APA: Rumpt, S. (2011). titel NRC Handelsblad , 18 januari, p.

De wording van een blunder De wording van een blunder gaat over een overlijdingsadvertentie, dat over de verkeerde Jan Pen gaat. De volkskrant publiceerde het, nadat een aantal mensen verzuimd hebben de bronnen te checken en dus verschijnt er een advertentie over de overleden econoom Jan Pen uit Haren, terwijl de Jan Pen uit Purmerend overleden is. Strijd om miljoenennota snel gestreden Dit artikel gaat over de jacht van journalisten op een kopie van de miljoenennota. Elke journalist wil de eerste zijn. Men lijkt zich af te vragen of de journalist nog wel een waakhond van de macht is, of juist te afhankelijk is van de macht. De meesten willen in ruil voor de miljoenennota iets terugdoen voor degene die hen dat verstrekt. Sommige politici reageren daar negatief op en vinden het genant of ongezond, anderen zijn het gewend en zien het als onderdeel van een spel dat gespeeld wordt. Verder zien sommige politici het belang van lekken wel in; wanneer meer mensen het stuk lezen, kan je je beter voorbereiden op de algemene beschouwingen, omdat je meer input hebt. De lezer schrijft over de taak van de krant In deze rubriek stelt een kritische lezer een aantal insinuaties aan de kaak die volgens hem niet juist zijn. Onder andere de opmerking dat journalisten de macht kritisch volgen vind hij een taak die allereerst niet democratisch toebedeeld is, en bovendien niet n van de taken van een journalist hoort te zijn. Daarnaast heeft de lezer geen behoefte aan controleurs die niet te controleren zijn. De reactie van de krant rijmt wel aardig met de lezer. Ze ontkennen de kritiekpunten niet, maar lichten de opmerkingen wat meer toe, waardoor de harde uitspraken wat genuanceerder overkomen. Twee handen op n onderbuik Dit artikel schetst de invloed van de media op onder andere de politiek. Waar het in het begin van het artikel nog gaat over de functie van journalistiek als waakhond van de macht, trekt de schrijver later in twijfel of de media niet teveel aan beeldvorming doet. Men zou in Nederland bijvoorbeeld tevreden zijn over het eigen leven en vrienden in de omgeving, minder tevreden over de samenleving en de politici een onvoldoende geven, terwijl men wekelijks meer geconfronteerd wordt met de media dan de vrienden uit de omgeving. Kortom, de negatieve beeldvorming van de politiek komt door de media. Journalistiek moet een beschermd vak worden Door de hedendaagse technologische ontwikkelingen zou het vak journalistiek op losse schroeven staan. Punt wat Bardoel aankaart is dat de journalistiek zich op twee posities moet verbeteren. De interne professie en de externe profilering. De schrijver pleit niet voor een gesloten vak wat maar een gering aantal mensen kan beoefenen en waar niemand bij kan komen, maar voor meer professie

en scholing. De schrijver pleit voor een keurmerk waaraan men kan zien dat het goede betrouwbare en diepgaande informatie betreft.

