Sejm

Rzeczypospolitej Polskiej
Kadencja VI

Sprawozdanie Stenograficzne
z 77 posiedzenia Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej

w dniu 28 października 2010 r.

(drugi dzień obrad)

Wa r s z a w a
2010
 str.
TREŚĆ
77. posiedzenia Sejmu
(Obrady w dniu 28 października 2010 r.)
str.
Wznowienie posiedzenia
Komunikaty
Sekretarz Poseł Piotr Walkowski . . . . . . . . . 123
Zmiana porządku dziennego
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski . . . . . . . 123
Punkt 19. porządku dziennego: Pierwsze
czytanie rządowego projektu ustawy
o zmianie ustawy Kodeks pracy
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Pracy
i Polityki Społecznej Radosław Mleczko. . . . 124
Poseł Izabela Katarzyna Mrzygłocka . . . . . . 125
Poseł Stanisław Szwed . . . . . . . . . . . . . . . . . 126
Poseł Ryszard Zbrzyzny. . . . . . . . . . . . . . . . . 126
Poseł Piotr Walkowski . . . . . . . . . . . . . . . . . . 126
Punkt 20. porządku dziennego: Pierwsze
czytanie poselskiego projektu ustawy
o zmianie ustawy o Banku Gospo-
darstwa Krajowego oraz niektórych
innych ustaw
Poseł Sławomir Neumann. . . . . . . . . . . . . . . 127
Poseł Izabela Leszczyna . . . . . . . . . . . . . . . . 128
Poseł Jarosław Stawiarski. . . . . . . . . . . . . . . 129
Poseł Stanisław Stec . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 129
Poseł Wiesław Rygiel . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 130
Poseł Andrzej Szlachta . . . . . . . . . . . . . . . . . 131
Poseł Jarosław Stawiarski. . . . . . . . . . . . . . . 132
Poseł Mirosław Pawlak . . . . . . . . . . . . . . . . . 132
Poseł Romuald Ajchler . . . . . . . . . . . . . . . . . 132
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Skarbu Państwa Adam Leszkiewicz . . . . . . 132
Poseł Sławomir Neumann. . . . . . . . . . . . . . . 133
(Przerwa w posiedzeniu)
Wznowienie posiedzenia
Zmiana porządku dziennego
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska . . . . . . . . 134
Punkt 21. porządku dziennego: Pierwsze
czytanie obywatelskiego projektu usta-
wy o zmianie ustawy o systemie oświaty
oraz ustawy o dochodach jednostek
samorządu terytorialnego
Przedstawiciel Komitetu
Inicjatywy Ustawodawczej
Wincenty Sławomir Broniarz . . . . . . . . . . . . 134
Poseł Ewa Wolak . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 137
Poseł Sławomir Kłosowski . . . . . . . . . . . . . . 138
Poseł Artur Ostrowski . . . . . . . . . . . . . . . . . . 140
Poseł Wiesław Rygiel . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 140
str.
str.
Poseł Bożena Kotkowska. . . . . . . . . . . . . . . . 142
Poseł Jacek Kowalik . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 142
Poseł Ewa Wolak . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 142
Poseł Kazimierz Moskal . . . . . . . . . . . . . . . . 143
Poseł Tadeusz Tomaszewski . . . . . . . . . . . . . 143
Poseł Elżbieta Zakrzewska . . . . . . . . . . . . . . 143
Poseł Stanisława Prządka . . . . . . . . . . . . . . . 143
Poseł Mirosław Pawlak . . . . . . . . . . . . . . . . . 144
Poseł Henryk Kowalczyk . . . . . . . . . . . . . . . 144
Poseł Sławomir Kłosowski . . . . . . . . . . . . . . 144
Poseł Domicela Kopaczewska . . . . . . . . . . . . 145
Poseł Romuald Ajchler . . . . . . . . . . . . . . . . . 145
Poseł Piotr Stanke . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 146
Sekretarz Stanu w Ministerstwie
Edukacji Narodowej Krystyna Szumilas. . . . .146
Przedstawiciel Komitetu Inicjatywy Ustawodawczej
Wincenty Sławomir Broniarz . . . . . . . . . . . . 149
Punkt 22. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Administracji i Spraw
Wewnętrznych o rządowym projekcie
ustawy o zmianie ustawy o cudzoziem-
cach oraz niektórych innych ustaw
Poseł Sprawozdawca Józef Piotr Klim . . . . . 152
Poseł Piotr van der Coghen. . . . . . . . . . . . . . 152
Poseł Mirosław Pawlak . . . . . . . . . . . . . . . . . 152
Poseł Piotr Polak . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 153
Poseł Mirosław Pawlak . . . . . . . . . . . . . . . . . 153
Poseł Franciszek Jerzy Stefaniuk. . . . . . . . . 154
Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców
Rafał Rogala. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 154
Punkt 23. porządku dziennego: Pierwsze
czytanie poselskiego projektu ustawy
o zmianie ustawy Ordynacja wyborcza
do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i do
Senatu Rzeczypospolitej Polskiej
Poseł Marek Wójcik . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 154
Poseł Adam Żyliński . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 156
Poseł Andrzej Mikołaj Dera. . . . . . . . . . . . . . 157
Poseł Jan Kochanowski . . . . . . . . . . . . . . . . . 157
Poseł Eugeniusz Kłopotek. . . . . . . . . . . . . . . 158
Poseł Andrzej Celiński. . . . . . . . . . . . . . . . . . 159
Poseł Kazimierz Moskal . . . . . . . . . . . . . . . . 160
Poseł Łukasz Gibała . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 160
Poseł Beata Mazurek . . . . . . . . . . . . . . . . . . 161
Poseł Krzysztof Gadowski . . . . . . . . . . . . . . 161
Poseł Franciszek Jerzy Stefaniuk. . . . . . . . . 161
Poseł Tadeusz Tomaszewski . . . . . . . . . . . . . 162
Poseł Stanisław Ożóg. . . . . . . . . . . . . . . . . . . 162
Poseł Piotr Polak . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 162
 str.
Poseł Mieczysław Golba . . . . . . . . . . . . . . . . 163
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Spraw Wewnętrznych i Administracji
Zbigniew Sosnowski. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 163
Poseł Marek Wójcik . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 163
Poseł Jan Kochanowski . . . . . . . . . . . . . . . . . 167
Poseł Kazimierz Moskal . . . . . . . . . . . . . . . . 167
Poseł Mieczysław Golba . . . . . . . . . . . . . . . . 167
Poseł Marek Wójcik . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 167
Zmiana porządku dziennego
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska . . . . . . . . 168
Punkt 24. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Kultury i Środków Prze-
kazu o komisyjnym projekcie uchwały
w sprawie uczczenia pamięci Ignacego
Jana Paderewskiego w 150. rocznicę
Jego urodzin
Poseł Sprawozdawca Wiesław Suchowiejko . . . . 168
Poseł Leszek Jastrzębski . . . . . . . . . . . . . . . . 170
Poseł Elżbieta Kruk. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 171
Poseł Sylwester Pawłowski . . . . . . . . . . . . . . 171
Poseł Tadeusz Sławecki. . . . . . . . . . . . . . . . . 172
Poseł Jan Rzymełka. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 172
Punkt 25. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Zdrowia o stanowisku
Senatu w sprawie ustawy o zmianie
ustawy o świadczeniach opieki zdro-
wotnej finansowanych ze środków
publicznych oraz ustawy o świadczeniu
pieniężnym i uprawnieniach przysługu-
jących cywilnym niewidomym ofiarom
działań wojennych
Poseł Sprawozdawca Jarosław Katulski. . . . 173
Poseł Janina Okrągły. . . . . . . . . . . . . . . . . . . 173
Poseł Krzysztof Tołwiński. . . . . . . . . . . . . . . 173
Poseł Elżbieta Streker-Dembińska . . . . . . . 174
Poseł Marian Starownik . . . . . . . . . . . . . . . . 174
Poseł Jarosław Katulski . . . . . . . . . . . . . . . . 174
Punkt 26. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Zdrowia o stanowisku
Senatu w sprawie ustawy o zmianie
ustawy o produktach biobójczych oraz
ustawy o zmianie ustawy o produktach
biobójczych
Poseł Sprawozdawca Jan Kulas . . . . . . . . . . 175
Poseł Alicja Dąbrowska . . . . . . . . . . . . . . . . . 175
Poseł Daniela Chrapkiewicz . . . . . . . . . . . . . 175
Poseł Elżbieta Zakrzewska . . . . . . . . . . . . . . 176
Poseł Marian Starownik . . . . . . . . . . . . . . . . 176
Punkt 27. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Administracji i Spraw
Wewnętrznych oraz Komisji Infrastruk-
tury o stanowisku Senatu w sprawie
ustawy o zmianie ustawy Prawo o ru-
chu drogowym oraz niektórych innych
ustaw
Poseł Sprawozdawca
Krzysztof Tchórzewski . . . . . . . . . . . . . . . . . 176
str.
Poseł Jarosław Stolarczyk . . . . . . . . . . . . . . . 177
Poseł Andrzej Adamczyk . . . . . . . . . . . . . . . . 177
Poseł Wiesław Andrzej Szczepański . . . . . . . 178
Poseł Józef Racki . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 178
Punkt 28. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Infrastruktury o stano-
wisku Senatu w sprawie ustawy
o zmianie ustawy Prawo telekomunika-
cyjne
Poseł Sprawozdawca Antoni Mężydło . . . . . 179
Poseł Monika Wielichowska . . . . . . . . . . . . 179
Poseł Michał Wojtkiewicz . . . . . . . . . . . . . . . 180
Poseł Witold Klepacz . . . . . . . . . . . . . . . . . . 180
Punkt 29. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Sprawiedliwości i Praw
Człowieka o stanowisku Senatu w spra-
wie ustawy o zmianie ustawy o ochro-
nie danych osobowych oraz niektórych
innych ustaw
Poseł Sprawozdawca
Krzysztof Maciejewski. . . . . . . . . . . . . . . . . . 180
Poseł Bożena Szydłowska . . . . . . . . . . . . . . . 180
Poseł Monika Ryniak . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 181
Poseł Stanisław Rydzoń. . . . . . . . . . . . . . . . . 181
Poseł Stanisław Olas . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 181
Punkt 30. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Ochrony Środowiska,
Zasobów Naturalnych i Leśnictwa
o stanowisku Senatu w sprawie ustawy
o zmianie ustawy o Inspekcji Ochrony
Środowiska, ustawy o działach admini-
stracji rządowej oraz ustawy
o wojewodzie i administracji rządowej
w województwie
Poseł Sprawozdawca Jan Musiał . . . . . . . . . 181
Poseł Henryk Siedlaczek . . . . . . . . . . . . . . . . 182
Poseł Mirosława Masłowska . . . . . . . . . . . . . 182
Poseł Henryk Milcarz . . . . . . . . . . . . . . . . . . 183
Poseł Adam Krzyśków . . . . . . . . . . . . . . . . . . 183
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Środowiska Bernard Błaszczyk. . . . . . . . . . . 183
Punkt 31. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Ochrony Środowiska,
Zasobów Naturalnych i Leśnictwa oraz
Komisji Samorządu Terytorialnego
i Polityki Regionalnej o stanowisku
Senatu w sprawie ustawy o zmianie
ustawy Prawo ochrony środowiska
Poseł Sprawozdawca Ewa Wolak . . . . . . . . . 184
Poseł Tadeusz Arkit. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 184
Poseł Anna Paluch . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 184
Poseł Henryk Milcarz . . . . . . . . . . . . . . . . . . 185
Poseł Adam Krzyśków . . . . . . . . . . . . . . . . . . 185
Punkt 32. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Finansów Publicznych
oraz Komisji Samorządu Terytorialne-
go i Polityki Regionalnej o stanowisku
Senatu w sprawie ustawy o zmianie
 str.
ustawy o podatkach i opłatach lokal-
nych
Poseł Sprawozdawca Stanisław Stec . . . . . . 185
Poseł Andrzej Orzechowski . . . . . . . . . . . . . . 186
Poseł Krzysztof Jurgiel . . . . . . . . . . . . . . . . . 186
Poseł Stanisław Stec . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 186
Poseł Jan Łopata . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 186
Punkt 33. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Finansów Publicznych
o stanowisku Senatu w sprawie ustawy
o zmianie ustawy o podatku od towa-
rów i usług
Poseł Sprawozdawca Bożena Szydłowska . . .187
Poseł Izabela Leszczyna . . . . . . . . . . . . . . . . 187
Poseł Henryk Kowalczyk. . . . . . . . . . . . . . . . 187
Poseł Stanisław Stec . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 187
Poseł Jan Łopata . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 188
Punkt 34. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Finansów Publicznych
oraz Komisji Spraw Zagranicznych
o stanowisku Senatu w sprawie ustawy
o ratyfikacji, sporządzonego w Warsza-
wie dnia 20 kwietnia 2010 r., Protokołu
między Rzecząpospolitą Polską a Kon-
federacją Szwajcarską o zmianie Kon-
wencji między Rzecząpospolitą Polską
a Konfederacją Szwajcarską w sprawie
unikania podwójnego opodatkowania
w zakresie podatków od dochodu i od
majątku, sporządzonej w Bernie dnia
2 września 1991 r. oraz Protokołu, spo-
rządzonego w Bernie dnia 2 września
1991 r.
Poseł Sprawozdawca Dariusz Lipiński . . . . . 188
Poseł Marek Krząkała . . . . . . . . . . . . . . . . . . 188
Poseł Wojciech Jasiński . . . . . . . . . . . . . . . . . 189
Poseł Bożena Kotkowska. . . . . . . . . . . . . . . . 189
Poseł Stanisław Witaszczyk . . . . . . . . . . . . . 189
Punkt 35. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Nadzwyczajnej
o stanowisku Senatu w sprawie ustawy
o zmianie ustawy Kodeks pracy oraz
niektórych innych ustaw
Poseł Sprawozdawca Jerzy Kozdroń. . . . . . . 189
Poseł Izabela Katarzyna Mrzygłocka . . . . . . 190
Poseł Stanisław Szwed . . . . . . . . . . . . . . . . . 190
Poseł Sylwester Pawłowski . . . . . . . . . . . . . . 190
Poseł Franciszek Jerzy Stefaniuk. . . . . . . . . 190
str.
Punkt 36. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Gospodarki o stanowisku
Senatu w sprawie ustawy o zmianie
ustawy o łagodzeniu skutków kryzysu
ekonomicznego dla pracowników
i przedsiębiorców
Poseł Sprawozdawca Mieczysław Kasprzak . . . 190
Poseł Sławomir Piechota . . . . . . . . . . . . . . . . 191
Poseł Wojciech Jasiński . . . . . . . . . . . . . . . . . 191
Poseł Ryszard Zbrzyzny. . . . . . . . . . . . . . . . . 191
Poseł Mieczysław Kasprzak . . . . . . . . . . . . . 191
Punkt 37. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Gospodarki o stanowisku
Senatu w sprawie ustawy o rezerwach
strategicznych
Poseł Sprawozdawca Artur Gierada . . . . . . . 192
Poseł Piotr Cieśliński. . . . . . . . . . . . . . . . . . . 192
Poseł Wojciech Jasiński . . . . . . . . . . . . . . . . . 193
Poseł Elżbieta Streker-Dembińska . . . . . . . . 193
Poseł Krzysztof Borkowski . . . . . . . . . . . . . . 193
Punkt 55. porządku dziennego: Sprawoz-
danie Komisji Polityki Społecznej
i Rodziny oraz Komisji Sprawiedliwości
i Praw Człowieka o rządowym projek-
cie ustawy o wdrożeniu niektórych
przepisów Unii Europejskiej w zakresie
równego traktowania
Poseł Sprawozdawca Wojciech Wilk . . . . . . . 193
Poseł Teresa Piotrowska . . . . . . . . . . . . . . . . 194
Poseł Stanisław Szwed . . . . . . . . . . . . . . . . . 194
Poseł Sylwester Pawłowski . . . . . . . . . . . . . . 195
Poseł Franciszek Jerzy Stefaniuk . . . . . . . . 195
Sekretarz Stanu w Kancelarii
Prezesa Rady Ministrów
Elżbieta Radziszewska . . . . . . . . . . . . . . . . . 196
Oświadczenia
Poseł Artur Górski. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 196
Poseł Franciszek Jerzy Stefaniuk. . . . . . . . . 197
(Przerwa w posiedzeniu)
Załącznik nr 1 – Teksty wystąpień niewygło-
szonych
Poseł Mirosław Pawlak . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1
Poseł Jarosław Matwiejuk. . . . . . . . . . . . . . . . . 1
Poseł Wiesław Rygiel . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1
Poseł Andrzej Szlachta . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 2
 (Wznowienie posiedzenia o godz. 8 min 03)
(Na posiedzeniu przewodniczą wicemarszałkowie
Sejmu Stefan Niesiołowski i Ewa Kierzkowska)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Wznawiam posiedzenie.
Na sekretarzy dzisiejszych obrad powołuję panią
poseł Monikę Wielichowską oraz panów posłów: Mi-
chała Marcinkiewicza, Piotra Walkowskiego i Miro-
sława Maliszewskiego.
W pierwszej części obrad sekretarzami będą pa-
nowie posłowie Michał Marcinkiewicz i Piotr Wal-
kowski.
Protokół i listę mówców prowadzić będą pan poseł
Michał Marcinkiewicz i pani poseł Monika Wieli-
chowska.
Proszę wyznaczonych posłów sekretarzy o zajęcie
miejsc przy stole prezydialnym.
Proszę bardzo pana posła sekretarza o odczytanie
komunikatów.
Sekretarz Poseł Piotr Walkowski:
Szanowni Państwo! Informuję, że w dniu dzisiej-
szym odbędą się posiedzenia Komisji:
— Finansów Publicznych – godz. 8,
— Nadzwyczajnej do rozpatrzenia projektów
ustaw i uchwał dotyczących usuwania skutków i za-
pobiegania powodzi – godz. 8.15,
— Łączności z Polakami za Granicą – godz. 11,
— Etyki Poselskiej – godz. 12,
— Edukacji, Nauki i Młodzieży wspólnie z Komi-
sją do Spraw Kontroli Państwowej – godz. 17.30,
— Skarbu Państwa – godz. 17.30,
— Finansów Publicznych – godz. 18,
— Gospodarki – godz. 18,
— Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych
i Leśnictwa – godz. 19.30. Dziękuję.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Komisja Kultury i Środków Przekazu przedłoży-
ła sprawozdanie o projekcie uchwały w sprawie
uczczenia pamięci Ignacego Jana Paderewskiego
w 150. rocznicę Jego urodzin.
Sprawozdanie to zostało paniom i panom posłom
doręczone w druku nr 3539.
W związku z tym, po uzyskaniu jednolitej opinii
Konwentu Seniorów, marszałek Sejmu podjął decyzję
o uzupełnieniu porządku dziennego o punkt obejmu-
jący rozpatrzenie tego sprawozdania.
Proponuję, aby w tym przypadku Sejm wyraził
zgodę na zastosowanie art. 51 pkt 3 regulaminu Sej-
mu oraz aby w dyskusji nad dodanym punktem wy-
słuchał 3-minutowych oświadczeń w imieniu klubów
i kół.
Jeśli nie usłyszę sprzeciwu, będę uważał, że Sejm
propozycję przyjął.
Sprzeciwu nie słyszę.
Komisja Zdrowia przedłożyła sprawozdanie o sta-
nowisku Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy
o produktach biobójczych oraz ustawy o zmianie
ustawy o produktach biobójczych.
Sprawozdanie to zostało paniom i panom posłom
doręczone w druku nr 3548.
Na podstawie art. 95f regulaminu Sejmu marsza-
łek Sejmu podjął decyzję o uzupełnieniu porządku
dziennego o punkt obejmujący rozpatrzenie tego
sprawozdania.
Proponuję, aby Sejm w dyskusji nad tym punktem
wysłuchał 3-minutowych oświadczeń w imieniu klu-
bów i kół.
Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, będę uważał, że Sejm
propozycję przyjął.
Sprzeciwu nie słyszę.
Właściwe komisje przedłożyły sprawozdania
o stanowiskach Senatu w sprawie ustaw:
— o zmianie ustawy o ochronie danych osobowych
oraz niektórych innych ustaw,
— o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdro-
wotnej finansowanych ze środków publicznych oraz
ustawy o świadczeniu pieniężnym i uprawnieniach
przysługujących cywilnym niewidomym ofiarom
działań wojennych,
— o zmianie ustawy o Inspekcji Ochrony Środo-
wiska, ustawy o działach administracji rządowej oraz
ustawy o wojewodzie i administracji rządowej w wo-
jewództwie,
— o zmianie ustawy Prawo ochrony środowiska,
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
124 Projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks pracy
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski
— o ratyfikacji, sporządzonego w Warszawie dnia
20 kwietnia 2010 r., Protokołu między Rzecząpospo-
litą Polską a Konfederacją Szwajcarską o zmianie
Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Konfe-
deracją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego
opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od
majątku, sporządzonej w Bernie dnia 2 września
1991 r. oraz Protokołu, sporządzonego w Bernie dnia
2 września 1991 r.,
— o zmianie ustawy Kodeks pracy oraz niektó-
rych innych ustaw.
Sprawozdania te zostały paniom i panom posłom
doręczone odpowiednio w drukach nr 3529, 3547,
3530, 3531, 3550 i 3537.
W związku z tym, po uzyskaniu jednolitej opinii
Konwentu Seniorów, marszałek Sejmu podjął decyzję
o uzupełnieniu porządku dziennego o punkty obej-
mujące rozpatrzenie tych sprawozdań.
Proponuję, aby w tych przypadkach Sejm wyraził
zgodę na zastosowanie art. 54 ust. 5 regulaminu Sej-
mu oraz aby w dyskusjach nad tymi punktami wy-
słuchał 3-minutowych oświadczeń w imieniu klubów
i kół.
Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, będę uważał, że Sejm
propozycję przyjął.
Sprzeciwu nie słyszę.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 19.
porządku dziennego: Pierwsze czytanie rządo-
wego projektu ustawy o zmianie ustawy Kodeks
pracy (druk nr 3478).
Proszę o zabranie głosu podsekretarza stanu
w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej pana
Radosława Mleczkę w celu przedstawienia uzasad-
nienia projektu ustawy.
Przepraszam bardzo.
Proszę państwa, jest jeden problem: o godz. 9
z oczywistych względów nastąpi przerwa. Wiemy, że
dość długo będziemy dzisiaj obradować. Do godz.
17.30 będzie trwała przerwa, a potem czekają nas
obrady do późna w nocy. W związku z tym kieruję do
wszystkich gorącą prośbę o bardzo zwięzłe, bardzo
krótkie wypowiedzi. Mamy godzinę i im więcej teraz
zrobimy, tym krócej będziemy potem pracować
w nocy. Jest to zatem gorąca prośba do wszystkich
uczestników dyskusji.
Proszę bardzo, panie ministrze.
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Pracy i Polityki Społecznej
Radosław Mleczko:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Projekt ustawy
o zmianie ustawy Kodeks pracy, zawarty w druku
nr 3478, ma na celu zmianę w przepisach Kodeksu
pracy dotyczących urlopu ojcowskiego umożliwiającą
wykorzystanie tego urlopu przez ojca, który adopto-
wał dziecko do upływu 12 miesięcy od dnia uprawo-
mocnienia się postanowienia orzekającego przyspo-
sobienie, a nie jak dotychczas, do ukończenia przez
dziecko 12 miesięcy.
Pragnę przypomnieć, że od początku bieżącego
roku w rezultacie nowelizacji Kodeksu pracy z grud-
nia 2008 r., dzięki której wydłużony został urlop ma-
cierzyński oraz wprowadzony dodatkowy urlop ma-
cierzyński, urlop na prawach urlopu macierzyńskie-
go, a także urlop ojcowski, pracownik, ojciec wycho-
wujący dziecko, może korzystać z jednotygodniowego
urlopu ojcowskiego do czasu ukończenia przez jego
dziecko 12. miesiąca życia. Od 2012 r. wymiar tego
urlopu wzrośnie do 2 tygodni. Do urlopu ojcowskiego
uprawniony jest również ojciec, który adoptował
dziecko.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Pragnę poinfor-
mować Wysoką Izbę, że rzecznik praw dziecka, jak
również rzecznik praw obywatelskich skierowali do
ministra pracy i polityki społecznej wystąpienia do-
tyczące uwzględnienia w przepisach Kodeksu pracy
o urlopie ojcowskim specyficznej sytuacji ojców adop-
tujących dzieci. Minister pracy i polityki społecznej,
podzielając pogląd wyrażony w tych wystąpieniach,
zaproponował rekomendowaną dziś Wysokiej Izbie
nowelizację. W sytuacji, w której znajdują się ojcowie
adoptujący dzieci, często brak jest bowiem możliwo-
ści skorzystania z urlopu ojcowskiego do ukończenia
przez dziecko 12. miesiąca życia. Przedłużające się
procedury adopcyjne mają często swój finał, gdy
dziecko jest już w wieku powyżej 12 miesięcy. Jedno-
cześnie w obecnym stanie prawnym ojcowie adopcyj-
ni nie mogą skorzystać z urlopu ojcowskiego, jeśli
adoptowali dziecko starsze, które ukończyło już 12
miesięcy.
Projektowana ustawa zmierza do ujednolicenia
sytuacji prawnej wszystkich ojców, w tym adopcyj-
nych, pragnących skorzystać z urlopu ojcowskiego.
Przypomnę, że w świetle prawa – art. 121 § 1 Kodek-
su rodzinnego i opiekuńczego – przez przysposobienie
dziecka powstaje między przysposabiającym i przy-
sposobionym taki stosunek jak między rodzicami
i dziećmi. Zasadne jest zatem, aby 12-miesięczny
okres na skorzystanie przez ojca adopcyjnego z urlo-
pu ojcowskiego przypadał po uprawomocnieniu się
orzeczenia sądu o przysposobieniu dziecka. Takie
rozwiązanie zapewni w praktyce równe prawa ojców,
w tym adopcyjnych, do urlopu ojcowskiego, wskazu-
jąc jednakowy dla nich 12-miesięczny okres na sko-
rzystanie z tego urlopu. Ponadto, co jest bardzo
istotne, mamy nadzieję, że powiększy się grono ojców
adopcyjnych, którzy będą mogli skorzystać z urlopu
ojcowskiego, o pracowników adoptujących starsze
dzieci.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Projektowana
ustawa poza omówioną już przeze mnie zmianą prze-
pisów Kodeksu pracy dotyczących urlopu ojcowskiego
zawiera także przepisy o charakterze przejściowym,
konieczne ze względu na zmieniający się od 2012 r.
wymiar urlopu ojcowskiego, a także usuwające wąt-
pliwości mogące powstać w praktyce w związku z sy-
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks pracy
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Pracy
i Polityki Społecznej Radosław Mleczko
tuacją pracownika – ojca adopcyjnego dziecka, który
w związku z dotychczasowym stanem prawnym sko-
rzystał już z urlopu ojcowskiego.
Pragnę dodać, że projektowana zmiana Kodeksu
pracy, zgodnie z założeniami dotyczącymi skutków
finansowych przyjętymi przez Zakład Ubezpieczeń
Społecznych, nie będzie miała istotnego wpływu na
budżet Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Jak bo-
wiem wynika z szacunków ZUS, dzienna wysokość
zasiłku przysługującego pracownikowi korzystające-
mu z urlopu ojcowskiego wynosi obecnie ok. 85 zł, zaś
liczba ojców adopcyjnych korzystających z urlopu oj-
cowskiego według prognoz, które oparto na analizie
wykorzystania urlopów ojcowskich w oparciu o dziś
obowiązujące przepisy, nie będzie duża. Mamy na-
dzieję, że liczba ojców korzystających z tych urlopów
będzie rosła, ale nawet według szacunków, w których
przewidywałoby się wykorzystanie przez wszystkich
ojców adopcyjnych urlopu ojcowskiego, wiązałoby się
to z sumą ok. 2 mln zł. Wynika to danych, którymi
dysponuje obecnie ZUS. Proponujemy, aby ustawa
weszła w życie z początkiem przyszłego roku.
Po przedstawieniu powyższego uzasadnienia pro-
szę o skierowanie projektu ustawy o zmianie ustawy
Kodeks pracy, zawartego w druku nr 3478, do dal-
szych prac. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu ministrowi.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 5-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów i kół.
Otwieram dyskusję.
Proszę panią posłankę Izabelę Katarzynę Mrzy-
głocką z Platformy Obywatelskiej o zabranie głosu.
Poseł Izabela Katarzyna Mrzygłocka:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
W imieniu Klubu Parlamentarnego Platforma Oby-
watelska mam zaszczyt przedstawić opinię o rządo-
wym projekcie nowelizacji Kodeksu pracy zawartym
w druku sejmowym nr 3478.
Wysoka Izbo! W związku z wyzwaniami demogra-
ficznymi od kilku lat wprowadzamy przepisy wspie-
rające podejmowanie przez Polaków decyzji o zosta-
niu rodzicami. Jednym z elementów ułatwiających
wychowywanie dzieci jest zrównanie przywilejów
obojga rodziców. Stąd w naszym prawie uregulowane
zostały sytuacje, które uprawniają ojców do korzy-
stania z urlopów macierzyńskiego i wychowawczego,
a także z urlopu ojcowskiego.
Jak wiemy z doświadczenia, bardzo często zdarza
się, że po uchwaleniu zapisów danej ustawy pojawia-
125
ją się nowe problemy i wyzwania, które wymagają
ponownego zastanowienia się nad kolejnymi zmiana-
mi w prawie. Tak stało się w przypadku ojców adop-
cyjnych. Zarówno rzecznik praw dziecka, jak i rzecz-
nik praw obywatelskich zwrócili uwagę na zapisy,
które bardzo często nie pozwalają ojcu adopcyjnemu
na skorzystanie z urlopu ojcowskiego. Obecnie to
świadczenie przysługuje tylko do momentu, kiedy
dziecko ukończy 12. miesiąc życia, czyli tak samo jak
w przypadku ojców biologicznych. Praktyka pokazu-
je jednak, że procedury sądowe związane z uzyska-
niem prawomocnego postanowienia orzekającego
o przysposobieniu dziecka mogą trwać dłużej niż rok.
W praktyce uniemożliwia to ojcu adopcyjnemu sko-
rzystanie ze świadczenia.
Zdaniem Klubu Parlamentarnego Platforma Oby-
watelska problemy proceduralne nie powinny unie-
możliwiać któremukolwiek z rodziców skorzystanie
z zagwarantowanych przywilejów. Kiedy bowiem
uchwalaliśmy przepisy dotyczące tego świadczenia,
chcieliśmy, aby ojcowie adopcyjni mieli takie samo
prawo jak ojcowie biologiczni. Słuszna zatem wydaje
się zawarta w omawianym dziś projekcie propozycja,
zgodnie z którą brana pod uwagę będzie data zakoń-
czenia procedury adopcyjnej, a nie data urodzenia
dziecka.
Zaproponowane przez rząd zmiany idą jeszcze
dalej, nowością jest bowiem umożliwienie ojcom sko-
rzystanie z urlopu również w przypadku, kiedy dziec-
ko w chwili adopcji będzie starsze niż 12 miesięcy.
Dziś taka możliwość nie istnieje. To właśnie budzi
wątpliwości rzecznika praw dziecka oraz rzecznika
praw obywatelskich. Aby rozwiązać problem, rząd
zaproponował w omawianej nowelizacji zapis, który
sprawia, że moment uprawomocnienia się decyzji ad-
opcyjnej będzie równoznaczny z momentem urodze-
nia dziecka w rodzinie biologicznej. Ojciec adopcyjny
na skorzystanie z urlopu ojcowskiego będzie miał
zatem 12 miesięcy od momentu wydania prawomoc-
nej decyzji sądu.
Klub Parlamentarny Platforma Obywatelska po-
piera takie rozwiązanie. Uważamy, że adopcja dziec-
ka, które ukończyło 12. miesiąc życia, jest poważnym
wyzwaniem i powinniśmy maksymalnie wesprzeć
rodziców, którzy je podjęli. Chcę podkreślić, że oma-
wiane dziś propozycje przygotowane przez rząd są
wynikiem analiz obecnej sytuacji rodziców biologicz-
nych i adopcyjnych. Pozytywnie oceniamy fakt, że
Rada Ministrów na bieżąco monitoruje efekty wpro-
wadzonych pewien czas temu przepisów prorodzin-
nych i reaguje na nowe sytuacje, przygotowując od-
powiednie nowelizacje. Jak już wspomniałam, w tych
konkretnych przypadkach, o których dziś mówimy,
głos zabrali także szefowie instytucji stojących na
straży poszanowania praw obywateli: rzecznik praw
dziecka i rzecznik praw obywatelskich.
Jeśli rządowa nowelizacja kodeksu zostanie
uchwalona, ojcowie adopcyjni będą mogli od przyszłe-
go roku skorzystać z jednotygodniowego, a docelowo
od 2012 r. – z dwutygodniowego urlopu ojcowskiego,
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
126 Projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks pracy
Poseł Izabela Katarzyna Mrzygłocka
do momentu kiedy dziecko ukończy 7 lat lub 10 lat,
jeżeli obowiązek szkolny został odroczony. Nie będą
już ograniczeni zasadą wieku dziecka ustalonego na
12 miesięcy, tylko zasadą skorzystania z przywileju
w ciągu 12 miesięcy od dnia uprawomocnienia się
postanowienia orzekającego przysposobienie dziecka.
Takie zapisy pozwolą na zrównanie praw ojców ad-
opcyjnych z prawami ojców biologicznych. Popieramy
to rozwiązanie.
Podsumowując, chcę powiedzieć, że Klub Parla-
mentarny Platforma Obywatelska składa wniosek
o skierowanie rządowej nowelizacji Kodeksu pracy
z druku sejmowego nr 3478 do dalszych prac w Ko-
misji Nadzwyczajnej do spraw zmian w kodyfika-
cjach. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo.
Pan poseł Stanisław Szwed, Prawo i Sprawiedli-
wość.
Poseł Stanisław Szwed:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Mam zaszczyt
przedstawić stanowisko Klubu Parlamentarnego
Prawo i Sprawiedliwość w sprawie projektu ustawy
o zmianie ustawy Kodeks pracy.
Projektowana nowelizacja ma umożliwić ojcom
adopcyjnym dziecka możliwość skorzystania z urlopu
ojcowskiego także po ukończeniu przez nie pierwsze-
go roku. Według obecnych przepisów Kodeksu pracy
prawo takie przysługuje ojcom wychowującym dziec-
ko – zarówno ojcom biologicznym, jak i ojcom adop-
cyjnym dziecka – w tym roku w wymiarze 1 tygodnia,
nie dłużej jednak niż do ukończenia przez dziecko 12.
miesiąca życia. Pracownik – ojciec adopcyjny dziecka
starszego, powyżej 12. miesiąca życia, zgodnie z obec-
nym stanem prawnym nie ma możliwości skorzysta-
nia z urlopu ojcowskiego.
Wiadomo, że warunkiem koniecznym do wszczę-
cia postępowania w sprawie przysposobienia dziecka
jest uregulowanie sytuacji prawnej dziecka, zaś dłu-
gotrwałość postępowań o pozbawienie władzy rodzi-
cielskiej rodziców biologicznych i procedury adopcyj-
nej, poszukiwanie kandydatów czy sporządzenie
opinii powodują, że orzeczenie o przysposobieniu jest
często wydawane po ukończeniu przez dziecko 1.
roku życia. Dlatego ta zmiana jest konieczna, aby
zachować równość między rodzicami biologicznymi
a adopcyjnymi pozostającymi w stosunku pracy, tak
żeby ojcowie adopcyjni również mogli skorzystać
z tych przepisów.
Jak zostało już powiedziane, w przyszłym roku
urlop ojcowski będzie wynosił 1 tydzień, w 2012 r. –
2 tygodnie. Obecnie z urlopu ojcowskiego nie korzy-
sta zbyt wielu ojców. Mamy nadzieję, że ta i wcze-
śniejsza nowelizacje spowodują, że z urlopów ojcow-
skich będzie korzystało więcej osób.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Klub Prawo i Spra-
wiedliwość jest za przyjęciem tego rozwiązania i za
jak najszybszym uchwaleniem ustawy. Dziękuję bar-
dzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję.
Pani poseł Ryszard Zbrzyzny, Sojusz Lewicy De-
mokratycznej.
Poseł Ryszard Zbrzyzny:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Mam przyjem-
ność zaprezentować stanowisko Klubu Poselskiego
Sojusz Lewicy Demokratycznej w sprawie projektu
nowelizacji Kodeksu pracy.
W dniu 6 grudnia 2008 r. w Kodeksie pracy wpro-
wadzono instytucję urlopu ojcowskiego, a więc poję-
cie, które wcześniej w naszych regulacjach prawnych
nie istniało. Niemniej jednak w tamtym momencie,
w trakcie prac nad tą regulacją nie przewidziano sy-
tuacji życiowych występujących związku z procesami
adopcyjnymi dzieci trwającymi miesiącami, a w wie-
lu przypadkach latami. Pojawiła się wobec tego nie-
równość konstytucyjna, polegająca mianowicie na
tym, że niewielu ojców adopcyjnych – właściwie były
to pojedyncze przypadki – mogło skorzystać z prawa
do urlopu ojcowskiego. Omawiana dzisiaj propozycja
zmiany w art. 1823 Kodeksu pracy idzie w kierunku
wyeliminowania tej nierówności.
Wychodząc naprzeciw apelowi pana marszałka,
nie będę omawiał szczegółów regulacji, bowiem zna-
komicie to zrobił pan minister. Chcę tylko w imieniu
Klubu Poselskiego Sojusz Lewicy Demokratycznej
powiedzieć, że poprzemy tę nowelizację, i zaapelować
o to, żeby wszystkie kluby zechciały przeprowadzić
ją przez proces legislacyjny jak najszybciej. Dziękuję
za uwagę. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Bardzo dziękuję panu posłowi.
Pan poseł Piotr Walkowski, Polskie Stronnictwo
Ludowe.
Poseł Piotr Walkowski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Chciałbym powiedzieć, że klub Polskiego Stronnic-
twa Ludowego jest za przekazaniem tego projektu do
pracy w komisjach, ponieważ – skoro wszyscy mówi-
my o czasie – czas jest najważniejszy. Dziękuję bar-
dzo. (Oklaski)
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy o Banku Gospodarstwa Krajowego
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Zamykam dyskusję*).
Marszałek Sejmu na podstawie art. 87 ust. 2
w związku z art. 90 ust. 1 regulaminu Sejmu kieru-
je rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy Kodeks
pracy, zawarty w druku nr 3478, do Komisji Nadzwy-
czajnej do spraw zmian w kodyfikacjach w celu roz-
patrzenia.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 20.
porządku dziennego: Pierwsze czytanie posel-
skiego projektu ustawy o zmianie ustawy o Ban-
ku Gospodarstwa Krajowego oraz niektórych
innych ustaw (druk nr 3479).
Proszę o zabranie głosu pana posła Sławomira
Neumanna w celu przedstawienia uzasadnienia pro-
jektu ustawy.
Proszę bardzo, panie pośle.
Poseł Sławomir Neumann:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W imieniu posłów
wnioskodawców mam zaszczyt przedstawić projekt
ustawy o zmianie ustawy o Banku Gospodarstwa
Krajowego oraz niektórych innych ustaw, zawarty
w druku nr 3479.
Projekt ustawy o zmianie ustawy o Banku Gospo-
darstwa Krajowego został opracowany w szczególno-
ści w związku z koniecznością zapewnienia bankowi
nowych możliwości zwiększenia funduszy własnych,
co służy realizacji podstawowych celów działalności
BGK, do których należy wspieranie rządowych pro-
gramów społeczno-gospodarczych oraz programów
samorządności lokalnej i rozwoju regionalnego, a tak-
że efektywniejszemu wykorzystaniu możliwości wy-
konywania powierzonych mu zadań.
Pokrótce omówię kilka najważniejszych zmian,
które chcemy wprowadzić za pomocą tej ustawy.
Pierwsza z nich dotyczy doprecyzowania tego, że
Bank Gospodarstwa Krajowego nie podlega wpisowi
do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Są-
dowego. Ten zapis ma charakter deklaratoryjny i wska-
zuje na brak obowiązku wpisywania Banku Gospo-
darstwa Krajowego do KRS. Obecnie bardzo często
dochodzi do sytuacji, że bank musi udowadniać, że
nie ma takiego obowiązku, a firmy, z którymi współ-
pracuje, wymagają takich zaświadczeń.
W kolejnej zmianie regulujemy sprawy związane
z ewentualną likwidacją Banku Gospodarstwa Kra-
jowego. Ma to znaczenie dla banku, ponieważ dzisiaj
firmy, które robiłyby jego rating, żądałyby informa-
cji, co się stanie w przypadku jego likwidacji. Bank
Gospodarstwa Krajowego jest podmiotem, który nie
posiada zdolności upadłościowej, i to zostało potwier-
*) Teksty wystąpień niewygłoszonych – w za-
łączniku nr 1.
127
dzone w opinii Ministerstwa Sprawiedliwości w 2009 r.
Prawo upadłościowe i naprawcze mówi, że nie można
ogłosić upadłości instytucji i osób prawnych, które
zostały utworzone na drodze ustawy. Bank Gospo-
darstwa Krajowego został utworzony w drodze nie
tyle ustawy, co rozporządzenia prezydenta RP z dnia
30 maja 1924 r. W II Rzeczypospolitej rozporządzenie
prezydenta miało moc ustawy, z tego też względu
Bank Gospodarstwa Krajowego nie ma możliwości
upadłościowej i likwidacyjnej. Brak jednoznacznych
zapisów w ustawie powodował jednak komplikacje,
szczególnie w związku z tym, że firmy ratingowe nie
były w stanie zrobić ratingu, nie mając jasnych, kla-
rownych przepisów.
Następna zmiana dotyczy stwierdzenia, że celem
działalności BGK jest wspieranie rządowych progra-
mów społeczno-gospodarczych, w szczególności pro-
jektów realizowanych z wykorzystaniem środków
pochodzących z funduszy europejskich. Rozszerzono
zapis o możliwość wykorzystania również środków
pochodzących z międzynarodowych instytucji finan-
sowych, co jednocześnie pozwoli na wskazanie jedne-
go z dodatkowych źródeł finansowania Banku Go-
spodarstwa Krajowego, np. Europejskiego Banku
Inwestycyjnego czy Banku Rozwoju Rady Europy.
Kolejna zmiana polega na uzupełnieniu przepisu
o możliwości udzielenia Bankowi Gospodarstwa Kra-
jowego pożyczki ze środków budżetu państwa, która
byłaby przeznaczona na zwiększenie funduszy wła-
snych. Ma to kapitalne znaczenie przy prowadzeniu
działalności bankowej Banku Gospodarstwa Krajo-
wego, który musi przestrzegać wszystkich zasad do-
tyczących wskaźników związanych z Prawem ban-
kowym, a wraz z rozwojem akcji kredytowej czy po-
mocowej w związku z różnego rodzaju funduszami te
wskaźniki muszą być na odpowiednim poziomie.
Taka możliwość, że minister finansów może w drodze
pożyczki podnieść wysokość kapitałów własnych, jest
niezmiernie ważna, ponieważ pozwoli na płynne
działanie i wspieranie projektów, o których przed
chwilą mówiłem.
Następny zapis mówi o tym, że fundusz statutowy
banku może ulec obniżeniu w związku z tym, że przy
prowadzeniu dużej akcji kredytowej, kiedy są bardzo
potrzebne duże fundusze, może dojść do sytuacji, że
możliwości programów się wyczerpią i utrzymywanie
zbyt wysokich funduszy własnych nie będzie miało
żadnego uzasadnienia. To jest punkt, co do którego
negatywnie odnosiły się czy zgłaszały obawy Naro-
dowy Bank Polski oraz Europejski Bank Centralny,
kiedy projekt był już złożony do laski marszałkow-
skiej. Było to związane głównie ze sformułowaniem
zapisu, tak żeby obniżenie statutowych funduszy
własnych banku było na tyle bezpieczne, żeby zawsze
spełniały one wymogi zawarte w Prawie bankowym
i wszystkie wymagania dotyczące współczynników
były po obniżeniu przez bank spełnione, co oczywi-
ście jest tutaj zawarte.
Dzięki kolejnej zmianie dajemy Bankowi Gospo-
darstwa Krajowego możliwość emisji listów zastaw-
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
128 Projekt ustawy o zmianie ustawy o Banku Gospodarstwa Krajowego
Poseł Sławomir Neumann
nych, które mogłyby być także jednym z elementów
finansowania projektów, szczególnie związanych
z rynkiem nieruchomości, bo Bank Gospodarstwa
Krajowego wspiera różnego rodzaju formy na rynku
nieruchomości, zwłaszcza jeśli chodzi o w działalność
samorządów.
Następna kwestia wiąże się ze zmianą Prawa za-
mówień publicznych, która już raz została dokonana
na rzecz Banku Gospodarstwa Krajowego w kwiet-
niu 2009 r. Dotyczyła ona wyłączenia z obowiązku
stosowania jego przepisów w odniesieniu do zamó-
wień BGK związanych z realizacją zadań dotyczą-
cych obsługi funduszy utworzonych, powierzonych
lub przekazanych Bankowi Gospodarstwa Krajowego
na podstawie odrębnych ustaw oraz związanych
z realizacją programów rządowych w części dotyczą-
cej prowadzenia rachunków bankowych. W przypad-
ku obsługi funduszy wyłączenie ma zastosowanie
również do przeprowadzania bankowych rozliczeń
pieniężnych i działalności na rynku międzybanko-
wym, pozyskiwania środków finansowych w celu
zapewnienia płynności finansowej, finansowania
działalności obsługiwanych funduszy i programów
oraz refinansowania akcji kredytowej banku. Bank
Gospodarstwa Krajowego w celu prowadzenia nor-
malnej działalności bankowej, własnej i na rzecz
klientów, musi jednak mieć możliwość otwierania
w innych bankach rachunków NOSTRO w celu prze-
prowadzania rozliczeń pieniężnych na zasadach, któ-
re uzna za najbardziej korzystne. BGK powinien
posiadać takie możliwości pozyskiwania środków fi-
nansowych w celu zapewnienia płynności finansowej
i refinansowania akcji kredytowej, bez takich zakłó-
ceń jak np. potrzeba przeprowadzania każdorazowo
przetargu na usługi. Żaden inny bank w kraju – ko-
mercyjny, spółdzielczy czy nawet Narodowy Bank
Polski – nie podlega z tego tytułu ograniczeniom, któ-
re zostały nałożone na Bank Gospodarstwa Krajowe-
go. Ta zmiana, kiedy ustawa była już w lasce marszał-
kowskiej, również budziła pewne kontrowersje. I tutaj,
jeżeli Wysoka Izba raczy skierować ten projekt usta-
wy do prac w komisji, niezbędna będzie bliska współ-
praca z prezesem Urzędu Zamówień Publicznych,
żeby te zapisy nie budziły jakichkolwiek kontrowersji
w przyszłości.
Kolejną ze zmian, która budziła czy budzi pewne
emocje, jest zmiana ustawy o finansach publicznych.
Polega ona na uchyleniu ust. 4, co ma na celu likwi-
dację istniejącego obecnie ograniczenia możliwości
podjęcia przez Bank Gospodarstwa Krajowego obsłu-
gi centralnego rachunku bieżącego budżetu państwa,
rachunków bieżących państwowych jednostek budże-
towych oraz rachunków bieżących urzędów obsługu-
jących organy podatkowe. Może odbyć się to nie wcze-
śniej niż z dniem przyjęcia przez Rzeczpospolitą
Polską waluty euro. Takie ograniczenie nie jest zde-
terminowane żadnymi przepisami, poza tym, że jest
to zapisane w ustawie o finansach publicznych. Dzi-
siaj jedynym bankiem, który może obsługiwać budżet
państwa, jednostki budżetowe, jest Narodowy Bank
Polski. Do tej zmiany także są pewne uwagi, szczegól-
nie ze strony Narodowego Banku Polskiego, który
twierdzi, że ta działalność jest mu przypisana do cza-
su wejścia waluty euro, i bardzo mocno broni swojego
stanowiska. Ale tu także mam prośbę do Wysokiej
Izby, bo jeżeli przekażemy projekt ustawy do komisji
finansów, to w trakcie prac – jestem przekonany –
wspólnie z przedstawicielami Narodowego Banku
Polskiego będziemy w stanie dojść do porozumienia.
To są główne zmiany, które ta nowelizacja ustawy
niesie ze sobą. Proszę Wysoką Izbę o to, żeby skiero-
wać projekt ustawy o zmianie ustawy o Banku Go-
spodarstwa Krajowego oraz niektórych innych ustaw,
zawarty w druku nr 3479, do dalszych prac w komi-
sji. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 5-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów i kół.
Otwieram dyskusję.
Głos zabierze pani posłanka Izabela Leszczyna,
Platforma Obywatelska.
Poseł Izabela Leszczyna:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Prace nad no-
welizacją ustawy o Banku Gospodarstwa Krajowego
oraz niektórych innych ustaw klub Platforma Oby-
watelska podjął w związku z koniecznością zapew-
nienia Bankowi Gospodarstwa Krajowego nowych
możliwości zwiększania funduszy własnych. Część
zaproponowanych zmian ma charakter doprecyzowu-
jący. Potrzeba ich wprowadzenia wynika z ograni-
czeń, które występowały dotychczas. Zmiany te mają
związek z funkcjonowaniem zarówno Banku Gospo-
darstwa Krajowego, jak i Krajowego Funduszu Ka-
pitałowego. Chciałabym podkreślić, że wprowadzane
zmiany, nowelizacja, jaką proponujemy, ma przede
wszystkim na celu umożliwienie BGK pełnej realiza-
cji swoich zadań, tzn. zarówno tych, które wspierają
przedsiębiorców prywatnych, jak i tych, które wyni-
kają ze wspierania publicznych programów i projek-
tów współfinansowanych ze środków publicznych.
Ponieważ pan poseł wnioskodawca szczegółowo
omówił zmiany, nie będę powtarzała szczegółowych
rozwiązań. Chciałabym powiedzieć tylko, że klub
Platforma Obywatelska ma świadomość, że niektóre
zapisy projektu wymagają wspólnej refleksji Wysokiej
Izby, i na taką dyskusję jesteśmy otwarci.
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Klub Platforma
Obywatelska rekomenduje Wysokiej Izbie skierowa-
nie przedmiotowego projektu ustawy do Komisji Fi-
nansów Publicznych. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy o Banku Gospodarstwa Krajowego
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo, pani poseł.
Pan poseł Jarosław Stawiarski, Prawo i Sprawie-
dliwość.
Poseł Jarosław Stawiarski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
W imieniu Klubu Parlamentarnego Prawo i Sprawie-
dliwość mam zaszczyt przedstawić opinię dotyczącą
projektu ustawy o zmianie ustawy o Banku Gospo-
darstwa Krajowego oraz niektórych innych ustaw
(druk nr 3479).
Zmiany, jakie przynosi projektowana ustawa, i ich
skutki są bardzo istotne, wręcz fundamentalne dla
Banku Gospodarstwa Krajowego i innych podmiotów
objętych tą ustawą, a przede wszystkim dla finansów
państwa polskiego. Chciałbym zapytać wnioskodaw-
ców, kolegę Neumanna: Czym jest spowodowana pil-
na nowelizacja wniesiona przez grupę posłów? Czy
to, że Bank Gospodarstwa Krajowego jest w tej chwi-
li może na granicy bankructwa wskutek tegorocz-
nych decyzji ministra skarbu państwa oznacza, że
obecne kierownictwo resortu finansów i resortu skar-
bu państwa przyznaje się do fiaska i spowodowania
katastrofy w zarządzaniu finansami publicznymi,
długiem Skarbu Państwa? Wygląda na to, że główną
intencją tej nowelizacji jest chęć obejścia art. 220
Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej i ukrycia za-
równo deficytów, jak i długów w tej strukturze ban-
kowej, która obecnie jest tworzona w ramach nowego
Banku Gospodarstwa Krajowego.
Nowelizacja ta jest bardzo niebezpieczna i szkodli-
wa. Dyskusja nad tym projektem powinna wrócić do
punktu wyjścia, do momentu, gdy państwo posłowie
przygotowywali tę nowelizację. Nie ma opinii konsty-
tucjonalistów, które wskazywałyby jasno, że ta ustawa
nie jest jakimś obejściem art. 220 konstytucji, który
mówi o pokrywaniu deficytu budżetu przez bank cen-
tralny. Pomijając to, nie ma jeszcze opinii Komisji
Nadzoru Finansowego. Przypomnę, że zgłosiliście
państwo w sierpniu do EBC prośbę o opinię 2 miesią-
ce temu. Sądzę, że KNF jako instytucja najbardziej
władna mógłby się też wypowiedzieć w sprawie tej
nowelizacji.
I kolejna rzecz. Jest opinia BAS, która nie pozo-
stawia suchej nitki na art. 3 projektu ustawy. W świe-
tle tej opinii art. 3 nowelizowanej ustawy o BGK i nie-
których innych ustaw jest sprzeczny z prawem Unii
Europejskiej. Opinia Europejskiego Banku Central-
nego jest bardziej łagodna. Jest to jak gdyby prośba,
zalecenie dla rządu polskiego. EBC pragnie przypo-
mnieć władzom polskim o obowiązku przestrzegania
zakazu finansowania ze środków banku centralnego
określonego w traktacie. NBP nie może zatem naby-
wać listów zastawnych. EBC przyjmuje do wiadomo-
ści możliwość wybierania przez ministra finansów
Banku Gospodarstwa Krajowego zamiast NBP – Na-
rodowego Banku Polskiego jako podmiotu prowadzą-
129
cego obsługę budżetu państwa. Jeżeli chodzi o trzeci
punkt dotyczący przewidywania możliwości obniże-
nia funduszu statutowego BGK i wpłaty nadwyżki
do budżetu państwa, EBC rozumie, iż stosowanie
odpowiednich zabezpieczeń sprawia, że wpłaty do
budżetu państwa nie będą obniżały zdolności prze-
strzegania przez Bank Gospodarstwa Krajowego
norm nadzorczych. A opinia Narodowego Banku Pol-
skiego, którą tutaj państwo wnioskodawcy przemil-
czeliście, jest tak naprawdę druzgocąca. Pan prezes
Marek Belka w swojej długiej opinii jednoznacznie
mówi, że proponowane w projekcie ustawy zmiany
i ich skutki są daleko idące. Dlatego Narodowy Bank
Polski zwraca uwagę na konieczność istotnego posze-
rzenia treści uzasadnienia projektu ustawy praktycz-
nie w każdym z zawartych punktów, a przede wszyst-
kim przedstawienia argumentacji uzasadniającej
całość nowelizacji i celowość podejmowania procesu
legislacyjnego dla dokonywania takiej, a nie innej
grupy zmian.
Dalej mamy kilka stron, że tak powiem, polemiki
Narodowego Banku Polskiego i uwagi szczegółowe.
Dlatego mam takie pytanie: Czy tak naprawdę ta
nowelizacja, przygotowana rękami posłów przez mi-
nistra skarbu państwa i ministra finansów, ma słu-
żyć przede wszystkim zwiększeniu możliwości po-
większania deficytu ukrytego budżetu państwa po-
przez działania Banku Gospodarstwa Krajowego,
który nagle robi się megabankiem państwowym?
Przypomnę jeszcze, że jak gdyby konkuruje on z ban-
kami hipotecznymi, o których pan poseł wspomniał
dosyć enigmatycznie. Dlatego to, co się robi z Ban-
kiem Gospodarstwa Krajowego, rodzi niebezpieczeń-
stwo, że będziecie państwo chcieli ukrywać powięk-
szający się deficyt państwa polskiego poprzez tzw.
wirtualną księgowość (Dzwonek) i że w tym momen-
cie część ciężaru spadnie na Bank Gospodarstwa
Krajowego. Dlatego w imieniu Klubu Parlamentar-
nego Prawo i Sprawiedliwość wnoszę o odrzucenie
powyższego projektu w pierwszym czytaniu. Dzięku-
ję. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Pan poseł Stanisław Stec, Sojusz Lewicy Demo-
kratycznej.
Poseł Stanisław Stec:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Panie Mini-
strze! Pierwsza rzecz to też chciałbym wyrazić zdzi-
wienie, że projekt ustawy o tak poważnych skutkach
jest projektem poselskim. Dlaczego z tym projektem
nie chciał wystąpić minister finansów? De facto, pa-
nie pośle wnioskodawco, to nie jest projekt, który ma
zabezpieczyć zwiększenie funduszy własnych, tylko
to jest projekt mający zabezpieczyć dochody budże-
towe, o których mówiliśmy, w części 19., prawie 5
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
130 Projekt ustawy o zmianie ustawy o Banku Gospodarstwa Krajowego
Poseł Stanisław Stec
mld zł. W związku z tym to nie posłowie powinni brać
odpowiedzialność za taką decyzję, ale wniosek w tej
sprawie powinni złożyć minister finansów i minister
skarbu państwa. Przecież w czasie omawiania części
19. przedstawiciel ministra finansów mówił, że
współczynnik wypłacalności BGK jest w granicach
12%. Dlaczego chcemy jeszcze obniżać fundusz wła-
sny, skoro wynosi on tylko 12%? 12% mają również
banki spółdzielcze.
