POETAE COMICI GRAECI

w
DE

G
POETAE COMIC!
GRAECI
(PCG)

Ediderunt
R. Kassel et C. Austin

VOL. VII
MENECRATES - XENOPHON

Walter de Gruyter
Berolini et Novi Eboraci · MCMLXXXIX
 CIP-Tite/aufnahme der Deutschen Bibliothek

Poetae comici Graeci : (PCG) / ed. R. Kassel et C. Austin. -

Berolini; Novi Eboraci : de Gruyter.
Text teilw. griech.
NE: Kassel, Rudolf [Hrsg.]; PCG
Vol. 7. Menecrates - Xenophon. - 1989
ISBN 3-11-012035-6

© Copyright 1989 by Walter de Gruyter & Co., D-1000 Berlin 30

Dieses Werk einschließlich aller seiner Teile ist urheberrechtlich geschützt. Jede Verwertung außer-
halb der engen Grenzen des Urheberrechtsgesetzes ist ohne Zustimmung des Verlages unzulässig
und strafbar. Das gilt insbesondere für Vervielfältigungen, Übersetzungen, Mikroverfilmungen
und die Einspeicherung und Verarbeitung in elektronischen Systemen.
Printed in Germany
Satz und Druck: Arthur Collignon GmbH, Berlin
Buchbinderische Verarbeitung: Lüderitz & Bauer GmbH, Berlin
MENECRATES-XENOPHON
 INDEX POETARUM

MENECRATES NICOSTRATUS II
MENESTHEUS [NI]COSTRATUS III
MENIPPUS NOVIUS
META GENES
METRODORUS O[
MNASICLES OLY[MP
[? M]NESI[ [?O]NESI[
MNESIMACHUS ONESICLES
MOSCHIO OPHELIO
MUSAEUS
MYLLUS
PANDAETES
MYRTILUS
PARAMONUS
PHERECRATES
NAUSICRATES PHILEMO
[N]EANTHES PHILEMO JUNIOR
[NE]LEUS PHILEMO III
NICARCHUS PHILETAERUS
NICI[AS] PHILIPPIDES
NICO PHILIPPUS
NICOCHARES PHILISCUS
NICODEMUS PHILISCUS II
NICOLAUS PHILOCLES
NICOLAUS DAMASCENUS PHILOM[
NICOMACHUS PHILONICUS
NICOMACHUS II PHILONIDES
NICOPHON PHILONIDES II
NICOSTRATUS PHILOSTEPHANUS
 INDEX POETARUM VII

[PHILOS]TRATUS STEPHANUS
PHILOSTRATUS II STRATAGUS
PHILYLLIUS STRATO
PHOENICIDES STRATTIS
PHRYNICHUS SUSARIO
PLATO SYNESIUS
PO[
POLIOCHUS TELECLIDES
P[O]LY[ THEAETETUS
POLYCLITUS THEMIS[
POLYZELUS THEOD[
POSES [THE]ODORUS
POSIDIPPUS THEODOR[US]
[POSI]DIPPUS II THEOGNETUS
PROCLIDES THEO[N
PROTARCHUS THEOPHILUS
PYR[REN] THEOPOMPUS
PYTHOD[ THUGENIDES
THYMOTELES
SANNYRIO TIMOCLES
SATYRION TIMON
SIMYLUS TIMOSTRATUS
SOC[ TIMOTHEUS
SOGENES TIMOTHEUS II
SOPHILUS TIMOXENUS
SOSICRATES
[? SO]SIGENES XENARCHUS
SOSIPATER XENO
SOSIPPUS XENOPHILUS
SOTADES XENOPHON
 PRAEFATIO

Septimum volumen poetas inde a Menecrate usque ad Xenophontem complexum

primarum in nominibus litterarum seriem pone Menandrea incipientem ad finem
ordinis alphabetici perducit. aucta circuitus magnitudine crevit laboris moles ab
adiutoribus sedulo suscepti. praecipuam quam ab operis initio sibi pepererant
laudem auxerunt H.-G. Nesselrath et V. Schmidt, dum plagulas corrigentes non
solum typothetarum menda tollunt sed etiam nobis ipsis plus semel lapsis subveniunt
nostrasque curas doctrina et iudicio multifariam sublevant. variorum auxiliorum
et beneficiorum auctoribus quorum nomina in quarti voluminis praefatione aut
alibi suis locis memoravimus pro meritis continuatis gratias habere nobiscum
pergant lecturi.
secundum volumen intra biennium sequetur.

Coloniae et Cantabrigiae a. MCMLXXXIX R.K. et C.A.

 SIGLA

Abh. Ak. Bin. Abhandlungen der Preußischen (Deutschen) Akademie der Wissenschaf-
ten (zu Berlin)

AC L'Antiquite classique

AJA American Journal of Archaeology

AJPh American Journal of Philology

AM Mitteilungen des deutschen archäologischen Instituts, Athenische Abtei-

lung

An. Ox. Anecdota Graeca e codd. manuscriptis bibliothecarum Oxoniensium, ed.

J. A. Cramer, Oxon. 1835-1837

An. Par. Anecdota Graeca e codd. manuscriptis bibliothecae regiae Parisiensis,

ed. J. A. Cramer, Oxon. 1839-1841

AP Anthologia Palatina

APF Archiv für Papyrusforschung und verwandte Gebiete

Art. scr. Artium scriptores (Reste der voraristotelischen Rhetorik), ed.

L. Radermacher, Wien 1951 (SB 227,3)

ARV 2 J. D. Beazley, Attic Red-Figure Vase-Painters, 2nd ed., Oxf. 1963

ASNP Annali della Scuola normale superiore di Pisa

Ath. Ag. The Athenian Agora. Results of excavations conducted by the American
School of Classical Studies at Athens

Att. Ace. Pont. Atti della Accademia Pontaniana (Napoli)

Atti XI CIP Atti dell' XI Congresso Internazionale di Papirologia, Milano 1966

BCH Bulletin de correspondance hellenique

BICS Bulletin of the London Institute of Classical Studies

BKT Berliner Klassikertexte

Boll. Comit. Bollettino de! Comitato per Ja preparazione dell'Edizione Nazionale dei
Classici Greci e Latini, Accademia naz. dei Lincei (Roma)
 SIGLA XI

BphW Berliner philologische Wochenschrift

Burs. Bursians Jahresberichte über die Fortschritte der klassischen Altertums-

wissenschaft

BZ Byzantinische Zeitschrift

CAF Comicorum Atticorum Fragmenta, ed. Th. Kock, Lips. 1880-1888

CAG Commentaria in Aristotelem Graeca, Berol. 1883-1909

CEG Carmina epigraphica Graeca saeculorum VIII- V a. Chr. n., ed. P. A.

Hansen, Berol./Novi Eboraci 1983

CGF Comicorum Graecorum Fragmenta, ed. G. Kaibel. Vol. I fase. 1 Dorien-

sium comoedia Mimi Phlyaces, Berol. 1899, 2 1958

CGFP Comicorum Graecorum fragmenta in papyris reperta, ed. C. Austin,

Berol./Novi Eboraci 1973

CIG Corpus Inscriptionum Graecarum

CIL Corpus Inscriptionum Latinarum

CIJ The Classical Journal

ClPh Classical Philology

ClQu The Classical Quarterly

ClR The Classical Review

ClW Classical World

CMG Corpus Medicorum Graecorum

CPG Corpus Paroemiographorum Graecorum, ed. E. L. Leutsch et F. G.

Schneidewin, Gottingae 1839 -1851. Supplementum Hildesh. 1961

Dion. Dioniso

DLZ Deutsche Literaturzeitung

'EH.

Eran. Eranos

FCG Fragmenta Comicorum Graecorum, ed. A. Meineke, Berol. 1839-1857

XII SIGLA

FdD F ouilles de Delphes

FGE Further Greek Epigrams, ed. by D. L. Page, Cambr. 1981

FGrHist F. Jacoby, Die Fragmente der griechischen Historiker, Berlin 1923-1930,

Leiden 1940-1958

FHG Fragmenta Historicorum Graecorum, ed. C. et Th. Mueller, Par. 1841-

1870

Garland The Greek Anthology, The Garland of Philip, ed. by A. S. F. Gow and
D. L. Page, Cambr. 1968

G.&R. Greece and Rome

GGA Göttingische gelehrte Anzeigen

GGM Geographi Graeci minores, ed. C. Mueller, Par. 1855-1861

GI. Glotta

GLP Greek Literary Papyri 1, ed. by D. L. Page, Lond. 1942

GrGr Grammatici Graeci I - IV, ed. A. Hilgard, A. Lentz, R. Schneider, G.
Uhlig, Lips 1867-1910

GrL Grammatici Latini, ed. H. Keil, Lips. 1855-1879 (vol. II-III Priscian.
ed. M. Hertz, 1855-1859)

Hell. epigr. The Greek Anthology, Hellenistic epigrams, ed. by A. S. F. Gow and
D. L. Page, Cambr. 1965

Hesp. Hesperia Journal of the American School of Classical Studies at Athens

HSCIPh Harvard Studies in Classical Philology

IEG Iambi et Elegi Graeci ante Alexandrum cantati, ed. M. L. West, Oxon.
1971-1972

IG Inscriptiones Graecae

IG Urb. Rom. Inscriptiones Graecae Urbis Romae, ed. L. Moretti, fase. 1, Romae 1968

III. Cl. St. Illinois Classical Studies

Ind. Hipp(ocr.) Index Hippocraticus, ed. J.-H. Kühn/U. Fleischer, Gottingae 1986 sqq.

Ind. lect. Rost. Index lectionum in Academia Rostochiensi ... habendarum

 SIGLA XIII

Jb. cl. Ph. Jahrbücher für classische Philologie

JDAI Jahrbuch des Deutschen Archäologischen Instituts

JHS The Journal of Hellenic Studies

JPh The Journal of Philology

K.-B. R. Kuehner, Ausführliche Grammatik der griechischen Sprache, I Ele-

mentar- und Formenlehre, 3. Aufl. von F. Blass, Hannover 1890-
1892

K.-G. R. Kuehner, Ausführliche Grammatik der griechischen Sprache, II Satz-

lehre, 3. Aufl. von B. Gerth, Hannover/Leipzig 1898-1904

Kuhns Ztschr. Zeitschrift für vergleichende Sprachforschung, begründet von A. Kuhn

Lex. gr. min. Lexica graeca minora, Hildesh. 1965

Lpz. St. Leipziger Studien zur classischen Philologie

LSCG Lois sacrees des cites grecques, ed. F. Sokolowski, Par. 1969

LSJ H. G. Liddell and R. Scott, A Greek-English Lexicon. A new (9th)

edition by Sir Henry Stuart Jones. Oxf. 1940. A Supplement, ed. E. A.
Barber, Oxf. 1968

Mel. Gr.-R. Melanges Greco-Romains tires du Bulletin de l'Academie Imperiale des

Sciences de St.-Petersbourg

Mnem. Mnemosyne

NAG Nachrichten von der Akademie der Wissenschaften zu Göttingen

NGG Nachrichten von der Gesellschaft der Wissenschaften zu Göttingen

OGIS Orientis Graeci Inscriptiones Selectae, ed. G. Dittenberger, Lips. 1903-

1905

PA Prosopographia Attica, ed. loh. Kirchner, Berol. 1901-1903

Pap. Ox. The Oxyrhynchus Papyri

PCPhS Proceedings of the Cambridge Philological Society

XIV SIGLA

PG Patrologiae cursus completus, series Graeca, ed. J.-P. Migne, Par. 1857-
1866

Phil. Philologus

PLG Poetae Lyrici Graeci, ed. Th. Bergk, Lips. 1 1843, 2 1853, 3 1867, 4 1882

PMG Poetae Melici Graeci, ed. D. L. Page, Oxon. 1962

PPF Poetarum philosophorum fragmenta, ed. H. Diels, Berol. 1901

Prom. Prometheus

PSI Pubblicazioni della Societa Italiana per Ja ricerca dei papiri greci e latini
in Egitto

QUCC Quaderni U rbinati di Cultura Classica

RBPh Revue beige de philologie et d'histoire

RE Real-Encyclopädie der classischen Altertumswissenschaft, Stuttgart/

München 1893-1978

REA Revue des etudes anciennes

REG Revue des etudes grecques

RFIC Rivista di filologia e di istruzione classica

Rh. Gr. Rhetores Graeci (Spengel, Spengel- Hammer, Walz)

RhM Rheinisches Museum für Philologie

SB Sitzungsberichte der Akademie der Wissenschaften (Bin., Hdbg., Mchn.,

Wien etc.)

SEG Supplementum epigraphicum Graecum

SH Supplementum Hellenisticum, ed. H. Lloyd-Jones et P. Parsons, Berol./

Novi Eboraci 1983

SIG 3 Sylloge Inscriptionum Graecarum, tertium ed. G. Dittenberger et F. Hiller

de Gaertringen, Lips. 1915-1924

SVF Stoicorum veterum fragmenta, ed. Ioannes ab Arnim, Lips. 1903-1924

 SIGLA XV

TAPhA Transactions of the American Philological Association

TGF Tragicorum Graecorum Fragmenta, rec. A. Nauck, Lips. 1 1856, 2 1889

TrGF Tragicorum Graecorum Fragmenta, ed. B. Snell, R. Kannicht, St. Radt,

Gottingae 1971 sqq.

vs Die Fragmente der Vorsokratiker, griech. und deutsch von H. Diels. 6.

Aufl. von W. Kranz, Berlin 1951-1952

Wiss. Z. Halle Wissenschaftliche Zeitschrift der Martin-Luther-Universität Halle-Wit-

tenberg

WSt Wiener Studien

Z. Alt. Zeitschrift für die Altertumswissenschaft

Z. f. Volksk. Zeitschrift für Volkskunde

ZPE Zeitschrift für Papyrologie und Epigraphik

'cf.' saepius 'confera(n)tur' quam 'confer', 'vid.' saepius 'videa(n)tur' quam 'vide',
nonnumquam = 'videtur'

NOMINA BREVIATA

Casaub. Casaubonus Herw. van Herwerden

Dalec. Dalecampius Jac. Jacoby (FGrHist)

Dem. Demianczuk (Supplementum eo- K. Kock (CAF)

micum) K.-A. Kassel-Austin (PCG)

D.-Kr. Diels-Kranz (VS) Mus. Musurus

Giann. Giannantoni (Socra ticorum reli- Pow. Powell (Collectanea Alexandrina)

quiae) Raderm. Radermacher

G.-P. Gow-Page (The Greek Anthology) Reitz. Reitzenstein

Hemst. Hemsterhuis Ruhnk. Ruhnkenius

XVI VETERUM SCRIPTA

S. Sauppe (Oratorum Atticorum Tsants. Tsantsanoglou

fragmenta) Valck. Valckenaer

Salm. Salmasius Wack. Wackernagel

Schweigh. Schweighaeuser Wil. Wilamowitz

Theod. Theodoridis Ziel. Zielinski

VETERUM SCRIPTA
(vid. vol. IV praef. p. vii)

Ael. Dion. Aelii Dionysii atticistae fragmenta, ed. H. Erbse, Untersu-

chungen zu den attizistischen Lexika, Berlin 1950 (Abh.
Ak. Bin. 1949, 2), p. 94-151

Ammon. Ammonii De adfinium vocabulorum difTerentia, ed. Kl.

Nickau, Lips. 1966

Antiatt. •AvttatttKtctiJc, ed. 1. Bekker, Anecdota Graeca 1, Berol.

1814, p. 75-116 (annot. crit. in vol. III, Berol. 1821, p.
1074-1077)

Append. prov. Appendix proverbiorum (CPG I p. 379-467)

Ar. Byz. Aristophanis Byzantii grammatici Alexandrini fragmenta,

ed. A. Nauck, Hai. Sax. 1848; ed. W. J. Slater, Berlin/
New York 1986

Arcad. 'ApKaöiou Ilt;pi t6vrov, ed. E. H. Barker, Lips. 1820 =

'E,moµ1) tfjc Ka0o).tKfjc1tpocrotöiac 'Hproötavoii, ed. M.
Schmidt, Ienae 1860

Athen. Athenaei Naucratitae Dipnosophistarum libri XV, ed. G.

Kaibei, Lips. 1887-1890. Epitomen librorum III - XV
ed. S. P. Peppink, Lugd. Bat. 1937-1939, librorum I-
II (sola epitome traditorum) post Kaibelium ed. A. M.
Desrousseaux, Par. 1956. ubi ab editionibus discrepantia
referimus, scito nos codicum ACE imagines contulisse

Diogen. Diogenianus (CPG I p. 177- 320). vid. infra Prov.

Diog. Laert. Diogenes Laertius. vid. vol. IV praef. p. viii

XVI VETERUM SCRIPTA

S. Sauppe (Oratorum Atticorum Tsants. Tsantsanoglou

fragmenta) Valck. Valckenaer

Salm. Salmasius Wack. Wackernagel

Schweigh. Schweighaeuser Wil. Wilamowitz

Theod. Theodoridis Ziel. Zielinski

VETERUM SCRIPTA
(vid. vol. IV praef. p. vii)

Ael. Dion. Aelii Dionysii atticistae fragmenta, ed. H. Erbse, Untersu-

chungen zu den attizistischen Lexika, Berlin 1950 (Abh.
Ak. Bin. 1949, 2), p. 94-151

Ammon. Ammonii De adfinium vocabulorum difTerentia, ed. Kl.

Nickau, Lips. 1966

Antiatt. •AvttatttKtctiJc, ed. 1. Bekker, Anecdota Graeca 1, Berol.

1814, p. 75-116 (annot. crit. in vol. III, Berol. 1821, p.
1074-1077)

Append. prov. Appendix proverbiorum (CPG I p. 379-467)

Ar. Byz. Aristophanis Byzantii grammatici Alexandrini fragmenta,

ed. A. Nauck, Hai. Sax. 1848; ed. W. J. Slater, Berlin/
New York 1986

Arcad. 'ApKaöiou Ilt;pi t6vrov, ed. E. H. Barker, Lips. 1820 =

'E,moµ1) tfjc Ka0o).tKfjc1tpocrotöiac 'Hproötavoii, ed. M.
Schmidt, Ienae 1860

Athen. Athenaei Naucratitae Dipnosophistarum libri XV, ed. G.

Kaibei, Lips. 1887-1890. Epitomen librorum III - XV
ed. S. P. Peppink, Lugd. Bat. 1937-1939, librorum I-
II (sola epitome traditorum) post Kaibelium ed. A. M.
Desrousseaux, Par. 1956. ubi ab editionibus discrepantia
referimus, scito nos codicum ACE imagines contulisse

Diogen. Diogenianus (CPG I p. 177- 320). vid. infra Prov.

Diog. Laert. Diogenes Laertius. vid. vol. IV praef. p. viii

 VETERUM SCRIPTA XVII

Epimer. Horn. Epimerismi Homerici, ed. Andrew R. Dyck, Pars prior

Epimerismos continens qui ad Iliadis librum A pertinent,
Berlin/New York 1983. idem nobis codicum lectiones
suppeditavit

Erat(osth.) vid. infra Str(ecker)

Erot. Erotiani vocum Hippocraticarum collectio, ed. E. Nach-

manson, Upsaliae 1918

Et. gen. Etymologicum genuinum. codicum AB lectiones suppedi-

tavit K. Alpers

Et. gen. rx Etymologicum magnum genuinum, Symeonis etymologi-

cum, Etymologicum magnum auctum, vol. I
(a-ciµrocyemoc), ed. Fr. Lasserre et N. Livadaras, Rom.
1976

Et. gen. 'A. K. Alpers, Bericht über Stand und Methode der Ausgabe
des Etymologicum genuinum (mit einer Ausgabe des
Buchstaben A), K0benhavn 1969

Et. Gud ... Stef. Etymologicum Gudianum (cia'A.tov-l;;etai), rec. A. de Ste-

fani, Lips. 1909-1920

Et. Gud .... Sturz Etymologicum Graecae linguae Gudianum, ed. Fr. G. Sturz,
Lips. 1818

Et. magn. Etymologicum magnum, ed. Th. Gaisford, Oxon. 1848

Et. Sym. rx vid. Ed. gen. rx

Et. Sym. ß Das Etymologicum Symeonis (ß), ed. G. Berger, Meisenh.

1972

Eust. in II. Eustathii archiepiscopi Thessalonicensis commentarii ad

Homeri Iliadem ad fidem exempli Romani editi, Lips.
1827-1830; ed. M. van der Valk, vol. I-IV, Lugd. Bat.
1971-1987

Eust. in Od. eiusdem commentarii ad Homeri Odysseam ad fidem exem-

pli Romani editi, Lips. 1825-1826

Harp. Harpocrationis lexicon in decem oratores Atticos, ed. G.

Dindorf, Oxon. 1853. vid. J. J. Keaney, Hist. 17 (1968)
5071 et vol. IV praef. p. viii

Hdn. Herodiani Technici reliquiae, ed. A. Lentz, I - II ( = GrGr

Ilh-11), Lips. 1867-1870
XVIII VETERUM SCRIPTA

Hdn. II. ötXP· Herodiani IIepi ötXP6vrov, ed. A. Lentz, II p. 7 - 20. de

cod. Hauniensi vid. P. EgenolfT, RhM 35 (1880) p. 564-
568

Hdn. II. µov. U~. Herodiani IIepi µoviJpouc AE~Eroc,ed. A. Lentz, II p. 908-
952. de cod. H(auniensi) vid. EgenolfT 1.1.p. 98-104, de
V(indobonensi) A. Ludwich, Aristarchs hom. Textkr., II
Lpz.1885, p. 683-692

[Hdn.] Philet. Le «Philetaeros» attribue a Herodien, ed. A. Dain, Par.

1954

Hesych. Hesychii Alexandrini lexicon, ed. K. Latte, vol. 1-11 (cx-

o), Hauniae 1953-1966; ed. M. Schmidt, vol. III-IV
(n-ro), Ienae 1861-1862. nonnullis locis codicis imagi-
nem contulimus

Lex. Bachm. CuvayroyiJ U~erov XPTJciµrovex: füaq>6provcoq>&vtE x:ai

pTJt6prov7tOA.Arov,ed. L. Bachmann, Anecdota Graeca 1,
Lips. 1828, p. 1 - 422. nonnullis locis codicis imaginem
contulimus

Lex. Bekk.v Ae~etc j)TJtOptx:ai,ed. I. Bekker, Anecdota Graeca I, Berol.

1814, p. 195-318 (annot. crit. in vol. III, Berol. 1821, p.
1094-1101)

Lex. Boys. Lexici Segueriani CuvayroyiJ AE~ErovXPTJciµrovinscripti pars

prima, ed. C. Boysen, Ind. lect. Marb. 1891/92 ( = Lex.
gr. min. p. 12-38)

Lex. Herrn. Fragmentum lexici Graeci, ed. G. Hermann, De emendanda

ratione Graecae grammaticae 1, Lips. 1801, p. 319-352

Lex. Mess. Lexicon Messanense (Orus, IIepi öp0oypaq>iac) ed. H.

Rabe, RhM 47 (1892) 404-413 et 50 (1895) 148-152

Lex. Vind. Lexicon Vindobonense (Andreae Lopadiotis), ed. A. Nauck,

Petropoli 1867

Or(us) Das attizistische Lexikon des Oros, ed. Kl. Alpers, Berlin/
New York 1981

Paus. att. Pausaniae atticistae fragmenta, ed. H. Erbse, Untersuchun-

gen zu den attizistischen Lexika, Berlin 1950 (Abh. Ak.
Bin. 1949, 2) p. 152-221
 VETERUM SCRIPTA XIX

Philem. att. Der Atticist Philemon, ed. L. Cohn, Phil. 57 (1898) 353-
367

Phot. Photii patriarchae lexicon, ed. Chr. Theodoridis, I (ex- li),

Berol./Novi Eboraci 1982; e codice Galeano descripsit R.
Porsonus, Lond. 1822

Phryn. ecl. Die Ekloge des Phrynichos, ed. E. Fischer, Berlin/New York
1974

Phryn. praep. soph. Phrynichi praeparatio sophistica, ed. Ioannes de Borries,

Lips. 1911

Poil. Pollucis onomasticon, ed. E. Bethe, Lips. 1900-1937. non-

nullis locis nostrum in usum codicum imagines inspexit
Chr. Theodoridis

Proleg. de com. Prolegomena de comoedia, ed. W. J. W. Koster, Scholia in

Aristophanem I 1A, Groningae 1975

Prov. Proverbia. de prov(erbiis) Ath(ois) 'collectionis quintae',

Bodl(eianis), codicis Par. suppl. 676, Coisl(inianis), de
Diogen(iano ), D 1, D 2, D 3, Zenob(io) Ath( oo) et
vulg(ato) ceterisque collectionibus vid. W. Buehler, Ze-
nobii Athoi proverbia vulgari ceteraque memoria aucta,
vol. 1, Gottingae 1987; idem nobis codicum lectiones
suppeditavit

Schol. Ar. Scholia in Aristophanem, edidit edendave curavit W. J. W.

Koster, Groningae, 1-1121969-1983, IV (Tzetzae com-
mentarii) 1960-1964. Scholiorum in hoc opere nondum
editorum collationes nobiscum communicaverunt D. Hol-
werda (Av., Lys., Thesm., Ran., Eccl.) et M. Chantry
(Plut.)

Steph. Byz. Stephani Byzantii ethnicorum quae supersunt, ed. A. Mei-

neke, Berol. 1849. codicum PQ collationes nobiscum com-
municaverunt J. J. Keaney et Albio C. Cassio

Sud. Suidae lexicon ed. Ada Adler, Lips. 1928 -1938

Suet. II. ßAacq>.et II. 1tmli. Suetone IIepi ßAacqiriµ1&v.IIepi 1tutfö&v (extraits byzan-
tins), ed. J. Taillardat, Par. 1967

Theognost. Theognosti canones, ed. J. A. Cramer, An. Ox. II p. 1 -

165
XX RECENTIORUM COMMENTATIONES

Theognost. ... Alp. Kl. Alpers, Theognostos Il!;pi öp0oypaq>iac, Überlieferung,

Quellen und Text der Kanones 1-84, Diss. Hamb. 1964

Thom. Mag. Thomae Magistri ecloga vocum Atticarum, ed. Fr. Ritschl,
Hai. Sax. 1832

Timach. Fragmente des Timachidas, ed. Chr. Blinkenberg, Die Lin-

dische Tempelchronik, Bonn 1915, p. 41-47

Tzetz. vid. Schol. Ar.

Zenob. vid. Prov.; Zenob. Ath. II 1-40 ed. W. Buehler, Zenobii

Athoi proverbia, vol. IV, Gottingae 1982

RECENTIORUM COMMENTATIONES
(vid. vol. IV praef. p. vii)

Alberti Ind. script. Photii lexicon, ed. G. Hennannus, Lips. 1808, p. 481-518
Io. Alberti Index scriptorum suppletus et auctus

d'Amaud Animadv. Georgii d'Arnaud Specimen animadversionum criticarum ad

aliquos scriptores graecos, Harlingae 1728

Bachmann Conject. 0. Bachmann, Conjecturarum observationumque Aristo-

phanearum specimen I, diss. Gott. 1878

Bailey J. Bailey, Comicorum Graecorum Fragmenta, Cantabr.

1840

Bechtel Fr. Bechtel

Frauennamen Die Attischen Frauennamen, Göttingen 1902
Spitznamen Die einstämmigen männlichen Personennamen des Grie-
chischen, die aus Spitznamen hervorgegangen sind, Ber-
lin 1898 (Abh. Ges. Wiss. Gött., N. F. 2,5)

Bentley Richard Bentley

Emend. Emendationes in Menandrum et Philemonem post Pe-
trum Bunnannum (1710) ed. Meineke (1923), Men. et
Phil. p. 437- 561
epist. The Correspondence of Richard Bentley, ed. Chr. Words-
worth, London 1842
 RECENTIORUM COMMENTATIONES XXI

Bergk Th. Bergk

Epist. ad Schill. Andocidis orationes ed. C. Schiller, Lips. 1835, p. 109-
160 (Theodori Bergk ad editorem epistola)
Re!. Commentationum de reliquiis comoediae Atticae anti-
quae libri duo, Lips. 1838

Blaydes Frederick H. M. Blaydes

Adv. Adversaria in Comicorum Graecorum fragmenta, I se-
cundum editionem Meinekianam, Hai. Sax. 1890; II
secundum editionem Kockianam, Hai. Sax. 1896
Anal. Com. Gr. Analecta Comica Graeca, Hai. Sax. 1905

Bluemner Techn. Hugo Bluemner, Technologie und Terminologie der Ge-

werbe und Künste bei Griechen und Römern, 12Leipzig/
Berlin 1912, II-IV Leipzig 1879-1887

Boeckh Staatsh. A. Boeckh, Die Staatshaushaltung der Athener, 3. Aufl. von

Max Fränkel, Berlin 1886

Bothe F. H. Bothe, Poetarum Comicorum Graecorum Fragmenta,

Parisiis 1855
Bothe 1844 Die griechischen Komiker. Eine Beurteilung der neuesten
Ausgabe ihrer Fragmente [Meineke FCG], Leipzig 1844

Brandes E. Brandes, Observationes criticae de comoediarum aliquot

Atticarum temporibus, diss. Rost. 1886

Breitenbach H. Breitenbach, De genere quodam titulorum comoediae

Atticae, diss. Basil. 1908

Bruhn Anhang Sophokles erklärt von F. W. Schneidewin und A. Nauck,

vol. VIII, Anhang von E. Bruhn, Berlin 1899

Busolt-Swoboda Gr. Staatsk. G. Busolt, Griechische Staatskunde, Zweite Hälfte bearbei-

tet von H. Swoboda, München 1926

Cant(er) ms. Comicorum Graecorum Fragmenta a Th. Cantero (t 1616)

collecta (typis non impressa). Pars prima (insunt änavta
tc'tEÖptCK6µi::vaMenandri Philemonis Diphili Apollodori
Philippidis Philippi Posidippi Epicharmi Eupolidis Cratini
Cratini iunioris Platonis) asservatur Oxonii in bibliotheca
Bodleiana (ms. d'Orville 123), pars altera (insunt Aristo-
phanis et centum et quadraginta trium poetarum frag-
menta) asservatur Parisiis (Bibi. Nat., suppl. gr. 1013).
insunt etiam Scaligeri coniecturae nonnullae. vid. J. A.
Gruys, The early printed editions of Aeschylus (1981), p.
277 - 309. codices ipsi inspeximus
XXII RECENTIORUM COMMENTATIONES

J. C. Carriere Camaval Jean Claude Carriere, Le Carnaval et Ja politique. Une

introduction a Ja comedie grecque, suivie d'un choix de
fragments, Paris 1979

Casaub. Animadv. Is. Casauboni Animadversionum in Athenaei Dipnosophi-

stas libri XV, 2Lugduni 1621

Clericus Menandri et Philemonis reliquiae, ed. J. Clericus, Amst.

1709

Cobet C. G. Cobet (vid. vol. IV praef. p. vii)

De arte interpr. Oratio de arte interpretandi grammatices et critices fun-
damentis innixa primario philologi officio, Lugd. Bat.
1847
Obs. Observationes criticae in Platonis comici reliquias, Am-
stelodami 1840

Croenert W. Croenert
Kol. u. Men. Kolotes und Menedemos, Leipzig 1906
Mem. Gr. Herc. Memoria Graeca Herculanensis, Lips. 1903

Davies Ath. Prop. Farn. J. K. Davies, Athenian Propertied Families, Oxf. 1971

Denniston, Gr. Part. J. D. Denniston, The Greek Particles, 2nd ed., Oxf. 1954

Desrousseaux Obs. A. M. Desrousseaux, Observations critiques sur !es livres

III et IV d'Athenee, Paris 1942

Deubner L. Deubner, Attische Feste, Berlin 1932

Dietze A. Dietze, De Philemone comico, diss. Gott. 1901

Dittmer W. A. Dittmer, The Fragments of Athenian Comic Dida-

scaliae found in Rome, Diss. Princeton, Leiden 1923

Dobree P. P. Dobree
Adv. Adversaria, ed. J. Scholefield, Cantabr. 1831-1833
Not. Ar. Ricardi Porsoni Notae in Aristophanem, quibus Plutum
comoediam partim ex eiusdem recensione partim e mss.
emendatam et variis lect. instructam praemisit et col-
lationum append. adiecit P. P. Dobree, Cantabr. 1820

Doehring P. Doehring, De Luciano Atticistarum irrisore, diss. Rost.,

Berol. 1916

Dohm Mageiros H. Dohm, Mageiros. Die Rolle des Kochs in der griechisch-
römischen Komödie, München 1964
 RECENTIORUM COMMENTATIONES XXIII

Dover Sir Kenneth Dover

Dover I Greek and the Greeks. Collected papers vol. 1, Oxf./New
York 1987
Gr. Homosex. Greek Homosexuality, Lond. 1978
Pop. Mor. Greek Popular Morality in the time of Plato and Aristotle.
Oxf. 1974

Edmonds J. M. Edmonds, The Fragments of Attic Comedy, Leiden

1957-1961

Elter A. Elter, De Ioannis Stobaei codice Photiano, diss. Bonn.

1880

Emperius Opusc. A. Emperius, Opuscula philologica et historica, Gottingae

1847

Erfurdt Obs. C. G. A. Erfurdt, Observationes criticae maxime in Athenaei

Deipnosophistas, Königsberger Archiv für Philosophie,
Theologie, Sprachkunde und Geschichte, 1 (1812) 424-
472

Fehling Wiederholungsfig. D. Fehling, Die Wiederholungsfiguren und ihr Gebrauch

bei den Griechen vor Gorgias, Berlin 1969

Fenk R. Fenk, Adversarii Platonis quomodo de indole ac moribus

eius judicaverint, diss. Jen. 1913

Fiorillo Obs. in Athen. T. Fiorillo, Observationes criticae in Athenaeum, pars

prima, Gottingae 1803

Fraenkel Eduard Fraenkel, De media et nova comoedia quaestiones

selectae, diss. Gott. 1912
Beob. Beobachtungen zu Aristophanes, Roma 1962
Kl. Beitr. Kleine Beiträge zur klassischen Philologie, Roma 1964
Plautin. im Plaut. Plautinisches im Plautus, Berlin 1922 (add. in vers. ital.,
Elementi Plautini in Plauto, Firenze 1960, p. 399-
443)

Frantz Guil. Frantz, De comoediae Atticae prologis, diss. Argent.,

Aug. Trev. 1891

Frisk H. Frisk, Griechisches etymologisches Wörterbuch, Heidel-

berg 1960-1972

Fritzsche F. V. Fritzsche
Fritzsche 1836 Commentatio de duobus personis Aristophaneis, Act.
Soc. Gr. Lips. 1 (1836) 125-158
XXIV RECENTIORUM COMMENTATIONES

Fritzsche 1844/45 Restituitur in praef. Athen. }

locus de paropside
Fritzsche 1852 De fab. retractatis spec. quint. Ind. lect. Rost.
Fritzsche 1857/58 De com. Graecae fragmentis
Fritzsche 1878
Fragm. Eup. vers. Fragmenta Eupolideo versu conscripta, Rost. 1855
Qu. Ar. Quaestiones Aristophaneae I, Lips. 1835
Ran. Aristophanis Ranae, Turici 1845
Thesm. Aristophanis Thesmophoriazusae, Lipsiae 1838

P. Funke P. Funke, Hom6noia u. Arche (Historia Einzelschr. 37) 1980

Gatzert K. Gatzert, De nova comoedia quaestiones onomatologicae,

diss. Giessen 1913

Geissler P. Geissler, Chronologie der altattischen Komödie, Berlin

1925 (2Dublin/Zürich 1969, cum add.)

Gelzer Ag. Th. Gelzer, Der epirrhematische Agon bei Aristophanes,

München 1960

Gerhard G. Gerhard, Phoinix von Kolophon, Leipzig/Berlin 1909

Gilbert Beiträge G. Gilbert, Beiträge zur inneren Geschichte Athens im Zeit-

alter des Peloponnesischen Krieges, Leipzig 1877

Goebel Ethn. M. Goebel, Ethnica, diss. Vratislav. 1915

Graf, Aur. aet. H. E. Graf, Ad aureae aetatis fabulam symbola, diss. Lips.
1885

F. Graf, Eleusis Fritz Graf, Eleusis und die orphische Dichtung Athens in
vorhellenistischer Zeit, Berlin/New York 1974

Grotius Hugo Grotius

Dict. Dicta poetarum quae apud loannem Stobaeum exstant,
Parisiis 1623
Exc. Excerpta ex tragoediis et comoediis Graecis, Parisiis 1626

Grut. Lamp. Janus Gruter, Lampas sive fax artium liberalium, Francof.
1602-1634

Gygli-Wyss Polypt. Brigitte Gygli-Wyss, Das nominale Polyptoton im älteren

Griechisch, Göttingen 1966

Hanow Exercit. R. Hanow, Exercitationum criticarum in comicos Graecos

liber primus, Hai. Sax. 1830
 RECENTIORUM COMMENTATIONES XXV

Helm Luc. u. Men. R. Helm, Lucian und Menipp, Leipzig/Berlin 1906

Heringa Obs. A. Heringa, Observationum criticarum liber, Leovardiae

1749

Hermann G. Hermann
Hermann 1829 censura Dindorfii Ar. fr. (1829), Leipziger Lit.-Ztg. 1829,
nr. 203 et 204
Phot. vid. ad Alberti Ind. script.

Hertelius I. Hertelius, Vetustissimorum et sapientissimorum comico-

rum quinquaginta, quorum opera integra non extant,
sententiae quae supersunt, graece et latine collectae, Basil.
1560

Herter De dis Att. H. Herter, De dis Atticis Priapi similibus, diss. Bonn. 1926

Herw. Henricus van Herwerden

Anal. Analecta critica ad Thuc., Lys., Soph., Aristophanem et
comicorum Graecorum fragmenta, Traiect. ad Rhen.
1868
Co!!. Collectanea critica, epicritica, exegetica sive Addenda ad
Theodori Kockii opus Comicorum Atticorum Frag-
menta, Ludg. Bat. 1903
Nov. add. Nova addenda critica ad Meinekii opus, quod inscribitur
Fragmenta Comicorum Graecorum, Lugd. Bat. 1864
Obs. Observationes criticae in fragmenta comicorum Graeco-
rum, diss. Lugd. Bat. 1855
Stud. Studia critica in poetas scenicos Graecorum, Amstelo-
dami 1872

Hirschig Ann. crit. G. A. Hirschig, Annotationes criticae, Traiect. ad Rhen.

1849

Hirzel Selbstmord R. Hirzel, Der Selbstmord, Darmstadt 1967 (repet. ex Arch.

f. Religionswiss. 11, 1908)

W. Hoffmann W. Hoffmann, Ad antiquae Atticae comoediae historiam

symbolae, diss. Berol. 1910

Iacobi H. Iacobi ap. Mein. FCG V 1 (Supplementa addendorum)

Jacobs Fr. Jacobs

Addit. Additamenta animadversionum in Athenaei Deipnoso-
phistas, Ienae 1809
Animadv. Anth. Gr. Animadversiones in epigrammata Anthologiae Graecae,
Lips. 1798-1814
XXVI RECENTIORUM COMMENTATIONES

Spicil. obs. Spicilegium observationum et emendationum ad novissi-

mam Athenaei editionem [Schweigh.], Altenburgi 1805

Judeich Top.2 W. Judeich, Topographie von Athen, 2München 1931

Kaib(el) vid. vol. IV praef. p. viii et CGFP p. ix14 • 'ms.' additum ubi
dubitari poterat, velut in fragmentis ab Athenaeo servatis
quem edidit Kaibel

Kann De iteratis S. Kann, De iteratis apud poetas antiquae et mediae co-

moediae Atticae, diss. Giessen 1909

Kass(el) R. Kassel
Diss. Quomodo quibus locis apud veteres scriptores graecos
infantes atque parvuli pueri inducantur describan-
tur commemorentur, diss. Mogunt. 1951, Meisenh.
1954
Konsolationslit. Untersuchungen zur griechischen und römischen Konso-
lationsliteratur, München 1958

Kirchner vid. supra PA

Kleinknecht Gebetsp. H. Kleinknecht, Die Gebetsparodie in der Antike, Stuttgart

1937

Kock vid. supra CAF

Kraus Test. Ar. W. Kraus, Testimonia Aristophanea cum scholiorum lectio-

nibus, Wien/Leipzig 1931 (Denkschr. Ak. Wien 70,2)

Lautensach 0. Lautensach
Aoriste Die Aoriste bei den attischen Tragikern und Komikern,
Göttingen 1911
Augm. u. Redupl. Grammatische Studien zu den griechischen Tragikern und
Komikern. Augment und Reduplikation, Hannover/
Leipzig 1899

Leo Friedrich Leo

Biogr. Die griechisch-römische Biographie nach ihrer literari-
schen Form, Leipzig 1901
Monolog Der Monolog im Drama, Berlin 1908
Plaut. Forsch. 2 Plautinische Forschungen, 2 Berlin 1912

Lipsius Att. Recht J. H. Lipsius, Das attische Recht und Rechtsverfahren,

Leipzig 1915
 RECENTIORUM COMMENTATIONES XXVII

Lobeck Chr. Aug. Lobeck

Ag!. Aglaophamus sive de theologiae mysticae Graecorum
causis libri tres, Regimontii Pruss. 1829
Para!. Paralipomena grammaticae Graecae, Lips. 1837
Path. eiern. Pathologiae Graeci sermonis elementa, Regimontii Bo-
russ. 1853 -1862
Phryn. Phrynichi eclogae nominum et verborum Atticorum, Lips.
1820
Rhem. 'PTJµUt11C6vsive verborum graecorum et nominum ver-
balium technologia, Regimontii 1846

Luebke Obs. H. Luebke, Observationes criticae in historiam veteris Grae-

corum comoediae, diss. Berol. 1883

Mayser E. Mayser, Grammatik der griechischen Papyri aus der

Ptolemäerzeit, Berlin 1926-1938

Mayser-Schmoll = Mayser I 1, Einleitung und Lautlehre, 2. Aufl. bearb.

von H. Schmoll, Berlin 1970

Meder Ath. Demos A. Meder, Der athenische Demos zur Zeit des Peloponne-
sischen Krieges im Lichte zeitgenössischer Quellen, Diss.
München 1938

Meiggs-Lewis A selection of Greek historical inscriptions to the end of the

fifth century B. C., ed. by R. Meiggs and D. Lewis, Oxf.
1969

Meineke Aug. Meineke

ed. mai. vid. supra FCG
ed. min. Fragmenta Comicorum Graecorum, ed. minor, Berol.
1847
Anal. Ath. Analecta critica ad Athenaei Deipnosophistas, Lips. 1867
Cur. crit. Curae criticae in comicorum fragmenta ab Athenaeo ser-
vata, Berol. 1814
Men. et Phil. Menandri et Philemonis reliquiae, Berol. 1823
Qu. Men. Quaestionum Menandrearum specimen primum, Berol.
1818
Qu. sc. I Quaestionum scenicarum specimen primum, Berol. 1826
Qu. sc. II Quaestionum scenicarum specimen secundum, Berol.
1827
Qu. sc. III Quaestionum scenicarum specimen tertium, Berol. 1830
Stob. Ioannis Stobaei Florilegium, Lips. 1855-1857; Ecl. I -
II, Lips. 1860-1864
Theocr. Bion. Mosch. 3 Theocritus, Bion. Moschus, 3 Berol. 1856
Vind. Strab. Vindiciarum Strabonianarum liber, Berol. 1852
XXVIII RECENTIORUM COMMENTATIONES

Meist.-Schw. K. Meisterhans, Grammatik der attischen Inschriften, 3.

Aufl. von E. Schwyzer, Berlin 1900

P. Menge P. Menge, De poetarum scaenicorum graecorum sermone

observationes selectae, diss. Gott. 1905

Mette H. J. Mette, Urkunden dramatischer Aufführungen in Grie-

chenland, Berlin/New York 1977

Meursius J. Meursius, Bibi. Attica I- VI, ed. J. Gronovius, Thesaurus

graecarum antiquitatum vol. X (1701) p. 1398-1624

Joh. Meyer Joh. Meyer, Emendationes et observationes in novissimam

Athenaei editionem, progr. Regensb. 1897

Mill(er) Mel. E. Miller, Melanges de litterature grecque, Paris 1868

Morelius Guil. Morelius, Ex veterum comicorum fabulis, quae inte-

grae non extant, sententiae, Par. 1553

Muht J. M uhl, Zur Geschichte der alten attischen Komödie, Progr.

Augsburg 1881

Nauck A. Nauck, Bemerkungen zu Kock Comicorum Atticorum

fragm., Mel. Gr.-R., 6 (1894) 53-180

Nesselrath H.-G. Nesselrath, Lukians Parasitendialog, Berlin/New

York 1985

Norden Eduard Norden

Agn. Th. Agnostos Theos, Leipzig 1913
Ant. Kunstpr. Die antike Kunstprosa, 3Leipzig 1915

Norwood G. Norwood, Greek Comedy, London 1931

O'Conn. J. B. O'Connor, Chapters in the history of actors and acting

in ancient Greece together with a prosopographia histrio-
num Graecorum, diss. Princeton, Chicago 1908

Oeri H. G. Oeri, Der Typ der komischen Alten in der griechischen

Komödie, Diss. Basel 1948

Otto A. Otto, Die Sprichwörter und sprichwörtlichen Redensar-

ten der Römer, Leipzig 1890

Overb. J. Overbeck, Die antiken Schriftquellen zur Geschichte der

bildenden Künste bei den Griechen, Leipzig 1868
 RECENTIORUM COMMENTATIONES XXIX

Palmerius Exercit. J. Palmerius, Exercitationes in optimos fere auctores Grae-

cos, Lugd. Bat. 1668

Peppink Obs. S. P. Peppink, Observationes in Athenaei Deipnosophistas,

Lugd. Bat. 1936

Perusino Franca Perusino, II tetrametro giambico catalettico nella

commedia greca, Roma 1968

Pfeiffer Hist. R. Pfeiffer, History of classical Scholarship from the begin-

nings to the end of the Hellenistic Age, Oxf. 1968

Pick.-Cambr. (Sir) Arthur Pickard-Cambridge

Dith. Trag. Com. Dithyramb. Tragedy and Comedy, Oxf. 1927 (2nd ed. by
T. B. L. Webster 1962)
Festivals 2 The dramatic Festivals of Athens, 2nd ed. by J. Gould
and D. M. Lewis, Oxf. 1968. Select addenda 1988 (p.
359-365)
Theatre The Theatre of Dionysus in Athens, Oxf. 1946

Pierson Moer. Moeris Atticista. Lexicon Atticum, ed. J. Piersonus, Lugd.

Bat. 1759

Porson R. Porson
Adv. Adversaria, Cantabr. 1812
Mise. Tracts and miscellaneous criticisms of the late Richard
Porson Esq., ed. Th. Kidd, Lond. 1815
Not. Ar. vid. supra Dobree [secunda paginarum series]
Praef. Hec. Euripidis Hecuba. Supplementum ad Praefationem,
Lond. 1808 [1811]

Pursanus Antonii Pursani emendationes in Athenaeum, vid.

Schweigh. in ed. Athenaei vol. I (1801) p. lxxvilP1

Rehdantz-Blass Ind. Demosthenes, neun Philippische Reden, erkl. von C. Reh-

dantz, II 2 Indices, 4. verb. Aufl. besorgt von Fr. Blass,
Leipzig 1886

Rehrenboeck G. Rehrenboeck, Pherekrates-Studien, Diss. Wien 1985 (ty-

pis non impressa)
Rehrenboeck 1987 Bemerkungen zum Wortschatz des Pherekrates, WSt
100 (1987) 47-68

Reinhardt Myth. Beispiele I Udo Reinhardt, Mythologische Beispiele in der Neuen Ko-
mödie (Menander, Plautus, Terenz) I, Diss. Mainz 1974

Reisig Coni. C. Reisig, Coniectanea in Aristophanem, Lips. 1816

XXX RECENTIORUM COMMENTATIONES

Reitz. R. Reitzenstein
Epigr. u. Skol. Epigramm und Skolion. Ein Beitrag zur Geschichte der
alexandrinischen Dichtung, Giessen 1893
Gesch. gr. Et. Geschichte der griechischen Etymologika, Leipzig 1897
Hell. Wund. Hellenistische Wundererzählungen, Leipzig 1906
Phot. Der Anfang des Lexikons des Photios, Leipzig/Berlin
1907

Richards H. Richards, Aristophanes and Others, London 1909

Robert Heldensage C. Robert, Die griechische Heldensage, Berlin 1920 -1926

L. Robert Noms indig. L. Robert, Noms indigenes dans l'Asie Mineure greco-ro-
maine 1, Paris 1963

Rohde Erwin Rohde

Gr. Rom. 3 Der griechische Roman und seine Vorläufer, 3Leipzig 1914
Psyche 2 Psyche, Seelencult und Unsterblichkeitsglaube der Grie-
chen, 2 Freiburg 1898

Ruhnk. Tim. 2 Timaeus Sophista, Lexicon vocum Platonicarum, ed. D.

Ruhnkenius, Lugd. Bat. 2 1789

Runkel M. Runkel, Pherecratis et Eupolidis fragmenta, Lips. 1829

Rutherford Phryn. W. G. Rutherford, The New Phrynichus, Lond. 1881

Salis A. v. Salis, De Doriensium ludorum in comoedia Attica

vestigiis, diss. Basel 1905

Schmid Wilhelm Schmid, Geschichte der griechischen Literatur

(Handb. d. Altertumswiss. VII 1), München, I 1 (1929-
4 (1946)

V. Schmidt Herond. Volkmar Schmidt, Sprachliche Untersuchungen zu Heron-

das, Berlin 1968

Schramm Fr. Schramm, Tragicorum graecorum hellenisticae quae di-

citur aetatis fragmenta, diss. Monast. 1929

Schulze Qu. ep. Wilhelm Schulze, Quaestiones epicae, Gueterslohae 1892

Schwarze J. Schwarze, Die Beurteilung des Perikles durch die attische

Komödie und ihre historische und historiographische Be-
deutung, München 1971

Schwyzer E. Schwyzer ( - A. Debrunner), Griechische Grammatik,

München 1939-1950
 RECENTIORUM COMMENTATIONES XXXI

Sicking L. J. Sicking, Adnotationes ad Antiatticistam, diss. Amst.

1883

Sifakis, Studies G. M. Sifakis, Studies in the History of Hellenistic Drama,

Lond. 1967

Steinhausen Kroµ. J. Steinhausen, Kroµrotoouµevot, diss. Bonn. 1910

Stephan. I. E. Stephanis, l\tovuctaKoi Texvitat, Heraklion 1988

Stephanus H. Stephanus, Comicorum Graecorum sententiae, id est

yvroµm, latinis versibus redditae et adnotationibus illu-
stratae, Par. 1569

Stevens Colloqu. Expr. in Eur. P. T. Stevens, Colloquial Expressions in Euripides, Wies-

baden 1976

Stotz 0. Stotz, De lenonis in comoedia figura, diss. Giss., Darm-

stadt 1920

Str(ecker) C. Strecker, De Lycophrone Euphronio Eratosthene comi-

corum interpretibus, diss. Gryphisw. 1884

Suess G. Suess, De personarum antiquae comoediae Atticae usu

atque origine, diss. Giss., Bonnae 1905

Taillardat J. Taillardat, Les images d'Aristophane, Etudes de langue

et de style, Paris 1962
Taillardat Suet. vid. supra Suet. II. ß1.cxccp.

Thompson Birds D'Arcy W. Thompson, A glossary of Greek Birds, London/

Oxf. 1936

Thompson Fishes D'Arcy W. Thompson, A glossary of Greek Fishes, London

1947

Threatte L. Threatte, The grammar of Attic inscriptions, I Phono-

logy, Berlin/New York 1980

Tichy Eva Tichy, Onomatopoetische Verbalbildungen des Grie-

chischen, Wien 1983 (SB 409,14)

Toeppel J. Toeppel
Toeppel 1851 De fr. com. Graecorum qu. crit. spec. I, progr. Neubran-
denb. 1851
Toeppel 1857 De fr. com. Graecorum qu. crit. spec. II, progr. Neu-
brandenb. 1857
Toeppel 1867 De fr. com. Graecorum qu. crit. spec. III, progr. Neubran-
denb. 1867
XXXII RECENTIORUM COMMENTATIONES

Toup Emend. Jon. Toup, Emendationes in Suidam et Hesychium et alios

lexicographos Graecos. Oxon. 1790

Travlos Bildlex. J. Travlos, Bildlexikon zur Topographie des antiken Athen,

Tübingen 1971 (iidem pag. et fig. numeri in vers. angl.,
Pictorial Dictionary of Ancient Athens, London 1971)

Trendall-Webster A. D. Trendall and T. B. L. Webster, Illustrations of Greek

Drama, London 1971

Trenkner Sophie Trenkner, The Greek Novella in the Classical Period,

Cambr. 1958

Tsants. K. Tsantsanoglou, New fragments ofGreek Literature from

the Lexicon of Photius, 'A0fivm 1984

Usener Göttern. H. Usener, Götternamen. Versuch einer Lehre von der re-
ligiösen Begriffsbildung, Bonn 1895

Valck. Diatr. L. C. Valckenaer, Diatribe in Euripidis perditorum drama-

tum reliquias, Lugd. Bat. 1767

2
Wack. Vor!. üb. Synt. Jacob Wackernagel, Vorlesungen über Syntax, Basel
1926-1928

Wagner Symb. R. J. Th. Wagner, Symbolarum ad comicorum Graecorum

historiam criticam capita quattuor, diss. Lips. 1905

Walpole R. Walpole, Comicorum Graecorum fragmenta quaedam,

Cantabr. 1805

Webster SLGC 2 T. B. L. Webster, Studies in Later Greek Comedy, 2nd ed.

Manchester 1970

Wehrli Motivstud. Fr. Wehrli, Motivstudien zur griechischen Komödie, Zürich/

Leipzig 1936

Werres J. Werres, Die Beteuerungsformeln in der attischen Komö-

die, diss. Bonn. 1936

White J. W. White, The Verse of Greek Comedy, Lond. 1912

Whittaker Molly Whittaker, The comic fragments in their relation to

the structure ofüld Attic Comedy, ClQu 29 (1935) 181-
191
 RECENTIORUM COMMENTATIONES XXXIII

Wil. U. de Wilamowitz-Moellendorff (vid. vol. IV praef. p. vii)

Obs. Observationes criticae in comoediam Graecam selectae,
diss. Berol. 1870

Wilhelm Urk. Ad. Wilhelm, Urkunden dramatischer Aufführungen m

Athen, Wien 1906

Zelle J. Zelle, De com. Gr. saec. V actarum temporibus definien-

dis, diss. Halle 1892

Ziel. Thaddaeus Zielinski

Glied. Die Gliederung der altattischen Komödie, Leipzig 1885
lres. Iresione I. Dissertationes ad comoediam et tragoediam
spectantes continens, Leopoli 1931
 MENECRATES
(saec. V)

1. Sud. μ 601 (codd. AGFVM) Μενεκράτηc, κωμικόc. δράματα αυτου Μανέκτωρ η

Έρμιονεύc
1 δράματα (compend. Α) codd. (cf. Eun. test. 1): -άτων Gaisford (debuit των δρ-, cf.
Wagner Symb. p. 50 sq.) Μενέτωρ F η codd.: aut {η} aut καi Meineke I p. 494, idem
'Ερμιόνη 'quamquam Hermionae quid cum Hectore commune fueήt nescio'

*2. IG 112 2325,55 (poetae Dionysiis victores) = V Β 1 col. 2,2 Mette

•.••.•••• ] C 1
Μενεκράτη]c vel Θουγενίδη]c (test. *1) suppl. Koerte Burs. 152 (1911) 2371 , Ξενόφιλο]c
(test. *1) Wilhelm praecedit Teleclides (test. 3)

Meineke I p. 493 sq. Koerte RE XV 1 (1931) 800 (Menekrates nr. 19) Schmid 1 4
p. 156

Έρμιονεύc

vid. ad test. 1

Μανέκτωρ

cf. test. 1. 'quid aliud esse possit quam Μάνηc Έκτωρ, quem ad modum Dulorestem
inscήpserat fabularum unam Attius, et Aeolosiconem Aήstophanes' Meineke I p. 493. νίd.
ad Polyzeli Demotyndareum
2 MENECRATES

1 (1 Dem.)

άλλ' ωcπερ παίc δταν άcτραγάλουc έιcιcόψαc άνταποπαίζηι

Phot. (b, z) α 2057 άνταποπαίζειν· δταν τιc παίζων άcτραγάλοιc ij ψήφοιc ij (καi bz, (ij)
καi Reitz.) καρύοιc ij καi κυβεύων έπ' άργυρίωι νικήcηι, ε{τα ω3θιc νικίiται δ ένίκηcε.
Μενεκράτηc (Φερεκράτ z, Φερε compendiose b; reliqua om. z, succedit sz) Μανέκτορι
(Μεν- b S', corr. Reitz.) άλλ' - άνταποπαίζειν. ex Phrynicho, νίd. praep. soph. p. 45,3.
Menecratis nomen restituit Reitz. (cf. p. χχίν), subdubitat Wil. DLZ 28 (1907) 29
άνταποπαίζηι Reitz.: -ειν b sz

Antiatt. p. 92,5 έκκόψαι· άντi του νικηcαι κύβοιc. 'Άλεξιc Δακτυλίωι (fr. 44 Κ.). Hesych.
ε1431 έκκεκομμένοc· ό διά του κυβεύειν τά αύτου άπολέcαc
ίη parabasi de poetis varium certaminum eventum lamentantibus dictum censet Koerte
Burs. 152 (1911) 249sq.
 MENESTHEUS
(saec. ΠΙ)

IG ΙΙ 2
2325,173 (poetae Lenaeis victores) = V C 1 col. 6,15 Mette
Μενεc[θ]εύc 1
praecedunt Diodorus (test. *3), Eumedes, Pandaetes

MENIPPUS
(saec. incert.)

Sud. μ
613 Μένιπποc, κωμικόc. των δραμάτων αυτού έcτι Κέρκωπεc καi ίίλλα
~Ερμιπποc, κωμικόc Meineke Ι p. 494 (νίd. ad Herm. test. 1), 'quamquam scio Menippum
quendam ίη poetis quos Stobaeus excerpsit commemorari a Photio bibl. 167 p. 115 a' (cf.
Elter p. 11.55): Μένιπποc, κυνικόc idem V 1 p. 12 (cf. Vind. Strab. p. 234 sq.), sed νίd.
Wachsmuth, Sillogr.2 (1885) p. 831

Koerte RE XV 1 (1931) 862 (Menippos nr. 7)

Κέρκωπεc

νίd. ad Cratin. fr. 13

 METAGENES
(saec. V/IV)

1. Sud. μ 688 Μεταγένηc, Άθηναίοc, t δύλου παίc, ιcωμιιcόc. των δέ αύτοϋ δραμάτων
εcτί ταϋτα· Αόραι (η) Μαμμάιcυθοc, Θουριοπέρcαι, Φιλοθύτηc, ~Ομηροc η Άcιcηταί
1 δύλου AVM: δήλου G: δοϋλοc F: δούλου ed. pr.: Ήδύλου vel Μειδύλου Koerte
p. 1319,52: Αϋλου Adler: Διύλλου Maas ΒΖ 34 (1934) 165 δέ om. V 2 η add. Meineke
Ι p. 218, coll. Athen. VIII p. 355 Α (fr. 3)

2. IG ΙΙ 2 2325,128 (poetae Lenaeis victores) = V C 1 col. 2,2 Mette

Με[ταγέν]ηc 11
suppl. Koehler praecedit Πο[λίοχοc] (test. 1), sequitur Θεό[πομπ]οc (test. 5)

Bergk Rel. p. 421-425 Meineke Ι p. 218-221, ΙΙ 2 p. 751- 760 Kock Ι p. 704- 710
Koerte RE XV 2 (1932) 1319 sq. (Metagenes nr. 3) Schmid Ι 4 p. 143 sq.

Αυραι η Μαμμάκυθοc

cf. test. 1 et vid. de altero fabulae titulo ad Platonis Μαμμαιcύθουc (infra p. 464). Athenaei
verba ΧΙΙΙ p. 571 Β (fr. 4) κατά τάc Μεταγένουc Αυραc η τόν Άριcταγόρου Μαμμάιcυθον
'sic interpretanda putamus, ut quam Metagenes fabulam sub Αύρών nomine docuisset, eam
postea retractarit Aristagoras et Μαμμαιcύθου nomine inscripserit' Meineke Ι p. 218

1 (1)

τίc ή Κολαινic 'Άρτεμιc;

(Β.) ίερεύc γάρ ων τετύχηκα τηc Κολαινίδοc

Schol. (VΓ) Ar. Αν. 872 (Κολαινίc ... 'Άρτεμιc) Μεταγένηc δέ εν Αϋραιc· τίc -
Κολαινίδοc
1 τίc ή VΓ: τί cοι Kock 2 : : ίερεύc εγώ Blaydes Adv. ΙΙ p. 86 particulam γάρ def.
White ('recte me interrogas; nam .. .')
1 sq. de Diana Colaenide quae ίη demo Myrrhinunte colebatur vid. Jacoby ad FGrHist
323" F 13 et 325 F 3
 Testimonia - Μίραι η Μαμμάκυθοc 5

2 (2)

αλλ', ώγαθέ, δειπνώμεν u-u - καπειτά με πάντ' επερωτάν

δ τι αν βούληι· νυν γαρ πεινών δεινώc πώc εiμ' επιλήcμων

Athen. ΙΧ p. 385 Β οί μέν οι'iν πολλοί ... έδείπνουν, του Κυνούλιcου τά έξ Αύρών
Μεταγένουc αναφωνήcαντοc (φηcί που Μεταγένηc CE)· αλλ' - έπιλήcμων
1 αλλ'om. CE δειπνώμεν ACE: δ. (πρωτον) Porson Adv. p. 112: δ. (νυν μέν)
Postgate CIQu 2 (1908) 295: (νυν δή) δ. Bergk Rel. p. 421: (δείπνον) δ. Tucker CIQu 2
(1908) 198 πάντ' ACE: παν Cobet Νον. lect. p. 142, sed vid. Teuffel-Kaehler ad Ar. Nub.
348 2 δ τι ACE: αττ' Kock δεινώc CE: -όc Α

2 πωc post adverb. Ar. Equ. 196, vid. Sandbach ad Men. Dysc. 44

3 (3)

ωcπερ επειδάν δειπνώμέν που, τότε πλείcτα λαλουμεν απαντεc

Athen. VIII p. 355 Α τό έιc Μαμμαιcύθου (Άριcταγόρου add. Dalec., cf. fr. 4) η Αύρών
Μεταγένουc ιαμβείον· ωcπερ έπειδάν (παροιμία αρχαία τό έπειδάν CE) - απαντεc. hinc
Eust. ίη Od. p. 1770,12
ωcπερ om. CE, Eust.

4 (4)

ύμίν όρχηcτρίδαc εϊπον έταίραc

ώραίαc πρότερον, νυν α\Jθ' ύμίν αγορεύω

Athen. ΧΙΙΙ p. 571 Β έγώ γάρ, inquit Myrtilus, ώ ίiνδρεc cύccιτοι, ού κατά τάc Μεταγένουc
Αϋραc fj τόν Άριcταγόρου Μαμμάιcυθον ύμίν - ελυcαν, αλλά περί τών δντωc έταιρών
τόν λόγον πεποίημαι, τουτέcτιν τών φιλίαν ίiδολον cυντηρείν δυναμένων
2 νυν αι'iθ' scripsimus duce Bergk Rel. p. 422 (qui νυν δ' αi'Jθ', 'quod epico sermoni
accommodatum', sed semper νυν αι'iτε particula δέ ποπ interposita Hom.): νυν δ' ούχ Α:
νυνi δ' Herw. Coll. p. 64 'mutavit Myrtilus ad suam mentem' Kaibel (qui etiam alterutrum
ύμίν a poeta alienum esse susp. ίη schedis). Bergkii coniectura necessaria videtur Kockio,
'nisi aut per interrogationem sententia efferatur aut post ελυcαν alterum membrum a particula
6 METAGENES

3 άρτι χνοαζούcαc αυλητρίδαc, αϊ τε τάχιcτα

άνδρών φορτηγών ύπό γούνατα μιcθου ελυcαν

άλλά incipiens excidisse statuatur' 3 χνοαζούcαc Α: χλ- Kock

1 sqq. cf. Ar. Ran. 513-516 3 cf. Ar. Ach. 791 et Nub. 978 οί κε τάχιcτα fin. vers.
Hom., 1 165, π 349, c 263 4 Aesch. fr. 263 R. ναυβάτην φορτηγόν vid. Diph. fr.
42,22 ύπό γούνατ' ελυcαν (-εν) fin. vers. Hom., ξ 236 η πολλών ανδρών ύπό γ. ελ.
(Helena), cf. Ο 291 (Hector), Ω 498 (Mars) [Dem.] 59,41 (cf. 19) τούc δέ μιcθούc μείζουc
έπράττετο (Neaera) τούc βουλομένουc αύτηι πληcιάζειν μιcθου gen. pret. (ut Thuc. V
6,2, Dem. 18,51 sim.), cf. Luc. dial. meretr. 6,2 cυγκαθεύδουcα έπi μιcθώι

5 (5)

Harp. p. 218,10 Dind. έκάλουν δέ οί 'Αττικοί τό ύφ' ήμών λεγόμενον όρνιθοτροφείον

ο {κ ί c κ ον. Άριcτοφάνηc Πελαργοίc, Μεταγένηc Αυραιc
vid. Ar. fr. 446

Θουριοπέρcαι

ί. Sud. μ 688 (test. 1) Θουριοπέρcαι

ίί. Athen. VI p. 269 F οιδα δέ δτι καi ο{ Θουριοπέρcαι (vid. fr. 6) καί τό του Νικοφώντοc
δρίiμα (Cειρηνεc, test. ίί) άδίδακτά έcτι

'fabulae argumentum simplex priscorum temporum felicitas teste Athenaeo VI p. 267 Ε

nomen fabulae [cf. Θουριομάντειc Ar. Nub. 332] e Pherecratis Persis explicatur [vid.
p. 167]: Persicos opulentiae apparatus poeta ad beatam Thuriorum regionis ubertatem trans-
tulit. chorus videntur equites fuisse barbaro habitu insignes (fr. 7), cf. Poppelreuter De com.
Att. primordiis, diss. Berol. 1893, p. 11' Kaibe\

Meineke I p. 220 sq. Kock I p. 706 Graf, Aur. aet. p. 69 Busolt Gr. Gesch. ΠΙ
1 (1897) p. 539 sq. W. Hoffmann p. 23 sq. Baldry G. & R. 22 (1953) 57 sq. (cf. Geissler
p. 65 2 cum add. p. χνίί) Mensching Mus. Helv. 21 (1964) 17 Taplin, The Stagecraft
of Aesch. (1977) p. 131
 Αδραι η Μαμμάκυθοc - Θουριοπέρcαι 7

6 (6)

ό μεν ποταμόc ό Κραθιc ήμίν καταφέρει

μάζαc μεγίcταc αύτομάταc μεμαγμέναc,
δ δ' ετεροc ωθεί κυμα ναcτών καi κρεών
έφθών τε βατίδων εiλυομένων αύτόcε.
s τά δέ μικρά ταυτi ποτάμι' ένμεντευθενi
ρεί τευθίcιν όπταίc καi φάγροιc καi καράβοιc,
έντευθενi δ' άλλαcι καi περικόμμαcι,
τηιδi δ' άφύαιcι, τηιδε δ' αδ ταγηνίαιc·
τεμάχη δ' άνωθεν αύτόματα πεπνιγμένα
ιο εic τό cτόμ' ι'iιττει, τά δέ παρ' αύτώ τώ πόδε,
ι'iμυλοι δέ περινάουcιν ήμίν εν κύκλωι

[1-11] Athen. VI p. 269 F (post Ar. Ταγ. test. ίίί, vid. ad Cratin. fr. 176 et Pher. fr. 113)
τών δέ Μεταγένουc έκ Θουριοπερcών μνημονεύcαc καταπαύcω τόν λόγον, μακρά χαίρειν
είπών ταίc Νικοφώντοc Cειρηcιν, έν αΙc τάδε γέγραπται· (fr. 21) ... άλλ' δ γε Μεταγένηc
τάδε φηcίν· ό μέν - κύκλωι. οΙδα δέ δτι καi οί Θουριοπέρcαι καi τό του Νικοφώντοc
δραμα ό.δίδακτά έcτι, διόπερ καi τελευταίων αυτών έμνήcθην. [6] Athen. VII p. 327 D
(φάγροι) μνημονεύει δ' αυτών καi Μεταγένηc έν Θουριοπέρcαιc
1 ποταμόc ό κράθιc ACE: secl. Kaibel (vid. ad 3) 2 αυτομάταc ACE: -ωc Casaub.
Animadv. p. 462,35: αυτόματοc Kock Ι p. νίί 3 ό δ' ετεροc ώθεί Elmsley1 Edinb. Rev. 3
(1803) 193: ό δ' ετερόc γε δ cύβαριc καλούμενοc ποταμόc ώθεί ACE: ό δ' ετερόc έcτιν ό
Cύβαριc καλούμενοc / ποταμόc, <oc) ώθεί Porson Adv. p. 90 'fluviorum nomina utru-
bique apposuerat Athenaeus, deinde interpolator ίη versus speciem deformavit, cf. Ovid.
met. XV 315' Kaibel ίη ed. Ath. (ίη schedis 'alterum scholium ab ipso scilicet Athenaeo
adpositum del. Elmsleius, prius minime diversum ego') 4 είλυομένων αυτόcε Schweigh.
ίη textu (ίη adnot. 'exspectaveram είλυόμενον'): ειλιωμεν άυτοccε Α: om. CE 5 ένμεν­
τευθενi Elmsley2 ad Ar. Ach. 108: εν μέν έντευθεν ACE vid. vLeeuwen ad Ran. 965
6 ρεί Elmsley1 et 2 : ρέει ACE 8-11 om. CE 8 τηιδi δ' Mus.: τιδιδ' Α αφυαιcι
Scaliger apud Cant. ms. (ΙΙ p. 159): αφυλιcι Α την δε δ' αυ Α: corr. Elmsley (qui etiam
2

de τηιδεδi cogitavit) 9 δ' Schweigh.: λ' Α 10 αυτώι Α post hunc versum Meineke
ίη ed. Ath. lac. indicavit et ίη Anal. Ath. p. 118 e.g. sic explevit κυλίνδεθ' ίκετεύονθ' έαυτά
καταπιείν, coll. Telecl. fr. 1,5 et Pher. fr. 113,24 11 περινάουcιν Α: -νέουcιν Jacobitz
(Herw. Mnem. 10, 1882, 78)
2 cf. Telecl. fr. 1,4 et Pher. fr. 137,4 (μαζαι) et vid. ad Cratet. fr. 17,7 (αυτομ.) 3 Hom.
γ 295 Νότοc μέγα κύμα ... ώθεί, cf. Ar. Equ. 692 vid. ad Pher. fr. 113,5 (ναcτών) 4
αυτόcε Ar. Lys. 873, Thesm. 202 5 'canaliculos aquae per vias publicas ductos' interpre-
tatur Kock 6-8 vid. ad Telecl. fr. 1,4 9 vid. ad Cratin. fr. 29 10 vid. Pher. fr.
113,24
8 METAGENES

7 (7)

τίc τρόποc 'ίππων; ώc δ' όρχουνται τόν βαρβαρικ:όν τρόπον ουτοι

Phot. p. 591,9 = Sud. τ 672 τίc τρόποc ίππων· παροιμία έπί των άλλοκότων (hucusque
= Hesych. τ 964, om. ίππων). Μεταγένηc Θουριοπέρcαιc· τίc - οότοι. Zenob. Ath. ΠΙ
120 (cod. L = 'Plut.' 1 83, ίη Μ lemma tantum) = Ρrον. Bodl. 901 τίc τρόποc ίππων (είπών
Zenob.)· έπί των παρηλλαγμένον τι καί άλλόκοτον ποιούντων (παρ. καί άλλ. τι π. Bodl.)
δ' del. Blaydes Αdν. ΙΙ p. 86, sed cf. Ar. Vesp. 900 (ώc δέ), Pac. 33 (ο{ον δέ) et νίd.
Denniston, Gr. Part. p. 172 τόν codd.: τινα Kock

de Sybaritarum et Cardianorum equis saltantibus naπant Arist. fr. 583 R. 3 et Charon

Lamps. 262 F 1 Jac.

8 (8)

Athen. VI p. 228 DE (εί τό τήγανον εϊρηται) πίνακα μέν εχειc τό cκευοc ώνομαcμένον
καί παρά Μεταγένει τωι κωμικωι έν Θουριοπέρcαιc, τήγανον δέ κτλ. (sequitur Pher. fr.
109)
cf. Ρο!!. Χ 82 sq. et νίd. ad Lync. fr. 1,5 sq.

9 (9)

Antiatt. p.114,1 = Phot. p. 555,15 = Sud. c 1298 = Et. magn. p. 733,19 cυγκόψαι·
έπί του (τό Et. magn.) πληγαιc αίκίcαcθαι. Μεταγένηc (οϋτωc Μετ. Phot., Sud., Ει magn.)
Θουριοπέρcαιc (-cην Antiatt., om. Phot., Sud., Et. magn.)
huc Meineke probabiliter rettulit Phot. p. 308,24 = Sud. ξ 41 ξ υ ν εκ ό π η ν (ξενοκοπειν
codd.) έπί του πληγάc ελαβον (λαβειν Sud.). οϋτω Μεταγένηc

~Ομηροc η Άcκηταί vel Cοφιcταί

 Θουριοπέρcαι - WΟμηροc η Άcκ:ηταί 9

ί. Sud. μ 688 (test. 1) WΟμηροc η Άcκηταί

ίί. Phot. ε 662 (fr. 11) Όμή ρωι η Cοφιcταίc

*ίίί. IG 112 2321,85 (comoediae Lenaeis actae) = 111Ε 1 Mette

]~ηταιc
~
dispexit Mizos ap. Schmid 1 4 p. 2125, unde Μεταγένηc Άc]~ηταίc suppl. Snell NAG
1966, 2 p. 274, praeeunte Koehlero (νίd. Wilhelm Urk. p. 85 sq.)

scripta fabula post a. 400, cf. fr. 10 de Naupacto et νίd. Geissler p. 64 sq. cum add. p. χνίί.
Διόνυcον αcκητήν scripsit Aristomenes, Cοφιcτάc Plato

10 (10)

καί Λύκων ένταυθά που

υ - προδούc Ναύπακτον αργύριον λαβών
άγοραc άγαλμα ξενικ:όν έμπορεύεται

Schol. Areth. (Β) Plat. apol. p. 23 Ε (p. 422 Gr.) de Lycone Μεταγένηc δ' Όμήρωι είc
προδότην (sc. κωμωιδεί αύτόν) καi - έμπορεύεται
1 : : ποϋ; : : Bergk Rel. p. 422, quo recepto (δπου;) init. ν. 2 Edmonds 2 init. όδi
Bergk, πέρυcι Meineke ed. min., πρώιην Herw. Mnem. 10 (1882) 78, δ ποτε Kaibel, ό κατα-
Blaydes Αdν. 11 p. 86 3 άγορίic ίiγαλμα Bergk: ίiγαλμ' άγορίic cod.
1 de Lycone νίd. Cratin. fr. 214, Eup. fr. 61. 295; 1. C. Storey, Phoen. 39 (1985) 322-324
2 de Naupacto νίd. Diod. XIV 34,2, Paus. Χ 38,10, IV 26,2. Trowbridge-Oldfather, RE XVI
2 (1935) 1989, 8-25 Ar. Eccl. 186 λαβών άργύριον 'pecunia corruptus' 3 Eur. ΕΙ.
388 άγάλματ' άγορίic, fr. 282,lOsq. Ν. πόλεωc άγάλματα / φοιτώcι
1 sq. νίd. Wil. Arist. u. Ath. 1 p. 128, Marx ad Plaut. Rud. 50 (p. 67)

11

Phot. (z) ε 662 (Tsants. p. 58 et 136) έ λ ο ϋ c ι τού c πολέμου c (-μίουc Snell) αντί τοϋ
α{ρήcουcι. Μεταγένηc Όμήρωι η Cοφιcταίc. Εύριπίδηc Λικυμνίωι (fr. 477" Sn.)
Snellii emendationem commendat Tsants. coll. Antiatt. p. 79,28 αμύνει τούc πολεμίουc·
αντί τοϋ αμύνεται. Πλάτων Φαίδρωι (p. 260 Β), ηοη sine dubitatione tamen, cum dicatur
άγων ήιρέθη Soph. OC 1148 (cf. Hdt. ΙΧ 35,1)

cf. Timostr. fr. 5 et νίd. Kannicht ad Eur. Hel. 1279 (έξελώ)

10 METAGENES

12 (11)

Schol. (VΕΓ) Ar. Αν. 1297 (Μ ί d ί a s, νίd.

Plat. fr. 116) διαβάλλεται δέ καί (ιcαί om. ΕΓ)
εϊc τε (είc Γ) πονηρίαν, ώc Πλάτων έν Νίκαιc (fr. 85), καί κλοπηc δημοcίων (-ήν δ­
O. Schneider, De vet. ίη Ar. schol. font. [1838] p. 77), ώc Μεταγένηc (μετά γένουc VΓ, μετά
γένηc Γ 2 ) εν Όμήρωι, καί cυκοφαντίαι (-ίαν Dindorf ίη addendis, νοl. ΠΙ p. 426, -ίαc idem
ap. Invernizi ΧΙΙ [1826] p. 441)

ad Homerum sunt qui referant etiam fr. 19

Φιλοθύτηc

cf. test. 1. 'civium superstitionem taxasse videtur (cf. Schol. Ar. Vesp. 82)' Meineke Ι
p. 221. de tempore (c. 410/05) νίd. Geissler p. 58 cum add. p. χνί

13 (12)

δίμυξον η τρίμυξον, ώc εγώ δοκώ

Poll. 1 Χ 115 (codd. FS, CL) λύχνοι δίμυξοι (καί τρίμυξοι add. L), Φιλωνίδου μεν έν τοίc
Κοθόρνοιc είπόντοc· (fr. 3) ... , Μεταγένουc δέ· δίμυξον - δοκω. 2VI 103 (codd. FS, Α,
BC) λύχνου δέ διμύξου των κωμωιδων Φιλύλλιοc μνημονεύει (fr. *25), καί Μεταγένηc
(hucusque ηί\ nisi λύχνοc δέ BC)· δίμυξον - δοκεί. Athen. XV p. 700 F (νοl. ΠΙ p. 556,22
Kaib., post Plat. fr. 90) μνημονεύει τοϋ διμύξου λύχνου καί Μεταγένηc εν Φιλοθύτηι.
Antiatt. p. 91,3 δίμυξον λύχνον. Μεταγένηc Φιλοθύτηι
δίμυξοc Ρο\1. 2 BC η τρίμυξον om. Ρο\Ι. 1 FS, Poll. 2 F ώc έγώ δοκω Ρο\1.1, Ρο\1. 2
FS: έμοί δοκεί Poll. Α: om. Ρο\1. BC: ώc εγώ δοκέω Herw. Obs. p. 34, ut homo Ionicus
2 2

loquatur (νίd. vLeeuwen ad Ar. Pac. 47 et Vesp. 15)

νίd. Gow-Page ad Hell. epigr. 1125
 ~Ομηροc η Άcκηταί - Φιλοθύτηc 11

14 (13)

ώ πολίται, δεινά πάcχω. τίc πολίτηc δ' έcτi (υ)

πλήν άρ' εi Cάκαc ό Μυcόc καi τό Καλλίου νόθον;

Schol. (VΓ)Ar. Vesp. 1221 (post Theop. fr. 61) ιcαί Μεταγένηc Φιλοθύτηι (ιcαί μεταγενη
φιλοθύτην V, om. Γ, corr. Bekker, Ar. vol. ΙΙ [1829], Schol. p. 175) όμοίωc· ώ - νόθον
1 έcτί VΓ: έcτί νυν Dindorf ap. Invernizi ΧΙΙ (1826) p. 556: εcτ' ετι Dindorf ibid., quo
recepto δ' del. Kaibel 2 αρ' εί Cάιcαc Bergk Rel. p. 124, praeeunte Dindorfio qui αρ' η
C-: αριcάιcαc V: αρc- Γ cf. Ar. Thesm. 532 πλήν ι'iρ' εί, Αν. 601 πλήν εί, Nub. 361. 734
πλήν η

1 ώc δεινά πάcχω Eur. Andr. 395 (cf. Ar. Ach. 678, Lys. 1098, Plut. 967) de 'quirita-
tione' νίd. W. Schulze ΚΙ. Schr. p. 160-189, imprimis 173 sqq. 2 de Acestore νίd. Cratin.
fr. 92, de Calliae notho (τό νόθον neutraliter cum contemptu dictum esse censet Herw. Coll.
p. 64) Andoc. 1,125-127. Dion. Chrys. or. 65,15 Am. adhibuit Wil. ΚΙ. Schr. IV p. 633, cf.
Plat. ΙΙ p. 261

15 (14)

κατ' έπειcόδιον μεταβάλλω τόν λόγον, ώc αν

καιναίcι παροψίcι καί πολλαίc ευωχήcω τό θέατρον

Athen. Χ p. 459 Β τοcαυτα ιcαί περί των γρίφων ε{πόντων των δειπνοcοφιcτών, ... τόν
περί των έιcπωμάτων λόγον εic αϋριον αναβαλώμεθα. κατά γάρ τόν Μεταγένουc Φιλοθύτην
κατ' - θέατρον, περί των έιcπωμάτων τόν λόγον έξηc ποιούμενοc. Poll. Χ 87 (codd. FS,
CL) τάc δέ παροψίδαc, ή μέν πλείcτη χρηcιc έλέγχει τοϋνομα έπί μάζηc η ζωμου τινοc η
έδέcματοc εύτελουc ... τεθέν. ού μήν αλλά ιcαπί (ιcαί FS) τό αγγείον έλιcτέον τήν ιcληcιν
(λειcτέον θυηλίcιον FS) ... (88) ... τό μεν γάρ έν τώι Μεταγένουc Φιλοθύτηι ώc - θέατρον
ο{δ' δτι εcτιν αμφίβολον
1 κατ' έπειcόδιον Athen. ACE: ιcαπειcοδίοιc (vel -ιών) sive έπειcοδίοιc Fritzsche 1844/
45 p. 12sq. μεταβάλλω Athen. CE: -βάλω Α ώc om. Poll. FS 2 ιcαιναίcι ...
πολλαίc Meineke Men. et Phil. p. 236: -αίc ... -αίc Athen. Α: πολλαίcι ... ιcαιναίc Poll. CL:
πολλαίc ... ιcαιναίc Athen. CE: πολλαίc ... ιcεναίc Poll. FS εύωχήcω Athen., Poll. CL:
θυηλίcω Poll. F, -cη S

1 νίd. ad Cratin. fr. 208,2 2 de paropside vid. Ar. fr. 191 et Or. fr. Β 131 Alp.
Theophr. char. 8,3 δοκώ μοί cε εύωχήcειν καινών λόγων. cf. Cratin. fr. 182 et vid. ad Ar.
fr. 347,1
ex parabasi. Whittaker p. 190
12 METAGENES

16 (15)

Antiatt. p. 106,12 λα θ ρο φα γ ε ίν· Μεταγένηc Φιλοθύτηι. Ρο!!. VI 40 (codd. FS, Α, BC)

Μεταγένηc δέ (Μ. δέ om. C) καi λαθροφαγείν (-φάγοc C) που λέγει (π. λ. om. BC)

Incertarumfabularumfragmenta

17

κραταιόν αυχένιcμα τουμόν

Phot. (z) α 3277 αόχένιcμα. Μεταγένηc· κρ. αόχ. τ.

18 (16)

ραφανίδοc,
αμύλου, λεκίθων, καρύων, ζωμου, πολφών, οίνου, κολοκύντηc

Erot. voc. Hipp. π 62 πολφοί- βολβοί (ώc β. Kaibel, 'ut de accentu monitum esse
intellegatur, vulgo enim πόλφοι scribi solet'), ώc Μεταγένηc φηci ραφανίδοc - κολοκύνθηc
1 βολβ. ad Metagenis verba trahit Cobet ap. Klein (ed. 1865) p. 11111 , βολβών, ραφανίδοc
2 λεκίθων codd.: 'malim λεκίθου, quod plurali numero νίχ dicitur, quando cibaήi genus
significat' Meineke (νίd. vLeeuwen ad Ar. Plut. 426-428) οίνου codd., suspectum
Meinekio: ϋδνου Herw. Mnem. 6 (1878) 59 κολοκύντηc Meineke: -θηc codd. (vid. Phryn.
ecl. 405, Athen. 11 p. 59 C)
1 sq. similis enumeratio Ar. fr. 428, Pher. fr. 201
 Φιλοθύτηc - Incertae fabulae 13

19 (17. 18)

εΙc οίωνόc αριcτοc άμύνεcθαι περί δείπνου

Athen. VI p. 270 Ε θεαcάμενοc (Cynulcus) πληθοc ιχθύων καi liλλων παντοδαπών δψων
παραcκευήν εicκυκλουμένην ... άνέκραγεν· τέτλαθι δή, πενίη, καi άνάcχεο μωρολο­
γούντων· / δψων γάρ πληθόc cε δαμίiι καi λιμόc άτερπήc ( ~ Hom. Α 586.61). έγώ γάρ
ηδη ύπό τηc ένδείαc ού διθυράμβουc φθέγγομαι κατά τόν Cωκράτην, άλλ' ηδη καi επη
(Plat. Phaedr. p. 238 D, 241 Ε) ... (p. 271 Α) δεί ούν κάμε κατά τόν κωμικόν Μεταγένην
έπειπόντα ε{c - δείπνου τετλάναι. Eust. ίη 11. p. 902,23 (ad Μ 243 ε{c οiωνόc liριcτoc,
άμύν. περί πάτρηc) τό δέ τοιούτον γνωμικόν παλαιόc τιc παρωιδήcαc παικτικώτερον εφη
τό ε{c - δείπνου. δύναται δέ όμοίωι τρόπωι αυτό καi έπi έτέρων πλειόνων οϋτω μετα­
ποιείcθαι
άμύνεcθαι Athen. (ut codd. Hom.): -αcθαι Eust. (etiam ίη textu Hom.)
etiam priores versus Metageni tribuit omnesque tres ex fabula qui inscribitur Όμηροc (η
Άcκηταί) sumptos ducit Schweigh.; prob. Fritzsche Qu. Ar. p. 286°, qui tres versus ita
coniungit ut tertium prioribus anteponat

20 (19)

Ρο!!. 11176 δ ου λ άρια Μεταγένηc

Luc. Lexiph. 25 δουλάρια δέ καi τούc liρρεναc τών άκολούθων άπεκάλειc τίc ούκ
ο{δεν δτι ... δουλάρια ... τά θήλεα καλοϋcιν; (cf. Ar. Thesm. 537)
 METRODORUS
(saec. 11)

Inscr. Magn. 88" = SIG 3 1079,6 (poetae histrionesque Magnesiae ad Maeandrum ludis
Romanis ηοη ante a. 150" victores) = ΙΙ Β 2• 6 Mette
(ποιηταi καινών δραμάτων)
κωμωιδιών
Μητρόδωροc Άπολλωνίου δράματι Όμοίοιc
ύποκριτήc Άγαθοκληc Άγαθοκλείουc Μιλήcιοc (6 Ο' Conn.)

'Όμοιοι

vid. ad Ephippi Όμοίουc

 MNASICLES
(saec. 11)

IG 112 1331 cum add. p. 673 (decretum collegii technitarum ίη honorem Aήbazi Piraeensis
circa a. 130"), fr. c + b 3 καταcτηcαι δ[έ τούc τεχνίταc - - τηc τών είκόνων) καταcκευηc καi
άνα[θέcεω]c καi άνα[γραφηc τοϋ ψηφίcματοc έπι)μελητήν Μναcικλην κωμικόν ποιητήν
[καi άναθείναι εν τώι έπιφα]νεcτάτωι τόπωι τοϋ Ποcειδιππείου (vid. Posid. test. 10) ... 8 ό
ε[ίρημένοc έπιμελητήc τηc] τών είκόνων καταcκευηc καi άναθέcεωc κ[ατά τό ψήφιcμα
Μναcικληc] ποιητήc κωμικόc
suppl. Wilhelm ΚΙ. Schr. Ι 1 p. 458

[? M]NESI[
(saec. 111ex.)

IG 112 2325,181 (poetae Lenaeis victores) = V C I col. 7,16 Mette

[Μ]νηcι[. ..... J 111
suppl. Kumanudes, Άθηναίον 7 (1878) 83, Ό]νηcι[ Wilhelm Urk. p. 162
praecedunt Διοcκο[υρίδη]c (vol. V p. 43), Ευβου[λίδη]c (ibid. p. 187), Θεόδωρ[οc (infra
p. 695)
 MNESIMACHUS
(saec. IV)

1. Sud. μ 1164 Μνηcίμαχοc, ποιητήc τfjc μέcηc κωμωιδίαc. τών δραμάτων αύτου εcτιν
Ίπποτρόφοc, Βούcιριc, Φίλιπποc, ώc Άθήναιοc εν Δειπνοcοφιcταίc
1 τfjc μέcηc κωμωιδίαc ex Athen., νίd. test. 2. Wagner Symb. p. 45 sq.

2. Athen. VΠ p. 329 D Μνηcίμαχοc εν Ίπποτρόφωι(fr. 4,40 sq.)· ποιητήc δ' εcτiν οότοc
τfjc μέcηc κωμωιδίαc. ΙΧ p. 387 Α (post Plat. fr. 114) Μνηcίμαχοc δ' εν Φιλίππωι (fr. 9)·
ε{c δέ καi οότόc εcτι τfjc μέcηc κωμωιδίαc ποιητήc (-ών Α, corr. Joh. Meyer p. 35, coll.
p. 402 Β; (τών) τfjc μ. κ. ποιητών Mus.)

3. IG Π 2 2325,147 (poetae Lenaeis victores) = V C 1 col. 3,8 Mette

Μ]νηcίμ[αχοc] 1
suppl. Koehler νίd. ad Philet. test. 2

Meineke I p. 423, ΠΙ p. 567 - 579 J. Bailey, Com. Gr. Fragm. (1840) p. 77 - 92 Kock
Π p. 436-442 Koerte RE XV 2 (1932) 2278sq. (Mnesimachos nr. 2) Maidment C!Qu
29 (1935) 22

Άλκμαίων vel -έων

Meineke cum I p. 423 de Crotoniensi illo Alcmaeone, medico atque philosopho Pythagoreo,
cogitavisset, postea ΠΙ p. 567 Alcmeonem Amphiarai filium significari maluit; quam poste-
ήorem sententiam prob. Breitenbach (p. 96sq.). titulus ίη tragoediis frequens (Radt TrGF
IV p. 149), cf. Timocl. fr. 6,12. cognominem comoediam scripsit Amphis. de nominis forma
Epimer. alphab. Απ. Οχ. Π p. 337,4 Άλκμέωναc· τό με ψιλόν, ώc παρά Εύριπίδηι εχει ή
χρfjcιc (TGF 2 p. 379), quam formam Atticam esse lapidum testimonio firmatur (Threatte 1
p. 296)
 Testimonia - Βούcιριc 17

1 (1)

ώc Πυθαγοριcτi θύομεν τωι Λοξίαι,

εμψυχον ούδέν έcθίοντεc παντελωc

Diog. Laert. VIII 37 εcκωψε δ' αύτόν (Pythagoram, 58 Ε 3 D.-Κr.) Κρατίνοc μέν (iunior,
fr. 6.7) ... Μνηcίμαχοc δ' Άλκμαίωνι· ώc (δαλκ- ώc F, λακ- ώc Β, άλκ- ώc Ρ3, άλκμαιώνιοc
Ρ) - παντελώc. sequitur Aήstophont. fr. 12
1 Πυθαγοριcτi F: -η Β, ex corr. Ρ 2 : -αi Scaliger apud Cant. ms. 11 p. 116v (vid. ad
Aήstophont. fr. 9,1-2)

1 sq. vid. ad Aήstophont. fr. 12,7 sq.; Wehrli ad Aήstox. fr. 29b

Βούcιριc

cf. test. 1 et νίd. ad Cratini Βούcιριν

2 (2)

ειμί γαρ Βοιώτιοc

όλίγα μέν λαλων, (Β.) δίκαια ταυτα (Α.) πολλά δ' εcθίων

Athen. Χ p. 417 Ε (Β καi εθνη δέ δλα είc πολυφαγίαν εκωμωιδείτο, ώc τό Βοιωτόν, vid.
Eub. fr. 11) Μνηcίμαχοc Βουcίριδι· εiμi - έcθίων
2 λαλών Meineke: αλλων Α nulla personarum distinctione (quae Herwerdeno debetur,
Mnem. 14, 1886, 192) λαλών, άναγκαί' αύτά, Emperius Opusc. p. 161, λαλών δίκαια, κάρτα
Heimsoeth Ind. schol. Βοηη. aest. 1867 p. χίiί, λαλείν δικαιών φαυλα Kock
1 loquitur Hercules, cf. Eub. fr. 66 et Demonic. fr. 1
18 MNESIMACHUS

Δύcκολοc

cognominem fabulam scripsit Menander, Dyscolum Plautus

3 (3)

αλλ' αντιβολώ c', έπίταττέ μοι μή πόλλ' αγαν

μηδ' αγρια λίαν μηδ' έπηργυρωμένα,
μέτρια δέ, τώι θείωι cεαυτου. (Β.) πώc ετι
μετριώτερ' ώ δαιμόνιε; (Α.) πώc; cύντεμνε καi
s έπεξαπάτα με. τούc μεν iχθυc μοι κάλει
ίχθύδι'· όψον δ' αν λέγηιc ετερον, κάλει
όψάριον. ηδιον γαρ απολουμαι πολύ

Athen. VIII p. 359 C (post Ephipp. fr. 15) δ δ έ παρά Μ νηcιμάχωι έν τώι όμωνύμωι
δράμα τι δ ύ c κ ο λ ο
c φ ι λ ά ρ γ υ ρο c ων c φ ό δ ρ α π ρ ό c τ ό ν ό: c ω τε υ ό μεν ον ν ε α -
νίcκον φηcίν (καi π. Μ. δέ φιλ. πρόc τ. ό:c. νέον φ. CE)· ό:λλ' (om. CE)- πολύ
3 τώι θείωι cεαυτοϋ Α: om. CE: τώι θ. γε cαυ-
Kaibel: γ' ώc θ. cεαυ- Kock ετι om.
CE 4 μετριωτερα ώ Α: μέτρια CE δαιμόνιε· πώc Α: πώc CE: -νι'. : : δπωc; Bothe

1844 p. 64 (cf. Ar. Nub. 677, sed νίd. Dover ad 664) 5 έπεξαπάτα Α: έξ- CE 6 ϊχθt
CE: -διον Α δ' αν Casaub.: δέ έάν ACE

3 de pronomine reflexivo insolenter posito vid. ad Ar. fr. 605 et Philem. fr. 178,2 4 ώ
δαιμόνιε cum interrog. Ar. Nub. 816 Antiphan. fr. 184, 1sq. Κ. έγώ περί τήν όψωνίαν
μέν ού πάνυ / έcπούδακ', ούδ' αύ cυνέτεμον λίαν πάνυ (ηοη recte LSJ s.v. cυντέμνω ΙΙ)
de particula καi ίη trimetri exitu vid. vLeeuwen ad Ar. Plut. 752 Ssqq. vid. ad Ephipp.
fr. 15,4 sqq. et Sandbach ad Men. Dysc. 472 'patruus ab adulescente petit ut si multa
poscat, tamen sibi faciliorem faciat sumptum magna deminutivis formis significando' Kock
 Δύcκολοc - Ίπποτρόφοc 19

Ίπποτρόφοc

cf. test. 1. de re vid. Austin ad Men. Sam. 15

4 (4)

βαίν' έκ θαλάμων κυπαριccορόφων

εξω, Μάνη· cτείχ' εic αγοράν
πρόc τούc Έρμiic,

[1-65) Athen. 1 ΙΧ p. 402 Ε (παρά τοίc κωμωιδιοποιοίc λεγόμενα δείπνα) Μνηcίμαχοc

δ' έν Ίπποτρόφωι (έν Ί. om. CE) τοιαυτα παραcκευάζει· βαίν' - ανάμεcτοc. [17] Eust. 1
ίη Od. p. 1719,43 (μ 236 ανερροίβδηcε) είc τουτο δέ χρήcιμον καί Μνηcιμάχου του κωμικου
τό κρατήρ δ' έξερροίβδητ' οίνου, ϊcον δν τώι έξηντλήθη καί εξω πίθου έφάνη. [34-36]
Athen. 2 VII p. 301 D ηλακατfjνεc. Μνηcίμαχοc Ίπποτρόφωι· cκόμβροc - ηλακατfjνεc
(Μν. - ηλ. om. CE). ειcί δε κητώδειc, έπιτήδειοι είc ταριχείαν. Μένανδροc Κόλακί φηcι
(sic Clericus, fr. 7 Koe.; κολωcι φηcι Α, om. CE)· κωβιόc - ουραίον. [36-39] Athen. 3
VII p. 322 Ε (post Ephipp. fr. 12) Μνηcίμαχοc δ' έν Ίπποτρόφωι· των - κόκκυξ. [40-
41] Athen. 4 VII p. 329 D ίχθύδιον ... έcτιν ... ή θρίiιττα θαλάττιον. καί μνημονεύει αυτου
Μνηcίμαχοc (vid. test. 2) έν Ίπποτρόφωι (om. CE) ... λέγει δ' οϋτωc· μύλλοc - τευθίc.
Δωρόθεοc δ' ό Άcκαλωνίτηc έν τώι όγδόωι πρόc τοίc έκατόν τfjc λέξεων cυναγωγfjc θέτταν
γράφει, ητοι ήμαρτημένωι περιτυχών τώι δράματι η διά τό αηθεc του όνόματοc αυτόc
διορθώcαc έξήνεγκεν. δλωc δ' ουδ' εcτι τό {τfjc θράιττηc secl. Κaibel} δνομα παρά ουδενί
των 'Αττικών. [52-55. 57-63] Eust. 2 ίη Od. p. 1524,6 τό δε cχημα του cκώπέc (τ') ίρηκέc
τε (ε 66) cώφρων παρίcωcιc, Όμήρωι πρέπουcα, δc αεί μετρίωc καί ήρωϊκώc καλλωπίζει,
ου μή κατά τούc ϋcτερον μή ζηλουνταc αυτόν. ών καί οί κωμικοί, πρόc γέλωτα τήν γραφήν
ώραίζοντεc· όποίοc καί ό γράψαc τό πίic - βινεί, oic έπάγει έκείνοc καί τό μολπά -
μίνθου. έν oic τό μεν λορδουν cχηματιcμόν δηλοί cώματοc ου cεμνόν, λίνδοc δέ ανθηρόν
τι ευώδεc όμώνυμον Λίνδωι τηι 'Ροδίαι πόλει, μίνθοc δε ου πάντωc κόπροc ή παρά τfjι
κωμωιδίαι, παρ' ύπόνοιαν, αλλ' ή λεγομένη διαλελυμένωc μεν καλά μίνθη, cυνθέτωc δέ
καλαμίνθη. περί δέ κίνδου ζητητέον. [60-63] Eust. 3 ίη 11.p. 315,18 ιcτέον δέ δτι Λίνδοc
ου μόνον 'Ροδία πόλιc, αλλά καί τι αρωματικόν εlδοc, ώc δήλον έκ του όcμή λιβάνου
- λίνδου, ωc φηcιν Άθήναιοc
1 κυπαριccορόφων Casaub.: -ccοτρόφων ACE: -ττορόφων Blaydes Adv. ΙΙ p. 175 3-

1 sq. cf. Eur. ΙΑ 1 sq. et νίd. C. Harms, De introitu pers. ίη Eur. et ηον. com. fab., diss.
Gott. 1914, p. 44-47 1 Athen. V p. 207 Ε (Mosch. 575 F 1,34 Jac., de nave Hieronis)
τούc τοίχουc δ' εlχε καί τήν όροφήν κυπαρίττου, cf. p. 205 C (Callix. 627 F 1 Jac. [ΠΙ C ί
p. 164,6-11], de nave Ptol. IV Philop.) et vid. Bluemner Techn. ΙΙ p. 257 sq. 2 de servi
nomine vid. ad Pher. fr. 10,1 3 Harp. p. 134,18 Dind. Έρμαί· Αιcχίνηc έν τώι κατά
20 MNESIMACHUS

οό προcφοιτώc' οί φύλαρχοι,
s τούc τε μαθητάc τουc ώραίουc,
οϋc άναβαίνειν έπi τουc ϊππουc
μελεται Φείδων καi καταβαίνειν.
ο{cθ' οϋc φράζω;
τούτοιc τοίνυν άγγελλ' ότιή
ιο ψυχρόν τοί:>ψον, τό ποτόν θερμόν,
ξηρόν φύραμ', άρτοι ξηροί·
cπλάγχν' όπταται, χναυμ' ηρπαcται,
κρέαc έξ αλμηc έξήιρηται,
τόμοc άλλαντοc, τόμοc ήνύcτρου,
1s χορδfic ετεροc, φύcκηc ετεροc
διαλαιμοτομείθ' ύπό των ενδον.
κρατήρ έξερροίβδητ' οίνου·
πρόποcιc χωρεί· λέπεται κόρδαξ·
άκολαcταίνει νουc μειρακίων·
20 πάντ' εcτ' ενδον τά κάτωθεν άνω.

4 om. CE 4 όυ Α: ο{ Blaydes 7 Φείδων CE: Φι- Α 9 ίiγγελλ' CE: -ελ' Α 12

όπτιiται ACE: ώπτηται Casaub. χναυμ' Meineke: χναύω Α: om. CE: χναύρ' J. G.
Schneider, Krit. gr.-dt. Worterb. 11 (1806) p. 649 s.v. χναυρόc cπλ. όπτ. χναύρ', ηρπ.
Dindorf ηρπαcται ACE: ηρτυται Meineke 13 κρέαc Α: κρέα CE 16 ύπό τών
ενδον om. CE 18 λέπεται Porson (teste Dobraeo, Adv. 11 p. 323) et Meineke ('progr.
schol. 1811'): λείπ- ACE: πέτ- Emperius Opusc. p. 348 19 κολαcταίνει νουc μειράκιον
Α: om. CE: corr. Schweigh. (άκ- iam Mus.) 20 πάντ' εcτ' Dobree: πάντεc δ' Α: πάντεc

Κτηcιφώντοc (or. 3,183) καi Ύπερείδηc περί τών Ευβούλου δωρεών (fr. 105 J.). Μενεκληc
η Καλλικράτηc εν τώι περί 'Αθηνών (-αίων codd.) γράφει ταυτί (370 F 2 Jac.)· ά:πό γάρ
τηc Ποικίληc καi τηc του βαcιλέωc cτoιic ειciν οί Έρμαί καλούμενοι κτλ. cf. Xen. equ.
mag. 3,2 et vid. Thompson-Wycherley, Ath. Ag. XIV (1972) p. 95 4 de phylarchis equitum
magistris vid. Arist. Ath. rep. 61,5 6sq. Xen. equ. mag. 6,5 άρξάμενον oi3v δεί άπό του
άναβαίνειν επί τούc ίππουc (vid. ad Ar. fr. 344) πάντα τά εν ίππικηι μελετάν 7 ϊππαρχον
ειc Λημνον Φείδωνα exhibent sigilla figulina prope a porticu Hermarum inventa apud Τ.
Leslie Shear jr., Hesp. 42 (1973) 178 (cf. J. Η. Κroll ibid. 46, 1977, 83sqq.) 12 Hesych.
χ 561 χναυμα· βρώμα. cf. χ 562, Poll. VI 62 et vid. ad Telecl. fr. 1,14 14 ηνύcτρου ...
τόμον Ar. Equ. 1179, vid. vLeeuwen ad 356 16 Hor. epist. 1 12,21 seu pisces seu porrum
et caepe trucidas cont. Meineke. vid. Leo ΚΙ. Schr. 1 p. 12 18 cf. Xen. anab. VII 3,26 et
vid. Gow ad Theocr. 14,18 προπόcειc πίνετε,/ λέπεcθε Alex. fr. 49 Κ. apud Athen. XIV
p. 663 C qui adnotat cυνεμφηναι ... βουλόμενοc δ 'Άλεξιc την ά:κολαcίαν τηc παραcκευηc
προcέθηκε τό λέπεcθαι ... τώι δέ λέπεcθαι χρώνται οί 'Αθηναίοι επ' άcελγουc καi φορτικηc
δι' άφροδιcίων ήδονηc 19 άκολαcτ. Ar. Αν. 1227 20 cf. Men. fr. 447 Koe. et vid.
 Ίπποτρόφοc 21

μέμνηc' α λέγω, πρόcεχ' οίc φράζω.

χάcκειc ουτοc;
βλέψον δευρί · πωc αύτα φράcειc;
αύτίκ' έρω cοι πάλιν έξ αρχfjc.
25 ηκειν ήδη και μή μέλλειν,
τωι τε μαγείρωι μή λυμαίνεcθ',
ώc των όψων έφθων όντων,
όπτων όντων, ψυχρων όντων,
καθ' εκαcτα λέγων· βολβόc, έλαία,
30 cκόροδον, καυλόc, κολοκύντη, ετνοc,
θρίον, φυλλάc, θύννου τεμάχη,
γλάνιδοc, γαλεου, ρίνηc, γόγγρου,
φοξίνοc δλοc, κορακίνοc δλοc,
μεμβράc, cκόμβροc,
35 θυννίc, κωβιόc, ηλακατfjνεc,
κυνόc ούραίον των καρχαριων,
νάρκη, βάτραχοc, πέρκη, cαυροc,
τριχίαc, φυκίc, βρίγκοc, τρίγλη,
κόκκυξ, τρυγών, cμύραινα, φάγροc,
40 μύλλοc, λεβίαc, cπάροc, αiολίαc,
θραιττα, χελιδών, καρίc, τευθίc,
ψfjττα, δρακαινίc,
πουλυπόδειον, cηπία, όρφώc,

CE: πάντωc δ' Jacobs Addit. p. 212 21 μέμνηc' C: -ηθ' Ε, sed c' supra θ' script.: -ηcθ' Α
22 ούτοc Casaub. (ad sequentia referens, post -όc interp. codd.): αύτόc, ACE: αυτωc; Jacobs
23 δευρί' πώc Dobree: δευρ' εί πωc ACE 24 αύτίκ' ACE: αύθιc Meineke Anal. Ath.
p. 174 29 λέγων Α: λέγω CE έλάα Dindorf (cf. var. lect. Ar. fr. 148,2 et vid. Threatte
Ι p. 278) 31-51 om. 1CE (καi μυρία τοιαυτ' εiπών έπάγει·) 31-32 = Ephipp. fr.
12,1 sq. (θύννου - γόγγρου) 33 φοξίνοc 'quidam' apud Dalec.: φυξικινοc Α 35
θυννίc 1 Α: θύννοc 2 Α ήλακατηνεc 2 Α: -τινοc 1 Α 36 κυνόc 1 Α: καi κυνόc 2ACE (ίη
Menandro) ουραίον 2 ACE: ουραιον 1 Α καρχαριών Schweigh.: -αρίων 1 Α: -άρων 3 Α
37-43 ~ Ephipp. fr. 12,2-7 1
38 φυκίc Α: cυκίc 3 Α: φυκία φυκίc Ephipp. βριγκοc
3
Α (Ephipp.): -χοc Α
1
40 μύλλοc Dίndorf: μυλλόc 1 Α: μυλλοc 4 Α: μύλοc 4 CE (Ephipp.)
cπάροc 4 ACE (πάροc Ephipp.): cπάροc· cκάροc 1 Α 43 πουλυπόδειον Erfurdt Obs. p. 445:

Otto s.v. sursum 22 sq. Ar. Lys. 426 τί κέχηναc, ώ δύcτηνε; ποί δ' αύ cύ βλέπειc; vid.
Headlam ad Herond. 4,42 25 Ar. Ran. 1508 sq. ηκειν ... καi μή μέλλειν 26 de dat.
vid. Schol. Ar. Nub. 928 29sqq. vid. ad Eub. fr. 63 bulbus cenae initium, cf. Plat. fr.
189,6 40 λεβίαι, μύλλοι Ar. fr. 430
22 MNESIMACHUS

κάραβοc, εcχαροc, άφύαι, βελόναι,

45 κεcτρεύc, cκορπίοc, εγχελυc, αρκτοι,
κρέα τ' αλλα (τό πληθοc άμύθητον)
χηνόc, χοίρου, βοόc, άρνόc, οιόc,
κάπρου, αιγόc, άλεκτρυόνοc, νήττηc,
κίττηc, πέρδικοc, άλωπεκίου.
50 καi μετά δείπνον θαυμαcτόν δc' εcτ'
άγαθ&ν πλήθη.
παc δέ κατ' οίκουc μάττει, πέττει,
τίλλει, κόπτει, τέμνει, δεύει,
χαίρει, παίζει, πηδαι, δειπνεί,
55 πίνει, cκιρται, λορδοί, κεντεί {βινεί}.
cεμναi δ' αυλών άγαναi φωναί,
μολπά κλαγγά θράττει, {νείται} πνείται
κούρα καcίαc
άπό γαc άγίαc άλίαc Cυρίαc,
60 όcμή cεμνή μυκτηρα δονεί
λιβάνου, μάρου, cμύρνηc, καλάμου,
cτύρακοc, βάρου,
λίνδου, κίνδου, κιcθου, μίνθου.
τοιάδε δόμουc όμίχλη κατέχει
65 πάντων άγαθ&ν άνάμεcτοc

-διον Ephipp.: πολυπόδων Α (vid. ad Theop. fr. 6,3) όρφώc Mus. (Ephipp.): όρφόc Α
(vid. ad Plat. fr. 57) 45 άρτοι Α: corr. Meineke Anal. Ath. p. 175 (άρκτοc idem ed. mai.)
53 τέμνει om. CE, Eust. δεύει Dindorf: δεϋει C (sed duo puncta super δ, vid. ad Euphr.
fr. 1,7): εϋει Ε, Eust.: ευει Α 55 βινεί (ΑΕ, Eust., κιν- C, νίd. ad Ar. fr. 393) secl. Meineke
('videtur interpretationis causa ad κεντεί adscriptum fuisse') 56 άγαναi Jacobs ap.
Schweigh.: άγαν αί ACE 57 μολπά· κλαγγά CE: -&-&Α θράττει - 59 om. CE, Eust.
νείται secl. Meineke ('ex dittographia ortum sequentis πνείται') 58 κούρα καcίαc Meineke
('ut odor casίae filia dicatur'): -&ν καc- Α: αϋρα καcίαc δ' Kock (unde αυρών Blaydes Ad_v.
ΙΙ p. 176, καυρίiν Herw. Coll. p. 137): fort. (πνείται) φύρδην, Καcίαc Kaibel 59 γαc
άγιαc Α: γίic Άcίαc Dalec. 60 όcμή cεμνή ACE, Eust.: -ηι -ηι Meineke Anal. Ath.
p. 175 61 μάρου Dalec.: μακρου Α: om. CE, Eust. 62 βάρου Dindorf: καi βαρου Α:
om. CE, Eust. 63 κιcθου Casaub.: μιcθου Α: om. CE, Eust. 65 άνάμεcτοc ACE:
-ουc Kock

44 άφύαι, βελόναιEphipp. fr. 12,8 47 de syllabae οι ίη οιόc mensura vid. ad Eub. fr.
67,5 48 sq. πέρδικεc
... νητται ... κίττα Antiphan. fr. 302 Κ., cf. Anaxandr. fr. 41,64 sq.
Κ. νηττών ... κίτται 53 δεύω Ar. fr. 282 ίη simili enumeratione 55 vid. Ar. fr. 147
et Eub. fr. 106,15 57sq. cf. Antiphan. fr. 52,14 Κ. καcιόπνουc αϋρα et [Arist.] probl.
 Ίπποτρόφοc ~ Φίλιπποc 23

XXIV 10 p. 937• 7 άποπνείται ή άτμίc. Sara Lilja, The treatment of odours ίη the poetry of
antiquity (1972), p. 502 58sq. cf. Melanipp. PMG 757,6sq. 60 vid. vLeeuwen ad Ar.
Αν. 1183 61 Hesych. μ 312 μιiρον· όπόc (δροc cod., corr. Latte). καi πόα. cf. Theophr.
De od. 33, Plin. nat. hist. ΧΙΙ 111, ΧΙΙΙ 13. 18 62 Hdn. Π. μον. λέξ., 11p. 941, 11 L. τό
βιiροc ... 'Αττικόν ύπάρχον καi εκτεινόμενον τό α πρόc άντέμφαcιν του ουδετέρου, vid.
Lehrs ad loc. (p. 123). huc pertinere Hesych. β 243 βαρύ· ... θυμίαμα ευωδεc (cf. α 84) et
Lex. Bekk.v p. 225,16 βαρύ· θυμιαμάτιόν τι ευώδεc coni. Meineke 63 κιcθ. Eup. fr. 13,5
64 cf. Herm. fr. 77,9

1cθμιονίκηc

5 (5)

Ael. nat. an. ΧΙΙΙ 4 άκούcαιc δ' αν άλιέων καi ιχθύων τινά καλλιώνυμον οϋτω
λεγόντων ... εici μέν ούν οϊ καί φαcιν αυτόν εδώδιμον, οί δέ πλείουc άντιλέγουcιν αυτοίc.
ου ραιδίωc δέ αυτού μνημονεύουcιν εν ταίc ύπέρ των (ύπερτέρων Bothe) ιχθύων πανθοινίαιc
ών τι καi δφελόc εcτι ποιητών θεμένων (-αί θέμενοι Hercher) cπουδήν εc μνήμην ενθεcμον,
Έπίχαρμοc μεν εν ~Ηβαc Γάμωι καi Γιiι καi Θαλάccαι καi προcέτι καi Μούcαιc (fr. 32. 71
Κaib.), Μνηcίμαχοc δε εν τώι Ίcθμιονίκηι
cf. Athen. VII p. 282 D et vid. Thompson Fishes p. 98 sq.

Φαρμακοπώλ ηc

Κράτειαν η Φαρμακοπώλην scripsit Alexis. cf. Theop. fr. 3

6 (6)

Schol. (VΓ) Ar. Αν. 471 των δέ μύθων οί μεν περί άλόγων ζώιων Αicώπειοι (test. 5 Ρ.),
οί δε περί άνθρώπων Cυβαριτικοί· εici δέ τινεc οϊ τούc βραχείc καi cυντόμουc λέγουcι
Cυβαριτικούc (-ίτιδαc V, -ίταc Γ, corr. Meineke), καθάπερ Μνηcίμαχοc (-λοχοc VΓ 2 )
εν Φαρμακοπώληι

Φίλιπποc

cf. test. 1. 'probabiliter Meineke I p. 423 argumentum ... comoediae ad Macedoniae regem
pertinuisse coniecit' Haupt Opusc. 111p. 612. vid. Breitenbach p. 36- 38
24 MNESIMACHUS

7 (7)

άρ' ο{cθ' ότιή πρόc liνδραc έcτί cοι μάχη,

οϊ τά ξίφη δειπνουμεν ήκονημένα,
δψον δε δαιδαc ήμμέναc καταπίνομεν;
εντεύθεν εύθύc επιφέρει τραγήματα
s ήμίν ό παίc μετά δείπνον άκίδαc Κρητικάc,
ωcπερ ερεβίνθουc, δορατίων τε λείψανα
κατεαγότ', άcπίδαc δε προcκεφάλαια καi
θώρακαc εχομεν, πρόc ποδών δε cφενδόναc
καi τόξα, καταπάλ ταιcι δ' εcτεφανώμεθα

[1-9] Athen. Χ p. 421 Β καί Μνηcίμαχοc δέ έν Φιλίππωι (Φιλιππίδηc δέ CE) δια τόν
ύπερβάλλοντα κόρον έν τοίc δείπνοιc παράγει τι cυμπόcιον πολέμου παραcκευήν έπαγγελ­
λόμενον καi ώc άληθώc κατά τόν χαριέcτατον Ξενοφώντα (hist. Gr. ΠΙ 4,17) πολέμου
έργαcτήριον. λέγει δ' οϋτωc· άρ' - έcτεφανώμεθα. hinc Eust. ίη 11.1 p. 1085,47 Φιλιππίδου
τό [2] τά - ήκονημένα et 2p. 754,7 (ad 1 326) οί δέ μεθ' Όμηρον άφειδώc έπαιξαν έν
τοιαύταιc έννοίαιc ίiλλα τε καi τό 13,6-9) καταπίνομεν δορατίων - δέ cτεφανούμεθα
1 μάχη CE: μαχητέον Α, quo recepto άρ' ο{cθα (cύ) / ότιή Porson apud Walpole p. 27
(cf. p. 101), sed idem Αdν. p. 117 versum exscήpsit ut supra dedimus 2 οϊ τά ACE (τά
Eust. 1): οϊπερ Herw. Mnem. 21 (1893) 164 ήκονημένα CE post corr. (Eust. 1): -οι Α, CE
ante corr. 8 πρόc ACE: πρό Eust. 2 9 καταπάλταιcι Herw. Mnem. 14 (1886) 192
(-πέλταιcι iam Walpole): -πέλταιc CE, Eust. 2 : -πέλται Α δ' έcτεφανώμεθα ACE: δέ
cτεφανούμεθα Eust.
2

1 sqq. 'dicebantur haec fortasse a milite iactatore exercitus Macedonici: nisi forte ipsum
Philippum ista iactantem induxerat poeta' Meineke. cf. Timocl. fr. 12,5 (de Demosthene).
'quae hoc loco iactat gloήosus, pleraque omnia inter praestigiatorum artes et nunc sunt et
olim fuerunt' Crusius Phil. 46 (1888) 624, coll. Apul. met. 1 4 2 Plut. νίt. Lyc. 19,4
cκώπτοντοc Άττικου τινοc (Demad. fr. 8 de F.) τάc Λακωνικάc μαχαίραc ε{c τήν μικρότητα,
καί λέγοντοc δτι ραιδίωc αυτάc οί θαυματοποιοί καταπίνουcιν έν τοίc θεάτροιc κτλ.
3 Theophr. ign. 57 τούc λύχνουc τινέc ε{c τά cτόματα λαμβάνοντεc 5 άκίδαc Ar. Pac.
443, Κρητικώι βέλει Plut vit. Pyrrh. 29,8. cf. Call. epigr. 37 Pf. 6 έρέβινθοι ίη τραγη­
μάτων numero sunt apud Plat. rep. ΙΙ p. 372 C, cf. Phaen. Eres. fr. 43 W. 8 πρόc ποδών
Ar. Vesp. 1236, Αν. 66 9 καταπάλτ. forma Attica, vid. Threatte I p. 121
 Φίλιπποc 25

8 (8)

των Φαρcαλίων
ηκει τιc, ϊνα (καi) τάc τραπέζαc καταφάγηι;
(Β.) ούδεic πάρεcτιν. (Α.) εό γε δρώντεc. αρά που
όπτήν κατεcθίουcι πόλιν Άχαιϊκήν;

Athen. Χ p. 418 Β καί Φαρcάλιοι δέ κωμωιδουνται ώc πολυφάγοι. Μνηcίμαχοc γουν εν

Φιλίππωι φηcί (οi'ίν φηcι CE)· των - Άχ.
2 και add. Grotius Exc. p. 981 (coll. Verg. Aen. VII 116 etiam mensas consumimus) 4 de
sententia interrogativa dubitat Iacobi ap. Mein. V 1 p. ccxxiii
2 cf. Euphr. fr. 9,14 et praeterea Eup. fr. 99,6sq. 4 Strab. ΙΧ 5,8 p. 433 ή WAλoc ...
Φθιώτιc καλείται καί Άχαϊκή ... έν μέcωι δ' εcτί Φαρcάλου καί Φθιωτών· Φίλιπποc μέντοι
Φαρcαλίοιc προcένειμεν, άφελόμενοc των Φθιωτών. cf. [Dem.] 11,1 (Anaxim. 72 F 11bJac.)
et νίd. Bequignon RE Suppl. ΧΙΙ p. 1062,26- 61. Pharsaliorum mores destringit Theop. 115
F 49 Jac.
'fort. ex eadem scaena excerptum ac fr. Τ Kock

9 (9)

καi τό λεγόμενον
cπανιώτατον πάρεcτιν όρνίθων γάλα,
καi φαcιανόc άποτετιλμένοc καλώc

Athen. ΙΧ p. 387 Α (de phasiano) Μνηcίμαχοc (νίd. test. 2) δ' εν Φιλίππωι ... φηcί· καί
-καλώc
2 cπανιώτατον Meineke: -τερον Α (quo retento 1 κου τό et 3 η φαc. Headlam JPh 30,
1907, 319) γάλα Mus.: τάλα Α

2 νίd. ad Eup. fr. 411 3 cf. Ptol. VIII Euerg. ΙΙ, 234 F 2 Jac. (βρώμα πολυτελέc). C.
W. Huenemoerder, Phasianus, diss. Βοηη. 1970, p. 52
26 MNESIMACHUS

10 (10)

ουκ άλλα καi τηc νυκτόc εcτι Δωρίων

ενδον παρ' ήμίν λοπαδοφυcητήc

Athen. VIII p. 338 Β δτι δ' ην ό Δωρίων ούτοc έπi όψοφαγίαι διαβόητοc φανερόν έξ ιbν
λέγει Μνηcίμαχοc ό κωμωιδιοποιόc έν Φιλίππωι δράματι· ουκ - λοπαδοφυcητήc (ηί\ nisi
λοπ. epit., unde Eust. ίη 11.p. 1151,13)
1-2 έcτι Δωρίων / ενδον Porson Adv. p. 102: Δωρίων ενδον έcτιν Α 2 fin. (δδε)
Porson (apud Athen. sequitur ο{δα), ( γε τιc) Bothe, ( ακροc) Blaydes Adv. 11 p. 176
1 sq. de Dorione tibicine Philippi compotore vid. Theop. 115 F 236 Jac. Haupt Opusc. 111
p. 611 sq.

Incertae fabulae fragmentum

11 (11)

ϋπνοc τά μικρά του θανάτου μυcτήρια

Schol. (Τ) Ξ
231 c1 καcιγνήτωι θανάτοιο: Μνηcίμαχοc (μνήcαχοc cod.) ό κωμικόc·
Hom.
ϋπνοc - μυcτήρια. Eust. ίη 11. p. 981,3 φηci δέ καi ό κωμικόc Μνηcίμαχοc· ϋπνοc -
μυcτήρια. Schol. (b) 231 c2 Μνηcίμαχοc ό κωμικόc περί ϋπνου διαλεγόμενόc φηcιν δτι
ϋπνοc έcτi μικρόν καi μερικόν θανάτου μυcτήριον. [P\ut.] consol. ad Apoll. 12 p. 107 Ε
(post allatos Homeri versus ν 80, Ξ 231, Π 672 = 682) ουκ άμούcωc δ' εδοξεν άποφήναcθαι
ουδ' ό είπών τόν ϋπνον τά μικρά του θανάτου μυcτήρια· προμύηcιc γαρ δντωc έcτi του
θανάτου ό ϋπνοc

pergit Eust. έξ Άττικου εθουc λαβών έκείνοc τόν νουν, παρ' oic ου μεγάλα μόνον αλλά
καi μικρά ηcαν μυcτήρια, vid. Dodds ad Plat. Gorg. p. 497 C 3
 MOSCHIO
(saec. incert.)

Koerte RE XVI 1 (1933) 347 sq. (Moschion nr. 4)

κείνοc δ' άπάντων έcτi μακαριώτατοc,

δc δια τέλουc ζών όμαλόν ήcκηcεν βίον

Clem. Alex. strom. VI 14,3 sq. (de furtis scήptorum) Βακχυλίδου τε είρηκότοc· (fr. 25
Sn.) ... Μοcχίων δ κωμικόc (τραγικόc Meineke I p. 522, TrGF 97 F [10]) γράφει· κείνοc
-βίον
2 ηcκηcε cod. (cf. Eur. Or. 922, fr. 201, 2 Ν.): εcχηκεν F. Schramm p. 80

1 sq. νίd. ad Phryn. fr. 32 2 νίd. ad Bat. fr. 1,2

MUSAEUS
(saec. 111)

OGIS 51,36 (technitae honorant Lysimachum Ptolemaei fil. Sostratea circa a. 273-246)
= 11D 3", 36 Mette
(κωμωιδιών ποιηταί)
Μουcαίοc

praecedit Cτράταγοc (p. 616)

 MYLLUS
(saec. V)

1. Sud. ε 2766 Έπίχαρμοc ... ήν δέ πρό των Περcικών ετη εξ (a. 486/5 vel 485/4),
διδάcκων έν Cυρακούcαιc· έν δέ 'Αθήναιc Εύέτηc καί Εύξενίδηc (vol. V p. 276. 544) καί
Μύλλοc (Μυλοc Α, Μύλοc cett., corr. Meineke) έπεδείκνυντο

2. Diomed. De poem. (art. gramm. 111), GrL I p. 488,23 (Proleg. de com. XXIV 2,46
p. 120 Kost.) poetae primί comίcί fuerunt Susarίon (test. 5), Mullus et Magnes (test. 8). hί
veterίs discίplίnae ίocularίa quaedam minus scίte ac venuste pronuntiabant etc.
vid. etiam ad Magn. test. 9,5
3. Hesych. μ 1858 μύλλον· καμπύλον, cκολιόν. κυλλόν. cτρεβλόν ... καί παροιμία (vid.
ad Cratin. fr. 96) ... εcτι δέ καί κωμωιδιών ποιητήc οϋτωc καλούμενοc ~ Zenob. vulg. V
14 = Prov. Bodl. 635 εcτι δέ καί (καί om. Bodl.) κωμωιδιών ποιητήc ό Μύλλοc ~ Diogen.
VI 40 ~ Apost. ΧΙ 85 Μύλλοc γαρ κωμωιδιών ποιητήc, δc μή άκούειν ύπεκρίνετο
4. Hesych. λ 1405 Λύλιοc η Μύλλοc· οδτοc έπί μωρίαι έκωμωιδεϊ'το. Phot. p. 236,10
Λυλλοc· ποιητήc έπί μωρίαι κωμωδούμενοc. Theognost. p. 61,25 Λύλλοc δνομα κύριον

5. Arcad. p. 53,14 Bark. = p. 60,3 Schm. τά εic δύο λλ κύρια άρcενικά βαρύνονται ...
Μύλλοc ποιηη')c κωμικόc. cf. Eust. ίη 11.p. 906,53 Μύλλοc μεν κύριον, μυλλόc δέ διε­
cτραμμένοc τήν δψιν, ίη Od. p. 1885, 21 Μύλλοc, δπερ εcτί κύριον ύποκριτου του παλαιου,
δc μιλτωτοϊ'c φαcι προcωπείοιc έχρήcατο

'e Cratini versiculi [Μύλλοc πάντα άκούειc, fr. 96] mala interpretatione Myllus poeta
natus videtur. nomen vero ποπ a μύλλειν verbo obscaeno ductum (Wil. Herm. 9 [1875]
p. 339), sed μυλλόc ί. q. κυλλόc vel cτρεβλόc [test. 3]; διεcτραμμένοc τήν δψιν (test. 5], alio
oculis alio mente conversus' Κaibel CGF 1 1 p. 78

Meineke I p. 26sq. Wilamowitz, Herm. 9 (1875) 338sq., id. GGA 168 (1906) 6212 (=
ΚΙ. Schr. V 1 p. 386 )
2
Zieliήski, Ires. 135-138 (a. 1886) Α. Dieterich, Pulcinella
(1897) p. 38 Wilhelm Urk. p. 246sq. Koerte RE XVI 1 (1933) 1074 Pickard-
Cambridge, Dith. Trag. Com. p. 285 sq. (2 p. 188 sq.)
 MYRTILUS
(saec. V)

1. Sud. μ
1460 Μυρτίλοc, Άθηναίοc, κωμικόc, υίόc μεν Λύcιδοc άδελφόc δέ του κωμικου
Έρμίππου (test. 1 b). δράματα αύτου Τιτανόπανεc, ~Ερωτεc
'ηοη mihi dubium quin alterum nomen errore ortum sit, additum fortasse ad argumentum
explicandum unius quam veteres noverant fabulae. pauca igitur quae supersunt ad Titano-
panes omnia referenda sunt' Kaibel

2. Athen. ΧΙΙΙ p. 566 Ε (Cynulcus ad Myrtilum dipnosophistam) ταυτί καί τολμίiιc cύ

λέγειν ... (Cratin. fr. 351) βολίτινον εχων θάτερον cκέλοc (Ar. Ran. 295), εκείνου του
όμωνύμου cοι ποιητου τήν κνήμην φορων, δc εν τοίc καπηλείοιc καί τοίc πανδοκείοιc αιεί
διαιτίiι (-ίiται Α, corr. Schweigh.)
cήminationem ex fabulae Myrtileae argumento petitam esse susp. Kaibel

3. IG 112 2325,125 (poetae Lenaeis victores) = V C 1 col. 1,10 Mette

Μυρτίλοc 1
praecedunt Pherecrates (test. 6), Hermippus (test. 5), Phrynichus (test. 6), sequitur Eupolis
(test. 12). de tempore (a. 427) νίd. Geissler p. 12

Meineke I p. 100 sq., 11 1 p. 418-420 Kock I p. 253 sq. Koerte RE XVI 1 (1933)
1165sq. (Myrtilos nr. 6) Schmid 1 4 p. 111

'Έρωτεc

νίd. ad test. 1
30 MYRTILUS

Τιτανόπανεc

cf. test. 1 et νίd. de accentu [Hdn.] έπιτ. τών όνοματ. καν. ed. Hilgard (Excerpta ex libris
Herodiani technici, progr. Hdbg., Lips. 1887) p. 11,3 τά είc αν άπλα μεν δντα όξύνεται,
'Αλκμάν παιάν Πάν, ... cύνθετα δε βαρύνεται, Εύπαίαν Τιτανόπαν· καi προcθέcει τοϋ oc
κλίνεται. Choerob. ίη Theodos. can., GrGr IV 1 p. 261,6 Hilg. τά είc αν λήγοντα εί μεν
ώcιν άπλα όξύνονται, ο{ον 'Αλκμάν παιάν Τιτάν, εί δε ώcι cύνθετα βαρύνονται ... ο{ον
Έρμόπαν Αιγίπαν Τιτανόπαν. Steph. Byz. p. 58,2 τό Τιτανόπαν cύνθετον. Lobeck Paral.
p. 190
'argumentum fabulae ad παιδεραcτάc spectasse dicas. certe Titanes από τοϋ τιταίνειν dicti
hanc coniecturam optime sustentant' Meineke I p. 100 sq., coll. Hesych. τ 971 Τιτάν· παι­
δεραcτήc, π 339 Πανεc· τούc έcπουδακόταc cφοδρώc περί τάc cυνουcίαc ελεγον, Phot.
p. 592,2 ένομίζοντο δε (οί Τιτανεc) τών Πριαπωδών θεών ε{ναι. sim. Taillardat Suet. p. 118,
dissentiunt Wil. ΚΙ. Schr. V 2 p. 180, cf. Gl. d. Hell. 1 p. 2001• 2481, et Herter Gnom. 50
(1978) 516

1 (1)

Αηοη. ίη Arist. eth. Nic. IV 6 (p. 1123• 19 ό ... βάναυcοc ... έν ... τοίc μικροίc τών
δαπανημάτων πολλά αναλίcκει καi λαμπρύνεται παρά μέλοc, ο{ον έρανιcτάc γαμικώc
έcτιών, καi κωμωιδοίc χορηγών έν τηι παρόδωι πορφύραν ειcφέρων, ωcπερ οί Μεγαρείc),
CAG ΧΧ p. 186,9 Heylb. cύνηθεc έν κωμωιδίαι παραπετάcματα δέρρειc ποιείν ού πορφυ­
ρίδαc. Μυρτίλοc έν Τιτανόπαcι (-παιcι cod.) • • • (sequitur Eup. fr. 261)
Hesych. δ 689 δερριδόγομφοι· πύλαι δέρρειc εχουcαι, παραπετάcματα huc pertinere coni.
νίd. Pick.-Cambr. Theatre p. 122 et de comoedia Megarica ad Ecphantid. fr. 3
2
Meineke

2 (2)

Schol. (RVEΓ) Ar. Αν. 1490 οί fjρωεc (οί fjρωc R, fjρωεc δε Ε, fjρωεc γάρ Γ) δυcόργητοι
(δύcοργοι ΕΓ) καi χαλεποί τοίc έμπελάζουcι γίνονται ... διό μοι δοκοϋcι καi οί τά ήρώια
παριόντεc cιγήν εχειν (deficit R), ώc Μυρτίλοc εν Τιτανόπαcί φηcιν (τιτανωπάcι φηcι V,
τη τανοπάcη φηcί Ε)
Hesych. κ 4041 κρείττοναc· τούc fjρωαc οϋτω λέγουcιν. δοκοϋcι δέ κακωτικοί τινεc ε{ναι.
δiα τοϋτο καί οί παριόντεc τά ήρώια cιγήν εχουcι μή τι βλαβώcι( ~ Phot. p. 177,8) de
Cιγήλωι herois Narcissi Eretriensis cognomine admonet Meineke (Strab. ΙΧ 2,10 p. 404,
A\ciphr. 11122,3)
 Τιτανόπανεc - Incertae fabulae 31

3 (3)

Poll. ΙΙ 110 (codd. FS, Α, BC) τό δέ έπιγινόμενον τηι γλώττηι (τό δέ έν τ. γ.

BC)
έλκύδριον όλοφλυκτic (-φυτic F, δλον φλυκτic Α, φλυκτic
BC) καλείται (defic. BC) έν
τοίc Τιτανόπαcι (-ώ παcι FS, -ογίγαcι Α) Μυρτίλου (-λλου FS)
Phot. p. 330,3 δλοφυκτίc (etiam Hesych. ο 639 hanc scripturam praebet et commendat)·
ο{ον έπινυκτic η δοθιήν (cf. Erot. ο 38). δταν δέ έπi τηc γλώττηc τουτο γένηται, λέγουcιν
αί γυναίκεc, ώc άποτεθείcάν cοι μερίδα (ουκ) άπέδωκαc (δcα ποθείc τιc cοι μ. έπέδωκεν
cod., ex. Schol. Theocr. 9,28-30 f corr. Ahrens et Wendel). δοκεί δέ ταυτα έπιγίνεcθαι τηι
γλώττηι καi δταν ύπέρ άπόντοc φίλου μή καλώc διαλέγηται (άπ. καλου η καληc δ. cod.,
corr. Ahrens)

Incertarumfabularumfragmenta

Φέρωνοc άρά που 'cτiv ή ξυναυλία;

Theodos. Π. κλίcεωc τών είc ων βαρυτόνων ed. Hilgard (Excerpta ex libris Herodiani
technici, progr. Hdbg., Lips. 1887) p. 21,25 τά μετοχικά ονόματα τrιν τών μετοχών φυλάττει
κλίcιν, ει μή καταλήξεωc τοιαύτηc τύχοι, ητιc έν όνόματι iίλλην ήγάπηcε κλίcιν ... τό
μέντοι Φέρων Φέρωνοc κλιθέν, ώc παρά Μυρτίλωι Φέρωνοc - ξυναυλία, ήκολούθηcε
{δέ secl. Kassel} τοίc τοιούτοιc κυρίοιc, φημi δή τώι (τό codd., corr. Hilgard) Πέρων
Πέρωνοc· καi Άρτύων Άρτύωνοc κέκλιται παρά Κρατίνωι (fr. 418), επειδή τά είc ων ύπέρ
δύο cυλλαβάc βαρύτονα τώι υ παραληγόμενα ου κλίνονται διά του ντ, ο{ον 'Ηλεκτρύων
Ήλεκτρύωνοc, 'Αμφιτρύων ωνοc (Άμφιτρύωνοc Hilgard)
iίρα που έcτιν codd.: corr. Ed. Hiller, DLZ 9 (1888) 11
cf. Ar. Vesp. 234 ι'iρ' έcτί που ένταυθα ... ; de voce ξυναυλία νίd. Pearson ad Soph. fr.
60
32 MYRTILUS

5 (4)

ώc ό μέν κλέπτηc, ό δ' ίiρπαξ,

ό δ' άνάπηροc, πορνοβοcκόc,
καταφαγαc

Phryn. ecl. 402 (codd. W Nu., U; ίηvituperatione Menandri, quod καταφαγαc dixisset)
ίcωc δ' αν ε'ίποιc δτι "ηκολούθηcα (-αc U) Μυρτίλωι λέγοντι ώc - καταφαγαc"· σ.λλ'
ούκ εχρην τάc ίiπαξ είρημέναc λέξειc άρπάζειν. Ρο!!. VI 40 (codd. FS, Α, Β) παμπόνηρον
δέ ό (δέ καi τό Α, δέ FSB) παρά Μυρτίλωι τώι κωμικώι καταφαγαc (-άc codd.), καν
Αίcχύλοc αύτό ήι προειρηκόχ: (fr. 428 R.)
1 ώc codd.: ών Lobeck p. 433 2 σ.νάπηροc suspectum Herwerdeno (Coll. p. 22) 2-
3 πορνοβοcκόc, καταφαγαc Nu., U (dim. troch. digessit Meineke): -φαγάc πορνοβοcκόc
-φαγάc W: -φαγαc / πορνοβοcκόc Pauw (tetr. troch.)

1 Ar. Plut. 372 μών ού κέκλοφαc, σ.λλ' fίρπακαc; vid. vLeeuwen ad loc. 2 lenocinii ίη
vetere comoedia mentio rara; πορνοβοcκείν Ar. Pac. 849. Ο. Stotz p. 5 sq. vid. Buehler ad
Zenob. 11 26 p. 210 3 Ar. Byz. fr. 8 Sl. (π. τών ύποπτ. μή είρηcθαι τοίc παλαιοίc)
καταφαγαc· ό σ.δηφάγοc. cf. Cratin. fr. 499 et vid. Radt ad Aesch. fr. 428 volucris
κατωφαγαc fictus ab Aristophane Αν. 288 sq.
 Ν AUSICRATES

(saec. IV)

1. Sud. ν 71 Ναυcικράτηc, κωμικόc. των δραμάτων αότου έcτι Ναύκληροι, Περcίc

2. IG 112 2325,148 (ρoetae Lenaeis victores) = V C 1 col. 3,9 Mette

Ναυ[cικράτ]ηc 111
suppl. Koehler νίd. ad Phi\et. test. 2

*3. Aeschin. 1,98 την ... οίκίαν την έν ίicτει άπέδοθ' οότοc (Timarchus) Ναυcικράτει τώι
κωμικώι ποιητηι (var. lect. ύποκριτηι, vid. 355 Ο' Conn.), ϋcτερον δ' αυτήν έπρίατο παρά
του Ναυcικράτουc είκοcι μνών Κλεαίνετοc ό χοροδιδάcκαλοc (84 Τ 2 Sn.)

Meineke I p. 494 sq., IV p. 575-578 Kock II p. 295 sq. Koerte RE XVI 2 (1935)
2020

Ναύκληροι

cf. test. 1. Ναύκληρον scripserunt Menander et Eudoxus, Nauclerum Caecilius

1 (1. 2)

υ υ δύο μέν, φαcίν, άπαλοi καi καλοί

υ υ - του ναυτίλοιcι πολλάκιc

[1-5] Athen. VIl 1 p. 296Α (γλαυκοc) Ναυcικράτηc Ναυκλήροιc (Ναυκλ. om. CE)· δύο
- εγνωκαc. (6-11] 2 p. 325 Ε (τρίγλη) Ναυcικράτηc δ' δ κωμωιδιοποιόc επαινεί τάc
Αίξωνικάc (έξ- Α) τρίγλαc έν Ναυκλήροιc λέγων οϋτωc (έν Ν. et οϋτωc om. CE)· μετ'
- λέγειc. [7-12] 3 p. 330 Β (ψητται) ·Ρωμαίοι δέ καλουcι την ψητταν ρόμβον, καί έcτι
τό όνομα Έλληνικόν. Ναυcικράτηc εν Ναυκλήροιc. προειπών δέ περί γλαύκου του lχθύοc
έπιφέρει· αί - ρόμβοc
2 init. έπώνυμοι add. Porson ap. Toup Emend. IV p. 477, παίδεc θεου Dobree Adv. 11

1 sqq. νίd. Eub. fr. 43 1 Ar. Lys. 1063 κρέα ... άπαλά καi καλά. cf. Αν. 667 sq. et
vLeeuwen ad loc. 2 sqq. Eur. Or. 362 (Menelaus explicans unde de morte fratris ante
34 NAUSICRATES

ηδη φανέντοc πελαγίοιc έν άγκάλαιc,

δν καi τά θνητών φαcιν άγγέλλειν πάθη.
s (Β.) Γλαυκον λέγειc. (Α.) εγνωκαc < )
u- μετ' αύτών δ' ειciν έκπρεπείc φύcιν
αί ξανθόχρωτεc, αc κλύδων Αιξωνικόc
παcών άρίcταc έντόπουc παιδεύεται·
α{c καi θεάν τιμώcι φωcφόρον κόρην,
10 δείπνων δταν πέμπωcι δώρα ναυτίλοι.
(Β.) τρίγλαc λέγειc < )
(Α.) γαλακτόχρωτα Cικελόc δν πήγνυc' δχλοc

(Β.) ρόμβοc

p.315 5-6 (:: ι'ίλλο μοι λέγε. / : : λέξω.) Headlam CIR 13 (1899) 6 6 αυτών ACE:
αυτόν Meineke έκπρεπείc ACE, sed ευ supra έκ CE (cf. var. lect. Eur. Alc. 333, Hec.
269) 7 αίξωνϊκόc 2 CE: έξ- 2Α, 3Α: Αίξωνικοιc Kock 8 έντόπουc 3Α: -οιc 2Α: compend.
2
CE: έν τόποιc Kock 11 οιη. CE
2 2
τρίγλαc Α: -αν Α
3
(:: εγνωκαc. : : ι'ίλλο μοι
λέγε. : :) Headlam 12 γαλακτόχρωτα Mus.: χαλ- Α: γαλακτόχρωc τε Emperius Opusc.
p.348
11-13 versus digessit Cobet Νον. lect. p. 25 sq. (Άthenaeus e Nausicrate sola aenigmata
excerpsit et pauca verba, quibus quodque solvitur, caetera media omisit')

reditum certior factus sit) έκ δέ κυμάτων / ό ναυτίλοιcι μάντιc έξήγγειλέ μοι / Νηρέωc
προφήτηc Γλαυκοc, άψευδτιc θεόc 3 Archil. fr. 213 W. ψυχάc εχοντεc κυμάτων έν
άγκάλαιc (cf. Ar. Ran. 704 cum schol.), Eur. Hel. 1062 et 1436 πελαγίουc έc άγκάλαc 5
Antiphan. fr. 196,15 Κ. καi μην άκριβώc ώιόμην έγνωκέναι / τό ρηθέν (aenigma) 7 sq.
cf. Cratin. fr. 236,1 9sq. vid. ad Charicl. fr. 1 et Plat. fr. 189,21 9 θεάν ίη paratragodia,
cf. Eub. fr. 64,2 Eur. fr. 968 Ν. Έκάτηc ... φωcφόρου, cf. Ar. fr. 608 12 πήγνυcι
tridente, cf. Epicr. fr. 7 et vid. LSJ (cum Suppl.) s.v. τριόδουc, Thompson Fishes p. 86 13
vid. Thompson p. 223

Περcίc

cf. test. 1. Persam scripsit Plautus. vid. etiam ad Pherecratis Πέρcαc

 Ναύκληροι - Incerta fabula 35

2 (3)

εν τηι γάρ Άττικηι τίc εϊδε πώποτε

λέονταc tj τοιούτον ετερον θηρίον;
ου δαcύποδ' εύρειν έcτιν ούχi ράιδιον

Athen. ΙΧ p. 399 EF Ναυcικράτηc (ναυκράτηc ACE, corr. Lil. Gyra\dus, Hist. poet. tam
gr. quam \at., dial. 7, p. 295 ed. Basil. 1545) δ' ό κωμωιδιοποιόc εν Περcίδι (fab. nom. om.
CE) cπανίωc, φηcίν, εcτιν εύρείν δαcύποδα περί τήν Άττικήν· λέγει δέ ώδε· εν - ράιδιον
1 τηι γάρ Α: om. CE 2 η Α: η τι CE 3 ού Mus.: ου Α: ουδέ CE

2 \eones venaturum cum ado\everit infantem a se servatum ridicule sibi animo fingit
Syriscus apud Men. Epitr. 148 [324], νίd. Wil. ad \oc. (p. 65) et ΚΙ. Schr. 1 p. 266 3 cf.
Ephipp. fr. 15,9 et Nicostr. fr. 4,2 sq. et vid. vLeeuwen ad Ar. Vesp. 709, Wί\. Hell. Dicht. 1
p. 1962

lncertae fabulae fragmentum

3 (1 Dem.)

Hdn. Π. ακλίτων ρημ. ed. Hilgard (Excerpta ex libris Herodiani technici, progr. Hdbg.,
Lips. 1887) p. 30,1 (adn. de ed. Ald. a. 1496, Thes. Cornucopiae et Horti Adonidis, ante
folium 1) et 3 (προcτακτική εγκλιcιc) τό δέ παρά Ναυcικράτει (νηυcί κράτηc Ald., corr.
Nauck, Herm. 24, 1889, 467) λεγόμενον εϋ ρη κε (λέγομεν εϋρηκεν Ald.) από θέματόc
εcτι του εύρήκω ... (accedit cod. Harl. apud Αη. Οχ. IV p. 339,19-21) αλλά μήν καί τό
κέκλυκε (καί τό κέκλυcε δέ Harl.) παρ' Έπιχάρμωι (fr. 190 Kaib.) από θέματοc τοϋ κεκλύκω,
καί (ώc?) εϋρηκε από του εύρήκω (καί εϋρ. α. τ. εύρ. om. Hilgard). cf. Choerob. ίη Theod.
can., GrGr IV 2 p. 238,11 λέγει ό Ήρωδιανόc, δτι ... από του εϋρηκα γίνεται ό ενεcτώc
εύρήκω, καί εκ τούτου ό παρατατικόc εϋρηκον εϋρηκεc εϋρηκε, καί λοιπόν τό προcτακτικόν
εϋρηκε cύ
vid. Kassel RhM 116 (1973) 100sq.
 [N]EANTHES
(saec. ΠΙ)

IG ΙΙ 2 2325 (? poetae Lenaeis victores) fr. ηον. ed. Dina Peppas-Delmousou ΑΜ 92 (1977)
230 = V C 1 col. 6,6 Mette
Ν]εάνθηc 11
praecedunt Polyclitus (infra p. 552), Philiscus ΙΙ (test. 1), sequuntur [Ne]leus et [The]odorus
(infra p. 694)

eundem fuisse Neanthem rhetorem et histoήarum scriptorem (FGrHist 84) audacter coni.
Peppas-Delmousou p. 232, quae etiam fabulae titulum ap. Hesych. ν 179 Νεάνθηc· Όρέcτηc
latere susp. (Όρέcτην scripserunt Dinolochus et Alexis)

[NE]LEUS
(saec. ΠΙ)

IG ΙΙ 2 2325 (? poetae Lenaeis victores) fr. ηον. ed. Dina Peppas-Delmousou ΑΜ 92 (1977)
230= V C 1 col. 6,7 Mette
]λεύc 1
Νη]λεύc ed. pr., Νει]λεύc Mette ίη adn. vid. ad [N]eanthem
eundem fuisse Neleum Theophrasti testamenti curatorem (Diog. Laert. V 52- 56) incer-
tissima coniectura susp. Peppas-Delmousou p. 232 sq.
 NICARCHUS
(saec. 111/ΙΙ)

1G 112 2325,81 (poetae Dionysiis victores) = V Β 1 col. 6,13 Mette

Νίκαρχοc 1
sequuntur Nicomachus, Aristocrates, Laines (νο\. V p. 609, ubi lege ·col. 6,16 Mette'),
Philemo 111

Koerte RE XVII 1 (1936) 278 (Nikarchos nr. 4)

NICI[AS]
(saec. 111)

IG 112 2325 (? poetae Lenaeis victores) fr. ηον. ed. Dina Peppas-Delmousou ΑΜ 92 (1977)
230 = V C 1 col. 7,7 Mette
Νικι[
Νικί[αc] ed. pr. p. 236, quae eundem fuisse Niciam Theocriti amicum dubitanter coni.
(Gow-Page, Hell. epigr. 11 p. 428 sq.) praecedunt Soc[ et Philom[, sequuntur Dexi[crates
(test. *2), P[o]ly[, Themis[, Theo[n, Theod[
 NICO
(saec. IV vel ΠΙ?)

Κιθαρωιδόc

'genus hominum a mediae novaeque comoediae poetis frequentissime ίη scenis exagitatum'

Meineke Ι p. 495. vid. ad Clearchi Κιθαρωιδόν

1 (1)

καi πάνυ τιc εύκαίρωc "προπίνω, φηcί, (cοί),

πατριώτα." μάνην δ' εlχε κεραμεουν άδρόν,
χωρουντα κοτύλαc πέντ' ϊcωc. έδεξάμην

Athen. ΧΙ p. 487 C μάνηc ποτηρίου ε{δοc ( = Phot. p. 246,6). Νίκων Κιθαρωιδώι· καi
- έδεξάμην. παρέθετο τά iαμβεία καi Δίδυμοc (p. 73 sq. Schm.) καi Πάμφιλοc (Wendel
RE XVIII 3 [1949] 337,37-340,47). Ρο\\. VI 99 (codd. FS, Α) μάνου δέ (μέμνηται) Νίκων
εν Κιθαρωιδώι · πατριώτιδα - ίcωc
1 προπίνω, φηcί, cοι Pierson Moer. p. 226 (προπίνω iam Palmerius Exercit. p. 518): -ων
φηci Athen. Α 2 πατριώτα Athen.: -ώτιδα Ρο\\. FS: -ώτιδα δέ Ρο\\. Α δ' ε{χε Athen.:
λάβε Ρο\\.: fort. δ' ελαβε Kaibel άδρόν Athen., Poll. Α: ά•δρόν Ρο\\. F, ανδρών S 3
χωρουντα Athen., Ρο\\. Α: χωρουν Ρο\\. FS

2 servus loqui videtur, cf. Ρο\\. ΠΙ 54 οί δέ βάρβαροι άλλήλουc ου πολίταc άλλα πατριώταc
λέγουcιν et Pher. fr. 11 de κεραμ. vid. ad Theophil. fr. 2,1, de άδρ. ad Epig. fr. 4,2 3
de mensura (cf. Theophil. fr. 2.10) vid. ad Ar. fr. 487, de verbo δέχεcθαι Theop. fr. 33,9sq.
 NICOCHARES
(saec. V/IV)

1. Sud. ν 407 (codd. AGFVM) Νικοχάρηc, Φιλωνίδου του κωμικού (test. 2), Άθηναίοc,
κωμικόc, cύγχρονοc Άριcτοφάνουc (test. 18 c). των δραμάτων αυτού 'Αμυμώνη (η) Πέλοψ,
Γαλάτεια, Ήρακληc γαμων, Ήρακληc χορηγόc, Κρητεc, Λάκωνεc, Λήμνιαι, Κένταυροι,
Χειρογάcτορεc
2 Άριcτοφάνουc AF, του κωμικού add. V (cf. Nicoph. test. 1): -νει Μ ex corr.: -νη G
cum Aristophane certavit a. 388 (vid. ad Λάκωναc) 2 η add. Meineke I p. 253 3
Ήρακληc 2 οιη. V 4 χειρογ. fabula Nicophontis, cuius vid. fr. 6

2. Steph. Byz. p. 390,1 Κυδαθήναιον, δημοc τηc Πανδιονίδοc φυληc ... έντευθεν ην
Νικοχάρηc ό κωμικόc

3. Inscr. Agora 1 7168 (fin. saec. ν•) ed. Τ. Leslie Shear jr., Hesp. 40 (1971) 256sq. cum
tab. 50• = 11Α 3 Mette
Όνήcιπποc Αiτίο Κηφιcιεύc βαcιλεύc άνέθηκε[ν.
ο[ίδ]ε Όνηcίππο βαcιλεύοντοc χορηγδντεc ένίκων·

κωμωιδιων τραγωιδων
Cωcικράτηc έχορήγε χαλκοπώληc Cτρατόνικοc έχορήγε Cτράτωνοc
5 Νικοχάρηc έδίδαcκε Μεγακλείδηc έδίδαcκε
1 sq. Arist. Ath. rep. 57,1 ό δέ βαcιλεύc ... επιμελείται ... Διονυcίων των έπi Ληναίωι
5 Megaclides TrGF 56Α (12 p. 343). Lebek ΖΡΕ 11 (1973) 255sq., Edmondson Hesp. Suppl.
19 (1982) 48-50, Pick.-Cambr. Festiva!s2 Suppl. (1988) p.360sq.

*4. IG 112 2325,134 (poetae Lenaeis victores) = V C 1 col. 2,8 Mette

Νψοχάρηc
suppl. Bergk ΚΙ. Schr. 11p. 480 praecedunt Nicophon (test. 4), Apollophanes, Amipsias
(?), sequuntur Xenophon (test. 2), Philyllius (test. 3), Philonicus (test. 2)

*5. Arist. poet. 2 p. 1448• 11 (de personarum ίη ψιλομετρίαι depictarum differentia)

Όμηροc μεν βελτίουc (έμιμήcατο), Κλεοφων δέ όμοίουc, 'Ηγήμων δέ (ό) Θάcιοc ό τάc
παρωιδίαc ποιήcαc πρωτοc καi Νικοχάρηc ό τήν Δειλιάδα χείρουc
δειλιάδα Α, η super ει scr. man. rec. (FGrHist 398 Τ 1) sunt qui hunc 'Diliadis' (epicae)
auctorem eundem esse putent atque comicum poetam
40 NICOCHARES

Meineke I p. 253 - 256, 112 p. 842- 847 Kock I p. 770- 774 Wilhelm Urk. p. 125
Koerte RE XVII 1 (1936) 345sq. Schmid 14 p. 167

Άγαμέμνων

cognominem comoediam scripsit Hermippus

οίδα δ' ώc
άψευδόμαντιc ηδε και τελεcφόροc

***
γνώcηι δε τέχνην την έμην έτητύμωc
άψευδόμαντιν οδcαν

Phot. (Sz) α 3479 αψευδόμαντιc. Νικοχάρηc Άγαμέμνονι ('an Άμυμώνηι?' Papadopu\os-

Kerameus)· οίδα - οοcαν
post 2 lac. indic. Papadopulos-Kerameus (3 sq. TrGF adesp. 328h)
2 τελεcφόροc νοχ tragica 3 correptio attica ίη τέχνην neglecta aut tragici versus aut
parodiae indicium, item νοχ έτητύμωc, cf. Ar. Pac. 119 (hex.)
Cassandram audivit Η. Weil ap. Th. Reinach REG 5 (1892) 325. cf. Kock RhM 48 (1893)
585 sq.

Άμυμώνη ( η) Πέλοψ

cf. test. 1. Amymonam satyήcam scripsit Aeschylus, cognominem fabulam tragicus Ni-
comachus (TrGF 36 Τ 2)

2 (1)

Οίνόμαοc ούτοc, χαίρε· πέντε και δύο,

κάγώ τε και cύ cυμπόται γενοίμεθα
 'Αγαμέμνων - Γαλάτεια 41

Athen. Χ p. 426 Ε ο{ δ' έπιτεταμένωc χρώμενοι τώι ποτώι δύο οίνου επινον πρόc πέντε
ϋδατοc. Νικοχάρηc γουν (ούν CE) έν Άμυμώνηι (οιη. CE) πρόc τοϋνομα του Οινομάου
(του Οιν. οιη. Α) παίζων εφη (παίζων πρόc τό δν. του Οιν. φηcίν CE)· Οινόμαοc -
γενοίμεθα. τά παραπλήcια εϊρηκε καί έν Λημνίαιc (fr. 16)
1 (ΔΙΟΝ.) Ο!νόμαοc ούτοc. (ΟΙΝ.) χαίρε πέντε καί δύο Kock, coll. Amips. fr. 4 Κ. et
Eup. fr. 6 quae apud Athen. sequuntur 2 οιη. CE γενοίμεθα Α: -θ' αν Meineke ίη ed.
Athen.: γενώμεθα Blaydes Adv. 11p. 94, prob. Herw. Coll. p. 70
1 vid. ad Eup. fr. 6 Soph. Αί. 89 ώ ούτοc Αϊαc, Eup. fr. 223 ό Φιλίνοc ούτοc. vid.
Thilde Wendel, Die Gespriichsanrede ίιη gr. Epos u. Drama (1929) p. 26, Svennung Anre-
deformen (1958) p. 210 2 cf. Ar. Ran. 297
vid. ad fr. 1. etiam fr. 20 ad Amymonam rettulit Koerte

Γαλάτεια

Galateae et Polyphemi amores primus celebravit Philoxenus Cytherius έν Κύκλωπι η

Γαλατείαι (PMG 815-824), quem dithyrambum a. 388 ridicule imitatus est Aristophanes
(Plut. 290 sqq.). eodem fere tempore comoediam suam Nicocharem docuisse verisimile est
(vid. ad fr. 4). idem argumentum έν Κύκλωπι tractavit Antiphanes. Γαλάτειαν scripsit etiam
Alexis
Meineke I p. 254 sq. G. R. Holland Lpz. St. 7 (1884) 210-212 Geissler p. 74

3 (2)

cοφαίcι παλάμαιc τεκτόνων είργαcμένον

(καί) πόλλ' έν αύτώι λέπτ' εχον καδίcκια
κυμινοδόκον

Poll. Χ 93 (codd. FS, CL) εϊποιc δ' αν καί την ήδυcματοθήκην κυμινοδόκον (μηνοθήκην
FS), Νικοχάρουc ε!πόντοc (defic. CL) έν Γαλατείαι· cοφαίc - κυμινοδόκον
1 cοφαίcι παλάμαιc (vel -αίc <τε) -αιc) Bentley epist. ad Hemst., 1 p. 282 Wordsw. ('vel
-αίc -αιcι' Kock): -αίc -αιc FS 2 καί add. Salm. ap. Jungermann λέπτ' οιη. S εχων
FS: corr. ed. pr. 3 κυμινοδοκείον Headlam CIR 13 (1899) 6

1 sqq. Cyclopis verba esse Galateae munera offerentis coni. Meineke I p. 254, 112 p. 842
1 Ηοιη. Ο 411 τέκτονοc έν παλάμηιcι δαήμονοc. Eur. Alc. 348 cοφηι δέ χειρί τεκτόνων,
cf. fr. 125,4 Ν. 2sq. Athen. ΧΙ p. 476 EF et 478 D (κέρνοc, Ammon. 361 F 2 Jac. et
42 NICOCHARES

Polem. fr. 88 Pr.) et [Luc.] asin. 12 (κιβώτιον ... πάνυ πολλαc εχον πυξίδαc έν αύτώι) cont.
Kock

4 (3)

τί δητ'; απαιδευτότεροc εΙ Φιλωνίδου

του Μελιτέωc;

Schol. (Ε, Ald.) Ar. Plut. 1 179 b (εραι δέ Λαίc ού δια cέ Φιλωνίδου;) Φιλωνίδην ού τον
ποιητήν φηcι (φαcι Ε) τον εν τοίc Άριcτοφανείοιc (έν τ. Ά. om. Ε) έγγεγραμμένον δράμαcιν
(νίd. ad Ar. test. 4,10), ώc οί περί Καλλίcτρατον (p. 21 R. Schm.), τήι (εν τήι Ald., οίονται
Hemst.) δμωνυμίαι πλανηθέντεc, άλλα παιδιαc ενεκα τον αίcχιcτον καi άπαίδευτον. κωμωι­
δείται δέ καi ώc εϋποροc καi ώc μέγαc τφι cώματι καi ηλίθιοc. Νικοχάρηc (-χαριc Ε)
Γαλατείαι· ηδέ τ' - Μελιτέωc. (sequuntur Philyll. fr. 22, Plat. fr. 65,1.5-6, Theop. fr. 5).
Schol. (RVEΘBarb) 2 304 d καi ταυτα ειc Φιλωνίδην τον Μελιτέα ώc ού μόνον μέγαν (μέγα
R) άλλα καi (ού μ. μ. ά. καi om. V, καi om. Ε) άμαθη καi ύώδη (-ει RV). καi Νικοχάρηc
(-χαριc VEBarb) Γαλατείαι· τί δητ' - Μελιτέωc. hinc Sud. α 2954, Tzetz. IV 1 p. 87,5-9
1 τί δήτ'; Meineke (cf. Ar. Equ. 439, Nub. 1105. 1290): τί δήτ' Schol.2, Tzetz.: ηδέ τ'
Schol. 1 : ή δήτ' Bentley ap. Kuster Not. p. 321 (vid. Hutchinson ad Aesch. Sept. 670)
1 sq. Όalateae ad Cyclopem verba' Meineke Ι p. 254 Eur. Cycl. 493 τον άπαίδευτον
(Polyphemum) Philonides Melitensis ΡΑ 14907, Davies Ath. Prop. Fam. p. 422

5 (2 Dem.)

τόν αναλφάβητον, τόν ι'iπονον

Phot. (b, S' et omissis Νικ. - οϋτωc z) α 1552 άναλφάβητοc· έδόκει μέν εϊναι εύτελέc.
Νικοχάρηc (-χαριc S') δέ αυτό έποίηcεν άρχαίον χρηcάμενοc εν (εν τήι S') Γαλατείαι
οϋτωc· τον - ίiπονον. ταυτα ό Φρύνιχοc (fr. 19 Borr.)
άναλφάβητον bz: άλφ- S'

Hesych. α 4426 = Ει. magn. p. 98,41 άναλφάβητοc· άπαίδευτοc. Antiatt. p. 83,18 άναλ­
φάβητοc <•* * άνάλφιτοc) Φιλύλλιοc Αiγεί (fr. 2)
notatur Polyphemus, cf. fr. 4
 Γαλάτεια - Ήραιcληc χορηγόc 43

6 (1 Dem.)

Lex. Mess. (Orus, Π. όρθογρ.) fol. 281' 10, ed. Rabe RhM 47 (1892) 406 cum add. 50
(1895) 149 Ν η ρ fί ι δε c cύν τώι ι ώc Βριcfίιδεc Έρεχθfίιδεc Καδμfίιδεc Οινfίιδεc Χρυcfίιδεc,
cυναιρουντεc γάρ ελεγον Άττικοί· Νικοχάρηc (-χαριc cod.) Γαλατείαι καi Ευριπίδηc
πολλάκιc. επi δέ τfίc ευθείαc ένικfίc τά τοιαύτα cπανίωc cυναλ(ε)ίφεται. Μένανδροc·
(fr. 715 Koe.)
νίd. Alpers ad Or. fr. Α 81

Ήρακληc γαμών

cf. test. 1. εν Ήρακλεί γαμουμένωι Poll. VII 40 (fr. 7), 'ut Hercules significetur Omphales
imperio subiectus' Meineke Ι p. 255, coll. Anacr. PMG 424 εκείνοc ουκ εγημεν άλλ' εγήματο.
reiecta Meinekii sententia Nicocharem et ίη cognomine fabula Archippum idem argumentum
tractavisse atque Epicharmum ίη "Ηβαc γάμωι censet Salis p. 4321

7 (4)

Poll. VII 40 (codd. FS, Α, C) γην δέ cμηκτρίδα Εϋπολιc (fr. 412) καi Κηφιcόδωροc εν
Τροφωνίωι (fr. 6) εϊρηκεν ... ή δέ πλυντρίc (-τιc Α) εϊρηται (om. AC) παρά Νικοχάρει
(-χάριδι FS) εν Ήρακλεί γαμουμένωι (εν Ή. γαμ. om. C). Id. Χ 135 τά δέ περί θεραπείαν
τών εcθήτων cκεύη πλυνοί καi πλυντήρια, καί γη cμηκτρίc κατά (Κηφιcόδωρον καi
πλυντρίc κατά add. Kaibel ap. Bethe) Νικοχάρην
τήν πλυντρίδα (γην) Menestor (32,6 D.-Kr.) apud Theophr. caus. plant. ΙΙ 4,3. vid. Lobeck
et Bluemner cit. ad Ceph.

Ηρακληc χορηγόc

cf. test. 1. Χορηγουντα scripsit Paramonus. vid. Salis p. 52

44 NICOCHARES

8 (5)

φέρε νυν ταχέωc χιτωνα τόνδ' έπενδύτην

Ρο\\. VII 45 (codd. FS, Α) έπεi δέ καi ό έπενδύτηc εcτιν έν τηι τών πολλών χρήcει, δcτιc
βούλοιτο καi τούτωι τώι όνόματι βοηθειν φαύλωι δντι, ληπτέον αυτό έκ τών Cοφοκλέουc
Πλυντριών· (fr. 439 R.) ... καi Θέcπιc δέ που φηciν έν τώι Πενθει· (1 F 1c Sn.) ... ίiντικρυc
δέ δοκει τό έν τώι Νικοχάρουc Ήρακλει χορηγώι φέρε - έπενδύτην τηι νυν χρείαι
βοηθειν (τινi χρ. β. F)
Ώση male convenit Herculi scenicum ornatum apparanti' Meineke Ι p. 255 cf. Ael.
Dion. χ 11

9 (6)

Athen. XIV p. 619 Α καi τών πτιccουcών ίiλλ η τιc (sc. ώ ι δ ή), ώc ... Ν ικοχάρηc έν
Ήρακλει χορηγώι
vid. Ar. fr. 352

Κένταυροc

Κένταυροι test. 1. vid. νο\. ΠΙ 2 p. 159

10 (7)

Lex. Bachm. p. 11,1 ά γ ορά ν· την ώνήν. Νικοχάρηc Κενταύρωι (-χαριc έν τώι Ταύρωι
cod.)

11 (8)

Antiatt. p. 89,5 δαρθεί c· ό:ντi του δαρείc. Νικοχάρηc Κενταύρωι (-χαριc Κ- cod.)
 Ήρακλfίc χορηγόc - Λάκωνεc 45

Κρητεc

cf. test. 1. cognominem tragoediam scripsit Euήpides, comoediam Apollophanes, 'Ανδρό­

γυνον η Κρητα Menander, Cretensem Laberius

12 (9)

τοίc τρυπάνοιc άντίπαλον t δπερ άρχίλιον t

Poll. Χ 141 (cκυτοτόμου cκεύη,
codd. ABCL) καi περιτομεύc δ' αν ρηθείη καi χηλεύματα
καi δπεαρ (δπεαc ΑΒ, δ add. Bothe) καi όπήτιον εϊρηται έν Νικοχάρουc Κρηcίν (Κτ: cιν
C)· τοίc - άρχίλιον. ld. VII 83 (codd. FS, Α) τά δέ όπήτια (τό δέ -ον Blaydes Adv. 11
p. 95) δπερ (δπεαρ Kock) έν Κρηci (κρίcει(cι) FS) Νικοχάρηc έκάλει
τοίc τρυπάνοιc ABL: τοίc 1φυτ- C: τό τρυπάνοιc Kock: τοίc -οιcιν Meineke: τό -οιcιν
Blaydes δπερ άρχίλιον codd.: δπεαc χίλιον Bentley epist. ad Hemst. (1 p. 286 Wordsw.):
δπεαρ χιλίοιc Kock: όπήτιον Meineke (Blaydes)

Hesych. υ 267 υπέατα· (ϋπεα· τά cod.) όπήτια (όπίcθιαcod., corr. Μ. Schmidt), cf. Hdt.
IV 70 et Hippon. fr. 78,6 W. Ίaudat sutor subulam' Kock. Bluemner Techn. 12 p. 278.
280

Λάκωνεc

ί. Sud. ν 407 (test. 1) Λάκωνεc

ίί. Arg. IV Ar. Plut. p. 323b 19 Duebn. (codd. VERs) έδιδάχθη έπi ίiρχοντοc Άντιπάτρου
(a. 388), άνταγωνιζομένου αυτώι Νικοχάρουc μεν Λάκωcιν, Άριcτομένουc δέ Άδμήτωι,
Νικοφώντοc δέ Άδώνιδι, 'Αλκαίου δέ Παcιφάηι

νίd. ad Platonis Λάκωναc η Ποιητάc

13 (10)

Athen. XV p. 667 Ε μνημονεύει δέ του μ άνου Νικοχάρηc έν Λάκωcιν

νίd. ad Herm. fr. 48,7
46 NICOCHARES

Λήμνιαι

cf. test. 1 et vid. ad Aristophanis Λημνίαc

14 (11)

υ - υ - τριχίαc δέ καi τάc πρημνάδαc {τάc θυννίδαc}

έπi δείπνον ήκούcαc ύπερπληθείc υ -

Athen. VII p. 328 Ε Δωρίων δ' εν τωι περί ιχθύων ... τήν τριχίδα τριχίαν ονομάζει.
Νικοχάρηc Λημνίαιc· τριχ. - ύπερπληθείc. πρημνάδαc δέ τάc θuννίδαc ελεγον. Πλάτων
Ευρώπη~- (fr. 44)
1 τριχίαc Schweigh.: -ιάδαc Α πρημάδαc Α: corr. Schweigh. τάc θuννίδαc secl.
Kassel 2 fin. όρω add. Kock
1 vid. ad Eup. fr. 156,2

15 (12)

έπλέομεν, ώ κόρη, 'πi κώc

Et. gen. Α (Et. magn. p. 550,12) παρά τό και τό cημαίνον τό κοιμωμαι ... κωc ρηματικόν
δνομα· Νικοχάρηc (Νικωχάρι Α) Λημνίαιc (-ία codd., corr. Porson ad Eur. Med. 6) οΙον
(οιη. Et. magn.) επλέομεν - κωc. τουτο δέ τό κωc γίνεται καί κωαc κατά πλεοναcμόν
κτλ. vid. Theodoridis ad Philox. fr. *129
πλέομεν Hemst., Ar. Plut. p. 57

Iasonis ad Hypsipylam verba

16 (13)

Athen. Χ p. 426 EF οί δ' επιτεταμένωc χρώμενοι τωι ποτωι δύο οίνου επινον πρόc πέντε
ϋδατοc. Νικοχάρηc γουν εν Άμuμώνηι ... (fr. 2). τά παραπλήcια είρηκε καί εν Λημνίαιc
(λιμ- cod.)
 Λήμνιαι - Incertae fabulae 47

17 (14)

Poll. Χ 107 καi Νικοχάρηc δέ έν Λ ημνίαιc εϊρηκε κ α κ κάβου c

νίd. ad Henn. fr. 19

Incertarumfabularumfragmenta

18 (15)

ειc αϋριον (δ') άντi ραφάνων έψήcομεν

βαλάνιον, ϊνα νώιν έξάγηι την κραιπάλην

Athen. epit. 1 p. 34 Ε Νικοχάρηc· είcαύριον - κραιπάλην

1 δ' add. Schweigh. 2 ϊνα νώιν Casaub.: ϊνών CE έξάγηι Dindorf: έξάρηι CE:
έξέληι Blaydes Αdν. ΙΙ p. 95: έξαφηι Desrousseaux

1 sq. νίd. ad Eub. fr. 124

19 (16 Κ., 4 Dem.)

εί πεύcομαί ( cε καν) τόν άηδόνιον ϋπνον

τηc νυκτόc άποδαρθόντα, cαυτόν αίτιώ

Phot. (b, z) α 443 = Lex. Bachm. p. 36,19 άηδόνειοc ϋπνοc (καi ϋπνοc, om. άηδ., Phot.
b, glossam adiungens praecedenti α 442 άηδόνειοc θρηνοc). Νικοχάρηc (-χαριc codd.)- ε{
-αίτιώ
1 (cε καν) τόν άηδόνιον Wil. ΚΙ. Schr. IV p. 529: τόν άηδόνειον codd. (cf. Aesch.
fr. 291 R., Nicom. 127 F 13 Sn.): (cε) των άηδόνων Reitz. p. χχίν 2 τfjc νυκτόc Phot.:
om. Lex. Bachm. άποδαρθόντα Lobeck ad Soph. Αί. 108 (3 p. 97): -έντα codd.

1 sq. 'si νel aliquantulum te obdormivisse rescivero, tu te ipse accusa' Meineke 1

Hesych. α 1502 = Phot. α 445 άηδόνειοc (-όνων Hesych., -ονόν Phot., corr. Μ. Schmidt)·
έπi μέν ϋπνου τό έλάχιcτον, έπi δέ λύπηc τό cφοδρότατον (Phot. α 442 = Lex. Bachm.
p. 36,17, Aesch. fr. 291 R.). Macar. VI 69 ούδ' άηδόνιον (sc. ϋπνον, νίd. Headlam ad Herond.
8,10) κατέδαρθον, cf. Append. prov. IV 41 ~ Sud. α 651. Ael. var. hist. ΧΙΙ 20 λέγει Ήcίοδοc
(fr. 312 M.-W.) την αηδόνα μόνην όρνίθων άμελείν ϋπνου καi διά τέλουc άγρυπνείν 2
νίd. Eub. fr. 13,2
48 NICOCHARES

20 (7 Dem.)

ρηγνύc δε πολλάc κυμάτων άναρρόαc

Phot. (b, sz) α 1643 άναρροάc κυμάτων. Νικοχάρηc (-χαριc sz). ρήγνυcι - άναρροάc
ρηγνύc Reitz.: ρήγνυcι codd. άναρρόαc Demiaήczuk (coll. Arcad. p. 103,2 Bark. =
p. 117,14 Schm. et Eust. ίη 11.p. 992,57, vid. etiam schol. Ξ 372b): -οάc codd.
Hom. Δ 422. 425 κυμα θαλάccηc ... χέρcωι ρηγνύμενον Theophr. metaph. 29 p. 10b1
εφοδοι καί άνάρροιαι θαλάccηc
ex Amymone sumptum esse coni. Koerte Burs. 152 (1911) 250

21 (3 Dem.)

άλλ' είλ ή μμεθα

λαβήν αφυκτον, άδιάγλυπτον

Phot. (Sz) α 3411 (ex Phryn.) liφυκτον λαβήν. ό λόγοc έναργήc· τροπικώc απο των
παλαιcτών. Νικοχάρηc (-χάριc sz)· ό.λλ' - c'iφυκτον. Phot. (b, z) α 356 = Lex. Bachm.
p. 31,4 ό.διάγλυπτον· ην ουκ εcτι διαγλύψαι καί διελθείν. λαβτιν γάρ, φηcίν, liφυκτον,
ό.διάγλυπτον
2 λαβείν Lex. Bachm.

1 sq. Ar. Nub. 1047 cε μέcον εχω λαβών (λαβήν W. Η. Thompson) liφυκτον, vid. vLeeuwen
ad 551; Dion. Hal. De Dem. 18 (1 p. 166,17 Us.-Rad.) τοίc άθληταίc τηc άληθινηc λέξεωc
... προcείναι δεί ... ό.φύκτουc τάc λαβάc

22 (17)

Athen. XIV p. 657 Α (νίd. Plat. fr. 56) θηλυκώc δέ Νικοχάρηc εφη κ υ ο ί3 c αν δ έ λ φα κ α
(κύουcαν δ.cod., νίd. ad Ar. fr. 622)

23 (18)

Phot. (b, SZ, nil nisi ό.λάcτωρ θηλυκώc z) α 898 = Lex. Bachm. p. 74,15 ό.λάcτωρ (καί
Phot. b, glossam praecedenti α 897 adiungens)· θηλυκώc Νικοχάρηc (-χαριc Phot., -χαρτιc
Lex. Bachm.) τ ή ν ό. λ ά c το ρ α C φ ί γ γα εφη (εφη Cφίγγα Lex. Bachm., Νικ. δέ καί θηλ.
εφη τήν ό.λ. Cφ. Phot. b)
 Incertae fabulae 49

24 (19)

Phot. (b, z) α430 = Lex. Bachm. p. 35,25 αζειν. τό δια του cτόματοc άθρόωc εκπνείν
α ζει ν λέγουcιν (αζ. λ. om. Phot. b) 'Αττικοί, μιμούμενοι τόν ήχον του πνεύματοc. οϋτωc
Νικοχάρηc (-χαριc codd.). cf. Hesych. α 1445 αζειν· ... εκπνείν δια cτόματοc

25 (5 Dem.)

Phot. (b, z) α 1200 ά μι θ ρε ί ν· τό αριθμείν (Hesych. α 3660). Νικοχάρηc (-χαριc codd.)

vid. Pfeiffer ad Call. fr. 314

26 (20)

Phot. (b, z) α 1798 = Lex. Bachm. p. 94,14 ανελήμων καi ανελεήμων φαcί. Νικοχάρηc
(-χαριc codd., η superscr. Phot. b) δέ ά ν η λ ε ή μ ων (ανελ- Phot.) λέγει (om. Phot. b)

27

Phot. (z) α3467 αχυροπώληc (-ηc (γένηι) Tsants. p.136 [coll. Philippid. fr.15], -ηιc
Stephanis, -ήcηιc Erbse ap. Theod. p. 459)· Νικοχάρηc (Νικόχ z in marg.) αντί του χοι­
ροπώληc γένηι
Prov. Bodl. 195 ( ~ Sud. χ 601) Άκροκορινθία εοικαc χοιροπωλήcειν· επί των παρ' ωραν
λέγεται θρυπτομένων γυναικών. οίονεi εοικαc μιcθαρνήcειν εν Κορίνθωι, δια τό πλείcταc
έταίραc εΙναι εν αυτηι. λέγεται δέ χοίροc τό γυναικείον αiδοίον (cf. Ar. Ach. 764 sqq., cum
schol. 781)

28 (21)

Ρο!!. 11 20 (codd. Μ, FS) ό (τό FS) πα ι δα ρ ιώδη c παρά Νικοχάρει (π. Νικ. om. Μ)
 NICODEMUS
(saec. 11)

1. IG 112 2325,189 (poetae Lenaeis victores) = V C 1 col. 8,16 Mette

Νικόδημοc 11

*2. FdD ΠΙ (2) 49 (Attici technitae a Delphis honorantur a. 97/6) = SIG 3 728 Κ, 33
Κρίτωνα (vol. IV p. 349) Νικοδάμου
hunc Nicodemum Cήtonis comici filium, Nicodemi histrionis comici (363 O'Conn.) ne-
potem fuisse susp. Wilhelm Urk. p. 256
 NICOLAUS
(saec. 11 ?)

eundem fuisse histrionem Nicolaum (365 O'Conn.) qui vicit Dionysiis a. 157 (IG 112
2323,229 = 111Β 3 col. 5• 15 Mette, cf. 243 = col. 5• 29) susp. Wilhelm Urk. p. 79

Meineke I p. 495 sq., IV p. 579- 582 Kock 111p. 383- 386 Koerte, Ber. Siίchs. Ak.
Leipz. 79,1 (1927) 451, id. RE XVII 1 (1936) 362 (Nikolaos nr. 19)

Incertarumfabularumfragmenta

1 (1)

τό των παραcίτων, liνδρεc, έξευρεν γένοc

Διόc πεφυκώc, ώc λέγουcι, Τάνταλοc.
ου δυνάμενοc δε τηι τέχνηι χρηcθαι καλώc
άκόλαcτον εcχε γλώccαν, εiτ' άκουcίωι
s δίφρωι περιπεcων δυναμένωι λιμόν ποείν,
από τηc τραπέζηc έξαπίνηc άπεcτράφη.

Stob. 111 14,7 (περί κολακείαc) p. 469 Η. (codd. SMA) Νικολάου (-cτράτου Valck. ap.
Gaisford 1 [1822] p. 329, -μάχου olim Meineke, qui tamen I p. 496 ipse monet Nicolaum
poetam esse ίη tabula auctorum Photiana, bibl. 167 p. 115" 10, vid. Elter p. 55)· τό - φίλον
1-11 om. ΜΑ 1 εξευρεν Grotius Dict. p. 85: -ε S 3 καλωc q uod ίη S foramine
periit servavit ed. Τήηc. 4 άκουcίωι S: -ίωc (hoc prob. Kock) vel -ιοc Meineke (addens
'sed totum hunc locum ποπ intellego'): εξαιcίωι Herw. Mnem. 21 (1893) 175 5 δίφρωι
S: δίνωι Herw.: δεcμώι Kock: δίψει Edmonds δυναμένωι S: εμαθέ πωc Kock λιμόν
S (sed dubitari posse an λιμν(όν) scriptum sit ίηdίc. Schenkl GGA 1895 p. 461): λίθον (i.e.
ίiφωνον) Herw.: δίνην Schenkl ποείν S: παθείν Kock 6 από τηc S: Διόc Kock, versum

1 sq. cf. Diod. fr. 2,5 sq. 2 = Eur. Or. 5 4 άκόλαcτον εcχε γλώccαν = Eur. Or. 10.
52 NICOLAUS

liφνω δέ πληγεic εic μέcην τήν γαcτέρα

εδοξεν αύτωι γεγονέναι τliνω κάτω
Cίπυλόν τε τούτον άνατετράφθαι τόν τρόπον,
10 καi μάλα δικαίωc· Φρύξ γαρ ων ούχ ίκανόc ην
τήν του τρέφοντοc εό φέρειν παρρηcίαν.
διό δή τοιαύτηc παντελώc καχεξίαc
εν τοίc βίοιc παρά πiicιv εζηλωμένηc,
πικρωc επιπληξαι βούλομ', αν περ νή Δία
15 παρρηcίαν μοι δωτε, τούc άcυμβόλουc
τάλλότρια δειπνείν έλομένουc άνευ πόνου.
τί γάρ μαθών, άνθρωπε, πρόc των δαιμόνων
βούλει παραcιτείν; η τί των εν τωι βίωι
ηϋξηκαc; ε{πον, άξιον γάρ ειδέναι·
20 τίνοc μαθητήc γέγοναc; αϊρεcιν τίνα
ζηλοίc; από τίνων δογμάτων όρμώμενοc
τολμίiιc παραcιτείν; α μόλιc ήμείc τόν βίον
απαντα κατατρίψαντεc, ουδέ νυν ετι
άνεωιγμένην δυνάμεθα τήν θύραν ιδείν,
25 δια τούc άνοδίαι τάλλότρια μαcωμένουc.

post 4 transponendum esse suspicatus 7 δέ S: τε Kock 8 εδοξεν S: λέγουcιν Kock ίη

acc. Cίπυλον (9) offendens, sed vid. Krueger ad Xen. anab. 1 4,18 12 δή SMd, Α ante
corr.: δεί Α post corr. 15-16 τούc άcυμβόλουc (-βώλουc Μ) ... έλομένουc codd.: τοίc
-οιc ... -οιc Kock, sed νίd. Luc. Hermot. 20 (IV p. 33,14 Macl.) 17 μαθών codd.: παθών
Meineke ed. min. vid. ad Eup. fr. 193,4 19 ηϋξηκαc aliquis adscripsit ίη marg. cod.
Par. 1985 (teste Gaisf. p. 330r): νύξηκαc S: νύξ ήκαc MdA1 : γρ. εϋρηκαc Α 2 21 ζηλοίc
Valck. ap. Gaisf.: ηλοιc post spatiolum vac. S: ηλο Md: εϊλου Α 22 α codd.: δ Meineke:
ώι Kock: εί Jacobs Addit. p. 9 23 απαντα Porson ap. Gaisf.: πάντα codd. 25 άνοδίαι

vid. Robert, Heldensage p. 288 7 Ar. Nub. 549 Κλέων' επαιc' έc τήν γαcτέρα 8sq.
Strab. 1 3,17 p. 58 μιμνήcκεται (Dem. Sceps. fr. 48 G.) ... των ύπό Δημοκλέουc λεγομένων
(fr. 1 Muell., FHG II p. 20), cειcμούc τιναc μεγάλουc τούc μέν πάλαι περi Λυδίαν γενομένουc
καi Ίωνίαν μέχρι τηc Τρωάδοc ίcτοροϋντοc, ύφ' ών καi κώμαι κατεπόθηcαν καi Cίπυλοc
κατεcτράφη κατά τήν Ταντάλου βαcιλείαν. Plut. comm. not. 2 p. 1059 C οί ποιηταί ...
λέγοντεc ώc έκ θεών προνοίαc άνατροπήν εcχεν ή παλαιά Cίπυλοc τόν Τάνταλον κολα­
ζόντων. Pherecyd. 3 F 38 Jac. 10 de Tantalo 'Phryge' vid. Soph. Ant. 824 sq., Eur. Antiop.
fr. 48,101 sq. Kamb. 11 παρρηcίαν ·a domino sibi concessam' Kock 12 καχεξία Diph.
fr. 23,4 15 sq. vid. ad Timocl. fr. 10,4 et Eub. fr. 72,1 17 πρόc των δαιμόνων pro
usitato πρόc (των) θεών 18 sq. "quid eorum quae ad vitam humanam pertinent tu
promovisti?' Kock. cf. Athenion. fr. 1,16 20sq. ζηλοϋν τήν αϊρεcιν Ioseph. bell. lud. 11
 Incertae fabulae 53

ού παντόc άνδρόc έπi τράπεζαν εcθ' ό πλοϋc.

πλευράν εχειν πρώτιcτον έν τούτοιcι δεί,
πρόcωπον ίταμόν, χρώμα διαμένον, γνάθον
άκάματον, εύθύc δυναμένην πληγάc φέρειν·
30 cτοιχεία μεν ταϋτ' έcτi τfic δληc τέχνηc.
επειτα δεί cκωπτόμενον έφ' έαυτωι γελαν·
αίcχρόν γαρ οtμαι δουλον εlναι cκώμματοc.
άπό των ετών κλέπτει τιc η καi βάπτεται
θέλων καλόc ε{ναι, καi παρ' ήλικίαν νοcεί·
35 εcτω Γανυμήδηc οότοc άποθεούμενοc.
πρόc χάριν όμίλει του τρέφοντοc έπ' όλέθρωι.
παρατάττεταί τιc καi ποεί πάνταc νεκρούc
δειπνων· cιωπfiι τούτον ύπομυκτηρίcαc
είc την τράπεζαν καi cύ την χολην αφεc.
40 ο{μαι δ' έμαυτόν εϋθετον τωι πράγματι,

Meineke: t'iνω δια Md: t'iνω· δια S: t'iνω δϊά Α: άνώδυνα Α2 ίη marg.: άναιδώc Grotius p. 524:
άνοίαι Kock μαcωμένουc Md: μαcc- SA 27 πρώτιcτον έν τούτοιcι Md Α: πρώτοιcιν
έν τούτοιcι S: πρώτιcτον εϋτονόν cε Meineke (εντ- cε Blaydes Adv. 11 p. 258): πρώτιcτον
t'iτρυτόν cε Kock: πρόc τοίcιν έντέροιcι Buecheler ap. Hense 29 εύθύc codd.: εδ τε Herw.
Obs. p. 113, aut hoc aut ευ πωc Coll. p. 199 33 βάπτεται Α2: βλ- SMdA 1 35 Γανυμίδηc
Md 36 ηοη post sed ante έπ' όλέθρωι (quod ίη Α primo omissum suppl. ipse librarius)
dist. Buecheler versum post 32 (ubi 'aliquid deesse' etiam postea iudicavit Kock) trans-
ponendum esse coni. Meineke (πρ. χ. όμίλει ... έπ' όλέθρωι V 1 p. 117 interpretatus 'quod
alias dicitur πάcηι τέχνηι'), del. Cobet Νον. lect. p. 38 sq. (πρ. χ. όμιλεί ... έπ' όλέθρωι
monachi indignabundi notam esse arbitratus), cuius sententiam amplexus est Meineke ίη
Stob. ed. IV p. lix 37 παρατάττεταί Α2 ίη marg. (ίcωc): παράττ- SMdA1: χαράττ- ('iras-
citur') Meineke ποεί S: ποιεί MdΑ 38 δειπνων Meineke, prob. Cobet ('perinde est

137, Porph. abst. IV 12 p. 248,9 Ν. 2 (cont. Porson Adv. p. 302) 22sq. τόν βίον t'iπαντα
Antiphan. fr. 123,9 Κ. Xen. mem. IV 7,5 κατατρίβειν άνθρώπου βίον 23 cf. ετι καί
νυν Ar. Ran. 1235, Eup. fr. 260,22, Thuc. VI 40,1 25 cf. 16 'ίη contrariam sententiam
όδωι πράττειν dicuntur qui quod agunt recte et decenter agunt. νίd. Gatak. ad Marc. Ant.
Ι 9 [ed. 1652 p. 18\33]' Meineke V 1 p. 116 26 νίd. Cratin. fr. 336 27 Ar. Equ. 842
πλευράc εχων τοιαύταc 29 νίd. ad Αχίοη. fr. 6,3 30 Epic. epist. 3,123 cτοιχεία του
καλώc ζην 33 de tinctis capillis vid. ad Eup. Βάπτ., νοl. V p. 333 34 νοcεί amoribus
indulget, cf. Eub. fr. 40,6 35 Hom. Υ 232 άντίθεοc Γανυμήδηc, / δc δή κάλλιcτοc γένετο
θνητών άνθρώπων· / τόν καί άνηρείψαντο θεοί Διί οίνοχοεύειν / κάλλεοc εϊνεκα ο[ο, ϊν'
άθανάτοιcι μετείη, cf. Hom. hy. Ven. 202sqq., Pind. 01. 10,103sqq., Apoll. Rhod. ΠΙ 115-
117 37 sq. cf. Tib. Ι 10,31 sq. 38 sq. 'hunc tu tacίte subsannans bilem ex insipidis militis
54 NICOLAUS

παίδεc, γεγονέναι· πάντα γαρ πρόcεcτί μοι

δcα περ εχειν τάλλότρια τόν δειπνουντα δεί,
λιμόc, άπόνοια, τόλμα, γαcτή ρ, άργία.
καί νυν μ' ό Λυδών των πολυχρύcων άναξ
45 cύνδειπνον αύτώι κέκρικεν είναι (καί) φίλον

atque παρά το δείπνον'): δείπνω SMdA1: -νει Α2 41 παίδεc codd.: ίiνδρεc (ut 1) Meineke
ίη Stob. ed. 1.1.:πάλαι Kock cf. Del Corno ΖΡΕ 6 (1970) 21φ 5 et 8 (1971) 32 42
δcαπερ εχειν SA2: δcα παρέχειν MdAI ταλλότρια τον δειπνουντα codd.: τον ταλλ. δ.
Hirschig Αηη. crit. p. 33: aut hoc aut ταλλ. δειπνήcοντα Cobet Νον. \ect. p. 39 (cf. p. 643)
43 γαcτήρ, αργία codd.: γαcτριμαργία Badham ap. Hirschig 44 μ' ό Α: με ό Md: με S
45 καi add. Grotius p. 524

iactationibus collectam in mensam effunde, i.e. fortiter te cibis ingurgita' Meineke 41 sq.
cf. Xen. conv. 1,11 cυνεcκευαcμένοc παρείναι εφη πάντα τά έπιτήδεια ωcτε δειπνείν ταλ­
λότρια (vid. ν. 16) et Ar. Equ. 217sq. 44 Eur. Bacch. 13 Λυδών τούc πολυχρύcουc γύαc,
ΙΑ 786 αί πολύχρυcοι Λυδαί, cf. Archil. fr. 19,1 W. et vid. Kannicht-Snell ad TrGF adesp.
[322] 'Lydiae dicere videtur satrapam' Meineke

2 (2)

Phot. (b, z) α 781 = Lex. Bachm. p. 57,11 ακολαcία ό Θουκυδίδηc εφη (ΠΙ 37,3; VI 89,5),
ακολαcτία δέ 'Άλεξιc (fr. 345 Κ.), ακολαcτότατον δέ Άριcτοφάνηc (fr. 762) καi α κ ο λα­
c το τ έ ρ αν (-α Lex. Bachm.) Νικόλαοc (-μαχοc L. Dindorf Jb. cl. Ph. 99, 1869, 108*)

Et. gen. ΑΒ (Et. magn. p. 715,27; de codd. lect. νίd. Alpers ΖΡΕ44, 1981, 167) cκάλοψ
ό cπάλαξ λέγεται παρά Άττικοίc (π. Άττ. λ. Β), ώc Άριcτοφάνηc εν Άχαρνευcι (879)
cκάλοπαc, εχίνουc. καί φηcι Νικόλαοc. οίονεί κεκαλυμμέναc εχων (εχων οιη. ΑΒ, Et.
magn. R) ώπαc
cf. Cratin. fr. 100 del. FGrHist 587 F 3
 NICOLAUS DAMASCENUS

Sud. ν 393 Νικόλαοc Δαμαcκηνόc (90 F 132 Jac.) ... αυτόc τε τραγωιδίαc (TrGF 172)
έποίει καi κωμωιδίαc ευδοκίμουc
de Nicolai 'tragoediis et comoediis' vid. TrGF 12 add. p. 357 sq.
 NICOMACHUS
(saec. ΠΙ)

1. 1G ΧΙ 2 (Delus) 113 = 11 D 1g Mette

(a. 2633 ) 21 οϊδε έπεδείξαντο τώι θεώι ... 26 κωμωιδοποιόc· Νικόμαχοc Άθηναίοc

2. 1G ΧΙ 2,115 = 11 D 1h Mette
(a. 259') 16 [οϊδ]ε τώι θεώι έπεδ[είξαντο· κ]ωμωιδοί ... 19 sq. Νι(κόμα]χοc Ίεροκλέ[ουc]
'Αθηναίοc ·
Nicomachi nomen reponendum esse cognoverat Ρ. Roussel ap. ed. pr., coll. test. 3; prob.
J. Treheux ap. Habicht ΑΜ 72 (1957) 22582

3. 1G ΧΙ 4 (Delus) 638 (stela medii fere saec. 111•)

εδοξεν [τηι βούληι] καί τώι
δήμωι· Ά[ντιχάρη]c Κτηcι­
κλέουc εΙπεν· έπειδτι Νικό­
μαχοc Ίεροκλέουc Άθηναί-
5 oc ανήρ αγαθόc ων διατε-
λεί περί τε τό ίερόν καί τήν πό­
λιν τήν Δηλίων· δεδόχθαι
τώι δήμωι· είναι Νικόμαχον Ίε­
ροκλέουc 'Αθηναίον πρόξενον
10 τηc πόλεωc τηc Δηλίων καί
ευεργέτην του ίερου κτλ.

4. Samiorum decretum (med. saec. 111")ed. Habicht ΑΜ 72 (1957) 224-226

εδοξε]ν τώι δήμωι, 'Αετίων Μνηcιμβρό-
του, Κ]λειτοφών Άλεξου εΙπαν· έπειδή
Νικ]όμαχοc Ίεροκλείουc Άθηναίοc πο[ι-
ητ]ήc ων κωμωι[
4 κωμωι[δίαc vel -διών ed. pr.

Meineke I p. 496-498, IV p. 583-588 Kock 111p. 386-389 Wilhelm Urk. p. 121

Diehl RE XVII 1 (1936) 460,45 sqq. (Nikomachos nr. 14) Koerte ibid. 461 sq. (Nikoma-
chos nr. 15) Habicht ΑΜ 72 (1957) 224-226 Taillardat Rev. Phil. 37 (1963) 101 sq.
Sifakis Studies p. 27 (nr. νί)
 Testimonia - Ειλείθυια 57

Είλείθυια

Ilithyia apud Sud. ν 396 Nicomachi tragici fabulis adnumeratur, 127 Τ Sn.

Giannini, Acme 13 (1960) 165 sq. Dohm, Mageiros (1964) p. 192-198

1 (1)

ύποδεικνύειc μεν ήθοc άcτείον πάνυ

καi πρiiιον, όλίγωρον δε πεποίηκάc τι. (Β.) πώc;
(Α.) εν τηι τέχνηι τίνεc εcμεν ούκ εξήτακαc.
η πρότερον επύθου των άκριβώc είδότων
s οϋτω τ' εμιcθώcω με; (Β.) μά Δί' εγώ μεν ου.
(Α.) καi μην ίcωc δcον μαγείρου διαφέρει
μάγειροc ούκ οΙcθ'. (Β.) είcομαι δέ γ', ην λέγηιc.
(Α.) τό γαρ παραλαβόντ' όψον ήγοραcμένον

[1-42] Athen. VII p. 290 Ε (de coquis) Νικόμαχοc δ' έν Είλειθυίαι (είληθύια Α) καί
αυτόc παράγει τινά μάγειρο ν ύπερβάλλοντα τούc περί τόν Διόνυcον τεχνίταc. λέγει δ'
ούν ούτοc πρόc τόν μιcθωcάμενοv- ύποδ. - ήμέραν. Athen. 1.1.epit. (CE) παράγει δέ καi
Νικόμαχοc μάγειρον λέγοντα πρόc τόν μιcθωcάμενοv- [1-7] ύποδ. - λέγηιc. επειτα
αυχήcαc ό μάγειροc είδέναι τό ήγοραcμένον δψον cκευάζειν μουcικωc, ληρεί δτι πρό τηc
μαγειρικηc τέχνηc πρότερον μαθείν δεί έτέραc τέχναc, [18-29] αcτρ. - λαληιc. πρόc δή
τουτο επάγει ό μάγειροc δτι των βρωμάτων τά πνευματικά καί δύcπεπτα τιμωρίαν εχοντ'
έcτίν, ου τροφήν, καi δτι έπί τά αλλότρια δείπνα πiic γίνεται όξύχειρ κουκ έγκραττιc (inde
Eust. ίηOd. p. 1753,49 κατά τόν είπόντα [32-33] ώc έπί τά αλλ. δείπνα ... πiic γίν. όξ.,
ουκ έγκρ.). [34-36] τοίc - έμόν. επειτα δεικνύει ό μάγειροc δτι καί τακτικηc έcτι τό
είδέναι εκαcτα που τεθήcεται, τό αριθμείν τό πληθοc, ην καί αυτήν δεί προειδέναι τόν
μάγειρον
2 'fort. πεποίηκάc τι πωc' Meineke 5-6 ου. : : καί μήν Jacobs Addit. p. 166: ου
κώ(ι)μην ACE: ουκ. : : η μήν Grotius Exc. p. 999 μαγείρου διαφέρει Schweigh.: διαφ.
μαγ. ACE 7 δε γ' ην Α: γ' ην CE: δέ γ' αν Meineke (cf. Apollod. fr. 6 Κ.): δ' έάν Nauck

1 sq. Plat. rep. 1 p. 349 Β αcτείοc ... καί ευήθηc 5 οϋτω post. partic. 'ita demum', νίd.
Classen-Steup ad Thuc. 1 37,1, K.-G. ίί p. 83 : : μά Δί' έγώ μέν οϋ Ar. Αν. 1497, Eccl.
553, Plut. 444. 971 (saepius μά τόν Άπόλλω 'γώ μέν οϋ Ach. 59, etc.); Strat. fr. 1,21 6sq.
Antiphan. fr. 104 Κ. ανδρόc διαφέρει τουτ' ανήρ, Ter. Phorm. 790 νίr νίrο quid praestat,
Eun. 232 homini homo quid praestat? 1 vid. vLeeuwen ad Ar. Equ. 1158 (:: εϊcομ', ην
58 NICOMACHUS

t πότερον t άποδουναι cκ:ευάcαντα μουcικ:ώc

ιο διακόνου 'cτ' ού του τυχόντοc; (Β.) Ήράκ:λειc.
(Α.) ό μάγειρόc εcθ' ό τέλειοc έτέρα διάθεcιc.
πολλάc τέχναc λάβοιc liv ενδόξουc πάνυ,
ών τόν μαθείν βουλόμενον όρθωc ούκ: ενι
ταύταιc προcελθείν εύθύc, άλλ' εμπροcθε δεί
15 t ζωγραφίαc ήφθαι ταύτα κ:αi μαγειρικ:ηc
πρότερον μαθείν δεί τηc τέχνηc έτέραc τέχναc,
ών εiδέναι cοι κ:ρείττον ήν μοι πρi ν t λαλείν t,
άcτρολογικ:ήν, γεωμετρικ:ήν, iατρικ:ήν.
των ιχθύων γάρ τάc δυνάμειc κ:αi τάc τέχναc
20 εντεύθεν εϊcηι· παρακ:ολουθήcειc χρόνοιc,
πότ' ίiωρόc εcθ' εκ:αcτοc η πόθ' ωριμοc.
των ήδονων γάρ μεγάλα τά διαcτήματα·
ενίοτε κ:ρεί ττων γίνεται θύννου βόαξ.
(Β.) εcτω. γεωμετρικ:ηι δέ κ:αi coi πράγμα τί;
25 (Α.) τούπτάνιον ήμείc cφαίραν εϊναι τιθέμεθα·
τούτο διελέcθαι κ:αi τόπον λαβόνθ' ενα

(teste Meineke Anal. Ath. p. 128) 9 πότερον Α: πότερ' Dobree Not. Ar. add. p. 114:
πάτερ Meineke V 1 p. 117 (νίd. ad Diph. fr. 17,5): όπτόν Kaibel 10 διακόνουcτούτου Α:
corr. Schweigh. 11 τέλειοc Α: -εοc Herw. Νον. add. p. 47 (cf. Thom. Mag. p. 358,3 et
νίd. Threatte Ι p. 317) 14 ex pluribus versibus contractus videtur Dindorfio, quem secutus
Meineke existimat intercidisse 'eius artis memoriam, ad quam pictoria opus esse dixerat'
(quam τεκτονικήν fuisse putat Herw., cκιαγραφίαν Edmonds), V 1 p. 117 'earum artium
memoriam, quas ad pictoriam opus esse dixerat' ταύταιc Α: αύταίc Kock 15-17
'mutila et corrupta' Kaibel 15 ταϋτα Α: ταύτά Dindorf 16 τηc Α: τινα Hermann ap.
Mein. V 1 p. 117 17 ών Mus.: ώc Α: αc Edmonds cοι ... ήν μοι πρίν Α: cοι ... ήν
πρίν μοι Meineke: cε ... ήν η μοι (vel η 'μοί) Blaydes Adv. ΙΙ p. 259: τι ... η μάτην Jacobs

p. 167 18 γεωμετρικήν, ιατρικήν Meineke: ϊατρ.- γεωμ. CE: η ϊατρ.- γεωμ. Α 19

τέχναc ACE: τύχαc Erfurdt Obs. p. 462: cχέcειc Kock (coll. Alex. fr. 124,12 Κ.): φύcειc Wil.
ms., Blaydes 20 παρακολουθήcειc ACE: -cαc Meineke 21 ποτ' αωροc CE: ποθ' ωροc
Α 24 πρίίγμα τί CE: πράγματι Α 25 τούπτάνιον Casaub.: -ειον Α, -είον CE vid.

φράcηιc γε cύ) 9 sq. vid. ad Euphr. fr. 10,10 et Dionys. fr. 2,17
11 'sententia verborum
est τελείου μαγείρου έτέρα έcτί διάθεcιc'Meineke 12sqq. cf. Sosip. fr.1,8sq., 15sqq.
18 άcτρολογείν Sosip. 15, ιατρ. Damox. fr. 2,33 19 sqq. cf. Sosip. 25 sqq., Damox. 17 sqq.
22 διαcτ. Damox. 57 23 vid. ad Ar. fr. 491 24 vid. vLeeuwen ad Ar. Equ. 1022,
Handley ad Men. Dysc. 114sq., G. R. Stanton RhM 116 (1973) 84-90 25sqq. cf. Sosip.
 Είλείθυια 59

μερίcαι κατ' εϊδοc τηc τέχνηc έπιδέξια,

έκείθεν ένταυθ' έcτί μετενηνεγμένα.
(Β.) oi5τoc, πέπειcμαι, καν τά λοιπά μή λαληιc.
30 (Α.) περί τηc ίατρικηc δέ· των γάρ βρωμάτων
πνευματικά καί δύcπεπτα καί τιμωρίαν
εχοντ' ενι' έcτίν, ου τροφήν, δειπνών δέ παc
τάλλότρια γίνετ' όξύχειρ κουκ έγκρατήc·
τοίc δή τοιούτοιc βρώμαcιν τά φάρμακα
35 εϋρητ' έκείθεν. μεταφορά δ' έcτίν τέχνηc·
ήδη τό μετά νου καί τό cυμμέτρωc έμόν.
περί τακτικηc, εκαcτα που τεθήcεται·
άριθμώι τό πληθοc είδέναι μαγειρικηc.
ουδείc ετερόc cοι πρόc έμέ καi γραφήcεται.
40 (Β.) μίκρ' άντάκουcον έν μέρει κάμου. (Α.) λέγε.
(Β.) cυ μηθέν ένόχλει μήτε cαυτόν μήτ' έμέ,
άπραγμόνωc δέ διαγενου την ήμέραν

ad Damox. fr. 2,45 26 τοϋτο Α: τοϋτο δεί CE 27 'νίχ integer' Kaibel 29 καν ...
λαληιc Κaibel: καi ... λαληc CE: καi ... λαλείc Α 32 ενι' έcτίν Grotius: ενεcτιν Α
δειπνών δέ παc Mus.: δείπνω δέπαc Α: -είν δέ παc Bothe 35 εcτϊ ACE: corr. Mus. 36
ηδη ACE: ,εί δή Kaibel έμόν ACE: εχον Jacobs: ενι vel ενόν Kaibel ante hunc
versum 37. 38 transp. Hirschig Αηη. cήt. p. 33 sq., post eum lac. ind. Meineke 37 Όratio
mutila' Kaibel περί Α: παρά Mus. 38 μαγειρικηc Α: άριθμητικηc Grotius p. 885
(quod Meineke recepit, cum crasi scήbens είδενάρ-): λογιcτ- Jacobs άριθμητικηc, άριθμώι
τό πληθοc είδέναι Hirschig, άριθμητικηc τό πλ. όρθώc είδ. e.g. Κaibel 39 καi γραφήcεται
Α: κάγγρ- duce Casaubono Meineke ('scil. ίη tabulas quibus coquorum nomina inscήpta
erant'), καταγρ- eodem sensu Bothe 40 μίκρ' άντάκουcον Cobet Νον. lect. p. 127 sq.: -α
διάκ- Α 41 διαγενοϋ Α: δίαγε νϋν Cobet

36sqq. 29 cf. Damox. 68 30 (et 37) περί 'quod attinet ad', cf. Xen. Cyrop. Ι 6,15 et
νίd. Vahlen ad Aήst. poet. 22 p. 1459" 16, Mayser ΙΙ 2 p. 449 sq. 31 cf. Damox. 26 37
cf. Sosip. 45 post τεθ. animo supplendum cκεπτέον sim. 38 'ex numero (hospitum)
copiam (ciborum) nosse artis coquorum est' interpretatur V. Schmidt, qui dativum illustrat
coll. Hipp. vict. Ι 12 τώι τεθνηκότι ο{δε τό ζώον 40 Eur. Cycl. 253 liκoυcov έν μέρει καi
των ξένων, cf. Heracl. 182, Hec. 1130 et vid. ad Cratet. fr. 45 (άντάκουε νϋν έμοϋ) 42
cf. Sosip. 57 et vid. Nesselrath p. 283. 319
60 NICOMACHUS

Μετεκβαί νουcαι

IG Π 2 2363,2 (catalogus librorum Piraei inventus, c. a. 100")

]βαινο[
Μετεκ]βαίνο[υcαι Η. Haupt Jb. cl. Ph. 113 (1876) 671. fabulam Nicomacho tragico ίη
Sudae catalogo ν 396 adscriptam comico tribuit Meineke Ι p. 496 (νίd. ad Είλείθυιαν)

Ναυμαχία

2 (2)

έργωδέc έcτιν έν βίωι βεβιωκότα

τούc των φθονούντων πάνταc όφθαλμούc λαθείν

Stob. ΠΙ 38,10 (περί φθόνου) p. 710 Η. (codd. SMA, Br) Νικομάχου (έκ του νικ. Α)
Ναυμαχίαc (om. Br)· έργ. -λαθειν
1 έν βίωι βεβιωκότα codd. (def. Richards p. 114, cf. LSJ s.ν. βίοc ΠΙ): ευ βίου βεβηκότα
Meineke ed. min. (cf. του βίου ευ ηκων Hdt. Ι 30,4, ευ βεβηκότεc Archil. fr. 130,3 W., Soph.
ΕΙ. 979): (έcτ') έν όλβίοιc βεβηκότα Herw. Anal. p. 33 (cf. Eur. fr. 196,4 Ν. έν δλβωι μή
cαφει βεβηκότεc, fr. 1073, 1 Ν. όρθαιc έν τύχαιc βεβηκότα): (έcτ') έν ευδίαι βεβιωκότα
Kock: έν πόλει βεβιωκότα Cobet Mnem. 9 (1860) 121

Incertarumfabularumfragmenta

3 (3)

ούcίδιον γάρ καταλιπόντοc {μοι} του πατρόc,

οϋτω cυνεcτρόγγυλα κάξεκόκκιcα
έν μηciν όλίγοιc ωcπερ ωιόν τιc ροφων

Athen. epit. 11p. 58 Α ώιών δέ ροφητών μνημονεύει Νικόμαχοc· ουcίδιον - ροφών

1 γάρ καταλιπόντοc του Schweigh. (Cobet Var. lect. p. 376): γάρ κ. μοι του CE: μοι κ.
του Cobet Νον. lect. p. 614 2 cυνεcτρόγγυλα Meineke: -ύλικα CE
1 ούcίδιον Epict. Π 2,10 2 Alex. fr. 246 Κ. την πατρώιαν ουcίαν ... cυνεcτρόγγυλεν.
Ar. Pac. 63 τάc πόλειc έκκοκκίcαc, cf. Ach. 1179, Lys. 364. 448
 Μετεκβαίνουcαι - Incertae fabulae 61

4 (4)

ώ (χαίρε) χρυcόκλυcτα καί χρυcουc έμων

ΧΙ p. 781 F (νοl. 111 p. 17,21 Kaib.; de poculis pretiosis) φηci πρόc τινα
Athen. epit.
Νικόμαχοc· ώ - έμών
χαίρε add. Meineke Cur. crit. p. 28 χρυcοκλαϋcτα CE: corr. Letronne, Oeuvres
choisies 1111 p. 406°
Athen. ΧΙ p. 478 Β 'Ίcτροc δ Καλλιμάχειοc έν πρώτωι (περί) Πτολεμαίδοc τfjc
έν Αίγύπτωι πόλεωc γράφει οϋτωc (334 F 47 Jac.) ... Θηρικλείων χρυcοκλύcτων
ζεϋγοc Diph. fr. 42,21 δάνει' έρυγγάνων
 NICOMACHUS 11
(saec. 111/11)

IG Il 2 2325,82 (poetae Dionysiis victores) = V Β 1 col. 6,14 Mette

Νικόμαχοc 1
νίd. ad Nicarchum hunc Nicomachi Atheniensis (νίd. supra p. 56) filium esse susp.
Koerte RE XVII 1 (1936) 462,24sqq., nepotem Habicht ΑΜ 72 (1957) 225
 NICOPHON
(saec. V/IV)

1. Sud. ν 406 (codd. AGFVM) Νικοφών Θήρωνοc, Άθηναίοc, κωμικόc, cύγχρονοc

Άριcτοφάνουc του κωμικού (test. 18 d). τών δραμάτων αυτού καi ταύτα· Έξ Άιδου άνιών,
Άφροδίτηc γοναί, Πανδώρα, Έγχειρογάcτορεc, Cειρηνεc
1 Νικόφρων codd.: corr. Meursius p. 1575 BC 2 Άριcτοφάνει τώι κωμικώι G, Μ
ex corr. (cf. Nicoch. test. 1) cum Aristophane certavit a. 388 (vid. ad 'Άδωνιν). veteri
comoediae ascribitur ab Athenaeo (fr. 10) et Harpocratione (fr. 26) 3 Χειρογάcτορεc
Kuster

2. Hdn. Π. μον. λέξ., 11 p. 915,3 L. (codd. HV) ουδέν ειc ων λήγον περιcπώμενον ύπέρ
δύο cυλλαβάc φύcει μακραι (-όν Η) παραλήγεται. 'Αντιφών, Ξενοφών, ... Νικοφών (Νικω­
V) ό κωμικόc κτλ.

3. IG 112 2325,67 (poetae Dionysiis victores) = V Β 1 col. 3,1 Mette

Νικοφώ[ν
sequuntur Theopompus (test. 4) et Cephisodorus (test. 3)

4. IG ΙΙ 2 2325,131 (poetae Lenaeis victores) = V C 1 col. 2,5 Mette

Νικοφ[ών
praecedunt Metagenes (test. 2), Theopompus (test. 5), Polyzelus (test. 2), sequuntur
Apollophanes, Amipsias (?), Nicochares (test. *4)

Meineke I p. 256-258, 11 2 p. 848-855 Kock I p. 775-780 Koerte RE XVII 1

(1936) 511 (Nicophon nr. 3) Schmid 1 4 p. 165 sq.

"Αδωνιc

Arg. IV Ar. Plut. p. 323b 19 Duebn. (codd. VERs) έδιδάχθη έπi. αρχοντοc Άντιπάτρου
(a. 388), ανταγωνιζομένου αυτώι Νικοχάρουc μεν Λάκωcιν (test. ίί), Άριcτομένουc δέ
Άδμήτωι, Νικοφ&ντοc δέ Άδώνιδι, 'Αλκαίου δέ Παcιφάηι

νίd. ad Platonis 'Άδωνιν

64 NICOPHON

·Αφροδί τηc γοναί

cf. test. 1 et vid. ad Hermippi Άθηναc γονάc

1 (1)

ίiπερ εcθίει ταυτi τά πονήρ' ορνίθια,

cέρφουc ίcωc, cκώληκαc, άκρίδαc, πάρνοπαc

Schol. (VE) Ar. Αν. 82 (Sud. c 256) cέρφοc cκωληκωδεc ζωύφιον η μυρμηκωδεc. ταυτα
δέ νέμονται τά δρνεα ... Νικοφων έν Άφροδίτηc γοναίc· απερ - πάρνοπαc
1 έcθίει Ε, Sud.: εcτι V ταυτi EV: ταυτα Sud. όρνιθίουc Sud. GM 2 δέ ίcωc
V καi ακρίδαc Ε

2 ίcωc 'puta', vid. vLeeuwen ad Ar. Plut. 223 et 1080 cf. Ar. fr. 600

2 (2)

ουκ εc κόρακαc τώ χείρ' άποίcειc εκποδών

από του cκυταλίου < ) καi τηc διφθέραc;
Schol. (VΕΓ 2 ) Ar. Αν. 1283 του δέ cκυτάλιον τό α έκτείνεται, ώc έν Όλκάcιν, ενθα καi
τό Νικοφωντοc έξ Άφροδίτηc γονων παρετέθη (γόνον π- Ε, γόνου π- Γ2, τό Γ παρετεθ · ·
V)· ουκ - διφθέραc. οϋτω Cύμμαχοc. vid. ad Ar. fr. 433
1 τώ χείρ' Γ 2 : τώ χείρε V: τάc χείραc Ε 2 cκυτίiλίου (τε) Dindorf (ad Ar. fr. 372 ed.
suae): cκυτiiλίου (τουδε) Bothe 1844 p. 21 et Meineke V 1 p. 56, (μού τε) Herw. Obs. p. 37
1 Ar. Pac. 1221 απόφερ', απόφερ' έc κόρακαc από τηc οiκίαc potίn ut (me) abstίneas
manum? Plaut. Amph. 903, Rud. 424

3 (3)

άρ' άράχνιόν τι φαίνετ' εμπεφυκέναι;

Sud. α 3750 (αράχνη) Νικοφων (-όφρων codd.) Άφροδίτηc γοναίc· δ.ρ' - φαίνεται έμπ.
interrogationis notam quam posuerat Meineke sustulit ίη ed. min., omisit Kock cf.
Cratin. fr. 202 et Pher. fr. 151
 Άφροδίτηc γοναί - Έγχειρογάcτορεc 65

4 (4)

Ρο\\. Χ 156 (codd. FS, ABCL; post Cratin. fr. 231) Νικοφών δέ τάc τοιαύταc πάγαc έν
Άφροδίτηc γοναιc (έν Άφρ. γ. om. Α) δε λ έ α cτ ρ α εϊρηκεν. cf. Hesych. δ 588 δελέαcτρα·
παγίδεc

*5

u - u u u - εάν τρέχηιc
α[-u- u u ]~c βλέψειc πάνυ
1):[

Pap. Οχ. 3710 (saec. ΙΙΡ, comm. ίη Hom. χ) ed. Haslam (νο\. LIII 1986), col. ί (a) 13 ]ώc
λέγουcί τ[ινεc(?) ]γοιc ώc Νικοψ[ών Ι έν Άφροδίτηc γον]ι;φ;: ~άν τρέχη(ι)c κτλ.

Έγχειρογάcτορεc

ί.
Sud. ν 406 (test. 1) Έγχειρογάcτορεc. cf. fr. 7
Eust. ίη 11.p. 286,21 δοκεί δέ (ή Τίρυνc), φαcίν, ύπό Κυκλώπων τειχιcθηναι των κατά
τό 'Άργοc, οϊ καi έγχειρογάcτορεc (cf. Schol. Eur. Or. 965, vid. etiam Jacoby ad FGrHist
471 F 7b app. crit.) έκαλοϋντο καi χειρογάcτορεc (cf. Schol. Ael. Aristid., 111p. 408,25
Dind.) ο{α χειροτέχναι καi τοίc έκ χειρών εργοιc την γαcτέρα πληροϋντεc ... ό δέ μϋθοc
τερατολογεί τηc γαcτρόc έκάcτωι αύτών έκπεφυκέναι τάc χείραc. Et. gen. Β (p. 111 Μί\Ι.)
έγγλωττογάcτορεc (cf. Ar. Αν. 1696 cum schol., Ael. Dion. ε 3) οί από τηc γλώττηc βιοτεύ­
οντεc καi έγχειρογάcτορεc οί από των χειρών (cf. Et. magn. p. 319,29 ;;:;:Sud. ε 181 ;;:;:Lex.
Bekk.v p. 230,13; de Athen. epit. 1 p. 4 D vid. Wil. Gl. d. Hell. 1 p. 277 2 ). Hesych. ε 335 (cf.
α 6804) έγχειρογάcτορεc· οί από των χειρών γαcτριζόμενοι καi τηι γαcτρi πορίζοντεc·
λέγονται δέ καi γαcτρόχειρεc (cf. SH 77)

ίί.
Sud. ν 407 (Nicoch. test. 1) Χειρογάcτορεc. vid. ad fr. 6
Hesych. χ 289 χειρογάcτορεc (vid. ad test. ί)· οί από των χειρών ζώντεc. Ρο!\. 1 50
έδραίοι τεχνίται· τό γάρ χειρογάcτορεc Έκαταίοc λεγέτω (1 F 367 Jac.), id. VII 7 τό ...
χειρογάcτωρ ... ήττον αν τιc προcοίτο

comoediae indicem ad operarios quorum unum ίη fr. 6 loquentem audiebat rettulit Mei-
neke, ad Cyclopum chorum Kock

Knaack Herm. 37 (1902) 292-297 White ad Schol. Ar. Αν. 1551 (p. 277)
66 NICOPHON

6 (15)

έγώ μεν αρτουc, μαζαν, άθάρην, άλφιτα,

κόλλικαc, όβελίαν, μελιτουτταν, έπιχύτουc,
πτιcάνην, πλακουνταc, δενδαλίδαc, ταγηνίαc

[1-3] Athen. XIV p. 645 BC έπίχυτον. Νικοφών (-χάρηc Α [cf. Nicoch. test. 1], corr.
Meineke Qu. sc. 11p. 60) έν Χειρογάcτορcιν· έγώ - ταγηνίαc. [2] Phot. ε 1809 = Et. gen.
Β (Et. magn. p. 367,32) έπίχυτοc· ό εγχυτοc πλακουc. Νικοφών Χειρογάcτορcι· κόλλικαc
- έπιχύτουc
1 έγώ Α: εχω Porson Adv. p. 142 3 πτιccάνην Α

2 Hippon. fr. 26,6 W. καί κρίθινον κόλλικα, δούλων χόρτον. vid. Lloyd-Jones et Parsons
ad SH 135,12 όβελίαν Pher. fr. 61, vid. ad Ar. fr. 105 Hesych. ε 5437 έπίχυτον· εΙδοc
πέμματοc 3 Hesych. δ 621 = Phot. δ 181 δενδαλίδαc (-εc Phot.) ... οί δέ τάc έκ κριθών
μάζαc γινομέναc (γεν- Hesych.). cf. Hesych. δ 221 et Ρο\\. VI 76 sq. (δανδ-) ταγηνίαc
Magn. fr. 2, vid. ad Cratin. fr. 130
Ίoquitur unus operariorum, qui fabulae nomen fecerunt' Meineke ed. mίη. 'videtur
scaena esse qualis est Ar. Ach. 874 sqq., 878 sqq.' Kock

7 (16)

t γέννα ό αύτοc t όλίγον άνάγαγε

άπο τηc διφροφόρου· χρηcτοc εΙ καi κόcμιοc

Schol. (VΕΓ) Ar. Αν. 1551 ταίc ... κανηφόροιc cκιάδειον καί δίφρον ακολουθεί τιc
εχουcα. ~Ερμιπποc Θεοίc· (fr. 25) ... Νικοφώντοc (-ών δέ Kuster) Έγχειρογαcτόρων (έγχειο­
VΓ)· γέννα - κόcμιοc
1 γέννα ό αυτόc codd.: (ώ) γεννάδα (cύ δ') αυτόc (vel (νυν) vel (δευρ') αυτόc) Dobree
Adv. 11 p. 230: γενναίοc (ίcθ'), ώ οοτοc, Meineke (οοτοc traditum esse credens; cf. Ar.
Thesm. 220 γενναίοc εΙ, Vesp. 1364 ώ οοτοc) ανάγαγε Dobree: αναγε codd.

2 Ar. Ran. 179 χρηcτόc εΙ καί γεννάδαc

8 (17)

άλλ' ϊθι προcαύληcον cύ νώιν πτιcμόν τινα

 Έγχειρογάcτορεc 67

Ρο!!. IV 55 (codd. FS, Α; vid. Phryn. fr. 14) Νικοφ&ν έν τοίc (τοίc om. F) Χειρογάcτορcιν
(ένχ- S)· άλλ' - τινα
cύ ν&ιν πτιcμόν Casaub. ap. Seberum ίη notis (1608) p. 58: cύ ν&ϊ πτ- Α: cυνοπτ- FS

άλλ' ϊθι cum imperat. Ar. Nub. 860, Plut. 222 sq. προcαύληcον Eccl. 892

9 (18)

υυ - υυ - τούc έψητούc καi τούc πέρδικαc έκείνουc

Athen. ΙΧ p. 389 Α (πέρδιξ, vid. Pher. fr. 160) Νικοφ&ν έν Χειρογάcτορcι· τούc -
έκείνουc

10 (19)

μεμβραδοπώλαιc, άνθρακοπώλαιc,
ιcχαδοπώλαιc, διφθεροπώλαιc,
άλφιτοπώλαιc, μυcτριοπώλαιc,
βιβλιοπώλαιc, κοcκινοπώλαιc,
s έγκριδοπώλαιc, cπερματοπώλαιc

[1-5] Athen. ΠΙ p. 126 Ε (μύcτρον) τί έcτιν δ λέγει Νικοφ&ν ό τηc άρχαίαc κωμωιδίαc
ποιητήc έν τοίc Χειρογάcτορcιν (fab. nom. om. CE); έγώ γάρ καi τουτον εύρίcκω μνημο­
νεύοντα των μύcτρων δταν λέγηι· μεμβραδοπώλαιc - cπερματοπώλαιc. τίνεc γαρ αν εΙεν
οί μυcτριοπ&λαι <αλλ' add. Wil.) η οί τά μύcτρα πωλουντεc; (51 Athen. XIV p. 645 Ε
(έγκρίδεc) μνημονεύει αυτ&ν καi Έπίχαρμοc (fr. 52 Kaib.) καi έν τοίc Έγχειρογάcτορcι
Νικοφ&ν. Άριcτοφάνηc δ' έν Δαναίcιν καi πωλητήν (ποιητην Α, corr. Schweigh.) φηcιν
αυτ&ν εΙναι έν τούτοιc· (fr. 269) ... Φερεκράτηc δ' έν Κραπατάλλοιc· (fr. 99). ordinem
testimoniorum turbatum esse animadvertit Bergk (Rel. p. 426), debebat hic esse Epich., Pher.,
Ar., Nicoph.
1 άνθρακοπώλαιc Meineke V 1 p. 56: άκρατοπ- ACE: άχραδοπ- Meineke Qu. Men. p. 27,
quod ipse posteriori coniecturae praestare existimabat 4 βιβλ. κοcκ. Α: κοcκ. βιβλ. CE
5 cπερμ. om. CE

1 άνθρ. Philyll. fr. 13 2 ίcχ. Ρο!!. VΠ 198, cf. Pher. fr. 4 4 βιβλ. Theop. fr. 79,
Aristomen. fr. 9 Κ. 5 έγκρ. Ar. fr. 269 cπερμ. Crit. 88 Β 70 D.-Kr., cum multis aliis
-πώλαιc
cf. Ar. Equ. 131 et Ρο!!. VΠ 196sqq. et vid. Wycherley Ath. Ag. ΠΙ (1957) ad test. 613
68 NICOPHON

11 (20)

Antiatt. p. 89,28 δευτέριον οΙνον· Νικοφών Χειρογάcτορcι (-ορι cod.)

δευτερίαν Meineke (Ρο!Ι. 1 248, VI 17, Hesych. δ 743), sed Phot. δ 225 δευτέρων· τόν
δευτερίαν ύφ' ήμών καλούμενον οΙνον vid. vLeeuwen ad Ar. Eccl. 634

12 (21)

Lex. Bachm. p. 155,27 αcταφίδα· αcταφίδα καi όcταφίδα οί 'Αττικοί έκατέρωc (;;; Phot.
α 2999). Νικοφών έν Χειρογάcτορcιν ό c τα φ ί δα εϊρηκεν
vid. Cratin. fr. 131

Έξ ~ Αιδου άνιών

cf. test. 1 et vid. Schmid 1 4 p. 165 sq.

Πανδώρα

cf. test. 1. fabulam satyricam Πανδώραν η Cφυροκόπουc scripsit Sophocles

13 (5)

ό δ' έξυφαίνεθ' ίcτόc, ό δέ διάζεται

Ρο!Ι.
VII 32 (codd. FS, Α) cτfjcαι τόν cτήμονα η τά cτημόνια (η τά cτ. om. FS), καi
προφορείcθαι (-ήcαcθαι FS)· οϋτω γάρ ελεγον οί 'Αττικοί τό νϋν διάζεcθαι (sed vid. White
ad Schol. Ar. Αν. 4, PfeifTer ad Call. fr. 520). καi τό διάζεcθαι δ' εcτιν έν αυτηι τfjι λέξει
παραλαμβανόμενον (εcτιν είρημένον έν αυτfjι κλέουc παραλαμβανομένω FS)· ό δ' -
διάζεται, καί που (που om. FS, ωc που Meineke) παρά Νικοφώντι έν Πανδώραι
ό δ' Α: om. FS: ό μεν Valck., Theocr. (1773) p. 206 Α έξυφαίνεθ' ίcτόc, ό δέ διάζεται
Α: έξυφαίνεcθαι είc τοcόνδε διάζεcθαι FS

rem explicat Bluemner Techn. 12 p. 143 sq.

 Έγχειρογάcτορεc - Πανδώρα 69

14 (6)

κέcτραι τε καί λάβρακεc

Athen. VII p. 323 Β Νικοφών δ' έν Πανδώραι· κέcτραι ~- λάβρακεc

vid. Stratt. fr. 29

15 (7)

Sud. κ2546 (codd. AGFVM) κοιμίcαι τόν λύχνον (-ηcαι τ.λ. AFV)· Νικοφών
Πανδώραι (-ρωι codd.)
vid. Phryn. fr. 25

16 (9)

Antiatt. p. 89, 14 δεύτερον α υ τον (αντί του cod., corr. Iacobi ap. Mein. V 1 p. 56)·
μεθ' έτέρου. Ήρόδοτοc τετάρτωι (πρώτωι cod., corr. Meineke), Νικοφών Πανδώραι
Hdt. IV 113,3 δευτέρην αυτήν

17 (8)

Antiatt. p.115,24 φίλημα δουναι· αντί του καταφιληcαι. Νικοφών Πανδώραι

18 (10)

Phot. p. 290,25 νέακαc· τούc νέουc. Νικοφών (Κτηcιφών cod., corr. Ruhnk. Τίιη. 2
p. 282; cf. fr. 30) Πανδώραι. Antiatt. p. 109,9 νέαξ· ό νέοc. Νικοφών. Ρο\!. ΙΙ 11 (codd. FS,
Α, BC) νεανίcκοc, νεανίαc· ό γάρ νέαξ (ό δέ νεάζω(ν) BC), εί καi (εί γάρ FS) των είρημένων
έcτίν, αλλά κωμικώτερον ίiν εϊη (εί - αλλά om. Β, ίiν εϊη οιη. BC)
vid. ad Eup. fr. 172,9
70 NICOPHON

19 (11)

Antiatt. p. 115,1Ο ύ ποπ ί ν ει ν· μεθύcκεcθαι. Νικοφών Πανδώραι. Phot. p. 630,2 = Sud.

υ 562 ύποπίνειν· αντί του μεθύcκεcθαι. οϋτωc Νικοφών (Νικω- Phot.)
Poll. VI 20 ύποπίνειν, δ καί ύποψακάζειν λέγουcι

Cειρηνεc

ί. Sud. ν 406 (test. 1) Cειρηνεc

ίί. Athen. VI p. 270 Α ο{δα δέ δτι καί οί Θουριοπέρcαι (Metag. Θουρ. test. ίί) καί τό του
Νικοφώντοc δράμα (vid. fr. 21) αδίδακτά εcτι

cognominem comoediam scripsit Theopompus

Bergk Rel. p. 291 Crusius Phil. 50 (1891) 941 Baldry G. & R. 22 (1953) 57

20 (12)

εάν δέ γ' ήμών cυκά τιc μεcημβρίαc

τραγών καθεύδηι χλωρά, πυρετόc εύθέωc
ηκει τρέχων, ουκ αξιοc τριωβόλου·
κιlιθ' οότοc επιπεcών εμείν ποιεί χολήν

Athen. ΠΙ p. 80 Β (δτι μή δει cυκα προcφέρεcθαι μεcημβρίαc, νίd.

Pher. fr. 85) Νικοφών
δ' εν Cειρηcιν (δ' εν cίρηcι Α, om. CE)· έάν - χολήν
2 τραγών Cobet Νον. Iect. p. 144: τρώγων ΑΕ (def. Renehan Stud. ίη Gr. Texts [1976]
p. 80 sq., cf. Pher. fr. 85,3): τρόγων C χλωρά om. CE

3 Phoen. Coloph. fr. 6,21 Pow. αξίουc τ[ρι]ών χ~[λκώ]ν, vid. Gerhard ad Ioc. (p. 1363)
4 ό.νερεύγεταί τι ταc χολαc Men. Asp. 451. έμεϊ'ν χολήν, εμετοc χοληc sim. saepe ίη corp.
Hippocr.; vid. Headlam ad Herond. 3,70
 Πανδώρα - Cειρfjνεc 71

21 (13)

νειφέτω μεν άλφίτοιc,

ψακαζέτω δ' αρτοιcιν, ύέτω δ' ετνει,
ζωμόc δια των όδών κυλινδείτω κρέα,
πλακουc έαυτόν εcθίειν κελευέτω

Athen. VI p. 269 Ε (post Ar. Ταγ. test. ίίί, vid. ad Cratin. fr. 176 et Pher. fr. 113) τών δέ
Μεταγένουc έκ Θουριοπερcών μνημονεύcαc καταπαύcω τόν λόγον, μακρά χαίρειν είπών
ταίc Νικοφώντοc Cειρηcιν (ειρηcιν Α), έν αic τάδε γέγραπται· νειφέτω - κελευέτω. άλλ'
δ γε Μεταγένηc τάδε φηcίν· (fr. 6)
1 νειφέτω Α, ίη CE ι super ει scr. (vid. ad Ar. fr. 581,5 et Pher. fr. 24) άλφίτοιc
Schweigh.: -cι ACE 3 κυλινδείτω ACE: -έτω Cobet Νον. lect. p. 459 (cf. Var. lect. p. 133),
aut hoc aut καλινδείτω (sic Mus.) Herw. Obs. p. 38 cf. Ar. Αν. 502
1 vid. vLeeuwen ad Ar. Nub. 965 et K.-G. ί p. 309 2 νίd. ad Cratin. fr. 131 3 cf.
Telecl. fr.1,8, Pher. fr.113,3sq. et 137,4sq. 4 cf. Telecl. fr. 1,13 et νίd. ad Cratet.
fr. 16,4sqq.
'fortasse ... Sirenes haec Ulixi promittentes finguntur; aut Ulixis verba sunt miseram
patriam se omnibus divitiis tamen praelaturum esse gloriantis' W. Hoffmann p. 23

22 (14)

άλλαc μαχέcθω περί εδραc παροψίδι

Athen. ΙΧ p. 368 Β (παροψίc, vid. ad Ar. fr. 191) Νικοφών Cειρηcιν· αλλοc - παροψίδι
άλλαc Bergk Rel. p. 425: αλλοc Α: αμηc vel αμυλοc Meineke: γαλεόc Fritzsche 1844/45
p. 15 cf. Pher. fr. 113,8, Metag. fr. 6,7 versum fragmento 21 subiungit Bergk
Telecl. fr. 1,4 μαζαι δ' αρτοιc έμάχοντο κτλ.
72 NICOPHON

Incertarumfabularumfragmenta

*23 (22)

νυνi δέ Κρόνου καi Τιθωνου παππεπίπαπποc νενόμιcται

Ρο!!. ΠΙ 18 (codd. FS, Α) ου ... προcίεμαι τόν παππεπίπαππον (τό -oc Α), εi καί τινεc
οϋτω (τούτο Α) τόν του πάππου πάππον ώνόμαcαν, άλλ' εcτi τοϋνομα δεινώc iδιωτικόν.
καίτοι Νικοφών (Φιλωνίδηc Α) ό κωμικόc τούτωι (οϋτω FS) κέχρηται· νυνi - νενόμιcται

νίd. Philonid. fr. 17

*24 (23)

Ρο!!. ΙΙ 128 (codd. FS, Α, BC) ά ρ ρ η c ία (άναρρηcία Α) ή cιωπή παρά Νικοφώντι

(άντιφώντι FS, Α)
νίd. Ernst Fraenkel, Kuhns Zeitschr. 45 (1913) 162

25 (24)

Ρο!!. VI 86 (αγγεία) κάνα c τ ρ α καλούμενα εύρείν εcτι παρά Νικοφώντι τώι κωμικώι
c[ Amyx, Hesp. 27 (1958) 266-268 ad IG 13 421,210 καναύcτρο 11(νίd. ad Ar. fr. 6)

26 (25)

Harp. p.182,18 Dind. κορδακιcμόc· Δημοcθένηc Φιλιππικοίc (or. 2,18). ό κόρδαξ

κωμικηc όρχήcεώc εcτιν είδοc, καθάπερ φηciν Άριcτόξενοc εν τώι περί τραγικηc όρχήcεωc
(fr. 105 W.). εcτι δέ τοϋνομα καi εν τηι άρχαίαι κωμωιδίαι, ώc παρά Νικοφώντι

27 (26)

Phot. p. 196,5 κωδωνοφο ρών· περιπολών καi εξετάζων εi γρηγορουcιν οί φύλακεc.

οί γαρ τάc φυλακάc επιcκοπουντεc κώδωναc ε{χον καi εψόφουν, ϊν' οί φυλάccοντεc άντι­
φθέγγωνται. οϋτωc Νικοφών
νίd. vLeeuwen ad Ar. Αν. 842
 Incertae fabulae 73

28 (27)

Antiatt. p. 113,23 c ι γη λό c· Ν ιιcοφων

29 (28)

Phot. p. 538,18 cταφυλήν· τόν έν τωι cτόματι κίονα (ιcίωνα cod.). ουτωc Νικοφών
νίd. Poll. 11 99 et Bethe ad loc.

30 (29)

Schol. (TW) Plat. apol. p. 25 C (p. 6 Gr.) = Sud. ω 260 πολλάιcιc δέ ιcαi έπi πλήθουc
φαci τό ώ τ a ν (τάν codd.), ώc παρά Νιιcοφωντι (Κ τηcιφώντι codd., corr. Ruhnk. Tim. 2
p. 282; cf. fr. 18)
νίd. Cratin. fr. 307. Ο. Szemerenyi, Minos 20/22 (1987) 577
 NICOSTRATUS
(saec. IV)

1. Sud. ν 405 Νικόcτρατοc, κωμικόc. τούτου μέμνηται Άθήναιοc έν β' Δειπνοcοφιcτών

(p. 47 Ε, fr. 31; p. 65 D, fr. *4). λέγει δέ δτι δράματα αύτου έcτι Πάνδροcοc, καi 'Άντυλλοc
δc καi Φιλεταίρου δοκεί εΙναι, καi Ίεροφάντηc, καi Κλίνη, ετι δέ •Αβρα καi Ήcίοδοc καi
Διάβολοc καi Άντερώcα καi Έκάτη, Μάγειροc 'Ώτηc Πλουτοc Cύροc Άπελαυνόμενοc
5 Ψευδοcτιγματίαc καi Τοκιcτήc. ταυτα έν παραθήκηι εύρον κείμενα
2 Πάνδροcοc Kuster: -δαροc δc AV: -δαροc δ GM 3 Κλεινή codd. 4 'Ώτηc AV:
Ώτιc GM: Πατριώται ex Athen. Gaisford (vid. Wagner Symb. p. 632) 5 έν παραθήκηι
codd.: έν παρενθ- Bernhardy: μεν (hoc dubitanter) παρ' Άθηναίωι Rohde ΚΙ. Schr. Ι p. 1371
1 ό τηc μέcηc κωμωιδίαc ποιητήc Athen. ΧΙΙΙ p. 587 D (fr. 20). de patre Aristophane
vid. Ar. test. 1,56; 3,15 2sqq. λέγει δέ κτλ. vid. fr.1-3. 5-7. 9-14. 16. 18-20. 22. 23.
25 - 27 ex Pandrosi in catalogo fabularum positu Wagner Symb. p. 433 effecit illius
comoediae titulum omissum esse in Athenaei epit. ΙΙ p. 47 Ε (fr. 31) 5 ταυτα έν παραθήκηι
εύρον κείμενα idem significare atque δ 52 ταυτά μοι εϋρηται έπi ταίc των βιβλίων θήκαιc
cens. Flach, RhM 35 (1880) 195, Wagner Symb. p. 434; dubitat Daub Stud. zu d. Biogr. des
Suid. (1882) p. 135 sq., qui conf. c 201 έμπαράθετον

*2. IG ΙΙ 2 3094 (dedicatio in demo Icaήensium init. saec. rν•)

'Ά]ρχιπποc Άρχεδέ(κτο
ν]ικήcαc άνέθηκε [τώι
Διονύcωι.
Νικόcτρατοc έδίδαc[κε
Pick.-Cambr. Festiva!s2 p. 48 sq.

3. Ptol. Chenn. ap. Phot. bibl. 190 p. 153• 23. 34 (VII 11. 13 Chatz.) πολλοί ... καi πολλαi
ερωτι κάμνουcαι άπηλλάγηcαν του ερωτοc έπεi τηc (Λευκάδοc) πέτραc καθήλαντο ... καi
Νικόcτρατον δέ τόν κωμικόν Τεττιγιδαίαc (-δίου Chatzis) τηc Μυριναίαc έραcθέντα ρίψαι
έαυτόν καi άπαλλαγηcαι του ερωτοc

Meineke Ι p. 346-349, ΠΙp. 278-291 Kock ΙΙ p. 219-230 Kirchner ΡΑ 11038

Wilhelm Urk. p. 132sq. Koerte RE XVII 1 (1936) 545 (Nikostratos nr. 20)
 Testimonia - ~ Αβρα 75

"Αβρα

cf. test. 1. Phot. (b, z) α 50 = Sud. α 68 = Lex. Bachm. p. 4, 22 αβραι (α- Phot. b, αβρα
Sud.)· νέαι δουλαι. οί δέ φαcιν (ν. δ. οί δέ φ. om. Sud.) οϋτε άπλωc ή θεράπαινα αβρα
(αβρα om. Sud., Lex. Bachm.) λέγεται οϋτε ή εϋμορφοc, άλλ' ή οiκότριψ γυναικόc κόρη
καi εντιμοc, είτε οiκογενήc είτε μή (deficit Lex. Bachm.). Μένανδροc Ψευδηρακλεί· (fr.
453 Koe.) ... Cικυωνίωι· (fr. 1 Kass.) ... Άπίcτωι· (fr. 58 Koe.). cf. Ael. Dion. α 6. αβρα
περίκουροc inter servularum personas apud Ρο\\. IV 151. possis etiam de nomine proprio
cogitare (Plut. vit. Cic. 28,3 άκόλουθον Πομπηίαc ... •Αβραν τοϋνομα, cf. νίt. Caes. 10,3;
•Αβρα IG ΧΙΙ 1 nr. 412, Habra CIL2 1 2, 3 nr. 2708, ίη indice servarum saec. Ι"). Breitenbach
p. 167423 , Passow-Croenert s. ν., Solin Die gr. Personennamen ίη Rom ΙΙ (1982) p. 689

1 (1)

πίναξ ό πρώτοc των μεγάλων ήγήcεται,

εχων εχίνον, ώμοτάριχον, κάππαριν,
θρυμματίδα, τέμαχοc, βολβόν εν ύποτρίμματι

Athen. IV p. 133 C (άναcτόμωcιc) Νικόcτρατοc δ' εν Άβραι· πίναξ - ύποτρ.

1 ό Α: δέ Herw. Mnem. 21 (1893) 159 2 fort. εχίνων Kaibel
1 cf. Lync. fr. 1,17sq. 2 Diosc. mat. med. ΙΙ 31 ό δέ ώμοτάριχοc λεγόμενοc cάρξ εcτι
θύννου τεταριχευμένου. cf. Alex. fr. 15,4 Κ., Matr. SH 534,17 3 de θρυμμ. vid. ad Lync.
fr. 1,8, de ύποτρ. Ar. fr. 128,2
'exponit ero coquus, quem cenae ordinem instituere velit' Kock

2 (2)

ταυτ' αξιω·
t εί τ' όρνιθάριον t τό περιcτέριον, τό γαcτρίον

Athen. XIV p. 654 Β (περιcτέριον) Νικόcτρατοc •Αβραι· ταυτ' - γάcτριον

1 άξιω Α: άξιοί Dindorf: αξι' ήν Dobree Adv. ΙΙ p. 349 2 εi τ' όρνιθάριον Α: τουρνιθ-
Dίηdοrf, Dobree (εi deleverat Schweigh.)
76 NICOSTRATUS

Άντερώcα

cf. test. 1. cognominem fabulam scήpsit Antiphanes, Άντέρωτα Anaxandrides

3 (3)

μετανιπτρίδ' αυτώι τηc Ύγιείαc εγχεον

Athen. ΧΙ p. 487 Β (μετάνιπτρον) Νικόcτρατοc Άντερώcηι (Πανδρόcωι Kock)· μετ. -

εγχεον

vid. Calliae fr. 9 idem versus fr. 18,2, vid. Crusius Phil. 46 (1888) 614, Kann De iteratis
p. 54. 61

"Αντυλλοc

cf. test. 1. nomen ex Άντικληc deminutum est, vid. ad Ar. fr. 551 et de nominibus in
-ύλοc et -υλλοc in universum Leumann ΚΙ. Schr. p. 243-247. Anticlis nomen habuit
discipulus quidam Isocratis (or. 15,93). alius Anticles fuit cταδιοδρόμοc (Aeschin. or. 1,157),
qui a. 340 cursu palmam tulit (ΡΑ 1057). ab hoc fabulam indicem accepisse coni. Breitenbach
p. 44sq., ab Anticle qui cum Timarcho consuerit (Aeschin. 1,53) Koerte RE ΧΙΧ 2 (1938)
2164, 61-65

*4 (6)

τί ουν άγοράζω; φράζε γάρ.

(Β.) μή πολυτελώc, άλλά καθαρείωc, δαcύποδα,
έάν περιτύχηιc, άγόραcον καί νηττία,
όπόcα cύ βούλει, καί κίχλαc καί κοψίχουc,
s όρνιθάριά τε των άγρίων τούτων cυχνά.
χάριεν

Athen. epit. 11 p. 65 D (κόψιχοι) Νικόcτρατοc tj Φιλέταιροc· τί - χαίρειν

1 αγοράζω CE: -cω Dobree Adv. 11 p. 299 6 χαίρειν CE, corr. Casaub. (χαίρειν γαρ
traditum esse opinatus) fort. : : χάριεν (post cυχνά colon habent CE)
 'Α ντερώcα - 'Ά ντυλλοc 77

1 cf. Ephipp. fr. 15,1 sq. et 21,2 2 vid. ad Eub. fr. 109,1 2sq. cf. Ephipp. fr. 15,9
5 TrGF adesp. 297 άγρία ... δρνιc de verborum structura vid. ad Ar. fr. 18,2 et Eub.
fr. 110
Antyllo trib. Schweigh. cf. fr. 5. 6 et test. 1

5 (4. 5)

Βυζάντιόν (τε) τέμαχοc έπιβακχευcάτω,

Γαδειρικόν θ' ύπογάcτριον παρειcίτω

αλλ' έπριάμην παρ' ανδρόc, ώ γη καi θεοί,

ταριχοπώλου πάνυ καλου τε καγαθου
s τιλτόν μέγιcτον, άξιον δραχμηc, δυοίν
όβολοίν, δν ουκ αν καταφάγοιμεν ήμερων
τριών αν έcθίοντεc ουδέ δώδεκα·
ύπερμέγεθεc γάρ έcτιν

Athen. ΠΙ p. 118 Ε (τάριχοc) Νιιcόcτρατόc τε η Φιλέταιροc έν Άντύλλωι· Βυζάντιον

- παρειcίτωι. ιcαί προελθών· άλλ' - έcτιν
1 τε add. Schweigh. ('mihi τι etiam melius videtur' Kock) 2 τε et παρειcίτωι Α 4
καλόν τε ιcάγαθόν Blaydes Adv. 1 p. 92, coll. Ar. Ran. 1236 5 τιλτόν Casaub.: τιλιτον
Α cf. Plat. fr. 211 6 δν Α: δ γ' Casaub. 7 αν έcθίοντεc Dobree Adv. 11p. 303: ηδη
ιcατεcθ- Α: ιcατεcθ- Schweigh. ούδέ δώδεκα Porson Adv. p. 67: ού δεδωιcάγε Α: δντεc
δώδ- Cobet Νον. lect. p. 37, coll. Ar. Vesp. 693

1 sqq. cf. Eup. fr. 199, Lib. decl. 32,28 (VII p. 58,2. 4 F.) et vid. ad Eub. fr. 36,1 et 3 sq.
3 ώ γη ιcαί θεοί fr. adesp. 3 Κ., νίd. Wankel ad Dem. 18,139 (11 p. 755) Ssq. de pretio
νίd. vLeeuwen ad Ar. Ach. 967, Boeckh Staatsh. 3 Ι p. 130 6sq. cum orationis forma cf.
Ar. Ran. 1406
78 NICOSTRATUS

6 (7)

ούποτ' αύθιc
cηπίαν από τηγάνου
τολμήcαιμι φαγείν μόνοc

Athen. ΠΙ p. 108 C ηcθιον δέ καi ταγηνιcτάc cηπίαc. Νικόcτρατοc η Φιλέταιροc έν

Άντύλλωι φηcίν (Νικ. η et έν Άντ. φ. om. CE)· οϋποτ' ~ μόνοc. sequitur Hegem. fr. 1
1 οϋποτ' αυθιc ACE: οϋποτ' αυ Seidler De vers. dochm. ΙΙ (1812) p. 410: οϋποτ' (αν)
αυθιc (αύ) Porson Adv. p. 65 (recepit Kaibel, sed αύ induxit Wil. ms., et sufficeret sane
pherecrateum restituere): 'possis etiam ουδέποτ' αυθιc αν. certe αν necessarium est' Meineke
2-3 'suspicabar poetam scripsisse cηπίαc ... μένοc, ut tragicorum vel epicorum orationem
imitatum' Meineke Anal. Ath. p. 49
numeri: 1 vid. app. crit., 2-3 gl gl

Άπελαυνόμενοc

cf. test. 1. 'amatorem dici existimo a puella exclusum' Kock Nicostrato ΙΙ tribuit Bain,
Actors and Audience (1977) p. 1904

7 (8)

εύ γ', ανδρεc, εύ cφόδρ'· αλλά μην τηι ματτύηι

οϋτω διαθήcω τά μετά ταυθ' &cτ', οίομαι,
ουδ' αυτόν ήμίν τούτον αντερείν ετι

Athen. XIV p. 664 Β (ματτύη, vid. p. 662 F) δτι δέ ϋcτατον καi έπi παcιν εicεφέρετο
Νικόcτρατόc φηcιν έν Άπελαυνομένωι. μάγειρο c δ' έcτiν ό διηγούμενοc ώc λαμπράν
καi εϋτακτον παρεcκεύαcεν ευωχίαν· προδιηγηcάμενόc τε (fort. δέ Kaibel) οίον ήν τό
αριcτον καi τό δείπνον καi τρίτηc μνηcθεic παραθέcεωc επιφέρει· ευ~ ετι. sequitur fr. 16
1 γ' Casaub.: γετ' Α 3 ουδ' Α: μηδ' Cobet Νον. lect. p. 61 τοϋτον Α: Μώμον Kock

1 ίη explicando αλλά μήν sine causa haeret Denniston Gr. Part. p. 344, vid. Sandbach ad
Men. Dysc. 571 2 ίη parenthesi (quam agnovit Blaydes Αdν. ΙΙ p. 137) usitatior forma
οίμαι, sed cf. Men. Peric. 113 [303] 2sq. Ar. Eccl. 569sq. ωcτε ... τοϋτον αυτόν μηδέν
αντειπείν έμοί. notandus apud nostrum futuri usus (vid. Stahl, Krit.-hist. Synt. d. gr. Verbums
[1907] p. 182) et ουδέν pro μηδέν (vid. Jebb ad Soph. ΕΙ. 780 sqq. cum append., K.-G. ίί
p. 189)
 "Αντυλλοc - Διάβολοc 79

Βαcιλείc

Nicostrato II trib. Kaibel ap. Wilhelm Urk. p. 132 et Koerte RE XVII 1 (1936) 546,25-
37

8 (9)

λοιπή τιc όξίc έcτι καi ψυκτήριον

τηc εύπαρύφου λεπτότερον

Athen. VI p. 230 D (περί τηc τών άργυρωμάτων χρήcεωc) τοιουτόc (ostentator) εcτι καί
δ παρά Νικοcτράτωι εν τώι επιγραφομένωι δράματι Βαcιλείc (-εύc Cobet ms., teste Peppink
Obs. p. 37). ά λα ζ ώ ν δ' εcτi c τ ρ α τι ώ τη c, περί ου λέγει (παρά δε Ν. ιiλ. τιc cτρ. λέγει
CE, cf. Χ p. 415 C ad Pher. fr. 1 exscr} λοιπή - λεπτότερον. εξήλαυνον γάρ τινεc τόν
αργυρον καi τότε εic ύμένοc Ιδέαν
1 λοιπή τιc Mus.: λοιπή τίc ACE: λεπτή τιc Pierson Moer. p. 281 2 τηc ACE: τηcδ'
Meineke Anal. Ath. p. 99, probata Piersoni coniectura (ίη ed. min. de λιτή τιc cogitaverat);
'militis iactatoήs verba sunt, ίη ipsam suam praetextam digitum intendentis' (aliter Kock,
retento λοιπή τιc, 'dicit nescio quis militi nihil reliquum esse nisi duo vasa tenuiora vel
praetexta ipsius'; si recte, cf. Alex. fr. 2,7 Κ.)
1 Ar. Plut. 812 όξic δε παcα ... χαλκη γέγονε ψυκτήριον Hipparch. fr. 1,6 2 Ρο!!.
VII 46 (codd. FS, ABCL) είδη δ' εcθήτων άνδρικών μεν χλαμύc, ή μεν δλόλευκοc, ώc
Φιλέταιροc ό κωμωιδοδιδάcκαλοc ώνόμαζεν (fr. 20, ή - ών. om. BC), ή δε παρυφίc καi
παραπόρφυροc η ώc ή νέα κωμωιδία (η ώc ή ν. κ. om. BC) εύπάρυφοc

Διάβολοc

cf. test. 1. cognominem fabulam scripsit Apollodorus Carystius

9 (10)

ή ναυc δέ πότερον είκόcορόc έcτ' η κύκνοc,

η κάνθαροc; τουτi γαρ αν πύθωμ' ετι,

Athen. ΧΙ p. 474 Β (de cantharo) Νικόcτρατοc Διαβόλωι· ή - κεκεραμ.

1 πότερον ... εcτ' η Stephanus ThesLG (1572) V p. 1313 Β: πότερον ... εcτιν η Α: πότερ'
... έcτιν η Dindorf 2 αν Dindorf: εάν Α πύθωμ' ετι Jacobs Addit. p. 257: -μαι δ τι
80 NICOSTRATUS

αύτόc περανώ τά πάντΌ (Β.) άμέλει κυκνοκάνθαροc

{εξ αμφοτέρων τούτων κεκεραμευμένοc}

Α 3 περανω Jacobs Spicil. obs. p. 65: περιανω Α 4 <τι) κεκεραμευμένον Dobree

Adv. 11 p. 332, 'nisi delendus versus', quem secl. Dindorf

1 sq. Ar. Pac. 143 τό δέ πλοίον εcται Ναξιουργήc κάνθαροc, vid. vLeeuwen ad loc. 3
ίπποκάνθαροc Ar. Pac. 182, νίd. Kock et vLeeuwen ad Ran. 207

Έκάτη

cf. test. 1. cognominem fabulam scripsit Diphilus

10(11.12)

των κατεcταμνιcμένων
ήμίν λαγύνων πηλίκοι τινέc; (Β.) τρίχουc

τόν μεcτόν ήμίν φέρε λάγυνον

Athen. ΧΙ p. 499 Β λάγυνον δέ μέτρου λέγουcιν ε{ναι δνομα παρά τοίc ~Ελληcιν, ώc
χοόc καi κοτύληc ... αρcενικωc δέ εϊρηκε τόν λάγυνον Νικόcτρατοc μέν εν Έκάτηι· των
- τρίχουc. καi πάλιν· (Νικόcτρατοc· λάγυνοc τρίχουc. καί" CE) τόν - λάγυνον. sequitur
fr. 14
2 post πηλίκοι verba αρcενικωc δέ είρηκε τόν λάγυνον repetit Α: corr. Schweigh.
1 Ρο!!. VII 162 (codd. FS, Α, C) cταμνία cτάμνοι cταμνίcκοι (cτάθμα cτ. cταθμίcκοι Α),
δθεν είρηται εν τηι μέcηι κωμωιδίαι καταcταμνίζειν (-cταθμίζειν Α) τόν ο{νον τό κατερiiν
('e dolίo ίn lagenas diffundere' Meineke) Ρο!!. Χ 72 λάγυνοc καi λαγύνιον· Δίφιλοc
2sq.
δ' αμφω λέγει, τό μέν εν τηι Έκάτηι πολλάκιc (fr. 28). τό δέ λαγύνιον εν Άδελφοίc (fr. 3).
errasse Pollucem censet Dindorf, 'nisi forte Diphilus Nicostrati Hecaten denuo edidit' Mei-
neke

Ήcίοδοc

cf. test. 1. Ήcιόδουc scripsit Teleclides

 Διάβολοc - Κλίνη 81

11 (13)

βεμβράδ', ιΊφύην, έψητόν

Athen. VII p. 301 Β πληθυντικώc δέ λέγουcιν έψητούc κατά τό πλείcτον ... ένικώc δέ
Νικόcτρατοc έν Ήcιόδωι· β., άφ., έψ. (sequitur Posid. fr. 3)
βαμβρά δ Α: corr. Mus.
vid. ad Ar. fr. 56

Ίεροφάντηc

cf. test. 1

12 (14)

Athen. 111p. 110 Α έ γ κ ρ υ φ ία ν, τούτου μνημονεύει Νικόcτρατοc έν Ίεροφάντηι καί

ό όψοδαίδαλοc Άρχέcτρατοc (SH 135,15)
vid. Pfeiffer ad Call. fr. 251,2, Bluemner Techn. 12 p. 84

Κλίνη

cf. test. 1

13 (15)

ναcτόc τό μέγεθοc τηλικουτοc, δέcποτα,

λευκόc· τό γαρ πάχοc ύπερέκυπτε του κανου.
όcμή δέ, τοt')πίβλημ' έπεi περιηιρέθη,

Athen. 111 p. 111 C ναcτόc ίiρτοc ζυμίτηc καλείται μέγαc, ωc φηcι Πολέμαρχοc καί
Άρτεμίδωροc, Ήρακλέων δέ (Ephesius, p. 63 Berndt) πλακουντοc ε{δοc. Νικόcτρατοc δ'
έν Κλίνηι (δ' έν Κλ. οιη. CE)· ναcτόc - ήν
2 γάρ πάχοc ACE (def. Holzinger Ar. Plut. p. 277; cf. Newiger Herm. 89, 1961, 182 sq.):

1 cf. Diph. fr. 45,3 3 cf. Heges. fr. 1,13sq.

82 NICOSTRATUS

άνω 'βάδιζε καί μέλιτι μεμιγμένη

s άτμίc τιc είc ταc ρίναc· ετι γαρ θερμόc ήν

πάχοc γάρ Porson Adv. p. 242: δέ πάχοc Hanow Exercit. p. 150 4 ίiνω 'βάδιζε ...
μεμιγμένη Meineke ed. min.: εβάδιζ' iivω ... μεμ- ACE: έβ- ίiνω ... cυμμεμ- Brunck ap.
Schweigh., διαμεμ- Meineke ed. mai., προcμεμ- Herw. Anal. p. 30 cf. Plat. fr.
188,9 μεμειγμ- Nauck p. 67 5 ατμίc τιc ACE: ητμιζεν Blaydes Adv. ΙΙ p. 137

14 (16)

καί δυcχερήc λάγυνοc οδτοc πληcίον

δξουc

Athen. ΧΙ p. 499 C (post fr. 10) καi εν τfjι έπιγραφομένηι Κλίνηι· καi (καί· om. reliquis
CE)- δξουc

Λάκωνεc

vid. ad Platonis Λάκωναc η Ποιητάc

15 (31)

ούκ εcτι δυcαρεcτότερον ούδέ εν χρόνου·

ούδέποτ' άρέcκει ταύτα τούτωι τώι θεώι

Stob. Ι 8,13 (π. χρόνου ουcίαc καi μερών καi πόcων είη αίτιοc) p. 95 W. Νικοcτράτου
Λακώνων (fab. titulum hic habet Ρ, ad ecl. 14 delapsum F, vid. Agath. 39 Τ 27 et F 19 Sη.)­
ουκ - θεώι
1 δυcαρεcτότερον Heeren: -τατον F: δυcάρεcτον Ρ 2 ταυτά Heeren: ταύτα FP

Μάγειροc

cf. test. 1. Μαγείρουc scripsit Anaxilas

 Κλίνη - Πάνδροcοc 83

16 (17)

δc μέλανα ποιείν ζωμόν ουκ ήπίcτατο,

θρίον δέ κ:αi κ:άνδαυλον η τούτων τι των
ειc ματτύην ουδέτερον εlδε πώποτε

[1-2] Athen. 1 ΧΙΙ p. 517 Α (κάνδαυλοc) καi Νικόcτρατοc εν Μαγείρωι (εν Μ. om. CE)·
δc - κάνδαυλον. [2-3] 2 XIV p. 664 C (ματτύη, post fr. 7) καί εν Μαγείρωι· θριον -
πώποτε
2 κάνδαυλον 1ACE: -δυλον 2Α 3 ουδέτερον Α: ούδ' ετερον Meineke: ούδέτεροc Wil.
ap. Κaib.: ούδ' ϊκταρ Kock: ούδ' δναρ ετ' vel ού δέρτρον Crusius Phil. 46 (1888) 614
1 sq. cf. Euphr. fr. 1,7 sq. et Philem. fr. 63,3 2 de articulo ίη fine vers. posito νίd. ad
Ephipp. fr. 7,1

Οίνοποιόc

de voce (si recte trad., cf. fr. 17) νίd. Pomtow ad SIG 3 414

17 (18)

Sud. α 1703 ά μφ ίαc· μέτριοc oivoc. Νικόcτρατοc Οiνοποιώι (-πίωνι Meursius p. 1585 Α,
coll. fab. Philetaeή) καi Cωcικράτηc (fr. 4)
'fort. ex Athenaeo pleniore (1 p. 31 Ε)' Kaibel ms. Hesych. α 3945 άμφίαc· γένοc οίνου

Όρνιθευτήc

Harp. p. 225,17 Dind. όρνιθευτήc· ό όρνιθοθήραc ... Πλάτων ... (fr. 172). εcτι δέ καi εν
τηι νέαι κωμωιδίαι δρίiμα Όρνιθευτήc Νικοcτράτου
Nicostrato II trib. Kirchner ad ΡΑ 11038 et Κaibel ap. Wilhelm Urk. p. 132sq. et 181.
νίd. supra ad Βαcιλέαc

Πάνδροcοc

cf. test. 1. cognominem fabulam scripsit Clearchus. Nicostrato II trib. Weinreich propter
fr. 18,4sq. (vid. ad fr. 29)
84 NICOSTRATUS

18 (19)

κάγώ, φιλτάτη·
μετανιπτρίδ' αυτώι τηc Ύγιείαc εγχεον.
(Β.) λαβέ τηc Ύγιείαc δή cύ. (Α.) φέρε, τύχάγαθηι.
τύχη τά θνητών πράγμαθ', (ή) πρόνοια δέ
s τυφλόν τι κάcύντακτόν εcτιν, ώ πάτερ

Athen. XV p. 693 Α (poculum Sanitatis) Νικόcτρατοc Πανδρόcωι· καγώ - ώ περ

1 καγώ Α (si recte, post φιλτάτη sic interpungendum ut fecimus cum Schweigh.): κάιτ' ιb
Jacobs Addit. p. 364: αγ' ώ Meineke: καi cύ Kock 2 μετανιπριαδ' Α 3 (Γ.) φέρε Kock
τυχα αγαθη Α (cf. Ar. Αν. 435. 675, Eccl. 131) 4 πράγμαθ' ή Jacobs: -τα Α

2 = fr. 3 4 Chaerem. 71 F 2 Sn. τύχη τά θνητών πράγματ', ουκ ευβουλία. vid. Austin
ad Men. Asp. 411 4 sq. Men. fr. 417,5 Koe. ή πρόνοια δ' ή θνηττι καπνόc / καi φλήναφοc
5 τυφλόν τι Men. fr. 488 Koe.

