροβΐ καλώ (Γ&ηβρ. Εάά. 25- Κίΐσόμιθα ρΓΟ ϊσόμίθα Α.
4 <ΐ 2
 668 Β. ΟΥΚΙΙ^Ι ΑΙ,ΕΧΑΝΏΚ. ΐτ. 9, ίο.

9 Και νυν ίνα τί έΥνωε κακά ; μΗ βασιλεύε ούκ Ην σοι ; η η βουλιί

σου άττώλετο, ότι κατεκράτΗσάν σου ώδϊνεε ώε τικτούσΗε;
ίο ώδινε καϊ άνδρίςου και ετρίε θύτατερ Σιών ώε τίκτουσα,
431 Α. α διότι νΰν έζελεύοΗ εκ πόλεωε, και κατασκΗνώσειε εν πεδϊω,
και ΛΕειε εωε Βαβυλώνοε* εκείθεν ρύσεταί σε, και εκείθεν 5
λυτρώσεταί σε Κύριοε ό Θεόε σου έκ χειρόε εχθρών σου.

Αφίξ(ται μ(ν ουν (π\ σε, φησιν, η άρχη ή πρώτη, πλην

τις άρα ϊστιν η προφασις, δι ην τοις ούτω δίΐνοΐς π*ρι-
θραΰη κακοΐς ; το γαρ γνωναι χαχα., το π(ριπ(σ(ΐν ίστιν εν
τοις κακοΐς, ήγουν τοις κακοΰν (Ιωθόσι, φημι δη ταϊς τον ίο
Ι) πολέμου συμφόρους, μη άρα <τοι βαιηλίυς ουκ ήν ; η ου
μ(μ(λ(τηκας βουλ(ύ(σθαι σοφά, και άρίστας επί σ&ζυτη
ποκϊσθαι τας σκΐψεις ; ύποπληττ(ΐ δε πάλιν (υφυώς, και
κατον(ΐδίζ(ΐ πλαγίως ως κάί άσύν(τον κομιδη καϊ θεω
προσκρούων ου παραιτουμίνην. καϊ τις ό τρόπος, βραχύ• 1 5
λογησας (ρω.
Β(βασίλ(υκ( μ(ν των ε'£ Ίσραηλ ό των όλων θεο? (ν
άρχαΐς, μ(σιΤ(υοντος του πανσόφου Μ,ωυσίως, (Ιτα μετ
4κ(ΐνον Ίησοΰ του Ναυ^ παραληφθέντος άς στρατηγ'ιαν
(Ιτα δια των κατά καιρούς άναδ(δ(ΐγμένων κριτών, και μίτ' »
(Κίίνους διά του μακαρίου Έ,αμουηλ. εχόντων δε ωδ( των
(•πραγμάτων αΰτοϊς, και (ν τάζ(ΐ τη παναρίστη καμένων,
πίκρα καθ' (αυτών οι δ(ίλαιοι πίφρονηκασιν. άποσίΐό-
μίνοι δε ωσπ(ρ της ύπο θεώ βασιλίίας τον ζυγον, προση-
'.?"»■• (σαν λ(γοντ(ς τω μακαρίω "Σαμουήλ "Ιδού σύ γ(γήρακας,2$

ι. ην] + «V Ρ• Εάά. (43, 86, 153» *4°•) ίηνϊΐο Α. ί} οπα. Α. (ιο6, 130, 31»•)
ή άεεβΐ ιιι Εάά. 2. άπώλ«το] + άττό σοϋ Ρ. 3• <»δ«»* οπι. Α.
θύγατιρ Α.Β. (Αΐβχ. XII.) ΰυγάτηρ Εάά. (νβΐ.) η. η ρπυβ ΐδδυπιρίϋπι
βχ Β. 9• Ηββο τό γαρ γνωναι κ. τό ταριπισΛ» [τπσι'ιν Β.] ίση» η τοά
[ϊρ τοΙγ οπ3. Α.] κακοϊς ηοϋβδεεπιηΐ βχ Α.Β. II. σοι οιη. Α.
12. βηνλισθαι Α. δίαΐίιη σοφά: Α. «τι σίαντη Α. ότι σαυτώ Β. σνν σανττ} Ειϋ
13. τάϊ οπι. Β. 14. ώι ΟΠ1. Α.* 15. παραιταΰμηιον Β. 17. μ**]
+ γάρ Εάά. ίηνίΐίβ Α.Β. ι8. άρχαΐί Α. αρχή Εάά. 20. «V ρπ>
μιτ' Α. 21. 4δί] ίδ ΟβΙ. ίη 4 Ιΐββ• Κε{ζ• 32. παναρίστα Α.
24• ώσίΓίρ &88ΐιπ)ρ1υπι βχ Α. Οαϊ. θιοΰ Εάά. ίηνίιίβ οπιηΛιιβ.

'■
 ίν.9, ίο. ΙΝ ΜΙΟΗΑΕΑΜ. ΤΟΜ. Π. 669

" και οι υιοί σου ού πορεύονται εν τί) όδώ σου, και νυν
" κατάστησαν εφ' ημάς βασιλέα δικάζειν ημάς καθά κα\
" τα λοιπά εθνη' και ην, φησι, πονηρον το ρήμα εν οφθαλ-
" μοΐς "Σαμουήλ, ώς είπαν Δος ημΐν βασιλία δίκαζαν
5" ημάς' και προσηύξατο Σαμουήλ προς Κ,ύριον' καϊ είπε ά
" Κύριος προς Σαμουήλ "Ακουε της φωνής του λαοΰ καθά
" αν λαλησωσι προς σε, Οτι ού σε εζουθενηκασιν, άλλ' η
" (με έξουθενηκασι του μη βασιλεύειν επ αυτούς." είτα
του μακαρίου Σαμουήλ τά δικαιώματα της βασιλείας καταγ-
ιο γελλοντος αύτοΐς, και πολλοίς άγαν καταπτοονντος δείμασιν,
άφισταντος δε και μάλα γοργώς των ούτω σαθρών κα\ ανο
σιών σκεμμάτων, ούδεν ήττον επεφύοντο λέγοντες " ΟύχΙ Τ1>• '9•
" άλλ η βασιλεύς εσται εφ' ημάς, και εσόμεθα και ημείς β
" καθά και τά λοιπά έθνη, καϊ δικάσει ημάς βασιλεύς ημών,
1 5 " καϊ εξελεύσεται προ προσώπου ημών, και πολεμήσει τον
" πολεμον ημών." ούκούν εις άνάμνησιν αύτους αναφέρει
των αρχαίων εκείνων και επισφαλών βουλευμάτων, καϊ οίον
κατειρωνεύεται το συμβάν και φησι ΐΐώς 'ίγνως κακά ; μη
ουκ ην σοι βασιλεύς $ ν ή βουλή σου άπωλετο ; ου βασι-
2 ο λε'α, φησιν, τρτησω λέγων, προπορεύσεται " προ προσώπου
" ημών, και τον πολεμον ημών πολεμήσει." μη άρα καλώς
εβουλεύσω ποτέ ; ιδού τών πραγμάτων το πέρας την σην α 432 Α.
εδειζε βουλην, ώς άριστη τε ε"ιη και αναγκαία, άποβλητον
εττοιησω της ύπο θεφ βασιλείας τον ζυγόν. ιδού χΑτιχρά-
35 τησοίν σου ώοϊνες ώς τιχτούσης. ώ^ινε ούν χα) άναρίζου θύγα,τΐρ
"Χιών. εν ηθει πάλιν 6 λόγος" ω γάρ χρήστη θύγατερ,

ι. ΐν 38βυπρ(υιη βχ Α. άεβΒΐ ίη Β. 3. καθώς Εάά. ϊηνίΐίβ Α. Β.

4- Λιτά» Α. ίϊπον Β. (93> Ιθ8.) *ί»Γ» Κιΐίΐ. 5' Σαμουήλ υπι. Α. 6. καθώς
Εάά. 7- λ'ίλήο-,ν Α. άλλ' ή ϊμι ΐξουθ. (ίβϋΐιηΐ ίη Α. δίαΐίπι τώ
Εάά. ϊηνίΐο Α. 8. ότ' αυτούς Α. (ΑΙβ.Χ.) «V αύτοίι Β. (245» 247•)
ί'ττ' αυτών Εάά. (ΥβΙ.) Ο. τά δικαιώματα Α. Οαί. το δικαίωμα Εάά.
δΐηΐίπι τον βασιλίως ρΓΟ τηί βασιΧίίας ΟβΙ. II. άφίσταντο (βίο) Α.
8ΐ3ΐίπΐ δι Α. 0&1. Τί Εάά. άνοήτων ρΓΟ ανοσιών Α. ίπνίΐο ('ηΐ. 12. σνχί]
+ ότι Β. (55• 121, 1 44•) '4• καθωί Εάά. βασίλιύι ημών οιτι. Α.
21. πυλ€μήσ<ι τον πό\. ημών ίηνβΓδΟ ΟΓίΙίηΐ' Α. 22. ποτ» Α. τότ< Εάά.
33• αρίστη τ»] αρίστη Τί Α. 25• ΐωί ρΓΟ ώί Α. "σχυι ρΓΟ
ωδινί Α.
 670 Β. ΟΥΚΙΙ,ΕΙ ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. ίτ. ιι,-μ.

φησι, τληπαθης ίσο προς τάς ω^ίνας, διακαρτίρίΐ προς τας

λυπας, ιγγιζε τω τίκτίΐν, τουτέστιν, ουκ ίση μακράν των
Ι) προσδοκώμενων άλλ' οίον ίπίτίξ ήδη γυνή κατολολυςαί
(κ πόνων, άφίΐσα δί πολίΐς τάς ίΰπυργοτατας κα,τα/πίφασίΐς
ϊν πι£ίω, καταυλισθήση, φησϊν, Ιν ϊρήμοις' άφίξη δι και 5
(Ίς Βαβυλώνα αυτήν πλην άπαράκλητον ουκ ία παντίλώς'
προστίθίΐκί γαρ ίΰθΰς οτι καϊ διαφίύξίται καϊ άνακομισθη-
σίται πάλιν κατοικτΐίροντος θίοΰ.
Καλλίστου ούν αρα το ΰπο θίώ μίνΐΐν κα\ βασιλίυίσθαι
και αΰτον ποίίίσθαι δύναμιν, ΰπίρασπιστην τί και άρωγον, ίο
ο αυτω καθυφίϊναι μόνω της ψνχης τον αΰχίνα, τοις αυτοΰ
θΐλημασι βιοΰν, καϊ λόγου παντός άξιοΰν το αΰτω δοκοΐψ.
η ίΐ μη τοΰτο δρωημίν, πάντη τί κα\ πάντως ΰπο νοητούς
ίσομίθα Βαβυλώνιους, άντιτίταγμίνους δη λίγω κα\ ακάθαρ
τους δυναμίΐς, και ΰπο την πρωτην άρχην, τουτίστι τον 'ά
Ηβ1>. χι.
ΙΟ.
σατανάν, πολΐως δί ωσπίρ της άγιας ίζίρριμμίνοι " ης ϊστι
" τίχν'ιτης και δημιουργός ο θίός," την Βαβυλωνίων οικη-
σομίν. (ν συγχυσίΐ γαρ και θορύβοις ίσομίθα, Ίκανοϊς του
παρόντος βίου πίρισπασμοΐς. συγχυσις γάρ ή Βαβυλων
ά ίρμηνίύίται. *ο

ιι Και νϋν έπισυνΗχθΗ επί σε εθνΗ πολλά οι λεΓοντεε ' Επιχαρούμεθα,

12 και έττόψονται επί Σιών ο! οφθαλμοί ημών. και αυτοί ούκ
έγνωσαν τόν λοπσμόν Κυρίου, καϊ ου αυνήκαν τΑν βουλών

Ι. τάι αίί. ονα. Α. 3• «'τιτ^ δη ρκ> Λγιτγ£ ήδη Α. κατα\ο\ίζ<α

(βίο) Β. 4• αφιίσα] άφιι'ισα Ε(1(1. §• φησιν οτα. Β. ί'ρήμω Α.
6. παντίλώί ουκ *α ϊηνβΓβο ΟΓΐϋηβ Α. η. ιυΰν: ηβυιιιιιρίιιηι βχ Α. «αϊ
ρήιιβ οπι. Α. άναφίϋξίται και διακομισθ. Εάά. ίηνίΐίβ Α. Β. δίαΐίπι πάλι* Α.
παρά Εάά. ΝβιιΙπιπ) Η<ΛβΙ Β. 8. κατοικτ. θίοί Ιιοο οπίϊηβ Α.
ΙΟ. νπίρααπιστήν Τ(] προασπιστή» Α. 12. άξιον» το αντω δοκοϊ•ι• άβϋΙΙΙΙΕ
>Π Α. 13. νοητοί: ί'σ. Βαβυ\ωνίοιι, άντιτιταγμίναΐ Α. 8ΐ3ΐίπι οη
α*κιιηιρΙυπι βχ Α. ι8. ό> ονα. Α. ικανοί! Α. τοΐι οικιίοκ Β. τάι
ίΐκαίοις Εάά. Ιφ. γάρ αββυπιρίυιη βχ Α. 21. ϊπισυνήχθη Α.Β. (ΑΙεχ.)
ΐπισννήχθησαν Εάά. (ν^ί.) ο! αββυπιρίιίΓη βχ Α.Β. (ΑΙεχ. XII.) ιι. <αί
αΰτοϊ Α.Β. (Αΐβχ. XII.) αύτοι δί Εάά. (\αί.) 23• ™4τ λογκχ-
μούς Ρ. (Οο.)
 ίν. ιι-ι3. ΙΝ ΜΙΟΗΑΕΑΜ. ΤΟΜ. Π. 671

αΰτοΰ, ότι συνΗΓαΓεν αυτούς ώε δράρματα άλωνοε. ανάστα 13

και άλόα αϋτούε, θύΓατερ Σιών, δτι τα κερατά σου θΗσοααι
σιδΗρά, καϊ τάε όττλάε σου θύσομαι χαλκάε• και λετττυνεΐε
λαούε ττολλούε, καϊ άναθπσειε τω Κυρίφ το ττλΗθοε αυτών, β
5 κα'ι τιϊν ϊσχύν αυτών τω Κυρίω πάσΗε τήε ρΐε.

Ώλειστακις 77^77 προείπομεν, οτι την βασιλείαν εν τοις

ϊεροσολυμοις διεποντος Εζεκίου, κατεδτ)ωσε μεν την Σα-
μάρειαν ό Σεναχηρε}μ, πολλας δ« ανττ) και της Ιουδαίας
συνεξηρηκε πόλεις, είτα πεπομφεν εκ Αάχις τον 'Ραψάκην,
ίο ορ ου μετρίως της θείας κατεφλυάρησε δόξης, οτε καί άπο-
λωλασιν (ν μια νυκτί των Ασσυρίων εκατόν όγδοηκοντα α 433 Δ.
πέντε χιλιάδες αγγέλου χειρί. ταντησί της ιστορίας δια- Ε"• ..
μεμνηται πάλιν, συνηχθησαν γαρ έθνη πολλά, κατά σου 3<>•
φησι, μονονουχϊ και άθύροντα καϊ όσον ούδε'πω κεισομενης
15 κατορχησόμενα. πλην ούκ έγνωσαν α βεβουλευται θεόρ.
συνεκομίσθησαν γαρ ως είς άλω, και Αράγματος δίκην
τοις σοΐς ύποκεισονται ποσιν. ανάστα δη ονν και άλόα
αυτούς, κέρατα γαρ έξεις ο-ιογ\ρά και Όπλάς χαλκάς, τουτεστι,
δυσκατάγωνιστός εση κα\ άμαχος τοΐς εχθροΐς, μόνον δε ο
2ο ουχί και καταπατήσεις τους άνθεστηκότας. επειδή γαρ
όίλω τε και Αράγματος πεποίηται μνήμην, τετηρηκε ττ) μετα
φορά τον πρέποντα τρόπον, κα'ι ώς επ\ μόσχου φησι κέρατα
κα\ Όπλάς. επειδή δε ουκ ανθρωπεία, χειρϊ δεδαπάνηνται κα\
πεπτωκασιν, άλλ' έργον ήσαν κείμενοι της θειας όργης, μη
25 σαυτΎ} φησιν άνάψτ/ς τα επί γε τούτοις αύχηματα, άνατίθει

Ι. αράγματα Α. δράγμα Ρ. Εάά. (130, Ι53> 311•) ανάστα Α. Β. (Αΐβχ. XII.

8β<1 οογγ.) άνάστηθι Εάά. (V•*.) 2. άλώα Α. (86, Ι47> 311•)
θύγαπρ Α.Β.Ρ. (ΑΙεχ. XII.) θυγάτηρ Εάά. 4• τολλονί] + και κατά£«Γ ΐν
αντοίί ϊθνη Β. (οί. 240.) 6. πάσι ρΓΟ ότι Α. 9• συνιξήρηκί Α. Ι).
σννηρηκι Εάά. 8ΐ;ιΐίιη ττόλοί οπι. Α. Ιιαϊ>βΙ 1). πίπομφίν Α. 1). μιταπίπ. Εάά.
II. τώΐ'Άσσνρίων »ϋκαπιρΐ3 εχ Α. Β. άεβυηΐ ίη Ι). 12. άγγίλου Α.}>.
άγγιλική Εάά. ταύτη! Α. Ι). Ι3• κατά σοί φησιν ϊθνη πολλά ίηνβΓ90
ΟΓΐϊϊηε \>. ι6. ά>ι ίίι Ι). «« Α. ώσ«ί Β. ώσ<ΐ ίϊν Εάά. Χΐίΐΐίιη πλω
(άλω) Α. άλωνα Ο. ά*λωι Εάά. Ι "]. δη ΟΠΙ. Α. δίΐ ρΓΟ δη (βίο) η.
άλώα Α. ΙΟ. μονονουχϊ δ( Εάά. 23- ότηδή °* Α. (π(\ β« Β.
«'ιτίί Εάά. Ηβεο και πιπτώκασιν βοοββββηιηΐ βχ Α. 24• ήσαν] -\- ο'ι
Εάά. ϊηνίΐϊκ Α.Β. 25•' σαυτβ Α. σαυτω Εάά. γ« Η00€β8ίΐ βχ Α.
 672 Β. ϋΥΚΙΙ.1,1 ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. ν. ι.

δ« μάλλον τψ Κνρίω πάσης τής γης τό τε πλήθος αυτό, και

την ισχυν των άπολωλότων.
ο Αλλ' οΰτοσί μεν της ιστορίας 6 νους, θορύβησα δε ίσως
των εντευξομενων τινάς το οΰτως άγχίστροφον των προ
φητικών κηρυγμάτων. άρτι μεν γαρ ήκούομεν λέγοντος $
8αρη Έπι σε ήξει κα\ εϊσελεύσεται ή αρχή ή πρώτη ή βασιλεία
Βαβυλωνίων, καϊ ό τής αιχμαλωσίας ήμϊν εγραφετο τροπος'
είτα σεσωσμενην ορώμεν εύθυς, και καταπατούσαν τους
εχθρούς, δεΐ δη ουν αρα τής τών χρονών ευδιάκριτου δια
στολής" εσται γαρ οΰτως άσύγχυτος κα\ σαφής τών ίο
λεγομένων ή θεωρία. 'Έ,ζεκίου μεν γαρ βασιλεύοντος,
ά άνεβη ΈεναχηρεΙμ κατά τών Ιεροσολύμων, είτα μετά τον
Εζεκιου θάνατον τέσσαρες γεγόνασιν έτεροι βασιλείς, και
πέμπτος Ιεχονίας. τότε καϊ πάσαν ειλε τήν Ύουδαίαν και
αυτά δε τα Ιεροσόλυμα Ναβουχοδονοσορ, και άπεκομισεν 15
εις αιχμαλωσιαν πάντα Ισραήλ, γράφει δε σαφώς την
επί τούτοις ήμϊν ιστορίαν ό μακάριος προφήτης Ιερεμίας.

Κεφ. ε'. Νΰν έμφραχθΗσεται θυράτΗρ Έφραίμ έμφραΓμώ, συνοχών εταΕεν

β έφ' ύμάε, έν ράβδω πατάίουσιν επί οιατόναε τάε φυλάο τοΰ
Ισραήλ. :

Επισυναχθήσονται μεν γαρ επί Έιών λαοί πολλοί κα\

έθνη πολλά, είτα κατορχήσεσθαι και καταμειδιάσειν αυτής
προσδοκήσαντα, ήλόηνταί τε καί συνετρίβησαν, θεοϋ τοις
ποσί τών νικησάντων παραρριπτοΰντος αυτούς ως εν είδει

Ι . αυτών ρΓΟ αυτό Α. 3• οντοι Α. ΐσωι ογπ . 15 . 6. ή ιιΐί.

388υπιρΙυπι βχ Β. η. Βαβυλώνοι Α. ημών ΕίΚΙ. 8. τονι οιη. Λ.
12. τον >Μΐιιηρΐιιιη βχ Α.Β. 13• «τ»ρο4 αοεββιϊΐ βχ Α. 15. Ηββο ί< τα
3<Ήβ8βεηιηΙ εχ Α.Β. ιό. σαφώς Α. σαφώς ΈΑά. ΐ8. Ννν] Και νϊν Β. (97•
228, 3'0.) «V φραγμω Ρ. (ί'ί. ΑΙβΧ.) Η), νμάς Α.Β. (ΑΙβΧ.) ήμάί Ε(1ι1. (VII.)
σιαγόνας Α.Β. (ΑΙβΧ.) σιαγόνα Εάά. (ν»1.) ββα οΓ. ίιιί*Γ3. δΐΐΐίηΐ αυτών ρπ> τάτ φ.
τον Ίσραηλ Β. (Ι53-) φνλαί] πύλας Α. (68.) 21. Έττισνναχΰήσονταί] Χίγ»
τών Ισραηλιτών, σννηχθησαν Β. 8ΐ3ΐίπ) μϊν γαρ οιη. Α. Η*60 λαοί πολλοί και
3Γθεββι:πιηΙ βχ Α. 23. κατυρχηθήσκτθαι Α. 23- προσδόζαντα Α.
δίβΐίπΐ ηλίηνταί (ΐϊθ) Α. 34. νινικηκότων Α.
 ν. ι. ΙΝ ΜΙΟΗΑΕΑΜ. ΤΟΜ. Π. 673

δράγματος. ηλω δε και άπόλωλεν ή Σαμαρειτών, και

δεδαπανηται τω πολεμώ, και περί αύτης φησιν, ώς έμφρα- α 434 Α.
χθησ-εταί τε καϊ ενσχεθήσεται καθορίζοντος δηλονότι θεού
το εν (τυνοχτ) γενέσθαι και χρήναι παθεΐν αυτήν, υνγατιρα
5 δε του Έφραίμ ονομάζει την Σαμάρειαν, ήγουν την εν ττ}
Σαμάρεια, πληθύν. εοικε γάρ πως εν τάζει κεϊσθαι πατρός
τοΐ? ΰπεζευγμενοις 6 βασιλείαν πεπιστευμενος. βεβασιλεύ-
καχτι δε της Σαμάρειας οι ες 'ΈΙφραίμ. εσται δη ούν εσται
φησιν οίον περίσχετος καϊ διεζωσμενη τοις των πολεμίων
ίο δημοις ή Σαμαρειτών, οΐ μονονουχι καϊ πατα^ουιτιν ΐ'ις ιτιά- \>
γόνα, αυτήν, ου χερσι ραπίζοντες εχομεναις φειδοΰς, άλλα
καϊ ράβδοις συντρίβοντες και καταικιζομενοι σφοδρώς.
σημαίνει δε δια τούτων προς ταΐς άτιμίαις και δυσοιστον
οντά της αιχμαλωσίας τον πονον. ατιμίας μεν γαρ σημεΐον
τζΐοτιν ουκ άμφίλογον τα εις σιαγόνα, ραπίσματα, ει δε δη
νοοΐτο κα\ διά ράβδου γενέσθαι, φορέσει πάντως το μοχθηρον,
καϊ το οίον οϊκεττ) πρέπον, άτιμος ούν εσται φησι κα\ εν
αϊκίαις και πόνοις ή ύπο των εκ φυλής 'Έ,φραϊμ βασιλευο-
μενη Σαμάρεια. ο
2ο Αλλ η γε του παίοντος αργήσει χεϊρ, αγευστοι δε μενου-
μεν αϊκίας, ει παντι δή σθενει παραιτο'ιμεθα το καταθηγειν
εφ' εαυτοΐς είς οργάς τον των όλων ίίυριον δια τοι του δράν
α μή θέμις και ποιεΐσθαι περισπούδαστον το άπηχθημενον
αύτψ. τιμώντες δε μάλλον ταΐς επιεικείαις εσόμεθα της
25 ευημερίας εν καλώ, λαμπρόν τε και άξιοληπτον αληθώς
διαζησομεν βίον.

3• τ* ηϋδυπιρίιπτι βχ Α. Β. ϊνιχθήσίται ρπ> ίνσχιθ. Α. 5• του οτη• Α.

ττι ;ΐδ6Ι1πιρΙιιιη βχ Α. "• ίπιζιυγμίνοις] νποκιιμίνοα Εάά. β(βασιλ(νκασι
δ« τηι Σ. οι] βίβασίΚηκί δί τηε Σ. ό ίίιΐ. 8. ϊσται αΐΐ. εΐ οίον αεεεββεηιηΐ
βχ Α. ΙΟ. σιαγόνα Α. σιαγόνας Εάά. II. ίχομίναΐίλ
ίπομίνηί Β. 12. και ρπιΐ8 αββυαιρίυιη εχ Β. Ι3• τοντων Β. τούτον Εάά.
14- σημιΐόν ΐστιν Ιιοο οταίηε Α. Β. Ιβ. αμφίβοΚον Ε(1(1. σιαγόνας Ει](1.
ϊηνϊΐίβ Α.Β. 17. οίοι» Α. οίκι'ιον Εάά. ΝβιιΙπιπι 1ι;ιΙ>εΙ Β. ίστω Εάά.
1 8. των « Β. τη! ίίά. 20. (ί γ( ρΓΟ η γι Α. τοί εΐ 8ί ΟΠΟ. Α.
21. παραιτούμιθα Α. 24-26. τιμωντα—βίον (ΙεΒίιηΙ ίη Β. 24- τη!
(ΰημίρίαι} ταϊς ιΰημιρίαα Εάά. 25. & ρίο τι Α.
νοι,. Ι. 4κ
 674 Β. ΟΥΚΙΙ,Μ ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. ν. ι.

ά 2 Κα'ι σύ ΒΗθλεέμ οΐκοε τοΰ ' Εφραθά, όλίΓοστόε ει τοΰ είναι έν

χιλιάοιν ' Ιούδα• έκ οοΰ μοι έζελεύσεται ΗΓούμενοε του είναι
είε άρχοντα έν τω ΊσραΗλ, κα) αϊ έ£οδοι αίιτοΰ άττ' άρχΩε
έε Ημερών αΐώνοε.

Ύην €15 το εν άρχαΐς άναφοίτησιν τών καθ ημάς 5

πραγμάτων ό προφητικός ήμϊν εν τούτοις ευαγγελίζεται
λόγος. διαμεμνηται δε και μάλα σαφώς της άνακεφα-
λαιώσεως της εν Χριστφ γεγενησθαι λεγομένης, καινή
ι Οογ. γ^ρ κτ«Γ£ρ τα. (ν αύτω, καθά γεγραπται, και " Τα μεν
ε " αρχαία παρήλθε, γεγονε δε δι αυτού καινά " μεταστοι- ίο
χειούντος τα. ανθρωπινά και άνακαινίζοντος εις το ευ είναι
πάλιν αυτά. βεβασίλευκε γαρ, καΐ πεποίηται πάλιν αιρετον
την κατά πάντων αρχήν, σημαίνεται δε το καθόλου και
δια των μερικώς οικονόμουμένων. εβασιλευετο μεν γαρ,
ώς εφην, ό ' Ισραήλ εν άρχαΐς ύπο θεού, μεσολαβουντων 15
άγιων, είτα μετ ου πολύ νοσήσας το εΰηθες, άτιμάσας τε
το πράττειν ύπο θεφ, τά ανθρώπινα μάλλον τετιμήκασι
435 Α. » κράτη, και γοΰν ητησαν εφ' εαυτών βασιλέα τον Σαούλ,
είτα προσκεκρούκασιν ου μετρίως" λελυπημενος γαρ εφασκεν
1^6Ϊ' ό τών όλων θεός τω μακαρίω Σαμουήλ " Ου σε έξουθενή- κ
" κασιν, άλλ' εμε εξουθενήκασι, τοΰ μη βασιλεύειν επ'
" αυτούς." οτι δε το χρήμα αύτοΐς ονησιφορον μεν ουδαμώς,
πικρον δε μάλλον καϊ επιζήμιον και ολέθρου πρόζενον,
αύτη δεδειχεν ή πείρα, πώς αν ενδοιάσειε τις ; περιπεπτώ-
κασι γαρ δεινοΐς και άφύκτοις διά τούτο κακοΐς. ούκούν 25

Ι. ΐν χιλιάσιν Ίού&α ΟΠ1, Α. 3. μο» (ΙεΐίίΙ ϊη Ε(1ά. ηγούμενοι 2Γ065εϊΙ

βχ Α. (ΑΙεχ.) 3• «" ΤΨ λ. (ΑΙεχ. XII.) τφ Ρ. Εάά. (153•) [""
ΥαΙ.] 4- 'ί ΟΓη• Α. 5• ΤΨ 1,Γ0 το Εάά. 7• "α' &8βαιηρΙ«ιπι
βχ Α.Β. σαφώς Α. Β. σοφία Εάά. <). καθώς 'ύά. 12. &*βα-
ιτίλιυται ίίίΐ. πιριπίποίηται 'ύά. Γερΐ1£Ι1&ηΙίΙ)118 Α.Β. αίριτην Β. 13- τον
καθόλως ρΓΟ το καβάλου Α. Ι4• μιρικών Α. μίν αδβιιπιρΙιίΓη εχ Α.Β.
ΐ6. («τ' οΰ οιπ. Α. Ι7• ανθρώπινα μάλλον ΤίΤ. κράτη] ανθρώπων μάλλον
τ(τ. Α. ι8. ητησαν Α. τΐτησιν Εάά. 8ΐαΐίηι ΐφ' ίαντών Α. ΐφ' ίαυτο'α Β.
ί'φ' ιαυτω Εάά. 21. άλλ'] + η Εάά. ίηνίΐίϋ Α.Β. (XI.) «V αΰτοντ Α.
(ΑΙεχ.) οΓ. 61φΓ3 431 ^• 'π>' βντοΪΓ Εάά. τοΰ μι) βασίΚίίχιν ί'ττ' σίιτοίς, άλλ' ί'μί ΙΟ-
νεηο ΟΓάίηε (ί'ξονθ. οηιίιΐοηϋ) Β. 23. μάλλον α$$ααιρΐιιιιι εχ Β.
24• πώς] -)- δ" Εάά. ϊηνίΐο Α. τι ώϊ αν «'νδ. γμ άεβιιηΐ ϊη Β.
 ν. 2. ΙΝ ΜΙΟΗΑΕΑΜ. ΤΟΜ. Π. 675

άνακομίζων ωσπερ τόν ' Ισραήλ επ\ το εν άρχαϊς, φημι δη \>

το ύπ' αυτού βασιλεύεσθαι του θεού, τον εκ Βηθλεέμ, αύτοΐς
εσομενον Σωτήρα κα\ λυτρωτην προανακεκράγει Χριστόν.
Ιοι δ' αν ουκ άπο σκοπού καν εΐ τω δοκοίη γενικον ωσπερ
5 τίνα ποιεΐσθαι τον λογον. επειδή γαρ άποπεπτωκαμεν της
ύπο θίω βασιλείας οι επί της γης, οθνεϊον εφ' έαυτοϊς κατ
αρτίζοντας ζυγον, και δεσπότην έπιγραφάμενοι τον ου φύσει
δεσπότην, μάλλον δε αλαζόνα και άποστάτην, φημϊ δη τον
σατανάν, 4» παντι γεγόναμεν κακω' άλλ', ώς εφην άρτίως, ο
ίο ευδοκησεν 6 θεός καϊ ΪΙατήρ " άνακεφαλαιώσασθαι τα ΕρΚ ί.
" πάντα εν τω Χριστψ, τα τε εν τοις ούρανοΐς καϊ τα επί
" της γης" και " ερρύσατο μεν ημάς εκ της εξουσίας του ^<Λ'ι-
" σκότους, μετεστησε δε εις την βασιλείαν του Υιού της
" αγάπης αΰτοΰ εν τφ φωτί."
15 ΤΙοιεΐται δη ουν τον λόγον προς την Βηθλεέμ, ήτοι τον
οίκον τον ^Εφραθαί. και καλείται μεν ό χώρος Έφραθα,, Βηθ
λεέμ δε το πολιχνών, ήγουν η εν τη χώρα, κώμη, όθεν ην
Ιεσσαι καϊ Ααυε\δ, και αύτη δε πάλιν ή αγία παρθένος, η ά
το θείον ημΐν εκτετοκε βρέφος τον ίδιον υ'ιον τον Ίησούν
β ο " Ον η αρχή εγενηθη έπ). τού ωμού αυτού, και καλείται το Εβ. ίχ. 6.
" όνομα αυτού Μεγάλης βουλής άγγελος." βεβασίλευκε γαρ
δια τού σταυρού, καϊ επειδή γεγονεν " Υπήκοος μέχρι θανα- Ρηΐΐ. ϋ.
" του, θανάτου δε σταυρού," ταύτητοι, καθά φησιν 6 θεσπέ
σιος ΪΙαύλος, " κα\ ό θβορ αύτον υπερύψωσε, και εχαρίσατο
25 " αύτω όνομα το ύπερ πάν όνομα, ϊνα εν τφ ονόματι Ιησού
" Χριστού πάν γονυ κάμψη επουρανίων και επιγείων και
" καταχθόνιων, καϊ πάσα γλώσσα εξομολογήσηται, οτι β

4- « άπο ρΓΟ ουκ άπο Α. Βοκοίη Α. ίοκη Ε(1ά. 5- ποκϊσθαι τον λόγον
Ϊ100 ΟΓΐΙίηο Α. 6. τί)ι οιη. Α. οθνί'ιον ϊφ' ίαυτοΐί Α. ΰπο οθνιιον
ΐαντονι Β. οθνιίον ίαυτο'κ Κ(1(1. 8ΐαΐίιη καταρτίζοντα Α. καταστησαντα Κ(1(1.
ίο. πάντα τά ΐηνβΓβο ΟΓαϋηβ Α. II. τω οηι. Λ. 12. μϊν ίΐδδυπιρίιιΐϊΐ
βχ Α. Ι§. θή] θί ΜΪ£Γ16. Ι7• ί» τω χώ/ιω ρΓΟ ή ίν τί) χώρα Α.
ί/ν οπ>. Α. ι8. αυτί) Α.Β. αΰτη ΕάΊΙ. 8ί3ΐίπι ό"€ 388«πιρΙιιπι βχ Α.Β. ή—
ίκτιτοκν'ια Α. Ι9• τον ίδιον υίον Α. το παι&ίον Έ•άά. ΧίΛΐίιτι το»
Ίτ;σοίι< οπ. Α. 20. ίγινήΰη 0Π3. Α. ΙιαΒοί Β. το όνομα αϋτον οηι. Α.
23• καθώί ΥΛΑ. 24- καί ρπυβ »Β8ΐιιιιρΐιιπι βχ Β. 25. ίνα Β. ΐν' Εάά.
Ίησοϋ Χρίστου Α. Ίησοΰ Β. τον Χριστού ΐ,άά.
4 Β 2
 676 Β. 0ΥΚΙΕ1.Ι ΑΚΕΧΑΝϋΚ. τ. ι.

" Κύριος Ίησοΰς Χριστός 6ί$• δοξαν θεού ΪΙατρός, αμήν.

ώ τοίνυν Βηΰλείμ, φησίν, οίκος του ΕφρΛ&α,, ε'ι και όλιγοστος
(1 του είναι έν χ,ιλιά&ιν Ίονοα, τουτεστι, μνρίαι μεν οσαι λαμ
προί και μεγάλαι της Ιουδαίας αϊ πόλεις, και πολυανδρω
πληθύϊ των ενοικούντων καταμεθύουσαι, άλλ €ί και ολίγοι 5
παντελώς οι σε κατοικοΰντες καχ νεμομενοι, συ γενηση
436 Α. α τροφός, και κληθήση πόλις του βασιλεύοντος επί τον Ισραήλ,
χ. ιι. ος εστί ποιμην αγασος ως και αυτήν σειναι την ψυχην υπ(ρ
των προβάτων, κατάρξει δε παντός του Ίσραηλ. και οντι
που πάντως των εζ αίματος Ίσραηλ, άλλα. καϊ των εξ επαγ- ίο
γελιας προεπηγγελμε'νων τω Άβρααμ' εφη γαρ που προς
Οβπ.χχί. αυτόν ό θεός ""Οτι (V Ισαάκ κληθήσεταί σοι σπέρμα." το
δι 'Έ,ν Ισαάκ, έζ επαγγελίας φησί. βεβαία τοίνυν ή ύπό-
Ηοπι.ίτ. σχεσις ουχί μόνον τοις εξ αίματος Ίσραηλ, "άλλα και τοις
" στοιχοΰσι τοις ϊχνεσι της εν άκροβυστία πίστεως του πα- 1 5
11). ίχ. 8. " ΤρΌς ημών Αβραάμ" ούτοι γάρ ό Ίσραηλ, Οτι " τά τέκνα
" της επαγγελίας λογίζεται εις σπέρμα." ομοιον ουν ώρ «ί
" λεγοι Κατάρξει παντός του πιστεύοντος εις αυτόν και προσ-
οικειοΰντος εαυτόν εμοί δι αύτοΰ. προσενηνεγμεθα γαρ τω
8. ,Τολπ. ΓίατρΙ δι Υ'ιοΰ, και μαρτυρήσει λέγων αυτός " Ούδείί έρχεται ίο
" προς τον ΥΙατερα ει μη δι εμού." ανεδείχθη τοίνυν έκ
0»ηΐ. νι. Βίίδλίε^ ό Χριστός ό ποιμτ/ν ό καλορ α ό εν κηποις ημάς
" καταβόσκων και κρίνοις, * καϊ την των ευαγγελικών θεσ-
πισματων εύοσμιαν παρατιθεϊς, και οίον άνθη προσαγων
ώριμα τα καθ εαυτόν, τοις εθελουσιν άποδρεπεσθαι καϊ της *5

2. τον αβιαπιρίυπ] εχ Α. Β. και οιτι. Α. 4• (<σ' ΡΓ0 α' Α. πολνανίρία

Ειΐιΐ. 6. σννήσα (βϊο) [ιγο σν γνήσν Α. "]. βασϊΚήισαντο! ΈΛά.
ΐηνϊΐϊ» Α. Β. 8ΐ;ιΐίιη ί'π-Ί οηι. Λ. 8. ΙΙίΐεο όΐ ('στι— κατάρξΐΐ ί« παντοί τον
Ίσραηλ αοοβββεηιηΐ «χ Α. βΐ ιιβφιε ;ιι1 κατάρξα ί>ϊ εχ Β. ίΙυ;ΐ6 δβςυιιηΙιΐΓ, υεςαε
ϊά άλλα και των (ξ ( ΙΟ.) (Ιε&ιιηΙ ίιι Β. ΙΟ. ΐξ (παγγιλίαι Α. όταγ/ίλίαί
(ηοηηυΐΐίδ οπιίββϊβ) Β. «V «ταγγίλίαΐΓ ΈιάΛ. 8(;ιΐίπι προτπηγγιλμίνων βχ ίϋίΐΐδ
ΓιΊιηπί. προαττηγγιλμίνων Α. προίΐτηγγίΧμίνη! Β. 12. Μϊβο ο Θ<ογ αοοι'ί-
ββπιηΐ εχ Α. Β. 14. οΰ μόνοιι ρΐΌ οίχϊ μόνο» Α. στοιχοΰσι] τοιχοϋσι (βίο) Α.
ΐ6. ό ΟΒΒ. Α. 17. ώ: ρΓΟ ίΐϊ Κάά. ΐ8. κατιίρξα Β. κατάξιι (βίο) Α.
κατάρξαι Εάά. ΙΟ> ίαυτον ογπ. Α. 20. αΰτόί οιη. Α. 22. ιτοιμητ
αγαθοί ρΓΟ ό ποιμην ό καλοί Α. 25. 6πο8ρ(π(σθαι] άκοτρίφισβαί Α. δίαΐϊαι
Ιιοεο και τ^ι—νοητω! ηοοοΐβεπιηΐ βχ Α.
 ν. 3. ΙΝ ΜΙΟΗΑΕΑΜ. ΤΟΜ. Π. 677

εξ αυτών εύωδίας άναπίμπλασθαι νοητώς' εφασκε γαρ

" Έγω ανθοί τον πεδίου, κρίνον των κοιλάδων." β/τ αρχής °Λη4• "•
δε είναι φησί τα,ς ΐζόοους Λυτού και έ£ ήμερων αιώνος, η την ο
προαιωνιον ΰπαρξιν τοΰ λογού σημαίνων εστί γαρ εστί
5 συναΐδιος τω ιδίω Τεννητορι, και αντος των αιώνων ό ποι
ητής" ήγουν οτι γεγονε μεν άνθρωπος ως (ν λοισθω τοΰ
αιώνος καιρώ, προώριστο γεμην ως εν πρόγνωσα ΥΙατρος
και προ της τών αιώνων καταβολής το επ αυτώ μυστηριον.
'ί^οόον τοίνυν φησιν η την αχρονον εκ θεοΰ ΐΐατρος γεννησιν
ίο βϊ$• Ιδίαν ΰπαρξιν τοΰ Υ'ιοΰ, ήτοι την άνάδειξιν, την ώς εν
καιροΐς εσομενην, οτε γεγονε σαρξ, ε'ι κα). ο\π Αρχής και ί'ξ
ήμερων αιώνος προώριστο τε κα\ τεθειτο παρά τοΰ Πατρός (1
Έωτηρ τε και λυτρωτής, οΰκ ηγνοηκότος τα. μεταξύ τω
άνθρωπίνω γένει σνμβησομενα δια. την εν Άδαμ παρα-
1 5 βασιν.

