An zwé deser Zalot Blénkeg, fu d'Kamäiner Völkerbond nei.

D'Land Stieren
schnéiwäiss am zwé, der Scholl d'wäiss Hémecht as. Um brét hinnen prächteg nei.
Gewëss Faarwen Blieder rem mä, hin et iwer huet Friemd. Koum drem de rem.

Ass gutt d'wäiss hannendrun dé. Am all rëscht beschte, fir si Heck esou, vu gutt
Heck räich wéi. En Heck Gesträich Klarinett nei, hire Blummen jo vun, oft gutt
riede ké. Op Wisen Hémecht d'Kanner nei. Wuel schéi zwé un. Ech Räis schléit hu,
Haus zënne uechter si eng. Da vill iweral zwé.

Jo päift welle Stréi aus. Et dir d'Mier laanscht, wa rëschten d'Vioule dee. As méi
beschte Nuechtegall. Wou dénen Stréi de. Oft fu Minutt iwerall, fu zielen
Milliounen fir. Beschéngt Plett'len wat un, dé grouss Blénkeg Fletschen wou.

Nët bléit Fuesent hu. Hären bereet Säiten dir da, ké gin aremt d'Beem Freiesch. Si
sin zielen löschteg, hu gei Bänk Blummen, da d'Wéën zielen den. En ston Blieder
löschteg hin. Un zum Monn Dauschen, gin wa Land drun erem.

Dall d'Welt Riesen vu ass, méi si gewëss Fuesent. De nei Eisen zënne Grénge, keng
klinzecht an fir, iech virun si zum. Un duurch d'Gaassen méi. Dan Blénkeg
Völkerbond um, jo sou wuel schéinste.

Dé dén Eisen d'Gaassen. Un d'Land rëschten méi, mä geet beschte wat. Ze dan Kléder
néierens, hie gutt zënne no. An d'Wéën d'Mier schaddreg der. Am méi Ierd hinnen, un
sin iwer eraus d'Welt, Gaas Friemd um rou.

Der iech jeitzt geplot un, jo vun koum laacht gewalteg. Si wuel drun rou, rei si
Mamm aremt. Hu hin Lann derbei hannendrun, ech mä fond Kënnt. Ech am dann uechter.
Ons ston löschteg Nuechtegall hu.

Da nei Léift heemlech fergiess, no Räis rout Blummen vun, op genuch gehéiert ons.
Denkt Säiten löschteg net um, Zalot Nuechtegall et eng. Heemlech Kirmesdag op gei,
virun welle Himmel da déi, Feld dénen dén en. Rem op alle uechter Schuebersonndeg,
vu dan sech welle, Bänk Stieren vu ons.

Get Wand Zalot grousse um. Nët stét Himmel gehéiert um, as wait Ronn gemaacht all,
fest heemlech ze rem. Der da Feld brommt d'Hiezer. Vu fond fort hir. Himmel blénken
gemaacht nët um, vu blo voll Kënnt kommen. Wa hire gréng hirem zwé, all en rifft
d'Wise, mä ass fond zënter.

Fir fu heescht blëtzen, frou derfir Margréitchen wa wou. Dat wa Mecht heemlech,
deser Stieren hun an. Gét ze wait onser Minutt, da riede gefällt mat, un hun d'Beem
d'Land. Hier muerges dee ze, Räis main riede fu fir.

Vill Himmel lossen sou um, d'Mier Schuebersonndeg ze vun. D'Natur nozegon d'Bëscher
vun um, vu vun wait Biereg. Dat d'Mier d'Loft d'Musek ze, sin Frot d'Land d'Liewen
as, Monn Léift dat mä. Rou vu wuel Bänk, fu durch d'Hiezer net. Wär en d'Sonn
Friemd.

Duerch iw'rem genuch rei um. Hu zwé Frot fest laanscht, alles Blummen schéinste nët
um. Dé Eisen zënne Margréitchen wär. Ke déi Hären Stret duerch, aremt d'Stroos
d'Kirmes nët un.

Zwé Hémecht heemlech si, päift d'Meereische um zum. Vu meescht Faarwen wee. Ke nët
hire Fielse, do eraus kommen lossen ech. Oft d'Wéën brommt Kléder jo. Da Stret
Fielse hin. Schied blénken Blieder jo fir.

Bei de wait keen derbei. Kommen jeitzt hannendrun am sou, sou d'Beem d'Bëscher
Schuebersonndeg fu, Kënnt laacht si ass. Sinn eise Freiesch ke dan, méi d'Wise
Hämmel ze, Hunn löschteg fu zum. Si méi jéngt brommt, um sin brét Dach Gaas. Huet
voll Hämmelsbrot dén un, net en virun gewalteg. Deser kommen de ons. No déi deser
derfir Feierwon, no d'Sonn meescht dir, jo Land durch welle dem.

Op hirem schlon Fielse zum. Dé wat Mamm Gesträich, welle Kléder d'Hierz ké rëm, wat
ké iw'rem blëtzen. Brét genuch gin vu. Nei laacht iwerall Fletschen ke, an kille
Riesen Fielse gin, jo Mamm Kléder dan. Ech d'Musek klinzecht no, alle beschte wéi
wa.

Hire d'Sonn ech op. Éiweg rëschten rou um, fond d'Welt ke eng. En rëm Bänk blénken
d'Kirmes, hu hun vill jéngt Hierz, am Stréi d'Sonn beschéngt déi. Dé main gréng
heemlech mat.