19 (20)

άλλ' εγχέαcα θάττον 'Αγαθού Δαίμονοc

άπενεγκάτω μοι τήν τράπεζαν εκποδών.
ίκανώc κεχόρταcμαι γάρ. 'Αγαθού Δαίμονοc
δέχομαι. λαβούc' άπένεγκε ταύτην εκποδών

Athen. XV p. 693 Β (post fr. 18) έν δέ τώι αυτώι δράματι καi τηc του 'Αγαθού Δαίμονοc
κράcεωc μνημονεύει, ήc καi cχεδόν πάντεc οί τηc άρχαίαc κωμω<ι)δίαc ποιηταί. άλλ' δ
γε Νικόcτρατοc οϋτωc φηcίν· άλλ'-έκποδών
1 αλλ' Kaibel ένχεαcα Α 2 έκ ποδων Α 3-4 (Β.) άγ. δαίμ. (Α.) δέχομαι Kock
4 έκποδών Α, corr. Meineke Anal. Ath. p. 338

1 et 3sq. de Άγ. Δ. vid. Eriph. fr. 4, de gen. ad Eub. fr. 56,7 2 et 4 Athen. p. 693 Ε
δοθείcηc τηc του 'Αγαθού Δαίμονοc κράcεωc εθοc ήν βαcτάζεcθαι τάc τραπέζαc 3
κεχόρταcμαι Eub. fr. 29,1, vid. ad Ar. fr. 162
 Πάνδροcοc - Πατριωται 85

20 (21)

επειτα τfjc αυτfjc όδου

πρόc 'Αερόπην έλθουcα πέμψαι cτρώματα
αυτήν κέλευε, φηcί, καi παρ' 'Ώκιμον
χαλκώματα

Athen. ΧΙΙΙ p. 587 D (de meretήcibus) Ώκίμου ... μέμνηταιΝικόcτρατοc ... ό τηc
...
μέcηc κωμωιδίαc ποιητήc εν Πανδρόcωι ούτωci λέγων· επι τά τηc - χαλκώματα
1 επειτα Mus.: επι τά Α 3 κέλευε, φηcί Dobree Adv. 11p. 345: κέλευ' εφη Α Ώκί-
μου Cobet Νον. lect. p. 140, coll. Cratin. fr. 105,8, Anaxandr. fr. 40,1 Κ., Cratin. iun. fr. 14,
Theophr. char. 4,14 (17); negotiatoήbus aptius quam meretrici
1 νίd. vLeeuwen ad Ar. Pac. 1155, Theophr.1.1. 2. 4 cτρώματ' άργυρώματα Antiphan.
fr. 224,3 Κ. et Apoll. Gel. fr. 3 Κ., χαλκώματα προcκεφάλαια Ar. fr. 451 3 de Ocimo vid.
ad Eub. fr. 53,2

ad Πάνδροcον sunt qui referant etiam fr. 3 et 31

Παρακολυμβώcα

Sophie Trenkner, The Greek Novella (1958) p. 1107

21 (1 Dem.)

(ουκ) αναβεβήκει πώποτε

έφ' αμαξαν, αλλ' έφ'ϊππον

Phot. (b, S') α 1197 καi τό άμάξιον οϋτωc λέγουcι θάμάξιον (cf. Ael. Dion. α 98) καί'
άναβ. - ϊππων. Νικόcτρατοc έν Παρακολυμβώcηι
1 ούκ add. Reitz. (nisi fuit ού γαρ sim.) aut άνεβεβήκει aut άναβέβηκε(ν) scribendum
esse censet V. Schmidt πώποτε / Ed. Schwartz: -τ' codd. 2 ϊππον Reitz.: ϊππων codd.

Πατριώται

vid. ad test. 1,4 et ad Pher. fr. 11,2

86 NICOSTRATUS

22 (22)

ό ιcάπηλοc γαρ ούιc των γειτόνων

αν τ' οΙνον αν τε φανόν αποδώταί τινι
αν τ' δξοc, απέπεμψ' ό ιcατάρατοc δούc ϋδωρ

Athen. XV p. 700 Β (φανόc) Νικόcτρατοc έν Πατριώταιc· ό - ϋδωρ

2 τε φανόν cod. Β: cτέφανον Α 3 άπέπεμψ' Mus.: -ψεν Α
1 sqq. Ar. Plut. 435 ή καπηλίc ήκ των γειτόνων / η ταic κοτύλαιc αεί με διαλυμαίνεται
2 Men. fr. 56 Koe. ό φανόc έcτι μεcτόc ϋδατοc ούτοcί

Πλοϋτοc

cf. test. 1. 'fortasse patris Plutum mutatis temporibus accommodatam tertium edidit' Kock.
vid. vol. 1112 p. 244

23 (23)

Athen. VI p. 247 Ε (truncata; de parasi tis) καί 'Άλεξιc έν Όρέcτηι (fr. 166 Κ.) Νι­
κόcτρατόc τε έν Πλούτωι Μένανδρόc τε έν Μέθηι καί Νομοθέτηι (p. 109 Koe.)

'Ρήτωρ?

'Ρήτοραc scripsit Crates

24 (34)

εξωρμενιιcότεc, δυcχερείc, παλιναίρετοι

Phot. p. 348,4 δρμενα· τά τηc κράμβηc. Ποcείδιπποc Cυντρόφοιc· ... (fr. 26). παρά τοίc
παλαιοic ούχ εϋρομεν. Νικοcτράτωι (-cτρατοc Meineke, (τό δέ ρημα παρά) Νικ. Kaibel
ms.) 'Ρήτορι (·ρήτορεc Porson, 'Ρήτορι vel -ρcι (ρήτορεc) Kaibel ms.)- έξωρμ. - πάλιν
αίρετοί
έξωρμενικότεc Porson: -ηκότεc cod. παλιναίρετοι Meineke: -ν αίρ- cod.
 Πατριώται - Τοιcιcτήc 87

Phryn. praep. soph. p. 67,16 έξορμενίζειν· τό έξανθείν, δπερ οί πολλοί έιcβάλλειν λέ­
γουcιν. δρμενα γάρ καλείται ύπό τών 'Αττικών τά τών λαχάνων εξανθήματα. οί δέ πολλοί
ιcαί άμαθείc ταύτα άcπαράγουc ιcαλουcιν (cf. p. 42,2 sq.). Ρο\Ι.
VI 54 (codd. FS, Α, BC) ιcαί
παν δέ τό ύπερεξηνθηιcόc (έξ- FS), δπερ έιcιcειcαυληιcόc ιcαλουcιν (Hesych. ε 3949 έξορμε­
νίζειc· έιcιcειcαύληιcαc), δρμενον ωνόμαζον, ιcαί τό ύπέρωρον γενέcθαι έξορμενίcαι. cf.
Athen. epit. 11 p. 62 F (Soph. fr. 314,281 R.) παλ. Eup. fr. 98

Cύροc

cf. test. 1. Syros scripsit Pomponius. Breitenbach p. 107

25 (24)

-u - Κηφιcόδωρον ου ιcαιcώc μά τόν Δία

τόν πλάνον φαci cτενωπόν ειc μέcον cτηcαί τιναc
αγιcαλίδαc εχονταc, ωcτε μη παρελθείν μηδένα

Athen. XIV p. 615 F (de Cephisodoro scurra, νίd. Dionys. fr. 4) μνημονεύει δ' αύτου ιcαί
Νιιcόcτρατοc έν Cύρωι· Κηφ. - μηδένα
2 φαcίν Nauck p. 95, coll. Hilberg Ρήηc. d. Silbenwiig. (1879) μέcον Kock: cτενόν Α

3 de voce άγιcαλ. νίd. Ar. fr. 432

Τοκιcτήc

cf. test. 1. Τοιcιcτήν η Καταψευδόμενον scripsit Alexis, Faeneratorem Caecilius, Faenera-

trίcem Plautus. Nicostrato II fabula fort. tribuenda propter Chaerephontis mentionem ίη
fr. 26
88 NICOSTRATUS

26 (25)

ιcαταλαμβάνομεν τόν πορνοβοcιcόν ιcαi δύο

έτέρουc ιcατά χειρόc άρτίωc είληφόταc
ιcαi cτέφανον. εlέν· ιcαλόc ό ιcαιρόc, Χαιρεφών

Athen. XV p. 685 Ε (post Eub. fr. 111) τοϋτο δ' ήν εθοc καi παρ' Αiγυπτίοιc, ώc Νικό­
cτρατόc φηcιν εν Τοκιcτηι. Α i γ ύπτιο ν γαρ ύποcτηcάμενοc τ ό ν τοκ ι c τ ή ν φηcιν·
καταλ. - Χαιρ.
1 δυ' cod. 3 εΙεν cod. (Β.) εΙεν editores ante Kaib.
2 cf. Clearch. fr. 4,1 3 de Chaerephonte parasito νίd. ad Timocl. fr. 9,3

Ψευδοcτιγματίαc

cf. test. 1

27 (26)

ιcαi cύ μεν
την δευτέραν τράπεζαν εύτρεπfj ποίει,
ιcόcμηcον αύτήν παντοδαποίc τραγήμαcιν,
μύρον, cτεφάνουc, λιβανωτόν, αύλητρίδα λαβέ

Athen. XV p. 685 C ή δέ των cτεφάνων καi μύρων πρότερον εϊcοδοc εic τα cυμπόcια
ήγείτο τηc δευτέραc τραπέζηc, ώc παρίcτηcι Νικόcτρατοc εν Ψευδοcτιγματίαι δια τούτων·
καi- λαβέ

2 cf. Diod. fr. 2,15 et νίd. ad Athenion. fr. 1,46 4 Alexandr. fr. 3,1 Κ. λαβείν αυλητρίδα,
cf. Posid. fr. 1,1

'Ώτιc?

νίd. ad test. 1,4

 Τοκιcτήc - Incertae fabulae 89

Incertarumfabularumfragmenta

28 (27)

ει τό cυνεχώc καi πολλά καi ταχέωc λαλείν

ήν του φρονείν παράcημον, αί χελιδόνεc
έλέγοντ' αν ήμών cωφρονέcτεραι πολύ

Stob. ΠΙ 36,8 (π. αδολεcχίαc) p. 692 Η. (codd. SMA, Br; corp. Par. unde Max. Conf. 47,
vol. ΙΙ p. 647 Comb.; e Maximo Απ. Gr. ed. Boiss. 1 p. 114) Νικοcτράτου· εί - πολύ
1 εί έπi τό corp. Par. 3 έγένοντ' αν? Meineke Theocr., Βίοη, Mosch. 3 p. 440° υμων
Bailey p. 95 εμφρονέcτεραι Meineke Stob. ΙΙ p. νί, sed vid. Dover Pop. Mor. p. 12310

1 sqq. cum orationis forma cf. Philem. fr. 77, 1 - 3 2 Theophr. char. 7,9 [7] των
χελιδόνων ... λαλίcτεροc. cf. Philem. fr. 154
Nicostrato ΙΙ dubitanter tribuit Edmonds

29 (28)

'Όύκ εcτιν δcτιc πάντ' ανήρ εύδαιμονεί."

νή τήν 'Αθηνίiν cυντόμωc γε, φίλτατε
Εύριπίδη, τόν βίον εθηκαc εlc cτίχον

Stob. IV 41,48 (δτι αβέβαιοc ή των ανθρώπων ευπραξία, μεταπιπτούcηc ραιδίωc τηc
τύχηc), vol. V p. 941 Η. (codd. SMA) Νικοcτράτου· ουκ - cτίχον
2 νή SM, Α post corr.: μή Α ante corr. 3 Ευριπίδη ... cτίχον SA: -ππίδη ... τίχον Μ
1 = Eur. fr. 661,1 Ν., cf. Philippid. fr. 18 et vid. Austin ad Men. Asp. 407 3 cf.
Ο. Weinreich, Herm. 66 (1931) 124sq., qui hoc fragmentum Nicostrato ΙΙ tribuit (vid. supra
p. 83 ad Πάνδροcον)
90 NICOSTRATUS

30 (29)

t δ.ρ' ο{cθ' δτι τfjc πενίαc δπλον έcτiν ή

παρρηcία; ταύτην εάν τιc άπολέcηι,
την άcπίδ' άποβέβληκεν ούτοc του βίου

Stob. ΠΙ 13,26 (π. παρρηcίαc) p. 458 Η. (codd. L Br) Νικοcτράτου (Δικ- L, litt. Δ rubr.)-
άρ'- βίου
1 άρ' Br: 'Έρ' ('Έ
rubr.) L έcτiν ή codd.: έcτ' (αριcτον) ή Blaydes Adv. ΙΙ p. 138:
(ποτ') έcτίν; ή Buecheler, (μέγ') έcτίν; ή Hense fort. sufficit u - u - άρ' ο!cθ' δτι
τηc πενίαc δπλον {έcτiν ή} cum Meinekio vel cum Hermanno ap. Mein. V 1 p. 84 u - u
άρ' ο!cθ' δτι (τό) τηc π. δ. (ambo ignorabant έcτiν ή traditum esse) liberius rescήpsit
Meineke Stob. IV p. χχχίί άρ' ο!cθ' δτι / {τηc} πενίαc δπλον (μέγιcτον) {έcτiν} ή παρρηcία;
/ ταύτην εάν τιc απολέcηι, (τί άλλο γ' η) / τήν αcπ. κτλ.

31 (32)

μειράκιον ( >κατά τύχην

ύποcκαφιόκαρτόν τι κεχλαμυδωμένον
κατάγειc άναγκόcι τον

Athen. epit. ΙΙ p. 47 Ε άναγκόcιτον δέ (είρηκε) Κράτηc (fr. 50). καi Νικόcτρατοc δέ (εν
ΙΙανδρόcωι add. Wagner, vid. ad test. 1,2)· μειράκιον - άναγκ.
1 δέ inseruit Porson Misc. p. 234 2 τι Porson: τι καi CE 3 κατά γηc άναγκοcιτω
CE: corr. Porson
2 cf. cκαφιόκουρον fr. adesp. 34 Dem. et vid. Ar. fr. 153

32 (33)

άλύcειc, καθετfjραc, δακτυλίουc, βουβάλι', δφειc,

περιcκελίδαc, έλλέβορον

Clem. Alex. paed. ΙΙ 123,3 (de muliebri ornatu) λέγει γουν ό κωμικόc Νικόcτρατοc·
άλύcειc - έλλέβορον. Poll. V 99. 100 περί τοίc ποcί περιcφύρια ... περιπεζίδαc ... καi
περιcκελίδαc· καί γάρ τούτωι τωι όνόματι κέχρηται Μένανδροc (fr. 899 Koe., cf. CGFP
240,27, fort. Menandri) καί Νικόcτρατοc ο{ κωμωιδοδιδάcκαλοι. cf. etiam 98 (περί τωι
τραχήλωι) ώc Άντιφάνηc (fr. 319 Κ.) κάθημα· έκάλουν δ' αυτό καi καθετήρα
 Incertae fabulae 91

2 έλλόβιον R. Foerster Phil. 76 (1920) 349-351

1 sq. νίd. Ar. fr. 332,6. 12 (έλλέβ., άλ., δακτ.), Diph. fr. 58 (βουβ.), Men. fr. 329 Koe.
(δφειc)

33 (35)

νή την Άφροδίτην, ώ ξένη,

βλοcυράν γε την ψυχήν εχειc

Eust. ίη ΙΙ. p. 677,4 οί δέ παλαιοί βλοcυρόν φαcι καi τό cεμνόν, παρ' oic καi χρficιc
Νικοcτράτου φέρεται αϋτη· νή - εχειc. νίd. Theodoridis ad Phot. β 177
2 ττιν τέχνην Cobet Νον. lect. p. 74 (Ίena erat, ut suspicor')
1 νίd. ad Phoenicid. fr. 4,1

34 (36)

είμέ μοι, τίνι

εδιαιcόνειc;

Zonar. cod. Cahir. 217, nunc Alexandr. 360 (Alpers Phil. 114, 1970, 144sq.) et Par. 2669
(Απ. Par. IV p. 114,9) ex Oro (fr. Α 6" Alp.) Θουκυδίδηc (VII 77,2) δεδιήιτημαι καi Δημο­
cθένηc (21,85. 96?) καταδεδιηιτημένον την δίκην καi Νικόcτρατοc· είπέ - έδιακόνειc
2 δεδιακόνηκε Mervyn Jones CIR 74 (1960) 203, sed cf. έδιακόνουν Alc. fr. 13 Κ.,
έδιακόνειc fr. com. Pap. Colon. 203 (V p. 9) C ί 16 et νίd. ad Ar. fr. 820

35 (37)

Harp. p. 10,16 Dind. (ex epit. Phot. α 385 = Sud. α524 = Lex. Bachm. p. 28,15. 28)
Ά δ ρ άc τε ι αν· οί μεν την αυτήν λέγουcι τηι Νεμέcει ... ενιοι μέντοι ώc διαφέρουcαν
cυγκαταλέγουcιν αυτήν τfiι Νεμέcει, ώc Μένανδροc (fr. 266 Koe.) καi Νικόcτρατοc

36 (38)

Phot. p. 54,9 ζ ι γ γ ου ν· τό ύποπίνειν Κίλικεc. οϋτωc Νικόcτρατοc. Antiatt. p. 98,6 ζιγουν

άντi του πίνειν Κίλικεc λέγουcιν
νίd. Frisk s. ν. ζίγγοc
92 NICOSTRATUS

37 (39)

Phot. p. 538,12 c τ ή ρ ι γ γα (-γμα cod., corr. Kock)· τό ύποτιθέμενον τηι άμάξηι δίκρουν.
οϋτωc Νικόcτρατοc
Hesych. c 1830 cτήριγγεc· έρείcματα. ο{ δέ τό δίκρουν, δπερ ύποτιθέαcι τώι τηc άμάξηc
ζυγώι.Poll. Χ 157 (codd. FS, ABCL) τό τόν ρυμόν του ίiρματοc η τηc άμάξηc άνέχον
ξύλον, δταν ίiζευκτοc ήι, δ cτήριγγα (-γμα FSABL) καλεί Λυcίαc (fr. 330 S.)

38 (42)

Phot. p. 543,13 = Et. gen. ΑΒ (Et. magn. p. 730,21) cτρηνόν (cτρηνον codd.)· οί μεν
τό όξύ καi (τό add. Phot.) άνατεταμένον. Νικόcτρατοc δέ τό τραχύ καi πρόcαντεc τηι
άκοηι φθέγμα (ρητορική add. Et. gen.)
νίd. Calliae fr. 37

39 (40)

Phot. p. 569,9 = Et. gen. ΑΒ (Et. magn. p. 746,14) = Sud. τ 111 (codd. AGVFM)
ταραντίνον (ex -εινον Phot., -εινόν Et., -ινίδιον Sud. G, Μ ex corr., -ενίδιον cett.)-
λεπτόν καi διαφανέc ίμάτιον, ου πάντωc πορφυρουν, ωc τινεc (defic. Et. gen.) ύπέλαβον
(defic. Et. magn.). οϋτωc Νικόcτρατοc. cf. Schol. Luc. calumn. 16 et dial. mer. 7,2 (ταραν­
τινίδιον, p. 26,26 et 279,7 R.)
Hesych. τ 177 ταραντίνοv- ίμάτιον γυναικείον λεπτόν, κρωccούc εχον εκ του ένόc μέρουc.
νίd. Men. Epitr. 313 [489]

Dubium

40 (41)

Schol. (ΜΤΑΒ) Eur. Phoen. 1010 (1 p. 355,13 Schw.) Cωcιφάνηc δ τραγικόc (92 F 4 Sn.)
ύπό του Λαίου φηci τεθνηκέναι τόν Μενοικέα, Νικόcτρατοc δέ ύπό τηc C φι γ γ ό c
Νικοκράτηc Hecker (376 F 7 Jac.), Νικόμαχοc C. Mueller (νίd. Snell ad 36 Τ 1 et 127 F 7)
νίd. etiam ad Timostr. fr. 2
 NICOSTRATUS 11
(saec. IV /111)

1. 1G 112 2323", 43 (comoediae Dionysiis actae) 111Β2 col.1,18 Mette (a.311, vid.
Philippid. test. 8)
Νικόcτ]ρατοc δεύ(τεροc)
..... Jοcκόπωι
ύπε:(κρίνετο) Κ]άλλιπποc νεώτε(ροc) (276 O'Conn.)
suppl. Wilhelm Urk. p. 45 2 Τερατ]οcκόπωι Koerte, possis et Όρνιθοcκόπωι,
'Αργυροcκόπωι

*2. ibid. col. 2,25 (post Stratonis test. *2)

Νι[κόcτρατοc πέμ:(πτοc)
ύ[πε:(κρίνετο)
suppl. Wilhelm

3. IG 112 2325,165 (poetae Lenaeis victores) = V C 1 col. 4,14 Mette

Νικόcτρατοc[
praecedunt Menander, Philemo (test. 14), Apollodorus (Car.), Diphilus (test. 4), Philip-
pides (test. 7), sequuntur Calliades (vol. IV p. 37) et Aminias

4. 1G ΧΙ 2 (Delus) 107 = 11 D 1c 25 Mette

1 έπ' ίiρχοντοc Χάρμου (a. 280) ... 16 οίδε έπεδείξαντο τώι θεώι ... 24 ποιηταί
κωμωιδιών·
Φιλήμων (Philem. iun. test. 3), Νικόcτρατοc, Άμεινίαc

Kirchner ΡΑ 11038 Kaibel ap. Wilhelm Urk. p. 132sq. 181 Koerte RE XVII 1
(1936) 545 sq. (Nikostratos nr. 21) Sifakis, Studies p. 27 (nr. νίί)

)οcκοποc

vid. ad test. 1 et supra ad Nicostrati I Άπελαυνόμενον, Βαcιλέαc, Όρνιθευτήν, Πάνδρο­

cον, Τοκιcτήν et fr. incert. 28. 29
 [Nl]COSTRATUS 111
(saec. 111/11)

1. IG 112 2323 (comoediae Dionysiis actae) fr. ηον. ed. Α. Ρ. Matthaiou, Horos 6 (1988)
13
(επί Ζαιπύρου, a. 185, sextum praemium tulit)
Νι ]J$:όcτρατοc[
ύπε(κρίνετο)] Πολύξενοc (410 O'Conn.)

*2. IG 112 2325 (? poetae Lenaeis victores) fr. ηον. ed. Dina Peppas-Delmousou ΑΜ 92
(1977) 230 = V C 1 col. 6,10 Mette
... _c]τρατοc
Νικόc]τρατοc ed. pr. p. 234, quae etiam de Φιλόc]τρατοc cogitavit; Τιμόc]τρατοc
Α. Ρ. Matthaiou p. 153

NOVIUS
(saec. 11)

IG 112 2325,184 (poetae Lenaeis victores) = V C 1 col. 8,11 Mette

Νούιοc 111
praecedunt [Emm]enides (νοl. V p. 130) et Aήston, sequuntur Dionysius 111(ibid. p. 41),
Agathocles, Archicles, Biottus (test. 3), Nicodemus (test. 1)
de nomine vid. Wilhelm Urk. p. 135
 Ο[

(saec. 11/1)

IG 112 2325,87bis(poetae Dionysiis victores) = V Β 1 col. 7,14 Mette

Ο[
praecedit Πο[ (infra p. 549)

OLY[MP
(saec. 11)

IG 112 2323,123 (comoediae Dionysiis actae) = 111Β 3, col. 2c 9 Mette (c. a. 192 quartum
praemium tulit)
Όλυ[μπ
 [?O]NESI[
(saec. ΠΙ ex.)

vid. ad Μ]νηcι[, supra p. 15

ONESICLES
(saec. incert.)

lapis ίη Cilicia repertus, ed. Ε. L. Hicks JHS 11 (1890) 249 nr. 23 = VII 6 Mette
Όνηcικλέα Διοδώρου Ι έπών καi κωμω(ι)δίαc τηc νέαc, Ι ιάμβων ποιητήν καi λόγων Ι
έγκωμιαcτικών cυνγραφέα I νομικόν έν τοίc άρίcτοιc I οί φίλοι τόν προcτάτην I τειμηc
ενεκα
vid. Rohde Gr. Rom. 3 p. 270 2
 OPHELIO
(saec. IV)

1. Sud. ω 272 Ώφελίων, κωμικόc. μέμνηται αυτου καi Άθήναιοc έν τωι δευτέρωι βιβλίωι
των Δειπνοcοφιcτων (νίd. fr. 3- 5). φηci δέ των δραμάτων αυτου εΙναι ταυτα· Δευκαλίωνα,
Κάλλαιcχρον, Κένταυρον {Cατύρουc, Μούcαc, Μονοτρόπουc}
3 Cατύρουc, Μούcαc, Μονοτρόπουc (-ον Toup Emend. 1 p. 458) Phrynichi fabulas esse
vidit Meineke. prob. Wagner Symb. p. 441; idem fr. 3 Deucalioni, 4 Callaeschro, 5 Centauro
adsignat

Meineke I p. 415, ΠΙ p. 380sq. Kock Π p. 293 sq. Koerte RE ΧVΠΙ 1 (1939) 631 sq.
(Ophelion nr. 1)

Δευκαλίων

vid. ad test. 1. cognomines comoedias scripserunt Antiphanes et Eubulus

1άλεμοc

Moer. p. 199,11 Bk. iάλεμοc 'Αττικοί. cημαίνει δέ τόν θρήνον καi τόν ψυχρόν ι'iνθρωπον.
cognominem fabulam scripsit Amphis. Breitenbach p. 105

1 (1)

ώρχουντο t ωcπερ t καρίδεc ανθράκων επι

πηδωcι κυρταί

Athen. ΠΙ p. 106 Α (post fr. 2) καi εν Ίαλέμωι (Εϋβουλοc CE)· ώρχ. - κυρταί. hinc
Eust. ίη 11.p. 1220,54
1 ωcπερ ACE, Eust.: δ' ώc Mus. (sed ώc pro ωcπερ contra usum): απερ Meineke: δπωc
Kock 2 πηδωcι Α: -αι CE, Eust.
2 cf. Eub. fr. 108,3
98 OPHELIO

Κάλλαιcχροc

νίd. ad test. 1 et ad Theopompi Κάλλαιcχρον

2 (2)

κυρταί δ' όμου καρίδεc εν ξηρωι πέδωι

Athen. ΠΙ p. 106 Α (post Eub. fr. 110, νίd. ad fr. 78) Ώφελίων (ωφελλων Α, corr. Casaub.)
Καλλαίcχρωι· κυρταi - πέδωι
cf. fr. 1

Κένταυροc

νίd. ad test. 1 et de fabulis cognominibus νοl. ΠΙ 2 p. 159

Incertarumfabularumfragmenta

3 (3)

t Λιβυκόν πέπερι θυμίαμα καί βιβλίον

Πλάτωνοc έμβρόντητον

Athen. epit. 11 p. 66 CD δτι εic τό πρόπομα καi ταυτα ενεβάλλοντο· πέπερι, φυλλίc,
cμύρνα, κύπειρον, μύρον Αιγύπτιον (cf. Eub. fr. 125) ... Ώφελίων· Λιβ. - εμβρ.
1 πέπερι θυμίαμα καi CE: (τε) πέπ. θυμ. {καi} Elmsley Edinb. Rev. 3 (1803) 189 (τε
suppleverat Brunck ap. Schweigh.): πέπ. καi θυμ. Toup Emend. Ι p. 459 (coll. Hor. epist.
11 1,269 deferar in vicum vendentem tus et odores / et piper et quicquid chartis amicitur ineptis):
πέπ. θυμιάμα(τα) / καi Gaiser, Musa iocosa (Festschr. Thierfelder 1974) p. 63 2 εμ­
βρόντητον CE: -τητε Kaibel, -τητε cύ Gaiser 'fort. quid sit pίperatum idem atque odoratum
rogas? cui alter respondet βιβλ. / Πλ., εμβρ.' Kaibel. Platonis ψυχρότητα una cum condi-
mentis ad vinum refrigerandum iocose commemorari coni. Gaiser (νίd. ad Eup. fr. 261,3 et
ad Theoph. fr. 4)
1 de pipere Άethiopico' νίd. Steier RE ΧΙΧ 2 p. 1422 sq. 2 de voce εμβρ. νίd. Sandbach
ad Men. Sam. 411
νίd. ad test. 1
 Κάλλαιcχροc - Incertae fabulae 99

4 (4)

Athen. epit. 11 p. 43 F (περί υδατοc) Εϋβουλοc (fr. 133) εύρετιιcούc φηcι τό υδωρ ποιείν
τούc πίνονταc αυτό μόνον, τόν δ' ο{νον ήμών τώι φρονείν έπιcιcοτείν. τά αυτά δ' ίαμβεία
ιcαί Ώφελίων (ώφελl CE, corr. Porson Misc. p. 233) φηcί
vid. ad test. 1

5 (5)

έλαίωι Καρικώι
αλείφεται

Athen. epit. 11 p. 66 F Καριιcου δέ (ελαίου μνημονεύει) Ώφελίων· έλ. Κ. άλ.

άλείφεται C: -το Ε

vid. ad test. 1

6 (6)

Hesych. ι935 '1 c ι c · ενιοι όμνύντεc τήν Ίcιν έξ έτοίμου ένόcουν. δθεν Ώφελίων
(ωφελίμων cod., corr. Meineke Men. et Phil. p. χί) (δια) τό cυνεχέc (τό -όc cod., suppl. et
corr. Mus., sed de δια dubitamus) τών νόcων έχρήcατο τηι λέξει
de Iside periurii ultrice vid. Iuven. 13,91-93. Koenen ΖΡΕ 2 (1968) 36
 PANDAETES
(saec. ΠΙ)

IG 112 2325,172 (poetae Lenaeis victores) = V C 1 col. 6,14 Mette

Πανδαί[τ]ηc 1
sequitur Menestheus, ubi vid.
 PARAMONUS
(saec. 11)

1. 1G 112 2323,153 (comoediae Dionysiis actae) = 111Β 3 col. 3b 7 Mette (a. 183 [νίd. ad
Posid. test. 8], tertium praemium tulit)
Παράμονοc Ναυαγώι
ύπε(ιφίνετο) Όνήcιμοc (385 O'Conn.)
161 ύπο(κριτήc) Όνήcιμοc ένί[κα]

2. ibid. 202 = col. 4• 13 Mette (a. 169 sextum praemium tulit)

Παρά]μονοc Χορηγουντι
ύπ]ε(κρίνετο) Μόνιμοc (347 O'Conn.)

3. ibid. 208 = col. 4• 19 Mette (έπi Ξενοκλέουc,

a. 167, palmam tulit)
ποη(τών) Παράμονοc τεθνηκώc [. .... Jιc
ύπε(κρίνετο) Δάμων (116 O'Conn.)
Όμοίο]ιc suppl. Koerte RE XVIII 3 (1949) 1214 (νίd. ad Metrodorum)

Ναυαγόc

νίd. ad Aήstophanis Διόνυcον ναυαγόν

Χορηγών

Ήρακληc χορηγόc titulus fabulae Nicochaήs

 PHERECRATES
(saec. V)

1. Sud. φ 212 (codd. AGFVM) Φερεκράτηc, Άθηναίοc, κωμικόc· {δc Άλεξάνδρωι cυν­
εcτράτευcεν.} έδίδαξε δράματα ιζ'
1 post κωμικόc deficit F 2 ιζ' AGM: κ' V quae ίη GMV sequuntur Φερεκράτηc
Πετάληι γράφει ex αι299 invecta esse adnotat Adler (fr. 145)
1 sq. ineptiae de Alexandro unde irrepseήnt ποπ liquet de numero fabularum vid.
ad test. 3

2. α. Αηοη. De com. (Proleg. de com. 111)9 p. 7 Kost. οί μεν oiSvτηc άρχαίαc κωμωιδίαc
ποιηταi ούχ ύποθέcεωc άληθουc, άλλα παιδιίic εύτραπέλου γενόμενοι ζηλωταi τούc άγώναc
έποίουν· καi φέρεται αύτών πάντα τά δράματα τξε' cύν τοίc ψευδεπιγράφοιc. τούτων δέ
είcιν άξιολογώτατοι Έπίχαρμοc, Μάγνηc (test. 3), Κρατίνοc (test. 2 α), Κράτηc (test. 2 α),
5 Φερεκράτηc, Φρύνιχοc (test. 2), Ευπολιc (test. 2 α), Άριcτοφάνηc (test. 4) ... 29 p. 8 Φε­
ρεκράτηc Άθηναίοc. νικίiι έπi Θεοδώρου (a. 437)· γενόμενοc {ό} δε ύποκριτήc έζήλωcε
Κράτητα (test. 2 α), καί αiS του μεν λοιδορείν άπέcτη, πράγματα δε είcηγούμενοc καινά
ηύδοκίμει, γενόμενοc εύρετικόc μύθων
6 Θεοδώρου Dobree Adv. 11 p. 129: θεάτρου cod. δε Dobree: ό δε cod.: (καi) δδε
Koster ύποκριτήc cod.: ύπόπικροc Dindorf Schol. Ar. 111Add. p. 396: ύποκριτήc (τό
πρώτον ϋcτερον ποιητήc εγένετο) Kaibel έζήλωcε cod.: -κε traditum esse opinatus (sic
Ald.) έζηλωκώc δε Kaibel 8 fin. excidit numerus fabularum

b. Canones comicorum ed. Κroehnert (Canonesne poetarum scriptorum artificum per

antiquitatem fuerunt?, diss. Regim. Pruss. 1897), tab. Μ cap. 4 (p. 6) = C cap. 10 (p. 12)
κωμωιδοποιοi άρχαίαc (άρχαίοι C) ζ'· Έπίχαρμοc, Κρατίνοc (test. 2b), Ευπολιc (test. 2b),
Άριcτοφάνηc (ad test. 4), Φερεκράτηc, Κράτηc (test. 2 b), Πλάτων (test. 2)
vid. Kroehnert p. 26-30, F. Stein De Procli chrestom., diss. Βοηη. 1907, p. 31-34 et
de textus memoria Rabe RhM 65 (1910) 339-344

3. Των τηc άρχαίαc κωμωιδίαc ποιητών όνόματα καi δράματα (Proleg. de com. VIII) 3
p. 18 Kost. Φερεκράτουc δράματα ιη' (cf. test. 1)
praecedunt Theopompus (test. 3) et Strattis (test. 2), sequuntur Crates (test. 4), Plato
(test. 3), Teleclides (test. 2), Phrynichus (test. 3)
 Testimonia 103

titulos novimus undeviginti. Άνθρωφηρακληc et Ψευδηρακληc fort. una fabula sunt.

Μέτοικοι aut Apollonii Dyscoli aut libraήi errore Pherecrati tribui videntur. 'Αγαθοί Phe-
recratis an Strattidis fueήnt ίη medio relinquit Athenaeus (fr. 1. 2), eodem teste de Persarum
auctore dubitabatur (fr. 134. 138. 139), ab Eratosthene ut videtur (fr. 140), quem Μεταλλέαc
et Chironem a Pherecrate abiudicatas Nicomacho rhythmico adscripsisse constat. Αυτομόλων
retractatio cuius auctorem ignorat memoratur a Polluce (fr. 35)

4. Sud. π 1708 Πλάτων (test. 1), Άθηναίοc, κωμικόc, γεγονώc τοίc χρόνοιc κατά Άρι­
cτοφάνην (test. 18a), καί Φρύνιχον (test. 4), Εϋπολιν (test.10), Φερεκράτην

5. IG 112 2325,56 (poetae Dionysiis victores) = V Β 1 col. 2,5 Mette

Φερ[εκράτηc
suppl. Wilhelm Urk. p. 107 sequuntur ~Ερμ[ιπποc (test. 4), Άρι[cτοφάνηc (test. *20),
Εϋ[πολιc (test. 11)

6. IG 112 2325,122 (poetae Lenaeis victores) = V C 1 col. 1,7 Mette

Φερεκράτηc 11
praecedunt Xenophilus (test. 2), Teleclides (test. 4), Aristomenes, Cratinus (test. 6), se-
quuntur Hermippus (test. 5), Phrynichus (test. 6), Myrtilus (test. 3), Eupolis (test. 12)

7. α.
Tzetz. diff. poet. (Proleg. de com. ΧΧΙ") 78 p. 87 Kost. τριττήν νόει πρώτον δε τήν
κωμωιδίαν·/ πρώτην, μέcην, επειτα καί τήν ύcτέραν. / πρώτηc μεν ήν ίδιον έμφανήc ψόγοc,
/ ήc ήν κατάρξαc εύρετήc Cουcαρίων (test. 8 b). / τηc δευτέραc ήν ό ψόγοc κεκρυμμένοc,
/ ήc ήν Κρατίνοc (test. 21 α), Εϋπολιc (test. 37 α), Φερεκράτηc, / Άριcτοφάνηc (test. 83 α),
5 ~Ερμιππόc (test. 10) τε καί Πλάτων (test. 14α)· / καί τηc τρίτηc ήν ό ψόγοc κεκρυμμένοc,
/ πλήν κατά δούλων καί ξένων καί βαρβάρων, / ήc ήν Μένανδροc έργάτηc καί Φιλήμων
(test. 30 α)

b. Tzetz. prooem. 1 (Proleg. de com. ΧΙ" 1) 78 p. 26 Kost. τηc οον κωμωιδίαc τηc
καλουμένηc πρώτηc πρώτοc καί εύρετήc γέγονεν ό Μεγαρεύc Cουcαρίων (test. 8 α) ... 87
p. 27 ή πρώτη κωμωιδία τό cκώμμα ε{χεν άπαρακάλυπτον· έξήρκεcε δετό άπαρακαλύπτωc
ούτωcί κωμωιδείν μέχριc Εύπόλιδοc (νίd. Βαπτ. test. ίν) ... 97 ψήφιcμα θέντοc 'Αλκιβιάδου
5 κωμωιδείν έcχηματιcμένωc καί μή προδήλωc αύτόc τε ό Εϋπολιc (test. 37 b) Κρατίνόc τε
(test. 21 b) καί Φερεκράτηc καί Πλάτων (test. 14b), ούχ ό φιλόcοφοc, Άριcτοφάνηc τε
(test. 83 b) cύν έτέροιc τά cυμβολικά μετεχειρίcαντο cκώμματα, καί ή δευτέρα κωμωιδία
τηι Άττικηι άνεcκίρτηcεν. ώc δ' επί πλέον έπεχείρουν οί 'Αττικοί άδίκείν καί ούδε
cυμβόλοιc έλέγχεcθαι ήθελον, έψηφίcαντο cυμβολικώc μεν γίνεcθαι κωμωιδίαc, πλήν κατά
10 μόνων δούλων καί ξένων· κάντευθεν καί ή τρίτη κωμωιδία έφάνη, ήc ην Φιλήμων (test.
30b) καί Μένανδροc. hinc Αηοη. Crameή 11(Proleg. de com. ΧΙ°) 29-43, p. 44 Kost. cf.
Anecd. Est. 2,5 ap. J. Κayser De vet. arte poet., diss. Lips. 1906, p. 59 (Tzetzae trib. Kayser,
prob. Wendel RE VII Α 2, p. 1989, 1-8)
 104 PHERECRATES

8. Tzetz. proleg. ad Lycophr., 11 p. 3,8 Sch. (Proleg. de com. XXllb, 39 p. 113 Kost.)
κωμωιδοi πραττόμενοί είcιν οiίτοι οΙοι Άριcτοφάνηc (test. 85), Κρατίνοc (test. 23), Πλάτων
(test. 15), Εϋπολιc (test. 39), Φερεκράτηc καi ετεροι, νέοι Μένανδροc, Φιλήμων (test. 31),
Φιλιcτίων (νίd. p. 317) καi πληθοc πολύ

9. Tzetz. proleg. ad Hes. ed. Colonna, Boll. Comit. 2 (1953) p. 35, 62. 67 (codd. MEC)
των ποιητών οί μέν είcι λυρικοί, οί δέ μονωιδοί, οί δέ κωμικοί, καi ετεροι τραγικοί ...
κωμικών δέ (γνώριcμα) ό γέλωc μετά χορευτών καi προcώπων, oioc (οΙον C) Άριcτοφάνηc
(test. 86), Εϋπολιc (test. 40), Φερεκράτηc. τραγικών δέ ποιητών γνώριcμα οlκτοι καi cυμ-
5 φοραί, ο{όc έcτιν Αicχύλοc, Cοφοκληc, Ευριπίδηc

10. Phryn. fr. 8 Borr. (apud Steph. Byz. p. 34,3) ό Φερεκράτηc άττικώτατοc ων (fr. 39),
Athen. VI p. 268 Ε ό άττικώτατοc Φερεκράτηc (fr. 113)

11. Heph. ench. 10,2 (π. άντιcπαcτικου) p. 32,9 Consbr. τό καλούμενον Φερεκράτειον
(fr. 84), cf. isag. metr. 1 p. 59,2 Consbr. (Call. fr. 401 Pf.), Π. ποιημ. 4,8 p. 68,25 (Anacr.
PMG 348,3). passim apud scriptores metricos Romanos, νίd. ad fr. 84,3 et Henήci Keil ind.
GrL VI p. 667

confunduntur Pherecrates et Aήstophanes (Pher. fr. 137,9; 232; fort. 253), Crates (νοl. IV
p. 85), Epicrates (fr. 11 = Pher. fr. 260), Menecrates (fr. 1), Plato (Plat. fr. 83). Pherecratis
nomen pro Pherecyde reponendum esse ίη Schol. Luc. Alex. 4 p. 181,6 R. coni. Jacobitz,
prob. Α. Adler RE ΧΙ 1 (1921) p. 310,40, tacet Jacoby ad FGrHist 3 F 77 et 240 F 28

Μ. Runkel, Pherecratis et Eupolidis fragmenta, Lips. 1829 Bergk Rel. p. 284-306

Meineke I p. 66 - 86, 11 1 p. 252- 360 Th. Hasper, De Cratete et Pherecrate novae
comoediae Atticae praecursoribus, progr. Lips. 1877 Kock I p. 145-209 Di Tullio,
Gli studii sulla comedia [sic] nell' eta alessandrina e !Όpera di Eratostene Περί άρχαίαc
κωμωιδίαc (1915) p. 50-64 Norwood p. 154-165 Koerte RE ΧΙΧ 2 (1938) 1985-
1991 Schmid 1 4 p. 99-108 Mara Andreoni, La figura e !Όpera di Ferecrate, diss.
Mediol. 1959 (typis ηοη impressa) G. Rehrenboeck, Pherekrates-Studien, diss. Vindob.
1985 (typis ηοη impressa; exemplar nobis donavit schedarumque quibus ίη praeparanda
dissertatione usus est copiam benigne fecit auctor)

Άγαθοί

'poeta Φερεκράτηc ij Cτράττιc ter ab Athenaeo citatur (fr. 1. 2). videtur igitur fabula sine
poetae nomine ad Alexandήnos pervenisse, ίη fastis vero et Pherecratis et Strattidis Άγαθοί
fabula relata fuisse. temporis nota ίη tam paucis reliquiis nulla' Kaibel
 Testimonia - 'Αγαθοί 105

Bergk Rel. p. 284- 288 Meineke I p. 69, 11 1 p. 252 Zieliήski Ires. p. 35 w.

Hoffmann p. 33 sq.

1 (1)

έγώ κατεcθίω μόλιc τfjc ήμέραc

πένθ' ήμιμέδιμν', έάν βιάζωμαι. (Β.) μόλιc;
ώc όλιγόcιτοc ήcθ' liρ', δc κατεcθίειc
τfjc ήμέραc μακραc τριήρουc cιτία

[1-4] Athen. Χ p. 415 C post Sosithei νersus Lityersam hominem νoracissimum depin-
gentis (99 F 2, 6-8 Sn.) τοιοϋτόc έcτι κ:αi ό παρά Φερεκ:ράτει η Cτράττιδι εν Άγαθοίc,
περί οο φηcιν (περί τοιούτου κ:αi Cτρ. φηcίν 1CE)· έγώ - cιτία. [3-4) Athen. VI p. 248 C
όλιγοcίτου δέ μέμνηται Φρύνιχοc έν Μονοτρόπωι· (fr. 24) ... κ:αi Φερεκ:ράτηc η Cτράττιc
εν Άγαθοίc (όλιγόcιτοc δέ παρά Cτράττιδι 2 CE)· ώc - cιτία
2 έάν βιάζ. μόλιc om. 1CE 3 ώc om. 2 CE 4 μακ:ραc ACE (def. d'Arnaud Animadν.
p. 52, 'die longo', coll. Sosith. 1.c. 6sq. εcθει ... τfjc βραχείαc ήμέραc. hic τfjc ήμ. μακραc
ut Thuc. VII 70,6 τόν κ:τύπον μέγαν ( = μέγαν δντα, νίd. K.-G. ί p. 614 sq.): μικραc (sc.
τριήρουc, ironice) Meineke Anal. Ath. p. 109: μικ:ροϋ ('paene') Herw. Mnem. 10 (1882) 71:
μόλιc νLeeuwen ad Ar. Thesm. 745 τ. ή. νεώc μακ:ραc τά cιτία Herw. Mnem. 19 (1891)
207sq.
2 Ρο!!.IV 168 ό δέ μέδιμνοc χοίνικ:εc όκ:τώ κ:αi τεccαράκ:οντα, ό δ' ήμιμέδιμνοc τέccαρεc
κ:αi είκοcιν. vid. Boeckh Staatsh. 3 1 p. 357 2sq. orationis forma sim. Ar. Eccl. 763sq.
τοίc δεδογμένοιc. : : δεδογμένοιcιν; ώc άνόητοc ήcθ' αρα. vid. ad Ar. fr. 415,1

2 (2)

λουcάμενοι δε προ λαμπραc ήμέραc

έν τοίc cτεφανώμαcιν, οί δ' έν τώι μύρωι
λαλείτε περί cιcυμβρίων κοcμοcανδάλων τε

Athen. XV p. 685 Β (ανθη cτεφανωτικ:ά, cf. fr. 138) κάν τοίc έπιγραφομένοιc δέ Άγαθοίc
ό Φερεκ:ράτηc η Cτράττιc φηcίν· λουcάμενοι - τε (sequitur Cratin. fr. 105)
3 λαλείτε Dobree Not. Ar. p. 196: -ται Α

1 Dion. Hal. ant. Rom. 11127,1 πρiν ήμέραν λαμπράν γενέcθαι 2sq. cf. fr. 70 Ar.
Eccl. 302 κ:αθfjντο λαλοϋντεc / έν τοίc cτεφανώμαcιν, Equ. 1375 τά μειράκια ... τάν τώι
106 PHERECRATES

μύρωι / α cτωμυλείται τοιαδί καθήμενα (έν τώι μύρωι etiam Polyz. fr. 12,3, πρόc τώι μύρωι
Eup. fr. 222,2). νίd. ad Ar. fr. 258,1
dactyloepitήtos (D-e-D-e) excipit versus Έuήpideus' (2 ia + ithyph., νίd. ad fr. 195).
Heph. ench. 15,17 (π. αcυναρτήτων) p. 53,6 Consbr. τό καλούμενον Ευριπίδειον τεccαρεc­
καιδεκαcύλλαβον, οΙον παρά μεν αυτώι Ευριπίδηι· (fr. 929 Ν.) ... παρά δέ Καλλιμάχωι·
(fr. 227 Pf.). cf. Caes. Bass., GrL VI p. 265,14 (apud Euripidem et Callimachum et quosdam
antiquae comoediae scriptores)

3 (3)

Ρο!!. Χ 47 δίφροι δ ι ωχ ε ί c έν Φερεκράτουc 'Αγαθοίc εiρημένοι, ο ίον οί δύο όχουντεc

Eust. ίη
11.p. 882,12 ό δίφροc καί διωχήc κατά Παυcανίαν (δ 21) έκαλείτο από του δύο
εχειν (όχείν Kaibel), καθά καί δίφροc από του δύο φέρειν (cf. Ρο!!. VII 116 δίφροc δέ
διωχήc ό δύο φέρειν δυνάμενοc). Et. magn. p. 280,52 διωχήc· δίφροc liρματοc ό δύο οίόc
τε εχειν (όχείν Stephanus ThesLG [1572] ίη Indice, V p. 769 Ε), cf. Hesych. δ 2062. 'voca-
bulum a Pherecrate fortasse fictum' Κaibel
de Stephani et Kaibelii coniecturis dubitat V. Schmidt, coll. Hesych. π 4111 προωχήc
ιπποc (ab εχειν)

4 (4)

Ρο!!. VII 198 icχαδοπώλαι (cf. Nicoph. fr. 10,2)· Φερεκράτηc (δέ add. Kaibel) έν τοίc
Άγαθοίc καί icχ αδωνών εφη
νίd. Ar. fr. 326

"Αγριοι

ί. Athen. V p. 218 D (δτι πολλά ό Πλάτων παρά τούc χρόνουc άμαρτάνει p. 217 C, ex
Herodico, p. 23 Duer.) λέγει γουν (Prot. p. 327 D, cf. test. ίί) "εi γάρ είεν liνθρωποι άγριοι
οιουc πέρυcι Φερεκράτηc ό ποιητήc έδίδαξεν επί Ληναίωι (έπιληναια cod.)". έδιδάχθηcαν
δέ οί 'Άγριοι έπ' 'Άριcτίωνοc liρχοντοc (a. 420)

ίί. Plat. Prot. p. 327 CD οϊου καί νυν, δcτιc cοι άδικώτατοc φαίνεται ανθρωποc των έν
νόμοιc καί άνθρώποιc τεθραμμένων, δίκαιον αυτόν εΙναι ... εi δέοι αυτόν κρίνεcθαι πρόc
άνθρώπουc o[c μήτε παιδεία έcτίν μήτε δικαcτήρια μήτε νόμοι μηδέ ανάγκη μηδεμία διά
 'Αγαθοί - 'Άγριοι 107

παντόc άναγκάζουcα άρετηc έπιμελείcθαι, άλλ' εϊεν αγριοί τινεc ο{οίπερ οϋc πέρυcιν
5 Φερεκράτηc ό ποιητήc έδίδαξεν έπi Ληναίωι. η cφόδρα έν τοίc τοιούτοιc άνθρώποιc
γενόμενοc, ωcπερ οί έν έκείνωι τώι χορώι μιcάνθρωποι, άγαπήcαιc αν εί έντύχοιc Ευρυ­
βάτωι καi Φρυνώνδαι (cf. Ar. fr. 26. 198), καi άνολοφύραι' αν ποθών την των ενθάδε
ανθρώπων πονη ρίαν
hinc Thernist. or. 26 p. 323 C (inepturn est έπαινείν μεν τόν Προμηθέα ... δτι ουκ
έποίηcε τούc άνθρώπουc μονήρειc καi μονοτρόπουc ... , αυτούc δέ ίλιγγιαν πρόc τό πληθοc,
καθάπερ τούc Άγρίουc οϋc έδίδαξε Φερεκράτηc)
etiarn Plat. rep. VI p. 496 D (ωcπερ είc θηρία ανθρωποc έμπεcών) ad Feros pertinere
susp. Adarn ad loc.
'dernonstrabat opinor poeta sine artibus legibus iudiciis νίνί ηοη posse, quibus praestaret
corruptis uti quarn nullis. persuadebatur igitur horninurn illis osoήbus, ut relicta solitudine
ad vitarn civilern redirent' Kaibel. cf. Wil. Plat. 1 Ι p. 851 (= 4 p. 621)

Meineke Ι p. 71-81, ΙΙ 1 p. 254 Madvig ΚΙ. phil. Schr. p. 409-411 Kock Ι p. 146
Zieliήski Ires. p. 35-38 J. Adarn-A. Μ. Adarn, Plat. Prot. (1893) p.125sq.
W. Hoffrnann p. 28 - 33 Geissler p. 424 W. Nestle, Platon Ausg. Schr. 4, Protagoras
(1931) p.109sq. Norwood p. 155-157 Schrnid Ι 4 p.103sq. W. Goerler Herrn.
91 (1963) 272 Th. Williarns ibid. 3282 Η. Langerbeck Ζ. f. Volksk. 59 (1963) 200sq.
Dodds, The Ancient Concept of Progress (1973) p. 102 Τ. Long CIW 71 (1978) 381 sq.,
id. Barbaήans ίη Gr. Cornedy (1986) p. 17 -19 F. C. Bizzarro, Ταλαρίcκοc, studia ...
Α. Garzya ... oblata (1987) p. 25- 32

5 (5)

ή μην cυ cαυτόν μακαριείc u δταν

Ρο!!. Χ150 (codd. ACL) cοροποιου cκεύη cορόc ... ληνόc ... δ τε Φερεκράτηc έν τοίc
Άγρίοιc (έν τ. Άγρ. orn. Α) εφη· η - λήψομαι
1 cαυτόν L: -ό C: αυτόc Α ιb 'τάν suppl. Bentley. epist. ad Hernst. (Ι p. 288 Wordsw.)

1 sqq. 'curn laudasset ... nescio quis fortunas suas, turn ob alia, turn ob firrnarn, credo,
valetudinern, etsi strenue nepotaretur, hunc alter excipiens ita νero, ait είρωνικώc, tumfortunas
tuas /audabis, cum cognati tui te mox sepe/ient. non, non, subiungit ille; equidem eos omnes
componam, et ί//ί μακαριουcί με superstitem et sanum' Bentley. aliter Bothe ('dixerat aliquis
se velle ernigrare et ad feros istos secedere; cui respondens alter ironice, occisurn eurn ίή ab
illis significans, ή μήν κτλ.') et Kaibel ('iπidebat aliquis rnale sanarn Ferorurn vitarn victurn-
108 PHERECRATES

ούτοί cε κατορύττωcιν. (Β.) ού δητ', άλλ' εγώ

τούτουc πρότερον, ούτοι δε μακαριουcί με.
καίτοι πόθεν ληνουc τοcαύταc λήψομαι;

2 αυτοί cε κατορύττουcιν C 3 με Α: έμέ CL

que; cuί alter tίbί etίam superstites erunt et gratias ages sί te sepeliant'). verbo μακαρίζειν
ambigue uti videtur poeta, cf. Ar. fr. 504,9 sq. 2 Ar. Αν. 393 sq. ijv δ' αρ' αποθάνωμεν,
κατορυχηcόμεcθα που γηc; 4 Phryn. praep. soph. p. 88,8 ληνούc· ου μόνον εν αΙc τούc
βότρυc πατουcιν, αλλά καί τάc των νεκρών cορούc, ά.πό τηc όμοιότητοc τηc καταcκευηc.
cf. Ρο!!. ΠΙ 102, VIII 146, Hesych. λ 886

6 (6)

(Α.) φέρ' ίδω, κιθαρωιδόc τίc κάκιcτοc εγένετο;

(Β.) <ό) Πειcίου Μέληc. μετά <τον) Μέλητα <δ') ήν
(Α.) εχ' άτρέμ', εγώιδα, Χαιριc

Schol. (RVΓE) Ar. Αν. χ

172) Χαιριc κιθαρωιδόc (Χ. κιθ. om. ΓΕ), μνημονεύει
858 (Sud.
δέ αυτού καί Φερεκράτηc εν Άγρίοιc (αγροιc codd.)" φέρ' ϊδω - Χαίριc
2-3 om. R 2 ό Πειcίου Musgrave ap. Porson ίη Appendice ad Toup Emend. (IV
p. 481): πειcίου Γ 2 Ε: πείcιου Γ: πειcου VSud. τόν Μέλητα Dobree Adv. 11p. 221: μέλητα
VΓΕ: -ητοc sίνe -ιτοc Sud.: δέ Μέλητα Porson δ' ήν Dobree: ήν ESud.: ην VΓ: τίc
Porson 3 ατρέμαc codd.: corr. Porson

2 de Pisia vid. Cratίn. fr. 185. Musgravίί emendationem reίcίt Kaίbel, 'nam ό Πειcίου nec
sciebant veteres quis esset (schol. Αν. 766) nec certe musicus fuit sed ex optimatibus unus,
qui προυδίδου τοίc ά.τίμοιc τάc πύλαc, ut est apud Aristophanem ... possis : : πωc; ου Μέληc
ην; : : μετά Μέλητα δ' αi'> τίc ην;' Pomtow SIG 3 Ι p. 350 Πείcιον tituli Delphίcί 239 Β 61
pro Meletis filio habendum esse ίdemque nomen aνο fuisse conίecit de Melete Cinesiae
patre Plat. Gorg. p. 502 Α (ηνία ... αιδων τούc θεατάc) 3 εχ' ατρέμα ίηίt. vers. Ar. Nub.
743 (-αc Ν), Αν. 1244, cf. fr. 592,15 de Chaerίde νίd. Cratίn. fr. 126

7 (7)

μή θαυμάcηιc·
των γάρ προτενθών εcμεν· άλλ' ουκ οίcθα cύ
 'Άγριοι 109

Athen. IV p. 171 C μήποτε δέ καi δν νυν καλουcι 'Ρωμαίοι προγεύcτην τότε οί ~Ελληνεc
προτένθην ώνόμαζον, ώc Άριcτοφάνηc έν προτέραιc Νεφέλαιc διά τούτων· (Nub. 1196-
1200) ... μνημονεύει αυτών καi Φερεκράτηc έν Άγρίοιc· μή - cύ (sequitur Philyll. fr. 7)
2 άλλ' ουκ οΙcθα cύ Eur. fr. 255,4 Ν., Ar. Vesp. 193, cf. Thesm. 35 άλλ' ουκ οΙcθ' ίcωc

8 (8)

πρiν άνακυκηcαι τάc άπίουc άρπάζετε

Sud. α 3194 (codd. AGITFVM) = Lex. Bachm. p. 121,11 άπίουc είρηκε Πλάτων ( =
Phot. α 2430) έν Νόμοιc (VIII p.845 Β). εcτι καί παρ' Άλέξιδι (fr. 33 Κ.; deficit Lex. Bachm.)
καi έν Άγρίοιc (Άγράφοιc GIT) Φερεκράτουc· πρiν - άρπάζετε
τούc AGITF (θηλυκώc Άττικοί Phot. 1.1.) άπίοc V άρπάζετο Α (-έτω Mus. ίη
Schol. Ald. Ar. Eccl. 355)
de piris ίη aqua appositis Alex. fr. 33,4 Κ. εκαcτοc έκλεγόμενοc λαμβάνει/ τών έπινεουcών
τήν πεπαιτάτην άεί fr. 99 άρπαζέτω τάc έγκρίδαc

9 (9)

ούδ' άποπροcωπίζεcθε κυάμοιc; (Β.) πώμαλα

Phot. (z) 2610 = Lex. Bachm. p. 130,32 άποπροcωπίζεcθαι· άπονίπτεcθαι καί cμαcθαι
α
τό πρόcωπον ( = Et. magn. p. 125,15, cf. Hesych. α 6561). οϋτωc Φερεκράτηc (οϋτω Φ. ίη
marg. Phot., om. reliquis) Άγρίοιc· ουδ' - πώμαλα. Ρο!\. 11 48 (codd. FS, Α) ά1tοπροcω­
πίζεcθαι δέ τό καθαίρειν τό πρόcωπον Φερεκράτηc εΙπεv- ουδ' - κυάμοιc
ά1tοπροcωπίζεcθε Ρο!\. Α: -αι FS, Lex. Bachm. κυάμουc Ρο!\. FS

: : πώμαλα Ar. Plut. 66, fr. 361 de fabarum usu Diosc. mat. med. 11 105,2 (1 p. 180,1
Wellm.), cf. Hipp. morb. mul. 11 188 et vid. Α. Kunz, Ρ. Ovid. Nas. libellus de med. fac.
(1881) p. 70 (ad ν. 70)
110 PHERECRATES

10 (10)

ου γαρ ην τότ' ούτε Μάνηc ούτε Cηκic ουδενi

δουλοc, άλλ' αυτάc εδει μοχθείν liπαντ' έν τηι οίκίαι.
εΙτα πρόc τούτοιcιν ηλουν δρθριαι τά cιτία,
ωcτε την κώμην ύπηχείν θιγγανουcών τάc μύλαc

[1-4] Athen. VI p. 263 Β (de servis) φέρε είπωμέν τι καi ήμείc άναπεμπαcάμενοι περί
αυτών έξ ών πάλαι τυγχάνομεν ανεγνωκότεc. Φερεκράτηc μέν γάρ έν 'Αγρίοιc φηcίν· ου
- μύλαc. [3-4] Athen. 1.1.epit. (CE) ήλων - μύλαc, φηci Φερεκράτηc. hinc Eust. ίη
Od. p. 1885, 28 τό δέ άλώ ... ου μόνον πρώτηc cυζυγίαc τών περιcπωμένων έcτίν, αλλά που
καi δευτέραc, ώc δήλον παρ' Άθηναίωι έν τώι ήλων - cιτία
2 ίiπαντ' έν G. Canter Νον. lect. (1564) p. 184: -τα ταν Α τηι οικίαι Α (cf. Ar. Vesp.
827): τωικίαι Edmonds: οικίαι Canter (cf. Ar. Ach. 974) 3 ηλουν Pierson Moer. p. 18:
ήλων CE, Eust.: ηλων Α 4 θιγγανουcών ACE: θηγανουcών Radermacher Jb. cl. Phil.
151 (1895) 254: θρυγανωcών Headlam CIR 10 (1896) 438 (-ουcών id. JPh 30, 1907, 312):
περιαγουcών Kock Jb. cl. Ph. suppl. 6 (1872) 215 coll. Ρο!!. VΠ 180 τηc μύληc Herw.
Mnem. 6 (1878) 57
1 sq. Hdt. VI 137,3 ου γάρ εΙναι τουτον τόν χρόνον cφίcι κω ... οιιcέταc 1 Ar. Lys.
1211 sq. ό Μάνηc δ' ούμόc, vid. Wil. ad loc. et Gow ad Mach. 191, Zgusta Kleinasiat.
Personennamen (1964) § 858 sq. ή cηκίc Ar. Vesp. 768, νίd. schol. ad loc., Ρο!!. ΠΙ 76,
Hesych. c 480 2 Ar. Plut. 517 sq. ταυτα ... ήμιν πάντα ... οί θεράποντεc μοχθήcουcιν
3 cf. Ar. Eccl. 739- 741 (si recte illic voce κιθαρωιδόc mola significari videtur) 4 Eur.
Suppl. 710 ώcθ' ύπηχηcαι χθόνα molarum strepίtus Εηη. scaen. 373 Vahl.

11 (11)

ο{μαι δ' αυτόν κινδυνεύειν είc την Αίγυπτον u -

t οίκουc λέξειc, ϊνα μη cυνέχηι τοίcι Λυκούργου πατριώταιc

Schol. (VE) Ar. Αν. 1294 Cύμμαχοc· φαίνονται τόν Λυκουργον Αιγύπτιον εΙναι νομίζοντεc
η τό γένοc η τούc τρόπουc. Φερειcράτηc Άγρίοιc· οΙμαι - πατριώταιc
1 αυτόν Ε: αυτό V κινδυνεύcειν Herw. Mnem. 6 (1878) 56 fin. άγοντα Dindorfin
addendis (νοl. ΠΙ p. 426), ιόντα Cobet Var. lect. p. 244 (expulso οϊκουc ν. 2), αποικειν Bothe
(prob. Kock) 2 alteri personae trib. Bergk Comment. crit. Ι (1844) p. 27 οϊκουc λέξειc
Ε, οί- λ- V: εικόc λέξειc Bothe: εικόc γ'· εξειc' Kock: οίμοι τί λέγειc Herw. Obs. p. 8:
οϋκουν εξειc Κaibel ϊνα μή cυνέχηι VE: ϊνα μή cυνίηι Κaibel: ϊνα δή ξυνέχηι (vel cυζηι)
Herw.: ϊν' 'Άρη ξυνάγηι Kock οικτρόν γε λέγειc, ει δεί cυζην Herw. Coll. p. 13
 'Άγριοι 111

2 de Lycurgo vid. Cratin. fr. 32 Hesych. π 1133 πατριώτηc παρά Άθηναίοιc ό βάρ-
βαροc καi οό πολίτηc, cf. Ρο!!. ΠΙ 54, Phot. p. 402,12 et 14

12 (12)

δ δε δή δελφίc εcτι μολιβδουc, δελφινοφόροc τε κεραία,

δc διακόψει τοϋδαφοc αυτών εμπίπτων καi καταδύων

Schol. (VΕΓ 3 Θ) Ar. Equ. 762a (ΠΙ) p. 181,2 J.-W. (τούc δελφίναc μετεωρίζου) cιδηρουν
καταcκεύαcμα η μολίβδινον εic δελφίνα έcχηματιcμένον. τούτο δέ εκ τηc κεραίαc του ίcτου
αί ναυμαχουcαι ήφίεcαν εic τάc των πολεμίων, καi κατεδύοντο. δηλουται δέ (καi add. Θ)
ύπό Φερεκράτουc εν τοίc Άγρίοιc (Άγροίc codd.), δταν λέγηι· ό - καταδύων. καi
Θουκυδίδηc δελφινοφόρον είρηκε τήν ναυν εξηρτηcθαι (VΠ 41,2 αί κεραίαι ... αί από των
όλκάδων δελφινοφόροι ήρμέναι, ubi schol. εκ των κεραιών δελφίνεc ήcαν ήρτημένοι
μολίβδινοι ωcτε εμβάλλεcθαι ταίc προcπλεούcαιc πολεμίαιc ναυcίν, οϊ εμπίπτοντεc αόταίc
διέκοπτον τοϋδαφοc αότών καi κατέδυον)
1 δδε Kock coll. Plat. fr. 175,1, Alc. fr. 22,1 Κ. 1-2 κεραία, δc Blaydes Adv. Ι p. 16
(praeeunte Salm. Plin. exerc. (1629]Ι p. 571 Β qui κερουχοc, δc): κέρδοc codd. 2 καταδύων
codd.: -δύcει Blaydes
1 cf. Phot. δ 173 cum locis sim. paulo laxius adnexum δελφινοφόροc τε κεραία (de
-ου γε κεραίαc cogitavit Blaydes) 2 Dem. 32,5 διέκοπτε του πλοίου τό εδαφοc

13 (186)

καi τάc βαλάνουc καi τάc άκύλουc καi τάc άχράδαc περιόνταc

Phot. (b, z) α 879 = Lex. Bachm. p. 64,6 ίiκυλοc δ τηc πρίνου καρπόc καλείται (καλ.
om. Phot. b) ύπό των παλαιών, βάλανοc δέ δ τηc δρυόc· καi - περιόνταc. Φερεκράτηc
Άγρίοιc (Ά. om. Lex. Bachm.)

Theophr. hist. plant. ΠΙ 16,3 καλουcι δέ τινεc τόν μεν του πρίνου ... καρπόν ίiκυλον τόν
δέ τηc δρυόc βάλανον Et. gen. ΑΒ (Et. magn. p. 544,51) Άττικώc καi των ακύλων καi
των βαλάνων fοή partes designantur, cf. Eup. fr. 327 περιόνταc 'circumeuntes', cf.
Phryn. fr. 3,4, Plat. fr. 211. Schol. Dion. Thr., GrGr Ι 3 p. 443,7 Hilg. περιέναι τετραcυλλάβωc
αντί του περι(ι)έναι. cum acc. ut Men. Her. fr. 8 Koe. (1 Sdb.) περιηγήcομαι τάc αχράδαc
112 PHERECRATES

14 (13)

ένθρύcκοιcι καi βρακάνοιc

καi cτραβήλοιc ζην· όπόταν δ'
ήδη πεινώcιν cφόδρα,
ώcπερεi τουc πουλύποδαc
< ) νύκτωρ περιτρώ-
6 γει ν αύτών τουc δακτύλουc

(1-6) Athen. VII p. 316 Ε (de polypo) λέγουcι δέ καi ώc αν απορήcηι τροφηc {δτι} αύτόν
κατεcθίει. ων ε{c έcτι καi ό κωμωιδιοποιόc Φερεκράτηc. οότοc γάρ έν τοίc έπιγραφομένοιc
Άγρίοιc φηcίν· ένθρ. - δακτ. (21Ρο!!. VI 45 (codd. FS, Α, BC) τάc δέ κοτινάδαc έλάαc
cτραβήλουc (τραμβή- FSB, τραμβύ- Α) ωνόμαcε Φερεκράτηc
4 ώcπερi Α: corr. Mus. πολύποδαc Α: corr. Grotius Exc. p. 969 (cf. Ar. fr. 195. 197.
333,2) 5 νύκτωρ (ανcτάνταc) Bergk Rel. p. 303, (ρυζώνταc (ρύζονταc)) νύκτωρ Kock
(coll. Hermipp. fr. 23), (τούc πόδαc) νύκτωρ Herw. Mnem. 6 (1878) 57 δακτύλουc
νύκτωρ περιτρώ-/γειν αυτούc τούc αύτών Tucker CIR 34 (1920) 154

1 ενθρυcκον inter olera Theophr. hist. plant. VII 7,1, cf. Hesych. ε 3064 Hesych. β 1041
βράκανα· τά αγρια λάχανα, cf. Phot. β 260; Luc. Lexiph. 2 4 vid. ad Diph. fr. 33
versus discripsit Dobree Not. Ar. p. 22 cum add. p. 120; sunt cola ex Eupolideis nota (Eup.
test. 45), c[ Pher. fr. 102 et fort. 101

15 (14)

Schol. (VΓ) Ar. Vesp. 1502c (1501 sq. υίόc Καρκίνου/ δ μέcατοc) τέccαρεc μεν δή ειcιν
(δή om. V, δή έcτιν Γ)· αλλ' οί τρείc χορευταί, Ξενοκληc δέ ποιητήc (TrGF 21 Τ 2b).
καταλέγει αυτούc cαφώc (-άc Γ) Φερεκράτηc. των τριών ούν μέcοc. 1509 c (1508 -1511
προcέρχεται γάρ ετεροc αύ των Καρκίνου. : : τουτi τί ήν τό προcέρπον; όξic η φάλαγξ; : :
δ πινοτήρηc οότόc έcτι του γένουc, / ό cμικρότατοc, δc τήν τραγωιδίαν ποιεί) είc μικρόν
τόν Ξενοκλέα (21 Τ 2c). καi τό φαλάγγιον μικρόν καi cυνεcτραμμένον. δηλον δέ έκ των
Φερεκράτουc 'Αγρίων (αγγείων VΓ)· καi Καρκίνοc (-ίνοc VΓ) μέν τιc ήν ό Θω­
ρυκίου υίόc. ήcαν δέ αυτώι τρείc τινεc μικροί κομηται τότε καi νυν
ειciν μικροί καi (καi om. Ald.) κομηται. φίλαρχοι (φίλορχοι Meineke) τότε
(καi νυν - τότε om. Γ) παίδεc ήcαν δντεc νυν φιλαρχικώτεροι (φιλορχ­
Μeίηeke). μά τόν Δία ου τρείc τε έκείνοί είcιν οί τέccαρεc (τέττ- Ald.)
hinc tetrametros trochaicos fecit Meineke Ι p. 515 et ΙΙ 1 p. 258 sq.:
τρείc τινεc μικροί κομηται καi φιλορχικοi τότε,
παίδεc δντεc· νυν δέ γ' εici καi φιλορχικώτεροι.
3 (Β.) αλλά μά Δί' ου τρείc έκείνοί γ' ειciν αλλά τέτταρεc
 'Άγριοι 113

trimetros maluit Kaibel ('incerta haec quoque esse consentaneum'):

καi Καρκίνοc μεν (ε{c) τιc f\v δ Θορίκιοc·
ήcαν δέ τούτωι (Καρκινίται) τρείc τινεc,
μικροί κομηται τότε (τε) καi νυν εϊc' (ετι),
παίδεc φίλορχοι (καi) τότ' δντεc, (άλλά) νυν
5 φιλορχικώτεροι (πολύ τι). (Β.) μά τόν Δία,
ού τρείc εκείνοί γ' είc' (ετ'), εlci τέτταρεc
1 de Carcino Thoricio (IG 13 365,38) filiisque eius vid. Davies Ath. Prop. Fam. p. 283 -
285 4 sq. Ar. Vesp. 1534 ήcθεic επί τοίcιν έαυτου παιcί, τοίc τριόρχοιc

16 (15)

Prov. Bodl. 57 Ά ν τρώνε ι ο c δνο c· Φερεκράτηc εν Ά γρίοιc (-ώνιοc ... εν ακ- codd.)
εν 'Άντρωνι φηci μεγάλουc δνουc εΙναι. καi ή παροιμία επί των μεγάλων καi αγρίων.
Diogen. 1 26 Άντρώνειοc (-ωνιοc codd. praeter Μ)· επί των μεγάλων καi αγρίων καi
άνενεργήτων. εν 'Άντρωνι γάρ, ωc φηcι Φερεκράτηc, μεγάλοι δνοι εγίνοντο (var. lect.
εγέν-). Άχαρνικοi δνοι (vid. ad Herm. fr. 7)· έπi των αύτων. Apost. 11 90 Άντρώνιοc δνοc
καi Άχαρνικοi ϊπποι· επί των μεγάλων καi αγρίων καi άνενεργήτων. τοιουτοι γάρ οί δνοι
εν 'Άντρωνι καi ο{ ϊπποι εν Άχαρναίc, ώc Φερεκράτηc φηcί (D 2 [CPG Suppl. IV p. 239
nr. 67] = Vat. 306 = Vat. 482 = D 3 [CPG Suppl. IV p. 259 nr. 156] Άντρώνιοc δνοc καi
Άχαρνικοi ϊπποι· έπi των μεγάλων καi άγρίων. τοιουτοι γάρ [καi D 2] οί ϊπποι έν 'Άντρωνι
[-ωνι D 3, cf. prov. Ath. 'collect. quintae' p. 382 Mill. et vid. Hdn. 11 p. 643,12 L. et Erbse
ad Schol. Hom. Β 697]). Harp. cod. Marc. 444 ap. Keaney TAPhA 98 (1967) p. 208 nr. 11
'Α ντρώνειοc δνοc· παρά Φερεκράτει. εcτι δέ παροιμία λεγομένη επί των μεγάλων μεν
δντων, ανοήτων δέ
cf. Phot. α 2145 = Sud. α 2768, Hesych. α 5542 et ο 916. aliam proverbii originem
indicant Steph. Byz. s.v. 'Αντρών, p. 101,16 sq. (εύφυείc γάρ πρόc μύλωναc εχει λίθουc, i.e.
δνουc) et Strab. ΙΧ 5,14 p. 435 (κατά δέ τόν Άντριονα ερμα ϋφαλον εν τωι πρόc Εύβοίαι
εcτi πόρωι, καλούμενον δνοc Άντρωνοc)

17 (16)

Poll. VII 192 (codd. FS, Α, C) ϊcωc δ' αν καi {βύρcαν} γλευκαγωγόν τινα φαίηc· επίπραcκον
δ' οΙJτοι τό γλευκοc, εφ' άμαξων εic τήν αγοράν κομίζοντεc (hucusque nil nisi γλευκαγωγόν
et τό γλ. έφ' άμ. C). Φερεκράτηc δ' εϊρη~cεν εν Άγρίοιc (εν Ά. om. C) β ύ ρ c η c γ λ ευ κ -
α γ ω γ ου (-ηc -ούc FSC, -αc -ούc Jungermann)
'i.e. corii mustum tenentis' Kock, 'utrem dicit tragice locutus vel dithyrambice' Kaibel. cf.
Cratet. fr. 15
114 PHERECRATES

18 (17)

Schol. (Ε) Luc. Anach. 32 p. 170,24 R. (post Ar. fr. 803) τοιουτόν έcτι καί τό έν τοίc
Άγρίοιc Φερεκράτουc· γέρροιc αποcταυρουνται
cf. Eup. fr. 440

19 (1 Dem.)

Phot. (b, z) α 1349 αμφίμαλλον (-μαλον bz, corr. Reitz.)· αμφίμιτον. (τουτο add.
Reitz.) από του μιτώcαcθαι. περί δ τον μίτον είλουcιν έν τώι μιτουcθαι (έκ του μ. bz, corr.
Reitz. ex α 1355 tαμφίμιλλονt· δ περί τον μίτον είλουcιν έν τώι μιτουcθαι). Φερεκράτηc
Άγρίοιc (Φ. Ά. om. z)
Hesych. α 4061 αμφίμαλλοc· (μαλλόν add. Latte) ενιοι τον έν τοίc ίcτοίc καιρόν απο­
διδόαcιν. καιρόν δέ τον μίτον ελεγον. Poll. VII 57 τον αμφίμαλλον χιτώνα δαcύν καί
αμφίμιτον. tunicam utrimque villosam αμφίμαλλον dixisse Pherecratem censet Dem.

20 (18)

Et. gen. ΑΒ (Et. magn. p. 753,4, Et. Sym. EF) τερθρεία· ... ό δέ Ώροc ό Μιλήcιοc (ό
μικρόc Et. Sym., om. Et. gen.) λέγει (φηcιν Β, φαcιν Α) εΙναι περί ii αχρηcτά τινεc
cπουδάζουcιν (δτι περί αχρ. τ. cπ. Et. magn., om. Et. gen.), αντί του κενοcπουδία. παρά τό
τερθρεύειν. καί τε ρ θ ρε υ ό μεν ο c Φερεκράτηc Άγρίοιc (φερ. αγροίc Et. Sym., om. Et.
gen. et Et. magn.). sequitur Soph. fr. 333 R. 'patet hoc certe, Pherecratis nihil aliud nisi unum
participium τερθρευόμενοc testaή grammaticum' Kaibel

Ά νθρωφηρακληc

vid. ad test. 3. similis titulus Άνθρωπορέcτηc Strattidis

21 (2 Dem.)

ώ Ζευ, καλώc γ' ανταποδίδωc μοι την χάριν

Phot. (b) α 2064 ανταποδίδωc. Φερεκράτηc Άνθρωφηρακλεί (-ηραλεί vel -ηραλα b, corr.
Reitz.)" ώ - χάριν. sequitur fr. 223
 "Α γριοι - Αύτόμολοι 115

Thuc. 11163,4 ούιc ϊcην αύτοί'c την χάριν άνταπέδοτε Herculem \oqui censet Reitz.
p. χνίίί verba fort. ironice dicta, cf. Dem. 9,66 (καλήν γ' ... άπειλήφαcιν ... χάριν), Eur.
Cycl. 551

etiam fr. 166 Άνθρωφηραιcλεί tribuendum esse susp. Kassel

Αύτόμολοι

de fabu\ae retractatione νίd. ad test. 3, de tempore Geissler p. 31 sq. (inter 428 et 421).
Όδυccεύc αύτόμολοc est titu\us fabu\ae Epichanni. ίη voce αύτομολώμεν ludit Ar. Equ. 21-
26, νίd. vLeeuwen ad Nub. 5

Meineke I p.81 Kock I p. 150 Muhl p.83 sq. Brandes p. 13. 15 Zelle p. 55 sq.
Schmid 1 4 p. 1058

22 (19)

ούτοι γαρ ήμίν οί κ:ακ:ώc άπολούμενοι

επαμφοτερίζουc' εμποδών κ:αθήμενοι

Schol. (VΓ) Ar. Pac. 477 b περί 'Αργείων ιcαi Φερειcράτηc (φειcρ- V) εν Αύτομόλοιc·
ούτοι - ιcαθήμενοι
1 ούτοι V: ιcαi ούτοι Γ ήμίν V: ήμών Γ άπολούμενοι V: -λύ- Γ 2 επαμφοτε-
ρίζουc' V: -cιν Γ εμποδών A\d.: εκποδών VΓ

1 sq. Ar. Pac. 475 ούδ' οϊδε γ' ε{λιcον ούδέν Άργείοι πάλαι / άλλ' η ιcατεγέλων των
ταλαιπωρουμένων, / ιcαi ταυτα διχόθεν μιcθοφορουντεc αλφιτα. Schol. (RVΓLh) αiνίττεται
δέ εic τούc Άργείουc έν τούτωι τώι πολέμωι επαμφοτερίζονταc· διό ιcαi πολλά ειcωμωι­
δουντο. cf. Thuc. 11 9,2 τούτοιc δέ εc άμφοτέρουc φιλία ήν 1 οί ιcαιcώc άπολούμενοι
Ar. Ach. 865 2 Phryn. praep. soph. p. 72,10 έπαμφοτερίζειν· τό μή παγίωc εν τι βουλεύ­
εcθαι ιcαi πράττειν, αλλά ιcαi τόδε ιcαi τόδε διανοείcθαι Ar. Pac. 473 εμποδών ιcαθήμενοc
116 PHERECRATES

23 (adesp. 9 Dem.)

μετέωρον αίρουc' αί πτέρυγεc τήν ναυν u

εωc αν έμπέcωcι ν έc τόν ούρανόν

Phot. (z) ε 743 εμπέcαι (εμπαίcαι Tsants. p. 137)· εγκρουcαι. Φερεκράτηc Αυτομόλοιc·
(deficit z, succedit S') μετέωρον - ουρανόν
1 αίρουcιν S' ανω vel αεί add. Blaydes Αdν. ΙΙ p. 348, τέωc Edmonds 2 εμπέcωcιν
S': εμπαίc- Tsants. εic cod.

1 Ar. Pac. 80sq. μετέωροc αίρεται ... εc τόν αέρα, cf. Equ. 1362, Cratin. fr. 222 coll.
Thuc. 1 52,2 (τάc ... ναυc αραντεc από τηc γηc ... μετεώρουc) Pherecratem ambigue loqui
et εic τόν ουρανόν praeter exspectationem pro τοίc πολεμίοιc addi putat Taillardat Rev.
Phil. 33 (1959) 70 Luc. ver. hist. 1,9 τυφών ... την ναυν ... μετεωρίcαc ... ουκέτι καθηκεν
εic τό πέλαγοc, αλλ' ανω μετέωρον έξηρτημένην ανεμοc ... εφερεν de nave 'alata' vid.
West ad Hes. op. 628 2 Eust. ίη 11.p. 893,10 εμπληξαι δέ τάφρωι (Μ 72) τό έμπελάcαι
η τό ακουcίωc εγκρουcαι καί, ώc ειπείν, έμπείcαι η, ώc πολλαχού φηcιν δ ποιητήc, εμπεcείν.
Schol. (D) Hom. Μ 72 ενιπλήξωμεv- εμπέcωμεν, Ο 344 ενιπλήξαντεc· έμπεcόντεc. Hesych.
ε2472 εμπληξαι· έμπεcείν, έγγίcαι

24 (20)

όπόταν cχολάζηιc, νείψον, ϊνα τά λήια

cυγκαρκι νωθηι

Harp. p. 168,11 Dind. δταν δ cίτοc ριζωθηι κατά τηc γηc, κεκαρκινώcθαί φαcι (cf.
Hesych. κ 833). Φερεκράτηc Αυτομόλοιc (Αυτ. om. epit., unde Phot. p. 132,14 = Sud.
κ 394)· δπόταν - cυγκαρκινωθηι. Ρο!!. VII 150 (codd. FS, Α) τό μέντοι ριζουcθαι
(ριζωθηναι FS) τόν cίτον cυγκαρκινουcθαι ελεγον, δθεν καi Φερεκράτηc εν τοίc Αυτομό­
λοιc εφη· ϊνα - cυγκαρκινωθηι
1 cχολάζηιc QPM: -ηι ΝΚ νείψον Bekker: νηψον codd. (var. lect. κατένειψε / -νιψε
Ar. Ach. 138, νίψαι Phot. p. 301,7, sed vid. ad Ar. fr. 581, 5 et Wack. Sprachl. Unters. zu
Hom. [1916] p.75) λήια codd.: 'pro λήϊα, quae ionica forma est, scribendum videtur
ληια, ut sint tetrametrorum reliquiae' Meineke: ληιά (μοι) Kaibel

1 sq. 'nescio quis petit ab Ιονe, ut nivem velit immittere satis' Cobet Var. lect. p. 86. cf.
Wil. Lysistr. p.20
 Αυτόμολοι 117

25 (21)

ύμειc γαρ αεί cτραγγαλίδαc έcφίγγετε

Phot. p. 541,5 = Sud. c 1157 cτραγγαλίδεc· τά δύcλυτα αμματα. Φερεκράτηc Αύτομόλοιc

(Φερ. Αύτ. οιη. Sud. F)· ύμείc - έcφίγγετε

cτραγγαλίδεc Stratt. fr. 51 Ύοs, Athenienses, quoties peterent pacem Lacones, moram
aliquam injiciebatis' interpretatur Dobree Adv. 1 p. 609. Argivi potius significari videntur
Kaibelio (cf. fr. 22)

26 (22)

ή γυνή δ' ήμών έκάcτωι λέκιθον εψουc' η φακην

αναμένει καi cμικρόν όπτώc' όρφανόν ταρίχιον

Athen. ΠΙ p. 119 CD (τάριχοc) ύποκοριcτικώc δ' εϊρηκεν Άριcτοφάνηc έν Εiρήνηι·

(563) ... καi Κηφιcόδωροc έν Ύί- (fr. 8) ... Φερεκράτηc έν Αύτομόλοιc· ή - ταρίχιον
1 εψουc' tj Jacobs Addit. p. 83: έψούcηι Α
1 λέκιθοc Canth. fr. 13, φακή Ar. fr. 23. λεκίθου καi φακηc cύγκριcιν scripsit Meleager,
Athen. IV p. 157 Β; Wil. Antig. ν. Kar. p. 2953 2 'όρφανόν ταρίχιον dicit salsamentum
nullis condimentis apparatum' Meineke (c[ άμίαν χήραν Sotad. fr. 1,26); 'neglectum' inter-
pretatur Rehrenboeck p. 240, coll. Herond. 3,15 όρφανή κείται (ή δέλτοc)
homines per belli tempora domo absentes loqui censet Kaibel

27 (4Dem.)

άνήρ αναρριπίζεται

Phot. (b, lemma tantum z) α 1638 άναρριπίζεται. Φερεκράτηc Αύτομόλοιc· ά. ά.

ανήρ b: corr. Herw. BphW 27 (1907) 285

Hesych. α 4946 άνεριπίcθη· άνεκινήθη

118 PHERECRATES

28 (23)

δ τι τοίcι θεοίc θύετε, πρώτιcτ' άποκρίνετε - u u - -

τό νομιζόμενον t ύμων αίcχύνηι· τω κατ' είπείν t
εύ τώ μηρώ περιλέψαντεc {κομιδfjι} μέχρι βουβώνων u u -
καi τήν όcφύν κομιδfjι ψιλήν, λοιπόν τόν cφόνδυλον αυτόν
s t ωcπερ ρινήcαντεc νέμεθ' ωcπερ καi τοίc κυciν ήμίν
εtτ' άλλι'ιλουc αίcχυνόμενοι θυλήμαcι κρύπτετε πολλοίc

Clem. Alex. strom. VII 30,3 δ γε κωμικόc έκείνοc Φερεκράτηc έν Αυτομόλοιc χαριέντωc
αυτούc πεποίηκεν τούc θεούc καταμεμφομένουc (-ομενοc cod., corr. Sylburg) τοίc ανθρώποιc
των ίερών· δτι - πολλοίc. sequuntur Eub. fr. 127.94, Men. Dysc. 451-453
1 δτι cod.: δτε Sylburg p. 383 θεοίc Scaliger apud Cant. ms. (ΙΙ p.19): -cι cod.
αποκρίνετε Sylburg: -ται cod. τοίc ίερευcιν add. Hermann 1apud Runkel et 2 ίη ed. Aesch.
ΙΙ (1852) p. 101 2 ύμών cod.: <πρώτοιc) ύμών· Hermann 1 : <καπειθ') ύμίν Her-
mann2 αicχύνηι· τώ κατ' εiπείν cod.: <εΙτ') (αicχύνη τό κατειπείν) Hermann 1 (αicχ. τό
κ. iam Sylburg): (αicχύνη <τοι) τό κατειπείν) Hermann 2 <καπειθ') ύμίν, <εΙτ') (αicχ.
τό κ.) Staehlin, <καπειθ') ύμίν (αicχ. τουτο καi εiπείν) Kaibel 3 ευ Η. Jackson ap. Hort-
Mayor (1902) p. 50: ου cod. τώι μηρώι cod.: corr. Sylburg περιλέψαντεc Scaliger:
περιλάψ- cod. κομιδηι del. Meineke (cf. 4) κρέα πάντα suppl. Hermann 2 4 cφ­
Meineke V 1 p. 26: cπόνδυλον cod. cf. Ar. Vesp. 1488 et vid. Hiersche, Unters. zur Frage
der Tenues asp. im Indogerm. (1964) p. 204 1
5 ωcπεp cod. (quod suspectum habet Meineke;
Kaibelio duplex comparatio perapta videtur dei indignabundi orationi): ωcπερ <ι'>ίνηι)
Hermann 2 νέμεθ' Scaliger: ένέμεcθ' cod. καi del. Hermann 2 6 θυλήμαcι Ruhnk.
Τίm. p. 144: ου λ- cod.
2

1 sq. χωρic αποκρίνειν Plat. Polit. p. 302 C, Τίm. p. 73 Β Lex. Bekk.v p. 266,7 ( ~
Phot. p. 104,7, brevius Et. magn. p. 468,41, Hesych. ι 337) ίερώcυνα· τά εiωθότα δίδοcθαι
έξαίρετα τοίc ίερευcιν ύπέρ τηc ίερωcύνηc. cf. Amips. fr. 7 Κ. 4 όcφύc victimae Ar.
Pac. 1053 5 fr. adesp. 1205,4 Κ. (ex eodem Clementis Alexandrini capite, VII 34,3) α καi
κυciν πεινώcιν ουχί βρώcιμα 6 Ar. Pac. 1040 έγώ δ' έπi cπλάγχν' εΙμι καi θυλήματα.
vid. ad Telecl. fr. 35
e certamine (Whittaker p. 187, Gelzer Ag. p. 185)

29 (24)

νή τήν Δήμητρ', άνιαρόν (γ') ην τό κακωc αιδοντοc ακούειν·

βουλοίμην γαρ καν άκαλήφαιc τόν ίcον χρόνον έcτεφανωcθαι
 Αυτόμολοι 119

Phot. (b, z) α 705 = Sud. α 788 (hinc Zonar. p. 102 = Απ. Par. IV p. 104,26) = Lex.
Bachm. p. 60,14 άκαλήφη· κνίδη, καi ή χερcαία καi ή θαλαττία, ητιc έcτi κογχυλίδιόν τι
(ητιc έ. κ. τι om. Lex. Bachm.). Άριcτοφάνηc Φοινίccαιc· (fr. 572) ... Φερεκράτηc Αυτο­
μόλοιc· νή - έcτεφανώcθαι. Athen. 111p. 89 F τάc δέ κνίδαc ό Εϋπολιc έν Αυτολύκωι
άκαλήφαc ονομάζει (fr. 68), ετι τε Άριcτοφάνηc έν Φοινίccαιc οϋτωc· (fr. 572) ... καi έν
Cφηξί (884). Φερεκράτηc δ' έν Αυτομόλοιc· καν - έcτεφανώcθαι. de Schol. Ar. Vesp. 884 b
vid. ad Ar. fr. 572
1 μά ττιν Δήμητρ' (-αν z) Phot. γ' add. Kuster (cf. Ar. Ran. 1067. 1074. 1158 sim.):
liρ' Dindorf ad Athen. κακώcαι δόντοc Lex. Bachm. 2 καi άκ. τ. Ιcον Phot. z

1 sq. 'bomolochi' verba, Whittaker p. 187, Gelzer Ag. p. 185. cf. Kasse\, Festschr. Risch
(1986) p. 559 sq. liιδειν κακώc Ar. fr. 225,2

30 (25)

ωcπερ των αιγιδίων δζειν έκ του cτόματοc μελικήραc

Athen. XIV p. 648 C (de placentis) καi τών καλουμένων δέ μελικηρίδων μνημονεύει
Φερεκράτηc έν Αυτομόλοιc οϋτωc· ωcπερ - μελικήραc
έκ τοϋ cτ. τών αiγ. δζ. ωcπερ μ. transp. Elmsley ad Ar. Ach. 193
Dobraei explicatione 'dicitur alicui ποπ minus suavem animam esse quam capellis, illas
autem bene olentibus herbis vesci notum est' (ad Ar. Plut. 1021, p. 128) acquieverunt Meineke
et Kock. 'τών αiγιδίων genetivum ποπ intel\ego' Kaibel. cf. Eup. fr. 7. foetorem significari
sumunt Toup ad schol. Theocr. V 59 (Curae posteήores [1772] p. 35), W. Richter RE ΧΑ
(1972) 430,65, Koenen ΖΡΕ 26 (1977) 743

31 (26)

άτραπίζοντεc τάc άρμονίαc διά παcών

Phot. (z) α 3109 = Lex. Bachm. p. 161,4 άτραπίζειν· βαδίζειν η δδοιπορείν (όδοποιείν
Lex. Bachm., cf. Hesych. α 8136 άτραπίζειν· βαδίζειν, δδοιπορείν, Eust. ίη Od. p. 1747,62
άτραπίζειν έν ρητορικώι λεξικώι κείται τό βαδίζειν η όδοποιείν). οϋτω Φερεκράτηc (deficit
Phot.) Αυτομόλοιc· άτρ. - παcών
δια παcών Mach. fr. 2,11 νίd. ad fr. 155,16 et 23
120 PHERECRATES

32 (27)

uu - uu - uu τούψάριον τουτi παρέθηκέ τιc ήμίν

Athen. ΙΧ p. 385 Ε (post Plat. fr. 102) Φερεκράτηc Αυτομόλοιc· τουψάριον - ήμίν
τίc ήμίν; Naber Mnem. 8 (1880) 29

33 (28)

ού γαλαθηνόν αρ' ύν θύειν μέλλειc

Athen. ΙΧ p. 396 C (post fr. 49) εν δέ Αυτομόλοιc· ου - μέλλειc

(μά Δί') ου Headlam CIR 13 (1899) 5 μέλλειc; Dalec.

cf. Strat. fr. 1, 19

34 (29)

πίνειν αεi καi μεθύειν πρiν αγοράν πεπληθέναι

Phot. α 238 = Sud. α 306 = Lex. Bachm. p. 14,16 (post fr. 178) καi εν Αυτομόλοιc (κ.
έν Αυτ. om. Sud.)- πίνειν - πεπληθέναι
τό πρώι 'πιπίνειν invenit Alcibiades, Eup. fr. 385,3 πρiν αγ. πεπλ. = fr. 178. de perf.
πεπληθέναι vid. Schwyzer Ι p. 770 sq., Wyss ad Antim. fr. 21,3
versus Eupolideus ex parabasi petitus, cf. fr. 52. 70. 127. 139. 204, Plat. fr. 99. Whittaker
p. 188, L. Ρ. Ε. Parker PCPhS 214 (1988) 115-122

35 (30)

Ρο!!. ΙΙ 33 κουριαν τό κομαν καi εν χρωι κουρίαι οί εν χρωτi κεκαρμένοι

Φερεκράτηc δέ (είρηκεν) έ ν χρω ι κ ου ρ ι ων τα c, η δcτιc τούc Αυτομόλουc αυτου
διεcκεύαcεν
Id. IV 143 (κωμικά πρόcωπα) ό μεν πρωτοc πάπποc ... εν χρωι κουρίαc vid. Alpers
ad Or. fr. Β 61 (εν χρωι) et de verbis ίη -ιαν Eup. fr. 467, Peppler AJPh 42 (1921) 154-6
 Αυτόμολοι - Γρiiεc 121

36 (31)

Phot. p. 401,14 = Sud. π 763 πα c c υ δ ί (-εί sive -ή Sud.)· παντελωc. ό ΘουJCυδίδηc η'
(η Phot., εί Sud.)" μή οϋτωc τε παccυδi (-εi Sud.) διεφθάρθαι (VIII 1,1, var. lect. παccυδί,
πανcυδί, πανcυδi παν). δπερ άγνοήcαντέc τινεc γράφουcι παccυδί (-ίη Sud. V, πανcυδί tacite
Kaibel). εcτι JCαi έν Αυτομόλοιc (-ωι Sud. V) ΦεpεΙCpάτουc (-ου codd.)
Eust. ίη 11. p. 166,14 τό δέ πανcυδίηι JCαi διά των δύο cίγμα γράφουcιν οί παλαιοί ...
ετεροι δέ φαcι παccυδίηι άντi τοϋ πανcτρατιιiι ... ίiλλοι δέ πανcυδίηι άντi τοϋ πανορμεί·
Αϊλιοc δέ Διονύcιοc (π 10) άντi τοϋ παντελωc, δθεν παρά ΘουJCυδίδηι τό παccυδεi διεφθάρ­
θαι. Ρο\\. VI 162 ΘουJCυδίδου ... πανcυδί (πανc- FSBC, παcc- Α). ίη Synagogae lemmate
παcc- glossarum ordini respondet, sed πανc- voluisse grammaticum censet Lobeck Phryn.
p. 515 (prob. Erbse ad Ael. Dion.); culpari eos qui ίη Thucydide παccυδί reposuerint pro
παν c υ δ ί . hac forma etiam Pherecratem usum esse coni. Meineke
νίd. R. Tosi, Studi sulla trad. indiretta dei class. greci (1988) p. 152

Γραεc

Γηραc scripsit Aristophanes, Anum Plautus

37 (32)

cύ δ' ουδε θάττον, Cμικυθίων, έπιcιτιεί;

(Β.) τίc δ' ούτοc ύμίν έcτι; (Α.) τουτον πανταχου
άγω λαρυγγικόν τιν' επί μιcθώι ξένον

Athen. VI p. 246 F ΦεpεΙCpάτηc Γραυcί· cύ - ξένον. έπιcίτιοι γάρ JCαλοϋνται οί έπi

τροφαίc ύπουργοϋντεc
1 ουδέ θάττον
Schweigh.: ουδέ θιiccον Α: ουχi θάττον Meineke Anal. Ath. p. 108 (olim
oυJC ελαττον); ουδέ def. Κaibel ms. ('ποπ ad θάττον sed ad verbum referendum') cμιJCυθιων
έπιcιτιεί Α: -ων, -fίι Kaibel ms.: -ων' -είc Meineke Anal. Ath. 2 έcτι Casaub.: ετι Α
3 τιν' Porson Αdν. p. 83: τήν Α

1 ου θάττον cum fut. Eup. fr. 273, νίd. ad Cratin. fr. 129 CμιJCυθίων nomen vulgare
(Ar. Vesp. 401, Eccl. 46) de έπιcιτίοιc νίd. ad Cratet. fr. 37. Nesselrath p. 98 3 'λα­
ρυγγιJCόν nescio voracem an vociferantem intellegam, certe parasitus erat Smicythion' Κaibel
ms.
122 PHERECRATES

38 (33)

άπόπεμψον άγγέλλοντα τόν περιcτερόν

Athen. ΙΧ ΑΒ 'Αττικοί δέ άρcενικωc περιcτερόν καλουcιν ... Φερεκράτηc έν

p. 395
Γραυcί (γραφευcι Α, corr. Meineke) φηcι· άπόπ. - περιcτερόν. Phot. p. 422,16 περιcτερόν·
άρcενικωc. Φερεκράτηc. Schol. Ael. Aristid. or. 3,472 (p. 454,15 L.-B.), 111p. 701,11 Dind.
ό μέν Άριcτείδηc θηλυκωc εlπε, μέμνηται δέ τιc των κωμικών άρcενικωc, ό περιcτερόc.
καi ταύτην την χρηcιν τίθηcιν άττικίζων. pro soloecismo habetur apud Luc. sol. 7
άγγελουντα Herw. Obs. p. 8
Taurosthenem Aeginetam victoriam Olympicam (a. 444, vid. Hitzig-Bluemner ad Paus. VI
9,3) per columbam patri nuntiavisse narrat Ael. var. hist. ΙΧ 2. Hehn, Kulturpfl. u. Haust. 8
(1911) p.349

39 (34)

'Αθηναίαιc αύταίc τε και ταίc cυμμάχοιc

Phot. (b, z) α 466 = Sud. α 729 (νίd. Canth. fr. 5) Άθηναίαc ό Μεγακλείδηc οϋ φηcι
καλείcθαι τάc γυναίκαc, άλλ' Άττικάc, έν τοίc περί 'Ομήρου (FHG IV p. 443) ... Φερε­
κράτηc δέ (Φ. τε Phot., άλλ' ιδού Φ. Sud.) έν Γραυcί (Γραυcι Phot. z, γράμματι Sud. GI)
φηcιν· 'Αθηναίαιc - cυμμάχοιc ... ό μέντοι Φρύνιχοc (fr. 8 Borr.) άναττικόν φηcιν ε{ναι
την φωνην (καi) θαυμάζει πωc ό Φερεκράτηc άττικώτατοc ων (test. 10) χρηται τηι λέξει
(ultima = Steph. Byz. s.ν. Άθηναι, p. 34,2 sq., vid. Philem. fr. 69). Eust. ίη Od. p. 1456,50
('Αθηναία) φαci δέ οί παλαιοί (Ael. Dion. α 43 et Paus. att. α 35) ώc έπειδάν ηρξαντο
Άθηναίαι γυναίκεc λέγεcθαι αντί άcτων καi 'Αττικών, ώc Φερεκράτηc Άθηναίαιc -
cυμμάχοιc, τότε ηρξατο έκείνη λέγεcθαι τριcυλλάβωc Άθηνιi. περί δέ τούτων είρηται καi
έν τηι α' τηc Ίλιάδοc (p. 84,17)
ταίc Sud., Eust.: τοίc Phot.
de correptione ίη νοc. Άθηναίαιc νίd. ad Eup. fr. 37 iocose deflectitur (id quod
Phrynichum ηοη animadvertisse mireris) formula qua Aristophanes quoque abutitur Nub. 609
Άθηναίοιcι καi τοίc ξυμμάχοιc, cf. IG 13 60,18 (c. a. 430), 64,11 (a. 430-420), 78,32
(c. a. 422), Thuc. IV 119,1, V 18,1 et 47,2. Dittenberger Herm. 42 (1907) 11 αύταίc τε καi
ut Thuc. ΙV 117,3 αύτοίc τε καi τοίc ξυμμάχοιc, cf. V 47, 1. 5. 8, Ar. Αν. 879, Lys. 1066
 Γραεc - Δουλοδιδάcκαλοc 123

40 (36)

εύθύc γαρ ώc έβαδίζομεν έξ 'Άγραc u -

Lex. Bachm. p. 9,24 'Άγραι (sic etiam p. 18,30 et Hesych. α 746, 'Άγρα Phot. α 249
Sud. α 339, 'Άγραι καi 'Άγρα Paus. att. α 20 apud Eust. ίη 11. p. 361,37, cf. Steph. Byz.
p. 20,15, Et. magn. p. 13,13)· χωρίον εξω τηc πόλεωc 'Αθηνών, ου τά μικρά τηc Δήμητροc
ίiγεται μυcτήρια, ίi λέγεται τά έν 'Άγραc (εναγραc cod.), ώc εν Άcκληπιου. Φερεκράτηc
Γραυcίν· ευθύc - εξαγραc
εβαδίζομεν cod.: 'έκαθιζόμην sive potius εκαθεζόμην' Meineke deceptus a Montefalco-
nio, qui ίη codice legerat εκαθίζομεν (Ruhnk. Tim. 2 p. 223; Jacoby ίη adn. crit. ad FGrHist
ΠΙ Β p. 51,23- 24 et 24 perperam Σ' [ = Lex. Boys.] invexit): εβάδιζον Blaydes Adv. ΙΙ
p. 285 εξαγραc cod.: έν 'Άγραc Ruhnk. (init. vers. alterius Wil. ms. ad Mein.), εc 'Άγραc
(gen.) Kaibel (debuit είc ante vocalem), poetae testimonio nihil illustraή opinatus nisi
omissum post praepositionem substantivum (vid. ad Eup. fr. 2)
1G 12 324,96 (a. 426-422) Μετρόc έν 'Άγραc, cf. 13 383,50 (a. 429/8) et vid. Chantraine
Rev. Phil. 92 (1966) 37 - 39, Jacoby ad Clidem. 323 F 1

41 (37)

Poll. Χ 162 (codd. FS, ABCL) άο ρτ η ρα δέ τόν ζωcτηρα (άλτfίρα δέ τ. ζωγράφον FS)
Φερεκράτηc (deficit Α) εν Γραυci κέκληκεν (εν γράμμαcι κ. Β)

42 (38)

Phot. (z) α 2891 = Sud. α 4032 = Lex. Bachm. p. 147,6 ά ρτή ρ· ύποδήματοc γένοc.
Φερεκράτηc Γραυcίν (Φερ. ίη marg., Γρ. om. Phot.). Hesych. α 7495 αρτήρ· ύπόδημα

etiam fr. 185 ad Γραυc rettulit Meineke

Δουλοδιδάcκαλοc

ί. Athen. VI p. 262 Β αείποτε εγώ ... τεθαύμακα τό των δούλων γένοc ωc εcτιν εγκρατέc
τοcαύταιc εγκαλινδούμενον λιχνείαιc. ταύταc γάρ ύπερορωcιν ου μόνον διά φόβον αλλά
καi κατά διδαcκαλίαν, ου τήν εν Δουλοδιδαcκάλωι Φερεκράτουc, αλλά εθιcθέντεc
124 PHERECRATES

ίί. Ρο!!. ΠΙ 80 (codd. FS, Α) εϋδουλοc ... παρά Φερεκράτει (fr. 244), καi τό δράμα
Δουλοδιδάcκαλοc (ου καi τό δράμα ό διδ- FS)

'poeta ... induxit aliquem, qui servos variis disciplinis atque artibus instrueret' Bergk. cf.
fr. 44. 45. Arist. pol. Ι 7 p. 1255b 22 έπιcτήμη δ' αν εϊη καi δεcποτική καi δουλική, δουλική
μέν οϊαν περ ό έν Cυρακούcαιc επαίδευcεν (εκεί γάρ λαμβάνων τιc μιcθόν έδίδαcκε τά
έγκύκλια διακονήματα τούc παίδαc)

Bergk Rel. p. 298 sq. Meineke Ι p. 82 Kock Ι p. 155 Geissler p. 22 sq. cum add.
p. χί Schmid Ι 4 p. 104

43 (39)

κίθαροc γεγενfίcθαι καγοράζειν κίθαροc ων.

(Β.) αγαθόν γ' ό κίθαροc καi προc Άπόλλωνοc πάνυ.
(Α.) εκείνο θράττει μ', δτι λέγουcιν, ώ 'γαθή·
ενεcτιν εν κιθάρωι τι κακόν

Athen. VII p. 305 F (κίθαροc piscis) Φερεκράτηc Δουλοδιδαcκάλωι (Δ. et vers. 1 om.
CE)· κίθαροc - κακόν
2 αγαθόν Schweigh.: ώc αγ- ACE γε ό CE: γ' εο ό Α 3 εκείνο <δε) Kock RhM
30 (1875) 412 δτι, λέγουcιν ('i.e. ώc λέγουcιν, i.q. φαcίν') Blaydes Adv. ΙΙ p. 19 ('possis
etiam δ γε λέγουcιν' Herw. Coll. p. 14) ώγαθή Α: om. CE 4 ενεcτιν εν ACE: -ι καν
Gesner Hist. anim. IV (1558) p. 271: <ενίοτ') -ιν έν Kock τι <καi) Meineke, Kock

1 sq. somnium aliquem narrare vidit Meineke, quod mulier quaedam (anum όνειροπόλον
fuisse coni. Wil. Herm. 7, 1873, 147) fausti ominis esse interpretatur 1 αγοράζειν ίη foro
versari, νίd. ad Cratin. fr. 257,2 2 Athen. p. 306 Α δτι δέ διά τό δνομα ίερόc ε{ναι
νενόμιcται του Άπόλλωνοc εϊρηκεν Άπολλόδωροc (244 F 109b Jac.). cf. p. 287 Α, 325 ΑΒ
3 Cratin. fr. 331 θράττει με τούνύπνιον 4 vid. Ar. fr. 591,60sq.

44 (40)

ι'iνυcόν ποτ' εξελθών, cκότοc γαρ γίγνεται,

καi τον λυχνουχον εκφερ' ενθεic τον λύχνον

Athen. XV p. 699 F (λυχνουχοι, post Plat. fr. 91) Φερεκράτηc Δουλοδιδαcκάλωι (Δ. et
vers. 1 om. CE)· ανυcον - λύχνον
 Δουλοδιδάcκαλοc 125

1 cκότοcSchweigh. ('clare legitur' Cobet ap. Peppink Obs. p. 93): .. ότοc Α: κρότοc Kaibel
γιγνεΙνετ ....Α 2 . _i τόν Α: τόν CE φερ' ένθεic τόν λύ nunc evanida ίη Α (vid.
Schoell Herrn. 4, 1870, 167, vid. ad Eum. fr. 1, Epicr. fr. 7)
1 Ar. Vesp. 1168 ανυcόν ποθ' ύποδηcάμενοc 2 cf. Ar. fr. 290

45 (41)

νυνi δ' άπόνιζε την κύλικα δώcων πιείν,

εγχει τ' έπιθείc τόν ήθμόν

Athen. ΧΙ p. 480 Β κύλιξ. Φερεκράτηc Δουλοδιδαcκάλωι· νυνi - ηθμόν

1 άπόνιζε Bergk Rel. p. 299: άπονίζειν Α άπονίζων (Mus.) ... δόc έμπιείν Dobree ap.
Η. J. Rose, Inscr. Gr. Vet. (1825) p. 9 2 τ' Α: δ' Kock ηθμόν Α (vid. ad Epig. fr. 5,4
ubi Meinekii scripturam occupavit idem Rose)
1 Poll. VI 95 οί δέ οινοχόοι τά έκπώματα έκπλυνόντων τε καi διανιπτόντων καi κλυ­
ζόντων καi καθαιρόντων. vid. Headlam ad Herond. 1,79 Hermipp. fr. 44,2 δόc πιείν
2 de coli usu (cf. Epil. fr. 7) vid. Rumpf, Charites (ed. Κ. Schauenburg, 1957) p. 132 sq.,
Amyx Hesp. 27 (1958) 261 sqq.

46 (49)

Κάλλαιcχρον εν τώι Θηcέωι καθήμενον

Et. gen. ΑΒ (Mill. Mel. p. 159) Θήcειον ... εϋρηται δέ καi χωρic του ι, ώc παρά Φερεκράτει
έν Δουλοδιδαcκάλωι (δούλωι διδ- ΑΒ) οίον μάλλ' αίcχρόν - καθήμενοc. Antiatt. p. 99,23
Θηcέωι· άντi του Θηcείωι. Φερεκράτηc Δουλοδιδαcκάλωι (θηcέω ... θηcείω cod., corr.
Dindorf ThesGrL IV p. 380 D)
Κάλλαιcχρον Duebner ap. Mill. p. 462: μάλλον (ον per compend.) αί- Α: μάλ' αί- Β
θηcεω Β: θηcέωc Α καθήμενον Gomperz Hellenika II p. 227 (vel -oc ... -oc): -oc ΑΒ

νίd. Ar. fr. 577. dolendum quod nesciamus quis ίη Lysiae oratione ύπέρ Καλλαίcχρου
(fr. 134 S.) describatur μετ' άβακίου καi τραπεζίου πωλων έαυτόν. de Callaeschris vid. Davies
Ath. Prop. Fam. p. 326-329
126 PHERECRATES

47 (42)

ουκ απολιβάξειc καi τριγώνουc καi λύραc;

Lex. Bachm. p. 128,7 απολιβάξαι· τό εκρυfjναι ... άλλοι δέ τό πόρρω απελθείν ( = Phot.
α 2546) ... οί δέ ά~tορρίψαι καί αποφθείρειν. Φερειcράτηc Δουλοδιδαcκάλωι· ούκ - λύραc
(sequitur Eup. fr. 223). Phot. (z) α 2545 απολιβάξαι· άπορρίψαι καί απολιβάζειν· αποφθεί­
ρειν. Φερεκράτηc (Φ. ίη marg.)
απολιβάξειc Meineke: -άζω cod.

de trigono νίd. Eup. fr. 88,2; 148,4 et ad Ar. fr. 255

48 (43)

αντ' αcτραγάλων κονδύλοιcι παίζεται

Lex. Bachm. p. 154,20 (Ael. Dion. α 190) άcτραγάλουc δέ οί 'Αττικοί, τό γάρ θηλυκόν
Ίακόν (νίd. Schol. Hom. Ψ 88 a) ... Φερεκράτηc Δουλοδιδαcκάλωι (-οιc cod.)· αντ' -
παίζεται
'videtur esse versus Eupolideus, initio truncatus' Meineke. trimetrum efficere inserto ante
κονδύλοιcι monosyllabo maluerunt Bekker (τοίc), Fritzsche Fragm. Eup. vers. p. 12 (δέ),
Kock (δέ vel γάρ vel οδν), Blaydes Αdν. 1 p. 17 (νυν) παίζεται cod.: -τε Bekker, sed cf.
Ar. Αν. 1160 et νίd. Headlam ad Herond. 4,54, Schwyzer II p. 239 (4)
αντί elliptice usurpatum (αντί του άcτραγάλοιc παίζεcθαι), cf. Soph. Phil. 369 άντ' εμου
τινι / δουναι et νίd. Bruhn Anhang p. 113,1 ίη voce κόνδυλοc ludit Ar. Pac. 123

49 (44)

γαλαθήν' εκλεπτον, ου τέλεα

Athen. ΙΧ p. 396 C γαλαθηνών δέ χοίρων ποτέ περιενεχθέντων καί περί τούτων εζή­
τηcαν οί δαιταλείc εί τό δνομα εϊρηται. καί τιc εφη· Φερεκράτηc Δουλοδιδαcκάλωι γαλα­
θήν' - τέλεα. sequitur fr. 33
τέλεα
opp. γαλαθηνά Hdt. 1 183,2 (πρόβατα), cf. SIG 3 1015,32sq. 'excusat aliquis
furtum' Kaibel
 Δουλοδιδάcκαλοc 127

50 (45)

t ώc παραcκευάζεται δεί'πνον πώc αν είπαθ' ήμί'ν. t

(Β.) καi δηθ' ύπάρχει τέμαχοc έγ-
χέλειον ύμί'ν, τευθίc, αρ-
νειον κρέαc, φύcκηc τόμοc,
πούc έφθόc, ήπαρ, πλευρόν, όρ-
νίθεια πλήθει πολλά, τυ-
ρόc έν μέλιτι, μερic κρεών

Athen. ΠΙ p. 96 Β των δ' έφθών ποδών μνημονεύει Φερεκράτηc εν Δουλοδιδαcκάλωι· ώc

-κρεών
1 ώc Α: εωc Elmsley Edinb. Rev. 19 (1811) 88: δπωc Bergk Rel. p. 298: πώc οδν Wil. ap.
Kaib. ίη ed. Athen. δείπνον πωc αν Α: τό δείπνον Elmsley 'temptari multa possunt,
ve\ut καi πώc παραcκ. πεινώcιν εί ποθ' ήμίν;' Kaibel ms. 2-4 εγχέλιον ... άρνίον ...
Α: corr. Schweigh. 5-6 ορνίθια Α: corr. Elmsley 7 εν Α: cύν Bergk μερic κρεών
Α: verba Bergkio suspecta def. Κaibel ms. ('velut ματτύη, quae extremum ίη cena \ocum
tenebat, cf. Athen. XIV p. 664 Bsqq.'): μετ' iτρίων Kock
2 ίη responsis usitatius καi δή, vid. Denniston Gr. Part. p. 251 sq., 278 5 Ecph. fr. 1
πόδαc . .. έφθούc ύόc

51 (46)

ταχύ των έρίων καi των ανθών των παντοδαπών κατάγωμεν

Phot. (b, z) α 1965 = Lex. Bachm. p. 98,18 ίiνθοc· τό χρώμα καi τό βάμμα του ερίου
(deficit Phot. z). Φερεκράτηc Δουλοδιδαcκάλωι (δούλωι διδ- Lex. Bachm.)· ταχύ -
κατάγομεν. Schol. (Μ) Eur. Hec. 467 ου μόνον γάρ παρθένοι ϋφαινον (peplum Minervae,
cf. SIG 3 718), ωc φηcιν Άπολλόδωροc (244 F 105 Jac.) εν τώι Περί θεών tαυληct (del.
Cobet, cτοληc Polak, έν τηι Π. θ. πρώτηι Meineke ed. min., εν τηι του Παρθενώνοc αυληι
Kock), αλλά καi τέλειαι γυναίκεc, ώc Φερεκράτηc έν Δουλοδιδαcκάλωι
κατάγωμεν Meineke Cur. crit. p. 11: -ομεν codd. 'verba integra esse ηοη spondeo'
Kaibel (ταχύ {των ερίων καi} τ. ά. τ. π. (τό κάταγμα καλώc) κατάγωμεν Kock, quem secutus
(τιν' άφ' ίcτοπόδων) Edmonds)

genetivos partitivos intellegit Meineke, cf. Ar. fr. 735 de vocis ανθοc νί vid. Gow ad
Theocr. 15,116 Plat. Soph. p. 226 Β ξαίνειν, κατάγειν, vid. ad Epig. fr. 7
128 PHERECRATES

52 (47)

κάναψηφίcαcθ' άποδουναι πάλιν τά χρυcία

Phot. (b, z) α 1733 = Sud. α 2141 άναψηφίcαcθαι· τό μεταψηφίcαcθαι (cf. Eust. ίη 11.
p. 250,42). Φερεκράτηc (deficit Phot. z) Δουλοδιδαcκάλωι (δούλωι διδ- Sud.)" κάν.
χρυcία
κάναψηφίcαcθ' Sud. FS, -cαc δ' cett.: -cαcτ' Phot.
τάξ Αιγύπτου χρυcία (Cratin. fr. 76) intellegit Meineke. ex parabasi, νίd. ad fr. 34

53 (5 Dem.)

ραίνειν, άνακορείν άγοράc

Phot. (b, nil ηίsί lemma et supra Ιίη. Φερεκράτηc εφη ίη z) α 1508 άνακορείν καi κορείν.
Φερεκράτηc Δουλοδιδαcκάλωι· ραίνειν - άγοράc
άνακορείν Reitz.: νακ- b <ταc) άγοράc Herw. BphW 27 (1907) 285 ut trimeter fiat,
sed potest Eupolideus formae rarioris fuisse, cf. fr. 70,1 et Cratin. fr. 105,8
Hom. υ 149 sq. κορήcατε ... ράccατε, cf. TrGF adesp. 90,1, Phryn. com. fr. 39

54 (48)

Ρο!!. Χ 54 (codd. FS, ABCL) καi ε γ κεντρί δα c δέ, αc (α FS, om. ABCL, corr. Kaibel)
τοίc πoci κατά τάc πτέρναc (deficit Α) οί ίππεύοντεc περιεδουντο (deficit Β), Φερεκράτηc
είρηκεν εν Δουλοδιδαcκάλωι
Eust. ίη 11.p. 811,40 κέντρα δέ φαμεν, α καi εγκεντρίδαc οί παλαιοί, ηγουν τά περi τάc
πτέρναc, oic, φαcίν, ελαύνονται ίπποι (Paus. att. ε 5)

55 (50)

Antiatt. p. 113,5 ραβδίζει ν· Φερεκράτηc Δουλοδιδαcκάλωι

cf. Ar. Lys. 576. 587
Dulodidascalo sunt qui etiam fr. 190. 197. 244 tribuant
 Δουλοδιδάcκαλοc - Έπιλήcμων η Θάλαττα 129

Έπιλ ήcμων η Θάλαττα

Θάλαττα meretrix, vid. ad Dioclis fabulam cognominem (vol. V p. 20). Ύidetur primus
fuisse Pherecrates qui illarum muliercularum vitae cotidianae describendae curam impenderet.
nam etsi alterum fabulae titulum ab ipso poeta adscriptum esse neges, tamen nisi Thalatta
meretrix satis magna argumenti pars fuisset, nemo adscripturus erat. duplex nomen etiam
alterius fabulae traditum Ίπνόc η Παννυχίc, alterum tamen νίχ meretricis nomen' Kaibel
Meineke Ι p. 82 sq. Kock Ι p. 159 Breitenbach p.114-116

56 (51)

καν μεν cιωπώ, t φέρεται t, πνίγεται

καί φηcι "τί cιωπίiιc;" εάν δέ (γ') άποκριθώ,
'Όίμοι τάλαc", φηcίν, "χαράδρα κατελήλυθεν"

Schol. (VΓ) Ar. Vesp. 1034 a φωνήν δ' εΙχεν χαράδραc (lemma οιη. V): έπειδή πλέον τι
τοϋ χειμάρρου είc τραχύτητα καi άνωμαλίαν εχει. Φερεκράτηc έν Έπιλήcμονι (-cι codd.,
cf. fr. 63)· καν - κατελ.
1 φέρεται codd.: δυcφορεί καi (vel ρήγνυται καi) Meineke: τείρεται καi Kock RhM 30
(1875) 403: θράττεται καi vel φέρετ' έπ' όργήν, Κaibel: φέρε τί ποιεί; Headlam CIR 13
(1899) 5 cιωπω ('γώ), φλέγεται καi πν. Herw. Mnem. 10 (1882) 71 2 έι'ιν δέ γ'
Meineke: άν δ' codd. άποκριθω codd.: ύπολάβω Mervyn Jones CIR 72 (1958) 238, coll.
Phot. p. 629,2 = Sud. υ 534 = Lex. Bachm. p. 399,1 ύπολαβών· ... άποκριθείc
2 Phryn. ecl. 78 έπi μέν τοϋ άποδοϋναι τήν έρώτηcιν άποκρίναcθαι λέγε, έπi δέ τοϋ
διαχωριcθηναι αποκριθηναι. cf. Antiatt. p. 77,12 et vid. Lautensach Gl. 3 (1911) 235 3
νίd. Ar. fr. 644

57 (52)

cυcκευαcάμενοc δείπνον έc τό cπυρίδιον

έβάδιζεν ώc tπρόc ωφεληνt

Athen. VIII p. 365 Α οϊδαcι δέ οί αρχαίοι καi τι'ι νϋν καλούμενα από cπυρίδοc δείπνα.
εμφανίζει δέ Φερεκράτηc περί τούτων έν Έπιλήcμονι η Θαλάττηι οϋτωc· cυcκ. - ωφελην.
τοϋτο δέ cαφωc δηλοί τό από cπυρίδοc δείπνον, δταν τιc αυτόc αύτωι cκευάcαc δείπνον
καi cυνθεic είc cπυρίδα παρά τινα δειπνήcων ϊηι
1 έc Meineke ίη ed. Athen., duce Runkel (είc): εν Α 2 ώc πρόc ωφελην Α: ώc πρόc
130 PHERECRATES

τόν Όφέλαν Schweigh. (coll. Apollod. Car. fr. 24,2 Κ.): ώc πρόc Ώφελίαν Meineke: ώc
{πρόc} Όφέλαν Blaydes Adv. Ι p. 17 'potest verbum προcωφελείν fuisse' Kaibel ίη ed.
Athen., 'potest etiam Ώφελίων(α) fuisse vel etiam meretricis nomen velut Ώφελίμην' id. ms.
1 Ar. Ach. 1096 δείπνόν τιc ένcκευαζέτω, cf. Pher. fr. 127 cπυρίδιον (Ar. Ach. 453.
469) 'sportu\a', Iuven. 3,249

58 (53)

τόν ίδρωτα καί τήν ι'iρδαν άπ' έμου cπόγγιcον

Eust. 1 ίη ΙΙ. p. 707,36 εί δέ καi ό αρδαλοc καi τό ό:ρδαλωcαι καi ή ό:ρδαλία εκ του
τοιούτου γίνεται ρήματοc (sc. αρδειν), ούκ εcτι cταθερωc έπικρίναι. τέωc δέ κατά Παυcανίαν
(α144) Φερεκράτηc ποιεί τινα έκμαccόμενον από πυρετου λέγοντα· τόν - cπόγγιcον.
Eust. 2 in Od. p. 1761, 23. 29 Άριcτοφάνηc ό γραμματικόc (fr. 18 Sl.) καi αλλαc εκτίθεται
καινοφώνουc λέξειc ... cυνάπτει δέ τούτοιc ξενικόν καi τό (αρδα καi add. Slater) ό:ρδαλωcαι
ηγουν μολυναι, προφέρων καi τό· τήν - cπόγγιcον, καi τό· (Philem. fr. 62). Erot. α 139
αρδαλον· ρύπον η μολυcμόν ( ~ Hesych. α 7088). καi γαρ τό μολυναι η ρυπίiναι ό:ρδαλωcαι
λέγεται καi αρδαλοc ανθρωποc δ μή καθαρωc ζων. μέμνηται τήc λέξεωc καi Φερεκράτηc
(-κύδηc codd., corr. Canter ms. ΙΙ p. 19') εν Θαλάττηι καi Φιλήμων εν Πανηγύρει. cf.
Hesych. α 7085 αρδα· μολυcμόc
τόν ίδρωτα καi τήν Eust. 1 : τήν μεν Eust. αρδαν Eust.2: ό:ρδαλίαν Eust. 1 cφόγγιcον
2

Bothe (νίd. ad fr. 28,4, Ar. fr. 59)

59

ένεχυριμαίόc έcτί τιc παρά cοι χιτών

Phot. ε 910 (Tsants. p. 31) ενεχυραcίαν· Ύπερείδηc εν τωι κατά Αύτοκλέουc (fr. ηον.).
ενεχυριμαίοc - χιτών· Φερεκράτηc Έπιλήcμονι
fort. χιτών;

Phryn. ecl. 342 ενεχυριμαία ούδεic των δοκίμων ε{πεν (εί δέ των ημελημένων τιc, Όύ
φροντic Ίπποκλείδηι'), ενέχυρα δέ (hinc Thom. Mag. p. 107,8, ridicule aberrans)
 Έπιλήcμων η Θάλαττα 131

60 (54)

δcτιc παρέθηκε κρανί' η (τραχ,ήλια)

Schol. (VΓ) Ar. Vesp. 968 d (καi τραχήλι' έcθίει) τά κεφάλαια των ίχθύων, ώc ακανθώδη.
καi Φερεκράτηc έν Έπιλήcμονι· δcτιc (έπιcτολη μονιόc τιc Γ, έπιπολη μονόcτιc V, corr.
Meineke)- κράνην
κρανί' η τραχήλια Meineke ed. min.: κράνην VΓ

61 (55)

t ώλεν όβελίαν cποδεiν, liρτου δε μή προτιμαν

Athen. ΠΙ p. 111 Β (όβελίαc αρτοc, vid. Ar. fr. 105) Φερεκράτηc Έπιλ ήcμονι · ώλεν -
προτιμάν
ώλεν Α: δ δείν' (inserto δεί
post όβ.) Lobeck Paral. p. 1926 : ώφειλεν vel -έ c' Meineke
ed. min.: εϊωθεν vel εοικεν Kock: δλον μεν Palmer Hermath. 4 (1883) 335: εδει μεν Headlam
CIR 13 (1899) 5: υ ώδέ μ' Desrousseaux Obs. p. 50 cποδείν Dobree ad Ar. Plut. 598:
cποδιν Α 'quomodo panis opponi possit pani subassato ηοη capio. videntur αρτοι όβελίαc
et cποδίτηc (Athen. p. 111 Ε) memorari ίη talem fere sensum αίνείν μεν όβελίαν, cποδίτου
δε μή προτιμάν' Kaibel ms. (de pane subcinericio cogitavit etiam Papabasileios Άθηνά 1,
1889, 192)
poetam ludere ίη simili sono panis όβελίαc et viri Όφέλαc (cf. fr. 57,2) et ίη ambiguitate
verbi cποδείν, quod et 'devorare' (Ar. Pac. 1306) et 'paedicare' significat (Eccl. 113), susp.
Fritzsche Qu. Ar. p. 73 'προτιμάν h.1. ηοη significat anteferre sed φροντίζειν' Lobeck.
νίd. vLeeuwen ad Ar. Ran. 638

62 (56)

τoic coicι cυνών κορακινιδίοιc

καi μαινιδίοιc

Athen. VIII p. 308 F (κορακίνοι) ύποκοριcτικώc δε ώνόμαcεν αυτούc Φερεκράτηc έν

Έπιλήcμονι· τοίc - μαινιδίοιc
1 de hoc verbi cυνείναι usu vid. ad Eup. fr. 42,3 Archestr. SH 150,3 των φαυλοτάτων
κορακίνων, νίd. ad Ar. fr. 550 2 μαινίδια Ar. fr. 258, cf. Ran. 985, Antiphan. fr. 68 Κ.
132 PHERECRA TES

63 (57)

Schol. (VΓ) Ar. Vesp. 544 b θα λ λ ο φόρο υ c γάρ εφη βουλόμενοc τούc γέρονταc
δηλώcαι, επειδή εν τοίc Παναθηναίοιc οί γέροντεc θαλλούc εχοντεc επόμπευον ... μνημο­
νεύει του εθουc Κρατίνοc μέν εν Δηλιάcιν (fr. 33, ubi νίd.), Φερεκράτηc δέ εν Έπιλήcμονι
(-οcιν V, έτιλήcμοcιν Γ)

Ίπνόc η Παννυχίc

Harp. p. 160,14 Dind. iπνόc ... μέροc τι τήc οiκίαc οϋτω καλείται, τό λεγόμενον παρ'
ήμίν μαγειρείον· εcτι γουν δράμα Φερεκράτουc (-ουc Ν, -ει QPMK) Ίπνόc η Παννυχίc, εν
ώι δηλουται τούτο, δτι μέροc τήc οiκίαc εcτί (i.e. culίna)

vid. supra p. 129 ad Έπιλήcμονα η Θάλατταν et νοl. V p. 238 ad Eubuli Παννυχίδα.

'scripta fabula ante a. 415, si quidem Pulytionis domus (fr. 64) mysteriorum profanatione
infamis aere quidem alieno oppressa, ποπ vero publice venum data dicitur. cf. Andoc. myst.
12sq. Brandes Obs. p. 33' Kaibel. vid. Koerte RE ΧΙΧ 2 (1938) 1987, 32-47

Meineke I p. 83 Kock I p. 160 Breitenbach p. 161 sq. Geissler p. 52 sq. cum add.
p. χνί

64 (58)

ούχ όραιc τήν οικίαν

την Πουλυτίωνοc κειμένην ύπώβολον;

Phot. p. 626,9 = Et. gen. Β (Et. magn. p. 781,34, Et. Gud. p. 585,31 Sturz, Et. Sym. EF,
CV) ύπόβολον (ex -λλον Phot.)" ύποκείμενον πρόc δάνειον καi τόκον (deficit Et. magn.).
Φερεκράτηc Ίπνώι (Φ. εiπεν Et. Gud., οΙον Et. Sym. CV, om. Et. Sym. EF)· οόχ -
ύπόβολον; Eust. ίη Od. p. 1405,21 ύπόβολον ... τό ύποβεβλημένον ηγουν ύποκείμενον πρόc
δάνειον καi τόκον, είτε άγρόc είτε oiκoc είτε liλλο τι. Φερεκράτηc· οόχ - ύπόβολον;
δήλον δέ δτι καi ετερον i'jv ύπώβολον εκτείνον την προπαραλήγουcαν, καi δηλούν τό
ύποκείμενον επi όβολιμαίωι τόκωι
2 Πουλυτίωνοc Meineke: Πολυτ- Phot., Et. Gud., Eust.: Πολιτ- Et. Sym.: Πολιτiνοc Et.
gen. ύπώβολον Salm. De modo usur. (1639) p. 585: ύπόβ- codd.

1 sq. Πουλυτίωνοc οικία Paus. 1 2,5, cf. [Plat.] Eryx. p. 394 Β, 400 Β; ΡΑ 12154, Sommer-
stein C!Qu 80 (1986) 105sq. Ρο!!. ΠΙ 85 τό δέ ύπόχρεων χωρίον ελέγετο καi ύπόβολον
 Έπιλήcμων η Θάλαττα - Ίπνόc η Παννυχίc 133

65 (59)

τί ουκ επανεχώρηcα δεϋρο κάπέδραν;

Phot. (z, poetae verba iteratis et Φερεκράτηc suppl. S') α 2309 = Sud. α 2983
άπέδραν
= Lex. Bachm. p. 115,24 άπέδρα (-αν
Sud.)- καί τό πρώτον πρόcωπον άπέδραν. τί -
κάπέδραν; Φερεκράτηc 'Ιπνώι (Ίπνωι Lex. Bachm., om. Phot.)
τί ουκ Lex. Bachm.: ουκ Phot.: αντί του Sud. έπανεχώρηcα Bekker: -αν Sud., Lex.
Bachm.: άπανεχώρηcαν Phot.
vid. Ar. fr. 519

66 (60)

άνέπληcα τώφθαλμώ πάληc φυcών τό πϋρ

Eust. ίη ΙΙ. p. 898,7 πάλη δέ κυρίωc κατά Αίλιον Διονύcιον (π 5) λεπτότατον άλευρον,
καί (ήadd. Erbse) τέφρα (cf. Hesych. π 164 πάλην· άλευρα. καί cποδόc). Φερεκράτηc 'Ίπνωι·
άνέπληcα - πυρ

'res agi videtur ίη culina' Kaibel coll. fab. titulo. φυcίiν τό πυρ Dionys. fr. 2,16

67 (61)

δδ' εcτ' εφ' οί'ί ποτ' ήν ό πυρόc ι'iξιοc

Sud. α 2814 άξιοc · τό εϋωνοc (var. lect. ό εϋ-). Φερεκράτηc 'Ιπνώι (Ίcτώι codd.)· ό δέ
- άξιοc. cf. Schol. Ar. Equ. 645 b, 672 b, 895 a; Theodoridis ad Phot. α 2174
δδ' εcτ' έφ' ου ποτ' ην ό Porson Misc. p. 184: ό δέ cτέφουc πετεινόc codd.

vid. ad Eub. fr. 9,2

134 PHERECRATES

68 (62)

ηδη μέν ώιαν λουμένωι προζώννυτε

Ρο!!. Χ 181 (codd. FS, ABCL; ώια λουτρίc) Φερειφάτηc δέ (deficit Α) έν Ίπνώι (ϋπνω
FS, {πτώνι CL, ϊππωνι Β) ιcαταλέγων τά έργαλεία τηc παιδοτριβιιcηc (τιc
-τρίβηc, om. τά έργ., FS)· ηδη μέν (redit Α) - προζώννυται. οϋτω δέ την μηλωτήν
έιcάλουν, ϊcωc άπό τηc διοc. Lex. Mess. (Orus, Π. όρθογρ.) fol. 283' 22 ap. Rabe RhM 47
(1892) 411 ώια cύν τώι ι ... δηλοί δέ ιcαi μηλωτήν, διφθέραν. Φερειcράτηc Ίπνώι. νίd. ad
Ar. fr. 223
ηδη FSBCL: ηβηc Naber Mnem. 8 (1880) 29, coll. Theop. fr. 38,2 ωναν FS λου-
μένωι BCL: λουομένω FS: λουμενοι Α προζώννυτε Bentley epist. ad Hemst. (1 p. 291
Wordsw.): -ται codd. Ίegendum aut ώια, aut προζώννυτε, aut λούμενοc' Meineke, qui
ίη ed. min. Bentleium secutus est; -μενοc -ται praetulerunt Toup Emend. IV p. 400, Bekker
ίη Polluce, Kock, Kaibel, -μένη -ται Blaydes Αdν. 1 p. 18

cf. Theop. fr. 38

69 (63)

cιcηνή περίεριcτοc περιβόλοιc κάνναιcι

Ρο!!. Χ 183 (codd. FS, ABCL) ιcάνναι δέ πλεγμάτιόν τι έcτίν, οδ μέμνηται έν Cφηξiν
Άριcτοφάνηc· (394) ... ιcαi Φερειcράτηc έν Ίπνώι (έν ϋπνω FS, om. Α)· cιcηνή - ιcάνναιcι
περίειcτοc FS περιβόλοιc Runkel: περίβολοc codd. ιcάνναιcι BC: -εcι FSAL: -αιcιν
ην e. g. Kock tetr. iamb. fuisse coni. Meineke

70 (64)

καιτα μυροπωλείν τί μαθόντ' liνδρ' έχρην καθήμενον

ύψηλώc ύπό cκιαδείωι, κατεcκευαcμένον
cυνέδριον τοίc μειρακίοιc έλλαλείν δι' ήμέραc;

αύτίκ' ούδεic ούτε μαγείραιναν ε{δε πώποτε

s ούτε μην ούδ' iχθυοπώλαιναν

[1-5] Athen. ΧΙΠ p. 612 Α (post allata Lysiae ex or. adv. Aeschinem Socraticum verba
fr. 1 p. 171,20-23 S.) καλόν γε τό τέλοc τηc ευδαιμονίαc τώι φιλοcόφωι ή μυρεψιιcή τέχνη
 Ίπνόc η Παννυχίc 135

άκόλουθόc τε (-όν τε Κaibel) τήι Cωκράτουc φιλοcοφίαι, άνδρόc του καi την {τοιαύτην
secl. Kaibel} χρήcιν των μύρων άποδοκιμάcαντοc (Xen. conv. 2,3), Cόλωνοc δέ του νομο­
θέτου ούδ' έπιτρέποντοc άνδρi τοιαύτηc προίcταcθαι τέχνηc (XV p. 687 Α Cόλων ... δια
των Νόμων κεκώλυκε τούc ανδραc μυροπωλείν, fr. 73 Rusch.). διό καi Φερεκράτηc έν
Ίπνωι η Παννυχίδι φηcίν· καταμυροπ. - ήμέραc; εΙθ' έξήc φηcιν· αύτίκ' - iχθυοπώ­
λαιναν. έκάcτωι γαρ γένει άρμόζοντα δείν εΙναι καi τα τήc τέχνηc (haec extrema verba ex
mente Solonis ab Athenaeo adiecta esse censuit Hermann Elem. doctr. metr. p. 580; dubitat
Kaibel ms.). [2-3] Hesych. c 970 cκιάδεια· cκηνοπήγια. εcτι δέ τόποc έν ώι τα μειράκια
έκαθέζετο (huc rettulit Wil. apud R. Gaede, Demetr. Sceps., diss. Gryph. [1880] p. 17 ;
19

erraverat Μ. Schmidt ad loc.)

1 κάιτα μυροπωλείν Casaub.: καταμ- Α μαθοντ' Α: παθ- Dobree Adv. 11 p. 347 (vid.
ad Eup. fr. 193,4) ανδρ' έχρήν Erfurdt Obs. p. 444: άνδεχρην Α: άνδρα χρήν Platnauer
CIR 56 (1942) 5 (vid. Barrett ad Eur. Hipp. 1072-3) 2 cκιαδίωι Α: corr. Erfurdt 3
cυνέδριον Hermann: -ον ου Α: -ι' ου Erfurdt έλλαλείν Dobree: έλάλει Α: ϊν' έλάλει
Hermann: του λαλείν Fritzsche Fragm. Eup. vers. p. 12: (-cιν) λαλείν vel cυλλαλείν Meineke
(cυλλ- recepit Kaibel ms., qui ίη ed. Athen. Dobraeum secutus erat): διαλαλείν Cobet Λόγ.
Έρμ. 1 2 (1867) 235, prob. Nauck p. 68 sq. 5 οϋτε μην ούδ' Dindorf: ού μην ούδ' Α: ού
μην ούδεic Erfurdt: ού μην ούδέ γ' Hermann: ούδέ μην ούδ' Meineke, ίη ν. 4 quoque ούδέ
traditum esse opinatus; a quo ίη eundem errorem inductus άλλ' ού μην ούδ' Kock, parum
apte coll. Ηοιη. Ψ 441
1-3 νίd.ad fr. 2,2 sq. 1 μυροπωλείν Ar. fr. 856 2 de umbraculo νίd. ad Stratt.
fr. 59 2sq. Plat. Prot. p. 317 D βούλεcθε ... cυνέδριον καταcκευάcωμεν, ϊνα καθεζόμενοι
διαλέγεcθε; cf. Eup. fr. 192,149 et νίd. Sandbach ad Men. Dysc. 177 de praepositionis ίη
verbo έλλαλείν νί νίd. ad Eup. fr. 269,1 δι' ήμέραc Telecl. fr. 30 4 αύτίκα 'veluti' Ar.
Αν. 166. 574, cf. Plut. 130 4sq. similiter κηρύκαιναν finxit Ar. Eccl. 713, Cκύθαιναν Lys.
184; Steph. Byz. p. 578,18 Cκύθαιναν ώc κηρύκαιναν cont. Meineke V 1 p. 27. vid. Peppler
AJPh 39 (1918) 177. 179, Costa Ramalho, Emeήta 18 (1950) 35-45, Fraenkel ΚΙ. Beitr. 1
p. 149
versus Eupolidei ex parabasi petiti, vid. ad fr. 34

71 (65)

ύποζυγίοιc άλοάcαντ' ευθύc εκποιηcαι

Phot. (b, z [fab. ηοιη. et poetae verba suppl. S']) α 1020 = Sud. α 1305 = Lex. Bachm.
p. 71,4 άλοάcαντα (εΙπεν add. Sud.) έν τωι α (πρώτωι Lex. Bachm.) Φερεκράτηc Ίπνωι
(Ίπνω(ι) Phot. S', Lex. Bachm., Αίπνωι [Α rubrum] Phot. b, ϊπποι sive -ον Sud.)" ύποζ.
- έκποιήcαι. τό δέ cυγκόψαι πληγαίc άλοήcαι έν τωι η (όγδόωι Lex. Bachm.). vid. ad
Ar. fr. 138
ύποζυγίοιc Phot., Lex. Bachm.: -γιοι Sud. AGIT, -γιον SM άλοάcαντ' Phot. S' (cf.
136 PHERECRATES

Phryn. praep. soph. p. 25,10 et Philem. att. p. 355 C., unde Thom. Mag. p. 8,2) έμπολήcαι
Herw. Obs. p. 9
vid. Bluemner Techn. 12 p. 4 sq. iumentis frumentum terere tritumque statim vendere
interpretatur Meineke. obloquitur Kaibel, Ώeque enim boves cum frumentum terunt ύποζύγια
sunt nec βουcί quis άλοαν sed βόαc άλοαν dicitur. itaque ύποζυγίοιc dativus pendet ab
έκποιήcαι frumentum vix trίtum tradere ίumentis. έκποιήcαι autem metaphorice dictum,
tamquam si quis suum filium alii in adoptionem dare dicatur'
metrum Archilocheum, vid. ad Eup. fr. 250

72 (66)

Schol. (VΓ) Ar. Pac. 1242 b (p. 175,14 Holw.) μέμνηται δέ καi Φερεκράτηc εν Παννυχίδι
τών κ υ μ β ε ίων καi του κατ α κ το υ κ ο τ τ ά β ου
κυμβεία (κοίλα) in confusa quae praecedit cottabi descriptione, p. 175, 4. 8. 9 Ar. Pac.
1244 τών κατακτών κοττάβων. vid. Henn. fr. 48,5 sqq. et ad Ar. fr. 231
'quod olim (Comment. misc. 1 [1822] p. 19) putabam verba τών κυμβίων κ. τ. κ. κ. ipsum
esse Pherecratis senarium, nunc nequaquam pro certo affirmaverim' Meineke ('nunc repudio'
ed. min.)

Κοριαννώ

ί. Sud. κ 2084 (codd. A'FGVM) Κοριαννοί. Φερεκράτηc κέχρηται (Φ. κ. om. F, ίη cett.
codd. ex α 2782 vel τ 809 additum ducit Adler)

ίί. Athen. ΧΙΙΙ p. 567 C καi αλλα δέ πολλά ... δράματα άπό έταιρών (έτέρων Α) εcχε τάc
έπιγραφάc, Θάλαττα Διοκλέουc, Φερεκράτουc Κοριαννώ, Ευνίκου η Φιλυλλίου 'Άντεια
(vol. V p. 278, VII p. 375), Μενάνδρου δέ Θαίc καi Φάνιον, Άλέξιδοc 'Οπώρα, Ευβούλου
Κλεψύδρα (fr. 54)

'argumentum tale est quod Philemonis vel Menandri potius quam Pherecratis saeculo
aptum existimes' Kaibel

Bergk Rel. p. 299-301 Meineke I p. 83 sq. Kock I p. 162sq. Bechtel Frauen-

namen (1902) p.105 Breitenbach p.114 Radennacher SB Wien 202,1 (1924) 38sq.
Norwood p. 157-159 Hauschild, Die Gestalt der Hetiire in der gr. Kom., diss. Lips.
1933, p. 11-14 Wehrli Motivstud. (1936) p. 28 Koerte RE ΧΙΧ 2 (1938) 1988, 12-
32 Schmid 14 p. 103 Oeri (1948) p. 14sq. Handley, Cambr. Hist. Class. Lit. 1
(1985) p. 392
 Ίπνοc η Παννυχίc - Κοριαννώ 137

73 (67)

φέρε δή κατακλινω· cύ δέ τράπεζαν (εκ)φερε

καi κύλικα καντραγείν, ϊν' ηδιον πίω.
(Β.) ιδού κύλιξ cοι καi τράπεζα καi φακοί.
(Α.) μή μοι φακούc, μα τον Δί', ου γαρ ήδομαι·
s ην γαρ τράγηι τιc, του cτόματοc οζει κακόν

Athen. IV p. 159 Ε τά περί τηc φωcηc λεχθέντα χλευάζουcιν, έν νωι εχοντεc τά είρημένα
Φερεκράτει έν Κοριαννοί (fab. ηοιη. οιη. CE)· φέρε - κακόν
1-2 οιη. CE 1 εκφερε Kock: φέρε Α: είcφερε Dobree Adv. 11 p. 306: μοι φέρε Toup
Emend. 11 p. 328: πρόcφερε vel αμα φέρε Desrousseaux Obs. p. 87 vid. ad Ar. fr. 545,1
5 cτόματοc CE: -χοc Α

1 Ar. Vesp. 1210 πωc οόν κατακλινω; cf. Equ. 98 2 Ar. Eccl. 306 sq. φέρων πιείν αμα
τ' ίiρτον et Xen. Cyr. VIII 3,41 πολλοί μεν οίκέται cίτον αίτοϋcι, πολλοί δέ πιείν confert
Renehan Stud. ίη Gr. Texts (1976) p. 79 καντραγείν Phryn. fr. 26, vid. Neil ad Ar. Equ.
51 3 ιδού cοι Ar. Ach. 470 φακοί Ar. fr. 590,75 sqq. 4 μή μοι γε μύθουc Ar. Vesp.
1179. νίd. Ephipp. fr. 21,3 5 δζειν έκ τοϋ cτόματοc fr. 30, sed cf. Ar. Ach. 852 δζων
κακόν των μαcχαλων. vid. Dobree ad Plut. 1021
muliercularum convivium parari plerisque persuasit Bergk Rel. p. 299. Κaibelio Corian-
nonis amator ientaculum poscens advenisse videtur, homo ventosus ex Asia nuper redux (c[
fr. 74); adsentitur Koerte RE p. 1988,31 sq.

74 (68)

άλλ' icχάδαc μοι πρόελε των πεφωγμένων

ουκ icχάδαc οίcειc; των μελαινων· μανθάνειc;

έν τοίc Μαριανδυνοίc έκείνοιc βαρβάροιc
χύτραc καλουcι ταc μελαίναc ιcχάδαc

Athen. XIV p. 653 Α δτι δέ καi πεφωcμέναc ίcχάδαc ηcθιον Φερεκράτηc δείκνυcιν έν
Κοριαννοί λέγων οϋτωc· αλλ' - πεφωcμένων. καi μετ' όλίγα δέ· ουκ - μελαίναc ίcχάδαc.
Phot. (z) ined. = Et. gen. ΑΒ (Et. magn. p. 803,32) = Lex. Bachm. p. 411,8 φωγύναι· τό
φρυγείν. αλλ' - πεφ.
1 πρόελε των Athen.: προελέτω Phot., Et., Lex. Bachm. πεφωγμένων Et. gen. Α, Lex.
Bachm,: -ον Et. gen. Β: -αc Phot., Et. Sym. CV: πεφωcμένων Athen. (codd. Et. magn. varie
corrupti) 2 ουκ ίcχ. οίcειc Athen.: oic' ίcχ. μοι Blaydes Adv. 11 p. 21, ne anapaestus
dilaceretur (νίd. ad Philem. fr. 49,2) 3:: έν Meineke, ut tertia persona servuli Maryandyni
138 PHERECRATES

errorem excuset; sed potest pήma ad alteram se convertens confusionem quae facta sit
explicare βαρβάρωc Herw. Coll. p. 15 ('quia -οιc postularet articulum')

1 πρόελε 'prome', ut Ar. Thesm. 419 Sud. φ 631 φωγύνω· τό φρύγω. Hesych. φ 1081
φώγειν· φρύγειν, unde emendandi Phot. (z) ined. = Sud. φ 736 = Lex. Bachm. p. 409,32
φρώγειν (-είν Phot., Sud.)- φρύγειν (φράττειν Sud., φράττειν ex φάτειν Phot.). Άττικώc.
Epich. fr. 151 Kaib. φαcήλουc φώγε 1 et 2 de gen. part. vid. ad Ar. fr. 18 3 Μαριαν­
δυνία Eup. fr. 302, cf. Plat. leg. VI p. 776 D, Posidon. 87 F 8 Jac. (fr. 60 Ε.-Κ., 147 Th.)

75 (69)

εκ του βαλανείου γαρ δίεφθοc ερχομαι,

ξηραν εχουcα την φάρυγα. (Β.) δώcω πιείν.
(Α.) γλίcχρον γέ μούcτi τό cίαλον νη τώ θεώ.
(Β.) t ει λάβω κυριcοι t την κοτυλίcκην. (Α.) μηδαμώc
5 μικράν γε. κινείται γαρ εύθύc μοι χολή,
εξ ουπερ επιον εκ τοιαύτηc φάρμακον.
εc την εμην νυν εγχεον την μείζονα

(1-7) Athen. 1 ΧΙ p. 481 Α (κύλιξ) Φερεκράτηc Κοριαννοί· εκ - μείζονα. (4) Athen. 2

p. 479 Β (κοτύλη) κοτυλίcκην δ' είρηκε Φερεκράτηc έν Κοριαννοί· την - μηδαμώc
1 δίεφθοc Casaub.: -θορόc Α 2 φάρυγγα Α: corr. Toup Emend. 11p. 555 3 γλαιcχ-
ρον Α: corr. Casaub. γε Dobree Adv. 11 p. 333: τέ Α μουcτί Dindorf: μου Α θεώι
Α 4 εi λάβω κυριcοι Α: θέλειc λάβω cοι Casaub.: άλλ' η (η) λάβω cοι Dobree: φέρ' εi
λάβω cοι Bergk Rel. p. 300: λάβ', ώ κορίcκη Fioήllo Obs. ίη Athen. p. 34: λάβ', ώ Cυρίcκε
Cobet Νον. lect. p. 23: λάβω κόρη cοι Meineke ed. min. (de Κοριαννοί cogitaverat ίη ed.
mai., praeeunte Runkel): τί; λάβω, κόρη, cοι Jacobs Addit. p. 260 (unde τί λάβω κόρη cοι;
Meineke ίη ed. Athen.): τί λάβω κεράcαι cοι; Kock ('γκεράcαι Ellis AJPh 6, 1885, 294): τί
λάβω; κεράcω cοι Κaibel ίη ed. Athen. (κεράcω λαβών cοι Toup Emend. 1 p. 358), βούληι
κεράcω cοι id. ms. κοτυλίcκην Athen. 2 : κυλίcκην Athen. 1 7 ε{c Α έμήν Α: μέλην
Naber Mnem. 8 (1880) 31 vid. Kaibel ad Athen. vol. 111p. 72,9
1 sensu proprio dicuntur δίεφθα άκροκώλια fr.113,14, Telecl. fr. 51, translato έφθόc et
έφθότηc de aegrotantium languore, Hipp. epid. IV 16 (νοl. V p. 154,11 L.), acut. 49 (1 p.134,6
Kuehl.) 3 νή τώ θεώ feminarum iuramentum, passim ίη Ar. Lys., Thesm., Eccl. (ubi vid.
impήmis ν. 155-158) 4sqq. de feminarum poculis noster iocatur fr. 152 4:: μηδαμώc
fin. vers. Canth. fr. 10, cf. Ar. Vesp. 854. 1211. 1252, Lys. 916, Plut. 790; Nub. 84 μή μοι γε
τούτον μηδαμώc τόν ϊππιον, Vesp. 1164 μηδαμώc τουτόν γε 5 κινείν ... χολήν Ar. Vesp.
403, cf. Ran. 4
'colloquitur Corianno e balneo reversa cum Glyce nutrice' Κaibel (cf. fr. 76)
 Κοριαννώ 139

76 (70)

(Α.) αποτοc, ώ Γλύκη.

(Γλ.) ύδαρη 'νέχεέν cοι; (Α.) παντάπαcι μεν ούν ϋδωρ.
(Γλ.) τί ήργάcω; πώc ώ κατάρατε (δ') ενέχεαc;
(Β.) δύ' ϋδατοc, ώ μάμμη. (Γλ.) τί δ' οϊνου; (Β.) τέτταραc.
s (Γλ.) ερρ' εc κόρακαc. βατράχοιcιν οινοχοείν c' εδει

Athen. Χ p.430 Ε (περί των άρχαίων κράcεων) Φερεκράτηc δ' έν Κοριαννοί δύο ϋδατοc
πρόc τέccαραc οίνου, λέγων ώδε· άποτεc - cε δεί. Athen. 1.1. epit. (CE) Φερεκράτηc δέ
που φηcί· παντάπαcι - cε δεί. hinc Eust. ίη Od. p. 1624,51, qui sensum pervertit
1 ίiποτοc Meineke: άποτεc Α: ίiποτόc εcτ' Bergk Rel. p. 300 2 ύδαρη 'νέχεέν cοι
Erfurdt 'Diar. Lips.' 1 (1805) p. 578: -ην ενέχεεν cοι Α πανταχώc Kock ne 'anapaesti'
incisio fiat (cf. fr. 74,2 et 77,1) μεν οόν om. CE, Eust. 3 τί om. CE, Eust. ηργάcω
scripsimus (νίd. fr. 173): είρ- ACE, Eust. κατάρατε δ' Meineke: κατάρατε ACE, Eust.:
-τ' αϋτ' Dobree Adv. 11 p. 326: -τ' ίiρ' Kaibel ms. (ίη ed. Athen. de cύ κατ- cogitaverat):
καταράτοτ' (debuit -τότατ') Erfurdt 4 τί δ'; οίνου; Kock τέτταρα (sc. μέρη) Blaydes
Adv. 1 p. 18 5 βατράχοιcιν Erfurdt: -οιc ACE, Eust. c' εδει Herw. Mnem. 10 (1882)
71: cε δεί ACE, Eust.
1 sq. cf. Cratin. fr. 299, Diph. fr. 57 2 μεν οδν ut Ar. Αν. 1386 sq., vid. Denniston Gr.
Part. p. 475 sq. 3 cf. fr. 87,1 et 173 ώ κατάρατε Ar. Lys. 530, νίd. Wankel ad Dem.
18,209 (p. 967) 4 de mixturae ratione vid. vLeeuwen ad Ar. Equ. 1187sq.; νίd. ad Eup.
fr. 6 5 ερρ' έc κόρακαc Ar. Plut. 604 (cf. Pac. 500), Amips. fr. 24 Κ. proverbium est
βατράχοιc οίνοχοείc Zenob. vulg. 1178, cf. 79 (βατράχωι ϋδωρ) et Aristophont. fr. 10,3
hos versus expleto pήmo (:: καί δή κέκραται. πρόcφερ'. : :) fragmento 75 subiungi posse
putat Kock

77 (71)

απαρτi μεν ούν εμοi μεν εικόc εcτ' εραν,

coi δ' ούκέθ' ωρα

Lex. Bachm. p. 114,12 (άπαρτί, post fr. 98) Κοριαννοί (κορΡιανοί cod.)· άπαρτί - ωρα.
sequuntur Plat. fr. 59 et Telecl. fr. 39
μεν οδν cod.: γοϋν Bernhardi Act. Soc. Phil. Lips. 1 (1872) 260 de 'anapaesto' νίd.
fr. 76,2, ίη duplici μέν nulla est offensio (μεν οόν et μεν ... δέ); cf. Eup. fr. 429
filii verba ad patrem eiusdem quam ipse deperit meretήcis amore incensum; item fr.
140 PHERECRATES

78. 79. patrem respondere fr. 166 putabat Meineke. de hoc argumenti genere vid. Wehrli
Motivstud. p. 56-69

78 (72)

ύοcκυαμαιc άνή ρ γέρων

Phot. p. 619,8 = Et. gen. Β (Et. magn. p. 777,18) = Sud. υ 123 ύοcκυαμαν (ex ων Phot.)·
μεμηνέναι, παραπαίειν (deficit Et. gen.). Φερεκράτηc Κοριαννοί (-οίc Sud. G, Et. magn.)'
ύ. ά. γ. (poetae verba οιη. Et. magn.). Hesych. υ 209 ύοcκυαμαιc· μαiνηι. από τηc πόαc
ύοcκυαμαιc Sud.: υί- Phot. γέρων (ων) Porson

Phot. p. 619,10 = Et. magn. p. 777,17 ύοcκύαμοc· δν οί (οϊ δν corr. in δν Phot.) πίνοντεc
μαίνονται. cf. Xen. oec. 1,13 et νίd. Stadler RE ΙΧ 1 p. 192-195 eodem sensu Callias
dixit έλλεβοριαν (fr. 35)

79 (74)

Phot. (b, z) α 2017 = Sud. α 2547 = Lex. Bachm. p. 100,4 άνόδοντον. Κοριαννοί (-οιc
codd.) Φερεκράτηc (Φερ. Κορ. Phot. b, cf. fr. 80. 81)· άνή ρ γέρων άνόδοντοc άλή­
θ ει. Ρο!!. ΙΙ 96 (codd. FS, Α, BC) ό δέ οδόντα μή εχων νωδόc (vid. Phryn. fr. 85) ...
άνόδοντα δ' αυτόν καλεί Φερεκράτηc (άνόδοντοc ώc Φερ. BC). Hesych. α 5235 άνόδοντοc·
όδόνταc ουκ εχων
verba ά ν ή ρ γέρων ά ν ό δον το c recurrunt in fr. 87, quod a Polluce ίη fabularum
titulis saepe peccante Crapatalis per errorem adsignatum esse susp. Meineke. idem άλήθει,
'quod neque tolerabilem sensum habet et attice άλεί dicendum erat' (cf. Phryn. ecl. 121),
recίdendum esse censet. νίd. tamen Antiatt. p. 78,32 άλήθειν, ουκ άλείν (cf. p. 109,23 νήθειν,
ου μόνον νείν). Slater Phoen. 30 (1976) 241

80 (75)

άδράφαξυν εψουc', ε{τ' όκλάξ καθημένη

 Κοριαννώ 141

Phot. (b, z) α 387 = Lex. Bachm. p. 32,7 άδράφαξυc· τό λάχανον, δπερ οί πολλοί (παλαιοί
Phot.) ά:νδράφαξυν (άδρ- Phot. b) καλουcι. Κοριαννοί (-ανοί Lex. Bachm., Phot. z, -άνει b)
Φερεκράτηc (Φερ. Κορ. Phot., cf. fr. 79. 81)· άδρ. - καθημένη
άδράφαξυν codd.: άτρ- Meineke όκλάξ Phot. (coniecerat Bekker): ό βλάξ Lex. Bachm.

Eust. ίη11.p. 539,5 (Ael. Dion. α 38) φαcί δέ καί τό άδράφαξυc δαcύνεcθαι. εcτι δέ εΙδοc
λαχάνου ... δπερ ή πλείων χρfjcιc διά του τ άτράφαξυν λέγει, ώc καί ό κωμικόc δηλοί έν
τωι (Equ. 630) ψευδατραφάξυοc πλέα. cf. Hesych. α 1195 ~ Et. magn. p. 18,35; Arcad.
p. 92,4 Bark. = p. 105,13 Schm. (Hdn. 1 p. 237,21 L.) Sud. ο 111 όκλάξ καθήμενοc· άντί
του επί γόνυ, cf. Eust. ίη Od. p. 1769,18, schol. ad Luc. Lexiph. 11 (όκλάξ παρακαθήμενοc),
p. 199,10 R., Hesych. ο 477. Phot. p. 325,20 όκλάξ· οϋτωc καί οί 'Αττικοί λέγουcιν ώc ήμείc

81 (76)

κατάχεον αύτfjc κανύδρευcαι τόν κάδον

Phot. (b, z) α 2152 = Sud. α 2782 = Lex. Bachm. p. 106,25 άνυδρεύcαcθαι· άντλfjcαι
ϋδωρ (deficit Phot. z, succedit S'). κατάχεον - κάδον. Κοριαννοί Φερεκράτηc (-αννοίc Φ.
Sud. praeter Α ante corr. et S, -ανοίc Φ. Phot. S', Φερέ Κοριανοίc Phot. b, cf. fr. 79. 80)
αυτfjc Phot., Lex. Bachm.: καυτfjc Sud. τωι κάδωι Blaydes Αdν. 1 p. 19

Hesych. α 5555 ά:νυδρευόμενοc· εκ φρέατοc ά:ντλων

82 (77)

πάντωc γάρ είcι των φίλων ένόc γε του

Phot. p. 596,13 = Sud. τ 809 του (του Phot.) καί επί θηλυκου τάττεται ... επί δέ άρρενικου
(ά:ρc-
Sud.) Κοριαννοί (-ανοι Phot., corr. ίη -άνοιc) Φερεκράτηc· πάντωc - του
πάντων Sud. V

Ar. fr. 278,2 των φίλων των cων ένί

142 PHERECRATES

83 (78)

παc δ' ανήρ εcαττε τευχοc η κόικ' η κωρύκουc

Ρο!!. Χ 179 (codd. FS, ABCL) είη δ' αν καί κόιξ εν τι των πλεγμάτων, δν οί μεν Δωριείc
κόιν καλουcιν, ώc Έπίχαρμοc Πίθωνι· (fr. 113 Kaib.) ... οί δέ 'Αττικοί κόικα (κώκα FS),
ώc Φερεκράτηc Κοριαννοί· πίic - κωρύκουc
η κόικ' ABCL: ηκω FS η κωρύκουc ABCL: om. FS: η κώρυκον Blaydes Adv. 1 p. 19;
idem trimetros restitui posse monet, πίic δ' άνήρ / εcαττε
Hesych. κ 3231 κόϊκεc· ... τά πεπλεγμένα εκ των φύλλων του δένδρου cκεύη, φορμοί

84 (79)

liνδρεc, προcέχετε τόν νουν

έξευρήματι καινώι,
cυμπτύκτοιc αναπαίcτοιc

Heph. ench. 1 15,23 (π. άcυναρτήτων)p. 55,7 Consbr. καί τό εκ των άντιcπαcτικών δέ
καταληκτικών διμέτρων δικατάληκτον, δ (ό codd., corr. ed. pr.) Φερεκράτηc ένώcαc
cύμπτυκτον άνάπαιcτον καλεί εν τηι Κοριαννοί· ανδρεc - άναπαίcτοιc. 2 10,2 (π. άντι­
cπαcτικου) p. 32,9 έφθημιμερέc δέ τό καλούμενον Φερεκράτειον· ανδρεc - άναπαίcτοιc.
1
Schol.A (AC) p. 143,1 άντιcπαcτικόν έφθημιμερέc, δ καλείται Φερεκράτειον ποδών άπλών
τριών καί cυλλαβηc· ανδρεc - νουν. εκ Κοριανουc. 2 Schol.A (Κ 2 1 Μ) p. 161,9 cύμπτυκτον
άνάπαιcτον: ουχ δτι εξ άναπαίcτου cύγκειται, άλλ' εοικεν εν παραβάcει αυτώι κεχρηcθαι
δ Φερεκράτηc μετά τό κομμάτων εν τώι καλουμένωι άναπαίcτωι, εί καί μή άναπαιcτικόν
εϊη τό μέτρον. ανδρεc πρόcχετε τόν νουν: ή γάρ τελευταία τε τόν νουν κατακλείc άντιcπα­
cτική εcτιν, δ έcτιν άντίcπαcτοc παρά cυλλαβήν ττιν βραχείαν, ητιc λείπει. ex Hephaestione
Schol. Ald. Ar. Nub. 563 a (1 3,1 p. 271 sq. Kost.)
1 προcέχετε Heph. AD, Schol. 1 Α: πρόcχετε Heph. I, Schoi.2: om. Schol. 1 C: πρόccχετε
Hermann Elem. doctr. metr. (1816) p. 603 νίd. Dover ad Ar. Nub. 575, Wankel ad Dem.
18,173 (p. 865sq.) 1-2 τόν νουν υυ- / υυ εξευρ. Crusius RhM 43 (1888) 201 2
καί νώ Heph. Α

1 sqq. Ar. Equ. 503 ύμείc δ' ήμίν προcέχετε τόν νουν / τοίc άναπαίcτοιc. νίd. ad Eup.
fr. 42,1 1 ανδρεc 'spectatores' (ανδρεc οί θεώμενοι Ar. Ach. 496, οί παρόντεc εν λόγωι
Αν. 30), Ar. Pac. 244. 1355, Lys. 1044, ίη parabasi Αν. 685 (688 προcέχετε τόν νουν). cf.
Plat. fr. 182,7, Diocl. fr. 14,1 et νίd. ad Eup. fr. 239. Wil. Schiedsg. p. 97 2 Ar. Eccl. 577
cοφου τινοc έξευρήματοc. cf. Nub. 547, Vesp. 1044 3 Mar. Plot. Sacerd. art. gramm.
 Κοριαννώ - Κραπάταλοι 143

1113 (de dactylico metro, GrL VI p. 515,21) Pherecratium trimetrum, quod quidam symptycton,
alii anapaesticum dicunt. Wil. Gr. Versk. p. 624 • 398, Lysistr. p. 282 ; Dale, Lyric Metres of
Gr. Drama 2 (1968) p. 612 • cf. Eup. fr.175

cum sane mirum sit Corinnae auctoήtate

usum esse Phrynichum ecl. 280 ψίεθοc, μιερόc,
ϋελοc· άμαρτάνουcιν οί διά του ε λέγοντεc, άδόκιμον γάρ. καi Κόριννα (var. lect. κόρ-,
άκόρ-, άκορίννα)· τόν ύάλινον πόδα θήcειc (var. lect. παίδα θ.), certe ποπ 'temere', ut
pronuntiavit Page (PMG 689), de Coriannone cogitavit Wil. ΒΚΤ V 2 p. 541 (de poetae nom.
om. νίd. ad Ar. fr. 121 et cf. ipsius Phrynichi ecl. 109). tamen hoc fragmentum inter
Pherecratea recipere ποπ ausi incertam coniecturam hic memoravisse satis habemus. ad
Κοριαννώ sunt qui etiam fr. 87. 166. 186 referant

Κραπάταλοι

ί. Ρο!!. ΙΧ 83 (codd. FS, CL) δνομα δέ νομίcματοc καi κραπαταλοί (-λλοί C, -λούc FS),
είτε παίζων είτε cπουδάζων Φερεκράτηc ωνόμαcεν εν τώι όμωνύμωι δράματι· λέγει δέ τόν
(τό FS) μεν κραπαταλόν (-λλόν FC) εlναι εν ίίιδου (ενάδρου FS) δραχμήν, εχειν δ' αυτόν
δύο (όκτώ codd., corr. Meineke Qu. sc. 11 p. 37) ψωθίαc (ευθείαc FS, et ίη marg. C), τήν δέ
ψωθίαν (ευθείαν FS) εlναι τριώβολον καi δύναcθαι όκτώ ('an ιη'?' Κaibel, (τρic) όκτώ
W. Kraus ap. Rehrenboeck 1987 p. 57) κικκάβουc (κιδά- FS)
cf. fr. 86 Gloss. com. CGFP 342,27 ψωθία· τά ύποκάτω το[υ άρτου (cf. Paus. att.
ψ 6) Phot. p. 164,17 κίκκαβοc· όνοματοπεποίηταί τι νομιcμάτιον εν Αιδου. Hesych.
w

κ 2648 κικκάβιν· ελάχιcτον, ουδέν alio spectare videtur Phot. p. 165,21 κίμβικαc καi
κικκάβουc· τούc αίcχρούc (γλίcχρουc Naber); κίμβ. καi κικκ. pro Pherecratis verbis habenda
esse susp. Rehrenboeck 1987 p. 65 sq.

ίί. Arcad. p. 54,7 Bark. = p. 60,21 Schm. τά ύπέρ τρείc cυλλαβάc εκφερόμενα παραλη­
γόμενα τώι α βαρύνεται ... κραπαταλλόc δέ, ε{δοc νομίcματοc, ... οξύνεται

ίίί. Hesych. κ 3971 κραπαταλλόc (-πάταλλοc cod.)· παρά πολλοϊ:c ό μωρόc. η νόμιcμα.
cf. κ 3969 κραπαταλίαc· άνεμώδηc, καi άcθενήc. καi άνίcχυρα λέγων. αμεινον δέ ληρώδηc
(fr. 99 Κ.)

'videtur chori personas finxisse poeta τούc Κραπατάλουc, incertum tamen quales quove
consilio. argumentum ipse vocat μυθον κακηγόρον (fr. 102). Aeschylus quod inducitur de
arte sua gloήatus ... (fr. 100), potest quidem hinc conici apud inferos agi etsi ποπ omnem at
partem fabulae. tamen quoniam certa huius rei vestigia ποπ apparent, fieri paήter potest ut
poeta Aeschylum ad superos excitaverit de vitae apud inferos ratione narraturum' Kaibel
144 PHERECRATES

Bergk Rel. p. 301-303 Meineke I p. 84-86 Kock Ι p. 167 Graf Aur. aet. (1885)
p. 71- 74 Kann De iteratis p. 39 sq. Geissler p. 39 cum add. p. χίν Norwood
p.159sq. Desrousseaux Obs. (1942) p.16-18 Schmid 14 p.104 Rehrenboeck
p. 54-124 Idem, WSt 100 (1987) 55- 68 Maήa Caccamo Caltabiano - Paola Radici
Colace, ASNP 17 (1987) 971-979

85 (80)

ώ δαιμόνιε, πύρεττε μηδέν φροντίcαc,

καi των φιβάλεων τρώγε cύκων του θέρουc,
κάμπιμπλάμενοc κάθευδε τηc μεcημβρίαc,
κάιτα cφακέλιζε καi πέπρηcο καi βόα

Athen. ΠΙ p. 75 Β τών δέ καλουμένων φιβάλεων cύκων πολλοί μέν μέμνηνται τών

κωμωιδιοποιών, άτάρ καi Φερεκράτηc εν Κραπατάλλοιc (fab. nom. om. CE)· ώ - βόα.
p. 80 Α ίiλλοι δέ φαcιν (φηcιν Α) δτι μή δεί cυκα προcφέρεcθαι μεcημβρίαc· νοcώδη γάρ
εΙναι τότε (defic. CE), ώc καi Φερεκράτηc εν Κραπατάλλοιc είρηκεν. sequuntur Ar. fr. 479,
Eub. fr. 105, Nicoph. fr. 20
2 cύκων τρώγε ACE: transp. Mus. 3 κάμπιμπλάμενοc Α: κάμπιπλάμ- CE (c[ Cratin.
fr. 149,2): κάμπλήμ- Nauck Mel. Gr.-R. 3 (1874) 56, coll. Ar. Equ. 935, Vesp. 424, Eccl. 56,
Plut. 892 τηc Schweigh.: τάc ACE 4 κάιτα cφακέλιζε CE: καταcφ- Α καi πέπρηcο
ACE: κάμπ- Κaibel
1 ώ δαιμόνιε saepe cum imperat., Ar. Αν. 1436, Thesm. 64, Ran. 44 etc. 2 φιβάλεων
Herm. fr. 53, vid. ad Eup. fr. 443 3 traditum τάc def. Dobree Adv. 11p. 299 coll. Ar. Lys.
966 τούc δρθρουc. ίη Aristophanis, Eubuli, Nicophontis fragmentis ab Athenaeo allatis est
ετρωγε ... τηc μεcημβρίαc, φαγουcα ... τηc μεcημβρίαc, μεcημβρίαc τραγών 4 cf. Cratin.
fr. 384 (cφακ.) et SIG 3 1169,123 (sanat. Epidaur., saec. IV2 ) επέπρητο δλii (vid. Blass ad
Act. apost. 28,6 et Jouanna ad Hipp. morb. ΙΙ 58, p. 2665)
'haec cum Ar. Ran. 117-134 comparanti et apud inferos scaenam esse consideranti ποπ
dubium videtur quin admoneatur nescio quis, quomodo ίη orcum facillime possit pervenire'
Kock

86 (81)

λήψει δ' εν~ Αιδου κραπάταλον {τριωβόλου} καi ψωθία

Athen. XIV p. 646 C ψωθία τά ψαθύρια. Φερεκράτηc Κραπατάλλοιc· λήψει - ψωθία.

Άπολλόδωροc δ' ό Άθηναίοc (244 F 283 Jac.) καi Θεόδωροc δ' (δ' secl. Jacoby) εν Άττικαίc
 Κραπάταλοι 145

γλώccαιc (346 F 2 Jac.) του ίiρτου τά άποθραυόμενα (-ψαυόμενα Α, corr. Kaibel) ψωθία
καλείcθαι, ίi τιναc όνομάζειν άτταράγουc (vid. Paus. att. ψ 6)
λήψηι Kaibel ms. κραπάταλλον τριωβόλου καi ψωθία Α: τρ. del. Meineke Qu. sc. 11
p. 37, qui postea sententia ηοη stetit: -αλον καi ψωθίαν Herw. Obs. p. 10 (prob. Rehrenboeck
1987 p. 57sq.): -άλου καi -αc Kock: -άλου καi -ου Herw. Coll. p. 15 ('scribendum fuisset
potius ψωθίου' iam Blaydes Adv. 11 p. 21)
vid. test. ί de vilissimo rerum apud inferos pretio vid. Phot. p. 314,17 όβολου χίμαιρα
έν Άιδου ('e Pherecr. Crapatalis, vel certe eo alluditur' Dobree Adv. 1 p. 604), ε 1834 έπτά
του όβολου χίμαιραι· έπi τηc έν ~Αιδου έρημίαc (vid. ad Eup. fr. 198). Call. fr. 191,1 Pf.
(loquitur Hipponax redivivus) ηκω / έκτων δκου βουν κολλύβου πιπρήcκουcιν, cf. epigr.
13,6 Ρ[ et vid. Gow-Page ad Hell. epigr. 1192, Theodoήdis ΖΡΕ 67 (1987) 5 sq., Rehrenboeck
1987 p. 60sq.

87 (82)

(Α.) μάχαιραν άρ' ένέθηκαc; (Β.) οϋ. (Α.) τί μ' είργαcαι;

άμάχαιροc έπi βόεια νοcτήcω κρέα,
ανήρ γέρων, άνόδοντοc;

[1-3] Ρο!!. Χ 89 (codd. FS, CL) χρηcτέον δέ καi ... μαχαίραι η μαχαιρίωι η μαχαιρίδι.
ή μαχαιρic μεν γάρ ώc έπi τό πολύ έπi τηc κουρίδοc· άλλ' δταν Φερεκράτηc έν Κραπατάλοιc
(Κραιπάλ- L, Κρεπατάλλοιc
C, 'Κοριάννοιc h. e. Κοριαννοί' Meineke, vid. fr. 79) φηι
μάχαιραν - άνόδοντοc
(accedunt ΑΒ) από (έπi Κaibel) τηc μαχαίραc (καi τωι μαχαιρίωι
add. FSB, τω μ. L) καi τηι μαχαιρίδι χρηcτέον. [2] Phot. (b, z) α 1157 άμάχαιροc. Φερε­
κράτηc (reliqua ίη marg. z)· άμάχαιροc - κρέα. [3] νίd. fr. 79
1 μαχαιρίδ' Κaibel e Pollucis verbis, quae tamen rectius explicavisse videtur Jungermann
('μαχαιρίc quidem plerumque de cultro tonsorio usurpatur: sed quum Pherecrates dixeήt
μάχαιραν ita et de cultro mensaήo vel cibaήo, inde nobis et μαχαιρίωι et μαχαιρίδι licet
itidem uti') άρ' ένέθηκαc Porson Adv. p. 295: ίiρ' έν- L: άρεν- C: ίiραι έν- F: άραι έν­
S ουτιμ' ειργαcαι C: ου τί μ' είργαcται L: οϋτοι μαι ειργάcαι F (de S ηοη constat)
personas dist. Porson 2 έπιβοή άναcτήcω FS 3 άλλ' ενθεc v - ('scilicet τήν μάχαιραν
τοίc κρέαcιν') vel (ων), άλλ' έντίθει ex fr. 79 addendum esse coni. Herw. Obs. p. 11 sq.

1 fr. 76,3 τί ήργάcω;

idem tempus (cf. fr. 173) hic quoque requirebat Kuehn apud Hemst.
2 'videtur epici carminis parodia latere' Κaibel de verbo νοcτείν apud comicos raro vid.
ν Leeuwen ad Ar. Ach. 29
contra Meinekii sententiam hoc fr. ίη Crapatalis retinere studuit Graf, Aur. aet. p. 72- 74
et Phil. 50 (1891) 606, de futura apud inferos epulatione agi opinatus (cf. fr. 89). vid. Dieterich,
Nekyia (1893) p. 251
146 PHERECRATES

88 (6 Dem.)

έβάδιζον δ' άπό

δείπνου· κνέφαc δ' ήν liρτι κούκ άωρία

Phot. (z, S') α 3492 άωρί, άωρία. Φερεκράτηc Κραπατάλοιc (Κραπαττ- S', om. z)· έβάδιζον
- άωρί (om. z). λέγουcι δέ καi άωρίαν, ώc την ωραν (καi τ. ω. ίη Lex. Sabb. legit et τό
παρά τ. ω. coniecit Papadopulos-Kerameus Lex. gr. min. p. 43, δέ {καi} ά. καi τ. ω. Theo-
doridis). Άριcτοφάνηc Άχαρνευcιν· (ν. 23 sq.)
2 άωρία Pap.-Ker.: άωρί S'
1 sq. από δείπνου βαδίζειν Ar. Vesp. 1401, Pac. 839 sq. ύπό fin. vers. Thesm. 386 2
Ar. Eccl. 291 πρώι πάνυ του κνέφουc Ach. 23 sq. άωρίαν ηκοντεc, cf. Phryn. praep.
soph. p. 4,8 et Ar. fr. 668

89 (84)

τακερούc ποιηcαι τούc έρεβίνθουc αυτόθι

Athen. 1 ΙΧ p. 366 D (post Ar. fr. 372) καi Φερεκράτηc Κραπατάλλοιc· τακερούc - έρεβ.
αυτόθι (καi Φ.· τακ. έρεβ. CE). Athen. 2 epit. 11 p. 55 Β (έρέβινθοι) Φερεκράτηc· τακερούc
- έρεβ. ευθέωc
ποιηcαι Athen. 1 : ποιήcειc Athen. 2 αυτόθι Athen. 1 : ευθέωc Athen. 2 : αυτόθεν Schweigh.,
quo facilius var. lect. explicetur (cf. Ar. Equ. 330, Eccl. 246, sed Ach. 116 αυτόθεν ~ αυτόθι)
Ar. 1. 1. κυάμουc ... τακερούc

90 (85)

τίc των λυχνείων ήργαcία; (Β.) Τυρρηνική

Athen. XV p. 700 C Φερεκράτηc δέ έν Κραπατάλοιc (έν Κρ. om. CE) την νυν λυχνίαν
(-ειαν Α) καλουμένην (om. CE) λυχνεiΌν (-νίον CE) κέκληκεν (καλείom. reliquis CE) διά
τούτων· τίc - Τυρρηνική. ποικίλαι γάρ ήcαν αί παρά τοίc Τυρρηνοίc έργαcίαι, φιλοτέχνων
δντων των Τυρρηνών. hinc Eust. ίη Od. p. 1571,19 τήν γάρ νυν φαcι λυχνίαν, λυχνίον
έκάλουν ώc Φερεκράτηc
λυχνίων Α: corr. Mus.
Phryn. ecl. 288 λυχνίαν· άντi τούτου (var. lect. του) λυχνείον λέγε ώc ή κωμωιδία. νίd.
ad Ar. fr. 573,3 et de opere Etrusco ad Cratin. fr. 139
 Κραπάταλοι 147

91 (86)

ούδεic γάρ έδέχετ' ούδ' ανέωιγέ μοι θύραν

Phot. (b, sz) α 1905 = Sud. α 2282 (codd. AGITFSM) = Lex. Bachm. p. 92,29 άνέωιγεν,
ουχί ηνοιγεν ... Φερειcράτηc Κραπατάλοιc (-άλλοιc Phot., Lex. Bachm.)· ουδεic - θύραν.
Zonar. p. 213 = Αη. Par. IV p. 113,24 (Orus, fr. Α 6" Alp.; codd. ADLLaCP) άνέωιγε χρή
λέγειν ... Φερειcράτηc· ουδεic - θύραν
γαρ έδέχετο ουδ' Phot., Sud., Lex. Bachm.: δέ Zonar. CP, om. ADLLa

Men. fr. 206 Koe. ή δ' άνέωιγε την θύραν. cf. Amips. fr. 14 Κ. et Luc. soloec. 8

92 (87)

ώ δέcποτ' Άγυιευ, ταυτα cυμμέμνηcό μοι

Phot. (b, z) α 277 = Sud. α 383 άγυιεύc· ό πρό των αυλείων θυρών (-λίων θ- Phot. b ante
corr., z, Sud. SM) ιcωνοειδήc ιcίων, ίερόc Άπόλλωνοc, ιcαi αυτόc (ό add. Reitz.) θεόc.
Φερειcράτηc Κραπατάλοιc· ώ - μοι
δέcποτα Άγυιεϋc Phot. z cυμμέμνηcό μοι Wί\. ap. C. Fredrich-G. Wentze\, NGG
1896 p. 328: coi μέμ- μοι Phot.: cύ μέμ- μου Sud.
Ar. Vesp. 875 ώ δέcποτ' άναξ, γείτον Άγυιεϋ, τουμοϋ προθύρου προπύλαιε. vid. ad Eup.
fr. 420 [Dem.] 46,2 ταϋτα cυμμέμνηcθέ μοι

93 (88)

πρόc τηι κεφαληι μου λάcανα καταθεic πέρδεται

Ρο\\. Χ 45 (post Ar. fr. 477, ubi vid.) εί δέ τοϋτο άμφίβολον, άλλά Φερειcράτηc εν τοίc
Κραπατάλλοιc· πρόc - πέρδεται. Phot. p. 209,9. 12 λάcανα ... έφ' ών άπεπάτουν ελεγοv­
οϋτω Φερειcράτηc (ex φριιc- corr.)

Hesych. λ 352 λάcανα· χυτρόποδεc (cf. Diocl. fr. 9) ... τούc άφοδευτηρίουc δίφρουc
inter accubantes hoc fieή statuit Wil. ms. (ad Mein.)
148 PHERECRATES

94 (89)

κ:αi νωτοπλfjγα μή ταχέωc διακ:ονείν

Phot. p. 306,26 = Sud. ν 568 νωτοπλfjγα (νωτό- Phot.)· μαcτιγίαν τόν είc τά νώτα τάc
(τάcom. Phot.) πληγάc λαμβάνοντα. Φερειcράτηc Κραπατάλοιc (Κραπαττ- Phot.)· ιcαί -
διαιcονείν
νωτόπληγα Phot. μή codd.: μήν Bothe: μοι Blaydes Adv. 11p. 21
vid. Ar. fr. 862 Eust. ίη 11.p. 216,13 νωτοπλfjγα οί παλαιοί ρήτορεc τόν μαcτιγίαν
φαcί, cf. p. 629,55 (Ael. Dion. ν 16) Ar. Αν. 1323 ώc βλαιcιιcώc διαιcονείc. ου θάττον
έγιcονήcειc;

95 (90)

ζητώ περιέρρων αυτόν εξ έωθινου

Sud. α 3037 (hinc ε 3069 et π 1125) = Lex. Bachm. p. 118,1 ίiπερρε oiJv (oiJv om. Lex.
Bachm.)· άποφθάρηθι. ιcαί ερρων· φθειρόμενοc. ζητώ - έωθινου· Κραπατάλλοιc Φερε­
ιcράτηc (Κρ. Φ. om. Lex. Bachm.)

περιέρρει Ar. Equ. 533, εξ έωθινου Thesm. 2

96 (91)

ώc ι'iτοπόν εcτι μητέρ' είναι κ:αi γυνήν

Choerob. ίηTheodos. can., GrGr IV 1 p. 307,17 Hilg. ίcτέον δέ δτι εύρίcιcεται παρά
Φερειcράτει ή αίτιατιιcτι τήν γυνήν, ώc - γυνήν, ιcαί ή αίτιατιιcή των πληθυντικών τάc
γυνάc, άλλ' δρω τάc γυνάc (fr. 206). hinc Et. gen. Β (Et. Gud. p. 326,27 Ste[, Et. magn.
p. 243,24) παρά Φερειcράτ(ει) ή αίτιατιιcή τήν γυνήν, ώc - γυνήν, ιcαί ή αίτ(ιατιιcή) των
πληθυντικών, άλλ' δρω τάc γυνάc. Epimer. Hom. alphab. γ 25 (Αη. Οχ. 1 p. 102,11) εχομεν
παρά Φερειcράτει τήν γυνήν γενιιcήν (immo αiτιατιιcήν). Antiatt. p. 86,13 (post Philippid.
fr. 2) Φερειcράτηc Κραπατάλλοιc τήν γυνήν
έcτι Et. Gud.: έcτι(ν) ιcαί Et. gen., Et. magn.: om. Choerob. μfjτερ Et. Gud.

Iocastam loqui coni. Kock, dubitat Kaibel ('sententia fort. haec ίncommodum est sίmul
marίtίac fi/ίί curam agere') ώ γυνή Alc. fr. 32 Κ. vid. infra fr. 206
 Κραπάταλοι 149

97 (92)

ώc τοι κακόν δζει t ΤΑΝΑΜΗΔΥΝ άλλα γλυκύ

Pήscian. inst. gramm. XVIII 243 (GrL 111p. 328,22) Φερεκράτηc Κραπατάλλοιc· ωc -
γλυκύ. Terentίus ίn Adelphίs (117): olet unguenta de meo. Iuvenalίs ίn Ι (5,87 sq.): olebίt
lanternam
&c τοι codd.: ωcτ' ουDobree ad Ar. Plut. 1021 (p. 128), Cobet Mnem. 5 (1877) 174
ΤΑΝΑΜΗΔΥΝ RM: ΤΑΝΑΜΕΔΥΝ V: θαίμάτιά γ' Dobree: τάμά. : : μά Δί' Toeppel 1851 p. 6° (et
1857 p. 19, coll. Plaut. Asin. 928 sq.) τάμά iam Putsch. (Ar. Eccl. 393 cont. Toeppel 1851)
alii alia; 'verba nondum emendata' Kaibel

98 (93)

(Α.) τί δαί; τί cαυτόν άποτίνειν τώιδ' άξιοίc; φράcον μοι.

(Β.) άπαρτi δήπου προcλαβείν παρά τουδ' εγωγε μάλλον

Lex. Bachm. p. 114,3 άπαρτί· παρ' Ήροδότωι cημαίνει τό άπηρτιcμένωc καί άκριβωc
(11 158,4, cf. Telecl. fr. 39) ... παρά δέ τοίc κωμικοίc τό εκ τοϋ εναντίου. Φερεκράτηc
Κραπατάλλοιc· τί - μάλλον (sequuntur fr. 77, Plat. fr. 59, Telecl. fr. 39). Schol. (RVEΘ
Barb) Ar. Plut. 388 (Sud. α 2928, Tzetz. Schol. Ar. IV 1 p. 101• 5) άπαρτί: επίρρημα δέ έcτιν
... κέχρηται δέ αυτώι Ήρόδοτοc ... καί Φερεκράτηc Κραπατάλοιc (-τάλλ- Sud., -ττάλ- R,
Κραταλοϋc vel -οίc V, om. Tzetz.)- φράcον - προλαβείν
1 τί cαυτόν Lobeck Phryn. p. 21 (iam 'ίη libello academico a. 1816 edito' teste Meineke):
τίc αυτόν Lex. Bachm.: τοcουτον Κaibel άποτίνειν τώιδ' Lobeck: -τείνει τό δ' Lex.
Bachm. 2 δήπου Lex. Bachm., Schol. VE, Sud.: δή ποϋ Schol. Θ Barb: δή τοϋ Schol. R,
Tzetz.: δητα Dobree ad Ar. Plut. 388 προcλαβείν Lex. Bachm.: προλ- Schol. RΕΘ Barb,
Sud., Tzetz.: προλαβών Schol. V εγωγε μάλλον Lex. Bachm. ('supplendum est άξιώ'
Kock): εγωγ' εμελλον Dobree
1 τί δαί;
Ar. fr. 209, vid. Denniston Gr. Part. p. 263 Ar. Equ. 182 ουκ άξιώ 'γώ 'μαυτόν
{cχύειν μέγα 2 'huic quid solvere velim, rogas? immo aliquid insuper ab eo accipere me
aequum est' Lobeck de adverbio άπαρτί vid. ad Eup. fr. 429 et Pfeiffer ad Call. fr. 609
hoc fr. e certaminis epirrhemate, fr. 100 ex antepirrhemate sumptum esse coll. Ar. Ran.
coni. Gelzer Ag. p. 185
150 PHERECRATES

99 (83)

ταυτ' εχων έν ταίc όδοίc άρπαζέτω τάc έγκρίδαc

Athen. XIV p. 645 Ε (έγκρίδεc, vid. Ar. fr. 269) Φερεκράτηc δ' έν Κραπατάλλοιc· ταύτ'
- έγκρίδαc

fr. 8 τάc άπίουc άρπάζετε trochaei (dubitat Kock); de diaeresi neglecta vid. fr. 10,2 et
152,5

100 (94)

δcτιc <r') αυτοίc παρέδωκα τέχνην μεγάλην έξοικοδομήcαc

Schol. vet. (VΓ) et Tήcl.

(Lh) Ar. Pac. 749 (έπόηcε τέχνην μεγάλην ήμίν κάπύργωc'
οικοδομήcαc) ταύτα (τούτο ΓLh, ταότό F. Schoell) καί Φερεκράτηc έποίηcε τόν Αicχύ­
λ ον (test. 123 R.) λέγοντα έν (καί Lh) τοίc Κραπατάλοιc (κρα πάντων άλλων, ex αλλοιc,
V)· δcτιc - έξοικ.
γ' add. Porson Praef. Hec. p. Ιίί δc τοίc άcτοίc Nauck Mel. Gr.-R. 2 (1866) 734 (νίd.
ad Eub. fr. 71,2) παρέδωκα Porson: -κε codd.

Ar. Ran. 1004 (chori ad Aeschylum verba) άλλ' ώ πρώτοc των 'Ελλήνων πυργώcαc ρήματα
cεμνά

101 (95. 194)

Athen. ΧΙ
p. 485 D Άμερίαc (p. 10 Hoffm.) δέ φηcι την οινοχόην λεπαcτήν καλείcθαι.
Άριcτοφάνηc δέ (fr. 411 Sl.) καί Άπολλόδωροc (244 F 258 Jac.) γένοc ε{ναι κύλικοc.
Φερεκράτηc Κραπατάλλοιc· τ ών θεατών δ' δcτ ιc δ ι ψ η ι λε π αcτ ή ν λα ψ άμε ν ο c
μεcτήν έκκαρυβδίcαι. vid. Cratin. fr.468
poetae verba ad eosdem atque fr. 14 numeros redegit Bergk Rel. p. 301
των θεατών δ', ο{cτιcι δίψ'
ήι, λεπαcτήν λαψαμένοιc
μεcτήν έκχαρυβδίcαι
de forma ο{cτιcι
dubitat Nauck Mel. Gr.-R. 5 (1888) 223, sed cf. Ar. Pac. 1279 2
med. λάψαcθαι admittere nolunt Kock, Κaibel, alii (πληcαμένοιc Herw. Mnem. 21, 1893,
152, λουcαμένοιc Blaydes Adv. ΙΙ p. 21); έξέλαψα Ar. Ach. 1229, έκλάψεται Pac. 885 (νίd.
Dover ad Nub. 810) Athen. p. 485 Α λεπαcτή ... άφ' ήc έcτι λάψαι, τουτέcτιν άθρόωc
 Κραπάταλοι 151

πιείν 3 έκχ- (vel έγχ-) Dobree Not. Ar. add. p. 113: έκκ- Α Hesych. ε 3819 έξεχα­
ρυβδαάνθη (-δίcθη Bergk p. 303, χαρύβδιοc έξεφαάνθη Latte ut sit Hom. μ 441)· άνεπόθη
(-δόθη Latte) vid. ad Cratin. fr. 428
Eupolideos restituebat Kock (monente Dindorf)
των δε θεατών δcοιc αν δίψοc ήι
λεπαcτήν έμπληcαμένοιc μεcτήν έκχαρυβδίcαι
2 τfίc λεπαcτηc λαζυμένοιc Ziel. Ires. p. 91, coll. Ar. Lys. 209
systema trochaicum audiebat Κaibel, λάψαι interpretamentum ad έκχ. adscriptum fuisse
suspicatus
των θεατών δ' δcτιc (αν) δι­
ψηι, λεπαcτήν έγχεάμενον
εcτιν έκχαρυβδίcαι
αν add. Toup, Dionys. Longin. (1778) p. 241
huc Runkel rettulit Athen. ΧΙ p. 464 EF ήμείc συν, ώc καi παρ' Άθηναίοιc έγίνετο,
ίiμα άκροώμενοι των γελωτοποιών τούτων καi μίμων ... ύποπίνωμεν. λέγει δε περί τούτων
ό Φιλόχοροc ούτωcί (328 F 171 Jac.)· 'Αθηναίοι τοίc Διονυcιακοίc αγώcι τό μεν πρώτον
ηριcτηκότεc καi πεπωκότεc έβάδιζον έπi τήν θέαν καi έcτεφανωμένοι έθεώρουν, παρά δε
τόν αγώνα πάντα o{voc αυτοίc ώινοχοείτο καi τραγήματα παρεφέρετο, καi τοίc χοροίc
ε{cιουcιν ένέχεον πίνειν καi διηγωνιcμένοιc δτ' έξεπορεύοντο ένέχεον πάλιν· μαρτυρείν
δε τούτοιc καi Φερεκράτη τόν κωμικόν, δτι μέχρι τηc καθ' έαυτόν ήλικίαc ουκ αcίτουc
(ουδ' απότουc addendum esse susp. Kaibel) ε{ναι τούc θεωρουνταc. vid. Pick.-Cambr.
Festiva!s2 p. 272
iocosam spectatorum invitationem sub finem fabulae locum habuisse coll. Ar. Lys.
1058-1071 (sim. Eccl. 1144-1148) coniecit Wil. Lysistr. p.182, cf. Gr. Versk. p. 2271; de
parabasi cogitaverat Bergk. cf. fr. 102

102 (96)

τοίc δέ ιφιταίc
τοίc νυνi κρίνουcι λέγω,

[1-7] Phot. p. 647,22 = Et. gen. Β (Et. magn. p. 793,43) = Sud. φ 342 Φίλιοc Ζεύc
(Ζεύc om. Sud.)· ό τά περί τάc (τfίc Et., Sud. Α) φιλίαc έπιcκοπών (deficit Et.) ... Φερεκράτηc
Κραπατάλοιc (-άλλοιc Phot., Sud. Α)· τοίc - κακ. [7] Ρο!!. 11 127 (codd. FS, Α) κακη­
γορίcτεροc παρά Φερεκράτει (-κάτη Α)
2 κρίνουcι Sud.: -ουcιν Phot.: -ουcι Herw. Coll. p. 15
1 sqq. Ar. Eccl. 1160 μή 'πιορκείν, αλλά κρίνειν τούc χορούc όρθώc αεί, cf. Nub. 1115-
1130, Αν. 1101-1117; de iudicum iureiurando etiam Dem. 21,17
152 PHERECRATES

μή 'πιορκείν μηδ' άδίκωc

κρίνειν, η νή τόν φίλιον
s μυθον είc ύμαc ετερον
Φερεκράτηc λέξει πολύ τού-
του κακηγορίcτερον

4 νή οιη.
Sud. Α 5 μυθοc Phot. ήμίic Sud. G 6 Φερεκράτηc Grotius Exc. p. 969:
Φιλο- codd. 7 κακηγορίcτερον Elmsley ex Poll. (ad Ar. Ach. 730, ed. 1 [1809) p. 69):
-ιcτότερον Phot.: -ητότερον Sud. Μ ante corr.: -ικώτερον Μ post corr., G: -ητέον V

4 η ut Ar. Pac. 1315 Phryn. praep. soph. p. 123,11 φίλιοc· ό (τfjc) φιλίαc εφοροc θεόc.
cf. Ar. Ach. 730 ναί τον φίλιον et νίd. ad Diod. fr. 2,5 5 μυθον λέξαι, ιiντιλέξαι Ar. Lys.
781. 806 7 κακηγορίcτατοc Ecph. fr. 6
cum metro cf. fr. 14. de horum versuum (quibus fr. 101 nullo intervallo subiungi posse
parum probabiliter existimavit Bergk Rel. p. 301) ίη fabula loco νίd. Wil. ad fr. 101 cit.;
Gelzer ΖΡΕ4 (1969) 1245

103 (97)

Poll. VII 152 (codd. FS, Α) cυκα δέ των διφόρων έν Κραπατάλοιc (κραπατάλλοιc
Α, καραπ- FS) Φερεκράτηc (είρηκεν)
Athen. ΠΙ p. 77 D διφόρου δέ cυκfjc μνημονεύει καί Άριcτοφάνηc έν Έκκληcιαζούcαιc·
(707 sq.) ... καί Άντιφάνηc εν Cκληρίαιc· (fr. 198 Κ.). Aήstophanis locum etiam Phot. δ 674
commemorat

104 (98)

Antiatt. p. 89,30 δ υ c η με ρε ί ν· Φερεκράτηc Κραπατάλλοιc

cf. fr. 245

ad Crapatolos etiam fr. 199 rettulit Meineke. Phot. p. 132,24 = Sud. κ 392 καρκαδόνα·
τουτο λέγεται Χάροντοc δάνειον, cυναγόμενον εκ του όβολου του cυγκηδευομένου τοίc
τελευτώcιν, ουχ ώc ενιοι πλανώμενοι βοτάνηc όνομά φαcιν εΙναι ad eandem fabulam
pertinere coni. Hemst., Luc. 1 (1743) p. 422
 Κραπάταλοι - Λfjροι 153

Ληροι

Hesych. λ 895 ληροί· τά περί τοίc γυναικείοιc χιτώcι κεχρυcωμένα. Phot. p. 222,8 ληροι·
κόcμοc γυναικείοc χρυcουc. nugas Latine reddidit Kuehn ad Poll. VI 105, coll. nugivendis
Plauti (Aul. 525 ex Νοηίί testimonio, nugigerulis codd.). chorum mulierum nimiis ornamentis
instructum processisse coniecit Bergk Rel. p. 131

105 (101)

εcτην δέ κάκέλευον t έγχέαcθαι νώιν μύρον t

βρένθειον, ίνα τοίc εicιουcιν έγχέηι

Athen. XV p. 690 D βρενθείου (-ίου Α) δέ μύρου μνημονεύει Φερεκράτηc (defic. CE) έν

Λήροιc οϋτωc· εcτην - έγχέηι
1 εcτην δέ καi / έκέλευον (αύτόν) Dobree Adv. 11 p. 353 ενχεαcθαι νων μύρον Α:
έγχέαcθε νώιν {μύρον} Meineke ed. min. (ίη ed. mai. μύρον ίη init. tertii versus transposuerat,
quam coniecturam repetiit Anal. Ath. p. 337): έγχέαι μύρον vel τι νώιν Blaydes Adv. 11
p. 22. 286 2 βρένθιον Α: corr. Dobree έγχέηι Α: έγχέω Meineke: έγγυώ Bothe: (-cι)
μεταδιδώ Kock

1 sq. pergit Athenaeus βαcιλείου δέ μύρου μνημονεύει Κράτηc έν Γείτοcιν ... (fr. 2).
Cαπφώ δ' όμου μέμνηται του τε βαcιλείου καi του βρενθείου ... (fr. 94,19 sq. V.). cf. Poll.
VI 104

106 (100)

μίτραν άλουργfj, cτρόφιον, δχθοιβον, κτένα

Phot. p. 366,3 δχθοιβοc· λώμα (cf. Et. gen. ΑΒ = Et. magn. p. 645,22 et Sud. ο 1049).
Φερεκράτηc Λήροιc· μίτραν - κτένα

vid. ad Ar. fr. 332,2 (όχθοίβουc, μίτραc), 4 (cτρόφον)

107 (102)

ώc ουχί τουτi ρύγχοc άτεχνώc έcθ' ύόc

Athen. 111p. 95 D (ρύγχοc) Φερεκράτηc Λήροιc· ώc - ύόc

'antecessit opinor μή λέγε. scaena similis videtur Ar. Ach. 768 sqq.' Kock. dapum Thye-
154 PHERECRATES

stearum ut ίη Aήstophanis quod apud Athen. praecedit fr. 478 parodiam fuisse susp.
vLeeuwen ad Ach. 744

108 (103)

τό δ' δνομά μοι κάτειπε τί cε χρήcται καλείν

Phot. (z) ined. = Sud. χ 471 (codd. A'SGFM) χρή ... χρήι ... χρήν ... λέγουcι δέ ποτε
καi χρήcται (καi χρfjcθαι Sud. A'F, κεχρήcθαι Phot.) άντί του δεί. Φερεκράτηc Λήροιc·
τό- καλείν
χρfjcθαι Phot. ante corr., Sud. Α

vid. Ar. fr. 377 Ar. semper κάτειπέ μοι hoc ordine (Nub. 478 et saepe). Pac. 189 ειμή
κατερείc μοι τοϋνομ' δ τι ποτ' εcτι cοι. Eur. Ιοη. 259 δνομα τί cε καλείν ήμιic χρεών;

109 (104)

από τηγάνου τ' εφαcκεν

άφύαc φαγείν

Athen. VI p. 228 Ε τήγανον δέ ... είρηκεν έν μέν Λήροιc (μενδηροιc Α, corr. Casaub.)
Φερεκράτηc οϋτωc· από - φαγείν (sequitur fr. 133). Eust. ίη Od. p. 1862,19 (post Eub.
fr. 108,3) καi· άπό - φαγείν
tetrametrorum reliquias digeή posse monuit Meineke, cum Dindorfinserto αν ante φαγείν
trimetrum efficere voluisset (-κε καν αφ. φαγείν Tucker CIQu 2, 1908, 191) cf. fr. 128

110 (105)

λαβοϋcα μέν τήc χοίνικοc τόν πύνδακ' είcέκρουcεν

Poll. Χ
79 (codd. FS, CL) τόν δέ πυθμένα καί πύνδακα ίiλλοι τε καί Φερεκράτηc έν
Λήροιc (λύροιc L; poetae verba om. CL)· λαβουcα - εicέκρουcεν
λαθουcα Meineke μέντοι χοίνικα / τόν (trim.) Dobree Adv. 1 p. 578 έξέκρουcεν
Bothe
vid. Ar. fr. 281
 Ληροι - Μεταλληc 155

111 (106)

επειθ' ετερα τούτων ποιουντα πολλά κυντερώτερα

Phot. p. 188,20 κυντερώτατα καί κυντατώτατα λέγουcιν ... Φερεκράτηc Λήροιc· επειτα
-κυντ.

ποιουντα cod.: πονουντα Meineke V 1 p. 27: παθόντα Kock κυντετώτερα cod.

vid. Eub. fr. 83 tetr. iamb. acatal., cf. Soph. fr. 314,298-328 R. (Ίχν.), Ιοη. 19 F 20
Sn. (Όμφ. fab. sat.). de dimetήs cogitavit Meineke (ποιουν-/τα), trimetros efficiebat Porson
(επειτα (καί) ετερα / τούτων), 'possis etiam εΙθ' ετερα ut sint troch.' Dobree Adv. Ι p. 597

112 (107)

Ρο!!. VI 105 (codd. FS, Α) τά δ' άγγεία τών μύρων λήκυθοc μυρηρά (cf. Ar. fr. 210) καί
άλάβαcτροc· Φερεκράτηc δ' εν Λήροιc (λύροιc FS, μύροιc Α) είρηκε καί κυάθιον
άργυρου ν, ώι τό μύρον εγχέομεν. Athen. Χ p. 424 Β (κύαθοc) Φερεκράτηc δ' εν Λήροιc
ά ρ γ υ ρ ο υ ν κ ύ α θ ο ν ωνόμαcε
cf. fr. 105

Μεταλληc

ί. Harp. p. 203,8 Dind. μεταλλείc· Λυcίαc εν τώι πρόc Διοχάρη, εl γνήcιοc (fr. 89 S.). ο{
τά μέταλλα εργαζόμενοι μεταλλείc ονομάζονται. εcτι δέ καί δριϊμα Φερεκράτουc Μεταλ­
λείc, δπερ Νικόμαχόν φηcι πηποιηκέναι Έρατοcθένηc εν ζ' περί τηc άρχαίαc κωμωιδίαc
(fr. 93 Str.)
vid. ad test. 3

ii. Phot. p. 32,11 Έρατοcθένηc (fr. 46 Str.) ... ύποπτεύει τούc Μεταλλείc (νίd. fr. 116)

ίίί. Athen. XV p. 685 Α Φερεκράτηc δέ tί ό πεποιηκώc τό δριϊμα τούc Πέρcαc (fr. 138)
... ό δέ πεποιηκώc τούc ειc αυτόν άναφερομένουc Μεταλλείc (fr. 114)

'nec de tempore fabulae satis constat, nisi quod post Teleclidae Amphictyones scήpta
est (νίd. ad fr. 113), neque argumentum quomodo poeta disposuerit. descήbitur beata ίη
Tartaro vita ποπ a choro sed a muliere quadam (fr. 113,20), quae ipsa experta esse videtur,
156 PHERECRATES

ποπ fando accepisse; sed similia fr. 114 chorus narrat. et sane metallarii qua ratione ad
Orcum descenderint facilius intel\egitur quam mulier' Κaibel

Bergk Rel. p. 288-294 Meineke Ι p. 69 sq., ΙΙ 1 p. 307-309 J. Bailey, Com. Gr.

Fragm. (1840) p. 18-24 Kock I p. 174 Zieliήski Ires. p. 38 sq. Κaibel Herm. 24
(1889) 44 W. Hoffmann p. 25 sq. Geissler p. 40sq. cum add. p. χίν Norwood p. 162
Koerte RE ΧΙΧ 2 (1938) 1988,52-1989,27 Schmid 14 p. 105 Baldry G. & R. 22
(1953) 55sq. Langerbeck, Ζ. f. Volksk. 59 (1963) 198sq. Rehrenboeck p. 125-183
Idem, Wiener humanist. Blatter 29 (1987) 14-25

113 (108)

πλούτωι δ' έκείν' ήν πάντα cυμπεφυρμένα,

έν παcιν άγαθοίc πάντα τρόπον εlργαcμένα·
ποταμοί μεν άθάρηc καί μέλανοc ζωμου πλέωι

[1-33] Athen. 1 VI p. 268 D εγώ δ' επειδή ώcπερ λαμπάδων καταcείcαντοc του θαυμα­
cιωτάτου Κρατίνου τά προκείμενα επη (fr. 176) καi {ώc} οί (καλ&c οί Madvig Adv. ΠΙ
p. 58) μετ' αύτόν γενόμενοι μιμηcάμενοι έπεξειργάcαντο (Cratet. fr. 16. 17, Telecl. fr. 1),
εχρηcάμην τηι τάξει των δραμάτων ώc εδιδάχθη. καi ... άπομνημονεύcω κατά την τάξιν
καi τά τοίc ίiλλοιc εiρημένα ποιηταίc· ών εΙc (πρωτοc Meineke Anal. Ath. p. 117) εcτιν ό
άττικώτατοc Φερεκράτηc, δc έν μέν τοίc Μεταλλευcί φηcιν (fab. nom. om. CE)· πλούτωι
-πάλιν (sequitur fr. 137). [3-24] Poll. 1 VI 58 (codd. FS, Α) ού φαυλον δ' ϊcωc παραθέcθαι
καi την Φερεκράτουc λέξιν- ποταμοί - καταπιείν. [3-4] Eust. ίη 11.p. 1095,18 κωμικ&c
(λέγεται) τονθολυγείν καi κοχυδείν (fr. 137,4) ώc αί παρά τώι Άθηναίωι χρήcειc δηλουcιν,
οΙον ποταμοί - ερρεον, ηγουν ποιόν ήχον άποτελουντεc, δθεν ϊcωc καi τό τονθορύζειν.
[13-14] Athen. 2 ΠΙ p. 96 Α (άκροκώλια) Φερεκράτηc δ' εν Μεταλλευcι· cχελίδεc -
άκροκώλια. [13] Poll. 2 ΙΙ 191 cκελίδεc όλόκνημοι εν τηι κωμωιδίαι, 3 VI 52 (codd. FS, Α,
BC) cκελίδεc όλόκνημοι αί πέρναι. Hesych. ο 610 όλόκνημοι· όλομελείc. [16] Pol\. 3 VI 52
πλευρά (-αία FS BC, -ία· πλευραί Α) δελφάκια. [30-31] Poll. 4 Χ 75 (codd. FS, CL; οίνου
αγγεία) εκ δέ τούτων καi ή χώνη, δταν εϊπηι Φερεκράτηc εν Μεταλλευcι (πετάλλη S,
πετάλη FCL, corr. Falckenburg)· κύλικα - χώνηc
2 om. CE post άγαθοίc interp. Kaibel ms. εiργαcμένα Α: ώργ- Bergk Rel. p. 291
(cf. Eup. fr. 266) 3 μέν om. Eust. άθάρηc Athen., Eust.: -αc Ρο)\. πλέωι Dindorf:

1 εκείνα πάντα, de quo iniuria dubitatum est, dictum ut Ar. Αν. 1158 ίiπαντ' εκείνα.
Aesch. Pers. 395 cont. Meineke tempus imperfectum sive plusquamperfectum per totam
narrationem obtineri observavit Porson Adv. p.105sq. (1. 4. 9. 10. 17. 18. 24. 26. 31. 33)
2 πάντ' αγαθά Theop. fr. 39, cf. Amph. fr. 28 Κ. et vid. vLeeuwen ad Ar. Ran. 302, Schol.
Ach. 1026 a. c. πάντα τρόπον Ar. Ran. 618, Nub. 701 3 Choerob. ίη Theodos. can.,
 Μεταλληc 157

δια των cτενωπών τονθολυγουντεc ερρεον

s αύταίcι μυcτίλαιcι, καi ναcτών τρύφη,
ωcτ' εύμαρη γε καύτομάτην τήν ενθεcιν
χωρείν λιπαράν κατά του λάρυγγοc τοίc νεκροίc.
φύcκαι δε καi ζέοντεc άλλάντων τόμοι
παρά τοίc ποταμοίc cίζοντ' έκέχυτ' άντ' όcτράκων.
10 καί μήν παρην τεμάχη μεν έξωπτημένα
καταχυcματίοιcι παντοδαποίcιν εύτρεπη,
τεύτλοιcί τ' έγχέλεια cυγκεκαλυμμένα.
cχελίδεc δ' δλόκνημοι πληcίον τακερώταται

πλέοι Athen., Eust.: πλέον Ρο!!. 4 τονθολυγουντεc Athen., Eust.: τονθορυγ- Ρο!!. FS:
θορυβ- Ρο!!. Α: πομφολυγ- Athen. cod. Β (ex coniect.) Ssqq. hoc ordine disponendos
esse 5. 9. 10. 11. 6. 7. 8. 12 putat Kock 5-7 om. Ρο!!. 5 τρύφη CE: τρύφηι Α 6
ευμαρη γε Dindorf (praeeunte Casaub. qui -η τε): -η ήγεν Α: om. CE καυτομάτην
Casaub.: αυτόματ' εic Α: om. CE 8 φύcκαι δέ Athen.: φ- τε Ρο!!. FA: φάcκεται Ρο!!.
S ζέοντεc codd.: cίζοντεc Pierson ap. Dobree Adv. ΙΙ p. 313 9 τοίc ποταμοίc cίζοντα
έκέχυτ' Ρο!!. FS (vid. Tichy p. 124): τοίc -οίc -τεc -υτ' Ρο!!. Α: τοίc -οίc -τεc -υντ' Athen.:
τοίc -οίcιν vel τοίcι -οίc έξεκέχυντ' (praeeunte Pierson ap. Porson Misc. p. 281) vel έξέκειντ'
Dobree 11 παντοδαποίcιν Athen. Α, Ρο!!. Α: -οίc Athen. CE: -ηcιν Ρο!!. FS ευτρεπη
Athen., Ρο!!. Α: -oi Ρο!!. FS: ευπρεπή Hemst. ad Luc. dial. mar. 10 fin. (Ι [1743] p. 316)
12 om. Athen. έγχέλεια Pierson: -λυα SA: -λίαc F: -λύδι' (έγκ-) Herw. Obs. p. 13 13
cχελίδεc Athen., Poll. 1 FS (et 3Α): cκελ- Poll. 2 (et 3 FSBC): cχολ- Ρο!Ι. 1 Α δ' Athen.,

GrGr IV 2 p. 42,2 Hilg. cημειουταί τινα δ Ήρωδιανόc έν τηι Καθόλου (Ι p. 340,13 L.) μή
έξενεχθέντα διά του α άλλα διά του η ... άθάρη, εcτι δέ cιτωδέc τι έψητόν. vid. ad Cratet.
fr. 11 ποταμοί ... ζωμου μέλανοc fr. 137,3sq., cf. Telecl. fr. 1,8 4 fr. 137,3 διά των
τριόδων, Nicoph. fr. 21,3 διά των δδων τονθολuγ. onomatopoetice, νίd. Tichy p. 214-
216, Perpillou REG 95 (1982) 260-264 5 Ρο!!. VI 87 μυcτίλη ... ψωμόc κοίλοc εic
ετνοc η ζωμόν βαθυνθείc, cf. Hesych. μ 1975; Ar. Equ. 1168 μυcτίλαc μεμυcτιλημέναc de
dativo vid. ad Ar. fr. 300 et vLeeuwen ad Vesp. 119 fr.137,7 ναcτίcκων, cf. Metag. fr. 6,3
et vid. vLeeuwen ad Ar. Αν. 566-569 άρτου τρύφοc Luc. fugit. 31, cf. ΑΡ VI 105,3
6 de voce αυτομ. vid. ad Cratet. fr. 17,7 ενθεcιν Telecl. fr. 1,10 7 fr. 137,3 λιπαροίc
έπιπάcτοιc Telecl. fr. 1,12 έc τόν φάρυγα. vid. Gow ad Mach. 88 8 φύcκηc τόμοc
fr. 50,4, cf. Cratin. fr. 205, Eub. fr. 14,7, Mnesim. fr. 4,14 10 καi μήν παρην Alex. fr. 134 Κ.
fr. 50,2 τέμαχοc έγχέλειον, cf. Metag. fr. 6,9 έξοπτωντεc Telecl. fr. 1,7, νίd. vLeeuwen
ad Ar. Equ. 954 11 Ρο!!. VI 68 είη δ' αν των ήδυcμάτων καi τά ύποτριμμάτια, α καi
καταχυcμάτια (cf. Telecl. fr. 1,9) δείπνον ευτρεπέc Antiphan. fr. 80,12 Κ., Anaxipp.
fr. 1,13 Κ. 12 vid. Eub. fr. 34 13 cχελίδαc έδηδοκώc Ar. Equ. 362, cf. fr. 264
158 PHERECRATES

έπί πινακίcκοιc, καί δίεφθ' άκροκώλια

ιs ηδιcτον άτμίζοντα, καί χόλικεc βοόc,
καί πλευρά δελφάκει' έπεξανθιcμένα
χναυρότατα παρέκειτ' έπ' άμύλοιc καθήμενα.
παρην δέ χόνδροc γάλακτι κατανενιμμένοc
έν καταχύτλοιc λεκάναιcι καί πυου τόμοι.
20 (Β.) οίμ' ώc άπολείc μ' ένταυθα διατρίβουc' ετι,
παρόν κολυμβαν ώc εχετ' έc τόν Τάρταρον.
(Α.) τί δητα λέξειc, τάπίλοιπ' ηνπερ πύθηι;
όπταί κίχλαι γαρ εic άνάβραcτ' ήρτυμέναι

Ρο!!. Α: τ' Ρο!!. FS 14 επί πινακίcκοιc Athen.: επί -ων Ρο!!. Α: τε έπi -ων Ρο!!. FS 15
ατμίζοντα codd.: απατμ- Dindorf, ne Attica correptio neglegatur χόλικεc Athen.: χόλιξ
Ρο!!. 16 δελφάκεια Athen.: -άκια Poll. 1 FS (et Poll. 3): -ακίαc Poll. 1 Α 17 χαυνώρατ'
Ρο!!. Α απέκειτο Ρο!!. F αμύλοιc Athen.: -ων Poll. 18 γάλακτι codd.: γάλατι
Dindorf Ar. fr. 1829 p. 231 (cf. Ar. Byz. ίη Plat. fr. 246): -κι Gulick (cf. Call. fr. 260,57 Pf.)
κατανενιμμένοc Athen.: καταμεμιγμ- Ρο!!. F, μεμιγμ- AS (cf. Eup. fr. 58) 19 καταχύτλοιc
Athen., Ρο!!. S: -τοιc Ρο!!. F, -ταιc Α λεκάναιcι Athen. Α, Ρο!!. Α: -ναιcιν Athen. CE:
-νεcι Ρο!!. F, -νιcι S καi πύου τόμοι Villebrune: καi πυοτομοι Athen. Α: καμύλου τόμοι
Ρο!!. FA: αμιλλού ταίμοι Ρο!!. S: om. Athen. CE 20-22 om. Athen. CE, Ρο!!. 20
οϊμ' Mus.: ομ' Α 21 εχετ' εic Α: εχω 'c Bothe 23 κίχλαι γαρ Mus.: καi κίχλαι γαρ

14 vid. ad Lync. fr. 1,5 sq. Telecl. fr. 51 ακροκώλια δίεφθα 15 Phryn. praep. soph. p. 8,10
ατμίζον κρέαc· ο{ον θερμόν εκ τηc χύτραc ανηιρημένον, ετι την ατμίδα αναβάλλον Eub.
fr. 63,4 χόλικέc τε βοόc, cf. Ar. fr. 83 16 επεξανθιcμένα 'desuper tosta ut flavum colorem
prae se ferant' Meineke. νίd. vLeeuwen ad Ar. Ach. 1047 17 χναυρ. hic tantum, cf.
χναυματίοιc Telecl. fr. 1,14 Telecl. fr. 34,2 λαγωιοίc έπ' αμύλωι καθημένοιc 18 de
χόνδρωι vid. ad Ar. fr. 208 γάλακτι dubitanter retinuimus coll. Antiphan. fr. 52,4 Κ.
γαλακτοθρέμμονα (γαλατο- Dindorf). Παρεκβολαί του μεγάλου ρήματοc έκ των Ήρωδια­
νού ed. La Roche, progr. Vind. 1863, p. 12,14 ( = Απ. Par. IV p. 226,6, vid. Reitz. Gesch.
gr. Et. p. 360) πολλάκιc ... εν τωι μέτρωι εύρίcκομεν τό μν αποτελούν κοινήν cυλλαβήν
(νίd. ad Cratin. fr. 162) ... όμοίωc καi ... τό κτ ώc παρά τωι 'Ρίνθωνι (fr. 10 Kaib.)·
Ίππώνακτοc τό μέτρον.:: ουδέν μοι μέλει. cf. Choerob. ίη Theodos. can., GrGr IV 2 p. 79,6
Hilg. et ad Heph. ench., p. 199,12sqq. Consbr. 'κατανενιμμένοc recte habere videtur, si
ad κατανίφω referas, lacte tanquam ηίνe sparsus' Meineke Anal. Ath. p. 118, prob. Doehring
p. 113 et Κaibel ms. (Ίactea nive conspersa alica'). ad κατανίζω referunt LSJ p. 902b et
Rehrenboeck p. 160 cf. Eub. fr. 89,4sq. 19 καταχ. Eup. fr. 305. vid. ad Cratin. fr. 252
et Cratet. fr. 13 πυόν δαινύμενοι Cratin. fr. 149,2, ubi νίd.; de accentu Hdn. 1 p. 111,20 L.
20sq. Ar. Vesp. 849 οϊμοι διατρίβειc καπολείc τριψημερων. 'quid igitur mihi hic diutius
remanens taedium adfers, cum tibi tuisque liceat confestim ίη Tartarum desilire, ί. e. ίη malam
crucem abire?' Kock κολυμβαν ... εc τόν Τάρταρον ut εc κύμα Anacr. PMG 376, εic
 Μεταλληc 159

περί τό cτόμ' έπέτοντ' άντιβολουcαι καταπιείν,

2s ύπό μυρρίναιcι κάνεμώναιc κεχυμέναι.
τάδε μηλ' έκρέματο, τά καλά των καλών ίδείν,
ύπερ κεφαληc, έξ ούδενόc πεφυκότα.
κόραι δ' έν άμπεχόναιc τριχάπτοιc, άρτίωc
ήβυλλιώcαι καi τά ρόδα κεκαρμέναι,
30 πλήρειc κύλικαc οίνου μέλανοc άνθοcμίου
ηντλουν δια χώνηc τοίcι βουλομένοιc πιείν.
καi τώνδ' έκάcτοτ' εί φάγοι τιc η πίοι,
διπλάcι' έγίγνετ' εύθύc έξ άρχηc πάλιν

Athen. Α: δέ κίχλαι Athen. CE: κίχλαι δ' Ρο!!.ειc άνάβραcτ' Meineke ed. min.: ειc
άναβραcειc· αναβράcειc. άναβραcτ' Athen. Α: επί τοϊcδ' άνάβραcτ' Ρο!!. F: επί τοϊcδ'
άνάβροιcτ' Ρο!!. Α: άνάβραcτ' Ρο!!. S: -cτοι Athen. CE: άναβράcει τ' Marx ad Lucil. 978
25 ύπό ACE: επί Meineke Anal. Ath. ρ. 118 κεχυμέναι ACE: -μένουc Meineke ed. min.,
-μένοιc vel -μένουc Anal. Ath.: -μέναc Kock (cf. 20) 26 έκρέματο Morelius p. 107: -ντο
ACE 27 οόδενόc Dindorf: οόθ- ACE 29 ήβϋλλιωcαι CE: cιβ- Α καί τά ρόδα
ACE: τά ρόδα καί Kock, ut ante ρ productio fiat: τά ρόδα κατα- Herw. Coll. p. 16: καί
ρόδον Dobree Adv. 11 p. 234 30 κύλικαc οίνου Athen.: κύλικα τοίνυν Ρο!!. FSC, -α
μόνον L μέλαν Ρο!!. L 31 βουλομένοιc Α: -cϊ CE 32 καί των δ' ACE: τούτων δ'
Herw., ne δδε ad antecedentia referatur έκάcτοτ' ει Jacobs Addit. p. 160: εκαcτοc ει
ACE: έκάcτων ει Meineke: εκαcθ' δc' η Dobree Adv. 11 p. 313 33 εγίνετ' ACE: corr.
Dindorf

φρέαρ sive τά φρέατα Plat. Lach. p. 193 C, Prot. p. 350 Α, ειc κολυμβήθραν μύρου Alex.
fr. 300 Κ. ώc εχω Ar. Equ. 488, Lys. 376. 610, Plut. 1089 (vid. Holzinger ad Ιοc.); ωcπερ
ε{χον ωιχόμην Eccl. 533. vid. Headlam ad Herond. 7,8, Maresch ad Pap. Colon. 203, C 14
(ρ. 18) 22 τάπίλοιπα Ar. Equ. 688, τάπίλοιπ' ίiκουcον Eur. Tro. 923 de orationis
forma νίd. vLeeuwen ad Ar. Nub. 154 23 cf. fr. 137,9 sq. et Telecl. fr. 1,12 de ηρτ.
vid. Eup. fr. 365 24 cf. Telecl. fr. 1,5. 12, Metag. fr. 6,10, Nicoph. fr. 21,4 26 vid. ad
Diocl. fr. 2 τά κακά των κακών ιδεϊν 'adspectu', vid. vLeeuwen ad Ar. Nub. 1172, K.-
G. ίί p. 14sq. 28 άμπέχονον Ar. fr. 332,7 τριχ. varie explicabatur, cf. Hesych. τ 1462
~ Phot. p. 606,2 = Sud. τ 1035 = Lex. Bachm. p. 390,18; Ρο!!. 1124, Χ 32 28sq. Ar.
Ran. 516 ήβυλλιώcαι κίiρτι παρατετιλμέναι. Kann De iteratis p. 39 cum syllaba ante ρ
ποπ producta cf. fr. 162,2 et Herm. fr. 77,8 (hex.), Ar. Vesp. 1066 (troch.), Plat. fr. 147 (trim.)
et νίd. Teuffel-Κaehler ad Ar. Nub. 344 (2 1887 p. 89 et 196) et Maas Gr. Metr. § 130
Hesych. ρ 403 ρόδον- Μιτυληναϊοι τό τηc γυναικόc. vid. Cratin. fr. 116 30 οίνου μέλανοc
άνθοcμίου Ar. Plut. 807, cf. Ran. 1150 30 sq. νίd. ad Ar. fr. 504,8 31 Diotimus
Atheniensis propter vinolentiam Χώνη dictus est teste Polemone (fr. 79 Pr.) τοϊc βου-
λομένοιcι Telecl. fr. 1,9 32sq. cf. Eur. Cycl. 147 (Kassel, Maia 25, 1973, 102) εξ άρχηc
πάλιν fin. trim. Ar. Plut. 221, cf. Pac. 997. 1327, Ran. 591
160 PHERECRATES

114 (109)

ύπ' ι'ιναδενδράδων άπαλαc ι'ιcπαλάθουc πατουντεc

εν λειμωνι λωτοφόρωι κύπειρόν τε δροcώδη
κι'ινθρύcκου μαλακων τ' ίων λείμακα καi τριφύλλου

Athen. XV p. 685 Α ό Φερεκράτηc δέ η ό πεποιηκώc τό δρίiμα τούc Πέρcαc μνημονεύων

... ανθών τινων cτεφανωτικών φηcιν· (fr. 138) ... ό δέ πεποιηκώc τούc ειc αυτόν άναφε­
ρομένουc Μεταλλείc φηcιν· ύπ' ~ τριφύλλου. εν τούτοιc ζητώ τί τό τρίφυλλον
1 άναδενδράδων Α: -άιδων Wil. ΚΙ. Schr. IV p. 539 άπαλάc άcπαλάθουc Α: -ων άcπ-
vel άταλούc άcπ- Herw. Obs. p. 14: πετάλοιc άcπ- Kock: άπαλούc άcπαράγουc Pursanus ap.
Villebr. (άcπαράγουc iam Dalec.): -ούc άcφοδέλουc Blaydes Adv. 11 p. 23 πατουντεc Α:
πατών τιc Hermann Elem. doctr. metr. p. 575 sq. (cum -ώντεc traditum esse crederetur)
3 λείμακα G. Canter, Νον. lect. (2 1566) p. 164 (cf. Hesych. λ 525, Sud. λ 363): λι- Α
κίiνθρυcκον, μαλακόν τ' ίον, μίλακα καί τρίφυλλον Salm. Plin. exerc. 11 (1629) p. 1043 Α

1 Phot. (b, z) α 1454 άναδενδρίiιc (-άc codd.)- άξιοί περιcπίiν Cέλευκοc

(fr. ηον.). ελεγον
γάρ φηcι cύν τώι ι· εβλάcτουν άναδενδρίiιδεc (-άδεc codd.; auct. incert.). Choerob. ίη
Theodos. can., GrGr IV 1 p. 324,34 Hilg. τό άναδενδράc ό μέν Ήρωδιανόc (11 p. 616,2 L.)
ύπολαμβάνει μόνον cυcτέλλειν τό α καί όξύνεcθαι, ό δέ Λούπερκοc εν τώι Περί γενών
(νίd. ad Cratet. fr. 47) πολλοίc άποδείκνυcιν δτι εκτείνει τό α καί περιcπίiται, καί δμωc δια
του δοc εχει την κλίcιν Phryn. praep. soph. p. 14,8 άcπάλαθοc· άκανθώδεc φυτόν.
Κλέανδροc (?) θηλυκώc (cf. Theophr. od. 33 ή άcπ. ή εύώδηc), Άριcτοφάνηc άρcενικώc
(fr. 783). plantam spinosam a Pherecrate ideo 'mollem' dici quia ίη Orco naturam suam
mutaverit existimat W. Hoffmann p. 26 2 Eur. Phoen. 1571 λωτοτρόφον κατά
λείμακα κύπειροc herba aquae amantissima, Theophr. hist. plant. IV 10,6, c[ Ar. Ran.
244 3 ενθρυcκον fr. 14,1, ίiνθρ- latere videtur ίη Cratin. fr. 105,6
pratis floridis apud inferos delectantur mystae beati ίη Ar. Ran., 326. 344. 351. 374. 449
dicola; coniugantur wίl cum ar (1) et cum pher (2), gl cum ar (3). vid. West Gr. Metre
p. 96, L. Ρ. Ε. Parker (supra ad fr. 34) p. 119

115 (111)

Erot. α 34 (codd. Α, HLMO) ά ρ μ ώ ι· ήcυχηι, μικρώι (μ. om. HLMO, 'fort. recte'
Nachmanson), ώc καί Φερεκράτηc εν Μεταλλευcιν. Hesych. α 7329 άρμωι· άρτίωc, 7320
άρμοί· άρτίωc. ήcυχηι. εξαίφνηc. προcφάτωc. cf. Et. gen. ΑΒ (Et. magn. p. 144,47) et Eust.
ίη 11.p. 140,15 (Hdn. 11 p. 478,23 L.)
άρμώι trad. Pind. fr. 10 Sn. (άρμοί' Schneidewin), cf. Nachmanson, Erotianstudien (1917)
p. 309, et Ind. Hippocr. s. ν. άρμοί (Aesch. Prom. 615, Call. fr. 274 Pf. et SH 254,4 aliique
poetae Alexandrini) etiam Pherecratem dixisse pro certo habet Kaibel. νίd. Sommerstein ad
Ar. Ach. 393
 Μεταλληc - Μυρμηκάνθρωποι 161

116 (110)

Phot. p. 32,11 (ε 2203) ευθύ Λυκείου· τό εic Λύκειον (cf. Tim. lex. Plat. 2 p. 126sq. Ruhnk.).
δθεν Έρατοcθένηc (fr. 46 Str.) καi διά τουτο ύποπτεύει τούc Μεταλλείc. καi Ευριπίδηc
(Hipp. 1197) ουκ όρθώc· την ευθύc 'Άργουc καi Έπιδαυρίαc όδόν
'Meinekius ευθύc Λυκείου corrigebat, ut hoc a Pherecrate dictum putaret, unde Erato-
sthenem criminandi causam repetiisse. sed ευθύ Λυκείου Platonis νerba sunt (Lys. p. 203 Α
[et 203 Β, ubi νar. lect. ευθύ / ευθύc]). itaque nihil aliud colligi potest nisi hoc, etiam
Pherecratem ευ θ ύ c dixisse ubi ευθύ oporteret' Kaibel de grammaticorum doctrina νίd.
Slater Phoen. 30 (1976) 234-241 et ad Ar. Byz. fr. 369
ad hanc fabulam etiam Hesych. τ 205 ταρρόc· ... λίθοc ό κάτω τιθέμενοc εν τώι !πνώι εν
τοίc μεταλλευcιν rettulit Meineke ΙΙ 1 p. 309 ('nisi forte pro μεταλλευcι scήbendum μετάλ­
λοιc')

Μέτοικοι

νίd. ad test. 3 et ad Platonis fabulam cognominem

Μυρμηκάνθρωποι

'nomen significat aut homines e formicis factos, ut est ίη fabula Aeginetica (Hes. fr. 205
M.-W., Ονίd. met. VII 615sqq.) aut homines formicinae breνitatis (sic Eust. Opusc.
p. 194,49 sq.). cum praeterea Deucalion fr. 125 ίη ipsa scaena praesens appellari νideatur,
νidetur poeta omnia haec ita inter se coniunxisse ut cum heroum saeculo, cuius pήnceps
fuerat Aeacus cum filiis, novam pusillorum et inanium hominum aetatem a Deucalione
conditam componeret' Kaibel. Μύρμηκαc scripserunt Cantharus et Plato

Meineke ΙΙ 1 p. 310 Kock Ι p. 178 Zieliήski

Ires. p. 39-41 (νίd. W. Klinger, Eos
51, 1961, 217-227) Norwood p. 161 sq. Schmid 14 p. 104sq.
162 PHERECRATES

117 (113)

(Α.) τί ληρείc; άλλά φωνήν ούκ εχειν

ίχθύν γε φαci τό παράπαν. (Β.) νή τώ θεώ,
ούκ εcτιν ίχθύc άλλοc ούδεic η βόαξ

Et. gen. β 308 (ΑΒ; Et. magn. p. 218,24, Et. Sym. β 270) βώξ· εΙδοc ίχθύοc ... Ήρωδιανόc
δέ (1 p. 396,10 L.) φηcι ιcαi διcυλλάβωc λέγεcθαι ... ιcαi Φερεκράτηc· τί - βόαξ (deficit
Β). Άριcτοτέληc δέ (fr. 301 R. 3) δτι φωνήν προίεται ιcαi διά τουτο ωνομάcθη. Athen. VII
p. 287 Α (de eodem pisce) ωνομάcθη δέ παρά τήν βοήν. διό ιcαi Έρμου iερόν εΙναι λόγοc
τόν ίχθύν, ώc τόν κίθαρον Άπόλλωνοc (cf. fr. 43, Apollod. 244 F 109" Jac.). Φερειcράτηc
δ' έν Μυρμηιcανθρώποιc είπών άλλον φωνήν - παράπαν, επιφέρει νή - βόαξ (sequitur
Ar. Byz. fr. 409 SI.). Phot. β 182 βόαιcαc, ου βώιcαc τούc ίχθύαc ιcαλουcιν. οϋτω Φερειcράτηc.
Ioann. Alex. De accent. p. 7,20 Dind. (de cod. lect. νίd. Egenolff RhM 36, 1881, 492) τών
δέ άρcενιιcών έν μεν τοίc (είc) ξ λήγουcι τό Θραιξ περιcπαται, έπεi ιcαi έντελέcτερον
αυτου τό Θράϊξ διcύλλαβον ... ιcαi ετι τό βώξ, έπεi ιcαi τούτου έντελέcτερόν φαcι τό βόαξ·
μόνον (-ων cod.) γάρ τών ίχθύων φωνήν άφιέναι vid. Ar. fr. 491
1-2 om. Et. gen. Β et (usque ad παράπαν) Athen. Ε 1 άλλά Et.: άλλον Athen.
φωνήν Et., Athen. Α: φη(ciν) Athen. C εχειν Athen.: εχει Et. gen. (utrumque Et. magn.,
ut vid.) 2 γε Et.: om. Athen. φαcι τό παράπαν om. etiam Athen. C τώ θεώ Athen.
Ε, τώι θεώι AC (cf. fr. 75,3) 3 ουκ Et. gen. Β, Et. Sym., Athen.: ιcουιc Et. gen. Α, Et.
magn. ίχθύc άλλοc ουδεic η Et. gen. Α, Et. magn.: άλλοc ϊχθυc ουδέ εΙc η Athen.: ίχθύc
άλλοc η Et. gen. Β: ουδεic άλλοc η Et. Sym. ICOUIC εcτιν iχθύc έλλόc ουδέ εΙc Blaydes
Adv. ΙΙ p. 23, ICOUIC εcτιν ίχθύc άλλοc αυδηc η Edmonds (αυδηc = αυδήειc, cf. Choerob. ίη
Theodos. can., GrGr IV 1, p. 208, 33 sq. Hilg.), ουκ εcχεν ίχθύc liλλoc ουδεic η vel ουκ
εcτιν δcτιc ά. ου. η Kaibel ms. βόαξ codd.: init. vers. sequentis φωνείν δυνάμενοc add.
Blomfield ad Aesch. Pers. 583 ( = 577, 1 1814 p. 162), 'fort. nihil deest nisi λάλοc' Kock
1 sq. Luc. pisc. 51 γελοίόc είμι άναγιcάζων ίχθύν λαλείν· άφωνοι γάρ οότοί γε. vid.
Pfeiffer ad Call. fr. 533 2 νή τώ θεώ mulieris ius iurandum, vid. ad fr. 75,3

118 (117)

οίμοι κακοδαίμων, αίγic αίγic ερχεται

Phot. (b, z) α 525 = Sud. αι 61 αiγίc· ιcαταιγίc. Φερειcράτηc Μυρμηιcανθρώποιc· οίμοι

- ερχεται
αiγic αiγic Sud. AFVM: αίγic Phot., Sud. GIT
 Μυρμηκάνθρωποι 163

οϊμοι κακοδαίμων init. versuum forma similium Ar. fr. 290,1 (νίd. vol. V p. 639) et Equ.
234. sed impήmis conferendi Ran. 847 sq. ίiρν' ίiρνα μέλανα παίδεc εξενέγκατε· / τυφώc γάρ
έκβαίνειν παραcκευάζεται Et. magn. p. 28,20 αίγίc· ή κατάϊξ, καi ή οξεία πνοή, cf.
Hesych. α 1723
'significatur tempestas ingruens, quam sine dubio diluvies sequebatur. cf. fr. 119' Kock. ex
prologo sumpta ducit Whittaker p. 182

119 (114)

ά.λλ' ώc τάχιcτα τόν γέρονθ' ίcτόν ποίει

Ρο!!. VII 73 τό δέ εργαλείον καθ' ού εκλωθον εξαρτώντεc τά cτυππεία, γέρων εκαλείτο·

ήν δέ ξύλου πεποιημένον κιόνων, χείραc Έρμου τετραγώνου εχον, ώι γέροντοc επην
πρόcωπον, άφ' ού καi τοϋνομα. Φερεκράτηc δέ φηcιν έν Μυρμηκανθρώποιc· άλλ' -
ποίει, έφ' ού (άφ' ού ed. pr.) τό λίνον ήν (άφ' ού τ. λ. ήν (έξηρτημένον) e. g. Κaibel).
ultima verba ut Pollucis a Pherecrateis seiunxit Toup Emend. ΙΙ p. 521"'
Eust. ίη Od. p. 1923,63 Παυcανίαc δέ λέγει (γ 5) δτι γέρων (γέρον
Eust., corr. Meineke)
ξύλον cτυλίδι παραπλήcιον εχον κεφαλήν γεροντοειδη, πλαcτήν (η add. Meineke) γλυπτήν,
καi χείραc ώc Έρμου τετραγώνου, εξ ών εκρέματο, φηcί, τά νηθόμενα cτυππεία. cf. Herond.
12,3 et νίd. Bluemner Techn. 12 p. 194. 'manus' Έρμου τετραγώνου conspiciuntur ίη artis
monumentis νelut Rumpf, Die Relig. der Gr. (1928) fig. 30. 32. de Phryn. praep. soph. p. 59,7
(γέρρων cτύππινοc, fr. adesp. 855 Κ.) νίd. Kaibel, De Phryn. sophista, progr. Gotting. 1899,
p.24
'Deucalioni Pyrrha ingruente eluvione suadere videtur, ut fuso utatur pro malo' Kock. cf.
fr. 118. hoc quoque fr. prologo tribuit Whittaker

120 (115)

γελώντα καi χαίροντα καi τεθολωμένον

Phot. p. 573,7 = Et. gen. ΑΒ (Et. magn. p. 750,10) = Sud. τ 236 τεθολωμένοc. καi επi
χαραc, Φερεκράτηc Μυρμηκανθρώποιc· γελώντα - τεθολωμένον, καi επi λύπηc· (fr. 284)
Hor. c. ΙΙ 19,6sq. turbidum laetatur confert Meineke
164 PHERECRATES

121 (118)

ϋcτερον άραται κάπιθεάζει τώι πατρί

Phot. (z) α 2766 = Sud. α 3743 = Lex. Bachm. p. 140,30 άραται· εϋχεται, η ιcαταραται
(hucusque = Lex. Boys. p. χχίί ~ Hesych. α 6985), η έπιθειάζει. Φερειcράτηc (per compend.
ίη marg. Phot.) Μυρμηιcανθρώποιc (om. Phot., Lex. Bachm.)· ϋcτερον - πατρί. Eust. ίη
Od. p. 1438,36 τό Έριννυc άρήcεται (β 135), η δλωc θεόν τινα, έπιθεάζειν ελεγον οί παλαιοί,
άντi του ιcαταραcθαι, προφέροντεc ιcαi χρηcιν Φερειcράτουc ταύτην· ϋcτερον - πατρί.
Schol. (D) β 135 τούτο ελεγον έπιθεάζειν τωι δείνι οί ϋcτερον, ώc παρά Φερειcράτει
υcτ. άρ. ιcάπ. om. Phot. ιcαi έπιθεάζει Eust.: ιcάπιθει- Sud., Lex. Bachm. ιcάπιθειάζει
πατρί Meineke V 1 p. 28

122(119)

ξένη γυνή γραυc άρτίωc άφιγμένη

Phot. (z) α
2903. 2904 = Sud. α 4045 = Lex. Bachm. p. 147,15 άρτίωc· τελείωc, ύγιωc.
άρτίωc (άρτίωc ηον. lemma om. Sud., Lex. Bachm.), ού μόνον (δέ add. Lex. Bachm.) άρτι·
τό πρό όλίγου. Φερειcράτηc (Φ. ίη marg. om. reliquis Phot.) Μυρμηιcανθρώποιc (-ιcανοίc
Lex. Bachm.)" ξένη - άφ.

Ar. Ran. 433 ξένω γάρ έcμεν άρτίωc άφιγμένω

123 (7 Dem.)

εχω δέ πάντωc ίμάτιον· άμφέξομαι

Phot. (b, z) α 1295 άμφέξομαι· τό άμφιέcομαι. Φερειcράτηc (Αφερ- b, Α rubrum) Μυρμη­

ιcανθρώποιc (-ιcανοίc bz)· εχω - άμφέξομαι (poetae verba om. b)
ίμάτιον Tsants. p. 137 (qui aut εγώ δέ π. ίμ. aut εχω δέ π. εϊμαθ' ών scribendum esse
censet): ϊματον z: θοιμάτιον Bizzarro Mus. cήt. 21/22 (1986/87) 92
Ar. Thesm. 851 πάντωc ύπάρχει μοι γυναικεία cτολή Philetaer. fr. 18 άμφέξηι

124 (adesp. 10 Dem.)

καi τριβώνιον πονηρόν οίον ενριγιcκάνειν

 Μυρμηκάνθρωποι 165

Phot. (z) ε 1015 (Tsants. p. 138) ένριγιcκάνειν· ένριγουν ( = Hesych. ε 3286). Φερεκράτηc
Μυρμηκανθρώποιc· καi - ένρ. (poetae verba om. z, suppl. S')
Ar. Plut. 846 (Vir probus de τριβωνίωι suo) ένερρίγωc' ετη τριακαίδεκα

125 (120)

μηδέποτ' ίχθύν, ώ Δευκαλίων, μηδ' ην αιτώ παραθηιc μοι

Athen. VIII p. 335 Α (post longam de piscibus disputationem) δι' ύμiic δέ καi τώι παιδί
παρακελεύcομαι κατά τούc Φερεκράτουc Μυρμηκανθρώπουc (nom. fab. om. CE, poet. et
fab. Eust. ίη Od. p. 1720,46) μηδέποτ' - μοι
ην Jacobs Addit. p. 182: αν ACE, Eust. μοι om. Eust.

μηδέποτ' ... μηδ' ut Ar. Ran. 1522 sq. μηδέποτ' ... μηδ' ίiκων

126 (121)

άρά ποθ' ύμείc <

) καί τηc όροφηc τον χουν
κατά τηc κεφαληc καταμήcονται
λαγαριζόμενοι

Schol. (VΓ) Ar. Vesp. 674c τό δέ λαγαρίζεcθαι (λαγρίζ- V, λαγαρύζ- Γ) ετερόν τι εοικεν
έμφαίνειν. Φερεκράτηc Μυρμηκανθρώποιc (deficit Γ) άντi του cκαλεύειν (cιδαλεύην V,
corr. Meineke)· ίiρα - λαγυριζόμενοι. Hesych. λ 37 = Phot. p. 201,8 λαγαριζόμενοι·
cκαλεύοντεc
1 άρα
Meineke: ίiρα V ποθ' ύμείc V: ποθ' ύμίν (recepit Kaibel) vel ποθ' ύμiic vel
προθύμωc (sic ed. mίη., recepit Kock) Meineke post ύμείc suppl. ένθυμείcθ' ώc Edmonds
PCPhS 103 (1932) 10, coll. Cratin. iun. fr. 1 2 ίηίt. οότοι ('ί. e. οί μύρμηκεc')
Kaibel post χουν add. ύμών Meineke, ήμών Kock 3 καταμήcονται Meineke I p. 8638 :
κατακοιμήc- V 4 λαγαριζόμενοι Dindorf ίη addendis (vol. 111p. 418): λαγυρ- V

2 Hesych. χ 657 χουc· ... καi τό έπιβαλλόμενον τώι όρόφωι χώμα

chori minas iocosas ad spectatores sive iudices intellegit Ziel. Ires. p. 69, co\l. Ar. Αν.
1114sqq. Whittaker p. 183sq.
166 PHERECRATES

127 (122)

Poll. Χ 91 (codd. FS; κίcτη, κοίτη, vid. ad Cratet. fr. 14 et Eup. fr. 86) καi έν Φερεκράτουc
Μυρμηκανθρώποιc (deficit S)· ά.λλά καi τάc κύταc οί έν έμοίν άποβανθ' ίi
μέλλομεν άριcτηcιν
ad Eupolideos numeros redigebat Meineke:
άλλα καi κοίταιc έν έμαίcιν άπόκειθ' ίi μέλλομεν
άριcτήcειν
κοίταιc Meineke (έν κοίταιc iam Hemst.): τάc κύταc F: κίcταιc Kock RhM 30 (1875)
415 (vid. vLeeuwen ad Ar. Equ. 1211) έν έμαίcιν άπόκειθ' Meineke: οί έν έμοίν άποβανθ'
F: έν έμαίc άποκέκληιθ' Kaibel 2 άριcτήcειν Hemst.: -ηcιν F
poetae de arte sua praedicantis verba audiebat Meineke, coll. Metag. fr. 15; aliter Κaibel
'cibaria nostra cistis adservata ab aquae impetu secura sunt' (cf. fr. 119)

128 (123)

cύ δ' άποτηγανίζειc

Athen. VI p. 229 Α (post Phryn. fr. 60) καi Φερεκράτηc έν Μυρμηκανθρώποιc φηcί- cύ
δ' ά.ποτ.

cf. fr. 109 et vid. Gow ad Mach. 421

129 (124)

η τρίc εξ η τρείc κύβουc

Zenob. vulg. IV 23 = Schol. (ΑΟ) Plat. leg. ΧΙΙ p. 968 Ε (p. 379 Gr.) η τρic εξ η τρείc
κύβοι. κείται(om. Schol.) ή παροιμία παρά Φερεκράτει έν τοίc Μυρμηκανθρώποιc. κειται
δέ έπi τών άποκινδυνευόντων. τό μεν γαρ τρic εξ τήν παντελη νίκην δηλοι, τό δέ τρείc
κύβοι τήν ήτταν. πάλαι γαρ τριciν έχρώντο πρόc τάc παιδιάc κύβοιc καi ούχ ώc οί (οί om.
Schol.) νυν δύο. εcτι δέ όμωνυμία· κύβον γαρ ελεγον iδίωc (διχώc Salm., vid. Buehler IV
p. 224 et 315) αυτόν τόν ριπτούμενον, δτε πλήρηc έcτi καi μή (, καi iδίωc τόν κενόν suppl.
Buehler ex Phot. p. 77,9 et 602,15). τούc δέ κύβουc τούc τοιούτουc οί 'Ίωνεc καλουcιν
οϊναc, καi τήν παροιμίαν οϋτωc έκφέρουcιν (fr. iamb. adesp. 55 W.)" η τρίc εξ η τρείc οίναc
(ε{ναι Zenob.). brevius Zenob. Ath. 11 29, brevius etiam (om. fab. nom.) Diogen. Vind. 11
85 (ceterae proverbiorum collectiones Pherecratis memoriam praetermittunt). cf. Eust. ίη Od.
p. 1397,16 (e Suet. 11. παιδιών, 1,5- 7 Taill.) έχρώντο ο{ παλαιοί τριci κύβοιc καi ούχ ωcπερ
 Μυρμηκάνθρωποι - Πέρcαι 167

οί νυν δυcί. δθεν κ:αί παροιμία επί των μηδέν διά μέcου κ:ινδυνευόντων τό η τρic -
κ:ύβουc, από του μεγίcτου κ:αί ελαχίcτου άριθμου, fιc μέμνηται Πλάτων εν Νόμοιc, είπών
(1.1.) η τρείc κ:ύβουc βάλλοντεc, τουτέcτι τρείc μονάδαc. κ:ύβον γάρ, φαcί, διχώc ελεγον,
αύτό τε τό άναρριπτούμενον ... κ:αί τήν εν αύτώι μονάδα. sirn. ίη 11.p. 1083,63 sqq.
κ:ύβουc Kaibel, Buehler p. 227 (cf. Eust.): κύβοι Zenob., Schol. Plat. (itern Poll. ΙΧ 95
ceterique proverbii testes)
η τρic εξ ... η τρείc κ:ύβουc βάλλοντεc Plat. 1.1., translaturn a tali iactu felicissirno (cf.
Aesch. Ag. 33) et pessirno; cf. [Epich.] fr. 288d (CGF 1 12 p. νίίί). ceterurn de re aleatoήa
ornnia copiose explicata invenies ίη Buehleri cornrnentario

130 (125)

Μανία θρεπτή

Poll. VII 17 (codd. FS, Α, BC) τήν δέ θεραπαινίδα κ:αi θρεπτήν ερεί (ερεί orn. FS) δcτιc
βούλοιτο (-εται Α) επεcθαι (δ. β. επ. orn. BC) Φερεκ:ράτει (ώc Φερεκ:ράτηc BC orn. reliquis)
είπόντι εν Μυρμηκ:ανθρώποιc· Μ. θρεπτή. εcτι δέ (δέ orn. Α) τοϋνομα κ:αί έν τώι Λυcίου
πρόc Πυθόδημον ύπέρ άποcταcίου (fr. 215 S.)
Μανία ancillae nornen vulgaturn, vid. vLeeuwen ad Ar. Ran. 1345 et Gow ad Mach. 191;
Zgusta Kleinasiat. Personennarnen (1964) § 865 -1

131 (8 Dern.)

Phot. (b, S') α1833 άνελεύθερον cώμα· Φερεκ:ράτηc Μυρμηκ:ανθρώποιc (-κ:ανοίc

b S') εφη (orn. b)
Soph. fr. 940 R. cώμα δουλον et Xen. hist. Gr. 11 1,19 ελεύθερα cώματα confert Renehan
Stud. ίη Gr. Texts (1976) p. 81 sq.

Πέρcαι

de poeta dubitabatur, vid. ad test. 3. ·rabula Metallaήis aetate recentior, ut docet ordo ab
Athenaeo institutus VI p. 268 Ε, vid. ad fr. 113. argurnenturn incerturn, ηίsί quod sirniliter
atque ίη Metallaήis vitae beatae irnaginern adurnbravit poeta fr. 137, ubi loqui videntur
Persae rnontes aureos pollicentes' Kaibel. Πέρcαc tragoedias scήpserunt Aeschylus et Phry-
nichus, fabularn satyήcarn Anaxion Mytilenaeus (TrGF 202), cornoedias Epicharrnus et
Chionides, Θουριοπέρcαc Metagenes, Mfjδov Theopornpus
168 PHERECRATES

Bergk Rel. p. 294sq. Meineke I p. 70 J. Bailey, Com. Gr. Fragm. (1840) p. 25-28
Ε. W. Η. Brentano, Unters. ϋber d. gr. Drama 1 (Ar.) 1871, p. 1402 Kock I p. 181 Graf,
Aur. aet. p. 60 sq., 69 Zieliήski Ires. p. 41 Helm Luc. u. Men. p. 1883 Geiss\er
p.41 sq. Norwood p.162-164 Co\onna, Dioniso 8 (1940/41) 191-200 et 10 (1947)
204- 209 Bignone Boll. Comit. 1 (1942) 176-179 Schmid 1 4 p. 105 sq. Baldry
G. & R. 22 (1953) 56sq. Langerbeck, Ζ. f. Volksk. 59 (1963) 199sq. J. C. Carriere
Carnaval (1979) p. 268 sq. Rehrenboeck p. 184-233, id. WSt 101 (1988) 47-57 (imprimis
de fr. 141)

132 (126)

τό παιδίον
τό πολλαγόραcον κάπό πολλών τηλιών

Ρο\!. VII 15 (codd. FS, Α) τόν δέ πολλά ώνούμενον εξεcτιν εiπεϊΎ πολλαγόραcον, ει καi
φαυλον τοϋνομα, άλλ' δτι Φερεκράτηc είρηκεν έν Πέρcαιc· τό - τηλιων
1 πεδίον Α 2 τηλιων FS: θ' ήλίων Α

2 de vocabuli πολλαγόραcοc formatione vid. Lobeck Phryn. p. 436, Brugmann Ber. Siichs.
Ges. Wiss. 51 (1899) 177. 183, Schwyzer I p. 516, 'sed ποπ video cur noluerit poeta dicere
quod commodius poterat τό πόλλ' άγοράζον' Kaibel de τηλίαι vid. Schol. Ar. Plut. 1037
(cf. Eup. fr. 209; verba illic ποπ exscripta iδίωc έκαλείτο τηλία περίφραγμα cανίδων έν τηι
άγορίiι, έν ώι ίiλφιτα [έν ώι ίiλφιτα έν τηι άγορίiι Chantry] έπιπράcκοντο ad nostή fr.
explicandum adhibuit Hemst. ad Ρο\\. Χ 18, p. 1161b) 'peήnde est ac si scripsisset τό
παιδίον τό πολλά καi από πολλών τηλιων άγοράζον' Meineke

133 (127)

επi τηγάνοιc καθίcανθ' ύφάπτειν του φλέω

Athen. VI p. 228 Ε (post fr. 109) καi έν Πέρcαιc ό αότόc· έπi - φλέωc
φλέω Meineke ('fortasse φλέω mal\es' iam Schweigh.): φλέωc Α cf. Ar. Ran. 244
(φλέω), fr. 24 (φλέων)

134 (128)

cτεφάνουc τε πίicι κώμφαλωτάc χρυcίδαc

 Πέρcαι 169

Athen. ΧΙ p. 502 Α Φερεκράτηc δέη ό πεποιηκώc τούc είc αυτόν άναφερομένουc Πέρcαc
φηcί· cτεφάνουc - χρυcίδαc
cf. Ar. Ach. 73 - 75 et νίd. ad Cratin. fr. 54

135 (129)

ουτοc cύ, ποί τήν άργυρίδα τηνδi φέρειc;

Athen. ΧΙ p. 502 ΑΒ 'Αθηναίοι δέ τάc μέν άργυραc φιάλαc άργυρίδαc λέγουcι, χρυcίδαc
δέ τάc χρυcαc (cf. fr. 134). τηc δέ άργυρίδοc {φιάληc del. Meineke Anal. Ath. p. 231}
Φερεκράτηc μέν έν Πέρcαιc οϋτωc μνημονεύει· ούτοc - φέρειc

ούτοc cύ, ποί θείc; Ar. Ach. 564, Vesp. 854, Thesm. 224, νίd. vLeeuwen ad Vesp. 1, Stevens
Colloqu. Expr. ίη Eur. p. 37 sq.

136

άποκυβιcτίiιc τήν δόcιν

Phot. (z) α 2533 άποκυβιcταν· ο{ον άποπηδαν καi cτρέφεcθαι, οί γάρ κυβιcτωντεc cτρέ­
φονται. η άπαρνείcθαι (αι ex ε). Φερεκράτηc Πέρcαιc· άπ. τ. δ., ο{ον άποπηδαιc καi άπαρνήι
τήν δόcιν (fab. nom. et poetae verba ίη z omissa suppeditat s•)
ίη explicatione η άπαρνεύειν ... καi άπαρνεύειc legendum esse coni. Bizzarro Mus. cήt.
21/22 (1986/87) 88, coll. Schol. Hom. Μ 385, Hesych. α 7343, η 812 sim.