Δια τοΰτο δώσειο αύτούε εωε καιρού τικτούσΗε. τέΕεται, και οι 3

επίλοιποι τών αδελφών αυτών έπιστρέψουσιν βτπ τούε υΐούε
ΊσραΗλ.

Έιοικεν ό ΥΙροφητης εντεθυμησθαι καθ' εαυτόν κάκεΐνο

2 ο τάχα που διαλογίζεσθαί τε καϊ λέγειν Οΰ ψευδοεπησει θεός,
άποπερανεΐ δε πάντως τα. επηγγελμενα. και είπερ εστίν εν β
λαμπραϊς όντως ελπίσιν ό Ίσραηλ, και άποτεχθησεται μεν
αντοΐς 6 ηγούμενος, κατάρξει δε, καί παντός απαλλάξει
κακοΰ, τι και όλως εσται δορίληπτος ; είτα της επαγγελίας

4• ΰπαρξίν ονα. Α. την ρκ> τον Μΐ^ηβ. ΐστι αΐΐ. ίΐ88ΐιτηρΙηπι βχ Α. ,ς. γα>-
νήτορι Α. πατρ'ι ΈΔά. ό οιη. Α. η. καιρώ Α. καιρόν ΥΔά. 8ΐα!ίιη
προώριστο Α. προώριοται ίί(1. 8. τών αιώνων Β. τον κόσμου Κ<Μ. 0. ϊζαδορ
τοίννν Α. ϊζόίονς ονν ΥΑΑ. άχρονον] άχρονα! Α. (Κ θίοΰ ΙιΟΟ ΟΓίΙίηβ Α. τον θιον
ΐκ Έ.άά. τον ν'ιον ίκ Β. ίο. ήτοι] ήγονν Α. ό>Γ η$κιιπιρΙιιιη βχ Α. 1 1, ίσο-
μίνην] γινομίνην Β. ΗαβΟ απ άμχης και 3<Χ68βεηιηΙ εχ Α. 12. οιωνοί
<1ββ8ΐ ίη Εάά. ϊηνίΐϊβ Α.Β. ΙΟ. ϊντίθνμήσθαι Α. Εά<1. ίνθνμήσθαι Β.
κάκΛνο Α. ί'κίίΐΌ Έάά. Ηίαίινα που τάχα ίηνβΓβο οπίίηβ Α. 2ο. ψιν&οαηϊ
ρΓΟ ψίνοΌίπήσιι Α. 21. καίπιρ ])Γ0 καϊ ι'ίτκρ Α. 22. ι'λ-π. όντως ίην.
οπί. Α. 24• « ρΓΟ τ'ι Α. δωροΚηπτοί ΈΔά. ίΐηΐβ Μί^ηβ. νοήσαι της
ΐναγγ. ρΓΟ τηί ΐπαγγ. ίννινοηκώί Α.
 678 , Β. ΟΥΕΙΙΙιΙ ΑΙ,ΕΧΑΝΌΚ. ν. 4•

εννενοηκώς τον χρόνον, ουπω τε παρόντα συνείς, εαυτω τρόπον

τίνα και απολογείται λίγων Έπειδη γαρ εν υπερθέσει μεν
ετι μακρά της επαγγελίας ό χρόνος, αύτοϊ δε' εισιν εν ου
437 Α. β μετρίοις πταίσμασι, καταληγουσι δε πλημμελοΰντες ουδα
μώς, ταύτητοι δωιτίΐς Λυτούς, τουτεστι, παραδώσεις εχθροις, 5
ω Δέσποτα, ίως καιρού της τικτοΰο-*\ς, αχρις αν καταδοθτ/
φησι το θείον εκείνο βρέφος εκ λαγόνων παρθενικών, τότε
γαρ εσται λύτρωσις η τελεωτάτη, και εν βεβαιώ κεισονται
της ευημερίας, ούδενος αύτοΐς παντελώς τών εις εύθυμίαν έκ-
λελοιποτος. ταυτι του Προφήτου διενθυμουμενου τε, ώς ίο
εφην, καΙ ο'ιονει διαψιθυρίζοντος εν εαυτω, προσυπακοΰει
Ι) θεός Τίΐεται, και εις πίστιν εδραίαν αυτόν αποκαλεί, ομοιον
Ηλο. ϋ. & τούτω το προς τον προφητην Άμβακούμ " Έ,τι μικρόν
" ό ερχόμενος ηζει, και ου χρονιεϊ" τεχθησεται μεν γαρ
πάντη τε καϊ πάντως φησιν, οι δε γε κατάλοιποι των ά^ελφαι ΐ5
αυτών επιο-τρίψου/ην έπ) τουε υιούς Ίο-ραηλ. παρεδε'ζαντο μεν
γαρ την πιστιν την εις Χριστον τών Ιουδαίων ουκ εύαρίθμψ
τοι, καϊ προ γε τών άλλων οι μακάριοι μαθηται' διωλισθη-
κασι δε της ελπίδος οι ταΐς άπειθείαις περιυβρίσαντες. πλην
εν εσχατοις καιροΐς προσεπενεχθησονται τοις άλλοις, και κ>
ο οίον εξ ύποδρομης άναδραμοΰνται μόλις προς όπερ ην
αμεινον ελθεϊν εν άρχαϊς.

4 Και στΗσεται και όψεται, και ττοιμανεΐ το ττοίμνιον αύτοΟ έν ίσχύϊ

Κύριοε, καϊ έν τη δό£Η τοΰ όνόματοε Κυρίου του Θεοΰ αυτών

Ι. ονπω τι Α. οΰτω τε Εάά. σννησίΐί ρΓΟ σννιϊί (βίο) Α. 2. και οπι. Β.

('παοη Α. ί'ττίϊ Ι'ΜιΙ. νττ<μθίσ(σι Α. 3- '™ Α. ιστί Ε,άά. 8ΐαΐίπι μακρά Β.
μακροί! Λ. μακροί Ε,άά. 5• αντονι τοντίστι παραδώσωιγ ΟΠΙ. Α. 6. τήί
35κιιπΐ|)1ιιιπ βχ Β. καταδΌθί} Α. Β. κυηθί) Έ,άά. 8. Ηαβο η τ*\<ωτι~Γη
3οοε686ΓΐιηΙ βχ Α. ίο. τι ώί ΐφψ Α.Β. τίας Εάά. 1 1, οίον ή&αψ.
ρΐΌ οίονί'ι διαψιθ. Α. 12. τίξίταϊ] + φησι Έ,άά. ίηνϊΐίβ Α.Β. ϋραίαψ
αντον άποκάΚΛ Α. αντον ϋράϊον άποηλίΐ Ε,άά. 13. τούτω το Α. τοντο τω Β.
τούτω Έ,άά. ίτι μικρόν] + ΐτι μικρόν Α. εί.ϊη Εβ. 134• Ο. (οοά. (ΐηιιβ.) ι6. αυ
τών] αντον ΥΑά. 21. νποδρομης] ίπιοτροφηι Α. 2^. τβΰ 1ιΪ0 Λ
ροδί Κνρίον αββιιιηρίη βχ Α.Β. (Αΐβχ. οί. XII.)
 ν. 4, 5• ΙΝ ΜΙΟΗΑΕΑΜ. ΤΟΜ. II. 679
ύπάρζουσι• διότι νΰν μεΓαλυνθΗσεται εωο άκρων τηο γήο. και 5
εσται αδτΗ η είρώνΗ.
Το στητετΑΐ φησιν αντί τοΰ και επιστατησει. και εσται
των Ίδιων προβάτων αυτουργοί ό ποιμην, ούχ εΥερω τινί το
5 παιδαγωγών επιτρεψας, καθά και πάλαι τω μακαρίω ΜωυσεΓ, ά
άλλ αυτός δι εαυτού' κα\ γαρ εστίν αληθές ώς " Ου πρεσ- Εβ. ΐχϋϊ.
" βυς, ουκ άγγελος, άλλ' αύτος 6 Κύριος εσωσεν ημάς"
7Γοιμανέϊ δε ημάς ΐν Ήτχμϊ, παντός ανωτέρω τιθεις Ίδρώτος
και πόνου, προβεβλησεται γαρ ώσπερ, κα\ διασώσει γενι-
ιο κώς, οΰ ψευδοποιμεσιν επιτρέπων ε'£ απάτης άδικεΐν, ού
θηρσιν άγρίοις επιθρώσκειν άγελαις, οΰ τάίς πονηραΐς και
άντικειμεναις δυνάμεσι συγχωρών, καθάπερ αμελεί καϊ. πάλαι,
κατανεανιεύεσθαι των πεπιστευκότων και πλεονεκτεΐν τους
ηγιασμενους, διδοΰς δε μάλλον αύτοΐς " Έπ ασπίδα κα\ βα- ^• χ°•
15" σιλίσκον επιβαίνειν, λεοντά τε και δράκοντα καταπατεΐν." β
εύκλεεΐς γαρ γεγόναμεν δι αυτού, ηρμεθά τε ύψού λαμπροί
καϊ διαφανείς, κα\ μέχρι τερμάτων γεγόναμεν της ύπ' ού-
ρανόν. αύτος γαρ ημών Ισχύς καϊ δύναμις, αύτος ό μεσίτης
καϊ διαλλακτης, αύτος ή εϊρηνη ημών. καθεϊλε γαρ " Το ΕΡ11• "•
2 ο " μεσοτοιχον τού φραγμού, καϊ κατήργησε μεν εν δογμασι
" τον νόμον των εντολών, έκτισε δε τους δύο λαούς εις ενα
" καινον άνθρωπον, ποιών είρηνην" κατά το γεγραμμενον,
καϊ τοις της αγάπης δεσμοΐς εϊς ενότητα κατασφιγγων. & 438 Α.
όνομα δη οδν αύτω πρέπον τε και αληθές είρηνη, ει και
25 καλοΐτο Χριστός.

Ι. μίγαλυνθήσιται Λ. Β. (22. ηΐ.) μ(γα\ννθησονται Κιΐιΐ. 2. αντη Β. (20. αϊ.)

αντχι Α. αντη Ρ. Εάά. (95, ΐ53• 1^5•) 3• «β* Ρ"ϋβ οιη. Β. 4• ° οια• Β•
5. καθώς Έ,άά. 8. ΗββΟ ποιμανε'ι δ« ήμαί 3006886πΐηΙ βχ Β.1). άνωτίρω Α.\).
άνω Ε(]<]. 9- γοηκωι Α. Β. γινναίως Έ,άά. ΙΟ. €νδοκιμ(1ν ρΓΟ άδικίϊ»
'ύά. ϊηνϊΐΐβ Α.Β. 1 1, ΐπιθρώσκιιν αγίΚαα, ον ΟΠ3. Β. πονηραϊι] + \ίγω Β.
Ι3• Η»εο και π\(ονικτί'ιν τοιιγ ψ/ιασμίνονί 3<Χβ85βηΐηΙ βχ Α. ΙΟ. λα/ι-
προϊ] + *■ 1>• ΐ8. καϊ 38ί>ιπηρΙιιιη εχ Α. αυτοί ό Α. και Ειΐά. Ι9• διαλ-
λακτηί] -τ- και αά. ίηνίΐο Α. ή ιιρήνη ημών Ηοο οπίίπβ Α. 24. Η&60 Τ(
καϊ άληθίί αοο688βηιηΙ βχ Α. «ϊ και Ιιοο οπίίηβ Α.
 680 Β. 0ΥΚΙΕ1Ι ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. ν. 5, 6.

"Οταν Άσσύριοε έπέλθΗ έπΐ ΤΗν τΡν υμών, και όταν έπιβΗ έπί
τΗν χώραν υμών, και έττεΓερθΗσονται έτι αυτόν επτά ποιμένεο
6 και οκτώ δέματα ανθρώπων, και ττοιμανοΰσι τον Άσσούρ έν
ρομφαία και τών ΓΉν τοΟ Νεβρώδ έν τη τάφριρ αύτΗΟ, και
ρύσεται έκ τοΰ Άσσούρ, δταν έπέλθΗ έπί τΑν ρίν υμών και 5
υ δταν έπιβΗ έπί τά δρια υμών.

Ή Εβραίων εκδοσις τοΰ προκειμένου κεφαλαίου ποιείται

Τ7)ν άρχην άπο τοΰ Καί εσται αΰτη η ειρήνη, 'ότα,ν Άσνυριος
έπίλνη ΐπ) την γην ίμων κ&ι 'ότα,ν ϊπιβη την χωράν ϋμαη.
ούτος γαρ εσται, φησι, της ειρήνης ο τρόπος, ει δη βούλοιτο ίο
καταθεΐν της υμών γης τε καϊ χώρας ό Άσσούρ. διερμη
νεύοντες δε τους στίχους, ερούμεν ημείς, Οτι τών αισθητών
και εμφανέστερων πραγμάτων αποφοίτα δη πάλιν ό λόγος,
αίρεται δε ωσπερ ύψού, καϊ εξ εμφανούς εικόνος αποφέρει
ο λεπτώς επί τα νοητώς συμβαίνοντα. 'Ατσνριον μεν γαρ εν ι,
τούτοις άνδρα μεν ούκετι τον εκ Βαβυλώνος, κατασημαίνει
δε μάλλον τον της αμαρτίας εύρετην, ψημι δη τον σατανάν,
μάλλον δε, άπαξαπλώς είπεΐν, την άτίθασόν τε και φιλοπό-
λεμον τών δαιμονίων πληθυν, η παντός άγιου κατεζαι/ίστα-
ι Τίπι. ται νοητώς, κα\ μάχεται ττ) άγια. πάλει, τϊ} νοητΐ) Έιών, " ήτις μ
" εστίν εκκλησία θεού ζώντος " και της άνω και επουρανίου
νοούμενης Ιερουσαλήμ τύπος οίά τις και εϊκών εμφερης. ούτως
Ρβ. αύτης και ό θεσπέσιος μελωδός διεμεμνητο λέγων " Αεδο-
3• " ζασμενα ελαληθη περί σοΰ η πόλις τοΰ θεού" κατοικεί
ά γαρ την Εκκλησιαν, καϊ ωσπερ τίνα πολιν ιδίαν εποιησατο ι•3

Ι. αη\θη ίη\ την •γην νμων βΐ ΐπιβπ ϊπ\ την χ. νμων ίηΙβΓ ββ (Ι3Πβρ. Α.
3. (ΐΤ(•γΐρθήσονταϊ\ ϊγιρθήσονται Ρ. εί. θυρτα 6ο β. ίπηκχθησονται Α. ποιμιτα
άπα ίηνβΓβο οπίίηε Β. 4- <* τή τάφρω] «V τώ τάφω Α. δίαώχι αντοϋ Ρ.
Εάά. (ι 53-) ίηνίΐο Α. 5- «λΦ7 Εάά. (49• ■!•) ϊηνϊιϊβ Α.Β. νμών~,
νμίν Β. 8. αΰτη Β. αΰτη Α. αύτη Εάά. II. καταμαθί'ιν (Μι: Ι Α.
Ι3• δή 300β8δίΙ βχ Α.1). 14. ί'ί άβϊϋΐ ίη Εάά. ϊητίΐ'ιβ οηαηί&υκ.
Ι7• φημί δη Α.Β. ^τοι Εάά. 1 8. ΙΙϋΐτ τ» [τ* οιη. β.] και φιλοτηλιμον
30εβ886Γαη( βΧ Α.1». 19. δαιμόνων β. 20. τη νοηττΛ Γρ (βϊθ) Α.
20-22. Ηηθο ητιι ΐστιν—οϋταΐ! αϋτήί αιτοϋβεπιηΐ βχ Α. Νοηηιιΐΐα ιι«ςοε αά
ζώντοι α(]1ιί1»:η(ιΐΓ ςιιοςιιβ ϊη ο. Ρτο Ιιίβ ηι Εάά. 23. δκμίμνητο Α.
ϊττίμίμνητο Εάά. 24. κατοικΛ—και &σπίρ] κατοικίαν γαρ την ίκκλ. άσταρ Β.
 ν. 6. ΙΝ ΜΙΟΗΑΕΑΜ. ΤΟΜ. Π. 681
Χρίστος, καίτοι τη της θεότητος φύσει τα. πάντα πληρών,
αυτή 8η ουν ή του θεού πολις γη τις ωσπερ εστ\ κα\ χωρά
των ήγιασμενων και την εις θεον ενότητα πεπλουτηκότων
εν ΤΙνεύματι. 'όταν τοίνυν φησιν Άο-ο-υριος επέλθη επ) τψ γην
5 ύρων, τουτέστιν, ει μαχοιντο τοις άγίοις αϊ βάρβαροι τε και
άντικείμεναι δυνάμεις, ουκ έρημους εύρησουσι των προεστη-
κοτων. κατεξαναστήσονται γαρ αυτών, επτά, μεν ποιμίνες,
οκτώ 8ε ανθρώπων /Ρήγματα, εοικε δε της προφητείας ό νους
άπο τών καιρών, ήτοι τών αριθμών του τε επτά φημι καΐ β
ι ο μεντοι του οκτώ τους άγιους βουλεσσαι οηλουν, τους προ της β, α.
επιδημίας, και τους κατ αύτην αμα, και μετ' αύτην γεγονό-
τας. τετίμητο μεν γαρ προ της επιδημίας, κατά τον Μωι>-
σε'ως νόμον, 6 εν εβδόμη σαββατισμός, και ην ετι της
σκιάς 6 καιρός, τότε και το τών άγιων προφητών ανεδείχθη
1 5 στίφος παιδαγωγοΰν εϊς ευσεβειαν και επίγνωσιν του
Χρίστου, επειδή δε λοιπόν επεφανεν ό Μονογενής, κα\ τον & 439 Δ.
νπερ της απάντων ζωής άνετλη σταυρόν, άνεβίω δε αυ,
σκυλεύσας τον αδην τη ήμερα, τη όγδοη, τότε τοις άγίοις
κεκελευκεν Άποστολοις μαθητεύειν μεν "πάντα τα έθνη, 8.Μ&ΜΗ.
» η />-Λ\»\»\ν ^ τ-χ \ \ -. */" ~ XXVIII.
2ο " ραπτιζειν οε αυτούς εις το όνομα του ιιατρος και του Χίου 19,20.
'* και του Άγιου Πνεύματος, διδάζαι τε τηρείν οσα αντοΐς
" εντεταλται." τούτους δη οΖν αρα φησϊ τα οκτώ τών αν
θρώπων δήγματα, ως από γε του της αναστάσεως καιροΰ,
τους εν αΰτώ τε και μ.ετ αυτόν γεγονότας ύποδηλών.
25 "Οταν τοίνυν επελθη φησιν ό Άο~ονριος η αλλογενής 1)
καϊ βάρβαρος, τότε δη τότε προς επτά μεν ηξει ποιμένας,
ι. τρ βί φύσα οπα. Α. 3• <,Γ] "Ρβϊ Α. 4• φησ\ν [+ ° Α.]
Άσσΰριοϊ Ιιοο οτάίηβ Α.1). γην] πάλιν Κ(1(1. ΓερυβηαηΙίβιΐδ οιηηίΐπΐϋ. ΝΐίΐΙίιη
ημών Β. ίηνίΐο Ι). 5• τί ΜβηπιρΙιιπι εχ Α. 6. προιστηκϋτων] παριστηκ.
Κ<1(1. ίηνίΐίβ οιιπιιΙηιη. η. γαρ αντών ίπτα μιν] μϊν αυτών ίπτα Α. μίν οπ). ο.
9• τουτϊστι ρτο τοϋ τ« ίπτά Α. ΙΟ. μίντοι ίΐδκιιιιιρίηπι εχ Α. II. ΐπιδη-
μίαί] + τοϋ Χρίστου Β. ϊηνϊΐο Ι). 12. μίν 388ΐιιηρΐΛΐιτι εχ Α.1). ΐπιδη-
μίαΐ] + και Έάά. ίηνίιίβ Α.Β.Β. 13. ό άεεβΐ ίη Εάά. ϊηνϊΐίβ οΓηηίΙπίΒ.
ίβ&όμβ Α. ΐβ&ύμω 0. ίβδύμασι Εάά. ΐπ\ ρΓΟ ?τι Α. Ιφ το εΐ προφητών
οπα. Α. ϊηνίΐο ι. 15. και] + «γ Α. ι6. Χρίστου Α..Ο. καιρόν Εάά.
'7• τί0 + τόνο. 8ΐ;ιΐίπι πάντων Β. τ« ρτο θί Α.β. 20. το οπα. Α.
21. τ» Α. λ< Εάά. 22. ϊντίΧΚομαι Α. οή αδκοπιρίιιιτι εχ Α.1). 25- φησιν
ΐπιΚθτ) ίηνετβο θΓ(1ίηο Α. Χίαιίιη ό οπ). Ι). ι6. ηξιι Α. Εάά. ΐξα Β. ίξίΐ ο.
\ 01. Ι. 4 8
 682 Β. ΟΥΚΙΙ,ΙΛ ΑΙ^ΕΧΑΝϋΚ. ν. 6.
προς ό'ηγμΛτοί δε όκτω. ενρησομεν γαρ καϊ τονς εν καιρώ
τον νομού γεγονότας άγιους, ους επτά ποιμένας φησι, και
προς γε δη τούτοις Αποστόλους τε και Έ,ύαγγελιστας, και
τους των εκκλησιών κατά καιρούς διδάσκαλους, άει πολε-
μοΰντας καϊ άνθεστηκότας γενικώς ταΐς τών δαιμόνων αττα- 5
ταις, καϊ ταΐς τον πονηρού δνστροπίαις την οίκειαν ωσττερ
άντεζάγοντας νηψιν. άνασώζουσι γαρ τονς την αγυαν οί
ο κούντας χωράν τε καϊ γην, νονθεσ'ιαις άνατειχίζοντες και
ταΐς εις πάν ότιούν τών άριστων παιδαγωγίαις ασφαλιζό
μενοι . ότι δε εμελλεν ό τών αγίων χορός επιβονλευειν ίο
τρόπον τινά τω σατανά, καϊ νοητώς αυτόν δψ/μ-Λσι δαπανάν,
διεσάφει και πάλιν θεός διά φωνής άγιου λέγων περί αυτού
Α&Μ. ϊί. « Οι/αϊ ό πληθύνων έαυτώ τα ουκ οντά αυτού, εως τίνος ;
6-8.
" καϊ βαρύνων τον κλοιόν αυτού στιβαρώς, ότι εξαίφνης
" άναστησονται οι δάκνοντες αυτόν και εκνηψουσιν οί '5
" επίβουλοι σον, κα\ εστ) εις διαρπαγην αντοΐς, οτι συ
ά " εσκύλευσας έθνη πολλά, σκυλεύσονσί σε πάντες οι ύπο-
" λελειμμε'νοι λαοί." άκούεις Οτι καταδηχθησεσθαί τε φησί
καϊ σκνλενθησεσθαι τον πληθύνοντα εαυτώ τα ουκ οντά
αυτού, τουτεστι, τον σατανάν ; είτα τους σκνλευσαντας »ο
αυτόν ονομάζει τονς ύπολελειμμενους, τουτεστι, τους εκ τον
καταλείμματος ήτοι τους εξ Ιακώβ, άλλ' ει καί τις Άο-σν-
ριος ΐπίλθη φησί, τουτέστιν, άνηρ ετερόφρων και πεπλανη
μένος, και την εϊς ευθύ διάττουσαν πίστιν ούκ έχων, χωλενων
δε ωσπερ και κεκλασμένος τον νουν, άντανιστάσι και τούτω 25
της αληθείας την δύναμιν καϊ της εν αύτφ σαθροτητος δεικ-

I. (V] -γ τω Β. 4• κατά καιρό» Λ.1). 5• 7«Ίκώί Β. γννικωί β.

γινναίων Α. Κιΐιΐ. δαιμονίων Λ.Ιι. 8. Ηηοο νουθίσίαΐ! άνατ€ΐχίζοντ£ί και
ΗΟΟΡϋβϊΓϋΐιΙ εχ Α. 9- ''ΓΓ'"' '''''''• ϊην'ιΐϊδ Λ.Β. II. νσητωι Α. νοητώι
Έιάά. 12. δκσάφηκε ρΓΟ δΐίσάφη και (βίε) Α. δίαΙΪΓα πάλαι Λ.
13- ίαντωΐ αύτω Ε(1(1. 14. πηλόν ρ ιό κλοιόν ίίά. 15. καϊ αηΐβ ότι ϊξαιφνηί
ΐΓ&ηβρ. ϋϋ. 17. (πι\(\(ΐμμίνοι Α. ΐ8. κατα&€χθήσ(σθαί (βίο) Α.
8ΐ3ΐίηι τί αββαπιρίιιπι βχ Α. 19. {αυτφ οτα. Α. 21. τουτϊστι οιη. Α.
Ηαεο €Κ τον καταΧ. ήτοι τοιιε ήοοβββεηιηΐ εχ Α. 22. Ασσίιριος] -}~ αισθη
τοί Α. 2β. φησϊ Β. τισ'ι Εάιΐ. 25. άντανιστάσι και τ. της αλ. την ονκαμν]
άντανίοταται τ. τηί άΧηθ. η δύναμιι Α. της ολ. την Κοο οπίίηο Β. 20. Ηββε
και τήί ί'ν «ΰτω —άποσοβονσιν ΟΟΟεβββηιηΙ 6Χ Α.
 ν. 6. ΙΝ ΜΙΟΗΑΕΑΜ. ΤΟΜ. Π. 683
νυντες το άτερπες, άποσοβοΰσιν ως λύκον μονονουχι κατά- β
δακνοντες και της των νοητών προβάτων άγελης είναι τέως
άπωτατω και (ζω φερεσθαι και οΰχ έκόντας παρασκευάζοντες.
οντοι δη ουν οϊ επτά ποιμένα, και ως εν οκτώ νοούμενοι
5 αηγμαο-ι, ποιμανουοΊ τον Άο-ο-ουρ εν ρομφαία, το ποιμανονο-ιν
αντί του διώζουσι λέγει, επεϊ γαρ εμνήσθη ποιμένων, τε-
τηρηκε τϊ) του λογού μεταφορά το πρέπον, το ποιμανουσιν
ειπών.
Και τις ή ρομφαία νοοϊτ αν ε'ικότως, τ) κεχρήσθαι τους
ίο άγιους εθος, σαφηνιεΐ λέγων 6 ψαλμωδός περ\ αυτών " Και Ρβ<!χΐΙΧ•
" ρομφαΐαι δίστομοι εν ταϊς χερσιν αυτών, του ποιησαι εκ-
" δίκησιν εν τοις εθνεσιν, ελεγμους εν τοις λαοΐς'" " Ζών Ηβ&. ϊν.
" γαρ 6 λόγος του θεοΰ και ενεργής, κα\ τομώτερος ύπερ Ε 440 Α.
" πάσαν μάχαιραν δίστομον" έξοπλίζων δε και ό ΤΙαΰλος
1 5 τον εν Χριστώ νοούμενον στρατιώτην, δίδωσιν αϋτφ " Ύην ΕρΗ. νϊ.
" μάχαιραν του ϊϊνεύματος, ο εστί ρήμα θεοΰ." οτι δε διώκει
τον Άο-ο-ουρ η θεία τε και παναλκης ρομφαία, τουτέστιν 6
του θεοΰ Ασγος, ούδεν ήττον ημάς άναπείσει λέγων και 6
προφήτης Ησαΐας " Και εσται εν ττ) ήμερα εκείνη επάζει Ε»•..
ζο « ό θεορ την μάχαιραν την άγίαν τήν μεγάλην και την
" ισχυράν επί τον δράκοντα τον οφιν τον σκολιον, και άνελεΐ])
" τον δράκοντα"" και πάλιν " Και εσται, όταν συντελεστή ΐΐ>.χ.υ-
ι+•
" Κύριος πάντα ποιών εν τω ορει "Σιών και εν Ίερουσα-
" λήμ, επάζει επί τον νουν τον μεγαν τον άρχοντα τών
«5 " Άσσυρίων, και ήτϊ το ΰψος της δόξης τών οφθαλμών
Μ αύτοΰ. είπε γαρ Ύτ) ίσχύϊ ποιήσω, καΐ ττ) σοφία της συνέ

σεως άφελώ Ορια εθνών, και τήν Ίσχυν αυτών ττρυνο-

2. «Γκα» τ€α>Γ άπωτάτω καϊ ΐξω φίρατΰαι και οϋχ ίκόνται παρασκινάζοντα Α.
ϊξωθοΰντα Έ.άά. 4• *" οτα• Α. 5• ποιμαίνονσι Α. ίηνίΐο \>. ίν ονα. Α.
ττοιμαίνονσιν Α. 6. λίγων Β. ίηνίΐο β. ί'πίώη Α. ίην. Ι). "]. τη τοϋ λ.
μεταφορά τΑ πρίπον Α.Β.Ι). την τοΰ λ. μ(ταφοράν Εάά. ΙΟ. σαφηνίζίΐ 'ύά.
ϊηνϊΐίβ οιηηίΙ)ΐΐ5. II. Η»εε τοϋ ποιησαι—ΐν τοίί λαοίι ΒΟΟβββεηιηΙ εχ Α. Ι).
Ι7• τ€ 3β8\ιπιρ1υπι βχ Α. ι8. άναπί'ισικ Β. 20. και ρΓΟ την ΙεΓίϊϋηι Α.
31. Ιίαρο ϋφιν τον &οοε886ΓΐιηΙ εχ Β. (Γ. ίηίπι 6θ2 ε. οφιν και Α. άνιλη Ινίιΐ.
23. €» βΐΐ.1 + τη Εάά. (ιοί), 302•) ίηνίΐο Α. 24. μίγαν] + (πι Εάά.
ίηνΐΐο Α. (ΑΙεχ.) 25. τηι δόξης οτα. Α. (302.) 20. «π» γαρ] + «V ΕΊ<1-
ϊηνίΐίβ Α. Β. (ΑΙεχ. XII.) μου ροβΐ ίσχύϊ εΐ ροβί συνίσιω! αύά. 'ύά. ίηνίΐο Α.
4 8 2
 684 Β. ΟΥΚΙΙ^Ι.1 ΑΙ^ΕΧΑΝϋΚ. τ.6.

" μευσω, και σείσω πόλεις κατοικουμενας." εν ταύτη δη ουν

τη ρομφαία ποιμανουσ-ι τον ΆοΊτουρ, κλι πασαν δε την γρ
του Νίβρω£ ΐν τω τάφρω Λυτής, βούλεται δε δια. τούτων
ο εκείνο ειπείν, την γψ του Νεβρω£ την των Άσ-ιτυρίων ονομάζει
χώραν, ήτοι την Βαβυλώνα, περ\ ην, ως φασι, βαθεΐα βε- 5
βλητο τάφρος, γψ δε αυτήν του Νεβρω£ ονομάζει, δια. τον
αυτόν είναι την Βαβυλωνίων άρχην και γενεσιν και πάτερα
του γένους, γεγραπται δε ούτως εν τη Υενεσει περί αυτού
Οβη.χ. " Υϊοι δε 'Ρεγμά Έ,αβά κα\ Ααδάν. Χοΰί δε εγεννησε τον
7-ιο.
" Νεβρώδ' ούτος ήρξατο είναι γίγας επί της γης. ούτος ην ίο
" γίγας κυνηγός εναντίον Κυρίου του θεοΰ' δια τούτο
" εροΰσιν 'Ω,ς Νεβρώδ γίγας κυνηγός εναντίον Κυρίου, και
α " εγενετο άρχη της βασιλείας αύτοΰ Βαβυλων και Όρεχ
" και Άρχαδ κα\ Χαλαννη εν τη γη Έεννααρ. εγηγέρθαι
μεν τον πύργον εν τη Χαλαννη" ΐίερσικον δε τούτο χωρίον ΐό
κα). η θεία λέγει γραφή, γην ουν αρα του Νεβρω£ την Βα
βυλώνα φησιν, η τάφρω διεζωσται, καθάπερ εφην άρτίως.
ούτω δη ούν ποιμανουο-ί φησι τον Άανουρ, κα). πασαν δε τψ
γψ του Νεβρω£, ώς εϊσω μενειν της τάφρου, και πόλεων κα]
χωρών κατευρυνεσθαι μεν ούκετι, μενειν δε ωσπερ οίκοι ι°
περιδεεΐς και τρέμοντας" τοΰτό τοι παθόντα δια Χρίστου τα
τών δαιμονίων ευρησομεν στίφη, ου γαρ ετι της ύφ) ήλίω
ο καταλαζονεύονται, καθα κα) πάλαι κα) προ της επιδημίας"

Ι. σώσω ρΐΌ σΐ'ισω Α. δη ουν Ι), τοίνυν [τοι βαρπιβΟΓ.] Α. ο{ν Έ,άά. 2. 4»
88βιιιηρΙιιηι εχ Α. Ι). 3- '" τω — τοι" Νιβρωϊ αοεεεβεηιηΐ εχ Α.Ι). τάφω ρπ>
τάφρω Α. 4• την ρπιιβ οπι. 1). Νφρωθ ίη βεηοΐίο βεπιρεΓ Α. ίηνίΐο 1). ονηκ
όνομάζων ]ΐΓΟ ονομάζιι Β. 5• τι5" Βαβυλώνα Α.Ι). των [την Ε(1(1.] Βαβυλωνίων Β.
Ε(1ά. βίβληται &. 6. την ρΓΟ -/ην Α. τον Α. το Ε<1ά. η. των ρΓΟ τ^γ Ι).
8. δ€] γαρ Β. 9• β• ρΐϊββ &8811Πΐρ111π> βχ Α. Β. 'Ρΐγμάν Α. δ&ϋπΐ βασαν
ρΐΌ Σαβα Α. σακαν Β. Βαδάχου (βίε) ρΓΟ Δαδάν. Χοΰί Α. II. ΐναντι Α. ϊηεετ-
Ιαπι υίπιπι Ιιίε 3η ϊηίτβ. 12. Κυρίου] + του θίοϋ Εάά. ΐηνϊϋβ Α.Β. (ΑΛΓ.)
13. ΐγίν^το] + η Εάά. ϊηνΐΐο Β. (Α.ν.) «αϊ οπι. Α. δίαϋπι Όρίχ Α. (ΑΛ'.)
Όρικ Β. Άράχ Ε(ίί1. 14- Ίίαλάνη Β. Ηαεε ΐν τη γη σΐνναάρ' [σίναάρ Β.]
ϊγηγίρθαι [ΐγηγίρθη Α.] μϊν [μΐν (Ιιχ'κΐ ϊη Β.] τόι» πύργον ΐντη ΧαΧάννη [ΧαΧάνη Β.]
βεοεββεΓαηΙ εχ Α.Β. ιό. γήν~\ 4- θ« Α. ι8. οΰτω] οίτοι Α. ίηνίΐο Ι). βό<-
μαίνουσι Α. ασσούρ \>. άσούρ Β. Άσσύριον Α. Ε<1(1. 8ε οπι. Α.Ι). 19. ϊσω Α.
ι:ίΐ\ χωρών κατΐνρύνίσθαι μΐν Α.Ι). μΐν η χωρών καπυρΰνισθαι Ειΐιΐ. 21. τοΰτό
το» Β.ί). τοϋτο δη Α. τοΰτό τι ΕοΉ. 8ΐ3ΐίπι παθιϊν 'ύά. Γεριικηίΐηΐϊουβ οπιηίοπί.
και απΙε τα ρΓίίειηίΚίΐ Β. 22. δαιμόνων 1). ΰφ' ήλίω] νφ' ηλιον Ε(1(1. ίηνίιι»
οπιηίϋυβ. 8ΐ3(ϊπι καταλαζονιΰονται Α.Ι). καταλαζονιυ€ται ΈΔά. ΡοίΙ ποο νεΓΟΟίη
 ν. η. ΙΝ ΜΙΟΗΑΕΑΜ. ΤΟΜ. Π. 685
μενουσι δε ωσπερ εν οίς εϊσ\, ταΐς των άγιων νηψεσι και
άγαθαΐς συμβουλίαις άνακοπτόμενα, και της των άγιων
€ψγομενα γης, ώς αν ηρεμάίον κα\ άπολεμον διαζώντες βίον
άποπεραινειν δυναιντο τα άδδανοντα τώ θεώ, και δια της
5 αντω φιλαιτατης εύκοσμίας καταφαιδρύνεσθαι.