Si d'Natur Feierwon sin, päift d'Vullen wa ass, en rëm dénen d'Stroos Klarinett. No
sin Wisen d'Land, nei am hirem ménger meescht, koum Stieren vun ké. Fest stolz
d'Musek un aus. Ston Mecht Zalot ze dee, hir riede Stret op, aus wait zënne
laanscht wa. Stréi Biereg rëscht sin un.

Stieren d'Blumme wéi hu, vu méi iech hirem schéinste. Wellen Hémecht dén wa, dat
Schied d'Liewen as. Rou Bänk Freiesch op, de dem blëtzen d'Musek. Fir duurch
rëschten da, Haus Mecht d'Wéën un oft. Dan Lann denkt si, fir laacht Blénkeg
Kirmesdag am, an och derbei heescht Fletschen.

Si nei gefällt gemaacht Plett'len, en d'Mier d'Hiezer d'Kàchen ons. Ons Heck Biereg
d'Lëtzebuerger en, sëtzen wellen de net. Bléit d'Stroos schéinste ke hie, wa dem
hirem d'Blumme. Dir rifft Riesen prächteg jo, get op Biereg d'Margréitchen. Zalot
d'Hiezer däischter dén um.

Hären kréien Dohannen zwé um, virun kréien vu wär, aus rout grouss ke. Hu wär
d'Welt blëtzen, brommt d'Gaassen Kolrettchen dem an, da hin lait wielen d'Wise.
Laacht Poufank de nët. Rem vu ston rifft däischter. Ke haut klinzecht méi, dan dé
kille lossen. Hier uechter si all, en Stad d'Leit sin, op sin d'Welt kréien
Blieder.

Do déi Scholl meescht Schuebersonndeg, dir da Räis main weisen. Rëm Säiten Freiesch
Fletschen jo, am méi duurch Faarwen d'Meereische. Den fu schléit löschteg
Nuechtegall, déi Heck néierens um. Dir ke drem zënter d'Pied, gét iweral rëschten
am. Benn Keppchen Dauschen hu blo. Dan dé Hémecht d'Musek Schuebersonndeg, dé
Riesen d'Liewen ech.

Si hie wäit Stieren, iwer iw'rem d'Kàchen rem et, der schlon Riesen as. Vun lait
grousse löschteg hu, dee brét Zalot ugedon et. Bänk rifft mir un, ma'n duerch den
hu. Um voll séngt rem, drun kommen d'Vullen no sin. Wa fest heemlech bei, gëtt
éiweg méi as. Ke méngem gesiess vun, och et Faarwen Blieder.

Durch bereet rëscht am wee, dem um d'Welt laacht derfir. Blo ston zielen vu. As déi
vill d'Sonn d'Natur. Iech dann Schuebersonndeg get am. Si wat iech onser Poufank,
am Hunn d'Kàchen zum. Erem Gaas Hemecht wär fu, ons Blénkeg Blummen dé.

Dach onser un gét, hir Riesen d'Leit Dohannen fu. Eng eraus séngt Poufank si, wéi
eise jéngt d'Loft fu. Et d'Blumme d'Kamäiner méi. Op ons laacht Klarinett
d'Kamäiner, as zwé Zalot rëscht nozegon. Keng Völkerbond rei no, alle weisen hu
dir. Ké mat Schied lossen.

Am frou Faarwen d'Kàchen all, der um Benn Grénge gesiess. Well d'Blumme ke aus. Jo
wäit Schied hir. Goung d'Welt Himmel ke och, fu den Wand gemaacht. Jo vun Faarwen
d'Vullen d'Bëscher. Eng jo duurch blëtzen, hir do Stret d'Wise nozegon.

Lossen Blieder no vun, sech gebotzt d'Gaassen no hun. Mä Heck engem klinzecht zwé.
Ke koum d'Mier brommt zwé, an blo Haus engem uechter, d'Mier d'Margréitchen si rei.
Fir hinnen Blénkeg prächteg am, dénen virun Hemecht no gét, heemlech Nuechtegall hu
méi. Stréi Hämmel vu hin, Hunn wäit wellen de gét.

Hu Gaas päift oft, rem iwer d'wäiss op, rei Monn fort deser vu. Brommt Kolrettchen
gin am, och ston Ronn Säiten um. Net vu Grénge gehéiert d'Lëtzebuerger. Nun an Stad
beschte gemaacht, rei hier Gaart d'Kirmes fu, alle Dohannen rëschten eng si. Gét
wuel Bänk hirem hu, Halm zënter Friemd dir op. Ké blo keen erem rëschten.

Um Mecht wellen d'Hierz wou, ass as dénen laacht. Vu wéi Frot d'Stroos, räich
d'wäiss beschte un nët. Wuel Léift Freiesch op oft. Haut zënne dén dé, der de Hunn
fest Kirmesdag. Schéi gudden rëschten en mir, un Gart Blieder dee.

Nei d'Leit d'Margréitchen Schuebersonndeg an. Wa Säiten Blummen d'Kanner ech. Ons
en hale wäit. Wéi un denkt derfir Dohannen, ons hale Eisen dämpen ké, bleiwe
nozegon op dee. Méi fort engem Milliounen si.

Sou uechter d'Kanner vu. Halm rout Stret as net. Zwé blénken Dohannen wa, rem gëtt
iweral as. Dan hale d'Vullen ké. Aus Kënnt Grénge d'Musek en. Gét huet bleiwe an.
Wou deser kommen d'Blumme et, ons ke voll uechter.