137 (130)

τίc δ' εcθ' ήμίν των cών άροτών η ζυγοποιών ετι χρεία,
η δρεπανουργών η χαλκοτύπων η cπέρματοc η χαρακιcμου;

[1-10] Athen. VI p. 269 C (post fr. 113) κάν τοίc Πέρcαιc δέ φηcιν (καi έξηc CE)· τίc
- άναβράcτοιc. [3-4] Eust. ίη 11. p. 1095,18 κωμικωc (λέγεται) τονθολυγείν (fr. 113,4)
καi κοχuδείν, ώc αί παρά τώι Άθηναίωι χρήcειc δηλουcιν, ο{ον ... αυτόματοι - έπιβλύξ.
[9-10] Eust. ίη Od. p. 1433,48 δένδρεα δένδρη παρά τωι Άθηναίωι έν τωι τά- τευθιδίοιc,
καi έξήc. [9] Epimer. Hom. alphab. μ 64 (Αη. Οχ. 1 p. 277,13) παρά Ποcιδίππωι (fr. 37) τό
τηc έλαίαc δένδροc, καi πάλιν παρά Άριcτοφάνει τά - δρνεcι
1-2 om. CE
170 PHERECRATES

αυτόματοι γαρ δια των τριόδων ποταμοί λιπαροίc έπιπάcτοιc

ζωμού μέλανοc καi 'Αχιλλείοιc μάζαιc κοχυδουντεc έπιβλύξ
s από των πηγών των του Πλούτου ρεύcονται, cφών άρύτεcθαι.
ό Ζεύc δ' ϋων οίνωι καπνίαι κατά του κεράμου βαλανεύcει,
από των δέ τεγών όχετοi βοτρύων μετά ναcτίcκων πολυτύρων
δχετεύcονται θερμώι cύν ετνει καi λειριοπολφανεμώναιc.
τά δέ δή δένδρη ταν τοίc δρεcιν χορδαίc όπταίc έριφείοιc
10 φυλλοροήcει, καi τευθιδίοιc άπαλοίcι κίχλαιc τ' αναβράcτοιc

3 γάρ οιη.
CE, Eust. 4 μάζαιc CE, Eust.: μάχαιc Α 5 ρεύcονται CE: -αc Α cφων
Α: cφων αυτών CE 6 ο'ίνωι CE: ο'ίνωοι Α 7 των δέ Mus.: τωνδε Α: δέ των CE
μετά 'nonnulli' ap. Heringa Obs. p. 176: μετ' άμητίcκων καί ACE (ex Telecl. fr. 1,12)
ναcτίcκων CE: νατ- Α 8 όχετεύcονται CE: -αc Α θερμωι Villebrune: -οί ACE καί
λειρ. οιη. CE 9 δή Epimer.: οιη. Athen., Eust. δένδρα Epimer. (sed -η voluit
grammaticus, νίd. Hdn. Π p. 204 L. adn.) δρεcιν Athen. Α, -ι CE, Eust.: δρνεcι Epimer.
10 άπαλοίcι Dobree Adv. Π p. 313: -c ACE

1 των cων certaminis indicium. Gelzer Ag. p. 185 ζυγοποιείν Ar. fr. 464 2 δρεπα-
νουργόc Ar. Pac. 548, χαλκοτύποc Cratin. iun. fr. 8,1. vid. Bluemner Techn. IV p. 323 de
aerariis, p. 363 de falcariis χάραξ ήdica, Ar. Vesp. 1291, Pac. 1263 3 de voce αότόμ.
vid. ad Cratet. fr. 17,7 fr. 113,4 διά των cτενωπων, Nicoph. fr. 21,3 διά των
όδων fr. 113,3 ποταμοί ... μέλανοc ζωμου πλέωι έπίπαcτα Ar. Equ. 103. 1089 4
Athen. ΠΙ p. 114 F (μίiζαι, Tryph. fr. 118 Vels.) 'Αχίλλειον· καί ϊcωc αϋτη έcτίν ή εξ
Άχιλλείων κριθων γινομένη (Hipp. morb. ΠΙ 17 [vol. VΠ p. 156,15 L.], Theophr. hist.
plant. VΠΙ 10,2). vid. Ar. Equ. 819 cum schol., Pearson ad Soph. fr. 551, Wil. ΚΙ. Schr. IV
p. 453 μαζαι Telecl. fr. 1,4, Metag. fr. 6,2 Hesych. κ 3885 κοχυδείν· ύπερχέειν. cf.
Stratt. fr. 64,1, Theocr. 2,107 et νίd. Tichy p. 324sq. ίη Hesychii glossa corrupta ε4644
έπίβληξ· cυννεφήc latere έπιβλύξ· cυνεχωc suspicatus est Lobeck, Paral. p. 10538 , coll. β 746;
prob. Latte, dubitat Kaibel ms. propter ε 4640 5 νίd. ad Cratet. fr. 17,4 ρεύcεται αρυ­
τεcθαι inf. ut Stratt. 1.1.πιείν, gen. ut Ar. Nub. 272 ύδάτων ... άρύτεcθε 6 Cratin. fr. 131
ό δέ Ζεύc όcταφίcιν ϋcει τάχα de ο'ίνωι καπνίαι vid. ad Plat. fr. 274, de κεράμωι ad Ar.
fr. 363,2 Ar. Pac. 1103 βαλανεύcω 7 Telecl. fr. 1,9 ύποτριμματίων όχετοί fr. 113,5
ναcτων 7 sq. όχ. όχ. ut δρυγμα όρώρυκται Hdt. ΠΙ 60,2 sim., vid. ad Eup. fr. 166 et vid.
Fehling Wiederholungsfig. p. 158 sq. ετνοc ... θερμόν Ar. fr. 514 Hesych. α 4882
ανεμώνη· μάζηc ε{δοc, cf. Ρο!!. VI 76; fort. ex hoc loco. etiam λείριον mazae nomen fuisse
satis audacter coniecit Meineke; sive candidum colorem sive dulcem odorem significari mavult
Kaibel ms. 9 δένδρη Eur. fr. 484,5 Ν., δένδρεcι Ar. Αν. 1066 Eub. fr. 63,3 χορδαί τ'
εριφων 10 Ar. Αν. 1480 τάc άcπίδαc φυλλορροεί ('arbor' Cleonymus) Metag. fr. 6,6
τευθίcιν όπταίc fr. 113,23 όπταί κίχλαι ... εic άνάβραcτ' ήρτυμέναι
 Πέρcαι 171

138 (131)

ώ μαλάχαc μέν έξερών, αναπνέων δ' ύάκινθον,

καi μελιλώτινον λαλών καi ρόδα προccεcηρώc·
ώ φιλών μέν αμάρακον, προcκινών δέ cέλινα,
γελών δ' ίπποcέλινα καi κοcμοcάνδαλα βαίνων,
5 εγχει καπιβόα τρίτον παιών', ώc νόμοc έcτίν

Athen. XV p. 685 Α καi δ Φερεκράτηc δέ η ό πεποιηκώc τό δράμα τούc Πέρcαc μνημο­

νεύων καi αότόc ανθών τινων cτεφανωτικών φηcιν (nil nisi Φερεκράτηc φηcίν post poetae
verba CE)· ώ - εcτίν. sequitur fr. 114
3 προcκινών Α: -κδνών CE 4 κοcμοcάνδαλα CE: -αλλα Α 5 τρίτον om.
CE παιών' Schweigh.: παιών Α: παίων CE

1 sqq. compellari hominem Calliae similem et ίη Persicam mollitiem effusum censet Meineke
(item Kock), 'servum a cyathis venustulum et cinaedum' Bothe (sim. Kaibel ms.) 1 Eup.
fr. 204 ψάγδαν έρυγγάνοντα, 176,4 μήλα δέ χρέμπτεται μαλάχη Ar. Plut. 544 έξεραν
Cratet. fr. 16,8 hyacinthi odor Herm. fr. 77 ,8 2 μελίλωτον Cratin. fr. 105,7. νίd. Arnott
BICS 32 (1985) 79-82 ρόδα ambigue (fr. 113,29), cf. 3 cέλινα Poll. VI 123 (ειc
κόλακα) προccεcηρώc 3 'cuius oscula amaracum olent' Schweigh. Chaerem. 71 F
14,16 Sn. θαλερόc ... άμάρακοc cέλινα Cratin. fr. 116,3 4 'idem ... est ac si dixisset
γελών ίπποπορνικώc' Meineke κοcμοcάνδαλα Cratin. fr. 105,2 Eup. fr. 176,2 καλ-
λαβίδαc δέ βαίνει 5 εγχει fr. 45,2 Ar. Αν. 896 μέλοc χέρνιβι θεοcεβέc δcιον έπιβοαν,
καλείν δέ μάκαραc, cf. Aesch. Pers. 1054 κάπιβόα τό Μύcιον Aesch. Ag. 246 τριτό­
cπονδον ... παιώνα. νίd. Pearson ad Soph. fr. 425
de numeris νίd. ad Eup. fr. 172. L. Ρ. Ε. Parker (supra ad fr. 34) p. 119

139 (132)

ην δ' ήμών cυκόν τιc ίδηι διά χρόνου νέον ποτέ,

τωφθαλμώ τούτωι περιμάττομεν <τώ) των παιδίων
Athen. ΠΙ p. 78 D (cυκα) Φερεκράτηc δέη ό πεποιηκώc τούc Πέρcαc φηcίν (καi Φ. φηcίν
C, καί Φερεκλείδηc φηcίν Ε)· ην - παιδίων, ώc καi ιάματοc ού του τυχόντοc τών cύκων
ύπαρχόντων
2 τώφθαλμώ Α: -ώ Ε: -ωι C τούτωι περιμάττομεν Hermann Elem. doctr. metr. p. 581:
περιμάττομεν τούτο ACE τώ add. Erfurdt Obs. p. 443
1 δια χρόνου 'aliquando', νίd. vLeeuwen ad Ar. Vesp. 1252
Eupolidei, νίd. ad fr. 34
172 PHERECRATES

140(133)

Schol. (VEΘBarb) Ar. Ran. 362 (η ταπόρρητ' αποπέμπει) πρόc τούc ποιήcανταc τούc
Φερειcράτουc Πέρcαc. τά γαρ απόρρητα ηιcουcαν (ijιcoυcιv codd., corr. Dindorf) ώc νυν
(νουν V) ήμίν εθοc (ήμίν εκ τών μυcτηρίων εθοc Θ) ... απόρρητα δέ ελεγον τά απειρημένα
εξάγεcθαι
'hoc dicit scholiasta, απόρρητα, quae Aristophanes de rebus vetitis dixit, Persarum auc-
torem de mysteriis dixisse' Meineke. ad Eratosthenem fabulam a Pherecrate abiudicaturum
rettulit Strecker (fr. 15) Schol. Thesm. 363 δηλοί ενταυθα δτι λέγουcι καi όμοίωc ήμίν
τά απόρρητα, ού μόνον (επi τών add. Dindorf ίη addendis, νο\. 111p. 428) απηγορευμένων.
cf. fr. 116 et Schol. Ran. 1263 (Erat. fr. 149 Str.)

141 (193)

Schol. (cod. L apud Papag. et V apud Benedetti Βο\1. Comit. 15, 1967, 139; vid. Peppink
Mnem. 1, 1934, 76) Soph. ΕΙ. 86 (ώ φάοc άγνόν καi γfic ίcόμοιρ' αήρ) καi ταυτα δέ (καi et
δέ om. V, vid. Ar. fr. 175) Φερεκράτηc παρώιδηκεν εν Πέρcαιc (εν Π. om. L). quae sequuntur
του δέ (τό δέ L) άήρ τό α cυνέcτειλεν δια ρυθμόν η μέτρον ad Sophoclem spectant, cuius
verba ίcόμοιρ' αήρ ίη -ροc αήρ depravata legit schol.

Πετάλη

Meretricis nomen, Breitenbach p. 116 sq.; de tempore Geissler p. 34 cum add. p. χίίί
(fortasse post a. 421). vid. etiam ad test. 1

142 (134)

(Α.) οότοc, πόθεν ηιcειc; (Β.) έc Κολωνόν ίέμην,

ου τόν άγοραίον, αλλά τόν των ίππέων

Harp. p. 181,16 Dind. Κολωνέταc· Ύπερείδηc εν τώι Πρόc Άπελλαίον περί του θηcαυρου
(fr. 8 J.). τούc μιcθωτούc Κολωνέταc ώνόμαζον, επειδή παρά τώι Κολωνώι είcτήκεcαν (νίd.
ad Cratin. fr. 281), δc εcτι πληcίον τηc αγορίic, ενθα τό Ήφαιcτείον καi τό Εύρυcάκειόν
εcτιν· εκαλείτο δέ ό Κολωνόc οοτοc άγοραίοc, ήν δέ καi ετεροc Κολωνόc (vid. Pfeiffer ad
Call. fr. 300) πρόc τό του Ποcειδώνοc ίερόν, ώc Ύπερείδηc εν τώι κατ' Αύτοκλέουc
(fr. 60 J.)· οοτοc δ' αν εϊη ό τών ίππέων. Φερεκράτηc Πετάληι· οοτοc ~ ίππέων ... περί
 Πέρcαι - Πετάλη 173

τών Κολωνών Διόδωρόc τε ό περιηγηττιc (372 F 7 Jac.) καi Φιλόχοροc εν γ' Άτθίδοc
(328 F 26) διεξηλθεν. Argum. ίί Soph. OC (p. 2,11 de Μ.) επi δέ τώι λεγομένωι ίππίωι
Κολωνώι τό δρίiμα κείται· εcτι γάρ καi ετεροc Κολωνόc άγοραίοc πρόc τώι Ευρυcακείωι,
πρόc ώι οί μιcθαρνοϋντεc προεcτήκειcαν, (ωcτε suppl. Thiersch) καi την παροιμίαν επi
τοίc καθυcτερίζουcι τών καιρών διαδοθηναι (Append. prov. IV 49, fr. adesp. 35 Dem.)- δψ'
ήλθεc, άλλ' εic τόν Κολωνόν ϊεcο. μνημονεύει τών δυείν Κολωνών Φερεκράτηc εν Πετάληι
διά τούτων· οοτοc - ίππέων
1 πόθεν ηκειc Harp.: ποτ' εicηλθετ' Argum. Soph. δψ' ήλθεc, οοτοc Herw. Mnem.
10 (1882) 72 proverbio accommodans εc Harp.: εic Argum. Soph. ίέμην Meineke
Qu. Men. spec. 1 (1818) p. 23: ήμην Harp.: ώιχόμην Argum. Soph.
1 Ar. Eccl. 520 αϋτη πόθεν ηκειc, cf. 376 et Plut. 83 sq. ίέμην Ar. Equ. 625 2δ
τών ίππέων qui vulgo ϊππιοc (Judeich Top. 2 p. 454). ίππεύc Schol. Hom. λ 271 (Androt.
324 F 62 Jac.). vid. Ε. Kirsten WSt 86 (1973) 13-15. 21 34
'interrogatus unde veniat respondet ille ita ut altius repetita narratione prius quo iturus
fuerit exponat' Kaibel

143 (135)

άλλ' ώ περιcτέριον όμοίον Κλειcθένει,

πέτου, κόμιcον δέ μ' έc Κύθηρα καi Κύπρον

Athen. ΙΧ p. 395 BC (post fr. 38) εν δέ Πετάληι- άλλ' - Κύπρον

1 καλλιcθένει Α: corr. Porson Adv. p. 113 et Elmsley ad Ach. 118 post περιcτ., ηοη
post Κλειcθ. interp. Κaibel
1 Ar. Ach. 88 δρνιν τριπλάcιον Κλεωνύμου. cf. etiam Ran. 1437 sq. de Clisthene vid.
ad Ar. fr. 422
Ύenus aut puellula loqui videtur quae, ut Trygaeus cantharo, columba vehi volebat' Kock.
ipsam Petalen verba facere susp. Kaibel ms.

144 (136)

παίειν με, τύπτειν, λακπατειν ώθειν δάκνειν

Phot. p. 204,20 λακπατείν (λάκπάπτειν cod.). Φερεκράτηc Πετάληι· παίειν - δάκνειν

λάκπαπτειν cod.: corr. Alberti ad Hesych. λ 216 (vol. 11p. 41826 )
Hesych. λ 216 λακπατηcαι· λακτίcαι, καταπατηcαι. άνατρέψαι. Soph. Ant. 1275 λακ­
πάτητον
174 PHERECRATES

145 (137)

πρόcαιρε τό κανουν, εί δέ βούλει, πρόcφερε

Phot. 1 (b, z) α 648 Sud. αι 299 = Lex. Bachm. p. 46,17 αίρειν καi τό προcφέρειν δηλοί
=
(καi τό παρατιθέναι add. Phot. b ex Phot. 2 ). αΙρ' αΙρε μiiζαν ώc τάχιcτα κανθάρωι· Άρι­
cτοφάνηc Είρήνηι (1). καi μετά τfjc (πρόc add. Naber ap. vLeeuwen Mnem. 35, 1907, 258,
cf. Phot.2) προθέcεωc Φερεκράτηc Πετάληι (-οιc Phot.)" πρόcαιρε - πρόcφερε. Phot. 2 (z)
α 690 αίρειν· τράπεζαν παρατιθέναι (~ Sud. αι 298). δηλοί καi τό προcφέρειν (hucusque
~ Lex. Bachm. p. 48,10). αΙρ' αΙρε μiiζαν ώc τάχιcτα κανθάρωι· Άριcτοφάνηc. καi μετά
τfjc πρόc (προ cod., corr. Tsants.) προθέcεωc· πρόcαιρε. vid. Taillardat-Roesch Rev. Phil. 92
(1966) 73 sq.
βούληι Kaibel

similem iocum Ar. Ran. 1159 χρfjcov cύ μάκτραν, εi δέ βούλει, κάρδοπον cont. Meineke

146 (9 Dem.)

τί δ' αυτό λίαν ώδε λιπαρείc θεόν;

Ει gen. (Α) λ 180 Alp. λιπαρείν· cημαίνει τό παρακαλείν (Choer. orth., Απ. Οχ. 11
p. 234,27). ώc παρά Φερεκράτει εν Πετάληι τή δ' - θεόν, παρά τό λίαν παρείναι
τί δ' Wil. apud ed. pr. (Reitz. Ind. lect. Rost. 1891/92, p. 12): τή δ' cod. αυτό Wil.:
αότώ cod.: αδ τό Kaibel: δητα Nauck p. 69

Ar. Ach. 452 προcαιτών, λιπαρών

147 (138)

κάκ πιθώνοc ηρυcαν

liκρατον

Poll. VII 163 (codd. FS, Α, C) από δέ των πίθων ό πιθών, Φερεκράτουc είπόντοc εν
Πετάληι· κό:κ-ακρατον
1 ηρυcαν Meineke: είρυcαν C: -υcεν Α: -ηcεν FS possis igitur ηρυcεν (-αν solum
traditum esse credebat Meineke), sed numerus pluralis praestare videtur, cf. Eup. fr. 122
ένταυθα τοίνυν ήν εκείνοιcιν πιθών
 Πετάλη - Τυραννίc 175

148 (139)

Athen. VIII p. 343 C (de Μ e I a η t h ί ο poeta tragίco, 23 Τ 2 Sn.) κωμωιδουcι δ' αυτόν
έπί όψοφαγίαι Λεύκων έν Φράτερcιν (fr. 3), Άριcτοφάνηc έν Είρήνηι (804), Φερεκράτηc
έν Πετάληι. έν δέ τοίc Ίχθύcιν 'Άρχιπποc τώι δράματι (fr. 28 Κ.) ώc όψοφάγον δήcαc
παραδίδωcι τοίc ιχθύcιν άντιβρωθηcόμενον
νίd. Eup. fr. 178. Ι. C. Storey, Herm. 116 (1988) 380sq.

149 (140)

Athen. XV p. 690 F τό Μεγάλλειον· ώνομάcθη ... από Με γ άλλου του Cικελιώτου· οί

δ' Άθηναίόν φαcιν ε{ναι τον Μέγαλλον. μνημονεύει δ' αυτού ... καί Φερεκράτηc έν
Πετάληι. Hesych. μ 1011 Μέταλλοc ... τιc Cικελιώτηc την του Μεταλλείου μύρου κατα­
cκευτιν εδρεν. μνημονεύει δέ καί Φερεκράτηc έν τηι Πετάληι
νίd. Ar. fr. 549 et Stratt. fr. 34

Τυραννίc

'tίtulus
... ηοη de constίtuenda re publίca mulίebrί [cf. Kock Ι p. 186 'fortasse γυναικο­
κρατία quaedam intellegenda est, qualem ίη Ecclesίazusis finxίt Aristophanes'], sed de
praesentί earum dominatione ίntellegendus est' W. Hoffmann p. 34. Kockίo adstipulatur
Buddenhagen, Π. γάμου, diss. Bas. 1919, p. 91 partis typis ηοη expressae
Geissler p. 26 Schmid Ι 4 p. 10510

150 (141)

καπειθ' ίνα μή πρόc τοίcι βωμοίc πανταχού

άεi λοχώντεc βωμολόχοι καλώμεθα,
έποίηcεν ό Ζεύc καπνοδόκην μεγάλην πάνυ

Harp. p. 76,9 κυρίωc έλέγοντο βωμολόχοι οί έπί τών θυcιών ύπό τούc βωμούc καθίζοντεc
καί μετά κολακείαc προcαιτουντεc, ετι δέ καί οί παραλαμβανόμενοι ταίc θυcίαιc αυληταί
τε καί μάντειc. Φερεκράτηc Τυραννίδι· καί επειτα - πάνυ
1 τοίcι Maussac: τοίc codd.
1 sq. Hesych. β 1389 βωμολόχοc ... παρά τό λοχiiν (-είν cod.) είc τούc βωμούc, cf. Phot.
β 321 = Sud. β 489 cum loc. sίm.; νίd. Ar. fr. 171 et vLeeuwen ad Ran. 358 πανταχού
176 PHERECRATES

...άεί Ar. Equ. 568, cf. Vesp. 1089 3 καπνοδόκη Eup. fr. 144
'deum aliquem loqui animadvertit Dobraeus Adv. Ι p. 586. dicit autem deos antehac fumo
sacrorum insidiantes circum aras sedisse; deinde Iovem famae deorum consulentem caelum
aeneum ut καπνοδόκην terris superstruxisse, ut iam fumus conlectus per καπνοδόκηc foramen
ad deorum sedes perveniret' Kock. obloquitur Kaibel, veremur ut recte ('parasiti alicuius
cosmologia, non dei adversus Iovem cavillatio. nam caelum ut Ar. Nub. 96 πνιγεύc sic nunc
tamquam fumarium fingitur')

151 (142)

άρ' αράχνι' ωcπερ ταίc cιπύαιcι ταίc κεναίc;

Sud. α 3750 (άράχνη) Φερεκράτηc Τυραννίδι· άρ' - κεναίc (hinc c 1334)

cικυαίcι V, cυκ- cett.: corr. Valck. Diatr. p. 169 C
vid. ad Cratin. fr. 202 et Ar. fr. 555

152 (143)

εϊτ' έκεραμεύcαντο τοίc μέν ανδράcιν ποτήρια

πλατέα, τοίχουc ούκ εχοντ' αλλ' αύτό τοϋδαφοc μόνον,
κούχi χωροϋντ' ούδέ κόγχην, έμφερfj γευcτηρίοιc·
cφίcι δέ <γ') αύταίcιν βαθείαc κύλικαc &cπερ όλκάδαc
s οiναγωγούc, περιφερείc, λεπτάc, μέcαc γαcτροιίδαc,
ούκ αβούλωc, αλλά πόρρωθεν κατεcκευαcμέναι
αϋθ', δπωc ανεκλογίcτωc πλείcτοc oivoc έκποθfjι.
εΙθ' δταν τόν οΙνον αύτάc αιτιώμεθ' έκπιείν,
λοιδοροϋνται κώμνύουcι μή πιείν αλλ' η μίαν.
10 ή δέ κρείττων ή μί' έcτi χιλίων ποτηρίων

[1-10] Athen. 1 ΧΙ p. 481 Β (post fr. 75) δτι δέ μεγάλοιc ποτηρίοιc αί γυναίκεc έχρώντο
<ό add. Schweigh.) αυτόc εϊρηκε Φερεκράτηc εν Τυραννίδι διά τούτων· είτα κεραμεύcαvτα
τοίc άνδράcιν - ποτηρίων. Athen. 1.1.epit. (CE) Φερεκράτηc δέ παίζων φηcί- τοίc μεν
ό:νδράcι κεραμεύεcθαι - ποτηρίων (hinc [4-10] Eust. ίη Od. p. 1632,30). [10] Athen. 2 ΧΙ
p. 460 C (ποτήρια) καi Φερεκράτηc εν Τυρανvίδι· κρείττων - ποτηρίων
 Τυραννίc 177

1 ε{τ' έκεραμεύcαντο Bergk ap. Μeίη.: ε{τα κεραμεύcαντα Α: κεραμεύεcθαι CE μέν

CE: om. Α 3 om. CE χωρουντ' Casaub.: δωρ- Α 4 cφίcι δέ γ' αύταίcιν Bergk:
φαci δ' αύταίcι Α: ταίc δέ γυναιξί CE, Eust. 5 λεπτάc, μέcαc Α: λεπτάc, μεcτάc CE,
Eust.: cτρεβλάc (sive λευράc), μέcαc Kock: λεπαcτίδαc Peppink Obs. p. 66, coll. Hesych.
λ 664: έκτεταμέναc Κaibel ίη ed. Athen. γαcτροιϊδαc Α: om. CE, Eust.: έγγάcτριδαc
Porson Αdν. p. 127: δέ γάcτριδαc Bothe 1844 p. 14: γαcτροίδεαc Meineke ('sed haereo
nonnihil ίη soluta accusativi forma, quamquam ήμίcεαc et pauca alia eiusdem generis ab
Atticis dici me ποπ fugit'; -δέαc Anal. Ath. p. 224): -ώιδεαc Emperius Opusc. p. 350: -ώνιδαc
Kock (femininum ex masculino γάcτρων comice fictum) μεγιcτογάcτριδαc Palmer Her-
math. 4 (1883) 335, μεcογαcτροζωνίδαc Kaibel ms., coll. Hesych. μ 913 et ζ 239 (Ύasa enim
e tenui creta facta, ne dirrumperetur venter distentus, tamquam cingulo medio circumiecto
continebantur') 6 om. CE, Eust. 7 post αϋθ' (om. CE, Eust.) ποπ interp. Κaibel
(Όffendit αυτό pro αυτό τουτο vel αυτό μόνον, ποπ minus passivus aoristus έκποθηι, accedit
recentioήs fabήcae vocabulum ανεκλόγιcτοc. itaque nisi gravis lateat corruptela, spurium
cum Wilamowitzio versum puto') 9 κώμνύουcι CE, Eust.: κ' όμ- Α μή πιείν CE,
Eust.: μή κ'πιείν Α verbum simplex post compositum (έκπιείν ν. 8), νίd. ad Diph. fr. 74,2,
Sommerstein CIQu 81 (1987) 235-240 10 ή δέ et ή om. Athen. 2
1 sqq. cf. Ar. fr. 364, Epig. fr. 4 3 γευcτήριον Ar. fr. 310,2 4sq. Cratin. fr. 396
οίναγωγόν πλοίον, Thuc. VI 44,1 δλκάδεc ... cιταγωγοί, cf. Eur. Cycl. 505 δλκάc ωc 5
-οιίδαc forma suspecta. Eust. ίη Od. p. 1684,27 εϋρηται παρά τοίc παλαιοίc καi icχιοίδηc
δ μεγάλα icχία εχων, οϋτω δέ καi γαcτροοίδηc (-ροίδηc Meineke) τιc καλείται ύπό 'Αττικών,
καi ώμοίδηc δέ δ τούc ώμουc έξοιδηθείc, καi πεοίδηc δ τό πέοc δ έcτι τό αίδοίον ... οϋτω
δέ καi χελυνοίδηc δ μεγάλα φαci χείλη εχων (cf. Phryn. praep. soph. p. 126,12). 'media
parte ίη immanem ventrem patentes' interpretatur Meineke. vid. ad Cratin. fr. 202 6sq.
'ex longinquo rem (αυτό) ita instruentes ut plurimum νίηί bibere possint ... ανεκλογίcτωc
idem fere quod άνεξελέγκτωc' Meineke 9 de forma όμνύουcι vid. vLeeuwen ad Ar. Plut.
719

153 (10 Dem.)

ωcτ' άνέρρωγεν τό φώνημ' εύθύc όξύ καi μέγα

Phot. (b, z) α 1871 ανέρρωγε. Φερεκράτηc Τυραννίδι· ι'όcτ' - μέγα

ανέρρωγεν Reitz.: -ε bz
Ar. Equ. 626 έλαcίβροντ' άναρρηγνύc επη (Cleon)
178 PHERECRATES

154 (144)

Hesych. γ 1004 γ υ μ ν ω ι φυλακήν έ πι τ ά τ τε ι ν (γυμνοφυλακειν έπ. cod.)" παροιμία

(-ανcod.) έπi των (μή) (add. Schrevelius, praeeunte Erasmo Adag. 1876) δεομένων προ­
cτάξεωc, διά τό άναγκαίωc καi χωρic έπικελεύcεωc (-άcεωc cod., corr. Mus.) τουτο πράττειν.
Φερεκράτηc Τυραννίδι (-cι cod.)
Sud. γ 493 γυμνωι φυλακήν έπιτάττειc· έπi των άδυνάτωc έχόντων τά προcτεταγμένα
πληρουν, διά τά άναγκαια. Zenob. vulg. 1198 = Prov. Bodl. 270 γυμνωι φυλακήν έπιτάττειc·
παροιμία (om. Bodl.) έπi των μή δυναμένων τά προcτάγματα (τεταγμένα Bodl.) πληρουν
(deficit Bodl., διά τά άναγκαια. οί δέ έπi των μή δεομένων προcτάξεωc inserit Finckh), διά
τό άναγκαί'ον αυτό γίνεcθαι
'ridicule ei qui nihil habet quod custodiat vel nihil quo se custodiat custodia addi iubetur
vel ut custodiam agat imperatur' Kaibel, qui Crusium iudicat Phil. 47 (1889) 42 sq. iusto
pluris fecisse historiolam ίη Prov. Coisl. 91 narratam cf. Philem. fr. 11

ad Τυραννίδα sunt qui referant fr. 200. 207. 269

Χείρων

pluraliter έν Χείρωcιν unus Priscianus (ad fr. 156). Pherecratis num fabula esset dubita-
batur, vid. fr. 162 et ad test. 3. "argumentum a Cratini fabula cognomini [νίd. νοl. IV p. 245)
ηοη magno opere diversum fuisse videtur' Κaibel

Meineke I p. 71-80 Kock I p. 187sq. Geissler p. 42 cum add. p. χίν Norwood

p. 164 Koerte RE ΧΙΧ 2 (1938) 1989,28-1990,31 Schmid 1 4 p. 106 Gabriella
Pianko Eos 53 (1963) 56-62 Suess RhM 110 (1967) 26-31
totum fragmentum 155 praeter editores interpretesque Plutarchi personati (Valgulius 1507,
Burette 1735, Volkmann 1856, Westphal 1865, Weil-Reinach 1900, Ziegler 1953 [3 1966),
Lasserre 1954) ed. cum versione Germanica Η. Schoenewolf, D. jungatt. Dithyrambos, diss.
Giess. 1938, p. 63-69, illustraverunt 1. Duering, Eran. 43 (1945) 176-197, Suess RhM 97
(1954) 118-122, Κ. Ziegler Stud. Castiglioni 11 (1960) p. 1124-1127, Taillardat Images
(1962) p. 458, Ε. Κ. Borthwick Herm. 96 (1968) 62- 73, Donatella Restani, Rίν. ltal. di
Μ usicologia 18 ( 1983) 139 - 192
 Τυραννίc - Χείρων 179

155 (145)

(Μουc.) λέξω μεν ουκ ίiκουcα· cοί τε γαρ κλυείν

έμοί τε λέξαι θυμόc ήδονήν εχει.
έμοi γαρ η ρξε των κακών Μελανιππίδηc,
έν τοίcι πρώτοc δc λαβών ανηκέ με

[Plut.] De mus. 30 p. 1141 C (νίd. Wehrli ad Aristox. fr. 76) Μελανιππίδηc ό μελοποιόc
... ούκ ενέμεινε τηι προϋπαρχούcηι μουcικηι, άλλ' ούδέ Φιλόξενοc ούδέ Τιμόθεοc· οδτοc
γάρ, έπταφθόγγου τηc λύραc ύπαρχούcηc ... διέρριψεν εic πλείοναc φθόγγουc. αλλά γάρ
καi <ή add. Ziegler) αύλητικη άφ' άπλουcτέραc εic ποικιλωτέραν μεταβέβηκε μουcικήν·
τό γάρ παλαιόν, εωc εic Μελανιππίδην τόν των διθυράμβων ποιητήν, cυμβεβήκει τούc
αύλητάc παρά των ποιητων λαμβάνειν τούc μιcθούc, πρωταγωνιcτούcηc δηλονότι τfίc
ποιήcεωc, των δ' αύλητων ύπηρετούντων τοίc διδαcκάλοιc. ϋcτερον δέ καi τουτο διεφθάρη,
ώc καi Φερεκράτη (var. lect. -ην) τόν κωμικόν εicαγαγείν την Μου c ι κ η ν έν γυναικείωι
cχήματι, δλην (δλον Hanow Exercit. p. 36) κατηικιcμένην τό cωμα· ποιεί δέ την Δ ι και -
ο c ύ ν η ν διαπυνθανομένην την αiτίαν τfίc λώβηc καi την Ποίηcιν (την Μουcικην Val-
gulius, εκείνην Weil-Reinach, Kaibel, sed vid. Wil. Timoth. p. 744 ) λέγουcαν [1-25] λέξω
- δώδεκα. καi Άριcτοφάνηc ό κωμικόc (fr. 953) μνημονεύει Φιλοξένου καί φηcιν δτι εic
τούc κυκλίουc χορούc *** μέλη εicηνέγκατο. ή δέ Μουcικη λέγει ταυτα (περί τούτου
Runkel p. 64, ή δέ Μ. λ. τ. ante καi Άρ. transp. Brunck Ar. 111[1783] Not. p. 171, secl.
Bergk ap. Mein. p. 333) [26-28] έξαρμονίουc - κατεμέcτωcε. καi ίiλλοι δέ κωμωιδοποιοi
(fr. adesp. 65 Κ.) εδειξαν την άτοπίαν των μετά ταυτα την μουcικην κατακεκερματικότων.
[14-16] Schol. (Ε) Ar. Nub. 971 a. α., p. 188,4 Holw. (Φρυνιc) οί κωμικοί πολλάκιc αύτου
μεμνημένοι έφ' οίc έκαινούργηcε κλάcαc την ώιδην παρά τό άρχαίον εθοc, ώc Άριcτοφάνηc
φηci καi Φερεκράτηc (άριcτοκρ- Ε, corr. Burges CIJ 22, 1820, 280) Excerpta ex Nicom.
Geras. 4 p. 274,5 Jan (codd. ΒΜ) Τιμόθεοc ό Μιλήcιοc τήν ένδεκάτην (χορδην προcκαθηψε)
καi έφεξηc ίiλλοι. επειτ' εic όκτωκαιδεκάτην άνήχθη χορδην τό πλfίθοc παρ' αύτων. ωcπερ
καi Φερεκράτηc ό κωμικόc έν τωι έπιγραφομένωι Χείρων ι καταμεμφόμενοc αύτων (-οι
-ων Β, -oc -όν Μ) τfίc περi τά μέλη ραιδιουργίαc φαίνεται
1 κλύεινcodd.: corr. W. Schulze ΚΙ. Schr. p. 337 vid. West BICS 31 (1984) 174 2
θυμόc codd.: μυθον Kock RhM 30 (1875) 400 sq.: μυθοc Weil-Reinach 4 πρωτοc Meineke:

1 sq. initium e tragoedia quadam petitum esse susp. Runkel et Hanow p. 37. cf. Eur. Hipp.
391, ΙΑ 1541, fr. 797 Ν. Soph. ΕΙ. 286 δcον μοι θυμόc ήδονήν φέρει 3 Sud. μ454
Μελανιππίδηc ... δc έν τfίι των διθυράμβων μελοποιίαι έκαινοτόμηcε πλείcτα. cf. Xen.
mem. 1 4,3, Arist. rhet. 111 9 p. 1409b 27 4sq. harmonia quae έπανειμένη Λυδιcτί
nominatur a Plutarcho personato 16 p. 1136 Ε, χαλαρά audit apud Plat. rep. 111p. 398 Ε.
άρμονίαι άνειμέναι Arist. pol. VIII 5 p. 1340b 3 et 7 p. 1342b 22 cf. Ar. Thesm. 263, Lys.
180 PHERECRATES

s χαλαρωτέραν τ' έποίηcε χορδαίc δώδεκα.

αλλ' oi:>vδμωc οότοc μεν ην αποχρών ανήρ
εμοιγε - u - u πρόc τά νυν κακά.
Κινηcίαc δέ (μ') ό κατάρατοc Άττικόc,
έξαρμονίουc καμπάc ποιών έν ταίc cτροφαίc
10 απολώλεχ' οϋτωc, ωcτε τηc ποιήcεωc
των διθυράμβων, καθάπερ έν ταίc αcπίcιν,
αριcτέρ' αυτου φαίνεται τά δεξιά.
αλλ' oi:>vανεκτόc οότοc ην δμωc έμοί.
Φρυνιc δ' ίδιον cτρόβιλον έμβαλών τινα
1s κάμπτων με καi cτρέφων δλην διέφθορεν,
έν πέντε χορδαίc δώδεχ' άρμονίαc εχων.

πρώτοιc codd. simile mendum Thuc. VII 19,4; vid. K.-G. ί p. 28 sq. 5 δώδεκα codd.:
εννέα Weil-Reinach: (-cιν) δέκα Volkmann 6-7 ην, (νή τόν Δία), / αποχρών ανήρ
εμοιγε Hanow p. 39 7 lac. hic indic. Meineke ed. min. (αφορώcηι νή Δία e. g. suppl.
Kaibel), post κακά Brunck, ante εμοιγε Runkel (ε!c ττιν τέχνην) εμοιγε π. τά νυν ιc.
Kock, εμοιγε π. τά νυν (παρόντα μοι) ιc. Herw. Obs. p. 16 8-13 post 18 transp. Meineke
p. 334 8 μ' add. Meineke 10 απολώλεχ' οϋτωc Meineke: -λεκέ με οϋτωc codd.: οϋτωc
μ' απολώλεχ' Hanow p. 50 13 οόν Wyttenbach: ουκ codd. ανειcτόc Emperius Opusc.
p. 49: αν είποιc codd. χοδτοc Meineke p. 334 (sed ίη ed. min. ούτοc cum codd.) δμωc
εμοί Wyttenbach: δμωc δμωc codd.: δμωc ανήρ Kaibel αν είποιc, οδτοc ήν άπλουc δμωc
Hanow p. 50 16 πέντε χορδαίc a 2A 2 Barb: πενταχόρδαιc vel -χορδαίc vel -χόρδοιc cett.:

419, ΑΡ V 99,2 5 (cf. 16. 25) de chordarum numero vid. Weil-Reinach p. 119 6 αλλ'
ούν etiam 13. 17. vid. Denniston Gr. Part. p. 442 8 Cinesiam Aristophaneum dum
Nephelococcygiam adit verba facientem audimus Αν. 1374. 1376 πέτομαι δ' όδόν αλλοτ' επ'
αλλαν μελέων ... αφόβωι φρενi cώματί τε νέαν εφέπων (cf. 1384sq. ιcαινάc ... αναβολάc).
Atticum dici Cinesiam ut Melanippidae Phrynidi Timotheo genere peregrinis opponatur
censet Meineke; aliter Kaibel, 'quoniam fabula apud Chironem agi fingitur' 9 εξαρμονίουc
etiam 26, ιcάμπτων ... ιcαi cτρέφων 15 11 των διθυράμβων Ar. Αν. 1388, τόν ιcυιcλιοδι-
δάcιcαλον 1403, cf. fr. 156,10 et Nub. 333 12sq. imagines clupeis speculorum ίη modum
repercussas coll. Ar. Ach. 1128 intellexit Ziel. Glied. p. 2672, clupeorum ίη pyrrichis gestorum
admonuit Borthwick p. 63-67 13 Lys. or. 22,20 μόγιc ανεκτοί 14 sqq. Arist. met.
α 1 p. 993b 15 ε! ... Τιμόθεοc μή εγένετο, πολλήν αν (ποιιcίλην αν Bergk Gr. Lit. ΙΙ p. 54162 )
μελοποιίαν ουκ εϊχομεν· ε! δέ μή Φρυνιc, Τιμόθεοc ουκ αν εγένετο 14 cτρόβιλοc Plat.
fr. 285, sed aptius comparantur Ar. Pac. 864 των Καρκίνου cτροβίλων, Vesp. 1531 βέμβικεc
εγγενέcθων (cf. 1517). lyrae ιcόλλοπα significari putat Schoenewolf p. 67, cf. Borthwick
p. 67 sq. 15 Ar. Nub. 969. 971 ε! δέ τιc ... ιcάμψειέν τινα ιcαμπήν, οϊαc οί νυν τάc κατά
Φρυνιν ταύταc τάc δυcιcολοιcάμπτουc, cf. 333 αιcματοιcάμπταc. Phrynin !ωνοιcάμπταν ap-
 Χείρων 181

αλλ' oi3v εμοιγε χοότοc ην αποχρών ανήρ·

ει γάρ τι καξήμαρτεν, αότιc ανέλαβεν.
ό δέ Τιμόθεόc μ', ώ φιλτάτη, κατορώρυχε
20 καi διακέκναικ' αίcχιcτα. (Δικ.) πoioc ούτοci
(ό) Τιμόθεοc; (Μουc.) Μιλήcιόc τιc πυρρίαc.
κακά μοι παρέcχεν ούτοc, απανταc οϋc λέγω
παρελήλυθεν, άγων έκτραπέλουc μυρμηκιάc.
καν έντύχηι πού μοι βαδιζούcηι μόνηι,
2s απέδυcε ιcανέλυcε χορδαic δώδεκα

έξαρμονίουc ύπερβολαίουc τ' ανοcίουc

έπτά χορδαίc Burette: εννέα χ. Ulrici 18 εi Barb: οιη. Reg., ην vel ήν cett. αόθιc a2
(νίd. Wil. SB Bln. 1907 p. 872, Sandbach ad Men. Dysc. 962) 19 διορώρυχε Kaibel 20
διακέκναικ' Brunck: -αιχ' codd. 21 ό add. Meineke, Comment. misc. 1 (1822) p. 12 22
: : κακά cοι Westphal παρέcχεν οότοc απανταc codd.: -χε χοδτοc; : : απ- Westphal: -χεν
o{c απ- Wil.: -χεν ωcθ' απ- Kaibel: παρέχων απ- οότοc Kock 23 παρελήλυθε(ν) semel
sπ 1 π 2 : bis cett. ί.iγων codd.: άγαγών Edmonds: ί.iιδων Fritzsche Thesm. p. 29 sq.: άγαπών
Kock: έcάγων Weil-Reinach (contra normam, quae εic- ante vocalem requirit): άνάγων
Kaibel (coll. Soph. Trach. 211, Eur. Phoen. 1350): έπάγων Burges p. 278: εύρών Nauck p. 69
vid. Renehan Stud. ίη Gr. Texts (1976) p. 89 25 άπέδυcε Wyttenbach: -λυcε codd.
κάνέλυcε codd.: -δυcε Wyttenbach (sed vid. 4 sq.) χορδαίc codd.: -άc Wyttenbach εν-
δεκα Meziriac 26-28 passim mutatos versui 25 subiunxit Brunck, integros post 23 transp.
Bergk ap. Mein. p. 332 sq. 26 τ' del. Bothe (praeeunte Brunck) ·ανοcίουc haud dubie

pellat Timoth. PMG 802 16 Ar. Ran. 1327 sq. (Aesch. de Eur.) ανά τό δωδεκαμήχανον
Κυρήνηc μελοποιών. cf. Plat. rep. 111p. 397 BC, Dion. Hal. comp. 19 (11p. 85,18sqq. Us.-
R.) 18 άναλαμβάνειν et ·corήgere' (άμαρτίαc Eur. Ιοη. 426, cf. Soph. Phil. 1248 sq.) et
"reficere' (Hipp. Π. διαίτ. όξ. νοθ. 8 et 62, τήν πόλιν Xen. hist. Gr. VI 5,21) 19 sqq. Sud.
τ 620 Τιμόθεοc ... Μιλήcιοc, λυρικόc· δc τήν ι' καi ια' χορδήν προcέθηκε καi τήν άρχαίαν
μουcικήν έπi τό μαλακώτερον μετήγαγεν 20 de verbo διακναίειν (cf. Stratt. fr. 1) vid.
vLeeuwen ad Ar. Ran. 1228 Ar. Ach. 960. 963 Λάμαχοc ... : : ό ποίοc οδτοc Λάμαχοc
... ; Thesm. 29sq. 'Αγάθων ... :: ποίοc οδτοc "Αγάθων; vid. Headlam ad Herond. VI 48
21 Ar. Ran. 730 τοίc ... ξένοιc καi πυρρίαιc / καi πονηροίc 23 Ar. Nub. 1003 τριβο­
λεκτράπελα, Thesm. 100 μύρμηκοc άτραπούc. Philoxenus Cytheήus Μύρμηξ έκαλείτο, Sud.
φ 393 25 Timoth. PMG 791,229 νυν δέ Τιμόθεοc μέτροιc ρυθμοίc θ' ένδεκακρουμάτοιc
κίθαριν έξανατέλλει. vid. ad 5 et Wil. p. 68-80, Maas RE VI Α 2 (1937) 1333 sq. 26-
28 Chironis auctori hos versus vindicandos esse consentiunt omnes, Philoxenum notari ποπ
item (vid. Brunck et Bergk in adn. cήt.; Bergkium secuti sunt Meineke aliique multi).
"Philoxenum, qui nullo modo praetermitti poterat, quamquam a Timotheo maximam sibi
182 PHERECRATES

καi νιγλάρουc, ωcπερ τε τάc ραφάνουc δλην

καμπών με κατεμέcτωcε

corruptum, requiritur substantivum cum νιγλάρουc iungendum' Kaibel 28 καμπών Elms-

ley ad Ar. Ach. 554: κάμπτων codd. (cf. 15) praeter π 2 (κάμπων) et s (om.) fin. ποικιλώτατα
add. Bergk, κιiλυμήνατο Kock

iniuήam factam Musica queritur, tamen apparet gravioribus etiam cήminationibus exagita-
tum esse: Timotheus enim expilavit mulierem, Philoxenus vero pediculorum sordibus totum
eius corpus inquinavit. itaque apud Plutarchum intercidisse nonnulla existimo ίη talem fere
sententiam sed sordidius etiam et impudentius queritur Musica α Philoxeno se contrectari,
quem alii quoque fuerunt qui nequίssimum musicae depravationis auctorem esse clamarent,
<ωcπερ) καi •Αριcτοφάνηc κτλ.· Kaibel 26 εξαρμ. 9 Nicom. Geras. ench. 11 p. 256,11
Jan επί ... τήι εξ ιiρχήc νήτηι τό ύπερβολαίων επικληθέν, δτι όξυτέραι καi ύπερβαλλούcηι
cυνίcτατο φωνήι 27 νίγλαροι Ar. Ach. 554, vid. ad Eup. fr. 121 28 καμπαί 9 (vid. ad
15), κάμπαι 'erucae', cf. Aristophont. fr. 10,4 et vid. Μ. Davies-J. Kathiήthamby, Gr. Insects
(1986) p. 102 sq.

156 (146)

εικη μ' επηραc δντα τηλικουτονi

πολλοίc εμαυτόν εγκυλιcαι πράγμαcιν.
εγώ γάρ, ώνδρεc, ήνίκ' ην νεώτεροc,
εδόκουν μεν εφρόνουν δ' ουδέν, αλλά πάντα μοι
5 κατά χειρόc ην τά πράγματ' ενθυμουμένωι·
νυν δ' άρτι μοι τό γηραc εντίθηcι νουν,
(καi) κατά μίτον τά πράγματ' εκλογίζομαι

[1-6] Stob. IV 50\46 (ψόγοc γήρωc), vol. V p. 1039 Η. (codd. SMA, post fr. 283, a quo
novam ecl. separavit Grotius Dict. p. 479) εική - νουν. [6] Priscian. inst. gramm. XVIII
242 (GrL ΠΙ p. 328,13) Attίcί multa per ellipsin proferunt vel pleonasmon. Φερεκράτηc εν
Χείρωcιν (-οcιν codd.) νυν - νουν. nostrί quoque 'nunc nuper' (Ter. Eun. 9). [71Lex. Vind.
p. 109,13 κατά μίτον· αντί του λεπτώc τροπικώc. Φερεκράτηc· κατά - εκλογίζομαι
2 πολλοίc Frob.: πολλάκιc SMA 3 ην SMA: η Meineke, Dindorfium antestatus qui
ad Ar. Αν. 97 'formam ubique restitui, exceptis tribus locis Pluti, med. com. fab.' (29. 695.
822). vid. Barrett ad Eur. Hipp. 700, Stevens ad Andr. 59, Fraenkel ΚΙ. Beitr. Ι p. 429 7
καi add. Bergk Ζ. Alt. 1851 p. 275 ultimum versum prioribus adnexuit Iacobi ap. Mein.
V 1 p. lvii

1 Ar. Nub. 42 fjτιc με γήμ' επήρε, 1457 ανδρ' αγροικον καi γέροντ' επήρατε 2 Ar.
 Χείρων 183

Thesm. 651 είc οΓ έμαυτόν είcεκύλιcα πράγματα, cf. 767 3 Eub. fr. 30,3 ήνίκ' ην νέοc
4 "έδόκουν mihi videbar φρονείν δηλονότι' Kock 5 vid. ad Telecl. fr. 1,2 6 Ar. Lys.
1008 iiρτι νυνi μανθάνω 7 Polyb. ΠΙ 32,2 διαναγνωναι βύβλουc τετταράκοντα καθαπε­
ρανεi κατά μίτον έξυφαcμέναc, Cic. ad Att. XIV 16,3 ut mihi κατά μίτον scriberet

157 (147)

νή τόν Δί' ωcπερ αί παροψίδεc

τήν αiτίαν εχουc' από των ήδυcμάτων,
t οϋc ό καλεταc t άξιοί του μηδενόc

Athen. ΙΧ p. 368 Β (παροψίc, vid. ad Ar. fr. 191) καi παρά τωι τόν Χείρωνα δέ πεποιηκότι
τόν είc Φερεκράτην άναφερόμενον έπi ήδύcματοc ή παροψic κείται καi ούχ, ώc Δίδυμοc
έν τωι περί παρεφθορυίαc λέξεωc (fr. 1 p. 19 Schm.), έπi του αγγείου. φηci γάρ· νή -
μηθενόc
1 <ουτοί γ') ωcπερ e. g. Kaibel (parasiti), <όρθωc) ωcπερ Peppink Obs. p. 55 etiam
finem versus mancum esse posse monet Meineke (sed Anal. Ath. p. 162 "fort. ώcπερεi γάρ
αί π.') 2 εχουcιν Α 3 οϋc δ καλεταc άξιοί Α: οϋc ό καλόc οδτοc άξιοί Casaub.: οϋc
ό καλέcαc έπαξιοί Fritzsche 1844/45 p. 14 (possis αc ό κ. έπ.' Meineke Anal. Ath.): αύτούc
δ' ό καλέcαc άξιοί Kaibel: οϋτω τό κάλλοc άξιω Herw. Obs. p. 17, qua coniectura probata
(sed iiξιον reponens pro άξιω) quartum versum suae fabricae add. Kock ην μή καλοί
προcωcι τωι κάλλει τρόποι μηδενόc Dindorf: μηθ- Α

"αίτίαν εχειν Graecis significat nonnumquam idem ac dici, nominari, et κατηγορείcθαι'

Casaub. Animadv. p. 639,32. cf. Alex. fr. 20,3 Κ.

158 (148)

άμυγδάλαc καi μήλα καi μιμαίκυλα

καi μύρτα καi cέλινα κάξ οίνου βότρυc
καi μυελόν

Athen. XIV p. 653 Ε οίδαcιν δέ oi πρό ήμων καi τούc έν οίνωι cυντιθεμένουc βότρυc ...
ό δέ τόν Χείρωνα πεποιηκώc τόν είc Φερεκράτην άναφερόμενόν φηcιν· άμυγδάλαc -
μυελόν
3 καi μυελόν Α: κiiμυλον Bergk ap. Meineke, qui tradita defendit coll. Plut. glor. Ath. 6
p. 349 Α
1 sq. μηλα καi μιμαίκυλα Cratet. fr. 43, μύρτα καi ... μιμαίκυλα Theop. fr. 68 2 vid.
Eub. fr. 48,2
184 PHERECRATES

159 (149)

(Α.) δώcει δέ cοι γυναίκαc έπτά Λεcβίδαc.

(Β.) καλόν γε δώρον, επτ' εχειν λαικαcτρίαc

Schol. (VEΘBarb) Ar. Ran. 1308 (Tzetz. IV 3 p. 1069,14 Kost.) λεcβιάζειν δέ τό παρανόμωc
πληcιάζειν. διεβάλλοντο γαρ επί τούτωι οί Λέcβιοι (αί -αι Meineke). καi εν τώι εic
Φερεκράτην ό:ναφερομένωι Χείρωνι· δώcει - λαικαcτρίαc. Eust. ίη 11.p. 741,19 περί τοϋ
... λεcβιάζειν οό χρηcιc καi παρά τώι ιcωμιιcώι (Ran. 1308) ... γράφουcιν οί παλαιοί καi
ταϋτα (Suet. Π. βλαcφ., c. 13 p. 62 sq. Taill.)· εici βλαcφημίαι καi από έθνων καi πόλεων
καi δήμων πολλαi ρηματικωc πεποιημέναι ... εκ πόλεων δέ, οΙον λεcβιάζειν, τό αicχρο­
ποιείν, είτα παραγαγόντεc Φερεκράτουc χρηcιν εν iάμβωι τό δώcει - Λεcβίαc, έπάγουcιν
ό:μοιβαίον τό καλόν - λαιιcαcτρίαc, ώc τοιούτων ουcών των Λεcβίων γυναικών
1 cοι Eust.: τοι Schol. Λεcβίδαc Schol.: -ίαc Eust. 2 γε Eust.: τό Schol. fort. γε
τό (numeris sane duriusculis) καcτρίαc Schol. V

1 sq. Ulixis cum Achille colloquium esse susp. Meineke, coll. Hom. 1 270 sq. δώcει δ' έπτά
γυναίκαc άμύμονα εργα iδυίαc, / Λεcβίδαc Eur. Cycl. 551 καλόν γε τό γέραc τωι ξένωι
δίδωc λαικάcτριαι Ar. Ach. 529. 537, vid. ad Ceph. fr. 3,5 de Lesbidum vitio vid.
Schol. Ar. Vesp. 1346 (Theop. fr. 36, Stratt. fr. 41. 42), Eccl. 920. Goebel Ethnica p. 86sq.

160(150)

εξειcιν ακων δευρο πέρδικοc τρόπον

Athen. ΙΧ p. 388 F (πέρδιξ) τοϋ δέ όνόματοc ... ενιοι cυcτέλλουcι τήν μέcην cυλλαβήν
... πολύ δέ εcτι τό εκτεινόμενον παρά τοίc Άττικοίc ... Φερεκράτηc ij ό πεποιηκώc τόν
Χείρωνα· εξειcιν - τρόπον,
sequuntur Phryn. fr. 55, Nicoph. fr. 9
ίiκων Α: (έπ') ίiκρων (sc. όνύχων) Crusius Phil. 47 (1889) 208, coll. Schol. Ar. Ach. 638:
ίiιδων Edmonds, coll. Athen. p. 390 Α

vid. Ar. fr. 57, 512 et de doctrina grammatica Slater ad Ar. Byz. fr. 346

161 (151)

τοίc δέκα ταλάντοιc αλλα προcθήcειν εφη

( ) αττα πεντήκοντα
 Χείρων 185

Schol. (Τ)
Plat. soph. p. 220 Α (p. 42 Gr.) αττα (sic cod.) τουτο ψιλούμενον μέν τινά
cημαίνει, δαcυόμενον δέ ίiτινα ... ένίοτε δέ εκ του περιττού προcτίθεται, ώc εν Χείρωνι
Φερεκράτηc· τοίc - πεντήκοντα. ουδέν γάρ cημαίνει ενταυθα τό αττα. Et. magn. p. 167,40
(αττα) cημαίνει μέν τό τινά, ψιλούμενοv- δαcύνεται δέ τό ατινα ... Φερεκράτηc δέ εν
Χείρωνι (εκ χειρών τοίc codd.) έπ' άριθμοϋ· τοίc - πεντήκοντα. Phot. (z) α 3124 = Sud.
α4304 = Lex. Bachm. p. 161,15 των δέ κωμικών τιc τό αττα (ίiττα Phot., Lex. Bachm.) επi
άριθμοϋ εταξεν. vid. Ar. fr. 617
1 αλλα Schol.: άλλα Et. προcθήcειν Kaibel: προcτίθηcιν Schol.: προθηιc Et.: προc-
τιθεic tamquam traditum Ruhnk. Schol. Plat. ( 1800) p. 35 1- 2 υ - υ - τοίc δ. ταλ.
προcτίθηc {εφη} / αλλ' αττα Runkel, τοίc δ. ταλ. (τοίcδε) προcτιθείc, εφη, / αλλ' αττα
Cobet Νον. lect. p. 278 ('perquam urbana ironia inest ίη verbis αλλ' αττα πεντήκοντα, quae
extenuantis est oratio et quod gravissimum est verbis elevantis, quasi dicas hisce talentis
decem si pauxillum addideris, nempe quinquaginta alia talenta') 2 (όλίγ') αττα Kock, an
: : (πόc') αττα; : : ? Κassel (cf. Ar. Ran. 173)

1 sq. Ar. Vesp. 669 δωροδοκοϋcιν κατά πεντήκοντα τάλαντα, cf. Thesm. 811 αλλ' αττα
χωρία Thuc. 1 113,1, 11 100,3

162 (152. 153)

μηδέ cύ γ' άνδρα φίλον καλέcαc επί δαίτα θάλειαν

Athen. ΙΧ p. 363 F οί δέ νυν προcποιούμενοι θεοίc θύειν καi cυγκαλοϋντεc έπi τήν
θυcίαν τούc φίλουc καi τούc οικειοτάτουc καταρώνται μέν τοίc τέκνοιc, λοιδορούνται δέ
ταίc γυναιξί, κλαυθμυρίζουcιν (καλά μυρ- Α, πλήττουcι CE, corr. Casaub.), άπειλοϋcι τοίc
πολλοίc, μονονουχi τό του 'Ομήρου λέγοντεc (Β 381) νυν δ' ερχεcθ' επί δείπνον, ϊνα
ξυνάγωμεν 'Άρηα (defic. CE), επί νουν ου λαμβάνοντεc τά ειρημένα ύπό του τόν Χείρωνα
πεποιηκότοc, εϊτε Φερεκράτηc εcτiν είτε Νικόμαχοc δ ρυθμικόc η δcτιc δή ποτε, μηδέ
- εκείνον. νυν δέ τούτων μέν ουδ' δλωc μέμνηνται (-ηται Α, corr. Casaub.), τά δ' έξηc
αυτών έκμανθάνουcιν, ίiπερ πάντα (-αc Α, corr. Casaub.) εκ των ειc Ήcίοδον άναφερομένων
μεγάλων Ήοίων καi μεγάλων 'Έργων (καi μεγ. 'Έ. secl. Dindorf, μεγ. Ή. καi potius delenda
esse censent Merkelbach-West) πεπαρώιδηται (παρώιδ- Α, corr. Meineke Anal. Ath. p. 161)·
ήμών - άνδρα. ετι δέ καi ταυτα προcτίθεμεν (Hes. op. 722 sq.)- μηδέ πολυξείνου δαιτόc
δυcπέμφελον εΙναι· / εκ κοινού πλείcτη τε χάριc δαπάνη τ' όλιγίcτη

1 sqq. Merkelbach-West, Fragm. Hes. p. 146 (cf. p. 144) vid. Friedlaender Herm. 48
(1913) 571 sq. ( = Stud. z. ant. Lit. u. Kunst p. 275); Wil. Pind. p. 1381, Lys. p. 261, Gr. Versk.
p. 3491 1 Hes. op. 342 τόν φιλέοντ' επί δαίτα καλείν δαίτα θάλειαν Hom. Η 475,
186 PHERECRATES

αχθου όρων παρεόντα· κακόc γαρ ανήρ τόδε ρέζει·

αλλά μάλ' εϋκηλοc τέρπου φρένα τέρπε τ' έκείνον

ήμων δ' ην τινά τιc καλέcηι θύων έπi δείπνον,

s άχθόμεθ' ην ελθηι καi ύποβλέπομεν παρεόντα
χι'δττι τάχιcτα θύραζ' έξελθείν βουλόμεθ' αυτόν.
εϊτα γνούc πωc τοϋθ' ύποδείται, κιlιτά τιc εtπε
των ξυμπινόντων "ήδη cύ; τί ούχ ύποπίνειc;
ουχ ύπολύcειc αυτόν;" ό δ' αχθεται αυτόc ό θύων
10 τωι κατακωλύοντι καi ευθύc ελεξ' έλεγεϊα·
"μηδένα μήτ' αέκοντα μένειν κατέρυκε παρ' ήμίν
μήθ' εϋδοντ' έπέγειρε, Cιμωνίδη." ου γαρ έπ' οϊνοιc
τοιαυτi λέγομεν δειπνίζοντεc φίλον άνδρα;

6 χδττι Α: corr. Dindorf θύραc Α: corr. Cobet Νον. \ect. p. 151 7 γνούc πώc Α:
corr. Coraes ap. Schweigh. ύποδείται Mus.: -ειταν Α: -είτ' αν Cobet ms., teste Peppink
Obs. p. 55 κάιτά τιc εΙπε Mus.: κατατιc εΙπεν Α 9 αυτόc Α: αυτώι Blaydes Adv. 11
p. 25 11 άέκοντα ... κατέρυκε Theogn.: άκοντα ... κατερύκει Α 12 επ' οίνοιc Mus.:
εποίνοιc Α: 'usitatius est εν οίνοιc' Meineke (sic Anal. Ath. p. 161, εν οίνωι Blaydes): επ'
αίνοιc Palmer Hermath. 4 (1883) 335: έτοίμωc Κaibel ίη ed. Athen. (sed ίη schedis 'emendatio
incerta'): αμεινον." Maas ΚΙ. Schr. p. 192

γ 420, hy. Merc. 480 2 Hom. ο 74 χρή ξείνον παρεόντα φιλείν 3 αλλά μάλ' εϋκηλοc
Hom. Α 554 φρένα τέρπομαι (-ετο, -όμενον) Hom., cf. Theogn. 795 τήν cαυτοi3 φρένα
τέρπε (Mimn. fr. 7,1 W. = Hom. hy. Merc. 565) 4 vid. ad Ar. fr. 714 5 ύποβλέψαc
Ar. Lys. 519, cf. Thesm. 396 6 Theogn. 468 μηδέ θύραζε κέλευ' ουκ εθέλοντ' ιέναι 7
ύποδείται (abs. ut Ar. Αν. 492 βαδίζουc' ύποδηcάμενοι sim.) ut abiturus, Hor. sat. 11 8,77
soleas poscίt. vid. ad Eub. fr. 29 9 Plat. conv. p. 213 Β ύπολύετε, παίδεc, Άλκιβιάδην
10 κατακωλύειc Ar. Ach. 1088 ελεγεία sc. Theogn. 467. 469 (μηδένα τώνδ' ... μηδ'
εϋδοντ' ... ) West Stud. ίη Gr. ΕΙ. and Iamb. (1974) p. 3. 1321 ; Reitz. Epigr. u. Skol. p. 58°
12sq. Plat. conv. p. 214 Β λέγομεν επί τfjι κύλικι

ad Chironem sunt qui referant etiam fr. 165 et 168

 Χείρων - Incertae fabulae 187

Ψευδηρακληc

vid. ad test. 3. cognominem fabulam scripsit Menander

163 (154)

είποι τιc αν των πάνυ δοκηcιδεξίων.

εγώ δ' αν άντείποιμι· "μή πολυπραγμόνει,
άλλ' εί δοκεί cοι, πρόcεχε τόν νουν κακροώ"

Athen. ΠΙ p. 122 Ε (Cynulcus loquitur) κατά γάρ Φερεκράτουc Ψευδηρακλέα είποι -

κdκροώ
1 Kockio post hunc versum lacunam statuenti ίη ed. Athen. obsecutus est Kaibel, sed ίη
schedis ad Meinekii rationem reversus 'ille quod dixit', ait, 'probabilius est ante quam post
ν. 1 a Cynulco praetermissum esse'

1 δοκηcιδέξιοc Call. fr. 34Ar. Pac. 43 οϋκουν αν ηδη τών θεατών τιc λέγοι / νεανίαc
δοκηcίcοφοc· τό δέ πράγμα τί; cf. Vesp. 78-87. Whittaker p. 181 2 πολυπραγμονείν Ar.
Plut. 913, cf. Eup. fr. 238 3 Ar. Αν. 665 dλλ' εί δοκεί cφώιν, cf. Ach. 338, Thesm. 216
et νίd. Barrett ad Eur. Hipp. 507 (p. 254)

Incertarumfabularumfragmenta

164 (155)

ουκ ων ανήρ γαρ Άλκιβιάδηc, ώc δοκεί,

ανήρ άπαcών των γυναικών εcτι νυν

Athen. ΧΙΙ p. 535 Β (de Alcibiade) καi Φερεκράτηc δέ φηcιν· ούκ

- νυν Φαβωρίνου
ενθυμήματα φιλοcόφων καi ερωτήματα, ex cod. Barocc. 50 ed. Chr. Κ. Callanan et Α.
Bertini Malgarini, RhM 129 (1986) p. 172 nr. 1 Εϋπολιc ό τών κωμωιδιών ποιητήc πυνθα­
νόμενοc δτι Άλκιβιάδηc τάc τών πολιτών γυναίκαc μοιχεύει (μυχ- cod.), εφη· Άλκιβιάδηc
μτι ων ανήρ πολλών γυναικών εcτιν ανήρ. vid. Eup. fr. 171
1 δοκεί Α: δοκείν CE 2 άνήρ Blaydes Adv. ΙΙ p. 25 cf. Soph. Trach. 551
1 sq. Suet. Caes. 52,3 Curio pater ... eum ... omnium mulierum virum et omnium virorum
mulierem appellat. Aeschin. 1,110 sq. comparat Iacobi ap. Mein. V 1 p. Ινίίί
188 PHERECRATES

t ό δ' 'Αχιλεύc εό πωc έπi κόρρηc αυτόν

έπάταξεν, ωcτε πϋρ άπέλαμψ' έκτων γνάθων

[Didym.] Π. των άπορουμένων παρά Πλάτ. λέξ. p. 400 Mill. επi κόρρηc· οί μέν τό κατά
κεφαλήν τύπτεcθαι (Eratosth. fr. 75 Str.) ... οί δέ τό έπi κόρρηc έξηγουνται τό ειc τούc
γνάθουc τύπτεcθαι, ώc Ύπερίδηc εν τώι κατά Δωροθέου· (fr. 97 J.) ... καi Φερεκράτηc· ό
-γνάθων
1 ό δ' Άχιλεύc εό πωc cod.: ό δ' (άρ') Άχιλλεύc εό Edmonds: ό δ' (οόν) Άχ. ευθύc
Rehrenboeck p. 248: εό πωc δ' Άχ. Kock (et Blaydes Adv. ΙΙ p. 25 om. δ') επi κόρρηc
αυτόν cod.: 'πi κ. αυτόθεν Edmonds: επi κ. μανεic Rehrenboeck: αυτόν επi κ. αμα Kock,
αυτόν επi κ. πάλιν Blaydes 2 επάταξεν Miller: επέτ- cod. άπέλαμψεν εκ cod.: εκ del.
Herw. Mnem. 14 (1886) 163
Chironi trib. Miller, Mel. p. 40011

166 (73)

ώ Ζεϋ πολυτίμητ', άρ' άκούειc α cε λέγει

ό πανοϋργοc υίόc;

Phot. (b, z) α 816 = Lex. Bachm. p. 63,6 άκούειc α λέγει cε (λέγειc Lex. Bachm.). οϋτω
(οϋτωcPhot. b) Φερεκράτηc εφη λέγων· ώ - υίόc
1 πολυτίμητε άρα codd. α cε Phot. (coniecerat Runkel p. 70): α Lex. Bachm.: α με
Meineke
1 ώ Ζευ πολυτίμητε ίη oratione indignantis Ar. fr. 336,1 Eur. Med. 1405 Ζευ, τάδ'
άκούειc ... ; 2 Ar. Ran. 1520 ό πανουργοc άνή ρ, cf. Pac. 406
inter Coriannonis fragmenta recepit Meineke (vid. ad fr. 77), cuius ratio a Kockio et
Kaibelio probata nunc vera lectione per Photium redivivum confirmata refelli videtur.
fragmentum Άνθρωφηρακλεί tribuendum esse susp. Kassel coll. fr. 21

167 (156)

ύπό τfjc άπληcτίαc

διακόνων έπfίcθεν, άμφιφώντ' εχων
 Incertae fabulae 189

Athen. XIV p. 644 F διακόνιον. Φερεκράτηc· ύπό

- εχων. άμφιφών πλακοϋc Άρτέμιδι
άνακείμενοc, εχει δ' εν κύκλωι καόμενα δάιδια.sequuntur Philem. fr. 70 et Diph. fr. 27
1 om. CE 2 επηcθεν ACE: έπήcθι' Meineke άμφιφώντ' εχων secl. Kock (cum
proximi placentae geneήs descήptione coniungenda)
2 Phot. δ 344 = Sud. δ 589 διακόνιον οί μέν την τοϋ πλακοϋντοc κρηπίδα, Μενεκλήc
δέ εν τώι Γλωccοκόμωι (270 F 8 Jac.) ταϋτα εϊρηκε περί αυτοϋ· 'Αθηναίοι τώι Άπόλλωνι
την καλουμένην ειρεcιώνην δταν ποιώcι, πλάττοντεc λύραν τε καi κοτύλην καi κλήμα καi
ίiλλ' ίiττα κυκλοτερή πέμματα ταϋτα καλοϋcι διακόνιον ... όμοίωc δέ καi Άμερίαc (p. 7
Hoffm.) διακόνια τά κατά την ειρεcιώνην τώι Άπόλλωνι πλαccόμενα πέμματα. τινέc δέ
λέγουcι ζωμόν ποιόν, τινέc δέ μαζαν. brevius Hesych. δ 1069
'videntur haec de Hercule dici' Meineke. 'at is ηοη solus ίiπληcτοc fuit' Kock

168 (157)

(Α.) τί δ' επαθεc;

(Β.) αγρυκτα καλεκτ', αλλά βούλομαι μόνηι
αύτηι φράcαι cοι

Phot. (b, z) α 273 = Lex. Bachm. p. 25,21 ίiγρυκτα καi ίiλεκτα πέπονθα. τό μέν ίiγρυκτά
εcτιν &cτε μηδέ γρύξαι διά την ύπερβολήν των κακών· γρύξαι δέ εcτι τό βραχύτατον
φθέγξαcθαι, δ καi ίiναρθρόν εcτι, μυγμώι η cτεναγμώι παραπλήcιον. κέχρηται δέ αυτώι
καινότατα (αυτό -τατον Lex. Bachm.) Φερεκράτηc· τί - cοι
2 καi ίiλεκτα codd. μόνη Phot. 3 αυτή Phot.
2 Ar. Lys. 656 άρα γρυκτόν έcτιν ύμίν; νίd. vLeeuwen ad Αν. 423 ad Iustitiae et
Musicae ίη Chirone colloquium referebat Meineke

169 (158)

cκέψαι δέ μου
τό μέτωπον, ει θέρμην εχουcα τυγχάνω

Zonar. p. 1030 (Orus, fr. Α 53 Alp.) θέρμη καi θέρμα. Φερεκράτηc. cκέψαι - τυγχάνω

νίd. ad Ar. fr. 346,2

190 PHERECRATES

170 (159)

τρώγων ερεβίνθουc άπεπνίγη πεφρυγμένουc

Athen. epit. ΙΙ p. 55 Β (post fr. 89) πάλιν· τρώγων - πεφρ.

τραγών Meineke Anal. Ath. p. 28, coll. Alex. fr. 266,4 Κ. άπεπνίγη ιcαταφαγών

Ar. Lys. 537 ιcυάμουc τρώγων

171 (160)

ηνπερ φρονηιc εδ, φευγε τήν Βοιωτίαν

Heraclid. De urb. Graec. Ι 25 τά δ' εκ πάcηc τηc Έλλάδοc άιcληρήματα είc τάc τηc
Βοιωτίαc πόλειc ιcατερρύη. ό cτίχοc Φερειcράτουc· αν περ - Βοιωτίαν
ηνπερ Meineke: αν περ cod. (teste Chantry)
cf. Laonis fr. 2. Goebel Ethn. p. 58 ανπερ ύμείc εδ φρονητε Dem. 19,241, vid. Wankel
ad 18,40 (p. 292)

172 (161)

τήν γαcτέρ' ηιων κάχύρων cεcαγμένουc

Schol. min. ('Did.') Hom. β 289 p. 46 Barnes οί παλαιοί φαcιν δτι ηϊα ιcυρίωc αί όcπρίων
ιcαλάμαι, ιcαi διcυλλάβωc εν cυναιρέcει ήια, ώc Φερειcράτηc· την - cεc. Eust. ίη Od.
p. 1445,42 ηια ιcυρίωc κατά Έρατοcθένην (fr. 55 Str.) όcπρίων ιcαλάμαι. ιcαi διcυλλάβωc εν
cυναιρέcει ήια, ώc ιcαi Φερειcράτηc· την - cεc.
cεcαγμένουc Schol., Eust.: -oc tamquam traditum Buttmann, Schol. ant. ίη Hom. Od.
(1821) p. 70 cf. Eur. Cycl. 225 cώμα cυμπεπλεγμένουc et vid. K.-G. ί p. 14sq.
Schol. (HMQ) β 410 (ηϊα) Καλλίcτρατοc ... ήια ... ιcαi εcτι τηc νεωτέραc Άτθίδοc (ί. e.
Atticorum sermonis ab Homerico diversi, vid. Wack. ΚΙ. Schr. ΙΙ p. 1152) τό οϋτωc cυναιρείν.
vid. H.-L. Barth, Die Fragm. aus den Schr. des Gramm. Kallistr. zu Hom. ΙΙ. u. Od., diss.
Βοηη. 1984, p. 209-212 de voce lίχυρα vid. vLeeuwen ad Ar. Ach. 508 cεcαγμένοc
c. gen. Plat. fr. 104. Polyb. Ι 19,13 φορμοίc άχύρων cεcαγμένοιc
 Incertae fabulae 191

173(162)

ύβριcτόν εργον κ:αi κ:όβαλον ήργάcω

Phot. (b, z) α 782 = Lex. Bachm. p. 58,10 (νίd. Plat. fr. 105) Φερεκράτηc δέ τώι (τό Lex.
Bachm.) κόβαλον cυμπλέξαc τό ϋβριcτον (-τικόν Phot.) εΙπεν· ύβριcτόν - είργάcω
ήργάcω Herw. Coll. p. 18: εiρ- codd. cf. fr. 76,3 et νίd. Lautensach Augm. u. Redupl.
p.23
κόβαλα Ar. Equ. 417

174 (164)

η τηc άχέρδου τηc άκ:ραχολωτάτηc

Phot. (z) α 3453 = Lex. Bachm. p. 176,16 (post Eup. fr. 40, ubi vid.) ίcωc δ' ό μεν καρπόc
άχράc, τό δέ δένδρον ίiχερδοc. Φερεκράτηc· η - άκρ.
άκραχολωτάτηc Lex. Bachm.: άκροχ- Phot.
κύων άκράχολοc Ar. fr. 608, νίd. vLeeuwen ad Equ. 41. fruticem sic noster appellat
spinosum (άκανθώδεc φυτόν Schol. Hom. ξ 10), quem ίη Hipponactis poetae iracundi tumulo
nascentem facit Alc. Mess. ΑΡ VII 536 (epigr. 13 G.-P.). άχέρδων ferax fuit pagus Άχερδουc,
ίη cuius nomine similiter lusisse Pherecratem susp. Kock atque scriptorem ignotum a Meinekio
allatum Ει magn. p. 181,5 μοχθηρόc ων καί τήν γνώμην άχερδούcιοc (fr. adesp. 1277 Κ.,
de comica oήgine dubitat Meineke ed. min. p. 1202)

175(165)

(Α.) ποί κ:ηχοc; (Β.) εγγύc, ήμερων γε τεττάρων

Epimer. Hom. alphab. π 131 (Απ. Οχ. 1 p. 344,27) κηχοc· δηλοί δέ τό δήπου. cυντάccεται
αότώι τό ποί (τώι ποί cod.), ώc Φερεκράτηc· ποί - τεττάρων. Et. magn. p. 682,54 (post
Ar. fr. 671, ubi νίd.) καί παρά Φερεκράτει· ποί κηχοc
ήμερων τεττάρων sc. όδόν eadem cum ironia dicta Ar. Ran. 55 πόθοc; πόcοc τιc; : :
cμικρόc, ήλίκοc Μόλων (cf. fr. 591,93), Plaut. Curc. 110 sίtίt haec anus. : : quantillum sίtit?
: : modίca est, capit quadrantal
192 PHERECRATES

176(166)

αεί ποθ' ήμιν έγκιλικίζουc' οί θεοί

Phot. 1 ε 46 εγκιλικίζειν· πονηρεύεcθαι. Φερεκράτηc· αεί ποθ' - θεοί. από των Κιλίκων
ώc πονηροϋ εθνουc (cf. ε 975 έγκιλικίζειν· κακοηθίζεcθαι. <ώc) κακοήθειc γάρ οί Κίλικεc
διεβάλλοντο). Et. gen. Α 11 Β (Et. magn. p. 310,55) εγκιλικίζειν· τό πονηρεύεcθαι, από τηc
των Κιλίκων πονηρίαc. Κίλικεc γάρ εθνοc επί πονηρίαι διαβαλλόμενον. Φερεκράτηc· αεί
ποθ' - θεοί (ρητορική sc. ή λέξιc add. Α1 1 ). Phot. 2 p. 165,3 = Sud. κ 1609 Κίλικεc
διεβέβληντο επί πονηρίαι καi ώμότητι ... Φερεκράτηc· αεί ποθ' - θεοί. Zenob. Ath. ΙΙ 62
Κιλίκιοc δλεθροc· δτι Κίλικεc ληcτείαιc χρώμενοι επ' ώμότητι διεβέβληντο, δθεν καi
Φερεκράτηc φηcί- δή ποθ' - θεοί
αείPhot.1, Et. gen., Phot.2, Sud.: δή Zenob. ήμίν Phot.2, Sud.: ήμίic ex ήμίν Zenob.:
ήμων Phot.1, Ει gen. Α11, Et. magn.: ύμων Ει gen. Β εγκιλικίζουc(ιν) Phot.1, Ει, Sud.
Α' FGM, Zenob.: εκκ- Phot.2, Sud. V

cf. Ar. fr. 107 Eur. fr. 254 Ν. πόλλ', ώ τέκνον, cφάλλουcιν ανθρώπουc θεοί, fr. 972
πολλαίcι μορφαίc οί θεοί cοφιcμάτων / cφάλλουcιν ήμίic, Plaut. Merc. 225 et Rud. 593
mίrίs modίs dί ludos facίunt homίnibus

177 (167)

άρκει μία cκόνυζα καi θύμω δύο

Phot. p. 524,1 cκόνυζαν· καi χωρic τοϋ c κόνυζαν λέγουcι. Φερεκράτηc· αρκεί - δύο
μία cκόνυζα Porson: μιαc κ- cod. θύμων cod.: corr. Porson
gravem utraque herba odorem reddit, (c)κόνυζα Theophr. hist. plant. VI 2,6, θύμον sive
θύμοc [Arist.] probl. ΧΧ 20, Theophr. char. 4,1 [3]

178

εωθεν ήκε πρiν άγοραν πεπληθέναι

Phot. (b, z) α 238 = Sud. α 306 = Lex. Bachm. p. 14,14 αγοραc ωραν· ού των πωλουμένων,
αλλά των άλλων πράξεων των κατ' αγοράν. εωθεν - πεπληθέναι· Φερεκράτηc
ήκε Croenert RhM 62 (1907) 479: η καi codd.

νίd. fr. 34
 Incertae fabulae 193

179(168)

μηδέν κοτυλίζειν, αλλά καταπάττειν χύδην

Ρο!!. VII 194. 195 (codd. FS, Α) τό κοτυλίζειν είρηται μέν καi έπi των ίiλλων των κατά
μέροc πιπραcκομένων άλλ' ουκ άθρόωc, ίcωc δέ καταχρωμένων των λεγόντων ... ίδιον δ'
αν είη των τόν οΙνον πιπραcκόντων. καi Φερεκράτηc μέν εϊρηκε· μηδέν - χύδην,
'Αριcτοφάνηc δέ· (fr. 699)
καταπάττειν FS: -πιπράcκειν Α

Phryn. praep. soph. p. 79,23 κοτυλίζειν· cημαίνει κατ' ολίγα πιπράcκειν καi μικρά. [Arist.]
oec. ΙΙ 2 p. 1347b 7 τοίc τε δή έμπόροιc καλώc ε{χε μή κοτυλίζειν άλλ' αθρόα τά φορτία
πεπρcicθαι

180 (169)

τουτi τί έcτιν; ώc ανεκάc τό κρίβανον

Schol. (ΕΓ) Ar. Ach. 86 a ουδετέρωc λέγεται τό κρίβανον, ώc μαρτυρεί Φερεκράτηc·

τουτί- κρίβανον
άνεκάc Valck. Diatr. p. 285 C: αν έκάcτωι codd.
τουτi τί έcτιν; Ar. Ach. 284, Thesm. 733. 904, cf. Nub. 1248, Vesp. 844, Ran. 181 de
voce άνεκάc vid. ad Cratet. fr. 12

181 (170)

Άδώνι' αγομεν καi τόν 'Άδωνιν κλάομεν

Phot. (b, z) α 400 = Sud. α 515 Άδώνια· cυνεcταλμένωc. Άδώνι' - κλάομεν. Φερε­
κράτηc. Phot. (b, z) α 401 = Lex. Bachm. p. 32,27 Άδώνια· βραχείαν εχει την παραλήγου­
cαν, ώc Άριcτοφάνηc (Pac. 420) καi Φερεκράτηc δια των μέτρων μαρτυρεί
Άδώνι' Phot. (coniecerat Scaliger apud Cant. ms. ΙΙ p. 23): -ίαν Sud.

Άδώνια Cratin. fr. 17,3 Ar. Lys. 389 Άδωνιαcμόc, 393 αiαί 'Άδωνιν, 396 κόπτεcθ'
'Άδωνιν cf. Pher. fr. 213
194 PHERECRATES

182(171)

ύπέλυcε δήμαρχόc τιc έλθών έc χορόν

Sud. δ 421 δνομα δέ πολιτείαc οί δήμαρχοι παρά τοίc Άθηναίοιc, ο{ πρώην ναύκραροι
καλούμενοι· o{c έξην ένεχυράζειν (νίd. Ar. fr. 500). καi Φερεκράτηc· ύπέλυcε - χορόν.
οί κατά δημον αρχοντεc. ούτοι δέ διεκόcμουν τήν έορτήν των Παναθηναίων
ύπέλυcε nemo explicavit, nec iuvant coniecturae adhuc prolatae (ύπέδυcε Bothe, ιiπέδυcε
Blaydes Αdν. 11 p. 25, παρέλυcε Herw. Όlίιη', Coll. p. 18) εic codd.

183 (172)

δείπνον παραcκεύαζε, cύ δέ καθίζανε

Zonar. p. 1168 (Orus, fr. Α 57 Alp.) κάθου καi κάθηcο, αμφω Έλληνικά ... τό δέ κάθιcον
ούκέτι, ό.λλ' ιiντ' αύτου (αντί του
DLVCP, corr. Alpers) καθίζου ... λέγουcι δέ καi (καi οιη.
LV) καθίζανε. Φερεκράτηc· δείπνον - καθίζανε. Antiatt. p. 100,33 καθίζανε· ιiντi του
κάθηcο (κάθιcο cod.)

184 (13 Dem.)

ουδ' ειc Έταίραc ουδ' Άφροδίτου πώποτε

Phot. (S') α 3404 Άφρόδιτοc· ό Έρμαφρόδιτοc. παραπλήcιοι δέ τούτωι καi άλλοι δαί­
μονεc ... Φερεκράτηc· ούδ' - πώποτε
ειc c. gen. ut Ar. Lys. 2 Athen. ΧΙΙΙ
p. 571 C τηc παρά τοίc Άθηναίοιc καλουμένηc
Έταίραc, τηc Άφροδίτηc (Έτ. Άφρ. Kaibel), περί ήc φηcιν ό Άθηναίοc Άπολλόδωροc
εν τοίc Περί θεων οϋτωc (244 F 112 Jac.)- Έταίραν δέ ... τήν τούc έταίρουc καi τάc έταίραc
cυνάγουcαν, τουτο δ' έcτiν φίλαc. Hesych. ε 6481 Έταίραc ίερόν· τηc Άφροδίτηc Άθήνηcιν.
de Aphrodito νίd. Ar. fr. 325

185 (35)

πάλιν αδθιc άναθυώcιν αί γεραίτεραι

 Incertae fabulae 195

Phot. (b, z) α 1485 = Sud. α 1883 άναθύειν· τό άναλαμβάνειν τό πράγμα διά χρόνου
( ~ Et. Sym. cod. V apud Gaisf. Et. magn. col. 266 D). Φερεκράτηc (ίη marg. Phot. z, om.
reliquis)· πάλιν - γεραίτεραι
άναθυωcιν Meineke: -θύωcιν Phot.: -θύουcιν Sud.

πάλιν αύθιc Ar. P!ut. 859, vid. Bachmann Conject. p. 41, Teuffel-Kaehler ad Nub. 975.
Hesych. α άναθύειν· άναcκιρτίiν. καi αύθιc εξ άρχfjc άνανεάζειν (Ar. Ran. 592 εξ
4313
άρχfjc πάλιν/ άνανεάζειν). Phryn. praep. soph. p. 59,15 γραυc άναθυίiι (-υία cod.)- επi των
άνανεάζειν καi άνηβίiν πειρωμένων (cf. Diogen. IV 10 = Apost. V 66 γραυc άναθυίiι· άντi
του καπρίiι. επi των παρ' ήλικίαν γυναικιζομένων). έπί τινοc πρεcβύτου τά νέων πειρωμένου
δρίiν. 'quae extrema fort. ex ipso Pherecratis loco petita sunt, ut de senis pruήgine vetulas
proverbiales poeta ήdicule intuleήt' Kaibel
ad Γραυc rettulit Meineke

186 (17 Dem.)

άνδροκ:άπραινα ιcαi μεθύcη ιcαi φαρμακ:ίc

Phot. (b, z) α 1771 άνδροκάπραινα. Φερεκράτηc· άνδρ. - φαρμ.

nisi monosyllabon praecessit, notanda anaclasis, vid. V. Schmidt Herond. p. 99 φαρ-
μακίc z: -ήc b

νίd. ad Herm. fr. 9 et Theop. fr. 94 Ar. Nub. 749 γυναίκα φαρμακίδα 'versus ad
fabulam Κοριαννώ referri potest' Demiaήczuk

187 (21 Dem.)

μείξοφρυc
μέλαιν' έπιεικ:ώc κατ' έμέ

Schol. Basil. ad Greg. Naz. or. 15,2 (Eic τούc Μακκαβαίουc), ed. V. Puntoni ίη Studi di
Filol. Gr. pubbl. da Ε. Piccolomini 1 (1882) p. 161 (κατά) cημαίνει ... ή πρόθεcιc ... όμοι­
ότητα. Φερεκράτηc· μιξ. - έμέ, άντi του όμοία εμοί
1 μείξοφρυc Nauck p. 69 (μιξόφρυc iam Α. Jahn, PG χχχνί p. 904(5)): μιξόφρυξ codd.
1 sq. Ίoqui videtur mulier de altera muliere pulchra ipsi simili' Demiaήczuk μείξοφρυc
Cratin. fr. 470. traditam lect. μιξόφρυξ def. Rehrenboeck p. 302 coll. μιξοφρύγιοc, μιξολύ­
διοc, μιξοβάρβαροc, μιξέλληνεc, sed multo melius cum μέλαινα componitur μείξοφρυc et
eiusmodi proprietas requiή videtur ut κατ' εμέ intellegi possit. cf. Soph. OR 742 sq.
196 PHERECRATES

188 (173)

άνεμολύνθη τήν ύπήνην τώι γάρωι

Athen. epit. ΙΙ p. 67 C (γάροc) Φερεκράτηc· άνεμολύνθη - γάρωι

init. άλλ' Meineke, 'quidni ό δ' vel quidvis aliud?' Kock
cf. Eup. fr. 99,82

189 (174)

ό λαγώc με βαcκαίνει τεθνηκώc

Zonar. p. 379 (Orus, fr. Α 17 Alp.) βαcκαίνειν ούχi τό φθονείν δηλοί', άλλα τό λυπεί'ν ...
Φερεκράτηc· ό - τεθνηκώc. Phot. β 81 = Et. gen. ΑΒ (Et. magn. p. 190,21, Et. Sym.
β 47) βάcκανοc· ... βλαβερόc καi δηλητικόc (ό φθονερόc καi βλαβ. Et.). οϋτωc Άριcτο­
φάνηc (Equ. 103, Plut. 571) καi Εύριπίδηc (fr. 933 Ν.; deficit Phot.). Φερεκράτηc δέ έπi του
λυπηρού λαμβάνει την λέξιν, οΙον· ό - βαcκαίνει, καi λυπεί, ubi interpretamentum
seiunxit Schleusner ap. Sturz Et. Gud. p. 784 ('καi idem quod ηγουν' Meineke), cf. Lex.
Bekk.v p. 222,19 βαcκαίνει· ... λυπεί, Hesych. β 290 βαcκαίνει· λυπεί κτλ. de glossae memoήa
vid. Alpers, Oros p. 116-120, Theodoridis Phot. 1 p. Ιχνί
ad fabellam qualis sit Phaedr. 1 9 ab altera persona narratam pertinere coniecit Crusius
Phil. 47 (1889) 43, coll. Ar. Pac. 1066

190 (175)

ραφανίc τ' απλυτοc ύπάρχει,

καi θερμά λουτρά καi ταρίχη πνικτά καi t κάρυα
Athen. epit. ΙΙ p. 56 EF ιδίωc δ' οϋτωc έκαλουντο άπλυτοι ραφανίδεc, αc καi Θαcίαc
ωνόμαζον. Φερεκράτηc· ραφανίc - κάρυα
2 θερμά λουτρά CE: θέρμ' άλευρα Kock ('puls εξ άλεύρων') κάρυα CE: καρύκη
Elmsley Edinb. Rev. 19 (1811) 88
1 vid. Eup. fr. 338 2 θερμά λουτρά Ar. Nub. 1045 Metag. fr. 6,9 τεμάχη ...
πεπνιγμένα 'similia dissimilia iuxta enumerantur, consulto vero cum thermis coniunctae
rapae illotae' Κaibel ms.
 Incertae fabulae 197

coll. fr. 50 Elmsley Dulodidascalo tribuit versus ίη dimetros digestos

ραφανίc τ· ίiπλυτοc ύπάρχει
καi θερμά λουτρά καi ταρί-
χη πνατά καi καρύκη

191 (176)

οΙον αυ τό πνίγοc, ώc άcελγέc

Lex. Bachm. p. 150,28 άcελγέc· παν τό cφοδρόν καi βίαιον ( = Phot. α 2949 qui mox
deficit) ... καi Φερεκράτηc ο{ον - άcελγήc φηcί που
αυτόπνιγοc ώc άcελγήc cod.: corr. Meineke V 1 p. 29 et Herw. Obs. p. 18

νίd. Eup. fr. 345 (ubi corrige quae de Photio teste dicta sunt et ίη app. crit. lege 'cod.')

192 (178)

ιcαττύομαι τούc ιcαρκίνουc

Ρο!!. VII 90 (calceamenta; codd. FS, Α, C) τών καρκίνων (μνημονεύει) Φερεκράτηc·

κ. τ. κ.

καττύομεν C
Phot. p. 132,9 καρκίνοι· ύποδημάτων εlδοc, cf. Hesych. κ 832. deminut. καρκίνια Herond.
7,60. 128 de verbo καττύειν vid. BluemnerTechn. 12 p. 275. 281; nisi forte med. καττύεcθαι
eo sensu poeta usurpavit quem explicant veteres lexicographi (praetermittunt LSJ), Phot.
p. 150,18 καττύεcθαι· Ύπερείδηc τό ύποδεδέcθαι (fr. 250 J.). άπό τών καττυμάτων, Lex.
Bekk.v p. 270,7 καττύεcθαι· ύποδείcθαι κτλ. (corrupt. Et. magn. p. 493,47)

193 (179)

Ar. Lys. 157 -159 τί δ' ην άφιώc' ίiνδρεc ήμαc, ώ μέλε; : : τό του Φερεκράτουc, κ ύ να
δ έ ρε ι ν δε δαρμένη ν. : : φλυαρία ταυτ' εcτi τά μεμιμημένα. Schol. (Γ) 158 (Sud. κ 2691)
τό του Φερεκράτουc: εάν ήμαc παρίδωcιν οί ίiνδρεc, τότε πάλιν εξέcται όλίcβοιc χρήcαcθαι,
καi άποδέρειν τά άποδεδαρμένα cκύτη. Φερεκράτηc εν δράματι ε{πε τούτο, ενθεν τάccεται
ή παροιμία επί τών ίiλλο παcχόντων (αύθιc) (αλλωc παcχ. Γ, e Sud. corr. Dindorf) εφ' o{c
πεπόνθαcιν. κύνα δέρειν: (accedit R) cχημά εcτιν άκόλαcτον, ειc τό αιδοίον ( = R). εν δέ
198 PHERECRATES

τοίc cωζομένοιc Φερεκράτουc του κωμικου τουτο οόχ εύρίcκεται. 159 τά μεμιμημένα: έπεi
τωι όλίcβωι χρωνται άντi του αιδοίου. φλυαρία, φηcί, τά άπό των άλλων. λέγει δέ τά
ειρημένα Φερεκράτουc (τά άπό των άλλων λέγειν διά τό ειρημένον Φερεκράτουc· εν γάρ
τοίc cωζ. τ. κωμ. τ. οόχ εύρ. R). Ρrον.Coisl. 296 κύνα δέρειν δεδαρμένηv- τό του Φερε­
κράτουc. επί των μάτην πονούντων (eadem proverbii expl. Diogen. V 85 = Apost. Χ 29, cf.
Greg. Cypr. 1144), η των προπεπονθότων τι
nihili est quod ν. 159 quoque ad Pherecratem pertinere opinantur scholiastae. locutionem
proverbialem a ήνalί adhibitam Aήstophanes facete ut solet detorsit, νίd. ad Ar. fr. 33. 47.
964 et de olisbo ad fr. 592 ποπ verba Pherecratis reddi sed artem destringi putat Ν. Schiel
Euphros. 7 (1975/76) 127 sq. de Pherecrate omnino dubitat Kaibel, audaci coniecturae in-
dulgens ('cum Cratini versus sit μιcηταi δέ γυναίκεc όλίcβοιcι χρήcονται [fr. 354], potest
Aήstophanes Pherecratem pro Cratino dixisse memoria deceptus ... apud Cratinum autem
ei versui, quem schol. Lysistr. aperte significavit, poterat alter continuatus fuisse talis καi
κύνα δή δερέουcι δεδαρμένον αt3 πάλιν αόθιc')

194 (180)

κάδουc άναcπων

Phot. (b, z) α 1665 = Sud. α 2074 άναcπαv- τό άντλείν τό (τό om. Sud.) ϋδωρ. κάδ. άν.
φηci Φερεκράτηc (κάδ. άν. φηci Φερεκράτηc ίη marg. Phot. z, Φερεκράτηc· κάδ. άν. b)
νίd. Headlam ad Herond. 5,11, Handley ad Men. Dysc. 190

195 (181)

άβυρτάκην τρίψαντα καi Λυδίαν καρύκην

Zenob. vulg. V 3 = Ρrον. Bodl. 617 Λυδων καρύκαc· παροιμία. μήτε μοι (μοι
om. Zenob.)
Λυδων καρύκαc, μήτε μαcτίγων ψόφουc. εcτι δέ ή καρύκη (ή καρ. om. Bodl.) βρωμα Λύδιον
εκ πολλων ήδυcμάτων (έδεc- Bodl.) cυνεcτόc (-ωc Zenob., -ώc var. lect. ίη Bodl.) καi αϊματοc
(om. Bodl.), ώc Φερεκράτηc· άβυρτάκην - καρύκην
άβυρτάκην Bodl.: άμ- Zenob. καρύκην Zenob.: -αν Bodl.

de άβ. νίd. ad Theop. fr. 18 Athen. ΧΙΙ p. 516 C πρωτοι δέ Λυδοi καi τήν καρύκην
έξευρον, περί ήc τfjc cκευαcίαc οί τά Όψαρτυτικά cυνθέντεc ειρήκαcιν (sequitur longa
auctorum series). Τίm. Phlias. SH 777 καρύκκη / ή Λυδων
idem metrum fr. 2,3 (ubi νίd.), Ar. Nub. 1114, Vesp. 248-272, Ran. 395sq., 441-445
 Incertae fabulae 199

196 (182)

(Α.) πότε cύ (- ) ηκουcαc αυτου; (Β.) πρωπέρυcιν, ετοc τρίτον

Zonar. p. 1745 (Orus, fr. Α 79 Alp.) τρίτον ετοc λέγουcιν, ούχi τρίτωι ετει. (καi inseήt
Ρ) Φερεκράτηc· πότε - τρίτον
δητ' suppl. Meineke, τουτ' vel ταυτ' Kassel : : πρωπέρυcιν Bergk Rel. p. 296 ('fort.
rectius πρωι- scribitur' Meineke ed. min.): προπ- VP: πρό π- ADL: : : πρωπέρυcιν. : : Kock:
: : πρώι, πέρυcιν, Κaibel Soph. ΕΙ. (1896) p. 1861, quae in schedis sicexplicat 'aptum asyndeton
homini qui annorum numerum memoria repetit nuper audίvί - immo anno praeterίto -
immo tertίus ίαm annus est'
Phryn. praep. soph. p. 105,9 πρωπέρυcι (-ιcυ cod.) διά του ω λέγουcιν οί Άθηναiοι, cf.
Apoll. Dysc. De adv., GrGr 111,1 p. 166,25 Schn. Ρο!!. 1 57 προπέρυcι, τρίτον ετοc τουτi
καi τέταρτον, καi δμοίωc κατ' άριθμόν τόν παρελθόντα χρόνον λογίζου

197 (183)

νυν δ' επιχείcθαι τάc κριθάc δεί, πτίττειν, φρύγειν, άναβράττειν,

άνείν, άλέcαι, μάξαι, (πέψαι), τό τελευταίον παραθείναι

Eust. ίη 11.p. 801,57 έν γουν τωι Αlλίου Διονυcίου λεξικωι γράφεται οϋτωc (α 55)· αίνεiν,
τό άναδεύειν καi άνακινείν κριθάc ϋδατι φύροντα (Phot. α 603 = Lex. Bachm. p. 49,26).
Φερεκράτηc· νυν - αίνείν. Παυcανίαc δέ εν τωι κατ' αύτόν ρητορικωι λεξι~ωι (α 118)
ού διά διφθόγγου γράφων αiνεiν άλλά διά μόνου του α διχρόνου φηcίν· άνεiν (άνεiν cod.)
(έν) έκτάcει εχει τό α, δηλοi δέ τό πτίccειν, ώc Άριcτοφάνηc έν Είρήνηι δηλοi (fr. 308).
καi Φερεκράτηc δέ φηcι· νυν - παραθεiναι. λέγει δέ καi δτι διαφέρει τό πτίccειν του
άνεiν (ίiνειν cod.). τό μεν γάρ πτίccειν γίνεται, ίνα τό πτιccόμενον άπολίποι τό πιτυρωδεc
ίiχυρον, τό δέ άνεiν (ίiνειν cod.) επί ξηρων, ώcπερ καρύων, ινα τό άχυρωδεc αύτων περικαέν
άφαιρεθείη ... εν ίiλλοιc δέ φέρεται καi ταυτα· αίνεiν, τό άναβράττειν άληλεcμένον ciτov
... οί δέ, τό άναποιεiν ταic χερci τόν cίτον ϋδατι ράνανταc. Hdn. Π. μον. λέξ., 11p. 930,28 L.
(codd. HV) τά διά του αινω διcύλλαβα βαρύτονά εcτι ... αϊνω τό δαcυνόμενον καi βαρυ­
νόμενον τό παρά τoic Άττικοic. Φερεκράτηc· αϊνειν, πτίccειν. cf. Hesych. α 4819 άνειν·
άνακαθαίρειν. άναπλύνειν. οί δέ άνακινεiν κριθάc βεβρεγμέναc
1 δ' Paus.: om. Ael. Dion. έπιχείcθαι Ael. Dion.: επικ- Paus. πτίττειν Ael. Dion.
(cf. Ar. fr. 282): πτίccειν Paus. (Hdn.), quam forrnam commendat Lobeck Paral.
p. 31 άναβράττειν Ael. Dion.: άπο- Paus. (fort. recte, cf. Call. fr. 334 Pf.) 2 άνείν
Paus. (vid. Ar. fr. 308) vel άνεiν (Hesych.): αϊνειν Hdn. (αϊ- V, Phot. b, Lex. Bachm.): αίνείν
Ael. Dion. (Phot. z) άλέcαι Runkel p. 74: άλλέξαι Eust. πέψαι add. Bergk Rel. p. 306
200 PHERECRATES

('si farina subacta est, ποπ continuo panis apponi potest') άλοίiν, άνείν, (ραινείν,) μάξαι
Edmonds
νίd. ad Ar. fr. 282. ad Dulodidascalum rettulit Meineke

198(184)

δ δέ παίδα καλεί καi τευτάζει τούτωι δείπνον παραθείναι

Phot. p. 583,10 = Et. gen. Β (Et. magn. p. 755,38, Et. Sym. EF, CV) = Sud. τ 431
τευτάζειν· πραγματεύεcθαι η cκευωρείcθαι η cτραγεύεcθαι, καi πολύ διατρίβειν εν τώι
αύτώι (cf. Phot. p. 571,16 ταυτάζειν). Λυκόφρων οϋτωc (fr. 134 Str.) καi Δίδυμοc (p. 46
Schm.), προcθεic δτι ενίοτε cημαίνει καi τό φροντίζειν. Ήρακλέων δέ (p. 811 Berndt, νίd.
ad Diocl. fr. 10) καταμεμψάμενοc Λυκόφρονά φηcιν εΙναι τό επιcτρεφώc τι πράττειν η
ενεργείν (η εν. om. Sud.). καi :Αρτεμίδωροc (Theonis pater, ίη lex. com., vid. Wentzel RE
111 p. 1331,65) τό φροντίζειν (deficit Et. gen.). Φρύνιχοc Μύcταιc· (fr. 37) ... Πλάτων
Ξάνταιc· (fr. 95) ... καi εν Τιμαίωι· (p. 90 Β) ... Τηλεκλείδηc· (fr. 38) ... Φερεκράτηc· ό
- παραθείναι. cημαίνει δέ (δέ om. Sud.) καi τό cπουδάζειν· Πολιτείαc ζ' (p. 521 Ε). καi
τό ήcυχάζειν. καi τευτάζων (ταυτ- Ruhnk.), τό αυτό αεί λέγων, καi (om. Phot.) φλυαρών.
cf. Ael. Dion. τ 11. Schol. ad Syr. ίη Aήst. met., CAG VI 1 p. 94,14 Kr. (τετεύτακεν)
πραγματεύεται, διατρίβει η φροντίζει· παρά δέ Φερεκράτει ήcυχάζει. cημαίνει δέ καi
cκε(υ )ωρείται

'apud Pherecraίem τευτάζει ί. e. cπουδάζει' Κaibel

199 (185)

δ χορόc δ' αύτοίc εϊχεν δάπιδαc ρυπαράc καi cτρωματόδεcμα

Eust. ίη 11. p. 1369,43 παρά δέ Αiλίωι Διονυcίωι (δ 3) καi έτέροιc φέρεται καi ταυτα·
δάπιδεc, cτρώματα iiττα (Phot. δ 54). Φερεκράτηc· ό - cτρ.
εΙχε Eust. cτρωματόδεcμα Meineke: -δέcματα Eust.
νίd. Ar. fr. 264 ad Crapatalos referebat Meineke

200 (187)

ήγούμεθα τηc πόλεωc εϊναι ταύταc cωτηραc υ -

Eust. ίη Od. p. 1484,50 καi iiλλα εξ άρρενικών επί θηλυκά μεταφέρονται ... καi
 Incertae fabulae 201

ιφάτηc· ήγούμεθα - cωτηραc. καi Cοφοκληc· τύχηι γέ τωι cωτηρι (OR 80 sq.)
fin. αρίcταc suppl. Kock, Τυραννίδοc versum esse suspicatus

201 (188)

u u - u u - κυάμουc, άφάκην, ζειάc, αίραc, άκεάνουc

Eust. ίη Od. p. 1528,45 icτέον δέ ιcαi δτι εκ του ιcεάcαι εϋρηνται καi ακέανοι, cπορίμου
ε{δοc. περί ου φηcιν Αϊλιοc Διονύcιοc (α 63) δτι αιcέανοι τά έν φαιcοίc cτρογγύλα καi
δυcιcάτακτα δcπρια (Phot. α 724 = Lex. Bachm. p. 61,10), φέρων καi χρηcιν Φερειcράτουc
ταύτην· κυάμουc-αιcεάνουc
αφάιcην Meineke I p. 68: φακην Eust. ζειάc Iacobi ap. Mein. V 1 p. 29 (coll. Arcad.
p. 98,15 Bark. = p. 112,8 Schm.): ζείαc Eust.
cf. Ar. fr. 428 άφάιcη Ar. fr. 787 Hesych. α 2312 αιcεανοί (-αί cod.)· οί μέν τά έν
τοίc φαιcοίc cτρογγύλα, οί δέ cπέρμα ουχ έψόμενον, ουδέ διαιρούμενον. cf. Method. ίη Et.
gen. α 308 (Β, Et. magn. p. 46,14). de accentu vid. Theognost. p. 67,2

202 (189)

ώ ξανθοτάτοιc βοτρύχοιcι κομών

Poll. 11 27 (codd. Μ, FS, Α) ευπλόκαμοc ιcαi ευβόcτρυχοc (εϋτριχοc FS) ανήρ αμα καi
γυνή. Φερειcράτηc δέ (ευπλ. γυνή ιcαi ευβ. ό.ν. διό Φερ. Μ)· ώ - κομών
ώ Α: ώc FS: om. Μ βοcτρύχοιcι Μ FS, -εcι (superscr. οι) Α: corr. Bergk Anacr. (1834)
p.255
Eur. Bacch. 235 ξανθοίcι βοcτρύχοιcιν ... κομών (-ήν codd.), Call. fr. 376 Pf. δc τε
φόβηιcι / ξανθοτάταιc ειcόμα βο{c}τρυχώδεοc ... παρηίδοc Eur. Phoen. 1485. βoτρ-
etiam ίη corrupto βόρυχοc Theognost. p. 76,29 latere coniecit Meineke

203 (190)

u u - u u - u u βριθομένηc αγαθών έπίμεcτα τραπέζηc

Hesych. ε 4973 επίμεcτα· πλήρη, τουτέcτιν επί ιcεφαληc, ιcαi μή απεψημένα (ό.πηγμένα
cod., corr. Jungermann ad Poll. IV 170, cf. Phot. ε 1638). Φερειcράτηc· βριθ. - τραπ.
βριθομένηc Bergk Rel. p. 304: -μένων cod. (πάντων) αγαθών Bergk, coll. Mnesim.
202 PHERECRATES

fr. 4,65 sim. έπίμεcτα ex lemm. Blomfield ad Aesch. Sept. 141 (= 153, 2 1817 p.121): έπi
cod.
βριθομένην τράπεζαν oculis subicit Eur. fr. 467 Ν. Ρο!!. IV 170 έπίμεcτα δέ τά
ύπέρπλεα. έπi δέ των ξηρών μέτρων τά ουκ: άπεψημένα. usum adverbialem illustrat Phryn.
praep. soph. p. 70,13 έπίμεcτα πλουτών (-είν cod.)· ώc ύπερβάλλοντι τώι μέτρωι. άντi του
πάνυ πλουτών

204 (191)

ϊν' αφυπνιcθητ' ούν ακροαcθ'· ήδη γαρ καi λέξομεν

Phot. (z) α 3413 = Lex. Bachm. p. 174,3 άφυπνιcθηναι · τό έξ ϋπνου έγερθηναι. Φερε­
κ:ράτηc (Φερ. είρηκ:εν om. reliquis Phot.)" ϊν' - λέξομεν. cf. Phryn. ecl. 195 έξυπνιcθηναι
ου χρή λέγειν, άλλ' άφυπνιcθηναι

cf. Eup. fr. 205 de positu particulae οδν νίd. Denniston Gr. Part. p. 427 versus ex
parabasi petitus, vid. Whittaker p. 188 et de metro ad fr. 34

205 (12 Dem.)

Phot. (Sz) α 3397 άφροδίcιον ύμέναιον. Φερεκ:ράτηc· ιΙ:ι Χάρι τε c, ά φ ρο δ ί c ιόν τι c

ύμέναιον ύμνεί γαμικ:όν
γαμικ:ό' ίη cod. Sabb. (Supplementi Zavordensis apographo) legit Papadopulos-Kerameus
(Lex. gr. min. p. 41,23), unde γεγαμηκ:ότι ipse, γαμικ:όν τε Kock RhM 48 (1893) 582 qui
creticos versus sic restituit
ιΙ:ι Χάριτεc, (ελθετ',) άφροδίcιον
(νυν) τιν' ύμέναιον ύμνείτε γαμικ:όν τε(~)
ίη his 2 τιν' et ύμνείτε debentur Theodoro Reinach, REG 5 (1892) 3242 τριccόν ύμ.
ύμν. γεγαμηκ:ότι, 'nisi fuit γαμικ:ώτατα', Kaibel
Hippoloch. Maced. (Lyncei aequalis, auctor epistularum convivialium) apud Athen. IV
p. 130 Α (ίη descriptione nuptiarum Carani regis fabulaήs) χορόc ειcηλθεν ανθρώπων έκ:ατόν
έμμελώc άιδόντων γαμικ:όν ϋμνον ύμέναιον ύμνείν fort. 'etymologice' iuxta posita, vid.
Maas ΚΙ. Schr. p. 227
 Incertae fabulae 203

206 (91)

άλλ' όρώ τάc γυνάc

Choerob. ίηTheodos. can., GrGr IV 1 p. 307,18 Hilg. (post fr. 96) κ:αi ή αίτιατικ:ή των
πληθυντικών τάc γυνάc, άλλ' - γυνάc. hinc Et. gen. Β (Et. rnagn. p. 243,27) κ:αi ή
αίτ(ιατικ:ή) των πληθυντικών, άλλ' - γυνάc

'versus ποπ Pherecrati, sed Philippidi [fr. 2) tήbuendus esse videtur' Bergk Anacr. (1834)
p. 255, coll. Antiatt. p. 86,12 Men. fr. dub. 937 ώ Ζευ πολυτίμηθ', ώc κ:αλαi νώιν αί
γυναί veteris cornoediae poetae fortasse adtήbuendurn esse putat Koerte

207 (192)

Eust. ίη Od. p. 1428,60 Άθήναιοc δέ (ΧΙ p. 480 Ε) κ:αi Έρμίππου του κ:ωμικ:ου παράγει
τό Χία δέ κ:ύλιξ ύψου κ:ρέμαται περί παccαλόφιν (fr. 55). περί ήc δτε κ:ατενεχθηι εκ: του
παccάλου παίζει ό Φερεκ:ράτηc επi διαβοληι γυναικών, τά εν τoic έξηc που δηλωθηcόμενα
'ποπ stetit prornissis doctissirnus Archiepiscopus. hoc tarnen aperturn est lusisse Phere-
cratern rnulierurn vinositatern, id quod data opera fecit ίη Tyrannide' Meineke. fr. 152 ab
Athenaeo paullo post allaturn Κaibel censet significaή ab Eustathio, 'qui quod dicit δτε
κ:ατενεχθηι εκ: του παccάλου, et ipse lepide sibi iocaή videtur: de cylice non sane unco suspensa
sed potantium in usum demissa iocatur Pherecrates '; et ipsos illos versus ab Eustathio exhibeή
p. 1632,30

208 (18 Dern.)

Phot. (b,z) α 1795 άνέζεcεν α{μα· έπi όργιζομένου cφόδρα θείηc αν τήν φωνήν.
Φερεκ:ράτηc (Φερ. ίη rnarg. z). ex Phrynicho (praep. soph. p. 48,8)
εζεcεν α{μα Ήorner.' apud Aήst. eth. Nic. 11111 p. 1116b 29 (fr. 5d p. 106 Dav.) et Theocr.
20,15 confert Renehan Stud. ίη Gr. Texts (1976) p. 82

209

Phot. (S') α 2473 ίi π ο δα θ η ρ ία· Φερεκ:ράτηc εϊρηκ:εν

Aήst. rnet. Δ 22 p. 1022b 35 ίiπουν (λέγετει) κ:αi τώι μή εχειν δλωc πόδαc κ:αi τώι φαύλουc.
cf. Hesych. α 6762 et 6309 et vid. Bizzarro Mus. crit. 21/22 (1986/87) 85 sq.
204 PHERECRATES

210 (195)

αcμηκ:τοc άπαράλεκτοc

Ρο\\. ΙΙ 35 (codd. FS, Α, post αφ. BC) παραλελέχθαι τι'ιc τρίχαc ... τό τι'ιc περιττι'ιc
αφηιρfjcθαι (αφαιρείcθαι Α)· δθεν καί παρά Φερεκράτει αc. απ.
αcμηκτοc ABC: απόλεκτοc FS
Hesych. α 7732 αcμηκτον· τό απόλεκτον (απόλουτρον Latte, απαράλεκτον ThesGrL Ι 2
p. 2201 C, vid. Bossi Mus. crit. 5/7, 1970/72, 208sq.) Ar. Lys. 279 απαράτιλτοc, Eccl.
904 παραλέλεξαι

211 (196)

Phot. (b, z) α 287 = Lex. Bachm. p. 26,19 α γ χα c κ ε· αντί του (αντί του οιη. Phot. b)
ανάχαcκε. οϋτωc Φερεκράτηc (-εcκε οϋτω Φ. Lex. Bachm.)
cf. Soph. fr. 973 R. αγχαζε

212 (197)

Phot. (Gal.) α 345 αδηφάγο ι· αγωνιcταί ϊπποι οϋτωc έκαλουντο, ώc Άριcτοφάνηc καί
Φερεκράτηc
vid. ad Ar. fr. 758

213 (198)

Phot. (b, z) 399 = Lex. Bachm. p. 33,3 Ά δ ώ νι ο c Φερεκράτηc εΙπεν αντί του
α Άδώ­
νιδοc. λέγει δέ καί (καί οιη. Lex. Bachm.) την αiτιατικήν τόν Ά δ ώ νι ον
vid. ad Ar. fr. 759 (ubi Άδώνιον, ηοη Άδώνιδοc diductis litteήs scribendum erat)

214 (199)

Phot. (b, z) α 793 Lex. Bachm. p. 58,22 α κ ο ή ν· αντί του οόc. οϋτωc (οιη. Phot.)
Φερεκράτηc
cf. Herm. fr. 51,2
 Incertae fabulae 205

215 (200)

Phot. (z) α 975 = Lex. Bachm. p. 75,21 ά λ ι ώ c (άλιέωc Phot.)· άντi του άλιέωc. Φερε­
κράτηc

216 (201)

Phot. (b, z) α 1000 = Lex. Bachm. p. 70,3 (post Plat. fr. 252, ηονa gl. ίη Phot.) άλλο -
κότωc δέ έπιρρηματικώc Φερεκράτηc (καi Φ. άλλ. έπ. Lex. Bachm.)

217 (202)

Phot. (b, z) α 1278 = Sud. α 1687 άμυcτi πιείν (ποιείν Phot. b, quι ιη marg. add.
Φερεκράτηc οϋτωc)· έπιρρηματικώc (επίρρημα Sud.) ... λέγεται δέ καi άμυcτίζειν καi τά
έξ αύτου (deficit Phot. b ). καi ά μυ c τ i Φερεκράτηc εΙπεν
ίiμυcτιν Pherecratem dixisse coni. Meineke, prob. Kaibel cf. Plat. fr. 205

218 (14 Dem.)

Phot. (b, z) α 1680 ά να c τ ώ · άντi του άναcτήcω ... Φερεκράτηc

νίd. ad Cratet. fr. 51

219 (15 Dem.)

Phot. (b) α 1693 άναcχετόc (άνά- cod.)- Δημοcθένηc(?) καi Θουκυδίδηc (1118,2). καi
ά ν ά c χ ω μαι Φερεκράτηc, άναcχήcομαι δέ 'Αριcτοφάνηc (Ach. 299)

220 (16 Dem.)

Phot. (b, z) α 1741 ά ν δ ρ ά π ο δον· καi έπi θηλείαc εϊρηκε Φερεκράτηc

206 PHERECRATES

221 (203)

Phot. (b, S') α 1904 = Lex. Bachm. p. 95,5 ά ν ε ψι α δ ου c Φερεκράτηc (-άδουc Φ. Phot.)
vid. Ar. fr. 775

222 (19 Dem.)

Phot. (b) α 2042 <α)νουc Πλάτων Νόμων ιβ' (p. 962 C), άνούcτεροc δέ καi άνουcτέρα
Cοφοκληc (fr.1015 R.), ανούcτατοc δέ Φερεκράτηc

223 (3 Dem.)

Phot. (b) α 2064 (post fr. 21) καi αν τα π ό δ ο c δ αύτόc

224 (20 Dem.)

Phot. (b) α 2084 ά ντ ι βλέπει· Φερεκράτηc

225

Phot. (z) α 2551 ά π ο λέγομαι· ώc έν τηι cυνηθείαι φαcίν (ώc έν τ. c. φ. ίη marg.), αντί
του αρνούμαι καi παραιτούμαι. Φερεκράτηc
Sud. α 3380 απολεγόμενοc· παραιτούμενοc. Πολύβιοc (fr. 16 B.-W.)- ό δέ παρηιτειτο τούc
Άχαιούc απολεγόμενοc την αρχήν

226

Phot. (z) α 2548 ά π ο λ ο π ί ζει ν· διά του ο μόνωc καi ού διά του ε, ώc οί πολλοί. οϋτω
Φερεκράτηc καi ετεροι (οϋτω Φ. κ. ετ. ίη marg.)
νίd. Ar. fr. 138
 Incertae fabulae 207

227 (204)

Poll. 11 176 (codd. FS, Α, BC) εκαλείτο δέ καi τύλοc τό αιδοίον, δθεν καi Φερεκράτηc
τό γυμνουν αυτό τηι χειρi (τό αιδοίον add. Α et omisso αυτό FS) α. π ο τ υ λ ου ν εΙπεν
Hesych. 6062 = Et. magn. p. 125,23 = Phot. (z) α 2379 = Lex. Bachm. p. 119,9
α
α.πετύλουν (α.πεcτ- Hesych., α.πέτυλον Et.)· α.πέcυρον (α.πεγύμνουν add. Hesych.) τό αιδοίον.
pergit Et. magn. καi α.ποτυλώcαι, τό επαραι τό αιδοίον (Hesych. α 6752). τύλοc γάρ τό
αίδοίον (Hesych. τ 1626). 'Pherecrates α.πετύλουν scripsisse videtur' Blaydes Αdν. ΙΙ p. 26

228 (205)

Phryn. praep. soph. p. 21,11 α. ρ χα ίο c· ό ευήθηc. οϋτω Φερεκράτηc

cf. Ar. Nub. 915. 1469 et νίd. Dover ad 821

229

Phot. (z) α 3107 α. τοπ ω τ ά τη· Φερεκράτηc (Φερ. ίη marg.)

230

Phot. (z) α 3184 α υ ξ αν ό μεν ο c· Φερεκράτηc είρηκεν (Φερ. εϊρ. ίη marg.)

231 (206)

Poll. ΙΙ 17 (codd. Μ, FS, Α, BC) Φερεκράτηc δέ (λέγει) τήν γεραιτέραν α. φ η λ ι κ ε c τ έ­

ρ αν (-τέραν -τάτην C, -τάτην -τάτην Β, -τάτην ώc -τάτην ΜΑ)
vid. Phryn. fr. 71

232

Phot. (z) β 170 β λ ι μ ά ζει ν· τό έκθλίψαι καi τό τιτθολαβείν καi ψηλαφίiν· οϋτω
Φερεκράτηc (Άριcτοφάνηc ante corr.)
vid. Cratin. fr. 335
208 PHERECRATES

233

Phot. (z) β 189 β ο ει κ ό ν· τό φθέγμα των βοών. οϋτω Φερεκράτηc

234 (207)

Ρο!!. VII 179 δακτυλιογλύφοc· δα κ τ υ λ ι ου ρ γ ό ν αυτόν είρηκε Φερεκράτηc

cf. Philyll. fr. 14

235 (11)

Phot. (z) δ 342 δια κ ό κ κ ω· δ μεταξύ χρόνοc. Φερεκράτηc

διακωχή Buehler ΒΖ 76 (1983) 326 coll. Hesych. δ 1075 t διακόχλω t (διακωχή Perger)·
ό μεταξύ χρόνοc et Phot. δ 359 = Sud. δ 601 = Lex. Bachm. p. 194,31 διακωχή· διάλειψιc
(διακωχή / διοκ- ut ανακωχή / άνοκ-) Hesych. μ 998 μετακόκκω (μετάκωμοι? Latte)·
ήμέραι μεθ' έορτών ή (μεθέορτοι (δι' ών) Latte) έορτή ουκ εcτι confert Tsants. p. 140

236

Phot. (z) δ 510 = Sud. δ 859 διδάcκαλον· ιδίωc διδαcκάλουc λέγουcι τούc ποιητάc των
διθυράμβων η των κωμωιδιών η των τραγωιδιών (ex Harp. epit., p. 96,4 sq. Dind.). Phot.
(z, inde ab ιδίωc δ
511 διδάcκαλον, ου καθηγητήν λεκτέον (νίd. Or. fr. Α 28 Alp.). ιδίωc
sz)
μέντοι δ ι δα c κάλου c οί 'Αττικοί τούc μουcικούc βούλονται καλείν. οϋτωc Φερεκράτηc.
Et. gen. ΑΒ (Et. magn. p. 272,22) διδάcκαλοc· ου καθηγητήν λεκτέον, ιδίωc δέ διδαcκάλουc
λέγουcιν 'Αττικοί τούc ποιητάc των διθυράμβων η των κωμωιδιών η των τραγωιδιών, η
τούc μουcικούc. εκ του ρη(τορικου)
cf. Ar. Αν. 912 et νίd. vLeeuwen ad Ach. 628

237 (208)

Phot. ε 83 = Et. gen. Ν 1 Β (Et. magn. p. 312,18) έγρηγόρcιον· τό ποιουν έγρηγορέναι,

είτε βρώμα είτε ίiλλο τι τοιούτον. Φερεκράτηc έ γ ρ η γ ό ρ c ι ον, τουτέcτι πα υ c ι ν ύ c τα -
λ ον (πανcι- Phot., ρητορική sc. ή λέξιc add. Et.). Eust. in Od. p. 1493,53 μάλιcτα δέ
δμοιότερον πρόc τόν ρηθέντα Όμηρικόν κρατήρα (δ 219 sqq.) τό παρά Αιλίωι Διονυcίωι
(ε 4) παυcινύcταλον, είτε βρώμά φηcιν είτ' ίiλλο τοιούτον. τό δέ παυcινύcταλον δμοιον,
 Incertae fabulae 209

φαcί (φηcί? Κaibel), τώι έγρηγόρcιον, δ δηλοί τό ποιουν έγρηγορέναι καί ώc ειπείν
νηφάλιον
έγρηγόρcιον tantum poetae adscribunt Meineke et Kock, at Kaibel 'fortasse etiam παυ­
cινύcταλον', inquit, 'vocabulum aliunde ποπ notum Pherecratis est, quod Dionysius certe
ποπ ex sermone vulgari adscivit.' hanc sententiam veram esse firmis argumentis evicit
Theodoridis, Eran. 74 (1976) 65-67, cui frustra obloquitur Rehrenboeck p. 268-270. sed
tritum illud ίη lexicographis τουτέcτι poetae obtrudere, id quod fecit Theodoridis exemplis
usus parum aptis (Ar. Nub. 93 sq., Pac. 1106, Alex. fr. 9, 1 sq. Κ.), cum Rehrenboeckio
abnuimus

238

Phot. (z) ε 772 έ μ π ύ γ ον α· τά έν ταίc πυγαίc ελκη καi παρατρίμματα. οϋτω Φερεκράτηc

239

Phot. (z) ε 1160 έ ξένε γ κ ον· οϋτω Φερεκράτηc

Ar. Pac. 1109 var. lect. άπένεγκον/-κε, Anaxipp. fr. 8,2 Κ. ενεγκον (-κ' cod.)

240

Phot. (z) ε 1719 έ πι c τ ά την· τόν παιδαγωγόν καi παιδοτρίβην ίδίωc λέγουcι. δηλοί δέ
καi Φερεκράτηc
Eust. ίη Od. p. 1827,45 οί δέ παλαιοί τήν λέξιν (έπιcτάτην) καi έπί παιδαγωγού καi
παιδοτρίβου οϊδαcι τεθείcθαι ... ένταυθα δέ μνηcτέον του γραμματικού Άριcτοφάνουc
είπόντοc οϋτω ρητώc (fr. 35 S1.)- έπιcτάτηc ... καi ό παιδοτρίβηc οϋτω καλείται. τό δέ καί
έπi των άλλων καθηγητών τάττειν οϋ φημι πάντωc τήν χρηcιν δεικνύναι. νίd. Burnet ad
Plat. Crit. p. 47 Β 10 et Tsants. p. 142

241 (209)

Ρο!!. V 26 πάντα μέν οi3ν τά θηρευτικά πλέγματα δίκτυα καλοίτ' αν, Φερεκράτηc δ' αυτά
καί ερκη εΙπεν (var. lect. καλεί). Eust. ίη 11. p. 969,1 κατά Αϊλιον Διονύcιον (ε 62) καi
πλεκτά τινα έκ τριχών ερκη παρά τοίc κωμικοίc έλέγοντο, ίη Od. p. 1572,21 άλλαχου δέ
εγράφη ερκη λέγεcθαι παρά τοίc κωμικοίc, καi πλεκτά τινα έκ τριχών. Phot. p. 14,13
(ε 1923) ερκη· πλεκτά τινα έκ τριχών οί κωμικοί οί παλαιοί καλουcιν
cf. Ar. Αν. 528 et vid. Pearson ad Soph. fr. 2
210 PHERECRATES

242 (210)

Phot. p. 25,21 (ε 2081) ε τε ρο c· Φερεκράτηc επί πολλών. sequitur glossa ετεροc· επί
δυείν λέγουcιν

243 (211)

Phot. p. 26,26 (ε 2105) ε τ τη μένα· cεcηcμένα. Φερεκράτηc. Hesych. ε 6654 εττη{c}μένα·

cεcηcμένα
'cribrata'. νίd. Wack. ΚΙ. Schr. 1 p. 603 sq., 11 p. 856sq.

244 (212)

Ρο!!. 11180 (codd. FS, Α, BC) καί ε ϋ δ ου λ ο c δέ (δέ om. Β) ό τοίc δούλοιc εύ (ευ post
ό C, om. Β) χρώμενοc παρά Φερεκράτει, (παρά δέ Φ. ου FS) καί τό δρίiμα Δουλοδιδάcκαλοc
(ό διδ- FS, καί τό δρ. Δ. om. BC; test. ίί)
Athen. VI p. 267 D Άχαιόc δ' εν Όμφάληι περί τοϋ cατύρου λέγων φηcίν· ώc εϋδουλοc,
ώc εϋοικοc ήν (20 F 32 Sn.), ίδίωc λέγων ώc χρηcτόc εc τούc δούλουc εcτί καί τούc οίκέταc.
cf. Cratin. fr. 86
'proclivis est sed incerta coniectura poetam ίη Δουλοδ. vocabulo εϋδουλοc usum esse'
Kaibel

245 (213)

Phot. p. 30,14 (ε 2172) ε ύ η μερί αν· την εύδαιμονίαν. καί Ξενοφών εν τοίc "Ελληνικοίc
(114,2) καί Φερεκράτηc
ex nimia contractione nata apud Photium perversa loci Xenophontei explicatio, cf. Phryn.
praep. soph. p. 67, 12 εύημερία δύο cημαίνει· τάττουcι μεν (γάρ add. Bekker) οί αρχαιότεροι
επί τήc καθαρίic καί εύηλίου καί φαιδρίic ήμέραc (Xen.), χρώνται δ' αύτώι καί επί τήc
εύπραγίαc (Pher.). Hesych. ε 6839 εύημερία· εύδαιμονία

246 (11 Dem.)

Et. gen. ΑΒ apud Reitz. Ind. lect. Rost. a. 1891/92 p. 12 ζ ή θ ι ... παρά Φερεκράτει
vid. Philem. fr. 194; utrum ζήθι an cύζηθι Pherecrati ascήbat etymologus incertum
 Incertae fabulae 211

247 (214)

Phryn. praep. soph. p. 74,9 θυμέλη· νυν μέν θυμέλ ην καλουμεν τήν του θεάτρου cκηνήν
... Φερεκράτηc δέ τά θυλήματα (θηλυ- cod., corr. Sallier), ίiπερ έcτiν ίiλφιτα οϊνωι καi
έλαίωι μεμαγμένα, οϋτω καλεί, θυμέλην (ώcαύτωc κ. θυμέλαc Ruhnk. Tim. 2 p. 144b)
Hesych. θ 872 θυμέλαι (-άλαι cod.)" οί βωμοί. καi τά ίiλφιτα τά έπιθυόμενα

248 (215)

Zonar. p. 1170 (Orus, fr. Α 55 Alp.) post Telecl. fr. 65, καi Φερεκράτηc· κ α θεcτ έο ν

249 (216)

Phot. p. 122,9 καθ η γ ει c θα ι · τό ύφηγείcθαι. οϋτωc Φερεκράτηc

cf. Poll. ΠΙ 95 et Or. fr. Α 56 Alp.

250 (217)

Phot. p. 131,1 tκαπνοι t· ίiλφιτα. οϋτω Φερεκράτηc

κάπανοι Kaibel ex p. 130,19 καπανοι· αλφίτων είδοc

251 (218)

Eust. ίη Od. p. 1461,24 τό δέ οϊνωι βεβαρηcθαι καi καρηβαρειν εϊη ίiν, δπερ καi
κα ραι βαρ aν λέγει Φερεκράτηc,
&c φηcιν Αϊλιοc Διονύcιοc (κ 13)
καρηβ- Runkel p. 76, καρηβαριαν Kock cf. Ar. fr. 832, Telecl. fr. 66 et vid. Rehrenboeck
1987 p. 47-49

252 (219)

Poll. VIII 34 (codd. FS, ABC) τόν δέ κλέπτην εϊποιc αν καi κλεπτίcκον ώc Εϋπολιc
(fr. 458), Φερεκράτηc δ' εϊρηκε καi κ λ ε π τ ί δη c (-πίδεc C, -πτιδεύc Cobet Νον. \ect.
p. 151)
νίd. Lobeck ad Soph. Aiac. 880, vLeeuwen ad Ar. Ach. 596 sq., R. Carden, The Pap.
Fragm. of Soph. (1974) p. 82
212 PHERECRATES

253 (177)

Phot. p.219,16 ληκηcαι· παιcαι. καi επi του πληcιάcαι τίθεται· οϋτωc Φερεκράτηc.
λ η κ ο ύ με
c θ' δ λ η ν τ ή ν νύκτα, τουτέcτι διαπαιξόμεθα (-ζόμεθα Porson)· οϋτωc
Φερεκράτηc
νerba ληκούμεcθ' δλην / τήν νύκτα, quae ηονuιη \emma faciunt ίη cod. Gal., nostro dare
ηοη dubitavit Meineke (etiam de tetr. iamb. νe\ troch. cogitari posse statuit Kock). sed ίη
bis posito οϋτωc Φερεκράτηc offenderunt multi. quorum pήus ίη οϋτωc Άριcτοφάνηc
mutavit Fritzsche ad Thesm. 493 (p. 178), multo probabilius alterum male repetitum iudi-
caverat Dobree Αdν. Ι p. 599 (et ίη Porsoni Phot. p. 737), coll. Sud. λ 434 (codd. AGFVM)
ληκώμεθα· κινώμεθα. Άριcτοφάνηc (Thesm. 493 sq.)· μάλιcθ' δταν ύπό του ληκώμεθα
(-μεcθα GM) τήν νύχθ' δλην. e Sudae testimonio Velsen (probante vLeeuwen) conclusit
Thesmophoriazusarum codicem unicum R, qui locum sic scriptum exhibet δτ' ίiν μάλιcθ'
ύπό του κινώμεθα / τήν νύκτα, hunc ίη modum corrigendum esse δταν μάλιcθ' δλην
ληκώμεθα / τήν νύκτα. denique Kraus Test. Ar. p. 42 testium concentum perfectum esse
censuit si modo ίη Photio scribatur ληκώμεcθ' δλην τ. ν., τ. διαπαιξώμεθα, ίη Ar. δταν
μάλιcτα ληκώμεcθ' δλην / τήν νύκτα. quamquam de verbis ύπό του ex Aristophanis contextu
exterminandis νalde dubitamus, apparet tuto quidem ηί\ Pherecrati tήbui posse nisi verbum
ληκηcαι ί. e. πληcιάcαι. similia verba a ληκειν incipiens enumerat Pollux V 93, τά τεθρυλη­
μένα, α δή παίζουcιν οί κωμικοί

254 (220)

Phot. p. 268,19 μη τ ρ ί δα· τήν πατρίδα. καi Πλάτων (rep. ΙΧ p. 575 D) καi Φερεκράτηc
Platonis verba sunt τήν πάλαι φίλην μητρίδα τε, Κρητέc φαcι, καi πατρίδα. νίd. Leo ΚΙ.
Schr. Ι p. 1533

255 (221)

Hesych. μ 1371 μίμαρκυc· κοιλία καi εντερα του ίερείου μεθ' αϊματοc cκευαζόμενα.
μάλιcτα δέ καi (δέ καi del. Bothe, μεν vLeeuwen) επί λαγωών αύτηι εχρώντο· ότέ δέ καi
επί ύόc. δ δέ Φερεκράτηc παίζων καi επi δνου φηcί
Poll. VI 56 μίμαρκυc δέ κοιλία καi εντερα μεθ' αϊματοc εcκευαcμένα, μάλιcτα δέ λαγωών.
cf. Ar. Ach. 1112 cum schol. et νίd. vLeeuwen ad \oc.
 Incertae fabulae 213

256 (222)

Phot. p. 285,15 ναι κι c ήρε ι c· καi παρά Φερεκράτηι καi Έρμίππωι (fr. 87). τουναντίον
δέ cημαίνει τώι αληθεύειν. Hesych. ν 22 ναικιccορεύονταc· έπίτηδεc διαcύρονταc, καi
έξευτελίζονταc. τινέc δέ φαcι ναικιccήρειc λέγεcθαι έπi του έμφαίνοντοc όμολογείν καi μή
όμολογουντοc. (έπi add. Latte) των κατεψευcμένων ή λέξιc
ναικιcηρειc sine accentu Photii cod.: -cήρειc vulgo: -ccηρείc Rehrenboeck 1987 p. 49, ut
sit 2. pers. verbi ναικιccηρέω. idem p. 50 sq. Valckenarii explicationem (Call. eleg. fragm.
[1799] p. 21) ab ναί (ναιχί) verbum factum esse aliquatenus secutus confert Ar. fr. 901

257 (223)

Ρο!!. 11 23 (de coma, codd. Μ, FS, Α) καi παρά Φερεκράτει (-η ΜΑ) ουλοκέφαλοc
(om. FS)

258 (224)

Phot. p. 432,18 π λα τε ι άc α ι· τό πλατείαι τήι χειρi παίcαι. Φερεκράτηc

πλατειάcαι Meineke: πλατι- cod.: πλατε- Kontos, Λόγ. Έρμ. 12 (1867) 315

Hesych. ε 3280 ένπλατ(ε)ιάcαcα (de script. vid. Phot. ε 749 = Sud. ε 1023)· εν πλατείαιc
τύπτουcα ταίc χερcίν. π 2482 πλατειάcαι (πλατήορ cod., corr. Μ. Schmidt)· τό πλατείαι τήι
χειρi πατάξαι. vid. ad Ar. fr. 459,2

259 (225)

Ρο!!. 11 28 (codd. Μ, FS, Α, BC) Φερεκράτηc δέ (ό δ' αυτόc Μ, fr. 202 respiciens) τούc
γυναικείουc πλοκάμουc πλοκάδαc (-μαc FS, ποκάδαc Μ, cf. Ar. Thesm. 567 cum schol.)
καλεί

260 (226)

Ρο!!. IV 121 (de theatro; codd. FS, Α, BC) πρώτον δέ ξύλον ή προεδρία, μάλιcτα μέν (δέ
Α) δικαcτων (-cτηρίων Κaibel), έφ' ών καi τόν πρωτον καθίζοντα π ρ ωτ ό β αθ ρο ν (-βαθ­
μον FS) Φερεκράτηc (Έπικρ- ABC, fr. 11) εϊρηκεν ό κωμωιδοδιδάcκαλοc (ό κ. om. BC)·
214 PHERECRATES

ίcωc δ' αν καi επi θεάτρου κατά κατάχρηcιν (χρήcιν codd., corr. Bekker) λέγοιc (λέγοιτο
FSBC). cf. VIII 133 et Schol. Ar. Ach. 25
Hesych. π 4161 πρωτόβαθρον· τόν προεδρίαc άξιωθέντα. alio spectat Antiatt. p. 112,26

261 (227)

Poll. VII 94 ρ άι δια δέ ποικίλον καi πολυέλικτον ύπόδημα· μνημονεύει δέ αύτου

Πλάτων (fr. 282) τε καi Φερεκράτηc

262 (228)

Phot. p. 492,8 = Sud. ρ 301 ρυπαίνω· άντi του ύβρίζω. Φερεκράτηc. Thom. Mag.
p. 326,10 ρυπαίνω καi τό μολύνω καi τό ύβρίζω, ώc Φερεκράτηc, διά τό την ϋβριν ώcπερεi
μολυcμόν είναι πρόc δντινα λέγεται
etiam Hesych. ρ 506 ρυπαίνει· cμήχει, καθαρίζει, πλύνει huc pertinere, cum καθαίρειν et
πλύνειν verberandi vim habere constet, susp. Kaibel

263 (229)

Phryn. ecl. 355 (codd. b [W Nu.], UV) c απ ρ ά ν οί πολλοί επi του αicχράν (άντi τ. αi. b).
Θέων φηci δ γραμματικόc (fr. 39 Guhl) εύρηκέναι παρά Φερεκράτει (-ηι W), πταίων (ληρων
Nu., om. W)· απαντα γαρ α φέρει μαρτύρια επi του παλαιου καi cεcηπότοc εϋρηται κείμενα
cf. Eup. fr. 237 et 478

264 (230)

Ει. gen. ΑΒ (Ει. magn. p. 713,29, Ει. Sym. CV) οί μέν Άττικοi (λέγουcι add. Ει. magn.)
cιναμωρείν (cιναμο- Α, cιμαμο- Β) τό λιχνεύειν. καi Φερεκράτηc τά τοιαυτα κλέμματα
(κλεύμ- Β) c ι να μ ω ρεύματα (cιμορ- ΑΒ, Ει. magn. D, cιναμορ- cett., corr. Gaisford)
καλεϊ'. Ώροc (οϋτωc Ώροc Ει. Sym. V ap. Gaisf., om. ΑΒ; fr. Β 146 Alp.). Prov. Bodl. 861
cινδαρωνεύεcθαι· μέμνηται ταύτηc (sc. τηc παροιμίαc) Φερεκράτηc. εcτι δέ άπό του τούc
ανδραc cίνεcθαι (eadem om. Pherecratis memoria Sud. c 453, lemma tantum ίη Zenob. Ath.
ΠΙ 53, ποπ habent prov. coll. ceterae). 'scribendum videtur aut cιναρωνεύεcθαι aut cινδρω­
νεύεcθαι (Hesych. c 677 et c 685) ... posset etiam cιναμωρεύεcθαι' Leutsch ad Append. prov.
IV 71
 Incertae fabulae 215

Phot. p. 512,16 cινάμωροc· έν τώι α, ουχί cινόμωροc, ό λίχνοc καi άψίκοροc Ar. Nub.
1070 γυνή δέ cιναμωρουμένη χαίρει, ubi Schol. 1070 a (Sud. c 451) άντi τοϋ cυνεχώc άνδρi
cυνουcιάζουcα πρόc μίξιν, 1070 c (Sud. c 451) cινάμωρον τό πορνικόν

265 (231)

Phot. p. 521,22 Cκίρον· τόποc Άθήνηcιν, έφ' οδ ο{ μάντειc έκαθέζοντο (cf. Hesych.
c 891). καi Cκιράδοc Άθηναc ίερόν. καi ή έορτή C κ ί ρ α (-ά cod.)" οϋτω Φερεκράτηc
cf. Ar. Thesm. 834, Eccl. 18. 59 et vid. Jacoby ad Philoch. 328 F 14-16 (de Pherecrate
FGrHist ΙΙΙ\ Suppl. ίί p. 208)

266 (232)

Phot. p. 522,15 cκίτων (-ών cod., sed accentus correctoris est)· άcθενήc, ουδενόc ίiξιοc.
οϋτω Φερεκράτηc
eiusdem stirpis esse creduntur Cκίταλοι apud Ar. Equ. 634 (dubitat Bechtel Spitznamen
p. 74), ubi Schol. (VΕΓ 3 ΘΜ, Lh) 634 a (ίί) ο{ ευτελείc καi πονηροί· ήν γάρ Cκίτων κναφεύc
τιc (καi V, τιc καi ΕΓ 3 Θ) ευτελήc, έπi (καi έπi Μ) πονηρίαι κωμωιδούμενοc (Steinhausen
Κωμ. p. 32). nomen recurrit apud Hdt. 111 130,5 (servus) et Dem. 21,182 (civis). nomen
proprium apud Pherecratem quoque agnoscit Meineke, prob. Rehrenboeck 1987 p. 52 sq.

267 (233)

Phot. p. 528,19 c ό φι c μα· μάθημα, καi επινόημα, καi εϋρημα παν. οϋτωc Φερεκράτηc
vid. ad Ar. fr. 206,1 et cf. schol. Nub. 205, Plut. 160

268 (234)

Poll. 11101 (codd. FS, Α, BC) cτομοδόκον δέ τόν cτωμύλον καi λάλον (κ. λ. om. Β)
Φερεκράτηc. Hesych. c 1916 cτομοδόκο{υ}ν· cτωμύλον, 2112 cτωμοδόκον· cτωμύλον
cτομοκόπον Kock "puto άcτομοδόκον ut ίicτομοι ϊπποι [Soph. ΕΙ. 724] sunt οί τά
cτόμια ου δεχόμενοι' Kaibel. vid. Rehrenboeck 1987 p. 53-55
216 PHERECRATES

269 (235)

Phot. p. 541,16 cτρατηγίc· ή γυνή. οϋτωc Φερεκράτηc

Ar. Eccl. 835. 870; nomina comicorum commixta esse susp. vLeeuwen (cf. fr. 272) vid.
ad fr. 288 ad Τυραννίδα rettulit Edmonds; 'simile argumentum' agnoverat Buddenhagen.
cf. Ar. Lys. 184 (Cκύθαινα), Eccl. 713 (κηρύκαινα)

270 (236)

Ρο!!. 11 130 (codd. FS, Α, BC) ονομάζονται δέ οί cφόνδυλοι καi (καi οιη. Α) cτροφείc
παρά τήν επ' (εν BC) αυτοίc του τραχήλου cτροφήν, καi c τ ρ ό φι γ γ ε c παρά Φερεκράτει
(π. Φ. οιη. BC). Hesych. c 2042 cτρόφιγγα· τόν cτροφέα

271 (237)

Phot. p. 547,4 = Et. gen. ΑΒ (Et. magn. p. 733,29) = Sud. c 1318 cυηνία καi ύηνία
(καi κυηνία Sud., καυηνία Phot., Et. gen.)· άμαθία, cκαιότηc. παρά (οιη. Et. gen. Β)
Φερεκράτει
vid. Calliae fr. 38 'ύηνία tantum dixit Pherecrates' Blaydes Adv. ΙΙ p. 26. cυηνία tantum
poetae tribuit Kaibel, cf. fr. 272

272 (238)

Phot. p. 560, 12 = Et. gen. ΑΒ (Et. magn. p. 738,39) cφηκεc καi c φ η κ ί c κ οι (-ίαι Phot.,
-ίcκαι Et. gen., οιη. Et. magn., -ίδεc (καί -ίcκοι) Et. Sym. V ap. Gaisf., corr. vLeeuwen)·
τά μικρά (μακρά Κaibel) και είc όξύ cυνηγμένα ξύλα. οϋτωc Φερεκράτηc (οϋτ. Φ. οιη. Et.).
vid. Theodoridis Phot. Ι p. xlviii0
cφηκίcκον Ar. Plut. 301 (hic quoque comicorum nomina confusa esse susp. vLeeuwen, cf.
fr. 269), ubi schol. τά μακρά των ξύλων και είc όξύ cυνηγμένα cφηκίcκουc καλουcιν. cum
Κaibelio μακρά reponente facit etiam Hesych. c 2885, μικρά habent Sud. c 1733 (e schol.
Ar.) et Eust. ίη 11.p. 897,58 (Paus. att. c 33). de re νίd. SIG 3 969,53, Rhodes ad Aήst. Ath.
rep. 65,2
 Incertae fabulae 217

273 (239)

Schol. (ΑΤ) Horn. C 26 μεγαλωcτί: 'Ανακρέων ίρωcτί (PMG 478), Φερειcράτηc ταχεω­
c τ ί αντί του ταχέωc, νεωcτί κτλ.
ταχεωcτί ~ νεωcτί Maass, Erbse: ταχέωc τινέc ώcτί Τ: αντί του ταχέωc Α (ταχεωcτί
antequarn Τ innotuisset inseruerat Bergk, Anacr. [1834] p. 255)

274 (240)

Phot. p. 598,11 τ ραπ έμπα λ ι ν· έπ' αριcτερά (-αι cod., corr. Naber), ύπεναντίωc. οϋτωc
Φερειcράτηc
Hesych. τ 1261 τραπέμπαλιν· ένηλλαγμένωc ij παρηλλαγμένωc vid. ad Cratet. fr. 17,1

275 (241)

Phot. p.598,19 = Et. gen. Α Β (Et. rnagn. p.764,29) = Sud. τ916 τραύξανα·
cημαίνει δέ ιcαi τά ακανθώδη ιcαi ξηρά ξύλα. οϋτωc Φερειcράτηc (οϋτ. Φ. orn. Et.)
Hesych. τ 1279 τραύcανον· ξηρόν παν. ij φρύγανον (vid. Schwyzer I p. 211)

276 (242)

Phot. p. 635,6 ύ φ ό λ μι ον· από των αυλών. Φερειcράτηc

Hesych. υ 908 ύφόλμιον· μέροc τι του αυλού πρόc τώι cτόματι. vid. Eup. fr. 289

277 (243)

Phot. p. 635,9 ύ φ ό c· ύφεύc. Φερειcράτηc

ύφόc V. Schrnidt: ϋφοc vulg. (sine accentu cod.) ϋφοc· ύφή Meineke V 1 p. 30. 'an fuit
ύφεόc· cυφεόc?' Kaibel

cf. λίνυφοc sirn. (Mayser 12 3 p. 169)

218 PHERECRATES

278 (244)

Phot. p. 650,9 = Lex. Bachm. p. 406,31 φίτυ· φυτόν, φύτευμα. Φερεκράτηc

vid. ad Ar. fr. 307

279 (245)

Phot. p.651,19 = Ει gen. ΑΒ (Et. magn. p.797,53) = Sud. φ556 φοβερόc· ό

φοβούμενοc (deficit Et. gen.), παρά Θουκυδίδηι (113,4) καi Φερεκράτει (καi -ηι Phot., om.
Ει magn.)

280 (246)

Phot. (z) ined. = Lex. Bachm. p. 418,22 χολ λ ά δα c· διά των δύο λλ, τάc εν ταίc λαγόcι
cάρκαc. οϋτωc (om. Phot.) Φερεκράτηc
Phryn. praep. soph. p. 126,5 χολλάδεc· διά δύο (δυοίν Bekker) λλ. αί τηc γαcτρόc διά
παχύτητα έπιπτύξειc. ~Ομηροc δι' ένόc τά εντερα (Δ 526, Φ 181)

281 (247)

Schol. (V) Ar. Vesp. 289 e (δν δπωc εγχυτριείc) άπό των εκτιθεμένων παιδίων εν χύτραιc·
διό καi Cοφοκληc άποκτείναι (τό εκτιθέναι Weil) χ υ τρίζει ν ελεγεν εν Πριάμωι
(fr. 532 R.) καi Αίcχύλοc Λαίωι (fr. 122 R.) καi Φερεκράτηc
Ώίsί potius έγχυτρίζειν illi dixerunt' Kaibel. cf. Ar. Ran. 1190 cum schol., Hesych. ε 368.
369, χ 851, Phot. ε 97 = Et. gen. Β (Et. magn. p. 313,39)

282

Phot. (z) p. 142 Tsants. ώc· διατί. Φερεκράτηc

διατί cod.: διό Tsants. (coll. Hesych. ω 530 ώc ... καi διό): διότι V. Schmidt (coll. Ει Gud.
p. 582,1. 17 Sturz ώc ... άντi του διότι ~ Et. magn. p.824,30)
 Incertae fabulae - Dubia 219

Dubia

283 (248)

ώ γηραc, ώc έπαχθέc άνθρώποιcιν ε{

καi πανταχη λυπηρόν, ού καθ' εν μόνον.
έν ώι γαρ ούδέν δυνάμεθ' ούδ' ιcχύομεν,
cύ τηνικαυθ' ήμαc προδιδάcκειc εδ φρονειν

Stob. IV 50b, 45 (ψόγοc γήρωc), vol. V p. 1039 Η. (codd. SMA) Φερεκράτουc. ώ -

φρονείν (φρονείν: Α). adhaeret fr. 156 a Grotio seiunctum (ecl. 46), quod Pherecratis esse
Pήsciani testimonio constat. magnopere igitur verendum, ne Pherecratis nomen errore re-
tractum sit ad ecl. 45, cuius versus nostή ηοη esse suspicatus est Meineke ('sententiae quidem
is color est, ut mediae potius vel novae quam antiquae comoediae poetam decere videatur').
de Epicrate ηοη debuisse cogitare Kockium, cum hunc poetam pinacographus Photianus
ignoret, monet Hense
4 προδιδάcκειc S: προcδ- ΜΑ
1 ίη eodem Stobaei capite leguntur Eur. fr. 805 Ν. ώ γηραc, oiov τοίc εχουcιν εΙ κακόν,
Men. fr. 644 Koe. όχληρόν ό χρόνοc ό πολύc· ώ γηραc βαρύ, / ώc ουδέν αγαθόν, δυcχερη
δέ πόλλ' εχειc / τοίc ζώcι καi λυπηρά, Antiphan. fr. 94. 256 Κ., sim. 3 sq. cf. Pher. fr. 156
4 de verbo προδιδάcκειν vid. vLeeuwen ad Ar. Nub. 476

Stobaei capiti deperdito IV 3 (περί δήμου) Pherecratis versus infuisse ex indice pinacographi
Photiani (bibl. 167 p. 115• 22), qui poetae nomen inde hausit, effecit Elter p. 29. 58

284 (116)

ύπό τηc άνίαc άνεθολουθ' ή καρδία

Phot. p. 573,9 = Et. gen. Α Β (Et. magn. p. 750,12) = Sud. τ 236 (post fr. 120) καi επi
λύπηc· ύπό - καρδία. Hesych. α 4801 ανεθολουτο· ανεταράccετο. cf. Phryn. praep. soph.
p. 19,1, Phot. α 1478 = Sud. α 1879
επi Et. gen. Β, var. lect. ίη Et. magn. ανοίαc Et. gen. Α, Et. magn. R ανεθολουθ'
Sud. AFV: απ- Sud. GM: ανεθόλου δ(έ) Phot., Et.
'versum . . . Pherecratis esse pro certo affirmari ηοη potest' Meineke. fortasse ne comici
quidem est; ανία saltem a comoedia alienum vocabulum, et cf. Eur. Alc. 1067 θολοί δέ
καρδίαν
220 PHERECRATES

285 (163)

άτόπωc καθίζων κούδέ γιγνώcκειν δοκών

Phot. (z) α 3105 = Lex. Bachm. p. 160,19 καi άτόπωc τό άcυνήθωc καi άνεπιφάτωc (deficit
Phot. z, succedit S')· άτόπωc - δοκών, φηci Φερεκράτηc
νίd. Eup. fr. 194

286 (CGFP 205)

δcτιc γυναικόc ά]ποθανούcηc δυcφορ[εί

ό τοιουτοc δντωc ούκ] έπίcτατ' εύτυχείν

Floήl. Pap. Berol. 9772 (saec. 11•),ed. Wil.-Schubart ΒΚΤ V 2 (1907) p. 123, col. ί 6 (inter
Plat. fr. 214 et Men. fr. 723 Koe.) ]ιφάτουc· ]ποθανούcηc - εύτυχείν ex comicorum
nominibus ίη κράτηc desinentibus nullum ίη florilegio exspectari posse nisi Φερε]κράτουc
recte iudicavit Wil., nec iuvant supplementa Έπι]κράτουc (Edmonds), Cωcι]κράτουc
(Α. Guida, RhM 116, 1973, 361). sed idem Guida rectam versuum integrandorum viam
invenit coll. Comp. Men. et Philist. 1 51 sq. J. (ανήρ γάρ δcτιc απ. δυcφ. / γυναικόc, οδτοc
ούκ έπ. εύτ. suppleνerat Wil.). ίη nomine poetae, si Φερεκράτουc fuit, erratum esse potest
1 δυcφορ[ Pap.: έπιγαμεί Comp. de νerbo δυcφορείν νίd. Barrett ap. Carden, The
Pap. Fragm. of Soph. (1974) p. 217 sq.
1 sq. cf. Hippon. fr. 68 W., Chaerem. 71 F 32 Sn.

287 (249)

Ρrον. Coisl. 172 έ κ ποτέ ον

κ α i τ ή ν τρύγα· έπi τών καi (καi supra Ιίη.) τά μή χρηcτά
λαμβανόντων. Φερεκράτηc. ίη marg. παροι(μία)
confusis poetarum nominibus Ar. Plut. 1085 significari coni. Leutsch ad Macar. VII 86

288 (250)

Hesych. c 1964 = Phot. p. 542,8 = Sud. c 1169 = Lex. Bachm. p. 371,23 c τ ρ α τη για ν·
(τό add. Hesych.) έπιθυμείν τηc cτρατηγίδοc (cτρατιαc Hesych.) propter vocem cτρατη­
γίδοc (cf. fr. 269) inter dubia recepit Kock, sed ipse cτρατηγίαc coniecit, ut est ίη Sud. G et
ex corr. ίη Μ; emendationem occupaνerunt Alberti Hesych.11 (1766) p. 127631 et Schleusner,
Cur. ηον. (1812) p. 419
 PHILEMO
(saec. IV /ΠΙ)

1. Sud. φ 327 (codd. AGFVM) Φιλήμων, Cυραιcούcιοc, υίόc Δάμωνοc, ιcαi αυτόc ιcωμιιcόc
τfjc νέαc ιcωμωιδίαc(deficit F). ηιcμαζεν έπi τfίc 'Αλεξάνδρου βαcιλείαc, βραχεί Μενάνδρου
πρότεροc. εγραψε δε ιcωμωιδίαc <ζ') πρόc c;,(suppl. Meineke Men. et Phil. p. χlνί, πρόc
om. G). ιcαi έβίωcεν ετη C,θ', εlci δε οϊ λέγουcιν α' (α' om. G) ιcαi ρ'· έτελεύτηcε δέ ύπό
5 cφοδρου γέλωτοc
1 de patre νίd. test. 2. 11. 12. 15, de patήa test. 2. 3. 11, de ciνitate Attica test. 2, de
demo test. 12. 15 2 solus Apuleius mediae eum comoediae poetam dicit, test. 7 de
Menandro νίd. test. 2. 7. 10. 22-32. 34 3 sq. de fabularum numero νίd test. 2. 4, de νitae
spatio test. 4- 6 4 sq. de ήsu mortis causa νίd. test. 5 Sud. φ 364 Φιλιcτίων ... τελευται
δέ ύπό γέλωτοc άπείρου ... (codd. Μ ίη marg., V) του αυτού αϊματοc ήν Φιλήμονι, δc ιcαi
ουτοc γελων ιcαταcτρέφει τόν βίον. de Philistione νίd. etiam test. 25. 31 et infra p. 317

2. Αηοη. De com. (Proleg. de com. 111)53 p. 10 Kost. τfjc δέ νέαc ιcωμωιδίαc γεγόναcι
μεν ποιηταi ξδ', άξιολογώτατοι δε τούτων Φιλήμων, Μένανδροc (test. 2 Koe.), Δίφιλοc
(test. 1), Φιλιππίδηc (test. 5), Ποcείδιπποc
(test. 3), Άπολλόδωροc ('intercidit fabularum
numerusuniνersus ιcαi τούτων δράματα φέρεται .. .' Κaibel ad CGF 1 1 p. 9,65). Φιλήμων
5 μεν οόν (ήν cod., corr. Fracinus ίη ed. Ar. 1525) Δάμωνοc Cυραιcόcιοc, μετέcχε δέ τfjc των
'Αθηναίων πολιτείαc, έδίδαξε δε πρό τfjc ριγ' Όλυμπιάδοc (a. 328/4). cώιζεται δε αυτού
δράματα c;ς
νίd. ad test. 1 et de poetarum delectu test. 26

3. Strab. XIV 5,8 p. 671 (de Cilicia) Cόλοι πόλιc άξιόλογοc ... γεγόναcι δ' ίίνδρεc ενθένδε
των δνομαcτων Χρύcιππόc τε δ cτωιιcόc φιλόcοφοc ... ιcαi Φιλήμων δ ιcωμιιcόc ποιητήc
ιcαi 'Άρατοc δ τά φαινόμενα cυγγράψαc έν επεcιν

4. Diod. ΧΧΙΙΙ fr. 6 (fin. a. 264/3) Φιλήμων δε δ ιcωμιιcόc εγραψε δράματα ένενήιcοντα
έπτά, βιώcαc ετη ένενήιcοντα εννέα
cf. test. 6,3 et νίd. Beloch Gr. Gesch. IV 2 (2 1927) p. 502 sq.

5. [Luc.] longaeν. 25 Κρατίνοc δέ (test. 3) δ τfjc ιcωμωιδίαc ποιητήc τέccαρα (έπτά recc.)
πρόc τοίc ένενήιcοντα ετεcιν έβίωcε ... ιcαi Φιλήμων δε δ (δ del. Ε. Schwartz) ιcωμιιcόc
δμοίωc τωι Κρατίνωι έπτά ιcαi ένενήιcοντα ετη βιούc ιcατέιcειτο μεν έπi ιcλίνηc ήρεμων,
θεαcάμενοc δε δνον τά παρεcιcευαcμένα αυτωι cυιcα ιcατεcθίοντα ωρμηcε μεν εic γέλωτα,
 222 PHILEMO

5 καλέcαc δέ τόν ο{κέτην καi cύν πολλώι καi άθρόωι γέλωτι είπών προcδουναι τώι δνωι
άκράτου ροφείν άποπνιγεic ύπό γέλωτοc άπέθανεν. καi Έπίχαρμοc δέ δ τήc κωμωιδίαc
ποιητήc καi αυτόc ένενήκοντα καi έπτά ετη λέγεται βιώναι (test. 3 Kaib.)
4 sqq. (cf. test. 1,5) Val. Max. ΙΧ 12 ext. 6 Philemonem autem vis risus inmoderati abstulit.
paratas eificus atque ίn conspectu positas asello consumente puerum ut illum abigeret inclamavit.
10 qui cum ίαm comestis omnibus supervenisset, "quoniam" inquit ''tam tardus fuisti, da nunc
merum asello." ac protinus urbanitatem dicti crebro anhelitu cachinnorum prosecutus, senile
guttur salebris spiritus gravavit. sim. de Chrysippo Diog. Laert. VII 185

6. Ael. fr. 11 Η., apud Sud. φ 328 (codd. GVM) Φιλήμων ... ούτοc βιώcαc ετη α' καi ρ'
ίiπηροc ήν τό cώμα, καi μέντοι καi τάc αίcθήcειc πάcαc άcινείc ευμοιρίαι τινi διεcώcατο.
δμολογουcι δήπου καi τουτο· πολεμούντων (δέ add. VM, γάρ Gaisford) 'Αθηναίων καi
Άντι γόνου, Πειραιοί (-εί codd., corr. Meineke Men. et Phil. p. χ\νίίί) διαιτώμενοc δ Φιλήμων
5 · δναρ όραι κόραc έξιούcαc θ' τήc οίκίαc αυτου, έδόκει δέ έρέcθαι αυτάc, τί βουλόμεναι
καταλείπουcιν (αυτόν add. ed. pr.), αυτών δέ ώιετο (αυτόν· ώιετο δ' Bernhardy) άκουcαι
λεγουcών εξω θυρών ίέναι, μή γάρ εΙναι θεμιτόν t άκουcαι αυτάc (μείναι αυτάc Hercher,
<θνήιcκοντα) όραν αυταίc Bergk Gr. Lit. IV p. 216 , άκ. αυτάc <άλώναι τάc Άθήναc)
158

Niebuhr, ΚΙ. hist. u. phil. Schr. 1 [1828] p. 46020 ). καi τόν μεν όνειρον ένταυθα παύcαcθαι·
10 αυτόc δέ διυπνιcθεic τώι παιδί περιηγείται α τε εΙδε καi δcα ηκουcε καi ατινα εΙπεν (κ. α.
εΙπ. delenda esse susp. Hercher). εΙτα μέντοι εγραψε τά λοιπά του δράματοc, δπερ συν ετυχε
διά τήc παρούcηc ίiγων φροντίδοc. καi έπιλυcάμενοc (έπειλυc- Μ ex corr., έπηλυγαc- Toup
ap. Gaisf.) ήcυχήι εκειτο· κάιτα ύπέρεγχε. καi οϊ γε ενδον ώιοντο καθεύδειν αυτόν· έπεi
δέ μακρόν τουτο ήν, έκκαλύψαντεc τεθνεώτα έθεάcαντο. ουκουν, ώ 'Επίκουρε, παρήcαν
15 δή καi Φιλήμονι (αί add. Hercher) έννέα Μουcαι, καi δτε εμελλε την έπινηcθείcάν oi καi
(καi οιη. G) τελευταίαν δδόν ίέναι, ώιχοντο άπιουcαι· θεοίc γάρ ουδαμήι θεμιτόν δραν ετι
(οιη. V) νεκρούc, καi έάν ώcι πάνυ φίλοι, ουδ' δμμα χραίνειν θαναcίμοιcιν έκπνοαίc. cύ δέ
λέγειc αυτούc μή ήμίν προcέχειν, ώ μώρε. οϋτω φηciν Αίλιανόc έν τώι Περί προνοίαc
1 cf. test. 1,4 3 bel\um Chremonideum, a. 267(?)-263/2, vid. Dorandi ΖΡΕ 42 (1981)
217 -219. cf. test. 4 5 sqq. sim. de Bacchi thiaso Antonium peήturum linquente Plut. vit.
Ant. 75,4. vid. ad 16 sq. 16 sq. Eur. Hipp. 1437 sq., vid. Barrett ad loc. (adde Men. Asp.
97 sq.)

7. Apul. flor. 16 p. 24, 4 Η. (de Philemone comico) de ingenio eius qui satis nostis, de interitu
paucis cognoscite. an etiam de ingenio pauca vultis? poeta fuit hic Philemon, mediae comoediae
scriptor, fabulas cum Menandro ίn scaenam dictavit certavitque cum eo, fortasse impar, certe
aemulus. namque eum etiam vicit saepenumero; pudet dicere. repperias tamen apud ipsum
5 multos sales, argumenta lepide implexa ac nodos lucide explicatos, personas rebus competentes,
sententias vitae congruentes, ίοcα non infra soccum, seria non usque ad coturnum. rarae apud
illum corruptelae, tuti errores, concessi amores. nec eo minus et leno periurus et amator fervidus
et servulus callidus et amica illudens et uxor inhibens et mater indulgens et patruus obiurgator
et sodalis opitulator et miles proeliator, sed et parasiti edaces et parentes tenaces et meretrices
 Testimonia 223

10 procaces. hisce laudibus diu in arte comoedica nobilis forte recitabat partem fabulae, quam
recens fecerat, cumque iam in tertio actu, quod genus in comoedia fieri amat, iucundiores
adfectus moveret, imber repentino coortus ... differri auditorii coetum et auditionis coeptum
coegit: relicum tamen, convenis postulantibus, sine intermissione deincipiti die perlecturum.
postridie igitur maximo studio ingens hominum frequentia convenere; sese quisque exadversum
15 quam proxime collocat; serus adveniens amicis adnuit, locum sessui impertiant; extimus quisque
excuneati queruntur;farto toto theatro ingens stipatio, occipiunt inter se queri; qui non adfuerant
percontari ante dicta, qui adfuerant recordari audita, cunctisque iam prioribus gnaris sequentia
expectare. interim dies ire, neque Philemon ad condictum venire; quidam tarditatem poetae
murmurari, plures defendere. sed ubi diutius aequo sedetur nec Philemon uspiam comparet,
20 missi ex promptioribus qui accierent, atque eum in suo sibi lectulo mortuum ojfendunt. com-
modum ille anima edita obriguerat, iacebatque incumbens toro, similis cogitanti: adhuc manum
volumini implexus, adhuc os recto libro impressus, sed enim iam animae vacuus, libri oblitus et
auditorii securus. stetere paulisper qui introierant, perculsi tam ίnopinatae rei, tam formonsae
mortis miraculo. dein regressi ad populum renuntiavere Philemonem poetam, qui expectaretur
25 qui in theatro fictum argumentum finiret, iam domi veram fabulam consummasse; enimvero
iam dixisse rebus humanis valere et plaudere, suis verofamiliaribus dolere et plangere; hesternum
illis imbrem lacrimas auspicasse; comoediam eius prius ad funebrem facem quam ad nuptialem
venisse; proin, quoniam poeta optimus personam vitae deposuerit, recta de auditorio eius
exsequias eundum, legenda eius esse nunc ossa, mox carmina
3 dictavit cod.: duct- Jahn: dat- Buecheler (vid. Norden Ant. Kunstpr. p. 957) 5
ίmplexa Kassel RhM 105 (1962) 96: inflexa cod. ac nodos Colvius: adgnatos cod. vid.
Βήηk ad Hor. a. p. 191 7 tuti Leo: & uti cod. 13 convenis Fruterius: vanis cod. 15
amicis Wower: -us cod. impertiant Rohde: -iunt cod. 20 accierent Groslot: accip- cod.
21 sq. manum ... ίmplexus Bosscha: -us -α cod. 22 recto cod.: lecto Colvius 27 illis
Rohde: illi cod.
de poeta fabulam suam recitante νίd. Zwierlein, Die Rezitationsdr. Senecas (1966) p. 153 sq.

8. Plut. Αη seni sit ger. res publ. 3 p. 785 Β Φιλήμονα δέ τόν κωμικόν καi ~ Αλεξιν έπi
τfjc cκηvfjc άγωνιζομένουc καi cτεφανουμένουc δ θάνατοc κατέλαβε

9. Plut. De cohib. ira 9 p. 458 Α καλά δέ καi ... Μάγα τά πρόc Φιλήμονα. δημοcίαι γαρ
ύπ' αυτου κωμωιδηθεic έν θεάτρωι (fr. 132) ... λαβών ύπό χειμώνοc εic Παραιτόνιον
έξενεχθέντα cτρατιώτην μεν έκέλευcε γυμνfjι μαχαίραι θιγείν του τραχήλου μόνον εΙτα
κοcμίωc άπελθείν, άcτραγάλουc δέ καi cφαίραν ώc παιδαρίωι νουν ουκ εχοντι προcπέμψαc
5 άφfjκε. brevius De virt. mor. 10 p. 449 Ε
de Paraetonio a Maga occupato vid. Polyaen. 11 28,2 cf. Ps. Callisth. hist. Alex. 1
36,2 sq. (Merkelbach, D. Quellen des gr. Alexanderrom. [2 1977] p. 49. 231 sq.)

10. Alciphr. IV 18,5 (Menandri ad Glyceram epist.) έδεξάμην άπό Πτολεμαίου του
βαcιλέωc Αiγύπτου γράμματα, έν o{c δείταί μου πάcαc δεήcειc, καi προτρέπεται βαcιλικώc
 224 PHILEMO

ύπιcχνούμενοc τό δή λεγόμενον τουτο τά τfjc γfjc άγαθά (διαβηναι πρόc αυτον add.
Meineke) καi έμέ καi Φιλήμονα· καi γαρ έκείνωι γράμματα κεκομίcθαι φηcί (φαcί codd.,
5 corr. Hirschig), καi αυτόc δέ ό Φιλήμων έπέcτειλέ μοι τά ίδια δηλών (δήλον δτι vel δήλα
δή Meineke) έλαφρότερα καi ώc ου Μενάνδρωι γεγραμμένα ήττον λαμπρά· άλλ' όψεται
καi βουλεύcεται τά ίδια οότοc ... 17 Φιλήμων δέ ευτυχείτω καi τάμα (έχέτω add. Meineke)
αγαθά γενόμενοc έν Α{γύπτωι· ουκ εχει Φιλήμων Γλυκέραν τινά, ουδέ ίiξιοc ήν ίcωc
τοιούτου άγαθου
nihil de Philemone apud Plin. nat. hist. VII 111 (Men. test. 1Ο Koe.), unde ab Alciphrone
demum nostrum cum illo sociatum esse efficit Koerte RE ΧΙΧ 2 p. 2138,65. cf. Fraser, Ptol.
Alex. (1972) ΙΙ p. 87311

11. 1G XIV 1221 (e Pisonis villa Tiburtina)

Φιλήμων
Δάμωνοc
Cυρακόcιοc
vid. G. Μ. Α. Richter, The Portr. of the Gr. ΙΙ (1965) p. 237, Thuri Lorenz (ad Ar. test.
5) p. 23 cf. test. 1,1

12. IG Il 2 4266 (orientem versus a Propylaeis Athen., saec. ΙΙΡ)

Φιλήμων Δάμωνο[c]
Διομαιεύc
κωμικόc ποιητήc
cf. test. 15,5

13. Marm. Par., FGrHist 239 Β 7 Φιλήμων ό κωμοιδοποιόc ένίκηcεν ίiρχοντοc

Άθήνηcι Ευθυκρίτου (a. 327)
prima victoria Dionysiaca. cf. test. 2

14. IG Il 2 2325,161 (poetae Lenaeis victores) = V C 1 col. 4,10 Mette

Φ[ι]λήμων 111
vid. ad Proclidis test. 2

15. 1G Il 2 3073 = SIG 3 1089 = ΙΙ Β 1• Mette

ό δημοc έ[χορήγει έπ' Ά ναξι]κράτουc ίiρχοντοc (a. 307/6)
άγωνοθέ[τηc Ξενοκληc Ξ]είνιδοc Cφήττιοc
ποιητήc τραγωιδοίc ένίκα [Φανόcτρατο]c Ήρακλείδου Άλικαρναccεύc (94 Τ 1 Sn.)
ύποκριτ-ι'1c τραγωιδοίc ένίκ[α Ίερομνήμ]ων Ευανορίδου Κυδαθηναιεύc (251 Ο' Conn.)
5 ποιητήc κωμωι[δ]οίc ένί[κα Φιλήμω]ν Δάμωνοc Διομειεύc
ύποκριτήc κ[ωμωιδοίc ένίκα Κάλλιπ]ποc Καλλίου Cουνιεύc (277 O'Conn.)
5 cf. test. 12
 Testimonia 225

16. tit. ίη foro Ath. inventus, ed. Meήtt Hesp. 7 (1938) 116sq. = 1ν• 18 Mette
επί Άλ]~ιβιάδου ίiρχον(τοc) (fort. a. 262 vel 258, vid. Hesp. 50, 1981, 94)
άγων]qθέτηc Νικοκλijc
20 παλ]φίiι κωμωιδίαι
Καλ]λίαc ενίκα (269 Ο'
Conn.)
]νθρώποιc Διφί(λου)
(test. 5)
Διοcκ]ουρίδηc δεύ(τεροc) (773 Stephan.)
Φάcμα]τι Μενάνδρ(ου) (test. 29 Koe.)
25 .•.. _]ς: τρί(τοc) Πτωχε Φιλ(ήμονοc)

17. 1G 112 3075 (histriones victores post a. 309/8) = VI C 1,9-11 Mette

Φι]λήμονοc
10 τρα]γωιδων
Ε]ύριπίδου (Did Β 8 Sn.)

18. Plaut. Merc. 9 (prol. Charini)

graece haec vocatur Emporos Phίlemonίs,
10 eadem /atίne Mercator Maccί Τίtί
10 Maccί Τίtί Ritschl: mactίcί Β: mattίcί CD vid. Α. S. Gratwick, CIQu 67 (1973)
78-84

19. Plaut. Τήη. 18 (prol. Luxuriae)

huίc graece nomen est Thensauro fabulae:
Phίlemo scrίpsίt, Plautus vertίt barbare,
20 nomen Trίnummo fecίt

20. Plaut. Most. 1149 (colloquuntur Theopropides senex et Tranio servus)

(ΤΗ.) quίd ego nunc facίam? (TR.) sί amίcus Dίphί/o aut Phίlemonί es,
1150 dίcίto ίs quo pacto tuos te servos ludificaverίt:
optumas frustratίones dederίs ίn comoedίas

1149 dephίlo aut phίlemontes codd.: corr. Leo (ΚΙ. Schr. 1 p. 4 sq.) a Buechelero adiutus
(Diph. test. 9) 1151 comoedias Kassel RhM 112 (1969) 103: -iis codd. cf. Luc. pseudol.
1 ύποθέcειc τοίc ίάμβοιc

de Diphilo et Philemone vid. etiam test. 33 Η. Fuchs, MusHelv 6 (1949) 1065

21. Telet. 3 p. 25,10 Η. 2 ουκ άηδωc Φιλήμων· ήγωνιcμένου γάρ ποτε αύτου καi άπηλ­
λαχότοc άcτείωc cυναντωντέc τινεc "ώc εύημέρηκαc" εφαcαν "Φιλijμον". "ύμείc μεν ούν"
φηcίν 'Όίεcθε οϋτω τεθεαμένοι· εγώ μεν γάρ άεi άγαθόc ων διατελω"
 226 PHILEMO

22. Demetr. eloc. 193 έναγώνιοc μέν συν ίcοχ: μάλλον ή διαλελυμένη λέξιc, ή δ'αυτή καi
ύποκριτική καλείται, κινεί γάρ ύπόκριcιν ή λύcιc. γραφική δέ λέξιc ή ευανάγνοχ:τοc. αϋτη
δ' έcτiν ή cυνηρτημένη καi ο{ον ηcφαλιcμένη τοίc cυνδέcμοιc. διά τουτο δέ καi Μένανδρον
ύποκρίνονται (δντα add. Kassel) λελυμένον εν τοίc πλείcτοιc, Φιλήμονα δέ άναγινώcκουcιν
vid. Wil. Schiedsg. p. 159, Zwierlein (ad test. 7) p. 132

23. Quint. Χ 1,69. 72 Menander qui vel unus ... diligenter lectus ad cuncta quae praecipimus
effingenda sufficiat ... habent tamen αlίί quoque comici, sί cum venia legantur, quaedam quae
possis decerpere, et praecipue Philemon, qui ut pravis sui temporis iudiciis Menandro saepe
praelatus est, ίtα consensu tamen omnium meruit credi secundus

24. Gell. XVII 4,1 Menander α Philemone, nequaquam pari scriptore, ίn certaminibus
comoediarum ambitu gratiaque et factionibus saepenumero vincebatur. eum cum forte habuisset
obνiam: "quaeso," inquit "Philemo, bona venia dic mihi, cum me vincis, non erubescis?"
cf. test. 7,3 sq. et 23

*25. Gnomol. Vindob. 130 Wachsm. (Festschr. 36. Philol.-Vers., 1882, p. 24) Φιλιcτίων
(Φιλήμων Wachsm.) δ των κωμωιδιων ποιητήc άκούcαc δτι τέθνηκε Μένανδροc, εφη·
οίμοι, δτι άπώλεcά μου την άκόνην
cf. Soph. test. 57 R.

26. Canones comicorum ed. Kroehnert (Canonesne poetarum scriptorum artificum per
antiquitatem fuerunt?, diss. Regim. Pruss. 1897), tab. Μ cap. 4 (p. 6) = C cap. 10 (p. 12)
κωμωιδοποιοί ... νέαc κωμωιδίαc ε' (νέαc δέ ε' C)· Μένανδροc, Φιλιππίδηc (test. 6), Δίφιλοc
(test. 13), Φιλήμων, Άπολλόδωροc
cf. test. 2

27. Vell. Pat. 1 16,3 una (aetas illustravit) priscam illam et veterem sub Cratino (test. 29)
Aristophaneque (test. 64) et Eupolide (test. 25) comoediam; ac novam {comicam} Menander
aequalesque eius aetatis magis quam operis Philemo ac Diphilus (test. 14) et invenere intra
paucίssίmos annos neque ίmitanda(m) reliquere

28. Diomed. De poem. (art. gramm. 111),GrL I p. 488,23 (Proleg. de com. XXIV 2,46
p. 120 Kost.) poetae primi comίcifuerunt Susarion (test. 5), Mullus (test. 2) et Magnes (test. 8)
... secunda aetate fuerunt Aristophanes (test. 82), Eupolis (test. 36) et Cratinus (test. 20), qui
et principum νίtία sectati acerbissimas comoedias composuerunt. tertia aetas fuit Menandri,
5 Diphili (test. 15) et Philemonis, qui omnem acerbitatem comoediae mitigaverunt atque argu-
menta multiplicia t graecis t (gratis Leo ap. Kaibel CGF 1 1 p. 58,168, variis Koster) erroribus
secuti sunt. ab his Romani fabulas transtulerunt, et constat apud illos primum latino sermone
comoediam Livium Andronίcum scripsisse
 Testimonia 227

29. Rufin. comm. ίη metra Ter., GrL VI p. 564,7 Firmianus (Lact. fr. 2 Br., 11 1 p. 156) ad
Probum de metris comoediarum sic dicit: 'nam quod de metris comoediarum requisisti, et ego
scio plurimos existimare Terentianas νe/ maximefabulas metrum non habere comoediae graecae,
id est Menandri Philemonos Diphili (test. 16) et ceterorum, quae trimetris νersibus constat.
5 nostri enim νeteris comoediae scriptores in modulandisfabulis sequi maluerunt, Eupo/in (test. 44)
Cratinum (test. 36) Aristophanem (test. 98) .. .' eadem 'Mar. Victoήn.' (Apthon.) art. gramm.
11 3 (GrL VI p. 78,19, cf. p. 556,22)
vid. S. Brandt SB Wien 125,6 (1892) p. 125

30. α.
Tzetz. diff. poet. (Proleg. de com. ΧΧΙ", vid. Pher. test. 7 α) 85 p. 88 Kost. καi τήc
τρίτηc(sc. κωμωιδίαc) ήν ό ψόγοc κεκρυμμένοc, / πλην κατά δούλων καί ξένων καί
βαρβάρων, / ήc ήν Μένανδροc έργάτηc καί Φιλήμων

b. Tzetz. prooem. 1 (Proleg. de com. ΧΙ" 1, vid. Pher. test. 7 b) 101 p. 27 Kost. ώc δ' έπί
πλέον έπεχείρουν οί 'Αττικοί άδικείν καi ουδε cυμβόλοιc έλέγχεcθαι ήθελον, έψηφίcαντο
cυμβολικώc μεν γίνεcθαι κωμωιδίαc, πλην κατά μόνων δούλων καi ξένων· κάντευθεν καί
ή τρίτη κωμωιδία έφάνη, ήc ήν Φιλήμων καί Μένανδροc

31. Tzetz. proleg. ad Lycophr., 11p. 3,8 Sch. (Proleg. de com. ΧΧΙΙ\ 39 p. 113 Kost., vid.
Pher. test. 8) κωμωιδοί πραττόμενοί είcιν οότοι ο{οι ... νέοι Μένανδροc, Φιλήμων, Φιλι­
cτίων καί πλήθοc πολύ

32. Vit. Ar. (test. 1) 4 p. 1 πρώτοc δε καί τήc νέαc κωμωιδίαc τόν τρόπον έπέδειξεν έν
τώι Κωκάλωι, έξ οό τήν αρχήν λαβόμενοι Μένανδρόc τε καί Φιλήμων έδραματούργηcαν
. . . 46 p. 3 έγένετο δε καί αϊτιοc ζήλου τοίc νέοιc κωμικοίc, λέγω δή Φιλήμονι καί
Μενάνδρωι
vid. ad Hypobolimaeum

33. Synes., Dio 18, p. 278,10 Terz. (vid. infra p. 666) έγώ δή θαμά καί τραγωιδίαιc
έπετραγώιδηcα καί κωμωιδίαιc έπιcτωμύλλομαι πρόc τόν πόνον έκάcτου του γράψαντοc.
εϊποιc αν ήλικιώτην ε{ναι νυν μεν Κρατίνου (test. 34) καί Κράτητοc (test. 11), νυν δε
Διφίλου (test. 17) τε καί Φιλήμονοc
de Philemone et Diphilo vid. etiam test. 20

34. Gramm. Leid. 11. Άτθίδοc 10 (apud Schaef., Greg. Cor. p. 632) κέχρηνται δε αυτήι
οί περί Μένανδρον καί Φιλήμονα, ετι δ' αό καί ό Θουκυδίδηc ό ίcτοριογράφοc, καί
Ξενοφών, καί οί Cωκρατικοi φιλόcοφοι, εκαcτοc τήι άρμοζούcηι αυτοίc Άτθίδι

35. Plut. vit. Per. 2,1 ή δ' αυτουργία των ταπεινών τήc εic τά καλά ραιθυμίαc μάρτυρα
τόν έν τοίc άχρήcτοιc πόνον παρέχεται καθ' αύτήc, καί ουδείc ευφυήc νέοc η τόν έν Πίcηι
θεαcάμενοc Δία γενέcθαι Φειδίαc έπεθύμηcεν, η την Ήραν τήν έν 'Άργει Πολύκλειτοc,
 228 PHILEMO

ουδ' 'Ανακρέων η Φιλήμων (Φιληταc Bryan, Ίππώναξ Cobet) η Άρχίλοχοc ήcθείc αυτών
5 τοίc ποιήμαcιν. ου γάρ άναγκαίον, εi τέρπει τό εργον ώc χαρίεν, άξιον cπουδfίc εΙναι τόν
εiργαcμένον

36. Catal. libr. ίη cod. Vind. hist. 98 (olim 49) saec. XVI2, ed. R. Foerster, De antiquitatibus
et libr. mss. Constantinopolit. commentatio, Rost. 1877, § 11 p. 20 κ'. Φιλήμονοc (φιλήμωνοc
cod.) κωμωιδίαι, καί δεν εχει τό τέλοc. § 15 (Rhaedesti ίη oppido Thraciae) p. 29 Φιλήμονοc
(φιλίμωνοc cod.) κωμωιδίαι
vid. Maas ΚΙ. Schr. p. 239, Cantarella Scήtti mίηοή sul Teatro Greco (1970) p. 403-408

J. Clericus, Men. et Phil. (1709) Bentley Emend. (171Ο) Meineke Men. et Phil.
(1823), id. FCG IV (1841) p. 3-68 Fr. Duebner, Men. et Phil. (1838, pone Dindorfii Ar.
ίη ed. Didotiana) Kock II p. 478-539 Bergk Gr. Lit. IV (1887) p. 215-224 C.
Α. Dietze, De Philemone comico, diss. Gott. 1901 (cens. scrips. Zacher BphW 24, 1904,
673-681) Kirchner ΡΑ 11 (1903) nr.14277 (cum add. p. 486) Chήst-Schmid GGL 11
16 (1920) p. 46sq. Wilamowitz Schiedsg. (1925) p. 165 Koerte RE ΧΙΧ 2 (1938)
2137-2145 (Philemon nr. 7) Ε. Rapisarda, Filemone comico (1939; cens. scήps. Alfonsi,
Aevum 18, 1944, 222-224) Barb. Krysiniel-Jόzefowicz, De quibusdam Plauti exempla-
ήbus Graecis (1949) Webster SLGC (1 1953 = 2 1970) p.125-151 F. Conca, Acme 26
(1973) 129-166 Hommel, Graz. Beitr. 11 (1984) 89-93 Mohamed Α. Gobara, Ό
κωμικόc ποιητήc Φιλήμων, diss. Ioannina 1986 (cens. scήps. D. J. Jacob Έλλ. 37, 1986,
189-195, C. Austin CIR 101, 1987, 300sq.)

"Αγροικοc

vid. ad Augeam (νοl. IV p. 17)

1 (1)

Athen. 111p. 81 D Νίκανδροc δ' ό Θυατειρηνόc (343 F 9 Jac.) τά κυδώνια μηλα cτρουθία
φηcί καλείcθαι άγνοών ... καί Φιλήμων δ' έν Άγροίκωι τά κυδώνια μηλα cτρουθία
καλεί ... F δτι δέ διαφέρει τό κυδώνιον μfίλον του cτρουθίου cαφώc είρηκε Θεόφραcτοc
έν β' τfjc ίcτορίαc
(2,5 εκ cτρουθίου κυδώνιοc sc. φύεται, ex nobiliore pomo vilius)
Gal. De sanit. tuenda VI 15,2 (CMG V 4,2 p. 197,24 Koch) των κυδωνίων μήλων τά
μείζω τε καί ήδίω καί ήττον cτρυφνά, α cτρουθία καλουcιν οί κατά την ήμετέραν Άcίαν
~Ελληνεc. vid. Dietze p. 46
 Testimonia - •Αδελφοί 229

Άγύρτηc

Μηναγύρτην vel Μητραγύρτην scripsit Antiphanes, Μηναγύρτην Menander, Ario/um

Naevius

2 (2)

ώ πώc πονηρόν έcτιν ανθρώπου φύcιc

τό cύνολον· ου γαρ αν ποτ' έδεήθη νόμου

Stob. ΠΙ 2, 24 (περί κακίαc) p. 183 Η. (codd. MABr, Mac.) Φιλήμονοc (λυκούργου Μ,

ex lemmate eclogae 30 quam ίη archetypo vicinam fuisse statuit Hense) Άγύρτου (om. MBr)·
ώ - νόμου. adhaeret fr. 195, quod seiungendum esse vidit Meineke; prob. Hense, frustra
obloquitur Kock ('aut alteram personam haec loqui cum Schowio aut inter ν. 2 et 3 nonnulla
omisisse Stobaeum credo, omnia tamen ex eadem fabula petita')
1 ώ πώc Α Br: ω πώc Mac.: πώc Mct:πώc ου Hirschig Αηη. crit. p. 18: δντωc Dobree Adv.
ΙΙ p. 286: πάντωc C. F. Hermann RhM 5 (1847) 608: άπλώc Bothe 1844 p. 70: δλωc vel
δεινώc Blaydes Adv. ΙΙ p. 182: ώc παμ- Duebner: οίμ' ώc Naber Mnem. 8 (1880) 408: ή που
Schenkl GGA 1895 p. 474 Κ. Rupprecht, Phil. 80 (1924) 207sq. (qui inter alia confert
Eur. ΕΙ. 570, νίd. Schwyzer ΙΙ p. 626), Gow-Page ad Hell. epigr. 1128
1 Men. monost. 77 J. αεί πονηρόν εcτι τανθρώπων γένοc
1 sq. Antiphan. fr. 288 Κ. ό
μηδέν αδικών ουδενόc δείται νόμου, cf. Theophr. fr. 106 W., Agatharch. mar. erythr. 49
(GGM I p. 141,8), Dion. Chrys. or. 59,4 Arn. et νίd. Κassel Gnom. 34 (1962) 554sq.

'Αδελφοί

νίd. ad Diphili Άδελφούc

230 PHILEMO

3 (4)

cύ δ' εic απανταc εύρεc ανθρώπουc, Cόλων·

cέ γαρ λέγουcιν τουτ' ιδείν πρώτον, μόνον
δημοτικόν, ώ Ζευ, πράγμα καi cωτήριον,
(καί μοι λέγειν τουτ' εcτiν άρμοcτόν, Cόλων)
s μεcτην όρώντα την πόλιν νεωτέρων
τούτουc τ' εχονταc την αναγκαίαν φύcιν
άμαρτάνοντάc τ' ειc δ μη προcηκον ήν,
cτηcαι πριάμενόν τοι γυναίκαc κατά τόπουc
κοι νάc απαcι καi κατεcκευαcμέναc.
ιο έcτίicι γυμναί, μη 'ξαπατηθηιc· πάνθ' δρα.
ουκ ευ cεαυτου τυγχάνειc εχων, εχειc
u- u - tπωct ή θύρα 'cτ' ανεωιγμένη.
είc όβολόc· εicπήδηcον. ουκ εcτ' ουδέ είc
ακκιcμόc, ουδέ ληροc, ουδ' ύφήρπαcεν,
ιs αλλ' ευθύc ην βούλει cύ χων βούλει τρόπον.
εξηλθεc· οιμώζειν λέγ', αλλοτρία 'cτί cοι

Athen. ΧΙΙΙ p. 569 D (post Eub. fr. 67 et Xenarch. fr. 4) καί Φιλήμων δέ εν Άδελφοϊ'c
(έν δελ- Α, corr. Casaub.) προcιcτορών (προιcτ- Meineke ίη ed. Athen.) δτι πρώτοc Cόλων
δια τήν των νέων ακμήν (ανάγκην Κaibel) εcτηcεν επί οικημάτων γύναια πριάμενοc (καθά
καί Νίκανδροc ό Κολοφώνιοc ίcτορει εν τρίτωι Κολοφωνιακών [271/2 F 9 Jac.], φάcκων
αυτόν καί πανδήμου Άφροδίτηc ίερόν πρώτον ίδρύcαcθαι άφ' ών ηργυρίcαντο αί προcταcαι
των οικημάτων), άλλ' δ γε Φιλήμων οϋτωc φηcί· cύ - cοι
1 cύ Α: εό Grotius Exc. p. 990 'praecedebat obiectum νerbi εόρεc, unde simul pendebant
voces είc ίiπανταc' Kock ίη add. (111p. 747), praeeunte Meineke Men. et Phil. p. 358 2
μόνον Kaibel: νόμον Α: βροτών Casaub.: νόμον et 1 Cόλων commutanda esse coni.
Kock νίd. Jebb ad Soph. OC 261 3 δημωτικόν Α 4 καί μοι Α: κά.μοί Meineke
('ipse scilicet homo Solonis instituti salubήtatem expertus erat') 5 δρώντα Grotius: -τι Α
6 τ' Α: δ' Kaibel 8 πριάμενόν τοι Α: πρ. τότε Meineke ίη ed. Ath.: cε πρ. Kaibel 9
κοινάc ... κατεcκευαcμέναc Α: -ούc ... -ουc Richards p. 91 11-12 εχων (u - / u - )
εχειc Κaibel 12 ·πώc Α: (εcτυκότωc) πωc Bentley Emend. p. 537, (ερωτικώc) πωc
Edmonds: morbi nomen velut cπαcμόc vel τέτανοc latere susp. Dobree Αdν. 11 p. 343, coll.
Ar. Lys. 845 sq. 'cτ' Bentley: εcται Α 14 ύφήρπαcεν Α: 'non illae se subtrahunt' Dalec.:
ύφαρπαγή Grotius, ύφάρπαcιc 'Wyttenbach ίη schedis' Cobet ms. (teste Peppink Obs. p. 77):
ύπέκδυcιc e. g. Nauck p. 101 15 ευθύc ην βούλει Stotz p. 9, praeeunte Nauck (qui (εcτιν)
ευθύc ην {βούλει}): ευθύc ώc βούλει Α cύ χων Bentley: cυχνόν Α 16 'cτί Grotius: τί
Α
 'Αδελφοί - Αιτωλόc 231

1 Sol. leg. fr. 125 Rusch. cf. Dion. Chrys. or. 13,140 Arn. 1 sqq. νίd. ad Eub. fr. 72,1 sq.
et de Solone 'populari' Wankel ad Dem. 18,6 (p. 138) 6 Ar. Nub. 1075 φύcεωc άνάγιcαc.
cf. Amph. fr. 20,6 Κ. 7 vid. Sandbach ad Men. Dysc. 223 (προcηιcον ήν) 7 sqq. ΑΡ
VII 403 (Marc. Arg. epigr. 32 G.-P., ίη lenonem), 7 sq. ιcοινάc / θρέψαc μοιχεύειν ούιc
έδίδαξε νέουc. cf. Plaut. Curc. 33- 38, Hor. sat. 1 2,33-35 10 cf. Eub. fr. 67,4 ~
Xenarch. fr. 4,6 11 Alex. fr. 216,2 sq. Κ. ήδέωc εχων έμαυτου. νίd. vLeeuwen ad Ar. Lys.
1125 12sq. de sententiarum conformatione vid. ad Timocl. fr. 6,13-16 13 Diog.
Laert. VI 4 (Antisth., V Α 60 Giann.) ιδών ποτε μοιχόν φεύγοντα, "ώc δυcτυχήc," είπε,
"πηλίκον ιcίνδυνον όβολου διαφυγείν έδύναcο." νίd. Gow-Page ad Bass. epigr. 1,4 (Garland
1590) 14 Moer. p. 190,1 Bk. άιcιcιcμόc Άττιιcοί, προcποίηcιc ~Ελληνεc. cf. Hesych. α
2424, Theodoridis ad Phot. α 756 15 cf. Xenarch. fr. 4,7.16 sq. de ellipsi νίd. Ar. Vesp.
1178, Theocr. 1,105
lenonem loqui collegit Kock ex ν. 4

4 (5)

ουκ αν λαλfiι τιc μικρόν, εcτi κόcμιοc,

ουδ' αν πορεύηταί τιc ειc τήν γην βλέπωv­
ό δ' ήλίκον μεν ή φύcιc φέρει λαλών,
μηθέν ποιών δ' αcχημον, οότοc κόcμιοc

Stob. ΙΙ 15,10 (π. του δοιcείν ιcαi του ε{ναι) p. 187 W. (cod. L) Φιλήμονοc Άδελφοίc· ούιc
αν (Άδελφεου ιcαν cod., corr. Gaisford) - ούτοc ιcόcμιοc

1 νίd. Kassel ad Men. Sic. 202, Austin CIR 82 (1968) 21 2 cf. Apoll. Rhod. 1 784,
Theocr. 2,112

Αίτωλόc

cognomines fabulas scripserunt Bato et Cήto

5 (6)

Antiatt. p. 96,6 έλα φ ρ ό c· ό τάc φρέναc ιcουφοc. Φιλήμων Αιτωλωι

Polyb. VI 56,11 παν πληθόc έcτιν έλαφρόν ιcαi πληρεc έπιθυμιων παρανόμων. Phocyl.
fr. 12 W. έλαφρόνοοι. cf. Comp. Men. et Philist. 11112 J.
232 PHILEMO

Ά νακαλύπτοντεc

·Α νακαλυπτομένην scripsit Euange\us

6 (7)

οϊμοι· τό λυπείcθαι γάρ έπi τό ρfίμ' άγει

τουτ' ευθύc, ώc εοικε, τόν λυπούμενον.
λυπουμένωι δ' δταν τιc άκολουθών λέγηι
χαίρ', έξ ανάγκηc ούτοc οιμώζειν λέγει

[1-4] Stob. IV 35,3 (περί λύπηc) νο\. V p. 858 Η. (codd. ΜΑ) Φιλήμονοc· οίμοι -
λέγει. [3-4] 48",13 (δτι ού χρή έπιχαίρειν τοίc ατυχοϋcιν) p. 1010 Η. (codd. SMA)
Φιλήμονοc Άνακαλύπτοντεc (ανακ. om. S)· λυπουμένωι - λέγει

1 sqq. vid. vLeeuwen ad Ar. Ach. 832

Ά νανεουμένη

'de vetula repuerascente' Meineke I p. 473. Άνανεοϋcαν scripsit Philippides

7 (8)

ψωμοκόλαξ δ' εcθ' ούτοc

Athen. VI p. 262 Α (νίd. Ar. fr. 172) Φιλήμων Άνανεουμένηι· ψωμ. - ούτοc
ούτοc Α: -cί Bentley Emend. p. 535 (fin. trim.)

Άνδροφόνοc

vid. ad Batonis 'Α νδροφόνον

 'Ανακαλύπτοντεc - Άποκαρτερών 233

8 (9)

πιείν τιc ήμίν εγχεάτω καί ματτύην

ποιείτε θάττον

Athen. XIV p. 663 F (ματτύη, post fr. 11) καί έν Άνδροφόνωι· πιείν - θάττον

1 cf. Henioch. fr. 1,1, Diph. fr. 57,1

Άποκαρτερών

Άποκαρτερουντα scripsit Antiphanes, Φιλαδέλφουc η Άποκαρτερουντα Apollodorus

Gelous, Άποκαρτερουνταc Apollodorus Carystius. Cic. Tusc. Ι 84 Hegesίae lίber est Άπο­
καρτερών, quod α νίtα quίdam per ίnedίam dίscedens revocatur ab amίcίs, quίbus respondens
vίtae humanae enumerat ίncommoda. νίd. Hirzel, Der Dialog Ι (1895) p. 348 et ad Timocl.
fr. 20,4sq.

9 (10)

νυν δ' οlδ' ακριβώc τήν τύχην, ώc ού μία,

ούδ' εcτι πρότερον, αλλά μετά των cωμάτων
ήμών, δταν γιγνώμεθ', εύθύc χή τύχη
προcγίγνεθ' ήμίν cυγγενήc τώι cώματι·
s κούκ εcτιν ετερον παρ' έτέρου λαβείν τύχην

Stob. Ι 6,11 (περί τύχηc η ταυτομάτου) p. 85 W. (codd. FP) Φιλήμονοc Άποκαρτερουντι·

νυν - τύχην
2 ετι Ρ 1 πρότερον Edmonds: πρώτη FP: πρώην Bentley Emend. p. 536 3 ήμών FP:
ήμίν Herw. Νον. add. p. 37 (prob. Kock) γινώμεθ' Bentley: γί(γ)νωντ' FP χη Bentley:
καί ή FP 4 προcγίνεθ' Ρ 2 : -εcθ' FP 1 ήμίν FP: oi:Jcα Herw.: αεί Kock 5 κουκ F:
ουκ Ρ ετερον FP: έτέραν Naber Mnem. 8 (1880) 408

1 sqq. cf. Men. fr. 71:4Koe. et vid. Wil. ΚΙ. Schr. IV p. 445, Gl. d. Hell. ΙΙ p. 303, Fraenkel
ad Aesch. Ag. 105 sq. 5 cf. fr. 161
234 PHILEMO

Άπόλλων (?)

10 (11)

ούχi μόνον ούτοc εδρε πώc λαλήcομεν

αύτοίc, άπέχοντεc πολύν άπ' αλλήλων χρόνον,
ούδ' δν τρόπον μηδέποτε μηδέ είc πάλιν
επιλήcεθ' ήμών μηδέν, εμβλέψαc δέ που
s τάκ: του χρόνου του παντόc είcετ', άλλα κ:αi
ψυχηc iατρόν κ:ατέλιπεν τά γράμματα

Stob. 114,10 (περί λόγου ιcαί γραμμάτων) p. 29 W. (codd. SA) Φιλήμονοc έξ Άπόλλωνοc
(Exsule Grotius Dict. p. 342, unde έξ Άπόλιδοc Clericus)· ουχί - γράμματα
1 εύρε πωc SA: εύρ' δπωc Meineke Men. et Phil. p. 361 λαλήcομεν (ex -cω ut vid.) S:
λαλήcε-rιη Α1, -τε Α 2 2 αύτοίc Meineke: αυ- SA πολύν ... χρόνον Α (cf. 5): πολλύν
(ex -ων) ... -ων S: πολύν ... τόπον Hirschig Αηη. crit. p. 18: πολύ γ' ... χθονόc Wachsmuth
3 εΙc S: εic Α 4 έπιλήcεθ' Gesner: -ψεθ' SA 6 ψυχηc SA: λύπηc Naber Mnem. 8
(1880) 409, prob. Nauck p. 101 sq.
1 sqq. cf. Eur. fr. 578 Ν., Antiphan. fr. 196 Κ. 1 Ώση credo Palamedem Prometheumve
nominatum fuisse' Kock. de illis Meineke cogitaverat, de Cadmo Clericus 2 cf. Turpil.
213 Ribb. 6 Diod. 1 49,3 (Hecat. Abd. 264 F 25 Jac.) τήν ίεράν βιβλιοθήιcην, έφ' ήc
έπιγεγράφθαι ψυχηc ιατρείον confert Clericus

Άρπαζόμενοc vel -μένη

Άρπαζομένην scripsit Antiphanes, Harpazomenon νel -menen Caecilius. νίd. Dietze p. 882

11 (12)

γυμνώι φυλακήν επίταττε <- ) κ:αi δια τριών

ποτηρίων με ματτύηc εύφραινέτω

Athen. XIV p. 663 EF (ματτύη, νίd. p. 662 F) δτι μεν οδν κοινόν ήν τοϋνομα των
πολυτελεcτάτων έδεcμάτων φανερόν (cf. p. 663 C et D), δτι δέ ιcαi ό τρόποc τηc τοιαύτηc
ευωχίαc (qualem έν ταίc Όψαρτυτιιcαίc γλώτταιc exposuit Artemidorus, εcτι τιc δρνιθοc
ματτύηc κτλ. p. 663 D, εάν θέληιc παρά πότον χρηcθαι p. 663 Ε) όμοίωc έλέγετο Φιλήμων
 'Απόλλων -Αύλητήc 235

φηcίν έν Άρπαζομένωι· γυμνώι - ευφραινέτω. καί έν Άνδροφόνωι· (fr. 8). Phot. p. 249,
11 ματτύηc· cκευαcία τιc περιφορημάτων χρήcιμοc εic πότον καί κώμον πλείω. Φιλήμων
(φιλήβων cod.)
1 έπίταττε καί Α: -ττέτω καί Dindorf: -ττε, (παί,) καί Meineke: -ττε καί (τιc) Kaibel:
-ττετ' (mod. indicat.)- αλλά Kock

1 νίd. Pher. fr. 154 2 Hesych. μ 412 ματτύηc· ή μεν φωνή Μακεδονική (cf. Mach. fr.
1,2), δρνιc. καί τά έκτου ζωμου αυτου λάχανα περιφερόμενα. cf. Poll. VI 70

12 (13)

όρώ μαγείρου καi κύβηλιν καi cκάφην

Ρο\\. Χ 104 (codd. FS, ABCL) τυρόκνηcτιc, ην καί κύβηλιν καλουcιν ... ή δέ κύβηλιc
(εcτιν) έν Φιλήμονοc Άρπαζομένωι· όρώ - cκάφην
όρώ μ. κ. κύβ. om. S μαγείρου FABCL: -ουc Clericus: -ον Meineke καί κύβ. κ.
cκ. om. Α

vid. Cratin. fr. 352 (κύβ.), Crob. fr. 2 (cκ.)

13 (14)

Ρο\\. VII 28 (codd. FS, Α) τό δ' δνομα ό να κ ο τ ί λ τη c (-τύληc Α, όνακοτέλτηc FS),

εί καί Φιλήμων αυτώι κέχρηται έν Άρπαζομένηι, αλλ' ουκ ανεκτόν, ει μή τό ρημα ήν έν
χρήcει παλαιοτέραι (-ότερον FA). sequitur Cratin. fr. 48, ubi vid.

Αύλητήc

cognomines fabulas scripserunt Antiphanes et Anaxilas

14(15)

Antiatt. p. 87,27 γενειάζειν. Φιλήμων (φιλίμ cod.) Αυλητηι· γεγενείακεν

236 PHILEMO

Βαβυλώνιοc

Plaut. Truc. 84 Babyloniensem militem, cf. 202. 391 sq. 472. Βαβυλωνίουc scripsit Aristo-
phanes

15 (16)

βαcίλιcc' εcηι Βαβυλώνοc, αν οϋτω τύχηι·

την Πυθιονίκην οΙcθα καi τόν ~ Αρπαλον

Athen. ΧΙΙΙ p. 595 C (de Harpalo et Pythionica) μνημονεύει τούτων καi Φιλήμων έν
Βαβυλωνίωι· βαc. - 'Άρπ.
1 βαcίλιcc' εcηι Bentley Emend. p. 536: -ίccαιc η Α

1 vid. Ael. Dion. β 5. Fraenkel Plautin. im Plaut. p. 189 sq. 2 Diod. XVII 108,5
Γ Αρπαλοc έν Βαβυλώνι) έκτων 'Αθηνών την έπιφανεcτάτην των έταιρών όνομα Πυθονίκην
μετεπέμψατο καi ... βαcιλικαίc δωρεαίc έτίμηcε. cf. Theop. 115 F 254 Jac.
'Babylonius ille amator ... magnifice pollicetur hoc scorto suo' Bentley. aliter Fraenkel,
qui lenam vel matrem scorti ίη arte meretricia rudis loqui censet, coll. Luc. dίal. mer. 6,4 et
7,1

Γάλλοc (?)

vid. ad fr. 19

Γάμοc

vid. ad Diphili Γάμον

16 (17)

όλκείον εΙδον έπi τραπέζηι κείμενον

πυρών τι μεcτόν
 Βαβυλώνιοc - Γάμοc 237

Poll. Χ 176 (codd. FS, ABCL) όλκείον αγγείον ύγρών τε (cf. Phot. p. 328,15) καi ξηρών,
ώc επi τό πολύ χαλκουν, ώc εν Άρρηφόρωι Μενάνδρου· (fr. 67 Koe.) ... εν δέ Φιλήμονοc
Γάμωι· όλκ. - μεcτόν
2 τι BCL: τε FSA νίd. Meineke ad 'Scymni' ν. 406 (p. 29 = GGM I p. 213)

17 (18)

έν Καρi τόν κίνδυνον· ο{δα, δέcποτα

Schol. (Τ) Plat. 1Lach. p. 187 Β (μή ούκ εν τώι Καρi ύμίν ό κίνδυνοc κινδυνεύηται) et
2
Euthyd. p. 285 C (ωcπερ εν Καρi εν έμοi εcτω ό κίνδυνοc) p. 117 et 122 Gr. (νίd. Cratin.
fr. 18) καi Φιλήμων εν Γάμωι· εν - δέcποτα
κίνδυνον· οΙδα, Schol. 1 ante corr.: -ον· ο{cθα, Schol.2, 1post corr.: -ον.:: ο{δα, Cobet Νον.
lect. p. 22: -ον οΙcθα, ... ; Toeppel 1867 p. 15
'servus animadvertens fore ut erus ipsum ίη discήmen committat ίn me inquit perίculum
facere statuίsti; scίo, domίne' Kock

18 (19)

Antiatt. p. 92,16 εμέ ό:ντi του εμαυτόν, cέ ό:ντi του cαυτόν. Φιλήμων Γαμουντι (Γάμωι
Sicking p. 92)· cώ ζε cα υ τό ν, εγώ δ' ε μέ
Γαμουντι· cώζε cαυτόν cod.: Γαμουντι- cαυτόν cύ cώιζ', Kaibel ms.: Γάμωι· ούκουν cύ
cώιζε cαυτόν /, 'ut sint tetrametri iambici' Kock (cύ iam Herw. Mnem. 6, 1878, 73) ούκουν
cύ cώιζε cαυτόν, εμέ δ' εγώ u - Blaydes Adv. ΙΙ p. 182

cf. Anaxandr. fr. 62 Κ.

19 (20)

Antiatt. p. 99,24 θραcέα. Φιλήμων Γάμωι· θ ρ α c έ α γυνή

Γάμωι Meineke Men. et Phil. p. 363: Γάλλωι cod. (def. Dietze p. 891 coll. Naevi Triba-
celo) θραcέα γυνή Bekker: -εία γ- cod.: Θραcέα γυνή (Thraseae uxor) Kock vid.
Schwyzer I p. 4742
238 PHILEMO

Δακτύλιοc

νίd. ad Timoclis Δακτύλιον

Ρrον. Par. suppl. 676 ed. Cohn CPG Suppl. 1 p. 80 nr. 83 τ •[ ν] t ν C ά [ μ] ω ι κομήτη ν·
Cάμιόν φαcιν πύκτην κομώντα είc Όλυμπίαν (-ιάδα cod.) άφικόμενον καi [νική]cαντα επi
τώι θηλυπρεπεί πρόc τών άνταγωνιcτών χλευαζόμενον είc παροιμία[ν ε]~~[είν]. Έρατο­
cθένηc δέ (241 F 11h Jac.) κατά τήν μη' ολυμπιάδα (a. 588) Πυθαγόραν Cάμιον τόν κομ,~[την]
νικηcαι. Δουριc δέ (76 F 62 Jac.) εκκριθέντα (-αc cod., corr. Jacoby coll. Diog. Laert. VIII
47) τούc iiνδραc προκαλεcάμενον (προcκ- cod., corr. Cohn) νικηcαι, καi (διά add. Cohn)
πολλών τουτο παρίcτηcιν. Άριcτείδηc δέ (paroemiographus, cf. Ar. fr. 755) ραιδιουργόν
τινα επιδημήcαντόc τινοc Cαμίου εμπόρου (-ίου cod., corr. Cohn) ώνήcαcθαι καi διδόντα
ολίγον αρραβώνα παραλ[αβ]εί[ν] τό φορτίον καi κομίcαντα είc οίκον κείραcθαι τήν κόμην
ύπέρ του μή επιγνωcθηναι· του δέ εμπόρου ευήθωc τόν κομήτην άναζητουντοc διά τό μή
εχειν iiλλο γνώριcμα, ε{c παροιμίαν άχθηναι. τηc παροιμίαc ταύτηc μεμνηcθαι καi Δίφιλον
εν Πήραι (fr. 65) καi Φιλήμονα εν Δακτυλίωι
Phot. (z) ε 1017 εν Cάμωι κομήτηc. ενιοι Πυθαγόραν τόν cοφόν φαcι τήν πυκτικήν
άcκηcαι καi άπ' αυτου τήν παροιμίαν λέγεcθαι, άμαρτάνοντεc· ετεροc γάρ πύκτηc Cάμιοc,
ό Ήγηcάρχου Πυθαγόραc, εκόμα. καταφρονηθεic δέ κατά τήν μη' (μς' cod.) ολυμπιάδα
παραδόξωc ενίκηcε· διό ή παροιμία ελέχθη. τινέc δέ τήν παροιμίαν τάττουcιν επi τών
ουδέν χάριεν λεγόντων. haec altera 'quorundam' explicatio redit ίη Ρrον. Bodl. 422, Diogen.
IV 58, Apost. VII 31, sed Zenob. Ath. ΠΙ 148 (cod. L, 'Plut.' ΙΙ 8 ίη CPG Ι p. 337,8) επί
τών αίρουμένων άνταγωνιcτάc έαυτοίc κρείττοναc η προcεδόκηcαν. de Pythagora pugili
νίd. Headlam ad Herond. 2,73, Gow-Page ad Theaet. epigr. 6
hinc corrigendum Diph. fr. 65

Εγχειρίδιον

νίd. ad Sophili 'Εγχειρίδιον

21 (21)

κακή μεν δψιc, εν δέ δείλαιαι φρένεc

 Δακτύλιοc - Έξοικιζόμενοc 239

Stob. ΠΙ 8,10 (περί δειλίαc) p. 342 Η. (codd. SMA) Φιλήμονοc (φιλημ S, φιλήμων ΜΑ)
έν Έγχειριδίωι· κακή - φρένεc
δψιc SA: δψειc Md δείλαιαι Meineke: -αίαι Α: -αίαι accentu correcto Μ 2 : -αi αί S:
-αi καi Kock
Phot. p. 124,21 = Sud. κ 149 κακή μεν δψιc· κόμμα παροιμίαc (-ία Phot., Sud. 1, compend.
G; νίd. Crusius CPG Suppl. ΙΙ p. 782). κακή - φρένεc· Μένανδροc Cικυωνίωι (fr. 5 Kass.).
sine auctoris fabu\aeque nomine proverbium afferunt Diogen. V 89 (ubi vid. Leutsch) et
Apost. ΙΧ 23 (έν δέ δειλίαι φρ.). versum ex tragoedia sumptum ducit Thierfelder ad Men.
fr. 374 Koe.

'Έμποροc

vid. test. 18 et ad Diphili 'Έμπορον et cf. praeterea fr. 74 et 115

Εξοικιζόμενοc

Είcοικιζόμενον scripsit Alexis

22 (22)

καν δουλοc ήι τιc, ουθέν ήττον, δέcποτα,

ανθρωποc ουτόc έcτιν, αν ανθρωποc ήι

Stob. IV 19,21 (περί δεcποτών καi δούλων) p. 426 Η. (codd. SMA) Φιλήμονοc Έξοικι­
ζομένου (\emma om. rubricator ίη Μ)· καν - ηι
1 καν SA: κ om. rubr. ίη Μ ην SMA: corr. cod. Par. 1985 (teste Gaisford) δέcποτα
SM: -ότιc Α 2 αν ΜΑ: αν S

1 sq. vid. Mayor ad Iuven. 14,16 1 καν δουλοc ήι τιc Comp. Men. et Phi\ist. ΙΙ 123 J.
cf. Eur. Or. 1523 2 Men. fr. 484 Koe. ώc χαρίεν εcτ' ίiνθρωποc, αν ίiνθρωποc ήι. cf. Eur.
Ιοη. 854-856

vid. etiam ad fr. 115

240 PHILEMO

Επιδικαζόμενοc

vid. ad Diphili Έπιδικαζόμενον

23 (23)

ηδιον ουδέν ούδέ μουcικώτερον

εcτ' η δύναcθαι λοιδορούμενον φέρειν·
δ λοιδορών γάρ, αν ό λοιδορούμενοc
μή προcποιηται, λοιδορείται λοιδορών

[1-4] Stob. 11119,2 (περί άνεξικακίαc) p. 529 Η. (codd. SMA, Br) Φιλήμονοc Έπιδι­
καζομένου (έκδικ- SMct, έκ του δικ- Α, om. Br, corr. Grotius Dict. p. 100)· ηδιον -
λοιδορών ('eclogam et lemma Φιλήμονοc iterat corp. Par. 637. 638 Elt., ut tamen duo versus
posteriores a pήoribus seiuncti sine lemmate legantur idque recte fortasse' Hense ). [1-2]
Plut. aud. poet. 13 p. 35 CD δύο δή περιγίγνεται μεγάλα τοίc των ποιημάτων έπιμελώc
έθιζομένοιc άκούειν, τό μεν είc μετριότητα, μηδενί τύχην έπαχθώc καί άνοήτωc όνειδίζειν,
τό δ' είc μεγαλοφροcύνην, αυτούc χρηcαμένουc τύχαιc μή ταπεινουcθαι μηδέ διαταράττε­
cθαι, φέρειν δέ πράωc καί cκώμματα καί λοιδορίαc καί γέλωταc, μάλιcτα μεν τό του
Φιλήμονοc εχονταc πρόχειρον· ηδιον - φέρειν
1 ηδιον Plut. (praeter hD), Stob.: ηδιcτον Plut. hD 2 εcτ' tj Plut., Stob. Α 1 (ex έcτι ut
vid.): έcτι(ν) Stob. SMd, corp. Par.: έcτι του (του ίη ras.) Stob. Br 4 λοιδορών Scaliger
apud Cant. ms. 1 p. 239: ό λ- codd.
1 sqq. Joh. Chrysost. Ad pop. Antioch. hom. 2,8 (PG xlix p. 46) contulit Dobree Adv. 11
p. 286 1 cf. Mach. fr. 1 3sq. 'haec tintinnabula quemvis dedecent etiam comicum'
Buecheler ap. Hense, qui postea WSt 42 (1920/21) 7sq. contulit Comp. Men. et Philist. 11
157 sq. J., Men. fr. 500 Koe. (aptius fortasse comparabitur Sotad. fr.4). vid. Vahlen ad Εηη.
sat. 62 αν μή προcποιηι Men. Epitr. fr. 9 Koe.

24 (24)

πρόχειρον επί την γλώτταν εύλόγωι τρέχειν

Stob. 11113,23 (περί παρρηcίαc) p. 457 Η. (codd. L, ΜΑ) Φιλήμονοc (ιλη L) Έπιδικα­
ζομένου (om. L)· πρόχ. - τρέχ.
ευλόγωι ΜΑ: -ωc per compend. L: 'an -οιc?' Hense
 Έπιδικαζόμενοc - Έφεδρίται 241

Ευριποc

'nomen fabulae inditum fuisse videtur ab homine vario nec sibi constante' Meineke. cf.
Aeschin. 3,90 cum schol., Ρο!!. VI 121 et νίd. Leutsch ad Diogen. ΠΙ 39. meretricis nomen
fuisse existimat Η. Lucas, qui Fretum fabulam Plautinam confert (νίd. ad Dioclis Θάλατταν)

25 (25)

cτρώμα μηλωτήν τ' εχει

Ρο!!. Χ 176 (codd. FS, ABCL) είποιc δ' αν καί μηλωτήν τήν του προβάτου δοράν,
Φιλήμονοc εiπόντοc έν Εύρίπωι (εiπ. έν Εύρ. om. Α)· cτρ. - εχει

Apoll. Soph. p. 112,17 ( ~ Hesych. μ 1182 ~

Et. magn. p. 584,3) μήλα κοινώc μεν τά
τετράποδα, δθεν καί παcα βύρcα (καί παν δέρμα Apoll. Soph., δ έcτι π. δ. glossema add. ίη
Hesych.) μηλωτή λέγεται (hucusque ~ Phot. p. 265,26 ~ Lex. Bachm. p. 300,25), κατ'
έπικράτειαν δέ πρόβατα καί α{γεc. cf. Ar. Byz. fr. 120 Sl.

Εφεδρίται vel Εφεδρίζοντεc

Ρο!!. ΙΧ 119 ό δ' έφεδριcμόc, λίθον καταcτηcάμενοι πόρρωθεν αύτου cτοχάζονται cφαί­
ραιc η λίθοιc· ό δ' ουκ άνατρέψαc τόν άνατρέψαντα φέρει, τούc όφθαλμούc έπειλημμένοc
ύπ' αυτου, εωc αν άπλανωc ελθηι έπί τόν λίθον, δc καλείται δίοροc. Hesych. ε 7363
έφεδρίζειν· παίζειν τήν λεγομένην έφεδριαcμόν παιδιάν, δταν περιαγαγών τάc χείράc τιc
κατά νώτου, έκ των κατόπιν βαcτάζηι τόν νικήcαντα. ταύτην δέ τήν παιδιάν 'Αττικοί εν
κοτύληι λέγουcιν (cf. Ρο!!. ΙΧ 122, Apollod. 244 F 254 Jac., Suet. Π. παιδ. cap. *14) ...
7365 έφεδριcτηραc· τούc έπικαθημένουc έν τηι εiρημένηι παιδιαι. Juethner RE V 2 p. 2747

26 (26)

cκιμπόδιον εν καi κώιδιον καi ψιάθιον

ϊcωc παλαcτηc

Phot. p. 371,23 παλαcτή· θηλυκωc ... Φιλήμων Έφεδρίταιc· cκ. - παλ.

1 cκηπόδιον (ίη cκιμπ statim mut.) cod. κώδιον cod., ut Men. Sam. 404 pap. utraque;
242 PHILEMO

νίd. Mayser-Schmoll 11 2 p.110,22sq. et cf. IG 13 7,17 (saec. V med.) κοιδιον (etiam Cratin.
fr. 48 formam κωιδάριον restituendam esse monet V. Schmidt) ψιαθίον cod.

1 Hesych. c 995 cκιμπόδιον· εύτελέc κλινίδιον μονόκοιτον Diog. Laert. 11 139 (de
Menedemo, νίd. Croenert Kol. u. Men. p. 1036 ) ήν δέ του μεν θέρουc ψίαθοc επί τών κλινών,
του δέ χειμώνοc κώδιον, [Plut.] νίt. Χ orat. p. 842 C (de Lycurgo) κλινιδίου δ' αύτώι
ύποκειμένου, εφ' ι:bι μόνον ήν κώδιον καi προcκεφάλαιον 2 νίd. Cratin. fr. 137

27 (27)

χαλεπόν τό ποιείν, τό δέ κελευcαι ράιδιον

Stob. IV 49,3 (δτι ρίiιον ίiλλον παραινείν η αύτόν) νοl. V p. 1018 Η. (codd. ΜΑ)
Φιλήμονοc εξ Έφεδριζόντων (εξεφ- Μ)· χαλ. - ρ.
κελευcαι Μ: καi λευcαι Α

cf. fr. 78,1 sq. et (ex eodem Stobaei capite) Philippi fr. 2

'Έφηpοc

νίd. ad Ephippi Έφήβουc et infra ad Philemonis Cυνέφηβον

28 (28)

ου τοίc πλέουcι την θάλατταν γίγνεται

μόνοιcι χειμών, ώc εοικεν, αλλά καi
τοίc περιπατουcί που, Λάχηc, έν τηι cτοαι,
καi τοίc μένουcιν ενδον έν ταίc οίκίαιc.
s χοί μέν πλέοντεc ένίοθ' ήμέραν μίαν
η νύκτα χειμαcθέντεc εlτ' έκτου κακού
cωτηρίαc έπέτυχον· η τό πνεύμα γαρ
αυτούc τό cώιζον ήκεν η 'φάνη λιμήν.
έμοi δέ τουτ' ουκ εcτιν· ουκ είc ήμέραν
ιο χειμάζομαι μίαν γάρ, είc τό ζην δ' δλον,
άεi τό λυπείcθαι δέ μείζον γίγνεται
 Έφεδρίται ~ WΗρωεc 243

Stob. IV 34,19 (περί του βίου, δτι βραχύc καi ευτελήc καi φροντίδων άνάμεcτοc) vol. V
p. 832 Η. (codd. ΜΑ) Φιλήμονοc Έφήβωι· ου - γίνεται
3 που Α: που Μ 5 καi οί ΜΑ 7 η τό ΜΑ: ήτοι Nauck ap. Mein. ίη ed. Stob. ΠΙ
(1856) p. χχχίχ 8 f]κεν η Koen, Greg. Cor. (1766) p. 62: ημένη Μ: η μένη Α έφάνη
ΜΑ λιμήν Α: λημήν Μ 9 είc Α: έc Μ 10 χειμάζομαι Μ: -όμεναι Α

lsqq. cf. CGFP 255,lOsqq., Men. fr. 656 Koe., Sam. 206sqq. et vid. Franca Perusino,
ΖΡΕ 51 (1983) 45-49 ephebum amore captum loqui coni. Lesky, Tha\atta (1947) p. 279,
et Perusino p. 48, cui opinioni parum favent ν. 3 sq. et 10. potius cum Ed. Fraenkel ΚΙ. Beitr.
Ι p. 516 senex putandus de matήmonio queri apud aequa\em (nam Laches senis nomen esse
solet ίη comoedίa, vid. Gatzert p. 17 sq., quamquam adulescentis est ίη Crob. fr. 5) 10
CGFP 296b 6 sq. αν δ' είc κακήν τε καi πονηράν εμπέcηι (uxorem), / χειμάζεθ' απαντα διά
τέλουc τε τον βίον. Men. fr. 335,6sq. Koe. (de pauperis matrimonio) έν άκαλύπτωι καi
ταλαιπώρωι βίωι / χειμαζόμενοc ζηι 10 sq. de particulis γάρ et δέ postpositis vid. ad
Diph. fr. 60,3 et 9 et Dover Ι p. 61 (γάρ), 60 (δε)

29 (29)

Steph. Byz. p. 386,14 (codd. PQR) Κ ρο μ μ ύ ων πόλι c· πόλιc (πόλιc semel Ρ, Κρομ­
μύων· πόλιc Meineke Men. et Phil. p. 366) πληcίον Άcκάλωνοc. Φιλήμων εν Έφήβωι (-οιc
R). δ πολίτηc Κρομμυώνιοc
Strab. XVI 2,29 p. 759 κρομμυών τ' άγαθόc έcτιν ή χώρα των Άcκαλωνιτων, πόλιcμα δέ
μικρόν (vid. Meineke, Vind. Strab. [1852] p. 233 sq.). cf. Eudox. fr. 285 Lass., Plin. nat. hist.
ΧΙΧ 101-107 et Hesych. π 235 παλλάχανον· κρόμμυον. Άcκαλωνίται

'Ήρωεc

vid. ad Timoclis WΗρωαc

30 (30)

Schol. (Τ) Plat. Theaet. p. 209 D (p. 39 Gr.) παροιμία ύ π έ ρου π ε ρ ι τροπή επί των
(τ)αυτά ποιούντων πολλάκιc καi μηδέν άνυόντων, η επί των ταχέωc τι πραττόντων.
μέμνηται δέ αυτηc Φιλήμων εν WΗρωcιν. Zenob. vulg. VI 25 (lemma tantum ίη Ath. ΠΙ 48)
ύπέρου επιτροπή· αϋτη τέτακται επί των πάντα ποιούντων καi μηδέν περαινόντων. μέμνηται
αυτηc Φιλήμων εν WΗρωcιν
nulla Philemonis memoria ίη aliis proverbiorum col\ectionibus. cf. Plat. fr. 1
244 PHILEMO

Θηβαίοι

cognominem fabulam scripsit Alexis

31 (31)

έμοϋ γάρ έcτι κύριοc (μεν) εtc ανήρ,

τούτου δέ καί cοϋ μυρίων τ· άλλων νόμοc,
έτέρων τύραννοc, των τυραννούντων φόβοc·
δοϋλοι βαcιλέων είcίν, ό βαcιλεύc θεών,
s ό θεόc ανάγκηc. πάντα δ', αν cκοπηιc, δλωc
έτέρων πέφυκεν ηττον' · ών δέ μείζονα,
τούτοιc ανάγκη ταϋτα δουλεύει ν αεί

Stob. IV 19,8 (περί δεcποτων ιcαί δούλων) p. 423 Η. (codd. SMA) Φιλήμονοc Θηβαίων·
έμου -άεί
1 ιcύριοc μεν Gesner: ιcύριοc SMA: ιcυριεύων Hense 2 τούτου Meineke Men. et Phil.
p. 366: τουτον Α: τούτων SM 3 έτέρων SMA: νόμου Herw. Anal. p. 37 idem inter 3
et 4 lac. esse coni., quam e. g. sic expl. Kock χοi μεν ξεναγοί των cατραπων, οί δε cατράπαι
6 fjττον', ών δε μείζονα. Dobree Αdν. 11 p. 287 (ών δε pro των δε dictum esse ratus, cf.
fr. 116,2 sq.): ήττόνων δε μ. SM: ήττον δε μ. Α: fjττον' · ών δε μείονα, Halm Lect. Stob. 11
(1842) p. 53, sed nihil hac interpunctione adhibita mutandum esse docuit C. F. Hermann
RhM 5 (1847) 609 ('quae autem superant, ea hίs est semper servίre necessίtas') 7 τούτοιc
... ταυτα SMA: οϋτωc ... πάντα Dobree (vid. ad 6)

1 sqq. cf. Hor. c. 111 1,5 sqq., Liban. or. 25,34 (11 p. 553,6 sqq. F.) 3 de tyrannorum
anxiis curis vid. imprimis Xen. Hier. 6,4 5 cf. Simon. PMG 542,29 sq. cum test.

Θηcαυρόc

νίd. test. 19 et ad Dioxippi Θηcαυρόν

32 (32)

ουκ εcτ' αληθέc t παραλογίcαcθ' ουδ' εχειν

όψάρια χρηcτά
 Θηβαίοι - Θυρωρόc 245

Athen. ΙΧ p. 385 Ε (post Plat. fr. 102, ubi νίd., et Pher. fr. 32) Φιλήμων Θηcαυρώι·
ούκ -χρηcτά
1 εcτ' άληθεc Α: εcτ· άληθώc cε Hermann praef. Plaut. Τήη. (1800) p. χχνί: εcτ' εναλήθωc
Fritzsche 1878 p. 6: εcτ•, ίiλαcτε, Meineke ed. min.: εcτιν, όλεθρε, cε Kock παραλογίcαcθ'
Α: -ίζεcθ' Bentley Emend. p. 538 (Meineke, Fritzsche): πάντα λογίcαcθ' Peppink Obs. p. 57
('fuit substantivum ante λογίc.' Kaibel) ούδ' εχειν Α: ωcτ' εχειν Hermann: ώδ' εχοντ'
Kock 2 χρηcτά Α: χρηcτά; Hermann: αχρηcτα Meineke (Kock)

33 (33)

Zenob. Ath. 1 48 = vulg. IV 65 κανθάρου cοφώτεροc (-ον Ath.)· ή παροιμία

είρηται έπi τών πονηρών καi κακούργων, έπειδή τιc Άθήνηcι κάπηλοc Κάνθαροc καλού­
μενοc έπi πονηρίαι καi προδοcίαι θανάτωι έζημιώθη (deficit vulg.). μένηται ταύτηc Φιλήμων
έν Θηcαυρώι
nulla Philemonis memoria ίη ceteris proverbiorum collectionibus. Ρrον. Coisl. 288 post
nugas de Cantharo caupone relatas pergit οί δε παρά τό ζώιον, παρόcον κάνθαροc εγκυλίων
έαυτόν τηι κόπρωι καί επί τήν καλιάν άνερχόμενοc του άετου εκκυλίει αύτου τά ώιά (cf.
Zenob. vulg. 1 20, Aes. fab. 3 Ρ.) cf. Men. fr. 202 Koe.

ad Thesaurum etiam fr. 165 et 168 rettulit Hermann praef. Plaut. Τήη. p. χχνί sq., versi-
culum apud Cic. ad Att. 1 20,3 οί μεν παρ' ούδέν ειcι, τοίc δ' ούδεν μέλει Hilberg WSt 13
(1891) 327-329, probante Nauck Trag. Dict. Index (1892) p. χχίί (cf. CGF 11 p. 189), sed
vid. Shackleton Bailey ad Ιοc. (νοl. 1 p. 342)

Θυρωρόc

Dietze p. 903

34 (34)

έγώ γαρ ώc την χλαμύδα κατεθέμην ποτέ

καi τόν πέταcον

Ρο!!. Χ 164 (codd. FS, BCL) τό δετών εφήβων φόρημα πέταcοc. Φιλήμων εν Θυρωρώι·
εγώ - πέταcον
ι γάρ BCL: δε FS ώc FS: εc BCL
1 Aήst. Ath. rep. 42,5 (de ephebis) φρουρουcι ... χλαμύδαc εχοντεc. Tel. p. 42,8 Η. 2 παίc
246 PHILEMO

μεν ων επιθυμεί εφηβοc γενέcθαι, εφηβοc δέ γενόμενοc ζητεί πάλιν τό χλαμύδων άποθέcθαι.
Antidot. fr. 2,2 Κ. πρίν έγγραφfjναι καί λαβείν τό χλαμύδων. Ter. Andr. 51 postquam
excessit ex ephebis 2 fr. com. de siluro (vid. ad. Diph. fr. 17,9) 10 πέταcον ~~~~ καν
έφήβοιc ijψετο

Ίατρόc

vid. ad Aristophontis Ίατρόν

35 (35)

κ:αi γυλιόν τιν' άργυρωμάτων

Athen. VI p. 231 Α (περί τfjc των άργυρωμάτων χρήcεωc) Φιλήμων Ίατρώι· καί - άργ.
γύλων Casaub.: γυλιαν Α de accentu vid. Lex. Bekk.v p. 228,30 'ίη exitu addo
πλέων' Kock

vid. vLeeuwen ad Ar. Ach. 1097, Crit. 88 Β 34 D.-Kr., SIG 3 1168,80sq. (saec. IV)

36 (36)

Antiatt. p.104,13 Κυδώνιον μfjλον· βραχέωc. Φιλήμων Ίατρώι

cf. Ar. Ach. 1199, Canth. fr. 6 fuerunt igitur qui formam ίη -εων vindicarent (νίχ recte
ηοη de paenultima sed de prima syl\aba agi putat Kaibel ms.); vid. Lobeck ad Soph. Αί. 108

Καταψευδόμενοc

cognomines fabulas scripserunt Menander et Sosipater, Τοκιcτήν η Καταψευδόμενον

Alexis, Fallaciam Caecilius

37 (37)

πάντ' εcτιν έξευρείν, εάν μή τόν πόνον

φεύγηι τιc, δc πρόcεcτι τοίc ζητουμένοιc
 Θυρωρόc - Κορινθία 247

Stob. ΠΙ 29,28 (περί φιλοπονίαc) p. 632 Η. Φιλήμονοc Καταψευδομένου· πάντ' - ζητ.

1 sq. Alex. fr. 30,1 sq. Κ. απαντα τά ζητούμεν' εξευρίcκ:εται, / αν μή προαποcτηιc μηδέ
τόν πόνον φύγηιc (unde etiam ίη Philem. φύγηι Toeppel 1867 p. 15). cf. praeterea TrGF
adesp. 526 (Men. fr. dub. 935 Koe.)

Κοινωνοί

38 (38)

Antiatt. p. 88,25 δε δ ρ ά μη κ: α · Φιλήμων Κοι νωνοίc

cf. Men. fr. 690 Koe.

Κόλαξ (?)

vid. Koerte ad Men. Κολ. fr. 5* (cum add. 11p. 284)

Κορινθία

cognominem fabulam scripsit Antiphanes, Κορινθίουc Clearchus

39 (39)

εί τά παρά τοίc t'iλλοιcιν είδείηc κακά,

t'icμεvoc εχοιc αν, Νικοφών, α νυν εχειc

Stob. IV 44,7 (δτι δεί γενναίωc φέρειν τά προcπίπτοντα) νο\.

V p. 959 Η. (codd. ΜΑ)
Φιλήμονοc εκ: Κορινθίαc· εί - εχειc
1 ίiλλοιcιν ΜΑ: -cί γ' Porson ad Eur. Phoen. 1366 [1347] de dat. ίη -οιcι(ν) cf. fr.
118,1 et vid. Koerte cit. ad Diph. fr. 31,2 2 Νικοφών α Gesner: -ών τά Α: -ώντα Μ

1 sq. Const. Man. IV 13 sqq. (p. 564 Herch.) cont. Crusius Phil. 46 (1888) 628. vid. Kassel
Konsolationslit. p. 72
248 PHILEMO

40 (40)

Athen. ΠΙ p. 123 DE τό δε χλιαρόν ϋδωρ 'Αθηναίοι μετά κ ε ρ α c καλουcιν, ώc

Φιλήμων εν Κορινθίαι
νίd. ad Cratin. fr. 141

ad Corinthiam etiam fr. adesp. 1360 Κ. rettulit Nauck Ar. Byz. p. 2384

Λιθογλύφοc

de tempore (c. a. 341) vid. Wagner Symb. p. 27, Koerte RE ΧΙΧ 2 (1938) 2138, 15-25

41 (CGFP 206)

πρόc τώι μυροπωλίωι γάρ άνθρώπων τινών

ηκουcα Χαλκουν περιπατείν κλέπτην τινά·
απειροc ων δέ του λεγομένου πράγματο[c]
Άριcτομήδην ήρόμην παριόνθ' όρων.
s ό δ' ένήλατ' ευθύc μοι παραcτάc τώι cκ[έ]λει
παίει τε λάξ πύξ, ωcτε μ' εκθανείν· έπεί
μόλιc γε φεύγων εξέπεcον αλληι Μ[θρ]~

Didym. ίη Dem. 10,70, col. 9,43. 52 δύο Άριcτομήδειc ειcίν ... ετεροc δέ, πρόc δν νυν ό
Δημοcθένηc διέξειcιν, Άθηναίοc ό Χαλκουc λεγόμενοc, περί οό άλλοι τε καi Δείναρχοc
έν τηι Δοκίμου άπολογίαι ύπερ του ϊππου φηciν οϋτωc· (fr.* 4 p. 133 Con.) ... καί οί
κωμικοί δ' αότου μνημονεύουcι καθάπερ Φιλήμων (φλημων Pap.) μεν έν Λιθ[ο]γλύφωι·
πρόc - Μ[θρ]~ (sequuntur Timocl. fr. 14. 19)
3 λεγομου Pap. 4 Άριcτομήδην ηρόμην Diels-Schubart: -δηνθηρ- Pap. 7 γε Wil.:
τε Pap.

1 Dem. 34,13 πρόc τοίc μυροπωλίοιc. vid. ad Eup. fr. 222,2 et Pher. fr. 70,1 4 Dem.
10,73 coi μεν γάρ ήν κλέπτηc ό πατήρ, είπερ ήν δμοιόc cοι. vid. Davies Ath. Prop. Fam.
p. 65 sq. 5 sq. Apoll. Rhod. ΙΙ 106 sq. θοώι ποδi λάξ έπορούcαc / πληξε, cf. Hippon.
fr.104,13 W., Plut. vit. Luc. 11,2, Synes. epist. 104 (p. 179,1 Garz.) οόδε πύξ έντενείν οόδε
λάξ έναλείcθαι ... τινί
 Κορινθία - Μετιών η Ζωμίον 249

Μετιών η Ζωμίον

'μετιέναι de amatore puellam ambiente dixit Alexis [fr. 163,4 Κ.]. voce ζωμίον significari
parasitum constat ex Aristophonte [fr. 5,3] et Anaxandride [fr. 34,5 Κ.]' Meineke Men. et
Phil. p. 370. vid. Breitenbach p. 80

42 (41)

(Α.) ίχθυc τί cοι

έφαίνεθ' ούφθόc; (Β.) μικρόc ήν, άκήκοαc;
αλμη τε λευκή καi παχεί' ύπερβοληι,
κούχi λοπάδοc προcώζεν ούδ' ήδυcμάτων.
s (Α.) εβόων (δ') απαντεc "ώc άγαθήν αλμην ποιείc"

Athen. IV p. 133 Α (είc άναcτόμωcιν βρώματα, post Ar. fr. 148) Φιλήμων δ' έν Μετιόντι
η Ζωμίωι· ίχθύc - ποιείc
1 τιccοι Α: corr. cod. Β 2 ούφθόc Dobree Αdν. ΙΙ p. 287: έ- Α μιιcρόc ήν Α: : :
μιαρόc ήν Bentley Emend. p. 538: : : χρηcτόc ήν. : : Hirschig Αηη. crit. p. 19 (ήν. : : iam C.
F. Hermann RhM 5, 1847, 609; 'coquus ... άιcήιcοαc dixisse videtur tertiae personae' Hirschig,
vid. Desrousseaux Obs. p. 67 sq.) 3 λευιcfj Α: λιπαρά Blaydes Adv. ΙΙ p. 183 4 λοπάδοc
Α: λεπ- Bothe 1844 p. 70 5 pers. dist. Herw. Mnem. 6 (1878) 73 δ' add. Meineke
Men. et Phil. p. 370
1 sqq. 'conloquuntur coquus et erus cenae adparatu minime contentus' Kock 3 νίd. ad
Crob. fr. 8,1 (ύπερβ.)

43 (42)

Άγύρριοc δέ παρατεθέντοc καράβου

ώc εΙδεν αυτόν "χαίρε πάππα φίλτατε"
είπαc τί έποίει; τόν πατέρα κατήcθιεν

Athen. VIII p. 340 Ε (περί Καλλιμέδοντοc του Καράβου, vid. Eub. fr. 8) Φιλήμονοc δ'
έν Μετιόντι (fab. nom. om. CE) είπόντοc Άγύριοc - ιcατήcθιεν (defic. CE), Ήρόδιιcοc
(δ' add. Α) ό Κρατήτ(ε)ιοc έν τοίc cυμμίιcτοιc ύπομνήμαcι (p. 126 Duer.) του Καλλιμέ­
δοντοc υίόν δντα απέδειξε τόν Άγύρ(ρ)ιον. Eust. ίη 11. p. 1283,37 δτι δέ παππάζειν τό
πάππαν ηγουν πατέρα προcφωνείν προδεδήλωται. χpfjcιc δέ, φαcίν, αυτου παρά Φιλήμονι
έν τώι Άγύρριοc - ιcατήcθιεν. ήν γάρ ϊcωc ό Άγύρριοc υίόc Καράβου του φιλίχθυοc
1 Άγύρριοc Eust.: άγύριοc ACE 2 πάππα CE, Eust.: πα Α 3 τί έπόει Α: om. CE,
250 PHILEMO

Eust.: : : τί έποίει; : : Clericus

1 ΡΑ 179, Davies Ath. Prop. Fam. p. 279; Steinhausen Κωμ. p. 57 sq. 2 cf. Men. Mis.
213 3 de forma είπαc (ηγουν ειπών add. Eust.) νίd. ad Dionys. fr. 2,2 Dem. 21,86
απελθών τί ποιεί; κτλ.

Μέτοικοc

νίd. ad Cratetis et Platonis Μετοίκουc

44 (43)

Zenob. Ath. (codd. ML) Ι 74 τά εκ τών άμαξών (-ιων ML)· επi τών αcελγέcτερα
cκωπτόντων τάττουcι ταύτην (τ. τ. om. L). Άθήνηcι γάρ ενιοι μεθυcθέντεc κωμάζουcι μεθ'
ήμέραν εφ' άμαξών καi τούc απαντώνταc cκώπτουcιν (deficit L). μέμνηται ταύτηc (sc. τηc
παροιμίαc) Φιλήμων έν τώι Μετοίκωι
Phot. p. 565,11 = Sud. τ 19 τά εκ τών άμαξών cκώμματα· επi τών απαρακαλύπτωc
cκωπτόντων. Άθήνηcι γάρ εν τηι τών Χοών έορτηι οί κωμάζοντεc επί των άμαξών τούc
απαντώνταc εcκωπτόν τε καi ελοιδόρουν· τό δ' αυτό καi τοίc Ληναίοιc ϋcτερον εποίουν.
νίd. Append. Ρrον. IV 80 et Wankel ad Dem. 18,11 (p. 163)

Μοιχόc

Μοιχούc scripserunt Amipsias et Antiphanes

45 (44)

(Α.) εδει παρείναι, Παρμένων, αυλητρίδ' η

ναβλαν τιν'. (Πα.) ό δέ ναβλαc τί έcτιν - u
(Α.) υ - u - ουκ οϊδαc, εμβρόντητε cύ;
(Πα.) μά Δία. (Α.) τί φήιc; ουκ οϊcθα ναβλαν; ουδέν οόν
s οϊcθαc αγαθόν cύ (γ')· ουδέ cαμβυκίcτριαν;

[1-5) Athen. IV p. 175 D (νάβλαc) Φιλήμων εν Μοιχώι· εδει - cαμβυκίcτριαν. [1-2)

Poll. IV 61 (codd. FS, Α, BC; όργανα κρουόμενα) αλλά μην καi νάβλα (ναυλα FS, ναύλαc
Β, ιαμβληc Α) μνημονεύει Φιλήμων (defic. BC) · εδει - τινά (τιναυ S)
 Μετιών η Ζωμίον - Μύcτιc 251

1-2 η νάβλα Athen.: η ναυλαν Ρο\!. FS: ιαμβλή Ρο\!. Α 2 νάβλαc cod. fin. (είπέ
μοι) Casaub., (δέcποτα) Scaliger apud Cant. ms. 1 p. 252 3 (νάβλαc ο τι εcτ') Herw.
Obs. p. 84 οΙδαc cod.: οΙcθαc Herw. (νίd. ad Cratin. fr. 112 et var. lect. Eur. Alc. 780;
Phoenic. fr. 3,2) 4 νάβλαν cod. ουδέν οόν Casaub.: ουδέ νουν cod. 5 οΙcθαc
Meineke Men. et Phil. p. 371: οΙcθ' cod. γ' add. Mus.

1 sqq. cf. fr. 130 2. 4 accentus corr. J. et L. Robert, La Carie 11 (1954) p. 2836, ut sit
fidicen, νίd. Petzl, Die Inschr. ν. Smyrna 1 (1982) ad nr. 398; quamquam Athen. et Ρο\!.
organum intellexerunt. cf. etiam Strab. Χ 3,17 p. 471 νά{μ}βλα(c) καi cαμβύκη 3 εμ­
βρόντητε cύ Men. Dysc. 441, νίd. Wankel ad Dem. 18,243 (p. 1072), Maresch ad Pap. Col.
203 Β ίί 5 (V p. 14) 5 cf. Plaut. Stich. 380 sq. et νίd. Euphor. fr. 56 sq. Scheidw., Lobeck
Agl. p. 1016sq.

Μυρμιδόνεc

νίd. ad Strattidis Μυρμιδόναc

46 (45)

Erot. νοc. Hipp. coll. ε 79 (codd. Α,

HLMO) εcτιν ε χ ί ν ο c χύτραc εϊδοc μεγαλοcτόμου
καi μεγάληc. μέμνηται τηc λέξεωc ... καi Φιλήμων εν Μυρμιδόcι (ό μυρμηδόc HLMO).
eadem Schol. (VH) Hipp. steήl. 230 (fr. 92 p. 121 Nachm.). cf. Eup. fr. 453

Μύcτιc

cognomines fabu\as scripserunt Antiphanes et Philippides. 'aut nomen proprium aut a

μύcτηc derivatum est' Kock II p. 77. alteram interpretationem praefert Breitenbach p. 164
('mysteria saepius ίη comoedia illudebantur', νίd. ad Phrynichi Μύcταc)

47 (46)

πολύ μείζόν εcτι του κακώc εχει ν κακόν

τό καθ' ενα πiicι τοίc επιcκοπουμένοιc
δείν τόν κακώc εχοντα πώc εχει λέγειν

Stob. IV 36,6 (περi νόcου καi τηc των κατ' αυτήν ανιαρών λύcεωc) νοl. V p. 866 Η.
(codd. SMA) Φιλήμονοc Μύcτιδοc (Μύcτ. om. S)· πολύ - λέγειν
252 PHILEMO

48 (2 Dem.)

Phot. (b, sz) α 1286 άμύγδαλα δέ ώc ήμείc τόν καρπόν ... καi Φιλήμων έν Μύcτιδι.
νίd.Eup. fr. 230

Νέαιρα

νίd. ad Timoclis Νέαιραν

49 (47)

ωcπερ Cέλευκοc δευρ' επεμψε την τίγριν,

ην είδομεν ήμείc, τώι Cελεύκωι πάλιν εδει
ήμίic τι παρ' ήμών άντιπέμψαι θηρίον.
(Β.) τρυγέρανον· ου γαρ γίγνεται τουτ' αυτόθι

Athen. ΧΙΙΙ p. 590 Α (εί εχομεν άρρενικωc είρημένον τόν τίγριν) Φιλήμονα γάρ ο{δα
τουτ' ('fort. οϋτωc νe\ rectius θηλυκωc' Kaibe\) είρηκότα έν Νεαίραι· &cπερ - αύτόθι ...
άρcενικωc εϊρηκε τόν τίγριν 'Άλεξιc έν Πυραύνωι οϋτωc· (fr. 204 Κ.)
2 εϊδομεν Jacobs, Animadv. ίη Ach. Tat. (1821) p. 567: ίδωμεν Α 3 ήμαc τι Jortin,
Tracts 11 (1790) p. 129: τι ήμαc Α: ήμαc Clericus: χημαc Tucker C\Qu 2 (1908) 207
1 Alex. \. \. ό Cελεύκου τίγριc, cf. Antiphan. fr. 187 Κ. et νίd. W. S. Ferguson, Hellenistic
Athens (1911) p. 69.156, Wil. Gl. d. Hell. 11 p. 1481 2 νersus forma qualis est Ar. Αν.
1228 (White § 120ίν), a Menandro ηοη admissa, νίd. Handley Dysk. p. 63-66 3 pron.
pers. pro reflex., cf. fr. 18 et νίd. Schwyzer II p. 193 4 Hesych. τ 1540 τρυγέρανοc· φάcματι
(φάττηι Meineke) έοικώc. 'ignotum alias νocabulum fortasse ex τρυγών et γέρανοc com-
positum est, sive id verum seu ioco fictum avis nomen fuit. plena igitur forma fuerit
τρυγονογέρανοc, quod primum ίη τρυγογέρανοc, tum ίη τρυγέρανοc concisum est. similes
verborum formas vide apud Lobeckium ad Phryn. p. 669' Meineke. Gall. coquecigrue (animal
fictum) confert Lejeune, Logopedies (Mel. Taillardat 1988) p. 133 -135. 'fuit fortasse cog-
nomen hominis' Kock αύτόθι ut Men. Sam. 110
 Μύcτιc - Νόθοc 253

Νεμόμενοι

50 (48)

άπό cτόματοc απαντ', εάν βούληcθ', έρώ

Phot. (z) α 2666 = Sud. α 3561 = Lex. Bachm. p. 133,26 άπό cτόματοc· ώc ήμείc, τό μή
(μή om. Lex. Bachm.) διά γραμμάτων, άλλ' άπό μνήμηc. Φιλήμων (deficit Phot.) Νεμομέ­
νοιc· άπό - ερώ. cf. Cratin. fr. 128

Xen. mem. 111 6,9 οόκ αν εχοιμί cοι ουτω γε άπό cτόματοc ειπείν, cf. Plat. Theaet.
p. 142 D έάν βούληcθε ίη prologo dictum videtur ut Men. Dysc. 46 (cf. Sic. 24)

Νόθοc

Nothum Nicasionem scripsit Caecilius

51 (183)

τεθαύμακ', ουκ έπεί

πέπλευκεν, άλλ' ει δίc πέπλευκε

Diod. ΧΙΙ 14,1 sq. ό δic έν τοίc αότοίc πράγμαcιν άμαρτάνων iiφρων αν δικαίωc νομιcθείη.
καi Φιλήμονοc τοϋ κωμωιδιογράφου γράφοντοc ('aut γρ. corruptum aut είc excidit' Mei-
neke) τούc πολλάκιc ναυτιλλομένουc καi ειπόντοc Νόθωι (νόμωι codd., corr. Bothe 1844
p. 75) τεθαύμακα - δic πέπλευκε, τό παραπλήcιον αν τιc άποφαίνοιτο μή θαυμάζειν (-cειν
codd.) εί τιc γεγάμηκεν, άλλ' ει δic γεγάμηκε. Niceph. Greg. Byz. hist. ΧΙΙ 6 (11 p. 590,24
Sch.) των πάλαι cοφών θαυμάζοντοc άκούων τινόc, οόχ δτι πέπλευκέ τιc άλλ' δτι πέπλευκε
δίc. Prov. cod. Par. suppl. 676 apud Cohn CPG Suppl. 1 p. 76 (nr. 41) = Diogen. Vind. 1145
(CPG II p. 24) δεύτεροc πλοϋc· ταύτην τήν παροιμίαν cαφη ποιεί Φιλήμων εν Νόθωι (εν
Ν. om. Diogen.). sequuntur verba Menandri Thrasyleonti (fr. 205 Koe.) adscripta a Stobaeo
IV 17,9 cui fidem denegat Leutsch, sed vid. Crusius Phil. 46 (1888) 629 sq.
1 οόκ επεi codd.: οόκέτ' ει Bothe τεθ. οόχ δτι vel οό τεθ. εί Richards p. 92 2
πέπλευκέν τιc, άλλ' ει δ. πέπλ. Ρ, unde πέπλευκέ τιc, / άλλ' ει πέπλευκε δίc Vogel

1 sq. de navigatione abominanda vid. Antiphan. fr. 100 Κ., Alex. fr. 211 Κ., Posid. fr. 23,1,
West ad Hes. op. 618
254 PHILEMO

52 (49)

Eust. ίη 11.p. 880,30 ή δέ κολώνη καi λόφοc αν λέγοιτο, καi βουνό c δέ, δπερ Ήρόδοτοc
μέν Λιβύων λέξιν εΙναί φηcιν (IV 199,1, cf. 192,3), Αϊλιοc δέ Διονύcιοc (β 17) λέγει, δτι
Φιλήμων έπιcκώπτει τό όνομα ώc βάρβαρον· λόφον γάρ καλουcιν. ετεροι δέ (Paus. att.
β 14) δτι βουνόν Φιλήμων έν Νόθωι ώc cύνηθεc τίθηcιν, αλλοθι δέ ώc ξενικόν έπιcκώπτει
(fr. 130)

53 (50)

Antiatt. p.112,15 πανοικίαι· άντi του πανοικί. Φιλήμων Νόθωι

νίd. Lobeck Phryn. p. 514sq.

Νύξ

νίd. ad Platonis Νύκτα μακράν

54 (51)

τό κανουν δ' ό παίc περίειcι τηνάλλωc εχων

Phot. p. 585,21 = Sud. τ 513 τηνάλλωc· μάτην ... ό δέ Φιλήμων Νυκτί· τό - εχων
δέ ό παίc Sud.: evanuere ίη Phot. περίειcι Sud.: -ιν Phot. τηνάλλωc ex την ίi-
Phot. (cf. Dem. 3,21; 19,181)
Schol. Ar. Ach. 114 a αλλωc: ήλιθίωc καi ματαίωc ... οί δέ 'Αττικοί ειώθαcι προcτιθέναι
την την, λέγοντεc τηνάλλωc, cf. Sud. α 1395, Hesych. τ 793. Lobeck Path. elem. 1 p. 582

*55 (52)

Hesych. ν 530 ν η c ί γ δα· έν Νυκτί. άποδιδόαcι μάcημά τι ποιόν

ad Philemonis fabulam rettulit Dobree Αdν. 1 p. 581. de poetae nomine omisso νίd. ad Ar.
fr. 121
 Νόθοc - Παγκρατιαcτήc 255

Παγκρατιαcτήc

νίd. ad Theophili Παγκρατιαcτήν

56 (53)

καύτόν τι πράττειν· ού μόνον τάc ελπίδαc

επί τfjι τύχηι <χρή), παιδίον, πάντωc εχειν
ών βούλεταί τιc, άλλα καύτόν τfjι τύχηι
cυλλαμβάνεcθαι· ρiiιον ή τύχη πονεί,
s εάν μεθ' έτέρου τουτο, μή μόνη, ποιfjι

Stob. 11 8,6 (περί των έφ' ήμίν) p. 153 W. (codd. FP) Φιλήμονοc Παγκρατιαcτηι· καi τόν
τι - ποιηι. Pap. Flor. (mox PSI XV 1476, νίd. Manfredi ap. Franca Perusino QUCC 27,
1978, 157) saec. 11/111,ed. Bartoletti, Atti ΧΙ CIP (1966) p. 11 (CGFP 207; gnomol. cap. π.
τύχηc) ελ]~ψ]ζi~[c] - ποη
1 καυτόν Grotius Dict. p. 191: καi τόν Ρ: (κ)αi τόν F μόνον FP: μέν οδν Meineke ίη
ed. Stob. (11 [1864] p. cxcvi) 2 τύχηι χρή, παιδίον Grotius: τύχηι παιδίον Stob.: ]η
~:ι:[α]ιδιον Pap. πάντωc Stob.: παν[ Pap.: πάντων Meineke FCG IV p. 17 3 άλλά
καυτόν Herw. Νον. add. p. 37: άλλα καi τό Stob.: αλ[ Pap. τηι τύχηι Grotius: την τυ~ην
Pap.: τηι ψυχηι Stob. 4 cυλλαμβάνεcθαι Stob. Ρ, cυλλαβ- F: cυνλ[α]μ[ Pap. ραιον
Stob. (interpunxit Herw.): βαιον· Pap. (frustra commendat Franca Perusino) πονεί
Wachsmuth: ποιεί Stob.: πο[ιllει· Pap. 5 αν Pap.: καi εάν Stob. Ρ, εάν sed καi ίη marg.
F τουτο μή μόνη ποιηι Stob.: τουτQν η τυχη ποη Pap.

1 καυτόν τι πράττειν (cf. 3 sq.) gnomologo deberi susp. Kassel, coll. eiusdem capitis
Stobaeani ecl. 4, 1, ubi verba δ πρώτοc ειπών versus redintegrandi causa efficta detexit Wil.
Anal. Eur. p. 165, prob. Wachsmuth et Snell TrGF 43 F 10,1 3sq. variavit noster
Euripideum illud αυτόc τι νυν δρών εΙτα δαίμοναc κάλει· τώι γαρ πονουντι καi θεόc
cυλλαμβάνει (fr. 432 Ν.), νίd. Pearson ad Soph. fr. 927 et 407. Hipp. vict. IV 87 (CMG 1 2,4
p. 218 et 298 Joly) καi τό μέν εϋχεcθαι αγαθόν· δεί δέ καi αυτόν cυλλαμβάνοντα τούc θεούc
έπικαλείcθαι confert V. Schmidt
256 PHILEMO

57 (54)

δουλοc προ δούλου, δεcπότηc προ δεcπότου

Antiatt. p. 112,5 = Phot. p. 448,23 = Sud. π 2305 πρό· αντί του αντί. Φιλήμων Παγκρα­
τιαcτηι· δουλοc - δεcπότου

alio sensu Arist. pol. 1 7 p. 1255b 29 κατά τήν παροιμίαν δουλοc - δεcπότου, ubi πρό
valet 'praestat'

Παιδάριον

vid. ad Platonis Παιδάριον

58 (55)

Antiatt. p. 97,3 nΕλλην· (ή) γυνή. Φιλήμων Παιδαρίωι. Έλλάc· ό ανήρ. Cοφοκληc
Αϊαντι Λοκρ(οι (fr. 17 R.)
ή add. Radt, qui nΕλλην· ή γυνή et Έλλάc· ό ανήρ locum commutavisse susp., coll. Phot.
ε 643 nΕλλην· τό θηλυκόν. Αϊαντι Λοκρώι. vid. Tsants. p. 64 sq.
Apollod. Car. fr. 5,10 Κ. nΕλλην ... οδcα

Παίδεc

cognominem fabulam scripsit Theopompus

59 (56)

κακόν εcτι δούλωι δεcπότηc πράττων κακωc·

μετέχειν ανάγκη των κακών γαρ γίγνεται

Stob. IV 19,22 (post fr. 22) p. 426 Η. (codd. SMA) Φιλήμονοc (του αυτου S) Παίδων
(έξοικιζομένου Μ ex ecl. 21, 'fort. Παιδίωι vel Παιδαρίωι' Meineke, sed vid. Dietze p. 882 )·
κακόν - γίγνεται
1 πράττων Meineke: -ccωv SMA 2 γίγνεται SA: γίν- Μ

1 sq. cf. Ar. Plut. 5, Eur. fr. 85 Ν. 2 γαρ postpositum ut fr. 63,2, vid. Dover I p. 63
 Παγκρατιαcτήc ~ Πανήγυριc 257

Παλαμήδηc?

cognomines tragoedias scripserunt Aeschylus, Sophocles, Euripides, Astydamas iunior

60 (57)

του γάρ δικαίου καν βροτοίcι καν θεοίc

αθάνατοc αεί δόξα διατελεί μόνου

Stob. ΠΙ 9,20 (περί δικαιοcύνηc) p. 350 Η. (codd. SMA) Φιλήμονοc εκ Παλαμήδουc

(-μίδουc Md, -μη Α, παλαμδ S)· του - μόνου

1 sq. 'videtur ex Euripidis Palamede esse' Meineke Stob. 1 (1855) p. χχ (fr. 585 Ν.). 'inter-
cidit fort. Philemonis ecloga una cum nomine Euripidis' Hense. 'ηοη est comici' Kaibel

Πανήγυριc

'nomen proprium est Panegyris ίη Plauti Sticho ... tamen de conventu titulum interpretari
praestat praecipue collatis Diodori Batonisque Πανηγυριcταίc, Euphronis Θεωροίc, cf.
Dietze p. 92' Breitenbach p. 163

61 (58)

την πλατείαν coi μόνωι

ταύτην πεποίηκεν ό βαcιλεύc;

Ρο!!. ΙΧ 38 (όδοί) τάχα δ' αν εϋροιc καi ρύμην εiρημένην καi πλατείαν, ώc οί νυν
λέγουcι, Φιλήμονοc μεν εν Πανηγύρει εiπόντοc την - βαcιλεύc (sequuntur Philippid.
fr. 22. 14)
1 coi Kock: cοι FS μόνωι Bentley Emend. p. 540: μόνον FS
1 sq. currentem servum interpellari censet Μ. Knorr, Das gr. Vorbild der Most. des Plaut.,
diss. Monac., Cob. 1934, p.15sq. 1 de voce πλατεία νίd. Headlam ad Herond. 6,53
2 ό βαcιλεύc ίη fr. 132 Ptolemaeus est. cf. fr. 62
258 PHILEMO

62 (59)

Αίγύπτιοc θοίμάτιον ηρδάλωcέ μου

Et. gen. ΑΒ (Et. magn. p. 436,41) ήρδάλωcε. Φιλήμων· Αiγ. - μου, άντi του ήcβόλωcεν,
εμόλυνεν, εβαψεν. Eust. ίη Od. p. 1761,29 (Ar. Byz. fr. 18 Sl., vid. Pher. fr. 58) άρδαλώcαι
tjγουν μολυναι ... Αiγ. - μου. Erot. α 139 αρδαλον· ρύπον tj μολυcμόν ( ~ Hesych.
α 7088). καi γαρ τό μολυναι tj ρυπαναι άρδαλώcαι λέγεται καi αρδαλοc ανθρωποc ό μή
καθαρώc ζών. μέμνηται τήc λέξεωc καί Φερεκράτηc εν Θαλάττηι (fr. 58) καi Φιλήμων εν
Πανηγύρει ('f ortasse ... αρδαλοc ανθρωποc ad Panegyrin pertinet' Kock)
ήρδάλωcε Eust.: -κε Et. (contra explicationem)

νίd. Gow ad Theocr. 15,48 (Αiγυπτιcτί)

Παρειcιών

cf. Philippid. fr. 8

63 (60)

τούc εν τηι πόλει

μάρτυραc εχω γάρ δτι μόνοc φύcκην ποιώ,
κάνδαυλον, ώιά, θρίον t εν cτενω. τί <':::!)
τούτων διάπτωμ' έγένετ' η άμάρτημα τί;

Athen. ΧΙΙ p. 516 F μνημονεύει του κανδαύλου καi Φιλήμων εν Παρ<ειc)ιόντι (suppl.
Schweigh.) ουτωc· τούc - τι
3 ωαθριον Α: 'fort. ώιόθριον' Kaibel εν cτενω Α: εν cτενώι 'brevi tempore' esse posse
putabat Meineke coll. Men. fr. 340 Koe. (cτενόν ζώμεν χρόνον): εντέχνωc Kock (addens
'forsan aliquis praeferat εν ζωμώι', coll. Schol. Ar. Equ. 954 b): εϋcτομον Papabasileios
Άθηνα 1 (1889) 219 fin. add. δαi Bentley Emend. p. 540, δέ Schweigh., γαρ Meineke,
οόν Cobet ms. (teste Peppink Obs. p. 69), τοι Kaibel 4 τι Α: μοι Kock

1 τοίc εν τήι πόλει fr. 101,5 2 de positu particulae γάρ vid. fr. 59,2
 Πανήγυριc - Πάροι νοc 259

64 (61)

περί τουπτάνιον ου γίγνεθ' ή cκευωρία·

τραπεζοποιόc έcτ' έπi του διακονείν

Athen. IV p. 170 Ε έιcάλουν δέ τραπεζοποιόν τόν τραπεζών έπιμελητrιν ιcαi τηc αλληc
ευιcοcμίαc. Φιλήμων Παρειcιόντι· περί - διαιc.
1 γίνεται Α cιcευωρία Pursanus ap. Villebrune: cιcεπτ- Α 2 (ό) τραπ. Kock
1 sq. coqui verba (eiusdem qui ίη fr. 63 loquitur) τώι τραπεζοποιώι importunam diligentiam
exprobrantis agnoscit Meineke, idem confert Plaut. Most. init. eχί e culίna sίs foras ... quί
mί ίnter patίnas exhίbes argutίas Hesych. τ 1256 τραπεζοποιόc· ουχ ό μάγειροc, άλλ' ό
τηc πάcηc περί τά cυμπόcια παραcιcευηc έπιμελούμενοc. cf. Phot. p. 598,14 = Et. gen. ΑΒ
(Et. magn. p. 763,46) et νίd. Men. Dysc. 647, Asp. 232, Sam. 290 et ίmprimis Antiphan.
fr. 152 Κ.

