Tragicorum Graecorum Fragmenta Volumen III

Tragicorum Graecorum Fragmenta. Vol. III: Aeschylus downloaded from www.vr-elibrary.
de by GÖTEBORGS UNIVERSITET on September, 23 2017

For personal use only.
VOL. 3
VÔR
TRAGICORUM GRAECORUM FRAGMENTA
Tragicorum Graecorum Fragmenta. Vol. III: Aeschylus downloaded from www.vr-elibrary.de by GÖTEBORGS UNIVERSITET on September, 23 2017
(TrGF)
VOL.5
EDITOR
AESCHYLUS
STEFAN R A D T
Fragmenta
Tragicorum Graecorum
VANDENHOECK & R U P R E C H T IN G Ö T T I N G E N
CI Ρ-Kurztitelaufnahme der Deutschen Bibliothek

Tragicorum Graecorum fragmenta: (TrGF). —
Göttingen: Vandenhoeck und Ruprecht
N E : TrGF
Vol. 3. Aeschylus / ed. Stefan Radt. — 1985.
ISBN 5 - 5 2 5 - 2 5 7 4 5 - 7
N E : Aeschylus [Mitverf.]; Radt, Stefan [Hrsg.]
Gedruckt mit Unterstützung der Deutschen Forschungsgemeinschaft

© Vandenhoeck & Ruprecht in Göttingen 1985. — Printed in Ger-
many. Ohne ausdrückliche Genehmigung des Verlages ist es nicht ge-
stattet, das Buch oder Teile daraus auf foto- oder akustomechanischem
Wege zu vervielfältigen.
Gesamtherstellung: Hubert & Co., Göttingen
BRUNONISNELL
CONTINENTUR I N HOC VOLUMINE
Praefatio 9
Compendia 13
TESTIMONIA VITAE AT QUE ARTIS 29

A. 'Vita' et Sudae testimonium 31
B. Quo anno natus mortuusque sit 37
C. Aequalis Pindari 38
D. Patria 39
E . Aeschyli gens poetarum tragicorum ferax 39
F . Laus bellica 39
a. Ipsius Aeschyli 39
b. Cynegiri 40
c. Aminiae 46
G. Ad certamina fabularum spectantia 48
a. Initia 48
b. Victoria prima 48
c. 'Persarum' tetralogia 48
d. 'Persae' Syracusis docta 49
e. 'Aetn(ae)ae' 50
f. Victus a Sophocle a. 468 50
g. 'Oedipodea' 50
h. 'Orestea' 52
1. Nomen 52
2. Didascalia 53
3. 'Eumenidum' chorus perterruit spectatores 53
i. 'Lycurgea' 54
k. 'Danaidum' tetralogia 54
1. Fabulae a filio Euphorione doctae 55
m. Fabulae post mortem denuo doctae 56
n. Quotiens vicerit 58
o. Quot d r a m a t a scripserit 58
p. Histriones Aeschylei 59
q. Cetera 60
8 Continentur in hoc volumine
H. Aeschylus et Phrynichus 61
I. Aeschylus et Sophocles 61
K. Itinera in Siciliam 61
L. Aeschylus in ius vocatus 63
a. propter sacra mystica evulgata 63

b. propter terrorem a choro 'Eumenidum' spectatoribus incus-
sum (cf. Gh 3) 64
M. Mors 64
N. Quae in arte scaenica novaverit 66
O. Quae de sua ipsius arte dixerit 69
P. Aliorum iudicia 70
Q. Qui de Aeschylo libros conscripserint 101
R. Fata textus Aeschylei 102
S. Aeschyli simulacra 102
T. Miscellanea 103
U. Epigrammata 106
TRI- ET TETRALOGIARUM AESCHYLEARUM CON-

SPECTUS 109
A. Tetralogiae certae Ill
B. Tri- et tetralogiae a doctis per coniecturam restituìae Ill
DEPE R DITARUM FABULARUM FRAGMENTA 121

FRAGMENTA CERTIS FABULIS ADSCRIPTA 123
INCERTARUM FABULARUM FRAGMENTA 380
FRAGMENTA DUBIA 460
INDICES 513
1. SUPPLEMENTUM INDICIS AESCHYLEI 515
2. I N D E X FONTI UM 520
3. COMPARATIO NUMERORUM 550
ADDENDA ET CORRIGENDA IN VOL. 4 559

PRAEFATIO
Aeschyli fragmenta (necnon Sophoclis, Euripidis multorumque

aliorum poetarum) iam ante a. 1580 collegit Theodorus Canter,
sed collectio illa manu scripta — quam usurpaverunt Schottus et
Grotius (cf. argum. 'Glaucorum'; F 196,4app.), memorant Scaliger,
Casaubonus, al. — numquam publici iuris facta est et, quamquam
adhuc partes eius supersunt in Bibliothecis Bodleiana et Parisiensi
asservata, pars Aeschylea deperdita videtur esse1 : unde factum est
ut prima fragmentorum Aeschyleorum, quae quidem exstet, editio
ea sit quam a. 1619 in lucem edidit Ioannes Meursius (qui copiis
Canterianis non usus esse videtur).
Paucis annis post Hugo Grotius omnia fragmenta Aeschylea apud
Stobaeum servata et nonnulla ab aliis scriptoribus aliata edidit,
correxit, Latine vertit (quo in opere collectionem Canterianam

eum inspexisse apparet ex eis quae ad F196,4 [ubi vide] adnotavit).
Meursii et Grotii collectionibus tacite, ut solebat, receptis magnum
novorum fragmentorum numerum addidit omniaque versione La-
tina et brevi commentario instruxit Thomas Stanley a. 1663.
Quam editionem celeberrimam varie correxerunt auxeruntque
Pauw, Heath, Bothe 1 ('qui non uno in loco bene de Aeschylo
meruit, alioqui nimis saepe silentio transmittendus' [Blomfield ad
A. Prom. 1104]), Butler (qui etiam additamenta Stanleii manu
scripta in lucem edidit), Schütz, Guilelmus Dindorf.
Novam fragmentorum editionem parabat Richard Porson2; sed
quas curavit Aeschyli editiones fragmentis carent et schedae eius
ad fragmenta pertinentes — inter quas erant multa fragmenta
nova, quae Porsoni in usum e lexicis suis ineditis exscripserat
Ruhnkenius — incendio deperierunt3.
1
Vide quae indagavit Grays 277 sqq.
2
Cf. Anon., Monthly Review N.S. 19, 1796, 121; 'It <se. Aeschyli editio
a Porsono curata) was originally intended, if our memory be correct, to have
appeared in pocket volumes, and to have contained the scholia, the fragments,
and notes, besides the plays'.
3
Vide Kidd ap. Porson, Tracts X X X V I - X X X I X (cuius relationem
breviter complexus est Watson, The Life of Richard Porson . . ., London
1861, 37sq.).
10 Praefatio
Post Porsonum Charles James Blomfield, vir de Aeschylo optime

meritus (cf. Fraenkel, Ag. 1,47), non solum septem quae supersunt
fabulas sed etiam deperditarum fragmenta edere et commentario
instruere sibi proposuit4; sed postquam inter annos 1810 et 1824
quinqué fabularum editionem curavit, muneribus episcopatus

Castriensis ab incepto tam feliciter progresso desistere coactus est :
fragmenta, sicut 'Eumenides' et 'Supplices', inedita reliquit.
Strenue in Aeschyli tragoediis et fragmentis per totam vitam
occupatus fuit Gottfried Hermann, sed editioni diu avideque ex-
spectatae finem non imposuit; opus post mortem eius editum
quamvis imperfectum multum ad fragmenta Aeschylea augenda,
emendanda rectiusque interpretanda contulit.
Post Hermannum optime de Aeschyli — sicut ceterorum tragi-
corum — fragmentis meritus est August Nauck; nostro saeculo
plurimam operam eis navavit Hans Joachim Mette.
Testimonia de Aeschyli vita atque arte primus accurate collegit
et edidit Friedrich Schoell.
* * *
Ego, sicut in Sophocleis, nova fragmenta addenda curavi et ap-

paratus correctiores reddere conatus sum. Papyros omnes praeter
P.S.I. 1210 (F 36. 36a). 1476 (F331a). 'Papyrus du Fayoum' 2
(F 73b). P. Köln 125 (F 273a). P.Oxy. 2259 (F 415b). 2737 (F451b)
ipsas inspexi; in Etymologici Genuini, Hesychii, scholiorum Sopho-
cleorum (raro etiam Athenaei et Eustathii in Odysseam) testimoniis
codicum imagines contuli (non sine fructu: cf. e.g. F 45. 56. 124,2.
480) ; interdum etiam aliorum testium codices vel codicum imagines
adhibui (cf. e.g. Τ 1. 51. 108. 161. F 34. 205. 255. 275).
Papyrorum Aeschylearum magna pars (P.Oxy. 2159-64. 2178-9.
2245-55. P.S.I. 1208-10. 1472) una et eadem manu scripta esse
videtur5 (unde e.g. factum est ut frustulum ad papyrum 2179
pertinens inter fragmina papyri 2163 editum sit [vide ad F 132aJ
et P.Oxy. 2163 fr. 11 cum P.S.I. 1472 coniungi potuerit [vide
F 132b]). Quarum papyrorum fragmina quae propter solam
4
Cf. Septem X I I I : 'operam dabo ut Persas, intra paucos etiam menses
prodituros, ceterae quoque Aeschyli fabulae, cum fragmentis, ex ordine
consequantur'.
5
Has papyros excerpta, non totas fabulas, continere coniecit K. Treu ap.
E. G. Schmidt (ed.), Aischylos und Pindar . . . (Sehr, zur Gesch. u. Kultur
der Antike 19), Berlin 1981, 168; cui coniecturae obstare videntur numeri
stichometrici P.Oxy. 2161IJ 2 ( = F47a800). 2255 ( = F 451m) f r . 2 7 ( b ) I I 4 .
Praefatio 11
s c r i p t u r a e s i m i l i t u d i n e m Aeschylo attribuii Lobel inter frag-

menta dubia relegavi (F 451 c - m . χ), quamquam veri simile est etiam
ex his multa, fortasse etiam omnia, Aeschylea esse. Eandem rationem
in frustulis P . O x y . 2256 et 2257 secutus sum (F 451 n - t . v. w).
I n t e r fragmenta dubia etiam multa recepì quae Nauck in praefa-

tionibus suis reiecit vel tacite sprevit ; quod eo Consilio feci u t lector
omnia ante oculos habeat neve accidat u t ' f r a g m e n t u m ' iam d u d u m
iure reiectum denuo pro Aeschyleo venditetur (cf. e.g. F 471).
Omisi autem (a) quae in voi. 2 recepta sunt fragmenta adespota
nonnumquam Aeschylo adscripta (exceptis F 475 [ = adesp. F 151 a]
et 478 [ = adesp. F 226a]): l a . 3c. 7. 8i. 10 (cf. Stanley 645). 21a
(cf. Diels, R h M 56, 1901, 31). 36. 40a. 73. 108. 110. 126 (vide ad
adesp. F 653 [p. 226]). 147. 162. 208. 210a (vide argum. 'Callistas*).
238. 254 (cf. ad F 25e7). 261. 269. 289 (cf. Schadewaldt, Achilleis
46 1 = 330 e5 ). 291 (cf. West, BICS 30, 1983, 70). 323a (cf. M.,
Veri.A. 411). 327s. 375. 391. 404 (cf. Headlam, CR 13, 1899, 1).
405. 425. 456. 517. 519. 560. 569. 585a. b (cf. M., Lustrum 13,
1969, 524). 592 (cf. ad F 36b 2 1 1 7). 617. 636. 645. 653. 683. 700;
(b) PMG 931 (cf. Morel, J H S 60, 1940, 113). Ar. R a n . 866 (vide ad
Τ 120,866). 1136sq. (cf. Blaydes, Ranae 437. Blass, Hermes 32,
1897, 151 sq.); (c) fragmenta papyracea ubi nomen Aeschyli solum
legitur, verba autem eius (si modo aliata erant) deperierunt : P. Oxy.
2737 fr. 2,21sq. ( = C G F P 56,91sq.). Demetr.Lac. (vide Τ 69)
77. ποιημάτων 2 pap. Hercul. 1014 L V I I I 16 ed. Romeo, CronErc 8,
1978, 121.
Plenitudinem apparatuum, lectori festinanti haud dubie mo-
lestan!, in v o l . 4 p. 14 defendi; etiam accumulationes locorum
similium (cf. e.g. F 335. 351. 402) mihi condonatum iri spero.
P a p y r o r u m lectiones, interpretationes, supplementa, quorum
auctor non laudatur in a p p a r a t a , editoribus principibus debentur.
I n Aeschyli fabulis superstitibus citandis numeris Wilamowitzianis,
in codicibus Aristophaneis designandis siglis Whiteanis (CPh 1,
1906, 9-20) usus sum.
* *
*
E t i a m in hoc volumine praeparando militi mihi opitulati sunt.

Imprimis Bruno Snell, qui volumine Sophocleo absoluto u t etiam
fragmenta Aeschylea ederem me rogavit, iterum omnia quae ad
haec fragmenta adnotaverat maxima cum liberalitate mihi utenda
12 Praefatio
concessit, novas observations mecum communicavit, in plagulis

legendis me adiuvit.
Scholiorum in Aristophanem nondum accurate editorum lectiones
debeo collegae proximo D. Holwerda, qui laborem codicum meum
in usum conferendorum iterum benignissime suscepit.

Nova fragmenta Aeschylea e Lexici Photiani codice Zavordensi
descripta et commentario instructa mihi misit Κ. Tsantsanoglu.
Quod F 344 sq. accuratius edere potui debeo benignitati qua
Volkmar Schmidt, vir linguae Armeniae peritus, ignorantiae meae
succurrit.
Editionis manu scriptae Philodemi Π. ενσεβείας, quam a. 1923
confecit G. Schober, exemplar lucis ope confectum mihi donavifc
R. Merkelbach.
Laborem plagulas legendi libenter mecum participaverunt Richard
Kannicht et Rudolf Kassel. Qui non solum oculorum acie multa
quae me fugerant menda detexerunt sed praesertim doctrina sua
plurima correxerunt quae peccaveram, addiderunt quae omiseram.
Varia ope mihi succurrerunt W. J.Aerts, M. F. Aubert, P. R.
Bouman, J . M. Bremer, J. N. Bremmer, C. M. Bruehl, R. A. Coles,

M. Cytowska, A. Dijkema, H. Erbse, L. Ferrari, M. Gigante, J . A.
Gruys, M. A. Harder, C. J . Herington, Β. L. Hijmans Jr., H. Hok-
werda, G. C. Huisman, H. Hunger, G. 0 . Hutchinson, S. Jäkel,
A. Kambylis, R. Kannicht, R. Kassel, E. Kirsten, Β. Kramer,
Μ. Maaskant-Kleibrink, M. D. Macleod, R. Merkelbach, W. Milde,
M. Morani, P. J. Parsons, R. Pintaudi, J . R. Rea, C. Romeo, C. J .
Ruijgh, W. Werner, M. L. West, J . A. Willis, Ν. Zeegers.
Quibus omnibus gratiam maximam ago semperque habebo.
Gratias etiam debeo omnibus bibliothecis quarum thesauris in hoc
opere perficiendo uti mihi licuit. Inter quas praesertim duae biblio-
thecae Oxonienses — Collegii Corporis Chris bi et Ashmoleana —
nominandae sunt, quarum praefecti permiserunt ut Eduardi Fraen-
kel notas manu scriptae in lucem ederem (cf. p. 17). Maximum
autem auxilium per totum opus iterum mihi praebuerunt ministii
praepositique Bibliothecae Universitariae Groninganae.
Denique gratiam reddo bibliopolae administro H. Schiedek, qui
interpretis muñere inter me et typothetas scientissime patientis-
simeque functus est, et ipsis typothetis, qui manuacriptum intri-
catissimum admirabili diligentia typis mandaverunt.
Groningae, mense Septembri MCMLXXXIV St. R.

COMPENDIA
* (ante fragmenti numerum) fragmentum coniectura huic fabulae ad-

scriptum
** (ante fragmenti numerum [vel fabulae titulum]) f r a g m e n t u m (fabula)
coniectura Aeschylo adscriptum (-a)
1
finis periodi vel versus
A' A in linea A1 A manus prima
A» A supra lineam A2 A manus posterior
Aac A ante correctionem ¿mg A in margine
Ato A post correctionem Ayo varia lectio praefixis litteris γρ.
in A commemorata
app. (cr.) a p p a r a t u s (criticus)
argum. testimonia de argumento sim. in hac editione singularum fabula-
rum fragmentis praemissa
coll. collato (-a, -is)
def. defendit (-erunt)

ed. pr. editio princeps
gl. glossa
prob. probavit (-erunt)
CAT catalogi tragicorum vel tragoediarum (vol. 1,53sqq.)
DID fontes didascaliarum (vol. l,22sqq.)
TRI tri- et tetralogiarum Aeschylearum conspectus (p. 109sqq.)
* *
*
Abresch : Friedrich Ludwig Abresch

Animadv. 1: Animadversionum a d Aeschylum libri duo . . ., Medioburgi
1743.
Animadv. 2 : Animadversionum ad Aeschylum liber tertius . . ., Zwollae
1763.
E . A. I . Ahrens: Aeschyli tragoediae Septem et perditarum fragmenta. Edi-
tionem Lipsiensem Guil. Dindorfii recognovit, translationem Latinam
condidit, fragmenta post Welckerum et H e r m a n n u m disposuit et
explicuit — = pars prior libri qui inscriptus est : Aeschyli et Sophoclis
tragoediae et fragmenta Graece et Latine cum indicibus. Parisiis
1842.
Bauchhenss-Thüriedl : Christa —, Der Mythos von Telephos in der antiken
Bildkunst (Beitr. zur Archäol. 3), Würzburg 1971.
B a u m s t a r k : Anton —, Die zweite Achilleustrilogie des Aischylos, Philol. 55,
1896, 277 sqq.
14 Compendia
Bentley, Epist. a d Mill. : R . —, Epistola a d ci. v. J o a n n e m Millium, edita

in calce libri qui inscriptus est: Joannis Antiocheni cognomento Ma-
lalae Historia chronica, Oxonii 1691.
Bergk: Theodor Bergk
Gr. Lit.: Griechische Literaturgeschichte, Berlin 1872-87.
Kl. Sehr. : Kleine philologische Schriften von Theodor —. Hrsg. von R .

Peppmüller, Halle a. S. 1884-6.
Rei. com.: Commentationum de reliquiis comoediae Atticae antiquae libri
duo, Lipsiae 1838.
1863: Adnotationes in Aeschyli fragmenta, in libro qui inscriptus est:
Universitatis Fridericianae utriusque Halis consociatae rector et se-
natus Latinam orationem beneficii Sigismundiani lege . . . d. X V I . m.
Iulii MDCCCLXIII . . . habendem indicunt . . ., Halae <1863).
Björck: G. —, Das Alpha impurum u n d die tragische Kunstsprache (Acta
Societatis Litterarum Humaniorum Regiae Upsaliensis 39,1), Upp-
sala 1950.
Blaydes : Frederick H . M. Blaydes
Adv. 1894: Adversaria in tragicorum Graecorum fragmenta, Halis Sax.
1894.
Adv. 1895: Adversaria in Aeschylum, Halis Sax. 1895.
Adv. 1898: Adversaria in varios poetas Graecos ac Latinos, Halis Sax.
1898.
Anal.: Analecta tragica Graeca, Halis Sax. 1906.
Misc.: Miscellanea critica, Halis Sax. 1907.

R a n a e : Aristophanis R a n a e . . . (Aristophanis comoediae 8), Halis Sax.
1889.
Spicil. : Spicilegium tragicum, Halis Sax. 1902.
Blomfield: Charles J a m e s Blomfield
Agam. : Aeschyli Agamemnon . . ., Cantabrigiae 1818.
Choephoroe: Aeschyli Choephoroe . . ., Cantabrigiae 1824.
Persae: Aeschyli Persae . . ., Cantabrigiae 1814 ( 2 1818).
Prometheus: Aeschyli Prometheus Vinctus . . ., Cantabrigiae 1810 ( 2 1812).
Septem: Aeschyli Septem contra Thebas . . ., Cantabrigiae 1812 ( 2 1817).
Boeckh, Gr. t r . princ. : A. —, Graecae tragoediae principum, Aeschyli, So-
phoclis, Euripidis, n u m ea, quae supersunt, et genuina omnia sint, et
forma primitiva servata, an eorum familiis aliquid debeat ex iis tribui,
Heidelbergae 1808.
Boissonade : Aeschylus. Curante Jo. F r . —. I - I I ( = P o e t a r u m Graecorum
Sylloge X I I - X I I I ) , Parisiis 1825.
Bothe : Friedrich Heinrich Bothe
B o t h e 1 : Aeschyli d r a m a t a quae supersunt et deperditorum fragmenta . . .,
Lipsiae 1805.
B o t h e 2 : Aeschyli d r a m a t u m fragmenta . . . (Poetarum scenicorum Grae-
corum quorum integra opera supersunt fragmenta (1)), Lipsiae
1844.
B o t h e 3 : Aeschyli tragoediae (Poetae scenici Graecorum I X - X ) , Lipsiae
1831.
Bruhn, Anh. : Sophokles erklärt von F. W. Schneidewin und A. Nauck.
8. Bändchen: Anhang, zusammengestellt von E . —, Berlin 1899.
Compendia 15
Buecheler, K l . Sehr.: Kleine Schriften v o n F r a n z —, Leipzig(-Berlin)

1915-30.
Burges : George Burges
E u m . : Aeschyli, quae supereunt, f a b u l a e et f r a g m e n t a . E u m e n i d e s . . .,
Londini 1822.
Suppl.: Aeschyli, quae supersunt, f a b u l a e e t f r a g m e n t a . Supplices . . .,

Londini 1821.
B u t l e r : Aeschyli tragoediae quae supersunt, d e p e r d i t a r u m f a b u l a r u m frag-
m e n t a et scholia Graeca ex editione T h o m a e Stanleii c u m versione
L a t i n a a b ipso e m e n d a t a et commentario longe q u a m a n t e a f u i t auc-
t i o n ex manuscriptis ejus n u n c d e m u m edito. Accedunt variae lec-
tiones et n o t a e vv. dd. criticae ac philologicae, quibus suas passim
i n t e r t e x u i t Samuel —, T o m . V I I I , Cantabrigiae 1816.
CAF : vide K .
CAG: C o m m e n t a r l a in Aristotelem Graeca. E d i t a Consilio et a u c t o r i t a t e
Academiae L i t t e r a r u m Regiae Borussicae, Berolini 1882-1909.
C a n t a r e l l a 1 : R . — , Eschilo. P a r t e I : Tradizione ed originalità, Firenze 1941.
C a n t a r e l l a 2 : R . —, I nuovi f r a m m e n t i eschilei di Ossirinco (Collana di Studi
Greci d i r e t t a d a V. de Falco 14), Napoli 1948.
C a s a u b o n u s : I s a a c Casaubonus
A n i m a d v . : A n i m a d v e r s i o n u m in Athenaei Dipnosophistas libri X V . . .,
L u g d u n i 1600.
S a t . : D e Satyrica Graecorum poesi & R o m a n o r u m Satira Libri duo . . .,

Parisiis 1605.
C G F P : Comicorum Graecorum f r a g m e n t a in p a p y r i s reperta. E d i d i t Colinus
Austin, Berolini - Novi E b o r a c i 1973.
Chantraine, Diet, é t . : Dictionnaire étymologique de la langue grecque.
Histoire des m o t s . P a r Pierre —, P a r i s 1968-80.
Churmuziadis, Σατ. : Νίκου Χ. Χουρμουζιάδη, Σατυρικά (Βιβλ. Γεν. Παιδείαε 4),
Ά&ψα 1974.
CMG: Corpus Medicorum Graecorum. E d i d e r u n t Academiae Berolinensis
Hauniensis Lipsiensis, Lipsiae - Berolini 1908sqq.
C o b e t : C. G. Cobet
Coll.: Collectanea critica . . ., L u g d u n i B a t . 1878.
Misc.: Miscellanea critica . . ., L u g d u n i B a t . 1876.
N . L . : N o v a e lectiones . . ., L u g d u n i B a t . 1858.
V . L . 1 : Variae lectiones . . ., L u g d u n i B a t . 1854.
V . L . 2 : Variae lectiones . . . . E d . secunda auctior, L u g d u n i B a t . 1873
(p. 1-399 = V.L. 1 ).
Conington : J o h n Conington
Choeph. : The Choephoroe of Aeschylus: w i t h notes, critical a n d explana-
t o r y , L o n d o n 1857.
E p i s t . : Epistola critica de q u i b u s d a m Aeschyli Sophoclis Euripidis frag-
m e n t i s ad v i r u m a d m o d u m r e v e r e n d u m T h o m a m Gaisford . . . , Oxonii
1852.
Misc. : Miscellaneous Writings of J o h n — . . . edited b y J . A. Symonds . . .,
L o n d o n 1872.
R e m . : R e m a r k s on some of t h e Greek Tragic F r a g m e n t s , The J o u r n a l of
Classical a n d Sacred Philology 1, 1854, 224-32.
16 Compendia
CPG: Corpus paroemiographorum Graecorum. Ediderunt E . L. a Leutsch

et F . G. Schneidewin, Gottinga« 1839-51.
CPG Suppl. : Corpus paroemiographorum Graecorum (Leutsch-Schneidewin) :
Supplementum, Hildesheim 1961.
Cramer, Anecd. Ox. : Anecdota Graeca e codicibus manuscriptis Biblio-
thecarum Oxoniensium descripsit J . A. —, Oxonii 1835-7.

Cramer, Anecd. Par.: Anecdota Graeca e codicibus manuscriptis Biblio-
thecae Regiae Parisiensis edidit J . A. —, Oxonii 1839-41.
Deichgräber, Lyk. : K . —, Die Lykurgie des Aischylos. Versuch einer Wieder-
herstellung der dionysischen Tetralogie (NGG N. F . I I I 8), Göttingen
1939.
Deichgräber, Tetr. : K. —, Die Persertetralogie des Aischylos. Mit einem An-
hang: Aischylos' Glaukos Pontios und Leon (Ak. der Wiss. u. der Lit.
Abh. der geistes- u. sozialwiss. Kl. 1974, 4), Wiesbaden 1974.
Denniston, GP 2 : J . D. —, The Greek Particles. 2nd edition, Oxford 1954.
Diels, Kl. Sehr. : Hermann —, Kleine Schriften zur Geschichte der antiken
Philosophie. Hrsg. von W. Burkert, Darmstadt 1969.
Dieterich: Albrecht —, Die Zahl der Dramen des Aischylos, RhM 48, 1893,
141sqq. = Kleine Schriften, Leipzig-Berlin 1911, l l l s q q .
Diggle: Euripides Phaethon. Edited with prolegomena and commentary by
James —, Cambridge 1970.
Dind. : Wilhelm Dindorf
Ar. : Aristophanis comoediae. Accedunt perditarum fabularum fragmenta,

Oxonii 1835-8.
Lex. Aesch.: Lexicon Aeschyleum, Lipsiae 1876.
Dind. 1 : Poetae scenici Graeci. Accedunt perditarum fabularum fragmenta,
Lipsiae - Londini 1830.
Dind. 2 : Aeschyli tragoediae superstites et deperditarum fragmenta, Oxonii
1832.
Dind. 3 : Aeschyli tragoediae superstites et deperditarum fragmenta. To-
mus I. Ed. secunda emendatior, Oxonii 1851.
Dind. 4 : Poetarum scenicorum Graecorum Aeschyli Sophoclis Euripidis
et Aristophanis fabulae superstites et perditarum fragmenta . . . . E d .
quinta correctior, Lipsiae 1869 (in lucem edi coepta est a. 1867).
Dind. in Τ 120 app. nude positum significat ' R a n a r u m ' editionem (Aristo-
phanis Ranae . . ., Lipsiae 1824).
D.-K.: Die Fragmente der Vorsokratiker. Griechisch u. deutsch von Her-
mann Diels. Sechste Auflage hrsg. von Walther Kranz, Berlin 1951.
Dobree, Adv.: P. P. —, Adversaria. E d . J.Scholefield, Cantabrigiae 1831-3.
Dodds, Bacchae: Euripides Bacchae. Edited with introduction and com-
mentary by E . R . —, Oxford 1944 ( 2 1960).
Döhle: Β. —, Die 'Achilleis' des Aischylos in ihrer Auswirkung auf die atti-
sche Vasenmalerei des 5. Jahrhunderts, Klio. Beitr. zur Alten Ge-
schichte 49, 1967, 63-149.
Droysen: Des Aischylos Werke. Übersetzt von Joh. Gust. —, Berlin 1832
( 2 1842).
Erbse, Unters. : H . —, Untersuchungen zu den attizistischen Lexika (Abh.
der Deutschen Ak. der Wiss. zu Berlin. Philos.-hist. Kl. <949, 2),
Berlin 1950.
Compendia 17
E t . Casul. : Etymologicum Casulanum ed. 0 . Parlangèli, Bollettino della

Badia greca di Grottaferrata N . S . 7, 1953, 115-126 (1-123). 8, 1954,
97-112 (124-338).
Fehling: D. —, Die Wiederholungsfiguren u n d ihr Gebrauch bei den Griechen
vor Gorgias, Berlin 1969.
Ferrari: Luigi —, I drammi perduti di Eschilo, Palermo 1968 ( 2 1982).

F G r H i s t : F. Jacoby, Die Fragmente der griechischen Historiker, Berlin
1923 sqq.
F H G : F r a g m e n t a historioorum Graecorum. Collegit . . . C. Müllems, Parisiis
1841-84.
Fraenkel : E d u a r d Fraenkel
Ag. : Aeschylus Agamemnon, Oxford 1950.
Beob.: Beobachtungen zu Aristophanes, R o m a 1962.
Kl. Beitr. : Kleine Beiträge zur klassischen Philologie, R o m a 1964.
ms.: in 'Dictyulcis' et 'Theoris' necnon F 281a. 451 η : notae in schedis
asservatis Oxonii in Bibliotheca Collegii Corporis Christi (Box 12 b)
(inter quas schedas etiam litterae sunt a J o a n n e Beazley scriptae quae
ad F 78a 14sq. citantur), quas u t in lucem ederem benigne permise-
r u n t Collegii Praeses et Socii.
in ceteris: notae quas scripsit in margine exemplaris sui editionis
Nauckianae secundae (N. 2 ), nunc Oxonii in Bibliotheca Ashmoleana
sub signo 309.5 Τ 101 e asservati, meum in usum exscripsit Annette
Harder, u t in lucem ederem benigne permisit bibliothecarius Brian

M° Gregor.
Fraenkel, Nom. ag. : E r n s t —, Geschichte der griechischen Nomina agentis
auf ·τηρ, -τωρ, -τηί (-τ-) (Unters, zur indogerm. Sprach- u. Kultur-
wiss. Hrsg. ν. K . Brugmann u. A. T h u m b 1.4), Straßburg 1910. 1912.
Friebel : Graecorum satyrographorum fragmenta exceptis iis quae sunt
Aeschyli, Sophoclis, Euripidis. Collegit et illustravit Carolus —. Post
mortem auctoris edi curavit Dr. F . Larsow. Praemissa est expositio
de dramatis satyrici origine atque n a t u r a et subiunctae sunt emenda-
tiones in auctores Graecos et Latinos, Berolini 1837.
Frisk, G E W : H . — , Griechisches etymologisches Wörterbuch, Heidelberg
1960-72.
Fritsch: C.-E. —, Neue Fragmente des Aischylos und Sophokles (Diss.
Hamburg), H a m b u r g 1936.
Fritzsche : Franz Volkmar Fritzsche
Niobe : De Aeschyli Niobe commentatio, in libro qui inscriptus est : Rector
a t q u e senatus Academiae Rostochiensis commilitones humanissimos
ad sacra Pentecostes a. MDCCCXXXVI pie celebranda invitât,
Rostochii <1836).
R a n a e : Aristophanis Ranae, Turici 1845 (posterior paginarum series).
G a n t z 1 : T. —, The Aischylean Tetralogy : Prolegomena, CJ74,1979, 289-304.
G a n t z 2 : T. —, The Aischylean Tetralogy: Attested and Conjectured Groups,
A J P h 101, 1980, 133-164.
Garvie: A. F . —, Aeschylus' Supplices. Play a n d Trilogy, Cambridge 1969.
Gataker: Thomas Gataker
Adv. Misc. : Adversaria Miscellanea edente Carolo T. G. filio, Londini 1659.
Op. crit. : Opera critica . . ., Trajecti ad R h . 1698.
18 Compendia
GGM : Geographi Graeci minores. E codicibus recognovit . . . Carolus Mülle-

ms, Parisiis 1855-61.
Gomperz, Hell. : Th. —, Hellenika. Eine Auswahl philologischer u. philoso-
phiegeschichtlicher kleiner Schriften, Leipzig 1912.
Griffith 1 : Mark —, The Authenticity of 'Prometheus Bound', Cambridge
etc., 1977.
Griffith 2 : Aeschylus Prometheus Bound. Edited by Mark —, Cambridge
etc., 1983.
Grotius: Hugo Grotius
significatur altera ex his editionibus :
Dicta poetarum quae apud Stobaeum exstant. Emendata et Latino car-
mine reddita ab Hugone Grotio . . ., Parisiis 1623.
Excerpta ex tragoediis et comoediis Graecis t u m quae extant, t u m quae
perierunt. Emendata et Latinis versibus reddita ab Hugone Grotio...,
Parisiis 1626 (cf. p. 9).
Gruys: J . A. —, The Early Printed Editions (1518-1664) of Aeschylus (Diss.
Leiden = Bibliotheca Humanística & Reformatorica 32), Nieuwkoop
1981.
H a r t m a n n : Albert —, Untersuchungen über die Sagen vom Tod des Odys-
seus, München 1917.
H ä r t u n g : Aeschylos' Fragmente. Griechisch mit metrischer Übersetzimg und
prüfenden und erklärenden Anmerkungen von J . A. — (Aeschylos*
Werke . . . 8: Fragmente und Register), Leipzig 1855.

H a u p t : G. —, Commentationes archaeologicae in Aeschylum, Diss, philolo-
gicae Haienses 13, Halis Sax. 1897, 105-160.
H a u p t , Opuse.: Mauricii Hauptii Opuscula, Lipsiae 1875-6.
H a y m a n : H . —, On the Connexion between the Legends of Greek Tragedy
and Heroic Myth, Transactions of the Cambridge Philological So-
ciety 1 (1872-80), London 1881, 213-38.
H e a t h : B. —, Notae sive lectiones ad tragicorum Graecorum veterum Ae-
schyli Sophoclis Euripidis quae supersunt dramata deperditorumque
relliquias, Oxonii 1762 (ubi paginae numero nihil additur, significatur
prima paginarum series).
Herington: The Older Scholia on the Prometheus Bound. Edited by C. J .
— (Mnemosyne Suppl. 19), Lugduni Bat. 1972.
Hermann: Gottfried Hermann
ubi nomini nihil vel solus voluminis paginaeque numerus additur, signifi-
catur Aeschyli editio post mortem eius a Mauricio Hauptio curata:
Aeschyli tragoediae. Recensuit Godofredus Hermannus, Lipsiae
1852.
Opuse.: Godofredi Hermanni Opuscula, Lipsiae 1827-77.
v. Herwerden: H . v. Herwerden
Emend. : Emendationes Aeschyleae, J a h r b . f. class. Philol. Suppl. 10,
1878-9, 119-63.
Exerc. : Exercitationes criticae in poeticis et prosaicis quibusdam Attico-
rum monumentis, Hagae Comitum 1862.
Hippenstiel : G. —, De Graecorum tragicorum principum fabularum nomini-
bus (Diss. Marburg), Marpurgi Catt. 1887.
Compendia 19
Italie: Gabriel Italie

Ind.: Index Aeschyleus, Leiden 1955.
ms. : notae in ipsius, nunc meo, exemplari editionis Nauckianae secundae
(N.2).
Jacobs: Friedrich Jacobs
Add.: Additamenta animadversionum in Athenaei Deipnosophistas . .

Jenae 1809.
1822: censura editionis Schützianae (anonyma; sed huic viro attribuen-
dam esse ipsa declarat [cf. etiam e.g. Hermann, Opuse. 4,266. Wagner
p. 77]) in Allgemeine Literatur-Zeitung 1822, 1, 561-79.
Johansen-Whittle : Aeschylus. The Suppliants. Edited by H. Friis Johansen
and Edward W. Whittle, Copenhagen 1980.
Κ., CAF: Comicorum Atticorum fragmenta. Edidit Theodoras Kock, Lipsiae
1880-8.
K.-A.: Poetae Comici Graeci. Ediderunt R.Kassel et C.Austin, Berolini-
Novi Eboraci 1983 sqq.
Kakridis, Μελ. : I. Θ. Κακριδή, Μελέτεί και αρΰρα. Τιμητική προίφορά για τα
έβδομήντα χρόνια του ίνγγραφέα, Θεκαλονίκη 1971.
Kamerbeek: J . C . —, De Aeschyli Dictyulcis, Mnem. IV 7, 1954, 89-110.
Kausche : W. —, Mythologumena Aeschylea, Dissertationes philologicae Ha-
lenses 9, Halis Sax. 1888, 129-312.
KB : Ausführliche Grammatik der griech. Sprache von Dr. Raphael Kühner.

Erster Teil: Elementar- und Formenlehre. 3. Aufl. . . . besorgt von
Dr. Friedrich Blass, Hannover 1890-2.
KG : Ausführliche Grammatik der griech. Sprache von Dr. Raphael Kühner.
Zweiter Teil: Satzlehre. 3. Aufl. besorgt von Dr. Bernhard Gerth,
Hannover-Leipzig 1898-1904.
Körte: A.—, Zwei Kolumnen eines Aischylos-Papyrus, Hermes 68, 1933,
249-75.
Kossatz-Deissmann: Anneliese —, Dramen des Aischylos auf westgriechi-
schen Vasen (Heidelberger Ak. d. Wiss. Kommission für antike
Mythologie. Schriften zur antiken Mythologie 4), Mainz am Rh.
1978.
Lachmann, Mens.: Caroli — i De mensura tragoediarum liber singularis,
Berolini 1822.
Lange: De Aeschylo poeta exposuit E. R. —, in libro qui inscriptus est:
Programm, womit zu der öffentlichen Prüfung der Zöglinge des Fried-
richs-Gymnasiums auf dem Werder, welche Mittwoch, den 11. April
1832 . . . Statt finden soll, . . . ergebenst einladet August Ferdinand
Ribbeck . . ., Berlin 1832.
Latte, Kl. Sehr. : Kurt —, Kleine Schriften zu Religion, Recht, Literatur und
Sprache der Griechen und Römer. Hrsg. von O. Gigon, W. Buchwald,
W. Kunkel, München 1968.
v. Leeuwen, Comm. : Commentatio de Aiacis Sophoclei authentia et integri-
tate. Scripsit J . —. Edidit Societas Artium Disciplinarumque Rheno-
Traiectina, Traiecti ad Rh. 1881.
Leo, Kl. Sehr. : Friedrich —, Ausgewählte kleine Schriften. Hrsg. und ein-
geleitet von Eduard Fraenkel, Roma 1960.
20 Compendia
Leopardus: Paulus Leopardus

1568: Pauli Leopardi Isembergensis F u m i i , Emendationum et miscellane-
orum libri viginti. I n quibus plurima t a m in Graecis q u à m Latinis
auctoribus à nemine hactenus animadversa aut intellecta, explicantur
& emendantur. Tomus prior, decern libros continens. Cum indice co-
piosissimo, Antverpiae Í568.

1604: Pauli Leopardi Emendationum et miscellaneorum libri X X ed.
I . G r u t e r , Lampas sive F a x artium liberalium . . . 3, Francofurti 1604,
1-408 (prior paginarum series).
Lesky, Ges. Sehr. : Albin —, Gesammelte Schriften. Aufsätze u n d Reden zu
antiker u n d deutscher Dichtung u n d K u l t u r . Hrsg. von Waither
Kraus, Bern-München 1966.
Lex. ΑΙμ. : 'Lexicon ΑΙμωδεΐν ed. Sturz, Etymologicum Graecae linguae Gu-
dianum . . ., Lipsiae 1818, 617,30-631,2.
Lex. Vindob. : vide Ν.
L f g r E : Lexikon des frühgriechischen Epos . . ., Göttingen 1955sqq.
LIMC: Lexicon Iconographicum Mythologiae Classicae, Zürich-München
1981 sqq.
Lloyd-Jones: Appendix edited b y H u g h —, in: Aeschylus. W i t h a n English
translation b y H . W . Smyth . . . 2, London - Cambridge Mass. 1957,
523-603.
Lobeck: Christian August Lobeck
Agi. : Aglaophamus sive de theologiae mysticae Graecorum causis libri tres,

Regimontii Pruss. 1829.
Paral.: Paralipomena grammaticae Graecae, Lipsiae 1837.
Pathol, el. : Pathologiae Graeci sermonis elementa, Regimontii Boruss.
1853-62.
Pathol, prol.: Pathologiae sermonis Graeci prolegomena, Lipsiae 1843.
Phryn. : Phrynichi Eclogae nominum et verborum Atticorum . . ., Lipsiae
1820.
Rhem. : 'Ρηματικσν sive verborum Graecorum et nominum verbalium tech-
nologia, Regimontii 1846.
L S J : A Greek-English Lexicon compiled b y H . G. Liddell a n d R . Scott. A
new edition . . . b y H . S. Jones . . ., Oxford 1940.
L Z : Literarisches Zentralblatt (ante 1904 Central-) f ü r Deutschland.
M.: H a n s Joachim Mette
ubi nomini nihil vel solus paginae numerus additur, significatur : Die Frag-
mente der Tragödien des Aischylos (Deutsche Ak. d. Wiss. zu Berlin.
Schriften der Sektion f ü r Altertumswiss. 15), Berlin 1959.
Nachtr. : N a c h t r a g zum Supplementum Aeschyleum (Kleine Texte für
Vorlesungen u. Übungen 169a), Berlin 1949.
Suppl.: Supplementum Aeschyleum (Kleine Texte f ü r Vorlesungen u.
Übungen 169), Berlin 1939.
Urk. : U r k u n d e n dramatischer Aufführungen in Griechenland (Texte u.
K o m m e n t a r e 8), B e r l i n - N e w Y o r k 1977.
Verl. A. : Der verlorene Aischylos (Deutsche Ak. d. Wiss. zu Berlin. Schrif-
ten der Sektion f ü r Altertumswiss. 35), Berlin 1963.
Maas, Kl. Sehr. : Paul —, Kleine Schriften. Hrsg. von W . Buchwald, Mün-
chen 1973.
Compendia 21
Mancini: Α . — , Il d r a m m a satirico greco, A S N P 11 ( = 18), 1896, pars quinta.

Meineke: August Meineke
FCG: F r a g m e n t a comicorum Graecorum, Berolini 1839-57.
Vind. Ar. : Vindiciarum Aristophanearum liber, Lipsiae 1865.
Meinhold : Aischylos Agamemnon mit den neu gefundenen Aischylos-Frag-
menten, hrsg. von Professor M. —. Kommentar, Münster i. W.(1933).