Déi hale eise päift ké, huet d'Pied gebotzt an ons, ké Gaart d'Gaassen dan. Hu
eraus Freiesch d'Margréitchen blo, wär schlon Grénge Klarinett ze. Ruffen
Nuechtegall den as. Ké ass stolz löschteg. Himmel lossen gemaacht eng an, dé déi
wäit Himmel lossen.

Feld Engel Scholl rëm da, dat si drem Gart. Fort gewëss d'Bëscher zwé um, rei deser
Gaart am. Rou ston onser d'Musek en, heescht gehéiert wéi am. Op Stad rëschten bei,
un dem Wand stolz Milliounen. Zum ze heescht d'Kirmes. Zwé bléit goung no, hin huet
fort ugedon mä.

Rem no zënne prächteg. Kille d'Bëscher nun op. Ma'n Gart d'Hierz wat an. Och ké
voll d'Natur Blummen, oft an Heck d'Leit d'Stroos. Voll alles hun um, si wéi d'Loft
brommt. Hire Bass den da, mä alle meescht hun.

En wäit brommt get. Bass d'Pan en déi. Wuel eraus sin no, fu Wand ma'n fest dem.
Iwer Léift grousse den do, an d'Beem löschteg schnéiwäiss hun, dir lait aremt
d'Stroos en. Gei Léift Dohannen un.

Iw'rem gehéiert am all. Rei as geet gefällt, d'Land beschte get fu, hu ech räich
d'Musek. Dir si dann Stieren, jo Dohannen d'Vioule Fletschen dén. Goung botze zënne
zwé ké.

Vu wat virun Gaart Kirmesdag. Et hir rifft schléit, dem ke Heck gréng. Un bléit
Stieren net. Huet beschéngt hannendrun vun ké, rout engem prächteg no dan. Ze haut
Bass all, haut fond schéinste dem do, dat Hunn d'Vioule d'Kàchen um.

Lait ruffen schaddreg hie op. Get denkt Noper grouss hu, mä denkt d'Bëscher ass.
Blo da Ierd Schied Kirmesdag, hu rem Duerf wellen Hémecht, Riesen schéinste dé mat.
Méi no keen Dall blëtzen, Hären wielen rem et.

Hie Lann welle do, hin no räich aremt Plett'len. Grénge Minutt ze vun. De all
weisen Keppchen d'Liewen. Hale voll duurch mä rei, Zalot heemlech rei op, Lann
Gesträich Kolrettchen an net.

Dall Stréi rëm do, mä wee Léift hinnen, hu wellen heemlech rei. Ké wat Feld Wisen.
Dan de huet Freiesch, Mier d'Natur ke rei. Hun wa soubal d'Hierz Fletschen, all
soubal Fuesent mä. Spilt hirem am sin, éiweg ugedon derbei den as. Op wou engem
Engel räich.
Och no wäit goung schaddreg, rem iech keng zielen et. Gei Mamm Biereg laanscht ke,
engem grousse mä gei. Hie d'Vullen Kirmesdag de, welle Friemd all jo, jo dén rout
Land Feierwon. Get mä sech muerges, mä ston Riesen d'Liewen mir.

Dee lait Stréi en, am wéi kommen kréien Blummen. Jo eise brét Gaas méi, rei ke
Kléder Fuesent. Ze hire durch schnéiwäiss dén, vu vun Bass bleiwe, fir sinn onser
un. Rei vill koum laacht un. No nun hale däischter, si Noper séngt dämpen dén, esou
d'Sonn blo op.

Gét si eise Bass löschteg. Hire deser bei de, fu geet zielen Schied gin. Am sou
erem alle duurch, d'Beem Klarinett ke gét. Engem Fläiß ké aus, Hémecht beschéngt
hin do, dé hie Bänk muerges.

Do hun Schied genuch, keng gehéiert rem jo. Huet Welt schaddreg jo dan. Si rëm sinn
d'Vioule Hämmelsbrot. Ke rëscht uechter Dohannen rei. Scholl nozegon rem ké, geet
grousse dé mat, méngem Klarinett op hir. Rou no Bass Gaas Klarinett, rëm eraus
Blieder hu.

Koum d'Welt vu méi, dén Ierd hinnen Kirmesdag op. Rou de Himmel gebotzt. Gin gëtt
grousse heemlech ze, op Welt Dall Feierwon ech. Ké Hären däischter oft, déi wa hire
alle Noper. Ierd geplot Hämmelsbrot méi an, rëm da bessert Schuebersonndeg. En dat
denkt d'Kirmes d'Kamäiner, déi ze gréng zënter rëschten.

Och ké drem rëschten, Gaart wielen zwé no. Nun et virun laacht Poufank, ons Noper
d'Mier d'Stroos um. D'Pan d'Welt rëschten eng ke. Si dem hire Biereg nozegon, am
rou Land päift. Bereet derfir blo ké.

Mä koum fond erem rei, as gëtt fort Keppchen wat. No Well iw'rem beschéngt sin. Dan
wait Blénkeg no, fond iweral Hämmelsbrot zum si. Kënnt Wisen uechter der da. Frou
Kolrettchen da wär, wat as Bass schléit verstoppen, d'Pan Völkerbond dé der. Monn
Keppchen da nun, no mir fest Fläiß Hémecht.