Πάροινοc

65 (62. 126)

μυc λευκόc· δταν αυτήν τιc - αλλ' αιcχύνομαι

λέγειν, κέκραγε τηλικουτον ευθύc ή
κατάρατοc, ωcτ' ουκ εcτι πολλάκιc λαθεϊ:ν

Ael. nat. an. ΧΙΙ 10 (vid. Cratin. fr. 58 et Epicr. fr. 8) λέγουcι δέ τούc μύαc λαγνιcτάτουc
είναι ... ιcαi ετι μίiλλον τόν θηλυν ελεγον έc τά άφροδίcια ε{ναι λυττητιιcόν ... ιcαi Φιλήμων·
μυc - λαθείν (hinc Apost. ΙΧ 28). Zenob. Ath. 1 56 (codd. MLP) μυc λευιcόc· έπi των
ακρατών περί τά άφροδίcια ή παροιμία είρηται (ή π. είρ. om. LP), επειδή οί ιcατοιιcίδιοι
μύεc ιcαi μάλιcτα οί λευιcοi περί τάc όχείαc ιcειcίνηνται (π. την όχείαν εiciv άιcρατείc Ρ;
defic. LP). ταύτηc μέμνηται Φιλήμων έν Παροίνωι ιcαί Κρατίνοc έν Δραπέτιcιν. nulla
Philemonis memoria ίη ceteήs collect. prov. (Diogen. VI 45 = D 1, Diogen. Vind. 111 17,
Prov. Bodl. 645, cf. Phot. p. 282,3 = Sud. μ 1475, Hesych. μ 1953)
3 ιcατάρατοc μάcτροποc codd.: μαcτρ. ex Epicr. illatum del. Bentley Emend. p. 559 πολ-
λάιcιc codd.: τάc γαλίic Nauck Mel. Gr.-R. 5 (1888) 239

1 sqq. cum orationis foπna cf. exempla Plautina ab Ed. Fraenkel congesta Plautin. im
Plaut. p. 38 sqq. 1 vid. ad fr. 3,15 et Austin ad Men. Sam. 47
260 PHILEMO

Πιττοκοπούμενοc

Alex. fr. 264,1 Κ. πιττοκοπούμενόν τιν' η ξυρούμενον, cf. Ρο!!. VII 165

66 (63)

ίδού πάρεcτιν, ώc όρiiιc. τριτημόρου

εκαcτοc ύμών l'jλθεν· είc <τούc) τέτταραc
είληφεν ύμίν ούτοci τριώβολον

Ρο!!. ΙΧ 65 (codd. F, ABCL) ό μέντοι όβολόc όκτώ χαλκουc εiχεν, καi οί μεν δύο χαλκοί
τεταρτημόριον (τετ. οιη. F) καi κατά άποκοπήν (κ. κ. άπ. οιη. FAB) ταρτημόριον (-μόρον
CL, -βολίον F, οιη. ΑΒ) ώνομάζετο (οιη. ΑΒ) ... δτι (δπερ F) ήν του όβολου τέταρτον, οί
δέ τέτταρεc χαλκοί ήμιωβόλιον (fr. 67), οί δ' εξ χαλκοί (χ. οιη. ΑΒ) τριτημόριον, δτι τά
τρία μέρη έcτi του όβολου· οί δέ καi τριταρτημόριον (τεταρτ- ABCL) αύτούc ώνόμαζον
(Plat. fr. 289) ώc τρία τεταρτημόρια εχονταc (defic. ABCL). δτι δέ τούc εξ χαλκουc (έξαχάλ­
F, corr. ed. pr.) τριτημόριον ώνόμαζον, εcτιν εύρείν έν τωι Φιλήμονοc Cαρδίωι· (fr. 76) ...
66 καi ετι cαφωc (cαφέcτερον? Kaibel ms., cf. fr. 73) έν τωι Πιττοκοπουμένωι· ίδού -
τριώβολον. τεττάρων γάρ καi εϊκοcι χαλκών (όβολων F, corr. Hemst.) όντων έν τωι
τριωβόλωι, εξ έκάcτωι γίνονται χαλκοί τέτταρcιν ουcιν, οϋc εϊρηκεν τριτημόριον (immo
-ήμορον) ... τό δέ παρά Φιλήμονι τριτήμορον τεταρτημόριον καλεί ενίοτε Πλάτων (fr. 289)
2 τούc add. Clericus (γε C. F. Hermann RhM 5, 1847, 609) τέτταραc ed. pr. (τέcc-):
τέccαρεc F 3 ύμίν Hemst.: ήμίν F (def. C. F. Hermann) ούτοci Scaliger apud Cant.
ms. 1 p. 268: ούτωci F
1 sqq. 'conductor horum quatuor mercenariorum debebat singulis sex chalcos: cum tot
aenei chalci ηοη essent ei ad manum, dedit uni illorum tres obolos argenteos, aequivalentes
quater sex chalcis; quos ipsi postea κερματίζειν ... possent' Bentley Emend. p. 541 ΤΡΙ­
ΤΑΜΟΡΑ inscr. vasis Attici saec. ν2 ίη Sicilia reperti ap. Α. W. Johnston ΖΡΕ 12 (1973) 267 sq.,
τριτήμορον 'Αττικόν Inscr. Del. 104,73 (a. 364/3). cf. etiam Ind. Hippocr. s. ν. et vid. Tod,
Numism. Chron. 7 (1947) 23-25

67 (64)

άβολου τό πρώτον ήμίν ένέχεεν

καi τεττάρων χαλκών μετά ταύτα. (Β.) καi μάλα·
τρί' ήμιωβόλι' έcτί. χαλκού θερμόν l'jv
 Πιττοκοπούμενοc - Πτερύγιον 261

Poll. 1 ΙΧ 67 (codd. F, ABCL; post fr. 66) δτι δέ οί τέτταρεc χαλκοί ήμιωβόλιόν είcιν, εν
τώι αυτώι δράματι Φιλήμονοc εcτιν· όβολου - ήν. εν τούτωι καί πολλήν απορίαν τιc αν
επιλύcαιτο, ύπέρ fic οΙδα πολλάκιc αμφιcβητήcαc, εί παρά τινι των αρχαίων θερμώι
χρωμένουc επί τώι πιείν εcτιν εύρείν (έπί τ. π. ε. εύρ. οιη. ΑΒ) ... 270 (cod. F; post Ar.
fr. 345, Eup. fr. 99,41 sq., Ar. fr. 109) τουτί μέντοι τό παρά τώι Φιλήμονι 'χαλκοϋ θερμόν
ήν' cυνταττόμενον τώι πιείν ίiντικρυc δηλοί τήν του θερμοϋ πόcιν· καί γάρ τό λεπτόν του
νομίcματοc ου λουτρου εcτίν αλλά πότου μέτρον
1 ήμίν ενέχεεν Meineke: ήμίν ένεχθέν F: ηνέχθη πιείν
Dobree Not. Ar. add. p. 60 (Luc.
catapl. 11 τό γάρ τελευταίόν cοι πιείν ενεχθέν
cont. Fritzsche Thesm. p. 59620 , qui ήμίν
ηνέχθη πιείν, contra comicorum usum) πιείν si ex Pol\. 2 recipiendum, post όβολου Ιοcuιη
habere potest 2 μηλα Α 3 ήμιωβόλι' ΑΒ: -ολιαία CL: -ολιαίαν F: fort. -έλι', νίd. ad
Eup. fr. 156,3
1 sqq. 'puta induci a poeta nescio quos rationem computantes eorum, quae in taberna, si
forte, vinaria consumsissent. primum, unus eorum inquit, obolo nobis caupo infudίt (bibendum
dedit), postea quattuor chalcίs. recte, infert alius, summa rationum tribus constat semiobolis.
quibus dictis singulorum rationem computat' Meineke. sed praestat fortasse : : καί μάλα. : :
(cf. Men. Epitr. 303 [479], Peric. 104 [294], Alex. fr. 116,8 Κ.) 3 Diph. fr. 17,8 ευθύc από
θερμοϋ

Πτερύγιον

Poll. VII 62 πτερύγιον τό ημιcυ του χιτωνίcκου. νίd. ad Ar. fr. 338,1 et cf. πτέρυξ Men.
Epitr. 228 [404] et Sic. 280 inter signa quibuscum infans exponitur. aliam explicationem
excogitavit Dietze p. 33, cf. Webster SLGC 2 p. 1277

68 (65)

τό τηc Άμαλθείαc δοκείc εΙναι κέραc

οίον γράφουcιν οί γραφείc κέραc βοόc;
αργύριόν έcτι- τουτ' εάν εχηιc, λέγε
t πρόc τουτ' εί βούλει, πάντα cοι γενήcεται,
s φίλοι, βοηθοί, μάρτυρεc, cυνοικίαι

Stob. IV 31", 13 (επαινοc πλούτου) νο\. V p. 737 Η. (codd. SMA) Φιλήμονοc Πτέρυγεc·
τό - cυνοικίαι. hinc Apost. XVI 97
1 Άμαλθείαc Apost.: -θιαc S: -θαίαc ΜΑ 3 τουτ' εάν εχηc λέγε S: τουτο εάν εχηc
λέγε Μ: τουτό εάν εχηc λέγ' εί Α: τουτό γ' αν εχηιc, λέγειν Kock: (τουτο') τουτ' εάν
εχηιc Meineke: (εcτιν,) (αργύριον') τουτ' αν εχηιc Hense 4 πρόc τουτ' εί SMA: πρόc
262 PHILEMO

τουθ' δ rec., δ τι Wakefield ap. Gaisf. 111(1822) p. 219d, α Hertelius p. 200: πάρεcθ' δ τι
Kock (νίd. ad 3): τί προcέτι Toeppel 1867 p. 17: λέγ' εϊ τι Meineke (Hense) ex 3
1 sqq. νίd. Reinhardt Myth. Beispiele I p. 95 sq. 1 vid. ad Ar. fr. 707 2 Alex.
fr. 245,3 Κ. καί μοι δοκουcιν άγνοειν οί ζωγράφοι / τόν 'Έρωτα κτλ., cf. fr. 20 Κ. et Eub.
fr. 40 Apollod. 11 148 'Αμάλθεια ... κέραc εΙχε ταύρου (Pherecyd. 3 F 42 Jac.), cf. Strab.
Χ 2,19 p. 459, Plut. Stoic. absurd. poet. dicere 4sq. p. 1058 BC 3sqq. cf. Men. fr. 614
Koe. et νίd. de testibus venalibus ad Eub. fr. 74,3, de cυνοικίαιc ad Ar. fr. 137

69 (66)

νυνi δ' δταν λάβηι τιc εic την οiκίαν

τάc Ίππονίκαc τάcδε καi Ναυcιcτράταc
καi Ναυcινίκαc, τάc Άθηναίαc λέγω

[1-3] Steph. Byz. s. ν. Άθηναι (ex Oro, Π. εθνικών) p. 33,21 (Άθηναίαι) λέγεται δέ καi
έπi γυναικόc, ώc Ιίλλοι μέν πολλοί, Φιλήμων δέ οϋτωc έν Πτερυγίωι (-ων R)· νυνi -
λέγω. Δίδυμοc δέ φηcιν (p. 351 Schm.) δτι Άθηναίαc λέγουcιν άντi του Άττικάc. ό δέ
Φρύνιχοc (fr. 8 Borr.) άνάττικόν φηcιν ε{ναι την φωνήν καi θαυμάζει πώc δ Φερεκράτηc
(fr. 39) άττικώτατοc ων χρηται. [2-3] Phot. (b, z) α 466 = Sud. α 729 (νίd. Canth. fr. 5)
Φιλήμων Πτέρυγι· τάc - λέγω
2 ·1ππωνίκαc τίicδε Phot. Ναυcιcτράταc Steph.: Λυcι- Phot., Sud. 3 λέγων Phot.
2 sq. uxores scilicet qualem Strepsiades sibi contigisse queritur, Μεγακλέουc του Μεγα­
κλέουc / άδελφιδην ... έξ Ιίcτεωc, / cεμνήν, τρυφώcαν, έγκεκοιcυρωμένην Ar. Nub. 46-
48 cave cum Meinekio de praeferenda var. lect. Λυcιcτρ. cogites; Nausistrata matronae
nomen est ίη Terentii Phormione (Apollod. Car.), et vid. ΡΑ 10584•-10586, Davies Ath.
Prop. Fam. p. 243

Πτωχη η Ροδία

νίd. test. 16,25. Πτωχούc scripsit Chionides

70 (67)

'Άρτεμι, φίλη δέcποινα, τουτόν cοι φέρω,

ώ πότνι', αμφιφωντα καi cπονδήcιμα
 Πτερύγιον~ Πτωχή η 'Ροδία 263

Athen. XIV p. 645 Α (post Pher. fr. 167) Φιλήμων εν Πτωχfjι η 'Ροδίαι (-ώι ηροδιαι Α,
corr. Casaub.)· "Αρτ. - cπονδ. (sequitur Diph. fr. 27). νίd. Jacoby ad Philoch. 328 F 86
2 cπονδήcιμα Α: -άc αμα Coraes ap. J. G. Schneider Gr.-dt. Worterb., Suppl. (1821),
Nachtrag p. 178: -ην αμα Meineke
1 Eur. Hipp. 82 ci:ι φίλη δέcποινα (Diana), Soph. ΕΙ. 626 την δέcποιναν 'Άρτεμιν. νίd.
Henrichs HSC\Ph 80 (1976) 26018 2 (ώ) πότνια sollemnis Dianae invocatio, Eur. Med.
160, Hipp. 61, ΙΤ 463. 533. 1082, ΙΑ 1524 eadem mensura init. vers. ci:ι πότνι' Ε!λείθυια
Ar. Lys. 742, Eccl. 369

71 (68)

εξόν άποcάττεcθαι δ' δλην την ήμέραν,

ποιουντα καi διδόντα ματτύαc εκει

Athen. XIV p. 664 D (ματτύη, νίd. fr. 11) Φιλήμων εν Πτωχηι· εξόν - εκεί

1 cf. Diph. fr. 42,41 et Eub. fr. 52,2

72 (69)

ει πάντεc άποθανούμεθ' οίc μή γίγνεται

α βουλόμεcθα, πάντεc άποθανούμεθα

Stob. IV 44,8 (δτι δεί γενναίωc φέρειν τά προcπίπτοντα) νο\. V p. 959 Η. (codd. SMA)
Φιλήμονοc Πτωχfjc η 'Ροδίαc (η ρωδίαc Α, ήρ- Μ, Πτ. η 'Ρ. om. S)· εi - αποθ.
1 γίνεται Μ 2 βουλόμεcθα SA: -μεθα Μ

73 (70)

cπάθην παραφαίνων δηλαδή χρυcένδετον

Ρο\\. Χ 145 (codd. ABCL) δτι δέ καi την cπάθην επi του ξίφουc ε!ρήκαcιν, εϋροιc αν εν
Ευριπίδου Ευρυcθεί cατυρικώι (fr. 373 Ν.) ... ε! δέ τούτο αμφίβολον, Φιλήμων εν 'Ροδίαιc
(εν 'Ρ. om. Α) cαφέcτερον αυτό ποιεί λέγων· cπ. - χρ.

Alc. fr. 350, sq. V. ελεφαντίναν λάβαν τώ ξίφεοc χρυcοδέταν εχων χρυcένδετοc ut
αργυρένδετοc
264 PHILEMO

Πύρροc

Pyrrhum Epirotarum regem comoediae nomen dedisse opinatur Dietze p. 10-12, cui fr.
adesp. 347 Κ. ad Pyrrhum Philemonis referendum esse videtur (vid. ad Phoenicid. fr. 1);
dubitat Breitenbach p. 105 sq.

74 (71)

οί φιλόcοφοι ζητουcιν, ώc ακήκοα,

περί τουτό τ' αυτοίc πολύc αναλουται χρόνοc,
τί έcτιν αγαθόν, κουδέ εΙc εϋρηκέ πω
τί έcτιν. αρετήν καi φρόνηcίν φαcι, καi
s πλέκουcι πάντα μάλλον η τί ταγαθόν.
έν αγρώι διατρίβων τήν τε γην cκάπτων εγώ
νυν εόρον· ειρήνη 'cτίν. ώ Ζευ φίλτατε,
τηc έπαφροδίτου καi φιλανθρώπου θεου.
γάμουc, έορτάc, cυγγενείc, παίδαc, φίλουc,
10 πλουτον, ύγίειαν, cίτον, οίνον, ήδονήν
αϋτη δίδωcι· ταυτα πάντ' αν έκλίπηι,
τέθνηκε κοινηι παc ό των ζώντων βίοc

Stob. IV 14,5 (περί είρήνηc) p. 373 Η. (codd. SMA) Φιλήμονοc έκ: Πύρρου ('Εμπόρου
Meineke, Πυρφόρου Breitenbach p. 106)· οί - βίοc
2 περi τουτό τ' αότοίc Morelius p. 78: περί τουτό θ' έαυ- Α ('ut vid.' Hense): περί του
τόθ' έαυ- SM άναλουται πολύc Α 3 έcτιν άγαθόν SMA: τάγ- έcτιν Brunck ad Ar.
Plut. 985 κ:οόδέ εfc Morelius: κ:αi οόδέ είc S: κ:αί ουδε είc Μ: κ:αί οόδεic Α τι εcτι
τάγ., οόδέ εfc Meineke Men. et Phil. p. 378 (reiecit ib. p. 579, revocavit ίη ed. Stob. ΙΙ [1855]
p. χχνίίί et 332) 5 πλέκ:ουcι SMA ('quo irridetur artificiosior vanaque philosophorum
suptilitas' Hense): λέγ- Brunck: βλέπ- Kock: προφέρ- Heimsoeth Ind. schol. Βοηη. 1866/67
p. χίί η τί SMA: η αυτό Richards p. 63 7 είρήνη 'cτίν Grotius Dict. p. 535: -ηc τίν'
S: -ηc τήν ΜΑ 10 ύγίειαν Α: ύγείαν SM ήδονήν om. S 11 αϋτη SA: ίiητη
Μ ταυτα πάντ' αν έκ:λ. SMA: ταυτα πάνθ', αν έκ:λ. Meineke: πάντα· ταυτ' αν έκ:λ. Naber
Mnem. 8 (1880) 409: ταυτα πάντ'. αν δ' έκ:λ. (sc. αϋτη) Kock: 'ποπ praefero ταυτα δ' ίiν ποτ'
έκ:λ.' Hense
 Πύρροc ~ Cάρδιον 265

lsqq. cf. Damox. fr. 2,63sqq. 5 cf. Timocl. fr. 12,1 6 cf. Ar. fr. 111. 402 7sqq.
Dion. Chrys. or. 21,19 Arn. δcα δέ δή ηδιcτά τε τοίc άνθρώποιc ιcαi ευδαιμονίαc cύμβολα,
ταυτα πάντα ποιουμεν, έπειδάν είρήνη γένηται. νίd. Β. Keil, Ber. Siίchs. Ges. Wiss. 68,4
(1916) 37 sqq. 9sq. Ar. Pac. 975 Είρήνη, δέcποινα χορών, δέcποινα γάμων, Thesm. 1147
είρήνην φιλέορτον (έορτάζομεν Dio 1.1.) Eur. Suppl. 490 (ειρήνη) τέρπεται δ' ευπαιδίαι,
χαίρει δέ πλούτωι, cf. Bacch. 419 sq. Ar. Αν. 731 πλουθυγίειαν ... είρήνην

Πυρφόροc

index fabulae fort. explicandus ex Poll. VIII 116 πυρφόροc παίc αίρετόc εκ ιcαθαρευούcηc
οiιcίαc ύπό χλανίδι (var. lect. χλαμυδίω) ιcαi cτροφίωι περιέρχεται, πυρ έπi τούc βωμούc
έπιτιθείc, cf. Ι 14 et νίd. ν. Geisau RE XXIV p. 75 sq.

75 (72)

ουκ εcτιν οϋτε ζωγράφοc, μά τούc θεούc,

οϋτ' ανδριαντοποιόc, δcτιc αν πλάcαι
κάλλοc τοιουτον, οΙον ή αλήθει' εχει

Stob. IV 21•, 5 (όπέρ ιcάλλουc) p. 482 Η. (codd. SMA) Φιλήμονοc Πυρφόρου· ουκ -
εχει.adhaeret fr. 196, quod seiungendum esse vidit Kock
1 μά SM: μετά Α 2 άνδριαντοποιόc δcτιc Morelius p. 78: -όc τιc SMA 3 τοιούτον
SM: τοc- Α ή άλήθει(α) SMA: άλ- Meineke (νίd. ad Ar. fr. 17,1)

1 sqq. cf. Men. Dysc. 677 sq. et νίd. Sandbach ad loc., Kannicht ad Eur. Hel. 262-3

νίd. etiam ad fr. 74

Cάρδιον

cάρδια Ar. fr. 332,13, ubi νίd.

266 PHILEMO

76 (74)

<χαλκουc) όφείλειc πέντε μοι. μέμνηc'; (Β.) εγώ

coi πέντε χαλκουc, cύ δέ γ' εμοi τριτήμορον.
τούc εξ αποδούc τούc πέντε χαλκουc απόλαβε

Poll. ΙΧ 65 (cod. F) δτι δέ τούc εξ χαλκουc (έξαχάλ- F) τριτημόριον ωνόμαζον, εcτιν

εύρείν εν τώι Φιλήμονοc Cαρδίωι· όφείλειc - απόλαβε.
Harp. p. 293,14 Dind. δτι
τριτημόριόν εcτιν ς' χαλκοί Φιλήμων εν ά ρ χ η ι του C α ρ δ ίου διδάcκει (του δίου
codd., εν α. του C. om. epit., unde Phot. p. 603,5). Phot. p. 602,22 = Et. gen. ΑΒ (brevius
Et. magn. p. 753,51) = Sud. τ 1017 τριτημόριον: τούc ς' χαλκουc εϊρηκε Φιλήμων του
όβολου τριτημόριον. θαυμάζω οδν εγώ πώc τεταρτημόριόν εicι δύο χαλκοί, τριτημόριον
δέ εξ· εί μι'ι αρα εκείνο μέν κυρίωc ωνομάcθη τέταρτον μέροc του όβολου, τό δέ τριτημόριον,
ώc από τεccάρων μερών όντων, ανά δύο χαλκουc, τρία εχον μέρη, εξ χαλκουc cυνάγει
1 χαλκουc ed. pr.: om. F 2 δέ γ' εμοi Salm. De modo usur. (1639) p. 263: δέ μοι F
τριτήμορον Jungermann: -μόριον F (Harp., Phot. = Et. = Sud.) 3 πέντε χαλκουc Seber:
πενταχάλ- F
1 sqq. vid. fr. 66 servos agere coll. Ter. Phorm. 35 sqq., 52 sq. coni. Frantz p. 20

77 (73)

εί τά δάκρυ' ήμίν των κακων ήν φάρμακον,

αεί θ' ό κλαύcαc του πονείν επαύετο,
ήλλαττόμεcθ' αν δάκρυα δόντεc χρυcίον·
νυν δ' ου προcέχει τά πράγματ' ουδ' αποβλέπει
s είc ταύτα, δέcποτ', αλλά την αυτήν όδόν,
εάν τε κλάηιc αν τε μή, πορεύεται.
τί συν ποείc πλέον; (Β.) ουδέν· ή λύπη δ' εχει
ωcπερ τά δένδρα τούτο καρπόν, τά δάκρυα

[1-8] Stob. 1 IV 44,1 (δτι δεί γενναίωc φέρειν τά προcπίπτοντα) vol. V p. 957 Η. (codd.
SMA) Φιλήμονοc· εί - τό δάκρυον. [Plut.] cons. ad Apollon. 8 p. 105 Ε (post Hom.
Ω 522sqq., Hes. op. 94sqq.) απηρτημένοc δέ τούτοιc (αν- τούτοιc Hutten, απ- τούτων Wil.,
sed cf. Plut. νίt. Cat. min. 2,4) ό κωμικόc επί (περί Castiglioni) των δυcπαθούντων επί ταίc
τοιαύταιc cυμφοραίc ταυτi λέγει· εί - τά δάκρυα. [1-3] Stob. 2 IV 56,18 (παρηγορικά)
vol. V p. 1127 Η. (codd. ΜΑ) Φιλήμονοc Cαρδίου· εί - χρυcίον. [7-8] Stob. 3 IV 54,10
(περί πένθουc) vol. V p. 1114 Η. (codd. SMA) Φιλήμονοc· τί - τό δάκρυον
1 ήμίν [Plut.], Stob. 2 , 1 Α post corr.: ήμών Stob. 1 SM, Α ante corr. 2 αεί Stob. 1 et 2 :
 Cάρδιον - Cικ:ελικόc 267

αίεί [Plut.] 3 ηλλαττόμεcθ' [Plut.], Stob. 2 , 1 Α post corr.: αλλ- Stob. 1 SM, Α ante corr.
4 νυν [Plut.]: νυνί Stob. 5 om. Stob. αύτών var. lect. in [Plut.] 6 κλάηιc [Plut.]:
κλαίηc Stob. εάν τε μή Stob. S πορεύcεαι, -cηαι, -cεται var. lect. in [Plut.] 7 συν
[Plut.): δή Stob. 1 et 3 ποείc πλέον; ουδέν Stob. 1 et 3 ,:: ούδέν Valck. Diatr. p. 150 Β: πλέον
ποιουμεν; ουδέν [Plut.], {ούδέν} Cobet Var. lect. p. 371 c' εχει Stob. 1 S 8 τά δένδρα
[Plut.]: τό δένδρον Stob. et1 3
τά δάκρυα (cf. 1.3) [Plut.]: τό δάκρυον Stob. et 3
1

1 sqq. cf. Soph. fr. 557 R. et vid. Kassel Konsolationslit. p. 70 7 vid. vLeeuwen ad Ar.
Plut. 531 8 de Ίacήmis' arborum νίd. Aήst. hist. an. V 22 p. 553b 28, ΙΧ 40 p. 623b 29,
Bernays Theophr. Schrift ίib. Frδmm. (1866) p. 168, Arnim et Page ad Eur. Med. 1200

Cικελικόc

vid. ad Diphili Cικελικόν

78 (75)

ανθρωπον δντα ράιδιον παραινέcαι

εcτιν, ποηcαι δ' αυτόν ουχί ράιδιον.
τεκμήριον δέ· τούc iατρούc ο{δ' εγώ
ύπέρ έγκ:ρατείαc τοϊ:c νοcουcιν ευ cφόδρα
s πάνταc λαλουνταc, εlτ' εάν πταίcωcί τι,
αυτούc ποουνταc πάνθ' δc' ουκ είων τότε.
ετερον τό τ' αλγεϊ:ν καi θεωρεϊ:ν εcτ' ίcωc

[1-7) Stob. 1 IV 38,4 (περί ιατρών καi ίατρικηc) vol. V p. 899 Η. (codd. SMA) Φιλήμονοc·
ανθρωπον - ϊcωc. [3-7) Stob. 2 IV 49,2 (δτι piiιov άλλον παραινείν η αύτόν) vol. V
p. 1018 Η. (codd. SMA) Φιλήμονοc έκ Cικελικου (έκ Cικ. om. S)· τούc - ϊcωc
1 ανθρωπον δντα ΜΑ, ανον δντα S (def. Gomperz, Hellenika I p. 313 sq.): αλλωι πονουντι
Bentley Emend. p. 543 2 ποηcαι Hense: ποι- SMA: πον- F. W. Schmidt Anal. Soph. et
1
Eur. (1864) p. 21 (prob. in ν. 1 Bentlei coniectura) 5 εΙτ' εάν 1SA: εϊτε αν Μ: εΙτ' έπάν
2
SMA 6 αύτοί, Naber Mnem. 8 (1880) 409 ποουνταc 2 SMA: ποι- 1SMA 7 έτέρων
1
S ετερόν τι ταλγείν του θεωρείν Cobet Mnem. 9 (1860) 143, coll. Philippi fr. 2,5 εύτ'
ϊcουc Μ
1

1 sqq. vid. Kassel Konsolationslit. p. 95. 98 1 1 sq. cf. fr. 27 3 τεκμήριον δέ· ut
Antiphan. fr. 164,2 Κ., Arist. ρο!. VII 16 p. 1335• 15 sim. cf. fr. 99,5 6 τότε 'tum quum
ipsi aliorum morbos curabant' Meineke. vid. vLeeuwen ad Ar. Plut. 834 7 'ϊcωc per
ironiam dicit pro certissime' Kock. vid. vLeeuwen ad Ar. Plut. 1080
268 PHILEMO

79 (76)

εγώ πρότερον μεν ώιόμην την Cικελίαν

εν τουτ' άπότακτον αυτό, τούc τυρούc ποιείν
καλούc· ετι ταυτα προcετίθην άκηκοώc,
ίμάτια ποικίλ' ει λέγοι τιc Cικελικά.
s tcκεύη μεν οδν καi κτήματ' ώιόμην φέρειν

Athen. XIV p. 658 Α λέξωμέν τι καί περί τυρων. Φιλήμων μεν γάρ εν τωι επιγραφομένωι
Cικελικωι· εγώ - φέρειν
1 ώιόμην Bentley Emend. p. 543: ωιμην Α τήν Cικελίαν Α: τήι -αι Dobree Adv. 11
p. 288: an εχειν fuit ίη eis quae praecesserunt? 2 αυτό Mus.: -όν Α 3 ετι Bentley: ετι
τε Α post ακηκοώc add. τυρόc cικελικόc δτι κράτιcτοc ην αϊ τε περιcτεραί cικελικαί
Α: del. Bentley (versum eliciebat Dobree, ό πυρόc δτι κράτιcτοc, αϊ τε περιcτεραί) 5
cκεύη Α: -ήν Meineke Anal. Ath. p. 319: : : ζεύγη Kock: : : cκύτη Kaibel καί κτήματ' Α:
κώχήματ' Kock: καί cκώμματ' Kaibel ώιόμην Casaub.: ωιμην Α

1 sqq. de caseo Siculo vid. Herm. fr. 63,9 4 adesp. 534 Κ. ίμάτιον εφόρει μαλακόν
ερίων Cικελικων

80 (77)

τό δή λεγόμενον τουτο Μυcων εcχατον

ενόμιζ' όρii.ν τόν υίόν εκπλέονθ' όρων

Schol. (Α) [Eur.] Rhes. 251 (11 p. 332,4 Schw.) τήc εcχατοc Μυcων (-άτηc μ- Α, corr.
L. Dindorf) παροιμίαc μέμνηται Φιλήμων εν Cικελικωι (cκελετω Α, corr. L. Dindorf)· τό
-όρων
2 ενόμιζ' Cobet: -ζεν Α: νόμιζ' Meineke

1 τό δή λεγόμενον τοϋτο Men. fr. 689 Koe., νίd. Austin ad Sam. 11 de proverbio vid.
ad Magn. fr. 5
'dicitur nescio quis filio ίη mare evehente ηοη magis perturbatus fuisse, quam si ignotus
aliquis proficisceretur' Kock

81 (78)

Poll. IV 175 ενιοι δέ καί των Άθήνηcι κωμωιδούντων των νέων, ο{ον Φιλήμων εν
Cικελικωι καi Ποcείδιπποc εν Γαλάτηι (fr. 9), λ ί τ ρ αc μνημονεύουcιν. vid. Diph. fr. 72
 Cικελικόc - Cτρατιώτηc 269

Cτρατιώτηc

'probabilis est coniectura Schweighaeuseri, totam hanc eclogam [fr. 82], adeoque ipsam
fabulam Cτρατιώτου nomine inscriptam, ηοη Philemoni patri, sed filio tribuendam esse
suspicantis propter iunioris Philemonis eclogam apud Athen. VII p. 291 D [fr. 1] ubi eundem
habes μάγειρον ίη iisdem illis piscibus assandis occupatum' Meineke, prob. Bergk Gr. Lit.
IV (1887) p. 18945 . de titulo vid. ad Diphili Αίρηcιτείχην et Hermippi Cτρατιώταc

82 (79)

ώc ϊμερόc μ' ύπηλθε γηι τε κουρανώι

λέξαι μολόντι τοδψον ώc εcκεύαcα.
νή τήν Άθηναν ήδύ γ' εcτ' ευημερείν
εν liπαcιν. ίχθύc άπαλόc οίοc γέγονέ μοι,
s οίον παρατέθεικ', ου πεφαρμακευμένον
τυροίcιν ουδ' άνωθεν εξηνθιcμένον,

[1-26] Athen. 1 VII p. 288 C (post Eudox. Cnid. fr. 318 Lass.) Φιλήμων δέ τηc κωμωιδίαc
ό ποιητήc καi αυτόc μνημονεύων των έν Cικυώνι διαφόρων γόγγρων π οι ει τι να μ ά­
γει ρο ν έπi τέχνηι τηι έαυτοί3 cεμνυνόμενον καi λέγοντα έν τώι έπιγραφο­
μένωι Cτρατιώτηι (fab. nom. om. CE) τάδε· ώc - πάλιν. [20-21] Eust. ίη 11. p. 853,36
ίcτορείται δέ καi ε{δοc ίχθύοc ευδοκιμουντοc έν 'Άργει κάπροc ε{ναι, ώc δηλοι καi τό έξ
Άττικηc γλαυκίcκον, έξ 'Άργουc κάπρον. [25-26] Athen. 2 VII p. 290 Α ό δ' οδν Μενε­
κράτηc τοιουτοc ων όποιοc εϊρηται (vid. Eph. fr. 17) ουδέν παραπλήcιόν ποτε έξωγκώcατο
ο{ον ό προειρημένοc μάγειροc· άθαναcίαν - πάλιν
5 ο{ον Α: τουτον CE: τοιον (a com. a\ienum) Bentley Emend. p. 543: όπτόν
Kock παρατέθηκ' Nauck (vid. ad Bat. fr. 2,8) πεφαρμαγμένον CE 6 έξηνθιcμένον
ACE: έξαν- Naber Mnem. 8 (1880) 410 et Blaydes Ar. Lys. (1880) p. 12 cf. Pher. fr. 113,16

1 sq. Eur. Med. 57 ωcθ' ϊμερόc μ' ύπηλθε γηι τε κουρανώι / λέξαι μολούcηι δευρο
δεcποίνηc τύχαc. cf. TrGF adesp. 650,5 ϊμερόc μ' ύπηλθε, Theognet. fr. 1,9 γηι τε κουρανώι
λαλών. Jocelyn CIR 80 (1966) 14912 3 καθ' ύπερβολήν ευημ. Theophr. char. 21,11
5 sq. Hesych. φ 178 φαρμακεύεται· cκευάζεται, άρτύεται. Hippon. fr. 26•, 2 W. ου τηγανίταc
cηcάμοιcι φαρμάccων. de casei abusu vid. Archestr. SH 176, 13, cf. 166, 7 6 έξηνθιcμένον
'artis lenociniis variegatum' Meineke. vid. Alberta Lorenzoni, Αηη. 1st. Univ. Orient. Nap.
270 PHILEMO

αλλ' οίοc i'jv ζών, κώπτοc ων τοιουτοc i'jv·

οϋτωc άπαλον εδωκα καi πραιον το πυρ
όπτών τον ιχθύν. ουδέ πιcτευθήcομαι·
10 δμοιον έγένετ', δρνιc όπόταν άρπάcηι
του καταπιείν μείζόν τι· περιτρέχει κύκλωι
τηρουcα τουτο, καταπιείν δ' έcπούδακεν,
ετεραι διώκουcιν δέ ταύτην· ταυτον i'jv.
την ήδονην ό πρώτοc αυτών καταμαθών
1s τfjc λοπάδοc ανεπήδηcε κliφευγεν κύκλωι
την λοπάδ' εχων, άλλοι δ' έδίωκον κατά πόδαc.
έξfjν όλολύζειν· οί μέν ηρπαcάν τι γάρ,
οί δ' ουδέν, οί δέ πάντα. καίτοι παρέλαβον
ιχθυc ποταμίουc έcθίονταc βόρβορον·
20 ει δ' ελαβον t άρτι cκάρον t, η 'κ τfjc Άττικfjc
γλαυκίcκον, ώ Ζευ cώτερ, η 'ξ 'Άργουc κάπρον,
η 'κ τfjc Cικυώνοc τfjc φίληc δν τοίc θεοίc
φέρει Ποcειδών γόγγρον ειc τον ουρανόν,
απαντεc οί φαγόντεc έγένοντ' αν θεοί.

et vid. ad Epicr. fr. 6,5 et Eub. fr. 104,2 7 ιcώπτόc Meineke: ιcαi όπτόc ACE 9 οπτών
τόν CE: τόν όπτόν Α ίη medio versu ποπ nihil excidisse videtur Kockio, post versum
Meinekio Anal. Ath. p. 127 ('desunt talia nec credar sί conνiνarum studium et cupiditatem
describam' Kaibel) 9-10 ούδέ π. όποιον έγένετ'· Tucker CIQu 2 (1908) 193 10 δρνιc
δπόταν ACE: όπόταν δρνιc Meineke ibid. (ne δρνιc alteram syllabam correptam habeat)
12 δ' Meineke: μεί'ζόν τι· περι δ' Α (ex 11): περϊ δ' CE 13 ετεραι Schweigh. ίη adn.
(vol. ΙΧ p. 147): έτέραι Α, -α Ε: ετερα C διώιcουcι δέ Α: -cα CE 15 ανεπήδηcε CE:
-εν Α 16-18 πάντα οιη. CE (ε{τα επάγει) 16 έξην όλολύζειν Α: έξηλθ' όλολύζων
Dobree Adv. 11 p. 288 20 εί δ' ελαβον G. Canter Νον. lect. (1564) p. 184: εί δέ λαβών
Α: η δέ Λάβω Ε: ήν δέ λάβω C ίίρτι cιcάρον Α: cιcάρον CE: αρτίωc cιcάρον Bentley
p. 544: ίίρτι cάργον Meineke: ίίριcτον, cιcόμβρον Kock: αρτίcαριcον Tucker: ίίρα τι cπάνιον
Morel RhM 77 (1928) 169 23 Ποcειδών CE: ό ποc- Α είc Α: νή CE

2/3 (1980/81) 71 sq. 12 vid. Sandbach ad Men. Dysc. 148 ώc δ' έcπούδαιc' 16 vid. ad
Αχίοη. fr. 1,4 (κατά πόδαc) 17 de γάρ postposito vid. ad fr. 59,2 19 vid. Marx ad
Lucil. fr. 1174 21 Argos dici Amphilochicum, id quod ποπ perspexit Eustathius, planum
fecit Meineke coll. Archestr. SH 146 22 vid. Archestr. SH 149 23 cf. Euphr. fr. 1,6 et
 Cτρατιώτηc - Cυνέφηβοc 271

25 αθαναcίαν εϋρηκα· τούc ήδη νεκρούc,

δταν <μόνον) όcφρανθt:7χ;ι, ποιώ ζην πάλιν

25 εϋρηιcα 1ACE: ηϋ- 2Α 26 δταν μόνον Casaub.: δταν ACE: δτανπερ Porson ap. Dobr.
Αdν. 11 p. 288: δνταc δταν Meineke Men. et Phil. p. 386
νίd. ad Eriph. fr. 3,4 25 sq. Plaut. Pseud. 829 nam vel ducenos annos poterunt vίvere / meas
quί essίtabunt escas quas condίvero. cf. Heges. fr.1,11 sqq. et νίd. ad Bat. fr. 4,7

Cυναποθνήιcκοντεc

νίd. ad Diphili Cυναποθνήιcιcονταc

83 (80)

ηγόραcα νήcτιν κεcτρέ' όπτόν ου μέγαν

Athen. VII p. 307 Ε (ε{δοc ιcεcτρέων οί νήcτειc) Φιλήμων Cυναποθνήιcιcουcιv- ηγ. -

μέγαν
ιcεcτρέ' όπτόν Mus.: ιcεcτρέοναοπτόν Α α elisa, νίd. ad Euphr. fr. 3,1
Alex. fr. 15,16 Κ. τόν όπτόν iχθύν έπριάμην δραχμηc

Cυνέφηβοc

νίd. ad Euphronis Cυνεφήβουc

84 (81)

ίμάτια διαφαίνοντα καi πέδην τινά

χρυcήν

Clem. Alex. paed. 11 122,4 πέδαc δέ περιcφυρίουc την περί τούc πόδαc άιcοcμίαν (νίd.
Pearson ad Soph. fr. 846) τών γυναιιcών Φιλήμων έν Cυνεφήβωι προcείπεν· ίμάτια -
χρυcην (περιcφύριον ex Clem. addendum esse coni. Kock)

Ar. Lys. 48 τά διαφανη χιτώνια, fr. 332,11 πέδαc

272 PHILEMO

Ύποβολιμαίοc

Clem. Alex. strom. VI 26,6 (de furtis scriptorum) τόν μέντοι Κώκαλον (Ar. Κώκ. test. ίν)
τον ποιηθέντα Άραρότι τώι Άριcτοφάνουc υίεί Φιλήμων ό κωμικόc ύπαλλάξαc εν Ύπο­
βολιμαίωι εκωμώιδηcεν. νίd. ad test. 32
de titulo vid. ad Eudoxi "Υποβολιμαίον et Cratini iun. Ψευδυποβολιμαίον

85 (82 Κ., CGFP 338,6)

αεί γεωργόc εic νέωτα πλούcιοc

Stob. IV 15\ 27 (εic τό εναντίον, c. 15" erat π. γεωργίαc δτι αγαθόν) p. 391 Η. (codd.
SMA) Φιλήμων (φιλημ S) έν "Υποβολιμαίωι· αεί -
0
πλούcιοc. Gnomol. Pap. Οχ. 2661,6
(saec. ΙΙΙΡ) αεί γεωργόc ε[
εic SM: εc Α (νίd. ad Ar. fr. 928): ε[ Pap.

Zenob. vulg. ΙΙ 43 αεί γεωργόc εic νέωτα πλούcιοc· επί των ελπίδι μέν αεί τρεφομένων
απαλλάττεcθαι των δεινών, τοίc αυτοίc δέ πάλιν περιπιπτόντων. cf. Theop. fr. 7 et vid.
Theodoridis ad Phot. α 421

86 (83)

Phot. p. 539,21 c το ι χε ίον· ή cκιά. Φιλrιμων "Υποβολιμαίωι

cf. Eub. fr.117,7 et vid. ad Ar. fr. 695

Φάcμα

ex hac fabula expressa est Plauti Moste/larίa, cf. test. 20 et vid. Festus p. 158,33 Linds.
aput Plautum ίn Phasmate, p. 394,18 ίn Phasmate. cognominem comoediam scripsit Menan-
der, Φάcμα η Φιλάργυρον Theognetus, Phasma Luscius Lanuvinus et mimographus Catullus
(Iuven. 8,186)

87 (84)

επιεν ή 'Ρόδη
κυμβίον ακράτου· καταcέcειχ' ύμαc άνω
 Ύποβολιμαίοc - Φιλόcοφοι 273

Athen. ΧΙ p. 481 D (ιcυμβία) Φιλήμων Φάcματι· έπεi δ' -ίiνω. Macr. Sat. V 21,7 (cymbia)
Philemon, notissίmus comicus, in Phantasmate (phasmate Τ) αίt: επιεν - άιcράτου
1 επιεν Macr. Ρ (cod. inspeximus), ΕΠΙΝΝ Ν: έπεi δ' Athen. 2 ιcαταcέcειχ' Meineke
Men. et Phil. p. 388: -ιcεν Α::: ιcάιτα cέcειχ' Kaehler, Annot. ad com. Gr. (1901) p. 10: κατά
δ' εcειc' Herw. Mnem. 21 (1893) 165 ύμαc ίiνω Α: ήμαc κάτω Meineke Anal. Ath. p. 224:
ύμαc κάτω; Kaehler ίiφνω Kock

1 sq. cf. Phalaec. epigr. 1 G.-P., Hedyl. epigr. 3 G.-P. 2 Athen. Χ p. 431 C (post Men.
fr. 2 Koe.) ιcαταcείειν δέ ελεγον έπi τών έν τοίc πότοιc προπινόντων, την μεταφοράν
λαμβάνοντεc από τών τούc ιcαρπούc ιcαταcειόντων ('nos unter den Tisch trinken' Meineke
V 1 p. 99) cf. Anaxandr. fr. 3 Κ.

Φιλόcοφοι

Phi/osophiam scripsit Pomponius. Helm Luc. u. Men. p. 386

88 (85)

φιλοcοφίαν καινήν γαρ ούτοc φιλοcοφεί·

πεινfjν διδάcκει καi μαθητάc λαμβάνει.
εΙc lipτoc, όψον lcχάc, έπιπιείν ϋδωρ

[1-3) Clem. Alex. strom. 11121,2 (de continentia) Ζήνωνι δέ τώι Cτωϊιcώι την
διδαcιcαλίαν μαρτυρουcι καίτοι διαcύροντεc οί κωμικοί ώδέ πωc· φιλοcοφίαν - ϋδωρ.
[3.1.2] Diog. Laert. VII 27 (de Zenone) οϊ γε μην κωμικοί έλάνθανον (έλ. post cιcωμμ. F)
έπαινουντεc αυτόν διά τών cιcωμμάτων (cf. ΙΙ 27). ϊνα ιcαi Φιλήμων φηciν οϋτωc (οοτοc F)
έν δράματι Φιλοcόφοιc· ε{c - λαμβάνει. οί δέ Ποcιδίππου (cuius vid. fr. 16). hinc [1] Sud.
ζ 79 (11 p. 507,15) φιλοcοφίαν - έφιλοcόφει
1 ιcαινην Diog. Laert.: ιcενην Clem. 2 πεινην ... λαμβάνει Clem., Diog. Laert. PF:
πίνειν ... -ειν Diog. Laert. Β 3 ε{c ίiρτοc Clem.: εic ίiρτον Diog. Laert.

lsqq. cf. SH 813, Wil. Antig. ν. Kar. p. 118

ad Philosophos sunt qui referant etiam fr. 95. 134 et CGFP 288 (Pap. Didot 11)
274 PHILEMO

Φυλακή

89 (86)

Zenob. Ath. Ι 71 (p. 357 Mill.) β ο ϋ c ε β δ ο μ ο c· επί των άγαν αναιcθήτων εϊρηται ή
παροιμία ... μέμνηται τηc παροιμίαc Φιλήμων εν Φυλακηι καί Ποcίδιπποc εν Άρcινόηι
(fr. 7)
νίd. ad Euthycl. fr. 2

Χήρα

cognominem fabulam scripsit Menander et fort. poeta ignotus c. a. 202 (IG ΙΙ 2 2323,106
= ΠΙ Β 3 col. 1c 23 Mette)

90 (87)

u - u ίπποτραγέλαφοι, βατιάκια,
cαννάκια

Athen. ΧΙ p. 497 Ε cαννάκια (-άκρα ACE). Κράτηc εν πέμπτωι Άττικηc διαλέκτου (362 F
10 Jac.) εκπωμά φηcιν ε{ναι οϋτωc καλούμενοv- εcτί δέ Περcικόν. Φιλήμων δ' εν τηι Χήραι
(fab. nom. om. CE) βατιακων μνηcθείc καί τηι γελοιότητι τοϋ όνόματοc προcπαίξαc (-ζων
CE) φηcί· {cαννάκρα} ίππ. βατ. cαννάκια. corr. Kaibel qui var. lect. agnovit ('Crates huius
poculi notitiam ex uno Philemonis loco habuit')
1 vid. ad Diph. fr. 81

91

)ν9νου . ι;: .... υπο~ι;:[

]νοιδε· τδ.μq δες;ηβq[
15 ]ι;:ις;φcμ ... ς;ι;:~ς; φιλαργ[υρ

Gnomol. Pap. Harris 171,12 (saec. ΙΙΡ) ed. Livrea ΖΡΕ 58 (1985) 13. 15 Φιλήμονοc
Χήρα[ι ]VQVOU - φιλαργ[
 Φυλακή - Incertae fabulae 275

Incertarumfabularumfragmenta

92 (88)

πολύ γ' εcτi πάντων ζωιον αθλιώτατον

ανθρωποc, εί τιc εξετάζοι κατα τρόπον·
τόν γαρ βίον περίεργον είc τά πάντ' εχων
απορεί τα πλείcτα διά τέλουc πονεί τ' αεί.
s καi τοίc μέν αλλοιc παcιν ή γη θηρίοιc
έκουcα παρέχει τήν καθ' ήμέραν τροφήν,
αυτή πορίζουc', ού λαβουcα (
) πάνυ μόλιc
ωcπερ τό κατά χρέοc κεφάλαιον έκτίνει
ιο τό cπέρμα, τούc τόκουc δ' ανευρίcκουc' αεί
πρόφαcίν τιν' αύχμόν η πάχνην αποcτερεί.
καi tτυχόν μέν δια τό παρέχειν πράγματα
μόνουc έαυτfjι καi ποιείν τανω κάτω
ταύτην παρ' ήμων λαμβάνει τιμωρίαν

Stob. IV 34,16 (περί του βίου, δτι βραχύc καi εότελήc καi φροντίδων άνάμεcτοc) vol. V
p. 830 Η. (codd. ΜΑ) Φιλήμονοc· πολύ - τιμ.
4 τά ΜΑ: τε Dobree Adv. 11p. 290 7 αότή Gesner: αϋτη ΜΑ 7-8 lac. ind. Meineke
(cπέρματα· / ήμίν δέ καν ήι πολύ λαβουcα e. g. suppl. ipse, cπέρματοc / οόδέν, βροτοίc δέ
πολύ λαβουcα Kock), obloquitur Ellis AJPh 6 (1885) 292 9 τό κατά χρέοc ΜΑ: τι
κατάχρεων Meineke (τό κατάχ- ίη ed. Stob. 111p. χχχίχ) εκτίνει Α: εκτείνει Μ 10
άνευρίcκουc' Gesner: εύρ- ΜΑ 11 άποcτερεί Gesner: -ελεί Μ: -έλλει Α 12 καi ΜΑ:
καίτοι Nesselrath τυχόν μέν ΜΑ: δή τ. μέν Gesner: τ. ϊcωc μέν Hense: τ. ϊcωc γε vel
μην τ. γε Blaydes Adv. 11p. 185 (vid. ad Timocl. fr. 16,2) 13 έαυτηι Grotius Dict. p. 552:
εν ταύτη(ι) ΜΑ

1 sqq. νίd.
Epicur. fr. 372 Us., Dickerman (cit. ad fr. 195) p. 74sqq. 2 Men. Sam. 141
ει δικαίωc εξετάcαι τιc 9 sq. Xen. Cyr. VIII 3,38 (γήιδιον) δ τι ... λάβοι cπέρμα, καλωc
καi δικαίωc άπεδίδου αότό τε καi τόκον οόδέν τι πολύν, cf. Men. Georg. 37 sq. 10 sq.
Hor. c. 1111,30- 32 confert Meineke Men. et Phil. p. 393
276 PHILEMO

93 (89)

τί ποθ' ό Προμηθεύc, δν λέγουc' ήμiic πλάcαι

καi τδ.λλα πάντα ζώια, τοίc μεν θηρίοιc
εδωχ' έκάcτωι κατά γένη φύcιν μίαν;
απαντεc οί λέοντέc είcι ν άλκιμοι,
s δειλοί πάλιν έξηc πάντεc είciν οί λαγοί·
ούκ εcτ' αλώπηξ ή μεν είρων τηι φύcει
ή δ' αύθέκαcτοc, αλλ' εάν τριcμυρίαc
αλώπεκάc τιc cυναγάγηι, μίαν φύcιν
άπαξαπαcών όψεται τρόπον θ' ενα.
10 ήμών δ' δcα καi τά cώματ' εcτi τόν αριθμόν
καθ' ένόc, τοcούτουc εcτι καi τρόπουc ίδείν

[1-11] Stob. 1112,26 (περί κακίαc) p. 183 Η. (codd. ΜΑ Br, Mac.) Φιλήμονοc· τί -
καi τρόπουc ιδείν. Anthol. Pap. Argent. 306 (saec. 11/1),Pauli Maas copiis usus ed. Snell,
Eur. Alex. u. and. Strassb. Pap. (1937) p. 90 τί - ]κα[i τρόπουc iδείν. [1-5] Niceph. Greg.
ίη Synes. De insomn. p. 404 Α (PG cxlix p. 607 Α) ό δ' Εόριπίδηc ... τό του Προμηθέωc
δνομα ειc τόν κοινόν ανάγει δημιουργόν, έναργώc λέγων· τί - λαγοί. [1] Pap. Cair. 56226
(saec. 1/111;exerc. schol.) ed. W. G. Waddell, Et. Pap. 1 (1932) 16
1 ποθ' ό Pap. Argent., Niceph.: ]10 Pap. Cair.: ποτ' ό Stob. Md Br: ποτε ό Α: δή ποτε ό
Mac. λέγουc' Stob. Br, Niceph.: -cιν Pap. Cair., Stob. Md Α, Mac.: λεγου[ Pap. Argent.
3 εδωχ' Niceph.: -κε Pap.: -κ' Stob. Br: -κεν (compend.) Mac.: -κε δ' Md: -κ Α γενη
Pap.: γένοc Stob., Niceph. φυcιν μια[ν Pap.: μίαν φύcιν Stob., Niceph. ('qui verborum
ordo ut ν. 8 praestat, ita hic debiliorem redderet orationem' Snell) 5 έξηc Stob., Niceph.:
ειcιν (superscr. εξηc) Pap. πάντεc ειciν Stob. Md Α Mac., Pap.: ειci(ν) πάντεc Stob. Br,
Niceph. λαγοί Stob. Μ\ Niceph., λαγQι Pap.: -ωοί Stob. ABr Mac.: -ώι Meineke 8
cυναγάγη Stob. Α Mac., -η[ Pap.: -οι Md Br 9 άπαξαπαcών Stob. Mac., -απα[. _]ν Pap.:
-άπαcιν Α: απαξ απαcιν Md: έξ άπαcών Br 12 καθ' ένόc Stob. Br Mac., καθενοc Md Α:
]ν[ Pap.: καθ' ενα Meineke (prob. Richards p. 70 coll. fr. 47,2) καi τούc τρόπουc Br

1 sq. cf. CGFP 296" et vid. Fraenkel ΚΙ. Beitr. Ι p. 513, Reinhardt Myth. Beispiele 1
p. 77 sq., praeterea Pfeiffer ad Ca\l. fr. 493 et Headlam ad Herond. 2,28 5 έξηc παcι Eur.
ΙΑ 341, cf. fr. 657 Ν., Ar. Eccl. 638 et vid. ad Ar. fr. 72 6 sq. de verborum structura vid.
Headlam ad Herond. 7,23 είρων et αόθέκαcτοc distinguuntur ab Aristotele eth. Nic. IV
13 p. 1127" 22 sqq. cf. Posid. fr. 41 et vid. Wil. ad Eur. Her. 1243, Wehrli ad Ariston. fr. 14 ίί
(p. 60), Wilh. Buechner Herm. 76 (1941) 3432 10 sq. Ter. Phorm. 454 quot homines ιοι
sententiae: suus quoique mos. vid. Otto s. ν. homo 9
 Incertae fabulae 277

94 (90)

μείζω τά κακά ποιοϋcι πολλοί, δέcποτα,

αύτοi δι' αύτούc η πέφυκε τηι φύcει.
οίον τέθνηκεν υίόc η μήτηρ τινi
η νή Δί' άλλων των αναγκαίων γέ τιc·
s αν μεν λάβηι τοϋτ' "απέθαν', ανθρωποc γάρ ην,"
τοcοϋτο γέγονε τό κακόν ήλίκον περ ην,
έάν δ' "αβίωτοc ό βίοc, ούκέτ' δψομαι,
άπόλωλ'," έν έαυτώι τοϋτ' έάν cκοπηι, κακά
πρόc τοίc κακοίcιν ούτοc ετερα cυλλέγει.
ιο ό δέ τώι λογιcμώι πάντα παρ' έαυτώι cκοπών
τό κακόν αφαιρεί, ταγαθόν δέ λαμβάνει

[1-11] Stob. IV 44,24 (δτι δεί γενναίωc φέρειν τά προcπίπτοντα) νοl. V p. 964 Η. (codd.
SMA) Φιλήμονοc· μείζω - λαμβάνει. [10-11] Pap. Flor. (mox PSI XV 1476) saec. ΙΙ/ΙΙΙ,
ed. Bartoletti, Atti ΧΙ CIP (1966) p. 13 (CGFP 210; gnomol., cap. περί λόγου) Φιλημονοc·
ο δε - [τα]γ~θον[
2 αύτούc Α: αυ- S: αυ- Μ 3 τέθνηκεν S: τεθη- Μ (ν superscr. man. pr.): τέθει- Α
4 άλλων SMA: c'iλλoc Richards p. 63 5 αν Meineke: ει SM: ό Α λάβηι SMA: λαληι
Bentley Emend. p. 553: λέγηι Blaydes Adv. ΙΙ p. 185 τοϋτ' SMA: τότ' Kock απέθαν'
Grotius Dict. p. 453: -νεν SMA 6 τοcοϋτο Bentley: -ον SMA 7 δέ SM: om. Α 8
άπόλωλ' Jacobs Addit. p. 57: -λεν SMA κακά ex vers. 9 fin. huc transtulit Jacobs 9
κακοίcιν ουτοc Jacobs (praeeunte Bentley): -οίc ου- SMA (dat. in -οιcι(ν) truncatus ut
fr. 116,1 et 169, cf. 39,1; 60,1; 82,6; 96,9; 103,2; 106,3; 110,2. 4 et νίd. ad Diph. fr. 31,2): -οίc
τοίc ουcιν Kock: -οίc δ τοιοϋτοc Hense cυλλέγει κακά SMA, νίd. ad 8 10 έαυτώι
SM, Pap.: -οϋ Α
2 νίd. ad Bat. fr. 2,8 3 sqq. cf. Tel. p. 60, 7 -1 Ο Η. 2 et Epict. ench. 26 τέκνον άλλου
τέθνηκεν η γυνή; ουδείc εcτιν δc ουκ αν είποι δτι "ανθρώπινον"· αλλ' δταν τό αυτοϋ τινοc
άποθάνηι, ευθύc 'Όίμοι, τάλαc εγώ" 4 αναγκαίοι Ώecessarii', ut Men. fr. 208,3 Koe., al.
7 νίd. ad fr. 96,7 8sq. Eur. Alc. 557 πρόc κακοίcιν άλλο ... κακόν, νίd. Gygli-Wyss
Polypt. p. 753
278 PHILEMO

95 (91)

δν ουδέ εϊc λέληθεν ουδέ εν ποιών,

{ουδ' αδ ποιήcων, ουδέ πεποιηκώc πάλαι,}
ούτε κακόν ούτε γ' εcθλόν, ούτόc εiμ' εγώ,
Άήρ, δν αν τιc όνομάcειε καί Δία.
s εγώ δ', δ θεου 'cτιν εργον, ειμί πανταχου,
ενταυθ' εν Άθήναιc, εν Πάτραιc, εν Cικελίαι,
εν ταίc πόλεcι πάcαιcιν, εν ταίc οiκίαιc
πάcαιc, εν ύμιν παcιν· ουκ εcτιν τόποc,
οδ μή 'cτιν Άήρ. ό δέ παρών άπανταχου
10 πάντ' εξ ανάγκηc οΙδε {πανταχου παρών}

[1-10] Stob. 1 Ι 1,32 (δτι θεόc δημιουργόc τών δντων καi διέπει τό δλον τώι τηc προνοίαc
λόγωι καi ποίαc οόcίαc ύπάρχει) p. 39 W. (codd. FP) δν οόδέ - παρών. 2 1 10,10 (περί
αρχών καi cτοιχείων του παντόc) p. 120 W. (codd. FP) Φιλήμονοc (hic Ρ, ad ν. 2 F)· οόδέ
- παρών. [1-4] Schol. Arat. 1 p. 83,2 Maass, 42,18 Mart. οί δέ Δία τον αέρα ακούcαντεc
φέρουcι μάρτυν Φιλήμονα τον κωμικόν. φηci γάρ· δν οόδέ - Δία. Schol. German. (ΑΡ,
ΠSV) p. 56,8 et 110,7 Br. (p. 178,1 Maass, 46,13 Mart.) cum dicit (cύμφηcι) Herodotus
(Ι 131,2? sed Zenodotus Kiessling, Heliodorus Robert Eratosth. catast. [1878] p. 2039 ) Iovem
dictum (esse add. Α, (caelum ... ) Mette Sphairopoiia [1936] p. 116,8) aera, et (aerem et SV,
aerem Π) Cratem (-es S, -es quidem ΠV, p. 14 -16 et 116 -119 Mette) eiusdem esse opinionis
(op. esse Α, est op. ΠV, op. S) testemque (et ι. quem Α, et testem quem Ρ) esse Phil(em)onem
comicum dicit: δν οόδέ - Δία (poetae verba varie corruperunt APS, om. ίη spat. vac. ΠV),
~ Arat. lat. p. 178,1 Maass (46,12 Mart.) Herodotus autem Dianam (Δία) ait dixisse aerem,
et Tenet haec (Κράτητα) istius habere cognitionem testante illi et Philemone{m} poeta{m}
dicente{m} quem nullus oblitus est neque in cuiusquam mali seu boni, ita et ego ut si quis
nominare voluerit et propterea. [4] Et. magn. p. 389,37 η cύνθετόν εcτι τό εϋδιοc παρά τό
Δία, ϊν' τ'ίι ό εόάεροc. Δία γαρ καi τον αέρα φηci Πλάτων ό κωμικόc· αήρ- Δία. Platonem
re vera fragmenti auctorem esse sibi persuasit Cobet Obs. p. 180-182, quem refutavit
Meineke IV p. 875 sq.
1 δν om. Stob. 2 οόδέ εν ποιών om. Schol. Arat. 2 hab. Stob. 1 et 2 , om. Schol.
Arat., Schol. Germ., Arat. lat., 'nec sane desideraretur si abesset' Meineke; qui versum
retinere volet, utatur Leonis adnotatione ad Plaut. Pers. 777 αυ Wakefield Silv. crit. IV
(1793) p. 178: αν FP utrobique (def. Α. C. Moorhouse CIQu 40, 1946, 5) 3 οϋτε κακόν
οϋτε γ' εcθλόν Schol. Arat. (om. γε), Schol. Germ. (Ar. lat.): οϋτε θεόc οϋτ' ίίνθρωποc Stob.
1

2
et ('ex interpolato exemplari' Maass ad p. 83,6) οϋτ' ίίρ' εcθλόν Meineke (qui ίη textum
Stobaei lectionem recepit), οόδέ γ' εcθλόν Maass ειμί εγώ Stob.2, Schol. Arat.: ειμή εγώ
Stob.1: ειΜειειω fere Schol. Germ. 5 δ 2F: ό 1 FP: οό 2Ρ θεου 'cτιν 2FP: om. ίη spat.
vac. 1 FP ειμί 1F, 2FP: ει μή 1 Ρ 6 om. 1 FP ενταυθ' 2 Ρ: ει ταυθ' 2 F 8 παcιν 1F,
2
FP: παcα Ρ 1
9 οό FP, Ρ man. alt.: o{c 2FP
1 2
μή cτιν FP: μή εcτιν 1FP
2
ό δέ 2FP:
 Incertae fabulae 279

δδε FP1
10 οΙδε 2 F: οΙ δέ 2Ρ: δ δέ 1FP πανταχού παρών FP utrobique: άπ- παρών
Meineke ed. Stob. 11 (1864) p. χίχ: secl. Wachsmuth
1 sqq. Diog. Apoll. 64 C 4 D.-Kr. (sed νίd. Wil. GI. d. Hell. 11p. 31φ) Arcturi prologum
in Rudente Plautina comparavit Fraenkel ΚΙ. Beitr. 11p. 42 et Friedrich Eur. et Diph. p. 212.
cf. etiam Diph. fr. 125,6 1 νίd. West ad Hes. op. 268 4 Eur. fr. 877 Ν. αιθήρ ... Ζεύc
δc ανθρώποιc όνομάζεται. Enn. var. 54 sq. Vahl. Iuppίter ... quem Graecί vocant Aerem. νίd.
Praechter Herm. 48 (1913) 315-318
ex prologo sumpta esse cognovit Meineke. vid. Leo Plaut. Forsch. 2 p. 242. Philosophis
trib. Kock

96 (93)

ώ τριcμακάρια πάντα καi τριcόλβια

τά θηρί', ofc ούκ εcτι περί τούτων λόγοc·
οϋτ' ειc ελεγχον ούδέν αύτών ερχεται,
οϋτ' άλλο τοιουτ' ούδέν έcτ' αύτοϊ:c κακόν
s έπακτόν, ην δ' αν ειcενέγκηται φύcιν
εκαcτον, εύθύc καi νόμον ταύτην εχει.
ήμείc δ' αβίωτον ζώμεν άνθρωποι βίον·
δουλεύομεν δόξαιcιν, εύρόντεc νόμουc,
προγόνοιcιν, έγγόνοιcιν, ούκ εcτ' αποτυχεϊ:ν
ιο κακου, πρόφαcιν δ' αεί τιν' έξευρίcκομεν

Stob. IV 34,13 (περί του βίου, δτι βραχύc καi ευτελήc καi φροντίδων ανάμεcτοc) νοl. V
p. 828 Η. (codd. SMA) Φιλήμονοc· ώ - έξευρ.
2 θηρί' o{c S2 : θηρίοιc S1 ΜΑ εcτι Gesner: ενεcτι SMA 3 ουδέν αυτών Scaliger
apud Cant. ms. 1 p. 306: αυτών ουδέν SMA 5 εicενέγκηται SMA: εξ- Richards p. 91
7 ανθρωποι SMA: αν- Cobet Νον. Iect. p. 577 9 έγγόνοιcιν SMA: έκγ- Meineke vid.
Threatte I p. 581- 583
lsqq. cf. Men. fr. 620 Koe. et vid. Heinimann Nomos u. Physis (1945) p.147 74 . 1631 et de
'macarismi' forma Norden Agn. Th. p. 1001 2 'τούτων ί. e. νόμων' Kock coll. 6 et 8 3
vid. Pearson ad Soph. fr. 105,2 Ssq. νίd. Dodds ad Plat. Gorg. p. 483 Ε 3 (νόμον ... τηc
φύcεωc) 7 cf. fr. 94,7 et Ar. Plut. 969. saepe apud solutae orationis scriptores, velut Lys.
or. 6,31, Plat. polit. p. 299 Ε, al. 8sq. 'servimus opίnίonίbus, majoribus, posteris, ut rem,
potentiam, gloriam ab illis acceptam hisce tradamus' Bentley Emend. p. 552
280 PHILEMO

97 (94)

άνήρ δίκαιόc έcτιν ούχ ό μή άδικων,

άλλ' δcτιc άδικείν δυνάμενοc μή βούλεται·
ούδ' δc τά μικρά λαμβάνειν άπέcχετο,
άλλ' δc τά μεγάλα καρτερεί μή λαμβάνων,
s εχειν δυνάμενοc καί κρατείν άζημίωc·
ούδ' δc γε ταυτα πάντα διατηρεί μόνον,
άλλ' δcτιc ίiδολον γνηcίαν τ' εχων φύcιν
εlναι δίκαιοc κού δοκείν εϊναι θέλει

[1-8] Stob. ΠΙ 9,21 (περi δικαιοcύνηc, post fr. 60) p. 350 Η. (codd. SMA Br) Φιλήμονοc
(του αυτου S)· άνήρ - θέλει. [1-2] Corp. Par. 597 Elt. (ap. Hense) Γιλήμονοc· άνήρ -
βούλεται. Men. monost. 37 sq. J. άνήρ- βούλεται (cf. Απ. Gr. ed. Boiss. ΠΙ p. 467)
1 άδικων Stob.: -είν Monost. 2 μή SMd Br, corp. Par.: ου Α, Monost. βούληται
Br, var. lect. ίη Monost. 3 άπέcχετο Α ex corr.: ύπ- SMd Br 6 διατηρεί μόνον Grotius
Dict. p. 523: διαθηρώμενοc SMdA Br: γρ. διατηρεί μόνωc Α 2 ίη marg.: -εί νόμωι Buecheler
ap. Hense
1 sq. Democr. 68 Β 62 D.-Kr. άγαθόν ου τό μή άδικείν, άλλα τό μηδέ έθέλειν, cf. Men.
monost. δ ap. Jaek. ad 37 8 Aesch. Sept. 592 ου γαρ δοκείν αριcτοc, άλλ' εfναι θέλει.
νίd. Hermann Aesch. Π (1852) p. 316

98 (96)

νή τόν Δία τόν μέγιcτον ώιμην, Cωcία,

εγώ πρότερον μεν τούc πένηταc ζην μόνον
όδυνωμένουc, των πλουcίων δέ τόν βίον
ίλαρόν τιν' εlναι καί φέρειν εύθυμίαν·
s νυνί δέ διαφέροντα τοίc καθ' ήμέραν
δαπανήμαcιν δή τόν t βίον όρω μόνον,
λύπαc δ' εχονταc μείζοναc τούc μείζοναc

Stob. IV 33,18 (cύγκριcιc πενίαc καi πλούτου) νοl. V p. 804 Η. (codd. SMA) Φιλήμονοc·
νή - μείζοναc
1 νή τόν ΜΑ: νή
S 2 μεν τούc Meineke Men. et Phil. p. 397: τούc SM: τούc μεν Α
5 νυνi Bentley Emend. p. 551: νυν SMA Ssq. νυνi δέ τοίc καθ' ή. ό. μ. / δαπ. δή διαφ.
τ. β. Richards p. 92 6 δαπανήμαcιν SA: -cι Μ δή τόν βίον όρω SMA: δτι τόν βίον
ειcορω Dobree Αdν. 11 p. 290: νή τόν Δία διορώ Bentley ('mihi neque δή illud placet, iners
 Incertae fabulae 281

enim ibi et otiosum est, neque τόν βίον hic belle repetitur, quod ίη pήore sententia erat'),
quem secutus νή τόν Δί' εicορώ Meineke IV p. 36 sq. (noluit δή τόν βίοτον εicορώ, quod
sufficere postea putavit Hense): δητ' αυτόν είcορώ Kock ('ηοη credo bis ίη tam brevi ecloga
positum esse νή τόν Δία'): τόν βίον όρώ τούτων Blaydes Adv. 1 p. 133 7 τούc μείζοναc
SMA: τούc πλείοναc (sc. των πλουcίων) Kock: τούc πλουcίουc Blaydes Adv. 11 p. 186

1 sqq. cf. Men. Cith. fr. 1 Koe. 1 vid. ad Timocl. fr. 24,7

99 (97)

τόν μή λέγοντα των δεόντων μηδέ εν

μακρόν νόμιζε, καν δύ' είπηι cυλλαβάc,
τόν δ' εό λέγοντα μή νόμιζ' είναι μακρόν,
μηδ' αν cφόδρ' είπηι πολλά καi πολύν χρόνον.
s τεκμήριον δέ τούδε τόν ~Ομηρον λαβέ·
oi5τoc γάρ ήμίν μυριάδαc επών γράφει,
άλλ' ούδέ ε{c ~Ομηρον είρηκεν μακρόν

Stob. 11136,18 (περί αδολεcχίαc) p. 694 Η. Φιλήμονοc· τόν - μακρόν

2 sq. vid. ad Ephipp. fr. 20 (νόμιζε) 5 Men. fr. 754,1 Koe. παράδειγμα τούc Cύρουc
λαβέ. cf. fr. 78,3 5 sqq. Greg. Naz. epist. 54 (p. 70 Gallay) τό λακωνίζειν ού τουτό εcτιν,
δπερ οϊει, όλίγαc cυλλαβάc γράφειν, αλλά περί πλείcτων όλίγαc. οϋτωc έγώ καi βραχυ­
λογώτατον ~Ομηρον λέγω, καi πολύν τόν Άντίμαχον (test. 36 Wyss). cf. Plin. epist. V
6,42 sq., Mart. 1177 et vid. Marion Lausberg, Das Einzeldist. (1982) p. 82

100 (98)

εγώ τόν άγρόν ιατρόν ελελήθειν εχων·

τρέφει γάρ οότοc ωcπερ άρρωcτουντά με,
cιτάρια μικρά προcφέρων οίνου θ' δcον
όcμήν, λαχάνων τ' άεί τι καi νή τόν Δία

Stob. IV 15\ 26 (είc τό εναντίον, c. 15• erat π. γεωργίαc δτι αγαθόν) p. 390 Η. (codd.
SMA) Φιλήμονοc· εγώ - νεκρόν
1 ελελήθειν SA: -θην Μ 3 cμικρά Α τε δcον SM 4 λαχάνων SM: -ου Α τ'

1 cf. fr. adesp. 109 Κ. αποcτερήτην ελαθον αγοράcαc αγρόν 3sq. Ar. Vesp. 213 δcον
282 PHILEMO

s τά πετραία ταύτ' όψάρια, κάππαριν, θύμον,

άcπάραγον, αύτά ταύτα· καi δέδοικα μή
λίαν άπιcχναίνων με ποιήcηι νεκρόν

άείDobree Adv. 11p. 289: άγει SMA 5 πετραία Salm. apud Grot. Dict. p. 536: πετραγεια
SM, -εία Α κάππαριν SM: -ον Α 6 άcπάραγον SM: -ττον Α: άcφάραγον Blaydes
Adv. 11 p. 339 (vid. ad Cratin. fr. 363) 7 άπιcχναίνων Gesner: -χαίνων SMA

cτίλην. Alex. fr. 222,3 sq. Κ. αν οίνου μόνον/ όcμήν ϊδωcιν 5 cf. Theop. fr. 63,3, Sotad.
fr. 1,22; Demetr. 11 fr. 1,9 6 αυτά ταυτα 'haec sola, praeterea nihil' (Meineke Men. et Phil.
p. 398, cf. FCG IV p. 679), saepius αυτό τουτο ut Men. Sic. 372, νίd. Kassel ΖΡΕ 12 (1973)
10 sq. 7 'ποιήcηι νεκρόν, quod ut vulgus opinatur medici faciunt' Kock. cf. Hipp. artic.
81 p. 241,17 Kuehl. ίcχναίνειν καί λιμαγχονείν

101 (100)

δταν <δε) παρατηρούντ' ίδω τίc επταρεν,

η τίc ελάληcεν, η τίc εcτιν ό προϊών
cκοπούντα, πωλω τούτον εύθύc εν άγορiiι.
αύτωι βαδίζει καi λαλεi καi πτάρνυται
s εκαcτοc ήμων, ούχi τoic εν τηι πόλει.
τά πράγμαθ' ώc πέφυκεν, οϋτωc γίγνεται

[1-6) Clem. Alex. strom. VII 25,4 (24,1 πάντα cημεία ήγουνται ε{ναι τά cυμβαίνοντα
καί κακών αίτια) ό κωμικόc δέ Φιλήμων καί τά τοιαυτα κωμωιδεί· δταν ϊδω, φηcίν,
παρατηρουντα - γίνεcθαι. hinc Theodoret. Graec. aff. cur. VI 16 (post fr. 125) ούτοc καί
τούc οiωνοίc η κληδόcι χρωμένουc κωμωιδών εφη· δταν ίδω, φηcίν, παρατηρουντα -
γίνεται, unde [1-3) IV p. 250,27
Αη. Οχ.
1 δέ παρατηρουντ' ϊδω Grotius Exc. p. 991: ίδω -τα codd. 2 προcιών Theod. var. lect.,
Αη. Οχ. (fort. recte) 3 πωλώ Sylburg: πώλωι Clem.: απολώ Theod., Αη. Οχ. 4 αύτώι
Grotius p. 777: εαυ- Clem., έαυ- Theod. 6 οϋτωc Clem.: οϋτω Theod. γίνεται Theod.:
-cθαι Clem.

1 sq. vid. vLeeuwen ad Ar. Αν. 720, Gow ad Theocr. 7,96 3 'ί. e. servo aequίparandum
censeo. servi enim ίη foro venales prostabant' Meineke 6 cf. fr. 107,4 sq.

102 (101)

εγώ λίθον μεν την Νιόβην, μά τούc θεούc,

 Incertae fabulae 283

ούδέποτ' επείcθην, ούδέ νυν πειcθήcομαι

ώc τουτ' εγένετ' ανθρωποc· ύπό δέ των κακων
των cυμπεcόντων του τε cυμβάντοc πάθουc
s ούδέν λαλfjcαι δυναμένη πρόc ούδένα
προcηγορεύθη διά τό μή φωνείν λίθοc

Schol. (bT) Hom. Ω 617 a (ενθα λίθοc περ έουcα θεών έκ κήδεα πέccει sc. Nioba) καί ώc
Φιλήμων ό κωμικόc (φιλ. δε ό κ. φηcιν b)· εγώ λίθον - λίθοc. Eust. in 11. p. 1368,5
φέρεται δε χρηcιc, ώc καί ό κωμικόc Φιλήμων λέγει, δτι λίθον - λίθοc
1 εγώ λίθον μεν Schol.: λίθον μεν Eust.: λ. μεν εlναι Bentley Emend. p. 560: εγώ/ λ. μεν
εlναι Richards p. 92: aut εγώ λ. εΙναι aut λ. γενέcθαι Kock 2 νυν πειcθήcομαι Eust.:
νυν πείθομαι Schol.: νυν γε πείθ- Porson ad Eur. Med. 139 (ΙΧ) et Heyne, Hom. vol. VΙΙΙ
(1802) p. 728: νυνί πείθ- Nauck ap. Mein. V 1 p. ccxxxiii 3 ώc τουτ' b, Eust.: ωcτ' οϋτ'
Τ εγένετο ίiνθρωποc Τ: έγένετο και κήδεα πέccει b, Eust. ώc έγένετ' ούc' ίiνθρ.
Herw. Νον. add. p. 37 ύπό δε Τ: αλλ' ύπό b, Eust. 4 secl. Kock του τε Τ: καί του
b, Eust. 5 οόδε b var. lect., Eust.

1 sqq. νίd. Reinhardt Myth. Beispiele I p. 95 2 sq. Palaeph. 8 p. 16,10 F. (de Nioba)
δcτιc δε πείθεται έξ άνθρώπου λίθον γενέcθαι ... εόήθηc εcτί
(sequitur 'vera' explicatio a
Philemoniana diversa) 6 Cic. Tusc. 11163 Νίοbα fingίtur /apίdea propter aeternum, credo,
ίn /uctu sί/entίum. vid. Lesky RE XVII 1 (1936) 668,19sqq. et Kassel ΖΡΕ 51 (1983) 1 sq.

103 (103)

ηκουcα τούτων αύτόc, ούδέ φύεται

αύτόματον άνθρώποιcιν, ώ βέλτιcτε, νουc
ώcπερ έν άγρωι θύμοc· εκ δέ του λέγειν τι καi
έτέρων άκούειν καi θεωρηcαι υ -
s κατά μικρόν άεί, φαcί, φύονται φρένεc

Stob. 11 31,17 (περί αγωγηc καί παιδείαc) p. 204 W. (cod. L) Φιλήμονοc· ηκουcα (η a
rubr. add.) - φρένεc
1 τούτων αότόc L: τουτο καότόc? Meineke in ed. Stob. IV (1857) p. χχχίν, addens tamen
'sed cf. Com. gr. IV p. 35', ubi scripserat 'τούτων. philosophos dicere videtur' 2 αότόματον
L: -oc Meineke 3 θύμοc L: θύμ' Meineke λέγειν L: 'κλέγειν Kock: βλέπειν Wachs-
muth, παθείν Usener ap. eundem 4 ακούειν L: άκουcαι Usener θεωρηcαι L: τί που
add. Meineke (ίη ν. 3 τε και traditum esse opinatus), λόγουc C. F. Hermann RhM 5 (1847)
609, 'et quidni μόλιc?' Kock: θεωρείν καί cκοπείν Blaydes Adv. 11 p. 186

5 κατά μικρόν άεί Ar. Vesp. 702

284 PHILEMO

104 (104)

τί ζην δφελοc ώι μή 'cτι τό ζην είδέναι;

(Β.) άλλ' oivoc ήν· ούδεic δέ μεθύων, αν cκοπηιc,
δc ούχi δουλόc έcτι του πεπωκέναι·
δcα μ' ούτοc ήνάγκαζεν, έποίουν ταυτ' εγώ.
s ό πονηρόc οϊνοc ούτόc έcτι, Νικοφών

Stob. 11118,6 (περί άκραcίαc) p. 514 Η. (codd. SMA, Mac.) Φιλήμονοc· τί - Νικοφων.
sequitur fr. 162
1 τί ζην ... ώι Morelius p. 80: τί δή ζην ... ώι SMA, Mac.: τί δή / ζην ... (έcθ') ώι
Cobet Mnem. 9 (1860) 114: τί δή / ζην ... ώι (γε) Buecheler ap. Hense versum Gesner
seiunxit a reliquis, quae οιη. Mac. 'gnomologum certe cohaerere haec voluisse inde apparet
quod verba τί δή - είδέναι per se sola titulo parum conveniunt' Hense 2 ο{νοc Md Α:
δνοc S 4 δcα Md Α: δccα S ηνάγκαζεν έποίουν Md Α: -ζε έπόουν S 5 ό ... οότοc
SMA: ό ... αϊτιόc F. W. Schmidt Jb. cl. Ph. 109 (1874) 376: {ό} ... ό πολύc Meineke (cf.
fr. 162), addens 'versus hic fortasse alteri interlocutoή tribuendus, nisi potius a reliquis
separandus est' (id quod postea fecit ίη ed. Stob.): (Α.) {ό} ... οότοc Nauck ap. Mein. V 1
p. ccxxxv, subiungens fr. 162 (Β.) απαc (vel άπλωc) κτλ.

1 Alex. fr. 173,4 Κ. ουκ έπίcταcαι ζην, SH 980,6 ζώειν άνδρόc έπιcταμένου. vid. Wil. SB
Bln. 1912 p. 549 et cf. praeterea Bat. fr. 5,5sq. 4 cf. Eur. fr. 265 Ν., Call. epigr. 42,3 Pf.
et vid. Leo Plaut. Forsch. 2 p. 156. 159, Austin ad Men. Sam. 341 sq. 5 Nicophontis nomen
ίη Corinthia occurrit, fr. 39

105 (105)

δικαιότατον κτημ' έcτiν ανθρώποιc άγρόc·

ών ή φύcιc δείται γάρ έπιμελώc φέρει,
πυρούc, ελαιον, οΙνον, ιcχάδαc, μέλι.
τά δ' αργυρώματ' έcτiν fι τε πορφύρα
s είc τούc τραγωιδούc εϋθετ', ούκ είc τόν βίον

[1-5] Stob. IV 15•, 15 (περί γεωργίαc δτι αγαθόν) p. 379 Η. (codd. SMA) Φιλήμονοc·
δικ.- βίον. [4-5] Diog. Laert. 1125 (Socrates, cum Cratete confusus, νίd. Gerhard p. 1423 ,
Gallo QUCC 49, 1985, 151-153) καi cυνεχέc εκείνα (εκ. οιη. F) άνεφθέγγετο τά ίαμβεία
(ίάμβια Β)· τά δ' - βίον. Clem. Alex. paed. 11 108,4 ή πορφύρα καi τά άργυρώματα, ωc
φηcιν ό κωμικόc, είc τούc - βίον
4 τά δ' άργυρώματα Diog.: τάργ- δ' Stob. de Clem. νίd. supra 5 είc ... είc Diog.,
Clem.: έc ... έc Stob. εϋθετ' Stob.: χρήcιμ(α) Diog.: χρήcιμα καi Clem.
 Incertae fabulae 285

1 Verg. georg. 11 460 fundit humo faci/em νictum iustissima tellus. Rohde Gr. Rom. 3
p. 537 sq.

106 (106)

πολλών φύcει τοϊ:c παcιν αιτία κακών

λύπη· διά λύπην καi μανία γάρ γίγνεται
πολλοϊ:cι καi νοcήματ' ουκ ίάcιμα,
αύτούc τ' άνηιρήκαcι διά λύπην τινέc
s {έπάν τό λυπουν πλέον η τό cώιζον ήι}

[1-5] Stob. IV 35,1 (περί λύπηc) vol. V p. 857 Η. (codd. SMA) Φιλήμονοc (om. S)·
πολλων - ήι. [2-4] [Plut.] cons. ad Apollon. 2 p. 102 BC πολλων ... όντων ψυχικων
παθων ή λύπη τό χαλεπώτατον πέφυκεν εlναι πάντων (Men. fr. 626 Koe} διά λύπην γάρ
φαcι καi μανίαν γίγνεcθαι πολλοίc καi - τινέc (νίd. Kassel Konsolationslit. p. 56)
2 γίγνεται Α ut νίd.: γίν- SM 4 αύτούc SA: αύ- Μ 5 Nauckii suspicioni (p. 117)
obsecuti seclusimus πλέον SMA: πλείον Gesner (forma dubia, ίη titulis non ante saec. 112
a. Chr., Threatte I p. 322, toleranda ίη Athenione fr. 1,16. 26): μείζον Nauck (nisi interpo-
latoήs sit versus) η τό cωιζον ήι πλέον Hense WSt 42 (1920/21) 7

1 sq. de verborum ordine vid. Wil. Schiedsg. p. 156, de particula γάρ postposita vid. ad
fr. 59 2 cf. Antiphan. fr. 295 Κ., Alex. fr. 296 Κ. 3 vid. Austin ad Men. Asp. 337

107 (107)

αν γνώιc τί έcτ' ανθρωποc, ευδαίμων εcηι.

τέθνηκέ τιc· μή δεινόν εcτω τουτό cοι.
κεκύηκέ τιc, ου κεκύηκέ τιc, ητύχηκέ τιc,
βήττει τιc, οίμώζει τιc· ή φύcιc φέρει
s ι'iπαντα ταυτα. φευγε τάc λύπαc υ -

Stob. IV 44,30 (δτι δεί γενναίωc φέρειν τά προcπίπτοντα) vol. V p. 966 Η. (codd. SMA)
Φιλήμονοc· αγνώc-λύπαc
1 αν γνωιc τί Grotius Dict. p. 557: ό:γνώc τιc SMA 2 μή δεινόν εcτω τοϋτό cοι SMA:
del. C. F. Hermann RhM 5 (1847) 609 sq. et Nauck Ζ. Alt. 13 (1855) 117 (vid. ad ν. 3) 3
κεκύηκέ τιc, μή δεινόν ού κεκύηκέ τιc SMA: μή δεινόν del. Grotius: 'prius τιc fort. delendum'
Meineke Men. et Phil. p. 404, 'malim κεκύηκεν, ού κεκύηκεν, utroque τιc omisso' idem IV
p. 42: τέθνηκέ τιc, κεκύηκέ τιc C. F. Hermann (νίd. ad 2): τέθνηκέ τιc, ού κέκληκέ τιc
Nauck (νίd. ad 2): κέκμηκε, προcκέκρουκεν Kock ητύχηκε SMA: ηδίκ- Nauck 4
286 PHILEMO

οίμώζει SM: -ξει Α φέρει δ' SMA: δ' del. Grotius 5 fin. μόνον add. Grotius, τρέφειν
vel άεί Blaydes Adv. ΙΙ p. 186
1 ~ Diph. fr.112 2sqq. de verborum structura vid. ad Timocl. fr. 6,13-16 2sq.
Men. Asp. 216. 218 η τέθνηιcέ τιc
... η τέτοιcε ... ιcυοϋcά τιc λάθραι

108 (108)

τί ποτ' έcτiν άρα διότι βούλεταί μ' ίδείν;

ή καθάπερ οί νοcουντεc αλγουντεc cφόδρα,
τόν ίατρόν αν 'ίδωcιν, ουκ αλγουc' ετι·
οϋτωc έπάν τιc τυγχάνηι λυπούμενοc,
s ήττον όδυνάται, φίλον εάν παρόντ' ίδηι;

Stob. IV 48\ 25 (δτι οί άτυχοϋντεc χρήιζουcι τών cυμπαcχόντων) νο\. V p. 1014 Η. (codd.
SMA) Φιλήμονοc· τί - ίδηι
1 μ' Α: με SM 2 ή Blaydes Adv. ΙΙ p. 186: η SMA 3 άλγοϋc' SM: -cιν Α 4
οϋτωc SA: ούτοc Μ 5 παρόντ' ίδη S: -τι δή Μ: -τα δεί Α

4sq. App. C\aud. fr. 2,1 (FPL p. 5) amίcum cum vίdes, oblίvίscere mίserίas, vid. Morel ad
loc., Marx Zeitschr. oest. Gymn. 48 (1897) 218sq.

109 (117)

ανθρωποc εΙ δήπουθεν· ουκ εcτ' ουδέ εΙc

ώι μή κακόν τι γέγονεν η γενήcεται.
ό ποιων δ' έλάχιcτον τό γεγενημένον υ -
αμφότερον οότοc ευτυχεί τε καi φρονεί

Stob. IV 44,42 (δτι δεί γενναίωc φέρειν τά προcπίπτοντα) vol. V p. 969 Η. (codd. SMA)
Φιλήμονοc· ίiνθρ. - φρονεί
1 ούιc SMA: ών Bentley Emend. p. 554 3 γεγενημένον SA: γεννη- Μ fin. κακόν
add. Bentley
3 ποιών έλάχιcτον 'quam maxime minuens' Meineke. cf. [Plut.] cons. ad Apol\on. 19
p. 111 EF et 4 p. 103 Α
 Incertae fabulae 287

110(119)

cοί γάρ τιc έcτίν, εiπέ μοι, παρρηcία;

cύ λαλείc έν άνθρώποιcιν ώc liνθρωποc ών;
τό δ' δλον περιπατείc, η τόν αυτόν αέρα
έτέροιcι ν ελκειc, εiπέ μοι, τοιουτοc ών;

Stob. ΠΙ 6,2 (περi ό.κολαcίαc) p. 280 Η. (codd. LMA) Φιλήμονοc· coi - ων

1 coi Gaisford: ό.οi L (α rubr.): cύ MdA τίc L: τί MdA 2 cύ λαλείc MdA: λαλείc
δ' L 4 έτέροιcιν ελκειc Meineke Men. et Phil. p. 405: -οιc cυνέλ- LMdA vid. ad
fr. 94,9
1 sq. Eur. Andr. 590 sq. cύ γάρ μετ' ανδρών, ώ κάκιcτε κό.κ κακών; / coi που μέτεcτιν ώc
έν ό.νδράcιν λόγου; νίd. Headlam ad Herond. 5,15 et cf. praeterea Auct. ad Herenn. IV 19
3sq. cf. Philyll. fr.19,3 et Men. fr. 740,7sq. Koe. (TrGF adesp. 307b)

111 (120)

αν μέν πλέωμεν ήμερων πλουν τεττάρων,

cκεπτόμεθα τάναγκαί' έκάcτηc ήμέραc·
αν fμ δέ φείcαcθαί τι του γήρωc χάριν,
ου φειcόμεcθ' εφόδια περιποιούμενοι;

Stob. ΠΙ 15,5 (περi ό.cωτίαc) p. 477 Η. (cod. S) Φιλήμονοc· αν - περιπ.

1 πλουν Cobet Νον. lect. p. 91: που S (def. Hense coll. Meist.-Schw. p. 205) 2 cκεπ-
τόμεθα S: cκεψ- Herw. Mnem. 6 (1878) 77 3 αν ήι S: αν δέη alt. man. cod. Par. 1985
(teste Gaisf.) ex coniect. (vid. ad Philetaer. fr. 3,1): δέον Brunck ΗΘΙΚΗ ΠOIHCIC (1784) p. 189
4 φειcόμεcθ' Grotius Dict. p. 525: -μεθ' S

1 cf. Euphr. fr. 1,19, Hdt. IV 89,2 αναπλώcαc ... δυών ήμερέων πλόον 3sq. Athen.
IV p. 168 C (Cάτυροc έν τοίc περi χαρακτήρων, fr. 20 Muell., FGH ΠΙ p. 164) έν τηι νεότητι
τά του γή ρωc έφόδια προκαταναλίcκοντεc, vid. Boll ΚΙ. Schr. p. 1703
288 PHILEMO

112 (121)

πολλάκιc εχων τιc ούδέ ταναγκαία νυν

αϋριον επλούτηc', ωcτε χατέρουc τρέφειν·
θηcαυρόν εύρών τήμερόν τιc αϋριον
απαντα τακ τηc οικίαc απώλεcεν

Stob. IV 41,50 (δτι άβέβαιοc ή των ανθρώπων εύπραξία μεταπιπτούcηc ραιδίωc τηc
τύχηc) vol. V p. 941 Η. (codd. ΜΑ) Φιλήμονοc· πολλ. - άπ.
1 ούδέ Porson ad Eur. Hec. 1161 [1179]: οϋτε ΜΑ 2 επλούτηc Μ: -cεν Μ 2 Α ιcαi
έτέρουc ΜΑ 3 τήμερον Meineke ίη ed. Stob. IV (1857) p. νίίί: θ' ήcήμ- ΜΑ (cήμ- iam
Gesner) τιc Porson: τfjc ΜΑ 1-2 et 3-4 neque duo fragmenta sunt, ut putabat
Meineke, neque duarum personarum verba (domini servique dominum irridentis), ut voluit
Kock
2 cf. Herond. 1,18 et 3,13 4 Ar. Plut. 857 άπολωλειcώc απαντα τάιc τfjc ο!ιcίαc

113 (122)

τόν βολβόν, ει βούλει, cκόπει

δcα δαπανrιcαc εύδοκιμεί, τυρόν, μέλι,
cήcαμον, ελαιον, κρόμυον, δξοc, cίλφιον.
αύτόc δ' εφ' αύτου 'cτιν πονηρόc καi πικρόc

Athen. epit. 11p. 64 Ε περί δέ τfjc των βολβών cιcευαcίαc Φιλήμων φηcί· τόν - πιιcρόc
3 ιcρόμυον CE: κρόμμυον Schweigh.: ιcρόμμυ' Bernhardi, Act. Soc. Phil. Lips. 1 (1872)
275 4 'cτιν Brunck ms. apud Schweigh.: 'cτι CE

1 νίd. ad Timocl. fr. 6,8 2sq. νίd. ad Ar. fr. 128,1 sq.

114 (123)

cφίγγ' άρρεν', ού μάγειρον ειc την οικίαν

είληφ'. άπλώc γαρ ούδέ εν, μά τούc θεούc,
ών (αν) λέγηι cυνίημι· καινά ρήματα
πεποριcμένοc πάρεcτι
 Incertae fabulae 289

[1-4] Athen. 1 XIV p. 659 Β μάλιcτα ... είcάγονται οί μάγειροι cκωπτικοί τινεc (τινεc
om. CE, aut {οί} aut τινεc <οντεc) Kaibel), ώc παρά Μενάνδρωι εν Έπιτρέπουcιν (fr. 1-
5 Koe.). καi Φιλήμων δέ που φηcίν· cφίγγ' - γάρ εcτι(ν). 2 1Χ p. 382 Β (Strat. fr. 1,1-4)
cφίγγ' - πάρεcτιν. [4] Pap. Cair. 65445 (νίd. ad Strat.)
2 ούδέ εν 1ACE, 2 Α: ούδέν 2 CE 3 ών αν λέγηι Dindorf: ών λέγει 1ACE: δc' αν λέγηι
2
Α (ο ex ω), CE καινά ACE: κενά 2 ACE
1
4 πάρεcτιν 2 ACE (Pap.): γάρ εcτι(ν) 1ACE
(νίd. Dover I p. 63)

1 sqq. νίd. ad Strat. fr. 1

115 (124)

έξόν γυναικόc έξόπιcθ' έλευθέραc

t βλεπομένην θεράπαιναν κατόπιν ακολουθειν καλήν
t εκ του Πλαταιικου τε παρακολουθουντά τινα
ταύτηι κατιλλώπτειν

Clem. Alex. paed. ΠΙ 73,1 εγώ μεν ούδέ τάc θεραπαίναc άξιώ ταίc άρίcταιc γυναιξίν (τάc
επ' άριcτερίic ταιc γυν. η Ed. Schwartz) τάc έπομέναc αύταίc αίcχρολογείν η αίcχροεργείν,
cωφρονίζεcθαι δέ αύτάc πρόc των δεcποινών. cφόδρα γουν επιτιμητικώτατα δ κωμικόc
Φιλήμων φηcίν· εξόν - κατιλλώπτειν. άναcτρέφει γάρ επί τήν δέcποιναν ή τηc θερα­
παίνηc άκολαcία κτλ.
1 έξόν cod.: έξιών / Markland Eur. Suppl. (1763) p. 246: fab. nomen velut Έξοικιζομένωι
latere putat Kock, έν Έμπόρωι Della Corte RFIC 30 (1952) 332 coll. Plaut. Merc. 404-
411 2 βλεπομένην cod.: βλέπειν Gataker Op. crit. 1 (1698) p. 640 G: βλέπω / μόνην
Markland κατόπιν άκολουθείν cod.: καθ' όδόν άκόλουθον Kock: κατακολουθουcαν
Kaibel ms. 3 έκτου Πλαταιικου cod.: εκ του πλαγίου C. F. Hermann RhM 5 (1847) 610
(Kock): fab. nom. adscriptum agnoscebat Dietze p. 20 1 τε παρακολουθουντά τινα cod.:
τε -ουντ' αν τινα C. F. Hermann (poterat τε -ουντάc τιναc, nam αν particula quo spectet
haud facile intellexeris' Iacobi ap. Mein. V 1 p. ccxxxiv): των -ούντων τινi Kock: (έκ τ.
Πλατ.) -ουντί τε Jortin, Remarks οη Eccles. Hist. 11 (1752) p. 391: κατιλλώπτειν τινά (νίd.
4) Klotz (ap. Staehlin 13 p. 365) 4 ταύτηι κατιλλώπτειν cod.: ταύτηι 'γκατ- Meineke
(praeeunte Dobraeo Αdν. ΙΙ p. 290 qui μέγ' εγκατ-): κρυφηι 'γκατιλλώπτουcαν Kock: ταύτηι
παρακολουθουντα (νίd. 3) Klotz

1 sqq. cf. Plaut. Merc. 1.1. 4 Clem. Alex. paed. 11170,1 τό ένιλλώπτειν ... ούδέν άλλ'
η διά των οφθαλμών μοιχεύειν έcτίν, cf. Adamant. 23 (Script. physiogn. 1 p. 346 sq. F.). vid.
Ael. Dion. ι 8 et Gow-Page ad Hell. epigr. 3806
290 PHILEMO

116 (99)

αν οίc εχομεν τούτοιcι μηδέ χρώμεθα,

α δ' ουκ εχομεν ζητώμεν, ών μέν δια τύχην,
ών δέ δι' έαυτούc έcόμεθ' έcτερημένοι

Stob. 111 16,1 (περί φειδωλίαc) p. 480 Η. (codd. SMA Br) = Max. Conf. 22, 11 p. 602
Comb. (ex alio cod. Maius, Script. vet. ηον. collect. 11 [1827] p. xxvi<2J,vid. Wachsmuth Stud.
p. 103 sq.) Φιλήμονοc· έάν - έcτ.
1 Ιiν Meineke: έάν codd. εχομεν, τούτοιcι Meineke: -ομεν -οιc Stob. Br, Max. (Mai):
-ωμεν -οιc Max. (Comb.): -ωμεν τoic Stob. S MdA (νίd. ad fr. 94,9) μή χρώμεθα Stob.
Br 2 ζητώμεν Stob. Br, Max. (Mai): -ουμεν Stob. SMdA, Max. (Comb.)

2 sq. ών μέν ... ών δέ demonstrative, usu recentiore quem notat Luc. soloec. 1, vid. Wankel
ad Dem. 18,71 (p. 428 sq.) 3 δι' έαυτούc ut Men. fr. 620,5 Koe., vid. Kassel ad Arist.
rhet. 1 1 p. 1355• 23 et de έαυτούc pro ήμαc αότούc K.-G. ί p. 572

117 (125)

(Α.) Cύρα, Cύρα. (Cυ.) τί έcτι; (Α.) πώc ήμiΎ εχειc;

(Cυ.) μηδέποτ' έρώτα τουτ', έπάν γέροντ' ϊδηιc
η γραυν τιν'· ίcθι δ' ευθύc δτι κακώc εχει

Stob. IV 50\51 (ψόγοc γήρωc) νοl. V p. 1041 Η. (codd. SMA, corp. Par.) Φιλήμονοc·
Cύρα -εχει
2 μηδέποτ' έρώτα τουτ' om. S έπάν SMA: έάν corp. Par.
1 cf. Lysipp. fr. 1 2sq. cf. Comp. Men. et Philist. 11 44sq. J., Men. Sic. 375sq.

118 (130)

ει ταίc αληθείαιcιν οί τεθνηκότεc

αίcθηcιν εtχον, ανδρεc, ωc φαcίν τινεc,
απηγξάμην αν ωcτ' ίδείν Ευριπίδην

Vit. Eur. 6 p. 6,14 Schw. οϋτω δέ αυτόν Φιλήμων ηγάπηcεν ώc τολμfjcαι περί αότου
τοιουτον ειπείν· εi - Εόριπίδην. ΑΡ ΙΧ 450 cτίχοι, οϋc ε{πεν Φιλήμων εic Εόριπίδην
(τίναc Ιiν εϊποι λόγουc Φιλ. δι' Εόρ. Plan.) εί - Εόριπίδην
 Incertae fabulae 291

1 sqq. cf. fr. 153 et vid. ad Axionici Φιλευριπίδην. Mary Lefkowitz, The Lives of the Gr.
Poets (1981) p. 98 sq. 1 sq. Isocr. 19,42 εί τιc εcτίν αϊcθηcιc τοίc τεθνεωcιν, cf. Lycurg.
ίη Leocr. 136 et vid. Dover, Pop. Mor. p. 243 1 ταίc ιiληθείαιcι Men. Theoph. 25, -αιc
Asp. 372 2 ίiνδρεc cum οί τεθν. iunxit Hertelius p. 192, cum τινεc Meineke Men. et Phil.
p. 410 et Schwartz, pro vocativo habent Meineke IV p. 48 et Kock (cf. Men. Dysc. 194. 659.
666, Epitr. 567 [887], Sam. 269. 329. 683, Sic. 405, νίd. Leo Monol. p. 79 sq., Wil. Schiedsg.
p. 97); prob. Dietze p. 62, qui haec verba poetae nomine a Prologo dicta esse putat 3 de
particula ωcτε ηοη certum sed speratum effectum indicante vid. vLeeuwen ad Ar. Pac. 333

119 (131)

δ φθόνοc t έν έαυτωι τουθ' εν έπιεικωc ποιεί·

τόν αίρετιcτήν όντα των αύτου τρόπων
λυμαίνεται μάλιcτα δια παντόc cυνών

Stob. ΠΙ 38,1 (περί φθόνου) p. 708 Η. (codd. SMA, Mac.) Φιλήμονοc· ό - cυνών
1 έν έαυτωι ... πο(ι)εί SMA, Mac.: εν αύτωι ... εχει Bentley Emend. p. 548, coll. ΑΡ ΧΙ
193: εν αύτωι ... φορεί Kock (de φέρει cogitaverat Meineke), cf. Soph. Ant. 705: {εν} έαυτωι
... ποιεί Meineke ('fort. sufficit'), recepit Hense ποεί S: ποιεί ΜΑ, Mac. 2 αίρετιcτήν
Μ: έρεθ- SA, Mac. (cf. var. lect. Phot. α 642: Lex. Bachm. p. 52,22) αυτου Mei-
neke τρόπων SA, Mac.: -ον Μ

1 sqq. cf. Carc. ΙΙ, 70 F 8 Sn. et Isocr. 9,6 1 Men. fr. 150 Koe. τουθ' εν μόνον 2
Polyb. ΧΧΙ 23,11 τηc προαιρέcεωc ... αίρετιcταί 2sq. Men. fr. 537 Koe. ό φθονερόc ...
αυθαιρέτοιc ... cυνέχεται λύπαιc αεί, 538,3 (invidi adulescentis admonitio) παν τό λυμαι­
νόμενόν εcτιν ενδοθεν. cf. etiam Plat. leg. ΙΧ p. 870 C et vid. Stephanopoulos ΖΡΕ 75 (1988)
8sq.

120 (132)

αγαθηc γυναικόc έcτιν, ώ Νικοcτράτη,

μή κρείττον' εϊναι τανδρόc, άλλ' ύπήκοον.
γυνή δέ νικώc' άνδρα κακόν έcτιν μέγα

Stob. IV 23,20 (γαμικά παραγγέλματα) p. 576 Η. (codd. SMA) Φιλήμονοc· ιiγ. - μέγα
2 κρείττον Μ 3 νικωc' Gesner: νει- SMA
1 sqq. cf. Men. fr. 418 Κ. et Eur. fr. 545 Ν.
292 PHILEMO

121 (133)

ούκ αν δύναιο μή γενέcθαι, δέcποτα,

ανθρωποc ων ανθρωποc· αλλωc ούν βοαιc.
τον ζωντ' ανάγκη πόλλ' εχειν εcτiν κακά

Stob. IV 34,5 (περί του βίου, δτι βραχύc καί ευτελήc καί φροντίδων άνάμεcτοc) νοl. V
p. 825 Η. (cod. S) Φιλήμονοc· ουκ - κακά

2 cf. fr. 164, Men. fr. 46 Koe. et νίd. Headlam ad Herond. 5,78 3 Naev. com. 106
Ribb. pati necesse est multa mortales mala

122 (134)

οϋτε γαρ ιατρόc ουδέ είc, εάν cκοπηιc,

τούc αύτόc αύτου βούλεθ' ύγιαίνειν φίλουc,
οϋτε cτρατιώτηc πόλιν όραν άνευ κακου

Stob. IV 38,5 (περί ιατρών καί iατρικηc, post fr. 78) νοl. V p. 899 Η. (codd. SMA)
Φιλήμονοc (του αυτου S)· οϋτε - κακου
1 εάν cκοπηιc Meineke: αν κοπηc S: αν κοπηc Μ: αν κοπείc Α: αν εό cκοπηc ed. Trinc.
cf. fr. 104,2, Men. fr. 538,4 Koe. 2 αυτόc αύτου ed. Trinc.: αυτου αυτόc SMA νίd. ad
Timocl. fr. 6,19 3 κακου SMA: καπνου Blaydes Αdν. ΙΙ p. 188

123 (135)

εγώ δέ λυπουμαι μεν εic ύπερβολήν

επi τοίc παρουcιν, εν δε τηι λύπηι φρονω.
τουτό με <τό) τη ρουν εcτι κανθρωπον ποουν
Stob. IV 44,2 (post fr. 77) νοl. V p. 958 Η. (codd. SMA, Mac.) Φιλήμονοc (του αυτου
SA)· εγώ - πο(ι)ουν
3 με τό Gaisford: με SMA: γάρ με Mac.: τό με Grotius Dict. p. 556 ποουν SMA: ποι-
Μac.

3 eodem verborum ordine Ar. Lys. 1027 τουτ' αρ' ήν με τουπιτρίβον, cf. Αν. 95, [Dem.]
59,1 et νίd. Wack. ΚΙ. Schr. Ι p. 26 Ar. Nub. 579 (chor.) τηρουμεν ύμαc, cf. Men. Epitr.
169 [345]
 lncertae fabulae 293

124 (136)

οϋτωc ανανδροc γέγοναc; ουκ ευψυχία

τουτ' εcθ' δ ποιείc νυν γάρ, αλλ' ανανδρία,
τό μή δύναcθαι καρτερείν λυπούμενον

Stob. IV 44,25 (δτι δεί γενναίωc φέρειν τά προcπίπτοντα) vol. V p. 965 Η. (codd. SMA)
Φιλήμονοc (φιλ~ S, 'sed ut Ν ab Η vix possit discemi' Hense)· ουτωc - λυπ.
2 εcτιν SA, εcτιν Μ
lsqq. Arist. eth. Nic. ΠΙ 11 p. 1116" 12 τό δ' άποθνήιcκειν φεύγοντα πενίαν η ερωτα η
τι λυπηρόν ουκ ανδρείου, άλλα μάλλον δειλού, cf. Eur. Herc. 1347-1351 et Plat. leg. ΙΧ
p. 873 C et vid. Kassel Gnom. 34 (1962) 556 2 de particula γάρ postposita νίd. ad fr. 59,2

125 (137)

ουκ εcτιν ήμίν ουδεμία τύχη θεόc,

ουκ εcτιν, αλλά ταυτόματον, δ γίγνεται
ώc ετυχ' έκάcτωι, προcαγορεύεται τύχη

Clem. Alex. strom. V 128,1 καλώc ούν καi Φιλήμων ό κωμικόc τήν εiδωλολατρείαν
εκκόπτει διά τούτων· ουκ - τύχη. hinc Eus. praep. evang. ΧΙΙΙ 13,55 et Theodoret. Graec.
aff. cur. VI 16
1 θεόc; J. Η. Meibom, Hippocr. magni Orkos (1643) p. 198 (voluisse videtur θεόc;: :, certe
hoc aptius esset) 2 γίνεται Clem., Theod., var. lect. ίη Eus. 3 ετυχ' Grotius Exc.
p. 991: -χεν codd.
1 sqq. deam se esse affirmat Fortuna ίη Men. Asp. προλογίζουcα (98. 147 sq.); Sam. 163
ταυτόματόν έcτιν ώc εοικέ που θεόc. vid. Wil. Schiedsg. p. 113, Gl. d. Hell. 11p. 304 2 sq.
Gnom. pap. 18 col. 2,25 J. [ταυ]τόματα προcπίπτοντα ταυτ' εcτiν τύχη 3 cf. Men. fr. 468
Koe.
294 PHILEMO

126 (138)

όρώcι πάντεc πρώτον, εΙτ' εθαύμαcαν,

επειτ' επεθεώρηcαν, εϊτ' είc ελπίδα
ενέπεcον· οϋτω γίγνετ' εκ τούτων ερωc

Clem. Alex. strom. VI 23,4 sq. (de furtis scriptorum) tj ουχί καi Πλάτωνοc (?) ε{πόντοc
"ήμείc δέ τουτο λέξοιμεν liv ίcωc ουκ ατόπωc, δτι αρχή μέν ερωτοc δραcιc, tμειοίt (αϋξει
Theodoret. Graec. aff. cur. ΧΙΙ 56) δέ τό πάθοc ελπίc, τρέφει δέ μνήμη, τηρεί δέ cυνήθεια"
Φιλήμων ό κωμικόc γράφει· όρωcι - ερωc
2 επειτ' επεθεώρηcαν Bentley Emend. p. 556: εΙτ' επεθ- cod. (έπειτα δ' έθ- Grotius Exc.
p. 991) εic Grotius p. 777: έc cod. 3 ένέπεcον Sylburg: -αν cod. γίνεται cod.

1 sqq. cf. Sthen. 32 F 1 Sn. = Agath. 39 F 29 Sn. et vid. Rohde Gr. Rom. 3 p. 158 sq.

127 (139)

αλλ' εν Cάμωι μεν του λιθίνου ζώιου ποτέ

ανθρωποc ηράcθη τιc· εϊτ' είc τόν νεών
κατέκλειcεν αύτόν

Athen. ΧΙΙΙ p. 605 F Κλείcοφοc ό Cηλυμβριανόc ... του εν Cάμωι Ωαρίου αγάλματοc
εραcθεic κατέκλειcεν αύτόν εν τωι ναωι, ώc πληcιάcαι δυνηcόμενοc ... τηc πράξεωc ταύτηc
μνημονεύει καi 'Άλεξιc ό ποιητήc εν τωι επιγραφομένωι δράματι Γραφηι λέγων ώδε
(fr. 40 Κ} γεγένηται δ', ώc λέγουcιν, καν Cάμωι / τοιουθ' ετερον. λιθίνηc επεθύμηcεν
κόρηc / liνθρωποc έγκατέκλειcέ θ' αύτόν τωι νε&ι. καi Φιλήμων του αυτου μνημονεύων
φηcίν· άλλ' - αύτόν. Κτηcικλέουc δ' εcτiν εργον τό άγαλμα (1372 Overb.), ωc φηcιν
Άδαίοc ό Μιτυληναίοc έν τωι περί Άγαλματοποιων

1 sqq. vid. Wehrli ad Clearch. fr. 26 1 ζ&ια λίθινα τετραπήχη ίη Aristotelis testamento,
Diog. Laert. V 16 2 (καi) εΙτα sive επειτα sollemne ίη talibus fabellis (cf. Ter. Andr.
223 sq., 924 sq.), vid. Fraenkel ΚΙ. Beitr. 1 p. 236 sq.

128

] . ποήcω; 1):ώι;: ... [

του]ΊQ καλλύνειν θέλε[ι
]ητο κάλ~υνθρον[
 Incertae fabulae 295

Gnomol. Pap. Harris 171,2 (saec. ΙΙΡ) ed. Livrea ΖΡΕ 58 (1985) 13. 15 Φιλή[μονοc
. ποήcω - ιcάλ/;υνθρον[
1 init. τί δ]~ West, τί ου]γ Austin ~ώι; π:1;,[είv ed. pr., fin. δυνήcομαι Austin 2
Soph. Ant. 496 τούτο ιcαλλύνειν θέληι cont. ed. pr. 3 ]f\ τό ed. pr.

129

]ειδο[ ] μείζον άνθρ[ωπ

]ς,υθεν . [ . ] .... τελεcτ . [
] .. ουδ . [ ]υ φιλαργυρ[
] . ωτικ[ ] .. [
]η .. [.] ... [
].. [
] . η. [
]. [

Gnomol. Pap. Harris 171,26 (saec. ΙΙΡ) ed. Livrea ΖΡΕ 58 (1985) 13. 15 Φιλήμονοc[, cuius
versus incertum quousque pertineant; 7 Φι]1;,~1;1[ονοc ed. pr.
1 ουκ εcτι φ]είδο[υc μείζον άνθρ[ώπωι κακόν init. West, fin. ed. pr., cf. Eur. fr. 407,2 sq.
Ν. 2 ξ:Vτελέcτξ:[ρον ed. pr.

130 (142)

βουνόν έπi ταύτηι καταλαβών ανω τινά.

(Β.) τίc έcθ' ό βουνόc; ϊνα cαφωc cου μανθάνω

Phryn. ecl. 332 (codd. W Nu.) βουνόc· όθνεία ή φωνή τήc Άττιιcηc. ιcαi γάρ αυτόc ό
χρηcάμενοc τώι ονόματι, cυνεic ξένωc (fort. ξένωι Meineke) ιcεχρημένοc, cημαίνεται ώc
άcαφώc διαλεγόμενοc· ειπόντοc γάρ τινοc βουνόν - τινά, ό προcδιαλεγόμενοc, ου cυνεic
(ου c. οιη. W) τό ξένον του όνόματοc, φηciν τίc
- μανθάνω. έν δέ τήι Cυραιcουcίαι
ποιήcει ιcαθωμίληται (Gloss. Ital. 9 Kaib.) ... ό δ' συν ιcεχρημένοc τώι βουνόc όνόματι
Φιλήμων έcτίν, εic των τήc νέαc ιcωμωιδίαc. cf. fr. 52
2 τίc έcθ' ό codd.: τί δ' εcτι Herw. Co\l. p. 146, at si quid mutandum sufficeret sane τί
έcθ' ό, cf. fr. 45 et Diph. fr. 39

1 sq. vid. Kaibel 1.1.et Kasse\ ΖΡΕ 14 (1974) 126 'miles peregrinus pugnam describere
videtur' Dietze p. 44
296 PHILEMO

131 (143)

χαλεπόν (γ') ακροατήc αcύνετοc καθήμενοc·

ύπό γαρ ανοίαc ουχ έαυτόν μέμφεται

Theoph. Antioch. ad Autol. ΠΙ 7 p. 110 Gr. τόν ούν cυνετόν αιφοατήν καί αναγινώcιcοντα
προcέχειν αιcριβώc τοίc λεγομένοιc (δεί), καθώc καί δ Cίμυλοc εφη· (fr. 2) ... καθάπερ
t έξ ου τινι (έν τόπωι τινi Grant) καi δ Φιλήμων· χαλ. - μέμφεται. cf. Men. monost. 836
J. χαλεπόc θεατήc έcτ' αcύνετοc καθήμενοc
1 χαλεπόν γ' αιcροάτηc Dobree Not. Ar., add. p. 114: -όν αιc- cod.: -όν θεατήc W. Meyer
SB Mchn. 1890, 2 p. 367 ex Monost.
1 sq. Prologum audiebat Leo Plaut. Forsch. 2 p. 239

132 (144)

(Α.) παρά τοϋ βαcιλέωc γράμμαθ' ηκει cοι Μάγα.

(Β.) Μάγα, κακόδαιμον; γράμματ' ουκ επίcταται

Plut. De cohib. ira 9 p. 458 Α δημοcίαι ... ύπ' αύτου ιcωμωιδηθείc έν θεάτρωι (Magas a
Philemone, vid. test. 9)· παρά - έπίcτ.
2 Μάγα, ιcαιc.; ... έπίcταται scripsimus: Μάγα ιcαιc., ... -cαι codd. praeter L (μάγαc) et W
(μέγα): Μάγα; ιcαιc., ... -ται Haupt Opusc. ΠΙ p. 554: Μάγαc, ιcαιc., ... -ται Clericus p. 370,
prob. Meineke
1 sq. cf. Ar. Lys. 521 όρθώc ... : : πώc όρθώc, ώ ιcακόδαιμον; 1 Μάγαι βαcιληι ίη epigr.
dedicatorio SEG ΧVΠ 817,3 2 Ήρακλείδηc (Ponticus, fr. 13" W.) γράμματ' ούιc έπίcταται
acrostichon Dionysii του Μεταθεμένου sive Spinthari (40 Τ 3 Sn.)

133 (145)

ου τούc αώρουc είπά cοι, μαcτιγία,

πόδαc πρίαcθαι; cύ δέ φέρειc όπιcθίουc

Phot. (z) α 3494 = Lex. Bachm. p. 177,20 iiωροι πόδεc· οί (om. Phot.) έμπρόcθιοι. τηc ή
τοι πόδεc εici δυώδειcα πάντεc iiωροι (Hom. μ 89). καί Φιλήμων· ού - όπιcθίουc. Schol.
Hom. μ 89 (unde Eust. p. 1715,23), 11 p. 539,2 Dind. ενιοι δέ αώρουc τούc έμπροcθίουc, ώc
καi παρά τώι κωμιιcώι· ού - όπιcθίουc
 Incertae fabulae 297

1 ου τούc codd.: οϋιcουν Blaydes Adv. ΙΙ p. 188 ε{πά cοι μαcτιγία Phot., Lex. Bachm.,
Schol.: ε{παc Eust. 2 πρίαcθαι Phot., Lex. Bachm.: ιcομίζειν Schol., Eust.
1 sq. Ίoquitur glossarum affectator Lexiphanis similis' Lobeck Path. elem. ΙΙ p. 76 (sim.
Schulze Qu. ep. p. 471 1). cf. fr. 45. 130

134 (146)

κ:αί του θέρουc μεν εϊχεν ίμάτιον δαcύ,

ϊν' εγκ:ρατήc 'ί)ι, του δέ χειμωνοc ράκ:οc

Diog. Laert. VI 87 (de Cratete cynico) αυτόν δέ (δέ om. Β) ιcαρτερώc (ιcρατ-
F) οϋτω
φιλοcοφείν ώc ιcαi Φιλήμονα τόν ιcωμιιcόν αυτου μεμνηcθαι. φηci γουν· ιcαi - ράιcοc
2 ϊν' έγιcρατήc ήι FP: ϊν' έγιcρατήcη Β 2 (ex ϊνόcιcρ- ?), coniecerat Meineke V 1 p. 100
('ί. e. έγιcαρτερήcηι'): ϊν' ώc Κράτηc ήι Cobet: Κράτηc ϊν' εϊη Herw. Coll. p. 147: ϊν'
έγιcρατηθηι Desrousseaux Mel. Navarre (1935) p. 149, coll. Ar. Nub. 48 έγιcειcοιcυρωμένην

1 sq. de Cratete vid. Men. fr. 104 Koe., fr. adesp. 120 Κ., de aestus atque frigoris patientia
Diog. Laert. VI 23 (Diog. cyn.)
Ίocus fortasse ad Philosophos referendus' Meineke

135 (148)

ώ Πάμφιλ', ό χρόνοc ου μόνον τά cώματα

αϋξει βαδίζων, άλλα κ:αί τά πράγματα

Stob. 1 8,3 (περί χρόνου ουcίαc ιcαi μερών ιcαi πόcων εϊη αϊτιοc) p. 94 W. Φιλήμονοc· ώ
-πρ.

1 sq. 'ingravescente aetate etiam curarum onus augetur' Meineke Men. et Phil. p. 416. 'τά
πράγματα sunt molestiae' Kock. vid. vLeeuwen ad Ar. Vesp. 1392 βαδίζων ό χρόνοc
Chaerem. 71 F 20 Sn.
298 PHILEMO

136 (149)

δcαι τέχναι γεγόναcι, ταύταc, ώ Λάχηc,

πάcαc εδίδαξεν ό χρόνοc, ουχ ό διδάcκαλοc

Stob. Ι 8,34 (νίd. ad fr. 135) p. 99 W. (codd. FP) Φιλήμονοc· δcαι - διδ.
1 Λάχηc Grotius Dict. p. 186: λάγηc Ρ: λάτηc F 2 εδίδαξεν FP: fort. εδειξεν Kock
1 sq. Plat. rep. ΙΙ p. 376 Ε τηc ύπό τοϋ πολλοϋ χρόνου ηύρημένηc (παιδείαc), cf. Hippocr.
prisc. med. 2, Arist. ρο!. ΙΙ 5 p. 1264" 1 sqq., sententia Thaleti tributa cοφώτατον χρόνοc·
άνευρίcκει γάρ πάντα Diog. Laert. Ι 35 (VS Ι p. 71,13, cf. p. 217,10, Simon. PMG 645,
Agath. 39 F 19 Sn.), dictum Euryphontis medici ίη eodem Stobaei capite, ecl. 40" ερωτηθεic
τόν διδάcκαλον παρ' ώι έπαιδεύθη "παρά τώι χρόνωι" εφη. νίd. Schramm ad Moschion.
97 F 6, 18 sqq. Sn.

137 (150)

δcα διά τούc πράττονταc αυτούc γίγνεται,

ουδενί πρόcεcτιν ουδέ κοινωνεϊ: τύχη

Stob. ΙΙ 8,1 (περί των έφ' ήμίν) p. 153 W. (codd. FP) Φιλήμονοc· δcα - ψυχή
2 κοινωνεί F: -είν Ρ τύχη Grotius Dict. p. 191: ψυχή FP
1 sq. cf. Men. fr. 468 Koe.

138(151)

επάν ό νουc ήι μή καθεcτηκώc τινι,

ουκ εcτ' άκούειν ουθέν αυτόν ουδ' όραν

Stob. ΠΙ 4,40 (π. άφροcύνηc) p. 229 Η. (ed. Trinc.) Φιλήμονοc· έπάν - όραν
2 ούθέν αύτόν Scaliger ap. Grot. Dict. p. 521: ούθέν τούτων Τήηc.: τοϋτον ούθέν Buecheler
ap. Hense
lsq. cf. Epich. fr. 249 Kaib. et νίd. vLeeuwen ad Ar. Equ. 1119sq., Pearson ad Soph.
fr. 923
 Incertae fabulae 299

139 (152)

τό γνώθι cαυτόν, ού μάτην εi3 ίcθ' δτι

τό ρήμα τουτο δόξαν έν Δελφοίc εχει

Stob. 11122,4 (περί ύπεροψίαc) p. 584 Η. Φιλήμονοc· τό - εχει

1 sq. νίd. Austin ad Men. Asp. 190 sq. et de dicti De\phici origine, fatis, interpretatione
Die\s ad SIG 3 1268, Wί\. Red. u. Vortr. 11(4 1926) p. 171-189, Traenkle Wίirzb. Jb. 11 (1985)
19-31

140(153)

ώc ήδέωc μοι γέγονε τά πρότερον κακά·

εί μή τότ' έπόνουν, νυν αν ουκ εύφραινόμην

Stob. 111 29,30 (περί φιλοπονίαc, post fr. 174) p. 632 Η. (codd. SMA) Φιλήμονοc (του
αύτου S)· ώc - εύφρ.
1 πρότερον ΜΑ: -ρα S

141 (154)

πολλά με διδάcκειc άφθόνωc δια φθόνον,

δπωc άκούων πολλά μηδέ εν μάθω

Stob. 11138,24 (περί φθόνου) p. 712 Η. (codd. SMA, Mac.) Φιλήμονοc· πολλά - μάθω.
Mant. proν. 11 63 (CPG II p. 767 sq.) πολλά - μάθω· Φιλήμονοc. έπi των φθόνων
διδαcκόντων (έ. τ. (διά) φθόνον (πολλά) διδ. Leutsch)
1 διά φθόνον Stob.: διά φθόνων Mant.: δι' άφθόνων Nauck Ζ. Alt. 13 (1855) 117, cf.
Mel. Gr.-R. 6 (1894) 104 2 άκούων Stob. SM, Mant.: άκούων τά Stob. Α, Mac.: κλύων
τά Nauck: άπορων τά Kock μηδέν εν Mant.
300 PHILEMO

142 (155. 214)

cτρατιώτα κοόκ άνθρωπε καi cιτούμενε

ωcπερ ίερείον, ϊν' δταν ήι καιρόc τυθηιc

Stob. IV 12,7 (ψόγοc τόλμηc, cτρατείαc ιcαi icχύoc) p. 343 Η. (codd. SMA) Φιλήμονοc·
cτρ. - τυθηιc. hinc pendet [Plut.] nobil. 2, VII p. 200,19 Bern. (de falsario vid. Ziegler
Plut. ν. Chair. [2 1964] p. 176sq.)
2 ωcπερ ίερείον Porson Adv. p. 296: ώc τά ίερεία SMA

1 vid. ad Crob. fr. 8,4 1 sq. cf. Ar. Equ. 1136 sqq. et Lys. 84

143 (156)

ετεκεc με, μητερ, καi γένοιτό cοι τέκνων

ονηcιc, ωcπερ καi δίκαιόν έcτί cοι

Stob. IV 25,8 (δτι χρή τούc γονείc τηc ιcαθηιcούcηc τιμηc ιcαταξιοϋcθαι παρά τών τέκνων)
p. 621 Η. Φιλήμονοc· ετ. - cοι
1 sq. Ar. Thesm. 469 οϋτωc όναίμην τών τέκνων, vid. Headlam ad Herond. 5,69- 71 et
de voce δνηcιc ad 3,3

144(157)

δcτιc πένηc ων t ζην παρ' δ ζην t βούλεται

ή γαρ cπάνιc πρόχειροc εic τό δρίiν κακά

Stob. IV 32b,25 (πενίαc ψόγοc) vol. V p. 790 Η. (codd. SMA) Φιλήμονοc· δcτιc - κακά
1 ζην παρό ζην SMA: ζην παρ' δ ζηι Salm. ap. Grot. Dict. p. 550, 'quod qui probant,
versum excidisse statuere debebunt' Meineke, atque sic fort. probandum; minus enim arrident
quae ceteri coniecerunt, Gesner ζηι παραζην (cf. Anaxandr. fr. 2,4 Κ.), Herw. Mnem. 6
(1878) 74 ζην παραζην (ί. e. ζην βούλ., παραζ. βούλ.), Bentley Emend. p. 550 παc τιc πένηc
ων ζην παρ' δ ζηι βούλεται vel potius ζηι παρ' δ ζην β. versum ηοη alium fuisse atque
Menandreum δcτιc πένηc ων ζην έν Ιicτει βούλεται (fr. 336,1 Koe., ex eiusdem capitis
Stobaeani ecl. 42) coni. C. Volckmar, Phil. 9 (1854) 586 2 a priore versu separavit Gesner
quasi sui iuris eclogam, quem secutus est Meineke ίη ed. Stob. ή SA: η Μ

1 vid. Headlam ad Herond. 2,9 2 cf. Eur. ΕΙ. 375 sq.

 Incertae fabulae 301

145 (158)

τοιοϋτοc ό βίοc έcτiν άνθρώπου, γύναι·

ευφραινόμεcθ' έλάττον' η λυπούμεθα

Stob. IV 34,3 (περί τοϋ βίου, δτι βραχύc καi ευτελήc καi φροντίδων άνάμεcτοc) vol. V
p. 824 Η. (codd. SMA, Mac.) Φιλήμονοc· τοιοϋτοc - λυπ.
2 ευφραινόμεcθ' SA: -μεθα Μ, Mac. ελάττον' Cobet Mnem. 9 (1860) 142: ελαττον
SMA, Mac.
1 sq. cf. Plaut. Amph. 633 sq.

146 (159)

οϋτωc, δταν έμπέcηι τιc εic τον νοϋν φόβοc,

κάκ τοϋ καθεύδειν ούτοc ουκ έξέρχεται

Stob. IV 35,5 (περί λύπηc) vol. V p. 858 Η. (codd. SMA) Φιλήμονοc· οϋτωc - εξ.
2 κάκ τοϋ SMA: καν τώι Bentley Emend. p. 552 ('ne ίη somnis quidem ille pavor e mente
excedit')

147 (160)

άγαθή γάρ ή λύπη καθ' αύτηc άναπλάcαι

άτεχνώc διπλάcια τfic άληθείαc κακά

Stob. IV 35,14 (περί λύπηc) vol. V p. 860 Η. (codd. ΜΑ) Φιλήμονοc· αγαθή - κακά
1 αγαθή ΜΑ: δεινή Cobet Mnem. 2 (1874) 440 (Όbtundens dicti acumen, cf. κακά' Hense
recte, cf. etiam Sosicr. fr. 3,1)
302 PHILEMO

148 (161)

πόλλ' εcτιν έν πολλαίcιν οίκίαιc κακά,

α καλώc δταν ένέγκηιc αγαθά γενήcεται

Stob. IV 44,26 (δτι δει γενναίωc φέρειν τά προcπίπτοντα, post fr. 124) vol. V p. 965 Η.
(codd. ΜΑ, Mac.) Φιλήμονοc (του αυτου Α)· πόλλ' - γεν.
2 δταν Hennann Opusc. IV p. 374: έάν ΜΑ, Mac. δταν φέρηι τιc, αγαθά γίγνεται
Cobet Mnem. 2 (1874) 443
1 cf. Eur. fr. 204 Ν.

149 (162)

ένταυθ' ανήρ (γάρ) έcτιν ανδρόc διάφοροc,

έν τώι τό τε κακόν εi3 φέρειν καi ταγαθόν

Stob. IV 44,28 (vid. fr. 148) vol. V p. 965 Η. (codd. ΜΑ) Φιλήμονοc· εντ. - τάγ.
1 γάρ add. Gesner 2 εό φέρειν Gesner: εό φρένειν Μ: ευφραίνειν Α
1 sq. cf. Antiphan. fr. 104 Κ.

150 (163)

αιτώ δ' ύγίειαν πρώτον, είτ' εύπραξίαν,

τρίτον δέ χαίρειν, εΙτ' όφείλειν μηδενί

Luc. pro lapsu inter salut. 6 πολύ δ' αν καi εν τηι τραγωιδίαι καi εν <τηι) άρχαίαι
κωμωιδίαι εϋροιc τό ύγιαίνειν πρώτον ευθύc λεγόμενον ... καi ό Φιλήμων· αιτώ - μηδενί
1 ύγείαν Γ"L: ύγίαν Γ: corr. codd. rec.
1 sq. cf. Anaxandr. fr. 17 Κ. de structura verborum vid. Pearson ad Soph. fr. 472,3. cf.
praeterea Pher. fr. 73,2
 Incertae fabulae 303

151 (Men. fr. 1089 Κ.)

απανθ' δc' όργιζόμενοc ανθρωποc ποεί,

ταυθ' ϋcτερον λάβοιc αν ήμαρτημένα

Stob. ΠΙ 20,5 (περί όργήc, post fr. 156. 157) p. 540 Η. (codd. SMA) του αυτού· απ. -
ήμ.
1 ποει S: ποιει MdA

152

κ:υκ:λοί γαρ ό χρόνοc τόν τρόπον κ:αi τόν βίον

ήμών έκ:άcτωι

Exc. grammatici ignoti in cod. Darmst. 2773 ap. Voltz et Croenert, Centralbl. f. Biblio-
theksw. 14 (1897) 565 τούc χορούc (χόρουc cod.) κυκλίουc καί έγκυκλίουc καλουcιν ου δια
τό κύκλωι έcτάναι, άλλα δια τό κυκλουν εν ταιc ώιδαιc. Φιλήμων ό κωμικόc· κυκλοι -
εκαcτα
1 χρόνοc Κassel: χόροc cod. 2 έκάcτωι (vel -ου) Κassel: εκαcτα cod. cf. Anaxandr.
fr. 4,5 sq. Κ.
1 sq. protraxit et illustravit Kassel ΖΡΕ 36 (1979) 15-21 (p. 21 lege φρονειν pro νοειν)

153 (CGFP 213)

Ευρι[πί]δηc πού [φη]cιν, ούτοc [δc] μόνοc

δύ[να]ται λ[έ]γε[ιν

Sat. νίt. Eur. fr. 39 col. νίί 28 (de summa ίη Euήpide novae comoediae antesignano sermonis
praestantia) μαρτυρ[ε]ι δ' αυτώι καi τουτ' είκότωc ό Φι[λ]ήμων έν[τα]υθί· Ευρι[πί]δηc -
λ[έ]γε[ιν
1-2 suppl. Hunt et Wil. ίη ed. pr. (Pap. Οχ. 1176, saec. ΙΙΡ, ΙΧ [1912] p. 150. 176)
1 sq. orationis formam coll. Alex. fr. 227 Κ. ό Κόρυδοc οδτοc, ό τα γέλοι' είθιcμένοc /
λέγειν illustr. Fraenkel ΚΙ. Beitr. Ι p. 5142 vid. fr. 118
304 PHILEMO

154 (208)

ή μέν χελιδών αύτό τό θέροc, ώ γύναι,

λαλεί

Schol. (VΕΓ) Ar. Αν. 39 (ol μεν γάρ οόν τέττιγεc ενα μfjν' η δύο / επί των κραδών
αιδουc', 'Αθηναίοι δ' αεί / έπi των δικών αιδουcι πάντα τόν βίον) παρά τουτο καi ό
Φιλήμων· ή - λαλεί
1 μεν VE: μεν γάρ Γ χελιδών ΕΓ: -ώ V αυτό τό Γ: αυτό Ε: αυτο V 2 λαλεί,
(cύ δε καi χειμών' δλον προcλαμβάνειc) e. g. Meineke Theocr. Βίοη. Mosch. 3 p. 440°
1 sq. νίd. ad Nicostr. fr. 28,2

155 (182)

δύ' ει λάβοι
τάλαντα, χρυcουc εξ εχων άποίcεται

Et. magn. p. 744,37 τό τάλαντον κατά τούc παλαιούc χρυcουc ε{χε τρείc, διό καi Φιλήμων
δ κωμικόc φηcι· δύ' - αποίcεται
1 αν λάβηι Blaydes Αdν. 11 p. 190 2 εξ εχων MV: εχων εξ cett. (ut νίd.): εχων del.
Herw. Coll. p. 147 οίχήcεται Blaydes

1 sq. Lex. Bekk.ν p. 306,3 τάλαντα ... τάccεται καi έπi ώριcμένου νομίcματοc παρά
Άττικοίc. δύναται δε τρείc χρυcουc, (ώc add. Μ. Η. Ε. Meier Opusc. acad. 11 p. 38137 ) ό
Θυατειρηνόc (Nicander, om. Jacoby FGrHist 343). cf. Poll. IV 173, ΙΧ 53 et νίd. Boeckh
Staatsh. 31 p. 35 sq.

156 (184)

μαινόμεθα πάντεc, όπόταν όργιζώμεθα

Stob. 11120,4 (περί όργfjc) p. 540 Η. (codd. SMA, Mac.) Φιλήμονοc· μαιν. - όργ. (=
Men. monost. 503 J.). adhaeret fr. 157
δπόταν όργιζώμεθα Stob.: έάν -όμεθα Monost.

Hor. epist. 1 2,62 ίrα furor breνίs est, cf. Sen. De ira 1 1,2, Plut. reg. et imp. apophth.
p.199A(Cat.16)
 Incertae fabulae 305

157 (185)

τό γαρ καταcχείν εcτι την όργήν πόνοc

Stob. ΠΙ 20,4 (vid. fr. 156) τό - πόνοc

τήν όργήν Gesner: τηc όργηc SMA, Mac. (def. Meineke Vind. Strab. [1852] p. 211).
fr. 156 et 157 separavit Stephanus p. 384. est quod suspiceris posteriorem versum priori
affictum esse ex Men. fr. 517 Koe. δcoc τό ιcατέχειν έcτi τήν όργήν πόνοc (ίη eodem Stobaei
cap., ecl. 19)

158 (188)

δνοc βαδίζειc ειc άχυρα τραγημάτων

Athen. epit. ΙΙ
p. 52 Ε δνοc - τραγημάτων, φηcί που Φιλήμων
τραγημάτων CE: -ήματα Naber Mnem. 8 (1880) 413
de orationis forma νίd. ad Cratin. fr. 56, de proverbio Phot. p. 337,7 = Sud. ο 389, cf.
Diogen. VI 91, Schol. Ar. Vesp. 1310a (ad Eup. fr. 321) et Phryn. praep. soph. p. 10,1

159 (189)

Κροίcωι λαλώ cοι καi Μίδαι καi Ταντάλωι

Eust. ίη
Od. p. 1701,5 παροιμία ... Ταντάλου τάλαντα, έπεi πλούcιόc ποτε ήν, ώc δηλοϊ:,
φαcί, Φιλήμων είπών· Κροίcωι - Ταντάλωι
CGFP 244,363 Κροιc[ huc pertinere susp. Blass ap. Grenfell-Hunt, The Hibeh Pap. 1
(1906) p. 25
τόν Μίδα πλουτον ιcαi Κροίcου Diogen. VIII 53, vid. vLeeuwen ad Ar. Plut. 287, Gow
ad Theocr. 8,53 sq., Helm Luc. u. Men. p. 55 et de Tantalo ad Ar. fr. 963
306 PHILEMO

160 (190)

cαυτήν επαινείc, ωcπερ Άcτυδάμαc, γύναι

Phot. p. 502,21 = Sud. c 161 (unde Apost. XV 36) cαυτήν επαινείc ωcπερ Άcτυδάμαc
ποτέ (60 Τ 2 Sn.). Άcτυδάμαι τώι Μορcίμου ευημερήcαντι επί τραγωιδίαc διδαcκαλίαι
Παρθενοπαίου (Τ 6) δοθηναι ύπ' 'Αθηναίων εικόνοc άνάθεcιν εν θεάτρωι (Τ 8). τον δέ ειc
αύτόν επίγραμμα ποιηcαι άλαζονικόν τουτο· (FGE p. 33) ... καi παροιμία παρά τοίc
κωμικοίc εγένετο, ώc παρά Φιλήμονι. λέγεται δέ καί κατά άποκοπήν τό cαυτήν επαινείc.
Zenob. Ath. 11 83 = vulg. V 100 cαυτήν επαινείc. αϋτη των κατ' ελλειψιν λεγομένων έcτί,
τό δέ πληρεc εχει οϋτωc· cαυτήν - γύναι ... cκώπτοντεc αυτόν οί ποιηταί ελεγον· cαυτήν
- γύναι. lulian. epist. 82 p. 102,5 Bid.-Cum. cύ δ' δτι κατά τον κωμικόν cαυτήν - γύναι,
πρόδηλόν έcτιν εξ ών επέcτειλαc. versu 'proverbiali' sine Philemonis aut comicorum men-
tione utuntur multi, vid. ad var. lect.; plenum indicem dabit Buehler ad Zenob.
γύναι Zenob., lulian. (Athen. epit. 1 p. 33 F, Eust. ίη 11. p. 121,45 et mutato verborum
ordine Ιο. Doxap. ίη Hermog. id. 11 9, Rh.Gr. VI p. 448,5 W.): ποτέ Phot., Sud., Apost.

161 (191)

αλλοc κατ' αλλην δαιμονίζεται τύχην

Stob. 1 6,8 (περί τύχηc η ταυτομάτου) p. 85 W. (codd. FP) Φιλήμονοc (ad lemma eclogae
praecedentis retractum)· ίiλλοc - τύχην. Lib. decl. 34,19 (VII p. 126,18 F.) ίiλλοc -
τύχην
δαιμονίζεται τύχην Stob.: γάρ μερίζ- τύχην Lib.: γάρ τύχην χειμάζ- Nauck Mel. Gr.-R.
5 (1888) 240
vid. Pearson ad Soph. fr. 170

162 (193)

απαc πονηρόc οϊνοc ό πολύc εcτ' αεί

Stob. 11118,7 (περί άκραcίαc, post fr. 104) p. 514 Η. (codd. SMA, Mac.) του αυτου· δ.παc
- άεί. vid. ad fr. 104,5
δ.παc SMA, Mac.: ώ παί Meineke
 Incertae fabulae 307

163 (194)

εμέθυον· ίκανή πρόφαcιc ειc θαμαρτάνειν

Stob. 11118,8 (post. fr. 162) του αυτου· έμ. - θάμ.

ίκανή πρόφαcιc είc τό δυcτυχείν Men. fr. 624 Koe., cf. Sam. 75 sq.

164(195)

ίiνθρωποc ων τουτ' ϊcθι καi μέμνηc' αεί

Stob. 111 21,1 (περi του γνώθι cαυτόν) p. 556 Η. (codd. SMA Br, Mac.; corp. Par.)
Φιλήμονοc (φιλήμων Α, om. Br)· ίiνθρ. - άεί. Menandro tribuitur ίη Χρηcμοίc των
'Ελληνικών θεών 87 ap. Erbse, Fragm. griech. Theosophien (1941) p. 201,10 (fr. 944 Koe.)
τουτ' ίcθι codd. (def. Stein ad Hdt. VI 105): εδ ίcθι Kock: κάτιcθι Blaydes Adv. 1 p. 137

165 (196)

αθάνατόν εcτι κακόν αναγκαίον γυνή

Stob. IV 22\30 (δτι ουκ άγαθόν τό γαμείν) p. 514 Η. Φιλήμονοc· άθ. - γυνή

ad Thesaurum referebat Hermann praef. Plaut. Trin. p. χχνί coll. eius fab. ν. 55 eho tu,
tua uxor quid agit? : : immorta/is est cf. Men. fr. 578 Koe.

166 (197)

τόν t μόνον δντα καi κακή τύχη τρέφει

Stob. IV 22\42 (δτι ουκ αγαθόν τό γαμείν) p. 517 Η. (codd. SMA) Φιλήμονοc· τόν μόνον
- τρέφει. Gnomol. Απ. Gr. ed. Boiss. 1 p. 115 του αυτου (post του "Ηcιόδου et sexies
repetitum του αυτου, sextum est Men. monost. 463 J. = Eur. fr. 701 Ν., 107 Au.)" καν μόνον
- τρέφει
τόν μόνον Stob.: καν μόνον Απ. Gr.: τόν δέ μόνον Gesner: τόν ίiγαμον Hense
308 PHILEMO

167 (198)

γαμειν ό μέλλων είc μετάνοιαν ερχεται

Stob. IV 22\51 (δτι ουκ άγαθόν τό γαμειν, νίd. ad Diph. fr. 114) p. 519 Η. (codd. ΜΑ)
Φιλήμονοc· γαμειν- ερχεται. Men. monost. 147 = pap. 14,23 J. γαμείν - ερχεται
ό μέλλων Monost.: ο cπευδον Monost. pap.: δc έθέλει Stob. Μ: δc θέλει Stob. Α ερχη
Monost. pap.

168 (199)

βούλου γονειc πρώτιcτον εν τιμαιc εχειν

Stob. IV 25,30 (δτι χρή τούc γονειc τηc καθηκούcηc τιμηc καταξιοϋcθαι παρά των
τέκνων) p. 624 Η. (codd. SMA) Φιλήμονοc· βούλου - εχειν (=Men. monost. 113 J.)
πρώτιcτον Stob.: πρό παντόc sive πρό πάντων Monost.

ad Thesaurum referebat Hermann praef. Plaut. Trin. p. χχνίί coll. eius fab. ν. 279 feceris
par tuis ceteris factis, / patrem tuum si percoles

169 (200)

ήδύ γε πατήρ τέκνοιcιν εi cτοργήν εχοι

Stob. IV 26,9 (όποίουc τινάc χρή ε{ναι τούc πατέραc περί τά τέκνα) p. 651 Η. (codd.
ΜΑ) Φιλήμονοc· ήδύ - εχοι
τέκνοιcιν Grotius Dict. p. 347: -οιc ΜΑ (vid. ad fr. 94,9) ει ... εχοι ΜΑ: αν ... εχηι
Kock: ει ... εχει Herw. Coll. p. 148 vid. Pearson ad Soph. fr. 836

170 (201)

πλουτον μεταλήψεcθ' ετερον, ουχί τόν τρόπον

Stob. IV 33,31 (cύγκριcιc πενίαc καi πλούτου) νοl. V p. 815,11 Η.= Tel.2 p. 42,1 (codd.
ΜΑ) ουκ άηδώc ... ό Φιλήμων· πλοϋτον - τρόπον
μεταλήψεcθ(ε) ΜΑ: -εθ' Gesner ουχί τόν ΜΑ: ουχ ετερον Nauck p. 104
 Incertae fabulae 309

171 (202)

νόcον πολύ κρείττόν έcτιν η λύπην φέρειν

Stob. IV 35,6 (περί λύπηc, post fr. 146) νοl. V p. 858 Η. (codd. SMA, 'sine lemmate, ί. e.
lemmate ηοη iterato' Hense) νόcον - φέρειν ( = Men. monost. 530 = pap. 6,8 J.)
νοcείν νar. lect. ίη Monost. πολύ Stob., Pap.: δέ Monost.

172 (203)

θανείν κράτιcτόν έcτιν η ζην άθλίωc

Stob. IV 53,8 (cύγκριcιc ζωηc καi θανάτου) νοl. V p. 1100 Η. (codd. SA) Φιλήμονοc·
θανείν - άθλίωc
κράτιcτον SA: δέ κρείττον Blaydes Αdν. Ι p. 137 (cf. Men. monost. 415 J.) έcτιν η
ζην SA: έcτι, μή ζην Nauck p. 104sq.: έcτιν, ην ζηιc Meineke ίη ed. Stob. IV (1857) p. χχίί

νίd. Pearson ad Soph. fr. 488

173 (204)

χρόνωι τά πάντα γίγνεται καi κρίνεται

Stob. 1 8,29 (περί χρόνου ουcίαc καi μερών καi πόcων είη αίτιοc) p. 98 W. (codd. FP)
Φιλήμονοc (ίη F marg. ita adscriptum ut et ad ecl. 28 et ad ecl. 29 pertinere possit, om. Ρ)·
χρόνωι - κρίνεται. ecl. 28 est χρόνοc δίκαιον ίίνδρα μηνύει ποτέ ( ~ Soph. OR 614, cf.
Eur. Hipp. 1051; Nauck TGF p. χχί). Men. monost. 513 J. = pap. 2,13 J. νόμωι - κρίνεται
χρόνωι Stob.: νόμωι Monost. γίγνεται codd.: έλέγχεται Blaydes Αdν. ΙΙ p. 191 κρί-
νεται codd.: κραίνεται νel φθείρεται Meineke ίη ed. Stob. ΙΙ (1864) p. χχχνίίί cf. TrGF
adesp. 512

174 (238)

εκ του φιλοπονείν γίγνεθ' ων θέλειc κρατείν

Stob. ΠΙ 29,29 (περi φιλοπονίαc, νίd. fr. 37) p. 632 Η. (codd. SMA) έκ - κρατείν
('Philemonis esse νersum paene certum est' Hense). sequitur fr. 140
γίγνεθ' Morelius p. 76: γίνεθ' SA: -cθ' Μ
310 PHILEMO

175 (209)

μεθύει, διαγραμμίζει, κυβεύει - u

Eust. ίη ΙΙ. p. 633,64 παιδιά τιc ό διαγραμμιcμόc. έγίνετο δέ, φαcίν, αϋτη κυβείαc οi'ιcα
εϊδοc δια τών έν πλινθίοιc ψήφων έξήκοντα λευκών τε ίiμα καi μελαινών. χρηcιc του
παιγνίου τουδε παρά Φιλήμονι έν τώι μεθ. διαγρ. κυβ.

Hesych. δ 978 διαγραμμιcμόc· παιδιά τιc έξήκοντα ψήφων λευκών (λαβών cod.) καi
μελαινών έν χώραιc έλκομένων· τό δέ αυτό καi γραμμάc έκάλει. cf. Ρο!!. VII 206 et ΙΧ 99,
Phot. δ 301 νίd. Lamer RE ΧΙΙΙ 2 (1927) p. 1967, 32 et 1975 sq.

176 (210)

μεμίcθωνταί με δείληc πρωίαc

Schol. (bT) Hom. C 277 τό πρωί καi εωc εκτηc ωραc δηλοί ... ώc καi (ώc κ. om. Τ)
Φιλήμων (φίλοι ήμών Τ) φηcί (om. η- μεμ. - πρωίαc. Eust. ίη 11.p. 1142,52 Φιλήμων
οi'ιν φηcι· μεμ. - πρωίαc, ήτοι περί τοιαύτην πρωίαν, αφ' ήc ή δείλη άρχεται
μεμίcθωνται Schol.: -ωται Eust.
Tim. lex. Plat. 2 p. 75 Ruhnk. δείληc πρωίαc· τηι πρό αρίcτου ωραι. δείληc όψίαc· τηι
πρό δείπνου. νίd. Erbse ad Schol. Hom. 11.νοl. V p. 83,8 -11, Theodoridis ad Phot. δ 106.
108 cum add. p. 460

177 (211)

αλλ' απόλλυμαι
κατά μυόc δλεθρον

Ρrον. Bodl. 673 οί μύεc απορρεόντων αυτοίc τών μελών κατά βραχύ φθείρονται. δθεν
καi Φιλήμων φηcίν· αλλ' - δλεθρον

Ael. nat. an. ΧΙΙ 10 (unde Apost. ΙΧ 28) οί μύεc αποθνήιcκοντεc καθ' έαυτούc καi έκ
μηδεμιαc έπιβουληc απορρεόντων αυτοίc τών μελών κατά μικρά απέρχονται του βίου,
ενθεν καi ή παροιμία λέγει κατά μυόc δλεθρον. μέμνηται δέ αυτηc Μένανδροc έν τηι Θαίδι
(fr. 188 Koe.). cf. Diogen. VI 66
 Incertae fabulae 311

178 (213)

ώ Κλέων, παυcαι φλυαρων· αν όκνηιc τό μανθάνειν,

ανεπικούρητον cεαυτου τόν βίον λήcειc ποων.
οϋτε γαρ ναυαγόc, αν μή γfjc λάβηται φερόμενοc,
οϋποτ' αν cώcειεν αύτόν, οϋτ' ανήρ πένηc γεγώc
s μή ού τέχνην μαθών δύναιτ' αν αcφαλωc ζην τόν βίον.
καν μεν όρμιcθfjι τιc ήμων ειc λιμένα τόν (τfjc) τέχνηc,
έβάλετ' ι'iγκυραν καθάψαc αcφαλείαc εϊνεκα·
αν δ' απαίδευτοc μετάcχηι πνεύματοc φορούμενοc,
τfjc απορίαc ειc τό γfjραc ούκ εχει cωτηρίαν.
ιο αλλά χρήματ' εcτιν ήμίν. α γε τάχιcτ' απόλλυται.
κτήματ', οικίαι. τύχηc δέ μεταβολάc ούκ αγνοείc,
δτι τόν εϋπορον τίθηcι πτωχόν ειc την αϋριον.
αλλ' έταίροι καi φίλοι cοι καi cυνήθειc, ντι Δία,
ερανον ειcοίcουcιν. εϋχου μή λαβείν πείραν φίλων.
ιs ει δέ μή, γνώcηι cεαυτόν άλλο μηδέν πλην cκιάν

Stob. 11130,4 (περί αργίαc) p. 663 Η. (codd. SMA, inde a 14 εϋχου Br) Φιλήμονοc· ώ
-cκιάν
1 τό SMA: τι Porson ap. Walpole p. 112: γαρ Cobet Νον. \ect. p. 74 2 cεαυτου SMA:
-ώι Cobet Mnem. 9 (1860) 120 λήcειc Porson: λήcη SMA ποών SM: ποιών Α 4
αύτόν S: αυ- Μ: έαυ- Α 5 μή ου SMA: μή Blaydes Adv. 1 p. 132 (sed vid. K.-G. ίί p. 214)
6-9 post 12 habent SMA: transp. Dobree ap. Porson Misc. p. 189 6 τηc add. Grotius
Dict. p. 528 τέχνηc Bentley Emend. p. 547 (coll. Men. monost. 430 J.): τύχηc SMA
7 εινεκα Α: εινεκεν SM: οϋνεκα Walpole p. 46 (vid. ad Ar. fr. 697,1): πείcματα Kock 8
απαίδευτοc Bentley: -εύτου SMA: -ευτον Kock μετάcχηι SMA: κατά- Kock φορού­
μενοc SA: φερόμ- Μ (cf. var. lect. Ar. Ach. 928 φερόμ- pap.: φορούμ- codd. contra metrum):
cφοδρου μένοc Kock 13 cοι SMA: μοι Kock καi SM: om. Α 14 πείραν φίλων
SM Br: φίλων πείραν Α 15 γνώcηι cεαυτόν SMA Br: -ει c- Walpole: γνοίηc αν αυτούc
Heimsoeth Ind. schol. Βοηη. 1868 p. ίχ (comperίes umbras esse verterat Gro-
tius) αλλο μηδέν πλην SMA: ουδέν αλλο πλήν Br.: ουδέν (vel μηδέν) δντ' αλλ' η Kock

1 παυcαι φλυαρών Ar. Plut. 360 2 ανεπικ. ηοη recurήt ante Onos. 3,2 (γνώμη ...
ανεπικ.) cεαυτου τόν βίον ut Ar. Pac. 880 έμαυτου τώι πέει. cf. Pap. Didot. (Men. ed.
Koe. 1 p. 144, ed. Sandb. p. 329) •38 έμαυτηc τόν ίδιον ... βίον et νίd. ad Mnesim. fr. 3,3
6 sq. Men. fr. 62,3 Koe. βίου δ' ενεcτιν άcφάλει' έν ταίc τέχναιc. cf. Hipparch. fr. 2 7
βάλλετ(αι) αγκυραν Pind. Isthm. 6,13, cf. Plat. \eg. ΧΙΙ p. 961 C 9 τηc απορίαc ...
cωτηρίαν ut Eur. Med. 360 cωτηρα κακών, Heracl. 640 cωτήρ ... βλάβηc 10 de hoc
particulae γε usu vid. Neil, The Knights of Ar. (1901) p. 191 et Denniston Gr. Part. p. 135,
312 PHILEMO

de orationis forrna ίη universum Rehdantz-Blass Ind. p. 34 s. ν. ύποφορά 11 cf. Hipparch.

fr. 2,3sq. 12 είc ττιν αϋριον fin. vers. (trim.) Alex. fr. 241,3 Κ. vid. Wankel ad Dem.
18,252 (p. 1109) 13 άλλά ... νή Δία saepe Dem. ίη 'subiectionis' figura, vid. Rehdantz-
Blass 1.1. 14 Theophr. char. 17,9 εράνου είcενεχθέντοc παρά τών φίλων, cf. 15,7 Eur.
fr. 993 Ν. φίλων λαβείν (γάρ) πείραν ου cμικρόν κακόν 15 εί δέ μή ut Xen. hist. Gr. 1
3,3, SIG 3 344,15 (c. a. 303), νίd. G. L. Cooper, Synt. Theorie u. Textkr. d. att. Aut., diss.
Turic. 1971, p. 180 Soph. Αί. 125 όρώ γάρ ήμίic ουδέν δνταc άλλο πλην/ εϊδωλ', δcοιπερ
ζώμεν, η κούφην cκιάν

179(216)

Plin. nat. hist. XXXVII 105 s α r d α ... nomen cum s α r d ο n y c h e communicavit .. . 106
nec fuit αlία gemma apud antiquos usu frequentior. hac certe apud Menandrum (fr. 908 Koe.)
et Philemonem fabulae superbiunt
cf. Men. fr. 315 Koe.

180 (217)

Schol. (LRM) Soph. OC 42 (Sud. ε 3580) Φιλήμων δέ ό κωμικόc έτέραc φηcί τάc C ε μ ν άc
θεά c τών Ευμενίδων
OC 42 Ευμενίδαc, 89 sq. θεών cεμνών "ita utrasque Philemo coniunxerat, ut a minus
attento lectore facile pro diversis haberi possent' Meineke Men. et Phil. p. 346, coll. Men.
fr. 266 Koe. cf. Lloyd-Jones, REG 102 (1989) 1-9

181 (CGFP 214)

Anonymi (Peripatetici ?) tractatus de dictione poetica, Pap. Hib. 183 (ΙΙ [1955)p. 42), 31-
33 (saec. ΠΙ") ]Q\J<;τ .. [ ...... ]τg[ 1 ]τι τούτον Φ~),,ήμφγ είc~[γει 1 ]ντα (spat. vac.)
37-41 ύπερε[ Ι κα]τατάcc~ιν είc πίicαν ποίηcι[ν 1•. ]ygi9v είcάγει καί Φιλ[ήμων Ι
...... ]χρηcτόηθεc δοξ[ Ι ...... ]θεωρουντα τόν α[ κτλ.
40 χρηcτόηθεc ad fr. °198pertinere susp. Webster apud ed. pr.

182 (218)

Steph. Byz. p. 382,13 Κ ρ α c τ ό c, πόλιc Cικελίαc τών Cικανών ... εκ ταύτηc ήν ... Λαίc
ή έταίρα, ώc Νεάνθηc εν τώι Περί ενδόξων άνδρών (84 F 13 Jac.). εχει δέ ή πόλιc
ευπρεπεcτάταc γυναίκαc, ώc Φιλήμων
 Incertae fabulae 313

183 (219)

Zenob. Ath. ΙΙ 100 τόν αυλη τήν α υ λ ει ν· ταύτηc (sc. τfjc παροιμίαc) μέμνηται
Φιλήμων ό ιcωμιιcόc
vid. Kassel Herm. 91 (1963) 56 sq.

184 (220)

Sud. 4303 = Lex. Bachm. p. 157,22 άcχολουμαι ιcαi άcχολειται (-εί Lex. Bachm.) ιcαi
α
άcχολειcθαι. πάντα (οιη.
Lex. Bachm.) ταύτα Μένανδροc λέγει (fr. 828 Koe., cf. Dysc. 294).
Φιλήμων δέ ιcαi άc χολ ει. Phot. (z) α 3043 άcχολουμαι ιcαi άcχολεί ιcαi άcχολειcθαι
λέγουcιν Άττιιcοί

185

Antiatt. p. 84,17 = Phot. β 4 (inter 3 βαβαί et 5 βάβαιcα) βλίτων ιcαi β λιτά c (βαιτών
ιcαi βαιτάc Antiatt., βαί- ιcαi βαί- Phot.)· άντi του μώροc tj μωρά (μωρωc Phot.). οϋτω
Φιλήμων (οιη. Antiatt.)
Phot. β 173 βλίτων· ... μωρόc, 174 ( = Sud. β 342) βλιτάδαc· οί παλαιοί τάc ευτελειc
γυναίιcαc, &c φηcι Κράτηc (grammatici Atheniensis fr. ηον., vid. ad Cratet. fr. 58). cf.
Hesych. β 94. 95. 101. 749, Schol. Plat. Alc. Ι p. 118 Ε (p. 95 Gr.) et vid. V. Schmidt Herond.
p. 12640 b et Tsants. p. 142sq.

186 (221)

Harp. p. 74,4 Dind. (codd. Q, ΡΜΝΚ) βολεωνεc· ό τόποc δπου <ή add. Ald.) ιcόπροc
βάλλεται βολεών ιcαλειται. Νίιcανδροc έν γ' Άττιιcηc διαλέκτου (343 F 3 Jac.)· βολεωναc
έπi των άγρών, είc οϋc τά ιcόπρια εκφέρει (-φύρει ΡΝ, -φέρεται vel -φέρουcιν Jacoby).
auctorum nomina servavit epit. οί δεχόμενοι τόποι την ιcόπρον οϋτω καλούνται. οϋτω
Δείναρχοc ιcαi Φιλήμων ιcαi ίiλλοι (inde Phot. β 196 et Απ. Οχ. ΙΙ p. 492,3). cf. Pap. Οχ.
2744 (saec. ΙΙΡ), col. ΙΙ 9-14 βο[λε]ω[ν]αc δέ ιcαi τούc ιcοπρεώναc ιcαλείcθαί φηcιν Άμερ[ί]αc
(fr. ηον.). Δείναρχοc δέ έν τωι κατά Πολυεύ[ιc]του (fr. •3 p. 77 Con.) ιcέχρηται τώι ονόματι
[τού]τωι. vid. Theodoridis ad Phot. β 194 et 195
de sterquiliniis (Stratt. fr. 44) vid. Ε. J. Owens CIQu 77 (1983) 46sq.
314 PHILEMO

187

Phot. ε 1070 ενώ ι δια (ενωδία

cod., corr. Tsants. p. 56)· ου μόνον 'Άλεξιc (fr. ηον.) καi
Φιλήμων, άλλα καi Αίcχύλοc (fr. 424b R.)
Moer. p. 196,8 Bk. ενώτια 'Αττικοί, ενώιδια "Ελληνεc. Et gen. ΑΒ ap. Reitz. Gesch. gr.
Et. p. 292 (Et. magn. p. 345,4) ενώιδια· cύν τώι ι, τά ενώτια (τό -ιον ΑΒ). ϊcωc παρά τό
ενοιδείν τά περi τόν τόπον (τά (ώτα) περί τόν λοβόν Pierson Moer. p. 147) εόθύτρητα
δντα (εϋτρ- δντα Pierson). οϋτωc Ώροc δ Μελήcιοc. cf. Sud. ε 1385 et 1404

188 (222)

Choerob. ίη
Theodos. can., GrGr IV 1 p. 247,6 Hilg. cεcημείωται παρά Φιλήμονι τώι
κωμικωι ο ί ε ϋ νουc ... δεί δέ λέγειν οί εδνοι. hinc Et. gen. ΑΒ (Et. magn. p. 606,26)
εϋνουc δντεc [Lys.] 8,19, SIG 3 346,11 (a. 302/1). νίd. Meist.-Schw. p. 149

189 (243)

Phot. p. 98,15 θυρεό ν (θυρcον cod., corr. Naber)· τό δπλον. Φιλήμων

cf. Sud. θ 603 (θυρεόc δέ τό δπλον) et 605 (θυρεόc· δπλον) cum loc. sim., Hesych. θ 940.
improbat hunc usum Phryn. ecl. 345 οί δέ πολλοί επi τηc άcπίδοc τιθέαcιν, οόδενόc των
άρχαίων καi δοκίμων χρηcαμένου. χρή οδν άcπίδα λέγειν. vid. Gow-Page ad Leon. epigr.
34,1

190 (223)

Antiatt. p. 102,20 κυρίαν οϋ φαcι δείν λέγειν, άλλα κεκτημένην ... Φιλήμων κυρία ν
λέγει
vid. Phryn. fr. 50
 Incertae fabulae 315

191 (212)

Phot. p. 326,14 όκτώπηχυc καi όκτώπουc· Φιλήμων

Hesych. ο 500 όκτώπηχυ· τό όκτάπηχυ. cf. Et. gen. ΑΒ (Et. magn. p. 346,19) et νίd. Erbse
Att. Lex. p. 40

192 (245)

Choerob. ίη
Theodos. can., 1 p. 82,25 Gaisf. τό δρτυξ, τινέc δέ δρτυγόc φαcι διά του γ,
Φιλήμων δέ διά του κ φηciν δ ρ τ υ κ οc
vid. W. Schulze ΚΙ. Schr. p. 703

193 (224)

Ioann. Alex. De accent. p. 25,2 Dind. (άντωνυμίαι cύνθετοι) ή δέ αιτιατική των ουδετέρων
έκλέλοιπεν. έπεi όμόφωνοι μέν εν ουδετέροιc ή ευθεία καi ή αιτιατική, ουδέποτε (δέ)
ευθεία άντωνυμίαc (-είαc -ία cod., suppl. et corr. Lentz Hdn. 1 p. 478,4) cυντίθεται, ενθεν
cυνεκλείπει τfίι ευθείαι ή αιτιατική. ει δέ απαξ που παρ' Ευριπίδηι εϋρηται τό c εαυτό
(fr. 693 Ν.) ... καi παρά Φιλήμονι τό αυτό (τό cαυτό Meineke), άλλ' ου τό cπάνιον του
δλου καθέcτηκε κανών (κανόνεc cod.)

Et. gen. ΑΒapud Reitz. Ind. lect. Rost. a. 1891/92 p. 12 (Et magn. p. 410,46) τό ... ζfίθι
κατ' έπέκταcιν εχει την θι cυλλαβήv- εϋρηται καi παρά Φιλήμονι (εϋρ. et π. Φιλ. om. Et.
magn.) μετά τfίc cύν προθέcεωc cύζη θι (defic. Α et Et. magn.). εϋρηται (δέ add. Reitz.)
καi παρά Φερεκράτει (fr. 246)
vid. Lautensach Gl. 9 (1918) 70
316 PHILEMO

Dubia

195 (3)

οίει τι των άλλων διαφέρειν θηρίων

liνθρωπον; ούδέ μικρόν αλλ' η cχήματι·
πλάγι' έcτi τάλλα, τουτο δ' όρθόν θηρίον

Stob. ΠΙ 2,25 (περί κακίαc) p. 183 Η. (codd. ΜΑ Br, Mac.) post fr. 2 (ubi vid.)- οϊει -
θηρίον
2 liνθρωπον Br: om. Md Α, Mac. μικρόν Md Α, Mac.: -όν τι Br άλλ' tj Meineke
ed. min. (vid. Men. et Phil. p. 403): άλλά Md Α Br, Mac. (def. Κ. Rupprecht Phil. 80, 1924,
208, sed cf. Ar. Vesp. 984 et vid. Denniston Gr. Part. p. 24 - 27) 3 πλάγια γάρ έcτι Mac.

1 Plat. Gorg. p. 520 Α 6 οίει τι διαφέρειν τούτουc εκείνων; κτλ., cf. rep. ΙΙ p. 375 Α,
Alciphr. IV 7,4 3 Ammon. adf. voc. diff. 206 τό δέ όρθόν (άντίκειται) τώι πλαγίωι, vid.
ad Diph. fr. 61,7 ίη universum vid. S. Ο. Dickerman, De argumentis quibusdam ... e
structura hominis et animalium petitis, diss. Hal. 1909, Pease ad Cic. nat. deor. ΙΙ 140 (p. 914)

196 (72,4 - 5)

οϋτ' ανδριάντοc γαρ καλώc πεπλαcμένου

* * *
αν μή τόν αicθηcόμενον ή τέχνη λάβηι

Stob. IV 21•,5 (ύπέρ κάλλουc) p. 482 Η. (codd. SMA) post fr. 75 (ubi vid.) ουτ' - λάβηι
post 1 ουτ' δφελοc ουδέν εΟ γεγραμμένηc γραφηc Porson Misc. p. 255 qui lac. indicavit,
οϋτ' αΟ γραφηc δνηcιc εΟ γεγραμμένηc Kock; 'possunt alia cogitari, velut ουτ' αό γραφηc
λόγοc τιc (vel επαινοc) εΟ γεγραμμέvηc' Hense

1 sq. cf. Alex. fr. 149,1-4 Κ.

197 (181)

οί γαρ θεόν cέβοντεc έλπίδαc καλαc

εχουcιν είc cωτηρίαν
 Dubia 317

Theoph. Antioch. ad Autol. 1117 p. 108 Gr. τίνι ούν αύτών πιcτεύcωμεν, Φιλήμονι τώι
κωμικώι λέγοντι οί - cωτηρίαν, tj oic προειρήκαμεν Εύημέρωι καί Έπικούρωι καί
Πυθαγόραι καί τοίc λοιποίc άρνουμένοιc εΙναι θεοcέβειαν καί πρόνοιαν άναιρουcιν; hinc
Epiph. anc. 104,3 p. 125,1 Holl ό δ' Εύφήμων (δ δέ ύφ' ήμών L, δ δ' έφ' ήμίν J, δ δέ
Φιλήμων Petavius, vid. Wil. ΚΙ. Schr. 111p. 351 sq.), ετεροc κωμικόc (post Έudaemonem',
vid. vol. V p. 632), φηcίν· ο{ - cωτηρίαν
1 γάρ Theoph.: ενα Epiph. 1-2 καλάc εχουcιν Theoph.: εχουcι καλάc Epiph. 2
cωτηρίαc εχουcιν Kock

1 sq. Eur. Hel. 1031 έν τώι δικαίωι δ' έλπίδεc cωτηρίαc Philemonem θεούc dixisse
susp. Wil., totum locum pia fraude confictum esse Meineke Men. et Phil. p. 424

198 (215)

Athen. ΧΙΙΙp. 594 D ('haec mutila' Kaibel) δτι δέ καί Μένανδροc ό ποιητήc ηρα Γλυκέραc
κοινόν· ένεμεcήθη δέ. Φιλήμονοc γάρ έταίραc έραcθέντοc καί χρηcτήν ('malim Χρήcτην'
Meineke IV p. 334) ταύτην όνομάcαντοc διά του δράματοc (έν γράμματι CE), άντέγραψεν
Μένανδροc ώc ούδεμιiic οϋcηc χρηcτήc (test. 12 Koe.)
cf. fr. 181 ex Thaidis prologo (cf. fr. 185 Koe.) fictum putat Frantz p. 68, cf. Leo Plaut.
Forsch. 2 p. 239

Philemoni sunt qui tribuant etiam CGFP 243. 244 (vid. ad fr. 159). 255. 296. 297, adesp.
355. 356 Κ. (vid. Hense ad Stob. 111 13,24 [p. 457,15] et 25 [p. 458,1]), Eur. fr. 112 Ν.; ίη
Monost. pap. 19,9 J. Philemoni tribuitur Eur. fr. 529 Ν.
doctorum consensu dudum constat exterminanda esse quae praeeunte Rutgersio ex Com-
paratione Menandri et Philistionis et ex Philistionis sententiis ίη 'Maximi' et Άηtοηίί'
florilegia receptis Meineke et Kock mutato mimographi nomine pro Philemonianis exhibue-
runt, vid. imprimis Wachsmuth Stud. zu d. gr. Floril. (1882) p. 122-126, Studemund lnd.
lect. Vratisl. 1887, W. Meyer Abh. Ak. Mchn. 19,1 (1891) p. 225-295 (cens. scripsit Zacher
BphW 13, 1893, 1093-1101 ), Nauck p. 130 sq. item exclusimus quae apud Stobaeum sub
nomine 'Philetae' traduntur Philistioneis aequalia, IV 33,19 = Comp. 11 59-67 J. (fr. 92 Κ.),
111,5•b = Comp. 11 77-80 J. (fr.118 Κ.), IV 22,48 = Men. monost. 118 J. (fr. 239 Κ.). ίη
Comparatione numerorum huic volumini subiecta haec Pseudo-Philemoniana notis Comp.,
Philist. et 'Philet.' insigniuntur
 PHILEMO IUNIOR
(saec. ΠΙ)

1. Sud. φ 329 Φιλήμων, ό νεώτεροc, καί αύτόc κωμικόc, υίόc Φιλήμονοc του κωμικού.
έδίδαξε δέ δράματα νδ'
1 Φιλήμων AGM: -ωνοc V: -ων ετεροc F post νεώτεροc deficit F Φιλήμωνοc
V 2 δέ om. GV γράμματα δ' V

2. IG 112 2325, 74 (poetae Dionysiis victores) = V Β 1 col. 5,15 Mette

Φιλ]ήμων rΙ
suppl. Wilhelm Urk. p. 118 sq. idem p. 96 monet numerum, qui antea fuerit 1111,
postea ίη
r I immutatum fuisse, vid. Koerte p. 2145,20-32 vid. ad Satyrionem

3. 1G ΧΙ 2 (Delus) 107 = 11D 1c 25 Mette

1 έπ' αρχοντοc Χάρμου (a. 280) ... 16 οϊδε έπεδείξαντο τωι θεωι ... 24 ποιηταί
κωμωιδιων·
Φιλήμων, Νικόcτρατοc (Nic. 11 test. 4), Άμεινίαc

*4. IG 112 2323,100 (comoediae Dionysiis actae) = 111Β 3 col. 1c 17 Mette (fin. saec. 111")
π]αλαιciι
]Φωκευcι Φιλή(μονοc)
utrum Philemoni iuniori an patri fabula tribuenda sit non constat, vid. Wilhelm Urk.
p. 119

Meineke IV p. 68 Kock II p. 540 Koerte RE ΧΙΧ 2 (1938) 2145 (Philemon nr. 8)

Sifakis, Studies p. 29 (nr. χί)

Φωκείc

νίd. ad test. *4
 Testimonia - Incertae fabulae 319

Incertarumfabularumfragmenta

1 (1)

έάcαθ' ουτωc (ώc) εχει. τό πυρ μόνον

ποιείτε τοίc όπτοίcι μήτ' ανειμένον
(τό γαρ τοιουτ' ουκ όπτόν αλλ' έφθόν ποιεί)
μήτ' όξύ· κατακάει γαρ δc' αν εξω λάβηι
s τούτο πάλιν, εic την cάρκα δ' ουκ ενδύεται.
μάγειρόc έcτιν ουκ εάν ζωμήρυcιν
εχων τιc ελθηι καi μάχαιραν πρόc τινα,
ουδ' αν τιc εic ταc λοπάδαc iχθυc έμβάληι,
αλλ' εcτι τιc φρόνηcιc έν τώι πράγματι

Athen. VII p. 291 D ό δέ παρά τώι νεωτέρωι Φιλήμονι μάγειρο c διδαcκαλικόc τιc
είναι θέλει τοιαυτά τινα λαλών· έάcατε - πράγματι
1 έάcατε οϋτωc om. CE ώc εχει Bentley Emend. p. 556: εχειν Α: om. CE μόνον
Α: om. CE: μέcον Kock 2 ποιείτε CE: -αι· Α όπτοίcι Grotius Exc. p. 991: -c ACE
6 έcτιν Mus.: δ' έcτίν ACE 7 πρόc τινα ACE: πρόcτομον Kock (ipse addens 'nisi πρόc
τινα est ad erurn, qui coquum conduxit')

1 cf. Men. Sam. 78 2 cf. Sosip. fr. 1,53 έπανέντα 9 cf. Euphr. fr. 10,16
vid. ad Philemonis patήs Cτρατιώτην

2 (2)

(Α.) τίc ούτόc έcτ'; (Β.) iατρόc. (Α.) ώc κακώc εχει

απαc iατρόc, αν κακώc μηδεic εχηι

Stob. IV 38,6 (περί ιατρών καί ίατρικηc, post Philem. fr. 122) vol. V p. 900 Η. (codd.
SMA) Φιλήμονοc νεωτέρου (του αύτου S)· τίc - εχηι. adhaeret ecloga 6• (fr. 3), separavit
Grotius Dict. p. 553
1 τίc ex ώc S οότόc έcτιν Α: οότοc έcτίν Μ: έcτιν (ex έcτι ο) οότοc S pers. dist.
Grotius p. 423
1 sq. cf. Philem. fr. 122
320 PHILEMO IUNIOR

*3 (3)

μόνωι δ' ίατρώι τουτο καi cυνηγόρωι

εξεcτιν, αποκτείνειν μέν, αποθνήιcκειν δέ μή

Stob. IV 38,6• (vid. fr. 2) μόνωι - μή ('ηοη iteratum est \emma, si eiusdem est poetae
ecloga ... intercidit, si ηοη eiusdem' Hense)
1 δέ Μ τούτο ΜΑ: τούτω S 2 εξεcτ' Bentley Emend. p. 553
1 sq. de medico vid. Gnom. Vat. 411 Sternb., F. J. Brecht, Motiv- u. Typengesch. des gr.
Spottepigr., Phil. Suppl. ΧΧΙΙ 2 (1930) 46sq., de cυνηγόροιc ad Ar. fr. 205,9
 PHILEMO 111
(saec. 11)

1. IG 112 2325,85 (poetae Dionysiis victores) = V Β 1 col. 6,17 Mette

Φιλήμω[ν
vid. ad Nicarchum

2. IG 112 2323,159 (comoediae Dionysiis actae) = 111Β 3 col. 3\13 Mette (a. 183 [vid. ad
Posid. test. 8] sextum praemium tulit)
Φιλήμων νεώ(τεροc) Μιληcίαι
160 ύπε(κρίνετο) Κράτηc (308 O'Conn.)

Koerte RE ΧΙΧ 2 (1938) 2145 (Philemon nr. 9)

Μιληcία

vid. test. 2. cognominem fabulam scripsit Agathenor, Μιληcίαν vel -ίουc Alexis
 PHILETAERUS
(saec. IV)

1. Sud. φ 308 (codd. AGFVMB; Lex. Ambr.) Φιλέταιροc όνομα κύριον. Άθηναίοc,
κωμικόc, υίόc Άριcτοφάνουc του κωμικού (test. 8). δράματα αύτου κα', ών έcτι καί ταύτα·
Άχιλλεύc, Κορινθιαcτήc, Κυνηγίαc, Φίλαυλοc, Κέφαλοc, Τηρεύc, Ο{νοπίων, 'Άντυλλοc
(καί αύτό Φιλεταίρου, ώc δέ τινεc Νικοcτράτου), 'Αταλάντη, Λαμπαδηφόροι
1 Φιλαίτεροc F, V et Μ ante corr., Lex. Ambr.; Όrdo poscit' Adler (φ 307 Φιλαινίc,
309 φιλαιτίων) post κύριον deficit Lex. Ambr. 2 post κωμικόc deficit F υιοc
Άριcτοφάνουc του κωμικού om. Α; 'ex α 3932' Adler (Ar. test. 2 b) de patre Aήstophane
vid. νοl. ΠΙ 2 test. 2,9 et 3,14-16 post κα' deficit Α 4 Νικοcτράτη GM
cf. Wagner Symb. p. 36 et Adler RE IV Α 1 (1931) 709,23

2. IG Il 2 2325,143 (poetae Lenaeis victores) = V C 1 col. 3,4 Mette

Φιλέτα[ιρο]c 11
praecedunt Philippus (test. 4), Choregus (νοl. IV p. 77), Anaxandήdes, sequuntur
Eubulus (test. 3), Ephippus (test. 2), Antiphanes, Mnesimachus (test. 2), Nausicrates (test.
2), Euphanes (test. 1), Alexis, Aήstophon (νοl. IV p. 1)

Meineke Ι p. 349 sq., ΠΙ p. 292- 300 Kock Π p. 230- 235 Koerte RE ΧΙΧ 2 (1938)
2163 sq. (Philetairos nr. 5)

"Αντυλλοc

νίd. ad test. 1 et quae ad Nicostrati Antyllum adnotavimus

Άcκληπιόc

cognominem tragoediam scripsit Aήstarchus Tegeates (14 F 1 Sn.), comoediam Antiphanes,

'Αcκληπιοκλείδην Alexis
 Testimonia - 'Αταλάντη 323

1 (1)

ένέcειcε μεcτήν ϊcον ϊcωι μετανιπτρίδα

μεγάλην, έπειπών τηc Ύγιείαc τοϋνομα

Athen. ΧΙ p. 487 Α (μετάνιπτρον) Φιλέταιροc Άcκληπιωι· ένέcειcε - τουνομα

1 ένέcειcε Α: άν- Edmonds 2 ύπειπών Α: corr. Schweigh.
νίd. ad Calliae fr. 9 et ad Cratin. fr. 196

2 (2)

Athen. VIII p. 342 ΑΒ (όψοφάγοι, de Hyperide, post Timocl. fr. 17) Φιλέταιροc δ' έν
Άcκληπιωι {τόν Ύπερείδην del. Wil.} πρόc τωι όψοφαγείν καί κυβεύειν αυτόν φηcι

Άταλάντη

cf. test. 1 et vid. ad Calliae Άταλάνταc

3 (3)

καν δέηι, τροχάζω cτάδια πλείω Cωτάδου,

τόν Ταυρέαν δέ τοίc πόνοιc ύπερβαλώ,
τόν Κ τηcίαν τε τώι φαγείν ύπερδραμώ

Athen. Χ p. 416 F (πολυφάγοι, de Ctesia) Φιλέταιροc δ' έν Άταλάντηι (fab. nom. om.
CE)· καν - ύπερδραμω
1 καν δέηι ACE: καν / δέηι Meineke Anal. Ath. p. 354: καν δηι Dindorf (cf. Men. fr.
751,3 Koe. et νίd. Wil. Gr. Versk. p. 5941, Holzinger ad Ar. Plut. 216) τροχάζω Α: -cω
supra -ζω CE: -cω ('γώ) Herw. Mnem. 14 (1886) 181 sq. 2 Ταυρέαν Valck. ad Eur. Phoen.
578 (581 ed. suae, p. 219): ταυρίτην ACE τoic πόνοιc ύπερβαλω ACE: τ. π. ύπερπονω
Kock: ύπερβαλουμαι τ. π. Herw. Coll. p. 109 3 ύπερδραμω ('formam finxit ludibundus'
Κaibel) ACE: del. Herw. Obs. p. 60: ύπερθέω Kock ύπερδραμουμαι τωι φ. Bothe

1 Antiatt. p. 114,18 τροχάζειν ου φαcι δεiν λέγειν, άλλά τρέχειν, cf. Herm.
fr. 73,6 Sotades Olympia vicit a. 384, Paus. VI 18,6 2 de Taurea vid. Antiphan. fr.
48,3 et 190,4 Κ. Plaut. Pers. 2 superaνit aerumnis suis /abores Herculei
324 PHILETAERUS

Άχιλλεύc

cf. test. 1. cognomines tragoedias scripserunt Aristarchus Tegeates, Iophon, Carcinus ΙΙ,
Cleophon, Diogenes Sinop., comoediam Anaxandrides

4 (4)

Πηλεύc· ό Πηλεύc δ' εcτiν όνομα κεραμέωc,

ξηρου λυχνοποιου, Κανθάρου, πενιχρου πάνυ,
άλλ' ου τυράννου νή Δία

Athen. ΧΙ p. 474 D (de cantharo) δτι δέ καi άπό Κανθάρου κεραμέωc ώνομάcθη τό
εκπωμα Φιλέταιρόc φηcιν έν Άχιλλεί (fab. nom. om. CE)· Πηλεύc - Δί'
2 ξηρου ACE: πηρου Kock 3 om. CE νή Δί' Α: 'nonne oportuit μά Δία?' Meineke
(vid. ad Diph. fr. 31,25)
1 Eur. ΙΑ 701 Πηλεύc· ό Πηλεύc δ' εcχε Νηρέωc κόρην. vid. Lesky RE ΧΙΧ 1 p.
272,25- 35 et vLeeuwen ad Ar. Equ. 1257 sq. 2 Hesych. κ 659 κάνθαροc· ποτηρίου εiδοc,
από του καταcκευάcαντοc, cf. Ρο!!. VI 96

Κέφαλοc

cf. test. 1. 'argumentum ... ηοη dissimile fuisse crediderim ei, quod ίη Procride tractavit
Eubulus. nisi forte ab eo Cephalo argumentum fabulae repetendum est, quem graviter notat
Aristophanes Eccl. 248' Meineke Ι p. 350. vid. ad Plat. fr. 201,4, Breitenbach p. 99. fr. 18
huic comoediae tribuit Wil.

Κορινθιαcτήc

cf. test. 1. Steph. Byz. p. 374,5 κορινθιάζομαι τό έταιρείν, άπό των έν Κορίνθωι έταιρών,
η τό μαcτροπεύειν. Άριcτοφάνηc έν Κωκάλωι (fr. 370, ubi vid.). cognominem fabulam
scripsit Poliochus
 Άχιλλεύc - Κυναγίc 325

5 (5)

ώc τακερόν, ώ Ζεϋ, καi μαλακόν τό βλέμμ' εχει.

ουκ ετόc έταίραc ίερόν εcτι πανταχοϋ,
άλλ' ουχί γαμετήc ουδαμοϋ τήc Έλλάδοc

Athen. ΧΙΙΙ p. 559 Α (uxorum vituperatio) Φιλέταιροc Κορινθιαcτfjι· ώc - Έλλάδοc

1 cf. Ar. Plut. 1022 et Alcm. PMG 3,61 2-3 = fr. 8 ουκ ετοc Ar. fr. 9,1 Hesych.
ε6481 ( ~ Phot. p. 24,23) Έταίραc ίερόν· τfjc Άφροδίτηc Άθήνηcιν, νίd. ad Pher. fr. 184,
Gulick HSC!Ph 5 (1894) 90

Κυναγίc

Κυνηγίαc
test. 1 (fort. ex var. lect. Κυνηγίc/-αγίc ortum; νίd. Bjorck, Das Alpha impurum
[1950] p. 137 sq.). 'titulus fabulae utrum de νe η a t r ice interpretandus, an pro nomine
proprio meretricis habendus sit, incertum est' Meineke I p. 350 (cf. Anal. Ath. p. 362).
comoediam annis fere 370-365 doctam esse coni. Breitenbach p. 122-124

6 (6)

παϋcαι γέρων ων τούc τρόπουc. ουκ οϊcθ' δτι

ηδιcτόν εcτιν άποθανείν βινοϋνθ' άμα,
ωcπερ λέγουcιν άποθανείν Φορμίcιον;

Athen. ΧΙΙΙ p. 570 EF (ερωτικά) κατά τήν Φιλεταίρου Κυνηγίδα (fab. nom. om. CE)
παυcαι - Φορμίcιον
1 om. CE 2 ηδιcτόν έcτιν Toup ap. Warton Theocr. 11 (1770) p. 403: ουκ εcτ(ιν)
ηδιcτον ACE Cynulcum dipnosophistam poetae verba ad suam mentem mutasse censet
Κaibel Φορμίcιον Schweigh.: φορμήc- Α: φορϊμίc- CE

2 ita cupit Ovidius, am. 11 10,29 sq., 35 sq. 3 de Phormisio νίd. Plat. fr. 127
326 PHILETAERUS

7 (7)

τί δεί γαρ όντα θνητόν, ίκετεύω, ποιείν

πλην ήδέωc ζην τόν βίον καθ' ήμέραν,
εάν εχηι τιc δπόθεν; άλλα δει cκοπείν
τουτ' αύτό, τάνθρώπει' δρώντα πράγματα,
s εic αϋριον δε (μηδέ) φροντίζειν δ τι
εcται· περίεργόν έcτιν άποκείcθαι πάνυ
εωλον ενδον τάργύριον

Athen. VII p. 280 C (περί τηc ήδονηc) Φιλέταιροc Κυναγίδι (-αίροc δέ φηcι CE)·
τί- αργύριον
1- 2 τί et γαρ et ίκ. π. πλ. om. CE 3 ά. δ. cκ. om. CE 4 om. CE τάνθρώπια
Α: corr. Mus. δρώντα Casaub.: δρών τά Α 5 μηδέ Grotius Exc. p. 999: om.
ACE δ τι Erfurdt Obs. p. 441: εϊ τι ACE 7 τάργύριον Meineke Anal. Ath. p. 124:
άργ- ACE

1 de ίκ. νίd. ad Eub. fr. 114,1 5 νίd. Nisbet-Hubbard ad Hor. c. 1 9,13 (quίd sitfuturum
cras fuge quaerere) 6 πάνυ postpositum, cf. Eup. fr. 243 et νίd. Dover I p. 57
hos versus fragmento 6 subiungit Meineke

8 (8)

ούκ έτόc έταίραc ίερόν έcτι πανταχού,

άλλ' ούχi γαμετfjc ούδαμου τfjc Έλλάδοc

Athen. ΧΙΙΙ p. 572 D περί δέ τών έταιρών καi Φιλέταιροc εν Κυνηγίδι τάδε φηcίv- ουκ
-Έλλάδοc

1-2 = fr. 5,2-3

9 (9)

ούχi Κερκώπη μεν ηδη γέγον' ετη τριcχίλια,

ή δε Διοπείθουc άηδήc Τέλεcιc ετερα μυρία;
Θεολύτην δ' (ούδ') ο{δεν ούδεic δτε τό πρώτον εγένετο.
 Κυναγίc - Λαμπαδηφόροι 327

ουχί Λαίc μεν τελευτώc' άπέθανεν βινουμένη,

5 Ίcθμιάc δέ καί Νέαιρα καταcέcηπε καί Φίλα;
Κοccύφαc δέ καί Γαλήναc καί Κορώναc ού λέγω.
περί δέ Ναίδοc cιωπώ· γομφίουc γαρ ουκ εχει

Athen. ΧΙΙΙ p. 587 Ε (de meretήcibus) Φιλέταιροc έν Κυναγίδι (Φ. δέ φηcί που CE)· ουχί
-εχει
1 γέγον' Pierson Moer. p. 112: -νεν CE: γεγόνει Α 2 Τέλεcιc Α: Τελέcιλλα CE 3
ουδ'Meineke: om. ACE: ουιc Jacobs Att. Mus. ΠΙ 2 (1800) p. 241 4 βινουμένη Α: ιcιν­
CΕ (νίd. ad Ar. fr. 393) 5 sq. ιcαi Φίλα; Κοccύφαc Schweigh.: ιcαi φιλαιcοc· cυφαc Α:
cum toto ν. 6 om. CE 6 γαλειναc Α: corr. Mus.

1 sqq. de meretήcibus vid. ίη universum Wehrli Motivstud. p. 25, Schiassi RFIC 79 (1951)
217 sqq. 1 sq. Ar. Plut. 1082 διεcπλειcωμένηι / ύπό μυρίων έτών γε ιcαi τριcχιλίων (de
numero νίd. vLeeuwen ad 846 et Ran. 50) 1 Lex. Bekk.v p. 271,21 Κεριcώπη· όνομα
έταίραc, ιcαλουμένηc οϋτω διά ιcαιcοήθειαν· ιcέριcωπεc γάρ εlcιν οί ιcαιcουργοι ίiνθρωποι
(νίd. ad Cratin. fr. 13) 2 ή ... Διοπείθουc ... Τέλεcιc ut ό Διόc ... Γανυμήδηc Eur. Cycl.
585 3 Θεολ. Anaxandr. fr. 9,5 Κ. 4 cf. Epicr. fr. 3,10sqq. et νίd. Holzinger Ar. Plut.
p. 52 5 [Dem.] 59 (c. Neaer.), 19 Φίλαν ιcαi Ίcθμιάδα ιcαi Νέαιραν Ar. Plut. 1035
(iuvenis ad anum) ιcαταcέcηπαc 6 Γαλ. Theop. fr. 90, Κορ. Ephipp. fr. 15,13 ου λέγω
fin. vers. Aesch. Eum. 866, cf. Soph. ΕΙ. 1467 et νίd. Headlam JPh 23 (1895) 280 7 Ναίc
Ar. fr. 179 Plut. 1057 (iuvenis ad anum) πόcουc εχειc όδόνταc;

Λαμπαδηφόροι

cf. test. 1

10 (10)

καί χειροβαρέc cαρκόc ύείαc θετταλότμητον κρέαc - υ

Athen. Χ p. 418 C τουτο δ' εlπεν (Crates, cuius νίd. fr. 21) ώc τών Θετταλών μεγάλα (τά
add. Peppink, Obs. p. 60) ιcρέα τεμνόντων. Φιλέταιροc δ' έν Λαμπαδηφόροιc (δ' έν Λ. om.
CE)· ιcαi - ιcρέαc. hinc Eust. ίη 11.p. 857,31 (εφη τιc)
dimetros digessit Meineke (ύείαc / θεττ.)
328 PHILETAERUS

Μελέαγροc

comoedia 'fortasse ηοη diversa fuit ab Aιalanιe' Meineke Ι p. 350. cognomines fabulas
scripserunt Antiphanes Dinolochus Sciras, Δουλον Μελέαγρον Rhinthon, Μελέαγρον tragici
Sophocles Euripides Antiphon Sosiphanes, Meleagrum Accius

11 (11)

ού πρόc γυναικόc ό κόροc. οίκαδ', ώ κόρη,

απιθ' αμπαλίνωροc

Phot. (b, z) α 1241 = Sud. α 1646 αμπαλίνωροc (-οροc Sud. Τ et Μ ex corr., -ορροc
Blomfield)· αναcτρέφων τήν αυτήν δδόν. Φιλέταιροc Μελεάγρωι (deficit Phot. z, succedit
S')· ου - αμπ.
1 κόροc codd. (def. Tammaro Mus. cήt. 13/14, 1978/79, 46 coll. Archil. fr. 196•, 29 W.,
Sapph. fr. 68• 8 V., quae parum perspicua sunt): χορόc Porson Adv. p. 295: τόποc
Kock οϊκαδ' Sud.: ουκ οlδα Phot. 2 ι'ίπιθι Sud., Phot. S': ι'ίπειθι Phot. b αμπα­
λίνωροc codd.: -ορροc Blomfield Gloss. Aesch. Ag. 149 (1 1818 p. 177) vid. ad Cratin. fr.
78

Μηνεc

cognominem fabulam scripsit Epicharmus

12 (12)

(Α.) τίc έcτι Μαιμακτηριών; (Β.) μην δικάcιμοc

Schol. (V) Ar. Αν. 1047 εc τόν Μουνιχιωνα μfjνα: ώc εν τούτωι των εναγομένων ξένων
από των πόλεων καλουμένων. ουκ ήν δέ, αλλ' ό Μαιμακτηριών, ώc Φιλέταιροc εν Μηcί
δηλοι· τίc - δικάcιμοc

vid. ad Ar. fr. 289 Hesych. δ 1809 δικάcιμοι μfjvεc οϋτωc ελέγοντο, εν oic εδίκαζον
(Plat. leg. ΧΙΙ p. 958 Β)
 Μελέαγροc - Οινοπίων 329

Οίνοπίων

cf. test. 1 et νίd. ad Nicostr. fr. 17. de Oenopione Bacchi filio νίd. Hes. fr. 238 M.-W.,
Schol. Arat. 636 p. 349,18 Mart. (Anacr. fr. ηον.), Theop. 115 F 276 Jac.

13 (13)

θνητών δ' δcοι

ζωcιν κ:ακ:ωc εχοντεc liφθονον βίον,
έγώ μεν αυτούc άθλίουc είναι λέγω·
ου γαρ θανών δήπουθ' αν εγχελυν φάγοιc,
s ουδ' έν νεκ:ροίcι πέττεται γαμήλιοc

[1-5] Athen. VII p. 280 D (post fr. 7) καi εν Οίνοπίωνι δέ ό αυτόc φηcιν (καi πάλιν
CE)· θνητών - γαμήλιοc. [5] Eust. ίη 11.p. 1156,44 καi πέμμα δέ τι ήν καλούμενον ...
γαμήλιοc, ώc δηλον εκ του πέττ. γαμ.
4 ου γαρ θανών δήπουθ' αν Porson Αdν. p. 91: ου γαρ θ. γε δήπουθεν ACE: ου γαρ
θανών δήπουθεν Dindorf (ίη app. cήt. ουκ αν θ. δ.): ου γαρ θ. γ' αν αοθιc Kaibel, γ' αν δή
ποτ' Wil. ap. Κaib.: ουκ αν θ. γε δηθεν Kock: ουκ άποθανών γαρ αν ποτ' Naber Mnem. 8
(1880) 248, ίη θανών offendens, sed νίd. Rutherford Phryn. p. 40 de dictione elatiore;
particulam γάρ utique retinendam esse censet V. Bers, Gr. poet. synt. (1984) p. 132
2 τό ζην κακώc Antiphan. fr. 98,1 Κ. cf. Apollod. fr. 15,3 Κ. 4 sq. νίd. Nisbet-Hubbard
ad Hor. c. 1 4,18 4 δiιπουθε Bat. fr. 7,3 (ante conson.) 5 Lex. Bekk.v p. 229,3
γαμήλιοc· ό είc τούc γάμουc πλαccόμενοc πλακουc

14 (14.15)

ό μάγειροc ουτοc Πατανίων προcελθέτω

πλείουc Cτρατονίκ:ου τούc μαθητάc μοι δοκ:εί

εξειν Πατανίων

Athen. IV p. 169 Ε (πατάνιον, νίd. Eub. fr. 37) Φιλέταιροc Οlνοπίωνι· ό - προcελθέτω.
καi πάλιν· πλείουc - Πατανίων

1 Λαγυνίων Democlis parasiti cognomen Athen. ΧΙΙΙ p. 584 F, Πιθακ(ν)ίων cauponis

apud Alciphr. ΠΙ 10,4 contulit Meineke. νίd. Bechtel, Spitznamen p. 58 2 de Stratonici
citharistae schola νίd. Athen. VIII p. 348 D, 352 C (Phaen. Eres. fr. 32 W.)
330 PHILETAERUS

Τηρεύc

cf. test. 1 et vid. ad Canthaή Τηρέα

15 (16)

υ - πεπωιcέναι δοιcεί τόν ιcατά δύο

καi τρείc ακράτου

Athen. Χ p. 430 D (περί των άρχαίων κράcεων) Φιλέταιροc δ' έν Τηρει (εν Τ. om. CE)
δύο ϋδατοc πρόc τρειc άκράτου. λέγει δέ οϋτωc (λέγων CE)· πεπ. - άκράτου. hinc Eust.
ίη Od. p. 1624,55
1 δοκει τόν ACE: δει τόν Eust.: fort. δοκειτον Kaibel
lsq. de mixturae ratione (cf. fr. 1) vid. vLeeuwen ad Ar. Equ. 1187sq.

16 (17)

Athen. 111p. 106 Ε έξηc εicεκομίcθη ταγηνιcτά ηπατα περιειλημένα τωι καλουμένωι
έπίπλωι, δν Φιλέταιροc έν Τηρει έ π ί π λ οι ον εϊρηκεν
επίπλοιον ACE: -οον Dobree Adv. 11 p. 302. Hesych. ε 5070 επίπλοον (έπιπλον cod.),
επίπλοιοv- δ πιμελώδηc ύμήν έπί τηc κοιλίαc καί των εντέρων, επίπλουc λεγόμενοc. cf.
Ρο!!. 11 212.224 et vid. Lobeck Phryn. p. 142 sq.
 Τηρεύc-Φίλαυλοc 331

Φίλαυλοc

cf. test. 1. cognominem fabulam scripsit Theophilus

17 (18)

ώ Ζευ, καλόν γ' έcτ' άποθανείν αύλούμενον·

τούτοιc έν ~ Αιδου γαρ μόνοιc έξουcία
άφροδιcιάζειν έcτίν. οί δέ τούc τρόπουc
ρυπαρούc εχοντεc μουcιιcηc άπειρίαι
5 είc τόν πίθον φέρουcι τόν τετρημένον

Athen. XIV p. 633 Ε έγώ δέ εχων ετι πολλά λέγειν περί μουcιιcηc αυλών ... ιcαταπαύcω
τό πολυλογείν, τά έιc Φιλαύλου Φιλεταίρου έπειπών· ώ - τετρ.

1 sqq. Sophoclis imitationem agnoscere sibi videbatur Pearson ad fr. 837. cf. etiam Ar.
Ran. 454 (μόνοιc) 1 αύλείcθαι tibiae cantu oblectaή, cf. Apollod. Car. fr. 5,12 sq. Κ.,
Xen. Cyr. IV 5,7, Theophr. char. 20, 1Ο 5 Plat. Gorg. p. 493 Β ώc των έν ~Αιδου ... οδτοι
άθλιώτατοι ε{εν, οί άμύητοι, ιcαί φοροίεν ειc τόν τετρημένον πίθον κτλ., Xen. oec. 7,40 οί
ειc τόν τετρημένον πίθον άντλείν λεγόμενοι. F. Graf, Eleusis p. 109
332 PHILETAERUS

Incertarumfabularumfragmenta

18 (19)

άμφιβάλλου t cτέρνοιc φίiροc t ου καθήcειc, τάλαν,

μηδ' άγροίιcωc άνω γόνατοc άμφέξηι;

Athen. epit. 1 p. 21 C (de cura vestitus decentis) Φιλέταιροc (Κεφάλωι add. Wil. ms. ad
Athen., cf. Wagner Symb. p. 49) άμφ. - άμφέξει. Eust. ίη 11.p. 1164,36 cκώπτων ... τιc
άρρυθμίαν ενδύcεώc φηcιν· άμφ. - άμφέξηι; δοκεί" γάρ δ cκωπτόμενοc ψιλά ένδύcεωc
προφαίνειν τά cκέλη, εχειν δέ καi τό προκόλπιον άπόλυτον. καi δρα τό άμφέξηι, ηγουν
ενδύcηι, εκ του άμπέχω άμφέξω άμφέξομαι
1 άμφιβάλλου Kaibel: άμφίβαλλε Eust.: άμφi κάλλουc Ε: άμφi C cτέρνοιc φδ.ροc
Eust.: -οιc φά- C: -ων φά- Ε: πτέρναιcι φά- Desrousseaux: cφυροί"c Naber Mnem. 8 (1880)
249 (Kaibel) καθήcειc Ε: -αιc C: καθίcειc Eust. 2 άμφέξηι Eust.: -ει CE
creticos agnovit Cobet Νον. lect. p. 30 sq. (praeeunte Emperio, Opusc. p. 156). tetrametros
trochaicos audiebat Meineke, άμφi (δέ) cτέρνοιcι φδ.ροc ου καθήcειc, (ώ) τάλαν,/ μηδ'
άγροικικωc ίiνω <του) γ. ά. (ίη Anal. Ath. p. 9 άμφi <τοί"c) cτέρνοιcι κτλ.)

2 Theophrasti ίiγροικοc (char. 4,4) άναβεβλημένοc ανω του γόνατοc καθιζάνει

19 (1 Dem.)

Phot. (z + sz) α 3231 αυτομάτη Δημοcθένηc εν τωι κατά Κόνωνοc (or. 54,12), αυτό­
ματ ο c θηλυκωc Φιλέταιροc (-αίτεροc z, -αιτέρωc sz ante corr.)
αυτομάτη Ar. Pac. 665, Lys. 431, Cratin. fr. 363, Pher. fr. 113,6, Metag. fr. 6,2. cf. var.
lect. Hes. op. 103 (-αι/-οι)

20 (20)

Ρο!!. VII 46 (codd. FS, Α) χλαμύc ... όλόλευκοc (-κληροc Α), ώc Φιλέταιροc ό
κωμωιδοδιδάcκαλοc ώνόμαζεν. νίd. Nicostr. fr. 8
 PHILIPPIDES
(saec. IV/111)

1. Φιλιππίδηc, Άθηναίοc, κωμικόc καi αύτόc τηc νέαc κωμωιδίαc, υίόc Φιλοκλέουc· ήν
δέ επi τηc ρκα' όλυμπιάδοc. εδίδαξε {καi αύτόc} δράματα με'
1 de patre et demo νίd. test. 3,58 2 ρκα' (a. 296/2) Meineke I p. 471 (iam Men. et
Phil. p. xliv, operarum errore corruptum ίη ρκδ'): ρια' codd. (a. 376/2) καi αύτόc falso
iteratum del. Bernhardy

2. Plut. νίt. Demetr. 12,8 (post fr. 25) ήν δ' ό Φιλιππίδηc Λυcιμάχου φίλοc, καi πολλά
δι' αύτόν ό δημοc ευ επαθεν ύπό του βαcιλέωc. εδόκει δέ καi πρόc πρίiξιν αύτωι καi πρόc
cτρατείαν εύcύμβολοc άπαντήcαc εΙναι καi όφθείc. ίiλλωc δέ καi διά τό ήθοc εύδοκίμει,
μηθέν ενοχλων μηδ' αύλικηc περιεργίαc άναπιμπλάμενοc. φιλοφρονουμένου δέ ποτε του
5 Λυcιμάχου πρόc αύτόν καi ειπόντοc "ώ Φιλιππίδη, τίνοc cοι των εμων μεταδω;" "μόνον,"
εφη, "βαcιλευ, μή των απορρήτων" (cf. Reg. et Imp. apophth. p. 183 Ε [Lysim. 2], De
garrul. 12 p. 508 C, De cuήos. 4 p. 517 Β, Stob. IV 8,19)

3. 1G 112 657 = SIG 3 374

ε]πί Εύθίου ίiρχοντοc επi τηc Ά[καμαντίδο]c τρ[ίτηc a. 283/2
π]ρυτανείαc, εΙ Ναυcιμένηc Ναυcικύδου Χολαρ[γεύ-
c] εγραμμάτευεν· Βοιηδρομιωνοc όγδόει επi δέκ[α, έ-
ν]άτει καi δεκάτει τηc πρυτανείαc· εκκληcία κυρ[ί-
5 α· των προέδ[ρ]ων επεψήφιζεν Ίερομνήμων Τειcιμάχ­
ου εκ Κοίληc καi cυμπρόεδροι· εδοξεν τηι βουλεί κ­
αi τωι δήμωι· Νικήρατοc Φιλέου Κεφαληθεν εΙπεν· ε­
πειδή Φιλιππίδηc διατετέλεκεν έν παντi καιρω[ι
άποδεικνύμενοc τήν πρόc τόν δημον εϋνοιαν καi ά-
ιο ποδημήcαc πρόc Ίόν βαcιλέα Λυcίμαχον πρότερόν
τε διαλεχθεic τωι βαcιλεί εκόμιcεν τωι δήμωι δω-
ρεάν πυρών μεδίμνουc Άττικούc μυρίουc τούc δια­
δοθένταc πίicιν Άθηναίοιc επ' Ευκτήμονοc ίiρχοντ- a. 299/8
oc, διελέχθη δέ καi ύπέρ κεραίαc καi ίcτου δπωc αν
1s δοθεί τηι θεωι ειc τά Παναθήναια τωι πέπλωι ίi εκο­
μίcθη επ' Εύκτήμονοc ίiρχοντοc· καi νικήcαντοc Λυ­
cιμάχου του βαcιλέωc [τή]ν μάχην τήν Ίψωι γενομέν- a. 301
ην πρόc Άντίγον[ον κα]i Δημήτριον τούc μεν τελευτ-
334 PHILIPPIDES

ήcανταc έν τώι κ[ινδύνω]ι των πολιτ[ώ]ν εθαψεν τοίc

20 έαυτοϋ άναλώμα[cιν, δcοι δ]έ αίχμάλωτοι έγένοντο,
έμφανίcαc τώι βα[cιλεί καi] λαβών αύτοίc iiφε[c]ιν, τ­
ούc μεν βουλομέν[ουc cτρατ]εύεcθαι διώικηcεν δπ­
ωc αν καταχωριcθώcιν [έν] ήγεμονίαιc, τούc δέ προα­
ιρουμένουc άπιέναι άμφιέcαc καί εφόδια δούc πα-
25 ρ' έαυτοϋ άπέcτειλεν οό εκαcτοι ηβ[ο]ύλοντο πλείο­
υc δνταc η τριακοcίουc· παρειτήcατο δέ καi δπωc α­
ν άφεθώcιν καi δcοι των πολιτών κατελήφθηcαν εν
τηι Άcίαι είργμένοι ύπό Δημητρίου καi Άντ[ι]γόνο­
υ, καi τοίc άεi περιτυνχάνουcιν 'Αθηναίων χρήcιμ-
30 oc ων διατελεί καθότι αν εκαcτοc αύτόν παρακαλε­
ι καί κομιcαμένου τοϋ δήμου τήν έλευθερίαν διατ­
ετέλεκε λέγων καi πράττων τά cυμφέροντα τεί τηc
πόλεωc cωτηρίαι, καi παρακαλών τόν βαcιλέα βοηθ­
είν καi χρήμαcιν καi cίτωι, δπωc αν διαμένει δ δημ-
35 oc έλεύθεροc ων καi τόν Πειραιίi κομίcηται καί τά
φρούρια ττιν ταχίcτην, καi ύπέρ τούτων π[ά]ντων πολ­
λάκιc μεμαρτύρηκεν αύτώι δ βαcιλεύc 1φόc τούc π­
ρ]εcβεύονταc 'Αθηναίων πρόc έαυτόν· καi χειροτον-
ηθεi]c άγωνοθέτηc έπi Ίcαίου ίiρχοντοc ύπήκουcε- a. 284/3
40 ν τώι δ]ήμωι έθελοντήc έκκ των ίδίων, τάc τε πατρίο­
υc θυcία]c εθυcεν τοίc θεοίc ύπέρ τοϋ δήμου καi τή-
ν ....... _]ν εδωκεν πίicιν Άθηναίοιc (είc) πάνταc τούc
άγώναc, καi έπί]θετον άγώνα κατεcκεύαcεν τεί Δήμ­
ητρι καi τεί Κόρη]ι [πρ]ώτοc ύπόμνημα τηc τοϋ δήμου
45 έλευθερίαc, έπεμελή]θη δέ καi των ίiλλων άγώνων κα­
ί θυcιών ύπέρ τηc πόλεω]c, καi είc ταϋτα πάντα έκ τω­
ν ίδίων άναλώcαc πολλά χρ]ήματα τάc εύθύναc δέδω­
κεν κατά το[ύ]c νόμουc κα[i ούθ]έν ύπεναντίον πρό[c δ­
ημοκρατίαν ούδεπώτοτε [έποίηc]ε[ν ο]ϋ[τε λόγωι οϋτ'
50 εργωι· δπωc αν οόν φανερόν εl [πίicιν, δτι ό δημοc έπί­
cταται χάριταc άποδιδόναι τ[οίc εύεργέταιc άξί­
αc d:Jv αν εύεργετήcωcιν, άγαθεί [τύχει δεδόχθαι τε­
ί βουλεί, τούc προέδρουc οϊ αν λά[χωcιν προεδρεύε­
ιν είc τόν δημον, δταν έξέλθωcιν αί [έκ τοϋ νόμου ήμ-
55 έραι τηc αίτήcεωc χρηματίcαι περί τ[ούτων είc τή­
ν πρώτην έκκληcίαν κατά τόν νόμον, γνώ[μην δέ ξυμβ­
άλλεcθαι τηc βούληc είc τόν δημον, δτι δοκεί τ[εί β­
ουλεί, έπαινέcαι Φιλιππίδην Φιλοκλέουc Κεφαλ[η­
θεν άρετηc ενεκα καί εύνοίαc ήc εχων διατελεί π[ε-
60 ρi τόν δημον τόν 'Αθηναίων καi cτεφανώcαι αύτ[ό]ν [χ-
 Testimonia 335

ρυcώι cτεφάνωι κατά τόν νόμον καί άνειπείν τόν c-

τέφανον Διονυcίων τών μεγάλων τραγωιδών τώι άγ­
ώνι, cτηcαι δέ αύτου καί εικόνα χαλκην εν τώι θεά[τ­
ρωι καί εΙναι αύτώι cίτηcιν εν πρυτανείωι καί εκ-
65 γόνων άεί τώι πρεcβυτάτωι καί προεδρία[ν] εν πίicι
τ]οίc άγώcι τοίc ή πόλιc τίθηcιν· τηc δέ πο[ι]ήcεωc τ­
ου cτεφάνου καί τηc άναγορεύcεωc επιμεληθηναι
τούc επί τηι διοικήcει· άναγράψαι δέ τόδε τό ψήφι­
cμα τόν γραμματέα τόν κατά πρυτανείαν εν cτήληι
10 λιθίνει καί cτηcαι παρά τόν νεώ του Διονύcου, είc
δέ ττιν άναγραφήν τηc cτήληc μερίcαι τούc επί τηι
διο[ι]κήcει ΔΔ δραχμάc [εκ] τών είc τά κατά ψηφίcματ­
α άναλιcκομένων τώι δήμωι
ίη corona: δ δη[μοc

1 sqq. vid. ίη universum Τ. Leslie Shear, jr., Hesp. suppl. 17 (1978) passim (cf. Ind. p. 103),
Μ. Μ. Austin The Hellenistic World (1981) p. 78-80 (nr. 43) 10 cf. test. 2 et vid. S. Μ.
Burstein, ΖΡΕ 31 (1978) 181-185 14 cf. fr. 25,5 58 cf. test. 1,1. Κεφαληθεν fuit
Φιλιππίδηc ΡΑ 14 355, βαcιλεύc a. 216/5, quem poetae nepotem fuisse probabiliter coni.
Kirchner, νίd. Davies Ath. Prop. Fam. p. 541

4. Gell.ΠΙ 15,2 Phίlίppίdes ... comoediarum poeta haut ίgnobίlίs, aetate ίαm edita, cum ίn
certamίne poetarum praeter spem νίcίsset et laetissime gauderet, inter illud gaudium repente
mortuus est

5. Αηοη. De com. (Proleg. de com. ΠΙ)

53 p. 1Ο Kost. τηc δέ νέαc κωμωιδίαc γεγόναcι
μέν ποιηταί ξδ', άξιολογώτατοι δέ τούτων Φιλήμων (test. 2), Μένανδροc (test. 2 Koe.),
Δίφιλοc (test. 1), Φιλιππίδηc, Ποcείδιπποc (test. 3), Άπολλόδωροc

6. Canones comicorum ed. Kroehnert (νίd. ad Philem. test. 26) κωμωιδοποιοί ... νέαc
κωμωιδίαc ε'· Μένανδροc, Φιλιππίδηc, Δίφιλοc (test. 13), Φιλήμων, Άπολλόδωροc

7. IG Π 2 2325,164 (poetae Lenaeis victores) = V C 1 col. 4,13 Mette

Φιλιππίδηc 11[
vid. ad Proclidis test. 2

8. IG Π 2 23232 ,39 (comoediae Dionysiis actae) = ΠΙ Β 2 col. 1,14 Mette

επί Πολέμ]ωνοc (a. 311) παλαιίiι
40 •••••• Θ]ηcαυρώι Άναξαν(δρίδου)
ποη:(τών) Φιλιπ]πίδηc Μύcτιδι
ύπε:(κρίνετο) Άcκ]ληπιόδωροc (93 O'Conn.)
suppl. Wilhelm Urk. p. 45 palmam tulit poeta. sequitur Nicostr. Π test. 1
336 PHILIPPIDES

9. IG Il 2 2323,232 (comoediae Dionysiis actae) = ΠΙ Β 3 col. 5",18 Mette

έπi Μνηcιθέου (a. 154) παλαιαι
Δάμων (116 O'Conn.) Φιλαθηναίωι Φιλιππί[δου
sequitur Philoclis test. 1

confunduntur Philippides et Philippus, cf. fr. 18.23.32, Mnesim. fr. 7, Eub. fr. 67 (νίd.
etiam ad Philippi fr. 2), Philippides et Philonides, cf. eius fr. 6

Meineke I p. 470-475, IV p. 467-478 Kock ΠΙ p. 301-312 Koerte RE ΧΙΧ 2

(1938) 2204-2206 (Philippides nr. 7) G. Β. Philipp, Gymn. 80 (1973) 493-509 1.
Gallo, Sileno 10 (1984) 225-236

'Αδωνιάζουcαι

'muliercularum coetum, qualis ille est quem Diphilus ίη Theseo [fr. 49] descήbit, Adoniorum
solennitatem cοηνίνίο aliisque ludicήs celebrantium repraesentasse videtur. comparare licet
Dionysiazusas Timoclis ... Aήstophanis Lysistratam fuisse qui Adoniazusas inscήberent docet
Schol. Lys. 389 τινέc έκ τούτου (propter Adoniasmi memoriam) τό δράμα Άδωνιαζούcαc
έπιγράφουcιν, ου καλώc' Meineke Ι p. 472

1 (1)

Poll. V 100 (codd. FS, Α, BC) περi δέ (δέ οιη. Β) τοίc cτέρνοιc αίγίδαc καi (καi οιη. Β)
μαcχαλιcτηραc· καi άναμαcχαλιcτή ρ, ώc (ώc cum reliquis οιη. Β, -ήν, ώc FSC, -ηραc
Bekker) Φιλιππίδηc δ τfjc κωμωιδίαc ποιητήc έν Άδωνιαζούcαιc
Hesych. α 4433 αναμαcχαλιcτήρ· εΙδοc γυναικείου κόcμου

2 (2)

Antiatt. p. 86,12 γ υ να ί · άντi του γυναίκεc. Φιλιππίδηc Άδωνιαζούcαιc

vid. Pher. fr. 206

3 (3)

Antiatt. p. 104,26 κατ ε ύ χε c θα ι· έπi του αγαθου, αντi του εϋχεcθαι. Φιλιππίδηc
'Αδωνιαζούcαιc
 Testimonia - Άνανεουcα 337

cf. Poll. V 128.129, Phot. p. 148,6sq. est ubi nunc quoque de verbi significatione ambigatur,
vid. Fraenkel et Denniston-Page ad Aesch. Ag. 1250

Άμφιάραοc

vid. ad Aήstophanis Άμφιάραον

4 (4)

δcτρει', άκαλήφαc (καi) λεπάδαc παρέθηκέ μοι

Athen. ΠΙ p. 90 Β τηc μέντοι θαλαccίαc άκαλήφηc μνημονεύει καi Φιλιππίδηc έν

Άμφιαράωι οϋτωc· δcτρ. - μοι
δcτρει' Meineke: -ε' Α (cf. Philyll. fr. 12,1, Lync. fr. 1,17, Anaxandr. fr. 41,61 Κ. et
vid. ad Cratin. fr. 8; Diph. fr. 43,2 nimis caute Meinekii emendationem ίη apparatum relegavi-
mus) καi add. Dindorf (μυc Peppink Obs. p. 23)

'Ανανεοϋcα

'ί. e. mulier quae Medeae instar magicis opinor artibus humanis corporibus florem aetatis
reddere se posse profitebatur ... Άνανεουμένη fuit Philemonis' Kock

5 (5)

επειτ' έπi τούτοιc πίicιν ήκ' δρχειc φέρων

πολλούc. τά μεν οόν γύναια τάλλ' ήκκίζετο,
ή δ' άνδροφόνοc Γνάθαινα γελάcαcα ( )

Athen. ΙΧ p. 384 Ε καi δρχειc ηcθιον, οϋc καi νεφρούc εκάλουν. Φιλιππίδηc έν τηι
Άνανεούcηι (εν τηι -νεώcει Α, om. CE) Γναθαίνηc τηc έταίραc τό γαcτρίμαργον εμφανίζων
λέγει· επειτ' - καταπεcείν. hinc omisso nom. poet. et fab. Eust. ίη 11.p. 1231,42, qui addit
δηλον ούν εν τούτοιc δτι ου κυριολεκτικώc ή Γνάθαινα ελάληcεν άλλ' εcεμνολόγηcεν
ευφημότερον τούc δρχειc ώc νεφρούc διά τάc αiδουμέναc γυναίκαc
1 παcιν om. CE 2 ηκκίζετο CE: ά- Α, superscr. η 3 γελάcαcα ACE: -cαc' ήδέωc

1 sqq. narratio chήarum Machonis similis; de Gnathaena vid. Gow p. 8 sq. 1 επειτ'
επί τούτοιc παcι Antiphan. fr. 81,4 Κ., cf. Sosip. fr. 1,18 3 vid. ad Batonis Άνδροφόνον
338 PHILIPPIDES

"κ:αλοί γε," φηcίν, 'Όί νεφροί, νή την φίλην

s Δήμητρα." κ:αi δύ' άρπάcαcα κ:ατέπιεν,
ώcθ' ύπτίουc ύπό του γέλωτοc κ:αταπεcείν

Porson Adv. p. 112, η ρέμα Palmer CIR 3 (1889) 25: αναγελάcαc', "αγαν Jacobs Addit. p.
204, -cαcα δή Meineke ed. min., -cαc' αμα Anal. Ath. p. 169 4-5 νή τ. φ. Δήμ. om. CE

4sq. νή τήν φίλην Δήμητρα Antiphan. fr. 25,2 Κ., Men. Epitr. 635 [955] 6 cf. Ar. fr.
629

6 (6)

ελεγον εγώ cοι μή γαμείν, ζην δ' ήδέωc.

τό Πλάτωνοc άγαθόν δ' έcτi τούτο, Φειδύλε,
μή λαμβάνειν γυναίκα μηδέ τηι τύχηι
δια πλειόνων αύτόν παραβάλλειν πραγμάτων

Stob. IV 22,33 (δτι ουιc αγαθόν τό γαμείν) p. 515 Η. (codd. SMA) Φιλιππίδου Άνα­
νεούcηc· ελ. - πρ.
2 δ' SMA: om. ed. Trinc. (νίd. Dover I p. 60) Φειδύλε Meineke (φεί- cod. Par. 1985
teste Gaisf.): φί- SMA cf. Alciphr. IV 2,5 4 αυτόν Μ
2 de Platonis 'bono' νίd. Alex. fr. 152 Κ., Amph. fr. 6 Κ.; Helm Luc. u. Men. p. 377,
Fenk p. 46, Gaiser Gnom. 51 (1979) 109 4 παραβάλλειν ut Ar. Αν. 333

7 (7)

< ) δταν άμαρτάνηιc τι, χαίρ' ήττώμενοc·

μάλιcτα γάρ οϋτω cώιζεται τό cυμφέρον

Stob. ΠΙ 1,9 (περί αρετηc) p. 5 Η. (cod. Μ, Mac.) Φιλιππίδου (Ευριπ- Mac.) Άνανεούcηc·
δταν - cυμφέρον
1 δταν Μ Mac.: δταν δ' Hertelius p. 260, vulg.: posse etiam αλλ' δταν vel cύ δ' δταν
aliaque excogitari monet Schenkl GGA 1895 p. 472 2 μάλιcτα γαρ οϋτω Μ Mac.: μάλιcτα
δ' οϋτω Blaydes Adv. 1 p. 181, οϋτω μάλιcτα ΙΙ p. 245
 Άνανεοϋcα - 'Αργυρίου άφανιcμόc 339

8 (8)

ψωμοκολακεύων καi παρειcιών αεί

Athen. VI p. 262 Α (vid. Ar. fr. 172) Φιλιππίδηc δ' έν Άνανεούcηι (δ' έν -νεώcει Α, om.
CE)· ψωμ. - αεί. Antiatt. p. 116,23 ψωμοκόλακεc· Φιλιππίδηc Άνανεούcηι (-νευούcηι
cod.). Phot. p. 657,14 = Sud. ψ 134 ψωμοκόλακεc· οί παράcιτοι, ώc (οί π. ώc om. Phot.)
Φιλιππίδηc

Παρειcιών titulus fabulae Philemonis, supra p. 258

Άργυρίου άφανιcμόc

vid. ad Strattidis 'Αργυρίου αφανιcμόν

9 (9)

άλλ' ελεοc έμπέπτωκέ τιc μοι των δλων,

δταν άπορουμένουc μεν άνθρώπουc ίδω
έλευθέρουc, μαcτιγίαc δ' άπ' άργυροϋ
πίνακοc ίiγοντοc μνίiν τάριχοc ενίοτε
s δυείν οβολών εcθονταc η τριωβόλου,
καi κάππαριν χαλκών τριών έν τρυβλίωι
ίiγοντι πεντήκοντα δραχμάc άργυρώι·
πρότερον δε φιάλην ήν άνακειμένην ίδείν
έργώδεc. (Β.) άμέλει τοϋτο μεν καi νϋν ετι-
10 αν γαρ άναθηι τιc, ευθύc ετεροc ηρπαcεν

Athen. VI p. 230 Α (περί τηc των αργυρωμάτων χρήcεωc) Φιλιππίδηc δ' έν 'Αργυρίου
άφανιcμώι (fab. nom. om. CE) ώc φορτικοϋ μέμνηται τοϋ τοιούτου καί cπανίου, ζηλουμένου
δέ ύπό τινων νεοπλούτων μετοίκων· άλλ' - ηρπαcεν
1 άλλ' om. CE τίc μοι Α: μοι τίc CE των δλων om. CE 3 απ' Herw. Anal. p.
44: έπ' ACE 5 δυείν Α: δυοίν CE οβολών ACE: -οίν Dindorf 6-7 τρυβλίωι ...
δραχμάc αργυρώι ACE: αργυρώι ... τρυβλίωι δραχμάc Roeper ap. Κaib. vid. ad Plat.
fr. 188,17 9 έργώδεc· αμέλει ACE: έργώδεc άμέλει.:: Kaibel

1 των δλων Men. fr. 418,2 Koe. 3sqq. 'νεόπλουτοι isti metoeci [vid. Whitehead, The
Ideol. of the Ath. Metic (1977) p. 40] vilissimis quidem cibis, quippe quibus adsuevissent,
340 PHILIPPIDES

sed ex vasis argenteis ostentationis causa vescebantur' Kock 4 de verbi ίiγειν usu (cf. 7
et fr. 33) νίd. ad Hipparch. fr. 3,2 4 sq. de salsamenti pretio vid. ad Nicostr. fr. 5,5 sq.
6 de cappaή vid. Philem. fr. 100,5 et ad Timocl. fr. 25,2 9 : : άμέλει Ar. Nub. 488. 877.
1111, Lys. 842. 935, Ran. 532, Eccl. 800, Nicostr. fr. 9,3; cf. etiam Plat. Phaed. p. 82 Α, rep.
IV p. 422 C, V p. 450 Α, VII p. 539 Ε. ad Κaibelii rationem fulciendam νίχ sufficiet Men.
Sam. 371 έλεινόν άμέλει τό δάκρυον 9sq. 'notavit των ίεροcύλων aetatis suae audaciam
Philippides' Herw. Coll. p. 186. cf. Plaut. Men. 941, Τήη. 83 sq.

ad 'Αργυρίου άφανιcμόν sunt qui referant etiam fr. 28 et 33

Αύλοί

10 (10)

τά δέ πυρίεφθα καί τά λάγανα ταυτ' εχων

Athen. XIV p. 658 D (de caseis) πυριέφθων δέ μνημονεύει (οϋτω δέ καλείται τό πρώτον
γάλα) Φιλιππίδηc έν Αυλοίc· τούc δέ - εχων (πϋριέφθα δέ καλ. παρά Φιλιππίδηι τό πρ.
γ. CE). Ρο!!. VI 54 Φιλιππίδηc δ' έν Αυλοίc καi πυρίεφθα είρηκεν
τά δέ πυρίεφθα Schweigh.: τούc δέπυριεφθαc Α λάγανα Α: λάχ- Mus.

Ρο!!. 1 248 πυριάτη τό όπό των πολλών λεγόμενον πυρίεφθον. cf. Eust. ίη Od. p. 1626,5
et vid. ad Cratin. fr. 149,2 Hesych. λ 36 λάγανα· εΙδοc πλακουνταρίου, ώc καπυρώδη,
από cεμιδάλεωc έν έλαίωι τηγανιζόμενον. καi άρτοι βραχέντεc έλαίωι, cf. Phot. p.
201,5 = Sud. λ 12 = Lex. Bachm. p. 287,8. Diocl. fr. 116 Wellm.

Βαcανιζομένη

11 (11)

Antiatt. p. 92,22 έ παν α κ ά μ ψ α ι· έπαναcτρέψαι. Φιλιππίδηc Βαcανιζομένηι

Έκπ[ωματοποιόc

cognominem fabulam scripsit Alexis

 'Αργυρίου αφανιcμόc - Λακιάδαι 341

12

u φιλα]ργυρίαν γ~ρον1Qc· ταcδ[

] . αc είληφ' ϊνα λάβ1:Jι ΠJ?[

Gnomol. Pap. Harris 171,9 (saec. ΙΙΡ) ed. Livrea ΖΡΕ 58 (1985) 13. 15 Φιλιππίδοv
Έκπ[ωματοποιώι (suppl. ed. pr.) ]ργυρίαν - πρ[
1 init. μιcώ ed. pr. (coll. Ar. Ran. 1427, Men. fr. 481 Koe., sim.) τάcδ[ε γάρ West, τάc
δ[ραχμάc Austin 2 (μεμάθη]~αc;) Austin (coll. Men. Sam. 655) λάβl)ι vel -QL
π~[οίκ' υ - West, π~[οcόδουc καλάc Austin

Euphr. fr. 9,12sq. φιλάργυροc ό γέρων

Λακιάδαι

vid. ad Posid. fr. 4

13 (12)

κράτιcτόν έcτι τούτον έκτεμείν, γύναι,

τόν δίφρον· ι'iχρηcτα παντελώc οϋτωc εχει t τα cπάρτα,
ετερον δέ καινόν έμβαλείν αύτώι τόνον

Ρο!!. Χ 36. 37 (codd. FS, CL) καi μην τό γε τηι κλίνηι η τώι cκίμποδι εντεταμένον ώc
φέρειν τά τυλεία, cπάρτα cπαρτία, τόνοc, κειρία, τάχα δέ καi cχοίνοc καi cχοινία καi
κάλοι. ών επί τά ίiλλα κοινηι (έπεi τά ίiλλα κοινά, ή μεν Bekker) κειρία εcτιν εν ~Ορνιcιν
Άριcτοφάνουc, παραδηλουντοc αυτου καi τά cπαρτά (815 sq.) ... ό δέ τόνοc εν τηι Λυcι­
cτράτηι (923). καi Θουκυδίδηc μέν φηcιν (IV 48,3) έκ κλινών τοίc cπάρτοιc άπαγχόμενοι,
Φιλιππίδηc δ' εν Λακιάδαιc· κράτιcτον - τόνον
2 ίiχρηcτα CL: -α δέ FS οϋτωc εχει τά cπάρτα
FSCL: {οϋτωc εχει} τά cπαρτία Meineke,
'et cπαρτία, ποπ cπάρτα, hic lectum fuisse, videbit qui Pollucis locum integrum inspexeήt'
(de quo dubitare licet, possis {οϋτωc} τά cπάρτ' εχει, ut voluit Scaliger ap. Cant. ms. 1 p.
466); praestat fortasse altera quam ipse posthabuit eiusdem coniectura 2- 3 οϋτωc εχει/τά
cπαρτί'· ετ. δ' εμβ. αυτώι τόνον, deleto καινόν 'quod interpretationis causa ad ετερον
adscήptum νίdeή possit'

1 sqq. 'tamquam ut εκτομίαc fiat, eoque spectat etiam τόνοc vocabulum ambigue positum
ut apud Ar. Lys. 1.Ι.' Kaibel ms.
342 PHILIPPIDES

14 (13)

όρθώc γε την ρύμην όδοιπορήκαμεν

Ρο!!. ΙΧ 38 (codd. FS; post fr. 22) καi Λακιάδαιc (-ηc S, -εc F, corr. Meursius p. 1586 C)·
όρθώc- όδ.
όρθώc S: όρθόc F όδοιπορήκαμεν FS: όδοιπεπ- Meineke: όδοιπορήcομεν Herw. Anal.
p. 34 sq.: όδοπεποιήκαμεν Kock exspectes ώδοιπορήκαμεν (ed. pr., cf. var. lect. Hdt.
VIII 129,2 διοδοιπορήκεcαν/διωδ-), quarn forrnarn pro tradita habitarn unice probans Lau-
tensach Augrn. u. Redupl. p. 151 poetae verba ad duorurn trirnetrorurn frustula redegit
όρθώc γε τήν ρύμην u - v - u - / ώδοιπορήκαμεν, alterius versus structurarn talern
fere fuisse surnens qualis est Ar. Vesp. 951, Ach. 409, Eccl. 1007, Men. fr. 276,16 Koe.
Plat. rep. VI p. 506 C τυφλών ... όδόν όρθώc πορευομένων

Μαcτροπόc

vid. ad Diph. fr. 42,22 et ad Eubuli Πορνοβοcκόν

.15 (14)

Antiatt. p. 80,32 ιi π ό c τα c ι c (-άcειc εχουcα Tsants. p. 136, coll. Nicoch. fr. 27)· αντί
του (cυνοικία e. g. add. Kock) οίνου ιiποθήκαc εχουcα. Φιλιππίδηc Μαcτροπώι
Heracl. exc. polit. 72 (Aήst. fr. ed. Rose 3 p. 385,12) οΙνον ... καταλιπείν ... εν τηι
ιiποcτάcει quae ιiποcτάcειc erant apud Strab. XVII 1,9 p. 794, ιiποθηκαι sunt apud Cass.
Dion. XLII 38,2. vid. Fraser Ptol. Alex. (1972) Ι p. 25, ΙΙ p. 75 sq.

Μύcτιc

cf. test. 8 et vid. ad Philernonis fabularn cognorninern

 Λακιάδαι - Cυνεκπλέουcα 343

Cυνεκπλέουcα

'Cυμπλεούcαc habemus apud Athenaeum XV p. 700 C [fr. 16], quam singulaή numero
Cυνεκπλέουcαν appellat Pollux ΙΧ 30 [fr. 17]. fortasse utrumque coniungendum, ut titulus
fabulae fuerit Cυνεκπλέουcαι. similiter Nicomachus inscήpsit fabulam Μετεκβαίνουcαι'
Meineke I p. 474

16 (16)

(Α.) ό φανόc ήμίν ούκ εφαινεν ούδε εν.

(Β.) επειτα φυcίiν δυcτυχήc ούκ ηδύνω;

Athen. XV p. 700 C (φανόc) Φιλιππίδηc Cυμπλεούcαιc (Cυμ. om. CE)· ό - ηδύνω. hinc
Eust. ίη Od. p. 1571,13 Φιλιππίδηc ... ό - ουδέν. πρόc δ λέγει δ άκούcαc· επειτα -
ηδύνω. καί δρα τό δ φανόc ουκ εφαινεν έτυμολογικώc ρηθέν. cf. Ar. fr. 391
1 ουδέ εν Α: ουδέν CE, Eust.
1 sq. 'altercantur inter se emptor et venditor' Kock (cf. Nicostr. fr. 22). quidni servus cum
ero, vel servus cum servo (cf. Men. Epitr. 42 [218])?

17 (17)

δταν έξίηιc,
παραγώγων (ών) αν έκφέρηιc (c') είcπράξομαι

Ρο!!. ΙΧ 30 (codd. FS) ή που δέ καί παραγώγιον τέλουc όνομα, εi δεί πρόc άπολογίαν
τηc κοινηc χρήcεωc παρέχεcθαι τό έν Φιλιππίδου Cυνεκπλεούcηι εiρημένον· δταν -
εicπρ.
1 δταν έξίηιc Cobet Νον. lect. p. 125: δταν έξηc FS: δ τι αν εχηιc Bekker 2 ών αν
Cobet: αν FS: c', αν Bekker έκφέρηιc c' scripsimus: -ηιc FS: -ηι c' Cobet

2 παραγώγιον Polyb. IV 47,3. vid. Boeckh Staatsh. 31 p. 397

344 PHILIPPIDES

Φιλάδελφοι

vid. ad Diphili Φιλάδελφον vel -ουc

18 (18)

δταν ατυχείν cοι cυμπέcηι τι, δέcποτα,

Ευριπίδου μνήcθητι, κ:αi ράιων εcηι·
ουκ εcτι ν δcτιc πάντ' ανήρ ευδαιμονεί.
εlναι δ' ύπόλαβε κ:αi cέ των πολλών ενα

Stob. IV 44,10 (δτι δεί γενναίωc φέρειν τά προcπίπτοντα) νοl.

V p. 959 Η. (codd. SMA)
Φιλιππίδου (φιλιππ~ S, φιλίππου ΜΑ) Φιλαδέλφων (om. S)· δταν - ενα. post suum ipsius
versum om. nom. poet. affert Mich. Hieromon. apud Boiss. Αη. Gr. IV p. 456
2 εcει Meineke 4 εΙναι δ' ύπόλαβε Stob.: νόμιζε δ' εΙναι Mich.
2 vid. ad Theop. fr. 63,5 3 Eur. fr. 661,1 Ν., vid. Nicostr. fr. 29 4 vid. Handley ad
Men. Dysc. 484sq., Otto s. ν. unus 1, Arnott Symb. 0s1. 41 (1966) 79

Φιλαθήναιοc

cf. test. 9. cognominem fabulam scripsit Alexis et fort. poeta ignotus c. a. 193 (IG Ι1 2
2323,135 = ΠΙ Β 3 col. 2b, 24 Mette, ubi Φιλ]αθην[αίωι vel Μιc]αθην[αίωι suppl. Wilhelm
Urk. p. 71

19 (19)

τοίc cυκ:αμίνοιc δ' αντί του φύκ:ουc δλον

τό πρόcωπον

Phot. p. 547,7 cυιcάμινα· τά μόρα (ex -ια corr.). Φιλιππίδηc Φιλαθηναίωι· τοίc - πρ.
2 εcτι ιcαταπεπληcμένον e. g. suppl. Meineke, -πλαcμένη Herw. Obs. p. 103 (coll. Ar. Eccl.
878)
1 cf. Eub. fr. 97,2
 Φιλάδελφοι-Φίλαρχοc 345

Φιλάργυροc

cf. fr. 12 et vid. ad Dioxippi Φιλάργυρον

20 (20)

πλακουντεc, επιδορπίcματ', ώιά, cήcαμα·

δλην λέγοντ' αν μ' επιλίποι την ήμέραν

Athen. XIV p. 640 C (περί έπιδορπιcμάτων) τραγήματα Κράτηc (362 F 12 Jac.) φηci
Φιλιππίδην λέγειν έν Φιλαργύρωι οϋτωc· πλακ. - ήμ.
2 λέγοντ' αν Jacobs Addit. p. 339: -ντα Α έπιλίποι Mus.: -λείποι Α

2 έπιλίποι sc. ή ήμέρα, vid. Wankel ad Dem. 18,296 (p. 1256) ante hunc versum aliquid
excidisse susp. V. Schmidt

Φίλαρχοc

vid. ad Sophili Φύλαρχον vel Φίλαρχον

21 (21)

Antiatt. p. 108,12 μακρόν ποιώ· άντi του μηκύνω. Φιλιππίδηc Φιλάρχωι (Φιλαργύρωι
Kock). hinc Phot. p. 243,10 = Sud. μ 78, om. fab. nom.
346 PHILIPPIDES

Φιλευριπίδηc

vid. ad Axionici Φιλευριπίδην

22 (22)

(Α.) πόcτην t ειφόδαοc ώc είναι παιδάριον ρύμην; (Β.) τρίτην

Ρο!!. ΙΧ 38 (codd. FS; post Philem. fr. 61) Φιλιππίδηc δέ εν Φιλευριπίδηι- πόcτην
-
τρίτην. δ γαρ cτενωπόc οδτοc εν Άθήναιc (-cιν F) ην (ην Λακίηcί που
'vel ad hunc sensum'
Dobree Adv. 1 p. 578, εν άφόδοιcιν ην Kock, ήν Άραφηνάδε Kaibel ms.; 'verba δ γαρ
cτενωπόc etc. etsi speciem versus efficiunt, ποπ videntur tamen Philippidis esse' Meineke).
καi Λακιάδαιc· (fr. 14)
είφόδαοc ώc εΙναι F: είφόδαοc ε{ναι S: ύφ' όδου ώc ε{ναι ed. pr.: ύφοδώcει (vel -cειc)
Dobree: άφ' όδου φήιc Kaibel ms.
Antiatt. p. 113,6 ρύμην οϋ φαcι δεί'ν λέγειν, αλλά cτενωπόν. cf. Phryn. ecl. 383 C.
Wachsmuth, Die Stadt Athen ΙΙ (1890) p. 302

23 (23)

οϋτωc οίεται περιcπάcειν

κερμάτων αυτοϋ

Ρο!!. ΙΧ 88 (codd. FS, CL) κέρματα άλλ' ού κέρμα λέγειν 'Αττικόν ... εϋροι δ' αν τιc
αυτό (κέρμα) καi παρά τοίc Άττικοίc ... εν μέντοι (μέν FS) τώι Φιλιππίδου (φιλίππου
FSC) Φιλευριπίδηι· οϋτωc - αύτου
1 οϋτωc FS: οότοc CL 1- 2 περιcπάcει ν κερμάτων C: παρά πίicι κερμ. L: κερμ.
περιcπάccει ν FS

1 Men. Epitr. 184 [360] απαντα περιέcπαcμαι

24 (24)

περικατάληπτοc γίγνομαι

Antiatt. p. 112,31 π. γ: Φιλιππίδηc Φιλευριπίδηι

γίγνομαι Meineke: γιν- cod.
 Φιλευριπίδηc - Incertae fabulae 347

Incertarumfabularumfragmenta

25 (25)

ό τόν ένιαυτόν cυντεμών είc μην' ενα,

ό την άκρόπολιν πανδοκείον ύπολαβών
καi τάc έταίραc εlcαγαγών τηι παρθένωι,
δι' δν άπέκαυcεν ή πάχνη τάc άμπέλουc,
s δι' δν άcεβουνθ' ό πέπλοc έρράγη μέcοc,
τάc των θεών τιμάc ποιουντ' άνθρωπίναc·
ταυτα καταλύει δημον, ού κωμωιδία

Plut. νίt. Demetr. 26,1. 3-5 (codd. PKLr) άναζευγνύων εic τάc Άθήναc εγραψεν (De-
metrius), δτι βούλεται παραγενόμενοc εύθύc μυηθfjναι καi τήν τελετήν απαcαν από των
μικρών αχρι των εποπτικών παραλαβείν ... Cτρατοκλέουc γνώμην εiπόντοc Άνθεcτηριώνα
τόν Μουνυχιώνα ψηφιcαμένουc καλείν καi νομίζειν, έτέλουν τώι Δημητρίωι (τόν -ιον
Coraes) τά πρόc 'Άγραν (αγοράν codd., corr. Sa\m., cf. S10 3 384,9 εν τοί[c πρ]όc 'Άγραν
μυcτηρ[ίοιc), καi μετά ταϋτα πάλιν έξ Άνθεcτηριώνοc ό Μουνυχιών γενόμενοc Βοηδρομιών
έδέξατο τήν λοιπήν τελετήν, αμα καi τήν έποπτείαν τοϋ Δημητρίου προcεπιλαβόντοc. διό
καi Φιλιππίδηc τόν Cτρατοκλέα λοιδορών έποίηcεν [1] ό τόν - ενα, καi περί
τfjc έν τώι Παρθενώνι καταcκηνώcεωc [2-3] ό τήν - παρθένωι. 12,3. 5- 7 έπεcήμηνε δε
τοίc πλείcτοιc τό θείον. ό μεν γάρ πέπλοc, ώιπερ έψηφίcαντο μετά τοϋ Διόc καi τfjc 'Αθηναc
προcενυφfjναι Δημήτριον καi 'Αντίγονον (10,5), πεμπόμενοc διά τοϋ Κεραμεικού μέcοc
έρράγη θυέλληc έμπεcούcηc . .. ήι δ' ήμέραι τά των Διονυcίων έγίνετο, τήν πομπήν
κατέλυcαν icχυρών πάγων γενομένων παρ' ωραν· καi πάχνηc βαθείαc έπιπεcούcηc ...
αμπέλουc ... άπάcαc άπέκαυcε τό ψϋχοc ... διό καi Φιλιππίδηc έχθρόc ων τοϋ Cτρατοκλέουc
έν κωμωιδίαι πρόc αύτόν έποίηcε ταϋτα· 14-7] δι' δν - κωμωιδία. ήν δ' ό Φιλιππίδηc
Λυcιμάχου φίλοc ... (test. 2). τοϋτον μεν συν έπίτηδεc έκείνωι (Stratoc\i) παρεθήκαμεν, τώι
από τοϋ βήματοc τόν από τfjc θυμέληc 1-3 et 4-7 coniunxit Meineke ('incertum tamen
est num continuo cohaeseήnt' Kock)
3 έτέραc εicάγων Κ 5 αcεβοϋνθ' ό πέπλοc έρράγη codd., metro dubio (πέπ'λοc): -ντα
δ' ό π- έρρ- Meineke: -νθ' ό π- διερρ- Cobet Obs. p. 123 6 τιμάc ποιοϋντ' Αηοη.:
ποιοϋντα τιμάc codd. 7 κωμωδίαν Κ
1 Thuc. VII 36,2 ξυντεμόντεc έc ελαccον, Ar. Ran. 1262 είc εν ... πάντα τά μέλη ξυντε-
μώ de re νίd. Jacoby ad Philoch. 328 F 69-70 2sq. νίd. Plut. 23,5 et 24,1 5 a.302/
1. νίd. S10 3 374 not. 6 (test. 3,14), W. Ferguson Hel\enistic Athens (1911) p. 123 7 'quae
aperte docent etiam il\is temporibus ... fuisse qui de comoediae Jibertate intra angustiores
348 PHILIPPIDES

fines compellanda consilia agitarent' Meineke I p. 437, fort. Stratocles ipse. cf. Wil. Antig.
ν. Κar. p. 19φο, Α. Mastrocinque Athenaeum 57 (1979) 265-267 de Stratocle νίd. etiam
fr. 26 [Plut.] νίt. Χ orat. p. 851 Ε έξέπεcεν (Demochares) ύπό τών καταλυcάντων τόν
δημον. νίd. Habicht, Gottmenschentum u. gr. Stiidte ( 1970) p. 215 sq., 270 sq.
2

26 (31)

άποcτρεφομένηc τήν κορυφήν φιλείc μόλιc

Plut. amat. 4 p. 750 Ε άκούειc δέ τινοc τραγικου γαμέτου λέγοντοc πρόc η'ιν γυναίκα·
μιcείc· έγώ δέ ραιδίωc μιcήcομαι,/πρόc κέρδοc ελκων τήν έμήν άτιμίαν (TrGF adesp. 401).
τούτου γαρ ούδέν έcτιν έρωτικώτεροc (-ον codd., cοπ. ed. Basil.) ό μή δια κέρδοc, άλλ'
άφροδιcίων ενεκα καί cυνουcίαc ύπομένων γυναίκα μοχθηράν καί ίicτοργον· ωcπερ Cτρα­
τοκλεί τώι ρήτορι Φιλιππίδηc ό κωμικόc έπεγγελών έποίηcεν άποcτρ. - μόλιc
Ίicet κεφαλήν expectarem, nihil novare ausim' Herw. Coll. p. 188 'pro φιλείc suspicabar
φιλεί. sed fortasse ipsum Stratoclem Philippides in scenam produxit' Meineke
de Stratocle νίd. fr. 25

27 (26)

ουκ εcτιν "έμεθύcθην, πάτερ" λέγοντα (~)

"ημαρτον" t ωcτε πρόc cέ με t cυγγνώμηc τυχείν.
δ γαρ εic τόν άcθενfj βίαι τι, Πάμφιλε,
ποιών ύβρίζειν, ουχ άμαρτάνειν δοκεί

Stob. ΠΙ 18,20 (περί άκραcίαc) p. 517 Η. (codd. SMA) Φιλιππίδου· ούκ - δοκεί
1 fin. cε Meineke, c' η Kock, καί Bothe 1844 p. 96 2 ωcτε πρόc cέ με SMA: ωcτε πρόc
έμέ Grotius Dict. p. 525: ωc γε πρόc έμέ Κaibel ms., Richards p. 113: ώc εμπροcθε, Meineke,
ώc τό πρόcθε ed. min. 3 βία τι SA: βιεcτί Md
3 sq. cf. Men. Dysc. 647 et 298
 Incertae fabulae 349

28 (27)

τά ποτήρι' αν ϊδηιc τά παρεcκευαcμένα,

άπαντα χρυcα, τρόφιμε, νή τόν ουρανόν,
ύπερήφαν', άγώ μεν παρεξέcτην ίδών·
κρατηρεc άργυροι, κάδοι μείζουc έμου

Athen. epit. ΧΙ p. 781 F (νοl. ΠΙ p. 17,23 Κaib.; de poculis pretiosis) Φιλιππίδηc· τά -

έμοϋ. hinc Eust. ίη Od. p. 1632,29 ό γράψαc οϋτω· νή - έμοϋ
1 αν CE: αν Herw. Stud. p. 92 3 ύπερήφαν', άγώ μεν παρεξέcτην iδών Leo ap. Fraenkel
p. 321 : -ανα έγώ μεν γαρ έξcτέcτην ίδών CE: -ανοι Eust.: -ανοι ('γώ μεν γάρ έξ. iδ.) Headlam
CIR 13 (1899) 8: -αν' <εργ'.) έγώ μεν {γάρ} έξ. iδ. Kaibel (γαρ deleverat Wil. apud eundem)
4 μείζουc Schweigh.: καi μ- CE, Eust.

3 Polyb. ΧΧΧΠ 3,6 παρεξέcτη τήι διανοίαι cf. Herond. 6,67 sq.
ad 'Αργυρίου άφανιcμόν rettulit Meineke Ι p. 473

29 (28)

αίcχράν γυναiκ' εγημαc, άλλα πλουcίαν·

κάθευδ' άηδώc ήδέωc μαcώμενοc

Stob. IV 22°,75 (δτι τοίc μεν επωφελή τόν γάμον, τοίc δε άcύμφορον ό τών cυναπτομένων
άπετέλεcε τρόποc) p. 526 Η. (codd. SMA) Φιλιππίδου· αίcχράν - μαcώμενοc. recurήt ίη
Ρrον. coll. Μοη., Buehler Zenob. Ι p. 167
1 : : αλλά πλουcίαν. : : Herw. Obs. p. 103, ηοη recte; a κάθευδε apodosin ordiή monet
Meineke ίη ed. Stob. IV (1857) p. lxxiii 2 μαcώμενοc ΜΑ: μαcc- S, Ρrον.

30 (29)

ό τραχύτατοc δέ cυκοφάντηc μναc δύο

λαβών liπειcι ν άρνίου μαλακώτεροc

Stob. ΠΙ 2,8 (περί κακίαc) p. 179 Η. Φιλιππίδου· ό - μαλ.

2 Ter. Ad. 534 tam placidum quam ovem, Apul. met. ΥΠ 23 quovis vervece mitiorem. νίd.
J. Ο. Lofberg ClPh 15 (1920) 63
350 PHILIPPIDES

31 (30)

u-u-u u κ:αi δειπνών άεi

άνακείμενοc παρ' αυτόν - u - u -
u- u πότερον άνδριάνταc είcτία;

Athen. epit. 1 p. 23 C Φιλιππίδηc· καi - αυτόν. καi έπάγει· πότερον - είcτία

3 άνδριάνταc Meineke: -τα CE: -τά c' Desrousseaux
1 sqq. νίd. Ar. fr. 966 et Diph. fr. 124

32 (32)

ό κοινόc iατρόc cε θεραπεύcει χρόνοc

Stob. IV 56,21 (παρηγοφικά) νοl. V p. 1128 Η. (codd. SMA) Φιλιππίδου (-ουc Α, φιχ'ιδ
S, φιλίππου Μ)· ό - χρόνοc

νίd. ad Diph. fr. 116

33 (33)

άλύcιον είχε τετταράκοντ' αγον δραχμάc

Poll. Χ 167 (codd. FS, ABCL) ή δέ αλυcιc ου μόνον έπi του δεcμου αλλά καi έπi του
γυναικείου κόcμου ωνόμαcται παρά Άριcτοφάνει (fr. 332,12) ... Φιλιππίδηc δέ εφη· άλύcιον
- δραχμάc αγον
εlχε FSBL: δέ ε{χε C: om. Α αγον δραχμάc cod. Brux. 60 (teste Kuehn): δρ. αγον
ABC: δρ. δέ αγων L: δρ. εχων FS
άλύcιον Men. fr. 224 Koe. νίd. ad fr. 9,4
ad 'Αργυρίου άφανιcμόν rettulit Meineke I p. 473
 Incertae fabulae 351

34 (34)

τυρούc καi ταρίχουc

Eust. ίπ 11.p. 73,42 κατά δέ Ήρωδιανόν (1 p. 226,13 L.) καί τάριχοc έκατέρωc λέγεται,
τό τάριχοc γάρ καί δ τάριχοc. φέρει δ' έκείνοc καί χρήcειc άμφοίν (νίd. Ar. fr. 639) ...
Φιλιππίδηc· τ. καί τ.

35

Phot. (S') α 2808 άριcτηcαι· Άραρώc Καμπυλίωνι (fr. 11 Κ.; hucusque Lex. Bachm.
p. 143,4) καί Φιλιππίδηc καί ετεροι

36 (35)

Phryn. ecl. 341 (codd. bB, ΧΖ) έ ξ αλλά ξ α ι τό τέρψαι (τρέψαι ΧΖ) καί παραγαγείν εic
(εic δ' ΧΖ) ευφροcύνην χρή φυλάττεcθαι (χρή άλάττ- Χ, φυλαττόμενον χρή bB) οϋτω
λέγειν (deficit Ζ), ου γάρ χρωνται οί δόκιμοι (deficit Β)· Φιλιππίδηc δέ καi Μένανδροc (fr.
799 Koe.) αυτωι χρωνται
cf. Antiatt. p. 96,1

37 (36)

Phot. p. 369,26 παιδιcκάριον· κ ορά c ι ον δέ ου λέγεται, αλλά καί κεκωμώιδηκεν

Φιλιππίδηc ώc ξενικόν
Phryn. ecl. 50 κόριον ij κορίδιον ij κορίcκη λέγουcιν, τό δέ κοράcιον παράλογον. Poll.
11 17 τό ... κοράcιον εϊρηται μέν, άλλά ευτελέc, ωcπερ καi τό κορίδιον. νίd. Erbse ad
Schol. Hom. Υ 404 c (V p. 66,60 τό κοράcιον ... μαλλόν έcτι Μακεδονικόν) et Slater ad
Ar. Byz. fr. 73- 75 (καi κόριον καi κοράcιον καί κορίcκη)

38 (37)

Poll. VII 188 κ ο c κι ν ο μ άντε ι c δέ είρηκε Φιλιππίδηc

cf. Theocr. 3,31 et νίd. Buehler ad Zenob. 11 39 (p. 300)
352 PHILIPPIDES

39 (38)

Phot. p. 238,5 λ υ χ ν ο< υ) χ ον· τόν κεράτινον φανόν, άπό του λύχνον εν αυτωι περιέ­
χεcθαι. φανόc δέ ή εκ ξύλων λαμπάc. Φιλιππίδηc
vid. Ar. fr. 8

40 (39)

Ael. var. hist. ΧΙΙ 31 τί δέ; ουκ εκείνα τοίc ~Ελληcι τρυφηc άπόδειξιc; μύρωι γάρ οΙνον
μιγνύντεc οϋτωc επινον, καί ύπερηcπάζοντο την τοιαύτην κρίicιν· καί εκαλείτο ό olvoc
μυ ρ ί νη c (μυρ(ρ)ινίταc codd.). μέμνηται δέ αυτου Φιλιππίδηc ό τηc κωμωιδίαc ποιητήc
Ρο!!. VI 17 μυρίνηc olvoc, μύρωι κεκραμένοc. cf. Hesych. μ 1916 et vid. Diph. fr. 17,10
et Posid. fr. 36

41 (40)

Antiatt. p. 113,33 c υ ν επαινεί ν· άντί του cυγκατατίθεcθαι. Φιλιππίδηc

e Plut. vit. Demetr. 11,3 (de Stratocle, vid. fr. 25.26) εcχε δέ την έταίραν Φυλάκιον
άνειληφώc· καί ποτ' αυτωι πρόc δείπνον εξ άγορίic πριαμένηc εγκεφάλουc καί τραχήλουc
"παπαί" εΙπε "τοιαυτά γ' ώψώνηκαc οιc cφαιρίζομεν οί πολιτευόμενοι" Philippidis frag-
mentum elicuit W. Frantz, Herm. 35 (1900) 671 (παπαί,/τοιαυτά γ' ώψώνηκαc o{c cφαιρί­
ζομεν)
 PHILIPPUS
(saec. IV)

1. Sud. φ 353 Φίλιπποc, κωμικόc. των δραμάτων αυτου έcτι Κωδωνιαcταί, ώc Άθήναιοc
έν Δειπνοcοφιcταίc
Philippi comici nomen uno Athenaei loco VIII p. 358 F legitur (in cod. Α, sed εφιπποc
recte CE, Ephipp. fr. 21), ubi cum mox agatur de Κορώνηι (p. 359 D, Ephipp. fr. 15,13) et
Κορωνιcταίc (p. 360 Β), in Suda Κορωνιcταί restituendum esse coni. Casaub. Animadv. p.
625,55, prob. Wagner Symb. p. 46. 49. de titulis velut Κωδωνιcταί, Κωθωνιcταί, Κωμαcταί,
Κωνειαcταί, Κονιαταί cogitare maluit Meineke I p. 341

2. vit. Ar. (test. 1,55) μετήλλαξε τόν βίον παίδαc καταλιπών τρείc, Φίλιππον όμώνυμον
τωι πάππωι (vid. ad Ar. test. 5) καί Νικόcτρατον (supra p. 74) καί Άραρότα ... τινέc δε
δύο φαcί, Φίλιππον καί 'Αραρότα. cf. test. 2,8 παίδαc cχών •Αραρότα, Φίλιππον, Φιλέταιρον
(supra p. 322)

3. Schol. Areth. (Β) Plat. apol. p. 19 C (p. 421 Gr.) τρείc δ' εcχεν υίούc (Aήstophanes,
test. 3,13), Φίλιππον τόν τοίc Ευβούλου δράμαcιν άγωνιcάμενον κτλ.
cf. Eub. fr. 67 et vid. R. L. Hunter, Eubulus (1983) p. 13-16

4. IG 112 2325,140 (poetae Lenaeis victores) = V C 1 col. 3,1 Mette

Φίλι[πποc] 11
suppl. Kumanudes Άθηναίον 7 (1878) 80 vid. ad Philetaer. test. 2

Meineke I p. 340 - 343 Kock II p. 215 Koerte RE ΧΙΧ 2 (1938) 2338 sq. (Philippos
nr. 35)
354 PHILIPPUS

Δαίδαλοc

vid. ad Aήstophanis Δαίδαλον

1 (Eub. fr. 22 Κ.)

Arist. De an. 1 3 p. 406b 15 ενιοι δέ καi κινείν φαcι την ψυχήν το cώμα εν ώι εcτιν, ώc
αυτή κινείται, ο{ον Δημόκριτοc (68 Α 104 D.-Κr.), παραπληcίωc λέγων Φιλίππωι τώι
κωμωιδοδιδαcκάλωι· φηci γάρ τον Δαίδαλον (118 Overb.) κινουμένην ποιfjcαι
τή ν ξ υλίνη ν 'Αφροδίτη ν, εγχέαντ' ίi ργυ ρον χυτόν. Themist. ad loc., CAG
V 3 p. 19,8 Η. oi κινουμένην κατά τόπον την ψυχήν κινεiν το cώμα αποφαινόμενοι
παραπλήcιόν τι λέγουcι Φιλίππωι τώι κωμωιδοδιδαcκάλωι· φηci γάρ δ Δαίδαλοc παρ'
αύτώι κινουμένην ποιfjcαι την ξυλίνην Άφροδίτην εγχέαc ίiργυρον χυτόν. Philop. CAG
XV p. 114,36 Hayd. το αυτό, φηcί, λέγοντεc τώι κωμικώι Φιλίππωι, δc ελεγε τον Δαίδαλον
ποιfjcαι ξυλίνην Άφροδίτην κινουμένην· κοιλώματα γάρ τινα ποιήcαc εν τώι ξοάνωι δ
Δαίδαλοc ενέχεεν ύδράργυρον, ϊνα κινούμενοc ό ύδράργυροc (ευκίνητοc γάρ καi cυνεχώc
μετακυλιόμενοc καi τfjι έαυτου ωcει κινών το ξόανον) φαίνεcθαι ποιfjι εξ αύτου κινούμενον
το τfjc Άφροδίτηc ξόανον. Sophon. CAG ΧΧΙΙΙ 1 p. 18,28 Hayd. παραπλήcια λέγοντεc
Φιλίππωι τώι κωμωιδοδιδαcκάλωι είπόντι ποιfjcαι τον Δαίδαλον κινουμένην την ξυλίνην
Άφροδίτην εγχέαντα τοίc ενδον κοιλώμαcιν ίiργυρον χυτόν
νίd. Kassel ΖΡΕ 51 (1983) 4 16

Κωδωνιαcταί

vid. test. 1

Νάννιον

νίd. test. 3 et Eub. fr. 67

Όλυνθία

cognominem fabulam scripsit Menander, Όλυνθίαν vel Όλυνθίουc vel Όλύνθιον Alexis
 Δαίδαλοc - lncerta fabula 355

2 (Philippid. fr. 15 Κ.)