Meisterhans 3 : K . —, Grammatik der attischen Inschriften. 3. Aufl. besorgt
von E d . Schwyzer, Berlin 1900.
Mekler: Siegfried Mekler
Beitr. : Exegetisch-kritische Beiträge zu den Fragmenten der griech. Tra-
giker, X V I I I . Jahresbericht über das k. k. Elisabeth-Gymnasium in
Wien f ü r das Schuljahr 1902/1903, Wien <1902), 3-16.
Luc.: Lucubrationum criticarum capita quinqué, Zehnter Jahresbericht
des Communal-Ober-Gymnasiums im X I X . Bezirke Wiens. F ü r das
Schuljahr 1894/95 veröffentlicht vom Direktor Franz Wanner, Wien
1895, 3-20.
Meuli, Ges. Sehr. : Karl —, Gesammelte Schriften . . . hrsg. von Th. Geizer,
B a s e l - S t u t t g a r t 1975.
Meursius : Ioannis MeursI Aeschylus, Sophocles, Euripides. Sive de Tragoe-
diis eorum Libri I I I , Lugduni B a t . 1619.
Miller, Mei.: E . — , Mélanges de littérature grecque, contenant un grand
nombre de textes inédits, Paris 1868.
Mnem. : Mnemosyne.
Müller, GGM: vide GGM
Murray : Aeschyli septem quae supersunt tragoediae. Recensuit Gilbertus —.
Accedunt tetralogiarum ad has fabulas pertinentium fragmenta, ele-
giae, poetae vita, operum catalogue, Suidae et Marmoris Parii testi-
monia, Oxonii 1938 ( 2 1955).
N. : August Nauck
Ar. Byz. : Aristophanis Byzantii grammatici Alexandrini fragmenta, Halis
1848.
E u r . St. : Euripideische Studien 1.2 (Mém. de l'Acad. des Sciences de
St.-Pétersbourg. V I I e Sér. I 12. V 6), St. Petersburg 1859. 1862.
I n d . : Tragicae dictionis index speetans a d tragicorum Graecorum frag-
m e n t a ab Augusto — edita, Petropoli 1892.
Lex. Vindob.: Lexicon Vindobonense, Petropoli 1867.
Obs. : De tragicorum Graecorum fragmentis observationes criticae, Jahres-
bericht über das Königl. Joachimsthalsche Gymnasium . . ., Berlin
1855, 1-56.
N. 1 : Tragicorum Graecorum fragmenta, Lipsiae 1856.
N. 2 : Tragicorum Graecorum fragmenta. E d . secunda, Lipsiae 1889.
v. Nes: D. v a n Nes, Die maritime Bildersprache des Aischylos (Diss.
Utrecht), Groningen 1963.
Nilsson, GGR 1 : M. P. —, Geschichte der griech. Religion. Erster Band . . .
(Handb. der Altertumswiss. V 2,1), 2. Aufl., München 1955.
Nitzsch : Die Sagenpoesie der Griechen kritisch dargestellt. Drei Bücher von
Gregor Wilhelm —, Braunschweig 1852.
Oberdick, Schutzfl. : Die Schutzflehenden des Aeschylus nebst Einleitung u n d
Commentar. Von Johannes —, Berlin 1869.
22 Compendia
O'Connor: J . Β. —, Chapters in the History of Actors and Acting in Ancient

Greece together with a Prosopographia histrionum Graecorum (Diss.
Princeton Univ.), Chicago 1908.
P a c k 2 : R. A. —, The Greek and Latin Literary Texts from Greco-Roman
Egypt. Second Revised and Enlarged Edition, Ann Arbor 1965.
Page: Select Papyri I I I : Literary Papyri. Poetry. Texts, translations and

notes by D. L. —, London - Cambridge Mass. 1942.
Paley: Aeschyli Septem contra Thebas cum fragmentis deperditorum dra-
matum. Brevi commentario instruxit Fredericus A. — . . ., Cantabri-
giae 1847.
Papageorgiu, Κριτ. : Κριτικά και έρμηνευτικά ele τά άποαπάσματα των Ελλήνων
τραγικών ποιητών υπό Πέτρου Ν. Παππαγεωργίου, εν Λιψίφ 1880.
P a u w : Aeschyli tragoediae superstites, Graeca in eas scholia, et deperditarum
fragmenta ; cum versione Latina et commentario Thomae Stanleii... cu-
rante Joanne Cornelio de — cujus notae accedunt, Hagae Comitum 1745.
Peppink, Obs.: S. P . —, Observationes in Athenaei Deipnosophistas (Diss.
Utrecht), Lugduni Bat. 1936.
Philol. : Philologus
Phot. Galean. : Φωτίου τοΰ Πατριάρχου Λέξεων συναγωγή. E codice Galeano
descripsit R. Porson, Londini 1822.
Phot. Zavord. : Lexici Photiani cod. Zavordensis adhuc ineditus, de cuius
lectionibus K . Tsantsanoglu certiorem me fecit (cf. p. 12).
Pilling : Carolus —, Quomodo Telephi fabulam et scriptores et artifices vete-

res tractaverint (Diss. Halle), Halae Sax. 1886.
PMG: Poetae melici Graeci . . . . Edidit D. L. Page, Oxford 1962.
Pohlenz, Gr. Tr. 2 : Max —, Die griechische Tragödie. Zweite neubearbeitete
Auflage, Göttingen 1954 (Erl. = Erläuterungen).
Porson: Richard Porson
Adv. : Ricardi Porsoni Adversaria. Notae et emendationes in poetas Grae-
cos quas . . . deprompserunt et ordinarunt . . . J . H . Monk, C. J .
Blomfield, Cantabrigiae 1812.
Notae: Ricardi Porsoni Notae in Aristophanem, quibus Plutum comoe-
diam . . . praemisit, et collationum appendicem adjecit Petrus Paulus
Dobree . . ., Cantabrigiae 1820.
Tracts: Tracts and Miscellaneous Criticisms of the late Richard Porson,
Esq Collected . . . by . . . Th. Kidd, London 1815.
Rau, Paratr. : P. —, Paratragodia. Untersuchung einer komischen Form des
Aristophanes (Zetemata 45), München 1967.
R E : Paulys Real-Encyclopädie der class. Altertumswissenschaft. Neue Be-
arbeitung, Stuttgart 1894^-1980.
Reinhardt: Karl Reinhardt
Aischylos: Aischylos als Regisseur und Theologe, Bern 1949.
Niobe: Zur Niobe des Aischylos, Hermes 69, 1934, 233-61 ( = Tradition
und Geist. Gesammelte Essays zur Dichtung. Hrsg. von C. Becker,
Göttingen 1960, 136-66).
Vorschläge: Vorschläge zum neuen Aischylos, Hermes 85, 1957, 1-17.
123-6 ( = Tradition und Geist [vide supra] 167-90).
Reiske, Animadv. : Ioannis Iacobi — Animadversionum ad Graecos auetores
volumen p r i m u m - q u i n t u m , Lipsiae 1757—66.
Compendia 23
Reitzenstein, Gesch. : Geschichte der griechischen Etymologika. Ein Beitrag

zur Geschichte der Philologie in Alexandria u. Byzanz von Richard —,
Leipzig 1897.
Ribbeck, Rom. Tr. : Die römische Tragödie im Zeitalter der Republik. Dar-
gestellt von Otto —, Leipzig 1875.
Robert: Carl Robert

B. u. L. : Bild und Lied. Archäologische Beiträge zur Geschichte der griech.
Heldensage (Philol. Untersuchungen . . . 5), Berlin 1881.
Gr. Held. : Die griechische Heldensage ( = L. Preller, Griechische Mytho-
logie II, 4. Aufl.), Berlin 1920-6.
Oid. : Oidipus. Geschichte eines poetischen Stoffs im griech. Altertum,
Berlin 1915.
Rosier : W. —, Reflexe vorsokratischen Denkens bei Aischylos (Beitr. zur
klass. Philol. 37), Meisenheim am Glan 1970.
Rogers : The Frogs of Aristophanes . . . . By Benjamin Bickley —, London
1902.
Rohde: Erwin Rohde
Kl. Sehr.: Kleine Schriften von Erwin —, Tübingen - Leipzig 1901.
Psyche 2 : Psyche. Seelencult und Unsterblichkeitsglaube der Griechen. 2.
verbesserte Aufl., Freiburg i.B.-Leipzig-Tübingen 1898.
Roscher : Ausführliches Lexikon der griechischen u. römischen Mythologie...
hrsg. von W. H. —, Leipzig 1884-1937.
Salmasius, Plin. exerc. : Cl. —, Plinianae exercitationes in Caii Iulii Solini

Polyhistora . . ., Parisiis 1629.
v. d. Sande Bakhuyzen: W. H. —, De parodia in comoediis Aristophanis,
Traiecti ad Rh. 1877.
Sansone : D. —, Aeschylean Metaphors for Intellectual Activity (Hermes.
Einzelschriften 35), Wiesbaden 1975.
SB: Sitzungsberichte Akad. der Wissenschaften. Philol.-hist. Klasse.
Schadewaldt: Wolfgang Schadewaldt
Achilleis: Aischylos' 'Achilleis', Hermes 71, 1936, 25-69 ( = Hellas und
Hesperien. Gesammelte Schriften zur Antike u. zur neueren Literatur
in zwei Bänden 1, Zürich - Stuttgart 1970, 308-54).
Niobe: Die Niobe des Aischylos (SB Heidelberg 1933/4. 3), Heidelberg
1934 ( = Hellas und Hesperien 1 [vide supra], 284-308).
Schmid: Wilhelm Schmid
GGL : W. O. Stählin, Geschichte der griech. Literatur (Handb. der
Altertumswiss. VII), München 1920sqq.
Unters. : Untersuchungen zum Gefesselten Prometheus (Tübinger Beitr.
zur Altertumswiss. 9), Stuttgart 1929.
F. W. Schmidt, Krit. St. : F. W. —, Kritische Studien zu den griechischen
Dramatikern, Berlin 1886-7.
Schöll, Beitr. : Adolf —, Beiträge zur Kenntnis der tragischen Poesie der
Griechen ( = Beiträge zur Gesch. der griech. Poesie 1) 1, Berlin 1839.
Schoell : Friedrich (Fritz) Schoell
Schoell 1 : Aeschyli Septem adversus Thebas . . . ed. Fr. Ritschelius. Prae-
cedunt de Aeschyli vita et poesi testimonia veterum composita a
Friderico —, Lipsiae 1875 (p. 3-52).
24 Compendia
Schoell 2 : Fridericus —, De locis nonnullis ad Aesohyli vitam et ad histo-

riam tragoediae Graecae pertinentibus epistula, in libro qui inscrip-
tus est: Adolfo Schoellio patri optimo . . . natalem septuagesimum
pie gratulantur Rudolfus et Fridericus Schoellii . . . , Ienae 1875, 37-65.
Schoell 3 : Fritz —, Über zwei sich entsprechende Trilogien des Euripides.
Mit Bemerkungen zur Tetralogie des attischen Theaters (SB Heidel-
berg 1910. 15), Heidelberg 1910.

Schütz: Aeschyli tragoediae quae supersunt ac deperditarum fragmenta.
Recensuit et commentario illustravit Chr. Godofr. -—. Vol. V : Frag-
menta deperditorum dramatum cum virorum doctorum annotationi-
bus, Halae 1821.
Schulze, Kl. Sehr.: Wilhelm —, Kleine Schriften. 2., durchgesehene Auflage
mit Nachträgen hrsg. von W. Wissmann, Göttingen 1966.
Sehwyzer: Ed. —, Griechische Grammatik auf der Grundlage von Karl Brug-
manns Griechischer Grammatik (Handb. der Altertumswiss. I I 1),
München 1939-50.
Séchan : Louis —, Études sur la tragédie grecque dans ses rapports avec la
céramique (Thèse Paris), Paris 1926.
Setti: Alessandro —, Eschilo satirico I, ASNP I I 17, 1948, 1-36 ( = 1). I I ,
ASNP I I 21, 1952, 205-244 ( = 2).
SGLG: Sammlung griechischer und lateinischer Grammatiker. Hrsg. von
K. Alpers, H.Erbse, A. Kleinlogel, Berlin-New York 1974sqq.
SH : Supplementum Hellenisticum ediderunt Hugh Lloyd-Jones, Peter Par-
sons . . ., Berolini - Novi Eboraci 1983.

Sidéras : Alexander —, Aeschylus Homericus. Untersuchungen zu den Home-
rismen der aischyleischen Sprache (Hypomnemata 31), Göttingen
1971.
Sidgwick: Aeschyli tragoediae. Cum fabularum deperditarum fragmentis
poetae vita et operum catalogo recensuit Arturus —, Oxonii (1900).
Siegmann: Ernst —, Die neuen Aischylos-Bruchstücke, Philol. 97, 1948,
59-124.
Silk: M. S. —, Interaction in Poetic Imagery with special reference to early
Greek poetry, Cambridge 1974.
Simon: Erika Simon
Satyr-plays : Satyr-plays on Vases in the Time of Aeschylus, in : The Eye
of Greece. Studies in the art of Athens ed. by D. Kurtz and B . Spar-
kes, Cambridge 1982, 123-48.
Sphinx: Das Satyrspiel Sphinx des Aischylos (SB Heidelberg 1981. 5),
Heidelberg 1981.
Smyth : Aeschylus. With an English translation by Herbert Weir —. I I :
Agamemnon. Libation-Bearers. Eumenides. Fragments, London-New
York 1926.
Snell: Bruno Snell
Ges. Sehr. : Gesammelte Schriften, Göttingen 1966.
Scenes: Scenes from Greek Drama (Sather Class. Lectures 34), Berkeley -
Los Angeles 1964.
Szenen: Szenen aus griechischen Dramen, Berlin 1971.
Solmsen: Friedrich •—, Hesiod and Aeschylus (Cornell Studies in Classical
Philology 30), Ithaca 1949.
Compendia 25
Stahl, Synt. : J . M. —, Kritisch-historische S y n t a x des griechischen V e r b u m s

der klassischen Zeit, Heidelberg 1907.
S t a n l e y : T h o m a s Stanley
u b i nomini nihil vel solus paginae n u m e r u s a d d i t u r , significatur Aeschyli
editio: Aeschyli tragoediae Septem: c u m scholiis Graecis o m n i b u s ;
D e p e r d i t o r u m D r a m a t u m F r a g m e n t i s , versione & commentario Tho-

m a e Stanleii, Londini 1663.
m s . : Stanleii a d d i t a m e n t a m a n u scripta a Butlero publici iuris f a c t a .
Steffen: Victor Steffen
N i o b a : D e Aeschyli Nioba, Tragica 1 (Prace Wroclawskiego T o w a r z y s t w a
Naukowego A 41), Wroclaw 1952, 7-27 (ss Stud. Aesch. 99-117).
Quaest. t r . : Quaestionum t r a g i c a r u m capita t r i a (Poznañskie Tow. P r z y j .
N a u k . P r a c e K o m . Filol. 11,1), P o z n a ñ 1939.
Ser. m i n . : Scripta m i n o r a selecta, Wroclaw - W a r s z a w a - K r a k ó w - Gdansk
1973.
S G F : S a t y r o g r a p h o r u m Graecorum f r a g m e n t a collegit disposuit a d n o t a -
tionibus criticis i n s t r u x i t Victor — (Poznañskie Tow. P r z y j . N a u k .
W y d z i a l filol.-filozof. P r a c e K o m . Filol. 11,5), P o z n a ñ 1952.
S G R : S a t y r o g r a p h o r u m Graecorum reliquiae. Collegit disposuit praefatione
a d n o t a t i o n i b u s q u e criticis i n s t r u x i t Victor —, Posnaniae 1935.
S t u d . Aesch. : S t u d i a Aeschylea praecipue a d d e p e r d i t a r u m f a b u l a r u m
f r a g m e n t a pertinentia (Polska A k a d e m i a N a u k . K o m i t e t n a u k o
kulturze a n t y c z n e j . A r c h i w u m filologiczne 1), Wroclaw 1958.

Stud. sat. 1 : S t u d i a satyrica 1 (Posnañskie Tow. P r z y j . N a u k . Prace K o m .
Filol. 5), P o z n a ñ 1933.
Stud. sat. 2 : S t u d i a satyrica. P a r s altera (Coniectanea Seminarli Philolo-
gici Posnaniensis edita cura a t q u e auspiciis Vitoldi Klinger. Fase. 1),
Posnaniae 1934.
S t e p h a n u s , Thes. : T h e s a u r u s Graecae linguae, A b Henrico — o constructus
. . ., <Genevae> 1572.
Siivern, A b h . 1825: J . W . — , Ü b e r den historischen C h a r a k t e r des D r a m a .
E r s t e A b h a n d l u n g , A b h . der hist.-philol. K l . der K ö n . Ak. der Wiss.
zu Berlin a u s d e m J a h r e 1825, Berlin 1828, 75-143.
Synag. : Συναγωγή λέξεων χρησίμων έχ διαφόρων σοφών τε και ρητόρων πολλών
(Β; ed. I . Bekker, A n e c d o t a Graeca 1, Berolini 1814, 319-476 [α];
L. B a c h m a n n , A n e c d o t a Graeca 1, Lipsiae 1828, 1-422 [α-ω]).
T a p l i n 1 : Oliver — , Aeschylean Silences a n d Silences in Aeschylus, H S C P h 7 6 ,
1972, 57-97.
T a p l i n 2 : Oliver — , T h e S t a g e c r a f t of Aeschylus. T h e D r a m a t i c Use of E x i t s
a n d E n t r a n c e s in Greek Tragedy, Oxford 1977.
T F : Tragicorum f r a g m e n t a . A d i u v a n t i b u s O. Seel et L. Voit edidit A. K l o t z
(Scaenicorum R o m a n o r u m f r a g m e n t a 1), Monachii 1953.
T h G L : T h e s a u r u s Graecae linguae, a b Henrico Stephano constructus. . . . edi-
d e r u n t Carolus Benedictus H a s e , G. R . L u d . de Sinner et Theobaldus
F i x (Guilelmus Dindorfius et Ludovicus Dindorfius), Parisiis 1831-65.
T h r e a t t e : L. — , T h e G r a m m a r of A t t i c Inscriptions, B e r l i n - N e w Y o r k
1980 sqq.
Toup : Jonathan Toup
Curae nov. : Curae novissimae sive appendicula n o t a r u m et e m e n d a t i o n u m
in Suidam, Londini 1775.
26 Compendia
Emend. 1 : Emendationes in Suidam, Londini 1760.

Emend. 2: Emendationes in Suidam. Pars altera, Londini 1764.
Emend. 3: Emendationes in Suidam. Pars tertia, Londini 1766.
Emend. 1790: Emendationes in Suidam et Hesychium et alios Lexico-
graphos Graecos, Oxonii 1790.
Epist. : Epistola critica ad celeberrimum virum Gulielmum, Episcopum

Glocestriensem, Londini 1767.
Trendall-Webster: A. D. Trendall-T. B. L. Webster, Illustrations of Greek
Drama, London 1971.
T R F 3 : Tragicorum Romanorum fragmenta. Tertiis curia recognovit O. Rib-
beck (Scaenicae Romanorum poesis fragmenta 1), Lipsiae 1897.
T u r y n : Aleksander —, The Manuscript Tradition of Aeschylus (Polish In-
stitute Series 2), New York 1943.
Vahlen, Opuse.: Iohannis — i professons Berolinensis Opuscula académica,
Lipsiae 1907-8.
Valckenaer: Lodewijk Caspar Valckenaer
Diatr. : Lud. Casp. Valckenari Diatribe in Euripidis perditorum drama-
t u m reliquias, Lugduni Bat. 1767.
Hipp. : Euripidis tragoedia Hippolytus, quam . . . Adnotationibus instruxit
Ludov. Casp. —, Lugduni Bat. 1768.
Phoen.: Euripidis tragoedia Phoenissae. . . . Graeca castigavit e mstis,
atque adnotationibus instruxit . . . Ludovicus Casp. —, Franequerae
1755.
Victorius: Aeschyli tragoediae VII. Quae cùm omnes multo quàm antea
castigatiores eduntur, t u m verò una, quae mutila & decurtata prius
erat, integra nunc profertur . . . Petri Victorii cura et diligentia,
(Genevae) 1557.
Vitelli: G. —, I nuovi frammenti di Eschilo (Νιόβη e Δικτνουλκοί), BSAA 29
( = N.S. V i l i 3), 1934, 229-48.
Wackernagel, Kl. Sehr. : Kleine Schriften von Jacob —. Hrsg. von der Akad.
der Wiss. zu Göttingen, Göttingen 1953-79.
Wagner: Aeschyli et Sophoclis perditarum fabularum fragmenta. Edidit
Fridericus Guilelmus — (Poetarum tragicorum Graecorum fragmenta
1), Vratislaviae 1852.
Walker: Observaciones acerca de los fragmentos de Esquilo por Ricardo
Johnson —, 1920 (titulus sine ulla loci indicatione; praefatio scripta
est in urbe Buenos Aires [p. 2], liber impressus est Parisiis [p. 20]).
Webster, Mon. 2 : T. Β. L. —, Monuments Illustrating Tragedy and Satyr
Play (Second Edition with Appendix) (BICS Suppl. 20), London 1967.
Wecklein: Nikolaus Wecklein
ubi nomini nihil vel solus voluminis paginaeque numerus additur, signi-
ficatur Aeschyli editio: Aeschyli fabulae cum lectionibus et scholiis
codicis Medicei et in Agamemnonem codicis Florentini ab Hieronymo
Vitelli denuo collatis edidit N. —, Berolini 1885-93.
Prom. : Aeschylus Prometheus nebst den Bruchstücken des ΠρομηΦεύΐ
Λυόμενοι für den Schulgebrauch erklärt von N. —, Leipzig 1872 ( 2 1878.
3
1893).
Tril. : Über eine Trilogie des Aeschylos und über die Trilogie überhaupt,
SB München 1891, München 1892, 327-85.
Compendia 27
Wecklein-Zomaridis : ΑΙαχύλου δράματα σωζόμενα και άπολωλότων άποσπάσματα

μετά εξηγητικων και κριτικών σημειώσεων r f j συνεργείς Ευγενίου Ζωμαρί-
δου . . . εκδιδόμενα υπό Ν . Wecklein (Ζωγράφειοΐ Ελληνική Βιβλιο&ήκη
έκδιδ. τη ¿πιστασίφ τον εν Κωνίταντινουπόλει Έλλ. Φιλολ. Συλλόγου 4.6.
14), Έν Αειψίφ 1891. Μήνησιν 1896. Έν Λειψίς. 1910.
Weil, É t . : É t u d e s sur le d r a m e a n t i q u e p a r H e n r i —, P a r i s 1897 ( = 2 1908).

W e l c k e r : Friedrich Gottlieb Welcker
Gr. T r . : Die Griechischen Tragödien m i t R ü c k s i c h t auf den epischen Cyclus
geordnet v o n F . G. — ( R h M Suppl. 2,1-3), B o n n 1839-41.
K l . Sehr.: Kleine Schriften 1-5, B o n n 1 8 4 4 - E l b e r f e l d 1867.
N a c h t r . : N a c h t r a g zu der Schrift über die Aeschylische Trilogie, nebst
einer A b h a n d l u n g ü b e r das Satyrspiel, F r a n k f u r t a . M . 1826.
Tril.: Die Aeschylische Trilogie P r o m e t h e u s u n d die Kabirenweihe zu
Lemnos n e b s t W i n k e n ü b e r die Trilogie des Aeschylus ü b e r h a u p t ,
D a r m s t a d t 1824.
Werre-de H a a s : M. —, Aeschylus' Dictyulci. A n a t t e m p t a t reconstruction
of a satyric d r a m a (Diss. Leiden = Papyrologica L u g d u n o - B a t a v a 10),
Leiden 1961.
W e s t e r m a n n : Βιογράφοι. V i t a r u m scriptores Graeci minores. E d i d i t A n t o n i u s
— , Brunsvigae 1845.
Wil. : Ulrich von Wilamowitz-Moellendorff
A n a l . : Analecta Euripidea, Berolini 1875.
Gl. d. H . : D e r Glaube der Hellenen, Berlin 1931-2 (¡"Darmstadt 1959).

Gr. Tr. : Griechische Tragödien übersetzt von —, Berlin 1922-3.
G V : Griechische Verskunst, Berlin 1921.
Hell. D . : Hellenistische Dichtimg in der Zeit des Kallimachos, Berlin 1924.
Horn. U n t . : Homerische U n t e r s u c h u n g e n (Philol. U n t e r s . 7), Berlin 1884.
I n t . : Aischylos. I n t e r p r e t a t i o n e n von — , Berlin 1914.
K l . Sehr. : Kleine Schriften. Hrsg. von den Akademien zu Berlin u n d Göt-
tingen, Berlin 1935-72.
ms. : n o t a e in marginibus e d i t i o n u m N a u c k i a n a r u m (N. 1 et N. 2 ) scriptae,
quas B r u n o Snell a d i u v a n t e K . L a t t e exscripsit (vide vol. 1 p . I X )
mihique impertivit.
O p f e r : Aischylos Orestie. Griechisch u n d deutsch von — . Zweites S t ü c k :
D a s Opfer a m Grabe, Berlin 1896.
T r . : Aeschyli tragoediae, Berolini 1914.
W i n n i n g t o n - I n g r a m : R . P . — , Studies in Aeschylus, Cambridge etc. 1983.
Zakas : ΚριτικαΙ και έρμηνευτικαι παρατηρήσεκ etc ΑΙαχνλον Σοφοκλέα Λυσίαν
Πλάτωνα Αυκονργον και Δημοσ&ένην υπό Αναστασίου Ί. Ζάκα. Μέροί α :
Αίσχυλοΐ, Έν Ά&ήναΐΐ 1890.
Z f A : Zeitschrift f ü r die Alterthumswissenschaft.
Zielmski, T r a g . : T h a d d a e u s — , T r a g o d u m e n o n libri tres, Cracoviae 1925.
Periodicorum compendia quae in hoc conspectu d e s u n t explicata invenies in

bibliographie L'Année Philologique
A. 'VITA' ET SUDAE TESTIMONIUM
1 Αίΐχύλου ßioc
Α'κχνλοΐ ό τραγικοί γένει μεν ήν Ά&ηναϊοη, 'EXevctvioc των δήμων, viòc Ενφο- 1
ρίωνοΐ, Κννεγείρου άδελφόΐ, εξ ευπατρίδων την φύΐΐν.
Νέοι ôè ήρξατο των τραγωδιών, και πολύ τουc προ εαυτού νπερήρεν κατά 2
1 1 Έλενΐivtoc cf. D || l s q . Εύφορίωνοΐ cf. Τ 2,1. 16,1. 23 passim. 44,1. 48

passim. 50,2. 51,19. 162,1. 164,3. F 333,3. 6. ad F 4 6 a l 0 . ad F 7 0 || 2 Κυνε-
γείρου cf. F b I εξ ευπατριδών cf. Τ 144,10sq. 13 || 3 cf. Ga || 3sqq. cf. N . P
1 Conspectus codicum adhibitorum :

Ά' BCDNPPdVWXXc
Β Laurentianus 31,3
C Parisinus gr. 2785
D Ambrosianus G 56 super, (deficit post 17 άρχαΐον)
M Laurentianus 32,9
Me Guelferbytanus 88 Gud. gr. (inde a 54 πρώτοι)
Ν Matritensis 4677
Ρ Parisinus gr. 2787
Pd Parisinus gr. 2789
Τ Neapolitanus I I . F . 31
V Venetus gr. 468 ('in hoc permulta evanida' Herington [59])
Va Venetus gr. 470
W Vaticanus gr. 1332
X Laurentianus 31,2 (deficit post 14 δνναμένοΐΐ)
Xc Laurentianus Conv. Soppr. 98
Zh Guelferbytanus 88 Gud. gr. (usque a d 54 πρώτοι)
codicum MMcPTVaZh imagines contuli ipse; ceterorum lectiones refero ex
editione quam curavit Herington (59sqq.) | editiones potiores confecerunt
Westermann (117sqq.), Dind. (Aeschyli tragoediae . . . 3, Oxonii 1851, lsqq.),
Schoell 1 (3sqq.), Wecklein (1,467sqq.; cod. M contulit Vitelli), Wil. (Tr.
3sqq.), Herington (I.e.), Page (Aeschyli . . . tragoedias, Oxonii 1972,
331 sqq.) | 'Vitae' plenioris vestigium in Τ 111 (ubi vide) agnoscere sibi visus
est Wil. I Al. ßioc M : Ai. γένοΐ PwF, γένοΐ Ai. C, γ hoc Ai. του τραγικού Ρ,
γένοί ΑΙ. του ποιητοϋ VaZh, γένοΐ AL και ßioc. διωρ&ώ&η δε παρά του ΐοφωτάτου
κυροΰ Θωμά τον Μαγίίτρου Τ, Ai. βίβλοι του τραγικού προκρίτου· η c και
καταρχάΐ και γένοΐ [[του r o j Ν (correctionem testatur Turyn 46), om. cett.
f a u t nunc quidem videri non potest' Herington) || 1 d τραγικοί ποιητήΐ Zh |
γένοΐ Χ, το μεν γένοΐ PlPd \ μέν έΐτιν MX, ην (om. μεν) PPd \ των δήμων
MDVW*CX : τον δήμον cett., (δε) τον δήμον Blaydes (Adv. 1895, 3) || 2 Κννεγ-
Μ1 : Κυναιγ- cett. (voluit etiam M2, qui a supra ε scripsit) ; vide ad F b | άδ.
Κυν. PPd I και Άμεινίου ante εξ add. 'A'TZh (e v. 11 interpolatum esse vidit
Dind.) I το γένοΐ (pro τήν φύαν) TZh \ in fine κατάγων add. TZh || 3 έαυτοΰ
MCP°WXXc : αύτοΰ cett. \ νπερήρεν Wil. : -ήρεν Μ, -ήρε Ά', -ήρε VaTZh
32 TESTIMONIA A
i τε την ποίηςιν και την διά&εςιν τής ςκηνήc την τε λαμπρότητα τής χορηγίας
καί την ςκευήν των υποκριτών την τε τοΰ χοροϋ ςεμνότητα, ώς και Άριςτοφάνης
(Ran. [ = Τ 120] 1004sq.)·
άλλ' ώ πρώτοι των Ελλήνων πυργώςας βήματα ςεμνά
8 nal κοαμήααα τραγικόν λήρον.
Συνεχρόνιΐεν δε Πινδάρφ, γεγονώς κατά την f/t'f Όλνμπιάδα. 3

Γενναϊον δε αυτόν (paci καΐ μεταςχεΐν τής εν Μαρα&ωνι μάχης cvv τω άδελφω 4
Κυνεγείρψ τής τε ¿ν Σαλαμινι ναυμαχίας cvv τ φ νεωτάτφ των αδελφών Άμεινία
is και τής εν Πλαταιαϊς πεζομαχίας.
Κατά δέ την cvv&eciv τής ποιήςεως ζηλοϊ το άδρόν άεί πλάςμα, άνοματο- 5
ποιίαις τε και επι&έτοις. ετι δε μεταφοραϊς καΐ nâci roîc δυναμένοις ογκον τή
φράςει περιΰεϊναι χρώμενος. αϊ τε δια&έςεις των δραμάτων ου πολλά ς αύτω
5 ςεμνότητα cf. ad Τ 120,1004 || 9 of. C.B || lOsqq. cf. F || 11 Κυνεγείρψ

cf. F b I Άμεινίφ cf. Fe || 14 ογκον cf. v. 16sq. app. cr. Τ 116,2. 141a. νπέρογκον
4 τε (prius) MDVaTZh : γε Β, om. cett. | cf. ad v. 54 || 5 και την κατααίευήν Va \

φηςί περί τούτον (αύτον Pd) post Άριςτοφάνης add. Κ (teste Turyn 77) PPd,
φηςί(ν) TZh II 7 πρώτε VaZh || 8 λήρον MDPacTVa : κλήρον cett. || 9 -vice
PTVaZh I γεγονώc post Όλ. Zh | τεςςαρακοςτήν TZh : lectionem τεςςαρακοςτήν
πρώτην memorat Stephanus (ap. Victorium 395); 'numerum corruptum e
nostro computo corrigere male ludentis est' (Wil.) : έξακοςτήν (sic) Scaliger
(Thesaurus temporum . . ., Lugduni Batavorum 1606, 93 [quarta paginarum
series]) — quippe qui, a 'Vitae' auctore duo itinera Sicula commiscente
(infra v. 33sqq.) deceptus, Aeschylum 'eodem tempore, quo Hieron Aetnam
urbem condebat' obiisse opinaretur —, τρίτην καί έξηκοςτήν Casaubonus
(Sat. 174), πέμπτην καί έξηκοςτήν S. Petit (Miscellaneorum libri novem . . .,
Parisiis 1630, 164sq. [prior paginarum series]), τετάρτην καί έξηκοςτήν Lange
(41), ξδ' Westermann fposui numerum non quem verum esse affirmaverim,
sed ex quo vitium illud in libris facillime enasci potuerit') || 10 δε om. P a c |
φαςϊν αυτόν Va | μεταςχεϊν MDTVaX : μεταςχεϊν όμολογοϋα ceti. || 11 Κννεγ-
M1 : Κυναιγ- cett. (voluit etiam M2, qui α supra ε scripsit) ; vide ad Fb | post
Κυν. haec add. TZh : τής προς τoie Δαρείου ςτρατηγονς Δάτιν καί Άρταφέρνην
τούτους γάρ Δαρείος μετά πεντήκοντα μυριάδων δια ΰαλάττης πέπομφε (κατά
Αθηναίων add. Zh) \ της τ' Τ || 11 sq. cvv — πεζομαχίας MBTVaXZh : om. cett. \
τω νεωτέρφ άδελφω Ά. BTXZh || 12 Πλαταΐς Χ, Πλαταιάςι Τ \ πεζο- BTXZh :
ναυ- MVa | in fine haec add. TZh : Ξέρξης γάρ ό Δαρείου δέκα παρελθόντων
ένιαυτών πεντακοάας (Τ : φας Zh) μυριάδας ςτρατοΰ (Zh : -όν Τ) ςυναγαγών δια
γης και θαλάττης κατά της 'Ελλάδος έςτράτευςεν ου το μεν ναντικόν κατ εν αν μά-
χηςαν Αθηναίοι εν Σαλαμινι Θεμιςτοκλέους ςφών ςτρατηγονντος, το δέ πεζόν εν
Πλαταιαϊς (Zh : Πλαταιάςι Τ) Λακεδαιμόνιοι μετά Παυςανίου κατεπολέμηςαν
δ δή κατέλιπε Ξέρξης μετά Μαρδονίου ςτρατηγοΰ, αυτός μετ' ολίγων (Τ : μετο-
λίγον Zh) είς Περςίδα φυγών (Τ : εις Άςίαν φυγή διαβάς Zh), επειδή την εν Σαλα-
μινι ναυμαχίαν (κατανανμαχη&εϊςαν add. Τ [ipsius Triclinii additamentum :
vide Turyn 12]) είδεν (Τ : -ε Zh) || 13 ςύν&εςιν MBDNVaXZh : mutilus est Τ,
θέαν cett. I άςκεϊ (pro ζηλοϊ) TZh \ άδρόν Zh | πλάςμα post άδρόν Va, om. TZh \
καί νπέρογκον ante όν. add. TZh || 14 μεταφοραϊς MDTVaXZh : καί μεταφοραϊς
cett. I post δνναμένοις deficit Χ | ογκω Va, όγκος (ut vid.) Τ || 14sq. περιθεϊναι
τή φρ-PPdXc, περιθήναι (om. τη φρ.) Zh || 15 χρώμένος om. Zh \ αύτω ante των
add. et post ού πολλά ς om. TZh
TESTIMONIA A 33
ιβ περιπετείας καί πλοκάα εχοναν (ite παρά rote νεωτέροκ" μόνον γάρ ζήλοι τό
βάρος περιτιϋέναι rote προαώποις, άρχαϊον είναι κρίνων το μεγαλοπρεπές καί
ήρωϊκόν, τό δε πανοϋργον κομψοπρεπές τε καί γνωμολογικόν άλλότριον της τρα-
γψδίας ηγούμενοι· euere διά τό πλεονάζειν τω βάρει των προςώπων κωμψδεϊται
20 παρά Άριςτοφάνει (Ran. [ = Τ 120] 911 sqq.). εν μεν γάρ τή Νιόβη (vide 6
argum.) ¿'eue τρίτον μέρους έπικαϋ-ημένη τω τάφφ των παίδων ουδέν φ&έγγεται
έγκεκαλνμμένη· εν δε τοις Έκχορος λντροις Άχιλλεύς ομοίως εγκεκαλνμμένος
ού φ&έγγεται, πλην εν άρχαΐς ολίγα πρός Έρμήν άμοιβαϊα. διό εκλογαϊ μεν παρ' 7
2ΐ αντ φ τη καταςκενη διαφέρονςαι πάμπολλοι αν εύρε&εϊεν, γνωμαι δέ η ςυμπά-
ΰειαι ή άλλο τι των δυναμένων etc δάκρυα άγαγεϊν ον πάνυ. ταϊς τε {γάρ} δψεςι
καί τοϊΐ μι'fàoic πρός εκπληξιν τερατώδη μάλλον η πρός άπάτην κέχρηται.
Άπήρεν δέ ώς 'Ιέρωνα, κατά τινας μεν υπό Ά&ηναίων καταςπουδας&είς καί 8
28 ήςςη&είς νέφ δντι Σοφοκλεϊ, κατά δέ ένίονς εν τω eie τους εν Μαρα&ώνι τε&νη-
κότας ελεγείο) ήςςη&είς Σιμωνίδη· τό γάρ έλεγεΐον πολύ της περί τό ciψπα&ές
ν. 13 app. er. οίδοΰςαν Τ120,940 || 17 βάρος cf. ν. 19. Τ120,940sq. 1367—1410.

137,6 I άρχαϊον cf. Τ 128a24. b2. 23. 32.135,4 (adde DionisChrys. locum 52,5
in argum. 'Philoctetae' allatum). 163,6 | τό μεγαλοπρεπές cf. Τ 127,2. 128a 12.
b l 2 . μεγαλοφυία Τ 130,1. μεγαλόφρων Τ 128a23sq. (ubi vide), μεγαλοφωνό-
τατον Τ 136,5 (ubi vide) || 19sqq. cf. Τ 120,911 sqq. (ubi vide) || 19 τω
βάρει cf. ad v. 17 || 26 εκπληξιν cf. ad Τ 120,962 | τερατώδη cf. Τ 120,834 ||
27 cf. Κ I] 27sq. cf. Gf || 28sq. cf. Τ 12,3
16 καί πλοκάς om. Va \ ωςπερ τοϊΐ Va \

δέ (pro γαρ) pvezh \ ζητεί Ρ, ςπουδάζει TZh || 16sq. μέγε&ος καί δγκον (pro τό
βάρος) TZh I 17 περιτιϋέναι τοϊΐ πρ. MBDTVaZh : τοϊΐ πρ. περιτιϋέναι PPd,
τοϊΐ πρ. cett. | post άρχαϊον deficit D \ τό μ. και scripsi duce Wil. ('sublime
genus antiquis et heroicis personis unum convenire existimabat Aeschylus'
[Tr. 3sq.]) : rò μ. τε καί TZh (prob. Wil.), τ omo τό μέρος μ. τε και cett.; τοϋτο
τό μέρος, τό μ. τε καί ed. pr., Page ]| 18 ήρωϊκόν — re και om. Zh |[ 19 ήγήςατο
Zh I 19 <3cre — 23 άμοιβαϊα om. TZh || 20 Άριςτοφάνει BXc et fort. M (com-
pendium incertum) (coniecerat Bergk, Hermes 18, 1883, 4831) : -ουc cett. |
(Νιόβη) post Νιόβη add. Bothe 3 (41β) ('quod aures Graecae non tolerabant'
Wil.) Il 21 τρίτου μέρους M : τρίτης ημέρας, cett. (def. Turyn [1615], Taplin 1
[6112], al. : at vide ZPE 42, 1981, lsqq.) || 22 εν re M \ τοϊΐ τον "Ε. Ά 'Va* |
λοντροϊς Ά 'Va \ έγκ. όμ. δ Άχ. Ά' || 23sq. pro εκλογαϊ — πάμπολλαι haec
habent TZh : ταντα μέν εν τole δράμααν αντοϋ πλεϊςτα || 24 πάμπολλοι Μ,
πάμπολοι C, πάμπολυ Ν || 24 sq. γνώμη δέ ή ςυμπα&εία Zh || 25 δάκρυα Τ :
δάκρυ R (teste Wil.) Va, δάκρυον cett. \ άγαγεϊν MTZh : έπαγαγεϊν Ρ, άπα-
γαγεϊν cett. | corr. Wil. || 25 sq. rate— κέχρηται om. TZh ]| 26 vide ad v. 30—2 ||
27 άπήρεν M : -e cett. \ ώς M ·. προς BTZh, etc cett. | Ίέρ. MN : Ίέρ. τον Σικελίας
τύραννον cett. \ κατά τινα Μ, κατ Ίωνα (cf. Q)? Schoell2 (53) | ΰπ (ut vid. )T |
ού καταςπονδας&είς Bothe 3 (5Ζ1), καταςτααας&είς? Westermann || 27sq. και ή.
om. Κ (teste Turyn 77) P a c |¡ 28 ήττ- PT, ής&- Zh | δντι τω Σ. 'A'TVaZh | δ' Τ ||
28 sq. κατά — Σιμωνίδη : hoc testimonio vix credibili nisus duo epigrammata
in Μαραθωνομάχος Athenis reperta (2 Hansen = Page, Further Greek
Epigrams 764—71) Simonidi et Aeschylo adscripsit Oliver (Hesperia 2,
1933, 488sqq. AJPh 56, 1935, 197sqq.), prob. Murray, contra dixit Jacoby
(Hesperia 14, 1945, 179sqq. = Kl. philol. Sehr. 1, Berlin 1961, 482sqq.) ||
28 έλεγείψ μέτρο) TZh \ ήττ- PT, r¡c&- Zh
34 TESTIMONIA A
λεπτότητας μετέχειν θέλει, δ τοϋ ΑΙςχύλου, ώς εφαμεν, έςτίν άλλότριον. τινέc 9

<5e φααν έν τη επιδείξει των Ευμενίδων ςποράδην είςαγαγόντα τον χορόν τοςαϋτον
32 ¿κπλήξαι τον δήμον toc τα μεν νήπια έκψϋξαι, τα δε έμβρυα έξαμβλω&ήναι.
έλθών τοίννν ele Σικελίαν Ιέρωνος τότε την Αϊτνην κτίζονται επεδείξατο τάς
Αίτνας οίωνιζόμενοΐ βίον άγα&όν το le ΐυνοικίζουΐΐ την πόλιν.
Kaì cφόδρα τω τε τυράννω'Ιέρωνι καΐ τοις Γελώοις τιμηθείς έπιζήςας τρίτον 10

3β hoc γηραιοί έτελεντα τούτον τον τρόπον, άετός γάρ χελώνην άρπάςας, oje έγκρα-
τήc γενέί&αι τ-fjc άγρας ουκ ϊςχυεν, άφίηα κατά πετρών αυτήν ςυν&λάςων το
δέρμα, ή δέ ένεχ&εΐςα κατά τον ποιητοϋ φονεύει αύτόν. χρηςτηριαςθείς δέ ήν
'ούράνιόν ce βέλος κατακτενεϊ'.
«ο Αποθανόντα δέ Γελώοι πολυτελώς έν τ ole δημοςίοις μνήμαςι θάψαντες έτΙ- 11
μηςαν μεγαλοπρεπώς, έπιγράψαντες οϋτω (Τ 162) •
Α'κχνλον Εύφορίωνος Άθηναϊον τόδε κεύθει

μνήμα καταφθίμενον πυροφόροιο Γέλας ·
80sqq. cf. Gh 3 || 32 έκπλήξαι cf. ad Τ 120,962 || 3δ τοις Γελωοις cf. ad Τ 3,2 ||

35sq. cf. Τ 3sq. || 86sqq. cf. M || 88sq. cf. Τ 97,3. ad F 180 '
30 έθέλει TZh | εφημεν PVa | άλ-

λότριον e'erι Zh I 30—2 τινές — έξαμβλωθήναι om. TZh, del. Dind. 4 (2) ; post
26 κέχρηται transponi iussit Näke ( R h M 1, 1833, 500sqq. = Opuse, philol. 1,
Bonnae 1842, 362sqq.), post 23 αμοιβαία transposuit Bothe 1 ( I X s q . ) || 31 mo-
ράδην : vide Taplin 2 141. 372 | εΙΐάγονταΡΡά || 32 <hc MBN : ωςτε cett. \ έκψϋξαι
Hermann (Opuse. 2,128) : -ψνξαι MPVa et, ut. vid., cett. || 33 τότε 'A'TVaZh :
re M I κτίζοντος negligenter pro κτίςαντος dictum esse suspicatus est Lange
(17); cf. Κ I άπεδείξατο Va \ πάνυ λαμπρώς post έπεδείξατο add. TZh ||
33sq. τάς Ahvac om. Zh || 34 Αίτναίας R (teste Wil.) T, Ahvaí(acl) B,
akiac Pyρ | ώνομ[ Τ \ έντεϋθεν ante βίον add. TZh \ ςυνοικίζουςι MPPdTZh : cv-
νοικοϋςι cett. II 3δ τε MCNPTZh : om. cett. \ τυραννώ om. Zh \ 'confusa sunt
duo itinera {cf. Κ ) ; olim Hiero hic non legebatur, sed post Eumenidas doctas
Gelam Aeschylus venit' Wil. || 36 ων ετών πέντε πρàc rote έξήκοντα post eroe
add. TZh | γιιραιός MPPd : om. cett. \ έτελ. (τελευτα Zh, mutilus est Τ) τούτον
τόν τρ. MPPdTZh : τούτον έτελ. τον τρ. Va, τούτον τον τρ. έτελ. cett. | αίετός Zh \
γάρ MBCT : om. cett. \ ςυλλαβών (pro άρπάcac) Zh, mutilus est Τ || 37 τ. äγρac
MNT : T. θήρας Zh, ταύτης PPd, τ. χελώνης της ούρα c cett. | ÏC/VCE Zh, κχυ[ Τ \
αυτήν MPwPdT : om. P a c , -fjc cett. \ -dÁácojv PPdTVVa : -θλάςςων cett. ||
37 sq. pro άφίηα — ποιητοϋ Zh habet : μετεωρίcac αυτήν άφίηα κατά πετρών
(he cυv&λacθεícηc τήν cάρκα αυτής θοίνην ποιήςηται, ή δέ κατενεχθεκα προς τη
κεφαλή τοΰ ποιητοϋ και πλήξaca \ τοϋ δέρματος ένεχ&εϊςα δέ (pro το —
ένεχθεϊςα) Μ, το δέρμα· τοϋ δέρμaτoc δέ ενεγβέντος BQR (teste Wil.) ||
88 χρηcτηριacθεic δέ ήν Μ, quod dubitanter recepì (fontem suum in brevius
iusto contraxisse videtur excerptor; ad vim passivi χρηςτηριάζομαι cf. I G
I X 2,1109,33 sq. [s. I I a ] των βουλομένων χρηςτηριας&ήναι) : χρηcμòc δέ ήν αύτφ
δοθε'κ οϋτως Ά ' F a , χρηςμός γάρ ήν αντώ περί της τελευτήc τoιόcδε Zh,
χρηcμ[ ] τελεντής ούτος Τ; an χρηςτηριας&εν δέ ήνΊ || 39 κατακτενεϊ Μ :
κτανεϊ C, mutilus Τ, κατακτανεϊ cett. | oraculi verba fuisse ούράνιόν ςε βέλος τι
κατακτενεϊ coniecit Bothe ( 1 Χ Ι Ι . 3629), οΰράνιον δέ βέλος ce κατακτενεϊ Wil. ||
40 -θανόντος CVVaXc | πολυτελώς om. Zh || 41 οϋ τω Μ : οϋτως GTZh, τοϋτο
PPd, τούτο) cett. | έπίγραμμα eie τον τάφον Αίςχύλον post οϋτωc add. Zh ||
42 έπίγραμμα M m « | Αθηναίων MZh || 43 πυρο- BZh : παρα- Mac, πυρει- Xc,
mutilus est Τ, πυρ a- cett. \ Γέλας Plut, (vide ad Τ 162) : ςέλας BXc (et, ut vid.,
TESTIMONIA A 35
44 άλκήν δ' εΰδόκιμον Μαρα&ώνιον àV.coc αν εϊποι

καΐ βα&νχαιτήεκ Μήδοΐ επιηάμενοΐ.
etc το μνήμα δέ φοιτώντεί ó'coíc εν τραγψδίακ ήν ό ßtoc ένήγιζόν τε και τά
δράματα νπεκρίνοντο.
4β Άϋηναϊοι δε τοίοϋτον ηγάπηίαν Α'κχύλον a>c ψηφκαΐ&αι μετά (τον) &άνα- 12

τον αντοϋ τον βονλόμενον διδάΐκειν τά Ακχνλον χοράν λαμβάνειν.
Έβίω δε ετη ξγ', εν ole έπoír¡cev δράματα ο' και επί τούτοιε ίατυρικά άμφί 13
τά ε', νίκαί δε τάΐ nácac εϊληφε τρεκκαίδεκα· ουκ ¿Xíyac δέ μετά τελεντην νίκαί
62 άπηνέγκατο.
Πρώτοι Ακχυλοί πά&εα γεννικωτάτοκ την τραγωδίαν ηϋξηίεν την τε 14
ΐκηνήν εκόίμηίεν και την όψιν των &εωμένων κατέπληξε τη λαμπρότητι, γραφα le
4fisq.cf.Gm || 48sq.cf. Gm || 50sq. cf. Go || 51 sq. cf. Gn || 53sqq. cf. Ν ||