Drugą kontrowersyjną propozycją jest przeniesie-
nie obsługi budżetu z NBP do BGK. Podzielam zda-
nie prezesa Narodowego Banku Polskiego, że w tej
sytuacji będzie musiał zwolnić tysiące ludzi. Chyba
że minister finansów na posiedzeniu komisji udowod-
ni, iż koszty obsługi budżetu realizowane przez Na-
rodowy Bank Polski są tak wysokie, że warto nad
tym się zastanowić. Jestem jednak zdania, że skoro
rząd urealnił ostatnio drogę dojścia do strefy euro,
to poczekajmy, aż przyjmiemy euro i wówczas ewen-
tualnie zmieńmy obsługę budżetu.
Do pana ministra natomiast mam takie pytanie:
Co się zmieniło w zakresie udzielania poręczeń i gwa-
rancji przez Bank Gospodarstwa Krajowego dla
przedsiębiorstw, na inwestycje w przedsiębiorstwach?
Dwa lata temu uchwaliliśmy ustawę o wspieraniu.
Liczono na aktywność Banku Gospodarstwa Krajo-
wego w tym zakresie. Wiem, że w roku ubiegłym były
pojedyncze sprawy, chyba 18 poręczeń i gwarancji.
Co się zmieniło w tym roku? Mój klub oczekuje, iż
w tym zakresie minister finansów, minister gospo-
darki i prezes BGK przedłożą propozycje upraszcza-
jące procedury związane z poręczeniami i gwaran-
cjami, żeby ten bank zaistniał w polskiej gospodarce.
Bardzo proszę o odpowiedź, jak dzisiaj przedstawia
się sytuacja w tym zakresie.
Nie będę stawiał wniosku o odrzucenie projektu,
bo myślę, że – tu zwracam się do przewodniczącego
komisji pana posła Arndta, który na szczęście nie
podpisał tego projektu ustawy – nie będziemy praco-
wać nad tym szybko, że to pójdzie do podkomisji i że
niektóre kontrowersyjne zapisy wyrzucimy. Banko-
wość naprawdę musimy traktować z pełną powagą,
bo ma ona służyć głównie gospodarce, a nie budżeto-
wi. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Pan poseł Wiesław Rygiel, Polskie Stronnictwo
Ludowe.
Poseł Wiesław Rygiel:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Mam zaszczyt przedstawić stanowisko Klubu Posel-
skiego Polskiego Stronnictwa Ludowego odnośnie do
poselskiego projektu ustawy o zmianie ustawy o Ban-
ku Gospodarstwa Krajowego oraz niektórych innych
ustaw (druk nr 3479).
Pragnę podkreślić, że z zainteresowaniem przyj-
mujemy propozycję zawartą w przedmiotowym pro-
jekcie, gdyż zmierza ona do wzmocnienia pozycji
państwowej osoby prawnej, jaką jest Bank Gospodar-
stwa Krajowego, a to w czasach zagrożenia kryzysem
finansów publicznych jest dość istotne. Szczególnie
ważne jest m.in. to, że zmiany umożliwią zwiększenie
funduszy własnych banku, który dzięki temu sku-
teczniej będzie mógł wspierać strategiczne programy
rządowe, jak również programy regionalne i samo-
rządowe programy rozwoju. Zmiany zawarte w dru-
ku nr 3479 obejmują zarówno funkcjonowanie Banku
Gospodarstwa Krajowego, jak i Krajowego Funduszu
Kapitałowego.
Warto zwrócić uwagę na najważniejsze propozy-
cje, przynajmniej na te najistotniejsze zmiany przed-
stawione w poselskim przedłożeniu. Zmiana art. 3
sprowadza się do doprecyzowania regulacji dotyczą-
cej ewentualnej likwidacji Banku Gospodarstwa Kra-
jowego. Jednocześnie w nowym brzmieniu potwier-
dza się brak zdolności upadłościowej tego banku na
podstawie art. 6 pkt 4 ustawy z 28 lutego 2003 r.
Prawo upadłościowe i naprawcze. Ponadto, co bardzo
istotne, te zapisy wzmacniają wiarygodność Banku
Gospodarstwa Krajowego – chodzi o propozycje za-
warte w ust. 3. Stanowi on, przypomnę, że „minister
właściwy do spraw finansów publicznych, poprzez
działania własne lub działając w porozumieniu z mi-
nistrem do spraw Skarbu Państwa, zapewni BGK
fundusze własne na poziomie zapewniającym reali-
zację zadań BGK, z zastrzeżeniem ust. 4”. Wiarygod-
ność BGK wzmacnia również proponowany zapis ust.
4 ustalający przejęcie mienia po likwidacji banku, jak
również pozostałych zobowiązań przez Skarb Pań-
stwa. Przedmiotowe propozycje m.in. powodują
zwiększenie możliwości pozyskiwania środków oraz
zmniejszenie kosztów ich uzyskiwania, podnoszą
szanse na pozyskiwanie kredytów bez konieczności
posiłkowania się gwarancją ze strony Skarbu Pań-
stwa, mają też wpływ na pozycję ratingową banku,
o czym wcześniej była mowa.
Za korzystne dla zapewnienia dobrej kondycji
banku niewątpliwie też należy uznać umożliwienie
udzielenia pożyczki na zwiększenie funduszu podsta-
wowego ze strony ministra właściwego do spraw fi-
nansów publicznych. Znacznym udogodnieniem w pra-
cy banku byłoby również wprowadzenie postulowa-
nej zmiany dopuszczającej obniżenie funduszu statu-
towego, oczywiście pod warunkiem dotrzymania
określonych reżimów, tzw. norm ostrożnościowych.
Istotne poszerzenie katalogu dopuszczalnych działań
zawiera także propozycja zmian obecnie obowiązują-
cego art. 4 pkt 1 ustawy, która zezwala BGK na po-
zyskiwanie środków z międzynarodowych instytucji
finansowych, takich jak wspomniany Europejski
Bank Odbudowy i Rozwoju. Interesującym rozwią-
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy o Banku Gospodarstwa Krajowego
Poseł Wiesław Rygiel
zaniem problemu refinansowania nieruchomości wy-
daje się zawarte w poselskim przedłożeniu umożli-
wienie bankowi emisji listów zastawnych.
Pozytywnie odnosimy się również do proponowa-
nych w art. 3 zapisów zmian w ustawie z 29 stycznia
2004 r. Prawo zamówień publicznych. Zmiany te
eliminują istniejące utrudnienia w pełnej realizacji
zadań banku, czego nie doświadczają inne podmio-
ty sektora bankowego na terenie Polski. To jest
warte podkreślenia. W obecnie obowiązującym sta-
nie prawnym, jak podkreślają autorzy poselskiego
przedłożenia, mamy do czynienia z niesymetrycz-
nością, w związku z którą Bank Gospodarstwa Kra-
jowego działa w warunkach ograniczenia, np. w otwie-
raniu rachunków w innych bankach czy też w pozy-
skiwaniu środków finansowych bez tzw. dodatko-
wych zakłóceń – chciałbym tu to enigmatycznie
podkreślić.
Warto uwypuklić również to, że przedłożony pro-
jekt zawiera propozycje zmian ustawy o Krajowym
Funduszu Kapitałowym, o czym już wspomniałem,
umożliwia mu pozyskiwanie dotacji jednostek samo-
rządu terytorialnego, co ma niebagatelne znaczenie.
Ze zrozumieniem odnosimy się także do propozycji
zawartej w art. 6 – po pkt 2 dodaje się pkt 2a. Poprzez
wprowadzenie obsługi bankowej funduszu przez
BGK realizuje się proces konsolidacji finansów pu-
blicznych, których sanacja jest ważnym zadaniem,
myślę, dla nas wszystkich.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Przedłożony pro-
jekt zawiera propozycje zasługujące na zaintereso-
wanie i prowadzenie dalszych prac legislacyjnych.
Oczywiście w ich toku należy rozpatrzyć krytyczne
stanowisko czy wręcz zarzuty niektórych instytucji.
Na czoło wysuwają się krytyczne uwagi Narodowego
Banku Polskiego, który niniejszy projekt ocenia jako
próbę, używa tu sformułowania, wprowadzenia
uprzywilejowania Banku Gospodarstwa Krajowego,
czy nawet w pewnym momencie zarzuca naruszenie
zasady równości konkurencji. Wydaje się, że niektóre
z tych uwag mogą być uzasadnione – szereg tych wąt-
pliwości wymaga wyjaśnienia – natomiast w sporej
części są to typowe uwagi podmiotu konkurencyjne-
go na rynku, który zauważa, że pojawia się nowy
konkurent. (Dzwonek)
Reasumując, pozytywnie oceniamy propozycję
wzmocnienia pozycji BGK zawartą w druku nr 3479
i uznajemy, że wprowadzenie jej w życie ułatwi reali-
zację programów strategicznych. W naszej opinii
BGK powinien pełnić rolę ważnego filara narodowe-
go kapitału, a poprawienie jego kondycji powinno
stanowić istotny element przeciwdziałania kryzysowi
finansów publicznych.
Z powyższych względów klub Polskiego Stronnic-
twa Ludowego rekomenduje ten projekt do dalszych
prac w komisji. Dziękuję za uwagę. (Oklaski)
131
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Przechodzimy do pytań.
Zapisane są trzy osoby.
Czy są jeszcze chętni?
Jest czwarty pan poseł. Proszę bardzo, pan poseł
Ajchler. Są już cztery osoby.
Czy są jeszcze chętni?
Nie ma.
Zamykam listę.
Czas na zadanie pytania – 1 minuta.
Poseł Andrzej Szlachta, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Andrzej Szlachta:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Z dołączonej do poselskiego projektu ustawy o zmia-
nie ustawy o Banku Gospodarstwa Krajowego opinii
Biura Analiz Sejmowych w sprawie zgodności projek-
tu ustawy z prawem Unii Europejskiej wynika, że
zapisy zawarte w art. 3 przedmiotowego projektu
ustawy są sprzeczne z prawem Unii Europejskiej.
Art. 3 projektu ustawy przewidującego wyłączenie
stosowania w odniesieniu do BGK ustawy Prawo za-
mówień publicznych w zakresie usług związanych
z wykonywaniem działalności bankowej, w części
dotyczącej otwierania i przeprowadzania rachunków
bankowych, przeprowadzania bankowych rozliczeń
pieniężnych i działalności na rynku międzybanko-
wym oraz refinansowania akcji kredytowej, jest
sprzeczny z prawem Unii Europejskiej. Dlatego zwra-
cam się do przedstawiciela rządu, czy podziela opinię
Biura Analiz Sejmowych w tym zakresie.
Drugie pytanie do pana ministra dotyczy nastę-
pującej kwestii. (Dzwonek) Dlaczego inicjatywa w tak
ważnej dla państwa i systemu bankowego w Polsce
sprawie nie wyszła od ministra finansów? Jest to bo-
wiem...
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Panie pośle, proszę kończyć.
Poseł Andrzej Szlachta:
…bardzo istotne dla finansów państwa. Dziękuję
bardzo.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo.
Pan poseł Jarosław Stawiarski, Prawo i Sprawie-
dliwość.
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
132 Projekt ustawy o zmianie ustawy o Banku Gospodarstwa Krajowego
Poseł Jarosław Stawiarski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Mam trzy krótkie pytania. Pierwsze pytanie. Ile wy-
nosi aktualnie współczynnik adekwatności kapitało-
wej Banku Gospodarstwa Krajowego? Czy prawdą
jest, że spadł on do najniższego dopuszczalnego po-
ziomu 8%?
Drugie pytanie. Czy istnieje niebezpieczeństwo
wstrzymania z powodu braku środków działalności
kredytowej i obsługi rządowych programów inwesty-
cyjnych, w tym budowy dróg, autostrad, mieszkań
w ramach TBS-ów, kredytów w programie „Rodzina na
swoim” oraz obsługi samorządów i finansowania inwe-
stycji współfinansowanych przez Unię Europejską?
Pytanie trzecie. Czy obecna zła sytuacja finanso-
wa Banku Gospodarstwa Krajowego jest wynikiem
ubiegłorocznej bardzo ryzykownej operacji podwyż-
szenia kapitału innego banku państwowego PKO BP
i zakupu na rzecz Skarbu Państwa ponad 10% akcji
PKO BP, co kosztowało Bank Gospodarstwa Krajo-
wego 2,6 mld zł? Zgodnie z przepisami banki, w tym
Bank Gospodarstwa Krajowego, muszą odpisywać od
swoich kapitałów aktywa w postaci akcji spółek sek-
tora finansowego, co wpływa na systematyczne obni-
żenie wskaźnika adekwatności finansowej, wraz ze
wzrostem cen akcji banku PKO BP. Czy problem ten
został już prawnie uregulowany? Dziękuję bardzo.
(Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Pan poseł Mirosław Pawlak, Polskie Stronnictwo
Ludowe.
Poseł Mirosław Pawlak:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Panie Mini-
strze! Skoro Bank Gospodarstwa Krajowego powstał
w drodze rozporządzenia prezydenta Rzeczypospoli-
tej Polskiej z dnia 30 maja 1924 r. o połączeniu Pań-
stwowych Instytucji Kredytowych w BGK, były to
podmioty utworzone w drodze ustawy, to czy nie
może budzić to wątpliwości ustawowego pochodzenia
BGK z wszystkimi tego następstwami?
Pytanie drugie i ostatnie. Proszę o wyjaśnienie
dotychczas niespotykanej sytuacji. Od kiedy opinie
prawne Biura Analiz Sejmowych podpisuje szef
Kancelarii Sejmu? To novum. Z czego to wynika?
Dziękuję.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Pan poseł Romuald Ajchler, Sojusz Lewicy Demo-
kratycznej.
Poseł Romuald Ajchler:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Jedną z form pomocy banków polskich jest udzielanie
gwarancji i premii. Chciałbym zapytać, ile Bank Go-
spodarstwa Krajowego udzielił tych gwarancji i po-
ręczeń dla polskich małych przedsiębiorstw czy
w ogóle przedsiębiorstw w roku 2009, a ile w roku
2010? To jest bardzo ważny temat, gdyż nie chodzi
tylko o to, żeby banki udzielały kredytów, ale mają
one też możliwość udzielania gwarancji. To ma dosyć
duży wpływ na rozwój przedsiębiorczości w Polsce.
Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Lista posłów zapisanych do głosu została wyczer-
pana.
Proszę o zabranie głosu podsekretarza stanu
w Ministerstwie Skarbu Państwa pana Adama Lesz-
kiewicza.
Proszę bardzo, panie ministrze.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Skarbu Państwa
Adam Leszkiewicz:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Posłanki i
Panowie Posłowie! Chciałbym przede wszystkim
podkreślić, że nie ma jeszcze stanowiska rządu od-
nośnie do tego projektu poselskiego. Projekt tego
stanowiska jest w trakcie procedowania. Jest on
wstępnie uzgodniony z ministrem finansów i w naj-
bliższym czasie trafi pod obrady komitetu stałego,
a potem Rady Ministrów i zostanie przekazany Wy-
sokiej Izbie. Myślę, że w tym stanowisku będą zawar-
te także odpowiedzi na niektóre pytania, które zo-
stały zadane przez państwa posłów.
Pan poseł Szlachta pytał przede wszystkim o kwe-
stie dotyczące niezgodności art. 3. W tej chwili to
analizujemy, mając do dyspozycji także opinię Biura
Analiz Sejmowych.
Chciałbym powiedzieć, że na pozostałe pytania,
bardzo szczegółowe, związane z funkcjonowaniem
Banku Gospodarstwa Krajowego, przekażemy odpo-
wiedzi na piśmie po uzgodnieniu ich z ministrem fi-
nansów. Zawrzemy je także, znając też kierunek
pytań panów posłów, w stanowisku rządowym i prze-
każemy Wysokiej Izbie. Dziękuję.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo panu ministrowi.
Proszę o zabranie głosu przedstawiciela wniosko-
dawców pana posła Sławomira Neumanna.
Proszę bardzo.
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy o Banku Gospodarstwa Krajowego
Poseł Sławomir Neumann:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Postaram się także odpowiedzieć w paru słowach
na te pytania, które padły. Chciałbym wyraźnie za-
znaczyć, panie pośle, że Bank Gospodarstwa Krajo-
wego nie jest na granicy bankructwa, co pan suge-
rował, i nie ma ryzyka, jeśli chodzi o działalność
Banku Gospodarstwa Krajowego. Dokładnego
współczynnika wypłacalności nie znam, ale jest on
na poziomie gwarantującym normalne funkcjono-
wanie tegoż banku.
Czy zła sytuacja jest wynikiem zakupu akcji PKO
BP? Oczywiście ma pan rację, że zakup akcji insty-
tucji finansowej obniża współczynnik, natomiast to
jest transakcja, na której Bank Gospodarstwa Kra-
jowego nie stracił. W każdej chwili ma on możliwość
odsprzedania tych akcji. Jest ich właścicielem i może
je odsprzedać, jeżeli byłoby jakiekolwiek zagrożenie
dla działalności czy dla współczynnika wypłacalności
tego banku, to jest dość prosty do wykonania ruch,
czyli sprzedaż tych ponad 10% akcji PKO BP. Nie ma
żadnego ryzyka z tym związanego dla Banku Gospo-
darstwa Krajowego, a wręcz przeciwnie, na tej trans-
akcji BGK najprawdopodobniej mógłby zarobić cał-
kiem niezłe pieniądze. To jedna kwestia.
Pan poseł Pawlak pytał, dlaczego pan minister
Czapla podpisał tę opinię. Trudno powiedzieć. To
rzeczywiście jest przypadek, z którym się jeszcze nie
spotkałem, ale ma on do tego prawo. Jest to już jak
gdyby sprawa organizacyjna Kancelarii Sejmu.
Czy można dzisiaj wnosić, że Bank Gospodarstwa
Krajowego jest powołany na mocy ustawy? Wspo-
mniałem, że jest opinia ministra sprawiedliwości,
która wywodzi z tego dekretu prezydenckiego, że jest
on powołany na mocy ustawy i nie może upaść, nie
może być zlikwidowany bez pokrycia strat przez
Skarb Państwa. Dlatego więc staramy się to jeszcze
bardziej uszczegółowić i opisać dokładnie, bo to jest
zapis, który budzi kontrowersje nie tyle w banku czy
w ministerstwach, ale w firmach ratingowych, które
mają nadać rating Bankowi Gospodarstwa Krajowe-
go. Te kontrowersje są tam zgłaszane.
Co do ustawy Prawo zamówień publicznych,
wspominałem o tym, że jest tutaj pewien dysonans,
jeśli chodzi o opinie. Biuro Analiz Sejmowych mówi
bowiem wyraźnie, że to jest niezgodne z prawem Unii
Europejskiej. To jest dość twarde stanowisko. Mam
nadzieję, że będziemy nad tym procedować i będzie-
my weryfikować te opinie. Jeżeli tak jest, to oczywi-
ście taki przepis nie będzie mógł funkcjonować. Przy-
pomnę tylko, że zwolnienie dotyczy działalności
banku na rynkach finansowych, możliwości otwiera-
nia na przykład rachunków nostro czy brania udzia-
łu w rozliczeniach międzynarodowych. Stosowanie
przez jeden jedyny bank w Polsce, czyli Bank Gospo-
darstwa Krajowego ustawy Prawo zamówień publicz-
nych w odniesieniu do takich działań nie wydaje się
sensowne. Takich ograniczeń nie ma Narodowy Bank
133
Polski, jak i żaden inny bank. Ten zapis służy więc
temu, by Bank Gospodarstwa Krajowego mógł funk-
cjonować podobnie jak inne banki w Polsce, miał
podobne możliwości. Oczywiście, jeżeli opinia, że jest
to niezgodne z prawem Unii Europejskiej, nie zmieni
się, to ustawa z takim zapisem nie będzie mogła wejść
w życie.
Pan poseł Stec zwrócił uwagę na to, że jest zapis
mówiący o możliwości obniżenia kapitałów. Zgadza
się, jest taki zapis, ale jest też zapis mówiący o moż-
liwości podwyższenia tych kapitałów. To płynna re-
gulacja. Może być tak, że kiedy skończą się te wielkie
akcje pomocowe finansowane ze środków unijnych,
z funduszy wspierających różnego rodzaju programy
rządowe, nie będzie potrzeby utrzymywania tak wy-
sokich współczynników wypłacalności, tak wysokich
kapitałów własnych. Jest to jeden z elementów wpi-
sanych. Nikt nie mówi, że bank ma za duże kapitały
własne, bo tak nie jest. Są one na odpowiednim po-
ziomie.
Dlaczego nie ma opinii KNF. Nie ma jej, panie
pośle, ale myślę, że KNF weźmie aktywny udział
w pracach nad tą ustawą i wtedy, jak sądzę, ta opinia
się pojawi. Jeśli chodzi o opinię Narodowego Banku
Polskiego, sprzeciw NBP wobec możliwości obniżenia
kapitału jest dla mnie czymś oczywistym. Narodowy
Bank Polski nigdy nie poprze takich rozwiązań. Jed-
nak tutaj, jak powiedziałem na początku, jest też
zapis o zwiększeniu kapitałów.
Możliwość emitowania listów zastawnych. W tej
chwili jest to obszar zarezerwowany dla banków hi-
potecznych. Przypomnę, że Bank Gospodarstwa Kra-
jowego ma wiele programów, które wspierają budow-
nictwo czy działalność na rynku nieruchomości.
Gdyby listy zastawne umożliwiały finansowanie
tego, byłoby to sensowne, nie zakłócałoby to konku-
rencji panującej na rynku usług bankowych, bo cho-
dzi tu jednak o inną działalność niż ta, którą prowa-
dzą banki komercyjne.
Jeśli chodzi o przejęcie obsługi bankowej budżetu
państwa i państwowych jednostek budżetowych od
NBP, jest to dłuższa perspektywa, ponieważ dzisiaj
rzeczywiście jest tak, że BGK samodzielnie nie jest
w stanie tego przejąć, nie ma jeszcze takich syste-
mów. Jednak postawienie granicy, że Bank Gospo-
darstwa Krajowego ma to przejąć wtedy, kiedy Polska
wejdzie do strefy euro, jest określeniem dość enigma-
tycznym, bo nikt nie poda daty, kiedy ta możliwość
nastąpi, i to nie tyle z winy Polski, tylko dlatego że
strefa euro boryka się teraz z własnym kryzysem
i próbuje zaradzić temu we własnym gronie. Propo-
zycje jakichś innych możliwości otwierają pewną
drogę. To, że Narodowy Bank Polski, który dzisiaj
jest na tym obszarze monopolistą, protestuje prze-
ciwko temu, nie budzi mojego zdziwienia, bo to jest
oczywiste, że będzie bronił swoich interesów, bo są
to pieniądze, które leżą na rachunkach bieżących
Narodowego Banku Polskiego, z których ma on po-
tem przychód.
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
134 Projekt ustawy o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego
Poseł Sławomir Neumann
Jak powiedziałem, mam nadzieję, że w pracach,
jakie będą prowadzone nad tą ustawą w komisji,
w podkomisji, będą brali udział przedstawiciele Na-
rodowego Banku Polskiego i KNF-u, a także Urzędu
Zamówień Publicznych, którzy rozwieją te wszystkie
wątpliwości. Intencją tej ustawy jest wzmocnienie
Banku Gospodarstwa Krajowego, wzmocnienie jego
kapitałów i rozszerzenie możliwości działania, gdyż
wspiera on programy rządowe. Jest to, przypomnę,
bank państwowy, dzięki któremu rząd może realizo-
wać swoje programy, więc chcemy go wzmacniać.
Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Zamykam dyskusję.
W dyskusji zgłoszono wniosek o odrzucenie tego
projektu ustawy w pierwszym czytaniu.
Do głosowania nad tym wnioskiem przystąpimy
w bloku głosowań.
Zarządzam przerwę w obradach do godz. 17.30.
Dziękuję bardzo.
(Przerwa w posiedzeniu od godz. 9 min 04
do godz. 17 min 32)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Wznawiam obrady.
Komisja Polityki Społecznej i Rodziny oraz Komi-
sja Sprawiedliwości i Praw Człowieka przedłożyły
sprawozdanie o projekcie ustawy o wdrożeniu niektó-
rych przepisów Unii Europejskiej w zakresie równe-
go traktowania.
Sprawozdanie to zostało paniom i panom posłom
doręczone w druku nr 3541.
Na podstawie art. 95e regulaminu Sejmu marsza-
łek Sejmu podjął decyzję o uzupełnieniu porządku
dziennego o punkt obejmujący rozpatrzenie tego
sprawozdania.
Proponuję, aby Sejm w dyskusji nad tym punktem
wysłuchał 5-minutowych oświadczeń w imieniu klu-
bów i kół.
Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, będę uważała, że
Sejm propozycję przyjął.
Sprzeciwu nie słyszę.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 21.
porządku dziennego: Pierwsze czytanie obywa-
telskiego projektu ustawy o zmianie ustawy o sys-
temie oświaty oraz ustawy o dochodach jedno-
stek samorządu terytorialnego (druk nr 3374).
Proszę o zabranie głosu przedstawiciela Komitetu
Inicjatywy Ustawodawczej pana Wincentego Sławo-
mira Broniarza w celu przedstawienia uzasadnienia
projektu ustawy.
Przedstawiciel Komitetu
Inicjatywy Ustawodawczej
Wincenty Sławomir Broniarz:
Pani Marszałek! Wysoki Sejmie! Po raz drugi
mam zaszczyt zaprezentować Wysokiej Izbie projekt
ustawy, której celem jest wsparcie finansowe samo-
rządów terytorialnych w zakresie prowadzenia
przedszkoli. Bez dodatkowych pieniędzy nie uda się
bowiem odbudować i rozwinąć sieci placówek przed-
szkolnych, a jest to jedyny sposób, naszym zdaniem,
na objęcie wychowaniem przedszkolnym takiej liczby
dzieci, by choć przybliżyć nas do standardów euro-
pejskich.
Chyba już nikt dzisiaj nie ma wątpliwości, że
pierwsze lata życia człowieka to okres niezwykle
ważny dla jego emocjonalnego i poznawczego rozwo-
ju. Prowadzone od lat zarówno w Polsce, jak i na
świecie badania wskazują, że właśnie w tym okresie
można najskuteczniej wspierać dzieci, uwzględniając
ich indywidualne możliwości oraz dysharmonie roz-
wojowe. Lata między narodzinami a trzecim lub
czwartym rokiem życia są kluczowe dla jakości sa-
modzielnego startu w życie społeczne poza środowi-
skiem rodzinnym, są także istotne dla kształtowania
się kompetencji poznawczych warunkujących sukces
w zdobywaniu wiedzy o świecie i sobie. Są istotne dla
rozwijania u dzieci ciekawości świata, poczucia wła-
snej wartości, samodzielności, wytrwałości, koncen-
tracji, słuchania, zapamiętywania, kompetencji języ-
kowych, komunikacyjnych oraz społecznych. Są
również istotne dla kształtowania się zrębów osobo-
wości, indywidualności i tożsamości, które to cechy
warunkują jakość realizacji zadań osobistych oraz
pozwalają funkcjonować w przyszłym, dorosłym ży-
ciu, tak zawodowym, jak i rodzinnym. Można o tym
przeczytać w raporcie Polska 2030.
Badania potwierdzają również, że olbrzymie ko-
rzyści dla rozwoju najmłodszych przynosi wysoko
zorganizowana edukacja przedszkolna. Dzieci, które
uczęszczały do przedszkola, są bardziej samodzielne,
lepiej rozwinięte pod względem emocjonalnym, inte-
lektualnym, manualnym i społecznym. Pobyt dziec-
ka w przedszkolu sprzyja rozwijaniu kompetencji
i umiejętności oraz wyrównywaniu szans edukacyj-
nych, co w przyszłości przełoży się na lepsze wyniki
w szkole, wyższy poziom dobrobytu, lepsze zdrowie,
niższe wskaźniki przestępczości całej populacji.
W dobrze rozumianym interesie publicznym leży
zatem dbałość o jak najlepsze i jak najbardziej po-
wszechne kształcenie i wychowanie najmłodszych.
Służyć temu powinna odpowiednio rozwinięta sieć
przedszkoli publicznych uzupełniona przedszkolami
niepublicznymi i innymi formami wychowania przed-
szkolnego.
Mimo pewnej poprawy w ostatnich dwóch latach,
pod względem powszechności edukacji przedszkolnej
Polska nadal jest na jednym z ostatnich miejsc po-
śród państw europejskich. We wszystkich krajach
rozwiniętych i rozwijających się wczesna edukacja
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego
Przedstawiciel Komitetu Inicjatywy
Ustawodawczej Wincenty Sławomir Broniarz
przedszkolna zajmuje istotne miejsce w polityce spo-
łecznej. W większości krajów europejskich dzieci
mają zapewnioną edukację elementarną w placów-
kach przedszkolnych przed rozpoczęciem nauki w szko-
le, często już od drugiego roku życia. Odsetek dzieci
w wieku czterech lat uczęszczających do przedszkola
w krajach Unii Europejskiej wynosi prawie 90%,
a w krajach takich jak Belgia, Francja, Włochy, Hisz-
pania – 100%, jak podał Eurostat w 2005 r. Ponadto
w większości krajów europejskich edukacja dzieci
w wieku 4–5 lat staje się coraz bardziej powszechna,
a to jest ten kierunek, w jakim Polska, jako członek
Unii Europejskiej, powinna zmierzać.
Jeżeli pani marszałek pozwoli, to naleję sobie
wody.
Należy także pamiętać, że z woli Wysokiej Izby
w 2012 r. 6-latki pójdą do szkoły, a już za rok, w 2011 r.,
dzieci 5-letnie pójdą do obowiązkowej zerówki.
Wysoki Sejmie! W Polsce w wyniku zmian syste-
mowych po 1990 r. prowadzenie przedszkoli stało się
zadaniem własnym gmin. Wówczas nastąpiła maso-
wa likwidacja placówek wychowania przedszkolnego,
a przyczyną, oprócz demografii, była przede wszyst-
kim ekonomia. Gmin po prostu nie było stać na
utrzymanie placówek przedszkolnych. Fala likwida-
cyjna dotknęła szczególnie wsie i małe miasteczka,
gdzie liczba przedszkoli spadła o połowę, z prawie
5300 w roku szkolnym 1990/1991 do nieco ponad
2600 w roku szkolnym 2008/2009. Doprowadziło to
do takiej sytuacji, że 1/3 polskich gmin nie posiada
na swoim terenie ani jednego przedszkola. W roku
szkolnym 2008/2009 do przedszkoli chodziło 41%
3-latków i 53% 4-latków. Przypomnę, że w Unii Eu-
ropejskiej wskaźnik ten sięga 90% akurat w grupie
4-latków. W Polsce do przedszkoli uczęszczało także
64% 5-latków, a za rok ta grupa dzieci będzie w ca-
łości objęta obowiązkową zerówką. W sumie wycho-
waniem przedszkolnym objętych było w Polsce 57%
dzieci w przedziale wieku od 3 do 5 lat, czyli nieco
ponad 730 tys. Poza systemem wychowania przed-
szkolnego wciąż więc pozostaje ponadpółmilionowa
rzesza tych najmłodszych obywateli naszego kraju.
W tym miejscu należy też zadać pytanie o to, z ja-
kich rodzin i z jakich środowisk pochodzą dzieci po-
zbawione dostępu do wychowania przedszkolnego.
Odpowiadając na to pytanie, można przyjąć z dużym
prawdopodobieństwem, że są to dzieci głównie z ro-
dzin zagrożonych, ze środowisk defaworyzowanych
oraz – w sposób naturalny – z tych obszarów, gdzie
sieć przedszkoli jest dalece niewystarczająca.
Polska także przed 1990 r. nie mogła pochwalić
się szczególnym wskaźnikiem upowszechnienia edu-
kacji przedszkolnej, jednak, jak powiedziałem, praw-
dziwa zapaść nastąpiła po 1991 r. Lekarstwem nie
stały się ani przedszkola prywatne, ani też wprowa-
dzone do systemu oświaty w 2007 r. inne formy wy-
chowania przedszkolnego, mimo że towarzyszyła
135
temu duża akcja propagandowa. Zorganizowane
w różnych regionach kraju w oparciu o środki unijne
zespoły wychowania przedszkolnego i placówki
przedszkolne to rozwiązanie jedynie czasowe i w za-
łożeniu uzupełniające podstawową ofertę samorzą-
dów. W wielu tych placówkach mieliśmy także do
czynienia z sytuacją, gdzie opiekunami były osoby
nieposiadające kwalifikacji pedagogicznych. Z da-
nych Głównego Urzędu Statystycznego wynika, że
w ubiegłym roku szkolnym w całym kraju funkcjo-
nowało łącznie, publicznych i niepublicznych, 819
tzw. innych form wychowania przedszkolnego, z cze-
go 650 na terenach wiejskich. Oznacza to, że nawet
gdyby do każdej z tych placówek uczęszczało po 25
dzieci – a nie uczęszczało – to w tych tzw. innych
formach wychowania przedszkolnego opieką objętych
byłoby maksymalnie 20 tys. dzieci. Nie jest to zatem
rozwiązanie systemowe, nie jest to nawet prawdziwe
uzupełnienie systemu. Ponadto zapisane na ten cel
w priorytecie IX: Rozwój wykształcenia i kompetencji
w regionach, poddziałaniu 9.1.1 Programu Operacyj-
nego „Kapitał ludzki” pieniądze zarezerwowane są
tylko do 2013 r. Nie wiadomo więc czy, a jeśli nawet
tak, to na jak długo te formy wychowania przedszkol-
nego będą miały zapewnione finansowanie. Jak
przedwczoraj podała prasa, w wielu województwach,
w wielu rejonach kraju środki przeznaczone na ten
cel do 2013 r. zostały już wykorzystane. Rodzi się
więc pytanie, czy te placówki będą miały środki na
kontynuowanie swojego zadania i swojej misji.
Prognozy Ministerstwa Edukacji Narodowej, że
„zdecydowana większość będzie kontynuowała swoją
działalność po zakończeniu finansowania w ramach
wspomnianego programu” są naszym zdaniem nieco
na wyrost, a w obliczu dotychczasowych doświadczeń
zdecydowanie zbyt optymistyczne. Według Minister-
stwa Edukacji Narodowej w roku 2009 do działają-
cych w całym kraju, głównie niepublicznych, placó-
wek tego typu uczęszczało wyłącznie 7300 dzieci, a przy-
pomnę, iż ponad półmilionowa rzesza nie ma swojego
miejsca w przedszkolu. Nie można także bagatelizo-
wać podnoszonego przez niektóre organy samorządo-
we problemu transferu środków publicznych do in-
nych form wychowania przedszkolnego.
Wysoka Izbo, jedyną szansą na rzeczywisty roz-
wój i upowszechnienie wychowania przedszkolnego
w Polsce oraz zwiększenie jego dostępności jest prze-
jęcie przez budżet państwa kosztów prowadzenia
przedszkoli publicznych. W większości krajów euro-
pejskich edukacja dzieci w wieku przedszkolnym fi-
nansowana jest właśnie przez władze centralne. Po-
stulat ten wysuwają nie tylko środowiska oświatowe,
ale także przedstawiciele samorządów terytorial-
nych, dla których prowadzenie przedszkoli jest zada-
niem własnym. Liczba gmin otrzymujących subwen-
cję wyrównawczą dowodzi, że dochody samorządów
pochodzące z podatków od osób fizycznych i praw-
nych są dalece niewystarczające do realizacji nakła-
danych na nich coraz to nowych zadań. Zdaniem
wnioskodawców przyjęcie modelu subwencjonowania
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
136 Projekt ustawy o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego
Przedstawiciel Komitetu Inicjatywy
Ustawodawczej Wincenty Sławomir Broniarz
wychowania przedszkolnego zmniejszy poziom obcią-
żeń finansowych gmin, który to poziom w ciągu
ostatnich lat z różnych przyczyn – głównie z powodu
coraz to nowych zadań, jak już wspomniałem, nakła-
danych na jednostkę samorządu terytorialnego –
w sposób niebezpieczny wzrasta. Jedynym rzeczywi-
stym gwarantem upowszechniania wychowania
przedszkolnego jest wobec tego finansowanie tych
działań z subwencji państwa.
Wysoki Sejmie, bezpłatna edukacja jest kwestią
kluczową, szczególnie w odniesieniu do dzieci ze śro-
dowisk defaworyzowanych. Badania potwierdziły, że
nie ma różnic w poziomie dojrzałości szkolnej dzieci
miejskich i wiejskich kończących edukację przed-
szkolną. Istnieją natomiast różnice ze względu na
rodzaj placówki, do jakiej dzieci uczęszczały – zdecy-
dowanie lepsze wyniki uzyskują dzieci uczęszczające
do przedszkola. Tego rodzaju informacje znajdujemy
w tzw. raporcie świętokrzyskim z 2006 r. zawierają-
cym diagnozą sytuacji sześciolatków w Polsce. Przy-
wołując także raport Eurydice na temat wczesnej
edukacji i opieki nad dzieckiem, wskazać można ist-
nienie sprzeczności między faktem, że wczesna edu-
kacja i właściwa opieka nad dziećmi, która przeciw-
działa nierównościom społecznym i niepowodzeniom
szkolnym, zderza się z jednoczesnym oczekiwaniem
partycypacji rodziców w kosztach uczestnictwa
w wychowaniu przedszkolnym ich dzieci. Nie zmienia
tej sytuacji system ulg i dodatków stosowany przez
niektóre samorządy, gdyż jest on niewystarczający.
Decentralizacja państwa nie może i w żadnym
wypadku nie zwalnia rządu z odpowiedzialności za
kształcenie i wychowanie obywateli. Inwestycja
w wychowanie przedszkolne to lepiej wykształcone
społeczeństwo, a to z kolei większe wpływy z podat-
ków, mniejsze koszty pomocy społecznej i mniej prze-
stępstw. To jest typowe zjawisko raczej zapobiegania
aniżeli leczenia, które jest zdecydowanie droższe.
Tak na marginesie, w ostatnich dniach prasa po-
dała również dosyć szokujące wyniki badań, z któ-
rych wynika, że ok. 1/3 polskich 5-latków z małych
miast i wiosek ma problem w zakresie sprawności
grafomotorycznej. Mówiąc prostym językiem, nie po-
trafią oni trzymać w poprawny sposób kredki, ołów-
ka, długopisu, nie potrafią też wykorzystywać tego,
co było do tej pory ogólnodostępne, a mianowicie pla-
steliny, która w bardzo dobry sposób kształtuje
sprawność grafomotoryczną. To także jest dowód na
to, że ta grupa dzieci w ograniczonym albo w zniko-
mym czy wręcz zerowym wymiarze miała dostęp do
edukacji przedszkolnej.
Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Zadaniem państwa
jest tworzenie takich mechanizmów prawnych, które
umożliwią jak najszerszy, najpowszechniejszy dostęp
dzieci do edukacji na najwyższym poziomie. Jesteśmy
przeświadczeni, że wychowanie przedszkolne będące
fragmentem systemu oświaty powinno być zorgani-
zowane na tych samych zasadach co edukacja szkol-
na. Jednocześnie malejąca liczba dzieci i młodzieży
w szkołach stanowić może szansę na przesunięcie
środków subwencyjnych na realizację zadań
w zakresie wychowania przedszkolnego.
Zdaniem członków Komitetu Inicjatywy Ustawo-
dawczej w celu finansowania wychowania przed-
szkolnego może być też wykorzystana część środków
zgromadzonych przez Fundusz Pracy, którego głów-
nym zadaniem jest promocja zatrudnienia, aktywi-
zacja zawodowa i łagodzenie skutków bezrobocia.
Rozwój sieci publicznych przedszkoli jest również
koniecznością ze względów demograficznych i ekono-
micznych, zwłaszcza jeżeli poważnie chcemy myśleć
o wzroście liczby urodzeń w Polsce i jednocześnie
o wydłużeniu aktywności zawodowej kobiet. Zrów-
nanie praw kobiet i mężczyzn w zakresie zatrudnie-
nia pozostaje tylko deklaracją, jeśli nie zostaną stwo-
rzone odpowiednie warunki pozwalające na łączenie
obowiązków zawodowych z rodzinnymi, tym bardziej
że zmiany w systemie emerytalnym preferują staż
pracy. Coraz częściej młode matki pozbawione są
możliwości wsparcia także ze strony instytucji babci,
co nierozerwalnie związane jest ze zmianami emery-
talnymi i przywołaną wcześniej potrzebą wydłużenia
stażu pracy, aktywności zawodowej.
Sytuacja polskich kobiet na rynku pracy odbiega
od sytuacji kobiet w krajach Unii Europejskiej. Tylko
ok. 48% Polek jest aktywnych zawodowo, podczas gdy
w krajach skandynawskich wskaźnik ten wynosi po-
nad 70%, a średnia w krajach Unii Europejskiej to
ponad 58%. Jednocześnie ponad 55% absolwentów
szkół wyższych w Polsce to kobiety. Z punktu widze-
nia gospodarki marnotrawiony jest więc ogromny
potencjał. Z powodu braku właściwego zaplecza opie-
kuńczego oraz programów socjalnych młode matki,
a bywa, że także kobiety tuż przed osiągnięciem wie-
ku emerytalnego, pozbawione są możliwości wyboru
między opieką nad dzieckiem a pracą zawodową.
Wprowadzane stopniowo nowe rozwiązania prawne
dotyczące problemu łączenia pracy zawodowej z obo-
wiązkami rodzinnymi, polegające na zrównywaniu
uprawnień matek i ojców do urlopów na opiekę nad
dzieckiem, w nieznacznym stopniu mogą zmienić pro-
porcje w strukturze zatrudnienia kobiet i mężczyzn,
ale nie zmienią ogólnej liczby pracujących. W rezul-
tacie w rodzinach, w których obydwoje rodzice chcie-
liby pracować, nie zawsze jest to możliwe z powodu
braku miejsca dla dziecka w żłobku lub przedszkolu.
Utrzymywanie takiego stanu rzeczy nie tylko nie
poprawi aktualnej sytuacji materialnej młodych ro-
dzin, ale także w znaczący sposób odbije się na wy-
sokości przyszłych emerytur. O tym mówiły młode
matki, młodzi rodzice, wtedy kiedy Związek Nauczy-
cielstwa Polskiego zbierał podpisy pod swoją inicja-
tywą. To także powodowało, że w przeciągu kilku
zaledwie tygodni osiągnęliśmy ustawowy próg, ale
ogromne zainteresowanie tą inicjatywą wykazały
także organizacje kobiece, które tą problematyką –
zwiększeniem aktywności kobiet na rynku pracy –
zajmują się w sposób szczególny. Nie można także
dłużej biernie przyglądać się sytuacji, w której mło-
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego
Przedstawiciel Komitetu Inicjatywy
Ustawodawczej Wincenty Sławomir Broniarz
dzi ludzie, a zwłaszcza młode kobiety, w obawie
przed utratą pracy coraz bardziej opóźniają decyzję
o posiadaniu dziecka. Podstawowym zadaniem pań-
stwa jest stworzenie możliwości wyboru najbardziej
dogodnej dla rodzin formy opieki nad dziećmi, która
pozwoli uniknąć rezygnacji z rodzicielstwa. Racjo-
nalna polityka demograficzna państwa powinna więc
polegać na zachęcaniu rodzin do posiadania dzieci
oraz pomocy w rozwiązywaniu problemów związa-
nych z wychowaniem i edukacją młodego pokolenia.
Samo becikowe nie wystarczy.
Rzeczywiste koszty wejścia w życie tej ustawy dla
budżetu państwa są trudne do oszacowania, ponieważ
nie sposób przewidzieć, jak będzie wzrastał udział naj-
młodszych dzieci w edukacji przedszkolnej. Proces
dochodzenia do powszechności będzie zapewne rozło-
żony w czasie, szczególnie w rejonach, gdzie będzie to
wiązało się z przygotowaniem nieistniejącej bądź zli-
kwidowanej wcześniej bazy – infrastruktury sieci
przedszkoli. A to może tylko i wyłącznie sprzyjać, je-
żeli chodzi o rozłożenie w czasie problematyki finan-
sowania tych założeń ustawowych.
Przejęcie finansowania wychowania przedszkol-
nego przez państwo niewątpliwie pozwoliłoby gmi-
nom na stopniowe odbudowanie sieci przedszkoli,
a wobec braku odpowiedniej liczby żłobków – obecnie
korzysta z nich ok. 2% dzieci poniżej 3. roku życia –
z wielu względów korzystnym rozwiązaniem byłoby
umożliwienie przyjmowania do przedszkoli dzieci od
2. roku życia. Nie bez znaczenia jest bowiem fakt, że
podział na dzieci w wieku od 0 do 3 lat i od 3 do 6 lat
nie ma żadnych podstaw naukowych, o czym możemy
przeczytać także w wydaniu Eurydice dotyczącym
wczesnej edukacji i opieki nad dzieckiem w Europie
z 2009 r.
Coraz powszechniejszy w Europie staje się model
edukacji przedszkolnej zintegrowanej, obejmującej
dzieci od 1. do 5., 6. roku życia. Polega on na tworze-
niu placówek, do których przyjmowane są dzieci
w tym przedziale wiekowym, a pracownicy odpowie-
dzialni za zajęcia edukacyjne mają takie same kwa-
lifikacje, niezależnie od wieku dzieci, którymi się
opiekują. System ten stosowany jest samodzielnie lub
równolegle. W Polsce mógłby on obowiązywać rów-
nolegle, jeśli weźmiemy pod uwagę propozycję mini-
sterstwa pracy w tym zakresie, aby zagwarantować
około 400 tysiącom dzieci od 0 do 4 lat możliwość
opieki. Sądzę, że te dwa elementy można by było
z powodzeniem pogodzić.
Już dziś do przedszkoli mogą być przyjmowane
dzieci w wieku 2,5 lat. Objęcie prawem do wychowa-
nia przedszkolnego dzieci 2-letnich, powtarzam, pra-
wem do wychowania przedszkolnego, nie do edukacji
przedszkolnej, nie do sadzania dzieci 2-letnich w ław-
ce, nie do przeprowadzenia zajęć w systemie klasowo-
-lekcyjnym, ale prawem do opieki nad tym dzieckiem,
naszym zdaniem będzie korzystne zarówno dla nich,
jak i dla rodziców, a w konsekwencji dla całego spo-
137
łeczeństwa. Pozwoli to bowiem na jeszcze wcześniej-
sze oraz pełniejsze skorzystanie ze wszystkich pozy-
tywnych oddziaływań przedszkola i harmonijny
rozwój, zgodny z wrodzonym potencjałem i możliwo-
ściami dziecka.
Dzieci objęte tą opieką dzięki wcześniejszemu
zdiagnozowaniu ich specyficznych potrzeb rozwojo-
wych i zniwelowaniu ewentualnych nierówności z pew-
nością będą miały większą szansę na wyrównany
start szkolny. Z kolei rodzice będą mieli świadomość,
że powierzają swoje dziecko wysoko wykwalifikowa-
nej kadrze pedagogicznej, a nie jedynie osobom po
80-godzinym przygotowaniu, ale bez przygotowania
pedagogicznego, niezwykle ważnego, cennego i po-
trzebnego w edukacji przedszkolnej, przygotowania,
którym Polska jako kraj może się tylko i wyłącznie
szczycić. Mamy najlepiej w Europie przygotowane
kadry w zakresie edukacji przedszkolnej.
Należy przy tym podkreślić, że misja edukacyjna
wypełniana przez przedszkola jest istotniejsza od
samej opieki nad dzieckiem ze strony pracujących
rodziców, gdyż dzięki rozwojowi psychologii dziecka
zmienia się sposób widzenia dzieciństwa, wzrasta
jego świadomość, także w społeczeństwie wzrasta
świadomość znaczenia pierwszych lat życia dziecka
dla jego dalszego rozwoju. Dlatego coraz częściej rów-
nież niepracujące matki pragną, by ich dzieci znala-
zły się w przedszkolu.
Najwyższa już pora, by dokonać w Polsce strate-
gicznego wyboru i podjąć działania na rzecz po-
wszechnego dostępu do wczesnej edukacji dla wszyst-
kich dzieci. Edukacja w domu, nawet gdy rodzicom
zapewnia się wsparcie, nie wystarcza, by wypełnić
lukę edukacyjną.
Pani Marszałek! Panie i Panowie Posłowie! Prze-
konani o wynikających z naszej propozycji korzy-
ściach zarówno dla kobiet, jak i ich rodzin, a także
dla całego społeczeństwa, w imieniu wszystkich oby-
wateli i organizacji, które poparły nasz projekt, pro-
simy Wysoki Sejm o uchwalenie zmian przedłożonych
w inicjatywie obywatelskiej. Dziękuję za uwagę.
(Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję panu przedstawicielowi.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 5-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów i kół.
Otwieram dyskusję.
Proszę o zabranie głosu panią posłankę Ewę Wo-
lak, która przedstawi stanowisko klubu Platforma
Obywatelska.
Poseł Ewa Wolak:
Pani Marszałek! Pani Minister! Wysoka Izbo!
W imieniu Klubu Parlamentarnego Platformy Oby-
watelskiej chciałabym przedstawić stanowisko klu-
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
138 Projekt ustawy o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego
Poseł Ewa Wolak
bu na temat obywatelskiego projektu ustawy
o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz ustawy
o dochodach jednostek samorządu terytorialnego
z druku nr 3374.
Szanowni Państwo! Pierwsze lata życia dziecka
decydują o jego rozwoju i dalszych losach. Działania
edukacyjne, stymulowanie rozwoju intelektualnego
i społecznego dziecka przynoszą najlepsze rezultaty
w okresie przedszkolnym. Zapewnienie lepszego do-
stępu najmłodszych dzieci do edukacji to najsku-
teczniejszy sposób na wyrównywanie szans eduka-
cyjnych.
Wysoka Izbo! Klub Parlamentarny Platforma
Obywatelska podziela założenie projektu dotyczące
możliwości obniżenia wieku dzieci objętych edukacją
przedszkolną. W naszej opinii jednak niezasadne jest
ustawowe objęcie wychowaniem przedszkolnym
wszystkich dzieci, które kończą dwa lata. Często
dzieci dwuletnie osiągają poziom rozwoju emocjonal-
nego i społecznego pozwalający im na uczestnictwo
wraz z innymi dziećmi w zajęciach przedszkolnych,
ale musimy pamiętać, iż dzieci mają także prawo do
własnego tempa rozwoju. Zatem nie jest zasadne
ustawowe objęcie wychowaniem przedszkolnym
wszystkich dzieci, które kończą dwa lata. Ponadto
nie wszystkie przedszkola, oddziały przedszkolne,
punkty przedszkolne oraz zespoły wychowania przed-
szkolnego są aktualnie w stanie zapewnić wystarcza-
jącą opiekę dwuletnim dzieciom. Wobec powyższego
należałoby umożliwić jedynie w uzasadnionych przy-
padkach objęcie wychowaniem przedszkolnym dzieci,
które ukończyły dwa lata. Warto nadmienić, że obec-
nie w Sejmie trwają prace nad rządowym projektem
ustawy o opiece nad dziećmi w wieku do 3 lat, co nie
jest bez znaczenia w obliczu dzisiaj omawianego pro-
jektu ustawy.
Wysoka Izbo! Szanowni Państwo! Zgodnie z art. 16
ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej samo-
rząd terytorialny uczestniczy w sprawowaniu władzy
publicznej. Przysługującą mu na podstawie ustaw
istotną część zadań publicznych samorząd terytorial-
ny wykonuje w imieniu własnym i na własną odpo-
wiedzialność. To samorząd lokalny wie, jaki jest sta-
tus ekonomiczny regionu oraz jaki jest jego współ-
czynnik demograficzny. Potrzeby obywateli o charak-
terze publicznym będą spełnione tylko wtedy, gdy
działania podejmowane przez władze samorządowe
będą zgodne z potrzebami środowiska lokalnego.
Obecnie rada gminy decyduje o zakładaniu i prowa-
dzeniu przedszkoli publicznych. Do zadań własnych
gminy należy zaspokajanie potrzeb wspólnoty w za-
kresie edukacji publicznej, a taką potrzebą jest też
organizacja wychowania przedszkolnego dla dzieci
w wieku od 3 do 6 lat.
W obecnie obowiązującym stanie prawnym nie
ma przepisu, z którego wynikałoby, iż budżet pań-
stwa gwarantuje w ramach części oświatowej sub-
wencji ogólnej środki na pokrycie wszystkich wydat-
ków na realizację zadań oświatowych jednostek sa-
morządu terytorialnego. Zawarta w obywatelskim
projekcie ustawy o zmianie ustawy o systemie oświa-
ty oraz ustawy o dochodach jednostek samorządu
terytorialnego propozycja dodania ust. 4 w art. 79 usta-
wy o systemie oświaty oznacza, że powstałaby ko-
nieczność zagwarantowania środków finansowych
na prowadzenie przedszkoli, szkół i placówek publicz-
nych, w tym na wynagrodzenia zatrudnionych tam
pracowników w ramach części oświatowej subwencji
ogólnej. W roku 2010 przepis ten spowodował skutki
finansowe dla budżetu państwa w kwocie blisko 20
mld zł rocznie, szacowane na podstawie planowanych
w bieżącym roku wydatków jednostek samorządu
terytorialnego na zadania oświatowe. Szanowni pań-
stwo, w projekcie ustawy budżetowej na rok 2011
środki na ww. cel nie zostały przewidziane.
Wysoka Izbo! Jednym z głównych obecnie realizo-
wanych zamierzeń Platformy Obywatelskiej jest upo-
wszechnienie wychowania przedszkolnego dzieci
w wieku od 3 do 5 lat, w tym zapewnienie wszystkim
dzieciom pięcioletnim prawa do bezpłatnej edukacji
przedszkolnej. Jednocześnie od roku szkolnego 2011/
2012 powyższe prawo zostanie przekształcone w obo-
wiązek odbycia przez dziecko pięcioletnie rocznego
przygotowania przedszkolnego, co niewątpliwie spo-
woduje znaczny wzrost liczby dzieci objętych wycho-
waniem przedszkolnym. Obecnie roczne przygotowa-
nie przedszkolne sześciolatków jest finansowane z do-
chodów własnych gminy. Po ustawowym obniżeniu
wieku rozpoczynania obowiązku szkolnego do szóste-
go roku życia edukacja sześciolatków w szkole podsta-
wowej będzie finansowana z części oświatowej sub-
wencji ogólnej. Dzięki takiemu rozwiązaniu gminy
uzyskają wolne środki finansowe, które będą mogły
wykorzystać na tworzenie nowych miejsc w przedszko-
lach dla dzieci w wieku od 3 do 5 lat. (Dzwonek)
Wysoka Izbo! Zmiana sposobu finansowania wy-
chowania przedszkolnego przez objęcie tego obszaru
finansowaniem w ramach części oświatowej subwen-
cji ogólnej wymaga przeprowadzenia bardzo wnikli-
wych i szczegółowych badań oraz analiz, ponieważ
podjęcie decyzji w powyższej sprawie wiąże się ze
znaczącymi zmianami systemowymi w sposobie fi-
nansowania jednostek samorządu terytorialnego.
W imieniu naszego klubu wnoszę o skierowanie oby-
watelskiego projektu ustawy do prac w komisji. Dzię-
kuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie, pani poseł.
W imieniu klubu Prawa i Sprawiedliwości głos
zabierze pan poseł Sławomir Kłosowski.
Bardzo proszę, panie pośle.
Poseł Sławomir Kłosowski:
Pani Marszałek! Wysoka Izbo! W imieniu Klubu
Parlamentarnego Prawo i Sprawiedliwość mam za-
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego
Poseł Sławomir Kłosowski
szczyt przedstawić opinię na temat obywatelskiego
projektu ustawy o zmianie ustawy o systemie oświa-
ty oraz ustawy o dochodach jednostek samorządu
terytorialnego, druk nr 3374.
Wysoka Izbo! Stan dostępności przedszkoli w Pol-
sce, pomimo pewnej poprawy po wprowadzeniu przez
rząd Prawa i Sprawiedliwości alternatywnych form
wychowania przedszkolnego, w dalszym ciągu jest
niezadowalający. Masowa likwidacja przedszkoli,
która miała miejsce od początku lat 90., spowodowa-
na błędną decyzją o finansowaniu wychowania przed-
szkolnego z dochodów własnych jednostek samorządu
terytorialnego, a nie z subwencji oświatowej, dopro-
wadziła do sytuacji, w której wiele mniej zasobnych
finansowo samorządów nie było stać, i nie stać w dal-
szym ciągu, na finansowanie opieki przedszkolnej.
Samorządy likwidowały więc przedszkola i pozbywa-
ły się budynków, w których były one zlokalizowane.
Według danych Rocznika Statystycznego Rzeczy-
pospolitej Polskiej za 2006 r. oraz informacji MEN
z 28 czerwca 2010 r. na przestrzeni lat 1990/1991–
–2009/2010 liczba przedszkoli w Polsce zmalała
o 3830 placówek, to jest o 31%. W zakresie upo-
wszechnienia wychowania przedszkolnego w grupie
dzieci w wieku przedszkolnym 3–6 lat najwyższy
współczynnik upowszechnienia występuje wśród
dzieci 6-letnich, co jest spowodowane wprowadze-
niem w 2004 r. obowiązku rocznego przygotowania
przedszkolnego.
Według danych GUS i SIO z dnia 28 czerwca 2010 r.
dla roku szkolnego 2009/2010, zamieszczonych w in-
formacji ministra właściwego do spraw oświaty i wy-
chowania o stanie przygotowań organów prowadzą-
cych do objęcia obowiązkiem szkolnym dzieci 6-let-
nich, liczba dzieci 6-letnich objętych we wrześniu
2009 r. edukacją przedszkolną wynosiła 91%, 5-lat-
ków – 74,8%, 4-latków – 59,4%, 3-latków – 45,7%.