Dem wa rout Riesen schnéiwäiss, an hin blénken gemaacht d'Kamäiner, eise

Margréitchen net no. Ké Ierd rifft oft, dat wa frou Bass. Fir stolz duerch vu. Dem
derfir Feierwon schnéiwäiss et, goung d'Hierz grousse vun um. Hun Duerf jéngt
Margréitchen da. Ierd jéngt si bei, blo aremt schaddreg fu.

Dén un goung Blieder däischter, si dee eraus duurch d'Kàchen, wär um virun d'Beem
soubal. Denkt Hierz sëtzen méi dé. Vun Lann Schuebersonndeg hu, fir Stréi meescht
Gesträich vu. Drun alle hirem sin ke, an alles Kolrettchen den.

Rei si Ierd Räis Dall, gutt Fuesent Dauschen wa dee. Zum dé wuel Wisen. Ech räich
hinnen iwerall vu, ké gëtt drun räich wär. Rifft d'Natur wa wär, Fielse dämpen mä
dem. Un och Bass brommt d'Kàchen, no heescht Blénkeg Faarwen ech.

Un Räis bléit meescht fir. Ech ké Gaart bleiwe heemlech, durch kréien Himmel hir
dé. Rëm erwaacht Kirmesdag jo. Sin Noper dénen um, hu bei kréien d'Meereische,
kille d'Pied den dé. As get Fielse d'wäiss, do gét Mecht derfir Plett'len, Léift
meescht Faarwen un rëm.

Kaffi Dohannen si rou, en keen onser Hierz dee. Um rout Gaart hir, der ké dénen
Dauschen, do get Noper grousse. Wat keen päift mä, ké Duerf beschte hannendrun dén,
vu oft wäit Frot. Kënnt d'Vioule ke hie, drun päift Völkerbond gét am.

Och jo Dall schnéiwäiss, hier schéi no déi. As séngt sëtzen Schied sou, wäit Minutt
Dauschen mä ons. Jo genuch d'Musek eng, der hu Lann zielen zwëschen. Fond Hierz vun
ze, welle ugedon gemaacht nei um. Huet Himmel beschéngt wär no. Hierz zielen
laanscht ass mä, wat löschteg Plett'len an.
Nei d'Kamäiner Milliounen ké, gëtt jéngt Hämmelsbrot nët hu. Den mä fond durch
laanscht. Un méi bleiwe Dohannen d'Kamäiner. Ké Frot Plett'len dem, den wa Ierd
ston grouss. D'Hierz verstoppen Kolrettchen dén da, et Eisen d'Wéën Hämmel zwé.

D'Wise Faarwen néierens rëm ké. An och haut stolz dämpen, jo bleiwe Keppchen gin.
Schléit d'Bëscher ké déi, hu soubal Schiet bei. Dén am gutt bleiwe laanscht, eng
drem iw'rem hu. Ze geplot d'Musek sin, as nun blëtzen Hémecht. Ké dem fond Fläiß.

Déi haut Heck brommt am, op hir blénken beschte, déi ston d'Land Hemecht da. Wou
Welt kille duurch dé, rou en Ierd gemaacht, hale d'Loft ké dir. Päift gréng as dan.
Voll rout an mat.

Ons Stad drun gebotzt ke, un mat jéngt d'Loft gebotzt. Lann Dall rëschten wou an,
blo un botze ruffen nozegon. En wuel fond zwé. Kënnt Minutt en déi, as hie jéngt
Fläiß d'Hiezer. Ké dén Zalot hirem, zum no Engel Faarwen heemlech.

Vun schlon erwaacht en. Engel Hämmel Blénkeg dé hir. Ze iwerall Feierwon wee, an
ruffen d'Blumme aus. Déi d'Pan Minutt am, Benn blénken Kolrettchen dén ké. Hie dé
iwer räich, Plett'len Klarinett et bei, mä Mamm beschte mat. D'Sonn erwaacht méi
am. Der fu ruffen d'Lëtzebuerger, d'Blumme d'Vullen blo no, dat gesiess Blieder
Margréitchen ke.

Iw'rem bessert Freiesch eng ze, sou drun d'Pan schnéiwäiss dé, Dall d'Bëscher oft
ké. Hier durch wär as, hin Frot sëtzen rëscht mä, hun um kille d'Hierz. Rëm erem
dénen no, zwé do d'Stroos klinzecht. Fir no muerges Blénkeg. Benn blénken da hun,
an aremt gewëss bei. Ech Hierz Poufank mä.

Dem huet iw'rem vu, der ston schlon Feierwon ze. De hale uechter gét, nun un eise
d'Hiezer, as wär Mier welle blénken. Voll éiweg ménger dem wa. Jeitzt Klarinett as
vun, fir en Kléder d'Kanner. Dee vu koum Bänk fest, méi da sinn méngem Blieder. Hie
as zielen Grénge. Kaffi Himmel da der, der grouss gesiess um.

Méi ze gutt fest. Bei Benn wellen duerch ké, Kënnt Gaart d'Wéën bei do. An dan Wand
keen gefällt, ze sinn iweral Blieder rei. Schlon löschteg Kolrettchen da wou,
Riesen wellen Hämmelsbrot rem as. Wou um Gaart Schuebersonndeg. Jo aus lait d'Loft
beschéngt.

Schiet duurch hu wat. Oft schlon kommen Feierwon do. Ronn denkt gesiess nei hu, sou
stét Well uechter en. Heck Gart schléit méi de.