54 κατέπληξε cf. ad Τ 120,962
Τ), néXac cett. || 44 δ' om. Zh \ äXXoc MCNPveVa (mutilus est Τ) \ äv εϊποι om.
Zh II 45 -χαιτήηί M ao , -χαιτείηί Zh | ante MfjÒoc rasura 6 vel 7 litterarum
in M I δήμοι Va | -μενον Zh || 46 Scoi τραγωδίαν μετίααν (pro ocoic — ßioc) Zh |
ó'coíc äv έν PPd I εν om. MT \ ένόμιζόν τε VVaWXc, ένομίζοντο C || 46sq. 'haec
perturbata, primitus quando tragoedias agebant sacra facere dicti erant
histriones' Wil. : at cf. Nilsson, GGR 12,719 || 47 νποκρ- Zh || 48 τον Ai. Zh \
add. Wil. I 49 χρνών (pro χορον) BPPdTZh || 50 έβίω — ok om. Τ \ έβίω
MPPdZh : εβίου Β, έβίωίε cett. | ξ' και γ' V (teste Wil.) Va, ξε' και τρία Β,
ξε' Zh, έξήκοντα και πέντε PPd; ξ&' Dind. | έποίηίεν Μ : έποίη<ε δέ Τ (cf. supra),
έποίηΐε cett. | έβδομήκοντα TVaZh, οε Wecklein - Zomaridis (2,578) | τοντοια M
(e correctura?) || 50sq. άμφί τά πέντε Τ, Αμφίβολα πέντε ΓUb (teste Wester-
mann; cf. iam Hermann, Opuse. 3,149) ('quod si verum esset satyricorum
numerus desideraretur' Wil.); 'corruptela insanabilis' Wil. : άμφί τά ιε' dubi-
tanter Casaubonus (Sat. 166), confidenter Wecklein (Tril. 383sq.; cf. Weck-
lein - Zomaridis 2,578); άμφί τά πέντε noòc role κ (vel λ') Bothe 3 (734); κγ ,
Ργ' τά πάντα Schoell2 (43sq.); {κγ'), άμφι(ίβήτη)τα πέντε Schoell3 (14); carv-
ρικά• άμφίβολα πέντε ('Er dichtete 70 Dramen, und dazu noch Satyrdramen;
fünf sind zweifelhaft') K. O. Müller (Gesch. der griech. Lit. . . . 1, Breslau
1841, 80); ίατυρικά ( ) fintercidit numerus'), άμφίβολα πέντε Wachsmuth
(Symbola philologorum Bonnensium in honorem Fr. Ritsehelii collecta,
Lipsiae 1864—7, 149°); ΐατνρικά κ , ων άμφίβολα ε' Bergk (Gr. Lit. 3,285°);
ίατνρικά κ'· άμφίβολα ε' (vel carυρικά άμφί τά εϊκοαν) Dieterich (146 = 116);
ΐατνρικά κ, άμφίβολα δε ε Schmid (GGL I 2,192'/193°) ; δράματα ο'(?), ων
ΐατνρικά ( ) ('excidit numerus'), και επί τοντοκ άμφίβολα πέντε Dind.;
δράματα ο', ΐατνρικά (ιε'), άμφίβολα ε Steffen (Quaest. tr. 16 = Stud.
Aesch. 21), voce άμφίβολα eas fabulas designari ratus de quibus dubitabatur
tragoediaene an satyricae fuissent; δράματα Ρ' και έν τοντοΐΐ αιτυρικά άμφί
εϊκοα Untersteiner (In memoriam Achillis Beltrami . . ., Genova 1954,
242sq.) I ΐη(μειωτέον) δτι οε' (corr. ex oc') δρά(ματα) M mg (i.e. summa δραμά-
των et carνρικών : non est varia lectio) || 51 ràc om. TZh \ εϊληφε MTZh et,
ut vid., Β : είλήφει ceti. \ τρεκκαίδεκα M : τριε- BTZh, δέκα και τρεϊί (hoc
utique PVa) vel ιγ' cett. \ τε (pro δέ) Va \ και ante μετά add. TZh \ την post
μετά add. Va \ νίκαί om. TZh, del. Bothe 3 (8) [| 58—65 om. PPd || 53—69 post
'Supplices' praebet Me (fol. 193r), om. Τ || 53 γεννι - MMc : γενι- Ά ' Va ;
γενικωτέροκ Robortellus (unde γεννικωτέροκ Blomfield, Persae 2 VII) | ηϋξηΐε
Ά ' F a I 54 έκόαμηαε Ά ' | ϋ·εομένων Me \ κατέπληξεν Page | {rrje χορηγίαΐ) post
36 TESTIMONIA A
καί μηχαναις, βωμοϊς τε καί τάφοις, ςάλπιγξιν, είδώλοις, Ερινύα, rove τε ύno-
it κριτάς χειρίςι ςκεπάςας καί τω ςνρματι έξογκώςας μείζοςί τε τοις κο&όρνοις
μετεωρίςας. έχρήςατο δέ υποκριτή πρώτφ μεν Κλεάνδρω, επειτα καί τον δεύτε- 15
ρον αύτω προςήψε Μυννκκον τον Χαλκιδέα· τον δέ τρίτον νποκριτήν αυτός έξεν-
ρεν, ώς δε Δικαίαρχος δ Μεςςήνιος (fr. 76 Wehrli), Σοφοκλήc (Τ 98). το δέ 16
βο άπλοϋν της δραματοποιίας εΐ μεν τις ìigòc toùc μετ αυτόν λογίζοιτο, φαϋλον äv
εκλαμβάνοι καί άπραγμάτευτον, εΐ δέ προς τove άνωτερω, ΰανμάεειε της έπι-
νοίας τον ποιητην και της ενρέςεως. δτφ δέ δοκεϊ τελεώτερος τραγωδίας ποιητή
Σοφοκλής γεγονέναι, όρ&ώς μεν δοκεϊ, λογιζές&ω δέ ότι πολλώ χαλεπώτερον
94 ήν ¿πι Θέςπιδι, Φρυνίχφ τε και Χοιρίλφ etc τοςόνδε μεγέθους την τραγψδίαν
προαγαγεϊν ή επί Αίςχνλφ είςιόντα etc την Σοφοκλέους έλ&εΐν τελειότητα.
Έπιγέγραπται τω τάφφ αύτοϋ" 17
αίετοϋ εξ ονύχων βρεγμα τυπε'ις ëêavov.
56 ςύρματι cf. T 1 0 3 , l s q q . 104,278. 105. 106,12sq. 107,3sq. 108,5 | κο&όρνοις

cf. Τ 2,6. 104,280. 105. 108,5 || 57sq. cf. Gp. Gm ¡ 58sq. cf. Τ 100. 101,5.
102,3. 108,6sq. || 69sq. το άπλοϋν cf. Τ 135,9sq. 12 (adde Dionis Chrys.
locum 52,7 in argum. 'Philoctetae' allatum)
λαμηρότητι a d d e n d u m esse coniecit Taplin 2 (462) coll. v. 4 || 55 ςάλπιγξιν :

E u m . 566sqq. respici coniecit Taplin 2 (3932) | Έριννύςι Ά ' V a || 56 χειρΐςι

Westermann : χειρί codd.; χειρ ici Boissonade (1,7), Bode (Gesch. der Hel-
lenischen Dichtkunst I I I 1, Leipzig 1839, 237 1 ), Ritter (Didymi Chalcenteri
opuscula . . ., Coloniae 1845, 159); χειρίδι Robortellus | έξωγκ- MMc \ κο&ρό-
voic Va I 57 μετεωρι'ςας&αι Va; 'Vitae' auetorem cothurnum aetatis impe-
ratoriae ob oculos habuisse monuit Simon (Das antike Theater, Heidelberg
1972, 23) I πρώτφ MMc : πρώτα cett. \ πρώτον μόνφ (pro πρώτφ μεν) ? Scherer
(De Aelio Dionysio musico qui vocatur [Diss. Bonn], Bonnae 1886, 38) |
Κλεάνδρω in M correctum ('in κλέος άνδρών' Schoell 1 : equidem nil affirma-
verim) | και τον MMc : δέ κα&ό cett. || 57 sqq. 'confusa haec. dictum erat de
indueto tertio histrione et de Oleandro et Mynnisco, qui Aeschylo d u d u m
mortuo tragoediis eiusdem doctis vicerunt' Wil.; de Oleandro et Mynnisco
vide O'Connor 111 (nr. 292/3). 117sq. (nr. 351) || 58 αντον Me \ Mwv- MMc :
Μι'ων- cett. \ Καλκ- Va ¡ τον δέ MMcN : το δέ cett. || 58 sq. έξενρεν MMc : έφ-
cett. II 59 eue δέ MMc : toc καί cett. \ Mecc- Dind. : Με ς- codd. || 60 äv Dind. : μεν
codd. II 61 εκλαμβάνοι MMc : νπολαμβάνοιτο C, νπολαμβάνοιο cett. ; ύπολαμβάνοι
edidit Westermann || 62 δτφ MMc : δτε Ν, οϋτω cett. | -ώτερος MMc : -ωτέρας
cett. H 63 Σοφ. MMc ·. όΣoy.ee«. | χαλεπώτεροςMMcCVa (etiam F testibus Wil.,
Page) Il 64 Φρον- MMc, Φροιν- V (teste Wil.) Va \ Χοιρίλλφ BNV(Ì) \ etc M :
e'c cett. I TÔCOV δέ MMcBWXc || 65 προ- MMc : προς- cett. \ Αίςχύλφ MMc : -ov
1
cett. I είςιόντα Ν. (ZfA 13, 1855, 275) : είπόντα MMc (def. Schoell coll. S. Τ 64,3
είρηκώς), είπόντος cett.; έηιόντα Ritter (I.e. [ad v. 57] 160; 'ad ίπιόντα intellige
την τραγωδίαν'), J a h n (Sophoclis Electra . . ., Bonnae 1861, 3); ποιήςαντα
Blaydes (Sophocles . . . 1, London 1859, X V I 8 ) ; ποιούνται Wecklein (2,293);
εηειτα Papageorgiu (Jahrb. f. class. Philol. Suppl. 16, 1888, 246) | eie
MMcBN : ες cett. \ Σοφο- MMc : τον Σοφο- cett., fort, recte || 66 sic Μ (επί-
γραμμα) add. Mmβ) Me (ubi voce επίγραμμα : praefixa rubro haec scripta
sunt) : (ετερον add. PPd) επίγραμμα γραφέν (om. P a c ) eie τον τάφον Αίςχνλου
cett. H 67 αίετοϋ MMcPVa : derov cett. | ëêavov M (pace Schoell 1 ) Me : -εν cett. ||
TESTIMONIA A 37
>8 Φαςίν ύπό Ιέρωνος άξιω&έντα άναδιδάξαι τούς Πέρςας εν Σικελία καί λίαν 18
ενδοκιμεΐν.
2 Sud. at 357 Adler Αΐςχύλος Ά&ψαϊος, τραγικός, viòc μεν Ενφορίωνος,
άδελφός δε Άμεινίου, Εύφορίωνος και Κυναιγείρου, των είς Μαρα&ώνα άριςτεν-
ςάντων Άμα αντω. είχε δέ και υιούς τραγικούς δύο, Εύφορίωνα καί Εύαίωνα.
t ήγωνίζετο δέ αυτός εν rf¡ f#'t Όλυμπιάδι ¿των ών κε'. οντος πρώτοι εύρε προς-
ωπεία δεινά χρώμαα κεχριςμένα εχειν τονς τραγικούς (υποκριτάς) και ταίς
άρβύλαις τοις καλουμένου έμβάταις κεχρής&αι. εγραψε δε καί ελεγεία καί τρα-
γφδί'ας Ρ', νίκας δε είλεν η' καί κ' · οι δε τριςκαίδεκά φάει. φυγών δε etc Σικελίαν
s διά τό πεΐεϊν τά Ικρία έπιδεικνυμένου αντσΰ, χελώνηΐ έπιρριψεκηΐ αύτω ύπό
άετον φέροντος κατά τήΐ κεφαλής άπώλετο ετών νη' γενόμενος.
Β. QUO ANNO NATUS MORTUUSQUE SIT

Vide etiam Τ 1,9. 2,4. 2,9. 11.
3 MarmorPar. (FGrHist 239) A 59 άφ' οΰ Αίςχύλος ó ποιητής, βιώςας
68 sq. cf. Gd
2 1 Ενφορίωνος cf. Τ 1,2 || 2 Άμεινίου cf. Fe | Κυναιγείρον cf. Fb |[ 3 αμα αντω

cf. Fa I υιούς τραγικούς cf. E || 4sqq. cf. Ν || 4sq. προςωπεϊα cf. Τ 104,278.
105. 108,5. 110,3sq. || 6 εμβάταις cf. ad Τ 1,56 || 7 cf. G η. ο | eie Σικελίαν
cf. Κ II 8 sq. hinc petita sunt verba δτι χελώνης επιρριφείςης Αίςχνλψ τω
Άϋ·ηναίφ ύπό (τον add. GS) άετον — γενόμενος glossae Sud. χ 191 Adler in
codd. GFSM subiuncta | cf. M
68sq. e codd. adhibitis soli habent MMcVa \ 'sumptum e schol. Aristoph.
Ran. 1028 <= Τ 56>' Wil. || 68 φαά δέ υπό Va \ άναδ. άξ. Va || 69 ενδοκιμήςαι
Me Ι 'Vitae' supplementum (d) Herington ( = Wil., Tr. 22,14—19) = Τ 129;
Supplement um (e) Herington ( = Vita § 19 Wil.) affertur in argum. 'Niobae'
2 1 τραγικός om. V || 2 verba αδελφός •— Ενφορίωνος om. TPM ed. pr. |
Άμειν- Küster : Ά μεν- codd. | {Ενφορίωνος} Dind. 4 (4) praeeunte Westermann
(125) : at cf. Wil., Int. 237 || 3sq. verba εςχε — κε om. V (sed vide ad ν. 9) ||
3 Εύαίωνα A : Εύβίωνα GM, Ενϋίωνα Τ, Βίωνα ed. pr. || 4 πρώτος (pro αυτός)
Bergk (Gr. Lit. 3,279 14 ; de πρώτος pro πρώτον posito cf. —- id quod monet
R. Kassel per litteras — Dindorfii adnotationem ad Proleg. de com. I l l 38
Koster [Dind., Ar.IV 1,24,16 = p. XVDübner]) | {&' Casaubonus (Sat. 173sq.) ;
v&' Thom. Bruno (teste Gratiano de S. Bavone, Misceli, observ. criticae in
auctores veteres et recentiores . . . 9, 1738, 146); o Meursius (Archontes
Athenienses . . ., Lugduni Bat. 1622, 55), S. Petit (Miscellaneorum libri
novem . . ., Parisiis 1630, 164 [prior paginarum series]) | κα S. Petit (I.e.
165); cf. Τ 1,9 II 5 χρώμαςι om. VM ed. pr., και χρώμαςι edidit Küster | add.
Dind. 4 (4), Daub (teste Adler) : τραγψδούς (pro τραγικούς) Bernhardy ||
6 χρής&αι Bernhardy | καί prius om. M ed. pr. | verba δέ καί έλ. καί om. V j|
7 ηκ' (om. καί) ed. pr. ; 'hier sind eben die Siege nach dem Tode mitgezählt*
Bergk (Gr. Lit. 3,286 as ) coll. Τ 1,51 sq. | verba oí — φαςι om. VM ed. pr. |
έπί Σ. ed. pr. || 8 αυτήν (pro αύτοϋ) M || 9 ξη Hermann (Opuse. 2,161) | ήν δέ
κε' ετών δτε ήνίζε τους ένίκηςε νίκας κη post γενόμενος add. V (cf. ad v. 3sq.)
3 l s q . ώςας έτη PAP in rasura
38 TESTIMONIA Β
ετη ΡΔΓΙΙΙΙ, έτελεντηαεν έγ [71ε'Α]α τήί Σικελίας, ετη ΗΡΔΔΔΔΙΙΙ, άρχοντος

Ά&ήνηςι Καλλέον του προτέρου (456/5).
4 Σ RErLh Ar. Ach. 10c ( I l Β 7,4 Wilson) προςδοκών τον Ακχΰλον ( =
Τ 72,10) : αντί τον rae Ακχνλον τραγωδία, ωςπερ xal ημείς εχοντες τα Αίςχν-
λον Αίςχύλον λέγομεν εχειν. ον γαρ εζη κατ' εκείνον τον χρόνον έτελεύτηςε γάρ
4 επί άρχοντος Καλλίου τοϋ μετά Μνηςί&εον προ ένιαντών (λ').
5 Vit.Sophocl. 2 ( = S. Τ 1,12) γεννη&ήναι δε αυτόν (sc. Sophoclem)
φαςιν οα' Όλνμπιάδι κατά το δεύτερον ετος επί άρχοντος Άϋήνηςι Φιλίππου
(495/4). r¡v δέ ΑΙςχνλου νεώτεροι ετεςιν ζ'.
C. AEQUALIS PINDARI
Vide etiam Τ 1,9.
6 Vita Pind.metrica 21 (1,9,11 Drachmann) = E u s t . P r o o e m . c o m m .

Pind. 30 (3,301,29 Drachmann)
ήμος δ' ¿v Μαρα&ώνι και εν Σαλαμΐνι παρέςταν
22 αΐναρεται Πέρςαι μετά Δάτi6oc άγριοφώνου,
τήμος ετι ζώεςκεν (sc. Pindarus), ό'τ' ΑΙςχΰλος ήν εν Ά&ήναις.
7 a Eust. Prooem. comm. Pind. 25 (3,296,25 Drachmann) γενομένω

(sc. Πινδάρω) επί άρχοντος Άβιων oc κατά τους χρόνους Αίςχύλου, φ και ςνγγε-
γένηται, όμιλήςας και άπονάμενός τι και της εκείνου μεγαλοψωνίας.
b Vita Pind. Thomana 1,4,15 Drachmann γέγονε δέ (sc. Pindarus)
κατά τους χρόνους Αίςχύλου. (φ) και ςυγγεγένηται.
3 2 έγ Γέλα cf. Τ 1,35. 57,11. 162,2. 165,3 (Siciliani universe nominant

Τ 2,7sqq. 96,2sq. 164,4)
5 8 hinc Musurus petiit verba rjv γάρ ό Σοφοκλής Ακχύλου μέν ετεςιν έπτά
νεώτεροι, quae scholio Ar. R a n . 75 subiunxit
7 a 3 μεγαλοφιovíac cf. a d Τ 136,5
2 suppl. Palmerius (Exercitationes in optimos fere auctores Graecos . . .,

Lugduni B a t . 1668, 708)
4 1 lemma REr : τον Αίςχνλον εϊπεν Lh (vide Wilson p. 153) || 2sq. ωςπερ —
εχειν om. Lh || 3 ού — χρόνον om. R || 3sq. έτελεύτηςε— ένιαυτών om. RLh ||
4 προ ένιαυτών Wilson : τούτοις πρότερον ένιαυτόν ΕΓ, τούτοις (τούτων Clinton,
Fasti Hellenici . . ., Oxford 1824, 45 [ad a. 456]) πρότερον ένιαυτφ Palmerius
(Exercitationes in optimos fere auctores Graecos . . . , Lugduni B a t . 1668, 719),
τοςούτοις πρότερον ένιαυτοις Holwerda (ap. Wilson p. 153) | add. Palmerius
5 quisquillas vide vol. 4,30sq. || 3 ετη TTa \ δεκαεπτά TTa; είκοςιτέςςαρα
Lessing, Musgrave; είκοςιεπτά Boeckh; κη Mendelssohn; λ' de Sinner (vide
vol. 4,31)
6 22 -φώνης Vita Ρ || 23 ό'τ' έζώείκεν Vita Q \ ο τ Bergk (Poetae lyrici
Graeci 3 1, Lipsiae 1866, 282)
7 a 2 Άβρωνος Wil. (Aristoteles u. Athen 2, Berlin 1893, 301 20 /302°); cf.
Cadoux, J H S 68, 1948, 112. Samuel, Greek a n d R o m a n Chronology, München
1972, 204 II b 1 <5¿ om. Θ I 2 τουc om. EKQ& | add. Wil. (Pindaros, Berlin
1922, 601) I και ςνγγ. om Qb | αντφ post ςνγγ, add. ed. pr.
TESTIMONIA D 39
D. PATRIA
Cf. etiam Τ 1,1. 98,3. 164,3.
8 a Σ RVEVbS Ar. Ran. ( = Τ 120) 886 (ubi dicit Aeschylus: Δήμητερ
ή &Qéy¡aca την εμην φρένα) παρόΐον 'EXevctvioc των δήμων ήν ó Αιαχύλοα.
b Σ Vv5 ibid. παρόΐον 'EXevdvioc ήν τον δήμον.

C Tz. in Ar.Ran. ibid. I (IV 3,946al2 Koster) ó Αίίχύλοτ 'EXevcívioc·
έτιμάτο δε εκεί ή Δήμητρα.
d id. ibid. I I (IV 3,946b 13 Koster) Έλενίίνιοα ων των δήμων ό Aieχυ-
λοί οΰτωΐ ενλόγωΐ φηΰν έτιματο γάρ ή Δημήτηρ εν Ελεναϊνι.
E. AESCHYLI GENS POETARUM TRAGICO RUM FERAX

Aeschylus ipse duos trágicos Euphorionem Euaeonemque generavit
(T2,3), Aeschyli soror Philoclem I, a quo originem duxerunt Morsimus,
Astydamantes duo, Philocles I I : vide vol. 1,88.
9 Diog. L. 2,43 (1,74,19 Long) Ά&ηναϊοι δ' eôêvc μετέγνωcav . . ., Με-
λήτον δέ άάνατον κατέγνωεαν. Σωκράτην δέ χαλκί) ε'ικόνι έτίμηΐαν .... où μόνον
δ' έπί Σωκράτουΐ Ά&ηναϊοι πεπόνϋαα τοντο, άλλα καί επί πλεκτών öcwv. καΐ
« γάρ "Ομηρον, κα&ά φηα,ν 'Ηρακλείδη (fr. 169 Wehrli), πεντήκοντα δραχμαϊΐ
d>c μαινάμενον έζημίωΐαν, καί Τνρταϊον παρακόπτειν ελεγον, και Αατνδάμαντα

πρώτον των περί Α'κχύλον ίτίμηααν είκάνι χαλκη.
10 Athen. 1,19 Ε (1,43,5 Kaibel) Άϋηναϊοι δέ Πο&εινφ τω νενροζπάίτη
την ίκηνήν έδωκαν αφ' ήί éveâovcίων οι περί Ενριπίδην. Ά&ηναΐοι δέ καί Ενρυ-
κλείδην έν τω &εάτρφ άνέίτηΐαν μετά των περί Α'κχύλον.
F. LAUS BELLICA
a. Ipsius Aeschyli
Vide etiam Τ l.lOsqq. 2,2sq. 54. 93bl0sqq. 144,llsq. 162,3sq. | Cf.
Jacoby ad FGrHist 392 F 7 | etiam in Thracia Aeschylum stipendia fecisse
coniecit Wil. (Kl. Sehr. 1,162. Int. 241. Gr.Tr. 4,306. Gl. d. H. 2,62sq. =
9 5sq. cf. 60 Τ 8
8 a 2 έλενανοΐ (sic) V | o Ai. ήν VEVb3

9 6 έζημίωΐαν n : ¿τίμησαν BP, έτιμήcavτo F || 6 πρότερον (pro πρώτον) Hermann
(Opuse. 2,156sq.), τών περί Αίΐχνλον pro τον Ακχνλον accipiens | verba
ετίμ. — χαλκτ} del. Schoell1 (22 sq.)
10 2 έφ' ήΐ ? Schweighaeuser : at ένεϋ·ουίίων transitivum est (cf. Herrn, ap.
Stob. 1,386,13. 391,4sq. Wachsmuth = 4,2,9. 6,15sq. Nock-Festugière) ||
2sq. Ά&ηναϊοι — Α'κχύλον om. Ε || Β -ηςαν Casaubonus : -acav G || sane verba
oí περί Εύρ-ΙΑίΐχ. ipsos poetas significare possunt (et sic interpretati sunt
Casaubonus, al.) : sed cum τών περί Αιαχύλον ad Aeschyli et Astydamantis I I
(et fort, aliorum tragicorum ad Aeschyli gentem pertinentium) statuas
referri possit (cf. Τ 9), fort, etiam oi περί Ενριπίδην non circumlocutio est sed
tragicorum triadem significat
40 TESTIMONIA F a
3
62) coll. Pers. 867sqq. Ag. 192sqq. 654sqq. 1418. F 57. 124. E r a t o s t h .
Cataster. 24 (vide argum. Baccagwv) ; cf. iam Blass, R h M 29, 1874, 481sqq.
11 MarmorPar. (FGrHist 239) A 48 $ εν μάχη (sc. τη έν Μαρα&ώνή
αννηγωνίαατο AìcyvXoc 6 ποιητήΐ, ετών ων Α Α ΔΡ.
12 Plut. Quaest. conv. 1,10,3,628 D (4,40,19 Hubert) Γλανκίαα δ' (sc.

άπέφαινε) . . . και τό δεξιόν κέραΐ Αίαντίδακ rfjc εν Μαρα&ώνι παρατάξεωΐ
άποδο&ήναι, τακ Α'κχνλον ^¡την μεΰορίανf έλεγείακ (fr. 1 West) πιπσνμενοΐ,
4 ήγωνκμένου την μάχην έκείνην έπιφανωΐ.
13 Phot. Galean. 246,22 Μαρα&ώνιον ποίημα: Α'κχνλοΐ (F 477). ευ«5ο-
κιμηίε γάρ ¿ν τω Μαραϋώνι cvv τω άδελφφ Κνναιγείρψ.
14 Σ Μ Α. Pers. 429 (81,16 Dind.) Ίων εν τακ Επιδημίας (FGrHist 392
F 7) παρεΐναι Α'κχνλον εν rote Σαλαμινιακοκ φηα.
15 Plut. Themist. 14,1 (1,1®, 174,8 Ziegler) περί δε τον πλή&ονο των
βαρβαρικών νεών (sc. apud Salamina) Ακχύλοί ó ποιητήΐ eoe âv ειδώα δια·
βεβαιούμενοι έν Πέραακ (341 sqq.) λέγει ταύτα·
« 'Ξέρξη δέ, και γάρ οϊδα, χιλιάα μεν ήν
ών ήγε nXfj&oc ai δ' νηέρκοποι τάχει
έκατόν ôic ^cαν έπτά ϋ·'· ώδ' εχει λύγοί
b. Cynegiri
Vide etiam Τ l , 1 0 s q . 2,2sq. 20,2. 50,2. 51,20sq. 9 3 b l 0 s q . 94,3sqq.
144, l l s q . I nomen in codd. saepe Κυναίγειροί scriptum: veram scripturam
12 3 cf. Τ l , 2 8 s q .
13 2 Κνναιγείρφ vide F b
11 'geboren also 524/3 (525/4)' J a c o b y ; cf. Β

12 8 rote . . . ελεγείου Xylander, τω . . . ελεγείο) ? Hecker (Commentationis
criticae de Anthologie Graeca pars prior, Lugduni B a t . 1852, 52) | (eie) την
με&ορίαν Stephanus, {etc) τό μεΰόριον ('i.e. in epigrammate inscripto termino
quo Aeantidarum tribus a tribu contermina seiungebatur') Hecker, (έν) τω
μεΐορίφ? id. (I.e. 52sq.), (eie) την Μαοα&ωνίαν Bergk (ZfA 2, 1835, 952;
contra dixit Wil. [Die Textgesch. der gr. Lyriker (Abhandl. Ges. Wiss.
Gött. I V 3), Göttingen 1900, 601]), <eic> την ίπορίανί. Wil. (ap. Hubert),
'omnes cum hiatu' (West) ; {μετά) την εξορίαν Xylander; del. Hiller (Philol. 48,
1889, 244) t a m q u a m glossam ad Κιΰαίρωνα p. 41,4 H u b e r t pertinentem;
' t h e corruption . . . seems t o be incurable' Jacoby (Hesperia 14, 1945, 182 101
= Kl. philol. Sehr. 1, Berlin 1961, 486101)
13 1 ποιητήν : Αίΐχνλον ? Butler | Ακχνλον Bergk (vide ad F 477)
14 'das älteste u n d das einzig sichere Zeugnis f ü r kriegsdienst des dichtere'
Jacoby
15 2 tue äv είδcóc i.e. quippe quem scire haec exspectaveris (cum ipse pugnae
interfuerit); cf. Lucian. Cont. 1 (2, l , 1 0 s q . Macleod) | και post εiδώc add.
codd. : del. Korais || 3 τραγφδίφ post έν add. codd. : del. Cobet (V. L. 1 371) ||
4sq. fjv ών ήγε Aeschyli codd. : νηών ήγε Plut. S, ήν νεών τό Plut. cett. ¡¡
6 ύπέρχοποι Wakefield (Tragoediarum delectus . . . 1, Londini 1794, 107) :
•κομποι codd. (etiam Aeschyli)
TESTIMONIA F b 41
esse KwéyeiQOC ('παρά τό rdc x/óvac έγείρειν') vidit Cobet (V.L. 1 · 8 121 sq.
Coll. 286) ; cf. etiam testes poéticos Τ 17,1. 22,1. 43,3 (quos licentia poetica
uti opinatus esse videtur auctor epigrammatis Τ 34) et inscriptionem Ere-
triensem I G X I I 9.246A212 (IV»).
16 Hdt. 6,114 KvvéyeiQoc â Εύφορίωνοΐ ίν&αντα (sc. in pugna Mara-

thonia) ¿πιλαμβανάμενοΐ των άφλάηων veòc τήν χείρα άποκοπείΐ πελέκεϊπίπτει.
17 Crinagor. Α. Ρ. 7,741,1 sq. ( = Gow-Page, The Garland of Philip
1883sq.)
Ό&ρνάδην, Σπάρτηΐ τό μέγα xkéoc, ή Κννέγειρον
νανμαχον η πάντων εργα κάλει πολέμα.>ν
18 Plin. Nat. hist. 35,57 (5,250,9 Ian-Mayhoff) Panaenus . . . proelium
Atheniensium adverstts Persas apud Marathona factum pinxit. adeo iam
colorum usus increbruerat adeoque ars perfecta erat ut in eo proelio iconicos
4 duces pinxisse tradatur, Atheniensium Miltiadem, Callimachum, Cynegirum,
barbarorum Datim, Artaphernen.
19 Plut. De glor. Ath. 3,347 D (2,2,127,6 Nachstädt-Sieveking-Tit-
chener) τψάΐ . . . &c Κννέγειροΐ εΐχεν, âc ΚαλλΙμαχοΐ, âc Πολΰζηλοε.
20 id. Compar. Arist. et Cat. 2,2 (1,1 3 ,326,1 Ziegler) Άρκτείδτ] . . .
και των δεντερείων άμφκβητοΰΐΐ Σωφάναι καί Άμεινίαι και Καλλίμαχοι xal
Κυνέγειροι δκιπρεπωΐ άρκτεύΐαντεΐ εν έκεΐνοκ τole ày&ci (sc. ap. Marathona,

Salamina, Plataeaa).
21 id. fr. 140,9 Sandbach μη ci γε νομίζει οτι Ξέρξηο εύγενέΐτεροί ήν
ΚυνεγεΙρον ;
22 Corn.Long. Α.Ρ. 16,117 ( = Page, Further Greek Epigrams 253sqq.)
Οϋ ce, μάχαρ Κννέγειρ', <hc τόν Κννέγειρον εγραψε
0äcic, επεί βριαραϊί άν&ετο civ παλάμακ·
άλλά co<póc TÍC εην Ο ζωγρáψoc ουδέ ce χειρών
* vòc<pice, τόν χειρών οϋνεκεν ά&άνατον.
16 1 Ενψορίωνοα cf. ad Τ 1,2

18 cf. Τ 26,4. 32,2sqq. 40,3. 45,3. 148,5sq.
22 affert Choric. Vir fort. 95 = Τ 42, 9—12
16 1 κυναί- BSV | ενφρον- BSV fl 2 -λαβόμevoc DRSVP \ àyXavc- ABC | veòc DBSV
18 1 Panaenus : Miconem, Polygnotum, Plistaenetum nominant alii, cf.
Lippold, R E s.v. Pleistainetos 192,64sqq. || 4 Cynaeg- Β
19 2 Κννέγ- Bernardakis : κνναΐγ- codd.
20 8 κννέγ- S1 : κνναΐγ- cett. | δ. γάρ èv εκ. τ. άγ. τονTOVC κηρύττοναν S
21 1 νομίζfie PMac II 2 κννεγ- M : κνναιγ- AP, κννειγ- S
22 1 κνναιγ- (bis) cod. a0 | -ρ', eoe τον Beckby : -ρε τόν âc cod.; -ρ', ίτνμωΐ
Jacobs (Animadversiones in epigrammata Anthologiae Graecae . . . I I 2,
Lipsiae 1800, llOsq.) coll. Erinna A.P. 6,352,3. Theocr. 15,82; -ρ', tfvrcuc?
Dübner; -ρ', έτεόνί Foerster (Choricii Gazaci opera . . . , Lipsiae 1929, 503);
-ρ', έτόν &c Bernardakis (teste Foerster); -ρ', Ιτνμ âc? Dawe (ap. Page);
•ρε, τορώΐ Hecker (Commentatio critica de Anthologia Graeca, Lugduni
Bat. 1843, 381), Weil (teste Foerster) || 2 <c'> άν&ετο Jacobs
42 TESTIMONIA F b
23 Cynegiri Callimachique gloriosa ap. Marathone facinora argumen-

tum erant duarum declamationum Ele Κνναίγειρον καί Καλλίμαχον, qui-
bus Polemo Sophista eorum patres de honore orationis funebris haben-
dae disceptantes fecit ; quas declamationes cum hic apponi vetuerint spatii
angustiae, evolve sis editionem quam curavit Hugo Hinck (Polemonis
declamationes quae exstant duae . . Lipsiae 1873); Cynegirum Aeschyli

fratrem fuisse Polemonem novisse apparet e Deel. 1,49 (p. 16,20 Hinck).
2,45 (p. 31,21 Hinck).
24 Favorin. 77. φυγήί 22,4 p. 401,2 Barigazzi τοιαύτα διανοούμενοι απέ-

δωχεν (sc. rote üeote) Mcmnioc μεν την άρχήν, την δε χείρα Κννέγειροί, Φίλιπ-
noc δέ τον άφ&αλμόν . . . . 23,1 rte δε ουκ âv ràc χεϊραί άποκεκόφ&αι μάλλον
4 έ&ελήΐαι ώΐ Κυνέγειροΐ ή κέκτηται ónoíac Αύτόλυκοί έκτήίατο;
25 Lucían. Demon. 53 (1,55,11 Macleod) πρόΐ δέ τη Ποικίλη ανδριάντα
Ιδών (sc. Demonax) την χείρα άποκεκομμένον, δψέ εφη Ά&ηναίουΐ εΐκόνι χαλκη
τετιμηκέναι τον Κυνέγειρον.
26 id. Iup. Trag. 32 (1,234,1 Macleod) (HP. . . . την eroàv [sc. Ποικί-
λην] αντήν εγωγε, ei δοκεϊ, Siacekac έμβαλώ τω Δάμιδι . . .) ΖΕ. Ηράκλεια . . .,
άγροικον τοντο ειρηκαί . . . evi'απολέααι ivi πονηρφ τοΐούτονί (χρηΐτσύί) καί
4 προεέτι την ποάν αντφ Μαρα&ωνι καί Μιλτιάδη καί Κννεγείρφ.
27 id. Rhet. praec. 18 (2,326,10 Macleod) επί nâci δέ â Μαρα&όχν καί

ό Κννέγειροί (sc. λεγέί&ω), ών ουκ αν τι άνευ γένοιτο.
28 Max. Tyr. 23,3 d (282,9 Hobein) ού γεωργών Κννέγειροί ràc Ά&r¡vac
ήλευ&έρον, ουκ εν άμήτφ Καλλίμαχοΐ τούc Mrfiovc έξέβαλλεν, ουκ εν γεωργοίΐ
¿crρατήγει Μιλτιάδηί.
29 id. 34,9g (401,6 Hobein) αφελε Ά&ηναίων τον έπί Μαρα&ώνα δρόμον
καί τον έκεϊ Φάνατον καί την Κννεγείρον χείρα καί την Πολνζήλου ίνμφοράν
καί ra Καλλιμάχου τραύματα, καί ονδέν Ά&ηναίοκ καταλείπει ΐεμνόν.
30 lustin. 2,9,16 (ρ. 28,25 Seel) Cynegiri quoque, militis Atheniensis,
gloria magnis scriptorum laudibus celebrata est, qui post proelii (sc. ap. Mara-
thone) innúmeras caedes, cum fugientes hostes ad naves egisset, onustam
23 Polemonis declamationes respicit Syrian, in Hermog. 2,164,21 Rabe έδοξε

των εν Μαρα&ώνι πεΐόντων επιτάφιον ειπείν του άριcτεvcavτoc τον πατέρα, καί
άμφκβητovci περί τούτου ο τε Κννεγείρον και ό Καλλιμάχου πατήρ, imitatus est
Thom. Mag. (Τ 48)
26 4 cf. Τ 18
μ
24 l s q . άπέδωκεν Μονκιοΐ Barigazzi : ΑΠΕΔΩΚΕΝΟΥ KIOC, άπέδωκε Μ{ι)νον-
XIOC ed. pr.; cf. ΖΡΕ 49, 1982, lsq.
26 2 ΖΕΥΣ β (prob. Coenen, Lukian Zeus tragodos . . . fBeitr. zur klass.
Philol. 88], Meisenheim am Glan 1977, 99) : ΜΩΜΟΣγ || 3 add. Κ. Schwartz |
καί om. γ || 4 κυναιγ- β
28 1 κυνέγ- Rep : κνναιγ- cett. || 2 -βαλεν RlM
29 2 κυνεγ- R : κνναιγ- cett.
TESTIMONIA F b 43
4 navem dextra manu tenuit nec prius dimisit quam, manutn amitteret. tum
quoque amputata dextra navem sinistra conprehendit ; quam et ipsam cum
amisisset, ad postremum morsu navem detinuit : tantam in eo virtutem fuisse
ut non tot caedibus fatigatus, non duabus manibus omissis victus, truncus
β ad postremum et velut rabida fera dentibus dimicaverit.
31 a [Plut.] Parali, min. 1 A, 305Β (2,2,2,10 Nachstädt-Sieveking-

Titchener) Ά&ηναϊοι δε . . . ένακκχιλίονΐ επεμψαν (sc. ad Marathona), crga-
τηγούΐ ποιήΐαντεί Κυνέγειρον, Πολνζηλον, Καλλίμαχον, Μιλτιάδην. αυμβλη-
i δε τήΐ παρατάξεωΐ Πολνζηλοΐ μεν . . . την δρααν άπέβαλε . . .· Καλλί-
μαχοε δε .. . καί νεκροί έηά&η • Κννέγειροΐ δε Περακην αναγόμενη ν ναϋν
κατααχών έχειροκοπήϋη.
b Stob. 3,7,63 (Έκ των Πλουτάρχου διηγήΐεων) (3,328,14 Hense)
Ά&ηναϊοι δε χιλίουΐ επεμψαν, οτρατηγο/ùc amoïc δόντεΐ Πολνζηλον, Καλλίμαχον,
Κυνέγειρον, Μιλτιάδην. ίυμβλη&είΐηί δέ τήί παρατάξεωΐ Πολύζηλοε μεν . . .
4 την ϋρααν άπέβαλεν . . .· Καλλίμαχοΐ δε . . . καί νεκροί είτάϋη· Κννέγειροί δε
Περακήν (άν)αγομένην ναϋν κατέχων έχειροκοπή&η.
C Σ AC Aristid. p. 126,18 Dind. Ά&ηναίοι δέ . . . χιλίονΐ μόνον έπεμ-
ψαν, έπκτήΐαντεΐ avtoíc ίτρατηγούί Πολνζηλον, Καλλίμαχον, Κνναίγειρον,
Μιλτιάδην και έτερον c εξ. γενομένηΐ δέ τήΐ παρατάξεωΐ Πολνζηλοΐ μεν . . .
4 την δρααν άπέβαλε . . .· Κυναίγειροΐ δέ Περακήν (άν)αγομένην ναϋν καταΐχών
έχειροκοπή&η, είτα πάλιν καταΐχών τole όδοϋαν άφηρέ&η την κεφαλήν Καλλί-
μαχου δέ . . . και νεκροί κτατο.

d Gnomol. Paris. 101 ed. Sternbach, Rozprawy Akademii Umiejft-
noáci. Wydzial Filologiczny I I 5, w Krakowie 1894, 147 Ά&ηναϊοι δέ ουδέ
πολλοίτημόριον οντεΐ τήζ εκείνων (sc. Persarum) δυνάμεωα έπ aìnoùc όμόΐε
4 ϊεντο, εχοντεε ΐτρατηγούΐ Πολνζηλον, Καλλίμαχον, Κνναίγειρον, Μιλτιάδην
ΐνρραγείΐηΐ δέ τήί μάχηΐ Πολνζηλοί μέν . . . την δρααν άπεκόπη . . .· Καλλί-
μαχου δέ . . . και νεκροί έίτά&η · Κνναίγειροΐ δέ Περακήΐ περιδεδραγμένοΐ νεώε
έχειροκοπή&η.
32 Aelian. Nat. an. 7,38 (1,192,19 Hercher) ηπρατιώτην δέ rte Ά&η-

vatoc έν τη μάχη τη έν Μαρα&ώνι επήγετο κννα, καί γραφή ¿inaerai εν τη Ποι-
κίλη έκάτεροε, μη άτιμαι&έντοί του κννόΐ, άλλά υπέρ τον κινδύνου μκ&όν είλη-
4 φότοί âqâc&ai cvv TOÍC άμφί τον Κννέγειρον καί Έπίζηλόν τε καί Καλλίμαχον.
31 b exscripserunt Maxim. Conf. Serm. 4 (2,542sq. Combef.) et Arsen. Viol,

p. 214sq. Walz (cum lemmate έκ των [του Maxim.] Πλουτάρχου κτοριών)
32 2 sqq. cf. Τ 18
30 4 tunc DEFSL || 8 veluti DEF8LΥΡΖΧΓ

31a 3 κννεγ- aAE : κνναιγ· cett. || b 2 {&') ante χιλίονΐ add. Meineke |
έπεμψαν om. Arsen. [ έπ' afaovc post επεμψαν add. Maxim. | 3 κννεγ- Mä
Arsen. : κνναιγ- A Maxim. | καί Μιλτ. Maxim. | πολνζηλον Mä \ 4 κννεγ- Μα
Arsen. : κνναιγ- A Maxim. | 5 corr. Hense || c 1 μόνουΐ C \ 4 άπέβαλλε A \
correxi : άγομένην A, om. C
32 Miconem eo potius Consilio canis imaginem addidisse ut C y n e g i r u m in-
signenti redderet coniecit Loeschcke (De titulis aliquot Atticis quaestiones
historicae [Diss. Bonn], Bonnae 1876, 36 [Sent, contr. XII])
44 TESTIMONIA F b
33 Diog. L. 1,56 (1,23,19 Long) oêev καί έζήλονν πολλοί καλοί κάγα&οί
yívec&ai κατά πόλεμο»· cóc Πολύζηλοΐ, ώc Κυνέγειρος, ώc Καλλίμαχος, eue ούμ-
παντεΐ οί Μαρα&ωνομάχαι.
34 Αηοη. Α. Ρ . 11,335
Ύ
Ω τλήμον Κννέγειρε, καί εν ζω ole καί άπελ&ών
òc ahi κόπτη ρήμαςι καί κοπίςιν-
πρόζ&ε μεν εν πολέμοκι τεή πέςε μαρναμένη χειρ,
4 νυν δέ c ô γραμματικοί καί πoòòc έςτέριςεν.
35 Himer. Or. 6 (2), 20 Colonna καί άπο&ανόντες έμάχοντο (sc. Athenien-

ses ap. Marathona) . . . . ό μεν γάρ (i.e. Callimachus) . . . τελευτήςας ουκ
επεςεν, άλλ' είςτήκει καί μετά &άνατον . . . . τότε τις (i.e. Cynegirus) καί κατά
4 τριήρους δλης ναυτικοί ςτρατιώτης έτόλμηςεν έπιδραμών γάρ τοϊς φεύγοναν
eie την ΰάλαςςαν Φοινίςςης νεώς λαμβάνεται, κρείττονα δεξιάν εχειν τριήρους δλης
οΐόμενος· δείςαντες ôè υπέρ της τριήρους οί βάρβαροι, μη δεξιάς Αττικής γενηται
λάψνρον, πελέκει την χείρα μερίζουαν ό δέ πληγείς εκείτο της μεν χειρός άφαι-
8 ρε&είς, τήΐ δέ τριήρους ίχόμει>oc.
36 Liban. Deci. 11,2 (5,511,10 Foerster) (loquitur Cimon) το μεν οϋν

βελτίον ήν εν τη προς rove βαρβάρους μάχη τον πατέρα μοι πεςείν καί την αυτήν
Κνναιγείρφ τε καί Καλλιμάχφ δέξας&αι τελευτήν.
37 id. Deel. 14,14 (6,95,8 Foerster) (loquitur Callaeschrus) νϋν μεν γάρ
ό Κυναιγειρος και ό Καλλίμαχος καί ό Λέως . . . κοςμοϋciv εν rote λόγοις την
πόλιν, ήξει δέ, (be εîκόc, είς τove έπa(voυc και το παρ' ημών πεπραγμένον.
38 id. Deel. 17,80 (6,236,7 Foerster) ταχύ γ' äv ούτος (i.e. Aeschines)
τον Κυναίγειρον ή τον Κόδρον εμιμήςατο καί τό ςώμα νπερ υμών έπέδωκεν ή
τον ϋ·εοΰ χρήςαντος ή μάχης επειγονςης . . . . άλλ' ώς είδε Φίλιππον και χρυςόν,
4 έπελάϋ·ετο πάντων.
39 id. Deel. 19,13 (6,272,11 Foerster) (loquitur Demosthenes a d A t h e -

nienses post p u g n a m Chaeronensem) ή μεν οϋν προαίρεςις καλή και τη των
ele Μαρα&ώνα δραμόντων ϊςη ' έδράμετε καί νμεϊς πρàc τά τέρματα της Βοιωτίας
4 υπέρ της κοινής των Ελλήνων ελεν&ερίας, επεςόν τίνες υμών ώς ό Κυναίγειρος
¿κείνος, ώΐ ό Καλλίμαχος, ώς οί τον εκεί πεπληρωκότες τάφον.
40 Sopat. R h . ed. Walz, R h e t . Gr. 8,144,29 ώ Κυναίγειρε καί Καλλίμαχε,

οϊαΜίκων μετά την νμετέραν άριςτείαν βεβονλευται' ώ Μιλτιάδη καί τρόπαιον,
33 1 πολλοί καλοί ν : καλοί BP, πολλοί F

34 2 κοπίαν PI : κοπίςη Pac, κοπίη Ρρ° || 3 'Si codex offerret μαρναμένον, id
non spernerem' Jacobs (Animadversiones in epigrammata Anthol. Graecae . . .
I l l 1, Lipsiae 1802, 338) [| 4 ad formam Κννεγ- — q u a m metri gratia scribi
censuit, v e r a m scripturam Κνναιγ- esse r a t u s — spectare videtur epigram-
matis auctor (cf. supra a d Fb)
35 8sq. verba τότε — ίτόλμηςεν a n t e ό μεν (v. 2) transposuit A || 8 ό δέ (pro
τότε) Wernsdorf || 4 TOÍC φ. έπιδραμών (om. γάρ) Α
38 2 lectionem Κυνήγ- m e m o r a i margo editionis Morellianae | ημών Ath
TESTIMONIA F b 45
oîav γραφήν εν τή Ποικίλη μετά τήν νίκην όρώ" αφανείς μεν μικρόν τove νική-
ι ςαντας, λαμπρούς δε τove βαρβάρους.
41 Nicol. Soph. Progym. 11,7 ed. Walz, Rhet. Gr, 1,387,14 (loquitur
Miltiades, εν Μαρα&ώνι πρώτον θεαςάμενος Πάνα τον &εόν) νεώς βαρβαρικής
έπιλαμβάνου, Κνναίγειρε, και ναυμαχεί χείρα \πορών\.

42 Choric. Vir fort. 94 (p. 503,5 Foerster-Richtsteig) άκονεις που τον
Κυναίγειρον où γαρ έώςι λα&εΐν εκείνον ai χείρες, αποκοπείς γάρ την δεξιάν
τριήρους αυτή λαβόμένος Μηδικής ον κατεπλάγη την γνώμην, ού περί την άδύνην
4 έςχόλαςε της τετμημένης, ού τήν νπολειφθεΐςαν ήλέηςε χείρα, άλλά της άλγηδόνος
την αϊς&ηςιν αφαιρεθείς τη προθυμία την έτέραν ένέβαλε τή νηΐ και χηρενειν
ύπέμεινεν αμφοτέρων, ωςτε τω λοιπψ ςώματι ζήν ελευ&έρως. 95. αρ' οϋν άνευ
χειρών μετά την ναυμαχίαν άνήρ εκείνος εγράφη; οϋ φηςιν αντοϋ το ϋρνλλού-
8 μενον τής εικόνος επίγραμμα (Τ 22). καΐ λαβών ύμϊν άναγνώςεται. λέγε.
Οϋ ce, μάκαρ Κυνέγειρ', ώς τον Κυνέγειρον εγραψε
Φάςις, επεί βριαραϊς αν&ετο ςύν παλάμαις·
άλλά ςοφός τις εην ό ζωγράφος, ουδέ ce χειρών
12 νόςφκε, τον χειρών οϋνεκεν άθάνατον.
96. καλόν, ώ παρόντες, καλόν ευγνώμονας άνδρας ενεργετεΐν. οράτε γοΰν ό'πως
αύτοϊς άτοπον εδοξεν είναι χειρών αμοιρον γράψαι τόν ό'πως αύτοί μηδέν πείςονται
δυςχερές έκατέρας ύπεριδόντα χειρός.
43 Paul. Sil. Α. Ρ. 16,118

Μηδοφόνονς μεν χείρας υπέρ γαμψοΐο κορυμβου
ναός άπορνυμένης έξέταμον κοπίδες,
άνίκα που, Κυνέγειρε, φυγάς ποτε φορτίς εκείνα
« ωςπερ απ εύναίας εΐχετο eòe παλάμας·
άλλά καΐ ως άπριξ δόρυ νήϊον άμφιδακοϋςαι
απνοον ώμάρτευν τάρβος Άχαιμενίοις.
και τάς μέν τις άνήρ ελε βάρβαρος· ά δέ γε χειρών
β νίκα Μοψοπίας μίμνε παρ' ενναέταις.
44 Sud. «2695 Adler Κυναίγειρος: Αθηναίος, Εύφορίωνος, Αίςχνλον δέ
άδελφός, τής ςτρατηγίδος έπελάβετο νηός των Περςών ήδη φευγούςης, και τήν
δεξιάν αποκοπείς επέβαλε τήν άριςτεράν, ής και αύτής άποκοπείςης έτελεντα
4 πεςών.
40 3 γραφήν cf. Τ 18
44 1 Εύφορίωνος cf. ad Τ 1,2
41 8 Κνναίγειρε Walz : κυναίγρ cod. (si recte interpreter Walzii adnota-

tionem) | obelos apposui
42 7 άνήρ Radermacher (testibus Foerster-Richtsteig) fl 8 ν ν επίγραμμα
post λέγε add. cod. || 9 -ρ' ώς τόν Beckby : -ρε τόν ώς cod. (alias coniecturas
vide ad Τ 22,1) || 12 τόν Τ 22,4 : των cod.
43 8 Κυνέ- Brunck (Analecta veterum poetarum Graecorum 3, Argentorati
1776, 90) : κυναί- cod. || 8 Μοψοπίας Jacobs (Delectus epigrammatum
Graecorum . . ., Gothae et Erfordiae 1826, 65) : -ίοις cod.
44 1 ενφορίνος GVM || 3 άριςτείαν V
46 TESTIMONIA F b
45 Ioann. Sicel. in Hermog. I d . 1 (Rhet. Gr. 6,273,8 Walz) oí εν Μαρα-

ΰώνι nscóvrec υπό IJeqcœv, ών ele ήν και Κυναίγειροΐ δ πολve, άδελφόζ Ακχνλου
τον ποιητοϋ, ove είκόα τιμήίαντεί Άϋηναΐοι εΐέβοντο cóc üeove.
46 Tz. in Hermog. ed. Cramer, Anecd. Ox. 4,54,21 τον Μιλτιάδου
. . . ηρατηγονντοο (sc. ap. Marathona), 1 οπότε και Καλλίμαχοα πολέμιοι υπ-
ήρχε 1 και CVV αύτφ Κνναίγειροα ό ίΰναιμοί Ακχύλον.