Soldaten als filmster Dit artikel gaat over de verfilming van de oorlog in Irak. Grotendeels wijdt het artikel aandacht aan twee films: Armadillo en Restrepo. De ene films is ongemonteerd en toont slechts de gebeurtenissen, Armadillo is meer gescript en heeft wat langer in de montagekamer gelegen. De film zou bijna niet vertoond worden, op het filmfestival van Cannes, omdat in eerste instantie het leger het beeldmateriaal in beslag wilde nemen vanwege verschillende redenen. Vlak voor het festival koos bijna de minister van defensie ervoor om de film te verbieden, maar bedacht zich toen hij hoorde wat de gevolgen van censuur en onterechte inbeslagname. Waarom neemt de journalistiek zichzelf de maat niet? Elias bekritiseert de media ervan dat zij niet altijd opzoek gaan naar de waarheid, maar meer naar mooie smeuge verhalen. Hij vind bovendien, dat zijn berisping van de rechter lang niet zo relevant is ten opzichte van zijn functioneren in de tweede kamer en dat RTL en andere omroepen beter aandacht kunnen schenken aan ernstige delicten. Bovendien controleert de journalistiek zichzelf niet en worden fouten van collegas als ongelezen bestempeld. Alsof het niet gebeurd is. Nieuws voor de naam, PR voor het geld Dit artikel gaat over het feit dat er steeds meer freelance journalisten zijn en dat zij soms in verstrengeling raken bij n of meerdere opdrachtgevers. Daarnaast kampen de freelancers met het probleem dat zij soms voor commercile media iets moeten schrijven en soms voor journalistieke doeleinden. Een vakbekwaam journalist kan deze twee scheiden, maar het n wordt dan wel beter betaald, dan wel meer aangeboden, dan het ander. Tevens wordt er gewezen naar de verantwoordelijkheid van de opdrachtgevers, en wil men een keurmerk voor freelancers bedenken, zodat er duidelijke regels zijn om dergelijke conflicten te voorkomen voortaan. Snoepreisjes in ruil voor aandacht in krant of blog Dit artikel gaat over journalisten die lucratieve klusjes aannemen, zodat ze een mooi reisje naar bijvoorbeeld Barcelona krijgen. Iemand is van mening dat de journalistieke waarde van deze stukjes ver te zoeken is, en de lezer ervan het dus niet als journalisme moet zien. Van den broek vind echter, dat het publiek zelf wel kan oordelen hoe waardevol de informatie is, zolang ze de bron maar weten. Een tango van expert en leek Dit artikel gaat over Joris Luyendijk die een testritje maakt in een elektrische auto van Mitsubishi. Joris houdt zich vooral bezig met complottheorien die de komst van de elektrische auto verhinderen. Hij hoopte daar uitgebreid over te kunnen praten met zijn passagier, toen hij hoorde dat er een tweede passagier aan boort kwam; een voorlichter. Volgens Luyendijk lag hij eerder al in

de clinch, omdat hij voor het onderzoek met een mobiliteitsexpert wilde spreken, maar dit ook al via een voorlichter moest doen, waardoor hij nog sterker in een complottheorie ging geloven. Het is over. Zegt@fritswester Het artikel van Marijke de Vries gaat lokale en voornamelijk nationale politici die nieuwtjes via twitter verkondigen. Ze belicht hierbij twee kampen: die van de mensen die sceptisch zijn over politieke berichtgeving via twitter (zoals de koningin en de voorzitter van de tweede kamer) en de mensen die er helemaal voor zijn en ook erg actief zijn wat dat betreft op twitter. Bijvoorbeeld Femke Halsema. Laatstgenoemde was op de avond toen het kabinet viel het meest gevolgd door andere twitteraars, toen ze aankondigde dat Wouter Bos tijdens een persconferentie toelichting zou geven. Frits Wester was vervolgens de eerste die verkondigde dat het kabinet gevallen was. De vraag die voornamelijk gesteld is in het artikel, is of politici wel alles op twitter moeten zetten. Politieke debatvoering moet immers via de tweede kamer gaan, en niet andere wegen. Hierover zijn de meningen dus verdeeld. Ikzelf ben het eens met de sceptici, omdat ik vind dat de politiek van de laatste jaren vooral veel ellebogenwerk en zwartepieten is. Dit wordt dankzij twitter of andere sociale media heel erg versterkt. Mensen voelen zich anoniemer als ze teksten op het