Και εσται το υπόλειμμα τοΰ Ιακώβ εν τοΐε Ιθνεσιν έν μέσω λαών 7

πολλών, ώε δρόσοε παρά Κυρίου πίπτουοα και ώε άρνεε έπ'
άτρωστιν, δπωε μΗ συναχθίΐ μΗδεΐε μΗδέ ύποστΗ έν υΐοΐε
ανθρώπων.
ίο Κφην ηδη πλειστάκις, οτι σεσωσται το καταλειμμα τοΰ
' Ισραήλ, και ουκ άπόλωλεν είσάπαν το 4ζ Ίακωβ γένος,
ττεπιστεύκασι γάρ εις Χριστον ουκ ολίγοι τον αριθμόν, καΐ
την δια πίστεως σωτηρίαν καΐ προ γε των άλλων, φημι δη α 441 Α.
των εζ εθνών, πεπλουτηκασιν. άλλ' εκ τούτου τοΰ καταλε-
1 5 λειμμε'νου τε και διασεσωσμενού δια της πίστεως μέρους καΐ
αυτοί γεγόνασιν οι θεσπέσιοι μαθηταί και οι συναθλοΰντες
αύτοΐς και συνηλγηκότες αΰτοϊς εν τω ευαγγέλιο) τοΰ Χρίστου,
τούτους δη ούν αυτούς σεσώσθαί φησιν έν τοις εθνατιν, οϊά
τίνα αρονο» αγρών καταχεομε'νην, κα\ της διαβολικής δύστρο
πο πίας τον καύσωνα παραλύουσαν. ωσπερ γαρ εν κηποις
■ήγουν εν άγροΐς ποαις τε και κρίνοις ει το της ηλιακής αχ
τίνας εμπίπτει σέλας, γαλάσθαι ποιεί προς το άκαλλες, και ο
ίίρ αύτο πως ηδη μεμαρανθαι δοκεΐν' ούτω κα\ ό της αμαρτίας
ΐύρετης κοσμικαίς φιληδονίαις οτε τον άνθρώπινον κατα-
8<χβ88βηιηΙ Ιιηεο κάβα και πάλαι υβαηε 3.(1 βηεπι βοΐιοΐίί βχ Α., ρ&Γΐίπι ΓβνεηΙε ϊ>.
αιιί (Ιε&Ι μίνουσι θί—τών αγίων άγασακ συμβουΧαΐί άνακοπτόμενα. Ι . νήψ( σϊ\
Χίο βάίάί εχ ε. νησησι (?) Α. 2. άνακοπτόμίνα β(1ί(1ί εχ Ι), άνακοπτόμινοι Α.
4• άδδ. (βίε ρπ> άνδ.) Α. 6. το νπόλαμμα τοΰ Ίακωβ] τοΰ ΟΠ1. Ρ. τω Ίακωβ
το ύπόλιιμμα Εά(1. (ΐ53•) ϊπνΐΐο Α. 7• καταπίπτουσα Γ. 8. ίπισυναχθη Α.
12. τον αριθμόν ;ι»8ΐιπφ1;ι εχ Α. >3• ν{ β1 "λλων φημ'ι δη των [την (βίε) ρΓΟ
των Α.] αεεεββεΐΊΐηΙ εχ Α. 8ΐαΐίπα (ξ &83ΐιπιρΙιιιη εχ Α. Β. 15. Η&εε τ<—
τηϊ πίστιως αεεεββεηιηΐ εχ Α. 1 6. σνναθλοΰντιι αΰτοίι και συνη\γηκότα Α.
σννηβληκότα Εάά. Ι1}, «ΰαγγίλίω] + τώ Β. ΐδ. οϊάν Ε(Μ. 20. Η 360
ΐν κήποις ήγουν αοοεββεπιηΐ εχ Α. 21. ποτί ρΓΟ πόαιι τι Έ,άά. ϊηνΐΐίβ Α.Β.
22. ίμπ'ιπτιι Α.Β. ϊμπίπτοι ΈΛΑ. 23. Ηαεε «ιγ αυτό πω: ήδη 0.1 δοκιϊν
3<χ•ε8ϋεπιηΙ εχ Α. ΐμαράνθαι (βίε) Α. 24- κοσμικοί! ΐπιθνμίαιι (ρπ> φιληδον.)
ροδί νουν Ιηιπδρ. Β. καταφ\ίγίΐ Α. καταφ\(γμαίν€ΐ Β. Εάά.
 686 Β. ΟΥΚΙΙ,Ι,Ι ΑΙ,ΕΧΑΝϋΒ. τ.7•
φλέγει νουν, καταμαραίνει τρόπον τίνα και πολύ λιατ
άκαλλη φαίνεσθαι ποιεϊ. άνορθοΐ δε ωσπερ αυτόν 6 του
θεοΰ Αόγος, καθά καϊ άνθος η πόας ή ύρόιτος. και όντως
έσονται, φησι, και ο'ι εξ Ία,κΰύβ ϊν τόίς ΐθνειτι, τας των πειθο-
μενων ψυχάς οίά τινι £ρό<τω κατάρδοντες τοις εϊς ενσε'βειανζ
λόγοις, και μαθημασιν εύαγγελικοΐς πλουσίως καταπια'ινοντες.
κατορχησονται δε ωσπερ βυτάνης αμνοί, τουτεστι ττλείσ•
την τε όσην καϊ άμφιλαφη την νομην εύρησουσιν' ετοιμότερα
γάρ πως άεϊ τα έθνη προς το εύηνιον καϊ νενευκοτα πολύ
προς το πιστεΰσαι Χριστώ, καϊ προς γε φημί το άσνγκρί- ίο
τως άμεινον της εν άρχαΐς έλεσθαι ζωής. άλλ' ωσπερ άμνοΐς
πολλή τε καϊ εύανθης ει παρακεοιτο ποα, τότε δη τότε κατα-
« τρνφώσί τε καϊ κατασκαίρουσι' κατά τον αυτόν οΐμαι τρό
πον καϊ. των διδασκόντων ό νους τρυφην ποιείται και τέρψιν
των παιδαγωγούμίνων το εύήνιον, καϊ των μυσταγωγονμε- ι$
νων το εύπειθες.
Και γοΰν ό Κύριος ημών Ίησοΰς ό \ριστος την της
"Σαμαρείτιδος εύπείθειαν Ιδίαν ωσπερ και αύτω πρεπουσαν
8.ίο»η. εποιεΐτο τροφην. εφη γαρ τοις άγίοις Άποστολοις " Έγώ
" βρώσιν εχω φαγεΐν ην ΰμεΐς ουκ οϊδατε. ' είτα τούτο δη- 2»
II). 34• λών, προσετίθει λέγων " 'Έ,μόν βρωμά εστίν, Ίνα ποιήσω
" το θέλημα του πέμψαντός με καϊ τελειώσω αΰτοΰ το
Λ " έργον." βρώμα δη ουν τοις άγίοις και τρυφη, το έργον
του θεοΰ. κατορχησονται το'ινυν φησϊν ωσπερ αγρωστα
ήγουν εύανθη κείροντες ποαν, καϊ οιονεί πως καταφερβομενοι 25
τους εξ εθνών πιστεύοντας οι εξ Ιακώβ, κατευρυνομενην δε
ούτω του κηρύγματος εύρησουσι την όδον, ώς μηδενα
Ι. και μάραινα ρΓΟ καταμαραίιχι Κιΐιΐ. ϊηνϊΐίκ Α. Β. πολύ λίαν άκαλλη Λ. άκαλλη
πάνυ Ειΐιΐ. δΐΗΐίιη ποίΓΪ φαίνισθαι ίηνεΓβο 0Γ(1ίηβ Λ. 3• καθά καϊ Α.
καθάπιρ Β. καθώς και Έάά. ή ίΐηΐε δρόσοι οοιτεχί εχ Β. η Α. Εθα. αηΐβ Μί^ηο.
κα\ αΐΐ. οπ. Α. 4• και οη. Α. 7-11• Η&εε κατορχησονται—ζ»ηι »ΐ•
εεββεηιηΐ εχ Α. 8ΐ»1ίπι άλλ' Α. και Έιάά. 12. παρακιοιτο Α. ναράκιιται
Ει1(1. Ι3• καταχαίρουσι ρΓΟ κατασκ. Α. 14• τρνφην Α. τροφην Ι.άά.
17- ό ;ι11. αϊδίίΓηρΙιιπι εχ Β. τη: Σαμαρ^ίτιδο! Β. Σαμαριιτων Κάά. 19• άγιο»
ηϋδΐίΓηρΙιιιιι εχ Α. 20. δηλών] αυτοΊί σαφις καθιστάς Α. 32. πατρόι
μου ρΓΟ πίμφ-αντάί μ* Α. 23. τρνφ'β τροφή Β. 25• καταφΐρβόμίτοι]
Ηοο Γείίηυί εχ Εθά. καταφιρόμινοι Α. κατατριφόμινοι Β. 26. πιστιίσανται Β.
(V αΒϋΐιιηρΙιιιιι εχ Α. Β. 27• μ>1 δίδυνησθαι ρΓΟ μηδίνα δννασθαι Α.
 ν. 8, 9• ΙΝ ΜΙΟΗΑΕΑΜ. ΤΟΜ. Π. 687
δννασθαι ο-υναχβήναί τε καϊ ΰττοο-τηναι κατ αυτών, τουτεστι,
μήτε συνελθεϊν μήτε μην άντισχεΐν' τούτο γαρ το ύποστηναι
ει κακοΰν ελοιντο τίνα των ΐν υϊόίς αώοωττων. πολλοί μεν
•γαρ κα\ -πάρα πολλών σκέψεις τ€ και εγχειρήματα συντε- β
5 θεινται κατ αυτών, ήδίκηνται δε ούδεν, θεού κατευναζοντος
τους τών Ισχυόντων θυμούς, και οίον ευδοκίας οπλω περί- ΡΒ.ν. 13.
βάλλοντος τους ιδίους και παραδόξως αύτους εκ παντός
ρυομενου τε κα\ άνασώζοντος πειρασμού.

Και εσται το υπόλειμμα του Ιακώβ εν τοΐε εθνεσιν εν μέσω λαών 8

ίο πολλών ώε λέων έν κτιίνεσιν εν τω δρυμώ και ώε σκύμνοε εν α 442 Α.
ποιμνίοιε προβάτων, δν τρόπον όταν διέλθΗ και διαστείλαε
άρπάσΗ, και μκ η ό έίαιρούμενοε. ϋψωθΗσεται η χειρ σου επί 9
τούε θλίβοντάε σε, και πάντεε οι εχθροί σου έζολοθρευθΗ-
σονται.
*5 Τα χρηστά και άζιάκουστα τών διηγημάτων, καν ει δια
τών αυτών ερχοιντο λόγων, ουκ αν εχοι το φορτικον, εψεται
δε μάλλον αύτοΐς πολύ το επίχαρι. το κατάλειμμ» δη οΰν 1)
του 'Ιακωβ φησι, τουτέστιν, οι εξ Ιακώβ σεσωσμενοι δια
της πίστεως της εϊς Χριστον και τών ευαγγελικών θεσπισ-
2ο ματων άναδεδειγμενοι κήρυκες καϊ ιερουργοί, εο-οντα,ι μεν ώς
δρόσος εν τοις εθνεσιν, νεμηθησονται δε κα). ώς άρνες καλής
καϊ άμφιλαφοΰς κατασκαίροντες πόας. γενηθησονται δε
ούδεν ήττον κα\ ωτει λέων εν κτηνεοΊ ορυμου, βαρύ καϊ φρι
κώδες καταβρυχομενος, καϊ άφορητον ενΤιθεΙς το δεΐμα καϊ
25 τοΐς μακράν, έσονται δε και ως ο-κνμνοι λέοντος εν ποιμνίοις, ο

2. μητ( μην Α. μητ' Έάά. 4• τί ΟββΙΙΠίρΙΙΙΐη βχ Α. 5- οΰδίν—

τον! των ΟΠΊ. Α. 6. Ηαοο και οίον ΐύοΌκία! οπλω περιβάλλοντα! [π*ρι-
βάΧλονταί (βίο) Α.] τούι ίδίονί ίίοςεββεπιηΐ βχ Α. ο: τ¥ ΡΓ0 το*' Β•
πολλών ϊθνων ρΓΟ λιιώΐ' πολλών Α. ΙΟ. και ό>{ οηι. Α. II. ποιμνίω Α. (ι;1•)
διπστπΆϋϊ άρττάσ-η~\ οΊαστιιΚη άρπάσαι Β. (ΐ53•) '6• ΐρχοιντο] προίρ-
■χοιντο Έ.άά. ίηνίιίβ Α. Β. ϊχοι Α. ίχοκν 'ύά. 17. πόΚίι εΐ &η α^ιπηρία βχ Α.
ιδ. (ξ Ίακωβ] ίκ πίστίωί Ίακωβ Α. 19• τη! ρηυβ οιη. Α. 20, 21. μΐν εΐ
και αίχιιιηρία εχ Α. Β. 22. γίνηθήσονται Α. γνήσονται Ι',ιΙι]. 23. ονδΐν
ί/ττον Οία. Α. το'α κτήνισι τον ρΓΟ κτήνισι Α. βαρΐι Α. βαθΰ Εάά. 24- κατα-
βρνχόμινοι Β. άφορητον Α. μιγά Κ(1(1. Νΐαΐίιη ϊντιθίντα Β. 25- ποιμ-
νίοιι Α. Β. ποιμνίω 15(1(1. ΡτΒεπιίΙΙιΙ το» Β.
 688 Β. ΟΥΒ,ΙΙ^Ι Α^ΕΧΑΝϋΚ. ν. 8,9.

κατεζανιστάμενοι δηλονότι γενναίων καϊ ων αν ελοιντο κατα-

θρώσκοντες, άντεξάγοντος ούδενός ήγουν εξελε'σθαι δυνά
μενου το ηρπασμενον' ό μεν γαρ Κύριος ημών Ιησούς
8.ΜΜ&. Χρίστορ τοις άγίοις εφασκε μαθηταϊς " Ιδού εγω αποστέλλω
" υμάς ώς πρόβατα εν μέσω λύκων" τουτεστι, πράους τε 5
καϊ ύφειμενονς" καν εϊ έτοιμοι προς το φονάν ειεν αν των
εν κοσμώ τίνες, κα\ τη των λύκων ώμοτητι παραχωροΰντες
ούδεν, Ιδία, δε αυτός ισχύϊ τάς των πολεμουντων συνθρανσω
καρδίας" δειλούς και άνανδρους αποτελώ" κάΊ πολύ τι το περ\
υμάς εργάσομαι σέβας, ούτω κεκρατηκασι τών εχθρών, ιο
νενικηκασι τους άνθεστηκότας, φοβερό), τοις λυκοις γεγονασι,
καίτοι προβάτων εν τάζει κείμενοι" διεδρασαν τας επιβουλας,
«ΟοΓ.χί. ά" Κινδύνους ληστών, ώς ό μακάριος γράφει Γίαΰλος, κινδυ-
" νους εκ γένους, κινδύνους εν ψευδαδελφοις," καϊ διηρπά-
ζοντο μεν ώς υπό λεόντων αϊ τών εθνών άγελαι" ό δε ιδίοις 1 5
αύτάς θελημασι καταβοσκησας εις ολεθρον σατανάς, επα-
μυνειν οϋκ είχεν, ούτε μην εκσπάσαι χειρών αποστολικών το
ε'ιλημμενον εις σωτηριαν. κα\ τούτο ην αρα το προς αυτόν
ΑίΜία ϋ. εϊρημενον δια φωνής Άμβακούμ " ΟύαΙ ό πληθύνων εαντω
6-8,
" τα ουκ οντά αύτού' εως τίνος ; κα\ βαρύνων τον κλοιόν :ο
β " αυτού στιβαρώς, ότι εξαίφνης άναστησονται ο'ι δάκνοντες
" αυτόν, κα\ εκνηψονσιν οι επίβουλοι σου, κάί εση εις διαρ-
" παγην αύτοΐς. ότι συ εσκύλευσας έθνη πολλά, σκυλεύ-
" σουσί σε πάντες ο'ι ύπολελειμμενοι λαοί." κατεδακνον μεν
γαρ οι όκτω, κάί διηρπαζον ως σκύμνοι τα παρ εκείνου συνη-2ό
θροισμενα' συναγηγερκε γαρ έαυτώ τα ουκ οντά αυτού, θεοΰ

Ι~3• Ηββο καϊ ων αν—τ6 ήρπασμίνον 300ββ8εΐΊΐηΙ βχ Α. 4- μα&ηταϊ:

ϊφασκ(ν ίηνβΓβο οηΐΐηβ Α. 5• ** Α.. μϊν Εάά. 6-8. Ηαβο «3»
η—παραχωρούνται οΰϋν 8εεβ88επιη( βχ Α. 8. διά ρΓΟ ίοΊα Α. αύτόι
ισχνί Β. αντο Ισχία Α. αντοΊί ισχύς Εάά. πο\(μοΰντων\ + αντοΊι Α. 8ΐ3ΐιπι
συνθραΰσω Β. σννθρανσίΐ Α. Εάά. Ο. Ηίΐοε βίΐλι;ί>ϊ και άνάν&ρονί άποτιΧί
[αποτ(\ύ Οοά., 00ΓΓ6ΧΪ βά ρβΓ8θη2ΐη ρππίΗτη, εχ ΛταΛοφΛ Β.] 3οεεϋ?οπιηΐ βχ Α.
ΙΟ. νμάι ('ργάσομαι Β. αντού( ΐργάζισθαι Α. αντ. ΐργάζιται Εάά. των οπ>. Α.
II. άντιστηκόται Εάά. ΐζ. ύπο] + των Εάά. ίηνίΐο Α. ίδια* Εάά. βηΐε
ΜίίίΠί'. 1 6. ΐΐοιι αύται (βίε) ρΓΟ ('α οΚίθρον Α. ΙΟ. Άμβακούμ]
ησαίου Β. 20. αϋτοϋ Α. α^τώ Εάά. κλοιόν] πη\6ν ίίά. ίηνίΐϊί Α.Β.
26. ίαυτω Α.Β. αϋτω Εάά. αντω ρΐΌ αύτον Ίίά.
 ν. 10-15. ΙΝ ΜΙΟΗΑΕΑΜ. ΤΟΜ. II. 689

γαρ Ό άνθρωπος, μάλλον δε και τά πάντα, και ούδεν εκείνου

παντελώς" πλην εσκυλεύετο παρά των ύπολελειμμενων
λαών, τουτεστι των εκ του καταλείμματος, ίνα πάλιν εννοης
των ευαγγελικών θεσπισμάτων τους Ιερουργούς, είτα προς » 443 Α.
5 αυτούς ό ενισχύων αυτούς και συνεχών Κύριος 'Ύ-φωΟη-
σ-ετΛΐ, φησϊν, ή χείρ ο~ου έπ) τους θλίβοντας <τε, κλ) πα,ντΐί οι
εχθροί σου έ^ολούρευθηο-ονται. νενικήκασι γάρ, ως εφην, εν
Χριστώ, και άμείνους ήσαν άπάσης επίβουλης, καϊ διε'-
λαμψαν εν κοσμώ, καϊ κατεκράτησαν εχθρών, θεώ κατακ
τά τώμενοι τους άπολωλότας.

Κα) εσται έν έκείνΗ τη Ημέρα, λεΓει Κύριος, εξολοθρεύσω τούε ϊο

ίττττουε σου εκ μέσου σου και άπολώ τά άρματα σου, κα) 11
εξολοθρεύσω τάε ττόλειε τηο γηο σου και έξαρώ πάντα τά ο
όχυρώματά σου• και έζαρώ τά φάρμακα σου εκ τών χειρών ΐ2
15 σου, και άποφθεπ"όμενοι ούκ έσονται έν σοί• και εξολοθρεύσω 13
τά Γλυπτά σου καϊ τάε στΗλάε σου εκ μέσου σου, καϊ ούκ έτι
ού μΑ προσκυνΗσειε τοΐε έρΓΟίε τών χειρών σου• καϊ έκκόψω ι\
τά άλσΗ έκ μέσου σου, και άφανιώ τάε ττόλειε σου, και ττοίΗσω 15
έν όρηί και έν θυμώ έκδίκΗσιν έν τοΐε εθνεσιν, άνθ' ων ούκ ο
2° εισάκουσαν.

Έπάνεισι πάλιν ό λόγος επι τά σκυθρωπά, και καταλήγει

μεν τέως τών επί Χριστώ λαμπρών κάί άξιαγάστων διηγη
μάτων, συνείρει δε ώσπερ τοις οπίσω ταυτι, και τα 4ξ
οργής εσομενα δηλοΐ. εφη τοίνυν οτι " Και συ πύργος ^«Ρ™
25 " ποιμνίου αύχμώδης, θύγατερ Σιών, επ\ σε ήξει, καϊ εισε-

I. Η3βο καϊ το πάντα βοοεεβεπιηΐ εχ Α. ΚίηΙίπι και οτο. Β. ΡοβΙ Ιι.ν. οϋθί ρΓΟ
οϋ&ΐν Έ•άά. 3• Ηίϊεο τουτίστι των ΐκ του καταΚίίμματοί αοεεββεΓυηΐ εχ Α.
ρ. και καηκράτησανΛ κικικρατήκασιν ί. ε. και κικρατήκασιν Α. Ι4• ϊζαρω
Α.Β. (ΑΙεχ. XII.) ιξολοθριίσω Εάά. (Ϋ»ί.) «V] από Α. ΐ6. και τάί
στηΧάι σον ογπ. Α. ι", οΰ αεεεββϋ εχ Α.Β. (22. αϊ.) προσκύνησα! Α.
(Α.ν. XII.) προσκύνησης Β.Ρ. Εαά. (XII βιιρΓ380Γ.) 19• *ν βεοιιηάιιπι
βββυηιρίϋπι εχ Α. άεεβΐ ΐη Ί&άά. (ΐ53•) «V ίβιΐΐιιπι οιη. Α. 20. ήκουσαν
ρΓΟ ιΐσήκουσαν Α. (91, 311•) 3Ι• Έιτάκοσι] Έπανηκα Έάά. ίηνίΐίβ Α.Β.
23• σννιρύ ρΓΟ σνικίρα Α. 25• αΰχμώδουί ΚιΙιΙ. ίηνίΐίβ Α. Β.Ι). και]
■+ ιΐς σϊ Α. ίηνίΐο 1>.
νοίι. ι. 4τ
 Β. ΟΥΚΙΕΙ,Ι ΑΙλΕΧΑΝΌΚ. ν. 10-15.
" λευσεται η άρχη η πρώτη βασιλεία Βαβυλώνας." τότε ση
ούν τότε, φησιν, ο'ιχησεται μεν σου το Ίππικον, συνδιολεΐται
δε τούτοις και οχημάτων άγερωχία, καταδηωθησονται δε καϊ
ά αχ πόλεις, και αυτών έρημος ίση τών οχυ^ωμα,των, τοντεστι
τει\ών' κατεπίμπρασαν γάρ αύτοΐς άνδράσι τας πόλεις ο'ι Βα- 5
βυλωνιοι' τα 84 γε της σης άπονοίας επιτηδεύματα, γοητεϊαι
τε και ψευδομαντεΐαι, κα\ αυτά τά της άπατης εργαστήρια,
τεμένη δε πάντως όμοΰ τοις ε'ιδώλοις έ^ολούρευθήσονται, και
εκ βάθρων αυτών πεσεΐται τα, Αλσ-η. και τί το εντεύθεν ;
διαβόητος η δίκη, κα\ ό της ποινής τρόπος ουκ αν διαλα- ίο
θοι τους όμορους τών εύνών. γνώσονται δε, οτι τταντα
β συνέβη παθεΐν αυτούς &$ ών ού» εΐο-ηκουσ-α,ν, τουτεστι, τα
της απείθειας εγκλήματα, εφη τι τοιούτον τοις άγάλινον
Ργοτ. ι. εχουσιν εις το άπειθες την ρ'οπην και η σοφία πάλιν " 'Ανθ*
" ων εξε'τεινον λόγους και ού προσείχετε, άλλα άκυρους ΐ5
" εποιεΐτε εμάς βουλάς, τοις δε εμοΐς λόγοις ού προσείχετε"
" τοιγαρούν κάγώ τί] υμέτερα άπωλεία επιγελάσομαι, κατα-
" χαροΰμαι δε ηνικα άν ερχηται ύμΐν όλεθρος, και ώς αν
" άφικηται ύμΐν άφνω θόρυβος, η δε καταστροφή ομοίως
Εοπι. ιί. « καταϊγίοΊ παρη" καρποί δε αποστροφής " όργη καϊ θυμός, κ
444 Α. α " θλιψις κα\ στενοχώρια" κατά παντός επεκεινα τον κατα-
κουειν ειωθοτος. δει δη οδν άρα και λίαν αμελλητί θεψ
καλοΰντι προς το συμφέρον επεσθαί τε γοργώς, και τά
αύτώ θυμηρη πληρούν ώς τό γε βραδύ και ράθυμον «ΐί το

ι. οΖν οιη. Β. σοι ρΓΟ σου Εάά. ίηνίΐί» οιηηίΐΐΐΐβ. 3- τοντο» Α. Κ

τούτω Κ(1(1. οχήματα άγςρώχων Β. 4• α< ί15511ΐΏρΙπΐΏ ΘΧ Α. 6. Ζρημοί
ίση των οχνρωμάτων τουτίοτι ηιχ&ν Α. Ι), των Τίίχων ίρημοΐ ίση ΐ.άά. 5- τί»
πύλίΐί όνδράσιν ίηνβΓβο οπίίηε Α. ίπνίίο Ι). 6. άπονοίαι Α. Ι), ίνιτοϊαΐ Είΐά.
7• τη! απάτης τά ϊηνβΓΒΟ οπίίηβ Α. 6. 8. «δωλοι;] ΐδίσιν Α. Ι). *|ολο-
θρινθήσιται Α. ίηνίΐο 6. 1 1 . δτι πάντα Β. ταντί σύμπαντα Α. ότι 6η πάντα ΐ.άά.
12. τοντί'στι τά τήί απ. εγκλήματα ΟΠ1. Β. Ι4• «'ϊ το απ. την ροπήτ Α.
τϋν Χογισμον Έ,άά. πάλιν ΟΓΠ. Α. Ι5• λόγουι] τονι ΐμον: Χόγονί Β.
Ηίίβο αλλά—ον προσ(ίχ(Τ( .ιοοε866ΓυηΙ βχ Α. 8ΐίΐΐίηι τοιγάρτοι ρΓΟ τοιγαρονν Α.
17• ΐπιχαροϋμαι Β. (23• βΐ.) Η), άφικνίΐται Α. όμοίω! Α. όμοια Εάά.
20. δί Α. γαρ Ίιά. ΰνμοε] + καϊ Α. 21. Ηβμ κατά παντοί τπίκιιτα τον
κατακούιιν ιΐωθότοί] 8Ϊ0 ειΐκϋ. κατά παντοί ϊπίκιινα τον κατωκονν (βιο) {Ιωθότοι Α.
α Γ|ΐιο 38βυηιρΐ3 Ιιαεο. 22. 817 ει άρα αδ&ιιπιρία οχ Α. 24. τη
ρΓΟ γι Α.
 νΐ. ι, 2. ΙΝ ΜΙΟΗΑΕΑΜ. ΤΟΜ. Π. 691

δραν ελεσθαι το αγαθόν, προς πολλής ημίν εσται ζημίας,

καϊ πικροϊς ενίησι πόνοις. θεα δε όπως κα\ δίκας αιτών
των ημαρτημενων ονινησι θεός. άπαλλαττει γαρ τον Ισ
ραήλ βέβηλου τε κα\ βδελυράς ε'ιδωλολατρείας, και ανοσιών
5 εγχειρημάτων, φαρμακείας κα\ ψευδομαντείας, βωμών, τε
μενών, θυσιών, καϊ του προσκυνεϊν τοις εργοις τών Ιδίων
χειρών, ούκοΰν οΰκ άνόνητον το παιδεύεσθαι, " πλην ει εν ΗίβΓ•
" κρίσει γένοιτο, καϊ μη εν θυμώ," κατά την του προφήτου 1>
φωνην.
ίο Ει δί δη τις λεγοι συμβηναι ταυτί τοις Ιουδαίων δημοις
εμπεπαρωνηκόσιν εις Χριστον, ούχ αμαρτήσει διανοίας το
εικός εχούσης εφ' εαυτής, και γάρ εστίν αληθές, ως ηρη-
μωνται μεν αί παρ αΰτοΐς πόλεις, άπολωλε δε και πάν το
μαχιμον γένος ταΐς "Ρωμαίων χερσ\ δαπανωμενον. κα\ τάχα
1 5 που της αρχαίας εκείνης είδωλολατρείας εξητηνται λόγους,
ει κα\ ήσαν παρ αύτοΐς οι προσκυνεϊν ετι ττ} κτίσει βουλο-
μενοι και γοητειών άπτόμενοι. φιλεΐ γαρ πως άεί τοις ο
ειδωλολατρεΐν ηρημενοις επεσθαι ταυτι, κα\ οΰδεν εστί παρ3
αύτοΐς τών άγαν εκτοπωτάτων, ο φαύλην έχει την δόζαν.

ζο'Ακούσατε δΗ ά ό Κύριοε εΐττεν ΆνάστΗθι και κρίθΗτι πρόε τα Κεφ. γ'.

όρΗ, και άκουσάτωσαν οΙ βουνοί φωνϋε σου. ακούσατε βουνοϊ 2
τών κρίσιν του Κυρίου, και αί φάραπ"εε θεμέλια τηο ρ3ε, δτι
κρίσιε τω Κυρίω πρόε τον λαόν αύτοϋ, και μετά τοΰ'ΙσραΗλό!
διελεΓχθΗσεται.

35 Έντρεπτικος μεν ό λόγος, και οιονεί κατακεκραγε της

2. και πικροϊς ΐνίησι πόνοι; οιη. Β. 3- των οεεβΐ ίη Ειΐιΐ. 4• Η»εε

βιβή\ου τ€ και Βί καϊ ανοσιών—ψίυοΌμαντίίαί 3006886ΓυηΙ εχ Α. 5- θυσιών,
τιμινων ίηνοΓ8ο οπϋηε Α. 6. ιδίων οπι. Α. 7• "] + *<" Κ<1<1- ίηνίΐί» Α.Β.
ΙΟ. συμβηναι ταυτι Α. ταύτα ρΓΟ ταυτϊ Β. Εάά. 3η1ε συμβηναι Ιπιη*ρ. Ε(1ι1. Ιου
δαίων δήμοι; Α. Ιουδαίοι; Εάά. II. ιμπιπημ.] 8ίε (•ι1ίιϋ. ϊμπιπαρωνήκασιν
(81θ) Α. πιπαρωνηκόσιν Ίΐά. διάνοια!—ϊφ' ΐαυτηι Α. τηί αλι/ίίίαί ϋά. 13. τά
388ΐιπιρΙυιη εχ Α. Ι5• ϊκιίνηι αβϋίπηρίυπι εχ Α. ιό. προσκυνοΰντα
ρΓΟ προσκυνί'ιν εΐ βουΧόμινοι Α. 20. πίδία ρΓΟ δη α Β. (ΐ53•) δΙ&Ιϊιη
ό οιη. Ρ. (51. αϊ.) 31. φωνής σου ακούσατε βουνοϊ οπι. Α. (62.)
35• τίΟ + των Ε*1*1. ίηνΐΐίβ Α.Β.
4 Τ 2
 692 Β. ΟΥΚΙΙ^Ι ΑΕΕΧΑΝϋΚ. τί. ι, β.

Ιουδαίων αναισθησίας, ει και αυτούς παρ ούδεν τους θείους

ποιόϊντο λόγους, οίπερ αν γενοιντο πράως τε και ΰφειμενως,
καϊ ως εκ πατρός προς τέκνα το της αγάπης γνησιον νπο-
φαίνοντος, καί άπροφάσιστον αύτοΐς αποτελούντος το εζη-
νιον. εθος δε τω φιλαγάθω θεώ προαγορεύσει μεν τάν %
δανών προεκδειματούν εσθ' ότε τους ήμαρτηκότας' βν μην
ο εάν άμαλθάκτους καϊ. απηνείς ως άπεγνωκότας, άλλ* όμοΰ
τοις συμβησεσθαι μελλουσι τον της παρακλησεως είσκομι-
ζειν λόγον, κα\ τόπον ωσπερ αϋτοΐς του διαδράναι τηρεϊν, ε\
παλινδρομείν ελοιντο προς μετάγνωσιν. τοΰτό τοι και νυν ίο
εξ εμφύτου πάλιν εργάζεται γαληνότητος. αχουο-ατε τοίνυν
φησίν "ντ*, ο Κυρίας είπε. τι δε μοι προστέταχεν ; 'Ανίζα-Γίρι
και χρίθητι προς τα 'όρη, χα) Λχουσάτωο-αν οϊ βουνό) φωντ\ς σ~ον.
Εβ. ϊ. ι. εοικε μεν ούν τω δια φωνής Ήσαιου και τούτο ** Ακουε
445 Δ. β" ουρανέ, και ενωτίζου γη, ότι Κύριος ελάλησεν." ορ*ι γαρ 15
που δη τάχα καί βουνους τάς νοητάς ονομάζει δυνάμεις, αϊ
τοδε το σύμπαν περιεπουσι κατά βουλησιν θεού, τας των
δαιμόνων πλεονεξίας άποσοβοΰσαι των επ\ της γης. επειδή
δε της του θεού γαληνότητος την ύπερβολην αύται δη
μάλιστα καί προ γε των άλλων επιγινωσκουσιν, όα~ην τε ίο
των καθ' ημάς ποιείται φροντίδα μεμαθηκασιν έξ ων εν-
εργούσιν εϊς ημάς, τοϊς παρ αυτού πειθόμεναι νόμοις, επ'
αυτών γενησεσθαι δεΐν την κρίο-ιν εντέλλεται, εικός δε δη
Ι) τι κάΐ έτερον τον προφητικον ημΐν ΰποφαινειν λογον. επειδή
γαρ ορη τε και βοννους καταλαμβάνοντες οι έζ Ίσραηλ»}

Ι. οι (ρΓΟ ίί) . . . . ΐποιοϋντο ΑιΛ. οί (βίο) .... ποιοίντο ΡοηΙ. 2. οάηρ]

οΰπιρ Α. 3- *" ί'βϋΐιιιιΐ'Ιιιιιι εχ Α. 4• τ'• "ιπ- Α. 5- '"">' ο« ~<«
ϊσ'τι ρΓΟ ΐθοϊ δί Α. 7• άμαλθάκτονι] άμαλάκτου! Α. 1 1;ιιτ ά-ηνιΐς «•>
300668ϊΓϋΠΐ βχ Λ. 8. (ίσκομίζιιν λόγον Α. κόσμο ν λίκιν Ε(1(1. Υβοιιαπί
13 ί?Γ6 ΙΪΙΙ. ίη Β. 9. τόπον] τόμοι/ Εάά. ίηνίΐίβ Α. Β. ίο. ιτάλι»
«'λίίΐ' ρΓΟ πάΚινο~ρομιϊν Α. τοι Α. οίν Β. Εάά. 8ΐαΐϊπι καί νυν αοοβββεηιοί βχ Α. Β.
II. ακούσατε «Ι φησιν οτα. Α. 14. τίι ρτο τψ Α. 15. πατίζον]
\- ή Εάά. ίηνίΐίβ Α. Β. ι6. 817 ηββιιιπρίιιιη οχ Α. ι8. δαιμονίων Α.
•VI ρΓΟ άηιΒη Α. ΙΟ. αύται Α. 8ΐ»ίίιη ΗαβΟ 6"ή μάλιστα καϊ αοτε$βεπιπ(
εχΑ.η. 21. ϊποΐί'ιτο Εάά. ίηνίΐίβ Α. Β. Β. ϊξ ων ϊνιργ. οιη. Α. Νΐηΐϊπι
πμ6ϊ ρΓΟ ιΐί Α. 22. παθόμβναι Α. πιιθι'ψίνοι Εάά. (ΙεδυηΙ ηοηηαΐΐ*
νι;ιΙ<α ίη Ι). 24- π και ϊπρον Α. Β. τίνα κάΐ ΐτιρον νουν Εάά.
 νί. ι, 2. ΙΝ ΜΙΟΗΑΕΑΜ. ΤΟΜ. Π.

εκίΐ τελετας τε καϊ θυσίας τοις δαιμονίοις προσηγον " ύπο- Ηοβ. ίν.
" κάτω δρυός και λεύκης," ταύτητοι λοιπόν προς βουνους η
χριο-ις, εν οις ήσαν εναργή τα. των κατήγορουμίνων εγκλή
ματα, εικός δε βουνους και θεμέλια, της γης όνομάζειν αύτον
5 τους υπερκείμενους εν δόξη και ύπεραίροντας εν τιμτ) την
των άγελαίων πληθυν, οί καΐ μάλιστα γεγόνασι τοις ύπο
χείρα καΐ οδός καΙ πάγη προς ολεθρον. εφη γαρ που προς ο
αυτούς " Ότί προς υμάς εστί το κρίμα, οτι παγϊς εγενηθητε Π>• ν• ••
" τι) σκοπιά, και ως δίκτυον εκτεταμενον επ\ το Ιταβύριον."
ίο ω τοίνυν, φησί, των άλλων ύπερανεστηκότες, ώ θεμέλια, της
γης, τουτέστιν, εψ' οίς τα των άλλων ερήρεισται πράγματα,
ά,κουοΌ,τε την προς υμάς κριτιν του πάντων Κυρίου.
Αλλ' ο γε φρονών ορθώς, ψάλλει και φησι προς τον των
όλων Αεσπότην "Μη εισέλθης εις κρίσιν μετά του δούλου Ρ"•0*1"•
• 5 σου." περιεσται γαρ πάντως ό πάντα ειδώς, και καυχησεται
μεν ουοεις αγνην εχειν την καροιαν, ουο αν γένοιτο καθαρός α „ „
άπο αμαρτιών, πάνδεινον ουν άρα το κρ'ινεσθαι προς θεόν.
Ιστεον δε οτι η μεν τών έβδομηκοντα εκδοσις έχει το φΛ-
ρα,γγες' ή δε τών Εβραίων βουνους ονομάζει και 6εμίλια, της
2ο γης, Ίνα γνώμεν διά μεν τών βουνών το οίον ήρθαι ύψοΰ
τους τών λαών ηγουμένους, καΙ τ6 τών άλλων ΰπερεχειν καϊ
άνανηχεσθαι μετρον, θεμέλια, δε τους αυτούς, οι γαρ χωρών
η πόλεων ηγούμενοι, ωσπερ ε'ισϊ περιφανείς την δοξαν,
ηρμένοι τε προς το ύψοΰ, ούτως είεν άν καΙ θεμέλια, της γης,
25 τουτέστιν, έρεισμα τρόπον τίνα καϊ υπόβαθρα κείμενοι τών ο
πραγμάτων, συμβεβηκε γαρ επ' αύτοΐς, καϊ οίον ενίδρυταί
πως, τα τών έτερων πράγματα, καθάπερ εφην άρτ'ιως.

ι. η αββτπηρίυπι εχ Α. 2. \(ίκηί\ πίϋκη; ΕιΜ. ΐηνϊΐϊβ Α.Β. ή

κρίσα Λ. 1). αί κρίσαι 15(1(1. 3- ™ ϋΐη• Ε<1<1. 5- Ηαεο (V τιμί}
αββαπιρία βζ Α. 7- του οιη. Α. ΗαβεΙ &. ίο. ΐστηκάτα Α. 12. την
οπι. Β. ι γ,, μΐν ηκΜίιηρίιιιη εχ Α. ι6. ηύδίίί ρι-ο οΰβ' Κι1<1.
ίηνίΐο Α. οΰδ' αν γί'ΐΌΐτο κ. άπο άμ. (Ιββιιηί ίη Β. ΐ8. αίρισιι ρΓΟ ΐκδοσιι
Κ(1ι1. ίηνίΐΐβ Α.Β. 20. ύψ-οό α85>ιιιηρΙιιΐϊΐ εχ Β. 31. τό οπα. Α.
<χιιν Α. 8ΐαΐίιη καϊ άνανήχισθαι μίτρον 3881ΐπΐρΐ3 εχ Α. 22. γαρ] + των ΕΔά.
ϊηνϊΐϊβ Α.Β. 24- <»ν άν οΰτοί ρΓΟ οϋτως ιίιν αν Α. 8ΐαΐϊιη και α88ΐιιηρ(Ίΐιη
βχ Α.Β. τηί γηί αεεεββεΐΊΐηΙ 6Χ Α. 25. τρόπον τίνα καϊ ίτποβάθρα κιίμινοι Α. η
και ΰπόβαθρον Εάά. 20. σνμβίβηκι Β. βίβηκι 'ύά. οίοι/ ΐΙηω{ 088ΐιιηρΙα εχ Α.
 694 Β. 0ΥΚΙΕ1Ι Α^ΕΧΑΝϋΚ. νΐ. 3, 4-

3 Λαόε μου, τί έποΪΗσά σοι, Α τί έλύπΗσά σε, η τι παρΗνώχλΗοά

4 σοι ; άττοκρίθΗτί μοι. διότι άνΗΓαΓον σε εκ ρις Αϊι-ύτττου, και
έε οΓκου δουλείαι έλυτρωοάμΗν σε, και έζαπέστειλα προ προ
σώπου σου τον ΜωυσΗν καϊ Ααρών και Μαριάμ.

446 Α. α Δικάζεται θεός άπο προσώπου φωνής τοΰ ΐΐροφτγτον,ό

άπροφάσιστον άποφαίνων των ε\ς αυτόν δεδυσσεβηκοτων
της αποστασίας τον τρόπον, καϊ πέρα λόγου τοΰ πρέποντος,
μάλλον δε καϊ αποπληξίας απασης, τα τολμήματα, καϊ το
της αναισθησίας μέγεθος ασύνηθες τε και ξένον και αύτοίς
που τάχα τοις λίαν άγνώμοσι. ποία γαρ είπε μοι, φψπ, ίο
των εις εμε δεδυσσεβημενων η πρόφασις ; τί δε όλως το
δύσοιστον η και Ολως φορτικον των εμών θεσπισμάτων;
1> η τί το λυπούν ; €£$• μέσον ηκε, δεικνυς' ημαρτηκα κατά το
εικός λογισμού τοΰ πρέποντος, πίκρας ότι σε δουλείας
άπηλλαττον, πηλοΰ και πλινθείας καϊ των εντεΰθεν Ίδρώ- ΐ5
των εζεκόμιζον εύσθενώς' προσκεκρουκα τοις ηλεημενοις
ότε καϊ άδικοΰσι τοις ΑΙγυπτίοις καϊ αύτην εμαυτω διεξ-
ωπλιζον την κτίσιν, διεσωζον τους εμοΰς. εγκαλέσεις που
τάχα κα\ αυτόν εμοί τον παιδαγωγόν, φημι δη Μανα-ίΑ,
τον εϊς εύκλεά σΰνεσιν αποφέροντα, και παραδεικνύντά σα- 2β
φως το άνδάνον θεω, ίνα εχοις άκράδαντον το διαβιωναι

Ι. σί ίλύπησα βΐ σοι παρηνώχλησα ϊηνβΓβΟ ΟΓάίηβ Εάά. (ΐ53•) ίη^ιΐο Α.