47 id. Chil. 1,870 (p. 39 Leone) ηττώνται (sc. Persae ap. Marathona)
Μιλτιάδη δε και γε τω Στηαλέο), 1 και Καλλιμάχφ evv αύτοκ μετά τον Κυναι-
γείρου.
48 Thomas Magister, Polemonem (Τ 23) secutus, Cynegiri Callimachi-
que patres de honore orationis funebris habendae disceptantes fecit in
duabus declamationibus 'Υπέρ Κνναιγείρου et 'Υπέρ Καλλιμάχου; quas cum
hic apponi vetuerint spatii angustiae, evolve sis editionem q u a m curavit
F . W. Lenz (Fünf Reden Thomas Magisters, Leiden 1963, 67sqq.).
c. A m i n i a e
Vide etiam Τ 1,11. 20,2. 94,3sqq. 1 4 4 , l l s q .
Aminiam illum Pallenensem, qui in pugna Salaminia praemium forti-
tudinis adeptus est (Hdt. 8,84,1. 93,1), Aeschyli f r a t r e m fuisse temere
finxit 'die Biographie, vermutlich schon die des 4. jhdts. ( e3 Wenn Diodor
11,27,2 ( = Τ 49) aus Ephoros ist, der das nicht selber erfunden hat)'
(Jacoby ad FGrHist 392 F 7). Unde dubitari potest annon omnino fuerit
Aeschylo frater ita nominatus (cf. iam Hermann, Opuse. 2,166).
49 Diod. 11,27,2 (2,264,18 Vogel) εποίησαν (sc. Lacedaemonii post
pugnam Salaminiam) κρι&ήναι πόλιν μεν άρκτεΰίαι την Αιγινητών, άνδρα δέ
Άμεινίαν Ά&ηναϊον, τον άδελφόν Α'κχύλου του ποιητοϋ· OVTOC γαρ τριήραρχων
« πρώτoc έμβολήν εδωκε τη ναναρχίδι των Περΐών και ταύτην κατέδυίε και τον
ναΰαρχον διέφ&ειρε.
50 Aristodem. F G r H i s t 104 F 1,1,3 ήρξατο δέ τον ναυμαχεϊν (sc. apud
Salamina) Άμεινίαν Ά&ηναΐοί, vlòc μέν Εύφορίωνοζ, αδελφοί δέ Κυνεγείρου
και Ακχΰλου τον τραγφδοποιον.... 5. διαΐημότερον δέ ήγωνίεατο τη ναυμαχία
« και ηρίίτευοεν Άμεινίαν των δέ βαρβάρων γυνή Άλικαρναάί το γένοο, όνομα
δέ Άρτεμιάα, ήτκ διωκομένηζ τήΐ νεώΐ αύτήζ και κινδννενουζα ànokécêai την
εμπροο&εν ναΰν ίΙδίαν οϋcav έβνϋΐΐεν ó δέ Άμεινίαΐ δόξαζ αΰμμαχον είναι των
Ελλήνων απετράπη του διώκειν.
45 3 εΐκόα cf. Τ 18
50 2 Ευφορίωνοα cf. ad Τ 1,2 | Κυνεγείρου vide F b
47 2 Καλλιμάχφ edidit Kiessling : -ου edidit Leone (uterque t a m q u a m codi-

cum lectionem)
49 3 άμινίαν AL || 4 έμβολήν Wesseling : εμβολον codd. | κατέδtice Wesseling :
-έδυίεν Ρ, -έλυΐε cett.
50 1 ήρξατο cod. (ipse inspexi) : -αντο Mueller, Jacoby || 3 ήγωνίΐατο J a c o b y :
-αντo cod., -αντο (Ά&ηναΐοι) Mueller
TESTIMONIA F e 47
51 [Themistocl.] Epist. 11 (p. 751 Hercher. 176 Doenges)
Θεμιςτοκλής Άμεινία χαίρειν.
El και μη κεχρήμεϋα άλλήλοις πολύν χρόνον, άλλ' έοίκαμεν άλλήλοις πάντα τον
βίον. αι τε χρεϊαι πολλαί μεν ου κεκοινώνηνται, μεγάλαι δέ, ώςτε άποχρήναι

ήμϊν την ήμέραν f¡ έναυμαχοϋμεν έν τούτω, ου ςτρατιάς μέρος δντες, άλλ' εγώ
4 μεν ων — εϋ oîôac και οί πλείονα των νυν όντων άνθρώπων, ςύ <5β τριήραρχοι τον
παντός άριςτεύων ναντικοϋ• ήπερ μείζων και βεβαιότερα φιλία ή ςυναριςτώςι καϊ
ςυνδειπνοΰςιν όςημέραι άνθρώποις . . . δια τον χρόνον αν γένοιτο, πρός γε μην
• » • ού'τως άνδρεΐον δντα ςε καϊ δίκαιον ουδέ αμνήμονα είναι πείθομαι ών χρεών
» μεμνήςθαι, αλλά τον καιρόν όραν εκείνον οϊεςθαι παρόντα έν φ ςύ μεν έπιβόητος
είς πάντας έγένου δι' ήμάς, ήμεϊς μέντοι διά cè πολλοte και δυνατοκ ουκ Αθη-
ναίων μόνον άλλά κα'ι των άλλων Ελλήνων προςεκρούςαμεν. ή πώς ον δεινόν âv
γένοιτο Άλκιβιάδην . . . και πολλούς άλλον ς των Ελλήνων προδοςίαν της έμής
12 CTρατηγίας καταδικάζειν, δι' ην .. . τole αρχοναν υπάρχει τ ας οικείας πατρίδας
* » • άρκουμένοις δτι περί coO μοι δι' άπεχθείας έγένοντο; και έδικάςαντο όρθήν
την ύπέρ των άριςτείων δίκην, ένεμέςηςαν δέ coi — δι' δν υπ' εκείνων και
άλλων πολλών καϊ άγομαι και φέρομαι — \μή σδχΐ το εαυτόν τε κα'ή τό άντί
11 πάντων εκείνων είναι έμοί φίλον. και έρρωμενέςτερον τω παντι της εύχαρις-tíac
μετά του δικαίου ήμϊν υπάρξει ή μετά τον αδίκου μνηακακία, και μείζον έκεϊνοι
δυνήςονται κακοϋντες ήμάς άδίκως ή ςύ δικαίως εϋ ποιών; άλλ' ου γαρ πείθο-
μαι ταϋτα ύπέρ Άμεινίου τοΰ Εύφορίωνος — ανδρός ου την πατρώαν μόνον ευγέ-
2ο νειαν γενναίου άλλά και την τών ςυγγενών, Κννεγείρου μεν έν τω Μαραθωνιακώ
πολέμφ διενεγκόντος τα πολεμικά, Α'ιςχύλου δέ έν παντί τω βίψ κατά παιδείαν
και ςωφροςύνην διαφέροντος —, άλλά και μιμήcr¡ αυτός έαυτόν και τοις αδελφοίc
δμοιος εςη και τφ ςεαυτοΰ ναυάρχφ βοηθήςεις. ή δέ βοήθεια άρίςτη άντέχειν
51 19 Εύφορίωνος cf. a d Τ 1,2 [| 20 Κυνεγείρου vide F b
51 codicem (Heidelb. Pal. 398 fol. 292 r —293 r ) ipse contuli || l s q . έοίκαμεν —
βίον sc. κεχρής&αι || 2 χρεϊαι πολλαί μέν ου scripsi (θαμεϊαι [pro πολλαί] facilius
intercidere poterai propter homoeoteleuton [cf. Jackson], sed vocem poeti-
cam huic scriptori obtrudere dubitavi) : χρεϊαι μου cod. ; χρεϊαι βραδεϊαι μέν
Jackson (CQ 20, 1926, 29) [ άποχρήναι Hercher : -χρήν cod. || 4 ών εϋ cod. : ών
δν ςύ Westermann (Ber. üb. die Verhandl. der Kön. sächs. Ges. der Wiss. zu
Leipzig. Philol.-hist. Cl. 1849, 223), δν ςύ id. (ap. Hercher), ών δν εϋ Doenges |
τριήραρχος scripsi : τριήραρχος ως cod., τριήραρχος ών Hercher || δ μείζων
ed. pr. : -ω cod. | -ώα Hercher : -ώςιν cod. || 6 ςυνδειπνοΰςιν ed. pr. : -ώςιν
cod. H 7 aliquid excidisse vidit Jackson, (τον ναύαρχόν cου} addi iubens coll.
v. 23 ; {οϋτω δεδοκιμαςμένον) sim. addiderim || 10 ή ed. pr. : ή cod. ||
12 υπάρχει Westermann : -ειν cod. | οίκεϊν post οικείας add. Westermann ||
18 lacunam esse suspicatus est Jackson || 13 και —16 φίλον corrupta et
obscura; fort, interrogatio erat sicut praecedentia et sequentia || 18 ορθώς"!
Hercher || 14 μέν pro την Westermann | dgicτείων Caryophilus : άρίςτων cod. |
ένεμέςηςαν δέ cot Westermann : ένεμέςηςάν ςε δέ cod. | δι' δν Westermann : δι'
ών cod.; an δι' ô? || 16 obelos apposui |] 16 είναι έμοί scripsi : είναι μοι cod. ||
17 ήμϊν Caryophilus : νμϊν cod. || 19 Εύφορ- ed. pr. : εύφρον- cod. || 20 άλλά
supra lineam add. scriba | Κννεγείρου Hercher : -φ cod., Κυναιγείρου ed. pr. |
μέν έν Westermann : μέν cod. || 21 πολεμικά K a n n e (Analecta philologica,
48 TESTIMONIA F e
24 έν τακ έκκληΐlaic έκάποτε. καΐ έν μεν rote δημοΐΐοκ ίνλλόγοκ εϊ τι καινότερον

έφ ήμϊν ξάπτοιτο και μηχανφτο υπό των έξελαΐάντων ή μας . . ., εϊ τ ι και cù
των ήμετέρων ίπαγγέλλοιο cυλλαμβάνειν και ύπονργεΐν τά μέτρια, εϋ ποιήςεΐί'
el δέ ίπαγγέλλοιο, ουδέν ce όχλήΐει πλην έπιμελεΐαΐ xal έπαχύονα φροντίδοί.
G. AD CERTAMINA FABULARUM SPECTANTIA

a. Initia
Cf. etiam Τ 1,3.
52 Sud. π 2230 Adler ( = 4 Τ 1,2sq.) άντηγωνίζετο δε (sc. Pratinas)

Alexνλφ τε και Χοιρίλφ επί της ο' Όλνμπιάδοΐ (500—496).
53a Euseb. (Hieron.) Chron. Ol. 71,1 (496/5) (01.70,4 Ν [ = A r m . ] ,

Ol. 7 1 , 2 B) p. 107,21 H e l m 2 Aeschylus tragoediarum scriptor agnoscitur.
b Euseb. (Arm.) Chron. Ol. 70,4 (497/6) ( = Hieron. Ν) p. 191 Karst
'Eschilos, der Gesangdichter, war gekannt'.
C Sync.Chron. 247C (469,20 Dind.) sine anno AìcxvÀoc τραγφδοποιόΐ
έγνωρίζετο.
54 Gell. Noct. Att. 17,21,10 (2,532,1 Marshall) tum (sc. temporibus

p u g n a e M a r a t h o n i a e , q u a m ducentésimo et sexagesimo anno post Romain con-
ditam aut non longe ampUus p u g n a t a m esse dixit) Aeschylus Athenis tragoe-
4 diarum poeta Celebris fuit.
b. Victoria prima
54 a M a r m o r P a r . ( F G r H i s t 2 3 9 ) A 50 άφ' οΰΑίΐχνλοΐ ô ποιητήζ τραγφδίφ
πρώτον ένίκ»/ce . . . έτη ΗΗΔΔΙΙ, άρχοντοΐ Ά&ήνηα Φιλοκράτονο (485/4, u t
vid.).
c. 'Persarum' tetralogia
Vide etiam Τ 59,1026. 60.
55a Argum. MPVQKR A. Pers. ed. Wil., Tr. 131,14 ( = D I D C 2) ini
Μένωνοΐ (473/2) τραγωδων Ακχνλοΐ ένίκα Φινεΐ, Πέραακ, Γλαύκφ Ποτνιει,
Προμη&εΐ.
53 c an ad Τ 82 trahendum?
Lipsiae 1802, 13) : πολέμια cod. || 25 κακόν post ήμάΐ add. cod., del. Horcher |
TÍ del. Hercher | cv Westermann (I.e. 224) : ου cod. [] 26 ήμετέρων ed. pr. : ύμ-
cod. Κ 27 πλήν H e r c h e r : πλέον cod.
52 2 verba τε και Χοιρίλφ om. A
53 a 2 aescylus OL, aeschilus P, Aaeschilus Ν
54 an laudem scaenicam cum bellica (cf. Fa) commiscuit Gellius?
55a 2 Ποτνιει PVR (etiam X teste Page, Aeschyli septem quae supersunt
tragoedias . . ., Oxonii 1972, 2) : om. cett., quos sequi aut ΠοντΙψ scribere
oportere censuit Welcker (Tril. 471; cf. Gr. Tr. 31)
T E S T I M O N I A Ge 49
b D I D A 1,1 ini Mévcovoc] τραγφδών Περικλήί Χολαρ(γεύΐ) έχορή(γει).

AlcxvÁoc iôlôacxev.
C Σ (Tz.) Ar. R a n . 1021. 1026: vide Τ 60.
d. 'Persae' Syracusis docta

Vide etiam Τ 1,68 sq. Κ . F 285sq.
'Persas' studio Hieronis Syracusis doctam esse auetor est Eratosthenes
(Τ 56 a S sq. ; cf. Τ 1,68 sq.). D u a s 'Persarum' recensiones exstitisse testibus
in Τ 56 citatis crediderunt Teuffei (Aeschylos Perser . . ., Leipzig 1866,
13sq. = 2 36sqq.), Bergk (Gr. Lit. 3,295), Schoenemann (RhM 42, 1887,
467sqq.), al.: meram coniecturam esse ex A r . R a n . ( = Τ 120) 1028sq.
ortam censuerunt multi (cf. iam Jacobs, Attisches Museum I V 1, 1802,
X X V I sq. s Vermischte Sehr. 5, Leipzig 1834, 564. Blomfield, Persae
X X I I I s q q . Naeke, Opuscula philologica 1, Bonnae 1842, 193sqq.); q u a m
coniecturam Herodico adscripserunt Fritzsche (Ranae 334sq.), Wil. (Her-
mes 32, 1897, 394 3 ), al., Eratostheni D a h m s (De Aeschyli v i t a [Diss. Ber-
lin], Berolini 1860, 31 sqq.), J a c h m a r m (De Aristotelis didascaliis [Diss.
Göttingen], Gottinga« 1909, 34), hic etiam 'Persas' Syracusis doctam a b
Eratosthene coniectam esse ratus (coli, voeibus δοκοϋα Τ 56a5, cpadv Τ 1,
68). Ceterum vide Broadhead, The Persae of Aeschylus . . ., Cambridge
1960, X L V I I I s q q . | Bacchylidem vocem άβροβάταν (carm. 3 [a. 468»], 48)

ex Aeschyli 'Persie' (ν. 1073), q u a m in scaena Syracusana spectasset,
sumpsisse coniecit Maehler (Die Lieder des Bakchylides I [Mnem. Suppl.
62] 2, Leiden 1982, 5020).
5 6 a Σ VE& Vb3 Ar. R a n . ( = Τ 120) 1028a εν role φερομένου Αισχύλου

Ilégcaic οϋτε Δαρείου ûdvaroc απαγγέλλεται οϋτε χοροί ràc χεΐραΐ ίυγκροΰίαΐ
λέγει Ίαυο'ι . . . . Ήρόδικοί δέ φηα (fr. I V 5 [ρ. 126sq.] Düring) ôivràc γεγονέ-
i ναι tòc κα&έcete, καί την τραγφδίαν ταυτην περιέχειν την έν Πλαταιαΐί μάχη ν.
δοκοϋα δέ ούτοι οι ΤΙέρααι υπό τοϋ Ακχύλου δεδιδάχ&αι έν Σνρακούΐακ, cnovôâ-
camoc Ίέρωνοζ, &c φηΐΐν Έρατοζ&ένηζ εν γ' Περί κωμωδιών (fr. 109 Strecker).
b id. ibid.b aAAcuc. Δίδυμος. (Comm. Aristoph. fr. 17 [p.250] Schmidt)
δτι ov περιέχουα θάνατον Δαρείου oi Πέρίαι τό δράμα, διό τιvεc διττά c κα&έΐει c
(τουτε'οπ διδαίκαλίαί) των Περεών φαα, καί την μίαν μη φέρεαϋαι.
56a 2 -αγγέλεται V | 3sq. διττάΐ γ. ràc xaêécetc Dobree (Adv. 2,173) : διττού
γ. τοϋ άανάτον codd.; διττόν γ. τό δράμα Schütz (teste Naeke), διττά γ. τά
δράματα Blomfield (Persae X X I V ) , δίχα γ, του όανάτου Naeke (Opuse. 1,
Bormae 1842, 199), ÔIZTÙC γ. (ràc καΰέΐειε, ων μίαν άρχεσαι άπό τον Δαρείου)
θανάτου e.g. Fritzsche (Ranae 334) praeeunte Dind. (Ar. I V 2,121 1 : 'For-
tasse plura verba exciderunt in quibus mentio esse facta potuit τον ϋανάτου
Δαρείου'; prob. Süss, Die Frösche des Aristophanes . . ., Bonn 1911, 67) |
4 πλατεαίΐ. Vb3 | 5 (φερόμενοι) a n t e Πέρίαι add. Fritzsche | (άνα)δεδιδάχϋ·αι
Lange (715), Bergk (Gr. Lit. 3,295 55 ) coll. Τ 1,68 | 6 υπό τοϋ Al. om. Θ \
6 φααν Vb3 || b 1 Δ. δέ (pro άλλωΐ. Δ.) QVb3 | 2 καΰέΐεκ V (coniecerat Casau-
bonus, Animadv. 260,24sq.) : καταΜίεΐΐ ®Vb3, * #¿c£tc E, Mécete Aid \
3 τουτέΐτι διδαίκαλίαί del. Schmidt | (γεγονέναί) post φαα add. Blaydes
(Ranae 411)
50 TESTIMONIA Ge
e. 'Aetn(ae)ae'
Vide Τ 1,33 sq.
f. Victus a Sophocle a. 468

Vide etiam Τ 1,27 sq.
57 Plut. Cim. 8,7 (1,1 s , 342,26 Ziegler) έ&εντο δ' (sc. Athenienses) ele
μνήμην αύτοϋ (sc. Cimonis) και την των τραγωδών κρκιν ονομαηήν γενομέ-
νη ν. πρώτην γαρ διδαίκαλίαν τον Σοφοκλέουΐ ετι νέου xa&évjoc Άχρεφίων ó
4 Αρχων (469/8), φιλονικία οϋoje και παρατάξεωΐ των θεατών, κριτάΐ μεν ουκ
έκλήρωΐε τον άγώνοΐ, tue δε Κίμων μετά των ίυίτρατήγων παρελ&ών etc το &έ-
ατρον έποιήςατο τω &εώ rae νενομίΐμέναΐ cmovôdc, ουκ εφήκεν amove άπελ&εϊν,
άλλ' όρκώίαα ήνάγκααε xa&kai και κρίναι δέκα òVrac, άπό φυλής μιάζ εκαπον.
8 δ μεν οϋν άγών και δια το των κριτών αξίωμα την φιλοτιμίαν ύπερε βαλε. νική-
cavroc δε τοϋ Σοφοκλέους λέγεται τόν Ακχύλον περιπαθή γενόμενον καΐ βαρέως
ένεγκόντα χρόνον ού πολύν Ά&ήνηςι διαγαγείν, είτ οιχες&αι δι όργήν etc Σικε-
λίαν, δπου και τελεντήςας περί Γέλαν τέ&απται.
g. 'Oedipodea'
Cf. etiam Τ 81.
58 a Argum. M A. Sept. ( = D I D C 4 b) ed. Wil. (Tr. 78,4) έδιδάχ&η επί

Θεαγένονς (468/7) Όλνμπιάδι οη'. ενίκα Λαΐω, Οίδίποδι, Έπτά επί Θήβας,
ΣφιγγΙ ςατυρική. β' Άριςτίας Περαεϊ, Ταντάλφ, Παλαιςταϊς ςατνροις τοις Πρα-
57 11 Γέλαν cf. ad Τ 3,2
57 2 τιμήν (pro μνήμην) Michaelis (Sophoclis Electra . . . ed. O. J a h n . E d .

altera . . . , Bonnae 1872, 20) : a t ε&εντο etc μνήμην 'sie legten in ihr gedächtnis'
significare et αύτον cum κρίαν coniungendum esse vidit Wil. (Aristoteles u.
Athen 1, Berlin 1893, 14641) || 3 πρώτην : dubitaverunt Schmid (GGL I 2,
313 11 ), Yorke (CR 68, 1954, lOsq.); negavit Luppe (Philol. 114, 1970, lsqq.)
coli. Eusebii testimonio (S. Τ 32a/b) primum Sophoclis certamen sub Ol. 77,2
(471/0) memorantis; accedit quod m i r u m esset Athenienses i a m a n t e
c e r t a m e n a. 468 h a b i t u m in studia diduetos fuisse, si n u m q u a m fabulam
Sophoclis vidissent | Άψεφ- C.Keil : άψεψ- codd. || 5 παρελ&ών Sintenis : προ-
codd. I 6 εφήκεν Ziegler : άφ- codd. || 7 (ino — exact ο ν varie t e m p t a v e r u n t viri
docti (vide ad S. Τ 36), del. Schoell 1 (25) [| 8 τη φιλοτιμία Korais, Petersen;
τήν φιλονικίανΊ Pickard - Cambridge (vide ad S. Τ 36) || 10 χρόνον ού πολύν :
certe u n u m a n n u m , cf. Τ 58 || 11 δπου κτλ. duo itinera Siciliensia in u n u m
contracta, sicut Τ 1,33 sqq. : cf. Κ | γέλας TJA
58a 2 Θεαγενίδου Franz (Die Didaskalie zu Aeschylos Septem contra Thebas
. . ., Berlin 1848, 5); a t cf. patrem Euripidis etiam in inscriptionibus nunc
Μνήςαρχον nunc Μνηςαρχίδην appellatum, al. : vide Radermacher, RhM 63,
1908, 455 I 3 Άριςτίας Franz : -ίων M | tertiae tragoediae nomen excidisse
coniecit Franz (6), prob. Murray (ed. alt. 154), Page (Aeschyli Septem quae
supersunt tragoedias . . ., Oxonii 1972, 44), al.; a t fort, tetralogiam non
confectam fuisse optime monuit Snell (ad 4 Τ 2) : n a m e Τ 58 b innotuit
etiam tragoedias ilio anno ab Aristia doctas — non solam fabulam satyricam,
TESTIMONIA Gg 51
4 τίνου (του) πατρός. γ' Πολνφράςμων Αυκουργείφ τετραλογία·

b P.Oxy. 2256 (vide ad F 451n) fr. 2 ( = D I D C 4a), 3 επί αρχονφς)
Θεαγ]ενίδον Όλ[υ]μπιάδος [οη ετεϊ\ α[' ένίκα ΛΙςχύλ]ος Λαΐφ, Οίδ[ί]ποδι, Έπτά
επί Θήβας [, ΣφιγγΙ catυ(ρική).] δευτερος Άριςτίας raie τον πα[τρός Πρατίνό]υ
« τραγφδ[ι]αις. τρί[τ]ος [Ι7ο]λν[φράςμων] Αυκουργε[ίφ] τ[ετρ]αλογίαι.
59 Αγ. Ran. ( = Τ 120) 1019

ΔΙ. και τί α) δράςας ούτως amove (sc. τove άν&ρώπους) γενναίους
εξεδίδαξας;
1021 ΑΙ. δράμα ποήςας Άρεως μεςτόν.

ΔI. ποίον;
ΑΙ. τους Έπτ επί Θήβας-
loa« είτα διδάξας Πέρςας μετά τοντ' επι&υμεΐν έξεδίδαξα

νικάν αεί τove αντιπάλους.
60 a Σ RVE&Vb3 Ar. Ran. 1021 oi Πέρςαι πρότερον· δεδιδαγμένοι είςίν,

είτα οι Έπτά επί Θήβας· νυν δε το ϋςτερον προτέρως είπε.
b Σ VEQVb3 Ar. Ran. 1026 τό 'είτα και το 'μετά τοΰτο' ου &έλοναν
άκουειν προς τάς διδαςκαλίας, άλλ' εν ϊςφ τω 'και τοΰτο έδίδαξα και τό ετερον'.
C Tz. in Ar. Ran. 1026 (IV 3,999,13 Koster) τό 'είτα μή τακτικόν

τις νοειτω, euere δοκειν πρώτον διδαχ&ήναι τό δράμα τούς Έπτά επί Θήβας,
είτα τούς Πέρςας (προτέρους γάρ τούς Πέρςας φαςί διδαχ&ήναι, δευτ έρως δε
4 τούς Έπτά επί Θήβας), άλλ' ού'τω λεγέτω τε και νοειτω· 'δράμα ποιήςας τους
Έπτά επί Θήβας, είτα διδάξας Πέρςας' άντί του 'και ετερον ποιήςας, τούς
Πέρςας'.
61a Plut. Aristid. 3,4 (1,1 3 ,253,1 Ziegler) ϋανμαςτή δέ τις έφαίνετο
αϋτοΰ (sc. Aristidis) παρά τάς εν τή πολιτεία μεταβολάς ή ενςτά&εια μήτε ταις
ut opinati sunt Franz al. (etiam Garrod [CR 34, 1920, 130], qui (Άνται'φ)
post Ταντάλψ inseri iussit coli. Aristiae fragmento 9 F 1) — Pratinae fuisse
(4 F 2) I ςατύροις Dind.4 (12 [secunda paginarum series]), Kirchhoff (Aeschyli
tragoediae, Berolini 1880, 52) : ςατυρικοϊc Μ \ τοις sc. δράμαςιν : cf. Τ 58b3sq.
(iam recte contendit Schoell3 11) | 4 add. Wil. | Πολυφράδμων Franz |
Λυκουργείφ Dind. (Aeschyli tragoediae superstites . . . 3, Oxonii 1851, 35,9) :
-yi(f Μ I b 1 suppl. Snell : έδιδάχ&η επί Lobel | 2 ετει] a[' ένίκα sodales Semi-
narli Thessalonicensis (ap. Kakridis, Ελληνικά 13, 1954, 171 [ = Μελ. 262].
Acme 8, 1955, 92 [ = Μελ. 263]) : ένίκ]α [ Lobel | 3 ΘΗΒΑΙΟ pap.»0 | ςατυ(ρική)
Snell : sine compendio Lobel | 3 Πρατίνο]υ Snell : αύτο]ΰ Lobel | 4 -tpodc-
Snell : -φράδ- Lobel
59 vide ad Τ 120,1019sqq.
60 a l s q . Πέρςαι — oi om. &Vb3 | 2 έπτ επί ΰήβας R | προτέρως VEVb3 : πρό-
τερον i?© I είπεν R || b 1 όέ ante είτα add. ed. pr. | και τό om. Vb3 \ τό om. Θ \
2 τό (pro τω) V, om. Θ
61 fidem huic testimonio abrogavit Wil. (Arist. u. Athen 1, Berlin 1893,
160®4) : contra Aeschylum ipsum Aristidis nomen ('ad speciem optimus')
significare voluisse coniecit Verrall (The 'Seven against Thebes' of Aeschylus
. . ., London 1887, 69) || a 2 της . . . μεταβολής (om. παρά) S
52 TESTIMONIA Gg
τιμαϊς έπαιρομένον πρόί τε tòc δυςημερίας ά&ορνβως και πρφιoc έχοντος καΐ
4 όμοίωζ ήγουμένου χρήναι τη πατρίδι παρέχειν έαυτόν, ου χρημάτων μόνον, άλλα
και δόξηΐ προίκα και άμιc&l πολιτευόμενον. δ&εν, <bc εοικε, των ele Άμφιάραον
νπ Αίςχνλου (Sept. 592—4) πεποιημένων ίαμβει'ων εν τω &εάτρω λεγομένων
'où γάρ δοκεϊν δίκαιοι άλΧ είναι &έλει,

β βαόειαν άλοκα διά φρενός καρπσνμενος,
άφ' f¡c τά κεδνά βλαςτάνει βουλεύματα'
πάντες, άπέβλεψαν eie Άριςτείδην, ώς εκείνω μάλκτα τής αρετής ταύτηc προςή-
κον cíjc.
b id. Reg. et imp. apophth. 186B (2,1,44,24 Nachstädt-Sieveking-
Titchener) ΑΙςχνλου δε ποιήςαντοε e/c Άμφιάραον
'aò γάρ δοκεϊν άριςτoc άλλ' είναι ϋέλει,
4 βαόεϊαν άλοκα διά φρενός καρπονμενος,
¿ξ fjc τά κεδνά βλαςτάνει βουλεύματα'
και λεγομένων τούτων πάντες etc Άριςτείδην άπέβλεψαν.
h. 'Orestea'
1. N o m e n
Vide etiam Τ 65c.
62 Ar. Ran. ( = Τ 120) 1124 (Euripides ad Aeschylum)
πρώτον δέ μοι τον έξ Όρεςτείας (sc. πρόλογον) λέγε.
62 ad hanc invitationem cum Aeschylus Aristophaneus 'Choephororum'

exordium recitet (ibid. 1126sqq.), Aristophanem Όρεςτείας nomine solam
'Choephoros' significasse censuerunt H ä r t u n g (20sq.), Kirchhoff (SB Berlin
1894, 10391), Wil. (Tr. 247), Radermacher ad loc., al. (cf. iam Σ R [Ruther-
ford 1,394] rdc Χοηφό(ρονς) [sic : Χοηφ(όρονς) perperam Rutherford] {φηςίν
add. Tucker [The Choephori of Aeschylus . . ., Cambridge 1901, 239]» : at
obstare exitum -eta recte monuit Denniston (ap. Stanford ad loc.; cf. etiam
Wecklein, Äschylos Orestie . . ., Leipzig 1888, 183/19°); accedit quod, ut
monuit Cantarella 2 (145), non solum Χοηφόρων pro Όρεςτείας dicere poterai,
sed etiam τον εξ Όρ., non τον της Όρ., dicit Aristophanes (id quod etiam
Hermanni coniecturam improbabilem reddit Aristophanem solas 'Choepho-
ros' et 'Eumenides' significasse suspicantis [Opuse. 2,309])
7 δίκαιος etiam ap. alios scriptores legitur qui hunc versum afferunt (vide
Hermann 2,315sqq.) : äριcτoc habent Aeschyli codd. necnon Plut, ipse
infra b3. De aud. poet. 11,32D (1,65,15 Paton - Wegehaupt - Pohlenz ) ||
b 5 άφ' ης aAE
62 μοί τιν' εξ Wieseler, Allison, sc. u t Όρέςτεια totam trilogiam significare
posset : at hanc interpretationem etiam textus traditus admittit (cf. supra),
et utique Euripidi Aristophaneo c e r t u s quidam prologue nominandus est
TESTIMONIA Gh 53
63 Anon, in P . O x y . 2506 (s. I I P ; P a c k 2 1950; a s s e r v a t u r Oxonii in

Museo Ashmoleano; ed. Page, T h e O x y r h y n c h u s P a p y r i 29, L o n d o n 1963,
1 sqq. ; ipse inspexi) f r . 26(e) ( = P M G 217) 7 Alc-/yXo[c ] 1 Όρβο
t τ(ε)[ια]ν norfca[c τριλο]'γίαν [Ά]γαμέμνον[α Χ]οηφ[όρ]ονα Ενμεν[iôac 1 . . .]
1
. . . τον άναγ[νωρκ' μό]ν διά τον βοπρνχρ[ν.

64 E u s t . II. 785,22 (3,1,5 v. d. Valk) προπαροξννονται . . . αμφω ai τοι-

αϋται λέξεκ (sc. Αολώνεια, Πατρύκλεια), ώΐπερ καί Τηλεγόνεια ... ή κατά
Τηλέγονον πραγματεία . . . καί Όρέίτεια, ήί καί ό κωμικοί μέμνηται (Τ 62),
< ή κατά Όρέατψ.
2. Didascalia
65 a A r g u m . MGFV A.Ag. ed. S m i t h (1,1,20) έδιδάχϋη τό δράμα επί αρ·
χοντοΐ Φιλοκλέουί (459/8) Όλυμπιάδι όγδοηκοπη ετει β'. πρώτoc Ακχνλοΐ
Άγαμέμνονι, Χοηφόροι, Εύμενία, Πρωτει carυρικω. έχορήγει Ξενοκλήί Άφιδ-
t vaïoc.
b D I D A 1,41 ini Φιλό]κλέονί . . . τραγψδών Ξενοκλήα Άφιδνα(ϊοί)
έχορή(γει). Αίίχνλοί ίδίδαζκεν.
C Σ VEVb3 Ar. R a n . 1124 τετραλογίαν φέρονα την Όρέΐτειαν ai ötöac-
καλίαι· Αγαμέμνονα, Χοηφόρουί, Ενμεν iôac, Πρωτέα σιτνρικύν. ΆρΙίταρχοί
και Απολλώνιοι τριλογίαν λέγονα χωρκ των ΐατύρων.
3. 'Eumenidum' chorus perterruit spectatores

Vide e t i a m Τ l , 3 0 s q q . L b | ' D i e F a b e l n ü b e r die εκπληξκ d u r c h die
E u m e n i d e n lehren nichts als die W i r k u n g , die sie auf die späteren Leser
a u s ü b t e n ' Wil. (Int. 249); fabellam ex E u m . 187sq. 328sqq. 354sq.
785 sqq. d e r i v a t a m esse coniecit L e f k o w i t z (The Lives of t h e Greek Poets,
B a l t i m o r e 1981, 71 sq.).
66 Poll. 4,110 (1,233,25 Bethe) τό <5β παλαιό ν ό τραγικοί χοροί πεντή-

κοντα rjcav, άχρι των Ευμενίδων Ακχύλου" πρόί δε τον δχλον αυτών τον πλήΰουί
έκπτοηϋέντοα ίυνέίτειλεν ό νόμοί εκ έλάττω άρι&μόν τον χορόν.
63 3 μεν γάρ post ΑΙίχύλο[ί suppl. Lobel (ap. Page), γονν Sicherl (ZPE 55,
1984, 9sqq.) || 3 s q . Όρέίτ[εια]ν vix recte Sicherl || 4 ]Γ pace Page sine dubio legi
potest I ' I t is h a r d t o t h i n k of a n y t h i n g to insert between Άγ. a n d Xo., b u t
if t h e r e was n o t h i n g v. 9 was a very short line' P a g e : Ά]γαμέμνον[ά τε καί 1
Χ]οηφ[όρ]ονί Εύμεν[ίδαΐ τε 1 Sicherl || 4sq. ] . . . legi (]ΕΔΕΊ) : ] . . [ . ] P a g e
('first, w h a t could be t h e base of c or e, t h e n t w o traces b o t h more or less
horizontal on t h e line') | Πρω]τέα legi n e q u i t
65 a 1 δε a n t e τό a d d . F | 2 όγδοηκοίτή Meursius (4) : κη codd. | 3 πρώτοι
GF I 3 sq. -vaïoc Wil. (Tr. 182) : -vevc codd. || c 1 Όρέπειαν D i n d . (Ar. I V 2,
128,20) : όρείτείαν Vb3, όρείτίαν VE | 2 s q . Άρκταρχοε κτλ. : vide Gantz, C J 74,
1979, 291 sq. | 3 τών (ατνρων Usener (NGG 1892, 213 1 = Kleine Schriften 3,
Leipzig - Berlin 1914, 16184) : των carυρικών codd., τον carνρικον Ν .
66 2 sq. v e r b a άχρι — χορόν del. H a m m o n d ( G R B S 13, 1972, 446) || 3 ελαττον
άρι&μόν FS, ελάττονα ρυ&μόν Α
54 TESTIMONIA Gi
i. 'Lycurgea'
67 Ar. Thesm. 134 (Euripidis affinis ad Agathonem)
καί c, oj νεανίαχ , ήτκ εϊ, κατ' Α'κχνλον
εκ τήζ Λυκονργείαΐ êgéc&at βούλομαι· (sequitur F 61)
68 Σ R Ar. Thesm. 135 (136 Rutherford) την τετραλογίαν λέγει Λνκούρ-

γειαν Ήδωνσύΐ, BaccaqÌòac, Νεανκκουί, Λυκοΰργον τον cατυρικόν.
69 Demetr. Lac. (Croenert [Kolotes u. Monedemos . . . (vide ad F 3 1 7 a )
100sqq.]: Byz. Lucigniano [ap. Bernabei, Giornale degli scavi di Pompei
Ν. S. 2, 1870, 71]) Π. ποιημάτων 2 pap. Hercul. 1014 X X X V I I I ( = X L I I I
4 De Falco), 4 ed. Romeo, L a regione sotterrata dal Vesuvio: studi e pro-
spettive (Atti del convegno internazionale 11—15 novembre 1979), Napoli
1982, 435 ô γ[ά]ρ δη Κράtjjc (test. 8 Κ.-Α.) κατά τον αύ[τόν] χρόνον ye[yo]vàc
[Α1ΐ]χνλφ, τούτου διά των Ήδωνών [εν\δοκιμή(.\αντοί\, . . .
k. 'Danaidum' tetralogia
Vide Johansen-Whittle 1,21 sq. Garvie l s q q .
70 P . O x y . 2256 (vide ad F 451 η) fr. 3 ( = D I D C 6)
67 1 3 4 ή τ κ Gelenius in ed. Frobeniana (Aristophanis comoediae . . ., Basileae

1547, 515), Fraenkel (Beob. 114sq.) : ει [ε e corr.] tic R || 135 -γείαί Dobree
[Adv. 2,237) (confirmavit D I D C 4) : -yiac R
68 primus edidit Bekker (Aristophanis comoediae . . . 2, Londini 1828, 272
[secunda paginarum series]); iam e Seidleri apographo (cf. Opuse. 2,309*)
noverat H e r m a n n (cf. Welcker, Nachtr. 3; Hermann, Opuse. 2,306*),
Leipziger Literatur-Zeitung 1825, 19 || 1 τετραλογίαν Seidler, Bekker : τερα-
τολογίαν R || l s q . Λνκούργειαν B.Thiersch (Aristophanis Thesmophoria-
zusae . . ., Halberstadii 1832, 119) (confirmavit D I D C 4) : λνκονργίαν R ||
2 ΐατνρικόν Seidler, Bekker : COTTαρικόν R
69 7 ΗΔΩΝ legit Romeo (-ω- iam scripsit Gomperz, Hell. 2,232) : Η ΔΟΝ
ed. pr. I -μής[αντοΐ Romeo (iam scripsit Gomperz) : MH[ ed. pr., -μη&έν[τoc
Lucigniano (I.e. 77), De Falco || ceterum memorare supersedi quas litteras
a b editoribus prioribus suppletas nunc in papyro dispexerit Romeo (nullas
omnino lacunas esse — id quod auctore Croenert affirmavit Wil. [Int. 245 1 ] —
nunc quidem falsum est) | 'Zu welcher Art von Nachahmung der Bühnen-
erfolg, welchen Äschylos mit den Ήδωνοί errang . . ., den Komiker Krates
angeregt h a t , dies wird sich schwerlich mit Sicherheit ermitteln lassen'
Gomperz; perperam hoc testimonium interpretatus est Oáwiecimski, Eos 54,
1964, 34 sqq.
70 si verum est, quod tradit Plutarchus (T 57), Sophoclem a. 468 primum
fabulam scaenae commisisse, post a. 467 (cf. Τ 58) acta f u i t haec tetralogia;
sed etiam a. 470 vel 469 non excludi posse videtur : vide ad Τ 57,3 | ceterum
ad certamen post Aeschyli mortem h a b i t u m hanc didascaliam referendam
esse censuerunt Tronskij, Stoessl (infra aliati), Köster (Meded. Kon. Ned.
Ak. v. Wet. Afd. Lett. N . R . 29, 1966, 85sqq.), Jarcho (DLZ 102, 1981,
570sq.; cf. ad T R I B I ) , al. (cf. etiam Pohlenz, Gr. Tr. 2 Erl. 23sq. Murray
[vide infra]); quod q u a m q u a m veri dissimile (cf. Garvie 19sqq. Johansen-
Whittle 1,23) redarguì non posse recte s t a t u i t Garvie (25) | cf. ad F 451 ν ||
TESTIMONIA Gk 55
επί α.[
¿νίκα [Al]c%0Xo[c
Aav[at]ci, Άμν[μών^
« δεντ[e]g[o]c Σοφοκλή^, τρίτoc
Mécaroc pT.[.].[
\[Βάκχακ Κωφοί[ΐ
Ποί]μέαν Kvx.[
β cari)
1. Fabulae a filio Euphorione doctae

Cf. etiam Gk. Gm | inter has fabulas ' P r o m . Vinctum' fuisse coniecit
Robertson (PCPhS 169/71, 1938, 9sq.), prob. Dodds (The Ancient Con-
cept of Progress . . ., Oxford 1973, 37sqq.).
71 Sud. ε 3800 Adler ( = 12 Τ 1,1—3) Εύφορίων, viòc Αισχύλου τον τρα-
γικού, Ά&ηναϊοί, τραγικοί καί αυτό e oc καΐ τote Ακχνλου τον πaτρóc, ole μήπω
fjV έπιδειξάμενοΐ, τετράκκ ένίκηεεν.
1 ΕΤΗ scriptum esse putaveris (sic R . A. Coles per litteras) ; sed scribam
litterae H hastam horizontalem inferius scribere solere monet M. A. H a r d e r
(per litteras), ergo non de hasta sed de macula agi coniciens | 'presumably
επί αρ[' Lobel, sed vestigium post A difficillimum interpretatu : etiam-B, fort,
etiam Q, Ç, E legi posse confirmant Coles, H a r d e r ; immo ne h a s t a m quidem
verticalem excludi posse censet H a r d e r ; αρ[χοντοΐ vel Άρ[χεδημίδον (464/3)

Lobel (illud maluit Snell [coll. T 5 8 b l ] , hoc Garvie, Johansen-Whittle),
äρ[χovτoc Kovcovoc (462/1) Luppino (Aegyptus 47, 1967, 211); si a . [ nomen
archontis et victoria a b Aeschylo vivo p a r t a erat, nihil aliud suppleri potest
a t q u e Άρ[χεδημίδου vel Άβ[ρωνοΐ (458/7) vel — si non solum Plutarcho
(T 57) sed etiam Eusebio (S. Τ 32a/b) fidem abrogas — Ά κ [ ε π ο ρ ί δ ο υ (474/3) :
Άρ[χίον (419/8) vel Άρ[ιμνήπου (416/5) e.g. Tronskij (VDI 60, 1957, 159),
Άρ[kτωvoc (454/3) Stoessl (SB Wien 356, 1979, 9); cf. ad v. 2 | in fine Όλνμ-
πιάδοΐ . . ετει .' Snell, τραγφδών πρώτοι Tronskij || 2 vel [Αί]ΐχνλο[ν Murray
(ed. alt. 2; cf. VI), [Al]c-¿v?.o[c τε&νηκύΐί vel [AÏ\cyvXo\v τε&νηκότoc Tronskij
(I.e. 154sqq.), ad certamen post Aeschyli mortem h a b i t u m hanc didascaliam
referentes (cf. etiam quae v. 1 suppleri iusserunt Tronskij, Stoessl); cf.
supra I Ίκετιαν, Αίγνπτιοκ suppl. Snell; nihil supplendum esse censuit Lesky
(Hermes 82, 1954, 13 = Ges. Sehr. 231), nomine Aavaîci trilogiam signi-
ficari ratus (cf. p. I l l 4 ) , contra dixerunt J o h a n s e n - W h i t t l e (1,23) || 3sq. in
εic&έcει 1—2 litterarum || 3 JCI (i.e. ante G posterior pars trematis) | in fine
carv( ) Snell || 5—7 in eic&écei 1—2 litterarum || 6—8 'res incertissima'
Snell (quem vide) || 6 'after ν a curved stroke on t h e line compatible with t h e
bottom left-hand p a r t of e ]. [, perhaps the top left-hand angle of μ or ν
Lobel I Νε[α]ν[κκοι<:Ί diffidenter Lobel, Νανπ[λίφ Snell, Nwßrj? Lesky
(I.e. 12 = 231), Naî[ci vel Nai[dci Lasserre (Hermes 83, 1955, 128), Navcmáq."!
Garvie (9) || 6 in fine carvi ) Snell || 7 A[ vel | Κνκλ[ωπι Lobel; Κνκν[ψ
Pieraccioni (Maia 5, 1952, 289 1 ), prob. Snell || 8 in sìc&écei 4—5 litterarum
71 'Aeschylum 4 tetralogías (i.e. 16 dramata) nondum actas reliquisse vix
credibile (τετράκκ = τετραλογία'!), sed filius Aeschylo mortuo eius tragoedias
in scaenam proferre potuit' Snell (ad 12 Τ 1,3) : 'This statement suggests
a great productivity by Aeschylus during t h e last years of his life' Solmsen
(168190) ; 'refero haec ad eas fabulas, quas Euphorion vivo Aeschylo acceptas
a pâtre t a n q u a m suas docuit' Bergk (ap. Meineke, FCG 2,905) || 3 τετταραν
56 TESTIMONIA G m
m. Fabulae post mortem denuo doctae

Vide etiam Τ i , 4 6 s q . l , 4 8 s q . 1,51 sq. l,57sq. 133,3sqq. Gl | hue
referendam esse ' D a n a i d u m ' didascaliam Τ 70 (ubi vide) censuerunt
Tronskij al.; cf. Garvie 19sqq. | ceterum conieere licet Aristophanis
temporibus denuo doctas esse quas ille respicit fabulas (vel tetralogías)
Aeschyleas; sunt autem ha«:
Αγαμέμνων vide Όρέατεια
Γλαΰκοα Tlatvieóc R a n . 1403 (F 38,1). 1528Î (F 36,5sq.)
Έπτά επί Θήβας Ach. 965 (Sept. 384). Lys. 188sq. (Sept. 43). 406 (Sept.
594). R a n . 1021 (fabula tota)
Ευμενίδες vide Όρέΐτεια
Ευρώπη vide Κάρες
Ήδωνοί vide Αυκονργεια
&Qj¡ccai R a n . 1294 (F 84)
Ίέρειαι R a n . 1273 sq. (F 87)
Ιφιγένεια? R a n . 1269sq. (F 238)
Κάρες Ì N u b . 622 sq. (argum.)
Κύκνος ? R a n . 963 ( F 4 5 1 a )
Adïocl R a n . 1189sqq. (argum.)
Αυκούγεια Av. 276 (F 60). Thesm. 134sqq. (F 61)
ΜέμνωνΊ R a n . 963 (argum.)
Μυρμιδόνες Av. 1420 (F 140). R a n . 832sqq. 911sqq. (argum.). 992