internet zetten, dan wanneer ze het in het openbaar uitspreken. Klanten ANP willen meer Showbizz Dit artikel gaat over de metamorfose die nieuwsbrengers ondergaan. De spits is van nieuwskrant naar nieuws en entertainmentkrant gegaan, er zijn 3 nieuwe glossy-tijdschriften bijgekomen en politici schuiven steeds vaker aan bij shows, en actrices in serieuze talkshows. Het mag duidelijk zijn: de belangstelling voor nieuws afkomstig van de rode loper is groot. Daarom heeft glossy tijdschrift Dacio ervoor gekozen om niet langer fotografen de struiken in te duwen, maar nette interviews bij de celebreties thuis af te nemen. Televisiekenner Bert van der veer erkent deze belangstelling en noemt als voorbeelden de talentenjachten en groeiende soaps. Ook de opkomst van mobiele telefoons met cameras heeft bijgedragen aan een snellere verspreiding van nieuws over beroemdheden, vind hij. Waarom vandaag de begroting in de krant? Een mooi artikel van de hoofdredactie van het NRC. Zij zitten in een spagaat, omdat de regels van het embargo van de Prinsjesdag in hun ogen een beetje haaks staan op de regels van de Raad voor Journalisten. Een krant mag volgens het embargo de begroting inzien, maar pas erover publiceren na 4 dagen, terwijl politici vrij zijn te lekken in die tussentijd. De hoofdredactie van het NRC legt in het artikel uit, waarom zij ervoor hebben gekozen de begroting alsnog te publiceren in strijd met de embargo regels die gesteld zijn. De risicos van de openbaarheid Het artikel gaat over de verspreiding van nieuws via bronnen als Wikileaks. De schrijver waarschuwt dat dit nieuws veel haken en ogen heeft wanneer de massa een voorbarig oordeel krijgt omdat het de stortvloed aan feiten niet zo snel op waarde of relevantie kan schatten. Hierdoor kunnen er onnodige vuurtjes aangewakkerd worden door grote woedende menigtes.

Seks is een privzaak, maar niet in publiek toegankelijke ruimtes Het artikel gaat over het incident tussen Paul Depla en Jolanda van Veluw en of het zozeer de schuld is van de pers dat de zaak zo opgeblazen is. De schrijver vind (en ik ben het hier roerend mee eens) dat seks een privzaak is, tenzij je seksuele handelingen verricht in voor publiek openbare plaatsen (zoals een garage of fietsenhok). Hij spreekt dan ook van moreel verwerpelijk gedrag en niet van een misdrijf. Toch is de situatie best ernstig, omdat het om personen in een voorbeeldfunctie gaat. Werkelijkheid volgens de media (Van doorn 1989)NRC Handelsblad 24 Augustus 1989 Dit artikel beschrijft een gebeurtenis waarbij nieuwsfotografen de werkelijkheid zo fotograferen, dat er een situatie geschetst wordt die niet juist blijkt te zijn. Bij een foto is er altijd ruimte voor interpretatie, maar zoals de fotografen zich opstellen en laten benvloeden door de afgebeelde is verre van de werkelijkheid. Fotograaf Knott van de Independent maakte daar juist een foto van en wordt daarom geprezen in het artikel. Ook geluidstechnici en de schrijvende journalist maakt zich schuldig aan dit fenomeen, omdat de schrijvende pers alleen de (smeuge) gewelddadige gebeurtenissen verslaglegt en de geluidstechnici beelden voorzien van het geluid van geweerschoten, huilende mensen en n en al ellende. Dit onderwerp heb ik vorig jaar toevallig al behandeld tijdens het vak Medialandschap, dus ik ben niet langer gevoelig voor dit soort artikelen, omdat het mij al bekend was. Journalist in spe:leer het vak in de praktijk NRC ZATERDAG 21 FEBRUARI 1998 Jaap Boerdam Dit artikel vond ik erg lastig om te lezen, ook omdat er termen gebruikt worden die mij onbekend zijn en in de uitleg niet veel duidelijker worden. Het komt erop neer dat de schrijver wil dat het vak journalist weer terug gaat naar zijn oude roots. Niet meer de verdraaiing van de werkelijkheid, maar meer fungeren als een slaaf van de feiten, pleit hij. Onzinnige objectiviteit Henri Beunders Elsevier, 22-5-1999 Beunders verteld in dit artikel dat objectiviteit in de berichtgeving onzin is en niet bestaat. Hij vind dat journalisten op basis van belang en nieuwswaardigheid al een subjectieve houding hebben ten opzichte van het