At first, I thought of the immersion as something similar to outreach programs that primarily aims to

help the ones experiencing financial limitations. My impression were proved to be wrong after delving
deeper into the context of their lives. Throughout my 3 day stay in Calatagan, I observed that the
people around promotes the value of perseverance and common good, which resembles a lot with the
Catholic Social Teachings. For instance, the formation of BASEFA and SAMAKA makes the people to
be more involved in the decision making process of various opportunities that can be offered to their
place. In essence, they put their best effort in reaching their one shared goal, which is the betterment
of their community (livelihoods to be specific). Even if some of the families are financially capable to
sustain their fellow members, they still believe that no competition should be set from one another as
everyone's livelihood (considering seasonality) is commonly affected and serves as a source of the
arising problems encountered within the community. The good thing is that the continuous dedication
of people to their rights and the automatic response of the government in addressing their problems
forms a strong bond between the two, which offers them to gain enough respect with one another.
With that said, it delivers easy accomplishment of objectives that does not violate the dignity of human
work and person of any group.

Sa simula ng semestre, inhalintulad ko lamang ang imersyon sa mga pinupuntahan kong mga
outreach programs o charity works na naglalayong tumulong ng nasa may laylayan sa paraang
pinansiyal. Nagbago ang aking opinyon pagkatapos suriin at pag-aralan nang malalim ang konteksto
ng kanilang buhay. Sa tatlong araw kong pananatili sa Calatagan, nasaksihan ko ang pagpapahalaga
ng mga tao sa konsepto ng common good na sumasang-ayon sa mga turo ng simbahan. Sa
katunayan, lalong napatibay ang kanilang kaugnayan sa isa’t isa nang maitatag nila BASEFA at
SAMAKA. Bahagi na ang lahat sa pagdedesisyon ng mga bagay-bagay, mabuti man o masama, na
maaaring makaapekto sa kanilang mga pamumuhay. Ang kanilang pakikiisa ay nagbunga ng mas
madaling proseso sa pagkilala ng mga pagtutulad mula sa mga layunin binuo para sa kanilang
lipunan. Pinaniniwalaan nila na para sa ikabubuti ng kanilang lugar ang walang hanggang pagsisikap
sa kanilang mga tungkulin. Kahit na may kakayanan ang mga ilang pamilya na matugunan ang
kanilang mga pangangailangan, wala silang itinatakdang kompetisyon upang makamit ang pansariling
interes, sapagkat naaapektuhan ang kabuhayan ng bawat isa sa mga panahon ng kariwaraan at
kadalasan ang pamumuhay pa nila ang ugat ng mga problemang hinaharap sa kanilang lugar.

Sa aking pananaw, isa sa kanilang mga kalakasan ang dedikasyon na ipaglaban ang
kanilang mga karapatan. Sabi nga ni Padre Carroll, “....the members must contribute to creating and
maintaining them for the good of all; the individual has duties as well as rights with regard to society.”
Bihira na makita ang ganitong katangian sa kabuuan, sapagkat patuloy minamanipula ng mga
makapangyarihan ang kakayahan ng mga nasa nakababang antas. Dito na papasok ang konseptong
dignidad. Kahit natutugunan ng gobyerno ang mga kasong kanilang isinasampa para sa kanilang
kabuhayan, makikita pa rin sa ibang anggulo ang hindi makatarungang sistema na isinasakatuparan
sa bawat lebel. Parasa kanila, hindi pinapahalagahan ng gobyerno ang kanilang industriya na
lumalabag sa nakasaad sa fisheries code. Ayon sa nabanggit na batas,