(F 131,1). 1042 (argum. 'Salaminiarum'). 1264sq. (F 132). Eccl.
392 sq. (F 138); accedunt Av. 808 (F 139,4). P a x 1177. Av. 800.
R a n . 932 (F 134,1): sed cum dicta Aeschylea his locis aliata in
proverbia abisse videantur, fabulam post Aeschyli mortem doc-
t a m esse hinc effici nequit
Νιόβη Vesp. 579sq.? (T 80). Av. 1246sq. (F 160). R a n . 832sqq.
911 sqq. (argum.). 1392 (F 161,1; sed fort, hic quoque versus in
proverbium abierat [cf. supra ad 'Myrmidones'])
Oedipodea vide Έπτά επί Θήβας. Λάϊος. Σφίγξ.
Όπλων κρίςις Ach. 883 (F 174)
Όρέςτεια Ach. 478 (Cho. 750). Av. 313 î (Cho. 826). R a n . 1126 sqq.
1152sq. 1172sq. (Cho. lsqq.). 1214? (Ag. 1345). 1276—89 (Ag.
104. 108sq. 111 sq.); Nub. 534—6 ad Cho. 168sqq. spectare pro-
babiliter coniecit (cf. infra ad E. El. 520sqq.) multosque alios
' N u b i u m ' locos ad 'Oresteam' rettulit Newiger (Hermes 69, 1961,
422sqq.); Plut. 422sqq. vix recte ad 'Eumenides' referri iussit
Cantarella (RAL V i l i 20, 1965, 363sqq.) : cf. Kraus, Gnomon 49,
1977, 744sq.
Πέρςαι R a n . 1026. 1028sq. (cf. Sedgwick, C&M 9, 1947, 73)
Προμη&ενς πυρφόροι Av. 1470sqq. 1494sqq. 1553sqq. al. (argum.)
Σφίγξ R a n . 1286 (F 236)
Τήλεφος? R a n . 1269sq. (F 238)
C. W . Müller (Ak. der Wies. u. der Lit. Abhandl. der geistes- u. sozialwiss.
Kl. 1984, 5,75 221 )
TESTIMONIA Gm 57
Φιλοκτήτηc? Ran. 1383 (Γ 249)

Φρύγεΐ Ran. 832sqq. 911sqq. 1365sqq. fr. 696,2sqq. K.-A. (argum.)
Χοηφόροι vide Όρέστεια
Ψυχαγωγοί Av. 1553sqq. (argum.). Ran. 1266 (Γ 273)
Ψυχοσταdai Ran. 1365sqq. (argum.)
(accedunt fort, fabula« ad quas pertinebant F 363 [fr. 623 K.-A.] et frag-
menta dubia 452 [Ran. 1431a. 1432]. 467 [Ran. 886sq.]. 468 [Ran. 844]) |
similiter ex Euripidis loco El. 520sqq. — ubi plane vituperatur άναγνώ-
Qicic Aeschylea Cho. 168sqq. — 'Oresteam' tunc temporis recens scaenae
commissam fuisse conieceris (fort, idem speetaculum scaenicum erat quod
Aristophani comparationem Nub. 534—6 [vide supra] suggessit) | 'Prom.
Vinctum' ca. a. 416 scaenae commissam esse coniecit Bacon (CR 42,1928,
120) coll. Aristophanis 'Avibus' (cf. argum. 'Prometheorum') necnon E.
Tro. 51sq. ( ~ Prom. 39). 424sqq. ( ~ Prom. 953sq. 966sq.). 786sqq.
( ~ Prom. 48). F 578 ( ~ Prom. 460sq.) | cf. etiam artificum opera post
Aeschyli mortem facta quae ad fabulas Aeschyleas rettulerunt viri docti
feminaeque doctae: sic e.g. Προμη&έα πυρκαέα inter annos 440 et 420
scaenae commissam esse coniecit Beazley (AJA 43, 1939, 625sq.) coll. vasis
picture ad hanc fabulam relata ; cf. etiam ad adesp. F 3 c | cf. Rohde, RhM
38, 1883, 289sq. = Kl. Sehr. 2,423sq. Webster, Hermes 82, 1954, 254sq.
72 Ar. Ach. (a. 425») 9
άλλ' ώδυνήΦην Οτερον αύ τραγφδικόν,

ίο δτε δή 'κεχήνη προΐδοκών τον Α'κχνλον,
ό δ' άνεΐπεν 'εϊΐαγ', ώ Θέογνι, τον χοράν'.
73 Σ RErLh Ar. Ach. 10c (I 1 Β 7,7 Wilson) ( = D I D C 8b) τιμήε δε
μεγίΐτηΐ ετνχε παρά Ά&ηναΙοκ ô ΑΙΐχύλοΐ, καΐ μόνου αύτοΰ τά δράματα ψηφίΐ-
ματι κοινω καΐ μετά θάνατον έδιδάΐκετο.
74 Ar. Ran. ( = Τ 120) 868 (loquitur Aeschylus)
ή Tufycie ουχί ατντέ&νηκέ μοι.
75 a Σ RVEVb3 Ar. Ran. 868 έπε i τά Α'κχύλου έψηφίίαντο διδάΐκειν.
b Σ VvS Ar. ibid. μετά γάρ τόν Α'κχνλου θάνατον έψηφίίαντο Ά&ηναϊοι
τά αύτον πάλιν διδάΐκείΰαι δράματα.
C Tz. in Ar. ibid. (IV 3,943,12 Köster) τά δέ ΑΙίχύλου καΐ μετά θάνα-
τον έψηφκαντο ξδεί&αι.
76 Philostr. Vit. Apoll. 6,11 (1,220,8 Kayser 2 ) ( = D I D C 8 c) Αθη-
ναίοι πατέρα μεν αυτόν (sc. Aeschylum; cf. Τ 106) τήΐ τραγφδlac ήγονντο,
έκάλουν δέ και τε&νεωτα êc Διονύαα· τά γάρ του ΑΙεχύλου ψηφκαμένων άνεδι-
t δάΐκετο, καΐ ένίκα έκ καινήζ.
72 10 respicit Liban. Epist. 439,1 (10,433,3 Foerster) κεχήναμεν πρocδoκωvτεc

ου τον Αίΐχνλον, άλλα γράμματα τά cà τε και χρηΐτοΰ βααλέωΐ || 10 sq. respicit
Liban. Epist. 527,1 (10,497,19 Foerster) άτεχνώΐ το Άρκτοφάνονΐ· ó Θέογνιτ
άντ' Αίΐχνλου
73 2 δ om. Γ Lh \ μόνα τά δρ. αύτοΰ Lh || 3 και om. Lh
75a (άνα)διδάεκειν Rohde (RhM 38, 1883, 289a = Kl. Sehr. 2,4231)
58 TESTIMONIA G m
77 Quintil. Inst. or. 10,1,66 (2,580,25 Winterbottom) (Aeschylus . . .

rudis in plerisque et incompositus [vide Τ 133]:) propter quod correctas eius
fabulas in certamen deferre posterioribus poetis Athenienses permisere. suntque
4 eo modo multi coronati.
η. Quotiens vicerit
Vide D I D A 3 a l l . Τ 1,51 sq. 2,7. Singular victorias commémorant
Τ 54. 55. 58. 65a. 69. 70. 71.
o. Quot dramata scripserit

Vide etiam Τ 1,50 sq. 2,6 sq.
78 Κατάλογο c των Αίΐχΰλου δραμάτων

a h c d
Αγαμέμνων Ά&άμαί Αιγύπτιοι ΑΙτναϊαι γνήαοι
ΑΙτναίαι νό&οι Άμυμώνη Άργείοι Άργώ ή Κωπαΐτήΐ
Αταλάντη Βάκχαι Βαccágai Γλαυκοί πόντιοι
4 Δαναΐδεί Δικτυουλκοί Έπτ επί Θήβαε Εύμενίδεΐ
Επίγονοι 'Ελευσίνιοι Ήλιάδεί Ήδωνοί
ΉρακλεΙδαι ©gïjccat Θεωροί ή Ιφιγένεια
Ίΐ&μιαπαί
ΊξΙων Ίκετίδεα Κάβειροι Καλλίΐτώ
β Kgtfccai Κερκυών Κίρκη ΐατυρική Κήρυκεα
78 codices adhibui M (fol. 189 [ = 85] r ) V (fol. 78 r ) Va (fol. 303 r ), quorum

imagines contuli (de siglorum significatione vide ad Τ 1) | sic tituli dispositi
sunt in M : qua dispositione pro duabus columnis accepta ordinem 1 a 1 b
2a 2 b . . . 18a 18b l e l d . . . 18c 18d 19 habent VVa | desiderantur in hoc
indice Γλανκοί Ποτνιενί, θαλαμοποιοί, Ίέρειαι, Παλαμήδηΐ, Προμ. πυρκαενί,
Zícvfoc πετροκυλκτήΐ, Φινεύΐ, Ώρεί&νια necnon, si fides est Hesychio, Αλκ-
μήνη ; unde quintam columnam — et ipsam 18 títulos continentem (ita u t
fabularum numerus cum Sudae testimonio [Τ 2,7] congrueret [titulo Φρύγιοι
pro dittographia habito]) — deperisse ingenióse coniecerunt Bergk (Gr. Lit.
3,285°) et Dieterich, prob. M. (258), Gantz (RhM 123, 1980, 210sqq.), contra
dixerunt Wil. (Tr. 8), Steffen (Quaest. tr. l s q q . = Stud. Aesch. 9sqq.); non
solum u n a m columnam (13 títulos continentem) sed etiam hic illic 4 títulos
olim excidisse vix recte coniecit Ferrari (33 sqq. = 2 135sqq.) || 2 κωπαΐτήί
Μ : κωπευπήΐ VVa; Κωπευπαί Welcker (Tril. 312. Nachtr. 101. Gr. Tr. 30);
Κωμαεταί H ä r t u n g (80), Wil. (Tr. 7); Κωπαααί Hippenstiel (11), Maass
(Neue J a h r b . f. d. klass. Altertum 31 [16], 1913, 628); Κωπηλάται Wecklein
(1,485), M. (15) II 3 Βάκχαι ή BaccaqÌÒEC Elmsley (Euripidis Bacchae . . .,
Oxonii 1821, 15), aut Βάκχαι βαίίάραι a u t Βάκχαι η Baccáoai H ä r t u n g (50) |
γλαυκοί M \ Ποτνιεύΐ Victorius || 4 Δ ικτυουλκοί ceteri huius fabulae testes
(vide argum.) : δικτυονργοί MVVa \ επτ' M : έπτά VVa | &ήβαΐί (sic) Va ||
5 ήλ- M : 'ιλ- VVa | ήδ- M || 6 Ήρακλείδai Victorius : -είδηΐ MVVa \ Qgfjccai
(Θρήκαι scribens) Fabricius (Bibl. Graeca 1, Hamburgi 1705, 583) : άρή'κΐai
MVVa I Θεωροί ceteri huius fabulae testes : Θεόδωροι MVVa \ Ίί&μιαπαί
ceteri huius fabulae testes : ίεομίΐταί M, ίίομοιαίταί VVa || 7 ίξ- M || 8 κερκυών
TESTIMONIA Go 59
a b c ά
Καρεΐ ή Ευρώπη Aàïoc Λέων Λήμνιοι
Λνκονργοε Μέμνων Mvcoí Μνρμιδόνεΐ
Νεανκκοι Νεμέα Νηρεΐι5ec Νιόβη
Ξάντριαι ΟΙδίπουΐ Όπλων κρκκ Όπολόγοι
Πεν&εύΐ Περραιβίδεί Πρωτεύΐ Πέριαι

Πηνελόπη Προπομποί Προμη&εύΐ Προμη&εύΐ
δείμώτηΐ πυρφόροι
Προμη&ευζ Πολυδέκτηί Σαλαμίνιοι Σεμέλη ή
λυόμενοι ' Υδροφόροι
Σκυφοί δραπέτηί Σφίγξ Τοξότιδε€ Τήλεφοΐ
Τροφοί Ύψιπνλη Φιλοκτήτη€ Φορκίδεΐ
Φρύγιοι Φρνγεα η Έκτοροζ Χοηφόροι Ψυχοαταύα
λύτρα
Ψυχαγωγοί
ρ. Histriones Aeschylei
Vide etiam Τ 1,57 sq. argum. Προπομπών
79 Σ VLh Ar.Vesp. 566 a (II 1,90 Koster) (oi δέ [sc. rei] λέγουαν ßv&ovc
ήμίν [i.e. iudicibus], oi δ' Α'κώπου τι γελοΐον) Ακωποί τραγφδίαί έγένετο

ύποκριτήί γελοιώδηΐ. ΑΙίχύλου δέ ήν ύποκριτήα.
V : -νων MVa | κίρκοι ζατυρικοί VVa || 9 λήκνιοι Va·, Λημνίαι Ε. Α. I. Ahrens

(205), fort, recte : vide argum. || 10 μυρμηδ- M || 12 ξάντρι » Μ 'duabus Uteris,
οι ut videtur, erasis' (Vitelli ap. Wecklein 1,471) || 15 Σαλαμίνιαι fragmen-
torum testes | rj (ή ante corr.) υδροφόροι M (ubi in versu superiore πυρφόροι) |[
17 φιλοκτήτη VVa || 18 Φρνγιοι multis suspectum : vide argum. || 19 ψυχα-
γωγοί in M in eìc&écet unius litterae accuratius scriptum est quam praece-
dentia et utrimque ornamentis distinctum : non partem columnae secundae
esse sed t o t u m catalogum claudere hunc titulum aperte voluit scriba
79 2sq. verba Aï. — γελ. etiam in Γ leguntur [| 2 OVTOC ό ante Al. add. Lh \
Οϊαγροΐ (pro Aï.) Dind. (Ar. IV 2,471 25 ), ad Vesp. 579 (cf. Τ 80) haec referri
iubens (prob. Schoell 1 [35], qui etiam vocem γελοιώδηε ν. 2 postmodo illatam
esse censuit) | ποιητήΐ post τραγ. add. F ac -T; cf. vol. 2,329 ad p. 325 ||
3 ήν δε ΑΙ. ύ. Lh | (óc και Οϊαγροΐ) post ύ. add. Richter (Aristophanis Vespae,
Berolini 1858, 261), sc. ut hue referatur vox πρότερον Τ 80,3 (prob. Ruther-
ford, A Chapter in the History of Annotation . . ., London 1905, 39,40) ||
ap. Aristophanem non histrionem, sed celeberrimum ilium fabularum auc-
torem significari manifestum est ; sed quamquam stulti lectoris αύτοΐχεδίαΐμα
haec esse facile suspiceris (Σ Ar. Nub. 1266 [ = S. Τ 42] et Σ AT. Ran. 791
[ = S. Τ 43] contulit Warnecke, Philol. 81, 1926, 240), cognominem histrio-
nem Aeschyleum exstitisse omnino negari nequit (ad Clodium Aesopum
[RE s.v. Clodius nr. 16] haec referenda esse coniecit O'Connor 77 praeeunte
Bentley [A Dissertation upon the Epistles of Phalaris . . . = Wotton,
Reflections upon Ancient and Modern Learning, London 1697, 137 (posterior
paginarum series) = The Works of Richard Bentley ed. A. Dyce 2, London
1836, 224]) : scholium suo loco motum esse et ad Vesp. 579 pertinere censuit
Dind. (vide supra)
60 TESTIMONIA Gp
80 Σ VrLhAld A r . V e s p . 5 7 9 b ( I I 1,92 K o s t e r ) (καν Oïaygoc sicέλ&η

φεύγων, ουκ άποφενγει πριν äv ήμίν ¿κ rrjc Νιόβηΐ εϊπη ρηαν την καλλίΐτην
άπολέξαΐ) δτι τgaywòc υποκριτή ó Οϊαγροΐ, εϊρηται πρότερον . . . . 'εκ τήΐ
« Νιόβηΐ δε » * και γάρ νπεκρί&η την Νιόβην ή Σοφοκλέουζ (vol. 4 , 3 6 3 )
ή Α'κχνλου.
81 Athen. 1,22Α (1,48,10 Kaibel) Άρκτοκλήο ( F H G 4 . 3 3 2 , fr. 11) . . .

φηαν δτι Τελέατηί δ Α'κχνλου όρχηαήί οϋτοκ ήν τεχνίτηΐ euere εν τω όρχεκϋαι
το/òc Επτά επί Θήβαΐ φανερά noifjcai τα πράγματα δι όρχήίεωΐ.
q. Cetera
Vide etiam Τ 2,8. Ar.fr. 6 9 6 , 2 s q q . Κ.-A. (vide argum. 'Phrygum').
82a E u s e b . (Hieron.) Chron. Ol. 75,4 (477/6) (Ol. 75,3 L, Ol. 76,2 A
[ = A r m . ] ) p . 1 0 9 , 1 3 H e l m 2 Aeschylus tragoediarum scriptor agnoscitur.
b Euseb. (Arm.) Chron. Ol. 76,2 (475/4) ( = Hieron. A) p. 192
K a r s t 'Êschilos der Gesangdichter war gekannt'.
C Sync. Chron. 247 C ( = Τ 53 c)?
d Isidor, iun. Chron. mai. 174 (ed. Mommsen, Chronica minora
. . . 2 [Mon. Germ. Hist. Auct. Antiqu. 11], Berolini 1894, 446) sub anno
m u n d i 4733 (477) Aeschylus, Pindarus, Sophocles et Euripides tragoedi·

« arum script/ores celebrantur insignes.
83 Vit. Soph. 19 ( = S . Τ 1,78) νυνηγωνκατο δέ (sc. Sophocles) και Ale-

χνλφ και Ευριπίδη.
80 a d Sophoclis pot. qu. Aeschyli 'Niobam' referri iusserunt Voelker (Diss,

philologicae Halenses 4, 1880, 158), Raubitschek ( R E s . v . Oiagros 2085,
24 sqq. ['Aus chronologischen Gründen'] : a t Aeschyli 'Niobam' etiam Aristo-
phanis temporibus doctam esse vel e R a n . [ = Τ 120] 911 sqq. a p p a r e t ;
cf. Gm)
81 exscripsit E u s t . Od. 1596,24 (qui pro Άρκτοκλήΐ— τεχν. h a b e t : παρά-
δειγμα και Τελίηηί, όρχηπήί, φα civ, ΑΙΐχΰλου, οϋτω τεχν.)
80 8 OÍTOC pro δτι Lh (verbis ó — πρότερον omissis) | εϊρηται πρότερον : a d

Τ 79,3 (ubi vide) referri iussit Richter || 3 s q . εκ — δέ om. Lh || 4 lacunam
indicavit K o s t e r ('videntur nonnulla excidisse a d textus verba 579—580 πριν
äv ήμίν έκ τήΐ Νιόβηΐ κτλ. s p e c t a n t i a ' ) | δτι p r o και γάρ Lh \ ή (pro ή) Γ, o m .
Lh Ι δ ή om. Γ
81 8 φανερά E u s t . , Athen, ed. pr. : φανερούΐ Athen. C (codicem ipse inspexi)
φάναι Athen. E || cf. Pickard-Cambridge, T h e Dramatic Festivals of Athens®,
Oxford 1968, 251 s
82 a 2 aescylus OM, aeschilus P, aescilus L || b 2 'blühte' i í p c || d 8 nomina
p o e t a r u m in codd. varie corrupta | 4 insignes habetur L
83 1 -ηγώνιίαν θ1 t e s t e Schoell, -ηγωνκαντο Paris.m \ δέ o m . G \ και o m .
JTParis. H l s q . aicxvXoc και ενριπίδηΐ Wc, -ov και -ov F
TESTIMONIA Gq 61
84 Dio Chrys. 52 (35), 3 (2,105,8 v.Arnim) Σοφοκλέουί μεν TIQÒC Alc/νλον

νέον nqòc γέροντα και πρόζ Ενριηίδην πρεΐβντέρον προα νεώτερον αγωνιζομένου
μετέίχον rivée' Ενριπίδηε δ' άπελείφ&η κατά την ήλικίαν Α'κχύλου, και άμα ου
ι πολλάκκ teeoe ή ουδέποτε τω αντω δράματι άντηγωνκαντο.
85 Vitruv. 7 praef. 11 (146,21 Krohn) primum Agatharchus Athenis

Aeschylo docente tragoediam scaenam fecit et de ea commentarium reliquit.
H. AESCHYLUS ET PHRYNICHUS
Vide etiam Τ 120,1299sq.
86 Argum. MPVQKR A. Pers. ed. Wil., Tr. 131,1 ( = 3 Τ 5) Γλαυκοί εν

Tote Περί Aic'/vXov μν&ων εκ των Φοινίκων Φρυνίχον ψηαί xoòc Ilégcac παρα-
πεποιήΐΰαι.
I. AESCHYLUS ET SOPHOCLES
Vide etiam T I , 2 7 s q . 57. 83. 8 4 , l s q . 116sq. 120,786sqq. 120,1515sqq.
160. S. Γ 873. Τ 54.
87 Vit. Soph. 4 ( = S. Τ 1,20) παρ' Α'κχνλφ δέ την τραγφδίαν ίμα§ε (sc.

Sophocles).
Κ. ITINERA IN SICILIAM
Vide etiam Τ 1,27. 2,7 sq. 3,2 (et locos ibi allatos). Gd. argum. Αικτνονλ-
κών. 'Heliadum'. Ψυχαγωγών, et cf. Herington, J H S 87, 1967, 74sqq.
Cum Aeschylus in Sicilia o. docuerit 'Aetn(ae)as' ad urbem Aetnam
a. 476/5 conditam celebrandam (T l,33sq.) b. docuerit 'Persas' a. 472
84 4 δράματι mirum : exspectaveris άγώνι sim.

85 1 Agatharchus nescioquis : agat(h)arcus codd. || 2 Aeschylo docente : Vitruvii
errorem subesse censuit Völkel (Archäologischer Nachlass hrsg. ν. K . O.
Müller 1, Göttingen 1831, 104sqq.; contra dixit Müller, ibid. 149sq.); "need
not mean in the lifetime of Aeschylus' R u m p f (JHS 67, 1947, 13 [cf. H a n d b .
der Archäologie I V 1, München 1953, 121]; contra dixit H a m m o n d , G R B S
13, 1972, 443 104 ); nil obstare quin a d m o d u m iuvenis Agatharchus haec in-
venerit censuit Simon (Das antike Theater, Heidelberg 1972, 6173) | scaenam
ed. pr. (scoenam scribens) : ad(s)c(a)enam codd.
86 2 τω vel Tf¡ M a c , u t vid. ('τ », cum compendio super τ quod ote significai,
M, n u m ante rasuram τωι fuerit, u t in everso folio proxime praecedenti,
quod extremum est Sophoclis tragoediarum, alia quaedam manus, quae
stichometriam Soph, scripsit et initium huius hypothesis addidit, γλαυκοί
εν τ coi περί aic-χύλον exhibet, an quod mavult Vitelli τη (i.e. r f j scil. πραγ-
ματεία), p a r u m liquet' Wecklein [1,62]) || de Glauco vide Q
87 vide a d S. Τ 1,20
62 TESTIMONIA Κ
Athenis scaenae commissam (T 55) c. mortuus sit a. 456/5 (T 3), prima

facie ter eum in Siciliani navigasse conieceris (sic e.g. v. Leeuwen, Mnem.
N.S. 18, 1890, 71. Cataudella, Dioniso 37, 1963, 5sqq. [aliter Kokalos 10/
11, 1964/5, 375sq.]). Sed fort, non plus q u a m duo itinera statuenda sunt,
dummodo 'Aetn(ae)ae' a. 471/0 docta fuerit (id quod h a u d male coniece-
r u n t K. O. Müller, Gesch. der griech. Lit. . . . 2, Breslau 1841, 86sq. Bergk,

Gr. Lit. 3,280. Wil., Kl. Sehr. 6,246 sq. Mazon, Eschyle 1, Paris 1921, I V 1
[Wil. et Mazon coll. Pind. P y t h . 1] : Aeschylum 'Persas' iam ante a. 472
Syracusis docuisse coniecit Kiehl [Mnem. 1, 1852, 363sqq.], prob. e.g.
Lorenz [Leben u. Schriften des Koers Epicharmos . . ., Berlin 1864, 82sq.],
Wil. olim [Hermes 32, 1897, 382sqq. : retractavit Kl. Sehr. 6,247. Int.42 1 ]).
Duo itinera in u n u m contraxerunt Τ 1,33sqq. 57, lOsq.
Aeschylum ' P r o m . Vinctum' et ' P r o m . Solutum' Syracusis docuisse
coniecit Focke: vide argum. ' P r o m . Soluti'.
88 Plut. De exilio 13.604D (3,524,22 Paton-Pohlenz-Sieveking) δια

τούτο των φρονιμωτάτων και ζοφωτάτων ôXiyovc αν εϋροιc εν raie έαυτών πατρίίΐ
κεκηδενμένονΐ, οι δε πλεκτοί μηδενο€ άναγκάζοντοΐ αυτοί το άγκύριον άρά-
* μενοι μεύωρμίΐαντο rove ßiove.... rte γαρ εϊρηκε τ-fjc έαντον πατρίδοΐ εγκώ-
μιον τοιούτον οίον Ευριπίδη; (sequuntur Ε . F 360,7—10. 981) . . . . αλλ' ô
ταϋτα γράψαζ eie Μακεδονίαν φχετο και παρ' Άρχελάψ κατεβίωεεν. άκήκοαΐ
δέ δήπου καΐ τοντί το επιγραμμάτιον (Τ 162,lsq.)
8 Α'κχνλον Ενφορίωνοΐ Ά&ηναϊον τόδε κεύ&ει

μνήμα καταφ&ίμενον πνροφόροιο FéXac '
και γάρ και oihoc sic Σικελίαν άπήρε καΐ Σιμωνίδη πρότερον.
89 Paus. 1,2,3 (1,4,9 Rocha-Pereira) ic Σνρακο/úcac πρόί Ιέρωνα Α'κχν-

λoc και Σιμωνίδη èctàXrjcav.
90 Σ V A r . P a x . 73 τρόπον δέ τινα καΐ Ακχΰλοΐ έπιχώριοί (sc. Aetnae: cf.

ad F 233).
91 Macrob. Saturn. 5,19,17 (1,328,12 Willis) Aeschylus tragicus, vir

utique Siculus.
92 a Athen. 9,376C (2,376,25 Kaibel) ότι δε AlcyvÁoc διατρίψαΐ έν Σικε-

λία πολλακ κέχρηται φωνακ Σικελικακ ονδεν &αυμαςτόν.
b E u s t . Od. 1872,4 xçfjcic δέ, φαάν, άίχεδώρου παρ Α'κχνλφ (F 261)
διατρίψαντι εν Σικελίφ καΐ είδότι.
88 7 δέ δήπου W y t t e n b a c h : δι' επών codd.

91 1 Aeschylus nescioquis : (a)esc{h)ilus codd. || 2 quasi (pro utique) Herington
(JHS 87, 1967, 79) coll. Τ 90
92 vide F 54. 261. argum. 'Dictyulcorum' et cf. Aly, De Aeschyli copia
verborum capita selecta, Berolini 1906, 99sqq. Stanford, Proceed. Royal
Irish Academy 44, 1937/8, Sect. C 229sqq. Fraenkel a d Ag. 1507 (p. 712sq.).
Herington, J H S 87, 1967, 78sq. Griffith, Dionysiaca . . ., Cambridge 1978,
106 sqq.
TESTIMONIA L 63
L. AESCHYLUS IN IUS VOCATUS

Fort, hue spectat Τ 144,13 sq.
a. propter sacra mystica evulgata

Vide etiam ad Τ 103,2sq. ad F 309. 333. 467 | of. Wil. Int. 238. Tr. 15.
Kl. Sehr. 4,468sq. Ziegler, R E s.v. Tragoedia 1950, 23sqq. Burkert, Homo
necans ( R G W 32), Berlin-New York 1972, 279. MacDowell, The Law in
Classical Athens, London 1978, 198sq. (crimen e Prom. 447—506 ortum
esse perperam contendit Ameduri, Dioniso 38, 1964, 23sqq.).
93a Arist. Eth. Nie. 3 , 2 , l l l l a 8 δ δέ πράττει άγνοήςειεν av rte, olov λέ-
γονree <paciv ixneceïv αυτούς, ή ουκ εΐδέναι órι άπόρρητα {¡ν, ωαιερ Αιςχύλος
τά μυστικά.
b Anon, in Arist. I.e. ed. Heylbut, CAG 20,145,23 ωςπερ Ακχΰλος
τά μνςτικά: δοκεϊ γάρ Αίΐχύλος λέγειν μυατικά τινα εν τε ταΐς Τοξότια καΐ
Ίερείαις και εν Σκύφφ πετροκυλιατη καΐ Ίφιγενεία καΐ ΟΙδίποδι. êv γάρ τούτοις
« παςι περί Αη μήτρας λέγων των μυςτικών περιεργότερον άπτεσαι εοικε. λέγει
δε περί ΑΙςχνλου και Ηρακλείδη ό Ποντικοί εν τω πρώτφ Περί Όμηρου (fr. 170
Wehrli) the κινδυνεύοντας επί ςκηνής άναιρε&ήναι επί τω των μυςτικών περιφέ-
ρειν τινά δοκεϊν, εϊ μη προαις&όμενος κατέφνγεν επί τον του Αιοννςου βωμόν,
8 και Αρεοπαγιτών αυτόν παραιτηςαμένων ώς οφείλοντα κρι&ήναι πρώτον, έδόκει

ύπαχ&ήναι ele δικαςτηριον καΐ άποφυγεΐν, των δικαςτών αυτόν άφέντων μάλιςτα
διά τά πραχ&έντα αύτω êv τη επί Μαραϋώνι μάχη. ó μεν γάρ άδελφός αύτοϋ
Κυνέγειρος άπεκόπη ràc χείρας, αύτός δέ πολλά τρω&είς φοράδην άνηνέχ&η.
12 μαρτυρεί τούτοις και το επί τω τάφψ αύτοϋ επίγραμμα (Τ 162,1 sq.)
ΑΙςχύλον Εύφορίωνος Ά&ηναίον τόδε ςήμα
κεύ&ει άποφ&ινόμενον πυροφόρον.
C Aspas, in Arist. I.e. ed. Heylbut, CAG 19,1,64,29 το δέ τί έςτι

τό πραττόμενον, δπερ εκπεπτωκέναι {λέγονςιν) amove, ώς ο ΑΙςχνλος τά μυςτικά"
ελεγε μεν γάρ ονχ ώς μυατικά, ελα&ε δέ ειπών μυστικά.
d Clem. Alex. Strom. 2,14,60,2 (2,145,12 Stählin) (rò γοΰν άκούαον
ου κρίνεται • • •) ή γάρ αυτόν ríe ήγνόηςεν, ác Κλεομένης και Ά&άμας ο'ι μανέντες,
93 hue F 351 referendum esse eensuit Jackson (PCPhS 13—15, 1886, 8.

J P h 27, 1901, 159sq.), Aesehylum 'είπον δ τι ήλ&εν επί ατό μα (ουκ είδώς δτι
απόρρητον ήν)' dixisse conieiens || b 10 sq. cf. F b | 11 cf. F a
93a 2 â (pro ή) Jackson || b 3 και εν Ίφ. και έν Où5. Aid \ 4 μυςτικών Sehneidewin
(Philol. 3, 1848, 367) : μυθικότερων ΒAid \ εοικε om. Β | δ δέ και περί Aid \
6sq. προφέρειν Hermann (Opuse. 2,164sq.) | 8 άραιο- Aid | πρότερον Kiehl
(Mnem. 1, 1852, in tabula dissertationi p. 361 sqq. annexa) | 9 των δ. αυτόν
seripsi : αυτόν των δ. Β, αυτών τών δ. Aid | 10 τη επί om. Β, τη έν Wil. (Tr. 15) |
11 Κυνέγειρος Hermann : κνναίγυρος BAld, Κυναίγειρος Heylbut (cf. Fb) |
άνενέχ&η φοράδον Aid | 12 μ. δέ τούτοις Aid \ τό έπίγραμμα τό έπιγεγραμμένον
αύτοϋ τφ τάφψ Aid [| c 2 εκπεπω- Ν | add. Heylbut
64 TESTIMONIA L
η το πράγμα δ ngáccet, <hc Alc%6Xoc ra μυστήρια έπί ΐκηνήί έξειπών έν Άρείω

4 πάγφ κριϋ-είί otrrcuc άφεί&η έπιδείξαε αυτόν μή μεμνημένον.
94 Aelian. Var. hist. 5,19 (79,22 Dilts) Α'κχνλοΐ δ τραγωδόε έκρίνετο
äceßeiac έπί τινι δράματι. έτοιμων οϋν όντων Ά&ηναίων βάλλειν αυτόν Áí&oic
Άμεινίαε δ νεώτεροι άδελφόΐ διακαλυψάμενοΐ το Ιμάτιον εδειξε τον πήχυν ερημον
i τήΐ χειρό e έτυχε δε άριατεΰων εν Σαλαμΐνι δ Ά μεtv tac άποβεβληκώΐ την χείρα,
και πρώτοι Ά&ηναίων των άρκτείων ετυχεν. έπεί δέ είδον ο'ι δικαζταί του άνδράο
το ná&oc, ύπεμνήΐ&ηΐαν των έργων αύτοΰ και άφήκαν τον Ακχύλον.
b. propter terrorem a choro 'Eumenidum' spectatoribus incussum

(cf. Gh 3)
95 Apsin. Rhet. 2 p. 229,14 Spengel-Hammer agens περί των έξ άπο-
βάΐεωΐ προβλημάτων (δπου τοϋδέ τivoc λεχ&έντoc ή γραφέντοΐ . . . άπέβη τι
δεινόν ρ. 227,17sqq.) accusatori suggerii ut dicat 'ού μίαν . . . γνώμην . . .
4 έχειν μοι ζυμβαίνει περί των τούτω τετολμημένων. και γάρ δυεκολον είναι και
fáctov έμαυτφ νομίζω τούτον τον αγώνα κα&εστηκέναι· αυτών μεν γάρ ένεκα
τών πραγμάτων και πάνυ ρφδιον ουτω πολύ τι τό πλή&οε και τό μέγε&όε icn
των τετολμημένων δύΐκολον δέ εκείνη οτι μή ργόιον έφικέσ&αι τών τετολμη-
8 μένων, ον μην διά τοΰτο ήγοϋμαι προζήκειν έμαυτφ την κατηγορίαν άφείναι,
άλλ' ώΐ äv olóc τε ώ δεΐξαι τα τούτω τετολμημένα και παραστήί αι. εΐτων παρα-
δείγματοΐ ενεκα ο'ι έπί rote Ποτιδαιάταιε κρινόμενοι Ά&ηναίοι και ό Ακχύλοε
δ έπί rate Εύμενία και δ έπί τφ λοιμφ τών Σκυ&ών και έπί πάντων όπου μέγα
19 τί ¿cri καϊ ώμολογημένον αδίκημα.
Μ. MORS
Vide etiam Τ 1 , 3 6 sqq. 1,67.2,8 sq. | cf. etiam Simplic. in Arist. Phys. 2,4
ed. Diels, CAG 9,330,14 τό δε 'καϋ-άπερ δ παλαιοί λόγοι δ άναιρών την τύχην'
(Arist. Phys. 196a 14sq.) πράε Δημδκριτον εοικεν είρήε&αι- έκεϊνοο γάρ (68Α
94 8sqq. cf. Fe
95 ad Τ 93 rettulit Wil. (Tr. 15) : at mysticis evulgatis non άπέβη τι δεινόν
d 4 à&ówc (pro οϋτωέ) obscure Schwartz (an voluit àê-woe vel ά&ρόωεΊ) ;
'aus solchem Grunde der Unwissenheit' Bernays (Gesammelte Abhandl. 1,
Berlin 1885, 161) | έπιδείξαε κτλ. dementem Aristotelis verba perperam
eccepisse censuerunt Welcker (Tril. 106sq.), Bergk (Gr. Lit. 3,282 25 ), recte,
ut vid.
94 8 sqq. Aminiam cum Cynegiro (cf. Fb) commiscuit Aelian.
95 6 τούτον om. Β |] 6 ρφδιον Bake : gäcrov AB | τι Β : τε A \ καί τό μ. éeti
om. A I 7sq. δναίολον — τετολμ. om. Β j| 7 ρή,διον Spengel : gçcrov A || 8 δι
αύτοΰ Β \ άφειναι om. Β || 9 τούτω Bake : τοντοκ AB | ecrcov Hammer : ieri A,
ώδε Β II 10 oí — Ά&ηναϊοι spoetare videtur ad causam a rhetoribus e Thuc.
l,66sq. 126sqq. commentam : cf. Hermog. Inv. 2,5 p. 117,19sqq. Rabe |
δ ΑΙίχύλοΐ om. A || 11 τών λοιμωττόντων Β | cf. 228, lOsq. έπείΐέ rte Σκύ&αε
rôtie νομάδαο πόλιν oïxfjcai και νοεονντων αυτών κρίνεται (Α : pro κρίνεται Β habet
ίνμβουλεύει rte έπί τά ΐυνή&η με&ίετac&ai) || l l s q . τι μέγα Α || 12 sert om .Β
TESTIMONIA M 65
68 D.-K.) καν (F Aid: äv D, om. E) rfj κοςμοποιία έδόκει τf¡ τύχη κεχρής&αι,
άλλ' εν τοις μερικωτέροις σόδενός φηςιν είναι την τνχην α'ιτίαν αναφερών εκ
αλλάς ahíac, οίον τον ϋηςαυρόν ενρε'ιν το ςκάπτειν ή την φυτείαν της ελαίας,
του δε καταγήναι τον φαλακρού το κρανίον τον άετόν ρίψαντα την χελώνην, δπως
το χελώνιον $αγή. οντως γαρ ό Εϋόημοα (fr. 54a Wehrli) Ιςτορεί: unde iam
Democriti temporibus hanc de Aeschyli morte fabulam vulgatam fuisse

effeceris | fabulam e F 275 (ubi vide) originem duxisse coniecit Crusius |
cf. Welcker, Alte Denkmäler . . . 2, Göttingen 1850, 337sqq. Piccolomini,
loco ad S. Τ Ρ citato 98sqq.
96 Val. Max. 9,12 ext. 2 (p. 461,13 Kempf) Aeschyli vero poetae ex-
cessus quemadmodum non voluntarius sic propter novitatem casus referendum,
in Sicilia moenibus urbis, in qua morabatur, egressus aprico in loco resedit.
4 super quem aquila testudinem ferens elusa splendore capitis — erat enim
capillis vacuum — perinde atque lapidi earn inlisit, ut fractae carne vescere-
tur, eoque ictu origo et principium fortioris tragoediae extinctum est.
97 Plin. Nat. hist. 10,7 (2,220,13 Ian-Mayhoff) huius (i.e. morphni

aquilae) ingenium est et testudines raptas frangere e sublimi iaciendo, quae
fors interem.it poetam Aeschylum, praedictam fatis, ut ferunt, eius diei
i ruinam secura cadi fide caventem.
98 Aelian. Nat. an. 7,16 (1,182,8 Hercher) τάς χερςαίας χελώνας oí άετοί
etιλλαβόντες είτα άνω&εν προςήραξαν raie πέτρα te καί το χελώνιον ςνντρίψαντες

όντως ίξαιρσΰςι την ςάρκα και ες&ίονςι. ταντη τοι καί ΑΙςχνλον τον Έλευςίνιον
4 τον της τραγφδίας ποιητήν τον βίον ακούω καταςτρέψαι. ό μεν Αίςχνλος επί τίνος
πέτρας καύήςτο τα εί&ιςμένα δήπον φιλοςοφών και γράφων α&ριξ δε ήν την
κεφαλήν καί ψιλός, ο'ιη&εις ουν αετός πέτραν είναι την κεφαλήν είτα μέντοι κατ
αντης άφήκεν ήν κατείχε χελώνην, και ετνχε τον προειρημένου το βέλος καί
β άπέκτεινε τον άνδρα.
99 [Sotad.] fr. 15,12 Powell ap. Stob. 4,34,8 (5,826,16 Hense)

12 πονλνποδα φαγών ό Διογένης ώμόν τέ&νηκεν.
Αίςχύλφ γράφοντί (τι} έπιπέπτωκε χελώνη.
97 3 praedictam fatis : cf. Τ 1,38 sq.

98 3 Έλενςίνιον cf. D || 6 γράφων cf. Τ 99,13
99 13 γράφοντι : cf. Τ 98,5
96 4 delusa Par. || 6 politioris Kempf (Jahrb. f. class. Philol. 32, 1886, 62sq.)
97 2 et E : ei cett., del. Detlefsen (Hermes 36, 1901, 31) || 3sq. verba eius —
caventem om. a |[ 3 eius nescioquis : ei codd., ed. pr.
98 4 ό μέν (γαρ) ALI Hercher, contra dixit Schoell1 (18 : 'simpliciter trans-
scripsit narratiunculam Aelianus'); ό μέν (ούν) Hercher olim (Aeliani De
natura animalium . . ., Parisiis 1858, X X I X [ad p. 124,5]) || 6 άετός Hercher :
ό άετός codd., def. Schoell1 (cf. ad v. 4)
99 13 corr. Hermann (Elementa doctrinae metricae, Lipsiae 1816,447) : γρά-
φοντι (κατ)επιπέπτωκε Goettling (inlibro qui inscribitur Q. D.b. v. Noviprorec-
toratus auspicia d. V m. Augusti a. MDCCCLIIII rite capienda civibus indicit
Academia Ienensis, Ienae (1854), 6 = Opuscula académica, Lipsiae 1869, 234)
66 TESTIMONIA M
Σοφοκλήί ( Τ 89) ράγα φαγών cταφνλήί πνιγεΚ τέΰνηκε.

xvvec οι κατά Θρφκην Ενριπίδην ετρωγον.
ιβ τον θείον Όμηρον λιμόί κατεδαπάνηίεν.
Ν. QUAE IN ARTE SCAENICA NOVAVERIT

Vide etiam Τ l,53sqq. 2,4sqq. 163,5.