Przytoczone dane nie dają jednakże pełnej odpowie-
dzi na pytanie, ile dzieci w poszczególnych przedzia-
łach wiekowych uczęszcza do przedszkoli publicznych
zorganizowanych samodzielnie, poza zespołami
szkolno-przedszkolnymi i poza alternatywnymi for-
mami wychowania przedszkolnego, które już w zało-
żeniach twórców tego projektu miały być jedynie
formą wspomagającą wychowanie przedszkolne
w dochodzeniu do standardu odrębnego, samodziel-
nego przedszkola publicznego.
Najgorsza sytuacja w zakresie upowszechniania
wychowania przedszkolnego występuje na terenach
wiejskich i w Polsce wschodniej, gdzie wskaźnik upo-
wszechnienia we wszystkich przedziałach wiekowych
3–6 lat jest drastycznie niższy od średniej krajowej
i wynosi niecałe 20%, przy czym w województwach:
podlaskim, warmińsko-mazurskim, kujawsko-po-
morskim, świętokrzyskim, podkarpackim i lubelskim
jest jeszcze niższy, a w grupie wiekowej 3-latków bli-
ski 0%. Na wspomnianych obszarach już przed 1989 r.
baza przedszkolna była bardzo uboga, a początek lat
139
90., tak jak w całym kraju, przyniósł dalszą likwida-
cję przedszkoli z przyczyn ekonomicznych.
Obecnie odtworzenie bazy przedszkoli na tere-
nach wiejskich i w Polsce wschodniej bez przejęcia za
to odpowiedzialności i finansowania przez rząd jest
niemożliwe. Według danych MEN z 2007 r. aż 539
gmin w Polsce na swoim terenie w ogóle nie posiada-
ło przedszkola, a budynki, które mogłyby pełnić taką
funkcję, jeśli są, wymagają sporych nakładów finan-
sowych na ich dostosowanie, na które gmin nie stać.
W sumie w roku 2009 poza systemem wychowania
przedszkolnego pozostawało w kraju ponad 500 tys.
dzieci. Poważne podejście do upowszechniania wy-
chowania przedszkolnego oznacza zmianę finanso-
wania przedszkoli – objęcie wychowanków subwencją
oświatową.
Strategia lizbońska zaleciła krajom Unii Europej-
skiej objęcie opieką przedszkolną 90% dzieci w wieku
przedszkolnym do bieżącego roku, 2010 r. Według
zalecenia Komisji Europejskiej z 2009 r. poziom upo-
wszechniania wychowania przedszkolnego do 2020 r.
w krajach członkowskich Unii Europejskiej ma wy-
nosić 95%. Wymaga to pilnego podjęcia decyzji
o budowie przedszkoli, gdyż inne formy wychowa-
nia przedszkolnego nie pozwolą osiągnąć nawet
zbliżonego do wskazanego przez Unię Europejską
wskaźnika.
Prawo i Sprawiedliwość zaproponowało urucho-
mienie Narodowego Programu Budowy Przedszkoli,
na który środki proponuje przeznaczyć z kilku źró-
deł, m.in. z krajowej rezerwy wykonania, której wy-
sokość na dzień dzisiejszy wynosi 1331 mln euro.
(Dzwonek) Za korzystną uważamy również… Pani
marszałek, już kończę. Za korzystną uważamy rów-
nież propozycję zdefiniowania pojęcia „przedszkole
publiczne” – jako placówkę gwarantującą bezpłatne
nauczanie, wychowanie i opiekę w zakresie co naj-
mniej podstawy programowej wychowania przed-
szkolnego.
Prawo i Sprawiedliwość zawsze stało na stanowi-
sku, że zapewnienie bezpłatnej edukacji przedszkol-
nej jest szansą na autentyczne wyrównywanie szans
dzieci z różnych środowisk i zapobieżenie przyszłym
niepowodzeniom szkolnym. Nauczanie, wychowanie
i opieka to najcenniejsza inwestycja państwa – inwe-
stycja bezcenna. Inwestycja o długim okresie zwrotu,
ale mająca znaczenie państwowo- i narodowotwór-
cze. To inwestycja mająca swój początek w przedszko-
lu – powszechnie dostępnym, bezpłatnym i utrzymy-
wanym przez państwo. Dlatego mój klub parlamen-
tarny popiera obywatelski projekt ustawy i deklaru-
je współpracę nad nim w dalszym ciągu procesu le-
gislacyjnego. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję panu posłowi.
W imieniu klubu Sojuszu Lewicy Demokratycznej
głos zabierze pan poseł Artur Ostrowski.
Bardzo proszę.
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
140 Projekt ustawy o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego
Poseł Artur Ostrowski:
Pani Marszałek! Pani Minister! Panie Prezesie!
Wysoki Sejmie! Wystąpienie rozpocznę od podzięko-
wania w imieniu mojego klubu Sojuszu Lewicy De-
mokratycznej wszystkim obywatelom, którzy podpi-
sali się pod tym projektem ustawy. Dziękuję inicjato-
rom, dziękuję autorom tej ustawy, wszystkim, którzy
włączyli się w tę inicjatywę obywatelską. Szczególne
słowa podziękowania kieruję do koleżanek i kolegów
ze Związku Nauczycielstwa Polskiego. Pozdrawiam
delegację ZNP, szczególnie delegację z Garwolina
i regionu. (Oklaski)
Dlaczego ta ustawa jest tak istotna, dlaczego ona
jest taka ważna i – myślę – dlaczego byłaby to usta-
wa, która byłaby sukcesem całego parlamentu i tej
kadencji? Po pierwsze, dlatego że Polska zajmuje
ostatnie miejsce w rankingu, jeśli chodzi o wychowa-
nie przedszkolne w Unii Europejskiej. W niektórych
państwach, takich jak Belgia, Francja, Włochy czy
Szwecja, to jest 100%. W Polsce – i to jest powód
drugi, dla którego powinniśmy jak najszybciej tę
ustawę przyjąć – ten wskaźnik upowszechnienia wy-
chowania przedszkolnego wynosi niewiele ponad
50%. Szczególny zaś dramat to dzieci do 3. roku ży-
cia, gdyż tylko 2% może uczęszczać, chodzić do żłob-
ka. Trzeci powód jest taki, że dzieci objęte wczesną
i długotrwałą edukacją przedszkolną znacznie czę-
ściej odnoszą sukcesy w toku dalszej edukacji, są
bardziej samodzielne, lepiej rozwinięte pod względem
emocjonalnym, intelektualnym, manualnym i spo-
łecznym. I, co jest niezwykle ważne, to jest ten kapi-
tał naszego społeczeństwa, kapitał Rzeczypospolitej
Polskiej. Po czwarte, brak dostępu do opieki w przed-
szkolach i żłobkach stanowi jedną z najczęściej wy-
mienianych barier uniemożliwiających powrót rodzi-
com do zatrudnienia, szczególnie dotyczy to kobiet.
Tutaj należy też zwrócić uwagę na jeden z istotnych
powodów, dla których powinniśmy przyjąć tę ustawę
– to jest kwestia opłat, które muszą ponosić rodzice,
posyłając swoje dziecko do przedszkola. W tym przy-
padku, pani minister, to są znaczne kwoty. To są
kwoty kilkusetzłotowe na jedno dziecko, które musi
płacić rodzic, aby móc posłać swoją córkę czy syna do
przedszkola. Wielu rodziców po prostu nie stać na to,
aby posyłać swoje dziecko do przedszkola. Po piąte,
nie należy traktować nakładów na wczesną edukację
jako wydatków. Kieruję te słowa do posłów z Platfor-
my Obywatelskiej, aby trochę inaczej spojrzeli na
edukację, inaczej spojrzeli szczególnie na edukację tę
wczesnoszkolną. To jest inwestycja o wysokiej stopie
zwrotu. To są nakłady, które zostaną poniesione, ale
dzięki tym nakładom dobrobyt społeczeństwa wzro-
śnie. Nie możemy traktować nakładów z budżetu
w sposób, o którym mówiła tutaj pani poseł, przed-
stawicielka Platformy Obywatelskiej. Nie możemy po
prostu oszczędzać na edukacji dzieci w wieku przed-
szkolnym.
Obecnie edukacja przedszkolna w Polsce jest ob-
szarem poważnie zaniedbanym, o czym mówił pan
prezes Broniarz. Wymaga ona w związku z tym zde-
cydowanych działań ze strony państwa. Takim dzia-
łaniem ze strony państwa byłoby właśnie objęcie
dziecka w wieku przedszkolnym subwencją oświa-
tową. Dlaczego jest tak, że – mówię to, kierując swo-
je słowa do pani minister – na dziecko sześcioletnie,
siedmioletnie jest subwencja z budżetu państwa,
a już na czterolatka czy trzylatka tej subwencji nie
ma? Jaka jest różnica między tymi dziećmi? Ja
i klub Sojuszu Lewicy Demokratycznej nie dostrze-
gamy tej różnicy. Uważamy, że wszystkie dzieci:
i te, które uczęszczają do przedszkola, i te, które
uczęszczają do szkoły, powinny mieć zapewnioną
naukę i pobyt w przedszkolu opłacony z budżetu
państwa. Dzieci trzy- i czteroletnie powinny być ob-
jęte subwencją oświatową, skoro objęte są te w wie-
ku 6 i 7 lat.
(Poseł Domicela Kopaczewska: Mieliście szansę to
zrobić.)
Pani Marszałek! Pani Minister! Wysoki Sejmie!
Jaki jest cel, który sobie stawiamy? Cel jest taki, że
każde dziecko w Polsce – niezależnie od miejsca za-
mieszkania, zasobności portfela rodziców – musi mieć
zapewnione miejsce w przedszkolu lub w żłobku. Samo-
rządy muszą otrzymać pomoc finansową ze strony pań-
stwa na funkcjonowanie tych placówek i muszą otrzy-
mać pomoc ze strony państwa na budowę, adaptację czy
rozbudowę przedszkoli. (Dzwonek)
W tym miejscu chciałbym powiedzieć, że mój klub,
klub Sojuszu Lewicy Demokratycznej, ma już taki
projekt budowy przedszkoli w Polsce. Ten projekt
złożymy za kilka dni do laski marszałkowskiej i mam
nadzieję, że ta inicjatywa obywatelska Związku Na-
uczycielstwa Polskiego, nasz projekt, zakładający
finansowanie budowy przedszkoli w Polsce ze środ-
ków budżetu państwa, zostanie przyjęty przez Wyso-
ką Izbę.
Oczywiście mój klub, klub SLD, będzie głosował
za przyjęciem tej znakomitej ustawy. Dziękuję bar-
dzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie panu posłowi.
Proszę o zabranie głosu pana posła Wiesława Ry-
giela z klubu Polskiego Stronnictwa Ludowego.
Bardzo proszę, panie pośle.
Poseł Wiesław Rygiel:
Pani Marszałek! Pani Minister! Wysoka Izbo!
Mam zaszczyt przedstawić stanowisko Klubu Posel-
skiego Polskiego Stronnictwa Ludowego na temat
obywatelskiego projektu ustawy o zmianie ustawy
o systemie oświaty oraz ustawy o dochodach jedno-
stek samorządu terytorialnego, przedłożonego w dru-
ku sejmowym nr 3374.
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego
Poseł Wiesław Rygiel
Przedłożony projekt zakłada obniżenie wieku
dzieci objętych prawem do wychowania przedszkol-
nego z 3 do 2 lat – art. 14 ust. 1. Ponadto gwarantu-
je nieodpłatność dla dzieci objętych nauczaniem,
wychowaniem i opieką na poziomie co najmniej obo-
wiązującej podstawy programowej, zgodnie z zapisem
art. 6 ust. 1 pkt 1.
Bardzo istotne jest również to, że zapewnienie
realizacji warunków do skorzystania z prawa do bez-
płatnego nauczania, wychowania i opieki miałoby
spoczywać na gminie. Zmiany ujęte w brzmieniu art. 14
ust. 4 wprowadzają ten obowiązek do katalogu zadań
własnych tego samorządu. Natomiast gwarantem
zabezpieczenia odpowiednich środków finansowych
na ten cel miałby być budżet państwa poprzez sto-
sowne zwiększenie części ogólnej subwencji oświato-
wej, zgodnie z brzmieniem art. 79 ust. 4.
Niewątpliwie przedmiotowe propozycje wychodzą
naprzeciw potrzebie upowszechniania wychowania
przedszkolnego, zwiększania jego dostępności, ze szcze-
gólnym akcentem położonym na wcześniejszy start
dzieci do edukacji przedszkolnej. Niewątpliwie po-
winno to służyć lepszemu niż obecnie przygotowaniu
najmłodszych dzieci do edukacji w wieku szkolnym.
Poza wszelkimi wątpliwościami dla Polskiego Stron-
nictwa Ludowego pozostaje fakt, że wczesne rozpo-
częcie edukacji przedszkolnej połączone z wychowa-
niem i opieką, oczywiście na odpowiednim poziomie,
sprzyja wszechstronnemu rozwojowi dzieci.
Przekonujące są również argumenty zawarte
w uzasadnieniu do projektu, ukazujące dystans Pol-
ski do średniej europejskiej w zakresie powszechno-
ści i dostępności edukacji przedszkolnej, przekonują-
ce z uwagi na to, że jest to swego rodzaju wskaźnik
alarmowy. Tylko 57% dzieci w wieku przedszkolnym
ma w Polsce dostęp do wychowania przedszkolnego.
Sytuuje to nas w ogonie państw europejskich.
Pragnę podkreślić, że Klub Poselski Polskiego
Stronnictwa Ludowego, jak i całe PSL jednoznacznie
opowiada się za bezpłatnym upowszechnieniem wy-
chowania przedszkolnego oraz subwencjonowaniem
go z budżetu państwa. Naszym zdaniem jest to ko-
nieczne z uwagi na zapewnienie wyrównywania
szans rozwojowych dzieci z rodzin o różnym statusie
materialnym. Niestety, ta skądinąd szczytna idea
obywatelskiego projektu zderza się z surowymi re-
aliami rzeczywistości budżetu państwa, który znaj-
duje się w trudnej sytuacji, nie jest to tajemnicą.
Moment na zmiany jest nieszczególny. Rozpoczęła się
kampania do samorządów, w bardzo trudnych re-
aliach kryzysu budujemy budżet. Konieczne jest,
naszym zdaniem, dokonanie przez resorty edukacji
i finansów rzetelnych analiz finansowych skutków
tych propozycji. Bez stosownych wyliczeń trudno
o merytoryczną i odpowiedzialną dyskusję, a Polskie
Stronnictwo Ludowe pragnie w tej dyskusji być me-
rytoryczne i odpowiedzialne.
141
Obawiamy się również, że oderwana od rzeczywi-
stości jest propozycja wprowadzenia w najbliższym
czasie do przedszkoli dwulatków, z uwagi na po-
wszechny brak przedszkoli. Z tej trybuny wielokrot-
nie padały dzisiaj informacje, że 1/3 gmin nie ma
przedszkoli, w związku z tym prawo dwulatków do
uczęszczania do przedszkoli będzie wirtualne, a chy-
ba nie o takie prawo stanowione przez Sejm chodzi.
Od ustawowych zapisów tych miejsc nie przybędzie,
zwłaszcza w krótkim czasie. Również trudno zakła-
dać, że w budżecie na 2011 r. będzie łatwo ad hoc
zwiększyć część ogólną subwencji oświatowej, zapew-
nić właściwą opieką niesamodzielnym dwulatkom,
podnieść kwalifikacje wychowawcom, odpowiednio
wyposażyć dla maleńkich dzieci sale lekcyjne czy
przedszkolne i tym podobne.
Z posiadanej wiedzy wynika, że resort edukacji
od wielu miesięcy przygotowuje projekt systemowych
rozwiązań zmierzających do subwencjonowania wy-
chowania przedszkolnego z budżetu państwa. Jeśli
na przykład w 2012 r. wszystkie sześciolatki obowiąz-
kowo pomaszerują do szkół, to zwolnią niewątpliwie
zajmowane miejsca w przedszkolach. Naszym zda-
niem jest to realny moment, w którym może nastąpić
wprowadzenie prawa dwulatków do wychowania
przedszkolnego, nie przesądzając oczywiście wyni-
ków dyskusji w komisjach i werdyktu Sejmu. Nie
sposób tak ważnych zmian planować w oderwaniu od
realiów finansowych, lokalowych i kadrowych. Po-
nadto warto rozważyć powiązanie propozycji upo-
wszechniania na przykład wychowania przedszkol-
nego z pracami ministerstwa pracy, a wiadomo już,
że zgodnie z jego propozycjami (Dzwonek) w ustawie
o pieczy zastępczej opieką będą obejmowane praw-
dopodobnie trzylatki z deficytami rozwojowymi.
Może wówczas, dzięki temu, że znajdą się one w żłob-
kach, będzie można zwolnić więcej miejsc dla przed-
szkolaków.
Już kończę, pani marszałek.
Za rozsądne i odpowiedzialne uważamy ponadto
plany ministerstwa dotyczące krokowego wprowa-
dzania subwencjonowania kolejnych grup wiekowych
dzieci w wieku przedszkolnym na przestrzeni dwóch
lub trzech kolejnych lat. Wydają się one osadzone
w realiach finansowych budżetu państwa i opierają
się na istniejącym potencjale lokalowym i kadrowym,
a nie wirtualnym.
Niestety, projekt ten nie został zaopiniowany, mó-
wię o przedłożonym projekcie obywatelskim, przez
organizacje gmin, jedynie przez samorządy woje-
wództw, nie mamy również stanowiska rządowego.
Uważamy, że pomimo wspaniałej idei, bardzo szla-
chetnej i pożytecznej, niestety nie ma poważnych
argumentów, które pozwoliłyby na zajęcie jedno-
znacznego stanowiska.
Reasumując, pomimo wielu uwag i wątpliwości,
liczymy na to, że w toku prac komisyjnych uda się te
wątpliwości i uwagi rozwiać. W związku z tym reko-
mendujemy projekt do dalszych prac w komisji. Dzię-
kuję za uwagę. (Oklaski)
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
142 Projekt ustawy o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję panu posłowi.
Do zadania pytań zapisało się trzynaścioro pań
i panów posłów.
Czy ktoś z państwa chce się jeszcze zapisać do
zadania pytania?
Nie widzę.
Zamykam listę.
Czas na zadanie pytania to 1 minuta.
Głos zabierze pan poseł Henryk Siedlaczek z klu-
bu Platforma Obywatelska.
Nie ma pana posła.
Pani Bożena Kotkowska, Sojusz Lewicy Demo-
kratycznej.
Bardzo proszę, pani poseł.
Poseł Bożena Kotkowska:
Pani Marszałek! Pani Minister! Panie Prezesie!
Wysoka Izbo! O tym, że obywatelski projekt Związku
Nauczycielstwa Polskiego jest słuszny, nikogo chyba
w tej Izbie nie trzeba przekonywać. Gratuluję pomy-
słu i życzę sukcesów w dalszej legislacji.
W związku z tym, że muszę bardzo krótko powie-
dzieć, chciałabym pokazać źródło finansowania tego
projektu w budżecie państwa. Jestem w Komisji Fi-
nansów Publicznych i chciałabym powiedzieć o jednej
kwestii. Finansujemy misje specjalne, myślę o Afga-
nistanie. W roku 2010 przekazaliśmy około 2 mld zł
na misję w Afganistanie, a na misje specjalne prze-
znaczono około 4 mld zł.
W roku 2011 przeznaczymy na tę właśnie misję
około 1200 mln zł. Czy w sytuacji, kiedy w wyniku
naszych działań, to znaczy w ogóle w wyniku działań
bojowych, w Afganistanie giną dzieci, finansowanie
naszych przedszkoli nie byłoby skuteczniejsze i lep-
sze? Czy nie byłoby to bardziej racjonalne? (Dzwonek)
I pytanie do pani minister: Czy opłaty w przedszko-
lach publicznych są zgodne z konstytucją? Przecież
edukacja powinna być bezpłatna. I ostatnie pytanie.
Samorządy, pani minister, przegrywają w sądach
z rodzicami. Czy my też nie przegramy? Dziękuję
bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie, pani poseł.
Głos ma pan poseł Jacek Kowalik, Sojusz Lewicy
Demokratycznej.
Bardzo proszę.
Poseł Jacek Kowalik:
Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Panie Prezesie!
Propozycja przedstawiona przez pana w imieniu oby-
wateli jest w pełni zasadna, ale może niestety napo-
tkać bariery nie tylko finansowe. W związku z tym
mam dwa pytania. Pierwsze do przedstawiciela Mi-
nisterstwa Finansów: Czy ta inicjatywa obywatelska
może być realizowana już od 1 września przyszłego
roku? Słyszymy z ust pani poseł z Platformy, że nie.
Jeżeli nie, to czy jest to możliwe w kolejnych latach,
tym bardziej że pani poseł Bożena Kotkowska przed
chwilą przedstawiła sensowne źródło finansowania.
Drugie pytanie kieruję do pana prezesa Bronia-
rza. Przygotowując ten projekt, na pewno zrobiliście
państwo rozeznanie wśród samorządów gminnych.
Czy w związku z tym mamy możliwości techniczne,
aby te przedszkola mogły rozpocząć swoją działal-
ność jako przedszkola publiczne już od przyszłego
roku? Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Również dziękuję panu posłowi za tak skonden-
sowaną wypowiedź.
Głos ma pani posłanka Ewa Wolak, Platforma
Obywatelska.
Bardzo proszę, pani poseł.
Poseł Ewa Wolak:
Pani Marszałek! Pani Minister! Szanowni Pań-
stwo! Dotychczasowe działania rządu spowodowały
zwiększenie liczby dzieci korzystających z przedszko-
li, z wychowania przedszkolnego. Widać tu systema-
tyczny wzrost. W ciągu ostatnich dwóch lat przeła-
mana została niekorzystna tendencja związana z nie-
wielkim przyrostem liczby dzieci w wieku od 3 do 5 lat
objętych wychowaniem przedszkolnym. Rozwój i two-
rzenie nowych miejsc wychowania przedszkolnego
przez organy prowadzące oraz inne podmioty wspie-
rane przez Europejski Fundusz Społeczny oraz pro-
jekty dotyczące tworzenia przedszkoli na obszarach
i w środowiskach o niskim stopniu upowszechnienia
edukacji przedszkolnej, w szczególności na wsi, wspo-
magające już istniejące placówki są finansowane
z programu „Kapitał ludzki”. (Dzwonek) Chciałabym
zapytać o to panią minister, bo wnioskodawcy twier-
dzą, że istniejące formy wychowania przedszkolnego
funkcjonujące w oparciu o środki unijne są jakby tym-
czasowe, a wiemy o tym, że wszelkie procedury wy-
magają zachowania ciągłości. Twierdzę, że to jest
niesłuszne stwierdzenie projektodawców.
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie, pani poseł.
Głos ma pan poseł Kazimierz Moskal, Prawo i Spra-
wiedliwość.
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego
Poseł Kazimierz Moskal:
Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Pani Minister!
Wszyscy tutaj mówią, że objęcie dzieci powszechnym
nauczaniem przedszkolnym jest wyrównywaniem
szans. Zgadzamy się z tym, natomiast to są tylko
słowa, a trzeba też patrzeć na czyny. Zacznę więc od
pytań kierowanych do przedstawiciela ministerstwa
edukacji. Zresztą ktoś już mówił tutaj na ten temat,
ale niech pani minister przypomni: Jak w strategii
lizbońskiej i ostatnio w strategii Europa 2020 jest
z wychowaniem przedszkolnym? Jak – według tego
dokumentu europejskiego, bo jesteśmy w Europie –
duża populacja dzieci powinna być nim objęta i jak
jest w Polsce? Co uczyniło ministerstwo, czy co uczy-
nił parlament w ostatnim czasie, żeby ten wskaźnik
osiągnąć?
Kolejna sprawa dotycząca przedszkoli, czyli dalej
mówimy o „Kapitale ludzkim”. (Dzwonek) Tutaj pa-
dają słowa, że oto wyrównujemy szanse. Ile gmin
uzyskało środki na ewentualne działania, jeśli chodzi
o przedszkola, a ile gmin ich nie otrzymało? Czy rze-
czywiście konkretna, obywatelska propozycja Związ-
ku Nauczycielstwa Polskiego, żeby państwo zaanga-
żowało się, żeby dało środki, nie będzie zmierzała do
tego, że jednak upowszechnienie wychowania przed-
szkolnego stanie się...
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję.
Poseł Kazimierz Moskal:
...faktem? Bo nie chodzi o słowa, ale chodzi o czy-
ny. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie.
Głos ma pan poseł Tadeusz Tomaszewski, Sojusz
Lewicy Demokratycznej.
(Poseł Romuald Ajchler: Solenizant. Wszystkiego
dobrego, panie pośle.)
Poseł Tadeusz Tomaszewski:
Pani Marszałek! Wysoki Sejmie! Szanowna Pani
Minister! To bardzo ważny projekt obywatelski, któ-
ry podnosi dwie bardzo istotne kwestie. Pierwsza to
sprawa pomocy państwa w organizacji wychowania
przedszkolnego, szeroko rozumianej, związanej mię-
dzy innymi z subwencją oświatową, w prowadzeniu
tego wychowania. A drugi problem, który jest w szcze-
gólności w tej chwili podnoszony przez samorządy, to
143
brak gotowości państwa do pomocy gminom w budo-
wie przedszkoli publicznych.
Ponad 500 gmin w Polsce nie ma żadnego przed-
szkola publicznego. W związku z powyższym samo-
rządowcy pytają: Kiedy państwo otworzy się i będzie
gotowe wspierać na podobnych zasadach jak „Orliki”
lub inne projekty, drogi schetynówki, budowę pu-
blicznych przedszkoli? Takie publiczne przedszkole
za 2200 tys. zł oddano do użytku w mojej gminie
wiejskiej Niechanowo, pow. gnieźnieński, we wrze-
śniu. (Dzwonek) Nie było żadnej złotówki pomocy
publicznej. Wiele innych gmin jest gotowych podjąć
ten wysiłek, ale oczekuje na pomoc państwa. Czy rząd
przewiduje w najbliższych latach wprowadzenie takie-
go programu, który będzie wspierał gminy w realiza-
cji tychże ważnych inwestycji? Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję panu posłowi.
Głos ma pani posłanka Elżbieta Zakrzewska, So-
jusz Lewicy Demokratycznej.
Bardzo proszę, pani poseł.
Poseł Elżbieta Zakrzewska:
Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Cieszy mnie fakt
przedłożenia tak wspaniałej inicjatywy obywatel-
skiej. Gratuluję.
Mam w związku z tym pytania. Czy i w jakim
zakresie ustawa będzie miała wpływ na rynek pracy?
Jakie są przewidywania, o jakim ewentualnie wzro-
ście zatrudnienia mówimy? Jeżeli można prosić, to
chciałabym tu jakieś liczby usłyszeć.
I drugie pytanie kieruję do wnioskodawców, do
pana prezesa Broniarza. Czy zrobiliście państwo ro-
zeznanie co do kwalifikacji kadry niezbędnej do re-
alizacji tej ustawy? Czy będzie ta kadra? Jeżeli jej nie
ma, to jakie ewentualnie przewidujecie państwo dzia-
łania? Jakie powinny być podjęte? Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie, pani poseł.
Pytanie zada pani posłanka Stanisława Prządka,
Sojusz Lewicy Demokratycznej.
Poseł Stanisława Prządka:
Pani Marszałek! Pani Minister! Panie Prezesie!
Wysoka Izbo! Pragnę przedstawić słowa podziękowa-
nia dla trudu i inicjatywy, jaką podjęło kierownictwo
i wszyscy członkowie Związku Nauczycielstwa Pol-
skiego, inicjatywy tak bardzo potrzebnej, wiemy bo-
wiem wszyscy, że w ramach Unii Europejskiej mamy
jeden z najniższych wskaźników objęcia wychowa-
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
144 Projekt ustawy o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego
Poseł Stanisława Prządka
niem przedszkolnym. Przed rządem, przed nami stoi
konieczność rozwiązania tego problemu.
Chciałabym zwrócić się dzisiaj z pytaniem do pani
minister w następującej sprawie. Obniżyliśmy wiek
szkolny dzieci. Czy rząd przygotowuje zmiany, które
będą umożliwiały objęcie wychowaniem przedszkol-
nym dzieci od 2. ukończonego roku życia, które wpro-
wadzą to rozwiązanie?
Drugie pytanie sprowadza się także do kwestii
zasadniczej w tej problematyce. (Dzwonek). Samorzą-
dy mają obowiązek zorganizować opiekę przedszkol-
ną. Proszę o odpowiedź na pytanie: Czy rząd przewi-
duje wprowadzenie takich zmian w przepisach, które
umożliwią samorządom korzystanie ze środków bu-
dżetu państwa przy budowie obiektów przedszkoli
i żłobków. Dziękuję za uwagę. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie, pani poseł.
Głos ma pan poseł Mirosław Pawlak, Polskie
Stronnictwo Ludowe.
Bardzo proszę.
Poseł Mirosław Pawlak:
Pani Marszałek! Wysoki Sejmie! Pani Minister!
Ja również chciałbym podziękować za tę inicjatywę
wnioskodawcom i też pozdrawiam koleżanki i kole-
gów na galerii, ponieważ jestem długoletnim nauczy-
cielem w szkole wiejskiej.
A pytania są takie. Pytanie pierwsze. Wniosko-
dawcy powołują się na brak podstaw naukowych
przy podziale wiekowym na dzieci w wieku od 0 do
3 i od 3 do 6 lat. Proszę zatem o szczegółowe poda-
nie badań naukowych – i ich źródeł – uzasadniają-
cych pilną potrzebę wprowadzenia obowiązku
przedszkolnego po ukończeniu przez dziecko 2.
roku życia.
Pytanie drugie. Czy zrębów osobowości, indywi-
dualności i tożsamości warunkujących jakość reali-
zacji zadań osobistych dziecka nie można kształto-
wać do 3. roku życia w domu, oczywiście pod warun-
kiem że mówimy o pełnej, zdrowej rodzinie, niepato-
logicznej czy dysfunkcyjnej?
I ostatnie pytanie. Czy Sejm (Dzwonek) może pra-
cować nad projektem, w którego uzasadnieniu wnio-
skodawcy wskazują, że, cytuję, skutki finansowe dla
budżetu państwa są jednak trudne do oszacowania?
To o jaką kwotę należałoby zwiększyć dotację dla
resortu? Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie.
Głos ma pan poseł Henryk Kowalczyk, Prawo i Spra-
wiedliwość.
Poseł Henryk Kowalczyk:
Pani Marszałek! Szanowna Pani Minister! Panie
Prezesie! Wysoka Izbo! W uzasadnieniu do ustawy
czytamy, że jedna trzecia gmin nie posiada w ogóle
przedszkola. W uzasadnieniu również czytamy, że
zmiany powodujące likwidację przedszkoli nastąpiły
w roku 1990, kiedy finansowanie przedszkoli spadło
całkowicie na barki samorządów. Ten problem doty-
czy szczególnie gmin wiejskich. Problem braku
przedszkoli nie polega oczywiście na niechęci czy za-
cofaniu samorządów wiejskich, tylko wynika z bar-
dzo prozaicznego powodu – braku finansowania.
Jako samorządowiec kilku kadencji zdaję sobie
sprawę z tego, że utrzymanie przedszkola jest wiel-
kim wyrzeczeniem dla wiejskiej gminy. Utrzymanie
trzyoodziałowego przedszkola, które nadal funkcjo-
nuje w mojej gminie, kosztuje około pół miliona zło-
tych, przy czym środki wolne, czyli (Dzwonek) na
inwestycje i na przedszkole, wynoszą około miliona
złotych, a więc połowy środków wolnych gmina musi
się pozbawić, aby utrzymać przedszkole. Pewnie stąd
w powiecie pułtuskim na przykład wśród sześciu
gmin wiejskich jest tylko jedna z przedszkolem,
a w pozostałych przedszkola nie ma. A więc statysty-
ki są i tak bardziej optymistyczne, niż rzeczywistość
czasami wygląda.
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję.
Poseł Henryk Kowalczyk:
Jakie jest stanowisko rządu wobec tej ustawy? To
jest bardzo istotne. Jeśli jest pozytywne, to oczywi-
ście będziemy wdzięczni, dziękujemy. A jeśli jest ne-
gatywne, to jak wobec tego pan premier Donald Tusk
wyobraża sobie zrealizowanie obietnicy wyrównywa-
nia szans edukacyjnych? Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie panu posłowi.
Pytania zada pan poseł Sławomir Kłosowski, Pra-
wo i Sprawiedliwość.
Bardzo proszę.
Poseł Sławomir Kłosowski:
Pani Marszałek! Wysoki Sejmie! Panie Prezesie!
Zgoda, mówiłem o tym w wystąpieniu, co do subwen-
cjonowania wychowania przedszkolnego przyszedł
taki czas, w którym trzeba sobie powiedzieć to
wprost, trzeba wyłożyć karty na stół, inaczej się tego
nie da zrobić i nic tu nie dadzą deklaracje o wyrów-
nywaniu szans edukacyjnych, jeżeli się tego nie uczy-
ni. Zgoda również co do zdefiniowania wychowania
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego
Poseł Sławomir Kłosowski
przedszkolnego jako usługi edukacyjnej, w cudzysło-
wie oczywiście, nieodpłatnej. Kwestią dyskusyjną dla
mnie i dla mojego klubu pozostaje obniżenie wieku
przedszkolnego do 2 lat – oczywiście rozumianego
jako prawo, prawo i jeszcze raz prawo, bo w wypowie-
dzi przedstawiciela klubu Platformy Obywatelskiej
zauważyłem, że jest chyba niezrozumienie tego fak-
tu. Ale to pozostaje dla nas kwestią polemiczną. I tutaj
pytanie do pana prezesa. W tej chwili są ogromne
kłopoty na terenie przedszkoli. Masa trzylatków nie
ma w nich miejsca. Jeżeli dojdą jeszcze dwulatki –
chodzi mi o grupy tzw. mieszane – to po prostu, jak
mówi wielu specjalistów, najczęściej będzie to (Dzwo-
nek) ze szkodą dla tych dwulatków. Czy wnioskodaw-
cy przy formułowaniu tego projektu mają problem
jakoś zdiagnozowany?
I krótkie pytanie do pani minister. Jak gilotyna
nadchodzi rok 2020. Chodzi o zalecenie Komisji Eu-
ropejskiej dotyczące konieczności objęcia dzieci wy-
chowaniem przedszkolnym w 95%. Co rząd zamierza
z tym zrobić? Czy nie warto, pani minister, ażeby
rząd skorzystał tu z przemyśleń….
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję.
Poseł Sławomir Kłosowski:
…mojego klubu parlamentarnego, który ogłosił
narodowy program budowy przedszkoli i planuje wy-
korzystać krajową rezerwę wykonania? To jest dosyć
sporo pieniędzy…
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję panu posłowi.
Poseł Sławomir Kłosowski:
…można byłoby to wykorzystać. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Głos ma pani posłanka Domicela Kopaczewska,
klub Platforma Obywatelska.
Bardzo proszę.
Poseł Domicela Kopaczewska:
Pani Marszałko!... Pani Marszałek! Wysoka Izbo!
Inwestycja w edukację to najlepsza inwestycja, co do
145
tego wszyscy obecni na sali się zgadzamy. Pytanie do
pani minister. Zarówno przedstawiciel klubu Prawa
i Sprawiedliwości, jak i SLD mówili, że to jest rzeczy-
wiście doskonały pomysł. Nie ulega to wątpliwości,
ale proszę mi powiedzieć, czy w Ministerstwie Edu-
kacji Narodowej są jakieś dowody na to, że za czasów
rządów Prawa i Sprawiedliwości i rządów SLD podej-
mowano jakiekolwiek działania w tym celu, aby rze-
czywiście upowszechnić wychowanie przedszkolne,
żeby objąć dzieci w wieku od 3 do 6 lat wychowaniem
przedszkolnym i żeby rzeczywiście odciążyć, jak mó-
wimy tutaj, samorząd w realizacji tych zadań. Czy
takie działania były podjęte? To po pierwsze.
Po drugie, proszę powiedzieć, o ile wzrósł udział
w ostatnich dwóch latach w wychowaniu przedszkol-
nym dzieci w wieku od 3 do 5 lat, jakie środki na ten
cel przeznaczono z budżetu państwa czy ze środków
unijnych i jaką zmianę w wysokości subwencji spo-
woduje objęcie dzieci 6-letnich opieką szkolną. O ile
wzrośnie subwencja dla samorządów? Dziękuję bar-
dzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie, pani poseł. I podobało mi się
„pani marszałko”. Podobało mi się. (Oklaski)
Poseł Domicela Kopaczewska:
Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Głos ma pan poseł Romuald Ajchler, Sojusz Lewi-
cy Demokratycznej.
Poseł Romuald Ajchler:
Dziękuję bardzo pani marszałek.
Pani poseł Kopaczewska przed chwilą właściwie
wyjęła mi z ust treść pytania, które chciałem zadać,
ale w innym kontekście. Ale skoro pani poseł zadała
to pytanie, to odpowiem tak, jakby SLD odpowiedzia-
ło. Kiedy przejęliśmy władzę po AWS – czytaj: PiS
i Platforma Obywatelska – nie mieliśmy pieniędzy na
renty i emerytury. W takim stanie zostawiliście nam
państwo. (Oklaski)
(Poseł Domicela Kopaczewska: A zerówki kto
wprowadził bez pieniędzy?)
I uznaliśmy wtedy, że najpierw załatwimy tę spra-
wę, sprawę rencistów i emerytów. Ale nie o tym
chciałbym mówić.
Panie Prezesie! To jest już po raz wtóry, jest to
kolejna inicjatywa państwa. Otrzymał pan już wiele
gratulacji z racji waszego uporu i dołączam się do
wszystkich, które trafiły pod państwa adresem. Ja
sądzę, że idea jest o tyle słuszna, że da samorządow-
com impuls do budowy przedszkoli. (Dzwonek)
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
146 Projekt ustawy o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego
Poseł Romuald Ajchler
I chciałbym zapytać przy tej okazji, ile wynosi
dzisiaj czesne za dziecko w przedszkolach niepu-
blicznych. Jeśli dobrze wyczytałem, nawet chyba
w dzisiejszej prasie, to ok. tysiąca złotych. Gratulu-
ję kolegom z PSL – przy takich opłatach nikt na wsi
do przedszkola nie pójdzie. Państwo powinniście
w pierwszej kolejności poprzeć bez wahań ten pro-
jekt ustawy, dlatego że najgorzej, jeśli chodzi o przed-
szkola, jest na terenach wiejskich. W jaki sposób
wyrównamy możliwości edukacyjne dzieci, jeśli cho-
dzi o przedszkola?
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie panu posłowi.
Poseł Romuald Ajchler:
Już kończę, pani marszałek. Zresztą nie chcę
przerywać. Dziękuję serdecznie. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Głos ma pan poseł Piotr Stanke, Prawo i Sprawie-
dliwość.
Bardzo proszę, panie pośle.
Poseł Piotr Stanke:
Dziękuję pani marszałek.
Pani Marszałek! Wysoki Sejmie! Panie Prezesie!
W uzasadnieniu tego projektu czytam: „Jedyną szan-
są na rozwój i upowszechnienie wychowania przed-
szkolnego w Polsce oraz zwiększenie jego dostępno-
ści jest przejęcie przez budżet państwa kosztów
prowadzenia przedszkoli publicznych”. A co z przed-
szkolami niepublicznymi? Czy to jest błąd w uzasad-
nieniu? Bo z ustawy wynika, że jeśli chodzi o sub-
wencje, tak samo są traktowane i publiczne, i nie-
publiczne. Mogę podać przykład gminy, gdzie jest
5 przedszkoli niepublicznych w 75% dotowanych
przez budżet gminy i jedno przedszkole publiczne
– ono jest odnośnikiem co do tych 75% finansowa-
nia. A więc nie wiem, czy jest to błąd w uzasadnie-
niu – zabrakło przywołania przedszkoli niepublicz-
nych, są tylko publiczne – czy może ja jestem w błę-
dzie. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję panu posłowi.
Lista posłów zapisanych do głosu została wyczer-
pana.
Proszę o zabranie głosu sekretarz stanu w Mini-
sterstwie Edukacji Narodowej panią Krystynę Szu-
milas.
Bardzo proszę, pani minister.
Sekretarz Stanu
w Ministerstwie Edukacji Narodowej
Krystyna Szumilas:
Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Wychowanie przed-
szkolne, a właściwie upowszechnienie wychowania
przedszkolnego dzieci w Polsce jest jednym z priory-
tetów rządu od samego początku. Od pierwszego dnia
stworzenia koalicji PO–PSL jasno i twardo powie-
dzieliśmy, że jednym z najważniejszych zadań jest
upowszechnienie edukacji przedszkolnej. Od samego
początku rozpoczęliśmy też działania w tym kierun-
ku. Państwo pamiętacie debatę w 2008 r. nad ustawą
o zmianie ustawy o systemie oświaty i zapisy zawar-
te w tej ustawie, które poprawiają dostęp dzieci do
wychowania przedszkolnego, przede wszystkim okre-
ślają prawo dziecka 5-letniego do wychowania przed-
szkolnego. To oznacza, że każde dziecko 5-letnie
zgłoszone przez rodziców do przedszkola ma zagwa-
rantowane miejsce w przedszkolu. Gmina ma obo-
wiązek zorganizowania wychowania przedszkolnego
dla takiego dziecka. Z dniem 1 września 2011 r. pra-
wo dziecka 5-letniego do wychowania przedszkolnego
przekształci się w obowiązek rocznego przygotowa-
nia przedszkolnego dla dziecka 5-letniego. Już dzisiaj
widać efekty tej zmiany, ponieważ liczba dzieci
w wieku 5 lat objętych wychowaniem przedszkolnym
zdecydowanie wzrosła.
Również rozwiązanie związane z obniżeniem wie-
ku szkolnego, które zostało zaproponowane w tamtej
ustawie, było działaniem wiążącym się z upowszech-
nieniem wychowania przedszkolnego. Obniżenie wie-
ku szkolnego oznacza objęcie 6-letniego dziecka obo-
wiązkiem szkolnym, a to w konsekwencji powoduje
objęcie 6-letnich dzieci subwencją oświatową. Dzisiaj
gminy mają obowiązek organizowania opieki przed-
szkolnej, mają zadanie własne organizowania opieki
przedszkolnej dla czterech roczników dzieci: 3-, 4- 5-
i 6-letnich. Po obniżeniu wieku szkolnego, a więc od
1 września 2012 r., gminy będą miały obowiązek zor-
ganizowania opieki przedszkolnej dla trzech roczni-
ków dzieci: 3-, 4- i 5-letnich. To spowoduje, że upo-
wszechnienie wychowania przedszkolnego, jeśli cho-
dzi o dzieci 3-, 4- i 5-letnie, wzrośnie.
Pan poseł Moskal powiedział, że nie chodzi o sło-
wa, chodzi o czyny. Właśnie, panie pośle, nie chodzi
o to, żebyśmy opowiadali czy przygotowywali projek-
ty, które są tylko projektami, natomiast nie rozwią-
zują problemu, który mamy do rozwiązania. Chodzi
o to, żebyśmy działali. Proszę państwa, jeżeli chodzi
o upowszechnienie wychowania przedszkolnego, to
ostatnie 3 lata są okresem, w którym zdecydowanie
ono rosło. Przypomnę, że od roku 2008 powstały
462 nowe przedszkola publiczne i niepubliczne. Ich
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego
Sekretarz Stanu w Ministerstwie
Edukacji Narodowej Krystyna Szumilas
liczba wynosi obecnie 8470. Zwiększyła się o 722 licz-
ba oddziałów przedszkolnych w szkołach podstawo-
wych, obecnie jest ich 9147. W 2009 r. wzrosła w po-
równaniu z rokiem 2008 liczba publicznych i niepu-
blicznych punktów przedszkolnych oraz zespołów
wychowania przedszkolnego – do 824. Systematycz-
nie rośnie liczba dzieci objętych wychowaniem przed-
szkolnym. Przypomnę, że w roku szkolnym 2007/
2008 wskaźnik upowszechnienia wychowania przed-
szkolnego wynosił 47,3%, mówię o dzieciach w wieku
3–5 lat. Na wsi ten wskaźnik wynosił wtedy 23,1%,
obecnie w Polsce liczba dzieci objętych wychowaniem
przedszkolnym to 59,7%. Na wsi ten odsetek wzrósł
do 37,5%. To pokazuje, że działania, które podjął
obecny rząd, powodują wzrost upowszechnienia wy-
chowania przedszkolnego, powodują wzrost liczby
dzieci w wieku od trzech do pięciu lat objętych wy-
chowaniem przedszkolnym.
Pytaliście państwo posłowie o to, co robi obecny
rząd, aby upowszechnić w jeszcze większym stopniu
wychowanie przedszkolne, upowszechnić opiekę nad
dziećmi już nie w wieku od trzech do pięciu lat, ale
w wieku od zera do pięciu lat. Chciałabym przypo-
mnieć, że zmieniliśmy przepisy dotyczące organizacji
innych form wychowania przedszkolnego, te przepisy
zostały uelastycznione w taki sposób, że możliwe jest
tworzenie innych form wychowania przedszkolnego,
bezpiecznych form wychowania przedszkolnego, ale
w sposób zdecydowanie łatwiejszy, niż to było zapla-
nowane w 2007 r. Oprócz tego – jak powiedziałam
– wprowadziliśmy prawo dzieci pięcioletnich do wy-
chowania przedszkolnego, doprowadziliśmy do obni-
żenia wieku szkolnego z dniem 1 września 2012 r.
Niebagatelną sprawą jest również projekt ustawy o opie-
ce nad dzieckiem w wieku do trzech lat. Jak państwo
wiecie, rząd przyjął taką ustawę. Ten projekt pozwala
na tworzenie zróżnicowanych form opieki nad dzieć-
mi, ułatwia tworzenie żłobków dla dzieci od drugiego
tygodnia życia do trzech lat przez gminy, osoby fizycz-
ne, zakłady pracy, organizacje pozarządowe; umożli-
wia tworzenie klubów dziecięcych z niewielkimi gru-
pami obejmującymi dzieci powyżej jednego roku życia;
wprowadza możliwość sprawowania opieki nad dziec-
kiem w jego rodzinnym domu przez tzw. nianie oraz
w domu przez inne osoby, czyli wprowadza się tzw.
instytucję dziennego opiekuna. To są kompleksowe
działania, które mają doprowadzić do tego, aby w Pol-
sce, w naszym kraju doszło do sytuacji, w której ponad
90% dzieci w wieku od trzech do pięciu lat jest objętych
wychowaniem przedszkolnym.
Przedstawiciel wnioskodawców pan Broniarz zwró-
cił uwagę na problem zespołów i punktów przedszkol-
nych, sygnalizując, że za mało dzieci z nich korzysta,
że nie jest to powszechne rozwiązanie, że jest to roz-
wiązanie tymczasowe. Wydaje się, że zespoły i punk-
ty przedszkolne, jako nowe rozwiązanie, rzeczywiście
w tej chwili nie są tak bardzo powszechne, natomiast
147
obserwujemy duże zainteresowanie tworzeniem no-
wych zespołów i punktów przedszkolnych. W najbliż-
szym czasie będziemy mieli już informacje na temat
tego, co zmieniło się od 2009 r. w upowszechnianiu
edukacji przedszkolnej, i na pewno z tych informacji
będzie wynikać, że tych zespołów i punktów przed-
szkolnych jest coraz więcej.
Chciałabym też rozproszyć obawy państwa, jeśli
chodzi o kontynuowanie funkcjonowania innych form
wychowania przedszkolnego. Rzeczywiście obecnie
inne formy wychowania przedszkolnego w znacznej
części są finansowane ze środków unijnych, ale usta-
wa o systemie oświaty zapewnia dalsze funkcjonowa-
nie zespołów i punktów przedszkolnych. Zgodnie
z ustawą po zgłoszeniu takiej formy do gminy finan-
sowanie po wyczerpaniu się środków unijnych przej-
muje samorząd terytorialny.
Zwrócił pan również uwagę na lepsze wyniki dzie-
ci chodzących do przedszkoli względem dzieci cho-
dzących do oddziałów przedszkolnych. Chciałabym
w tym miejscu zwrócić uwagę na fakt, że w bada-
niach świętokrzyskich, o których pan wspomniał,
rzeczywiście porównywano umiejętności dzieci uczęsz-
czających do przedszkoli i dzieci uczęszczających do
oddziałów przedszkolnych, ale różnica w wyniku nie
była efektem tego, że w oddziale przedszkolnym przy
szkole podstawowej prowadzi się zajęcia gorzej czy
w jakiś inny, mniej komfortowy sposób, ale wynikała
z czasu, jaki dziecko spędzało w przedszkolu, czasu,
tzn. liczby lat uczestnictwa w wychowaniu przed-
szkolnym. W przedszkolach dzieci rozpoczynają edu-
kację na ogół wcześniej, w wieku 3, 4, 5 lat, zaś od-
działy przedszkolne w momencie prowadzenia tych
badań to były oddziały, w których edukację przed-
szkolną rozpoczynały dzieci 6-letnie, czyli były to
oddziały, do których po raz pierwszy przychodziły do
przedszkola dzieci 6-letnie.
Tak więc te badania potwierdzają fakt, że im
dłuższe przebywanie dzieci w przedszkolu, tym lep-
szy wpływ wychowania przedszkolnego na umiejęt-
ności dzieci. W związku z tym to mówienie i przeko-
nywanie do tego, że należy upowszechniać wychowa-
nie przedszkolne wśród młodszych dzieci, jest dzia-
łaniem, które należy wykonywać, które należy chwa-
lić, bo im wcześniej dziecko rozpoczyna edukację
przedszkolną, tym dla niego lepiej.
A przypominam, że jeszcze niedawno mieliśmy
taki okres, w którym to przedstawiciel rządu mówił
wręcz o tym, że nie należy promować wychowania
przedszkolnego, że dzieci powinny wychowywać się
przede wszystkim w rodzinie, i tak naprawdę prowa-
dzona była wielka kampania przeciwko przedszko-
lom, i to w czasie, kiedy wzrost gospodarczy był bar-
dzo duży, kiedy można było podjąć próby rozwiązania
finansowego edukacji przedszkolnej, kiedy można
było dla edukacji przedszkolnej zrobić dużo więcej ze
względu na sytuację finansową budżetu państwa.
Były to lata 2005–2007. Przypominam, że były to
lata stracone dla wychowania przedszkolnego.
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
148 Projekt ustawy o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego
Sekretarz Stanu w Ministerstwie
Edukacji Narodowej Krystyna Szumilas
Wprawdzie pod koniec tego okresu, w 2007 r.
udało się wprowadzić inne formy wychowania przed-
szkolnego, ale był to dość duży bój i gdyby nie po-
parcie klubu Platformy Obywatelskiej w tamtym
okresie, to rząd nie byłby w stanie wprowadzić tego
rozwiązania.
Nie chciałabym bardzo ostro krytykować niektó-
rych wypowiedzi państwa posłów, ale trochę się zgu-
biłam w interpretowaniu tego, co państwo posłowie
mówiliście. Szczególnie zwracam się do posłów PiS
i posłów SLD, ponieważ dzisiaj państwo mówicie
o bezpłatnym wychowaniu przedszkolnym i propo-
nujecie powrót do przepisów sprzed 8 sierpnia tego
roku związanych z definicją wychowania przedszkol-
nego, które budziły wiele wątpliwości i doprowadziły
do wyroków sądowych, do chaosu w zasadach odpłat-
ności za przedszkola. 8 sierpnia przegłosowaliśmy
wspólnie, i prawa strona, i lewa, i środek, zmiany
w art. 6 ust. 1. Wprowadziliśmy nową definicję wy-
chowania przedszkolnego i wtedy wspólnie nad tą
definicją głosowaliśmy. Dzisiaj i z lewej, i z prawej
strony słyszę, że ta definicja jest zła.
(Poseł Artur Ostrowski: Ale nadal rodzice płacą.)
W związku z tym proponowałabym, żeby może
zdecydować się na takie sformułowania ustawowe,
które rzeczywiście sprzyjają wychowaniu przedszkol-
nemu, a nie na powrót do tego, co się nie sprawdziło,
co było powodem chaosu i co wspólnie zmieniliśmy.
Pan poseł Ostrowski pytał, dlaczego na dziecko
czteroletnie nie ma subwencji oświatowej, a na dziec-
ko sześcioletnie jest subwencja oświatowa z budżetu
państwa, to znaczy będzie w momencie, kiedy to
dziecko sześcioletnie stanie się uczniem. Chciałabym
panu posłowi przypomnieć, że od 1 stycznia 1991 r.
gminy przejęły wychowanie przedszkolne jako zada-
nie własne. Wtedy również do budżetów gmin zosta-
ły przekazane środki z budżetu państwa na edukację
przedszkolną. Wtedy to zadecydowano, że budżety
gmin, dochody gmin, te pozasubwencyjne, zostaną
zwiększone, tak aby gminy z dochodów własnych mo-
gły finansować przedszkola. Gminy dostały w swoich
budżetach środki na te zadania. Nie dostały środków
na finansowanie zadań związanych z edukacją szkol-
ną. Przyjęto zasadę, że gminy będą wspierane sub-
wencją oświatową jako jednym z dochodów i ta sub-
wencja oświatowa będzie mogła być przez gminy
przeznaczana na szkoły i placówki pozaszkolne. Na-
tomiast środki na przedszkola były w budżetach
gmin. Dzisiaj dziecko czteroletnie nie różni się od
dziecka pięcioletniego, bo i dziecko czteroletnie, i pię-
cioletnie, i sześcioletnie ma prawo do pięciogodzinne-
go bezpłatnego nauczania w przedszkolu. To pięcio-
godzinne bezpłatne nauczanie jest tylko inaczej fi-
nansowane z budżetu publicznego, ale tego, który
jest w dyspozycji gminy. Natomiast w przypadku
szkół, tak jak powiedziałam, zadecydowano wtedy,
że gminy będą wspierane subwencją oświatową. Każ-
de dziecko uczęszczające do przedszkola, tak jak to
zapisaliśmy w ustawie o systemie oświaty, ma prawo
do pięciogodzinnego bezpłatnego nauczania. Opłaty
są pobierane za ponadpięciogodzinną opiekę i wycho-
wanie. Chciałabym też przypomnieć, że jeżeli popa-
trzymy na edukację szkolną, to tam również liczba
godzin ramowego planu nauczania dla dzieci sied-
mioletnich i ośmioletnich nie przekracza pięciu go-
dzin dziennie. Tak że każde dziecko uczęszczające do
przedszkola, korzystające z innej formy czy oddziału
przedszkolnego ma zapewnione bezpłatne nauczanie
w liczbie 5 godzin dziennie.
Pani poseł Kotkowska proponowała przesunięcie
1200 mln zł na edukację przedszkolną. Tyle tylko, że
nawet gdybyśmy to zrobili, co – jak pani poseł wie
– jest bardzo problematyczne ze względu na zobowią-
zania, jakie mamy, to ten 1200 mln zł nie wystarczy-
łoby na realizację tego, co jest zapisane w tym pro-
jekcie. Przedstawiony projekt obywatelski wymaga
ok. 20 mld zł...
(Głos z sali: Na jedzenie?)
...potrzeba ok. 20 mld zł, żeby można to było sfi-
nansować.
Pan poseł Moskal pytał o środki unijne, o to, ile
środków w ramach środków unijnych przekazano na
przedszkola i na inne formy wychowania przedszkolne-
go. Na lata 2007–2013 łącznie przeznaczono na to
243 mln euro, z tego według stanu na dzień 29 wrze-
śnia 2010 r. zakontraktowano już, czyli tyle wynosi łącz-
na wartość umów o dofinansowanie, 636 521 tys. zł, co
stanowi 66% alokacji. Przewiduje się, że do końca
2010 r. wartość podpisanych umów wyniesie 698 mln,
prawie 700 mln zł, co stanowi 72% całkowitej alokacji
na to poddziałanie. Zatem z tego, co widać, są jeszcze
środki. Proponujemy – i zostało to zapisane w projek-
tach rządowych – aby również na następny okres alo-
kacji w ramach środków unijnych były pieniądze na
wspieranie wychowania przedszkolnego.
Pan poseł Tomaszewski pytał o budowę przed-
szkoli, pojawiały się także pytania o budowę żłob-
ków. Jeżeli chodzi o budowę przedszkoli, to jest to
możliwe w ramach środków unijnych, tych, o któ-
rych przed chwileczką mówiłam. Niezależnie od
tego chciałabym również przypomnieć o tym, że
w projekcie rządowym, w ustawie o opiece nad dzieć-
mi w wieku do 3 lat jest zapis mówiący o możliwości
tworzenia programów rządowych, w tym progra-
mów związanych z inwestycjami, i przez premiera
została złożona deklaracja przygotowania programu
budowy żłobków na zasadach zbliżonych do tych,
które obowiązują w odniesieniu do programu „Or-
liki” czy „Radosna szkoła”.
Pan poseł Prządka pytał o to, czy rząd pracuje...
(Poseł Izabela Leszczyna: Pani posłanka.)
Przepraszam, pani posłanka Stanisława Prządka.
Bardzo przepraszam panią poseł.
Pytała pani, czy rząd pracuje nad projektami dla
dzieci 2-letnich. Właśnie ustawa o opiece nad dzieć-
mi w wieku do 3 lat jest odpowiedzią na pytanie
pani poseł.