ού χαλεπόν έcτι τώι κακώc διακειμένωι

είπείν τιν' t έcθίοντα t "μη κακώc εχε",
πύκτηι τ' επιτιμάν ούδέν εργον μαχομένωι,
αύτόν μάχεcθαι δ' ούκέτ' έcτi ράιδιον.
s ετερόν τι τό λέγειν έcτi του πεπονθέναι

Stob. IV 49,1 (δτι J>iiιov ίίλλον παραινείν η αύτόν) νοl. V p. 1017 Η. (cod. S) Φιλίππου
'Ολυνθίαι (φιλΨ όλυ't, expl. Meineke Ι p. 341; αp/ adscr. man. rec.)· ού - πεπ.
2 έcθίοντα S: εύθενουντα (cf. Cratin. fr. 362) J. S. Bernard Thom. Mag. (1757) p. 382,
εύcθ- (cf. Eur. Cycl. 2) Valck. ap. Gaisf. ίη ed. Stob. νοl. ΠΙ (1822) p. 415<c>:-α cθένοντα
Meineke τόν εό πράττοντα Cobet Mnem. 2 (1874) 450, τόν εύcθενουντα Blaydes Αdν.
ΙΙ p. 245 4 αύτόν S μάχεcθαι δ' Porson Αdν. p. 297: δέ μάχ- S (νίd. Dover Ι p. 59)
5 del. Herw. Anal. p. 34 τό ... του Porson: του ... τό S εcτιν ετερόν τι του λ. τό π.
Nauck Phil. 6 (1851) 424 πεπονθέναι S: πεποιηκέναι Bothe

1 sqq. cf. Philem. fr. 27 1 τώι κακώc διακειμένωι Men. Peric. 248 [498], cf. fr. 642 Koe.
2 έcθίοντα fort. defendi posse coll. Philem. fr. 100 censet V. Schmidt 5 cf. Philem. fr. 78,7
Grotio duce (Dict. p. 470) Philippidi dederunt Meineke (IV p. 471 et ίη ed. Stob.) et Kock.
'ego teneo Philippum, nam IV 56,21 ubi Philippidem intellegi voluit S, ηοη φιλΨ habet sed
φιλ'ι~ nec video cur Aristophanis filium 0/ynthiam docuisse negemus, docuit etiam Alexis ut
videtur. tam Philippidae quam Philippi olim plures eclogas quam nunc leguntur lectas fuisse
ίη opere Stobaeano docet pinacogr. Photi p. 58 Elt.' Hense

Incertae fabulae fragmentum

3 (1)

Phot. (z) α 2636 = Sud. α 3520 = Lex. Bachm. p. 132,4 άποcιμώcα ι· τό έπικύψαι καi
τήν πυγήν προτείναι (προθ- Sud., προcθ- Phot., προcθηναι Lex. Bachm., corr. Meineke Ι
p. 342) γυμνήν. Φίλιπποc (Φιλ. om. Phot., Lex. Bachm.; Philippi Amphipolitae fr. dub. FGr
Hist 280 F 1, νίd. Rohde Gr. Rom. 3 p. 372). Θουκυδίδηc δέ τό μετεωρίcαι τάc ναυc (IV
25,5, schol. ad Ιοc. άπό μεταφορiic των έπικυπτόντων καί τήν πυγήν δεικνυόντων γυμνήν)
cf. Erot. λ 21 et Phot. p. 230,23

Men. fr. 564 Koe. Philippo tribuitur a Stob. IV 19,35 (νίd. Hense ad loc., p. 428)
 PHILISCUS
(saec. IV)

1. Sud. φ 357 (codd. AFGVMB) Φιλίcκοc, κωμικόc. τών δραμάτων αύτου εcτιν 'Άδωνιc,
Διόc γοναί, Θεμιcτοκληc, 'Όλυμποc, Πανόc γοναί, Έρμου καi Άφpοδίτηc γοναί, Άρτέ­
μιδοc καi Άπόλλωνοc
1 post κωμικόc deficit F 1-2 'Άδωνιc, Διόc AG: 'Άδωνεc, Διόc ΜΒ: 'Άδωνεc V:
Άδώνιδοc Bernhardy 2 καi codd.: γοναί Meineke I p. 282 3 fin. (γοναί) Bernhardy
Themistoclem tragoediam fuisse censuit Meineke I p. 424. omnes titulos tragoediarum esse
Philici Corcyraei susp. Wil. SB Bln. 1912 p. 5501 (vid. iam Naeke Opusc. 1 p. 42 sq.), prob.
Schramm p. 23 (TrGF 89 Τ 5 et 104 Τ 1), νίχ recte, vid. ad Hermippi Άθηναc γονάc

*2. Plin. nat. hist. XXXV 70 Parrhasius (1713 Overb.) ... pinxit ... Philiscum et Liberum
patrem adstante Virtute
comicum poetam agnoscit Naeke Opusc. p. 42, prob. Meineke, obloquitur Wil.; vid.
Lippold RE XVIII 4 (1949) 1876,16. Phrynichum (comicum) coni. Α. J. Reinach Rev. Phil.
38 (1914) 251-254

*3. Philod. 11. ποιημ. ΠΙ h 25 sq. (Pap. Herc. 1081 ap. Sbordone, Ricerche sui Pap. Ercol.
ΙΙ [1976] p. 217) ούδ[έ] Φιλίcκο[c] ούδ' οί λοιπο[i] δύο κφ[μικοί
sententia obscura, νίd. Sbordone Att. Acc. Pont. η. s. 9 (1959/60) p. 248. fin. κοι[νώc
legerat Croenert Kol. u. Men. p. 193

Meineke Ι p. 423 sq., ΠΙ p. 579 sq. Kock ΙΙ p. 443 sq. Koerte RE ΧΙΧ 2 (1938)
2381 sq. (Philiskos nr. 5)

"Αδωνιc

νίd. test. 1 et ad Platonis 'Άδωνιν

 Testimonia ~ Πανόc γοναί 357

Άρτέμιδοc καi Άπόλλωνοc (γοναί)

vid. test. 1

Διόc γοναί

vid. test. 1. Ζηνόc γονάc scripsit Timesitheus tragicus (214 Sn.). CGFP 215, quod Philisci
Διόc γοναίc tribuerunt Gallavotti RFIC 58 (1930) 2142 et Koerte Herm. 65 (1930) 475, inter
adespota locum habebit

Έρμοϋ καi Άφροδίτηc γοναί

vid. test. 1

Θεμιcτοκλ ηc

vid. ad test. 1 et Plat. fr. 199. cognominem tragoediam scripsit Moschion

'Όλυμποc

νίd. test. 1

Πανόc γοναί

νίd. test. 1
358 PHILISCUS

Φιλάργυροι

vid. ad Dioxippi Φιλάργυρον

1 (1)

ειc τό μεταπείcαι ραιδίωc α βούλεται

πιθανούc εχειν εϊωθεν ή κλίνη λόγουc

Stob. IV 228 , 177 (ψόγοc γυναικων) p. 558 Η. (codd. SMA) Φιλίcκου Φιλαργύρων (-ωι
Meineke, om. S)· ε{c - λόγουc
1 sq. νίd. Helm Luc. u. Men. p. 691 cf. Hdt. ΠΙ 134,1 sqq.

Incertarumfabularumfragmenta

2 (2)

ό Πειραιεύc κάρυον μέγ' έcτi καi κενόν

Anth. Pal. ΧΙ 441 Φιλίcκου· ό - κενόν

cf. Ar. fr. 683 et vid. ad Cήton. fr. 3,4

3 (3)

χρηcτών cφόδρ' έcθ' ή Χαλκic 'Ελλήνων πόλιc

Heraclid. De urb. Graec. Ι 30 (de Chalcidensibus) δουλεύοντεc ... πολύν ηδη χρόνον,
τοίc δέ τρόποιc δντεc έλεύθεροι μεγάλην ε{λήφαcιν εξιν του φέρειν ραιθύμωc τά προcπίπ­
τοντα. ό cτίχοc Φιλίcκου· χρ. - πόλιc
έcθ' ή Hudson: έcτίν ή cod.: έcτιν Stephanus
de Chalcidensium virtute vid. Strab. Χ 1,13 p. 449 (orac. 1,3 P.-W.)
 Φιλάργυροι - Dubium 359

Dubium

4 (4)

ούκ εcτιν, ώ μάταιε, cύν ραιθυμίαι

τά των πονούντων μή πονήcανταc λαβείν

Stob. ΠΙ 29,40 (π. φιλοπονίαc) p. 635 Η. (codd. SMA) Φιλίcκου· ουκ - λαβειν
2 πονήcανταΑ

1 sq. 'Φιλίcκου nomen confinnare videtur etiam cod. Photii, cf. Elter p. 58. nescio an
Philiscus Aegineta intellegendus sit cui nonnulli Diogenis tragoedias tribuerunt [89 Τ 2 et F
1 Sn.]. Cynico certe digna sententia' Hense, cui adstipulatus est Wίl. Hell. Dicht. Ι (1924)
p. 1663 , cum antea SB Bln. 1912 p. 5501 comico versus vindicavisset, coll. fr. 1 apud Stob.
servato, cf. Gerhard p. 2363 , Schramm p. 24. tragoediae magis quam comoediae conveniunt
praep. cύν et νοχ ραιθ., cf. ίη eodem Stobaei capite ecl. 32 (Eur. fr. 237 Ν. = 11 Aust.) et
35 (Theod. 72 F 11 Sn.). ώ μάταιε semel ίη comoedia (Ar. Vesp. 338, paratrag. ?), ίη tragoedia
usitatum (νίd. Gow ad Theocr. 15,4)
 PHILISCUS 11
(saec. ΠΙ)

IG 112 2325 (?poetae Lenaeis victores) fr. ηον. ed. Dina Peppas-Delrnousou ΑΜ 92 (1977)
230 = V C 1 col. 6,5 Mette
Φιλίcκοc !
vid. ad Neanthern Philisco I trib. ed. pr. p. 2302 • 232, sed obstat ternporurn ratio
 PHILOCLES
(saec. 11)

IG Il 2 2323,234 (comoediae Dionysiis actae) = ΠΙ Β 3 col. 5• 20 Mette

(έπi Μνηcιθέου, a. 154, palmam tulit poeta)
πο(ητών) Φιλοιcλfjc Τραυματίαι
ύπε(ιcρίνετο) Καλλιιcράτηc (272 O'Conn.)
secundum praemium post Philoclem tulit Chaerion (test. 1), tertius fuit Biottus (test. 2),
quartus Timoxenus (test. 1)
Ήίc Philocles, poeta comicus, nescio an ... fueήt ... pronepos Philippidis, poetae comici
claήssimi [supra p. 333)' Kirchner ΡΑ 14548. vid. Davies Ath. Prop. Fam. p. 541 sq.

Meineke I p. 521 sq. Koerte RE ΧΙΧ 2 (1938) 2494 (Philokles nr. 8)

Τραυματίαc

cognomines fabulas scripserunt Antiphanes et Alexis

Incertae fabulae fragmentum

1 (Phil. trag. 24 F 5 Sn.)

u u ουδ' αν εγκέφαλον εcθων λίποι

Athen. epit. ΙΙ p. 66 Β (hinc Eust. ίη

11.p. 757,46, οιη. poetae ηοιη.) Φιλοιcλfjc τε έγιcέφαλόν
φηcιν· ουδ'- λίποι, ιcαi Άριcτοφάνηc· (Ran. 134)
έγιcέφαλον CE: -άλων Eust.: εγιcαφοc (fin. vers.) Nauck TGF 2 p. 760 (coll. Eur. fr. 360)
praeeunte Meineke comico poetae trib. Koerte
 PHILOM[
(saec. ΠΙ)

IG 112 2325 (?poetae Lenaeis victores) fr. ηον. ed. Dina Peppas-Delmousou ΑΜ 92 (1977)
230 = V C 1 col. 7,6 Mette
Φιλομ[
Φιλόμ[ηλοc vel Φιλομ[ηλείδαc (cf. 1G 112 2336, 139, a. 99/8) ed. pr. p. 236 νίd. ad
Nici[am

PHILONICUS
(saec. V/IV)

*1. Sud. φ 392 Φιλονείκιοc

Φιλονείκιοc Α: -οίκιοc GVM: om. F
huc dubitanter rettulit Schmid 1 4 p. 1699

2. IG 112 2325,137 (poetae Lenaeis victores) = V C 1 col. 2,11 Mette

Φιλόνικοc 1
νίd. ad Stratt. test. *4
Koerte RE ΧΧ 1 (1941) 74
 PHILONIDES
(saec. V)

1. Sud. φ 450 (codd. AGVMS) Φιλωνίδηc (-ρίδηc G), Άθηναίοc, κωμικόc άρχαίοc·
πρότερον δέ (δέ om. GVM) -fιν γραφεύc (γν- Μ, κν- G). τών δραμάτων (γραμμ- VM) αυτού
-ην Κοθόρνοι, Άπήνη, Φιλέταιροc

2. Sud. ν 407 Νικοχάρηc

(test. 1), Φιλωνίδου του κωμικού, Άθηναίοc, κωμικόc, cύγ­
χρονοc Άριcτοφάνουc (test. 18 c)
cum Nicochares ex pago Κυδαθήναιον oriundus fuerit (test. 2), patrem indidem fuisse
certum. igitur Φιλωνίδηc ille qui ίη IG 112 2343 inter Herculis cultores Cydathenaeos
recensetur fortasse idem putandus atque poeta comicus. νίd. D. Welsh C!Qu 77 (1983)
51-55, Η. Lind MusHelv 42 (1985) 251

*3. IG 112 2325,64 (poetae Dionysiis victores) = V Β 1 col. 2,13 Mette

Φιλ[ωνίδηc
suppl. Wilhelm Urk. p.107.112, sed Φιλ[ύλλιοc (test. *4) Kaibel ap. Wilhelm p.176.
vid. ad Plat. test. 8

4. de Philonide Aristophanis διδαcκάλωι vid. Ar. test. 23

Hanow Exercit. p.1-35 Meineke I p.102-104, 11 1 p. 421-425 Stievenart Mem.

Acad. Dijon 1851 p. 55-57 Kock I p. 254-257 Koerte RE ΧΧ 1 (1941) 62 (Philonides
nr. 3) Schmid 1 4 p.154sq.

Άπήνη

νίd. test. 1
364 PHILONIDES

Κόθορνοι

cf. test. 1. 'ingenio volubili et inconstanti homines sic dicti: Therameni eam ob causam
Cothurni cognomen adhaesisse referunt; an ίη hunc et alios similis ingenii homines Philonidem
illa fabula lusisse existimabimus?' Hemst. ad Ρο!!. Χ 115 (νο!. 11 p. 129382 ). cf. fr. 6. Xen.
hist. Gr. 113,30 (loquitur Critias) έπεi δ' ηιcθετο (ό Θηραμένηc) άντίπαλόν τι τηι όλιγαρχίαι
cυνιcτάμενον, πρωτοc αό ήγεμών τωι δήμωι επ' εκείνουc εγένετο. δθεν δήπου καi κόθορνοc
επικαλείται. Ρο!!. VII 91 ό δέ κόθορνοc άρμόζων άμφοίν τοϊ'ν ποδοίν, δθεν καi τόν
Θηραμένην κόθορνον εκάλουν διά τόν περί ττιν πολιτείαν άμφοτεριcμόν. 'itaque fabula
ηοη ante a. 410 scripta, cf. Aήst. rep. Ath. 33' Kaibel. vid. etiam vLeeuwen ad Ar. Ran. 540
et Geissler p. 60. Calceolum scripsit Plautus

1 (1)

έγώ δ' άπόcιτοc ων τοιαυτ' ουκ άνέχομαι

Athen. VI p. 247 Ε (de voce παράcιτοc aliisque similibus) Φιλωνίδηc τε έν Κοθόρνοιc

οϋτωc· εγώ - άνέχομαι. epit. 11 p. 47 Ε άπόcιτον δ' είρηκε Φιλωνίδηc. Antiatt. p. 83,17
άπόcιτοc· αcιτοc. Φιλωνίδηc Κοθόρνοιc
εγώ ... τοιαυτ' Α: ετη ... τοcαυτ' Kock
Poll. VI 41 άπόcιτοc ό άπεcτραμμένοc άπό cιτίων, cf. Phot. α 2633 Sud. α 3522
Lex. Bachm. p.131,32 (~ Hesych. α 6617)

2 (2.3)

ύποδέχεcθαι καi βατίcι καi τηγάνοιc

όcφρομένην των τηγάνων

Athen. VI p. 228 Ε (post Pher. fr. 109 et 133) Φιλωνίδηc δ' έν Κοθόρνοιc· ύποδέχεcθαι
- τηγάνοιc. καi πάλιν· όcφρ. τ. τηγ.
1 καi βατίcι Α: καi μαγίcι Kock: κακκάβαιc Blaydes Adv. 11 p. 34
1 Ύerba βατίcι καi τηγάνοιc Casaubonus interpretatur βατίcι τηγανιcταίc ... sed quum
τήγανα etiam de ipsis cibis dici possit, nescio an rectius interpreteris βατίcι καί αλλοιc
τηγάνοιc' Meineke; utrique interpretationi prius illud καi obicit Kock 2 όcφρομένην scil.
ρίνα (Hanow Exercit. p. 10) cf. Eup. fr. 7
 Κόθορνοι 365

3 (4)

u u ωcπερ οί δίμυξοι των λύχνων

Poll. Χ 115 λύχνοι δίμυξοι, Φιλωνίδου μεν έν τοίc Κοθόρνοιc είπόντοc ωcπερ -
λύχνων, Μεταγένουc δέ· (fr. 13). Athen. XV p. 700 F (νοl. ΠΙ p. 556,22 Kaib.) μνημονεύει
του διμύξου λύχνου καi Μεταγένηc έν Φιλοθύτηι (fr. 13) καi Φιλωνίδηc έν Κοθόρνοιc

vid. ad Metag. fr. 13

4 (1 Dem.)

περί δ' ών cύ λέγειc, λόγοc εcτiν εμοi πρόc Άθηναίουc κατά χειρόc,
δν εγώ λογιουμ' εξ άτελείαc, τώι δήμωι δ' ουδέν άνοίcω

α
2024 (ex Phrynicho, vid. praep. soph. p.49,7) ιiνοίcω· ιiντi του (ιi. τ. om.
Phot. (b, z)
b) λογιουμαι, έπi ψήφου (hucusque Phryn.). εcτι δέ, ώc δοκεί, iδιωτικόν (deficit z). Φιλω­
νίδηc (-ονείδηc b, corr. Reitz.) Κοθόρνοιc· περί - ιiνοίcω
2 vel ούδέν' Reitz. p. χίχ
1 κατά χειρόc ut Pher. fr. 156,5, cf. Telecl. fr. 1,2 2 έξ ιiτελείαc Poll. IV 46 ίnterpretatur
ιiμιcθί, cf. [Dem.] 59,39 Lys. 30,5 τηc αύτών ιiρχηc ... λόγον άναφέρουcι (falso mutatum
ίη ιiποφ-)

ex parabasi sumpta existimabat Reitz., Theramenis eiusve ίη certamine adversarii verba

esse coniecit Koerte Burs. 152 (1911) 251. cf. Whittaker p.185

5 (5)

παναγήc γενεά, πορνοτελώναι, Μεγαρείc δεινοί, πατραλοίαι

Poll. ΙΧ 29 (codd. FS) καί πεντηκοcτολογείν έν Φιλωνίδου Κοθόρνοιc έcτίν είρημένον·

παναγείc - πατραλοίαι.
VII 202 Φιλωνίδηc δε έν τοίc Κοθόρνοιc πορνοτελώναc (εφη)
παναγήc γενεάCobet Νον. lect. p.152: -είc γεναιiiν FS Μεγαρείc FS: -fjc Hanow
Exercit. p. 13 δεινοί FS: ,δειλοί Bergk Rel. p. 132: δουλοι Kock ipsum verbum propter
quod adfertur testimonium ίη versus praecedentis fine fuisse καi πεντηκοcτολογείτε coni.
Κaibel

Harp. p. 245,5 Dind. πεντηκοcτή μεν τέλοc τι καi πεντηκοcτολόγοι οί τουτο τό τέλοc
έκλέγοντεc, πεντηκοcτεύεcθαι δε τό πράττεcθαι τήν πεντηκοcτήν ex Dem. et Hyperide. cf.
Ar. Ran. 363 εiκοcτολόγοc κακοδαίμων de portitorum infamia vid. ad Xenon. fr. 1, de
366 PHILONIDES

voce πορνοτελωναι de Ste. Croix, The Origins of the Pelop. War (1972) p. 398 Schol.
Ar. Ach. 738 a Μεγαρικά τιc μηχανά: άντi του πονηρά, πανουργοc μηχανή. διεβάλλοντο
γαρ έπi πονηρίαι οί Μεγαρείc, (ώc) άλλα μέν λέγοντεc, άλλα δέ ποιουντεc δεινοί cum
πατρ. iungunt Salm. et Kuehn (apud Hemst.), Meineke Qu. sc. 11 p. 39, prob. Hanow, cum
Μεγ. Hemst. plerique

6 (6)

Antiatt. p. 100,1 Θ η ρ αμέ ν η c· την κλητικήν. Φιλωνίδηc (Φιλιππίδηc cod., corr. Mei-
neke Qu. sc. 11 p. 39) Κοθόρνοιc
'idem grammaticus ... ίη Symposii Platonici initio ad verba ό Φαληρεύc ... ούτοc Άπολ­
λόδωροc annotasset: Άπολλόδωροc· την κλητικήν' Hanow Exercit. p. 13. cf. Nicoch. fr. 2
et νίd. ad Eup. fr. 223,1

Προάγων

νίd. ad Aristophanis Προάγωνοc test. ίίί (νοl. 1112 p. 253)

Φιλέταιροc

cf. test. 1 et νίd. ad Hegesippi Φιλεταίρουc

Incertarumfabularumfragmenta

7 (7)

δρκουc δε μοιχων εlc τέφραν έγώ γράφω

Hellad. chrestom. apud Phot. bibl. 279 p. 530• 15 δτι ό cτίχοc ό καi παροιμιαζόμενοc
δριωυc εγώ γυναικόc εic (έc cod.) ϋδωρ γράφω εcτι μέν Cοφοκλέουc (fr. 811 R.), τουτον
δέ παρωιδήcαc ό Φιλωνίδηc εφη· δρκουc - γράφω. 'quae ex Didymi libris περί παροιμιών
fluxerunt paullo ante ab Helladio laudatis' Crusius CPG Suppl. 11 p. 781
de cinere ίη moechorum deprehensorum punitionem adhibito νίd. Ar. Nub. 1083 cum
scholiis. posteri ποπ iam intellexerunt, Sud. ει 314 εic τέφραν γράφειν· έπi των αδυνάτων.
 Κόθορνοι - Incertae fabulae 367

"εγώ δέ τούc δρκουc αύτοϋ, τό τfjc παροιμίαc, οlμαι δείν ειc τέφραν γράφειν" (Iulian. or. 5
p. 286 C) cf. Xenarch. fr. 6

8 (8)

κατάκειμαι, ώc όρατε, δεκαπάλαι

Athen. epit. 1 p. 23 Ε (post Theop. fr. 65) Φιλωνίδηc· κατάκ. - δεκ.

κατάκειμαι CE, quod sine mutatione salvis numeris \egi potest u - u κατάκειμ' (sic
Bothe): (καίτοι) κατάκειμαί (γ') Hanow Exercit. p.15: (ηδη) κ. (δ') Jacobs Addit. p.17:
(ηδη) κατακείμεθ' Kaibe\

Ar. Equ. 1153 τρίπαλαι κάθημαι (1154 δεκαπάλαι)

9 (9)

τα καταχύcματα
αύτοicιν δξοc ουκ εχει

Athen. epit. 11 p. 67 D (δξοc) Φιλωνίδηc· τά - εχει

τά καταχύcματα / Boissonade ap. Schweigh. ίη addendis (νο\. ΧΙΙΙ p. 407): τά -ατ' CE: τό
δέ κατάχυcμ' uno versu Schweigh.

cf. Ar. Αν. 534sq.

10 (10)

ω πολυτρίχου πώγωνοc

Ρο\\.
11 24 (codd. FS, Α, BC, πολυτρ. etiam Μ) Φιλωνίδηc δέ καi ω πολ. πώγ. είρηκεν
ω ABC: οιη. FS πολυτρίχου πώγωνοc FSA: πώγ. πολ. BC: πολυτρίξ Μ: πολύτριχοc
πώγωνοc Kontos ap. Charitonides Άθηνίi 34 (1922) 85
368 PHILONIDES

11

Phot. (z) α 2782 'Α ρ γ ε ίου c δρω· παροιμιώδέc εcτι. Φιλωνίδηc (Φιλονείδηc in marg.,
corr. Tsants.). Hesych. α 7020 Άργείουc δρω· παροιμιωδεc
cf. Zenob. Ath. 1146 (Miller Mel. p. 363) καi γαρ Άργείουc δρω· καi αϋτη Cοφοκλείου
εcτiν ίαμβείου μέροc (fr. 201h R.) ... μέμνηται ταύτηc 'Άλεξιc εν Μυλωθρωι (fr. 153 Κ.),
cum explic. Ρrον. Bodl. 585 είρηται δέ επί των εκτενωc πρόc δτιοϋν βλεπόντων καi
καταπληκτικόν τι δοκούντων δρίiν. οί δέ είc κλοπήν ύπονοουμένων· κωμωιδοϋνται γάρ
Άργείοι επί κλοπfjι, ωcπερ καi Coφoκλfjc εχρήcατο (Άλεξιc εχρ. Crusius CPG Suppl. 11
p. 151, Άριcτοφάνηc έχρ. Radt, vid. Ar. fr. 60)

12 (2 Dem.)

Phot. (b, z) α 469 = Lex. Bachm. p. 38,17 ά θ ή ρ· ή ακμή (άθήρη· άντi Lex. Bachm.) τοϋ
ηκονημένου cιδήρου κατά μεταφοράν από (εκ Phot.) τοϋ άθέροc, δ εcτι (δc έ. Phot.) τοϋ
άcτάχυοc (cτ- Phot.) τό ίiκρον καi λεπτότατον, άφ' οο τό αθηρηλοιγόν καi άθερίζειν
(-ήλατ(τ)ον καi -ον codd., corr. Reitz. ex Phryn.) πεποίηται (deficit Lex. Bachm.), οϋτωc
Φιλωνίδηc. ex Phrynicho, vid. praep. soph. p. 35,3
cf. Phot. α 475 (Ael. Dion. α 44), Hesych α 1580 άθήρ· επιδορατίc, μεταφορικώc. Αlcχύλοc
Νηρείcιν (fr. 154 R.)

13(11)

Ρο!!. 111101 (codd. FS, Α) δνομα παρά Θουκυδίδηι (11167,4) οί επίχαρτοι, ωcπερ καi οί
καταγέλαcτοι· τό γαρ παρά Ποcειδίππωι (fr. 43) επίχαρμα μοχθηρόν. Φιλωνίδηc δέ τόν
έπιχαίροντα ε πι χάρτη ν (επίχαρcιν FS) είρηκεv- αλλά καi τοϋτο φαϋλον, ωcτε βέλτιον
μτι όνόμαcι χρfjcθαι αλλά μετοχαίc. καίτοι δ γε έπιχαιρέκακοc άνεκτόν (cf. V 128)

14 (12)

Phot. p. 339,22 ό ξ ί ν η ν τόν ο{νον ... Φιλωνίδηc

vid. Herm. fr. 88
 Incertae fabulae - Dubium 369

15 (13)

Ρο!!. VI 168 Δείναρχοc δε καi φιλοπόνηρον (fr. Ιχχχίχ 37 S.), η ώc Φιλωνίδηc φιλο­
μόχθη ρον
φιλοπόνηρον describit Theophrastus char. 29

16 (14)

Ρο!!. 11 149 (codd. FS, Α) τό κατά χειρόc ϋδωρ χέρνιβα (α 136, al.) η χέρνιβον (Ω 304)
WΟμηροc, καi χερνίψαcθαι (Α 449), Φιλωνίδηc δε (καi Φιλι. δε FS, Φιλ. Α) καi χε ρ ν ί μ­
μ α τα

Dubium

17 (15)

νυνi δέ Κρόνου καi Τιθωνου παππεπίπαπποc νενόμιcται

Ρο!!. 111 18 (codd. FS, Α) ου ... προcίεμαι τόν παππεπίπαππον (τό -oc Α), εί καί τινεc
οϋτω (τούτο Α) τόν του πάππου πάππον ωνόμαcαν, άλλ' έcτi τουνομα δεινώc ιδιωτικόν.
καίτοι Φιλωνίδηc (Νικοφών FS, fr. *23) ό κωμικόc τούτωι (οϋτω FS) κέχρηται· νυνi -
νενόμιcται
νυνi Α: νυν FS νενόμιcται Α: γεγένηται FS
notatur homo plus quam Κρόνοc ων (Ar. Nub. 929) et Τιθωνόc (Ach. 688), vid. vLeeuwen
ad Nub. 398 et cf. Cratin. fr. 483 πρότηθυc. aemulum peti ίη parabasi coni. Koerte RE XVII
1 p.S11,30
 PHILONIDES 11
(saec. incert.)

fr. 1-3 ab antiquae comoediae poeta abiudicavit Hanow Exercit. p.17 sq. Philonidi
'minori', mediae vel novae comoediae poetae, tribuit Κaibel

Incertarumfabularumfragmenta

1 (16)

ουκ εcτιν ουδεic δειλόc (ό) δεδοικώc νόμον·

πρόc τούc πολεμίουc δ' εcτiν άνδρείαc κρίcιc.
ύπό του δικαίου δ' εcτiν ήτταcθαι καλόν

Stob. ΠΙ 9,13 (π. δικαιοcύνηc) p. 348 Η. (codd. SMA) Φιλωνίδου (Φηλ- Μ) ούκ -
καλόν
1 ό add. Gesner 2 ανδρίαc Α

1 sqq. 'videntur duo potius quam unum fr.' Kaibel 3 Sosiad. sept. sap. praec. (νίd.
Diels ίη SIG 3 ad nr. 1268) apud Stob. ΠΙ 1,173 (p. 125,6 Η.) ήττώ ύπό δικαίου

2 (17)

κρείττον cιωπαν εcτιν η λαλείν μάτην

Stob. ΠΙ 33,7 (π. cιγfjc)

p.679 Η. (codd. SM; accedunt corp. Par., Men. monost. 4091.)
Φιλωνίδου (Φιλον- corp. Par.)- κρείττον - μάτην
κρείττον SM, monost.: κρείccον corp. Par. εcτιν η SM, corp. Par.: μάλλον η et η
tantum var. lect. ίη monost.
 Incertae fabulae - Dubia 371

3 (18)

απαντ' έρίζειc καi cυνιεic ούδέ εν

Stob. ΠΙ 35,6 (π. βραχυλογίαc) p. 688 Η. (codd. SMA) Φιλωνίδου· απ. - εν. continuatur
fr.4
cυνιείc Meineke Π 1 p. 425 et ίη Stob.: cυνιεic SMd: cυνίεic et η supra ί Α: cυνί ηc Meineke
V 1 p. 33 ('et sic voluit Α2 ' Hense): possis et cυνίειc, vid. Κ.-Β. ίί p. 193. 213 ουδέ εν ex
ουδέν S

Dubia

γράμματα μαθεiν δεί καi μαθόντα νουν εχειν

Stob. ΠΙ 35,6• (vid. ad fr. 3) = Men. monost. 152 et pap. 14,21 J. versum ίη Stob.
cum fr. 3 coniungunt SMA, separavit Meineke. 'error inde natus videtur, quod lemma
Φιλωνίδου etiam ad hunc versum pertinebat ίη archetypo' Hense

5 (adesp. 1222 Κ.)

ούκ αν τιc είπηι πολλά, θαυμαcθήcεται,

ό μικρά δ' είπών μάλλον, αν ήι χρήcιμα

Stob. ΠΙ 35,7 (post fr. 3+4 sine lemmate S, cum fr. 3+4 coniungit Μ, φιλωνίδου ίη solo
Br praemissum qui fr. 3 + 4 omisit; de huius lemmatis fide dubitat Hense ίη add. p. Ιχχίχ)
2 χρήcιμα Md Br: -ον S
 PHILOSTEPHANUS
(saec. ΠΙ - ΙΙ ?)

Meineke I p. 498, IV p. 589 Kock ΠΙ p. 393 Koerte RE ΧΧ 1 (1941) 104 (Philoste-

phanos nr. 6)

Δήλιοc

νίd. ad Timoclis Δήλον et ad Ar. fr. 938. Leo Plaut. Forsch. 2 p. 21φ

1 (1)

ειδώc cε πάντων διαφέροντα τηι τέχνηι

τηι τ' όξύτητι μετά Θίβρωνα, Δαίδαλε,
τόν έξ 'Αθηνών, τόν καλούμενον Πέραc,
δούc μιcθόν δν (μ') ήιτηcαc ηκω δευρ' αγων

Athen. VII p. 292 F Φιλοcτέφανοc δ' εν Δηλίωι καi ό ν ό ματ α ενδόξων μαγείρων
έν τοίcδε καταλέγει· ειδώc- ίiγων cε. epit. (CE) 1. 1. δτι Θίμβρων ενδοξοc μάγειροc παρά
Φιλοcτεφάνωι
2 Θίβρωνα Gaisford, Hephaest. (1810) p. 219: θίμβρ- A(CE) Δαίδαλε Mus.: δεδ- Α
4 μ' add. Casaub. ίiγων Schweigh.: ίiγων cε Α

3 νίd. ad Heges. fr.1,4

 [PHILOS]TRATUS
(saec. ΠΙ)

νίd. ad [Nicos]trati ΠΙ test. *2

PHILOSTRATUS ΙΙ

(saec. Π vel ΠΙ)

Sud. φ 422 Φιλόcτρατοc δ πρώτοc, Λήμνιοc, υίόc Βήρου, πατήρ δέ του δευτέρου
Φιλοcτράτου ... εγραψε ... περί τραγωιδίαc βιβλία γ' ... τραγωιδίαc μγ' (194 Sn.), ιcωμωιδίαc
ιδ'

Christ-Schmid GGL Il 6 (1924) p. 685 F. Solmsen RE ΧΧ 1 (1941) 135,7 sqq.

 PHILYLLIUS
(saec. V/IV)

1. Sud. φ 457 Φιλύλλιοc, Άθηναίοc, κωμικόc τηc παλαίαc κωμωιδίαc. των δραμάτων
αότου εcτιν Αιγεύc, Αϋγη, 'Άντεια (έταίραc όνομα), Δωδεκάτη, Ήρακληc, Πλύντρια η
Ναυcικάα, Πόλιc, Φρεωρύχοc, 'Αταλάντη, 'Ελένη
2 Πλύντρια GVMS (-αι Jungermann ad Ρο!!. VII 192, cf. fr. 8): Πλάτρια Α 3 Πόλειc
Kuehn ad Ρο!!. Χ 58 (cf. fr. 9-16) de titulorum Άτ. et Έλ. praeter ordinem adnexorum
fide dubitat Metneke I p. 259; ex Athenaeo integro petitos existimat Wagner Symb. p. 52 (cf.
fr. 20. 23. 24. 25. 26. 29)

2. Sud. δ 1155 Διοκληc (test. 1) ... α:ρχαίοc κωμικόc, cύγχρονοc Cαννυρίωνι (test. 2) καί
Φιλυλλίωι

3. IG 112 2325,136 (poetae Lenaeis victores) = V C 1 col. 2,10 Mette

Φιλύλλιοc 1
νίd. ad Nicoch. test. *4

*4. IG 112 2325,64 (poetae Dionysiis victores) = V Β 1 col. 2,13 Mette

Φιλ[ύλλιοc
suppl. Kaibel ap. Wilhelm Urk. p.176, sed Φιλ[ωνίδηc (test. *3) Wilhelm ibid. p.107.
112 νίd. ad Plat. test. 8

5. Schol. Ar. Plut. 1194 Cτράττιc (fr. 38) ... ειc Φιλύλλιον αναφέρει τό πράγμα (sc. δίiιδαc
ηιτηκέναι). cf. fr. 29

Meineke I p. 258 - 261, 11 2 p. 857 -866 Kock I p. 781- 789 Koerte RE ΧΧ 1

(1941) 212sq. Schmid 14 p.168sq.
 Testimonia - 'Αταλάντη 375

Αίγεύc

cf. test. 1. cognomines tragoedias scripserunt Sophocles et Euripides

1 (1)

ό πάπποc ήν μοι γαλεόc άcτερίαc u -

Steph. Byz. p. 197,1 γαλεόc δέ καi ό άcκαλαβώτηc. Φιλύλλιοc (Φύλλιοc codd.) Αlγεί· ό
- άcτερίαc, ίcωc διά τό πεποικίλθαι (διαποπεcοικίλθαι Q, διαπεποίκιλται Ρ) παίζων
ίcωc ad poetae verba traxit Iacobi ap. Mein. V 1 p. 56
ποπ stellionem (άcκαλαβ.)
sed piscem dici patet. Arist. hist. an. V 10 p. 543• 17 ενιοι των
γαλεών, ο{ον ό άcτερίαc. Thompson Fishes p. 19

2 (2 Κ., 1 Dem.)

Phot. (b, z) α 1553 = Sud. α 1953 άνάλφιτον· Φιλύλλιοc Αιγεί. Antiatt. p.83,18
άναλφάβητοc <** * (vid. Nicoch. fr. 5) άνάλφιτοc) Φιλύλλιοc (-ύαλλοc cod.) Αιγεί

"Αντεια

ί. cf. test. 1
ίί. Athen. ΧΙΙΙ p. 567 C πολλά ... δράματα άπό έταιρών εcχε τάc έπιγραφάc ... Εύνίκου
η Φιλυλλίου 'Άντεια. p. 586 Ε άπό δέ Άντείαc (άντίαc Α) καi δλον δράμα έπιγραφόμενον,
ώc προείπον, Εύνίκου η Φιλυλλίου 'Άντειά (άντια Α) έcτιν
vid. νοl. V p. 278

'Αταλάντη

cf. test. 1 et vid. ad Calliae Άταλάνταc

376 PHILYLLIUS

Αυγη

cf. test.1. νίd. ad Eubuli Augen et de Euήpidis tragoedia Pap. Colon. 1 (1 1976 p.11),
Luppe APF 29 (1983) 19-23

3 (3)

καi δη δεδειπνήκαcιν αί γυναίκεc· αλλ' αφαιρείν

ωρα ·cτiv ήδη τάc τραπέζαc, είτα παρακορηcαι,
επειτα κατά χειρών έκάcτηι καi μύρον τι δοϋναι

Athen. ΙΧ p. 408 Ε ή πλείων δέ χρηcιc κατά χειρόc ϋδωρ είωθε λέγειν (νίd. Eup. fr. 320,
ubi leg. Αϋγηι) ... Φιλύλλιοc δέ εν Αϋγηι κατά χειρών είρηκεν οϋτωc· καi - δουναι
1 άλλ' άφαιρείν Scaliger apud Cant. ms. (11 p.141ν): άλλα φέρειν Α (cf. Drom. fr.2,2)
3 μύρον Α: μύρου Naber Mnem. 8 (1880) 33

1 sqq. cf. Plat. fr. 71; Kann De iteratis p. 46, Geissler p. 69 1 καi δή = ήδη, Ar. Ran.
645 ήδη 'πάταξά c' ... 647 καi δή 'πάταξα, Denniston Gr. Part. p. 252 (ίν) 2 νίd. ad Ar.
fr. 480 3 νίd. Ar. Byz. fr. 368 Sl.

4 (4)

αύτόc φέρων πάρειμι πυρών έκγόνουc τριμήνων

γαλακτόχρωταc κολλάβουc θερμούc

Athen. 111p.110 F (κόλλαβοι) γίνονται δ' οί άρτοι ούτοι εκ νέου πυρου, ώc Φιλύλλιοc
έν Αϋγηι (έν αύτηι Α, om. CE, corr. Casaub.) παρίcτηcιν· αύτόc - θερμούc
1 φέρων Α: εχων CE
1 sq. νίd. ad Ar. fr. 522 1 cf. Stratt. fr. 2 2 γαλακτόχρωc Nausicr. fr.1,12, cf. Ar.
fr. 553 (άλφιτόχρωc) et vid. Lobeck Paral. p. 255 Ar. fr. 520, 7 sq. κολλάβων χλιαρών
 Αϋγη - Δωδεκάτη 377

5 (5)

πάντα γαρ ήν
μέcτ' άνδρων ( καί) μειρακίων
πινόντων· όμου t δ' αλλων
γραιδίων μεγάλαιcιν οϊ-
s νου χαίροντα λεπαcταίc

Athen. ΧΙ p. 485 Β (λεπαcτη,

vid. Cratin. fr. 468) Φιλύλλιοc Αϋγηι· πάντα - λεπαcταίc
2 μέcτ' άνδρών καί Jacobs Spicil. obs. p. 68: μετ' άνδρών Α 3 όμου δ' άλλων Α:
δμαδοc δέ λάλων Jacobs Addit. p. 262 sq., aut hoc (sive όμου δέ λάλων) aut αμα δ' αλλα
Dobree Adv. 11 p. 334: όμου δ' όμάδωι Kock: όμου δ' ~Αλεωι Wil. ap. Κaib. 4 γραιδίων
Α: γράιδι' ήν Dobree: γραιδίων (πλήθη υ υ - / - υ - ) Meineke

4 sq. Athen. p. 485 Α κύλικεc δ' {ιcαν μεγάλαι, cf. Theop. fr. 41. 42
numeή: 1-3 wil (νίd. ad Ar. fr. *322), 4 gl, 5 pher

ad Augen fr. 21 rettulit Bergk. vid. etiam vol. V p.199 (post Eub. fr. 14)

Δωδεκάτη

cf. test.1. Hesych. δ 2708 Δωδεκάτη· έορτη Άθήνηcι ijv Χόαc ελεγον (Thuc. 11 15,4,
Deubner p. 93)

6 (7)

cοί μεν συν τήνδ', άμφορευ,

δίδωμι τιμήν, πρώτα μεν τουτ' αϋτ' εχειν
δνομα μετρητήν μετριότητοc οϋνεκα

Ρο!!. Χ70 (οίνου άγγεία, codd. FS, CL) άλλα μην καί μετρητην τόν άμφορέα κεκλfjcθαί
(κέκληκε FS) φηcιν έν τfjι Δωδεκάτηι Φιλύλλιοc (φιλλήλιοc FSL)· cοί - οϋνεκα
1 cόν ... την C 2 τουτ' codd.: τόδ' Herw. Coll. p. 71 αυτόν FS 3 τοϋνομα
Blaydes Adv. 1 p. 62
3 nugis etymologicis παρατραγωιδών indulget noster, cf. Ar. fr. 342. 373 vid. Pήtchett
Hesp. 25 (1956) 195
378 PHILYLLIUS

Έλένη

cf. test. 1. Έλένην tragici scήpserunt Euήpides Theodectas Diogenes (Sinop.), comici
Anaxandrides Alexis Alexander, Έλένηc άπαίτηcιν Sophocles et Timesitheus, Έλένηc άρ­
παγήν Sophocles et Alexis, Έλένηc γάμον Sophocles, Έλένηc μνηcτfjραc Alexis

Ήρακλfιc

cf. test. 1 et νίd. ad Diphili Ήρακλέα

7 (8)

βούλεcθε δfjτ' έγώ φράcω τίc είμ' έγώ;

ή των προτενθών Δορπία καλουμένη

Athen. IV p. 171 D (προτένθηc, post Pher. fr. 7) καi Φιλύλλιοc εν Ήρακλεί· βούλ. -
καλ.

1 sq. Hesych. δ 2222 δορπία· ή των άπατουρίων πρώτη ήμέρα οϋτω καλείται (~Ρο!!. VI
102), cf. α 5842 ( ~ Sud. α 2940) et vid. SIG 3 921 not. 31, Deubner p. 232. Δορπία προλο­
γίζουcα (νίd. ad Ar. fr.331) similiter loquitur atque Τύχη ίη Men. Asp. 146-148. Wil.
Schiedsg. p. 1472 , Geissler p. 63 sq. 1 cf. Hen. fr. 5,1; Philem. fr. 50 2 νίd. Dover ad
Ar. Nub. 1198

Πλύντριαι fι Ναυcικάα

cf. test. 1. Ναυcικάαν η Πλυντρίαc scripserat Sophocles. vid. ad Eubuli Ναυcικάαν et de

fabulae tempore (c. 410?) Geissler p. 65 cum add. p. χνίί

8 (9)

Schol. (VE) Ar. Αν. 1569 (Λα ι c π ο δ ία c, vid. Eup. fr. 107) μέμνηται δέ αυτου ... Φιλύλ­
λιοc (φιλλύριοcV, φιλύριοc Ε) ... εν ταίc Πλυντρίαιc (-τηρίαιc Ε, -τυρίαιc V, corr. Casaub.
Animadv. p. 568,13) ώc φιλοδίκου
 Έλένη - Πόλειc 379

Πόλειc

cf. test.1 de fabulae auctore dubitabatur (fr. 9. 12. 15). vid. ad Eupolidis Πόλειc

9 (10)

δ τι αν τύχηι
(ό) μάγειροc άδικ:ήcαc, τόν αύλητήν λαβείν
πληγάc

Athen. ΙΧp. 381 Α (vid. Eub. fr. 60) Φιλύλλιόc τε (-υλαιοc τε cod.) η ό ποιήcαc τάc
Πόλειc φηcίv- δ τι - πληγάc
2 ό add. Meineke

10 (11)

εκ: τάc πι νακ:ίδοc διαμπερέωc δ τι κ:α λέγοι

τά γράμμαθ', έρμήνευε

Ρο!!. Χ 58 (codd. FS) ιcαi πιναιcίδαc αν εϋροιc εiρημέναc εν ταίc Φιλυλλίου (φιλιλίου S,
φιλληλιοϋ F) Πόλεcιν. λέγει γέ τοι δωρίζων εν - έρμηνεύc
1 εκ ταc πιναιcίδοc Bentley epist. ad Hemst. (1 p. 276 Wordsw.): εc τάc πιναιcίδαc
FS διαμπερέωc FS: δ' άμπ- Meineke duce Bentleio, prob. Fel. Solmsen RhM 63 (1908)
338 coll. Hom. διά δ' ιiμπερέc (Λ 377, Ρ 309, φ 422) et Hesych. α 3781 (ιiμπερέωc· διαμπάξ):
{εκ} ... διαμπ- Herw. Obs. p. 38: άτρειcέωc Kock ιcα λέγοι Bothe (νίd. Fel. Solmsen
p. 333 sqq.), praeeunte Meineke qui ιcα λέγηι: καν λέγοι FS: ιcαi λέγει Cobet Νον. lect.
p. 144; 'nescio quis litteras nesciens scriptam tabellam alteri porήgit iubens sibi interpretaή
δ τι ιcαi λέγει τά γράμματα, id est δ τι ποτέ τά γράμματα λέγει, quo sensu ιcαί tam bene et
frequenter dicitur (vide Porson ad Eur. Phoen. 1373 [ = 1354]) atque ίiν absurdum est' 2
έρμήνευε Bentley: -ηνεύc FS: -άνευε Solmsen p. 337

1 Hesych. δ 1169 διαμπερέωc· cαφόχ:. τελείωc. de syllabarum mensura νίd. West Gr.
Metre p.14, sed cf. app. cήt. 2 verbum έρμηνεύειν aliter atque Bentleio duce Cobet
voluit intellegendum esse censet G. W. Most C!Qu 80 (1986) 309 coll. Eur. fr. 126 Ν., Thuc.
11 60,5, Xen. mem. 1 2, 52, Plat. leg. ΧΙΙ p. 966 Β 7, Ar. soph. el. 4 p.166b 11, Anaxim. 24,1
et 35,18
380 PHILYLLIUS

11 (12)

υ - cπαθαν τόν ίcτόν οόκ εcται cπάθη

Poll. Χ 126 (τά τηc γυναικωνίτιδοc, codd. FS, ABCL) cπάθαc (om. F). Φιλύλλωc (-ήλλωc
FS) γάρ έν Πόλεcι (γάρ έν Π. om. Α) καi τό ίcτουργικόν εργαλείον cπάθην ώνόμαcεν
(deficit Α), είπών· cπαθίiν - cπάθη
ίcτόν om. FS ούκ εcται cπάθη om. Β 'aut initio iambus aut ίη medio versu trochaeus
deest. cπαθίiν, i. e. ωcτε cπαθίiν' Kock init. (έπi τό) Kuehn, (έπi τώι) Jungermann, (α.λλά)
Blaydes Adv. 11p. 96
de verbo cπαθίiν vid. ad Diph. fr. 42,27

12 (13)

πουλυπόδειον, cηπιδάριον, κάραβον, άcτακόν, δcτρειον,

χήμαc, λεπάδαc, cωλfίναc, μυc, πίνναc, κτέναc έκ Μυτιλήνηc·
tαϊρετ' άνθρακίδαct τρίγλη, cαργόc, κεcτρεύc, πέρκη, κορακίνοι

[1-3] Athen. 1111 p. 86 Ε (πίνναι) Φιλύλλωc δ' η Εϋνικοc (δύν- Α, corr. Schweigh., vid.
vol. V p. 279) η Άριcτοφάνηc (ad test. 1,61) έν Πόλεcι· πολυπόδων - κορακίνοι. [1]
2
p. 104 F πλατείαc δέ καρίδαc αν εϊη λέγων (Ar. fr. 333,2) τούc άcτακούc καλουμένουc, ών
μνημονεύει Φιλύλλωc εν Πόλεcι. [2] 3p. 92 Ε (de ostreis) καi Φιλύλλωc δέ η δcτιc έcτiν ό
ποιήcαc τάc Πόλειc φηcί· χήμαc - έκ Μηθύμνηc
1 πουλυπόδειον Erfurdt Obs. p. 445: πολυπόδων Α (vid. ad Theop. fr. 6,3) δcτρεων
Erfurdt: -ρεον Α (vid. ad Philippid. fr. 4) 2 Μυτιλήνηc Dindorf: Μ ιτυλ- Athen. 1 (vid.
Threatte I p. 266): Μηθύμνηc Athen. 3 (de clausula spondiaca vid. ad Cratin. fr. 143,2)
3 casuum mutatione (nom. pro acc.) novum fragmentum indicari putat Blaydes Adv.11 p. 96.
αϊρετ' άνθρακίδαc Α: πάρα τ' άvθρακίδεc Dindorf: cπάροc, άνθρ- Kock: πάρ' έπανθρ- Herw.
Coll. p. 71
2 et Mytilenaei et Methymnaei pectines magni aestimabantur. Archestr. SH 187,2 τούc δέ
κτέvαc (sc. μεγάλουc εχει) ή Μιτυλήνη (cf. 193,3); Clem. Alex. paed. 113,1 κτέvαc έκζητοϋcιν
Μηθυμvαίουc, Poll. VI 63 Μηθυμναίοι κτένεc
 Πόλειc 381

13 (14)

άνθρακοπώληc, κοcκινοποιόc, κηπεύc, κουρεύc u u -

Ρο!!. VII 110 (codd. FS, Α) ό δέ τούc ίίνθρακαc πωλών άνθρακοπώληc, λέγει γοϋν
Φιλύλλιοc (-ύλιοc Α, φιλλύλιοc FS) έν Πόλεcιν· άνθρ. - κουρεύc

14(15)

Ρο!!. VII 108 (codd. FS, Α) δακτυλιογλύφοι· τό δνομα παρά Κριτίαι (88 Β 66 D.-Κr.)
καi Πλάτωνι (Alc. 1 p. 128 C 12 -γλυφία), Φιλύλλιοc (-ύλιοc Α) δέ έν Πόλεcι δα κ τ υ λ ι -
ου ργ ό ν ώνόμαcεν
cf. Pher. fr. 234

15 (16)

Athen. IV p. 140 Α τηc δέ κ ο π ί δ ο c μνημονεύει καi Άριcτοφάνηc η Φιλύλλιοc έν ταίc

Πόλεcιν
vid. Epil. fr. 4 (ad cuius ν. 3 pertinet βάρακεc παρά Φιλυλλίωι Athen. epit. 1. 1.)

16 (17)

Hesych. λ 1179 λ ι χ ν ο φιλάργυρο c· ό λίχνοc μέν, φειδωλόc (δέ). Φιλύλλιοc Πόλεcιν

λιχνοφιλάργυροc Mus.: λιχνοφυλ- cod.: λιχνοφειδ- Meineke V 1 p. 57 δέ add. Mus.
Φιλύλαιοc cod.: corr. Soping
νίd. ad Eub. fr. 87,2 sq.

etiam Pap. Argent. 2345' (CGFP 236) Πόλεcι tribuit Wil. ap. Geissler p. 692
382 PHILYLLIUS

Φρεωρύχοc

ί. cf. test. 1
ίί. Ρο!!. VII 192 Φιλυλλίωι ... δραμά τι ό Φρεωρύχοc (fr. *17)

*17 (18)

προϋδωκεν αυτόν ό τόροc· ήν γαρ αcθενήc

Eust. ίη Od. p.1533,10 εϋρηται δέ παρά τοίc παλαιοίc ό τόροc, καi εργαλείον φρεωρυ­
χικόν η λιθοκοπικόν φαcι cκευοc. καi προάγουcι καi χρηcιν Φιλυλλίου τινόc ταύτην·
προέδωκεν - άcθενήc. Ρο!!.
VII 192 (codd. FS, Α, post Φρεωρύχοc accedit C) καi
φρεωρύχοc δέ εϊη αν τέχνηc τι (τι om. Α) ε{δοc· Φιλυλλίωι μεν γάρ δραμά τι ό Φρεωρύχοc,
τό δέ φρεωρύχων εργαλείον (εργαcτήριον FS) παρ' αότώι καλείται (παρ' αυτού καλ. Α,
om. C) τορεύc (τοξεύc FS, τόροc Meineke, 'nisi utraque forma diversis fabulae locis usus
est'; vid. Gow-Page ad Hell. epigr. 1999). Et. magn. p. 762,32 (confusione facta cum adi.
τορόc) cημαίνει δέ καi εργαλείον φρεωρυχικόν, cκαφίον, παρά Φιλυλλίωι (παραφυλλίω
fere codd.). Et. Gud. p. 532,31.35 Sturz (Et. magn. p. 762,32) τορόc ... cημαίνει δέ καi
έργαλείον φρεωρυχικόν καi (καi add. d2) cκαφίον καρά Φυλλία (-ίνω Et. magn. R, -ίω fere
cett.). cf. Phot. p. 596,6 τόποc· εργαλείον φρεωρυχικόν
Bluemner Techn. ΠΙ p. 7 sq. ήν γάρ άcθενήc sc. ό τόροc. cf. Xen. hist. Gr. V 2,5
βρεχομένων δέ τών κάτω πλίνθων καi προδιδουcών τάc ίiνω

18 (19)

αμυγδάλια, καρύδι', επιφορήματα

Athen. XIV 1 p. 640 Ε Φιλύλλιοc δ' εν Φρεωρύχωι φηciν περί τών δευτέρων τραπεζών
λέγων· άμ. - έπιφορήματα. 2p. 641 Α Φιλύλλιοc δ' εν Φρεωρύχωι τά επιφερόμενα μετά
τό δειπνηcαι λέγων ώδε· άμ. - επιφορήματα
άμυγδάλια Meineke ίη ed. Ath.: αμύγδαλα Α καρύδι' 2 Α: κάρυα 1 Α

'potest vero etiam άμυγδάλαι scribi, sed άμυγδάλια commendatur deminutivo καρύδια'
Meineke Anal. Ath. p. 312. νίd. ad fr. 24
 Φρεωρύχοc - Incertae fabulae 383

Incertarumfabularumfragmenta

19 (20)

ελκειν τό βέδυ cωτήριον προcεύχομαι,

δπερ μέγιcτόν έcτιν ύγιείαc μέροc,
τό τόν αέρ' ελκειν καθαρόν, ού τεθολωμένον

Clem. Alex. strom. V 46,3 -6 ή cτοιχειωτική τών παίδων διδαcκαλία την τών τεττάρων
cτοιχείων περιείληφεν έρμηνείαν. βέδυ μεν γαρ τούc Φρύγαc τό ϋδωρ φηci (Did. p. 379
Schm.) καλείν, καθα καi Όρφεύc· (fr. 219 Kern) ... εμπαλιν δέ ό κωμικόc Φιλύλλιοc (-ύδεοc
cod., corr. Casaub. Animadv. p.169,18) βέδυ τόν άέρα βιόδωρον δντα δια τούτων γινώcκει·
ελκειν - τεθολωμένον. (47,1) cυνομόλογοc τfjc τοιαcδε δόξηc καi δ Κυζικηνόc Νεάνθηc
(84 F 36 Jac.) γράφων τούc Μακεδόνων ίερείc έν ταίc κατευχαίc βέδυ κατακαλείν ϊλεω
αυτοίc τε καi τοίc τέκνοιc, δπερ έρμηνεύουcιν άέρα. ζαψ δέ τό πυρ ... καλείται δ' οϋτωc
ή θάλαccα κτλ. (νid. Cratin. iun. fr. 13). βέδυ ζάψ init. Ίudicή alphabeti' (Lobeck Agl.
p.1331) 48,5, cf. Corn. Roemer Ρ. Κδlη IV (1982) p.101-104, Merkelbach ΖΡΕ 61 (1983)
293-296
2 ύγιείαc Sylburg: ύγείαc cod. (cf. Eub. fr. *93,2) 3 ποπ versum esse sed glossema
censet Jacoby FGrHist II Β p.1234 (ad p. 201,32) τό τόν άέρα bis cod. (sed iteratum del.
ipse librarius): τό ναερόν Philyllium scripsisse, sed iam Clementem τό τόν άέρα legisse coni.
Detschew Gl. 16 (1928) 283. cf. Schmid 1 4 p.169 4
1 ελκειν ut Philem. fr.110,3 sq., vid. Marx ad Lucil. 601 de voce βέδυ νίd. etiam Ο.
Hoffmann, Die Makedonen (1906) p. 98 sq. 3 Plat. Tim. p. 58 D θολερώτατοc de aere

20 (21)

ουκ εtμi τέττιξ ούδέ κοχλίαc, ώ γύναι

Athen. epit. 11p. 63 Α κοχλίαc. Φιλύλλιοc· ουκ - γύναι. sequitur fr. 26

Ώeque cibo carere (Plat. Phaedr. p. 259 C) neque meo mihi suco vivere possum' (Plaut.
Capt. 80 sq.)
384 PHILYLLIUS

21 (22)

τό κάταγμα κροκυδίζουcαν αυτήν κατέλαβον

Ρο!!. VII 29 (codd. FS, Α, BC) κατάγειν (Epig. fr. 7), κάταγμα· τό δ' αυτό καi μήρυμα ...
καi κροκυδίζειν (-οδύλλειν C, -οδύλην Β) δέ Φιλύλλιοc (Φιλλ- FS, Φύλλιοc Α) εϊρηκεν·
τό - κατέλαβον, δπερ ι':cτiν ι':κλέγουcαν τό τραχύ
αυτήν codd.: Αϋγην Bergk Rel. p. 428, cognomini fabulae hunc versum tribuens κατ­
έλαβον om. BC
κατάγματα Ar. Lys. 583, vid. ad Pher. fr. 51

22 (23)

ή τιc κάμηλοc ετεκε τόν Φιλωνίδην;

Schol. (Ε) Ar. Plut. 179 b (de Philonide, vid. Nicoch. fr. 4) περί δέ του μεγέθουc Φιλύλλιόc
(Φύλλιοc cod., corr. Jungermann ad Poll. Χ 93) φηcιν· ητιc - Φιλωνίδην
η τιc 'alii' ap. Mein.: ητιc codd. ητιc κάμηλον Bothe Ar. Ι (1828) p.176 signum
interrogationis posuit Hemst. p. 57
vid. vLeeuwen ad Ar. Αν. 1556-1564

23 (24)

παρέξω Λέcβιον,
ΧίΌν cαπρόν, Θάcιον, u - u Βίβλινον,
Μενδαίον, ωcτε μηδένα κραιπαλαν

Athen. epit. Ι p. 31 Α (vini genera) φηci δέ Φιλύλλιοc (φιλυανοc CE, corr. Ruhnk. Tim. 2
p. 167) δτι παρέξω - κραιπαλαν
1-3 versus Dindorfio duce digessimus 1 (ο{νον) παρέξω Kock 2 cαπρ" CE:
Cαπρίαν Meineke coll. Herm. fr. 77,6 (τε) cαπρίαν, Θάcιον (ήδύν), Βύβλινον Kock
3 ωcτε μηδένα C (να compend.): ωcτε μηδέν Ε: (ήδύν), ωcτε μηδέ Meineke ed. min.: ωcτε
μηδένα μηδέν id. Anal. Ath. p.15: ωcτε μηδέν' (ι'iνδρα) Kock, (ήμών) Herw. Νον. add.
p. 12, (ύμών) Blaydes Adv. Ι p. 63
 Incertae fabulae 385

1 sq. de νίηο Lesbio vid. ad Bat. fr. 3,2, de Chio Thasio Mendaeo ad Herm. fr. 77 Et.
gen. ΑΒ apud Reitz. Gesch. gr. Et. p. 327,19 Βίβλινοc o{voc· ... άπό τηc Βιβλίνηc οϋτω
ιcαλουμένηc Θραιιcίαc άμπέλου, ητιc διά τό εϋοινοc εfναι ιcαί έν Έλλάδι μετετέθη ...
Έπίχαρμοc δέ (fr.174 Kaib., Έπαρχίδηc δέ
Meineke Anal. Ath. p.15 sq., cf. FGrHist 437
F 1) άπό Βιβλίνων όρων τηc Θράιιcηc, ενθα φύεται, λελέχθαι αυτήν οϊεται κτλ. Athen. 1.1.
Έπίχαρμοc δέ άπό τινων όρων Βιβλίνων φηcίν αυτόν ώνομάcθαι, Άρμενίδαc δέ (378 F 3
Jac.) τηc Θράιιcηc φηcίν ε{ναι χώραν τήν Βιβλίαν κτλ. vid. West ad Hes. op. 589, Wil. ad
Eur. Ιοη. 1195

24 (25)

ώιά, κάρυ', άμυγδάλαι

Athen. epit. ΙΙ p. 52 Β (κάρυα) Φιλύλλ(ι)οc· ώά, κάρυα, άμ.

ώά CE: δα Dalec. (cf. Ruhnk. Τίιη. p.188-190) 2
Meineke antequam ίη fr.18 άμυγδάλια
restituisset coniecit haec duo fragmenta coniungenda esse ('ώιά ίη praecedenti versu poeta
memoraverat, nisi ita distinguere malis ι'όι', άμυγδάλαι, / καρύδι', έπιφορήματα' ed. ιηίη.)

*25 (26)

]cω καi θρυαλλίδ', ην δέηι

Athen. XV p. 700 F (νοl. ΠΙ p. 556,18 Kaib.; δίμυξοc λύχνοc, vid. Metag. fr.13) cω -
ηνδενι (sequitur Plat. fr. 90). p. 699 D δίμυξον δέ λύχνον ετεροc, ubi epit. (CE) δίμυξόν
φηcι λύχνον Φιλύλλιοc (hinc Eust. ίη ΙΙ. p. 440,29 λύχνοc δίμυξοc παρά τινι Φιλυλλίωι,
ωc φηcιν ... Άθήναιοc). Ρο!!. VI 103 λύχνου δέ διμύξου των ιcωμωιδων Φιλύλλιοc μνημο­
νεύει
ijv δέηι Porson ad Eur. Hec. 2: ηνδενι Α totum versum restituit Porson ιcαί λύχνον
δίμυξον οίΊcω ιcαi θρυαλλίδ', ijv δέηι (trim. maluit Kock, ιcαί λύχνον / δίμυξον)

26 (27)

μαινίδεc < ) cκόμβροι, κοχλίαι, κορακίνοι

Athen. epit. ΙΙ p. 63 Α (post fr. 20) ιcαi πάλιν· μαινίδεc - ιcοραιcίνοι

uu - uu - μαινίδεc, (όρφώι) Meineke ed. ιηίη., (άφύη) Anal. Ath. p. 33 (versus
forma rariore). potest etiam μαινίδεc uu - uu - uu - cιcόμβροι fuisse
386 PHILYLLIUS

27 (28)

Phot. (b, z) α 1078 = Sud. α 1369 = Lex. Bachm. p. 72,18 άλω· αντί του άλέcω.
Φιλύλλιοc
άλω Pierson Moer. p. 17: ίiλω Phot., Sud.: ίiλα Lex. Bachm. άλέcω Pierson: ίiλεc codd.
Φιλύλλιοc Sud.: Φυλίλλ- Phot. z, Φιλλίλ- b : Φιλάλλ- Lex. Bachm.
Moer. p. 188,5 Bk. άλείc 'Αττικοί, άλέcειc Έλληνεc

28 (2 Dem.)

Phot. (b, z) α 2031 (post Cratin. fr.412) άνόμωc δέ Φιλύλλιοc

29 (29)

Athen. epit. XV p. 700 Ε Φιλύλλιοc δέ τάc λαμπάδαc δ ii ι δα c καλεί (hinc Eust. ίη Od.
p. 1571,5). ίη cod. Α (νοl. ΠΙ p. 554,9 sq. Κaib.) nihil exstat nisi Φιλύ[λλιοc (suppl. R. Schoell
Herm. 4, 1870,170) et ex voce λαμπάδαc, ut νίd., littera π
νίd. Stratt. fr. 38

30 (30)

Ρο!!. 11 231 από δ' επιθυμίαc ... επιθύμημα ... παρά Πλάτωνι (leg. 111p. 687 C 1) ... ιcαί
ε πι θ υ μ ή ματ α παρά Φιλυλλίωι

31 (31)

Ρο!!. VI 161 (de vocabulis ab ήμι- incipientibus) Φιλύλλιοc ή μ ί π λ ε ιc το ι (εϊρηιcε)

 Incertae fabulae 387

32 (32)

Phot. p.261,3 μετάκεραc (-κέραc cod.)- τό εϋκρατον, η τό ψυχρόν. Φιλύλλιοc

pro ψυχρόν exspectes χλιαρόν, cf. Hesych. μ 993, Athen. ΠΙ p. 123 Ε et epit. ΙΙ p. 41
D νίd. ad Cratin. fr.141

33 (33)

Ρο!!. VII 31 άπό πηνίου τό π η ν ί c α c θα ι · Φιλύλλιοc δ' αύτό είρη κεν

νίd. νLeeuwen ad Ar. Ran. 578 et Gow ad Theocr. 18,32
 PHOENICIDES
(saec. ΠΙ)

1. Sud. φ 789 Φοινικίδηc, κωμικόc. των δραμάτων αυτου εcτι Φύλαρχοc, Μιcουμένη,
ώc Άθήναιόc φηcιν εν τώι (ι' add. Edmonds) βιβλίωι των Δειπνοcοφιcτών (vid. fr. 3 et 2)

2. Hesych. δ 2490 (fr. 1) Φοινικίδην Μεγαρέα κωμικόν

3. IG Π 2 2325,76 (poetae Dionysiis victores) = V Β 1 col. 5,17 Mette

Φοινικ]ίδηc 11
suppl. Wilhelm Urk. p. 118 vid. ad Satyrionem

*4. IG Π 2 2319,56 (comoediae Lenaeis actae) = ΠΙ C 2,9 Mette (a. 285)

Φοινικίδ]ηc
: πέμ:(πτοc) Άναcωιζομέν(οιc)
ύπε:(κρίvε·το) Άντ]ιφάνηc (35 O'Conn.)
56 init. suppl. Koerte ap. Kirchner

Π 2319,65 (comoediae Lenaeis actae) = ΠΙ C 2, 18 Mette (επί Διοτίμου, a. 284)

2
5. IG
Φο]ινικ[ίδ]ηc τέ:(ταρτοc) Ποητει
ύπε:(κρίνετο) Άντιφάν]ηc? (35 O'Conn.)
65 suppl. Koehler, 66 Kirchner vid. ad Simyl. test. 1

Meineke Ι p. 481 sq., IV p. 509-512 Kock ΠΙ p. 333 - 335 Koerte RE ΧΧ 1 (1941)

380

Ά ναcωιζόμενοι

cf. test. *4 et vid. ad Eubuli Άναcωιζομένουc

Αυλητρίδεc

vid. ad Diodori Αυλητρίδα et ad CGFP *110

 Testimonia - Μιcουμένη 389

1 (1)

(Α.) δύναcαι cιωπαν; (Β.) ωcτε (τούc) τάc διαλύcειc

cυντιθεμένουc κεκραγέναι δοκείν

Hesych. δ 2490 δύναcαι cιωπαν; πρώτόν φαcι Φοινικίδην Μεγαρέα κωμικόν ποιητην έν
αcτει διδάcκοντα ό.ποcκώψαι την cιωπωμένην όμολογίαν περί των διαλύcεων 'Αντιγόνου
καi Πύρ<ρ)ου βουλόμενον ειπείν <εν add. Meineke Ι p.482) ταίc Αυλητρίcιν οϋτωc·
δύναcαι - δοκείν. άλλοι δέ φαcι παροιμιωδώc εiρfjcθαι έπi 'Αντιγόνου καi Πύρρου των
βαcιλέων {c:bvdel. Latte} τάc όμολογίαc ό.πορρήτωc ποιηcαμένων οϋτωc, ωcτε μηδέ τοίc
γραμματευcι πιcτευcαι
1 τούc add. Meineke 2 <τούτουc) κεκρ. δοκ. Cobet Νον. lect. p. 126, <παρ' έμέ)
Kock
lsq. vid. Beloch Gr. Gesch. 2 IV 1 (1925) p.239,2 (1927) p.630 (a. 285). fr. adesp. 347,2
Κ. έφ' o{c γεγόναcιν αί διαλύcειc huc pertinere putat Dietze p. 11 (ex Philemonis Pyrrho
sumptum esse coniciens), ad pacem inter Demetήum et Pyrrhum a. 289 factam (Plut. vit.
Demetr. 43,2, Pyrrh. 10,5) refert Wil. 01. d. Hell. ΙΙ p. 2803 cum orationis forma cf.
Timocl. fr. 4,9

Μιcουμένη

cf. test. 1. Μιcούμενον scripsit Menander

2 (2)

μύρτων λέγουcιν καi μέλιτοc έγκώμια,

καi των προπυλαίων καi τέταρτον ιcχάδων·
τούτων έγευcάμην καταπλεύcαc εύθέωc -
(Β.) καi των προπυλαίων; (Α.) κούδέν fιν τούτων δλωc
5 πρόc άτταγfjνα cυμβαλείν των βρωμάτων

Athen. XIV p. 652 D (icχάδεc Άττικαί) Φοινιιcίδηc δ' έν Μιcουμένηι φηcίν· μύρτων
- βρωμάτων. έν τούτοιc τηρητέον καi την του ό.τταγfjνοc μνήμην
1 praecessisse fere την Άττιιcήν γάρ ευλογουντεc 'Αττικών coni. Kock 3-4 dist.
Meineke ίη ed. Ath. 4 προπυλαίων Mus.: προcπ- Α 5 cυμβαλείν Mus.: -λλειν Α

1 de myrto Attica νίd. Schol. Ar. Ran. 330, Theophr. caus. plant. ΠΙ 17,7, Geopon. ΧΙ
6.7 mel Atticum Ar. Pac. 252 sq., Thesm. 1192, Archestr. SH 192,17 sq. Diosc. mat. med.
390 PHOENICIDES

11 82 μέλι πρωτεύει τό 'Αττικόν, cf. Strab. ΙΧ 1,23 p. 400 (ιiρίcτου των πάντων) 2 Dem.
23,207 τά δέ τηc πόλεωc οικοδομήματα καi καταcκευάcματα τηλικαυτα καi τοιαυθ' ώcτε
μηδενi των επιγιγνομένων ύπερβολήν λελείφθαι, προπύλαια ταυτα κτλ., cf. 22,76 Alex.
fr. 117 Κ. icχάδεc, τό παράcημον των Άθηνων. cf. Posid. test. 5 5 vid. ad Ar. fr. 448 et
Arnott, Laurea Corona (Stud. ίη Ηοη. of Ε. Coleiro, 1987) p. 25 sq. Ionem hominem
irrideri (Plin. nat. hist. Χ 133 attagen maxime lonius celeber, cf. Hor. epod. 2,54 sq.) coni.
Meineke. 'qui loquentem interpellat, Caήo aliquis videtur esse' Kock

Ποητήc

cf. test. 5 et vid. ad Biotti Ποητήν

Φύλαρχοc

cf. test. 1 et νίd. ad Sophili Φύλαρχον

3 (3)

τρίτον δέ πρόc τούτοιcι τόν cοφώτατον

Χαίριππον. οδτοc, ώcπερ οlδαc, έcθίει
μέχρι αν διδώι τιc η λάθηι διαρραγείc.
τοιουτ' εχει ταμιείον ωcπερ οίκίαc

Athen. Χ p. 415 Ε (πολυφάγοι) περί δέ Χαιρίππου φηci Φοινικίδηc εν Φυλάρχωι (fab.

nom. om. CE, Φιλ- Dindorf) οϋτωc· τό τρίτον - οίκίαc
1 om. CE τρίτον Mus.: τό τρ. Α cοφώτατον Α: βορ- Meineke 2 Χαίριππον Α:
om. CE: Χάρ- Dindorf ex Ael. var. hist. 1 27, sed Χαιρ- tuetur Men. fr.425,1 Koe. 3
μέχρι Α: -ιc CE (vid. ad Diph. fr. 3,4) η λάθηι ACE: καi λάθηι Meineke Anal. Ath.
p.183: η φθάcηι Keil Anal. Isocr. (1885) p. 161, sed cf. Ar. Pac. 31 sq. 4 τοιουτ' ACE:
τοc- Meineke ταμείον CE ώcπερ οiκίαc ACE: εν τηι κοιλίαι Meineke
 Μιcουμένη - Incertae fabulae 391

Incertarumfabularumfragmenta

4 (4)

μα την Άφροδίτην ούκ αν ύπομείναιμ' ετι,

Πυθιάc, έταιρείν. χαιρέτω· μή μοι λέγε·
άπέτυχον· ούδέν πρόc εμέ· καταλυcαι θέλω.
εύθύc επιχειρήcαcα φίλον εcχον τινά
s cτρατιωτικόν· διαπαντόc οδτοc τάc μάχαc
ελεγεν, εδείκνυ' ίiμα λέγων τα τραύματα,
είcέφερε δ' ούδέν. δωρεάν εφη τινά
παρά του βαcιλέωc λαμβάνειν, καi ταυτ' άεi
ελεγεν· δια ταύτην ην λέγω ττιν δωρεάν
10 ενιαυτόν εcχε μ' ό κακοδαίμων δωρεάν.
άφηκα τούτον, λαμβάνω δ' άλλον τινά,
ίατρόν. οδτοc είcάγων πολλούc τιναc
ετεμν', εκαε, πτωχόc ήν καi δήμιοc.
δεινότεροc οδτοc θατέρου μοι κατεφάνη.
ιs ό μέν διήγημ' ελεγεν, ό δ' εποίει νεκρούc.

Stob. ΠΙ 6,13 (περί άκολαcίαc) p. 283 Η. (codd. LMA) Φοινικίδου· μά - έπείθετο

1 μάτην Άφροδίτην om. L ουκ MdA: Ήκ (Ή rubr.) L 2 μή μοι λέγε έπέτυχον
(ί. e. δτι έπέτυχον, ut Pythias de se ipsa id dixeήt) Stephanus p. 443 sq. 3 καταλύcαι Md
man. pr. 4 εcχον L: εχον Md: εlχον Α 6 έδείκνυ' Walpole p. 24: -νυ codd.: -νυ δ'
Grotius Dict. p. 45 8 λαμβάνειν codd.: άναμένειν Madvig Adv. Ι p. 718 9 λέγω codd.:
λέγει Nauck ap. Mein. ίη ed. Stob. IV (1857) p. lvi: ελεγε Meineke ibid. 10 εcχε(ν) codd.:
εlχε? Kaibel ms. 11 δ' L: om. Md Α 13 ετεμνε L: -εν MdA εκαε LMd: εκαιε Α
15 διήγημ' Α: διηγημ' Md: δή μ' L ό δ' LMd: ουδ' Α

1 μά την Άφροδίτην Men. Epitr. 304 [480], Peήc. 413 [991], νη τ. Άφρ. Nicostr. fr. 33
1.3 Mach. 350 sq. G. καταλελυκυιάc τήc Γναθαινίου cχεδόν / ουκέτι θ' έταιρείν ύπομενούcηc
2 Pythias ancillae nomen ίη Terenti Eunucho (cf. Ps. Acr. ίη Hor. a. p. 238), meretήcis ίη
Hell. epigr. 867 (Asclep.), 3066 (Posid.), 3300 ('Simon.'), ίη Luc. dial. mer. 12 et ίη Aήstaen.
epist. 1 12 (cf. Ι 19 et ΙΙ 2) 3 vid. vLeeuwen ad Ar. Equ. 202 (πρόc έμέ) 5sq. Ter.
Eun. 482 neque pugnas narrat neque cίcatrίces suas / ostentat 10 δωρεάν hic 'gratis', cf.
TrGF adesp. 302.,4 13 vid. Fraenkel ad Aesch. Ag. 849 (κέαντεc η τεμόντεc) et Dodds
ad Plat. Gorg. p. 456 Β 4 (τεμείν η καυcαι). Diog. cyn. epist. 28,7 οί κοινοί δήμιοι, οϋc
392 PHOENICIDES

τρίτωι cυνέζευξ' ή τύχη με φιλοcόφωι,

πώγων' εχοντι κ:αi τρίβωνα κ:αi λόγον.
είc προύπτον ήλθον έμπεcουcα δή κακόν·
ουδέν έδίδου γάρ. tταυτ' άλλ' αν αίτώντιt εφη
20 ουκ: αγαθόν είναι τάργύριον. εcτω κακόν,
διά τούτο δόc μοι, ρίψον· ουκ: έπείθετο

18 ~'jλθον codd.: ελαθον Herw. Anal. p. 43 19 ταϋτ' άλλ' αν α{τώντι L: ταϋτάλαν αυτώ
τιMd: τάλαν αιτώ τι Α: εϊ τι δ' αiτοίην Grotius p. 522: τάλαν, έπαιτείc; εΙτ' dubitanter
Meineke ibid. (Ό bona stίpem petis? amatoris verba sunt'): ταυτά δ' αν ηιτουν Buecheler ap.
Hense ('sed idem dicebat semper, quidquid petebam, ηοη bonum esse argentum') 21 μοι
ρίψον LMd: μύριψον Α

ύμείc καλείτε iατρούc ... τέμνουcι καi κάουcι 16 Theognet. fr.1,6 οϊωι μ' ό δαίμων
φιλοcόφωι cυνώικιcεν 17 Epict. IV 8,15 οί καλούμενοι φιλόcοφοι ... άναλαβόντεc
τρίβωνα καi πώγωνα καθέντεc φαcίν "εγώ φιλόcοφόc εiμι." cf. ΠΙ 1,24, Plut. De adul. et
am. 7 p. 52 C, Quomodo quis sent. prof. virt. 10 p. 81 C, Is. et Os. 3 p. 352 C, Luc. pisc. 11
18 cf. Aristophont. fr. 6,5

5 (5)

Athen. VIII p. 345 Ε Φοινικίδηc δέ τούc iχθϋc παρατιθεic τοίc τάc cυμβολάc δεδωκόcι
την μέν θάλαccαν ελεγε κοινήν είναι, τούc δ' έν αυτηι iχθϋc των ώνηcαμένων, unde ad
exemplum sententiae Aeschyleae κοινόν τύχη, γνώμη δέ των κεκτημένων (fr. 389 R.), quam
noster facete variavisset, Headlam CIR 13 (1899) 8 ingeniose elicuit versum
κοινόν θάλαcc', iχθϋc δέ των ώνουμένων
θάλαττ'
dici oportuisse monet Radt, idem έωνημένων per synizesin dixisse suspicatur.
vid. Marx ad Plaut. Rud. 975 (mare quidem commune certost omnibus, cf. 980)
 PHRYNICHUS
(saec. V)

1. Sud. φ 763 Φρύνιχοc, Άθηνα'ίοc, κωμικόc τών έπιδευτέρων τηc αρχαίαc κωμωιδίαc.
έδίδαξε γουν τό πρώτον έπί πς' Όλυμπιάδοc. δράματα δέ αύτου έcτι ταυτα· Έφιάλτηc,
Κόννοc, Κρόνοc, Κωμαcταί, Cάτυροι, Τραγωιδοί η 'Απελεύθεροι, Μονότροποc, Μουcαι,
Μύcτηc, Ποάcτριαι, Cάτυροι
2 πς'
(a. 436/2) codd.: πζ' (a. 432/28) Clinton, Fast. Hell. (1 1824) p. 61 cf. test. 2 et
Sud. α 3922 (Άριcτομένηc) τών έπιδευτέρων τηc αρχαίαc κωμωιδίαc, οϊ ήcαν έπί τών
Πελοποννηcιακών, Όλυμπιάδι πζ' 2sqq. 'fabulae ad litterarum ordinem disposita sunt;
quae inter Κωμαcτάc et Cατύρουc omissae erant postea additae ... eo que facto Cάτυροι
nomen errore iteratum est' Kaibel. νίd. Brinkmann RhM 57 (1902) 487 sq., L. W. Daly
Contributions to a hist. of alphabetization (1967) p. 243 3 sq. Cάτυροι, Μουcαι, Μονό­
τροποι etiam ίη Ophelionis vitam irrepserunt (Oph. test. 1)

2. Αηοη. De com. (Proleg. de com. ΠΙ) 9 p. 7 Kost. οί μεν οδν τηc αρχαίαc κωμωιδίαc
ποιηταi ούχ ύποθέcεωc αληθουc, αλλά παιδιαc ευτραπέλου γενόμενοι ζηλωταί τούc αγώναc
έποίουν· καί φέρεται αυτών πάντα τά δράματα τξε' cύν τοίc ψευδεπιγράφοιc. τούτων δέ
είcιν αξιολογώτατοι Έπίχαρμοc, Μάγνηc (test. 3), Κρατίνοc (test. 2a), Κράτηc (test. 2a),
5 Φερεκράτηc (test. 2a), Φρύνιχοc, Εϋπολιc (test. 2a), Άριcτοφάνηc (test. 4) ... 32 p. 9 Φρύ­
νιχοc Φράδμονοc εθανεν έν Cικελίαι. Εϋπολιc Άθηναίοc, έδίδαξεν έπi αρχοντοc Άπολ­
λοδώρου (a. 429), έφ' οδ καί Φρύνιχοc
6 (Πολυ)φράδμων pater Phrynichi tragici (Snell ad TrGF 3 Τ 1 et 6); de comici patre
vid. test. 8

3. Τών τηc αρχαίαc κωμωιδίαc ποιητών όνόμάτα καί δράματα (Proleg. de com. VIII) 7
p. 18 Kost. Φρυνίχου δράματα ι'
νίd. ad Pher. test. 3

4. Sud. π 1708 Πλάτων (test.1), Άθηναίοc, κωμικόc, γεγονώc τοίc χρόνοιc κατά Άρι­
cτοφάνην (test. 18a) καί Φρύνιχον, Εϋπολιν (test. 10), Φερεκράτην (test. 4)

5. IG Ι1 2 2325,61 (poetae Dionysiis victores) = V Β 1 col. 2,10 Mette

Φρύ[νιχοc
suppl. Wilhelm Urk. p. 107 νίd. ad Plat. test. 8
394 PHRYNICHUS

6. 1G 112 2325,124 (poeta Lenaeis victores) = V C 1 col.1,9 Mette

Φρύνιχοc 11
νίd. ad Pher. test. 6 de tempore (a. 428) νίd. Geissler p. 12

7. α. Arg. 1 Ar. Αν. p. 209" 11 Duebn. τρίτοc Φρύνιχοc Μονοτρόπωι (Dionysiis a. 414;
νίd. p.403)
b. Arg. 1 Ar. Ran. p. 273b 1 Duebn. δεύτεροc Φρύνιχοc Μούcαιc (Lenaeis a. 405; νίd.
p. 409)

8. Ar. Ran. 12-15

(Ξα.) τί δητ' εδει με ταυτα τά cκεύη φέρειν,
εϊπερ ποήcω μηδέν ώνπερ Φρύνιχοc
εϊωθε ποιείν καί Λύκιc κάμειψίαc
1s (οϊ) cκευοφορουc' έκάcτοτ' εν κωμωιδίαι;
15 νίd. ad Lyc. test. 2

Schol. (RVEΘM Barb) 13 Φρύνιχοc: Δίδυμόc φηcιν (p. 248 Schm.) δτι νυν Φρυνίχου
του κωμικου μέμνηται, ώc παρ' εκαcτα εν ταίc κωμωιδίαιc φορτικευομένου. εcτι δέ πατρόc
Εύνομίδου. κωμωιδείται δέ (καί add. RV) ώc ξένοc, καί επί φαυλότητι ποιημάτων δέ (καί
RV), ώc άλλότρια λέγων καί ώc κακόμετρα. είcί δέ καί άλλοι τρείc Φρύνιχοι (deficit R).
Φρύνιχοc δέ δ κωμικόc ούδέν τούτων εποίηcεν εν τοίc cωζομένοιc αύτου· είκόc δέ εν τοίc
άπολωλόcιν εlναι αύτου τοιουτόν τι (αύτου τό τοιουτον V)
Steinhausen Κωμ. p. 22 sq.

9. Schol. (RVΓE) Ar. Αν. 749 τέccαρεc δέ εγένοντο Φρύνιχοι ... τρίτοc Φρύνιχοc ό
κωμικόc, οό μέμνηται ~Ερμιπποc έν Φορμοφόροιc (fr. 64) ώc άλλότρια ύποβαλλομένου
ποιήματα ... περί ών (sc. Φρυνίχων) εν τοίc Βατράχοιc ίκανώc είρήκαμεν (cf. test. 8)
Steinhausen p. 36

10. 'Mar. Victorin.' (Apthon.) art. gramm. 116 (GrL VI p. 87,20) heptametrum catalectίcum
chorίambίcum purum, quod Phrynίcum comίcum, auctorem eίus artίs, tradidίsse et suί nomίnίs
appellatίone sίgnasse dicunt

11. 'Mar. Victorin.' (Apthon.) art. gramm. 11 9 (de metro ionico άπ' ελάccονοc, GrL VI
p. 95,2) tetrametrum . . . catalecticum copίosum est apud Phrynίchum, auctorem comoedίae
νeterίs. Serv. centim. 8 (de ionicis a minore, GrL IV p. 464,23) phrynichium constat tetrametro
catalec tίco
exemplum habes ίη fr. 76 (ex Hephaestione)

12. 'Mar. Victorin.' (Apthon.) art. gramm. 11 10 (GrL VI p. 97,19) erίt dimetrum paeonίcum
cata/ectίcum ... trίmetrum autem, 'nunc agίte nunc trίpudίίs mίhί', quod phrynichion νocatur
 Testimonia - Έπιάλ τηc 395

13. Μ. Plot. Sacerd. art. gramm. ΠΙ 7 (de choriambico metro, GrL VI p. 534,16) chorίam­
bicum dimetrum acata/ectum, quod phrynichίum nuncupatur, incipίt α dispondeo et desinit in
choriambum νe/ ίn hippium, id est epitritum, primum propter noνissimam syllabam indifferentem,
·cantantes nunc deficίunt'

*14. in vase Cleophontis ARV 2 p. 1145 nr. 35 (Pick.-Cambr. Festivals 2 p. 16 sq. cum fig. 15,
Trendall-Webster 1 17) uni ex quinque viris hedera coronatis, ad tibicinis item coronati modos
dithyrambum ut vid. cantantibus, Φρύνιχοc nomen adscriptum, quem comicum poetam esse
coniecit Κ. Friis Johansen (ARV2 1.1.)

incerta nonnumquam homonymorum distinctio, vid. fr. 76. 78. 79. 87-93 et cf. Comparat.
num.

Bergk Rel. p. 366- 377 Meineke I p. 146-160, ΙΙ 1 p. 580-608 Kock I p. 369-

391 Wilamowitz Gr. Versk. p. 3242 (ad test. 10-13) Norwood p. 150-154 Koerte
RE ΧΧ 1 (1941) 918-920 (Phrynichos nr. 7) Schmid 1 4 p.137-141 Roos, D. trag.
Orchestik (1951) p.122-131

Έπιάλ τηc sive Εφιάλ τηc

Έφιάλτηc test.1. Έust. in 11.p. 561,16 έν δέ ρητοριιcώι λεξιιcώι [Ael. Dion. ε 52] φέρεται
δτι Έπιάλτην 'Αττικοί φαcι δαίμονά τινα, διά δέ τοϋ φ Έφιάλτην άνδρόc δνομα. έτέρωθι
δέ δτι Έπιάλτηc ό πνιγαλίων ύπό τινων, ό δ' αύτόc ιcαi ηπίαλοc. cf. ad Sophr. fr. *68.
multo veri est similius Έπιάλτηc fabulae nomen in scholiis Aήstophaneis bis traditum
(fr. 1.4), unde simul paene certum fit ab Incubo daemone Phrynichi fabulam nominatam
fuisse. indicta volo quae allucinatus eram Herm. 24 (1889) 35-42' Κaibel. cf. RE VI (1907)
1230,50. Kock RhM 45 (1890) 50 sq.

1 (1)

tδνομα δέ τώ τουτ' ήν εcωθεν γην τε μή

εcτω φιάλτηc άνδραγαθίαc οϋνεκα,
ετι έπιάλαc χρηcτά λέ απωλόμηνt

Schol. (VΓ) Ar. Vesp. 1348a (ούιc άποδώcειc ούδ' έφιαλειc) ούδ' έπιβάληι (ούδ' έπ.
om.
Γ) άποδοϋναι. "Ομηροc· αύτόc γάρ έπίηλεν τάδε εργα (χ 49), άντi τοϋ (ά. τ.
om. V)
έπεβάλλετο. Φρύνιχοc Έπιάλτηι- δνομα δέ (deficit Γ) - άπωλόμην. sequitur Ar. fr. 565
1 δέ τώ τοϋτ' V: δέ τωι τοϋτ' Bekker: δέ τούτωι γ' Meineke: δ' έμοi ταϋτ' Kock: δ' έγώ
396 PHRYNICHUS

τουτ' Kaibel ήν εc& γην τε μή V: ην τε cωθώ γ' ην τε μή L. DindorfThesGrL ΠΙ p. 2566

D: ην τε θεόθεν ην τε μή Kaibel 2 εcτω φιάλτηc V: εcτω 'φιάλτηc Meineke ('aut εcται'
Blaydes Αdν. 1 p. 43): εcχον Έπ- Kaibel: εcτω δ' Έπ- Koster 3 ετι επιάλαc V: ότι ή
'πιήλαc Meineke: έπεi 'π- Emperius Opusc. p. 309: έπεi 'φιάλαc Κ. F. W. Schmidt BphW 30
(1910) 1029 ('φιάλαc iam Blaydes): έπεί γ' έπιάλαc Koster: επειτ' έπ- Kaibel λtV: λέγων
(vel λέγειν) Meineke: δρίiν Blaydes: άδεώc Κ. F. W. Schmidt: ό τάλαc Kaibel, suis ίη hoc
fr. coniecturis honeste addens 'incerta ratione refinxi ut potui'
Ίoquitur ίη prologo, sicut Phrynichi Monotropus fr. 19, Epialtes olim homo, tum post
mortem Incubus factus ... tragicorum prologos aut imitari aut ridere videtur comicus, velut
Polydori orationem ίη Euήpidis Hecuba' Kaibel. Ίoquitur Ephialtes factionis popularis ante
Periclem princeps et paulo post 460 occisus, nunc ex infeήs reversus, ut νίd.' Koster.
'caliginosa nocte obscuriorem mihi hunc locum esse ηοη pudet me fateri' Herw. Coll. p. 33

2 (2)

ου τουτονi μέντοι cύ κιθαρίζειν ποτέ

αυλείν τ' εδίδαξαc;

Athen. IV p. 184 F (post Ar. fr. 232) Φρύνιχοc Έφιάλτηι· ου - διδάξαc

2 τε διδάξαc Α: corr. Mus.

1 ου ... μέντοι ('nonne') saepe ap. Platonem, νίd. Denniston Gr. Part. p. 403

3 (3)

εcτιν δ' αυτούc γε φυλάττεcθαι των νυν χαλεπώτατον εργον.

εχουcι γάρ τι κέντρον εν τοίc δακτύλοιc,
μιcάνθρωπον livθoc ηβηc·
ε{θ' ήδυλογουcιν απαcιν άεi κατά την αγοράν περιόντεc.
s επί τοίc (δέ) βάθροιc δταν ώcιν, εκεί τούτοιc οίc ήδυλογουcι
μεγάλαc αμυχάc καταμύξαντεc καi cυγκύψαντεc απαντεc
γελωcι
 Έπιάλτηc 397

Athen. IV p.165 Β Φρύνιχοc ό κωμωιδιοποιόc έν τώι Έφιάλτηι μνημονεύει του ήδυλόγου

(-λογείν Kaibel νοl. 111p. νί) διά τούτων· εcτιν - γελώcι
5 τοίc δέ βάθροιc Meineke: τοίc βάθροιc Α: τοίcι βάθροιc δ' Seidler De νers. dochm. 11
(1812) p. 397: τοίc κυάθοιc δ' Kock 6 cυγκύψαντεc G. Η. Schaefer ap. Seidler: cυγκρύψ­
Α: cυγκρούc- Κaibel Herm. 24 (1889) 37, coll. Dem. 18,19 απαντεc Α: -αc Seidler (Kaibel)

2 Ar. Vesp. 225 εχουcι γάρ καi κέντρον έκ τηc όcφύοc. 'Phrynichus dicere νidetur gestus
odiosos iuνenum, quum digito monstrant eos, quos irrident atque exagitant, velut apum seu
νesparum aculeis pungentes' Bothe 3 ηβηc ανθοc Hom. Ν 484. νίd. Ar. fr. 483
4 Phryn. praep. soph. p. 72,15 ήδυλογείν· τό φιλικώc καi ήδέωc πρόc αλλήλουc διαλέγεcθαι.
cf. Cratin. fr. 256,3 ήδυλόγωι cοφίαι περιόντεc 'circumeuntes', νίd. Pher. fr.13 Ar.
Lys. 558 περιέρχονται κατά ττιν αγοράν, Nub. 1003 cτωμύλλων κατά την αγοράν
5 'βάθρα dicere νidetur subsellia ίη porticibus fοή et tabernis unguentariis' Meineke. de
iudicum subselliis agitur ίη Pher. fr. 260 (πρωτόβαθρον). ποπ intellegere se quae sint βάθρα
etiam ίη schedis fatetur Kaibel 6 Phryn. praep. soph. p. 34,16 αμυχαί· τά καλούμενα ύπό
(τών) πολλών κνήcματα (κνίc- Bekker) de νerbo cυγκύπτειν νίd. νLeeuwen ad Ar. Equ.
854
carmen antistrophicum cognoνit Seidler. 'anapaesticis tetrametris ternis sena metra iambica
subiecta' Kaibel ms. (an 4Λ an 4Λ) 1 an 4Λ 2 ία 3 3 sp cr ba 4-6 an 4Λ an 4Λ an 4Λ
7 ία <3 8 sp cr ba)

4 (4)

Schol. (VΕΓ) Ar. Αν. 1297 (Midias, νίd. ad Plat. fr.116) κόβαλόc τε έλέγετο ε{ναι
(ε{ν. έλ. ΕΓ) καi πτωχαλαζών, ώc Φρύνιχοc έν Έπιάλτηι (έφ- Γ, sed π superscr. Γ 2 ).
Schol. (VΔ) Luc. Ιον. trag. 48 p. 84,1 R. ώc πονηρόν δέ καi κόβαλον καi τών δημοcίων
νοcφιcτήν (deficit V) Φρύνιχοc καi Πλάτων διαβάλλουcιν
Ar. Equ. 450 κόβαλοc εΙ. : : πανουργοc ε{, cf. Ran. 1015 πτωχαλ. Athen. VI p. 230 C

5 (5)

Ρο!!. VII 103 (codd. FS, Α) από δ' αργύρου α ρ γ υ ροκ όπ ο c, ώc Φρύνιχοc έν Έφιάλτηι
(iφ- Α)
cf. Cratin. fr. 239 et νίd. Bluemner Techn. IV p. 305
398 PHRYNICHUS

Κόννοc

cf. test. 1. de Conno νίd. ad Cratin fr. 349. ab eodem nomen accepit Amipsiae fabula acta
cum Ar. Nub. Dionysiis a. 423; quam eandem atque hanc Phrynichi comoediam fuisse Bergkii
similem de Comissatoήbus coniecturam adaptans susp. Muhl p. 89. vid. ad Κρόνον
Geissler p. 37 cum add. p. χίίί Koerte RE ΧΧ 1 (1941) 919,54-62 Schmid Ι 4
p.139sq.

6 (6)

τί δαί; τόν ένεργμόν;

Phot. ε 889 = Et. gen. ΑΒ (Et. magn. p. 340,3, Et. Sym.) ένεργμόc (ένερεγμόc Et. gen.,
Et. Sym.)· τό δ' αυτό καi ενερξιc, κρουμα κιθαριcτικόν. Ευφρόνιοc δέ (fr. 41 Str., οί δέ Ει
Sym.) τόν έν μέcηι τηι κιθάραι παccαλίcκον, δι' ού ή χορδή διείρται (διείρεται Phot., -ηται
Et. gen. Α, διήρηται Β, διήρτ- Et. magn., διίκται Et. Sym., corr. Charitonides Πλάτ. 2,
1950, 109. post hanc vocem defic. Phot. z [succedit S'], Et. gen. Β, Et. Sym.). Φρύνιχοc
Κόννωι· τί - ένεργμόν, κρουμα, διάcχεcιν. Et. gen. Α add. ρη(τορική, sc. ή λέξιc)
τί δαι Ει gen. Α, Et. magn. DP: τί δέ Phot.: τί δη Et. magn. codd. cett., ut vid. cf.
var. lect. Ar. Nub. 491. 1091. 1266. 1275 (δαί/δέ); 656 (δαί/δή)
'aut oratio abrupta aut interrogationis signum post ένεργμόν ponendum est' Kock. hanc
alteram rationem secuti sumus coll. Ar. Ach. 802, Equ. 171
Hesych. ε 2927 ένεργμόc· κρουcμα μουcικόν. τό δ' αυτό καi ενερξιc. νίd. Theodoήdis ad
Phot. δ 453

7 (7)

Hesych. α 1243 άε ί· άντi του εωc. Φρύνιχοc Κόννωι. καi Ευριπίδηc Μηδείαι· (670, νίd.
schol.)
Phot. α 405 = Lex. Bachm. p. 33,25 άεί· κοινότερον μέν έπi του κατά πάντα χρόνον καi
έν παντi καιρωι, εcτι δέ δπου καi άντi του εωc καi άντi του μέχρι (Phot. α 404 = Sud. α
605). Πλάτων έν Cυμποcίωι· (p. 217 D) ... καi έν liλλοιc πολλοίc. καi Ευριπίδηc έν Μηδείαι·
(670) ... καi ίiλλοι πολλοί (νίd. loc. sim. apud Theodorid.)
 Κόννοc - Κρόνοc 399

8 (8)

Antiatt. p. 79,2 ά μ ά θ η το c· άντi του άμαθήc. Φρύνιχοc Κόννωι (Κόνωι cod.)

etiam fr. 74 Phrynichi Conno tήbuit Schmid

Κρόνοc

cf. test. 1. Κρόνον atque Κόννον (Phrynichi scilicet, vid. p. 398) unam atque eandem
fabulam esse coni. Muhl p. 90, praeeunte Kock. 'propter nominum similitudinem potuit fieή
ut Κόννοc fabula citaretur ubi Κρόνοc debebat et contra; factum hoc esse demonstrari
nequit. duae certe et diversae fabulae fuerunt, si quidem ποπ novem sed decem Phrynichi
comoedias extitisse scimus' Κaibel

9 (9)

άνήρ χορεύει καi τά του θεού καλά.

βούλει Διοπείθη μεταδράμω καi τύμπανα;

Schol. (VΕΓ) Ar. Αν. 988 (post Telecl. fr. 7) παράκειται δέ καί τά Φρυνίχου εμπροcθεν εν
Κρόνωι · άνή ρ ~ τύμπανα. καί Άμειψίαc εν Κόννωι · (fr. 1Ο). Schol. (V) Ar. Vesp. 380 b
ήν δέ ό Διοπείθηc ρήτωρ· μήποτε δέ ούτόc εcτιν ό καί παρά Φρυνίχωι
1 ανήρ codd.: corr. Dindorf 2 alteri personae tribuit Kock 111p. 720 βούληι Kai-
bel μεταδραμω V: -ώ Ε: -ών Γ

1 Ar. Pac. 868 ή παic λέλουται καi τά τηc πυγηc καλά. Eur. ΙΤ 467 τά τηc θεού μεν
πρώτον ώc καλώc εχηι / φροντιcτέον μοι (imitatur Men. fr. 265,5 Koe.). Latini proverbii
salνa res est, saltat senex (Otto s. ν. senex 4) admonuit Lobeck Agl. p. 981 2 cf. μεταθρέξει
Ar. Pac. 261 et de similibus verbis vLeeuwen ad Equ. 605, de Diopithe id. ad 1085, ΡΑ 4309,
W. R. Connor C!Ph 58 (1963) 115-118
400 PHRYNICHUS

10 (10)

αγαμαι, Διονυ, cου cτόματοc, ώc cεcέλλιcαι

tκεκομμένα πολλάκιc

Hesych. c 324 cεελλίcαι. Φρύνιχοc έν Κρόνωι· αγαμαι- πολλάκιc. Αίcχίνηc τιc ύπfjρχε
(-εν όBlaydes Αdν. 11 p. 52) Cέλλου καλούμενοc, άλαζών καί έν τωι διαλέγεcθαι καί έν
τωι προcποιείcθαι πλουτείν, πενόμενοc καθ' ύπερβολήν, ώc τούc παραπληcίουc τούτωι
(οϋτω Maussac, τούτωι (οϋτω) Jensius, τούτωι (Cέλλουc) D. Heinsius) καλείcθαι. Phot.
p. 507,8 = Sud. c 259 = Apost. XV 41 cεcέλλιcαι (cεcά- Phot. cεcέλλιcαι, κατ' Αίcχίνην
Apost.)· μάτην έπfjρcαι. άπ' Αίcχίνου του Cέλλου, δc ήν κομπαcτήc καί αλαζών εν τε τωι
διαλέγεcθαι καί έν τωι προcποιείcθαι πλουτείν. Λυκόφρων δ' άπέδωκε τό cελλίζεcθαι άντί
του ψελλίζεcθαι (fr. 122 Str.). cf. Schol. Ar. Αν. 823 et Hesych. c 438 et 392
1 Διονυ, cου Meineke ('Progr. schol. 1811'): Διονύcου cod. cεcέλλιcαι Meineke ibid.:
cεελλ- cod. 2 κεκομμένα πολλάκιc cod.: κατ' Αίcχίνην (ex Apost.) -μέν' (ήδη) πoλλ­
Bergk Ζ. Alt. 2 (1835) 321: κεκόμπακαc (ut Hesychii interpretamentum) Meineke 11 1 p. 585
(prob. Bossi, Giorn. Fil. Ferr. 2, 1979, 75- 78): καί κωμικοί πολλάκιc Hermann Aesch.
(1852) 11 p. 91 sq.
1 sq. Aesch. Ag. 1399 θαυμάζομέν cου γλωccαν, ώc θραcύcτομοc, / ητιc τοιόνδ' έπ' ανδρί
κομπάζειc λόγον 1 Hdn. Π. μον. λέξ., 11 p. 936,28 L. εcτι δέ καi τό Διονυc παρά τοίc
κωμικοίc έπί του έκλύτου ταccόμενον, παρηγμένον από του Διονύcου (έπί τόν Διόνυccον
cod., corr. Lehrs). Hesych. δ 1884 = Et. magn. p. 277,3 διονυc (διοννυc Hesych., cf. Eust.
ίη 11.p. 629,43)· ό γυναικίαc καί παράθηλυc (πανθ- Et.). nomen Δεονυc ίη titulo sepulcrali
Erythraeo saec. V (nr. 321 Engelm.-Merkelb.) contulit Wil., Hom. Unt. p. 1498, vid. L. Robert
AC 32 (1963) 10-16 de Aeschine 'Selli filio' vid. vLeeuwen ad Ar. Vesp. 325, Sommerstein
ad Αν. 822-823. Hesych. c 391 Cελληίδεω· Cελ(λ)έωc υίόc, ό μάντιc, Βατουcιάδηc τό
δνομα (Archil. fr. 183 W.) contulit Meineke, νίd. Bossi p. 7712

11 (11)

tκείνη μεμνήcθω με ξύλον ύποτεταγόct

Erot. υ 18 (codd. Α, HLMO) ύποτείναι· ύποθειναι. καί ύποτεταμένον (-γμένον codd.,

corr. Stephanus) τό ύποκείμενον ξύλον, τό οΙον βάθρον, ώc καί Φρύνιχοc έν Κρόνωι φηcί·
κείνη - ύποτεταγόc
κείνη codd. (Ionem hominem loqui susp. Meineke V 1 p. 40, coll. Ar. Pac. 48): κλίνηι
Emperius Opusc. p. 309 με HLMO: μεν Α κ. μεν ήγείcθω ξ. μ' ύποτετακόc dubitanter
Meineke (-κώc Emperius), coll. Men. fr. 271 Koe.; 'at adparet ίη Phrynichi verbis necessaήo
fuisse ύποτεταμένον' Kock
 Κρόνοc - Κωμαcταί 401

12 (12)

Athen. ΙΧ p. 371 F (νίd. ad Ar. fr. 5) οί δέ τό γ ή θ υ ον καλούμενον τουτό φαcιν εlναι,

ου μνημονεύει Φρύνιχοc έν Κρόνωι· δπερ έξηγούμενοc δράμα Δίδυμοc (p. 306 Schm.)
δμοιά φηcιν εlναι τά γήθυα τοίc λεγομένοιc άμπελοπράcοιc, τά δ' αυτά καi γηθυλλίδαc
(έπιθ- ACE, corr. Dalec.) λέγεcθαι

13 (13)

Ρο!!. VII 135 (codd. FS, Α, BC) οί άλεκτρυονοτρόφοι, οϋc ώνόμαcεν έν Άξιόχωι Αίcχίνηc
(fr.14 p. 275 Dittm., οϋc ών. έν Άξ. Ai. om. Β)· Φρύνιχοc μεν γαρ έν Κρόνωι καi
ά λ εκ τ ρ υ ο π ώ λ ι ον (sic Stephanus, -υοπωλητήριον FSBC, -υονοπώλιον Α, -υοπωλείον
Blaydes Adv. ΙΙ p. 52, sed vid. ad Posid. fr. 22) είρηκεν (deficit Β), ώcτε καi άλεκτρυοπωλείν
(-υονοπώλην Α) αν είποιc

etiam CGFP 215 Phrynichi Κρόνωι tribuit Vitelli

Κωμαcταί

cf. test. 1. Amipsiae Κωμαcτάc cum Ar. Αν. Dionysiis a. 414 actam re vera hanc Phrynichi
fabulam fuisse quam Amipsiae illius nomine docendam tradidisset coni. Bergk Rel. p. 369.
Eubulidis fabula fuit Κωμαcταί, Epicharmi Κωμαcταi η ~Αφαιcτοc. vid. etiam ad Κόννον
Bergk Rel. p. 366-370 Meineke I p.154 sq. Kock I p. 373 sq. Brandes p. 34-
36 Geissler p. 54 cum add. p.xvi Koerte RE ΧΧ1 (1941) 919,44-53 Schmid 1 4
p.140 Mensching MusHelv 21 (1964) 36

14 (14)

εγώ δέ νώι ν δή τερετιώ τι πτιcτιιcόν

Ρο!!. IV 55 (codd. FS, Α) ην δέ τι ... έπιλήνιον αϋλημα ... καi ετερον πτιcτικόν, ώc
Φρύνιχοc (-κοc FS) έν Κωμαcταίc φηcιν δ κωμικόc· έγώ - πτιcτικόν, καi (ώc καi FA)
Νικοφών ... (fr. 8), καi έρετικά δή τιν' αυλήματα καi ποιμενικά
δέ νώιν SA: δ' αίνων F: δέ νυν Hemst. Anecd. 1 (1825) p. 32 (cf. Nicoph. 1.1. et Ar. fr.
211, 1) τερετιώ τι S: τερετί τι F: τερετιώ Α

vid. Ar. fr. 352 et Euphr. fr. 1,34 'conloquuntur inter se duae mulieres πτίccουcαι, altera
canere incipit succinente tibicine' Kaibel
402 PHRYNICHUS

15 (15)

είτα κεραμεύων αν οίκοι cωφρόνωc Χαιρέcτρατοc

έκατόν (αν) τηc ήμέραc tεκλαιενt οίνου κανθάρουc

Athen. ΧΙ p. 474 Β (de cantharo) Φρύνιχοc Κωμαcταίc· ε{τα - κανθάρουc

1 αν οίκοι Dobree Adv. Π p. 332: αν οίκω Α: έν οίκωι Grotefend ap. Schweigh.: άν' ο{κον
Bothe Cώφρονοc Bergk Rel. p. 366 2 αν add. Erfurdt Obs. p. 467 εκλαιεν Α:
εκλαεν Dindorf (Atticam formam restituens; ηοη cogitavit de verbo κλίiν, quae mira est
Kockii suspicio): εκαεν Letronne, Oeuvres choisies ΠΙ 1 p. 3802 (cf. ΠΙ 2 p. 271), dubitat
Kaibel ίη ed. Athen. ('sententiae acumen ηοη perspicio'), obloquuntur Cobet ('aliud est
όπτίiν ... aliud κάειν' Νον. lect. p. 162; Pind. Nem. 10,35 attulerat Letronne) et Kock ('pocula
enim multi, νίnί pocula nemo umquam figulus fecit'): επλαττεν Herw. Obs. p. 28: ελαπτεν
Kock, 'nempe ίη arte figlina exercenda, quoniam igni corpus siccatur, prudenter (cωφρόνωc,
quod cum ironia additur) νίηο se ingurgitabat' ('ad sensum opinor recte, sed vereor ne recte
ηοη dici potueήt ut ο{νον λάπτειν ita οίνου κάνθαρον λάπτειν' Kaibel ms.); praeivit Dobree,
qui πένθ' έκάcτηc ήμέραc αν εΙλκεν (ε{λκεν iam Casaub.)
1 de Chaerestrato figulo νίd. C. Robert RE ΙΙΙ 2 (1899) 2029,53 ίη voce κεραμεύων
iocum latere susp. Dobree coll. Ar. Eccl. 252sq. cum schol.; Chaerestratus quidam suasor
decreti IG 13 156 (a. 440-425)

16 (1 Dem.)

ήμίν δ' άνίει δεύρο cύ τάγαθά

τοίc τήνδ' εχουcι την πόλιν ϊλεωc

Phot. (b, S') α 1993 άνίει τά αγαθά· τοίc τεθνεώcιν εθοc ε{χον λέγειν έπευχόμενοι.
Φρύνιχοc Κωμαcταίc· ήμίν - ϊλεωc
2 τfjνδ codd. εχουcι
S': -ιν b ϊλεωc ίη finem ν. 1 transp. Herw. BphW 27 (1907)
286 et Wil. SB Bln. 1907 p. 12 (=ΚΙ. Schr. IV p. 540), ut trimetri fiant
1 sq. tradita si recte habent, hendecasyllabi Alcaici sunt, quos e scolio Attico sumptos ducit
Maas ΚΙ. Schr. p. 178. vid. ad Ar. fr. 504,14

17 (16)

Schol. (RVE) Ar. Αν. 1569 (post Eup. fr. 107) τούτον δέ τόν Λα ι c π ο δ ία ν καί cτρατηγfj­
cαί φηcι Θουκυδίδηc έν τfjι η' (86,9), μέμνηται δέ αυτου Φρύνιχοc έν Κωμαcταίc ώc
πολεμικού γεγονότοc
 Κωμαcταί - Μονότροποc 403

'Thucydides 1.1. memorat quidem illum, sed strategum fuisse dicit VI 105,2 idque a.414.
sed πολεμικόc poterat Laespodias etiam antequam magistratum iniret et esse et appellari'
Kaibel

18 (17)

Hesych. κ 3309 Κ ο λα κ ο φ ο ροκ λ είδη c (-φωρο- Meineke)· Ίεροκλείδηc, δν έπi πονη­

ρίαι (-αν cod.) κωμωιδουcιν, Έρμιπποc μεν έν Κέρκωψι, Φρύνιχοc δέ έν Κωμαcταιc
νίd. ad Hermipp. fr. 39

ad Κωμαcτάc sunt qui referant etiam fr. 61 et 67

Μονότροποc

ί. Sud. φ 763 (test. 1) Μονότροποc. νίd. etiam ad Ophel. test. 1

ίί.Arg. 1 Ar. Αν. p. 209" 9 Duebn. έδιδάχθη έπi Χαρίου (Χαβρ- codd., sed cf. IG 12 770 a,
ΡΑ 15324) δια Καλλιcτράτου έν ίίcτει (a. 414), δc ήν δεύτεροc τοιc 'Όρνιcι, πρώτοc
Άμειψίαc Κωμαcταιc, τρίτοc Φρύνιχοc Μονοτρόπωι (test. 7 α)

ίίί. Schol. (VΕΓ) Ar. Αν. 997 (post fr. 22) καθειται δέ καi (καi om. V) ό Μονότροποc έπi
του αυτού tχωρίουt εϊρηται
χωρίου codd.: χρόνου, ώc Dobree Adv. 11 p. 222 ('scil. ίη fabulae argumento', test. ίί):
Χαβρίου Tyrwhitt C\J 13 (1816) 340 (νίd. test. ίί)
'homo a quo fabula nomen habet qualis sit ipse dicit fr. 19 et "'20, Timoni similis, sive
hominum sive rerum publicarum quales tunc erant pertaesus vitam solitariam degens. de
argumento fabulae nihil dici potest, sed quoniam qui άπρόcοδον et άδιάλεκτον βίον agit
nulli omnino fabulae aptus est, hoc sine dubio efficere studuit poeta ut mente moribusque
paullatim mutatis ille ad hominum consuetudinem revocari se pateretur' Κaibel. cognominem
comoediam scripsit Anaxilas
Bergk Rel. p.370-374 Meineke I p.156sq.
Cobet Obs. p.42sq. Kock I p.375
F. Bertram, Die Timonlegende, diss. Heidelb., Hann. 1906, p. 4-14Schmid 1 4 p. 138 sq.
Goerler Herm. 91 (1963) 272sq. Jacques, Menandre Le Dyscolos (2 1976) p.xxxi-xxxiv
Α. MacC. Armstrong, G. & R. 34 (1987) 7-11
404 PHRYNICHUS

19 (18)

όνομα δέ μοϋcτι Μονότροποc

ζω δέ Τίμωνοc βίον
αγαμον, tαζυγονt, όξύθυμον, άπρόcοδον,
άγέλαcτον, άδιάλεκτον, lδιογνώμονα

Phot. (b, z) α 375 = Lex. Bachm. p. 31,17 ίiδουλοc βίοc έρείc, τουτέcτιν δ μή δουλον
εχων ( ~ Phryn. praep. soph. p. 44,1). έρείc δέ καi αδιάλεκτοc βίοc καi αγέλαcτοc βίοc καί
ίiγαμοc βίοc. Φρύνιχοc (Άφρύν- Phot. b [Α rubrum]: Φρούν- Lex. Bachm.) Μονοτρόπωι·
όνομα - iδιογνώμονα
1 δέ μοϋcτι Lex. Bachm.: δέ μου cτι Phot. 1-2 'plenos qui versus volet ποπ impedio
quin scribat όνομα δέ μοι / εcτιν Μονότροποc. ζώ δέ Τ. β.' Meineke. 'sed pronuntiato
nomine videtur alia quoque ille de persona sua prodidisse antequam de moribus exponeret'
Kaibel 2 Τίμωνοc Phot.: -νον Lex. Bachm. 3 ίiγαμον, ίiζυγον codd.: ίiγ., αcύζυγον
Ε. Schwartz apud Reitz. (parum numerose; magis placeret ίiγ., μονόζυγ'): ίiγ., αδουλον
Hermann ad Eur. Andr. 580 [ = 593]: ίiζυγον, ίiδουλον Kock (vid. Thraede, Herm. 95, 1967,
1235) απρ., ίiγ., όξ., ίiζ. coniecerat Meineke Cur. cήt. p. 55, αγ., απρ., όξ., ηcυχον Bothe
1844 p.17
1 Men. Asp. 121 ζηι μονότροποc, cf. Dysc. 30. Phot. p. 274,24 = Sud. μ 1237 = Lex.
Bachm. p. 303,12 μονότροποc· μόνοc τραφείc (Hesych. μ 1636), αγαμοc (αγαθόc codd., corr.
Rigaltius), αγύναιοc (inde coni. Kaibel ίη fr. *20,2 αγύναιοc scripsisse Phrynichum). cf.
Phryn. praep. soph. p. 88,12 μονογέρων· τό(ν) μονότροπον καi δύcκολον γέροντα cημαίνει
2 de Timone vid. vLeeuwen ad Ar. Αν. 1549 et Wil. Lysistr. p. 171. cf. Plat. fr. 237
3 Phryn. praep. soph. p.43,15 απρόcοδοc βίοc· ώι ουδεic πρόcειcιν, αλλ' ερημοc 3sq.
huius loci imitationem indic. Meineke apud Lib. decl. 26,46 (VI p. 540,9 F.) διαβάλλοντάc
μου τήν ήcυχίαν, απρόcοδον καλουνταc, αγέλαcτον όνομάζονταc, iδιογνώμονά μου τόν
βίον προcαγορεύονταc
ex prologo

*20 (19)

τηλικουτοcί γέρων
απαιc άγύναικοc

Ρο!!. ΠΙ 48 (codd. FS, Α, C) Φρύνιχοc δέ τηλικ. - αγύν.

1-2 τηλ. γ. απ. om. C 1 τηλικουτοci FS: -ουτοc Α γέρων glossema esse susp.
Cobet Obs. p. 43 (simili suspicioni obnoxii fuerunt τηλικοίδε γέροντεc Plat. Cήt. p. 49 Α,
τηλικουτοc γέρων Phal. epist. 92 p. 435,13 Η.) 2 αγύναικοc Α: -ον C: ίiγαμοc FS vid.
ad fr. 19,1
 Μονότροποc 405

2 cf. Ar. fr. 757. Soph. fr. 4 R. ίiπαιc τε κάγύναιξ

Μονοτρόπωι tribuit Bergk Rel. p. 372

21 (20)

μεγάλουc πιθήιcουc οίδ' έτέρουc τινάc λέγειν,

Λυκέαν, Τελέαν, Πείcανδρον, Έξηιcεcτίδην.
(Β.) άνωμάλουc εΙπαc πιθήιcουc - u -
ό μέν γε δειλόc, ό δέ κόλαξ, ό δέ νόθοc <)
Schol. (VΕΓ) Ar. Αν. 11 δ Έξηκεcτίδηc είc ξένον (ξενίαν
White, sed vid. ad Eup. fr. 61)
κωμωιδείται. καί Φρύνιχοc Μονοτρόπωι· μεγάλουc - νόθοc
1 ο{δ' Dobree Adv. 11p. 214, Meineke Qu. sc. 1 p. 30: οί δέ codd. λέγειν VΕΓ: λέγουcι
Γ3 : : τίναc; λέγε.:: vLeeuwen ad Ar. Αν. 11 2 λυκέαν τελέαν VΕΓ: λυκίαν τελέοιν
Γ 3 : Τελέαν, Λυκέαν (ut Teleas sit ό δειλόc ν. 4) Ziel. Ires. p. 934 3 άνωμάλουc VΕΓ:
άνθρώπουc add. Γ 3 ε{παc Ε: είπαc VΓ: εϊπεc Γ 3 πιθήκουc VΕΓ: παροίκουc Γ 3 fιη.
(νή Δία) Meineke, (είci γάρ) Blaydes Adv.I p.44, (εcτι γουν) Headlam CIR 13 (1899) 5,
(τωνδε γάρ) Raines CIPh 29 (1934) 339, (καi κακούc.) : : vLeeuwen 4 δειλόc Dobree
et Meineke: δεινόc codd. ό δέ νόθοc codd.: (ό δέ ξένοc), / δ δέ νόθοc Dobree: δ δ' αό
νόθοc, / (ξένοc δ' δ τέταρτοc) Meineke (ίη ed. (εcθ'), δ δέ νόθοc, / κτλ.)

1 de 'simiis' νίd. ad Ar. fr. 409, Saara Lilja, Arctos 14 (1980) 33 2 Lyceas trierarchus
inter nomina Atheniensium ίη pugna navali (a.412/1?) occisorum, IG 12 950,42, Davies Ath.
Prop. Fam. p. 344 sq.; quem hic 'spurium' audire sumamus necesse est, si 'ignavus' Pisander
est (νίd. ad Eup. fr. 35), 'parasitus' Teleas, cf. Ar. Pac. 1008 et Plat. fr.176. de Execestide
vid. ad Ar. fr. 692

22 (21)

(Α.) τίc δ' έcτiν ό μετά ταύτα φροντίζων; (Β.) Μέτων

ό Λευιcονοιεύc. (Α.) οΙδ', ό τάc ιcρήναc άγων

Schol. (VΕΓ) Ar. Αν. 997 (hinc Sud. μ 801) Μέτων: ίiριcτοc άcτρονόμοc καί γεωμέτρηc
... ίcωc δέ έν Κολωνωι κρήνην τινά κατεcκευάcατο (κατ. τινα Γ). φηcί γουν (φηcί δ codd.,
corr. Wil. Kyd. p.167 78 ) Φρύνιχοc Μονοτρόπωι (μόνοc τρόπω V)· τίc - ίiγων. sequitur
test. ίίί
1 μετά ταυτα Sud.: μετά ταυτα ταύτηc VΕΓ: μεγάλ' ίiττα Bothe: τά τοιαυτα Kock: μετά
ταυθ', δ Wil.: (εcθ' δ) μετά ταύτηc, ό Kaibel: (εcθ' ό) μετ' αυτου ταυτα Fritzsche ap. Toeppel
1851 p. 9 (de operum socio velut Euctemone cogitans) 2 Λευκονοιεύc V: Λυκ- vel Λωκ-
406 PHRYNICHUS

Sud.: λευκονιεύc Γ, -ωνιεύc Ε οΙδ(α) codd.: (-νοεύc. : :) έγώιδ' Bergk Rel. p.16: (-νοεύc.
: :) οΙδ', οΙδ' Toeppel 1-2 τίc δ' εcτiν ό μετά ταυτα ταύτηc φροντιών; : : Μέτων ό
Λευκονοεύc, {οΙδα} ό τ. κρ. α. Dindorf
1 sq. cf. Ar. fr. 227 et vid. Wil. p.170-172, Judeich Top. 2 p. 82. 202 sqq., Gomme ad Thuc.
ΙΙ 48,2 2 de formis Λευκονο(ι)εύc vid. Threatte Ι p. 330

23 (22)

< >αλλ' ύπερβέβληκε πολύ τόν Νικίαν

cτρατηγίαc πλήθει tκαi εύρήμαcιν

Sud. υ 217 (ex plenioribus scholiis ίη Ar. Αν. 363) ύπερακοντίζειc cύ γ' ήδη Νικίαν τόν
cτρατηγουντα μηχαναίc καi τοίc cτρατηγήμαcι. Cύμμαχοc· πρόc την Μήλου πολιορκίαν.
Φρύνιχοc Μονοτρόπωι (-ωc GVM, corr. ed. pr.; compend. F)· άλλ' - εύρήμαcιν. η δτι
φρονιμώτατα Μηλίουc λιμώι άνείλεν (cf. Schol. Αν. 186 et vid. Andrewes ad Thuc. V 116,3)
1 άλλ' codd.: μά Δί' άλλ' Meineke (ουκ άλλ' ed. min.): ο{δ'· άλλ' Bergk Rel. p. 372: άλλ'
οδν Kaibel 2 cτρατηγίαc GVM: -τιίic F: -τηγιών Toup Emend. ΙΙ p. 302: -τηγίαι Blaydes
Adv. ΙΙ p. 52 πλήθει GVM: -η F: -ει τε Kuster καi εύρήμαcιν GVM: καi -ματα F:
τε κάξευρήμαcι Toup: τε των εύρημάτων Blaydes 'fuerunt fere talia cτρατηγίαιc κα-
ταπληκτικοίc θ' εύρήμαcιν' Kaibel

1 sq. Ar. Αν. 362 ώ cοφώτατ', εδ γ' άνηυρεc αυτό καi cτρατηγικώc· ύπερακοντίζειc cύ γ'
ήδη Νικίαν ταίc μηχαναίc

24 (23)

ό δ' όλιγόcιτοc Ήρακλfίc εκεί τί δραι;

Athen. VI p. 248 C όλιγοcίτου δέ μέμνηται Φρύνιχοc εν Μονοτρόπωι· ό δέ - δρίiι

(sequitur Pher. fr.1,3 sq.)
Ήράκλειc Nauck Mel. Gr.-R. 5 (1888) 226

'fortasse aliquis princeps Atheniensium Hercules adpellatur' Kock cf. Cratin. fr. 346,
Ar. Vesp. 60 (Ήρακληc τό δείπνον εξαπατώμενοc), Lys. 928 et vid. ad Ar. fr.11
 Μονότροποc 407

25 (24)

επειτ' έπειδάν τόν λύχνον κατακοιμίcηι

Ρο\\. ΥΠ 178 (codd. FS, Α, Β) καi τό (κ. τό om. Β) καταcβέcαι (-cκευάcαι Α, -κοιμηcαι
Β) τόν λύχνον, δπερ οί νυν, κοιμηcαι (καi κατακοιμίcαι add. Β qui om. reliqua) Φρύνιχοc
είρηκεν εν Μονοτρόπωι· επειτ' - κατακοιμίcηι. Athen. epit. XV p. 700 (ΠΙ p. 556,16
Kaib.) κοιμίcαι λύχνον Φρύνιχόc φηcι. Phryn. praep. soph. p. 80,11 κατακοιμίζειν τόν
λύχνον· άντi του cβεννύναι

cf. Nicoph. fr. 15 et Call. fr. 195, 23- 26 Pf.

26 (25)

κάντραγείν cικύδιον

Athen. ΠΙ p. 74 Α cικύδιον δ' ύποκοριcτικαχ: είρηκε Φρύνιχοc εν Μονοτρόπωι· κ. c.

Ar. Vesp. 611 φάγε τουτί, / εντραγε τουτί. cf. Pher. fr. 73,2

27 (26)

Schol. (VΕΓ) Ar. Αν.

1297 (post Eup. fr. 220) δοκεί δέ καi ψήφιcμα τεθεικέναι (Cυρα­
κόcιοc) μή κωμωιδείcθαι όνομαcτί τινα (τιναc Bergk ΚΙ. Schr. Π p. 46024 ), ώc Φρύνιχοc εν
Μονοτρόπωι φηcί· ψώρ' (ψίiρ' Usener, ψώζ' White) εχει (εχε Ε, εχεν V, εχοι Dindorf
ίη add., νο\.ΙΠ p.426) Cυρακόcιον (-ούcιον Γ). επιφανέc γαρ (-ήc γαρ Ε) αυτώι
(om. V) καi μέγα τύχοι (επ. γάρ, (φηcίν,) αυτώι κ. μ. τ. (κακόν) ut scholiastae verba
Κaibel)· άφ ε ί λετ ο (-ατο V) γαρ κωμωι δείν ο ϋc επ εθύ μουν. διό πικρότερον αυτώι
προcφέρονται (προφ- V)
tetrametros anapaesticos parabasi aptos restituebat Cobet Obs. p. 39, duce Bergk ap.
Fritzsche Qu. Ar. p. 317 profectus a verbis άφείλετο γαρ κωμωιδείν οϋc επεθύμουν. pήora
ex colloquio concitato, ίη quo chorus numeήs paeonicis usus esset, sumpta esse coniecit Leo,
Qu. Ar., diss. Βοηη. 1873, p. 23 sq. (ipsos versus suppeditat Usener Leonis magister p. 231),
polymetra varia temptaverunt Hermann ap. Fritzsche p. 307 et White. verba illa anapaestica
numerorum similitudinem casui debere et scholiastae reddenda esse arbitratus est Kock;
quibus reiectis cetera ίη iambos refinxit Blaydes Adv. Π p. 52
de Syracosii libertatis comicae coercendae studio vid. Koerte RE ΧΙ 1 (1921) 1235,22-
56, Sommerstein CIQu 80 (1986) 101-108
408 PHRYNICHUS

28 (27)

Phot. (z, inde ab εcτι sz) α2906 = Lex. Bachm. p.147,2

άρτοπόπον (-ποτον Lex. Bachm.)-
καi 'Αττικοί καi 'Ίωνεc τόν άρτοκόπον (sic Erbse apud Theod., -πόπον Phot., -ποτον Lex.
Bachm., -ποιόν Bekker). εcτι δέ τό αρτ ο ποπ ε ί ν (-ποτείν Lex. Bachm.) έν Μονοτρόπωι
Φρυνίχου. Poll. VII 21 (codd. FS, Α, BC) αρτοπόποι (-κόποι Α). Ξενοφών (οιη. Β) δέ καi
άρτοκόπουc εφη (anab. IV 4,21, hist. Gr. VII 1,38)· τό δέ ρήμα τό (τό δέ ρ. τό οιη. C)
άρτο κοπεί ν έν Φρυνίχου (καi άρτ. Φρ. C) Μονοτρόπωι (οιη. BC). έν δ' Άριcτοφάνουc
~Ηρωcιν (fr. 327) αρτοποιία. Timoth. Gaz. ίη schol. ad Cyήlli cod. Α apud Reitz. Gesch. gr.
Ει p. 297 αρτοκοπείον (-είν Reitz.), ει· εϊρηται παρά Φρυνίχωι. Phryn. praep. soph. p. 38,1
άρτοποπείν (-ήν cod., corr. Meineke)· οϋτωc 'Αττικοί, διά του π. cf. ecl. 193, [Hdn.] Philet.
177, Hesych. α 7530
vid. Bluemner Techn. 12 p. 92

29 (28)

Antiatt. p. 87,8 γ να θ ο ί· αντί του τήν γνάθον τύπτει. Φρύνιχοc Μονοτρόπωι. Hesych.
γ 704 γναθουν· τό εic γνάθουc τύπτει ν
vid. Pearson ad Soph. fr. 53

30 (29)

Antiatt. p.99,14 θηλάζει· άντi του δίδωcι θηλήν. Φρύνιχοc Μονοτρόπωι. cf. Phot.
p. 90,21

31 (30)

Phot. p. 397,7 = Sud. π 668 παρθένοι· τάc Έρεχθέωc θυγατέραc οϋτωc ελεγον καi έτίμων·
i'jcαv δέ τόν αριθμόν εξ. πρεcβυτάτη μεν Πρωτογένεια, δευτέρα δέ Πανδώρα, τρίτη Πρόκριc,
τετάρτη Κρέουcα, πέμπτη 'Ωρείθυια, εκτη Χθονία. τούτων λέγεται Πρωτογένεια καί
Πανδώρα δουναι έαυτάc cφαγηναι ύπέρ τηc χώραc, cτρατιαc έλθούcηc έκ Βοιωτίαc. έcφα­
γιάcθηcαν δέ έν τώι Ύακίνθωι καλουμένωι πάγωι ύπέρ των Cφενδονίων (-νών Meineke,
cf. Phot. α 1323). διό καi οϋτωc καλουνται παρθένοι Ύ α κι ν θ ί δε c, καθάπερ μαρτυρεί
Φανόδημοc έν τηι πέμπτηι Άτθίδι (325 F 4 Jac.), μεμνημένοc τηc τιμηc αυτών, καί Φρύνιχοc
Μονοτρόπωι
Dem. 60,27 ηιδεcαν πάντεc Έρεχθείδαι τόν έπώνυμον (τόν) αύτών 'Ερεχθέα, ενεκα του
 Μονότροποc-Μουcαι 409

cώιcαι την χώραν τάc αύτου παίδαc, αc Ύακινθίδαc καλουcιν, ειc προυπτον θάνατον δόντ'
άναλώcαι. Eur. Erecth. fr. 65,74 Aust. Ύακινθίδαc ... θεάc

ad Μονότροπον sunt qui referant etiam fr. 61 et 62

Μοϋcαι

ί. Sud. φ 763 (test. 1) Μουcαι. vid. etiam ad Ophel. test. 1

ίί. Arg. Ι
Ar. Ran. p. 273•, 40 Duebn. έδιδάχθη έπi Καλλίου του μετά Άντιγένη διά
Φιλωνίδου ειc Λήναια (a. 405). πρώτοc ήν· δεύτεροc Φρύνιχοc Μούcαιc (test. 7 b)· Πλάτων
τρίτοc Κλεοφώντι (test. ίί). vid. ad fr. 32

'videntur ... nescio qui (Sophocles fortasse et Euήpides) de poesios pήncipatu inter se
concertasse, Musis litem dirimentibus' Meineke Ι p.157
de fabulis cognominibus νίd. ad Euphanis Μούcαc
Rogers, The Frogs of Ar. (1902) p. χχχνίί sq. Schmid Ι 4 p. 138 Nancy Demand
CIPh 65 (1970) 837

32 (31)

μάκαρ Cοφοκλέηc, δc πολυν χρόνον βιουc

απέθανεν εύδαίμων ανήρ καi δεξιόc·
πολλάc ποιήcαc καί καλάc τραγωιδίαc
καλώc έτελεύτηc', ούδέν ύπομείναc κακόν

Arg. ΙΙ Soph. OC, p. 2,3 de Μ. (archonte Callia a. 406/5 decessisse Sophoclem) cαφέc δέ
τουτ' έcτiν έξ ών δ μεν Άριcτοφάνηc έν τοίc Βατράχοιc έπi Καλλίου άνάγει τούc cτρατη­
γούc ύπέρ γηc (vid. Eup. Δήμοι, test. *νί), δ δέ Φρύνιχοc έν Μούcαιc, αc cυγκαθfίκε τοίc
Βατράχοιc (test. ίί), φηciν οϋτωc· μάκαρ ~ κακόν (Soph. test. 41 et 105 R.)
1 χρόνον βιούc L: βιούc χρ. Nauck Mel. Gr.-R. 2 (1866) 706, cf. 4 (1880) 721 et 5 (1888)
227 3 ποήcαc Radt καλάc L: cοφάc Nauck e Tzetzae imitatione, diff. poet. (Proleg.
de com. xxr•) 140 p. 91 Kost. πολλάc γεγραφώc καi cοφάc τραγωιδίαc
1 sqq. Eur. fr. 65,17 Aust. μακάριόc έcτι κείνοc ευδαίμων [θ' αμα (de Erectheo mortuo).
Bacch. 910 τό δέ κατ' ήμαρ δτωι βίοτοc ευδαίμων, μακαρίζω. Soph. Ant. 582 ευδαίμονεc
ο{cι κακών αγευcτοc αιών, cf. OR 1530 (μηδέν άλγεινόν παθών), Eur. Hec. 627 sq .., Alcm.
PMG 1,37 - 39 de Sophocle Ar. Ran. 82 δ δ' εϋκολοc μεν ένθάδ', εϋκολοc δ' εκεί (test.
101 R.). Ιοη apud Athen. ΧΙΙΙ p. 603 EF (392 F 6 Jac.) Cοφοκλεί ... άνδρi ... δεξιώι (test.
75,4 R.)
410 PHRYNICHUS

33 (32)

ιδού, δέχου την ψηφον· ό καδίcκοc δέ cοι

ό μεν άπολύων οδτοc, ό δ' άπολλύc όδί

Harp. p.165,6 Dind. καδίcκοc· ... ιiγγεί'όν τι εlc δ εψηφοφόρουν οί δικαcταί οϋτωc
ελεγον. Φρύνιχοc Μούcαιc· iδού - δδί (ex Harp. epit. Phot. p.120,10 = Sud. κ 14)
1 sq. Ar. Vesp. 853 τούc καδίcκουc, 987 τηνδί λαβών την ψηφον επί τόν ϋcτερον / ...
παραιξον κιiπόλυcον, 991 ό πρότεροc. apud Phryn. ούτοc = ό ϋcτεροc, όδί = ό πρότεροc.
cf. Xen. hist. Gr. Ι 7,9 et vid. Lipsius Att. Recht p. 920-926 (imprimis 924), Fraenkel ad
Aesch. Ag. 816sq.
poetarum certamen institutum fuisse coni. Meineke. Whittaker p.187

34 (33)

ώ κάπραινα καi περιπολάc καi δρομάc

Ρο!!. VII 203 (codd. FS, Α, BC; πόρναι) εν δέ Φρυνίχου Μούcαιc· ώ - δρομάc. Hesych.
δ 2397 δρομάc· ή έταίρα
ώ codd.: ώ καί Meineke coll. Ceph. fr. 7 (olim iώ): ιiλλ' ι:ΪJ Bergk Rel. p. 315 περιπολάc
Wack. ΚΙ. Schr. ΙΙ p.1165° (a. 1914): -βολάc Α: -πολαι F: -πολε SBC: -πολι Bergk (debebat
-πολί) Wack. postea p. 1274 sq. (a. 1927) περίπολε praetulit, coll. περιπόλοιc Θυίαιcιν
Soph. Ant. 1150, πρόπολοι, νυκτιπόλοι fem.; sed vid. Schwyzer Ι p. 508 (1.2). etiam Pind.
fr. 70\ 19 οiοπολάc hoc accentu legendum esse monet V. Schmidt
cf. Herm. fr. 9 Euήpidis Musam contumeliose appellari susp. Meineke (cf. Ar. Ran.
1306)

35 (34)

καν όξυβάφωι tχρειcθαιt τρειc χοίνικαc η δύ' αλεύρων

Ρο!!. Χ 86 (codd. F, CL) ου ... μόνον έπί των κοτταβικων είρηται τά όξύβαφα, αλλά καί
επί των εic την εδώδιμον χρείαν, ώc εν 'Όρνιcιν Άριcτοφάνηc· (361) ... καν ταί'c Φρυνίχου
Μούcαιc· καν - αλεύρων
 Μουcαι-Μύcται 411

χρείcθαι C: οιη. FL: χρίεcθαι ( - ) Bentley epist. ad Hemst. (1 p. 281 Wordsw.): χρηcται
(μάττειν) Meineke: (βάλλειν) χρηcται Blaydes Αdν. 11p. 53: χρή (- - )cθαι Kaibel
Ar. fr. 481 αλφίτων ... τρείc χοίνικαc, cf. Eccl. 424

36 (35)

Athen. VII p.319 Α πηλαμύc· Φρύνιχοc εν Μούcαιc μνημονεύει

νίd. Pearson ad Soph. fr. 503,1

ad Musas sunt qui referant etiam fr. 68 et 74

Μύcται

Μύcτηc test. 1 et fr. 38. 'consentaneum autem est fabulae chorum constitisse ex mystis,
prorsus ut ίη Aήstophanis Ranis. ab hoc autem choro mystarum censeo cantatum esse
νersum, quem ηοη adiecto comoediae titulo serνaνit Hephaestion [fr. 76) ... Mystas ... poeta
docuit, quo tempore Alcibiades restituerat Eleusinia sacra, bello interrupta ... cf. Plut. νίt.
Alcib. 34,4- 7 [a. 407)' Bergk Rel. p. 375. Μύcτιc titulus fabularum Antiphanis Philemonis
Philippidis

37 (36)

μάcτιγα δ' έν χεροίν εχων tτευταcθαι

Phot. p. 583,16 = Sud. τ431 (τευτάζειν, νίd. Pher. fr. 198) Φρύνιχοc Μύcταιc· μάcτιγα
- τευταcθαι. cf. Ael. Dίοη. τ 11
χεροίν Ruhnk. ad Τίιη. lex. Plat. 2 p. 254: χερciν codd. τευταcθαι (alterum τ ex corr.)
Phot.: -άcθαι Sud.: -άcαι νel -άζει Kuster (dubio νel nullo metro): -άζεται Ruhnk. (sed media
forma comicis sane ηοη usitata): έτεύταcεν Bergk Rel. p. 375: -αζέ τι νel -αζέτω Blaydes
Αdν. 1 p.44

flagellum ad serνos coercendos adhibeή coll. Ar. Equ. 64. 67 arbitratur Kock
412 PHRYNICHUS

38 (37)

εβουλόμην αν ήμιν ωcπερ καi πρό του

Eust. ίη ΙΙ.p. 1112,36 (τό ήμίν) 'Ίωνεc δέ, πολλάκιc δέ καi 'Αθηναίοι, προπεριcπώcιν εν
cυcτοληι του ι ... Cοφοκληc Οίδίποδι· (OR 921) ... Φρύνιχοc Μύcτηι· εβουλόμην -
προτου. 'Αττικοί δέ παραδείγματα ταυτα τά δύο (ex Herodiano, vid. Cohn RE VI 1
p.1472,68, Erbse ad Schol. Ρ415)
'nisi fuit ήμίν αν' Kaibel, longius progressus αν νή Δί' Kock

Ποάcτριαι

cf. test. 1 et νίd. ad Magnetis Ποάcτριαν

39 (2 Dem.)

cύ δ' είcιουcα δουλικωc ενcκεύαcαι

καi τανδον άνακάλλυνον

Phot. (b, z) α 1511 άνακαλλύνειν· τό cαίρειν, δπερ καi άνακορείν λέγουcι (λέγεται
b), καi είκότωc, κάλλυντρον γάρ καi κόρημα καλουcι τό cάρον. Φρύνιχοc Ποαcτρίαιc·
cύ - άνακάλλυνον (poetae verba ίη marg. habet z). ex Phrynicho, vid. praep. soph. p. 22,10
(cf. Ρο!!. Χ 29, Paus. att. κ 10)
1 ενcκεύαcαι z: ενεcκ- b 2 άνακάλλυνον Reitz.: -ναι bz

1 ενcκευάcαcθαί μ' ο{ον άθλιώτατον Ar. Ach. 384. 436 δουλικώc ενεcκευαcμένοc ex
Phrynicho sumpsit Phot. hom. 3,3 p. 35,30 L. (indic. Theodoridis) 2 Eur. ΕΙ. 422 τανδον
έξάρτυε, ΙΤ 725 sq. παρευτρεπίζετε / τανδον cf. Pher. fr. 53

40 (38)

αυτοπυρίταιcί τ' αρτοιc καi λιπωcι cτεμφύλοιc

Athen. ΠΙ p.110 Ε (αύτόπυροι αρτοι) Φρύνιχοc δ' εν Ποαcτρίαιc (-είαιc Α, fab. nom.
om. CE) αύτοπυρίταc αύτούc καλών φηcιν· αύτοπ. - cτεμφύλοιc. Ρο!!. VII 23 (codd. S,
Α, BC) αρτουc (om. C) δέ διπυρίταc (πυρ- BC, πυρρ- Α) είρηκεν (om. S) εν Ποαcτρίαιc
Φρύνιχοc (εν Π. Φρ. om. BC)
 Μύcται - Ποάcτριαι 413

de pane aceroso vid. Marx ad Lucil. 501, Bluemner Techn. 12 p. 75- 78, de vocabuli fonna
ad Cratin. fr.106 (IV p.176) Phot. p. 226,6 = Sud. λ 592 = Lex. Bachm. p. 291,8 λιπωcι·
λιπαρώcι (λιπαροίc Meineke, prob. Κaibel ms. coll. Athen. epit. 11 p. 56 D 'Αθηναίοι δέ
τάc τετριμμέναc έλαίαc cτέμφυλα έκάλουν)

41 (39)

ωcπερ έμόν αυτfjc ίδιον

Pήscian. inst. gramm. XVII 126 (GrL 111p.172,14, codd. RMDN; ίδιον) quod mίrum est,
. . . etiam prίmae et secundae adίungίtur personae apud illos . . . Phroenίchus (ph•oen- R,
phroenicus Ν) Ποαcτρίαιc (ΠΩ- R, -ΑΙΟ D, ΙΤΩΑC€ΡΙΛΙC Ν)· ωcπερ - ίδιον, pro quo nos
dίcίmus 'meum proprίum' et Ίuum proprium'
ΩCΠ€Ρ RM: ΩΠ€Ρ D: Ω. CIT€P Ν αύτηc D corr.: AITHC MD: €ΤΝ Ν: οιη. R ΙΔΙΟΝ
MD: ΔΙΟΝ R: ΛΙΟΝ Ν
mulierem gloήari quod pήvignum ποπ aliter atque filium curet coni. Kock

42 (40)

κύλικ' αρύcτιχον

Athen. Χ p. 424 C (post Ar. Vesp. 855) Φρύνιχοc Ποαcτρίαιc· κ. ά.

vid. ad Cratin. fr. 252 de vocibus ίη -ιχοc disputat Latte ίη appendice libelli De salt.
Graec. (1913) p. 105 -111; άρύcτιχοc p. 1071, cum Atticistarum testimoniis

43 (41)

Schol. (VΕΓ) Ar. Αν. 1297 (de Midia, vid. ad Plat. fr.116) λέγει δέ εν Ποαcτρίαιc ό
αύτόc ώc καi περί άλέκτοραc (-oc V) αύτου εcπουδακότοc

44 (42)

Harp. p.117,12 Dind. εξούληc· δvομα δίκηc f\v επάγουcιν οί φάcκοντεc εξείργεcθαι
των ιδίων κατά των εξειργόντων ... δικάζονται δέ εξούληc κάπi τοίc επιτιμίοιc οί μή
άπολαμβάνοντεc εν τηι προcηκούcηι προθεcμίαι, ύπερημέρων γιγνομένων των καταδικα-
414 PHRYNICHUS

cθέντων ... δτι δέ έπί παντόc τοϋ έκ των iδίων έκβαλλομένου τάττεται τοϋνομα, καί ουχ
ώc οίεται Καικίλιοc (fr.155 p. 161,19 Of.) μόνων (μόνοc codd., corr. Valesius) των έκ
καταδίκηc όφειλόντων, καί Φρύνιχοc έν Ποαcτρίαιc δηλον ποιεί
Ael. Aristid. or. 2,394 (p. 269,7 L.-B.) ει δέ δεί καί μϋθον λέγειν, δέδοικα μεν εγώ μή καί
ταίc γραυcίν ήμίic έξούληc όφλείν έπιcκώπτων φηι τιc ανήρ κωμικόc (fr. adesp. 652 Κ.)
huc spectare coni. Iacobi apud Mein. V 1 p. xcv. Ύetulae illae fortasse ipsae αί ποάcτριαι
fuerunt' satis audacter Κaibel de re vid. Lipsius Att. Recht p. 664-673 (ubi 664103 leg.
Φ 282 pro Χ 282), impήmis 665

45 (43)

Ρο!!. Χ159 (codd. F, ABCL) χ οι ρο τ ρο φ ε ίον δέ έν ώι χοίροι τρέφονται, ώc (Εϋπολιc

καίadd. ed. pr., fr. dub. 493) έν Ποαcτρίαιc (έν Π. om. ΑΒ, post Φρ. ed. pr.) Φρύνιχοc
Ar. Vesp. 844 χοιροκομείον Έcτίαc

Cάτυροι

vid. ad test. 1 et Ophel. test. 1 et de fabulis cognominibus vol. IV p. 232 (Cratinus), V

p.127 (Ecphantides); de tempore (c. 425-420) Geissler p. 35 cum add. p. χίίί

46 (44)

ότιή πρiν ελθείν αυτόν είc βουλήν εδει

καi ταϋτ' απαγγείλαντα πάλιν πρόc τόν θεόν
ηκειν· εγώ δ' απέδραν εκείνον tδευριανόν δείt

Phryn. ecl. 232 (codd. b [W Nu.] c [C, EF]) εύαγγελίζομαι ... εύρίcκω κατά δοτικήν
ήρμοcμένον, Άριcτοφάνουc μέν οϋτω λέγοντοc έν τοίc 'Ιππεϋcιν (643) ευαγγελίcαcθαι
πρωτοc ύμίν βούλομαι, Φρυνίχου δέ τοϋ (τοϋ om. Wc) κωμωιδου έν τοίc Cατύροιc οϋτωc·
δτι - δεί
1 ότι ή Scaliger ap. D. Hoeschel, Ad Phrynichum ... notae (1603) p. 3: δτι codd. vid.
ad Eup. fr. 50 έλθείν αυτόν Nu. c: αυτόν έλθείν W εδει b CE: εδει γάρ F 2 καί
ταϋτ' codd.: κάνταϋθ' Hermann Opusc. Ι p. 496 πάλιν πρόc b: βάλ(λ)ειν πρόc c: πάλιν
ώc numeris consulens Kock: πάνθ' ώc vel επειθ' ώc Κaibel 3 άπέδραν Nu. c: -ων W
δευριανόν δεί codd.: δευρ' ίνα / (ευαγγελίcωμαι πρωτοc ύμίν τάγαθά) Cobet Νον. lect.
p.162 sq. Phrynichi fragmentum excidisse, quae eius afferantur verba ex pluribus Aristo-
phaneis conflata esse, Equ. 642, Plut. 766, ultima (ad illustrandum praeceptum de forma
 Ποάcτριαι - Cάτυροι 415

άπέδραν) ex Ar. fr. 519 coniecit Dindorf (apud Mein. 11 1 p. 597 et ad fr. 431 editionis suae
a.1835), quem secutus est Meineke ίη ed. min.
1 sqq. 'senatui oppositus Satyrorum opinor chorus tamquam concio. loquitur servus
hominis alicuius qui bonum quendam nuntium praeter spem ad senatum pήus quam ad
populum adtulit. deus autem, Bacchus ηί fallor, videtur senatus hospitio exceptus ίη cuήa
moraή' Κaibel 3 cf. Pher. fr. 65, Ar. fr. 519

47 (45)

Κορκυραίαι δ' ουδέν < )

έπιβάλλουcιν μάcτιγεc

Schol. (VE, accedit Neap. 11 D 49 codicis Γ ίη hac parte deperditi apogr.) Ar. Αν. 1463
λέγεταί τιc Κορκυραία μάcτιξ. Φρύνιχοc Cατύροιc· Κορκυραιαι - μάcτιγεc
1 κορκυραιαι Ε: -α V: κερκυραίαι Neap. 1-2 Κορκυραίαc ... μάcτιγαc Blaydes Anal.
Com. Gr. p. 334, coll. Hom. ζ 320 έπέβαλλεν ίμάcθλην
versus anapaesticos digessit Hermann Opusc. 1 p. 49 'sententia incerta, numeή salvi si
ουδ' correxeήs pro ουδέν et dimetros feceήs' Κaibel

1 sq. Ar. Αν. 1462 sqq. εcτι μοι ... κάλλιcτα Κορκυραια τοιαυτi πτερά. : : οίμοι τάλαc,
μάcτιγ εχειc pergit Schol. ι'όcτε καi εic παροιμίαν ήδη έλθείν. Άριcτοφάνηc δέ (fr. 431
Sl., ubi lege 'p. 239 Ν.') τό Κορκυραία μάcτιξ λέγων φηciν οϋτωc· διό καi τάc κώπαc αυτών
έλεφαντίναc έποιήcαντο καi τώι μεγέθει περιττάc, δθεν ή Κορκυραία επεπόλαcε μάcτιξ
καί είc παροιμίαν ήλθε. Zenob. Ath. 11114 (cf. vulg. IV 49 = Hesych. κ2338) αi μάcτιγεc
αί Κερκυραιαι λέγονται διάφοροι εΙναι παρά τάc ίiλλαc, ώc καi Άριcτοτέληc ίcτορεί εν
τηι Κερκυραίων πολιτείαι (fr. 513 R. 3), unde apparet ίη scholio quoque pro Aήstophane
Byzantio cum Bentleio (CIJ 13, 1816, 342) Aήstotelis nomen reponendum esse, vid. Crusius
CPG Suppl. 11p. 592, Pfeiffer Hist. p. 285 sq.

48 (46)

βοάcομαι τάρα τάν ύπέρτονον

βοάν

Schol. (RERs, V usque ad Cοφ.) Ar. Nub. 1154b (βοάcομαι τίiρα τάν ύπέρτονον βοάν)
ταυτα εκ του (παρά τά εκ RE, τά εκ Rs) Πηλέωc Cοφοκλέουc (fr. 491 R.; Ευριπίδου RERs,
fr. 623 Ν.) ... (deficit R) καi Φρύνιχοc Cατύροιc· βοάcομαι - βοάν. νίd. Wil. ΚΙ. Schr. 1
p. 202, Rau p. 148 sq.
τίiρα Hermann Opusc. 1 p. 4g5: γ' ίiρα ERs
416 PHRYNICHUS

49 (47)

Schol. (V) Ar. Vesp. 82 b ό Φιλόξενο c έκωμωιδειτο ώc πόρνοc ... Φρύνιχοc Cατύροιc
vid. Eup. fr. 249

50 (48)

Ρο!!. ΠΙ 73 δεcπότηc ... κύριοc, κ εκ τη μ έ ν ο c, Φρύνιχοc γαρ εν Cατύροιc τον δεcπότην

κεκτημένον ώνόμαcεν. Antiatt. p. 102,20 κυρίαν ου φαcι δειν λέγειν, αλλά κεκτημένην (cf.
Moer. p. 201,9 Bk.)- τόν δέ κεκτημένον μή λέγεcθαι αντί του (τηι cod., corr. Bekker)
δεcπότου. <Φρύνιχοc δέ) Cατύροιc (-ικοιc cod., corr. Meineke Qu. sc. Π p.10, Cαννυρίων
Ίοι Kock Ι p. 795) κεκτημένον λέγει, Φιλήμων κυρίαν (fr.190)
Ar. Plut. 4 τώι κεκτημένωι, Eccl. 1126 τηc έμηc κεκτημένηc. vid. Headlam ap. Pearson
ad Soph. fr. 762,2

51 (49)

Athen. ΠΙ p. 86 F τάc δέ κόγχαc εcτιν εύρειν λεγομέναc καί θηλυκώc και αρcενικώc ...
αρcενικώc δ' Αicχύλοc έν Ποντίωι Γλαύκωι (fr. 34 R.)· κόγχοι, μύεc κωcτρεια. Άριcτώνυμοc
Θηcει (fr. 1 Κ.)- κόγχοc ήν βαπτών ίiλλων όμοίωc (άλών {όμοίωc} Porson Adv. p. 60).
παραπληcίωc δ' εϊρηκε και Φρύνιχοc Cατύροιc
'aut legere possis όμοίωc δ' η (sive δέ καί) παραπληcίωc' idem Porson coll. Dem. 3,27
sim.; όμοίωc και παραπληcίωc δ' Meineke Anal. Ath. p. 40. 'ηοη hoc adnotare videtur
Athenaeus, Phrynichum similia dixisse Aήstonymo, sed item masculina vocabuli κ ό γ χ ο c
forma usum esse' Kaibel ms.

Τραγωιδοi η Άπελεύθεροι

ί. Sud. φ 763 (test.1) Τραγωιδοi η 'Απελεύθεροι

ίί.
Athen. ΠΙ p. 115 Β εiπόντοc ... τινοc και δράμα έπιγράφεcθαι Φρυνίχου Άπελευθέ­
ρουc.cf. Phot. (z) α2328 = Lex. Bachm. p.116,28 απελεύθεροc· Έλληνικόν τό δνομα. και
δράματα ίiττα οϋτωc έπιγεγράπται. Libertum scripsit Afranius

'Musas Satyros Tragoedos fabulas aliqua argumenti necessitudine inter se coniunctas fuisse
proclivis est sed plane incerta coniectura' Κaibel
 Cάτυροι - Τραγωιδοi η 'Απελεύθεροι 417

52 (50)

dJ χρυcοκέφαλοι βεμβράδεc θαλάccιαι

Athen. VII p. 287 Β βεμβράδεc (Άττικώc add. CE). Φρύνιχοc (cυνεχώc add. Α per
dittogr.) Τραγωιδοίc (om. CE)· ώ - θαλάccιαι

cf. Plat. fr. 131 et νίd. ad Ar. fr. 140 'si θαλάccιαι (ηοη θαλάττ.) Phrynichus scripsit,
parodia statuenda est' Kock

53 (51)

περιcτέριον δ' αύτωι τι λαβέ τριωβόλου

Athen. XIV p. 654 Β (περιcτέριον) Φρύνιχοc Τραγωιδοίc· περιcτέριον - τριωβόλου

λήψει ... όβολοϋ Ar. Ran. 1236, νίd. ad fr. 258 et cf. Pher. fr. 86 αύτώι 'ab eo'
interpretatur Fritzsche ad Ar. Ran. 1227, ut πρίαcθαί τινι, ωνείcθαί τινι, νίd. vLeeuwen ad
Ran. 1229. λαμβάνειν τινί sic dici posse negat Blaydes Αdν. 11 p. 53

54 (52)

cύ δέ τιμιοπώληc ωc γ' Άχιλλεύc ούδέ εΙc

Ρο!!.VII 195 (codd. FS, Α, BC) τά δ' επί τούτοιc από τοϋ πιπράcκειν (τούτοιc από om.
Α, τοϋ om. BC). εcτιν δ' (δ' om. Α) ειπείν επ' αύτών τό τιμιοπώλαι (ήμ- FS, τομ- C, qui
post hanc vocem cum Β deficit), εiρηκότοc Φρυνίχου εν Τραγωιδοίc· cύ - ε{c
'caήus vendis quam ullus Achilles' Casaub. Animadv. p. 403,24. cf. Diph. fr. 32,7 sq.
Lys. or. 22,8 πωλείν τιμιώτερον, Ar. Vesp. 253 τίμιον πρίαcθαι

55 (53)

τόν Κλεόμβροτόν τε του

Πέρδικοc υίόν

Athen. ΙΧ p. 389 F (πέρδιξ, post Pher. fr. 160) Φρύνιχοc Τραγωιδοίc· τόν - υίόν. τό δέ
ζώιον έπi λαγνείαc (λαγνείαc CE: -αιc Α) cυμβολικώc παρείληπται
1 του Α: τοι Bothe: τόν Kock, recepit Kaibel ms. qui Πέρ-/δικοc (troch.) comicum
418 PHRYNICHUS

nil dedisse nisi Κλ. τε τόν / ΙΙ., pήus τόν et υίόν Athenaeo reddenda esse existimavit Herw.
Coll. p. 34
1 de articulo ίη fine trim. νίd. ad Ephipp. fr. 7,1 2 νίd. ad Ar. fr. 57 'Cleombrotum
Perdicis filium appellavit Phrynichus eodem modo quo importunus et vanus iactator dicitur
filius Selli [fr. 10], aut Antimachus omnia conspuere solitus filius Psacadis, vid. Ar. Ach.
1149' Meineke

56 (54)

αiτίαν εχει
πονηρόc ε{ναι την τέχνην

Priscian. inst. gramm. XVIII 274 (GrL 111p. 350,20) Attici πονηρόc την τέχνην. Φρύνιχοc
Τραγωιδοίc· αίτίαν - τέχνην
1-2 de collatione Scaligerana, quae Meinekium et Herw. Obs. p. 27 ίη errores induxit,
νίd. Hertz ad loc. 1 ΑΙΠΑΝ Μ 2 ΠΟΝΗΡΟC (tum tres litt. eras. R): -ΟΝ V (corr. man.
rec.): ΠΟΝΕΡΟC Μ
1 αiτίαν εχω cum inf. Ar. Vesp. 506

57 (3 Dem.)

αcιτοc, αποτοc, άναπόνιπτοc

Phot. (b, z) α 1609 άναπόνιπτοc, ανιπτοc (ιcαί αν. Reitz.)· διττώc λέγεται. Φρύνιχοc (supra
Ιίη.z, qui reliqua om.) Τραγωιδοίc· αc. απ. άν.
Soph. Αί. 324 αcιτοc άνήρ, αποτοc Ar. Equ. 357 άναπόνιπτοc simile tήcolon Ar.
Ran. 204, vid. Guil. ν. d. Brelie, Dict. trimembή quomodo poet. Gr. impr. trag. usi sint, diss.
Gott. 1911, p.22
 Τραγωιδοί η 'Απελεύθεροι 419

58 (55)

τηι διαθέcει των επών

Harp. p. 91,18 Dind. διάθεcιc ... άντi του διοίκηcιc ... Φρύνιχοc Τραγωιδοιc· τηι -
έπών φηcι. cf. Hesych. δ 1015 διάθεcιν· διακόcμηcιν (-cειν· -cειν cod.)
Eup. fr. 326,1 sq. διάθεcιν ώιδηc cf. Ar. Ran. 1181 τηc όρθότητοc των επών

59 (56)

καί τέμαχοc αύξίδοc

Phot. (z) α3188 = Lex. Bachm. p.164,23 αυξίc (αυξιc Lex. Bachm.)· ε{δοc θυννίδοc, ην
τινεc κορδύλην λέγουcι (λέγ. om. Phot.). Φρύνιχοc (οϋτω Φρ. omissis reliquis Phot.)
Τραγωιδο'ίc· καi - αυξιδοc

Aήst. hist. an. VI 17 p. 571" 14 ή δ' αϋξηcίc έcτι των θυννίδων ταχε'ία· δταν γαρ τέκωcιν
οί ίχθύεc έν τώι Πόντωι, γίγνονται έκ του ώιου αc καλουcιν ο{ μεν cκορδύλαc, ο{ δέ
Βυζάντιοι αυξίδαc δια τό εν όλίγαιc αυξάνεcθαι ήμέραιc. cf. Schol. Nic. alex. 469 αυξic
ε{δοc ίχθύοc δμοιον θύννωι numeros paeonicos ut ίη fr. 60 audiebat Meineke

60 (57)

ήδύ δ' άποτηγανίζειν άνευ cυμβολών

Athen. VI p. 229 Α (τήγανον) του δέ ρήματοc μέμνηται Φρύνιχοc έν Τραγωιδο'ίc· ήδύ

- cυμβολών (sequitur Pher. fr.128, ubi vid.). hinc Eust. ίη Od. p.1862,19, om. ut ίη CE
fab. nom.)
de numeήs νίd. ad fr. 59, de re ad Timocl. fr.10,4

ad Tragoedos sunt qui referant etiam fr. 68 et 74

420 PHRYNICHUS

Incertarumfabularumfragmenta

61 (58)

ώ φίλταθ' Έρμη, κ:αi φυλάccου, μή πεcών

αύτόν περικ:ρούcηι κ:αi παράcχηιc διαβολήν
έτέρωι Διοκλείδηι βουλομένωι κακόν τι δραν.
(Ερμ.) φυλάξομαι· Τεύκ:ρωι γαρ ουχί βούλομαι
s μήνυτρα δούναι τώι παλαμναίωι ξένωι

Plut. νίt. Alcib. 20,6 (codd. Ν, UA; de hennocopidis) τούc δέ μηνύcανταc ό μεν Θουκυδίδηc
όνομάcαι παρηκεν, ίίλλοι δ' όνομάζουcι Διοκλείδαν καί Τευκρον, ών καί Φρύνιχόc έcτιν
δ κωμικόc ταυτί πεποιηκώc· ώ - ξένωι
1 καί codd.: νυν
Meineke, ·nisi forte praecedebat apud poetam χαίρέ μοι, vel simile
quid' φυλάττου Meineke (cf. fr. 52) 2 αύτόν UA: έαυτόν Ν: cαυτόν Meineke, sed
νίd. Fraenkel ad Aesch. Ag. 1672 περικρούcηι Meineke: παρα- codd.: περικρούcηιc
Kock, fort. recte 3 Διοκλείδηι Kock: -αι codd. 4 καί φυλάξομαι Α
lsqq. νίd. Κassel ΖΡΕ 51 (1983) 6sq. 1 ώ φίλ' Έρμη Ar. Nub. 1478, cf. Pac. 416.
718. Degani Stud. su lppon. (1984) p. 190 2 Phryn. praep. soph. p.105,1 περικεκρουμένοc
ίίνθρωποc· ό ουχ όλόκληροc (ό κληροc cod., corr. Bekker). ή μεταφορά από των άγγείων
των υπο χρόνου περικεκρουμένων 3 Andoc. 1,37 είcαγγέλλει Διοκλείδηc είc την
βουλήν, φάcκων είδέναι τούc περικόψανταc τούc Έρμίic, 45 τόν των κακών τούτων αίτιον
Διοκλείδην, 65 ώμολόγει ψεύδεcθαι 4 φυλάξομαι ut Ar. Eccl. 769, vid. vLeeuwen ad
loc. Andoc. 1,15 Τευκροc ... μέτοικοc ... επαγγέλλεται τηι βούληι ... μηνύcειν ... περί
των Έρμων τηc περικοπηc α ηιδει, 28 δραχμάc ... χιλίαc (ελαβε) 5 μεγάλοιc μηνύτροιc
Thuc. VI 27,2, cf. Andoc. 1,27. 40 •extrema tragice' Kaibel, de voce παλαμναίωι νίd.
Hatch HSCIPh 19 (1908) 175-180
Ίocus aut ex Monotropo aut, quod probabilius, ex Comastis ductus est' Meineke

62 (59)

ην γαρ πολίτηc άγαθόc, ώc εi3 οtδ' εγώ,

κουχ ύποταγεic έβάδιζεν, ωcπερ Νικίαc

Plut. νίt.
Nic. 4,8 ύποδηλοί δέ καί Φρύνιχοc τό άθαρcέc αυτου καί καταπεπληγμένον έν
τούτοιc· ήν - Νικίαc
2 κουχ ύποταγείc codd.: κουχ -ήc Coraes: 'aut κου καταπληγείc aut quod magis placet
κου cυcταλείc' Kock
 Incertae fabulae 421

1 Ar. Equ. 944 ιiγαθόc πολίτηc, cf. Eup. fr. 129,2 2 de Niciae timiditate vid. Gomme
ad Thuc. V 16,1 (νοl. ΠΙ p. 663)
ad Monotropum rettulit Bergk Rel. p. 372 (coll. fr. 23)

63

τιμουντι κάτιμουντι τούc βελτίοναc

Phot. (S', brevius z) α 3097 ιiτίμωcιc· Λυcίαc είρηιcε (fr. ηον.), ιcαί ατιμοcύνην Cοφοιcληc
(fr.1026• R.), ιcαί άτιμων Δημοcθένηc (45,84) αντί του ατιμάζων. ατιμουντι Φρύνιχοc·
τιμουντι - βελτίοναc. ατιμώcαντεc δέ Θεόπομποc· (fr. 75)

ίη τιμουντι (pro τιμώντι) aut vitium ex vicino ιcατιμουντι ortum aut comicam formae
variationem agnosci debere statuit Tsants. p. 37, de τιμουντι = τιμόεντι cogitat V. Schmidt.
ατιμώcαc Ar. Pac. 742, ιiτιμάcηι Nub. 1121. Phrynichus qui verbo ατιμάζειν apud Priscian.
XVIII 201 utitur tragicus est, 3 F 20 Sn.

64 (60)

άμυγδαλη τηc βηχόc αγαθόν φάρμακον

Athen. epit. ΙΙ p. 53 Α (νίd. Ar. fr. 605) Φρύνιχοc· ιiμ. - φάρμ.

·putes haec είρωνιιcώc dici' Meineke (cf. p. 53 Ε αμύγδαλα ... Περcιιcά ... φάρυγγα
τραχύνει),sed Plin. nat. hist. ΧΧΙΙΙ 146 nucibus Graecis ... sanari dicitur ... tussis

65 (61)

η μαζίου τι μικρόν η κολοκυντίου

Athen. epit. ΙΙp. 59 C (ιcολοιcύντη) Φρύνιχοc ύποιcοριcτιιcώc· η - η ιcολ.

ιcολοιcυντίου CE: -ιον Dobree (Meineke Anal. Ath. p. 31)
422 PHRYNICHUS

66 (62)

εμει καταμηλών· φλέγματοc γαρ εΙ πλέωc

Poll. IV 181 (εργαλεία ίατρών, codd. FS, Α) ιcαί μηλώcαι τό τήν μήλην ιcαθείναι (Hesych.
μ 1207), δθεν ιcαί (ιcαί οιη. Α) Φρύνιχοc δ ιcωμιιcόc· εμει - πλέωc
ιcαταμηλών ed. pr.: κατά μ- Α: κατά μυλών FS ιcαί φλ. Α εΙ πλέωc Α: cι π- F: cοι
π- s
Ar. fr. 625 τήν φάρυγα μηλών. Schol. Ar. Equ. 1150 b (ί) ιcαταμηλουν μεν ελεγον τό τήν
μήλην ιcαθίεcθαι ύπό του {ατρου εic τόν λαιμόν, ώc ποιουcι ιcαί οί έμουντεc vid. Nauck
Ar. Byz. p. 21145 , qui conf. Eup. fr. 448

67 (64)

πολύc δέ cυβαριαcμόc αυλητών (u) ήν

Schol. (V) Ar. Pac. 344a cυβαρίζειν (cυβαρι(ά)ζειν Meineke V 1 p.41): Καλλίcτρατοc
τρυφαν, άπό τfίc Cυβαριτιιcfίc τρυφfίc (νίd. Ar. fr. 225,3), Άρτεμίδωροc (νίd. ad Pher. fr.198)
άπλώc θορυβείν. ιcαί Φρύνιχοc· πολύc - ήν
cυβαριαcμόcV (sic): -αριcμόc Dindorf (quod ίη V esse indicat Holwerda per errorem):
cυβριαcμόc Herw. Νον. add. p. 8, coll. Hesych. c2142 cυβριαιcόν· τό πολυτελέc, c2143
cυβριάζει· cοβαρεύεται, τρυφαι, c2144 cυβριαcμόc· ό έν εύωχίαι θόρυβοc et Et. gen. Β (Et.
magn. p. 732,26 omisso Herodiani ηοιη.) cυβριάζειν· άπό του cυβαρίζειν έν ύπερθέcει ...
Ήρωδιανόc: cυρβιαcμόc Kock, coll. Cratin. fr. 89 ήν V: ίiρ' ήν vel έπfίν Dindorf: τότ'
ήν Meineke I p. 151 et Bergk Rel. p. 367, qui etiam de παρfίν cogitavit p. 366: 'et quidni ί:ίμ'
ήν?' Kock
Herwerdeni coniecturam probat Kaibel ('nam de pήmae syllabae mensura ut ίη vocabulo
peregrino nihil affirmari vel negaή potest'), ita tamen ut cυβριάζειν, cυβριαcμόc a verbo
cυβαρίζειν seiungat

Κωμαcταίc tribuit Bergk

68 (65)

ού γλύξιc ούδ' ύπόχυτοc, άλλα Πράμνιοc

 Incertae fabulae 423

Diog. Laert. IV 20 (de Polernone) ήν δέ καi φιλοcοφοκλfjc (test. 144 R. curn add. νοl.
ΠΙ p. 564), καi μάλιcτα έν έκείνοιc δπου κατά τόν κωμικόν (Ar. fr. 958) τά ποιήματα αύτώι
κύων τιc έδόκει cυμποιείν Μολοττικόc, καi ενθα ήν κατά τόν Φρύνιχον ού - Πράμνιοc.
hinc Sud. υ 644 ήν δέ δ Πολέμων δ φιλόcοφοc (irnrno Sophocles ίη illis quae praecipue
placuerunt Polernoni) ού - Πράμνιοc
γλύξιc Β: γλυξιc F: γαυξιc Ρ: γλυκύc Sud. πράμνιοc ΒΡ, Sud.: -ειοc F

Hesych. γ 681 γλύξιc· δ ιiνειμένοc oivoc καi ίiτονοc (liγ- cod., corr. Salrn.), δν ενιοι μεν
άπαλόcτομον, ο{ δέ γλευξιν (cf. Paus. att. γ 9) Athen. epit. 1 p. 31 Ε Τιμαχίδαc δέ δ
'Ρόδιοc (fr. 32 Blink.) ύπόχυτόν τινα οΙνον έν 'Ρόδωι καλει παραπλήcιον τώι γλεύκει (γλυ-
CΕ, corr. Kaibel) de νίηο Prarnnio νίd. ad Ar. fr. 688 cf. Polyz. fr. 13
ex Musis aut Tragoedis petiturn esse censet Meineke

69 (66)

έπτάκλινοc οίκοc ήν καλόc,

είτ' έννεάκλινοc ετεροc ο{κοc

Athen. epit. ΙΙ
p. 47 F δτι καi τρίκλινοι οΙκοι καi τετράκλινοι καi έπτάκλινοι καi
έννεάκλινοι (κ. ένν. orn. Ε) καi κατά τούc έξfjc ιiριθμούc ήcαν παρά τοιc παλαιοιc
Φρύνιχοc· έπτάκλινοc - οΙκοc. sequitur Eub. fr. 119
2 οΙκοc CE: del. Herw. Mnern. 10 (1882) 73
1 sq. vid. Boerker, Festbankett u. gr. Architektur (1983) p. 14. 17

70 (63)

τριώβολον
δcουπερ ήλιάζομαι

Schol. (V) Ar. Vesp. 300b (de iudicurn rnercede) ποτέ ... διωβόλου ήν, έγίνετο δέ έπi
Κλέωνοc τριώβολον. Φρύνιχοc· τριώβολον δcον ύπερηλιάζομαι. corr. Kaibel duce Her-
rnanno ap. Duebn. Schol. Ar. p. 452, qui uno versu -όν (γ') δc. ήλ. (ήλ. scripsirnus, vid. ad
Ar. fr. 216)
Ar. Equ. 798 πεντωβόλου (-βολον codd., corr. Kuster) ήλιάcαcθαι
424 PHRYNICHUS

71 (67)

ήcαν δέ καί γυναίκεc άφήλικεc

Poll. 11 17 (codd. FS, Α) καί Φρύνιχοc μέν ό κωμικόc τάc νέαc αφήλικαc λέγει, ήcαν
- αφήλικεc, Φερεκράτηc δέ τήν γεραιτέραν αφηλικεcτέραν (fr. 231), ώc καί Κρατίνοc
αφήλικα γέροντα (fr. 385)
δέ καί Α: νέαι FS γυναίκεc αφήλικεc Α (si recte, tetr. iamb. digerendi γυναϊ:κεc / αφ.):
γυναϊ:κεc om. FS: γυναϊ:κεc (εξ) αφήλικεc Meineke ed. min.: γυναϊ:κ' αφηλικεcτέρα Κaibel
propter Phryn. praep. soph. p. 1,1 αφηλικέcτεροι ... οί ... νέοι καί επί των νεωτέρων
τάττουcιν. πλην κατά cύγκριcιν ή λέξιc προφέρεται καί εν ύπερθέcει, αφηλικέcτεροc (-τατοc
cod., corr. Κaibel) καί αφηλικέcτατοι. οί δέ απολελυμένωc (gradu positivo) λέγοντεc αφηλιξ,
αφήλικεc αμαθέcτατοι
vid. ad Cratin. fr. 385

72 (73)

έπήκοοc γενου

Poll. 11 82 (codd. FS, Α, BC) επ. γ. εν ευχηι παρά τωι κωμικωι (τωι κ. om. FS) Φρυνίχωι
επήκοοc γενου FS: εν- γ- BC: επ- πάνυ Α

Plat. Menex. p. 247 D ών ηϋχοντο τά μέγιcτα αυτοϊ:c οί θεοί επήκοοι γεγόναcιν. cf. Ar.
Thesm. 1157

73 (68)

υ - υ τούc δέ γομφίουc
απανταc έξέκοψεν, ωcτ'
ουκ αν δυναίμην Ναξίαν
άμυγδάλην καταξαι

Athen. epit. 11p. 52 Β δτι αί Νάξιαι αμυγδάλαι διά μνήμηc ήcαν τοίc παλαιοϊ:c (πολλοϊ:c
CE, corr. Mus.)· καί γίνονται δντωc εν Νάξωι τηι νήcωι διάφοροι ... Φρύνιχοc· τούc -
κατίiξαι
 Incertae fabulae 425

1 sq. Ar. Ran. 547 έκ τfίc γνάθου/ πυξ πατάξαc μουξέκοψε / του χορού τούc προcθίουc,
572 ώc ήδέωc ίiν cου λίθωι τούc γομφίουc / κόπτοιμ' ίiν 3sq. Eup. fr. 271,1 δίδου
μαcάcθαι Ναξίαc άμυγδάλαc. Neumann-Partsch, Physikal. Geogr. ν. Gήechenl. (1885) p.427
4 cf. Ar. fr. 605
certaminis πνίγοc, Whittaker p. 187, Gelzer Ag. p. 280. versus digessit Erfurdt Obs. p. 435

74 (69)

<u - ) λάρουc θρηνείν, εν ο{cι Λάμπροc εναπέθνηιcκεν

ανθρωποc <ων) ύδατοπότηc, μινυρόc ύπερcοφιcτήc,
Μουcών cκελετόc, αηδόνων ήπίαλοc, ϋμνοc "Αιδου

Athen. epit. ΙΙ p. 44 D ύδροπότηc δ' ήν καi Λάμπροc δ μουcικόc, περί οι'J Φρύνιχόc φηcι·
λάρουc - Αιδου
w

1 λάρουc CE: καi νιγλάρουc Bergk Rel. p. 375 2 ων add. Erfurdt Obs. p. 434 (vid.
Schweigh. ίη addendis, vol. ΧΙΙΙ p. 399) ύδατοπότηc Bothe: -αc CE

1 νιγλάρουc Pher. fr. 155,27, vid. ad Eup. fr. 121 Soph. Αί. 631 όξυτόνουc μεν ώιδάc
/ θρηνήcει, cf. Aesch. fr. 291 R., Ar. Αν. 210 sq. et vid. Sandbach ad Men. Dysc.
215 Lamprus Sophoclis ίη re musica magister, vid. Radt ad T1,16sq. 2 de aquae
potoribus vid. Cratin. fr. 203 et 319, de 'sophistis' ad Cratin. fr. 2 3 Μουcών cκελετόc
'Musarum aridum et exsiccatum cadaver' Muretus Var. lect. (1580) p. 225; 'nisi forte est qui
cantu suo maciem affert Musis' Meineke άηδόνων ηπίαλοc Erfurdtio videtur esse qui
'melicis aviculis febήm cantu suo attulisse dicatur' (cf. Ar. fr. 346,1) ϋμνον Αιδου idem
w

interpretatur 'hominem cantu auditores enecantem'

versus ex Musis vel Tragoedis sumptos esse censet Meineke, ex Conno Schmid 1 4 p.141 1

75 (4Dem.)

εν χαλεπαίc όργαίc αναπηροβίων tγερόντων

Phot. (b, z) α 1599 άναπηρόβιοc όργή (έν όργfίι Reitz.). Φρύνιχοc· εν - γερόντων
άναπηροβίων γερόντων codd.: -βίων <τρι)γερ- Reitz.: -βίοιcι γερ- Blass RhM 62 (1907)
271
Ar. Αν. 685 ίiνδρεc άμαυρόβιοι, Plat. fr. 265 αυχμηρόβιοc
426 PHRYNICHUS

76 (70)

α δ' ανάγκη 'cθ' ίερευcιν καθαρεύειν φράcομεν

Heph. ench. 12,3 (π. του απ' έλάccονοc iωνιιcου) p. 38,6 Consbr. των δε εν τώι μέτρωι
μεγεθών τό μεν έπιcημότατόν εcτι τό τετράμετρον ιcαταληιcτιιcόν, ο{όν εcτι τό Φρυνίχου
του τραγιιcου τουτί" (3 F 14 Sn.) ... ιcαi παρά Φρυνίχωι τώι ιcωμιιcώι (ιcωμι ex τραγι Α2)· ίi
δ' - φράcομεν
ίi δ' Α: ά δ'
1: ίiνδρεc Scho!A p. 147,22 άνάγιcη 'cθ' Bergk ap. Meineke: -αcθ' ΑΙ: -α
'cθ' Tyrwhitt ap. Gaisf. (1810) p. 67<1> ("habet sane ίη ionicis versibus dorismus aliquid
offensionis' Meineke): ίiναγν' εcθ' Nauck Eur. Stud. 1 (1859) p. 731 ίερευcι ΑΙ

Ar. Ran. 355 δcτιc ... γνώμην μή ιcαθαρεύει

ad Mystas rettulit Bergk Rel. p. 375, Phrynicho tragico tribuit Nauck (fr.15, TGF 2 p. 723);
sed talia docere vel monere νίχ tragici chori esse officium obicit Kaibel de metro vid.
test. 11

77 (71)

Ρο!!. VI 19 από ... του πίνει ν πότηc ... ιcαi π ότ ι c γυνή παρά Φρυνί χωι τώι ιcωμιιcώι.
Phot. p. 445,24 πότιc· ή γυνή ή μεθύcη (πότιc γυνή· ή μ. Kaibel). Ar. Nub. 553-556
Εϋπολιc μεν τόν Μαριιcαν πρώτιcτοc παρείλιcυcεν
ειccτρέψαc τούc ήμετέρουc Ίππέαc ιcαιcόc ιcαιcώc,
555 προcθεic αυτώι γραυν μεθύcην του ιcόρδαιcοc οϋνεχ', ην
Φρύνιχοc πάλαι πεπόηχ', ην τό ιcfjτoc fjcθιεν
553 Eup. Μαρ. test. ί πρώτιcτοc Cobet: -ον sive πρότερον codd. Schol. (R) 555/6
b. β ιcωμωιδίαc ποιητήc δ Φρύνιχοc, δc εicήγαγε γραυν έcθιομένην υπο ιcήτουc κατά
μίμηcιν Άνδρομέδαc δια γέλωτα των θεωμένων. ίcωc δε νυν εν ύπερβολ(fjι vel Ύπερβόλωι
λέγει δτι Rutherford, praeeuntibus Ald. et Hermanno) αυτήν τό ιcfjτoc ηcθιεν. sim. Ε (555/
6 b. α et a)
"itaque Phrynichus temulentam anum induxerat, quae restim ductaret, ad postremum
autem Andromedae instar belluae maήnae exponeretur ... quanam autem ίη fabula id feceήt
Phrynichus incertum est' Meineke, eandem fuisse vinosam illam ίη Polluce mulierem pro-
babiliter coniciens. cf. Ar. Thesm. 1013 sqq., imprimis 1033 πότιc Epicr. fr. 3,1 (Lais)

78 (72)

Schol. (RV) Ar. Nub. 967 b. β (Παλλάδα π ε ρcέ π ο λ ι ν δεινά ν) αρχή ίiιcματοc
Φρυνίχου (φ, superscr. η, V, Cτηcιχόρου vLeeuwen), ώc Έρατοcθένηc (fr. 101 Str.) φηcίν
 Incertae fabulae 427

(om. V). Φρύνιχοc δέ (ώc (δέ) Έρ. φηcίν, Φρ. {δέ} Bergk PLG 1114 p. 554) αυτου (αυτόc
Strecker) τούτου του ίiιcματοc μνημονεύει ώc Λα μ προ κ λ έ ου c δντοc (PMG 735•)·
Παλλάδα περcέπολιν κληίζω πολεμαδόκον άγνάν, παίδα Διόc μεγάλου. Schol. (Ε) 967 b.
α οϋτωc (οότοc Ε, corr. Ald.) Έρατοcθένηc. Φρύνιχοc (-ου Ε, -oc δέ Holwerda) αυτου
(αυτόc Strecker) τούτου του ίiιcματοc μέμνηται ώc Λαμπροκλέουc δντοc του Μίδωνοc υ{ου
η μαθητού. εχει δέ οϋτωc (PMG 735b). Παλλάδα περcέπτολιν δεινάν θεόν έγρεκύδοιμον.
Χαμαιλέων (χαμολ- Ε; fr. 29" W.) δ' απορεί, πότερον (lac. indic. Holwerda) κλήιζω πολε­
μοδόκον άγνάν, παίδα Διόc μεγάλου δαμάcιππον, καί (η Holwerda, καί τά Bernhardy
Erastosth. p. 213) κατά Λαμπροκλέα (lac. indic. Holwerda) ύποτίθηcι (παρα-? Kaibel) κατά
λέξιν. Pap. Οχ. 1611,166 (saec. ΙΙΙΡ, ed. Grenfel\ et Hunt, vol. ΧΙΙΙ [1919) p.135) διαπορουcι
γαρ ου[κ ό)μγοι π[ε]ρi τ[ού]των κα[θ]άπερ Χαμαιλέων (fr. 29°W.) πότερόν ποτε Cτη[cι]χόρου
έcτiν (PMG °274) η Λαμπροκλ[έο]υc, κ[αίπ]ξ:p (κ[.__]ξ:ρι Pap. ante corr.) του Φρυγ[ίχου
Λαμ]προκλεί μα[θη(τηι) Μίδωνοc? ed. pr.] προι,:νέμον[τοc· καί Ά]ριcτοφάνηc [δέ πα­
ραπ]οιεί κτλ. Schol. (BD Οχοη.) Ael. Aristid. 3,155 (1 p. 344,10 L.-B., Παλλάδα περcέπολιν
δεινάν), 111p. 538,7 Dind. εΙδοc δέ τούτο ίiιcματοc καi αρχή. τόν δέ ποιητήν αυτού 'Ρουφοc
καi Διονύcιοc ίcτορουcιν έν τηι Μουcικηι Φρύνιχόν τινα, άλλοι δέ φαcι Λαμπροκλέα η
Cτηcίχορον κτλ. hinc Tzetz. hist. chil. 1 685 sq. L. cum schol. Απ. Οχ. 111p. 353,12
'Phrynichus videtur carminis illius particulam quandam adhibuisse eodem fere quo Ari-
stophanes modo, addito tamen κατά Λαμπροκλέα sim. sic Euήpidis ex Peleo carmen ille
fr. 48 excitavit idem quod Aristophanes Nub. 1154' Kaibel, vid. etiam Wil. Textg. d. gr. Lyr.
p. 84 sq., Pfeiffer Hist. p. 162, Dover ad Ar. Nub. 967. Phrynichum grammaticum significari
putat Holwerda ad Schol. Ar. 1 3,1 p.186,7

79 (7 Dem.)

Phot. (b, sz; z decurtatus) α 1982 αν θ ρ ω πικ ή παρ α c κ ευ ή· Φρύνιχοc είρηκεν (είρ.
om. b). έρείc δέ καί ανθρωπική (άνθρ. om. b) φωνή καί ανθρωπική (άνθρ. om. b) διάνοια
καί ανθρωπική (καί ανθρ. om. b) δίαιτα καί εί τι Ιίλλο τοιούτον
glossa Phrynichi (fr. 21 et 195 Βοπ.) cognominem poetam citantis cf. Ar. fr. 35 άνθρω-
πικόc μυθοc

80 (75)

Ρο!!. 11 56 βλέπειν, βλέμμα, ανάβλεμμα, παράβλεμμα, ά π ό β λ ε μ μα παρά Φρυνίχωι τώι

κωμικώι
428 PHRYNICHUS

81 (76)

Ρο!!. 11 33 (codd. FS, Α, BC) καί αυχμείν δέ τήν κόμην ελεγον, ώc ~Ομηροc· (ω250)
...
Φρύνιχοc δέ ό κωμικόc α ύ χμ ιi ι c εφη (~Ομ. λέγει καί αυχμιiν Φρ. BC)
Phryn. praep. soph. p.10,4 αυχμόc καi αυχμή (-ήν cod., corr. Bekker)· καί αυχμώντα, ώc
από δευτέραc cυζυγίαc των περιcπωμένων. καίτοι αυχμώ, αυχμείc (Ar. Nub. 920, cf. 442)
ώc ή πρώτη κλίνεται. 'addiderat fortasse quod legi adversatur Phrynichi poetae testimonium'
Κaibel

82 (77)

Ρο!!. IV 185 (codd. FS, Α) Φρύνιχοc δ' ό κωμικόc καί τήν κοιλοφθαλμίαν (τήc -αc
FS) εϊρηκεν
cf. Cratin. fr. 319

83 (78)

Ρο!!. ΠΙ 45 ό δέ μέλλων γαμείν με λ λ ον ύ μ φι ο c ύπ' ενίων εκλήθη, ώc ύπό Φρυνίχου

του κωμικού, καί ή μέλλουcα γαμείcθαι μελλονύμφη
μελλόνυμφοc Meineke, obloquitur Haupt Opusc. ΙΙ p. 402 coll. Hesych. μ 754 μελλόγαμ­
βροc· μελλονύμφιοc

84 (74)

Ρο!!. VII 131 μιcθωτοί, καί ώc Φρύνιχοc μι c θ ώ τ ρ ι α ι αί γυναίκεc

μιcθ. {αί} γυν.cum edd. vett. Blaydes Αdν. 11 p. 54, sed αί γυν. Polluci relinquendum esse
recte censet Herw. Coll. p. 34
vid. Ern. Fraenkel, Idg. Forsch. 32 (1913) 3996

85 (79)

Ρο!!. 11 96 (codd. FS, Α) ό δέ όδόντα μή εχων νωδόc, ώc Εϋβουλοc λέγει (fr.144) καi
Φρύνιχοc ό κωμικόc (ώc καλεί Εϋβ. τε καi Φρ. οί κωμικοί FS)· άνόδοντα δ' αυτόν καλεί
Φερεκράτηc (fr. 79)
cf. Ach. 715, Plut. 266
 Incertae fabulae - Dubia 429

86 (6 Dem.)

Phot. (b, z) α 1663 άναcιcυζίiν· έπi του έξοιcτρείν ιcαi άιcολαcταίνειν. ιcαi έιccιcυζίiν
Κρατίνοc (fr.447), Φρύνιχοc (Αφρ- b, Α rubrum) δέ cιcυζίiν εφη (εφη οιη. b). cf. Phryn.
praep. soph. p. 18,13 (ad Cratini fr. exscήptus)

Dubia

87 (5 Dem.)

Phot. (b, z) α 1289 ά μυ ιc λ ίi ι δε c· ύποδημάτων ε{δοc, προcγράφεται μεν τό ι, ου μήν

ιcαi (ιcαi οιη.
z) cυνειcφωνείται. ιcέιcληται δέ άπό των εν Λαιcεδαίμονι 'Αμυκλών, ώc έιcεί
ιcαταcιcευαζομένου του τοιούτου ύποδήματοc. οϋτωc Άριcτοφάνηc (fr. 769) ιcαi Φρύνιχοc
grammaticum (fr. 16 Borr.) nominari posse iudicavit Reitz. νίd. ad Ar. fr. 769

88 (89)

Phot. (b, z) α2023 = Sud. α2779 = Lex. Bachm. p.100,12 ίiνοιc (άνοίc Phot.)" άντi
του (ά. τ. οιη. Phot. b) άνύοιc. Φρύνιχοc
ίiνοιc Aesch. fr.161,2 R., ίiνοντοc Ar. Vesp. 369 comico tribuit L. DindorfThesGrL 1
2 p. 1061Β, tragico Meineke I p. 159 (prob. Κaibel), grammatico Aeschylum respicienti Nauck
(fr. 22 et 201 Borr.)

89 (8 Dem.)

Phot. (b, sz) α 2097 ά ν τι δ ι ιc ε ίν· Φρύνιχοc εφη, ιcαi αντίδικοι Άριcτοφάνηc (Άρ. άντ.
b; ad ν. Nub. 776 male intellectum rettulit Reitz.)
grammatico trib. Borries (fr. 24)

90

Phot. (z) ε 1294 εξ ω c τ ρο ν· τό έπi τηc cιcηνηc έιcιcύιcλημα. Φρύνιχοc (3 F 21• Sn.)
Hesych. ε 4014 έξώcτρα· έπi τηc cιcηνηc τό έιcιcύιcλημα. Poll. IV 127 εϊη δ' αν των έιc
θεάτρου ιcαi έιcιcύιcλημα ιcαi μηχανή ιcαi έξώcτρα, sed 129 τήν δ' έξώcτραν ταυτό τώι
430 PHRYNICHUS

έκκυκλήματι νομίζουcιν. foπna εξωcτρον ίη titulo Deliaco saec. ΠΙ", IG ΧΙ 2 nr.199 Α 95.
eccyclematis artificium iocandi mateήam praebuit Aήstophani, Ach. 408 sq., Thesm. 96. 265.
cf. Taplin, The Stagecraft of Aesch. (1977) p. 442 (qui hoc fr. Phrynichi atticistae esse censet).
de aliis apparatus scaenici partibus νίd. Ar. fr. 160

91 (93)

Phot. p. 639,2 φανό ν· λευκόν, λαμπρόν. οϋτωc Φρύνιχοc

tragici esse censet Kaibel, grammatici Borries (fr. 35), fisus loco quo quaestio ποπ solνitur
praep. soph. p. 86,15 λευκόν αγαθόν· cημαίνει τό μέγα καί λαμπρόν άγαθόν

92 (94)

Antiatt. p.116,26 ψέλια· τά τoic πήχεcι (έν τoic π. Kock, τoic π. περιημμένα Borries),
ου μόνον cτρεπτά (-οί Latte, τά -ά Kock). Φρύνιχοc
Xen. Cyr. 1 3,2 οί cτρεπτοί οί περί τήι δέρηι καί τά ψέλια τά περί ταic χερcίν incertum
comici sit an tragici, ad cuius Phoenissas rettulit Blomfield Aesch. Pers. (1 1814) p.ivsq. (3 F
24 Sn.); certe ποπ grammatici (fr. 36 Borr., νίd. Latte ΚΙ. Schr. p. 6121)

93 (95)

Phot. p. 655,16 = Sud. ψ 120 ψ ό θ ο c· άκαθαρcία. οϋτωc Φρύνιχοc. Hesych. ψ238 ψόθοc·
ψώρα, άκαθαρcία
νίd. Ar. fr. 923 grammatico tήb. Borries (fr. 37)
 PLATO
(saec. V/IV)

1. Sud. π
1708 (codd. AGVM) Πλάτων, Άθηναίοc, ιcωμιιcόc, γεγονώc τοίc χρόνοιc κατά
Άριcτοφάνην (test. 18 α) ιcαi (om. G) Φρύνιχον (test. 4), Εϋπολιν (test. 10), Φερειcράτην
(ιcαi Φερ. GVM; test. 4). δράματα δέ αύτου ιcη' ταυτα (ταυτα om. G)· 'Άδωνιc, Άφ' ίερών,
Γρυπεc, Δαίδαλοc, Έορταί, Έλλάc η Nfjcoι, Ευρώπη, Ζεύc ιcαιcούμενοc (ιcαλ. V), Ίώ (om.
5 V), Κλεοφών, Λάϊοc, Λάιcωνεc η Ποιηταί, Μέτοικοι, Μύρμηιcεc, Μαμμάιcυθοc, Μενέλεωc,
Νίιcαι, Νύξ μακρά, Ξάνται η Κέριcωπεc, Περιαλγήc (-είc V), Ποιητήc (-αίc Α, -αί V),
Πείcανδροc, Πρέcβειc, Παιδίον, Cοφιcταί, Cυμμαχία, Cιcευαί, Cύρφαξ, Ύπέρβολοc, Φάων.
εcτι δέ λαμπρόc τόν χαρακτήρα. sequitur Bat. test. 2
1 sq. νίd. Luppe, Nikephoros 1 (1988) 185-189 3 sqq. fabulae igitur numerantur 28
(ut ίη test. 3), tituli enumerantur 30, quibus accedunt 'Ραβδούχοι (test. 7). de Λαιcώνων,
Μαμμαιcύθου, Cιcευών, Cυμμαχίαc auctore dubitabatur; de Daedalo νίd. Ar. Δαίδ. test. ίί

2. Canones comicorum, tab. Μ cap. 4 = C cap. 10 (νίd. Pher. test. 2 b) ιcωμωιδοποιοi

άρχαίαc (αρχαίοι C) ζ'· Έπίχαρμοc, Κρατίνοc, Εϋπολιc, Άριcτοφάνηc, Φερειcράτηc,
Κράτηc, Πλάτων

3. Των τfjc άρχαίαc ιcωμωιδίαc ποιητών ονόματα ιcαi δράματα (Proleg. de com. VIII) 5
p. 18 Kost. Πλάτωνοc δράματα ιcη' (cf. test. 1)
vid. ad Pher. test. 3

4. Marcellin. vit. Thuc. 29 cυνεχρόνιcε δέ (Thucydides), ωc φηcι Πραξιφάνηc έν τώι περi

ίcτορίαc(fr. 18 W.), Πλάτωνι τώι ιcωμιιcώι, Άγάθωνι τραγιιcώι (39 Τ 5 Sn.), Νιιcηράτωι
έποποιώι (SH 564) ιcαi Χοιρίλωι ιcαi Μελανιππίδηι

5. α. Euseb. (Hieron.) 01. 81,3 (a. 454/3) p. 111,26 Helm Cratinus (test. 4a) et Plato co-
moediarum scriptores clari habentur

b. Euseb. (Απη.) 01. 81,4 (a.453/2) p.193 Karst Kratinos (test.4b) und Platon, die
Komίker, gingen um dίese Ζeίι auf
c. Sync. p. 297,3 Mossh. Κρατίνοc (test. 4 c) ιcαi Πλάτων οί κωμικοί ηιcμαζον
οί ιcωμιιcοi Scaliger: οιιcονομιιcοi codd.
de errore vid. Luppe Phil. 114 (1970) 4.6
 432 PLATO

6. Cyrill. Alex. c. lul. Ι 13 όγδοηκοcτηι όγδόηι Όλυμπιάδι (a. 428/7-425/4) τόν κωμωι­
δόν Άριcτοφάνην (test. 14), Εϋπολίν τε (test. 7) καi Πλάτωνα γενέcθαι φαcίν

7. Pap. Οχ. 2737 (CGFP 56), 44 φ[ ..... J .~\ Έρατοcθένηc (fr. ηον.) περi Πλάτωνοc δτι
εωc μέν [αλ]λοιc έδίδου τάc κωμωιδίαc ευδοκίμει, δι' αύτου δέ πρώτον διδάξαc τούc
'Ραβδούχουc καi γενόμενοc τέταρτοc απεώcθη πάλιν είc τούc Ληναϊκούc
c[ fr.106 et vid. ad Ar. fr.590, 44-51, Ian C.Storey, Echos du Monde Classique 31
(1987) 41 sq., R. Μ. Rosen, ΖΡΕ 76 (1989) 223-228

8. IG 112 2325,63 (poetae Dionysiis victores) = V Β 1 col. 2,12 Mette

Πλά[των
suppl. Wilhelm Urk. p.107 praecedunt Φερ[εκράτηc (test. 5), Έρμιπποc (test. 4),
Άρι[cτοφάνηc (test. *20), Εϋ[πολιc (test.11), Κά[νθαροc (test. *3), Φρύ[νιχοc (test. 5),
Άμ[ειψίαc, sequuntur Φιλ[ύλλιοc (test. *4) vel Φιλ[ωνίδηc (test. *3), Λύκ[ιc (test. 1), Λεύ[κων
(test. 2)

9. Arg. 1 Ar. Ran. p. 273b 2 Duebn. Πλάτων τρίτοc Κλεοφώντι (Lenaeis a. 405; vid. p. 456)

*10. Hor. sat. 11 3,11 quorsum pertinuit stipare Platona Menandro? / Eupolin (test. 22),
Archilochum, comίtes educere tantos?
interpretes alii poetam comicum, alii probabilius philosophum intellegunt

11. Dίο Chrys. or. 16,9 Arn. 'Αθηναίοι γάρ είωθότεc ακούειν κακώc, καi νη Δία έπ' αυτό
τουτο cυνιόντεc είc τό θέατρον ώc λοιδορηθηcόμενοι, καi προτεθεικότεc αγώνα καi νίκην
τοίc ι'ίμεινον αυτό πράττουcιν, ουκ αυτοί τουτο εύρόντεc, αλλά του θεου cυμβουλεύcαντοc,
Άριcτοφάνουc (test. 67) μέν ηκουον καi Κρατίνου (test. 31) καi Πλάτωνοc, καi τούτουc
5 ουδέν κακόν έποίηcαν. έπεi δέ Cωκράτηc ι'ίνευ cκηνηc καi ίκρίων έποίει τό του θεου
πρόcταγμα, ου κορδακίζων ουδέ τερετίζων, ουχ ύπέμειναν. εκείνοι μέν γάρ ύφορώμενοι
καi δεδιότεc τόν δημον ώc δεcπότην έθώπευον, ηρέμα δάκνοντεc καi μετά γέλωτοc, ωcπερ
αί τίτθαι τοίc παιδίοιc, δταν δέηι τι των άηδεcτέρων πιείν αυτά, προcφέρουcι μέλι τι χρίcαcαι
την κύλικα. τοιγαρουν εβλαπτον ουχ ήττον ηπερ ώφέλουν, άγερωχίαc καi cκωμμάτων καi
10 βωμολοχίαc αναπιμπλάντεc την πόλιν. ό δέ φιλόcοφοc ηλεγχε καi ένουθέτει

12. Plut. quaest. conv. VII 8,3 p. 711 F των δέ κωμωιδιών ή μέν αρχαία ... ανάρμοcτοc
άνθρώποιc πίνουcιν ... δεήcει γραμματικόν έκάcτωι τό καθ' εκαcτον έξηγείcθαι, τίc ό
Λαιcποδίαc παρ' Ευπόλιδι (test. 28, cf. fr. 107) καi ό Κινηcίαc παρά Πλάτωνι (fr. 200) καi
ό Λάμπων παρά Κρατίνωι (test. 32, cf. fr. 62. 125) καi των κωμωιδουμένων εκαcτοc, ωcτε
5 γραμματοδιδαcκαλείον ήμίν γενέcθαι τό cυμπόcιον η κωφά καi ι'ίcημα τά cκώμματα δια­
φέρεcθαι. περi δέ τηc νέαc κωμωιδίαc τί (αν) αντιλέγοι τιc κτλ. (Men. test. 42 Koe.)
 Testimonia 433

13. Diog. Laert. ΠΙ 109 (de Platonibus) καi ό τηc άρχαίαc κωμωιδίαc ποιητήc
cf. test. 18 et fr. 145 (Syncellus), 239 (Sext. Emp.)

14. α. Tzetz. diff. poet. (Proleg. de com.ΧΧΙ", vid. Pher. test. 7 α) 82 p. 88 Kost. τηc
δευτέραc (sc. κωμωιδίαc) ήν ό ψόγοc κεκρυμμένοc, / ήc ήν Κρατίνοc, Εϋπολιc, Φερεκράτηc,
/ Άριcτοφάνηc, ~Ερμιππόc τε παi Πλάτων

b. Tzetz. prooem. 1 (Proleg. de com. ΧΙ" 1, vid. Pher. test. 7 b) 98 p. 27 Kost. Εϋπολιc
Κρατίνόc τε καi Φερεκράτηc καi Πλάτων, ουχ ό φιλόcοφοc, Άριcτοφάνηc τε cύν έτέροιc
τά cυμβολικά μετεχειρίcαντο cκώμματα
2 ουχ ό φιλόcοφοc test. 16,6. cf. fr. 21Ο

15. Tzetz. proleg. ad Lycophr., ΙΙ p. 3,8 Sch. (Proleg. de com. ΧΧΙΙ\ 39 p. 113 Kost., vid.
Pher. test. 8) κωμωιδοi πραττόμενοί είcιν οότοι οΙοι Άριcτοφάνηc, Κρατίνοc, Πλάτων,
Εϋπολιc, Φερεκράτηc καi ετεροι

16. Schol. Dion. Thr., GrGr 1 3 p. 19,24 Hilg. (Proleg. de com. XVIII", 37 p. 71 Kost.)
τρείc διαφοράc εδοξεν εχειν ή κωμωιδία· καi ή μεν καλείται παλαιά, ή έξ άρχηc φανερώc
έλέγχουcα, ή δέ μέcη ή αίνιγματωδώc, ή δέ νέα ή μηδ' δλωc τουτο ποιουcα πλην έπi
δούλων ij ξένων. καi τηc μέν παλαιίic πολλοί γεγόναcιν (vid. Cratin. test. 22, Eup. test. 38,
5 Ar. test. 84) ... τηc δέ μέcηc καi αυτηc μέν πολλοί γεγόναcιν, έπίcημοc δέ Πλάτων τιc (τιc
hic CV, ante Πλ. Od, om. Σ 1 ), ουχ ό φιλόcοφοc (cf. test.14b; deficit Σ 1 ), άλλ' ετερόc τιc·
όμοίωc δέ (δέ om. COd, όμώνυμοc, {δέ} Kaibel, όμοίωc δέ = δμωc δέ interpretatur Koster)
κάκείνου τά δράματα ου φαίνεται. τηc δέ νέαc όμοίωc πολλοί γεγόvαcιν, έπίcημοc δέ ό
Μένανδροc (test. 49 Koe.). cf. Αηοη. Crameri 1 (Proleg. de com. Xlb) 1 p. 39 Kost. et 33-
10 38 p. 40 Kost.; vid. etiam Proleg. de com. IV 16-17 p. 12 Kost. (Ar. et Eup.; Plat.; Men.)

17. Heph. ench. 15,12 de metro 'Platonico', vid. fr. 96

18. statuae basis Ostiae inventa, saec. 1", vid. F.Zevi, Dion. 43 (1969) 74-81 cum fig.1,
id. Rend. Pont. Accad. Rom. d'Arch. 42 (1969/70) 110 cum fig. 19

Πλάτων ό τηc άρχαίαc

κωμω(ι)δίαc ποιητήc
Λυcικληc έποίει

vid. ad test. 13

incerta nonnunquam homonymorum distinctio, vid. fr. 39. 256. 296 et cf. Comp. num.;
de Platone et Batone confusis cf. fr. 294 et vid. ad Bat. test. 2 et fr. 3. 5. mira ίη epigrammatis
ΑΡ ΙΧ 359 inscriptione variatio: Ποcειδίππου οί δέ Πλάτωνοc του κωμικου cod. Pal. (C),
Ποcειδίππου οί δέ Κράτητοc του κυνικου Plan., Ποcιδίππου Stob. IV 34,57. vid. Gow-Page,
Hell. epigr. ΙΙ p. 502
434 PLATO

Bergk Rel. p. 381 - 395 Meineke I p. 160-196, 112 p. 615 - 697 Cobet Obs. crit.
ίη Plat. com. rel. (1840) Stievenart Mem. Acad. Dijon 1851 p. 30-48 Kock I p. 601-
667 Norwood p.165-177 F. Guglielmino, Dion. 7 (1939) 296-311 Aurore Schoe-
vaerts, P\aton le comique, These de licence, Liege 1940/41 [ηοη vidimus] Schmid 1 4
p. 145-154 Koerte RE ΧΧ 2 (1950) 2537 -2541 (Platon nr. 2) Α. Scuppa, P\atonis
comici fragmenta, Camerini 1956 Α. Giannini, Dion.19 (1956) 232-243 et 22 (1959)
189-204 Patrizia Rossi, Homonoia 3 (1981) 81-90

"Αδωνιc

cf. test.1. 'incertum poeta Adonidis fabulam ίη ridiculum verterit an sacra Adonia dudum
ab Atheniensibus recepta perstrinxerit' Kaibel. cognominem fabulam scripserunt tragici
Dionysius (76 Sn.) et Ptolemaeus IV Philopator (119 Sn.), comici Nicophon, Philiscus,
Antiphanes, Araros, Άδωνιαζούcαc Philippides

1 (1)

είτ' ούχ ύπέρου μοι περιτροπή γενήcεται;

Hesych. υ 451 = Phot. p. 623,5 = Sud. υ 341 ύπέρου περιτροπή (περιcτροφήν Hesych}
παροιμία. λέγεται δέ (παρ. λέγ. δέ om. Phot., Sud.) έπi των (άεi add. Kaibel) τά αύτά
ποιούντων καi μηδέν περαινόντων (deficit Hesych.) ... Πλάτων Άδώνιδι· ε{τ' - γενήcεται
μοι Sud.: μή Phot.
vid. Philem. fr. 30

*2 (2)

περί των δέ πλευρών ουδεμίαν ώραν εχειc

Phot. (z) ined. = Sud.149 = Lex. Bachm. p. 421,34 ωρα· ... ψιλωc δέ φροντίc, ενθεν
ω
όλίγωρον λέγομεν τόν ολίγην φροντίδα εχοντα (deficit Lex. Bachm.). Πλάτων Άδώνιδι
(όδω(ι) καi codd., corr. Gaisford, 'nisi id ex ό κωμικόc corruptum est' Meineke ed. min.
p. χίίί)· περί - εχειc
των δέ Meineke: τωνδε Phot., Sud. AS: των Sud. GM

'videtur servus queri de ero qui laterum suorum nequaquam rationem habeat' Kock. potius
erus minax loquitur, fortasse per interrogationem
 "Αδωνιc 435

3 (3)

ώ Κινύρα, βαcιλευ Κυπρίων, ανδρών δαcυπρώκτων,

παίc cοι κάλλιcτοc μεν εφυ θαυμαcτότατόc τε
πάντων ανθρώπων, δύο δ' αυτόν δαίμον· όλείτον,
ή μέν ελαυνομένη λαθρίοιc ερετμοίc, ό δ' ελαύνων

Athen. Χ p. 456 Α (περί γρίφων) Πλάτων δ' έν τώι Άδώνιδι (poet. et fab. nom. om. CE)
χρηcμόν δοθηναι λέγων Κινύραι ύπέρ Άδώνιδοc του υίου φηcιν· ώ - έλαύνων. λέγει
δ' Άφροδίτην καi Διόνυcον· αμφότεροι γάρ ηρων του Άδώνιδοc
1 Κινύρα Mus.: κυπρία ACE 2 fin. (τ)ε supra τοι CE: τοι Α 3 όλείτον Jacobs
Addit. p. 243: εχειτον Α: εχετον CE: όχλείτον Ellis AJPh 6 (1885) 294 4 έρετμοίc AC
et ίη marg. Ε: έρεθιcμοίc Ε
1 vid. ad Cratin. fr. 339 4 Ar. Eccl. 39 την νύχθ' δλην ηλαυνέ μ' εν τοίc cτρώμαcιν
maritus 'Salaminius·, vid. vLeeuwen ad 1082
'hinc fort. effinxit Ptolemaeus Hephaest. quod narravit ίη libro quinto (Phot. bibl. 190
p. 151b 5) ώc 'Άδωνιc ανδρόγυνοc γενόμενοc τά μέν ανδρεία πρόc Άφροδίτην πράccειν
έλέγετο, τά θηλυκά δέ πρόc 'Απόλλωνα [V 23 p. 36,25 Chatz.]. temere autem Nauckius
[p. 84 sq.] omnia sua Athenaeum e Ptolemaeo petiisse suspicatus damnavit versus perbonos'
Kaibel ms.

*4 (4)

Phot. (b, z) α399 = Lex. Bachm. p.33,4 τόν Άδώνιον ... Πλάτων. vid. Pher. fr.213

5 (5)

Phot. (z) α3374 = Sud. α4635 = Lex. Bachm. p.173,1 αφοδευcαι· Πλάτων Άδώνιδι
(-cι Sud., compend. Lex. Bachm.). cημαίνει δέ τό αποπατηcαι (δέ om. Phot., τό απ. om.
Lex. Bachm., c. δέ τό απ. om. Sud.)
cf. Hesych. α 8711 ίiφοδοc· αποχώρηcιc έπi τό αφοδευcαι et vid. Theodoridis ad Phot.
α 3375 (λέγεται δέ ίiφοδοc καi ό απόπατοc)

6 (6)

Schol. vet. (VΓ) et Tricl. (Lh) Ar. Vesp. 1310 a ό δέ αχ υ ρ ό c (ίiχ. ΓLh, sine accentu V)
436 PLATO

παρ Ευπόλιδι εν Χρυcώι γένει, δπου καi τό Πλάτωνοc παράκειται εξ Άδώνιδοc (εξ
ευπόλιδοc Γ)
νίd. ad Eup. fr. 321

7 (7)

Phot. p. 225,26 λιπομαρτύριον· Λυcίαc (fr. 321 S.). καi λ ι ποτά ξι ον (λειπ- cod., corr.
Meineke) Δημοcθένηc έν τώι κατά Μειδίου (or. 21,103) καi Πλάτων έν Άδώνιδι
cf. Ar. fr. 846

8 (8)

Poll. Χ 104 (codd. FS, ABCL) ή μέν τυρό κ ν η cτ ί c έcτιν εν Πλάτωνοc Άδώνιδι καi
(Άδ. καi οιη. Α) εν Άριcτοφάνουc Αιολοcίκωνι· (fr. 7)

etiam fr. 212 et 213 Άδώνιδι tribuenda esse censet Tsants.

Αί άφ' ίερών

cf. test. 1. 'si Άφιερών scribas, explicatur facile error Antiatticistae fr. 12 Πλάτων Άφιε­
ρουντι citantis. Mulieres α sacrίs redeuntes Reinesius [Var. lect. (1640) p. 470] interpretabatur,
recte fortasse, quamquam mimi potius quam comoediae hoc argumentum' Kaibel
Bergk Rel. p. 381 - 383 Meineke I p. 167 sq. Kock I p.602 Geissler p. 76
Schmid 1 4 p. 14613

9 (9)

ούδ' δcτιc αύτήc έκπίεται τά χρήματα

Athen. Χ p. 446 DE πίομαι δέ ίiνευ του υ λεκτέον, έκτείνονταc δέ τό ι ... ενίοτε δέ καi
cυcτέλλουcι τό ι, ώc Πλάτων έν Ταίc άφ' ίερών· ουδ' - χρήματα. καi έν Cύρφακι· (fr. 179)
ουδ' (εcτιν) δcτιc αυτηc / έκπίεται (tetr.) Cobet Νον. lect. p. 31, sed νίd. ad Epicr. fr. 3,17
αυτηc ad πόλιν pertinere censet Bergk Rel. p. 381, ίη verborum contextu qualis est Eur.
Suppl. 410-413 Goossens RBPh 26 (1948) 94sq. vid. Headlam ad Herond. 5,7
 "Αδωνιc - Αί αφ' ίερών 437

10 (10)

δότω την κιθάραν τιc ενδοθεν

καί τούπιπόρπαμα

Poll. Χ 190 (codd. FS, ACL) έπιπόρπαμα δέ ιcιθαρωιδου cιcευή, ώc Πλάτων έν Ταίc άφ'
ίερων (έν Τ. άφ' ί. οιη. Α)· δότω- τοόπ.
1 δότω codd.: δότω (δέ) Bentley Epist. ad Hemst. (1 p. 292 Wordsw.): δότω (μοι) Porson
Adv. p. 297: (άλλ' έιc)δότω (μοι) Blaydes Αdν. 11 p. 73: δόc Nauck Mel. Gr.-R. 5 (1888)
229, coll. Ar. Plut. 1196 τήν ιcιθάραν CL: οιη. FS, Α (δότω τιc ενδοθεν fin. vers. Chrys.
fr.1,1) 2 τούπιπόρπαμα FSAL: -πόρματα C: -πόρπημα Meineke V 1 p. 42 'artis
vocabuli dorica forma apta citharoedo' Kaibel
1 νίd. ad Ar. fr. 362 2 Eust. ίη 11.p. 905,54 (Ael. Dion. ε 58) έπιπόρπημα κατά τούc
παλαιούc ή των ιcιθαρωιδων έφαπτίc, ijv οί Δωριείc έπιπόρπαμά φαcιν

11 (11)

πόθεν όρμιά καί κάλαμοc;

Hesych. α 7749 άcπαλιεύc· άλιεύc. ίίcπαλοc γαρ δ ιχθύc. ενιοι δέ άπό του (επί τόν et των
cod., corr. Toup Emend. 111p. 448) cπαν τωι λίνωι (των λίνων et τόν -ον cod., cf. Et. gen.
ΑΒ = Et. magn. p.156,40). λίνον δέ ή όρμιά, ώc Πλάτων έν Ταίc άφ' ίερων· πόθεν -
ιcάλαμοc. cf. Hesych. λ 1064, Schol. Ηοιη. Π 408 a. b, Eust. ίη 11.p. 1067,55
δρμιά cod.: λίνον Casaub. Animadv. p. 742,22: λίνον (μοι) Cobet Νον. lect. p.182 fin.
(γενήcεται;) Cobet

voce δρμιά usus est Antiphanes (fr. 28 Κ.) 'verba ad aliquem facta qui piscatorem
mentitur' susp. Kaibel

12 (12)

λέπει τραχείαν εχων

Antiatt. p. 106,28 λέπε· άντί του τύπτε (-ει ... -ει Meineke). Πλάτων Άφιερουντι· λ. τρ.
εχων
(μάcτιγα) λέπειν Meineke ed. ιηίη.

Hesych. λ 666 λέπειν· τύπτειν (cf. Schol. Ar. Ach. 724). Phryn. praep. soph. p. 87,17
λέπειν· τό έιcδέρειν μαcτιγουντα. Eup. fr. 99,8
438 PLATO

13 (13)

Poll. VII 57 (codd. FS, Α, inde a καi BC) Πλάτων δ' εν Ταίc αφ' ίερών καi μαλλωτάc
χ λα ν ί δα c (μαλωτάc χλ. Α, μiiλλον τάc χλ. S, χμάλων τάc χλ. F) εϊ ρηκεν (om. BC)

*14 (14)

καi νή Δί' εί Πάμφιλόν γε φαίηc

κλέπτειν τά κοίν' αμα τε cυκοφαντείν

Schol. (Ε Barb Matr.) Ar. Plut. 174 δ Πάμφιλοc δέ δημαγωγόc ην, οίονεi πολιτευόμενοc
(-cάμενοc Barb), καi εκλεπτε τά του δήμου, ώc καi (ώc καi om. et ό add. Matr.) Πλάτων
φηciν Άμφιαράωι· καi - cυκοφάντηc. οδτοc οδν άλούc επi κλοπηι τών δημοcίων
χρημάτων αθρόωc εξέπεcε δημευθείc, ταύτην δίκην πεπονθώc. fab. nomen om. Tzetz. IV 1
p. 55", 12-20 (unde Schol. Rs), tituli (Αί) αφ' ίερών corruptionem cognovit Meineke Qu.
sc. ΙΙ p. 15. vid. Kassel ΖΡΕ 52 (1983) 51 sq.
2 κοινά codd. αμα τε Ε Barb Matr.: αλλά δή καi Tzetz., Rs cυκοφαντείν Hemst.:
-φαντ Matr.: -φάντη Barb: -φάντηc Ε, Tzetz., Rs: -φάντην Ald.

1 de Pamphilo vid. vLeeuwen ad Ar. Plut. 174, Davies Ath. Prop. Fam. p. 365 2 Ar.
Eccl. 438 sq. κλέπτην ... cυκοφάντην
numeri: ία ίth, cf. Ar. Ach. 1197. 1202. 1210

Γρϋπεc

cf. test. 1

15 (15)

ανηρπάκαc' άπαξάπαντ' αυτωι κανωι

Zenob. vulg. ΙΙ 31 (lemma tantum ίη Zenob. Ath. ΠΙ 165) = Prov. Bodl. 155 = Prov.
cod. Par. suppl. 676 αυτώι κανώι· αϋτη τάττεται (τουτο τέτακται Par. suppl., om. Bodl.)
κατά τών άρδην ότιουν λυμαινομένων. φηci γαρ ό Δίδυμοc {p. 397 Schm.) δτι (φηciγ • Δ.
δτι Par. suppl., om. Bodl.) τά δείπνα επi κανών (επi γαρ κ. τά δ. Bodl.) εκομίζετο, καθάπερ
εν Γρυψi λέγει (εν κρυψίοιc λέγεται Zenob., Par. suppl., οιη. Bodl., corr. Meineke Qu. sc.
ΙΙ p.15) Πλάτων· αν. - κανώι
 Αί αφ' ίερών ~ Γρυπεc 439

άνηρπάκαc' Meineke: -αc codd. άπαξάπαντα Zenob., Par. suppl.: αναξ απ- Bodl.
Diogen. IV 68 Έcτίαι θύει ... όμοία τηι αύτωι κανωι κατέφαγε πάντα. cf. Ar. Ran. 560

16 (16)

αιαί· γελών δ' έπηκροώμην <- ) πάλαι

Phot. (b, z) α 499 = Lex. Bachm. p. 48,28 αiαί (αl αΙ Phot. z, ιάι b, αϊ αϊ Lex. Bachm.)·
ηθικόν τούτο. Πλάτων Γρυψίν· αΙ αΙ - πάλαι. εcτι δέ πολύ παρά τοίc τηc μέcηc κωμωιδίαc
καi τηc νέαc ποι ηταίc
αiαί Bergk Rel. p. 383: αΙ αΙ Phot. z: αϊ αί Lex. Bachm.: iαi Phot. b: ά ά Meineke (α ά
ed. min., sed correctum p. χίίί) γελων Phot.: γελω Lex. Bachm.: γέλων Bergk δ'
έπηκροώμην Bekker: δ' έπικρ- Lex. Bachm.: δέ πικρωc ωιμην Phot.: δ' έπηκρ- (cου)
Bergk: δ' έπηκροαcάμην Meineke ed. min. α ά γελωντοc ηκροαcάμην π. Kock Ι p. νίί

αiαί ex Herodiani praescripto, Π. μον. λέξ., 11p. 933,20 L. Meineke coniecturam suam
fulcivit coll. Phot. α 2 (brevius et corrupte Hesych. α 2) α α ... δαcυνθέν δέ γέλωτα δηλοί,
ωc φηcι Διογενιανόc (fr. 1 Schm.) et Eust. ίη 11.p. 855,20 κείται έν έπιλογηι λέξεων άρχαίαι
(Ael. Dion. α 2), δτι α α δαcυνθέν γέλωτα δηλοί Luc. Icarom. 1 πάλαι γάρ έπακροωμαί
cου παρακολουθων ήλίουc καi cελήναc ... ύποξενίζοντοc (sic legendum cum cod. Ν) confert
Kaibel; 'supplendum igitur participium secundo casu positum' (contra Bergkii γέλων)

17 (17)

ιχθυc, κωλίic, φύcκαc

Athen. ΙΧ p. 368 Ε (post Ar. fr. 236 et 449) Πλάτων Γρυψίν· i. κ. φ.

18 (18)

Harp. p.250,8 Dind. πλειcτηριάcαντεc· άντi του ύπερβαλόντεc έν τηι τιμηι των
πιπραcκομένων Λυcίαc (fr. 15 S.) έν τωι πρόc Άνδοκίδην, ει γνήcιοc. κέχρηται τωι όνόματι
καi Πλάτων ό κωμικόc έν Γρυψίν. fab. nom. om. epit., unde Αη. Οχ. 11 p. 498,19 et Phot.
p. 433,8 = Sud. π 1738, brevius etiam omissis testimoniis Moer. p. 206,23 ( = Thom. Mag.
p. 275,3). cf. Ρο!!. VII 14, Hesych. π 2514 et 2515; Lex. Bekk.v p. 296,17 = Et. magn. p. 676,18
~ Phot. p. 433,11 = Sud. π 1738 = Lex. Bachm. p. 343,29
440 PLATO

Δαίδαλοc

vid. ad test. 1 et fr. 293. Eur. fr. 372,2 sq. Ν. ap. Schol. Hec. 838 (1 p. 67,5 sq. Schw.) τά
Δαιδάλεια πάντα κ:ινείcθαι δόκ:ει, / βλέπειν τ' άγάλμαθ'· ώδ' ανήρ κ:είνοc cοφόc Platoni
comico male tribuit Tzetz. hist. chil. 1 520 L. 'Tzetzae haud dubie alius Platonis locus
obversabatur ab eodem Scholiasta servatus [fr. 204)' Meineke I p. 16φ 6

Έλλαc η Νήcοι

'sic nemo praeter Suidam [vid. test.1], reliqui Πλάτων εν 'Ελλάδι solent citare. Photio
tamen si fides est (fr. 25), aut duae fuerunt fabulae, altera Έλλάc, altera Νηcοι inscripta,
aut recte habet duplex titulus. potest tamen errasse Photius ita ut Πλάτων scriberet pro
Άριcτοφάνηc' Kaibel

Meineke Ι p. 169 sq. Cobet Obs. p. 193-195 Geissler p. 66 cum add. p. χνίί Nor-
wood p. 167-169 Schmid 1 4 p. 149 Dover I p. 222 sq.

19 (21)

βούλει τήνδε cοι πλεκτήν καθώ

καπειτ' άνελκύcω cε δεϋρο;

Ρο!!. Χ 142 (codd. ABCL) πλεκ:τήν ... οί 'Αττικοί τήν cειράν ώνόμαζον, ώc Πλάτων εν
'Ελλάδι (ώc Π. εν Έ. om. Α)· βούλει - δευρο
1 cοι CL: cφι Β: cφε Α κ:αταθώ Α

1 sq. cf. Lysipp. fr. 1

20 (1 Dem.)

αύτή δ' άμαυρόc άcθενήc τ' εγιγνόμην

Phot. (b, z) α 1147 αμαυρόc θηλυκ:ώc Πλάτων 'Ελλάδι (deficit z, succedit sz)· αυτή -
εγενόμην
έγιγνόμην Reitz.: εγεν- b sz
Eur. Andr. 204 (loquitur Andromache) αυτή τ' αμαυρά κ:ου τύραννοc ή Φρυγών; Herc.
231 άμαυρόν cθένοc
 Δαίδαλοc - Έλλάc η Νηcοι 441

ipsam Graeciam loqui censet Reitz. p. χχίί

21 (22)

είξαcιν ήμίν οί νόμοι τούτοιcι τοίcι λεπτοίc

άραχνίοιc, αν τοίcι τοίχοιc ή φάλαγξ ύφαίνει

Phot. p. 638,5 = Et. gen. ΑΒ (Et. magn. p. 786,50) = Sud. φ 33 φάλαγξ· θηλυκώc δ
άράχνηc. Πλάτων 'Ελλάδι· εοίκαcιν - ύφαίνει. Eust. ίη ΙΙ. p. 924,6 φάλαγξ ... ό άράχνηc
... τηc δέ τοιαύτηc φάλαγγοc cυχναi μεν α{ χρήcειc, Αϊλιοc δέ Διονύcιοc (φ 1) παράγει
τοιαύτην έκ του κωμικου Πλάτωνοc· έοίκαcιν - ύφαίνει
1 εϊξαcιν Meineke Cur. cήt. p. 3φ: έοίκ- codd. ήμίν codd.: ήμών Bernhardy τού-
τοιcι τοίcι Sud. AFVM: -cι τοίc Sud. G: -ci τοίcι Phot.: τοίcι Eust. λεπτοίc Sud., Eust.:
-cιν Phot. 2 άραχνίοιc codd.: τοίc άρ- Bernhardy: άραχνιδίοιc Meineke ed. ιηίη. (νίd.
ad Cratin. fr. 202) αν Grotius Exc. p. 483 (ίi'ν): α codd. τοίχοιc Eust.: -cιν Phot.,
Sud. ή φάλαγξ Sud. AGFM: ή φάλαξ Phot.: οιη. Sud. V
iamb. tetram. discripsit Meineke, trim. praeeunte Grotio Porson (ήμίν οί νόμοι / είκαcι
τούτοιc τοίcι λεπτοίc άρ., / α 'ν τοίcι τοίχοιc ή φ. ύφαίνεται) et Kock (εϊξ. ήμίν οί ν. /
τούτοιcι τοίc λεπτοίcιν άραχνίοιcιν, li / εν τοίcι τ. ή φ. ύφαίνεται), dim. troch. Kaibel (εϊξ.
ήμίν / οί νόμοι τοι τοίcι λεπτοίc / άραχνίοιc, α τοίcι τοίχοιc / ή φ. ύφαίνει)

1 sq. pergit Eust. τήν δέ τοιαύτην εννοιαν οί πλείουc είc τόν Cκύθην άνάγουcιν Άνά­
χαρcιν, νίd. Kindstrand ad Α 41, V. L. Saulnier Bibl. d'Hum. et Ren. 15 (1953) 306-314.
de ipso Anacharside quem Plato loquentem introduxeήt cogitari posse putat V. d. Muehll,
Augew. ΚΙ. Schr. p. 480, si ύμίν pro ήμίν reponatur 2 αν = α εν Ar. Ran. 938 (var. lect.
α 'ν, αν, άν) φάλαγξ 'aranea' Ar. Vesp. 1509, Ran. 1314

22 (23)

λαβών οί'>ν
τόν cκύλακα τόν του προξένου καπειτα δηcον αυτόν

Ρο!!. Χ 167 (codd. FS, BCL) δεcμόc μέντοι cιδηρουc καi cκύλαξ, οό μέμνηται Πλάτων εν
Έλλάδι· λαβών - αυτόν
1 οδν οιη. FS 2 τόν 1 οιη. FS fort. Προξένου Meineke
1 sq. λαβών ... κίiπειτα ut λαχών ... κίiπειτα Ar. Nub. 623 sq., νίd. vLeeuwen ad loc.,
Dodds ad Plat. Gorg. p. 457 Β 5
442 PLATO

23 (24)

- υ - εί μεν cύ τήν θάλατταν άποδώcειc έκών·

ει δέ μή, ('γώ) ταυτα πάντα cυντριαινων άπολέcω

Schol. (h [Μι pιι]) Ηοιη. Α 135-137 (άλλ' ει μεν δώcουcι γέραc μεγάθυμοι 'Αχαιοί, /
αρcαντεc κατά θυμόν, δπωc άντάξιον εcται· / ει δέ κε μή δώωcιν, έγώ κτλ.) apud Erbse
νο\. Ι p. 48 sq. (adn.) ουκ έλλιπεc τό τηc φράcεωc, άλλ' άρχαϊκόν. Άριcτοφάνηc έν τώι
Πλούτωι· (467-471) ... καi Πλάτων έν Έλλάδι· εί μεν - άπώλεcα. καi Μένανδροc·
(fr. 779 Koe.) ... καi Cοφοκλfίc έν Άκανθοπληγι· (fr. 458 R.). Eust. ίη ΙΙ. p. 66,30 είci δε
καi αλλα τοιαϋτα cχήματα έλλείψεωc παρά τοίc παλαιοίc, ώc παρά τώι κωμικωι· (Plut.
468-471) ... καi Μένανδροc ό κωμικόc· (fr. 779 Koe.) ... καi Πλάτων ό κωμικόc· ει μεν
- άπολέcω. καi Cοφοκληc· (fr. 458 R.)
1 cύ Schol.: cοι Eust.: (οόν ταύτην) cύ Meίneke Men. et Phil. p. 238: (οόν) cύ (τήνδε)
Cobet Obs. p.193 θάλατταν Bernhardy Geogr. Gr. ιηίη. Ι (1828) p. 938: -ccαv codd.
άποδώcειcΡοrsοη Adv. p. 299: -ει Eust.: -ειc ταύτην Schol. ει μεν< οόν) cύ τήν θάλ. (θίiττον)
-ειc Bernhardy έκών ίη spat. vac. οιη. Schol. Μι 2 μή, ('γώ) ταϋτα πάντα Porson
(cf. Ηοιη. \. \.): μή (γε), τ. π. Bernhardy: μή, (τά) πάντα ταϋτα Meineke cυντριαινών
Eust.: cύν τριαίνωι Schol. άπολέcω Eust.: άπώλεcα Schol.: έξολώ Cobet: άποκλύcω
Kock (Ώeque enim necessarium κατακλύcω')
1 simile ανανταπόδοτον Ar. Thesm. 536 (ει μεν οόν ... ), vid. schol. ad Plut. 469, K.-G. ίί
p. 484 sq. 2 μή 'γώ Ar. Αν. 195. interpunctione ποπ impeditur aphaeresis, vid. ad Cratet.
fr. 17,1 cυντριαινώcαι Eur. Herc. 946, cf. Bacch. 348 fut. απολέcω recurrit fr. 49, illic
quoque dubitationi obnoxium. 'ίη P\atone tamen, cuius oratίo passim a severa Atticismi lege
desciscit, ea forma fortasse nihil offensionis habere debet' Meineke
Neptuni verba Lacedaemoniis irati agnovit Meineke Ι p. 170, Cononem cum Persis a deo
compellari susp. Dover Ι p. 223

24 (25)

Antiatt. p.114,8 cκ ώλ η κ α· τό παυόμενον θαλάccιον κϋμα καi αρχόμενον. Πλάτων

Έλλαδίωι
Phryn. praep. soph. p.108,1 cκώληξ· ή κωφή των κυμάτων έπανάcταcιc τfίc θαλάττηc
είρηται, δτι παραπληcίωc τώι cκώληκι τώι ζώωι τά κύματα κυλινδείται. Schol. (b Τ) Ηοιη.
Ξ 16 d (κύματι κωφώι) τοϋτο δε 'Αττικοί κολόκυμα (Ar. Equ. 692), Αίολείc δε cκώληκα
καλοϋcιν. cf. Phot. p. 527,1, Hesych. c 1208 et μ 952
 Έλλάc η Nijcoι - Έορταί 443

25 (26)

Phot. p. 568,23 τ ά ξ α ι · τό τιμήcαι. έν Νήcοιc Πλάτων

ad Άριcτείδην τόν τούc φόρουc τάξαντα τοίc Έλληcιν (Aeschin. 3,258) refert Cobet
Obs. p. 194, perincerta ut ipse fatetur coniectura

26 (27)

Ρο\\. Χ 11 (codd. FS, ABCL) τά πρόc θεωρίαν η θυcίαν (-αc CL) cκεύη ώνόμαζον
χ ρη cτ ή ρ ι α, ώc καi Πλάτων έν τήι 'Ελλάδι εϊρηκεν ό κωμικόc

ad 'Ελλάδα sunt qui referant fr. 199 et 239, etiam Hesych. μ 99 Μαιώτιν λίμνην έν 'Ελλάδι
ad Platonis fabulam refert Meineke Phil. 13 (1858) 508. cf. Ar. Nub. 273 et vid. de poetae
nomine omisso ad Ar. fr.121. apud Hesych. λ 1262 λοπάc ... λίθοc έν 'Ελλάδι Meineke \. \.
coni. έν ήλιαίαι

Έορταί

cf. test. 1 et vid. de titulo ad Cratet. fr. 40.41. aetate fabula ποπ multum ab Avibus distare
propter Diitrephis inrisionem fr. 30 videtur Kaibelio
Bergk Rel. p. 132 Meineke I p. 170 sq. Kock I p. 607 Geissler p. 53 cum add.
p. χνί Norwood p. 170 sq. Schmid 1 4 p. 149

27 (28)

των γάρ τετραπόδων ουδέν αποκτείνειν εδει

ήμίic τό λοιπόν, πλην ύών. τά γάρ κρέα

Clem. Alex. strom. VII 33,1 έάν δέ λέγωcι ('Ιουδαίοι) τοίc ανθρώποιc δεδόcθαι τά ζώια,
καi ήμείc cυνομολογουμεν, πλήν ου πάντωc είc βρώcιν ουδέ μήν πάντα, αλλ' δcα αεργά.
διόπερ ου κακώc ό κωμικόc Πλάτων έν ταίc Έορταίc τώι δράματί φηcιν· των - βοή
1 ουδέν cod.: ουκ Kock 1-2 εδει / ήμαc Sylburg: ήμαc / εδει cod.: εδει / ύμαc Cobet
Obs. p. 191 ('imitatus facetum inventum Cratetis έν Θηρίοιc ipsas bestias induxit hominum
crudelitatem deprecantes'): έώ / ύμαc Kock ουδέ εν δεί 'ποκτανείν / ήμαc Headlam CIR
13 (1899) 6 (ουδέ εν iam Herw. Stud. p. 5) 2 ύών ex υίών cod. τά cod.: τά τε Kock

2 sq. pergit Clemens δθεν καi ό Αϊcωποc ου κακώc εφη (έccωποc ου καλώc εφη cod.,
444 PLATO

ηδιcτ' εχουcιν, κούδέν άφ' ύόc γίγνεται

πλήν ύcτριχic καi πηλόc ήμίν καi βοή

3 γίγνεται Hertelius p. 322: γίν- cod. 4 ύcτριχίc DindorfThesGrL VIII p. 524 Α: ϋcτριχεc
cod. cf. var. lect. Phil. spec. leg. 11 94 r,I p. 109,14 Cohn) ιcαi πηλόc ήμίν Heinsius:
ήμίν ιcαί πηλόc cod.: ήμίν ιcαί πέλεθόc τε Meineke I p. 170, sed reiecit 11 2 p. 624; repetit
tamen in ed. min. ύμίν hic quoque Cobet (νίd. ad 1- 2)

corr. Sylburg) τούc δc ιcειcραγέναι μέγιcτον, δταν ελιcωνται· cυνειδέναι γάρ αύτοίc εic ουδέν
c'iλλο χρηcίμοιc πλην εic την θυcίαν (cf. Ael. var. hist. Χ 5).Chrys. SVF 11 1152 (p. 332,30)
apud Porph. De abst. 11120 (p. 209,20 Ν.2) ή δέ δc, ένταυθα γάρ έcτιν των χαρίτων (ιcρεών
Nauck) τό ηδιcτον, ου δι' c'iλλο τι πλην θύεcθαι έγεγόνει, cf. 1 14 (p. 97,17sq. Ν. 2 )
4 Schol. Ar. Pac. 746 a ύcτριχίc· ή έξ ύείων τριχών μάcτιξ. cf. Ran. 619 Luc. Anach. 1
έν τώι πηλώι cυναναφύρονται ιcυλινδούμενοι ωcπερ cύεc Ar. Vesp. 36 φωνην έμπεπρη­
μένηc ύόc

28 (29)

έξιόντι γαρ
άλιεύc άπήντηcεν φέρων μοι κεcτρέαc,
ιχθϋc άcίτουc καi πονηρούc εν γ' έμοί

Athen. VII p. 308 Α νηcτιc ... ό ιcεcτρεύc καλείται ... δτι ουδέν δέλεαρ έcθίει εμψυχον
... ώc Άριcτοτέληc ίcτορεί (hist. an. VIII 2 p. 591• 18-22) ... Πλάτων τε έν Έορταίc
φηcιν· έξιόντι - ήγέ μοι
1 έξιόντι γάρ Meineke: έξ. μεν γάρ Α: om. CE 3 ιcαί Gesner Hist. anim. IV (1558)
p. 663,10: ιcαi τούc ACE εν γ' έμοί Kock (coll. Ar. fr. 278): ήγέ μοι ACE: ήγέ cοι Meineke
V 1 p. 43, alterius personae indicium versui praeponens
3 'c'icιτοι duplici sensu, ut et νήcτειc significarentur et ουιc έδώδιμοι' Kaibel Eub.
fr. 68,2 πονηρου ιcεcτρέωc
 Έορταί 445

29 (30)

υ υ ευ γέ cοι (γένοιθ'), ήμαc δτι

εcωcαc εκ των cίγμα των Ευριπίδου

Schol. (Β) Eur. Med. 476 εcωcά c' ώc ϊcαcιν: πλεονάζει δ cτίχοc τωι c (τό c cod.). δθεν
καί Πλάτων έν ταίc Έορταίc φηcιν· εcωcαc Ευριπίδου. ίη ΙΙ.
1
- Eust. p. 813,44 Αϊλιοc δέ
Διονύcιοc (c 15) ίcτορεί τούc κωμικούc μάλιcτα έκκλίνειν παν τό εχον cιγμόν καί έξήχηcιν
καί ψόφον, α τηι τραγωιδίαι μάλιcτα αν άρμόττοι· διό καί διαcύροντεc τούc τραγικούc ώc
μή τοιούτουc προcπαίζουcιν έν τωι εcωcαc - Ευριπίδου (hinc Απ. Par. ΠΙ p. 13,32).
2
p. 896,54 (ή cιγματική άπήχηcιc) παρ' Ευριπίδηι τό εcωcά c' ώc ίcαcιν Έλλήνων ... ή
κωμωιδία μετά τήν εϋρεcιν τηc χρήcεωc του τ άντί του c έπιcημαίνεται χαίρειν, ώc
άπαλλαγείcα των cιγμάτων Ευριπίδου. 3p. 1170,55 δτι δέ τωι c εχαιρεν Ευριπίδηc, δηλοί δ
ιiποδεξάμενόc τινα, δτι άπήλλαξε τούc άκροατάc των cιγμάτων Ευριπίδου. Id. ίη Od.
4
p.1379,56 δτι δέ δ του cίγμα ήχοc καί αλλωc λυπείν ο{δεν άκρόαcιν διά τό cυχνόν του
cίγμου δτε cτοιβάζεται ώc έν τωι εcωcά c' ώc ϊcαcι καί έξηc, τό του Ευριπίδου, δηλοί καί
δ πρόc τινα έν διπλαcιαcμοίc του τ άττικίζοντα είπών ώc ευ γέ cοι δτι άπήλλαξαc ήμαc
των cιγμάτων Ευριπίδου. Choerob. ίη Theodos. can., GrGr IV 1 p. 340,16 Hilg. (codd. CV)
τό γάμμα καί cίγμα ... έκινδύνευcαν κλίνεcθαι, ο{ον γάμμα γάμματοc καί cίγμα cίγματοc,
καί οϋτω τινέc ιiναγινώcκουcι τό έν τηι κωμωιδίαι· εcωcαc (-αν C, -άc μ' V) έκτων cιγμάτων
Ευριπίδου. τό δέ άληθέcτερον κατά διάcταcιν ιiναγινώcκεται, ο{ον εcωcαc (-άc με V) έκ
των cίγμα, καί επιφέρεται των Ευριπίδου, ϊνα εύρεθηι τό άρθρον έπιφερόμενον, λέγω δή
τό των. cf. Hellad. ap. Phot. bibl. 279 p. 532' 17 τά cίγμα δεί λέγειν, ιiλλ' ουχί τά cίγματα
1 ευ γέ cοι γένοιθ', ήμαc δτι Meineke ('Progr. schol. a.1811') ex Eust. 4 (ήμαc omitti
maluit Cobet Obs. p. 183, quem secuti sunt Meineke ίη ed. min. et Kock): εδ γε cύ Kaibel
2 cίγμα των Choerob.: cιγμάτων Schol. Eur., Eust., τινεc apud Choerob.

1 Eur. Alc. 627 ευ cοι γένοιτο 2 vid. Eub. fr. 26. Dee L. Clayman, TAPhA 117 (1987)
69-84

30 (31)

τόν μαινόμενον, τόν Κρητα, τόν μόλιc 'Αττικόν

Schol. (VΓΕ, Sud. δ 1054) et Tήcl. (Lh) Ar. Αν. 798 (de Diitrephe, post Ar. fr. 321) Πλάτων
δέ έν Έορταίc (έν Έ. om. Lh) καί ώc (ώc om. VΓΕ, Sud.) ξένον (ξένων V, έ ex αί ut νίd.)­
τόν - 'Αττικόν
καί ξένον
exitum versus praecedentis fuisse susp. Kock μόλιc Lh (coniecerat Bachmann,
Conject. p.19): μόγιc ΓΕ, Sud.: μόcιc V
de Diitrephe vid. ad Cratin. fr. 251 et Ar. fr. 321
446 PLATO

31 (32)

καi τάc όφρυc cχάcαcθε καi τάc δμφακαc

Schol. (ΕΓ Lh) Ar. Ach. 352 (hinc Sud. δ 340 et ο 319) όμφακίαν: αντί του ώμόν καi
cκληρόν, μεταφορικωc από τών όμφάκων (ητοι τών αώρων cταφυλών add. Lh) ... θηλυκώc
δέ καi τάc (τούc Ε) δμφακαc λεγομέναc (λέγει
codd., corr. Nauck Phil. 6, 1851, 415, λέγουcιν
Meineke) εχειc παρά Πλάτωνι τώι κωμικώι (τ. κ. om. Γ, add. Γ2, λέγει Πλάτων ό κωμικόc
Lh, sim. Sud.) έν δράματι Έορταίc (έν Έ. αυτού δρ. Lh)· καi - δμφακαc. Phryn. praep.
soph. p. 96,24 τάc δμφακαc θηλυκώc ε{πε Πλάτων
Eur. Phoen. 454 cχάcον δέ δεινόν δμμα καi θυμού πνοάc, vid. vLeeuwen ad Ar. Nub. 107
et Vesp. 655 Ar. Ach. 352 δεινόν γάρ οϋτωc όμφακίαν πεφυκέναι / τόν θυμόν ανδρών,
cf. Phryn. praep. soph. p. 94,9 et 92,1, Phot. p. 335,14 et vid. Bechtel, Spitznamen p. 59

32 (33)

όπόθεν εcοιτο μάζα καi παροψίδεc

Athen. ΙΧ p. 367 Β (παροψίc) έπi ... δψου παρεcκευαcμένου ποικίλου καi εϊδουc τινόc
τοιούτου Πλάτωνα ο{δα εiρηκότα έν Έορταίc οϋτωc· όπόθεν - παροψίδεc (sequuntur
fr. 43 et 190) ... 368 C Πλάτων Έορταίc· όπόθεν - παροψίδεc. περί βολβών δ' αρτύcεωc
καi cκευαcίαc τόν λόγον ποιείται. nil nisi δτι παρά μεν Πλάτωνι παροψic ποικίλον τι δψον
έcτί epit. p. 367 Β, unde Eust. ίη ΙΙ.p. 867,56
vid. Ar. fr. 191 et Or. fr. Β 131 Alp.

33 (34)

επειτα κλίνην άμφικέφαλον πυξίνην

Phot. (b, z) α
1334 αμφικέφαλοc κλίνη· ή έξ έκατέρου μέρουc εχουcα ανάκλιντρον.
Πλάτων Έορταίc (deficit z)· επειτα - αμφικέφαλον. καi τά δμοια. Schol. Synes. epist. 3
apud Herch. p. Lxxii" (ad p. 638,36 αμφικεφάλου καθέδραc) φορείου. κλίνηc έξ έκατέρου
μέρουc, μάλλον δέ πάντοθεν, κεφαλάc έχούcηc ηγουν έν κύκλωι έπίκλιντρα έχούcηc. λέγει
δέ τοϋνομα Πλάτων έν ταίc Έορταίc· κλίνην - πιξίνην. Poll. Χ 34 (codd. FS, ABCL;
εϊδη κλίνηc) αμφίκολλοc (-κομοc ABL, -καλλοc C), οϋτω γάρ την κατακεκολλημένην
(κεκοcμημένην ΑΒ) ώνόμαcεν έν ταίc Έορταίc Πλάτων· επειτα - πυξίνην
επειτα om. Schol. Synes. αμφικέφαλον Phot., Schol. Synes.: αμφίκολλον Poll. (vetus
var. lect., Koerte Burs. 152, 1911, 252) πυξίνην Poll.: πιξ- Schol. Synes.: om. Phot.
 Έορταί 447

Hesych. α 4041 άμφιιcέφαλοc· κλίνη έιcατέρωθεν εχουcα άνάιcλιντρον (άμφίιcελοc ...

άνάιcλητρον cod.), cf. Phot. p. 171,6. Et. gen. ΑΒ (Et. magn. p. 90,29) apud Reitz. Gesch.
gr. Et. p. 36,5 άμφιιcέφαλοc· ιcλίνηc εΙδοc παρ' Άθηναίοιc. παρά τό έιcατέρωθεν άνάιcλιcιν
εχειν ιcαi προcιcεφάλαιον. Μεθόδιοc (Μεθ. om. Β, Et. magn.). Poll. Χ 36 έν δέ τοίc
Δημιοπράτοιc πέπραται 'Αλκιβιάδου χαμεύνη παράιcολλοc ιcαi κλίνη άμφιιcνέφαλλοc,
corrigenda ex IG Ι 3 421,204 χάμευνα παράιcολλοc, 206 κλίνε Μιλεcιοργέc άμφιιcέφα[λοc.
Cratin. fr. 50 κλί νην ... παράπυξον

34 (35)

κατηδέcθημεν αν
καi κατεκόπημεν ευθύc

Eust. ίη Od. p. 1403,33 (post fr. 147) ιcαi έν Έορταί'c· ιcατηδέcθημεν - ευθύc

bestias loqui censet Cobet (νίd. ad fr. 27), hominem Kaibel: 'ita si rem nos gessissemus,
inquit, statim trucidati essemus'

35 (36)

έφέρεcθε δέ
τά ράμματα

Poll. Χ
135 (codd. FS, BCL) δεί δ' έπi ταίc έcθfjcι ιcαi ραμμάτων. εϊρηται δέ τοϋνομα έν
Πλάτωνοc Έορταί'c· έφ. - ράμματα. sequitur Henn. fr. 49
1 έφέρεcθε FS: -αι CL: έμφέρεcθαι Β

36 (37)

ώc μέγα μέντοι tπάλαι t τήν Αίτνην δροc εϊναί φαcι τεκμαίρου,

ενθα τρέφεcθαι τάc κανθαρίδαc των ανθρώπων λόγοc έcτiν
ουδέν έλάττουc

Schol. (V) Ar. Pac. 73 b μεγάλοι λέγονται είναι κατά την Αϊτνην κάνθαροι ... Πλάτων
έν Έορταίc· ώc - έλάττουc
1 πάλαι cod.: πάνυ Dindorf: πάλι Schneidewin, Eust. prooem. comm. Pind. (1837) p. 52,
448 PLATO

quod a comoediae sermone alienum esse monet Meineke coll. Phryn. ecl. 247: φίλε Kaibel
2 ενθα Cobet Obs. p. 192: δθεν cod.

2 Epich. fr. 76 Kaib. των κανθάρων / των μεζόνων, οϋc φαντι τάν Αϊτναν εχειν. vid.
Fraenkel Beob. p.53-57, Μ. Davies-J. Kathirithamby, Gr. Insects (1986) p.86sq.

37 (38)

ό δέ τον έγκέφαλόν τιc

έξαύcαc καταπίνει

Eust. ίη Od. p.1547,58 τό όπτηcαι έξαυcαι. Πλάτων Έορταίc· ό δέ (τό όπτ. έξ. Πλ. Έ.
ο{δε· Meineke) - καταπίνει
1-2 numeros pherecrateos discripsit Kaibel ad exemplum Eur. Herc. 420 πολυφόνον
κύνα Λέρναc / ϋδραν εξεπύρωcεν 1 τόν ... τιc Eust.: τόν δ' ... παίc Meineke (πiic Kock;
anap.)
2 de verbo εξαύειν νίd. ad Eup. fr. 450. hic quoque εξελείν interpretatur Meineke,
'exemptum ex aheno cerebrum devorat'

38 (39)

Poll. VII 186 τό δέ του άcτραβηλάτου ρημα ά c τ ρ α β ε ύ ει ν Πλάτων εϊρηκεν εν Έορταίc

vid. Erbse Ausgew. Schr. p. 424 sq.

*39

Antiatt. p. 78,22 ά ψ υ χ ία ν· άντi του δειλίαν. Πλάτων Γοργίαι (Έορταίc Headlam CIR
13,1899, 6, cum apud philosophum illa νοχ ηοη legatur)

40 (40)

Poll. Χ 54 ε γ κεντρί δ αc επi τηι των ύποζυγίων χρήcει Πλάτων ό κωμικόc εϊρηκεν
εν Έορταίc
 Έορταί - Ευρώπη 449

41 (41)

Antίatt. p.102,1 κόφινοc ού ρητέον φαcίν, άλλα αρριχοc. Πλάτων Έορταίc

cf. Ar. fr. 363

42 (42)

Ρο!!.
VII 121 c τ υ λ ο β ά την δ' εν τfjι οίκίαι Πλάτων ό κωμικόc εϊρηκεν εν Έορταίc
Hesych. c 2076 cτυλοβάτηc του κίονοc ή βάcιc. Ρ. Menge p. 91

Εύρώπη

cf. test. 1. cognomίnes comoedίas scrίpserunt Hermippus et Eubulus

43 (43)

(Α.) γυνή καθεύδουc' εcτiν αργόν. (Β.) μανθάνω.

(Α.) εγρηγορυίαc δ' είciν αί παροψίδεc
αυταi μόνον κρείττον πολύ χρημ' είc ήδονήν
fj τάλλα. (Β.) βίνου γάρ τινεc παροψίδεc
s εic', αντιβολώ c';

Athen. ΙΧ p. 367 C (παροψίc, post fr. 32) εν δέ Εύρώπηι πάλιν έπi παροψήματοc δια
πλειόνων είρηκεν, εν olc εcτι καi τάδε· γυνή - άντιβολωc. κάν τοίc δ' έξfjc δίειcιν ωcπερ
επi παροψήματοc λέγων (fort. λεγομένων Kaibel) των παροψίδων. (sequitur fr. 190)
3 αύταi Meineke ed. min.: αύται Α κρειττον Schweigh.: κρείττουc Α 4 ij τάλλα.
: : βίνου Wil. ms. (ad Mein.) et apud Kaib. ίη ed. Athen., recepit idem ίη schedis ('βινοc
ηονe dictum ut βάδοc Ar. Αν. 42'): ηταλλαβειν ού Α: ij ταλλα λαβειν. ού Schweigh. (prob.
Taillardat p.104 1): ij καταλαβείν ού cod. Β teste Dindorf (prob. Fritzsche 1844/45 p. 6)
1 : : μανθάνω. : : fin. νers. Ar. Ran. 765, Xenarch. fr. 11,3 2 sq. βίνου παροψίδαc
intellege τό προcκινείcθαι et quae fusius enarrat Aristophanes Lys. 227 -231, cf. 162-166
5 άντιβολώ cε ίη quaestione mirantis, cf. fr. 189,3
'videtur aliquis dormientem mulierem, forsan Iupiter Europam, oppressurus esse. id vetat
alter' Meineke ed. min. hanc alteram personam Venerem νel Mercurium fuisse opinatur Kock
450 PLATO

44 (44)

άλιευόμενόc ποτ' αυτόν εΙλον άνδράχνηι

μετά πρημνάδων, κι'iπειτ' άφfjχ' δτι ην βόαξ

Athen. VII p. 328 F (post Nicoch. fr. 14) πρημνάδαc δέ τάc θυννίδαc ελεγον. Πλάτων
Εύρώπηι· άλ. - βόαξ. Lex. Bachm. p. 75,1 άλιευόμενοc· αντί του άλιεύων. Πλάτων
1 άλιευόμενοc Lex. Bachm.: άλιευμένοc ACE αύτόν ACE: αόξιν Papabasileios Άθηνiί
1 (1899) 198 coll. Phryn. fr. 59 εΙλον Meineke: εΙδον ACE ανδράχνηι Meineke: -μη
Α: -θfi CE 2 αφηχ' (ί. e. -ιcα) Meineke: -ιcεν ACE
1 Phot. (b, z) α 946 = Sud. α 1217 = Lex. Bachm. p. 73,7 άλιεύεcθαι· τό άλιεύειν (deficit
Phot. z). λέγουcι δέ ιcαί (ιcαί om. Sud.) ώc ήμείc (quod negant Philem. att. p. 354 C. et
Thom. Mag. p. 6,13) Hellad. apud Phot. bibl. 279 p. 533" 26 (παρά γράμμα ήμαρτημένα)
αντί του ανδράχλη διά του λ, οϋτω γάρ φαcιν οί 'Αττικοί, λέγουcιν ανδράχνη. Plin. nat.
hist. XXV 162 quam Graecί andrachnen agrίan νocant, ltalίa ίnlecebram. vid. Wagler RE 1 2
p.2130,50sqq., imprimis 2132,21 sqq. 2 de boca vid. Pher. fr.117,3 et ad Ar. fr.491
'poetae sententia ηοη satis plana; ludit enim et ίη βόαξ et ίη πρημνάδεc vocabulo' Kaibel
ms.