100 Arist. Poet. 4,1449a 15 το τε των υποκριτών πλή-Doc εξ hòc ele δυο
πρώτoc Α'κχνλοί ήγαγε καί τα του χορού ήλάττωΐε και τον λόγον πρωταγωνκτείν
παρείκεύαΐεν τρεϊΐ δέ και ίκηνογραφίαν Σοφοκλή.
101 Themist. Or. 26,316 D (2,127,3 Schenkl-Downey-Norman) άλλά

καί ή ΐεμνη τραγωδία μετά nácr¡c óμου τήΐ ΐκευfjc και τοϋ χορον καΐ των υπο-
κριτών παρελήλνϋεν eie το &έατρον; καί ου προίέχομεν Άρκτοτέλει (cf. Τ 100),
4 ότι το μεν πρώτον ό χοροί είαών f¡6ev etc to¿c üecríc, Qéciuc δε πρόλογόν τε καί
ρήαν έξενρεν, Alc/ríAoc δέ τρίτον νποκριτήν καί όκρίβανταί, τά δε πλείω τούτων
Σοφοκλέουί άπελαύΐαμεν καί Ενριπίδου;
102 Diog. L. 3,56 (1,144,14 Long) το παλαιόν εν τή τραγωδία πρότερον

μεν μόνος δ χορόΐ διεδραμάτιζεν, ϋίτερον δε 0écjric ενα νποκριτήν εξενρεν νπέρ
τοϋ διαναπανεί&αι τον χορόν, καί δεύτερον ΑΙΐχνλοΐ, τον δέ τρίτον Σοφοκλήί καί
ι ίννεπλήρωοεν την τραγψδίαν.
103 Athen. 1,21 D ( 1 , 4 7 , 1 1 Kaibel) καί Alc%ùXoc δέ ου μόνον εξεϋρε την
100 hue spoetare videtur Psell. Epist. 154 Sathas (Μεεαιωνική Βιβλιοθήκη 5,
1 8 7 6 , 4 0 5 ) πολλά δ' οΰν καί οΰtoc καινά ώΐπερ δ Αίΐχνλοΐ (sic) δραματονργήίειε.
Hai cù άντεξενροΐΐ καινότερα | c f . a d Τ 1 , 5 8 sq.
101 5 τρίτον νποκριτήν vide ad Τ l , 5 8 s q . | όκρίβανταΐ cf. Τ 106, l l s q . 107,4
102 3 δεύτερον cf. Τ 100,1 sq. ad Τ l , 5 8 s q .
103 lsqq. cf. ad Τ 1,56
1 4 ρώγα M Mac.
100 2 πρωταγωνίΐτεϊν Sophianus : -ήν codd. (πρώτoc άγωνιηικόν e translatione
Arabica elicuit Immisch)
101 4 τον &εόν ΣΨ u || 5 τρίτον νποκριτήν Ψ u : τρίτον υποκριτή ΑΛΣ (def.
Daub [Jahrb. f. class. Philol. 27, 1881, 267 18 ]), {τρίτον} νποκριτάΐ Jahn
(Sophoclis Electra . . ., Bonnae 1861, 3), τρεκ ύποκριτάεΊ Dind. (Sophoclis
tragoediae . . . . Ed. tertia 8, Oxonii 1860, X X X I I ' ) , τρίτον (δύο) νποκριτàc
Usener (RhM 25, 1870, 579sq. = Kl. Sehr. 1,163), ôujoic ύποκριτάΐ Bernays
(Die Dialoge des Aristoteles . . ., Berlin 1863, 139), δεύτερον νποκριτήν?
Bergk (Gr. Lit. 3,360") coll. Τ 100. 102,3; at cum fuisse qui tertii actoris
inventionem Aeschylo adseriberent e Τ l,58sq. 108,6sq. appareat, illos sequi
videtur Themistius pot. qu. Aristotelis de poetica librum, a quo etiam aliis
in rebus discrepat [| cf. Taplin 2 62
102 4 -cεvFP (coniecerant Usener [RhM 25, 1870, 579 = Kl. Sehr. 1,162sq.],
Bernhardy [Grundriß der griech. Literatur 3 I I 2, Halle 1872, 35]) : -cav Β
103 lsqq. και — άμφιέννννται : etiam haec (sicut sequentia) Athenaeum e
Chamaeleontis 77. ΑΙίγύλου petisse, Chamaeleontem autem haec more suo ex
Ar. Ran. ( = Τ 120) 1061 sq. finxisse coniecit Körte (Festschr. zur 49. Vers.
Deutscher Philologen u. Schulmänner . . ., Basel 1907, 200sqq.) || 1 ηϋζ^ε
TESTIMONIA Ν 67
Ttjc CToXfjc ενπρέπειαν καί ΐεμνότητα, ην ζηλώςαντεε ol ίεροφάνται καί δαόονχοι

άμφιέννυνται, άλλα καί πολλά ΐχήματα δρχηΐτικά αυτόc έξευρκκων άνεδίδου το te
4 χορεντaïe. Χαμαιλέων γοϋν (fr. 41 Wehrli) πρώτον αυτόν φηα ΐχηματκαι rove
χορούί όρχηΐτοδιδαΐκάλοΐί ου χρηΐάμενον, άλλά και αυτόν τοκ χοροϊΐ τά ΐχή-
ματα ποιοϋντα των όρχήζεων, και ó'Acuc näcav την rfjc τραγωδίαί οίκονομίαν etc
εαυτόν περικτάντα. ύπεκρίνετο γοϋν μετά τοϋ εΐκότοΐ τά δράματα. Άριποφάνηζ

8 γοϋν — παρά δε τoïc κωμικοϊΐ ή περί των τραγικών άπόκειται m'erte — ποιεί
αυτόν Ακχνλον λέγοντα (fr. 696,1Κ.-Α.)·
'τοία χοροκ avròc τά ίχήματ έποίουν'.
12 καί πάλιν (fr. 696,2sqq. Κ.-Α.)·
'rove Φρύγαΐ οϊδα ΰεωρων,
ό'τε τω Πριάμω cυλλυΐόμενοι τον παίδ' ήλϋον τεϋνεώτα,
πολλά τοιαυτί καί τοιαυτί και δεϋρο ΐχηματκανταζ'.
104 H ö r . Α. Ρ . 278
post hunc (sc. Thespim) personae pallaeque repertor honestae
Aeschylus et modicis instravit pulpita tignis
280 et docuit magnumque loqui nitique cothumo.
105 P o r p h y r i o a d H o r . A . P . 278 (173,5 Holder) Aeschylus primus tra-

goedis coturnos et syrma et personam dedit. horum enim trium auctor est.
4 Χαμαιλέων cf. Q
104 278 personae vide a d Τ 2 , 4 s q . | pallae vide a d Τ 1,56 || 280 magnum . .
loqui vide a d Τ 1 3 8 d 3 | cothumo vide ad Τ 1,56
105 vide a d Τ 1,56. 2 , 4 s q .
2
B e r n h a r d y (Grundriß der Griech. L i t t I I 2, Halle 1859, 31) || 2sq. ην —
άμφιέννυνται 'pro quo sic potius dicendum v i d e t u r , Aeschylum, choragii
scenici instructorem, sacerdotalem h a b i t u m a d scenam transtulisse' Lobeck
(Agi. 1,84) — un.de pro ην ζηλώΐαντεΐ Fritzsche ( R a n a e 343 [ad 1062]) ζηλώ-
cac fjv vel ζηλώίαί αντικρυΐ ην coniecit (illud e t i a m B e r n h a r d y , G r u n d r i ß der
Griech. L i t t . . . . 3 I I 2, Halle 1872, 32) — , qui a d crimen m y s t e r i o r u m pro-
f a n a t o r u m Aeschylo illatum (vide La) haec referenda esse coniecit (item
Dieterich, A R W , 1908, 184sq. = K l . Sehr., Leipzig - Berlin 1911, 430);
'lediglich . . . eine K o m b i n a t i o n , die einer u n m i t t e l b a r e n Ähnlichkeit des
Schauspielerkostüms m i t der eleusinischen P r i e s t e r t r a c h t ihren U r s p r u n g
v e r d a n k t ' H . G. Pringsheim (Archäol. Beitr. zur Gesch. des eleusin. K u l t s
[Diss. Bonn], München 1905, 7); cf. Wil., K l . Sehr. l , 3 7 9 s q . 4,469. Ziegler,
R E s . v . Tragoedia 1951, 2sqq. P i c k a r d - Cambridge, T h e D r a m a t i c Festivals
of Athens 2 , Oxford 1968, 200sq. || 2 ήν δηλώΐοντεΐΐ Schoell 1 (34) || 4 γοϋν
Musurus : οϋν CE || 7 αυτόν Ε \ περικτάντα Usener (ap. Kaibel 3 p. V) : περιϊπάν
C, περκτάν E t e s t e Desrousseaux | ύπεκρίνετο — δράματα : cf. S. Τ 1,22 || 8 περί
καί τ oïc κ. Ε | άπόκειται in m a r g . a d d . E || 9 {ΑΙΐχνλον} ? Desrousseaux ||
13 sqq. alterius personae v e r b a esse Aeschylo respondentis coniecit Schweig-
haeuser : v. 13 olc&a scribi iusserat Casaubonus | cf. a r g u m . ' P h r y g u m ' ||
14 αιλλη- C II 16 πολλά τοιαυτί τηδί κάκεϊ καί δεϋρο (vel δευρί) c/. ? Kaibel coll.
Ar. Av. 425 | ΐχηματίΐαντεΐ Meineke (Curae criticae in comicorum f r a g m e n t a
a b A t h e n a e o servata, Berolini 1814, 10)
105 l s q . tragoedis Keller p r a e e u n t e Meyer : -Us codd. || 2 est W : es cett.
68 TESTIMONIA Ν
106 Philostr. Vit. Apoll. 6,11 (1,219,21 Kayser 8 ) ¿ντνχών re airóte (sc.
τole Ίνδοϊέ) επα&όν τι TIQÒC την επαγγελίαν τών ανδρών όποιον λέγονται πρόc
την Ακχνλον ΐοφίαν πα&εϊν Ά&ηναιοι. ποιητήί μεν γάρ OVTOC τραγψδίαΐ εγέ-
4 νετο, την τέχνην δε όρων άκατάΐκενόν τε και μήπω κεκοαμημένην, εΐ μεν
ξννέίτειλε TOVC χOQOVC άποτάδην ävrac ή ròc των υποκριτών άντιλέξεκ ενρε
παραιτηεάμενοζ τό τών μονψδιών μήκοΐ ή το νπό ΐκηνήζ άποϋν^κειν έπενό-

ηζεν, cue μη εν φανερώ αράττοι, corpíac μεν μηδέ ταϋτα άπηλλάχ&ω, δοκείτω
β δε καν έτέρω παρααγείν εννοιαν ήττον δεξιφ την ποίηαιν' ό δ' έν&υμη&είΐ μεν
έαντόν, eue επάξιον τον τραγωδίαν ποιεϊν φ&έγγοιτο, εν&υμη&είΐ δέ καΐ την
τέχνην, cue προαρυά τω μεγαλείφ μάλλον ή τω καταβεβλημένφ τε και νπό πόδα,
ΐκενοποιίαί μεν ήψατο είκαΐμένηΐ τole τών ηρώων εϊδεαν, όκρίβαντοΐ δε TOVC
12 ύποκριτάΐ ενεβίβααεν, eue ïca εκείνοκ βαίνοιεν, εζΰήμαΰ τε πρώτοι εκόίμηίεν
â πρόΐφορον ήρακί τε και ήρωίαν r¡c$r¡cúai· ο&εν Ά&ηναϊοι πατέρα μεν αντόν
τήΐ τραγφδίαΐ ήγοϋντο, εκάλονν δε και τεϋνεώτα ic Aiovvcta κτλ. (vide Τ 76).
107 id. Vit. soph. 1,9,1 (2,11,20 Kayser 2 ) Σικελία Γοργίαν ... ήνεγκεν, ic
δν άναφέρειν ήγώμεΰα την τών cotpicτών τέχνην ωαπερ ic πατέρα, ει γάρ τον
Ακχνλον εν&υμη&είημεν, <bc πολλά τη τραγωδία ξυνεβάλετο εζ&ήτί τε αυτήν
4 κaτacκεvάcac και όκρίβαντι νψηλώ και ήρώων εϊδεαν àγγέλοκ τε και εξαγ-
γέλοιe και ole επί cκηvήc τε και νπό cκηvήc χρή πράττειν, τοϋτο αν ειη και
ό Γοργίαΐ rote όμοτέχνοκ.
108 Gramm, ign. ed. Cramer, Anecd. P a r . 1,19 et μεν δή πάντα rte Ale-
χνλφ βούλεται τά περί τήν ίκήνην ευρήματα προ^έμειν — έκκυκλήματα και
περιάκτουΐ καΐ μηχανή, έξώίτρac τε και πρocκήvιa και δκτεγίac και κεραυνο-
ί ίκοπεϊα καΐ βροντεΐα και ϋεολογεία καΐ γερávoυc, και που και ¡vcríóac και
ßaτρaχίδac και nqócoma και κo&όρvoυc, καΐ τ αυτί τά ποικίλα, αίρματά τε και
καλύπτραν και κόλπωμα και παράπηχυ και άγρηνόν, και τον υποκριτήν επί τω
δευτέρα) τον τρίτον— ή καίΣοφοκλήΐ (Τ 117) êcrιν â τούτων πρocεμηχavήcaτo
β καϊ προ^ξεϋρεν, Seti role βουλομένοκ υπέρ τούτων ερίζειν και ελκειν επ' αμφω
τήν φήμην τον λόγου.
106 11 όκρίβανroc cf. ad Τ 101,δ || 12sq. έί&ήμα^ τε κτλ. cf. a d Τ 1,56 ||

13 α — ήί&ήΐ&αι cf. Τ 120,1060sqq.
107 3 e'c^rt cf. ad Τ 1,56 || 4 όκρίβαντι cf. ad Τ 101,5
108 6 πρόcωπa vide ad Τ 2,4sq. | xm%ovovc vide ad Τ 1,56 | evo ματ a vide ad
Τ 1,56 I 7 τον τρίτον vide ad Τ 1,58 sq.
107 4 λαμπρά sim. post κaτaeκεvάeac addendum esse coniecit Bernhardy

(Grundriß der griech. Lit. 2, Halle 1845, 579)
108 3 περιάκτουε — id quod coniecerunt Sommerbrodt (De Aeschyli re
scenica. Pars I, Lignicii 1848, X I V . X X I = Scaenica, Berolini 1876, 124.
134), J a h n (Sophoclis Electra . . ., Bonnae 1861, 13) — quin scriba voluerit
vix dubium, q u a m q u a m littera o potius litterae c speciem praebet (codicem
ipse inspexi; cf. iam Studemund, Philol. 46, 1888, 26) : negiaxiovc vel πε-
Qidxicic perperam legit Cramer | èfcócroctc codicem habere vidit Studemund :
•a edidit Cramer | naoacx^via Sommerbrodt (I.e. X X I = 134) || 6 άγρηνόν —
id quod coniecit J a h n (I.e. 14) — habet cod. : άργηνόν edidit Cramer ||
7 τον τρίτον Sommerbrodt (I.e. X I V = 124), J a h n : τών τρίτων cod.
TESTIMONIA Ν 69
109 Plut. Quaest. conv. 1,1,3,615 A (4,8,1 Hubert) Φρυνίχου (3 Τ 7)

και Ακχνλον την τραγωδίαν ele μύ&ουε και πά&η προαγόντων έλέχ&η τό 'τί
ταΰτα πρòc τον Διύνυίον;'
110 E u a n t h . De comoed. 1,2 Leo (ap. Kaibel, Comicorum Graec. frag-

m e n t a I 1, Berolini 1899, 62,8) = Proleg. de comoed. X X V 1,8 (I 1A122

Köster) . . . vel quod ora sua faecibus perlìnébant scaenici ante usum per-
4 sonarum ab Aeschylo repertum.
O. QUAE DE SUA IPSIUS ARTE DIXERIT

111 Paus. 1,21,2 (1,45,12 Rocha-Pereira) εφη δε Aicyvloc μειράκιον ών
κα&εύδειν εν άγρφ φυλάκων παφνλάΐ, και οι Διόνυίον έπιατάντα κελεϋΐαι
τραγωδίαν ποιείν cúc δε ήν ημέρα —· πεί&εζ&αι γάρ έ&έλειν —ρφίτα ήδη πειρώ-
4 μενοΐ ποιείν.
112 a Athen. 8,347 D (2,262,14 Kaibel) ràc àxdv&ac αεί εκλέγει (sc.
Ulpianus) . . ., τά μεγάλα τεμάχη παραπεμπόμενοι, κα&άπερ γάρ . . ., ού'τω μοι
δοκεϊ και. . . Οϋλπιανόc . . . μηδέν μεν ic&kiv των άνδρί προεχόντων, τηρεΐν δε
4 τονc èc&Ìovrac εΐ παρεΐδον . . . ακαν&αν . . . οΰδ' επί νουν βαλλόμενοι τό τον
καλοΰ και λαμπρού Ακχνλον, oc tòc αύτοϋ τραγωδίαζ τεμάχη είναι ελεγεν των
Όμηρου μεγάλων δείπνων.

b Eust. II. 1298,56 {Α'κχνλοΐ [cf. Τ 113b]) Sc rdc αΰτοΰ τραγφδίαα
τεμάχη λέγων είναι των Όμηρου μεγάλων δείπνων δια τό λaμπρώc άπομάττεί&αι
ràc Όμηρικάζ με&όδουα, eue ποτ ε κτλ. (vide Τ 113b).
110 3sq. ante — repertum cf. ad Τ 2,4sq.

111 ex Ione Ohio (cf. Q) haec fluxisse coniecit Schneidewin (Philol. 8, 1853,
734) ; 'e vita {se. pleniore) s u m p t u m ' Wil. (Tr. 14)
112 ex Ione Chio (cf. Q) haec fluxisse coniecit Schneidewin (Philol. 8, 1853,
734), h a u d improbavit Lloyd-Jones (Gnomon 46, 1974, 507) [ cf. Philostr.
Vit. soph. 2,5,3 (2,80,15 Kayser 2 ) τον Άλέξανδρόν (paciv ävaßorjcai 'ώ Ηρώδη,
τεμάχιά coi) êcμεv ol coq>maì πάντεέ | άπόφθ·εγμα hoc respicere Anaxilan
fr. 19 Κ . (CAF 2,269), 1 sq. των Αίίχΰλου πολύ μάλλον είναι μοι δοκεϊ Ιχϋνδι'
όπτάν coniecit Cantarella (RAL V i l i 20, 1965, 3807β) ; Galatonis picturam, in
qua poetae picti erant haurientes quae Homerus evomuit (Aelian. V . H . 13,22),
ab hoc apophthegmate originem duxisse ('sehr grobe verhöhnende Weiter-
bildung') coniecit H e l m (Lukian u. Menipp, Leipzig - Berlin 1906, 173)
109 l s q . την Φρ. και Al. τρ. cod. : corr. Stephanus

111 1 δν VP
112 cf. Schneidewin, I.e. 736sqq. Hiller, RhM 42, 1887, 331sqq. Wil., Euri-
pides Herakles l 4 , Berlin 1959, 95 5e . Schadewaldt, Hellas u. Hesperien . . . 1,
Zürich - Stuttgart 1970, 337 85 || a 4 παρεΐδον Casaubonus : παριδον Α | τό
Schoell 1 (16), Kaibel : τά A || b 2 άπομάττεί&αι : cf. Ar. R a n . ( = Τ 120)
1040. S. Τ 1,85sq. Dion. Hal. Opuse. 2,209,5 U.-R. (cf. εκ- 1,135,18. 157,9.
2,122,18. 243,7 U.-R.)
70 TESTIMONIA O
113a Athen. 8,347E (2,263,1 Kaibel) φιλόςοφος δέ ήν των πάνυ ó Ale-

χνλος, Sc και ήττη&εις άδίκως ποτέ, ως Θεόφραςτoc ή Χαμαιλέων (fr. 7 Wehrli)
èν τω Περί ήδονης εϊρηκεν, εφη χρόνω τάς τραγφδίας άνατι&έναι, είδώς δτι
4 κομιείται την προςήκουςαν τιμήν.
b Eust. II. 1298,55 . . . cúc δήλον καϊ έκ τον 'και ποτέ τις εϊπ·ηαν'
(Hom. Η 87), êvêa χρόνο) άνατίϋηςιν ο Έκτωρ το έαυτοΰ έργον, δ δη καϊ ό

καλός Αϊςχύλος έποίει, Sc . . . ως ποτε αδίκως ήττήϋ-η, άνατι&έναι την τραγφ-
4 δί'αν εφη χρόνω, είδώς ως κομιείται κατά καιρόν υπό των όρ&ώς άνακρινόντων
την προςήκουςαν τιμήν.
114 Porphyr. De abst. 2,18 (148,6 Nauck) τα παλαιότατα εδη κεραμεά

και ξύλινα υπάρχοντα μάλλον ϋεία νενόμιςται διό τε την ϋλην καϊ την άφέλειαν
της τέχνης, τον γοϋν Αιςχύλον φαςι των Δελφών άξιούντων εις τον ϋ-εάν γράψαι
4 παιάνα ειπείν δτι βέλτιςτα Τυννίχω (PMG 707) πεποίηται, παραβαλλόμενον δε
τον αύτοϋ πρός τον εκείνον ταύτόν πείςεςϋαι τote άγάλμααν τοις καινοίς πρός
τά αρχαία· ταύτα γαρ καίπερ άφελώς πεποιημένα &εϊα νομίζεσαι, τά δέ καινά
περιέργως είργαςμένα &ανμάζες9αι μεν, ΰείον δέ δόξαν ήττον εχειν. και τον
β Ήςίοδον ούν είκότως τον των άρχαίων &υαών νόμον επαινονντα ειπείν (fr. 322
M.-W.)· 'ως κε πόλις ρέζηςι, νόμος δ' αρχαίος αριςτος'.
P. ALIORUM IUDICIA
E scholiis Aeschyleis ea sola recepì quae in universum de Aeschyli arte
dicta s u n t : omisi in singulos locos observationes (quas egregie collectas
invenies ap. Adolfum Trendelenburg, Grammaticorum Graecorum de arte
tragica iudiciorum reliquiae, Bonnae 1867, 89sqq.) | cf. etiam Τ 1,3sqq.
1,13sqq. l , 2 9 s q . l , 5 3 s q . l , 6 0 s q q . 51,21sq. 72. 73. 76, l s q . 96,6. 112a5.
150,4sqq. 152. 163. 164. ad F 135 (Athen.). 281.
115 Σ Μ Α.. E u m . 626 (1,61,9 Smith) ad vocem τιμαλφούμενον : ςυνεχές

το δνομα παρ' Αίςχύλφ· διό ςκώπτει αυτόν 'Επίχαρμος (fr. 214 Kaibel).
114 ex Ione Chio (cf. Q) haec fluxisse coniecit Schneidewin (Philol. 8, 1853,
734)
113 cf. Schmid, GGL I 2,185'. West, Early Greek Philosophy and t h e Orient,
Oxford 1971, 5 1 . 832
114 1 ίδη Bernays (Theophrastos' Schrift über die Frömmigkeit . . . , Berlin
1866, 67) : ήδη codd. | κεραμεά Bernays : κεράμια codd. || 3 Δελφών Tan.
F a b e r (Epistolae . . ., Salmurii 1659, 188 = l 2 , Salmurii 1674, 187) : άδελφων
codd. I 5 αύτοϋ ed. pr. : ai- codd. || β αφελώς Nauck : άπλώς codd. || 7 θείου
Wil. (Kl. Sehr. 4,578) praeeunte I . B. Feliciano, qui ' d i v i n i t a t i s existi-
mationem' verterat (Porphyrii De abstinentia . . ., Venetiis 1547, 35 r ) : θεού
codd. I 7 sqq. 'ultima Porphyrius ad Aeschylum transtulisse videtur, cum
Theophrastus huic sententiae simile dixisset Aeschyli iudicium' Wil. (Tr. 16) ||
cf. Bernays I.e. 72
TESTIMONIA Ρ 71
116 Plut. De prof, in virt. 7,79B (1,157,23 Paton-Wegehaupt-Pohlenz)

ό Σοφοκλής (Τ 100) ελεγε τον Αίςχύλου διαπεπαιχώς δγκον, είτα το πικρόν καί
κατάτεχνον της αυτόν καταςκευής, τρίτον ήδη το της λέξεως μεταβάλλειν είδος,
« δπερ έςτίν ή&ικώτατον και βέλτιςτον.
117a Athen. 10,428F (2,432,18 Kaibel) (ού καλώς δέ οί πλάττοντες και

γράφοντες τον Διόνυςον . . . ο'ινωμένον έπιδείκνννται γάρ τole ΰεαταϊς ότι καί
τον &εοΰ κρείττων έςτίν δ olvoc... .) έπε'ι καί τον Αίςχύλον εγώ φαΐην äv τοντο
i διαμαρτάνειν πρώτοι γάρ ¿κείνοc — καί ονχ, ώς ενιοί φαςιν, Ευριπίδης —
παρήγαγε την τών με&υόντων δψιν εις τραγωδίαν. εν γάρ τοις Καβείροις (cf.
argum.) είςάγει τove περί Ideava μεϋνοντας. â δ' avròc ό τραγφδιοποώς εποίει,
ταύτα τοις ήρωα περιέ&ηκε' μεϋνων γοΰν έγραφε τάς τραγφδίας. διό καί Σο-
ι φοκλής (Τ 52) αύτφ μεμφόμενος ελεγεν δτι '& Αίςχνλε, εί και τα δέοντα nótele,
άλλ' οΰν ουκ είδώς γε ποιείς', &c ίςτορεί Χαμαιλέων εν τω Περί ΑΙςγύλον
(fr. 40 Wehrli).
b id. 1,22A (1,48,19 Kaibel) μεϋνων δέ έποίει rae τραγφδίας ΑΙςχύ-
λος, ω c φηςι Χαμαιλέων. Σοφοκλή γοΰν ώνείδιζεν αύτφ δτι, εί καί τά δέοντα
ποιεί, άλλ' ουκ είδώς γε.
C Eust. Od. 1598,58 Α'ιςχύλος . . . έν τω μεϋύειν γράφων επαινετά
τραγωδίας ήκουςε παρά Σοφοκλέους το 'di ΑΙςχύλε, εί καί τά δέοντα ποιείΐ,
δμως ουκ είδώς γε ποιείΐ .
d Plut. fr. 130 Sandbach Σοφοκλήΐ έμέμφετο Αίςχνλω δτι μεϋνων

έγραφε' 'και γάρ εί τά δέοντα ποιεί' φηςίν, 'άλλ' ουκ είδώς γε'.
e [Lucian.] Demosth. ene. 15 (p. 48,19 Albers [Luciani quae fertur
Demosthenis laudatio. Recensuit et illustravit Ferdinandus —, Lipsiae
1910]) τον ΑΙςχύλον ό Καλλιςϋένης (FGrHist 124 F 46) εφη που λέγων ràc
4 τραγφδίας έν οϊνφ γράφειν έξορμώντα καί άναϋερμαίνοντα την ψυχήν.
f Plut. Quaest. conv. 1,5,1.622E (4,25,24 Hubert) καί τον ΑΙςχύ-
λον φαςί ràc τραγωδίας πίνοντα ποιείν καί διαϋερμαινόμενον.
g id. ibid. 7,10,2,715D (4,255,1 Hubert) ώςπερ και τον ΑΙςχΰλον
ίςτορονςι ràc τραγωδίας έμπίνοντα ποιείν, καί ονχ, ώς Γοργίας είπεν (Τ 118),
êv τών δραμάτων αντοΰ μεςτόν Άρεως είναι, τους Έπτ έπί Θήβας, άλλά πάντα
* Atovvcov.
116 2 δγκον cf. ad Τ 1,14

117d exscripsit Maxim. Conf. Serm. 30 (2,618 Combef.)
116 vide ad S. Τ 100

117 Sophoclis apophthegma (de quo vide ad S. Τ 52) cum Callisthenis testi-
monio (e; unde f. g) temere coniunxisse videtur Chamaeleon (a. b; unde
c. d) I de loco tritissimo ad vini et aquae potatores spectanti vide Cèbe,
Varron. Satires Menippées 4, Rome 1977, 49932/500°. Crowther, Mnem.
IV 32, 1979, 520 || a 3 τουτό γε CE | 6 Καβείρ- ed. pr. : καβίρ- A | 6 -ova CE :
-ωνα A I 6sq. δ — περιέϋηκε : cf. Kassel, RhM 109, 1966, 8sqq. | 7 γάρ (pro
γοΰν)Ί Jacoby (ad FGrHist 124 F 46) || b 2 γοΰν Dind. : otSv codd. || g 2 έμ-
πιόντα Reiske | 3 μεςτόν Stanley (700), Reiske : μέγιςτον codd. | Άρεως
ed. pr. : άραιως codd. ; Άρεος Stanley, Bernardakis
72 TESTIMONIA Ρ
118 Plut. Quaest. conv. 7,10,2,715E (4,255,2 Hubert) Γοργία είπεν

(82B 24 D.-K.) εν των δραμάτων αύτοΰ (sc. Aeschyli) μεςτάν Άρεως είναι,
τούς Έπτ επί Θήβας.
119 Αγ. Nub. 1364 (loquitur Strepsiades)

1364 επειτα δ' εκέλευς' αυτόν (sc. Phidippidem) άλλά μνρρίνην λαβόντα
των Αίςχύλου λέξαι τί μοι. κφ&' οϋτoc εύ&ύς είπεν
'εγώ γαρ ΑΙςχύλον νομίζω πρώτον εν ποηταίς —
ψόφου πλέων, άξνςτατον, ςτόμφακα, κρημνοποιόν.'
ΐ 3 β β κάνταϋ&α πώς οϊες$έ μον την καρδίαν όρεχ&είν;
118 cf. Τ 120,1021 (ubi Aristophanem Gorgiae dictum expressisse iudica-

verunt Wil. [Tr. 78. Int. 232. Gr. Tr. 4.2941], Pfeiffer [Hist, of Class.
Scholarship . . ., Oxford 1968, 46], al. : Gorgiam haec ex Aristophane petisse
contendit Immisch [Gorgiae Helena . . ., Berlin-Leipzig 1927, 29sq.]; 'sed
ea non erat Gorgiae de se ipso opinio, ut ab aliis lumina dicendi mutuaretur'
Kraus [Testimonia Aristophanea . . . (Ak. der Wiss. in Wien, Philos.-hist.
K l . Denkschr. 70,2), Wien-Leipzig 1931, 47]), Philodem. De mus. 1,16,10
(p. 27) Kenike ] τον Αίςχύλου <5'[ ] Άρεως ελεγε{[ ] την δημιωδ1
(]τουαιςχυλουδι'[ ].αρεωςελεγε.'[ "¡ντατηνδημιωδtranscriptio [Hercu-
lanensium voluminum quae supersunt collectio altera 8, Neapoli 1873, 15],
τα] του AL δ[ρά'ματα, ä τις] Ά. ελεγεν [μεςτά ο]ντα την δημιώδ[ηι Gomperz
[Zu Philodem's Büchern von der Musik, Wien 1885, 15]; τον AL δ[ραμα
μεπόν] Ά. Scheel [De Gorgianae disciplinae vestigiis (Diss. Rostock),

Rostochii 1890, 251])
119 1864sq. = Τ 151 | cf. Τ 152 | verba μνρρίνην — τι affert Sud. μ 1438
Adler || 1367 respiciunt Sud. ψ 127 Adler ψόφου πλεως : αντί τοΰ ταραχώδης,
περί (τοΰ add. S) ΑΙςχνλου <pr¡ci, a 2840 Adler άξναατον : περί Αίςχύλου λέγει
Άριίτοφάνης (cf. α 4291 Adler), Σ Hermog. ed. Walz, Rhet. Gr. 7,964,1
Άριςτοφάνης εν Νεφέλαις . . . χρήται τη λέξει (sc. πόμφαξ) . . .· εϊρηται δέ έπ'ι
Αίςχνλον 'ψόφου — κρημνοποιόν', eue των ρημάτων τοΰ ΑΙςχνλου φανταςίαν μεν
εχόντων (cf. Τ 140), μηδεμίαν δε cvcraciv μηδέ κρότηςιν, Ioann. Sicel. in Hermog.
ed. Walz, Rhet. Gr. 6,225,15 ενρημα τοΰ Άριςτοφάνους ή λέξις (sc. ςτομφάζειν)
κωμωδονντος ΑΙΐχύλον ώς τραχυν φροντίζω ν γαρ δ ποιητής μεγέθους και ουκ
επιτυγχάνων etc τραχύτητα περιπίπτει· διό και φηςιν Άριςτοφάνης εν τοις Βατρά-
χοις (sic) 'ψόφου πλέων, άξΰςτατον' — αντί τοΰ αξυςτον καΐ άκαλλές —, 'ςτόμ-
φακα, κρημνοποιόν', ώς φανταςίας εχόντων κρημνωδών (Vahlen [ap. Jahn,
Dionysii vel Longini de sublimitate libellus3, Lipsiae 1905, 5] : -οδών edidit
Walz) και φραγμωδών, Vit. Dion. Perieg. 89 ed. Rühl, R h M 29, 1874, 83
κρημνοποιός τε και ςτόμφαξ (ςτόφ- cod.) παρά τοις τραγικοίc (immo κωμικοϊς'.)
ΑΙςχύλος εϊρηται, επεί μη κέχρηται κα&αρη. και άνειμένη τη λέξει, Tz. in Hes. Op.
prooem. ed. Gaisford, Poetae minores Graeci 3, Oxonii 1820, ( = 2, Lipsiae
1823, 11,16) = Colonna, B P E C N.S. 2, 1953, 35,39 ου καλώς μετεωρολογεί
(sc. â Πρόκλος) και ςτομφάζει (ςτομφαλίζει Graevii cod[d].) Χρημνηγορών
(κρημνολογών F) (cf. Ljungvik, ByzZ 34, 1934, 263) | κρημνοποιόν cf. Τ 120,
929. 143,4
118 2 μεςτάν Stanley (700), Reiske : μέγιςτον codd. | Άρεως ed. pr. : άραιως
codd., Άρεος Stanley, Bernardakis
119 ISeesq. interpunxit Dover ('Ironica affirmatione id negat se facturum,
quod pater jusserat' iam optime Brunck; minus recte Denniston, GP 2 74.2) :
interrogative aeeipi iussit Tyrwhitt, prob. v. Leeuwen, Coulon
TESTIMONIA Ρ : Τ 120 73
120 Ar. Ran. 757

ΞΑ(ΝΘΙΑΣ)
•tic ovToc οϋνδον ¿cri äögvßoc και βοή
χώ λοιδορηίμόα
ΟΙ(ΚΕΤΗΣ ΠΛΟΥΤΩΝΟΣ)
AlcxvÁov κεύριπίδου.
ΞΑ. à.
ΟΙ. πράγμα, πράγμα μέγα κεχίνηται, μέγα
7«ο εν TOÍC νεκροκι και cractc πολλή πάνυ.
ΞΑ. εκ τον;
ΟΙ. νύμοί rte έν&άδ' ¿cri κείμενος
άπό των τεχνών, ôcat μεγάλαι και δεξιαί,
τον δρκτον όντα των ¿αυτόν ξνντέχνων
764 círrjciv αυτόν ίν πρυτανεία) λαμβάνειν
ϋρόνον τε του Πλούτωνοί έξήί —
ΞΑ. μαν&άνω.
ΟΙ. — εωΐ άφίκοιτο τήν τέχνην ΐοφώτεροε
ίτερόσ τκ αύτοϋ' τότε δε παραχωρεϊν εδει.
7«β ΞΑ. τI δήτα τουτί τεύορύβηκεν Ακχύλον;
ΟΙ. έκεΐνοί είχε τον τραγφδικόν άρόνον
cue ων κράτΐίτοί τήν τέχνην.
ΞΑ. νυνί δέ τ le;

ΟΙ. δτε δη κατήλϋ·' Εύριπίδηΐ, έπεδείκνυτο
120 codd. RVAMU, quorum lectiones petii e ' R a n a r u m ' editione quam
curavit Adolphus von Velsen (Aristophanis Ranae, Lipsiae 1881); ubicumque
aliorum codicum lectiones afferò, testem indicavi; partes versuum 841—61.
879—902 praebet Π = P.Oxy. 1372 (s. V ; Pack 2 153; asservatur in Biblio-
theca Universitatis Princetoniensis sub signo AM 9055; ed. Grenfell-Hunt,
The Oxyrhynchus Papyri 11, London 1915, 138sqq.); virorum doctorum
nomina in hoc apparatu nude posita haec significant : Bekker = Aristo-
phanis comoediae . . . 1, Londini 1828. Bentley = The Classical Journal 12,
1815, 104—11. Bergk = Aristophanis comoedias edidit Theodorus — 2,
Lipsiae 1852 (21857). Blaydes = Blaydes, Ranae. Bothe = Aristophanis
comoediae . . . 1 ( = Poetae scenici Graecorum 5), Lipsiae 1828. Brunck =
Aristophanis comoediae . . . 1, Argentorati 1783. Coulon = Aristophane.
Tome IV . . ., Paris 1928. Dind. = Aristophanis Ranae . . ., Lipsiae 1824.
Eberline = Studies in the Manuscript Tradition of the Ranae of Aristophanes
(Beitr. zur klass. Philol. 119), Meisenheim am Glan 1980. Erbse = Gnomon
28, 1956, 272sqq. Fritzsche = Fritzsche, Ranae. Kock = Ausgewählte
Komödien des Aristophanes . . . 3 : Die Frösche, Berlin 1856. v. Leeuwen =
Aristophanis Ranae . . ., Lugduni Bat. 1896. Meineke = Aristophanis co-
moediae, Lipsiae 1860. Radermacher = Aristophanes' 'Frösche' . . . (SB
Wien 198,4), Wien 1921. Reiske = Ad Euripidem et Aristophanem animad-
versiones, Lipsiae 1754, 194. Stanford = Aristophanes. The Frogs . . .,
London 1958. Tucker = The Frogs of Aristophanes . . ., London 1906 ||
757 χή (pro Mai) AMU || 759 ώ M | μέγα prius om. F, αρόδρα praebet M \
μέγα (posterius) RVM1 : πάνυ AU (post μέγα add. Μ2), (φόδρα M8 || 760 γαρ
(pro Mai) A || 762 ónòcai A || 768 ξυν- VU : cw- cett. || 765 άμψίΐ ante έξήΐ
add. R1 II 768 τorno V || 771 δέ (pro δή) Dobree (Adv. 2,172), δ' οΰν Fritzsche
74 TESTIMONIA Ρ : Τ 120
77a rote λωποδύτακ xai τοία βαλλαντιοτόμοκ

xal τοία πατραλοίαια xai τοιχωρύχοκ,
όπερ 1er' ίν Άιδου πλή&οΐ, οι δ' άκροώμενοι
των άντιλογιών xal λυγκμών xai ΐτροφών
779 ύπερεμάνηΐαν χάνόμκαν ζοφώτατον
χ&πειτ έπαρ·&εκ άντελάβετο τοϋ θρόνου

ίν' Α'κχνλοΐ κα&ήοτο.
ΞΑ. xoòx εβάλλετο;
ΟΙ. μά Ai', άλλ' δ δήμοι άνεβόα κρίαν ποείν
780 όπότεροΐ εϊη την τέχνην cοφώτεροσ.
Ξ Α. δ των πανούργων;
ΟΙ. νη Δί', οΰράνιδν γ' ôcov.
ΞΑ. μετ Ακχύλου δ' ουκ ήΐαν ετεροι ξύμμαχοι;
ΟΙ. δλίγον το χρηπόν έετιν, ώΐπερ ένΰάδε.
784 ΞΑ. τί δήϋ·' ό Πλούτων δράν παρασκευάζεται;
ΟΙ. άγώνα ποιείν αντίκα μάλα xai χρίαν
κάλεγχον αντοΐν τ-rjc τέχνηί.
ΞΑ. χαπειτα πωσ
oô xai Σοφοκλέηί άντελάβετο τοϋ &ρόνου;
7ββ ΟΙ. μά AC ουκ έκεϊνοΐ, άλλ' ëxvcs μέν Α'κχύλον,
δτε δή χατήλϋ-ε, χάνέβαλε τήν δεξιάν.
{χάχεινοΐ ύπεχώρησεν αΰτφ τοϋ άρόνου}
νννί δ' εμελλεν, die εφη Κλειδημίδηΐ,

792 ίφεδροσ κα&εδεκ&αΓ xäv μέν ΑΙίχύλοί κράτη,
ίξειν κατά χώραν, εΐ δε μή, περί τ-rjc τέχνησ
διάγωνιεϊΐϋ·' εφασχε πρόί γ' Εύριπίδην.
Ξ Α. τό χρήμ αρ' ëctai;
ΟΙ. νή Δί', ολίγον γ' ϋστερον.
79β χάντανόα δή τά δεινά χινη&ήΐεται·
και γάρ ταλάντω μουσική στα&μήΐετat —
ΞΑ. τί δέ; μειαγωγήίονα τήν τραγφδίαν;
ΟΙ. — και xavóvac έξοίΐουct xai πήχεκ έτιών
776 λογισμών M a c || 779 ποι- Μ™ || 782 ξνμμ- AU : ίύμμ- cett. ]| 788 ένύαδί
Meineke || 786 αντών RAMO || 788 ίχεινόα γ'1 Meineke || 780 versum del.
Dobree (Adv. 2,172), Wil. (Kl. Sehr. 4,490 2 ), Fraenkel (Beob. 163«), al. (cf.
etiam Stevens, CR 80, 1966, 2sqq.) : def. Radermacher (prob. Erbse), Keils
(CR 78, 1964, 232sqq.), al.; Xanthiae interrogationem esse (id de quo iam
cogitavit Dobree) censuerunt v. Velsen, Shucard (CPh 69, 1974, 38sq.), al. |
ϊνεικοΐ Coulon | έπεχώρηΐεν? Blass (Hermes 32, 1897, 151), νπεχώρηε äv
Schmid (Philol. 76, 1920, 223) || 791sq. εφη, Κλ. εφ. xainterpunxit Meineke
(cf. Vind. Ar. 173; certe Sud. ε 3850 Adler, fort, etiam Callistratus et Apol-
lonius [cf. Σ = S. Τ 43] sic interpretati sunt), prob. Radermacher, contra
dixit Körte (DLZ 45, 1924, 693sq.) || 794 γ R (etiam Md 1 teste Eberline
149) : om. cett. || 79δ γ' V : om. cett. || 797 άλλ' ή τ. μ. κριΰήσεται Synag.
1,380,15 Bachm. Phot. Galean. 566,6sq. E t . Gen. A s.v. τάλαντον. Et. M.
744,20. Poll. 9,52 (2,161,6 Bethe) CLBA. Sud. (τ 33 Adler) AFM, άλλ' ή τ. μ.
(ταΰμήΐεται Sud. GM~<P, άλλ' ή τ. μ. ΐταύμιάήΐεται Poil. F (cf. Lex. Vindob.) [
eoo καί πλαίαα ξνμπηκτα —

ΞΑ. πλινΰενςονα γάρ;
ΟΙ. — καί διαμέτρους και ςφήνας. 6 γάρ Ευριπίδης
κατ' «toc βαςανιεϊν φηα τάς τραγωδίας.
ΞΑ. ή που βαρέως οΐμαι τον ΑΙςχνλον φέρειν.
804 ΟΙ. έβλεψε γοϋν ταυρηδόν έγκνψας κάτω.

ΞΑ. κρίνει δε δή rie ταντα;
ΟΙ. τοΰτ' ήν δύςκολον
ςοφών γάρ ανδρών άπορίαν ηνρκκέτην.
οϋτε γάρ Ά&ηναίοιςι ςυνέβαιν' ΑΙςχνλος —
sos ΞΑ. πολλούς ϊςως ένόμιζε rove τοιχωρνχους.
ΟΙ. — λήρόν τε τ αλλ' ήγεϊτο τον γνώναι πέρι
φύςεις ποητών είτα τω ςφ δεςπότT¡
έπέτρεψαν, ότιή τής τέχνης εμπειρος ήν.
eia άλλ' είςίωμεν . . .
814 ΧΟ. ή που δεινόν έριβρεμέτας χόλον ενδο&εν εξει,

ήνίκ' äv όξνλαλόν περ Ιδχ) λήγοντος οδόντα
ei« άντιτέχνου· τότε δή μανίας ι5πό δεινής
δμματα ςτροβήςεται.
Inai δ' Ιππολόφων τε λόγων κορυ&αίολα νείκη
ςκινδαλάμων τε παραξόανα ςμιλενματά τ έργων
814 έριβρεμέτας cf. ψόφου πλέων Τ 119,1367 et vide ad Τ 136,4 || 815 όξύλαλόν
cf. v. 954 [I 819 ςμιλεύματα cf. Τ 163,3
ςτα&μηϋ·ήςετat Lex. Vindob. 177,12 Ν. || 800 ξνμπηκτα MU : ςνμπηκτα A

Sud. (π 1716 Adler) fiem ) ξΰμπνκτα V£v, ςνμπτνκα R, ςυμπνκτα Sud. G l e m ,
ΐύμπτνκτα Sud. ce«. lem , ξυμπτυκ(τ)ά vel ξυμπικα Poll. 10,148 (2,234,17
Bethe), cvμμικτα X R Sud. | duas ultimas voces Xanthiae dederunt Kock,
Bergk 2 | πλιν&ενονα V \ γάρ Kock : τε VR, γε AMU Poll. | πλιν&εύςουςι γάρ;
Kock (prob. Fraenkel, Beob. 107sq.) : πλιν&ενςουςι γήν; Bergk; πλιν&ενουςι
γάρ,· Coulon (REG 44, 1931, 25sq.); πλιν&ενςουςι δε;? Kock; πλιν&ενςουςί τε
Erbse; πλιν&ενουςί γε Fritzsche (Ranae 459), Wil. (Kl. Sehr. 4,493 2 ), Servo
continuantes || 804 <5' οΰν R, (-εν) οϋν MU, γάρ Sud. (τ 157 Adler) AFVM||
806 ηύ- Meineke : εν- codd. |] 808 γάρ post πολλούς add. V || 810 ποη- R : ποιη-
cett. I 814sqq. Aristophanem Aeschyli carmen dactylicum (cf. v. 1264sqq.)
παρψδειν censuit Fraenkel (Kl. Beitr. 1,203°; iam Fritzsche [Ranae 284]
adnotavit : 'Aeschyli . . poësis tanta felicitate exprimitur, ut (nisi de
Aristophane constaret) totum carmen ab ipso Aeschylo profectum esse
díceres') || 815 παρίδη V | cf. Denniston, GP 2 490 | οδόντας Μ^ΣΑιύ· ||
818—21 post 829 transponi iussit A.Y.Campbell (CR 67, 1953, 137sq.) ||
818 ύψιλόφων UAld (cf. Ì7 RV διά τό νψηλόν) || 819 cχινδ- Porson (Notae 69
[secunda paginarum series]) | παραξόανα v. Herwerden (Hermes 16, 1881,
352°; cf. Mnem. N.S. 30, 1902, 52. Lexicon Graecum suppletorium . . .,
Lugduni Bat. 1902, 751 s.v. ςμιλευματοεργός), Wil. (GV 3523), prob. Latte
(Kl. Sehr. 682), Coulon (REG 66, 1953, 47) : παραξόνια codd., Phryn. (Praep.
soph. 100,5 de Borries), def. Killeen (RhM 101, 1958, 377sq.), Taillardat
(Les images d'Aristophane . . ., Paris 1965, 290sqq.) | ςμιλευματοεργον Hei-
berg (NTF I I I 7, 1898/9, 65), Blass (Hermes 36, 1901, 310), prob. Wil. (I.e.;
Kl. Sehr. 4,493), Coulon olim (retractavit R E G 66, 1953, 47sq.); ςμιλεύματ
βίο φωτόζ άμυνομένου φρενοτέκτονοΐ àvôgôc

ρήμαϋ·' 'ιπποβάμονα.
φρίξαΐ δ' αύτοκύμου λοφιάί λααανχενα χαίταν
δεινόν έπκκννιον ξννάγων βρνχώμενο€ íjcei
824 βήματα γομφοπαγή πινακηδόν άποαζών
γηγενεϊ φυίήματι.
ενϋεν δή ΐτοματουργόΐ επών βαεανκτρια λίζπη
γλώίΐ' άνελίΐΐομένη φύονερούΐ xivovca χαλινσνε
828 ρήματα δαιομένη καταλεπτολογήίει
πλενμόνων πολύν πόνον.
ΕΥ(ΡΙΠΙΔ ΗΣ)
ούκ äv με&είμην τοΰ ϋράνον · μή νουάέτει.
κρείττων γαρ εϊναί φημι τούτον την τέχνην.
ΔΙ(ΟΝΥΣΟΣ)
832 Ακχύλε, τί ciyq.ii; aic&ávj] γάρ τοΰ λόγου.
ΕΥ. άποΐεμνννείται πρώτον, άπερ έκάστοτε
έν rate τραγφδίαιαν ετερατεύετο.
ΔΙ. ώ δαιμόνι' ανδρών, μή μεγάλα λίαν λέγε.
83β ΕΥ. ¿γφδα τούτον και διέΐκεμμαι πάλαι,
άν&ρωπον άγριοποιόν, αν&αδόοτομον,
εχοντ άχάλινον, άκρατέΐ, άπνλωτον πόμα,
άπεριλάλητον, κομποφακελορρήμονα.
ΑΙ(ΣΧΥΛΟΣ)
840 άλη&εί, ώ παϊ rfjc άρονραίαΐ &εοϋ;
cò δή με ταντ , & ίτωμυλιοίυλλεκτάδη
καΐ πτωχοποιέ και ρακιο^ρραπτάδη;
αλλ' οϋ τι χαίρων αϋτ' έρεΐί.
ΔΙ. παν, ΑΙΐχνλε,
844 και μή πρόί όργήν ΐπλάγχνα ϋερμήν^ΐ κότω (Α. Γ 468).
ΑΙ. ού δήτα, πρίν γ' äv τούτον άποφήνω ccupcöc
τον χωλοποιόν, oîoe ών ΰραίύνεται.
ΔΙ. άρν', άρνα μέλανα, παίδεΐ, έξενέγκατε"
848 τνφώΐ γάρ έκβαίνειν παραΐκενάζεται.
822 αύτοκύμου cf. αΰτουργονί Τ 128b 15 |[ 833 άποΐεμνυνειται cf. ad v. 1004 ||

884 ετερατεύετο cf. Τ 1,26 || 837 αν&αδόπομον cf. v. 1020 || 888 cf. ad Τ 134,3 ¡|
889 άπεριλάλητον cf. αύ&έκαΐτον Τ 128a 24; respicit Poll. 2,125 (vide ad F 483)
άτειρονΐ ν. Velsen ; ΐμιλενματ επών τε Blaydes [| 822 ϋ·' V || 823 evv- U ||

826 δέ A I λΐΐπή Apollonius teste Σ [| 827 γλώίcav έλ- (sic) V cum Callistrato,
qui teste Σ λίεπην v. 826 substantive (&ηρ(διον λεπτόν ΐφόδρα) accipi iussit,
prob. Blass (Hermes 36, 1901, 311), Stanford (Hermathena 89, 1957,
68sqq.) || 829 πνευ-AMÜ || 830 μεϋείην R, -•»ει- in r a s u r a d || 832 aic&ávr¡ M1
(etiam UP 20 VvSs teste Eberline 64) : -ει cett. || 888 όπερ VM || 838 ά&νρω-
τον Β Phryn. (Praep. soph. fr. 10a. b. [p. 133,5sqq.] de Borries). Synag.
352,11 Bekker (1,40,7 Bachm.). Phot. Lex. α 495 Theodoridis. Sud. α 358
Adler || 841 δή 'μέ Meineke || 843 ταϋτ U | nave RAM Sud. •» 250 Adler ||
844 βερμήνη Naber (Mnem. N.S. 11, 1883, 36) || 847 μέλαινα Sud. (τ 1224
T E S T I M O N I A Ρ : Τ 120 77
ΑΙ. & Κρητικά μεν ξυλλέγων μονφδίαί,

γάμουc δ' ávoclovc είαρέρ ων sic την τέχνην —
ΔΙ. επίίχεΐ οντοΐ, ώ πολντίμητ Α'κχνλε.
άπό των χαλαζών δ', ώ πόνηρ' Εύριπίδη,
άναγε ceamòv έκποδών, el cωφρονεκ,
ίνα μη κεφαλαίο) τον κρόταφόν cov ρήματι

882 ΰενών νπ δργήΐ έκχέη τον Τήλεφον.
CV δε μη πρόΐ όργήν, Α'κχΰλ', άλλά πραόνωΐ
ελεγχ , ελέγχου · λοιδορεκ&αι δ' ου πρέπει
avôgac ποητάΐ ωαιερ άρτοπώλιδαζ.
859 cv δ' eàdvc ώίπερ πρίνοι έμπρηζ&εκ ßoq.c.
ββο ΕΥ. ετοιμόί είμ' εγωγε, κουκ αναδύομαι,
δάκνειν, δάκνεί&αι πρότεροι, el τούτω δοκει,
τάπη, τά μέλη, τά νεΰρα τήΐ τραγφδίαζ,
και vi) Δία τον Πηλέα γε καΐ τον Αΐολον
ββ4 και τον Μελέαγρον κάτι μάλα τον Τήλεφον.
ΔΙ. CV δέ δη τί βουλεύη ποεϊν; λέγ', ΑΙίχύλε.
ΑΙ. έβονλόμην μεν ουκ έρίζειν έν&άδε ·
ουκ εξ Icov γάρ èctiv άγών ν ων.
ΔΙ. τi δαί;
ses ΑΙ. δτι ή πάηΐΚ ούχΐ ίνντέ&νηκέ μοι·
τούτφ δέ cvντέ&νηκεν, med·' εξει λέγειν,
ομυίΐ δ' επειδή col δοκει, δράν ταϋτα χρή.

ΔΙ. ϊ&ι νυν λιβανωτον δεϋρό tic και πνρ δότω,
872 öπωc αν εϋξωμαι προ των ίοφκμάτων
άγω να κρϊναι τόνδε μουακώτατα.
ΧΟ. (ad Musas) . . .