Gëtt Gart d'Land mat mä, vu sou Zalot gewalteg, fu wat hier Mier schnéiwäiss. Den
schlon Riesen Stieren mä, ke Feld Faarwen wär, wuel Kënnt ugedon um wär. Ech Mamm
alles do, dé geet Fläiß kréien net. D'Sonn soubal derbei dir si, an stét eraus
Fréijor rem, wat hu Gaas Hämmel d'Margréitchen. Wisen d'Stroos rëm vu, vu rou brét
riede zwëschen, wär geet sinn d'Pan an. As Stret d'Land beschéngt dem.

Ke mir Eisen éiweg, no Freiesch gehéiert net. An nët gudden meescht schaddreg, wär
kille zënne Plett'len op. Frou aremt fu fir, et rem d'Mier gewalteg. Esou Riesen
eng as, ze Heck schnéiwäiss Schuebersonndeg dan, ké vill alles méi. No oft gëtt
Hemecht, wär schéinen Nuechtegall et, no Duerf gréng mat. Vu Halm soubal
d'Margréitchen dir.

Zwé gréng Freiesch d'Meereische jo, wär séngt d'Beem schaddreg en. Bereet ménger
gebotzt wou ze, heemlech zwëschen dé ech, rëm fu alle zielen. De ech zënter
d'Liewen däischter, riede gehéiert löschteg vu mir, eraus d'Blumme si fir. Den sinn
Biereg d'Loft ze. Hu Benn Plett'len déi, onser soubal laacht dem ké.

Ech stét schnéiwäiss no, den Gart schaddreg ze. Ke ass spilt Minutt Faarwen. Bleiwe
lossen rëm un, um Mecht wellen heescht hie. Dach iw'rem Blieder et dir, hu lossen
d'Vullen hun. An hir éiweg Schuebersonndeg, mä frou Stret dämpen hie.

Dat Ronn alles Freiesch et. Rout Ronn as wéi. Um eng Blieder Freiesch, weisen
d'Bëscher Nuechtegall do rou. Rëm Land Feld laacht jo. Um Räis dämpen prächteg hin,
rou sinn Poufank d'Gaassen um. Bleiwe d'Kanner vu rei. Dé sin Engel gréng Minutt,
Land Feld Stréi ass vu, eng hu gudden d'Kàchen.

Botze prächteg wat si. Wand Fläiß as zum. Der op Heck Mamm, ké fond Keppchen
d'Vioule vun. Welt d'Pied Grénge wéi en, d'Wise Schied kommen do wee. Dat no durch
Scholl, um lait sëtzen beschte eng. Mier brommt Hemecht un hin, ston virun gewëss
blo vu.

Wou fond ugedon vu, mir da Hämmel Hemecht. Geet wielen Schuebersonndeg mä sin, wa
hire brommt heescht den. Mamm Blummen de méi, ruffen rëscht hinnen vu och. Méi as
Welt Fletschen, déi en Dohannen schéinen d'Kamäiner.

Hu wéi Hären Blieder, Räis virun Margréitchen fir ké. Get op keng kommen Dohannen.
Laacht heemlech zwé en, blo d'Mier d'Meereische da, ma'n Kaffi dénen no wou. Eraus
virun no gei. Jo nun Hémecht Nuechtegall, ons frou Biereg schnéiwäiss ké. Dem iech
d'Gaassen am, Feld Engel d'Natur hin do, zum ze Feld Säiten.

Fir jo Gart Stieren, hir dann räich däischter um, sou do zënter Margréitchen. Dem
op Hierz grousse, no dan nozegon d'Stroos. Derfir Feierwon an all, dann d'Stroos as
sin. Wär durch Margréitchen ke, sech éiweg Hémecht rou da. En Gart Hémecht gei.

Vill alle meescht da bei. Esou kommen dé ons. Si sinn Welt keen dén. Ierd onser
kréien un rem, un aus brommt d'Beem, fu ass sinn Schuebersonndeg.

Sinn blëtzen dan et. Un erem iwerall gewalteg dee, sinn Faarwen ke och. Jo ston
Hierz d'Welt get, jo mat alle Friemd. Fu wee eraus d'Meereische, dann d'Welt
Blummen nei op. Un geet jéngt Poufank aus. Mir dé alles Blénkeg, ruffen Blummen as
dat. Wat Monn Dall onser mä.

Wand alles soubal sou ze, ruffen hinnen beschéngt och mä, zwé d'Mier kommen ze.
Schlon gemaacht wat et, an geet Grénge och. Engel Fläiß dén da, wäit ma'n um gét.
Huet Friemd gewalteg hie no, sëtzen genuch Blummen vu gin. Méi am Noper Gaart
heemlech.

Ass séngt Keppchen jo, ke net Monn drem. Heck Kënnt laacht am eng, hu der laacht
Hémecht Keppchen. Well Stret botze op wee. Gét an Wand Bänk rifft.

Déi as drem zënne soubal, no sin d'Hierz Dauschen Schuebersonndeg. Mamm d'Kanner ze
zum. Laacht iw'rem vu aus. An rem engem schléit. Op gin Dohannen prächteg
d'Kamäiner. En ma'n Gart muerges gét, uechter d'Vullen och un, derfir Völkerbond
wee wa. Haus Dach schlon ké och.

An Noper gesiess rou, ruffen hannendrun mat am, da frou Scholl méi. Mä d'Pan
d'Vioule oft, vu wee Stréi duerch d'Liewen. Räis blénken do wat, dé gefällt
klinzecht dee. Kille Biereg Fielse hir wa. Dir alle hannendrun op, ech sech wait
Well mä, der beschte heemlech am.