item en dus nooit objectief kunnen zijn. Ook verwart de media termen als objectief met neutraal en denkt men dat beide woorden dezelfde betekenis hebben. Voorbeeld noemt de schrijver de NAVO, die bakken vol kritiek ontvangen voor 24 missers van de vijftigduizend bommen die afgevuurd zijn, terwijl de berichtgeving positief hoort te zijn, omdat het slechts om een fractie van het totaal bedraagt. Wat nieuws doet met een mens. Beatrijs Ritsema. NRC 31-13-2003 In dit artikel schrijft Beatrijs Ritsema letterlijk was nieuws doet met verschillende mensen. Over hoe je omgaat met dan wel goed, dan wel slecht nieuws. Ze schrijft dat ze iemand kende die huilde van een nieuwsitem over hongersnood op het journaal. Daar kon ze zich niks bij voorstellen, omdat ze vanaf haar 15e al geconfronteerd werd met hongersnood-items en er inmiddels immuun voor geworden is. Dat wil zeggen, ze laat het nieuws langs zich heen glijden als het gaat om emotie, niet om inhoud.

Iran voegt aan foto een extra raket toe Door een onzer redacteuren Rotterdam 11 juli. NRC Het artikel gaat over een foto die vrijgegeven is door de Iraanse overheid, in de hoop vijanden (Isral) te laten zien dat Iran geen land is waar je bonje mee wil hebben. In hun overijverige poging angst bij de tegenstander in te boezemen falen ze gigantisch, nu blijkt dat een extra raket erbij gephotoshopped is. n van de afgebeelde raketten wordt een tweede keer afgebeeld waardoor het lijkt dat Iran 4 raketten getest heeft in plaats van 3. Overigens had Iran geen reactie op de fotos en schijnt volgens een expert het ook niet om de raketten te gaan waar Iran het over had; een nieuw model met een groter bereik. Van Dithuijzen, O.(2008) Ook nieuwsfotografen weten: een foto kun je altijd corrigeren en manipuleren. NRC Handelsblad. 21 juli. P.x. De schrijver van dit artikel vind dat nieuwsfotos gecorrigeerd dan wel gemanipuleerd mogen worden, als dat nodig is om het beeld te versterken. Ik ben het hier persoonlijk niet mee eens, omdat de nieuwswaarde van het item gewoon verhoogt wordt en het eigenlijk gewoon liegen is. Wat mij betreft neem je de serieuze krantenlezer in de maling met dit soort trucage en ik vind het een vorm van minachting van je betalende klanten. De schrijver neemt als voorbeeld de gecorrigeerde piramides op de cover van een National Geographic en de reclame en modellenfotos, maar in mijn ogen zijn die bewerkt vanwege hun amusementswaarde (drie piramides naast elkaar staat gewoon mooier), dat heeft niets te maken met een extra raket op een foto plakken of objecten en mensen weggummen. Cramerdonker. NRC.nl De lezer schrijft over het oplaten van politieke vliegers Veronica Cramer en Birgit Donker Cramer is lezeres van het NRC en stoort zich aan politici die op vrijdagmiddag een dubieuze uitspraak doen, afwachten wat de media ermee doen en maandag kijken wat de publieke opinie is. Zij vind dat het volk recht heeft op duidelijkheid en niet afhankelijk moet zijn van beperkte berichtgeving vanuit de media. Donker, hoofdredacteur van het NRC antwoord met het feit dat haar aangesneden onderwerp toevallig net een hot issue op de redactie is. Helaas geeft ze toe dat de opgelaten vlieger niet altijd te controleren valt vanwege een stortvloed aan spin docters en voorlichters die er aan te pas komt. Versteegh, K. (2008). Pers is gevaar voor zichzelf. NRC Handelsblad. De schrijver interviewt een Amerikaanse journalist genaamd Michael Massing, die zijn kritiek over de Amerikaanse pers geuit heeft en deze in het interview nog vergelijkt met de Nederlandse pers. Met name de oorlog in Irak en Afghanistan zijn te eenzijdig belicht door de journalisten. Zelf vind ik dat nogal makkelijk praten, want ga als westerse journalist maar doodleuk met de Afghaanse troepen meelopen. Een eenzijdig beeld was wat mij betreft onvermijdelijk bij deze vorm van embedded journalism. Hij ziet daarnaast veel overeenkomsten met de Nederlandse pers, echter verschillen wij omdat ze in de VS een verdrag ondertekenen met defensie, waar wij in Nederland elk artikel moeten voorleggen aan defensie voordat het gepubliceerd mag worden.