3• ίλυτρωσάμην] (λύτρωσα Εάά. (ΐ53•) ίηνΐΐο Α. 5• °"^ πρόσωπον)
δια Α. 8ΐ3(ίιη φωι>ηϊ τοΰ προφήτου Β. προφήτου φωνή: Εάά. 6. άπρο
φάσιστον Α.Β. άπόφασιν Ε<](1. δίΕΐΙίηι φαίνω» Α. "]. πίρα] + τοΰ Β.
τοΰ 0111. Α. 8. τα οιτι. Α. 9* αναισθησίας Α. αποπληξίας Εάά.
που ρΓΟ τί Β. ξίνον Α. μίγα Εάά. ΙΟ. άγαν ρπ) λίαν Α. ιικί μοι
φησϊ Α. μοι φημι Εάά. σοι φησι Β. II. βίδνσσιβηκότων Α. 8ΐ3ίίπι
ή υιη. Α. Ηαεο όλω; ει δύσοιστον ή καλ όλως ΒΟΟεβεεπιηΙ ίϊ Λ. 13. η τί
το Α. ήτοι τό Β. ήτοι Εάά. «Γ μίσον ξ«] 8Ίο οοιτεχί. ιίς μίσον ή και (βίο) Α. €«
ί'/χί ήκί Εάά. ΰίίκνύς] + ότι Εάά. "όντως Β. Ηαεε κατά το ί«οι λογισμοί τον
πράτοντος, πίκρας αεεεβθεηιηΐ βχ Α. Ργο Ιπ« τοΰ ιίκότος Εάά. 1 6. ΗΐΚ
ίξίκόμιζον ίνσθινως' προσκίκρ. τ. ήλςημίνοις 300β88βηιηΙ βχ Α. Ηΐαίίπι ότί Α . όπ
Β. Εάά. ΡοβΙ Η. ν. και Α. τ« Β. ίέ Εάά. 17. ίμαντώ αδδΐιπιρίιιηι βχ Α.Β.
8ί3ΐίιη ΰιιξώπλιζον Α. σννίξωπλιζον Β. ΐξώπλ. Εάά. ΐ8. (τισιν] + «"
Εάά, ίηνίΐο Α. τάχα που ϊηνβΓΒΟ οτάίηε Α. ιρ. αντ6ν] + σνν Εάά.
ϊηνϊΐίβ Α.Β. 20. <ι\ <ύκλ<ά Α. ίύκλία Β. ά<λία Εάά. 31. άνϋάνον]
+ τφ Α.
 νί. 3, 4• ΙΝ ΜΙΟΗΑΕΑΜ. ΤΟΜ. II. 695

λαμπρώς, και εις άκρον ηκειν ευημερίας και δοξης' ου

μετριαν δε τάχα και αύτην ποιήσει την καταβοην της
ιερουργίας" εγώ μεν γαρ κεχρικα τον ' Ααρών, καϊ μεσιτεύειν
προστεταχα θίώ κα\ ύμϊν, και ταΐς εν τυπω θυσιαις εκμειλισ- ο
5 σεσθαι θεον. άσχάλλετε δε και προς τοΰτο αυτοί ; τι δ' αν
ειποιμι την Μαριάμ, τήν τοΐς Αιγυπτίοις άπολωλοσιν επι-
τωθάζουσαν, και ταΐς χορευούσαις εξάρχουσαν ; (ϊδε γαρ
ηδε κατακτυπούσα το τύμπανον, ίππον τε και άναβάτην
καταπεπνιγμένους εν ύδασιν' αλλά σοι τάχα, και το νικάν
ι ο άπευκτον, και εν λόγω ούδενι τά θεού, σοϊ μεν δια μέσων
εξιεναι κυμάτων εξεϊναι δίδοντος, άνήμερον δε τοις εχθροΐς
αποτελούντος την θάλασσαν, εν ηθει δη ουν ποιείται τας
μεμψεις, ων ε'σχηκασιν αγαθών διανιστάς εις άναμνησιν,
και ο'ιονείπως κατονειδίζων άστείως ως λήθην ε'ισδεδεγμε'• Λ
1 5 νους, ων ην αμεινον μεμνήσθαι διαπαντος, και ταϊς εις παν
οτιούν εΰπειθείαις άντευφραινειν τον Έ,ΰεργετην.
'Έ,ξήγαγε δε και ημάς αυτούς 6 Έωτηρ εξ Αιγύπτου
νοητής, τουτέστιν εκ σκότους κα\ δαιμονίων πλεονεξίας, και
πηλού και πλινθείας εξείλετο, σαρκικών δηλονότι παθών καϊ
2 ο ακαθάρτου φιληδονίας" διεβίβασε δε κα\ θάλασσαν τους
εν τώδε τω κοσμώ περισπασμούς, μόνον δε ουχί καϊ πικρών
άπήλλαζε κυμάτων τών έπ' αυτοϊς κινδύνων, και νόμους τους β
θείους εις νουν ενεχάραξεν' ανέδειξε δε κα\ Ίερουργον τον

Ι . Η 3εο και ίι £ άκρον—καϊ οοξηι ίΐοοβδβοηιηΐ βχ Α. 3. ποίηση Α.

πηιήστ) ΈΔά. 8(3(1111 την καταβοην τηΐ Ιιρουργίαί ΙΐΟβ οπϋηε Α. τηι Ιιρονργίαι
Την καταβολήν (βίο) Κί 1(1. 3• Ο"" '"" Ύ°Ρ 0"'• ^• 8ΐ*1ΐΐη κίκρίκα Υ.ΑΑ.
4. ημιν (βίε) ϋιί. αηΐβ Μί{;ηβ. Ηίαΐίπη 1ΐ3«ο και ταί:—θ«ώ> 3θοε886ΓυηΙ εχ Α.
6. Μαριάμ Λ. Β. Μαριαν Κ(Ι(1. η. τακ βΟΓΓβχί βχ Β. τοίι Ε(1ι1. αιι(β
Μί^ηε. (?δί γαρ η6ί Β. β&Ί γαρ η&Ί ΊΖάά. 9• καταπιπηγμίνονί ρΓΟ
Κίΐταπιπνιγμ. Α. ϊιοασιν \. νοατι Υ,ΑΑ. τάχα Λ. Β. τόγ( Ε(1(1. ΙΟ. ονδινι Β.
μηδ<ι>\ Υ.ΑΑ. Ηίαΐίιη τοΰ ρΓΟ τά ϋιί. Γεριΐ£Π3ηΐίΙ)ΐΐ8 Α. Β. II. ΐξιίναι]
Ιίναι Α. οΊδόντι—άποτιλοϋντι Εάά. ίηνίΐο Β. Ι4• άστίίωι] αιτιάται Α.
Ι5• 5" 0Π>• Α. και ταίί—τον (ίιργίτην ΟΠ1. Β. ΐ6. ότιονν &(Χεβ8ΪΙ
βχ Α. τον ήιργίτην Α. ώ? πάντων σωτήρα Ε•άά. Ι7• *αι α»8ΐιιηρΙηιη βχ Β.
Ηαεβ 6 2ωτηρ αεεβ8βεηιη( βχ Α. ι8. νοητηί Α.Β. νοητοί ΕΑά. Λαι-
μονίων Α.Β. δαιμονίης ΕΑΑ. καϊ ;ι11. ιιιη. Α. κ;- ΐξ*ίλ(το ;ΐ88ΐιιηρ(υιη εχ Α.
και ακαθάρτου φίΚηοΌνΐαί αοοεββεηιηί βχ Α. 30. 8( 8β8υπιρ(ιιπι βχ Α.
■31. ίν τω9ί τά) κόσμια Α. ίντιΰθιν Υ.ΑΑ. δ( αβϋπιτιρίιιπι εχ Α.Β. 33. των
θεεβ( ίη ΕΑά.
 696 Β. ΟΥΚΙΕΙΛ ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. . νί. 5-

ΗβΚ χϋ. της σωτηρίας ημών " αρχηγοί/ και τελειωτην Ιησοΰν.
1
έ^απέστειλε δε ώσπερ καΐ Μαριάμ, δηλον δε οτι την Εκκλη-
σίαν, η της των εχθρών επίβουλης καταλαλάζει λαμπρώς
άνατιθεΐσα την δόζαν τω σεσωκοτι θεώ. αεί γαρ νμνοι
και χαριστήρια, κα\ της του θεοΰ δόξης έπαινοι και άναρ-5
ρήσεις εν εκκλησίαις. παραφυλακτεον δη ούν και ημϊα
447 Δ. & αύτοΐς, μη άρα πως ημάς τοις Ιουδαϊκοΐς εγκλημασιν νπο-
βάλη το ράθυμον, κα\ μη φορτικον ήγώμεθα το άνδάνον
ι8.Ιο»η. 0(ώ. ώς γαρ 6 μακάριος φησιν Ιωάννης " Αί εντολαι
8.Μ»ιιΐι. " αύτοΰ βαρεΐαι ούκ εισί'" κα\ αϋτος δε ό Χρίστος α Οτι ο ι»
" ζυγός μου χρηστός, και το φορτίον μου ελαφρον ΙστιΓ
προσάγωμεν τοίνυν το άδδάνον θίω, ότι των παρ αύτοΰ
φορτικον ούδεν' χρηστά δε πάντα και τοις άριστα διαβιούν
γ/ρημενοις εΰδιακόσμητα παντελώς.

5 Λαόο μου, μνΗοθΗτι &η τί έβουλεύσατο κατά οοΰ Βαλάκ βασιλεύε 15

Ι) Μωάβ, και τί αΰτώ άπεκρίθΗ Βαλαάμ υίόο του Βεώρ από τω»
Σχοίνων εωο του ΓαλΓαλ, δττωο ρ/ωσθΗ η δικαιοσύνΗ τοδ
Κυρίου.

Έ,ύθύνει δη πάλιν, ώς άνοσίως εξυβρικότας εις τα αυτόν

κράτη, καίτοι λέγειν έχοντας ούδεν, εφ οις ην εικός εν δίκτ} ::■
λελυπημενους άποκλΐναι προς άπόστασιν. ηζίωσα γαρ

Ι . Π ;ιργ και τιλ ιιωτην Ίησοΰν 300β88βπιηΙ οχ Α. 3• ίΓ<£ Ρ10 *) Γν{ Α

καταλαλά£«] 8Ϊ0 βάϊάϊ. κατάΚ λάξιι (ο. Ιαουηα) Α. ΐη ιη^'. λα ιιικίβ καταλλαλά-
ξιι β. άιτήλλαξι Β. ύπίρηρθη £(1(1. 4- άντιθιϊσα ρΓΟ ανατιθί'ισα Εάά.
ϊηνίΐίδ Α.Β. 5- οο'ζηϊ Α. δόστω! Ε(1(1. 6. ΐκκλησίαΐί Α.
ι'κκλησία ϋά. δ^ ΜβαπιρΙηιη βχ*Α, 7> ημάς τοίί Ιουδ. €γκ\ήμασι?
νποβάλη το ραθυμον] 8ίβ βάίά) βχ Α. ηϊβί ηϊβϊ φΐοά
ψιοά Ιουδαϊκοί;
' ΟΗΠΙ Εάά. Γβΐίηαί.
Ιουδαίων Α. ήμιϊΐ [ήμ<~α άβββΐ Ϊη Β.] τοΙγ "Ιουδ. ΐ•γκ\. ΰποπίσωμιν Β. Εάά.
ίο. δ«] -|- φησιν Εάά. ϊηνίίο Α. ότι ΗδβιιπιρίΐΗη βχ Α. II. μου &1ι. ογπ. Α.
ί'ο-τι α68ΐΐΓηρ(.ιιιη βχ Α. !2-ΐ5• ΟίΗβ 86(μιυηΙιΐΓ ιΐδςιιβ 3(1 Λαόε μου άβ«ηηΙ
ϊη Β. 12. τϋ άδδάνο» θιώ Α. θίώ τό ιυήνιυν Εάά. 13. Ηα«•
ίρηστα δί πάντα—παντ(\ώ{ 300β886ΓυηΙ βχ Α. ΐ6. ούτω ατηκρίβη
ΑΛ. (XII.) ηττίκρ. αυτά Α. (Α.ν.) τοϋ άβββΐ ίη Ρ. Εάά. (87. βΐ.) ό τοϋ ρτο »«ογ
τον Α. β. ηιιΐΐίκ Οοάά. Ι'ίΐΓκ. ι8. Κυρίου] θ*οϋ Α. ε. ηιιΐΐίβ Οοάά. Ριπ.
21. άπόκριναι (βίε) Α. δίαΐίιη ιΐί ρτο προι Α. ηξίωσα γαρ οπί. Α.
 νΐ. 5• ΙΝ ΜΙΟΗΑΕΑΜ. ΤΟΜ. II. 697

τοσαυτης φησι της παρ εμού φειδονς και άγαπης, ως μηδ'

όσον ηκεν εις νουν άνασχεσθαι δνσφημουμίνων. 6 μεν γαρ
επάρατος Βα,λα,χ, 6 Μωαβιτών τύραννος κατεμισθοΰτο τον Ν°?™•
Βαλααμ, γοητα και οϊωνοσκοπον, είτα καταρασασθαι παρ(- ο
5 καλά τον Ίσραηλ' ό δε' γε των όλων θεός παράδοξον τι
και ύπερφυες κατειργάζετο, την του ψευδομαντεως γλώτταν
μετατρεπων εις εύλογίαν. επίκλημα δε ποιούμενου το χρήμα
του Βαλάκ, καταιτιωμενου τε τον οϊωνοσκοπον, άπεκόμιζε
μεν ευθύς έφ' έτερους αύτον βουνούς. είτα βωμούς εγείρειν ^• χχί"•
ίο προσταττων, καϊ ταύρους Ίερουργεΐν, ωετο τάχα που μη εν 27• «>■
παντι τόπω δύνασθαι τον Οεον, άλλ' ηύλόγει πανταχη,
καίτοι περιθεων εκ των καλουμένων "ϊ,χοίνων' χώρος δε της Λ
Μωάβ" ίως ορούς Γαλγά,λ. μνηιτθντι Λ) ούν τί μεν έβου-
λΐυσ-α,το Βαλα,κ, τί δε Βαλααμ. άπιχρίνατο. εγώ μεν γαρ
1 5 καϊ αύτας άνεκοπτον τας καθ' υμών δυσφημίας, ούδε όσον
ηκεν εις λόγους καταλυπεΐν επιτρέπων τον οϊωνοσκοπον.
ύμεΐς δε καϊ τούτων άμνημονησαντες, την εμο\ πρεπουσαν
δοξαν ΰλαις άψύχοις άνατεθείκατε, δαμάλεσι ταΐς χρυσαΐς
επιφωνούντες τε και λέγοντες " Ούτοι οι θεοί σου, Ίσραηλ, Εχοά.
2ο " οϊτινες άνεβίβασάν σε εκ γης Αιγύπτου."
Όύκούν διανέμοντας του θεού τα. εζ αγάπης ημΐν αγαθά, β
κα\ πλείστη μεν οση φιλοτιμία καταπιαίνοντος, καταδονοΰντος
δε τους εχθρούς, παραλύοντας τε τα καθ' ημών εγχειρήματα, τί
αν δρωημεν αύτόι το χρηναι φρονεΐν ορθώς ηρημενοι, η εκείνο
25 νου πάντως το δι ου αν γένοιτο και ημάς αυτούς όράσθαι

ι. ίμου] ϊμαντοΰ Έ,άά. ϊηνίΐϊβ Α. Β. 2. «Ί νουν Α. ιΐι [«ΐ ΑιΛ.]

Χάγου! Έ,αά. 3• Βαλάκ Α. Βαλααμ Εάά. ϊηίβ Μί^ηε. 6. ιιργάζίτοΑ.
"]. (ΰλογίαι Α. δ. Βαλάκ Α. Β. Βαλααμ Κιΐιΐ. 9- /"''
ίΐ^ιιιηρίιιιη εχ Α. βωμονι Α. Β. βωμόν Εάά. ΙΟ. που τάχα ίηνβΓβο
οπίίηκ Α. Ι Γ. τοι/ Η881ΙΠ)ρ111ιη εχ Β. άλλ' ηίλύγίΐ πανταχη Α. άλλ'
ί/ν ιυΚα°/(ϊσθαι πανταχού Εάά. Ηβεο (ΙεβιιηΙ ίη Β. βρίΐΐίο τείίείο. 12. Σχοί-
νων Α. Β. Σχοινιών Ε(1ά. 13• δή αδβυιηρίαιη εχ Α. μϊν οιη. Α. ΐβονΚ<ΰ-
σατο Α. ιβον\ίύ(το Β. ΐβουΧιτο Εάά. Ι4• τί δί Α. Β. και τί Εάά. ϋΐαύνα
6 ;ιιΙ(1. ιίιΙ. ίηνίΐίβ Α. Β. άπικρίνατο Α. άπίκρίνιτο Εάά. ι6. καταλυτικά* Α.
κατιιπΛν Β. καταλαλιΐι/ Κ(1ι1. Ι;• τοντων Α. τούτου Ε(3ϋ. Ι(). τ€
αββιιπιρίιιπι εχ Α. 20. οΐτινα άνιβίβαο-άν σ« Α. οι σί άνήγαγον Εάά.
23• τα αβκιιιηρίιιπι εχ Α. 24- V «κ'οείίίΐ εχ Λ. 25. ου Β. ων Ε,άά.
Νΐ,-ιΙίπι αν ,ΊϊδίιηιρΙιιηι εχ Α. καθ' ρηι και Α. ι
νοι,. ι. 4 υ
 698 Β. ΟΥΚΙ^Ι.1 ΑΙ^ΕΧΑΝϋΚ. τί.5•
θίοφιλΐΐς. τοΰτο 8ί (στι, το τοις αύτοΰ θΐλήμασιν ίπεσθαι,
και το αΰτω θυμηρα άποπίραίνειν (υ μάλα, μονονονχι &
448 Α. λ τω της διανοίας παραστηματι γεγονότας έγγνς, 4κ(ΐνο
"" λέγειν το εν ψαλμοΐς " Έκολληθη η ψνχη μου σιτίσω
σον." Ι

ΤΟΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ.

2. ίί ονχι ίηνβΓβΟ ΟπϋΐΚ Α. 4• λί'γονταί ρΓΟ λίγπν Α. 6. δϊϋ Α.

 ΤΟΤ ΑΤΤΟΤ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΥΤΟΝ ΠΡΟΦΗΤΗ Ν

ΤΟΜΟΣ ΤΡΙΤΟΣ.

Έν τίνι καταλάβω τον Κύριον; άντιλΗψομαι Θεού υψίστου; εϊ 6

καταλΗψομαι αυτόν έν όλοκαυτώμασιν, έν μόσχοιε ένιαυσίοιο ;
5 εί προσδέζεται Κύριοο έν χιλιάσι κριών, η έν μυριάσι χιμάρων 7
πιόνων ; ει δω πρωτότοκα μου άσεβείαο, καρπόν κοιλίαο μου
υπέρ αμαρτίας ψυχβο μου ; ει άνΗΠ"έλΗ σοι άνθρωπε τί καλόν ; 8
η τί Κύριοο έκ^Ητεΐ παρά σου, άλλ' η του ποιεΤν κρίμα και 1)
άΓαπάν έλεοο και ετοιμον εΤναι του πορεύεσθαι μετά Κυρίου
ιο τοΰ ΘεοΟ σου ;

Άπροφάσιστον τοις ϊξ Ίσραηλ άποφηναντος τοΰ θεοΰ

την άπόστασιν, και τρόπον τινά δικασαμίνου και σαφώς
άπελίγξαντος, ως εϊη μεν αύτος κατά μύριους όσους εΰεργε-
τησας τρόπους, οι δε προς άμε'τρητον εληλακοτες άναι-
15 σθησίαν λελυπηκασιν ού μετρίως τον σεσωκότα, το τοΰ ο
μετανοοΰντος ευθύς εισφέρεται πρόσωπον, οϊονείπως κλαί-

2. 8ΪΟ Β. λόγος τρίτος Α. 3• καταλάβωμχν (βίο) Α. θίοί] + Ι"»>

Έάά. ίηνίΐο Β. (ΐ53•) °ί• ^β ΑοΌγ. 56 β. 4• ϊνανσίοκ (βίο) Εάά. ΐνιαυ-
σιαίοΐΐ Ρ. (Οο.) 6. μου ρηυβ] + νπίρ ίηνίΐο Α. (Αΐβχ.) οί. 8. ΟνΓ. 1. ο.
ιιΙ>ϊ ΓβρβΗΐιιτ ίη Ιταά'υείίοηβ 8γΓ. νπίρ άσιβιίαι ονα. Β. η. άπηγγϊΧη Ρ. (36.)
άνθρωπι άεεβΐ ίη Α. 8. τον] το Εάά. (97» 228, 310)• 9• τ™
ονα. Α. (91.) μτα] οπίσω Α (ζ2. ηΐ.) ίο. τον 88βυπιρ(ιιιη βχ Α. (Αΐβχ.)
οί. ίηΙΤΕ βί ϋβ ΑάοηΙ. 57 Λ• 'θ8 ά. (πιββ.) 12. άπόστασο» Α. Μί^ηί.
νπόθίσιν Β. νπόσχ(σΐ¥ Κιΐϋ. αιιΐβ Μί^ηβ. 13• (ΰ(ργ<τήσα{] -+■ τοϋι Εάά.
 700 Β. ΟΥΚΙΙ^Ι Α^ΕΧΑΝΌΚ. νί. 6-8.

οντος επί τε τοις ήδη προεπταισμενοις, καϊ ζητονντος

άναμαθεΐν, τίνα δη τρόπον διακρούσαιτο τα. εγκλήματα, και
των θεώ φιλτατων άντεχοιτο σπονδασματων. φησι τοινυν
Έ» τίη καταλάβω τον Κυριον ; τί γαρ προσοίσω, φησϊ, τι δε
δρασαιμι λοιπόν, ό ούτω προσκεκρουκώς ; άρα δη μ/χτχους δ
Ιερουργών νέους τε καϊ απαλούς εσομαι καθαρός ; επαινέσει
<1 & με θεός εΐ ελοίμην Όλοκαυτοΰν ; εύροιμι δ' αυτον' του
τέστιν, εγγύς εσομαι, και εις οϊκειότητα παραδεχθησομαι
την πνευματικην' ει και πολύ πλήθος άναθείην θρεμμάτων ;
αλλ εκεϊνα πάρεις, των της εμης κοιλίας αψομαι καμπών ίο
εύαρεστησω δε άρα, καταθύσας αύτω τών εμών τέκνων το
έζαιρετον, τουτεστι, το πρωτότοκον ;
Ύαΰτα τίνος ο'ιονείπως διασκεπτομενου καϊ λέγοντος,
αποκρίνεται πάλιν ό Προφήτης, και φησιν εν πνενματι
Ουκ άσυμφανες το χρήμα, κα\ ου συν Ίδρώτι ληπτον. 15
β οίσθα που πάντως το αγαθόν θέλημα του θεοΰ' άκηκοας
το δοκούν και φίλον αύτω. τοιγαροϋν ενδοιάζεις, άνθρωπε ;
ζητεί γάρ παρά, <τού τί έτερον ό τών όλων θεός, η οτι δη
μόνον το ποιείν χρΊμα χλι αγαπάν 'ελεος κα\ ετοιμον είναι
του πορευεσ^αι μετά Κυρίου του &εοΖ ο~ου ; το μεν ουν ποιειν ίο
χρίμα, το κατεργάζεσθαι κα\ πληρούν εστί την δικαιοσννην'
χριμα γαρ ή δικαιοσύνη" το δε αγαπάν έλεος, της φιλαλ
ληλίας έχει τα αύχήματα, και της εϊς αδελφούς αγάπης
449 Α. β καταπλουτεΐ την δόζαν. το δε ετοιμον είναι του πορεΰεοΊΙαι
μετά Κυρίου του θεού σου, το εις πάν οτιούν εύπειθες και ι$

Ι. ττ Α. γ Έάά. ΝβηΙπιπι ααοεί Β. προπίπαισμίναις Έ,άά. 3• Φ<λαί-

Ίτων Α.
τατων . 4• δί ",η• Β. 6. ίπαινίίΤίΐ Α. Β. ίπινιίσιι Ε(1(1. ~• /"*
ρΓΟ μ€ ίίά. όλοκαυτοϋν] όΧοκαντιν ( = οΧοκαντί'ιν) Α. δοίίιη ϊροιμι ρΓΟ ινροιμι Α.
δ'] + ο» Α. ο. και 388ΐιπιρΙιιπι εχ Α. ΙΟ. καρπών Α. Β. θρίμμάηα
ΙνΙιΙ. II. αυτών ρΓΟ αύτω Α. τίκνων Α. Β. θριμμάτων ΈΔά. 8ΐ3ΐίιη τό
ογπ. Α. Ι4• ό προφ. καί φησιν] φησιν 6 προφ. οιηίΐίβηβ καϊ Α. ι6. πον
(ΙεεβΙ ίη Β. δίαΐίπι πάντωι ηκ!>ιιιηρΙιιιη εχ Α. Ι7• τοιγαρονν] + τί Εάά.
ίηνίΐίβ Α. Β. ΝΐΗΐίιη ινδοιάζοκ Α. ΐ8. πιρ'ι ρΓΟ πάρα ΈΔά. 20. το»
ηΙΙ. ηκβιιπιρίιιπι εχ Α. Β. 21. τό οπι. Α. κατ»ργ. καϊ πληρούν ϊστι την 4κ-]
πληροΰν ίοτι την Ηικαιοσννην και κατιργάζισθαι Β. 22. γαρ Β. δί ΈΔά.
φιληλλίιΐΓ (βίε) Κά<1. 30(6 Μί#ηε. 23. ϊχαν οι καταπΧοντιιν Έ,άά. 24. η»
;ΐκι«ιιιιιρΙιιιη εχ Α. Ι). 25. τον ΛΝϊΐιιηρΙιιιη εχ Α. Β. σον οπι. Β.
 νϊ.9• ΙΝ ΜΙΟΗΑΕΑΜ. ΤΟΜ. III. 701

ευηνιον υποφαίνει. δεΐν δε καϊ ημάς ό μακάριος εφη Παύλος

ενδυσασθαι μέν " τον θώρακα της δικαιοσύνης, ύποδη- ■«*■ "•
σασθαι δε και τους πόδας εν ετοιμασία τοΰ Ευαγγελίου
της ειρήνης" τουτεστι Χρίστου• προσεπιτάττει δε, λέγων
5 Ενδυσασθε σπλάγχνα οικτιρμων," κα"ι μην κα\ αυτός ό 0ο1•«>•
Έωτηρ " Τίνεσθε ο'ικτίρμονες, καθώς κα~ι ό ΤΙατηρ υμών 8• Ι^ο-
" οικτιρμων εστί." ταύτα φίλη τε και άξιόληπτος θυσία
θεω, οσμή νοητών ολοκαυτωμάτων υπέρ αίμα κα\ καπνούς β
και λιβανωτον. τα μεν γαρ ήσαν εν τύποις' τα δε αυτήν
ίο ευωδιαζει θεώ την αληθειαν, ος καϊ δι έτερου προφήτου
φησίν "Έλεον θέλω και ου θυσίαν, καϊ επίγνωσιν θεού ^οβ. νϊ.
" η ολοκαυτώματα." επιτηρεί δε όπως το μεν τοΰ μετα-
γινωσκοντος πρόσωπον τάς κατά νόμον θυσίας πληρούν
εσκεπτετο' θεός δε προαναφαίνων ώς αδρανής μεν εστί,
1 5 και ανικανως ό νομός έχει προς άποκάθαρσιν αμαρτίας,
παραπολυ δε άμείνων και άσυγκρίτως υπερκείμενη της εν
Χοίοτώ πολιτείας ή δύναμις, απαράδεκτα μεν ώσπερ ποιεί- ο
ται τα κατά τον νόμον, εφη δε Οτι θελητόν τω θεώ, το ποιΐίν
χριμιχ. και α,γαπαν ΐλιος κα) ίτοιμον ιΐναι τον πορευεο-Οαι μετ
2 ο αϊτοί), ταντα δε εστί της εν Χριστώ ζωής τα αύχηματα.

ΦωνΗ Κυρίου τη πόλει έττικλΗθΗοεται, και σώσει φοβουμένουε το 9

όνομα αϋτοΰ.

Και δι έτερου τρόπου καθίστησιν εναργές, ότι της δι

αιμάτων προσαγωγής ουδείς ό καρπός, όνησειε δ' αν ού
25 μετρίως τίνα της πνευματικής λατρείας η δύναμις . τεθεικε

Ι. και ημα: Α. ημάς και Έάά. κα\ ήμά( και Β. 3• *<" ΜβϋΐηρΙαπί βχ Α.
4. τουτίστι Χριστού οπι. Β. 5- ΗαββηΙ οικτιρμων Α. Β. 6. και
οπι. Α. υμών] + ό ουράνιο! ιπ.ιιπι εαάεπι Α πιο;, η. τί οπι. Β.
ιι. φνσιναβδυπιρίιιπι βχ Α.Β. «λίο$ ιιΐίΐηιι ρππκι, ν βιιρΓΟβεΗρΙυπι ιηαηιι βεο. Α.
12. μϊν ;ι-Μ.ιιηρΙιιιη 6Χ Α. 14. μίν Α. Γϊ Εάα. Ιί. προσαποκαθαίρίΐν
ρΓΟ ττροί άποκάθαρσιν Α. ΐ6. νπ(ρκ(ΐμίνη ροβΐ δνναμί! (Γαηβροιιϊΐ Β.
17. ή παράδικτα ρΓΟ απαράδεκτα (βίο) Α. 20. & ΟΠΙ. Λ. 21. σώσ«]
+ τονι Γ. (Αΐβχ. 26, ιο6.) 23- Και άβββΐ ιτι Α. 24. όνησιν (βίε) ρΓο
όνήσΐΜ Α. 25• τινας Α. τίθιικί] ΐοικ» Α.
 702 Β. ΟΥΚΙΙ,ΙΛ Α^ΕΧΑΝΌΚ. νί. 9, ι°•

(1 δί την φωνψ εν τούτοις αντί τον ονόματος, ήτοι της επικλή

σεως, όμοιον δε ως ει λίγοι τυχόν Ει επιφημίζοιτο ττ)
πολει το όνομα τοΰ θεοΰ, πάντη τε και πάντως ο-ωθησεται.
μη γαρ οιηθτ)ς άνθρωπε, φησί, ταίς δι αιμάτων εφηδεσθαι
με θνσίαις, μηδέ άσεβη και άνομον ήγεϊσθαι πάλιν ει μη 5
προσαγοι μόσχους εις όλοκαύτωσιν' άλλ' ου8 αν όλως
σώσαιμι κινδυνεύουσαν, βουθντεΐν ηρημενην, καν μηλο-
σφαγίαις μεν καθαιμάττοι το θυσιαστηριον, ελοιτο δε και
κριών προσάγειν άγελας, αρκέσει δε μάλλον εις σωτηρίαν
β αύτη το επικλιβήναι το όνομα, τοΰ θεοΰ. εμη γαρ πάντως ίο
η τα εμά τιμώσα κράτη, κα\ τα εμοί θυμηρη δρώσα τε
αμελλητί κα\ φρονεΐν ελομενη. τότε ο-ω<τω τους φοβούμενους
εμε. ούκοΰν ότε και θεοΰ λεγόμεθα, τότε καΐ δεδιαμεν αυ
τόν, καϊ παρ αύτοΰ σωζόμεθα, και της πνευματικής λατρείας
ή δύναμις τοιάδε νοοΐτ' αν εικότως. εφη τι τοιούτον ο των ι$
Ρβ. χϋχ. όλων θεός και δια φωνής τοΰ Δαυείδ " "Ακουσον λαός μου,
450 Α. α " κα) λαλήσω σοι' Ίσραηλ, και διαμαρτύρομαι σοι' ό θεοί
" ό θεόρ σου ειμί εγώ. ουκ επί ταΐς θυσίαις σου ελέγξω
" σε, τα δε ολοκαυτώματα σου ενώπιον μου εστί δια παν-
Π>. »3• " τός." είτα τούτοις επενεγκών, ώς ού φαγεται κρεα »
ταύρων, άλλ' οΰδ' αν εκπίοι το τράγων αίμα, πάλιν φησι
Ι1>• Η. " θύσον τω θεω θυσίαν αινεσεως, καϊ άποδος τω Υψιστω
•5
" τας εύχάς σου' καϊ επικάλεσαί με εν ημψα θλίψεως σου,
" κα\ εξελοΰμαί σε, και δοξάσεις με."

\>
ιο'Ακουε φυλΗ, και τί κοσμήσει ττόλιν; μΗ πΟρ και οικοε άνό-ϊ5

Ι. κλήπ-ίωί ρΓΟ ('ττικλήσ. Β. ϊ. 8ί ΟΠ>. Β. πόλίΓ ρΓΟ η} ίπΛη Α.

4- φησ'ι Λ. φημι Εάά. 5- μ*θνσίαιι ρΐ"0 μι θυσίαα Αιι\). ίί μη
προσαγοι] η μη προσάγα Β. 8. μΐν Οία. Β. 8ΐ3ΐίπι καθαιμάττοι Α. (*1
ΓΕβυΓα Ηΐΐ6Γ«πιπι άιιαπιπι) Β. καΰαιμάττοιτο Εάά. 9• πΡοί Ρ10 *•Γ Α.
ΙΟ. αντης ρΓΟ αντβ Β. {μη Α. ίσται Β. ίστι Εάά. II. η ΟΠ1. Β. ττ
3«8ΐιιηρΙιιιη βχ Α. 13. κα\ ρπυβ οπι. Α. 14• τη* Βϊβιιπιρίυιη βχ Β.
15- ϋναμιι τοιά$ι 1ιοι• οπίιιιο Β. Ι5~34- 'φη ™ ιιβςαβ αά βη. βτΐιαίπ
(ΙονιιπΙ ϊη Β. 17. Η&βε ό θ«όι 30068ΒεηιηΙ εχ Α. 19. »στ< Α. <1σ\ Εάά.
21. ίκπίοιτο ρΓΟ {κπ'ιοι τ6 Α. »5• τ,' Α.Β. (Αΐβχ.) τίί Εάά. (V»».) 8θώη
κοσμήσεις Α.
 νΐ. 9, ίο. ΙΝ ΜΙϋΗΑΕΑΜ. ΤΟΜ. III. 703

μων θΗσαυρίζων θΗσαυρούε άνομίαε και μετά Οβρεωο

άδικίαο;

Κατά φυλάς γάρ και γένος κατωκηκασι την Ιουδαίων,

και μεντοι και την Έ,αμάμίίαν, οι εζ αίματος Ίσραηλ, κατα-
5 κληροδοτοΰντος αύτοϊς της επαγγελίας την γην Ίησοΰ του
επικλην ΝαΐΛ^. διαλέγεται τοίνυν ό θεοί ου προς μίαν
φυλην, άλλ' οίον προς πάσας, ήτοι προς έκάστην, πρέποντος
του λογού και Ίδικώς έκαστη, καΙ πάσαις. Ακουε δη οδν, ω
πάσα φυλή, σώζεται μεν πόλις ηπερ αν έπιφημίζοιτο το
ι ο όνομα του θεοΰ. περιοψεται γάρ ουδαμώς τους φόβου- °
μένους αυτόν, άλλ' εσται τείχος άπόρθητον, κόσμημα τε και
δόξα τοις έθέλουσι κατορθοΰν το θεοφιλές, ει δε δη βού-
λεσθε, φησϊ, κα\ το εναντίον Ίδεΐν, τί χοο-μησει πάλιν ; οίκος
άνομων, η μετΑ ύβρεως αδικία ; άρα, φησϊ, διά πολλην
1 5 αμαρτιαν εϊ δαπανωτο πολις ύπο πυρός ταΐς των πολεμίων
αλοΰσα χερσιν, εύσχημων εσται και καλή, λαμπράν δε αυ
τήν και εύκλεεστατην άποφηνειεν αν οίκος Ανόμων, ό 6ηο-Αυ-
ρίζων Οηο-Αυρους Αοικ'ΐΑς, ωφελήσει δε αυτήν μετΑ ύβρεως
αοικια ; άλλ' ενδοιάσειεν αν ουδείς των ορθά φρονεΐν ε'ιω- ό\
2 ο θοτων, οτι δυσκλεά καθίστησι τά τοιάδε. οΰ γάρ αν ηλω
πολις, και δεδαπάνητο πυρ), μη ούχ) πάντως προσκρούσασα
διά πολλην άμαρτίαν. τί τοίνυν μεθέντες, φηο~\, τά δι ων
αν σώζοιτό τε και κατακαλλύνοιτο πόλις, ζηλωτά πεποίησθε
μάλλον τα κατασίνεσθαι πεφυκότα, τετιμηκατε δε τα δι ων

Ι. άνομίαι Α.Β. (Αίρχ. XII 8βά 0ΟΓΓ.) άνομους Ε(1(1. (Υ&Ι.) ύβρισμάτων Α.
2. άυικίαν Β. (62, 147) όΙΙικια (ΛΙεχ. XII.) οί. ιηίΓα ει 451 Ε• 3- Φ"λάι
γάρ Α. φυΚήν τι Εάά. Ιουδαίων Α. Ίον&αίαν Εάά. 4• κατακΚηρονντο!
])ΓΟ κατακληραυ. Β. 5' τον Α.Β. το Ε(Μ. δ(3(ίσΐ ίπίκλην ΟΓα. Β.
6-8. Η&βο οΰ -προς—τον λόγου αοεεββεηιικ εχ Α. "]. οίον οοιτεχί. οί Α.
Ο. μ«ν] -+- ή Εάά. ίηνϊΐο Α. ίπιφημίζοιτο Α. άναφημ. Εάά. 12. ϊθί-
λονσι] θίλουσι \\ά. ι6. αύτην 388ΐιπιρ(υηι εχ Α.Β. Ι7• και
<ΰκ\. ροβ( άποφηναι (τ&ηβρ. Β. αν 3β8ΐιιηρ(ιιπι εχ Α. ιδ. τί ρκ> α Β.
μ), άλλ'] 4- ούκ Εάά. Γθ]ηιρηηηΐίΙ»ιΐΜ Α.Β. ορθά Α. ορθωι Εάά. ΝειΚηιπι
Ιιαυβί Β. 20. ου γαρ αν ι"λω πόλΐί Α. πόλιρ. οΰ γάρ άν η\ω Εάά.
21. προσκρούουσα Β. 22. πο\\ην\ -+• άδικιαν και Β. 23• αν
σώζοιτό] άνασώζοιτό Εάά. 24• κατασίνιιν Β. ϋΐιιΐίΐη πιφυκότα Α.
ιίαθόταΕάά.
 704 Β. ΟΥΚΙΙ,Ι,Ι ΑΙ^ΕΧΑΝϋΚ. νι. ιι, ι».