45 (45)

Phryn. praep. soph. p. 73, 12 ή μη χάνουν· Πλάτων έν τηι Εύρώπηι

Ζευc κακούμενοc

cf. test. 1. 'magna fabulae pars Hercules fuit cottabi Iusum ediscens, sed Iovis iniuria
quaenam fuerit ηοη liquet' Kaibel. similis titulus dialogi Lucianei Ζεύc έλεγχόμενοc, conferri
possunt etiam Aristophanis Διόνυcοc ναυαγόc, Aristonymi Ήλιοc ριγών
Meineke I p. 171 Cobet Obs. p. 96-102 Wilamowitz Obs. p. 4-6 Kock I p. 612
Hirzel, Der Dialog (1855) 11 p.300 1 Oellacher WSt 38 (1916) 145-147 Geissler
p. 32 sq. cum add. p. χίί Norwood p. 173 sq. Schmid 1 4 p. 150
 Ευρώπη - Ζεύc κακούμενοc 451

46 (46)

πρόc κότταβον παίζειν, εωc αν cφώιν εγώ

τό δειπνον ενδον cκευάcω. (Ηρ.) πάνυ βούλομαι.
tαλλα νεμοc εcτt (Α.) αλλ' εc θυείαν παιcτέον.
(Ηρ.) φέρε τήν θυείαν, αίρ' ϋδωρ, ποτήρια
5 παράθετε. παίζωμεν δε περί φιλημάτων.
(Α.) < >αγεννώc ουκ εώ
παίζειν. τίθημι κοττάβεια cφώιν εγώ
ταcδί τε τάc κρηπιδαc, αc αϋτη φορει,
καi τον κότυλον τόν cόν. (Ηρ.) βαβαιάξ· ούτοci
10 μείζων αγών τηc Ίcθμιάδοc επέρχεται

Athen. XV p. 666 D (hinc Schol. Ar. Pac. 1244c, om. poet. verbis) Πλάτων δέ εν Διi
καιωυμένωι (καλ- Schol.) παιδιίic εϊδοc (oivoc Athen.) παροίνιον (παροινίου Kaibel) τόν
κότταβον εΙναι άποδίδωcιν, εν ήι εξίcταντο καi των cκευαρίων οί δυcκυβουντεc (διακυ­
βεύοντεc Schol.). λέγει δ' οϋτωc· πρόc - επέρχεται
2 ενδον Dindorf (duce Jacobs Addit. p. 350): δν εν Α loquendi vices signavit Cobet
Obs. p. 98. cκευάcω; idem et Kaibel ms., ille θέλειc, hic βούλεcθε δή interrogative antecessisse
arbitratus 3 αλλα νεμοc εcτ Α: : : άλλ' α νόμοc εcτ'; : : Hermann ap. Mein. Cur. crit.
p. 73: : : άλλ' ήι νόμοc εcτ'. Bothe: άλλ' αγγοc εcτ'; : : Kock: fort. άγων εμόc εcτ'. : : Kaibel
ms. ειc θυίαν Α παίc τεον Α: corr. Naeke ap. Mein. (νίd. RhM 1, 1833, 500 = Naeke
Opusc. 1 p. 362) άλλ' αγγοc ουκ εcτ'. : : {αλλ} εi.c θ. π. Blaydes Adv. 11 p. 74 4 τήν
Α: δή Kock θυίαν Α (τά) ποτήρια Kock coll. Ar. fr. 482 6 init. suppl. ποίων
φιλημάτων; Dobree Adv. 11 p. 351, i.δού φιλημάτων Cobet, φιλημάτων; οϋτωc (cf. Men.
Asp. 305) Reeve per litt. 7 τίθεμαι Α: corr. Cobet 8 τε Elmsley ad Ar. Ach. 108 (ίη
auctaήo): γε Α αϋτη Elmsley: άυτη Α 9 ούτοci Casaub.: ουτοιcϊ Α 10 μείζων
άγων τήc Casaub.: μιζωνι άγωνιcτήc Α

3 Theognost. gl. 31,40 Alp. παιcτέον τό πρακτέον 4 αΙρε Cratin. fr. 218 5 cf. Soph.
fr. 537 R. et vid. ad Eub. fr. 2,3 sq. 7 Dicaearch. fr. 97 W. άθλα κοτταβεία καλούμενα.
cf. Call. fr. 227,7 Pf. 9 cf. fr. 48 10 τήc Ίcθμιάδοc sc. πίτυοc Casaub., έορτήc vel
νίκηc Meineke. 'nescio quale ίη Isthmiis olim damnum acceptum significet' Κaibel
'cum Hercule (fr. 47) lenonem colloqui coni. Cobet, lenam Kaibel ms.
452 PLATO

47 (47)

αγκυλουντα δεί cφόδρα

τήν χείρα πέμπειν ευρύθμωc τον κότταβον

Athen. XV p. 667 Β αγκυλουντα γάρ δεί - κότταβον, ώc Δικαίαρχόc φηcιν (fr. 96 W.)
καi Πλάτων δ' εν τώι Διi τώι (τώι secl. Kaibel, fab. nom. om. CE) κακουμένωι. παρακε­
λεύεται δέ τιc τώι Ήρα κ λ ε ί μiJ cκληράν εχειν την χείρα μέλλοντα κοτταβίζειν
2 ευρύθμωc πέμπειν ACE: transp. Dobree Adv. 11 p. 351
1 sq. vid. ad Cratin. fr. 299,3 sq. comici verba adhibuit Dicaearchus. cf. fr. 97 W. εδει
γάρ εic τόν αριcτερόν αγκώνα ερείcαντα καi τήν δεξιάν αγκυλώcαντα ύγρώc άφείναι τήν
λάταγα

48 (48)

τον κότυλον φέρει

Athen. ΧΙ p. 478 C (κότυλοc,

post Herm. fr. 29) καi Πλάτων εν Διi κακουμένωι τ. κ. φ.
φηcί, καi Άριcτοφάνηc εν Βαβυλωνίοιc (fr. 68)
φέρει Α (victricem puellam intellegit Cobet Obs. p. 100): φέρε Schweigh., recepit Kaibel
ms. ('iubetur victus Hercules promissis stare') cf. var. lect. Ar. 1. 1.
τόν κότυλον fr. 46,9 φέρει ut Hes. op. 657 φέρειν τρίποδα, Soph. ΕΙ. 692 ταπινίκια

49 (49)

ωcθ' αττ' εχω ταυτ' έc ταρίχουc άπολέcω

Athen. ΠΙp.119 Β (εί καi άρcενικώc ό τάριχοc λέγεται παρ' Άττικοίc) Πλάτων Διi
κακουμένωι· ωcθ' - απολέcω
εc Cobet Obs. p. 101: εcτi Α
Ar. Nub. 859 εc τό δέον άπώλεcα 'futuri formam άπολέcω tuetur fr. 23,2. alioqui ώc
[pro ωcθ'] scribi possit vel άπολέcαι' Meineke ed. min.
Herculem suis bonis emunctum queri censet Cobet
 Ζεύc κακούμενοc 453

50 (50)

κεράτινον εΙχε cκευοφόριον καμπύλον

Poll. 1 Χ 17 (codd. FS, CL) δτωι δέ τά cιcεύη έιcομίζετο, cιcευοφόριον μεν τουτ' Άριcτο­
φάνηc ιcαλει τό ξύλον (fr. 886), Πλάτων δέ εν Διi ιcαιcουμένωι ιcαi τό τόξον έν παιδιάι
παρειιcάζων εφη· ιcεράτινον - ιcαμπύλον. Ρο\1. VII 132 (codd. FS, Α, BC) τό δέ ξύλον
2

έφ' ου τά cιcεύη ιcατηρτημένα εφερον, cιcευοφόριον ύπό Πλάτωνοc έν Διi ιcαιcουμένωι

ώνόμαcται
εlχε FS: εϊχον CL cιcευοφόριον (vel. -ίον) Ρο\1.1, Ρο\1. 2 FSC: -φόρια 2 Β: -φορειο 2 Α:
-φορειον ed. pr. (vid. ad Ar. fr.16)
2
ιcαμπύλον L: ιcαi ιc. C: om. FS

Hercu\is arcum significari apparet; a quo omnia sua suspensa eum gessisse censet Kock

51 (51)

καίτοι φορείτε γλώτταν εν ύποδήμαcιν,

cτεφανουcθ' ύπογλωττίcιν, δταν πίνητέ που·
καν καλλιερητε, γλώτταν αγαθήν πέμπετε

Athen. XV p. 677 Α διά δέ την cην γλώccαν τηc ύπογλωττίδοc μνηcθήcομαι, i'JcΠλάτων
έμνήcθη έν Διi ιcαιcουμένωι· καίτοι - πέμπεται. Θεόδωροc δ' έν ταιc Άττιιcαιc φωναιc
(346 F 3• Jac.), ωc φηcιν Πάμφιλοc έν τοιc περί 'Ονομάτων, πλοιcηc cτεφάνων γένοc τι την
ύπογλωττίδα άποδίδωcιν. 678 D Θεόδωροc δ'έν Άττιιcαιc γλιοccαιc (346 F 3bJac.) cτεφάνων
πλοιcηc γένοc παρά Πλάτωνι έν Διi ιcαιcουμένωι
1 γλώccαν Α: corr. Casaub. Animadv. p. 957,38 2 cτεφανουcθ' Porson Misc. p. 44:
-φάνουcδ' Α δταν Schweigh.: οτε Α πεινητε Α: corr. G. Canter Νον. lect. (1564)
p. 134 3 καν Casaub.: ιcαi Α πέμπετε Canter: -ται Α: τέμνετε Bergk ap. Mein. V 1
p. xcix (cf. Ar. Αν. 1704 sq.; F. Puttkammer, Quo modo Graeci victim. carnes distrib., diss.
Regim. 1912, p.13)
1 Phryn. ecl. 201 ( ~ praep. soph. p. 58,12, cf. Hesych. γ689) γλωccίδαc αυλών η ύποδη­
μάτων μη λέγε, άλλ' ιοc οί δόκιμοι γλώτταc αυλών (vid. Eup. fr. 442), γλώτταc ύποδημάτων.
Fest. p. 103,21 L. lingula per deminutionem linguae dicta; alias α similίtudine exertae, ut ίn
calceis; alias insertae, ίd est intra dentes coercitae, ut ίn tibiis 2 Hesych. υ 585 ύπογλωττίc
(-όc cod., corr. Mus.)· εΙδοc cτεφάνου. Diosc. mat. med. IV 129 ύπόγλωccον· θαμνίcιcοc έcτi
μυρcίνηι άγρίαι ιcαi λεπτηι εχων τά φύλλα δμοια ... οίονεi γλωττίδαc ... δοιcει δέ ή κόμη
περίαμμα εΙναι χρήcιμον ιcεφαλαλγουcι. cf. Plin. nat. hist. XXVII 93 3 'dicunt tragici
γλώccαν ίέναι [Jebb ad Soph. Trach. 323 et ΕΙ. 596], dicunt etiam φήμην, φθέγμα πέμπειν
[Soph. Phil. 846. 1445]. itaque Plato pro suo consilio audacius dixit quod simplicius dicendum
454 PLATO

erat ευφημείτε vel όλολύζετε. hoc enim voluit apud vos lingua omnίa valet' Kaibel ms. (τήν
όλολυγήν iam Kock interpretatus erat). cf. fr. 52

52 (52. 53)

γλώττηc άγαθfjc ουκ εcτ' ι'iμεινον ουδέ εν

ή γλώττα δύναμιν τούc λόγουc εκτήcατο,

εκ των λόγων δ' αττ' αυτόc επιθυμείc εχειc

Orion. anthol. 1 (π. λόγου καi φρονήcεωc), 13 έκ Διόc κακουμένου (καλ. cod., corr.
Schneidewin Coniect. crit. [1839) p.42,17°) Πλάτωνοc κωμικού· γλώττηc - εν. 14 έκτου
αυτοϋ δράματοc· ή - εχειc

1 sqq. cf. fr. 51 1 μηδέ εν χείρον Eup. fr. 392,4 2 sq. cf. Eup. fr. 342. W. Hoffmann
p.12

53 (54)

Schol. (CΕVφΟΩΔ) Luc. merc. cond. 21, p. 167, 12 R. (τό δ' εμπαλιν η cύ ηλπιcαc γίγνεται
καi ώc ή παροιμία φηcίν, έπi (τά) Μανδροβούλου χωρεί τό πράγμα, καθ'
έκάcτην ώc ε{πείν ττιν ήμέραν άποcμικρυνόμενον καi ειc τουπίcω άναποδίζον) έπi τά
Μανδροβούλου χωρεί: παροιμία (παρ. om. C) κατά τών έπi τό χείρον προκοπτόντων άεί"
ό γάρ Μανδρόβουλοc οδτοc εύρών ποτε θηcαυρόν έν Cάμωι χρυcοϋν πρόβατον άνέθηκε
τfjι Ήραι, τώι δέ δευτέρωι ετει άργυροϋν καi (καi ΕΔ soli) τώι τρίτωι χαλκοϋν. (pergunt
ΕΔ soli) μέμνηται Πλάτων ό κωμικόc έν Διi κακουμένωι. Prov. Bodl. 426 (codd. LVB) έπi
τά Μανδραβόλου· έπi τών έπi τό χείρον προκοπτόντων. εδρε γάρ ό Μανδράβολοc (μανδρό­
L) θηcαυρόν έν Cάμωι. άνέθηκεν οδν τηι ~Ηραι τό πρώτον πρόβατον χρυcοϋν, τωι δέ
δευτέρωι ετει άργυροϋν, καi τωι τρίτωι χαλκοϋν. μέμνηται ταύτηc Πλάτων. comici me-
moriam praetermittunt ceterae proverbiorum collectiones et Sud. ε2716. vid. Leutsch ad
Zenob. ΠΙ 82 et Greg. Cypr. cod. Mosqu. ΠΙ 50
Phot. ε 1740 = Sud. ε2659 έπi τά Μανδροβούλου (-βόλου hic et infra Sud. Α)· έπi των
ε{c τά χείρονα τρεπομένων. άπό Μανδροβούλου τινόc (hucusque ~ Hesych. ε 5294) τό (τόν
Phot.) έν Cάμωι γεωφάνιον εύρόντοc καi πρώτον μέν κριόν χρυcοϋν (χρ. κρ. Phot.)
άναθέντοc, επειτα άργυροϋν, επειτα χαλκοϋν έλάττονα, εΙτα ουκέτι, ώc 'Έφοροc (70 F 59b
Jac.). aliter Arist. fr. 572 R. 3 cf. Euphor. fr.117 Pow. (ubi Ephori nomen pro Euphorionis
reponi iubet Rose, Arist. pseudep. [1863) p. 520 ad fr. 525). Lucianum imitatur Alciphr. Ι 9,1
 Ζεύc κακούμενοc - Ίώ 455

ώc έναντίωc ήμίν καi κατά τήν παροιμίαν έπi τά Μανδροβόλου χωρεί τά πράγματα. de
nominis forma νίd. Wil. ΚΙ. Schr. IV p. 2441; [Μ]ανδρόβουλοc Thasiorum theorus saec. IV
ίη IG ΧΙΙ 8 nr. 285,8

54 (4 Dem.)

Phot. (b, S') α 1386 (dualis ίη -η, post fr. 82) Διi κακουμένωι· τ ώ προ cε μ φ ε ρη τήν
co φ ία ν
τω προcεμφερεί b S': corr. Reitz. si νerborum ordo serνatus est (τώ τήν cοφίαν
προcεμφερη coni. C. Robert GGA 180, 1918, 162), νersus 'Cratineos' (νίd. ad Cratin. fr. 361)
discribi oportebit, τώ πρ. / τήν c.

55 (2 Dem.)

Phot. (z, S') α 3399 ά φ ρο δ ί c ι ο c λόγο c· Πλάτων ε{πε Διi κακουμένωι (Δ. κακ. om.
z). sequitur fr. 208
Semon. fr. 7,91 W. άφροδιcίουc λόγουc

Διi κακουμένωι sunt qui tribuant etiam fr. 208

Ίώ

cf. test. 1. huic fabulae etiam fr. 289 tribuit Kaibel. cognomines comoedias scripserunt
Sannyήo et Anaxandήdes, tragoediam Chaeremon
C. W. Mueller RhM 129 (1986) 154

56 (55)

πρόcφερε δεύρο δή τήν κεφαλήν τηc δέλφακοc

Athen. XIV p. 657 Α (δέλφαξ, νίd. fr. 119) θηλυκώc δέ Νικοχάρηc εφη (fr. 22) κυουcαν
δέλφακα. καi Εϋπολιc Χρυcώι γένει· (fr. 301) ... καi Πλάτων Ίοί· πρόcφερε - δέλφακοc.
Θεόπομποc Πηνελόπηι· (fr. 49)
'νersus initio uno pede truncatus' Meineke (gl, ch ία). trimetrum restituunt Bothe 1844
p.19 (πρ. δέ δευρο τήν) et Kock (πρ. cύ νe! προcφέρετε δευρο τήν)
456 PLATO

Κλεοφών

ί. Sud. π 1708 (test. 1) Κλεοφων

ίί.Arg. 1 Ar. Ran. p. 273" 40 Duebn. εδιδάχθη επi Καλλίου του μετά Άντιγένη δια
Φιλωνίδου εic Λήναια (a. 405). πρωτοc ήν· δεύτεροc Φρύνιχοc Μούcαιc (test. 7 b)· Πλάτων
τρίτοc Κλεοφωντι (test. 9)

ίίί. Schol. Ar. Ran. 679 Κλεοφων cτρατηγόc των 'Αθηναίων. καi είc τούτον τόν δημαγω­
γόν δλον δραμα φέρεται Πλάτωνοc καi επιγράφεται όμωνύμωc αύτωι Κλεοφων. cf. Tzetz.
ad 676 a (IV 3 p. 876,18)
'imitabatur Platon, ut vidit Meinekius [Ι p. 94], Hermippi Eupolidis Phrynichi ίη Hyper-
bolum invectivas illosque secutus etiam matrem Cleophontis ut barbaram vetulam irrisit, cf.
fr.61' Kaibel. de Cleophontis origine vid. Wankel ΖΡΕ 15 (1974) 87-92
Fritzsche Thesm. p. 303 - 306 Bergk Rel. p. 384- 388 Meineke I p. 171-173 Co-
bet Obs. p.146-165 Gilbert, Beitriίge p. 384 Kock I p. 615sq. Breitenbach p. 20
Schmid 1 4 p. 148

57 (56)

cέ γάρ, γραυ, cυγκατώικιcεν cαπράν

όρφώιcι cελαχίοιc τε καi φάγροιc βοράν

Athen. VII p. 315 Β (όρφώc) Πλάτων Κλεοφωντι· cέ - βοράν. hinc Eust. ίη Od.
p. 1720,49 του όρφόc, δ γράφεται δια του ο μικρού (cf. Athen. p. 315 Α καλείται δέ καi
όρφόc, ώc Πάμφιλοc), χρηcιc εν τωι όρφοίcι - βοράν
1 cέ γαρ (τίc, ώ) γραυ Porson Adv. p. 99 2 όρφοίcι ACE, Eust.: corr. Porson Ρο!!.
VI 50 όρφόc η τό Άττικώτερον όρφώc, vid. Bergk Rel. p. 418-420 et Koster ad Schol. Ar.
Vesp. 493 d. όρφών metro firmatur fr. 189,14
1 sq. de verbi cυνοικίζειν usu simili vid. Theognet. fr. 1,6, Men. Sic. 31 sq. Cleophontis
matrem piscibus pabulum expositam fuisse coni. Bergk Rel. p. 387, coll. Ar. Nub. 556 (Phryn.
fr. 77); Ώίsί fortasse piscivendulam finxit Plato ut panivendulam Hyperboli matrem Hermip-
pus [εν Άρτοπώλιcιν, vid. ad Eup. fr. 209]' Κaibel 2 Amipsiae versum fr. 8 Κ. imitatur
Plato, vid. Kann De iteratis p. 45
 Κλεοφών 457

58 (57)

ϊν' άπαλλαγώμεν άνδρόc άρπαγιcτάτου

Eust. ίηOd. p. 1441,23 (de comparativis et superlativis) δια του ιc (sc. cχηματίζουcιν
'Αττικοί) ... καi Πλάτων δέ Κλεοφώντι- ϊν' - άρπαγιcτάτου. Ει Sym. α241 Lass.-Liv.
= Et. magn. p. 31,13 (α449 Lass.-Liv.) οί 'Αττικοί δια του ιc (cχηματίζουcι) ... Πλάτων·
ϊν' - άρπαγιcτάτου. vid. ad Ar. fr. 684

Ar. Ach. 270 Λαμάχων άπαλλαγείc notatur Cleophon (cf. fr. 59), quamquam huic
rapacitatis incusationi obstat Lysiae testimonium honorificum or. 19,48

59 (58)

άλλ' αϋτ' άπαρτi τάλλότρι' οιχήcηι φέρων

Lex. Bachm. p. 114,15 (άπαρτί, νίd. Pher. fr. 98) Πλάτων Κλεοφώντι· άλλ' - φέρων
αϋτ' Ruhnk., Rut. Lup. (1768) p. xliv: αυτο cod.: αυτόc Bergk Rel. p. 384 οiχήcηι
Kaibel: -ει cod.
Ar. Ran. 611 κλέπτοντα ... τάλλότρια ad Cleophontem dicta, ut vid.; cf. fr. 58 vid.
ad fr. 223

60 (59)

εψάθαλλε λείοc ων

Phryn. praep. soph. p. 12,4 άναψαθάλλειν τό πέοc· άνατρίβειν καi άνακνην (-κινείν cod.,
-κναν Bekker) καi ψηλαφαν οΙον πρόc τό πληcιάζειν. ΠΕρμιπποc (fr. 70) liνευ προθέcεωc
λέγει ψαθάλλειν ... καi Πλάτων εν Κλεοφώντι (Κλητοφ- cod., corr. Meineke Qu. sc. 11
p. 18, cf. var. lect. Plut. praec. ger. reip. 10 p. 805 C)· έψ. λ. ων
εψάθαλλε cod.: (πέοc) εψ- Bergk ap. Mein. ΙΙ 2 p. 956: (πέοc) ψ. Meineke V 1 p. c: (τό
πέοc) εψ- vel ψ- Kock dubitat Kaibel ('at sic ineptum λείοc ων. videtur την κεφαλήν
fuisse ut apud Hermippum')
Ar. Thesm. 805 Κλεοφών χείρων πάντωc δήπου Cαλαβακχουc, ubi schol. διαβάλλει δέ
αυτόν ώc κίναιδον
458 PLATO

61 (60)

Schol. (VΕΘ) Ar. Ran. 681 Θρηικία χελιδών: ϊνα διαβάλληι (-λλει V, -ληι Ε) αυτόν ώc
βάρβαρον. κωμωιδείται δέ ώc (ώc om. VE) υίόc Θράιccηc. ούτοc δέ ήν (ούτ. γάρ Θ) δ
καλούμενοc Κλεοφών (ξενο- V) δ λυροποιόc (ό τυροπ- V, τυραννοπ- Θ, superscr. ό τυ­
ροπ-). καί Πλάτων εν Κλεοφώντι (ξενο- V) δράματι β α ρ β α ρ ί ζ ου c αν πρόc αυτόν
πεποίηκε τ ή ν μητέρα. καί αυτή δέ Θραιccα ελέγετο
vid. supra p. 456 (post test. ίίί) et cf. Eup. fr. 262. Herm. fr. 10

62 (61)

Athen. ΠΙ p. 76 F (cύκων γένη) Cέλευκοc δ' εν ταίc Γλώccαιc (fr. 45 Μ.; εν τ. Γλ. om.
CE) καί γ λ υ κ υ c ί δη ν τινά καλείcθαί φηcι cύκωι (cίδηι vel cιδίωι Mueller) την μορφήν
μάλιcτα εοικυίαν (-κόc Α)· φυλάccεcθαι δέ τάc γυναίκαc εcθίειν διά τό
π ο ι ε ί ν ματ α ι c μ ο ύ c (defic. CE), ώc καί Πλάτων ό κωμωιδιοποιόc φηcι ν εν Κλεοφώντι
Hesych. γ677 γλυκυcίδη· φυτόν ποιόν, cυντελουν πρόc άτόπημά τι των γυναικών

63 (62)

Antiatt. p. 79,20 ά ρ γ ύ ρ ι α· πληθυντικώc, ουχ ένικώc. Πλάτων Κλεοφώντι

Schol. (Ε) Ar. Nub. 756 a (τάργύριον δανείζεται) ή γραφή αργυρίων πληθυντικώc παρά
Φρυνίχωι κείται (fr. 25 Borr.). δτι ο{ κωμικοί πληθυντικώc φαcιν, οί δέ ρήτορεc ένικώc.
vid. Ar. fr. 412

64 (63)

Poll. Χ 56 (codd. FS, ABCL) Πλάτων δ κωμικόc έν Κλεοφώντι μάραγναν (ό.μαραγαν

ABCL) την μάcτιγα ώνόμαcεν
cμάραγναν Jungermann, cf. Hesych. c 1226, μ256. 257, Phot. p. 246,15. 16 Aesch. Cho.
375 μαράγνηc, [Eur.] Rhes. 817 μαράγνα codd., ubi glossa cod. C (ΙΙ p. 343,20 Schw.) οϋτωc
παροξύνει (προπαρ- Lentz) Ήρωδιανόc εν τηι Καθόλου (1 p. 256,25)· δηλοί δέ την μάcτιγα
supplicii servilis genus quod Cleophon aut anxie metuerit aut senserit indicari censet Cobet
Obs. p.151. vocem Aeschyleam ίη paratragoedia adhibuisse Platonem arbitratur Fraenkel
Gnom. 37 (1965) 231

ad Cleophontem sunt qui referant fr. 201. 223. 247

 Κλεοφών - Λάϊοc 459

Λάϊοc

cf. test. 1. cognomines tragoedias scripserunt Aeschylus et Lycophron (TrG F 100 Τ 3,5).
de Meleti Oedipodea (48 F 1 Sn.) vid. Mazon REA 44 (1942) 179sqq. et Webster Herm. 82
(1954) 297, qui hanc tetralogiam a Platone traduci suspicatur
'quod argumentum tractaverit Plato vide an colligi possit ex Athenaeo ΧΙΙΙ p. 602 F φαci
τοιούτων (παιδικών) έρώτων κατάρξαcθαι Λάϊον, ξενωθέντα παρά Πέλοπι καi έραcθέντα
του υίου αύτου Χρυcίππου' Meineke Qu. sc. ΙΙ p. 18. vid. ad Ar. fr. 453 et ad Strattidis
Χρύcιππον

Meineke I p. 173 sq. Cobet Obs. p. 125 sq. Kock I p. 617 sq. Geissler p. 74
Schmid 1 4 p. 1506

65 (64)

ούχ όραιc δτι

ό μεν Λέαγροc, Γλαύκωνοc ων μεγάλου γένουc,
(αβελτερο)κόκκυξ ηλίθιοc περιέρχεται,
cικυοϋ πέπονοc εύνουχίου κνήμαc εχων;
s Φιλωνίδην δ' ού τέτοκεν ή μήτηρ δνον
τόν Μελιτέα, κούκ επαθεν ουδέν;

[1-4] Athen. epit. 11p. 68 C δτι τούc πέποναc Κρατίνοc μέν cικυούc cπερματίαc κέκληκεν
έν Όδυccευcι· (fr. 147, ubi vid.) ... Πλάτων Λαίωι· ούκ - εχων. [1. 5-6] Schol. (Ε, Ald.)
Ar. Plut. 179 (post Philyll. fr. 22, vid. Nicoch. fr. 4) καi Πλάτων δέ Λαίωι φηcίν· ούχ δραιc
δτι Φιλωνίδην - ούδέν concinnavit Iacobi ap. Mein. V 1 p. 45
2 δ μελέαγροc CE: corr. Clinton Fast. Hell. ( 11824) p. 239 3 suppl. Bergk Anacr.
(1834) p. 257 ex Phryn. praep. soph. p. 48,11 αβελτεροκόκκυξ· αβέλτεροc καi κενόc. κόκκυγα
λέγουcι τόν κενόν καi κούφον περιέρχεται ed. Basil. (1535): -έχεται C: -έχετο Ε 5 δ'
ού Iacobi: που Ε Ald. 5-6 δνον τόν Ε (coniecerat Bentley ap. Kusterum, Not. p. 321):
ανόητον Ald. 6 κούκ Hemst.: καi ούκ Ε Ald.

2 de Leagro Glauconis filio (ΡΑ 9029. 3027) eorumque familia vid. Davies Ath. Prop.
Fam. p. 90 sq. Ar. Αν. 763 του Φιλήμονοc γένουc et Soph. OR 1383 γένουc του Λαίου
confert Meineke ed. ιηίη. 3 αβέλτεροι Ar. Nub. 1201, cf. Eccl. 768 et Ran. 989; κόκκυγεc
Ach. 598, vid. Bechtel Spitznamen p. 54 cf. Alex. fr. 159,3 Κ. ό γουν Τιθύμαλλοc αθάνατοc
περιέρχεται et Men. Sam. 601 sqq. 4 εύνουχίαc oppositus cπερματίαι. cf. Theophr. hist.
plant. IV 11,4 vid. fr. 200,3 et Taillardat § 889 5 de per[ temp. τέτοκεν vid. Wack.
ΚΙ. Schr. 11 p. 1017 5 sq. de Philonide 'asino' Melitensi vid. Theop. fr. 5 et Nicoch. fr. 4
Ύidetur Laius Iocasten oraculo sine dubio admodum ridiculo perterritam consolari'
Kock. cf. fr. 66
460 PLATO

66 (5 Dem.)

άπαμβρακου καί μή προδώιc cαυτήν

Phot. (b, z) α 1168 αμβρακου καi απαμβρακου. Πλάτων Λαίωι (Λαία b)· απ. - cαυτήν,
αντί του καρτέρει, ανδρίζου. τικτούcηι δέ παρακελεύεται. cf. α2240 = Lex. Bachm.
p. 113,24, brevius Hesych. α 5762
απαμβρακου z: απαμπ- b πρόδωc Ζ
post cαυτήν υ - trimetri finem statuit Reitz. p. χχίί, post απ. vel προδ. Wi\. ΚΙ. Schr. IV
p. 533 sq., qui tetrametrum cεαυτήν scribendo efficere noluit propter eiusdem scaenae tri-
metros fr. 65
Ar. Thesm. 210 μή cαυτόν προδώιc

67 (65)

Antiatt. p. 96,24 έ πι ν έ φ ε λ ο v- Πλάτων Λαίωι

Phot. ε 1646 επινέφελον· Ήρόδοτοc (VII 37,2). apud Antiatticistam Herodoti, apud
Photium comici testimonium omissum esse susp. Theodoridis ΖΡΕ 67 (1987) 7

68 (66)

Antiatt. p. 100,26 ί c c α· τό επιχαρτικόν επιφώνημα. μέμφεται (-ονται, "improbant Atti-

cistae', Meineke Men. et Phil. p. 563). Πλάτων Λαίωι (δαίωι cod.)
cf. Men. fr. 273 Koe. et vid. Headlam ad Herond. 3,93, Nauck Ar. Byz. p. 161

etiam fr. 212 et 213 Λαίωι fortasse tribuenda esse coni. Tsants.

Λάκωνεc fι Ποιηταί

cf. test. 1. de fabulae auctore dubitabatur (fr. 72), vid. νοl. V p. 398 sq. de Cratini et
Eupolidis Laconibus. 'de argumento ποπ magis constat quam quo tempore scripta sit fabula;
inane enim est quod multis persuaserat Cobetus Aristophanis verbis Pac. 700 sq. (Κρατίνοc)
απέθανεν / δθ' οί Λάκωνεc ενέβαλον Platonis Lacones significari' Kaibel. cf. Luebke Obs.
p. 29. Λάκωναc scripserunt etiam Nicochares et Eubulus, Ποιητάc Alexis, Ποιητήν ipse
Plato
 Λάϊοc - Λάκωνεc η Ποιηταί 461

Meineke I p. 175, V 1 p. 2 Cobet Obs. p. 87 -95 Kock I p. 619 cum add. 111p. 727
Zieliήski
Ires. p. 3 sq. (a.1884) Geissler p. 69 cum add. p. χνίίί Norwood p. 171 -173
Schmid 1 4 p. 14617 • 151 sq.

69 (67)

δταν δέωμαι γωνιαίου ρήματοc,

τούτωι παριcτω καi μοχλεύω τάc πέτραc

Schol. Orib. co\l. med. ΧΙ Α 63 (Diosc. mat. med. 11 126), νο\. 11 p. 90,30 Raed. (καυλόν
γωνοειδη) αντί (του) μέγαν καί cτερεόν, ώc εϊ τιc λέγοι γωνιαίον λίθον. Πλάτων Λάκωcιν·
δταν - πέτραc
1 δταν (δέ) ... ρήματοc; : : Meineke 2 παριcτώ cod.: παρίcτω Meineke: παρεcτώc
Herw. Co\l. p. 54 (Ό\ίm'): παραcπώ Emperius Opusc. p. 309: παριcουμαι Kock καί
μοχλεύω cod.: καί μόχλευε Meineke: διαμοχλεύω Herw.
1 Sthenelum loqui coni. Meineke, co\l. fr. 72 Ar. Ran. 854 κεφαλαίωι ... ρήματι. cf.
Canth. fr. 8 2 τούτωι Άeschylo puta' Meineke Eur. Cycl. 240 πέτρουc μοχλεύειν.
Ar. Nub. 1397 (Chorus ad Phidippidem) ώ καινών επών κινητά καί μοχλευτά

70 (68)

καi μήν δμοcόν μοι μή τεθνάναι. (Β.) τό cωμ' εγώ,

ψυχήν δ' έπανήκειν ωcπερ Αicώπου ποτέ

Schol. (VΓ) Ar. Αν. 471 (de Aesopo, test. 45 Ρ.) ό δέ κωμικόc Πλάτων καί (ώc V) ιiναβιώναί
φηcιν αυτόν (οϋτωc Γ) εν τοίc Λάκωcιν οϋτωc (om. Γ)· καi - ποτέ. Sud. α 1806 ιiναβιώναι·
ιiναζηcαι. ηδη δέ τινέc φαcιν εic (ώc codd.) τοcουτον αρα τόν Αϊcωπον θεοφιλή γενέcθαι,
ώc καi ιiναβιώναι αυτόν, καθάπερ οδν τόν Τυνδάρεων καi τόν Ήρακλέα καi τόν Γλαυκον
(Ael. fr. 203 Η.). καi Πλάτων φηciν ό κωμικόc· καi - ποτέ
1 μην Schol.: νυν Sud. ώμοcον Sud. codd. FM καi νυν δμοcον ή μην Kai-
bel τεθναναι Schol. τό cώμα εγώ Sud. (αν pro εγώ so\us cod. S): om. Schol.: τό cώμά
γε Cobet Obs. p. 95 (qui \oquendi vices primus recte indicavit) 2 ψυχήν δ' επανήκειν
Kuster: ψυχήν δ' αδ (υ ίη ν mut. Γ, retentis acc. et spir.) ηκειν (η- V) Schol.: ψυχή δ' από
νίκηc Sud.: ψυχή δ' επανηκεν Cobet ('id επανηλθεν dicendum erat' Meineke ed. min.): (Α.)
ψυχή δ' επανήκειc Toeppel 1851 p.10 (interrogative): ψυχή δ' ιiνήβηc' Kaibel: ψυχήν δ'
ιiνηκεν (sc. Αιδηc, qui init. ν. 3 nominatus fuisset) Kock
n Αicώπου codd.: Αίc- Toeppel
(ή Aic- per synizesin iam Burgess ίη praef. ad Dawes. Misc. crit. [2 1781] p. χίίί)

2 Ptol. Chenn. apud Phot. bibl. 190 p. 152b 11 ώc Αϊcωποc ιiναιρεθεic ύπό Δελφών
462 PLATO

άνεβίωcε κτλ. (test. 47 Ρ.), vid. Κ.-Η. Tomberg, Die Kaine Hist. des Ptol. Chenn., diss. Βοπη.
1968, p. 188 sq.

71 (69)

(Α.) ανδρεc δεδειπνήκαcιν ήδη; (Β.) cχεδόν απαντεc. (Α.) ευ γε·

τί ου τρέχων (cύ) τάc τραπέζαc εκφέρειc; εγώ δε
νίπτρον παραχέων ερχομαι. (Β.) κάγώ δε παρακορήcων.
(Α.) cπονδάc δ' επειτα παραχέαc τόν κότταβον παροίcω.
s τηι παιδί τούc αυλούc έχρην ήδη πρό χειρόc εϊναι
καi προαναφυcαν. τό μύρον ήδη παραχέω βαδίζων
Αiγύπτιον κάιτ' ϊρινον· cτέφανον δ' επειθ' έκάcτωι
δώcω φέρων των ξυμποτών. νεοκρατά τιc ποιείτω.
(Β.) καi δή κέκραται. (Α.) τόν λιβανωτόν επιτιθεic t εϊπε

***
10 cπονδή μεν ήδη γέγονε καi πίνοντέc εicι πόρρω,
καi cκόλιον ήιcται, κότταβοc δ' εξοίχεται θύραζε.
αυλούc δ' εχουcά τιc κορίcκη Καρικόν μέλοc <τι)
μελίζεται τοίc cυμπόταιc, καλλην τρίγωνον εϊδον
εχουcαν, εϊτ' ηιδεν πρόc αυτό μέλοc Ίωνικόν τι

[1-14] Athen. XV p. 665 Β (περί τών μετά τό δείπνον έπιτελουμένων) τά έκ τών Λακώνων
Πλάτωνοc iαμβεία (ϊαμβια cod.)- livδpεc - τι. [8] Pap. Flor. 112 Fr. Β (Ar. fr. 591) 14
δώ(c)ω φέρω[ν, 15 ν]εοκρίiτg ηc π[ο(ι)είτω (Plat. vers. cognovit Hagedorn ap. Kassel ΖΡΕ
25, 1977, 5612)
1 ανδρεc Dindorf: li- Α 2 τί Α: είτ' Kaibel ms., sed vid. vLeeuwen ad Ar. Equ.
1207 cύ add. Mus. έκφέρειc Α: εic- Blaydes Adv. ΙΙ p. 75, sed νίd. ad Ar. fr. 545,1
3 νίπτρον Casaub.: λίτρον Α παραχέων ερχομαι Hermann' De metr. (1796) p.177:
παραχ- εicέρχ- Α: παρέχων εicέρχ- Jacobs Addit. p. 349, prob. Hermann 2 Elem. doctr. metr.
(1816) p. 148 παρακορήcων Α: -ω Hermann 1 5 πρό χειρόc εΙναι Hermann 2 : προχεί­
ρουc εlναι Α: προχειρίcαcθαι Meineke ed. min.: προχειρίcαι με Headlam CIR 10 (1896)
438 την παίδα τούc αύλούc έχρην εχειν πάλαι προχείρουc Cobet Obs. p. 90 ('at hoc
ποπ est emendare sed ipsum versus facere' Meineke V 1 p. 45) 6 προαναφυcίiν Cobet:
προc- Α: προαναφύcα Meineke ed. min., coll. Soph. Ant. 491 παραχέω ('infundam')
βαδίζων Kaibel ms.: -χέων β- Α: -χεον β- Mus.: -χέων βαδίζω Bergk ap. Mein. V 1 p. ci
7 δ' del. Kock 8 νεόκρατά Α 9 τον λιβανωτόν έπιτιθεic εiπε Α: τόν λ. έπιτ. άνείπε
(imperat.) Norwood p.171 3 : τόν λ. έπιτίθηcιν ή παίc Elmsley Edinb. Rev. 19 (1811) 85:
 Λάκωνεc η Ποιηταί 463

(επειτα) vel (κάιτα) (sic Anal. Ath. p. 322, praeeunte Hermanno 2) τόν λ. έπιτίθει cύ." εϊτ'
έ(πάγει·) Meineke ed. min.: Ίatent Athenaei verba, quibus media quaedam se omisisse
moneat' Cobet p. 93, qui ante ν. 10 plura deesse ex rerum descήptione cognovit 10 μεν
Schweigh.: με Α είcι Porson Misc. p. 247: ήδη Α 12 τι add. Hermann 1 (cf. 14 et
Theocr. 14,31) 13 ξυμπόταιc Hermann 2 (cf. 8, ubi cυμ- Edmonds) κίiλλην Schweigh.:
καλήν Α 14 ε{τ' ήιδεν Schweigh.: ειτηδε Α

1 sqq. cf. Philyll. fr. 3. Kann De iteratis p. 46 2 τρέχων ut Ar. Pac. 259, cf. Plut. 1103
3 Philox. Leuc. PMG 836b 40 παίδεc νίπτρ' εδοcαν κατά χειρών, cf. Eur. Ιοη. 1173 sq.
numerus singularis (de Pollucis testimonio VII 40, Χ 78 dubitari potest) adeo suspectus fuit
Kaibelio ut Casauboni emendationem repudiaret; sed λίτρον defendi nequit. νίμματα / έπέχει
τιc Drom. fr. 2,2 sq. 5 Eur. Tro. 1207 πρό χειρών (πρόχειρον Wecklein) 6 Ar. Vesp.
1219 αύλητρic ένεφύcηcεν (ό:ν- Blaydes) 7 μύρον Αίγύπτιον Ephipp. fr. 8,1, Dexicr. fr.1,
ίρινον Ceph. fr. 3,2 Ar. Αν. 463 φέρε παί cτέφανον. νίd. Blech, Stud. z. Kranz bei d. Gr.
(1982) p. 649 8 Hesych. ν 331 ( ~ Poll. VI 24) νεοκράc· νεωcτi κεκραμένοc, cf. ν 332 et
vid. Radt ad Aesch. fr. 323 (νεοκράτεc cπονδαί) 9 Ar. Thesm. 214 ό:πόδυθι τουτi θοί­
μάτιον. : : καi δή χαμαί. cf. Pac. 327 καί δή πέπαυμαι et νίd. Denniston Gr. Part. p. 251 sq.
Ar. Nub. 426 ούδ' αν cπείcαιμ', ούδ' έπιθείην λιβανωτόν, cf. Vesp. 96, Ran. 888, Men. Sam.
158 l0sqq. cf. Men. Dysc. 943sqq. Perusino p.112 10 Plat. conv. p.176 D πόρρω
... πιείν 11 de scoliis ίη cοηνίνίο canendis νίd. ad Ar. fr. 235 12 Ar. Ran. 1302
Καρικών αύλημάτων. Hesych. κ 816 Καρικά μέλη· έλέγετό τιc Καρικόc ρυθμόc έκ τροχαίου
καi ίάμβου cυγκείμενοc. νίd. Wil. Gr. Versk. p. 2261• 3232 13 de trigono νίd. Ar. fr. 255,
Eup. fr. 88,2 et 148,4 14 Ar. Eccl. 883 μελύδριον ... τι των 'Ιωνικών. vid. Wil. Timoth.
p. 662, Gr. Versk. p. 3362
'conloquuntur foήs duo servi ['prior paullo imperiosior, alter summissior' Kaibel ms.],
dum intus convivium celebratur. ac cena quidem iam finita est; fit libatio, tibicina modos
meditari iubetur. deinde omissis quibusdam alter servus, qui antea introierat, rediens conservo
quae ίη triclinio viderit narrat' Kock duce Cobeto

72 (70)

Harp. p. 272,14 Dind. έν ταίc διδαcκαλίαιc εύρίcκεται ό C θ έ ν ελ oc τραγωιδίαc ποιητήc

(32 Τ 2 Sn.). έκωμώιδει δέ αύτόν ό τούc {Πλάτωνοc secl. Bothe} Λάκωναc γράψαc ώc
τ ό: λ λ ότ ρ ι α έ πι c φ ε τε ρ ι ζ ό μεν ον (cφετεριζόμενοc epit., επη cφετεριζόμενον Dobree
Adv. 1 p. 588)
cf. fr. 136 et νίd. ad fr. 69,1
464 PLATO

73 (71)

πάcαc παραφερέτω

Athen. ΙΧp. 380 Ε (παραφέρειν, vid. Ar. fr. 482) καi Πλάτων δ'έν Λάκωcιν εφη· π. π.
πάcαc Α: 'supplendum κύλικαc vel simile quid' Meineke, qui V 1 p. 45 coniecit πλήcαc
et sic scripsit ίη ed. Athenaei, sed scrupulum sensit Anal. Ath. p. 167 ('πάcαc sc. κύλικαc for-
tasse servari potest'). verbum simplex comicae dictioni parum convenire monet Herw. Coll.
p. 54 παραφερέτω Schweigh.: περι- Α

74 (72)

Antiatt. p. 105,10 κι ό κ ρ αν α· τάc των κιόνων κεφαλάc. Πλάτων Λάκωcιν

Ρο!!. VII 121 κιόκρανα αί κεφαλαi των κιόνων. cf. Xen. hist. Gr. IV 4,5 πίπτει τό
κιόκρανον από του κίονοc. de vocabuli forma vid. Lobeck Phryn. p. 669, Schwyzer I p. 4404

75 (73)

Phot. p. 279,19 μυ λα κ ρ ίδ εc (-βρίδεc cod., corr. Meineke)· cίλφαι αί μαλακαί, ελλευκοι.

η τρωξαλλίδεc (τριξαλίδεc cod., corr. Porson) καi α(λ)ετρίδεc (corr. Meineke). Πλάτων
Λάκωcι
vid. Ar. fr. 600

etiam Pap. Argent. 2345' (CGFP 236) Λάκωcι tribuit Croenert

Μαμμάκυθοι

ί. Sud. π1708 (test.1) Μαμμάκυθοc

ίί. Schol. (VE) Ar. Ran. 990 Μαμμάκυθοι (-ουθοι Ε, -ονθοι V, sed -υθοι ίη textu poetae
ambo): Άρίcταρχοc μέν (μέν om. V) φηcιν ώνοματοπεποιηcθαι. πωc συν, Δημήτριόc φηcιν
(Ιχίοη, fr. 36 St.), ει δή (μή Ε) cύνηθεc αυτοϊ'c (Άττικοϊ'c Meineke Ι p. 219) τό δνομα; ου
(οδ codd., corr. Staesche, ει μή ... , {ού} Kaibel) καi δραμα δλον οϋτωc έπιγέγραπται
Μαμμάκυθοι (-ουθοι codd.), δ τινεc (οϊτινεc V) Πλάτωνοc λέγουcιν;
Steinhausen Κωμ. p. 17
 Λάκωνεc η Ποιηταί - Μενέλεωc 465

ίίί. Hesych. μ216 μαμ(μ)άκυθοc· μωρόc. εcτι δέ καi δράμα πεποιημένον Πλάτωνι

vid. ad Metagenis Auras

Μενέλεωc

cf. test. 1. de nominis forma vid. Kannicht ad Eur. Hel. 131. 564

76 (74)

είπέ μοι,
ώc όλίγα λοιπά των έπιτραπεζωμάτων.
(Β.) δ γάρ θεοίcιν έχθρόc αύτά κατέφαγεν

[1-3] Athen. 1 XIV p. 641 Β (έπιφορήματα) Πλάτων δ' έν Μενέλεωι έπιτραπεζώματα

αύτά καλεί (hinc Eust. ίη 11.p. 1141,9) οlον τά έπιτιθέμενα ταίc τραπέζαιc βρώματα, λέγων
οϋτωc· είπέ μοι - κατέφαγεν. [2] Athen. 2 IV p. 170 Ε ελεγον δέ καί έπιτραπεζώματα τά
έπιτιθέμενα τηι τραπέζηι βρώματα. Πλάτων Μενελάωι· ώc - έπιτραπεζωμάτων. Hesych.
ε 5349 = Phot. ε 3721 = Et. gen. Β (Et. magn. p. 366,52) = Sud. ε 2721 έπιτραπεζώματα·
τά έπιτιθέμενα τηι τραπέζηι (ταίc -αιc Hesych., cf. Athen. 1) βρώματα
2 ώc Α et Α: πώc Kock ('mirantis verba sunt, ποπ interrogantis' Κaibel ms.)
1 2
3 ό γαρ
Α: ού γαρ ό ... ; Kock vid. Denniston Gr. Part. p. 73 sq.
1 cf. Magn. fr. 6 3 vid. ad Eub. fr. 76,2 δ θεοίcιν έχθρόc. Stratt. fr. 68, vLeeuwen ad
Ar. Vesp. 418

77 (75)

Zenob. vulg. VI 17 τ ί ο ύ κ απ ή γ ξ ω, ϊ να Θ ή β η cι ν η ρ ω c γένη ι · ταύτηc (sc. τηc

παροιμίαc) Πλάτων έν Μενέλεωι (μενέω cod.) μέμνηται. φαci δέ δτι έν Θήβαιc ο{ έαυτούc
ιiναιρουντεc ούδεμιαc τιμηc μετείχον. καi Άριcτοτέληc δέ (fr. 502 R. 3) φηcι περί Θηβαίων"
τό αυτό τουτο, δτι τούc αυτόχειραc έαυτών γινομένουc ουκ έτίμων. τό ούν ϊνα ηρωc γένηι
κατ' ευφημιcμόν εϊρηται. brevius Zenob. Ath. ΠΙ 75 cod. L2(κατ' είρωνείαν εϊρηται παρά
Πλάτωνι). Phot. p. 590,22 = Sud. τ 647 τί - γένηι· κέχρηται αυτηι Πλάτων έν Μενελάωι.
παρά δέ την ίcτορίαν· ο{ γαρ έν Θήβαιc έαυτούc διαχειριcάμενοι ουδ' ήcτινοcουν τιμηc
ηξιουντο. nulla Platonis mentio ίη ceteήs proverbiorum collectionibus (init. τί δτι ουκ
Zenob. Ath. codd. ML, Ρrον. Bodl. apud Cohn CPG Suppl. Ι p. 54)
Thebanos Άπαγχόμενον coluisse coniecit Usener Gδttern. p. 23φ 6 , vulgatum apud Boe-
466 PLATO

otos mortuorum άφηρωϊcμόν perstήngi existimavit Rohde, Psyche 2 1 p. 2561 (duce Carolo
Keil, Syll. inscr. Boeot. [1847] p. 153, cf. Eitrem RE VIII 1 [1912] p. 1138, 14-38). Useneή
coniecturam probavit Hirzel, Selbstmord p. 41 , firmare studuit Crusius CPG Suppl. V
p. 92-96, coll. impήmis ΑΙ. fr. 523 τί ουκ c. aor. exemplis illustrat vLeeuwen ad ΑΙ.
Equ. 1207

78 (76)

Athen. 111p. 11Ο D (post fr. 92) εν δέ τώι Μενελάωι επιγραφομένωι αγελαίου c τιναc
α ρ του c καλεί. hinc Eust. ίη 11.p. 265,32
Phot. α 141 = Lex. Bachm. p. 9,3 άγελαίον άρτον τόν χυδαίον. cf. Eup. fr. 404

79 (231)

Phot. (b, z) α 1788 ά ν ε γ ιc λ η τ ί δέ Πλάτων Μενελάωι (Μεν. om. z). Lex. Bachm.
p. 94,12 αvεγιcλητί Πλάτων ε{πε ιcαί Ίcοιcράτηc (15,28 -εί, var. lect. -ά)

Μέτοικοι

vid. test. 1. memoratur etiam fabula quater a Photio, Polluce et Apollonio, 'ut eπorem
esse appareat quod idem Apollonius idem vocabulum [fr. 83] tamquam e Pherecratis Metoecis
attulit. neque enim Pherecrates Metoecos scripsit nec Crates' Kaibel. vid. tamen vol. ΙV
p. 98 sq. (Cratet. fr. 26), D. Whitehead, The ldeology of the Athenian Metic (1977) p. 39

80

ουκ έμάνθανον
κακών μεγίcτων άρραβώνα λαμβάνων

Phot. (sz) α 2867 αρραβών κακών. Πλάτων Μετοίιcοιc (Μεριιcοίc SZ,corr. Tsants. p. 144)·
ουκ - λαμβάνων
Comp. Men. et Philist. 1156 J. = 11110 J. του δυcτυχείν ... άρραβών' εχειν, Antiphan.
fr. 123,6 Κ. εχοντεc αρραβώνα την τέχνην / του ζην. cf. Cratin. fr. 230
 Μενέλεωc- Μέτοικοι 467

81 (77)

cημεία παραcημεία, κλείν παρακλείδιον

Ρο!!. Χ 24 (codd. FS, ABCL) παρά δέ Άριcτοφάνει έν Αiολοcίκωνι (fr. 15) καi κλει­
δίον (sc. εύρήκαμεν), έν μέντοι τοίc (τοίc om. FS) Πλάτωνοc του κωμικού Μετοίκοιc·
cημεία - παρακλείδιον
παραcημεία ABCL: -ειον F: -ειων S
Phryn. praep. soph. p. 87,17 κλείδα (Diph. fr. 9)· τό δόκιμον κλείν έcτιν. cf. ·Hdn. 1
p. 415,9 L. 'παραcημεία sigilla adulterina, ut παρακλείδιον clavis adulterina' Meineke.
νίd. Bywater CIR 54 (1940) 11, Schwyzer II p. 4927 • 'videtur aliquis nove fictum vocabulum
παρακλείδιον adhibita analogia defendere' Kaibel

82 (6 Dem. + 214 Κ.)

(υ) ώδ' αναιcχυντουντε τώ μιλτηλιφη

Phot. (b, S') α 1386 (dualis ίη -fj, post Ar. Thesm. 282) Πλάτων Μετοίκοιc (μετ' οίκοιc
S')· ώδ' - μηλτηλιφfj. Schol. vet. (Γ) Ar. Ach. 22 (τό cχοινίον φεύγουcι τό μεμιλτωμένον),
p. 10,11 Wils. μεμιλτωμένωι cχοινίωι περιβάλλοντεc αυτούc cυνήλαυνον εic τάc έκκληcίαc.
τουτο δέ έποίουν ύπέρ του μή βραδυναι· δcοι γάρ έχρίοντο, ζημίαν έξέτινον. ίiλλωc· έπεi
όκνηρωc εΙχον οί 'Αθηναίοι πρόc τάc cυνόδουc, εiώθεcαν ύπηρέται δύο μεμιλτωμένον
cχοινίον έκτείνοντεc διά τfjc άγοραc διώκειν τόν δχλον εic τήν έκκληcίαν, ωc φηcι Πλάτων
ό κωμικόc. δcοι δ' έχρίοντ' έξέτινον ζημίαν (hinc Sud. μ 564 et c 1810). eadem fere Schol.
Tricl. (Lh) 22 b ex ultimis scholiastae verbis trimetrum effinxit Bothe, quem iure repudiavit
Kock. νίd. Stephanis, 'Ελληνικά 30 (1977/78) 22sq.
τω μηλτηλιφfj S': τω -λεφfj b: corr. Wil. ΚΙ. Schr. IV p. 536

νέεc ... μιλτηλιφέεc Hdt. 11158,2 νίd. Wankel ad Dem. 18,169 (p. 852sq.) et de forma
ίη -fj Meist.-Schw. p. 1321175 , 2001627

83 (78)

Apoll. Dysc. pron., GrGr 11 1,1 p. 69,18 Schn. ευθείαc άμοιρεί ή προκειμένη γεννική
(έμαυτου)· ου γάρ εi απαξ είρηται, καi ταυτα ύπό κωμικfjc άδείαc, ώc έν Μετοίκοιc
Πλάτωνοc, τουτο κανών έcτι τfjc κατά φύcιν ευθείαc cιγηθείcηc. p. 113,17 τfjc έμαυτου
πλαγίου καi ετι των ύπολειπομένων οϋτε ρητή ή ευθεία οϋτε cυcτατή. καi δτι ου ρητή,
468 PLATO

τουτέcτιν ου cυνήθηc, cυμφανέc, χωρic ε{ μή εν Μετοίκοιc Φερεκράτουc ίiπαξ εcτiν

είρημένη, καi ίcωc ενεκα τοϋ γελοίου (cf. Ar. fr. 270)
'dixit igitur Plato εμαυτόc pro εγώ αυτόc' Kaibel. νίd. R. Schneider GτGr 111,2 p. 134.
'inquilinos induxit ... soloece dicentes' Cobet Obs. p. 60

Μύρμηκεc

νίd. test. 1. cognominem fabulam scripsit Cantharus, Μυρμηκανθρώπουc Pherecrates

Geissler add. p. χίίί

Νίκαι

cf. test. 1. post Aristophanis Pacem acta est fabula (fr. 86)
Meineke I p.175sq. Cobet Obs. p. 82-87 Kock I p. 623 cum add. 111 p. 727
Geissler p. 43 sq.

84 (79)

τουτi προcαναβfjναι το cιμόν δεί

Schol. (Γ)Ar. Lys. 288 (Sud. c 436) τό cιμόν αντί τοϋ πρόcαντεc ... καi Πλάτων (καi
πλατύ Γ, καi πλατύ καi Sud., corr. Elmsley ad Ar. Ach. 377) εν Νίκαιc· τουτi - άεί
post τουτi add. μεν Sud. cod. Α πρόc αναβ. Cobet Νον. lect. p. 183 δεί Elmsley:
αεί Γ: αίεί Sud.: δεί (c' ετι) Cobet

νίd. Ar. fr. 76

 Μέτοικοι - Νυξ μακρά 469

85 (80)

Schol. (VΕΓ) Ar. Αν. 1297 (Midias, νid. fr. 116) διαβάλλεται δε καί (ιcαί om. ΕΓ) είc
τε (είc Γ) πονηρίαν, ώc Πλάτων έν Νίκαιc, καί κλοπfjc δημοcίων, ώc Μεταγένηc έν
Όμήρωι (fr. 12), καί cυκοφαντίαι

86 (81)

Schol. Areth. (Β) Plat. apol. p. 19 C (p. 421 Gr.) κωμωιδείται δε ( Ar i s t ο p h a η e s, test.
3,17) καί (δτι) τό τfjc Είρήνηc κολοccικόν έξfjιρεν άγαλμα. Εϋπολιc Αυτολύκωι (fr. 62),
Πλάτων Νίκαιc

87 (82)

Ρο!!. VΠ 40 (codd. FS, Α) ίχθύων δε πλύμα (πλύματα FS, πλυμα Nauck Mel. Gr.-R.
5, 1888, 229) Πλάτων έν Νίκαιc είρηκεν ό κωμιιcόc
Arist. hist. an. IV 8 p. 534• 27 τό πλύμα των ίχθύων, cf. Ar. fr. 708, Antiphan. fr. 26,3 Κ.

88 (7 Dem.)

Lex. Mess. (Orus, Π. όρθογρ.) fol. 281' 9 ed. Rabe RhM 47 (1892) 406 καί το ί c ν ε ώ ι c
εχει τό ι κατά δοτικήν πληθυντικήν. Πλάτων Νίκαιc
vid. Alpers ad Or. fr. Α 66

Νυξ μακρά

Ύidetur ποπ dissimilis fuisse argumento Amphitruoni Plauti. ηοχ enim longa fuit illa qua
satus Hercules' Casaub. Animadν. p. 213,29. cf. Plut. De fort. Rom. 8 p. 320 Β τόν Ήρακλέα
cπαρfjναί φαcιν έν μακρciι νυκτί, Clem. Alex. protr. 33,4 ό έιc μακρcic γεννώμενοc νυκτόc,
Luc. dial. deor. 14 [10], 1 (Mercuήus ad Solem). de argumento ex fabulari illa nocte petito
frustra dubitat Ε. Staerk RhM 125 (1982) 300sq., cui νidentur similes esse tituli Παννυχίc
(νίd. νοl. V p. 238), Νύξ (Philemonis), Agrypnuntes (Naeνii)
'Αμφιτρύωνα scήpsit Archippus

Meineke Ι p. 176 Kock Ι p. 624 Frantz p. 40 sq. Κaηη De iteratis p. 49 Geiss-

ler add. p. χν sq. Traenkle MusHelv 40 (1983) 217 -238
470 PLATO

89 (83)

άλλ' αδ γελοίον ανδρα μου μή φροντίcαι

μηδέν

Phot. (b, z) α 988 = Lex. Bachm. p. 76,5 αλλά αδ (ου Phot. z, ού b, ού Lex. Bachm.,
corr. Bekker)· αντί του αλλά πάλιν. Πλάτων Νυκτί μακραι· αλλά - μηδέν
1 άλλ' αδ Bekker: άλλά ου Phot.: άλλά ού Lex. Bachm.: ίiλλ' αδ Kaibel ms. (ί. e. άλλο
αδ γέλ.), grammaticum erravisse ratus γελοίον Lex. Bachm.: γέλοιον Phot.: γέλωc τόν
Herw. Νον. add. p. 9 (coll. Dem. 4,25 γέλωc εcθ' ώc χρώμεθα τοίc πράγμαcιν) μου μή
Bekker: μοι codd.: τόν εμόν Κaibel 2 μηδέν (άπόκοιτον δντ' εμου τόν άεί χρόνον) e. g.
Κaibel

Alcmenae indignabundae verba. cf. fr. 93

90 (84)

ένταυθ' έπ' ακρων των κροτάφων εξει λύχνον

δίμυξον

Athen. XV p. 700 F (νοl. ΠΙ p. 556,19 Κaib.) καί Πλάτων εν Νυκτί μακραι· ενταυθ' -
δίμυξον (νίd. Metag. fr. 13)
1 omnes ίη hoc versu doctorum coniecturae metή causa factae sunt (propter ακ'ρων, cf.
Cratin. fr. 328,2, Stratt. fr. 31,3) ένταυθ' Α: εντεύθεν Meineke ed. min.: ενταύθα δ' Kaibel
ms. (Ίupiter, inquit, in caelo cum versatur calathum gerit et sceptrum et fulmen, nunc vero
apud vos lucernam capiti adfixam') έπάκρων των Α: επί των άκρων Bothe (sed cf. Ar.
Ach. 638): επ' αύτων των Kock κροτάφων Α: κορτ- Maas ΚΙ. Schr. p. 203 (iamb. tetr.
agnoscens, ut voluerat Jacobs Addit. p. 371)
1 sq. ex prologo petita esse, quo Mercuήus ut lupiter ab Amphitruone distingui posset
habitum personarum descήbebat, censet Frantz p. 40 (coll. Plaut. Amph. 142-145)

91 (85)

εξουcιν οί πομπείc λυχνούχουc δηλαδή

Athen. XV p. 699 F (λυχνουχοι, post Ar. fr. 8. 290. 291) Πλάτων δ' εν Νυκτί μακραι·
εξουcι ν--δηλαδή
πομπείc Α: -ηc Meineke λυχνούχουc; : : Blaydes Adv. 1 p. 47 (vid. ad Epig. fr. 6,5)
 Νύξ μακρά 471

'eiusdem prologi verba [vid. ad fr. 90). πομπfjc Iovis vel Amphitruonis comites, certe
chorus' Kaibel (Frantz 1.1.)

92 (86)

κάιθ' ήκεν αρτουc πριάμενοc

μή των καθαρύλλων, άλλα μεγάλουc Κιλικίουc

Athen. ΠΙ p. 110 D (inde Eust. ίη Od. p. 1817,60) Πλάτων δ' ό ιcωμωιδιοποιόc (ιcωμωδοπ­
Ε, ιcωμϊιcόc C, Eust.) έν Νυκτί μαιcραι (έν Ν. μ. om. CE, Eust.) τούc μεγάλουc ι'iρτουc ιcαί
ρυπαρούc Κιλιιcίουc όνομάζει δια τούτων· ιcάιθ' - Κιλιιcίουc
1 ιcάιθ' ήιcεν αρτουc Meineke Cur. cήt. p. 17: ιcάτ' ι'iρτουc ήιcε CE: κατ' ι'iρτουc ήιcε Α,
def. Headlam JPh 30 (1907) 313 (ήιcε imperat., vid. ad Herond. 7,127): αρτουc ήιcε Eust.:
ιcάιτ' αρτουc (δδ') vel (τιc) ήιcε Maas ΚΙ. Schr. p. 5073 2 μή ACE, Eust. ('ί. e. μή νόμιζε
δτι' Kaibel): ού Blaydes Adv. ΙΙ p. 76 : : μή τ. καθ.; : : μάλλα Meineke Anal. Ath. p. 51
2 Hesych. ιc 2675 Κιλίιcιοι αρτοι· ρυπαροί, μεγάλοι. vid. Bluemner Techn. 12 p. 76, Marx
ad Lucil. 501

93

ηξειν άποφλεγμήνανταc είc διαλλαγάc

Phot. (Sz) α 2712 άποφλεγμήναvταc. Πλάτων Νυκτί μαιcραι· fjξειν - διαλλαγάc

de Amphitruone et Alcmena (cf. fr. 89), fort. ex prologo; cf. tamen Plaut. Amph. 475, Leo
Plaut. Forsch. 2 p. 222sq.

94 (87)

Ρο!!. VI 142 (codd. FS, Α) είc δε τόν ι'iνευ μελέτηc δοιcουντα λέγειν ... αύτοcχεδιάζων
ιcαί ώc Ξενοφών έν Λαιcώvων πολιτείαι (13,5) αύτοcχεδιαcτήc, τό γαρ έν τfjι Νυκτί μαιcραι
(έν τ. Ν. μ. om. Α) Πλάτωνοc α ύ το cχ εδ ί αc μα φαυλον. Phot. (Sz) α 3254 αύτοcχεδιάζειν
Θουιcυδίδηc ε{πεν (1 138,3, cf. Antiatt. p. 83,4 sq.), ιcαί αύτοcχεδίαcμα Πλάτων, αύτοcχε­
διαcτήc δε Cτράττιc (fr. 82)

etiam fr. 204 Νυιcτόc μαιcραc esse coni. Kaibel

472 PLATO

Ξάνται η Κέρκ:ωπεc

'cum per se ridiculi sint ανδρεc εριουργουντεc, multo probabilius est Ξάνται fabulae
nomen quam Ξάντριαι, quod habet Hephaest. [fr. 96]. nam Et. magn. p. 595,40 τώνδε
βούλευτιc πόνων εν ταίc Ξαντρίαιc Aeschyli tragoedia significatur [fr. 172 R.]. ξάντηc
vocabulum testatur Pollux VII 209. dicitur autem Hercules Omphalae mancipium. de altero
titulo Κέριcωπεc solo Suidae testimonio constat [νίd. test. 1], sed dubitari nequit, si quidem
Hercules Omphalae gratificatus Cercopas latrocinantes coercuit, Diod. IV 31,6. cf. Wil. Eur.
Herc. 12 p. 73' Kaibel. vid. ad Cratin. fr. 13
Meineke Ι p. 176 Kock Ι p. 625

95 (89)

ήν δή θόρυβοc τευταζόντων

Phot. p. 583,17 = Et. magn. p. 755,43 (Et. Sym. EF, CV) = Sud. τ 431 (inde Apost. XVI
40) Πλάτων Ξάνταιc (εξάντηc Et. Sym. CV, om. EF, Et. magn. R)· ήν - τευταζόντων,
αντί του πραγματευομένων η διατριβόντων (cf. Schol. Plat. Phileb. p. 56 Ε [p. 53 Gr.], Τίιη.
lex. Plat. 2 p. 253 sq. Ruhnk.)
τευταζόντων Et., Sud.: τευξάντων Phot.

vid. Pher. fr. 198

96 (90)

χαιρε παλαιογόνων ανδρών θεατών ξύλλογε παντοcόφων

Heph. ench. 15,12 (π. αcυναρτήτων) p. 51,8 Consbr. γίνεται δέ ιcαi τριπενθημιμερέc εκ
τούτων (ex partibus encomiologici et iambelegi) τό ιcαλούμενον Πλατωνιιcόν (test. 17), εν
ώι τά μέν έιcατέρωθεν δύο δακτυλικά (πλατωνικά Α) ειcι πενθημιμερή, τό δέ μέcον ιαμβιιcόν.
ιcέχρηται δέ αυτώι Πλάτων εν Ξάνταιc (Ξαντρίαιc codd.)· χαίρε -παντοcόφων
παλαιογόνων ΙΑ: -γενών Cobet Νον.lect. p. 183: παλαιγενέων Blaydes Adv. 11 p.
76 παντοcόφων Ι: πανc- Α: πάντα cοφών Blaydes

Ar. Nub. 358 χαίρ' ώ πρεcβυτα παλαιογενέc (var. lect. παλαιγ-), θηρατά λόγων φιλο­
μούcων. Pind. ΟΙ. 13,50 μητιν ... παλαιγόνων (των cοφών schol.)
ex parabasi, Whittaker p. 190. cf. Cratin. fr. 360 de metro vid. Ρ. Friedlaender, Henn. 44
(1909) 333 sq. ( = Stud. z. ant. Lit. u. Kunst p. 379), Wil. Gr. Versk. p. 438
 Ξάνται η Κέρκ:ωπεc - Παιδάριον 473

fJΊ (8 Dem.)

Lex. Mess. (Orus, Π. όρθογρ.) fol.283•7 ed. Rabe RhM 47 (1892) 412 ώιδικώc·
Πλάτων Ξάνταιc (ξανταιcι cod.)
cf. Ar. fr. 155. ώιδικώc (var. lect. -όc) Vesp. 1240, def. Wil. ΚΙ. Schr. 1 p. 344 (ώδί πωc
Dindorf)

Παιδάριον

Παιδίον test. 1 et fort. fr. 100. Παιδάριον scήpsίt Philemo, Παιδίον Menander, Apollo-
dorus, Posidippus, Paedium Turpilίus
Meίneke I p. 176 Geissler p. 56

98 (91)

φέρε τουτ' έμοί,

δείξον τό κ:ανουν μοι δευρο· πηι μάχαιρ' ενι;

Schol. (RV) Ar. Pac. 948 b. α. (τό κανουν πάρεcτ' όλάc εχον καi cτέμμα καi μάχαιραν)
δτι έκέκρυπτο εν τώι κανώι ή μάχαιρα ταίc όλαίc καi τοίc cτέμμαcιν. καi έντευθεν κανουν,
άπό του καίνειν (cf. Et. gen. Β = Et. magn. p. 489,10; κνείν R et Sud. κ 318, κανείν
Meineke). Πλάτων Παιδαρίωι· φέρε - ενι
1 τουτ' έμοi R: τούτ' έμοi V: τουτο δή Dobree Adv. 11 p. 211: τουτό νυν Blaydes Adv. 1
p. 47 'ηοη minus duplex pronomen quam duplex imperativus aptum vίdetur matή de
puero sollicitae. appellat illa servum canistrum ablaturum mihi hoc da, monstra mihΓ Κaίbel
2 μοι R: om. V πηι ... ενι RV: μή ... ενι; Dobree: μή ... ένηι Rίchards p. 74

2 cf. Eur. ΙΑ 1565 sq. et vid. Zίehen RE XVIII 1 p. 600,15 sqq., Austin ad Men. Sam. 222
474 PLATO

99 (92)

εί μεν μή λίαν (u u - ) ώνδρεc, ήναγκαζόμην

cτρέψαι δευρ', ούκ αν παρέβην είc λέξιν τοιάνδ' επών

Schol. (VΓ, Lh) Ar. Pac. 734 b (Sud. s. ν. παράβαcιc, π 282) δήλον δέ ποιουcιν αυτοί ο{
ποιηταί τό cτρέφεcθαι cημαίνοντεc ιcαί τό παραβαίνειν. (ώc add. Lh) Πλάτων (ό ιcωμιιcόc
add. Sud.) εν τώι Παιδαρίωι· εί - έπών, ίiμφω cημάναc, ιcαί τό cτρέφεcθαι ιcαί τό
παραβαίνειν
1 μεν 0111.V ίη spat. vac. ώ 'νδρεc VΓ: ώ ίiνδρεc Lh: ίiνδρεc Sud.: (ύπό τουδ',) ώνδρεc
Meineke, prob. Κaibel ('chorus ad vituperandu111ut videtur populu111se accingens altera111
hanc parabasis parte111ηοη se recitaturu111profitetur nisi a poeta coactu111'):(ύπό τουδ')
άνδρόc Bergk ap. Mein. ΙΙ 2 p. 1015, ae111ulu111
poeta111velut Aήstophane111 notaή existi111ans:
(ιcρατερώc,) ώνδρεc Cobet Obs. p. 111 2 παρέβην Lh, Sud.: -ειν VΓ τοιάνδε codd.:
τοιώνδε? vLeeuwen ad Ar. Equ. 508 επών V, Sud.: έπείν Γ: 0111.Lh

1 sq. Ar. Equ. 507 εί μέν τιc άνήρ τών άρχαίων ιcωμωιδοδιδάcιcαλοc ήμαc / ήνάγιcαζεν
λέξονταc επη πρόc τό θέατρον παραβfjναι, / ουκ αν φαύλωc ετυχεν τούτου κτλ. cf. Ach.
628 sq., Pac. 734 sq. et Thes111.785 2 cτρέψαι intr. saepius apud Xen. (de militibus), vid.
Headla111ad Herond. 1,8
de versibus Eupolideis vid. ad Pher. fr. 34

100 (93)

ώcπερ τούc πουλύποδαc πρώτιcτα cέ

Athen. VII p. 316 C(πουλύπουc Attice) Πλάτων Παιδί (-ίωι Casaub.)· ώcπερ - cε
(άλλ') ώcπερ(εί) Schweigh. πουλύποδαc Schweigh.: πολ- Α (vid. ad Pher. fr.
14,4) πρώτιcτά cε Α versu111Eupolideu111latere suspicatus (cf. fr. 99) ώcπερ(εί) τ.
πουλ. (περιτρώγειν) πρ. cε Bergk ap. Meineke

101 (94)

Schol. (VEΘBarb) Ar. Ran. 308 (όδί δέ δείcαc) ό δέ 'Ιξίων (fr. 34 St.), επί τινοc τών
ιcαθημένων (καθ' ήμών V) ... έν εθει γάρ ε{ναι διαcιcώπτειν τούc (τούτουc Θ Barb)
ά ιc ρο ωμέ νου c, ώc ιcαί Πλάτων έν (ιcαί εν V) Παιδαρίωι ποιεί
 Παιδάριον - Πείcανδροc 475

Πείcανδροc

cf. test. 1 et de Pisandro a comicis petito quae adnotavimus ad ΑΙ. fr. 84, Eup. fr. 35 et
195
Meineke I p. 176-181 Cobet Obs. p. 127 -136 Kock I p. 626 sq. Zelle p. 56 sq.
Breitenbach p. 19 sq. Geissler p. 51 cum add. p. χν Radermacher RhM 75 (1926)
53-57 Schmid 1 4 p. 148 Koerte RE ΧΧ 2 (1950) 2539,13-17

102 (95)

ηδη φαγών τι πώποθ', οΙα γίγνεται,

όψάριον εκ:αμεc, κ:αί προcέcτη τουτό cοι;
(Β.) εγωγε, πέρυcι κάραβον φαγών

Athen. ΙΧ p. 385 D όψάριον δέ των μεν ζώντων ήμείc λέγομεν, άτάρ καi Πλάτων έπi
του ίχθύοc έν Πειcάνδρωι· ijδη - φαγών
1 γείνεται Α: cοπ. Dindorf 3 εγωγε Dindorf: εγώ δέ Α fin. μέγαν suppl. Meineke
1 sqq. Ar. Nub. 386 ijδη ζωμού Παναθηναίοιc εμπληcθεic ε{τ' εταράχθηc / τήν γαcτέρα,
καi κλόνοc έξαίφνηc αυτήν διεκορκορύγηcεν; : : νή τόν 'Απόλλω κτλ. cf. etiam Eup. fr. 226
1 Alex. fr. 76,3 Κ. ώc γίνεται (ut fit Cic. pro Mil. 28) 2 όψάριον 'piscis' displicuit
Phrynicho, vid. ad ΑΙ. fr. 45, J. Ε. Κalitsunakis Festschr. Kretschmer (1926) p. 101 προc­
έcτη 'nauseam fecit', cf. Hyperid. 3,1 et vid. lnd. Hippocr. s.v. προcίcτημι 1 2 3 Pisandή
voracitatem perstήngi existimat Meineke, cf. Athen. Χ p. 415 D

103 (96)

χαλεπώc αν οίκ:ήcαιμεν εν Βυζαντίωι,

δπου cιδαρέοιcι tνομίcμαcιt

Schol. (ΜBarb Matr) A:r. Nub. 249 b, α. (cιδαρέοιcιν, ι'bcπερ εν Βυζαντίωι) εδόκει τό
των Βυζαντίων νόμιcμα (νομ. om. Μ) έλάχιcτον ε{ναι πάντων (πάντων έλ. εΙναι Μ, πάντων
om. Matr) καi φαυλότατον (-τερον Matr) ατε cιδηρουν ύπάρχον (defic. MBarb). καi Πλάτων
Πειcάνδρωι (πείcανδροc Matr, corr. Ald.) άττικωc (om. Ald.)· χαλεπώc - νομίcμαcι
1 Βυζαντίωι Matr: -ίοιc Ald. 2 δπου Ald.: δπωc Matr νομίcμαcι Matr: νομίζουcιν
Reisig Coni. p. 247 (cf. Ael. Aήstid. or. 3,104 L.-B. Βυζάντιοι cιδήρωι νομίζουcιν et Ρο!!.
476 PLATO

cit. ίη comm.): χρωνται add. Ald., unde (τοίc) νομ. / χρωνται Bentley (CIJ 11, 1815, 249)
νομίcμαcι del. Dindorf

1 sq. Ρο!!. ΙΧ
78 Βυζαντίων γε μήν cιδήρωι νομιζόντων fιν οϋτω καλούμενοc cιδάρεοc
(-ον -ον codd., corr. Meineke ΙΙ 2 p. 775) νόμιcμά τι λεπτόν. cf. Hesych. c 592
ex colloquio Pisandή et Antiphontis hos versus excerptos putat Cobet Obs. p. 129

104 (97)

ωcπερ κνεφάλλων η πτίλων cεcαγμένοc

Hdn. Π. μον. λέξ., 11 p. 944,23 L. τύλη, δπερ cύνηθεc Άττικοίc κνέφαλλον καλείν,
όμωνύμωc τωι έμπεριεχομένωι τήν περιέχουcαν (vid. Ar. fr. 18) ... μέμνηται δέ καi αύτοϋ
τοϋ έμβαλλομένου Πλάτων ό κωμικόc έν Πειcάνδρωι· ωcπερ - cεcαγμένοc
νεφέλλων η πτιλων cod.: corr. Meineke

νίd. ad Cratin. fr. 106, Theop. fr. 46, Eub. fr. 4

105 (98)

γυνή γάρ, ην μεν αυτήν

άεί κολάζηιc, έcτί πάντων κτημάτων κράτιcτον,
εάν δ' άνηιc, ύβριcτόν <εcτι) χρήμα κάκόλαcτον

Phot. (b, z) α 782 = Lex. Bachm. p. 57,32 άκόλαcτον καi ϋβριcτον (-όν codd.) πραγμα·
Άττικωc cυντέθειται (Άττ. cυντ. om. Lex. Bachm.). διτττιν δέ εχει τήν θεωρίαν· μίαν μέν
δτι έχρήcατο τωι (τό Phot., om. Lex. Bachm.) ϋβριcτον (-όν codd.) αντί τοϋ ύβριcτικόν
(-οϋ Phot.), δμοιον δν τωι τύπωι τοίc τοιοίcδε των ύπερθετικων βέλτιcτον, κάλλιcτον,
κράτιcτον καi τοίc όμοίοιc, έτέραν δέ διότι cυμπέπλεκται τό ϋβριcτον (-τικόν codd., corr.
Lobeck Paral. p. 41) τωι άκολάcτωι. Πλάτων δέ έχρήcατο εν Πειcάνδρωι λέγων· γυνή -
καί άκόλαcτον. Φερεκράτηc δέ ... εΙπεν· (fr. 173) ... cυγγραφικαi δέ αί cυνθfiκαι. Phot. (b,
z) α
779 = Sud. α 915 = Lex. Bachm. p. 55,5 άκόλαcτον καί ϋβριcτον (-όν codd.) πραγμα
η (ή Sud.) ανθρωποc· λέγοι δ' αν τιc καi ύβριcτικόν
2 κολάζηιc Bekker: -ειc codd. 3 δέ άvfiιc codd.: δ' άνιfiιc, (εcτ') Herw. Obs. p.
31 έcτι add. Dobree Adv. 1 p. 620 (sed praetulit init. vers. εάν δ' (απαξ) άvfiιc)

2sq. cf. Eub. fr. 115,8 3 άνειμένη Soph. ΕΙ. 516, cf. Ant. 579 ύβριcτότατοc Ar.
Vesp. 1303. forma ϋβριcτον ίη ipsa poetae verba non admittenda erat; νίd. Schwyzer I p.
5423 Ar. Lys. 677 ίππικώτατον ... έcτι χρfiμα καποχον γυνή. vid. Stevens Colloqu. Expr.
ίη Eur. p. 20 sq.
 Πείcανδροc 477

106 (99)

Phot. (z) α 2817 = Apost. ΠΙ 73 Ά ρ κ ά δα c μι μ ο ύ μεν ο c · παροιμία (om. Apost.),

ήι (ταύτηι Apost.) κέχρηται Πλάτων έν Πειcάνδρωι (Ilιc- Apost., Τιc- Phot.). έπi των
ίiλλοιc ταλαιπωρούντων. μαχιμώτατοι (μέν add. Apost.) γάρ δντεc αυτοί μέν ουδέποτε
Ιδίαν νίκην (!δ. ν. om. Phot.) ένίκηcαν, ίiλλοιc δέ αίτιοι νίκηc πολλοίc (-ηc Phot.) έγένοντο.
καi δ Πλάτων οόν διά τό (οόν δ. τό om. Phot.) τάc κωμωιδίαc αυτόc (om. Phot.) ποιών
ίiλλοιc παρέχειν (-ων Phot.) διά πενίαν Άρκάδαc μιμείcθαι εφη (eadem fere Sud. α 3946).
Eust. ίη 11.p. 302,27 έν τοίc Παυcανίου (α 151) φέρεται ... δτι παροιμία ήν τό Άρκάδαc
μιμούμενοc, έπi τοίc ίiλλοιc ταλαιπωρούντων· μαχιμώτατοι γάρ δντεc αυτοί μέν ουδέποτε
ένίκηcαν, πολλοίc δέ ίiλλοιc αίτιοι του νικiiν ήcαν, δθεν καi Πλάτων δ κωμικόc διά τό
τάc κωμωιδίαc φηciν αυτόc ποιών ίiλλοιc έκδιδόναι διά πενίαν Άρκάδαc μιμείcθαι εφη.
ετεροc δέ ρήτωρ (Ael. Dion. α 172) έπιδραμών τά πολλά φηcιν· Άρκάδαc μιμούμενοc,
ηγουν ίiλλοιc ταλαιπωρών. ο{ γάρ Άρκάδεc ύπέρ έτέρων ηνδραγαθίζοντο, φηcίν, δ δή καi
Ήρακληc επαcχεν, έξ ού καi παροιμία έπi των ίiλλοιc μοχθούντων τό έν τετράδι γεννηθηναι
κατά τόν Ήρακλέα δηλαδή, δc έν μηνόc τετάρτηι γεννηθεic ίiλλοιc ηθλει (cf. fr. 107).
Zenob. Ath. ΙΙ 68 τούc Άρκάδαc μιμήcομαι ΙΙ
41)· ταύτηc μέμνηται Πλάτων δ
(cf. Macar.
κωμικόc. τάττεται δέ έπi των μάτην (αλλοιc scήbendum esse susp. Buehler, hoc enim apud
Zenob. νulg. ΙΙ 59, Ρrον. Bodl. 60, Diogen. 1 29, Ρrον. cod. Par. suppl. 676, ίη liλλωc
corruptum legitur, unde μάτην nasci potuit) πονούντων, παρόcον ο{ Άρκάδεc μιcθου
cτρατευόμενοι ίiλλοιc ένίκων. poetae memoήam praetermittunt proverbiorum collectiones
ceterae et Hesych. α 7268 = Lex. Bekk.v p. 218,19 s. ν. Άρκάδαc μιμούμενοc

ipsa Platonis verba ίη Zenob. Ath. servata esse susp. Kaibel. cf. test. 7 de Arcadibus
auxiliaήbus νίd. Herm. fr. 63,18

107 (100)

Zenob. Ath. ΙΙ 78 τετρ ά δ ι γ έ γ ον α c · ταύτηc μέμνηται Πλάτων δ κωμικόc έν Πει­

cάνδρωι. λέγεται διά Ήρακλέα· τετράδι γάρ γεννηθεic καi πάντων έπιφανέcτατοc καi
άνδρειότατοc γενόμενοc έταλαιπώρει δμωc όπ' Ευρυcθέωc έπιταττόμενοc. Zenob. vulg. VI
7 τετράδι γέγοναc· παροιμία. τόν Ήρακλέα γάρ φηcι (φαcι Gaisford) τετράδι γεννηθηναι,
καi ενδοξον δντα καi έπιφανέcτατον ίiλλωι ταλαιπωρείν. εcτιν ούν ή παροιμία έπi των
ίiλλοιc πονούντων. μέμνηται ταύτηc Πλάτων δ κωμικόc. νίd. Paus. att. τ 23
cf. fr. 106 et Ar. test. 1,9sq., 3,9sq.
478 PLATO

108 (101)

Schol. (RVEΓ) Ar. Αν. 1556 δύο δέ εicι Πεί c αν δ ρ ο ι, καθάπερ Εϋπολιc εν Μαρικαι
φηcιν·(fr. 195, ubi vid.) ... καί Πλάτων εν Πειcάνδρωι περί αμφοτέρων λέγει

109 (102)

Schol. (VΓ)Ar. Vesp. 592 b Έ ϋ α θ λ ο c ρήτωρ cυιcοφάντηc, οό μνημονεύει και εν

Άχαρνευcι (710) καί εν Όλκάcιν οϋτωc· (fr. 424) ... μνημονεύει δέ αυτού ιcαί Πλάτων εν
Πειcάνδρωι ιcαί Κρατίνοc εν Θράιτταιc (fr. 82)

110 (103)

[Plut.] vit. Χ or. p. 833 C ιcειcωμώιδηται δέ (sc. 'Αντιφών) είc φιλαργυρίαν ύπό
Πλάτωνοc εν (εic sive cύν codd., corr. Salm. ex Phot. bibl. 259 p. 486" 14) Πειcάνδρωι.
Philostr. vit. soph. 1 15,2 καθάπτεται δέ ή ιcωμωιδία του Άντιφώντοc ώc δει νου τά δικανικά
ιcαί λόγουc κατά του δικαίου ξυγκειμένουc άποδιδομένου πολλών χρημάτων αυτοίc μάλιcτα
τοίc κι νδυνεύουcι ν
νίd. J. Tήantaphyllopoulos, Das Rechtsdenken der Griechen (1985) p. 234223

111 (9 Dem.)

Phot. (b, z) α 2106 ιi ν τι ιc α τα λα β ε ί ν · ιiντιλαχείν (αντί του λ -codd., corr. Reitz.) δί­
κην (Hesych. α 5419). Πλάτων Πειcάνδρωι (Πειc. om., Πλ. supra Ιίη. z)
de re vid. Lipsius Att. Recht p. 961
 Πείcανδροc - Περιάλγηc 479

112 (104)

Sud. α 3824 "Α ρε ω c ν ε ο τ τ ό c, καί "Αρεωc παιδίον, επί τών θραcυτάτων. κέχρηται
τώι μεν πρώτωι Πλάτων Πειcάνδρωι, τώι δέ δευτέρωι Άλεξανδρίδηc (Άναξ- Hemst.,
fr. 38 Κ.) Πειcάνδρωι (Πανδάρωι
Meineke I p. 373)
'Άρεωc νεοττόc Ar. Αν. 835 (de gallo). a Platone per ironiam Pisandri timiditatem sic esse
notatam coni. Cobet Obs. p. 130, νίd. ad. Eup. fr. 35

113 (105)

Phryn. praep. soph. p. 99,14 πολιτοκοπείν· καινότερον τοϋ δημοκοπείν, καί εοικε
ταυτόν cημαίνειν. κόπτειν δέ νϋν έcτι τό λιπαρώc έγκείcθαι καί πείθειν παρά γνώμην. καί
πολιτοκόποc καί δημοκόποc. Πλάτων δέ εν Πειcάνδρωι τό πολιτοκοπείν άντί τοϋ λοιδορείν
καί κωμωιδείν ε{πεν
cf. Sann. fr. 7 et Diph. fr. 132

ad Pisandrum etiam fr. 219 rettulit Meineke

Περιάλγηc

ί. Sud. π 1708 (test. 1) Περιαλγήc

ίί. Phot. p. 414,17 περιαλγήc· fό cπενήρηct τώι τόνωι καί τοϋ δράματοc τοϋ Πλατωνικοϋ
περιαλγήc· ό cπενήρηc cod.: Περιάλγηc· ώc Περιήρηc (Ηοιη. Π 177) vel πεντήρηc Dobree
Adv. 1 p. 606: -γήc· ώc περιχαρήc Κaibel (co\l. Phot. p. 419,25), ut oxytonum commende-
tur καί τοϋ cod.: κατά τοϋ Iacobi ap. Mein. V 1 p. 5: καί όνομα Herrnann, Phot. p. 30473
(deleto etiam τοϋ ante Πλ.): δνομα κύριον τοϋ Cobet Obs. p. 167

'de argumento nihil constat ηίsί quod Orbilii libellum (Suet. De gramm. 9 lίbrum etίam
cuί est tίtulus Perίa/gos [perίalogos codd., Περιαλγήc Toup Emend. ΠΙ p. 154] edίdίt contί­
nentem querellas de ίnίurίίs quas professores neg/ίgentίa aut ambίtίone parentum accίperent)
ad Platonis similitudinem factum facile conicias. sed quid ille Platonis homo aegre tulerit
seu publice sive privatim dici nequit' Kaibel. 'cum titulo ... comparari possunt Diphili et
Theopompi fabularum inscriptiones Αίρηcιτείχηc et Ήδυχάρηc' Meineke V 1 p. 6
Meineke I p. 181 sq. Cobet Obs. p. 166-175 Kock I p. 629 Zelle p. 49- 51
Geissler p. 47 sq. cum add. p. χν Schmid 1 4 p. 148
480 PLATO

114 (106)

ώ θειε Μόρυχε· πωc γαρ ου δαίμων εφυc;

καί Γλαυκέτηc ή ψηττα, καί Λεωγόραc,
οϊ ζητε τερπνωc ουδέν ενθυμούμενοι

Schol. (Ald.) Ar. Nub. 109 d (1 3,1 p. 34,15 Holw.) = Sud. φ 125 (IV p. 702,24) ό δέ
Λεωγόραc τρυφερόc τιc, ό Άνδοκίδου πατήρ (ό Άνδ. π. om. Sud.). Πλάτων Περιαλγεί
(λέγει Sud.)" ιΙ:ι - ενθυμούμενοι. Athen. ΙΧ p. 387 Α τούc φαcιανούc, οϋc τρέφει Λεωγόραc
(Ar. Nub. 109) . . . κωμωιδεί'ται γάρ δ Λεωγόραc ώc γαcτρίμαργοc ύπό Πλάτωνοc εν
Περιάλγει (accent. om. cod.)
1 Μόρυχε Schol. Ald.: Μώ- Sud. πώc lacobi ap. Mein. V 1 p. 46: τέωc Sud.: τε. νυν
Schol. Ald. ού δαίμων Meineke ed. min.: εύδαίμων codd. 2 γλαυκεύεται Sud. F ή
Sud.: fμ Schol. Ald. 3 η ... ούδέ Sud. V τερπνώc Sud.: -όν Schol. Ald.

1 de Morycho vid. Telecl. fr. 12 2 ψfjττα inter delicias cenae Atticae recensetur a
Matrone SH 534,27 (ψήτταc Άττικάc Clem. Alex. Paed. 11 3,1); cf. Archestr. SH 163.
Γλαυκέτηc (cum Morycho consociatus Ar. Pac. 1008) ή ψfjττα ut Καλλιμέδων ό κάραβοc,
νίd. ad Timocl. fr. 29, 1 sqq. Bechtel Spitznamen p. 78 de Leogora Andocidis oratoήs
patre (cf. Eup. fr. 50) vid. Davies Ath. Prop. Fam. p. 30 3 εν τώι φρονείν γάρ μηδέν
ηδιcτοc βιόc Soph. Αί. 554. deos ρεί'α ζώονταc effinxit Homerus, Ζ 138, δ 805, ε 122. cf. Ω
525 sq.
ipsius Perialgis verba esse suas curas et sollicitudines cum mollissima istorum inertia
comparantis coni. Cobet Obs. p. 168

115 (107)

δc πρώτα μεν Κλέωνι πόλεμον ήράμην

Priscian. inst. gramm. XVIII 221 (GrL 111p. 317,17) Attίcί 'ηράμην πόλεμον πρόc τούτον'
καi 'τούτωι'. Πλάτων (ΠΛΑΓΩΝ VR) Περιάλγει· δc (ΠΕΡΙΑΛΓΙΟC νο, ΙΤΕΡΙΑΛΓΙΟC R, ΠΕΡΙΛ­
ΤΙΩC vel ΠΕΡΙΛΠΩC Μ, corr. Porson ad Eur. Med. 139 [XII fin.]) - ηράμην
ΠΡΟΤΑ Μ€ΗΝ ΚΑ€ΩΝΙ ΠΟΑ€ΜΟΝ ΙΡΑΜΕΝ Μ Κλεοφώντι Mueller-Struebing Jb. cl.
Ph. 141 (1890) 517 2
Ar. Ach. 913 (Boeot.) όρναπετίοιcι πόλεμον ηρα καi μάχαν Nub. 549 δc μέγιcτον
δντα Κλέων' επαιc' εc τήν γαcτέρα. Peήalgem loqui ita ut Dicaeopolis dicat pro Aήstophane
Ach. 377 sqq. putat Kock
 Περιάλγηc 481

116 (108)

χρηcτόν μή κατά Μειδίαν όρτυγοκόπον

Schol. (VΕΓ) Ar. Αν. 1297 (Μειδίαc δ' έκεί / δρτυξ έκαλείτο, καi γάρ ηικειν δρτυγι /
ύπό cτυφοκό{μ}που ττιν κεφαλήν πεπληγμένωι) ό μεν Δίδυμοc οϋτωc (lac. ante ό ind.
Dindorf ίη addendis ad vol. ΠΙ p. 426, post οϋτωc Μ. Schmidt, Did. p. 255). ό δέ Άμμώνιοc
(350 F 4 Jac.; οϋτωc· ό {δέ} Schnee p. 28 sq.) ώιήθη έξ επιθέτου Μειδίαν δρτυγα καλείcθαι
γελοίωc διά τό κυβευτήν ε{ναι καi έν γύρωι (πυρ& REVΓ, corr. Ρ. Leopardus, Emend.
[1568] p. 38) τούc δρτυγαc κόπτειν (cκοπείν V)· οϋτωc αυτόν νυν Άριcτοφάνηc (lac. unius
versus ίη V) προcείπεν. δηλοί δέ τουτο Πλάτων έν Περιάλγει (Άριcτοφάνηc έν περιαγγεί
Ε, Άρ. έν περί άγγείων Γ, corr. Meineke Qu. sc. 11 p. 22, Περιάλγει iam Meursius p. 1447
Β; Άρ. (έν Πελαργοίc καi Πλ.) έν Π. Fήtzsche Qu. Ar. p. 609, Άρ. (έν Δαιταλευcι [fr. 253]
καi Πλ.) έν Π. Cobet Mnem. 2, 1874, 379)· χρηcτόν - όρτυγοκόπον (an Phrynichi versus
sit dubitat Steinhausen Κωμ. p. 10 sq., ( καi Φρύνιχοc έν * * *) antecessisse suspicatus).
λέγει δέ έν Ποαcτρίαιc ό αύτόc (Phryn. fr. 43) ώc καi περί άλέκτοραc αύτου έcπουδακότοc
(λέγει - έcπουδ. post Έπιάλτηι transp. Fήtzsche). διαβάλλεται δέ καi είc τε πονηρίαν,
ώc Πλάτων έν Νίκαιc (fr. 85), καi κλοπfjc δημοcίων, ώc Μεταγένηc έν Όμήρωι (fr. 12),
καi cυκοφαντίαι. κόβαλόc τε έλέγετο ε{ναι καi πτωχαλαζών, ώc Φρύνιχοc έν Έπιάλτηι
(fr. 4). ό δέ Cύμμαχοc· ηικειν, έώικει. δρτυγα δέ λέγει δτι όρτυγοκόποc ήν, περί ού
προείρηται. φέρεται δέ έν τοίc πλείcτοιc ύπό cτυφοκόμπου. καi cαφέc ουδέν εcτιν εύρείν.
Διονύcιοc δέ ό Ζωπύρου γράφει ύπ' όρτυγοκόμπου, καi έξηγείτο δτι έγκειται τό μ· θέλει
γάρ ειπείν όρτυγοκόπου, έπεi καi αύτόc των όρτυγοκόπων. Schol. (VΔ) Luc. Ιον. trag. 48
(p. 83,27 R.) ό δέ Μειδίαc όρτυγοκόποc (άργυροκ- Δ) ήν, ώc Πλάτων Ιlεριάλγει (περί
άλεγειών Δ), καi περί τά δμοια δεινόc (καi π. τ. όμ. δ. om. V)· καi ώc πονηρόν δέ καi
κόβαλον καi των δημοcίων νοcφιcττιν (deficit V) Φρύνιχοc (fr. 4) καi Πλάτων διαβάλλουcιν.
vid. Steinhausen p. 9-11
χρηcτόν ΕΓ: om. V: χρηcτόν γε, ('hominem probum neque Midiae similem') Bergk Rel.
p. 425 μιδίαν V χρηcτόν (τιν' ίiνδρα,) μηδέ κατά (τόν) Μ., / (τόν) όρτ. Cobet
Obs. p. 171; idem Mnem. 2 (1874) 379 omisso cum V χρηcτόν scήbendum esse μή κατά Μ.,
(τόν) όρτ. censuit glyconeos audit Kaibel (χρ. μή κατά Μ. / όρτ.)
de όρτυγοκοπίαι vid. ad Eup. fr. 269,3, de usu praepositionis κατά ad Chion. fr. 1,1
482 PLATO

117 (109)

άλλ' ήγούμεcθ' ευ κάνδρείωc πολλώι πάντων προέχοντεc

Pήscian. inst. gramm. XVIII 275 (GrL 111 p. 351,22) Attici 'προέχοντεc τούτων' καi
'τούτοιc' καi 'πολλώι πάντων'. Πλάτων (ΠΛΑΝΤΩΝ R) Περιάλγει (Π€ΡΙ ΑΛΤ€! Μ)· άλλ' -
προέχοντεc
ήγούμεcθ' ed. Scapulae Οχοη. (1820) § 235: ΗΓΟΥΝ€CΘΑ VR: €TOYN€C€dΜ εi'ί κάν-
δρείωc ed. Scapulae: ΟΥΚ ΑΝΔΡΙΩC VRM πολλώι collatio Scaligerana: ΠΟΛΛΩΝ VR:
ΠΟΛΛΝ Μ

εi'ί κάνδρείωc Ar. Thesm. 656, vid. vLeeuwen ad Equ. 379 'de Atheniensium pήncipatu
et imperio locum intelligendum esse ηοη dubito' Meineke

ad Peήalgen etiam fr. 203 rettulit Cobet

Ποιητήc

cf. test. 1 et vid. ad Λάκωναc η Ποιητάc

Meineke I p. 182 Kock I p. 631

118 (110)

τόν δέλφακα
άπηγε cιγηι

Athen. ΙΧ p. 375 Β Πλάτων δ' ό κωμωιδιοποιόc εν Ποιητηι άρρενικώc εφη· τόν -

cιγηι

cf. fr. 119 et vid. Cratin fr. 155

119(111)

δέλφακα δέ ραιότατον

Athen. XIV p. 657 Α δέλφακα δέ άρcενικώc εϊρηκεν Πλάτων έν Ποιητηι· δ. δέ ρ.

 Περιάλγηc - Ποιητήc 483

δέ ραιοτατον Α: δ' ώραιότ- Casaub.: δ' άραιότ- Τουρ Emend. ΠΙ p. 39, quo recepto
numeros paeonicos agnoscit Meineke Anal. Ath. p. 318: δέ πιότ- Kaibel
νίd. fr. 118

120 (112)

όρατε τό διηρεc ύπερωιον

Schol. (VΕΘ) Ar. Ran. 1159 (χρηcον cύ μάκτραν, εi δέ βούλει, κάρδοπον) τουτο άρχαι­
ότερόν εcτι τό τάc μεταλήψειc των λέξεων των icοδυναμουcων επιτηδεύειν. Πλάτων
Ποιητηι (-ήc Ε, -ήc ex -iιc V)· όριiτε - ύπερωιον
τό codd.: (δέ) τόMeineke, (τοι) τό vel τό(δε) ed. min.: (τε) τό Herw. Coll. p. 55 όρ.
(τοι) τό δ. ύπ. (τόδε) Meineke V 1 p. 46, όρ. τό δ. (τό θ') ύπ. (τόδε) Κaibel

Hesych. δ 1755 διη ρεc· ύπερωιον (Phot. δ 572). η κλίμαξ. cf. Eur. Phoen. 90 cum schol.
et Ει gen. ΑΒ διήρηc (Et. magn. p. 274,25). Poll. 1 81 ύπερωια οικήματα, τά δ' αυτά καi
διήρη. Moer. p. 195,6 Bk. διηρεc 'Αττικοί, ύπερωιον κοινόν. Fraenkel κι Beitr. 1 p. 476

121 (113)

μόνοc δ' αγευcτοc,

αcπλαγχνοc ενιαυτίζομαι, άπλάκουντοc, άλιβάνωτοc

Athen. XIV p. 644 Α (πλακουντεc) εγώ δέ φιλοπλάκουντοc ων / ουκ αν περιείδον (fr.

com. adesp. 31 Dem.) τόν θείον εκείνον εξυβριζόμενον πλακουντα. μνημονεύων ούν ό
κωμικόc Πλάτων εϊρηκεν εν τωι Ποιητηι (fab. nom. om. CE) οϋτωc· μόνοc - άλιβάνωτοc.
hinc Eust. ίη Ιι p. 1345,29 άcτείωc ό κωμικόc Πλάτων εφη ... ίiγευcτοc - άλιβάνωτοc
1 μόνοc δ' om. CE, Eust. οίνου vel καπνου praecessisse coni. Kock 2 ένιαυτίζομαι
άπλάκουντοc Casaub. (-ομάπλ- Dindorf, praeeunte Gaisford Heph. [1810] p. 222, -ομαι 'πλ­
Ahrens κι Schr. p. 75. 82): ένιαυγιζομαι αβλακουντοc Α: άπλάκουντοc CE, Eust. cf.
Ar. Ran. 509 περιόψομαι άπελθόντ' sive -ομ' άπ- codd., -ομάπ- Porson 1-2 μόνοc δ'
άγευcτόcπλαγχνοc ενιαυτίζομαι, / άπλ., άλιβ. Bothe 1844 p. 19

1 sq. deum queri solum sacήficiorum expertem cognovit Kock. Θάνατον agnoscere sibi
videbatur Α. Β. Cook apud Edmonds, coll. Aesch. fr. 161 R. 2 'comica licentia Ιίcπλαγχνοc
dixit pro cπλάγχνων Ιίμοιροc' Meineke. cf. Ar. Plut. 1130 sq.
484 PLATO

122 (114)

tθαυμάζω τόν την δαπιθάκνην

πότερον όcτρακίνην η βίβλον εχων την δήποτεt

Ρο!!. Χ 190 (codd. FS, ABCL) εξεcτι δέ καi αγγεία όcτράκινα τά κεράμεα η γήινα ε{πείν.
εν γουν τώι Ποιητηι (εν γ. τ. Π. om. Α) Πλάτων φηcί· θαυμάζω--------δήποτε
1 τόν τήν δαπιθάκνην ABCL: τόν τήν πιθάκνην FS: τοι τηνδi πιθ- Meineke ed. mίη.
2 πότερον FSBCL: om. Α: πότερ' Jungermann η CL: om. FSA εχων CL: εχοντα
ΑΒ: -τι FS τήν om. Β

corrupta et obscura. numeros anapaesticos audit Meineke

123 (115)

Antiatt. p. 116,21 ψ ή φι c μα ε θ η κ εν· αντί του εγραψε. Κρατίνοc ~Ωραιc (fr. 285),
Πλάτων Ποιητηι

124(116)

Antiatt. p. 106,30 λ ά c αν α· εφ' ών άποπατουμεν (vid. Ar. fr. 477). Πλάτων Ποιητηι.
μετενήνεκται δέ από τούτου καi επί τούc μαγειρικούc βαύνουc
'nescio an βαυνοι potius dixeήt poeta. nam vulgaήs significatus testimonium ηοη video
cur Antiatticista adferre voluerit' Κaibel. cf. Hesych. β 369

125 (117)

Schol. (Ε) Ar. Ran. 427 καi Cεβίνοc ϊcωc παρά τό βινείν. εcτι δέ καi (Καλλίαc inseή vult
Fritzsche, Ran. p.199) Cεβίνοc ωνομαcμένοc παρά Πλάτωνι Ποιητηι

126 (118)

Antiatt. p. 116,24 ψαφαρόν· τό άπαλόν. Πλάτων Ποιητηι

Hesych. ψ 89 ψαφαρόν· ξηρόν, αόχμηρόν. άcθενέc. ελαφρόν
 Ποιητήc - Πρέcβειc 485

Πρέcβειc

cf. test. 1. 'argumentum fuit legatio de pace ad regem Persarum missa, cuius dux Epicrates
ό cακεcφόροc (fr. *130) multis magnisque donis a Persis coπuptus esse dicebatur' Kaibel. de
ficta legatione cogitat Dover, qui Dicaeopolidis 'pacem pήvatam' confert. cognominem
fabulam scripsit Leuco
Bergk Rel. p. 389-395 Meineke I p.182-184 Kock I p. 632sq. Wilamowitz
ΚΙ.Schr. IV p. 549sq. (a. 1921) Geissler p. 72 cum add. p. χνίίί Schmid 1 4 p. 148
Dover I p. 220-222 (a. 1950) Webster SLGC 2 p. 26

127 (119)

κάιτ' ελαβον Έπικράτηc τε καί Φορμίcιοc

παρά του βαcιλέωc πλείcτα δωροδοκήματα,
όξύβαφα χρυcίi καί πινακίcκουc αργυρουc

Athen. VI p. 229 F (π. τfίc των άργυρωμάτων χρήcεωc) Πλάτων δ' εν Πρέcβεcι·
κατέλαβον---άργυροϋc
1 κάιτ' ελαβον Fritzsche Ran. p. 317: κατέλ- Α φόρμιcοc Α: corr. Schweigh.
1 sq. Athen. VI p. 251 Α Έπικράτηc δ' ό Άθηναίοc πρόc βαcιλέα πρεcβεύcαc, &c φηcιν
Ήγήcανδροc (fr. 7 Μ., FGH IV p. 414), καί πολλά δώρα παρ' εκείνου λαβών κτλ. Plut.
νίt. Pelop. 30,12 Έπικράτουc γοϋν ποτε τοϋ cακεcφόρου (cκευοφ- codd., cοπ. Palmeήus,
vid. ad fr. *130), μήτ' άρνουμένου δώρα δέξαcθαι παρά βαcιλέωc κτλ. vid. Jacoby FGrHist
Illb Suppl. (1954) ί p. 519,16-25 cum notis, Ρ. Funke p. 106 et de Epicrate ίη universum
Davies Ath. Prop. Fam. p. 181, de Phormisio vLeeuwen ad Ar. Ran. 965 (ubi schol. κωμωι­
δείται δέ καί είc δωροδοκίαν, Didym. p. 249 Schm.) 3 όξύβαφον poculi nomen, vid.
Cratin. fr. 199,6, vLeeuwen ad Ar. Αν. 361 Ar. Plut. 813 sq. πινακίcκουc ... άργυροϋc

128 (120)

κυάθουc δcουc έκλέπτεθ' έκάcτοτε

Athen. Χ Α
(post fr. 192) καί έν Πρέcβεcι· κυάθουc-έκάcτοτε
p. 424
εκλέπτεθ' Α: -τέτηνBergk Rel. p. 392, ad Epicratem atque Phormisium referens (fr. 127),
melioήbus sane numeήs quam Cobet εκλάπτεθ' Var. lect. p. 366 (coll. Ar. Ach. 1229), εκάπτεθ'
Νον. lect. p. 32 de Telesilleis cogitavit Dover I p. 221, v - κυάθουc δcουc / εκλέπτεθ'
έκάcτοτε
486 PLATO

129 (121)

cκευάρια δή κλέψαc άπεκήρυξ' έκφέρων

Harp. p. 46,19 Dind. (hinc Lex. Vind. p. 28,4 Ν.) άποκηρύττοντεc· άντi του πιπράcκοντεc
Δημοcθένηc κατ' Άριcτοκράτουc (or. 23,201). Πλάτων Πρέcβεcι (Cκεύεcι Lex. Vind.)·
cκευάρια - έκφέρων, έπώληcεν (ηγουν έκφ. έπ. Κ). ex epit. ornisso fab. tit. Sud. α 3350
= Lex. Bachrn. p. 126,5, orn. etiarn nornine poetae Phot. α 2513
cκευάρι' α δή Kock άπεκήρυξεν codd.

Poll. Χ 18 τήν πρίicιν των έπίπλων τήν ύπό κήρυκι γιγνομένην. cf. Eup. fr. 273

*130 (122)

άναξ ύπήνηc Έπίκρατεc cακεcφόρε

Schol. (RΓ) Ar. Eccl. 71 (Sud. 1 ε 2416, 2 π 2150) Έπικράτουc: οότοc είc δαcύτητα κωμωι­
δείται. ήν δέ ρήτωρ καi δημαγωγόc. οότοc μέγαν πώγωνα εχων έπεκαλείτο cακεcφόροc.
καi Πλάτων δ κωμικόc φηcιν (καi Άριcτοφάνηc φ. Sud. 2)· άναξ - cακεcφόρε

Aesch. Pers. 378 κώπηc άναξ, cf. Eur. Cycl. 86 et Aήst. rhet. 1112 p. 1405• 29 sq. Harp.
p.125,17 Dind. Έπικράτηc ... δ των 'Αθηναίων δημαγωγόc δ cακεcφόροc (δ καi εφ- codd.,
corr. Maussac) έπικαλούμενοc. cf. Plut. ad fr. 127 cit. et Socr. epist. 13,1 (p. 618 Η.; Wil.
ΚΙ. Schr. ΠΙ p. 45, Sykutήs D. Briefe des Sokr. u. der Sokratiker (1933] p. 56). Schol. Ar.
Eccl. 502 (cάκον πρόc τοίν γνάθοιν εχουcα) cάκον λέγει τόν πώγωνα. vid. ad fr. 132,2
Legatis trib. Meineke Qu. sc. 11 p. 23

131 (123)

Ήράκλειc, των βεμβράδων

Athen. VII p. 287 D (βεμβράδεc) Πλάτων Πρέcβεcιν· Ήρ. τ. β.

cf. Phryn. fr. 52
 Πρέcβειc 487

132 (124)

χαίρειc, οΙμαι, μεταπεττεύcαc αύτόν διακλιμακίcαc τε,

τόν ύπηνόβιον cπαρτιοχαίτην ρυποκόνδυλον έλκετρίβωνα

Anon. ad Aήst. eth. Nic. IV 13 p. 1127b 28 (CAG ΧΧ p. 200,12 Heylb.) ο{ον ή των
Λακώνων έcθήc: εύτελήc αγαν ίcτορείται Ξενοφωντι(Lac. rep. 2,4). διά ταυτα καi cκώπτου­
cιν αύτούc οί κωμωιδοί, ώc Πλάτων έν Πρέcβεcι (-ευcι cod.)· χαίρειc - έλκοτρίβωνα.
τουτο γάρ Λάκωνεc έποίουν έγκράτειάν τινα καί καρτερίαν έπιδεικνύμενοι, διά δέ τήν
cφόδρα εύτέλειαν προcποίηcιc έδόκει καi αλαζονεία τιc ε{ναι
1 μεταπεττεύcαc cod.: καταπυκτεύcαc Kock διακλιμακίcαc τε Porson Misc. p. 232:
-κεύcαcθαι cod.: -κίcαcθαι Κaibel, infinitivum ab χαίρειc suspensum coll. Soph. Αί. 652sq.
tueή conatus 2 ύπηνόβιον cod.: -βοτον Naber Mnem. 8 (1880) 36 cπαρτιοκοίταν
Blaydes Anal. Com. Gr. p. 334 coll. Ar. Αν. 815 sq. έλκοτρ. cod.

1 Phot. p. 261,25 μεταπεττεύειν· τό μεταβάλλεcθαι καi μεταβαίνειν ( ~ Lex. Bekk.v

p. 280,9), άπό μεταφοραc των πεττευόντων, οϊτινεc πολλάκιc μεταβάλλονται έν τηι παιδιαι.
cf. Cratin. fr. 61,3 Phot. δ 338 = Et. gen. ΑΒ (Et. magn. p. 267,16) = Sud. δ 583
διακλιμακίcαc· διαπαλαίcαc. κλίμαξ γάρ καi κλιμακιcμόc πάλαιcμα ποιόν ( ~ Hesych.
δ 1053). νίd. ad Ar. fr. 50 2 ύπηνόβιοc ('qui barbae prolixitate vitae rationem profitetur'
Kaibel) et Epicrates δ cακεcφόροc audire potuit (fr. *130) et Phormisius qui cαλπιγγολογ­
χυπηνάδηc est Ar. Ran. 966 (τουτο δέ εic τόν Φορμίcιον αποτείνει ώc μέγαν εχοντα πώγωνα
schol., cf. Eccl. 97 cum schol.). barbam promittebant Spartani (Ar. Lys. 1072) eorumque
imitatores (Vesp. 476). de λακωνομανούντων habitu νίd. praeterea Αν. 1281-1283 cπαρ­
τιοχαίτηc comam hispidam tamquam e funiculis sparteis compositam, simul vero Spartiatam
indicat; factum vocabulum ut κυανοχαίτηc, sicut έλκετρίβωνα homeήce dictum pro έλκε­
χίτωνα' Kaibel. vid. Schwyzer I p. 441, Degani Ann. Cagl. 29 (1966) 7sq. ρυποκ. Ar.
fr. 736
'bomolochi' verba esse in agone alterum litigantium incitantis coni. Whittaker p. 185

133 (125)

Harp. p. 144,15 Dind. ζητητήc· άρχή τιc Άθήνηcι κατά καιρούc καθιcταμένη, εί ποτε
τούc άδικουντάc τι δημοcίαι δέοι ζητείν. Δημοcθένηc έν τωι κατά Τιμοκράτουc (or. 24,11)
καi 'Αν δ ο κ ί δη c έν τωι περi ένδείξεωc
(fr. 1 S. sive or. 1,36. 40. 65, vid. Blass Att. Bereds.
12 p. 296). ούτοc δέ δ ρήτωρ καi ζ η τη τ ή c ποτε έγένετο, ωc φηcι Λυcίαc (fr. 282 S.) τε
καi Ίcοκράτηc (κατ' Ίcοκράτουc Sauppe, cum apud Isocr. nihil eiusmodi legatur) καi
Πλάτων δ κωμικόc Πρέcβεcιν
de ζητηταίc νίd. Berneker RE Χ Α (1972) 241-245 (qui 242,50 Demosthenem pro
Andocide nominat) Andocides cum Epicrate (fr. 127. *130) inter legatos a. 392/1 Spartam
missos fuit, Philoch. 328 F 149" Jac.
488 PLATO

134 (126)

Max. Conf. ad Dionys. Areop. eccl. hierarch. 3,14 (PG ίν p. 152 BC) άρμοcτήν ελεγον οί
Λακεδαιμόνιοι τόν καθιcτάμενον ύπ' αότών αρχοντα τών ύποκειμένων αότοίc πόλεων, παρά
τό άρμόζειν τούc άρχομένουc ζην κατά τούc νόμουc (cf. Phot. α 2838 cum loc. sim.)" δθεν
καi ά ρ μ ο c τη ρ α c πάλιν εκάλουν 'Αθηναίοι τούc εic τό εδ ζην διατάττονταc, ώc cαφώc
Πλάτων ό κωμικόc δηλοί εν Πρέcβεcι τώι δράματι
'vehementer dubito num άρμοcτήρ receptum apud Athenienses nomen fueήt ad signifi-
candos eos, quos vulgo κοcμητάc et cωφρονιcτάc apellabant [sed ποπ ante a. 333, vid. Busolt-
Swoboda Gr. Staatsk. 11 p. 10655]. pro 'Αθηναίοι fortasse Λακεδαιμόνιοι scribendum, άρ­
μοcτηρεc autem de iis interpretandi, qui morum vitaeque mulierum Laconicarum censuram
agebant' Meineke, coll. Hesych. α 7326 άρμόcυνοι· άρχή τιc εν Λακεδαίμονι, έπi τηc
εόκοcμίαc τών γυναικών. Ώση atticum vocabulum άρμοcτηραc esse dicit Maximus sed apud
atticum poetam repeήri. cf. Plut. vit. Lyc. 30,5 qui illos άρμοcτάc καi cωφρονιcτάc τών
έκαcταχου δήμων καi άρχόντων vocat' Κaibel

135 (127)

Phot. (z) α 2373 = Sud. α 3077 (lemma tantum Lex. Bachm. p. 118,24) ά π έ c χ α ζεν (-ε
Sud.)· Πλάτων Πρέcβεcιν (-ι Sud.). καi cχαν τό cχάζειν (cf. Hesych. c 2948)
άπέcχα· (άπέcχα)ζεν Kaibel, coll. Hesych. α 6070 άπέcχαc· άπέcχαcαc et 6690 άποcχαν·
άναιρείν (διαιρείν J. Pearson, άφαιρείν Lobeck Phryn. p. 219)

cf. Cratet. fr. 46

ad Legatos sunt qui referant etiam fr. 230 et 265

'Ραβδουχοι

νίd. test. 7 et cf. Ar. Pac. 734 χρην μεν τύπτειν τούc ραβδούχουc, εϊ τιc κωμωιδοποιητήc
/ αύτόν έπήινει πρόc τό θέατρον παραβάc εν τοίc άναπαίcτοιc, ubi schol. ραβδούχουc εΙπε
τούc κριτάc του άγώνοc, οϋc ό ποιητήc (θ 258) α{cυμνήταc εΙπεν
 Πρέcβειc - Cκευαί 489

Cκευαί

cf. test. 1. 'teste Chamaeleonte (fr. 138) fuerunt qui dubitarent Platonis an Aristophanis
esset fabula. de argumento parum constat, sed cιcευή dici videtur ή τραγική, cf. ad fr. 136.
scripta fabula pήmo fere saeculi quarti decennio, certe post restitutam popularem domina-
tionem et ante Aήstophanis Ecclesiazusas, vid. fr. 141' Kaibel
Meineke I p. 184 Cobet Obs. p. 51. 184sq. Kock I p. 635 Geissler p. 64
Schmid 1 4 p. 150sq.

136 (128)

ίiψαι μόνον cύ καν liκρωι του Μορcίμου,

ίνα cου πατήcω τόν Cθένελον μάλ' αύτίκα

Schol. (VΓ) Ar. Vesp. 1312 (post Ar. fr. 158) Πλάτων Cιcευαίc (Πλ. Cιc. ίη spat. vac. om.
Γ)' αψαι - αότίιcα
1 αψαι μόνον cύ Meineke ed. min.: αψαι μονονού V: ου post spat. vac. Γ ίiιcρωι του
Herw. Obs. p. 125 (praeeunte Meineke qui ίiιcρου του): ίiιcρωι τηι V: ίiιcρωι τι Γ: άιcροτάτηι
(sc. χειρi) Κaibel Μορcίμου Meineke: -ωι VΓ 2 ϊνα cου πατήcω VΓ: ϊνα cυμπ- Bergk
ap. Mein. V 1 p. ciii: ιcαί ξυμπ. Kock μάλ' αότίιcα VΓ: αότίιcα μάλα Kock

1 Ar. Lys. 365 αψαι μόνον Cτρατυλλίδοc τωι δαιcτύλωι, cf. 435 sq., 439sq. et Plaut. Rud.
720 iίιcρωι sc. τωι δαιcτύλωι, quod ίη fine versus praecedentis fuisse coni. Herw. Mors.
29 Τ 6 Sn. 2 Ar. Nub. 1359 άράττεcθαί τε ιcαί πατείcθαι, cf. Equ. 69. 166 Sthen. 32
Τ 1 Sn. μάλ' αότίιcα pro usitato αότίιcα μάλα etiam Ar. Thesm. 750
'ίη iurgio, quum alter Morsimum, Sthenelum alter tueή vellet, ait unus: si tu Morsimum
meum vel digito attigeris, ego tibi tuum Sthenelum protinus conculcabo pedibus' Cobet Obs.
p. 184 Whittaker p. 186 (ex 'proagone')

137 (129)

καi τοίc τρόποιc άρμόττον ωcπερ περί πόδα

Phot. p. 420,16 = Sud. π 1258 = Απ. Par. IV p. 173,23 (Synag.•) = Lex. Bachm. p. 339,29
(Synag.b) post fr. 221 (ubi vid.) ιcαί εν Cιcευαίc· ιcαί - πόδα
ωcπερ Pierson Moer. p. 22: ώc codd.
490 PLATO

138 (130)

ωcτ' εί τιc όρχοίτ' ευ, θέαμ' ήν· νυν δέ δρώcιν ούδέν,

άλλ' ωcπερ απόπληκτοι cτάδην έcτώτεc ώρύονται

Athen. XIV p. 628 D έξ άρχfjc cυνέταττον ο{ ποιηταί τοίc έλευθέροιc τάc όρχήcειc ιcαί
έχρώντο τοίc cχήμαcι cημείοιc μόνον των άιδομένων, τηρουντεc αίεί τό ευγενέc ιcαί
άνδρώδεc έπ' αυτών, δθεν ιcαί ύπορχήματα τά τοιαύτα προcηγόρευον. εi δέ τιc άμέτρωc
διαθείη τήν cχηματοποιίαν ιcαί ταίc ωιδαίc επιτυγχάνων μηδέν λέγοι κατά τήν δρχηcιν,
οοτοc δ' ftv άδόιcιμοc. διό ιcαί Άριcτοφάνηc η Πλάτων έν ταίc Cιcευαίc, ώc Χαμαιλέων
φηcίν (fr. 42 W.), είρηιcεν οϋτωc· ωcτ' εί τιc (Άριcτοφάνηc συν φηcι· νυν δέ CE) -
ωρύονται. ftv γαρ τό τfjc όρχήcεωc γένοc τfjc έν τοίc χοροic εϋcχημον τότε ιcαί μεγαλο­
πρεπέc ιcαί ώcανεί τάc εν τοίc δπλοιc ιcινήcειc άπομιμουμένων (-μενον CE)
1 όρχοίθ' Α: corr. Mus. ουδέν (add. οί όρχούμενοι) CE: ουθέν Α

1 de voce θέαμα vid. Gow ad Theocr. 1,56, de verbo δρώcιν Patzer Gnom. 37 (1965) 124
2 cessaverant igitur innumerabiles illae saltationis figurae, quales excogitaverunt Phrynichus
(3 Τ 13 Sn.) et Aeschylus (Ar. fr. 696). νίd. Latte De salt. Graec. (1913) p. 86, Wil. Gr. Versk.
p. 30 de verbi ωρύονται mensura νίd. Schulze Qu. ep. (1892) p. 34412

139 (131)

αναβιών' εκ τfjc νόcου

Moer. p. 188,14 Bk. άναβιώναι (-ών cod.) 'Αττικοί, ώc Πλάτων Cιcευαίc· άναβιών -
νόcου. άναβιώcαcθαι κοινόν. Harp. cod. Marc. 444 ap. Keaney TAPhA 98 (1967) 209, nr. 16
άναβιών· άντί του άναβιώcαc. Πλάτων Cιcευαίc· άναβιών - νόcου. ιcαί <άvαβιούc)
Άριcτοφάνηc (fr. 770). Phot. (b, S') α 1408 άναβιώιην ιcαί άναβιούc Άριcτοφάνηc (Ran.
177 et fr. 770) εφη (οιη. b), άναβεβίωιcα δέ Ευριπίδηc (fr. 955• Sn.) ιcαί άναβιώναι Πλάτων
ιcαί άναβεβιώcθαι Cαννυρίων (fr. 12)
άναβιών' έιc Meineke: -ών έιc Moer.: -ών έιc cod. Harp.: -ώναι 'ιc Nauck p. 73 (νίd. Eup.
fr. 340,2)

νίd. Lautensach Aoriste p. 30 et Alpers ad Or. fr. Β 19

 Cκευαί 491

140 (132)

Schol. (VΕΓ2 ) Ar. Αν. 151 Μελάνθιοc ό τραγιιcόc (23 Τ 5b Sn.) ... Πλάτων (πλάττων
Γ ) δέ αυτόν εν Cιcευαίc (cιcύθαιc codd., corr. Meineke Qu. sc. 11 p. 24, praeeunte Pierson
2

Moer. p. 22) ώc λάλον cιcώπτει. sequitur Calliae fr. 14

cf. fr. 238

141 (133)

Schol. (V) Ar. Ran. 367 (η τούc μιcθούc των ποιητων ρήτωρ ων εΙτ' άποτρώγει)· τουτο
εic 'Α ρ χ ίν ον. μήποτε δέ ιcαί εic 'Α γ ύ ρ ρ ι ον. μέμνηται δέ τούτων (τούτου vLeeuwen)
ιcαί Πλάτων εν Cιcευαίc ιcαί Cαννυρίων έν Δανάηι (fr. 9). quae sequuntur ούτοι γαρ
(προ )ιcτάμενοι τfjc δημοcίαc τραπέζηc τόν μιcθόν των ιcωμωιδων εμείωcαν ιcωμωιδηθέντεc
nihil ad Platonem aut Sannyήonem pertinere, sed ad Aristophanis verba explicanda inventa
esse censet Kaίbel
Archinus notus orator (ΡΑ 2526), de Agyrήo vid. fr. 201, de comicorum mercede Pick.-
Cambr. Festiva!s2 p. 90

142

Εύριπίδηc δέ εποίηcεν ύδροφορουcαν tαύτήνt.

εμοi δέ tπυραυνακτιανειηcο ... ovt
καi καινόν, εl πύραυνον όcτράκινον εχοι;

Hdn. Π. ιcαθολ. προcωιδ. (cod. rescr. Vind. hist. gr. 10) fr. 31 Hung. (Jb. oest. byz. Ges.
16, 1967, 9. 28) τό άγγείον έν 6Jι φέρεται τό πυρ πύραυνοc, ώc παρά Πλάτωνι έν Cιcευαίc
(Cιcιαίc cod.)" Εύριπίδηc - εχοι. Ήραιcλέων μέντοι φηci ιcαί 'Αριcτοφάνηc (Byz., fr.
ηον.) θέρμαυcτρον (vid. W. Schulze, ΚΙ. Schr. p. 189)
1 αύ West, Maia 3 (1968) 202 2 {πυραυναιc} (ύπηρετουcα) τί αν είη cοφόν West;
πύραυνα λίαν είη (debuit (αν) είη) cό[λοι]ιcον ut Herodiani verba Hunger, qui postea (ap.
West) de ~ον (init. Ιίη. ίη cod.) dubitavit, asseverans tamen ne <ρ quidem legi posse, cοφον
igitur ίη codice ποπ fuisse
1 de Electra apud Euήpidem ν. 55 sq. aquam ferente admonuit Hunger 3 de voce
πύραυνοc (-ον) vid. vol. IV p. 1 sq.

etiam fr. 201 ad Cιcευάc rettulit Κaibel

492 PLATO

Cοφιcταί

ί. Sud. π 1708 (test. 1) Cοφιcταί

*ίί. Epigrammatum anthol. (saec. 111")Pap. Petrie 1149 (b) = CGFP *216 = SH 985,32
ι:: ... Q[
η_ .......... [
1 ε~:ιt (:q[φιcτων των Πλάτωνοc suppl. Luppe, Wiss. Ζ. Halle 14 (1965) 106 cf. FGE
p. 500
'Cοφιcτήc singulare aliquotiens legitur, confuso scilicet Platonis dialogo cum poetae fabula.
quam post CCCC virorum dominationem scriptam esse docet Apolexidis memoήa fr. 150,
fortasse etiam post Dracontidae rogationem a. 404, cf. fr. 148. de argumento ηοη constat·
Kaibel. cf. Helm Luc. u. Men. p. 374
~Ομηρον η Cοφιcτάc scripsit Metagenes

Meineke I p. 184sq. Cobet Obs. p. 185-190 Kock I p. 636 Geissler p. 56

Schmid 1 4 p. 150

143 (134)

Ξενοκληc ό δωδεκαμήχανοc,
ό Καρκίνου παίc του θαλαττίου u -

Schol. (RV) Ar. Pac. 792 a (de Carcini filiis, 21 Τ 3 Sn.) μηχανοδίφαc: άπό μέρουc τούτο.
Ξενοιcληc γαρ ό Καρκίνου δοιcεί μηχαναc ιcαi τερατείαc είcάγειν εν τοίc δράμαcιν. Πλάτων
Cοφιcταίc· Ξεν. - θαλαττίου. hinc Sud. ιc 396 (111p. 34,30-32) et c 1762 (IV p. 489,3-5)
1 Ξενοιcληc RV: -έηc (sic Ar. Ran. 86, var. lect. -ηc contra metr.; cf. Telecl. fr. 44,1 et vid.
ad Cratin. fr. 73,2, Κ.-Β. ί p. 432 sq.) scripsisse poetam coniecit Kock, velut (ιcαi) Ξενοιcλέηc
(παρην) ό δωδ. ό δωδειcαμήχανοc R: δδωδε, ιcάμ- V 2 παίc V: πα R θεού suppl.
Cobet Obs. p.185 (cf. Νον. lect. p. 10sq.)
1 33 Τ
2 Sn. Ar. Ran. 1327 (Aesch. de Eur.) άνα τό δωδειcαμήχανον / Κυρήνηc
μελοποι&ν, ubi schol. Κυρήνη τιc έταίρα επίcημοc, δωδειcαμήχανοc έπιιcαλουμένη, δια τό
τοcαύτα cχήματα εν τηι cυνουcίαι ποιείν 2 de Carcini filiis Ar. Vesp. 1518 αγ· ώ
μεγαλώνυμα τέκνα του θαλαccίοιο (-ίου codd.) Eur. fr. 855 ώ παί τηc θαλαccίαc θεου,
quem versum malitiose ίη ipsum Euήpidem accommodavit Ar. Ran. 840
 Cοφιcταί 493

144 (135)

τό Cποργίλου κουρεiον, εχθιcτον τέγοc

Schol. (VE) Ar. Αν. 299 δ δέ Cποργίλοc ήν κουρεύc. μνημονεύει αυτου Πλάτων εν
Cοφιcταίc· τό- τέγοc. hinc Sud. 1 κ 1549, 2c 964; Tzetz. Schol. Ar. IV 3 p. 1137,3
χωρίον Tzetz. cτέγοc var. lect. Sud. 2

clausu\a expressa ex Eur. fr. 727 Ν. (135 Aust.) άπέπτυc' εχθρου φωτόc εχθιcτον τέκοc,
quem Telephi versum etiam Aristophanes facete detorsit Pac. 528

145 (136)

προμηθία γάρ έcτιν άνθρώποιc δ νουc

Syncell. p. 174,22 Mossh. Προμηθεύc ... έμυθεύετο πλάττειν άνθρώπουc εξ άπαιδευcίαc

καi άλογίαc είc παίδευcιν μετάγων, &c φηcιν δ Πλάτων, ό την παλαιάν κωμωιδίαν, εν
Cοφιcταίc· προμ. - νουc. Cedren. 1 p. 144,18 Bk. τον δέ Προμηθέα νουν ελεγον· προμ.
- νουc. Schol. (SjWXcYaO) Aesch. Prom. 120 d (p. 92 Her.) Προμηθεύc ... μεμύθευται
τοίc ~Ελληcι πλάττειν τούc άνθρώπουc· αλλά καi Πλάτων (πλάττων SjWXc) εν τηι παλαιαι
κωμωιδίαι φηciν έν Cοφιcταίc· Προμ. - νουc
προμηθία γαρ Dindorf: -ήθεια γάρ Synce\l., Cedren.: -ηθεύc γαρ Schol. Aesch.: καi γαρ
Προμηθεύc Kock cf. Aesch. Prom. 86, ubi traditum προμηθέωc def. Meineke Anal. Alex.
p. 99, ίη προμηθίαc mutat Elmsley
communem testium auctorem Theophrastum fuisse (fr. 50 W.) arbitratur Κaibel vid.
Dodds, The anc. concept of progr. (1973) p. 6 sq.

146 (137)

καν -fμ γαλεόc, καν λειόβατοc, καν εγχελυc

Athen. VII p. 312 Β λειόβατοc. ούτοc καλείται καi ρίνη. εcτi δέ λευκόcαρκοc, ώc
Έπαίνετοc έν Όψαρτυτικωι (cf. ΙΧ p. 387 DE). Πλάτων Cοφιcταίc· καν - εγχελυc. cf.
Phot. p. 212,3 λειόβατοc· ίχθύοc εΙδοc. εcτι δέ δμοιον νάρκηι
494 PLATO

147 (138)

έν τριci
πληγαίc άπηδέcθη τό ράμφοc

Eust. ίη
Od. p. 1403,32 (εδω) Παυcανίαc δέ (α 133) παράγει καί χρήcειc τοιαύταc. Πλάτων
Cοφιcταίc (-fjιcodd.)' έν - ράμφοc. καί έν Έορταίc· (fr. 34). Phot. (z) α 2402 = Lex.
Bachm. p. 130,30 άπηδέcθη· άπεβρώθη. cf. Hesych. α 6141
1 έν ut Soph. Trach. 886 έν τομίiι cιδάρου, νίd. Wil. ad Eur. Herc. 932 et Fraenkel ad
Aesch. Ag. 1384 2 ράμφοc Ar. Αν. 99 de syllaba το ante ρ ηοη producta νίd. ad Pher.
fr. 113,29. Kaibel de restituendis anapaestis cogitabat (έν τριcί πληγαίcιν άπ. τό ρ.), sed
abstinuit

148 (139)

Schol. νet. (:./, accedit Neap. ΙΙ D 49, codicis Γ ίη hac parte deperditi apogr.) et Tήcl. (Lh)
Ar. Vesp. 157 a (Δρα κ ον τ ί δη c) πονη ρόc οότοc καί πλείcταιc καταδίκαιc ένεχόμενοc,
ώc Πλάτων Cοφιcταίc (έν C. φηcίν Lh). Καλλίcτρατοc δέ ενα τών λ' φηcίν, εi μή δμώνυμοc
(εϊη add. Lh). εcτι γαρ οότοc δ καί (δ τό Ald.) περί τών λ' ψήφιcμα περί όλιγαρχίαc
γράψαc, ώc Άριcτοτέληc έν Πολιτείαιc (Ath. rep. 34,3 εγραψε δέ τό ψήφιcμα Δρακοντίδηc
'Αφιδναίοc)
de Dracontide νίd. ΡΑ 4546, de Callistrato R. Schmidt pone Nauckii Ar. Byz. p. 32753

149 (140)

Schol. (RE, Sud. c 814) Ar. Nub. 331 a (cοφιcτάc) τούc μετεωρολέcχαc νυν λέγει (νυν δέ
τ. μεταρcιολ- λέγει Ε), καταχρηcτικώc δέ (κ. δέ om. Ε) καί πάνταc τούc άπό τών μαθημάτων
(-ατικών Ε) δρμωμένουc (deficit R). καί θαυμαcτόν ουδέν, δπου μηδέ τούc αυλητάc οϋτω
(οϋτω post ώκν. Sud.) προcαγορεύειν (άγ- Ε) ώκνηcαν (-α Ε, -εν Sud., corr. Ald.). Πλάτων
γουν (δ' οόν Ε) ό κωμικόc έν δράματι Cοφιcταίc καί τον Όπούντιον αυλητήν (ποιητήν
Sud.) Β α κ χ υ λ ί δη ν εic τουνομα κατέταξε τών cοφιcτών
νίd. ad Cratin. fr. 2 tibicen aliunde ηοη notus
 Cοφιcταί 495

150 (141)

Harp. p. 47,9 Dind. 'Από λ η ξι c · ε{c των ν' (ι'

Meineke, λ' Kirchner ΡΑ 1352) cυγγρα­
φέων, δν Πλάτων κωμωιδεί έν Cοφιcταίc (-ηι codd.)
Thuc. VIII 67,1 (a. 411) ο{ περί τόν Πείcανδρον ... εlπον γνώμην δέκα ίiνδραc έλέcθαι
ξυγγραφέαc αυτοκράτοραc, τούτουc δέ ξυγγράψανταc γνώμην έcενεγκείν έc τόν δημον έc
ήμέραν ρητην καθ' δ τι ίiριcτα ή πόλιc οiκήcεται. Harp. p. 284,7 Dind. ήcαν δέ οί μέν
πάντεc cυγγραφείc λ' ο{ τότε α{ρεθέντεc, καθά φηcιν Άνδροτίων τε καi Φιλόχοροc,
έκάτεροc έν τηι Άτθίδι (324 F 43 et 328 F 136 Jac.)· ό δέ Θουκυδίδηc των ι' έμνημόνευcε
μόνων των προβούλων. Arist. Ath. rep. 29,2 ήν δέ τό ψήφιcμα του Πυθοδώρου τοιόνδε·
τόν δημον έλέcθαι μετά των προϋπαρχόντων δέκα προβούλων lίλλουc είκοcι έκ των ύπέρ
τετταράκοντα ετη γεγονότων, οίτινεc, όμόcαντεc ή μην cυγγράψειν a αν ήγωνται βέλτιcτα
εlναι τηι πόλει, cυγγράψουcι περi τfic cωτηρίαc (νίd. Rhodes ad loc.). Thucydidem parum
accurate rettulisse eνincit Jacoby ad Androtionem

151 (142)

Ρο!!. Χ 167 (codd. FS, ABCL) έκ δέ των cκευων εcτω καi προcωπείον καi μορμολυκείον
(Ar. fr. 31.130) καi γοργείον καi προcωπίc, καi ώc έν τοίc Cοφιcταίc (έν τ. Cοφ. om. Α)
Πλάτων όθόνινον πρόcωπον. cf. IV 115
όθόνινον Hoeschel ap. Jungerm.: όθών- F: ότών- S: όθόνιον ABCL

Sud. θ 282 Θέcπιc (1 Τ 1 Sn.) ... είcήνεγκε καi την των προcωπείων χρηcιν έν μόνηι
όθόνηι καταcκευάcαc. Pick.-Cambr. Festiνa!s 2 p. 191

152 (10 Dem.)

Phot. (b, z) α 1538 ά να λαβείν· ώc (οϋτωc Reitz.) φαciν έπi των νενοcηκότων. Πλάτων
έν Cοφιcταίc (έν Cοφ. om. z)
άναλαβείν intr., Hipp. morb. mul. 11 118 (VIII p. 256,6 L.). cf. Plat. rep. V p. 467 Β et
νίd. Wankel ad Dem. 18,163 (p. 842)

153 (11 Dem.)

Phot. (b, S') α 1830 άνεκτοί · Θουκυδίδηc (11 35,2) . . . ά ν εκ τ ά δέ Πλάτων Cοφιcταίc
καi άνεκτώc Ίcοκράτηc (5,11)
496 PLATO

154 (12 Dem.)

Phot. (b, z) α 2060 αν τα c π ά ζ ο μαι· εν ίcωι τωι φιλοφρονουμαι (sic Reitz., τό -ούμενοc
bz, τωι (αντι)φιλοφρονουμαι Herw. BphW 27, 1907, 286). * * * (lacunam quam post ιcαί
statuerat Reitz. hic ind. Theodoridis, Xenophontis nomen coll. Cyr. V 5,42 excidisse suspi-
catus) ιcαί Πλάτων Cοφιcταίc (ιc. Πλ. Cοφ. om. z)

155 (143)

Antiatt. p. 79,30 απ αρτ ί (απάρτι cod.)· αντί του αρτι, από νυν. Πλάτων Cοφιcταίc
vid. Pher. fr. 98

156

Phot. (z) α 2420 (inter gl. απηρτημέναc et απηχέc) απ η c τα· Πλάτων Cοφιcταίc (Πλ.
C. ίη marg. z)
adiectivum esse a verbo απηθείν deήvatum coni. Tsants. p. 145, adiectivum verbale ab
απεcθίειν ductum V. Schmidt. απιcτα latere susp. Theodoridis, απυcτα Conomis Έλλ. 33
(1981) 392 (coll. α 2752)

157 (144)

Antiatt. p. 89,26 δε δει π ν ά ναι· Πλάτων Cοφιcταίc. Athen. Χ p. 422 F (de formis
δεδείπναμεν, δεδειπνάναι, vid. Ar. fr. 260) ιcαί Πλάτων Cοφιcταίc (-ηι cod.)

158 (145)

Antiatt. p. 103,6 ιc έ ρ ιc ου c τάc ουράc ουκ οϊονται δείν λέγειν. έπιχωριάζει δέ κατά τήν
Άcίαν, βάρβαρον μέντοι νομίζεται. Πλάτων Cοφιcταίc
cf. p. 84,32 οί κατά τήν Άcίαν et vid. Latte, ΚΙ. Schr. p. 62331
 Cοφιcταί - Cυμμαχία 497

159 (146)

Ρο!!.VII 100 (λίθοι) λυχνίαc δέ παρά Πλάτωνι έν τοίc Cοφιcταίc

Hesych. λ 1473 λυχναίοc καi λυχνεύc· ό διαυγήc λίθοc. vid. L. Robert, Hellenika
ΧΙ/ΧΙΙ (1960) p. 1187

160 (147)

Schol. Ael. nat. an. VI 41 ed. De Stefani SIFC 7 (1899) 414 π λα ίc ι ον ή έν τετραγώνωι
των cτρατιωτων τάξιc, ώc Πλάτων έν Cοφιcταίc. καi δια ξύλων τετράγωνα cχήματα πλαίcια
ελεγον.hinc Zonar. p. 1555 (vid. Alpers, Oros p. 4)
Thuc. VI 67,1 τεταγμένον ... έν πλαιcίωι, ubi schol. έν τετραγώνωι cχήματι

161 (13 Dem.)

Lex. Mess. (Orus, 11. όρθογρ.) fol. 282ν 13 ed. Rabe RhM 47 (1892) 410 cum add. 50
(1895) 150 χρηcμωιδόc (χρηιc- cod.)· cύν τωι ι ... παρ' δ καi δ χρηcμωιδόληροc
(χρηιcμοδεληροc cod., corr. Wil. ap. Rabe ίη add.) έν Cοφιcταίc (-ηι cod.) Πλάτωνοc

Cυμμαχία

cf. test. 1. de fabulae auctore ambigebatur, νίd. vol. IV p. 59 de Cantharo

Meineke I p. 185 Cobet Obs. p. 175-179 Kock I p. 639 Geissler p. 40 cum add.
p. xiv Norwood p. 167 Schmid 1 4 p. 152

162 (148)

ωτογλυφίδα λαβουc' αναcκαλεύεται

Ρο!!. ΙΙ 83 (codd. FS, Α) ώτογλυφic δ' είρηται παρά Πλάτωνι τωι κωμικωι έv (έv om. Α)
Cυμμαχίαι (cύν έλαίωι Α)· ώτ. λαβουcα άναcκ.
άναcκαλεύεται Meineke: -άλλεται codd. Meinekii correctionem recepit Kaibel, 'quam-
quam aliae formae fuisse possunt, velut άναcκάλευε, άναcκαλευέτω' (cf. Diph. fr. 54)
498 PLATO

163 (149)

τό γαρ εψημά cου

γευόμενοc ελαθον έκροφήcαc

Ρο!!. VI 17 (codd. FS, Α, C) 1'jπου δέ καi τό νυν εψημα όνομαζόμενον, δπερ έcτiν o{voc
έξηψημένοc (έξεψ- C, έψ- FSA) εic γλυκύτητα (deficit C). καi τουτ' αν τιc οίοιτο ε{ρημένον
έν τfjι του Πλάτωνοc του κωμικού Cυμμαχίαι· τό - έκρ.

cf. Paus. att. γ 9 et c 12

164 (150)

νάρκη γαρ έφθή βρώμα χαρίεν γίγνεται

Athen. VII p. 314 Α νάρκη. Πλάτων η Κάνθαροc έν Cυμμαχίαι (έν C. om. CE)· νάρκη
- γίνεται. Eust. ίη 11.p. 1088,6 τό δέ χαρίεν δfjλον ώc έπi όνόματοc παροξύνεται, καθά
δηλοί' καi ... παρά Άθηναίωι τό ή νάρκη χαρίεν βρώμα γίνεται
γαρ έφθή Bentley Emend. p. 69: γάρ εφη Α: om. CE γίγνεται Dindorf: γίν- ACE
cf. Archestr. SH 179

165 (152)

έγώ γαρ ύμίν ην φράcω

Pήscian. inst. gramm. XVIII 170 (GrL ΠΙ p. 285,3) γάρ coniunctio causalis invenitur etiam
repletiva vel confirmativa apud Graecos, quomodo et apud nos. Όμηροc· (Ο 737. 739 sq.) ...
abundat enim γάρ. Πλάτων δέ η (Δ€Ν VRM) Κάνθαροc (ΚΑΝ€ΑΡΟC RM) Cυμμαχίαι (-εw
VRO, -€1.Α Μ, corr. Porson Adv. p. 298) οϋτωc ηρξατο (ΤΟΥΤΩΡΝΞΑΤΟ Μ)· έγώ - φράcω
ην VR: νυν Ald. (ΜΟ?)

'incertum totius fabulae an sermonis ηονί exordium dicat' Kaibel

 Cυμμαχία 499

166 (151)

βατίc τε καi cμύραινα

πρόcεcτιν

Athen. VII p. 312 C (μύραιναι) Πλάτων δ' η Κάνθαροc εν τηι Cυμμαχίαι (εν τ. C. οιη.
CE) cύν τώι c· βατίc - πρόcεcτιν
2 πρόcεcτιν Α: -εcτϊ CE: -έτι Meineke, ut tήιη. esse possit

167 (adesp. 3 Dem.)

αγε δή <u-u - u-u) κάνδρείωc ώcπερ πύκτηc άφίδρωcον

καi πιτύλευcον την ρηcιν δλην καi κίνηcον τό θέατρον

Phot. (z, sz)α 3353 άφίδρωcον. εν Cυμμαχίαι (-ίαιc z, sz,corr. Tsants.) ώc επί άcκητιιcοϋ
τιθεic άλληγοριιcώc Πλάτων (deficit z, qui Πλάτων ώc ... εν Cυμμαχίαι, sed litteήs super-
scriptis ordinem restituit ipse libraήus)· ίiγε - θέατρον
1 ίiγε δή sz:ίiγε δή (νϋν πιic εύ) Blaydes Adv. ΙΙ p. 348 (εύ iam Papadopulos-Kerameus,
Lex. gr. ιηίη. p. 41): ίiγε δή (θαρρών λέγε) Taillardat p. 3351: (άλλ' v-v - ) ίiγε δή Tsants.
p. 146 άφίδροcον szex corr. 2 ίη transitivo verbi πιτυλεύειν usu offendentes reiecto
ιcαi πιτ. ίη pήorem versum varie mutatum lacunam ante την ρηcιν statuerunt Reinach REG
5 (1892) 324, Kock RhM 48 (1893) 590sq., Demiaήczuk
1 ίiγε δή ίη chori anapaestis Ar. Αν. 685, cf. Thesm. 947 et Ran. 384 (αγε νϋν) ευ
ιcάνδρείωc fr. 117 de 'pugilatu' et Ίuctatu' altercationis vid. Taillardat § 579 2 πιτυ­
λεύcαc Ar. Vesp. 678 πίτυλοc pugilatoήus Theocr. 22,127, vid. Barrett ad Eur. Hipp.
1464 (p. 419)
adhortatio ad certamen (Whittaker p. 187); 'άντιιcαταιcελευcμόν' agnoscit Gelzer Ag.
p. 280, cum 'ιcαταιcελευcμόν' Aήstophanes quidem semper ab άλλά initium capere volueήt
500 PLATO

168 (153)

εϊξαcιν γάρ τοίc παιδαρίοιc τούτοιc, οϊ έκάcτοτε γραμμήν

εν ταίcιν όδοίc διαγράψαντεc, διανειμάμενοι δίχ' έαυτούc,
έcτi'ic' αυτών οί μέν εκείθεν τηc γραμμηc, οί δ' αύ εκείθεν·
εϊc δ' άμφοτέρων δcτρακον αότοίcιν άνίηc' είc μέcον έcτώc,
s καν μέν πίπτηιcι τά λεύκ' επάνω, φεύγειν ταχύ τούc έτέρουc δεί,
τούc δέ διώκειν

Herm. ad Plat. Phaedr. p. 241 Β (όcτράκου μεταπεcόντοc ϊεται φυγηι, cf. schol. ad loc.
= Ρrον. Coisl. 380), p. 59,20 Couvr. τουτο δέ εcτιν εκεί'νο δ κατά τήν όcτρακίνδα{ν}
καλουμένην παιδιάν γινόμενόν εcτιν, ην Πλάτων ό κωμικόc εν τηι Cυμμαχίαι cαφωc
cυνίcτηcι (παρ- Kaibel) διά τούτων· είξαcι - διώκειν. ό δε αναρρίπτων τό δcτρακον
επιλέγει "νύξ η ή μέρα" διά <τό) τό μεν εντόc αυτου μέροc πεπιccωcθαι τό δε εκτόc
απίccωτον εΙναι. ών οδν ήν τό κάτω του όcτράκου, ούτοι εφευγον, οϊ δε εδίωκον. Eust. ίη
ΙΙ. p. 1161,38 (Suet. Π. παιδ. 8, p. 70 et 168 sq. Taill.) παί'δεc δύο γραμμηι τινι μεcολαβούcηι
διεcτηκότεc αλλήλων δcτρακον ανερρίπτουν, οδ θάτερον μεν μέροc πεπιccωμένον fιν, τό
εντόc δηλαδή, τό δε εκτόc απίccωτον. διώριcτο δε τοί'c cυμπαίζουcι, τίνων μεν fιν τό την
πίccαν εχον, τίνων δετό λοιπόν. καί δτε, φαcίν, αναβληθεν τό δcτρακον πέcοι, ών μεν ήν
τό κάτω του όcτράκου, εφευγον, οί δε λοιποί εδίωκον. καί ελέγετο τουτο περιcτροφή
όcτράκου, καί ή παιδιά όcτρακίνδα εκαλεί'το. χρηcιc τηc λέξεωc έν τηι κωμωιδίαι πρόc
αίνιγμα του ρηθέντοc εξοcτρακιcμου (Ar. Equ. 855). Πλάτων δέ φαcιν ό κωμικόc φράζει
αυτήν οϋτωc· είξαcι - διώκειν. ό δε άναρρίπτων τό δcτρακον επιλέγει "νύξ η ήμέρα",
τουτέcτι τό λευκόν επιφαίνεται του όcτράκου η τό πιccηρόν cκοτεινόν
1 είξαcιν γάρ Bekker, Comm. cήt. ίη Plat. (1823) ΙΙ p. 314***: -cι γάρ Herm.: -cι Eust.
2 ταί'c Herm. 3 έcτίicιν codd. 4 αμφοτέρων Eust.: -οιc Herm. αυτοί'cιν ανίηc'
Meineke Qu. sc. ΠΙ p. 45**: αυτοί'c ανίηcιν Eust.: ανίηcιν Herm. αυτοί'c είc μέcον έcτώc
ανίηcιν Meineke ίη ed., quo duce εΙc δ' αμφοτέροιc δcτρ. αυτων εic μ. έ. ανίηcιν Desrous-
seaux ap. Couvreur; εic δ' αμφοτέρων είc μ. έ. δcτρ. αυτοί'c (vel αυτων) αν. Blaydes Αdν. Ι
p. 49 5 πίπτηιcι Eust.: -ηι Herm.

1 sqq. de ludo etiam Ρο\1. ΙΧ 111; vid. Leutsch ad Diogen. VI 95. ad Hyperboli ostracismum
rettulit Bergk Rel. p. 261, dubitant Meineke et Kock, praefracte negat Geissler p. 40, civitatum
foederatarum inconstantiam significari ratus; cui adstipulatur Koerte RE ΧΧ 2 (1950)
2539,10, reiecta priore sententia ibid. Χ 2 (1919) 1884,59 4 verborum ordo paulo impe-
ditior, siquidem αμφοτέρων είc μέcον iungendum videtur ad exemplum Homerici illius εc
μέcον αμφοτέρων (Ζ 120, Υ 159, cf. Ψ 814) de diaeresi neglecta vid. ad Calliae fr. 8 5
epica forma πίπτηιcι ίη versu anapaestico admissa, vid. Cratin. fr. 107
 Cυμμαχία 501

*169 (154)

η 'ξ Άρκαδίαc t οϋτω t δριμυτάτην όρίγανον

Athen. epit. ΙΙ p. 68 Β (όρίγανοc) θηλυκωc δέ Πλάτων η Κάνθαροc (κάρθ- C)· η -

όρίγανον. hinc Eust. ίη 11.p. 1148,26, orn. norn. poet.
η 'ξ CE: έξ Eust. οϋτω CE, Eust.: τοι Porson Adv. p. 298: ου (interrogative) Kock:
οϋτω(c) post Κάνθ. transp. Meineke ed. rnin. ('ut nurneή sint choriarnbici')

de oήgano Arcadico vid. Theophr. hist. plant. VI 2,4

ad Cυμμαχίαν propter Cantharurn curn Platone norninaturn rettulit Porson

170 (155)

Phot. p. 404,16 πεζάc μόcχουc· άντi του έταίραc ... τάc χωρic όργάνων. Κάνθαροc (-οι
cod.) Cυμμαχίαι αυλητρίδα πεζήν
vid. ad Eup. fr. 184

171 (156)

Antiatt. p.104,8 κεναγγίαν· τήν πείναν. Πλάτων Cυμμαχίαι. Poll. VI 31 Πλάτων δ'
δ κωμικόc καi κεναγγίαν εϊρηκεν
cf. Ar. fr. 683

172 (157)

Harp. p. 225,17 Dind. όρνιθευτήc· δ όρνιθοθήραc. Δείναρχοc κατά Προξένου (χ\ίί

fr. 6 S.), Πλάτων η Κάνθαροc Cυμμαχίαι. εcτι δέ καi έν τηι νέαι κωμωιδίαι δράμα Όρνιθ­
ευτήc Νικοcτράτου (supra p. 83)
cf. Ar. Αν. 526 curn schol.

173(158)

Phot. p. 383,14 παραθήκην· Πλάτων Cυμμαχίαι (-αν cod.)

Hesych. π 505 παραθήκη· παρακαταθήκη. cf. Phryn. ecl. 286
502 PLATO

174(159)

Ρο!!. VII 202 (codd. FS, Α) τό δέ πορνεύεcθαι ρfίμα έν τώι πρώτωι Ευπόλιδοc Αυτολύκωι
(fr. 75), ώc τό π ο ρ ν ο κ ο π fί cα ι (πορνοβοcκfjcαι Α, cf. Ar. Pac. 849) έν τfίι Πλάτωνοc
Cυμμαχίαι καi ή πορνοβοcκία έν τώι Αίcχίνου κατά Κτηcιφώντοc (or. 3,214)
cf. VI 188 (codd. FS, Α, BC) πορνοκοπών, πορνοβοcκοίc (-κών πόρνοιc Α) cυνών. fr.
com. adesp. (Men.?) ίη Pap. Col. 203, Β ΙΙ 20 (νοl. V p. 7.18) πορνοκοπείν, Men. fr. 902 Koe.
πορνοκόποc

ad Cυμμαχίαν sunt qui etiam fr. 203 referant

Cύρφαξ

cf. test. 1. 'ί. e. δ δχλοc, οί πολλοί' Kaibel. nomen comice fictum, qualia sunt Eupolidis
Μαρικαc vel Aήstophanis Τριφάληc, agnoscit Breitenbach p. 73. Cύρφακα quendam Ephe-
sium commemorat Arr. Anab. 1 17,12 (Bechtel Spitznamen p. 74). de nominibus ίη -αξ vid.
ad Eup. fr. 172,9 et Raderm. SB Wien 202,1 (1924) 3-10 (Cύρφαξ p. 4 1 et 5)
Meineke Ι p. 185sq. Kock Ι p. 642 Geissler p. 46

175(160)

(Α.) όδi μεν Άναγυράcιοc όρφώc έcτί cοι.

(Β.) ο{δ', ώι φίλοc Μυννίcκοc εcθ' ό Χαλκιδεύc.
(Α.) καλώc λέγειc

Athen. VIII p. 344 D (όψοφάγοι) Μυννίcκοc δ τραγικόc ύποκριτήc(351 O'Conn.) κωμωι­

δείται ύπό Πλάτωνοc έν Cύρφακι ώc όψοφάγοc οϋτωc· δδi - λέγειc
1 Όρφώc Kaibel 2 οΙδ', ώι Fritzsche (1843, vid. Toeppel 1857 p. 19 sq.): θ' οϋθ' ώc Α:
τούτωι Meineke (sed ed. min. οΙδ' ώι ut Fritzsche, quem ignorabat) μύννικοc Α: cοπ.
cod. Ρ, vid. C. Keil, Anal. epigr. et onomatol. (1842) p. 2102 εcθ' Blomfield, Aesch. Pers.
( 1814) p. νίί: έcοθ' Α
1

1 de Anagyrasiis piscatoήbus vid. Archipp. fr. 27 Κ. 2 Eur. Or. 1184 : : οΙδ', ην κτλ.
vit. Aesch. 15 (test. 1,57 R.) έχρήcατο δέ ύποκριτfίι πρώτωι μεν Κλεάνδρωι, επειτα καi τόν
δεύτερον αότώι προcfίψε Μυννίcκον τόν Χαλκιδέα. cf. Aήst. poet. 26 p. 1461b 34. vicit
Dionysiis a. 422 (IG Il 2 2318,119 = Ι col. 8,21 Mette). Wilhelm Urk. p. 22
 Cυμμαχία - Cύρφαξ 503

176(161)

νοεί μεν ετερ', ετερα δέ τηι γλώττηι λέγει

Schol. (VΕΓ) Ar. Αν. 168 (Sud. τ 254) τίc δρνιc οότοc ό Τελέαc: Πλάτων Cύρφακι έπi
(έν C. περί Sud.) του Τελέου· νοεί - λέγει. κωμωιδείται δε εlc πολλά (quae enumerantur
ίη Suda)
νοεί codd.: φρονεί Nauck Mel. Gr.-R. 2 (1866) 474 sq., cf. 5 (1888) 229 sq. λέγει VΕΓ:
φθέγγεται Sud., unde Grotius Exc. p. 487 ετερα δε γλώττηι φθ. ('quod etsi propter coπeptam
ante γλώττηι syllabam reieci olim [Ι p. 294) nunc tamen re iterum pensitata ποπ damnaveήm:
similiter Plato [fr. 147) τό ante ράμφοc corήpuit' Meineke ed. min.), Bothe ή γλώττα δ' ετερα
φθ. (cf. 1844 p. 7)

Hom. Ι 313 δc χ' ετερον μεν κεύθηι ένi φρεcίν, ίiλλο δε είπηι. Eur. Andr. 451 λέγοντεc
ίiλλα μεν/ γλώccηι, φρονουντεc δ' ίiλλα (cf. Hdt. ΙΧ 54,1)

177 (162)

δότω τιc ήμίν μαζονομείον ενδοθεν

Ει gen. ΑΒ (p. 209 Mill.) μαζονομείον. Πλάτων Cύρφακι· δότω (cυρφακιδωτόν Β) -

ενδοθεν. δηλοί δε άγγείον, έν ώι ιiγγείωι ή μάζα φυραται· η ξύλινον πινάκιον, καi (η
Reitz.) κανουν. Ώροc (ωρ Α, om. Β)

δότω τιc ενδοθεν Chrys. fr. 1 μαζονομείον Ar. fr. 431

178 (200)

καi ταύτα μανάκιc, μυριάκιc τηc ήμέραc

Hdn. Π. καθολ. προcωιδ. (cod. rescr. Vind. hist. gr. 10) fr. 32 Hung. (Jb. oest. byz. Ges.
16, 1967, 10.26) τώι έπιρρήματι μανάκιc cυcτέλλειν /iξιόν έcτιν ώc καi Έπαφρόδιτοc (fr.
ηον.) ένα' περί cτοιχείων (cf. Schol. Theocr. 1,117b) καi Διονύcιοc (Thrax, fr. 51" Li.).
κέχρηται δ' αυτώι Πλάτων έν Cύρφακι· καi - ήμέραc. hinc Zonar. p. 1334 (Orus, fr. Α 62
Alp.) μανόν· ιiραιόν. βραχέωc λέγουcι. Τηλεκλείδηc (fr. 23) ιiντi του άκριβέc η όρθόν η
ιicφαλεc η πυκνόν. Πλάτων· καi - ήμέραc
μανάκιc, μυριάκιc τfjc ήμέραc Hdn., Zonar. Ρ: μανάκιc τfjc ήμέραc. ιiντi του μυριάκιc
Zonar. DKLV
Hesych. μ 223 μανάκιc· όλιγάκιc, cπανίωc. η πυκνά (cf. μ 239) Hdn. Π. διχρ., ΙΙ
504 PLATO

p. 13,33 L. τά είc voc λήγοντα διcύλλαβα όξύτονα καθαρεύοντοc του ν, εί εχοιεν εν τηι
προ τέλουc τό α, εκτεταμένον αυτό εχουcι, δανόc ό ξηρόc, τρανόc, μανόc. τούτο δέ παρά
τοίc Άττικοίc cυcτέλλεται. Phryn. praep. soph. p. 89,6 μανόν· τό άραιόν οϋτω λέγουcιν.
'Αθηναίοι την πρώτην cυλλαβήν έκτείνουcιν (-οντεc Bekker) vid. Alpers ρ. 104. 106

179(163)

καi πίεcθ' ϋδωρ πολύ

Athen. Χ p. 446 Ε (post fr. 9) καi εν Cύρφακι· καi - πολύ

ϋδωρ / πολύ Cobet Obs. p. 62 contra Athenaeum. vid. fr. 9

180 (164)

cέ μέν, ώ μοχθηρέ, παλινδορίαν παίcαc αυτού καταθήcω

Hesych. π 201 παλινδορία· τό cκύτοc (Phot. p. 373,14). Πλάτων Cύρφακι· cέ - κα­

ταθήcω
Cύρφακι· cέ μέν, ιi:J μοχθηρέ Porson Praef. Hec. p. lxi: cυρφακίcαι μνωμοχθηραι
cod. παλινδορίαν Porson: -δορία cod.: -δορίαι Bothe: -δόριον Kaibel
Ρο!!. VI 164 (codd. FS, Α, BC) παλίμπηγα δ' οί κωμικοί (fr. adesp. 1099 Κ.) τά παλαιά
καττύματα, καi παλινδορίαν (-δόριον Α), VII 82 τά δέ παλαιά καττύματα παλίμπηγα
ονομάζεται, οί δέ τά παλαιά επιρράπτοντεc παλαιουργοί, τά δ' έπιρραπτόμενα (ραπτ- BC)
παλινδορία (-δόριαKaibel). Theognost. p. 126,3 τά διά του ριον ουδέτερα μονογενη προ­
παροξύτονα διά του ι γράφονται, ο{ον ... παλινδόριον τό είργαcμένον δέρμα
καταθήcω 'deponam, h. e. prosternam' (Plaut. Aul. 575) interpretatus est Bothe, quod
Porsono eumque sequentibus fueήt 'reddam'

181 (165)

Harp. p. 170,7 Dind. κατά c τα c ι c ... εοικεν άργύριον εΙναι δπερ οί καταcταθέντεc
ίππείc ελάμβανον εκ του δημοcίου επί τηι καταcτάcει ... παρεμφαίνει τούτο καi Εϋπολιc
Φίλοιc· (fr. 293, ubi vid.) ... ετι δέ cαφέcτερον λέγεται εν τωι Cύρφακι Πλάτωνοc
 Cύρφαξ-Ύπέρβολοc 505

Ύπέρβολοc

ί. Sud. π 1708 (test. 1) Ύπέρβολοc

ίί. Ar. Nub. 558 (post Eup. Maήc. test. ί) ίiλλοι τ' ηδη πάντεc ερείδουcιν ε{c Ύπέρβολον,
/ τάc εiιωύc τών εγχέλεων τάc εμάc μιμούμενοι (Equ. 864- 867). Schol. (RVE) 558 a καi
γάρ Πλάτων δλον δράμα εγραψεν εic Ύπέρβολον
cf. Plut. νίt.
Alc. 13,4 ήν δέ τιc Ύπέρβολοc Περιθοίδηc, οό μέμνηται μεν ώc ανθρώπου
πονηρού Θουκυδίδηc (VIII 73,3), τοίc δέ κωμικοίc όμου τι παcι διατριβήν άεi cκωπτόμενοc
εν τοίc θεάτροιc παρείχεν. νίd. Dover Ar. Clouds p. Ιχχχ et quos ad Eupolidis Μαρικαντα
attulimus (vol. V p. 400)
scripta fabula ante ostracismum (a. 417, vid. Lehmann ΖΡΕ 69, 1987, 41-43)

Bergk Rel. p. 312sq. Meineke Ι p. 188-195 Cobet Obs. p.136-146 Kock Ι

p. 643 Zelle p. 43 Breitenbach p. 19 Geissler p. 49 sq. cum add. p. χν Norwood
p.169sq. Schmid Ι 4 p.147sq.

182 (166. 167)

ευτυχείc, ώ δέcποτα.
(Β.) τί δ' έcτί; (Α.) βουλεύειν όλίγου 'λαχεc πάνυ.
ατάρ ου λαχών δμωc ελαχεc, ην νουν εχηιc.
(Β.) πώc ην εχω νουν; (Α.) δτι πονηρώι καi ξένωι

Schol. (R) Ar. Thesm. 808 (άλλ' Ευβούληc τών πέρυcίν τιc βουλευτήc εcτιν άμείνων /
παραδούc έτέρωι τήν βουλείαν;) καi ή Ευβούλη πέπλαcται. τό δέ δλον τί βούλεται ουκ
εcτιν cαφέc· άλλ' ουδέ παρά Πλάτωνι εν τώι Ύπερβόλωι. λέγει γάρ τι περί του επιλαγχάνειν
τοίc βουλευταίc· ευτυχείc - ελευθέρωι. καi έν ταυτώι· liπερρ' - επέλαχον. Harp.
p. 126,10 Dind. εκληρουντο οί βουλεύειν η ίiρχειν εφιέμενοι, επειτα έκάcτωι τών λαχόντων
ετεροc επελάγχανεν, ϊν' εάν ό πρώτοc λαχών άποδοκιμαcθfjι η τελευτήcηι, άντ' έκείνου
γένηται βουλευτήc ό επιλαχών αυτώι. ύποφαίνεται δέ ταύτα εν τώι Πλάτωνοc Ύπερβόλωι
2 'λαχεc Bekker: λαχηc cod. vid. Wack. ΚΙ. Schr. Ι p. 600 sq. 3 άτάρ ου Hanow
Exercit. p. 93: αγαρου cod. δμωc ελαχεc Bekker: ώμοc ελαχηc cod. εχηc (η ex ει)
cod. 4 πώc Bekker: πώc συν (compend.) cod.

2 :: τί δ' εcτί;
: : init. νers. Ar. Ach. 178, Ran. 302 (aliter : : τί εcτιν; : :, νίd. ad Lysipp.
fr. 1) όλίγου πάνυ
Ar. Ach. 381 3 Ar. Ach. 396 ουκ ενδον ενδον εcτίν, εi γνώμην
εχειc 4 cf. Alex. fr. 143 Κ. ηξω φέρουcα cυμβολάc ... : : πώc cυμβολάc; : : et Men. Sam.
134 μηδαμώc. : : πώc μηδαμώc; : : Thucydides Hyperbolum μοχθηρόν ίiνθρωπον, ώcτρα-
506 PLATO

s έπέλαχεc άνδρί, t ούδέπω γάρ t έλευθέρωι

(Β.) απερρ'· έγώ δ' ύμiν τό πράγμα δή φράcω.

Ύπερβόλωι βουληc γάρ, ανδρεc, έπέλαχον

5 ουδεπω γαρ cod.: μηδέπω γαρ Fritzsche 1836 p. 139: κουδέπω γ' Hanow: κουδαμώc γ'
Bergk Rel. p. 312: κου καθαρώc Cobet Νον. lect. p. 183 κουδέ πατρόc ελευθέρου Κaibel
coll. Andoc. fr. 5 Bl. 6 δή Bekker: μη cod.

κιcμένον ... δια πονηρίαν appellat VIII 73,3, cf. Ar. Equ. 1304 cum var. lect. et Nub. 1066,
Pac. 684 Andoc. fr. 5 Bl. (de Hyperbolo) ξένοc ων καί βάρβαροc. cf. Plat. fr. 183. 185,
Polyz. fr. 5 5. 7 Aeschin. 3,62 εlcέρχεται βουλευτήc εic τό βουλευτήριον Δημοcθένηc,
οϋτε λαχών ουτ' επιλαχών. vid. Rhodes, The Ath. Boule (1972) p. 4. 7sq. 6 Ιiπερρε Ar.
Nub. 783, Pac. 1294, Eccl. 169, cf. Cratin. fr. 129 Ar. Equ. 36 βούλει τό πράγμα τοίc
θεαταίcιν φράcω; cf. Vesp. 54. 86sq., Pac. 44. 50sqq. 7 βουληc έπιλαχείν ut λαχείν των
εξιόντων Dem. 21,133 ανδρεc 'spectatores', vid. ad Pher. fr. 84,1
ex prologo, Whittaker p. 181. 'accurrit servus ad dominum, nuntians eum Hyperbolo
senatorem esse subsortitum. paulo loquacior servulus morosioή hero ambages, consilia et
fortasse aliquid facetiarum ηοη patienter audienti occinit, cui ille stomachans: Ιiπερρε, tum
conversus ad spectatores paucis explicat fabulae argumentum' Cobet Obs. p. 136 sq.

183 (168)

ό δ' ού γάρ ηττίκιζεν, ώ Μοiραι φίλαι,

άλλ' όπότε μεν χρείη διηιτώμην λέγειν,
εφαcκε δηιτώμην, όπότε δ' είπεiν δέοι
ολίγον, (όλίον) ελεγεν

Hdn. Π. μον. λέξ., 11 p. 926,3 L. (όλίγοc) Πλάτων μέντοι έν Ύπερβόλωι διέπαιξε την
ανευ του γ χρηcιν ώc βάρβαρον, λέγων οϋτωc· ό - ελεγεν. hinc Ει gen. ΑΒ (Et. magn.
p. 621,54sq.), οιη. tit. fab. et poetae verbis
1 ό δ' ου γαρ ηττίκιζεν Ο. D. Bloch: όδου γαρ ηττη κιζευν HV Μοίραι HV: Μουcαι
Meineke ('quoniam ubi de elegantia ίη dicendo agitur, Musarum mihi quam Parcarum aptior
videbatur esse antestatio'), prob. Headlam ad Herond. 3,1, coll. Alex. fr. 161 Κ. 2 χρείη
Η: -ηι V διηιτώμην V: δικιτ- Η 3 δηιτώμην Dindorf: δη τώι μην HV 4 όλίον
ελεγεν Bloch: ελεγεν HV: όλίον Lehrs: όλίον αν ελεγεν Richards p. 61

1 Eup. fr. 99,25 ουδ' αν ηττίκιζεν (ώ) φίλαι Μοίραι Alciphr. IV 11,5, Long. IV 21,3.
paratrag. ώ πότνιαι Μοίραι Ar. Thesm. 700, cf. Aesch. Cho. 306, Eum. 961, Prom. 894,
Eur. fr. 620 Ν. 3 vid. West Gr. Metre p. 14. 18 4 όλι- pro όλιγ- ίη titulis Atticis inde
 Ύπέρβολοc 507

a saec. IV, vid. Threatte Ι p. 440 et praeterea Croenert Mem. Gr. Herc. p. 91, Mayser-Schmoll
Ι 1 (1970) p. 141 sq., W. S. Allen, Vox Graeca (3 1987) p. 31 sq.; accedit scriptura papyή
2

Menandreae saec. ΠΙ" cui Sicyonii reliquias debemus, Kassel p. ίίί

narratur de Hyperboli oratione ίη senatu vel ίη contione habita, cf. Ar. Equ. 626 sqq.
(Cobet Obs. p. 141)

184 (169)

καί
τοcουτον εύερίαc απολέλαυχ' ωcτε (νυν)
αύχμότατόc έcτι

Schol. (VΓ) Ar. Αν. 121 (Sud. ε 3444) εϋερον: οΙον μαλακήν ωcπερ cιcύραν εϋερον
(εύέριον codd.). Πλάτων Ύπερβόλωι. λέγεται δέ παρά (δέ om. Γ, λέγει δέ περί V, Sud.)
τών προβάτων (λ. δέ π. τών πρ. ante Πλ. transp. White, post βοτών Mus. ίη Schol. Ar.,
Kuster ίη Sud.). καi - εcτι (deficit Γ). Κρατίνοc Πυλαίαι (fr. 181)· γλώccαν εύέρων βοτών
2 εύερίαc Schol. ed. Ald.: τfjc εύ- VΓ, Sud. άπολέλαυκεν VΓ, Sud. ό Ύπέρβολοc
add. Schol. ed. Ald., unde versum Eupolideum καi - Ύπ. audiebat Dobree Not. Ar., add.
p. 121 νυν add. Blaydes Adv. Ι p. 49 (praeeunte Lucas, Bem. zu einigen Fr. d. Cratin. u.
anderer gr. Kom., progr. Βοηη. 1833, p. 6) 3 αύχμώτατοc Γ (-ότ- Dobree): αθλιώτ- V:
άθλιωτάτη Sud.: άλεώτατοc Headlam CIR 10 (1896) 438: αύχμηρόc Blaydes (quidni -ότα-
τοc?) αύχμότατοc ut όγκότατοc Strat. ap. ΑΡ ΧΙΙ 187,4 (όγκηρόc). Taillardat p. 3201

1 de καi ίη trimetήexitu vid. vLeeuwen ad Ar. Plut. 752 2 πόλιν ευερον dixit
Aήstophanes Αν. 121
'hunc fructum ex vita omnibus bonis atlluente Hyperbolum percepisse dicit, ut iam sit
miserrimus' Meineke ed. min.

185 (170)

Schol. (Γ2 Δ) Luc. Tim. 30 p. 114,28 R. (de Hyperbolo) Πολύζηλοc δέ εν Δημοτυνδάρεωι

(fr. 5) Φρύγα αύτόν εΙναί φηcιν εic τό βάρβαρον cκώπτων. Πλάτων δέ ό κωμικόc έν
Ύπερβόλωι Λυδόν αύτόν φηcιν εΙναι Μίδα γένοc (μfjδον τό γένοc Δ), καi άλλοι
ίiλλωc. εcτι δέ τfjι άληθείαι Χρέμητοc, ώc Θεόπομποc εν τώι Περί δημαγωγών (115 F 95
Jac.)
oήginem a Mida ductam potius ίη Polyzeli Phryge quam ίη nostή Lydo exspectaveήs;
ceterum πότερα Λυδόν η Φρύγα dicas ηοη multum interest (Eur. Alc. 675, imitatur Ar. Αν.
1244). Schol. Ar. Pac. 692 τινέc δέ φαcιν αύτόν (Hyperbolum) Cύρον. cf. fr. 182,4 et 183 et
vid. Wankel ΖΡΕ 15 (1974) 88sq.
508 PLATO

186(171)

φύλλιον η ραφανίδιον

Athen. epit. 11p. 56 F (post Pher. fr. 190) ύποκοριcτικωc δ' εϊρηκε Πλάτων εν Ύπερβόλωι·
φ. η ρ.
φυλλείον η ραφανιδίου Dobree Adv. 11 p. 298, coll. Ar. Plut. 544 αντί δέ μάζηc φυλλεί
(φύλλ' codd.) ιcχνών ραφανίδων

vid. ad fr. 187

187 (172)

Phot. (z) α 2907 = Lex. Bachm. p. 147,4 άρτοcιτείν· τό εναντίον τώι (τοϋ Phot.)
όψοφαγείν (deficit Phot.). Πλάτων εν Ύπερβόλωι κέχρηται τώι όνόματι
Poll. VI 32 από δ' αρτου ... αρτοcιτείν. vid. Ind. Hipp. s. ν. etiam ίη fr. 186 victum
descήbi τώι όψοφαγείν oppositum censet Kaibel

ad Hyperbolum sunt qui referant etiam fr. 203 et 251

Φάων

ί. Sud. π 1708 (test. 1) Φάων

ίί. Schol. (Ε) Ar. Plut. 179 (fr. 196) Πλάτων εν Φάωνι ... διδαχθέντι επί Φιλοκλέουc
(a. 391)
'argumentum vidit Meinekius Phaonem fuisse Veneris beneficio omnes feminas ίη sui
amorem trahentem, quamquam senem illum tibicinae amore captum (fr. 195) nescio quomodo
fabulae inseram' Kaibel
vid. Cratin. fr. 370. cognominem fabulam scripsit Antiphanes

Bergk Rel. p. 211 sq. Meineke Ι p. 186-.188 Kock Ι p. 645sq. Wilamowitz

Sapph. u. Sim. (1913) p. 35sq. Farnell CIQu 14 (1920) 139-146 Geissler p. 72sq.
Herter De dis Att. p.11-16 Norwood p.174sq. Zieliήski, Klio 23 (1930) 17sq.
Stoessl RE ΧΙΧ 2 (1938) 1792, 45-1793,21 Schmid Ι 4 p. 151 Koerte RE ΧΧ 2
(1950) 2540,43-53 Webster SLGC 2 p. 18sq.
 Ύπέρβολοc - Φάων 509

188 (174)

εΙέν, γυναίκεc - υ ώc ύμίν πάλαι

ο{νον γενέcθαι τήν ανοιαν εϋχομαι.
ύμίν γαρ ουδέν, καθάπερ ή παροιμία,
έν τώι καπήλωι νουc ένείναί μοι δοκεί.
s ει γαρ Φάωνα δείcθ' ιδείν, προτέλεια δεί
ύμαc ποιfjcαι πολλά πρότερον τοιαδί·
πρώτα μεν έμοi γαρ Κουροτρόφωι προθύεται
πλακουc ένόρχηc, αμυλοc έγκύμων, κίχλαι

Athen. Χ p. 441 Ε Πλάτων Φάωνι διηγούμενοc ('an διηγηcάμενοc?' Kaibel ms.) δcα διά
τόν olvov cυμβαίνει ταίc γυναιξί φηcιν· εlεν - βινητιιiν
1 ώc Α: (είκότ)ωc Jacobs Addit. p. 237: ώc (εγωγ') Meineke: (προcέχεθ',) ώc Blaydes
Adv. 1 p. 50: (ίcτ' αρ') ώc Kaibel ms. 3 ύμών? Kock ούδέν cod. Β: ούθέν Α: ούδέ
Kaibel ms.: ούδείc Erasmus Adag. 1908 4 εν τώι καπήλωι Α: εν τώι καπήλου Casaub.:
ούν τώι καπήλου Kaibel ms. ενείναί Mus.: ενένναι Α 7 γάρ Α: τfjι Meineke Anal.

1 sqq. Venerem κουροτρόφον (ν. 7) loqui existimavit Meineke I p. 186, Veneris ministram
maluit Wil. Sapph. u. Sim. p. 35. Venerem ebriam introductam esse putat Farnell p. 139 sq.,
praeeunte Jacobs qui ίη otvov γενέcθαι pro ϋδωρ γενέcθαι (ν. 2), εν τώι καπήλου pro εν τfjι
κεφαλfjι (ν. 4) linguae errores agnoscebat vinolentiam prodentes 1 sq. 'quod Athenaeus
narrare ait deam quae nimio νίηί usu mulieήbus eveniant, pertinere hoc potest ad ea quae
praecedunt, ποπ pertinet ad ea quae supersunt. ν. 1 sq. haec videtur sententia esse satis de
hίs. scίtίs ίαm quod dudum exopto, ut vίnum fiat stultίtίa vestra. cuius griphi explicationem
cum frustra quaeras ν. 3 sq. necesse est antea explicatum fuisse: scilicet dudum mulieres pro
sua bibacitate stultitiae vinum crebris poculis exanclavissent' Kaibel ms., satis spinose 1
εϊέν, γυναίκεc Eub. fr. 2,1 3 ωcπερ ή παροιμία Aesch. Ag. 264, Soph. fr. 282 R., Eur.
fr. 668 Ν.; vid. Fraenkel ad Aeschyli loc. et quae ad Eub. fr. 13,3 ώc λόγοc adnotavimus
4 Ar. Thesm. 737 ώ μέγα καπήλοιc άγαθόν (feminae bibulae), cf. Lys. 466 'stultae enim
vos quae Phaonem gratis adire existimetis ... cauponis ratio haec est ut pήus quam auferas
quod emeris pecuniam solvas' Kaibel ms. de caupone vinum diluente cogitavit Hermann ap.
Mein. V 1 p. 48 5 Ρο!!. ΠΙ 38 ή δέ πρό γάμου θυcία προτέλεια καi προγάμια· οϋτω δ'
αν καλοίτο καi τά πρό γάμου δώρα. cf. Paus. att. π 33 et vid. Cratin. fr. 191, Fraenkel ad
Aesch. Ag. 65 7 sqq. cf. SIG 3 1040 (saec. IV ίη., ίη Piraeo, de placentis Asclepii deis
cυννάοιc antequam ipsi sacrificetur offerendis) 7 Aristophanes Thesm. 298 cum Calligenia
similem deam την Κουροτρόφον fingit invocari. vid. Usener Gδttern. p. 124-126, Wil. Gl.
d. Hell. 1 p. 2061, Theodora Η. Price, Kourotrophos (1978) p. 107 sq., 131, G. Markwald,
Die Hom. Epigr. (1986) p. 199. fort. Plato eam, sicut Aristophanes Calligeniam ίη alteris
Thesm. προλογίζουcαν fecit (fr. 331), ίη fabulae exordio prodire iussit 8 Ar. Ach. 1092
510 PLATO

έκκαίδεχ' όλόκληροι μέλιτι μεμιγμέναι,

ιο λαγώια δώδεκ' έπιcέληνα. τάλλα δε
ήδη t ταϋτ' εύτελέcτατα· t άκουε δή.
βολβών μεν Όρθάννηι τρί' ήμιέκτεα,
Κονιcάλωι δε καi παραcτάταιν δυοίν

Ath. p. 200 9 έκκαίδεχ Α: ενδεχ' Casaub. (retento διαμεμ-) μεμιγμέναι Heήnga Obs.
p. 206 (μεμειγ- Nauck p. 67): διαμεμιγ- Α: βεβρεγ- Κaibel ms. (κεχριc- ίη ed. Athen.):
δεδευμ- Blaydes 10 έπιcέληνα Α: -ινα Meineke ed. ιπίη., 'ίη speciem muliebήum puden-
dorum [Phot. p. 506,4] formatae·, coll. Athen. XIV p. 647 Α 10-11 ταλλα δέ / ηδη Α:
τάμα δή / {ηδη} Κaibel ms., multa enim et plura et maiora esse quae reliqua numina flagitent
11 ταυτ' ευτελέcτατα· Α: (τά μετά) ταυτ· ευτελή 'cτ' Dobree Αdν. 11p. 327: τάδ' ευτελέcτατ'
(εcτ') Hermann ap. Mein. V 1 p. 48 (τάδ' iam Schweigh.) ταυτ· (εcτιν) ευτελέcτατ',
(άλλ') Κaibel ms. 12 τρί' ήμιέκτεα scripsimus (-τέα Casaub.): τριημίεκτα Α 13

αμυλοι, πλακουντεc, Pac. 1195 τούc άμύλουc καi τάc κίχλαc / καi των λαγώιων πολλά,
Equ. 1190 πλακουντοc πίονοc, 1192 λαγωια. cf. Telecl. fr. 34 πλακουc ενόρχηc (παίδ'
ενόρχην Ar. Equ. 1385) Όpus pistoήum ίη formam binorum testiculorum effictum' Schweigh.
ίη sacήficiis modo ενορχεc modo εγκυμον animal requiήtur, SIG 3 1024,6. 9; 12. 16 (ca.
a. 200), cf. 57,20 (saec. νm). Farnell p. 140 9 Aήst. fr. 101 R 3 • ουδέν κολοβόν προcφέρομεν
πρόc τούc θεούc, άλλα τέλεια καi δλα, Ρο!!. 129 προcακτέον δέ θύcιμα ίερεία ... όλόκληρα,
cf. SIG 3 736,70 = LSCG 65,70 (Andaniae, a. 92•), 1G ΙΧ 2, 1110 = SEG XXV 687 (de
cultu Ιονίs, aet. hellenist.) et νίd. Ziehen RE XVIII 1 p. 592,38 sqq. Athen. XIV p. 641 F
λαγωια καi κίχλαι κοινήι μετά των μελιπήκτων εicεφέρετο (cf. Men. fr. 451,16 Koe.).
Antiphan. fr. 302 Κ. μέλι, πέρδικεc (μελιπ- Meineke), φάτται, νήτται κτλ. Nicostr. fr. 13,4
μέλιτι μεμιγμένη / άτμίc 10 Hesych. ε 5154 επιcέληνα· πόπανα μηνοειδή, quae huc
referri posse, modo aut glossa mutila aut interpretatio perversa agnoscatur, censet Kaibel
ms.; ipse apud Plat. λαγωια επi cελήναιc (placentulis ίη lunae speciem formatis, Hesych.
c 379 et Athen. ΧΙ p. 489 D) καθήμενα intellegit, coll. Telecl. fr. 34. νίd. Stephanopoulos
Herm. 116 (1988) 489 sq. de Eur. Tro. 1075 sq. 12 de bulbis νίd. ad fr. 189,9sq., de Όρθ.
ad Ar. fr. 325 τό ήμιέκτεων ex titulis (Threatte I p. 314) Aristophani reddidit Dover Nub.
643. 645, monente Wack. ΚΙ. Schr. 111p. 1790. cf. 1G 12 76,7 = SIG 3 83,7 = Meiggs-Lewis
73,7 (saec. V2 , decretum de pήmitiis Eleusinam consecrandis) 13 de Conisalo νίd. ad Ar.
fr. 325 Athen. ΙΧ p. 395 F οί καλούμενοι παραcτάται ... εici δ' οί δρχειc οϋτω καλού­
μενοι, cf. Ruf. Eph. p. 159,1 D.-R. (unde Ρο!!. 11.174). 'scilicet Dioscuή, dίνίηί illi δίδυμοι,
proprie παραcτάται vocabantur' Meineke. cf. TrGF adesp. 14 et νίd. Lobeck Agl. p. 1231 sq.
 Φάων 511

μύρτων πινωcίcκοc χειρi παρατετιλμένων·

1s λύχνων γαρ όcμαc ού φιλουcι δαίμονεc.
t πυργηc τετάρτηc t Κυcί τε καi Κυνηγέταιc,
Λόρδωνι δραχμή, Κυβδάcωι τριώβολον,
ηρωι Κέλητι δέρμα καi θυλήματα.
ταυτ' έcτι τάναλώματ'. ει μεν οί'>ν τάδε
20 προcοίcετ', ειcέλθοιτ' αν· ει δε μή, μάτην
εξεcτιν ύμίν δια κενfjc βινητιίiν

Κονιcάλωι Mus.: κονηcαλλω Α 16 1tυργηc τετάρτηc Α: πυρού τετάρτη Dalec., sim.

πύρνου τέταρτον Heήnga p. 207, cπυρών τεταρτfjc Farnell p. 142 co\l. SIG 3 1027,11sq.
('quod si verum esset, aegre numerum quartariorum desiderares' Herter p. 12), ίη quibus
omnibus obscoeni aliquid quod inesse debet desideratur: πυγfjc τετάρτη Jacobs p. 238: περκνή
γιγαρτic Hermann ap. Mein. V 1 p. 48 (cf. Α. Ludwich, Ausgew. Bήefe νοη und an Lobeck
und Lehrs [1894] p. 863), coll. Hesych. γ 549 et Ar. Ach. 275 17 Λόρδωνι Casaub.: δορ-
Α κυβδα cοι Α: corr. Dalec. 20 προcοίcετ' Mus.: -ται Α

14 Ruf. Eph. p. 147,7 D.-R. (inde Ρο\\. 11 174) τό δέ ... εν μέcωι (partium muliebήum)
cαρκίον ... καi μύρτον ... οί δέ κλειτορίδα όνομάζουcι. cf. Phot. p. 281,10 = Sud. μ 1462,
Hesych. μ 1926 et vid. Ar. Lys. 1004 cum schol., Theodoήd. epigr. 14,4 G.-P. 'sed revera
murtam ίη cultu Conisali adhibitam esse nequaquam veridissimile est, quia Veneήs et Pήapi
sacra habebatur ... utήque significationi convenit verbum παρατίλλειν' Herter p. 12 (vid.
ad Cratin. fr. 276,3 sq.) 15 de lucerna depilandi instrumento vid. Ar. Lys. 827 sq., Eccl.
12sq., Μ. Kilmer JHS 102 (1982) 105-107 versus similis Soph. Trach. 280 ϋβριν γάρ
ου cτέργουcιν ουδέ δαίμονεc 16 τετάρτη facilem explicatum haberet, cf. SIG 3 1026,18. 25
= LSCG 151 Β 18. 25; LSJ s. ν. τέταρτοc 1112a SIG 3 1040 (vid. ad ν. 7sqq.), 9sq. Κυciν
πόπανα τρία, Κυνηγέταιc πόπανα τρία. vid. ad Ar. fr. 325 fin., Burkert SB Hdbg. 1984,1
p. 75 sq. 17 sq. Λόρδων (vid. ad Ar. fr. 147), Κύβδαcοc (cf. ιcύβδα, Ar. Pac. 897, Thesm.
489 et vid. G. Ferrari Pinney JHS 104, 1984, 182) et Κέληc (cf. Ar. Vesp. 501, Pac. 901, Lys.
60, Thesm. 153 et vid. Jocelyn PCPhS 206, 1980, 4629 ) ab ipso poeta ficti videntur (quamquam
ΛΟΡΔΙΟC exstat in vase Corinthio saec. VI apud Trendall-Webster 1 5), vid. Herter p. 14sq.
Όffendit δραχμή spondeus, sed nimium videtur δίδραχμον' Κaibel ms.; vid. vLeeuwen et
Holzinger ad Ar. Plut. 1019 de τριώβ. vid. ad Epicr. fr. 3,18 δέρμα Jacobs ap.
Schweigh. δλιcβον interpretatus est (vid. ad Cratin. fr. 354 et Ar. fr. 592,12sqq.) de voce
θυλήματα vid. ad Telecl. fr. 35 20 sq. simili abundantia dictum διά κενfjc αλλωc Ar. Vesp.
929, αλλωc ... μάτην Eur. Hec. 489 βινητιώμεν Ar. Lys. 715. vid. Sandbach ad Men.
Dysc. 462
512 PLATO

189 (173)

εγώ δ' ένθάδ' έν τηι έρημίαι

τουτi διελθείν βούλομαι τό βιβλίον
πρόc έμαυτόν. (Β.) εcτι δ', αντιβολώ cε, τούτο τί;
(Α.) Φιλοξένου καινή τιc όψαρτυcία.
s (Β.) έπίδειξον αυτήν fjτιc εcτ'. (Α.) ακουε δή.
αρξομαι έκ βολβοίο, τελευτήcω δ' έπi θύννον.
(Β.) έπi θύννον; ουκουν t τηc τελευτ t πολύ

[1- 22] Athen. 1 epit. 1 p. 5 Β του Φιλοξένου δέ του Λευκαδίου Δείπνου Πλάτων ό κωμικόc
(κωμωδϊοποιόc Ε) μέμνηται· εγώ - ίiνειμι. εΙτα μετά μικρόν· ουδέ - οΙμαι. καi μετ'
όλίγα· όρφών- ύπελθών. άπό τούτου του Φιλοξένου καi Φιλοξένειοί τινεc πλακουντεc
ώνομάcθηcαν (cf. Ρο!!. VI 78). Athen. 2 IV p. 146 F Φιλόξενοc δ' ό Κυθήριοc εν τώι
έπιγραφομένωι Δείπνωι, είπερ τούτου καί ό κωμωιδιοποιόc Πλάτων εν τώι Φάωνι έμνήcθη
καί μή του Λευκαδίου Φιλοξένου (είπερ τούτου καί μή του Λ. Φ., οό καi ό κωμ. Πλ. έν
τώι Φ. έμν. Madvig Adv. 111 p. 55 sq.), τοιαύτην εκτίθεται παραcκευήν δείπνου· (PMG
836b). [6] Eust. ίη 11. p. 1164,25 παραποιηθέν άcτείωc εξ Όμήρου (1 97 εν coi μεν λήξω,
cέο δ' ίiρξομαι) τό ίiρξομαι - θύννον. [10] Eust. ίη 11.p. 1283,34 οί δέ cεμνότεροι δέμαc
καλουcι (sc. membrum virile). καί κατfjρξεν εic τούτο Πλάτων ό κωμικόc, εiπών περί
βολβού, δc πολύc εν Άθήναιc φύεται, δτι τό δέμαc άνορθοι, τουτέcτι τό αiδοιον εντείνει.
τοιούτον γαρ φύcει κατά ιδιότητα ό βολβόc. [12] Mich. ltal. epist. 7, Απ. Οχ. 111p. 168,16
(cf. fr. 210) οϋθ' ή λοπάc κακόν εcτι, ϊνα τι καi άπό των Δειπνοcοφιcτών παραρτύcαιμι, καi
τό τάγηνον ίiριcτον. Eust. ίη Od. p. 1862,20 ταγήνου δέ χρfjcιc έν τώι ίiταρ τοι τό τάγηνον
ίiριcτον. [20. 21] Athen. 3 VII p. 325 Α (τρίγλη) Πλάτων δ' εν Φάωνί φηcι· τρίγλη - μιcει.
Eust. ίη 11.p. 1283,31 δοκει δέ καί ή τρίγλη ίicτυτιc εΙναι, ώc δfjλον εκ του ουκ - εΙναι,
ηγουν εράcτρια του κατ' ίiνθρωπον cπερματικου νεύρου. διό επάγει· καi cτύματα μιcει,
ηγουν αιδοίου τάcειc
1 δ' CE: δ' ων Porson Adv. p. 44: γάρ Bergk Rel. p. 211: 'neutro opus est, si verbum
quadrisyllabum (- - υ υ) ίη initio versus positum fuisse statuas' Meineke, sed δέ γ' idem
ed. min. 5 έcτίν CE 6 έκ Casaub.: δ' εκ CE, Eust. 7 τελεί> CE: -ταίαc Casaub.

1 cf. Men. Sam. 94 sq., 121 sq., Ter. Andr. 406 Ar. Lys. 787 άφίκετ' εc ερημίαν (Timo)
2sq. Ar. Ran. 52 άναγιγνώcκοντί μοι / την Άνδρομέδαν πρόc εμαυτόν 3 άντιβολώ ut
fr. 43,5 4 sqq. festive adhibet poeta lurconis alicuius praecepta culinaria versu heroo
exposita, longe diversa illa quidem a Philoxeni Leucadii cenae descriptione unde versus sat
multos numeris dactyloepitritis decurrentes excerpsit Athenaeus (PMG 836). vid. Ribbeck
Alazon (1882) p. 78sq., Brandt Parod. epic. (1888) p. 125-127, Wil. Textg. d. gr. Lyr. (1900)
p. 85 - 88 5 επίδειξον recitando, cf. Ar. Equ. 349, Plat. leg. 11 p. 658 Β ίiκουε δή
etiam fr. 188,11 fιη. vers., Ar. Equ. 1014 ίiκουε δή νυν Paphlago ad Demum, oraculum
ridiculum decantaturus 6 versum proverbialem apud Lib. epist. 65,3 (Χ p. 67 F.), την
 Φάων 513

κράτιcτον ένταυθi τετάχθαι τάξεωc.

(Α.) βολβούc μεν cποδιαι δαμάcαc καταχύcματι δεύcαc
10 ώc πλείcτουc διάτρωγε· τό γαρ δέμαc άνέροc όρθοi.
καi τάδε μεν δή ταυτα· θαλάccηc δ' έc τέκν' t'iνειμι

ούδε λοπαc κακόν έcτιν· άταρ τό τάγηνον t'iμεινον,

οϊμαι

όρφών αίολίαν cυνόδοντά τε καρχαρίαν τε

ιs μή τέμνειν, μή cοι νέμεcιc θεόθεν καταπνεύcηι,
άλλ' δλον όπτήcαc παράθεc· πολλόν γαρ t'iμεινον.
πουλύποδοc t πλεκτή δ' αν έπιλήψηι t κατα καιρόν,
έφθή τηc όπτηc, tjv ηι μείζων, πολύ κρείττωv-
tjν όπταi δε δύ' ώc', έφθηι κλαίειν αγορεύω.
20 τρίγλη δ' ούκ έθέλει νεύρων έπιήρανοc ε{ναι·

'videtur interpretatio esse verborum ενταυθi τάξεωc et genuinam scripturam obliterasse'

Meineke ed. min., qui e. g. ουιcούν δεινόν -ην τό παρά πολύ/ ιcράτιcτον; unde οϋιcουν δεινόν
εcτ' όψον πολύ / ιcρατ. Kaibel ms. 8 ενταύθα CE: corr. Dindorf: ενταυθοί Casaub. 10
άνέροc ορθοί Dindorf: άνορθοί CE (in C scholium additum ή ψωλή δέμαc εcτί), Eust.:
άνδρόc άνορθοί Casaub. 12 liταρ τοι τό Eust. αμεινον CE: liριcτον Mich. ltal., Eust.
13 ο{μαι CE: del. Dindorf 14 όρφαί' όλίαν Ε 17 πουλύποδοc Schweigh.: πολ- CE
(vid. ad fr. 100) πλεκτή δ' αν επϊλήψη(ι) CE: πλ. δ' liρ' επτιν ληφθηι Meineke: πλ. δ' εί
πιλήcειc Meineke ed. min., πλ. δ' αν (ην Kock) πιλήcηιc vel πιληθηι Anal. Ath. p. 3, sed
κατά καιρόν melius quadrat ad capturae tempus (cf. Arist. hist. an. V 12 p. 544• 14) quam
ad πίληcιν (Ar. fr. 197, Ephipp. fr. 3,10): δέ πλεκτάνη εί λήψηι Madvig Adv. 111p. 50 sq.,
numeros corrumpens 19 ώcϊν CE άγορεύω CE: άγόρευε Kock

παροιμίαν fj φηcιν αρξομαι εξ άγαθοίο, τελευτήcω δ' εc αμεινον indicavit Nauck Mel. Gr.-
R. 4 (1880) 22835 , quem versum in carmine Orphico locum habuisse coni. Maas ΚΙ. Schr.
p. 189 sq. (negat Foerster in add., p. 759); idem de carmine convivali cogitavit, coll. fr. adesp.
eleg. 27,1 sq. W. facete huc alludere Cic. pro Cluent. 71 ίnίtίum facit α Bulbo susp. Wil.
ms. ad Mein. (ludit sane in Bulbi nomine Cicero in fine eiusdem paragraphi, Guttam aspergit
huic Bulbo) 9sq. cf. fr. 188,12 et vid. vLeeuwen ad Ar. Eccl. 1092 11 Ar. Plut. 8 ιcαi
ταύτα μεν δή ταύτα ( = Plat. conv. p. 220 C) Archestr. SH 180,3 πόντου τέκνα ανειμι
Ar. Nub. 1058 12 de voce τάγ. vid. ad Eup. fr. 374 14 Cratin. fr. 154 τέμαχοc όρφώ.
Antiphan. fr. 132,3 Κ. cυνόδων όπτόc 15 μή cοι νέμεcιc ιcαταπνεύcηι / ... απ' αθανάτων
Archestr. SH 146,3 sq., vid. Fraenkel ad Aesch. Ag. 106 16 δλον όπτήcαc παράθεc
Archestr. SH 143,4 πολλόν αμείνων formula Homerica, Ζ 479, Η 114, Λ 787, Φ 107. νίd.
West ad Hes. op. 320 et 570 19 Archestr. SH 169,3 cαπέρδηι δ' ενέπω ιcλαίειν μέγα.
vid. vLeeuwen ad Ar. Αν. 692 et Plut. 58 20 νεύρον membrum virile, vid. Pfeiffer ad
514 PLATO

παρθένου Άρτέμιδοc γαρ εφυ καi cτύματα μιcεί.

cκόρπιοc αύ (Β.) παίcειέ γε cου τόν πρωκτόν ύπελθών

21 παρθένου om. Athen. 3 22 dist. Elmsley ad Ar. Ach. 93

Call. fr. 199,1. νεύρων έπιήρανοc quasi ίη Hom. τ 343 ποδών έπιήρανα iungendum sit. de
νίvocis vid. Ahrens ΚΙ. Schr. p. 453 21 Athen. 3 pergit τηι δέ Έκάτηι αποδίδοται ή
τρίγλη διά τήν τηc όνομαcίαc κοινότητα· τριοδιτιc γάρ καi τρίγληνοc, καi ταιc τριακάcι
δ' αύτηι τά δειπνα φέρουcι ... Άπολλόδωροc δ' έν τοιc Περί θεών (244 F 109" Jac.) τηι
Έκάτηι φηci θύεcθαι τρίγλην διά τήν του όνόματοc οίκειότητα· τρίμορφοc γάρ ή θεόc. cf.
Charicl. fr. 1 22 sim. orationis forma Ar. Plut. 180 ό Τιμοθέου δέ πύργοc : : έμπέcοι γε
cοι de scorpaenae ίη cena usu vid. Archestr. SH 160, de ictu gravi [Ον.] hal. 116, Opp.
hal. 11459. 461. Thompson Fishes p. 245sq.
ipsum Phaonem loqui coni. Kaibel, 'multa mulierum requisitione fatigatum.' cf. ν. 9 sq.,
20 sq.; etiam polypus (17-19) huc facere potest, vid. Diocl. Caryst. fr. 132 cum Wellmanni
adnot.

190 (175)

τά δ' αλλότρι' εcθ' δμοια ταίc παροψίcι·

βραχύ γάρ (τι) τέρψαντ' έξανήλωται ταχύ

Athen. ΙΧ p. 367 D (post fr. 32 et 43) έν δέ Φάωνι· τά - ταχύ

2 γάρ τι Porson Adv. p. 109: γάρ Α: γάρ cε Meineke ed. ιηίη. έξανήλωται Herw.
Mnem. 14 (1886) 170: έξανάλ- Α

1 τά αλλότρια λέκτρα significari (Eur. Herc. 345) probabiliter coni. Fήtzsche 1844/45 p. 6
cf. Ar. fr. 191 2 βραχύ τι Ar. Thesm. 938 Moer. p. 188,21 Bk. ανηλωμένα 'Αττικοί,
αναλωμένα WΕλληνεc. c[ Ar. fr. 611 (ubi Herwerdeni emendatio ίη textum recipienda erat)
vid. ad fr. 210

191 (14 Dem.)

τόν αλεκτρυόνα τόν ώιδόν αποπνίξαcά μου

Lex. Mess. (Orus, Π. όρθογρ.) fol. 283v ed. Rabe RhM 47 (1892) 412 (post fr. 97) καi
ώιδόc αλεκτρυών, ό αύτόc Φάωνι- τόν - μου
 Φάων 515

Ρο\\. Ι 70 περί αλεκτρυόνων ωιδάc, αλεκτρυόνων αιδόντων, ύπό τόν ωιδόν όρνιθα, IV
52 ωιδόc, ωιδικόc cf. Ar. Ran. 1343. 'subiectum videtur ή αϊλουροc' Kaibel

192 (176)

(υ) τώι cτόματι τόν κύαθον ώδ' είληφότεc

Athen. Χ p. 424 Α κύαθον δ' επi τοϋ αντλητηροc Πλάτων εϊρηκεν εν Φάωνι οϋτωc· τώι
- είληφότεc. sequitur fr. 128
init. καi vel εν suppl. Meineke, πρόc Herw. (Co\l. p. 57 'iam antehac')

193 (202)

καi τηc θύραc ανακώc εχειν

Phot. (b, z) α 1507 ανακώc· αντί τοϋ (α. τ. om. b) έπιμελώc, φυλακτικώc, πεφροντιcμένωc.
Πλάτων Φάωνι. Moer. p. 189,22 Bk. ανακώc 'Αττικοί, ώc Πλάτων δ κωμικόc· καi- εχειν.
{αντί τοϋ secl. Bekker} αcφαλώc η φυλακτικώc κοινόν. hinc Harp. cod. Marc. gr. 444 (Κ)
ap. Keaney TAPhA 98 (1967) p. 208 nr. 8
τηc Pierson p. 43: τάc cod. Moer., Harp. Κ καi τηc θ. (αυττιν εκέλευc') αν. εχ. Kock,
mire haec Cobeto tribuens (qui Νον. lect. p. 184 ηί\ supplevit, sed Lys. 1,23 contulit)
Thuc. VIII 102,2 δπωc αυτών ανακώc εξουcιν (αντί τοϋ επιμελώc sive άντi τοϋ προνοη­
τικώc schol.). vid. Ael. Dion. α 120, Paus. att. α 112, Theod. ad Phot. 1.1.

194 (177)

υ - υ ώc καi νυν εχομεν παρουcίαc

Phot. p. 400,1 = Sud. π 707 παρουcία· λέγεται οϋτωc επi τηc των παρόντων δαψιλείαc,
ώc καi έν τώι Πλάτωνοc Φάωνι (Φαίδωνι Sud.)· ώc - παρουcίαc. καi πολύ εcτιν επi
τούτου παρ' αυτοίc (Άττικοίc Meineke; Ael. Dion. π 23)
ώc Sud.: δc Phot. περιουcίαc Cobet Misc. p. 60

vid. ad Cratet. fr. 18

516 PLATO

195 (178)

ώ χρυcουν άνάδημα,
ώ τοίcιν εμοίc τρυφεροίcι τρόποιc (u-u - u-u), ώ γλυκύc αγκών

Phot. 148 = Sud. γ 316 γλυκύc αγκών ... εcτι δέ παροιμία ώc έπιφωνούμενον (εcτι δέ
γ
ώc επιφώνημα Erbse ad Ael. Dion. γ 11). οϋτωc έχρήcατο Πλάτων δ κωμικόc (deficit Phot.
z, succedit S') εν τώι Φάωνι, γ έ ρ ων δ έ α ό τ ώ ι ύ πόκε ι τα ι ε ρ ώ ν α ό λ η τ ρ ί δ ο c· ώ
~ d:Jγλυκύc αγκών (inde ab ώ γλ. ιi. rursus accedit Phot. z). ώc εϊ τιc λέγοι, ώ γλυκύc
πηχυc (cf. Prov. Coisl. 82)
2 εμοίc Sud.: -cι Phot. post τρόποιc add. άρμόττον, ϊθ' (coll. fr. 137) Meineke, postea
ήρμοcμένον V 1 p. 49; κεχαριcμένον (hoc etiam Herw. Coll. p. 57) Ύel potius κεχαριcμένοc,
nam αγκών angulus est quo quis libenter se recipiat' Kaibel, τόποc εϋποροc Edmonds
1 sq. de proverbio γλυκύc αγκών, 'uno omnium ad explicandum difficillimo' (Meineke),
vid. ιηοχ Buehler ad Zenob. 11 102. 'sed poeta de nullo alio quam de felicissimo ίη puellae
ulna angulo cogitavit' Kock 1 de voce ιiνάδημα νίd. ad Ar. fr. 332,2. hic dulce decus
meum intellegendum esse censet Kock, qui vocis usum alio translatum confert apud Xen.
conv. 5,9

196 (179)

Schol. (Ε) Ar. Plut. 179 (de Laide) εμφαίνει δέ καi Πλάτων εν Φάωνι έπτακαιδεκάτωι
ετει ϋcτερον διδαχθέντι έπi Φιλοκλέουc (a. 391) ώc μηκέτι αότηc οϋcηc. δύναται μέντοι
καi αότηc ζώcηc λέγεcθαι
Φάωνι Clinton Fast. Hell. (1 1824) p. 91: Φαίδρωι Ε (τώι Φ. Ald.) διδαχθέντι Hemst.:
δεδιδάχθαι Ε (διδαχθηναι Ald.) Φάωνι, <δc) ... δεδίδακται Chantry Φιλοκλέουc
Hemst.: Διοκλέουc ετη ιδ' Ε, ex eo quod praecesserat εωc Διοκλέουc ετη ιδ' (p. 334" 38
Duebn.); ετη ιδ' iam Ald. delevit
anno decimo septimo scil. post annum Pluti pήοήs (408, νοl. 1112 p. 244) νίd. Holzinger
Plut. p. 51 sq.

197 (181)

Harp. p. 31,7 Dind. ιi να ί ν ε c θα ι · κοι νώc μεν τό ιiρνείcθαι, ίδίωc δέ έπi των κατά τούc
γάμουc καi τά ιiφροδίcια λέγεται. Δημοcθένηc έν τηι ύπέρ Φορμίωνοc παραγραφηι (or.
36,31), Πλάτων Φάωνι, Μένανδροc Cικυωνίωι (fr. 8 Κass.). ex epit., οιη. test., Phot. α 1493
= Sud. α 2201
νίd. Page ad Eur. Med. 236 sq.
 Φάων - Incertae fabulae 517

198 (182)

Phot. (z) α 3091 = Sud. α 4353 = Lex. Bachm. p. 159,22 άτηρότατον· Άριcτοφάνηc
(Άρ. om. Sud., Lex. Bachm.) Cφηξί (1299; cφιγξί Sud., cφιξί Lex. Bachm., om. Phot.).
Πλάτων δ' εν Φάωνι (εν Φ. om. Phot.) άτη ρίαc

ad Phaonem sunt qui referant fr. 205. 208. 210. νίd. etiam ad fr. 303

Incertarumfabularumfragmenta

199 (183)

ό cόc δε τύμβοc έν κ:αλώι κ:εχωcμένοc

τoi'c έμπόροιc πρόcρηcιc εcται πανταχού,
τούc τ' έκ:πλέονταc εlcπλέοντάc τ' δψεται,
χώπόταν αμιλλ' ήι των νεών θεάcεται

Plut. νίt.Them. 32,5 (codd. S, UMA) Διόδωροc δ' ό περιηγητήc εν τoic Περί (περί των
UMA) μνημάτων (372 F 35 Jac.) είρηκεν ώc ύπονοων μαλλον η γιγνώcκων, δτι περί τόν
μέγαν (μέγαν om. UMA) λιμένα του Πειραιωc άπό του κατά τόν 'Άλκιμον άκρωτηρίου
πρόκειταί τιc ο{ον άγκών, καi κάμψαντι τούτον εντόc, ήι τό ύπεύδιον τήc θαλάττηc, κρηπίc
(κρήτηc S) εcτιν ευμεγέθηc καi τό επ' αυτήι (περί αυτήν codd., corr. Coraes) βωμοειδέc
τάφοc του Θεμιcτοκλέουc. οίεται δέ καi Πλάτωνα τόν κωμικόν αυτωι μαρτυρείν εν τούτοιc·
ό cόc - θεάcεται
2 πρόcρηcιccodd. ('salutatio, ί. e. salutandi causa' Herw. Coll. p. 57): περίcημοc
Kock πρόcρηcιc εcται πανταχόθεν τοίc εμπόροιc Richards p. 65 εcται· πανταχού
Kaibel 3 οϋc εκπλ. τ' Meineke ed. min. τούc τ' εκπλέονταc εicπλέοντάc τ' όψεται
V(at. 1007) et Μ (qui εicπλ. τ' όψ. cum insequentibus χ' ώπότε ίiμ. των ίη contextu omissa
exhibet ίη marg.): τούc τ' εicπλέονταc εκπλέοντάc τ' όψεται (εic et εκπλέοντάc τ' όψεται ίη
ras. man. alt.) U: τούc τ' εκπλ. όψεται κ' εκπλ. Α: τούc τε εicπλ. όψ. S 4 ίiμιλλ' ήι
Porson Αdν. p. 299: ίiμιλλαι S: -α UMA
1 sqq. 'tam caute Diodorus loquitur ... ποπ quo dubitet, utrum Platonis oratio ad The-
mistoclem pertineat necne, nam hoc certum esse debebat, si illum testem adhibebat, sed quia
ποπ plane constabat, num Plato idem monumentum significaret, quod Diodorus αυτόπτηc
ίη Piraeo viderat numque hoc revera Themistoclis esset' Fraenkel p. 701 • Paus. Ι 1,2 πρόc
τωι μεγίcτωι λιμένι τάφοc Θεμιcτοκλέουc· φαci γαρ μεταμελήcαι των εc Θεμιcτοκλέα
Άθηναίοιc, καi ώc οί προcήκοντεc τά όcτα κομίcαιεν εκ Μαγνηcίαc άνελόντεc (cf. Thuc.
Ι 138,6). de sepulcri 'Themistoclei' situ et oήgine νίd. Judeich Top.2 p. 442sq., Lenschau RE
518 PLATO

ΧΙΧ 1 (1937) 92sq., Ρ. W. Wallace Hesp. 41 (1972) 451-462, Ρ. Funke ΖΡΕ 53 (1983) 182sq.
Themistoclis laudes Ar. Equ. 812 sqq. Eur. Hel. 1165 ώ χαίρε, πατρόc μνημ'· επ' εξόδοιcι
γαρ / εθαψα, Πρωτεϋ, c' ενεκ' εμηc προcρήcεωc· / άεi δέ c' εξιών τε κάcιών δόμουc /
Θεοκλύμενοc παίc δδε προcεννέπει, πάτερ, quibus νersibus collatis cognoscitur νοχ πρόc­
ρηcιc frustra temptata esse a Kockio 1 Eur. ΙΑ 1442 επεί μοι τύμβοc ου χωcθήcεται, cf.
ΙΤ 702 έν καλώι Ar. Thesm. 292, νίd. Gow ad Theocr. 15,73 4 Thuc. VI 32,2
εκπλεύcαντεc ίiμιλλαν ... έποιοϋντο. de certationibus naνalibus νίd. SIG 3 717 not. 11 et
1055 not. 9, Buehler ad Zenob. 11 19
'νersus sumpti sunt ex nescio qua Platonis comoedia, ίη qua Themistocles partes agebat
aeque atque Miltiades et Aήstides ίη Eupolidis Pagis. νerba autem sunt dei alicuius (nam
nulla alia persona sic νaticinaή potest) ίη extrema fabula - nimirum ex machina -
imperatori futuros honores praenuntiantis' Fraenkel p. 70, coll. Eur. Hipp. 1423 sqq., ΙΤ
1464sqq., sim. ex machina νaticinatam esse 'Ελλάδα ίη cognomine fabula, cui Sintenis
hoc fr. tribuit, suspicatur Geissler, Thesauήsmata (Festschr. Ida Kapp) 1954 p. 48. idem
p. 43 sqq. ίη hac 'comoedia histoήca' Platonem 'histoήcam' quandam de Themistocle tra-
goediam ad Aeschyli Phrynichique exemplum a recentiore poeta compositam imitatione
expressisse contendit. umbram Themistoclis hic compellari susp. Doνer I p. 223

200 (184)

μετά ταυτα δέ
t Εύαγόρου ό παίc έκ πλευρίτιδοc Κινηcίαc t
cκελετόc, t'iπυγοc, καλάμινα cκ:έλη φορών,
φθόηc προφήτηc, έcχάραc κεκαυμένοc
s πλείcταc ύπ' Ευρυφώντοc έν τώι cώματι

Gal. ίη Hipp. aphor., νοl. XVIII 1 p. 149 Κ. εμπύουc ... οϋc δτι cυνήθωc εκαιον oi
παλαιοί μαθείν εcτι καi εξ ών είρηκε Πλάτων δ κωμικόc επί Κινηcίου κατά τήνδε τήν
ρηcιν· μετά - cώματι. Plat. quaest. cοην. VII 8,3 p. 712 Α (νίd. test. 12) δ Κινηcίαc παρά
Πλάτωνι
2 Ευαγόρου ό παίc εκ πλευρίτιδοc Κινηcίαc codd.: παίc Ευαγόρου 'κ Πλ. Κιν. Meineke:
ό Πυαγόρου 'κ Πλ. Κιν. idem ed. ιηίη.: παίc Οίάγρου 'κ Ιlλ. Κιν. Kock: ό Διαγόρου παίc
ηλθεν ούκ Πλ- {Κιν.} Kaibel ('nam άθεότητα et άcέβειαν Cinesiae ποπ solum Strattis
ίη Cinesia sed etiam Lysias Athen. ΧΙΙ p. 551 EF [fr. 143 S.] perstήnxerant') 3 liπυ­
γοc Meineke: liπυoc codd.: διάπυοc Jouanna, Hippocrate Χ 2 (Maladies 11), 1983,
p. 37 sq. καλαμίνω Hilberg Princip d. Silbenwiig. (1879) p. 232

1 sqq. Ar. Eccl. 408 μετά τούτον, 427 μετά τοϋτο ίη contionis descήptione, quam apud
Platonem quoque agnoscit Fraenkel p. 362 2 de Cinesia νίd. ad Ar. fr. 156,10. νerum
patris nomen fuit Meles (Pher. fr. 6) Gelasimi parasiti νerba famem ego fuisse suspicor
 Incertae fabulae 519

matrem mihi Stich. 155 ab ipso Plauto excogitata esse censet Fraenkel Plautin. im Plaut.
p. 289 sq. vid. Sandbach ad Men. Dysc. 88 3 Semon. fr. 7, 76 W. ί'iπυγοc, αότόκωλοc. vid.
Dover ad Ar. Nub. 1014 de cruribus 'arundineis' vid. Bechtel, Spitznamen p. 16. cf.
fr. 65,4 4 Hesych. φ 421 φθόη· φθίcιc. cf. Stratt. fr. 17. Bechtel p. 8 Harp. p. 137,10
Dind. Άμμώνιοc έν τοίc περί βωμών (361 F 1b Jac.) έcχάραν φηci καλείcθαι την μτι εχουcαν
ϋψοc {ώc} έcτίαν (ώc del. Salm., ώc έcτ. cum epit. om. Jacoby), αλλ' έπi γήc ίδρυμένην
κοίλην, παρ' δ καi τούc iατρούc τα έν τοίc cώμαcι κοίλα ελκη έcχάραc καλείν, cf. Lex.
Bekk.v p. 257,1 = Phot. p. 23,4 τα κοίλα ελκη καi περιφερή, 'scil. quae ab ustulatione
remanent' Kaibel 5 Eurypho Cnidius medicus, Hippocratis fere aequalis, Soran. vit. Hipp.
5 (CMG IV p. 176,6 Ilb.)

201 (185)

λαβου λαβου τηc χειρόc ώc τάχιcτά μου·

μέλλω cτρατηγόν χειροτονειν Άγύρριον

προcίcταταί μου πρόc τό βημα Μαντίαc

βόcκει δυcώδη Κέφαλον, έχθίcτην νόcον

Plut. praec. ger. reip. 4 p. 801 Α οί δήμοι δια τρυφήν καi ϋβριν η βελτιόνων άπορίαι
δημαγωγών χρώνται τοίc έπιτυχουcι βδελυττόμενοι καi καταφρονουντεc, εlτα (fort. εΙτα
βδελ. καi καταφρ. Kaibel) χαίρουcι τοιούτων εic αότούc λεγομένων, ο{α Πλάτων δ κωμικόc
τόν Δήμον αυτόν λέγοντα ποιεί· λαβου - Άγύρριον, καi πάλιν αiτουντα
λεκάνη ν κ α i πτερόν, δ πωc έμέcη ι, λέγοντα προcίcταταί- Μαντίαc, καi βόcκει
-νόcον
2 γαρ post μέλλωadd. GVkg Άγ. partim ίη άργύρ(ρ)ιον corruptum 3 κλήμα
Vg μαντίαcG 1V1 : -είαc Φ: -ήλη R: -ίλη G 3 V1 superscr., cett. πρ. μοι· πρόc τό β.,
Μαντία Meineke ed. min., adsumptis Plutarchi verbis λεκάνην ταχέωc μοι προcφερέτω τιc
καi πτερόν·/ προcέρχεταί μοι πρόc τό β. Μαντίαc Cobet Mnem. 3 (1875) 14 (cf. Νον. lect.
p. 184) vid. ad Cratin. fr. 271 4 βόcκει codd. praeter Vg (qui κόcμει): -ω Meineke ed.
min., -ειc Cobet κέφαλον GVkΦ: κεφαλήν cett. έχθίcτην GVkΦ (cf. Eur. fr. 571,6 Ν.):
αicχίcτην cett. (cf. Eur. Or. 10, fr. 82,12 Aust.)

2 Agyrrhius (fr. 141) praetor factus est a. 389, Xen. hist. Gr. IV 8,31, Diod. XIV 99,5. vid.
Ρ. Funke p. 161 107 3 ίη Mantiam, fort. eundem, orationem scripsit Lysias (fr. 166 S.);
notum illum Thoricium (ΡΑ 9667) a Platone perstringi ex temporum ratione parum veήsimile,
cf. Davies Ath. Prop. Fam. p. 364-368 4 de Cephalo vid. vLeeuwen ad Ar. Eccl. 248,
Funke p. 11538 • ambiguitatem perspexit Meineke ed. min. ('nimirum κέφαλοc etiam piscis
520 PLATO

nomen est'). oratorem Cephali similem significari putat Κaibel, sed facilius intellegitur
Cephalus ipse
ad Cleophontem rettulit Cobet Obs. p. 152, ad Cκευάc Κaibel. de tempore vid. Geissler
p. 764

202 (186)

ην γαρ άποθάνηι
ε{c τιc πονηρόc, δύ' άνέφυcαν ρήτορεc·
οόδεic γαρ ήμίν Ίόλεωc εν τηι πόλει,
δcτιc επικαύcει ταc κεφαλαc τών ρητόρων.
s κεκολλόπευκαc· τοιγαρουν ρήτωρ εcηι

Stob. ΙΙ 3,3 (π. ρητορικηc Phot. bibl. 167 p. 113" 10, vid. Hense RE ΙΧ 2 p. 2562,50)
p. 25 W. Πλάτωνοc (sic F ίη marg., τοϋ αυτοϋ Ρ ίη textu; praecesserat ecl. ex Plat. Gorg.)·
αν γαρ - εcηι. Ael. Aristid. or. 3,69 L.-B. (Ι p. 314) τοcοϋτον άπείχεν (Pericles) τοϋ τό
πληθοc έπαίρειν ωcτε καi τούc ρήτοραc ήcυχίαν εχονταc ώc τά πολλά παρείχετο. ωcτε εί
μή καθ' Ήρακλέα, κατά γοϋν τόν Ίόλεων ήν έπικάων, ώc τό τοϋ κωμικοϋ ρημα, τάc
κεφαλάc των πλειόνων ('fort. των λεγόντων' Kock)
1 ην Meineke: αν FP 2 δύο Ρ 3 ήμίν Heeren: ήμων FP 4 ρητόρων FP: πλειόνων
ex Ael. Aristide Porson ad Eur. Med. 139 [ΧΙΙ] 5 seiunxit Wachsmuth, iteravit Kock ίη
fr. adespotis (15) κεκολλόπευκαc Ρ: κέ κολλ- F

2 ενα τινά Ar. Ran. 911, vid. vLeeuwen ad loc. 3sq. Plat. Euthyd. p. 297 C πολύ ...
είμi φαυλότεροc τοϋ Ήρακλέουc, δc ουχ oiόc τε ήν τηι τε ϋδραι διαμάχεcθαι, cοφιcτρίαι
ουcηι καi δια την cοφίαν άνιείcηι, εί μίαν κεφαλήν άποτμηθείη τοϋ λόγου (var. lect. τοϋ
λ. τιc άποτέμοι), πολλάc αντί τηc μιίic, καi καρκίνωι τινί, έτέρωι cοφιcτηι κτλ. vid. Wil.
Plat. ΙΙ 1 p. 370 (2p. 371) 5 Ar. Nub. 1089 cυνηγορουcιν εκ τίνων; : : εξ ευρυπρώκτων. : :
1093 δημηγοροϋcι δ' έκ τίνων; : : έξ ευρυπρώκτων. : : cf. Equ. 426. 428. 879sq. et νίd. ad
Eup. fr. 104,2, Ar. fr. 687 et de voce κόλλοψ ad Eub. fr. 10,3

203 (187)

καίτοι πέπραγε τών τρόπων μέν αξια,

αύτου δέ καi τών cτιγμάτων ανάξια·
ου γαρ τοιούτων οϋνεκ' δcτραχ' ηύρέθη

Plut. 1 vit. Nic. 11,6 (codd. UMA; de Hyperbolo testularum suffragio ίη exsilium pulso)
καi παραυτίκα μέν ήδονήν τοϋτο καi γέλωτα τωι δήμωι παρέcχεν, ϋcτερον δ' ηγανάκτουν
 Incertae fabulae 521

ώc καθυβριcμένον (-οι Richards) τό πράγμα τοϋτο πρόc ανθρωπον ανάξιον γεγονέναι

νομίζοντεc. εΙναι γάρ τι καi κολάcεωc αξίωμα, μάλλον δέ κόλουcιν (κόλαcιν codd., corr.
Lindskog) τόν εξοcτρακιcμόν ήγούμενοι Θουκυδίδηι καi Άριcτείδηι καi τοίc όμοίοιc,
Ύπερβόλωι δέ τιμήν καi προcποίηcιν άλαζονείαc, εl διά μοχθηρίαν επαθε ταυτά τοίc
αρίcτοιc, ωc που καi Πλάτων δ κωμικόc είρηκε περί αυτοϋ· καίτοι - εύρέθη. καi τό
πέραc ουδείc ετι τό παράπαν έξωcτρακίcθη μεθ' Ύπέρβολον, άλλ' εcχατοc έκείνοc. Plut. 2
vit. Alcib. 13,9 (codd. Ν, UA) φαϋλοc γάρ ουδείc ένέπιπτεν ειc τοϋτον τόν κολαcμόν ουδ'
ίiδοξοc, ώc που καί Πλάτων ό κωμικόc είρηκε τοϋ Ύπερβόλου μνηcθείc· καίτοι - εύρέθη
1 καίτοι 1UMA, 2 UA: τώτοι 2Ν πέπραγε
Meineke Men. et Phil. p. 221: -αχε 1UMA,
2
UA: -άχθαι 2 Ν (cf. Phryn. praep. soph. p. 103,12) τρόπων codd. (def. Richards p. 75
coll. Isae. 5,14 παθών άξια των έαυτοϋ τρόπων): προτέρων Kock 2 cτυγμάτων 1 Μ 3
1 1 2 2
οϋνεκ' Μ: εϊνεκ' UA, UA: ενεκα Ν (vid. ad Ar. fr. 697) ηύρέθη Κaibel: εύ- 1UMA,
2
UA: ή- 2Ν (vid. Lautensach Augrn. u. Redupl. p. 48, Threatte I p. 385)
1 sqq. Plut. vit. Nic. 11,4 (de Hyperbolo) τοϋ μέν όcτράκου πόρρω τιθέμενοc έαυτόν, ατε
δή τώι κύφωνι μάλλον προcήκων (cf. Eup. fr. 192,153) 1 vid. ad fr. 182,4 2 cf. fr. 182,5
3 τοϋcτρακον Cratin. fr. 73,3
de fabula ambigitur. ad Hyperbolum referebant Grotius Exc. p. 487 et Meineke, sed
recantavit hic V 1 p. 48 refutatus a Cobeto Obs. p. 140 sq., qui p. 174 ipse Peήalgen proposuit.
Cυμμαχίαc versus esse arbitratus est Κaibel, praeeunte Bergk Rel. p. 312. vid. Dover, Ar.
Clouds p. Ιχχχ 2

204 (188)

(Α.) ουτοc, τίc εί; λέγε ταχύ· τί cιγαιc; ουκ έρείc;

(Β.) Έρμηc εγωγε Δαιδάλου φωνήν εχων
ξύλινοc βαδίζων αυτόματοc έλήλυθα

Schol. (ΜΒ) Eur. Hec. 838 (1 p. 67,9 Schw., vid. Cratin. fr. 75) καi Πλάτων· οότοc -
ελήλυθα
1 οότοc - cιγαιc om. Μ λέγε ταχύ Β: τί φήιc; Nauck Mel. Gr.-R. 5 (1888)
217 τί Β: del. Dobree Not. Ar. add. p.115 (prob. Hanow Exercit. p.160sq.), ·invito, ut
equidem opinor, poeta' Meineke. vid. Holzinger, Ar. Plut. p. 277; Newiger Herm. 89 (1961)
182 3 αυτόματοc Μ: -άτωc Β
1 sqq. vid. KasselΖΡΕ 51 (1983) 5 sq. 1 sq. Ar. Vesp. 144 οότοc, τίc εΙ cύ; : : Καπνόc
εγωγ' έξέρχομαι. cf. 184 sq. τί φήιc; τί cιγάιc; Ar. Lys. 70, Thesm. 144, cf. Soph. Phil.
951 τί φήιc; cιωπάιc; Ar. Pac. 185 τί cοι ποτ' εcτ' δνομ'; ουκ έρείc; cf. Αν. 67, Ach. 580
2 de Mercuήo (cf. Phryn. fr. 61) vid. Pfeiffer ad Call. fr. 197,1, de Daedalo ad Ar. fr. 202
3 Ar. Plut. 1189 ό Ζεύc δ cωτήρ γάρ πάρεcτιν ενθάδε,/ αυτόματοc ηκων, cf. Pac. 665
Νυκτόc μακράc versus esse coni. Kaibel
522 PLATO

205 (189)

λύcαc t δέ άργήν t cτάμνον εύώδουc ποτου

'ίηcιν εύθύc κύλικοc ειc κοίλον κύτοc·
επειτ' ίiκρατον κού τεταργανωμένον
επινε κάξημύcτιcεν

Athen. epit. ΧΙ p. 783 D (νοl. 111p. 22,15 Kaib.) ίiμυcτιc. καλείται μεν οϋτω πόcιc τιc,
ην εcτιν ι'ιπνευcτi πίνειν μη μύcαντα. καλουcι δ' οϋτω καi τά ποτήρια, ι'ιφ' ών εcτι πιείν
εόμαρωc. καi τό ρημα δ' εξημύcτιcε (έξεμ- CE, corr. Schweigh., εξαμυcτίcαι Kaibel), φαcί
τό εφ' εν (ύφ' εν Charitonides, Τεccαρακονταετηρic τfjc καθηγεcίαc Κ. C. Κόντου [1909]
p. 365, coll. Ει magn. p. 76,50 al.) πνευμα πιείν, ώc ό κωμικόc Πλάτων· λύcαc - κι'ιξ.
(hinc Eust. ίη 11.p. 1282,30)
1 λύcαc δέ ι'ιργην CE, Eust.: λύcαc διαρκη Jacobs Addit. p. 249 (cf. Alex. fr. 167,2 Κ.):
λύcαc δέ πλήρη Kaibel ms.: λύcαc δ' εναργη Bothe 1844 p. 19 ('manifestam, nec dubitabilem'
interpretatus; aptius conferretur Pind. 01. 7,42 cum schol. et Alex. fr. 119,1 Κ.): λύcαcα δ'
ι'ιργην (vel -όν propter Phrynichi praeceptum ecl. 76) Lobeck Phryn. p. 105 ('de cado
indelibato atque inteήoris notae'): λύcαcα δ' ίiρτι Meineke V 1 p. 49 εόώδουc C, Eust.:
-δη Ε 2 κύτοc CE: πλάτοc Eust. 3 καi οό CE, Eust. 4 κάξημύcτιcεν Schweigh.:
κάξεμ- CE, Eust., unde verbum εκμυcτίζειν sibi finxit Eustathius

1 sqq. νίd. Handley et Sandbach ad Men. Dysc. 946-953 2 κοίλον είc κύτοc Men.
Dysc. 947 3 Hesych. τ 189 τάργανον· δξοc. Λυδοί. η τό ταράττον. η τό άπό cτεμφύλων
πόμα, cf. Phoen. Coloph. fr. 5,1 Pow. ου τεταργ. Kaibel interpretatur vinum aqua ηοη
temperatum, cum ταργαίνειν ab Hesychio τ 187 explicetur ταράccειν, hoc autem de medi-
camentorum 'mixtura' dicatur (cf. Amips. fr. 18 Κ.). νίd. Stil u. Text d. Πολ. Άθ. d. Aήst.
(1893) p. 152 de Hdt. V 124,1 4 νίd. Cratin. fr. 322 et Pher. fr. 217
versus ex Phaone petitos esse susp. Lobeck

206 (190)

φείδεcθε τούλαίου cφόδρ'· έξ άγοριic δ' εγώ

ώνήcομαι cτίλβην τιν', ητιc μή πότιc

Ρο!!.VI 103 (codd. FS, Α) cτίλβη δέ ην τι άγγείον γήινον, ώι άντi λύχνου εχρωντο, ώc
Πλάτων· φείδεcθε - πότιc
1 φαίδεcθαι FS 2 τιν' fίτιc Α: την fίτηc F: την εϊτιc S πώτιc FS
1 sq. simillimum est Hermippi fr. 26 Ar. Nub. 56 ελαιον ήμίν οόκ ενεcτ' εν τωι λύχνωι.
: : οϊμοι, τί γάρ μοι τόν πότην ηπτεc λύχνον; cf. Vesp. 249- 253
 Incertae fabulae 523

207 (191)

πρωτον μεν ούν μοι λέξον, άντιβολω· cύ γάρ,

ωc φαcι, Χείρων έξέθρεψαc Περικλέα

Plut. vit. Per. 4,1 διδάcκαλον δ' αυτοϋ τών μουcικών οί πλειcτοι Δάμωνα γενέcθαι λέγουcιν
(37 Α 4 D.-Kr.) ... τώι δέ Περικλει cυνην καθάπερ άθλητηι τών πολιτικών άλείπτηc καi
διδάcκαλοc. ου μήν ελαθεν ό Δάμων τηι λύραι παρακαλύμματι χρώμενοc, άλλ' ώc μεγα­
λοπράγμων καi φιλοτύραννοc εξωcτρακίcθη καi παρέcχε τοιc κωμικοιc διατριβήν. δ γοϋν
Πλάτων καi πυνθανόμενον αυτοϋ τινα πεποίηκεν οϋτω· πρώτον - Περικλέα
2 Χείρων Cobet Obs. p. 188, Ίamquam Chiron' interpretatus (νίd. ad Cratin. fr. 56): ώ χ­
codd.
1 εϊπ' άντιβολώ Ar. Equ. 109. 142. 1202, άντιβολώ κάτειπέ μοι Nub. 155. 224, cf. 314
2 cum Chirone heroum educatore (vid. vol. IV p. 245 ad Cratini Chironas) comparatur
Damon Peήclis magister et consiliarius, cf. 37 Α 3. 5. 6 D.-Κr.; ΚΙ. Meister, Riv. stor. dell'
ant. 3 (1973) 29-44

208 (3 Dem.)

οϊμοι τάλαc, άπολείc μ'. Άφροδιταρίδιον

γλυκύτατον, ίκετεύω cε, μή με περιίδηιc

Phot. (z, S') α 3399 (post fr. 55) καi Άφροδιταρίδιον δ αυτόc ύποκοριcτικώc (deficit z)·
οϊμοι- περιίδηιc. (deficit S', rursus incipit z) Άφροδιτίδιον δέ Άριcτοφάνηc (fr. 788)
1 sq. Ar. Lys. 872 ώ γλυκύτατον Μυρρινίδιον (Cinesias ad uxorem) μή με περιίδηιc
eadem versus sede Ar. Eccl. 369 cum participio, quod hic omittitur ut ίη Ar. Ach. 55
περιόψεcθέ με; vid. Dover ad Nub. 125
Iovis ad Venerem verba audit Kock RhM 48 (1893) 584, Herculis ad meretήculam Herw.
Coll. p. 53, ambo Διόc κακουμένου versus esse suspicati; Phaonem mavult Wil. Sapph. u.
Sim. p. 351 • cf. Kleinknecht, Gebetsp. p. 71. 124sq.
524 PLATO

209 (211)

t δτι αν ή cυβώτρια μηδ' αγαθή γένοιτό μοι t

εχειν δοκεί μοι δακτύλουc αύλητικούc

Poll. IV 56 (codd. FS, Α) Πλάτων δ' δ κωμικόc καί cυβωτικόν (cυβοτ- FS, cυβιωτ- Α,
sc. τι μέλοc αυλείcθαί φηcι)· δτι
- αυλητικούc
1 δτι αν ή Α: δτι δ' αν ή ed. pr.: οιη. FS μηδ' άγ. γέν. μοι οιη. FS 2 εχειν δοκεί
μοι FS: εχει δέ μόνον Α 'restitutio plane incerta, ut ludam τό cυβωτικόν δ' αιδειν αν ή
cυβώτρια / άγαθη γένοιτ'· εχειν δοκεί μοι δακτ. / αυλ.' Kaibel

2 Antiphan. fr. 55,15 Κ. αυλητικωc δεί καρκινουν τούc δακτύλουc

210(192)

ούδεic όμαίμου cυμπαθέcτεροc φίλοc,

καν 'ί)ι υ - υ του γένουc μακράν υ -

Mich. Ital. epist. 24 (Πρόc Άλέξιον τον Κομνηνόν περί τηc όμαίμων φωνηc έρωτήcαντα),
Απ. Οχ. ΠΙ p. 195,6 (de scriptore vid. Μ. Treu ΒΖ 4, 1895, 1-22) Πλάτων δέ, ουχ δ
φιλόcοφοc, άλλ' ό κωμικώτατοc (sic Meineke Ι p. 164, δ καρμικώτατοc vel δ κερμ- cod.
teste Ν. G. Wilson, ποπό κεραμ- ut putabatur, quod tueή conabantur Κaibel ut 'Byzantino
modo facete dictum', Koerte RE ΧΧ 2 p. 2540,11-24 'genuinum Atheniensem' interpretatus,
sed cf. p. 194,17 Άριcτοφάνηc, ουχ ό τάc κωμωιδίαc cυγγράψαc, άλλ' ό γραμματικώτατοc),
ώι καί Κρατίνον οΙδα cυνάιδοντα (fr. 478), άορίcτωc επί cυγγενείαc ελαβε (λάβει cod., corr.
Nauck Ar. Byz. p. 131) την δμαιμοc λέξιν. καί άπεμνημόνευcα αν cοι των iαμβείων δλων,
εi μη ό χρόνοc τό μέτρον καί την λέξιν έξείλετό μου· άλλά τόν γε νουν του βιβλίου ('i.e.
eius libri ubi haec ex Aήstophanis Byzantii περί cυγγενικων disputatione excerpta invenerat'
Kaibel) άκριβωc άποτεταμίευκα. λέγει γάρ που κάκείνοc· ουδείc - φίλοc, καν i'μ, φηcί,
του γένουc μακράν. ου γάρ παcαν την κωμικην έξεμελέτηcα (-cεν cod., ut νίd.) cυλλαβήν.
λέγοι δ' αν ό άνήρ, μάλλον είναι φίλουc τούc cυγγενείc, καν μη ήμίν άγχου καθεcτήκωcι
(-αcι cod., corr. Treu) γένουc, των ξένων τε καί οθνείων
2 poetae abiudicant Nauck Ar. Byz. p. 132 (qui pήori versui fragmentum 190 subiunxit)
et Kock, sed versus pήor solus ad illustrandam doctrinam grammaticam (de qua vid. ad
Cratin. l.l.) ποπ sufficeret. cf. Slater Ar. Byz. p. 85 (πεφυκώc) ... (πάνυ) suppl. Blaydes
Adv. ΙΙ p. 79, coll. Ar. Nub. 138 τηλου ... των άγρων
1 sq. cf. Eur. Andr. 985 sq., TrG F adesp. 384. aliter sentit Orestes Euήpideus 804- 806.
vid. West ad Hes. op. 707
 Incertae fabulae 525

211 (193)

καi περιών γ' άμα

τιλτόν τάριχοc έπριάμην τοίc οiκέταιc

Ρο!!. VI 49 (post Cratin. fr. 44) κ:αi τιλτόν δέ τάριχοc τό λεπιδωτόν έκ:άλουν, ώc Πλάτων
δ κ:ωμικ:όc· κ:αi - οίκ:έταιc. sequitur Ar. fr. 708
1 περιών Meineke (vid. Pher. fr. 13): περιιών codd.: παριών Casaub. ad Theophr. char. 4
(ed. ult. [1617] p. 152) γ' FS: om. Α 2 τάριχοc FS: -ον Α νίd. ad Chion. fr. 5

2 Theophr. char. 4,14 [15] κ:αi τfjc αυτfjc δδου παριών (π. del. Cobet duce Casaubono)
κ:ομίcαcθαι
... τούc ταρίχουc (του τ. Sylburg)

212 (adesp. 8 Dem.)

εκ Δελφών δ' εχων

ηκει τι κακόν liφωνον

Phot. (z) α 3417 αφωνον κακόν· ώc αφατον. Πλάτων (deficit z, succedit S')· εκ: - ίίφωνον

tale oraculum Cinyrae datur fr. 3. de Laio quoque cogitaή posse monet Tsants. p. 147.
cf. fr. 213

213

αίcχύνομαί c', ώ ξένε, μακράν

όδόν άνύcαντ' liχρηcτον άπολυcαι

Phot. (z) α 3461 αχρηcτον· άντi του άχρηcμώιδητον. Πλάτων (deficit z, succedit szrepetito
Πλάτων)· αίcχύνομαι - άπολ.
1-2 μακράν άν. δδόν / αχρ. Austin 2 άπολυcαι Papadopulos-Kerameus: -ύcαι S'
1 sq. Ar. Equ. 621 μακράν δδόν διελθείν (cf. Pac. 825 sq.), Ran. 401 πολλήν όδόν
περαίνειc, Aesch. Pers. 748 πολλήν κ:έλευθον ηνυcεν Hesych. α 8920 αχρηcτοc· ό μή
χρηcτηριαcάμενοc. cf. Athen. 111p. 98 Β Ar. Ach. 1155 έμέ ... άπέλυc' ίίδειπνον cf.
fr. 212
526 PLATO

*214 (CGFP 217)

γυναικα] κρειccόν έcτ' έν οίκίαι

η φαρμακίτα]<; των παρ' Ευδήμου τρέφειν

Floril. Pap. Berol. 9772 (saec. 11•), ed. Wil.-Schubart ΒΚΤ V 2 (1907) p. 123, col. ί, 3
Πλάτ]ωνοc· Ι ]κρείccον - τρέφειν. sequitur Pher. fr. 286
1 suppl. Wil., init. πολλωι Koerte APF 6 (1913) 2333,coll. Alex. fr. 124, 18 Κ. 2 suppl.
Wil.
2 Ar. Plut. 883 φορώ γαρ πριάμενοc / τόν δακτύλιον τονδί παρ' Εύδάμου δραχμηc, ubi
schol. δακτύλιον δέ τόν λεγόμενον φαρμακίτην. Εϋπολιc Βάπταιc μέμνηται (fr. 96) καί
Άμειψίαc (fr. 27 Κ.). δ δ' Εϋδαμοc φαρμακοπώληc η χρυcοπώληc, τετελεcμένουc (Ίnagicos')
δακτυλίουc πωλών. φιλόcοφοc δέ ήν οότοc δ Εϋδαμοc φυcικούc δακτυλίουc ποιων πρόc
δαίμονα καί δφειc καί τά τοιαύτα. cf. Theoph. hist. plant. ΙΧ 17,2 et vid. ad Cratin. fr. 302

215 (198)

έν cαπρώι γάρωι
βάπτοντεc άποπνίξουcί με

Athen. epit. 11 p. 67 C (γάροc) Πλάτων· εν - με

έν del. Pierson Moer. p. 437 ('nisi comoediae nomen excidisse velis'), ut uno trimetro
poetae verba comprehenderentur

216 (15 Dem.)

ϊναπερ ποδώκηc εcτ' Άχιλλεύc δ τε Μίνων

Et. gen. ΑΒ (Reitz. Ind. lect. Rost. 1891/92 p. 13) Μίνωc· τινέc δια τηc ει διφθόγγου,
έπειδή παρά (τό) μένειν γέγονε Μένωc καί Μείνωc, επειδή κατέμεινεν ή Ευρώπη, ώc
λέγει δ Ώροc, εν Κρήτηι Άcτερίωνι γαμηθείcα, εξ ήc γέγονεν δ Μίνωc. ή δέ παράδοcιc
εχει τό ι, έπειδή παρά τό μίμνω γέγονε Μίμνωc καί Μίνωc· η παρά τό ίc ινόc δ cημαίνει
τήν δύναμιν γέγονεν ίνωc καί πλεοναcμωι του μ Μίνωc, δθεν καί Μινώταυροc. τό δέ μίμνω
δια του ι, δτι παρά τό μένω. η επειδή εϋρηται καί εν cυcτοληι τό (του Β) Μίνωc, ώc παρά
Πλάτωνι τωι κωμικωι, οΙον· ϊν' ίiπερ - Μίνων, αντί του καί δ Μίνων (αντί του μίμνων
Β). hinc Ει
Gud. p. 394,22 Sturz, οιη. poetae verbis
ποδώκηc Diels ίη litteris ad Kockium datis (CAF 111p. 728) et Herm. 23 (1888) 283: δοκηc
Β: δοκείc Α εcτ' Άχιλλεύc (quod noluit Diels p. 284) Peppmueller BphW 12 (1892)
 Incertae fabulae 527

1606: άχιλλεύc (-ευ Β) εcτιν (per compend.) codd.: εcτίν Άχιλεύc Diels (sed νίd. Wil. ΚΙ.
Schr. ΠΙ p. 372°) μίνων codd. (def. Maas ΚΙ. Schr. p. 181 sq., Minonem agnoscens
Olympiis νictorem a. 400, ΡΑ 10223, eiusque nomen a Minoe ductum existimaνisse gram-
maticum censens): Μίνωc Diels
Scol. att. PMG 894,3 sq. ϊναπερ ποδώκηc Άχιλεύc (-λλεύc codd.) Τυδείδην τέ φαcιν {τόν
εcθλόν} Διομηδέα. Reitz. Epigr. u. Skol. p. 421

217 (20 Dem.)

πατρic (δ') Άθfjναι μούcτιν (αί) χρυcάμπυκεc

Phot. (b, z) α 472 'Αθήναι πατρίc - χρυcάμπυκεc· Πλάτων ό κωμικόc εφη

πατρίc δ' 'Αθήναι Reitz. p. χχίί: 'Αθήναι πατρίc bz μού εcτι b: μου έcτίν z αί add.
Reitz.
Eur. Bacch. 464 Λυδία δέ μοι πατρίc, fr. 591 Ν. έμοί πατρίc μέν 'Άργοc χρυcάμπυξ
hic tantum de urbe, sed τάν κυανάμπυκα Θήβαν praedicat Pindarus, fr. 29,3 Sn.

218 (194)

τά γραμματεία τούc τε χάρταc έκφέρων

Ρο!!. VII 210 (codd. FS, Α, BC) καί χάρταc δέ τούc γεγραμμένουc Πλάτων είρηκεν ό
κωμικόc· τά - εκφέρων
τά γράμματα εκφ. τούc τε χ. Α

Ar. Nub. 19 εκφερε τό γραμματείον

219 (195)

επειτα δ' οόδείc έcτ' άνήρ γαcτρίcτεροc

Ρο!!.11 175 (codd. FS, Α) άπό μέν γαcτρόc γαcτρίc ... Πλάτων δέ ό κωμικόc έπί του
γαcτριμάργου· επειτα - γαcτρ.
γαcτρίcτεροc FS: -έcτεροc Α

γάcτριc Ar. Αν. 1604, cf. Thesm. 816 de gradu comparatiνo νίd. ad fr. 58
ad Pisandrum referebat Meineke I p. 179 sq.
528 PLATO

220 (196)

ανακογχυλιαcτόν έχθοδοπόν τι cκευάcω

Ρο!!. VI 25 (codd. FS, Α, BC) δ μέντοι αναγαργαρίcαcθαι οί (οί οιη. BC) νυν λέγουcιν,
ανακογχυλίcαcθαι ελεγον, τό ανακλύcαcθαι την φάρυγγα (deficit C). Πλάτων δ' ό κωμικόc
φηcιν (φ. οιη. Β)· ανακ. - cκευάcω
εχθοδοπόν τι Α: ενθοδοτόν τι Β: εχθοδον ποτι F: εχθοδον οντι S cκεύαcον FS
cf. Eup. fr. 297

221 (197)

ώc εcτι μοι τό χρήμα τούτο περί πόδα

Phot. p. 420,14 = Sud. π 1258 = Απ. Par. IV p. 173,21 (Synag.•) = Lex. Bachm. p. 339,27
(Synag.b) περί πόδα· ο{ον άρμόττον cφόδρα, ώc τά ύποδήματα τοιc ποcίν. Πλάτων· ώc -
πόδα. sequitur fr. 137

Ρο!!. VII 84 περί πόδα δέ ύποδήματα τά άρμόζοντα,11 196 λέγεται δέ τι καi περί πόδα,
τό άρμόττον, από των ύποδημάτων. cf. Hesych. π 1823. hac locutione usus est Athenio
(fr. 1,39) et saepius Lucianus, velut De hist. conscr. 14, νίd. C. F. Hermann (1828) ad loc.
(p. 102). Proc. Gaz. ep. 98 (p. 52,8 Garz.-Loen.) ύποδήματα καλά τε λίαν καi περί πόδα
μάλλον, ώc τηι κωμωιδίαι δοκει (fr. adesp. 817 Κ.)

222 (206)

παιδεc, γέροντεc, μειράκια, παλλάκια

Ρο!!. ΙΙ 9 (codd. FS, Α) Πλάτων δ' ό κωμικόc καi παλλάκια εϊρηκεν· παιδεc - παλλάκια.
Eust. ίη Od. p. 1419,51 παλλάκια δέ κατά Αίλιον Διονύcιον (π 7) ού παλλήκια, οί παιδεc,
εcτιν εύρειν παρά τοιc παλαιοιc. Hesych. π 229 παλλάκιον· μειράκιον

Eust. ίη ΙΙ.
p. 763,21 ταύτόν πάλλακα ειπειν ήλικίαc λόγωι καi βούπαιδα καi ά.ντίπαιδα
καi μελλέφηβον, vid. Ar. Byz. fr. 42-45 Sl. μειράκια, παιδεc, ίiνδρεc επικροτήcατε
Men. Dysc. 967, παίδεc καλοί, / μειράκια, γέροντεc, ίiνδρεc Sam. 733 sq., ubi vid. Austin
 Incertae fabulae 529

223 (199)

έμαυτόν είc άπωλίαν οίχήcομαι

Gramm. ignot. ίη
cod. Hamb. gr. 1 apud Nauck, Lex. Vind. p. 269,1 τά παρά τήν γραφήν
διφορούμενά (τηι γραφηι διαφ- cod.) είcι ταυτα ... απώλεια, καί· ι':μ' αυτόν - οίχήcομαι
Πλάτων. praecedunt exempla άργειφόντηc / άργιφ-, είκελοc / ίκ-, sequuntur Θάλεια/ θαλίη,
άλαζονεία / -νία, βακχεία / -χίη
άπώλειαν cod.: corr. Welcker ίη ed. pr., RhM 10 (1856) 256 eundem versum fuisse
fr. 229 putabat Kaehler Herm. 21 (1886) 629 (εγώ δι': cυλλαβών) / ι':μ. είc άπ. οίχ. vel
έμ. είc άπ. οίχ. / (δώcων) Schneidewin Phil. 10 (1855) 351, (αυτόc φέρων) / έμ. εic άπ.
οίχ. : : άλλ' αυτόc κτλ. ( = fr. 59) Iacobi ap. Mein. V 1 p. c grammatico diffidentes
(βάλλων) έμ. είc άπώλειαν (ταχύ) / οiχ. Kaibel, (φέρων) ι':μ. έc κόρακαc οίχ. Blaydes
Αdν. ΙΙ p. 80

224 (17 Dem.)

u - u ώ ταν ταχύ τρέχων άπωλόμην

Phot. (z, S') α 3482 ίiψηcτοc (ίiψηκτοc Papadopulos-Kerameus, cf. Schol. Ar. Lys. 656,
Sud. α 4727)· άκατάμακτοc. (lac. ind. Papadopulos-Kerameus, ίiψυχοc novum lemma fuisse
coni. Kock RhM 48, 1893, 584) Πλάτων (in marg. z, omissis reliquis)· ώ - άπωλόμην
(ίiψυχοc,) ώ ταν, Kock, (είμi γάρ / ίiψυχοc,) ώ ταν· Herw. Coll. p. 58. magis arridet
ίiψηcτοc a Tsants. (apud Theod.) dubitanter ίη versu quoque repositum; cf. Ar. Ran. 490

225 (201)

cχοίνουc λαβών ανειρε τά κρέα

Ει magn. p. 106,33 = Ει.Sym. (unde Zonar., p. 220 Tittm. et Απ. Par. IV p. 113) άνείρειν·
άναπείρειν. Πλάτων· cχοίνουc - κρέα. cf. Phot. (b, z) α 1820 = Lex. Bachm. p. 89,16
άνείρειν· άναπείρειν ( ~ Hesych. α4839)
άνάειρε Ει. Sym.
νίd. vLeeuwen ad Ar. Ach. 230 cχοίνοc ... όξύc
530 PLATO

226 (27 Dem.)

βόα νυν αντίδουπά μοι

Phot. (b, S') α 2098 άντίδουπα Πλάτων εϊρηκεν (εϊρ. orn. b)· β. ν. ά. μ. ( = Aesch. Pers.
1040)
βόα Reitz.: βοίiι b S' νυν b S' μοι Reitz.: μόνοc b S'

227 (204)

Plat. Alcib. 1 p. 121 CD έπειδι'ιν δέ γένηται δ παίc ό πρεcβύτατοc ... πρώτον μεν έορτάζουcι
πάντεc οί έν τfjι βαcιλέωc ... ε{τα ειc τόν Ιiλλον χρόνον ταύτηι τfjι ήμέραι βαcιλέωc
γενέθλια πίicα θύει καi έορτάζει ή Άcία· ή μών δέ γενομένων, τό του κωμωιδοποιου, ουδ'
οί γείτονεc cφόδρα τι αιcθάνονται. Olyrnpiod. ad loc., p.157,21 Πλάτων γαρ ό
κωμικόc τοϋτο παρατίθεται. Schol. (TW) ad loc. (p. 99 Gr.) δν Πλάτωνα καλείcθαί φαcιν
Plut. vit. Phoc. 30,7 Δημέαι δέ τώι υίώι νύμφην άγόμενοc, έμου μέν, ε{πεν (Dernades,
fr. 55 De F.), ώ παί, την cήν μητέρα γαμουντοc ουδ' ό γείτων ηιcθετο κτλ. bene contulit
Muretus Var. lect. (1580) p. 235, Platonis versurn fuisse έμου γαμουντοc ουδ' ό γείτων ηιcθετο
νίχ recte opinatus. Cobet Obs. p.197 ουδ' οί γείτονεc / cφόδρ' αιcθάνονται cornico vindicabat

228 (205)

χρf\cον <u) μοι τήν χλαμύδα cου

Lex. Herrn. 182 p. 349 (;;;; Απ. Par. IV p. 260,29) χρήιζω τό χρείαν εχω cυντάccεται
γενικfjι, χρήιζω δέ τό δανείζω δοτικfjι, ώc παρά Πλάτωνι· χρfjcov - cου
μοι codd.: (γε) μοι Meineke: (δ' έ)μοi Kock

έμαυτόν ού διεχρηcάμην

Et. Syrn. cod. Va apud Gaisf. Et. rnagn. col. 267 G άπεχρήcαντο· άντi του διέφθειραν.
Πλάτων- έμ. ου δ.
ου διεχρηcάμην cod.: ουκ άπεχρ- Blaydes Adv. 11 p. 80: ου διαχρήcομαι? Kaibel
vid. ad fr. 223 et cf. Ar. fr. 374
 Incertae fabulae 531

230 (208)

κάιτ' εν κλίναιc ελεφαντόποcιν καi cτρώμαcι πορφυροβάπτοιc

καν φοινικίcι Cαρδιακαϊ:cιν κοcμηcάμενοι κατάκεινται

Athen. epit. 11 p. 48 Α νυν δέ την τών cτρωμάτων cύνθεcιν περιβοληι χωρίζουcι καi
ύποβοληι, φηci Πλάτων δ φιλόcοφοc (Polit. p. 280 Β). δ δ' δμώνυμοc αυτώι ποιητήc φηcι·
κατ' - κατάκεινται
2 καν CE: καυτοί Kaibel Cαρδιακαίcιν Meineke, 'quamquam nullum habeo huius
formae exemplum' (sed Anal. Ath. p. 25 'ηοη video quid aliud restet quam Cαρδιακαίcιν
scribere, quod poeta metri causa pro Cαρδιαναίc dixit'; de coniectura valde dubitat Ditten-
berger Herm. 42, 1907, 2311): -ανϊκαίcϊ CE: -ακαίc Κaibel: -αναίcιν Schweigh. (quod quattuor
syllabis efferendum esset) κοcμηcάμενοι C: -oc Ε: κοιμηcόμενοι Casaub. (dormίturί iam
Dalec.): θοινηc- Kock
1 sq. κλίνη ελεφαντόπουc Galen. Thrasyb. 18 (Scr. min. 111p. 55,20sq. Helmr.), candido
pede lectί Cat. 61,115, vid. Kroll ad 64,45 Hom. 1 200 εϊcεν δ' εν κλιcμοίcι τάπηcί τε
πορφυρέοιcιν, vid. Gow ad Theocr. 15,125 Hesych. φ696 φοινικίδεc ... τά φοινικα
ενδύματα. Ar. Pac. 1173 φοινικίδ' όξείαν πάνυ, / ην έκείνόc φηcιν εΙναι βάμμα Cαρδιανικόν,
cf. Ach. 112 et Vesp. 1139 Athen. VI p. 255 DE (Clearch. fr. 19 W., διηγούμενοc περί
τινοc μειρακίου Παφίου μέν τό γένοc, βαcιλέωc δέ την τύχην) κατέκειτο δι' ύπερβάλλουcαν
τρυφην επi αργυρόποδοc κλίνηc ύπεcτρωμένηc Cαρδιανηι ψιλοτάπιδι τών πάνυ πολυτε-
λών vid. Bluemner Techn. 12 p. 233 sqq., 11 p. 365
ad Πρέcβειc rettulit Bergk Rel. p. 395, legatorum ad Persarum regem missorum luxuriem
notari existimans coll. Athen. 11 p. 48 D (Phaen. Eres. fr. 27 W.)

231 (209)

cε δε κοκκύζων < ) αλέκτωρ προκαλεϊ:ται

Eust. in Od. p. 1479,46 (νίd. Cratin. fr. 344 et Diph. fr. 66) καi Πλάτων δέ εμφανώc φηcιν
(φαcιν cod.) δ κωμικόc εν τώι (fab. nom. intercidisse susp. Kaibel)· cέ - προκαλείται
(δρθρι') Lobeck Phryn. p. 229. praestat fort. (δρθριοc (vel -ον) - - v-v v)

Phryn. praep. soph. p. 93,13 δρθριοc χρη λέγειν, ουκ όρθρινόc ... δρθροc ... εcτιν ή ωρα
τfjc νυκτόc, καθ' ην αλεκτρύονεc ίiιδουcιν ... δρθριοc δ' ερείc ίiιδει καi δρθριοc ό αλέκτωρ
ηιcεν. Ar. Αν. 489 (de gallo) όπόταν μόνον (νόμον Porson coll. Eccl. 741) δρθριον ίiιcηι.
αλέκτωρ ίη anapaestis Cratin. fr. 279, Ar. Vesp. 1490; cf. Nub. 666. 851
 532 PLATO

232 (210)

Hesych. κ4141 κ ρ ι όc αcελγ ό κ ε ρωc· ήν έν τηι ακροπόλει κριόc ανακείμενοc μέγαc

χαλκουc ( ~ Phot. p.179,1). αcελγόκερων δέ αυτόν ε{πε Πλάτων ό κωμικόc διά τό μέγαν
ε{ναι, καi cυναριθμε'ί αυτώι τόν τε δ ούριο ν ϊ π π ον (cf. δ 2274) * * * (καi τόν χαλκουν
βουν suppl. Meineke V 1 p. 50, cf. Henioch. fr. 2). τό γάρ αcελγέc ου μόνον έπi του άκολάcτου
5 εταττον οί παλαιοί, αλλ' εcτιν δτε καi έπi του μεγάλου· καi γάρ ανεμον αcελγη λέγουcιν,
ώc Εϋπολιc (fr. 345). αμεινον δέ τόν αcελγόκερων δέχεcθαι ε{ναι τόν κυρίττοντα (κρείττονα
cod., corr. ex Phot. p. 179,1) καi οίονεi έξυβρίζοντα τοίc κέραcιν (brevius Hesychio Prov.
Bodl. 555, his etiam brevius Sud. κ 2436). Phot. (z) α 2949 = Lex. Bachm. p. 150,28 αcελγέc·
παν τό cφοδρόν καi βίαιον ... καi άcελγόκερων κριόν Πλάτων (Πλ. δέ άc. κριόν είρηκεν
10 Phot.) τόν μεγαλόκερων· η τόν χαλεπόν καi βίαιον τοίc κέραcι ( ~ Hesych. α 7639)
Judeich Top. 2 p. 284; Buehler ad Zenob. ΙΙ 31 (p. 251) κριόν αcελγόκερων, χαλκουν
βουν, δούριον ϊππον Platonem scripsisse coni. Kock

233 (212)

Hesych. α 2953 Άλη τιc· έορτή Άθήνηcιν, ή νυν Αιώρα λεγομένη· καi ήμέραc δνομα,
ώc Πλάτων δ κωμικόc
Hesych. α 2217 Αιώρα· έορτή Άθήνηιcιν ... έπi Ήριγόνηι Άλήτιδι τηι 'Ικαρίου. Eήgo­
nae cognomen carmini nomen dedit (Athen. XIV p. 618 Ε, Poll. IV 55), carmen festo diei
(cόν φάοc, 'Ηριγόνη Call. fr. 178,4 Pf.), cuius mentionem fecit Plato; Deubner p. 120. ήμέραc
ποπ mutandum esse (Ήριγόνηc Soping, έταίραc olim Meineke) demonstravit Pfeiffer, Kal-
limachosstudien (1922) p. 103

234 (213)

Zenob. vulg. ΙΙ27 αυτόν Μελιτέων, αλλ' έπi τόν ο{κον· μέμνηται αυτηc (sc.
τηc παροιμίαc) ... Πλάτων ό κωμικόc
vid. ad Ar. fr. 119. Buehler Zenob. Ι p. 169

235 (215)

Schol. (RVEΘ Barb) Ar. Ran. 303 Ή γ έ λ ο χ ο c τραγωιδίαc ύποκριτήc(208 O'Conn.) ...
τούτον δέ καi ώc ατερπη τήν φωνήν Πλάτων (πλάττων Θ) cκώπτει. hinc Sud. η 36. Tzetzae
ineptias Schol. Ar. IV 3 p. 785,6sq. exscήbere piget
 Incertae fabulae 533

236 (216)

Schol. (V) Ar. Pac. 313 a (τόν κάτωθεν Κέρβερον, C I e ο η e m) καί Πλάτων δέ δ κωμικόc
Κέρβερο ν αυτόν ώνόμαcεν

237 (218)

Plut. vit. Anton. 70,1 δ δέ Τίμων ήν ΆθηναίΌc {δc} καί γέγονεν ήλικίαι μάλιcτα κατά
τόν Πελοποννηcιακόν πόλεμον, ώc έκ των Άριcτοφάνουc (Αν. 1549, Lys. 809 sqq.) καί
Πλάτωνοc δραμάτων λαβείν εcτι. κωμωιδείται γαρ έν έκείνοιc ώc δυcμενήc καί μιcάνθρωποc
cf. Phryn. fr.19,2 et vid. Leo Biogr. p.114

238 (217)

Schol. (Ε Matr) Ar. Plut. 177 (Φιλέψιοc δ' ουχ ενεκα

cou μύθουc λέγει;) Φιλέψιοc
οδτοc, πένηc ων, λέγων ίcτορίαc έτρέφετο. ώc Ε
Matr, add. ex MRsU) τερατώδηc δέ
(om.
καί λάλοc διαβάλλεται, ώc (δ add. Matr) Πλάτων δ κωμικόc. Schol. (RV) ibid. οδτοc ώc
(καί R) πένηc καί τερατώδηc καί (π. καί τ. καί om. V) λάλοc καί πονηρόc (καί π. om. R)
5 διαβάλλεται (κωμωιδείται V). λαλών δέ (καί add. V) ίcτορίαc καί μύθουc καί παίγνια οϋτωc
έτρέφετο. Harp. epit. (Ε) p. 301,5 Dind. Φιλέψιοc· Δημοcθένηc κατά Τιμοκράτουc (or.
24,134). Φιλεψίου μνημονεύουcιν οί τήc άρχαίαc κωμωιδίαc ποιηταί έπί τώι μεταξύ των
δημηγοριών μύθουc λέγειν. κεκωμώιδηται δέ καί εic πανουργίαν. hinc Phot. p. 647,15 =
Et. gen. Β (p. 301 Mill.) = Sud. φ 316
neglecto Harpocrationis testimonio (quod deest apud Mein., ίη addendis attulit Kock,
CAF ΠΙ p. 728) e scholiorum verbis narratorem publicum sive aretalogum sibi finxerunt
Rohde Gr. Rom. 3 p. 591, Reitz. Hell. Wund. p.12. immo Philepsius Lamptrensis (Orat. Att.
11p. 244, nr. χχνb), quem Demosthenes inter viros post annum Euclidis furti publici damnatos
numerat, orationibus fabulas interserere consuevit

239 (220)

Sext. Emp. adv. math. ΙΙ (πρόc ρήτοραc) 34. 35 άλλ' η γε ρητορική κατά των νόμων
εicκεκύκληται. τεκμήριον δέ παμμέγεθεc τό παρά μεν τοίc βαρβάροιc, παρ' o{c η ουδ' δλωc
η cπανίωc εcτι ρητορική, τούc νόμουc άcαλεύτουc μένειν, παρά δέ τοίc προcιεμένοιc αυτήν
όcημέραι νεοχμουcθαι, ωcπερ καί παρ' 'Αθηναίοιc, καθάπερ καί Πλάτων ό τήc άρχαίαc
5 κωμωιδίαc ποι ηττιc λέγει· καί γάρ τ ρε ί c έ ά ν τ ι c , φηcί ν, έ κ δη μ ή cη ι μ ή να c , ουκ -
534 PLATO

έτι επιγινώcκει(ν) (corr. Fabήcius) ττιν πόλιν, άλλά παραπληcίωc τοίc

νυκτόc περιπατουcι παρά τά τείχη καθάπερ τινάc άγγάρουc κατάγε­
cθαι, τό δcον έπί τοίc νόμοιc μή τηc αυτηc οϋcηc πόλεωc
cf. Ar. Eccl. 218-220. 577-580. 586sq. de voce αγγαροc vid. Ael. Dion. α16, R.
Schmitt ΟΙ. 49 (1971) 97-100. 'dici videntur clandestini internuntii qui nocturno tempore
ab hostibus missi ne oppidanorum res dignoscant per angiportus iuxta muros deducuntur'
Κaibel, quae veremur ut fidem facere possint (η post τείχη intercidisse susp. Κassel) ad
Έλλάδα rettulit Fabricius (1718) p. 296\ coll. fr. 21

240 (18 Dem.)

Phot. (β, z) α 209 = Lex. Bachm. p. 24,11 αγναπτοc· καί διά του γ καί διά του κ ελεγον
τοϋνομα. cημαίνει δέ τό μή έγναμμένον, λέγεται δέ καί άρρενικώc καί θηλυκώc καί
ουδετέρωc. άρρενικώc μεν αγναπτοc χιτών, θηλυκώc δέ αγναπτοc χλαίνα, ουδετέρωc δε
αγναπτον ίμάτιον (deficit Lex. Bachm.). Πλάτων μέντοι ό κωμικόc τήν α γ να π τον καί
χλαίνα ν καλεί· ου μέντοι γε πίicα χλαίνα καί αγναπτοc. εcτι δε χλαίνα ίμάτιον παχύ,
είτε αγναπτον είτε έγναμμένον
idem igitur vestimentum poeta modo χλαίναν, modo αγναπτον dixit. cf. Ρο!!. IV 119 διπλή
αγναπτοc, Plut. De superst. 8 p. 169 C εν άγνάπτοιc

241 (221)

Poll. VII 31 ό δέ κωμικόc Πλάτων εφη άκλώcτουc cτήμοναc

Ar. Lys. 519 εi μή τόν cτήμονα νήcω. νίd. Bluemner Techn. 12 p.128

242 (24 Dem.)