Carlier, N. (2008). Iedereen weet hoe van der G. heet. NRC Handelsblad. 10 juni. P.x. De schrijver legt de vinger op de zere plek van de tijd waarin we leven. Nieuws wordt tienmaal sneller verspreid dan in bijvoorbeeld de jaren 80 en de vraag luidt nu: Moeten we Volkert van der G. nog wel zonder achternaam vermelden als iedereen de achternaam al weet? Een kwestie van googlen levert je meteen al het juiste resultaat op. De Raad van de journalistiek vind dat de media zich moeten afvragen of het vermelden van de volledige naam relevant is voor het nieuws en zelf moeten afwegen of het dusdanig schadelijk is voor iemand, dat het beter is de naam niet volledig te noemen. Klaver, M.J. (2008). Het kleine nieuws van om de hoek. NRC Handelsblad. 16 juni. P.x. Het artikel gaat over een website genaamd Buurtlink, waar mensen hun eigen nieuws kunnen brengen. Zo wordt als voorbeeld genomen een vermiste kat, die later gevonden is door iemand uit dezelfde buurt. Men vraagt zich af wat het geheim is achter het succes van Buurtlink, waar andere soortgelijke sites sneuvelden. Antwoord daarop is het sociale aspect van de site, iets sympathieks als een vermiste kat krijgt natuurlijk altijd positieve reacties, bovendien zijn ruim de helft van de berichten afkomstig van de bezoekers van de site. De site heeft een prijs gewonnen en met name het innovatieve karakter werd zeer gewaardeerd door de jury. Banning, C. (2008). Tandenknarsend het embargo eerbiedigen. NRC Handelsblad. 15 september. P.x. Het gaat opnieuw over de embargoregeling van de begrotingstukken die volgens vele gerenommeerde hoofdredacteuren achterhaald of ouderwets is. Toch hielden bijna alle kranten zich aan het embargo, behalve het NRC. Die publiceerde de begroting op zaterdag, waar die pas op dinsdagmiddag bekend mocht zijn. De overige kranten hielden zich aan het embargo, ondanks de vele kritiek die het te verduren krijgt. Toch is het vreemd dat de RVD ervoor koos het embargo in stand te houden, terwijl het nieuws allang op straat lag. Hier verbaasden verschillende kranten zich over. Keunen, M. (2008). Slag om de publieke opinie is verhard. NRC Handelsblad.20 november. P.x. Dit artikel gaat over Frits Bloemendaal dit genterviewd wordt door Keunen en het gaat voornamelijk over zijn boek en visie op hoe de overheid tegenwoordig tegen de media en in het specifiek journalisten, aankijkt. De functie van waakhond lijkt verdwenen en het lijkt erop alsof de politici de media als bedreiging zien. Bloemendaal spreekt van een communicatieoorlog.