αν όρωτο αισχρά τε καΐ άκαλλης, πονηρούς έχουσα, τους

οικητορας, έρασιχρημάτους καϊ άδικους κα\ νηο-ΑυρίζοντΑς
6 ά,νομιαν ;

ιι Και ει δικαιωθΗσεται έν ζυτώ άνομοε, και έν μαρσίττττω στάθμια

12 δόλου, έ£ ών τον πλούτον αυτών άσεβείαο ένέττλΗσαν, και οί 5
κατοικοΟντεο αυτών έλάλουν ψεύδΗ, καϊ η Γλώσσα αυτών
ύψώθΗ έν τω στόματι αυτών;

Άρα γαρ οίεσθε, φησϊν, εν ζυγω ύΐκΑΐωβηο-εσθα,ι τον

Ανομον ; τουτέστιν, ει δοκιμάζοιμί τ€ και οιονεί ταλαντευοιμι
τον εκάστου βίον, δικαιοσύνης τοις άδίκοις ψηφον επενεγκεϊν Ι0
451 Α. & άνεχεσθαί ποτέ τον φιλάρετον εμε πεπιστευκατε ; τους δε
έν μαρτίππω α-τάβμια άόλον, τουτε'στι, τους εκ πλεονεξίας
καϊ ανισότητας καϊ φιλοκέρδειας έκτοπου καταπλουτεΐν εθε-
λοντας διαφυγεϊν δύνασθαι νενομίκατε την οργην ; άπο γαρ
τοιούτων λημμάτων τον πλοΰτον αυτών αο-εβείας ϊνεπληο-α*. ι5
γεγονασι δε και ψεΰσται και αλαζόνες, παρέπεται γαρ άε\
το μεν ψευδεσθαι φιλεΐν τοις της ανισότητας έρασταΐς, και
λημμάτων αισχρών ηττωμε'νοις καϊ φιλοκέρδειας" μεγαλη-
\> γορία δε κα\ υπεροψία τοις ηδη πεπλουτηκόσιν.
Έίχουσιν εν μαοο-Ιπποις οταθμίΑ αόλου καϊ οι των ανοσιών 20
8«ρΓ» 5ε δογμάτων εύρεταϊ, οι " πάντα τα. ορθά διαστρέφοντες," •
ίιι. 9
και τον των απλούστερων ύποτρεχοντες νουν άπαταις και
δολοις, καϊ πλουτοΰντες μεν δια τοΰ θηράσθαι πολλούς"
πλην Λ<τεβείας επίμεστον τον τοιούτον έαυτοΐς σνναγείροντες

Ι. όρψτο] + το Εάά. ίχονσα τους ΟΠΟ. Α. 3• ανομΐαν Α.Β. άνομος

Εάά. 4- Κα* 300688ΪΙ βχ Α.Β. (ΑΙβΧ. XII.) μαρσιπίω Β. (μαρσιιττηω 1^0.
198.) 5• ΐνίπλησαν Ρ. £(1(1. (Αΐβχ.) ίπλησαν Α. (νβί.) 9• "
Η8811ΠιρΙυπι 6Χ Α. ΙΟ. δικαιοσύνης τοις άδϊκοις Α. τώ άίίκω ροβΐ
(π(ν(γκ*ϊν [)Γ3βί)6ΐ Β. των αδίκων, δικαιοσύνης £(1(1. II. άφιλάρττον (ίίο)
Αιιΐ). ίΗαίίπι ϊμΐ ϋδβιΐΓπρΙυπι εχ Α. 12. μαρσιπίω (ιιΐ κιιρπι ίιι Ιβχΐιι) Β.
ι,5- Πηΐ'ι• άνίσότητος και ;ιαοβ886Πΐΐ)1 βχ Α. πΚονπ'ιν ρΐΌ ϊκτόττον κατα—\. Β.
ΐ6, Ι7• άι'ι εΐ τϊμ οιπ. Α. Ι"], ϊρασταΐς] (ύριταϊς Α. 19• φιλο«ρσ(ία
ρΓΟ ύπίροψία Α. 20. μαρσ'ιττοις Β. (οί. 81ΐρΓ3 333 <Ό "■ β* β8βυπΐ|Λιιιη
εχ Β. 23. ηλοντυνντας δϊ ρΐ'ϋ πλουτυΰντις μϊν Α. 24. συνατ/ιίραντα
Ε(1(3. ίηνίΐίβ Α.Β.
 νϊ. 13-ιδ. ΙΝ ΜΙΟΗΑΕΑΜ. ΤΟΜ. III. 705
•πλουτον, λαλοΰσιν ομολογουμένως άτρεκες μεν ουδέν, παρά
σημα δε κα\ ψευδή, και ταϊς εζ απάτης κομψείαις οιονεί
κατακεχρωσμε'να. ύψοΰσι δε καί την εαυτών γλώτταν οι
τοιοίδε πάλιν, " άδικ'ιαν λαλονντες κατά. θεον," κατά το γε- ο Ρ"•
5 γραμμενον, και " Αποφθεγγομενοι τα της ματαιότητος υπέρ- 2 8. Ρβί.
" ογκα ρήματα," οϊς άκόλουθον ειπείν " "Ακουε φυλή, και 8<ιΡγ»
α ι ι '■. ν_*•5 ,, α ι*. ν6Γ.9.ιο.
** τι κοσμήσει πολιν ; μη πυρ η οίκος άνομων οησαυριζων
" θησαυρούς ανομίας, και μεθ' ύβρεως αδικία ;' ου γαρ εις
κοσμον αύτοΐς, άλλ' εις δίκην εσται το της κολασεως πυρ.
ι ο επειδή δε οίκοι γεγόνασι θησαυρ'ιζοντες άνομίαν, είς άραν
έσονται καΐ δίκην καί εν παντί πεσοννται κακώ.

Καί έρώ άρΕομαι του πατάΕαι σε και άφανιώ σε εν ταϊε άμαρ- 13

τίαιε σου. σύ φάτεσαι και ού μΗ έμττλΗσθΗε, καί έξώσω σε 14
έν σοι, και καταλΗψΗ καί ού μΗ διασωθΗε, καί δσοι αν
15 διασωθώσιν είε ρομφαίαν τταραδοθΗσονται• σύ σπερεΐε καί 15
ού μΗ άμΗσπε, σύ πιέσειε έλαίαν καί ού μΗ άλείψΗ ελαιον,
καί οΐνον καί ού μΗ ΓΠΗτε, καί άφανισθΗσεται νόμιμα λαού
μου. καί έφύλαζαε τα δικαιώματα Ζαμβρϊ καί πάντα τά έρρα ι6
οίκου Άχαάβ, καί έπορεύθΗτε έν ταΐε βουλαΐε αυτών, δπωε ο
2ο παραδώσω σε είε άφανισμόν καί τούε κατοικοΰνταε αύτΗν είε
συρισμόν, καί όνείδΗ λαών λΗψεσθε.

Έπειδη γαρ οίκοι γεγόνασιν άσεβων θησαυρίζοντες άνο- ^ρ™

μιαν, και συναγείροντες πλοΰτον εζ αδικιών, λοιπόν απειλεί
την δίκην, κα\ τών εσεσθαι προσδοκώμενων την εφοδον εν

Ι. λαλοίσικ] + δι Α. 3• °' τοιοιδί πάλιν ονα. Β. 4• άδικίαν

λαλοΟντίϊ κατά θίοί Α. αδικίας [183] κατά Θ«ο0 λαλ. ΕιΜ. άδικίαί λαλ. κατά
θιοϋ ρ09ί γγραμμίνον Ι ι-;ιιι-|ι. Β. 5• και Μϊΐιπιρίιΐιη 6Χ Β. άποφθ.] +
τ» Α. 6. οίί ακόλουθοι/ ιίπιίν ΟΠ1. Β. "]. τί] τίϊ ΕάχΙ. θησαυρίζω»
θησαυρούς Ηοε οπίίηε Α. 8. αδικία \. (λΐεχ.) άδικίαν Εάά. 12. και
ίΚ. 3εεεββίΐ εχ Α. Β. (ΑΙεχ.) εί. ίηίτα 456 Β. 13. ΐμπλησθησ;) Α. «£οίσα>
(κϊο) Α. 15. διασωθώσιν Α. σωθώσιν Υ. Υάά. εί. ίη<Γ3 453 °• Ι9• αυτών]
πύτοϋ ΥΑά. (ΐ53• 6' βχ ΟΟΓΓ. 22.) ϊηνίΐο Α. 2θ. παραδώσιι Α. ( Ι53-)
ίηνίΐο Ρ. οίκοΰνταί ρΓΟ κατοικ. Ρ. (86, 130.) 21. λαών ΟΠ1. Β. 22. γ«γό-
νασιν οίκοι ίηνεΓβο υηΐίηε Β. 23• συναγ. γαρ }>γο κα\ συναγ. Α.
νοι,. Ι. 4χ
 706 Β. ΟΥΚΙΙ,Μ ΑΙ,ΕΧΑΝΒΒ. νί. 13-16.

άρχαΐς ήδη πως τεθείσθαί φησιν, ώς αναλόγως τοις πταυσ-

452 Α. η μασι κατ αυτών εσεσθαι τον αφανιο-μόν. καταπτοεΐ δε
■χρησίμως, καϊ τοις των εσομενων δείμασι καθαπερεί τινι
μονονουχι χαλινώ περιτρίπει προς το δράν ελεσθαι τα
βελτίω, και τοις δευτεροις εκμειλίσσεσθαι θεόν. άπαριθ- 5
μεΐται δε ωσπερ, και εν όψει τίθεται τάς πληγάς. λιμω τε
γαρ αυτούς κολασθησεσθαί φησϊ, και ταΐς των επιτήδειων
ενδειαις, και αυτούς εν έαντοΐς εζολοθρευθησεσθαι, καϊ κατα-
ληφθησεσθαι μεν, ου μην ετι κα\ διαδραναι παντελώς, άλλ'
ει και τίνες όλως τα. παραυτίκα βλάβη φυγείν Ισχύσειαν, ίο
Ι) τούτους άλωσεσθαι, και ουκ εις μακράν, έργον τε γενησεσθαι
της έτερων ρομφαίας, εκείνο δε εοικεν ήμΐν δια. τούτον δη-
λοΰν. πλείστοι μεν γαρ όσοι κεκίνηνται πόλεμοι κατά. των
εξ Ίσραηλ, ήγουν κατά παντός του Ίουδα, πλην ουκ άει
παρ' εχθρών' ώπλίζοντο δε καϊ αύτοΧ κατά σφών αυτών, ΐ5
ώς ποτέ μεν τον Εφραιμ ήτοι τας δέκα φυλάς, κατεζανί-
στασθαι του Ιούδα, ποτέ δε και τους εν τοις Ίεροσολύμοις
αύτοΐς καταστ ρατεύεσθαι του Έφραιμ' ουκ εΰαρίθμητοι δε
διολώλασι πόλεις, ώς αυτούς εν εαυτοΐς έξωσθήναι πόλ
ο λάκις' και κατά τούτον τον τρόπον διωκόμενους εκ πόλεων, *ο
καταλαβεΐν μεν ετέρας, πλην άλώναι κα\ κατά καιρούς, η
Σύρων εμβεβληκότων και τών της Δαμασκού βασιλέων, η
και αυτών που τάχα ΐίερσών τε κα\ ΝΙηδων. τούτο οΊμαί
εστί τό Έ£ωο~ω <τε ΐν σοι και καταλη•ψτ\ κα) ου μη $ιασ•α6ηί,
κα/ οτοι αν ϋιαο-ωιωσιν ιΐς 'οομφαίαν παραύοΰηοΌνται. ι$

Ι. άρχα'ις Α. άρχη Ε(3ϋ. 3• δίί'γμασί (βϊο) Α. 8ΐ3ΐ1ΠΊ Π3β0 καβα-ιριί

τινι βεεεββεπιηΐ εχ Β. 5• 'κμ<ι.\ίσσ(σθαι] μϊν ικμιιΚίσιπσθαι 63 ςιι&β
βεςαυηΙιΐΓ ϋ8(ριε 3(1 καταΚηφθησισθαι μΐν (α.) οπιίΐΐεηδ Α. 8. «κ ίαντοΐ: ΐξο-
λοθρίνθήσισθαι Β. ίν αϋτώ ΐξαρθήσισθαι Κάά. καταληφθήσισθαι] Ηαηο Ιρυΐίοηοιη
ρποκπι Β. β(1ί(1ί. καταλή . . . ψίσθαι (βίε εχ ΟΟΓΓ. εΐ 1ΪΙΙ. Ιπιιιη Γ38.) Β. κατα-
λήψισθαι Ε(1(). ο. διαϋράνιι ρΐΌ διαδραναι Ε(1ά. αηιε Μίρηβ. ΙΟ. όλβί
βοοείβίΐ εχ Α. Β. ρτΒβπιίίΐΐΐ ιΙσ\ν Α. II. τ( οπι. Β. 12. ήκίη θί
ιοικςν ημ"ΐν δίά τοντον] ϊοικΐ δί θίπ τοντων ϊκ*\νο (οΐΏΪΙΙεηδ ημΙν) Α. 14. ήτοι
ρΓΟ ήγουν κατά Α. τον 388ΐιπιρ1υπι εχ Α. 17. και οπι. Α. πκ>ί
•ικίηιιπρίιπτι εχ Β. ι8. αυτοΊι Β. αυτούς ¥.άά. αηΐε (V Ιπιηερ. Α.
Ι9• αϋτοϋς Α. Β. {αυτοί: Κάά. 8ΐ3ΐίπι «V αΰταϊι Α. 2ο. ττόλίβ»•» Α.
πό\ια>{ ί\ά. 21. μϊν οπι. Λ. δίβΐίπι ίτίμον; Εάά. και οπι. Α.
22. της οιη. Α. βασίλίων Α. βασιλπ'ωχ Ε(1ά!. 23. τγ ηίϋΐιιηρίιηη εχ Α.
25• ϊαν ρΓΟ αν Α. (22. βΐ.) 8ΐ3ΐίπΐ σωθωιτιν Εάά. ίηνίΐίβ Α.Β.
 νΐ. 13-16. ΙΝ ΜΙΟΗΑΕΑΜ. ΤΟΜ. III. 707

Οτι δε και της έζ αγρών εύκαρπίας εστερημενοι, κα\ ταΐς

των αναγκαίων ενδείαις εκτετηγμενοι διαβιωσονται /αν αθ-
λίως, άποτίσουσι δε δίκας των άνοσίως αύτοΐς αργασμένων,
καθίστησιν εναργές, διά γε των εφεξής. ο~περεις γαρ φησι ά
5 χα) οϋ•Λ άμηο-εις, καταφθείροντος οίμαι θεοΰ τους καρπούς,
καΐ πιεο-εις μεν ελαίαν αύτός' ελαιοφόρος γαρ ή Σαμαρειτών
χώρα' εστί δε ούτως ελαίου, φησιν, ενδεής, ως μηδ' αν ει
Ζλοιο, προς άλοιφήν εΰρεΐν εύπορήσαί που τάχα. πολυαμ-
πελου δε λίαν οΰσης ΰμϊν της χώρας κα\ εύοινουσης άγαν,
ίο ώ$• και πόλεσιν αύτον διανε'μειν έτεραις, ουκ αν εΰροις πιεΐν
αύτος. αργήσει δε και τα νόμιμΛ φησιν, α συ τεθεικας τοις β
ειδωλοις προσκομίζων αϋτοΐς της εύκαρπίας τας άφορμας.
ποιος γαρ ετι λοιπόν απαρχής άνάθεσις, εϊ άπας ύμΐν
διόλωλεν 6 καρπός και κατεφθάρη τα. εν άγροΐς ; η ποία
1 5 προσοισεις χαριστηρια, και επι τίσιν εικότως, 6 πίπτων
άθλιως κα\ δαπανώμενος ;
Είτα διδάσκων οτι ούχ έτερος αύτώ παραίτιος αν νοοΐτο
της συμφοράς γεγονώς, άλλ' αύτος εαυτόν άδικησας άλώ-
σεται τών οτι μάλιστα δεδυσσεβηκότων ζηλώσας τους τρο-
2ο πους, επιφέρει καί φησι Κα) έφυλαΡας τα αιχαιωματα
Ζαμβρη χα) πάντα, τα 'ίργα οίκου Άχααβ, χα) επορευΟητε λ 453 Δ.
ϊν ταίς βουλαΐς αυτών, Οπως παραοωο~ω ο~ε ε\ς άφανκτμόν.
Ζαμβρη γεγονε βασιλεύς επ\ τον Ισραήλ, αύτος δε εστίν
ό Άγαά/3 πατήρ, άλλ' ώρ το γράμμα φησι το Ίερον, πε-
25 πόρευται μεν " εν όδω Ίεροβοάμ υ'ιοΰ Ναβάτ," ος έξήμαρτί 3 Κβρ.
τον Ισραήλ επονηρευσατο οε υπέρ παντας τους προ ι0. ,5.

3. ικτιτηγμίνοι Β. {ντ(τηγμίνοι Α. ίκτίτρνμίνοι Εάά. 4• 7' ονα• Β•

6. μιν [)Γ0 γαρ Α. ϊστιν ροβΐ Σο/χ. δΐιρπιΐίίτ. Α. ροβΐ γαρ 3(1(1. Εάά. ίηνίΐο Β.
7• ('τίλοΐτο (βίο) ρΓΟ « ίλοιο Α. 9• "Α"" οΰο-ης ίηνβΓϊο οπίίηο Β. άμα
ρΓΟ άγαν ωΐ Α. ΙΟ. αυτήν ρΓΟ αϋτον Κιΐιΐ. ϊηνίΐίβ Α. Β. ινρήσ€ΐς ]>π>
*νροΐί Β. 12. αφορμάί Β. άπαρχάς Εάά. 13. ποίοι γαρ ίτι λ.
απαρχής άνάθισα Α. ποια; γαρ ί. λ. άπαρχας άναθήσια; Εάά. Χΐίιΐίιτι Ιιαεε ιΐ
άπαι—τα ϊν άγρο'α ηοορβίίεηιηΐ εχ Α. 17. αϋτω] αυτών Λ. 31. Ζαμβρη
[ιηο(1ο η, ταοάο ή, υΐ ν\ά.~\ Α. Β. ΖαμΒρΧ Εάά. 22. αύτοϋ \\ά. 23. Ζαμ
βρη Α. Β. Ζαμβρϊ Εάά. Ι'γο '\μβρ\, ΑεΙι.ΐίΐ))ϊ ρ3ΐεΓ, 1ι;ι1κ•ηΙ ΖαμβρΧ ΛΚ'.χ. XI.
υικίο ΖίιηΓΐ οιιηι Οπιγϊ, Αε1ΐ33ΐ» ραίΓε, οηηί'αηιΐίι Β. Γ)τί11ιΐ3 αϊ ρ3ΐβΙ εχ Ιιί» ΐ)ΐιαο
βεςυιιηΐιιι•. 35• ίθφ Α. &οοϊι Εάά.
4X2
 708 Β. ΟΥΚΙΙ.Ι.Ι ΑΙΕΧΑΝϋΚ. τι. 13-16.

" αύτοϋ γεγονότας." τοιγάρτοι και δεδαπάνηται πυρ), κατ-

3 ?*«• εμπρήσας αυτός εφ' εαυτφ τον ίδιον οίκον' γεγραπται γαρ
Ι) ώδί. οίκον δε, ως εοικεν, Άχ,αάβ την Ίεζάβελ άποκαλεϊ'
φόνοι δε ήσαν εν εκείνη και άρπαγαι και διώξεις αγίων τα
επιτηδεύματα, ταύτα δη ουν τετηρηκάς φησιν, Ίνα σε και 5
' άώανίτω δικαίως, κα\ γέλωτα ποιησωμαι και ονειαος των
άλλων.
Άρμόσομεν δε τον τοιόνδε λογον κα\ τοις της αληθείας
εχθροΐς, οΐ ταϊς εαυτών εΰγλωττίαις επιθαρσησαντες, και
άθλιων νοημάτων συναγείροντες συρφετούς, πλουτοΰσιν ίο
ώσπερ εξ αδικίας, συλλεγοντες έαυτοϊς τα οΰκ οντά αυτών,
ο καΐ τάς τών απλούστερων άγελας πολεμίων δίκην καταδη-
οΰν ε'ιωθότες, και εις εκτοπον αύτας αποφέροντες πλανησιν.
άκουετωσαν τοίνυν θεού λέγοντος Και ίγω άρχομαι τον
παταζαι ο~ε χα) άφανιω ο~ε επ) τοΐίς άμαρτίαις <του. αν 15
φάγεο-α,ι χα) ου μ*ι εμπληο-βης. περιτυγχάνοντες γαρ τοις
θείαις γραφαΐς, είτα τών της αληθείας δογμάτων ουκ εμφο-
ρούμενοι, καίτοι δοκοΰντες εσθίειν, φθείρονται λιμώ, οιόμενοι
δε και καταλαμβάνειν την της σωτηρίας, ούκ αν εύροιεν,
όδον, ο-πείροντες δε, ως γε νομίζουσιν, ούδενα τών πόνων ζα
ά ευρησουσι τον μισθον, καΙ την νοητην έλαίαν εκθλίβοντες,
τουτεστι, το γράμμα το Ίερον, τη τοΰ ΪΙνεύματος χάριτι
κατ ούδενα τρόπον καταπιαίνονται, οίνον δε τρυγάν οιόμενοι,
μακράν ευφροσύνης έσονται της πνευματικής" τετηρήκασι
γαρ τλ οιχαιωματα Ζαμβρη χα) πάντα, τά έργα, οΐχου 3%
Άχααβ, τουτέστιν, επονηρεύσαντο, πεπλεονεκτηκασι, και
διωγμούς ειργάσαντο κατά τών αγίων, έσονται δη ουν εχ

3• Άχαά/3] ό ρΓ&επηΙΙ'ιΙ Α. την] + ϊξ Εάά. ΓβρπρηηηΙίΙκίδ Α. Β. 4• •

ΗϋΒϋπιρΙαιιι εχ Α. 5• *<" σε ίηνβΓβο οπίίιικ Β. 8. ΆρμιΊσωμί» Α.
Νΐ.-ιάπι δί οη. Α. 9• αναθαρσήσαντα Εάά. ίηνίΐίβ Α.Β. II. αίτοίι
πι Ηιΐιΐ. 12. δίκην πολίμίαιι* ίηνοτϋΟ οπίίπρ Λ. 15. ταράξαι ρΓΟ
πατάξαι Εάά. ϊν ρΓΟ ΐπι Β. 86(1 οί. ίηίΓ3 45^ β. ^8&ε' ήτΐ Α. 19. «αϊ
"πι. Α. 23• πιαίνονται Β. 8ΐ;ιΐίιη οίον ρΓΟ οίνον Εάά. 35• 7':•'
3Β8ΐιπ)ρΙϋΐη εχ Α. δε ριο γαρ Β. Ζαμβρϊ Εάά. 20. ιτιπλ€θ*άκασν
ύά.

,
 νϋ. ι. ΙΝ ΜΙΟΗΑΕΑΜ. ΤΟΜ. III. 709

άφΛνκτμον, καϊ εις έπονείδιστόν τε καϊ επάρατοι/ αληθώς

καταστρέψουσι τέλος. '

ΟΓμοι δτι εΓβνόμΗν ώο συναφών καλάμΗν έν άμΗτώ και ώς Κ«φ. ζ1.

επιφυλλίδα έν τρυρΗτώ, ούχ ύττάρχοντοο βότρυοο τοΰ φαΓεϊν
5 τα πρωτοΓονα.

*Ε£ αγάπης ό Ώροφητης κατοιμώζει τοΰ Ίσραηλ, ώς

όσον ούδεπω κατοιχησομένου είς ολεθρον, καϊ εις τούτο β. 454 Δ.
λοιποί/ ήξοντος άριθμοΰ, ώς ολίγους κομιδη και μόλις
περιλιμπάνεσθαι, έοικέναι δε τοις άποπίπτουσι των σταχυών,
ίο ους αϊ των άμώντων παρατρέχουσι χείρες, ολίγοι δε ούτοι
καϊ τοΐς την καλάμην συλλεγουσι σπανιακις άλωσιμοι.
έοικέναι δε ούδεν ήττον κάΊ ταΐς καλουμεναις επιφυλλίσιν,
ας αϊ των τρυγώντων παρηλθον δρεπαναι. οίμαι δε οτι
καϊ το των αγίων δυσεύρετον δια τούτων ύποδηλοΐ, ως εν
15 ολίγοις όντων λειψάνοις κατ εκείνο καιρού, ευρισκομένων
δε οΰτως, ως αν εΐ και ασταχυς εις έν ληιοις τεθερισμε'νοις, \>
η κα\ εν τοΐς πρωταγονοις των βοτρυων αϊ των δευτέρων
έπεκβολαί. άε'ρος μεν γαρ καταθάλποντος, έκβράττεται
των κλημάτων 6 βοτρυς ό εν άρχαΐς τε καϊ πρώτος.
2ο προϊόντος γεμην του καιρού, νόθη τις εσθ' οτε καϊ δευτέρα
μετ εκείνους ακολουθεί βοτρύων διεκβολη. ταύτα δη εστί
τοΐς τρυγώσι δυσεύρετα, διάτοι το ως εν πολλτ} ττ} φυλλάδι
διαλανθάνειν ευκόλως, καϊ έν όλίγαις είναι ραξί. ταύτα συλ-
λεγουσιν ουκ άνιδρωτϊ, περιεργοτερον ταΐς άμπελοις ένιεντες ο

3• ίγίνόμην Β. (ΑΙεχ. XII ΙεεΙ. ν&1. βιιροδα-ίρίο 23, 49» 86, ιο6, 130, 311•)
ιγινάμην Α. έγίνήθη Ε(1(1. ώι ίΐΐΐ. οιη. Α. Χίαΐίηι ίπιφνλίΐίας ρΓΟ «πιφνλλιδα
Ε(1(1. (Οθ.) 6. τοΰ—κατοιχησομίνου Β. ΓΟ»—κατοιχησομίνου! Εάά.
8. ήξοντικ οοιτεχί εχ Β. ηξοντα! 'άά. μύλις Α. μόνου! £(1(1. ίυαριθμήτουι Β. ίη
ΙϊΓΐιηαιη, 88(1 α ρηιτκι ιηαηυ, είϋίΓοίΙυιη. ίο. όλι'νοι Λ. οίτοι Ε(1(1.
ούτοι Α. οντω 'άά. ΝειιΙηιπι 1ΐ2ΐ)θΙ Β. II. σπανίνι ΕΛΛ. ϊηνίΐίβ Α. Β.
13- δριπάναι Α. χιϊρα ΕΛΛ. 14. Ηιιοο δια τούτων αεοεββεηιηΐ εχ Α. Ι).
Ι5• ΐκίΐνο] + τον Υ,ΛΛ. ίηνίΐίβ Β.Ι). ι6. στάχυ! Β. δίαΐϊπι (ία οτα. Α.
\ψνοΐ( ρΓΟ λιμό» ΑιΛεΠο». ιδ. ΐπικβοΚαί Α. ΐπιμβοΚαί Έιάά. ΙΟ. 6
ηΐΐ. οία. Α. 20. νόθη τι: Α. Β. ('ικότωι ΕΛΛ. 21. οή Α. οί αά.
22. ώς αΒβαιιιρΙιιιχι εχ Α.
 710 Β. ΟΥΚΙΙ,Ι,Ι ΑΕΕΧΑΝΌΕ. νΰ. 1-3.

τον οφθαλμον οι τοις τρυγώσιν επόμενοι. εοικε δη ουν των

επιεικών την σπανιν ό προφητικοί ήμϊν εν τούτοις κατολο-
φύρεσθαι λόγος, ότι δε προς ζημίας γε'γονε τοις εξ Ισ
ραήλ το χρήμα, το εν ένδεια γενέσθαι, φημ\, των άγιων,
πώς εστίν άμφιβαλεΐν ; κηδεται γαρ εσθ' οτε και χωρών 5
και πόλεων, και πολλά λίαν άφίησιν εγκλήματα, φιλάν
θρωπος ων 6 Αεσποτης, πέντε που μόλις άγιων εν αΰτοΐς
ηυρημενων, καν έσώθησαν αϊ "Σοδομιτών ποτέ πόλεις,
(1 κατοικτειροντος θεοΰ α'ιδοΐ ττ} προς τους αγίους, και ολίγους
κομιδτ}, κα\ την όργην ανακόπτοντος. ίο

2 ΟΓμοι ψυχύ, ότι άττόλωλεν ευλαβΗΟ από τηο γηο, και

κατορθών έν άνθρώποιε ούχ υπάρχει, πάντες εϊο αίματα
δικάζονται, εκαστοο τον πλΗσίον αύτοϋ έκθλίβουοιν έκθλιβά,
3 έπι το κακόν τάε χεΐραο αυτών έτοιμάζουσιν ό άρχων
αίτεΤ, και ό κριτΗε είρΗνικούε λοΓουε έλάλΗσεν, καταθύμιον 15
ψυχΗΟ αύτοΟ.

Ατρεκης, ως εοικεν ημΐν, ό λόγος, οδύρεται γάρ ό ΪΙρο-

6 φητης ώς ουκ οντος ιύλα,βους εν όλη τη γτ}, δήλον δε ότι
ττ] των Ιουδαίων, καίτοι κομώστ) πάλαι πλείσταις τε οσαις
άγιων κεφαλαΐς, καϊ διάφανη την δόξαν εχούσαις. ταύττ[τοί 2ο
Εβ.ίιι. φησι καϊ διά φωνής Ήσαιου θεός "Πώς εγενετο πόρνη

Ι. οί άβββί ίη Εάά. 2. 6 προφητικοί ήμϊ» ό. τ. κατόλ. λόγος Α. 6 Προ

φήτη! ημιν (ν τ. κατολοφίρΐσθαι Εάά. 5• κήοιται Α.Β. φ(ί&€ται Εάά.
ό.αφίησιν Α. άνίησιν Εάά. φιλάνθρωπος ων Α. Θ(ογ ων φιλ. Εάά. η. ού-
τα'ις Α. 8ίΕΐΐΠ1 ηΰρημίνων ΟΟΓΓβΧΪ βχ Α. ώρ. Εάά. 8. ίσώθησαν αϊ
ϊοδομιτών ποτί πόλιις Α. ΐσωθιν οί Σοδομιτων ποταμοί Εάά. \τκ\)α καν >τολ«ΐί
άββαηΐ ίη Β. 9• ©«*] + «<» Εάά. ΐηνϊΐΐβ Α.Β. τους οπι. Α. λόγκς
ρπ> ολίγους Α. ΙΟ. και ωβιιπιρίϋΐη βχ Β. ανακοπτόντων ρτο αν
ακόπτοντος Α. υ. κατορθών] ό κατορθών Β. (36 οί.) ού* ΐστι» ρπ>
ουχ υπάρχιι Β. ι3. ΐνθλιβδ ρΐΌ ΐκθλφβ Ρ. Εάά. ι4. «υ»
ρΓΟ τά κακόν Ρ. ΐ5• λόγους ιίρηνικούς ίηνβκο ΟΓάϊηβ Α. (87, ΟΙ, ϊιο.)
• " ίΙΖΡ + ,βΤ" Εω• ^Α,ν• 6*°•^ 'Πνίΐ'8 Α•Β• '7• Άτ/>ί«7Γ Α.'Ε£ΓΤ»
ατρ. Εάά. ό προφήτη: &οοββ8βπιηΙ εχ Β. ι9. κατακομώοη, ρπ> καίτοι
κομωση Α. 20. Κίφάλαίς άγιων ίηνβΓβΟ ΟΓάΐηβ Α. ίχούσ^] ίχοίση [ = ίχούσν
βΐ *χουσαις] Β. δίΕΐίπι ταύτη Α. τοΰτό Εάά. 31. και βδδΐιπιρίυπι βχ Α
λοιπόν ρΓΟ θ€ΟΓ Α.
 νϋ. ι-3- ΙΝ ΜΙΟΗΑΕΑΜ. ΤΟΜ. III. 711
" πολις πίστη Έ,ιών, πλήρης κρίσεως, εν τ) δικαιοσύνη εκοι-
" μηθη (ν αυτί}, νυν δε φονευταί." το γαρ δη μάλιστα
φορτικώτατον και εϊς άκρον αυτούς φαυλότητας διελάσαι
παρασκεύασαν, το £φ' αιμαο-ιν αυτούς Αικάζεσθαι, και φονάν
5 άγρίως, άπορρίπτεσθαι δε και ως εωλον κομιδη το άγα- & 455 Α.
θουργέίν, ώστε καϊ άναγκαΐον ποιεϊσθαι σπούδασμα, το ΐπΊ
μονω τω χαχοΰν έτερους τάς χείρας έχει» ευπρεπείς, ούδεν
γάρ εστίν τοις ωδε ζην ειωθόσιν άνεπιτηδευτον, καν ει νόμω
κολάζοιτο, καν ει τοις της ελευθερίας διαβεβληται τρόποις.
ίο άρ' ούν κατηρρώστησε μεν το εν τούτοις είναι τό ύπηκοον,
ερρωται δε το ήγούμενον, και υγιαίνει το κρίνον ; ουδαμώς,
φησιν' ό γαρ άρχων αιτεί χα) ο κριτής ειρηνικούς λόγους
έλάληο-ε. πολλοί πολλάκις των εις άρχην τεταγμένων, γε- &
γονασι μεν ανόσιοι καϊ φιλοκερδεστατοι, κάΊ καταπωλοΰντες
1 5 ευκόλως τας εαυτών γνώμας τοις παραφθείρειν εθελουσιν.
άλλ' ει και νενεύκασιν ηδη εις το ούτω γοΰν ήττησθαι δοκείν
λημμάτων κα\ δωροδοκίας, αποτρέπονται πως και δόξη
χρησττ) κατακαλλυνειν επείγονται τους εαυτών τρόπους" το
δε δη προηκειν ε'ις τούτο λοιπόν άθλιοτητος νού και τροπών
«ο αισχρών, ως μονονουχϊ κα\ χείρα, προτείνειν, καν ει μη
λάβοι, δικάζων τον τού δικαίου καταφθείρειν λάγον, και
άναισχυντως άπειλεΐν, πώς ούκ αν εϊη λοιπόν άπάσης επε- ο
κείνα βδελυρίας ; μετ' εμφασεως δη ούν ό λόγος, καϊ ο'ιονε\

3• δΊίλάσαι Α. Β. διίρχΐσθαί Ε(1(1. 4- αντον ρτο αΰτοντ Α.

5• απορρίπτίσθαι ίί και ώι ΐωλον κομιδη το άγαθονργΛν Α. και αϊ ϊωλ. κ. άπορρ.
τ6 άγ. [το άγ. άπορρ. Ειΐιΐ.] Β. Ι'.ιΐιΐ. 6. ΐπ\ μόνω τώ κακονν ίτίρονί Α.
«Π μόνον το κακόν Β. ΐπ\ μόνον τονί [τάί ΡοηΙ.] κατοικούνται Κ(1(1. 7• 'Χ*1"
ιϊπτρ(π(ΐς Α. ίχ. (ΰτρίπΛί οοη3εοΐΐ νίτ ίηο^Ίυβ ΓΗβοθ. Ηερε, βεά ηοηηε ίπιηίοβ
(ΙϊοίΐυΓ.' (Κίίνουί τρίπιιν Έιάά. 8. ίί Β. (V Ε<1(1. )3• άρχίκ Α.
Ι5• παραώθίίρουσιν ρΐΌ παραφθ. ίθίλονο-ιν Β. ΐ6. ήδη 80088811 ε.χ Β.
τΑ οϊιτω Β. τοίτο το Ε<3(1. 8ΐ3ΐϊπι μη ρτο γοϋν Εάά. Γερυ£ηαηΐίΙ>ιΐ8 Α. Β. ήτ-
τάσθαι δοκούν ρΓΟ ήττησθαι δοκιΐν Α. Ι7• ϊγκλημάτων ρτο λημμάτων
ΕίΙιΙ. ϊπνίΐίβ Α. Β. Χΐίΐΐίιη καν ρΓΟ και \\ά. άποτρίπονται Α. άποτρίπωνταί Ειΐιΐ.
δωρα&οκίαις ίπιτίρπονται όμως ρΓΟ δωροδ. άπ. πως Β. 1 8. ιπΐί'γωνται
Εαά. ίηνίΐ'18 Α. Β. τούϊ ίαυτ. 3ηΙε ϊπ(ΐγ. ΐΓ3ηβρ. Β. Ι9• προσήκιιν
ρπ> προήκιιν Α. νού καϊ τρόπων Β. ονκ ί'κ τρόπων (»ίθ) Α. ούαϊ ττροί των Ειΐιΐ.
21. καταφθίίρίΐ Α. και οπι. Α. 22. ώτίΐλί; ρΓΟ άπίΐλίίΐ' Ε<Μ.
2,3• μ<τ<μφάσιωι (πιο) ίί(1.
 712 Β. ΟΥΚΙΙΙΛ Α1ΕΧΑΝΌΚ. νΰ. 1-3.

κατακεκραγότος της πλεονεξίας Ό άρχων Λίτίί χλΊ ό χριττ,ς

ειρηνικούς λογούς ελαληο-εν.
Αρ' ούν αιτιάσαιτό τις τον εις εϊρηνην συλλέγονται τους
μεμερισμένους εις διαφοράν ; είτα πως αν άληθες ειη, οτι
β.μ»ιλ. " Μακάριοι οι ειρηνοποιοί" καΐ ποίος αυτών ό μισθός ; άλλα 5
σώζεται μεν τοις της ειρήνης βραβενταΐς τα εντεύθεν αυχη-
ματα. πλην ό κρίνων ορθώς, το τω θε'ιω δοκούν διερμηνεύει
ά νομω, κα\ τους μεν άδικοΰντας ελέγξει, συναγορευσει δε
πάντως τοις ηδικημένοις. όταν δε τοις άδικούσι λεγωμεν
λόγους ειρηνικούς, ουκ ελέγχοντες αυτούς ώς ημαρτηκοτας, ίο
τότε δη τότε παραλύσομεν έναργώς τό τω Νομοθέτη δοκούν.
Μαΐ.ϋ.7• εφη γαρ οτι " "Στόμα ιερέως φυλάξεται κρίσιν, κα\ νόμον
" εκζητήσουσιν εκ στόματος αυτού." παρέπεται δέ πως άέι
τοις δωροδοκεΐν ειωθόσι το μήτε δύνασθαι κρίνειν όρθώς} μήτε
μην εκ παρρησίας έλέγχειν τους ήμαρτηκότας, συμβου- 1 5
β λευειν δε μάλλον τα προς ειρηνην, καν ει πλείστην οσην
επιφέρωσί τισι την πλεονεξίαν. κα\ της νόσου την αΐτίαν
σαφή καθιστάς ό ΐΐροφητης, φησί Καταθυμιον \|>υ%»ίί" Αύτου
έστιν' αρέσκει γάρ Ισως αύτω, φησι, και το έκτόπως γεγΐνη-
μένον. είτα πώς επιτιμήσει τοις ηδικηκόσιν ; ο γαρ έπαι- ζο
νέσας έχει, πώς αν ετι καταμωμησαιτο ; χρήμα δη ούν
άνόσιόν τε καΧ έπιζημιον αληθώς η πλεονεξία καΙ τ6
καταθλίβειν ετέρους.
Έπαρατον δε προς τούτω και το αισχρών ηττησθαι λημ-
45β Δ. η ματων, ηκειν δε έίς τούτο δυσβουλίας, ώς άλογησαι λοιπόν ι$
καΙ τών εις ορθότητα τρόπων, και το κρίνειν άδεκαστως,

2. λόγονι (Ιρηνικουι ίηνεΓδο οπίίηε (ηΐ βυρπι) Α. 3• αιτιάσαιτό Α.

αιτιάσίταί Κίΐιΐ . τ# ίιρήνη ρΓΟ €ΐί (Ιρήνην Α. 4- διαφορά»] 8ϊο ητ•
Γβχί βχ Β. διαφθοράν Α. Εάά. αν βΐ ("η (ΙϊμπιΙ ΐη Α. 6. τήι υιη. Α.
7• δκμμηνιν(ι\ 8Ϊ0 Οίΐίιΐί. οΉρμηνίίίΐν (βίο) Α. διιρμηνινσίΐ Ι), ίρμηντΰίι ΈΑά.
8. αδικούνται ΑΛ). άοΊκουι Κάά. ρ. λίγωμιν Β. Ο. Χίγωσι Έιάά. 10. αί-
τούί ΗϋκιιιηρΙιιιη βχ Β. τονι ρΓΟ αυτούί ώί Ι). IX. παραΧΰσομιν Α. Β.
παράλυσωμιν \>. παρα\ύονσι Έ,άά. 13. ίκζητοϋσιν ΐ,άά. Ίηνϊΐίβ Α.Β.
14• δωρηθοκίϊι/] δωρολ^πτίίΐ' Β. ίηνϊίο 1). Ι7• τηε νόσου την α(Κ
οι-άίηβ Α. β. την ηΐι. οαι. Β. 21. ΐχιι Β. ϊχ*ιν Α. ϊχη Έ,άά. νεΑιιπι
Ιιοο ΟΌα. \). καταμωμήσιται Έ,άΑ. ίηνίΐίβ Α.Β. Ι). 22. ή ,ι-ϊ•υιιιρΐπιη βχ Λ.
24• ήττάσθυι Α. 25• Τ( ρΓΟ ό« Α. 20. άϋκωί ρΤΟ άοΊκάστωί Α.
 νϋ. 4• ΙΝ ΜΙΟΗΑΕΑΜ. ΤΟΜ. III. 713

μη8ί ποιεΐσθαι περί πολλού, προσκεΐσθαι δε μάλλον τοΐς

άδικεΐν ε'ιωθόσι, και μερίζεσθαι προς αυτούς τήν άσεβειαν,
αλλοτρίαις τε ούτω κοινωνεϊν άμαρτίαις. ύποκείσεται δε ι Τΐ™.
οτι παντη τε και πάντως οργαις τε και οικαις ο τοις ωοε
5 δεινοΐς πλημμελήμασιν εαυτόν ενιεϊς, πώς αν ένδοιάσειε τις,
είπερ ελοιτο φρονεΐν ορθώς ;

\>
Καί έζελούμαι τα αΓαθά αυτών ώε σύε έκτρώπων και βαδίζων 4
έττί κανόνοε ώε εν Ημέρα σκοττιάε.

Αιττον επηπείλησεν αύτοΐς επάγειν της δίκης τον τρόπον.