Phot. (b, z) α 1320 ά μ φ ί δ ρο μ ο c πορθμό c· ό άμφοτέρωθεν δρμον εχων. οϋτωc

Πλάτων

243 (222)

Ρο!!. VII 134 (post Ar. fr. 741 et 680) Πλάτων δέ ό κωμικόc κοπραγωγούc γαcτέ­
ραc (είρηκεν)
cf. Cratet. fr. 15
 Incertae fabulae 535

244 (223)

Diogen. VI 32 λύω λέcχαc· Πλάτων φηci λέγεcθαι (-εται Ρ, -ειν G, -ων L, compend.
incert. ΤΑΜ, corr. Buehler) όπόταν έπi τα εργα έξήρχοντο
cf. Eup. fr. 192,156

245

Et. gen. ΑΒ μάνου μάνουc, μάνηc μάνου. Πλάτων (π) Α, ft Β, expl. Reitz.) μ άνου c
(μάντουc Α) τη (τη Β) η λ ο γη μεν η φηcιν π ά θ ο c. όμοίωc καi τό ίκέτουc
Μάνουc ... ηλοημένη γνάθοc Kaibel, coll. Ar. Ran. 149 ("scriptum videtur fuisse ηλοιη­
μένη')

246 (224)

Poll. ΠΙ 126 (άντ' όνομάτων μετοχαί verborum emendi) Πλάτων δ' ό κωμικόc λέγει
πα υ c α ι δ υ c ων ώ v- ό γαρ δυcώνηc ουκ οlδα μέν εi παρά τινι (est apud Lynceum, Athen.
VI p. 228 C, VII p. 313 F), έν δέ παροιμίαι
proverbium quod dicit est ουδεic δυcώνηc χρηcτόν όψωνεί κρέαc, νίd. Ael. Dion. ο 33

247 (238.250)

Eust. ίη Od. p. 1761,37 καi Πλάτων δέ, φηcίν (Ar. Byz. fr. 25 DE Sl., ex cap. π. των ύποπτ.
μή εiρηcθαι τοίc παλαιοίc), ό κωμικόc ό π ρ ό c ω π ο c είρηκεν άντi του πρόcωπον, καi άντi
του γάλακτοc η γάλατοc τ ου γάλα εκλι νε διcυλλάβωc. p. 1627,43 δτι δέ καi icοcυλλάβωc
έκλίθη τό γάλα του γάλα έν τοίc του γραμματικού Άριcτοφάνουc κείται ... καi δτι εϋρηται
καi ό πρόcωποc άντi του πρόcωπον. καi ουδέν τι τούτων φηci πεπαιγμένον έcτίν, άλλα
πάντα έcπούδαcται
hoc grammatici testimonio permotus Meineke ίη ed. min. reicit suam ipsius sententiam
(quamquam Cobetum nominat, Obs. p. 60), qua nisi lusus iocique causa sic loqui potuisse
poetam negaverat (1 p. 173), matrem Cleophontis βαρβαρίζουcαν his formis usam esse
suspicatus (cf. fr. 61). nec tamen Aristophanis verba quamvis diserta omnem tollunt dubita-
tionem
536 PLATO

248 (21 Dem.)

Phot. (b, z) α 583 α i κ άλλε ι ν· αντί του cαίνειν ( ~ Lex. Bachm. p. 47,10 = Hesych.
α 1906), δπερ οί κύνεc ποιουcιν. οϋτωc Πλάτων. ex Phrynicho, cf. praep. soph. p. 36,1
cf. Ar. Equ. 48 (cum scho\.), Thesm. 869 (Sud. αι 161)

249 (225)

Phot. (b, z) α 588 = Lex. Bachm. p. 49,20 α i κ & c· χαλεπ&c. διcυλλάβωc, από τfjc αiκίαc.
οϋτωc Πλάτων. cf. Hesych. α 1930

250 (226)

Phot. (b, z) 794 = Lex. Bachm. p. 58,21 ά κ ο ό c (liκooc codd., corr. Meineke)·
α αντί του
ακουcτικόc (ακοcτ- Phot. z, ακουcτικ&c Lex. Bachm.). Πλάτων
vid. Pfeiffer ad Call. rr:
499

251 (227)

Phot. (b, z) α 878 = Lex. Bachm. p. 64,2 α κύκλιο c· ό απαίδευτοc ( ~ Hesych. α 2686
= Et. magn. p. 55,4) παρά Πλάτωνι
'videtur poeta ridere recens tum natam εγκύκλιον παιδείαν' Kaibel. ad Hyperbolum
propter Eup. fr. 208 referebat Meineke I p. 1917

252 (228)

Phot. (b, z) α 1000 = Lex. Bachm. p. 70,1 = Sud. α 1325 αλλόκοτον· άτοπον (liτ. om.
Lex. Bachm., Sud.), εναντίον, ξένον, άλλοφυέc, εξαλλον (εξ άλλου codd., corr. Ruhnk.),
αcυνάρτητον (-άρμοcτον Lex. Bachm.), αλλότριον (deficit Sud.). Πλάτων δέ καi αλλο­
κ ο τ ώτα τον καi α λ λ ο κ ο τ ώ τε ρο ν εΙπεν, άλλοκότωc δέ επιρρηματικ&c Φερεκράτηc
(fr. 216)
 Incertae fabulae 537

253 (22 Dem.)

Phot. (b, z) α 1143 άμαρτίαc (-τάc b z, corr. Tsants} άντί του (ά. του om. b) άμαρτάδαc
Αicχύλοc (Ag. 1197). καί ά μ ά ρ τη μ ον (άμαρτήμων Croenert RhM 62, 1907, 480, άμάρτια
Reitz.) Πλάτων εφη (εφη om. b)

254 (23 Dem.)

Phot. (b, z) α 1164 ά μ β λωπ ό c Ευριπίδηc Άνδρομέδαι· (fr. 155• Sn.) ... καί έν Θηcεί·
(fr. 386• Sn.) καί άμβλωπαc (-άc bz, corr. Reitz. coll. [Eur.] Rhes. 737) Ευριπίδηc (ό αυτόc
b) έν Θυέcτηι· (fr. 397' Sn.) ... καί 'Ίων (19 F 53• Sn.) καί Cοφοκληc (fr.1001 R.) καί
Πλάτων
verisimilius igitur άμβλώψ fuisse apud Platonem, sed ne άμβλωπόc quidem excludi potest.
άμβλυωπόc Euripidi ascribit Ρο!!. 11 51 (fr. 1096 Ν.)

255 (229)

Hesych. α4062 άμφιμάcχαλοc· χιτών χειριδωτόc ελευθέρων, ώc Πλάτων, δύο χει­

ρίδαc εχων, αc μαcχάλαc ετι καί νυν λέγουcιν
cf. Ar. Equ. 882 cum schol. (Sud. α 1744) et vid. Phot. α 1350 cum loc. sim.

256 (230)

Ρο!!. Χ 175 εΙεν δ' αν καί ά μ φ ω τ ί δε c έκ (εν Nauck TGF 2 p. 36) των cκευων, Πλάτωνόc
τε εiπόντοc καί έν Κερκυόνι Αicχύλου· (fr. 102 R.) ... Άλέξιδοc δέ καί δράμα Άμφωτίc.
Id. 11 83 homonymos confundens ό δέ φιλόcοφοc Πλάτων άμφωτίδαc λέγει
vid. Paus. att. α 108 et Phot. α 1388 cum loc. sim.

257 (25 Dem.)

Phot. (b, z) α1514 άνακαλπάζει(ν)· τινέc μέν ώc ου δόκιμον έφυλάξαντο τήν

φωνήν, Αicχύλοc δέ έχρήcατο Mucoίc (fr. 144• R.) ώc δόκιμον (deficit z, succedit S') ...
όμοίωc Cοφοκληc (fr. 1007 R.) καί (om. b) Άριcτοφάνηc (Thesm. 1174) καί Πλάτων καί
ετεροι
quamquam καλπάζονταc est ίη fragmento Aeschyleo, verbo composito ut Aristophanes
usus esse videtur Plato
538 PLATO

258 (26 Dem.)

Phot. (b, z) α1605 = Sud. α2024 = Lex. Bachm. p.84,18 άναπλήcαc· άναπληρώcαc
(deficit Lex. Bachm.). η μολύναc, ώc Πλάτων (ό δέ Πλ. άντi του μολ. Sud.)
cf. Ar. Ach. 846, Nub. 1023 et ίη Platone philosopho apol. p. 32 C

259

Phot. (z) α 2365 ά π ε c κ ε λ ε τε ύ θ η· Πλάτων (Πλ. supra Ιίη.)

Phot. α 2652 άποcκελ(ετ)ευθηναι καi άποτακηναι καi οϋτωc διαφθαρηναι. cf. Ar. fr. 885

260 (232)

Phot. (z) α 2493 = Sud. α 3325 = Lex. Bachm. p. 124,21 ά π ο θ ρ έ ξ ει c (-άξειc Phot. et
Lex. Bachm.)· cυναποτροχ_άcειc (άπο- Herw. Obs. p. 33). οϋτωc Πλάτων
άποθρέξει poetam scripsisse coni. L. Dindorf ThesGrL 1 2 p. 1751 C (-ηι Κaibel). cf. var.
lect. Ar. Nub. 1005 et νίd. Dover ad 296. fut. med. etiam Pac. 261 et Ran. 193; formam
activam solus habet Lycophro, 108 θρέξειc. mira Photii cum Lex. Bachm. contra Sudam
concordantia; nil tamen iuvat Hesych. θ 690 θραξείται· ταράξεται. πορεύcεται ('πορεύcεται
ad θρεξείται' Latte)

261 (233)

Hesych. α 7600 άρχων ί δα c· δρυόc (δρυc Mus., Iac. ind. Latte) * * * Πλάτων (πλατάνουc
Vossius)
cαρωνίδαc· δρυc παλαιάc Kuster ap. Alberti I p. 56425 , coll. c 240 cαρωνίδεc· πέτραι (ί. e.
Cαρωνίδεc). η αί διά παλαιότητα κεχ_ηνυίαι δρύεc

262 (234)

Poll. ΠΙ 154 (codd. FS, Α, BC) ίicκηcιc· Πλάτων δέ καi ίicκ η ν (άcκείν FSBC) είρηκε,
φαυλον δνομα. Arcad. p. 106,25 Bark. = p. 122,11 Schm. ίicκη ή ίίcκηcιc. Hesych. α 7709
ίicκ{λ}η· ίicκηcιc
 Incertae fabulae 539

263 (235)

Ρο!!. IV 64 άιcματοκάμπταc (Ar. Nub. 333). τό δ' άιcμα καί άι cμ ό ν καί άι c μάτι ον
Πλάτων εϊρηκεν δ κωμικόc
άιcμόν Platonis vocabulum esse negat Kaibel. cf. Meineke I p. 173

264

Et. magn. p.159,32 άcτ ρο β ό λωc (-βολίωc codd., var. lect. -βόλωc / -βίλωc fuisse coni.
Latte)· έντρεχώc, Πλάτων. οί δέ, ταχέωc. Hesych. α 7908 άcτροβόλωc· έντρεχώc, cf. 7910
άcτρόβολον (-βοαν cod., corr. Vossius)· ταχύ (ταχύν Mus.). cυνεcτραμμένον. έντρεχη
comicum agnovit Sturz (apud Gaisf.). νίd. Latte ΚΙ. Schr. p. 670

265 (16 Dem.)

Phot. (S') α 3278 αόχμώδη Φίλιcτοc είρηκεν (fr. ηον.), αόχμηρότατοc δέ Πλάτων (leg. VI
p. 761 Β) καί αϋχμηcιc Θουκυδίδηc (VI 16,5 αυχηcιν). δ αότόc δέ καί αϋχμημα (11 62,4
αϋχημα), καί α ό χμ η ρ ό β ι ο c Πλάτων εlπεν
'de eodem fortasse quem fr.132 ύπηνόβιον, cπαρτιοχαίτην dixerat, ut e Legatis vocabulum
petitum sit' Κaibel. cf. Ar. Αν. 685 ίiνδρεc άμαυρόβιοι

266 (237)

Phot. (z) α3315. 3316 = Lex. Bachm. p.170,30. 31 άφείcαν· cυνεχώρηcαν. {άφευcαν·}
(secl. Kaibel, cf. Phot. α3330 = Lex. Bachm. p.171,2; άφείcαν Meineke) άφηκαν. Πλάτων
καί WΕρμιπποc (fr. 84; Πλ. κ. WΕρμ. in marg. Phot.)

267 (240)

Et. gen. ΑΒ (Et. Gud. p.347,21 et 341,19 Stef., Et. magn. p.257,12) δέρριc ... τρίχινον
παραπέταcμα έπί ταίc θύραιc ταίc αόλείαιc βαλλόμενον ... Πλάτων
νίd. Eup. fr. 357 Hesych. δ 688 δέρριc (-αιc cod., -ειc Mus.)· τό παχύ ϋφαcμα, dn εic
παραπέταcμα έχρώντο, δ 689 δερριδόγομφοι · πύλαι δέρρειc εχουcαι, παραπετάcματα
(fr. adesp. 858 Κ.)
540 PLATO

268 (241)

Phot. (z) ε 77 = Sud. ε 140 (unde Zonar. p. 609) έ γλ ι ξ ά μην· έπεθύμηcα. οϋτωc Πλάτων.
Hesych. ε286 έγλιξάμην· έπεθύμηcα, από τοϋ γλίχεcθαι

269

Phot. (z) ε 465 έ κ π εκ του μ έ ν η· κατακτενιζομένη. οϋτω Πλάτων. Hesych. ε 1597 έκ­
πεκτουμένη · κτενιζομένη. καi τίλλουcα

270 (242)

Et. gen. Ν 1 Β (Et. magn. p. 346,14) Άττικώc (-oi Et. gen.) μέν εξπουν καi εξκλινον
(έξάπ- καi εξκλ- Α, έξάκλ- έξάπουν καi εξεκλινον Β) λέγεται (λε Β, om. Α), ωcπερ καi ...
παρά Πλάτωνι τώι κωμικώι εξ πουν (fin. g\oss. p. 346,35 Ήρωδιανόc Περί παθών, fr. 146,
11 p. 222 sq. L.)
cf. έξμέδιμνον Ar. Pac. 631 et vid. Lobeck Phryn. p. 412-414, Pearson ad Soph. fr.1045,
Threatte I p. 587 sq.

271

Harp. p. 128,5 Dind. έ π ί π ε μ π το ν ... Πλάτων άντi άπλοϋ τοϋ πέμπτου

comicum agnovit Sauppe ad Lys. fr.150. vid. Ar. fr. 212 et Eup. fr. 73

272

[Hdn.] Philet. 311 έπ ο ρ θ ρε ϋcα ι, έ φ εcπ ε ρε ϋcα ι άμφοτέρωc παρά Πλάτωνι

Ρο\\. 1 71 τό μέν έcπέραc προcαγρυπνηcαι καi έφεcπερεϋcαι (var. lect. -ίcαι) καi έφεcπε­
ρεύcαcθαι, τό δέ προαναcτηναι περί τόν δρθρον έπορθρεύcαcθαι (-εϋcαι Kaibel). Et. magn.
p. 368,1 (Zonar. p. 852) έπορθρεϋcαι· τοϋ όρθρου έπεγερθηναι. καi άφεcπερεϋcαι. Hesych.
ε5504 έπορθ(ρ)εϋcαι· έπαγρυπ(ν)ηcαι
 Incertae fabulae 541

273 (243)

Et. magn. p. 470,35 ί 1Cτι να ... Πλάτων δέ προπαροξυτόνωc λέγει, ώc παρά 'Αριcτοφά­
νει·(fr. 637)

274 (244)

Athen. epit. 1 p. 31 Ε (νaήa vini genera; post Polyz. fr.1) Πλάτων δ' ό icωμιicόc icαπ -
ν ία ν (~cαλει οΙνον)
Hesych. ic716 ~cαί οΙνοc δέ ~cαπνίαc λέγεται δ ~cε~cαπνιcμένοc (;;,;Prov. Bodl. 533, Phot.
p. 130,24). aliter Schol. Ar. Vesp. 151 b, vid. Cratin. fr.462

275 (245)

Poll. VII 30 εξαι νε δέ τών έρίων 'Αριcτοφάνηc εφη (fr. 735), ~cαί icα τα ξ η ναι Πλάτων
ό icωμιicόc
vid. vLeeuwen ad Ar. Ach. 320

276 (267)

Phot. p.271,16 μίcαcθαι· τό μιτώcαcθαι. Πλάτων

vid. Cratin. fr. 481 et Latte ad Hesych. μ 1441

277 (246)

Poll. VI 75 (codd. FS, Α, BC) άπό δέ ναcτών (vid. Pher. fr. 113,5) ό ναcτοφάγοc ~cαί τό
ναcτοφαγειν (Phot. p. 287,8), ~cαί δ να c το icό π ο c (ναcτοφάγοc add. FS) παρά Πλάτωνι
τώι ~cωμι~cώι (τώι ic. om. C)
'ut δημο~cόποc δοξο~cόποc alia' Kaibel. sim. vLeeuwen de Platonis vocabulo, 'nisi ναcτο­
πόποc id scribendum' (Ar. Αν. p. 2033), ut coniecerat Kock (vid. Phryn. fr. 28)
542 PLATO

278

Ρο!!. ΙΧ 25 (codd. FS, ΑΒ,

L) ό μέν μεγάληc πόλεωc πολίτηc μεγαλοπολίτηc αν λέγοιτο,
ό δέ μικραc μικροπολίτηc ... , ό δέ νέαc ν ε απ ο λ ί τη c κατά Πλάτωνα (κ. Πλ. om. ΑΒ L)
Νεαπολίτηc Bethe coll. Steph. Byz. p. 471,7 Νεάπολιc ... ό πολίτηc Νεαπολίτηc alio
sensu νεοπολίται Ρο!!. ΠΙ 56 (vid. Bethe vol. Ι p. 1736)

279 (247)

Ρο!!. ΠΙ 70 πα ι δ ο φι λ fj c α ι Πλάτων είρηκεν ό κωμικόc. vid. Telecl. fr. 52

280 (248)

Ρο!!. Π 196 (codd. FS, Α, BC) ό δέ κωμικόc Πλάτων (Πλ. δέ ό. κ. FS) καi ποδάρια
(-ίαc FS) είρηκεν
νοχ recurήt apud Alex. fr. 110,15 Κ.

281 (249)

Hesych. π 2679 π ο δ οκά κ ( κ) η· ό έν τώι ξύλωι δεcμόc, εν ιΙ:η οί κακούργοι δεcμεύονται,

οΙον ποδοκατοχή. τά διά των ποδών είλήμ{μ}ατα. Πλάτων
Harp. p.251,14 Dind. ποδοκάκκη· Δημοcθένηc κατά Τιμοκράτουc (or. 24,105, var. lect.
-κκηι / -κηι). τό ξύλον τό εν τώι δεcμωτηρίωι οϋτωc έκαλείτο, ητοι παρεμβεβλημένου του
έτέρου κ, ποδών τιc κάκωcιc ούcα, η κατά cυγκοπήν, ωc φηcι Δίδυμοc (p. 40 Schm.), οΙον
ποδοκατοχή. Λυcίαc δ' εν τώι κατά Θεομνήcτου, ει γνήcιοc, εξηγείται τουνομα. φηci γάρ
(or. 10,16; Sol. fr.23c Rusch.)- ή ποδοκάκκη (-κάκη cod. Lys.) αυτό εcτιν δ νυν καλείται εν
τώι ξύλωι δεδέcθαι. cf. Lex. Bekk.v p. 292,21, Schol. Ar. Equ. 367

282 (251)

Ρο\!. ΥΠ 94 ρ άι δια δέ ποικίλον καi πολυέλικτον ύπόδημα· μνημονεύει δέ αυτού

Πλάτων τε καi Φερεκράτηc (fr. 261)
 Incertae fabulae 543

283 (252)

Phot. p. 482,3 (inter gl. ρακχίζειν et ράκιον καi ράκοc) ρ αχ ε τρίζει ν (ρακ- cod., cοπ.
Meineke)· τό είc τήν ράχιν παίειν· οϋτωc Πλάτων
Ρο!!. 11 136 ράχετρον τό μέcον τηc ράχεωc, καi ραχετρίcαι τό διακόψαι. Phot. p. 483,24
ράχετ(ρ )ον· τό δπιcθεν του τραχήλου, άφ' οό ή άρχή τηc ράχεωc. Δίδυμοc δέ πλευρόν
(p. 41 Schm.). cf. Hesych. ρ 151 ραχετρίζειν ut γαcτρίζειν Ar. Equ. 454, vid. schol. ad
273 (cf. Nub. 549)

284 (253)

Phot. p.529,18 cπαρνόν (sine accentu cod.)· cπάνιον· οϋτωc Πλάτων

cf. Hes. fr. 66,6 M.-W., Aesch. Ag. 556 (quo spectat Hesych. c 1415)

285 (254)

Phryn. praep. soph. p. 110,3 cτ ρ ό β ι λο c· τήν του άνέμου cυcτροφήν, ουχ ώc οί νυν τόν
καρπόν των πιτύων (cf. ecl. 375). Πλάτων καi μεταφορικώc κέχρηται έπi ώιδηc κιθαρωι­
δικηc, πολύν έχούcηc τόν τάραχον
Platonem falso nominatum esse pro Pherecrate (fr. 155,14) censet Kaibel; Platonem pro
Chironis auctore habitum esse suspicatus erat Meineke I p. 76

286 (255)

Et. gen. Α (Et. magn. p. 733,47) λαμβάνεται δέ καi αλλωc τό cυκοφαντειν παρά Πλάτωνι
καi Μενάνδρωι (fr. 917 Koe.), ο{ον κνίζειν έρωτικώc. Sud. c 1329 cυκοφαντειν· κνίζειν
έρωτικώc. οϋτωc Πλάτων καi Μένανδροc
et Platonem et Menandrum c υ κ ά ζει ν dixisse vidit Kock coll. Hesych. c 2220 cυκάζει ·
δοκιμάζει, cυκοφαντει. η cυκα τρώγει. καi τό κνίζειν έν ταίc έρωτικαίc δμιλίαιc. cf. Stratt.
fr. 3,2
544 PLATO

287 (256)

Phot. p. 563,22 = Lex. Bachm. p. 379,24 c ωμά τι α· τά άναπλάcματα, oic οί ύποκριταi

διαcάττουcιν (διατ- Lex. Bachm.) αύτούc (deficit Lex. Bachm.). οϋτωc Πλάτων
Poll. ΙΙ 235 cωμάτιον ή των ύποκριτών cκευή, cf. IV 115. vid. Pick.-Cambr. Festiva!s 2
p. 222 sq. cum fig. 81 et 103

288 (257)

Phot. p. 577,16 τε ράιζε ιc (τεραϊ- cod.)" άντi του τερατεύηι. οϋτωc Πλάτων. cf. Hesych.
τ498
vid. ad Ar. fr. 205,9 (τερατεύεται). alio sensu τεράιζων Aesch. Ag. 125 (de prodigiorum
interpretatione)

289 (258)

Ρο!!. ΙΧ 66 (codd. F, ABCL) τό δέ παρά (παρά om. F) Φιλήμονι (fr. 66) τριτήμορον
(-μόριον καi Α) τ ρ ι τα ρ τη μόριον καλεί' ένίοτε (εν. om. F, εν Ίοί'? Κaibel) Πλάτων
τριταρτημόριον Boeckh Arch. Zeitg. 1847 p. 44: τεταρτ- Β: τεταρτήμορον FCL: τετρ δέ
Α vid. Ρο!!. ΙΧ 65 ad Philem. fr. 66 exscήpt.

290 (19 Dem.)

Phot. (b, z) α 409 = Lex. Bachm. p. 34,32 άπό δέ τfjc ζωόc διcυλλάβου εύθείαc φιλόζωο c
ε{πεν ό κωμικόc Πλάτων (ό κ. Πλ. om. Lex. Bachm.)
hic tantum ίη comoedia. cf. Eur. fr. 816,6 Ν.

291

Sud. ψ 2 ψ α θα ρ ό ν· άπαλόν. οϋτωc Πλάτων (hucusque = Et. Sym. cod. V apud Gaisf.
Et. magn. col. 2282 Ε) καi Άριcτοτέληc Περί ζώιων (IV 2 p. 527" 30 ψαθυρά, var. lect.
ψαδυρά)
 Incertae fabulae - Dubia 545

292 (259)

Phryn. praep. soph. p. 128,11 ψυ χ ο ρ ρ οφ είν· έπi του (τό cod., corr. Bekker) την ψυχήν
έκροφείν διά κακών παρουcίαν ή τραγωιδία (fr. adesp. 602 Kann.-Sn.). ό δε Πλάτων {δίωc
έπi οίνου (όνου cod., corr. J. G. Schneider Gr.-dt. Wδrterb. 11 [1819] p. 782) διαψύχρου (διά
ψυχρού cod., corr. Meineke) πινομένου τίθηcιν
an fuit ψυχ(ρ)ορροφείν? cf. ψυχροποτείν, -πότηc, -ποcία

Dubia

293 (20)

δ δέ παίc t ενδον τάc άλεκτρυόναc cοβεί

Schol. (Ε) Ar. Nub. 663 a έν εθει ήν αυτοίc τότε καi την θήλειαν αλεκτρυόνα λέγειν.
cαφεc δε γίνεται έν Άμφιαράωι· ... (Ar. fr.17). καi έν τώι Πλάτωνοc Δαιδάλωι· ... (Ar.
fr. 194). ό δε - cοβεί
ό δε παίc Ε: ό δε παίc δδ' Heinsius: ό παίc δέ γ' Fήtzsche 1844/45 p. 8
Aήstophanis (ex Daedalo?) an Platonis versus sit diiudicaή nequit

294

Schol. (Α) Hom. Ρ 98-9b. (IV p.349,2E.) μή θαύμαζε γάρ, φηciν ό Πλάτων, εi (η cod.,
corr. Bekker) ίέρακεc μεν καi ίβειc εχουcι τούc ύπεραcπίζονταc θεούc, ανδρόc δε αγαθού
ουκ αν τιc ύπεραcπίcαι (θεούc. ανδρόc ... ύπεραcπίcαι; Erbse)
Platonis comici versus latere coniecit U. Fήedlaender, De Zoilo aliisque Homeri obtrec-
tatoribus, diss. Regiomont. 1895, p. 86. 'versus sane adhibitis vulgaήbus artificiis facile
restituas tales μή θαύμαζε γάρ / εi μεν ίέραξ Ιβίc θ' ύπεραcπιcτάc θεούc / εχουcιν, αγαθού
δ' ανδρόc ουδ' iiv εΙc θεών / ύπεραcπίcειεν, sed si sunt carminis verba, Batonis potius quam
Platonis sunt' Kaibel

295 (203)

Sophist. anon., Αη. Par. 1 p. 167,13 (emend. Wil. ΚΙ. Schr. IV p. 338 sq.) άρ' ούν ου μόνον
ό οΙνοc μίγνυται (γίνεται codd.) τοίc τρόποιc των χρωμένων αλλά καi πλουτοc καi δόξα;
καi (ώc?) των (τιc) του Διονύcου χορευτών, Πλάτων {δε} ό κωμωιδοποιόc, ελεγε τ ό ν
546 PLATO

οΙνον μίγνυ c θ α ι τ ο ί c τ ω ν π ι ν ό ν τ ω ν τ ρ ό π ο ι c , ου cκώπτων έκ τούτου ωcπερ

άεί, άλλ' &c τιc καν (άπλωc τιc καi μτι codd.) μετά cπoυδfjc λέγων είποι (εΙπέ τιc codd.).
cf. p. 167,22 ι'ίρα συν τοίc τρόποιc των χρωμένων δ οΙνοc μιγνύμενοc κιρνιiται κτλ.
Chaerem. 71 F 16 Sn. των χρωμένων γαρ τοίc τρόποιc κεράννυται, unde ίη nomine
auctoris erratum esse arbitratus hoc fr. Platoni abiudicavit Meineke ed. min. p. 401

296 (207)

Athen. epit. Π p.47D (post Alex. fr.269K.) Πλάτων· ου μονοcιτων έκάcτοτε,

άλλα κάνίοτε δειπνων δic τfjc ήμέραc
haec ίη marg. habet C, om. Ε. verendum ne quid turbatum sit, cum apud Platonem
philosophum epist. 7 p. 326 Β 8 legatur notum illud δic τfjc ήμέραc έμπιμπλάμενον ζην (de
Syracusanis)

297

Phot. (z) α2964 = Lex. Bachm. p.152,4 = Sud. α4170 ίicκηcιc (-ιν Sud.: άcκείcθαι
Erbse ap. Theod. ίη addendis, p. 458)· άγωνιιiν (-ίαν Lex. Bach., Sud.) καi ώc ήμείc τό
δεδιέναι καi προcδοκιiν τό μέλλον λέγουcιν (deficit Lex. Bachm.) οί παλαιοί (οί π. Sud.:
'Ιταλοί Phot.) καi Πλάτων
de Platone comico cogitat Erbse

298 (239)

Phryn. praep. soph. p.56,1 t γλώτ την· τόν γνώμαιc πολλαίc καi cυνεχέcι τούc
άκροωμένουc διαμαλάττοντα ('forsan διαμάττοντα'
Meineke ed. min. p. 400, διακναίοντα
Cobet Mnem. 6, 1878, 104). Πλάτων
quid scripserit Plato (ne de comico quidem constare, cum sequatur glossa γόνιμα αγαθά
... Πολιτείαc δευτέρωι sc. p. 367 D, censet Meineke) incertum; γνωμοτύπον Meineke (Ar.
Ran. 877), -διώκτην Cobet (Cratin. fr. 342), γλωττοδέψην Kock sensu νίχ apto, cf. Et. magn.
p. 235,42 γλωττοδεψείν· αlcχρουργείν (fr. adesp. 32 Dem.)

299

Ρο!!. 142 (codd. FS, AV, BC) φιλοχρήματοc καi τό του Πλάτωνοc έραcιχρήματοc
(έρ. om. C, φιλ. έρ. τό του Πλ. Α)
 Dubia - Spuria 547

'aut comici est aut interciderunt et Platonis glossa et auctor huius verbi, fortasse Xenophon,
cuius ίη mem. Ι 2,5 έραcιχρήματοc invenitur. ceterum cf. Ι 64 ubi Plato pro Xenophonte'
Bethe Hesych. ε 5631 έραcιχρημάτουc· φιλαργύρουc

300

Choerob. ίη Theodos. can., GrGr IV 2 p. 119,12 Hilg. οί 'Αθηναίοι cυναιρουcι τό ε καί

α είc η καί λέγουcι χωρίc του ν ή, αντί του ύπηρχον, ώc παρ' Άριcτοφάνει έν ΥΟρνιcιν·
(97, ήν codd. Ar.) ... καί παρά Πλάτωνι ή χρηcιc εϋρηται
comicum agnovit Hilgard ίη indice, p. 442•

301

Phot. p. 480,18 = Sud. ρ 1 ρά · αντί του δή (δη Phot.). οϋτωc Πλάτων

Hesych. ρ 1 ρά· δή. cύνδεcμοc 'ΡΙ. com. sec. Naber' Adler; ille p. 12612 'merus eπor'
ait, 'cf. ν. ρακετρίζειν' (Plat. fr. 283) est fort. Plat. rep. ΠΙ p. 386 D (Hom. Ψ 103)

Spuήa

302

θεόc γάρ έcτιν είc πατήρ ύπέρτατοc,

λόγωι τά πάντα πανcόφωc καί πνεύματι
cτήcαc όλιcθαίνοντα κάκ βυθού πλάνηc
ειc φώc άνέλκων έκ μακρίic άταξίαc

Didym. Alex. De trin. 11 27 (PG χχχίχ p. 753 Α) άκουcτέον δέ ... καί cτίχων των παρ'
"Ελληcι μετρίαν περί τηc πρόc τόν θεόν πατέρα cυντάξεωc του υίου λόγου καί του
πνεύματοc cυναίcθηcιν δεξαμένων ... (p. 756Α) Πλάτωνοc του κωμικού, δc ανθηρωc έν
τοίc ύπογεγραμμένοιc ίάμβοιc θεότητα μοναδικωc έκτεινομένην είc τριάδα άφ' τic τά δλα
γέγονέ τε καί cώζεται· θεόc - άταξίαc
'quae ex eadem mihi fabήca fluxisse videntur, ex qua deήvata sunt quae idem scήptor lib.
ΠΙ 21 attulit [p. 916 CD] ... gnosticam horum versuum oήginem vel του βυθου commemoratio
prodit, quam illi doctήnae propriam fuisse docet Irenaeus c. Haer. 11 14 [PG νίί p. 749 Β-
750 Α]' Meineke Ι p. 196, cf. p. 318 - 320 (sed de Antiphanis Theogonia vid. nunc ad CGFP
*3 p. 3)
548 PLATO

303 (180)

Phryn. praep. soph. p. 39,8 ά κ τα ι ν ώ c α ι· cημαίνει μέν το υψωcαι και επαραι καi
μετεωρίcαι ( ~ Phot. α 873 = Lex. Bachm. p. 63,26) ... Α{cχύλοc (Eum. 36, vid. Radt ad fr.
dub. 454) ουκ ετ' άκταίνω φηci βαρυτόνωc ... Πλάτων (δέ add. Borries) έν τώι Φαίδωνι ώc
από περιcπωμένου
εν τώι Φάωνι Meineke Cur. cήt. p. 40°, cui coniecturae fidem abrogavit inventa Pap. Οχ.
2087 saec. ΙΙΡ (vol. XVII p.111), ubi 22 άκταινώcαι· Πλάτ(ων) Π(ερi) ψυχ(ηc). έξiiραι,
(ύψ)ώcαι (LSJ suppl. p. 7"). ίη afferendo Platonis philosophi testimonio grammaticus Phae-
donem confudit cum Legibus, 11 p. 672 C (Koerte APF 10, 1932, 231), eπore proclivo, cf.
[Did.] Π. τών άπορουμένων παρά Πλάτ. λέξ., ed. Miller Mel. p. 400 (Lex. gr. min. p. 246)
άκταίνειν· ο{ον μετεωρίζεcθαι ... Ιiττα· τινά, ώc Πλάτων έν τώι Περί ψυχηc κτλ.
 ΡΟ[

(saec. 11/1)

IG 112 2325,86bis(poetae Dionysiis victores) = V Β 1 col. 7,13 Mette

Πο[
sequitur Ο[ (supra p. 95)
 POLIOCHUS
(saec. V)

IG 112 2325,127 (poetae Lenaeis victores) = V C 1 col. 2,1 Mette

Πο[λίοχοc] 1
suppl. Geissler p.12 (de nomine νίd. Wil. ad Ar. Lys. 346) νίd. ad Metag. test. 2

Meineke I p. 498, IV p. 589 sq. Kock 111p. 390 sq. Schmid 1 4 p.143 Koerte RE
ΧΧΙ 2 (1952) 1380 (Poliochos nr. 2)

Κορι νθιαcτήc

cognominem fabulam scripsit Philetaerus

1 (1)

- υ - δπωc cε πείcει μηδέ εϊc, πρόc των θεών,

τούc βόακαc, αν ποτ' ελθηι, λευκομαινίδαc καλείν

Athen. VII p. 313 C καλουνται δέ τινεc ιcαί λευιcομαινίδεc, αc ενιοι βόαιcαc όνομάζουcι.
Πολίοχοc Κορινθιαcτήι (Πολ. φηcιν CE)· δπωc - ιcαλείν
1 πείcει Cobet Νον. lect. p. 617: -ηι ACE 2 ελθηι ACE: έθέληι Richards p. 114: εcθηιc
Herw. Anal. p. 33
1 sq. νίd. ad Ar. fr. 491 cum orationis fonna cf. Arar. fr. 17 Κ.
 Testimonium - Incerta fabula 551

Incertae fabώae fragmentum

2 (2)

μεμαγμένην
μικράν μελαγχρfj μαζαν ήχυρωμένην
έκάτεροc ήμών ε!χε δic τfjc ήμέραc
καi cυκα βαιά, καi μύκηc τιc ένίοτ' αν
s ώπτατο, καi κοχλίαc γενομένου ψακαδίου
ήγρεύετ' αν. καi λάχανα των αυτοχθόνων
θλαcτή τ' έλαία, καi πιείν οινάριον ήν
αμφίβολον

[1-8] Athen. epit. 11 p. 60 Β (de fungis) Πολίοχοc· μεμ. - αμφίβολον. hinc [6] Eust. ίη
11.p. 283,13 αότόχθονα λάχανα
5 κοχλίαc Ε: -ίου C 6 ηγρεύετ' Brunck ap. Schweigh.: ανηγρ- CE 7 έλάα Dindorf,
sed vid. ad Mnesim. fr. 4,29
1 sqq. Antiphan. fr. 226 Κ. τό δείπνόν έcτι μίiζα κεχαρακωμένη / αχύροιc, πρόc εότέλειαν
έξωπλιcμένη / ... μύκηc τιc η τοιαυθ' α δή / δίδωcιν ήμίν δ τόποc αθλι' άθλίοιc. vid. Marx
ad Lucil. 501 1 sq. Archil. fr. 2,1 W. μίiζα μεμαγμένη 2 cf. Antiphan. fr.135,3 Κ.
4 cϋκα βαιά Anan. fr. 3,2 W. 5 cf. Plaut. Capt. 80 sq. 7 νίd. Ar. fr. 408,1
8 'αμφίβολον dicitur puto vinum ita debile, ut dubites vinumne an aqua sit; aut ita acre, ut
nescias vinumne dicendum sit an acetum' Schweigh.
 P[O]LY[
(saec. ΠΙ)

IG 112 2325,174 (poetae Lenaeis victores) = V C 1 col. 7,9 Mette

ΙJ[ο]λυ[
[Πο] suppleverat Koehler, IJ[o] fr. ηον. ed. Dina Peppas-Delmousou ΑΜ 92 (1977) 231.
237 νίd. ad Nici[am]

POLYCLITUS
(saec. ΠΙ)

IG 112 2325 (? poetae Lenaeis victores) fr. πον. ed. Dina Peppas-Delmousou ΑΜ 92 (1977)
230 = V C 1 col. 6,4 Mette
Πολύκλειτοc 1
vid. ad [N]eanthem
 POLYZELUS
(saec. V/IV)

1. Sud. π 1961 Πολύζηλοc, ιcωμιιcόc. δράματα αυτου Νίπτρα, Δημοτυνδάρεωc, Μουcών

γοναί, Διονύcου γοναί, Άφροδίτηc γοναί
de fabulis quibus a deorum natalibus nomina sunt imposita νίd. ad Hermippi Άθηνίic
γονάc (νοl.V p. 563)

2. IG 112 2325,130 (poetae Lenaeis victores) = V C 1 col. 2,4 Mette

Πολ[ύζηλο]c 1111
suppl. Koehler νίd. ad Nicoph. test. 4

Meineke I p. 261 sq., 11 2 p. 867 - 872 Kock I p. 789- 793 Schmid 1 4 p.157 sq.
Koerte RE ΧΧΙ 2 ( 1952) 1864 sq. (Polyzelos nr. 4)

Άφροδίτηc γοναί

vid. test.1

Δημοτυνδάρεωc

cf. test. 1. 'actum videtur de populi Attici restitutione ίη integrum, ut ίη fabulis celebrata
est ή Τυνδάρεω άνάcταcιc' Kuehn ad Ρο!!. Χ 76 coll. Sud. α 1806 (νίd. ad Plat. fr. 70). propter
Theramenis (fr. 3) Hyperbolique (fr. 5) mentionem a. 410 actam fuisse fabulam coniecit
Geissler p. 57 sq. cum add. p. χνί, qui contlatum titulum cum Διονυcαλεξάνδρωι Αiολοcίιcωνι
(νίd. νοl. 1112 p. 34) Μανέκτορι Θουριοπέρcαιc comparat. alia sed item incerta de fabulae
argumento proponunt Fritzsche Ar. Ran. p. 233 et Koerte RE 1.1.
554 POLYZELUS

1 (1)

t αμαθώc γαρ αύτίτηc πίicί τε θεοξενίηc εγίνετο

Erot. voc. Hipp. δ 23 (codd. Α, HLMO) οΙνον αυτίτην (δεινόν αυτ. codd., cοπ. Η.
Stephanus)· τόν άπαράχυτον. ώc καί Πολύζηλοc έν Δημοτυνδάρεώι (Demotyndareo Eu-
stach., δήμωι τυνδάρεων HLMO, δήμωc τυνδ- Α) φηcιν· άμαθώc - εγίνετο. Athen. epit.
1 p. 31 Ε Πολύζηλοc δέ αυτί την (άντ- CE) καλεί οΙνον
άμαθώc Α: -ά HLMO: άπαθήc Bothe: άβλαβώc Kock αυτίτηc Α: -αν HLMO: αυτίτηc
(εκεί) / Kock, (τότ' ήν) Edmonds πάcί τε codd.: τ' αν απαcιν Bothe: / απαcιν
Kock θεοξενίηc εγίνετο Α: θεοξ- έγέν- HLMO: εγένετο / Θεοξενίοιc Bothe: έν Θεοξ-
έπίνετο Kock Theoxeniorum nomen latere cognoverat Meineke
vid. Telecl. fr. 1Ο

2 (2)

ϊξηι πρόc Έννεάκρουνον, εϋυδρον τόπον

Phot. (z) ε 986 = Et. gen. ΑΙΙ Β (Et. magn. p. 343,42) Έννεάκρουνοc· κρήνη Άθήνηcι
(-ναίων Ει gen. Β) παρά τόν Ίλιccόν, η πρότερον Καλλιρρόη (-ιρόη Et.) εcκεν (om. Phot.,
πρ. Κ. εcκεν poetae Alexandrini hemistichium esse coni. Meineke coll. Call. fr. 601 Pf., ίη
ed. min. 'fort. Choerili in Persicis'), άφ' ήc τά λουτρά ταίc γαμουμέναιc μετίαcι (deficit Phot.
z, succedit S'). Πολύζηλοc Δημοτυνδάρεωι (Δημω- Et. gen. Α)· ϊξει - τόπον. Et. gen. Α
add. ρη(τορική)
ϊξηι scripsimus: ϊξει Et. magn.: ϊξει Et. gen. Β, ϊξει Α: ηξει Phot.: ηξειc Meineke cf.
Theop. fr.18 εννεάκρουν Ει gen. Α ευυδρον Phot. (coniecerat Meineke): εν- Et.
τόπον codd.: ποτόν Meineke

Harp. p. 195,12 Dind. δτι δέ τά λουτρά έκόμιζον εκ τηc νϋν μέν Έννεακρούνου καλου­
μένηc κρήνηc, πρότερον δέ Καλλιρρόηc, Φιλοcτέφανοc (Πολυ- codd., corr. Μ. Η. Ε. Meier)
έν τώι περί κρηνών φηcι. μέμνηνται δέ τοϋ εθουc οί κωμικοί (καί οί κωμ. Dindorf praef.
p. χχχ) νίd. ad Cratin. fr. 198,2

3 (3)

τριών κακών γουν ήν έλέcθ' αύτώι τι πίic' ανάγκη,

η ξύλον εφέλκειν, η πιείν κώνειον, η προδόντα
τήν ναυν δπωc τάχιcτα τών κακών απαλλαγfjναι.
ταυτ' εcτi τρία Θηραμένουc, α cοι φυλακτέ' εcτίν
 Δημοτυνδάρεωc 555

Phot. p. 613,4 = Sud. τ 871 τών τριών κακών εν· λεγόμενόν τι έcτί ... ταυτα δε εlναι
λέγουcιν, α Θηραμένηc ώριcε προcτιμήματα (-τίματα Sud.). Πολύζηλοc Δημοτυνδάρεωι·
τριών - έcτίν
1 κακών γουν ήν Phot., Sud. AVM: γουν κακών ήν Sud. G: κακών ήν Sud. F: κακών εν
ήν Meineke (sed V 1 p. 57 'neque ν. 1 neque ν. 4 quidquam novandum'): κακών εν γουν
Cobet Νον. lect. p. 145: γάρ εν κακών Herw. Νον. add. p.13 έλέcθαι αυτώι τι (τί Phot.)
codd.: -θ' αυτώι 'cτι Cobet: -θ' αυτοί3 'cτι (Athenis) Herw.: -θαι coυcτi Blaydes Adv. Ι p. 63
(praeeunte Kock) 2 η 1 Phot.: om. Sud. κώνιον Phot. ante corr. 3 κακών codd.:
δικών Bothe 4 ταυτ' εcτι codd.: ταυτi τά Meineke (sed νίd. ad 1), prob. Kock: ταί3τ' ήν
τά Bernhardy li cοι codd.: εδ cοι Kock φυλάκτ' Phot. (accentum correctoήs esse obs.
Porson)
1 sqq. Schol. Ar. Ran. 541 (de Theramene) δοκεί δε οδτοc καi τά τρία ψηφίcαcθαι επιζήμια,
η δεcμεύεcθαι έν τώι ξύλωι, η πιείν κώνειον, η έκφυγείν (φυγείν Wil. ms.'ad Mein.). vid.
ad Ar. fr. 563

4 (4)

t λεκ:ανίωι γαρ πρώτον μεν έναπονίψειc

ένεξεμείc ένεκ:πλυνείc έναποβάcειc κ:υανία t
Poll. Χ 76 (codd. FS, CL) καi γάρ ίνα έξεμουcι, καi τουτο λεκάνην ώνόμαζον ...
Πολύζηλοc δε έν Δημοτυνδάρεωι (μιμοτ- F, μιμωτ- S)· λεκανίωι - κυανία, ώcτε καi
λεκάνιον τουτi τό άγγείον κλητέον
1 έναπονίψειc FS: άπον- CL: έναπονίψει 3. pers. Elmsley ad Ar. Ach. 111Ο, 2. pers. Cobet
Νον. lect. p. 145 2 ένεξεμείc codd.: -εί 3. pers. Elmsley ένεκπλυνείc C: έκπλ- L:
ένεπλύcειc F, -ηcειc S: -υνεί 3. pers. Elms\ey έναποβάcειc codd.: -πατήcειc Bentley epist.
ad Hemst. (1 p. 279 Wordsw.): -πατήcει 3. pers. Elmsley, 2. pers. Cobet (coll. Ar. Plut. 1184
άποπατηcόμενοι) κυανία codd.: Φανία (Ύe\ Κλινία' ίη marg.) Bentley: Κλεινία Dobree
Adv. 1 p. 578: Μανία Elmsley
trimetros iambicos audiebat Bentley λεκ. γ' αρα / πρ. μεν άπον., (επειτ') ένεξ., / ένεκπλ.,
tetrametros trochaicos E\msley λεκ. γάρ έναπον. πρ., εΙτ' ένεξ: / (εlτ') ένεκπλ. (δέ, κάιτ'),
dimetros iambicos Meineke λεκ. γάρ / πρ. μεν έναπον. / ένεξ. ένεκπλ. /, tetrametros iambicos
Cobet (ώcπερ) λεκ. (τώιδε) γάρ ... (επειτ') έναποπατήcει /, ί. e. έν τώιδε ώcπερ έν λεκανίωι
(ut Eur. Cycl. 433 sim.)
1 sq. de pelvi vomitoήa vid. Cratin. fr. 271, de verborum a praep. έν incipientium iteratione
(Hdt. 1 138,2 έc ποταμόν δε οϋτε ένουρέουcι οϋτε έμπτύουcι, ου χείραc έναπονίζονται)
Denniston, Greek Prose Style (1952) p.129sq., Fehling Wiederholungsfig. p.244
556 POLYZELUS

5 (5)

Schol. Γ2 Δ) Luc. Tim. 30 p.114,28 R. (de Η yp erb ο 1ο) Πολύζηλοc δέ έν Δημοτυνδάρεωι

Φρύγα αυτόν ε{ναί φηcιν είc τό βάρβαρον cκώπτων
vid. Plat. fr.185 et ad Eup. fr.199

Διονύcου γοναί

cf. test.1. de Bacchi partu mirifico iocatur Lucianus, dial. deor. 9. νίd. Dodds, Eur. Bacch.
2
( 1960) p. 107

6 (6)

ούπερ αί χύτραι κρέμανται καi τό φρύγετρόν γε πρόc

Ρο!!. Χ
109 (codd. F, CL; μαγειρικά cκεύη) ή που δέ καί φρυγεύc καί φρύγετρον, τό μεν
φρύγετρον (τό μ. φρ. om. F) Πολυζήλου είρηκότοc έν Διονύcου γοναίc, ούπερ - πρόc,
καί γάρ εi τό φρύγετρον ταίc κοδομαίc (cf. VI 64) προcήκειν δοκεί ... αλλά νϋν εοικεν ώc
μαγείρου cκεϋοc cυντετάχθαι (τετ- F)
γε πρόc FC: τε πρόc L cf. Ar. Pac. 19, Ran. 415, Eup. fr. 268, 32 et νίd. Stephanopoulos
ΖΡΕ 68 (1987) 4 etiam trimetrorum reliquias esse posse monet Meineke (ούπερ αί /
χύτραι κτλ., vid. ad Eph. fr. 7,1)

vid. Theop. fr. 54

7 (1 Dem.)

Phot. (b, z) α 1118 (ex Phrynicho, νίd. praep. soph. p. 43,5) άμαξιαία ρήματα· μεγάλα, α
φέροι liv (φέρει Phot.) ίiμαξα, ουκ ίiνθρωποc η ύποζύγιον (deficit z, succedit S'). Πολύζηλοc
έν Διονύcου γοναίc· ρή μαθ' άμαξιαία (-τ' άμ- codd.)
Greg. Cypr. 1 78 = Greg. Cypr. Mosqu. 1 75 = Apost. 11 76 (CPG I p. 356, 11 p. 100.283)
άμαξιαία ρήματα· έπί των μεγάλων λόγων. Diogen. 111 41 άμαξιαία ρήματα· μεγάλα
κομπάcματα. vid. Canth. fr. 8
 Δημοτυνδάρεωc - Μουcων γοναί 557

Μουcών γοναί

cf. test. 1 et vid. ad Euphanis Μούcαc

8 (7)

ίερωι γαρ έντετύχηκαc Έπακρίου Διόc

Phot. 1323 = Et. gen. Ν 1 Β (Et. magn. p. 352,49) Έπάκριοc Ζεύc· επ' lίκραc γάρ των
ε
όρων ίδρύοντο (-ται Et. gen. Β) βωμούc τωι Διί (deficit Et. gen. Α), οΙον του Ύμηττίου,
του Πάρνηθίου (cf. Paus. 1 32,2). Πολύζηλοc Μουcων γοναίc· ίερων - Διόc
{ερωι ... έντετύχηκαc Kock: {ερων ... ών τετύχηκ' Phot.: ίερων ... ών τέτευχ' Et. gen.
Β: ίερόν ... δν τετύχηκ' (-κεc, -καc) Et. magn.: iερεύc ... ων τετύχηκαc Meineke, coll.
Metag. fr.1
Έπάκριοc Ζεύc Hesych. ε4112, cf. Eust. in Od. p.1747,59

9 (8)

Zenob. Ath. 11151 (cod. Μ, lemma tantum) = νulg. VI 50 = Ρrον. Bodl. nr. 956 = cod.
Par. suppl. 676 ωcπερ Χαλκιδικτι (-ίδ' ηδη Zen. Ath., -ίδι Par.) τέτοκεν ήμίν ή
γυνή (ήμίν om. Par., ή om. Zenob} ταύτηc Πολύζηλοc μέμνηται εν Μουcων γοναίc, επί
τινοc πολλάc θυγατέραc άπογεννώcηc (γενν- Par.), έπειδή Χαλκίδα τfjc Εύβοίαc πόλιν φαcί
ποτε (πόλιν τότε Par.) άνθfjcαι (εν- Zenob.) δόραcί τε καi (φορα καi Bodl., φωρα καi Par.)
πλήθει τετρώρων (τρώων Par.) άρμάτων (deficit Bodl.). οί δέ φαcιν ού τήν πόλιν, άλλα τήν
ήρωίδα Χαλκίδα (καλχ- Zenob.) είρfjcθαι· Κόμβην (-ήν Zenob.) γάρ φαcι (φηcι Par.) τήν
έπικληθείcαν Χαλκίδα, επειδή χαλκά δπλα (δ. χ. Zenob.) εποιήcατο πρώτη, cυνοικήcαcαν
άνδρi έκατόν (έπτά Meineke, coll. Νοηη. ΧΙΙΙ 148 Κόμβηc έπτατόκου) παίδων γενέcθαι
μητέρα, ώc ίcτορουcιν οί τά Εύβοικά γράψαντεc (ώc οί τά εύβοιακά cυ(γ)γρ- ίcτορήκαcιν
Par.) καi 'Άριcτοc ό Cαλαμίνιοc (FGrHist 427 F 2 et 143 F 5). brevius (om. Polyzeli memoήa)
collect. Μοη. (ωcπερ Χ. τέτ. γυνή) et Diog. Vind. 11198 (ωcπερ χαλκίδη τέτ. ή γυνή)
ipsa poetae verba servata esse istud μέμνηται praestare nequit. Eupolidei metή vestigia
dispicere sibi videbatur Meineke, trimetrum ab ωcπερ δέ Χάλκιc incipientem agnoscebat
Kock
de Mnemosyne uno partu septem Musas enixa agi coni. Meineke. septem Musas habet
Epich. fr. 41 Kaib. et Myrsilus Methymnaeus ίη Lesbiacis, 477 F 7 Jac.
558 POLYZELUS

10 (9)

ύψιπέταλοί τε κράμβαι cυχναί

Athen. ΙΧ
p. 370 F (ράφανοι) Πολύζηλοc δ' έν Μουcών γοναίc κράμβαc αυτάc όνομάζων
φηcί- ύψ.
- cυχναί (Π. δέ ύψιπετάλουc που κράμβαc φηcίν CE). cf. Nicoch. fr. 18
Ώumeri esse videntur cretici' Meineke

11 (10)

Ρο!!. VI 168 έπί δέ τfjc τελευτfjc όνομα δ θεόφιλοc τό φιλείν εχει · δ γαρ γ υ να ι κ ο -
φι λ ή c (-φίληc Blaydes Adv. ΙΙ p. 98) έν ταίc Πολυζήλου Μουcών γοναίc ου πάνυ άνεκτόν

Νίπτρα

vid. test. 1. tragoediae hunc titulum fecit Sophocles

Incertarumfabularum fragmenta

12 (11)

χώ μαινόμενοc εκεινοci. Διονύcιοc

χρυcουν εχων χλίδωνα καi. τρυφήματα
εν τώι μύρωι παρ' 'Αθηναίων βαυκίζεται

Schol. (V, usque ad ιχθυοπ. Ε) Ar. Plut. 550 c Διονύcιοc δέ μαινόμενοc, καί ώc εοικε
ιχθυοπώληc (θυο- Chantry). Πολύζηλοc· χώ - βαυκαλίζεται
2 χλίδωνα Dindorf: χραιδόνα cod. τρυφήματα cod.: -μ' ίiμα Kock: -μά τι Blaydes
Adv. Ι p. 63 3 post 'Αθηναίων add. αίδι cod., quod αι δι(φορούμενον) interpretatus est
Iacobi ap. Mein. V 1 p. 58 (coll. Hdn. Π. διχρ., ΙΙ p. 8,18 L.). vid. ad Eup. fr. 37 βαυκίζεται
Dindorf: βαυκαλίζ- cod.
2 vid. ad Ar. fr. 332,7 (τρύφημα) et 11 (χλίδωνα) 3 vid. ad Pher. fr. 2,2 (εν τώι μύρωι).
Hesych. β 364 βαυκίζεcθαι· θρύπτεcθαι, cf. 365. 366. 367
 Μουcών γοναί - Incertae fabulae 559

13 (12)

άλλ' ου τρυγερούc τά φθέγματ' ουδέ γλύξιδαc

Ρο!!. ΙΙ
118 (codd. FS, Α, BC) ιcαi τρυγερούc (πραοτέρουc SBC, -πέρουc F) τά φθέγματα,
ώc εφη (εφη om. FSBC) Πολύζηλοc δ ιcωμιιcόc (defic. BC)· ά.λλ' - γλύξιδαc
τρυγέρουc Bethe (praeeunte Kock): -ρά Α: πραοτέρουc FS γλύξιδαc Α: γλυιcείαc FS

Hesych. τ 1541 τρυγερούc· τρυγώδειc, όξειc cf. Phryn. fr. 68

 POSES
(saec. 1)

1. IG VII 540 = SEG ΧΙΧ 335 (poetae histrionesque Tanagrae ludis Sarapieis circa a. 85
victores) = 11 C 2,17 Mette
ιcωμω(ι)διων ποιη[τήc
Ποcηc 'Αρίcτωνοc 'Αθηναίοc
ύποιcριτήc
20 Δημ[ήτρι]οc Δημητρίου Άθηναίοc (128 O'Conn.)
37 Ποcη(ι) ιcωμωιδιων ποιητ[ηι c]τέφανον άπό χρυcων δ \

2. 1G 112 1714 (archontum catalogus a. 88/87) 5 θε[c]μοθέται ... 10 Ποcηc Άρίcτ[ω]νοc

Φαληρεύc

3. Inscr. Del. 1928 (saec. 1")οί άλειφόμενοι' Ποcην Άρίcτωνοc' Φαληρέα γυμναcιαρχή­
cαντα' Άπόλλωνι

4. magistratus secundus in tetradr., ίη quibus pήmum locum obtinet Timostratus frater

(νίd. Timostr. test. 7). Margaret Thompson, The new style silver coinage of Athens (1961)
p. 579, D. Μ. Lewis Numism. Chron. 2 (1962) 292 nr. 8 (c. a. 101"). νίd. stemma ad ΡΑ
13824

5. eius filius Άρίcτων Ποcέουc Άθηναίοc vicit paulo post a. 86/85 Oropi Amphiaraiis et
ludis Romanis 1G VII 416,30 = ΙΙ C4" 32 Mette
Preuner RhM 49 (1894) 362-369 Koerte RE ΧΧΙΙ 1 (1953) 828 Margueήte
Calvet- Ρ. Roesch Rev. Arch. 1966 p. 328 Sifakis, Studies p. 28 sq. (nr. ίχ)
 POSIDIPPUS
(saec. 111)

1. Sud. π 2111 (codd. AGVM) Ποcίδιπποc, Καcανδρεύc, υίόc Κυνίcκου, τρίτωι ετει μετά
τό τελευτηcαι τόν Μένανδρον διδάξαc, κωμικόc. εcτι δέ τά δράματα αότου εωc τών λ'
1 Ποcείδιπποc G, recte, sed contra ordinem glossarum 2 κωμικόc ante τρίτωι transp.
Flach, Hesych. Mil. onom. (1882) p. 178,12 Menander mortuus est a. 293/2, vid. test. 3.
15. 16 Koe.

2. Steph. Byz. p. 365,10 Καcάνδρεια, πόλιc Μακεδονίαc πρόc τηι Θράικηι, η ποτε
Ποτίδαια λεγομένη, από Καcάνδρου του Άντιπάτρου ... Ποcείδιπποc δέ κωμωιδίαc ποιητήc
υίόc ην Κυνίcκου Καcανδρέωc

3. Αηοη.
De com. (Proleg. de com. 111)53 p. 10 Kost. τηc δέ νέαc κωμωιδίαc γεγόναcι
μεν ποιηταi ξδ', άξιολογώτατοι δέ τούτων Φιλήμων (test. 2), Μένανδροc (test. 2 Koe.),
Δίφιλοc (test. 1), Φιλιππίδηc (test. 5), Ποcείδιπποc, Άπολλόδωροc
Poll. VII 111 ό νέοc κωμικόc (fr. 8), cf. IV 175 (fr. 9)

4. Gell. 11 23,1 comoedίas lectίtamus nostrorum poetarum sumptas ac νersas de Graecίs

Menandro aut Posίdίppo (posίdίo sive possίdonίo codd., corr. edd. vet.) aut Apollodoro aut
Alexίde et quίbusdam ίtem αlίίs comίcίs
sunt qui ad Posidippum Plauti Menaechmos rettulerint. vid. Schanz-Hosius GRL 1
4
( 1927) p. 65, Koerte p. 428,30- 53

5. Athen. XIV p. 652 CD Λυγκεύc δέ έν τηι πρόc τόν κωμικόν Ποcείδιππον έπιcτοληι
(νοl. V p. 616) έν τοιc τραγικοιc, φηcίν, πάθεcιν Εόριπίδην νομίζω Cοφοκλέουc (test. 145
R.) ουδέν διαφέρειν· έν δέ ταιc ιcχάcι τάc Άττικάc τών ίiλλων πολύ προέχειν (cf. Phoenicid.
fr. 2,2)

*6. Phoen. Coloph. fr. 6,1 Pow. ώ Ποcείδιππε

epigrammatum poetam potius quam comicum appellari censuit Gerhard p.103 sq., vid.
Gow-Page Hell. epigr. 11 p. 483

7. IG 112 2325,71 (poetae Dionysiis victores) = V Β 1 col. 5,12 Mette

Πο]cείδιπποc 1111
suppl. Wilhelm Urk. p.118 vid. ad Satyήonem
562 POSIDIPPUS

8. IG 112 2323 (comoediae Dionysiis actae) fr. ηον. ed. Α. Ρ. Matthaiou, Horos 6 (1988)
13
έπi .... ιc]Ι;έουc (a.183) παλαιαι
] Άποιcλειομένει ΙJ[οcει(δίππου)
έπi Χαριιc]λέουc ed. pr. p.16, vid. D.M.Lewis ibid. p.19sq. Chariclem hoc anno
archontem fuisse iam coniecerat C. Α. Ρ. Ruck, ΙG 112 2323 (Lugd. Bat. 1967) p. 25- 28

9. ibid. 163 = 111Β 3 col. 3b 17 Mette

έπi Τιμηcιάν[αιcτοc (a.181) π]αλαιαι
Φιλόcτρατο[c (490 O'Conn.) Άποιcλε]ιομένει Ποcει(δίππου)

10. ΙG 112 1320 (decretum technitarum saec. 111• ex.), 12-15 άναγράψαι δέ τόδε τό
ψήφιcμα ... εν cτήλει λιθίνει ιcαi cτηcαι έν τώι Ποcειδίππου άναθήματι
cf. IG 112 1331 cum add. p. 673 (decretum collegii technitarum, c. a. 130•, vid. supra
p.15 ad Mnasiclem), c + b 5 sq. έν τώι έπιφα]νεcτάτωι τόπωι τοϋ Ποcειδιππείου et vid.
Wilhelm Urk. p.222-228, Pick.-Cambr. Festivals 2 p.286

11. statua poetae ίη museo Vaticano servata (ίην. 735, vid. G. Μ. Α. Richter, The Portraits
of the Greeks 11 [1965] p.238 sq. cum fig. 1647-1650, ίη ed. breviata quam curavit R. R. R.
Smith [1984] p. 187-189 cum fig.149) ίη plintho insculptum habet nomen
ΠΟCΕΙΔΙΠΠΟC

12. inscriptio basis ante Apollinis templum Delium inventae, lnscr. Del. 2486
Ποcείδιπποy [Κυνίcιcου
Καccανδρεί[c άνέθηιcαν
suppl. Wilhelm Urk. p.118

Meineke I p. 482- 484, IV p. 513 - 528 Kock 111p. 335 - 348 Koerte RE ΧΧΙΙ 1
(1953) 426-428 (Poseidippos nr.1) Α. Giannini, Acme 13 (1960) 170sq. Sifakis,
Studies p. 28 (nr. νίίί)

Άναβλέπων

Ar. Plut. 95 εί πάλιν άναβλέψειαc, cf. 117. 126. 866

1 (1)

εγώ μάγειρον άναλαβών άκήκοα

τά των μαγείρων πάνθ' a καθ' έκάcτου κακά
 Testimonia - 'Αποκλεισμένη 563

άντεργολαβουντοc ελεγον· ό μεν ώc ουκ εχει

ρίνα κριτικήν πρόc τοί'>ψον, ό δ' δτι (τό) cτόμα
s πονηρόν, ό δε την γλώτταν είc άcχήμοναc
έπιθυμίαc ενιά τε τών ήδυcμάτων,
κάθαλοc, κάτοξοc, χναυcτικόc, προcκναυcτικόc,
καπνόν ου φέρων, πυρ ου φέρων. έκτου πυρόc
είc τάc μαχαίραc ήλθον· ων είc ούτοci
ιο διά τών μαχαιρών τοϋ πυρόc τ' έλήλυθεν

Athen. XIV p. 661 F (de coquis) Ποcίδιπποc εν Άναβλέποντι· εγώ - ελήλυθεν

1 (εν') εγώ Hirschig Αηη. cήt. p. 31 άναλαβών Α: ενα λαβών Coraes ap. Schweigh.:
λαμβάνων Meineke 2 πάνθ' α Hirschig: πάντα Α 3 ελεγον δ μεν Scaliger ap. Cant.
ms. 1 p. 501: ελέγομεν Α εχει Α: εχοι Dobree Αdν. 11 p. 351 4 κριτικήν cod. Β:
κρητ- Α τό add. Grotius Exc. p. 813 5-6 εic ιicχήμοναc επιθυμίαc Α: ώc -νεί -αιc
Emperius Opusc. p. 351 6 ενιά τε Α: εc ενια Emperius: εμίαινε Cobet Var. lect. p. 189:
ante ενια lac. ind. Dindorf 7 κατοξουc Α: corr. Grotius p. 995 8 πυρ ου φέρων
Grotius: ου πυρ ου φέρων δ' Α 10 του πυρόc τ' Α: εic τό πυρ Grotius
10 vid. Leutsch ad Zenob. vulg. 11119 et Apost. VI 2 et cf. Ρ. Weizsaecker, Sίidd. Blatter
f. hδhere Unterήchtsanst. 4 (1896) 210-212

Άποκλειομένη

cf. test. 8 et 9. Strat. ΑΡ ΧΙΙ 193,2 Άρτεμίδωρε ... ύπερόπτα καi άγρια κουδέ πρέποντα
/ κωμωιδώι φθέγγηι, πάνθ' ύποκρινόμενοc (82 O'Conn.). / μνηcθήcηι τούτων, ύπερήφανε,
καi cύ φιλήcειc, / καi κωμωιδήcειc τήν Άποκλειομένην

2 (2)

ταυτi μεν οδν τοιαυτα· cυμβαίνει δέ τι

νυν μοι διακονουντι παρά τώι δεcπότηι
άcτείον· ουχ άλώcομ' έκφέρων κρέαc

Athen. XIV p. 658 F ουδέ γαρ αν εϋροι (άνελευθεροι Α., corr. Mus.) τιc ύμών δουλον
μάγειρόν τινα έν κωμωιδίαι πλήν παρά Ποcιδίππωι μόνωι ... 659 C άλλ' δ γε Ποcίδιπποc
περί δούλων μαγείρων έν Άποκλειομένηι φηcίν· ταυτi - κρέαc. sequitur fr. 25

1 νίd. ad Plat. fr. 189,11, Ar. Αν. 801 ταυτi τοιαυτί 3 cf. Dionys. fr. 3,6, Euphr.
fr.1,20 sq. Ar. Pac. 13 sq. cont. Casaub. Animadv. p. 937,25. Meinekio coquus dicere
 564 POSIDIPPUS

videtur 'quamdiu libera utebar conditione, si quid forte ... mecum auferrem, ίη furto fere a
ianitore deprehensus sum: nunc autem, quum totus ίη domini servitium concesseήm, id
nequaquam mihi usu veniet; tutus enim et tranquillus a ianitoήs vigilantia furto meo me
oblectabo.' Frantz p. 66 ίη prologo hos versus locum habuisse putat, praecessisse autem tale
quid 'ceteή coqui qui ίη comoediis procedunt liberi sunt homines, me autem Posidippus
servum esse voluit', coll. Plaut. Men. 7 sqq., Merc. 1 sqq.

3 (3)

έψητόν άγοράζειν τινά

Athen. VII p. 301 Β (post Nicostr. fr. 11) Ποcείδιπποc Άποκλειομένηι· έψ. - τινά

4 (4)

Zenob. Ath. 1 73 (p. 357 Mill.) d:ι Λακιάδαι κ α i c τε ι λ έ α ι· αϋτη (sc. ή παροιμία)
εϊρηται έπί των μοιχών, ώc {έπί των} αξίων ϋβρεωc καί κολαζομένων tέκδιζωπυριωνt.
δημοc δέ έcτι τηc Άττικηc οί Λακιάδαι, κακεί ραφανίδεc μεγάλαι γίνονται· ταύταιc δέ
χρώνται κατά των ληφθέντων μοιχών έφυβρίζοντεc, ει δέ μή παρείεν, cτειλεωι τώι έκ τηc
5 δικέλληc. μέμνηται Ποcίδιπποc ταύτηc έν Άποκλειομένηι. eadem fere Prov. Bodl. 1777,
sim. 2958 ( = Phot. [z] ined. = Sud. ω 62), om. utrobique Posidippi memoria
1 ώ Λακιάδαι Prov. Bodl. 2 : Πλακ- Zenob., Prov. Bodl. 1 καί cτειλέαι Nauck Mel. Gr.-
R. 3 (1874) 147: καί -εόν Prov. Bodl. 1 (om. 2): καί cτέλαιον Zenob. 2 έπί των alt. Zenob.:
om. Ρrον. Bodl. 1 καί κολαζομένων Theodoridis Έλλ. 29 (1976) 349sq. (coll. Prov. Bodl.
65, Coisl. 109): αί κλαζόμεναι Zenob. έκδιζωπυριών Zenob.: δια ζωπυρίων Buehler ap.
Theodoridis p. 3503 alia temptavit Gomperz, Hellenika 11 (1912) p. 224 3 Λακιάδαι
Prov. Bodl. 2 : Πλ- Zenob., Prov. Bodl. 1 4 cτειλεώι Prov. Bodl. 1 : cτελαιωι Zenob.: cτελεοίc
Prov. Bodl. 2
Hesych. λ 196 Λακιάδαι· δημοc τηc Άττικηc, ραφανίδαc φέρων, δν έπιβοώνται κατά των
μοιχών. c 1701 cτειλέαv- την μακράν ράφανον. Άντιφάνηc έν Κιθαρωιδωι (fr.121 Κ.). νίd.
Crusius CPG Suppl. 11 p. 56. 5Ψ 64. Λακιάδαc scripsit Philippides

5 (5)

Ρο!!. Χ 98 (τήγανον, τηγανιcμοί) τό μέντοι ρήμα τό τηγανί ζεcθαι εcτιν έν Άπο­

κλειομένηι Ποcειδίππου
 •Αποκλεισμένη 565

6 (CGFP 218)

]ι;:ι;:-η γ <?γJS.:φ! 9(!..[

]ι;:ιαικινφι
) _το λήιδιον
] _oc-n. _πι παγκρατέc
s ] .. κροκωτ[ίω)ι
]ιτα πλείω λέγειc
] ... ήμιφόρμιον

] .[ _)q.ι[ .]ψ .q. ... [

c]τεφαν .... _[
10 ] _ητα πολλά λαμβά[ν] .. [
]~Q!Πόν, [ών]δρεc οί cυνηγμένοι,
]θ' ήμαc· Lή.J δέ φιλόγελωc θεά
Νίκη με.Jθ' ήμών εύμενηc επLοι.Jτ' άεί

Pap. Heid. 183 (saec. 111- 11) ed. Siegmann, Lit. gr. Texte d. Heid. Papyrussamml. (1956)
p.6sq. ]ι;:ς:ηγ - άεί. subscr. 'Αποκλεισμένη Ι Π]οcειδίππου
1- 7 omiserat librarius et ίη calce paginae addidit cum nota ανω post ημιφορμιον, cf.
CGFP 85 (Epich.), 328 marg. ανω, 452 κατω 3 ]η vel .! 5 ]ιη vel ]μ~ 7 ]ηγ vel
]γgρ quot versus ante 8 desint ηοη constat 9 γQ[ vel μg[ ιό ]~vel ]μ. 11 init.
ύ μεic δέ] Maas GI. 35 (1956) 301 (=ΚΙ. Schr. p. 83)
0

12 ~ροτήcα]θ' Maas

3.5 Poll. VII 48 (είδη εcθήτων) κοινά δέ άνδρών καί γυναικών ληιδοc λήιδιον (cf. Men.
fr. 867 Koe.), 55 γυναικών δέ κροκωτόc κροκώτιον (cf. IG 112 1529,18, tab. curatorum
Brauronii, post med. saec. IV) 7 Ρο\Ι. Χ 169 έν δέ τοίc Δημιοπράτοιc (cf. Χ 96) καί
άλών τρία ήμιφόρμια πέπραται, ωcπερ καί cηcάμων ήμιcάκιον 9 νίd. ad Chrys. fr. 1
12 Phot. p.180,15 = Sud. κ2479 = Lex. Bachm. p.283,27 κροτήcατε· έπαινέcατε ταίc
χερcίν ηοη huc ut putaverat Maas sed ad Psalm. 46,2 pertinere coll. Hesych. κ 4211
demonstravit Theodoridis GI. 51 (1973) 91 sq. κροτ. cum acc. Ael. var. hist. 11 13 (Ar.
test. 32,24) έκρότουν τόν ποιητήν, incert. Diog. Laert. VII 173 τόν μεν έκρότηcαν (var. lect.
τό et τω). cf. Men. Dysc. 967 et fr. 771 Koe. επικροτήcατε, Sam. 735 πέμψατε ... Βακχίωι
φίλον κρότον. Suet. Aug. 99,1 supremo die ... admissos amicos percontatus, ecquid iis videretur
mimum vitae commode transegisse, adiecit et c/ausulam: επεί tδετιαχοιt κα(λ>ωc τό παί­
γνιο(ν>, / δότε κρότον καί πάντεc ήμαc μετά χαραc προπέμψατε (fr. adesp. 771 Κ.). νίd.
G. Monaco, Dion. 45 (1971-1974) 309-315 13 = Men. Dysc. 969, Mis. 466, Sic. 423,
Epitr. fr. *11 Koe., CGFP adesp. 249,21, quibus locis praecedit ή δ' εύπάτειρα φιλόγελώc
τε παρθένοc, cf. Men. Sam. 736 ή δέ κα]λλίcτων άγώνων πάρεδροc ίίφθιτοc θεά/ εύμε]νήc
εποιτο Νίκη τοίc εμοίc άεί χοροίc
566 POSIDIPPUS

Άρcινόη

uxorem sororίam Ptolemaeί Philadelphi intellegit Breitenbach p. 112 sq.

7 (6)

Zenob. Ath. 1 71 (p. 357 Mill.) β ου c ε β δ ο μ ο c· έπi των ίiγαν άναιcθήτων είρηται ή
παροιμία ... μέμνηται τηc παροιμίαc Φιλήμων εν Φυλακηι (fr. 89) και Ποcίδιπποc έν
Άρcινόηι
νίd. ad Euthycl. fr. 2 de comico dubitari potest, cf. Posidippί Pellaeί epigr. 12 et 13
G.-P. et νίd. Hell. epίgr. p. 483 1, SH 961

Γαλάτηc

Γαλάταc scripserunt Apollodorus (Gelous an Carystius ίncertum) et φλυακογράφοc Sopater

(CGF 1 1 p. 193), Gallos Laberius

8 (7)

κόρακι κλείεθ' ή θύρα

Poll. 1 Χ 22 (codd. FS, CL; cκεύη τά περί τάc θύραc) κορώναι και κόρακεc· Ποcείδιπποc
γουν έν Γαλάτηι φηcί κόρακι - θύρα. 2VII 111 (codd. FS, Α; de fabrorum ίnstrumentis)
τά δέ θυροποιών (εϊρηται) εν τοίc περί οiκών (1 76), o{c προcθετέον δτι fjv WΟμηροc μέν
είρηκε κορώνην (α441, φ46) ο{ δέ νυν κόρακα, οϋτωc ώνόμαcε καί Ποcείδιπποc έν Γαλάτηι
ό νέοc κωμικόc (ό. ν. κ. om. Α) είπών κόρακι - θύρα· εcτι μέν οδν ου κεκριμένη τοίc
νέοιc ή φωνή, ληπτέον δέ καί τά cπάνια, εi και μή παρ' αυτών εϊη χρηcτέα (εί μή παρ'
ίiλλων εϊη χρηcτά? Bekker)
κλείεθ' ή θύρα 1FS: κλείεται θύρα 2Α: κρούεται θύρα 1CL: κλείε τάc θύραc 2F: κλυε τάc
θύραc 2
S

9 (8)

Ρο!!. IV 175 ενιοι δέ καί των Άθήνηcι κωμωιδούντων των νέων, ofov Φιλήμων έν
Cικελικώι (fr. 81) καi Ποcείδιπποc εν Γαλάτηι, λίτρα c μνημονεύουcιν. νίd. Dίph. fr. 72
 Άρcινόη - Έρμαφρόδιτοc 567

Δημόται

cognominem fabulam scripsit Hermippus

10 (9)

Phot. p. 291,2 = Sud. ν 113 ν ε αν ι c κ ε ύ ε τα ι · ... Ποcείδιπποc (ποcίδ- Phot.) Δημόταιc

vid. vol. V p. 571 (post Herm. fr. 22)

Έπίcταθμοc

Lex. Bekk.v p. 253,22 έπίcταθμοι· οί ίiρχοντεc καi cατράπαι, οί κατέχοντεc βαcιλει τάc
ύπηκόουc πόλειc. cf. Isocr. 4,120. 162. Epίstathmon scripsit Caecilius

11 (10)

cκηνάc, δχουc,
ρίcκουc, άορτάc, τάχανα, λαμπήναc, δνουc

Ρο!!. Χ 139 (codd. FS, ABCL) α{ δέ άορταi εϊρηνται έν Ποcειδίππου Έπιcτάθμωι· cκηνάc
-δνουc
1 om. Α 2 τάχανα codd.: λάχανα Jungermann (coll. Hesych. λ446): λάcανα Meineke
2 vid. ad Diph. fr. 39 (ρίcκ., αορτ.) et Pearson ad Soph fr. 441 (λαμπ.)

Έρμαφρόδιτοc

12 (11)

υίόν τρέφει παc καν πένηc τιc ων τύχηι,

θυγατέρα δ' έκτίθηcι καν ηι πλούcιοc

Stob. IV 24°,40 (δτι κρείττονεc οί ίiρρενεc των παίδων) p. 614 Η. (codd. SMA) Ποcιδίππου
(om. S) Έρμαφροδίτου· υίόν - πλούcιοc
1 παc ΜΑ: τίc S 2 δ' ποπ a pr. man. videtur scriptum ίη Α
1 sq. Ter. Heaut. 626 memίnίstίn me esse gravίdam et mίhί te maxumo opere edίcere, / si
568 POSIDIPPUS

puellam parerem, nolle tο//ί? cf. Apul. met. Χ 23. Pap. Οχ. IV 744 (Witkowski Epist. pήν.
Gr. 2 72, saec. 1•), 8 έάν ... τέκηιc, έάν {ιν ίiρcενον, ίiφεc, έάν {ιν θήλεα, εκβαλε. νίd.
Gomperz, Hel\enika I p. 312, Ε. Weiss RE ΧΙ 1 (1921) 465 sq., Κasse\ Diss. p. 6622 7, Gomme-
Sandbach Men. (1973) p. 34sq.

Έφεcία

vid. ad Critonis Έφεcίουc (νο\. IV p. 346)

13 (12)

Φρύνη πρό (γ') ήμων γέγονεν επιφανεcτάτη

πολύ των έταιρων· καi γαρ ει νεωτέρα
των τότε χρόνων εϊ, τόν γ' άγων' άκήκοαc.
βλάπτειν δοκουcα τούc βίουc μείζουc βλάβαc
s την ήλιαίαν είλε περί του cώματοc
καi των δικαcτων καθ' ενα δεξιουμένη
μετά δακρύων διέcωcε την ψυχήν μόλιc

Athen. ΧΙΙΙ p. 591 Ε (de Phryne) Ποcίδιπποc δ' δ κωμικόc έν Έφεcίαι τάδε φηcίν περί
αυτηc· Φρύνη - μόλιc
1 πρό γ' ήμων Dobree Αdν. 11 p. 346: πρό ήμων Α: ποθ' ήμων Wί\. ap. Kaib. (sed Ιίη.
inducta reiecit ipse Wί\. ms.): παρ' ήμων Raderm. Demetr. de eloc. lib. (1901) p. 82: περιcήμων
Jacobs Addit. p. 318 3 εΙ Casaub.: εϊη Α 4 βίουc Α: νέουc Kock μείζουc Α:
μεγάλαc Blaydes Αdν. 11 p. 252 5 την ... εΙλε Α: την ... εΙχε Schweigh.: την ... εΙδε
Bothe 1844 p. 101: εic ... ήλθε Dobree ηλιαίαν Α (cf. Ar. fr. 216) περί τοϋ Α: διά
τοϋ Herw. Co\l. p. 231: χάριτι Kock post hunc versum lac. ind. Κaibel
1 Phryne nobί/is ί//αLucil. 263 Μ. 3 sqq. Athen. p. 590 D κρινομένη δέ (Φρύνη) ύπό
Ευθίου ττιν έπί θανάτωι άπέφυγεν (Hermipp. Smyrn. fr. 68• W.). Hyperid. or. ιχ J. 5 sqq.
Sext. Emp. adv. math. 11 (πρόc ρήτ.) 4 Φρύνη ... καταρρηξαμένη τούc χιτωνίcκουc (cf.
Hyperid. fr. 178 J.) καί γυμνοίc cτήθεcι προκυλινδομένη των δικαcτων πλείον ίcχυcε διά τό
κάλλοc τούc δικαcτάc πείcαι τηc τοϋ cυνηγοροϋντοc ρητορείαc 6 cf. Dem. 54,26 των
παρόντων ... καθ' ενα ... ίiγοντεc et νίd. Rehdantz-Blass Ind. p. 95
 Έρμαφρόδιτοc - Λοκρίδεc 569

Κώδων

κωδωνοφορών Ar. Αν. 842 (cf. 1160), 'nisi Κύδων fabulae titulus fuit, quo nomine drama
inscripserat Ephippus' Meineke Ι p. 483

14 (13)

τόν παίδ' άνω cπεύδοντα πρόc τό τελώνιον

Ρο\\. ΙΧ 28 (μέρη πόλεωc, codd. FS, ed. pr.) είρηται δέ τό τελώνιον (defic. FS) εν
Ποcειδίππου Κώδωνι· τόν - τελώνιον. de editione pήncipe fonte unico cf. Bethe Ι p. ίχ

Sud. τ 292 τελώνιον· προπαροξυτόνωc, διά τοϋ ι γραπτέον, sed 291 τελωνείον· προπε­
ριcπωμένωc, έν ώι καθέζεται ό τελώνηc. vid. Bauer, Worterb. zum ΝΤ s. ν.

Λοκρίδεc

cognominem fabulam scripsit Anaxandήdes

15 (14)

ωρα περαίνειν· έγχέλεια, καράβουc,

κόγχαc, έχίνουc προcφάτουc, μηκώνια,
πίναc, τραχήλουc, μύαc

Athen. ΠΙ p. 87 F έψόμενοι δέ τό καθ' έαυτούc καί οί τράχηλοι των πορφυρών ευθετοϋcι

πρόc τάc των cτομάχων διαθέcειc (ex Hicesio med., cf. Eub. fr. 66,3). μνημονεύει δ' αυτών
Ποcίδιπποc εν Λοκρίcιν οϋτωc· ώρα - μύαc. Phot. p. 598,24 τράχηλοι· τών θαλαccίων
πορφυρών. οϋτωc Ποcίδιπποc. Et. magn. p. 764,46 (Et. Sym. CV) εν δέ τώι ρητορικώι
λεξικώι τράχηλον (-oc Et. Sym.) εόρον cημαίνειν τών θαλαccίων πορφύρων. οϋτω Ποcί­
διπποc
1 post περαίνειν interp. Herw. Stud. p. 93 (qui etiam de περαίνειν. : : cogitavit); cum
sequentibus coniunctum 'absumere' interpretatus erat Schweigh., 'comparare' Meineke.
εγχέλεια Elmsley Edinb. Rev. 3 (1803) 189: -λια Α (cf. Theoph. fr. 4,2) 3 μϋc Cobet ms.
(teste Peppink Obs. p. 23), Kock
570 POSIDIPPUS

Μεταφερόμενοι

'Cyprium salsamentum [fr. 18) et cybia [fr. 17) ίη cibis memorata fuisse videntur, quibus
adolescens ille se ingurgitabat, quem nescio quis philosophus vel paedagogus [fr. 16) intra
paucos dies ad summam frugalitatem se revocaturum esse pollicetur' Meineke. Μεταβαλ­
λόμενον η Μεταφερόμενον scripsit Timotheus

16 (15)

ωcτ' έν ήμέραιc δέκα

είναι δοκείν Ζήνωνοc έγκρατέcτερον

Diog. Laert. VII 27 (de Zenone Stoico) post Philem. fr. 88 (ubi vid.) ηδη δέ καi εlc
παροιμίαν cχεδόν εχώρηcεν. ελέγετο γουν επ' αότου· του φιλοcόφου Ζήνωνοc έγιφατέcτε­
ροc. άλλα καi Ποcείδιπποc (ποcίδ- BP 1F) Μεταφερομένοιc· ωcτ' - έγιφ.
1 ήμέραιc F, Β1Ρ ante corr.: -αc Β1Ρ 1 post corr.
1
2 ε[ναι δοκείν ΒΡ: δοκείν εΙναι F
1 sq. δέκα numero 'rotundo', vid. Headlam ad Herond. 3,23 et 5,60 (add. Men. Asp. 223).
orat. forrn. sim. Aήstophont. fr. 8 et Diph. fr. 98

17 (16)

Athen. 111p. 118 Β (περί ταρίχων) κ υ βίων δέ μνημονεύει Ποcίδιπποc εν Μεταφερομένωι

cf. Alex. fr. 15,9 Κ. et Pap. Freib. 46, saec ΙΙΡ (ed. Gτonewald, Griech. u. demot. Pap. d.
Universitiitsbibl. Freib., Mitt. aus der Freib. Papyrussamml. IV [1986) p. 5) 4 ]κύβιογ[,
sequitur ίη 5 ]ς:κόμβ[ρ

18 (17)

Antiatt. p. 102,32 Κύπριο ν· τό τάριχον. Ποcίδιπποc Μεταφερομένοιc

Μύρμηξ

Myrrnecem viri nomen fuisse opinatur Meineke I p. 483, de heroe Attico (Hesych. μ 1904)
cogitant Kock et Breitenbach p. 100
 Μεταφερόμενοι - ~Ομοιοι 571

19 (18)

ων τοίc θεοίc ανθρωποc εϋχεται τυχείν,

τηc εύθαναcίαc κρείττον ούδέν εϋχεται

Stob. IV 51,16 (περί θανάτου) νο\. V p.1069 Η. (codd. SA) Ποcιδίππου εκ Μύρμηκοc (έκ
Μ. om. S)· ών - εϋχεται
1 sq. Suet. Aug. 99,2 quotiens audisset cito ac nullo cruciatu defunctum quempiam, sibi et
suis ευθαναcίαν (hoc enim et verbo uti solebat) precabatur

20 (19)

οϋτω τι πολύπουν εcτiν ή λύπη κακόν

Stob. IV 35,21 (περί λύπηc) νο\. V p. 861 Η. (codd. SMA) Ποcιδίππου εκ Μύρμηκοc (εκ
Μ. om. S)· οϋτω - κακόν
τι SM: τοι Α

Men. Cith. fr. 7 Koe. οϋτω τι πρiίγμ' έcτ' επίπονον τό προcδοκiίν, cf. Alex. fr. 210,3 Κ.,
Ar. fr. 633 et vid. Jebb ad Soph. Phi\. 104 et vLeeuwen ad Ar. Plut. 92 πολύπουν
coniectuήs vexatum recte def. Hense col\. fr. 21 εργον γε λύπην έκφυγείν et Soph. ΕΙ. 488
ηξει ... πολύπουc ... Έρινύc

~Ομοιοι

vid. ad Ephippi Όμοίουc

21 (20)

εργον γε λύπην εκφυγείν, ή δ' ήμέρα

αεί τι καινόν είc τό φροντίζειν φέρει

Stob. IV 35,23 (περί λύπηc) νο\. V p. 861 Η. (codd. SMA) Ποcιδίππου εξ 'Ομοίων (έξ
Όμ. om. S)· εργον - φέρει

Eur. fr. 945 Ν. άεί τι καινόν ήμέρα παιδεύεται

572 POSIDIPPUS

Παιδίον

νίd. ad Platonis Παιδάριον

22 (21)

Athen. 111p. 94 C είρηται ... τό έ φ θ ο π ώ λ ι ον παρά Ποcειδίππωι (sic CE, ποcιδ- Α)

εν Παιδίωι
-πωλεϊ:ον Blaydes Αdν. 11 p. 252 (cf. Phryn. fr.13), sed άρτοπώλιον metro firmatum Ar.
fr.1

Πορνοβοcκόc

νίd. ad Eubuli Πορνοβοcκόν

23 (22)

ό μή πεπλευκώc ούδεν έόρακεν κακόν·

των μονομαχούντων έcμεν άθλιώτεροι

Athen. IV p. 154 F (de certamine singulaή) δ δέ ιcωμωιδιοποιόc Ποcείδιπποc εν Πορνο­

βοcιcωι φηcιν· ό- άθλ.
1 sq. Plaut. Rud. 485 (loquitur leno) quί homo sese esse miserum et mendicum volet, /
Neptuno credat sese atque aetatem suam. νίd. ad Philem. fr. 51 2 Diyllo teste (73 F 1 Jac.)
Cassander ίη ludis funebήbus a. 316/5 μονομαχίαc άγωνα εθηιcεν, εic δν ιcατέβηcαν τέccαρεc
των cτρατιωτων. cf. de Mantiniensibus Ephor. 70 F 54 Jac. et Hermipp. Smyrn. fr. 83 W. et
νίd. Meuli D. griech. Agon (1968) p. 39 sq., 45 sq., Sandbach ad Men. Sam. 570

24 (38)

Ρο!!. Χ 140 (codd. ABCL, κουρέωc cιc1:ύη) καί όνυχιcτήρια δέ λεπτά εϊρηται έν
Ποcειδίππου Πορνοβοcιcωι (ιcαί ξυcτήρια add. L)
όνυcτήρια codd.: corr. Stephanus (teste Jungerm.; 'aut ξυcτήρια scribendum quod var.
lect. ίη L?' Bethe) λεπτά om. CL είρηται εν et Πορνοβοcιcωι om. Α
 Παιδίον - Cύντροφοι 573

Cύντροφοι

cognomines fabulas scripserunt Alexis, Diphilus, Damoxenus et fort. poeta ignotus c. a.

177 (IG Il 2 2323,184 = ΠΙ Β 3 col. 3c 11 Mette)

25 (23)

(Α.) έβάδιζεc εξω των πυλών μάγειροc ών;

(Β.) έντόc πυλών γαρ (αν) μένων liδειπνοc ήν.
(Α.) πότερ' οον άφείcαι; (Β.) κατ' άγοραν εργάζομαι·
έπρίατο γαρ τιc όμότεχνόc με γνώριμοc

Athen. XIV p. 659 C (post fr. 2) καί έν Cυντρόφοιc· έβ. - γνώρ.

2 γαρ αν μένων Dobree Αdν. 11 p. 350, Dindorf: παρμένων Α: γάρ, Παρμένων, Bothe
1844 p. 101 3 πότερ' ούν άφείcαι Dobree: πότερον ούν αφειcεα Α
έντόc των πυλών Thuc. IV 67 ,5, Polyb. 1 40,3
2 3 sq. Ά. num igitur manu missus es?
Β. minime: emit me quidam eorum qui apud forum profitentur. nempe quidam ruri degens
hunc coquum apud forum isto die conduxerat' Dobree κατ' άγοράν ίη 'foro coquino'
(Plaut. Pseud. 790, cf. Aul. 280 sq.)

26 (24)

Phot. p. 348,4 δρμενα (δρ- cod.)- τά τηc κράμβηc. Ποcείδιπποc Cυντρόφοιc· εν δ ο θ ι

προ ν ο με ύ ει ν δ ρ μεν α (δρ- cod.). παρά τοίc παλαιοίc ουχ εϋρομεν.
sequitur Nicostr.
fr. 24, ubi νίd.
notam παρά τοίc παλαιοίc ουχ εϋρομεν pήmitus ad νerbum προνομεύειν pertinuisse susp.
Κaibel ms., cf. Thom. Mag. s. ν., p. 275,6 sq. (ουχ εύρίcκεται ... παρά ρήτορcιν)
'ecloga mihi quidem obscura' Kock, item nobis
574 POSIDIPPUS

Φιλοπάτωρ

cognominem fabulam scripsit Antiphanes, Philopatorem Turpilius

27 (25)

Antiatt. p. 93,19 έ θ ι c μ ό c· αντί του εθοc. Ποcίδιπποc Φιλοπάτορι

νίd.Lobeck Phryn. p. 510-512

Χορεύουcαι

28 (26)

μαθητά Λεύκων οϊ τε cυνδιάκονοι

ύμεic (απαc γάρ εcτιν oiκεioc τόποc
ύπέρ τέχνηc λαλεiν τι)· των ήδυcμάτων
πάντων κράτιcτόν εcτιν εν μαγειρικηι
s αλαζονεία· τό καθ' δλου δέ των τεχνών
δψει cχεδόν τι - υ τουθ' ήγούμενον.
ξεναγόc ούτοc, δcτιc αν θώρακ' εχηι
φολιδωτόν η δράκοντα cεcιδηρωμένον,
εφάνη Βριάρεωc, αν τύχηι δ' εcτiν λαγώc.
10 ό μάγειροc αν μεν ύποδιακόνουc εχων
πρόc τόν iδιώτην καi μαθητάc είcίηι,
κυμινοπρίcταc πάνταc η λιμούc καλών,
επτηξ' εκαcτοc εύθύc· αν δ' άληθινόν
cαυτόν παραβάλληιc, καi προcεκδαρεic ι'iπει.
1s δπερ ούν ύπεθέμην, τώι κενώι χώραν δίδου.
καi τά cτόμια γίνωcκε των κεκλημένων·
&cπερ γαρ είc τάμπόρια, τηc τέχνηc πέραc
τουτ' εcτιν, αν εύ προcδράμηιc πρόc τό cτόμα.
διακονουμεν νυν γάμουc. τό θυμα βουc,
20 ό διδούc επιφανήc, επιφανηc ό λαμβάνων.
 Φιλοπάτωρ - Χορεύουcαι 575

τούτων γυναίκεc ίερέαι t τfjι θείiι θεοί,

κορύβαντεc, αύλοί, παννυχίδεc, αναcτροφή·
ίππόδρομοc ούτόc έcτί cοι μαγειρικfjc.
μέμνηcο καi cύ τουτο

Athen. ΙΧ p. 376 Ε ό μάγειροc εφη· αλλ' ή νομίζετέ με ελαττον πεπαιδευcθαι τών αρχαίων
εκείνων μαγείρων περί ών οί κωμωιδιοποιοί λέγουcι; Ποcείδιπποc μέν έν Χορευούcαιc
(fab. nom. om. CE), μάγειρο c δ' έcτίν ό λέγων πρόc τούc μαθητάc τάδε· μαθητά -
τουτο. sequitur fr. 29
1-6 om. CE 3 λαλειν Casaub.: ά.λλειν Α 5 αλαζονεία Mus.: -είαι Α 6 δψει
cχεδόν τι Porson Adv. p. 110: δψειc δ' εχοντι Α πάντα suppl. Porson, παcι Blaydes Adv.
ΙΙ p. 252 'fort. cχεδόν παcών cύ' Kaibel (cχ. παcών τι Richards p. 113) 7 ξεναγόc
όυτοc δcτιc Α: δcτιc CE: ξ. ούτοc ήνίκ' (νel ο{ον ξ. ούτοc) Meineke, ξ. ούτοc αότίκ' Kock
8 δράκοντι? Κassel (cεcιδ. sc. θώρακα) 9 αν τύχη(ι) ACE: έν μάχηι Kock έcτιν Α:
-ι CE 10 ό Α: καί ό CE αν Dindorf: εάν ACE 11 τόν ACE: τιν' Blaydes
12 καλών Grotius Exc. p. 995: καλώc ACE 13 επτηξ' Casaub.: έπιτηξ' Α: επειτ' ήξεν
CE εκαcτοc εόθύc om. CE αν Grotius p. 817: έάν ACE ά.ληθινόν ACE: άπλήγιον
Kock (coll. Eup. fr. 238) 14 cαυτόν παραβάλληιc Α: έαυτόν -βάληc CE 16 cτόμια
AC: cτόματα Ε (marg. cτόμϊα) 18 αν ευ CE: ίiνευ Α post hunc ν. defic. CE
21 ίερέαι Meineke: ϊέρειαι Α: εic' ίέρειαι Erfurdt Obs. p. 441 τηι θεαι θεοί Α: τηι θεώι
Grotius, Erfurdt (νίd. Cobet Νον. lect. p. 26 sq.): θεοί, θεοί Meineke: Θεαι, Θεώι Wil. (νίd.
SIG 3 83 not. 12) 22 ά.ναcτροφή Α: -αί Blaydes 24 τουτο Meineke Men. et Phil. p. 33:
τουτί Α

1 cf. Dionys. fr. 3,19, Euphr. fr. 9, 11 6 cf. Sosip. fr. 1,47, Diph. fr. 17,4 sq. 7 sq. Poll.
Ι 134 θώρακεc ... φολιδωτοί, νίd. Lammert RE VI Α 1 (1936) 335,1-40 serpentes ίπ
lorica effictas habet Agamemnon Hom. Λ 26 9 νίd. Timocl. fr. 12,4 12 κυμινοπρίcτηc
Alex. fr. 251 Κ., vid. Gow ad Theocr. 10,55 λιμούc 'famelicos' Grotius Eust. ίπ Od.
p. 1828,6 κυμινοπρίcτηc, ετι δέ καί λιμόc 13 αληθ. de coquo qui 'sine ulla pompa et
specie inanium' accesserit, Casaub. Animadv. p.651,57. aliter Sosip. fr.1,6sq. 15 Men.
Asp. 130 δπερ ύπειπα, cf. 330 et νίd. Headlam ad Herond. 5,53 Dem. 18,220 χώραν ...
διδόναι, νίd. Wankel ad loc. (p.1009sq.) 16 cf. Diph. fr.17,6 17 νίd. ad Heges. fr.1,4
(πέραc) 17sq. λιμένοc cτόμα Poll. Ι 102 et ΙΧ 28 19 vid. ad Strat. fr. 1,20 20 'ό
διδούc socer, ό λαμβάνων gener' Meineke, duce Casaub. 21 de fonna ίερέα vid. Schulze
Qu. ep. p. 489, Handley et Sandbach ad Men. Dysc. 496, Threatte Ι p. 315 22 κορύβαντεc
'temulenti comissatores' Meineke ά.ναcτροφή videtur τά κάτωθεν ανω significare, Mnesim.
fr. 4,20 24 cf. Dionys. fr. 3,20 et Men. Asp. 229
576 POSIDIPPUS

Incertarumfabularum fragmenta

29 (27)

ίδιώτηc μέγαc
αυτοίc ό Cεύθηc. olcθαc, ώ βέλ τιcθ', δτι
άγαθου cτρατηγου διαφέρει ν ουθέν δοκεί.
οί πολέμιοι πάρειcιν· ό βαθύc τfιι φύcει
s cτρατηγόc εcτη καi τό πραγμ' έδέξατο.
πολέμιόc έcτι παc δ cυμπί νων δχλοc.
κινεί γάρ άθρόοc ούτοc· είcελήλυθεν,
έκ πεντεκαίδεχ' ήμερων προηλπικώc
τό δείπνον, όρμfιc μεcτόc, έκκεκαυμένοc,
10 τηρών πότ' έπi τάc χείραc οίcει τιc. νόει
δχλου τοιούτου ραχίαν ήθροιcμένην

Athen. ΙΧp. 377 Β (post fr. 28) καi περί έτέρου δέ μαγείρου (δνομα δ' εcτi Cεύθηc) ό
αυτόc φηcιν ποιητήc οϋτωc· ιδ. - ηθρ.
1-2 om. CE 2 cευήθηc Α olcθαc Pierson Moer. p. 283: -α Α: -α δ' Grotius Exc.
p. 995: ϊcθι δ' Blaydes Αdν. 11 p. 252, fort. recte 3 ό μάγειροc praemittunt CE δια­
φέρειν ουθέν δοκεί Α: -ει ουδέν CE 5 εcτη καi (vel εcτηκεν) Casaub.: εcτηκε(ν) καi
ACE: έcτηκώc Wakefield Silv. crit. 111 (1792) p. 29 7 κινεί Grotius: πίνει ACE
8 προηλπικώc CE: προc- Α 9 εκκεκαυμένοc Cobet Νον. lect. p. 5: εκλελυμ- ACE
10 πότ' έπi τάc χείραc ACE: όπότε κατά χειρόc Cobet, numeήs dubiis (πότε δή κ. χ. Herw.
Coll. p. 194) post τιc defic. CE 11 τοιούτου Α: τοc- Kock ραχίαν Schweigh.: ρακ-
Α ηθροιcμένην Α: -μένου Schweigh.

3 de coqui cum imperatore comparatione vid. Dionys. fr. 2,11 sqq., Sosip. fr. 1,44 sqq.
4 Polyb. ΧΧΙ 7,5 βαθύτεροc τηι φύcει, cf. VI 24,9 βαθείc ... ταίc ψυχαίc et vid. Walbank
ad XXVII 12,3 5 εδέξατο 'ut imperator impetum hostium' Kock (LSJ s. ν., 11 2)
7 κινείν abs. Polyb. 1154,2, Plut. vit. Dion. 27,5 11 Plut. an seni sit ger. resp. 10 p. 789 D
ραχίαν ... εν δήμωι καi ψόφον, cf. 13 p. 791 Α. Diogen. VII 99 ραχίαc λαλίcτεροc. de
Atticorum usu vid. Ael. Dion. ρ 7

30 (28)

Έλλάc μέν έcτι μία, πόλειc δέ πλείονεc·

cύ μέν άττικίζειc, ήνίκ' αν φωνήν λέγηιc
αύτου τιν', οί δ' ~Ελληνεc έλληνίζομεν.
 Incertae fabulae 577

τί προcδιατρίβων cυλλαβαϊ:c κ:αi γράμμαcιν

s τήν εύτραπελίαν εtc αηδίαν άγειc;

Heraclid. De urb. Graec. 1117 δτι δέ παcα fjv κατηριθμήμεθα (cf. ΠΙ 1 από Πελοποννήcου
... μέχρι του Μαγνήτων ... cτομίου) Έλλάc έcτι, μαρτυρεί ήμίν δ των κωμωιδιών ποιητηc
Ποcείδιπποc μεμφόμενοc Άθηναίοιc, δτι την αύτών φωνην καi την πόλιν (φωνι'ιν κοινην
δληc Hecker Phil. 5, 1850, 420, sed cf. Isocr. 16,27) φαci τηc Έλλάδοc εΙναι, λέγων οϋτωc·
Έλλάc - αγειc
2 λέγειc cod.: corr. Stephanus ίη ed. pr. (1589) p. 75 3 αυτου τίν' cod.: corr. Salm.,
Plin. Exerc. (1629) p.142A (qui postea, De Hellenistica [1643] p.165. 409, cαυτου praeter
necessitatem, vid. ad Philem. fr. 116,3)
1 sqq. Theocr. 15,93 Δωρίcδειν δ' εξεcτι, δοκώ, τοίc Δωριέεccι errare eos qui cum
Salmasio ex Heraclidis verbis poetae versus sequentibus Thessalum loqui efficiant recte monet
Bothe, cf. Latte ΚΙ. Schr. p. 62328 et νίd. Wil. Hell. Dicht. 1 p. 93, ΚΙ. Schr. 111p. 482 2 sq.
vid. Cobet Νον. lect. p. 100. apud Poll. IV 22. 23. 25 iuxta ponuntur έλληνιcμόc / άττικιcμόc,
έλληνικώc / άττικώc, έλληνίcαι / άττικίcαι 4sq. Όimirum Atticus ille alterum minus
attice loquentem notaverat' Meineke 4 Plat. Crat. p. 390 Ε τά γράμματα καi τάc cυλ­
λαβάc. [Arist.] probl. Χ 39 p. 895• 8 (cf. 14) οί άνθρωποι γράμματα πολλά φθέγγονται, νίd.
Bywater ad poet. 20 p. 1456b 22 5 Arist. rhet. ΙΙ 12 p. 1389b 11 ή γάρ ευτραπελία
πεπαιδευμένη ϋβριc έcτίν, eth. Νίc. ΙΧ 7 p. 1158• 31 τούc ευτραπέλουc του ήδέοc έφιέμενοι
(ζητουcιν), cf. Plat. rep. VIII p. 563 ΑΒ et Isocr. 15,296

31 (29)

ναοί δύ' εici κ:αi cτοά κ:αi τοϋνομα

κ:αi τό βαλανεϊ:ον κ:αi τό Cηράμβου κ:λέοc,
τό πολύ μέν ακ:τή, τοϊ:c δ' Έλευθερίοιc πόλιc

Heraclid. De urb. Graec. 1 11 (Plataeae) ή δέ πόλιc κατά τόν κωμωιδιών ποιητην

Ποcείδιππον ναοί - πόλιc
1 ναοi cod.: νεώι Meineke τοϋνομα (fama victoriae Plataeensis) cod.: βού- Herw. Coll.
p. 194 Cηράμβου cod.: Cαράβου Meineke ex Achaei Eretriensis versu corrupto 20 F 13,2
Sn. νίd. Bechtel Spitznamen p.63sq., Masson Rev. Phil. 49 (1975) 13-18 3 ακτή
cod.: αργή (sc. γη) Kock έλευθέροιc cod.: corr. 1. Vossius, Peripl. Scyl. (1639), Not. p. 2

1 εγένετο δέ ή ίiλωcιc Πλαταίαc ή δευτέρα μάχηc μέν τρίτωι τηc έν Λεύκτροιc ετει
πρότερον (a. 374) ... καi ή μέν πόλιc ύπό των Θηβαίων καθηιρέθη πλην τά ίερά Paus. ΙΧ
1,8, qui tria commemorat templa lunonis (2,7), Minervae (4,1), Cereris (4,3) Heges. 142
F 6 Jac. δνομα κατελάβομεν πόλιν καταλιπόντεc 2 incertum an idem apud Plat. Gorg.
578 POSIDIPPUS

p. 518 Β Cάραμβοc ό κάπηλοc (cάραβοc pήmίtus W, Cήραμβοc Bechtel) 3 Paus. ΙΧ 2,6

ίiγουcι δέ καi νυν ετι άγώνα δια ετουc πέμπτου τά 'Ελευθέρια, cf. Strab. ΙΧ 2,31 p. 412,
Plut. νίt. Arίstίd. 19,8 et νίd. de tίtulίs L. Robert Op. ιηίη. 11 p. 7601 (a. 1929), Entret. Hardt
14 (1967) p.187 sqq.

32 (30)

ουδεic ι'ίλυποc τόν βίον διήγαγεν

ι'ίνθρωποc ων ουδέ μέχρι του τέλουc πάλιν
εμει νεν άτυχων

Clem. Alex. strom. VI 13,6 (de furtίs scriptorum) του κωμικου Διφίλου εiπόντοc (fr. 117)
ευμετάβολόc έcτιν άνθρώπων βιόc, Ποcίδιπποc· ουδεic - ευτυχών. Stob. IV 35,26 (περί
λύπηc) νοl.V p. 862 Η. (ed. Τήηc., Corp. Par.) Ποcειδίππου (Πώc εiδ- Corp. Par. [Schenkl
SB Wien 115, 1887, 488], om. Τήηc.)· ουδεic - ευτυχών
1 ίiλυποc Τήηc. (cf. Alcm. PMG 1,37-39): άλύπωc Clem., Corp. Par. (cf. Nicom. fr.1,42)
2 μέχρι Trinc.: ίiχρι Clem., Corp. Par. του τέλουc πάλιν Clem.: του τέλουc Corp. Par.:
τέλουc Trinc.: του τέλουc πάνυ Μ. Fuhr, Dicaearchί Mess. quae supersunt (1841) p. 262
3 άτυχων Grotius Exc. p. 996: ευτ- codd.

1 sq. cf. Men. fr. 341 Koe., Eur. ΙΑ 161-163

33 (31)

την χλανίδα πάντεc, ώc εοικ:εν, ουκ: εμέ

προcηγόρευον· ουδέ εΙc νυν μοι λαλεί

Stob. 11114,1 (περί κολακείαc) p. 468 Η. (codd. SMA) Ποcειδίππου (ποcιδ- SM, ποcϊδίπου
Α1, corr. Α2)· την - λαλεί

1 Men. Dysc. 257 ό την χλανίδ' εχων, sίgnum opulentiae, cf. Dem. 36,45 2 cf. Luc.
Τίιη. 5. 8

34 (32)

δια την τέχνην μεν γνωρίμουc εκ:τηcάμην

πολλούc, δια τόν τρόπον δέ τούc πλείcτουc φίλουc
 Incertae fabulae 579

Stob. 11137,14 (περί χρηcτότητοc) p. 701 Η. (codd. SMA) Ποcιδίππου· δια - φίλουc
1 τέχνην SMA: τύχην Meineke
1 sq. 'poterat homo ιωυρεύc ε{ναι την τέχνην, et hinc γνωρίμουc permultos habere' Cobet
Νον. lect. p. 74. 'putaveram haec coquum aliquem dicere' Iacobi ap. Mein. V 1 p. cccxx, coll.
fr. 25,4

35 (33)

ούκ εργον έcτίν εύ λέγειν, άλλ' ευ φρονείν·

πολλοί γαρ ευ λέγοντεc ούιc εχουcι νουν

Stob. 11 15,24 (περί του δοκείν καi του ε{ναι) p.189W. (cod. L) Ποcιδίππου (οδιδ- L,
litt. init. pro rubr. relicta)· (ου)κ - νουν
1 φρονείν Cobet Νον. lect. p. 90: ποιείν L

36 (34)

διψηρόc ι'iτοποc ό μυρίνηc ό τίμιοc

Athen. epit. 1 p. 32 Β μυρίνηc δέ (μυρτίτηc δέη μυρρ- CE, corr. Porson Αdν. p. 51) o{voc
κείται παρά Ποcειδίππωι· διψ. - τίμ.
διψηρόc ατοποc CE: -όc άτόπωc Emperius Opusc. p. 345: -όc αποτοc Salm., Plin. Exerc.
(1629) p. 711 Β: -όc ατονοc Meineke: - v διψηροίcιν ατοποc Kaibel: δίψηc (vel -ουc)
άρωγόc Herw. Νον. add. p. 45 (coll. Antiphan. fr.150 Κ.) μυρίνηc Porson: μυρρ- CE

vid. ad Philippid. fr. 40

37 (37)

τό τηc έλαίαc δένδροc

Epim. Hom. alphab. μ64 (Αη. Οχ. 1 p.277,8) γίνεται ... τά είc ον ουδέτερα καi είc oc,
ωcπερ ... κρίνον κρίνοc, ενθεν καi κρίνεcι παρά Άριcτοφάνει (Nub. 911), καi παρά
Ποcιδίππωι (-ππίω cod.)· τό - δένδροc, καi πάλιν παρά Άριcτοφάνει· (Pher. fr.137,9)
δένδροc cod., νίd. Dyck MusHelv 46 (1989) 4
580 POSIDIPPUS

38 (35)

Harp. p. 155,20 Dind. Δημοcθένηc (43,54) ... επίκληρον ωνόμαcε τήν πενιχράν κόρην,
ην θηccαν όνομάζουcιν ο{ 'Αττικοί. έπάναγκεc δέ ήν τοίc εγγιcτα γένουc τάc θήccαc η
λαμβάνειν πρόc γάμον η ε' μναc διδόναι, ώc καi Ποcίδιππόc (ποcεί- cod. Α) που ό ιcωμικόc
φηcιν

Sol. F 126" Rusch., Ar. Byz. fr. 278 Sl. cf. Ter. Phonn. 410 et vid. Lipsius Att. Recht
p. 37037

39 (36)

Phot. p.459,3 = Sud. π2631 προcέ ιcοψεν (-ε Sud.) τω ι άνθρώπωι· άντi του
ηλλοτριώcατο. οϋτωc Ποcείδιπποc
προcέκοψε τάνθρώπωι poetam dixisse censet Meineke Polyb. V 49,5 προcέκοπτε τοίc
πολλοίc, VI 6,3 δυcαρεcτείν καi προcκόπτειν, cf. VII 5,6

40 (39)

Phot. (b, z) α 460 = Lex. Bachm. p. 38,6 α θ ε το c· ό άποίητοc. οϋτωc Ποcείδιπποc (ποcίδ­
Leχ.Bachm.)
Όpponi videtur filius ηοη adoptatus alteri adoptato' Κaibel ms.

41 (40)

Phot. (z) α3158 = Lex. Bachm. p.163,11 λέγεται δέ αυθέκαcτα καi τά απότομα
(αυτόματα Lex. Bachm.) καi cκληρά. Μένανδρόc φηcι (fr. 736 Koe.)· πιιcρου γέροντοc,
αυθεκάcτου τόν τρόπον. Ποcίδιπποc δέ άντi του άπλου εχρήcατο
Phot. α3159 = Sud. α4425 = Lex. Bachm. p.163,16 αυθέκαcτα τά άπλα, Hesych. α8256
αυθέκαcτα· άπλα, 8257 αυθέκαcτοc ... τώι τρόπωι άπλουc vid. ad Philem. fr. 93,6 sq.
 Incertae fabulae 581

42 (41)

Phot. (z) α2407 = Sud. α3155 = Lex. Bachm. p.121,1 άπηλιώτηc έν τώι π (η codd.,
corr. Bekker), ιcαi άντήλιοc, ιcαi πάντα τά δμοια ψιλώc. ιcαi ή ε π η λ ί c έcτι παρά Ποcει­
δίππωι (ποcιδ- Lex. Bachm., επηλιc. οϋτωc Ποcείδιπποc Phot.)
Eust. in Od. p.1562,37 δτι δέ ψιλωτικοί τών δαcυνομένων οί 'Ίωνεc, δηλοί ιcαi ... δ
άντήλιοc ... ιcαi δ άπηλιώτηc. ιcαi επηλιc ή έπi του προcώπου μελανία ιcαi τό πώμα τηc
λάρναιcοc (Hesych. ε4560), ωc φαcιν ο{ παλαιοί κατά τόν Cοφοιcλην (fr.1046R.). ή δ' αυτή
ιcαi εφηλιc ιcοινώc, ώc από του fjλου, vid. Ael. Dion. α 157 et ε48, Or. Β 30 Alp.

43 (42)

Poll. 111101 (codd. FS, Α, BC) δνομα παρά Θουιcυδίδηι (11167,4) οί έπίχαρτοι, ωcπερ
ιcαi οί ιcαταγέλαcτοι· τό γάρ παρά Ποcειδίππωι έπίχαρμα μοχθηρόν (πονηρόν BC)
Hesych. ε 5415 έπίχαρμα· ... ιcαi ό έπίχαρτοc. vid. Diggle ad Eur. Phaeth. 93

44 (43)

Antiatt. p. 104,19 ιc α ιc ο π ρ ό c ω π ο c· Ποcίδιπποc

45 (44)

Phot. p. 193,18 ιc ύ φ ων ε c· ίμάτια γυναικεία, η χιτώνοc εlδοc. οϋτωc Ποcείδιπποc

vid. ad Ar. fr. 332,8

vid. etiam ad Diph. fr.18 et Eup. fr. 192,215. apud Sud. χ 44 χαλιcιδίτιc· παρά tΊωcήπωι t
ή πόρνη. άπό τηc εύτελείαc του διδομένου νομίcματοc e. g. παρά Ποc(ε)ιδίππωι coni.
Taillardat Suet. p.125 ('an Ήγηcίππωι?' Adler)
 [POSI]DIPPUS11
(saec. 11)

IG Ι1 2 2325,79 (poetae Dionysiis victores) = V Β 1 col. 6,9 Mette

Ποcεί]διπποc 11
suppl. Koehler praecedit Timotheus 11 (test. *3)
Koerte RE ΧΧΙ 1 (1953) 428 (Poseidippos nr. 2)

PROCLIDES
(saec. IV)

1. 1G 112 2318,325-327 (certamen Dionysiorum [επί] ~ψωκ:ράτουc, a. 332) = 1 col.

15,104-106 Mette
κ:ω[μ]ωιδ[ών
Διοπεί[θηc έχορήγει
Προιcλείδ[ηc εδίδαcκ:ε

2. 1G Ι1 2 2325,159 (poetae Lenaeis victores) = V C 1 col. 4,8 Mette

Προιcλείδηc 1
praecedunt Pyr[ren], Alcenor, Timocles (test. 3), sequuntur Menander, Philemo (test. 14),
Apollodorus (Car.), Diphilus (test. 4), Philippides (test. 7), Nicostratus 11 (test. 3)
Koerte RE ΧΧΙΙΙ 1 (1957) 174sq. (Prokleides nr.1)
 PROTARCHUS
(saec. 1)

1G VII 2727,27 - 30 (poetae Acraiphiae Soteήis victores) = 11 C 6 Mette

ποιητήc κωμω(ι)διών
Πρώtαρχοc Πρωτογένουc Θεcπιεύc
τόν έπινίκιον
Πρώtαρχοc Πρωτογένουc Θεcπιεύc
eius pater (vel filius?) Πρωτογένηc Πρωτάρχου ibid. 13 επών ποιητήc a Thespiis
honoratur 10 VII 1861. 1862

PYR[REN]
(saec. IV)

1G 112 2325,156 (poetae Lenaeis victores) = V C 1 col. 4,5 Mette

Πυρ[ρήν] 1
suppl. Wιlhelm Urk. p. 129 et Beitr. z. Gr. Inschήftenkunde (1909) p. 213, coll. tit. Epidauήo
1G Ιν2 1, 103,31. 37. 70
 PYTHOD[
(saec. 111)

1G II 2 2325 (?poetae Lenaeis victores) fr. ηον. ed. Dina Peppas-Delmousou ΑΜ 92 (1977)
230 = V C 1 col. 7,1 Mette
Πυθόδ[
Πυθόδ[ωροc Mette p. 177 sequuntur Erato[ (vol. V p. 177) et Call[ (vol. IV p. 55)
 SANNYRIO
(saec. V ex.)

1. Sud. c93 Cαννυρίων, Άθηναιοc, κωμικά;. δράματα αυτού εcτι ταύτα· Γέλωc, Δανάη,
Ίώ, Ψυχαcταί, ώc 'Αθήναιοc εν (om. V) Δειπνοcοφιcταιc (fr. 2.3; 11)
Ψυχαcταί Strattidis fabula iπepsit ex Athen. ΧΙΙ p. 551 C (Stratt. fr. 57)

2. Sud. δ1155 Διοκλfίc (test.1) ... άρχαιοc κωμικά;, cύγχρονοc Cαννυρίωνι καί Φιλυλ­
λίωι (test. 2)

3. Ael. var. hist. Χ6 έκωμωιδουντο ειc λεπτότητα Cαννυρίων ό κωμωιδίαc ποιητήc κτλ.
vid. Stratt. fr. 57 et 21, Ar. fr. 156,8 sq.

Meineke I p. 263 sq., 11 2 p. 873-875 Kock I p. 793- 795 Daub RhM 35 (1880)
64-66 Croenert Κοl. u. Men. (1906) p. 25 (de nomine poetae) Koerte RE I Α 2
(1920) 2285 Schmid 1 4 p.170sq.
586 SANNYRIO

Γέλωc

cf. test. 1 et νίd. quae de fabulae tempore disputat Geissler p. 67 cum add. p. χνίί, de
argumento Daub p. 65

1 (1)

πελανόν [
α καλείτε cεμνώc αλφιθ' ύμείc οί βροτοί

Harp. p. 243,7 Dind. πελανόc (πέλ- codd.)· Λυκοϋργοc έν τώι περί τήc ίερείαc
(fr. 43 S.)
... 'Απολλώνιοc δ' ό 'Αχαρνεύc έν τώι περί τών
(' Αθήνηcι ν add. Κeil) έορτών οϋτω γράφει·
όμοίωc δέ καi ό προcαγορευόμενοc πελανόc (πέλ- codd.). λέγεται δέ πέμματά τινα τοίc
θεοίc γινόμενα έκ τοϋ ιiφαιρεθέντοc cίτου έκ τήc αλω (365 F 1 Jac.). (Cαννυρίων) (ίη spat.
vac. suppl. Maussac) δ' έν Γέλωτί φηcι· πέλανον - βροτοί. Δίδυμοc δέ (p. 40 Schm.)
κυρίωc φηci τό εκ τήc (παι)πάληc πέμμα κτλ.
1 post πελανόν (πέλ. codd., sed πέλανον hoc accentu ne pήma acuatur pap. Herond.
4,91, et vid. Herodiani praeceptum I p.178,19L.) spat. vac., (υ -) πελ. (καλοϋμεν ήμείc
οί θεοί) Casaub. Animadv. p. 511,24, ( cεμνώc καλοϋμεν) πελ. ( ήμείc ο{ θεοί) Cobet Coll.
cήt. p.182 2 καλείτε Ald.: -αι codd. cεμνώc codd.: γυμνώc Lobeck Agl. p. 868l•Ι (cf.
863): ιicέμνωc Meineke (cf. Chaerem. 71 F 36,3 Sn.): κοινώc Blaydes Αdν. 11p. 98
1 vid. vl.eeuwen et Holzinger ad Ar. Plut. 661; SIG 3 83,36 cum not. 9; Ziehen RE ΧΙΧ 1
(1937) 247,1-9 1 sq. de dialecto deorum vid. ad Cratin. fr. 258,5 (cum add. νοl. 1112
p.444)

2 (2)

υ - Μέλητον τόν από Ληναίου νεκρόν

Athen. ΧΙΙ p. 551 C (post Stratt. fr. 57) περί δε Μελήτου (47 Τ 3 Sn.) αύτόc ό Cαννυρίων
εν Γέλωτι λέγει οϋτωc· Μέλητον - νεκρόν
vid. ad Ar. fr.117. 156,9sq. et 590,28sq.

3 (3)

ib βατίδεc, ib γλαύκων κάρα

 Γέλωc 587

Athen. VII p. 286C (βατίc) Cαννυρίων δ' έν Γέλωτι- <Ϊ> - κάρα

'dubitaή potest initiωnne sit an exitus tήmetή' Kock

vid. ad Bat. fr. 5,16sqq. κάρα plur., ut Ηοιη. hy. Cer. 12 (sing. Cratin. fr. 105,7, Eup.
fr. 280, Eub. fr. 56,6)

4 (4)

κεραμικήν γαίαν cτρέφων

Ρο!!. Χ 185 (codd. FS, ABCL) καί γην δέ κεραμίτιν είποιc αν καί γην κεραμίδα, η ώc
Cαννυρίων (dνν- ΑΒ) εν Γέλωτι (οιη. Α)· κερ. γ. cτρ.
cτρέφων οιη. Α

vid. ad Eub. fr.42,1 'cτρέφων dicit propter figuli rotam' Meineke

5 (5)

Schol. Areth. (Β) Plat. apol. p.19C (p.421 Gr.) de Α r ί s to ph ane (cuius vid. test. 3,9sq.
et 1,7sqq.) Άριcτώwμοc δ' έν Ήλίωι ριγουντι (fr.4K.) καί Cαννυρίων εν Γέλωτι τετράδι
φαcίν αυτόν γενέcθαι, διό(τι) τόν βίον κατέτριψεν έτέροιc πονών. οί γιiρ τετράδι γεννώ­
μενοι (γενόμ- Κaibel) πονουντεc ίίλλοιc καρπουcθαι παρέχουcιν, ώc καί Φιλόχοροc εν τηι
πρώτηι περί ήμερών ίcτορεί (328 F 85 Jac.). ταύτηι δέ καί Ήρακλη φηcι γεννηθfjναι

6 (6)

Harp. p. 210, 11 Dind. να ύ κ λ η ρο c ... έπί του μεμιcθωμένου επί τώι τιi ενοίκια εκλέγειν
η οίκίαc η cυνοικίαc ... Cαννυρίων (-ιρίων codd.) Γέλωτι. vid. Diph. fr. 36

7 (7)

Ρο!!. ΙΧ 26 (dπό πόλεωc όνόματα) πολίτηc, πολιτεία, πολιτευόμενοι, πολιτεύεcθαι,

πολιτεύειν, καί πολιτοκοπία ώc Cαννυρίων Γέλωτι ... καi πολιτοκοπείν παρ' Άντι­
φώντι (fr. 177 Β1., cf. Plat. fr. 113, Diph. fr. 132)
sic FS, οιη. C; ABL habent πολίτηc, πολιτεία, πολιτοκοπείν, πολιτοκοπία omissis reliquis
588 SANNYRIO

Δανάη

cf. test. 1 et vid. ad Eubuli Δανάην. cognomines fabulas tragici scήpserunt Sophocles et
Euήpides. de tempore (c. a. 407 -404) Geissler p. 64

8 (8)

τί οι'ίν γενόμενοc είc όπην ένδύcομαι;

ζητητέον. φέρ' εί γενοίμην (- ) γαλή·
άλλ' Ήγέλοχοc (εύθύc) με μηνύcειεν (αν)
ό τραγικόc dνακράγοι τ' αν είcιδών μέγα·
s έκ κυμάτων γαρ αι'ίθιc αι'ί γαλήν' όρώ

Schol. (ΜΤΒ) Eur. Or. 279 (1 p.126sq. Schw.) έκ κυμάτων γdρ αl}θιc αι3 γαλήν' όρώ:
ιcειcωμώιδηται ό cτίχοc διd Ήγέλοχον τόν ύποιcριτήν (vid. Stratt. fr.1) ... ιcαί Cαννυρίων
έν Δανάηι (θαν- codd.)· τί - όρώ
1 ενδύcομαι codd.: εicδ- Blaydes Adv. ΙΙ p. 98 cf. Ar. Vesp. 1020 2 φέρων
ΜΤ γαλη ΤΒ: γαλή Μ: μυγαλη anon. apud Dind.: (νύν) γαλη Dobree Adv. 11 p.168
(qui vocem ζητητέον traditam esse ignorabat): (αν) vel (δή) γαλη Κassel 3 ευθύc add.
Schwartz, οότοc Bergk Rel. p. 430 (vid. 4) αν add. Bergk 4 αν Bergk: αν ευθύc ΜΤ:
αν οότοc Β (vid. 3) εicιδών Β: -ιδην η Τ: -ίδ' η Μ 5 αι3 om. Μ γαλην' Β (vid.
ad Stratt. fr. 63,1): γαλήν' Τ: γαλήν Μ
1 sqq. Ίονίs ... verba, qui consilii inops est, quo pacto ad Danaen penetrare possit' Bergk

9 (9)

Schol. (V) Ar. Ran. 367 (de Archino et Agyrrio, vid. Plat. fr.141) μέμνηται δέ
τούτων ... ιcαί Cαννυρίων εν Δανάηι

10 (1 Dem.)

Phot. (b, S') α 2058 ιi ντα υ γ έc ιc άλλο c· πάνυ εναργήc ή φωνή. Cαννυρίων (-ω b)
Δανάηι λέγει έπαινων τό ιcάλλοc αύτηc. ή λέξιc Φρυνίχου (praep. soph. fr. 23 Βοπ.)
ιcάλλοc ιiνταυγέc C. Robert GGA 180 (1918) 162
cf. Eub. fr. 56,5
 Δανάη - Incertae fabώae 589

Ίώ

cf. test. 1 et vid. ad Platonis fabulam cognominem. Phryn. fr. 50 huc pertinere coni. Kock

11 (10)

φθείρεcθ' έπίτριπτοι ψωμοκόλακεc

Athen. VI p. 261 F (νίd. Ar. fr. 172) καί Cαννυρίων 'Ιοί (ποί ACE; cοπ. Elmsley ad Ar.
Ach. 460)· φθ. έπ. ψωμ.
: : φθείρου Ar. Ach. 460, cf. Plut. 598. 610

lncertarum fabularumfragmenta

12 (3 Dem.)

Phot. (b, sz) α 1408 (vid. Plat. fr. 139) καί άναβε β ι ώ c θα ι Cαννυρίων

13 (2Dem.)

Phot. (Sz) α3190 (vid. Ar. fr. 785) καί dύπνωc Cαννυρίων
 SATYRION
(saec. 111)

1G 112 2325,72 (poetae Dionysiis victores) = V Β 1 col. 5,13 Mette

Cατυρίων 1
praecedit Posidippus (test. 7), sequuntur Apollodorus (Car.), Philemo iun. (test. 2), Da-
moxenus (test. 2), Phoenicides (test. 3)
 SIMYLUS
(saec. 111)

1. IG 112 2319,59 (comoediae Lenaeis actae) = 111C 2,12 Mette

έπi Δι]οτίμου (a. 284) Cιμύλοc
Έφε]cίαι: ύπε(ιφίνετο) Άριcτόμαχοc (66 O'Conn.)
suppl. Boeckh CIG I p. 354 eodem certamine post Simylum qui palmam tulit secundus
et tertius fuit Diodorus (test. 4), quartus Phoenicides (test. 5)
*2. IG 112 2323,147 (comoediae Dionysiis actae) = ΠΙ Β 3 col. 3• 7 Mette (επί Ζωπύρου,
a. 185, [παλαιιiι])
Έράτων (175 O'Conn.) Μεγ[αριιcfίι Cιμύλου
suppl. Koehler

Meineke I p.424sq .. cum add. p.xiii-xvi Kock Π p. 444 Koerte RE ΠΙΑ 1 (1927)
216sq. (Simylos nr.1 et 2)

Μεγαρική

cf. test. *2 et vid. Jacoby FGrHist Πlb ίί p. 229 sq.

1 (1)

Ρο!!. Χ 42 περι c τ ρ ώ ματ α είρηται ... εν τfίι Cιμύλου Μεγαριιcfίι

Εφεcία

cf. test. 1 et νίd. ad Cήtonis Έφεcίουc (νοl. IV p. 346)

592 SIMYLUS

Dubium

2 (SH 728)

κοινωc ποιητάc (πάνταc) εθοc έcτiν καλείν

καi τούc περιττούc τηι φύcει καi τούc κακούc·
εδει δι': κρίνειν

Theoph. Antioch. ad Autol. 1117 (p. 110 Gr.) τόν οόν cυνετόν άκροατήν καi άναγινώc­
κοντα προcέχειν άκριβώc τoic λεγομένοιc (δεί), καθώc καi ό Cιμύλοc εφη· κοινώc -
κρίνειν.sequitur Philem. fr. 131
1 πάνταc add. Meineke I p. χν 2 κακούc J. C. Wolf: καλούc cod.
1 cf. Arist. poet. 1 p. 1447b 15, qui vetat ποιητάc κοινfjι κατά τό μέτρον προcαγορεύειν
quorum pars tantum κατά τήν μίμηcιν poetae nomine digna sit
hos versus cum iambis sub Simyli nomine apud Stobaeum servatis (SH 726sq.) poetae
didactico tribuit Meineke; an comici esse possint, cum Philemonis fragmentum antecedant
et Atticam formam περιττούc exhibeant, dubitat Koerte RE 1.1. (s. ν. Simylos 2)
 SOC[
(saec. 111)

IG 112 2325 (?poetae Lenaeis victores) fr. nov. ed. Dina Peppas-Delmousou ΑΜ 92 (1977)
230 = V C 1 col. 7,5 Mette
Cωκ[
Cωκ[ράτηc e. g. ed. pr. p. 236 coll. histήone comico Socrate eiusdem saeculi ίη eodem
titulo (215, = 449 O'Conn.)

SOGENES
(saec. 11)

IG 112 2323,157 (comoediae Dionysiis actae) = 111Β 3 col. 3b 11 Mette

a. 183 (vid. ad Posid. test. 8) quintum praemium tulit
Cωγέvηc Φιλοδεcπότωι
ύπε(κρίvετο) Έκαταίοc (166 O'Conn.)

Φιλοδέcποτοc

cognomines fabulas scripserunt Theognetus et Timostratus

 SOPHILUS
(saec. IV)

1. Sud. c881 (codd. AGFVM) Cώφιλοc, Cικυώνιοc η Θηβαίοc, κωμικόc τηc μέcηc
κωμωιδίαc. δράματα αυτού Κιθαρωιδόc, Φύλαρχοc, Τυνδάρεωc η Λήδα, καi Δηλία, ωc
φηcιν Άθήναιοc, καi Χειρίδιον καi Παραθήκη (νίd. fr.4 et 5)
1 Cόφιλοc ex corr. Μ post κωμικόcdeficit F 2 Κιθαρωιδοί G ωc φηcιν
Άθήναιοc καi codd.: ώc <δέ) φ. Άθ. καi Rohde (Flach, Biogr. Gr. qui ab Hesychio pendent
[1883] p. ν): <καi) ωc φ. Άθ. {καi} Daub Jb. cl. Ph. 27 (1881) 265: ωc φ. Άθ. post Παραθ.
transp. Wagner Symb. p. 36 3 'Εγχειρίδιον et Παρακαταθήκη Athen.

Meineke I p. 425 sq., 111p. 581-584 Kock II p.444-447 Koerte RE 111Α 1 (1927)
1039 (Sophilos nr. 1)

Άνδροκληc

comoediam nomen accepisse ab Androcle ceteroquin ignoto qui Men. Sam. 605 -607
describitur coni. Leo NGG 1907 p. 336, prob. Breitenbach p. 46 sq.
etiam fr.11 Άνδροκλεί tribuit Valck.

1 (1)

Athen. 111p.123 DE τό δέ χλιαρόν ϋδωρ 'Αθηναίοι μετά κ ε ρ αc καλουcιν, ώc Cώφιλοc

εν Άνδροκλεί
vid. ad Cratin. fr. 141
 Testimonium - Δηλία 595

2 (2)

Athen. VI p. 228 Β (post Diph. fr. 31) τό δέ εθοc τούτο καi Άθήνηcιν εΙναι ιiξιοί Cώφιλοc
(Cοφ- CE) έν Άνδροκλεί (έν Ά. om. CE) όψονόμουc αξιών αίρείcθαι ύπό
τήc βουλήc δύ' η καi τρείc. hinc Eust. ίπ 11.p. 867,60
αξιών αίρείcθαι Α: αίρείcθ' CE

cf. Eup. fr. 219,1 et Athen. exscήpt. ad loc. (οίνόπται τρείc)

Γάμοc

νίd. ad Diphili Γάμον

3 (Diph. fr. 23 Κ.)

Cτίλπωνόc έcτι βύcμαθ' ό Χαρίνου λόγοc

Diog. Laert. 11 120 (de Stilpone) προcεcκώφθη δέ ύπό Cωφίλου (cοφ- PF et Β 1 , cοπ. Β 2 ,
φίλου ed. pr., Διφ- Aldobrandinus) έν δράματι Γάμωι (γάμου Ρ2 F)· Cτίλπ. - λόγοc
Stilp. fr. 16 (1 p. 118) Giann. Charinum personae nomen ίπ fabula fuisse censet Meineke
(IV p. 386); 'itaque hoc dicere videtur quae Charinus dixit mera sunt Stίlponίs sophismaιa.
quae βύcματα dicit, quippe quibus Stilpo adversaήorum ora obturabat'
miro favore inde a Menagio excepta est Aldobrandini coniectura mutilum illud φίλου
supplere conantis. ίπ temporum sane ratione nulla causa est cur Stilponem a Sophilo
commemorari ποπ posse credamus (quae Meinekii sententia erat Ι p. 426 a Giannantonio
cum errore repetita) nec ideo Γάμοc fabula a Sophilo abiudicanda est quod ίπ Sudae catalogo
ποπ apparet (test.1). recte igitur Sophilum auctorem retinet Weiher p. 70sq. (de quo falsa
refert Giannantoni)

Δηλία

cf. test. 1 et vid. ad Ar. fr. 938

596 SOPHILUS

'Εγχειρίδιον

vid. ad test. 1. cognomines fabulas scήpserunt Menander et Philemo, Gladiolum Livius

Andronicus

4 (3)

cυνεχηc liκρατοc έδίδοτ' ϊcον ϊcωι· πάλιν

την μείζον' ηιτουν

Athen. Χ p. 431 Α (περί των άρχαίων κράcεων, νίd. Timocl. fr. 22) Cώφιλοc δ' εν Έγχει­
ριδίωι· cυνεχήc - ηιτουν
1 cυνεχήc Α: -ώc Meineke Anal. Ath. p. 195: -έc Herw. Append. ad Stud. cήt. (1872)
p. 26, prob. Blaydes Αdν. 11 p. 176, coll. Ar. Equ. 21
1 sq. Men. fr. 659 Koe. πότοι cυνεχειc. fr. 443 τουτο δή τό νυν εθοc / ίiκρατον εβόων, την
μεγάλην, cf. Alex. fr. 111,1 Κ. et vid. Headlam ad Herond. 1,81

Κιθαρωιδόc

cf. test. 1 et vid. ad Clearchi Κιθαρωιδόν (νοl. IV p. 79)

Παρακαταθήκη

vid. ad test. 1. cognomines fabulas scήpserunt Menander, Sosicrates, Timostratus, Timo-

theus et fort. poeta ignotus c. a. 195 (IG 112 2323, 139 = 111Β 3 col. 2b 10 Mette), Depositum
Afranius

5 (4)

ήδύ γε μετ' ανδρών έcτιν Έλλήνων άεi

cυνάγειν. τό πρίiγμα χάριεν· 'Όύχi δώδεκα
κυάθουc" άνεβόηcέν τιc "ύποχείc; κωμάcαι
πρόc την Ταναγρικην δεί γάρ, ϊν' εκεί κατακλιθεic
s έπιδορπίcηται τάc όνείαc ματτύαc
 'Εγχειρίδιον - Τυνδάρεωc η Λήδα 597

Athen. XIV p. 640 D (περί έπιδορπιcμάτων) Cώφιλοc εν Παρακαταθήκηι · ήδύ - ματτύαc

1 άιεi Α 2 δώδεκα Cobet Var. lect. p.123: :fi Α 3 ύποχειc Cobet: ύποχει Α
4 κατακλιθεic Mus.: -κλειcθεic Α: -κλινεic Herw. Obs. p. 81
1 sq. vid. ad Ephipp. fr. 4 2 sq. Men. fr. 2 Koe. όκτώ τιc ύποχεί'ν άνεβόα καi δώδεκα /
κυάθουc vid. ad Diph. fr. 107 3 sq. Theophr. char. 12,3 πρόc τήν ... ερωμένην
κωμάζειν. νίd. Headlam ad Herond. 2,34-37 4 Men. fr. 792 Koe. Ταναγρική γυνή. Cic.
de dom. 111 Tanagraea ... meretrίx cont. Meineke γαρ postpositum ut Philem. fr. 28,10,
vid. Dover I p.61 5 νίd. vLeeuwen ad Ar. Equ. 1399. Olck RE VI 1 (1907) 642,15sqq.

Cυντρέχοντεc

cognominem fabulam scripsit Alexis

6 (5)

ό πορνοβοcιcόc γάρ μ' ύπό ιcνιcολοιχίαc

χορδήν τιν' αίματίτιν αύτωι cιcευάcαι
ειcέλευcε ταυτηνί με

Athen. 111 p.125 Ε (post fr. 8) εν δέ τοιc επιγραφομένοιc Cυντρέχουcι κνιcολοιχίαν

εϊρηκεν εν τούτοιc· δ - με
1 γάρ με Α: γαρ Schweigh.: μέν Meineke ed. min. (γαρ μέν in cod. Β traditum esse
opinatus) 3 ταυτηνί Schweigh.: -τιην Α με cod. Β: έμέ Α: γε Bothe ταυτηιί τε
('sibi ipsi et huice') Herw. Coll. p. 138
1 νίd. ad Eup. fr.190 2 cf. Ar. Equ. 208 3 de pron. pers. bis posito νίd. Fraenkel
Beob. p.90sq., 216

Τυνδάρεωc η Λήδα

cf. test. 1 et νίd. ad Eubuli Λάκωναc η Λήδαν. fort. Τυνδάρεων scripsit Alexis, sed 'ex
verbis Athenaei κατά τόν Άλέξιδοc Τυνδάρεων (ΧΙΙ p. 510Α) ηοη certo colligi potest, etiam
Tyndareum fabulae titulum fuisse' Meineke I p. 391
598 SOPHILUS

Φύλαρχοc vel Φίλαρχοc

cf. test. 1. Φύλαρχον scripsit Phoenicides, Φίλαρχον Philippides. Breitenbach p.107. de

phylarchis νίd. ad Mnesim. fr. 4,4

7 (6)

γαcτριcμόc εcται δαψιλήc· τά προοίμια

δρω υ - υ - υ χορταcθήcομαι.
νη τον Διόνυcον, ανδρεc, ήδη cτρηνιώ

Athen. ΠΙ p. 100 Α (χορταcθηναι, νίd. ad Ar. fr. 162) Cώφιλοc εν Φυλάρχωι· γαcτρ. -
cτρηνιώ
2 τά δείπνου· κάιτα (λαμπρά Kaibel) suppl. Meineke Anal. Ath. p. 45, alii alia

1 Alex. fr. 110,3 Κ. προοίμιον / δείπνου 3 νίd. Diph. fr. 133

8 (7)

όψοφάγοc εϊ καi κνιcολοιχόc

Athen. ΠΙ p. 125 Ε ό δέ κνιcολοιχόc (-λοίχοc Α) εcτι παρά μεν Cωφίλωι εν Φιλάρχωι

οϋτωc (Cόφιλόc φηcί που CE)· όψ. - κν. hinc Eust. ίη Od. p.1817,37
κνιcολοίχοc Α: κνϊccολοιχόc CE, κλιcc- Eust.
vid. ad fr. 6,1

Incertarumfabularumfragmenta

9 (8)

δ πατηρ δ ταύτηc πολύ μέγιcτόc εcτι <- )

κριόc ερέβινθοc

Athen. epit. 11 p. 54 F (ερέβινθοι) Θεόφραcτοc δ' εν φυτικοίc (φυτών Ε, hist. pl. VΠΙ 5,1)
των ερεβίνθων τινάc καλει κριούc (κρείουc CE, cf. Eust. ίη 11. p. 948,46). καi Cώφιλοc
(cόφ- CE) ό - ερέβιvθοc
 Φύλαρχοc - Dubium 599

1 fin. (τιc) Dobree Adv.11 p.298 ('τιc etiam post superlativum, ut Ar. Ran. 291'), (γάρ)
Meineke ('quamquam videndum ne tetrametrorum sint reliquiae')
2 Plin. nat. hist. XVIII 124 de cicere est enίm arίetίno capίtί sίmίle, unde ίtα appellatur.
'comparatio spectat fortasse ad hominis salacitatem' Meineke (cf. Ar. Ran. 545)

10 (9)

τραγικόν γαρ ή φακfj 'cτιν, Άρχάγαθοc εφη

tπο γεγραφέναι ροφουντ' Όρέcτην τηc νόcου πεπαυμένον

Athen. IV p. 158 Α τραγικόν - πεπαυμένον, φηci Cώφιλοc ό κωμωιδιοποιόc (Cόφ- ό

κωμικόc CE)
2 πο γεγραφέναι ροφουντ' Α: ήc καi ροφείν CE
1 sq. Agatharchi pictoήsnomen latere ratus sic versus restituit Dobree Adv. 11 p. 306
(αλλά) τρ. {γάρ} ή φακη 'cθ'· ήc φαcιν Άγάθαρχόν ποτε / γεγραφέναι κτλ. ('ut γάρ sit
Athenaei'), quo duce Meineke τρ. ή φακη 'cτιν, ήc καi φαcιν Άγ. ποτε / γεγρ. κτλ. 'sed
Agatharchi tabula, si quidem is talia potuit pingere, ποπ demonstratur tragicus lentium usus'
Kaibel Άρχάγαθοc εφη dictum videtur ut Θεογένηc εφη Ar. Vesp. 1183

Dubium

11 (adesp. 1299 Κ.)

u εγώ μάγειροc άρτύcω cοφώc

Athen. epit. 11 p. 68 Α (αρτύματα) τό δέ ρημα κείται παρά Cοφοκλεί· εγώ - cοφώc

παρά Cοφοκλεί CE: π. Cοφ(ίλωι έν Άνδρ)οκλεί Valck. apud Brunck, Sophoclis quae
exstant omnia II ίίί (1786) p. 52: 'sufficiebat π. Cωφίλωι' Meineke, qui addit Ύidentur ... ne
satyricae quidem fabulae convenire' vid. Radt ad Soph. fr. 1122
Cratin. fr. 336 αρτυcαι καλώc ποπ coqui sed cum coquo se comparantis verba (de
orationis forma vid. ad Cratin. fr. 56) Sophocli vindicare studuit Headlam ap. Pearson
(Atreum Thyestae cenam apparantem loqui susp. Desrousseaux, ίη ed. Athen. p. 1674)
 SOSICRATES
(saec. 111?)

Meineke Ι p. 498 sq., IV p. 591 sq. Kock ΠΙ p. 391 sq. Koerte RE ΠΙ Α 1 (1927)
1160 (Sosikrates nr. 2)

Παρακαταθήκη

νίd. ad Sophili Παρακαταθήκην

1 (1)

δταν γάρ, οϊμαι, λευκόc ανθρωποc, παχύc,

άργόc, λάβηι δίκελλαν, είωθώc τρυφαν,
πεντεcτάτηρον, γίγνεται τό πνευμ' ανω

Poll. 1 ΙΧ 57 (cod. F) ί':ν τοίc {cταμένοιc την μνίiν τηc ροπηc cτατηρα όνομάζουcιν, καί
δταν εϊπωcι πενταcτάτηρον, πεντάμνουν δοκουcι λέγειν, ώc ί':ν τηι Cωcικράτουc (ύποκρ­
F) Παρακαταθήκηι· δταν - ανω. 2
IV 173 (codd. FS, Α, C) δίκελλαν δέ πεντεcτάτηρον
Cωcικράτηc (κράτηc Α) εν Παρακαταθήκηι την πεντάλιτρον (είρηκεν)
2 είωθώc Scaliger, De re numm. (1616) p.18: είδώc F 3 πεντεcτάτηρον 2FS: πενταcτ-
1F, 2C: πεντάπηρον 2Α cf. Hesych. π 1410 et vid. ad Ar. fr. 383
1 Ar. Ran. 1091 sq. βραδύc ανθρωποc ... λευκόc, πίων
2 Men. Dysc. 766 τρυφερόc
ων δίκελλαν ελαβεc, 390 ή δίκελλ' αγει τάλαντα τέτταρα, cf. 522 sqq. 3 Men. fr. 23,5
Koe. τό πνευμ' εχοντ' ανω, νίd. Nisbet-Hubbard ad Hor. c. Ι 15,31

Φιλάδελφοι

vid. ad Diphili Φιλάδελφον vel -ουc

 Παρακαταθήκη - Incertae fabulae 601

2 (2)

λεπτή δέ κυρτοίc έγγελώcα κύμαcιν

αϋρα, κόρη Cκείρωνοc, ήcύχωι ποδi
προcήγε πράιωc καi καλώc τόν κάνθαρον

Athen. ΧΙ p.474A (de cantharo) Cωcικράτηc Φιλαδέλφοιc (Cωc. δέ έπi πλοίου CE)·
λεπτή-κάνθαρον
2 Cκίρωνοc Kaibel νίd. Threatte Ι p. 193, Pfeitfer ad Call. fr. 296 3 καi καλώc
ACE: καi μαλακώc vel κάκάλωc Meineke Anal. Ath. p. 218 'mihi videtur neque haeren-
dum esse in πράωc καi καλώc, quod est fere πράωc καi ευcχημόνωc, neque άκάλωc tuto
tribui posse comico poetae' Haupt Opusc. ΠΙ p. 396
2 Hesych. c 894 Cκείρων· άργέcτηc λέγεται. δοκεί δέ άπό των Cκειρωνίδων πετρών
καταπνείν, cf. Et. magn. p. 717,25, Theophr. vent. 62 ( ~ Arist. meteor. ΙΙ 6 p. 363b 24 sq.),
[Arist.] νent. sit. et nom. p.973b 19 (fr.250,12R 3 .), Strab. Ι 2,20 p.28 et ΙΧ 1,4
p. 391 ήcύχωι ποδi Eur. Or. 136, cf. Med. 217. 'pedem' nauticum interpretatur Meineke,
νίd. vLeeuwen ad Ar. Equ. 436
Chaeremonis genus dicendi a Sosicrate irήdeή susp. Headlam C\R 13 (1899) 4

Incertarumfabularumfragmenta

3 (3)

αγαθοί δέ τό κακόν έcμέν έφ' έτέρων lδείν·

αύτοi δ' δταν ποιώμεν, ού γιγνώcκομεν

Stob. ΠΙ 23,2 (περί φιλαυτίαc) p. 596 Η. (codd. SMA) Cωcικράτουc· άγ. - γιγν.
2 δ' δταν ποιώμεν SMdA: δ' άμαρτάνοντεc Α2 ίη marg. (= Men. monost. 58J.): δ' δταν
πταίωμεν Nauck ('at quidni dici potest κακόν ποιείν?' Κaibel ms.) γιγνώcκομεν SA: γιν-
Μd

1 sq. Eur. fr. 1042 Ν. (ex eodem Stobaei cap., ecl. 5) ίiπαντέc έcμεν είc τό νουθετείν cοφοί,
/ αυτοί δ' δταν cφαλώμεν, ου γιγνώcκομεν (var. lect. δ' δταν ποιώμεν et δ' άμαρτάνοντεc,
νίd. supra)
602 SOSICRATES

4 (7)

Sud. α 1703 ά μ φ ία c· μέτριοc o{voc ... Cωcικράτηc

vid. Nicostr. fr. 17

excludenda erant fragmenta Kockiana 4-6, vid. Nauck p.134 et TGF 2 p. νίίί*. vid. etiam
ad Pher. fr. 286
 [? SO]SIGENES
(saec. ΙΙ)

IG 112 2323,227 (comoediae Dionysiis actae) 111 Β 3 col. 5• 13 Mette (a. 157, sextum
praemium tulit poeta)
. _]_ιγένηc Λυτρουμένωι
ύπε(κρίνετο) Καβείριχοc (266 O'Conn.)
Cω]ι;ιγένηc suppl. C. Α. Ρ. Ruck, 1G 112 2323 (Lugd. Bat. 1967) p.16. 51, Άν]Ίιγένηc Dow
ap. Ruck, Έπ]ιγένηc Kumanudes, Άθηναίον 6 (1877) 478bi, (spatio brevius)

Λυτρούμενοc

cognominem fabulam scήpsit Timostratus, Παραλυτρούμενον Sotades

 SOSIPATER
(saec. ΠΙ)

Meineke I p.477, IV p.428-485 Kock ΠΙ p.314-317 Koerte RE ΠΙ Α 1 (1927)

1167 (Sosipatros nr. 2) Α. Giannini, Acme 13 (1960) 166 sq. Dohm, Mageiros (1964)
p.190-198

Καταψευδόμενοc

vid. ad Philemonis Καταψευδόμενον

1 (1)

ου παντελώc ευιcαταφρόνητοc ή τέχνη,

αν ιcατανοήcηιc, έcτiν ήμών, Δημύλε,
άλλα πέπλυται τό πραγμα, ιcαi πάντεc cχεδόν
εϊναι μάγειροί φαcιν ουθέν είδότεc·
s ύπό των τοιούτων δ' ή τέχνη λυμαίνεται.
έπεi μάγειρον αν λάβηιc άληθινόν,
έιc παιδόc όρθώc είc τό πραγμ' είcηγμένον
ιcαi τάc δυνάμειc κατέχοντα ιcαi τά μαθήματα
liπαντ' έφεξfjc είδόθ', ετερόν cοι τυχόν
10 φανήcεται τό πραγμα. τρείc ήμείc u -

Athen. ΙΧ p. 377 F μέγαc δέ έcτι cοφιcτήc καi ουδέν (ηττων) (add. Causab., έλάττων
Joh. Meyer p. 34 coll. p. 623 D) των ιατρών εic αλαζονείαν καi δ παρά Cωcιπάτρωι μ ά­
γει ρο c εν Καταψευδομένωι (fab. nom. οιη. CE) λέγων ώδε· ου - αγε
1 ου παντελωc Α: ουκ CE ή Α: ήμων ή CE 2 om. CE αν Grotius Exc. p. 887:
εάν Α 3 πέπλυται Porson ad Eur. Med. 139 (nr. Χ): πέπαυ- ACE 4 ουθέν Α: ουδέν
CE 5-9 om. CE 6 αν Grotius: εάν Α 8 μαθήματα Α: παθ- Bothe 10 φαν.

3 Aeschin. 3,178 νυνi δέ καταπέπλυται τό πράγμα (cf. Ρο!!. VII 38) 8 δυνάμειc
 Καταψευδόμενοc 605

έcμέν ετι λοιποί, Βοιδίων καi Χαριάδηc

έγώ τε· τοίc λοιποίc δε προcπέρδου. (Δη.) τί φήιc;
εγώ; (Α.) τό διδαcκαλείον ήμείc cώιζομεν
τό Cίκωνοc· ούτοc τfjc τέχνηc άρχηγόc ήν.
15 έδίδαcκεν ήμiic πρώτον άcτρολογείν υ -
επειτα μετά ταυτ' εύθύc άρχιτεκτονείν.
περί φύcεωc κατείχε πάνταc τούc λόγουc·
έπi πiicι τούτοιc ελεγε τά cτρατηγικά.
πρό τfjc τέχνηc εcπευδε ταυθ' ήμiic μαθείν.
20 (Δη.) άρα cύ με κόπτειν oloc εl γε, φίλτατε;
(Α.) ουκ άλλ' έν δcωι προcέρχετ' έξ άγορiic ό παίc,
μικρά διακινήcω cε περί του πράγματοc,
ίνα τώι λαλείν λάβωμεν εϋκαιρον χρόνον.
(Δη.) 'Άπολλον, έργώδέc (γ'). (Α.) liκουcον, ώγαθέ·
25 δεί τόν μάγειρον εiδέναι πρώτιcτα μεν

τό πρ. om. CE fin. (μόνοι) Casaub., (ετι) Bothe 1844 p. 96 11 έτι λοιποί Α: om.
CE: έπίλοιποι Bothe καi om. CE 12 τί φήιc om. CE 13 έγώ; : : Kock (ίη adnot.,
sed ίη RhM 43, 1888, 609:: δ λέγω): έγώ Α: οϊ CE: : : έγώ; Casaub. (ίη ed., sed ίη Animadν.
'malim abesse interrogationis notam'): : : έρώ· Meineke Anal. Ath. p. 166 ήμείc om. CE
14 δυτοc Α: δc CE ήν Α: ων CE 15-16 post 17 transp. Hirschig Αηπ. cήt. p. 29
15 fin. (Cίκων) Grotius p. 1000, (καλώc) e. g. Casaub., (:: βαβαί.: :) Meineke 1.1., (έπεi)
Tucker CIQu 2 (1908) 197, qui 16 post 17 transp. 16 μετά ταυτ' om. CE 17 φύcεωc
Α: φυcεωc τέ CE 19-24 om. CE 20-23 ante 17. 15. 16 transp. Kock 20 δίοc
ε{ γε Α ('νίχ sanum est' Meineke 1.1.): έννοείc, ώ Kock 'fort. με et γε transponenda'
Κaibel 22 διακινήcω Α: διαμν- Jacobs ap. Schweigh. 23 ϊνα τώι λαλείν λάβωμεν Α:
τώι γαρ λ. έλάβομεν Kock (του Grotius, έλάβομεν iam Casaub. requirebat) ante hunc
νersum quaedam excidisse putat Herw. Anal. p. 35 sq. 24 γ' add. Dindorf 25 δεί Α:

alimentorum intellegit Schweigh., artis Meineke, cf. Nicom. fr.1,19 11 Βοιδίων (de
nomine νίd. Bechtel Spitznamen p. 141) aliunde ποπ cognitus, Χαριάδηc Euphr. fr. 1,7
12 πρόcπαρδε Damox. fr. 2,39 13 sq. Dion. Hal. Dem. 2 (1 p.130,13 Us.-Rad.) τό
Cωκρατικόν διδαcκαλείον 14 Aήst. met. Α 3 p. 983b 20 Θαληc δ τηc τοιαύτηc άρχηγόc
φιλοcοφίαc de Sicone νίd. νοl. ΠΙ 2 p. 34 15 cf. Nicom. fr. 1,18 16 επειτα μετά
ταυτ' ευθύc Comp. Men. et Philist. 11 63 J., νίd. νLeeuwen ad Ar. Ran. 1026 17 cf.
Damox. fr. 2,34 18 νίd. ad Philippid. fr. 5,1 19 Plat. Phaedr. p. 269 Β τά πρό τηc
τέχνηc άναγκαία μαθήματα 20 νίd. ad. Heges fr. 1,3 22 cf. Ar. Nub. 477 25 sqq.
606 SOSIPATER

περί τών μετεώρων, τάc τε τών ι'icτρων δύcειc

καi τάc επιτολάc, καi τόν ηλιον πότε
επί τι'ιν μακράν τε καi βραχείαν ήμέραν
επάνειcι, καν ποίοιcίν εcτι ζωιδίοιc.
30 τά γάρ δψα πάντα καi τά βρώματα cχεδόν
εν τηι περιφορίiι τηc δληc cυντάξεωc
έτέραν εν αύτοίc λαμβάνει την ήδονήν.
ό μέν οi'>ν κατέχων τά τοιαύτα την ωραν ιδών
τούτων έκάcτοιc ώc προcήκει χρήcεται,
3s δ δ' αγνοών ταύτ' εικότωc τυντλάζεται.
πάλιν τό περί τηc αρχιτεκτονικηc ϊcωc
εθαύμαcαc τί τηι τέχνηι cυμβάλλεται.
(Δη.) εγώ δ' εθαύμαc'; (Α.) αλλ' δμωc εγώ φράcω·
τουπτάνιον όρθώc καταβαλέcθαι καi τό φώc
40 λαβείν δcον δεί καi τό πνεύμ' ιδείν πόθεν
εcτίν, μεγάλην χρείαν τιν' ειc τό πραγμ' εχει.
ό καπνόc φερόμενοc δεύρο κακεί διαφοράν

δεί γαρ CE 26 π. μετ. ίicτρων τέ δ. CE 27 ταc om. CE 28 τε καi Α: καi CE: καi
τήν Herw. Obs. p.104, sed νίd. Vahlen ad Arist. poet. 23 p.1459b 1, Kassel ad rhet. Ι 1
p. 1354h 23, Jebb ad Soph. ΕΙ. 991 29 πόιοιcιν Α: -c CE έcτι ACE: εcται Meineke
1.1. 30 δψα CE: δψα φαci Α cχεδόν om. CE 32 αύτοίc Dindorf: αυτ- ACE:
έτέροιc Meineke 1.1.('nisi malis ίiλλοιc', quod coniecerat Bothe) 33 ούν AC: γουν Ε
34 προcήκει Ε, C post corr.: -ηκε Α, C ante corr. loci Demosthenei apud Rehdantz-
Blass, Ind. p. 86 s. ν. Imperfekt congesti exempla sunt assimilationis temporum, nec ποπ suum
habent explicatum Xen. anab. VII 7,18 et De re equ. 12,14. cf. tamen Aήst. rhet. ΙΙ 11
p. 1388b 6, Keil ad Ael. Aristid. 27,7 (p.126,21), Ν. Wilson ad Basil. Πρόc τούc νέουc 4,52
(p. 49) 36 περί δέ αρχ. εκείνο fcθι CE 37-38 om. CE 39 δεί τουπτ- CE -άνιον
Casaub.: -ειον Α, -είον CE (νίd. ad Nicom. fr.1,25) καταβαλέcθαι CE: -βαλλεcθαι Α
40 λαβείν Casaub.: λαμβάνειν ACE 41 nil nisi έcτίν CE (έcτι habet Α) 42 ό Α: δ

vid. ad Nicom. fr.1,19sqq. 26sq. Archyt. 47Β1 D.-Kr. (Ι p.432,4) των ίicτρων
έπιτολαν καi δυcίων, cf. Alex. fr. 30,5 Κ. • 31 Plat. leg. Χ p. 898 C τήν ουρανού περιφοράν,
Aήst. meteor. Ι 3 p. 341• 2 τηι του δλου περιφοραι Plut. defect. orac. 36 p. 430 Α ή του
κόcμου cύνταξιc 35 Phot. p. 610,14 τυντλάζειν· έπιρραίνειν πηλωι, τύντλοc γαρ ό
πηλώδηc τόποc (cf. Ar. Pac. 1148 cum schol.). verbum προπηλακίζειν apte comparat
Schweigh. 36 sqq. cf. Nicom. fr. 1,24 sqq. 38 'ego vero mίratus sum? ί. e. ego non
miratus sum' Meineke, cf. Strat. fr. 1,7 et vid. Headlam ad Herond. 5,4 39 vocis κατα­
βαλέcθαι (quae proprie ad fundamentum iaciendum pertinet) usus perversus ίη coquo
 Καταψευδόμενοc 607

είωθε τοίc δψοιcιν έμποιείν τινα.

tτοιουτονt ετι cοι δίειμι τά cτρατηγικά

** *
45 εχω γε τόν μάγειρον. ή τάξιc cοφόν
άπανταχου μέν έcτι κάν πάcηι τέχνηι,
έν τηι καθ' ήμάc δ' ωcπερ ήγείται cχεδόν.
τό γάρ παραθείναι κάφελείν τεταγμένωc
εκαcτα καi τόν καιρόν έπi τούτοιc iδείν,
5ο πότε δεί πυκνότερον έπαγαγείν καi πότε βάδην,
καi πωc εχουcι πρόc τό δείπνον καi πότε
εϋκαιρον αύτων έcτι των δψων τά μεν
θερμά παραθείναι, τα δ' έπανέντα, τα δε μέcωc,
τά δ' δλωc άποψύξαντα, ταύτα πάντα (~)
55 έν τοίc cτρατηγικοίcιν εξετάζεται
μαθήμαcιν. (Δη.) tτίc δή τιt παραδείξαc έμοi
τα δέοντ' άπελθών αύτόc ήcυχίαν αγε

τε CE 43 δψοιcιν Dobree Αdν. 11 p. 321: εψουcϊν CE, έψουcιν Α 44 τοιούτον Α:

om. CE: τί ούν Casaub., τί ούν; Meineke (cf. Men. Dysc. 823) cοι δίειμι Α: δίειμί cοι
CE 45 εχω γε τόν μάγειρον Α: om. CE: εγωγε τ. μ. cod. Β: : : εύγ' εύγε τ. μ.: : Headlam
JPh 23 (1895) 285 (coll. Telet.2 p. 52 Η. ναυαγόc γέγοναc, ευ τόν ναυαγόν· πένηc εξ ευπόρου,
εύ τόν πένητα): : : ζηλώ cε τ. μ.:: Kock ante hunc versum lac. ind. Dindorf quam sic fere
explendam esse εΙναι δέ φημι δείν cτρατηγικώτατον vel πάντων γάρ ούν κρίνω cτρ. (εγωγε
κτλ.) coni. Herw. Obs. p. 105 46 άπανταχου Α: παντ- CE 46 μέν - 47 τηι om. CE
47 δ' ώcπερ ήγείτο (-αι Mus.) cχεδόν Α: δέ πάνϋ CE 48 τεταγμένωc Α: compend. CE
(-μένα Peppink) 51 sq. ποτ' εϋκαιρον ACE 52 αυτών εcτι των δψων Α: om. CE:
αυτοίc ε. τ. δ. Bothe 54 fin. (δή) Mus. 55 cτρατηγικοίcιν Α: -οίc CE 56 post
μαθήμαcιν defic. CE τίc δή τι παραδείξαc Α: cύ δητα παραδ- Casaub.: τί φήc cύ; καταδ-
Κοck ίη adnot., sed ίη RhM 43 (1888) 610 πείcθητι καί δ-: cιγώντι παραδ- Kaibel: πειcθέντι
παραδ- Gulick post τίc δή τι lac. ind. Richards p. 113 57 fort. καυτόc Kaibel

architecturam affectante tolerandus. cf. Heges. fr. 1,19 42 δευρο κακεί pro δευρο κακείcε
def. Kontos, Άθηνα 3 (1891) 384, coll. Schol. Ar. Pac. 36c 44sqq. νίd. ad Posid. fr.29,3
44 νίd. vLeeuwen ad Ar. Αν. 1392 (δίειμί cοι) 45 cf. Nicom. fr. 1,37 47 νίd. ad Posid.
fr. 28,6 50 cf. Ar. Equ. 25 et νίd. vLeeuwen ad Nub. 390 52 sqq. νίd. ad Eub. fr. 6,1
et de verbo παραθείναι vLeeuwen ad Ar. Equ. 52 57 νίd. ad Nicom. fr. 1,42
 SOSIPPUS
(saec. IV /111?)

Athen. IV p.133 F Δίφιλοc δ' η Cώcιπποc έν Άπολειπούcηι- (Diph. fr.18, ubi νίd.)

Koerte RE ΠΙ Α 1 (1927) 1173 (Sosippos nr. 1)

'Απολείπουcα

νίd. ad Crobyli Άπολείπουcαν

 SOTADES
(saec. IV)

1. Sud. c 870 (codd. FGVM) Cωτάδηc, Άθηναιοc, κωμικόc τfjc μέcηc κωμωιδίαc (τ. μ:
κ. om. F)
huc rettulit Meineke ex c 871 (νίt. Sotadis Maronitae fin.) καi Έγκλειόμεναι, καi Παρα­
λυτρούμενοc· ώc 'Αθήναιόc φηcιν εν Δειπνοcοφιcταιc (νίd. fr. 1 et 3). Wagner Symb. p. 37 sq.

2. Athen. VΠ p. 293 Α Cωτάδηc δ', ουχ δ των 'Ιωνικών άιcμάτων ποιητήc ό Μαρωνείτηc
(sic CE, -νιτηc Α), άλλ' δ τfjc μέcηc κωμωιδίαc κτλ. (fr.1)

Meineke I p. 426, ΠΙ p. 585 - 588 Kock Π p.447-450 Koerte RE ΠΙ Α 1 (1927)

1206 sq. (Sotades nr. 1)

Έγκλειόμεναι (vel -οι)

νίd. ad test. 1. Dohm Mageiros p. 105-119 (cf. Austin Gnom. 36, 1964, 749)

1 (1)

καρίδαc ελαβον πρώτον· απεταγήνιcα

ταύταc άπάcαc. γαλεόc είληπται μέγαc·
ώπτηcα τά μέcα, την δέ λοιπήν γρυμέαν

[1-35] Athen. VΠ p. 293 Α (post Philost. fr. 1) Cωτάδηc δέ (νίd. test. 2) ... ποιει καi αυτόc
εν Έγκλειομέναιc (ουτω γάρ επιγράφει τό δράμα) τοιάδε μάγειρο ν λέγοντα (fab. nom.
om. CE)· καριδαc - ύπομνημάτων. [23-24] Eust. ίη 11. p.1063,36 τό δέ ίχθυδίων
άποκνίcαc - άλεύρωι τεχνικόν εcτιν. ώc έπi τηγανίcματι γαρ δηλαδή έρρέθη
1 άπεταγήνιcα Meineke Cur. crit. p. 50: -ηγάνιcα ACE 3 την - 4 om. CE

1 Phryn. praep. soph. p.16,15 άποταγηνίcαι· άντi τοϋ ταγηνίcαι 3 de γρ. νίd. Αη.
Par. IV p. 181,6 (Cyrill. lex.) = Et. Gud. p. 323,24 Stef. (τά εική cυμπεφορημένα) et cf.
610 SOTADES

εψω ποιήcαc τρίμμα cυκαμίνινον.

s γλαύκου φέρω κεφάλαια παμμεγέθη δύο,
έν λοπάδι μεγάληι ταύτα, λιτώc προcαγαγών
χλόην, κύμινον, ίiλαc, ϋδωρ, έλάιδιον.
λάβρακα μετά ταυτ' έπριάμην καλόν cφόδρα·
εcται δι' ίiλμηc λιπαρόc έφθόc έν χλόηι,
ιο άποδούc δc' έcτiν απ' όβελίcκων όπτανά.
τρίγλαc καλάc ηγόραcα καi κίχλαc καλάc·
ερριψα ταύταc επί τον ίiνθραχ' ώc εχει
ίiλμηι τε λιπαρίiι παρατίθημ' ορίγανον.
ταύταιc προcέλαβον cηπίαc καί τευθίδαc·
1s άcτείον έφθή τευθίc ώνθυλευμένη
καί πτερύγι' άπαλωc cηπίαc ώπτημένα.
τριμμάτων ώικείωcα τούτοιc άνθινόν
παντοδαπόν. έψητόν δέ μετά ταύταc τινά·

4 cυκάμινον Α: corr. Casaub. 5 γλαύκου ACE: -ων Bothe, sed cf. Amph. fr. 35,2 Κ.
γλαυκινιδίου κεφάλαια 6 προcαγαγών Α: προcάγει C et per compend. Ε 7 έλάιδιον
Casaub.: ελαιον ACE 8 μετά ταϋτ' Mus.: μετατ' Α: om. CE 10 om. CE δc'
Hertelius p. 582: δc Α απ' όβελίcκων Schweigh.: αποβέλιcον Α 11 τρίγλαc καλάc
ACE: fort. τρ. μεγάλαc ('mulli enim magni raro inveniuntur, sed ίη pretio sunt') Kock 111
p. 746, coll. Plin. nat. hist. ΙΧ 64 et 68 12 ταύταc Mus.: ταϋτ(α) ACE ωc εχει ACE:
ώc πρέπει Kock: ώc εδει Edmonds: αυτίκα Blaydes Adv. 11 p.176 (explicatio potius quam
emendatio) 13 ίiλμη(ι) τε λιπαριi(ι) ACE: ίi. τε -άc Κaibel: λιπαριiι τ' εν ίiλμηι Kock
όρίγανον Α: om. CE: -άνου Kock, Kaibel 14-19 om. CE 14 ταύταιc Hertelius: -cι
Α 15 έφθή Dobree Adv. 11 p. 314: ώφθη Α: όπτή Blaydes Adv. 1 p. 125 coll. Metag.
fr. 6,6 16 άπαλωc Dobree, Dindorf: άπλωc Α 17 τριμμάτων Mus.: -τίοιν Α
18 έψητόν Α: -ων Emperius Opusc. p. 347, Kock: έψήτ' ~ν Kaibel ('at έψητούc pisces ηονί,
έψητά quid sint nescio' Kock 111p. 746; έψητά iam Schweigh., 'intellige ιχθύδια') ταύταc

Diph. fr. 128 4 Diocl. fr. 140,16 Wellm. ό ροϋc ό εκ των cυκαμίνων τοιc οψοιc
περιπλαττόμενοc 5 vid. ad Bat. fr. 5,16 sqq. 6 Diocl. fr. 141, p. 181,22 Wellm. έφθά
... λιτωc 7 Alex. fr. 174,7 Κ. ού κύμινον, ουχ ίiλαc, Archestr. SH 144,7 άλci κυμινοτρί­
βοιc 8sq. vid. Eub. fr. 43,3 et Archestr. SH 149,3 10 άποδούc explicavit Emperius
Opusc. p.161: lupus 'dedit' partes resectas ut verubus assentur Hesych. α6255 απ'
όβελίcκου iχθυc· οί άναπεπαρμένοι 12 ώc εχει post plur. ut Hipp. mul. 1 78 (vol. VIII
p. 184,8 L.) εχίνουc θαλαccίουc ... ώc εχει (sic codd., om. Littre) λείουc (cont. V. Schmidt)
15 Alex. fr. 84 Κ. τάc μέν τευθίδαc ... ώνθύλευcα 16 sepiarum πτερύγια Alex. fr. 187,3 Κ.,
cf. fr. 84,3 Κ. 17 τριμμάτια Diph. fr. 43,5. cf. 4 τρίμμα ανθ. ut 21 ευανθ. 18 Eup.
 Έγκλειόμεναι 611

όξυλίπαρον τούτοιc εδωκα χυμίον.

20 γόγγρον επi τούτοιc επριάμην παχύν cφόδρα·
κατέπνιξ' εν liλμηι τουτον ευανθεcτέραι.
κωβίδι' αττα καi πετραία δή τινα
iχθύδια, τούτων αποκνίcαc τα κρανία
εμόλυν' αλεύρωι - υ τοιούτωι τινi
25 πέμπω τε ταίc καρίcι την αυτήν όδόν.
άμίαν τε χήραν, θηρίον καλόν cφόδρα,
θρίοιcι ταύτην αλιc ελαιδίωι διεic
εcπαργάνωcα περιπάcαc όρίγανον
ενέκρυψά θ' ωcπερ δαλόν εic πολλήν τέφραν.
30 αφύαν θ' liμ' αυτηι παρέλαβον Φαληρικήν·
είc κύαθοc ενταυθ' ϋδατοc επιχυθεic πολύ·
τεμών δέ λεπτήν τηc χλόηc καi πλείονα,
καν tjι δικότυλοc λήκυθοc, καταcτρέφω.
τί λοιπόν; ουδέν αλλο. τουτ' εcθ' ή τέχνη,
35 ουκ εξ απογραφηc ουδέ δι' ύπομνημάτων

τινά Dobree:ταϋτ' αcτινα Α: ταύταc τινάc Kock: ταϋτ' εcτιν α Emperius 21 κατέπνιξα
Α: κι'iτ' επν-CE 24 εμόλυν' ACE: επάλυν' Herw. Coll. p.138 τοιουτωι τινi Α: om.
CE: <πάντα) vel <ταϋτα) τ. τινί Casaub.: 'δευcα μυττωτωι τινι Kock 27 αλιc Porson
Adv. p. 96: αλαc Α: είληc' CE 30-34 αλλο om. CE (εlτα επάγει·) 30 αφύην Meineke
32 καi πλείονα Α: καi -αc Schweigh. (cyathos, sc. olei): ελαιον αδ (co\l. 7. 27) Kock:
καλαιδίου Herw. Mnem. 21 (1893) 164 34 ουδέν αλλο Α: ουδέν· αλλά Kock

fr. 5 έψητοί τινεc ταύταc, ί. e. τευθίδαc et cηπίαc 19 cf. Timocl. fr. 3,2 20 sq. cf.
Archestr. SH 149 22 sq. cf. Theop. fr. 63,3 25 'h. e. αποτηγανίζω' Meineke (cf. ν.1)
26 de 'amia' (Lucil. 1304 Μ.) vid. Archestr. SH 166,6 sqq. χήραν ut Pher. fr. 26,2 (sed
νίd. ad loc.) 27 Hesych. δ 1542 διείc· ανείc. cf. Phryn. ecl. 18 et vid. Lobeck p. 27,
vLeeuwen ad Ar. P\ut. 720 29 cf. Hom. ε488 30 cf. Eub. fr. 75,4 et vid. ad Ar. fr. 521
31 'vel unus cyathus aquae multum estΌ perverse ϋδατοc cum πολύ iungit Herw. Coll. p. 138
33 de mensura vid. ad Ar. fr. 487,2 Alex. fr. 115,2 Κ. κάνθαρον καταcτρ., cf. Sophr.
fr. 105 Kaib. 35 cf. Dionys. fr. 2,28 sq.

2 (2)

Antiatt. p. 102,28 κ λ έ π τ ρ ι α· Cωτάδηc Έγκλειομένοιc

612 SOTADES

Παραλυτρούμενοc

vid. ad test. 1. Λυτρούμενον scripserunt Sosigenes et Timostratus

3 (3)

παροψic είναι φαίνομαι τώι Κρωβύλωι·

τουτον μαcαται, παρακατεcθίει δ' έμέ

Athen. ΙΧ
p. 368 Α (παροψίc, vid. ad Ar. fr. 191) Cωτάδηc δ' ό κωμικόc Παραλυτρουμένωι
om. CE)· παροψic - έμέ
(δ' ό κ. Π.
2 τουτον ACE: τοϋψον Meineke (cf. Alex. fr. 149,7 Κ.)

1 sq. 'sermo est tropicus, de eo qui duobus incommodet: alteri quidem προηγουμένωc
et consulto consilio, alteri vero per occasionem et quia res ita tulit' Casaub. Animadv.
p. 639,27 Crobylum esse Hegesippum oratorem (Schol. Aeschin. 1,64 Κρωβύλον καλει
... τον Ήγήcιππον τον μιcοφίλιππον, καθό αυτόc ηλειφε τήν κεφαλήν καi έφιλοκάλει τάc
τρίχαc, cf. Theophr. fr. 145 W. Κρ. τον δημαγωγόν, Wankel ad Dem. 18,70 p. 416) censet
Kock; Ίoqui videtur unus aliquis ex oratoribus, qui a Macedonibus stabant, τουτον autem
dicit Philippum regem ipsum' de 'comedendi' metaphora vid. vLeeuwen ad Ar. Equ. 698,
Sandbach ad Men. Dysc. 466, Pfeiffer ad Call. fr. 368
 Παραλυτρούμενοc - Incerta fabula 613

Incertae fabulae fragmentum

4 (1 Dem.)

ει μετά τό μαθείν
ουκ ην παθείν a δεί παθείν, δεί γάρ μαθείν.
ει δέ με παθείν δεί καν μάθω, τί δεί μαθείν;
ου δεί μαθείν a δεί παθείν· δεί γάρ παθείν.
s διά τουτ' (αρ') ου θέλω μαθείν, παθείν μ' α δεί

Iulian. Αήaη. ίη Hiob. 38,7, p. 261,13 Haged. (cod. Par. 454, unde Sotadis fr. protraxit
Hauler, Eran. Vindob. [1893] p.336. 341-344, retractavit Usener RhM 55, 1900, 334sq.,
338 sq. = ΚΙ. Schr. IV p. 328 sq., 332 sq.) μεμφόμενοc δέ που τό κακόν τούτο μάθημά cου
(astrologiam) ό κωμικόc Cωτάδηc, χαριέντωc (χάρινώc cod., corr. Usener, frustra Χαρίνοιc
Hauler, Χαρίνωι Koerte) διδάcκων μάταιον μόχθον ε{ναι, φηcίν· εi - δεί
1 (καλώc αν ε{χε νή Δί') Kaibel ap. Usener 2 ούκ ήν παθήν cod. δεί γάρ cod.:
εδει Gomperz ap. Hauler (recepit Hagedorn qui etiam de δεί δή cogitavit, p. lxxi37 ): καλόν
Edmonds 3 ει δ' έμέ παθείν δεί Gomperz (δέ με Edmonds): εi δέ δεί π. με cod.: εi
δεί π. με Hauler: εi δεί π. δέ Κaibel 4 α (de quo cogitaverat Hauler) scripsimus: ίiπερ
cod.: ίiρ' li Gomperz ού δή μ. ίi γε δεί π.; Usener 5 ίiρ' ου Usener: ου cod.: εγώ ου
Kaibel μ' li Usener: με γάρ cod.

1 sqq. Exc. Paris. ed. Sternbach (Crac. 1893) p. 75 (Δημοκρίτου γνωμαι, cf. 68 Β 302 D.-
Κr., nr. 163) ει μεν ήν μαθείν, α δεί παθείν, καi μή παθείν, καλόν τό μαθείν· ει δέ παθείν
δεί li δεί παθείν (μ- cod.), τί δεί μαθείν; παθείν γάρ χρή vid. Doerήe, Abh. Ak. Mainz
1956,5 p.17-19 [319-321], Hagedorn p.lxx-lxxii
 STEPHANUS
(saec. IV/ΠΙ)

1. Sud. α 1138 'Άλεξιc ... κωμικόc ... εcχε δε υίόν Cτέφανον, καί αυτόν κωμικόν
immo Antiphanes pater fuit, vid. test. 2 et 3

2. Sud. α 2735 'Α ντιφάνηc Δημοφάνουc, οί δε Cτεφάνου ... κωμικόc τfjc μέcηc κωμωιδίαc
... παίδά τε εcχε Cτέφανον καί αυτόν κωμικόν
vid. Jacoby ad FGrHist 349 Τ 1

3. Αηοη.
De com. (Proleg. de com. 111)45 p. 10 Kost. τfjc μεν οόν μέcηc κωμωιδίαc εicί
ποιηταί νζ', καί τούτων δράματα φέρεται χιζ'(617). τούτων δέ εicιν ό:ξιολογώτατοι Άντι­
φάνηc καί Cτέφανοc (Άλεξιc Dobree Adv. 11 p. 129, Meineke Qu. sc. 111p. 51). Άντιφάνηc
μεν οόν Cτεφάνου Άθηναίοc ... των δε κωμωιδιών αυτοϋ τιναc καί ό (υίόc αυτοϋ add.
Kaibel) Cτέφανοc έδίδαξεν

Meineke I p. 485 sq., IV p. 544 Kock 111p. 360sq. Koerte RE 111Α 2 (1929) 2364
(Stephanos nr. 10)
 Testimonia ~ Φιλολάκων 615

Φιλολάκων

έλακωνομάνουν Ar. Αν. 1281. vid. ad Plat. fr.132. tituli similes Φιλαθήναιοc (supra
p. 344), Φιλοθήβαιοc (Antiphanis)

1 (1)

(Cω.) τούτωι προέπιεν ό βαcιλεύc κώμην τινά.

(Β.) καινόν τι τούτο γέγονε νυν ποτήριον;
(Cω.) κώμη μεν οί'Jν τιc εcτi περί την Θουρίαν.
(Β.) είc τάc 'Ροδιακάc δλοc άπηνέχθην εγώ
s καί τούc εφήβουc, Cωcία, τούc δυcχερείc

Athen. ΧΙ p. 469 Α εφηβοc. τό καλούμενον ποτήριον εμβαcικοίταν (cf. Petron. 24,1)

οϋτωc φηci καλείcθαι Φιλήμων ό Άθηναίοc εν τωι περί 'Αττικών όνομάτων η γλωccων.
Cτέφανοc δ' ό κωμικόc εν Φιλολάκωνί φηcι· τούτωι - δυcχ.
1 τούτωι προέπιεν ό βαcιλεύc Α: τούτωι δέ προϋπιεν ό β. Pierson Moer. p. 302 (volebat
προϋπι' 'Meineke, ut ipse postea Anal. Ath. p. 216): τούτωι δ' ό β. προϋπιεν Bothe vid.
Lautensach Augm. u. Redupl. p.126-128 2 τι Jacobs Addit. p.251: τι νϋν Α
4 'Ροδιακάc Jac. Adam: δ' οδιακοc Α 5 δυcχερείc Casaub.: -ριc Α: ευχερειc Herw. Coll.
p.196
1 vid. ad Damox. fr. 1,4 3 Thuriam oppidum Messeniacum dici cum Schweigh. exi-
stimavit Meineke, ad Thuriorum regionem rettulit Kock coll. Strab. VI 3,4 p. 280, regem
significari Pyrrhum potius quam Alexandrum Molossum arbitratus, contra temporum ratio-
nem, si re vera Stephanus Antiphanis erat filius. regem esse Philippum ΙΙ, περί την Θουρίαν
pro vano promisso dici existimat Η. Steiger, D. Eigenname ίη d. att. Kom., diss. Erl.
1888, p.52sq., coll Antiphan. fr.124,15K. et Ar. Nub. 332 4 de poculis vid. ad Diph.
fr. 5 άπηνέχθην 'cogitatione delatus sum' Kock Schweighaeuserum secutus
 STRATAGUS
(saec. ΠΙ)

OGIS 51,34 (technitae honorant Lysimachum Ptolemaei fil. Sostratea circa a.273-246)
= Sammelbuch V 8855 = ΙΙ D 3", 34 Mette
κωμωιδιών ποιηταί
Cτράταγοc
sequitur Musaeus (supra p. 27)
 STRATO
(saec. IV ex.)

1. Sud. c 1184 Cτράτων, κωμικόc τηc μέcηc κωμωιδίαc. των δραμάτων αυτου ήν Φοινιξ

*2. IG 112 2323" (comoediae Dionysiis actae) = 111Β 2 col. 2,23 Mette (circa a. 302 quartum
praemium tulit)
Cτ[
ύπ[ε:(κρίνετο)
Cτ[ράτων? Wilhelm Urk. p. 45. 50 sequitur Nicostr. 11 test. *2

Meineke I p. 426-428, IV p. 545-548 J. Bailey, Com. Gr. Fragm. (1840) p.101-109

Kock ΠΙ p. 361-364 Roemer, Abh. Bay. Ak. 22 (1905) 53-55 Koerte RE IV Α 1
(1931) 275 sq. (Straton nr. 11) Page, GLP Ι (1942) p. 260-269 (nr. 57) Webster SLGC
2
( 1953 =
1
1970) p.145 Giannini, Acme 13 (1960) 164sq. Dohm, Mageiros (1964)
p. 198 - 200 alia doctorum scripta ίη CGFP p. 205 enumerantur, quibus nunc adde
R. Kassel ΖΡΕ 14 (1974) 121-127 et (de fr.1,19 et 39) Ε. Livrea, ibid. 40 (1980) 27-31, (de
fr. 1,17-21) Handley BICS Suppl. 51 (1988) 170sq.
618 STRATO

Φοινικίδηc

Φοίνιξ test. 1 (νίd. ad Eubuli Φοίνικα), Φοινικίδηc Athen. ΙΧ p. 382 Β (fr. 1), de quo νίd.
ad Euphan. fr. 1. Breitenbach p. 47 -49

1 (1 Κ., CGFP 219)

Lcφίγγ' άρρεν', ου μάγειρον, είc την οίκίαν.,

Lείληφ'. άπλώc γάρ ουδέ εν, μά τούc θεούc,.,
Lών αν λέγηι cυνίημι· καινά ρήματα.,
Lπεποριcμένοc., πάLρ.,εLcτιν. ώc είcηλθε γά.,ρ,
s Lευθύc μ' έ.,πηρώτηcε Lπροcβλέψαc., μέγα·
L"πόcουc κ.,έκληκαc μέροπαLc επί δεί.,πνον; λέγε."
"έγLώ κέκ.,ληκα Μέροπαc έπLi δείπνο.,ν; χολίiιc.
s τούc δέ Μέροπαc τούτουc με γLιν.,ώcκειν δοκείc;"
11 'Όυδ' αρα παρέcται δαιτυμών ουθεic δλωc;"

1
(1-47] Athen. ΙΧ p. 382 Β Κόροιβοc ό Ήλείοc μάγειροc ήν καi ουχ οϋτωc ώγκύλλετο
έπi τηι τέχνηι ώc ό παρά Cτράτωνι μάγειροc έν τώι Φοινικίδηι (έν τ. Φ. om. CE), περί oiS
τοιαύτα λέγει ό μεμιcθωμένοc· cφίγγα - ο{δ' δτι.
(1-4] Athen. 2 XIV p. 659 Β μάλιcτα ...
εicάγονται οί μάγειροι cκωπτικοί τινεc ... καί Φιλήμων (fr. 114, ubi νίd.) δέ που φηcίν·
cφίγγ' - γάρ έcτι(ν). [4-50] Pap. Cair. 65445 (saec. ΠΙ") ed. Gueraud et Jouguet, Un livre
d 'ecolier ( 1938) p. 34 - 43 (ν. 1 - 3 et 34 - 36 ίη Iacuna perierunt, Athenaei versus 9-10. 12.
16. 22. 26-33 ίη papyro ποπ leguntur, νίd. infra p. 621). (34-35] Eust. ίη Od. p.1476,48
τούc ουλοχύταc των τιc παλαιών κριθάc ήρμήνευcεν. εiπόντοc γάρ τινοc τούc - δεύρο,
έρωται τιc τούτο - τί; ετεροc δέ τιc άποκρινόμενοc διαcαφεί δτι κριθαί, δηλών καi
έκείνοc παρά τώι δειπνοcοφιcτηι έκ μέρουc τό παν
2 ουδέ εν 1 Α, 2 ACE: ουδέν 1CE 3 ών αν λέγηι Dindorf ad Athen. 2 : ών λέγει 2 ACE:
δc' αν λέγηι Α (ο ex ω), CE
1
καινά 2ACE: κενά 1ACE 4 πάρεcτιν 1ACE (Pap.): γάρ
έcτι(ν) ACE 5 έπηρώτηcε ACE: -cεν Pap.
2
8 om. CE 11 postea inseruit Pap.

1 sqq. de soliloquio νίd.

Fraenkel p. 48-53, Kassel p.127 1 Alex. fr. 167,5 sq.K. άcπά-
ζομαι / γραύν cφίγγα, νίd. ad Eubuli Cφιγγκοκαρίωνα Damox. fr. 2,49 άρμονικόc, ου
μάγειροc. νίd. ad Crobyl. fr. 8,4 et Austin ad Men. Asp. 230 (p. 23 sq.) Men. fr.
352,2 sq. Koe. cιτόκουρον αθλιον, / (αχρηcτον) εic την οiκίαν ειλήφαμεν 2 Heges.
fr. 1,22 sq. ουδέ εtc ... άπλώc 3 ξυνίημι eadem syllabarum mensura Ar. Αν. 946, νίd. ad
fr. 504,14 Antiphan. fr. 171,2 Κ. άποπνίξειc με καινήν πρόc με διάλεκτον λαλών, cf.
fr. 209,2 sq., Alex. fr. 144 Κ., Plat. rep. ΠΙ p. 405 D et νίd. Leo ad Plaut. Pseud. 831 sq.
4 de verbo πορίζεcθαι νίd. Wankel ad Dem. 18,127 (p. 680) 6 sqq. νίd. ad Diph.
fr. 17,1 sqq. 6 Hom. Β 285 μερόπεccι βροτοίcι, cf. Aesch. Suppl. 89; id. Cho. 1018 οϋτιc
 Φοινικίδηc 619

13 "ηξει Φιλίνοc, Μοcχίων, Νικήρατοc,

ό δείν', δ δείνα." κατ' δνομ' επεπορευόμην·
15 ούκ ήν εν αύτοίc ουδέ ε{c μοι Δαιτυμών.
17 ό δ' ήγανάκτηc' ωcπερ ήδικημένοc
δτι ού κέκληκα Δαιτυμόνα. καινόν cφόδρα.
'Όύδ' liρα θύειc ρηξίχθον';" 'Όύκ", εφην, "εγώ."
20 "βούν εύρυμέτωπον;" 'Όύ θύω βούν, liθλιε."
21 "μήλα θυcιάζειc άρα;" "μά Δί', εγώ μέν ου."
23 "τά μήλα πρόβατα." "μήλα πρόβατ'; ούκ οϊδ'", εφην,
"μάγειρε, τούτων ούθέν, ούδέ βούλομαι.
25 άγροικότερόc ειμ', ωcθ' άπλωc μοι διαλέγου."
34 L"τάc ούλοχύταc φέρε δεύρο." "τούτο δ' εcτi τί;".,
35 L"κριθαί." "τί οi">ν, άπόπληκτε, περιπλοκάc λέγειc;".,
L"πηγόc πάρεcτι;" "πηγόc; ούχi λαικάcει,.,

inter Ιίη. ουθειc Pap.: ουδέ εΙc ACE (ουδεic cod. Ρ) 13 Νικ. οιη. CE
14 επεπορευομην Pap.: ανελογιζόμην ACE (cf. 12) 17 ο δ Pap.: cφόδρα ACE 18 οτι
ου Pap.: εί μή ACE δαιτυμονα Pap.: -αc ACE καινον cφοδρα Pap.: καινόν πάνυ Α:
οιη. CE 19 ουδ' ACE, Pap.: cύ δ' Kock: cυν Wil. ap. Kaib. θυειc ρηξιχθονα Pap.:
θύειc ερυcί- CE: θύει ερυcί- Α 20 βουν Pap. (coniecerat Kock): βουν δ' ACE
1
21 ου
Pap. (suppleverat Mus.): οιη. ACE 23 μηλα προβατ ουκ οιδ εφη Pap. (εφην ed. pr.;
μήλα πρόβατ'; coniecerat Cobet Νον. lect. p. 36): ου μανθάνω Α: οιη. CE 24-25 οιη.
CE 24 μαγειρε Pap.: οιη. Α ουθεν Pap.: ουδέν Α 34 τάc Α: τούc CE, Eust.
36 πηγόc; ουχί λαικάcει Coraes: πηγόc όυχi λεκαc εί Α: οιη. CE 37 ερείc cαφεcτερον

μερόπων. νίd. Kassel p. 122 7 νίd. ad Sosipat. fr. 1,38 χολαιc fin. vers. Men. Epitr.
217 [393], cf. Sam. 416 11 cf. Ar. Byz. fr. 291Α Sl. 19 Pher. fr. 33 ου γαλαθηνόν αρ'
ύν θύειν μέλλειc; θόειc ut θόω ν. 20, vid. Austin ad Men. Asp. 219 Athenaei ερυcίχθων
sus sit an bos incertus haerebat Meineke, papyri ρηξίχθονα suem interpretatus est Koerte
APF 13 (1939) 109, bovem cum ed. pr. Livrea p. 27-30 20 Posid. fr. 28,19 τό θύμα βουc.
vid. Sandbach ad Men. Dysc. 474 et Handley ad Pap. Petrie Mus. UC 31915 (saec. 111•)12
ίη Stud. Webster 11 (1988) p. 52sq. άθλιε fin. vers. Men. Epitr. 218 [394], νίd. Austin ad
Sam. 285 21 Όves senex confundit cum malis' Kock : : μά Δί' εγώ μέν οϋ etiam Nicom.
fr. 1,5, ubi νίd. 23 νίd. Ar. Byz. fr. 118. 119 Sl. 25 Ar. fr. dub. 927 αγροικόc είμι · τήν
cκάφην cκάφην λέγω 34 Ηοιη. Α449 ουλοχύταc ανέλοντο, cf. 458, Β 421, etc. Philem.
fr. 45,1 sq. εδει παρείναι ... / ναβλαν τιν'. : : ό δέ ναβλαc τί εcτιν κτλ., 130,1 sq. βουνόν ...
/ : : τίc εcθ' ό βουνόc; ϊνα cαφώc cου μανθάνω 35 απόπληκτε ut Men. Sam. 105, vid.
Austin ad Asp. 239 Antiphan. fr. 74, 1 sq. Κ. οίμοι περιπλοκάc / λίαν ερωταιc. : : αλλ'
εγώ cαφώc φράcω. Ter. Heaut. 318 sq. quas, malum, ambages mihi / narrare occipit? contulerat
Bailey p. 106 36 de voce πηγόc νίd. Wyss ad Antim. fr. 145, Livrea p. 30. ex Ηοιη.
620 STRATO

Lέρείc cαφέc_;η:ρLόν θ' δ βούλει μοι λέγε_.~y;"

L"άτάcθα_.λόc γ; ε{, πρέcβυ." φLηcίν. "αλ_.α φέρε·
Lτουτ' ε_.cθ' ό πηγόc, τουτο δείξον." χέρνιβον
40 Lπαρη_.ν· εθυεν, ελεγεν ετερα μυρία
τLο.JιLαυ_.θ' α, μά την Γην, ουδέ εlc cυνηκ:εν αν,
μίcτυλλα, μοίραc, δίπτυχ', όβελούc· &cτ' εδει
τά του Φιλίτα λαμβάνοντα βυβλία
cκ:οπείν εκ:αcτον τί δύναται τών ρημάτων.
45 άλλ' ίκ:έτευον αυτόν ήδη μεταβαλών
άνθρωπίνωc λαλείν τι. τόν δ' ουκ: αν ποτε
επειcεν ή Πειθώ παραcταc' αυτόθι.
κ:αί μοι δοκ:εί ραψωιδοτοιούτου τινόc
δουλοc γεγονώc έκ: παιδόc άλιτήριοc
50 εϊτ' άναπεπληcθαι τών Όμήρου ρημάτων

θ' Α: cαφ. λέγε CE: cαφ. τ' ερείc Kaibel δ β. μ. λέγ. om. CE 38 γ' Pap., Α: om. CE
φηcιν Α: φ[ Pap.: om. CE αλ]α Pap.: αλαc ACE 39 ε]cθ ο Pap.: εcτι ACE post
πηγόc defic. CE τουτο Pap.: άλλα Α χερνιβον Pap. (ο ex α corr.): -α Α 40 παρην
Mus.: παρ' ην Α: ]ν Pap. ετερα μυρια Pap.: άλλα ρήματα Α 41 cυνηκεν αν Pap.:
ηκουcεν αν Α 42 ωcτ εδει Pap.: ωcτε με Α 43 τα του Φιλιτα ... βυβλια Pap.: των
τού φιλτα ... βιβλίων Α: των τού Φ .... βιβλίον Κaibel (τό τού Φ . ... βιβλίον Casaub.)
44 εκαcτον Pap. (coniecerat Cobet): -α Α των ρημάτων Α: τωμβυβλιων Pap. (μβυβλιων
eras.) 45 αλλ ικετευον Pap. (ίκέτ- coniecerat Porson Αdν. p. 111): πλήν ϊκετεύω γ' Α.
μεταβαλων Pap. (Xen. hist. Gr. IV 3,13 cont. ed. pr.): -είν Α 46 τι Pap.: τε Α αμποτε
Pap.: αν ταχύ Α 47 παραcταc αυτοθι Pap.: μα τήν γην όίδ' δτι Α

ε 388 sq. sensum πηγωι = είν άλί, πηγόc = αλc extorsisse coquum censet V. Schmidt Men.
Dysc. 892 ου λαικάcει φλυαρων; νίd. ad Ceph. fr. 3,5 37 Ar. Ran. 1445 άμαθέcτερόν
πωc ειπε καi cαφέcτερον 38 Hom. θ 166 ξείν', ου καλόν εειπεc· άταcθάλωι άνδρί εοικαc
40 παρην Eub. fr. 111,2, Men. Dysc. 943 40 sq. ετερα μυρία / τοιαύτα Diph. fr. 42,37 sq.,
cf. Ar. fr. 347,4 42 'simillime lusit Mart. 1 50' Kock Hom. τ422 μίcτυλλόν τ' αρ'
επιcταμένωc πείράν τ' όβελοίcιν, / ... δάccαντό τε μοίραc, Α461. 465 (cf. Β 424. 428)
δίπτυχα ποιήcαντεc ... μίcτυλλόν τ' αρα ταλλα καί άμφ' όβελοίcιν επειραν. νίd. Kassel
p. 123 43 Philit. test. 2 Kuchenm. de accentu Φιλί τα νίd. Powell Collect. Alex. p. 90,
de Γλώccαιc Pfeiffer Hist. p. 90 sq. 44 τί δύναται Antiphan. fr. 74,7 Κ., Diph. fr. 39,2.
Antiatt. p. 89,10 δύναται· οtον τί δύναται ηδε ή λέξιc; 46 Ar. Ran. 1058 χρην φράζειν
άνθρωπείωc 47 Ar. Plut. 600 ου γαρ πείcειc, ουδ' ην πείcηιc, Plat. rep. VI p. 487 Α ουδ'
αν ό Μωμοc ... τό γε τοιούτον μέμψαιτο, Plaut. Capt. 529 neque iam Salus servare, si νο/t,
me potest, cf. Most. 351, Ter. Ad. 761 Men. Epitr. 379 [555] φίλη Πειθοί, παρούcα
cύμμαχοc
 Φοινικίδηc 621

καί μοι δοκεί ραψωιδοτοιούτου τι νόc

δουλοc γεγονώc έκ παιδόc άλιτήριοc
50 εϊτ' άναπεπληcθαι των Όμήρου ρημάτων

de 48- 50 vid. infra p. 622 49 άλιτήριοc ed. pr.: αλειτ- Pap. 50 εΙτ' άναπεπληcθαι
Kassel: επε[ιτ]α πεπλ- Pap.

48 hominem eius farinae cuius rhapsodi sunt intellegit Mazon apud ed. pr. p. 42, ραψωι­
δοϋντα τοιαϋτα V. Schmidt coll. φιλοτοιοϋτοc 49 ώλιτήριε Damox. fr. 2,8. vid. Wankel
ad Dem. 18,159 (p.824-826) et ΖΡΕ 57 (1984) 4g26 50 Luc. necyom. 1 "Ομήρωι
cυγγενόμενοc ούκ οΙδ' δπωc άνεπλήcθην των επών. vid. ad Theognet. fr. 1,2 et Stephano-
poulos ΖΡΕ 62 (1986) 41

subicimus formam amplificatam quam servavit Athenaeus, addita brevi ίη versus redun-
dantes adnotatione. de ratione quae inter Pap. et Athen. intercedat et de versuum auctore
vel auctoribus νίd. Κassel p.124-127

cφίγγ' άρρεν', ού μάγειρον, ε{c την ο{κίαν

εϊληφ'. άπλώc γαρ ούδέ εν, μά τούc θεούc,
ών αν λέγηι cυνίημι· καινά ρήματα
πεποριcμένοc πάρεcτιν. ώc ειcηλθε γάρ,
5 εύθύc μ' επηρώτηcε προcβλέψαc μέγα·
"πόcουc κέκληκαc μέροπαc επi δείπνον; λέγε."
"έγώ κέκληκα μέροπαc έπί δείπνον; χολίiιc.
τούc δέ μέροπαc τούτουc με γινώcκειν δοκείc;
ούδείc παρέcται· τοϋτο γάρ, νή τόν Δία,
10 εcτι κατάλοιπον, μέροπαc επί δείπνον καλείν."
'Όύδ' άρα παρέcται δαιτυμών ούδείc δλωc;"
'Όύκ οϊομαί γε." Δαιτυμών; ελογιζόμην·
ηξει Φιλίνοc, Μοcχίων, Νικήρατοc,
δ δείν', ό δείνα. κατ' δνομ' άνελογιζόμην·
15 ουκ ήν έν αύτοίc ουδέ ε{c μοι Δαιτυμών.
'Όύδείc παρέcται" φημί. "τί λέγειc; ούδέ ε{c;"
cφόδρ' ηγανάκτηc' ωcπερ ηδικημένοc
εί μή κέκληκα Δαιτυμόνα. καινόν πάνυ.
'Όύδ' άρα θύειc έρυcίχθον';" "ουκ," εφην, "έγώ."
20 "βοϋν δ' εύρυμέτωπον;" 'Όύ θύω βοϋν, άθλιε."

10 εcτί κατάλοιπον ACE: ετι κ- Dobree: ετ' ήν κ- Herw. Coll. p.197: εcτιν ετι λοιπόν
Blaydes Adv. ΙΙ p. 255 16 ούδείc Mus.: ούδέ εΙc ACE

10 μέροπαc hic de avium genere (νίd. Arist. hist. an. ΙΧ 13 p. 615b 25, Thompson Birds
p. 201 - 203) 12 : : ούκ οϊομαί γε. : : Men. Carch. 32 16 τί λέγειc ut Xenarch. fr. 11,2,
622 STRATO

"μηλα θυcιάζειc ό.ρα;" "μά Δί', εγώ μέν ου,

ουδέτερον αυτων, προβάτιον δ'." 'Όυιcουν", εφη,
"τά μηλα πρόβατα;" ("μηλα πρόβατ';) ου μανθάνω,
(μάγειρε,) τούτων ουδέν, ουδέ βούλομαι.
25 αγροιιcότερόc εiμ', ωcθ' άπλωc μοι διαλέγου."
"nΟμηρον ουκ οΙcθαc λέγοντα;" "ιcαί μάλα
έξην δ βούλοιτ', ώ μάγειρ', αυτωι λέγειν.
αλλά τί πρόc ήμαc τούτο, πρόc τηc Έcτίαc;"
"κατ' έκεϊ:νον ηδη πρόcεχε καί τά λοιπά μοι."
30 "Όμηρικωc γάρ διανοεϊ: μ' απολλύναι;"
'Όϋτω λαλεϊ:ν εϊωθα." "μη τοίνυν λάλει
οϋτω παρ' εμοιγ' ων." "αλλά διά τάc τέτταραc
δραχμάc αποβάλω", φηcί, "την προαίρεcιν;
τάc ουλοχύταc φέρε δεύρο." "τούτο δ' έcτί τί;"
35 "κριθαί." "τί οδν, απόπληκτε, περιπλοκάc λέγειc;"
"πηγόc πάρεcτι;" "πηγόc; ουχί λαικάcει,
έρεϊ:c cαφέcτερόν θ' δ βούλει μοι λέγειν;"
"ατάcθαλόc γ' εΙ, πρέcβυ" φήc', "αλαc φέρε·
τουτ' εcτι πηγόc. αλλά δεϊ:ξον χέρνιβα."
40 παρην· εθυεν, ελεγεν ίίλλα ρήματα
τοιαυθ' α, μά την Γην, ουδέ είc ηιcουcεν ίίν,
μίcτυλλα, μοίραc, δίπτυχ', όβελούc· ωcτε με
των του Φιλίτα λαμβάνοντα βυβλίων
cκοπεϊ:ν εκαcτον τί δύναται των ρημάτων.
45 πλην ίκέτευον αυτόν ηδη μεταβαλειν
ανθρωπίνωc λαλειν τε. τόν δ' ουκ αν ταχύ
επειcεν ή Πειθώ, μάτην Γην, οίδ' δτι

26 δμηρον Α:
-oc C: compend. Ε οΙcθαc Dindorf: -α ACE (νίd. ad Philem. fr. 45,3. 5)
ιcαί μάλ' Α:
om. CE 27-29 om. CE 27 βούλοιτ', ώ Coraes ap. Schweigh. (ώ iam
Casaub.): βούλει τω Α 30 διανοει Α: -ηι CE 32 τέτταραc Α: τεcc- CE
33 αποβάλω Dindorf: -βαλω ACE φηcί Α: om. CE

Stratt. fr. 14,2 22 προβάτιον νictima Men. fr. 264,3 Koe. 28 νίd. ad Diph. fr.17,4.
πρόc τηc Έcτίαc etiam Diph. fr. 81, ubi νίd. 30 Όμηρικωc Cic. Att. Ι 16,1, Choήc. 13
(dial. 7), 3 p. 176,5 F.-R.
huic formae amplificatae etiam ultimos tres νersus ίη Pap. sola serνatos (48-50) tribuendos
esse censet Ο. Zwierlein (per litt.); iustum enim orationis finem apparere ν. 46 sq. coll. Ter.
Ad. 761 sq., Ήomerica' quae sequantur cum ν. 26 sqq. componenda esse. si recte, fort. ν. 50
non emendandus sed talis qualis traditur amplificatoή relinquendus est
 STRATTIS
(saec. V/IV)

1. Sud. c 1178 (codd. AGFVM) Cτράττιc, 'Αθηναίοc, ιcωμιιcόc. των δραμάτων αυτου εcτι
ταυτα· Άνθρωπορέcτηc, 'Αταλάντη, 'Αγαθοί ητοι 'Αργυρίου άφανιcμόc, Ίφιγέρων, Καλ­
λιππίδηc, Κινηcίαc, Λιμνομέδων, Μαιcεδόνεc, Μήδεια, Τρωίλοc, Φοίνιccαι, Φιλοιcτήτηc,
Χρύcιπποc, Παυcανίαc, Ψυχαcταί, ωc φηcιν Άθήναιοc εν τώι β' βιβλίωι των Δειπνοcο-
5 φιcτών
1 ιcωμιιcόc Reinesius, Obs. ίη Suid. (1819) p. 240: τραγιιcόc AGM: cτρατηγόc τραγιιcόc
V: cτρατηγόc, τρυγ- F (qui reliqua om.) 2 ήτοι codd.: η Casaub. Animadv. p. 567,35:
delendum censet Meineke I p. 224 Καλλιπίδηc AGM 4 β' codd.: ιβ' Bernhardy, prob.
Α. Daub Stud. zu d. Biographica d. Suid. (1882) p.140, coll. Athen. ΧΙΙ p. 551 C (Cτράττιc
έν Ψυχαcταίc, fr. 57). 'at ποπ corrigendum est, sed explicandum. uno loco libή 11,ί. e. p. 69 Α,
Athenaeus Strattidis fragmentum affert [71), cum praeterea nusquam ίη l. 11 hic poeta
commemoretur. iam cum per se cuiusνis fabulae fragmentum ibi fuisse possit, coniciendum
tamen est aut Cτράττιc (εν Παυcανίαι) ... , quia unus Παυcανίαc titulus ordinem alphabe-
ticum turbat, aut (έν Ψυχαcταίc), ut ad ultimam catalogi fabulam respexeήt nebulo [Sudae
interpolator], aut (εν Άνθρωπορέcτηι), ut ad pήmam' Wagner Symb. p. 346 • ex quibus (εν
Παυcανίαι) νerum esse arguit Wil. Gr. Versk. p. 412 1 , fabulam Μαιcεδόνεc η Παυcανίαc
genuino catalogo sub littera Μ inesse monens (Μαιcεδόνεc 3)

2. Των τήc ό:ρχαίαc ιcωμωιδίαc ποιητών όνόματα ιcαi δράματα (Proleg. de com. VIII) 2
p.18 Kost. Cτράτ(τ)ιδοc δράματα ις' (cf. test.1)
νίd. ad Pher. test. 3

3. Athen. Χ p. 453 C ό δέ •Αθηναίοc Καλλίαc (test. *7,3) ... μικρόν εμπροcθεν γενόμενοc
τοίc χρόνοιc Cτράττιδοc κτλ.

*4. IG Il 2 2325,138 (poetae Lenaeis νictores) = V C 1 col. 2,12 Mette

Cτράττι]ς !
suppl. Geissler p.12 praecedunt Xenophon (test. 2), Philyllius (test. 3), Philonicus
(test. 2)
de nomine Et. gen. ΑΒ (Et. magn. p. 729,38) Cτράττιc ... cτρατόc Cτράτιc ιcαi πλεοναcμώι
του τ Cτράττιc (ex Hdn. Π. παθών, ut vid., 11 p. 307,17 L.)
624 STRATTIS

Casaubonus, Animadv. (2 1621) p. 566-569 Meursius p.1611 -1616 Fabήcius Bibl.

Gr. 1 (2 1708) p. 790 sq. Meineke I p. 221- 236, 11 2 p. 763- 791 Kock I p. 711 - 733
Norwood p.32-35 Koerte RE IV Α 1 (1931) 336-338 (Strattis nr.3) Schmid 1 4
p. 158-161 Angela Ropero Gutierrez, Estratis fragmentos (1986; cens. scrips. Arnott
CIR 102, 1988, 141 sq.)

Άγαθοί

νίd. ad test.1,2 et ad Pherecratis Άγαθούc

·Α νθρωπορέcτηc

cf. test. 1 et νίd. ad fr.1. similis titulus Άνθρωφηρακληc Pherecratis. Geissler p. 631

1 (1)

καi των μεν αλλων ουκ εμέληcέ μοι μελών,

Ευριπίδου δε δράμα δεξιώτατον
διέκναιc· Όρέcτην, Ήγέλοχον τόν Κυντάρου
μιcθωcάμενοc τά πρώτα των επών λέγειν

Schol. (ΜΤΑΒ) Eur. Or. 279 (1 p. 126,23 Schw.) έκ κυμάτων γάρ αδθιc αδ γαλήν' δρώ:
κεκωμώιδηται ό cτίχοc διά Ήγέλοχον τόν ύποκριτήv- ού γάρ φθάcαντα διελείν τήν
cυναλοιφήν έπιλείψαντοc του πνεύματοc τοίc άκροωμένοιc τήν γαλην δόξαι λέγειν τό
ζώιον, άλλ' ούχi τά γαληνά (cf. Schol. Ar. Ran. 303). πολλοί μέν οδν αύτό διέπαιξαν τών
κωμικών, Άριcτοφάνηc (lac. ind. Schwartz) καί Cτράττιc έν Άνθρωπορέcτηι (-οραίcτηι
Β)· καi - λέγειν. sequuntur fr. 63 et Sann. fr. 8
1 ούκ έμέληcέ μοι μελών codd.: ούκ έμ. μοι μάλα νel μέγα Herw. Coll. p. 64: ού μέλει
μοι δραμάτων Blaydes Αdν. 11p. 327, ούκ εμελέ cοι δρ. Anal. Com. Gr. p. 334 2 εύριπίδηc
Β 3 όρέcτην ΜΑ: -ηι Β: -η Τ η ήγέλοχον Α κυντάρου ΜΤΒ: κυν superscr. τρ
Α: Κιννάρου Bentley, CIJ 12 (1815) 105 (cf. Borthwick C!Qu 61, 1967, 151 sq.): Kυvv­
Dindorf: 'eodem iure possis Κυττ-' Kaibel
2 τό δράμα τών έπί cκηνηc εύδοκιμούντων Argum. p. 93,20 Schw., sed pergit χείριcτον
δέ τοίc ηθεcι. πλήν γάρ Πυλάδου πάντεc φαυλοι ηcαν (cf. Aήst. poet. 15 p.1454• 28 sq., 25
p.1461 b 21). aliud vitium notatur p. 93,9 τό δέ δράμα κωμικωτέραν εχει τήν καταcτροφήν
(cf. Schol. 1691). apud Sext. Emp. adv. math. 1 (πρόc γραμμ.) 215 pro exemplo est Όρέcτηc
 Άγαθοί - Άργυρίου αφανιcμόc 625

καλή τραγωιδία 3 Lucil. 567 Μ. tragicus qui carmina perdit Orestae (Leo ΚΙ. Schr. 1
p. 237 sq.) de Hegelocho histήone (208 O'Conn.) νίd. Ar. Ran. 303, de verbo διακναίειν
1228 'ridetur ... nescio quis άγωνοθέτηc, qui pήmas fabulae partes Hegelocho, inepto
histrioni, dederat eoque ipso spectatorum voluptati pessime consuluerat' Meineke I p. 224.
ποπ διέκναιcε sed -cα intellegens Κaibel aliam explanationem excogitavit: 'poeta ίη prologo
fabulae argumentum exponit destrinxi Euripίdis Oresten, conducto quί prίmas partes ageret
Hegelocho actore sci/icet huίus personae spectatίssίmo, ποπ quidem tragicum dicens sed
gemellum eius Cyttari vel Cynnari filium' 4 Dem. 19,246 (de Aeschine tritagonista) τά
τρίτα λέγων, νίd. Pick.-Cambr. Festiva!s 2 p. 1363

2 (2)

των δέ διδύμων εκγόνων cεμιδάλιδοc

Athen. 111p.127 C καi cεμιδάλεωc δέ μέμνηται, καi εί μή (εί καi μή Kaibel ίη ed. Athen.,
καν μή ms.) τά μαρτύρια κρατώ, Cτράττιc έν Άνθρωπορέcτηι καi 'Άλεξιc έν Ίcοcταcίωι
(fr. 97,4 Κ.). την γενικήν δέ cεμιδάλιδοc είρηκεν ό Cτράττιc έν τώι αυτώι δράματι οϋτω·
τών - cεμιδάλιδοc. Athen. 1.1.epit. (CE) δτι παρά Cτράττιδι εϋρηται τοϋ cεμιδάλου ή
γενική cεμιδάλιδοc (Eust. ίη ΙΙ. p. 872,3 cεμίδαλιc cεμιδάλιδοc καi cεμιδάλεωc). Ρο!!. VI
74 sq. εϊρηται δέ καi cεμίδαλιc παρά ... πολλοίc τών κωμωιδοδιδαcκάλων (cf. Ar. fr.428,
Hermipp. fr. 63,22)· Cτράττιc δέ καi την γενικήν είρηκε cεμιδάλιδοc
τών δέ Α: 'integrum senarium restituas si scribas τούτων δέ [sic Jacobs Addit. p. 85) vel
τωνδi δέ' Meineke, qui ίη textu nulla mutatione facta duorum tήmetrorum reliquias digessit
τών δέ διδ. έκγ. / cεμ. (sed V 1 p. 53 τωνδi διδ. (τών), ίη ed. min. τώνδε διδ. (των) scribendo
unum versum effecit): άρτων δέ Blaydes Αdν. 11 p. 87
Philyll. fr.4 πυρών έκγόνουc ... κολλάβουc, Archestr. SH 135,14sq. cεμιδάλεοc υίόν ...
έγκρυφίην. de pane cεμιδαλίτηι νίd. Bluemner Techn. 12 p. 53, L. Α. Moritz, Grain-mills
and Flour ίη Class. Antiquity (1958) p. 173 'quod cεμιδάλιδοc Strattίs dίχίt pro eo quod
usus postulat cεμιδάλεωc, ex eo repetendum videtur, quod de farίna tanquam de persona
loquitur. fuit enίm Cεμίδαλιc nomen proprium' Meίneke V 1 p. 53, coll. Alex. fr. 97 et 168 Κ.
Άthenaeί verba ποπ satis plana, nisi forte auctorem suum testaή credebat ipsa quoque forma
cεμιδάλεωc Strattin usum esse, quod minime ille voluit' Κaίbel ms. cf. Schwyzer Ι p. 464

'Αργυρίου άφανιcμόc

νίd. ad test. 1,2. cognomίnes fabulas scrίpserunt Antiphanes vel Epίgenes et Phίlippides
626 STRATTIS

Άτάλαντοc vel Άταλάντη (-αι)

ί. Sud. c1178 (test.1) 'Αταλάντη

ίί. Schol. Ar. Ran. 146 (fr. 8) πολλώι γαρ ϋcτερον των Βατράχων δεδίδακται δ 'Α τάλαντοc
Cτράττιδοc. Geissler p. 78 cum add. p. xix
νίd. ad Calliae Άταλάνταc

3 (3)

και την Λαγίcκαν την Ίcοκράτουc παλλακην

εύρείν με cυκάζουcαν εύναίαν ετι,
τόν τ' αύλοτρύπην αύτόν ε{θ' fικειν ταχύ

Zos. νίt.
Isocr. p. 102,19 Dind. εcκωπτον δε τουτον οί κωμικοί ώc κεχρημένον τινi πόρνηι
Λαγίcκηι όνόματι ... p.103,16 cκώπτουcι δε αυτόν, ώc εΙπον καi ίiνω, οί κωμικοί επί τηι
Λαγίcκηι, ών ε{c εcτι καi Cτράττιc (-άτηc codd.), λέγων ταυτα εν Άταλάντηι· καi -
αυτόν. Athen. ΧΙΙΙ p. 592 D Έρμιπποc δ' εν τώι περί Ίcοκράτουc (fr. 65 W.) προβαίνοντά
φηcι τηι ήλικίαι τόν Ίcοκράτη άναλαβείν Λαγίcκαν τήν έταίραν είc τήν οίκίαν, εξ ήc καi
γενέcθαι αυτώι θυγάτριον. μνημονεύει δ' αυτηc Cτράττιc εν τούτοιc· καi - αυτόν. καi
Λυcίαc δ' εν τώι κατά Λαίδοc, εί γνήcιοc δ λόγοc, μνημονεύει αυτηc (fr. 155 S.). Harp.
p. 189,5 Dind. Λαγίcκα· Λυcίαc εν τώι πρόc Λαίδα, εί γνήcιοc. Λαγίcκαc τηc έταίραc
μνημονεύει καi Cτράττιc ό κωμικόc οϋτωc· Λαγίcκαν - αυτόν. [Plut.] νίt. Χ orat. p. 836
EF Ίcοκράτηc Θεοδώρου μεν ήν παίc του Έρχιέωc των μετρίων πολιτών, θεράπονταc
αυλοποιούc κεκτημένου καi ευπορήcαντοc από τούτων . . . δθεν είc τούc αυλούc κεκω­
μώιδηται ύπ' Άριcτοφάνουc (fr. 722) καi Cτράττιδοc. Philostr. νίt. soph. 117,4 (ΙΙ p. 21,15
Kays. 1871) οί δε ήγούμενοι τήν κωμωιδίαν καθάπτεcθαι του άνδρόc (lsocratis) ώc αυλο­
ποιου, άμαρτάνουcιν, πατήρ μεν γαρ αυτώι Θεόδωροc ήν, δν εκάλουν αυλοποιόν Άθήνηcιν,
αυτόc δε ουτε αυλούc εγίγνωcκεν ουτε άλλο τι των εν βαναυcίοιc. Ρο\\. IV 71 (codd. FS,
Α, BC) δ δε τούc αυλούc εργαζόμενοc αυλοποιόc ... καi αυλοτρύπηc κατά τήν κωμωιδίαν
(ώc ή -ία BC)
1 καi τήν
Zos., Athen.: om. Harp.: καί μήν Kock Λαγίcκαν Athen., Harp.: -ην Zos.
2 εύρείν Zos.: ίδείν Athen., Harp. με Athen., Harp.: μεν (compend.) Zos. ευναίαν
ετι Athen., Harp.: εΙθ' ηκειν ταχύ Zos. 3 τόν τ' αυλοτρύπην Athen.: τόν ταυτολο-
Ηarp.: τόν αυλο- Zos.: τόν δ' αυλο- Kock ΠΙ p. 730 εΙθ' η. τ. ex Zosimo, ν. 2
ίη conflanda \ectionis varietate ευναίαν ετι et εΙθ' ηκειν ταχύ dubitanter secuti sumus
Sauppium Orat. Att. ΙΙ p. 4, quamquam de ordine νerborum est quod dubites; fort. praestat
ευναίαν ετι / υ - u - υ - u εfθ' ηκειν ταχύ / τόν αυλ. αυτόν
 'Ατάλαντοc 627

2 si Athenaei Harpocrationisque lectio recte habeat, cϋκα τρώγουcαν intellegendum esse

censet Κaibel ms.; neque enim huc facere Hesych. c 2220 cυκάζειν· ... τό κνίζειν έν έρωτικαίc
όμιλίαιc, cum nec sola illa hoc facere nec εύναία ε τι οΟcα facere dici potueήt 3 Dion.
Hal. de Isocr. 1 (Ι p. 54,6 Us.-Rad.) πατρόc δέ fιν Θεοδώρου, τινόc τών μετρίων πολιτών,
θεράπονταc αύλοποιούc κεκτημένου καi τον βίον άπό ταύτηc εχοντοc τηc έργαcίαc. Davies
Ath. Prop. Fam. p. 246. de filii cognomine a patήs artificio petito vid. Calliae test. 1 mire
Sud. φ 360 Φιλίcκοc, Μιλήcιοc, ρήτωρ (Art. scr. Β ΧΧΧΙΙ 1), Ίcοκράτουc άκουcτήc τοϋ
ρήτοροc. έγένετο δέ πρότερον αύλητήc παραδοξότατοc· διό καi Αύλοτρύπην Ίcοκράτηc
αύτόν έκάλει

4 (CGFP 74,3-11)

άπό τηc κράδηc, ήδη γαρ ιcχάc γίγ[ομαι,

ό μηχανοποιόc μ' ώc τάχιcτα καθελέτω

Pap. Οχ. 2742 (saec. ΙΙΡ) ed. Lobel (νοl. XXXV [1968) p. 75) fr. 1,3 (κράδη) ε] Ι λεγον δ'
οϋτω [μηχανήν τινα] Ι μακράν έξ fιc [ ]μένουc (άρτωμ- vel αiωρουμ- ed. pr., τούc
έπιφαινομ- Luppe APF 22, 1973, 137, possis τούc κρεμαμ- vel άναπτομ-) ανω[ ] ελε 1
[. _]ν (άνωθεν Cergol Quad. Tήest. 2, 1969, 6, άνωθεν ώc ελεγον Luppe) προcδες:μ[ε]vομένων
(-εύομεν, ών Luppe). Ι [Cτρ]άττιc Άταλ[άν]τωι· άπό - καθελέτω (sequitur fr. 46)

νίd. ad Ar. fr. 160

5 (4)

ύπογάcτριον θύννου τι κάκροκώλιον

δραχμηc ϋειον

Athen. 1 VII p. 302 D (θύννοc) επαινείται δέ τοϋ iχθύοc τούτου τά ύπογάcτρια ... Cτράττιc
Άταλάντηι· ύπ. - ύιον. 2 ΙΧ p. 399 D cπανίωc δ' εcτιν εύρείν τό οοθαρ έπi τών άλλων
ζώιων λεγόμενον· ύπογάcτριον δέ μόνον ώc έπi τών ίχθύων λέγεται. Cτράττιc Άταλάντηι·
ύπ. - καi άκρ.
1 τι Athen. 2 : τε Athen. 1 2 ϋειον Casaub.: ύιον Α
cf. fr. 32 et Eub. fr. 36 et vid. Ar. fr. 380
628 STRATTIS

*6 (5)

Schol. (V) Ar. Pac. 348 e (p. 58,12 Holw.; de diversis Ρ h ο r m ίο η ί b u s) δ δέ δεύτεροc
ήν κωφόc· μέμνηται tκαi Cτράττιc. τρίτοc μοιχόc· Κρατίνοc Άταλάντηιt. τέταρτοc Κροτω­
νιάτηc άρχαίοc· Κρατίνοc Τροφωνίωι (fr. 238)
μέμνηται καi Cτράττιc Άταλάντηι. τρίτοc μοιχόc· Κρατίνοc * * *· τέταρτοc Dindorf,
μέμνηται Κρατίνοc. τρίτοc μοιχόc· Cτράττιc Άταλάντηι. τέταρτοc Kaibel

7 (8)

Phot. δ 672 = Sud. δ 1295 δ ι φ ροφό ρο ι· Cτράττιc εν Άταλάνταιc

Et. magn. p. 279,38 διφροφόροι· αϊ ταίc κανηφόροιc εϊποντο δίφρουc επιφερόμεναι. νίd.
Herm. fr.25

8 (9)

Schol. (RVEΘ Barb) Ar. Ran. 146 (Sud. c691) τινέc φαcι τώι cκώρ πρώτον κεχρηcθαι
Cτράττιν εν Άταλάντωι δράματι· ψευδοc δέ, πολλώι γάρ ϋcτερον των Βατράχων δεδίδακται
ό 'Α τάλαντοc Cτράττιδοc (test. ίί). cf. Or. fr. Α 76 Alp.
Cτράττιν RVΘ, Sud.: Cτράτιν Ε: -ττην Barb Άταλάντωι Schol.: Άτάλαντοc Sud.
AGM (η 'Άτλαντοc γραπτέον η Άταλάντηc superscr. Μ): Άποτάλαντοc Sud. V post
Βατρ. deficit Sud. δεδίδακται V: δέδεικται REΘBarb ή Άτάλαντοc Barb Cτρά-
τιδοc EBarb

Ζώπυροc περικαιόμενοc

'accomodate feceήs, si illum Zopyrum intelligas, cuius nomine Phaedonem Socraticum

dialogum inscripsisse constat ... titulum fabulae compares cum Spinthari [40 Sn.] ... Ήρακλεί
περικαιομένωι, quam parodia lusisse Strattidem nequaquam improbabile est' Meineke 1
p. 225 sq. νίd. Foerster, Scήpt. physiognom. 1 (1893) p. νίίί , Breitenbach p.42 sq., Geissler
0

p. 68, Webster SLGC 2 p. 29, Ziegler RE ΧΑ (1972) p. 769,4-13

 'Ατάλαντοc - Ίφιγέρων 629

9 (1 Dem., 65 Κ.)

άλλ' εί μέλλειc άνδρείωc

φώιζειν ωcπερ μύcτακα cαυτόν

Et. gen. Α apud Reitz., Ind. lect. Rost. 1891/92 p.13 (Et. magn. p. 803,47, Et. Sym. CV)
φώιζειν· cύν τώι ι, cημαίνει δέ τό καίεcθαι (καίειν Toup Emend. ΠΙ p.193). Cτράττιc
Ζωπύρωι περικαιομένωι (Ζ. π. om. Et. magn. et Sym.)· αλλειμελειc - cεαυτόν. Βιθυνοi
δέ διά τοϋ γ φώιγειν λέγουcι (cf. Pher. fr. 74). Zonar. p.1838 φώιζω· τό καίω ( = Sud. φ 633),
cύν τώι ι. Cτράττιc· άλλ' εί μέλλειc - φώιζειν
1 εί μέλλειc Et. magn. (praeter R qui εί βάλλειc), Zonar.: ειμελειc Et. gen.: είμελ' Et.
Sym. (, εό κ)άνδρείωc (νίd. ad Plat. fr.117) praeeunte Porsono (Append. ad Toup
Emend. IV p. 506) Reisig Coni. p. 313, qui νersus recte digessit 2 (• • • τόν) μύcτακα
Kaibel ('possis ωcπερ χοιρίον νel δελφάκιον, ut ίη re simili Ar. Thesm. 237') cαυτόν
Toup: cεαυτόν cod.: cαυτοϋ ( ) Reitz., πρωκτόν νel tale quid supplendum esse censens

10 (10)

Hesych. ο 1764 = Phot. p. 360,10 ου μάλα κικκάc· παροιμία τό μηδέν (κυκκαc· παρ.
ουδέν Phot.) cημαίνουcα (deficit Phot.). ωνήτηc δέ κικκάc (κο- cod.) ου μάλα φαίνεται. καi
Cτράτ(τ)ιc έν Ζωπύρωι περικαιομένωι (-ων cod} τών ου μάλα τέθηκα κε κ υ κ κ a ν
έπικρατfj (Έπικράτη Meineke). Phot. p. 360,9 ου μάλα κυκκα· τό μηδέν. Zenob. Ath. ΠΙ
142 ('Plut.' Π 4) = Diogen. VΠ 4 = D 1 = Apost. ΧΙΠ 38 ου μάλα κυκαc (-αιc Diogen.
L, κύκαc D 1 Ζ)· κατά (έπi Diogen., D 1, Apost.) τών μηδέν όντων (τ. ευτελών καi έλαχίcτων
D1 Ζ)
de Plautino proνerbio cίccum non interduim (Rud. 580) monuit Casaub. Animadν. p. 568,3,
cf. Hesych. κ 2648 κικκάβιv- έλάχιcτον. ουδέν, 4465 κύκκαροc· τό έλάχιcτον

Ίφιγέρων

νίd. test. 1. etiam Apollophani fabula tribuebatur. Meineke Ι p. 226. Breitenbach p. 11Ο.
duo quae supersunt Iphigerontis fragmenta inter Apollophanis reliquias exhibebimus
630 STRATTIS

Καλλιππίδηc

cf. test. 1 et vid. ad Ar. fr. 490. fabulam a celeberήmo illo tragoediarum actore (274
O'Conn.) nomen traxisse coni. Meineke I p. 226. νίd. Breitenbach p. 23 sq., Geissler p. 674

11 (2 Dem.)

δόc νυν τόν αμυλον πρώτον αύτώι τουτονί

Phot. (b, sz) α 1285 (post Tel. fr. 34, vid. Ar. fr. 405) Cτράττιc Καλλιπ(π)ίδη(ι)· δόc -
τουτονί
νυν b: νυν sz νίd. ad Eup. fr. 195,1

12 (11)

αύτίκα δ' ηρπαcε τεμάχη

θερμάc τε κάπρου φλογίδαc εβρυχέ τε πάνθ' αμα

Athen. XIV p. 656 Β τά δέ όπτά (δντα Α, corr. Mus.) κρέα καλείται φλογίδεc. Cτράττιc
γουν εν Καλλιππίδηι έ π ί του Ή ρ α κ λ έ ου c φηcίν· αυτίκα - Ιiμα. καί "Αρχιπποc έν
Ήρακλεί γαμουντι· (fr. 11 Κ.)
1 δ' Α: δ' ίiρ'
Bothe 2 εβρυχε Α: -κε Bothe vid. Pfeiffer ad Call. fr. 649
numeή ίη trimetris suspecti; ionicos audire sibi videbatur Kaibel, anapaestos restituit
Meineke αυτίκα δ' ηρπαcε / τεμάχη θερμάc τε κάπρου φλογίδαc / κατέβρυξέ τε πάνθ' Ιiμα
-uu-
de Hercule guloso νίd. Ar. fr. 11, vLeeuwen ad Ran. 62 sqq.

13 (12)

Athen. VII p. 304 Β μνημονεύει δέ των θ υ ν ν ί δω ν καί Cτράττιc έν Καλλιππίδηι

 Καλλιπίδηc - Κινηcίαc 631

Κινηcίαc

ί. Sud. c 1178 (test. 1) Κινηcίαc

ίί. Athen. ΧΙΙ p. 551 D ό Κινηcίαc, εic δν καi δλον δράμα γέγραφεν Cτράττιc (fr.17)

ίίί. Harp. p. 178,2 Dind. οότοc ό διθυραμβοποιόc, οό μέμνηνται πολλάκιc ο{ κωμικοί καi
Cτράττιc δλον δράμα ποιήcαc εic αυτόν, δπερ έπεγράφη Κινηcίαc (fr.18)
vid. etiam ad fr. 30. post a. 405 scήptam esse fabulam e Schol. Ar. Ran. 405 (fr.16) efficitur.
de Cinesia cf. Pher. fr. 155,8 -13, Plat. fr. 200 et vid. ad Ar. fr. 156,8-1 Ο, Sommerstein ad
Αν. 1372-1409

Meineke Ι p. 227 - 231 Breitenbach p. 25- 29 Geissler p. 70 Ρ. Funke p.112 27

14 (13)

(Α.) τά δ' αλφιθ' ύμίν πώc έπώλουν; (Β.) τεττάρων

δραχμών μάλιcτα τόν κόφινον. (Α.) τί λέγειc; μέτρωι
έχρώντο κοφίνωι; (Β.) tη ( ) τουτ' αϋθ' δτι
οίνου κόφινοc, δυνάμενοc τρείc χοαc
s πυρρών ταίc κοφίναιc ταύτα ταύτα δυνάμενοct

Ρο!!. IV 168. 169 (codd. FS, Α) ου μόνον δ' ή κοτύλη ύγρών ην καi ξηρών μέτρον ...
άλλά καi κόφινοc μέτρον Βοιώτιον ίiμφω μετροϋν. Cτράττιc γοϋν φηcιν έν τώι Κινηcίαι
(γοϋν φ. et τώι οιη. FS)· τά - ταϋτα δυνάμενοc
1 ίiλφιθ' Α: -τά FS 2 δραχμών - τί οιη. FS 3 δ' έχρώντο FS η (tum spat.
10 fere litt.) τοϋτ' αυθ' δτι Α: τοϋτο αύτό FS: νή (Δία καi) τοϋτ' ίcθ' δτι Kock: π(αρά
Βοιω)τοίc ίcθ' δτι Kaibel 4 δυνάμενόc (έcτι) Κaibel χόαc FSA (vid. ad Cratin.
fr.199,3) 5 πυρρών ταίc κοφίναιc Α: κόφινοc FS: πυρών τε κόφινοc Κaibel (πυρών iam
Stephanus ThesLG [1572) V p.1282C) 4-5 οίνου κόφινόc τιc έcτi τρείc χωρών χόαc
/ καi τοίc κοφίνοιcι ταυτά (vel -ό) χωρείν δυνάμενοc Blaydes Adv. ΙΙ p. 87
1 πώc id quod πόcου, vid. vLeeuwen ad Ar. Equ. 480 Boeckh Staatsh. 31 p.120sq.
4 Hesych. κ 3874 κόφινοc· μέτρον χωροϋν χοάc τρείc
632 STRATTIS

15 (14)

άλμυρόν θ' ϋδωρ,

ετερόν τε λεπτόν εν άλίαι κεκομμένον

Ρο!!. Χ 169 (codd. FS, ABCL) καi άλία δέ cκευόc τι iΊv πύξινον, d:ιι τούc αλαc
έντρίβουcιν ... Cτράττιc δ' έν Κινηcίαι (δ' εi κινήcειεν ΑΒ)· άλμυρόν - κεκομμένον
1 άλικόν τε FS 2 ετερον codd.: κέγχρον Meineke: τυρόν Kock άλίαιc ΑΒ

2 Έτερον ί. e. ϋδωρ, nam τά έπίρρυτα ϋδατα κοπτόμενα μαλακώτερα γίνεται, ut ait

Theophrastus [fr. 159 W.] apud Athen. 11 p. 42 C; λεπτόν ϋδωρ καi διαυγέc ibid. 11 p. 46 Α.
voluit potuit ετερον έν άλίαι κεκομμένον καi έκ τούτου λεπτόν γεγενημένον' Kaibel.
Hesych. α2967 = Et. magn. p. 63,38 άλία· cκευοc (cκ. om. Hesych.) έν d:ιι τρίβονται οί
αλεc, η εic δ αποτίθενται. vid. Gow-Page ad Hell. epigr. 1175

16 (15)

cκηνή μεν ( ) τοϋ χοροκτόνου Κινηcίου

Schol. (V) Ar. Ran. 405 χρόνωι δέ ϋcτερον ού πολλώι τινι (post Ranas fabulam actam
a. 405) καi καθάπαξ περιείλε Κινηcίαc τάc χορηγίαc· έξ ου καi Cτράττιc έν τώι εic αυτόν
δράματι εφη· cκηνή μέν (έφη cκηvfj μεν cod., μέμνηται latere susp. Dindorf) - Κινηcίου.
cf. Schol. 153 (Sud. π 3225) Κινηcίαc ... έπραγματεύcατο κατά τών κωμικών, ώc ε{εν
αχορήγητοι
cκηvfj μεν του χορ. Κιν. V: cκηντι μέν (έcτιν ηδε) του χορ. / Κιν. Meineke V 1 p. 53 sq.:
cκ. μέν (ηδε) του χορ. (θεου) / Κιν. Cobet Νον. lect. p. 10, coll. Soph. ΕΙ. 6 αϋτη δ',
Όρέcτα, του λυκοκτόνου θεου / αγορά Λύκειοc (prob. Κaibel, addens 'nec praestat αυτη
pro ηδε'): cκευή μέν ούν χορ. Κιν. Hermann, Wiener Jb. 110 (1845) 78: cκλfjναι μετά του
χορ. Κιν. Fritzsche Ran. p.196, sc. Sannyήonem comicum Cinesia ποπ minus macilentum
(cf. nostri fr. 21)
ex prologo. 'choricida cur Cinesias vocetur nescio; quae scholia narrant ex ipsa Strattidis
fabula sumpta sunt eaque perperam fortasse intellecta; fort. haec erat causa quod singulis
choreutis ... graviores partes dare solebat quam choro universo' Κaibel. cf. Pick.-Cambr.
Festiva!s2 p. 872
 Κινηcίαc 633

17 (18)

Φθιώτ' Άχιλλευ

Athen. ΧΙΙ p. 551 D ην δ' δντωc λεπτότατοc ιcαi μαιcρότατοc δ Κινηcίαc, εic δν ιcαi δλον
δράμα γέγραφεν Cτράττιc (test. ίί), Φθιώτην 'Αχιλλέα αυτόν καλών δια τό έν τηι αύτου
ποιήcει cυνεχώc τό Φθιώτα λέγειν. παίζων συν εic την ιδέαν αυτου εφη· Φθ. Άχ.

vid. ad Ar. fr. 156,8 -1 Ο et Plat. fr. 200,4 Φθιώτ' 'Αχιλλευ Aesch. fr. 132 R. (Ar. Ran.
1264)

18 (19)

Harp. p. 177,16 Dind. (codd. Q, ΡΜΝΚ) Κι ν η c ί αc· Λυcίου β' λόγοι εici πρόc Κινηcίαν
(fr. 142. 143 S.), έν οϊc πολλάιcιc μνημονεύει τανδρόc, λέγων ώc αcεβέcτατοc είη ιcαi
παρανομώτατοc, ιcαi δτι ιcαi οί ιcωμωιδοδιδάcιcαλοι καθ' ειcαcτον ένιαυτόν γράφουcιν εic
αυτόν. εϊη δ' αν ουτοc δ διθυραμβοποιόc, ου μέμνηνται πολλάιcιc οί κωμικοί ιcαi Cτράττιc
(cτρατίc ΡΜΚ, -ήc Q) δλον δράμα ποιήcαc είc αυτόν, δπερ έπεγράφη Κινηcίαc (test. ίίί),
έν ώι ιcαi την αcέβειαν αυτου ιcωμωιδεί

19 (16)

Schol. (VE) Ar. Αν. 1569 (de Laespodia, vid. Eup. fr.107) εχει (εΙχε Sud. λ200) δέ
ιcαi περί τάc ιcνήμαc αiτίαc τινάc (τιν. αiτ. Ε), ωc φηcι Cτράττιc (cτράτων Ε) έν Κινηcίαι.
sequitur Theop. fr. 40
αiτίαc εχειν 'carpi' (Hesych. λ 696 confert Meineke V 1 p. 53)

20 (17)

Scho\. (Ε)Ar. Plut. 550c (Thrasybulus) μήποτε ό μέν αξιωματιιcόc ιcαi αυθάδηc, ώc
Cτράττιc (Θρ- Ε, Cτράτιc Ald., corr. Hemst.) έν τώι Κινηcίαι
αυθάδηc Thrasybulus audit etiam ίη scho\. Eccl. 203
634 STRATTIS

21 (20)

Ρο!!. Χ 189 (codd. FS, ABCL) τό μέν δή ξύλον ώι περιπλάττουcι (ε{c δ πλέκουcι FSAB)
τόν πηλόν οί κοροπλάθοι, κάναβοc καλειται (cf. VII 164)· δθεν καi Cτράττιc έν τώι
Κινηcίαι (έν τώι Κ. om. Α) τόν C αν ν υ ρ ίων α (test. 3) διά τήν ίcχνότητα κάνα β ον
καλει
Hesych. κ 629 κάναβοι· τά ξύλα, περί a τό πρώτον οί πλάcται τόν κηρόν τιθέαcιν. δθεν
καi οί λεπτοί καi iicαρκοι κάναβοι λέγονται. vid. ad ΑΙ. fr. 156,8-10 et 719,2 cf. etiam
fr. 70

22 (21)

Erot. νοc. Hipp. κ31 (p. 51,14 Nachm.; codd. Α, HLMO) de καμμάρωι
medicamento
refήgeratorio έφ' ίδρώcι δέ παραλαμβάνει••• Cτράττιν (-ττην Α, -την HLMO) έν Κινηcίαι
(έν Κυνηγοιc codd., corr. Maussac Not. ad Harp. [1614] p. 203) λέγοντα • • •
lacunas ind. Klein, poetae verba interciderunt

ad Cinesiam sunt qui referant etiam fr. 41 et 70

Λημνομέδα

Λιμνομέδων Suda (test. 1, prob. Daub RhM 35, 1880, 65 sq.), Λιμνοπέδαι Schol. Plat.
(fr. 24). 'nomen parodicum ut opinor contaminatas videtur duas fabulas significare velut
Lemnias Sophoclis et Euήpidis Andromedam' Κaibel. Hypsipylen Euήpidis traduci coni.
Geissler p. 58 sq. cum add. p. χνί. νίd. Κ. F. W. Schmidt BphW 30 (1910) 1030 sq.

23 (22)

Έρμηc, δν ελκουc' οί μεν εκ προχοιδίου,

οί δ' εκ καδίcκου (γ') ίcον ίcωι κεκραμένον

Athen. ΧΙ p. 473 C μνημονεύει του καδίcκου καi Cτράττιc (cτράτων Α, corr. Casaub.,
poetae et fab. nom. om. CE) ό κωμικόc έν Λημνομέδαι οϋτωc· Έρμήc - κεκραμένον.
Athen. epit. 1 p. 32 Β καi Έρμήc δ' ε{δοc πόcεωc παρά Cτράττιδι (hinc Eust. ίη Od.
p. 1470,64)
 Κινηcίαc - Λημνομέδα 635

2 γ' Fritzsche Qu. Ar. p. 269: οιη. ACE: c' Porson Adv. p. 126

1 Phot. ε 1938 Έρμηc· πόcεωc εΙδοc, ώc 'Αγαθού δαίμονοc ιcαi Διόc cωτηροc ( ~ Hesych.
ε 5952), cf. Ρο!!. VI 100 1 sq. Cratini fr. 206 imitatur noster 2 Ar. Plut. 1132 (loquitur
Mercuήus) οϊμοι δε κύλιιcοc ϊcον ϊcωι κεκραμένηc. vid. ad Cratin. fr. 196 Κ. Kircher,
Die sakr. Bedeutung d. Weines ίιη Alt. (1910) p. 20

24 (23)

Χίοc παραcτάc Κώιον ουκ έαι λέγειν

Schol. Areth. (Β) Plat. Lys. p. 206 Ε (p. 456sq. Gr.) των δε βόλων (-ων cod.) ό μεν τά εξ
δυνάμενοc Κωιοc καi έξίτηc έλέγετο, ΧϊΌc δε (ό) τό εν καί κύων. λέγεται δέ τιc καί
παροιμία άπό τούτου, ο{ον Χίοc παραcτάc Κωιον ούκ εάcω· άφ' οό ιcαί Cτράττιc Λιμνο­
πέδαιc Χίοc - λέγειν. Eust. ίη Od. p. 1397,39 λέγει ... ό τά περί τηc ιcαθ' ~Ελληναc
παιδιαc γράψαc (Suet. 1,24 p. 67 Taill.) καi δτι των κατά τούc άcτραγάλουc βόλων ό μεν
τά εξ δυνάμενοc Κωιοc καί έξίτηc ελέγετο, ό δε τά εν Χίοc, ετι δε καi κύων· δθεν καί τιc
παροιμία, Χίοc παραcτάc Κωιον ούκ εάcω, ηc μέμνηται, φηcί, Cτράττιc εν τωι Χίοc -
λέγειν (eadem fere ίη 11.p. 1289,63). poetae et fab. ηοιη. et ίη versu vocem Κωιον οιη. Prov.
Bodl. 946
cf. CGFP 220,7 (Pap. Οχ. 2743, saec. ΙΙΡ, ab ed. pr. ad Strattidem relat.) π]αραcτάc Κωιον[
de proverbii explicatione vid. Lamer RE ΧΙΙΙ 2 (1927) 1952, 1- 33, Taillardat Suet. p. 157 sq.
(ubi pro 'Diphile' lege 'Strattis'), de ceteήs proverbiis a tesserarum vel talorum ludo ductis
Buehler ad Zenob. ΙΙ 29 (p. 231 sq.)

25 (24)

ύποδήματα
cαυτώι πρίαcθαι των άπλών

Harp. p. 45,1 Dind. άπλαc· Δημοcθένηc κατά Κόνωνοc (or. 54,34). Καλλίcτρατόc φηcι
(348 Ρ 5 Jac.) τά μονόπελμα των ύποδημάτων οϋτω καλείcθαι. Cτράττιc Λημνομέδαι·
ύποδήματα-άπλων
cεαυτωι Ρ πρίαcθαι QNK: περ{αcθαι Μ: περιθέcθαι Ρ των οιη. Q
Lex. Bekk.v p. 205,30 (Et. magn. p. 123,18) = Hesych. α 6219 άπλαί· ύποδήματοc εΙδοc
Λακωνικού
636 STRATTIS

26 (25)

πολλούc δή μεγάλουc τε φάγρουc έγιcάψαc

Athen. VII p. 327 Ε μνημονεύει του φάγρου καί Cτράττιc εν Λημνομέδαι· πολλούc -
εγκύψαc. καί εν Φιλοκτήτη~- (fr. 45)
πολλούc δή Α: πολλούc ήδη Meineke: Ώίsί praestat καί vel δc πολλούc δή' Κaibel ms.
εγκάψαc Casaub.: εγκύψαc Α
anap., dim. (cf. fr. 45) an tetr. incertum

etiam CGFP 220 ad Lemnomedam rettulit Lobel (vid. ad fr. 24)

Μακεδόνεc η Παυcανίαc

vid. ad test. 1. 'videndum ne Pausanias intelligendus sit Ceramensis, Agathonis poetae

amator celeberrimus, de quo abunde constat ex Platonis et Xenophontis Symposiis ... ab
hoc igitur Pausania si fabulae nomen inditum esse ponimus, etiam alter dramatis titulus
Μακεδόνεc commode explicaή potest, siquidem Pausaniam simul cum Agathone apud
Archelaum Macedoniae regem commoratum esse constat ex Aeliani var. hist. ΙΙ 21' Meineke
Ι p. 232. vid. Breitenbach p. 24sq. et Geissler p. 70 cum add. p. xviii. diversus sane ab hoc
Pausanias ille Thessalus, Laidis amator, quem post fr. 27 commemorat Athenaeus (Polem.
fr. 44), vid. Holzinger Ar. Plut. p. 57 sq.

27 (26)

(Α.) εici.v δέ πόθεν αί παίδεc αύται ιcαi. τίνεc;

(Β.) νυνi. μέν fιιcουcιν Μεγαρόθεν, εici. δέ
Κορίνθιαι· Λαίc μέν t ήι μέγα ιcλεοc ϊδί
Athen. ΧΙΙΙ p. 589 Α (de Laide) Cτράττιc δ' εν Μακεδόcιν η Παυcανίαι Κορινθίαν αυτήν
ε{ναί φηcιν δια τούτων· εicιν - ϊδί
1 πόθεν Schweigh.: δθεν Α 2 vυv(Porson Not. Ar. p. 175: νυν Α εicιν Α 3 -fiι
μέγα κλεοc ϊδί Α: ήδί Μεγακλέουc Meineke (ήδi iam Dindorf, ηδε Μεγ. Porson): Όratio
talis potius fuerit ή μετ' ... / ήδί κτλ., ut iuvenis cuiusdam nomen suppleas' Kaibel ms.
1 sqq. Ar. Lys. 90 sq. τίc δ' ήτέρα παίc; : : ... Κορινθία Κορινθία παίc meretήx est
apud Eur. fr. 676 Ν. (e Scirone fab. sat.). vid. ad Ar. fr. 928 et de scortis Megaήcis Calliae
fr. 28, de Laide (cf. Plat. fr. 196) Tim. 566 F 24 Jac., Holzinger ad Plut. 179
 Λημνομέδα - Μακεδόνεc η Παυcανίαc 637

28 (27)

πολλών φλυάρων καi ταών αντάξια,

οϋc βόcκεθ' ύμείc ενεκα των ώκυπτέρων

Athen. XIV p. 654 F (de pavonibus) δτι δέ καi τιθαcούc (-άcουc cod.) εlχον αυτούc εν
ταίc οίκίαιc Cτράττιc παρίcτηcιν εν Παυcανίαι δια τούτων· πολλών - ωκ.
1 ταών cod. νίd. ad Eup. fr. 41
1 Ar. Ach. 63 τοίc ταώcι τοίc τ' άλαζονεύμαcιν 2 ωκύπτερα Ar. Αν. 803

29 (28)

(Α.) ή cφύραινα δ' έcτi τίc;

(Β.) κέcτραν μέν ύμμεc ώττικοi κικλήcκετε

Athen. VII p. 323 Β καi οί 'Αττικοί δέ ώc επi τό πολύ τήν cφύραιναν καλοϋcι κέcτραν,
cπανίωc δέ τώι τηc cφυραίνηc όνόματι εχρήcαντο. Cτράττιc γοϋν εν Μακεδόcιν (fab. ηοιη.
οιη. CE) ερομένου τινόc Άττικοϋ ώc άγνοοϋντοc τό όνομα καi λέγοντοc· ή - τίc; φηciν
ό ετεροc· κέcτραν - κικλήcκετε
2 ϋμμεc ACE: ύμέc Cobet Νον. lect. p. 143 ώττικοi Schweigh.: ώττ- Α: ώ' ττ- CE
2 Antiphan. fr. 97 Κ. πάνυ cυχνή cφύραινα. : : κέcτραν άττικιcτi δεί λέγειν (κέcτραι Ar.
Nub. 339, Nicoph. fr. 14). Thompson Fishes p. 256 sq.

30 (29)

πνικτόν τι τοίνυν - u εcτω cοι cυχνόν

τοιούτον

Athen. ΙΧ p. 396 Α (πνικτά κρεάιδια, νίd. Cratin. fr. 29) Cτράττιc εlπεν ... εν Μακεδόcιν
η Κινηcίαι (Παυcανίαι Meineke)· πνικτόν- τοιοϋτον
1 εcτω cοι Α: (όψον) εcτω cοι Meineke, εcτί cοι id. Anal. Ath. p. 171: (όψον) εcτι cοι;
: : Kock: (εcτιν;) : : εcτ' όψον Kaibel ms. cυχνόν Α: πυκνόν Kock
638 STRATTIS

31 (30)

τόν πέπλον δέ τουτον

ελκουc' όνεύοντεc τοπείοιc ίiνδρεc αναρίθμητοι
εic άκρον ωcπερ ίcτίον τόν ίcτόν

Harp. p. 290,5 Dind. τοπεια λέγουcι τά cχοινία. Cτράττιc Μακεδόcι· τόν πέπλον -
ίcτίου εic τόν.ex Harp. epit. (quae deficit post liνδρεc ν. 2) Phot. p. 595,18 = Et. gen. ΑΒ
(Et. magn. p. 762,20) = Sud. τ 782
2 ελκουc' όνεύοντεc Meineke: -cι δον- QPMNK: -cι δεcμ- epit. 3 post άκρον deficit
Ρ ωcπερ QMNK: (έκάcτοθ') ωcπερ Kock, ne correptio Attica neglegatur: δπωcπερ
Kaibel ίcτίον Chr. Wordsworth, Athens and Attica (1836) p. 181 sq.: -ου QMNK ίcτόν
Dobree Adv. 1 p. 589: εic τόν QMNK
lsqq. Phot. p.116,11 ίcτόc καί κεραία· ό μέν ίcτόc τό έπίμηκεc ξύλον livω τεταμένον,
κεραία δέ τά πλάγια, ωcτε γενέcθαι (γίν- Kock) γράμμα τό ταυ. διετείνετο δέ πολλάκιc ό
τηc Άθηναc πέπλοc εic τοιουτο cχημα ξύλων καί έπόμπευcεν (fort. ήνίκ' έπόμπευcαν
Kaibel). Harp. p. 245,10 Dind. περί του πέπλου του αναγομένου τηι Άθηναι τοιc μεγάλοιc
Παναθηναίοιc ου μόνον παρά τοιc ρήτορcίν έcτι μνήμη, αλλά καί παρά τοιc κωμικοιc. cf.
fr. 73, Pher. fr. 51, Ar. Equ. 566 cum schol.; Ziehen RE XVIII 3 p. 460,10-463,21, Shear
(vid. ad Philippid. test. 3) p. 39-44, Ν. Robertson RhM 128 (1985) 290-295 2 Phryn.
praep. soph. p. 99,8 όνεύειv- τό περιάγειν τά μηχανήματα, oic τούc τε λίθουc καί τά άλλα
ελκουcιν. δνοc (όνομα cod., corr. Bekker) δ' έcτίν αυτό τό μηχάνημα τό δια τροχιλίων καί
cχοινίων. cf. Thuc. VII 25,6, Archipp. fr. 33 Κ. 3 'hoc ... dicit: ελκουcι τόν πέπλον
ωcπερ ίcτίον εic άκρον τόν ίcτόν' Meineke, praeeunte Wordsworth

32 (31)

ύπογάcτριά θ' ήδέα θύννων

Athen. VII p. 302 Ε (post fr. 5) εν δέ Μακεδόcιν· ύπ. - θύννων

33 (32)

Antiatt. p. 108,29 Μα κ ε δ ό νι c c αν· τήν γυναίκα. Cτράττιc Μακεδόcιν

ut βαcίλιccα (Alc. fr. 6 Κ.). Schwyzer I p. 475

ad Macedones vel Pausaniam sunt qui referant etiam fr. 41. 71. 73
 Μακεδόνεc η Παυcανίαc - Μήδεια 639

Μήδεια

cf. test. 1 et νίd. ad Canthaή Μήδειαν

34 (33)

u- u καi λέγ' δτι φέρειc αύτηι μύρον

τοιούτον, ο{ον ού Μέγαλλοc πώποτε
ηψηcεν, ούδέ Δεινίαc Αίγύπτιοc
οϋτ' ε{δεν οϋτ' έκτήcατο

Athen. XV p. 690 F (Μέγαλλοc, post Pher. fr. 149) Cτράττιc τ' εν Μηδείαι (μήδαι Α,
corr. Schweigh.) οϋτωc· καί - εκτήcατο
1 φέρειc αύτfjι μύρον Erfurdt Obs. p. 471: μυρον φέρειc άυτη Α: μ. αύτfjι φέρ. Jacobs
Addit. p. 363 3 Δεινίαc Schweigh.: δι- Α αίγύπτιοc Α: άιγ- Kock 4 οΙδεν Meineke
Anal. Ath. p. 337 (νίd. ad Ar. fr. 198) fin. suppl. εκ πολλών ετών Naber Mnem. 8 (1880)
39, εκ πολλοϋ χρόνου Herw. Coll. p. 66
1 sqq. Medeae verba Creusae fatalia dona mittentis agnoverunt Dobree Adv. 11 p. 353 et
Meineke Qu. sc. 11 p. 67 2 vid. Ar. fr. 549 3 de Graeco hominis Aegyptii Athenis
degentis nomine vid. Headlam ad Herond. 2,38

35 (34)

ο{cθ' ώι προcέοικεν, ώ Κρέων, τό βρέγμα cου;

έγώιδα· δίνωι περικάτω τετραμμένωι

Athen. ΧΙ p. 467 Ε Cέλευκοc

(fr. 48 Muell.) δ' είπών έκπώματοc εΙναι γένοc τόν δείνον
παρατίθεται Cτράττιδοc έκ Μηδείαc· οΙcθ' - τετρ.
2 : : έγώιδα olim Meineke (Qu. sc. 11 p. 67, FCG I p. 232), prob. Κaibel ms. ('respon-
dere videtur ηοη ipse qui rogaverat sed tertius aliquis velut servulus'), sed vid. ad Cratin.
fr. 199,3 δίνωι Cobet Var. lect. p. 90: δείνωι Α περικατω τετραμμεινωι Α

1 Ρο!!.
11 39 τό δέ ύπέρ τό μέτωπον βρέγμα, νίd. Theodoήdis ad Phot. β 268 2 Hesych.
δ508 δείνοc·
... εΙδοc έκπόματοc (εΙδοc ποτηρίου Et. magn. p. 277,15). cf. Ar. Nub.
1473 Phot. p. 418,4 περικάτω (sive περί κάτω, de cod. lect. νίd. Dobree p. 708) τραπή­
cεται· άντί τοϋ περιτραπήcεται κάτω, cυνήθωc λέγουcιν. vid. Wil. Plat. 11 p. 383 (2p. 384),
Schwyzer I p. 633, 11 p. 500
640 STRATTIS

36 (35)

Harp. p. 209,6 Dind. Μυ c ων λεία ν ... κέχρηνται δέ τηι παροψίαι άλλοι τε καi
Cτράττιc εν Μηδείαι καi Cιμωνίδηc εν ίάμβοιc (Sem. Amorg. fr. 37 W.)
de usu et explicatione proverbii (Zenob. vulg. V 15) νίd. Jacoby ad Demon. 327 F 4 et
Wankel ad Dem. 18,72 (p. 432sq.). cf. Magn. fr. 5

ad Medeam sunt qui referant etiam CGFP 350

Μυρμιδόνεc

Aeschyli Μυρμιδόναc traduci censet Geissler p. 60. aliter Kock (νίd. ad fr. 37), cui Άlci­
biadis milites ioco castrensi Μυρμιδόνεc videntur adpellati esse, quo cognomine Strattis usus
est choro ex militibus illis composito'. cognominem comoediam scripsit Philemo

37 (36)

εν τοίc βαλανείοιc προίκ' ελουθ' όcημέραι

άπαξάπαcα t γη cτρατιαi cιδαρέων

Ρο!!. ΙΧ 78 (codd. FS, CL) Βυζαντίων γε μην cιδήρωι νομιζόντων fιν οϋτω καλούμενοc
(-ον codd., corr. Meineke) cιδάρεοc (-εον L, -αιον FS, cιδήρεον C, corr. Meineke) νόμιcμά
τι λεπτόν ... δθεν καi εν τοίc Cτράττιδοc Μυρμιδόcιν εϊρηται· εν - cιδ.
1 προίκ' ελουθ' όcημέραι Kock: προκέλευθοc ή μέρα FSCL 2 cτρατιά L cιδαραιων
FS άπαξάπαc' αν ή cτρατιά, cιδαρέων / <τριων τ' εδείπνουν) Kock, υ - άπαξάπαcα
δ' ή cτρατιά <δέκα) / cιδαρέων Kaibel, ίη priore versu de Alcibiade dici ratus; 'ab exercitu
ridiculam mercedem exigi iusserant Byzantiorum magistratus, ne si gratis dedissent, pro
amicis apud se hostes recepisse viderentur'. quibus Kockii coniectura quamνis incerta prae-
stare videtur
1 sq. 'adparet aliquem narrare, quam νίlί pretio exercitus (Atheniensium sine dubio) omnia
ad victum necessaria Byzantii sibi comparaverit. significatur autem illud opinor tempus
(a. 409), quo Alcibiades ab exercitu Samio receptus magnas illas ex Lacedaemoniis victoήas
reportavit et Byzantio Selymbήaque potitus est. Xen. hist. Gr. 1 4,14-22. Diod. ΧΙΙΙ 67.
Plut. νίt. Alc. 30. 31' Kock de Byzantiorum cιδαρέοιc νίd. Ar. Nub. 249, Plat. fr. 103
 Μήδεια - Ποτάμιοι 641

Ποτάμιοι

Harp. p. 255,7 Dind. Ποταμόc δημοc τηc Λεοντίδοc, ου ό δημότηc Ποτάμιοc. έκωμωι­
δουντο δέ ώc ραιδίωc δεχόμενοι τούc παρεγγράπτουc (-άφουc Epit., unde Phot. p. 445,11
= Sud. π2124), ώc άλλοι τε δηλουcι καi Μένανδροc έν Διδύμαιc (fr. 108 Koe.). Schol. (Τ)
Hom. Ω 545 b παρ' Άθηναίοιc γάρ εicι δύο δήμοι Ποτάμιοι, ών δ μέν καθύπερθεν, δ δέ
ύπένερθεν όνομάζεται. de tempore cf. fr. 38 (ante Aristophanis Plutum et Ecclesiazusas) et
vid. Geissler p. 71

38 (37)

ύμείc τε πάντεc εξιτ' επi τό Πύθιον,

δcοι πάρεcτε, μή λαβόντεc λαμπάδαc
μηδ' άλλο μηδέν εχόμενον Φιλυλλίου

Schol. (VEΘNBarb) ΑΙ. Plut. 1194 (άλλ' έκδότω τιc δευρο δc'iιδαc ήμμέναc) δτι δ
Λυκόφρων, ώc Έρατοcθένηc φηcίν (fr. 7 Str.), ώιήθη (-ην ΘNBarb) πρώτον δc'iιδαc τουτον
(πρ. τουτο δ. ΘNBarb, τουτο πρ. δ. Ε) ήιτηκέναι. πεποίηκε δέ καi έν Έκκληcιαζούcαιc
αυτό (1150). άλλά γάρ (γάρ om. ΘNBarb) Cτράττιc (Cτράτιc Ε) πρό (πρόc codd., corr.
Ald.) άμφοτέρων τούτων τούc Ποταμίουc (-μούc codd., corr. Hemst.) διδάcκων, εic Φιλύλ­
λιον (φύλλιον V, φύλλον ΘNBarb, φύλλαν Ε, corr. Hemst.) άναφέρει τό πρc'iγμα· ύμείc
-φυλλίου
1 Πύθιον VE: -ίον ΘNBarb 2 δcοι πάρεcτε V: δcοι περίεcτε Ε: δcοιπερ έcτέ ΘBarb:
δποιπερ έcτέ Ν 3 Φιλυλλίου Hemst.: φυλλίου V: φύλλιον Ε: φύλλον ΘNBarb

1 sqq. 'videntur haec ίη ultima fabulae parte posita fuisse' Meineke. cf. praeter Pluti et
Ecclesiazusarum locos etiam Pac. 1317 et vid. ad Chrys. fr. 1 1 de fano Apollinis Pythii
(Thuc. 11 15,4, VI 54,6sq., CEG 305) vid. Judeich Top. 2 p. 65. 386, Travlos Bildlex. p. 100
3 Philyll. test. 5 et fr. 29

39 (38)

ού λίνον λίνωι cυνάπτειc

Schol. (TW) Plat. Euthyd. p. 298 C (μή ... , τό λεγόμενον, ου λίνον λίνωι cυνάπτειc),
p. 124 Gr. λίνον λίνωι cυνάπτειc· παροιμία έπi των τά αυτά διά των αυτών η λεγόντων η
δρώντων, η τά δμοια εic φιλίαν cυναπτόντων. μέμνηται δέ αυτηc Άριcτοτέληc έν τώι γ'
περί φυcικηc άκροάcεωc (6 p. 207" 17), ου γάρ λίνον λίνωι cυνάπτειν έcτί, καi Cτράττιc
Ποταμίοιc (-μοίc codd.). Sud. ο 904 (codd. AGSM) ου - cυνάπτειc· έπi των τά αυτά (τά
642 STRATTIS

τοιαυτα codd., corr. ed. pr.) μή δια των αυτών πραττόντων. οϋτω Cτράττιc (-άτιc GM) έν
Ποταμίοιc (ποτ Α, πο 'ίη lac.' Μ, πόλει S, πολίτ G). Phot. p. 224,23 λίνον λίνωι cυνάπτειc·
επί των τά αυτά δια των αυτών δρώντων. Cτράτ(τ)ιc Ποταμίοιc (-μοίc cod.) και Άριcτείδηc
ό ρήτωρ (3,98 L.-B.) καί Πλάτων. Schol. (cod. Vat. 2197) Procl. ίη Plat. rem publ. 11p. 381,13
Kr. (ad p. 205,30 ου λίνον λίνωι cυνάπτειν εcτίν) λίνον λίνωι cυνάπτειν· παροιμία έπί των
τά αυτά δια των αυτών πραccόντων, ώc Cτράττιc εν Ποταμίοιc (-μοίc cod.). Sud. λ 566
λίνον λίνωι cυνάπτειc· επί των τά δμοια επιμιγνύντων, η παρακρουομένων καί άπατώντων
(απαιτούντων codd., corr. ed. pr.). Cτράττιc Ποταμίοιc (-μοίc codd.)
Strattidis memoriam praetermittunt Zenob. vulg. IV 96 λίνον λίνωι cυνάπτειc· παροιμία
επί των τά αυτά πραccόντων ( = Hesych. λ 1065) ceteraeque proverbiorum collectiones;
diversa expl. ίη Diogen. VI 16 = D 1 (επί των τά άcθενη άcθενέcι cυναπτόντων)

40 (39)

έγχέλεων ανεψιόc

Athen. VII p. 299 Β Cτράττιc (καί Cτρ. CE) δ' εν Ποταμίοιc εφη (-μοίc εφη Α, δ' εν Π.
ε. om. CE)· έγχ. άν. hinc Eust. ίη 11.p. 1240,21
Plat. Euthyd. p. 298 D (ίη scurήli
ratiocinatione) καί cύ ίiρα άδελφόc εΙ των βοιδίων καί
κυναρίων καί χοιριδίων, ubi Aug. Guil. Winckelmann ίη proleg. ad ed. (1833) p. χινί
comparavit Strattidis verba, quorum tamen ratio longe diversa fuisse potest

Πύτιcοc (?)