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego
Sekretarz Stanu w Ministerstwie
Edukacji Narodowej Krystyna Szumilas
Pan poseł Kowalczyk pytał o przedszkola, o do-
stęp do przedszkoli, podnosił problem tego, że nie we
wszystkich gminach są przedszkola. Otóż chciała-
bym poinformować państwa posłów, że z systemu
informacji oświatowej wynika, iż na terenie każdej
gminy istnieje jakaś forma wychowania przedszkol-
nego, to może być przedszkole, to może być oddział
przedszkolny w szkole podstawowej, to może być inna
forma wychowania przedszkolnego. Nie ma już dzi-
siaj w Polsce gminy, w której nie ma placówek wy-
chowania przedszkolnego, w każdej gminie jest takie
miejsce. Proszę państwa, chodzi o to, żeby ten system
był elastyczny i żeby to, co się dzieje w wychowaniu
przedszkolnym, było dopasowane do potrzeb dzieci,
do potrzeb mieszkańców. Dlatego promujemy rozwią-
zania, które zapewniają tę elastyczność, które powo-
dują, że rzeczywiście powstają miejsca wychowania
przedszkolnego: to mogą być tradycyjne przedszkola,
to mogą być oddziały przedszkolne przy szkołach
podstawowych. Pamiętajmy o tym, że niż demogra-
ficzny powoduje, że szkoły podstawowe pustoszeją.
W wielu miejscach dostosowuje się sale szkół podsta-
wowych do potrzeb wychowania przedszkolnego, ta-
kie działania są prowadzone i w gminach wiejskich,
i w gminach miejskich. Ministerstwo Edukacji Naro-
dowej zwraca na to uwagę, promuje taki model łącze-
nia, wspólnego działania przedszkola i szkoły podsta-
wowej, w wielu miejscach są zespoły szkolno-przed-
szkolne. To nie zmniejsza wartości tego wychowania
przedszkolnego – jest wartość dodana, jest możliwość
zapewnienia opieki psychologa, pedagoga, logopedy,
wszystkie dzieci mają dostęp do specjalistów. Myślę,
że takie rozwiązanie przynosi korzyść dzieciom,
zresztą samorządy terytorialne takie rozwiązania
u siebie wprowadzają.
Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Jak powiedzia-
łam, priorytetem działania rządu jest upowszech-
nianie wychowania przedszkolnego. Każda realna
inicjatywa, która upowszechnia wychowanie przed-
szkolne, przybliża nas do spełnienia wymogu zwięk-
szenia liczby dzieci uczęszczających do przedszkoli,
objętych wychowaniem przedszkolnym. W ciągu ostat-
nich trzech lat liczba dzieci objętych wychowaniem
przedszkolnym wzrastała ponad 5% rocznie, a więc
jest szansa na to, że liczba dzieci objętym wychowa-
niem przedszkolnym będzie coraz większa. Pracu-
jemy nad rozwiązaniami, które upowszechniłyby
w większym stopniu wychowanie przedszkolne,
w dalszym ciągu chcemy finansować wychowanie
przedszkolne czy wspomagać rozwój wychowania
przedszkolnego ze środków unijnych, o to będziemy
zabiegać. Pracujemy również nad rozwiązaniami,
które w przyszłości pozwoliłyby na wsparcie gmin
w realizacji tego zadania.
Myślę, że takie podejście i takie myślenie, nie tyl-
ko życzeniowe, ale myślenie uwzględniające realia
dzisiejszego kraju i dzisiejszego świata, realia dzisiej-
149
szego budżetu, że wspólne działanie na rzecz upo-
wszechnienia wychowania przedszkolnego doprowa-
dzi do tego, że polskie dzieci będą miały taki sam
dostęp do wychowania przedszkolnego, jak ich rówie-
śnicy w innych krajach Unii Europejskiej. Dziękuję.
(Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Proszę o zabranie głosu przedstawiciela Komitetu
Inicjatywy Ustawodawczej pana Wincentego Sławo-
mira Broniarza.
Bardzo proszę.
Przedstawiciel Komitetu
Inicjatywy Ustawodawczej
Wincenty Sławomir Broniarz:
Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Pani Minister!
Zacznę może od tej szokującej kwoty 20 mld zł. Jeste-
śmy świadkami dosyć niecodziennego i skądinąd
dramatycznego wydarzenia. Jak to się bowiem dzie-
je, pani minister, że na 6 mln dzieci chodzących do
polskich szkół wydajemy w ramach kosztów subwen-
cyjnych 35 mld zł, a zgodnie z pani wypowiedzią pół-
milionowa rzesza, a więc 12 razy mniej, ma koszto-
wać 20 mld? Albo mamy tu do czynienia z przeogrom-
nym przeszacowaniem kosztów związanych z wpro-
wadzaniem tej ustawy w życie, albo mamy do czynie-
nia z dramatycznym niedoszacowaniem kosztów
funkcjonowania 6 mln uczniów w ramach części
oświatowej subwencji ogólnej. Mam wrażenie, że jak
byśmy nie liczyli, biorąc pod uwagę nakłady, jakie
z budżetu państwa przypadają na każde dziecko, to
nie jesteśmy w stanie wygenerować kwoty, która
przekroczy granicę 4,5 mld zł.
W swoim liście do premiera rzecznik praw dziec-
ka wspominał o kwocie około 1,8 mld, a przy przy-
gotowywaniu w ubiegłej kadencji, podobnej ustawy
kalkulowano te koszty na poziomie około 2,5 do
3 mld zł.
Pani Minister! Nie negujemy działań rządu, wi-
dać starania w tym zakresie, ale proszę mi wierzyć,
że inne formy edukacji przedszkolnej, np. kluby czy
dzienna opieka, nie rozwiążą problemu 500 tys. dzie-
ci, dla których nie ma miejsc w przedszkolach. W klu-
bach przedszkolaka, o których pani minister wspo-
minała, zdaniem rzecznika praw dziecka pracują
osoby bez kwalifikacji. Miałbym poważne obawy, czy
osobie, o której niewiele wiem, mogę oddać pod opie-
kę swoje dziecko. Czasem jedynym kryterium zatrud-
niania takiej osoby są albo jej niewielkie wymagania
finansowe, albo też inne pozamerytoryczne uwarun-
kowania. Oczekujemy, że w tego rodzaju placówkach
będą zatrudniane osoby z pełnymi kwalifikacjami
pedagogicznymi, osoby, które będą podlegały wery-
fikacji, zanim oddamy pod ich opiekę nasze dzieci,
które są dla nas najdroższe.
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
150 Projekt ustawy o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego
Przedstawiciel Komitetu Inicjatywy
Ustawodawczej Wincenty Sławomir Broniarz
Minęło 20 lat od transformacji i rzeczywiście po-
winniśmy odczuwać wstyd i zażenowanie, że nie je-
steśmy w stanie rozwiązać tego problemu w sposób,
jakiego oczekuje od nas kilkaset tysięcy rodziców. Ale
jesteśmy także winni wobec tych dzieci, które w przy-
szłości będą naszymi wyborcami, pełnoprawnymi
obywatelami. Nie jesteśmy w stanie odpowiedzieć
rodzicom na pytanie, w jaki sposób ten i następne
rządy są w stanie pomóc rozwiązać ten problem.
Pewnego dramatyzmu dodaje tej sytuacji fakt, że
to są dzieci, które nie głosują. Zapewne ta debata
miałaby inną temperaturę, być może byłaby też inna
frekwencja, gdybyśmy mieli do czynienia z osobami,
które pójdą za rok do wyborów. Jednocześnie zwra-
cam uwagę na to, że jeżeli nie znajdziemy innego
sposobu finansowania, to w świetle tego, o czym mó-
wiła pani minister Szumilas, mam poważne obawy,
czy samorządy, które będą pozbawione wsparcia, nie
podejmą działań związanych z likwidacją także in-
nych form wychowania przedszkolnego.
Parę dni temu zamieszczono w gazecie informa-
cję: Koniec pieniędzy na przedszkola, samorządy wy-
korzystały 65% środków unijnych. W połowie regio-
nów nie będzie konkursów dla gmin i stowarzyszeń
rodziców. Gminy po zakończeniu projektu same mu-
szą utrzymywać unijne przedszkola.
To jest to, co mamy dzisiaj, ale to jest także pew-
ne wyzwanie, które stoi przed nami w kontekście
nadchodzących lat. Ja nie mówię o roku 2011 czy
2012, chociaż proces obniżania wieku rozpoczynania
edukacji szkolnej powinniśmy postrzegać w sposób
koherentny, synergiczny z rozwojem bazy wychowa-
nia przedszkolnego dla maksymalnie dużej grupy
dzieci. Związek Nauczycielstwa Polskiego też ma
w tym swój niemały udział. Jesteśmy realistami, je-
steśmy świadomi tego, że nie da się tego zrobić w rok
czy dwa. To jest także odpowiedź na pytanie, od kie-
dy moglibyśmy rozpocząć ten proces. Bez wątpienia
jako państwo musimy mieć pomysł na to, co zrobić
z tymi dziećmi, żeby nie stały się one dziećmi z ro-
dzin wykluczonych, defaworyzowanych, pozbawio-
nych wsparcia z budżetu państwa.
Pani minister, nie przywoływałbym już ministra,
nie chcąc czynić mu niepotrzebnego honoru, który
uważał, że edukacja przedszkolna jest zbędna, a przed-
szkola w ogóle są pewnym dysonansem, jeżeli chodzi
o działalność polityczną państwa i najlepiej byłoby,
żeby dzieci zostawały pod opieką matek, rodziców.
Pewnie tak byłoby lepiej, aczkolwiek tylko i wyłącz-
nie z punktu widzenia opieki socjalnej nad dzieckiem.
Bez wątpienia największą potrzebą kilku milionów
matek są środki na codzienne utrzymanie, więc waż-
na jest dla nich świadomość, że kiedy pracują, ich
dzieci mogą przez te 5 czy 8 godzin przebywać w przed-
szkolach, są tam bezpieczne, mają zapewnioną opiekę
dobrze przygotowanej kadry pedagogicznej.
Jeżeli chodzi o dzieci dwuletnie, pani minister
w jakiejś mierze udzieliła już odpowiedzi na to pyta-
nie. Obawy pani poseł Wolak są, moim zdaniem, nie-
uzasadnione. Nie będę cytował wypowiedzi pani
minister, ale podkreślę jedną rzecz: im dłużej dziecko
funkcjonuje w tym systemie, tym jest to dla niego
bardziej korzystne. Związek jako jeden z inicjatorów
tej ustawy nigdy nie mówił o obowiązku. Mamy do
czynienia z nauczycielami. Jest tam kilkanaście osób.
Są to nauczycielki wychowania przedszkolnego.
Jeden z posłów pytał, czy mamy kadry. Tak,
mamy kadry. Powtórzę to, co powiedziałem. Na-
uczyciele wychowania przedszkolnego w Polsce na-
leżą do najlepiej wykształconych nauczycieli wycho-
wania przedszkolnego w Europie. Możemy się tym
szczycić, możemy się chwalić. Podobnie jest, jeśli
chodzi 600-tysięczną rzeszę polskich nauczycieli.
Raport TALIS mówi, że obok kadr Słowacji kadry
polskie są najlepiej przygotowanymi kadrami peda-
gogicznymi w Europie.
Chcielibyśmy wyraźnie powiedzieć: jest to szansa
dla dzieci, dla rodziców dzieci dwuletnich, żeby dziec-
ko nie było skazane na przebywanie każdego dnia
z inną opiekunką, którą akurat uda się znaleźć, bo
rodzic musi pracować, a pracodawca nie rozwija sieci
przedszkoli przyzakładowych bądź zmusza osoby
w wieku produkcyjnym, żeby z tego rynku pracy wy-
chodziły.
Jednocześnie zwracamy uwagę na to, że rządowy
program przygotowany przez panią minister Fedak,
który niewiele mówi o finansach, o źródłach finanso-
wania tego programu, również nie zakłada, że przez
te osiem godzin dzieci będą przebywały pod chmur-
ką. Muszą być zapewnione im odpowiednie warunki,
pomieszczenia. Nie stawiamy tego w kategoriach
pewnej alternatywy: albo żłobek, albo przedszkole.
W wielu gminach może być i to, i to. Dramat będzie
wtedy, kiedy gmina z powodu braku finansów powie,
że nie będzie ani żłobka, ani przedszkola. Nie zosta-
nie zrealizowany wtedy nie tylko program przygoto-
wany przez Komitet Inicjatywy Obywatelskiej, ale
też program pani minister Fedak. Powinniśmy de-
batować nad tym, co ktoś kiedyś nazwał mapą dro-
gową oznaczającą sposób dochodzenia do tego, jak
zrealizować obowiązek państwa wobec obywateli.
Padło pytanie, czy dokonano jakiejś symulacji,
jeśli chodzi o potencjalną liczbę rodziców, którzy
mogliby zaistnieć na rynku pracy. Spróbuję dokonać
prostej analizy matematycznej, symulacji. Będę zo-
bowiązany, jeśli pani minister Szumilas, jako ma-
tematyk, w razie czego mnie poprawi. Przyjmijmy,
że mamy 400 tys. dzieci, już nie 500, dla równego
rachunku, jedno z rodziców mogłoby nie iść do pra-
cy. Jeżeli każda z tych rodzin miałaby, załóżmy,
dwójkę dzieci, to mamy ok. 100 tys. matek czy ojców,
którzy mogliby na rynku pracy zafunkcjonować. To
jest potencjalna grupa przyszłych podatników, z ich
podatków mogłyby być sfinansowane przedszkola.
Powtórzę, że nie ma obawy, jeśli chodzi o kadrę pe-
dagogiczną.
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego
Przedstawiciel Komitetu Inicjatywy
Ustawodawczej Wincenty Sławomir Broniarz
Przedszkola i inne formy wsparcia wnoszą ogrom-
ny wkład w proces wychowania, socjalizacji i eduka-
cji dziecka. Czasami są to jedyne miejsca, gdzie dziec-
ko słyszy cywilizowane słowa, ma zapewniony ciepły
posiłek. Nauczyciele okazują tym dzieciom miłość,
obdarzają je uczuciem, którego niektóre dzieci nie są
w stanie doświadczyć w domu. O tym także powin-
niśmy pamiętać, kiedy mówimy, że należy rozwijać,
tworzyć te placówki.
Nie mam wątpliwości, że samorządy są w więk-
szości bardzo dobrymi gospodarzami, ale dobra go-
spodyni, gdy ma pełno w skrzyni. Nie każdy ma taki
poziom dochodu jak gmina Kleszczów, nie każdy ma
na swoim terenie kopaliny i elektrownie, trzydzieści
parę tysięcy dochodu na obywatela. Są gminy, które
mają 500 zł na mieszkańca i im przede wszystkim
musimy udzielić wsparcia w tym zakresie. Jak poda-
je minister finansów, w 2009 r. z subwencji wyrów-
nawczej korzystało 2014 gmin. Tak więc oczekiwa-
nia, że te gminy zbudują na swoim terenie przedszko-
le lub żłobek, zgodnie z wersją pani minister Fedak,
są, moim zdaniem, przesadzone, bo gdyby tak było,
to już dzisiaj te samorządy by to budowały. W więk-
szości są to bowiem naprawdę bardzo dobrzy gospo-
darze, co widać po efektach związanych z jakością
budynków szkolnych. Dlatego też – jak Katon o Kar-
taginie – ZNP będzie stale o tym mówiło, jeżeli nie
w tej, to w następnej kadencji Sejmu, żądając tego,
żeby system edukacji przedszkolnej jako immanent-
ny składnik systemu edukacji polskiej był finanso-
wany z budżetu państwa.
Nie jestem przekonany do tego, panie ministrze,
jeśli chodzi o grupy mieszane. To jest dobry pomysł,
zdaję sobie bowiem sprawę, że między dzieckiem,
które urodziło się w styczniu, a jego kolegą, który ma
12 miesięcy więcej, może być duża różnica, także
w pewnym potencjale fizycznym, w dojrzałości fizycz-
nej, emocjonalnej i psychicznej, ale wydaje się – i je-
stem o tym przekonany – że i nauczyciele, i samorzą-
dy wówczas, kiedy będą zbudowane takie oddziały
dla dzieci dwuletnich, w sposób jak najbardziej bez-
pieczny i adekwatny do potrzeb tych dzieci będą
w stanie stworzyć warunki do tego, żeby dzieci dwu-
letnie czuły się w pełni bezpieczne i otoczone opieką
przez nauczycielki z pełnymi kwalifikacjami pedago-
gicznymi.
Jesteśmy przeświadczeni, że nadchodzące wybory
mogą być doskonałą okazją do wywierania presji,
a także zadawania pytań samorządom: Jak wy, jako
nasi przedstawiciele, tych naszych mikroojczyzn, je-
steście w stanie rozwiązać problem mojej rodziny,
moich najbliższych w sytuacji, gdy chcę być aktyw-
nym uczestnikiem rynku pracy, ale niestety gmina
nie ma ani żłobka, ani przedszkola?
Jeżeli chodzi o preferowanie określonych rodza-
jów placówek, skupiliśmy się na przedszkolach pu-
blicznych. Natomiast jeżeli Wysoka Izba zechce zna-
leźć środki także na inne formy opieki, oczywiście
będziemy w stu procentach za. Przypomnę jednak
151
– o tym także informowały dzisiejsze media interne-
towe – że opieka przedszkolna w placówce niepublicz-
nej w Warszawie, w gruncie rzeczy niedaleko stąd,
kosztuje 1400 zł plus koszty wyżywienia. Stare po-
wiedzenie mówi, że w szkole żyje się biednie, ale ze
szkoły i z oświaty żyje się doskonale. Czy to jest jed-
nak rozwiązanie problemu? Nie jesteśmy przeciwni
innym formom edukacji przedszkolnej, ale to jest za-
ledwie 1,5% dzieciaków obecnie chodzących do przed-
szkola i niecałe 2% tych, które czekają na swoje miej-
sce w placówce przedszkolnej.
Uważamy, że każda forma wsparcia rodziców czy
dziecka jest rzeczą ważną, ale nie jest rozwiązaniem
systemowym adresowanie i lokowanie naszych uczuć
w innych formach wychowania przedszkolnego, po-
wstających też w oparciu o środki unijne, bo wydaje
się, że nie dożyjemy – chociaż życzę państwu, abyśmy
żyli długo i szczęśliwie – takich czasów, żeby w przy-
padku innych form, także tych finansowanych ze
środków unijnych, była możliwość pokrycia pełnego
zapotrzebowania, jeśli chodzi o te dzieci.
Reasumując, chciałbym wszystkim państwu bar-
dzo serdecznie podziękować za dzisiejszą debatę i za-
interesowanie tą problematyką. Chciałbym z tego
miejsca podziękować również tym klubom parlamen-
tarnym, które w bardzo przychylny sposób odniosły
się do inicjatywy Związku Nauczycielstwa Polskiego.
W sposób szczególny dziękuję koledze Arturowi
Ostrowskiemu, który włożył wiele wysiłku w to, żeby
zbierać te podpisy na terenie Piotrkowa. Dziękuję też
tym setkom organizacji pozarządowych, które rze-
czywiście włożyły wiele pracy w przygotowanie tego
i doprowadzenie do sytuacji, w której mam dzisiaj
zaszczyt w imieniu przedstawicieli inicjatywy z ra-
mienia Związku Nauczycielstwa Polskiego jeszcze raz
prosić Wysoką Izbę o uchwalenie ustawy w takim
kształcie, w jakim została przedłożona. Dziękuję bar-
dzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie panu przedstawicielowi.
Zamykam dyskusję.
Marszałek Sejmu, po zasięgnięciu opinii Prezy-
dium Sejmu, proponuje, aby Sejm skierował obywa-
telski projekt ustawy o zmianie ustawy o systemie
oświaty oraz ustawy o dochodach jednostek samorzą-
du terytorialnego, zawarty w druku nr 3374, do Ko-
misji Edukacji, Nauki i Młodzieży oraz Komisji Sa-
morządu Terytorialnego i Polityki Regionalnej w celu
rozpatrzenia.
Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, będę uważała, że
Sejm propozycję przyjął.
Sprzeciwu nie słyszę.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 22.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Ad-
ministracji i Spraw Wewnętrznych o rządowym
projekcie ustawy o zmianie ustawy o cudzoziem-
cach oraz niektórych innych ustaw (druki nr 3423
i 3481).
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
152 Projekt ustawy o zmianie ustawy o cudzoziemcach
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska
Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę komisji
pana posła Józefa Piotra Klima.
Bardzo proszę.
Poseł Sprawozdawca
Józef Piotr Klim:
Pani Marszałek! Wysoki Sejmie! W imieniu Ko-
misji Administracji i Spraw Wewnętrznych mam
przyjemność przedstawić sprawozdanie o rządowym
projekcie ustawy o zmianie ustawy o cudzoziemcach
oraz niektórych innych ustaw (dwa druki: nr 3423
i 3481).
Komisja Administracji i Spraw Wewnętrznych de-
batowała nad projektem ustawy na dwóch posiedze-
niach: w dniach 6 i 19 października. Komisja powoła-
ła podkomisję do przeanalizowania zawartości mery-
torycznej i legislacyjnej. Podkomisja, której miałem
przyjemność przewodniczyć, na posiedzeniach w dniach
6 i 7 października przeanalizowała projekt. Poprawki,
uwagi, które zostały zgłoszone, miały bardziej charak-
ter legislacyjny niż merytoryczny.
Powodem nowelizacji tej ustawy jest konieczność
dostosowania polskich przepisów do zmieniającego
się prawa europejskiego, zmian w rozporządzeniach
Parlamentu Europejskiego i Rady Unii Europejskiej
oraz rozporządzeniu Wspólnoty Europejskiej w za-
kresie dotyczącym i układu z Schengen, i osób, które
posiadają wizy długoterminowe.
Podstawowe zmiany między innymi zmierzają
w kierunku uproszczenia prawnych procedur, ale
jednocześnie zachowują szczelność systemu wizowe-
go. Przewidują one uznanie dokumentów i legityma-
cji personelu misji dyplomatycznych państw obcych,
które stają się automatycznie jakby dokumentami
pobytowymi, rezygnację z wizy proceduralnej. Cho-
dzi o to, żeby jednak ujednolicać pewne procedury
i przepisy dotyczące cudzoziemców. Projektowana
jest również zmiana wzorów naklejki wizowej. Wy-
daje mi się, że niektóre aspekty zostaną jeszcze za-
akcentowane w poszczególnych wystąpieniach klu-
bowych. Ja chciałbym tylko podkreślić, iż komisja
jednomyślnie przyjęła to sprawozdanie, co świadczy
o dobrej pracy Urzędu do Spraw Cudzoziemców
i współpracy ze środowiskami społecznymi. To chciał-
bym głównie podkreślić. Tak że komisja jednomyśl-
nie przyjęła to sprawozdanie i rekomenduje Wyso-
kiem Sejmowi jego przyjęcie. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie panu posłowi.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 5-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów i kół.
Otwieram dyskusję.
Głos zabierze pan poseł Piotr van der Coghen
w imieniu klubu Platforma Obywatelska.
Bardzo proszę.
Poseł Piotr van der Coghen:
Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Pan poseł sprawoz-
dawca w sposób wyczerpujący uzasadnił konieczność
uchwalenia nowelizacji ustawy o cudzoziemcach oraz
niektórych innych ustaw zawartej w drukach sejmo-
wych nr 3481 i 3423.
Klub Parlamentarny Platforma Obywatelska,
w którego imieniu mam zaszczyt zabierać głos, bę-
dzie głosował za przyjęciem ustawy zgodnie z reko-
mendacją Komisji Administracji i Spraw Wewnętrz-
nych. Dziękuję za uwagę. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie panu posłowi.
W imieniu klubu Prawo i Sprawiedliwość głos za-
bierze pan poseł Sławomir Worach.
A może w imieniu klubu Polskiego Stronnictwa
Ludowego oświadczenie wygłosi pan poseł Mirosław
Pawlak.
Bardzo proszę, panie pośle.
Poseł Mirosław Pawlak:
Pani Marszałek! Wysoki Sejmie! Problematyka
cudzoziemców znalazła swoje prawne i instytucjonal-
ne umocowanie w ustawie z dnia 13 czerwca 2003 r.
Na przestrzeni czasu poddana ona była kilku noweli-
zacjom spowodowanym zmieniającym się uwarunko-
waniem w okresie jej obowiązywania. Dzisiejsza deba-
ta ma na celu implementację do prawa krajowego
przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego
i Rady, które zmieniają konwencję wykonawczą do
układu z Schengen i rozporządzenie WE nr 562/2006.
I to właśnie wymusza procedowane zmiany.
Przepisy sankcjonują ważność dokumentów człon-
ków, szefów i personelu misji dyplomatycznych upraw-
niających także do wjazdu i pobytu na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej. Dokonuje się zmiany defi-
nicji wizy oraz definiuje pojęcie wizy krajowej. Inkor-
porując przepisy art. 18 konwencji wykonawczej do
układu z Schengen, uchylono przepis o możliwości
wydawania tzw. wizy proceduralnej. Dodano nową
przesłankę odmowy wydania wizy krajowej. Uregu-
lowano tryb postępowania przy przedłużaniu wizy
krajowej. Wiele jest także szczegółowych, aczkolwiek
niezbędnych uregulowań o charakterze wykonaw-
czo-technicznym. Jest to na przykład procedura do-
tycząca tzw. naklejki. Jako rzecz godną podkreślenia
należy przywołać fakt, iż nowe regulacje w sposób
jednoznaczny określają, iż Policja w rozumieniu prze-
pisów art. 4 pkt 3 ustawy nie jest organem wizowym,
a zatem przepisy w tym zakresie są odtąd jedno-
znaczne.
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy o cudzoziemcach
Poseł Mirosław Pawlak
Reasumując, Klub Poselski Polskiego Stronnic-
twa Ludowego, uznając rozwiązania za celowe, opo-
wie się za przyjęciem sprawozdania. Dziękuję bardzo.
(Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie panu posłowi.
Głos zabierze pan poseł Piotr Polak w imieniu
klubu Prawo i Sprawiedliwość.
Bardzo proszę.
Poseł Piotr Polak:
Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Mam przyjemność
przedstawić stanowisko Klubu Parlamentarnego
Prawo i Sprawiedliwość w zakresie projektu ustawy
o zmianie ustawy o cudzoziemcach.
Wysoka Izbo! Projekt ustawy o zmianie ustawy
o cudzoziemcach oraz niektórych innych ustaw ma
na celu dostosowanie prawa krajowego do przepisów
rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady
z dnia 25 marca br., które zmienia konwencję wyko-
nawczą do układu z Schengen, a także ma na celu
dostosowanie prawa krajowego do rozporządzenia
dotyczącego przepływu osób posiadających wizy dłu-
goterminowe. Przepisy unijne, o których mowa, we-
szły w życie w dniu 5 kwietnia br. i w związku z tym
konieczna stała się implementacja tych rozwiązań do
prawa krajowego.
Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady
reguluje tryb wydawania dokumentów pobytowych
rozumianych jako upoważnienie wydane przez wła-
dze danego państwa członkowskiego, zezwalające
obywatelowi państwa trzeciego na legalny pobyt na
danym terytorium. Rozporządzenie to stanowi, że
wizami na pobyt przekraczający trzy miesiące, tzw.
wizami długoterminowymi, są wizy krajowe wydane
przez jedno z państw członkowskich zgodnie z pra-
wem krajowym lub unijnym. Okres ważności wiz
długoterminowych nie może przekraczać jednego
roku, a jeśli państwo członkowskie zezwala na pobyt
cudzoziemca przez okres przekraczający jeden rok,
to zobowiązane jest zastąpić wizę długoterminową
po upływie roku innym stosownym dokumentem po-
bytowym. Rozporządzenie stanowi również, że w sy-
tuacji, w której państwo członkowskie rozważa wy-
danie dokumentu pobytowego, regularnie dokonuje
ono sprawdzeń wpisów w Systemie Informacyjnym
Schengen. W przypadku wydawania dokumentu po-
bytowego cudzoziemcowi, wobec którego został do-
konany wpis w systemie do celów odmowy wjazdu,
państwo to zasięga uprzednio opinii państwa człon-
kowskiego, które dokonało tego wpisu.
Projekt ustawy o zmianie ustawy o cudzoziem-
cach wprowadza do polskiego systemu prawnego roz-
wiązania przyjęte we wskazanym rozporządzeniu Par-
153
lamentu Europejskiego i Rady. Tym samym przedmio-
towy projekt ustawy stanowi dostosowanie przepisów
krajowych do prawa unijnego, przy czym w szczegól-
ności przewiduje przyjęcie dla wiz krajowych podob-
nych rozwiązań dotyczących trybu ich wydawania,
jakie stosowane są do wydawania dokumentów po-
bytowych. Niepokoić może jedynie fakt, że z projektu
wynika obowiązek wszczęcia trybu konsultacji w sy-
tuacji dokonania wpisu do Systemu Informacyjnego
Schengen do celów odmowy wjazdu, ale nie ma żad-
nego obowiązku sprawdzenia, czy taki konflikt ist-
nieje. Może to powodować pewne trudności w stoso-
waniu tych przepisów w praktyce.
Mimo wszystko jednak, z uwagi na porządkujący
charakter proponowanego projektu oraz jego znacze-
nie w zakresie dostosowania polskiego prawa do
norm unijnych, a także z uwagi na to, że proponowa-
ne rozstrzygnięcia nie wiążą się z koniecznością po-
noszenia wydatków z budżetu państwa i że nie spo-
wodują uszczuplenia dochodów w sektorze finansów
publicznych, Klub Parlamentarny Prawo i Sprawie-
dliwość poprze projekt ustawy o zmianie ustawy
o cudzoziemcach. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie panu posłowi.
Do zadania pytań zapisało się dwóch posłów.
Czy ktoś z państwa chce jeszcze zadać pytanie?
Nie widzę.
Zamykam listę.
Głos ma pan poseł Mirosław Pawlak, Polskie
Stronnictwo Ludowe.
Czas na zadanie pytania to jedna minuta.
Bardzo proszę, panie pośle.
Poseł Mirosław Pawlak:
Pani Marszałek! Wysoki Sejmie! Mam trzy pyta-
nia co do tej ustawy. Pierwsze: Czy wydawanie wiz
krajowych cudzoziemcom w razie istnienia poważ-
nych przyczyn, w tym humanitarnych, będzie obej-
mowało na przykład żołnierzy obcych sił zbrojnych,
gdyby o to poprosili? Pytanie drugie: Jakie konkret-
ne obowiązki i uprawnienia zamierza się zdjąć z Po-
licji? Mam na myśli zobowiązanie cudzoziemca do
opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
I ostatnie pytanie: Czy w jakiś istotny sposób uchwa-
lenie procedowanej ustawy wpłynie na stan bezpie-
czeństwa naszego państwa? Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję panu posłowi.
Pytanie zada pan poseł Franciszek Jerzy Stefa-
niuk, Polskie Stronnictwo Ludowe.
Bardzo proszę, panie marszałku.
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
154 Projekt ustawy o zmianie ustawy o cudzoziemcach
Poseł Franciszek Jerzy Stefaniuk:
Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Akurat korzystam z okazji, ponieważ sprawa dotyczy
innej kwestii niż te zawarte w projekcie ustawy. Otóż
zgłosił się do mnie obywatel, który z Białorusi wy-
emigrował do Polski. Ma 15-letni staż pracy w Polsce,
ma w tej chwili 67 lat, więc osiągnął wiek emerytal-
ny. W ZUS poinformowano go, że gdyby był repa-
triantem, to zaliczono by mu staż pracy w macierzy-
stym kraju, na Białorusi, a że w międzyczasie nabył
obywatelstwo polskie, nie można zaliczyć mu stażu
pracy, który miał w poprzednim kraju. Chciałbym
zapytać, czy są jakieś możliwości działania w tej sy-
tuacji, jakaś furtka wyjścia. Jeśli nie jest dzisiaj moż-
liwe udzielenie odpowiedzi na to pytanie, prosiłbym
o odpowiedź na piśmie. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie panu posłowi.
Lista posłów zapisanych do głosu została wyczer-
pana.
Proszę o udzielenie odpowiedzi szefa Urzędu do
Spraw Cudzoziemców pana Rafała Rogalę.
Bardzo proszę.
Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców
Rafał Rogala:
Szanowna Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Odpo-
wiadając może od końca, panu marszałkowi Stefa-
niukowi, jeśli wolno – pytanie to powinno zostać
skierowane do ministra spraw wewnętrznych i admi-
nistracji z tegoż względu, że właśnie ten minister jest
odpowiedzialny za kwestie repatriacji od lipca 2007 r.
Natomiast z miłą chęcią pochylimy się nad tą sprawą;
ja w tym momencie nie jestem w stanie udzielić sto-
sownej odpowiedzi, bo ona wymaga analizy przepi-
sów stanowiących zbieg zarówno przepisów ubezpie-
czeniowych, jak też przepisów dotyczących kwestii
obywatelstwa i repatriacji. Tak że jeśli można, to
prosiłbym właśnie o czas na odpowiedź, o czym pan
był też łaskaw wspomnieć.
Odpowiadając na pytania pana posła Pawlaka,
chciałbym zaznaczyć, iż projekt ustawy o zmianie
ustawy o cudzoziemcach oraz zmianie niektórych
innych ustaw nie determinuje kategorii osób ze
względu na rodzaj i charakter wykonywanej przez
nie działalności, a więc m.in. żołnierzy jako tych,
którzy by w sposób szczególny podlegali właśnie moż-
liwości objęcia ich tą klauzulą humanitarną w przy-
padku wyłączania właśnie kwestii konsultacji doty-
czących uwidocznienia tych osób w Systemie Infor-
macyjnym Schengen do celów odmowy wjazdu. Tak
więc tutaj nie ma takiej kategoryzacji.
Jeśli natomiast idzie o kwestię stanu bezpieczeń-
stwa państwa – zmiany, które zostały przyjęte w tym
projekcie ustawy, są niejako kontynuacją całej filozo-
fii systemu Schengen, a więc idą w kierunku zwięk-
szenia bezpieczeństwa państw będących członkami
strefy Schengen. Z całą pewnością zwiększy to wspo-
mniane bezpieczeństwo poprzez fakt, iż konsulta-
cjom od tej pory podlegać będą również wizy długo-
terminowe, a więc tzw. wizy krajowe, a nie tylko wizy
Schengen, jak to miało miejsce dotychczas, i osoby,
które będą ubiegać się o tego typu wizy na terenie
całej strefy Schengen, będą mogły być konsultowane
przez tzw. organy wizowe w ramach konsultacji wi-
zowych w przypadku, gdyby właśnie ich personalia
zostały uwidocznione w Systemie Informacyjnym
Schengen do celów odmowy wjazdu. Zakłada to nie-
jako transparentność postępowania względem cudzo-
ziemców, którzy będą ubiegali się o wydanie tego
typu wiz. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie.
Czy pan sprawozdawca komisji chciałby zabrać
głos?
(Poseł Józef Piotr Klim: Nie, dziękuję.)
Również dziękuję panu posłowi.
Zamykam dyskusję*).
Do trzeciego czytania projektu ustawy przystąpi-
my w bloku głosowań.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 23.
porządku dziennego: Pierwsze czytanie posel-
skiego projektu ustawy o zmianie ustawy Ordy-
nacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Pol-
skiej i do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej (druk
nr 3515).
Proszę o zabranie głosu pana posła Marka Wójcika
w celu przedstawienia uzasadnienia projektu ustawy.
Poseł Marek Wójcik:
Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Panie Premierze!
Mam zaszczyt przedstawić poselski projekt ustawy
o zmianie ustawy Ordynacja wyborcza do Sejmu Rze-
czypospolitej Polskiej i do Senatu Rzeczypospolitej
Polskiej.
Poselski projekt ustawy przewiduje jedną bardzo
ważną zmianę. Dotychczasowy system wyborów na-
szych reprezentantów – osób, które będą później za-
siadały w Senacie – w okręgach większościowych,
wielomandatowych proponujemy zastąpić wyborami
w okręgach jednomandatowych. Potrzebę wyborów
w okręgach jednomandatowych Polacy często arty-
kułują. Często wspominają, że chcieliby wybierać
swoich reprezentantów w okręgach jednomandato-
wych. Trudno dziwić się naszym rodakom, dlatego
że osoba wybierana w okręgu jednomandatowym jest
na ogół bliższa problemom mieszkańców i lepiej im
znana. Taki parlamentarzysta w trakcie wykonywa-
*) Teksty wystąpień niewygłoszonych – w za-
łączniku nr 1.
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy Ordynacja wyborcza do Sejmu RP i do Senatu RP
Poseł Marek Wójcik
nia mandatu jest poddany bardziej szczegółowej kon-
troli społecznej. Jego aktywność społeczna jest lepiej
monitorowana przez społeczność lokalną.
Nie bez znaczenia dla oceny idei jednomandato-
wych okręgów wyborczych jest również to, że Polacy
przywiązują większą wagę do wyborów, w których
oddaje się głos na konkretnego człowieka. W Polsce
wybory konkretnego człowieka to są wybory w gmi-
nach do 20 tys., gdzie mieszkańcy małych miasteczek
wybierają swoich przedstawicieli, swoich radnych; to
są wybory prezydenta Rzeczypospolitej, które rów-
nież tak naprawdę są wyborami większościowymi
i rozpalają emocje, a także to są bezpośrednie wybo-
ry prezydentów, wójtów, burmistrzów, które również
rozpalają emocje obywateli. Wtedy rzeczywiście oby-
watel dokonuje wyboru takiej osoby, do której ma
zaufanie, że będzie najlepiej starała się realizować
jego interesy.
Nie bez znaczenia jest fakt, że wybory w okrę-
gach jednomandatowych w przypadku Senatu z całą
pewnością zwiększą możliwość ubiegania się o man-
dat senatorski lokalnych autorytetów, samorządow-
ców z dorobkiem, osób, które są dobrze znane lokal-
nej społeczności. Prawdę mówiąc, wprowadzenie
takiej ordynacji prawdopodobnie zmniejszy hegemo-
nię partii politycznych, które w tym momencie wy-
syłają swoich przedstawicieli do okręgów wieloman-
datowych. A okręg wielomandatowy – w którym,
przypomnę, obecnie wybieramy od 2 do 4 senatorów
– bardzo często okazuje się tak duży, że wszystkie
więzi społeczne, wszystkie osoby, które są powszech-
nie znane na jakimś małym terenie, w jakiejś mniej-
szej miejscowości, niestety w takim przypadku prze-
stają się liczyć. Te społeczności często są zbyt małe,
żeby rozpoznawalność tych osób i ich wkład w roz-
wój lokalnej społeczności mogły zostać docenione
i żeby takie osoby mogły znaleźć się w Senacie, zdo-
być mandat senatorski.
Obecny system wyborczy jest dodatkowo nieczy-
telny, dlatego że wprawdzie wybieramy w oparciu
o zasadę większości, natomiast – tak jak wspomnia-
łem – dysponujemy liczbą od 2 do 4 głosów. Spora
część wyborców, idąc do głosowania, wybierając se-
natorów, tak naprawdę nie wie, co zrobić ze wszyst-
kimi swoimi głosami. Zna jednego z kandydatów,
natomiast nie zna pozostałych. Wybór często jest
więc czysto przypadkowy. Jak pokazują późniejsze
analizy wyników wyborczych, wyborcy nie korzysta-
ją ze wszystkich swoich głosów, dlatego że nie znają
kandydatów, którzy ubiegają się o mandat senator-
ski. Trudno się też temu dziwić, dlatego że obecne
okręgi senatorskie są rozległe. Da się je zastąpić ma-
łymi okręgami jednomandatowymi. To tyle, jeżeli
chodzi o ideę, jaka przyświecała wnioskodawcom,
którzy przygotowali ten projekt ustawy i których re-
prezentuję.
Jeżeli chodzi o szczegóły, to chciałbym przede
wszystkim zapewnić wszystkich na tej sali, że pod-
155
stawą podziału pozostaje mapa wyborów sejmowych,
tak jak jest obecnie. Chciałbym również zapewnić, że
nadal będziemy wybierali w województwach tylu se-
natorów, ilu obecnie reprezentuje poszczególne woje-
wództwa w Senacie. Nic się nie zmieni w tym zakre-
sie. Założenie opiera się na tym, że obecne wieloman-
datowe okręgi senackie dzielimy na okręgi jedno-
mandatowe. W związku z tym podstawą podziału,
jak wspomniałem, pozostaje mapa sejmowa. Z tego
dużego sejmowego okręgu wyborczego będą wydzie-
lone, w odpowiedniej liczbie, okręgi jednomandatowe.
Co więcej, w dołączonym do ustawy załączniku za-
proponowaliśmy podział polegający na tym, że jeżeli
w danym okręgu wybierano dotychczas 3 senatorów,
to ten okręg zostanie podzielony na 3 okręgi jedno-
mandatowe. W związku z tym żaden region, żadne
środowisko nie straci na wprowadzeniu tej ustawy,
natomiast damy Polakom możliwość wybierania swo-
jego reprezentanta.
Chcę zapewnić, że ta ustawa nie zwiększy kosz-
tów przeprowadzenia wyborów, dlatego że te same
komisje wyborcze, które są właściwe dla wyborów
sejmowych, będą w dalszym ciągu właściwe dla wy-
borów senackich. Wobec tego nie będzie zwiększenia
kosztów, a więc jestem przekonany, że ten zgłoszony
przez obywateli postulat da się zrealizować. Chciał-
bym również zwrócić uwagę na pewną subtelną róż-
nicę. W przypadku wyborów sejmowych konstytucja
wymaga od nas zachowania zasady proporcjonalno-
ści, jak również zasady równości. W przypadku wy-
borów senackich konstytucja nie wymaga od nas
zachowania tych zasad, decyzja należy tylko i wyłącz-
nie do ustawodawcy. Zwykłą większością głosów mo-
żemy podjąć decyzję o tym, w jaki sposób będzie wy-
glądała mapa okręgów wyborczych do Senatu. Wy-
daje się, że ten słuszny postulat naszych obywateli
dotyczący okręgów jednomandatowych w wyborach
do Senatu można bardzo łatwo i bardzo szybko
wprowadzić, tak aby już w przyszłorocznych wybo-
rach senackich Polacy mieli wreszcie możliwość gło-
sowania w wyborach senackich na konkretną osobę.
A później będą mieli możliwość obserwowania ak-
tywności wybranych przez siebie senatorów i rozli-
czania ich z ich codziennej pracy w parlamencie.
Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję panu posłowi.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 5-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów i kół.
Otwieram dyskusję.
W imieniu klubu Platforma Obywatelska głos za-
bierze pan poseł Adam Żyliński.
Bardzo proszę, panie pośle.
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
156 Projekt ustawy o zmianie ustawy Ordynacja wyborcza do Sejmu RP i do Senatu RP
Poseł Adam Żyliński:
Pani Marszałek! Panie Premierze! Wysoki Sej-
mie! Przypadł mi w udziale zaszczyt przedstawienia
stanowiska klubu Platforma Obywatelska wobec pro-
jektu ustawy o zmianie ustawy Ordynacja wyborcza
do Sejmu i do Senatu. Proponowana zmiana sprowa-
dza się do wprowadzenia w wyborach do Senatu jed-
nomandatowych okręgów wyborczych w miejsce do-
tychczasowych okręgów wielomandatowych. Propo-
zycja ta spotkała się z życzliwym przyjęciem opinii
publicznej i jest realizacją wielu postulatów zgłasza-
nych na rzecz większej przejrzystości i uproszczenia
wyborów senackich. W zasadzie główne przesłanie
proponowanych zmian można by zamknąć w jednym
zdaniu: wyborca będzie wybierał nie 2, 3 lub 4 sena-
torów, lecz tylko jednego. Stanie się to możliwe dzię-
ki podzieleniu dotychczasowych okręgów wyborczych
w wyborach do Senatu na okręgi jednomandatowe.
Oczywiście, jak to zwykle w przypadku takich
pozornie prostych zmian ustawowych bywa, diabeł
tkwi w szczegółach, albowiem kluczowym elementem
zmiany ustawy staje się załącznik do ustawy, który
zawiera wykaz okręgów wyborczych do Senatu Rze-
czypospolitej Polskiej, w którym przypisano 100 okrę-
gów wyborczych do konkretnych powiatów. Można
się spodziewać, że właśnie ten zabieg wywoła najwię-
cej i jak najbardziej zrozumiałych emocji. Bierze się
to stąd, że liczba mandatów senatorskich przypada-
jących na województwo powinna mieścić się w grani-
cach liczby mandatów, jakie mogłyby przypaść na
województwo, gdyby mandaty między województwa-
mi dzielono według matematycznej formuły liczb
naturalnych i reszty. Ta zasada, wobec wprowadze-
nia okręgów jednomandatowych, wymaga większej
elastyczności, ponieważ nowy stan prawny nie po-
zwoli na przesuwanie liczby mandatów senatorskich
między poszczególnymi okręgami, tak jak było moż-
liwe do tej pory w okręgach 2-, 3-, 4-mandatowych.
Stanowi to tym większe wyzwanie, że wnioskodawcy
projektu ustawy przyjęli założenie, iż przy tworzeniu
okręgów nie należy naruszać granic powiatów, gra-
nic okręgów wyborczych w wyborach do Sejmu i, co
najważniejsze, więzi społecznych. W przekonaniu
mojego klubu właśnie to fundamentalne założenie
pozwoli do proponowanych zmian odnieść się pozy-
tywnie posłom pozostałych politycznych reprezenta-
cji zasiadających w Sejmie.
W każdej sytuacji dzielenie mandatów niesie ze
sobą określone dysproporcje w postaci zachwiania
zasady proporcjonalności. Dlatego przyjęto zasadę
nienaruszalności okręgu wyborczego do Sejmu i tyl-
ko na jego poziomie dokonano podziału na jednoman-
datowe okręgi wyborcze do Senatu. Jak podkreśliłem
wcześniej, granice tych okręgów nie naruszyły granic
powiatów. Wyjątek stanowią miasta na prawach po-
wiatu liczące ponad 500 tys. mieszkańców: Warsza-
wa, Kraków, Łódź i Wrocław. Z zastrzeżeniem, że
wytyczając granice okręgów wyborczych do Senatu
w tych miastach, nie można było naruszyć granic
jednostek pomocniczych – dzielnic lub osiedli. Przy
stosowaniu wszystkich tych zasad najistotniejsze
było respektowanie więzi gospodarczych i komuni-
kacyjnych, uwarunkowań historycznych oraz powią-
zań społecznych i kulturalnych wyborców należących
do mniejszości narodowych lub etnicznych. Miało to
szczególne znaczenie w województwach: opolskim,
podlaskim i pomorskim.
Warto również dodać, że w proponowanym po-
dziale na jednomandatowe okręgi wyborcze w żad-
nym okręgu liczba mieszkańców nie przekracza dwu-
krotnie ogólnokrajowej normy przedstawicielstwa
ani też w żadnym okręgu nie jest ona poniżej połowy
tej normy. Norma ogólnopolska wynosi niewiele po-
nad 380 tys. mieszkańców i wynika z wyliczeń opie-
rających się na danych o liczbie ludności według sta-
nu na rok 2009, opublikowanych przez Główny Urząd
Statystyczny. Jedyną zmianą dotyczącą zgłaszania
kandydatów na senatorów jest obniżenie liczby wy-
maganych podpisów poparcia dla zgłaszanej kandy-
datury z 3 do 2 tys. wyborców. Nic nie zmienia się
w sieci okręgowych komisji wyborczych, utworzonych
do przeprowadzenia wyborów do Sejmu, co oznacza,
że proponowana zmiana okręgów wyborczych do Se-
natu nie powoduje zwiększenia kosztów przeprowa-
dzenia wyborów. Minimalne podwyższenie kosztów
może powstać wskutek druku urzędowych obwiesz-
czeń uwzględniających odrębność granic stu okręgów
wyborczych do Senatu. Liczba kart do głosowania
pozostanie na tym samym poziomie.
W przypadku wygaśnięcia mandatu senatora i ko-
nieczności przeprowadzenia wyborów uzupełniają-
cych do Senatu koszty wyborów ulegną bezsprzecznie
zmniejszeniu, bo będą przeprowadzone na obszarze
jednomandatowego okręgu wyborczego, a nie, jak do-
tychczas, całego okręgu wielomandatowego, a to ozna-
cza znaczne zmniejszenie liczby powoływanych ob-
wodowych komisji wyborczych. Istotną zmianą jest
również to, że wydłuża się okres nieprzeprowadzania
wyborów uzupełniających z 6 do 12 miesięcy przed
dniem, w którym upływa termin zarządzenia wybo-
rów do Sejmu. W konkluzji zauważyć trzeba, że wpro-
wadzenie do ordynacji wyborczej do Senatu okręgów
jednomandatowych przydaje tym wyborom nową
rangę, znacznie przybliża kandydatów na senatorów
do wyborców, zwiększa szanse kandydatów pozba-
wionych szyldu partyjnego, lepiej zagospodarowuje
głosy wyborców, czyni wybory do Senatu o wiele bar-
dziej przejrzystymi.
Wszystko to staje się możliwe dzięki prostym za-
biegom nienaruszającym utrwalonego kształtu okrę-
gów wyborczych do Sejmu. Dlatego klub Platformy
Obywatelskiej wnosi o skierowanie omawianego pro-
jektu ustawy do komisji zajmującej się prawem wy-
borczym. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję panu posłowi.
Stanowisko klubu Prawo i Sprawiedliwość przed-
stawi pan poseł Andrzej Mikołaj Dera.
Bardzo proszę.
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy Ordynacja wyborcza do Sejmu RP i do Senatu RP
Poseł Andrzej Mikołaj Dera:
Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Mam zaszczyt
w imieniu Klubu Parlamentarnego Prawo i Spra-
wiedliwość przedstawić nasze stanowisko wobec
projektu ustawy o zmianie ustawy Ordynacja wy-
borcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i do Se-
natu Rzeczypospolitej Polskiej (druk nr 3515). Tytuł
jest może trochę mylący, bo zmiany dotyczą wyłącz-
nie ordynacji wyborczej do Senatu i my tego entu-
zjazmu, który przed chwilą przedstawiciele Platfor-
my Obywatelskiej wyrażali na tej sali, nie podziela-
my. Jakie mamy zarzuty co do tego projektu? Pierw-
szy i fundamentalny jest taki, że się jednak rozbiega
ordynacja Sejmu z ordynacją do Senatu. Proszę
zwrócić uwagę na to, że mamy dzisiaj okręgi kom-
patybilne, wybieramy określoną liczbę posłów i okre-
śloną liczbę senatorów w danym okręgu wyborczym.
W przypadku tej propozycji te okręgi się po prostu
rozjadą. Utworzone zostały dodatkowe okręgi, któ-
re nie będą wspólne z tymi okręgami, które są
w przypadku wyborów do Sejmu. Istnieje jeszcze
inny powód, dla którego nie mogę się z tym zgodzić.
Wszystko się rozjedzie, będą nowe okręgi wyborcze,
inny zakres działania takich senatorów. To jest po
prostu fakt. Nie wiem, czy istota działania senatora
sprowadza się do działania senatora na bardzo ma-
łym wycinku terytorium kraju, w obrębie dwóch,
trzech czy czterech powiatów, w zależności od wiel-
kości tych powiatów.
Kolejna kwestia, też fundamentalna. Nie może-
my się zgodzić z tym, szanowni państwo, że obędzie
się to bez kosztów. To nie są tylko, tak jak powiedział
mój przedmówca, jakieś koszty druków obwieszczeń,
ale przecież musi powstać ponad 50 dodatkowych
okręgowych komisji wyborczych. Przecież to są od-
rębne twory, odrębne okręgi wyborcze. Jak są odręb-
ne okręgi wyborcze, mamy okręgowe komisje wybor-
cze do Senatu, bo będzie inne terytorium, inne zasa-
dy, inne ustalenie, a to są już bardzo potężne koszty.
Trzeba będzie stworzyć osobną komisję wyborczą dla
poszczególnych okręgów przy wyborach do Senatu.
Tak więc to nie jest tak, jak państwo mówicie, że
odbędzie się to bezboleśnie, bez kosztów, sama przy-
jemność.
A więc pierwszy zarzut: jednak rozejście się repre-
zentacji parlamentarnej – tak to szeroko nazwijmy
– wyraźny podział na reprezentację sejmową i zupeł-
nie odrębną reprezentację senacką. W tym wymiarze
naprawdę nie widać jakiegoś głębokiego sensu, żeby
senator był z jakiegoś, i to też sztucznie tworzonego...
Bo to też trzeba wyraźnie powiedzieć, że to są sztucz-
nie tworzone okręgi wyborcze. Po prostu tak to, sza-
nowni państwo, wygląda.
Dzisiaj okręgi do Senatu obejmują okręgi wybor-
cze i obejmują dawne województwa. Tak to wygląda.
Proszę sobie zobaczyć, jak to wygląda. Okręg wybor-
czy najczęściej jest łączony z dawnych województw.
Te województwa jednak wytworzyły pewne więzi,
pewne powiązania, a w tej chwili wszystko to idzie
w poprzek, powstają jakieś sztuczne twory trzech,
157
czterech, pięciu czy tam sześciu powiatów, już nie
mówiąc o jakichś dziwnych podziałach w miastach
typu Wrocław czy Łódź, czy Warszawa. Też gratulu-
ję pomysłu, na jakiej zasadzie ma to się odbywać.
Rozumiem, że jest idea, żeby był okręg jednomanda-
towy, i inne rzeczy są nieważne, ważne, żeby zreali-
zować tę ideę.
Nasz klub nie będzie popierał tego typu pomy-
słów, aby właśnie w ordynacji do Senatu tworzyć
okręgi jednomandatowe. Uważamy, że cały ten pro-
jekt jest naprawdę pozbawiony jakiejś sensownej ar-
gumentacji.
Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Składam wniosek
o odrzucenie tego projektu w pierwszym czytaniu.
Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję panu posłowi.
Głos zabierze pan poseł Jan Kochanowski w imie-
niu klubu Sojusz Lewicy Demokratycznej.
Poseł Jan Kochanowski:
Pani Marszałek! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Mam zaszczyt przedstawić w imieniu Klubu Posel-
skiego Sojusz Lewicy Demokratycznej stanowisko
do druku nr 3515 zawierającego projekt ustawy
o zmianie ustawy Ordynacja wyborcza do Sejmu
Rzeczypospolitej Polskiej i do Senatu Rzeczypospo-
litej Polskiej.
Rzeczywiście proponowany projekt ustawy zmie-
rza do tego, ażeby wyborcy nie wybierali tak jak do-
tychczas dwóch, trzech czy czterech senatorów w jed-
nym okręgu wyborczym, ale żeby wybierało się tylko
jednego. Dlatego też proponuje się podzielić dotych-
czasowe okręgi wyborcze na kilka mniejszych, tak
żeby wybierać tylko jednego senatora. Rzeczywiście
zachowuje się liczbę mandatów w poszczególnych
województwach, tak żeby nie powodować w tym za-
kresie konfliktów.
Projektodawcy nie proponują tworzenia odręb-
nych komisji wyborczych. Kandydatów na senatorów,
podobnie jak do tej pory, będą rejestrować okręgowe
komisje wyborcze powołane dla wyborów do Sejmu.
Mandat ma otrzymać ten kandydat, który uzyska
w okręgu największą liczbę głosów wyborców. Rów-
nocześnie każdy wyborca będzie miał tylko jeden
głos. Dotychczas miał, w zależności od liczby senato-
rów, dwa, trzy lub cztery.
Czy argumenty, które przedstawił poseł wniosko-
dawca, są wystarczające, mianowicie że te okręgi
przybliżają ludziom politykę, że wzrośnie identyfika-
cja senatorów z wyborcami, że szanse będą mieli
niezależni kandydaci i że koszty wyborcze w razie
rezygnacji z mandatu będą niższe? Czy te argumen-
ty bronią się i wystarczają, żeby taką ustawę poprzeć?
Chciałbym zwrócić uwagę, że w polskich warunkach
Senat ma sens tylko wtedy, albo inaczej: Senat speł-
nia rolę Izby rozsądku, czyli Senat nie jest taki jak
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
158 Projekt ustawy o zmianie ustawy Ordynacja wyborcza do Sejmu RP i do Senatu RP
Poseł Jan Kochanowski
Sejm, tylko to jest Izba rozsądku, wiec powinni się
tam znaleźć specjalni ludzie, a nie senatorowie,
którzy mają działać w dwóch czy trzech powiatach.
Oni działają na rzecz poprawy prawa, które Sejm
uchwala, to po pierwsze. Trzeba o tym wyraźnie
powiedzieć.
Senat zwraca nam uwagę na brak spójności pra-
wa. Czasami w Sejmie dochodzi do kontrowersyjnych
zachowań, przyjmujemy ustawę, trzeba ją poprawić
i to jest rola Senatu. Tymczasem w przypadku tego
projektu w ogóle was nie zastanawia, w jaki sposób
będą wyłaniani kandydaci na senatorów. Przecież
każdy z nas dobrze wie, że tych kandydatów będą
zgłaszały partie polityczne. Proszę sobie wyobrazić,
że partia polityczna ma w województwie trzech do-
brych prawników, którzy mogliby być senatorami,
a może zgłosić jednego. Nikt nie jest samobójcą i nie
będzie zgłaszał trzech, tylko jednego. Jak dojdą do
tego jednego, też nie wiemy. Nie wiadomo, czy będzie
zgłoszony ten, czy inny. To proste, akurat dwóch lu-
dzi musi odejść. Mamy tutaj wątpliwości. Nie ma
wątpliwości? Są, bo dwóch innych czy trzech innych
może wypaść.