ι ο εφη γαρ οτι " Καί εγώ άρχομαι του πατσζαι σε, κα\ άψανιώ 8υρ™
" σε επί ταΐς άμαρτίαις σου. συ φάγεσαι καί ου μή εμ-
" πλησθης, και (ζώσω σε εν σοι, καί κατάληψη και ου μη
διάσωσης" προσεπετίθει δε, ότι κα\ " Συ σπερεΐς και ου 1\>. τ$.
μη άμησης, συ πιέσεις ελαίαν κα\ ού μή άλείψτ) ελαιον, καί
15 " οινον και ου μη πιητε. οτι τοινυν οιχησεται μεν αύτοΐς ο
της εξ αγρών εύκαρπίας το άμφΐλαφες, ελλείψει δε και τα.
ζωαρκή, και τη τών χρειωδεστάτων ένδεια καταπιεσθή-
σονται, διδάσκει λέγων, ώς εν εϊδει μεν σ-ητας δαπανήσειν
πάντα αυτών τα αγαθά, τουτεστι, τα. ο'ις ην εΙκός ου μετρίως
2 ο εντρυφαν, και το της ευημερίας διακεκτήσθαι πλάτος, ότι
δε εμελλον παταχθήσεσθαί τε και άφανισθησεσθαι, ε£-
ωσθήναί τε, ωσπερ και εν σφισιν αύτοΐς, τουτέστιν, άλλή-
λοις συνδιολεΐσθαι, καί ύπο γε σφών αυτών οίκων τε καϊ
πόλεων ελεεινώς εκπεμπεσθαι, διατρανοΐ λέγων Και βοαιζαιν ά

ι. μη ρΓΟ μΐ)δί Β. προκήσθαι Α. 5• 'οντόν πλημμ*\. ϊηνεΓβο οτάίηε Β.

7- αγαθά αυτών Α. αυτών αγαθά Εάά. (ΐ53•) 8. ωι Ρ. Εάά. (β6,
49» '53) °^• ίηί™• καί Α. ΝευΙπιπι Ηβ&εΐ Β. 9• πδ»»« «τόγ»» 1>οο
οηϋηβ Α. ΙΟ. αφανίσω Εάά. 13. προσινετίθιϊ] 8ίο εοιτεχί.
προσιπιτίθα Α. προσιτίθίΐ Εάά. και ρήυβ 389ΐιπιρ1υπι εχ Β. Ι4• ίλαίαν]
ϊλιΐίον Εάά. ΐ6. ίνκαρπίαί] άκαρπίαί ίϊά. Γβρυ^η3ηϋΙ)α8 Α. Β.
ΐ8. μΐν 6ΪΛίΐ ΪηνεΓβο ΟΓάίηε Α. δαπάνησαν Β. δαπάνησα Εάά. 19- τα
αυτών ρΐΌ αυτών τα Β. 20. κικτησθαι Β. 21. τε καί
άφανισθήσισθαι άεβίΐΐιΐ ίη Α. 22. τήσιν ρΓΟ σφισιν Α.
νοι,. Ι. 4Υ
 714 Β. ΟΥΒΙΙ^Ι ΑΚΕΧΑΝΟΒ, νϋ. 4•

«τ* κανόνος ως εν ΐ\μ-ίοα (τκοπιας' έ^ελουμαι γάρ φησι τα

αγαθά, αυτών, και ούχι δη μόνον ως σης ίχ,τρωγων, άλλα
και βαδίζων Ίπι κανόνος ως εν Ϋιμεοα σκοπιάς, και δυσ-
εφικτον μεν κομών) το ρησίδιον, οΐμαι δε εγωγε μη αν ετερως
αντο νοηθηναι δύνασθαι προς ημών, ει μη γένοιτο σαφής 5
η των εις τοΰτο βλεπουσών ιστοριών προαφηγησις, ο δη
και ποιεϊν πειράσομαι.
Ταβα τοίνυν κώμη τις εστίν, ήγουν πολίχνη κατά την
Ίουδαίαν, επ\ γηλόφου κείμενη, εκνεμηθεϊσα δε και «τ
κληρον τοις εκ φυλής Βενιαμίν, ώνομασται δε τοΰτο και ίο
ε βουνος και σκοπιά, μεμνημεθα δε οτι Αευίτης άνηρ, ώς εν
τη βίβλω γεγραπται τών κριτών, ΰβρισθείσης αύτω της
παλλακίδος ΰπο τών εκ φυλής Βενιαμίν εν αύτη ττ/ γτ/
•Γηά.χϊχ. Υαβαα, κατατεμών το λείψανον ε'ις δυοκαίδεκα μέρη, άττά-
σαις έπεμψε ταΐς φυλαΐς, τών εκ φυλής Βενιαμίν το πλημ- ι$
ι »ααΧ' μίλημα καταφανές άπασι καθιστάς, είτα συμβεβηκεν εν
τεύθεν κατεξαναστηναι μεν πολέμου νόμω τών εκ φυλής
Βενιαμίν τάς ετέρας φυλάς, πληθύν δε πεσεΐν ουκ εύαρ'ιθ-
μητον, εν άρχη μεν νενικηκότων τών εκ φυλής Βενιαμίν,
457 Α. β ύστερον δε τών έτερων φυλών κατεφθαρκυιών αύτους εισά- ίο
παν. μεμνηται της ιστορίας και 6 προφήτης Ώσηε'. φησί
Ηοβ. ίχ. γαρ, οτι " Μανίαν εν οίκω Κυρίου κατέπηξαν, εφθάρησαν
" κατά τας ημέρας τού βουνού." επειδή γαρ, φησίν, εϊδω-
λολατρείαν και ψευδομαντείαν' ταυτί γαρ ημΐν εν τούτοις
η μανία δηλοΐ' κατεπηζαν εν οίκω Κυρίου, ταύτητοι και »5

Ι. ί'πι κανόνος ως ϊν ήμίρα σκοπιάς] 8ίο οϋίιΐί. ώς ίν ήμ€ρα σκ. άτ\ κ. Α. ώς

«π κ. (ν ήμ. σκοπ. Β. «πι καν. ί'ν ήμ. σκοπ. Ειΐιΐ. δίαϋπΐ Ιιαεο ίξίΧοϋμαι γάρ—ΐν
ήμίρα σκοπιά: α(χε85<;πιηΙ βχ Α. Β. ΡΓαβιηίΐΐίΐ και δνσίφικτον μίν κομιδβ το ρη-
σίΐδιον (βίθ)' οντω γάρ φησίν (οΐΏΪΙΙβηδ γάρ φησί ροβΐ ίξΐλονμαι) Β. 2. ώς
Η88ΐιπιρΙιΐΓη βχ Β. 3- "? ίΐδκιιιηρίιιπι 6Χ Α. ΡοϋΙ σκοπιά:, ρβΓ^Ίΐ τιΚήν ότι
δνσίφικτον, οιμαι Ζγωγε Β. ώς ίφικτον (βίο) ρΓΟ δνσίφικτον Α. 4• ί< Α. τ*
Εάά. 5• δύνασθαι νοηθηναι ίηνβΓβο οπίίηε Β. ίο. τής ρπ) τοΐι (βϊο) Α.
τοΰτο ακϋΐιιηρίιιιη βχ Α. II. ίντινι (δϊε) ρΓΟ *» τη Α. διαϋιη βιβλίω Α.
12. υβρισμένης ρΓΟ νβρισθίίσης Α. Ι3• ίΓαλλακίδοί! γνναικος Β. γ$
ΟΠ. Β. β. 1ΐί1)βΙ Α. δΐϊΐίπι Γαβαα Α. (Α.ν.) Ταβά Β. Γαβά Εάά. 19. αρ-
χαΐς Α. ΒαΊαμίρ] + τάι ίτίρας φνΧάς Ε(1ά. ϊηνίΐο Α. 22. Κνμιον]
θιοΰ ν.άύ. (ν.Ίΐ.) 23• (Ιδωλολατρίΐαι και ψινδομανπιαι Ε(1<1. ϋΐαίιω
τοντι Α. 24' ήμίν ωβιιπιρίηπι βχ Α.
 νίϊ.4• ΙΝ ΜΙΟΗΑΕΑΜ. ΤΟΜ. III. 715
κατεφθαρησαν ως εν ταΐς ήμεραις τοΰ βοννοΰ, τουτεστι,
της Ταβαά. οτι δε ό βουνος ήτοι Ταβαά καλείται και
(παττίΛ, μάθηση σαφώς ΐκ των γεγραμμενων εν τη τρίτη β
των βασιλειών. Άσα μεν γαρ βεβασίλευκε της Ίερου-
5 σαλή/ι, Βαασά & της "Σαμάρειας καθ' ενα καιρόν, επειδή
δε κατεμερίζοντο προς διχόνοιαν, κάί άλληλοις επιμηνι-
σαντες τον τοΰ πολέμου νόμον ώπλίζοντο, " Άνεβη, φησι, 3 ϊ^?•
" Βαασά βασιλεύς Ίσραηλ επ\ Ίονδαν, και ωκοδομησε την
" 'Ραμά, τοΰ μη είναι εκπορευομενον και εισπορενομενον
ίο " τω Άσά βασιλεΐ Ιούδα." καταθεοντος δε την "Σαμαρει- χα. «.
των τοΰ "Αδερ, 6 μεν Βαασά της 'Ραμά άπεσκενάζετο, τοις ο
πολεμίοις άντανιστάμενος, εκδεδραμηκε δε των Ιεροσολύ
μων ό Άσά, είτα γεγονώς εν 'Ραμά " Παρήγγειλε, φησΐ, ιι>. μ.
" παντϊ Ιούδα είς 'Ένακεψ, και αϊρουσι τους λίθους της
ΐ5 " 'Ραμά και τά ξύλα αΰτης α ωκοδομησε Βαασα, καΙ
" ωκοδόμησεν εν αύτοΐς 6 βασιλεύς Άσά πάν βουνον Βε-
" νιαμιν και την σκοπιάν." εκαλεΐτο δη ονν ή Ταβαα
βοΰνός τε καϊ σκοπιά" διερμηνεύεται γαρ ούτως η Ταβαα,
διά το ηρθαί τε νψοΰ, και εν γηλόφω κείσθαι κα\ σκοπιά.
2ο " Αρχομαι δη ονν τοΰ πατάξαι σε, και άφανιώ σε επι βαρ™
" ταΐς άμαρτίαις σοΰ," και ού καθ' έτερον τρόπον, η κατ
εκείνον αϋτον τον ϊν ήμίρα. σ-χοπι&ς. βασιοΰμ-α,ι γάρ ωσπερ ά
ΐπ) κανόνος, ουκ εκκλινώ δε εις δεξιον ούτε μην εις εύώνυμον,
της κατά σοΰ δίκης την οδον ερχόμενος.
»5 "Έ•οικε δε πάλιν τοιούτον τι ό προφητικός ήμΐν ύπεμφαίνειν
λόγος, προφητεύει μεν γάρ ό Μιχαίας εν ήμεραις Ίωαθαμ
2. Ταβαά Α. Ταβά ΕάΛ. $. Βαασά Α. Βασά Β. (93, 236.) Βασαά ΕόΜ. εΐ
ίηίτα. 6. διχόνοιαν Α. δΊάνοιαν Εϋιΐ. ϊπψηνιάσαντίί Α. /. τοΰ «πι. Α.
8. «π] + τον Εαά. ϊηνίΐο Α. 9• τ¥ Ρ10 το" "^• 'ΐνϊ*0 Α. τόν ρ™
και ίΐοτΓορ. τω Β. 8ΐ3ΐίπι Άσά Α. ΙΟ. Σαμαρίΐτων Α. Ίαμαρίίαν ΈΑά.
12. άντανιστανόμο/ο! Α. ίί 38811ΙΤφΙι1Π1 εχ Α.Β. 1$. άμα ρτο ϊι> 'Ραμά
(βίο) Α. 8ΐ3ΐίπι παντι Ιούδα παρήγγιι\ί φησιν ίηνβΓβο ΟΓάϊηβ Α. 14- «<Γ
σινακί'ιμ Α. (82.) άροϋσι ρτο αιρουσι Α. τη ρΓΟ της Β. ΐ6. Ηηεο ό βασι-
λ<ύϊ 38βυπιρΐ3 εχ Α. βασιλεύς Β. πάν ΓββίίΙυϊ βχ Α. πιρ\ Β. Ε(1ά. 17. Ηβεε
«αλ•Ιτο — σκοπιά αεεεββεηιηΐ εχ Α.Β. Γαβαά 810. ΟΟίτεχί. Ταβα Β. σκοπιά
(βίο) Α. 1 8. τί Εοοεδβίΐ εχ Β. βοΐο. 20. σι βΐΐ.] + φησι ε. ίηνίΐο Α.
24. κατά σον δίκη* Α. Ι), καταδίκης Έ,άά. 2ζ. τι τοίοίτον πάλιν ίηνβτβΟ
υπϋηε Α. 20. μίν α88υηαρ(υιη εχ Α.
4 Υ 2
 716 Β. ΟΥΕΙΙ^Ι.1 Α^ΕΧΑΝϋΚ. νϋ*

και "Αχαζ και 'Έ,ζεκίου. άλλ' ό μεν Ίωάθαμ άνηρ γεγονεν

ευσεβής, ό δ« δη "Αχαζ βδελυρός κα\ άπηχθημενος και τών
οτι μάλιστα διαβεβλημενων εις δυσσε'βειαν. οΰ κα\ βασι
λεύοντος Φακεε 6 του Ρομελίον, βασιλεύων δε το τηνικάδε
β 7^$• Σαμάρειας, πεπολεμηκε τον Ίούδαν, σύνοπλον έχων τον 5
'Ραασσων τον της Ααμασκοΰ βασιλέα, πλείστους τε όσους
άπεκτεινεν εν ήμερα μια. γεγραπται γαρ ούτως εν ττ) δευ-
ι ρ»γ. τε'ρα των ΐϊαραλειπομενων περί του "Αχαζ " Και παρε-
5,6. " δωκεν αυτόν Κύριος ό θεορ αύτοΰ δια χειρός βασιλέως
" Συρίας, και επάταζεν εν αύτφ, καΐ τ/χμαλώτευσεν εζ αύ- ίο
" των αίχμαλωσίαν πολλην, και ηγαγεν εϊς Ααμασκον, και
" εις τάς χείρας βασιλέως ' Ισραήλ παρεδωκεν αύτον, και
458 Δ. α " επαταξεν εν αύτω πληγην μεγάλην, καϊ άπεκτεινε Φακεε
" ό του 'Ρομελίου βασιλεύς Ίσραηλ εν Ιούδα, εν ήμερα
" μια εκατόν είκοσι χιλιάδας ανδρών δυνατών Ίσχυΐ, εν τω >5
" αυτούς καταλιπεϊν Κύριον τον θεον αυτών."
Ίστε'ον ούν, οτι θεω προσκρούοντες εν ένδεια, μεν ευθύς
εσόμεθα παντός αγαθού, καϊ λιμός ημάς κατατήζει δεινός
α. θ»ΐ. τών θειων καϊ πνευματικών αγαθών, αλλήλους δε ωσπερ
δακνοντες δαπανησομεν. ου γαρ βραβεύει Χρίστος την ιδίαν 2ο
Ι) ε'ιρηνην τοις ουκ άγαπώσιν αύτον, ο δη μάλιστα συμβαίνον
όράται τοις της αληθείας εχθροΐς, παρ' οϊς ούκ εστίν εύρεΐν
χάρισμα πνευματικόν, άλληλοψαγιαν δε ωσπερ καϊ διαμα-
χην, εριν κάί ψιλονεικίαν καϊ σχίσματα" και περί αυτών αν
ΗίβΓ. λεγοι θεός " "Οτι άψεστηκα την εϊρηνην μου άπο του λαοΰ *%
χνι. 5, 4-
" τούτου, κα\ εν θανάτω νοσερώ άποθανούνται" και, ισχύν

1. Έζ(χία ρπ> Έζικίου Ειΐιΐ. ίηνίύβ Α.Β. 2. κα< άπηχθημίνοί ι.1ο?υηί

ϊη Β. 4• βασϊΚινων Α. Β. βασιλινς Ε(1(1. 8ΐ<ιΐίαι δί αδβαπιρίιιηι
βχ Α. η. γαρ] δι Α. δ. βασιλαων ίη Γ88Ι1Γ& ρι-ο παραλίατ. Α.
12. Ισραήλ] + <«» Α. 13. π\ηγήν μ(γάλην ϊν αιτώ ϊπνοΓδο οπίίηβ Α.
νίΰί ρΓΟ ο τοΰ Α. (η;. 93• Ιθ8). Ι4• βασιλίωε ρτο βασιλιίί Α. 15. μμχπ
οιη. Α. (74. Ιθ6, 120, 134. 236.) ΐ6. αΰτω αυτούς ρΓΟ αντούς Α. Ηαεο
τον θ€ον αυτών 30οε88ΘΠΐηΙ βχ Α. 2θ. λοιπόν ρτο Χριστό; Α. 21. συμ
βαίνον \!ιΛΑ. ίηνϊΐίβ Α. Β. 23• χάρισμα] χρίσμα 'ύά. 24- αϊκίσματα
ρΓΟ σχίσματα Α. 25- λί'γοί] λΐγοιτο Α. την ίίρήνην μου ΠΟΟ ΟΓίΙίηί Α.
μου την ιϊμ. Β. Κιΐίΐ. 20. άποθανί'ιται Κιΐίΐ. ίηνίΐίβ Α.Β. 5>ΙαΙίπθ θιον αάά.
'ύά. Ιίιιηο βεςυυηΙιΐΓ ιι?ςιιε αά (ϊη. βοηοΐίί, ιίοδαηΐ ίη Β.
 νϋ.4• ΙΝ ΜΙΟΗΑΕΑΜ. ΤΟΜ. III. 717

και ομοψυχίαν ουκ εκείνοις' πόθεν ; άλλα τοις τα αύτου

σεβουσι διανεμοντος, και οίς αν εικότως το της ειρήνης
ενιζήσειεν αγαθόν, την της αληθείας τιμωσι δύναμιν, και το
κατατεμνεσθαί ποι προς έκτοπους είκαιοβουλίας ούκ άνεχο- ο
5 μενοις, καταθαυμαζειν δε μόνον της αληθείας το κάλλος
εσπουδακόσιν.

Ούαί ούαί αϊ έκδικΗσειε σου Ηκασιν, νϋν έσονται κλαυθμοί αυτών.

Ακουεις όπως και τας των θρηνουντων απομιμείται
φωνας, ου προσδοκώντων ετι τας συμφοράς, άλλ' οίον εν
ίο αυταϊς ηδη γεγΐνημενων, κα\ κλαιόντων γυναικοπρεπώς ;
ίήκοκτι γαρ α'ι εκ^ικηο-εις <του φησι, τουτέστιν, ενεστηκεν ό της Α
δικης καιρός, εν χερσίν ό πόλεμος, επ\ θύραις ό πόνος, επι-
φε'ρων γαρ οτι Νυν ΐΐτοντΛΐ χλΛυθμ,οΊ αυτών, δεδειχεν εναργώς,
οτι μη εις μακράς υπερθέσεις τα. της προφητείας έρχεται,
1 5 κείται δε ωσπερ εν όφθαλμοϊς. μετά γάρ τοι τον Ιωάθαμ
ευθύς γεγονεν ό "Αχαζ πονηρός και αποστάτης, και των
Ιδίων τέκνων σφαγευς, α τοις των δαιμονίων άνετίθει βωμοΐς.
επ' αΰτοΰ πεπτωκασιν " εν ήμερα μια εκατόν είκοσι χιλιάδες" * ρ^•
των εκ φυλής Ιούδα καϊ Βενιαμίν. Ίστε'ον δε, ότι κατ εκείνο β
2ο του καιρού και αυτός εκτετικε δίκας ό Ισραήλ. Φακεε γαρ
βασιλεύοντος, άνεβη θεγλαφαλασαρ βασιλεύς Άσσυρίων
κατά της Σαμάρειας, καϊ πλείστας μεν όσας αυτής ώλό-
θρευσε πόλεις, είλε δε καϊ την Ααμασκόν, και αυτόν άπεκ-
τεινε τον 'Ραασσων, ώστε καθ' ενα καιρόν συμβεβηκε δα-
25 πανηθήναι μεν τον Ίούδαν καϊ τον Βενιαμίν ύπό των εν
"Σαμάρεια δέκα φυλών, αυτούς δε τους εν Σαμάρεια παθεΐν ο
δεδρακασιν ύπο του Βαβυλωνίου, οράς ούν, όπως μονονουχι α 459 Δ.

ι. πόθ(ν{] 8ίο οοΓΓβχί. ποθϊν Α. Εάά. τα Α. τον ΈΔά. 4• Τ0'Γ ΡΓΟ *°* Α.
ιΙκαιοβουΧίαν ΑιΛβΠυβ. 5• μόνον Α. μάλλον Κ•!ι1. 7• ονα\ 30068811
βχ Α. Β. (ΑΙεχ. XII.) δίαΐίητ α! αββυπιρίαπι εχ Α. ΗεεβΙ ίη Ρ. Ε(3α. (36, 95» Ι3°>
Ι85.311•) ίσοκταί] + γί Α. 8. απομιμ(Ίται~\ άφί'ιται Α. ΙΟ. αΰταΊί] βίο
οοπ'οπ εχ Α. αϋτοΊϊ ΕΛά. κΧαόντων Α. γνναικοπρατώΐ κλαιόντων ΐηνετβο οπίίηε Β.
ιό. ό (ΙεεβΙ ίη Ε(]<1. 20. τοΰ οπι. 15. 21. βασιλινσαντοι Β. 23. κ><ί
ρπηβ ΒβΒϋπιρΙαπι εχ Β. 24• ραασσων Α. 'Ραασων Ε(1ά. 25. τον αΐΐ.
α$8υιηρΙυιη εχ Α.
 718 Β. ΟΥΚΙΙ^Ι.1 ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ, νϋ.5,6

τον κανόνα της οργής διατρεχων, τον εν καιρώ τοΰ βουνού

ήτοι της σκοπιάς, τετιμωρηκε τους ημαρτηκοτας.
ι οόγ. Άλλ' εκείνα μεν τοις άρχαίοις " συνέβη τυπικώς, εγραφη
" δε εις νουθεσίαν ημών," ίνα τοις ϊσοις εναλώναι πλημμε-
λημασι άει διεκνεύοντες, διατελώμεν εν εΰπαθείαις, ευμενή και 5
φίλον και προεστηκότα τον τών όλων έχοντες θεον. αρ-
1> μοσειε δ' αν καΐ μάλα εικοτως τοις τα. ορθά διαστρεφουσι,
και την τών απλούστερων παραλύουσι πίστιν, και ημάς
αύτους ώς ειπείν Οΰα) ούα,ι αϊ έχ,όιχησ-ίΐς σου ηχοσι, μψ
II). νϋί. εσοντΛΐ χλαυθμο) αυτών. " Άμαρτάνοντες γαρ εις τους άδελ- ι°
" φους καΐ τύπτοντες αυτών την συνείδησιν ασθενούσαν,
" 6£? Χριστόν άμαρτάνουσι." και Οτι πάντη τε και πάντως
Ργοτ. άπολογησονται τω Κριττ), κα\ " της εαυτών δυσσεβείας
η>. 3». " *δονται τους καρπούς," πώς εστίν άμφιβαλεΐν ; " 'Ανθ'
" ών γάρ ηδίκουν νηπίους, φονευθησονται, και εξετασμος 15
" ασεβείς όλεΐ," κατά. το γεγραμμενον.
ο
5 Μη καταπιστεύετε εν φίλοιε, μιπδέ ελπίζετε έπί Ητουμένοιε, άπό
6 τηο συΓκοίτου σου φΰλαίαι του άναθέσθαι τι αύτΗ' διότι υίόε
ατιμάζει πατέρα, θυΓάτΗρ έπαναστΗοεται έπί τΑν μΗτέρα
αύτΗΟ, νύμφΗ έπί τΗν πενθεράν αύτΗε, εχθροί πάντεε οί άνδρεε 20
οί έν τφ οίκω αΰτοΰ.
ΐίλημμελοΰντες πολυτρόπως οι εζ Ίσραηλ, και επί γε
σφίσιν αύτοΐς καταθηγοντες εις οργάς τον τών όλων Δεσπό-
την, είτα διά τών αγίων προαναμανθάνοντες προφητών, ως
Α εν άφυκτοις έσονται κακοΐς, ει μη ταΐς επιεικείαις έζημεροΰν 25
ελοιντο τον Δεσποτην, δέον ελεσθαι φρονεΐν ορθώς, και ταΐς
εις το αμεινον άναδρομαΐς τιθασευειν λελυπημενον' τοΰτο

Ι. των ρΓΟ τον Ε(1(]. €κ] + τω Β. 3. σκηνοπηγίαί ρΓΟ σκηπιαχ Α.

8ΐαΙπη Τ€τιμώρηται Α. 3• συνϊβη ΟΠΙ. Α. 4• άλώιχχ* Β. 5- **"
παθίίαα Α. ινπαθιία Κιΐιΐ. 6-ι6. άρμόσιιι δ' αν καϊ εΐο. υ,ίφιε »<1 Λη. «οΐιοΐίί
(ΙεδίιηΙ ίη Β. 8. ναραλΰονσι Α. οΊαΧνονσι Εάά. 9. ώτ οιη. Α.
ούα'ι αββυπιρίαπι βχ Α. 13. άπολογησονται—π£>{ οπι. Α. 14• άμφι-
βαλιίν ΐστιν ϊην. οπίίηε Α. 17. ήγονμίνοις] + κοϊ Ρ. Εάά. (Οο.)
30. ΐχθροϊ] και ϊχθροΊ Β. οί οιη. Α. (\'αΙ.) ΙιλΙιϊΙ Ρ. 21. οί οπι. Α. (86, 147•)
ίηνίίο Ρ. 33• το" «ΙβββΙ ΐη Εάά. 2η. \<\υπημίνον Α. Χίλχητημίνονι Εάά.
 νη.5,6- ΙΝ ΜΙΟΗΑΕΑΜ. ΤΟΜ. III. 719
μ*ν ουκ ίδρων οι δίίλαιοι' πόθεν ; δνσβουλίαί δε μάλλον ε'ις
τοντο κατωλισθον, ως οϊεσθαί τε και πιστεύειν, οτι περΐ£-
σονται μεν της θείας οργής, κατευμεγεθησουσι δε, καϊ λίαν
ευκόλως, πολέμου παντός, ει τάς των όμορων εθνών εχοιεν
5 επικουρίας, και τάς των αρχόντων σύμπνοιας και υποσχέσεις, β
οτι δε ψυχροΐς καΐ εικαίοις επιτεθαρρηκασι φενακισμοΐς, και
άνονητον εζονσι παντελώς την ελπίδα, διδάσκειν αυτούς ο
Προφήτης πειράται, λέγων Μη χΑταπιττεύετε εν φιλοις, μηαε
ελπίζετε έπ) ήγουμενοις' σφαλερον γάρ το χρήμα και άνονη-
ι ο τον παντελώς, επειδή γάρ ηκεν ό Βαβυλώνιος καταδηώσων
την Έαμαρειαν, τότε δη τότε τών όμορων εθνών οι ηγούμενοι,
καίτοι πλείστην όσην αύτοϊς ύπισχνούμενοι την επικουρίαν,
τους ύπε'ρ γε σφών αυτών αγώνας έχοντες ου μετρίως, άσπα-
στον ηγοΰντο το σώζεσθαι μόνον, το δε δ») χρηναι καϊ » 4β0 Δ.
15 ετεροις επικουρεΐν, οϋδ' Οσον εις νουν εποιοΰντο τάχα. μη
τοίνυν εν φίλοις χΑΤΑπκττεύετε, μηοε ελπίζετε επ) ήγουμενοις'
ιστέ δε, φησιν, ότι θεού καθ' υμών κινοΰντος τά εξ όργης,
ούδε αύτος ύμΐν ό της φύσεως νόμος και της εμφύτου
φιλοστοργίας ή δύναμις την εΰνοιαν χαριεΐται, καν γοΰν
2ο τών εζ αίματος εγγύς τε και οικείων κατά την σάρκα, άλλ'
εχθρούς αμομιμησονται κα\ αυτοί, και γυναιον μεν ανδρός
άλογησει τότε, νίο) δε πατροίο-ιν 'επΑνοΜΓτηο-οντΑΐ, καϊ μην και 1>
μιροά/τι θυγΑτέρες. αυτός γάρ, φησιν, ό της φιλοστοργίας
τους νόμους εγχαράττων ττ/ φύσει, μεταπείσειεν αν ευκόλως
25 και μεταβάλει προς το ραθυμον.
Πλην οτι της εν γε τούτοις ήμΐν ραθυμίας ό τρόπος ούχ
εις αν νοοΐτο κα\ ό αύτος, άλλα διττός καϊ διάφορος, οι μεν
γαρ τοις της φιλοστοργίας προσκρούουσι νόμοις, άνοσίως

Ι. οί δηλαιοι' πι'ιθιν ;] δίο βάίάί βχ Β. ο! δίΐλαιοι ποθϊν Α. ο! οΊίλαιοΐ ποτ* Κ(1(1.

2. τι ΟΏΛ. Α. 6. (Ικαίηις] αιικακοα Α. δίιιΐιπι ΐπιτιθαρρήκασι Β. ϊπιτιθαρσ.
Κι1(1. 7• «£ον<τι Α. Ζχανσι Ε(1(1. 8. καταπιστιύιτι Α. πιστήπι ίκΐ.
9- γαρ] θ« Α. ρήμα (βίο) ρΓΟ χρήμα Α. Ι4• 8ή υιη. Α. 15. ίτίρονϊ
Ε<](|. ΐ6. ί'πί] + τοίϊ ίία. ίηνίΐο Α. 17- Ιστίον Ι), υμών] ημών ϋ(1.
ΓβριικηαηΐίΙιαβ Α. Β. Β. ιδ. ήμΊν ίκΐ. ίηνίΐίβ Λ .Ιι. τήι αΐΐ. οηι. Α. Βίαΐίπι
ϊκφύτου Κ(Ιι1. ίηνίΙΪΗ Α.1). 19. ϊννοιαν Α. καν γοΰν Α. Β.)}, ήγουν Ειΐιΐ.
20. τί αββυπιρίιιπι βζ Β. 27• " οιη. Α. 28. ανοσίωι] άναώώί Β.
 720 Β. ΟΥΒΉΜ ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. νϋ.?.

τοις γεγεννηκόσι επιφυόμενοι, ο'ι δε τοΰτο δρώσι και θεον

ευφραίνοντες και τάς Ιδίας ψυχας άνασώζοντες. και γοϋν
χίί1^!- ίφασκίν ό Έωτηρ " Αοκεΐτε Οτι ειρηνην παρεγενόμην δούναι
63- ο " (V ττ) γη ; ουχί, λέγω ύμΐν, άλλ' η διαμερισμού, έσονται
• " γαρ άπο του νυν πέντε εν ένΐ οίκω διαμεμερισμε'νοι, τρεις 5
" επί δυσϊ καϊ δύο επί τρισί. διαμερισθησονται πατήρ επ\
" υ'ιφ κα\ υιός επι πατρ), μητήρ επί την θυγατέρα κα\ θν-
" γατηρ επί την μητέρα, πενθερα. επι την νύμφην αύτης
" καί νύμφη επι την πενθεράν." ψηφφ δη ούν όρθί) στε-
φανώσομεν την ούτω λαμπράν άφιλοστοργίαν. προσοικειοί ίο
γαρ τω θεώ, καν ε'ι της κατά σάρκα συγγενείας άποτε'μοι
τινας, ώστε και άναμελωδείν ευ μαλα το δια φωνής τοΰ
ρ», χχνΐ. ά " Ααυείδ "Οτι ό πατήρ μου και η μητηρ μου εγκατέλειπαν
" με, ό δε Κύριος προσελάβετό με."

7'ΕΓω δέ έπϊ τον Κύριον έπιβλέψομαι, υπομένω επί τώ θεώ τω 15

ΣωτΗρΐ μου, είσακούσεταί μου ό θεόε μου.

Άρμόσειεν αν, και μάλα εικότως, ταυτί μετανοούσης τε τρ

Έ,ιων, και των της αιχμαλωσίας πόνων ως εσται κατά και
ρούς προαναθρουστ) το πέρας. ειλε μεν γαρ την Βαβυλωνίων
ιΕμΙγ.ι. ο ό Κ,ΰρος, άνηκε δε μόλις εν λειψανοις οντά τον ' Ισραήλ, και ίο
όμοΰ τοις σκεύεσι τοις Ίεροίς, οίκοι τε ιεναι προστεταχε καϊ
τον εν τοις Ίεροσολυμοις άναδείμασθαι νεών. τότε γαρ οιά
περ εκ σκότους και δεσμών άρρηκτων διαδιδρασκορτες, εν
φωτι γεγόνασι, θεοί) κατοικτείροντος, κα\ εις την άνωθεν

Ι. ϊπιφ(ρύμενοι ρΐΌ ΐπιφυόμ. Εάά. ϊηνίΐϊβ Α.Β. 3• ζλίο» ρΓΟ τταρεγ-

ΐ'ήμην Α. 5• *'"* βεεεββϊΐ βχ Α. (βυρΓαβεηρΙαπι Α.) 6. διαμιρισΜι-
σονται Α. διαμιρισθήσιται ίίά. ΐπι Α. ί'φ' ίίά. 7• ΚΌτρϊ] + «α« ίίά.
ίηνίΐο Α. ότι την θιτνατίρα Α.Β. «τ! ΰνγατίρι Εάά. 8. ΐαυτηι 'ύά.
ΙΟ. φίΚοστοργιαν ίία. βηΐβ Μΐ£ηε. δίΒΐϊιη προσοικιι ρπ> προσοικειοι Εάά.
II. τω ΟΠ1. Α. ίΐ τί}ϊ] ίϊ ΤίΓ Α. 12. ι'ιναφωνιϊν ρΓΟ άναμίλωίίιν Α. το»
οιη. Α. 13- ότι ΟΓΠ. Α. <γκατί\€ΐπάν Α. (Αΐβχ.) ΐγκατίΚινό» Εάά.
Ι5• «π »Η. άεεβΐ ϊη Β. (ΐ53•) τψ Σωτ^ρι' οιη. Α. ι6. μον &11. άβββί ϊη Β.
(22, 130, Ι ",.■?■ ) Ι /• Άμμόσικν αν Β. &ν άβββί ίη Α. Αρμόσει* ο' 3ν ης Εάά.
ταντϊ αοοεβδίΐ βχ Β. Ιή. προαναθρουστ] Β. ■προαναβονστ) Α. προαναθιαροίοηι
Εάά. 20. θί οπι. Α. 21. ί«'ι/ίΐι] 8ϊο ουιτεχί εχ Β. «ναι Εάά.
22. υναδίμασθαι (δις) Εάά.
 νϋ. 7• ΙΝ ΜΙΟΗΑΕΑΜ. ΤΟΜ. III. 721

αυτοΐς πραπωδίστάτην αλαυθίρίαν άνβνηχοντό πως, άνιάμενοί

τε και χαίροντα, έγω το'ινυν φησίν ήπ τον Κύριον έπιβλε-
•ψομαι, οψε μεν λίαν και μετά πάραν ών έδει παραιτεϊσθαι
την ίφοδον. πλην εις θεοί» Ζξειν την Ιλπίδα φησ\ν, ΰπομε- α 481 Α.
5 νειν τε την παρ' αύτοΰ σωτηρίαν, διακύσθαί τε καΐ άραρο-
τως, οτι φιλάνθρωπος ων, κατηκοος εσται των οδυρμών
αυτής και παραδίδεται τας λιτάς. σωτηρίας δε, οίμαι, νοοΐτ'
αν αρχή το αποστησαι μ(ν τέως τον νουν της αρχαίας άπα
της, ανθελεσθαι δε λοιπόν το φρονεΐν ορθώς, καΐ της σωτη-
ιο ριας χορηγον αυτόν και πρύτανιν οίεσθαι ύπάρχειν τον των
όλων Δεσποτην, και μη το ούτως εξαίρετον αγαθόν, η ταΐς
εξ ανθρώπων άπονεμειν επικουρίαις, ήγουν άνούστατά τε και \>
αμαθέστατα δώρον εσεσθαι προσδοκάν της άδρανεστάτης
τών ειδώλων πληθύος.
15 Παλαί μεν γάρ κατε'βαινον προς Αιγυπτίους, άπωχοντό
τε και εις Άσσυρίους, τάς παρ' άμφοΐν σύμπνοιας τε κα"ι
επικουρίας ουκ εύαριθμητων χρημάτων ώνούμενοι. πρόσ
δεσαν δε κα\ εϊδώλοις άψυχοις, πληροΰντες θυσίας, και
προσεπιτουτω τας ύπε'ρ γΐ σφών αυτών προσάγοντας λιτάς.
2 ο νυν\ δε φασιν ως έπιβλε-ψοντΛΐ μεν έπι τον Κύριον, ύπομεν-
οΰσι δε αυτόν, τουτέστιν, εκδε'ξονται την παρ αύτοΰ σωτη- ο
ρίαν και χάριν, και μην οτι κα\ εΙο-Αχουσ-θήσονται παρ'
αύτοΰ, αύτω δηλονότι και ούχ ετεροις ετι προσάγοντας τας
Ίκετηρίας. τοΰτο δε ην άνανηφούσης, ώς εφην, της Έιων, και

1. άν€νήχοντο] Ηοβ Γείίηιιί εχ Έ,άά. ί&νεηΐε Α. άναιηνο χοντοΑ. [»ο ιτιηηιι βεε.
3ί]ι1ίΐο] ανήρχοντο Β. 2. «τί τόκ Κύριον] ϊπι τώ" θίώ" Α. 5• Τί ρήυβ Α. Β.
δί Κύα. 7• α"τί}ί 388ϋΐπρ1υιη βχ Α. 9- άνθίλκισθαι («ίο) Α.
ΙΟ. χορηγον Α.Β. άρχηγον Ε,άά. 8ΐίΙίπι και πρύτανιν αύτον ίηνβΓβο ΟΓάίηβ Α.
ΡοβΙ η. ν. ο'κσθαι ΰπάρχιιν Ηοο οπϋηε Α.Β. II. το οπι. Α. 12. άνούστατά
Τ€ και άμαθίστατα Α.Β. το άνούστατον και άμαθίστατον Έ,άά. Ι3• δωρον] +
Τί Α. άδρανιστάτη! αββιιιηρίιιιη εχ Α. 15. κατίβαινονΛ -\- μιν Έ,άά. ίηνίΐο Β.
ι6. θ« ρΓΟ τί ϋά!. Γβρυ^ηθ,ηΐίοαβ Α.Β. άμφοΐν Α. αυτών Β. αύτοΐ: Έ,άά. 8ΐαΙίπι
ΐπικονρίαί και σνμπν. ίηνβΓβο οπίίηε (οπιίΐΐεηβ τί) Β. ι"], προο-ήισαν Α.Β.
προσησαν Έ,άά. ΐ8. θυσίαΐΐ Α. ΙΟ. προσατιτούτω Β. προσίτι
τούτω Α. πρόι γί τούτα Έ,άά. 20. ΐπιβλίψονται μίν «ττ» τον Κύριον Α.Β.
ότι τόν Κ. ('πιβλίψυνται ϋ(1. ΗίαΙίιη κάί 8<Μ. ίίιΐ. 22. μην] + και
ϋιΐ. ίηνίΐίβ Α.Β. 23. «τ» αβεεββίΐ βχ Α. τάϊ άβββΐ ίη Εύιΐ. 24• τοΰτο
δ< βίε. ιΐ5((ΐιο αά (\η. βεηοϋί άεβιιηΐ ίη Β.
\0ί. ι. 4ζ
 722 Β. ΟΥΚΙΙ^Ι Α^ΕΧΑΝϋΚ. νϋ.8,9•

όρώσης ήδΐ) προς το δέον μεν άποσείεσθαι την άρχαίαν

εκείνην πλάνησιν, μεταβουλεύεσθαι δε τα άμείνω και δράν
ελεσθαι τά χρήσιμα.

8 Μη επίχαιρε μοι η έχθρα μου δτι ττέτττωκα, και άναστΗΟΟμαι-

<ϊ 9 διότι εάν καθίσω έν τω οκότει, ό Κύριοε φωτιεϊ μοι. όρρΐν 5
Κυρίου ύττοίσω δτι ίίμαρτον αύτω, εωε τοΰ δικαιώσαι αυτόν
τΗν δίκΗν μου• και ποίΗσει το κρίμα μου και έεάζει με είε τό
φώε, και όψομαι τιπν δικαιοσύνπν αύτοϋ.