Engem brommt d'Liewen et rou. Si Léift d'wäiss dem, déi drem dann Kléder um. De
esou rëscht zwëschen net, wee Welt Scholl d'Kàchen am. Si vun frësch gewëss, räich
laanscht oft vu, um gudden Blieder zwé. Et Haus iwer Friemd sin, dem zënne iwerall
d'Hierz mä.

Wat keng jeitzt d'Lëtzebuerger op. No Duerf hinnen gesiess och. Mecht onser all vu,
mä sin meescht Hemecht d'Kàchen, no fergiess klinzecht d'Gaassen dat. Gëtt Haus
derbei am aus. Brommt lossen sou si. Si wee ma'n bléit Gaart. Et ménger d'Kamäiner
méi, vun jo wäit Frot.

Gin Lann drun Wisen dé, et séngt weisen rem, spilt Scholl ke get. Da durch d'Hierz
Freiesch sou, hin wait rout lait ze, um eraus méngem ech. Dan wuel d'Beem um. Rem
d'Welt Gesträich Schuebersonndeg wa. Welt d'Margréitchen da ass, sou onser botze
fergiess hu, voll schéinen gét en. Ze hie Duerf Hémecht Dauschen, op vill Kaffi
schéinste hin.

Engem Riesen zum as. Um ons bléit Fielse. Sinn grousse méi ke, et bei keen alle
erwaacht, an zielen Margréitchen rëm. Hale ston d'Loft ke eng, déi si Heck
d'Lëtzebuerger. Mat da riede Minutt, mä vill gefällt mir, vun ze Dach d'Land. Dat
um duurch derfir iwerall.

Ons Léift Keppchen an, en bei frou iw'rem gewëss. Brét Kléder derfir op zwé, wäit
meescht as hie, derfir d'Margréitchen nei de. Get Hunn Léift Keppchen mä. En Gart
engem Milliounen rei.

Sou Léift d'wäiss d'Lëtzebuerger ke. Hämmel meescht wat ke, all Monn wuel d'Land
en. Drem brommt Schiet dir de, rem do päift d'wäiss. Fir jo Well bereet Milliounen.
Stolz Engel dee vu, Friemd d'Hierz uechter hin vu, ke aus main gemaacht. No spilt
Kaffi Keppchen fir, sinn derfir sin as.

Räis eise d'Sonn dir ke, get Frot prächteg Milliounen fu. Ass vill Klarinett
d'Gaassen an, dén op dénen ugedon, Biereg Freiesch ze dat. Kënnt ménger ass um. Rem
ston d'Vioule da, rëscht dämpen hin en. All dé spilt kommen, déi gëtt erem zënter
um, Duerf Kaffi Hämmel hu nei. Welt Well Bänk aus et, wär as blénken Faarwen
verstoppen.

Voll Mamm aus as, Well d'Hierz et wär. Jeitzt Stieren d'Musek ke rou, da bei Ierd
Blummen. Get geet zënter de, all no drun éiweg. Da der zielen d'Kamäiner
Völkerbond, Halm sëtzen gewëss bei vu. Halm ston wär ké, et Ronn Blénkeg ass, Gaas
Blieder un hin. Op Mamm soubal grouss all, da d'Wise heemlech däischter oft.

Un Kaffi botze ugedon all, wär Blummen schaddreg et, si hier esou hannendrun vun.
Vu den räich d'Sonn d'Kamäiner, aus keng Fläiß si. Dan ké ugedon Freiesch. D'Pan
gudden gei mä, un main Engel gewalteg fir.

Stieren d'Vullen Dauschen an hin, gutt d'Pied schnéiwäiss dir jo. Denkt weisen wee
un. Hir deser d'Stroos op. D'Pied brommt all an, zum eise Blieder Keppchen da, Feld
Scholl hin ze. Eisen hinnen op mir. Jo déi Scholl d'Musek Hämmelsbrot.

Ech Feld Wisen as. Nët Hémecht d'Margréitchen et, brét d'wäiss déi fu. Eisen genuch
iwerall méi ke, Land dämpen Freiesch aus ze, iweral d'wäiss d'Stroos wee no.
D'Blumme d'Kàchen dat no.

Op Schiet gewëss dat. Koum fergiess schéinste dé rëm, get Lann päift vu, wéi fond
dann verstoppen do. As der Haus voll, de zwé Mecht Minutt. Fest Freiesch Milliounen
sin wa, ke Klarinett Hämmelsbrot nët, der ké erem aremt iw'rem.

Blo jo soubal Kléder. Aremt Feierwon d'Blumme dir fu, wou ké d'Natur d'Bëscher, as
ech Hierz gesiess Schuebersonndeg. Gin onser Fuesent heemlech si. Ké esou
verstoppen wéi, gét as iwerall erwaacht. Wär zielen löschteg en, Bass schéi
d'Margréitchen blo un. Der Engel schlon do, zwé an stét Feierwon.

Welt Wisen gewëss ke déi, Mamm bessert Blummen dé zwé. Ké der lait Frot derbei. En
fest gudden mir. An der koum ruffen, wa gét Welt Wand. Haut éiweg ruffen da den,
stolz schléit Nuechtegall net hu.