Teraz musimy sobie powiedzieć wprost, że jedno-
mandatowy system wyborczy w konsekwencji dopro-
wadzi do jeszcze większego upartyjnienia sceny poli-
tycznej. Politolodzy już dowiedli, iż system jedno-
mandatowy w konsekwencji prowadzi do systemu
dwupartyjnego, i to w najlepszym wypadku. Jak by-
śmy nie patrzyli, jest to już w tej chwili udowodnione,
ten system jest sprawdzony. Trzeba powiedzieć, że
spora grupa obywateli już teraz ma poczucie braku
swoich przedstawicieli, a po wprowadzeniu takiego
systemu to poczucie będzie się pogłębiało.
Mówił pan, że będzie bliżej. Mamy tych dwóch
kandydatów w tym mało związanym z sobą okręgu,
jak tu mówił pan poseł, i jeden uzyskuje 53%, a dru-
gi 47%. Mamy jednego przedstawiciela, ale bez po-
parcia tych 47%, czyli te 47% nie ma swoich przed-
stawicieli, bo tych kandydatów wystawia całkiem
inne ugrupowanie.
Powiem wprost, że my ten system negujemy. De-
cyzja o tym, jak ma wyglądać ordynacja wyborcza do
Senatu, powinna być tutaj skorygowana, jeśli chodzi
o kompetencje. (Dzwonek)
Już kończę, pani marszałek.
Raz mówicie, że Senat ma być, potem mówicie, że
Senatu ma nie być. Raz mówicie, że to może być izba
samorządowa, potem mówicie, że może być 50 sena-
torów. Zdecydujmy się. Albo to będzie skorelowane
z całością systemu politycznego w Polsce i będziemy
pracowali, albo będziemy wyciągali poszczególne ele-
menty.
Jeszcze jedna sprawa. Tak się składa, że przez te
dwadzieścia lat każde ugrupowanie, które kończyło
kadencję, wymyślało nową ordynację wyborczą. Wy
też to robicie.
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie.
Poseł Jan Kochanowski:
Na koniec kadencji próbujecie wcisnąć okręgi
jednomandatowe, które powinniśmy przyjąć. A cze-
mu nie napisaliście, że obowiązuje to od 2015 r.,
czyli od następnej kadencji, skoro to taki dobry sys-
tem? Czemu teraz, a nie za cztery lata, od następnej
kadencji?
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję, panie pośle.
Poseł Jan Kochanowski:
Biorąc pod uwagę, że pracujemy nad Kodeksem
wyborczym, mój klub uważa, że w Kodeksie wybor-
czym możemy to dogłębnie przeanalizować, rozpa-
trzyć, i jest za odrzuceniem również tego projektu
ustawy. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję, panie pośle.
W imieniu klubu Polskiego Stronnictwa Ludowe-
go głos zabierze pan poseł Eugeniusz Kłopotek.
Bardzo proszę.
Poseł Eugeniusz Kłopotek:
Pani Marszałek! Wysoki Sejmie! Patrzę na pana
posła Marka i przyznam się szczerze, że tylko przez
sympatię, przez dużą sympatię do kolegi posła, po-
wiem bardzo delikatnie, zaapeluję do twojego klubu,
kolego pośle, do Platformy Obywatelskiej: zdecyduj-
cie wreszcie, co chcecie zrobić z tym naszym kocha-
nym Senatem. Przypomnę tylko, że trzy lata temu,
w kampanii wyborczej w 2007 r., opowiadaliście się
za likwidacją Senatu. Czy tak było? Było. Polskie
Stronnictwo Ludowe, żeby sprawa była jasna, też
wówczas, w tej kampanii wyborczej, opowiadało się
za likwidacją Senatu, proponując ewentualne rozwa-
żenie powołania izby samorządowo-gospodarczej.
Później, ale nie tak dawno, zaproponowaliście oczy-
wiście kolejne zmiany w konstytucji – to są wasze
propozycje – w których już nie mówicie o likwidacji
Senatu, tylko o ograniczeniu liczby senatorów, tak
by 1 mln mieszkańców miał jednego senatora i aby
oczywiście nasi prezydenci, byli prezydenci, mogli być
dożywotnimi senatorami. I nagle po tygodniu kolejna
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy Ordynacja wyborcza do Sejmu RP i do Senatu RP
Poseł Eugeniusz Kłopotek
wrzutka. Kto lub co was do tego popycha, kolego po-
śle? Teraz macie...
(Poseł Krzysztof Gadowski: Wyborcy.)
Wyborcy? Pierwsze słyszę, żeby wyborcy głośno
domagali się jednomandatowych okręgów wyborczych
do Senatu. Mówią, to prawda, ale nie wszyscy, wielu
mówi o jednomandatowych okręgach wyborczych do
Sejmu i na kolejnych szczeblach samorządu.
My jako Polskie Stronnictwo Ludowe pytamy
kochanego koalicjanta, dlaczego nie idziemy krok
dalej, jeśli chodzi o jednomandatowe okręgi wybor-
cze na szczeblu gminy. Dlaczego od was nie wycho-
dzi taka inicjatywa? Załatwimy tę sprawę w trakcie
dalszych prac? O to właśnie chodzi, kolego pośle.
Zróbmy tak, wprowadźmy we wszystkich gminach
jednomandatowe okręgi wyborcze, przećwiczmy ten
wariant. Później zastanówmy się nad powiatem,
a na końcu nad samorządem w województwie. Kiedy
to przetrenujemy i to nam wyjdzie w praktyce, to
być może wrócimy do waszego sztandarowego hasła,
o którym od dawna mówicie, do jednomandatowych
okręgów wyborczych do Sejmu, ale dzisiaj nie czas
i pora na to.
Ażeby dać chociaż trochę zielonego światła, żeby-
śmy mogli podyskutować na ten temat w trakcie dal-
szych prac – bo przypuszczam, że projekt ten trafi do
naszej komisji, która zajmuje się Kodeksem wybor-
czym – nie będziemy głosować za odrzuceniem. Niech
ten projekt zostanie przekazany do komisji. Tam so-
bie porozmawiamy jak Polak z Polakiem, mam na-
dzieję, że życzliwie, rozsądnie i mądrze. Dziękuję za
uwagę. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie panu posłowi.
Głos zabierze pan poseł Andrzej Celiński. Pan
poseł jest niezrzeszony.
Bardzo proszę, panie pośle.
Poseł Andrzej Celiński:
Pani Marszałek! Panie Pośle Marku! Zgłoszenie
tego projektu pokazuje niestety wasz cynizm w sto-
sunku do państwa i demokracji. Jednomandatowe
okręgi wyborcze są dzisiaj przez wielu ludzi w Polsce
uważane za panaceum na deficyt demokracji. Dosko-
nale o tym wiecie, bo gdy w Internecie otwiera się
jakąkolwiek stronę o polityce, to widać ruch na rzecz
jednomandatowych okręgów wyborczych. Rzeczywi-
ście chodzi bardziej o Sejm aniżeli o Senat, ale gdyby
zależało wam na tym postulacie, a nie na zagładzeniu
zwolenników jednomandatowych okręgów wybor-
czych, to nie zgłaszalibyście jednocześnie projektu
zmniejszenia liczby posłów w Sejmie. Albo – albo.
Albo się ma zamurowaną scenę polityczną, upartyj-
159
nione państwo, spółki z ograniczoną odpowiedzial-
nością zamiast partii politycznych, czerpiące z rad
nadzorczych i skrzyżowania etatowych funkcji w ad-
ministracji publicznej z funkcjami radnych na innym
szczeblu, co w tych wyborach znakomicie w Platfor-
mie Obywatelskiej wychodzi, nawiasem mówiąc,
w innych partiach też, albo się ma system proporcjo-
nalny i wtedy można ograniczyć Sejm do 50 posłów
albo do 100 posłów, to nie ma żadnego znaczenia,
i tak konwenty kierownicze partii politycznych decy-
dują o głosowaniach, to widać, przecież wszyscy
o tym wiemy, albo też ma się jednomandatowe okrę-
gi i utrzymuje się stosunkowo duży parlament, bo
tylko wtedy to ma sens. Albo – albo. Albo chcecie na
nowo upodmiotowić społeczeństwo, tak jak miało ono
nadzieję być upodmiotowione w 1980 r., albo się gra
z publicznością takimi wrzutkami jak ta.
W rzeczywistości już widać, widać po tej sali, wi-
dać po tych oświadczeniach, że wy doskonale wiecie,
że ta ordynacja wyborcza nie zostanie zmieniona, ale
głaszczecie zwolenników jednomandatowych okrę-
gów wyborczych. Gdyby wam na tym zależało, to
w art. 206 wprowadzilibyście jedną drobną rzecz.
Chyba pan wie, o jaką kwestię chodzi, o wymóg
uzyskania przez kandydata na senatora 50% gło-
sów plus 1, czyli dwie tury wyborów. To oczywiście
jest bardziej kosztowne, ale wówczas moglibyśmy
mówić o odpartyjnieniu w jakimś sensie tych wy-
borów, o stworzeniu furtki dla wybitnych działaczy
samorządowych albo dla wybitnych działaczy orga-
nizacji pozarządowych, dla wybitnych społeczników.
Gdyby wam naprawdę na tym zależało, to przede
wszystkim zajęlibyście się ordynacją wyborczą do
sejmików samorządowych, dążąc do zlikwidowania
5-procentowego progu. We wszystkich wojewódz-
twach ma być od 4 do 5 okręgów wyborczych, jeśli
chodzi o sejmiki samorządowe. Najwybitniejszy dzia-
łacz radomski w województwie mazowieckim nie ma
szans, jeżeli jest tylko działaczem radomskim, bo jego
lista musi uzyskać odpowiednią liczbę głosów w Płoc-
ku, Siedlcach, jeszcze gdzieś tam indziej.
Dzisiaj mamy taką sytuację, że partie zawłaszczy-
ły państwo i jakikolwiek ruch na scenie politycznej,
który otworzyłby politykę dla obywateli niemieszczą-
cych się w tym systemie partyjnym, jest dla głównych
partii politycznych wrogi, obcy. Niezbędne są oczy-
wiście zmiany ordynacji wyborczych. Nawiasem mó-
wiąc, w Senacie doskonale by się mieściły dwuman-
datowe okręgi wyborcze w 100 okręgach wyborczych,
pod warunkiem wprowadzenia tej zmiany, o której
powiedziałem. Niezbędna jest prawdopodobnie mie-
szana ordynacja wyborcza do Sejmu, przy zachowa-
niu obecnej liczby posłów, pół na pół, jak w Niem-
czech. To niestety wymaga zmiany konstytucyjnej,
bo tam jest ograniczona liczba posłów oraz pewien
problem z proporcjonalnością, ale przede wszystkim
liczba posłów, sztywna, przemieszana i ona wynosi-
łaby mniej więcej 440–455, ale fluktuowałaby.
Niezbędne jest wprowadzenie prawa, które zaka-
zywałoby pobierania pieniędzy z kasy publicznej po-
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
160 Projekt ustawy o zmianie ustawy Ordynacja wyborcza do Sejmu RP i do Senatu RP
Poseł Andrzej Celiński
litykom innym, aniżeli pochodzącym z wyboru, oczy-
wiście z listą wyjątków w innej ustawie, żeby nie
można było przy każdej ekipie robić wolnej amery-
kanki, żeby trzeba było przejść przez piekło mediów,
przez piekło Sejmu, przez piekło krytyki publicznej.
Dzisiaj, jeżeli tworzy się ruch Palikota, to w relacjach
czytamy głównie to, że przychodzą młodzi ludzie
i mówią, że już nie zmieszczą się w tych partiach,
które są, bo polityka stała się sposobem na życie.
Wchodzi się do polityki po to, żeby sobie coś załatwić.
Coraz mniej w polskiej polityce jest debaty o przyszło-
ści Polski, w każdej kolejnej kampanii wyborczej to
widzimy. Wam w tej chwili chodzi o to, żeby z jednej
strony nic nie zmienić, bo widzicie, że żadna partia
was tak naprawdę w kwestii tej ordynacji nie poprze,
z drugiej strony pokazać publiczności, przechwytując
postulat jednomandatowych okręgów wyborczych, że
jesteście za poszerzeniem demokracji, jednocześnie
chcecie zachować wszystkie przywileje, które obecny
zamurowany system polityczny w Polsce (Dzwonek)
daje partii rządzącej i ewentualnie największej partii
opozycyjnej.
Oczywiście, że głosowanie za waszym projektem
nie ma najmniejszego sensu, bo jest to kpina, szyder-
stwo, łże-projekt, to nie ma nic wspólnego z demokra-
cją, z Sejmem, z odpowiedzialnością za Polskę. Dzię-
kuję bardzo.
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję panu posłowi.
Do zadania pytań zapisało się dziewięcioro pań
posłanek i panów posłów.
Czy ktoś z państwa chce się jeszcze zapisać do
zadania pytania?
Nie widzę.
Zamykam listę.
Czas na zadanie pytania – 1 minuta.
Pierwszy głos zabierze pan poseł Kazimierz Mo-
skal, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Kazimierz Moskal:
Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Mam kilka pytań
do wnioskodawców, projektodawców. Zasadnicze py-
tanie: Czy projektodawcy szanują wyborców, czy
wsłuchują się w głos wyborców i potem próbują ocze-
kiwania społeczne przedstawić w formie systemu
projektów prawnych? To pierwsze pytanie. A jeże-
li wsłuchujecie się w głos społeczeństwa, to zadam
wam pytanie. W ostatnim czasie pojawiają się
nowe projekty, niedawno był projekt zmiany kon-
stytucji, w którym postulowaliście zmniejszenie
liczby posłów w Sejmie, liczby senatorów do 50.
Natomiast teraz mamy kolejny projekt, który nie
nawiązuje do wcześniejszego projektu, bo w nim
nadal jest 100 senatorów. Myślę, że konstytucję jest
trudniej zmienić, to jest dłuższy proces. Natomiast
przyjmując wasze oczekiwania, jeśli chodzi o zmniej-
szenie liczby senatorów do 50, to w jakim stopniu
i w jaki sposób podzielicie mandaty senatorskie
w poszczególnych województwach. (Dzwonek) Czy
będą takie same okręgi, czy inne? W sposób propor-
cjonalny, czy nieproporcjonalny? Mam też pytanie,
czy będziecie dalej mówić o tym, że wybory do Sejmu
nie powinny być proporcjonalne?
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie.
Poseł Kazimierz Moskal:
Jeżeli nie, to jaką macie wizję, jak ostatecznie
te wybory mają wyglądać? Mają być większościo-
we, większościowo-proporcjonalne? Bo macie pew-
ną wizję…
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję bardzo.
Poseł Kazimierz Moskal:
…i wsłuchujecie się w głos ludzi. Chciałbym usły-
szeć, jaka jest wasza wizja odnośnie do Sejmu i Sena-
tu. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Głos ma pan poseł Łukasz Gibała, Platforma Oby-
watelska.
Bardzo proszę.
Poseł Łukasz Gibała:
Szanowna Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Bardzo
cieszę się z tego powodu, że przyszło nam dzisiaj de-
batować nad projektem wprowadzenia w wyborach
do Senatu jednomandatowych okręgów wyborczych.
Cieszę się, ponieważ uważam, że to jest optymalny
system wyborczy we wszystkich rodzajach wyborów,
i samorządowych, i do Sejmu, i do Senatu. Po pierw-
sze, dlatego że maksymalnie skraca to dystans po-
między wyborcami a wybranymi przedstawicielami
władz i, po drugie, dlatego że opiera się na wyjątkowo
prostej, przejrzystej i ultrademokratycznej zasadzie
wyboru. Mianowicie ten, kto dostanie największą
liczbę głosów, bierze też mandat.
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy Ordynacja wyborcza do Sejmu RP i do Senatu RP
Poseł Łukasz Gibała
Natomiast mam pytanie do przedstawiciela wnio-
skodawców pana posła Wójcika dotyczące tego, co jest
w załączniku, czyli propozycji podziału Polski na sto
jednomandatowanych okręgów wyborczych. Chciał-
bym spytać, jak duże, zgodnie z tym podziałem, będą
dysproporcje pomiędzy poszczególnymi okręgami,
jeśli chodzi o ich wielkość mierzoną oczywiście liczbą
zamieszkałych tam wyborców. Dziękuję bardzo za
uwagę. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję panu posłowi.
Głos ma pani posłanka Beata Mazurek, Prawo
i Sprawiedliwość.
Bardzo proszę, pani poseł.
Poseł Beata Mazurek:
Pani Marszałek! Panie Pośle! Chciałabym zapy-
tać, czy pana zdaniem utworzenie obwodów jedno-
mandatowych nie zburzy więzi społecznych, kultu-
rowych, gospodarczych i komunikacyjnych. Chciała-
bym również prosić, aby odniósł się pan do opinii
marszałka województwa mazowieckiego, czy czasem
nie będzie tak, że jednomandatowe okręgi wyborcze
będą skutkować tym, że duża część społeczeństwa
nie będzie reprezentowana przez to, że mniejsze
i średnie partie zostaną wykluczone z podziału man-
datów. Czy nie będzie tak, że będzie to sprzyjało po-
tencjalnej racjonalizacji czy uetnicznieniu wyborów,
częstszemu występowaniu zjawiska tzw. głosów stra-
conych, dominacji pojedynczych partii w danych okrę-
gach wyborczych, częstszemu występowaniu zjawi-
ska podziału głosów między dwóch programowo zbli-
żonych do siebie kandydatów, potencjalnemu utrud-
nianiu odsuwania niepopularnych polityków od wła-
dzy czy brakowi spadku poparcia dla danej partii
w ostatecznych wynikach wyborów oraz potencjalne-
mu nadmiernemu przywiązaniu senatora do terenu,
z którego został wybrany? (Dzwonek) Ja nie podzie-
lam pańskiego poglądu, że dzisiaj wyborcy nie mogą
weryfikować pracy senatorów. Pan mówi, że będą
mogli robić to w przyszłości, jeśli ta ustawa zostanie
przyjęta. Tak mogą robić też dzisiaj.
Pani marszałek, już kończę.
I ostatnia kwestia. Panie pośle, jak to jest, w dru-
ku, który został przedłożony w marcu 2010 r., jest
napisane, że jednak zwiększą się koszty organizacji
tego typu wyborów. Ma to wynikać z konieczności
drukowania urzędowych obwieszczeń i kart do gło-
sowania, przy uwzględnieniu odrębności granic 100
okręgów wyborczych do Senatu. W uzupełnieniu opi-
nii, wniosku z 20 października, a więc sprzed kilku
dni, jest napisane, że te koszty się nie zwiększą.
Skąd takie rozdwojenie jaźni? Dlaczego państwo raz
mówicie, że…
161
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję.
Poseł Beata Mazurek:
…te koszty będą, a drugi raz, że ich nie będzie?
Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie.
Głos ma pan poseł Krzysztof Gadowski, Platfor-
ma Obywatelska.
Poseł Krzysztof Gadowski:
Dziękuję.
Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Oczywiście dys-
kusja o tym, czy okręgi jednomandatowe, czy nie-
jednomandatowe, czy Sejm, czy Senat, toczy się od
lat. Dzisiaj pojawiła się konkretna propozycja, któ-
ra, jak myślę, zasługuje na to, żebyśmy się nad nią
pochylili.
Mam pytanie do posła sprawozdawcy, bo mówimy
o kontaktach naszych senatorów z wyborcami, o wię-
ziach, a z drugiej strony wprowadzamy wybory uzu-
pełniające dopiero po 12 miesiącach, przedłużając to
z 6 miesięcy do 12. Czym kierował się wnioskodawca,
wprowadzając taki zapis? Z drugiej strony chcemy,
żeby do Senatu trafiły osoby doświadczone, energicz-
ne, pełne zapału, by byli to działacze społeczni i pro-
ponujemy, aby liczbę podpisów poparcia dla kandy-
data zmniejszyć z 3 do 2 tys. Dlaczego wprowadza się
taką zmianę? Czy w obecnych zapisach projektu
ustawy przewiduje się możliwość przeprowadzenia
wyborów mandatowych bez tworzenia odrębnych
okręgowych komisji wyborczych? Dziękuję.
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję panu posłowi.
Głos zabierze pan poseł Franciszek Jerzy Stefa-
niuk, Polskie Stronnictwo Ludowe.
Bardzo proszę.
Poseł Franciszek Jerzy Stefaniuk:
Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Panie pośle Wój-
cik, zdawało się, że to takie proste, a zgłoszono tyle
kontrargumentów. Chciałbym zadać pytanie odno-
śnie do czystości intencji wnioskodawców. Użył pan
stwierdzenia, że zmniejszy się hegemonię partii po-
litycznych, a potem padło zdanie, że partie zawłasz-
czyły państwo. Chciałbym przypomnieć, że system
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
162 Projekt ustawy o zmianie ustawy Ordynacja wyborcza do Sejmu RP i do Senatu RP
Poseł Franciszek Jerzy Stefaniuk
partyjny wynika z konstytucji. W związku z tym, co
pan powiedział, chciałbym zapytać: Czy aby zmniej-
szyć hegemonię partii politycznych, kandydat będzie
musiał zawiesić działalność partyjną? Czy to jest in-
tencją wnioskodawców? To po pierwsze.
Po drugie: Dlaczego wcześniej wnioskodawcy nie
wystąpili z inicjatywą jednomandatowych okręgów
wyborczych w dużych miastach? Na przykład w War-
szawie udałoby się ukryć partyjność kandydata, bo
tu ludzie mniej się znają. (Dzwonek) Pytał już o to
poseł Kłopotek: Dlaczego nie zaczęto od dołu, na
przykład od gmin wiejskich, gdzie są wybory więk-
szościowe, ale okręgi są wielomandatowe? Dziękuję.
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję panu posłowi.
Pytanie zadaje pan poseł Tadeusz Tomaszewski,
Sojusz Lewicy Demokratycznej.
Bardzo proszę.
Poseł Tadeusz Tomaszewski:
Pani Marszałek! Wysoki Sejmie! Pierwsze pytanie
kieruję do wnioskodawców. Jednym z argumentów
za wprowadzeniem tego rozwiązania, w kontekście
okręgów wielomandatowych, jest brak więzi senato-
rów z wyborcami. Tak się składa, że jeśli chodzi o
Senat, jestem posłem z okręgu dwumandatowego, a
jeśli chodzi o Sejm, dziewięciomandatowego. Moim
zdaniem, tych dwóch ma jeszcze jakieś więzi z wy-
borcami, ale te dziewięć osób to osoby dla nich ano-
nimowe. Myślę więc, że jest to argument nie za bar-
dzo trafiony.
Druga kwestia to sprawa ewentualnego podziału
okręgów. Dzisiejszy podział wynika z wcześniejszych
podziałów administracyjnych. Teraz byłoby to łącze-
nie powiatów, często łączenie powiatów w ramach
innych regionów niż funkcjonowało to wcześniej.
Pytanie, które wynika z moich obserwacji poczynio-
nych w czasie tej kampanii samorządowej, chciałbym
skierować do pana ministra. (Dzwonek) Wiele osób
z małych gmin w okręgach jednomandatowych w
środowisku wiejskim uważa, że procedura zgłasza-
nia kandydatów na radnych jest zbyt biurokratycz-
na. Ludzie mówią w ten sposób: aby zgłosić swoją
kandydaturę w okręgu jednomandatowym, nie ko-
rzystając z funduszy wyborczych, powinienem pójść
do komisji wyborczej, zgłosić kandydaturę, przynieść
podpisy, i tyle. Dzisiaj w wielu gminach w okręgach
jednomandatowych jest tak, że jest jeden kandydat:
urzędujący wójt, to wszystko. Na przykład w mojej
gminie na 15 kandydatów 24 kandydatów zgłoszo-
nych jest...
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Panie pośle, dziękuję panu uprzejmie.
Poseł Tadeusz Tomaszewski:
...a z 4 czy 5 okręgów nie ma kandydatów. Dlatego
też chciałbym zapytać: Czy pan minister nie uważa, że
jeśli kandydat nie chce korzystać z funduszy wybor-
czych, procedura zgłaszania osób w okręgach jedno-
mandatowych powinna być uproszczona? Dziękuję.
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Panie pośle, dziękuję panu uprzejmie.
Głos ma pan poseł Stanisław Ożóg, Prawo i Spra-
wiedliwość.
Bardzo proszę.
Poseł Stanisław Ożóg:
Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Mam pytania do
posła sprawozdawcy. Proszę tak uczciwie powiedzieć:
Czy to ostatni, najmocniejszy akord październikowej
ofensywy ustawodawczej? (Wesołość na sali)
Kolejne pytanie: Czy macie coś równie mocnego
na listopad? Czy to jest może droga do likwidacji Se-
natu, o czym mówiliście? Kogo chcecie oszukać?
Panowie, czy nie warto byłoby poważnie podeba-
tować, podyskutować na temat zmiany konstytucji?
Może trzeba zmienić formułę funkcjonowania Se-
natu, jak mówią samorządowcy, przekształcić go w
izbę reprezentantów samorządu, świata nauki, praw-
ników, izby gospodarczej, aby działał – jeśli faktycz-
nie szukamy oszczędności – na wzór Komisji Wspól-
nej Rządu i Samorządu Terytorialnego. (Dzwonek)
Czemu to ma służyć? Czy to jest temat zastępczy? A
może warto byłoby więcej porozmawiać o ustawach
okołobudżetowych, ustawie budżetowej, stanie finan-
sów publicznych? Nie chcecie o tym mówić? Proszę
tak uczciwie odpowiedzieć mi na te pytania. Dzięku-
ję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję panu posłowi.
Głos zabierze pan poseł Piotr Polak, Prawo i Spra-
wiedliwość.
Poseł Piotr Polak:
Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Przez cały czas
trwania tej dyskusji przyglądam się panu posłowi
wnioskodawcy. Było tyle słów krytyki, które padły z
ust przedmówców, tyle negatywnych opinii, a u pana
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy Ordynacja wyborcza do Sejmu RP i do Senatu RP
Poseł Piotr Polak
na twarzy zamiast smutku i zmartwienia widzę cały
czas uśmiech. Te emocje, o których pan mówił w swo-
im wystąpieniu, że wyborcy z entuzjazmem oczekują
właśnie takiej decyzji, bardzo się panu udzieliły.
Panie pośle wnioskodawco, w swoim okręgu wy-
borczym spotykam się z wyborcami i oni nie odnoszą
się akurat z entuzjazmem do tego, żeby ten temat
poruszany był na obradach Wysokiej Izby. Jeśli już
chcą, żebyśmy zajmowali się tymi sprawami, to na
pewno nie chodzi im o okręgi jednomandatowe.
W związku z tym chciałbym zapytać pana posła
wnioskodawcę, bo pan się na to powoływał w swoim
uzasadnieniu, czy konstytucja nie wymaga stosowa-
nia zasady proporcjonalności w wyborach do rad
gmin i miast powyżej 20 tys. mieszkańców. Jeśli nie
wymaga, to może najpierw, była o tym mowa (Dzwo-
nek), zróbmy te okręgi jednomandatowe właśnie tam,
gdzie chyba przydałyby się bardziej, czyli w miastach
powyżej 20 tys. mieszkańców. To oczekiwanie i entu-
zjazm na pewno są tam o wiele większe, niż w odnie-
sieniu do wyborów do Senatu.
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie.
Poseł Piotr Polak:
Już kończę, pani marszałek.
Dlatego bardzo proszę o odpowiedź na te pytania.
Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Głos ma pan poseł Mieczysław Golba, Prawo
i Sprawiedliwość.
Proszę bardzo.
Poseł Mieczysław Golba:
Dziękuję bardzo.
Pani Marszałek! Wysoka Izbo! W nawiązaniu do
poselskiego projektu ustawy o zmianie ustawy Ordy-
nacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i
do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej chciałbym zapy-
tać posła wnioskodawcę, na jakiej to zasadzie projekt
zakłada powołanie okręgów jednomandatowych w
wyborach do Senatu, bo przecież przedstawiona pro-
pozycja spowoduje uprzedmiotowienie wyborów,
ograniczenie liczby kandydatów do praktycznie jed-
nego wystawianego przez partię mającą w danym
czasie dobre notowania.
Mam też kolejne pytanie. Była również mowa o
odpartyjnieniu, jeśli chodzi o okręgi jednomandato-
we w tych wyborach, że tak się stanie. Kto w takim
163
razie będzie zgłaszał tych kandydatów do Senatu,
jeśli nie partie?
Następne pytanie. Ilu członków, według nowej
ordynacji wyborczej, będzie liczył Senat? Ile społe-
czeństwo na tym zaoszczędzi?
Ostatnie pytanie. Jaka część społeczeństwa po-
piera jednomandatowe okręgi? Czy poseł sprawoz-
dawca ma takie dane? Bardzo dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję panu posłowi.
Lista posłów zapisanych do głosu została wyczer-
pana.
Proszę o udzielenie odpowiedzi pana Zbigniewa
Sosnowskiego, podsekretarza stanu w Ministerstwie
Spraw Wewnętrznych i Administracji.
Bardzo proszę, panie ministrze.
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Spraw Wewnętrznych i Administracji
Zbigniew Sosnowski:
Szanowna Pani Marszałek! Panie Posłanki i Pa-
nowie Posłowie! Chcę tylko uprzejmie poinformować,
iż wobec niniejszego przedłożenia poselskiego rząd
nie przygotował swojego stanowiska. Chciałbym rów-
nież nadmienić, iż sprawy związane z wyborami do
konstytucyjnych organów państwa, organów jedno-
stek samorządu terytorialnego, a także do europar-
lamentu, ze względu na charakter tych regulacji,
stanowią domenę parlamentu.
Do mnie skierowane było jedno pytanie pana po-
sła Tomaszewskiego. Otóż chcę tylko zwrócić uwagę,
iż ono daleko wykracza poza omawiany projekt usta-
wy i nie mam upoważnień, żeby wypowiadać się w
imieniu rządu. Mogę tylko indywidualnie powiedzieć,
że pan poseł ma rację. Chcę jednak zwrócić uwagę na
fakt, że wybory do jednostek samorządu terytorial-
nego są domeną parlamentu. Jeśli państwa wolą bę-
dzie, by to zmienić, rząd oczywiście wykona wskaza-
nie. Dziękuję serdecznie. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję uprzejmie, panie ministrze.
Większość pytań skierowana była do przedstawi-
ciela wnioskodawców.
Bardzo proszę, pan poseł Marek Wójcik.
(Poseł Beata Mazurek: Skąd takie zadowolenie,
panie pośle?)
Poseł Marek Wójcik:
Dziękuję.
Pani Marszałek! Szanowni Państwo! Pod adre-
sem tego projektu padło wiele gorzkich słów, ale my-
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
164 Projekt ustawy o zmianie ustawy Ordynacja wyborcza do Sejmu RP i do Senatu RP
Poseł Marek Wójcik
ślę, iż są one zupełnie nieuzasadnione i mam nadzie-
ję, że w trakcie prac przekonacie się jednak państwo
o tym, iż to jest dobry pomysł. Panom posłom i pa-
niom posłankom z Prawa i Sprawiedliwości chciał-
bym powiedzieć, że na waszych stronach interneto-
wych znajduje się wasz projekt konstytucji, w którym
zakładacie właśnie wybory do Senatu w okręgach
jednomandatowych, jak również zmniejszenie (Okla-
ski) liczebności Senatu do 50 senatorów, w związku
z czym, szanowni państwo, jeżeli teraz czynicie mi
zarzut z tego, iż chcemy wprowadzić jednomandato-
we okręgi wyborcze, to zobaczcie własne dokumenty
programowe.
(Głos z sali: Nie macie swoich.)
Ale to tak na początek.
(Poseł Beata Mazurek: Kto pyta, nie błądzi, panie
pośle. My pytamy, pan odpowiada.)
Dziękuję bardzo za określenie mojej roli tutaj.
Zarzut „rozjechania się” okręgów wyborczych,
który podnosił pan poseł Dera – nie podzielam tej
opinii. Moim zdaniem w tym momencie posłowie i
senatorowie wybierani na terenie dużych okręgów
wyborczych i tak swoją aktywność bardzo często
skupiają w swoich miastach rodzinnych, w miastach,
z którymi są związani. W związku z czym jeżeli se-
natorów będziemy wybierali w okręgach jednoman-
datowych, to tak naprawdę będzie to bliższe praw-
dzie, dlatego że mało kto poświęca równie dużo
uwagi całemu wielkiemu okręgowi wyborczemu, z
którego kandydował. Na ogół nie otwieramy biur
poselskich we wszystkich powiatach, tylko otwiera-
my je w tych, którymi jesteśmy najbardziej zainte-
resowani, z którymi jesteśmy najbardziej związani.
W związku z tym okręgi jednomandatowe tak na-
prawdę w jakiś sposób są odpowiedzią na sytuację,
jaką mamy w tej chwili, ponieważ rzeczywiście se-
natorowie będą związani z jakimś konkretnym te-
renem. Zaproponowaliśmy stworzenie okręgów jed-
nomandatowych, podział uwzględniający dotychcza-
sowe więzi społeczne, strukturę, kwestie związane
z komunikacją oraz odległości między powiatami i
miastami – wydaje mi się, że praca w takim okręgu
będzie naprawdę prostsza.
Pan poseł Dera podnosił również zarzut związany
z kosztami powołania okręgowych komisji wybor-
czych. Chciałbym przypomnieć, iż obecnie ordynacja
przewiduje i mówi o tym wprost, że dla wyborów do
Senatu właściwe są komisje wyborcze powoływane
dla wyborów do Sejmu. I tu się nic nie zmieni – nie
powołujemy żadnych okręgowych komisji wybor-
czych, tylko właściwa będzie ta okręgowa komisja
wyborcza, która jest właściwa dla okręgów sejmo-
wych, a to jest możliwe m.in. właśnie dzięki temu
zabiegowi, że w ramach dużego okręgu sejmowego
wydzielone będą jednomandatowe okręgi wyborcze.
W związku z tym cała administracja przygotowująca
proces wyborczy pozostaje dokładnie w tym samym
miejscu, w którym jest, i będzie dokładnie tak samo
rozrośnięta, jak to jest w tym momencie. Nie będzie
potrzeby powołania żadnej dodatkowej komisji wy-
borczej.
Przypominam, iż w tym momencie formalnie nie
ma komisji, która z nazwy byłaby komisją wyborczą
do Senatu, dlatego że i tak komisje wyborcze do Sej-
mu są właściwe w sprawach związanych z wyborami
senackimi i jest to określone expressis verbis w obo-
wiązujących przepisach prawa.
Pan poseł Kochanowski zarzucił, że nie ma me-
chanizmu wyłaniania kandydatów. Nie chciałbym,
aby Sejm poszedł tak daleko i decydował, w jaki spo-
sób partie polityczne mają wyłaniać kandydatów w
wyborach. Myślę, iż jest to pewne nieporozumienie.
Natomiast oczywiście kandydaci będą wyłaniani w
taki sposób, w jaki jest to robione obecnie, tzn. tych
kandydatów będą wyłaniały partie polityczne. Ewen-
tualnie, na co warto zwrócić uwagę, więcej do powie-
dzenia będą miały komitety lokalne, które na swoim
terenie w jednomandatowym okręgu wyborczym też
będą mogły wyłonić kandydata, stworzyć komitet
obywatelski, i taki kandydat prawdopodobnie będzie
miał większe szanse. Dlatego mówiłem o złamaniu
hegemonii partii politycznych, że na mniejszym te-
renie kandydat ma większe szanse.
Chciałbym zwrócić uwagę, pokazać państwu, jak
to wygląda w przypadku gmin. W gminach do 20 tys.
rzadko kiedy i rzadko która partia, jeżeli odbywają
się tam wybory większościowe, uzyskuje mandaty,
ponieważ na ogół uzyskują je komitety lokalne. Więk-
szość komitetów na dole, w małych gminach to są
komitety lokalne, powoływane przez lokalnych dzia-
łaczy, osoby znane w lokalnych społecznościach, w
związku z czym partiom politycznym często tak
trudno jest z tymi osobami konkurować. Myślę, iż
będzie dokładnie tak samo, tylko że na trochę wyż-
szym szczeblu. Lokalnym środowiskom będzie rów-
nież łatwiej zabiegać o wybór osoby, którą uważają
za swój autorytet.
(Poseł Jan Kochanowski: Po co?)
Panie pośle, jeżeli pan zada kolejne pytanie, to
odpowiem. Uważam, że miejsce osób, które są auto-
rytetami w lokalnych środowiskach i często się
sprawdziły gdzieś w terenie, jest w Senacie. Chciał-
bym, żeby Senat był otwarty na tego typu kandyda-
tów. Co więcej, jak praktyka pokazuje, takie komite-
ty obywatelskie się zgłaszają zawsze w wyborach do
Senatu, tylko że rzadko kiedy takiemu komitetowi
uda się pokonać partię polityczną, pokonać kandyda-
tów partyjnych. To się niestety nie udaje, w związku
z czym aktywność społeczna w chwili obecnej zderza
się z ogromną ścianą, jaką jest ten wielki anonimowy
wielomandatowy okręg wyborczy w wyborach do Se-
natu. Z tym chcemy skończyć.
Pan poseł Kochanowski również pytał, dlaczego
nie chcemy wprowadzić tej zmiany od 2015 r. Dlatego
że jest dobra. Chcemy, żeby ta zmiana, która jest do-
bra dla Polaków, obowiązywała jak najszybciej.
(Poseł Jan Kochanowski: Dla kogo? Nie dla wy-
borców.)
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy Ordynacja wyborcza do Sejmu RP i do Senatu RP
Poseł Marek Wójcik
Dobra dla Polaków, panie pośle. W związku z
czym chciałbym, żeby ta zmiana weszła w życie jak
najszybciej i żeby w przyszłorocznych wyborach sej-
mowych i senackich Polacy wybierali już swoich
przedstawicieli do Senatu w okręgach jednomanda-
towych.
Padały inne zarzuty, pytano, co dalej z Senatem.
Platforma Obywatelska ma tu swoją koncepcję. Mie-
liśmy propozycję likwidacji Senatu. Ta koncepcja nie
spotkała się z akceptacją większości środowisk poli-
tycznych, które są reprezentowane na tej sali, w
związku z czym staramy się robić to, co jest realne.
Dlatego zgłosiliśmy postulat zmiany konstytucji
związany z ograniczeniem Senatu, zmniejszeniem
liczby członków Senatu, ale i z wprowadzeniem do
Senatu byłych prezydentów, których doświadczenie
chcielibyśmy wykorzystywać dla dobra kraju. Do
zmiany konstytucji – mamy tego świadomość – po-
trzebna jest większość 307 głosów, więc jeżeli pań-
stwo na tej sali nam pomożecie, to bardzo chętnie te
konstytucyjne przepisy dotyczące Senatu zmienimy
i zmniejszymy jego liczebność. Jeżeli nie uda nam się
stworzyć większości 307 głosów, to skupimy się na
tym, co możemy zrobić. Poprawimy sytuację na tyle,
na ile to jest możliwe. Moim zdaniem wprowadzenie
jednomandatowych okręgów w wyborach do Senatu
jest właśnie takim poprawieniem sytuacji. Zrobimy
więc przynajmniej tyle, ile się da, w tej kwestii.
Pan poseł Celiński zarzucał nam cynizm podczas
swojej wypowiedzi. Prawdę mówiąc, wzywał nas do
zrobienia jakiegoś ruchu, który otworzyłby system
polityczny dla nowych środowisk. Moim zdaniem
właśnie ten projekt jest takim otwarciem systemu
politycznego dla nowych środowisk. To środowiska
obywatelskie będą mogły zgłosić swojego kandydata,
będą mogły tego kandydata wspierać i ten kandydat
będzie miał większą szansę na dostanie się do Sejmu.
To jest rzeczywiście upodmiotowienie społeczeństwa,
o którym mówił pan poseł Celiński. Natomiast kło-
pot polega na tym, że w związku z tymi ogranicze-
niami konstytucyjnymi nie możemy tego zrobić wszę-
dzie. Nie możemy tego zrobić w tym momencie. Or-
dynacją wyborczą nie możemy zmienić zasady pro-
porcjonalności, która obowiązuje na podstawie kon-
stytucji. Robimy więc, co się da. Jeżeli zwykłą więk-
szością głosów uda nam się wprowadzić jednoman-
datowe okręgi wyborcze w wyborach do Senatu, to
mam nadzieję, że to przeprowadzimy.
(Głos z sali: A ty w to wierzysz?)
Jeżeli uda się na tej sali zebrać wystarczającą ilość
głosów, żeby zmienić konstytucję, to pójdziemy o
krok dalej. Pozwólcie nam realizować program, któ-
ry jest programem zmian tak naprawdę oczekiwa-
nych przez Polaków, przez osoby, które wypowiadają
się w tej kwestii, że chcą jednomandatowych okręgów
wyborczych i chcą mieć bezpośredni kontakt ze swo-
im przedstawicielem, który reprezentuje ich interesy
w Senacie.
165
(Głos z sali: Nie mogę się doczekać. Jakie intere-
sy?)
Pan poseł Moskal pytał, czy wsłuchujemy się w
głos społeczeństwa. Tak, wsłuchujemy się w głos spo-
łeczeństwa. To jest między innymi przykład tego, że
to robimy. Uważamy, że... (Gwar na sali)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Szanowni panowie, proszę o…
Poseł Marek Wójcik:
Dziękuję bardzo, pani marszałek, za interwencję.
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
…elementarną powagę.
Poseł Marek Wójcik:
Pan poseł Moskal pytał także o zmiany w konsty-
tucji. Myślę, że na to odpowiedziałem. Jeżeli tylko
uda nam się zdobyć odpowiednią większość, to zmie-
nimy konstytucję. Natomiast poleciłbym panu posło-
wi właśnie zapoznanie się z projektem zmian w kon-
stytucji, który wisi na stronie internetowej Prawa i
Sprawiedliwości. Być może ten projekt zyska jego
sympatię, dlatego że jeśli chodzi o rozwiązania za-
warte w waszym projekcie konstytucji, podobne roz-
wiązania są zawarte w naszym projekcie konstytucji.
Nie widzę więc powodu, dla którego nie mielibyście
poprzeć naszego projektu, który został zgłoszony i
którego pierwsze czytanie odbyło się w zeszłym ty-
godniu. Jak go poprzecie, to zmienimy ustrój Senatu.
W związku z tym wybory i tak, jak sądzę, będą się
odbywały w okręgach jednomandatowych. Ale to już
jest kwestia zachęcenia państwa i waszego udziału
w tych zmianach, które są zmianami, mam nadzieję,
do przeprowadzenia w tej kadencji parlamentu.
Pan poseł Gibała mówił o dysproporcjach w wiel-
kości okręgów wyborczych. Takie dysproporcje, jeże-
li chodzi o okręgi wyborcze, rzeczywiście występują.
Nie jestem w stanie teraz podać tego dokładnie, to
znaczy trudno byłoby omówić wielkość wszystkich
stu okręgów wyborczych. Myślę, że pan poseł tego
ode mnie nie oczekiwał. Staraliśmy się te dyspropor-
cje zmniejszyć na tyle, na ile to jest możliwe. Nato-
miast jednocześnie próbowaliśmy zachować więzi
społeczne, które są na danym terenie, proponując
kształt okręgów wyborczych, staraliśmy się uwzględ-
niać również system komunikacyjny, który tam ist-
nieje. Chodziło o to, żeby to były małe okręgi wybor-
cze, w których takie więzi społeczne występują
i które są funkcjonalne. Myślę, że to nam się udało,
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
166 Projekt ustawy o zmianie ustawy Ordynacja wyborcza do Sejmu RP i do Senatu RP
Poseł Marek Wójcik
kiedy pracowaliśmy nad załącznikiem. Wydaje mi się,
że ten załącznik jest dobrze od tej strony zrobiony.
Pani poseł Mazurek wskazywała na różnice w
uzasadnieniu. To prawda, rzeczywiście uzupełniłem
uzasadnienie i jedyny koszt dla budżetu państwa,
który może być większy, to jest koszt związany z dru-
kiem kart i ewentualnie obwieszczeń. Na pewno nie
będzie dodatkowego kosztu związanego z powoływa-
niem komisji wyborczych. A przypomnę, że główny
koszt wyborów w Polsce to jest koszt diet dla człon-
ków obwodowych komisji wyborczych. Tak naprawdę
wszystko pozostanie bez zmian.
(Poseł Beata Mazurek: Ale ja to rozumiem.)
Natomiast będę bronił tego, co napisałem w uza-
sadnieniu projektu, mianowicie tego, że w przypadku
wyborów przedterminowych, wyborów uzupełniają-
cych do Senatu koszty ulegną daleko idącemu obni-
żeniu, dlatego że nie będzie trzeba obwodowych ko-
misji wyborczych powoływać na terenie całego duże-
go okręgu wyborczego, tylko będziemy je powoływa-
li na terenie znacznie mniejszej jednostki, jaką będzie
jednomandatowy okręg wyborczy. A naprawdę naj-
większe koszty wyborów to są właśnie koszty zwią-
zane z dietami dla członków obwodowych komisji
wyborczych. W związku z tym uważam, że wprowa-
dzenie tego rozwiązania doprowadzi do zmniejszenia
obciążeń dla budżetu państwa.
Pan poseł Gadowski pytał o zmniejszenie liczby
podpisów z 3 do 2 tys. Otóż jeżeli okręg wyborczy
będzie mniejszy, to możemy sobie pozwolić na to,
żeby do zarejestrowania kandydata wymagać rów-
nież mniejszej liczby podpisów. To jest także element
otwarcia na środowiska lokalne. Żeby nie tworzyć
sztucznie wysokich progów, które uniemożliwią śro-
dowiskom lokalnym wystawianie swoich przedsta-
wicieli w wyborach, proponujemy zmniejszenie liczby
podpisów, które są niezbędne do zarejestrowania
kandydata.
Pan marszałek Stefaniuk pytał, czy kandydat bę-
dzie musiał zawiesić działalność w partii politycznej.
Tu jest pewne niezrozumienie. Oczywiście partie po-
lityczne będą mogły wystawiać swoich kandydatów.
Natomiast chciałbym zwrócić uwagę, że oprócz partii
politycznych również komitety obywatelskie będą
zgłaszały swoich kandydatów, i w moim przekonaniu
komitety obywatelskie wreszcie będą mogły wygry-
wać i wreszcie będą mogły mieć swoich przedstawi-
cieli w Senacie, dlatego że na razie takie sytuacje,
kiedy ktoś, kto startuje z komitetu obywatelskiego i
dostaje się do Senatu, uzyskuje mandat senatorski,
należą do rzadkości. Moim zdaniem powinniśmy
otwierać się na lokalne środowiska i myślę, że ta
zmiana idzie właśnie w tę stronę.
Pan marszałek Stefaniuk również pytał, czy nie
lepiej zacząć od jednomandatowych okręgów w wy-
borach do samorządu. Otóż w równolegle prowadzo-
nych pracach nad Kodeksem wyborczym idziemy w
tę stronę i zastanawiamy się nad wprowadzeniem
jednomandatowych okręgów wyborczych w gminach
do 40 tys. mieszkańców. To jest bardzo dobry postu-
lat i cieszę się, że pan marszałek – i, jak sądzę, jego
środowisko polityczne – ten postulat popiera. Mam
nadzieję, że w przyszłości będziemy mogli zrobić wię-
cej i że rzeczywiście wybory samorządowe będą
oparte o zasadę wyborów w okręgach jednomanda-
towych.
Pan poseł Tomaszewski zwrócił uwagę na to, że
okręgi jednomandatowe będą wykraczały poza obec-
ne granice województw. Tak nie będzie. Przyjęliśmy
zasadę, że okręgi jednomandatowe nie będą wykra-
czały poza granice województw i powstaną z połą-
czenia powiatów, które są na terenie jednego woje-
wództwa. W związku z czym tutaj takiego zagroże-
nia nie widzę.
Pan poseł Ożóg wzywał mnie do tego, żebym uczci-
wie odpowiedział na pytanie, czy to jest najsilniejszy
oręż w ofensywie legislacyjnej. Nie, panie pośle, to
z całą pewnością nie jest najsilniejszy oręż…
(Poseł Stanisław Ożóg: Nie o to pytałem.)
…w ofensywie legislacyjnej. Natomiast chciałbym
zapytać pana posła tak uczciwie: Czy to na pewno nie
było retoryczne pytanie spowodowane wyłącznie chę-
cią podniesienia sobie statystyki wystąpień? Dlatego
że uważam, iż pytania, które pan mi zadał, tak na-
prawdę nie dotyczyły tego projektu ustawy. W związ-
ku z czym też uczciwie pana pytam.
(Poseł Stanisław Ożóg: Nie słyszał pan pytania.)
Pan poseł Polak wskazywał na oczekiwanie na
okręgi jednomandatowe w wyborach do samorządu.
Mam nadzieję, że na to pytanie już odpowiedziałem.
Myślę, że zmiana zwiększająca liczbę gmin, w któ-
rych będą przeprowadzone wybory w okręgach jed-
nomandatowych, zyska przychylność również pana
posła i środowiska politycznego, które pan poseł re-
prezentuje.
Pan poseł Golba pytał o ograniczenie liczby kan-
dydatów i o to, kto będzie ich zgłaszał. Kandydatów
w dalszym ciągu będą mogły zgłaszać partie politycz-
ne, ale po raz kolejny muszę zwrócić uwagę na to, że
również komitety obywatelskie będą mogły zgłaszać
swoich kandydatów, w związku z czym tutaj nie bę-
dzie żadnych zmian w projektowanych przepisach.
Wysoka Izbo, rozumiem, że ta dyskusja jest emo-
cjonująca. Zauważyłem, że rozpala ona emocje. Mam
nadzieję, że w pracach Komisji Nadzwyczajnej do
spraw zmian w prawie wyborczym te emocje uda nam
się w jakiś sposób rozładować. Osobiście uważam ten
projekt ustawy za bardzo dobry i mam nadzieję, że
zyska on przychylność Wysokiej Izby. Dziękuję.
(Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Zgłosił się do zabrania głosu w trybie sprostowa-
nia pan poseł Kochanowski.
Bardzo proszę.
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
Projekt ustawy o zmianie ustawy Ordynacja wyborcza do Sejmu RP i do Senatu RP
Poseł Jan Kochanowski:
Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Chciałbym sprosto-
wać, bo pan poseł wnioskodawca nie zrozumiał mnie.
Wyraźnie powiedziałem, że Izba wyższa ma inne za-
danie w parlamencie, inaczej się rekrutuje kandyda-
tów, bo mają oni inne zadania. I cały motyw wokół tej
ustawy jest według mnie błędnie przedstawiany, więc
proszę się nie powoływać na to, że obywatele Rzeczy-
pospolitej chcą strasznie okręgów jednomandatowych.
Proszę zapytać, czy obywatele chcą likwidacji Sejmu.
(Poseł Jan Kulas: To nie to samo.)
Otrzymałby pan taką odpowiedź, że nie byłoby
Sejmu. Na takie rzeczy proszę się nie powoływać.
Natomiast jeżeli chodzi o cały wywód dotyczący ko-
mitetów obywatelskich, to tylko sprostuję, że do sej-
mików wojewódzkich komitety obywatelskie zgłosiły
kandydatów w znikomej liczbie i nie mają szans w
ogóle na wprowadzenie radnych wojewódzkich, a co
dopiero senatorów.
(Poseł Jan Kulas: To nie było sprostowanie.)
Dziękuję bardzo. (Oklaski)
(Poseł Ryszard Zbrzyzny: Brawo!)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję.
W trybie sprostowania pan poseł Moskal.
Proszę.
Poseł Kazimierz Moskal:
Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Panie Pośle! Pan
nie zrozumiał mojego pytania. Nie pytałem o koncep-
cję konstytucji Prawa i Sprawiedliwości, konstytucji
PO, natomiast zwracałem uwagę, dlaczego są nie-
spójne pewne projekty ustaw, które przedstawiacie.
Mówiłem o niespójności tej ordynacji wyborczej z pro-
pozycjami zmiany w konstytucji. Tam mówicie o 50,
tutaj jest dalej 100. Pytałem też o to, czy macie wizję
odnośnie do tego, jak ostatecznie ma funkcjonować i
Sejm, i Senat. Na to pytanie też odpowiedzi nie uzy-
skałem, natomiast pan mnie odsyła do mojego pro-
jektu. O coś innego pytam, pan o czymś innym mówi.
Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Panie pośle, nie wiem, czy w ogóle cokolwiek pan
zrozumiał, bo jest kolejne sprostowanie.
Pan poseł Golba.
To jest ostatnie sprostowanie.
Poseł Mieczysław Golba:
Dziękuję bardzo, pani marszałek.
Panie pośle, pan mego pytania nie zrozumiał, dla-
tego chciałbym sprostować. Pytałem bardzo wyraź-
167
nie o to, ilu senatorów według nowej ordynacji wy-
borczej będzie liczył Senat i ile zaoszczędzi na tym
społeczeństwo. Dziękuję, pani marszałek. (Oklaski)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję bardzo.
Panie pośle, wprawdzie nie musi pan odpowiadać
na pytania zawarte w sprostowaniach, ale skoro ma
pan taką wiedzę i ochotę, to proszę uprzejmie.
Poseł Marek Wójcik:
Pani marszałek, rozumiem, że to były pytania do
mnie skierowane, więc byłoby niegrzecznie, gdybym
nie odpowiedział na nie.
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dobrze, że pan mnie nie zrozumiał i że już nie
muszę prostować swojej wypowiedzi.
Bardzo proszę, panie pośle.
Poseł Marek Wójcik:
Dziękuję bardzo.
Otóż rzeczywiście mamy inną ocenę polityczną,
ja i pan poseł Kochanowski. To jest kwestia oceny
politycznej tak naprawdę – w jaki sposób wyłaniać
Izbę wyższą parlamentu.
(Głos z sali: Można sprostować?)
Myślę, że nie ma tutaj czego prostować. To jest
inna wizja polityczna.
Pan poseł Moskal powtórzył swoje pytanie doty-
czące tego, jak wygląda tak naprawdę nasza wizja
zmian. Otóż jeżeli uda się przeforsować zmiany pro-
ponowane w konstytucji, to będziemy z tego powodu
szczęśliwi, jeżeli się nie uda, to chcemy zrobić przy-
najmniej tyle, żeby dać Polakom możliwość wyboru
w okręgach jednomandatowych. To jest jakiś plan
minimum, moim zdaniem ten plan minimum jest
osiągalny, natomiast chcielibyśmy rzeczywiście, tak
jak mamy to zapisane w projekcie konstytucji, które-
go pierwsze czytanie odbyło się w zeszłym tygodniu,
zmienić ustrój w Polsce.
Jeżeli chodzi o pana posła Golbę – pan poseł py-
tał, a chciałbym precyzyjnie odpowiedzieć, o ilu se-
natorów zmniejszy się Senat. Ilość senatorów się nie
zmniejszy, biorąc pod uwagę ten projekt. My nie pra-
cujemy nad projektem ordynacji, który ma być wpro-
wadzony po ewentualnej zmianie konstytucji, tylko
pracujemy nad projektem ordynacji zgodnym z obec-
nie obowiązującą konstytucją. Obecnie, przypomnę
panu posłowi, jest 100 senatorów i jeśli zmienimy tę
ordynację, to po prostu będziemy wybierali 100 se-
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
168 Projekt uchwały w sprawie uczczenia pamięci Ignacego Jana Paderewskiego w 150. rocznicę Jego urodzin
Poseł Marek Wójcik
natorów w jednomandatowych okręgach wybor-
czych. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
(Poseł Jan Kulas: Brawo!)
Wicemarszałek Ewa Kierzkowska:
Dziękuję bardzo.
Zamykam dyskusję.
W dyskusji zgłoszono wniosek o odrzucenie pro-
jektu ustawy w pierwszym czytaniu.
Do głosowania nad tym wnioskiem przystąpimy
w bloku głosowań.
Właściwe komisje przedłożyły sprawozdania o sta-
nowiskach Senatu w sprawie ustaw: o zmianie usta-
wy o podatku od towarów i usług, o zmianie ustawy
o podatkach i opłatach lokalnych, a także o zmianie
ustawy Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych
innych ustaw.
Sprawozdania te zostały paniom i panom posłom
doręczone odpowiednio w drukach nr 3544, 3552
i 3555.
W związku z tym, po uzyskaniu jednolitej opinii
Konwentu Seniorów, marszałek Sejmu podjął decyzję
o uzupełnieniu porządku dziennego o punkty obej-
mujące rozpatrzenie tych sprawozdań.
Proponuję, aby w tych przypadkach Sejm wyraził
zgodę na zastosowanie art. 54 ust. 5 regulaminu Sej-
mu oraz aby w dyskusjach nad tymi punktami wy-
słuchał 3-minutowych oświadczeń w imieniu klubów
i kół.
Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, będę uważała, że
Sejm propozycję przyjął.
Sprzeciwu nie słyszę.
Komisja Gospodarki przedłożyła sprawozdania o
stanowiskach Senatu w sprawie ustaw: o rezerwach
strategicznych oraz o zmianie ustawy o łagodzeniu
skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i
przedsiębiorców.
Sprawozdania te zostały paniom i panom posłom
doręczone odpowiednio w drukach nr 3558 i 3559.
W związku z tym, po uzyskaniu jednolitej opinii
Konwentu Seniorów, marszałek Sejmu podjął decyzję
o uzupełnieniu porządku dziennego o punkty obej-
mujące rozpatrzenie tych sprawozdań.