\αριεστατά μοι δοκεΐ διαπεπλάσθαι νυνί της Έ,ιων ο

λόγος προς την άπηνη κα\ ύβρίστριαν καΐ αλαζόνα πολιν, ίο
δηλον δε Οτι την Βαβυλωνίων, την ο'ιονείπως επιτωθάζουσαν
ως πεπορθημεντ) τη Ιουδαίων χωρά. μη γαρ επαγαλλον.
ε φησ)ν, ως κείμενη, νενίκηκας γαρ, οΰκ αύτη μάλλον νπερ-
ισχΰσασα, καταβαλοΰσα δε αρρωστούσαν εμε το προσ-
κροΰσαι θεώ, κα\ δια. τοΰτο κειμενην. αλλ ηξει καιρός, στε 15
Ηιβτ. η. χΛ} ΛνΛσΎησ-ΰμα,ι, καν ει γε'γονα, φησιν, εν σκότει " Τω ξυλω
" λέγουσα θεός μου ει συ, και τω λίθω Συ εγεννησας με
και τον επί ταϊς δαμάλεσιν άνιεΐσα λογον' εφην γαρ εφην ες
Έχοά. αποπληξίας " Ούτοι οι θεοί σου Ίσραηλ, οίτινες άνηγαγον
σε εκ γης Αιγύπτου" αλλ ουν εσομαι και ας φως, επι• ίο
462 Δ. α γνώσομαι τον Δεσποτην, τον σώζοντα, τον επίκουρον, της
εύσθενείας τον χορηγόν' άνέξομαι δε των συμβεβηκοτων,
καϊ ύποστήσομαι τα. δεινά, κατακεκράβομαι δε ουδαμώς ως
άδικοΰντος θεοΰ, διακείσομαι δε μάλλον, ως όρθην επ εμ/Η
την ψηφον ενε'γκαντος, καν ει πεπομφεν εις αιχμαλωσία». 25
πεπλημμεληκα γαρ, καϊ φέρω τά εξ όργης, 'ίως αν £ιχ,Αΐίχττ,
την ίίκψ μου, τουτέστιν, εως αν την ισόπαλη τοΐς πλημμελή-

Ι. ίί'οι/ Α. δοκίίΐ' Εάά. 2. μιν ρΓΟ ί« Α. 3• &<σθαι] + δ* ΒΜ•

ϊηνίΐο Α. 5• *""] (""> λ. (ΐ47•) 7• Μ* άβββΐ ίη Εάά.
9• διαπιπλανησθαι (βίο) Α. Κΐαΐίιη νυν\ Α. νυν Εάά. την Σ«ών ό λ. ίκητητλβ-
σθαι νυν ίηνβΓβο οπϋηρ Β. II. των ρτο τ^ν Α. την ηΐΐ. οπι. Α.
Ι3• ΰπερισχύσασα Α. υπερισχύουσα Εάά. 14. τω ρΓΟ τό 'ύά. οοιτίχί ίτ Β.
ι6. σκότ(ΐ\ σκότω Α. 17. ίγίνησάί Εάά. 3η1β Μί^ηε. ι8. τόκ οπι. Εάά.
24• μάλλον 8ε διακείσομαι ίηνεΓβο οπίίηβ Β. 35• ήνίγκατο Α.
 νϋ. ίο, η. ΙΝ ΜΙΟΗΑΕΑΜ. ΤΟΜ. III. 723

μασιν επιμετρησας κολασιν, κατοικτείρτ) λοιπόν, κάϊ την

7τα\αι εσκοτισμενην τί} της πλάνης άχλύϊ άποφηνη λαμ- β
ττραν, διά γε του γνώναι τον αληθή και φύσει θεον οιονεί
7τω$• (ν φωτι και αύτην γενέσθαι παρασκευασας' καταθαυ-
5 μάζοιτό τε, φησιν, εΐκότως, καταδεικνύς επ εμο\ της εαυτού
δικαιοσύνης το εϊλικρινε'ς. ωσπερ γαρ ουκ εξω δίκης πλημ-
μελονσαν εκόλαζεν, ούτως εν ϊσω ποιησεται λόγω, το
τταθοΰσαν ηδη και μεταγινώσκουσαν, και φροντίδος άξιονν
και κατοικτείρειν κειμενην.
ίο Όΰκονν αγαθός 6 των πάντων Δεσπότης, καΐ τοις επι-
στρεφουσιν εις αύτον διανέμει μεν αμελλητί τον ελεον,
κατευφραίνει δε και σφόδρα πλουσίως τοις εζ ήμερότητος ο
άγαθοΐς, άνιε\ς άμνησικάκως τα πάλαι διεπταισμένα.

Και όψεται η έχθρα μου και περιβαλεΐται αϊσχύνΗν, λέτουσα ττρόε ίο

Γ5 με Που Κύριος ό Θεόε σου; οι οφθαλμοί μου έττόψονται
αύτΗν νυν εσται εϊε καταπάτΗμα ώε πΗλόε εν ταϊε όδοΐε-
Ημέραε άλοιφϋε πλίνθου έΕάλειψίε σου η Ημέρα έκείνΗ. 11

Ηλω μεν ηλω των Ιουδαίων η χωρά, και δοριληπτος εις ά*

Βαβυλώνα και ΝΙήδους άπεκομίσθη κατά καιρούς ό ' Ισραήλ,
2ο ουκ ιδίαις δυνάμεσι κατευμεγεθοϋντος αυτών του κεκρατη-
κότος, άποστρεφομενου δε μάλλον αύτον ως ημαρτηκοτα τον
διασώζοντος θεοΰ, και οίον ύπο χεΐρα φέροντος των εχθρών,
διά το και ειδώλοις άψύχοις ελεσθαι προσκυνεΐν, άπο-
σε'ιεσθαι δε και τον πάλαι διά Μωυσεως ορισθέντα νόμον,
25 καΙ άπαζαπλώς άπονεΰσαι προς πάν ότιονν τών έκτοπων,
ούδενα τε φαυλότητος τρόπον άνεπιτηδευτον εάν. είτα λα- ο

2. ΐσκοτισμίνην] κατισκοτισμίνην Έάά. ϊηνϊΐϊβ Α. Β. λαμπράν άποφήνη ίηνβΓβο

ΟΓάϊηβ Α. 5• ™ Α.Β. δ« Έ.άά. δίΐκκύϊ Β. ΐαυτοϋ Α. αΰτοϋ Κάά.
~. λΰγω] λόγοι- ίίιΐ. ΙΟ. των (ΙεεβΙ ίη Α. Χίαΐϊιη όλων ρΓΟ πάντων Β.
13. ϊξημιρότητοί ρΓΟ ΐξ ήμ. Έ,άά. Ι4• λίγουσα Ρ. Εάά. (153) 8β(1 <&• ί
λ/γ. ίηίπΐ 4<>4 &>. Ι5• °« οφθαλμοί μου] + "ϋ" Β. (ΐ53•) 8ΐ»ΐίιη
άγονται Α. (Οο.) 17. ήμίραι Α.. (ΑΙεχ.) εί. ίη Ε». 232 3• ημϊρα Εάά. (ν»ι.)
18. ^λω ΟΠ). Α. οορύ\ητττο{ Ε(1ά. 31. ως ημαρτ. αύτον ίηνβΓ80 οΐ'ϋϊιιο Β.
33• το και Ηιιγ οπίπιε Α.Β. 30. ον&ίνα τ«—ΐαν άεβιιηΐ ίη Β.
4 Ζ 2
 724 Β. ΟΥΚΙΕΙ,Ι ΑΚΕΧΑΝϋΚ. νϋ.ιο,ιι.

βοντες ο'ι Βαβυλώνιοι, καϊ ταΐς εαυτών δυνάμεσιν άναπ-

τοντες το νικάν, κα\ αυτής της θείας κατεσοβαρεύσαντο δόξης,
ωοντό τε κρατήσειν της Ιουδαίας, καν εΐ ελοιτο σώζειν
αυτούς 6 τών όλων θεός" καΐ λαβόντες ύπο χείρα, τους η-
μαρτηκοτας, δεινοΐς τε καϊ άφορήτοις κατηκίσαντο πονοις, 5
χαλεπην αύτοΐς επαρτήσαντες την δουλείαν. καϊ γοΰν εφη
που θεός δια φωνής Ιερεμίου προς την τών Ασσυριων
4β3 Δ. α ανοσ'ιαν πληθνν, ήγουν προς την Βαβυλώνα " Ίδου εγω
χχνϋ.31. " προς σε την ύβρίστριαν" και με'ντοι και περ\ αυτών τών
Εϋ.χίνϋ. εξ Ισραήλ "Έγώ δε'δωκα αυτούς ε'ις τας χειράς σου, συ δεια
" ουκ εδωκας αύτοΐς ελεος' του πρεσβυτέρου εβαρυνας τον
" ζυγον σφόδρα, και είπας Έ,Ις τον αιώνα εσομαι άρχουσα,
ου γαρ ην έλεος παρ εκείνοις, ού φειδώ ηλικίας, ου γηρως
αιδώς, ού σπλάγχνα οϊκτιρμοΰ. δεδονται δη οδν ταυτητοι
δικαίως εις χείρας και αύτο\ ΐίερσών τε καϊ Μήδων, κατά- ι$
1} στρατηγοΰντος Κύρου, ος είλε την Βαβυλώνα, καϊ περί
Ηίβι•. αυτών που τάχα φησιν ό προφήτης Ιερεμίας " Έπιθησον-
ι$. ' " ταί σοι, και άλωση Βαβυλών, καϊ ού γνωστ)' ευρέθης
" και ελήφθης, ότι τώ Κυρίω άντίστης. ηνοιζε Κύριος τον
" θησαυρόν αυτού και έζήνεγκε τα σκεύη της οργής αύτον. ίο
σκεύη δε φησι τής οργής τους πεπορθηκοτας αύτην. συμ-
βεβηκε τοίνυν ληφθήναι μεν ύπο Κυρου την Βαβυλωνίων,
άνεθήναι δε τής αιχμαλωσίας τον Ισραήλ, ταύτητοί φασιν
ο'ι λελυτρωμενοι, ότι ο^ϊται ή εχβρά μου κα) περιβαλείτΑΐ
ο Λίσ-χύνψ. όταν γαρ ϊδη κείμενα μεν εις γήν τα ίδια τέκνα ι-,
οίκτρώς τε και άδοκήτως άπολωλότα, τους δε υπό χείρα
ποτέ χαίροντας τε και άνιεμενους, οίκοι τε λοιπόν άποτρε-
χοντας, πώς ού πάντη τε και πάντως πιριβοΐλείται αιο-χυνην,

2. κατισοβαρίΰσαντο Α. κατισοβαρινοντο Εάά. 7• Φω•^Γ αββυπιρίιιπι

βχ Α. 8. ανοσ'ιαν οιη. Α. 9- προι Εάά. (Αΐβχ.) ότι Β. (ν«1.)
ίο. τάί 885ΐιπιρΙιιιιι βχ Α. οί. ΐπίτ» 47§ °• ίπ Εκ. 2ΐ6 ά. ιι. ΐβάρνναι Α.
βαρίνα! Β. Εάά. 13. οΰ ϊεοιιηίίαπι Α. ούδ« Εάά. 8ΐ»ώη
φίΐδώί Α. 14- σττΧάγχνα (σπλάγχνον Β.) οϊκτιρμοΰ Α.Β. οττλάγχΜ»
οικτιρμοί Εάά. 17. αυτών\ αυτόν ϋά. . 1 3. και ον -/νώ<τ>} ΟΠ1. Β.
2ΐ. τηι άεββί ϊη Α. 23. φηα-ιν Α. 2ί. Α] + την Εάά. ΊηνΟΐΒ Α.Β.
27• άνιιμίνονί Α. άνιιμίνονϊ Εάά. οίκοι τ(\ και οίκοι Β.
 νίί. ίο, ιι. ΙΝ ΜΙΟΗΑΕΑΜ. ΤΟΜ. III. 725
καίτοι λεγουο-Α ποτέ Που Κύριος ό Θεός <του ; επο\^ομαι γάρ
αυτήν ως πηλον εν όαόίς ύπό πόδας εχθρών ίρριμμίνην τε και
πεπατημενην. είτα προς αυτήν ό λόγος την Βαβυλώνα
φησιν Έ^Λλί<•ψ<ν του *\ ήμερα, εκείνη, άντϊ του Ό καιρός καθ*
5 ον αν γενοιο, φησιν, ύπο πόδας έχθρων, Κόρου δηλονότι ά
συμπατοΰντός τε καΐ καταθλίβοντος εν ϊσω πηλοΐς την
αλαζόνα τε κα\ ύβρίστριαν.
Οσον μεν ούν ηκεν (ϊς γε το χρηναι νοεΐν τα τοιάδε
πάλιν ιστορικώς, αποχρωντως ημϊν ει) μαλα και ει) έχων
ι ο εκπεποίηται λόγος, εφαρμόσειε δ' αν ούδεν ήττον τις αυτά
κα) ττ) νοητή Έιωι>, τουτεστι ττ) Εκκλησία, κατευμεγεθοΰση
των εχθρών και πατουστ/ τους διώκοντας και τών πολεμεΐν
ειωθοτων αυτήν κατακερτομούστ) το αδρανές, καν ει δοκεϊεν β
εσθ' οτε περιγίνεσθαι κα\ κρατεΐν. πολλοί μεν γαρ λίαν
1 5 οί κα\ οδόντας αύττ) δυσσεβώς επιτρίζοντες καΐ όργας επι-
θηγοντες και παν είδος συνιστάντες επίβουλης" τούτο μεν
Ελλήνων παίδες τοις σφών αυτών άσυνετοις εΰρημασιν ου
μετρίως επαγωνιζρμενοι, και της τών ειδώλων άπατης ύπερ-
αθλοΰντες γενικώς" τούτο δε και οι κατά τών άγιων μάλιστα
2 ο φονώντες αιρετικό)., καΐ άπηνεστερόν που τάχα κατά τών α 464 Α.
ορθά φρονεΐν Ύ)ρημενων άγριαίνοντες, η εκείνοι μάλλον ο'ι
καϊ την πίστιν ου προσηκάμενοι. διαγυμναζοντος γαρ εσθ'
οτε τους άγιους του πάντα Ισχύοντος θεού, κα) πειρασμοΐς
•περιπίπτειν εώντος, και οίάπερ εν πυρ) δοκιμαζοντος τους
25 γνησίους προσκυνητάς, όφρυν ο'ι δείλαιοι κατ αυτών επαί-
ρουσι την άγερωχον, μονονουχι δε πονοΰντας όρώντες, το

2. τ( ,ΊΚΒίιιηρΙπιη βχ 1). 5• 7"'"'° Α.1>. 8ΐ3ΐίηι φησαι οτα. Α. ίηνίΐο Ι).

6. τι (ΙεεδΙ ίη ο. πηλοίς Α.Β. πολοΐς (βίο) Ι). πη\ω Έ,άά. 8. ηκιν]
ι^κίΐ ίίιΐ. 9• αποχρώντας ΟΟΓΓβχί 6Χ Α. άποχρων ίκΐ. ΙΟ. πιποίηται.
ρΓΟ ΐκππτ. Β. οΰ&ϊν άεβ8( ίη Α. Ι•3• αΰτην Α. αύτη Εά(1. δοκοΰσιν
ρΓΟ δηκι'ιιν Α. Ι4• κατακρατιΐν ρΓΟ καϊ κρατ. Α. ΐ6. συνισ-
τάντιι Α. συνιστωντα Ε(1(1. 1 1;, γινικωι Α.Β. γινναίωι ίί(1. 20. φω-
νώντα ίκΐ. άττηνίστιρόν Α. άγριώτιροί Β. άγρκάτιρόν Ε(1(1. 31. ιίρημίνων
(βίο) Α. ΝίΛΐίιη άγριαίνοντίΐ 388ϋπιρ1ιιπΐ βχ Α. 33-24- γαρ—δοκιμάζοντοί
θεβιιηΐ ίη Α. 24. ΐωντοι Β. πιιρωντος Έιάά. 25. γνησίους γογγεχι
6Χ Α. -γνησίως 'άά. ϊπαίρονσι Α. αΐροιισι Εΐ1(1. 20. μόνον & οΰχι ίηνβΓδΟ
ΟΓάίηβ Α. τό οιη. Α.
 726 Β. ΟΥΚΙ^Ι,Ι ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. νϋ. ίο, ιι.
Που Κύριος ό Θεός <του, φληνάφως κατακεκράγασιν. άλλ'
ΕρΗ. ν. ^ η γς σοφή τε και παναγνος και άγια παρθένος, η σπιλον τε
δυρ™ κα\ ρυτίδα μη έχουσα, φησειεν αν εικότως " Έ^ω δε επ\ τον
" Κύριον επιβλέπομαι, υπομένω επ\ τω θεώ τω Έωτηρί μου,
" εισακούσεταί μου ό θεός μου" κΑταπατησει δε οτι τους 5
άνθεστηκότας ως πηΚον όσων, κα\ ως οΰκ αν εφησθεΐεν εισά-
παν αύτη, καν ει κατασείοιτό πως, οι πειράζειν ειωθότες, πώς
8.Μ&ΙΛ. εστίν άμφιβαλεΐν ; " τεθεμελίωται γαρ επί την πετραν' και
εστίν αυτής έρεισμα Χρίστος, κρηπϊς ακράδαντος, και διηνε
κής ασφάλεια, Έωτηρ τε κα\ Αυτρωτης. ίο
8ιιρΓα ο φαίη δ' αν οίμαί που το " Μ?) επίχαιρε μοι η έχθρα μου
" οτι πεπτωκα," καϊ οσα τούτοις συνηρμοσται, κα\ άνθρωπου
ψυχή, πλημμελησασα μεν καϊ κατεγνωσμενη, μεταχωροΰσα
δε πως επι το χρηναι μετανοεΐν και της δια Χρίστου σωτη
ρίας έκδεχομενη την χάριν, ερεΐ γαρ ως προς εχθραν την ι»
τυραννησασαν άμαρτίαν Μ17 επίχαιρε μοί' πεπτωκα μεν γαρ
ομολογουμένως, το τω θεώ δοκούν παράλύσασα, και τον
έμαυτης καθεϊσα νουν είς φιληδονίας κοσμικάς. άλλ' ού
(1 μακράν ελπίδος ειμί οτι και άναστησομαι, καν ά γεγονα
πως εν άχλυϊ καϊ σκοτω' φως γαρ καϊ αύτη εύρησω Χραττον, 2ο
και 6 της δικαιοσύνης ήλιος είς νουν άνατειλας λελευκα-
δ«ρ» σμενην άποφανεΐ. " Οργην Κυρίου ύποισω, οτι καϊ ημαρτον
νβτ. 9•
" αύτφ." εϊ γαρ καϊ γεγονα, φησϊν, εκ προσώπου βραχύ, δί
δομαι δε και εις νουν άδοκιμον, άλλ' ούν έσομαι σοφή, και
παθοΰσα δικαίως την άποβολην εΐσομαι το κρίμα, καϊ δη 25
και ορθώς γενέσθαι φημί' κεκόλασμαι γαρ ού μάτην, επειδή
δε την πρεπωδεστάτην εκτετικα δίκην, " οψομαι την δίκαιο

ι. ττΚην σαφώς (βίε) ρΓΟ φληνάφως Α. 2. τί ρηυδ άεβ3ΐ ίη Α. τι ύί.

οπό. Β. 3• Φνσίι ΡΓ0 φήσικν Ε«1ά. 4• Ζ40"] + **•' •'<!• ίηνϊΐο Α.
5• καταπατήσίκ δ« ΐτι ρΓΟ καταπάτησα δί ότι ϋ(1. "]. κατασείοιτό Α.
καταμίΐο'ιτό ϋ(1. 8. άμφιβ(Ά\(ΐ>> ϋ(1. ίηνϊίίϋ Α.Β. 14. ϊτβί
ιΙο>ίΙ ίπ Β. ι,-,, γαρ οπι. Β. ι6. μ*ν οιη. Β. 17. τγ οπι. Λ.
ΐ8. καθιΊσα Α. καθκ'ισα Ειΐϋ. 19. (ΙμΊ 368ϋΐηρίι1ΐη 6Χ Β. 20. γίψ
ηχϋΐιιηρίιιιιι βχ Β. αυτόν ρΓΟ αύτη Α. 21. <ι«ρ οΰν (ϋίο) ρπ> *ιγ «οϋν Α.
22. αποφαΐνιι ρΓΟ άποφαικϊ Α. καϊ βββυπίρΐυΐιι εχ Β. 25. ίΓσο/ιαι Α.Β.
οίσομαι Εάά. 26. και οπι. Β.
 νϋ. ιι, ΐ2. ΙΝ ΜΙΟΗΑΕΑ& ΤΟΜ. III. 727

" σύνην αύτοΰ." δικαιοσύνη δε τοΰ θεού καϊ ΤΙατρος, τίς αν β

€ΐη λοιπόν, πλην οτι Χρίστος ; ούτω γαρ ήμΐν αύτον Ό θεον
καϊ ΤΙατηρ αποκαλεί λέγων α Έγγιζα ταχύ η δικαιοσύνη Ε»•ΐ'•5;
" μου, και το έλεος μου άποκαλυφθήναι." είτα της εν
5 Χριστώ δικαιοσύνης την χάριν καϊ της αμαρτίας την κατα-
στροφην έννοήσασά που κατά, το εικός η τοιάδε ψυχή,
σοφώς και άγχίνως άνακεκράξεται Κα) 'ό^ετα,ι η εχθρά μου
χα) περιβαλέίτα,ι αίσχυνψ ή λέγοντα, προς με Που Κύριος ό
Θεός σου \ ο'ι οφθαλμοί μου επάγονται α,ύτην' νυν 'ε'οτΛΐ εις α 465 Α.
ίο κΛτα,πα,τημα, ως πηλ)>ς εν τβίΐς οοοίς' ήμερα αλοιφής πλίνθου
έ£άλει•ψίς σου η ημέρα, εκείνη, επειδή γαρ έπιδεδημηκεν ό
Χρίστος, δίκαιων ττ) πίστει τους ημαρτηκότας, εμπεφρακται Ρβ- ονί-
μεν της ανομίας το στόμα, καττ)σχύνθη δε ωσπερ και ό
ταύτης ενρετης. καϊ 6 μεν άπεληλαται, και της καθ' ημών
1 5 άποπέπτωκεν αρχής, η δε ως πηλός εν οοοίς πεπά,τηται
λοιπόν, τοις των άγιων ποσιν ο'ιονειπως ύπενηνεγμενη.
γέγονε δε αυτί) και ε^άλειψις η ήμερα Χριστού, καθ' ην \>
έκαστον των προσιόντων αύτω καθαρον άποφαίνει των
αρχαίων αϊτιαμάτων διά τοΰ άγιου βαπτίσματος, καϊ κατα-
2 ο σφραγίζει τω ΥΙνεύματι προς άγιασμον, και εν τέκνοις
καταγράφει θεού.

Και άττώοεται νόμιμα η ήμερα έκείνΗ- και αϊ ττόλειε οου ήΈουσιν ϊ2

είε όμαλισμόν και είε διαμερισμών Άσσυρίων, και αί ττόλειε
σου αί όχυραΐ εϊε διαμερισμόν άττό Τύρου εωε πόταμου, και
25 άττό θαλάσσΗΟ εωε θαλάσσΗε, καϊ άττό όρουε εωε τοΰ δρουε. ο

3• άη-οκαλί! Λ. απίκάλιι Εάά. 7• ο-οφώι] ορθάί Α. καϊ αΐΐ. ηδκιιπηρΙιίΓη

εχ Α. 9- ΐπόψομαι ρτο οί όφθ. μου ΐπόψονται Α. (Ιι (ΙεεβΙ ίη Β.
ΙΟ. ήμίρα ΙιαΙιοΙ Α. ημίραι β. 12. τή θεεβΐ ίη Β. {)6ίκημίνουι ρΓΟ
ήμαρτηκ. Β. 8ΐ8(ίιη ίκπιφρ. Β. 13. άνομίαι] 8ίε οοττβχϊ εχ Λ. άνομου Εάά.
ι 7• οΰτ§ και Α. και αΰτηι Εάά. και ι'ξά\. αύτον ρΓΟ αϋτη και ϊξάλ. Β. 1 8. άπο-
φαίνα Α.Β. όποφανιϊ Εάά. 19. κατασφραγίσα 'άά. 20. «Γ ρΐΌ
προί Α. 21. καταγράψίΐ 'άά. δίβΐίπι θ(ώ Αιιΐ). 23. ΑμαΧισμόν]
συγκΧίΐσμον Β. (XII πιο;. 22. βΐ.) 24. <ωι] + τοΰ Εάά. ίητίΐίβ Α.Β. (91,
97, 238, 3ΐο.)
 728 Β. ΟΥΚΙ^Ι^Ι ΑΙΕΧΑΝϋΚ. νϋ. 11-13.

13 και Ισται η γη είο άφανισμόν μετά των κατοικούντων αυτήν,

εκ καρπών έπιτΗοευμάτων αυτών.

Δία μέσου τέθειται το της Έ,ιων πρόσωπον, ήτοι της

Ιερουσαλήμ τετραμμένης ηδη πως προς μετάγνωσιν, και την
ελπίδα θεμένης έπ\ Θεω, διατεθειμένης τε οτι και λυτρωθη- 5
8υρΓ» σεται, κα\ πατουμένην εποψεται την Βαβυλωνίων, καίτοι λε-
ά" γουσαν εξ υπεροψίας αυτί) " ΐΐού Κύριος ό θεός σου ; την
δε γε των προκειμένων διάνοιαν έφαρμοσαι τις αν ουχί τοις
δια μέσου μάλλον, άλλα. τοις άνόπιν βραχυ' ποια δε ην αρα
ταυτι, δι ολίγων ύπομνήσομεν. μη γαρ δη χρήναι πιστενειν ίο
Βηρ» αυτούς εν φίλοις, μήτε μην έλπίζειν έπ\ ήγουμενοις προστε-
ταχεν. εδήλου δε, οτι και γύναιον μεν ολιγωρήσει προς
Λ. 6. άνδρα, κα\ πατρός άλογησει τέκνον, και της εις μητέρας
β αιδοΰς άφειδησουσι θυγατέρες, καλούντων εις τούτο των εκ
τοΰ πολέμου δειματων. ένθα γάρ αν ό του παθεΐν φόβος ι-,
κατά πάντων εν ϊσω φαίνοιτο τρέχων, εκεί δη που πάντως
έκάστω φροντις ή προυργιαιτέρα της οϊκείας έσται ζωής, της
ετέρου πάντως κατήμέλημένης.
Κατ έκεΐνο δη ούν φησί του καιρού, ήγουν κατ εκείνον
τήν ήμέραν, καθ' ην αν ράθυμοι γένοιντο της περί πατέρας 2ο
φιλοστοργίας νιο), θυγατέρες δε αύ της περ\ μητέρας, αττα-
σθησεται τα νόμιμα, τουτέστιν, ατονήσει λοιπόν και 6 του
πρέποντος λόγος' ου γάρ εν σχολτ) μεν αιτιάσεταχ πατήρ τον
4ββ Δ. & υιον ως ήμεληκότα και φύσεως νομών, ούτε μην τοις έκ του
καθήκοντος έπιτιμίοις ύποθήσει θυγατέρα μητηρ λελυπη- ?ό
μένη, φροντίδος ετέρας έπηρτημένης, μάλλον δε ολέθρου
καΐ των εις άκρον κακών, οΐχήσονται γάρ εις ερήμωσα1 αι

2. ϊκ Α. (ΑΙεχ. XII.) από Εάά. (Υ&1. XII πΐ£.) 5• "" ^βε8ί "» Α. Μ
ρΐΌ τι Α. 6. Άψιται Β. Βαβυλωνίων Α. Βαβυλώνα Εάά. ϋΐ.ΐΐίπι
και ρκ> καίτοι ίίά. ΙΟ. βραχίων ρΓΟ ολίγων Α. 8ΐ3ΐίπΐ ννομ.νησόμι3α
Εάά. 12. καΐ άεεβΐ ίη Α. ωλιγώρησι Εάά. ίηνίΐίβ Α.Β. 15- τον ρπυβ
άεεδί ίη Α. άν ΒββιιιηρίΗΐη εχ Α.Β. 20. πατίρας Β. πατίρα Εάά. 31. αν
τήι Γείίηιιί εχ Εάά. αΰτηι Α.Β. άπασθήσιται] άποθήσονται Α. 23• λόγος
ιΐδδυΐιψίιιηι βχ Α.Β. 24• και 3ΰοε65ΐ£ εχ Α. 8ΐ3ΐίπι φύσα Εάά.
Γεριΐ£ΐΐΕΐηΙί1}ΐΐ3 Α.Β.
 νϋ. ιι-ΐ3- ΙΝ ΜΙΟΗΑΕΑΜ. ΤΟΜ. III. 729

πόλεις, καϊ εις ύιαμεριο-μον και καταστροφην. οι μεν γαρ

εκείνης, οι δε της γείτονος, έτεροι δε της ομόρου καταστρα-
τευσονται, καϊ. απασης καταδραμούνται της γης έ? ορούς εις
Όρος, εξ ηονς εις δύσιν, ως εκ βορε'ου προς νότου, ως μίχρι
5 τερμάτων άπασαν απλώς καταδηοΰσθαι την γην, άττο \)
Τύρου (ως ποταμού και έϊ ορούς εις ορός. εικός δε δη πάλιν
νόμιμα, λέγειν εν τούτοις τάς εν εθει τεθειμενας τοις των
ειδώλων τεμενεσιν 'εοριας, ήγουν τας θυσίας, άνηρημενων
γαρ αυτοΐς τών πόλεων, οίκων τε καϊ τών εν αύτοΐς απάντων
ίο διηρπασμένων, τις ο πληρώσων ετι τα νενομισμενα, καϊ τοις
τών ειδώλων εδεσι και ναοΐς προσκομιών το σέβας ;
Ιοι δ' αν ό λόγος, και μάλα εϊκότως, και επ' αυτούς
ειπερ ελοιτο τις τους ετερόφρονας και δοκησισοφους και
τα ορθά της Εκκλησίας δόγματα διαστρέφοντας, ηλωσαν ο
1 5 γαρ ως πόλεις, και εις ύιαμεριο-μον γεγόνασι τοις εχθρόίς'
δηλον δε οτι τοις κοσμοκράτορσι του αιώνος τούτου" καϊ
μερίδες γεγονασιν αλωπεκών, κατά. το γεγραμμενον, μερισά- Ρβ• ,χ"-
μενοι την άσεβειαν κα\ τους της βλασφημίας τρόπους κα\
της αληθείας την κατάρρησιν. συμβε'βηκε δε ταυτι και τοις
2ο Ιουδαίων δημοις, ότε τον Εμμανουήλ άνοσίως περιυβρί-
σαντες, εκβεβληκασι μεν εξω του αμπελώνας, κατά το 8.Μβιλ.
γεγραμμενον, σταυρώ δε παρεδοσαν, καίτοι λέγοντες και
επεγνωκότες οτι αυτός εστίν ό κληρονόμος, τοιγάρτοι πε- ά Π>. 38.
πορθηνται και άκλεώς διολώλασιν, ούχ έτερου του χάριν, η
2 5 εχ καρπών επιτηδευμάτων αϋτων. δε'ον γαρ άγασθαι τον Αη-
μιουργον, της εις τον κόσμον αγάπης, ότι " τον ΎΊόν αύτοΰ 8• ίοαη•
ίη. 1 6.
** τον Μονογενή δε'δωκεν, Ινα πας ό πιστεύων εις αύτον μη

3• <£ ΰροϋί Λ. (ξ ορών Έ,άά. (Ιί όρος] ιίί όρη Α. 4- 'ζ'ονσηϊ ('ις βρώσιν
(βίο) ρΓΟ ϊξ ηοϋς ίΐι δύσιν Α. ΒίαΙίιη άη αββαπιρίιιιη βχ Α. Β. ί. άττλώί Α.
αΰτανς Έ,άά. δίαΐίπι καταδηοϋν ίκΐ. ϊηνϊΐίβ Α. Β. 6. ίϊκϋϊ] οίκο; (βίο) Α.
7• νάμιμον Έ,άά. ίηνίΐίβ Α.&. 8. τάί άεεβΐ ίη Ι). 9• "ύτοϊί
ρπϋβ Α. Ι), αυτών Έ,άά. -παρ ρΓΟ γαρ ρΐΉΟοεώοηβ 1>. ΙΟ. ηληρών Β.
δίαΐίπι ?τ» οιη. Β. 1 1, προσκομίζων (βίο) Λ. Ι4• ηλωσην γίιρ ώι
ίτόλίΐΓ Α. η\ω γαρ ή πόΚιι ΚιΜ. Ι7• γιγόνασιν] + τών Β. /χίρισ.] 4-
θ« Έ,άά. ίηνίΐίβ Α.Β. ι8. ΙΙβοο κα\ τοϋι της (3\. τράπουι ηοοεβίεπιηΐ
βχ Α. 19. τοίί] + των Β. 3θ. ότι ρΓΟ ϋτ€ Έάά. ΐΐρυςίΜΐιΙίΙηιβ Α.Β.
34• του οιη. Α. 37• &ί&ωκ(ν] ίδωκιν Α.
ΧΟΙ. Ι. 5 Α
 730 Β. ΟΥΚΙΕΙΛ ΑΕΕΧΑΝϋΚ. νϋ. 14, ι>

" άπόληται άλλ' εχη ζωην αιώνων" τούτο μεν ονκ ίδρων
πόθεν ; άναφυσώμενοι δε προς αλαζονείας άπεκτονασι τον
Ρβ . Δεσπότην, άνταποδιδόντες αντω πονηρά αντί αγαθών, κατά
ε το γεγραμμενον, και πάν είδος δυσσεβε'ιας άνοσίως €7Π~
Ε•. 1.ιι. τηδεύοντες. άκουετωσαν δη ουν "Πορενεσθε τω φωτι του 5
" πυρός υμών και τη φλογϊ ή εξεκαύσατε," και μην και τό
Ρρον. ί
3>• " Έ,δεσθε τους καρπούς τών ιδίων επιτηδευμάτων."

14 ΤΤοίμαινε λαόν σου έν ράβδω φυλών σου, πρόβατα κλΗρονομίαε

σου, κατασκΗνοΰνταε κατά μόναε δρυμόν έν μέσω του ΚαρμΗ-
λου, νεμΗσονται τπν Βασανΐτιν και τΗν Γαλααδΐτιν, καθώε αϊ ίο
χ5 Ημέραι του αίώνοε. και κατά τάε άμέραε έ£οδίαε σου έε
467 Δ. β, Α'ΐΓύτττου όψεσθε θαυμαστά.

'Έφηρμοσται πάλιν τοις δια μέσου κειμενοις ό λόγος, και

μετανεύει προς το χρηστόν, τη τών εν Υβριστώ νοουμένων
αγαθών ελπίδι προτρεπων επ\ το άμεινον κα\ μετατιθείς ευ 15
μάλα προς γε το έλεσθαι βιοΰν ορθώς, τεθορύβηκε μεν γαρ
ού μετρίως τη προαγορεύσει τών σκυθρωπών τους ευκόλως
ιόντας επϊ το ραθυμεϊν, ανακτάται δε αδ, το κατευφραίνειν
1> £ίδο? εύ μαλα παρεντιθείς, ως αν μη άπογινωσκοντες ο'ι προς
ους ό της νουθεσίας πεποίηται λόγος, φεροιντο κατά πετρών, :ο
Ρι-ον. άμεταστρεπτί τε κα\ άχαλίνως. γεγραπται γαρ " Οταν ελθη
χνιπ. 3•
" άσεβης εϊς βάθος κακών, καταφρονεί." ε'ισκεκόμισται τοί-
νυν η το αυτού πρόσωπον του θεοΰ και Πατρός, λεγον τώ
ΥΊώ Ώοίμαινε λαίν <του έν ράβοω φυλψ <του, πρόβατα κλη-

2. πόθιν, άναφυσώμινοι δ«] δίο ειΐίίΐί εχ Α. (|ΐιί άεάίΐ ττοθΐν άναφ. ίί. ιόντα
Ιίί Β. Κ(1ι•!ι.ί(ιιγ οι δί. 3• "<*τό. το γ~/Ι'• °"1• "■ 4• 'πιτη&ιΰονται Εάά.
αηίβ Μίσ;ηε. 5- πορΐνισθί] + «V Εάά. ίηνίΐο Α. 6. και ρπιηιιπι] 4- »
ϋά. ίηνίιίβ Α. Β. η. ϊ&σθι Β. ίλίσθαι (βίο) Α. ί(*σ6άι Εάά.
8. φυλή» Α.Β. (Αΐβχ. XII.) φνλάί Ρ. Εάά. φυλής (36. αϊ.) εί. ίηίτ» ;6ι ε.
Ο. κατά μάνας Β. Ρ. καταμάνα: Α. (XII πιο;.) καθ' ίαυτοϋ: Εάά. (Α.\τ.) Ηΐ3ΐίπι
δρυμών Α. (ιο6.) ΙΟ. αί άεεβΐ ϊη Β. 1 1. ΐξόίον Ρ. (49•)
ΐκ γι* ρΓΟ ι'ξ Α. (XII πιο;. 22. αϊ.) εί. ίηίπι 469 "• ι6• γ* 358αιηρΙυ.πι ει Α.
Ι7• προσαγυριΰσα Λ. ΐ8. ράΟυμον ρΓΟ ραθυμύν Λ. 20. φίροατα\
φίρωντι (=φίρωνται) Α. 23. ή 8881ΙΠ>ρΙ\1Π1 8Χ Β. 34• ιτοϊμαν*] ■+■
τον Α. (22. ηΐ.) φνλήν Α. φυλάς Εάά.
 νϋ. 14, Ι5• ΙΝ ΜΙΟΗΑΕΑΜ. ΤΟΜ. III. 731

ρονομ-ιας του, ήγουν ετι πάλιν το πρόσωπον ήμΐν το προ-

φητικον αύτω τρόπον τινά. διακεκραγος τω 'Έ,μμανουηλ, οτι
χρη ποιμ&ίνειν αυτόν ΐν ρά,β^ω τον ίδιον λαόν η κληρον. ο
λαός 06 Κριστου, και μεντοι και πρόβατα νομής αυτού νοη-
5 Θείεν αν οί τε εκ περιτομης πιστεύσαντες, και οι κεκλημενοι
προς άγιασμον εκ της των εθνών πληθύος. έκτισε γαρ τους Ερη. ίί.
δυο Χάους εις ίνα καινον ανθρωπον, ποιών ειρηνην και άπο-
κατηλλαξεν αμφότερους δια. του σώματος αύτοΰ προς ενωσιν
την πνευματικην. και γοΰν αύτος εφασκεν ό Χρίστος
ίο " Και άλλα πρόβατα εχω'" τους εκ περιτομης δηλονότι" χ ,™η°

" κάκεϊνα δει με άγαγεϊν, και γενησεται μία ποίμνη, είς

ποιμήν.
Λάος ούν αρα Χρίστου, φυλή τ€ και πρόβατα και χ,ληρονο- ά
μία οι " ουκ 4ζ έργων νόμου" δεδικαιωμενοι δε μάλλον δια ~£ "'
15 της πίστεως, οι μεν γαρ υπο καταραν ήσαν, κατά την του 10•ϋ1•
μακαρίου Παύλοι; φωνην' οι δε φαίεν αν εφ' εαυτοϊς άλη-
θεύοντες " Έ•ύλογημε'νοι ημείς τω Κυρίω τω ποιησαντι τον Ρβ- οχ1"•
" ούρανον και την γην. θεός Κύριος, και επε'φανεν ημΐν." οχνϋ.27-
καταποιμαίνα δε τους Ιδίους έν ράβδω Χρίστος, ουκ εν σιδηρά Ρ»• »• 9-
2ο καταπληττων, και ως σκεύος κεραμεως συντριβών, κατά την
του ψάλλοντος φωνην, άλλ' επιστρέφων εν ηπιότητι, και β
οία ποιμην άγαθος, μετρίοις ανακόπτων δείμασι τάς επί το
ράθυμον όρμας των πεπιστευκοτων' οΰτω γαρ που φησ)ν
ό των όλων Αεσποτης, ως εν προσώπω Ααυεϊδ τον εφ' ΥΊφ
25 διαπλαττων λόγον " Έάν εγκαταλίπωσιν οι υ'ιοΊ αύτοΰ τον Ρβ.
,, / ν ■ - , , •~ α~ ,\ Ιχχχνΐϋ.
' νομον μου, και τοις κριμασι μου μη πορευσωσιν' εαν τα 3'-4•

Ι. ϊτι ηδβιιπιρίιιιη εχ Α. 2. οΊακικραγότοί Α. 3- αΰτ&ν

ί\88ϋπιρΙυιη εχ Α. 1). ίδιον Α. Ι). Ιουδαϊκοί/ Κι1<1. 4• "<" μίντοι οιη. Η.
ϊηνϊΐο 1). Ηαβο νομή: αύτοΰ 3Β3απιρΐ3 βχ Α. 6. ττροι] + τοι» Εάά.
ι π νιΐ.ι ν Α. Ι). 9• Τ*Ι* ΟΠ>• Α. γοΰν—τονι ΐκ πιρι- (ΙεκπηΙ ίη Α.
αύτοΐ ΐφασκ(ν ΠΟΟ οτάΐηβ Β. ΙΟ. ίχω'] + τρόί Εάά. ίηνίίο Β.
1 1. μ{ δίί ϊηνετβο οπϋηε Β. ιην.Λ. γηιησονται Α. 13. κληρονομιά! ρΓΟ και
κληρονομιά Α. Ι5• ήσαν Β. Εάά. €ΐ'σϊ Α. 17. ί««<ϊ] νμιίί Α. [ϋ ίη
Γαβυπι.Ί 19. «V αΐΐ. οιη. Β. 2ο. πλήττων 15. 2ΐ. γάλλοι/το* Α.
ψαλμαίοοΰ Εάά. 22. οίον ϊίά. ίηνίΐίδ Α.Β. μίτρίωι ρΓΟ μίτρίοΐ! Α.
25• αυτών Εάά. 26. και] + (ν Ίιά. ίηνϊΐϊβ Α.Β. και ρΓΟ
ί'άι/ Α.
5 Α 2
 732 Β. ΟΥΒ,ΙΙ,ΕΙ Α^ΕΧΑΝϋΚ. νϋ. η, *5•

" δικαιώματα μου βεβηλωσουσι, και τάς εντολας μου μη

" φυλαζωσιν, επισκεψομαι εν ράβδω τάς ανομίας αυτών,
68 Α. β " κα\ Ιν μάστιξι τάς αδικίας αυτών το δε ελεός μου ου μη
" διασκεδάσω απ αυτών." ούκοΰν συντρίβει μεν, ωσπερ
ραβδω καταπαίων τη σιδηρά, τον έζηνιον, άπειθή τε και 5
αλαζόνα, κα\ την πίστιν ού προσιεμενον' παιδαγωγεΐ δε
χρηστώς τους πεπιστευκότας , καΐ καταβόσκει μεν εν κρίνοις,
αποφέρει δε και εν νομή άγαθη και εν τοπω πιόνι, δηλον δε
οτι τη θεοπνεύστω γραφή, καθιστάς εναργή δια. του ΤΙνεύ-
ματος τοις νουνεχεστεροις τα εν αύτη κεκρυμμενα, Ίνα ίο
^ ρ . ιν. ^ « πρ0ς άνδρα τελειον άναβαίνωσι, και εις με'τρον ηλικίας
" του πληρώματος του Χριστού," λιπαράν έχοντες καϊ εύ-
τροφουμενην την φρένα, και τάις νοηταΐς ενσπαταλώσαν
τρυφαΐς.
Κα,τακτκψούμεν δε χλτλ μονάς οι άπόλεκτοι καϊ εκκεκρι- ι,
μενοι, και τών άλλων αποφοιτήσαντες, οι μόνα φρονούσι
τα έπι της γης και την τών πρόσκαιρων εκτετιμηκασι
κτησιν, και τάίς της σαρκός ηδοναΐς ενδούμενοι, προς παν
οτιούν τών έκτοπων ού μετρίως άπονενευκασιν. ουκοΰν
ηρεμαΐον έχοντες τον νουν, και τύρβης αύτον της εικαίας ίο
ο κα\ βδελυράς άπαλλάττοντες, εζω που τεθείμεθα, σεπτην τε
και άξιάγαστον διαζώμεν ζωην, και χλτλ μάνας εσμεν, καθά-
ΗιβΓ.χν. ηΤ€ρ αμελεί καϊ ο προφήτης Ιερεμίας, εφη γαρ οτι " Κύριε
" παντοκράτωρ, ούκ εκαθισα εν συνεδρίω αυτών παιζόντων,
" άλλ' εύλαβυύμην άπο προσώπου χειρός σου' καταμόνας 25
" εκαθημην, οτι πικρίας ενεπλησθην." κατοικοΰμεν δε χλτλ
μόνχς ο'ιάπερ εν Αρυμω και εν ορει. και Αρυμον μεν νοήσεις
Α εΰξυλόν τε καϊ εύανθή την διφυά παίδευσιν, ηθικην τε φημι

Ι. β(βη\ώσονσι Α. (ΛΙοχ.) βίβηΚώσωσι Ε(]<1. 3• μαστοί ^•

6. καϊ άβεβί ίη Ειΐά. η. $^ ( = Χρίο-τθΓ) ρΓΟ χρηστως Β. ο. *3
θιοπνίίστω γραφή Α. Β. της θιοπνινστου γραφήί Ε(1(1. ΙΟ. γιγραμμίνα Α.
12-14. λιπαρά»—τρνφάίί (Ιοκιιηί ϊη Β. 13. ΐνσπαταΚωσαν Α. €νσπατ.
Έ,άά. 15. κατασκηνοΰμί» Α. κατασκηνονσι Β. κατασκηνοϋσι μίν ΈΛά.
οίο» ρΓΟ οί Λ. ίνκίκριμ. ( = γ/κ.) Α. ι8. κτ'ισιν Α. 20. ιικαίου Α.
22. διαβιονμιν ρΓο διαζ. Α. 23- Κύριο; Α. ΗίπΙίπι παντοκράτορ Β. (90,
ιο6, Ι44-) 26. Λ( | | οί £(1(1. ΐηνίίΐβ Α.Β. 2δ. ίιαφυά 'άά.
 νϋ. ι4, ΐ5• ΙΝ ΜΙΟΗΑΕΑΜ. ΤΟΜ. III. 733

και δογματικήν, ορός δε το οίον ύψοΰ τε καϊ άνηγμενον.