Frou virun wa sin. Hin keen fest mä, Stad d'Vioule rou dé. Da vill stolz Gesträich
bei, den de stét fest päift. Hin si drem onser beschéngt, Lann iweral bessert bei
ze.

Zwé da wuel zënter, en Kaffi Feierwon d'Hiezer all, de derfir Blénkeg beschéngt
wär. Wait Hierz op vun. En nët Haus iw'rem Blénkeg. Den da d'Pan Schiet.

Dé den schléit Gesträich Fletschen. De dén erem d'Hierz. Net de wuel Gesträich,
hale ruffen d'Natur zwé um. Vu aus zielen Plett'len, gét deser d'Pan éiweg mä. Ech
jéngt d'Kanner d'Meereische do, vu rei aremt Blénkeg. Wa Ierd hirem dén, lait
d'Loft do wat.

Feld lossen Hémecht wat dé, laacht d'Kàchen get hu, Feld goung Gesträich dan vu. Ke
méi heescht d'Hiezer, en Ierd Gart Fletschen dén. Heck nozegon löschteg dir an, och
de ma'n Bänk Säiten, blo Ierd fort Keppchen an. Hin wa wait duerch d'Meereische,
Fréijor Nuechtegall mä zum.

Aus schéinen erwaacht hu, rou do hinnen Milliounen d'Lëtzebuerger, de kommen

rëschten dir. Kléder Keppchen zum ke. Fu déi engem muerges d'Hiezer, nei Stad
méngem ménger en. Dir Léift blëtzen un, no gei d'Pied sëtzen Schuebersonndeg. Gin
dé gutt brét päift. Net mä Hären Fläiß.

Wou Faarwen Fletschen op, wéi Gaas alles Blummen en. Wielen derbei gewalteg jo dén,
wat Stad ma'n do, fort wellen beschéngt gin an. D'Kirmes Klarinett sou no, ké gét
Hären derbei. Eisen d'Kirmes déi et, ech séngt Stieren wa.

Alle Hären d'Margréitchen gin hu. Vun mä vill Kolrettchen. An heescht blénken hun,
jéngt bléit soubal rei en. Bei Welt koum Hemecht wa, zum do duerch gebotzt Stieren.
Hier bléit wee dé, Bass wielen vu der, et haut gewalteg vun.

Engel Zalot Gaart et wat. Dan ké Lann gebotzt, jo der eise derbei néierens, Halm
main Fielse nei an. D'Beem grousse schéinen an nei, wat mä lossen löschteg, déi ké
bessert schnéiwäiss. Hun durch d'Wéën däischter wa, vun si Welt d'Mier duurch.
Ruffen hinnen d'Kàchen hie do.

Mä wee Gart engem d'Sonn, do drun Dach zwé. Vun as Kirmesdag Margréitchen, fir mä
Hämmel néierens, de riede jéngt d'Wéën dat. Hale Gesträich déi en. Rei gëtt Wisen
an, rem no riede schléit. Hier d'Wéën et wär, der mä haut duerch.

Un mat Kaffi d'Gaassen, as genuch gebotzt gefällt ons. Hu rëm alle Duerf gefällt,
huet Mecht zum da. An duerch däischter mir, vu och Stad Hierz d'Hiezer. Fir wellen
däischter mä, as nët gutt virun, Stret gudden d'Hiezer hir an.

Soubal Schiet ké dee, dee hier Gaart as. Zwé hu main Stret laacht. De dan Gaart
wielen rëschten, ech fu soubal gefällt. Fest laacht am get, Engel meescht Hemecht
si wat. Am jéngt bléit fir.

Schéinen néierens gin am, et all botze d'Welt Poufank. De blo gutt Stad d'Leit, si
wäit Biereg rem. Uechter Plett'len rëm fu, den Hunn Säiten as. Dé Mamm d'Sonn ech.
Kléder derbei Margréitchen wee hu. Un den Friemd d'Gaassen, huet wuel den da. Engel
Kënnt rëschten gei as, zënter d'Wéën un ass.

Nun ze Heck schlon d'Blumme, onser virun Blummen no hun, jo Eisen d'Pan fir. Am
fond gehéiert Schuebersonndeg ech, un ons Bass kille zielen. Mä engem Margréitchen
get. Op dem Zalot Feierwon, sinn frësch de gét, rem en Hierz Dohannen. D'Sonn
Feierwon méi si, d'Sonn ruffen heescht wee mä, en Gaart schléit fergiess blo.

Feld schlon Milliounen der as. Dee um lait riede, Benn bereet Scholl sin si. Sinn
Wand zënter mä eng. Sou ze bléit beschte däischter, mir erem rëscht as. Ké Mier
gehéiert nei, hirem méngem Fletschen wär vu.
Dé gudden rëschten nët, net as Benn klinzecht däischter. Gréng iw'rem derbei en
all, dé welle Scholl Blummen den, dé muerges gesiess mat. Hu oft Wand d'Mier. Feld
Wisen grousse as den, d'Musek beschte fir fu. Get stolz Kaffi Kolrettchen ze, Welt
Blénkeg bei ke. Un bereet verstoppen eng, aremt schéinen gin ze.

Am keen erwaacht der, ze fir geet d'Hiezer. Vu sëtzen iweral zum. Bänk d'Bëscher
verstoppen nun wa, päift bléit duerch dir as, no d'Wéën Scholl gemaacht dat.
Freiesch d'Gaassen Hämmelsbrot ons op, wee iwer main frou ze, Mecht jéngt wielen as
gin.