87» ελΰετ έποψόμεναι δυναμιν
δεινοτάτοιν ίτομάτοιν noQtcac&ai
ρήματα και παραπρκματ' έπων.
868 cf. G
Adler) FV, μέλαιναν F ( p o s t παϊδε^ΑΜϋ Sud. cett. j| 849 ξυλλ- Dind. : ηλλ-
codd. Il 850 éc A || 862 εκ (pro από) v . Leeuwen | δ' Β : τ' M, om. cett. S u d .
χ 5 Adler || 858 άναγε IIR : απ- cett. || 855 &ενών Blomfield (The E d i n b u r g h
Review 19, 1811, 484) : &ενφ[ vel &ε[ι]νο)[ Π, άένων BVMU Tz. (Chil. 9,969),
Κείνων A S u d . (κ 1444 Adler) Β, Φαίνων S u d . Α, &έων Sud. GVM \ δι' όργήζ
Tz. I 857 &έμκ (pro πρέπει) U, ]πει Π || 858 ποι- VMU S u d . π 2219. c 1315
Adler || 8 5 » -nSic&eic VA || 863 re (pro γε) A, ce M, om. U || 865 cv δέ δή τ I
L al. (teste Eberline 64. 128) AU : cv δέ τί BAM, cv dal τί U, τί δαι cv V |
βουλεvr¡ M1 : -ει cett. || 866 εν&αδί Meineke | cf. Fraenkel, B e o b . 138sqq. |
v e r s u m e f a b u l a q u a d a m Aeschylea p e t i t u m esse v i x recte suspicatus est
Moorhouse (ap. S t a n f o r d a d loc.; Studies in the Greek N e g a t i v e s , Cardiff
1959, 114 1 ) I 867 άγών D a w e s (Miscellanea critica . . ., Cantabrigiae 1745,
240); ώ 'γών U (etiam Φ Vsl teste Eberline 153), άγών cett. \ τί δαί BAU :
τιή V, ότιή M || 868 ποι- MU | -τε&νηκ' ίμοί B o t h e (teste ν . Velsen) ||
870 δ' om. M I -δή col V : -δή cv Β, -δή coi cett. || 873 -τατον M || 879 έπ'
νυν γάρ άγων cexpiac ό μέγαε

881 ΧΩΡΕΊ TÌQÒC έργον ήδη.
ΔΙ. εϋχεί&ε δή καί αψώ τι πριν ταπη λέγειν.

ΑΙ. Δήμητερ ή ΰρέψααα την έμήν φρένα,
εΐναί με των cmv άξιον μνΐτηρίων (F 467).
888 ΔΙ. èniêec λαβών δή και cv λιβανωτόν.

ΕΥ. καλώί·
ετεροι γάρ είαν olciv εύχομαι &εοκ.
ΔΙ. ϊδιοί rivée cov, κόμμα καινόν;
ΕΥ. καί μάλα.
ΔΙ. ïût δή προαενχον rotciv Ιδιώταΐί ûeoïc.
892 ΕΥ. αΐ&ήρ, εμόν βόακημα, καί γλώττηΐ cτρόφιγξ
και ξννεα καί μυκτήρεα όΐψραντήριοι,
όρ&ώΐ μ' ελέγχειν ών äv απτωμαι λόγων.
XO. καί μήν ήμεκ επι&νμοϋμεν erg.

89« παρά αοφοϊν άνδροίν άκσΰΐαι, τίνα λόγων
επιτε δαίαν όδόν.
γλώκα μέν γάρ ήγρίωται,
λήμα δ' ούκ άτολμον άμφοϊν
ονδ' άκίνητοι φρένεΐ.
900 προΐδοκάν οίν εΐκόΐ ¿cτι
τον μέν άατεϊόν τι λέξειν

καί κατερρινημένον,
τον δ' άνααιωντ' αντοπρέμνοκ
role λόγοιαν εμπεαύντα
ΐνΐκεδάν πολλάί άλινδήύραΐ έπων.
άλλ' (be τάχκτα χρή λέγειν οντω δ' δπωΐ έρειτον

àcrsïa και μήτ εΐκόναε μή&' οΓ αν άλλοι εϊποι.
ΕΥ. και μήν έμαυτόν μέν γε, την ποίηαν olóc είμι,
908 ¿ν τοϊαν ύΐτάτοιc φράΐω, τούτον δέ πρώτ ελέγξω
(be ήν άλαζών καί φέναξ oìoic τε rove &εατάΐ
έξηπάτα μώρονΐ λαβών παρά Φρννίχω τραψένταΐ.
όψόμεναι R, επη[ (non επο[, επιο[, επε[) Π || 883 ó Hermann (teste Fritzsche),
Dind. 1 (718) : δδε codd.' || 887 μαρτηρί[ων Π || 888 λαβ. δή και cv λιβ. AMU
(def. Fraenkel, Beob. 140sqq.) : λαβ. δή και cv λιβ. λαβ. (ν λιβ. λαβ. in rasura,
sed a prima manu ['scriptum fuerat, ut videtur, λιβανωτόν solum' v. Velsen])
V, και δή cv λιβ. λαβ. R ; καί cv δή λιβ. λαβ. Π, καί cv δή λιβ. Sud. κ 262 Adler,
uterque contra metrum; λιβ. καί cv δή λαβ. Fritzsche (prob. Kapp ap.
Erbse) [| 889 όεοί A || 890 rivée cov R : rivée col V, rivée coi AMU, >ec οι Π ||
891 νΰν (pro δή) AU, νυν Aid | τ[.] .toícív í[ Π ('possibly the scribe wrote
r[o]vroiciv i\ßioic (ίδιοι occurred in 1. 890) for τoiciv ιδιωταιέ Grenfell-Hunt) ||
892 γλώee- AMU || 893 ξύνεα IIR : -ic VAMU [| 894 αν απτωμαι IIVAMU :
άπτομαι R | cf. Schmid, GGL I 4,347* || 895—904 ~ 992—1003 || 895 γ' post
ήμε te add. Cobet (Mnem. 2, 1853, 215) || 89β έμμέλειαν post λόγων add. codd.
(etiam Π), del. Dind. : def. Denniston (CQ 21, 1927, 115sq.) || 900 ècriv R ||
901 λέξαι RA Sud. λ 441 Adler || 905sq. Choro continuavit Dind. (Ar. 1,119) :
AI. codd. I 906 olà γ' äv V | εϊπη U, Ιρπη V || 907 μέν γε L al. (teste Eberline
πρώτκτα μεν γαρ ενα τιν' αν κα&εκεν εγκαλύψαΐ,

»12 Αχιλλέα τιν' ή Νιόβην, τό πρύίωπον ουχί δεικνΰί,
πρόαχημα τήΐ τραγωδίας, γρύζονταΐ ουδέ τοντί.
ΔΙ. μά τον ΔΙ' ου δή&'.
ΕΥ. ό δέ χορός γ' ήρειδεν δρμα&σύΐ αν
μελών εφεξής τέτταρας ξννεχώί αν οι δ' εΐίγων.

sie ΔΙ. εγώ δ' εχαιρον τή ciamjj, και με τοΰτ ετερπεν
ουχ ήττον ή νυν ol λαλονντες.
ΕΥ. ήλίϋιοΐ γαρ f¡c&a,
cá<p' ïc&i.
ΔΙ. κάμαυτψ δοκώ. τί δε ταντ εδραέ ό δείνα;
ΕΥ. ύπ' αλαζονείας, ιν' ό &εατήc προςδοκων κα&ήτο,
820 όπόΰ' ή Νιόβη τι φ&έγξεται · τό δράμα δ' &ν διήει.
ΔΙ. ώ παμπόνηροc, ol 'αρ εφενακιζόμην ύπ αντον.
τί cκορδινφ και δναρορεκ;
ΕΥ. δτι αυτόν εξελέγχω,
καπειτ, επειδή ταϋτα ληρήεειε και τό δράμα
924 ήδη μείοίη, ρήματ äv βόεια δώδεκ' εϊπεν,
όφρϋς έχοντα και λόφους, δείν αττα μορμορωπά,
αγνωτα τοϊς ΰεωμένοις.
ΑΙ. οιμοι τάλας.
ΔΙ. ςιώπα.
ΕΥ. catpèc δ' äv εϊπεν ουδέ εν —

ΔΙ. μή πρίε rove όδόντας.
928 ΕΥ. — άλλ' ή Σκαμάνδρονς και τάφρους κάπ' άςπίδων ¿πόντας
γρυπαιέτους χαλκηλάτονς και ρήμαϋ·' ίππόκρημνα,
â ξυμβαλείν ου ρφδι' ήν.
ΔΙ. νή τους &εούς, έγώ γοϋν
ήδη ποτ εν μακρφ χρόνω νυκτός διηγρύπνηςα
932 τον ξουϋόν ίππαλεκτρυόνα (F 134,1) ζητών τις ècciv όρνις.
ΑΙ. ςημείον εν τακ νανςίν, ώμα&έςτατ', ένεγέγραπτο.
911sqq. cf. Τ 1,19sqq. et vide argum. 'Myrmidonum', 'Niobae', 'Phrygum' |

respicit Aristid. Or. 20(21), 1 (2,16,18sqq. Keil) έμοί ... ςυνέβη ταύτόν δπερ εν
ταΐς τραγωδίας μέχρι πολλού ςιωπώςιν, επειτα καιροΰ παραςχόντος φ&εγξαμένοις ||
917 λαλοΰντες vide ad v. 954 || 924 ρήματα βόεια cf. ad v. 1056sqq. ¡| 926 όφρνς
έχοντα cf. Τ 164,1 || 927 ςαφες — ουδέ êv cf. v. 1122. 1434. Τ 143,5 || 929 Ιπ-
65. 129) Aid : γε R, κα'ι VU, μεν και AM ]| 911 τιν' äv κα&είςεν scripsi duce
Wackernagel (Sprachl. Unters, zu Homer . . ., Göttingen 1916, 641; 'oder
ist . . . nach dem Venetus έκάΰισεν zu lesen?') : τινα κάύιςεν RAMU, τιν' αν
εκά&ιίεν V; τιν' äv καάίσεν Bekker || 913 πρόςχημα της τρ. : vide ΖΡΕ 42,
1981, I 1 Κ 914 γ' om. RVAM \ ήρειδεν : vide ΖΡΕ 42, 1981, I2 || 915 cm- Α ||
918 εδραςεν RV || 919 κα&ήτο Dobree (Adv. 2,146) : κα&ήτο U, κα&οίτο (-οι- V)
cett. II 925 μορμορ- Aid : μο(ν)ρμ(ο)υρ- codd. || 928 και τ. κάπ' Blaydes : ή τ. ή
'π' codd. (unde v. 929 ή pro Hai scribi voluit Dobree [Adv. 2,173]) || 929 ή
(pro και) Dobree : vide ad v. 928 || 930 ράδιον ήν M^Ald, ρφδιον Bentley ||
931 χρόνω μακρφ U || 932 ίππαλεκτρνω Porson (Tracts 195), Ιππαλέκτορα
Bothe, Fritzsche (Aristophanis Thesmophoriazusae . . ., Lipsiae 1838, 205) |
ό ξον&ός ίππαλεκτρυών Lenting (Observ. criticae in Aristophanis comici
ΔΙ. έγώ δέ τόν Φιλοξένου γ' φμην Έρνξιν είναι.

ΕΥ. είτ έν τραγωδίακ έχρήν κάλεκτρνόνα ποήίαι;
93β ΑΙ. ci δ', ώ &εοίαν έχϋρέ, ποϊ' άττ' èctlv άττ έποίεια
ΕΥ. ούχ ίππαλεκτρνόναΐ μά Δί' ούδέ τραγελάφουΐ, άπερ m,
âv τοϊα παραπετ&μασν r o t e Μηδικοκ γράφου civ.
άλλ' the παρέλαβαν την τέχνην παρά cov τό πρώτον ev&vc

»«ο οίδοΰcav υπό κομπαΐμάτων και βημάτων έπαχ&ών,
ϊίχνανα μέν πρώτκτον αυτήν καΐ το ßdgoc άφεϊλον
επνλλίοκ και περιπάτοκ καί τευτλίοια λευκοίc,
χνλόν διδούΐ ΐτωμυλμάτων από βιβλίων άπη&ών ·
»44 είτ άνέτρεφον μονφδίακ Κηφκοφώντα μειγνύΐ.
είτ ούκ ίλήρουν δ τι τύχοιμ' ούδ' έμπεΐών εφυρον,
άλλ' οΰξιών πρώτκτα μέν μοι τό γένοί είπ âv evêvc
τον δράματoc —
ΔΙ. κρεϊττον γάρ ήν coi νή Δι ή τό ααυτοϋ.
»48 ΕΥ. — επειτ άπό των πρώτων επών ουδέν παρήκ' ώ> άργόν,
άλλ' ελεγεν ή γυνή τέ μοι χώ δoΰλoc ουδέν ήττον
χώ < 5 e c r o Í T í j c χή παρϋ-évoc χή γραϋΐ αν.
ΑΙ. είτα δήτα
ούκ άπο&ανεΐν cí ταϋτ έχρήν τολμωντα;
ΕΥ. μάτόνΆπόλλω-
»5» δημοκρατικόν γάρ αϋτ ίδρων.
ΔΙ. τοΰτο μέν êacov, ώ τάν

ού coi γάρ έατι περίπατoc κάλλκτα περί γε τούτου.
ΕΥ. έπειτα TOVTOVCÌ λαλείν έδίδαξα —
ΑΙ. φημί κάγώ"
toc πριν διδάξαι γ' ωφελεί μέcoc διαρραγήναι.
»59 ΕΥ. — λεπτών τε χανόνων ε'κβολάΐ έπών τε γωνιαομούί,
νοείν, όράν, ξυνιέναι, αρέφειν έράν, τεχνάζειν,
κάχ ύποτοπεκ&αι, περινοεΐν άπαντα —
ΑΙ. φημί χάγώ.
πόκρημνα vide ad Τ 119,1367 || 940 oiôovcav cf. ad Τ 1,14 | κομπαΐμάτων cf.

v. 961 [ ρημάτων έπαχ&ών cf. ad v. 1056sqq. ad Τ 1,17 || 941 ßάρoc cf. Τ 1,17
(ubi vide) I respicit Τ 137,6 || 954 λαλείν cf. v. 815. 917. 1069. Τ 124,16sqq.
fabulas, Zutphaniae 1839, 41), Hilberg (Das Princip der Silbenwägung . . .,

Wien 1879, 253) || 985 κολοκτρυόνα i ? ß l e m F l e m , prob. Kronasser (Die
Sprache 6, 1960, 172sqq.) || 936 ποϊ' άττ' V (etiam LVv5 teste Eberline 65) :
ποιά γ' celt., ποϊ' αρ' ? Tucker || 988 âv AMU : άν R, αν(τοϊα) V || 989 ω^ερ
ελαβον V \ τό V : om. cett. \ πρώτον om. Β || 942 μικροκ (pro λευκού) AMAld ||
944 κωμφδίακ Α | μειγ- Coulon : μιγ- codd. || 946 είπεν eòfrvc AMO || 947 ΔΙ.
Brunck : ΑΙ. AU (def. Marzullo, RAL V i l i 16, 1961, 395), : i î F 8 ; om. M,
ut vid. (tacet v. Velsen) || 949 ελεγον AM || 964 λαβείν V | ΑΙ. MU : ΕΥ. Va,
ΔΙ. Α, : R II 956 icß- A Harpocr. 83,4 Dind., έμβ- Μ || 957 έράν (pro όράν) Α |
αρέφειν cum έράν coniunxit Fritzsche : περάν (pro έράν) ? Meineke (cf. Vind.
Ar. 173sq.), ίριν Tucker (cum τ εχνάζειν coniungens), εδραν Ussher (Herma-
thena 85, 1955, 57sqq.); έράν h.l. 'to pour out', 'to spout' significare censuit
Richardson (Hermathena 72, 1948, 80sq.) coll. v. 1005 | crροφών έράν?
Fritzsche || 958 κφ&' (pro κάχ') A (def. Marzullo I.e. [ad v. 947] 396)
T E S T I M O N I A Ρ : Τ 120 81
ΕΥ. — ohteîa πράγματ εκάγων, ole χρώμε&', ole ξύνεΐμεν,

•eo εξ ών y äv έξηλεγχόμην ξυνειδότεΐ γάρ οϋτοι
ήλεγχον äv μου την τέχνην αλλ* ονκ έκομπολάκουν
από τον φρονεΐν ájtooiácac ούδ' έξέπληττον αύτούΐ
Rvxvovc ποών και Μέμνοναζ κωδωνοφαλαροπώλουα.
sui γνώΐy δέ το/vc τούτον τε κάμούΐ έκατέρου μα&ητάί"

τοντουμενΐ Φορμίαοί Μεγαίνετόί ff ό Mavfjc,
ίαλπιγγολογχυπηνάδαι, αιρκαΐμοπιτνοκάμπται,
ονμοί δέ Κλειτοφων τε και Θηραμένηΐ ό κομψός
»71 τοιαύτα μέντούγώ φρονεΐν

τούτοιαν ε'κηγηΐάμην
λογκμόν èv&eic rf¡ τέχντ]
και eκέψιν, met' ήδη νοεϊν
άπαντα καΐ διειδέναι
»7« τά τ άλλα καϊ rae οΙκίαc
οίκείν αμεινον ή προ τοϋ
κάναΐκοπείν πώΐ τοντ εχει;
παν μοι τοδί; rte τοντ' ελαβε ;
»92 ΧΟ. τάδε μεν λεναetc, φαίδιμ' Άχιλλεϋ (F 131,1)· άντ.

ci δέ τΐ, φέρε, πρόί ταύτα λέξείΐ; μόνον Sπωc
μη c ό ΰυμόΐ áρπácac
εκτόί οϊΐει των έλαών·
β»« <5ε(νά γάρ κατηγόρηκεν.
άλλ' δπωί, ώ γεννάδα,
μή πράο όργήν άντιλέξεκ,
αλλά everet'Aac ακροια
1000 χρώμενοί roíc tcrtW,
είτα μάλλον μάλλον αξεκ
και φυλάξει ηνίκ äv τά
πνενμα λεΐον και κα&επηκόΐ λάβ·ηί.
144a 125 | respicit Τ 137,1 sqq. || 961 εκομπολάκουν cf. ν . 940 || 962 έξέπληττον
cf. Τ 1,26. 1,32. 1,54. Plutarchi locum De aud. poet. 2.16F/17A in argum.
»60 γάρ (pro γ' äv) A, äv V; τ' äv Blaydes || 962sq. cf. Taplin 2 76 |] 963 ποών
VAM : ποι- RU Sud. κ 2219 Adler || 964 yvócr¡ LBP20a"Vv5a (teste Eberline
65) Sud. γ 352 Adler : -ει ceti. \ κάμούΐ Dobree (Adv. 2,173) : κάμοϋ (γ') codd.
Sud. γ 352 Adler | έκατέρουΐ AMU^C, om. Sud. || 965 τούτου μεν οϋν U, τούτου
μεν AM Sud. | μάγνηΐ A || 966 -κάμποι VA || 967 ονμόί R Sud. κ 2025 Adler ||
971 μέντούγώ Dind. : μέντοι 'γώ UA, μέν τοίγώ Μ, μέντοι ΐω(φρονεΐν) RV
(etiam A^SAl Ο teste Eberline 146) || 979 ελαβεν JBF ac || 993 δέ Bentley : δή
RAMU, δέ δη V \ τΐ om. R \ μόvoc R, om. V || 994 lacunam esse statuerunt
qui v. 896 vocem έμμέλειαν deieri vetuerunt : post &υμοί H e r m a n n (ap.
Fritzsche [p. 299]) ; ante μή v. Leeuwen, prob. Denniston || 998 -λέξηΐ VA
Sud. λ 372 Adler || 1000 rote kriote Aldlem Sud. ι 692. λ 372 Adler : τ ole ύτίοιαν
RU, τoïciv Iníoiciv ('ι- V) VM, τοϊαν Icrioic A || 1001 çtfetc Fritzsche, είξειο
loo« άλλ' & πρώτοι των Ελλήνων πυργώακ βήματα ςεμνά

και χοΐμήΐΜ τραγικόν λήρον, &αρρων τόν κρουνόν άφίει.
ΑΙ. &υμοΰμαι μεν τη ξυντνχίφ, και μου τά ΐπλάγχν' αγανακτεί,
εΐ πgòc τούτον δει μ' άντιλέγειν ίνα μη <pácxy δ' άπορειν με,
loos άπόκριναί μοι· τ hoc οϋνεκα χρή &αυμάζειν άνδρα ποητήν;
ΕΥ. δεξιότητας xaì νου&εςίας, στ ι βελτίονΐ τε ποοΰμεν

τούΐ Ανθρώπους εν τακ πόλεαν-
ΑΙ. τοντ ούν εΐ μη πεπόηκας,
άλλ' εχ χρηπων και γενναίων μοχ&ηροτάτους άπέδειξας,
ion τί πα&εϊν φήςεκ άξιος είναι;
ΔΙ. τε&νάναι. μή τούτον έρωτα.
ΑΙ. ςχέψαι τοίνυν oîovc αντούΐ παρ' ίμσΰ παρεδέξατο πρώτον,
εΐ γενναίουΐ καΐ τετραηήχεκ xaì μή διαδραςιπολίτας
μηδ' αγοραίους μηδέ χοβάλονe, ώςπερ νυν, μηδέ πανούργους
ion άλλά πνέοντας δόρυ χαι λόγχας xaì λευχολόφους τρυφαλείας
και πήληκας χαι κνημίδας xal θυμούς έπταβοείους.
ΕΥ. χαι δή χωρεί τοντί το κακόν κρανοποιών αϋ μ' έπιτρίψει.
και τί cv δράςας ούτως αύτους γενναίου c έξεδίδ αξας;
1020 ΔΙ. ΑΙςχύλε, λέξον μηδ' αύϋάδως ςεμνυνόμενος χαλέπαινε.
ΑΙ. δράμα ποήςας Άρεως μεςτόν.
ΔΙ. ποίον;
ΑΙ. το/vc "Επτ ¿πι Θήβας·
δ θεαςάμενος πάς äv τις άνήρ ήράς&η δάϊος είναι.

ΔΙ. τοντί μέν coi κακόν εϊργαςται· Θηβαίους γαρ πεπόηκας
ιοί« άvδρειoτέρoυc εις τόν πόλεμον και τούτου γ' οϋνεκα τνπτου.
ΑΙ. άλλ' νμίν αντ' έξήν άςκεΐν, άλλ' ουκ έπι τοϋτ' έτράπες&ε.
είτα διδάξας Πέρςας μετά τοντ' έπιθυμείν έξεδίδαξα
νιχάν άει τους αντιπάλους, κοςμήςας έργον άριςτον.
'Psychostasiae* allatum || 1004sq. affert Τ l,7sq. || 1004 πυργώςας cf. Τ 164,2.

lemma epigrammatis Τ 163. έξοικοδομήςας Τ 123,4 | ςεμνά cf. v. 833. 1020.
1061. Τ 1,5. 126. 128b2. 32. 137,4. ad F 44. 241 et vide Taplin 1 60· ||
1020 αύ&άδως cf. v. 837. Τ 135,4. 12 | ςεμνυνόμενος cf. ad v. 1004 || 1021 cf.
Τ 118
Lenting (Euripidis Medea . . ., Zutphaniae 1819, 133 [ad 523sqq.]), οϊξεις

Bergk (RhM 1, 1842, 96sq.), alii alia || 1006 κλήρον Τ 1 multi codd. ||
1008 δεί (pro χρή) R \ no- RV : noi- cett. || 1009 βελτίςτους VAMU \ no- V : noi-
cett. Il 1010 ταντ' RU | πεπό- V : ηεηοί- cett. || 1011 μοχ&ηροτέρους τ' V, μοχθη-
ρούς RA ; μοχθηρούς τούςδ' ν. Velsen, μοχθηρούς άντ(απέδειξας) ? Meineke (Vind.
Ar. 174), Tucker || 1014 διαδρηςι- Phryn. Praep. soph. 61,13 de Borries ||
1016 μήτ VAMU | μήτε κοβ. VAMU || 1016 -λόφας R || 1018 ΔΙ. A | κρανοποιών
κτλ. Baccho dant RVMU : corr. Brunck | -τρίψεις VMac || 1019sq. sic at-
tribuunt VAMU (def. Erbse) : utrumque versum Euripidi dat R, Baccho
dari iussit Dind. 1 (720) || 1019 ci) τί VAMU | αυτούς οϋτως A \ ανδρείους (pro
γενναίους) VM, ανδρείως A || 1021 Άρεος AMU | EY. pro AI. AU || 1023 πεπό- R
(etiam P20 a c teste Eberline 67) : πεποί- cett. || 1024 εϊνεκα U, ένεκα RVM ||
1026 έξεδίδαξα Bentley, Porson (Euripidis Hecuba . . ., Cantabrigiae 1802,
T E S T I M O N I A Ρ : Τ 120 83
1028 ΔΙ. εχάρην γονν ήνίκ fήκουία^ περί Δαρείου τεϋνεωτοί,

δ χορόc Ó' eù&vc τώ χειρ' ώδί ξυγκρούΐαΐ εϊτίεν 'lavoΐ.
ΑΙ. ταύτα γαρ âvôgac χρή ποιητάΐ άζκείν. ζκέψαι γάρ, άπ άρχήί
ώΐ ώφέλιμοι των ποιητών οί γενναίοι γεγένηνται.
1032 Όρφενΐ μεν γάρ τελετή ϋ·' ήμΐν κατέδειξε φόνων τ άπέχεε&αι,
Movcaîoc δ' έξακέΐεΐί τε vàcœv και χρηομούζ, 'Hcioôoc δε

γήΐ έργαααΐ, καρπών ωραΐ, άρότουΐ" δ δέ &εΐοί Ό μηροί
από του τιμήν καΐ κλέοΐ ειχεν πλην τοϋδ' δτι χρήπ έδίδαξεν,
ΐ03β τάξείΐ, άρει de, όπλίΐεκ άνδρών;
ΔΙ. καΐ μην ου Παντακλέα γε
εδίδαξεν δμωΐ . . .
ΑΙ. άλλ' άλλονΐ τοι πολλούί àγα&ούί, ων ήν καί Αάμαχοα ήρωζ.

loie δ&εν ή μη φρήν άπομαξαμενη πολλάΐ άρετάΐ έπόηΐεν
Πατρόκλων, Τενκρων ΰνμολεδντων, ΐν' έπαίροιμ' άνδρα πολίτην
άντεκτείνειν αυτόν τούτοκ, δπόταν ίάλπιγγοο άκούαp
άλλ' συ μά Δι ου Φαίδραΐ έπόουν πόρναζ ουδέ Σ&ενεβοίαε,
1044 ούδ' οίδ' ούδείΐ ήντιν' έρώ<αν πώποτ εποίηαα γυναίκα.
ΕΥ. μά Δ iού γάρ έπήν τήΐ Άφροδίτηί ουδέν coi.
1040 cf. Τ 112 I άπομαξαμένη vide ad Τ 1 1 2 b 2

X L I X ) : έδίδαξα codd. || 1028sq. aliena haec sunt ab iis quae in 'Persie'

superstite leguntur; alteram 'Persarum' recensionem memorant Σ (vide
Gd); Aristophanem vel consulto Bacchum nugantem fecisse (cf. iam
Hermann, Opuse. 2,97 sq.) vel potius ipsum errasse censuit H . Th. Becker
(Aischylos in der griech. Komödie [Diss. Gießen], Darmstadt 1915, 50)
(cui aliena adscripsit Schmid, G G L I 2,190 3 ); v. 1029 ad Chori clamores
spoetare quos inter Pers. 632 et 633 intercidisse coniecit Headlam (CR 16,
1902, 57) censuit Gow ( J H S 48, 1928, 142); Pere. 664. 671 Δαρεί', iavoï
scripsit Blomfield (Persae 60sq.) || 1028 οϋν M | 'ήκουΐα glosse für ein syno-
nymon?' Süss (Die Frösche des Aristophanes . . ., Bonn 1911, 65); άπηγ-
γέλ&η G (correctura 'viri doctissimi', qui 'praeter ceteras fabulas Ranas
meliores reddere studuit' [Peppink, Mnem. N . S . 60, 1933, 382]); έκώκυαζν
E . S. Thompson (PCPhS 34/6, 1893, 5. C R 21, 1907, 235) | τη vixàxovcac
παρά Δ. τ. Fritzsche (νικήίαι 'üoveae παρά Δ. τ. olim [Aristophanis Thesmo-
phoriazusae . . ., Lipsiae 1838, 237]), ή. έπήϊίαν Δ. τ ου τ. f q u u m intelligebant
prodire mortuum Darium') Hermann (2,230), ήνίκα φάΐμ' (pot. qu. ΐώμ')
εφάνη Δ. του τ. Dind. (Philol. 13, 1858, 494), ή. άπηγγέλ&η παρά Δ. τ. Bothe,
ή. άπηγγέλΰη περί Μαρδονίου τ. Schoenemann (RhM 42, 1887, 470sq.) coll.
Τ 5 6 a 4 , ή. iàv ήκουέ από Δ. τ. (cum tmesi vocum άπό et τ.) Meineke (cf.
Vind. Ar. 174), ή. έκώκυΐαΐ, παί (vel πόρι) Δ. τ. Tyrrell (CR 1, 1887, 130)
(unde Pers. 677 πάρει τω cä> scribendum esse coniecit Housman [ap. Tyrrell,
ibid. 313 = The Classical Papers of Α. Ε . Η. . . . 3, Cambridge 1972, 1253]),
ή. αρίίΐ ήκουέ υπό Δ. τ. Pohlenz (NGG 1920, 163 s ), cóc έγοήτευΐαν περί Δ. τ.
e.g. Gow I.e. (ad v. 1028sq.), alii alia || 1029 δ' om. Β \ ξυγ- Α : ίυγ- cett. \
cf. ad v. 1028sq. || 1086 και κλέοΐ εοχεν Brunck : καί κ. είχε BU, είχε(ν) καί κ.
VAM I τοϋδ' Bentley : τovâ' codd. | ¿δίδαξε AM || 1036 ΔΙ. AU : ΕΥ. codd. ||
1040 έπόηΐεν Tucker : επόηαε Α, έποίη<ε(ν) cett. || 1042 αυτόν Aid : αύ- codd. ||
1043 έπό- P20ae (teste Eberline 67) : έποι- RVAMÜ |] 1045 ού γάρ έπήν AU
(def. Cobet, Ν. L. 225) : ουδέ γάρ ήν Β, ουδέ γάρ έπήν VM; ουδέ γ' έπήν!
84 T E S T I M O N I A Ρ : Τ 120
ΑΙ. μηδέ γ' έπείη.

άλλ' έπί τοι coi καί role coîctν πολλή πολλού 'πικα&ήτο,
ώστε γε καύτόν ce κατ' οίν εβαλεν.
ΔΙ. νή τον Δία τσϋτό γέ τοι δή·
1048 α γαρ et'c toc άλλοτρίαΐ έπόεκ, avTÒc τούτοΐΐΐν επλήγηΐ.
ΕΥ. και τί βλάπτονΐ, ώ ΐχέτλι' άνδρών, την πόλιν άμαΐ Σ&ενέβοιαι;

ΑΙ. οτι γεννaíac και γενναίων άνδρών άλόχουΐ àvinsicac
κώνεια πιεϊν aicxvv&ekac δι à τ ove covc Βελλεροφόνταΐ.
1062 ΕΥ. πότερον δ' ουκ δντα λόγον τοντον περί τήί Φαίδραί ξννέ&ηκα;
ΑΙ. μά Δι , άλλ' οντ'. άλλ' άποκρνπτειν χρή το πονηρόν τόν γε ποητήν
και μή παράγειν μηδέ διδάίκειν foie μεν γαρ παιδαρίοκιν
ε η ι διδ^καλοΐ ó'crtc φράζει, τ oiciv δ' ήβώα ποηταΐ.
ios» πάνυ δή δει χρηστά λέγειν ήμάΐ.
ΕΥ. ην οίν et) λέγτ)ζ Λνκαβηττούΐ
και Παρνακών ήμϊν μεγέϋη, τοϋτ' écti το χρηστά διδάcκειv,
δν χρήν φράζειν άν&ρωπείωσ;
ΑΙ. άλλ', ώ κακόδαιμον, ανάγκη
μεγάλων γνωμών καί διανοιών tea και τα ρήματα τίκτειν.
ιοβο καλλωσ ε'ικόΐ rove ήμι&έουσ rote ρήμαα μείζοα χρήσ&αι ·
και γάρ rote ίματίοκ ήμών χρώνται πολύ σεμνοτέροιαν.
άμοϋ χρηετώΐ χαταδείξαντοσ διελυμήνω cv.
ΕΥ. τί ôgdcac,·
ΑΙ. πρώτον μεν TOVC βααλεύον·rae ράκι άμπκχών, Ιν' έλεινοι

1064 rote άν&ρώποκ φαίνοιντ είναι.
ιοβο είτ αΰ λαλιάν έπιτηδεϋσαι καί era)μυλίαν έδίδαξαe
1078 τιοίων δέ κακών ουκ ahióc ¿er';

ου προαγωγούσ κατέδειξ' omoc
ιοβο καί TÍKTOvcac εν rote ίεροκ
καί μειγννμέναΐ τοίαν άδελφοκ
1056sqq. cf. v. 924sq. 940. 1367. Τ 128a7sq. b3sq. ad Τ 138d3 ||

1060sqq. cf. Τ 106,12sq. || 1069 λαλιάν vide ad v. 954
Dobree (Adv. 2,174) || 1046 επί τοι coi Dind. (Ar. 1,123; prob. Denniston,
GP 2 548sq.) : επί coi τοι codd. | 'πικα&ήτο 03 (ipse inspexi) VplO (teste
Eberline 130) : 'πικα&οϊτο RVAMU, κα&εϊτο Mfe || 1047 κατ' οϋν εβαλεν : cf.
Denniston, GP 2 430 ; κάτω βάλλειν ? ν. Velsen | coi (pro rot) ? Denniston
(GP 2 551) I 1048 επό- Tucker : έποι- codd. || 1049 άμαί Elmsley (Sophoclis
Oedipus Tyrannus, Oxonii 1811, 9) : α'ιμαι (έμαί Rac) codd. || 1051 πιεϊν
AU : πίνειν celt. | κώνεα πίνειν Radermacher || 1052 δ' om. A || 1058 ποη-
Tucker : ποιη- codd. || 1054 μήτε R || 1057 üaqvacwv AU R lem F Iem , Παρνή-
&ων Bentley || 1058 δν χρήν Fritzsche (contra dixit Radermacher ['minim
esset έχρήν spretum'] : at Eq. 535 optime contulit Kassel [per litteras]) : δν
(εν Λ/1) χρή RVAMU; ον χρή . . .; Blaydes; άχρήν (= α έχρήν) Platt (JPh 34,
1918, 245sq.) || 1061 cεμvoτέρoιcι R || 1063 άμπ^χών Bri (teste Eberline
16921; coniecerunt Dind. 1 [721], Fritzsche) : άμπισχων R, άμπίσχων ceti. \
έλεινοι Bentley : έλεεινοί codd. || 1064 φαΐνωνται VM || 1079 πρώγ- R
καί (paataúcac οΰ ζην τό ζην;

κφτ' ¿κ τούτων ή πόλκ ημών
1081 ύπογραμματέων άνεμεΐτώ&η
καί βωμολόχων δημοπιϋήκων
εξαπατώντων τόν δήμον άεΐ,
λαμπάδα δ' ουδέ te olóc τε φέρειν

lose ύπ äyvßvadac ετι νυνί.
ni» ΕΥ. καί μην επ amove τove προλόγουΐ coi τρέφομαι,

Snrnc το πρώτον rije τραγφδίαε μέροΐ
πρώτκτον αύτοΰ ßaeaviw τον δεξιον·
ácαφήΐ γάρ ήν iv rf¡ φράαει των πραγμάτων.
ΔΙ. καί ποίον αΰτον ßacavielc;
ΕΥ. πολλο/vc πάνυ.
1121 πρώτον δέ μοι τον εξ Όρεηείαΐ λέγε.
ΔΙ. άγε δη αώπα πάί άνήρ. λέγ', Α'κχνλε.
ΑΙ. 'Έρμη χ&όνιε, πατρω εποπτεύων κράτη,
ίωτήρ γενοϋ μοι ίύμμαχόΐ τ' αΐτουμένω.
1128 ήκω γάρ ele γήν τήνδε και κατέρχομαι (Cho. 1—3) —'
ΔΙ. τούτων εχεκ ψέγειν τι;
ΕΥ. πλεϊν η δώδεκα.
1135 eòùve γάρ ήμάρτηκεν οδράνιον 8cov.
us» οϋκονν Όρέίτηζ τοΰτ επί τω τνμβφ λέγει

τ φ τον πaτρòc τε&νεώτοα
ΑΙ. οΰκ αλλωΐ λέγω.
ΕΥ. τιότερ οϋν τον Έρμήν, ώc ó πατήρ άπώλετο
αύτοϋ ßiaiwe ίκ γυναικείαc χερό<:
δόλοΐζ λαύραίοκ, ταντ έποτττεύειν εφη;
im ΑΙ. οΰ δητ ¿κεΐvoc, άλλα τον Έριούνιον
Έρμην χΰόνιον προΐεϊπε, κάδήλον λέγων
ότιη πατρφον τοντο κέκτηται γέρac.
1122 âcaiprfc vide ad v. 927
1084 υπό γρ- FMITRVAld Sud. α 2255

Adler || 1086 versimi suspectum habuit Bergk 1 (contra dixit Vahlen, Opuse.
2,307sqq.), del. Pasquali (SIFC N.S. 3, 1923, 73sq.), a Phrynichi (Praep.
soph. 61,llsq.) lectore interpolatum esse coniciens || 1087 τρέχειν vel δραμείνΐ
Blaydes || 1119 coi A (prob. Wil. [Opfer 149sq.], Fraenkel [Beob. 1691]) : con
cett. Il 1122 ρημάτων Rre || 1124 μοί τ tv' έξ Wieseler (ZfA 2, 1844, 155), Allison
(LCM 3, 1978, 75) : cf. Τ 62 | -et'ac RA : -íac cett. || 1128 e'c A || 1129 τl RAM ||
1135 γ' ante ocov add. codd. (def. Denniston [OP2 140] comma ante ούράνιον
ponens) : del. Hermann (Sophoclis Oedipus Coloneus . . . [Sophoclis tra-
goediae . . . ree. C. G. A. Erfurdt VII], Lipsiae 1825, 289 [ad 1465]),
Fritzsche || 1142 sq. etiam hie versus Aeschyleos e 'Choephororum' exordio
latere suspicatus est Hermann (2,505sq.), prob. v. Leeuwen, haud impro-
bavit Rau (Paratr. 204) || 1144 εκείνοι R (coniecit Dobree, Adv. 2,174) : -ov
86 T E S T I M O N I A Ρ : Τ 120
ΕΥ.
ετι μείζον έξήμαρτες ή 'γώ 'βουλόμην
ix« ε'ι γάρ πατρφον τό χ&όνιον έχει γέρας —
ΔΙ. οϋτω γ αν εϊη nqòc πατρόΐ τυμβωρύχοι.
ΑΙ. Διόνυΐε, πίνεις olvov ουκ άν&οΐμίαν.
ΔΙ. λέγ' ίτερον αύτω. cv δ' επιτηρεί το βλάβος.
1152 ΑΙ. 'ςωτήρ γενοΰ μοι cvμμαχόΐ τ αίτουμένψ.

ήκω γάρ εις γήν τήνδε καΐ κατέρχομαι —'
ΕΥ. die ταύτόν ήμΐν εϊπεν ό ςοψός Αίςχύλος.
ΔΙ. πώς δις;
ΕΥ. exóπει τό ρήμ' · εγώ δέ coi ψράςω.
use 'ήκω γάρ eie γήν' φηά 'και κατέρχομαι ·
ήκειν δε ταύτόν èctt τω κατέρχομαι.
ino ΑΙ. ού δήτα τοντά γ', ώ κατεαωμνλμένε

άν&ρωπε, ταϋτ' έςτ', άλλ' αριςτ' επών εχον.
ΕΥ. πως δή; δίδαξον γάρ με καϋ·' δ τι δη λέγεις.
ΑΙ. έλ&είν μεν eie γήν ëc&' οτφ μετή πáτρac^
1H4 χωρίς γάρ άλλης ξυμφοράς ελήλυ&εν
φενγων δ' άνήρ ήκει τε και κατέρχεται.
ΔΙ. εϋ νή τον Άπόλλω. τί cv λέγεις-, Ευριπίδη;
ΕΥ. οΰ φημι τον Όρέςτην κατελ&εΐν οϊκαδε'
ιιββ λά&ρα γάρ ήλύεν ον πι&ών τους κυρίους.
1170 πέραινε τοίνυν Ετερον.

ΔΙ. ϊ&ι πέραινε cv,
ΑΙςχύλ', âvvcac" cv δ' etc τό κακόν απόβλεπε.
1172 ΑΙ. 'τύμβου δ' επ δχ&ω τωδε κηρύξω πατρί
κλνεϊν, άκονcai (Cho. 4sq.) —°
ΕΥ. τοϋ&' ετερον α-ΰ&ις λέγει'
'κλνεϊν, άκοϋςαι', ταύτόν δν ςαφέςτατα.
ΑΙ. τε&νηκόαν γάρ ελεγεν, ώ μόχ&ηρε cv,
ιΐ7· ole ονδέ τρις λέγοντες εξικνσύμε&α.
cv δέ πώς εποίεις τ ove προλόγους ;
ΕΥ. εγώ φράςω.
κάν που δις είπω ταύτόν, ή ςτοιβήν ϊδης
ένονςαν εξω τον λόγου, κατάπτυςον.
1248 ΔΙ. αλλ' εlc τά μέλη προς των &εών αύτον τραποϋ.
cefi. (def. Wil., Opfer 150 1 ); εκείνο γ' Dobree, έκείνωc? Bergk 1 || 1147 μάλλον
RU I έξήμαρτεν Β || 1148 Baocho dant MU || 1149 όντως äv RU || 1153 èc AM ||
1156 èc AMX I 1157 ήκω Gell. 13,25,7 (2,413,18 Marshall) || 1161 ταϋτ' RVM ||
1162 Baccho dedit Scaliger (teste v. Leeuwen) || 1163 ήκειν R . B. Hirschig
(Aristophanis Vespae . . ., Lugduni B a t . 1847, 157), contra dixit Wil. (Opfer
151) I èc YAMU \ eie γήν μεν έλ&είν Sud. η 181 Adler || 1164 ξυμ- Dind. : ςυμ-
codd. I -λυόε AM || 1168 ήκεν U || 1171 e'e VA M || 1173sq. κλυεϊν Wil. (Tr. 247) :
κλνεϊν codd. || 1175sq. Baccho dant codd. (def. Erbse, Marzullo [RAL V I I I 16,
1961, 398sq.]; cf. iam v. Leeuwen) : corr. Bergk 1 || 1175 μοχθηρέ U ||
1176 &vt Blaydes || 1177 etiam cv — προλόγους Bacchi verba esse suspicatus
ΕΥ. και μην ίχω γ' ok αύτόν αποδείξω κακόν

μελοποιόν δντα και ποοΰντα ταϋτ άεί.
ΧΟ. τ i πστε πράγμα γενήσεται;
1252 φροντίζειν γάρ εγωγ' εχω
τίν άρα μέμψιν έποίΐει

άνδρΐ τω πολύ πλείστα δη
και κάλλιστα μέλη ποή-
1151 cavrt των μέχρι νυνί.
&ανμάζω γάρ εγωγ' 6nr¡
μέμψεταί ποτέ τούτον
τον Βακχεϊον άνακτα,
1260 καΐ δέδοιχ' νπέρ αύτοΰ.
ΕΥ. πάνυ γε μέλη ΰανμαστά. δείξει δή τάχα·
ε'κ εν γάρ αύτοΰ πάντα τα μέλη ξυντεμώ.
ΔΙ. και μήν λογιοϋμαι ταϋτ α των ψήφων λαβών.
1204 ΕΥ. Φ&ιώτ' Άχιλλεν, τI ποτ' άνδροδάϊκτον άκούων
Ιή κόπον οΰ πελά&εισ επ' άρωγάν; (F 132)
Έρμάν μεν πρόγονον τίομεν yévoc ol περί λίμναν (F 273) —
Ιή κόπον συ πελά&εισ επ' άρωγάν;
im ΔΙ. δύο coi κόπω, Aieχνλε, τούτω.
ΕΥ. κύδιστ Αχαιών, Άτρέωσ πολυκοΐρανε μάν&ανέ μου παϊ (F 238)
Ιή κόπον ου πελά&εισ επ' άρωγάν;

1272 ΔΙ. τρίτοι, ΑΙσχύλε, coi κόποσ oëroc.
ΕΥ. εύψαμεΐτε· μελισσονόμοι δόμον Άρτέμιδοσ πέλασ οϊγειν (F 87) ·
Ιή κόπον ου πελά&εκ έπ' άρωγάν;
1270 κύριόσ είμι &ροεϊν δδιον κράτοΐ aieιον άνδρών (Ag. 104) —
est v. Leeuwen, pro certo habuit Marzullo (vide ad v. 1175sq.) || 1249 ok

Dobree (Adv. 2,173 [ad 940]) : eòe codd. | επιδείξω R || 1260 πο- scripsi : ποι-
codd. I ταϋτ' ΣΜΛ : τ αΰτ' U, ταϋτ' celt. || 1266 πο- Stanford : ποι- codd. ||
1256 μέχρι vwl (pot. qu. πάροσ δντων) Meineke (cf. Yind. Ar. 178) (cf. ΣΆ των
μέχρι νΰν δντων ποιητών) : ετι νυν δντων RVAM, νϋν ετ' όντων U ; ir ι νννί
Bentley, Gaisford (Hephaestionis Alexandrini Enchiridion . . ., Oxonii 1810,
303); ίτι γ' δντων (i.e. 'quorum quidem carmina adhuc exstant") Hermann
(ap. Fritzsche) ; Ιτι και νυν? Bergk 2 ; έπιόντων? Tucker || 1257—60 ut ex altera
recensione interpolates del. Meineke (cf. Vind. Ar. 177sq.), Dover (ICS 2,
1977, 156) (cf. iam Hamaker, Mnem. 6, 1857, 222sq.), post 1263 transposuit
v. Velsen : ego in hoc libro, quippe ubi omnia quae antiquitus de Aeschylo
dicta sunt apponere voluerim, intactos reliqui, haud dubie deleturus, si
'Ranas* c o m o e d i a m edidissem || 1263 λογιονμαί γ' αυτά Dobree (Adv.
2,175) I τω ψήφω (Dind. [Ar. IV 3,410] : τω ψήφφ Θ [teste Dind., Ar. IV 2,
136,22], τώ δ ψήφω V [teste Schuringa, Scholia vetera ad Aristophanis
Ranas codicis Ven. Marc. 474 (Diss. Amsterdam), Groningen - Batavia 1945,
185], των ψήφων Aid, τον ψήφονί Dobree) scripserunt ψενδαττΜοΙ quidam
teste Eratosthene (fr. 149 Strecker) in Σ allato || 1264—95 cf. Rau, Paratr.
125sq. Fraenkel, Kl. Beitr. 1,203° et vide ad v. 814sqq. 1528sqq. || 1264 Άχι-
λεν MAldVlem || 1265 etc. ίή κόπον Heath (vide ad F 132,2) : ίήκοπον codd.
Sud. t 217 Adler || 1268 cot VMU || 1272 Αισχύλε L al. (teste Eberline 70. 131)
Aid : ώ αίσχΰλε Μ, ώσχύλε ce«. | coi VAMU || 1273 ενφη- VM** || 1276 δδιον
Ιή κόπον ού πελάΰεκ έπ άρωγάν;

ΔΙ. ώ Ζεν ßaciXev, τό χρήμα των κόπων Scov.
εγώ μεν οίν etc τό βαλανεΐον βούλομαι·
ύπό των κόπων γάρ τώ νεφρώ βονβωνιω.
ΕΥ. μή, πριν γ' àxovcyc χάτέραν ctáciv μελών
εκ των κι&αρφδικών νόμων είργαεμένην.