Proponuję, aby w tych przypadkach Sejm wyraził
zgodę na zastosowanie art. 54 ust. 5 regulaminu Sej-
mu oraz aby w dyskusjach nad tymi punktami wy-
słuchał 3-minutowych oświadczeń w imieniu klubów
i kół.
Jeżeli nie usłyszę sprzeciwu, będę uważała, że
Sejm propozycję przyjął.
Sprzeciwu nie słyszę.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 24.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji
Kultury i Środków Przekazu o komisyjnym pro-
jekcie uchwały w sprawie uczczenia pamięci
Ignacego Jana Paderewskiego w 150. rocznicę
Jego urodzin (druki nr 3483 i 3539).
Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę komisji
pana posła Wiesława Suchowiejkę.
Bardzo proszę.
Poseł Sprawozdawca
Wiesław Suchowiejko:
Pani Marszałek! Wysoka Izbo! Zanim rozpocznę
sprawozdanie, chciałbym poinformować, że za zgodą
Prezydium, a za sprawą sejmowych informatyków
przysłuchiwać się naszej debacie będzie sam Ignacy
Jan Paderewski.
(Na telebimie ukazuje się portret Ignacego Jana
Paderewskiego)
O! Widzę, że oblicze mistrza pełne troski, na czo-
le pewien mars, który może symbolizować pewną
dezaprobatę, być może wobec nas.
Ale przejdę już do sprawozdania, które mam za-
szczyt w imieniu Komisji Kultury i Środków Przeka-
zu przekazać Izbie. Jest to sprawozdanie o komisyj-
nym projekcie uchwały w sprawie uczczenia pamięci
Ignacego Jana Paderewskiego w 150. rocznicę Jego
urodzin (druki nr 3483 i nr 3539).
Komisja Kultury i Środków Przekazu przeprowa-
dziła pierwsze czytanie i rozpatrzyła projekt uchwa-
ły na posiedzeniu w dniu 27 października br.
Zanim przejdę do uzasadnienia, powiem, że mam
jeszcze ciągle w uszach słowa posła Celińskiego – cho-
ciaż wypowiadane w innej sprawie, to jednak brzmią
mi mocno i myślę, że, niestety, podziela je większość
obywateli – że dziś do polityki idzie się, by coś załatwić,
w domyśle: sobie załatwić. Sądzę więc, że pora przy-
pomnieć Wysokiej Izbie i nam wszystkim postać ko-
goś, kto do polityki poszedł po coś zupełnie innego.
Rozpocznę od cytatu. Brzmi on tak: „Dzieło, na
które patrzymy, nie powstało z nienawiści. Zrodziła
je miłość głęboka Ojczyzny, nie tylko w jej minionej
wielkości i dzisiejszej niemocy, lecz i w jej jasnej, sil-
nej przyszłości. Zrodziła je miłość i wdzięczność dla
tych przodków naszych, co nie po łup, nie po zdobycz
szli na pole walki, ale w obronie dobrej, słusznej spra-
wy zwycięskiego dobyli oręża”. Tyle cytat.
Myślę, że słowa o tych przodkach naszych, którzy
nie po łup szli, warto wziąć sobie do serca.
Wypowiadając te słowa podczas uroczystości odsło-
nięcia Pomnika Grunwaldzkiego w 1910 r., Ignacy Jan
Paderewski rozpoczął swą służbę Polsce na niwie po-
lityki. Wcześniej, zdobywszy fortunę i sławę oraz po-
zycję w muzycznym świecie, postanowił wykorzystać
to wszystko dla dobra umiłowanej przezeń ojczyzny.
Po wybuchu I wojny światowej prowadził szeroko za-
krojoną działalność dyplomatyczną na rzecz niepod-
ległości Polski i ratowana rodaków, wykorzystując w
świecie polityki swą popularność na Zachodzie.
W 1915 r. założył wraz z Henrykiem Sienkiewiczem
i gronem innych Polaków, mieszkających wówczas w
Szwajcarii, Szwajcarski Komitet Generalny Pomocy
Ofiarom Wojny w Polsce. Zbierano fundusze wśród elit
artystycznych, politycznych i finansowych Europy, a
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
Projekt uchwały w sprawie uczczenia pamięci Ignacego Jana Paderewskiego w 150. rocznicę Jego urodzin
Poseł Sprawozdawca Wiesław Suchowiejko
następnie Stanów Zjednoczonych, dokąd wkrótce wy-
jechał Paderewski, aby kontynuować swą działalność.
Przed każdym z ponad 300 występów przemawiał do
słuchaczy, mówiąc najczęściej o postulowanej przez
niego niepodległości Polski, o konieczności stworzenia
armii polskiej złożonej z Polaków zamieszkałych w
Stanach Zjednoczonych i we Francji.
Paderewski, jako nieformalny przywódca Polonii
amerykańskiej, zdołał nawiązać kontakt z Edwar-
dem Mandell House’em, doradcą prezydenta Stanów
Zjednoczonych Woodrowa Wilsona, a następnie odbył
spotkania z samym prezydentem, któremu w stycz-
niu 1917 r. przekazał swój memoriał na temat histo-
rii Polski i konieczności odzyskania jej niepodległości
jako warunku trwałego pokoju w powojennej Euro-
pie. Prezydent uwzględnił tę kwestię w swym orędziu
pokojowym do Senatu, co nadało naszej sprawie re-
alny, międzynarodowy wymiar.
Przybycie Paderewskiego do kraju – a witano go
z wielkim entuzjazmem w grudniu 1918 r. w Gdań-
sku oraz w Poznaniu – dało impuls stolicy Wielkopol-
ski do wybuchu zwycięskiego powstania. Po przyjeź-
dzie do Warszawy nastąpiło spotkanie z Józefem
Piłsudskim, które nie przyniosło początkowo poro-
zumienia. Po wyjeździe do Krakowa Paderewski
oświadczył, że nie należy do żadnego stronnictwa.
Powiedział, cytuję: „Stronnictwo powinno być jedno:
Polska, i temu jednemu służyć będę do śmierci”.
Wysoka Izbo! 16 stycznia 1919 r. Ignacy Jan Pa-
derewski objął tekę premiera rządu oraz ministra
spraw zagranicznych. Wraz z Romanem Dmowskim
reprezentował Polskę na konferencji pokojowej w Pa-
ryżu, zakończonej podpisaniem traktatu wersalskie-
go kończącego I wojną światową. W tym czasie wsparł
generała Rozwadowskiego w jego planach tworzenia
Legionu Amerykańskiego, który miał walczyć w Pol-
sce z bolszewikami. Uznawał bowiem – Jan Ignacy
– bolszewizm za największe zagrożenie dla Polski. W
wyniku tych działań powstała polsko-amerykańska
eskadra im. Tadeusza Kościuszki.
W 1922 r. powrócił, z wielkim powodzeniem, na
estrady koncertowe świata. Zmusiła go do tego sytu-
acja finansowa. Przyjeżdżając do Polski, artysta na-
leżał do najbogatszych ludzi świata. W chwili wyjaz-
du jego dług opiewał na 740 tys. dolarów, z czego
większą część przeznaczył na cele narodowe i chary-
tatywne. Uzyskanymi ponownie dobrami Paderewski
nadal hojnie dzielił się i wśród beneficjentów jego
działań w Polsce i na świecie znajdowały się sieroty
po poległych, ofiary wojen i głodu, studiująca mło-
dzież, prześladowani intelektualiści żydowscy czy
bezrobotni artyści. Paderewski był też fundatorem
pomników: prezydenta Wilsona w Poznaniu, Edwar-
da Mandella House’a w Warszawie, odsłoniętego w
1910 r. Pomnika Grunwaldzkiego w Krakowie, współ-
finansował pomnik Chopina w Warszawie, Beetho-
vena w Kolonii, Debussy’ego w Paryżu, a także Łuk
Waszyngtona w Nowym Jorku czy pomnik Kościusz-
ki w Chicago i wiele innych.
169
Po wybuchu II wojny światowej sędziwy już Pa-
derewski nadal poświęcał swe siły dla Polski i Pola-
ków. Wszedł w skład władz Polski na uchodźstwie,
słał memoriały, nawoływał drogą radiową i dyploma-
tyczną o pomoc. Został przewodniczącym Rady Na-
rodowej Rzeczypospolitej Polskiej, zainaugurowanej
w Paryżu, emigracyjnego Sejmu.
Ignacy Jan Paderewski zmarł 29 czerwca 1941 r.
w Nowym Jorku. Był żegnany z honorami wojskowy-
mi przez władze amerykańskie i przez tłumy miesz-
kańców miasta. Ich przemarsz przed trumną w hote-
lu Buckingham trwał 12 godzin. Spoczął czasowo na
cmentarzu w Arlington w Waszyngtonie, przeznaczo-
nym dla zasłużonych żołnierzy amerykańskich, dzięki
specjalnemu dekretowi prezydenta Roosevelta. W
1964 r. złożył mu hołd prezydent Kennedy, odsłoniw-
szy tam specjalną tablicę, a w 20 lat później prezydent
Ronald Reagan odwiedził katedrę Doylestown w Pen-
sylwanii, miejsce, gdzie spoczywa serce Paderewskie-
go. 29 września 1992 r. prochy Ignacego Jana Pade-
rewskiego sprowadzono do Polski i odtąd spoczywają
w podziemiach archikatedry św. Jana w Warszawie.
Otrzymał godność doktora honoris causa 12 naj-
większych uczelni świata, a także najwyższe odzna-
czenia państwowe kilku państw europejskich, wraz
z Legią Honorową, Wielkim Krzyżem Orderu Impe-
rium Brytyjskiego, belgijskim Orderem Króla Le-
opolda, oraz odznaczenia polskie: Wielką Wstęgę
Orderu Orła Białego, Order Polonia Restituta i po-
śmiertnie Order Virtuti Militari.
(Przewodnictwo w obradach obejmuje wicemarszałek
Sejmu Stefan Niesiołowski)
A oto tekst uchwały w sprawie uczczenia pamięci
Ignacego Jana Paderewskiego w 150. rocznicę Jego
urodzin:
„6 listopada 2010 roku mija 150. rocznica urodzin
Ignacego Jana Paderewskiego – znakomitego piani-
sty i kompozytora, wybitnego polskiego polityka,
dyplomaty i męża stanu.
Ignacy Jan Paderewski był jedną z najważniej-
szych postaci w historii Polski. Jego działalność –
jako muzyka, a zarazem polityka oraz filantropa –
wyróżniała Go spośród grona największych osobowo-
ści świata kultury i polityki ubiegłego wieku.
Szczególnego podkreślenia wymaga Jego wkład
w dzieło odzyskania niepodległości Naszej Ojczyzny,
o co zabiegał jako charyzmatyczny artysta, propagu-
jąc podczas swoich koncertów w Europie i USA spra-
wę niepodległości Polski, oraz jako wytrawny polityk,
pełniąc funkcje premiera i ministra spraw zagranicz-
nych, a także reprezentując Polskę na konferencji
pokojowej w Paryżu.
W 150. rocznicę urodzin Ignacego Jana Paderew-
skiego Sejm Rzeczypospolitej Polskiej czci pamięć
tego wielkiego patrioty”.
Pani Marszałek! Wysoki Sejmie!...
(Poseł Beata Mazurek: Zmienił się marszałek.)
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
170 Projekt uchwały w sprawie uczczenia pamięci Ignacego Jana Paderewskiego w 150. rocznicę Jego urodzin
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Nie szkodzi, nie szkodzi.
Poseł Sprawozdawca
Wiesław Suchowiejko:
W imieniu komisji…
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Nie ma znaczenia. Proszę nie zwracać uwagi…
Poseł Sprawozdawca
Wiesław Suchowiejko:
Panie marszałku, przepraszam.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Ale ja się nie gniewam, tylko niech pan kończy.
Poseł Sprawozdawca
Wiesław Suchowiejko:
Rzeczywiście pani poseł mnie poprawiła.
W imieniu komisji proszę, by Wysoki Sejm uchwa-
lić raczył przedstawiony projekt uchwały. Dziękuję
bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 3-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów i kół.
Jeszcze sekundę, dwie uwagi.
Proszę państwa, jesteśmy bardzo opóźnieni
i zwracam się z apelem do wszystkich o maksymalnie
– nie chodzi o tę debatę, broń Boże – w ogóle o bardzo
krótkie wypowiedzi, bo kończymy późno w nocy. Z
oczywistych powodów jesteśmy opóźnieni. Z tych sa-
mych powodów od razu informuję, że nie będę do-
puszczał – regulamin daje taką możliwość – do żad-
nych pytań w punktach senackich. Nie będzie pytań.
(Oklaski)
Otwieram dyskusję.
Pan poseł Leszek Jastrzębski, Platforma Obywa-
telska.
Poseł Leszek Jastrzębski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Przypadł mi w
udziale zaszczyt przedstawić przed Wysoką Izbą sta-
nowisko klubu Platformy Obywatelskiej w sprawie
uchwały dotyczącej 150. rocznicy urodzin Ignacego
Jana Paderewskiego.
Ignacy Jan Paderewski, nieoceniony polityk i dy-
plomata, światowej sławy kompozytor i pianista, to
bezsprzecznie jeden z najwybitniejszych Polaków XX
wieku. Niniejsza uchwała przypomina nam wszyst-
kim postać tego szlachetnego człowieka i wielkiego
patrioty.
Ignacy Jan Paderewski urodził się 6 listopada 1860 r.
w Kuryłówce na Podolu. Już od najmłodszych lat wpa-
jano mu postawy, które ukształtowały jego późniejsze
losy. Znaczna w tym zasługa jego ojca Jana, uczestnika
powstania styczniowego. Niespotykany talent muzycz-
ny i umiejętności pozwoliły mu w ciągu kilku lat prze-
być drogę od Warszawy przez Berlin, Wiedeń aż do
Strasburga, a następnie, po sukcesach w Wielkiej Bry-
tanii, udał się aż do Stanów Zjednoczonych, gdzie po
serii wyśmienitych koncertów zagwarantował sobie
miejsce wśród żywych legend fortepianu.
Wybitne dokonania Ignacego Jana Paderewskie-
go w dziedzinie muzyki miały jednak groźnego kon-
kurenta w postaci działalności politycznej. Dzięki
sławie i pieniądzom Paderewski mógł czynnie wspie-
rać walkę Polaków o niepodległość. Po wybuchu
I wojny światowej zaczął prowadzić działalność po-
lityczną na rzecz Polski i Polaków, do czego skrupu-
latnie wykorzystał swoje znajomości. Paderewski
wykorzystywał do tych celów także liczne koncerty,
które grał w Stanach Zjednoczonych, a przed który-
mi za każdym razem wygłaszał mowę, głosząc hasła
o niepodległości Polski.
W czasie pobytu w USA udało mu się zbliżyć do
doradcy prezydenta Wilsona – Edwarda Mandell Ho-
use’a, a następnie porozmawiać z samym prezyden-
tem, któremu w 1917 r. przekazał memoriał na temat
niepodległości naszego kraju. Według wielu opinii to
właśnie dzięki Paderewskiemu kwestia niepodległo-
ści Polski została ujęta w słynnych 14 punktach pre-
zydenta Woodrowa Wilsona, a pamiętajmy, że te 14
punktów Wilsona stało się podstawą traktatu wer-
salskiego.
Po zakończeniu I wojny światowej Paderewski
powrócił do kraju. Entuzjastyczne powitania w grud-
niu 1918 r. jednoznacznie wskazały na ważną rolę,
jaką odegrał on w kształtowaniu ówczesnej rzeczy-
wistości. Jego przyjazd do Poznania był iskrą wybu-
chu powstania właśnie w tym mieście. 16 stycznia
1919 r. Paderewski objął funkcję premiera rządu oraz
ministra spraw zagranicznych. Jednym z jego naj-
większych dokonań było podpisanie w imieniu Polski
wcześniej wspomnianego traktatu wersalskiego.
Wszem i wobec była znana niezwykła hojność
Paderewskiego. Nasz wybitny rodak ufundował
m.in. pomniki prezydenta Woodrowa Wilsona w Po-
znaniu oraz Edwarda Mandell House’a w warszaw-
skim Parku Skaryszewskim, a także Pomnik Grun-
waldzki w Krakowie.
Po wybuchu II wojny światowej Paderewski
wszedł w skład władz polskich na uchodźstwie.
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
Projekt uchwały w sprawie uczczenia pamięci Ignacego Jana Paderewskiego w 150. rocznicę Jego urodzin
Poseł Leszek Jastrzębski
W 1940 r. mimo podupadającego zdrowia udał się jesz-
cze raz do USA, by działać na rzecz kraju. (Dzwonek)
Spowodował m.in. uzyskanie przez rząd Sikorskiego
kredytów na uzbrojenie Polskich Sił Zbrojnych.
Ignacy Jan Paderewski zmarł na zapalenie płuc
29 czerwca 1941 r., do końca swych dni pracując dla
dobra swojej ojczyzny – Polski.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Klub Parlamen-
tarny Platforma Obywatelska w pełni popiera pro-
jekt uchwały upamiętniającej 150. rocznicę urodzin
Ignacego Jana Paderewskiego. Dziękuję bardzo.
(Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Pani posłanka Elżbieta Kruk, Prawo i Sprawie-
dliwość.
Poseł Elżbieta Kruk:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Listopad, miesiąc
polskiej niepodległości, w 2010 r. niesie nam jeszcze
jedno święto – 150. rocznicę urodzin wielkiego Pola-
ka, silnie z naszą sprawą narodową związanego,
współtwórcy niepodległości Polski, męża stanu, a
jednocześnie artysty, jednego z najwybitniejszych
pianistów XX w. – Ignacego Jana Paderewskiego.
Czas dzisiejszej debaty nie umożliwia nam odda-
nia tego, co Paderewskiemu przynależy. Wspomnie-
niowa uchwała to cenna inicjatywa, ale też niewiele
dla tego, o którym winniśmy zawsze pamiętać, my-
śląc o Polsce.
Komponujący premier, polityk – pianista, w trud-
nych dla narodu polskiego czasach porywał ludzi
słowem i dźwiękiem. Obywatel świata, niepodległo-
ściowy działacz wyrosły na legendzie powstania
styczniowego. Paderewski, kochany i czczony w Pol-
sce, popularny i podziwiany w Ameryce i Europie,
stanowi żywy symbol. Paderewski należy do Polski
wiecznej, do tej wiecznej idei i wiecznej rzeczywisto-
ści, która nazywa się Polską – pisał pięknie prof. Jan
Kucharzewski.
W jednej osobie Ignacego Paderewskiego skupiło
się tak wiele. Wielki duch polskości, wyjątkowa po-
stawa społeczna i etyczna, geniusz twórczy i chary-
zma. Nie tylko wybitny talent muzyczny, ale też wy-
soka kultura i bogactwo osobowości Paderewskiego
wprowadziły go na salony świata i otworzyły dyplo-
matyczne drzwi światowych polityków. Zaliczono go
– jako jednego z niewielu Polaków – do grona naj-
większych osobowości świata kultury i polityki ubie-
głego wieku na świecie.
Pianistą był legendarnym. Wszędzie przyjmowa-
no go entuzjastycznie, a jego recitale zaszczycały swą
obecnością koronowane głowy. „Na każdym koncer-
171
cie mówił około pół godziny o sprawie polskiej, po
czym siadał do fortepianu i grał muzykę polską. Dzię-
ki wysiłkom Paderewskiego Polska stała się znaną
Ameryce, jak nigdy przedtem” – tak wspominał Wła-
dysław Kędra. To, co robił na rzecz Polski, wynikało
z jego gorącego patriotyzmu. Na działalność politycz-
ną poświęcił znaczną część swego majątku i nigdy nie
domagał się zadośćuczynienia, bowiem państwo pol-
skie było dla niego celem nadrzędnym.
Ignacy Paderewski swą działalność polityczną
i społeczną rozpoczął jeszcze przed I wojną światową.
Symbolem ukochania przez niego ojczyzny jest poda-
rowanie narodowi polskiemu pomnika Grunwaldz-
kiego odsłoniętego 15 lipca 1910 r. w Krakowie oraz
słowa wygłoszone w czasie tej uroczystości: „Nie dać
się ruszyć z ziemi, z wiary, z języka, z ducha polskie-
go. Stać murem, aż przyjdzie odrodzenie”. Te słowa
warto i dziś mieć w sercu.
Podejmował w wielu krajach, głównie w Stanach
Zjednoczonych, akcje na rzecz odzyskania przez Pol-
skę niepodległości. Dał setki koncertów, wygłosił
setki przemówień. (Dzwonek) Wbrew wszelkim prze-
ciwnościom upominał się o państwo, które od ponad
wieku istniało tylko w świadomości Polaków. Stał
się dla Polaków rozrzuconych po świecie ideowym
przywódcą.
W służbie dla Polski nie ustawał do końca swych
dni. Głęboka miłość ojczyzny dominowała u Pade-
rewskiego nad wszystkim. Jakże prawdziwe są jego
słowa: „Poświęciłem całe życie dla mojej ojczyzny.
Służyłem jej z całego serca, ze wszystkich sił. To ona
zawezwała mnie do służby.” Te słowa pozostawił
przede wszystkim nam, politykom, abyśmy pamięta-
li, jak ważną sprawą w kształtowaniu pokoleń jest
patriotyzm i takie wartości, jak honor ojczyzny. Dzię-
kuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję, pani poseł.
Pan poseł Sylwester Pawłowski, Sojusz Lewicy
Demokratycznej.
Poseł Sylwester Pawłowski:
Szanowny Panie Marszałku! Panie i Panowie
Posłowie! Już jutro, na kilka dni przed rocznicą uro-
dzin Ignacego Jana Paderewskiego, Sejm odda hołd
temu wybitnemu Polakowi. W opinii Klubu Posel-
skiego Sojusz Lewicy Demokratycznej pragnę wy-
razić dużą wdzięczność Komisji Kultury i Środków
Przekazu za przedłożony Wysokiej Izbie projekt
uchwały upamiętniającej 150-lecie urodzin Ignace-
go Jana Paderewskiego.
Jest to bowiem postać niezwykła, wybitna, która
osobisty talent, poparty pracowitością, wykorzystała
do osiągnięcia sukcesu artystycznego. Był wyjątko-
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
172 Projekt uchwały w sprawie uczczenia pamięci Ignacego Jana Paderewskiego w 150. rocznicę Jego urodzin
Poseł Sylwester Pawłowski
wym pianistą, wybitnym kompozytorem odnoszącym
sukcesy pod koniec XIX i na początku XX w. Tych
sukcesów, przekutych na zdobyty majątek, nie po-
święcał sobie. Poświęcał je Polakom rozproszonym
po świecie, żyjącym w Stanach Zjednoczonych, po-
święcał je ojczyźnie, która powoli podnosiła głowę i
przygotowywała się do odzyskania niepodległości.
Ten sukces artystyczny przekuwał na działania
filantropijne. Warto przypomnieć, że już w 1896 r.
powołał Fundację Paderewskiego wspierającą młode
talenty. To również olbrzymia akcja promująca, pro-
pagująca, a jednocześnie zbierająca środki finansowe
na rzecz Polski objętej działaniami I wojny świato-
wej, wreszcie to przekazanie po jego śmierci dzieł i
przedmiotów osobistych dla Muzeum Narodowego,
to przekazanie środków dla Uniwersytetu Jagielloń-
skiego, dzięki którym powstało Collegium Padere-
vianum będące siedzibą Wydziału Filologicznego
Uniwersytetu Jagiellońskiego. To wreszcie przeka-
zanie rękopisów dla Konserwatorium Muzycznego
w Warszawie.
Ta filantropia i osobisty sukces artystyczny prze-
kuły się również na działania polityczne, bo przecież
być premierem rządu polskiego, rządu polskiego, któ-
ry funkcjonował tuż u progu II Rzeczypospolitej, to
niezwykła odpowiedzialność, a jednocześnie olbrzy-
mia satysfakcja, że tworzy się przyszłość kraju, który
odrodził się z niewoli. To także aktywność na arenie
polityki międzynarodowej, to dbałość o przyszłe gra-
nice Polski, to wreszcie złożenie podpisu pod trakta-
tem pokojowym z Niemcami. Dziś, kiedy czcimy 150.
rocznicę urodzin Ignacego Jana Paderewskiego, na-
leży wyrazić pewien żal, że takich ludzi nie ma współ-
cześnie, że brakuje takich autorytetów, które nada-
łyby polityce zupełnie inny wymiar. Nic dziwnego, że
honorowe działania ze strony Sejmu kierowane są w
stronę człowieka, który był nie tylko wybitnym Po-
lakiem, ale również wybitnym patriotą. Dziękuję,
panie marszałku. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Pan poseł Tadeusz Sławecki, Polskie Stronnictwo
Ludowe.
Poseł Tadeusz Sławecki:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Nie będę powtór-
nie przedstawiał obszernej biografii Ignacego Jana
Paderewskiego. Chciałbym się tylko podzielić kilkoma
słowami refleksji przy okazji podejmowania uchwały,
którą oczywiście Klub Poselski Polskiego Stronnictwa
Ludowego poprze. Myślę – i cieszę się z tego – że nie
budzi ona na tej sali takich kontrowersji, jakie wywo-
łała postać Czesława Miłosza, gdy tydzień temu przyj-
mowaliśmy stosowną uchwałę.
Ignacy Jan Paderewski, wybitny patriota, udo-
wodnił nam, że można skutecznie walczyć o Polskę,
o polskość, niekoniecznie z karabinem w ręku. Nor-
wid pisał o tym, że muzyka Chopina to armaty ukry-
te w kwiatach. Ja myślę, że o muzyce i postawie Pa-
derewskiego również można powiedzieć, że były to
armaty ukryte w kwiatach. Poza tym miał on niesa-
mowity talent dyplomatyczny, Paderewski miał po
prostu intuicję, jeśli chodzi o sprawy związane z wal-
ką o niepodległość. Do tego publiczne manifestowa-
nie polskości. Kto nauczył go tej polskości wtedy, gdy
Polski nie było na mapie?
W dobie kryzysu autorytetów, tak jak mówił mój
przedmówca, Paderewski jawi się jako wzór do naśla-
dowania przez młode pokolenia. Niech ta postać skło-
ni nas do refleksji nad tym, czym jest patriotyzm i
czym jest patriotyzm dnia dzisiejszego. Dziękuję bar-
dzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Bardzo dziękuję panu posłowi.
Przechodzimy do pytań.
Jedna osoba. Czy są jeszcze chętni? Nie ma.
Zamykam listę.
Jedna minuta.
Pan poseł Jan Rzymełka, Platforma Obywatelska.
Poseł Jan Rzymełka:
Dziękuję, panie marszałku.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Oczywiście popie-
rając ideę uczczenia wielkiego Polaka i podjęcia uchwa-
ły, chciałbym zwrócić się do komisji kultury lub do
Prezydium Sejmu o to, żeby posłowie otrzymali mały
przewodnik, przewodnik po miejscach na świecie, w
których znajdują się pomniki Paderewskiego. Sam
miałem okazję je widzieć, a są one w wielu miejscach,
w siedzibie ONZ w Genewie, w Nowym Jorku, prak-
tycznie w większości stolic, w których bywał Paderew-
ski i grał słynne koncerty, zbierał datki na rzecz Pol-
ski. Wszędzie tam są pomniki. Uważam, że w związku
z tą rocznicą delegacje posłów, wyjeżdżające na zapro-
szenie obcych parlamentów, powinny uczestniczyć w
złożeniu kwiatów pod pomnikami Paderewskiego. W
Unii Międzyparlamentarnej albo w grupach bilateral-
nych naprawdę przydałby się mały przewodnik, wska-
zujący miejsca, w których Paderewski jest czczony.
Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję, panie pośle, z tym że to nie było pyta-
nie, raczej oświadczenie. Nie bardzo to miało formę
pytania, ale nie szkodzi, intencja jest dobra.
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych
oraz ustawy o świadczeniu pieniężnym i uprawnieniach przysługujących cywilnym niewidomym ofiarom działań wojennych
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski
Lista posłów zapisanych do głosu została wyczer-
pana.
Głos zabierze pan poseł sprawozdawca.
Nie. Dziękuję bardzo panu posłowi. (Oklaski)
Zamykam dyskusję.
Do głosowania nad projektem uchwały przystąpi-
my w bloku głosowań.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 25.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji
Zdrowia o stanowisku Senatu w sprawie ustawy
o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdro-
wotnej finansowanych ze środków publicznych
oraz ustawy o świadczeniu pieniężnym i upraw-
nieniach przysługujących cywilnym niewidomym
ofiarom działań wojennych (druki nr 3516 i 3547).
Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę komisji
pana posła Jarosława Katulskiego.
Proszę bardzo, panie pośle.
Poseł Sprawozdawca
Jarosław Katulski:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W imieniu Komi-
sji Zdrowia mam przyjemność przedstawić sprawoz-
danie komisji dotyczące poprawek Senatu, które
wyższa Izba zaproponowała do ustawy o zmianie
ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finanso-
wanych ze środków publicznych oraz ustawy o świad-
czeniu pieniężnym i uprawnieniach przysługujących
cywilnym niewidomym ofiarom działań wojennych.
Senat zaproponował dwie poprawki. Pierwsza z
tych poprawek jest właściwie językowa – zmienia po-
toczne określenie na bardziej prawidłowe z prawnego
punktu widzenia. Druga poprawka jest normotwór-
cza – obliguje świadczeniodawców do dalszego udzie-
lania świadczeń nocnej pomocy lekarskiej, zamiast
wcześniejszego dopuszczania takiej możliwości.
Obie te poprawki komisja rekomenduje przyjąć.
(Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Bardzo dziękuję panu posłowi.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 3-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów i kół.
Otwieram dyskusję.
Pani posłanka Janina Okrągły, Platforma Oby-
watelska.
Proszę bardzo, pani poseł.
Poseł Janina Okrągły:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Ustawa o zmianie
ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finanso-
173
wanych ze środków publicznych oraz ustawy o świad-
czeniu pieniężnym i uprawnieniach przysługujących
cywilnym niewidomym ofiarom działań wojennych
przyjęta przez Wysoką Izbę w dniu 24 września br.
była wcześniej szczegółowo omawiana w Komisji
Zdrowia, a także na obradach podkomisji powołanej
w celu rozpatrzenia spraw tej ustawy.
Senat wniósł do tej ustawy dwie poprawki, które
tutaj omówił pan poseł sprawozdawca. Jak powie-
dział tenże, zostały one jednogłośnie przyjęte przez
komisję.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Klub Parlamen-
tarny Platforma Obywatelska poprze obydwie te po-
prawki. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Bardzo dziękuję, pani poseł.
Pan poseł Krzysztof Tołwiński, Prawo i Sprawie-
dliwość.
Poseł Krzysztof Tołwiński:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Klub Prawa
i Sprawiedliwości oczywiście poprze te poprawki Se-
natu, które są – tak jak poseł sprawozdawca zakomu-
nikował – poprawkami korygującymi, redakcyjnymi,
normatywnymi.
Natomiast pozwolę sobie – wykorzystując czas –
jednak zwrócić uwagę w kwestii tej ustawy. To, co
wcześniej podkreślałem… (Wesołość na sali) To nie
jest takie śmieszne. Psujecie państwo system lekarza
rodzinnego, degradujecie go ostatecznie. Po prostu
nie macie pomysłów. To jest pierwsza kwestia. Dru-
ga kwestia – muszę to powiedzieć w imieniu pacjen-
tów, bo pacjenci zapłacą za tę nowelizację ustawy.
Tworzycie państwo w naszym systemie nowy pod-
miot, który będzie oddzielnie kontraktowany i bę-
dzie nowym świadczeniodawcą. W budżecie jest kwo-
ta prawie 700 mln, przynajmniej na dzisiaj. Skutki
pojawienia się tego nowego świadczeniodawcy – po
wejściu w życie tej ustawy – dla przyszłego budżetu
nie są określone. Nie jesteśmy w stanie – i państwo
nie jesteście – określić, jakie będą tego skutki w
przyszłości.
Jakkolwiek by było, tworzy się podmiot, który
będzie, szczerze mówiąc, jakąś niezainteresowaną
firmą, a nie świadczeniodawcą, ponieważ w ramach
nocnej świątecznej pomocy lekarskiej tenże podmiot
(bo trudno to nazywać jakąkolwiek formą opieki me-
dycznej) prawdopodobnie będzie cedował to na szpi-
tale – w tym wypadku dopóki jeszcze są one publicz-
ne, ale państwo przecież prywatyzujecie – i pogotowie
ratunkowe, czyli SOR.
Psujecie państwo tym ustawodawstwem system.
Co możemy w tym momencie zrobić jako opozycja?
Władzę przecież macie wy jako ta świetna koalicja.
Możemy tylko to monitować, przypominać i poroz-
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych
174 oraz ustawy o świadczeniu pieniężnym i uprawnieniach przysługujących cywilnym niewidomym ofiarom działań wojennych
Poseł Krzysztof Tołwiński
mawiać z wami o tym za rok. Natomiast jeszcze jest
rzecz, o której nie chcecie mówić, szanowni państwo.
To jest to, jak nieładnie wprowadzacie to ustawo-
dawstwo dotyczące nocnej świątecznej pomocy lekar-
skiej, a będzie to dotyczyło populacji kilkudziesięciu
milionów osób. Wy to robicie przy świadczeniu, bar-
dzo prosty zabieg, dla niewidomych cywilnych ofiar
wojny. W tym wypadku, szanowni państwo, stosując
taki fortel, wykorzystujecie to. Jest to bardzo nieład-
ne działanie, jeśli można to tak zgrabnie ująć. Wpi-
suje się to w strategię realizacji polityki ochrony
zdrowia przez Platformę Obywatelską, Polskie
Stronnictwo Ludowe, czyli pozbywania się, prywa-
tyzacji. Dziękuję.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Pani posłanka Elżbieta Streker-Dembińska, So-
jusz Lewicy Demokratycznej.
Poseł Elżbieta Streker-Dembińska:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Muszę się zgodzić
z moim poprzednikiem – pożegnaliśmy się z podsta-
wową opieką zdrowotną, istota, idea lekarza rodzin-
nego jest coraz dalsza od pierwotnego pomysłu. Po-
twierdzają to oczywiście opinie pacjentów, ale rów-
nież lekarzy rodzinnych, którzy dzisiaj stają się jedy-
nie punktem, w którym pacjent domaga się skiero-
wania do specjalisty.
Jeśli chodzi o poprawki Senatu, klub Sojuszu Le-
wicy Demokratycznej oczywiście poprze poprawki,
będziemy głosować za.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Bardzo serdecznie dziękuję, pani poseł.
Pan poseł Marian Starownik, Polskie Stronnic-
two Ludowe.
Poseł Marian Starownik:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W imieniu Klubu
Poselskiego Polskiego Stronnictwa Ludowego chciał-
bym przedstawić stanowisko w odniesieniu do popra-
wek Senatu, które zostały zgłoszone do omawianej
ustawy.
Chciałbym powiedzieć, że dobrze, iż ta ustawa zo-
stała uchwalona. Cieszy fakt, że zacznie ona niebawem
obowiązywać, bo taka jest prawda, że zainteresowane
środowiska od dłuższego czasu postulowały, żeby te
kwestie doczekały się w końcu rozwiązań ustawowych,
żeby mogły z tego korzystać osoby uprawnione.
Chciałbym też odnieść się do problematyki zwią-
zanej z dostępem do świadczeń lekarskich poza go-
dzinami pracy, w dni wolne od pracy i świąteczne.
Sądzę, że to było piętą achillesową tego systemu. In-
tencje, jeśli chodzi o lekarza rodzinnego, były takie,
że opieka będzie całodobowa, że pacjent będzie pod
ciągłą opieką lekarza rodzinnego. Praktyka pokaza-
ła, że po godz. 18, w dni wolne od pracy, w soboty
opieka ta spadła na zespoły ratownicze czy na pogo-
towie. Sądzę, że teraz jest już pewna jasność, że to
odciąży zespoły ratownicze, pogotowie, będzie w ja-
kiś sposób ucywilizowane. Natomiast nie podzielam
poglądu, że jest to sprowadzenie podstawowej opieki
zdrowotnej do funkcji bardzo technicznej. Myślę, że
jest to ustawa, która normuje i daje pewne możliwo-
ści, dzieli funkcjonowanie poszczególnych służb we-
dług kompetencji, zgodnie z rzeczywistością.
Jeśli chodzi o poprawki Senatu, klub Polskiego
Stronnictwa Ludowego popiera obie poprawki Sena-
tu, gdyż doprecyzowują one tę ustawę i sprawiają, że
staje się ona bardziej czytelna i jednoznaczna w swo-
ich rozwiązaniach. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Lista posłów zapisanych do głosu została wyczer-
pana.
Przedstawiciel rządu nie prosił o głos.
A pan poseł sprawozdawca?
Proszę bardzo.
Poseł Jarosław Katulski:
Dziękuję bardzo, panie marszałku.
Bardzo krótko. Chciałbym tylko przypomnieć, że
Komisja Zdrowia bardzo szeroko omówiła ten temat.
Ostatnio omawialiśmy tylko poprawki Senatu, ale
nie jest prawdą, że demontujemy w ten sposób system
lekarza rodzinnego. Już dzisiaj praktyka pokazuje,
że większość świadczeniodawców nie realizuje samo-
dzielnie tych usług tylko zleca je innym podmiotom,
tak więc sankcjonujemy obecny stan prawny i nie-
wątpliwie pacjentom się nie pogorszy. (Oklaski)
(Głos z sali: Brawo!)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo.
Zamykam dyskusję.
Do głosowania nad uchwałą Senatu przystąpimy
w bloku głosowań.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 26.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji
Zdrowia o stanowisku Senatu w sprawie ustawy
o zmianie ustawy o produktach biobójczych oraz
ustawy o zmianie ustawy o produktach biobój-
czych (druki nr 3517 i 3548).
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o produktach biobójczych oraz ustawy
o zmianie ustawy o produktach biobójczych
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski
Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę komisji
pana posła Jana Kulasa.
Proszę bardzo, panie pośle.
Poseł Sprawozdawca Jan Kulas:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
W imieniu Komisji Zdrowia mam przyjemność od-
nieść się do uchwały Senatu w sprawie ustawy o
zmianie ustawy o produktach biobójczych oraz usta-
wy o zmianie ustawy o produktach biobójczych.
Do ustawy uchwalonej w Sejmie Senat zapropo-
nował trzy poprawki. Teraz wyjaśniam sens tych
poprawek. Zmiany dotyczą art. 1 ust. 16 oraz ust. 17
lit. d pkt 10, a także art. 4 ust. 2, w których jest mowa
o dokumentach, jakie wnioskodawca musi składać,
starając się o wydanie w Polsce pozwolenia na pro-
dukt, na który wydano pozwolenie w innym kraju
europejskim, w ramach tzw. procedury wzajemnego
uznawania. W poprzednim tekście była to m.in. po-
świadczona kopia pozwolenia wydanego w innym
kraju Unii Europejskiej. Ponieważ jednak okazało
się, że sprawa została ostatecznie wyjaśniona 30
września i że w powstającym obecnie europejskim
rejestrze produktów biobójczych będą umieszczane
pełne teksty pozwoleń wydawanych we wszystkich
krajach Unii, a zarazem rejestr ten będzie oficjalnym
elektronicznym dokumentem komisji, poprawka do-
puszcza możliwość składania wydruku pozwolenia z
tego rejestru. Jest to udogodnienie zarówno dla wnio-
skodawców, jak i dla urzędu rejestracji.
Zachowano także poprzednie rozwiązanie, czyli
wnioskodawca może składać potwierdzoną kopię po-
zwolenia. Ma wybór. Jest to sensowne, ponieważ
rejestr europejski jako elektroniczna baza danych
zawsze może ulec awarii. W takim przypadku wnio-
skodawca może skorzystać z możliwości złożenia
poświadczonej kopii pozwolenia wydanego w innym
kraju.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Podsumowując,
te trzy poprawki Senatu, których sens wyjaśniłem,
mają charakter doprecyzowujący i uzupełniający.
Komisja Zdrowia zaopiniowała wszystkie trzy po-
prawki pozytywnie i przedkłada je Sejmowi do
uchwalenia w ostatecznym głosowaniu. Dziękuję za
uwagę. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 3-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów i kół.
Otwieram dyskusję.
Proszę bardzo, pani Alicja Dąbrowska, Platforma
Obywatelska.
175
Poseł Alicja Dąbrowska:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W imieniu Klubu
Parlamentarnego Platforma Obywatelska mam za-
szczyt zaprezentować stanowisko w sprawie senac-
kich poprawek dotyczących ustawy o zmianie ustawy
o produktach biobójczych oraz ustawy o zmianie
ustawy o produktach biobójczych (druk nr 3517).
Do ustawy o produktach biobójczych Senat na
posiedzeniu w dniu 21 października br. wprowadził
trzy poprawki: w art. 1 pkt 16 ust. 2, w art. 1 pkt 17
lit. d oraz w art. 4 ust. 2. Wszystkie te poprawki mają
charakter uzupełniający. Senat umożliwił podmio-
tom składanie wydruku pozwolenia albo wpisu z
rejestru produktu biobójczego, który uzyskał pozwo-
lenie albo wpis do rejestru w innym państwie człon-
kowskim Unii Europejskiej lub EFTA, będącym stro-
ną umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym.
Komisja Zdrowia w dniu 27 października br. roz-
patrzyła poprawki zaproponowane przez Senat i za-
rekomendowała ich przyjęcie.
Klub Platformy Obywatelskiej będzie głosował za
ich przyjęciem. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Bardzo dziękuję, pani poseł.
Pani posłanka Daniela Chrapkiewicz, Prawo i
Sprawiedliwość.
Poseł Daniela Chrapkiewicz:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W imieniu klubu
Prawo i Sprawiedliwość mam zaszczyt przedstawić
stanowisko wobec poprawek Senatu w sprawie usta-
wy o zmianie ustawy o produktach biobójczych oraz
ustawy o zmianie ustawy o produktach biobójczych.
Senat wprowadził następujące poprawki. W art. 1
w pkt 16 w ust. 2 kropkę na końcu zastępuje się
przecinkiem i dodaje się wyrazy „lub wydruk po-
zwolenia lub wpisu z rejestru produktów biobój-
czych, o których mowa w decyzji komisji 2010/296,
w sprawie utworzenia rejestru produktów biobój-
czych (...) potwierdzających wydanie tego pozwole-
nia lub dokonanie wpisu do rejestru”.
W art. 1 w pkt 17 w lit. d w ust. 10 po wyrazach
„odpis pozwolenia albo wpisu do rejestru” dodaje się
wyrazy „lub wydruk pozwolenia lub wpisu z rejestru
produktów biobójczych, potwierdzający wydanie tego
pozwolenia albo dokonanie wpisu do rejestru”.
W art. 4 w ust. 2 po wyrazach „produktów biobój-
czych niskiego ryzyka” dodaje się wyrazy: „lub wy-
druk pozwolenia lub wpisu z rejestru produktów
biobójczych, potwierdzający wydanie tego pozwolenia
albo dokonanie wpisu do rejestru”.
Wszystkie poprawki mają charakter uzupełniają-
cy. Są zgodne z decyzją Komisji Europejskiej w spra-
wie utworzenia rejestru produktów biobójczych.
Klub Prawo i Sprawiedliwość popiera powyższe
poprawki.
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o produktach biobójczych oraz ustawy
176 o zmianie ustawy o produktach biobójczych
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Bardzo dziękuję, pani poseł.
Pani posłanka Elżbieta Zakrzewska, Sojusz Le-
wicy Demokratycznej.
Poseł Elżbieta Zakrzewska:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W imieniu klubu
Sojusz Lewicy Demokratycznej mam przyjemność
przedstawić stanowisko wobec sprawozdania komisji
o stanowisku Senatu w sprawie ustawy o zmianie
ustawy o produktach biobójczych i ustawy o zmianie
ustawy o produktach biobójczych (druk nr 3517).
Na posiedzeniu w dniu 21 października 2010 r.
Senat rozpatrzył ustawę o zmianie ustawy o produk-
tach biobójczych oraz ustawę o zmianie ustawy o
produktach biobójczych i wprowadził trzy poprawki,
które mają charakter doprecyzowujący. Akceptujemy
wprowadzone poprawki, na uwagę zasługuje jednak
coś innego.
Uważam, że nie może mieć miejsca kolejna taka
sytuacja, że zbiera się cała komisja czy nawet zbiera-
ją się dwie lub trzy komisje, to jest kilkudziesięciu
posłów, tylko po to, aby dokonać zatwierdzenia oczy-
wistych uzupełnień, chodzi o zastąpienie potocznych
określeń sformułowaniami czy pojęciami prawidło-
wymi z punktu widzenia prawa. Jeżeli prawnicy za-
trudnieni w Sejmie popełniają tak podstawowe błędy,
to może zastąpmy ich tymi z Senatu, skoro ci potra-
fią je tak pięknie wyszukać. Szkoda naszego czasu.
Dziękuję bardzo. (Oklaski)
(Poseł Jan Kulas: Pani poseł, zbyt surowo.)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo, pani poseł.
Pan poseł Marian Starownik, Polskie Stronnic-
two Ludowe.
Poseł Marian Starownik:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Mam zaszczyt w
imieniu klubu Polskiego Stronnictwa Ludowego za-
poznać państwa z naszym stanowiskiem wobec po-
prawek Senatu zgłoszonych do ustawy o zmianie
ustawy o produktach biobójczych i ustawy o zmianie
ustawy o produktach biobójczych (druk nr 3517). Te
trzy poprawki, które zostały zgłoszone przez Wysoki
Senat, klub Polskiego Stronnictwa Ludowego uważa
za słuszne, gdyż doprecyzowują one zapisy tej ustawy,
sprawiają, że jej rozwiązania stają się bardziej przej-
rzyste i czytelne. Natomiast chciałbym jeszcze w
imieniu klubu dodać, że ta nowelizowana ustawa jest
niezbędna. Po pierwsze, dajemy jeszcze 4 lata na do-
stosowanie się do wymogów Unii Europejskiej, a trze-
ba dodać, że w 2010 r. nasze komponenty biobójcze
właściwie straciły ważność. Gdyby więc nie było tej
ustawy, to mielibyśmy problem, a chodzi, jak państwo
wiecie, o niemal 5 tys. komponentów. Dlatego myślę,
że ta ustawa jest ustawą bardzo ważną, pilną, po-
trzebną. Mój klub przyjmuje te poprawki. Jesteśmy
przekonani, że ta ustawa powinna jak najszybciej
wejść w życie, by służyć dobru naszych pacjentów i
naszej farmaceutyce. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Lista posłów zapisanych do głosu została wyczer-
pana.
Przedstawiciel rządu? Nie?
Dziękuję.
Sprawozdawca?
Dziękuję.
Zamykam dyskusję.
Do głosowania nad uchwałą Senatu przystąpimy
w bloku głosowań.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 27.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Ad-
ministracji i Spraw Wewnętrznych oraz Komisji
Infrastruktury o stanowisku Senatu w sprawie
ustawy o zmianie ustawy Prawo o ruchu drogo-
wym oraz niektórych innych ustaw (druki nr 3518
i 3555).
O zabranie głosu proszę sprawozdawcę komisji
pana posła Krzysztofa Tchórzewskiego.
Proszę bardzo, panie pośle.
Poseł Sprawozdawca
Krzysztof Tchórzewski:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Z upoważnienia
połączonych Komisji: Infrastruktury oraz Admini-
stracji i Spraw Wewnętrznych przedstawiam stano-
wisko wobec uchwały Senatu z dnia 21 października
2010 r. w sprawie ustawy o zmianie ustawy Prawo o
ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw.
Senat przedstawił do rozpatrzenia Sejmowi 15
poprawek do tej ustawy. Większość poprawek ma cha-
rakter legislacyjny. Połączone komisje niektóre z
tych poprawek popierają, a do niektórych zgłaszają
uwagi.
Jeśli chodzi o poprawki merytoryczne, pierwsza
dotyczy zwiększenia szybkości na autostradach ze
130 do 140 km/h, a na drogach ekspresowych dwu-
jezdniowych ze 110 do 120 km/h. Połączone komisje
po przeprowadzeniu analizy uznały, że ta poprawka
zasługuje na poparcie.
Kolejna poprawka, która wywołała dyskusję na
posiedzeniu połączonych komisji, mówi o zastąpieniu
wyrazów „5 km/h” wyrazami „10 km/h”. Chodzi tu o
dopuszczalny błąd kierowcy w przypadku pomiaru
prędkości. Połączone komisje wychodzą z założenia,
że kierowca musi zwracać uwagę na znaki drogowe,
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy Prawo o ruchu drogowym
Poseł Sprawozdawca Krzysztof Tchórzewski
na inne pojazdy poruszające się po drodze, więc także
na wskaźniki, uznały one jednak, że tutaj można do-
puścić ten błąd do 10 km/h, jeśli chodzi o ustawienia
na fotoradarach. Ta poprawka nie została przyjęta
jednomyślnie, ale zdobyła większość głosów i w imie-
niu komisji informuję, że popierają one tę poprawkę.
Kwestii merytorycznych dotyczą jeszcze poprawki
14. i 15., które wydłużają okresy wejścia w życie nie-
których zapisów ustawy odnoszących się do przejmo-
wania obowiązków. Związane jest to z tym, że z
punktu widzenia złożenia ustawy procedowanie nad
nią przedłużyło się. Dlatego też rekomendujemy
przyjęcie tych poprawek.
Inne poprawki mają charakter legislacyjny. Wnio-
skujemy jednak, żeby poprawki 4., 5. i 10. zostały
odrzucone. W przypadku pozostałych rekomenduję
w imieniu komisji ich przyjęcie. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 3-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów i kół.
Otwieram dyskusję.
Pan poseł Jarosław Stolarczyk, Platforma Oby-
watelska.
Poseł Jarosław Stolarczyk:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Jest już późna pora jak na pracę w tej Izbie (Wesołość
na sali), jednak chciałbym przedstawić stanowisko
w imieniu Klubu Parlamentarnego Platforma Oby-
watelska odnośnie do sprawozdania połączonych Ko-
misji Infrastruktury oraz Komisji Administracji i
Spraw Wewnętrznych o stanowisku Senatu w spra-
wie ustawy o zmianie ustawy Prawo o ruchu drogo-
wym oraz niektórych innych ustaw.
Po raz pierwszy podczas swojego tak naprawdę
niewielkiego, bo ponadrocznego stażu w parlamen-
cie, przekonałem się, że Senat jest potrzebny, że jest
pożyteczną Izbą. Otóż zaproponowane przez niego
poprawki idealnie wpisują się w rozwiązania, które
wcześniej proponowałem z tej mównicy.
Senat przedstawił piętnaście poprawek do tej
ustawy. Większość ma charakter redakcyjno-legisla-
cyjny, jednak jest pięć poprawek merytorycznych, za
które osobiście paniom i panom senatorom serdecz-
nie dziękuję.
W poprawce 1. Senat podwyższył dopuszczalne
prędkości samochodu osobowego, motocykla lub sa-
mochodu ciężarowego o masie całkowitej nieprzekra-
czającej 3,5 t odpowiednio ze 130 km/h do 140 km/h
na autostradzie oraz ze 110 km/h do 120 km/h na
drodze ekspresowej dwujezdniowej. To jest właśnie
to, o co mi chodziło, żeby tam, gdzie możemy jechać
szybciej, można było to zrealizować.
177
W poprawce 6. Senat podwyższył z 5 km/h do 10
km/h próg dopuszczalnego błędu kierowcy w utrzy-
maniu dozwolonej prędkości. To jest bardzo istotna
poprawka. Zarówno w przypadku pomiaru przez ra-
dar stacjonarny, jak i radar trzymany przez policjan-
ta, jest to bardzo ważne, bo wówczas, kiedy ten próg
jest większy, ten radar po prostu nie będzie robił tego
zdjęcia, a w momencie, kiedy zostaniemy złapani do
kontroli, może lepiej: zatrzymani do kontroli, chodzi
jednak wówczas o dążenie do normalności, żeby nie
było już takiego tłumaczenia: Niestety jest 7 km wię-
cej niż tutaj pozwalają przepisy i musimy pana uka-
rać. To jest bardzo istotna poprawka, za którą rów-
nież bardzo dziękuję wyższej Izbie.
Poprawka 10. ma w sposób jednoznaczny wska-
zać, że termin 180 dni, po upływie którego nie może
nastąpić nałożenie grzywny w postępowaniu manda-
towym, należy liczyć od dnia ujawnienia czynu przez
urządzenie rejestrujące, a nie od dnia dokonania
przez funkcjonariusza odczytu z tego urządzenia.
Dotychczas przez funkcjonariuszy było to bardzo
różnie interpretowane. Uważam, że jest to bardzo
dobre doprecyzowanie.
Poprawki 14. i 15. odraczają termin wejścia w ży-
cie ustawy ze względu na dostosowanie się do jej wy-
mogów.
W związku z powyższym chciałbym z pełnym oso-
bistym poparciem przekazać rekomendację Klubu
Parlamentarnego Platforma Obywatelska co do przy-
jęcia złożonych przez Senat poprawek. Dziękuję, pa-
nie marszałku.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Pan poseł Andrzej Adamczyk, Prawo i Sprawie-
dliwość.
Poseł Andrzej Adamczyk:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Panie Po-
słanki i Panowie Posłowie! W imieniu Klubu Parla-
mentarnego Prawo i Sprawiedliwość pragnę odnieść
się do sprawozdania komisji (druk nr 3555) o stano-
wisku Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy
Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych
ustaw.
Jednak zanim przejdę do szczegółowego omawia-
nia, pragnę odnieść się do wypowiedzi mojego po-
przednika, posła Platformy Obywatelskiej. Bardzo
się cieszę, panie pośle, że wreszcie dostrzega pan po-
trzebę funkcjonowania Senatu. Dziękuję bardzo za
to, iż po tylu latach negowania przez pana partię po-
lityczną pozycji i potrzeby funkcjonowania Senatu
wreszcie, na bazie tych poprawek, pan je dostrzegł.
(Poseł Jarosław Stolarczyk: Jestem od roku w Sej-
mie.)
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
178 Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy Prawo o ruchu drogowym
Poseł Andrzej Adamczyk
Cieszę się bardzo. Ten rok panu w zupełności wy-
starczył.
(Poseł Michał Wojtkiewicz: Nie jest to czas straco-
ny.)
Szanowni państwo, przede wszystkim należy cie-
szyć się bardzo z tego powodu, że udaje się ustabili-
zować sytuację związaną z pomiarem prędkości, że
przestaniemy sięgać do kieszeni kierowców, a będzie-
my pracowali nad tym, aby spowolnić ruch w miej-
scach niebezpiecznych, aby zwiększyć bezpieczeń-
stwo użytkowników dróg. I to chwali się wszystkim
klubom parlamentarnym, przede wszystkim Komisji
Infrastruktury – przepraszam za nieskromne odnie-
sienie się do komisji, w której na co dzień pracuję.
Szanowni państwo, klub Prawa i Sprawiedliwości
popiera wszystkie rozwiązania przyjęte w ustawie – o
tym mówiłem już na poprzednim posiedzeniu Sejmu
– natomiast pragnę odnieść się do poprawek, które
przyjęto w Senacie.
Pierwsza z nich to zwiększenie prędkości na au-
tostradach oraz na drogach ekspresowych dwujez-
dniowych. Jest to jak najbardziej uzasadnione, cho-
ciażby z tego tytułu, że obecnie parametry tych dróg
absolutnie nie odbiegają od parametrów europejskich
– mówię o autostradach i drogach szybkiego ruchu
–stąd podniesienie tego parametru, podniesienie tego
progu jest jak najbardziej uzasadnione.
Mamy wątpliwości, nie ukrywam, co do zwięk-
szenia tolerancji pomiarowej fotoradarów. Trudno
jednoznacznie zgodzić się z założeniem, iż w przy-
padku ograniczenia prędkości mamy tolerancję 10
km, czyli 25% zakładanego górnego limitu prędkości
na danym odcinku drogi. Wydaje się, że tolerancja 5
km jest tolerancją wystarczającą, dlatego bardzo
mocno zastanawiamy się, czy poprzeć tę poprawkę.
(Dzwonek)
Natomiast w stosunku do poprawki, która prze-
nosi wejście w życie niektórych przepisów do 2012 r.
(Dzwonek), mamy zasadnicze wątpliwości. Wręcz za
skandaliczną uważamy sytuację, kiedy Senat popra-
wia indolencję ministra finansów, który w budżecie
wojewodów nie zabezpiecza środków potrzebnych na
pokrycie 32 etatów, co w sumie daje kwotę 3 mln zł
– 3 mln zł wobec kwoty ponad 200 mln, jaką możemy
pozyskać z Unii Europejskiej. Myślę, że minister fi-
nansów powinien się wstydzić, Senat nie powinien
takiej poprawki wnosić, a my takiej poprawki nie po-
winniśmy popierać.
Wszystkie zaś inne poprawki zasługują na akcep-
tację i zostaną przez nasz klub poparte. Dziękuję
bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Pan poseł Wiesław Andrzej Szczepański, Sojusz
Lewicy Demokratycznej.
Poseł Wiesław Andrzej Szczepański:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
Postaram się mówić krótko, jest późna pora.
(Poseł Stanisław Rydzoń: Wszyscy tak mówią!)
Nie przekroczę limitu czasu.