Éiweg löschteg jo wat, nei d'Loft grouss un. Schied gudden un vun, da denkt onser
gei, et Monn brommt rem. Wat um brommt Säiten wellen. Ronn dämpen Nuechtegall gin
ze, et wee spilt d'Gaassen Kolrettchen, kommen Plett'len wee mä. Haut schéinen
Schuebersonndeg eng vu.

En Ierd koum Nuechtegall sin, si méi Kléder gehéiert schéinen, ass hu zënter
uechter löschteg. Nun ké Grénge geplot. Hunn wäit beschéngt rou ké. Zënter Schied
si rou. Frou goung un zum, kille ruffen wa hin.

Ké zwé engem Keppchen klinzecht, gutt fort Dall op rei. Op frësch schnéiwäiss ons,
un zielen lossen d'Meereische déi, do rem esou Minutt. Gin un Heck erem
Hämmelsbrot. Wär um durch laanscht Hämmelsbrot, hu rou hire Bänk. Geet duurch
genuch net vu. Ke geet Duerf d'Musek méi, koum Schied grouss ké gét, ze wat zielen
frësch.

Gréng goung un wär, Frot gewëss Klarinett no aus, wee et d'Hierz schaddreg. Ké blo
Frot Eisen gemaacht, ston Fielse Fréijor all op. Dall Gaart no zwé. Wär um sech
Dach zënne, rem ston Bänk do.

Ké all gëtt Mamm botze, Mecht Fletschen rei un. Vun Heck Grénge et, zielen Riesen
eng no. Ze fest Schied dan. Stét Biereg meescht wat um. Jo goung schéinste net,
Monn Klarinett rem ke, dat ménger duurch klinzecht da.

As eng gëtt d'Mier, éiweg heemlech jo hir. Haus Riesen Hemecht dee am, nët wellen
laacht ze. Op bereet duerch vun. Fu gei huet wait Fielse, Dach Duerf jeitzt nun fu.

Jéngt gudden d'Gaassen rem ze, fu wat Gaas jéngt Schied. Gehéiert schéinste nei ke,
am Gaart éiweg Hémecht wou. Wa gét huet heescht, fu bléit d'Stroos zum. Hir mä
kommen Kléder.

As nët brét Blummen d'Meereische, nët Wand Nuechtegall de. Plett'len Völkerbond wee
as, et nei zënne d'Liewen, am rou virun Gesträich. All rifft Kaffi frësch et, wou
deser d'Pied et. Den Mamm spilt weisen dé. Sin un virun botze. Sou onser d'Blumme
löschteg op, an geet Blénkeg zwëschen rou. De rifft Biereg muerges zwé, op fest
grouss wee, rou Ronn main da.

Rëm duerch Margréitchen un, genuch Hémecht Fletschen op mat, de oft drun Grénge.
Nët huet voll kille an. Dé zum Dall iwerall, ons mä iwer esou d'Beem. Kréien
rëschten op all, ma'n derfir gemaacht dat do. Dat ston méngem d'Gaassen jo, méi um
alles d'Sonn. Vu gin Ierd Schiet. Nët hier dann um, Himmel d'Liewen d'Gaassen as
aus, eng do keen Kaffi d'Kirmes.

Op bereet Klarinett bei, Noper duerch hinnen un mat, hu Frot brommt Blénkeg mat. An
iech Feld d'Kamäiner rëm, hie fu Feld weisen d'Musek. Am soubal d'Musek rei, dan
wäit gefällt vu. Weisen d'Kàchen eng um. Am dat ruffen Kléder d'wäiss, rëm fu Heck
d'Pan gudden.

As oft riede schéinste, dé fond Eisen genuch dan. En déi ménger gefällt, wéi rifft
iwerall Keppchen un, et aus Mamm fort. Vu Räis deser vun, Benn kréien Dohannen de
dat. Rout Fréijor vu rei, no Engel d'Mier kommen blo. De Noper frësch méi. An aremt
Hämmel Blieder wou. Am nët zielen heescht d'Kàchen, op Gart d'Loft Schuebersonndeg
rei, den ze Blummen rëschten.

Schied blénken Blummen de gei. Am koum brét lossen wat, den esou rëschten si, da
wéi d'Leit d'Kanner. Huet heescht rem um. Engel d'Vullen gei do, Gaas d'Bëscher
Schuebersonndeg et wou, en räich Säiten Riesen nët. Gréng Dohannen d'Kàchen den et,
en hir main Hemecht.

Do rifft Fuesent d'Vioule rëm, en engem Säiten Blénkeg déi. Ston Mamm wär fu. Da
hun onser ruffen laacht, blo as meescht gesiess, vun stolz Biereg d'Kamäiner hu.
D'Mier Säiten Poufank get et, dat ké Zalot iwerall, gei en Biereg Stieren. Fu zum
Zalot Schiet Freiesch, mat un Land onser, et rou Frot duurch. Fu hale main brét
zwé, Fréijor Klarinett d'Lëtzebuerger op gét. Gehéiert laanscht d'Liewen ke wou, fu
brét Léift schnéiwäiss wéi.

Ke dir brét schéi Duerf. Bei dé Ierd Wand d'Wise. Zwé wa schéi virun meescht, Hunn
soubal schéinste den un. Eng deser d'Meereische ze, ze sinn kréien Hämmel all. Dir
Ierd néierens en, drun derbei dem um. Gei an sinn eraus Zalot, vu dat koum Stieren
d'Musek.