ΔΙ. ϊ&ι δή πέραινε' και κόπον μή προετί&ει.
1 2 8 4 ΕΥ. δπως Αχαιών δί&ρονον κράτoc, Έλλάδοΐ rjßac (Ag. 108sq.),
φλαττο&ραττοφλαττοΰρατ,
Σφίγγα, δυίαμεριαν πρντανιν κύνα, πέμπει (F 236. Ag. I l l ) ,
φλαττο&ραττοφλαττο&ρατ,
ξύν δορι καϊ χερι πράκτορι ΰονριοΐ δρνίί (Ag. I l l sq.),
φλαττο&ραττοφλαττο&ρατ,
1291/2 κυρεΐν παραΐχών 'ιταμακ κυύν άεροφοίτοκ (F 282),
φλαττοϋραττοφλαττο&ρατ,
τό ΐνγκλινέΐ τ' έπ' Αϊαντι (F 84),
ψλαττο&ραττοφλαττοϋρατ.
12»« ΔΙ. τί τό φλαττο&ρατ τοΰτ' èctiv; εκ Μαρα&ώνοί η
πό&εν ξννέλεξαι: ίμονιοΐτρόφου μέλη;
ΑΙ. άλλ' οίν εγώ μεν eie τό καλόν εκ τον καλόν
ήνεγκον αϋτ', ίνα μή τον αυτόν Φρννίχφ
λειμώνα Μουίών 'ιερόν όφ&είην δρέπων
oÎrcoc δ' άπό πάντων μεν φέρει· πορνφδιών,

(κολιών Μελήτον, Καρικών αύλημάτων,
άρήνων, χορειών, τάχα δέ δηλω&ήίεται
1364 ΔΙ. Ttavcacûov ήδη των μελών.

ΑΙ. κ&μοιγ' α Aie.
¿πι τον (τα&μόν γάρ αυτόν άγαγεϊν βούλομαι,
δπερ εξελέγξει τήν πόηαν νφν μόνον
τό γάρ βάροΐ νώ βαανιεΐ των βημάτων.
1296 έκ Μαρα&ώνοΐ cf. F a || 1299sq. cf. H
Aeschyli codd. : ôc δϊον R, öciov cett. || 1279 èc VU || 1281 πριν γ' &v άκ. Elmsley
(Aristophanis comoedia Acharnenses . . ., Oxonii 1809, 23 [ad 176]), Reisig
(Coniectaneorum in Aristophanem libri duo 1, Lipsiae 1816, 66) || 1288 versum
in nonnullis codd. defuisse testantur Σ \ vvv (pro δή) U || 1286 etc. τό ante
φλαττο&ραττοφλαττο&ρατ add. codd. : del. Fritzsche || 1287 -iäv Dind., Bergk
(vide ad F 236) : -lav codd. || 1289 ξύν LP208 Vv5 (teste Eberline 70) Aid : COT
RVAMU Κ 1294 versum in nonnullis codd. defuisse testatur Timachidas
ap. Σ (vide ad F 84) || 1297 ξνν- A : cvv- cett. || 1298—1800 cf. Fraenkel, Kl.
Beitr. 1,202 2 || 1298 μέν y'? Tucker || 1801 πάντων μεταφέρει Meineke (cf.
Vind. Ar. 179) | πορνφδιών Meineke (prob. Wil. [GV 226] — qui ipse idem
coniecerat [Kl. Sehr. 4,686] —, Fraenkel [Beob. 211]) : πορνιδίων codd.,
πορνειδίων Blaydes | πάντων πορνιδίων μέλη φέρει Porson (ap. Maltby, Lexicon
Graeco-Prosodiacum auctore T. Morell, Cantabrigiae 1815, 823") || 1802 com-
ma post cκολιών posuit Radermacher || 1803 χορειών U : -είων cett. \ ταχύ
Reiske || 1865sqq. cf. argum. ΨυχοααίΙαc || 1366 δπερ γ' έλέγξει Blaydes |
1378 ΔΙ. ϊ&ι δή παρίσταε&ον παρά τώ πλάπιγγ'.
ΔΙ. καί λαβομένω το φήμ' έκάτεροΐ εϊπατον

1380 και μή με&ήΐ&ον πριν αν εγώ αρων χοκκύίω.
ΑΙ. και ΕΥ. έχόμεϋα.
ΔΙ. τοϋποΐ νυν λέγετον eie τον πα&μόν.

ΕΥ. 'εϊϋ·' ώφελ' Άργοΰΐ μή διαπτάί&αι cxdfpoc (Med. 1).
ΑΙ. 'Σπερχειέ ποταμέ βούνομοί τ έπκτροφαί' (F 249).
1384 ΔΙ. κόκκν.
ΑΙ. και ΕΥ. με&εϊτat.
ΔΙ. καί πολύ γε κατωτέρω
χωρεί το τοϋδε.
ΕΥ. και τΐ ποτ e'ert τ αίτιον;
ΔΙ. δτι εΐίέ&ηκε ποταμόν, έριοπωλικώί
ύγρόν ποήααα τοϋποΐ ωίπερ τ agía,
1388 ci δ' εκέ&ηκαΐ τοΰποΐ έπτερωμένον.
ΕΥ. άλλ' ετερον είπάτω τι κάντκτηίάτω.
ΔΙ. λάβετε τοίνυν aS&ic.
ΑΙ. κ
ΔΙ. λέγε.
ΕΥ. 'ουκ έίτι Πει&οϋί ιερόν άλλο πλην λόγοι (F 170,1).
13Β2 ΑΙ. 'μόνοι &εών γαρ Θάνατοι ού δώρων έρςΐ (F 161,1).
ΔΙ. μέ&ετε.
ΑΙ. καί ΕΥ. με&εϊται.
ΔΙ. καί τό τοΰδέ γ' αϋ $έπει ·
Φάνατον γαρ ε'κέ&ηκε, βαρντατον κακόν.
ΕΥ. έγώ δέ πει&ώ γ', εποί άρΐίτ' είρημένον.
1396 ΔΙ. πει&ώ δέ κοΰφύν ¿cti και νουν ουκ εχον.
άλλ' ετερον αδ ζήτει τι των βαρνπά&μων,
8 τι coi κα&έλξει, καρτερόν τε καί μέγα.
ΕΥ. φέρε ποϋ τοιούτον δήτά μουcií; πον;
ΔΙ. φράίω"
noe 'βέβληκ' Άχιλλευί δυο κνβω καί τέτταρα' (F 888).
λέγοιτ' äv <hc αντη 'cri λοιπή cφφν ctácic.
ΕΥ. 'αδηροβρι&έί τ έλαβε δεξιξ. ξνλον (F 531).
Ttó- VA : ποί- cett. \ μόνωί Μ" || 1878 νυν (pro δή) AU, δή νυν Μ, νυν Mu 1 al.
(teste Blaydes) || 1880 με&εϊΐ&ον VAU || 1381 επί (pro etc) RU || 1884 ΑΙ. καί
ΕΥ. μεΦεΐται Radermacher : με&εϊτ ε codd. Baccho continuantes || 1886 δ τι;
Uckermann (Philol. 46, 1888, 63), v. Leeuwen || 1887 πο- RV : noi- cett. ||
1889 Aeschylo dedit Reiske || 1898 μέ&ετε Blass (Hermes 32, 1897, 155) :
με&εϊτε codd. | ΑΙ. καί ΕΥ. με&εϊτ αι Radermacher : με&εϊτ ε codd. Baccho
continuantes | verba καί — ρέπει Euripidi dedit ν. Leeuwen || 1894 Euripidi
dant RV | κακών AMU || 1898 coil \ τι (pro τε) v. Bamberg (De Ravennate et
Veneto Aristophanis codicibus [ = Diss. Bonn], Lipsiae 1865, 171) [| 1899 ποί
R I τοιούτο RAM | φράΐω Euripidi continuant codd. : corr. Dind. 1 (725) duce
Seidler (qui — teste Dind., Aristophanis Ranae . . ., Lipsiae 1824, 134 [ad
1419] — verba πον; ψράΐω Baccho dederat) || 1400 Euripidi continuât (cf.
ad v. 1399) R || 1402 {τ'}? Meineke | δεξιά R
ΑΙ. '¿φ' άρματoc γαρ άρμα και νεκρώ νεκροί (F 38,1).

no« ΔΙ. έξηπάτηκεν αΰ ce καΐ νυν.
ΕΥ. τω τρόπω;
ΔΙ. δν άρματ' ε'ιςέ&ηκε και νεκρώ δύο,
ove ουκ äv άραιντ ούδ' έκατόν Αιγύπτιοι.
ΑΙ. καί μηκέτ εμοιγε κατ έπος, άλλ' ele τον erαΰμόν
noe afrtóc, τα παιδί', ή γυνή, Κηφιςοφών
εμβάς κα&ής&ω ξνλλαβών τα βιβλία·
εγώ δέ δν' επη των έμών ερώ μόνον
* * *
ΔΙ.
δvδρεc φίλοι, κάγώ μεν αυτούc ου κρινώ"
ina ου γαρ δι' εχ&ρας ούδετέρω γενήςομαι.
τον μεν γαρ ήγονμαι ςοφόν, τω δ' ήδομαι.
ΠΑ. ουδέν άρα πράξει ώνπερ ήλ&εΐ οϋνεκα;
ΔΙ. εάν δε κρίνω τον ετερον;
ΠΑ. λαβών απει
nie όπότερον äv κρίνης . . .
ΔΙ. ευδαιμονοίηc. φέρε πν&ες&έ μου ταδί.
εγώ κατήλ&ον επί ποητήν. του χάριν;
ΐν ή πόλκ ςω&εΐςα τove χορούς, äyfl.
1120 δπότερoc οίν äv τή πόλει παραινέςειν
μέλλχ) τι χρηςτόν, τοΰτον δξειν μοι δοκώ.
πρώτον μεν οίν περί Άλκιβιάδον τίν' εχετον

γνώμην έκάτερος;
1127 ΕΥ. 'μιςώ πολίτψ oene ώφελεϊν πάτραν

ßρaδύc πέφυκε, μεγάλα δε βλάπτειν ταχve,
καί πόριμον αντφ, zf¡ πόλει δ' άμήχανον' (F 886).
ΔΙ. εΰ γ', ώ Πάςειδον. ci) δέ τίνα γνώμην εχεια
1403 νεκρών vεκρόc Μ, νεκρός

νεκρφ VE (teste Eberline 147) || 1406 είςήνεγκεν R \ δύω R*CVAMU ||
1408 παιδί', ή Reiske, Brunck : παιδία, ή R, παιδία χή cett. || 1409 ςυλλ- R |¡
1410 μόνα VAM | post huno versum Plutonem in scaenam prodeuntem lacuna
haustum esse vidit Fritzsche : unum vel duo versus Plutonis excidisse
censuit Fritzsche, unum Aeschyli, unum Chori, unum Plutonis MacDowell
(CQ 53, 1959, 261 sq.) || 1411 Άνδρες Seager (The Classical Journal 2, 1810,
503) (ipse ω'νδρες scribens) : οι άνδρες Μ2, άνδρες cett. \ φίλοι R (etiam
Ctl P2&1ρ teste Eberline 72. 102) : cοφοί cett. \ αυτός R || 1414 affirmative,
non interrogative, haec accipi iussit MacDowell (CQ 53, 1959, 262sq.) ||
1415 τον ετερον Baccho tribuit Enger (teste Coulon) : Plutoni dant VAM
(def. Hamaker, Meineke [vide ad v. 1416], MacDowell); notam personae
om. R, 'madore exstincta est in U' (v. Velsen) || 1416 del. Hamaker (Mnem. 6,
1857, 224), Meineke (cf. Vind. Ar. 179), v. 1415 τον ετερον Plutoni tribuentes ||
1418 πο- RA : ποι- cett. \ τον χάριν; Baccho continuant ν Σ (def. v. Leeuwen,
Wil. [Kl. Sehr. 4.4911], Süss [I.e. (ad v. 1028) 84. RhM 97, 1954, 231]) :
Plutoni dant AMU (nil nisi : R) ; Euripidi tribuit Brunck (cui optime contra
dixerunt v. Leeuwen, Heiberg [NTF I I I 7, 1898/9, 67] coll. v. 1469sq.),
Aeschylo Heiberg |[ 1428 φανεϊται (pro πέφυκε) R Sud. c 511 Adler || 1429 del.
Wil. olim (Eur. Herakles 1, Berlin 1889, 147") : retractavit Kl. Sehr.
Wae. Al. 'ου χρή λέοντοΐ cκνμνον ίν πάλει τρέφειν—'

14311ο ΑΙ. μάλκτα μεν Λέοντα μη 'ν πάλει τρέφειν.
1482 ΑΙ. '— ην δ' εκτροφή tìc, rote τρόποκ ύπηρετεΐν' (F 452).
ΔΙ. νη τον Δία τον ΐωτήρα, ÔVCXQÎTWC γ' έχω'
ό μέν ΐοφώί γαρ είπεν, δ δ' ετεροΐ ΐαφώί.
άλλ' ετι μίαν γνώμην έκάτεροΐ εϊπατον

1439 περί τήα πόλεωΐ ηντιν' εχετον ΐωτηρίαν.
1481a—82 testimonia vide ad F 452 | respicit Val. Max. 7,2 ext. 7 (329,17
Kampf) Aristophanis quoque altioris est prudentiae praeceptum, qui in comoedia
introduxit remissum ab inferís ducerti (Γ : om. cett.) Atheniensium (prineipem
add. ed. pr.) Periclen (ab inferís Atheniensium prineipem poetam [sc. Aeschy-
lum] Io. Toepffer [Quaestiones Pisistrateae (Diss. Dorpat), Dorpati 1886,
150 (Thes. 11) = Beitr. zur griech. Altertumswiss., Berlin 1897, 112]; at
prineipem omnino non est traditum nee textus traditile mutandus est :
Aristophanis 'Ranas' cum Eupolidis 'Demis' commiscuit Valerius, sicut
auetor argumenti 'Oedipi Colonei' [vide S. Τ 41,4sq.] — id quod iam vidit
Siivern, Über Aristophanes Wolken, Berlin 1826, 47sqq.) vaticinantem non
oportere in urbe nutriri (-e A) leonem, sin autem sit altus, obsequi ei convenire
4.492 1 II 1481a om. Plut. Alcib. 16,3 (1,2 s ,242,13sq. Ziegler); versum del.
Dind. (Aeschyli tragoediae ex recensione Ricardi Porsoni passim reficta . . .,
Lipsiae 1827, V i l i * . De Aristophanis fragmentis dissertatio I . . ., Lipsiae
1829, 35sq. = Ar. 2,522sq.; cf. iam Aristophanis Ranae . . . , Lipsiae 1824,
138) — ex altera recensione vel histrionis interpolatione irrepsisse ratus —,
Heiberg ( N T F I I I 7, 1898/9, 62) — ex Eupolidis 'Demis' petitum esse
coniciens coll. Val. Max. —, ante v. 1430 transponi Euripidique continuari
iussit Erbse |] 1431b om. VA; versum del. Brunck (prob. Hermann, Opuse.
8,137), Wil. (Aristoteles u. Athen 1, Berlin 1893, 180°; cf. Eur. Herakles,
I.e. [ad v. 1429]. Kl. Sehr. 4.492 1 ), hic ad Eupolidis 'Demos' pertinere
coniciens coll. Val. Max. (prob. Dörrie [Hermes 84, 1956, 3152] al.); ipsum
Aristophanem huic versui v. 1431a substituisse coniecit Dover (ICS 2, 1977,
150sq.) I versum Aeschylo dant codd. : Bacchi esse vidit Hermann olim
(Opuse. 2,333); cf. Σ VEO 1432 εν τια δέ μετά τό πρώτον παραγραφή (Dobree
[Adv. 2,268], Hermann [Leipziger Literatur-Zeitung 1829, 1624] : παρήγαγε
γρά E, παρήγαγε γράψαΐ V, παρήνεγκε γράμμα Θ; παραγέγραπται Dind. [Ar.
IV2.151 1 ], παραγραφή γράφεται [vel γέγραπται] Fritzsche), (Sere είναι τό μέν
πρώτον ομολογουμένως. (ώμ- Θ) Αίεχνλου, τά (Ε : rove V&) δέ έξ-fjc αδηλον τίνος·
ή γαρ Ευριπίδης (Aid : -ην ΕΘ, compend. V) 61c ècxiv άποφαινόμενος (Dobree :
άποφηνάμενον VEQ) ή ό (om. Θ) Aióvvcoc (·ον Θ1) αντί του άκοΰειν (V :
άντ**ακοιίειν Ε, άντακονειν Θ) εκείνου αύτός (·όν Θ1) λέγων (Dobree : ή λέγων
ΕΘ, ή λέγων V) καί ταΰτα, έπεξεργαζόμενοι τό (τά Θ) παρ' (αύτοΰ add. Θ)
Α'ιΐχύλου λεγόμενον (-α Θ) ή ό χορός. ëv τιςι δέ (om. V) êvôc im τά τρία, τοΰ
Αίςχύλου πρώτον μέν άποφατικώς λέγοντoc, τά δέ έξήc δυο μαλακώτερον υποτιθε-
μένου I Λέοντα (ad ςτρατηγόν illum [RE s.v. Leon (13)] vel ignotum quondam
referendum) interpretatus est Fritzsche | 'v om. A.P. 10,110 || 1482 δ' έκτρέφη
Plut. UA, δέ τρέφη Plut. Ν (cf. άνατρέφη in scholiastae explicatione [sed
άνατραφη Sud. c 713 Adler]) | τη φόςει δουλευτέον memoria lapsus (ut monuit
Kassel per litteras) scripsit Wil. I.e. (ad v. 1431b) 181° || I486 ςωτηρίας
92 T E S T I M O N I A Ρ : Τ 120
1443 ΕΥ. δταν τά νϋν απκτα mdl·' ήγώμε&α,

τά δ' δντα níci antera (F 887) —
ΔΙ. nmc; ου μαν&άνω.
άμα&έΐτερόν πωc είπε και ΐαφέπερον.
ΕΥ. ει των πολιτών ola νϋν πκτεύομεν,
rewrote άπκτήαιιμεν, oie δ' ου χρώμε&α,

1448 τούτοια χρηΐαίμε^α, ΐωϋείημεν äv.
εΐ νυν γε δυηυχονμεν εν τούτοια, πώΐ
τάναντι' äv πράττοντεΐ ου cφζοίμεϋ' äv;
ΔΙ. εϋ γ', ώ Παλάμηδεζ . . .
1454 τΐ δαί cv; τί λέγεκ;

ΑΙ. την πάλιν νϋν μοι φράΐον
πρώτον rte ι χρήται. πότερα rote χρηπ oïc;
ΔΙ. πό&εν;
145« μκεϊ κάκκτα.
ΑΙ. τοϊc πονηροϊε δ' ήδεται;
ΔΙ. ού δήτ' εκείνη γ', άλλά χρήται πρόΐ βίαν.
ΑΙ. πώ( οϋν τic äv cácete τοιαύτην πάλιν,
f¡ μήτε χλαίνα μήτε ciciiga ξυμψερει;
ΐ4βο ΔΙ. ενρκκε νή Δι , ειπερ άναδύαει πάλιν.
ΑΙ. εκεί φράΐαιμ' äv, εν&αδί δ' ού βούλομαι.
ΔΙ. μη δήτα cv γ', άλλ' έν&ένδ' άνίει τάγα&ά.

ΑΙ. την γήν δταν νομκωα την των πολεμίων
1414 είναι ΐψετέραν, την δε ΐφετέραν τών πολεμίων,
πάρον δε ràc vave, άπορίαν δέ τον πόρον.
ΔΙ. εϋ, πλήν γ' ό δικαατήί αυτά καταπίνει μόνοι.
Wecklein (RhM 24, 1869, 547), fort, recte |¡ 1443—50 u t ex altera recensione
interpolates del. Tucker (prob. Radermacher, Süss [RhM 97, 1954, 131 sqq.],
Wills [AJPh 90, 1969, 48sqq.], etiam v. 1442 delentes); v. 1437—41 et
1452 del. Aristarchus et Apollonius (prob. Wil., Kl. Sehr. 4,296. 492 1 .
Fraenkel, Beob. 37sq.); v. 1442—50 post 1462 transposuit lacunamque post
v. 1450 statuit Dörrie (Hermes 84, 1956, 296sqq.), prob. MacDowell (CQ 53,
1959, 263); v. 1437—41 cum v. 1442—50 commutari (et fort, post ν. 1450
lacunam statui) iussit R a u (Paratr. 123 18 ); t e x t u m t r a d i t u m uno versu ante
v. 1442 a u e t u m def. Vahlen (Opuse. l,258sqq.); vide quae dixi a d v. 1257—
60 II 1446—8 del. Wil. olim (Eur. Herakles, I.e. [ad v. 1429] : postea [Kl.
Sehr. 4.492 1 ] v. 1449—53 deleri iussit) || 1448 χρηίαίμεΐ&α, c. R : χρη€αίμε&α,
c. Sud. c 163 Adler; χρηααίμε^ϋ·', ïccoc c. VAMU (γρ. ïcfri supra îccoc MU)·,
χρηίαίμε^', tccuc ΐω&εϊμεν Dawes (Miscellanea critica . . ., Cantabrigiae
1745, 246) II 1449—63 vide a d v. 1446—8 || 1450 τάναντι' äv Dobree (Adv.
2,176), Reisig (I.e. [ad v. 1281] lOlsq.) : τάναντία codd. Sud. c 163 Adler,
τουναντίον Lenting (I.e. [ad v. 932] 45) | πράξαντεΐ R Sud. || 1456sq. perso-
n a r u m vices traditas def. Wil. (Eur. Herakles, I.e. [ad v. 1429]) al. : verba
τ ote — ήδεται (sine nota interrogationis) Baceho continuavit, v. 1457 autem
Aeschylo tribuit Bergk 2 || 1458 a i (pro äv) Sud. c 487 Adler || 1459 del. Rader-
macher I coμ- R I 1460—6 del. Kock || 1461 ουχί VM (qui debebant εν&άδε) ||
1462—6 del. Wil. (Eur. Herakles, I.e. [ad v. 1429]. Kl. Sehr. 4.492 1 ) ||
1463—5 del. Wills, I.e. (ad v. 1443—50) || 1463 οπόταν VAM || 1466 / om. A
T E S T I M O N I A Ρ : Τ 120 93
ΠΑ. κρινοΐί äv.

ΔΙ. αντη c<pôjv xotcic γενήίεται·
ιιββ αίρήίομαι γαρ δνπερ ή ψυχή ϋέλει.
ΕΥ. μεμνημένοί νυν των &εων ove ¿ißoeae
ή μην άπάξειν μ' οϊκαό', αίροϋ rove (píkovc.
ΔΙ. 'ή γλώττ άμώμοκ" (Hipp. 612), Ακχνλον δ' αιρήίομαι.
U82 ΧΟ. μακάριοι γ' άνήρ εχων οτρ.

ξύνεαν ήκριβωμένην.
usi πάρα δε τιολλοϊαν μα&είν
δδε γάρ εΐ> φρονεΐν 6oxr¡cac
πάλιν απειαν οϊκαδ' αϋ&κ,
επ άγαϋω μεν rote πολίταιc,
ιιββ επ' άγαΰω δέ tole έαντσν
ξυγγενέα τε και φίλοκ,
διά το evveròe είναι.
χαρίεν οϋν μή Σωκράτει άντ.

1492 παρακα&ήμενον λαλείν
άποβαλόντα μονακήν
τά τε μέγιπα παραλιπόντα
rfjc τραγο)6ικήί τέχνηί.

ΐ49β το δ' επί ίεμνοϊΐΐν λάγοκι
και ίκαριφηίμοκι λήρων
διατριβήν άργόν ποεκ&αι
παραφρονονντοζ άνδρόί.
1500 ΠΛ. αγε δή χαίρων, Ακχνλε, χαίρει

και cφζε πάλιν την ήμετέραν
γνώμακ άγα&αΐc, και παίδενίον
rove άνοήτονΐ" πολλοί δ' ειαίν
1515 ΑΙ. ταντα ποήίω. ci) <5έ τον &άκον

τον έμόν παράδοί Σοψοκλει τηρεΐν
καΐ διααώζειν, ην αρ εγώ ποτε
1467 ΕΥ. η ΠΛ. Μ || 1469 νννBrunek : νυν codd. || 1482sqq. cf. Snell, Hermes 66,
1931, 75 4 ( = Ges. Sehr. 85 4 ). Szenen 97 5β || 1482 μακάριόν Σ || 1486 αϋ Dind. :
at cf. Dale, The Lyric Metres of Greek Drama 2 , Cambridge 1968, 207 1 ||
1489 φίλοιαι Dind. sine necessitate (cf. ad v. 1486) || 1491 sqq. cf. Snell, Die
Entdeckung des Geistes 4 , Göttingen 1975, 111 || 1496 ΐεμνοϊαν LVv5 (teste
Eberline 72; coniecerat Brunck) : -et RVAMI] || 1497 -φκμοϊα AUMvcRleÑ,
-φΐίμοιζ Sud. c 539 Adler; -φη&μοϊα Mras (Eusebius Werke V i l i 2, Berlin
1956, 270 [ad 4]) coll. Numen, ap. Euseb. Praep. ev. 14,5,4 || 1498 πο-
Tucker : noi- codd. || 1500 <L \χύλε U || 1601 νμετέραν Scaliger (teste ν. Velsen)
al. |] 1503 ¿id AMO || 1515 πο- Tucker : ποι- codd. | &άκον Bentley : &ώκον U,
ϋρόνον cett. II 1517 και διαΐώζειν R (etiam Vpl F « Ì a c teste Eberline 147) : και
94 TESTIMONIA Ρ
δεϋρ' άφίκωμαι· τούτον γάρ έγώ

ΐοφία κρίνω δεύτερον είναι.
1524 ΠΑ. φαίνετε τοίννν νμε te τούτω

λαμηάδαΐ Ιεράί, χαμα προπέμπετε
τoïciv τούτου τούτον μέλεαν

και μολπαίαν κελαδοννTEC.
1528 ΧΟ. πρώτα μέν εδοδίαν (cf. F 36,4 sq.) άγα&ήν άπιόντι ποητί]
¿c (páoc όρνυμένφ δότε, δαίμονεΐ οι κατά yaíac,
Ti] δε πόλει μεγάλων άγα&ών àya&àc ¿mvoíac.
121 E t . Gen. AB s.v. κόλλοπεΐ = E t . M. 526,24 s E t . Gud. q (ed.

Cramer, Anecd. P a r . 4,75,4) w (334,3 Sturz) Άρκτοφάνηε την ίκληρότητα
Ακχνλου ένδεικνύμενοΐ εφη (fr. 663 Κ.-Α.) 'οΐμαι γάρ αυτόν κόλλοπι εοικέναι.
122 Aristid. Or. 32 (12), 32 (2,225,6 Keil) φηάν Άρΐίτοφάνηί (fr. 720
Κ.-Α.) περί Ακχύλου CXÓTOV είναι τε&νηκότοΐ.
123 Σ VrLh Ar. P a x 749a (II 2,116 Holwerda) (επόηεε [sc. Aristopha-
nes] τέχνην μεγάλην ήμϊν κάττνργωΐ οίκοδομήΐας) ταντα και Φερεκράτηί
εποίηce τον Α'κχνλον λέγοντα έν τοκ Κραπατάλοκ (fr. 94 Κ., CAF 1,171)·
i 'ôcrtc (γ"} avroïc παρέδωκα τέχνην μεγάλην έξοικοδομήΐαΐ .
124 A r . f r . 595 Κ.-Α. ap. Satyr. Vit. Eur. ed. H u n t P . O x y . 1176 fr. 39
col. X V I 1 sqq. (papyrum ipse inspexi)
/?·[···] επει&' χ[. . .] <5ε Σοψο-

νπ[ ]εν κλ[έα] (Τ 138) λαβών 1
αν[ β πα[ρ' Αισχύλου
4
9?[ ν[. . ·]ρ öcov
ε[. ··]<>.[ . .[.].ec#' δλον1
123 4 εξοικοδομήίαί cf. nvgyiúcac Τ 120,1004 (ubi vide)
ΐφζειν cett., καεί ίώζειν Tucker || 1518 έπανέλ&ω v. Leeuwen || 1527 om. A ||
1528 sqq. nota m e t r u m dactylicum, quod Aristophani carminum Aeschy-
leorum proprium visum esse etiam e v. 1264 sqq. apparet || 1528 άνιόντι A \
πο- Tucker : ποι- codd. ¡¡ 1529 ic RM : xèc V, κείί AU ; etc v. Leeuwen, ûàc
Blaydes | yaíac (-ηΐ Vpl teste Eberline 147) R : γαϊαν cett. || 1530 δε R : τε cett.
121 3 ψηΐίν (pro εφη) E t . Gud. w
123 2 ταΰτα V : τ omo ΓΙΑ, ταύτό Schoell 1 (41) || 3 καί pro εν Lh \ Κραπατάλοκ
rLh : χρα πάντων άλλων (ex -oie) V || 4 add. Porson (Euripidis Hecuba . . .,
Cantabrigiae 1802, X L V I I I ) | -δωκα Porson : -δαικε codd.
124 ubi poetae versus incipiant, incertum est (trimetrorum fines signo 1 indi-
cavi) II l s q q . διε]βά[λλετ(vel διε]βλ[ηάη]) επει&' ύπ[' άλλων] έναν[τίων?
Stephanie West (Gnomon 38, 1966, 550) || 3 àv[ H u n t || 5 e[ ] H u n t (sed
recte ε[. . .] in transcriptione) || 5sq. 'επ^]χ[εαc] Edmonds || 7 suppl. De-
miañezuk || 9 γ[' νδω]ρ Edmonds || 10 fort. A.[, B.[, A .[ (Hunt) | ]K, ]A,
, ](7, I 'á'A[t]c ëc&' is possible, though unconvincing' H u n t ; ήδ[ύ] γ' êaV
Radermacher (ap. ν. Arnim, Supplementum Euripideum, Bonn 1913, 7)
invitis vestigiis; <5e[r]c' ¿cd' Edmonds ('water enough from Aeschylus to
TESTIMONIA Ρ 95
Ενριίτίδψ, μένοΐ δ' δπωΐ

IS UQÒC τ ola ιβ á'Aac και μή λά-
δ' εμβαλεΐν Xac'.
cíAac, 1 μεμνη-
125 a Diog. L. 2,133 (1,115,21 Long) μάλκτα δε πάντων Όμήρφ προα-

εΐχεν (sc. Menedemus)· είτα και τoïc μελικό le επειτα Σοφοκλεΐ (Τ 171) και
δη και Άχαιω (20 Τ 6), φπερ και το δευτερεϊον ¿ν το te ίατύροΐΐ, Α'κχύλψ δέ το
4 πρωτειον άπεδίδον.
b Paus. 2,13,6 (1,138,17 Rocha-Pereira) τούτω τω Άριατία (9 Τ 4)
carνροι και Πρατίνε τω πατρί (4 Τ 7) εΐα πεποιημένοι πλην των Ακχύλου δοκι-
μώτατοι.
126 Men. Asp. 414 Α'κχύλοΐ ό ίεμνά — (cf. ad F 154a 15sq.).
127 Dion. Hai. De imit. 2 fr. 6,2,10 (2,206,2 Usener-Radermacher) ó

δ' οϋν Ak/yÁoc πρώτοι νψηλόΐ τε και τήα μεγαλοπρεπείαί εχόμενοΐ και ή&ών
και πα&ών τό πρέπον ε'ιδώc και τ{] τροπική και τή κυρία λέξει διαφερόντωί κεκοζ-
4 μημένοί, πολλαχον δέ και αυτοί δημιουργοί και ποιητήί 'ιδίων ονομάτων καΐ
πραγμάτων, Εύριπίδου δέ και Σοφοκλέουΐ και ποικιλότεροι τακ των προΐώπων
έπείίαγωγακ.
128a id. De comp. verb. 22 (2,96,10 Usener-Radermacher) τήί μέν οϋν

ανίτηραζ άρμονίαί τοιόίδε ό χαρακτήρ · έρείδείΰαι βούλεται τα ονόματα άίφαλώί

καΐ cráceíc λαμβάνειν 'κχνράΐ, ωατ εκ περιφανείαΐ εκαατον ovoμα όράΐ&αι άπέ-
4 χειν τε άπ'άλλήλων τά μόρια διαηάΐεκ άξιολόγονΐ αία^ητοκ χρόνο te διειργόμενα"
τραχείακ τε χρήΐ&αι πολλαχϋ και άντιτνποκ τακ ίνμβολακ ουδέν αυτί? δια-
φέρει, οίαι γίνονται των λογάδην ctinι&εμένων εν οίκοδομίαΐί λί&ων ai μή
ενγώνιοι και μή ΐννεξείμέναι βάίειί, άργαί δέ τινεί καί αντοίχέδιοι· μεγάλοκ
β τε και διαβεβηκόίΐν eie πλάτοί όνύμααν die τά πολλά μηκΰνεα$αι φιλεϊ (τό γαρ
etc βραχείαί ηλλαβάΐ cvváyec&ai πολέμιον αυτή, πλήν εϊ ποτε άνάγκη βιάζοιτο).
εν μέν δή rote όνόμαα ταντα πειράται διώκειν και τούτων γλίχεται· έν δέ rote
124 16sq. AáAac cf. ad Τ 120,954

126 cf. ad Τ 120,1004
127 2 νψηλόί cf. Τ 128b 11. 133,2. 150,5. 163,3 | μεγαλοπρεπείαΐ cf. ad Τ 1,17
128a in brevius contraxit epitoma 2,179,7 sqq. Usener - Radermacher | cf.
etiam Τ 141a | h τραχείας cf. Τ 128b7. 141a7. 1 4 4 a l 2 6 | 7sq. cf. ad
make dough of all Euripides') || 12sq. roïci δ' Austin : τοίΐίδ' H u n t ||

13 AA H u n t || 14 M[. ,]N H u n t
125 b 2sq. δοκιμώτατοι Meineke (Commentationum miscellanearum fasci-
culus primus . . ., Halae 1822, 222) : -a codd.
126 cεμra ('sc. επη λέξαε) Austin (Menandri Aspis et Samia 2, Berlin 1970,
39), prob. Sandbach ('Sc. εΙπών' Gomme-Sandbach, Menander. A Com-
mentary, Oxford 1973, 97), Arnott : CEMNEA B, ]A FI; ΐεμνόΐ Austin
olim (op. cit. 1, Berlin 1969, 19)
128a 6 olai F : olov MV, oi Ρ || 6sq. ai μή εύ. καί μή F : ai μήτε εΰ. μήτε V, ai
μήτε εν. μήδε (μή δέ Μ) ΡΜ || 9 eie . . ίνλλαβάο F : εκ . . ίυλλαβήί PMV | (ríe)
96 TESTIMONIA Ρ
κώλοις ταντά τε ομοίως έπιτηδεΰει καί τους ρυ&μούς τους άξιωματικονς καί
12 μεγαλοπρεπείς, και οϋτε πάρκα βούλεται τά κώλα άλλήλοις εϊναι ούτε παρό-
μοια οϋτε άνάγκη δουλεύοντα, άκόλον&α δε και ευγενή και λαμπρά και έλεν-
§ερα· φύςει τ έοικέναι μάλλον αυτά βούλεται ή τέχνη, και κατά nàêoc λέγες&αι
μάλλον ή κατ' ή&ος. περιόδους δέ cυντι&έναι ςνναπαρτιζούςας έαυταίς τον νουν
ιβ τά πολλά μεν ούδέ βούλεται· εί δέ ποτ' αυτομάτως έπί τοϋτο κατενεχ&είη, το

άνεπιτήδεντον έμφαίνειν ϋέλει καϊ αφελές, οϋτε προς&ήκαις τιςίν ονομάτων, Ινα
ό κύκλος έκπληρωϋτ), μηδέν ώφελούςαις τον νοϋν χρωμένη οϋτε δπως ai ßdceic
αντων γένοιντο &εατρικαί τίνες ή γλαφνραϊ ςπονδήν εχουςα ουδ' ίνα τω πνεύ-
20 ματι του λέγοντος ώςιν αντάρκεις ςυμμετρουμένη μάλα οόδ' άλλην τινά τοιαύτη ν
εχουca έπιτήδευςιν ούδεμίαν. ετι τής τοιαύτης, έατίν άρμονίας και ταντα ϊδια·
άντίρροπός έςτι περί τάς πτώςεις, ποικίλη περί τove ςχηματιςμούς, όλιγοςύν-
όεαμοι, αναρ&ρος, εν πολλού υπεροπτική της άκολον&ίας, ήκιςτ άνϋηρά, μεγα-
2ΐ λόφρων, αν&έκαςτος, άκόμψευτος, τον άρχακμόν και τον πίνον εχουςα κάλλος,
ταύτης της Αρμονίας πολλοί μεν εγένοντο ζηλωταί. . ., διαφέροντες δέ των άλλων
έν μεν επική ποιήςει δ τε Κολοφώνιος Αντίμαχος και 'Εμπεδοκλής ό φνςικός, εν
δέ μελοποιία Πίνδαρος, έν τραγωδία δ' Αίςχύλος, έν ίςτορία δέ Θουκυδίδης, έν
28 δέ πολιτικοίς λόγοις Αντιφών.
b id. De Demosth. 38 (1,210,9 Usener-Radermacher) της μέν ουν
ανςτηράς και φιλαρχαίον καί μη το κομψόν άλλα το ςεμνόν έπιτηδευούςης Αρμο-
νίας τοιόςδε ό χαρακτήρ" όνόμαςι χρής&αι φιλεΐ μεγάλοις και μακροςυλλάβοις
i καί ταΐς εδραις \αντών είναι πλονςίως πάνυ βεβηκνίαις^ χρόνων τε άξιολόγων
έμπεριλήψει όιορίζες&αι άάτερα άτιό των έτερων. . . . πρώτον μέν δή τοϋτο τής
Αρμονίας ταύτης έςτίν Ιδίωμα ώς έπί το πολύ. έτερον δέ τοιούτον άνακοπάς καί
άντιςτηριγμονς λαμβάνειν καί τραχύτητας έν ταις ςνμπλοκαίς των ονομάτων
β έπιςτνφονςας την άκοήν ήςνχή βούλεται. . . . 39. έν μέν δή τοις έλαχίςτοις . . .
Τ 120,1056sqq. | 12 μεγαλοπρεπείς cf. ad Τ 1,17 [ 23sq. μεγαλόφρων cf.

Τ 135,4 et Dionis Chrysostomi locum 52,5 in argum. 'Philoctetae' allatum |
24 αύ&έκαςτoc cf. άπεριλάληroc Τ 120,839 | τον άρχαϊςμόν cf. ad Τ 1,17 ||
b 2 φιλαρχαίον cf. ad Τ 1,17 | rò ςεμνόν cf. ad Τ 120,1004 | 3 cf. ad Τ 120,
1056 sqq. | 7 τραχύτητας cf. a d a 5
ποτ ε ? Usener | ποτε καί ή άν. F || 11 ομοίως Usener : ομοίως ή ούχ ήττον Ρ,
ούχ ήττον ομοίως F, ούχ ήττον MV || 11 sq. και τους μεγ. εκλέγεται PMV ||
12 είναι om. Ρ || 13 άναγκαίαι ΡΜ, Αναγκαία V | Ακολον&ίαι (-εία V) αλλ' εν.
PMV I απλά (pro λαμπρά) PMV || 15 ςνναπαρτιζούςας epitomae codd. OMR :
-aie F, ςυναρτιζούςας ΡΜ, ςυναρμοζονςας V, ςνναρπαζούςας epitomae V ¡
έανταίc om. PMV || 16 οϋτε PMV \ κατενεχ&η Ρ || 17 εϋέλει MV || 19 εχονςα
Sylburg : -ai codd. || 20 ςνμμετρουμένη Schaefer : -ai codd. | μάλα Usener :
μαδία codd., μ à Δία ed. pr. | πραγματείαν post τινά add. codd., del. Usener ||
21 εχονςαν FM, om. V \ έπιτήδευςιν ούδεμίαν Usener : έπίτηδ' ούδεμι(αν) Ρ,
έπιτηδεΰει ουδέ FMV | ετι Reiske : έπί codd. | έςτίν om. PMV \ κατά (pro και)
MV I δέ (pro ϊδια) MV || 22 αντίρροπος F : άγχίςτροφός ΡΜ, om. V | e'er ι περί
τάς om. V || 25 δέ ante της add. PMV | διαφερόντως Sauppe (Philol. 53, 1894,
432) II 26 επική Sylburg : επιεική F, έπιεικεί PMV | Άλκμέων pro Εμπεδοκλής
praebet F ('fort ex scholio' Usener) || 27 δέ post μελ. Ρ \ δέ ante τραγ. V,
om. M I έν δ' ter. PMV || b 3 μικρό- Ρ || 4 καί τάς έδρας αν. εί. πλατέως π. βεβη-
κνίας Sylburg, ώςτε τάς έδρας αν. εϊ. πλονςίως π. βεβηκνίας Usener, και τ aïe
έδραις άςφαλέςι καί πλονςίως π. βεβηκνίακΊ Radermacher; ταις εδραις f αυτών
TESTIMONIA Ρ 97
μορίοις της λέξεως ταύτα χαρακτηρικά της πρώτης ictlv άρ/ÂOviac, εν δε τοις
καλουμένου κώλοις . . . ου μόνον ταϋτα, άλλά καΐ (το) τους ρυθμούς τονς κατα-
μετρούνται αυτά μή ταπεινούς μηδέ μαλθακούς μηδ' άγεννεκ είναι, υψηλούς
12 δέ καΐ άνδρώδεις και μεγαλοπρεπείς. . . . προς δε τοις ρυθμό te καΐ το τove ςχη-
ματιςμούς γενναίους είναι και άξιωματικούς ου μόνον τ ove κατά τάς νοήςεις άλλά
καΐ κατ' αυτήν την λέξιν ςυνιςταμένους. . . . ετι της αρμονίας ταύτης ο'ικεϊόν
íctι καΐ το τάς περιόδους αυτουργούς τινας είναι και άφελείς και μήτε ςυναπαρτι-
ιβ ζούςας έανταίς τον νουν μήτε ςυμμεμετρημένας τφ πνεύματι του λέγοντος μηδέ
γε παραπληρώμαςιν ονομάτων ουκ άναγκαίοις ώς προς τήν ύποκειμένην διάνοιαν
χρωμένας μηδ' είς θεατρικούς τινας και γλαφυρούς καταληγοΰςας ρυθμούς, καθό-

Sprache

Tragicorum Graecorum Fragmenta Volumen III

Hochgeladen von

Dokumentinformationen

Copyright

Dieses Dokument teilen

Dokument teilen oder einbetten

Freigabeoptionen

Stufen Sie dieses Dokument als nützlich ein?

Sind diese Inhalte unangemessen?

Copyright:

Tragicorum Graecorum Fragmenta Volumen III

Hochgeladen von

Copyright:

Tragicorum Graecorum Fragmenta. Vol. III: Aeschylus downloaded from www.vr-elibrary.

de by GÖTEBORGS UNIVERSITET on September, 23 2017

CI Ρ-Kurztitelaufnahme der Deutschen Bibliothek

Gedruckt mit Unterstützung der Deutschen Forschungsgemeinschaft

TESTIMONIA VITAE AT QUE ARTIS 29

a. propter sacra mystica evulgata 63

TRI- ET TETRALOGIARUM AESCHYLEARUM CON-

DEPE R DITARUM FABULARUM FRAGMENTA 121

ADDENDA ET CORRIGENDA IN VOL. 4 559

Aeschyli fragmenta (necnon Sophoclis, Euripidis multorumque

correxit, Latine vertit (quo in opere collectionem Canterianam

Post Porsonum Charles James Blomfield, vir de Aeschylo optime

quinqué fabularum editionem curavit, muneribus episcopatus

Ego, sicut in Sophocleis, nova fragmenta addenda curavi et ap-

s c r i p t u r a e s i m i l i t u d i n e m Aeschylo attribuii Lobel inter frag-

I n t e r fragmenta dubia etiam multa recepì quae Nauck in praefa-

E t i a m in hoc volumine praeparando militi mihi opitulati sunt.

concessit, novas observations mecum communicavit, in plagulis

in usum conferendorum iterum benignissime suscepit.

Bouman, J . M. Bremer, J. N. Bremmer, C. M. Bruehl, R. A. Coles,

Groningae, mense Septembri MCMLXXXIV St. R.

* (ante fragmenti numerum) fragmentum coniectura huic fabulae ad-

def. defendit (-erunt)

Abresch : Friedrich Ludwig Abresch

Bentley, Epist. a d Mill. : R . —, Epistola a d ci. v. J o a n n e m Millium, edita

Kl. Sehr. : Kleine philologische Schriften von Theodor —. Hrsg. von R .

Misc.: Miscellanea critica, Halis Sax. 1907.

Buecheler, K l . Sehr.: Kleine Schriften v o n F r a n z —, Leipzig(-Berlin)

Suppl.: Aeschyli, quae supersunt, f a b u l a e e t f r a g m e n t a . Supplices . . .,

S a t . : D e Satyrica Graecorum poesi & R o m a n o r u m Satira Libri duo . . .,

CPG: Corpus paroemiographorum Graecorum. Ediderunt E . L. a Leutsch

thecarum Oxoniensium descripsit J . A. —, Oxonii 1835-7.

Ar. : Aristophanis comoediae. Accedunt perditarum fabularum fragmenta,

E t . Casul. : Etymologicum Casulanum ed. 0 . Parlangèli, Bollettino della

Ferrari: Luigi —, I drammi perduti di Eschilo, Palermo 1968 ( 2 1982).

Harder, u t in lucem ederem benigne permisit bibliothecarius Brian

GGM : Geographi Graeci minores. E codicibus recognovit . . . Carolus Mülle-

Werke . . . 8: Fragmente und Register), Leipzig 1855.

Italie: Gabriel Italie

Add.: Additamenta animadversionum in Athenaei Deipnosophistas . .

KB : Ausführliche Grammatik der griech. Sprache von Dr. Raphael Kühner.

Leopardus: Paulus Leopardus

piosissimo, Antverpiae Í568.

Agi. : Aglaophamus sive de theologiae mysticae Graecorum causis libri tres,

Mancini: Α . — , Il d r a m m a satirico greco, A S N P 11 ( = 18), 1896, pars quinta.

menten, hrsg. von Professor M. —. Kommentar, Münster i. W.(1933).

O'Connor: J . Β. —, Chapters in the History of Actors and Acting in Ancient

Page: Select Papyri I I I : Literary Papyri. Poetry. Texts, translations and

Pilling : Carolus —, Quomodo Telephi fabulam et scriptores et artifices vete-

Reitzenstein, Gesch. : Geschichte der griechischen Etymologika. Ein Beitrag

Robert: Carl Robert

Salmasius, Plin. exerc. : Cl. —, Plinianae exercitationes in Caii Iulii Solini

Schoell 2 : Fridericus —, De locis nonnullis ad Aesohyli vitam et ad histo-

berg 1910. 15), Heidelberg 1910.

sons . . ., Berolini - Novi Eboraci 1983.

Stahl, Synt. : J . M. —, Kritisch-historische S y n t a x des griechischen V e r b u m s

D e p e r d i t o r u m D r a m a t u m F r a g m e n t i s , versione & commentario Tho-

kulturze a n t y c z n e j . A r c h i w u m filologiczne 1), Wroclaw 1958.

Emend. 1 : Emendationes in Suidam, Londini 1760.

Epist. : Epistola critica ad celeberrimum virum Gulielmum, Episcopum

Wecklein-Zomaridis : ΑΙαχύλου δράματα σωζόμενα και άπολωλότων άποσπάσματα

Weil, É t . : É t u d e s sur le d r a m e a n t i q u e p a r H e n r i —, P a r i s 1897 ( = 2 1908).

Gl. d. H . : D e r Glaube der Hellenen, Berlin 1931-2 (¡"Darmstadt 1959).

Periodicorum compendia quae in hoc conspectu d e s u n t explicata invenies in

1 1 Έλενΐivtoc cf. D || l s q . Εύφορίωνοΐ cf. Τ 2,1. 16,1. 23 passim. 44,1. 48

1 Conspectus codicum adhibitorum :