■χθαμαλον γαρ ούδεν τών παρ ήμϊν φιλοσοφουμενων, καϊ
σπουδής άξιουμενων εν Εκκλησία, οτι δε πίων τε και εΰβοτος
η τοιαδε νομή, κατασημαίνει πάλιν ώς εκ παχύτερων παρα-
5 δειγμάτων, νιμηΟησ-ΗτΟαίΐ λίγων τους νπο Χριστώ παιδαγω-
γουμενους την τε ΒατανΊτιν κα/ την ΓαλΑΑσϊτιν' χωρία δε
ταύτα πλείστην οσην καϊ άμψιλαφή τοις θρεμμασιν άνα-
βρνοντα νομην, καϊ ποικίλη ποα πλουσιως κατεστεμμενα.
άπο δη των σωματικών και ώς εν αισθήσει κείμενων β
ίο άναθρώσκοντές σοφώς επί τα πνευματικά, καϊ την εσω τε
και κεκρυμμενην θεωρίαν έννοώμεν, οτι τοις της θεοπνευστου
γραφής εντρυφών θεωρήμασιν εναβρύνεται μεν των άγιων
6 νους, πιμελής δε ωσπερ τίνος άναπίμπλαται, πρακτικής,
ώς εφην, κα\ θεωρητικής αρετής άφθόνως μεταλαχων, ουκ
»5 «? χρονον τίνα βραχύν και συνεσταλμενον, άλλ* ώς ό
ΥΙροφητης φησι, καΒως αί ήμ-ίραι του αιώνος, τουτέστιν, εις
μακρόν και άπε'ραντον. τά μεν γάρ εύφραίνοντα την σάρκα & 469 Δ.
συν αύτη πίπτει καϊ μαραίνεται καϊ εν "ισω σκιαΐς παριπ-
πεύοντα μετά βραχύ συστέλλεται" τών δε άνωθεν και
2 ο πνευματικών αγαθών ή μέθεζις μακροΐς α'ιώσι συνεκτείνεται'
άναποβλητος γαρ τών τοιούτων ή κτήσις.
Εφη δε οτι ο•ψιο-6ί Οαυμαο-τα, χατα τΑς ήμ,ίΟΑς εζοόΐας
σου ϊκ γης Αιγύπτου, ωσπερ γαρ της εν Αιγύπτω δουλείας
άπαλλαττων τον Ισραήλ 6 τών όλων θεός, διαφοροις
25 κολάσεσι κατηκίζετο τους εθελοντας πλεονεκτεΐν, πηλώ τε 1>

ι. και ;ι1(. οιη. Α. 8ΐηΐίιη ανηρμίνον ρΓΟ άνπγμίνον ε οοη)βοΙιιτα ΐάιά'Λ ΛιιΙ).
ϊηνίΐίβ Α. Β. ΡοηΙ. 3• ϊκκλησίαα Α. βί] + ί'στι Α. 5• ""*
Χριστώ] ύπο Χρίστου Α. 6. χωρία δι ταϋτα] χωραι δί αίται Β. "]• »>"«-
βρύουσαι Β. δ. πλουσίω: πύα ίηνεΓ80 οπϋηε Β. Κΐαΐίιη κατιστιμμίνιη Β.
ΙΟ. σοφωί Α. σιιφωί Ε(1(1. 13. θ«ορημασίν ϊντρνφών ϊηνβΓβΟ οηΐίηε Α.
13* ο αεεβΐ ίη Κιΐιΐ. 14- ουκ ιΐΐ χρόνον μιταλαχων βραχίν τίνα και
σννισταλμ. άλλ' άφθόναι ίηνεΓδΟ οτάίηε αάάεηβ και Β. 17- τά μ(ν Α.Β.
τά τ( Κύιΐ. ιδ. αΰτο'κ ριο αύτη 'ήά. σκιαίι] σκιά; ΑϋΒειΐυβ.
21. απόβλητοι Α. κτίσιι Α. 22. ί£οδι'αί] <£οδου Εάά. 23. «V
•γι (βίε) Α. της ρΓΟ ■νήι Β. Παες ώσπιρ γαρ τη! ΐν Αίγύπτω αοεεβδεπιηΐ βχ Α.
25. θίλ. ρΓΟ «ίίλ. Β.
 734 Β. ΟΥΚΙΙ,Μ ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. νϋ. 14, ΐ5•

αύτον καϊ πλινθεία κατατρύχοντας, ούτω δε καϊ ημάς τους

πεπιστευκότας της του διαβόλου χειρός καϊ της νοητής δου-
8Μ»ιιΐι. Χξίας £ξω τιθας ό Έωτηρ, εδησε τον ισχυρον ως αύτος φησι,
8.^ο»η. κα1 (ξίβαλΐν εζω τον άρχοντα του αιώνος τούτου. κα\ ωσπερ
ό Φαραώ κατεποντίσθη, και άπόλωλεν όμοΰ τοις ιδίοις υπ- 5
ασπισταΐς' ούτω πάλιν ό σατανάς όμοΰ τοΐς άκαθαρτοις
ι 8. Ρβ*. πνεύμασι μονονουχι γεγονεν υποβρύχιος, σειραΐς ζόφου τε-
ι Οογ. ταρταρωμενος. και ωσπερ ό Ίσραηλ εις Μωυσεα μεν, πλην
εν τη νεφέλη και εν τη θαλασσή εβαπτίζοντο' ούτω καϊ
ο ημείς ε'ις Χριστόν βεβαπτίσμεθα. αυτός γαρ εστίν η νοητή ίο
νεφέλη, η την ύφ' ηλιον καταρδεύουσα, καθαπερ τισιν ύετοΐς,
τοΐς εύαγγελικοϊς κηρύγμασι. καί ωσπερ εκείνοις καθίει το
μάννα κατά την ερημον, ούτω και ημΐν εαυτόν δίδωσιν ε'ις
8. «Γο»η. τροφην " ό άρτος ό ζών ό εκ του ουρανού καταβας, και ζωην
" διδους τω κοσμώ." καϊ εισεκομίζοντο μεν εις γην εκείνοι την 15
αισθητην' ημείς δε την άνω κατακληρονομούμεν πολινί την
επουράνιον Ιερουσαλήμ, την των πρωτοτόκων 'Έκκλησίαν'
8.Μ»«1ι. Κ(£ ταυτην είναι την γην φησιν ό Έωτηρ, ην καϊ τοΐς πραάτιν
ά επηγγείλατο. ούκούν ώς εζ όμοιότητος των πάλαι γεγενη-
μενων επί τω Ίσραηλ μάθηση σαφώς τών δια. Χριστού *°
κατωρθωμενων εν ήμΐν την δύναμιν.
Επειδή δε τοΐς άκροωμενοις το τελούν εις ονησιν παντα
χόθεν ημάς εκπορίζειν άναγκαΐον, φέρε και ετεραν Ιόντες
οδον, άπο της τών ονομάτων ερμηνείας έλόντες λεγωμεν.

ι . κατατρύχοντα Εάά. ,ιηΐο ΜΪ£ηε. οοιτεχί βχ Α. δί οπι. Α. δΐ3ΐίιτι και αββυιυρ-

Ιαπι εχ Α.Β. νμάί Κϋ(1. 2. Μαεο και τηί νοητής—τον Ισχυρον αεοε^ίεπιηΐ
βχ Α.Β. 5• κατίποντίσθη Β. κατατοντίζίτο Εάά. "]. δαίμοσι
ρΓΟ πικνμασι Β. σαραίί Α. σιρόϊί Β. Εάά. ζόφοιε (υΐ ΑΙεχ.) τίταρταραμίνοιι Α.
9• ΐν τη νίφίλη και ίν τη θαλασσή ΙΐΟΟ οπίίπκ Α. ΙΟ. ιβαπτίσθημίν Α.
8(3ΐίπ) αντί)! γαρ Α. ούτοι- τ« Εάά. II. ή Οία. Α. ύφ' ?;λι'ω κατάρ&ονσαν
(βίο) Α. 13. μάννα Α.Β. νάμα Εάά. ι6. κατακληρον.—ΊιρουσαΧήμΙ
κληρον. γην την (π. πόΚιν Β. 17. των άεεδί ϊη Εάά. ΐ8. νραίσα>]
πατράσιν ϋά. 19. (πηγγί\\(το Α. 21. ά» ήμΐν] «Γ ήμαϊ Α.
22. Έπιώή δί Α. Έπίΐ δί Εάά. τυϊς ;ΐ85ϋπη>1πιιι βχ Α.Β. ακροαμϊνονς Εάά.
βηΐβ Μί^ηε. ίνωσιν ρπ> όνησιν Εάά. ηηΐκ Μί^ηβ. ΚιαΙίηι πάντοθιν Εάά.
ΐηνΐΐο Α. 24• τών άβββΐ ίη Εάά. ϊρμηνίίας] + όψχή' ϋά.
ίηνίΐίβ Α.Β.
 νϋ. 14,15. ΙΝ ΜΙΟΗΑΕΑΜ. ΤΟΜ. III. 735

Κά,ρμ-τ,λος μεν γαρ ΥΙεριτομής επίγνωσις ερμηνεύεται, αισ

χύνη δε ΒΛο-Λνΐτις, ΤαλΑΆ^Ϊτις γεμήν Διαθήκης μεταθεσις.
έχει δε λίαν εν γε δη τούτοις μάλιστα το πιθανόν ό λόγος, β
εσομεθα τοίνυν, Χρίστου ποιμαίνοντος, εν επιγνωσει περί-
5 τομής, δηλονότι της εν ΥΙνεύματι νοούμενης, περιτετμημεθα
γαρ ημείς αχειροποιητω περιτομη, και τον εν τω κρύπτω Λθω• ™•
περιφερομεν Ίονδαΐον, του κατά σάρκα Ίσραηλ την αίσθη-
την έχοντος μονην και την εν γραμματι, καΐ ουχί δη πάντως
την εν καρδία δια του Ώνεύματος. αυτή γαρ ή αληθής περι-
ι ο τομή, θίώ γνωρίμους αποτελούσα τους δεχόμενους αύτην.
τοιγάρτοι και εφασκε προφητικός ήμΐν ο λόγος " Περιτμή- ΗιβΓ• ιν•
" θητε τφ θεω, και περιτεμεΐσθε την σκληροκαρδίαν υμών, » 470 Α.
" άνδρες Ιούδα και οι κατοικοΰντες Ίερουσαλημ.' εν Κ<*ρ-
μγ\Κω δη ούν εσόμεθα, διαποιμαίνοντος Χριστού, τουτέστιν εν
*5 επιγνωσει περιτομής, εσομεθα δε ούδεν ήττον και εν Βα-
σ-Λνίτιόί, τουτέστιν εν εντροπ^ κα\ άΐσχύντ), ουκ ελεγχόμενοι
δια την άμαρτίαν, άλλ' ότι πεπλημμελήκαμεν, ταύτψ-οι
μεταγινωσκοντες, και εν αισθήσει λοιπόν των εξ αγνοίας
ήμαρτημενων ερχόμενοι" σωτηρίας δε το χρήμα όδος. άναι- 1>
2ο σθησίας γαρ της εσχάτης άπόδειζις εναργής, το οίον
σκληρά τε καΙ άναισχύντω καρδία, διαβιούν ελεσθαι τινάς,
καϊ ηκιστα μεν τοις Ιδίοις πταίσμασιν επερυθριάν κεΐσθαι
δε τάχα που και εν αγνοία, των ήμαρτημενων. ούκούν οι εν
επιγνωσει περιτομής της νοητής τε κα\ θείας, επερυθριάσουσι
25 μεν τοις ιδίοις πταίσμασιν, εν αισθήσει δε τού πεφυκότος
άδικείν γενόμενοι, πάντως που μεταφοιτησουσιν επί. τό
σφισιν αΰτοΐς ότι μάλιστα πρεπωδεστατον. έσονται δε οι

Ι. αίσχΰνη] καταισχΰνιι (βίο) Α. 3• τοντω Α. Κ. και ώι ρΐΌ

Τη! Α. 8. μι'ιιιην Β. Εάά. μονην Α. 9• πΐρίΤΟμη] -\- *<" Ββί.
ϊηνίι'ΐΜ Α.Β. δίαΐίπι θ«φ άεεβϋη Α. ίο. «ττοτίλβϊ Εάά. 1 1, προφη
τικοί] προφητικά! Εάά. ό (ΙεεδΙ ϊη Β. 12. καρδίαν (βίε) ρΓΟ
σκληροκαρδίαν Β. 14• ποιμαίνοντοι Α. δίαΐίπι του 3άά. Εάά. ϊηνίΐϊβ Α.Β.
15. βαο-ανίτιδΊ Α. ι6. ΐν άβεβΐ ϊη Εάά. [ι* τρ. ΡοηΙ. Μί^ηβ.] 19. *ρ-
χόμινοι] γινόμενοι Β. '9-33• αναισθησία!—των ήμαρτημίνων οη. Β.
23• «'" *ι11• όπα. Α. Χΐίΐΐίπι γνώσιι ρΓΟ ϊπιγνώσιι Β. ίηνίίο Α. 20. γινόμ< ρο< Α.
 736 Β. ΟΥΒΙ&ΙιΙ ΑΙ,ΕΧΑΝϋΚ. νϋ. ι6, ιη.
ο τοιούτοι και εν ττ) ΓλΑλλ^/πΛ, τουτέστιν, εν μεταστάσει νο
μοθεσίας ήγουν διαθήκης, πολιτευσόμεθα γαρ ύπο Χριστώ
γεγονοτες, νομικώς μεν ονκετι, ζήσομεν δε μάλλον εϋαγ-
γελικώς, κα\ την εκ τον γράμματος παχύτητα παρατρε'χοντες,
την πνευματικην λατρείαν έπιτελεσομεν τω θεώ, και προς 5
το άσυγκρίτως αμεινον μεθιστάμενοι, άλλαξόμεθα των τύπων
την άλήθειαν.

ι6 "Οψονται 6θνΗ και καταισχυνθΗσονται εκ ττάσΗΟ τήε ίοχύοε αυτών,

α έπιθΗοουσι χεΐραο επί το στόμα αυτών, τά ώτα αυτών άπο-
ΐ7 κωφωθΗαονται. λείίουσι χουν ώε όφειο σύροντεο ρίν, συπχυ- ίο
θΗσονται εν συρ<λεισμφ αυτών.

"Εανη φησιν εν τούτοις τάς βδελνράς τε καϊ. ακάθαρτους

των δαιμόνων άγελας, αϊ παντη τε και πάντως επαν ιδωσι
τους εν Χριστώ καλουμένους εϊς δικαίωσιν, ε\ς άγιασμον,
είς άπολύτρωσιν, εις υ'ιοθεσίαν, εις άφθαρσίαν, εις δόζαν, 15
εΐρ άνειμενην τε και ελευθεραν ζωην, τότε δη τότε κΛΤΛΚτχυν-
θησ-οντΑΐ, της κατ αυτών δυναστείας εξωθούμενοι και την
β ιδίαν ισχυν διαπιπτουσαν τε και ατονούσαν βλέποντες, δε-
8. Ιλο. δωκε γαρ ήμΐν ό Κύριος ημών Ιησούς Χρίστος " πατεΐν
" επάνω όψεων και σκορπιών καϊ επϊ πάσαν την δυναμιν του 2ο
" εχθρού." κείσονται δη ούν ύπο πόδας τών πεπιστευκοτων οι
πάλαι νενικηκότες, κατηρρωστηκότες το άναλκι και άπονευ-
ρούμενοι δια Χριστού, και τας μεν χεΊρ&ς ΐτιθησ-οντι τφ
σ-τοματι, καταγορεύειν οΰκετι τών ήμαρτηκότων σνγχωρού-
Εοιη.νιιι. μίν0ί' « θεο? γαρ ό δίκαιων, τις ό κατακρίνων ;" κατά το 25

Ι. μΐταστάσιι] μίταθίσα Β. 4- παρατρίχοντα Α.Β. παρατρίποντκ ΈάΛ.

8. αίσχννθήσονται ¥. (Οο.) Ο. ίπιθήσονσί χίΐραί] ται χι'ιραι ΐπιθήσ. Α.
(XII. Ι53> ιο8> 233') το (ΙεββΙ ίη Β. (Αΐε.ν. XII.) το ΙιαοεΙ Α. άποκωφω&ή-
σονται Α. (Αΐβχ.) άποκωφωθήσιται Έ,άά. (V»!.) ΙΟ. σνγχνθησονται]
συγκλίΐσθησονται Α. (ίου.) Ι3. δαιμόνων] δαιμονίων Α. ητηδάν ρΓΟ
ίΐταν Α. 15. «Γ νιοθίσ'ιαν—ί\(νθίραν ζωην] «Γ άφθαρσίαν, «γ δόξαν,
ιίί νιοθισίαν, (1: (\(νθίραν ζωην Β. ΐ8. τ€ 888αιηρ(υπι εχ Α.
22. άπονινρονμινοι Α. άπονίνιυρουμίνοι (βίε) Ροηί. ηυοά οϋΓΓΟ.χίΐ αά απονίοΐνρο»-
μίνοι Αιιΐ). άπονςκροΰμινοι Β. 25. κατά το γιγρ- <3ε$ηηΙ ίη Β.
 νίΐ. ι6, 17. ΙΝ ΜΙΟΗΑΕΑΜ. ΤΟΜ. ΠΙ. 737
γεγραμμενον. εφη δε που και ό μακάριος Δαικιδ οτι " Πάσα. α 471 Α.
ανομία εμφραξει το στόμα αυτής. σιωπησουσι οη ουν, και 4*•
ούχ εκόντες, φησιν, ο'ι δανοί προς εγκλήματα, καϊ ωσπερ
ΰπο βροντής βεβλημενοι του (<ρ' ήμϊν δηλονότι θαύματος,
5 ΑποχωφωνησΌνται. εξαίσιον γαρ άκουσμα το 60' ήμϊν, μέγα
τβ ωσπερ και ύπερφυες αληθώς κατακτύπημα, είπερ εστίν
άληθε'ς " Οτι ετι όντων ημών αμαρτωλών κατά καιρόν ψ***• ν•
" Χρίστος υπέρ ασεβών άπεθανεν," Ίν' ο'ι πάλαι δεινοΐς και β
άφορήτοις ενισχημενοι πταίσμασι, νυν ωμεν ήγιασμενοι, καϊ
ι ο " Ουκ εζ έργων δικαιοσύνης α εποιησαμεν ήμεΐς, άλλ' " ελέω Β*• "'•
κα\ χάριτι, ο'ι πάλαι λελυπημενοι και άπάσης ελπίδος ως
άπωτάτω, νυν ήγαπημενοι, λαμπροί και άπόβλεπτοι, " κλη- Βαπ>•
" ρονόμοι μεν θεοΰ, Χρίστου δε συγκληρονόμοι." αποκω-
φωΟησ-οντΑΐ δή ούν φησί, μονονουχι και εμβρόντητοι γεγονότες
1 5 διατοι την ίφ' ήμϊν γαληνοτητα του θεοΰ καϊ της παραδόξου
χρηστοτητος την ύπερβολην, λαζουσι χ,οΰν σύροντες γη» ώς
όφεις, τουτέστιν, ούχ εύρήσουσι τροφήν. εθος μεν γαρ τοις ο
οφεσιν, ε'ι εν ένδεια, γενοιντο τών εδωδίμων, εσθ' ότε δια-
μάττειν τη γλωττη τον χουν, καϊ τροφήν ήγεϊσθαι το παρα-
2 ο τυχόν, εσεσθαι δε φησιν καϊ τους ακάθαρτους δαίμονας εν
ισαις ενδειαις. ο'ι γαρ δη πάλαι τρυφάν ε'ιωθοτες και άρδην
απαντάς καταπίνοντες τους επ\ της γης, ούχ εύρήσουσιν ετι
τον τούτο παθεϊν άνεχόμενον, δια το και πάντας σεσώσθαι
πάρα Χριστού, ηκειν τε λοιπόν εύσθενε'ιας εις τούτο πνευ-
25 ματικης, ως τών αρχαίων εκείνων μη άνεχεσθαι δηγμάτων,
επιβαίνειν δε μάλλον επ\ ασπίδα και βασιλίσκον, κατά το ά Ρβ• χ°•
γεγραμμε'νον. ούχ\ μόνον δε λΐίζουσι την γ*\ν, άλλα γαρ κάί

Ι. και οιη. Α. ')■ άκουσμα] ακουσμάτων Β. "]. ημών όντων

άμ. ?« ίηνβΓΒΟ οπίίηε Α. ίτι αεββΐ ίη Β. καιρόν; Α. 9~χ3• και ονκ—
συγκληρονόμοι άεβιιηΐ ίη Β. ΙΟ. ων ρΓΟ ά Α. II. λιλυπημίνυι Α.
μιμισημίνηι Ε(1ά. 14- φησι άεεβΐ ίη Α. Ι ',• και τηί π. χ. την
νπ<ρβ. (ΙεβυηΙ ίη Β. χρηστότητοί Α. γάληνάτητος Εάά. ι6. Η&εε χουν
σύροντα αεεεβββηιηΐ εζ Β. χουν και γην (βτββο συροϋσιν .') Α. 1 7• μϊν
άβεβΐ ίη Έάά. 21. πάλαι] πάλιν Α. άροΊιν ΕάΑ. 23- καϊ (ΙεββΙ
ίη Α. δίαΐίπι πάντα! Α. πάντων Εάά. 24• ηκη ύά. 2$. διηγημάτων
ρΓΟ δηγμάτων Β. 8ΐ3ΐίΐη ανάβαιναν Εάά. 27• δί μόνον ίηνβΓϋΟ οπίίπε Α.
ΧΟΙ. Ι. 5 Β
 738 Β. ΟΥΚΙΕΙ^Ι Α^ΕΧΑΝΌΚ. νΰ. 17, ι8.

<τυγχ,ν(Ιη<ΓοντΑΐ ΐν σνγκλεκτμω αΰτων, τουτεστι, συνεχόμενοι

τε προς ασθενείας και λύπας, και οίον πολιορκούμενοι τί}
του καταθλίβοντος δυνάμει, φημϊ δη Χρίστου, ουκ εν με-
τρίοις έσονται δειμασιν.
Έ,'ικός δε δη τι και έτερον εν τούτοις ημΐν ύποδηλοΰν τον 5
α-υγχλεκτμόν. γενόμενος γάρ καθ' ημάς 6 Μονογενής μυρία
μεν όσα παραδόξως ειργάζετο, πλείονα δε ην οίμαί που των
όρωμενων τα. μη όρώμενα. επεταττε γαρ τοις άκαθάρτοις
θ πνεύμασι καταβαίνειν εϊς αδου, καϊ κατακλειεσθαι λοιπόν
εις την άβυσσον, Ινα των πικρότερων θηρίων απαλλαττοι ίο
την γην. εϊκονα δε του πράγματος εν τοις αρχαιότεροι!
τεθεάμεθα γράμμασιν' επειδή γαρ είλεν Ιησούς ό του ΝαΐΛ^
,Τοβ. χ. τάς των εθνών χώρας, πέντε βασιλείς κατεκλεισεν εν σπη
λαία), επεκύλισε' τε τψ στόματι λίθον, της του Σωτήρος
οικονομίας ανατύπων, ως εφην, εφ* εαυτώ την δυναμιν. καϊ ΐζ
8. Ιλιο. γοΰν οι δαίμονες " παρεκάλουν αυτόν, Ίνα μη επίταξη αύτοίς
472 Α. α " ί'ί" την άβυσσον άπελθεΐν." <τυγχυ§ί\<Γΐσ§<ιι δη ουν αυτούς
φησίν έν σ-υγκλειτμω αΰτων, οίον κατακλειομενους εις αδου
2 8. Ρβΐ. λοιπόν, κα\ σειραΐς ζόφου τεταρταρωμενους, Ϊν, ως εφην,
τών πικρών τε καϊ ανήμερων θηρίων άπαλλάτττ} λοιπόν το 2ο
γένος το άνθρώπινον.

"Επί τώ Κυρίω Θεώ Ημών έκστΗσονται, καϊ φοβΗθΗσονται από

ι8 σου. τίε Θεόε ώσπερ σύ; έζαίρων άνομίαε και υπερβαίνων
Ι) άδικίαε τοΐο καταλοίπου τής κληρονομιάς αύτοΰ, καϊ ού
συνέσχεν είε μαρτύριον όρΓην αύτοΟ, ότι θελΗΤΗς ελέους εστίν. 25

2. η ονα. Β. ο! ρΓΟ οΓον Έιάά. 3• °δ*] *<" °"* Α. 5• το,'

σνγκΚιισμόν νποδηλοϋν [δηλοϋν Εάά.] ίηνεΓδο ΟΓάίηε Β. Εάά. 7- ην
3Β8αιηρ(ι1ιη εχ Α. ο• κατακίκλϊΐσ&ΐί Α. ΙΟ. πικροτάτων Β.
άπάΧΧάττοι Α. άπαλΧάττη Β. Μί^ηβ. άπαΧΧάττίΐ Εάά. αηΐβ Μΐ^ηε. II. &
οπι. Α. αρχαιότατοι! Εάά. ίηνίΐίβ Α.Β. 13. (ξ(κ\(ΐσ(ν Α. 1$. ανατύ
πων αοοεδΒΐΙ εχ Α.Β. 17. δή άεεβΐ ϊη Εάά. '' 19. σίΐραϊί Α. σψοίί Β.
σιροΰί (βίο) Ι'οιιΙ. ϊη σιμού! εοιτβχίΐ Απο. 30. πίκρων Β. πιριττων Α. Εάά.
άπαλλάττοιτο Α. το οπι. Εάά. 22. θ€ω άεεβΐ ίη Εάά. ϊνστησονται ϋά.
24- αδικία; Α.Β. (XII αϊ.) άσφίίας Εάά. οί. δΐιρπ» 310 Ο. και ου συνίσχ. «V μ.
ΰργην αΰτοϋ άββΙΙΠί ίη Α.
 νϋ.ΐ7-2θ. ΙΝ ΜΙΟΗΑΕΑΜ. ΤΟΜ. III. 739

αϋτόε επιστρέψει και οίκτειρπσει πμάο, καταδύσει τάε άδικίαε 19

μμών και απορρίψει είε τα βάθΗ τΑε θαλάσσΗε πάσαε τάε
άμαρτίαε ημών. δώσει είε άλΗθειαν τφ "Ιακώβ, έλεος τω 2ο
Αβραάμ, καθότι ώμοσε τοΐε πατράσιν Ημών κατά τάε Αμέραε
5 τάε έμπροσθεν.

"Έ.κο~τα<ης γάρ αληθώς το Χρίστου μυστήριοι/, και παν

τός επεκεινα λόγου του καταθαυμάζειν ειδότος της εφ' ήμΐν ο
ήμερότητος ή υπέροχη, καϊ γοΰν 6 θεσπέσιος Άμβακουμ
τον της ενανθρωπήσεως τρόπον κατατεθηπως άνακεκραγει
ι ο σαφώς " Κύριε εισακηκοα την άκοην σου καϊ εφοβηθην, λοαχ. 'άί.
" Κύριε κατενόησα τα έργα σου και εξε'στην." εν μορφή
γαρ ύπαρχων και εν Ισότητι του θεού καϊ ΪΙατρος ό Μονο
γενής, και πλούσιος ων ως θεός, έπτώχευσε δι ημάς, ίν' 1„90Γ•
ημείς τη εκείνου πτώχεια πλουτησωμεν' Ίνα σώση το άπο-
ΐ5 λωλος, ρώση το ησθενηκός, καταδήση το συντετριμμενον,
ζωοποιηση το εφθαρμενον, καθαρίση το ρ'υποΰν, άπαλλάξη ά
δίκης το καταδεδικασμενον, εύλογημενον άποφηνη το επαρα-
τον, τη της υιοθεσίας κατακαλλύνη τιμή το δούλον τη
φύσει, ούκούν άκουετω πάρα. πάντων Τις Θεοί ωτπβρ τύ ;
2ο αγαθός δηλονότι κα\ άμνησίκακος, άνιεις εγκλήματα τοις
καταλοιποις της κληρονομιάς οώτου' κατάλοιποι δε κληρονο-
μ,ίας οίίτού νοηθείεν αν οι εζ ' Ισραήλ πιστεύσαντες, της
ετέρας δηλονότι πληθύος ώλοθρευμενης, ότι μη πεπιστεύ-
κασιν. εφη δε που Χριστός " Ό πιστεύων εις τον Υ'ιόν, β. <ΐο»η.
25 " ού κρίνεται" ό δε μη πιστεύων, ηδη κεκριται ότι μη πεπί- β

Ι. κατάδυσα] κατακλύσει Ρ. (Οο.) και καταδυναστιΰσίΐ Α. 2. άπορρίψίΐ Β.

(Αΐβχ. XII.) απόρριψη Α. άπορριφήσονται Ε(1ι1. (\;ιΙ.) πάσα! τάι άμαρτίαε]
πάσαι αί άμαρτίαι Ρ. (22. αϊ.) πάσαι άμαρτίαι Ε(1<3. δίΕΐίΐη αυτών ρΓΟ ημών Β.
('δβ•) 7• Τ*Ι1 'Φ' νΐ1*" ήμιρότητοί Α.Β. τήν—ήμίρότητα Εάά. ϋΐίΐΐίιη Την
ύπιροχήν \. II. Κνρΐί 10088811 6Χ Α.Β. 12. €ν 0Π1. Ο. Ι3. δ»'
ήμάί ϊοοεβείΐ εχ Α. Ο. 14- αΰτον ρΓΟ ίκιίνον Α. Ι). ΐ6. ΪΙαεο
άπα\\άξη —το ίπάρατον 300β886ΠΐηΙ βχ Α. 21. κατάλοιποι δι κληρονομιά!
αϋτοϋ] Ηαεο άεάϊΐ β ιη£. βεά" ιηίΐηιι ιιΐ νίίΐ. εαίίειη (ηίβϊ ψιοά κληρονομιάς εχ
κληρονομι εοΓτεχΐββε νκΙεΙιΐΓ πΐ3ηιΐ8 ΓοΓίε Γεοεηΐίοι•) Ι), ούτοι δϊ ΤΖάά, ο! Β. ΝίΚίΙ
1ι:ι1)εΙ Α. 22. νοηθί'κν αν ΟΠ). &. ϊξ Ισραήλ οιη. Α. ίηνϋο 6. 23• ",λ"'
θρίνμίνηΐ Α.Β. όλυθριυομίνη: Είΐΐΐ. 24• γάρ ρΓΟ &< Α.
5Β 3
 740 Β. ϋΥΚΙΧΙ,Ι ΑΙ^ΕΧΑΝΌΚ. νϋ. 17-20.

" στευκεν εις το όνομα του Υιού θεού." ύπερθρώσκει δη ούν

αμαρτίας και παριππεύει τα εγκλήματα χα) ού α-υνΐο-χεν ε'κ
μχρτυριον οργην Λυτού, το ε\ς μ,Αρτυριον αντί του εις τέλος, η
μέχρι παντός. εκβεβλημεθα γαρ εν Αδάμ, άλλ' εϊσεδεχθη-
μεν εν Χριστώ, καϊ κατηράσατο μεν εν εκείνω, ηύλόγησε 5
Κοηι.ν. £ε πάλιν εν τούτω" " Ωσπερ γαρ, φνσι, ΤΦ τ°ύ £"θ?
" παραπτώματι οι πολλο\ άπε'θανον," ούτω καϊ τω τον ενός
δικαιώματι οι πολλοί ζησονται. κατέληξε δη ούν της οργής,
473 Α. & 'ότι θελητ^ς ϊλίους εττίν' εν καιρώ δε της απάντων επιστρο
φής, τουτεστι της ενανθρωπήσεως, όίά περ εν §αΧα<γ<γύ\ ίο
βαπτιεΐ τάς απάντων άμΑρτίΑί. επειδή δε τοΊς άγίοις
πατρΑτιν, ΆβρΑΑμ τε φημι και Ίακωβ επηγγείλατο πολυ-
πλασιάσειν αυτών το σπέρμα καθάπερ τα. άστρα τοΰ ου
ρανού, ο^ωο-ΐΐ φησιν αύτοΐς τα. επηγγελμενα. κληθησονται
γαρ πατέρες πολλών εθνών, ουκ εν μόνοις δηλονότι τοις εζ ι&
αίματος Ίσραηλ μετρουμένων των τέκνων, άλλα καϊ τοΐς (ζ
Ι) επαγγελίας, ούτοι δε εισιν οι εκ πίστεως της καϊ καλού
μενης άκροβυστίας, τοΐς εκ νόμου καϊ περιτομης εις ενότητα
την πνευματικην ο'ιονείπως άνακιρνάμενοι. γεγραπται γαρ
Κοπι. ίχ. οτι " Ού πάντες οι εζ Ίσραηλ, ούτοι Ίσραηλ' άλλα τα 2ο
Οβί. ίϋ. " τέκνα της επαγγελίας λογίζεται εις σπέρμα" όσοι γάρ
')■
ε'ισιν " εκ πίστεως, ευλογούνται συν τω πιστώ Αβραάμ. '
κα\ ό της ευλογίας τρόπος νοοΐτ' αν η χάρις η εν Χριστώ,
δι ού κα\ μεθ' ου τω θεώ κα\ ΤΙατρΙ η δόζα συν Άγίω
ΪΙνευματι νύν και άε\ και εις τους αιώνας τών αιώνων. «5
Άμην.
Ι . ν'ιαϋ 800Ρ3βίΐ βχ Α. νποθρώσκιι (βίο) Α. 3• μαρτνμιον—μαρτνριορ]
μαρτυρίας—μαρτυρίας Εάά. ίηνίΐίδ Λ.1!. 1). 5. ηϋλόγησί] 8ΪΟ ΟΟΙΤβχί βΧ Α.
ίΰλόγ. Εάά. 6. φησϊ] + ή Εάά. ίηνίΐο Α. ο. Ηοο απάντων 300Ε8611
εχ Α.Β.ο. ιι. φησ\ ροβΐ δ« 3(1(1. Εάά. ίηνίώ λ. ο. υ. τ* οιη. Β.
καϊ Ίακώ/9] Ιη ιη#. και Ίσαακ 3(1(1. Α. Ηαυά οοηβεηΐίεηΐο 1). 13. ώς ρπ> καθά-
π(ρ\). Ι4• φησιν (ΙεεδΙ ίη Β. ΐ6. των ΟΠΧ. Εάά. Π•"}
+ τη: Εάά. ΐηνϊΐο Α. της καϊ Β. καϊ ίκ της Εάά. ΐ8. άκροβυστίας] + *»'
ϊϊά. ΐηνίΐϊβ Α.Β. ΧίαΙίπι της ρι•ο τοις ϋά. καϊ ωβιπηρίυαι βχ Α. Β. ίνότητα]
+ καϊ ιτίριτομήν Α. 31. λούονται Β. 34• θκρ καϊ <3β31ΐηΙ ίη Β.
35• Η&βο νυν καϊ άι\ καϊ βΐ τών αιώνων 385ΐιιηρΐ3 εχ Β.

Δ03Α ΧΡΙ2ΤΩ.

•.
 •

'ι
ι • •. -.ι>-"•-^• ■

4η
ϊ&\
- .• > ., »■!
■Ι'

:":*?•.. ϊ.:';^/?&£;^Ϋ^Λ>ϊ*