W imieniu Klubu Poselskiego Sojusz Lewicy De-
mokratycznej mam zaszczyt przedstawić nasze sta-
nowisko w sprawie uchwały Senatu odnośnie do pro-
jektu ustawy o zmianie ustawy Prawo o ruchu dro-
gowym oraz niektórych innych ustaw.
Chciałbym powiedzieć, że, z jednej strony, cieszy-
my, że przyjęta ustawa w końcu cywilizuje uprawia-
ne przez niektóre straże gminne tzw. kłusownictwo
fotoradarowego, z drugiej strony, mamy nadzieję, że
nowy system nadzoru nad fotoradarami poprawi bez-
pieczeństwo na polskich drogach. Mój klub zagłosuje
zgodnie ze stanowiskiem połączonych komisji, tj. po-
przemy 12 poprawek, będziemy przeciwko 3., 4., 5.
i 10. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Bardzo serdecznie panu posłowi dziękuję.
Pan poseł Józef Racki, Polskie Stronnictwo Lu-
dowe.
Poseł Józef Racki:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Panie Ministrze!
W imieniu Klubu Poselskiego Polskiego Stronnictwa
Ludowego mam zaszczyt odnieść się do stanowiska
Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy Prawo o
ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw.
Senat zgłosił 15 poprawek. Komisja Infrastruk-
tury oraz Komisja Administracji i Spraw Wewnętrz-
nych na swoim posiedzeniu 27 października odniosły
się do tych poprawek. Poprawka 1. w wypadku samo-
chodów osobowych, motocykli i samochodów cięża-
rowych o masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 t
dopuszcza możliwość poruszania się na autostradzie
z szybkością 140 km/h, na drodze ekspresowej dwu-
jezdnej – 120 km/h, a na drodze ekspresowej jedno-
jezdnej – 110 km/h. Poprawki: 2., 3., 7., 8., 9., 12. i 13.
są poprawkami redakcyjnymi. Poprawka nr 6 pod-
wyższa z 5 do 10 km próg dopuszczalnego błędu kie-
rowcy w utrzymaniu dozwolonej prędkości. Klub
Poselski Polskiego Stronnictwa Ludowego będzie
głosował zgodnie ze sprawozdaniem Komisji Infra-
struktury oraz Komisji Administracji i Spraw We-
wnętrznych. Dziękuję za uwagę. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Bardzo serdecznie panu posłowi dziękuję.
Lista posłów zapisanych do głosu została wyczer-
pana.
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy Prawo telekomunikacyjne
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski
Przedstawiciel rządu prosi o głos?
(Sekretarz Stanu w Ministerstwie Infrastruktury
Tadeusz Jarmuziewicz: Nie.)
Dziękuję bardzo.
Poseł sprawozdawca? Nie? Dziękuję bardzo.
Zamykam dyskusję.
Do głosowania nad uchwałą Senatu przystąpimy
w bloku głosowań.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 28.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji In-
frastruktury o stanowisku Senatu w sprawie
ustawy o zmianie ustawy Prawo telekomunika-
cyjne (druki nr 3519 i 3538).
Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę komisji
pana posła Antoniego Mężydłę.
Proszę bardzo, panie pośle.
Poseł Sprawozdawca
Antoni Mężydło:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Mam zaszczyt
w imieniu Komisji Infrastruktury przedstawić spra-
wozdanie o stanowisku Senatu w sprawie ustawy o
zmianie ustawy Prawo telekomunikacyjne (druk nr
3519).
Wysoki Senat na posiedzeniu w dniu 21 paździer-
nika 2010 r. do ustawy o zmianie ustawy Prawo te-
lekomunikacyjne według projektu z przedłożenia
poselskiego (druk nr 2500) wniósł jedną poprawkę o
charakterze legislacyjnym. Poprawka ta wynika z
tego, że nowelizację Prawa telekomunikacyjnego roz-
poczęliśmy wcześniej niż następną, dotyczącą ustawy
o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyj-
nych. To była odrębna ustawa, ale tam wnosiliśmy
zmiany również w Prawie telekomunikacyjnym, i
tamtą ustawą zmieniliśmy ten sam przepis, przepis
końcowy, tj. art. 206 ust. 2 Prawa telekomunikacyj-
nego. Ze względu na to, że obecnie procedowana no-
welizacja Prawa telekomunikacyjnego miała charak-
ter bardzo nowatorski, przewidywała rozwiązania,
które w polskim systemie prawnym dotychczas nie
były stosowane, komisja zażyczyła sobie opinii, eks-
pertyz i stanowiska rządu w tej sprawie. W tej usta-
wie tak naprawdę akceptujemy porozumienie między
organem regulacyjnym a podmiotem regulowanym,
a czegoś takiego w polskim systemie prawa nie ma,
natomiast jest to powszechnie stosowane w prawie
telekomunikacyjnym w krajach Unii Europejskiej. Ze
względu na tę innowacyjność prawną zażyczyliśmy
sobie ekspertyz. Na te ekspertyzy musieliśmy długo
czekać. A w międzyczasie weszła pod obrady pilna
ustawa o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomu-
nikacyjnych z uwagi na to, że dzisiaj stan wykorzy-
stania środków unijnych jest bardzo niski, a ona to
179
usprawnia, jest taką specustawą dla inwestycji tele-
komunikacyjnych.
Dlatego mimo że prace rozpoczęliśmy wczesną wio-
sną albo późną zimą tego roku, już 7 maja ta ustawa
została uchwalona. Miała ona nadany tryb pilny. Po-
szerzyliśmy w niej katalog decyzji, od których przysłu-
guje odwołanie do Sądu Okręgowego w Warszawie –
sądu ochrony konkurencji i konsumentów. Zmienili-
śmy art. 206 ust. 2 w ten sposób, że wypunktowaliśmy
katalog decyzji, od których przysługuje odwołanie do
Sądu Okręgowego w Warszawie. Dlatego poprawka
Senatu ma charakter inny niż nasze przedłożenie. Być
może niektórym posłom może się wydawać, że jest to
duża zmiana, natomiast tak naprawdę nie jest ona
zbyt wielka. Postaram się to wyjaśnić. Myśmy po pro-
stu przepisali art. 206 ust. 2, dodając: decyzji, o któ-
rych mowa w art. 43a oraz, a poprzednio było: art. 201
ust. 3. Natomiast teraz, w wersji już po uchwaleniu
ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomu-
nikacyjnych, ten fragment, jako pkt 4 w tym katalogu,
brzmi: o której mowa w art. 201 ust. 3. Senat po prostu
do tego brzmienia, do tego pkt 4, dodaje: o których
mowa w art. 43a oraz w art. 201 ust. 3.
Komisja Infrastruktury w tym tygodniu spotkała
się na posiedzeniu, rozpatrzyła uchwałę Senatu i zare-
komendowała przyjęcie poprawki Senatu. Nie powinna
ona budzić większych kontrowersji, bo ma charakter
czysto legislacyjny. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 3-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów i kół.
Otwieram dyskusję.
Pani posłanka Monika Wielichowska, Platforma
Obywatelska.
Poseł Monika Wielichowska:
Szanowny Panie Marszałku! Panie Ministrze!
Wysoka Izbo! W imieniu Klubu Parlamentarnego
Platforma Obywatelska mam zaszczyt przedstawić
opinię dotyczącą stanowiska Senatu w sprawie usta-
wy o zmianie ustawy Prawo telekomunikacyjne, za-
wartego w druku nr 3519.
Pan poseł sprawozdawca komisji tak szczegółowo
opisał tę poprawkę, że nic już nie trzeba dodawać.
Chcę tylko powiedzieć, że klub Platformy Obywatel-
skiej przyjmuje ją i będzie akceptował.
Panie ministrze, najlepsze życzenia dzisiaj składam
panu również z tego miejsca. Dziękuję. (Oklaski)
(Głos z sali: Ho, ho, ho.)
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
180 Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o ochronie danych osobowych
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo.
Dołączam się do tych życzeń.
Pan poseł Michał Wojtkiewicz, Prawo i Sprawie-
dliwość.
Poseł Michał Wojtkiewicz:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Ustawa w zasa-
dzie ma duże nieścisłości i jest mało precyzyjna, wy-
daje się, że w jakimś stopniu daje duże możliwości
operatorom. Jednak po długich rozmowach z panią
minister Streżyńską, która próbowała nas przekonać
i przekonała, znając rzetelność pani minister, przy-
chylamy się do tego, że będzie to ustawa dobrze sto-
sowana, w interesie społecznym. W związku z tym
będziemy głosowali za tą ustawą. Panie pośle, jestem
przekonany tak pół na pół. Ale będziemy głosowali
za tą ustawą. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję serdecznie panu posłowi.
Pan poseł Witold Klepacz, Sojusz Lewicy Demo-
kratycznej.
Poseł Witold Klepacz:
Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie
Ministrze! Klub Sojuszu Lewicy Demokratycznej po-
dziela stanowisko zawarte w sprawozdaniu Komisji
Infrastruktury o stanowisku Senatu w sprawie usta-
wy o zmianie ustawy Prawo telekomunikacyjne. So-
jusz Lewicy Demokratycznej będzie głosował za przy-
jęciem poprawki Senatu. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Bardzo panu posłowi dziękuję.
Pan poseł Janusz Piechociński, Polskie Stronnic-
two Ludowe.
Nie ma pana posła.
Czy w takim razie przedstawiciel rządu chce za-
brać głos?
Nie.
A poseł sprawozdawca?
Nie.
Zamykam dyskusję.
Do głosowania nad uchwałą Senatu przystąpimy
w bloku głosowań.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 29.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji
Sprawiedliwości i Praw Człowieka o stanowisku
Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o
ochronie danych osobowych oraz niektórych
innych ustaw (druki nr 3521 i 3529).
Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę komisji
pana posła Krzysztofa Maciejewskiego.
Proszę bardzo, panie pośle.
Poseł Sprawozdawca
Krzysztof Maciejewski:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! W dniu 26 paź-
dziernika 2010 r. Komisja Sprawiedliwości i Praw
Człowieka rozpatrzyła uchwałę Senatu w sprawie
ustawy o zmianie ustawy o ochronie danych osobo-
wych oraz niektórych innych ustaw (druk nr 3521).
Powyższa uchwała zawiera 6 poprawek. Są to
poprawki o charakterze językowym – poprawka 1.,
terminologicznym – poprawki 2. i 6., redakcyjnym
– poprawka 4. oraz doprecyzowującym – poprawka
5. W przypadku poprawki 3. Senat stwierdził, iż za-
sady techniki prawodawczej nie nakazują stosowa-
nia formuły „z zastrzeżeniem”, dlatego też stanął
na stanowisku, aby to sformułowanie wyeliminować
z ustawy.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Komisja Sprawie-
dliwości i Praw Człowieka po wnikliwej analizie
uchwały Senatu wnosi, aby Wysoki Sejm przyjął po-
prawki 1., 2., 4., 5. i 6., natomiast poprawkę 3. odrzu-
cił. Komisja Sprawiedliwości i Praw Człowieka pro-
ponuje jednocześnie, aby nad poprawkami 1. i 4. oraz
2. i 6. głosować łącznie.
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Z uwagi na
fakt, iż prace nad ustawą dotyczącą generalnego in-
spektora danych osobowych zmierzają do końca, ser-
decznie dziękuję wszystkim posłom i zapraszanym
gościom za wielką pracę włożoną w kształtowanie
omawianej ustawy. I w imieniu Komisji Sprawiedli-
wości i Praw Człowieka proszę o przyjęcie sprawoz-
dania przedłożonego w druku nr 3529. Dziękuję za
uwagę. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Bardzo dziękuję panu posłowi.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 3-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów i kół.
Otwieram dyskusję.
Pani posłanka Bożena Szydłowska, Platforma
Obywatelska.
Poseł Bożena Szydłowska:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Mój klub Platfor-
ma Obywatelska będzie głosował zgodnie ze stano-
wiskiem Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka,
tzn. będziemy głosowali za 1. i 2. poprawką, aby je
przyjąć, 3. poprawkę chcemy odrzucić, 4., 5. i 6. przy-
jąć. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o ochronie danych osobowych
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo, pani poseł.
Pani posłanka Monika Ryniak, Prawo i Sprawie-
dliwość.
Poseł Monika Ryniak:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W imieniu Klubu
Parlamentarnego Prawo i Sprawiedliwość mam za-
szczyt przedstawić stanowisko odnośnie do uchwały
Senatu z dnia 21 października w sprawie ustawy o
zmianie ustawy o ochronie danych osobowych oraz
niektórych innych ustaw.
Senat zaproponował 6 poprawek. 1. poprawka ma
charakter językowy, 2. poprawka jest terminologicz-
na, polega na zastąpieniu wyrazów „stanowiących
tajemnicę państwową” wyrazami „zawierających in-
formacje niejawne”. Aktualnie obowiązująca ustawa
o ochronie informacji niejawnych zostanie wkrótce
zastąpiona ustawą z dnia 5 sierpnia 2010 r. o ochro-
nie informacji niejawnych. I ta kategoria tajemnicy
państwowej tam się nie znajduje. W związku z tym,
że ustawa z 5 sierpnia znajduje się w okresie vacatio
legis, wejdzie w życie po upływie 3 miesięcy od dnia
ogłoszenia, które nastąpiło 1 października, chodzi
o zapewnienie spójności tej regulacji. Poprawka 3.
polega na skreśleniu wyrazów „z zastrzeżeniem ust.
3”. Poprawka 4. ma charakter czysto redakcyjny.
Chodzi o wyeliminowanie ewentualnych wątpliwości
interpretacyjnych oraz zachowanie jednolitości ter-
minologii w ramach danej ustawy. Poprawka 5. pre-
cyzuje odesłanie w kierunku zgodnym z intencją
ustawodawcy, a poprawka 6. łączy się z poprawką 2.,
gdzie konsekwentnie zastępuje się wyrazy „stano-
wiących tajemnicę państwową” wyrazami „zawiera-
jących informacje niejawne”.
W imieniu klubu Prawo i Sprawiedliwość oświad-
czam, że klub zagłosuje za przyjęciem wszystkich
poprawek, z wyjątkiem poprawki 3. Dziękuję bardzo.
(Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję, pani poseł.
Pan poseł Stanisław Rydzoń, Sojusz Lewicy De-
mokratycznej.
Poseł Stanisław Rydzoń:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Panie Ministrze!
Klub Sojuszu Lewicy Demokratycznej, ustosunkowując
się do sprawozdania Komisji Sprawiedliwości i Praw
Człowieka o stanowisku Senatu w sprawie ustawy o
zmianie ustawy o ochronie danych osobowych oraz nie-
których innych ustaw, oświadcza, że będzie głosował
zgodnie z rekomendacją komisji. Dziękuję. (Oklaski)
181
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Bardzo serdecznie panu posłowi dziękuję.
Pan poseł Stanisław Olas, Polskie Stronnictwo
Ludowe.
Poseł Stanisław Olas:
Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Mam
zaszczyt w imieniu posłów Polskiego Stronnictwa
Ludowego przedstawić stanowisko klubu w sprawie
uchwały Senatu dotyczącej ustawy o zmianie ustawy
o ochronie danych osobowych.
Senat na swym posiedzeniu w dniu 21 paździer-
nika podjął uchwałę w sprawie zmian w ustawie o
ochronie danych osobowych. Senat uchwalił 6 popra-
wek do tej ustawy. Część z tych poprawek ma charak-
ter korekty językowej. Biorąc pod uwagę stanowisko
przewodniczącego Komisji Sprawiedliwości i Praw
Człowieka co do przyjęcia tych poprawek, pragnę po-
informować Wysoki Sejm, że Klub Poselski Polskiego
Stronnictwa Ludowego będzie głosował za przyję-
ciem poprawek zgłoszonych przez Senat. Dziękuję za
uwagę. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Bardzo dziękuję panu posłowi.
Lista posłów zapisanych do głosu została wyczer-
pana.
Przedstawiciel rządu?
Nie. Dziękuję.
Sprawozdawca?
Nie. Dziękuję bardzo.
Zamykam dyskusję.
Do głosowania nad uchwałą Senatu przystąpimy
w bloku głosowań.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 30.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji
Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i
Leśnictwa o stanowisku Senatu w sprawie usta-
wy o zmianie ustawy o Inspekcji Ochrony Śro-
dowiska, ustawy o działach administracji rządo-
wej oraz ustawy o wojewodzie i administracji
rządowej w województwie (druki nr 3522 i 3530).
Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę komisji
pana posła Jana Musiała.
Proszę bardzo, panie pośle.
Poseł Sprawozdawca Jan Musiał:
Szanowny Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Pa-
nie Ministrze! Wczoraj na posiedzeniu Komisji Ochro-
ny Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa
rozpatrzyliśmy stanowisko Senatu w sprawie ustawy
o zmianie ustawy o Inspekcji Ochrony Środowiska,
ustawy o działach administracji rządowej oraz usta-
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o Inspekcji Ochrony Środowiska,
182 ustawy o działach administracji rządowej oraz ustawy o wojewodzie i administracji rządowej w województwie
Poseł Sprawozdawca Jan Musiał
wy o wojewodzie i administracji rządowej w woje-
wództwie. Senat przyjął 5 poprawek, w tym 4 po-
prawki dotyczą zespolenia Inspekcji Ochrony Środo-
wiska na poziomie wojewódzkim, a 5. poprawka mówi
o tym, że laboratoria Inspekcji Ochrony Środowiska
mogą pozyskiwać środki finansowe z tytułu sprzeda-
ży usług zleconych w tych laboratoriach, podobnie
jak w przypadku Państwowej Inspekcji Sanitarnej i
innych inspekcji. Na tym posiedzeniu Komisja Ochro-
ny Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa
odrzuciła 4 poprawki dotyczące zespolenia Inspekcji
Ochrony Środowiska z administracją na poziomie wo-
jewódzkim, z wojewodą, a poprawkę 4. dotyczącą wła-
śnie pozyskiwania środków finansowych przyjęła.
Chciałbym również serdecznie podziękować po-
słom i posłankom, którzy pracowali przy tej noweli-
zacji ustawy, wszystkim zaangażowanym w sprawę
tej ustawy, ministerstwu i wszystkim państwu. Dzię-
kuję serdecznie. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Bardzo dziękuję panu posłowi.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 3-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów i kół.
Otwieram dyskusję.
Pan poseł Henryk Siedlaczek, Platforma Obywa-
telska.
Poseł Henryk Siedlaczek:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Przedstawiam
stanowisko Klubu Parlamentarnego Platforma Oby-
watelska w sprawie ustawy o zmianie ustawy o In-
spekcji Ochrony Środowiska, ustawy o działach ad-
ministracji rządowej oraz ustawy o wojewodzie i ad-
ministracji rządowej w województwie.
Uchwalając poprawki nr 1, 2, 3 i 5, Senat zajął
stanowisko, iż wojewódzki inspektor ochrony środo-
wiska powinien zostać włączony do rządowej admi-
nistracji zespolonej w województwie. Zdaniem Izby,
biorąc pod uwagę fakt, że wojewódzka inspekcja
ochrony środowiska wypełnia zadania administracji
rządowej zespolonej w województwie, wojewódzki in-
spektor ochrony środowiska powinien być jedno-
znacznie wskazany jako organ rządowej administra-
cji zespolonej, a nie jako kierownik inspekcji (popraw-
ka nr 2).
Przyjmując poprawkę nr 3, Senat jednoznacznie
opowiedział się za tym, aby to wojewoda jako kierow-
nik administracji zespolonej posiadał kompetencje do
powoływania i odwoływania wojewódzkiego inspek-
tora ochrony środowiska oraz jego zastępców, a tak-
że tworzenia delegatur wojewódzkiego inspektoratu
ochrony środowiska. Poprawki nr 1 i 5 uwzględniają
zmiany w treści ustawy wynikające z umiejscowienia
wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska w ra-
mach rządowej administracji zespolonej w wojewódz-
twie. Poprawka nr 5 usuwa z ustawy przepis noweli-
zujący ustawę z dnia 23 stycznia 2009 r. o wojewodzie
i administracji rządowej w województwie, zgodnie z
którym wojewódzkich inspektorów ochrony środowi-
ska zalicza się do organów niezespolonej administra-
cji rządowej. Konsekwencją tej modyfikacji jest ko-
nieczność zmiany tytułu ustawy uchwalonej przez
Sejm – poprawka nr 1.
Przyjmując poprawkę nr 4, Senat miał na celu
umożliwienie laboratoriom wojewódzkich inspekto-
ratów ochrony środowiska i ich delegatur pozyskiwa-
nia dodatkowych środków finansowych z tytułu dzia-
łalności usługowej na rzecz podmiotów zewnętrz-
nych. Mając na uwadze, iż ustawodawca przewidział
analogiczne rozwiązania w ustawie z dnia 14 marca
1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej odnośnie
do stacji sanitarno-epidemiologicznych, a także od-
nośnie do wojewódzkich inspektorów weterynarii w
ustawie z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Wetery-
naryjnej, jest uzasadnione, aby również Inspekcja
Ochrony Środowiska posiadała uprawnienia do ge-
nerowania dochodów budżetu państwa z tytułu od-
płatnego świadczenia usług.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Klub Parlamen-
tarny Platforma Obywatelska poprze wszystkie po-
prawki zgłoszone przez Senat do ustawy o zmianie
ustawy o Inspekcji Ochrony Środowiska, ustawy o
działach administracji rządowej oraz ustawy o woje-
wodzie i administracji rządowej w województwie i
będzie głosował za ich przyjęciem. Dziękuję bardzo.
(Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Pani posłanka Mirosława Masłowska, Prawo i
Sprawiedliwość.
Poseł Mirosława Masłowska:
Wysoka Izbo! Panie Inspektorze! W imieniu Klu-
bu Parlamentarnego Prawo i Sprawiedliwość mam
zaszczyt przedstawić stanowisko wobec poprawek
Senatu do ustawy o zmianie ustawy o Inspekcji
Ochrony Środowiska, ustawy o działach administra-
cji rządowej oraz ustawy o wojewodzie i administracji
rządowej w województwie (druk nr 3522). Poprawki
zawarte w pkt 1–3 i 5 należy odrzucić, a poprawkę nr
4 należy przyjąć. Platforma Obywatelska z niezwy-
kłym uporem na każdym etapie prac sejmowych wno-
siła te poprawki w podkomisji, komisji i podczas dru-
giego czytania. Większością głosów były one odrzu-
cane. Teraz, mimo że komisja senacka do spraw
środowiska odrzuciła te poprawki, Senat ponownie
je przedstawia. Jest to błędne rozwiązanie, którego
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o Inspekcji Ochrony Środowiska,
ustawy o działach administracji rządowej oraz ustawy o wojewodzie i administracji rządowej w województwie
Poseł Mirosława Masłowska
w żadnym wypadku nie można przyjąć z punktu wi-
dzenia prawidłowego działania Inspekcji Ochrony
Środowiska. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję, pani poseł.
Pan poseł Henryk Milcarz, Sojusz Lewicy Demo-
kratycznej.
Poseł Henryk Milcarz:
Szanowny Panie Marszałku! Panie Ministrze!
Panie Inspektorze! Wysoka Izbo! Przypadł mi w
udziale zaszczyt przedstawienia stanowiska Klubu
Poselskiego Sojusz Lewicy Demokratycznej wobec
stanowiska Senatu w sprawie ustawy o zmianie usta-
wy o Inspekcji Ochrony Środowiska, ustawy o dzia-
łach administracji rządowej oraz ustawy o wojewo-
dzie i administracji rządowej w województwie (druk
nr 3522). Wysoka Izbo, mój klub jasno określał sta-
nowisko w tej sprawie w trakcie procedowania nad
tą ustawą, dał temu wyraz w głosowaniu, dlatego
chciałbym oświadczyć, że będziemy głosowali za od-
rzuceniem poprawek nr 1–3 i nr 5 oraz że poprzemy,
jako słuszną, poprawkę nr 4. Dziękuję za uwagę.
(Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Pan poseł Adam Krzyśków, Polskie Stronnictwo
Ludowe.
Poseł Adam Krzyśków:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoki Sej-
mie! W imieniu Klubu Poselskiego Polskiego Stron-
nictwa Ludowego pragnę przedstawić stanowisko
klubu w sprawie poprawek Senatu do ustawy o zmia-
nie ustawy o Inspekcji Ochrony Środowiska oraz
ustawy o działach administracji rządowej, zawartych
w druku nr 3522.
Wysoki Sejmie, Inspekcja Ochrony Środowiska
jest jedną z dwóch służb podległych ministrowi śro-
dowiska, która odpowiada za kontrolę stanu środo-
wiska w Polsce. W pierwotnym założeniu propono-
wano, aby Inspekcja Ochrony Środowiska na szczeblu
województwa była administracją zespoloną. Komisja
Ochrony Środowiska w wyniku długich dyskusji
przyjęła, że bardziej racjonalne będzie funkcjonowa-
nie inspekcji jako służby niezespolonej z urzędem
wojewody, podległej bezpośrednio głównemu inspek-
torowi środowiska. Poprawki Senatu przywracają
183
stan pierwotny, to znaczy mają na celu funkcjonowa-
nie inspekcji jako administracji zespolonej. Takie
rozwiązanie nie uzyskało akceptacji komisji, stąd
komisja wnosi o odrzucenie tych poprawek. Nato-
miast poprawka Senatu umożliwiająca uzyskiwanie
przez inspekcję dodatkowych dochodów została przy-
jęta z satysfakcją jako zasługująca na poparcie. Spra-
wy ochrony środowiska zasługują na to, by traktować
je w sposób specjalny. Konsolidacja administracji jest
potrzebna. Warto więc mieć nadzieję, że przyjęte roz-
wiązania zdynamizują prace nad powołaniem agencji
ochrony środowiska, a nie tylko będziemy zadowalać
się takim prowizorycznym rozwiązaniem.
Posłowie klubu Polskiego Stronnictwa Ludowego
będą głosować zgodnie z rekomendacją komisji, tj. za
przyjęciem poprawki nr 4, oraz za odrzuceniem po-
zostałych poprawek, tj. nr 1, 2, 3 i 5. Dziękuję bardzo.
(Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Lista posłów zapisanych do głosu została wyczer-
pana.
Przedstawiciel rządu. Tak?
Proszę bardzo, pan minister Błaszczyk.
Podsekretarz Stanu
w Ministerstwie Środowiska
Bernard Błaszczyk:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Uchwalając tych
pięć poprawek, Senat stanął m.in. na stanowisku, że
wojewódzki inspektor powinien zostać włączony do
administracji rządowej zespolonej w województwie.
Jest to zgodne z przedłożeniem rządowym, dlatego
wnoszę o przyjęcie wszystkich poprawek Senatu.
Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Bardzo dziękuję panu ministrowi.
Poseł sprawozdawca?
Nie ma.
Zamykam dyskusję.
Do głosowania nad uchwałą Senatu przystąpimy
na następnym posiedzeniu Sejmu.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 31.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji
Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i
Leśnictwa oraz Komisji Samorządu Terytorial-
nego i Polityki Regionalnej o stanowisku Senatu
w sprawie ustawy o zmianie ustawy Prawo
ochrony środowiska (druki nr 3523 i 3531).
Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę komisji
panią poseł Ewę Wolak.
Proszę bardzo, pani poseł.
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
184 Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy Prawo ochrony środowiska
Poseł Sprawozdawca Ewa Wolak:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Celem uchwalonej przez Sejm ustawy (druk nr 3523)
było rozszerzenie kręgu podmiotów mogących ubie-
gać się o dotacje z budżetów gmin i powiatów na re-
alizację przedsięwzięć z zakresu ochrony środowiska
i gospodarki wodnej.
Nowelizacja umożliwia udzielenie dotacji celowej
ze środków budżetów jednostek samorządu teryto-
rialnego, pochodzących z opłat i kar środowiskowych,
bezpośrednio osobom fizycznym, wspólnotom miesz-
kaniowym czy też przedsiębiorcom. Zniesienie z
dniem 1 stycznia 2010 r. możliwości uzyskania dotacji
ze środków budżetów jednostek samorządu teryto-
rialnego, pochodzących z opłat i kar środowiskowych,
przez te podmioty spowodowało, że wiele przygotowa-
nych do realizacji projektów zostało wstrzymanych.
W zaistniałej sytuacji podmioty realizujące te inwe-
stycje poniosły znaczne koszty, zaś gminy i powiaty
nie mają możliwości skierowania do nich środków
finansowych uzyskanych w okresie od dnia 1 stycznia
2010 r. do dnia wejścia w życie nowych przepisów.
Mając powyższe na uwadze, Komisja Ochrony
Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa oraz
Komisja Samorządu Terytorialnego i Polityki Regio-
nalnej rekomenduje przyjęcie poprawki zgłoszonej
przez Senat. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuje bardzo, pani poseł.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 3-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów i kół.
Otwieram dyskusję.
Pan poseł Tadeusz Arkit, Platforma Obywatel-
ska.
Poseł Tadeusz Arkit:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Odnosząc się do proponowanej poprawki w ustawie
zmieniającej ustawę Prawo ochrony środowiska, w
imieniu Klubu Parlamentarnego Platforma Obywa-
telska informuję, że klub popiera zgłoszoną popraw-
kę. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Bardzo serdecznie panu posłowi dziękuję.
Pani posłanka Anna Paluch, Prawo i Sprawiedli-
wość.
Poseł Anna Paluch:
Wysoka Izbo! Mam zaszczyt przedstawić stano-
wisko Klubu Parlamentarnego Prawo i Sprawiedli-
wość wobec poprawki Senatu do ustawy o zmianie
ustawy Prawo ochrony środowiska (druk nr 3523).
Do ustawy uchwalonej przez Sejm 8 października,
a zmieniającej Prawo ochrony środowiska Senat przy-
jął jedną poprawkę o treści: „Po art. 1 dodaje się art.
1a w brzmieniu: Art. 1a. Przepisy art. 403 ust. 3–6
ustawy zmienianej w art. 1 mają zastosowanie do do-
chodów budżetów powiatów i budżetów gmin uzyska-
nych od dnia 1 stycznia 2010 r.” Powyższy zapis wzbu-
dził wiele kontrowersji i spotkał się z uzasadnioną
krytyką legislatorów. Przypomnę, że ustawa uchwa-
lona 8 października likwidowała istniejącą od począt-
ku tego roku lukę prawną uniemożliwiającą gminom
i powiatom wspieranie działań proekologicznych pro-
wadzonych przez osoby fizyczne, wspólnoty mieszka-
niowe, przedsiębiorców, po likwidacji gminnych i po-
wiatowych fundusz ochrony środowiska, dokonanej
ustawą sprzed roku, z dnia 20 listopada 2009 r. W
niektórych samorządach gminnych i powiatowych
programy wspierania przyjaznych środowisku źródeł
ciepła, usuwania azbestu z budynków i podobne ist-
nieją od lat. A zatem likwidacja funduszy gminnych i
powiatowych, przed czym przestrzegaliśmy, spowodo-
wała ogromne zamieszanie i zniechęcenie potencjal-
nych beneficjentów.
Mimo naprawienia, uzupełnienia tych oczywi-
stych braków w przepisach nadal w administracji
samorządowej gmin i powiatów jest bardzo wiele kon-
trowersji i sprzecznych opinii co do legalności kiero-
wania do beneficjentów środków finansowych uzy-
skanych od dnia 1 stycznia 2010 r. do dnia wejścia w
życie nowelizacji uchwalonej 8 października. I tego
właśnie dotyczy senacka poprawka.
Z kolei zapis proponowany właśnie w poprawce se-
nackiej jest uważany przez legislatorów za zbędny, jako
że i bez tego można środki uzyskane z opłat i kar środo-
wiskowych od 1 stycznia 2010 r. wpłacanych do budże-
tu gmin i powiatów przeznaczać na wymienione cele.
Skomplikowana historia zmian dokonywanych w
Prawie ochrony środowiska w ostatnich kilkunastu
miesiącach – nazwałabym ją swoistego rodzaju za-
wieruchą legislacyjną – powinna skłonić partie ko-
alicji rządzącej do myślenia, aby zmiany w prawie
przeprowadzać z rozwagą, bacząc na ich możliwe
skutki, i nie wylewać dziecka z kąpielą, a przede
wszystkim nie poddawać się dyktatowi ministra fi-
nansów, którego znajomość polskich realiów jest bar-
dzo wątpliwa i dalece niewystarczająca dla pełnienia
tak ważnej rządowej funkcji.
A co do poprawki, kierując się dobrem i jasno-
ścią przepisów, zajmiemy stanowisko podobne do
tego, jakie wyraziliśmy w czasie obrad komisji, tzn.
mój klub poprze uchwalenie tej poprawki. Dzięku-
ję bardzo.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję, pani poseł.
Pan poseł Henryk Milcarz, Sojusz Lewicy Demo-
kratycznej.
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy Prawo ochrony środowiska
Poseł Henryk Milcarz:
Szanowny Panie Marszałku! Panie Ministrze! Pa-
nie Inspektorze! Wysoka Izbo! Przypadł mi w udzia-
le zaszczyt przedstawienia stanowiska Klubu Posel-
skiego Sojusz Lewicy Demokratycznej wobec stano-
wiska Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy
Prawo ochrony środowiska, druk nr 3523.
Wysoka Izbo! Na posiedzeniu połączonych komi-
sji, Komisji Samorządu Terytorialnego i Polityki Re-
gionalnej oraz Komisji Ochrony Środowiska, Zaso-
bów Naturalnych i Leśnictwa, gdzie przedmiotem
dyskusji była właśnie omawiana i procedowana po-
prawka, zostały zgłoszone uwagi Biura Legislacyjne-
go. Dlatego przedstawiciele mojego klubu byli prze-
ciwni. Po gruntownym przeanalizowaniu wszystkich
uwarunkowań, ale głównie faktu, że zmiany te są
oczekiwane przez samorządy, będziemy głosowali za
przyjęciem tej ustawy. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Bardzo dziękuję panu posłowi.
Pan poseł Adam Krzyśków, Polskie Stronnictwo
Ludowe.
Poseł Adam Krzyśków:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoki Sejmie!
W imieniu Klubu Poselskiego Polskiego Stronnictwa
Ludowego pragnę przedstawić stanowisko klubu w spra-
wie projektu ustawy o zmianie ustawy Prawo ochrony
środowiska, zawartego w druku nr 3523.
Wysoki Sejmie! Coraz częściej, gdy pochylamy się
nad Prawem ochrony środowiska, mówimy o pienią-
dzach, pieniądzach pochodzących z opłat i kar za ko-
rzystanie ze środowiska, które mają trafić do obywa-
teli, tych obywateli, którzy realizują zadania z zakre-
su ochrony środowiska. Wprowadzona zmiana prawa
umożliwia przekazywanie środków finansowych z bu-
dżetów gmin i powiatów podmiotom niezaliczonym do
sektora finansów publicznych, a w szczególności oso-
bom fizycznym, wspólnotom mieszkaniowym i przed-
siębiorcom. Zaproponowana przez Senat poprawka,
którą omawiamy, wskazuje, że zmieniane przepisy
mają zastosowanie do budżetów roku 2010.
Jako klub Polskiego Stronnictwa Ludowego pozy-
tywnie oceniamy poprawkę Senatu i będziemy głoso-
wać za jej przyjęciem, tak aby do końca roku gminy
i powiaty mogły zrealizować zaplanowane wcześniej
programy. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Bardzo dziękuję panu posłowi.
Lista posłów zapisanych do głosu została wyczer-
pana.
185
Przedstawiciel rządu dziękuje.
Poseł sprawozdawca dziękuje.
Zamykam dyskusję.
Do głosowania nad uchwałą Senatu przystąpimy
w bloku głosowań.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 32.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Fi-
nansów Publicznych oraz Komisji Samorządu
Terytorialnego i Polityki Regionalnej o stanowi-
sku Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy
o podatkach i opłatach lokalnych (druki nr 3524
i 3552).
Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę komisji
posła Stanisława Steca.
Proszę bardzo.
Poseł Sprawozdawca Stanisław Stec:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Panie Mini-
strze! Mam przyjemność w imieniu Komisji Finan-
sów Publicznych oraz Komisji Samorządu Terytorial-
nego i Polityki Regionalnej przedstawić sprawozdanie
o stanowisku Senatu w sprawie ustawy o zmianie
ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.
Senat w swoim stanowisku zaproponował odrzu-
cenie ustawy. Komisja Finansów Publicznych oraz
Komisja Samorządu Terytorialnego i Polityki Regio-
nalnej po dyskusji, przy dwóch głosach przeciwnych,
rekomendują odrzucenie uchwały Senatu, uznając
argumentację za nieuzasadnioną. Ustawa nie rozsze-
rza preferencyjnej stawki podatku od nieruchomości,
tylko doprecyzowuje zapis ustawy zmienionej w 2002 r.,
której celem było obniżenie stawki podatku od nie-
ruchomości w przypadku budynków zajętych na po-
trzeby lecznictwa szpitalnego i sanatoryjnego, łącz-
nie z poczekalniami dla pacjentów i korytarzami.
Taka była intencja, a praktyka zawężyła stosowanie
tej preferencyjnej stawki, dlatego intencją Sejmu było
jej przywrócenie. Uważam, że jest to słuszne z uwagi
na fakt, iż samorządy, na terenie których znajdują
się sanatoria, mają rekompensatę w postaci podwyż-
szonej stawki opłaty klimatycznej i z tego tytułu nie
ponoszą strat.
W imieniu połączonych komisji wnoszę do Wyso-
kiej Izby o przyjęcie sprawozdania komisji i odrzuce-
nie stanowiska Senatu w sprawie ustawy o zmianie
ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Dziękuję
za uwagę. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 3-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów i kół.
Otwieram dyskusję.
Pan poseł Andrzej Orzechowski, Platforma Oby-
watelska.
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
186 Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o podatkach i opłatach lokalnych
Poseł Andrzej Orzechowski:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Pan poseł sprawozdawca bardzo celnie wyjaśnił isto-
tę tej nowelizacji. Chciałbym powiedzieć, że dla usta-
wodawcy to rzeczywiście jest problem, czy zastoso-
wać preferencyjną stawkę opodatkowania dla po-
mieszczeń towarzyszących usługom medycznym, czy
nie. Chciałbym też wyraźnie powiedzieć, że klub
Platforma Obywatelska opowiada się za tym, aby
w przypadku szpitali i uzdrowisk zastosować stawkę
preferencyjną.
Dodam, że na potrzeby Senatu był opracowany
raport dotyczący skutków ustawy uchwalonej w 2002 r.
Z tego raportu wynika, że zastosowano mechanizm
rekompensujący ubytki w postaci możliwości stoso-
wania podwójnej opłaty miejscowej, dzisiaj opłaty
uzdrowiskowej. Ta podwójna opłata rzeczywiście re-
kompensuje ubytki w podatku dochodowym, przepra-
szam, w podatku od nieruchomości.
Mając zatem na uwadze racjonalne zachowanie
ustawodawcy, klub Platforma Obywatelska popiera
rozwiązanie przyjęte przez Sejm i będzie głosował za
odrzuceniem stanowiska Senatu. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Pan poseł Krzysztof Jurgiel, Prawo i Sprawiedli-
wość.
Poseł Krzysztof Jurgiel:
Wysoka Izbo! Trudno zrozumieć tę radość posłów
Platformy Obywatelskiej, bo przecież w Senacie Plat-
forma Obywatelska ma zdecydowaną większość i od-
rzuciła ustawę.
(Poseł Izabela Leszczyna: Senatorowie czasami się
mylą.)
(Poseł Andrzej Orzechowski: Co ma piernik do
wiatraka?)
Nie wiem, jakie jest naprawdę stanowisko Klubu
Parlamentarnego Platforma Obywatelska, bo klub to
jest część senacka i część poselska.
Prawo i Sprawiedliwość ze zdziwieniem przyjęło
decyzję Senatu i politykę w stosunku do szpitali i do
jednostek świadczących usługi zdrowotne, bo wiemy, że
Platforma chce sprywatyzować polską służbę zdrowia.
Im tam gorzej, tym dla działaczy Platformy lepiej.
Klub Parlamentarny Prawo i Sprawiedliwość pod-
trzymuje stanowisko, które wygłosił podczas uchwa-
lania ustawy. Jesteśmy za odrzuceniem stanowiska
Senatu. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Pan poseł Stanisław Stec, Sojusz Lewicy Demo-
kratycznej.
Poseł Stanisław Stec:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! W imieniu klu-
bu chciałbym oświadczyć, że będziemy głosować
zgodnie z rekomendacją Komisji Finansów Publicz-
nych, to jest za odrzuceniem uchwały Senatu. Dzię-
kuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Pan poseł Jan Łopata, Polskie Stronnictwo Ludowe.
Poseł Jan Łopata:
Bardzo dziękuję.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!
W imieniu Klubu Parlamentarnego Polskiego Stron-
nictwa Ludowego mam zaszczyt zaprezentować sta-
nowisko klubu odnośnie do sprawozdania komisji
o stanowisku Senatu w sprawie ustawy o zmianie
ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.
Co do meritum problemu proponowanej zmiany
koledzy posłowie już się wypowiadali, a więc nie będę
powielał tych wypowiedzi. W trakcie pierwszego czy-
tania i w trakcie dyskusji na posiedzeniu komisji fi-
nansów czy na posiedzeniu połączonych komisji za-
uważyliśmy w zasadzie jeden wątek, mianowicie
rozszerzenie zakresu preferencyjnych stawek podat-
ku od nieruchomości bezsprzecznie spowoduje uby-
tek dochodów jednostek samorządu terytorialnego,
konkretnie gmin. Nikt w zasadzie nie policzył, jaka
będzie wielkość tego ubytku, ale żadna znana mi opi-
nia nie kwestionuje tej sprawy.
Teraz w opinii Senatu, który odrzucił tę ustawę,
dodatkowo podnoszony jest taki wątek. Otóż w opinii
czytamy, że uprzywilejowanie działalności, która nie
służy ochronie zdrowia, a jedynie jest związana z udzie-
laniem świadczeń zdrowotnych, w ocenie Senatu
narusza konkurencję i równowagę podmiotów oferu-
jących te same usługi.
Jako klub po części podzielamy tę opinię, jednak
uważamy, że ustawa ta tylko doprecyzowuje, co też
tu już powiedziano, a nie rozszerza zakres tychże ulg,
dlatego będziemy głosowali za odrzuceniem uchwały
Senatu. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Lista posłów zapisanych do głosu została wyczer-
pana.
Przedstawiciel rządu?
(Głos z sali: Dziękuję.)
Dziękuję.
Sprawozdawca też dziękuje.
Zamykam dyskusję.
Do głosowania nad uchwałą Senatu przystąpimy
w bloku głosowań.
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 33.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Fi-
nansów Publicznych o stanowisku Senatu w spra-
wie ustawy o zmianie ustawy o podatku od to-
warów i usług (druki nr 3525 i 3544).
Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę komisji
panią poseł Bożenę Szydłowską.
Proszę bardzo, pani poseł.
Poseł Sprawozdawca
Bożena Szydłowska:
Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Do
ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów
usług Senat zgłosił 10 poprawek. Komisja Finansów
Publicznych po swoim posiedzeniu 26 października
rekomenduje Wysokiej Izbie przyjęcie poprawek od 1.
do 5. Poprawkę 6. proponujemy odrzucić. Jest to po-
prawka, która dotyczy tzw. ciasteczek. Senat stał na
stanowisku, że ciastom, które nie zawierają konser-
wantów ani barwników, przynależy się 7% stawka
VAT. Sejmowa Komisja Finansów Publicznych na
swoim wcześniejszym posiedzeniu wypracowała sta-
nowisko, zgodnie z którym oprócz tych dwóch czyn-
ników, o których tu wspomniałam, ważny jest też
termin przydatności do spożycia. Jeżeli termin jest
14-dniowy, do tego nie ma konserwantów i nie ma
barwników, to produkt może być objęty obniżoną
stawką VAT. Następnie rekomendujemy Wysokiej
Izbie przyjęcie poprawek 7. i 8. Wnosimy o odrzucenie
poprawki 9., która dotyczy wypożyczalni kaset video.
Wypożyczalnie kaset video winny być obłożone jed-
nak wyższą stawką podatku VAT, nie powinny one
korzystać z obniżonej stawki. Jest to zgodne z zale-
ceniami dyrektywy unijnej. Poprawkę 10. rekomen-
dujemy Wysokiej Izbie do przyjęcia.
Reasumując, na 10 poprawek Senatu 8 proponu-
jemy przyjąć, a 2 odrzucić. Dziękuję za uwagę.
(Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo, pani poseł.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 3-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów i kół.
Otwieram dyskusję.
Pani posłanka Izabela Leszczyna, Platforma Oby-
watelska.
Poseł Izabela Leszczyna:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Mam przyjem-
ność przedstawić stanowisko Klubu Parlamentarne-
go Platformy Obywatelskiej.
187
Stanowisko mojego klubu jest tożsame ze stano-
wiskiem Komisji Finansów Publicznych, które przed-
stawiła pani poseł Bożena Szydłowska, to znaczy
proponujemy odrzucić poprawki 6. i 9., a pozostałe
poprawki przyjąć. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Bardzo serdecznie pani poseł dziękuję.
Pan poseł Henryk Kowalczyk, Prawo i Sprawie-
dliwość.
Poseł Henryk Kowalczyk:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
W imieniu Klubu Parlamentarnego Prawo i Sprawie-
dliwość mam zaszczyt przedstawić stanowisko do
uchwały Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy
o podatku od towarów i usług.
Senat postanowił wprowadzić do ustawy 10 po-
prawek. 8 ze zgłoszonych poprawek nie budziło wąt-
pliwości. Klub Prawa i Sprawiedliwości popiera te
poprawki i będzie głosował zgodnie z rekomendacją
komisji.
Jeśli chodzi o 6. poprawkę Senatu, dotyczącą no-
wej definicji wyrobów ciastkarskich i ciastek świe-
żych, negatywnie zaopiniowaną przez komisję, klub
Prawa i Sprawiedliwości będzie głosował za jej od-
rzuceniem. Poprawka 9. Senatu, dotycząca objęcia
mniejszą stawką VAT usług wypożyczania kaset wi-
deo, płyt CD, DVD, wypożyczania filmów, wzbudziła
wiele dyskusji i mimo negatywnej opinii Komisji Fi-
nansów Publicznych według naszego klubu zasługu-
je na zachowanie. Prawo i Sprawiedliwość zagłosuje
zgodnie z intencją Senatu, czyli za jej utrzymaniem.
Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Pan poseł Stanisław Stec, Sojusz Lewicy Demo-
kratycznej.
Poseł Stanisław Stec:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! W imieniu klu-
bu Sojuszu Lewicy Demokratycznej chciałbym
oświadczyć, że będziemy głosować zgodnie z reko-
mendacją Komisji Finansów Publicznych, oprócz
poprawki 9., gdyż też zastanawiamy się, być może
będziemy chcieli tę poprawkę Senatu poprzeć. Dzię-
kuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Bardzo serdecznie panu posłowi dziękuję.
Pan poseł Jan Łopata, Polskie Stronnictwo Ludowe.
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Protokołu między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską
188 o zmianie Konwencji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku
Poseł Jan Łopata:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W imieniu Klubu
Poselskiego Polskiego Stronnictwa Ludowego chciał-
bym oświadczyć, że jeśli chodzi o stanowisko Senatu
i opinię naszej komisji, która raczyła z 10 poprawek
Senatu 8 przyjąć, zaś poprawki 6. i 9., czyli dwie,
odrzucić, iż stanowisko naszego klubu jest identycz-
ne ze stanowiskiem komisji. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Bardzo dziękuję panu posłowi.
Lista posłów zapisanych do głosu została wyczer-
pana.
Rząd?
(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów
Maciej Grabowski: Dziękuję.)
Dziękuję.
Sprawozdawca?
Nie. Dziękuję.
Zamykam dyskusję.
Do głosowania nad uchwałą Senatu przystąpimy
w bloku głosowań.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 34.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Fi-
nansów Publicznych oraz Komisji Spraw Zagra-
nicznych o stanowisku Senatu w sprawie ustawy
o ratyfikacji, sporządzonego w Warszawie dnia
20 kwietnia 2010 r., Protokołu między Rzecząpo-
spolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską
o zmianie Konwencji między Rzecząpospolitą
Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie
unikania podwójnego opodatkowania w zakre-
sie podatków od dochodu i od majątku, sporzą-
dzonej w Bernie dnia 2 września 1991 r. oraz
Protokołu, sporządzonego w Bernie dnia 2 wrze-
śnia 1991 r. (druki nr 3528 i 3550).
Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę komisji
pana posła Dariusza Lipińskiego.
Proszę bardzo, panie pośle.
Poseł Sprawozdawca Dariusz Lipiński:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W imieniu Komi-
sji Finansów Publicznych oraz Komisji Spraw Zagra-
nicznych mam zaszczyt przedstawić sprawozdanie
o stanowisku Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji,
sporządzonego w Warszawie dnia 20 kwietnia 2010 r.,
Protokołu między Rzecząpospolitą Polską a Konfede-
racją Szwajcarską o zmianie Konwencji między Rze-
cząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską
w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w za-
kresie podatków od dochodu i od majątku, sporządzo-
nej w Bernie dnia 2 września 1991 r. oraz Protokołu,
sporządzonego w Bernie dnia 2 września 1991 r.
Wysoka Izbo! Rzadko się zdarza, aby Senat wnosił
poprawki do ustawy ratyfikacyjnej, tym razem jednak
taka sytuacja zaistniała. Chodzi o jedną poprawkę
o charakterze redakcyjnym. Przyjmując ją, Senat miał
na celu prawidłowe przytoczenie tytułu protokołu
w ustawie wyrażającej zgodę na jego ratyfikację.
W ustawie przyjętej przez Sejm pojawia się sformuło-
wanie „od dochodu i od majątku”, tymczasem właści-
wa wersja tego fragmentu w konwencji i w protokole
brzmi „od dochodu i majątku”
Połączone Komisje Finansów Publicznych i Spraw
Zagranicznych rekomendują przyjęcie poprawki Se-
natu. Dziękuję.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Bardzo serdecznie panu posłowi dziękuję.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 3-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów i kół.
Otwieram dyskusję.
Pan poseł Marek Krzykała, Platforma Obywa-
telska.
Poseł Marek Krząkała:
Krząkała, panie marszałku, ale nic nie szkodzi.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Krząkała, przepraszam, jest już późno, tak więc
proszę o wyrozumiałość. Przepraszam bardzo.
Poseł Marek Krząkała:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
W imieniu klubu Platforma Obywatelska mam za-
szczyt przedstawić stanowisko w sprawie przedmio-
towej poprawki zgłoszonej przez Senat RP do ustawy
o ratyfikacji wspomnianego protokołu.
Ze względu na różnicę w tytułe podpisanego pro-
tokołu oraz tytułu protokołu przytoczonego w art. 1
opiniowanej ustawy, chodzi konkretnie o sformułowa-
nie „od dochodu i od majątku”, w celu wyeliminowania
nieprecyzyjnego sformułowania Senat proponuje skre-
ślić przyimek „od” i ujednolicić zapis w protokole.
Na wczorajszym posiedzeniu połączonych Komisji
Finansów Publicznych i Spraw Zagranicznych jedno-
głośnie zaakceptowano poprawkę Senatu. Klub Plat-
formy podziela zdanie komisji i jest za przyjęciem
przedmiotowej poprawki. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Protokołu między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską
o zmianie Konwencji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Bardzo dziękuję panu posłowi.
Jeszcze raz przepraszam za przekręcenie na-
zwiska.
Pan poseł Wojciech Jasiński, Prawo i Sprawiedli-
wość.
Poseł Wojciech Jasiński:
Wysoka Izbo! Ze względu na późną porę powiem
tylko, że poprawka jest oczywista. Klub Parlamen-
tarny Prawo i Sprawiedliwość będzie głosował za jej
przyjęciem. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Bardzo serdecznie dziękuję panu posłowi.
Pani posłanka Bożena Kotkowska, Sojusz Lewicy
Demokratycznej.
Poseł Bożena Kotkowska:
Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!
Mam zaszczyt i przyjemność przedstawić stanowisko
klubu Sojusz Lewicy Demokratycznej wobec uchwa-
ły Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji protokołu
o zmianie konwencji między Rzecząpospolitą Polską
a Konfederacją Szwajcarską, druk nr 3528.
Senat uchwalił jedną poprawkę, która ma na celu
prawidłowe przytoczenie tytułu protokołu w ustawie
wyrażającej zgodę na jego ratyfikację. Nie będę go
cytować, bo zrobili to już moi przedmówcy.
Sojusz Lewicy Demokratycznej poprze poprawkę
zgłoszoną przez Senat. Jednak mam prośbę do Biura
Legislacyjnego, aby uważnie przyglądać się projek-
tom ustaw ratyfikacyjnych, gdyż zmiany semantycz-
ne winny być wyeliminowane na poziomie projektu
ustawy. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Bardzo dziękuję, pani poseł.
Pan poseł Stanisław Witaszczyk z Polskiego
Stronnictwa Ludowego.
Poseł Stanisław Witaszczyk:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W imieniu klubu
Polskiego Stronnictwa Ludowego, mając na uwadze
opinię komisji, wnoszę o przyjęcie poprawki Senatu
do ustawy o ratyfikacji, sporządzonego w Warszawie
dnia 20 kwietnia 2010 r., Protokołu między Rzeczą-
pospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską o zmia-
nie Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Kon-
federacją Szwajcarską w sprawie unikania podwój-
189
nego opodatkowania w zakresie podatków od docho-
du i od majątku, sporządzonej w Bernie dnia 2 wrze-
śnia 1991 r. oraz Protokołu, sporządzonego w Bernie
dnia 2 września 1991 r. Dziękuję za uwagę.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Bardzo dziękuję panu posłowi.
Lista posłów zapisanych do głosu została wyczer-
pana.
Czy przedstawiciel rządu chce zabrać głos?
Dziękuję.
A sprawozdawca?
Dziękuję.
Zamykam dyskusję.
Do głosowania nad uchwałą Senatu przystąpimy
w bloku głosowań.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 35.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji
Nadzwyczajnej o stanowisku Senatu w sprawie
ustawy o zmianie ustawy Kodeks pracy oraz nie-
których innych ustaw (druki nr 3526 i 3537).
Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę komisji
pana posła Jerzego Kozdronia.
Proszę bardzo, panie pośle.
Poseł Sprawozdawca Jerzy Kozdroń:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Mam zaszczyt
przedstawić sprawozdanie Komisji Nadzwyczajnej do
spraw zmian w kodyfikacjach o stanowisku Senatu
w sprawie ustawy o zmianie ustawy Kodeks pracy
oraz niektórych innych ustaw.
Senat do uchwalonej przez Sejm ustawy wprowa-
dził trzy poprawki. Jedna poprawka dotyczy tytułu
ustawy, a dwie pozostałe mają charakter techniczny.
Jeżeli chodzi o poprawkę 1. dotyczącą tytułu, to w oce-
nie komisji jest ona błędna, ponieważ nie oddaje istoty
zmiany zaproponowanej przy zmianie ustaw. Cała
zmiana dotyczy w istocie rzeczy Kodeksu pracy, bo to
jest tutaj głównie poprawka normotwórcza. Pozostałe
poprawki są poprawkami technicznymi i w ocenie Biu-
ra Legislacyjnego również są nieuzasadnione.
W tej sytuacji w imieniu Komisji Nadzwyczajnej
do spraw zmian w kodyfikacjach mam przyjemność
wnosić o odrzucenie wszystkich trzech poprawek.
Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 3-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów i kół.
Otwieram dyskusję.
Pani posłanka Izabela Katarzyna Mrzygłocka,
Platforma Obywatelska.
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
190 Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy Kodeks pracy
Poseł Izabela Katarzyna Mrzygłocka:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Powiem krótko.
Stanowisko Klubu Parlamentarnego Platformy Oby-
watelskiej jest tożsame ze stanowiskiem komisji. Bę-
dziemy głosować za odrzuceniem poprawek Senatu,
gdyż nie mają one charakteru normotwórczego.
(Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Bardzo serdecznie pani posłance dziękuję.
Pan poseł Stanisław Szwed, Prawo i Sprawiedli-
wość.
Poseł Stanisław Szwed:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Klub Prawo
i Sprawiedliwość będzie głosował zgodnie z tym, co
przyjęła Komisja Nadzwyczajna do spraw zmian
w kodyfikacjach. Będziemy głosować za odrzuceniem
poprawek Senatu do ustawy o zmianie ustawy Ko-
deks pracy. Byliśmy przeciwko tym zmianom w Ko-
deksie pracy, i jesteśmy konsekwentni, popieramy
stanowisko Sejmu. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Pan poseł Sylwester Pawłowski, Sojusz Lewicy
Demokratycznej.
Poseł Sylwester Pawłowski:
Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Sojusz
Lewicy Demokratycznej, prezentując stanowisko wo-
bec poprawek wniesionych przez Senat w druku
nr 3526, jednoznacznie opowiada się za ich przyjęciem.
Jest kilka powodów, dla których przyjęcie poprawek
uznajemy za zasadne. Po pierwsze, Senat adekwatnie
odnosi się do istoty ustawy przyjętej przez Sejm, wy-
rażonej w przyjętej przez Sejm Rzeczypospolitej Pol-
skiej ustawie zgodnie z intencją projektodawcy i usta-
wodawcy. Po drugie, podzielamy punkt widzenia Se-
natu, że należy dbać o zasadę poprawnej legislacji, na
co Senat wyraźnie wskazuje. Po trzecie, poprawki Se-
natu odsłaniają hipokryzję projektodawców ustawy,
którzy pod płaszczykiem dokonania zmian w Kodeksie
pracy wprowadzają dzień wolny od pracy, Święto
Trzech Króli, dwukrotnie zgłaszane przez obywateli
Rzeczypospolitej Polskiej w ramach inicjatywy obywa-
telskiej, które to projekty odrzucane były m.in. przez
klub Platformy Obywatelskiej.
Konkludując, panie marszałku, Sojusz Lewicy
Demokratycznej będzie głosował za przyjęciem po-
prawek wniesionych przez Senat. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Pan poseł Franciszek Jerzy Stefaniuk, Polskie
Stronnictwo Ludowe.
Proszę bardzo, panie marszałku.
Poseł Franciszek Jerzy Stefaniuk:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Klub Polskiego
Stronnictwa Ludowego podejmie decyzję zgodnie
z sugestią komisji. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Bardzo serdecznie panu marszałkowi dziękuję.
Lista posłów zapisanych do głosu została wyczer-
pana.
Czy przedstawiciel rządu chciałby zabrać głos?
Dziękuję.
Zamykam dyskusję.
Do głosowania nad uchwałą Senatu przystąpimy
w bloku głosowań.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 36.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Go-
spodarki o stanowisku Senatu w sprawie ustawy
o zmianie ustawy o łagodzeniu skutków kryzysu
ekonomicznego dla pracowników i przedsiębior-
ców (druki nr 3527 i 3559).
O zabranie głosu proszę sprawozdawcę komisji
pana posła Mieczysława Kasprzaka.
Proszę bardzo, panie pośle.
Poseł Sprawozdawca
Mieczysław Kasprzak:
Cieszę się, panie marszałku, że tak szybko, bo ten
punkt miał być omawiany dopiero o godz. 1.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Robimy, co możemy, panie pośle.
Poseł Sprawozdawca
Mieczysław Kasprzak:
Jestem przygotowany, panie marszałku.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W imieniu Ko-
misji Gospodarki chciałbym przedstawić sprawoz-
danie wobec stanowiska Senatu z druku nr 3527
w sprawie ustawy o zmianie ustawy o łagodzeniu
skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników
i przedsiębiorców.
Senat wniósł dwie poprawki. Pierwsza poprawka
to poprawka merytoryczna, druga – porządkująca,
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy
o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i przedsiębiorców
Poseł Sprawozdawca Mieczysław Kasprzak
uściślająca. W poprawce merytorycznej 10% zamie-
niamy na 15%, chodzi o kryterium spadku sprzedaży,
obrotów przedsiębiorstwa. Komisja jednomyślnie po-
parła tę poprawkę, jak również tą drugą, porządku-
jącą, dlatego proszę Wysoką Izbę o ich przyjęcie.
Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi bardzo serdecznie.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 3-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów i kół.
Otwieram dyskusję.
Pan poseł Sławomir Piechota, Platforma Obywa-
telska.
Proszę bardzo, panie pośle.
Poseł Sławomir Piechota:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! W imieniu klu-
bu Platforma Obywatelska chcę wyrazić poparcie dla
obu poprawek zaproponowanych przez Senat, przy
czym chciałbym jednak podtrzymać nasz sceptycyzm
wobec tego kierunku zmian, zważywszy na sytuację
gospodarczą, która jest zdecydowanie inna niż w cza-
sie, gdy ta ustawa była wprowadzana, a zatem takie
obniżenie tego progu może być sprzeczne z regułami
funkcjonowania gospodarczego.
Zwracam uwagę, że przede wszystkim poziom
bezrobocia jest dzisiaj dokładnie taki, jak był przed
kryzysem, czyli w roku 2008. Stopa bezrobocia wy-
nosi dokładnie 11,5%, czyli tyle, ile w styczniu 2008 r.
Dokładnie taka sama jest liczba zarejestrowanych
osób bezrobotnych. Produkcja przemysłowa, licząc
rok do roku, rośnie we wrześniu 2010 r. w stosunku
do sytuacji dokładnie sprzed roku o prawie 12%, czy-
li jest to wyższy wzrost niż na początku roku 2008.
Przeciętne zatrudnienie w sektorze przedsiębiorstw
jest nawet wyższe niż na początku roku 2008, bo we
wrześniu 2010 r. wynosiło 5364 tys. zatrudnionych.
Jesteśmy zatem za staranną obserwacją skutków tej
ustawy, tak by nie burzyła ona normalnych reguł
gospodarczych. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Bardzo dziękuję panu posłowi.
Pan poseł Wojciech Jasiński, Prawo i Sprawiedli-
wość.
Poseł Wojciech Jasiński:
Wysoka Izbo! Klub Parlamentarny Prawo i Spra-
wiedliwość także poprze omawiane poprawki. Uwa-
191
żamy jednak, że perspektywy nie są aż tak różowe,
ale generalnie, ponieważ różnice między propozycja-
mi Senatu a rozwiązaniami sejmowymi były niewiel-
kie, nie będziemy więc o to kruszyć kopii, tym bar-
dziej że poprzednio zgłoszona przez nas poprawka
została przyjęta przez Wysoką Izbę. Oczywiście po-
prawkę porządkującą również poprzemy. Dziękuję za
uwagę.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Pan poseł Ryszard Zbrzyzny, Sojusz Lewicy De-
mokratycznej.
Poseł Ryszard Zbrzyzny:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Przypomnę, że
Klub Poselski Sojusz Lewicy Demokratycznej w mo-
mencie, kiedy procedowaliśmy tę ustawę w Wysokiej
Izbie, głosował za jej przyjęciem. Popieraliśmy rów-
nież te kryteria, które pojawiły się w tejże ustawie,
a które należy spełnić, żeby móc korzystać z pomocy
publicznej. Chodzi tu szczególnie o przedsiębiorstwa,
które znalazły się w przejściowych trudnościach
związanych z kryzysem gospodarczym. Nie uważamy
za stosowne, żeby zmieniać te kryteria. Ich liberali-
zacja stworzy lepsze możliwości niż do tej pory to
miało miejsce, jeśli chodzi o rozwój tychże przedsię-
biorstw, które są czy były najbardziej poszkodowane
w związku z kryzysem ekonomicznym, ale także klę-
skami żywiołowymi, bo przecież mamy tam odnośni-
ki do ustawy, nazwijmy to, powodziowej. Reasumu-
jąc, Klub Poselski Sojusz Lewicy Demokratycznej nie
poprze poprawki, która podnosi ten wskaźnik z 10 na
15%.
Oczywiście poprzemy poprawkę nr 2 dotyczącą
kwestii porządkowych, bowiem bez tego zapisu pew-
nie byłoby trudno do końca realizować tęże ustawę,
można powiedzieć, z marszu. Będzie ją można reali-
zować w momencie, kiedy będzie stosowna pozytyw-
na decyzja Komisji Europejskiej. Dziękuję za uwagę.
(Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Pan poseł Mieczysław Kasprzak, Polskie Stron-
nictwo Ludowe.
Poseł Mieczysław Kasprzak:
Panie Marszałku! Zabierając głos w imieniu klu-
bu Polskiego Stronnictwa Ludowego, chcę powie-
dzieć, że poprzemy obie poprawki.
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
192 Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o rezerwach strategicznych
Poseł Mieczysław Kasprzak
Pierwsza z nich wynika z podobnego rozwiązania,
które obowiązuje w ustawie powodziowej, tam przy-
jęto 15%. Chcielibyśmy, żeby to było już jednolite.
Tak również wnioskował Senat, opierając się o te
rozwiązania. Natomiast druga poprawka jest typowo
techniczna. Tak więc popieramy obie. Dziękuję bar-
dzo.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Lista posłów zapisanych do głosu została wyczer-
pana.
Czy pan prosi o głos?
(Poseł Wojciech Jasiński: Nie, nie.)
Przedstawiciel rządu?
Dziękuję.
Sprawozdawca?
Dziękuję.
Zamykam dyskusję.
Do głosowania nad uchwałą Senatu przystąpimy
w bloku głosowań.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 37.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Go-
spodarki o stanowisku Senatu w sprawie ustawy
o rezerwach strategicznych (druki nr 3520 i 3558).
O zabranie głosu proszę sprawozdawcę komisji
pana posła Artura Gieradę.
Proszę bardzo, panie pośle.
Poseł Sprawozdawca Artur Gierada:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Mam zaszczyt
przedstawić stanowisko Komisji Gospodarki odno-
śnie do stanowiska Senatu w sprawie ustawy o rezer-
wach strategicznych (druk nr 3520).
Senat rozpatrzył projekt na 63. posiedzeniu w dniu
21 października tego roku. Wprowadził w nim 6 po-
prawek, głównie o charakterze redakcyjnym. Po-
prawki uszczegółowiały i doprecyzowywały treść
ustawy.
Poprawka 1. – w art. 14 skreśla się ust. 2, który
według Izby stanowi zbędne powtórzenie kwestii
uregulowanych w art. 12 ust. 4.
Poprawka 2. – w art. 16 skreśla się ust. 4. W opinii
Senatu formuła zastosowana w przepisie art. 16
ust. 4 ma jedynie charakter informacyjny, przykła-
dowy, potwierdzający oczywiste fakty. Nie służy za-
tem wyrażeniu normy prawnej i jako taka nie powin-
na być zamieszczona w ustawie.
Poprawka 3. – w art. 22 skreśla się ust. 6. Senat
stwierdza, że treść tego ustępu jest regulowana wcze-
śniej przez inną ustawę, mówimy tutaj o ustawie
o odpadach, przez co jego zamieszczenie jest zbędne
– nie zawiera on treści normatywnych.
Poprawka 4. – w art. 23 ust. 1 pkt a w zdaniu
pierwszym skreśla się wyrazy „za ich zgodą”, w pkt b
zdanie drugie otrzymuje brzmienie: „Umowa, o któ-
rej mowa w zdaniu poprzedzającym, określa szczegó-
łowe warunki nieodpłatnego przekazania zlikwido-
wanych rezerw strategicznych”. Poprawka ta elimi-
nuje zbędne wyrażenia i zmienia redakcję drugiego
zdania tego przepisu.
Poprawka 5. – w art. 25 ust. 2 wyrazy „i ust. 4–6”
zastępuje się wyrazami „ust. 4 i 5”. Wynika to auto-
matycznie z wprowadzonej wcześniej poprawki 3.,
w której skreśla się art. 22 ust. 6. Komisja zresztą
sugeruje, by poprawkę 5. rozpatrywać razem z po-
prawką 3.
Ostatnia poprawka, poprawka 6., również ma cha-
rakter redakcyjny.
Komisja proponuje przyjęcie poprawek Senatu.
Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Bardzo dziękuję panu posłowi.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 3-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów i kół.
Otwieram dyskusję.
Pan poseł Piotr Cieśliński, Platforma Obywa-
telska.
Poseł Piotr Cieśliński:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W imieniu Klubu
Parlamentarnego Platforma Obywatelska pragnę
przedstawić stanowisko klubu w sprawie rządowego
projektu ustawy o rezerwach strategicznych wraz
z poprawkami wniesionymi przez Senat Rzeczypo-
spolitej Polskiej (druk nr 3520).
Stanowisko klubu Platformy Obywatelskiej w spra-
wie projektu ustawy o rezerwach strategicznych zo-
stało szczegółowo zaprezentowane na posiedzeniu
Sejmu w dniu 22 września 2010 r. Senat po rozpa-
trzeniu ustawy zaproponował sześć poprawek.
Wszystkie one mają charakter redakcyjny i nie po-
wodują istotnych zmian w merytorycznej części tego
aktu prawnego.
W związku z powyższym Klub Parlamentarny
Platforma Obywatelska wnosi o przyjęcie projektu
ustawy wraz z poprawkami zaproponowanymi przez
Senat Rzeczypospolitej Polskiej. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Bardzo serdecznie dziękuję panu posłowi.
Pan poseł Wojciech Jasiński, Prawo i Sprawiedli-
wość.
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o rezerwach strategicznych.
Projekt ustawy o wdrożeniu niektórych przepisów Unii Europejskiej w zakresie równego traktowania
Poseł Wojciech Jasiński:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W imieniu Klubu
Parlamentarnego Prawo i Sprawiedliwość mam za-
szczyt przedstawić nasze stanowisko wobec ustawy
o rezerwach strategicznych.
Zakres poprawek został omówiony szczegółowo
przez przedmówców. Zważywszy na to, że celem i isto-
tą tych poprawek jest poprawa zapisów ustawy, a są
to poprawki redakcyjno-legislacyjne, uważamy, iż trze-
ba je poprzeć – jest to logiczne.
Klub Parlamentarny Prawo i Sprawiedliwość bę-
dzie głosował za przyjęciem tych poprawek. Dziękuję
uprzejmie. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Bardzo dziękuję panu posłowi.
Pani posłanka Elżbieta Streker-Dembińska, So-
jusz Lewicy Demokratycznej.
Poseł Elżbieta Streker-Dembińska:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W imieniu klubu
Sojusz Lewicy Demokratycznej deklaruję naszą zgo-
dę na poprawki zgłoszone przez Senat. W związku
z tym będziemy głosować zgodnie z rekomendacją
komisji. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Bardzo serdecznie dziękuję, pani poseł.
Pan poseł Krzysztof Borkowski, Polskie Stronnic-
two Ludowe.
Poseł Krzysztof Borkowski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! W imieniu klubu
Polskiego Stronnictwa Ludowego przedstawiam sta-
nowisko klubu odnośnie do stanowiska Senatu w spra-
wie ustawy o rezerwach strategicznych.
Wszystkie poprawki mają charakter redakcyjny,
były już szczegółowo omawiane.
Klub Polskiego Stronnictwa Ludowego tak jak Ko-
misja Gospodarki opowiada się za przyjęciem sześciu
poprawek. Wszystkie poprawki poprawiają prawo, do-
precyzowują je i usuwają zbędne zapisy i klub Polskiego
Stronnictwa Ludowego będzie głosował za nimi wszyst-
kimi. Dziękuję bardzo. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Bardzo dziękuję panu posłowi.
Lista posłów zapisanych do głosu została wyczer-
pana.
193
Przedstawiciel rządu? Dziękuję.
Sprawozdawca? Dziękuję.
Zamykam dyskusję.
Do głosowania nad uchwałą Senatu przystąpimy
w bloku głosowań.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu 55.
porządku dziennego: Sprawozdanie Komisji Po-
lityki Społecznej i Rodziny oraz Komisji Spra-
wiedliwości i Praw Człowieka o rządowym pro-
jekcie ustawy o wdrożeniu niektórych przepisów
Unii Europejskiej w zakresie równego traktowa-
nia (druki nr 3386 i 3541).
Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę komisji
pana posła Wojciecha Wilka.
Sekundeczkę, dwie uwagi porządkowe. Podobnie
jak w poprzednich punktach na mocy regulaminu nie
będę dopuszczał do żadnych pytań w tym punkcie,
więc jeżeli są chętni, to proszę zrezygnować, bo nie
będą dopuszczone pytania. To jest decyzja. Natomiast
jest i prośba o maksymalną zwięzłość ze względu na
bardzo późny czas.
Proszę bardzo, panie pośle.
Poseł Sprawozdawca Wojciech Wilk:
Panie Marszałku! Pani Minister! Wysoka Izbo!
W imieniu połączonych Komisji Polityki Społecznej i
Rodziny oraz Komisji Sprawiedliwości i Praw Czło-
wieka chciałbym przedstawić sprawozdanie o rzą-
dowym projekcie ustawy o wdrożeniu niektórych
przepisów Unii Europejskiej w zakresie równego
traktowania.
21 września 2010 r. powyższy projekt został skie-
rowany do dwóch komisji, do Komisji Polityki Spo-
łecznej i Rodziny oraz Komisji Sprawiedliwości i Praw
Człowieka, do pierwszego czytania. Komisje po prze-
prowadzeniu pierwszego czytania oraz rozpatrzeniu
projektu ustawy, o którym mówiłem, na dwóch po-
siedzeniach w dniu 5 i 26 października 2010 r. wno-
szą, by Wysoki Sejm uchwalił załączony do sprawoz-
dania projekt ustawy. Dziękuje bardzo, panie mar-
szałku.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Bardzo dziękuję panu posłowi.
(Poseł Wojciech Wilk: Starałem się mówić krótko.)
Bardzo serdecznie dziękuję. Panie pośle, Wysoka
Izba nigdy panu tego nie zapomni.
Sejm ustalił, że w dyskusji nad tym punktem po-
rządku dziennego wysłucha 5-minutowych oświad-
czeń w imieniu klubów i kół.
Otwieram dyskusję.
Pani posłanka Teresa Piotrowska, Platforma
Obywatelska.
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
194 Projekt ustawy o wdrożeniu niektórych przepisów Unii Europejskiej w zakresie równego traktowania
Poseł Teresa Piotrowska:
Panie Marszałku! Pani Minister! Panie i Panowie
Posłowie! Projekt ustawy o wdrożeniu niektórych
przepisów Unii Europejskiej w zakresie równego
traktowania ma na celu uzupełnienie istniejących już
regulacji w zakresie zasad równego traktowania,
zwłaszcza tych zawartych w ustawie zasadniczej,
a także w szeregu innych ustaw w polskim prawo-
dawstwie. Klub Parlamentarny Platforma Obywatel-
ska przedstawiony przez rząd projekt ustawy zawar-
ty w druku nr 3386 i w sprawozdaniu połączonych
Komisji Polityki Społecznej i Rodziny oraz Komisji
Sprawiedliwości i Praw Człowieka w pełni popiera.
Uważamy, że zapisy zawarte w tym projekcie są za-
sadne ze względu na konieczność implementacji do
polskiego porządku prawnego dyrektyw europej-
skich. Jest to wypełnienie naszego zobowiązania
prawnomiędzynarodowego, a jednocześnie wzmoc-
nienie w ten sposób zasad równego traktowania
w poszczególnych aspektach życia społecznego. Usta-
wa określa obszary i sposoby przeciwdziałania naru-
szeniom zasady równego traktowania ze względu na
płeć, rasę, pochodzenie etniczne, narodowość, religię,
wyznanie, światopogląd, niepełnosprawność, wiek
oraz orientację seksualną. Katalog przesłanek dla
zakazu nierównego traktowania ma charakter za-
mknięty. Zaproponowane rozwiązanie w pełni imple-
mentuje rozwiązania zawarte w dyrektywach.
Sporo emocji w dyskusji publicznej, a także w cza-
sie prac w podkomisji nadzwyczajnej i w połączonych
komisjach wzbudzał sposób określenia organów wła-
ściwych w sprawach równego traktowania. W roz-
dziale 3 określono organy właściwe w sprawach rów-
nego traktowania, jest to mianowicie pełnomocnik
rządu do spraw równego traktowania oraz rzecznik
praw obywatelskich. Pełnomocnik będzie realizował
politykę rządu w tym zakresie, a dla spójności poli-
tyki podejmowanej w obszarze równego traktowania
opracowany zostanie „Krajowy program działań na
rzecz równego traktowania”. Program ten usystema-
tyzuje wszystkie działania dotyczące równego trak-
towania, podejmowane w ramach administracji pu-
blicznej. Rzecznik praw obywatelskich będzie nato-
miast realizował politykę w zakresie przestrzegania
zasady równego traktowania jako organ niezależny.
Kompetencje rzecznika praw obywatelskich określo-
ne w ustawie o rzeczniku praw obywatelskich są bar-
dzo rozległe i pozwalają podejmować działania o sze-
rokim zasięgu – od monitorowania i badania kon-
kretnej sprawy, aż do występowania na drogę sądo-
wą. Uważamy, że to rozwiązanie jest słuszne i w na-
szych warunkach odpowiednie. Nie widzimy potrze-
by tworzenia specjalnego urzędu.
Uprzejmie informuję Wysoką Izbę, że Klub Par-
lamentarny Platforma Obywatelska będzie głosował
za przedłożonym sprawozdaniem obu połączonych
komisji.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Bardzo dziękuję, pani poseł.
Pan poseł Stanisław Szwed, Prawo i Sprawiedli-
wość.
Poseł Stanisław Szwed:
Panie Marszałku! Pani Minister! Wysoka Izbo!
Mam zaszczyt w imieniu Klubu Parlamentarnego
Prawo i Sprawiedliwość przedłożyć opinię o rządo-
wym projekcie ustawy o wdrożeniu niektórych prze-
pisów Unii Europejskiej w zakresie równego trakto-
wania.
Jak już było powiedziane, ustawa ma na celu
wdrożenie unijnych dyrektyw równościowych do na-
szego ustawodawstwa. Wiele przepisów w zakresie
równego traktowania już istnieje, na przykład w Ko-
deksie pracy. Projekt ustawy wzmocni przestrzeganie
zasady równego traktowania i będzie przeciwdziałał
przypadkom dyskryminacji ze względu na płeć, rasę,
światopogląd, niepełnosprawność. Ustawa wypełnia
również zobowiązania unijne do wdrożenia dyrek-
tyw. Byliśmy ponaglani przez Komisję Europejską,
która złożyła skargę przeciwko rządowi polskiemu
do Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości na nie-
pełne wdrożenie dyrektyw. Stąd również pilna po-
trzeba uchwalenia tej ustawy.
Klub Prawo i Sprawiedliwość popiera projekt i nie
będzie zgłaszać poprawek, pozostawiając jeszcze
możliwość doprecyzowania niektórych przepisów
w Senacie. Chodzi choćby o art. 13 mówiący o odpo-
wiedzialności odszkodowawczej czy wprowadzenie
dodatkowego zapisu o zadośćuczynieniu.
Pozytywnie oceniamy art. 5 ust. 7 dopuszczający
możliwość odstępstw od nakazu równego traktowa-
nia dla kościołów i związków wyznaniowych, jak
również zmianę w Kodeksie pracy dotyczącą art. 183b
§ 4, który mówi: „Nie stanowi naruszenia zasady
równego traktowania ograniczanie przez kościoły
i inne związki wyznaniowe, a także organizacje, któ-
rych etyka opiera się na religii, wyznaniu lub świa-
topoglądzie, dostępu do zatrudnienia, ze względu na
religię, wyznanie lub światopogląd, jeżeli rodzaj lub
charakter wykonywania działalności przez kościoły
i inne związki wyznaniowe, a także organizacje po-
woduje, że religia, wyznanie lub światopogląd są rze-
czywistym i decydującym wymaganiem zawodowym
stawianym pracownikowi, proporcjonalnym do osią-
gnięcia zgodnego z prawem celu zróżnicowania sytu-
acji tej osoby; dotyczy to również wymagania od za-
trudnionych działania w dobrej wierze i lojalności
wobec etyki kościoła, innego związku wyznaniowego
oraz organizacji, których etyka opiera się na religii,
wyznaniu lub światopoglądzie”. Dobrze, że pani mi-
nister nie poddała się presji niektórych środowisk,
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
Projekt ustawy o wdrożeniu niektórych przepisów Unii Europejskiej w zakresie równego traktowania
Poseł Stanisław Szwed
mediów i tzw. autorytetów i nie wycofała się z tego
dobrego rozwiązania.
Mimo podnoszonych zarzutów dobrym rozwiąza-
niem jest przekazanie zadań z zakresu równego trak-
towania do rzecznika praw obywatelskich. Nie ma
potrzeby tworzenia nowego urzędu, jak postulują
niektóre środowiska. Rzecznik praw obywatelskich
i pełnomocnik rządu do spraw równego traktowania
są wystarczający, aby w pełni realizować powyższą
ustawę.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Klub Prawo i Spra-
wiedliwość będzie za przyjęciem rządowego projektu
ustawy o wdrożeniu niektórych przepisów Unii Eu-
ropejskiej w zakresie równego traktowania. Dzięku-
ję bardzo.
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Pan poseł Sylwester Pawłowski, Sojusz Lewicy
Demokratycznej.
Poseł Sylwester Pawłowski:
Szanowny Panie Marszałku! Pani Minister! Wy-
soka Izbo! Równe traktowanie obywateli bez względu
na płeć, rasę, pochodzenie etniczne, narodowość, re-
ligię, wyznanie, światopogląd, niepełnosprawność,
wiek oraz orientację seksualną w dalszym ciągu
w naszym kraju odbiega od standardów europejskich.
Przyjęcie projektu ustawy o wdrożeniu niektórych
przepisów Unii Europejskiej w zakresie równego
traktowania przybliży nas do owych standardów
przynajmniej od strony prawnej. W sferze mentalnej
i kulturowej będzie to proces wydłużony w czasie,
rozpisany na lata, a może nawet na pokolenia.
Sojusz Lewicy Demokratycznej od lat artykułuje
w swoim programie aspekt wolności obywatelskich
i równości obywateli. Stąd mój klub poselski z na-
dzieją przyjmuje inicjatywę legislacyjną rządu Rze-
czypospolitej Polskiej w tym zakresie. Proponowana
ustawa nowelizuje siedem obowiązujących ustaw
w przedmiotowym zakresie, implementuje pięć dy-
rektyw Unii Europejskiej. Ale mimo przychylnego
stanowiska wobec projektu rządu podczas dyskusji
zwrócono uwagę na zapisy art. 28 i 30 omawianej
dzisiaj ustawy. Odnoszą się one do ustawy o systemie
ubezpieczeń społecznych oraz do ustawy o emerytu-
rach kapitałowych.
Posłanka Sojuszu Lewicy Demokratycznej Anna
Bańkowska zwracała uwagę na otwartość zapisów,
a nie na zamknięty ich charakter. Biorąc jednak pod
uwagę fakt, że ta ustawa ma wejść w życie 1 stycznia
2011 r., oraz to, że pani minister Elżbieta Radziszew-
195
ska, uznając argumenty podniesione podczas dysku-
sji, wyraziła gotowość inspirowania Senatu Rzeczy-
pospolitej Polskiej do wniesienia stosownych korekt
w art. 28 i 30, panie marszałku, w imieniu mojego
klubu nie zgłaszam dzisiaj formalnych poprawek do
przedmiotowego projektu ustawy. Mam nadzieję, że
pani minister zechce odnieść się do moich uwag
i uwag wnoszonych podczas dyskusji i potwierdzi te
słowa, które przed chwilą wypowiedziałem.
Biorąc pod uwagę fakt przytoczony na wstępie,
pragnę poinformować, że Klub Poselski Sojusz Lewi-
cy Demokratycznej opowie się za przyjęciem projektu
ustawy w wersji przedstawionej przez połączone ko-
misje: Komisję Polityki Społecznej i Rodziny oraz
Komisję Sprawiedliwości i Praw Człowieka, z jedno-
czesną deklaracją, pani minister, że uwagi w sprawie
mankamentów wskazanych podczas dyskusji, dzisiej-
szego wystąpienia zostaną uwzględnione przez Senat
Rzeczypospolitej Polskiej. Dziękuję, panie marszał-
ku. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję bardzo panu posłowi.
Pan poseł Franciszek Jerzy Stefaniuk, Polskie
Stronnictwo Ludowe.
Proszę bardzo, panie marszałku.
Poseł Franciszek Jerzy Stefaniuk:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Projekt ustawy
wdraża niektóre przepisy unijne, dostosowany jest do
poszczególnych dyrektyw Unii Europejskiej. Zakazu-
je natomiast nierównego traktowania, co kojarzy się
ze sprawiedliwością społeczną. Natomiast jeśli usta-
wa zostanie przyjęta w całości, będzie wymagała
bardzo rozsądnego jej stosowania, ponieważ boję się
pewnych rzeczy, o których tu pan poseł Pawłowski
powiedział, tego, że my dorównamy Unii Europej-
skiej. Często nasze prawo zwyczajowe, sposób na-
szych zachowań całkowicie odbiega od zwyczajów
i metod na przykład na Zachodzie, choćby kwestia
stosunków czy relacji międzyludzkich, gdzie to, co
w Polsce nazywa się grzecznością, na Zachodzie czy
w Ameryce może być określone mianem molestowa-
nia. Tutaj trzeba będzie w wielu przypadkach strzec
się, żeby nie nadużyć ustawy. Z jednej strony ona
mnie niepokoi, z drugiej strony natomiast umacnia
w pewnym stopniu.
Art. 5 pkt 7 mówi, że ustawy nie stosuje się do
ograniczania przez kościoły i inne związki wyznanio-
we, a także organizacje, których etyka opiera się na
religii i wyznaniu lub światopoglądzie, dostępu do
działalności zawodowej oraz jej wykonywania ze
względu na religię. W duchu właśnie tego zapisu
ustawy pani minister Radziszewska niedawno się
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
196 Projekt ustawy o wdrożeniu niektórych przepisów Unii Europejskiej w zakresie równego traktowania
Poseł Franciszek Jerzy Stefaniuk
wypowiadała i podniósł się szum z różnych stron. To
może dobrze, że tę kwestię reguluje akurat ten zapis.
Na marginesie powiem, że musimy być świadomi,
musimy mówić po polsku, nikogo nie urażając, ponie-
waż w Unii Europejskiej też bardzo często mówi się
o wielkiej swobodzie, o wielkiej wolności. Przypo-
mnijmy, że gdy przed pięcioma laty włoski polityk
Rocco Buttiglione, który był kandydatem na komisa-
rza Unii Europejskiej, powiedział, iż jest katolikiem
i opowiada się za ochroną życia, to wolność słowa
raptem się skończyła, i nie mógł być kandydatem.
Ustawa mówi, że nadzór nad jej wykonaniem po-
wierza się rzecznikowi praw obywatelskich oraz peł-
nomocnikowi rządu do spraw równego traktowania,
dlatego też wymaga to od światłych polityków, od
Wysokiej Izby i władz konstytucyjnych dobrego za-
stanowienia się przy powoływaniu ministra do spraw
równości i rzecznika praw obywatelskich. W tej chwi-
li przy tej obsadzie jestem akurat chyba spokojny.
Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Lista posłów zapisanych do głosu została wyczer-
pana.
Czy przedstawiciel rządu pragnie zabrać głos?
Proszę bardzo, głos zabierze sekretarz stanu w Kan-
celarii Prezesa Rady Ministrów pani minister Elż-
bieta Radziszewska.
Proszę bardzo.
Sekretarz Stanu w Kancelarii
Prezesa Rady Ministrów
Elżbieta Radziszewska:
Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Z tego
miejsca chcę bardzo podziękować paniom posłankom
i panom posłom obu komisji, i polityki społecznej,
i sprawiedliwości, za pracę nad bardzo trudną usta-
wą. Po pierwsze, dlatego, że dotyczy prawa europej-
skiego, po drugie, dlatego, że większość przepisów
tych dyrektyw już jest w polskim ustawodawstwie,
więc trzeba było tylko dokonać uzupełnień, a po trze-
cie, materia jest bardzo skomplikowana, ponieważ
każda z dyrektyw, a było ich 5, dotyczy różnego ob-
szaru, różnego zakresu i przewiduje również różne
wyłączenia. Praca była bardzo trudna i dlatego bar-
dzo dziękuję za tę konstruktywną, spokojną pracę.
Co do wypowiedzi pana posła Pawłowskiego chcę
powiedzieć, panie pośle, że rzeczywiście pani poseł
Anna Bańkowska zgłosiła wątpliwości co do zapisu
w tych dwóch artykułach ustawy, które zmieniają
ustawy dotyczące spraw społecznych. Rozważyliśmy
uwagi pani poseł Bańkowskiej. Są one słuszne i zo-
bowiązuję się, że zainteresuję senatorów, aby te po-
prawki mogły być uwzględnione w końcowym tekście
ustawy podpisanej przez prezydenta. Bardzo dzięku-
ję. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Bardzo dziękuję, pani minister.
Proszę państwa, z satysfakcją stwierdzam, że
nadrobiliśmy bardzo wiele czasu i pod tym względem
jest to ogromny sukces Wysokiej Izby. Za to wszyst-
kim z całego serca dziękuję.
Zamykam dyskusję.
Do trzeciego czytania projektu ustawy przystąpi-
my w bloku głosowań.
Proszę teraz uważać, gdyż poinformuję o sprawie
utajnienia jutrzejszych obrad.
Wysoka Izbo! Zanim zakończymy w dniu dzisiej-
szym obrady, przypominam, że jutro rano rozstrzygnie-
my wniosek Prezydium Sejmu o utajnienie obrad.
Sejm rozstrzyga o tajności obrad bez udziału pu-
bliczności oraz przedstawicieli prasy, rada i telewizji.
W związku z tym przypominam o zakazie posia-
dania urządzeń technicznych umożliwiających reje-
strację lub przekaz przebiegu posiedzenia w tej części
obrad.
Proszę o deponowanie telefonów komórkowych
i innych podobnych urządzeń u Straży Marszałkow-
skiej przed wejściem na salę.
Na tym zakończyliśmy rozpatrywanie punktów
porządku dziennego zaplanowanych na dzień 28 paź-
dziernika br.
Informuję, że zgłosili się posłowie w celu wygło-
szenia oświadczeń poselskich.
Czy ktoś z pań i panów posłów pragnie jeszcze
wygłosić oświadczenie?
Nie ma zgłoszeń.
W takim razie listę posłów zgłoszonych do oświad-
czeń uważam za zamkniętą.
Pan poseł Artur Górski, Prawo i Sprawiedliwość.
Poseł Artur Górski:
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! W dniu 24 paź-
dziernika w kościele pw. Świętego Stefana przy ul.
Czerniakowskiej na Mokotowie odbyła się uroczy-
stość przekazania temu kościołowi relikwii pierwsze-
go króla węgierskiego Stefana I Świętego. Relikwię,
na prośbę arcybiskupa warszawskiego Kazimierza
Nycza, podarował tej świątyni kardynał Péter Erdő,
głowa Kościoła węgierskiego. Na zaproszenie amba-
sadora Republiki Węgierskiej w Polsce Roberta Kis-
sa miałem zaszczyt wziąć udział w tej niezwykłej
uroczystości, a teraz z dumą i radością mogę dać
o niej świadectwo, i o świętym władcy Węgier, z mów-
nicy sejmowej.
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
Oświadczenia poselskie
Poseł Artur Górski
Mszę celebrował kardynał Nycz, który w kazaniu
przybliżył postać węgierskiego władcy i jego dzieło
chrystianizacji Węgrów. Podkreślił, że król Stefan
nie miał problemu z rozdziałem Kościoła od państwa,
bo te wartości, którymi kierował się w życiu prywat-
nym, starał się zaszczepić w życiu publicznym, w na-
rodzie węgierskim. Kardynał zaznaczył, że nie moż-
na być w zaciszu domowym i budynku sakralnym
osobą wierzącą, a w polityce ateistą, gdyż na rządzą-
cych spoczywa odpowiedzialność także za moralną
kondycję narodu.
Msza św. miała bardzo uroczystą oprawę. Przed
ołtarzem umieszczono obraz przedstawiający pierw-
szego węgierskiego króla, a także dokładną kopię
Korony Świętego Stefana, wykonaną przez węgier-
skiego złotnika. Podczas uroczystości odczytano akt
ustanawiający w świątyni duszpasterstwo dla Wę-
grów mieszkających w Warszawie i okolicach. Po mszy
św. jako przedstawiciel Sejmu Najjaśniejszej Rzeczy-
pospolitej, w dowód przyjaźni między narodami pol-
skim i węgierskim, otrzymałem złotą odznakę imi-
tującą Koronę Świętego Stefana, jeden z najważniej-
szych symboli państwowości Węgier. Mam nadzieję,
że ta przyjaźń, rozwijana pod auspicjami św. Stefana,
wyda duchowe owoce dla obu narodów.
Przyszły władca Węgier urodził się około 975 r.
w Esztergom i otrzymał pogańskie imię Waik. W wie-
ku 9 lat przyjął chrzest wspólnie ze swym ojcem Gej-
zą z rąk św. Wojciecha w Ostrzyhomiu, ówczesnej
stolicy kraju. Wtedy także otrzymał chrześcijańskie
imię Stefan. Od 997 r., po śmierci ojca i przejęciu
rządów osobistych, tytułował się księciem Węgier.
Panował mądrze, sprawiedliwie i zdecydowanie. Bu-
dując silne państwo, niezależne od sąsiadów, zgniótł
separatyzm książąt plemiennych i oparł się na
strukturze kościelnej. Równocześnie rozprawił się
zbrojnie z pogaństwem i przeprowadził chrystiani-
zację Węgrów. Papież Sylwester II, wynagradzając
jego zasługi położone dla chrześcijaństwa, przysłał
mu w 1000 r. koronę królewską, a także obdarował
jego i jego następców tytułem „króla apostolskiego”,
czego oznaką stał się krzyż misyjny, który stale miał
być noszony przed królem. Sam akt koronacji miał
miejsce 25 grudnia 1000 r. w Ostrzyhomiu, w obec-
ności legata papieskiego.
Święty Stefan był wielkim czcicielem Matki Bożej,
nazywając ją Magna Hungariae Domina. Czyniąc
Wielką Panią Węgier opiekunką swojego kraju, wy-
stawił w Białogrodzie bazylikę pod jej wezwaniem.
Ponadto na pamiątkę śmierci św. Wojciecha wybudo-
wał kościół w Granie. Zresztą kościelne fundacje św.
Stefana wykraczają poza granice Węgier. Wspierał
kościoły i klasztory w Jerozolimie, Konstantynopolu
i Rzymie. Budował hospicja i noclegownie dla piel-
grzymów, a także był szczodry dla biednych i cho-
rych. Jak pisał ksiądz Piotr Skarga: nie tylko karmił,
197
odziewał, opatrywał, ale i nogi ich królewską ręką
swoją umywał.
Podczas swego panowania nie tylko bronił granic
państwa węgierskiego, choćby przed najazdem wojsk
cesarza niemieckiego Konrada II, ale także poszerzył
jego granice. Za jego rządów w skład Węgier weszły
tereny dzisiejszej Słowacji oraz Siedmiogród. Zespolił
swoje wielonarodowe państwo nie tylko sprawną ad-
ministracją, ale także jednolitym prawem, opartym
na prawie kościelnym.
Król zmarł w 1038 r. W relacji Jana Długosza czy-
tamy, że: św. Stefan umarł 15 sierpnia, w dzień Wnie-
bowzięcia Naszej Pani, po 46 latach panowania.
Przewieziony został następnie do Białogrodu i tam
pochowany wśród płaczu całego ludu węgierskiego.
Grób św. Stefana, znajdujący się w bazylice Najświęt-
szej Marii Panny, zasłynął wkrótce licznymi cudami
przypisywanymi wstawiennictwu świętego. Dzięki
zgromadzonym świadectwom cudów, za sprawą sta-
rań Władysława I Świętego, króla Węgier z dynastii
Arpadów, papież Grzegorz VII wyraził zgodę na pod-
niesienie relikwii króla Stefana. Gdy odsunięto płytę
grobową, wśród bielejących szczątków królewskich
dostrzeżono – jak pisał ksiądz Skarga – rękę prawą
całą z mięsem i żyłami nic nie naruszoną, którą tak
wielkie jałmużny i dobrodziejstwa czynił. Uznano to
za kolejny cud. Uroczysta kanonizacja św. Stefana
odbyła się 20 sierpnia 1083 r., a owa święta prawica
jest po dziś dzień czczoną relikwią twórcy węgierskie-
go państwa. Niewykluczone, że to właśnie niewielki
fragment tej relikwii trafił do mokotowskiego kościo-
ła. Dziękuję. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Dziękuję panu posłowi.
Pan poseł Franciszek Jerzy Stefaniuk, Polskie
Stronnictwo Ludowe.
Proszę bardzo, panie marszałku.
Poseł Franciszek Jerzy Stefaniuk:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Ostatnio nasilił
się język agresji w polityce, ale w tym wszystkim za-
błysła jakby jakaś iskra nadziei, ponieważ wiele for-
macji politycznych składa deklaracje o pojednaniu.
Choć składają deklaracje pojedyncze lub zbiorowe,
każdy obstaje przy swojej. Niemniej jednak trzeba
przyznać, że jest jakaś nadzieja na to pojednanie.
Dziś zebrała się Komisja Etyki Poselskiej wspólnie
z prezydium Komisji Regulaminowej i Spraw Posel-
skich. Wszyscy byli zgodni co do tego, że trzeba zmie-
rzać w jednym celu: napiętnować język agresji, na-
piętnować złe wzorce, a poszukiwać dobrych wzorców,
ponieważ musimy pracować nad dobrymi relacjami
między ludźmi, między parlamentarzystami. Zdaje-
 77. posiedzenie Sejmu w dniu 28 października 2010 r.
198 Oświadczenia poselskie

Poseł Franciszek Jerzy Stefaniuk
my sobie sprawę, panie marszałku, z tego, że ci po-
słowie, którzy się bardzo mocno spierają, używają
ostrego języka, być może kiedyś zasiądą wspólnie do
stołu i będą dyskutować o następnych koalicjach. Ale
to słowo agresji jak złe ziarno zostaje zasiane w ser-
cach społeczeństwa, które często nie ma już odwrotu,
często wskutek tych różnic zdań jest skłonne skoczyć
sobie do twarzy. Trzeba pamiętać o tym, że naszym
zadaniem jest walka z problemami, a nie z ludźmi.
Nie znaczy to, że jeśli ktoś ma inne zdanie niż ja, to
jest moim przeciwnikiem. Jest tak samo człowiekiem,
bo człowiek jest wartością najwyższą. Ale żeby te de-
klaracje, o których wspomniałem, mogły się urzeczy-
wistnić, każdy polityk musi sam zwalczyć we wła-
snym zakresie pewną ansę do drugiego polityka,
żebyśmy różnili się zdaniami, różnili się poglądami,
ale żebyśmy pracowali wspólnie na rzecz naszej oj-
czyzny, na rzecz rodaków, na rzecz Polaków, na
rzecz tych, dzięki którym akurat piastujemy man-
daty poselskie. Dziękuję, panie marszałku, za uwa-
gę. (Oklaski)
Wicemarszałek Stefan Niesiołowski:
Bardzo dziękuję panu marszałkowi.
Na tym zakończyliśmy oświadczenia poselskie*).
Zarządzam przerwę w posiedzeniu do jutra, tj. 29
października 2010 r., do godz. 9. Dziękuję bardzo.
*) Teksty wystąpień niewygłoszonych – w za-
łączniku nr 1.

(Przerwa w posiedzeniu o godz. 23 min 25)


Teksty wystąpień niewygłoszonych
Pierwsze czytanie rządowego projektu usta-
wy o zmianie ustawy Kodeks pracy
– punkt 19. porządku dziennego
Poseł Mirosław Pawlak (Klub Poselski Pol-
skiego Stronnictwa Ludowego)
O ile proponowane rozwiązania można uznać za
zasadne, to w odczuciu wielu sędziów orzekających
w sprawach rodzinnych te rozwiązania postawią
sądy przed faktem dokonanym, albowiem już w trak-
cie postępowania przedadopcyjnego osoba niebędąca
jeszcze ojcem nabędzie jego prawa. Co w tej sytuacji
zrobi rząd?
A co w sytuacji, gdy pracownik wykorzysta urlop,
a w konsekwencji do sfinalizowania adopcji nie doj-
dzie? Jak wówczas ma zachować się pracodawca ta-
kiego niedoszłego ojca?
W tym miejscu proszę o przedstawienie do niniej-
szego projektu opinii pierwszego prezesa Sądu Naj-
wyższego.
Sprawozdanie Komisji Administracji i Spraw
Wewnętrznych o rządowym projekcie ustawy
o zmianie ustawy o cudzoziemcach oraz nie-
których innych ustaw
– punkt 22. porządku dziennego
Poseł Jarosław Matwiejuk (Klub Poselski So-
jusz Lewicy Demokratycznej)
Szanowny Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Pa-
nie Ministrze! Mam zaszczyt przedstawić stanowisko
Klubu Poselskiego Sojusz Lewicy Demokratycznej
w sprawie sprawozdania Komisji Administracji i Spraw
Wewnętrznych o rządowym projekcie ustawy o zmia-
nie ustawy o cudzoziemcach oraz niektórych innych
ustaw (druki nr 3423 i 3481).
Istota nowelizacji, rządowego projektu ustawy
o zmianie ustawy o cudzoziemcach oraz niektórych
innych ustaw, sprowadza się do dostosowania prawa
krajowego do przepisów rozporządzenia Parlamentu
Europejskiego i Rady zmieniającego Konwencję wy-
konawczą do układu z Schengen i rozporządzenie
(WE) w zakresie dotyczącym przepływu osób posia-
Załącznik nr 1
dających wizy długoterminowe. Bardzo wnikliwie
i szczegółowo zmiany te zostały przedstawione i scha-
rakteryzowane przez posła sprawozdawcę Komisji
Administracji i Spraw Wewnętrznych.
Aby nie powtarzać tego, co zostało już powiedzia-
ne w tej sprawie, szanowny panie marszałku, Wyso-
ka Izbo, panie ministrze, pragnę oświadczyć, że Klub
Poselski Sojusz Lewicy Demokratycznej będzie gło-
sował za przyjęciem sprawozdania o rządowym pro-
jekcie ustawy o zmianie ustawy o cudzoziemcach
oraz niektórych innych ustaw, przedłożonego przez
Komisję Administracji i Spraw Wewnętrznych. Oczy-
wiście popieramy zaproponowane zmiany. Dziękuję
serdecznie.
Oświadczenia poselskie
Poseł Wiesław Rygiel (Klub Poselski Polskiego
Stronnictwa Ludowego)
Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Moje
dzisiejsze oświadczenie poselskie pragnę poświęcić
Zespołowi Szkół Agro-Technicznych w Ropczycach,
który w dniu 16 października br. obchodził jubileusz
70-lecia powstania i 25-lecia nadania szkole imie-
nia Wincentego Witosa.
Uroczystości rozpoczęła msza święta odprawiona
w kościele Przemienienia Pańskiego w Ropczycach,
a koncelebrowana przez księdza biskupa Kazimierza
Górnego, który poświęcił nowy sztandar szkoły. Na-
stępnie dyrekcja i zaproszeni goście złożyli kwiaty
pod tablicami pamiątkowymi na budynku Zespołu
Szkół Agro-Technicznych. Kolejnym punktem uro-
czystości były przemówienia przedstawicieli dyrekcji
szkoły, lokalnych władz samorządowych oraz zapro-
szonych gości. Spotkanie zwieńczyła akademia przy-
gotowana przez nauczycieli i młodzież tutejszej szko-
ły. Po uroczystościach byli i obecni dyrektorzy, na-
uczyciele, pracownicy i absolwenci spotkali się w kla-
sach, gdzie przywoływano wspomnienia, które powo-
li zaczął zacierać czas.
Historia Zespołu Szkół Agro-Technicznych w Rop-
czycach sięga czasów wojny. Swoje istnienie zawdzię-
cza osobie księdza dr. Jana Zwierza, który po przy-
byciu do Ropczyc postanowił walczyć z zacofaniem
2
i niedoborem instytucji edukacyjnych w regionie. Jak
historia pokazała, zamiary księdza doktora zostały
zrealizowane z nawiązką. W 1940 r. ksiądz dr Jan
Zwierz rozpoczął starania u władz niemieckich o utwo-
rzenie w Ropczycach szkoły ogrodniczej. Jej otwarcie
następuje l grudnia 1940 r. Działają wtedy jednorocz-
na Szkoła Ogrodnicza i dwuletnia Szkoła Rzemieśl-
nicza. W 1943 r. rozpoczyna działalność filia dębickiej
szkoły mechanicznej w Ropczycach, która z począt-
kiem roku 1944 staje się samodzielną Szkołą Mecha-
niczną w Ropczycach. Z kolei w 1944 r. powstaje
Gimnazjum Mechaniczne i Gimnazjum Ogrodnicze.
Wówczas ksiądz dr Zwierz pełniący funkcje dyrek-
torskie w zakładanych przez siebie szkołach dopro-
wadza do ich upaństwowienia i pozyskuje ziemię dla
szkoły ogrodniczej.
Kolejne pozytywne zmiany następują w 1946 r.,
kiedy to Ministerstwo Rolnictwa potwierdziło przy-
znanie z reformy rolnej rozparcelowanego majątku
ziemskiego w Witkowicach wraz z zapleczem gospo-
darczym. Wtedy to zarządzeniem ministra oświaty
z l lipca 1946 r. zostają powołane do życia: Państwo-
wa Szkoła Przemysłowa, Gimnazjum Mechaniczne i
Liceum Mechaniczne I i II stopnia oraz Państwowe
Gimnazjum i Liceum Ogrodnicze. W latach 1946–
–1947 zostają zbudowane warsztaty szkolne dla Gim-
nazjum i Liceum Mechanicznego. l września 1950 r.
szkołę przejmuje Ministerstwo Rolnictwa i Reform
Rolnych, a 1 września 1955 r. utworzony zostaje Ze-
spół Techników Rolniczych. Kolejne lata to dalszy
rozwój szkoły. Na przełomie roku 1960 i 1961 powsta-
je 3-letnie Technikum Mechanizacji Rolnictwa,
a w 1963 r. 3-letnie Technikum Ogrodnicze.
Lata siedemdziesiąte rozpoczyna likwidacja
w 1971 r. Technikum Ogrodniczego, które po 5 la-
tach zostaje reaktywowane, zaś Technikum Mecha-
nizacji Rolnictwa i Korespondencyjne Technikum
Rachunkowości Rolnej wygasają. Z dniem l września
1978 r. Zasadnicza Szkoła Rolnicza, Zasadnicza Szko-
ła Ogrodnicza oraz Zasadnicza Szkoła Mechanizacji
Rolnictwa zostały połączone i otrzymały nazwę: Za-
sadnicza Szkoła Rolnicza. Ponadto połączono Tech-
nikum Mechanizacji Rolnictwa z Technikum Ogrod-
niczym i utworzono Technikum Rolnicze. 26 maja
1985 r. szkoła otrzymuje imię Wincentego Witosa,
polityka i najwybitniejszego działacza ruchu ludowe-
go, zaś dwa lata później Zespół Szkół Rolniczych
otrzymuje sztandar.
Rok 1995 zaowocował utworzeniem nowej szkoły.
Było to Liceum Ekonomiczne o specjalności: rachun-
kowość i rynek rolny. W 1998 r. utworzono Techni-
kum Żywienia i Gospodarstwa Domowego oraz reak-
tywowano Technikum Mechanizacji Rolnictwa. Rok
2000 też przyniósł wiele zmian. Szkoła przyjęła nową
nazwę: Zespół Szkół Agro-Technicznym im. Wincen-
tego Witosa. Powstało wiele nowych typów szkół:
technikum geodezyjne, liceum zawodowe, liceum
agrobiznesu, liceum techniczne o profilu ekonomicz-
no-administracyjnym i usługowo-gospodarczym.
W 2002 r. młodzież rozpoczęła kształcenie w nowych
zawodach i profilach: technik architektury krajobra-
zu, technik ochrony środowiska, mechanik – opera-
tor pojazdów i maszyn rolniczych, kucharz małej
gastronomii. Od tego roku szkoła bezustannie się
rozwijała, powstawały nowe profile i kierunki kształ-
cenia.
W roku szkolnym 2009/2010 w szkole kształci się
846 uczniów w 24 oddziałach technikum oraz w 5 od-
działach zasadniczej szkoły zawodowej. Zawody,
w jakich młodzież zdobywa niezbędne kwalifikacje,
to: technik żywienia i gospodarstwa domowego, tech-
nik mechanizacji rolnictwa, technik architektury
krajobrazu, kucharz, technik geodeta, technik eko-
nomista, technik informatyk, kelner, mechanik –
operator pojazdów i maszyn rolniczych oraz kucharz
małej gastronomii.
Obecnie Zespół Szkół Agro-Technicznych posiada
gospodarstwo szkolne o powierzchni 40 ha, na które
składa się 20,5 ha gruntów ornych dzierżawionych
od Starostwa Powiatowego w Ropczycach oraz 19,5 ha
gruntów będących własnością rolników indywidual-
nych. Struktura zasiewów jest bardzo uproszczona
i wynosi 12 ha buraków cukrowych oraz 28 ha zbóż.
Oprócz produkcji polowej w gospodarstwie sezonowo
prowadzona jest produkcja szklarniowa. W wyremon-
towanych po gradobiciu w 2007 r. 4 szklarniach pro-
wadzi się uprawę pomidorów i ogórków wyhodowa-
nych na bazie własnych sadzonek.
Kadra pedagogiczna Zespołu Szkół Agro-Tech-
nicznych ciągle podnosi swoje kwalifikacje. 29 na-
uczycieli posiada certyfikaty egzaminatorów przed-
miotów maturalnych lub zawodowych. W roku szkol-
nym 2009/2010 w szkole pracowało 30 nauczycieli
dyplomowanych, 25 mianowanych, 27 kontrakto-
wych i 3 stażystów. O wysokim poziomie nauczania
świadczą liczne zwycięstwa uczniów tej szkoły w kon-
kursach i olimpiadach przedmiotowych.
16 października br. w uznaniu zasług edukacyj-
nych i wychowawczych Zespół Szkół Agro-Technicz-
nych został odznaczony medalem Witosa. W ten oto
sposób zbiegła się 70. rocznica istnienia szkoły z 25.
rocznicą nadania imienia oraz 65. rocznicą śmierci
Wincentego Witosa. W opinii absolwentów i wielu
przyjaciół szkoły godnie realizuje ona ideały swojego
patrona w myśl hasła wybitnego męża stanu: „Potę-
gi państwa i jego przyszłości nie zabezpieczy żaden
nawet największy geniusz, uczynić to może cały świa-
dom swych praw i obowiązków naród.”
Poseł Andrzej Szlachta (Klub Parlamentarny
Prawo i Sprawiedliwość)
Panie Marszałku! Wysoki Sejmie! Kilka dni temu
odbył się uroczysty koncert inaugurujący sezon kon-
certowy 2010/2011 w nowej sali Filharmonii Podkar-
packiej w Rzeszowie. Po roku gruntownego remontu
i przebudowy oddano do użytku nowoczesną salę
koncertową, której akustyka jest uznawana za jedną
z najlepszych w Polsce.

Początki Filharmonii im. Artura Malawskiego
w Rzeszowie sięgają 1955 r., kiedy odbył się koncert
Wojewódzkiej Orkiestry Symfonicznej w Rzeszowie,
który inaugurował rozpoczęcie pierwszego sezonu.
Po czterech latach orkiestrę upaństwowiono i prze-
mianowano na Państwową Orkiestrę Symfoniczną,
zaś w 1967 r. powołano Filharmonię Rzeszowską im.
Artura Malawskiego. W styczniu 1974 r. zakończono
budowę nowego budynku, w którym znalazła się sala
koncertowa z amfiteatralną widownią na 800 miejsc
oraz sala kameralna na 300 miejsc.
Filharmonia Rzeszowska jest od 1962 r. współor-
ganizatorem corocznego Festiwalu Muzyki w Łańcu-
cie. Tu występowali wielcy światowi wokaliści: Re-
nata Scotto, Katia Ricciarelli, Paul Esswood, Teresa
Żylis-Gara, Emma Kirkby, Stefania Toczyska, Wie-
sław Ochman oraz wspaniali instrumentaliści: Bella
Dawidowicz, Konstanty Andrzej Kulka, Krzysztof
Jakowicz, Gary Karr, Grigorij Sokołow, Wanda Wił-
komirska. Grały orkiestry kameralne: Jerzego Mak-
symiuka, Karola Teutscha, a także Virtuosi di Roma,
Trio Sankt Petersburg.
Codzienność filharmonii to audycje umuzykalnia-
jące w przedszkolach i szkołach, koncerty kameralne,
recitale oraz cotygodniowe koncerty 85-osobowej or-
kiestry zaliczanej do grona czołowych zespołów fil-
harmonicznych w Polsce. Magnesem przyciągającym
publiczność jest atrakcyjny program uwzględniający
różnorodność gustów słuchaczy, znakomita akustyka
sali koncertowej oraz miła atmosfera panująca po obu
stronach estrady.
3
Po 36 latach decyzją Zarządu Województwa Pod-
karpackiego i Sejmiku Województwa Podkarpackiego,
w którym większość stanowili członkowie klubu Pra-
wo i Sprawiedliwość, budynek filharmonii został pod-
dany gruntownej przebudowie. Koszt tej ważnej dla
kultury Rzeszowa, Podkarpacia i Polski inwestycji
przekroczył 70 mln zł. W pięknej sali koncertowej wy-
posażonej w najnowsze urządzenia multimedialne
odbył się wspaniały koncert z udziałem Orkiestry Fil-
harmonii Podkarpackiej, Chóru Filharmonii Śląskiej,
Chóru Instytutu Muzyki Uniwersytetu Rzeszowskie-
go oraz solistów: Barbary Kubiak, Moniki Ledzion,
Pawła Skałuby i Roberta Gierlacha. Muzykę polską
doby romantyzmu prezentował znakomity pianista
Kevin Kenner, zdobywca II miejsca na Międzynaro-
dowym Konkursie Pianistycznym im. F. Chopina
w 1990 r., oraz Haik Kazazian, laureat międzynaro-
dowych konkursów skrzypcowych. Drugą część wie-
czoru wypełniła IX Symfonia d-moll Beethovena –
symbol walki z losem i dążeniem do szczęścia.
Jako uczestnik tego wspaniałego koncertu dzię-
kuję władzom samorządowym województwa podkar-
packiego i radnym sejmiku za mądrą decyzję o prze-
budowie filharmonii w Rzeszowie, której nadano
nową nazwę: Filharmonia Podkarpacka im. Artura
Malawskiego. Będzie ona dobrze służyć kulturze
Rzeszowa, Podkarpacia i całej Polski. Gratuluję pani
Marcie Wierzbieniec, dyrektorce filharmonii, spraw-
nego nadzoru nad przeprowadzoną przebudową obiek-
tu i wysokiego poziomu artystycznego zespołu rze-
szowskich filharmoników, którzy dostarczają niepo-
wtarzalnych przeżyć uczestnikom koncertów.