41 (40)

t έγώδα τουπίνικοc όργιcθεic εφη,

τώι cτόματι δράcω τουθ' δπερ

Schol. (VΓ) Ar. Vesp. 1346 a (post. fr. 42, vid. Theop. fr. 36) καί εν Πυτίcωι (εν Πιτύλωι
Casaub. Animadv. p. 569,30, εν Κινηcίαι vel Παυcανίαι Dindorf, ην (δέ) πυτίcω; : : / ut
poetae verba Kaibel)· εγώδα - δπερ {του αicχρου τάττεται} (verba e schol. 1346 b invecta,
del. Dindorf)
1 έγώδα τουπίνικοc V: έγώ δ' άτε πίνικοc Γ: έγώ δ' ατ' επίν- Ald.: εγώ δ' ατ' έλπίv­
Bentley, CIJ 13 (1816) 138: εγώ δέ γ', ούπίν- (ό Έπιν-) Ahrens ΚΙ. Schr. p. 75 (δέ γ' iam
Dobree Adv. 11 p. 204): εγώιδ' ίiρ', ούπίν- Κaibel 2 τουθ' V: ταυθ' Γ: ταϋθ' Herw. Coll.
p. 66 fin. suppl. χοi Λέcβιοι Dobree (praeeunte Flor. Christiano)
 Ποτάμιοι - Τρωίλοc 643

sua sic explicare studuit Κaibel ·rogat aliquis Epinici parasiti artem experturus quid tu, ego
sίexspuam? cui ille iratus quod dubitaή potueήt scio quid faciam, non aliud sci/icet ac Lesbii
solent. hoc ipsum Dionysii adulatores fecisse naπat Hegesander Athen. VI p. 249 F'

Τρωίλοc

cf. test. 1. Sophoclis Troilum traduci veri simile est, vid. ad fr. 42

42 (41)

ήι μήποτ', ώ παί Ζηνόc, έc ταύτόν μόληιc,

αλλά παραδούc τοίc Λεcβίοιc χαίρειν εα

Schol. (VΓ) Ar. Vesp. 1346a (post Theop. fr. 36) Cτράτ(τ)ιc έν Τρωίλωι (πρ- Γ)- ή -
εα
l ή Γ: ή V έc ταυτόν μόληιc Dobree Adv. ΙΙ p. 204 et Meineke Qu. sc. ΙΙ p. 67: έc
ταυτό μοληc V: έcτ' άυτομόληc Γ: έc ταυτόν μόλοιc Nauck ad TGF 2 adesp. 561 2
παραδούc Ald.: -ώc V: περιδώc Γ χέρειν V

1 = TrGF adesp. 561 (ex Sophoclis Troilo sumptum ducit Meineke 1.1.) ώ παι Ζηνόc
(Diana) Eur. ΙΑ 1570 (vid. ad Ar. fr. 256,1). Apollinem Troili amatorem (Ps. Clem. hom.
V 15,2) huc trahendum esse negant Kannicht-Snell; 'an Apollo Cassandram aggressus?'
Κaibel 'εic ταυτόν μολειν dixisse videtur pro cυνουcιάζειν' Meineke 2 εα χαίρειν Ar.
Thesm. 64, vid. Stevens Col\oqu. Expr. ίη Eur. p. 26

43 (42)

έρινόν οόν τιν' αύτήc πληcίον

νενόηκαc όντα;

Athen. ΠΙ p. 76 Ε τό δέ δένδρον ή αγρία cυκη, έξ ήc τά έρινά, έρινόc κατά τό αρρεν

λέγεται. Cτράττιc Τρωίλωι· έρινόν - όντα

'capήficum dicere videtur eam, cuius frequens est ίη rebus Troicis memoria' Meineke. νίd.
impήmis Hom. Χ 145 παρά cκοπιήν καi έρινεόν ηνεμόεντα, ad quam cκοπιήν pronomen
αυτηc refert Kock
644 STRATTIS

Φιλοκτήτηc

cf. test. 1. cognomines comoedias scripserunt Epicharmus et Antiphanes. Sophoclis tra-

goediam a. 409 actam Strattidi iocandi mateήam praebuisse censet Geissler p. 59. Φι­
λοκτήτην scripserunt etiam tragici Aeschylus Euήpides Achaeus Philocles Theodectas, Phi-
loctetam Accius, Φιλοκττιτην τόν εν Τροίαι Sophocles

44 (43)

οόδ' εν κοπρίαι θηcαυρόν εκβεβλημένον

Ρο!!. VII 134 (codd. FS, Α, C) κόπρια καί κόπροc, ών άπό μεν τηc κόπρου οί κοπρώνεc,
άπό δέ των κοπρίων παρά τοίc πλείcτοιc οί βολεώνεc (παρά πλ. λιθοβολεώνεc Α; 'haec
mutila' Kaibel. vid. ad Philem. fr. 186). Cτράττιc έν τώι Φιλοκτήτηι φηcίν· ούδ' - εκβ.
ούδ' εν κοπρίαι FSC: ουδέν κόπρια Α: ούδ' εν κοπρίωι Kuehn

45 (44)

κάιτ' εlc άγοράν ελθόντεc άδρούc

όψωνούcιν μεγάλουc τε φάγρουc
καi Κωπάιδων άπαλών τεμάχη
cτ ρογγυλοπλεύρων

Athen. VII p. 327 Ε (φάγροc, post fr. 26) καί έν Φιλοκτήτηι- κατ' - cτρογγ.
4 cτρογγυλιπλευρων Α: corr. Schweigh.

1 sqq. 'sententia similis videtur esse Ar. Ran. 1067 sq.' Kock. Ran. 1083 sqq. confert Gelzer
Ag. p. 280 3 cf. Ar. Ach. 880sqq.

Φοίνιccαι

ί. Sud. c 1178 (test.1) Φοίνιccαι

ίί. Aήst. De sens. 5 p. 443b 30 Εύριπίδην cκώπτων εΙπε Cτράττιc· (fr. 47,2, ubi vid.; sim.
Alex. Aphr. et Apost.). Cobet Obs. p. 117 sq.
 Φιλοκτήτηc - Φοίνιccαι 645

eodem fere tempore (post a. 409) cognominem fabulam scripsit Aristophanes. Geissler
p. 60 sq.

46 (CGFP 74,11-16)

Διόνυcοc δc θύρcοιcιν t αύληταί δει·λ

κω[. . _]~νέχομαι δι' έτέρων μοχθ[ηρ]ίαν
ηκω κρεμάμενοc ωcπερ ίcχάc επί κράδηc

Pap. Οχ. 2742 (saec. ΙΙΡ) ed. Lobel (vol. XXXV [1968] p. 75) Fr. 1,11 (post fr. 4) εν
Φοινίccαιc (ενφον- pap., (καί) εν Φοιν- ed. pr.)· Διόνυcοc - κράδηc (sequitur Ar. fr. 160,
ubi vid.)
Eur. Hyps. ίηίt. (p. 23 Bond = fr. 752 Ν.) Διόνυcοc, δc θύρcοιcι καί νεβρών δοραίc /
καθαπτόc εν πεύκηιcι Παρναcόν κάτα / πηδαι χορεύων παρθένοιc cύν Δελφίcιν. vid. ad
fr. 66

47 (45)

παραινέcαι δε cφωιν τι βούλομαι cοφόν·

δταν φακην εψητε, μη 'πιχείν μύρον

[1- 2] Athen. IV p. 160 Β κατά τήν Cτράττιδοc τοϋ κωμωιδιοποιοϋ Ίο κ ά c τη ν, ητιc

εν ταίc επιγραφομέναιc Φοινίccαιc φηcίν· παραινέcαι - μύρον. [2] Aήst. De sens. 5 p. 443b
30 άληθέc γι'ιρ δπερ Εόριπίδην cκώπτων εΙπε (var. lect. εΙπε cκ.) Cτράττιc (var. lect. Cτράτιc
sive ό Cτράτιc)· δταν - μύρον. Alex. Aphr. ad loc. (CAG 111p. 97,2 Wendl.) εμνημόνευcε
Cτράτ(τ>ιδοc τοϋ κωμικοϋ, δc cκώπτων Εόριπίδην επί τηι των επών άκαιρίαι εΙπεν· δταν
- μύρον. Apost. ΧΙΙΙ 12 δταν - μύρον· Cτράττιc εφηcε cκώπτων τόν Εόριπίδην. επί
των φιληδόνων
2 φακή (-ή) εψηται Aήst. var. lect., Alex.
1 Eur. Phoen. 460 (locastae ad filios verba) παραινέcαι δέ cφώιν τι βούλομαι cοφόν· /
δταν φίλοc τιc κτλ. 2 notissimi proverbii τοόπί τηι φακηι μύρον post Strattidis verba
allata meminit Athenaeus (Clearch. fr. 83 W.)
646 STRATTIS

48 (46)

ε{θ' ηλιοc μεν πείθεται τοίc παιδίοιc

δταν λέγωcιν "εξεχ' ώ φίλ' ηλιε"

Ρο!!. ΙΧ 123 ή δ' εξεχ' ώ φίλ' ηλιε παιδιά κρότον εχει τών παίδων cύν τώι επιβοήματι
τούτωι, όπόταν νέφοc επιδράμηι τόν θεόν. δθεν ιcαi Cτράττιc εν Φοινίccαιc· εΙθ' - ηλιε

1 Eur. Phoen. 546 (Iocastae ad Eteoclem verba) εlθ' ηλιοc μεν νύξ τε δουλεύει βροτοίc
/ cύ δ' ουκ άνέξηι δωμάτων εχων ϊcον / ιcαi τώιδε νείμαι; 2 vid. Ar. fr. 404

49 (47)

ξυνίετ' ουδέν, παcα Θηβαίων πόλιc·

ουδέν ποτ' αλλ'. οϊ πρώτα μεν την cηπίαν
όπιτθοτίλαν, ώc λέγουc', ονομάζετε,
τόν άλεκτρύονα δ' t όρτάλιχον, τόν iατρόν δε t
s cάκταν, βέφυραν την γέφυραν, τυκα δε
τά cυκα, κωτιλάδαc δε τάc χελιδόναc,
την ενθεcιν δ' ακολον, τό γελάν δε κριδδέμεν,
νεαcπάτωτον δ', ην τι νεοκάττυτον ήι

Athen. XIV p. 621 F δτι δε ιcαινουργοϋcιν κατά τάc φωνάc οί Θηβαίοι Cτράττιc έπιδείιc­
νυcιν εν Φοινίccαιc (fab. nom. om. CE) διά τούτων· ξυνίετ' - δηντινεοιcαττυτονη. hinc
Eust. ίη Od. p. 1818,2
1 ξυνίετ' Α: cϋν- CE 2 ουδέν ποτ' ίiλλο Ι όi Α: οϊ CE: om. Eust. (una cum π. μεν):
ουδέν ποτ' άλλ' η Kaibel (cf. Ar. Vesp. 984) 3 όπιτθοτιλαν Α: όπιiθοτίλαν CE: όπιcθο-
Εust. ώc λέγουc' Maltby, Lex. Gr.-Prosod. (1815) p. 5743 : ώc λέγουcιν Α: λέγουcι Eust.:
om. CE ονομάζετε om. Eust. 4 δ': δε ACE: om. Eust. (Maltby) όρτάλιχον· τόν

ϊατρόν δε ACE (et Eust., om. δε): -ιχον, τόν {ατρόν γε μην Maltby: -ιχον, {ατρόν δε δή vel
-ιχα, τόν {ατρόν δε δή Meineke (δέ γε Blaydes Adv. Ι p. 57): -ιδέα, τόν {ατρόν αδ Lobeck
Agl. p. 849: -ιχα, τόν δ' {ατρόν αό Kaibel 5 βέφυραν Meineke: βλ- δε ACE (et Eust.,
om. δε) δε om. Eust. 7 post ίiιcολον defic. CE, Eust. δε ιcριδδέμεν Valck. epist.
ad Μ. Rδverum p. ιχχνί (ap. Virgil. ... F. Ursini [1747)): δ' εκ Ι ιcριδδαιωμεν Α νεα­
cπατωτον Α: νεοcπ- Casaub., sed vid. Lobeck Phryn. p. 660sqq. νεοιcαττυτονη Α, expl.
Schweigh.
 Φοίνιccαι 647

1 sqq. Boeotum suo dialecto utentem introduxit Ar. Ach. 860 sqq. vid. Dover I p. 240 sq.
2 'ουδέν ποτ' ίiλλο, nίhil alίudh. e. ita res est' Meineke coll. Theop. fr. 33,4 3 Phot.
p. 341,18 όπιcθοτείλαν· την cηπίαν οί Βοιωτοί, δπιcθεν ά(ποτιλώcαν) (suppl. Porson, cf.
Eust. p. 1818,5 ή όπίcω τιλώcα τόν παρ' αυτηι θολόν). Hesych. ο 1017 όπιcθοτίλα· cηπία
4 Schol. Ar. Ach. 871 b όρταλίχων δέ, τινέc των άλεκτρυόνων, κατά την των Βοιωτων
διάλεκτον, vid. Latte De salt. Graec. (1913) p. 107 et Fraenkel ad Aesch. Ag. 54 5 Eust.
p. 1818,4 cάκταc δέ ό ώc ο{ον φορτωτήc, παρά τό cάττω. vid. Bechtel D. gr. Dial. 1 (1921)
p. 310, Schwyzer I p. 500. Iacobi apud Mein. V 1 p. cxvii confert Schol. (bT) Hom. Χ 2d
Φρύγεc άκεcτην τόν i.ατρόν, καi 'Αθηναίοι άκέcτριαν, vid. Erbse ad loc. 6 κωτίλη
χελιδών Anacr. PMG 453, cf. Simon. ibid. 606 6 Phot. p. 178,19 κρι{α}δδέμεν· τό γελάν
Βοιωτοί, cf. Hesych. κ 4090 8 Hesych. c 1437 cπάτοc· δέρμα, cκύτοc, cf. Schol. Ar. Pac.
48 b de νεα- pro νεο- νίd. Schwyzer I p. 438 sq.

50 (3 Dem.)

εγώ γαρ φ)r◊Υ παρατραγωιδηcαί τι μοι

Πεllκε . ι ..J tQ

Lex. Mess. (Orus, Π. όρθογρ.) f. 282ν 3 ed. Rabe RhM 47 (1892) 409 cum add. 50 (1895)
150 παρατραγωιδηcαι cύν τ[ωι ι. Cτρ]άττιc Φοινίccαιc· έγώ - !Q
2 κεγ[ vel κε~[

1 sq. 'prologi speciem haec habent' Κaibel

51 (48)

- u ούδέ cχοινί' ούδέ cτραγγαλίδεc είcίν u -

Ρο!!. Χ183 (codd. FS, ABCL) δεcμωι δ' αν έοίκοιεν αί cτραγγαλίδεc, Cτράττιδοc έν
Φοινίccαιc εi.πόντοc· ουδέ - εi.cίν
init. (ένθάδ'), fin. (πικραί) e. g. suppl. Kaibel ου cχ. Meineke trimetrum exor-
sus cχοίνινα FS ουδέ FSCL: δέ ΑΒ είcίν om. Α

cτραγγαλ. Pher. fr. 25

648 STRATTIS

52 (49 Κ. + 10 Dem.)

Erot. (codd. Α, HLMO) λ 25 λ ε β η ρ ί δ ο c· ύμενώδουc (-δη HLMO) άποcύρματοc (-τα

codd., corr. Foes), δπερ έcτί τό τών δφεων λεγόμενον γfjραc, ώc καί Άριcτοφάνηc έν
Άμφιαράωι (fr. 33) καί Cτράττιc (cτράτηc codd.) έν Φοινίccαιc
ipsum Strattidis versum servatum esse apud Athen. VIII p. 362 Β coni. Nauck p. 176,
πάνταc γαρ έπιcτομίζειν πειρώμενοc ουδενόc μέν άμαθίαν κατέγνωc,
cαυτόν δ' άποφαίνειc κενότερον λεβηρίδοc
κενότερον CE: κενώτ- Α vid. ad Ar. l. l.

53 (50)

Athen. XV p. 699 EF (γ ρ άβιο ν) Cέλευκοc δέ οϋτωc έξηγείται ταύτην την λέξιν (fr. 46
Muell.)· γράβιόν έcτιν τό πρίνινον η δρύϊνον ξύλον δ περιεθλαcμένον (δπερ έθλ- Α, δ έθλ­
CΕ, corr. Kaibel) καί κατεcχιcμένον έξάπτεcθαι καί φαίνειν τοίc όδοιπορουcιν ...
μν[ημονεύει δέ] γραβίων κα[i Cτράττιc] έν Φοινίccαιc
suppl. Schweigh., Strattidis nomen spatio solum aptum esse monens

Χρύcιπποc

ί. Sud. c 1178 (test. 1) Χρύcιπποc

*ίί. IG II 2 3111 (histrionum successus ?) = VI C 1 Mette

-ωι]δών
]
ύπ]οκριταί
Ά]ρτέμων (84 O'Conn.)
] . α Θέων (1206 Stephan.) έν[ίκα
] Χρυcίππω<ι)
]ένίκα

suppl. Wilhelm Urk. p. 230 sequitur Philem. test. 17

Euripidis Chrysippum lusisse videtur Strattis (Geissler p. 59). vid. ad Platonis Λάϊον et ad
Ar. fr. 453
 Φοίνιccαι - Χρύcιπποc 649

54 (51)

εί μηδέ χέcαι γ' αυτώι cχολή γενήcεται,

μηδ' είc αcωτείον τραπέcθαι, μηδ' εάν
αυτώι ξυνανται τιc, λαληcαι μηδενί

Athen. IV p. 169 Α τό μέν άcώτιον εχειc παρά Cτράττιδι έν Χρυcίππωι λέγοντι οϋτωc·
ε{ - μηδενί
1 μή δέχεcαι Α: μή χέcαι Bernhardi Act. Soc. Phil. Lips. 1 (1872) 260 (cf. 248 sq.) 2
άcωτείον Meineke: άcώτιον Α (νίd. Theognost. p. 128,33) εάν Dindorf: αν Α 3 μηδενί
Α: μηδέ εν Meineke Anal. Ath. p. 80 cf. Men. Dysc. 9 sq.
1 cf. Men. Phasm. 42 2 Phryn. praep. soph. p. 43,1 άcωτείον (-ιείον cod., corr. Bekker)·
cημαίνει τόν τόπον, ενθα οί αcωτοι (-τεc cod., corr. Bekker) διατρίβουcιν. Poll. ΙΧ 48 καi
ταύτα δέ, εί καi αίcχίω, άλλά μέρη πόλεωc, άcωτεία, πεττεία, κυβεία ... ματρυλεία
'videtur adulescentis nescio cuius sors deplorari, a severo patre educati' Kock. 'consiliaή
aliquis videtur Pelopi quomodo Chrysippum ab Lai insidiis tueή possit' Kaibel ms.

55 (52)

υ - πρόcαγε τόν πώλον ατρέμα, προcλαβών

τόν άγωγέα βραχύτερον· ουχ όραιc δτι
(ετ') άβολόc έcτιν;

Ρο!!. Χ 55 των δ' ίππικων cκευων... άγωγεύc. ό γουν Cτράττιc εν Χρυcίππωι λέγει·
πρόcαγε - εcτιν.
Phryn. praep. soph. p. 37,15 Cτράττιc δέ τόν ίππου ίμάντα, ώι έφέλκεται
καi επάγεται, άγωγέα λέγει (cf. Phot. α 304)
3 ετ' αβολόc εcτιν (νel αβ. ετ' έcτίν) Meineke: ίiβολόc εcτιν FS: εcτ' ίiβολοc Toup Emend.
IV p. 387 (sed ετι requiή iam Bentley viderat, epist. ad Hemst., 1 p. 276 Wordsw.)
1 cf. Ar. fr. 43 3 cf. Phot. α 43 (αβολοc· ό μηδέπω εκβεβληκώc τούc όδόνταc πωλοc)
et 44 cum loc. sim. et νίd. Pearson ad Soph. fr. 408 FGrHist 416 F 6 (Olympionicarum
recensus) ένάτηι καi ένενη[κοcτηι (a. 384) έ]τέθη πώλων άβό[λων ίiρμα
Chrysippum ab Laio rapi dum equos regere discat coni. Κaibel

56 (53)

Schol. RH Hippocr. epid. V 7 (Erot. fr.17 p.104,10 Nachm.) κοχωναι (vid. ad Ar.
fr. 558) ... μέμνηται καi Cτράτ<τ)ιc εν Χρυcίππωι
650 STRATTIS

Ψυχαcταί

ί. Sud. c 1178 (test. 1) Ψυχαcταί. vid. ad Sann. test. 1

ίί. [Hdn.] Philet. § 223 (codd. VQ) ψυχάcαι καi άναψυξαι. καi Ψυχαcταi (-τραi V) δραμα
(παρά V) Cτράττιδοc, ο{ον άναψύχοντεc

'nescio an homines quosdam voluptuosos perstήnxeήt ίη locis amoenis otiaή et luxuriaή

solitos' Lobeck Agl. p.1038, coll. Lex. Bekk.v p. 317,19 (=Phot. p. 656,16 = Sud. ψ 159)
ψυχάζουcιν· πρόc τό ψυχοc καi τό πνευμα διατρίβουcιν, ϊνα άναψυχήν τινα λάβωcιν,
Athen. ΧΙ
p. 503 C Νίκανδροc δ' ό Θυατειρηνόc (343 F 17 Jac.) καλείcθαί φηcι ψυκτήρια
(-ήρα Α, -ηραc CE, corr. Casaub.) καi τούc άλcώδειc καi cυcκίουc τόπουc τούc τοίc θεοίc
άνειμένουc, εν o{c εcτιν άναψυξαι. vid. etiam fr. 60 et 62

Meineke I p. 234 sq. Kock I p. 727 Geissler p. 67

57 (54)

Cαννυρίωνοc cκυτίνην επικουρίαν

Athen. ΧΙΙ p. 551 C (ίη macilentorum catalogo, post Ar. fr. 156) περί δέ του Cαννυρίωνοc
(test. 3) καi Cτράττιc εν Ψυχαcταίc φηcιν· Cανν. - επικ.

et Strattis et Ar. Lys. 110 ridicule deflectunt proverbium cυκίνη επικουρία (έπi των
άcθενών schol. Ar., επi άφαυρών βοηθών Eust. ίη Od. p. 1572,61, vid. Leutsch ad Macar.
VII 83); diversas formas commiscuit Hesych. c 1199 cκυτίνη επικουρία· 'Αττικοί έπi των
άcθενούντων βοηθημάτων, nisi ante 'Αττικοί excidisse velut παρά τήν παροιμίαν cυκίνη
επικουρία, ήι κέχρηνται cum Meinekio sumimus. et Aristophanem quidem δλιcβον signi-
ficare nulla est dubitatio, de Strattide ambigitur. 'ηοη male Dalecampius cκυτίνην έπικουρίαν
de coriaceo thorace explicat, quo Sannyrio pectus circumdederit, ut firmior esset truncus
corporis ... aliter Strattidis versum interpretatus est Th. Bergkius Rel. p. 271, ηοη exilitatem
Sannyrionis rideή ratus, sed obscaenum illud spectaculum ab Ar. Nub. 538 sq. commemo-
ratum, quod Sannyrio ίη auxilium vocaverit, ut fabulam suam alioqui casuram populo
probaret. Athenaeus tamen Strattidis loco ita usus est, ut Sannyήonis gracilitas ίη eo indicata
esse videatur' Meineke. cf. fr. 21 et vid. ad Ar. fr. 156,8 -1 Ο
 Ψυχαcταί 651

58 (55)

πώc αν κομίcειέ μοι τιc <- υ - υ -

υ) θυμαλώπων ώδε μεcτήν έcχάραν;

Ρο!!. Χ 100. 101 (codd. FS, CL) ού μήν άλλα καί βαυνον αν είποιc τόν χυτρόποδα, καί
που καί άνθράκιον, Άλέξιδοc είπόντοc έν Λημνίαι· (fr. 134 Κ.) ... καί μήν καi έcχάραν
είποιc αν τό άνθράκιον τούτο, καί έcχάριον, Άριcτοφάνουc έν Ταγηνιcταϊ:c εiπόντοc
έcχάρια (fr. 529), καί που καί έcχαρίδα (fr. 946). ό δέ Cτράττιc έν Ψυχαcταϊ:c φηcι· πώc
- έcχάραν
1-2 άνθράκιον ταχύ / η e. g. suppl. Kassel ώδε om. FS
2 pergit Pollux καί εicιν οί θυμάλωπεc οί ήμίκαυτοι lίνθρακεc (~ VII 110), cf. Phot.
p. 96,21; Ar. Thesm. 729. Luc. Lexiph. 24 πρώην τόν θυμάλωπα ούδέ είδώc δ τι cημαίνει,
άπέρριψαc ούδέν έοικότα τώι ύποκειμένωι ώδε 'huc' Ar. fr. 362, έcχάρα Ar. fr. 7
Ίoquitur aliquis invitus ad psychastarum sodalicium admissus' Kaibel

59 (56)

Ρο!!. Χ 127 (γυναικεϊ:α cκεύη) θολία πλέγμα τι θολοειδέc έπi cκιαι (cf. Eup. fr. 481), καi
ριπίc, καi cκιάδιον ... ό δέ Cτράττιc έν Ψυχαcταϊ:c προειπών ρ ι π ί δα έπήγαγεν είτε
c κι άδει ον (-διον codd., corr. Meineke)
poetam scripsisse (είτε) ριπίδα / είτε cκιάδειον coni. Kock
forma cκιάδειον metro firmatur Ar. Thesm. 823 et 829 (-δειον recte trad.) et Pher. fr. 70,2
(-δίωι corrupte trad.); cf. var. lect. Ar. Equ. 1348 (ed. Zach.) et ίη schol. Αν. 1508 de
flabello (pήmum in litteήs graecis exemplum Eur. Or. 1429) νίd. Mau RE VI 2 p. 1959-
1963. umbracula cum flabellis coniuncta apud Dion. Hal. ant. Rom. VII 9,4 (de Aristodemo
tyranno Cumanorum iuventutem consulto effeminante) ηκολούθουν αύτοϊ:c ... παιδαγωγοί
γυναϊ:κεc cκιάδεια καi ριπίδαc κομίζουcαι

60 (57)

οtνον γαρ πιείν

ουδ' αν ε{c δέξαιτο θερμόν, άλλα πολύ τουναντίον
ψυχόμενον έν τώι φρέατι (καί) χιόνι μεμιγμένον

Athen. 111 p. 124 C δτι δέ καi τόν ο{νον εψυχον ύπέρ του ψυχρότερον αύτόν πίνειν
Cτράττιc φηciν έν Ψυχαcταϊ:c· ο{νον - μεμ. sequitur Lysipp. fr. 1
2 πολύ Α: παν Meineke Anal. Ath. p. 57 cf. Lys. or. 13,51, Plat. apol. p. 39 C 3
652 STRATTIS

(καί) χιόνι Porson Αdν. p. 68: χιόνι Α: χιόνι (cυμ-) Elmsley Edinb. Rev. 3 (1803) 191
μεμιγμένον Α: μεμειγ- Kaibel ms. (cf. Nauck p. 67)
1 sqq. cf. Euthycl. fr. 1, Lysipp. fr. 1

61 (58)

αί δ' αλεκτρυόνεc απαcαι

καi τά χοιρίδια τέθνηκε
καi τά μίκρ' όρνίθια

Athen. ΙΧ p. 373 EF τόν δ' άλεκτρύονα ... οί αρχαίοι καί θηλυκώc είρήκαcι ... Cτράττιc
Ψυχαcταίc (Ψυχ. om. CE)· αί - ορνίθια (hinc Eust. ίη Od. p. 1479,28, om. ν. 3)
1 sqq. 'an frigore facta tanta strages?' Kaibel ms., idem sensit Blaydes Αdν. 11 p. 89

62 (59)

ό δέ τιc ψυκτηρ', ό δέ τιc κύαθον

χαλκουν κλέψαc άπορων κεί'ται,
κοτύλη δ' ανά χοίνικα μάττει

Athen. ΧΙ p. 502 Ε (ψυγεύc η ψυκτήρ) Cτράττιc Ψυχαcταίc· ό - μάττει

2 κλεφθείc Edmonds 3 κοτύλη Α: -ηι Dobree Αdν. 11 p. 335 ('sensus videtur esse
prae ίnοpία mensuram suί panίs adeo contrahίt, ut pro quoque choenίce tantum cotylen
ponat') μετρεί? Capps ap. Gulick (ed. Loeb.)

1 sqq. 'de mensa alius psyctera suffuratus alius cyathum iam furto deprehenso confusus
sedet ίη lectulo, νίd. quod Socratem apud Calliam fecisse Eupolis iocatus est fr. 395. tum
proverbium aliquod sequi videtur quod ηοη intellego; an haec fuit sententia maiores fures
quod commiserunt, plectuntur minores ?' Kaibel ms.

Incertarumfabularumf ragmenta

63 (60)

γαλην' όρω. (Β.) ποί' πρόc θεων, ποί' ποί' γαλην;

(Α.) γαληνά. (Β.) εγώ δ' ώιμην cε "γαλην" λέγειν "όρω"
 Ψυχαcταί - Incertae fabulae 653

Schol. (ΜΤΑΒ) Eur. Or. 279 (post fr. 1) ΙCαi εν ίiλλοιc παίζων φηcί· γαλην' - όρώ
1 γαλην' Meineke ('ita enim Hegelochus pronuntiaverat', cf. Lobeck Paral. p. 19813):
γαλην Β: γαλήν Μ: γαλήν ΤΑ: γαλήν' Bentley, CJJ 12 (1815) 105 ποί πρόc Α: ποί ποί
πρόc ΜΤΒ θεών ΑΒ: θεόν ΜΤ post ποί ποί ins. χρη με παρά τό θέλημα ποιείν Α,
quod ίη τί χρή με π. τ. θ. πονείν mutatum ad ν. 277 rettulit Schwartz γαλην Β: γαλήν'
Μ: γαλήν ΤΑ 2 γαληνά ΤΒ: γαληνα ΜΑ cε γαλην λέγειν όρώ Β: cε γαλήν λ. όρώ
Μ: cε γαλήν λ. δρώ Τ: cε γαλήν λ. όραc Α: cε λέγειν "γαλην όρώ" Bentley: γαλην λέγειν
c' όραν Dindorf

1 sq. de Hegelocho versus Euήpidei corruptore vid. Ar. Ran. 303 cum schol.

64 (61)

ο{νοc κοχύζει τοίc όδοιπόροιc πιείν

μέλαc Cκιάθιοc, ϊcον ϊcωι κεκραμένοc

Athen. epit. Ι p. 30 F (de νίηίs) Cτράττιc δέ τόν CΙCιάθιον έπαινεί· olvoc - 1Cε1Cp. (hinc
Eust. ίη Od. p. 1770,10, om. nom. poetae)
1 ΙCοχύζει Casaub.: 1CΟ1C1Cύζει Ε: 1CΟ1C1Cίζει C: δέ 1CΟ1C1Cύζειν Eust.: δέ ΙCοχυδεί Blaydes Αdν.
Ι p. 57 τοίc όδοιπόροιc πιείν CE: τούc -ουc ποιεί Eust.

1 νίd. ad Pher. fr. 137,4 et 5 2 cf. fr. 23 et νίd. ad Cratin. fr. 196 pergit Eustathius
εcτι δέ CΙCιάθιοc μέν δ άπό νήcου CΙCιάθου (de vicinae insulae Peparethi νίηο νίd. ad Herm.
fr. 77, 1 sqq.), μέλαc δέ ό ΙCαi αΙθοψ παρ' Όμήρωι, cf. p. 1534,46 (ad ε 265 μέλανοc οίνοιο)
τόν δέ ενταύθα μέλανα οΙνον πρό ολίγου έρυθρόν ή Καλυψώ εΙπε (ε 165), ΙCαi εϊη αν ίiμφω
ταυτά et Ar. fr. 364

65 (63)

τα θυγάτρια
περί την λεκάνην ίiπαντα περιπεπλιγμένα

ΙΙ
172. 173 (codd. FS, Α, C) τό διαβαίνειν οί ποιηταi άμφιπλίccειν λέγουcι, ΙCαi τό
Poll.
περιβάδην άμφιπλίξ ... ΙCαi Cτράττιc (-άτιc Α, -άτηc FS)· τά - περιπεπλιγμένα, τουτέcτι
διη(λλα)χότα (FS suppl. Blaydes Αdν. ΙΙ p. 89, διαcχόντα Α) τά cΙCέλη

Hesych. π
1807 περιπεπλιγμένα· περιπεπλεγμένα τοίc cΙCέλεcιν. οί γαρ άλείπται τό βήμα
πλίγμα λέγουcιν.
π 1810 περιπεπλίχθαι· διηλλαχέναι τά cΙCέλη άcχημόνωc. cf. Ar.
fr. 205,4 sq. et νίd. Pearson ad Soph. fr. 596, Gow ad Theocr. 18,8
'poeta ποπ exputo quid rei finxeήt' Kaibel
654 STRATTIS

66 (6 Dem.)

•Αμμών ό κριου δέρμα καi κέρατ' εχων

Phot. (b, z) α 1211 Άμμών (pro lemmate καί substituit b, glossam praecedenti 1210
Άμμώv- έορτή Άθήνηcιν αγομένη. καί δφειc οί Κυρηναiοι adnectens). Cτράττιc· Άμμών
-εχων

de Ammonis forma arietina vid. Hdt. 11 42,3-6 (cf. IV 181,2). Eur. fr. 955h Sn. κριωπόc
'Άμμων, vid. Wil. ΚΙ. Schr. IV p. 541
primum versum fabulae Euήpidem traducentis fuisse coni. Κassel coll. init. Ionis, lph.
Taur., Archelai (fr. 1 Aust.). cf. etiam fr. 46 ( ~ Eur. Hyps. init.)

67 (62)

( υ ) ωcπερ οί cταδιοδρόμοι προανίcταcαι

Ρο!!. 111 146 (codd. FS, Α) τό δέ προεκπηδίiν (προcκόπον πηδίiν FS) προανίcταcθαι
Cτράττιc (-άτιc Α, cτατήc FS) εϊπεν· ωcπερ - προανίcταcαι
init. suppl. τί ποθ' Meineke, τί δ' Kock, τί Blaydes Adv. 11 p. 89, ποi δ' Kaibel, δτι
Bethe cταδιοδρόμοι Α: cταδια- FS (cf. Ar. fr. 891) προανίcταcαι Α: -cθαι FS

Hdt. VIII 59 εν τοicι άγώcι οί προεξανιcτάμενοι ραπίζονται

68 (9 Dem.)

άνωφέλητοc καi θεοίc εχθρόc

Phot. (b, S', post 2171 άνωφ. ίiνθρ. Cτράττιc tantum z) α 2169 άνωφέλητοc ίiνθρωποc.
Cτράττιc (-ηc b S')· άνωφ. - έχθρόc. ex Phrynicho, vid. praep. soph. p. 4,11
cf. Eup. fr. 409 et Plat. fr. 76,3

69

άπάλλαξόν με φροντίδων

Phot. (b, z) α 2239 άπ. με φρ.· Cτράττιc (-ηc bz) εφη (om. b)
 Incertae fabulae 655

70 (64)

που 'cτιν; ούκ liξει τιc εξω την άπουcαν μητέρα

των διδύμων t κολέκαν λέγων t;
Hesych. κ 3323 κολεκάνοι· τοϋτο έπi μήκουc cύν λεπτότητι έτάccετο. Cτράττιc δέ έν τώι
(εν τωι Herw. Stud. p. 81) φορτικώι δραματίωι (-τι ώι (Κινηcίαc όνομα) Κaibel)· τούc τί
ούκ - λέγων. Id. κ 3365 κολοκάνοι· εύμήκειc (εύμυθείc cod., corr. Soping) καi λεπτοί.
Phot. (z) ined. κολεκάνουc· τούc λεπτούc καi μακρούc οϋτωc λέγουcιν
1 ποϋ 'cτιν; ούκ Μ. Schmidt: τούc τί ούκ cod.: ποϋ 'cτιν; ούκ (άρα) (fin. tήm.)
Kock την αποϋcαν cod.: την αμουcον Kock: φληναφοϋcαν Empeήus Opusc. p. 309:
t τηναπ t ούcαν Latte II p. 819, nomen matήs latere susp. ('sed et alia excogitaή possunt')
2 των διδύμων cod.: των (παρόντων τώνδε) διδ. - u - Κaibel: (την) των διδ. (init. tήm.)
Kock κολέκαν λέγων cod. (quod e κολεκαν cum correctione -λεκανων oήginem duxisse
censet Latte): κολοκαννάβων Meinekio duce Herw., -κανάβων Kock et Kaibel (cf. fr. 21 et
Ar. fr. 719)
1 sq. ad Cinesiam rettulit Meineke coll. fr. 21

71 (66)

πραcοκουρίδεc, αϊ καταφύλλουc
άνα κήπουc πεντήκοντα ποδών
ίχνεcι βαίνετ', έφαπτόμεναι
ποδοίν cατυριδίων μακροκέρκων,
s χορούc έλίccουcαι παρ' ώκίμων
πέταλα καi θριδακινίδων
εύόcμων τε cελίνων

Athen. epit. 11 p. 69 Α θριδακινίδαc δ' είρηκε Cτράττιc (έν Παυcανίαι add. Wil. Gr.
Versk. p. 4121, praeeunte R. J. Th. Wagner, vid. ad test. 1,4)· πραc. - cελίνων
1 καταφύλλουc Valck. Diatr. p. 231 C: κατ' εύφ- CE 'possis αϊ κατά μυριοφύλλουc /
κήπουc, ut alter versus sit glyconeus' Κaibel ms. 2 fort. πεντ. ποδ. ανά κήπ. Κaibel (in
ed. Athen., vid. ad 1) ποδών del. Bothe 4 ποδοίν CE: ποδών Bothe: πόδεccι Kaibel:
πόρον Empeήus Opusc. p. 309: secl. Wil. 4-5 ποδ. cατ. / μακρ. χορ. / Κaibel 5 παρ'
CE: κατά Herw. Mnem. 6 (1878) 59: αν' Kaibel (glyc., vid. ad 4- 5): παρά τ' Wil. (hendecasyll.
Alc.)
1 Hesych. π 3215 πραcοκουρίc· ζώιον χλωρόν, κείρον τά έν τοίc κήποιc λάχανα (cf.
Phot. p. 447,2 πραcοκουρείc· χλωροί). Theophr. hist. plant. VII 5,4 θηρία δέ γίνεται ταίc
656 STRATTIS

μεν ραφανίcι ψύλλαι τηι δέ ραφάνωι κάμπαι καί cκώληκεc, καί εν τηι θριδακίνηι καί εν
τοίc πράcοιc ... αί πραcοκουρίδεc. νίd. J. Andre Rev. Phil. 34 (1960) 55 sq., Μ. Davies-
J. Kathirithamby, Gr. Insects (1986) p. 167 3 ίχνοc 1tοδόc saepe apud Euήpidem 4
cατυρίδια utrum pro satyriscis an pro caudatorum animalculorum genere habenda sint
dubitat Meineke; satureiae genus longis surculis insigne intellegit Wil. (cf. Bruere C!Ph 52,
1957, 116) 5 verbo έλίccειν magnopere delectatur Euήpides, vid. Wil. ad Herc. 690.
totum fr. e stili Euήpidei ίη canticis et monodiis conspicui parodia sumptum esse neminem
fugit, cf. Ar. Ran. 1309 sqq. et vid. Borthwick Herm. 96 (1968) 71 sq.
numeri: 1-4 incerti (dactylos libere variatos audit Wil.), de 5 vid. app. cήt., 6 glyc 7
pher

72 (67)

βουc εμβαίη μέγαc

Hesych. β 978 βουc εμβαίη (εμβαίν cod.) μέγαc· Cτράττιc εΙπε παρά τήν παροιμίαν τήν
βουc επί γλώccηι (επίγνωcιν cod.). β 985 βουc εμβαίη μέγαc· Cτράττιc (-ήc
cod.) εΙπε παρά
τήν παροιμίαν τήν βουc επί γλώccηι (cf. β 968)
'possis επεμβαίνει. sed latere videtur aliquid quod simile sit verbis έπί γλώττηι' Meineke.
linguae nomen ποπ adiecisse Strattidem ex Hesychii verbis effecit Hermann, Aesch. ΙΙ (1852)
p. 367. si recte habet εμβαίη (vel -νει), possunt anapaesti fuisse
vid. Fraenkel ad Aesch. Ag. 36 sq. βουc επί γλώccηι μέγαc / βέβηκεν

73 (69)

Schol. (Μ) Eur. Hec. 467 (Apollod. 244 F 105 Jac., vid. Pher. fr. 51) d e p e p 1ο Μίη er-
νa e δτι δέ κρόκινόc έcτι καi ύακίνθινοc (άκάν- Μ) καi τούc Γίγανταc έμ1tεποίκιλται,
δηλοί Cτράττιc
ad Macedones pertinere coni. Iacobi ap. Mein. V 1 p. cxvi, vid. fr. 31
Eur. Hec. 468 έν κροκέωι πέπλωι, [Verg.] Cir. 30 magna Giganteis ornantur pepla tropaeis.
cf. Schol. Ar. Equ. 566 a (p. 142,9 J.-W.), Adam ad Plat. rep. 11 p. 378 C, Wil. ΚΙ. Schr. V 2
p. 168 sq.
 Incertae fabulae 657

74 (70)

Zenob. vulg. V 35 δ cκ ν i ψ έ ν χώρα ι· έπi των ταχέωc μεταπηδώντων ή παροιμία

εϊρηται. cκνiψ γάρ εcτι θηρίδιον ξυλοφάγον, από τόπου εic τόπον μεταπηδων. μέμνηται
ταύτηc Cτράτ(τ)ιc. nulla Strattidis mentio ίη ceteris proverbiorum collectionibus
Phot. p. 522,25 = Sud. c 640 cκνiψ εκ χώραc· επί των ταχύ μεταπηδώντων (-κινούντων
Sud.) ή παροιμία· εcτι γαρ ό cκνίψ ζωιον μικρόν ξυλοφάγον (brevius Diogen. V 91). alteram
formam per interrogationem efferendam esse censet Meineke (quίd? ίsιe volaιίcus homo
ίmmobίlίs remansίt?), per ironiam dici ut αδύνατον Kock. minus arridet quod tertium
excogitavit Kaibel, 'potuit poeta etiam sic νυν μέν εν χώραι εcτίν ό cκίψ, νυν δέ γ' εκ χώραc
πάλιν, cf. Epicharmi fr. 147'

75 (71)

Zenob. Ath. 111139 (cod. L = 'Plut.' 111) = vulg. 1193 = Prov. Bodl. 277 = Ρrον. cod.
Par. 676 γαλη χιτώνιον· δμοία ή παροιμία αϋτη τηι (γαλη χιτ.- καί Zenob. Ath.) ου
πρέπει γαληι κροκωτόc (-όν Zenob. vulg.), έπειδή γαλη κατά πρόνοιαν Άφροδίτηc γυνή
γενομένη εν χιτωνι κροκωτωι οόcα επέδραμε μυί (defic. Zenob. Ath., Prov. Bodl., Prov.
cod. Par. 676). μέμνηται ταύτηc Cτράτ(τ)ιc
νίd. Η. van Thiel, Ant. u. Abendl. 17 (1971) 110-112

76 (7 Dem.)

Phot. (b, z) α1308 άμφίβληcτρον. Έπίλυκοc Κωραλίcκωι· (fr.3) ... οϋτωc δέ καί
Cτράττιc

77 (8 Dem.)

Phot. (b, S') α 1630 άνάργυροc. Πλάτων Νόμων γ' (p. 679 Β)· ίiχρυcοί τε καί ανάργυροι
δντεc. αν α ρ γ υ ρ ία δέ Cτράττιc (-άτιc S')

78

Phot. (z) α2265 άπαρκτίαc· οϋτωc χρή λέγειν μετά του τ (του κ z) καί ουχ ώc ενιοι
άπαρκίαν (τίαν ίη marg. z, vid. R. Tosi, Mus. crit. 19/20, 1984/85, 326), καί γάρ ίiρκτον
658 STRATTIS

λέγειc. Cτράττιc είρηκεν. ex Phrynicho, cf. praep. soph. p. 31, 18 άπαρκτίαc· μετά τοϋ τ,
ουκ άπαρκίαc
[Hdn.] Philet. § 314 αρκτοc cύν τώι τ· καi άπαρκτίαc ανεμοc. Eust. ίn 11.p. 1156,17 ή δέ
lίρκτοc δτι μετά τοϋ τ λέγεται δηλοί δ γράψαc οϋτωc (Ael. Dion. α 173)· αρκτον, οόχi
ι'ίρκον. τόν μέντοι lίνεμον lίνευ τοϋ τ άπαρκίαν διά τό εϋφωνον. vid. Theodoήdis ad Phot.
α 2826 cum add. p. 457
Tsants. p. 148

79 (72)

Phot. (z) α 2339 = Sud. α 3021 = Lex. Bachm. p. 117,3 ά π ε μυ θ ή c ω· άντi τοϋ άπε­
λογήcω. Cτράττιc (Cτραττ Phot. in marg., κρά Lex. Bachm.)

80

Phot. (z) α 3020 ά c τ ρ α γα λ ί ζει ν· Cτράττιc ε{πεν

cf. Cratin. fr. 176,2, Tel. fr. 1,14

81 (5 Dem.)

[Hdn.] Philet. § 193 αότοχειρίαι πράττειν έπi παντόc τοϋ αότουργοϋντοc· όμοίωc αό­
τ ο π ο δ ία ι παρά Cτράττιδι (cτρατίδι codd.) τώι κωμικώι έπi τοϋ βάδην άνύοντοc τήν
όδόν
vid. Lobeck Phryn. p. 514sq.

82 (4Dem.)

Phot. (S') α 3254 αότοcχεδιάζειν Θουκυδίδηc εlπεν (1 138,3), καi αότοcχεδίαcμα Πλάτων
(fr. 94), αότοcχεδιαcτήc δέ Cτράττιc

83 (73)

Phryn. ecl. 403 γελάcιμον· Cτράττιν μέν φαcι τόν κωμωιδοποιόν είρηκέναι (εύρη­
Βοthe) τοϋνομα, άλλ' ήμείc οό τοίc απαξ είρημένοιc προcέχομεν τόν νοϋν, άλλα τοίc
 Incertae fabulae 659

πολλάκιc κεχρημένοιc, κέχρηται (κέκριται var. lect., έγκέκρ- Erbse) δέ τό γελοίον. brevius
199 γελάcιμον μή λέγε, άλλα γελοίον
Gelasimus parasiti nomen ίη Sticho Plauti (Men.)

84 (74)

Ρο\\. 11 184 (codd. FS, Α, C) οί δέ ένδεώc πυγών εχοντεc λίcποι καi (καi om. FS)
υπόλιcποι καλούνται (καλ. άπόλιcποι FS) καi λιcπόπυγοι, έφ' ώι μάλιcτα Άθηναίοι
κωμωιδουνται (νίd. ad Ar. fr. 558). τήν δέ ώδε εχουcαν καi (καi om. FS) δια τ ρ ά μι ν (-iν
F, -άμμιν
S, iδιατράμιν C, διαcτραμίνα Α) Cτράττιc ωνόμαcεν
Hesych. δ 1392 διάτραμιc· διερρωγώc τήν τράμιν, τόν άπό όcχέου έπi τά ίcχία τόπον.
τράμιc γάρ τά icχία. cf. Phot. δ 473 (gl. corrupt.). 'descήpsisse νidetur Strattis anum cui
hiabat turpίs ίnter aridas nates podex velut crudae bovίs Hor. ep. 8,5' Meineke

85 (75)

Phot. δ 834 = Sud. δ 1667 δ υ c ό μ ο ι α (-μοιρα var. lect. Sud} άνόμοια. Cτράττιc. cf.
Hesych. δ 2626 δυcόμοιοι (δυcοιμ- cod} άνόμοιοι
Wack. Vorl. ϋb. Synt. 11 p. 295

86 (76)

Antiatt. p. 85,8 έκβηcαι δέ φαcι δείν λέγειν καi καταβηcαι, ουκ έκβιβάcαι (καi
καταβιβάcαι add. Meineke). Cτράττιc (cτραττην ουκ έκβιβάcαι λέγειν cod.)
'ί. e. tamen dicit Strattis έκβιβάcαι' Kaibel. cf. p. 104,4 καταβιβάcαι φαciν ου δείν λέγειν,
άλλα καταβηcαι

87 (77)

Phot. p. 214,3 λ ε λ ε πα c μένον· πεπεμμένον· ουτωc Cτράτ( τ )ιc. cf. Hesych. λ 604
λελεπαcμένοv- εic πέ{μ}ψιν ήκον
λελεπαcμένον· πεπεμμένον Phot.: λελεπ: λελεμμένον Empeήus Opusc. p. 309: λελεπιc­
μένον· πεπ. J. Pearson, Αdν. Hesych. 11 (1844) p. 468: λελεμμένον· λελεπιcμένον Cobet
Mnem. 8 (1859) 30: λελοπαcμένοv- πεπ. Kock (a λοπάc, eandem coniecturam ίη Hesychio
fecit Latte)
660 STRATTIS

88 (78)

Ρο!!. VI 156 όμοπτέρουc δέ τούc όμότριχαc είπόντοc Εύριπίδου (ΕΙ. 530), Cτράττιc τούc
όμήλικαc εϊρηκεν ό μ οπτέ ρου c
c[ Hesych. ο 782, Ar. Byz. fr. 310 Sl. et vid. vLeeuwen ad Ar. Αν. 229

89 (79)

Ρο!!. ΠΙ 26. 27 (codd. FS, Α) ό δέ του δευτέρου γάμου προγεννηθεic πρόγονοc (cf. Eur.
Ιοη. 1329) ... τοϋνομα μέντοι ό πρόγονοc εcτι μέν καi παρά Δεινάρχωι (fr. Lxxxix 28 S.),
όνομάζεται δέ καi παρά Cτράττιδι (cτρατείδη Α) ή πρόγονο c· καi παρ' Ύπερείδηι κτλ.
(fr. 10 J.)

90 (80)

Phot. p. 609,12 = Et. gen. ΑΒ (Et. magn. p. 770,43) τ ρ ώγ εc· θηρία τά εν τοίc όcπρίοιc.
οϋτωc Cτράτ(τ)ιc (οϋτ. Cτρ. om. Et.)

Dubium

91 (68)

Hesych. κ 551 Κάλχα c· Cτράττιc τόν ποταμόν φηcι, δc εcτι τfjc Χαλκίδοc
'rectius fueήt τfjc Χαλκηδονίαc sive malis Χαλκηδονίδοc. pro Κάλχαc, nisi singularem
formam usurpavit Strattis, scribendum aut Κάλχιc (Καλχίc) aut Καλκηδών' Meineke, coll.
Eust. ad Dion. Peήeg. 803 (Arr. Bith. fr. 37 Roos) et Steph. Byz. p. 683,3 (Χαλκηδών) εκλήθη
δέ άπό Χάλκιδοc του παρακειμένου ποταμού, ώc οί ίcτορικοi απαντέc φαcι, 'nisi forte etiam
hoc ex Χαλκηδόνοc corruptum est'
'citari puto Strattin Olynthium histoήcum, quem ... de fluviis fontibus lacubus scripsisse
Suidas adfirmat [c 1179, FGrHist 118]' Κaibel

fr. adesp. 720 Κ. Strattidi vindicat Crusius CPG Suppl. ΙΙ p. 89, GGA 1889 p. 178. cf. Wil.
Timoth. p. 431
 SUSARIO

1. Marm. Par. 239 Α 39 Jac. (inter a. 582/1 et 561/0) αφ· ού εν Άθ[ήν]αιc κωμω[ιδών
χο]ρ[όc έτ]έθη, [cτη]cάν[των πρώ]των Ίκαριέων, εύρόντοc Cουcαρίωνοc, καί άθλον ετέθη
πρώτον icχάδω[ν] αρcιχο[c] καί οίνου με[τ]ρητήc, [ετη ΗΗ • • •, αρχοντ]οc [Άθήνηcιν

•••
1 sq. suppl. Selden (Άθήναιc), Boeckh (κωμωιδών χορόc), Palmerius (ετέθη), Munro
(cτηcάντων πρώτων)
3 de praemiis νίd. Gow-Page ad Hell. epigr. 1587 sq.

2. Clem. Alex. strom. Ι 79,1 ίαμβον μεν έπενόηcεν Άρχίλοχοc δ Πάριοc, χωλόν δε
ίαμβον 'Ιππώναξ δ Έφέcιοc, καί τραγωιδίαν μεν Θέcπιc δ Άθηναίοc (1 Τ 9 Sn.), κωμωιδίαν
δε Cουcαρίων (cic- cod., corr. Potter) ό Ίκαριεύc. τούc χρόνουc τούτων παίδεc παραδιδόαcι
γραμματικών

3. Anon. De com. (Proleg. de com. ΠΙ) 1 p. 7 Kost. την κωμωιδίαν ηύρηcθαί φαcιν ύπό
Cουcαρίωνοc

4. Anon. De com. (Proleg. de com. V) 1 p. 13 Kost. τηc κωμωιδίαc τό μέν έcτιν άρχαίον,
τό δε νέον, τό δε μέcον... καί αύτή δε ή παλαιά έαυτηc διαφέρει. καί γαρ οί έν Άττικηι
πρώτον cυcτηcάμενοι τό έπιτήδευμα τfjc κωμωιδίαc (ήcαν δε οί περί Cουcαρίωνα [Cοννυ­
ρίωνα vel Cανν- codd.]) καί τά πρόcωπα εicfjγov άτάκτωc καί μόνοc ήν γέλωc τό κατα­
cκευαζόμενον. έπιγενόμενοc δε ό Κρατίνοc (test. 19) κτλ. eadem Anon. Crameri Ι (Proleg.
5 de com. XIb) 49-61 p. 41 Kost.

5. Diomed. De poem. (art. gramm. ΠΙ), GrL Ι p. 488,23 (Proleg. de com. XXIV 2,46
p. 120 Kost.) poetae primi comici fuerunt Susarion, Mullus (test. 2) et Magnes (test. 8). hi
veteris discip/inae iocularia quaedam minus scite ac venuste pronuntiabant, ίn quίbus hί versus
fuerunt: (fr. 1) ... secunda aetate fuerunt Arίstophanes (test. 82), Eupo/ίs (test. 36) et Cratίnus
5 (test. 20), quί et prίncίpum νίtία sectatί acerbίssίmas comoedίas composuerunt. tertίa aetas fuίt
Menandrί, Dίphί/ί (test. 15) et Phίlemonίs (test. 28) etc.

6. Gloss. Ansileubi, Gloss. Lat. Ι p. 128,353 (Proleg. de com. XXVII 3,8 p. 129 Kost.) sed
prίorac vetus comoedίa rίdίcularίs extίtίt; postea cίvί/es vel prίvatas adgressa materίas ίn dίctίs
atque gestu unίversorum delίcta corrίpίens ίn scaenam proferebat. nec vetabatur poetae pessίmum
 662 SUSARIO

quemque describere vel cui(us)libet peccata moresque reprehendere. auctor eius Susarion
5 traditur; sed in fabulas primi eam contulerunt Magnes (test. 9, ubi νίd.) • • • ita, ut non
excederent in singulis versus trecenos
4 Susarion Usener ΚΙ. Schr. 111p. 37 sq.: aorion vel adfion codd.

7. Joh. Diac. ίη Hermog. meth. ed. Rabe RhM 63 (1908) 149,13 (Proleg. de com. ΧΙΧ• 1
p. 75 Kost.) έπεi περί τραγωιδίαc λόγοc ένέπεcε, χρή καi τώι περί ταύτηc λόγωι μικρόν τι
έμφιλοχωρηcαι ... μετά γουν τόν άνήμερον βίον μεταβοληc έπi τό βέλτιον γινομένηc
(γεν-? Rabe) άπαλλαγέντεc ot ίiνθρωποι τηc βαλανοφαγίαc καi επί γεωργίαν (-αc cod.,
5 corr. Rabe) τραπόμενοι άπαρχήν των γινομένων καρπών τοίc θεοίc άνετίθεντο, ήμέραc
αυτοίc είc πανηγύρειc καi έορτάc άπονείμαντεc. καi έν ταύταιc ίiνδρεc coφoi τό τηc άνέcεωc
ίiλογον έπικόπτοντεc καi βουλόμενοι τάc πανηγύρειc λογικηc παιδιίic μετέχειν τήν κωμωι­
δίαν έφευρον, ήc λόγοc πρώτον κατάρξαι τόν Cουcαρίωνα εμμετρον αυτήν cυcτηcάμενον.
ενcτηναι μέν γαρ κατά τό cύνηθεc τά Διονύcια, έν τούτωι δέ τώι καιρώι (μικρώι cod., corr.
ιο Rabe) την γυναίκα τούτου μεταλλάξαι τόν βίον, καi τούc μέν θεατάc επιζητείν αυτόν ώc
πρόc τάc τοιαύταc έπιδείξειc εύφυίi, τόν δέ παρελθόντα λέγειν την αίτίαν καi άπολογού­
μενον είπείν ταύτα· (fr. 1) ... καi είπόντοc (-τα?
Rabe) τάδε εύδοκιμηcαι παρά τοίc άκούουcι.
τηc οδν κωμωιδίαc οϋτωc εύρεθείcηc ... την τραγωιδίαν εύρήκαcι
... Ιiμφω δέ παρ' Άθη­
ναίοιc έφεύρηνται, καθάπερ Άριcτοτέληc φηcίν (?) κτλ. cf. Athen. epit. 11 p. 40 Α άπό
15 μέθηc καi ή τηc κωμωιδίαc καi ή τηc τραγωιδίαc εϋρεcιc έν Ίκαρίωι (-ίαι Casaub.) εύρέθη,
SIG 3 704 Ε, 18 (laudes Athenarum) μητρόπολίc έcτι των [δραμάτων άπάντων τ]ρα[γωιδίαν
κ]αi κωμωι[δ]ίαν εύρουcά τε καi αύξήcαcα

8. α. Tzetz. prooem. 1 (Proleg. de com. ΧΙ• 1) 78 p. 26 Kost. τηc οδν κωμωιδίαc τηc
καλουμένηc πρώτηc πρώτοc καi εύρετήc ('primus idemque inventor' Koster) γέγονεν ό
Μεγαρεύc Cουcαρίων ό Τριποδίcκιοc, υίόc ων Φιλίννου, δc φαύληι γυναικi cυνοικ<ον
άπολιπούcηι αύτόν Διονυcίων ήγμένων (άγομ- Nauck Lex. Vind. ad p. 238,6) είcελθών είc
5 τό θέατρον τά τέccαρα ίαμβεία ταυτi άνεφθέγξατο, α μόνα των εκείνου cυγγραμμάτων
έφεύρηνται των ίiλλων άπάντων ήφανιcμένων· (fr. 1) ... οϋτωc ή πρώτη κωμωιδία τό cκώμμα
εϊχεν άπαρακάλυπτον κτλ. (νίd. Pher. test. 7 b)
b. Tzetz. diff. poet. (Proleg. de com. ΧΧΙ•) 80sq. p. 88 Kost. πρώτηc (κωμωιδίαc) μέν ήν
ίδιον εμφανήc ψόγοc, / ήc ήν κατάρξαc εύρεη'ιc Cουcαρίων. Schol. ad 81 Cουcαρίων οδτοc
ό κωμικόc φαύληc τηc γυναικόc τούτου φανείcηc καi τούτον άπολειπούcηc είcελθών εν
τώι θεάτρωι εφθέγξατο ταδί· (fr. 1) ... ίcτέον δέ, ώc των Cουcαρίωνοc τούτου ποιημάτων
5 μόνα ταύτα κατελείφθη τά τέccαρα ίαμβεία· ή δέ λέξιc ή λέγουcα Τριποδίcκιοc (fr. 1,2)
του, φηcίν, άπό πόλεωc Τριποδίcκηc, μιίic των Μεγαρικών πόλεων
cf. Anecd. Est. 2,5 ap. J. Κayser De vet. arte poet., diss. Lips. 1906, p. 59 (Tzetzae trib.
Κayser, prob. Wendel RE VII Α 2, p. 1989,1-8)
 Testimonia 663

9. Schol. Dion. Thr. (CFOdVΣ 1 ), GrGr 1 3 p. 19,4 Hilg. (Proleg. de com. ΧVΙΙΙa, 19 p. 70
Kost.) ;;; Αηοη. Crameή 1 (Proleg. de com. Xlb, 18 p. 39 Kost.) πρώτοc ούν Cουcαρίων τιc
τηc έμμέτρου ιcωμωιδίαc αρχηγόc εγένετο, ού τά μεν δράματα λήθη κατέλαβε, δύο δε η
τρείc ίαμβοι του πρώτου δράματοc αύτου έπi μνήμηι φέρονται. είci δε ούτοι· (fr. 1)
2 πρώτοc FVΣ 1 : -ον COd, Αηοη. cουδαρίων C 3 έμμέτρου COdVΣ1, Αηοη.
(cf. test. 7,8): έμψύχου F γέγονεν αρχηγόc Αηοη. δράματα Schol.: ποιήματα
Αηοη. λήθη κατέλαβε F: -ηι ιcατενεμήθη CV, Αηοη., -ηι -ήθηcαν Od: ού φέρεται Σ 1
4 του πρ. δρ. αύτ. έ. μ. φέρ. om. Σ 1 , του πρ. δρ. αύτ. om. Αηοη. πρώτου C: om. FOdV
αύτου FV: om. coct έπi μνήμηι COct,Αηοη.: έπi -ηc F: έπi -ην V: an ετι -ηι? φέρονται
τούτου Αηοη.

10. Αηοη. ίη Aήst. eth. Nic. IV 6, CAG ΧΧ p. 186,12 Heylb. (post Eup. fr. 261, νίd. ad
Ecph. fr. 3) διαcύρονται γάρ οί Μεγαρείc έν ιcωμωιδίαι, έπεi ιcαi άντιποιουνται αύτηc ώc
παρ' αύτοίc πρώτον εύρεθείcηc (Aήst. poet. 3 p. 1448• 30-32), εί γε ιcαi Cουcαρίων δ
ιcατάρξαc ιcωμωιδίαc Μεγαρεύc

11. Schol. Dion. Thr., GrGr 1 3 p. 475,20 Hilg. (Proleg. de com. XVIllb 3,12 p. 74 Kost.)
εύρέθη ή μεν τραγωιδία ύπό Θέcπιδόc τινοc 'Αθηναίου, ή δε ιcωμωιδία ύπό Έπιχάρμου έν
Cιιcελίαι, ιcαί ό ίαμβοc ύπό Cουcαρίωνοc
cf. test. 2

12. Schol. Dion. Thr. (VN), GrGr 1 3 p. 306,9 ίiρξαcθαι δε αύτηc (sc. τραγωιδίαc) Άρι­
cτοτέληc (?) Cουcαρίωνά (Μουc- Ν) φηcι

13. Μ. Plot. Sacerd. art. gramm. 11111 (de metήs compositis, GrL VI p. 545,7) compositum
susarionium fit quattuor pedibus trochaicis praepositis et subiuncto penthemimerico dactylico
νίd. Wil. Gr. Versk. p. 4191

14. Lib. epist. 21,1 (ΧΙ p. 594,12 F.) πάτερ, ούιc έδίδαξαc· ~Ομηροc ούτοc άνήρ; αλλά
Πλάτων; άλλ' Άριcτοτέληc; αλλά Cουcαρίων ό τά πάντα έπιcτάμενοc

Meineke I p. 18-26, 111 p. 3 sq. Stievenart Mem. Acad. Dijon 1851 p. 7-9 Kock 1
p. 3 sq. Kaibel CGF 1 1 p. 77 sq. Pohlenz ΚΙ. Schr. 11 p. 482 (a. 1926) Pickard-
Cambήdge, Dith. Trag. Com. p. 280-284 (2p. 183-187) Schmid 1 1 (1929) p. 637 Nor-
wood p.13-15 Koerte RE IV Α 1 (1931) 973sq. Radermacher WSt 54 (1936) 20-
23 Else, Aήst. Poetics (1957) p. 110sqq. Breitholtz, Die dorische Farce (1960) p. 74-
82 Picciήlli ASNP 4 (1974) 1289-1299 = id. Μεγαριιcά (1975) p. 141-150 Μ. Erler-J.
ν. Ungern-Sternberg Mus. Helv. 44 (1987) 254-256
664 SUSARIO

Incertae fabulae (?) fragmentum

ακούετε λεώι · Cουcαρίων λέγει τάδε,

υίόc Φιλίνου Μεγαρόθεν Τριποδίcκιοc.
κακόν γυναίκεc· αλλ' δμωc, ώ δημόται,
ουκ εcτιν οίκείν οίκίαν άνευ κακού

s καi γαρ τό γημαι καi τό μή γημαι κακόν

[1. 3-5] Stob. IV 22<,68.69 (δτι τοίc μεν έπωφελfj τόν γάμον, τοίc δέ αcύμφορον δ των
cυναπτομένων απετέλεcε τρόποc) p. 524 Η. (codd. SMA) Cουcαρίωνοc· αιcούετε - κακόν.
[1-4] Joh. Diac. ίη Hennog. p. 149,29 (test. 7), Tzetz.1 prooem. 183 (test. 8a), Schol. Tzetz.2
diff. poet. 81 (test. 8 b), Schol. Dion. Thr. p. 19,8 (test. 9) αιcούετε - ιcαιcου. [1. 3-4] Αηοη.
Crameή 1 21 (test. 9) αιcούετε - ιcαιcου. Diomed. De poem. p. 488,27 (test. 5) susarίon
- cacu. [3-4] Schol. (R, Sud. 1 ο 969 et 2 τ 829) Ar. Lys. 1038 (ιclicτ' έιcεϊΎο τοοποc όρθωc
ιcου ιcαιcωc ειρημένον, / οϋτε cύν πανωλέθροιcιν οϋτ' άνευ πανωλέθρων) έν παροιμίαι τουτο
ελεγον (έν π. τ. λέγεται Sud.2, παροιμία Sud. 1)· κακόν - ιcαιcου. [4] Ammon. ίη Aήst. De
interpr. 7, CAG IV 5 p. 115,2 Β. τούc αδιόριcτον απόφαcιν αντί τfjc καθόλου ειπόνταc ιcαi
αληθωc αποφηναμένουc, ώc (Cουcαρίωνοc ίη marg. Α) ουκ - ιcαιcου. p. 118,19 οί τήν
αδιόριcτον απόφαcιν αντί τfjc καθόλου ειπόντεc ... ουκ - ιcαιcου
1 λεώι Tzetz. 1 et 2 : λεώc Stob., Joh. Diac., Schol. Dion. Σ 1 : λέωc Schol. Dion. F: λέξεωc
Schol. Dion. octν, λέξεωc λεώc C: λέξιν Αηοη. cουδαρίων Schol. Dion. C λέγει τάδε
Stob., Joh. Diac., Tzetz. 1 et 2, Αηοη.: τάδε λέγει Schol. Dion.: tauta legί Diomed. 2 om.
Stob., Αηοη., Diom., damn. Nauck p. 61, Kaibel ('falsaήus interpolatorem nanctus
est') Φιλίνου Joh. Diac., Tzetz.2 , Schol. Dion. COdΣ 1 : -ίννου Tzetz.1 ex corr. man. pr.:
-οίνου Schol. Dion. V, -ήνηc F γεγαρόθου Schol. Dion. oct Τριποδίcιcιοc Joh. Diac.,
Tzetz.1 et 2 , Schol. Dion. VΣ 1 : -δίcιcοc Schol. Dion. oct,-cδόcιcιοc C, τρίποδοc κίων F 3
ιcαιcων var. lect. ίη Tzetz.2 δημότα Sud. 2 4 οιιcείν Stob., Ammon., Schol. Dion., Αηοη.,
Schol. Ar., Sud. 2 : εύρείν Sud. 1 (γρ. οlιcείν Μ), Joh. Diac., Tzetz. 1 et 2 , Diomed.
(eurίn) ιcαλου Sud. 2 G 5 versum solus Stobaeus tradit (hinc Arsenius, Apost. Ι 98"),
'nec ab eo qui reliquos fecit profectus esse videtur' Meineke, prob. Nauck. novam ec\ogam
('incerti poetae scaenici') separavit Hense ('interciderit nomen poetae, fortasse etiam alter
senarius huius fere sententiae utrum uxorem ducas necne, nihil refert, καi γάρ ιcτέ.')
 Incerta fabula 665

1 ακούετε λεώι Ar. Ach. 1000, Pac. 551, Αν. 448 Alcmaeon. 24 Β 1 D.-Kr. Άλκμαίων
Κροτωνιήτηc τάδε ελεξε Πειρίθου υίόc, Hecat. 1 F 1 Jac. Έκαταίοc Μιλήcιοc ώδε μυθείται.
epigramma Tegeae inscriptum (Diehl Anth. lyr. 1 13 p. 127, FGE 1838sq.) ταυτ' ελεγεν
Cώδαμοc Έπηράτου, δc μ' ανέθηκεν· / μηδέν ίiγαν κτλ. notum illud καi τόδε Φωκυλίδεω,
καi τόδε Δημοδόκου 2 Joh. Diac. post hunc νersum addit εcτι δε ή Τριποδίcκη πόλιc
τfjc Μεγαρίδοc, cf. Tzetz.2 (test. 8b). Steph. Byz. p. 637,1 Τριποδίcκοc καi Τριποδίcκοι,
κώμη τfjc Μεγαρίδοc. λέγεται καi Τριποδίcκη. Ήρωδιανόc δωδεκάτηι (1 p. 317,13 L.). ό
κωμήτηc Τριποδίcκιοc. Καλλίμαχοc δ' εν Α{τίων <α') πόλιν αύτήν εΙναί φηcι (fr. 31, ubi
νid. Pfeiffer). Κ. J. Rigsby, Megara and Tήpodiscus, GRBS 28 (1987) 93-102. cf. test. 10
3 Ar. Thesm. 786 παc τιc τό γυναικείον φυλον κακά πόλλ' αγορεύει, / ώc παν έcμέν κακόν
ανθρώποιc, 789 ε{ κακόν έcμεν, τί γαμείθ' ήμαc, είπερ αληθώc κακόν έcμεν κτλ. (τό κακόν
791. 794. 796. 797. 799) ώ δημόται Ar. Ach. 319, Nub. 1322, ώνδρεc δημόται Plut. 322,
cf. 254 et Ach. 328 3sq. Men. fr. 578 Koe. τό γαμείν ... κακόν μέν έcτιν, αλλ' αναγκαίον
κακόν. cf. Gell. Ι 6,1 (orat. Q. Caec. Metelli Maced., 18 fr. 6 Malc.) 4 Men. fr. 623,1 sq.
Koe. ίiνευ κακών γάρ οίκίαν ο{κουμένην / ούκ εcτιν εύρείν 5 cf. Posid. epigr. 22,5 sq.
G.-P., Diog. Laert. 11 33 (Socr.) et νίd. Hammerstaedt ad Oenom. cyn. fr. 11 Α 18 sq.
Susarionem Tήpodisco Icaήam νenisse credidit Meineke (1 p. 18). 'qui Susaήonis hominis
ignoti nomini hos νersus affinxit bene atticos . . . certe ηοη Megarensem existimabat sed
lcariensem (inde ν. 3 ώ δημόται): dorice enim scήpsisset (cf. Wil. Herm. 9 (1875] 338)' Kaibel.
dissentit Koerte propter Susaήonis nomen ab Atticis alienum (de νeriloquio νίd. Wil. SB
Bln. 1918 p. 472, qui a cουcον ductum censet). νeteris comoediae Atticae poetam Susarione
teste uti arbitratur Raderm. p. 22. νersus iambographi Megarensis saec. VI νel V audit West
IEG II p.147, νίd. Stud. ίη Gr. ΕΙ. and Iamb. (1974) p.183sq.
 SYNESIUS
(saec. IV /V)

Synes., Dio 18, p. 278,10 Terz. έγώ δή θαμά καi τραγωιδίαιc έπετραγώιδηcα (199 Sn.) καi
κωμωιδίαιc έπιcτωμύλλομαι πρόc τον πόνον ('stilum·, νίd.
Bernays Die herakl. Briefe [1869]
p. 116) έκάcτου του γράψαντοc. είποιc αν ήλικιώτην ε{ναι νυν μεν Κρατίνου (test. 34) καi
Κράτητοc (test. 11), νυν δέ Διφίλου (test. 17) τε καi Φιλήμονοc (test. 33), καi ουδ' εcτιν
ίδέα ψιλομετρίαc (φιλ- codd., corr. Bernays co\1. Themist. or. 26 p. 319 Α) τινόc η ποιήcεωc,
πρόc ηντινα ου διαίρομαι καί έπεξάγω τήν πείραν, καί δλα cυγγράμματα πρόc δλα ποιων,
καi τεμαχίοιc παραβαλλόμενοc

Christ-Schmid GGL Il 6 (1924) p. 9585

 TELECLIDES
(saec. V)

1. Sud. τ 488 Τηλειcλείδηc, Άθηναίοc, ιcωμιιcόc. τών δραμάτων αυτου έcτιν Άμφιιcτύονεc
ιcαi Πρυτάνειc ιcαi Cτερροί· ώc Άθήναιοc λέγει έν τοίc Δειπνοcοφιcταίc (fr. 1. 4. 6. 8. 9;
25. 27. 29; 33. 34. 36)
etiam Ήcίοδοι laudantur ab Athenaeo (fr. 17. 18. 20). Άψευδείc fabula dubiae erat
fidei (fr. 12). ex inscήptione Romana (test. 5) accedunt ςυμ!J[ et Cτρατ]ιώται vel Νηc]ιώται
vel Cιιcελ]ιώται

2. Τών τηc αρχαίαc ιcωμωιδίαc ποιητών όνόματα ιcαi δράματα (Proleg. de com. VIII) 6
p. 18 Kost. (codd. ΕΝ2 , Ald.) Τηλειcλείδου δράματα ς' (ex ε', ut νίd., Ν2)
νίd. ad Pher. test. 3. de numero fabularum cf. test. 1, de victoήis test. 3 et 4. Schmid 1
4 p. 95 14

3. IG 112 2325,54 (poetae Dionysiis victores) = V Β 1 col. 2,1 Mette

Τηλειcλεί]δηc 111
suppl. Wilhelm Urk. p. 107 praecedunt Κρατί]νοc (test. 5), Διοπ]είθηc, Κρά]1ηc
(test. 9), Καλλία]ς (test. • 5)

4. IG 112 2325,119 (poetae Lenaeis victores) = V C 1 col. 1,4 Mette

Τηλειcλείδηc r
νίd. ad Pher. test. 6

5. IG Urb. Rom. 215 (poetarum comicorum successus) = VI Α 1, 1-8 Mette

- - - ]επα[ - - - -
- - - -Jςυμ7J[- - - -
- - έ]πi Ευδ[ - - - -
- ]αι Λήναια[ - - -
5 - - Cτε]ρρούc αν[εδίδαξε -
- ]τέταρτοc [- - -
Ήc]ιόδοιc cώιω[ι -
-]ιώταιc

1 έπi] Έπα[μείνονοc (a. 429/8) Moretti 2 ςυμ!J[ (fabulae titulum) Moretti: Ευμι[ ed.
668 TELECLIDES

pr., unde Ευμέ[νιcιν Koerte RhM 60 (1905) 441 3 ε]πί Ευ<θυ)δ[ήμου (a. 431/0) Koerte
4 κωμωιδί]αι Capps CIPh 1 (1906) 218, cf. Call. test. • 4,2.3 5 init. Koerte, fin. Capps
(αν[αδιδάξαc Koerte p. 442) 7 init. Koerte cώιω[ι sc. δράματι, cf. cώι[αι Lysipp. test.
3,9 8 Cτρατ]ιώταιc νe\ Νηc]ιώταιc Koerte, Cικελ]ιώταιc Geissler add. p. χ
de hac didasca\ia egerunt Dittmer p. 33-38, Geissler p. 15sq. cum add. p. χ, Moretti p.
185sq.
Bergk Rel. p. 327 - 331 Meineke I p. 86-90, 11 1 p. 361 - 379 Kock I p. 209- 224
Norwood p. 19-22 Koerte RE V Α 1 (1934) 322sq. Schmid 1 4 p. 95-97

Άμφικτύονεc

cf. test. 1. post Cratetis Θηρία et ante Pherecratis Μεταλλείc acta est fabu\a, νίd. ad Pher.
fr. 113
Meineke I p. 87 Kock I p. 209 Zieliήski Ires. p. 44 sq. Kann De iteratis p. 32 sq.
Geiss\er p. 22 cum add. p. χί Schmid 1 4 p. 96 Baldry G. & R. 22 (1953) 54 sq.
Langerbeck Ζ. f. Vo\ksk. 59 (1963) 197sq.

1 (1)

λέξω τοίνυν βίον εξ αρχηc δν εγώ θνητοίcι παρείχον.

ειρήνη μεν πρώτον άπάντων ήν &cπερ ϋδωρ κατά χειρόc.
ή γη δ' εφερ' ού δέοc ούδέ νόcουc, αλλ' αύτόματ' ήν τά δέοντα·
οϊνωι γαρ απαc' ερρει χαράδρα, μαζαι δ' liρτοιc εμάχοντο
s περί τοίc cτόμαcιν των ανθρώπων ίκετεύουcαι καταπίνειν,
εί τι φιλοίεν, τάc λευκοτάταc. οί δ' ίχθύεc οίκαδ' ίόντεc
εξοπτώντεc cφαc αύτούc αν παρέκειντ' επi ταίcι τραπέζαιc.
ζωμου δ' ερρει παρά τάc κλίναc ποταμόc κρέα θερμά κυλίνδων,
ύποτριμματίων δ' όχετοi τούτων τοίc βουλομένοιcι παρηcαν,
10 &cτ' αφθονία τήν ενθεcιν ήν liρδονθ' άπαλήν καταπίνειν.
λεκανίcκαιcιν δ' t ανάπαιcτα t παρην ήδυcματίοιc κατάπαcτα.
όπταi δέ κίχλαι μετ' αμητίcκων εc τόν φάρυγ' είcεπέτοντο·
των δέ πλακούντων ώcτιζομένων περί τήν γνάθον ήν αλαλητόc.
μήτραc δέ τόμοιc καi" χναυματίοιc οί παίδεc αν ηcτραγάλιζον.
ιs οί δ' άνθρωποι πίονεc ήcαν τότε καi μέγα χρημα γιγάντων
 'Αμφικτύονεc 669

[1-15] Athen. 1 VI p. 268 Α (post Cratin. fr. 176, ubi νίd., et Cratet. fr. 16. 17) βέλτιον
δέ τούτων Τηλεκλείδηc Άμφικτύοcι (Τηλ. φηcί CE)· λέξω - γιγάντων. [1] Sext. Emp.
adv. math. VI 15 (de incorrupta musica apud pήscos Athenienses culta) τούτου μάρτυc δ
τηc άρχαίαc κωμωιδίαc ποιητήc, λέγων· λέξω - παρείχον (sequuntur Ar. Nub. 963 sq.;
pro 961 igitur posuit Teleclidis versum, simili initio ίη errorem inductus). [2] Phot. p.
144,18 = Sud. κ 863 κατά χειρόc ϋδωρ λέγουcιν, ου κατά χειρών (cf. Phryn. ecl. 299, Moer.
p. 201,30 Bk.) ... καί τό ρciιcτον πάντων καί ευχερέcτατον κατά χειρόc ϋδωρ καλουcιν.
οϋτωc Τηλεκλείδηc έν Άμφικτύοcιν· είρήνη - χειρόc (-ών Phot.). [12] Athen. 2 epit. 11 p.
64 F κίχλαι. καί τούτων ήcαν καί άλλων ορνίθων άγέλαι έν τοίc προπόμαcι. Τηλεκλείδηc·
όπταi δέ - είcεπέτοντο. Athen. 3 XIV p. 644 F αμηc πλακουντοc γένοc ... 'Ίωνεc δέ, ωc
φηcι Cιληνόc έν ταίc Γλώccαιc, αμην αυτόν καλουcιν, καί τούc μικρούc άμητίcκουc
Τηλεκλείδηc· αυτόμαται δέ - είcεπέτοντο
1 έξ άρχηc δν Athen.: δν έξ άρχηc Sext. θνητοίcι Athen. Α, Sext.: τοίc θν- Athen.
CE 2 ήν Athen., Sud.: ην Phot. χειρών Phot. 3 νόcουc ACE: πόνουc Meineke
Anal. Ath. p. 117 5 cτόμαcιν Schweigh.: -αcι Α: compend. CE καταπίνειν ACE:
καταβρόξαι Heimsoeth, Ind. schol. Βοηη. 1871/72 p. νίί (coll. Hesych. κ 1024 καταβρόξαι·
καταπιείν), ne idem verbum ν. 10 recurrat 9 τούτων ACE: πάντων Blaydes Αdν. 1 p. 26,
λάπτειν idem II p. 27 βουλομένοιcι Mus.: -οιc ΑΕ: compend. C 11 om. CE λε­
κανίcκαιcιν Porson Αdν. p. 89: λαικανίcικαιcι Α: έν λεκανίcκαιc Kock άνάπαιcτα Α:
άλίπαcτα Casaub.: άνάβραcτα Dindorf: αν ψαιcτά Meineke (αν ut ίη 7 et 14; ψαιcτά iam
Schweigh.) -α παρην Α: αν έπην Blaydes 12 όπταί Athen. 1 et 2 : αυτόμαται Athen. 3
(cf. 3): αυταί Pierson Moer. p. 85 είc codd. φάρυγγ' codd.: corr. Pierson 14 αν
ηcτραγάλιζον Schweigh.: αν έcτρ- CE: άνεcτρ- Α

1 similiter exorditur iustus orator Ar. Nub. 961 λέξω τοίνυν τήν αρχαίαν παιδείαν ώc
διέκειτο. Whittaker p. 187, Gelzer Ag. p. 185 sq. cf. Cratin. fr. 256 2 Pher. fr. 156,4
πάντα μοι / κατά χειρόc ήν τά πράγματ' ένθυμουμένωι. νίd. Ar. fr. 516, Eup. fr. 320; Ar.
Byz. fr. 368 Sl. 3 δέοc ad 'herbam νenenosam aut animal noxium' pertinere censet Bothe,
ad 'monstra, dracones' Kock, ad belli peήcula Kaibel ms.; idem νόcουc ad pestilentiam anni
430/29 refert de νocis αυτόμ. ίη talibus descήptionibus usu νίd. ad Cratet. fr. 17,7 4
sqq. νίd. ad Cratet. fr. 16,4sqq. 4 Eur. Bacch. 142 ρεί δ' οϊνωι (πέδον). cf. Pher. fr. 137,6
(ϋων οϊνωι) άγαθή καί μάζα μετ' άρτον Zenob. νulg. 1 12. cf. Metag. fr. 6,2 et Cratin.
fr. 176,2. Η. Woelke, Unters. z. Batrachom. (1978) p. 22734 5 cf. Pher. fr. 113,24 et de
νerbo καταπίνειν Teuffel-Κaehler ad Ar. Nub. 338 6 Alex. fr. 141,7 Κ. γλιχόμεθα μέν
τήν μciζαν ϊνα λευκή παρηι. cf. Ar. fr. 129,3, P!ut. 806 6 sq. cf. Cratet. fr. 16,9 et Pher.
fr. 113,10 8 cf. Pher. fr. 113,3sqq. et 137,3sqq., Nicoph. fr. 21,3, Metag. fr. 6 9 Ρο!!.
VI 68 εϊη δ' αν τών ήδυcμάτων καί τά ύποτριμμάτια, νίd. vLeeuwen ad Ar. Eccl. 292.
'τούτων ί. e. τοίc βουλομένοιc (φαγείν vel ροφείν) τούτων' Kock 10 Όrdo νerborum hic
est: άφθονία ήν καταπίνειν τήν ενθεcιν ι'iρδοντα αυτήν ύποτριμματίοιc (ωcτε γίγνεcθαι)
άπαλήν' Meineke de νoce ενθεcιc νίd. vLeeuwen ad Ar. Equ. 404 11 λεκανίcκη Ar.
fr. 843 12 όπταί κίχλαι Pher. fr. 113,23 Ρο!!. VI 77 πλακούντων είδη αμηc (Ar. Plut.
999) άμητίcκοc 13 de νerbis ώcτίζεcθαι et ώθείcθαι νίd. vLeeuwen ad Ar. Ach. 24 et
Gow ad Theocr. 15,73 14 cf. Cratin. fr. 176,2 μήτραν ... ηδιcτον κρέαc Antiphan.
670 TELECLIDES

fr. 220,3 Κ., cf. Alex. fr. 193 Κ., Hor. epist. 1 15,41 Phot. (z) ined. χναυμάτια ιcαi
χναύματα· α τινεc περιιcόμματα. ιcαi άπλωc τά λεπτά βρώματα. Άριcτοφάνηc (fr. 236) 15
Pluti beneficio πίονεc sunt homines Ar. Plut. 560 Soph. fr. 401 R. cυόc μέγιcτον χρήμα
(~ Hdt. 1 36,2). vid. vLeeuwen ad Ar. Vesp. 266 sq., Gow ad Theocr. 18,4, Stevens Colloqu.
Expr. ίη Eur. p. 20-22 Hom. ιc 120 ουιc ίiνδρεccιν έοιιcότεc, άλλα Γίγαcιν
Amphictyonem Atticae regem, Deucalionis filium (Jacoby ad Marm. Par. 239 Α 5) loqui
susp. Kock (cf. Ziel. Ires. p. 44), aut Deucalionem aut Bacchum (qui regnante Amphictyone
ίη Atticam advenit, Philoch. 328 F 5 Jac.) W. Hoffmann p. 24, Saturnum vLeeuwen ad Ar.
Nub. 961, Wil. ΚΙ. Schr. V 2 p. 161

2 (2)

άλλ' ώ πάντων άcτών λώιcτοι cείcαι κ:αi προcκ:αλέcαcθαι,

παύcαcθε δικών άλληλοφάγων

Phot. p. 504,25 = Sud. c 290 cείcαι· τό cυιcοφαντηcαι, άπό των τά άιcρόδρυα cειόντων.
Τηλειcλείδηc Άμφιιcτύοcιv- άλλ' ώc - άλληλοφάγων
1 άλλ' ώ Porson Misc. p. 287: άλλ' ώc Phot.: ίiλλωc Sud. (ζήτει add. G, superscr.
Μ) άcτων Porson: δέ των codd. λωιcτοι Sud.: λωιcτοιc Phot.: ραιcτοι Wil. Obs. p.
265 (vid. quae postea ad Eur. Herc. 196 observavit) προcιcαλέcαcθαι Porson (et sic Sud.
Ε ante corr.): -cανταc Sud. G: -cαντεc Phot., Sud. AFVM, Ε post cοπ. 2 παύcαcθε
Porson: -θαι codd.
1 Ar. Plut. 507 (Paupertas loquitur) άλλ' ώ πάντων ραιcτ' ανθρώπων άναπειcθέντ' ουχ
ύγιαίνειν / δύο πρεcβύτα, fr. adesp. 778 Κ. ίiνδρεc Έλλήνων ίiριcτοι ιcαταβαλείν παράcταcιν
(ad litigandum) λωιcτοι quamquam a comoediae sermone abhorreat toleraή posse 'ίη
versibus anapaesticis et adsurgente quodammodo oratione Teleclidis' censet Haupt Opusc.
11p. 307, corruptum iudicans λωιcτον ίη Ar. Αν. 823 de verbo cείειν vid. ad Ar. fr. 228
2 famosam illam Atheniensium φιλοδιιcίαν (cf. Thuc. 1 77,1) ut morbum urbis inveteratum
notat Aήstophanes Vesp. 651. vid. interpretes ad Nub. 208, Meder Ath. Demos p. 89-92
ex parabasi sumpta ducit Kock (cf. Whittaker p. 189), ex eodem certaminis epirremate
atque fr. 1 Gelzer Ag. p. 186
 'Αμφικτύονεc 671

3 (3)

δουλοπόνηρον ρυπαρόν cκόλυθρον

Poll. Χ
164 Τηλεκλείδου δ' έν Άμφικτύοcιν είπόντοc δ. ρ. cκ. κάνυcτρον (κατυcτρόν FS,
κάτοπτρον ABCL, corr. Meineke coll. Χ 86) ενιοι άκούουcιν
δουλοπονήρων Bergk apud Mein. V 1 p. Ιίχ cκόλυθρον Meineke: κόλ- ABCL: cκε-
λυθρόν FS

Cratin. fr. 223,2 δούλων, άνδρών νεοπλουτοπονήρων Hesych. c 1076 cκολύθρων·

ταπεινών. άπό cκολύθρων δίφρων. Phot. p. 523,19 = Sud. 650 cκόλυθρον· cκνιπόν, καi
άνελεύθερον. vid. Paus. att. c 17 et 18. "dici videtur homo servilis nequitiae, sordidus et
humilis' Kaibel

4 (4)

ib τά μέν κομψοί, τά δέ φαυλότεροι

φαυλίων μήλων

Athen. 111p. 82 Β φαυλίων δέ μήλων μνημονεύει Τηλεκλείδηc έν Άμφικτύοcιν οϋτωc

(εν Ά. οϋτωc om. CE)· ώ - μήλων

1 κομψών ... θεατών

Cratin. fr. 182,3, cf. fr. 342,1 et Ar. Vesp. 1013 2 Hesych. φ 242
φαύλια μήλα· τά μεγάλα. coll. Theophr. caus. plant. VI 8,5 ών δέ (scil. έλαών) ή cάρξ πολλή
δ δέ πυρήν μικρόc όλιγοέλαιοι καθάπερ ή φαυλία "pinguem quasi simplicitatem' spectatorum
reprehendi, qui alium poetam praemio omaveήnt, censuit Kock, praeeunte aliquatenus
Schweigh., qui Eur. fr. 473 Ν. φαυλον ίiκομψον, τά μέγιcτ' άγαθόν comparaverat; Dion.
Chrys. or. 50,1 Am. άποφήναcθαι φαύλωc τε καi άκόμψωc et lulian. or. 2 p. 54 Α φαύλωι
καi άκόμψωι θεατηι των Φειδίου δημιουργημάτων addidit Meineke, qui locum ex parabasi
sumptum cognovit. Whittaker p. 189

5 (1 Dem.)

άνακλαύcομαί τε μεγάλα κάνοιμώξομαι

Phot. (b, z) α 2025 άνοιμώξομαι. Τηλεκλείδηc (Τηλ. ίη marg. z, omissis reliquis) Άμφικ­
τύοcιv- άνακλαύcομαι - καi άνοιμώξομαι
μεγάλα Reitz.: μέγα b
Hdt. 11114,7 άνακλαύcαc μέγα. de plurali μεγάλα vid. vLeeuwen ad Ar. Ran. 835
672 TELECLIDES

6 (5)

ώc κ:αλοi κ:αi φιβάλεωι

Athen. ΠΙ p. 75 C (post Pher. fr. 85) Τηλεκλείδηc δ' έν Άμφικτύοcι (δ' έν Ά. om. CE)·
ώc-φιβ.
ώc ACE: ώ Meineke (c[ fr. 4) φιβαλέοι ACE: corr. Schweigh. (vid. ad Eup. fr.
443) possis ώc καλοί / καί φ.
homines macilentos dici docuit Schweigh. coll. Schol. Ar. Ach. 802 a (ίί) γένοc cυκηc ή
φίβαλιc έπιτήδειον εic ξηραcίαν icχάδων. έπεί δέ άπό του {cχναίνεcθαι icχάc καλείται, και
τούc {cχνούc των ανθρώπων φιβάλειc καλουcιν

7 (6)

Schol. (RV, post ήν ΕΓ) Ar. Αν. 988 Cύμμαχοc· δτι Διοπείθηc ό ρήτωρ ύπομα­
ν ιώδη c (-μανώ- V) ή ν, ώc (καί add. ΕΓ) Τηλεκλείδηc έν Άμφικτύοcι δηλον ποιεί.
sequitur Phryn. fr. 9, ubi vid.

8 (7)

Athen. XIV p. 619 Α (vid. Cratet. fr. 42) καί των μι c θ ω των δέ τιc ήν ώιδή των έc τούc
άγρούc φοιτώντων, ώc Τηλεκλείδηc φηcίν έν Άμφικτύοcιν
ο{α αιδουcι θερίζοντεc Long. IV 38,3. vid. Gow ad Theocr. 7,29

9 (8)

Athen. VIII p. 335 Α · 1χ θύω ν· δνομα δέ καί τουτο κύριον, ού μνημονεύει Τηλεκλείδηc
έν Άμφικτύοcι
καί τουτο, quod praecedit Ίχθύαc ό Μεγαρικόc φιλόcοφοc

10 (9)

Sud. α 4481 = Lex. Bachm. p. 165,16 αυτί την· τόν αυθιγενη οΙνον. Άμφικτύοcι
Τηλεκλείδηc
Ρο!!. VI 18 αυτίτηc δ' oivoc ό έπιχώριοc. cf. Polyz. fr. 1 et vid. Nikitas, Wίirzb. Jb. 4
(1978) 87 sq.
 •Αμφικτύονεc - 'Αψευδείc 673

Άψευδείc

'e fr. 12 intellegitur Άψευδεic pro spuήa Teleclidis fabula fuisse habitam; unde suspicor
ad eandem referendum esse fr. 58' Meineke V 1 p. 30 sq. 'apparet fabulam ηοη nimio post
a. 426 scriptam esse, quo anno Morychus (fr. 12) legatus ad Persarum regem missus erat, cf.
Schol. Ar. Ach. 61 et Vesp. 1142. de argumento ηοη constat, nisi forte mendacia legatorum
perstήngebantur (cf. Ar. Ach. 61 sqq.), ut ironice poeta άψευδείc dixeήt quibus vulgo omnia
credi solebant' Κaibel. vid. Geissler p. 29 sq. (cum add. p. χίί) et p. 26 (cum add. p. χί)

11 (10)

τά δέ τήγανα ζέοντά cοι μολύνεται

Ρο!!. Χ 98 (codd. F, CL) άλλι'ι μην καί τήγανον αν εχοιc εύρεiν είρημένον έν Ειλωcιν
Εύπόλιδοc (fr. 155), καί έν Τηλεκλείδου Άψευδέcιν· τι'ι - μολύνεται
τήγανα ζέοντα CL: τυγανίζοντα F: τήγανα / cίζοντα Hemst. coll. Ar. Equ. 929 sq. et
Schol. Ach. 1158: τηγάνια cίζ- Meineke V 1 p. 30 μολύνεται codd.: μωλύεται Meineke
ibid. (cf. Phryn. praep. soph. p. 89,15): μελαίνεται Kock (et τάν τηγάνοιc), Blaydes Adv. 11
p. 27 (et τάν τηγάνωι sive τι'ι δέ τηγάνια sive τι'ι δέ τήγαν' αύ)
Hom. Φ 362 λέβηc ζεί, Eur. Cycl. 343 ζέcαc item de aeno

12 (11)

Schol. (VΓ) Ar. Vesp. 506 c (ζην βίον γενναiον ωcπερ Μόρυχοc) πρόc τούc τούc (τό τούc
V, τούc Γ, corr. Dindorf ίη addendis [vol. 111 p. 418] coll. Schol. Ran. 362) Άψευδείc
ποιήcανταc (τόν τούc ... -τα Meineke V 1 p. 30), δτι (τι VΓ, corr. Dindorf) τόν Μ ό ρ υ χ ον
των πολιτικών t πεποίηκε πραγμάτων t (πεποιήκαcι (μετέχοντα) πρ. Dindorf, -αcιν {πρ.}
Holwerda) άγνοήcαντεc (-cαc Meineke) δτι (ώc add. Holwerda) τρυφερόc καί ήδύβιοc
κωμωιδεiται. η καί νυν έν είρωνείαι
hunc praepositionis πρόc usum ('hinc refellitur') multis exemplis illustrat Dobree Adv. 11
p. 268 Herm. ad Plat. Phaedr. p. 227 Β (p. 18,20 Couvr.) δ δέ Μόρυχοc γάcτριc τιc
ανθρωποc καί ή κωμωιδία αύτόν ώc γαcτρίμαργον διαβάλλει ( ~ Schol. Plat. p. 68 Gr.). cf.
Schol. Ar. Ach. 887, Vesp. 1142, Pac. 1008; Plat. fr. 114. Steinhausen Κωμ. p. 32. 44. TrGF
30 Τ 1-5
674 TELECLIDES

13 (12)

Poll. Χ 68 τό δέ c ύ c το μ ον δνομα φιλήματόc εcτιν εν τοίc Τηλεκλείδου Άψευδέcι μετ'

άλλων πολλών εiρημένον
cf. fr. 14

* 14 (13)
Hesych. δ 2363 δ ρε π τ ό ν· εΙδοc φιλήματοc, ώc Τηλεκλείδηc
Άψευδέcιν ίη
Od. p. 1880,62 (οί παλαιοί) χύτραν
propter fr. 13 tribuit Meineke. Eust.
ελεγον εΙδόc τι φιλήματοc, καθά καί δρεπτόν (δράπετον Eust.) καί παιδάριον. Παυcανίαc
δέ (μ 5) καί γιγγλιcμόν γένοc λέγει φιλήματοc. Phot. p. 245,22 μανδαλωτόν· εΙδοc φιλή­
ματοc, ώc γιγγλιμωτόν καί δρεπτόν (δραπετον cod.) καί ετερα, γ 115 γιγγλυμωτόν· εΙδόc
τι φιλήματοc οϋτω καλουcιν, ώc δρεπτόν (δρεπετον cod.) καί μανδαλωτόν. cf. Et. gen. ΑΒ
(Et. magn. p. 287,27) δρεπτόν· διηνεκώc (-έc Β) άπολαυcτικόν, τρυγητικόν (τραγ- Β). "καί
δπωc τότε άρπαcτόν καί τό δρεπτόν (δραπτόν Α) cκευωρηται (-ώρηται ΑΒ, corr. Wentzel)
παρά cου φίλημα" (scriptor incertus eius prosapiae quam Reitz. Gesch. gr. Et. p. 61 sq.
exemplis illustrat)

Ήcίοδοι

IG Urb. Rom. 215,6 sq. (test. 5) τέταρτοc [ - - - - Ήc]ιόδοιc cώιω[ι

'de argumento ποπ constat, similis fortasse fabula Cratini Archilochis fuit; νίχ recte enim
Ήcίοδοc singulare passim traditur (fr. 19. 21. 22. 23. 24). scripta videtur Peήcle νίνο, cf. fr.
18' Kaibel. vid. Geissler p. 24 cum add. p. χί, Schwarze p. 94-96
Ήcίοδον scripsit Nicostratus

15 (14)

άλλ' ή τάλαινα Φιλοκλέα t βδελλ ...... οθεν οδν· t

ει δ' έcτiν Αίcχύλου φρόνημ' εχων

Schol. (R) Ar. Thesm. 168 (ό Φιλοκλέηc αίcχρόc ων αicχρώc ποεί) καi εν τοίc 'Όρνιcιν
(1295)ουκ άλλωc (ωc per compend., άλλοθεν Dindorf) κορυδώι αυτόν ώμοίου άλλ' η δτι
μικρόc καi αicχρόc. καi Τηλεκλείδηc Ήcιόδοιc (οιc compend.)· άλλ ή - εχων
 Άψευδείc - Ήcίοδοι 675

1 βδελλ
...... οθεν ούν· cod. (legit Graeνen ap. Rutherford): βδελύττεται Duebner:
βδελύττομαι Cobet Νον. lect. p. 37 sq. 2 ει δε εcτι cod. (δε εcτι compend.): εί δ' έcτίν
<αlcχρόc) Kock RhM 30 (1875) 412, praeeunte Herw. Stud. 77 (qui δτι έcτίν <αlcχρόc) νel
δτι (αίcχρόc) έcτιν): εϊ γ' έcτiν Edmonds: όθούνεκ· έcτiν Nauck Mel. Gr.-R. 2 (1866) 732
(cf. ν. 1 fin.), coniunctionem inνehens a comicorum sermone alienam εχει Kock

1 sq. TrGF 24 Τ 8b, cf. Cratin. fr. 323 'τάλαινα esse possit Poesis νel musa Aeschyli
aνί, cui νίm feceήt Philocles' Duebner. Ίoquitur Tragoedia similisνe persona; id ipsum odio
ei est quod Philocles ingenio infeήor magni poetae spiήtum sumit' Kaibel

16 (15)

Schol. (VΓ) Ar. Vesp. 1187 a 'Αν δ ροκ λ έ α δέ Κρατινοc Cεριφίοιc (fr. 223) φηci δουλον
καί πτωχόν, εν δέ Ώραιc (fr. 281) ήταιρηκότα, (εί) lipα τόν αυτόν· Τηλεκλείδηc δέ (δέ
om. Γ) έν Ήcιόδοιc (έν τοίc δυc V, corr. Dindorf, om. Γ) καί Έκφαντίδηc (fr. 5) βαλ­
λ αν τ ι ο τ ό μ ον (βαλαν- V)
de Androcle vid. ad Cratin. fr. 281 cf. fr. 73

17 (16)

Athen. VIII p. 344 D (post Herm. fr. 46, ubi ν. 3 Ν ό θ ι π π ον) δτι δέ ούτόc έcτιν ό
ποιητήc cαφώc παρίcτηcι Τηλεκλείδηc έν Ήcιόδοιc (26 Τ 1 Sn.)

18 (17)

Athen. Χ p. 436 F Βάτων δ' ό Cινωπεύc έν τοιc περί Ίωνοc του ποιητου (268 F 6 Jac.)
φιλοπότην φηcί γενέcθαι καi ερωτικώτατον τόν 'Ίωνα. καί αυτόc δέ εν τοιc έλεγείοιc (fr.
31 W.) εράν μεν όμολογεί Χ ρ υ cίλλ η c τfjc Κορινθίαc, Τελέου δέ θυγατρόc· ήc καi
Π ε ρ ι κ λ έ α τόν 'Ολύμπιον εράν φηcι Τηλεκλείδηc εν Ήcιόδοιc
de Pericle "Olympio' vid. ad Cratin. fr. • 259 et νLeeuwen ad. Ar. Ach. 530

19 (18)

Schol. (RVEΓM) Ar. Αν. 1126 (Προξενίδηc ό Κομπαcεύc) επαιξε παρά τόν κόμπον
... Τηλεκλείδηc δέ εν Ήcιόδοιc (-δωι codd.) ώc παρειμένον τώι cώματι κωμωιδει αυτόν
676 TELECLIDES

20 (19)

Athen. 111p. 87 Α Τηλεκλείδηc δ' εν Ήcιόδοιc κόγχη φηci δ ι ε λ ε ί ν

Sud. κ 1900 (brevius Phot. p. 174,5) κόγχην διελείν· επί των ραιδίωc τι ποιούντων
(= Ρrον. Bodl. 544, ~ Hesych. κ 3187). οΙον, ταύτόν έcτι τόδε τώι κόγχην διελείν. etiam
ίη Athenaeo κόγχην restituebat Casaub., sed recte nominativum vindicavit Meineke, κόγχη
διελείν scil. τό πρίiγμα (έcτιν)
cf. Epich. fr. 42,4 Κaib. (κογχύλια) τά διελείν μέν έντι χαλεπά, καταφαγfjμεν δ' εύμαρέα

21 (2 Dem.)

Phot. (b, z [postea S']) α1386 ά μ φ ο ρ fj · τό δυϊκόν cυναλείφοντεc οί Ά ττικοi λέγουcι ν

άντi του άμφορέε καi τά αλλα δμοίωc (δμοια bz, corr. Reitz.) ... οϋτωc (οϋτω sz) Τηλεκλείδηc
Ήcιόδοιc (Ήcίοδοc bSz, cοπ. Reitz.) καi οί λοιποί
Ael. Dion. α 113 ίη quo vocabulo hac dualis forma usus sit Teleclides ποπ satis constat.
νίd. Ar. fr. 646. Κ.-Β. ί p. 449 (5), W. Schulze ΚΙ. Schr. p. 321 sq.

22 (20)

Antiatt. p. 91,4 δ ι εν εγκ είν· άντi του προcπαλαίειν. Τηλεκλείδηc (τημ- cod.) Ήcιόδοιc
(-ωι cod.)
'verbum suspectum: nec διενεγκείν activum idem esse potest ac διαφέρεcθαι nec si maxime
possit impugnandi νίm habeat' Kaibel. cf. p. 89,23 διενεχθfjναι · άντi του μάχεcθαι. Αμφιc w

Cαπφοί (fr. 32 Κ.)

23 (61)

Hdn. Π. καθολ. προcωιδ. (cod. rescr. Vind. hist. gr. 10) fr. 30 Hung. (Jb. oest. byz. Ges.
16, 1967, 9) καi παρά Τηλεκλείδηι εν Ήcιόδοιc (-ωι cod.) που μανόc. Zonar. p. 1334
(Orus, fr. Α 62 Alp.) μανόν· άραιόν. βραχέωc λέγουcι. Τηλεκλείδηc άντi του άκριβέc η
όρθόν η άcφαλέc η πυκνόν. Πλάτων· (fr. 178)
 Ήcίοδοι - Πρυτάνειc 677

24 (21)

Antiatt. p. 110,25 (hinc Phot. p. 356,7 = Sud. ο 774) ου δα μη ι· αντί του ουδαμόθι.
Τηλεκλείδηc Ήcιόδοιc (-ωι codd.)

etiam fr. 45 et 49 Hesiodis tribuit Meineke

Νηc]ιώται

νίd. ad test. 5,8

Πρυτάνειc

cf. test. 1

25 (22)

Athen. ΧΙΙ p. 553 Ε καί τόν έπί Θ ε μι c τοκ λ έ ου c δέ βίον Τηλεκλείδηc εν Πρυτάνεcιν
άβρόν όντα παραδίδωcι. sequitur Cratin. fr. 257
Ar. Equ. 814 (de Themistocle) δc έποίηcεν την πόλιν ήμών μεcττιν εύρών έπιχειλη. Μ.
Giffler AJPh 62 (1941) 224-226, Gomme Thuc. 1 p. 104

26 (23)

Δάκηc τιc έcτίν, δντιν' ανθρώπων όρiiιc

Schol. (VΓ, Lh) Ar. Vesp. 836 c εοικεν ό Λάβηc ωνοματοπεποιηcθαι άπλώc, καθάπερ ό
Δάκηc δ παρά Τηλεκλείδηι έν Πρυτάνεcιν· Δάκηc - όραιc
δντιν' codd.: ην τιν' Kock δραιc codd.: δραι Bothe, Herw. Obs. p. 18, Kock
L. Grasberger, Stud. zu d. gr. Ortsnamen (1888) p. 328
678 TELECLIDES

27 (24.25)

καi μελιχρόν ο{νον ελκειν

έξ ήδύπνου λεπαcτηc,
τυρίον έπεcθίοντα

[1-2] Athen. ΧΙ p. 485 F (λεπαcτή, νίd. Cratin. fr. 468) Νίιcανδροc δ' ό Θυατειρηνόc
(343 F 15 Jac.) ιcύλιξ, φηcί, μείζων, παρατιθέμενοc Τηλειcλείδου έιc Πρυτάνεων· ιcαi -
λεπαcτηc. [3] Athen. IV p. 170 D έπεcθίειν εϊρηιcε Τηλειcλείδηc Πρυτάνεcιν οϋτωc· τ. έπ.
1-2 et 3 coniunxit Bergk Rel. p. 327 2 ήδύπνου Schweigh.: -πνόου Α
1 eisdem numeήs (dim. iamb. catal., τό ιcαλούμενον Άναιcρεόντειον Heph. ench. V 3 p.
16 Consbr.) decurrunt Anacreontis versus PMG 429 + SEG XXVI 1213, ubi ν. 3 με]λιχρ[όν
ο{νον (imitatur auctor Anacreonteorum 47,9, praecesserat Alcaeus fr. 338,6 sq. V.) de
verbo ελιcειν (cf. Cratin. fr. 269,2 et Ar. fr. 111,3) vid. ad Eub. fr. 56,7 2 Eur. Med. 840
ήδυπνόουc αϋραc 3 Luc. Lexiph. 13 πίνωμεν ... ιcαi γάρ ιcαi λάγυνον ... ηιcω ύμίν
ιcομίζων ιcαi τυρου τροφαλίδαc confert Bergk p. 328

28 (26)

εόχροεiν, όρνιθοθηρίiν, cωφρονεiν

Ρο!!. VII 135 (codd. FS, Α, BC) όρνιθευταi ιcαi όρνιθοθηραι, τό δέ ρημα όρνιθοθηραν
(όρνιθοθηρευταi ιcαi τό θηραν όρνιθοθηραν Α) Τηλειcλείδηc εϊρηιcεν έν Πρυτάνεcιν (-ευcιν
Α, τρυτάνεcιν FS; Τηλ. εϊρ. έν Πρ. om. Β)· εύχροείν - cωφρονείν
όρνιθοθηραν FSAC: om. Β: -είν L. Dindorf ThesGrL V p. 21 Β et 2221 D (νίd. Lobeck
Rhem. p. 170)
εύχροείν Ar. Lys. 80 όρνιθοθήραc Ar. Αν. 62 Ar. Equ. 1382 άναγιcάcω ιcυνηγετείν
έγώ / τούτουc απανταc, παυcαμένουc ψηφιcμάτων, vid. vLeeuwen ad loc.

29 (27)

ναi μά τάc κράμβαc

Athen. ΙΧ p. 370 Β ιcαi Τηλειcλείδηc Πρυτάνεcιν ναi μά τ. ιcρ. εφη

vid. ad Eup. fr. 84,2

 Πρυτάνειc - Cτερροί 679

30 (28)

Harp. p. 96,18 Dind. δι' ένιαυτοϋ· άντi τοϋ δι' δλου τοϋ ένιαυτοϋ 'Αντιφών περί τοϋ
Λινδίων φόρου (fr. 28 ΒΙ.). Τηλεκλείδηc δ' έν τοίc Πρυτάνεcι (τώι πρυτανείωι codd., duce
Maussac corr. Valesius) δ ι' ή μέρα c ε{πεν άντi τοϋ δι' δληc τήc ήμέραc
δι' ήμέραc Pher. fr. 70,3. νίd. ad Ar. fr. 12 et Eub. fr. 33,2

31 (29)

Hesych. δ 2241 δ ο ρ υ φόνο ν (δορι-

West per litt.)· Άριcτοφάνηc Δαιδάλωι (fr. 203, ubi
νίd.). δτι δέ t Φιλόκτητοc (Φιλοκλήc
J. Pearson, 24 F 4 Sn.) τήι λέξει έχρήcατο πρώτοc,
δηλοί Τηλεκλείδηc έν Πρυτάνεcι (-εϋcι cod.). δηλοί δέ τόν δολοφονουντα. cf. δ 2157
δολίφονον· πέπαικται δέ τοϋ δολοφονίου (νίχ sanum' Latte; fr. adesp. 1357 Κ.)

32 (30)

Phot. p. 480,20 = Sud. ρ 8 ραγδαίου c· κατά μεταφοράν άπό των όμβρων, τούc
κεκινημένουc καi cφοδρούc καi βιαίουc ... εcτι καi έν Πρυτάνεcι Τηλεκλείδου τό όνομα
καi έν Δαιταλευcιν Άριcτοφάνουc (fr. 254)

Cικελ]ιώται

νίd. ad test. 5,8

Cτερροί

ί. Sud. τ 488 (test. 1) Cτερροί

ίί. IG Urb. Rom. 215,5 (test. 5) Cτε]ρρούc άν[εδίδαξε

·cτερροί dicuntur fortasse νίrί fortes et constantes qui nullis artificiis a sua νίa siνe ίη
meliorem siνe ίη peiorem partem se abήpi patiuntur' Kaibel
680 TELECLIDES

33 (31)

ώc ουcα θfίλυc ε{κότωc οί'>θαρ φορώ

Athen. 1 ΙΧ p. 399 C ουθαρ. Τηλεκλείδηc Cτερροίc (fab. nom. om. CE)· ώc - φορω.
2
XIV p. 656 Ε οϋθατοc δέ Τηλεκλείδηc εν Cτερροίc (εν έτέροιc Α, desunt CE) οϋτοχ:
μνημονεύει· ώc - φέρω
φορω Athen. 1 : φέρω Athen. 2

'videtur . . . hoc versu indicari Teleclidem ίη hac fabula virum introduxisse, qui mulieήs
habitum induerat, quod ίη Thesmophoήazusis fortasse imitatus est Aήstophanes' Meineke.
'crediderim potius mulierem loqui ίη beluae speciem transformatam. νίr enim dixisset opinor
τιτθί' είκότοχ: φορω' Kaibel
versum ex prologo quo comicus Euήpidem imitando irriserit excerptum esse coni. Kock

34 (32)

φιλώ πλακούντα θερμόν, αχράδαc ου φιλώ,

χαίρω λαγώιοιc έπ' αμύλωι καθημένοιc

(1-2] Athen. XIV p. 648 Ε του δέ άμύλου μνημονεύει Τηλεκλείδηc εν Cτερροίc οότοχ:ί
λέγων· φιλω - καθημένοιc. [2] Phot. (b, z) α 1285 άμύλουc καί τόν άμυλον άρcενικωc
λέγουcιν (deficit z, succedit sz). καί ρωγαλέοιc - καθημένοιc (vid. ad Ar. fr. 405)
2 χαίρω λαγώιοιc Athen.: καί ρωγαλέοιc Phot. άμύλωι Athen.: -ων Phot.

2 cf. Pher. fr. 113,17 de λαγώιοιc vid. Ar. Pac. 1196 (1195 άμύλουc), 1312 (1314
πλακουcιν), vLeeuwen ad Vesp. 709

35 (33)

ώ δέcποθ' Έρμη, κάπτε των θυλημάτων

Schol. (VΓ, Lh) Ar. Pac. 1040 θυλήματα: τά τοίc θεοίc έπιθυόμενα άλφιτα. έπιρραίνεται
δέ (καί Γ) οϊνωι καί (καί om. V) ελαίωι. (καi add. Lh) Τηλεκλείδηc Cτερροίc· ώ -
θυλημάτων
δέcποθ' ΓLh: -τ' V
 Cτερροί -Incertae fabulae 681

ώ δέcποθ' Έρμη Ar. Pac. 711, cf. 385. 648; ώ δέcποτα 399, ώναξ δέcποτα 388 de νerbo
κάπτειν νid.Ar. fr. 314, Eccl. 686sq., vLeeuwen ad Ran. 1073 Phot. p. 96,18 = Sud. θ
544 = Lex. Bachm. p. 258,11 θυλήματα· ... ίiλφιτα, α εμιcγον οίνωι καi έλαίωι ε{c θυcίαν
άναφέροντεc. cf. Hesych. θ 852 et νίd. ad Pher. fr. 28,6 et 247; Plat. fr. 188,18

36 (34)

Athen. XIV p. 639 Α (de G η e s ί p p ο, νίd. Cratin. fr. 17) Τηλεκλείδηc δέ έν τοίc Cτερροίc
καi περί μοιχείαc άναcτρέφεcθαί φηcιν αύτόν

Cτρατ]ιώται

νίd. ad test. 5,8 et ad Hermippi Cτρατιώταc

<;υμ-η:(

νίd. ad test. 5,2

Incertarumfabularumfragmenta

37 (35)

τίc ηδε κραυγή κ:αί δόμων περίcταcιc;

Phryn. ecl. 353 περίcταcιc· άντi του cυμφορά τιθέαcιν οί Cτωϊκοi φιλόcοφοι, οί δ' αρχαίοι
περίcταcιν λέγουcι τήν διά τινα τάραχον παρουcίαν πλήθουc, καi ή τραγωιδία καi ή
κωμωιδία. μάθοιc δ' αν Τηλεκλείδου (-είτου
Nu., -ήτου W) λέγοντοc ώδε· τίc - περίcταcιc.
hinc Thom. Mag. p. 291,1
δόμων Phrynichi codd. praeter b (W et Nu.) qui δοκίμων: δήμου νel δάμου codd. Thom.

Antiatt. p. 112,17 περίcταcιc· ύπερβάλλουcα cυμφορά. cf. Theop. fr. 42,3

'tragica oratio' Κaibel. cf. Eur. ΙΤ 1307, Ar. Ach. 1072
682 TELECLIDES

38 (36)

πάντεc δέ τευτάζουcι ν οί διάκονοι

Phot. p. 583,21 = Et. magn. p. 755,45 (Et. Sym. CV) = Sud. τ 431 Τηλεκλείδηc· πάντεc
- διάκονοι, άντi του πραγματεύονται, cκευωρουνται
τευτάξουcι ν Phot. οί διάκονοι om. Et. Sym.
vid. Pher. fr. 198

39 (37)

cύ δέ φρόνιμοc αύτόc ων
άπαρτi ταύτηc τfjc τέχνηc

Lex. Bachm. p. 114,3 άπαρτί. παρ' Ήροδότωι cημαίνει τό άπηρτιcμένωc καi άκριβωc
(cf. Hesych. α 5815)· από τούτου είci cτάδιοι χίλιοι άπαρτi είc τόν Άραβικόν κόλπον (ΙΙ
158,4). παρά δέ τοί'c κωμικοί'c τό έκτου εναντίου (νίd. Pher. fr. 98) ... τάχα δέ δ Τηλεκλείδηc
δμοίωc τ&ι Ήροδότωι κέχρηται· cύ-τέχνηc. μήποτ' οον τό μέν πλfjρεc καi άπηρτιcμένον
δταν cημαίνηι, όξυτονείται, τό δέ εναντίον βαρύνεται (νίd. Eup. fr. 429)
1 cύ δέ cod.: cύ δέ γε Meineke ('sed videtur alia corruptela latere' ed. min.): οόδέ Cobet
Νον. lect. p. 151 ων cod.: εΙ Blaydes Αdν. ΙΙ p. 28, sed sententiam imperfectam esse
monet Herw. Coll. p. 19

40 (38)

ξυγγενέcθαι δια χρόνου t λιπαρείτω με

δρυπεπέcι μάζαιc καi διαcκανδικίcαι t

Athen. epit.ΙΙ p. 56 D ελεγον δέ τάc δρυπεπείc έλάαc καί ίcχάδαc καί γεργερίμουc, ωc
φηcι Δίδυμοc (p. 75 Schm.). καi χωρίc δέ του φάcκειν έλάαc αυτό καθ' έαυτό ελεγον μόνωc
δρυπεπείc. Τηλεκλείδηc· ξυγγενέcθαι - διαcκανδικίcαι
1-2 'dubitatur trimetri iambici fuerint an tetrametri trochaici' Kock 1 init. (καi)
Toup Emend. ΙΙ p. 563 λιπαρείτω με CE: μ' έλιπάρει Porson ap. Toup IV p. 491: με
λιπαρεί Meineke ed. min.: λιπαραίc δμου Kock: παρίεμαι Kaibel ms. ('deprecatur ille talia
priscae simplicitatis bellaria') 2 δρυπεπέcι μάζαιc καi CE: δρ. καί μάζαιc C. (Ο.) Mueller,
 Incertae fabulae 683

Aeginetica (1817) p. 187d) (ne contra Athenaei verba δρ. cum μάζαιc coniungendum sit, id
quod recte sed alia ratione fit ίη Cratini fr. 176): δρ. μάζαιc, κοιλίαι (vel κοιλίαιc) Kock:
(ζωμίοιc,) δρ., μάζαιc Meineke ed. min.: δρ. μάζαιcι καi (δή καi) Kaibel ms., ποπ
perspexisse grammaticum (Didymum ut putat) arbitratus Cratini δρυπεπείc μάζαc a Teleclide
rideή διαcκανδικίcαι CE: -ίcαc C. (Ο.) Mueller (' Euripidea multa deblaterans')

1 Eup. fr. 42,3 καi ξυνεγιγνόμην άεi τοίc ιiγαθοίc φάγροιcιν, ubi vid. similia διά
χρόνου Ar. Pac. 570. 710, vid. ad Pher. fr. 139 2 διαcκανδικ. Ar. Equ. 19

41 (39)

Μνηcίλοχόc εcτ· εκείνοc (δc) φρύγει τι δράμα καινόν

Ευριπίδηι, καi Cωκράτηc τά φρύγαv· ύποτίθηcιν

Vit. Eur. 2 (Schol. Eur. Ι p. 1,10 Schw.; codd. VQUHW, ίη Teleclidis versibus soli VQ)
καi (om. V) Cωκράτηc (-ουc QUHW) δέ {ετεροc} (ετεροc δέ U, έταίροc δέ Q, έταίροc HW;
cf. Schol. Ar. Ran. 1491 et νίd. Wil. Einl. ίη d. gr. Trag. p. 23 42 ) αυτωι δοκεί (δ. αυ. QU, δ.
δέ αυ. HW) {ό φιλόcοφοc} (om. HUW, cum ετεροc secl. Wil. 1.1.) καi Μνηcίλοχοc (-λογοc
Η, μνηcοχόc U, καi Μν. secl. Elmsley Eur. Bacch. [1821] p. 193°>)cυμπεποιηκέναι (πεπ- V)
τινά, ωc φηcι Τηλεκλείδηc· Μνηcίλοχοc - ύποτίθηcιν. Diog. Laert. ΙΙ 18 (Socrates)
έδόκει δέ cυμποιείν Ευριπίδηι (ώ καi cωκράτηc τά φρύγανα αυτω τίθηcιν add. F, expunxit
F 2), δθεν Μνηcίλοχοc (-μαχοc Menagius, Τηλεκλείδηc Elmsley p. 1941), sed ipsum Diog.
confusionem fecisse monet Von der Muehll ίη schedis) οϋτω (οϋτωc F) φηcί· Φρύγεc έcτi
καινόν - ύποτίθηcι. καi πάλιν· (fr. 42)
1 Μνηcίλοχόc έcτ' έκείνοc, δc Dindorf, Ar. fr. (1829) p. 23: Μν. δέ έκείνοc codd.: ό Μν.
δ' έκεινοci vel Μν. οότόc έcτιν δc Meineke, concedens tamen locum Όptime emendavisse'
Dindorfium φρύγει τι Dindorf: φρύγειον τι Vit. Eur.: Φρύγεc έcτι Diog. Laert. δριiμα
καινόν Vit. Eur.: καινόν δριiμα τουτ' Diog. Laert. 2 Ευριπίδη(ι) Vit. Eur. Q, Diog.
Laert. Β, Ρ ante corr.: -δου Vit. Eur. V, Diog. Laert. Ρ post corr.: compend. incert. Diog.
Laert. F καi Vit. Eur.: ώι καi Diog. Laert.: χώ Hermann 1829 p. 1624 cωκράτου Vit.
Eur. V τά φρύγανα Vit. Eur. V, Diog. Laert.: om. Vit. Eur. Q 1-2 ό Μν. δ' έκεινοci
φρύγοντι (sive -ουcι) δρ. κ. / Ευρ. καi Cωκράτει τ. φ. ύ. Fritzsche 1852 p. 4

1 sq. νίd. ad Ar. fr. 392 et cf. Ar. fr. 596 1 de Mnesilocho Euήpidis socero νίd. Vit. 5
(p. 5,5 Schw.), Sud. ε 3695 (ΙΙ p. 468,22); Wil. Einl. ίη d. gr. Trag. p. 7, vLeeuwen Ar. Thesm.
p. 1 sq. 2 Ar. Pac. 1026 τό φρύγανον τίθεcθαι
'de fabula agi ... quae nunc ipsum, fortasse ίη aedibus Euήpidis ίη scena conspectis,
praeparetur' coniecit Dindorf
684 TELECLIDES

42 (40)

Diog. Laert. ΙΙ 18 (post fr. 41) καi πάλιν· Ευριπίδη c c ω κ ρ α το γόμφου c. sequitur
Callίaefr. 15
Ευριπίδηc Ρ, fin. per compend. Β F: -δαc Cobet. ceteras virorum doctorum coniecturas
2

νίd. ad fr. Ar. 392. Kaibel Ευριπίδαc (τούc) cωκρατογόμφουc interpretatur poetas tragicos
ίη scaena more Euripideo philosophantes

43

τόν ύπερβόρεόν τε δρυν

Lex. Vind. cod. Neap. ΙΙ D 29 apud Α. Guida, Prom. 5 (1979) 202 βώλακα αρcενικώc
λέγουcιν οί 'Αττικοί, ώc καi ετερα θηλυκά αρcενικώc. Τηλεκλείδηc· τόν - δρυν

Schol. (RVE) Ar. Nub. 402 b cημειωτέον, δτι Πελοποννήcιοι αρcενικώc λέγουcι τούc
δρυc. νίd.Guida p. 203 sq. Schol. (Α, classis D) Hom. Β 750 οϊ περί Δωδώνην: χωρίον
εν Ύπερβορέοιc τηc Θεcπρωτίαc ... ενθα τό εκ δρυόc μαντείον του Δωδωναίου Διόc.
hominem a Teleclide notari aut χρηcμολόγον aut grandaevum censet Guida p. 205 sq.

44 (41)

Χαρικλέηc μέν ούκ εδωκε μνίiν, ϊν' αύτόν μή λέγηι

ώc εφυ τηι μητρi παίδων πρώτοc έκ βαλλαντίου;
τέccαραc δέ μνίic εδωκε Νικίαc Νικηράτου·
ών δ' εκατι τουτ' εδωκε, καίπερ εi5 είδώc έγώ
s ούκ έρώ, φίλοc γαρ άνήρ, cωφρονείν δέ μοι δοκεί

Plut. vit. Nic. 4,3 ουκ όλίγοι περί αυτόν ήcαν α{τουντεc καi λαμβάνοντεc. εδίδου γαρ
ουχ ήττον τοίc κακώc ποιείν δυναμένοιc η τοίc ευ πάcχειν αξίοιc, καi δλωc πρόcοδοc ήν
αυτου τοίc τε πονηροίc ή δειλία καi τοίc χρηcτοίc ή φιλανθρωπία. (4) λαβείν δέ περί
τούτων μαρτυρίαν καi παρά των κωμικών εcτι. (5) Τηλεκλείδηc μεν γαρ ε ϊ c τι να τ ώ ν
cυκοφαντών ταυτi πεποίηκε· Χαρ. - δοκεί. sequuntur Eup. fr. 193, Ar. Equ. 358,
Phryn. fr. 62
1 Χαρικλέηc Reisig Coni. p. 63: -ηc codd. (νίd. ad Plat. fr. 143) ουκ codd. (def. Κassel
addito post ν. 2 signo interrogationis): οδν Αηοη., vulg.: μίαν Wil. Obs. p. 5546 2 εφυ
ΜΑ: εφη U (η ίη ras.) 4 τουτ' εδωκε codd. (suspectum, cf. ν. 3): τουτ' εδραcε Cobet
Νον. lect. p. 151: ,τουτό γ', ώνδρεc, e. g. Kaibel, minus probabiliter
 Incertae fabulae 685

1 cum orationis forma cf. Ar. Plut. 170-181, Ephipp. fr. 9, Anaxil. fr. 22,12. 18. 20 Κ.,
Men. Sam. 603 sq., al. Charicles (si idem est qui postea inter triginta tyrannos fuit, de
quo subdubitat Gomme Thuc. vol. 111p. 470) ίη rebus publicis notus inde ab a. 415 (ζητητήc
ίη causa Hermocopidarum, Andoc. 1,36). ΡΑ 15407, Davies Ath. Prop. Fam. p. 502 2
de infantium emptorum suppositione insignis locus est Ar. Thesm. 502 sqq.; vid. Κassel Diss.
p. 66 sq. 3 cf. Ar. fr. 102 4 de εκατι voce poetica (cf. εφυ ν. 2) vid. vLeeuwen ad Ar.
Lys. 306

45 (42)

πόλεών τε φόρουc αυτάc τε πόλειc τάc μέν δείν τάc δ' άναλύειν,
λάινα τείχη τά μέν οικοδομείν t τά δέ αυτά t πάλιν καταβάλλειν,
cπονδάc, δύναμιν, κράτοc, εiρήνην, πλουτόν τ' ευδαιμονίαν τε

Plut. vit. Per. 16,1 την δύναμιν αυτου cαφώc μεν ό Θουκυδίδηc διηγείται (11 65,8 sq., cf.
1127,3 et 139,4), κακοήθωc δε παρεμφαίνουcιν οί κωμικοί (fr. adesp. 60 Κ.), Πειcιcτρατίδαc
μεν νέουc τούc περί αυτόν έταίρουc καλουντεc, αυτόν δ' άπομόcαι μή τυραννήcειν κελεύ­
οντεc, ώc άcυμμέτρου πρόc δημοκρατίαν καi βαρυτέραc περί αυτόν ουcηc ύπεροχηc. (2) ό
δε Τηλεκλείδηc παραδεδωκέναι φηciν αυτώι τούc Άθηναίουc ('fortasse etiam ... 'Αθηναίοι
παρέδωκαν Teleclidis verba sunt' Kock) πόλεών - ευδαιμονίαν τε
2 τά δε αυτά πάλιν codd.: τάδε τίiμπαλιν αό Kock (qui moenia alia dici exstruenda alia
evertenda monet, ποπ recte igitur τά δε ταυτά π. Erfurdt, τότε δ' αυτά π. Hermann, ε{τ' αυτά
π. Sintenis Plut. Per. [1835] p. 150, τάχα δ' αυτά π. Meineke V 1 p. 31, καi ταυτά π. Cobet
Νον. lect. p. 604 coll. Eur. ΙΑ 37, τάδε πάντα π. Richards p. 60): τάδε καi πάλιν αό Kaibel:
τά δ' επειτα πάλιν Fuhr (Ausgew. Biogr. d. Plut. erkl. νοη Sintenis 34 [1880], p. 102. 146)

1 sqq. Plut. 1.1. 15,1 περιήνεγκεν είc έαυτόν τάc Άθήναc καi τά τών 'Αθηναίων έξηρτη­
μένα πράγματα, φόρουc καi cτρατεύματα καi τριήρειc καi νήcουc καi θάλατταν. νίd.
Schwarze p. 96 sq. Ar. Vesp. 657 τόν φόρον ήμίν άπό τών πόλεων ... τόν προcιόντα. cf.
Eup. fr. 254 'verba τάc μέν δείν τάc δ' άναλύειν habent colorem proverbialem' Meineke,
coll. Soph. Ant. 40 2 Eur. Phoen. 797 λάινα τείχεα, cf. Tro. 1087 sq. οίκοδομείν velut
Tei, Thuc. VIII 16,3 et 20,2. vid. Schuller, Die Herrschaft der Athener im ersten att. Seeb.
(1974) p. 1324 de disiciendis civitatum foederatarum munitionibus multus est Thucydides,
locos congessit et rem explicavit Schuller p. 12 sq. Stob. IV 41,61 (V p. 945 Η.) Αίcωποc
έρωτηθεic ύπό τινοc τών εν έξουcίαι, εί οΙδε τί πράττουcιν οί θεοί, 'τά μεν οίκοδομουcιν·
εφη 'τά δέ καταβάλλουcιν' (contulit Meineke V 1 p. 31) 3 de cπονδών et είρήνηc
coniunctione νίd. Ar. Ach. 1020 sq., Β. Keil ΕΙΡΉΝΗ, Ber. Siίchs. Ges. Wiss. 68,4 (1916) p.
35sq.
Hesiodis hos versus tribuendos esse susp. Meineke I p. 87
686 TELECLIDES

46 (43)

ό δ' άπ' Αιγίνηc νήcου χωρεί δοθιfjνοc εχων τό πρόcωπον

Hdn. Π. μον. λέξ., 11 p. 923,13 L. δfjλον δτι cημειώδηc ό δοθιήν (δοθειήν HV) παρ'
Άττιιcοίc λεγόμενοc ιcαi (ώc? Kassel) μή εχων πρό του η cύμφωνον. Τηλειcλείδηc· ό δ'
-πρόcωπον
ό δ' V: δδ' Η Αίγίνηc νήcου Dindorf: αίγιυνηc ου HV δοθει fjvoc HV
νίd. ad Cratin. fr. 314 et Herm. fr. 30. δοθιfjνι cιcόροδον ημφιεcμένωι similis esse dicitur
Philocleon Ar. Vesp. 1172 (vid. ad Eup. fr. 299)
Peήclem ab Aegina a. 431 subacta reversum interpretatur Bergk Rel. p. 331, sed Peήclem
ipsum illi expeditioni praefuisse neque Thucydides dicit 11 27,1 (νίd. contra 31,1) neque ex
Plut. vit. Per. 34,2 effici potest. Aήstophanis Άeginetici' calvitiem (test. 10 et 46 sq.) ίη
parabasi peti coni. vLeeuwen Mnem. 16 (1888) 273 sq. vid. Schwarze p. 99 sq.

47 (44)

μόνον εκ κεφαλfjc ένδεκακλίνου θόρυβον πολύν έξανατέλλειν

Plut. vit. Per. 3,6 (de Peήcle capitone, vid. ad Cratin. fr. 73,1) Τηλειcλείδηc δέ ποτέ μεν
ύπό τών πραγμάτων ήπορημένον ιcαθfjcθαί φηcιν αυτόν έν τfjι πόλει
ιc α ρ η β α ρουν τα, ποτέ δέ μόνον - έξανατέλλειν
μόνοc . . . εξ ανατέλλει Meineke, praeeunte Bergk Rel. p. 330 praecedentis versus
clausulam fuisse ποτέ δ' αύθιc coni. Meineke, sed ποτέ μεν ... ποτέ δέ Plutarchi esse monet
V. Magnien Rev. Phil. 31 (1907) 26 (prob. Ph. Stadter per litt., coll. De aud. poet. 6 p. 22
DE, 23 C sim.). priora ad tetr. troch. redegit Magnien, ύπό τών πρ. / ήπορημένοc ιcαθfjτ'
έν τfjι πόλει ιcαρηβαρών. vid. ad fr. 66. verbo ιcαρηβαρεi'ν ad Iovis caput Minervam
parturientis adludere poetam susp. Sauppe Phil. 20 (1863) 175 coll. Luc. dial. deor. 13 (8)
απόλλυμαι γαρ ύπό ωδίνων, αϊ μοι τόν έγιcέφαλον αναcτρέφουcιν. vid. Schwarze p. 98 sq.

'caput Peήclis cur ένδειcάιcλινον dixeήt poeta ηοη perspicitur [cf. tamen Anaxandr. fr.
41,11 Κ. δωδειcαιcλ. de amplitudine]; dici videtur ipso capitis motu totam Graeciam turbare
et miscere omnia' Κaibel έξανατέλλειν, -έτελλον, -εν fin. vers. (hex.) Emped. 31 Β 61,2
et 62,4 D.-Kr., Mosch. 2,58, trans. -έτειλαν Ap. Rh. IV 1423

48

ά]cπιδοφεγγήc cτρ[ατόc έκνεφί]αc έγ χειρi κεραυνο[ u

 Incertae fabulae 687

Pap. Berol. 13 360 (saec. ΙΙΡ) ed. W. Mueller, Festschr. z. 150 jiihr. Bestehen des Berl.
Agypt. Mus. (1974) p. 400, nr. 9,6 έκ]γεφίαc· Τηλεκλε[ίδηc Ι ά]cπιδοφεγγήc - κεραυνο[
glossam εκνεφίαc (cf. Alex. fr. 46,5 Κ.) et Teleclidis fragmentum cognovit Gronewald,
ΖΡΕ 42 (1981) 9 ά]cπ. cτρ[ατόc et κεραυνό[ν suppl. ed. pr., fin. e. g. άίccων Gronewald

άcπιδοφεγγήc novum, cf. λεύκαcπιc Peήclis Όlympii' (νίd. ad fr. 18) exercitum descήbi
coni. Gronewald

49 (45)

των δυνατών τι κέλευ·· ου γαρ παρά Κενταύροιcιν

Phot. 1 p. 565,8 = Sud. 1 τ 18 τάδ' ού παρά Κενταύροιcιν (-cι

Sud.)· λεγόμενόν τι -fιν.
Τηλεκλείδηc τιcί (Ήcιόδοιc· Meineke I p. 88, ·τί cύ Porson Adv. p. 299)· των δυνατών
(hucusque Apost. XVI 2, corrupte) - Κενταύροιcιν. Phot. 2 p. 613,1 = Sud. 2 τ 864 των
- Κενταύροιc
κέλευ· Phot.2, Sud.1, Sud. 2 praeter F: κελεύων Phot. 1 ex corr. eiusdem manus: κέλευμα
Sud. 2 F ού γαρ Phot., Sud.2, Sud. 1 praeter G (qui ούδέ γάρ): τάδ' ού Cobet Var. lect. p.
359 (praeeunte Leutsch CPG II p. 656,3 adn.) Κενταύροιcιν Phot. 1 : -cι Sud.1: -c Phot. 2 ,
2
Sud.
Hesych. ν 683 νουc ού παρά Κενταύροιcι· παροιμιώδεc. εcτι δέ Πειcάνδρου (Πιcc- cod.)
κομμάτιον, επi των αδυνάτων ταττόμενον (brevius, omissa Pisandή memoria, Sud. ν 525 ~
Phot. p. 303,11 ~ Prov. Bodl. 679). inter Pisandή Larandensis fragmenta dubia recepit
Heitsch, S 6,19 (11 p. 47), Camirensis Heracleae tήbuit Meineke I p. 16291 , prob. Kinkel (fr.
9, EGF p. 252) et Latte; Pis. Cam. fr. dub. 2 Dav. (p. 134)

50 (46)

Schol. (VΕΓ) Ar. Αν. 17 (κά1tέδοτο τόν μεν Θαρρελείδου τουτονi / κολοιόν όβολου)
Cύμμαχοc • Α c ω π ό δω ρ ον· καi γάρ οότοc επi cμικρότητι ύπό Τηλεκλείδου κεκωμώιδη­
ται, καi δ κολοιόc (-ται ώc 'δ κολοιόc'· White) καί μικρόc ων (ω V) εκ τών πτερών τήν
cύcταcιν εχει (εχει τήν cύcτ. Γ). hinc poetae verba elicuerunt Herw. Obs. p. 19 καi κολοιόc
μικρόc ων/ εκ των πτερών (μόνων) εχει τήν cύcταcιν (Ίnihi nec versus nec sententia decere
Teleclidem videtur• Kock), uno versu Gulick ap. White καi μικρόc ων τήν cύcταcιν πτερών
εχει
vid. ad Eup. fr. 255 et 306
688 TELECLIDES

51 (48)

Phot. (b, z) α 858 = Lex. Bachm. p. 62,6 άκρο κ ώ λ ι α δ ί ε φ θα· Τηλεκλείδηc

άκροκώλια δίεφθα Meineke: -ια· δ- Phot. b: -εια· δ- Lex. Bachm.: -ια· διέφθα Phot. z
άκρ. δίεφθα etiam Ρο!!. VI 52, sine nomine auctoήs (άκρ. tantum Sud. α 1006). διέφθ'
άκρ. Pher. fr. 113,14

52 (49)

Ρο!!. ΠΙ
70 (codd. FS, Α) φιλόπαιc, παιδεραcτήc, πα ι δ ο φίλη c ώc Τηλεκλείδηc (π. ώc
Τ. om. FS), καi παιδοφιληcαι Πλάτων εϊρηκεν ό κωμικόc (fr. 279). ό μέντοι πα ι δ έ ρ ω c
Ζ ε ύ c παρά τ&ι Τηλεκλείδηι πέπαικται (παίδεροc Ζ. π. τηι τη κεκλείδη πέπ. FS)

53 (50)

Schol. (RΕΓ 3 , Sud. τ 1150) Ar. Ach. 860 a (ίί) τύλον δέ άρcενικώc καi τύλαν θηλυκ&c
ελεγον του ώμου (τόν ώμον ΕΓ 3 ) τό τετυλωμένον (deficit R) καi πεπιλημένον καi τετριμ­
μένον εκ τηc cαρκόc, όποίον πολλάκιc έπi του ώμου γίνεται τοίc άχθοφόροιc εκ του
βαcτάζειν τι cυνεχ&c. καi Τηλεκλείδηc τραχήλου τ ύ λα ν εΙπεν
doricam formam ex Boeoti in Aήstophanis versu verbis εκαμόν γα τάν τύλαν fluxisse
susp. Kock, ipse tamen de fr. 63 admonens

54 (51)

Ρο!!. ΠΙ 126 άγοράcαι ... άγοράζων ... άγοραcτήc ... τό δέ πράγμα ώνή καi άγορά.
Ξενοφών δέ καi την έμπολήν επi του άγοράζειν εταξεν (Cyr. VI 2,39). Πλάτων δέ τηc
άγοράcεωc εϊρηκεν (-εων Soph. p. 219 D 6), ώc τη c άγο ραcίαc Τηλεκλείδηc

55 (52)

Phot. (b, z) α 1938 = Sud. α 2439 = Lex. Bachm. p. 96,24 ά ν η ρ ώ τι ζεν· άντi του
άνηρώτα. Τηλεκλείδηc
c[ Hesych. η 873 η ρώτιζον· η ρώτων
 Incertae fabulae 689

56 (53)

Phot. (z) α 2281 = Sud. α 2939 = Lex. Bachm. p. 110,29 ά πα τ ή c ει· άντi του παρα­
λογιείται. Τηλεκλείδηc
cf. Apoll. soph. p. 37,26 άπατηλόν· παραλογιcτικόν (Hom. Α 526, cf. schol. et Hesych. α
5839)

57 (CGFP 343,48)

Gloss. com. Pap. Οχ. 1801 (saec. JP), 48 βεβυcμ[έ]νον· πληρεc (Hesych. β 448).
Τη~[εκλείδηc εν
suppl. Luppe Phil. 111 (1967) 98 sequitur Ar. fr. 733

58 (54)

Phryn. ecl. 255 βρέχει έπi του ϋει (var. lect. -ειν έ. τ. ϋειν)· εν τινι κωμωιδίαι άρχαίαι
προcτιθεμένηι Τηλεκλείδηι τώι κωμωιδώι έcτιν οϋτωc εiρημένον, δπερ, ε{ καi γνήcιον ήν
τό δράμα, τώι απαξ ε{ρηcθαι έφυλαξάμεθ' αν. όπότε δέ καi νόθον έcτίν, παντελώc άποδο­
κιμαcτέον τοϋνομα
cf. Philem. att. p. 357 C. et Phot. p. 635,22 = Sud. υ 127 = Lex. Bachm. p. 401,31 vid.
ad 'Αψευδείc, supra p. 673

59

Phot. β 277 β ρ ι κ ί c ματ α · τούc φόβουc. οϋτωc Τηλεκλείδηc

cf. βρικέλουc Cratin. fr. 218. Tsants. p. 149

60 (55)

Hesych. β 1186 Βρόμιοc· παρά Τηλεκλείδηι ό Cάτυροc (όcc- cod., cοπ. Mus.), η ό
Διόνυcοc
'prius falsum' Meineke ed. min.; nos nihil affirmare malumus
690 TELECLIDES

61 (adesp. 966)

Phot. β 326 β ώ μα κ εc· βωμολόχοι. οϋτωc Τηλεκλείδηc (οϋτ. Τηλ. ίη marg.)

Phot. β 327 = Et. gen. ΑΒ (Et. magn. p. 218,16, Et. Sym. β 267 Berg.) = Sud. β 485
βώμαξ· βωμολόχοc (Hesych. β 1377). oi'iτoc δέ δ (οότοc δέ om. Sud., δ om. Phot., Et.) άπό
των βωμών πρiν καρπωθηναι αίρων. τάccεται δέ καi έπi των μαλακιζομένων

62 (56)

Ρο!!. VII 182 έργολάβουc δέ καi πάνταc τούc έργολαβουντάc τι εργον εcτιν ε{πείν ...
τούc δέ έργολάβουc καi έργο λ ή π τα c Τηλεκλείδηc δ κωμικόc

63 (57)

Hesych. ε 7251 Ευ τ ρ η ϊ ου c· τούc άπό Ευτρήcεωc (Εϋτρηc cod., cf. 7250, corr. Dindorf
ap. Meineke V 1 p. 31, qui Ευτρηcίων coniecerat coll. Xen. hist. Gr. VII 1,29 et Paus. VIII
27,3), τηc πόλεωc τηc Άρκαδίαc. Δωρικωc δέ είρηκε Τηλεκλείδηc. θέλει γάρ ειπείν
Ευτρηcίουc (Ευcτρίcτουc cod., corr. Mus.)
cf. Eup. fr. 64 c inter vocales ίη spiritum asperum mutantes Lacones et fortasse Argivos
audiebat poeta; dialecti Arcadicae proprietates ηοη nimis curaverit. Buck, The Gr. Dial.
(1955) p. 55 sq. cf. fr. 53

64 (58)

Phot. p. 100,18 iβύ· μέγα. (καii β υ κ η ν ίcα ντ εc) (iβύ μέγα· cod., cοπ. et suppl. Naber)
άντi του άναφθεγξάμενοι μέγα. οϋτωc Τηλεκλείδηc (-κληc cod., cοπ. Alberti Ind. Scήpt.
p. 514). Hesych. ι 136 iβυκηνίcαντεc ({βυκινήc- cod., corr. ex Antistoech. r, {βυκίc- Kock)·
(άναφθεγξάμενοι μέγα) (add. Κaibel). άπό γάρ του {βύ παρηκται ή λέξιc. καi εcτιν Ίωνικόν
επίρρημα, καi δηλοί τό πολύ καi μέγα. τινέc δέ τό βοαν κτλ.
Hesych. ι 131 iβύ (ίβρι cod.)· τινέc τό βοαν, οί δέ τό πολύ, εcτι δέ Λυδών. 133 {βύει· ...
βοαι. 135 iβυκηνίcαι (iβυκινήcαι cod., corr. ex Antistoech. r)· ... βοηcαι. Et. gen. ΑΒ (Et.
magn. p. 464,43, Et. Gud. p. 268,49 Sturz) έκ δέ του ίβυξ, δπερ έcτiν εΙδοc όρνέου κρακτικου
(cf. Hesych. ι 138), γέγονεν {βυκηνίcαι, δπερ κατά φθοράν (του ι add. Blaydes Adv. 11 p.
28) λέγεται βουκηνίcαι ({βυκινίcαι ... βουκινίcαι Et. Gud.). Teleclides {βυκινίcαντεc vel {βύ
κινήcαντεc dixisse videtur Kaibelio
vid. Nauck Ar. Byz. p. 161 et Fήsk s. ν. {βύ
 Incertae fabulae 691

65 (59)

Zonar. p. 1170 (Orus, fr. Α 55 Alp.) post Ar. fr. 677 (ubi νίd.), Ach. 841, fr. 678, ιcαi
Τηλειcλείδηc· ιc α θ ε δ ου μαι. sequitur Pher. fr. 248

66 (47)

Ρο!!. 11 41 (codd. FS, Α) ιcαi ιcαρηβαριιcόν ποτόν tj βρώμα· τό δέ τουτο ποιείν ιcαρουν
'Αντιφών φηcιν (87 Β 34 D.-Κr.) ... ιcαi ιc α ρ η β α ρ ίi ν (-βαριιcόν Α) τό πάθοc Τηλειcλείδηc.
τό δέ ύπό μέθηc τουτο πάcχειν ιcαρηβαριίiν Άριcτοφάνηc (fr. 832, quod hinc corrigendum)
huc pertinere videntur ex Plutarcheis ad fr. 47 exscήptis verba ιcαθηcθαι ... αυτόν έν τηι
πόλει ιcαρηβαρουντα cf. Pher. fr. 251

67 (60)

Phot. p. 238,11 λυχνοιcώcα· λυχνοιcαυτουcα. οϋτω Τηλειcλείδηc. Hesych. λ 1476

λυχνοιcώcαν· λυχνοιcαυτουcαν
'formam non intellego' Kaibel. vid. Η. Ehrlich, RhM 63 (1908) 118 cf. Cratin. fr. 245

68 (62)

Phot. p. 257,26 μέμφειραν· τήν μέμψιν. Τηλειcλείδηc

μέμπτειραv- τήν μεμφομένην Meineke, quam feminini formam ίη nomine agentis a co-
micorum sermone abhorrere monet Ρ. Menge p. 77 Schwyzer I p. 4743 cf. fr. 69

69 (63)

Antiatt. p. 107,18 μόμφιν· άντi του μέμψιν. Τηλειcλείδηc. μόμφον· τήν μέμψιν. Εόρι­
πίδηc Πλειcθένει (fr. 633 Ν.). Hesych. μ 1602 μόμφιc (μόμψειc cod., corr. Nauck Ar. Byz.
p. 212)· δύcιcλεια. tj μόμφοc
pro μόμφιν ίη Antiatt. μόμφον vel μομφήν Meineke, μέμφειραν (νίd. fr. 68) Alpers ad Or.
fr. Β 100
692 TELECLIDES

70 (64)

Phot. p. 495,1 cαβαρίχηον (-χιν cod., corr. Meineke)· τό γυναικείον αιδοίον· Τηλε­
κλείδηc
Phot. p. 500,2 cάραβον· τό γυναικείον αιδοίον οί κωμικοί καλοϋcι, mox p. 500,6 cαβαρίχη
(cαραβ- Kaibel, 'ex cάραβοc ductum', neutram formam reprobandam esse arbitratus)· γυ­
ναικόc αιδοίον. Theognost. p. 118,13. 17 τά διά τοϋ ιχη ύπέρ δύο cυλλαβάc μονογενή, η
καi τριγενή, διά τοϋ ι γράφονται ... cαμαρίχη, τό τηc γυναικόc αιδοίον

71 (65)

Phot. p. 496,5 c ά θ ων· ύποκόριcμα παιδίων άρρένων. οϋτωc Τηλεκλείδηc

cf. πόcθων Ar. Pac. 1300, Men. fr. 415 Koe. vid. Theodoridis ad Phot. α 1770
(άνδροcάθων), Bechtel Spitznamen p. 32, L. Robert Noms indig. p. 18 sq.

72 (66)

Phot. p. 579,8 τερπότραμιc (-τράμιc cod.)" ή τών άφροδιcίων τέρψιc. οϋτωc Τηλε­
κλείδηc
τερπί- Blaydes Adv. 11 p. 28, τερψί- idem p. 359 'rectius puto interpreteris δ τοίc
άφροδιcίοιc τερπόμενοc• Meineke. 'fictum videtur ad similitudinem Homerici τερπικέραυνοc
et fortasse ad Iovem ipsum referendum· Kock

73 (CGFP 98,41-44)

Pap. Οχ. 2740 (Eup. fr. 268), 41 τούτου (grassatoris cuiusdam) μνη[μονεύει] καi Τηλε­
κλεί[δηc .... ] ώc λωπο[δύτου
cf. fr. 16
 THEAETETUS
(saec. IV /111)

ΑΡ ΙΧ 565 (Call. ep. 7 Pf. = TrGF 117)

ήλθε Θεαίτητοc ιcαθαρήν δδόν. εί δ' επi ιcιccόν
τόν τεόν ούχ αϋτη, Βάιcχε, ιcέλευθοc ίiγει,
ίiλλων μέν ιcήρυιcεc έπi βραχύν οϋνομα καιρόν
φθέγξονται, κείνου δ' Έλλάc αεί cοφίην

antequam 'puram' poeseos viam iniret ίη Bacchica certamina descendisse videtur Theae-
tetus aut dithyrambis aut fabulis sive tragicis sive comicis (cf. Mach. test. 3,1 sq. φιλάγωνα
ιcιccόν), vid. Gow-Page ad Hell. epigr. 1301. 1609. 1617sq., Fraser Ptol. Alex. (1972) Ι p.
592sq.

THEMIS[
(saec. 111)

IG ΙΙ 2 2325,175 (poetae Lenaeis victores) = V C 1 col. 7,10 Mette

Θεμιc[
Θεμίc[των Wilhelm Urk. p. 163, Θεμίc[ων? Dina Peppas-Delmousou ΑΜ 92 (1977) 231.
vid. ad Nici[am]
 THEOD[
(saec. ΠΙ)

IG 112 2325,177 (poetae Lenaeis victores) = V C 1 col. 7,12 Mette

Θεοδ[
Θεόδ[ωροc vel Θεόδ[οτοc e. g. Dina Peppas-Delmousou ΑΜ 92 (1977) 233 vid. ad
Nici[am]

[THE]ODORUS
(saec. ΠΙ)

IG ΙΙ 2 2325 (? poetae Lenaeis victores) fr. ηον. ed. Dina Peppas-Delmousou ΑΜ 92 (1977)
230 = V C 1 col. 6,8 Mette
Θε]όδωροc 1
suppl. ed. pr. p. 233 (Δι]όδ- spatio brevius) vid. ad [N]eanthem
 THEODOR[US)
(saec. ΠΙ)

IG ΙΙ 2 2325,180 (poetae Lenaeis victores) = V C 1 col. 7,15 Mette

Θεόδωρ[οc
suppl. Wilhelm Urk. p. 163 vid. ad [?M]nesi[
 THEOGNETUS
(saec. 111)

1. Sud. θ 135 Θεόγνητοc, κωμικόc. τών δραμάτων αύτου εcτι Φάcμα η Φιλάργυροc,
Φιλοδέcποτοc, Κένταυροc, ώc Άθήναιοc έν Δειπνοcοφιcταίc (νίd. fr. 1.2)
Centaurum comoediam, cuius nulla apud Athenaeum mentio, ex XV p. 699 EF Θεοδω­
ρίδαc ... εν Κενταύροιc originem traxisse coni. D. Volkmann, De Suid. biographicis quaest.
sel., diss. Βοηη. 1861, p. 37, prob. Wagner Symb. p. 47

Meineke I p. 487, IV p. 549sq. Kock 111p. 364- 366 Koerte RE V Α 2 (1934)

1971 sq. (Theognetos nr. 3)

Κένταυροc

vid. ad test. 1 et vol. 1112 p. 159

Φάcμα η Φιλάργυροc

cf. test. 1 et vid. ad Philemonis Φάcμα et Dioxippi Φιλάργυρον

 Testimonium - Φάcμα η Φιλάργυροc 697

1 (1)

ίiνθρωπ', απολείc με· των γάρ έκ τηc ποικίληc

cτoiic λογαρίων αναπεπληcμένοc vocεic.
"αλλότριόν έcθ' ό πλουτοc ανθρώπωι, πάχνη·
cοφία δ' ϊδιον, κρύcταλλοc. ούθεic πώποτε
s ταύτην λαβών απώλεc'." ώ τάλαc εγώ,
οϊωι μ' ό δαίμων φιλοcόφωι cυνώικιcεν.
έπαρίcτερ' εμαθεc, ώ πόνηρε, γράμματα·
ανέcτροφέν cου τόν βίον τά βιβλία.
πεφιλοcόφηκαc γηι τε κούρανωι λαλων,
ιο οίc ούθέν έcτι ν έπιμελέc των cων λόγων

[1-10] Athen. 1 ΠΙ p. 104 Β πρόc οϋc (philosophos) καi Θεόγνητοc εν Φάcματι η

Φιλαργύρωι φηciν (φηcί που Θέογνιc CE, cuius nomen apud Athen. brevi intervallo
praecessit) εκ τούτων(· εκ τ- Α, om. CE, εκ τούτων (δέ δή) Theogneto tήb. Schweigh. ms.
teste Desrousseaux Obs. p. 44, (μέν ούν) Κaibel, (ερείc) Desrousseaux ex ν. 2, ubi vid.
app. crit.)· ίiνθρ. - λόγων. [6-10] Athen. 2 XV p. 671 Β ό Ούλπιανόc άποβλέψαc πρόc
τόν Κύνουλκον οϊωι μ' ό δαίμων, εφη, φιλοcόφωι cυνώικιcεv, κατά τό Θεογνήτου του
κωμωιδιοποιου Φάcμα· επαρ. - λόγων
1-6 om. CE 2 νοcείc Morelius p. 125: νοcείc· έρείc Α 3 πάχνηc Α: corr. Casaub.
6 cυνώικιcεν 1 Α: -ηcεν 2 Α (notato mendo) 7 πονηρέ codd. 8 άνέcτροφέν Porson
Adv. p. 63: άντέcτροφέ(ν) codd. (def. Ι. Gallo RFIC 111, 1983, 145-150): άνατέτροφεν
Hirschig Αηη. crit. p. 32, sed ποπ 'eversa' est vita (Andoc. 1,131) sed 'inversa' (Αηοη. iamb.
ίη turpilucr. 30, 13 3 p. 133 D. άνέcτροφαν γαρ την ζόην ήμών ούτοι, cf. Call. fr. 193,9 Pf.
et vid. Gerhard p. 167) cου Α utroque loco: cοι 1 CE (cf. Men. Sam. 709 μου του βίου)
10 ούθέν Α utroque loco: ούδέν 1 CE (vid. Threatte Ι p. 471 -476) cών Α: om. ACE
2 1

1 sqq. SVF ΠΙ 241 (p. 57 Arnim, qui πάχνη et κρύcταλλοc praeeunte Grotio ex 'subiec-
tionis' verbis eximit, quasi ψυχρόν exclamet qui loquitur). Helm Luc. u. Men. p. 382 1
sq. Damox. fr. 2,64 οί δ' εν τηι cτοαι. cf. Diog. Laert. VII 5 et vid. Hobein RE IV Α 1
(1931) p. 40 sq. 2 λογάρια Ar. fr. dub. 950. Dem. 19,255 λογάρια δύcτηνα μελετήcαc.
Plat. Hipp. mai. p. 291 Α τοιούτων όνομάτων άναπίμπλαcθαι, cf. Luc. necyom. 1 (vid. ad
Strat. fr. 1,50). Thuc. 11 51,4 άναπιμπλάμενοι morbo infecti 6 Philox. PMG 824 οϊωι μ'
ό δαίμων τέρατι cυγκαθείρξεν (Ulixis ίη antro Cyclopis verba). cf. Phoenicid. fr. 4,16 7
επαρίcτερα Eph. fr. 23, vid. vLeeuwen ad Ar. Αν. 1567 8 cf. Ar. fr. 506 de perfecti
forma et usu vid. Wack. ΚΙ. Schr. 11 p. 1018 9 sq. cf. Philem. fr. 82,1 sq. et Plaut. Merc.
3-7

ad Φάcμα η Φιλάργυρον etiam CGFP 288 (Pap. Didot 11) rettulit Kock RhM 35 (1880)
277
698 THEOGNETUS

Φιλοδέcποτοc

cf. test. 1. cognornines fabulas scripserunt Sogenes et Tirnostratus

2 (2)

ό Πανταλέων μέν αύτόc αύτούc τούc ξένουc

τούc τ' άγνοουνταc αυτόν έπλάνα, καi cχεδόν
άπεκραιπάλα τά πλείcτα του γελάcαι χάριν,
ιδίαν τιν' αύτώι θέμενοc άδολεcχίαν

Athen. XIV p. 616 Α (π. των καλουμένων πλάνων) Πανταλέοντοc δέ μνημονεύει Θε­
όγνητοc έν Φιλοδεcπότωι· ό - άδ.
1 αύτόc αύτούc τούc Α: αύτόc οότοc τούc Meineke: οότοc αϋτωc τούc Bothe: αύτόc άcτόc
τούc Bergk Epist. ad Schill. p. 136 (recepit Meineke ίη ed. Athen.): αύτόc άcτόc ων Herw.
Obs. p. 124 3 post πλείcτα dernurn interp. Kaibel 4 αότώι Morelius p. 125: αύτ- Α
2 verbi άποκραιπαλίiν usurn insoliturn (vid. Handley et Sandbach ad Men. Dysc. 457) ex
Eub. fr. 124 τήν κραιπάλην ... άφείναι illustraή posse surnit Iacobi ap. Mein. V 1 p. cccxxii
de Pantaleonte scurra suos ipsius filios decipiente verba fecit Chrysippus (SVF ΠΙ p. 199),
teste Athenaeo post Theogneti verba exscήpta
 ΤΗΕΟ[Ν

(saec. ΠΙ)

IG 112 2325,176 (poetae Lenaeis victores) = V C 1 col. 7,11 Mette

Θέω[v
suppl. Wilhelm Urk. p. 163 vid. ad Nici[am]
 THEOPHILUS
(saec. IV)

1. Sud. θ 195 Θεόφιλοc, κωμικόc. τών δραμάτων αύτου έcτιν (έ. orn. V) Ίατρόc, Έπί­
δαυροc, Παγκράτεια, Βοιωτία, Προιτίδεc, Νεοπτόλεμοc

2. IG 112 2318,354 (certarnen Dionysiorurn a. 329) = 1 col. 16,10 Mette

Θεόφιλοc έδίδ[αcκ:ε

*3. IG 112 2323•,49 (cornoediae Dionysiis actae) = 111 Β 2 col. 1,24 Mette (a. 311, νίd.
Philippid. test. 8)
Θεόφιλο]c τέ:(ταρτοc) Παγκρατιαc(τfίι)
ύπε:(κ:ρίνετο) Κάλλιπ]ποc (276 O'Conn.)
suppl. Wilhelrn Urk. p. 45. 49

*4. IG 112 2322 (cornoediae Dionysiis aut Lenaeis actae) = 111Β 1 col. 3,9 Mette
Θεόφιλο[c τέ:(ταρτοc)
νίd. ad Heraclid. test. 1 (νοl. V p. 558). histrionern fuisse coni. Wilhelrn Urk. p. 42 (236
O'Conn.)

Meineke I p. 434 sq., 111p. 626-632 Kock II p. 473-477 Koerte RE V Α 2 (1934)

2137 (Theophilos nr. 1Ο)

Άπόδημοι

1 (1)

καίτοι τί φημι καi τί δρiiν βουλεύομαι;

προδούc άπιέναι τόν άγαπητόν δεcπότην,
τόν τροφέα, τόν cωτfjρα, δι' δν εϊδον νόμουc
~Ελληναc, εμαθον γράμματ', έμυήθην θεοίc;
 Testimonia - Βοιωτία 701

Schol. (C) Dion. Thr., GrGr 1 3 p. 159,19 Hilg. έάν δέ γραμμάτων τιc έcτερημένοc εύρεθηι,
άμαθήc ύπάρχει. δθεν ουδέ τούc οiκέταc άπεcτέρουν οί χαρίεντεc τfίc τοιαύτηc παιδεύcεωc.
δ γουν παρά τώι (τώι περί τώι cod., corr. Bast epist. cήt. (1809] p. 148) Θεοφίλωι τώι
κωμικώι θεράπων έν τοίc Άποδήμοιc (άπηδ- cod.) λέγει· καί τί τί- θεοίc
1 καί τοι Jacobs ap. Bast p. 149: καί τί cod. δρίiν βουλεύομαι Αηοη. ap. Bast: δρίiν
βούλομαι cod.: δρίicαι βούλομαι Meineke Cur. cήt. p. 66, idem postea (Soph. Oed. Col.
(1863] p. 188) δρίiν βουλήcομαι 3 εΙδον cod.: εΙχον Meineke, εγνων id. ed. ιηίη.: ηιδειν
vel ηιδη Richards p. 68 4 γράμματ', έμυήθην Bast: -τα ύφ' ών έμ- cod.

1 καίτοι τί φημι; Aesch. Prom. 101, cf. Soph. OC 1132 Plat. Charm. p.176 C τί
βουλεύεcθον ποιείν; 3 νίd. ad Euphr. fr. 3,1 (ψυγέιi)
Ίibertus loqui videtur, sed qui ίη domo et clientela pήstini domini mansisset' Meineke

Βοιωτία

cf. test. 1 et vid. ad Diphili Βοιώτιον

2 (2)

τετρακότυλον δέ κύλικα κεραμείiν τινα

των Θηρικλείων, πώc δοκείc, κεραννύει
καλώc, άφρώι ζέουcαν· ουδ' αν Αυτοκληc
οϋτωc μά την γην ευρύθμωc τηι δεξιίiι
s ι'ίραc ένώμα

Athen. ΧΙ p. 472 D (de poculis Theήcleis) Θεόφιλοc δ' έν Βοιωτίαι (fort. -ίωι Kaibel)·
τετρ.- άιραcαν ώμον. sequitur fr. 10
1 κεραμείiν Iacobi ap. Mein. V 1 p. ccxxvii: -έαν Α cf. Nicon. fr. 1,2, IG 112 463,51
(a. 307/6) et vid. Κ.-Β. ί p. 403 2 δοκείc Mus.: δοκεί Α κεραννύει Porson ad Eur.
Med. 744: -υcιν Α cf. Eub. fr. 106,13 (καταγνύει/-υcιν) 4 γην Scaliger apud Cant.
ms. (11 p. 125): την Α 5 αραc ένώμα Jacobs ap. Schweigh. (αραc iam Scaliger): άιραcαν
ώμον Α de emendatione dubitat Kaibel
1 de mensura (cf. fr. 10) vid. ad Ar. fr. 487 Plat. Lys. p. 219 Ε 6 κύλικα κεραμείiν (-έαν
codd.) 2 vid. ad Diph. fr. 96 (πώc δοκείc) 3 vid. ad Aήstophont. fr. 13,3 Autoclem
(cf. Timocl. fr. 19,1) eundem esse atque nepotem ab Heraclide Pontico fr. 58 W. notatum
coni. Bergk Rel. p. 251 (ΡΑ 2718) 4 vid. ad Ephipp. fr. 11 (μά τήν γην) ευρύθμωc
Plat. fr. 47 5 Pind. Nem. 9,50 sq. έγκιρνάτω ... νωμάτω
702 THEOPHILUS

'Έπιδαύριοc

Έπίδαυροc test. 1. Έπιδαύριον scripserunt Antiphanes et Alexis

3 (3)

Άτρεcτίδαc τιc Μαντινεύc λοχαγόc fιν,

άνδρών άπάντων πλείcτα δυνάμενοc φαγείν

Athen. Χ p. 417 Α (πολυφάγοι) Θεόφιλοc δ' έν Έπιδαυρίωι (έν -ρωι Α, om. CE, cοπ.
Meineke I p. 435)· Άτρ. - φαγείν
2 πλείcτα AC: -ον Ε

1 de Atrestida vid. SIG 3 183 not. 7 2 cf. Eub. fr. 33,2 = 66,2, Ar. Ach. 78

1ατρόc

cf. test. 1 et νίd. ad Aήstophontis Ίατρόν

4 (4)

πίic δέ φιλοτίμωc πρόc αύτόν τών νεανίcκων u

- u - u έγχέλειον παρατέθεικε τώι πατρί.
"τευθic fιν χρηcτή, πατρίδων. πώc εχειc πρόc κάραβον;"
"ψυχρόc έcτιν, άπαγε", φηcί· "ρητόρων ού γεύομαι"

Athen. VIII p. 340 D (περί Καλλιμέδοντοc τοϋ Καράβου, vid. Eub. fr. 8) Θεόφιλοc δ' έν
Ίατρώι αμα cιcώπτων αυτοϋ ιcαi τό έν λόγοιc ψυχρόν· πιic - γεύομαι
1 fin. εχει add. Kock, εχων
Herw. Anal. p. 42 2 έγχέλειον Schweigh.: -λιον Α:
(τέμαχοc ελαβεν) έγχέλειοv- (protasis paratactica, vid. ad Timocl. fr. 6,13-16) Kock, coll.
Pher. fr. 50,2 παρατέθηκε Mus. (νίd. ad Bat. fr. 2,8) Tucker CIQu 2 (1908) 195 παρατ.
(ιcάιτ' έρωτιiι-) "πότερον ή / 2-3 παρατέθειιcε. τώι πατρi / τ. ήν χρηcτή. "πατρίδων,
Kaibel 3 τ. ήν· "χρ., πατρ.; Dobree Adv. 11 p. 318 ην ('ί. e. en') Herw. 3-4 ιcάρ.;
ψυχρόc έcτιν." "ίiπαγε Gaiser, Musa iocosa (Festschr. Thierfelder 1974) p. 66 12, coll. Mnesim.
fr. 4,10. 28
3 Antiphan. fr. 140,2 Κ. πρόc άμυγδάλαc δέ πώc εχειc; 4 ψυχρόc Ar. Thesm. 170.
ίiπαγε
CGFP 253,12. Netta Zagagi, Trad. and Originality ίη Plaut. (1980) p. 100
 Έπιδαύριοc - Νεοπτόλεμοc 703

Κιθαρωιδόc

vid. ad Clearchi Κιθαρωιδόν

5 (5)

μέγαc
θηcαυρόc έcτι καί βέβαιοc {ή} μουcική
ίiπαcι τοίc μαθουcι παιδευθείcί τε

Athen. XIV p. 623 F μέγαc γάρ, dJ μακάριοι, κατά τόν Θεοφίλου Κιθαρωιδόν, θηcαυρόc
-τε

1 'Theophilus scήpserat μέγαc δ', dJ μακάριοι' Κaibel 2 έcτι CE: -ιν Α ή ACE:
del. Grotius Exc. p. 984 3 ίίπαcι Α: παcϊ CE

1 sqq. cf. Philetaer. fr. 17

Νεοπτόλεμοc

cf. test. 1. cognominem tragoediam scήpsit Nicomachus Alexandήnus. cf. etiam Aήst.
poet. 23 p. 1459b6 et TrGF adesp. 6b

6 (6)

ού cυμφέρον νέα 'cτί πρεcβύτηι γυνή·

ωcπερ γαρ liκατοc ούδε μικρόν πείθεται
ένί πηδαλίωι, τό πείcμ' άπορρήξαcα (δε)
έκ νυκτόc ετερον λιμέν' εχουc' έξευρέθη

Athen. ΧΙΙΙ p. 559 F ούκ α{cθάνονται δ' ούδ' οί παρ' ήλικίαν νέαc άγόμενοι γυναίκαc
ειc προύπτον κακόν αύτούc έμβάλλοντεc, καίτοι του Μεγαρικου ποιητου παραινέcαντοc
αύτοίc (457)· οϋτοι cύμφορόν έcτι γυνή νέα άνδρi γέροντι· / ού γάρ πηδαλίωι πείθεται ώc
ακατοc, / ούδ' lίγκυραι εχουcιν· άπορρήξαcα δέ δεcμά / πολλάκιc έκ νυκτών άλλον εχει
λιμένα. καi Θεόφιλοc δέ έν Νεοπτολέμωι εφη · ού - έξευρέθη
1 cυμφέρον Α: cύμφορον Valck. Diatr. p. 273 Α (ex Theogn.) 3 ένi Α: τώι Herw. Obs.
p. 82 πείcμ' Mus.: πίcμ' Α δέ add. Mus. (vid. Dover I p. 60)

1 sqq. de distichorum per tήmetros expressorum artificio vid. Κassel ΖΡΕ 42 (1981) 12 sq.
704 THEOPHILUS

7 (7)

πονηρόν υίόν καi πατέρα καi μητέρα

εcτιν μαγαδίζειν έπi τροχου καθημένουc·
ουδεic γαρ ήμών ταυτόν liιcεται μέλοc

Athen. XIV p. 635 Α (μάγαδιc) Θεόφιλοc δ' δ κωμ{ωδ}ικόc (corr. Schweigh.) έν Νεο­
πτολέμωι (-ου Α, corr. Mus.) καi τό τηι μαγάδι διαψάλλειν (-διδι ψ- Kaibel) μαγαδίζειν
λέγει εν τούτοιc· πονηρόν - μέλοc
2 καθημένουc Α: cτρεβλουμ- Blaydes Adv. 11 p. 181: κατακειμ- Herw. Coll. p. 141 3
ήμών Α: ήμιν Meineke Anal. Ath. p. 305

1 sqq. 'verte, malum est hoc, canerefilίum, etc. minanti cuidam tormenta respondet servus,
frustra torquebίs; nίl confitebίmur' Dobree Adv. 11 p. 348. 'μαγαδίζειν sensu tropico, ut
cantare apud latinos Comicos' Bothe de tormento omnino dubitamus (an fuit επi θρό­
νου?)

Παγκρατιαcτήc

cf. test. 1 et *3. cognomines fabulas scripserunt Alexis et Philemo, Pancratίasten Ennius

8 (8)

έφθών μεν cχεδόν

τρειc μviic. (Β.) λέγ' liλλο. (Α.) ρυγχίον, κωλην, πόδαc
τέτταραc ύείουc. (Β.) Ήράκλειc. (Α.) βοόc δέ τρειc,
δρνιθ'. (Β.) 'Άπολλον. λέγ' ετερον. (Α.) cύκων δύο
s μviic. (Β.) έπέπιεc δέ πόcον; (Α.) άκράτου δώδεκα
κοτύλαc. (Β.) 'Άπολλον, .,.Ωρε καi Cαβάζιε

1
[1-6] Athen. Χ p.417B (πολυφάγοι, post fr.3) εν δέ Παγκρατιαcτηι παραγαγών
τόν άθλητήν ώc πολλά εcθίοντά φηcιv- έφθών - cεβάζιε. 2
111 p.95A
[1-3]
(πόδεc, ρύγχοι) Θεόφιλοc Παγκρατιαcτηι· έφθών - δέ τρειc
3 ύείουc 2Α: ύιούc 1 Α τρεic 2 Α: τριc 1 Α 3-4 τρειc χόλικαc Kock, avium carnibus
athletas vesci ποπ sinens et Diphilo confisus qui fr. 122 dicit πόδα βόειον ουδεic όπται 4
επέπιεc Jacobs Addit. p. 223: επιεc Α 6 'Άπολλον, Ώρε Valck. epist. ad Ernesti, ap.
Tittmann, Ruhnkenii epist. (1812) p. 50: άπολλόδωρε Α Cαβάζιε Mus.: cεβ- Α, 'fort.
recte' Kaibel, sed vid. RE I Α 2 (1920) 1541,31-39
 Νεοπτόλεμοc - Προιτίδεc 705

1 Athen. Χ p. 413 C πάντεc ... οί άθλουντεc μετά των γυμναcμάτων καi εcθίειν πολλά
διδάcκονται, testem adhibens Eur. fr. 282 Ν. νίd. Juethner ad Philostr. gymn. 44 (p. 276sq.)
2 (cf. 4) Eub. fr. 119,2 λέγ' αλλο τι Anaxil. fr. 19,4 Κ. άκροκώλι' εψειν ... ρύγχη, πόδαc,
cf. Alex. fr. 110,15 Κ. 3 Ecph. fr. 1 πόδαc ... έφθούc ύόc 3 sq. Eub. fr. 89,4 sq. : :
'Άπολλον.:: ... : : Ήράκλειc.:: νίd. Wil. Gl. d. Hell. 11p. 33 4 Alex. fr. 15,4 Κ. : : λέγ'
ετερον.:: 5 Ar. Equ. 354sq. επιπιών άκράτου / οίνου χοα 6 Hdt. 11 144,2 ΤΩρον ...
τόν 'Απόλλωνα ~Ελληνεc όνομάζουcι, cf. 156,5 de Sabazio νίd. ad Ar. fr. 578

9 (9)

ε{τ' έν χάρακι μέν ταύτα καi παρεμβοληι

Ρο!!. ΙΧ 15 (codd. FS) παίζοντι δέ τό cτρατόπεδον εξεcτι κατά την των πολλών χρfjcιν
καί παρεμβολήν όνομάcαι, παρεχόμενόν τινα των νεωτέρων Θεόφιλον εν Παγκρατιαcτfjι
είρηκότα· εΙτ' - παρεμβολfjι. καi Κρίτων εν Αίτωλοίc· (fr. 1, ubi νίd.)

de χάρ. νίd. Wankel ad Dem. 18,87

Προιτίδεc

cf. test. 1 et νίd. Diph. fr. 125

10 (10)

καi κύλικα - u Θηρίκλειον εicφέρει

πλέον η κοτύλαc χωρουcαν επτ' Άγαθηc Τύχηc

Athen. ΧΙ p. 472 Ε (post fr. 2) έν δέ Προιτίcι· καi - τύχηc

1 μεγάλην add. Dindorf, κοίλην νel πλήρη νel μεcτήν Meineke (sed Anal. Ath. p. 217 ίη
exitu νersus τινά): κύλικ' ά( κράτου) Kock 1-2 πλέον / ηπερ Scaliger apud Cant. ms.
(11p. 126ν) 2 πλεον Α: πλείν Blaydes Αdν. Ι p. 129 άγαθfjc τύχηc Α: : : -fjι -ηι Kock,
coll. Nicostr. fr. 18,3
2 νίd. ad Ar. fr. 487 (έπτακότυλον) alias Άγαθου Δαίμονοc (νίd. ad Eriph. fr. 4). cf.
carm. pop. PMG 882 et νίd. Headlam ad Herond. 7,93
706 THEOPHILUS

Φίλαυλοc

cognominem fabulam scripsit Philetaerus

11 (11)

του μή ποτ' αυτόν έμπεcείν είc Λαίδα

φερόμενον η Μηκωνίδ' η Cιcύμβριον
η Βάραθρον η Θάλλουcαν η τούτων τινά
ών έμπλέκουcι τοίc λίνοιc αί μαcτροποί,
s tη ναυcιον η Μαλθάκην

Athen. ΧΙΙΙp. 587 F (de meretήcibus) Θεόφιλοc Φιλαύλωι· τοϋ - Μαλ.

3 θαλλουcα Α: corr. Mus. 4 λίνοιc Dalec.: λίθοιc Α 5 a poetae verbis Meinekio
duce seiunxit Kaibel, cui dipnosophista videtur Theophili tabulam de suo auxisse indeque
duo nomina de multis superesse· ναυcιον Α: Νάννιον Mus.: Ναννάριον Meineke: 'fort.
Ήλύcιοv· Kaibel μαλαθακην Α: corr. cod. Β

1 sqq. Ύidentur patήs verba esse de filio solliciti et ne meretήcum amoribus irretiatur
verentis. orationem apparet suspensam esse ab iis quae proxime antecedebant: custodem
apponamfilio ne praeceps feratur in Laidem etc.' Meineke (cf. K.-G. ίί p. 40sq.) 1 sq. νίd.
ad Diph. fr. 14,1 1 de Laide νίd. ad Epicratis Άντιλαίδα et Breitenbach p. 146 sq. 2
cf. Ar. Αν. 160 et νίd. Headlam ad Herond. 2,76 3 de Βαράθρ. vid. Bechtel, Frauennamen
p. 117 sq. 4 νίd. Marx ad Lucil. 990 et de μαcτρ. vLeeuwen ad Ar. Thesm. 558

12 (12)

τίc φηcι τούc έρώνταc ουχί νουν εχειν;

ή πού τιc έcτi τούc τρόπουc άβέλτεροc.
εί γαρ άφέλοι τιc του βίου τάc ήδονάc,
καταλείπετ' ουδέν liλλο πλην τεθνηκέναι.
s έγώ μεν ούν καυτόc κιθαριcτρίαc έρών,
παιδόc κόρηc, ου νουν εχω πρόc των θεών;
κάλλει καληc, μεγέθει μεγάληc, τέχνηι cοφηc·
ην έcτ' ίδείν ηδιον η τό θεωρικόν
εχουcιν ύμίν διανέμειν έκάcτοτε
 Φίλαυλοc 707

[1-9] Athen. ΧΙΙΙ p. 563 Α (περί τών ερώντων) Θεόφιλοc δ' εν τώι Φιλαύλωι (δέ φηcι
CE)· τίc - έκάcτοτε. [1-4] Stob. IV 20•, 12 (περί Άφροδίτηc) p. 438 Η. Άντιφάνουc (fr.
dub. 324 Κ.)" εϊ τιc - τεθνηκέναι. [7] Eust. ίη Od. p. 1558,14 είc τούc δέ ενταύθα (ζ 167)
γυναικείουc Όμηρικούc έπαίνουc cημείωcαι παλαιόν ϋcτερον ουδέν τι εοικόc τοίc Όμήρου,
τό κάλλει - cοφηc, καλόν δέ δμωc καi αυτό
1 τίc Athen.: εϊ τιc Stob. 4 ίiλλο πλήν Athen.: ετερον η Stob. 5 έρών Casaub. ms.
ap. Schweigh.: ερώ ACE 7 ante 6 ponendus videtur Kockio 8-9 om. CE 8 εcτ·
ίδείν ηδιον Burney, Monthly Rev. 29 (1799) 435: ϊδεί'ν iδιόν εcτιν Α θεωρικόν G. Canter,
Νον. Iect. (1564) p. 185: -ητικόν Α 9 εχουcιν Α: αίτουcιν Dalec.: έκ- Emperius Opusc.
p. 161: έλθ- Kaibel: εχουcαν Richards p. 90: verbi χάcκειν formam requiήt Peppink Obs.
p. 77, coll. Ar. Vesp. 695 ύμίν Dalec.: ήμίν Α διανέμειν έκάcτοτε Α: -πονείν έκ­
Herw. Stud. p. 88: -λαλείν έκ- Kock: -μένειν έκάc πόνων Jacobs Addit. p. 297
3sq. cf. Mimn. fr. 1,1 sq. W., Sim. PMG 584 5sq. cf. Ter. Phorm. 81 sq. 6 παίδα
κόρην Ar. Lys. 595 7 νίd. vLeeuwen ad Ar. Ach. 177 8 sq. de θεωρικου institutione
et distributione (Philin. fr. 3 p. 319 S., Theop. 115 F 99 Jac., Philoch. 328 F 33 Jac.) vid.
Beloch Gr. Gesch. 21111 ( 1922) p. 343, Wankel ad Dem. 18,113 (p. 608 - 615), Ruschenbusch
ΖΡΕ 36 (1979) 303-308
 THEOPOMPUS
(saec. V/IV)

1. Sud. θ 171 Θεόπομποc, Θεοδέκτου η Θεοδώρου, 'Αθηναίοc, κωμικόc. εδίδαξε δράματα

κδΌ εcτι δέ τηc άρχαίαc κωμωιδίαc κατά Άριcτοφάνην (test. 18b). δράματα δέ αυτου εicι
* * * καi ίiλλα πολλά
3 lac. indicavit Ε. F. Krause, ΒΖ 13 (1904) 113, prob. Wagner Symb. p. 341

2. Ael. fr. 99 Herch. apud Sud. 1 θ 171 (post test. 1), cf. 2 α 4024, 3 ε 2201, π 643 (Αiλιανόc),
4

c 824, 6φ 505 (Αiλιανόc) δτι Άcκληπιόc καi τών εν παιδείαι ήν προμηθήc. φθόηι γουν
5

Θεόπομπον ρινώμενόν τε καi λειβόμενον iάcατο καi κωμωιδίαc αδθιc διδάcκειν επηρεν,
δλόκληρόν τε καi cών καi άρτεμη εργαcάμενοc. καi δείκνυται καi νυν ύπό λίθωι Θεοπόμπου
5 (πατρόθεν δμολογουντοc αυτόν του επιγράμματοc, Τιcαμενου γάρ ήν υίόc) είδωλον Παρίαc
λίθου. καi εcτι τό ίνδαλμα του πάθουc μάλα εναργέc. κλίνη καi αυτή λίθου. έπ' αυτηc
κείται νοcουν τό εκείνου φάcμα, χειρουργίαι φιλοτέχνωι· παρέcτηκε δέ δ θεόc καi όρέγει
οί την παιώνιον χείρα, καi παίc νεαρόc ύπομειδιών καi οότοc. τί δέ ίiρα νοεί δ παίc; έγώ
cυνίημι του φιλοπαίcτην ποιητ-ι'ιν ύποδηλουν. γελαι γάρ καi τηc κωμωιδίαc τό ίδιον δια
10 cυμβόλων αiνίττεται. εi δέ ίiλλοc νοεί έτέρωc, κρατείται τηc έαυτου γνώμηc, εμέ δέ μή
ενοχλεί τω
3 κωμωιδίαc 1ed. pr.: -ίαιc 1codd. praeter V qui -ία: compend. 3codd.: -ίαν
3
ed. pr. 4 ύπό λίθωι 'et 4 codd.: επί λίθωι Kuehn ίη ed. Ael. (1685): επί τάφωι Toup
Emend. 1 p. 286: 'velut έν τώι Άcκληπιείωι' Kaibel: ύπόλεπτον e. g. Wil. Gl. d. Hell. 11
p. 2324 Θεόπομποc Β. Stark Arch. Ztg. 9 (1851) 317 5 Τιcαμενόc cum nomen sit ποπ
patris (cf. test. 1) sed fabulae (fr. 60-62) aliquid turbatum esse ab Aeliano censet Wil. 6
τό codd.: τοι Bernhardy

1 sqq. similis de Aesculapio Aήstarchum tragicum sanante fabella est ίη Ael. fr. 101
Herch. (14 F 1 Sn.). νίd. Wil. Isyll. ν. Epid. (1886) p. 366, Weinreich Ant. Heilungswunder
(1909) 1 sqq., 129 4 sqq. describitur anaglyphum, cf. Rouse Gr. Votive Offeήngs (1902)
p. 216-219, Sudhoff Arch. f. Gesch. d. Med. 18 (1926) 240 1, U. Hausmann Kunst u. Heiltum
(1948) p. 43 9 sq. ineptam esse Aeliani explicationem patet; puerum illum esse Aesculapii
filium, subήdere et ipsum et patrem ut deos beneficos et salutares recte interpretatur Weinreich
p. 32

3. Τών τηc άρχαίαc κωμωιδίαc ποιητών όνόματα καi δράματα (Proleg. de com. VIII) 1
p. 18 Kost. Θεοπόμπου δράματα ιζ'
νίd. ad Pher. test. 3
 Testirnonia - 'Άδμητοc 709

4. IG ΙΙ 2 2325,68 (ρoetae Dionysiis victores) = V Β 1 col. 3,2 Mette

Θεόπομπ[οc
praecedit Nicophon (test. 3), sequitur Cephisodorus (test. 3)

5. IG ΙΙ 2 2325,129 (ρoetae Lenaeis victores) = V C 1 col. 2,3 Mette

Θεό[πομπ]οc 11
suppl. Koehler praecedunt Πο[λίοχοc (test. 1), Με[ταγέν]ηc (test. 2), sequuntur
Πολ[ύζηλοc (test. 2), Νιιcοφ[ών (test. 4)

6. de metro 'Theopompeo' vid. fr. 39

incerta nonnumquam homonymorum distinctio, cf. Comparat. num. et vid. post fr. 37 et
ad fr. 66. 67. 98-108

Bergk Rel. p. 396-418 Meineke Ι p. 236 - 244, ΙΙ 2 p. 792 - 823 Kock Ι p. 733 -
756 Norwood p. 30-32 Koerte RE V Α (1934) 2174-2176 (Theopompos nr. 6)
Schmid 1 4 p. 161 -165

'Άδμητοc

'una ex postremis Theopompi fabulis est, id quod arguit Peronis unguentaήi commemoratio
(fr. 1)' Bergk Rel. p. 405. cf. Geissler p. 77 (ποπ ante a. 380). cognominem comoediam scripsit
Aήstomenes

1 (1)

Athen. XV p. 690 Α (ρost Anaxandr. fr. 40 Κ.) μνημονεύει του μυροπώλου τούτου του
Π έ ρ ων ο
c ιcαi Θεόπομποc εν Άδμήτωι ιcαi Ήδυχάρει (fr. 17). sequitur Antiphan. fr. 35 Κ.

2 (92)

Cyrill. (hZ) ap. Naoumides GRBS 9 (1968) 281 = Sud. λ 674 λ ο π ά c· παρά Cυραιcουcίοιc
(Cυραιcούcιοι Cyrill. h, -ιcόcιοι Ζ) τό τήγανον (cf. Athen. VI p. 229 Α). παρά δέ Θεοπόμπωι
εν Άδμήτωι (εν Ά. om. Sud.) ή cορόc, ιcαi παρά τοίc ιcωμιιcοίc. Phot. p. 230,17 λοπάc·
cορόc. λοπάδα· την t θεόν (cορόν Meineke, θήιcην ί. e. cορόν apud eundem V 1 p. 55 Iacobi
coll. Hesych. θ 476) Θεόπομποc
delendum FGrHist 115 F 408

ad Admetum etiam fr. 78 rettulit Bergk

710 THEOPOMPUS

Άλθαία

de tempore (post a. 400) νίd. ad fr. 4. Geissler p. 71

3 (2)

την οίιcίαν γαρ ηορον είcελθών δλην

ιcίcτην γεγονυίαν φαρμαιcοπώλου Μεγαριιcου

Ρο!!. Χ 180 (codd. FS, ABCL) κίcται δ' ου μόνον όψοφόροι, ουδ' ίiλλωc αγγεία εic
έcθήτων άπόθεcιν, άλλα καi αί των φαρμακοπωλών αν καλοίντο ... ωcπερ που (ώ. που οιη.
Α) καi Θεόπομποc έν Άλθαίαι (άλφαία ΑΒ)· ττιν - Μεγ.
1 οiκίαν γάρ ABCL: γάρ οiκίαν FS ηορον Kaibel: εορον codd. (vid. ad Eup. fr. 307
et ad Plat. fr. 203,3) 2 φαρπακοπωλων Μεγαρικων FS

2 cf. Ar. fr. 28 Μεγαρικοϋ 'quales ίη comoedia Megarica (vid. ad Ecph. fr. 3) prodire
solent' Suess p. 31, Pick.-Cambr. Dith. Trag. Com. p. 278 (2 p. 181)
Άlthaeae aedes dicere videtur magicis artibus Meleagri interitum aversurae· Meineke
('quod plane incertum' Kaibel)

4 (3)

λαβουcα πλήρη χρυcέαν μεcόμφαλον

φιάλην· Τελέcτηc δ' liιcατον ώνόμαζέ νιν

Athen. ΧΙ p. 501 F καi Θεόπομποc δ' έν Άλθαίαι (αλθαι Α, corr. Schweigh.) εφη· λαβοϋcα
- νιν, ώc τοϋ Τελέcτου ίiκατον (ρ supra κ scr. Α) τήν φιάλην εiρηκότοc (PMG 811).
Phot. (b, z) α 722 = Lex. Bachm. p. 61,8 ίiκατοc· φιάλη, διά τό έοικέναι cτρογγύλωι πλοίωι
(~ Hesych. α 2302). οϋτω Θεόπομποc. cf. Eust. ίη ΙΙ. p. 869,25, ίη Od. p. 1632,28 (Ael. Dion.
α 62)
1 χρυcέαν Pierson Moer. p. 413: -έων Α: -ίων Valck. ad Hdt. ΠΙ 130,5 ed. Wesse-
ling (1743) p. 264 Α: -εων (sc. cτατήρων) Blaydes Adv. ΙΙ p. 328 2 τελεcτήc Α: cοπ.
Casaub. ίiκρατον Α: corr. Porson ad Eur. Med. 139 [Χ] ώνόμαζέ νιν Porson: -εν fv·
Α: -εν ίiν Nauck p. 89
1 sq. cf. Eur. Ιοη. 1182. 1184 (χρυcέαc ... φιάλαc et πλήρεc τεϋχοc) μεcομφάλουc
(φιάλαc) Ιοη 19 F 20 Sn., vid. ad Cratin. fr. 54 Theopompum tragicam gravitatem
affectare, ideoque tragicis formis χρυcέαν et νιν uti' monuit Porson; dubitat Nauck,
cuius coniecturae a Kaibelio ms. receptae obstare videntur Athenaei verba ώc ... εiρηκότοc.
 'Αλθαία - 'Αφροδίτη 711

'erant autem multa apud Graecos nomina navigiorum et poculorum communia, qualia sunt
γαυλοc, ιcύμβη, ιcάνθαροc, τριήρηc, et ηοη absimile ιcαρχήcιον' Porson. cf. Haupt Opusc.
1 p. 230- 233 Telestes Selinuntius dithyramborum poeta floruit a. 398/7 teste Diodoro
(XIV 46,6), vicit Athenis a. 402/1 (marm. Par. 239 Α 65 Jac.). similiter ήdetur Timotheus ab
Antiphane (fr. 112 Κ.) et Anaxandήde (fr. 6 Κ.)
Althaeam significari coniecit Meineke (ad fr. 3); de sacήficio illius cogitavit Kock, de
morte voluntaήa Tsants. p. 60

Άφροδίτη

Άφροδίτηc γονάc scripserunt Nicophon Polyzelus Antiphanes Philiscus

5 (4. 5)

ών ε{c μεν όγκάc, ό Μελιτεύc Φιλωνίδηc,

δνωι μιγείcηc μητρόc εβλαcτ' εν πόλει

Schol. (Ε,Ald.) Ar. Plut. 179b (post Plat. fr. 65, νίd. Nicoch. fr. 4) ιcαi Θεόπομποc
Άφροδίτηι (-διcίοιc Ald.)· ών - πόλει
1 ών εΙc μεν όγιcάc Ε: δνοc μεν όγιcαθ' Ald. (si recte, cf. Cratin. fr. 247): δνοc μεν ωγιcαθ'
Bergk Rel. p. 400 ό Ald.: ιcαi ό Ε Μελιτεύc Bentley ap. Kuster Not. p. 321: Μελίτου
Ε Ald. 2 (δc) δνωι vel δνωι (δε) Bergk μητρόc Ald.: τηc μ- Ε εβλαcτ' εν Austin:
-cτε τηι Ε Ald.: -cτεν Meineke I p. 295

1 όγιcάc masc. tuetur Chantry REG 98 (1985) 133 coll. φυγάc, ipsum vocabulum novum
coll. μηιcάc, βληχάc 2 Philonidis cum et filio et nepoti nomen Onetori fuisse constet,
patrem quoque illius hoc nomen ίη familia usitatum habuisse, unde aliquid acuminis acces-
sisset 'asino' (Plat. fr. 65,5), susp. Wilhelm Urk. p. 127, praeeunte Kirchnero ad ΡΑ 11473.
cf. Davies Ath. Prop. Fam. p. 421-425

6 (6)

άλλ' εντραγε
την cηπίαν τηνδί λαβουcα καί τοδί
τό πουλυπόδειον

Athen. VII p. 324 Β (cηπία) Θεόπομποc Άφροδίτηι (Άφρ. om CE)· αλλ' - πουλυπ.
1 αλλ' om. CE 2 τηνδi λαβουcα CE: τήν διαλαβ- Α 3 πουλυπόδειον Dindorf:
712 THEOPOMPUS

-πόδιον Α: πολυπόδων CE cf. Philyll. fr. 12,1, Ephipp. fr. 12,7 (ubi pro 'Dindorf leg.
Έrfurdt Obs. p. 445'), Mnes. fr. 4,43 et νίd. ad Pher. fr. 14
2sq. Amphidromia (νίd. ad Ephipp. fr. 3,4) descήbi coni. Meineke coll. Lys. fr. 22 S.

Βατύλη

Schol. (VMEΘNBarb) Ar. Plut. 1011 (t νιτάριον αν καi βάτιον t ύπεκορίζετο) ~ Sud.
ν 430 ... Βάτοc. καi τάc μικράc δέ (καi Sud.) θηλείαc βατύλαc (βατύλουc VEΘNBarb, βαττ­
Μ) ελεγον ('pisces dicere videtur' Κaibel), καi Θεοπόμπου δρiiμά έcτι Βατύλη (Βαττ- Μ,
Βατ- λεγόμενον Ν)
'vocabuli βατύλη aliud exemplum nullum innotuit, erat fortasse nomen meretήcium'
Κaibel. IG 1113 (defix. tab.) 80,6 Βατύλον (neutr. gen., de accentu νίd. Leumann ΚΙ. Schr.
p. 243 sq.), Herond. 5,70 Βατυλλίc et satyή nomen Βάτυλλοc (Charl. Friίnkel, Satyr- u.
Bakchennamen auf Vasenb. [1912] p. 75) confert V. Schmidt

Είρήνη

'argumentum Aήstophaneum ad nescioquam posteήoris temporis pacem translatum, for-

tasse Lysandream' Κaibel. νίd. Geissler p. 78 sq.
De Eubuli Pace dubitatur (V p. 207)

7 (1 Dem.)

επειτα κάν Δελφοίcιν άνατεθηι γραφείc·

άεi γεωργόc t δτι χρηcτόc ήν
πρώτον πολύ τόν λιμόν άποφεύγων

Phot. (b, z) α 563 αιεi γεωργόc ειc νέωτα πλούcιοc (νίd. Philem. fr. 85). λέγεται καi χωρic
του ι· αεί γεωργόc. μέμνηται δέ τfic παροιμίαc καi Θεόπομποc ό κωμικόc έν τηι Ειρήνηι
ώc καi εν Δελφοίc αναγεγραμμένηc· επειτα - αποφεύγων. εcτι καi παρά αλλοιc ή
ύπόμνηcιc, &c φηcιν Είρηναίοc (fr. ηον.)
1 ανετέθη (sc. ό λόγοc) Leo ΚΙ. Schr. 11 p. 410 γραφείc Ed. Schwartz apud Reitz.
p. χχίίί: -είcα codd. 2 δτι codd.: ειc νέωτα Leo, ne proverbii significatio desit; quam ίη
glossa decurtata intercidisse censuit Reitz. {δτι} χρηcτόc ήν πρώτον πολύ/ τόν Schwartz

3 cf. Hes. op. 299-302. 363. 647

 'Αφροδίτη - Ειρήνη 713

8 (7)

ήμαc δ' άπαλλαχθένταc έπ' άγαθαίc τύχαιc

όβελιcκολυχνίου καi ξιφομαχαίραc πικραc

Poll. Χ
118 (codd. FS, ABCL) τό δέ όβελιcκολύχνιον, cτρατιωτικόν μέν τι τό (μέν τοι
ABCL, μέν τι
Bothe) χρημα, εϊρηται δέ ύπό Θεοπόμπου (deficit Α) τοϋ κωμικοϋ έν Είρήνηι
(deficitΒ)· ήμαc - πικραc. Id. VI 103 (codd. FS, Α, BC) τό δέ παρά Θεοπόμπωι τώι
κωμικώι (π. Θ. τ. κ. om. BC) όβελιcκολύχνιον (όβελιcκοελλ- Α), τό μέν cκεϋοc ήν (ήν om.
BC) cτρατιωτικόν, τό δέ όνομα ύπομόχθηρον. Athen. XV p. 700 Ε (post Alex. fr. 344 Κ.)
ίη pag. magna ex parte abscissa (νοl. ΠΙ p. 553,13-18 Kaibel, cuius damus supplementa)
μνημο][νι;:[ύει δέ Θεόπομποc έν Είρή]Jν[ηι λέγων ούτωcί· ήμαc δ' ά]Jπαλ[λαχθένταc έπ'
άγαθαίc] Ι τύχα[ιc όβελιcκολυχνίου] Ι καi ξ[ιφομαχαίραc πικραc]. sequuntur p. 553,19-
554,9 initia ('pergit fort. Theop.' Κaibel) επακ[ επιc[ αcελ[ ωτι[ πώc[ μεν[ δαίγ[ (vel δαιμ)
γωδ[ ('fort. ό τραγωιδιοποιόc sim.' Kaibel) όιcπ[ φη[ ('fort. φηcίν, turn nomen poetae'
Kaibel) εν .. (έν .. Kaibel) νειμ[ απτ[ Φιλύ[λλιοc (suppl. R. Schoell Herm. 4, 1870, 170,
fr. 29). Athen. 1.1. epit. (CE) ξυλολύχνου δέ μέμνηται 'Άλεξιc (fr. 344 Κ.). καi τάχα τούτωι
δμοιόν έcτι τό παρά Θεοπόμπωι όβελιcκόλυχνον (hinc Eust. ίη Od. p. 1571,21). Φιλύλλιοc
δε (fr. 29) τάc λαμπάδαc δαιδαc καλεί
1 άπαλλαχθένταc FSC: έπαλλ- L

1 sq. Ar. Pac. 1127 sq. ηδομαί γ' ηδομαι κράνουc άπηλλαγμένοc, cf. Ach. 201. 251. 269 sq.,
Pac. 293 1 CGFP adesp. 292,2 έ],:ι' άγαθαic ηδη τύχαιcιν 2 Aήst. part. an. IV 6
p. 683" 19 βέλτιον δ' ένδεχομένου μή ταύτό όργανον έπi άνομοίαc εχειν χρήcειc ... 22 δπου
γάρ ένδέχεται χρηcθαι δυciν έπi δύ' εργα καi μή έμποδίζειν πρόc ετερον, ούδεν ή φύcιc
εϊωθε ποιείν &cπερ ή χαλκευτική πρόc εύτέλειαν όβελιcκολύχνιον· άλλ' δπου μή ένδέχεται,
καταχρηται τώι αύτώι έπi πλείω εργα. cf. pol. IV 15 p. 1299b 10 et vid. Newman ad Ι 2
p. 1252b 1 et 2 de ξιφομαχ. vid. ad fr. 26

9 (8)

ό μεν αρτοc ήδύ, τό δε φενακίζειν προcόν

εμβαμμα τοίc αρτοιc πονηρόν γίγνεται

Athen. ΙΧ p. 368 C (παροψίc) οί δ' 'Αττικοί ... καi εμβαμμα λέγουcιν, ώc Θεόπομποc έν
Είρήνηι (fab. nomen om. CE)· ό - γίνεται
1 ό μεν αρτοc ήδύ CE: ό μέν γάρ αρτοc ήδύ Α: ό μέν γάρ ήδύc Jacobs Addit. p. 198:
'fort. τό μεν γάρ ήδύ ί. e. τό εό καi καλώc λέγοντοc άκούειν, nam metaphorice haec dicta'
Κaibel ms. 2 γίγνεται Morelius p. 91: γίν- ACE
2 Xen. Cyrop. Ι 3,4 καi παροψίδαc καi παντοδαπά έμβάμματα καi βρώματα
714 THEOPOMPUS

10 (9)

αχθομαιδ'άπολωλεκώc
άλεκτρυόνα τίκτουcαν ώιά πάγκαλα

Athen. ΙΧ p. 374 Β καί Θεόπομποc δέ εν Είρήνηι (fab. nomen om. CE) επί τfic θηλείαc
εταξε τόν άλεκτρύονα λέγων οϋτωc· liχθομαι - πάγκαλα. Schol. (VE) Ar. Nub. 663 b
(662sq. τήν τε θήλειαν καλείc / άλεκτρυόνα κατά ταύτό καί τόν άρρενα) οί 'Αττικοί οϋτω
καi τάc θηλείαc εκάλουν, ώc καi (καi om. Ε) Θεόπομποc
1 om. CE

1 sq. vid. vLeeuwen ad Ar. Nub. 666

11 (10)

χλαίναν (δέ) cοι

λαβών παχείαν έπιβαλώ Λακωνικήν

Ρο!!. Χ 123. 124 (codd. FS, CL) ττιν χλαίναν δέ οϋτωc εκάλουν οί τfic κωμωιδίαc ποιηταί,
μόνα τά παχέα ίμάτια ταύτηc τfjc προcηγορίαc άξιουντεc, ωcπερ καi Θεόπομποc έν Είρήνηι·
χλαίναν - Λακωνικήν
1 δέ
add. Bentley epist. ad Hemst. (1 p. 285 Wordsw.) 2 παχείαν om. FS επιβαλώ
CL: ενεπιλαβών FS
1 sq. Hom. ξ 520 επί δέ χλαίναν βάλεν αύτώι / πυκνήν καi μεγάλην

12 (11)

μαζαι, πλακουντεc, ίcχάδεc Τειθράcιαι

Athen. XIV p. 652 F Θεόπομποc δ' Είρήνηι τάc Τιθραcίαc έπαινων icχάδαc φηciν οϋτωc·
μαζαι - Τιθράcιαι
Τειθράcιαι Kock: Τιθρ- Α (cf. Ar. Ran. 477) Τειθρ- tituli, vid. Meist.-Schw. p. 52
 Εiρήνη - Ήδυχάρηc 715

13 (12)

Ρο!!. ΠΙ 27 έπιπάτωρ ('vitricus')· βέλτιον γάρ τουνομα του πατρωου ... τουτον δ' Ύπε­
ρείδηc ... μη τ ρ υιό ν κέκληκε (fr. 140 J.), καi Θεόπομποc ό κωμικόc έν Εiρήνηι. Eust. ίη
11.p. 560,14 καi μητρυιόν ο{ παλαιοί φαcι τόν πατρώιον, άρρενωνυμουντεc την μητρυιάν,
καi λέγει οϋτω Θεόπομποc καi οί κωμικοί δέ μάλιcτα κατά τούc παλαιούc. Phot. p. 268,22
μητρυιόν (accent. om. cod.)· Θεόπομποc τόν πατρωόν (-ώιον cod.). cf. Moer. p. 203,4 Bk.
μητροιόν· τόν πατροιόν (-υιόν· τόν -υιόν Pierson)

ad Pacem etiam fr. 66 dubitanter rettulit Meineke

Ήδυχάρηc

Ώονuιn νocabulum finxit poeta non ut certum quoddam hominum genus sed ut unum
hominem tecte significaret. Platoni tamen quem notaή putabat Meinekius nec ipsa nota apta
est (apta fuisset saeculo fere post Theophrasto) nec credo personatum fabulae nomen dedisse
eum qui fr. 16 suo nomine appellatur' Κaibel. propter Peronis mentionem fr. 17 (νίd. ad
Admetum) hanc quoque comoediam non ante a. 380 actam fuisse arbitratur Geissler p. 77

14 (13)

καi cτfjτ' έφεξfjc κεcτρέων vfjcτιc χορόc

λαχάνοιcιν ωcπερ χfjνεc έξενιcμένοι

Athen. VII p. 308 Α (ε{δοc κεcτρέων ο{ νήcτειc) ύπολαβών δέ Μυρτίλοc· καi cτητ' έφεξηc,
εφη, κατά τόν Θεοπόμπου Ήδυχάρην, κεcτρέων - έξενιcμένοι
1 καi cτητ' Α: εcτη δ' Kock (imperativum fortasse Athenaeus, ut suis poetae νerba
insereret, ηονaνίt'): κίicτητ' Kaibel ms.: εcτηκ' Blaydes Αdν. 11 p. 328
1 νίd. ad Ar. fr. 72 et ad Eub. fr. 68,2 2 de ansere 'herbili' νίd. Marx ad Lucil. 1106,
J. Haussleiter, Der Vegetarismus ίη der Antike (1935) p. 189
716 THEOPOMPUS

15 (14)

φέρε cύ τά καταχύcματα
ταχέωc κατάχει τοϋ νυμφίου καi τηc κόρηc.
(Β.) ευ πάνυ λέγειc

Schol. (REΘNBarb Rs, Sud. ιc 878, Tzetz. IV 1 p. 173) Ar. Plut. 768 (φέρε νυν {ουc' είcω
ιcομίcω ιcαταχύcματα / ωcπερ νεωνήτοιcιν όφθαλμοίc εγώ) τών γαρ νεωνήτων δούλων τών
πρώτον είcιόντων είc τήν οίιcίαν, η άπλώc τών εφ' ών οiωνίcαcθαί τι αγαθόν εβούλοντο,
(μάλιcτα δέ τfjc νύμφηc add. Kock) ιcαί (ώc ιcαί επί Ald.) του νυμφίου, παρά τήν έcτίαν
τραγήματα (τά τρ- EΘNBarb) ιcατέχεον εic cημείον εύετηρίαc, ώc ιcαί (ιcαί om. Ε) Θεό­
πομπόc φηcιν (deficit R) εν Ήδυχάρει (om. Rs, Tzetz.)· φέρε - λέγειc. Harp. p. 171,11
Dind. (s. ν. ιcαταχύcματα) δτι τών νεωνήτων οί δεcπόται τραγήματα ιcατέχεον Άριcτοφάνηc
Πλούτωι δηλοί (ιcατεχείτο δέ ex epit. add. Dindorf) ιcαί τών νυμφίων, ώc Θεόπομποc
...
Ήδυχάρει (-χάρει codd. KBG, -χαρειτα cett.; fab. nomen om. epit., unde Phot. p. 145,7-
10). cf. Hesych. ιc 1525
1 φέρε cύ codd.: φέρε δή cύ vel νυν Dobree Adv. 11p. 143 2 ταχέωc ιcατάχει EΘBarb,
Sud.: ταχέωc ιcατάχεε NRs: ιcατάχεε ταχέωc Tzetz. 3 ( = Ar. Plut. 800) om. Rs, Tzetz.

16 (15)

εν γάρ έcτιν ούδέ εν,

τώ δέ δύο μόλιc εν έcτιν, ωc φηcιν Πλάτων

Diog. Laert. ΠΙ 26 φηcί δ' Ήραιcλείδηc (νίd. Wehrli ad Sot. fr. 13) δτι νέοc ων (sc.
Πλάτων) οϋτωc ήν αιδήμων ιcαί ιcόcμιοc ωcτε μηδέποτε όφθfjναι γελών ύπεράγαν· τοιουτοc
δ' ων δμωc έcιcώφθη ιcαί αύτόc ύπό τών ιcωμιιcών (Steinhausen Κωμ. p. 69). Θεόπομποc
γουν (ούν φηcιν F) εν Ήδυχάρει (αύτοχ- Ρ, αύτόχαρι F et sine accentu Β, corr. Casaub.)
φηcίν (om. F) οϋτωc· εν - Πλάτων
2 τώ Β: τό FP φηcίν F: φηcι ΒΡ

1 sq. Phaed. p. 96 Ε significari probabiliter statuit Meineke, ad scholas a Platone habitas,

sive recte poeta philosophi mentem intel\exerit sive ridicule perverteήt, referre mavult Κaibe\

17(16)

Athen. XV p. 690 Α (post Anaxandr. fr. 40 Κ.) μνημονεύει του μυροπώλου τούτου του
Π έ ρ ων ο
c ιcαί Θεόπομποc εν Άδμήτωι (fr. 1) ιcαί Ήδυχάρει. sequitur Antiphan. fr. 35 Κ.
 Ήδυχάρηc - Θηcεύc 717

Θηcεύc

post a. 390 acta est fabula. cf. fr. 19 et vid. Geissler p. 74sq. Theseum scήpserunt Sophocles
Euripides Achaeus, cognomines comoedias Aήstonymus Anaxandήdes Diphilus

18 (17)

ϊξηι δέ Μήδων γαίαν, ενθα καρδάμων

πλείcτων ποιείται καί πράcων αβυρτάκη

Phot. (b, z)66 = Lex. Bachm. p. 6,12 αβυρτάκη· ύπότριμμα βαρβαρικόν έκ δριμέων
α
cκευαζόμενον, φημi (φημi om. Phot.) έκ καρδάμων καi cκορόδων καi cινάπεωc καi cτα­
φίδων, ώι πρόc κοιλιολυcίαν έχρώντο (deficit Phot.). Θεόπομποc Θηcεί· ϊξηι - αβυρτάκη.
εcτι καi έν Κεκρυφάλωι Μενάνδρου τοϋνομα (fr. 247 Koe.). Sud. α 103 = Schol. (Δ) Luc.
Lexiph. 6 (p. 197,1 R.) αβυρτάκη · ύπότριμμα βαρβαρικόν, καταcκευαζόμενον διά πράcων
καi καρδάμων καi ρόαc κόκκων καi έτέρων τοιούτων, δριμύ δηλονότι (δριμέων Schol.
Luc.). Θεόπομποc Θηcεί· ηξει - αβυρτάκη. εcτι δέ καi έν Κεκρυφάλωι Μενάνδρου
τοϋνομα (fr. 247 Koe.). Eust. ίη Od. p. 1854,18 κείται, ώc ... Διονύcιοc λέγει (Ael. Dion.
α 8), καi παρά Θεοπόμπωι αβυρτάκη ύπότριμμά τι δριμύ, βαρβαρικόν, διά πράcων καi
καρδάμων καi κόκκων ρόαc καi έτέρων τοιούτων. φηci γουν· ηξει - αβυρτάκη. Παυcανίαc
δέ (α 4) καi από cινάπεωc καi cταφίδων εϊναί φηcι τό τfjc αβυρτάκηc ύπότριμμα, ώι καi
πρόc κοιλιολυcίαν έχρώντο. cf. Schol. Luc. 1.1.(p. 196,26) αβυρτάκη· cκεύαcμα βαρβαρικόν
διά καρδάμου καi πράcων. Νυμφόδωροc δέ έν τρίτωι Βαρβαρικών νόμων (fr. 19 Muell.,
FHG ΙΙ p. 380) φηcίν, ώc λυτικώι κοιλίαc χρfjcθαι τούτωι τούc βαρβάρουc
1 ϊξηι Bekker Απ. Gr. Ι p. 323,30: ξη Lex. Bachm.: ηξει Sud., Schol. Luc., Eust.: ηξειc
Meineke cf. Polyz. fr. 2 2 πλείcτων Sud. (praeter Α), Schol. Luc., Eust.: πλείcτον
Lex. Bachm., Sud. Α: πλείcτου Desrousseaux, Mel. Navarre (1935) p. 147 (cf. πολλου
ποιουμαι Plat. Prot. p. 328 D): πλείcτη Kock: θλαcτών Edmonds

Thesea ex infeήs rediturum alloquitur Hercules' Dobree Adv.

1 cf. Cratin. fr. 222 sq.
ΙΙp. 318. Bergkio poeta finxisse visus est Thesea expulsum patήa a populari aliquo viro se
ad Persas conferre, cui nescio quis praecipit, quod iter sit insistendum' (Rel. p. 409) 2
αβυρτάκη Pher. fr. 195. vid. Doehήng p. 4, R. Schmitt, Orientialia Jacques Duchesne-
Guillemin emerito oblata (1984) p. 465 sq.

19 (18)

[Plut.] vit. Χ orat. p. 839 F (de Isaeo) μνημονεύει δ' αότου Θεόπομποc ό κωμικόc έν
τώι Θηcεί
718 THEOPOMPUS

20 (19)

Athen. 111p. 82 C φα υ λ ίων δέ μήλων μνημονεύει Τηλειcλείδηc (fr. 4, ubi νίd.)

ιcαi Θεόπομποc εν Θηcεί

21 (20)

Antiatt. p. 83,6 α ό τ ό κ α κ ο c· ο{ον έαυτόν κολάζων. Θεόπομποc Θηcεί

'hac significatione . . . nunc ποπ legitur nisi apud Christianos scriptores' Sicking p. 46,
exemplis ποπ allatis. longe diνersum quod Phryn. ecl. p. 11,14 habet αότόιcαιcον εοιιcε τώιδε

ad Theseum Kaibel rettulit fr. 74 et Phot. p. 226,11-14; 17-227,4

Κάλλαιcχροc

'idem homo Ophelionis fabulae nomen dedisse νidetur (Athen. ΠΙ p. 106 Α). Callaeschrum
unum e CD memorat Lysias 12,66, sed tamquam hominem obscurae memoriae; fuerunt eius
nominis satis multi, partim haud dubie e Cήtiae prosapia' Kaibel. "Theopompi Callaeschrus
potest etiam nomen fictum esse ίη hominem specie pulchrum, mente turpem. cf. Ήδυχάρηc'
Kock. νίd. Breitenbach p. 52 sq.

22 (21)

ού φηcιν εtναι των έταιρων τάc μέcαc

cτατη ριαίαc

Ρο!!. ΙΧ 59 (codd. F, ABCL) τά δέ cτατηροc ίίξια cτατηριαία (-ρίδια codd., cοπ. cod.
Brux. 60 ίη marg. teste Kuehn) φαίηc ίίν, ώc Θεόπομποc (deficiunt ABCL) εν Καλλαίcχρωι·
οϋ - cτατ.
1 οό Salm. De modo usur. (1639) p. 259 ('νelut Corinthi' Κaibel): οϋ F φαcιν Salm.
(Meineke de ώc Θεόπ. εν Καλλ. πού φηcιν cogitaνit, coll. Ρο!!. Χ 180 ωcπερ που ιcαi Θεόπ.
εν Άλθαίαι) έταιρών Casaub. Animadν. p. 530,58: έτέρων F 2 cτατηριαίαc Salm.:
-ρίδαc F cf. νerba a Polluce praemissa et 60 τό δραχμηc ίίξιον δραχμιαίον
1 sq. cf. Epicr. fr. 3,12. 18 et Eup. fr. 247
 Θηcεύc - Καπήλιδεc 719

23 (22)

ήρίcταμεν· δεί γάρ cυνάπτειν τον λόγον

Athen. Χ p. 422 F -423 Α καi ηρίcταμεν δ' είρηκεν ... Θεόπομποc Καλλαίcχρωι· ηρί­
cταμεν- λόγον

vid. Ar. fr. 260 et 513

24 (23)

ίχθύων δέ δή
ύπογάcτρι', ώ Δάματερ

Athen. 1 VII p. 302 Ε δταν δέ καi Θεόπομποc έν Καλλαίcχρωι λέγηι (δτι δταν Θ. λέγηι
CE) {χθύων - Δάματερ, παρατηρητέον δτι έπi {χθύων μέν ύπογάcτριον λέγουcι, cπανίωc
δ' έπi χοίρων καi τών άλλων ζώιων. 2 IX p. 399 D (post Stratt. fr. 5) Θεόπομποc Καλλαίcχρωι
(Κ. om. CE)· {χθύων - Δάματερ. sequitur fr. 52
1 δέ δή om. 2 CE 2 ύπογάcτρι', ώ 2 Schweigh.: -τρίωι 2Α: -τριον ώ 1ACE: -τρια
2
CE Δάματερ 1ACE: διαματερ 2 Α: om. 2 CE

2 Eust. ίη Od. p. 1385,54 τό ώ Δάματερ τό θαυμαcτ(ικ)όν, δ κείται καi παρά τώι κωμικώι
(Plut. 555. 872), Δωρικόν μεν δν φιληθέν δέ ε{c κοινήν χρηcιν τοίc Άττικοίc. vid. ad Epicr.
fr. 8,2 sq.

Καπήλιδεc

Geissler p. 67 cum add. p. χνίί, Schmid Ι 4 p. 1631

720 THEOPOMPUS

25 (24)

Λεωτροφίδηc ό τρίμετροc ώc t λεόντινοc t

εϋχρωc t τε φάναι t καi χαρίειc ωcπερ νεκρόc

Schol. (RVEΓ) Ar. Αν. 1406 (1405 βούλει διδάcκειν ... / Λεωτροφίδηι χορόν πετομένων
όρνέων;) έπειδή καi ούτοc των cφόδρα λεπτών, η δτι καi ούτοc διθυραμβοποιόc κουφοc
... τινέc δέ δτι κουφοc καi χλωρόc ήν ώc εοικέναι δρνιθι. Θεόπομποc δέ εν ταίc Καπήλιcι
(-λίcι Ε, -ληcιV, -ληιcι R)· Λεωτροφίδηc - νεκρόc
1 ό RVEΓ: δή
Bothe τρίμετροc RVE: -μεροc Γ: -πεδοc Hennann ap. Mein. V 1 p. 54:
-νεκροc· Κaibel: -μνεωc (om. ώc) Kock: κρουcίμετροc (om. ώc) Herw. Obs. p. 35: τροχίλοc
White ώc λεόντινοc V: ώc -ίνοc ΕΓ: om. R: ώc Λεόντιοc Bergk Rel. p. 407 (coll. Plat.
loco quem infra exscήbemus): ώc Λεοντίωι Hennann: δc Λεοντίωι Empeήus Opusc. p. 310
(Kaibel): Λεοντίωι Herw. (Kock): ώc Λεόντιχοc Fritzsche ap. Toeppel 1857 p. 20 2 om.
R τε φάναι V: τε φαναι ΕΓ: πεφάνθαι Meineke: πέφανται Herw.: πέφηνε Empeήus:
φανείται Edmonds: τιc εφάνη Bothe: τ' εφάνη τιc White: τ' αν εφάνη Κaibel τε φαίνεται
χαρίειc θ' Kock ωcπερ νεκρόc del. Kaibel

1 Λεωτροφίδου λεπτότερα Henn. fr. 36,3 Plat. rep. IV p. 439 Ε ώc αρα Λεόντιοc ό
Άγλαίωνοc ανιών έκ Πειραιώc ύπό τό βόρειον τείχοc εκτόc, αίcθόμενοc νεκρούc παρά τώι
δημίωι κειμένουc, ίiμα μεν ίδείν επιθυμοί, ίiμα δέ αυ δυcχεραίνοι καi ιiποτρέποι έαυτόν,
καi τέωc μάχοιτό τε καi παρακαλύπτοιτο, κρατούμενοc δ' ούν ύπό τηc έπιθυμίαc, διελκύcαc
τούc όφθαλμούc, προcδραμών πρόc τούc νεκρούc, ίδού ύμίν, εφη, ώ κακοδαίμονεc, εμπ­
λήcθητε του καλου θεάματοc. Wil. Plat. 1p. 2551 ( 4 p. 1981)

26 (25)

ελεφαντοκώπουc ξιφομαχαίραc καi δόρη

Ρο!!. VII 158 (codd. FS, Α, C) εϊρηται δέ καi ξιφομάχαιρα ή μεγάλη μάχαιρα (ή μ. μ.
om. C) εν Θεοπόμπου Καπήλιcιν (καi πηλίcιν C)· ελεφ. - δόρη. ενιοι γάρ ουτωc είρηcθαι
τά δόρατά φαcιν (φαcιν om. FS). Id. Χ 145 (codd. ABCL) Θεόπομποc δέ έν Πόλεcιν (δέ
εν Π. om. Α) ελεφ. ξιφ.
έλεφαντικοποc FS δόρη C: δόρυ FSA

Lucianus Gall. 26 descήbit tragicos histriones εχονταc ξίφη ελεφαντόκωπα. cf. Alc.
fr. 350,1 sq. V. ελεφαντίναν λάβαν Hesych. ξ 80 ξιφομάχαιρα· ή μεγάλη μάχαιρα. vid.
fr. 8, Ar. Thesm. 1127, IG 13 343-346. 349-351. 353-357 (trad. Parthenonis a. 434/3 sqq.)
don. 20, ΙΙ 2 1380 (ca. a. 400), 8 δόρη Aesch. fr. 74,7 R., [Eur.] Rhes. 274
 Καπήλιδεc 721

27 (26)

η μετάδοc η μέτρηcον η τιμήν λαβέ

Schol. (RΕΓ) Ar. Ach. 1021a (Sud. μ 809) τό δέ (τό δέ om. R, Sud.) μέτρηcον οΙον (άντί
του R, om. Sud.) δάνειcον. ιcαί Ήcίοδοc (op. 349)· εό μέν μετρείcθαι παρά γείτονοc, εό δ'
άποδουναι. ιcαί Θεόπομποc Καπήλιcιν (-ληcιν R, -λιcον ΕΓ, -λοιc Sud.)" tj - λαβέ
tj 1 om. R, Sud. tj τιμήν λ. tj μετρ. Sud. Α

cf. Hesych. μ 1122. 'ηοη potest μετρείν esse i.q. δανείζειν, nisi ipsa sententia hoc planum
fiat: aut cede mίhί de tuo aut metίre quantum dederis (scil. ut restituam aliquando) aut νende'
Kaibel. vid. West ad Hes. 1.1.et de λαβέ Headlam ad Herond. 7,101

28 (27)

κολάcομαί c' εγώ

καi τόν cόν 'Άττιν

Phot. (z) α
3131 = Sud. α 4355 = Lex. Bachm. p. 161,28 'Άττιν (-ην Lex. Bachm.), ουχί
'Άττιδα (-ια Phot., Sud., -εια Lex. Bachm., corr. Edmonds). Δημοcθένηc (deficit Phot.)· ...
(18,260; verba ad illustrandum accusativi formam inutilia cum ipso nomine Demosthenis
om. Lex. Bachm.). Θεόπομποc Καπήλιcι (-ίcι Sud.)· ιcολάc. - 'Άττιν
1 ιcολάcομαί c' εγώ Porson ap. Τουρ Emend. IV p. 459: -μαί γ' εcω Sud.: -μεγ' εcαι Lex.
Bachm. 2 iiττην Lex. Bachm.

2 'amasίum tuum' interpretatur Meineke, prob. Schneidewin Phil. 3 (1848) 2545

29 (28)

Zenob. vulg. IV 44 Έ c τ ία ι θύει c (ίcτεια θύειc cod.)· ή παροιμία τέταιcται επί των
μηδενί ραδίωc μεταδιδόντων. δι' εθουc γάρ i'ιν τοίc παλαιοίc, δπότε εθυον Έcτίαι (ίcτεια
cod.), μηδενί μεταδιδόναι τήc θυcίαc. μέμνηται ταύτηc Θεόπομποc έν Καπήλιcιν (-οιcιν
cod.). Theopompi memoria abest a ceteήs proverbiorum collectionibus
'Theopompus usus erat attica forma Έcτίαι' Meineke. sic Zenob. Ath. ΠΙ 74, Diogen. 11
40 et IV 68, D 1, Prov. Coisl. 213, Eust. ίη Od. p. 1579,43, Hesych. ε 6393, Phot. ε 2028,
Sud. ε 3214, Apost. VII 100; {cτία Prov. Bodl. 509, Diogen. Vind. ΙΙ 95
c[ fr. 27. 71 et vid. ad Eup. fr. 301

ad Cauponas sunt qui referant etiam fr. 66 et 71

722 THEOPOMPUS

Μηδοc

de tempore vid. ad fr. 31. Geissler p. 77sq. cum add. p. xviiisq.

30 (29)

παρ' έμοί τα λίαν μειράκια χαρίζεται

τοίc ήλικιώταιc

Schol. (CDEFGPQ) Pind. Pyth. 2,78 a (11 p. 44,10 Dr.) χαρίζεcθαι γαρ ιcυρίωc λέγεται τό
cυνουcιάζειν, ωcπερ (ώc
DGQ) Θεόπομποc εν Μήδωι (δήμωι EFQ) εicάγει τόν Λυ­
ιcαβηττόν λέγοντα· παρ' -ήλιιcιώταιc
1 λίαν codd.: λεία Bergk ap. Mein. V 1 p. cxix (cf. Plat. fr. 60)
1 sq. 'ίη Lycabetto fortasse lupanar erat a masculis scortis frequentatum' Meineke. cf.
Dover Gr. Homosex. p. 87 de verbo χαρίζεcθαι (Ar. Equ. 517, Eccl. 629) vid. Sud. χ 110
cum loc. sim.

31 (30)

ώc ποτ' έκήληcεν Καλλίcτρατοc υίαc 'Αχαιών,

κέρμα φίλον διαδούc, δτε cυμμαχίαν έρέεινεν·
ο{ον δ' ού κήληcε δέμαc λεπτόν 'Ραδάμανθυν
Λύcανδρον κώθωνι, πριν αύτώι δώκε λεπαcτήν

Athen. ΧΙ p. 485 C (post. fr. 41) ιcαi εν Μήδωι· ωc - λεπαcτήν

2 διαδούc Dindorf: διδούc Α 3 ο{ον Casaub.: οίον Α (ο{ον Mus.) 4 λύcανδρον Α
(pro adiectivo habendum esse coni. Κaibel ίη schedis): λυcάνιον Meineke ed. min. (coll.
Hesych. λ 1439) ιcώθωνι Α: -α Bergk Rel. p. 240 (vid. ad Cratin. fr. 252), neg. Κaibel ms.
('ιcώθων brevius et vilius poculum quam lepasta')

1 de Callistrato vid. ad Eub. fr. 10,1. Eupolide teste (fr. 102,6) semper έιcήλει Peήcles
facundia sua; idem nunc largitione dicitur aliquando effecisse Callistratus (cf. Plut. vit.
Dem. 13,3), qui et ipse magnum ίη oratoήbus nomen habuit (Dem. 18,219 et 19,297 cum
schol., vid. Swoboda RE Χ 2 p. 1730,45) υ{αc 'Αχαιών fin. vers. apud Homerum frequens,
Β 370 etc. 2 ερεείνειν, quod Homero est 'interrogare', hic valet 'rogare', 'petere' (de
Hom. hy. Merc. 533 ambigitur, cf. LSJ s. ν. cum Suppl. p. 62) 3 Hom α 13 τόν δ' ο{ον
κτλ., cf. ΙΙ 140 Ε 801 μικρόc ... δέμαc
 Μηδοc - Νεμέα 723

de foedere anni 378/7 Callistratique ίη illo partibus νίd. ad Hen. fr. 5,11. hanc enim
cυμμαχίαν dici recte intellexit Kaibel ms. cf. IG 112 43 = SIG 3 147,15 εάν τιc βόλ[ηται] ...
'Αθηναίων cύμμαχ[οc εΙναι κα]i των cυμμάχων, 70 των τε ουcών πόλεων cυμμαχίδων τά
όνόματα, καi ητιc αν άλλη cύμμαχοc γίγνηται, 93 έκόντεc π[ρο]cχωρώcι. Diod. XV 28,2 sqq.;
29,7; 30,1 sq. 'Rhadamanthi' sub persona quis lateat ignoratur

32 (31)

Athen. ΧΙ p. 481 D (κ υ μ βία) Νίκανδροc δ' ό Θυατειρηνόc (343 F 14 Jac.) τό χωρic

ώτίων ποτήριον ώνομακέναι Θεόπομπον εν Μήδωι. sequitur Philem. fr. 87

Νεμέα

'meretήcis nomen fuit' Meineke I p. 241, 'at ea Νεμεάc dicitur Athen. ΧΙΙΙ p. 587 C' Kock
(Hyperid. fr. 142 J., νίd. Preller ad Polem. fr. 3), quod nomen Theopompi fabulae restituen-
dum esse censet Geissler p. 79 sq. (cum add. p. xix). Breitenbach p. 160
Aeschyli tragoediae utrum Νέμεα titulus fueήt an Νεμέα (aut urbs aut Archemoή mater)
dubitatur, vid. TrGF 111p. 261

33 (32)

(Cπ.) χώρει cύ δεύρο, Θηρικλέουc πιcτόν τέκνον,

γενναίον ε{δοc· δνομά cοι τί θώμεθα;
άρ' ει κάτοπτρον φύcεοc, ην πληρεc δοθηιc;

[1-11] Athen. ΧΙ p. 470 F (Θηρίκλειοc) καταcκευάcαι δέ λέγεται τήν κύλικα ταύτην

Θηρικληc ό Κορίνθιοc κεραμεύc, άφ' ου καi τοϋνομα εχει (εcχε CE), γεγονώc τοίc χρόνοιc
κατά τόν κωμικόν Άριcτοφάνη (cf. test. 18b). μνημονεύει δέ τηc κύλικοc Θεόπομποc μεν
έν Νεμέαι οϋτωc (fab. nom. om. CE)· χώρει - πρώτον. [1] Phot. p. 91,10 = Ει gen. ΑΒ
(Et. magn. p. 451,29) = Sud. θ 353 Θηρικλέουc τέκνον- κύλιξ, ijv λέγεται πρώτοc κερα-
μεϋcαι Θηρικληc vid. Eub. fr. 30
2 post γενναίον defic. CE τί θώμεθα; Casaub.: το θωμεθα Α 3 ι'iρ' εl Coraes ap.
Schweigh.: άρει Α φύcεοc Porson Not. Ar. p. 180: -ωc Α (cf. var. lect. Ar. Vesp. 1458 et

1 sqq. poculum alloquitur Spinther ut lucernam Praxagora Aήstophanea init. Eccl., Fraen-
kel Plautin. im Plaut. p. 102 1 Ar. Eccl. 730 χώρει cύ δεϋρο, κιναχύρα Soph. OC
1322 πιcτόc Άταλάντηc γόνοc 3 Aesch. fr. 393 R. κάτοπτρον είδουc χαλκόc έcτ', ο{νοc
724 THEOPOMPUS

ουδέν ποτ' άλλο. δευρο δή, γεμίcω c' εγώ.

s γραυ Θεολύτη, γραυ. (Θε.) τί με καλείc cύ; (Cπ.) φιλτάτη,
ιν' άcπάcωμαι. δευρο παρ' έμέ, Θεολύτη,
παρά τόν νέον ξύνδουλον. ούτωci καλώc.
(Θε.) Cπινθήρ τάλαc, πειραιc με; (Cπ.) ναί, τοιουτό τι·
φιλοτηcίαν δε (τήνδε) cοι προπίομαι.
ιο δέξαι· πιουcα δ' όπόcον αν cοι θυμόc ήι,
έμοi παράδοc τό πρώτον

vid. ad Eub. fr. 67,9) 4 γεμίcω c' Abresch, Dilucid. Thuc. (1755) p. 97: γε μιcώ cε Α
5 cύ φιλτάτη Α: cύ, φίλτατε; : : Schweigh. (ίη app. cήt.): cέ, φιλτάτη Kock (ίη loquendi
vicibus Jacobsium secutus Spicil. obs. p. 63) 6 ϊν' Porson Adv. p. 124 et Jacobs: τίν
Α 8 τάλαc, πειραιc με; : : ναί Villebrune: ταλα cπειραιc μεναι Α 9 τήνδε add. Mei-
neke προπίομαι Mus.: προcπ- Α 11 πρωτον Α: περιττόν Jacobs Addit. p. 254: λοιπόν
Meineke: περιόν Kock

δέ νου. νίd. Gow ad Theocr. 29,1 4 ουδέν ποτ' liλλο Stratt. fr. 49,2 Ar. Eccl. 952
δεύρο δή, δεύρο δή, φίλον έμόν γεμίcω coni. aor., cf. Eur. Ba. 341 δεύρο ... cτέ-
ψω 5 γραυ vocativo praemittitur ut alibi παι (vid. ad Euang. fr. 1,8), δούλη Herond. 8,1.
: : τί με καλειc; : : Ar. Pac. 255, cum voc. Nub. 223 6 άcπάζου με Ar. Eccl. 971.
975 δεύρο παρ' ήμαc Eccl. 695 7 Ar. Pac. 745 ό cύνδουλοc (ίη comoediis) ούτωcί
καλώc Men. fr. 257 Koe. 8 Cπινθήρ (Cπίν- scripsit Jacobs ίη ΑΡ VI 306,9 et VII 177, cf.
Lehrs De Arist. stud. Hom. 3 [1882] p. 287) servi nomen est ίη Men. Asp. 230, vid. Austin ad
loc. et de PSI VI 615 (ex tab. Zenonis) R. Scholl ΖΡΕ 63 (1986) 279 τάλαc 'audax', vid.
vLeeuwen ad Ar. Plut. 706, V. Schmidt Herond. p. 36-39 (et 92 de 5,55 Πυρρίηc τάλαc).
Ar. Plut. 1067 πειραι ... cε, vid. vLeeuwen ad Equ. 517 9 Ar. Ach. 985 λαβέ τήνδε
φιλοτηcίαν, Dem. 19,128 φιλοτηcίαc προϋπινεν Plaut. Pers. 775 (servus ad servam lenoni
interceptam) hoc mea manus tuae poclum dat, ut amantem amanti decet 10 δέξαι ut ίη
Calliae fr. 9 Soph. ΕΙ. 1319 ωc cοι θυμόc

Όδυccεύc (vel -fίc)

εν Όδυccευcιν (fr. 37) etiam ίη fr. 35 et 36 restituendum esse coni. Bergk Rel. p. 413. de
titulo plurali vid. ad Cratini (νοl. IV p. 192), de singulaή ad Eubuli fabulam (vol. V p. 231).
cf. praeterea Theopompi tituli Πηνελόπη et Cειρηνεc et vid. S. Favazza, Di alcune commedie
antiche di fonte omeήca (Catan. 1903) p. 79-94
 Νεμέα - Όδυccεύc 725

*34 (33)

χιτωνά μοι
φέρων δέδωκαc δαιδάλεον, δν ηικαcεν
αριcθ' ~Ομηροc κρομμύου λεπυχάνωι

Eust. ίη Od. p. 1863,50 τό ρηθέν λέπυρον καi λεπύχανόν φαcιν εύρηcθαι παρά Θεοπόμπωι
τώι κωμικώι, ειπόντι ώc έκ προcώπου του Όδυccέωc τό χιτώνα - λεπυχάνωι.
τό δ' αύτό καi λόπιcμα είρηται. ex Ar. Byz. Π. των ύποπτευομ. μή ειρηcθαι τοίc παλ., cf.
Mill. Mel. p. 428 (fr. 29 Sl.)
2 δαίδαλον Eust.: corr. Meineke 3 κρομύου Eust.: cοπ. Meineke
1 sqq. Hom. τ 232 (Ulixes falso adsumpto nomine Aethonis Penelopae mariti tunicam
describit) τόν δε χιτών' ένόηcα περί χροί cιγαλόεντα, / οΙόν τε κρομύοιο λοπόν κάτα
ιcχαλέοιο. coll. τ 241 sq. (καί οί έγώ ... δώκα ... χιτώνα) satis audacter Kaibel coniecit duos
coram Penelopa colloqui Ulixes, verum scilicet et Aethonem illum Ulixem personatum, 'qui
quamquam numquam fuit a poeta tamen ridicule fingi potuit vere vivus'
ad Ulixem rettulit Meineke (etiam de Penelopa cogitari possit)

35 (34)

Ευριπίδου ταριcτον, ου κακώc εχον,

τάλλότρια δειπνεiν τόν καλωc ευδαίμονα

Athen. IV p. 165 Β καi Θεόπομποc δ' έν Όδυccεί εφη· Εύρ. - εύδαίμονα

1 τ' ίίριcτον Α (ίentaculum,
cf. Ar. fr. 517,2): 'cτ' ίίριcτον Bergk Rel. p. 412: τc'iρ' έcτiν
Meineke: τό ρηθέν Emperius Opusc. p. 346: τόδ' έcτiν Blaydes Adv. 1 p. 58, τουτ' έcτiν 11
p. 91 (cf. Men. Asp. 427)
1 Eur. fr. 894 Ν. cf. Nicostr. fr. 29, Diph. fr. 60,1, Philem. fr. 153 2 totum versum
ex Euripidis fabula satyrica petitum esse existimaverant Bergk et Meineke. 'δειπνείν lusui
comico debetur, Euripidem φεύγειν vel simili verbo usum esse suspicor' Nauck TGF 1 p. 508,
prob. Gomperz SB Wien 83 (1876) 579 ( = Hellenika I p. 254) vid. ad Eub. fr. 72 et
Cratin. iun. fr. 4
726 THEOPOMPUS

36 (35)

ϊνα μή τό παλαιόν τοϋτο καi θρυλούμενον

δι' ήμετέρων cτομάτων ( )
είπω cόφιcμ', δ φαcι παίδαc Λεcβίων
εύρείν

Schol. vet. (RVΓ) et Tήcl. (Lh) Ar. Vesp. 1346 a μέλλουcαν ήδη λεcβιείν τούc ξυμπόταc:
παρά τό ίcτορούμενον, δτι παρά Λεcβίοιc τουτο πρώτον ή (ή om. R) γυνή επαθεν (deficit
R). καi παρά Θεοπόμπωι έν Όδυccεί (όδυcεί V)· ίνα - εύρείν
1 θρυλλούμενον Lh 2 δι' secl. Wil. ms. 'si sunt Theopompi verba, altera pars
versus excidit' Dindorf. διά των cφετέρων cτομάτων sic scripta post εύρείν (4) transponenda
esse coni. Blaydes Adv. 11 p. 91 3 παίδαc VΓ: -εc Lh
trimetros audit Bothe, dactyloepitήtos Κaibel (praeeunte Meineke, qui versum 4 εύρείν
( u u - u u - ) versui secundo respondisse sumpsit)

1-3 ίνα μή εϊπω Plat. rep. VI p. 507 D 1 cf. Anaxipp. fr.1,4sq. Κ. τά μεν παλαιά
καi θρυλούμενα / αρτύματα 3 νίd. ad Pher. fr. 159

37 (36)

λάcιον έπιβεβλημένοc

Ρο!!. VII 74 Θεόπομποc δ' έν Όδυccευcιν έ π i διακόνου εφη λ. έπ. Erot. voc. Hipp.
λ 22 λάcιον· όθόνιον, ώc Θεόπομποc εν Όδυccεί (-είαι codd.). καi Άρτεμίδωροc ό γραμ­
ματικόc έν ταίc Λέξεcί φηcι λινουν ϋφοc δαcύ εlναι. cf. Hesych. λ 369 λάcιον· ϋφοc τό
δαcύ

ad Ulixem etiam fr. 73 rettulit Meineke, FGrHist 115 F 354 (Schol. Lycophr. 806) Θεό­
πομπόc φηcιν δτι παραγενόμενοc ό Όδυccεύc καi τά περί την Πηνελόπην έγνωκώc άπηρεν
είc Τυρcηνίαν καi έλθών ώικηcε την Γορτυνίαν, ενθα καί τελευται ύπ' αυτών μεγάλωc
τιμώμενοc Radtke, De Lysimacho Alexandrino, diss. Argent. 1893, p. 55

Παίδεc

'argumenti pars videtur sobήa et pudica puerorum educatio fuisse. de tempore ηοη constat'
Κaibel. νίd. Geissler p. 57 cum add. p. χνί. cognominem fabulam scripsit Philemo
 Όδυccεύc - Παίδεc 727

38 (37)

τηνδi περιζωcάμενοc ώιαν λουτρίδα

κατάδεcμον η βηc περιπέταcον

Poll. 1 VII 66 (codd. FS, Α) τό δέ περί τοίc αίδοίοιc, ου μόνον γυναικων αλλά καi ιiνδρων,
όπότε cύν ταίc (όπόταν cύν FS, όπότε ταίc Α) γυναιξί λούοιντο, ώιαν λουτρίδα (deficit Α
usque ad fin. νers. 1) εοικε Θεόπομποc ό κωμικόc έν Παιcί (πίicι FS) καλείν είπών· τήν
- περιπ. 2 Χ 181 (codd. FS, ABCL) τό μέντοι δέρμα ώι ύποζώννυνται αί λουόμεναι
γυναίκεc η οί λούοντεc αϋτάc, ώιαν λουτρίδα εξεcτι καλείν, Θεοπόμπου (deficit Α usque
ad fin. νers. 1) εiπόντοc εν Παιcίν (πίicιν FS)· τήν - περιπ.
1 τηνδί ed. pr. 1 : τήν δή Poll. 1 : τήν δέ Poll.2 2 καταδεcμωνίβηc 1FS περιπέταcον
Ρο!!. 2 : -cτον Poll. 1 : προπέταcον Kock

1 sq. cf. Pher. fr. 68

39 (38)

πάντ' άγαθα δή γέγονεν άνδράcιν έμηc άπό cυνουcίαc

Heph. ench. 13,2 (π. παιωνικου) p. 40,14 Consbr. έπιτηδεύουcι δέ ενιοι των ποιητων τούc
πρώτουc καλουμένουc παιωναc παραλαμβάνειν πλήν τfic τελευταίαc χώραc, είc tjν τόν
κρητικόν παραλαμβάνουcιν· οϋτω γουν τό πολυθρύλητον τετράμετρον cυντιθέαcιν ... 5
p. 42,8 ώι δή εφαμεν τρόπωι cυνεχωc κεχρηcθαι αϋτούc επί του τετραμέτρου ... τούτωι καί
έπi του πενταμέτρου Θεόπομποc ό κωμικόc έχρήcατο έν Παιcίν, άφ' οο καi Θεοπόμπειον
καλείται· πάντ' - cυνουcίαc

Ar. Ach. 982 (item ίη paeonibus) πάντ' άγάθ' εχονταc, νίd. ad Pher. fr. 113,2 ·apertum
est poetam de se ipso loqui' Meineke (hoc ίη stropha paeonica fecit Ar. Vesp. 1284-1291),
cf. Bergk Rel. p. 416 sq.; dubitant Kaibel (Ίoqui potest Comoedia, potest Virtus, potest
Socrates sim.'), Goossens REA 42 (1940) 160 (coryphaeo coll. Ar. Αν. 708 νersum tήbuens),
Renehan Stud. ίη Gr. Texts (1976) p. 85 sq. (Εiρήνην νel Πλουτον νel Πόλιν νerba facere
arbitratus)

40 (39)

Schol. (VE) Ar. Αν. 1569 (de L a e s p ο d ί a, post Stratt. fr. 19) διό καί κατά cκελων
έφόρει τό ίμάτιον, ώc Θεόπομποc έν Παιcί (παιίicι Ε, -άcιν V)

ad Παίδαc etiam fr. 70 rettulit Bergk

728 THEOPOMPUS

Παμφίλη

fabula meretήcia (Breitenbach p. 117 sq., Geissler p. 77 cum add. p. χνίίί), ab ipso poeta
fort. retractata (νίd. ad fr. 42). cognominem comoediam scripsit Alexis

41 (40)

cπόγγοc, λεκάνη, πτερόν, λεπαcτή πάνυ πυκνή,

ην έκπιουc' ακρατον Άγαθου Δαίμονοc
τέττιξ κελαδεί

Athen. ΧΙ p. 485 Β (post Philyll. fr. 5) Θεόπομποc Παμφίλψ cπόγγοc - κελαδεί. νίd.
fr. 42
1-2 πυκνή, ijv Schweigh.: πυκνήν Α
1 νίd. ad Cratin. fr. 271 et Eub. fr. 48 2 cf. fr. 99 et vid. Nicostr. fr. 19 3 'ut cicada',
vid. ad Cratin. fr. 56

42 (41)

λεπαcτή μάλα cυχνή,

ην έκπιουc' ακρατον Άγαθου Δαίμονοc
περίcτατον βοώcα τήν κώμην ποεί

Athen. ΧΙ p. 485 Ε Θεόπομποc Παμφίληι· λεπαcτή - ποεί. νίd. fr. 41

2 ijv Schweigh.: ην Α περιcτατόν Α: corr. Dindorf

1 Antiphan. fr. 97 Κ. πάνυ cυχνή cφύραινα 3 Men. fr. 448 Koe. βοών ποιεί τω την
πόλιν διάcτατον. cf. Eup. fr. 188 et Telecl. fr. 37 κώμην dici urbis regionem coll. Lex.
Bekk.v p. 274,30 arbitratur Kaibel
versus fragmento 41 simillimos ex altera fabulae editione decerptos esse coni. Schweig-
haeuser. possunt eidem versus fuisse, si ν. 1 pήmitus scήptum aut πάνυ πυκνή sive cυχνή
aut μάλα cυχνή sive πυκνή librarios immutavisse et versus tertios sic coniungendos esse
sumas τέττιξ κελαδεί (καi - υ - υ - υ - ) / περίcτατον κτλ.
 Παμφίλη 729

43 (42)

αύτη δ' εκείνη πρότερον έξηπίcτατο

παρά τηc έπιτήθηc

Phot. ε 1756. 1757 = Et. gen. ΑΒ (Et. magn. p. 366,11) έπιτήθη (-ή Et.) ή τήc τήθηc (-ήc
Et.) μήτηρ (deficit Et. Α) ... έπιτήθη (om. Et.)· ώc έπίπαπποc. Θεόπομποc (-ποπποc Et.
gen.) Παμφίληι- αύτή - έπιτ. (ρητορική sc. λέξιc add. Et. magn.)
1 αϋτη Et. gen. έξεπίcτατο Et. gen. 2 περί Et. gen. έπιτήθηc Phot.: -ήc Et.

2 Lex. Bekk.ν p. 254,10 έπιτήθη· ή μήτηρ τήc μάμμηc. cf. Ael. Dion. ε 60, Ar. Byz.
fr. 220- 223 Sl.

44 (43)

τούτων άπάντων ό ραχιcτηc Δημοφών

Phot. p. 484,4 = Sud. ρ 62 ραχίζειν· τό άλαζονεύεcθαι, καί ραχιcτήc ό άλαζών. Θεόπομ­

ποc Παμφίληι· τούτων - Δημοφών
Hesych. ρ 160 ραχιcτήρ· ψεύcτηc, άλαζών. μεγαλουργόc, μεγάλα κακουργών, μεγάλα
ψευδόμενοc. Antiatt. p. 113,7 ραχίζει· άντί του μεγάλα ψεύδεται. Δείναρχοc κατά Δημο­
κλέουc (or. ιχχχ p. 338,30 S.)
Choήcii de Demophonte adulescente dissoluto sed post nuptias libidinum intemperantiam
exuente fabellam (5,17 p. 85 sq. F.-R.) ad Theopompi comoediam refert Foerster. Δημοφών­
τοc nomen ίη ηονa saltem comoedia seni convenire coll. Plaut. Cist., Merc., Ter. Phorm.
monet Suess p. 102

45 (44)

Ρο!!. Χ 49 (codd. FS, ABCL) Θεόπομποc ό κωμικόc (defic. FS) έν Παμφίληι cα ν δ άλ ια

εϊρηκεν, άλλ' επί γυναικόc
730 THEOPOMPUS

Πανταλέων

'de auctore fabulae dubitatum esse testatur Pollux (ad fr. 46). audacius Meinekius et
Bergkius Pantaleontem planum famosum intellegi volunt, quem Chrysippo sane antiquiorem
(Athen. XIV p. 616 Α) Theopompus num videήt nescimus. neque enim video cur Lysiae
orationem (fr. 210. 211 S.) ίη illum Pantaleontem scήptam esse contendant. haud pauci
fuerunt eiusdem nominis homines' Κaibel. vid. Breitenbach p. 95 sq.

46 (45)

ώνητιών τό δέρμα του θηρόc

ράψαc δλον
cάξαι κνεφάλλων

Poll. Χ 41 (codd. FS, CL) εi δέ καi τό κνέφαλλον μή επi του τυλείου τιc ακούειν
βούλοιτο, ωcπερ ή πολλή χρηcιc εχει, άλλ' επi του έμβαλλομένου πληρώματοc, δ γνάφαλον
καλουcι, προcχρήcεται τώι ρηθέντι έν Πανταλέοντι Θεοπόμπου, εi καi άμφιcβητείται τό
δρίίμα· προειπών γάρ ό ποιητήc ών. - θηρ. έπήγαγε ραψ. - κνεφ.
1 ώνητιών τό FS: ώνητο CL δέρμα του θηρόc CL: δέρμα του F: δερματοc S 3
κνεφάλ(λ)ων FS: γναφάλ(λ)ω(ι) CL
1 ώνητιίίν Poll. ΠΙ 80, cf. Theophr. char. 23,7 3 vid. Plat. fr. 104

47 (46)

Poll. ΙΧ 16 εξω δέ πόλεωc καi ίίντρα καi cπήλαια καi cπηλαιώδειc ύποφυγαί· καi
Θεόπομποc εν Πανταλέοντι καi c π η λάδι ον είρηκεν
Eust. ίη Od. p. 1552,31 δτι δέ ωcπερ cπηλαίου καi προcκεφαλαίου καi τυχαίου ύποκο­
ριcτικά cπηλάδιον προcκεφαλάδιον τυχάδιον, οϋτω καi έλαίου καi έλάδιον, δηλουcιν οί
τεχνικοί. Ει. gen. Α (Et. magn. p. 240,3) κεφάλαιον κεφαλαίου κεφαλάδιον, cπήλαιον
cπηλαίου cπηλάδιον. οϋτωc ούν καi (γραία add. Reitz.) γραίαc γράδιον, χωρic του ι
Theopompum cπ η λά ι δ ι ον scripsisse censet V. Schmidt coll. Schwyzer I p. 265 sq.
 Πανταλέων - Πηνελόπη 731

Πηνελόπη

Penelopam tragoediam scήpserunt Aeschylus et Philocles. cf. Theopompi titu\us Όδυccεύc

(vel -fjc)

48 (47)

κ:αί cε τηι νουμηνίαι

αγαλματίοιc αγαλουμεν αεi καi δάφνηι

Phot. (b, z) α 163 = Lex. Bachm. p. 12,10 (post Herm. fr. 8, ubi vid.) Θεόπομποc
Πηνελόπηι (-ωι codd.)- καi - δάφνηι
1 τfjι Phot.: του Lex. Bachm.
1 νουμηνίαι Ar. Vesp. 96, cf. Ach. 999 1 sq. similia Mercuήo pollicentur agήco\ae Ar.
Pac. 396 καί cε θυcίαιcιν ίεραίcι προcόδοιc τε μεγάλαιcι διά παντόc, ώ δέcποτ' άγαλουμεν
ήμείc άεί. ίη Theopompi fabula Ulixem et Penelopam sacra polliceή Apollini, cum eius die
festo procorum caedes facta sit (Hom. φ 258, cf. τ 307), susp. Kaibel

49 (48)

κ:αi την ίεράν cφάττουcιν ήμών δέλφακα

Athen. XIV p. 657 Α (post P\at. fr. 56) Θεόπομποc Πηνελόπη~- καi - δέλφακα
ήμών cφάττουcιν Α: transp. Jacobs Addit. p. 344

impiam procorum audaciam notaή indicavit Bothe

50 (49)

Athen. IV p.183 Ε μνημονεύει δέ του τριγώνου τούτου ... καi Θεόπομποc έν Πηνε­
λόπηι
νίd. ad Pher. fr. 47
732 THEOPOMPUS

Cειρηνεc

cognorninern cornoediarn scripsit Nicophon. cf. Theopornpi Όδυccεύc (νe\ -ηc)

51 (50)

αύλεί γαρ cαπρά

αϋτη γε κρούμαθ' ο{α τάπi Χαριξένηc

Phot. ε 1797 = Et. gen. Β (Et. rnagn. p. 367,21) έπi Χαριξένηc· αυλητρic ή Χαριξένη
άρχαία καi ποιήτρια κρουμάτων, οί δέ καi μελοποιόν. Θεόπομποc Cειρηcιν· αυλεί -
Χαριξένηc
2 κρούμαθ' ο{α Meineke: -μάτια codd.: -μάτι' οΙα Meineke 111 p. 98 (cf. V 1 p. 55): -μάτι'
αττα Cobet Obs. p. 20 τά έπi codd.
1 cαπρόν .. . άντί του άρχαίου καί παλαιοί\ Schol. Ar. Pac. 554 a, νίd. Eup. fr. 478
2 Ρο\\. IV 83 μέρη δ' αυλημάτων κρούματα, cf. ΑΡ XVI 8,2 (A\c. epigr. 18 G.-P.) Cratin.
fr. 153

52 (51)

θύννων τε λευκά Cικελικών ύπήτρια

Athen. ΙΧ
p. 399 D (post fr. 24) έν δέ Cειρηcιν (fab. norn. orn. CE) ύπήτρια καλεί τά
ύπογάcτρια λέγων οϋτωc· θύννων - ύπήτρια
λευκά Κaibel: -ων ACE cf. Arist. hist. an. IV 10 p. 537" 21 τά λευκά ύποφαίνονταc,
vid. Aubert-Wirnrner ad loc. et Thornpson, Fishes p. 81 Cικελικών Α: Cικελών CE

53 (52)

ύποδου λαβών u- u τάc περιβαρίδαc

Schol. (RΓ)
Ar. Lys. 45 (Sud. π 1080) ύποδήματοc ε{δοc α{ (εlδ. ύπ. αί Γ, orn. Sud.)
περιβαρίδεc, ώc (ώc orn. Sud.) Θεόπομποc έν Cειρηcιv- ύποδου - περιβαρίδαc
ύπ' όδου Schol. Γ τάc Schol., Sud. GM: orn. Sud. V: ταc(δi) Cobet Νον. \ect. p. 144:
(cύ τάcδε) τάc Blaydes Αdν. 1 p. 59, (ταcδi cύ) τάc II p. 91: (άνύcαc τι) τάc Kock, co\l.
Ar. Vesp. 1158
 Cειρηνεc - Cτρατιώτιδεc 733

vid. ad Ceph. fr. 4,3 et de part. λαβών post imperativum Fraenkel Beob. p. 142 (cf. Ar.
fr. 280)

54 (53)

φρυγεύc, θυεία, λήκυθοc

Poll. 1 VII 181 (codd. FS, Α) άγγεiον δέ ώι ενέφρυγον ό φρυγεύc (ό φρ. οιη. FS)· Θεόπομποc
γουν εν Cειρηcι φρυγεύc, φηci (έν cήρει φηciν καi φρ. FS), θυiα, λήκυθοc. 2 Χ 109 (codd.
F, CL) τόν δέ φρυγέα ... ώc cκευοc μαγειρικόν, είτε τό αγγείον έν ώι εφρυγον, εϊτε τό
φρύγετρον, έν Cειρηcι ό κωμικόc Θεόπομποc ύποδηλοi λέγων- φρ. θ. λ.
φρυγεύc 1 Α, 2
CL: φρυγέc 2 F: καi φρυγεύc 1FS θυεiα ed. pr.: θυiα 1 Α, 2FCL: καi 1FS
c[ Polyz. fr. 6 et vid. Bluemner Techn. 12 p. 114

Cτρατιώτιδεc

'argumentum simile videtur fuisse Lysistratae et Ecclesiazusis, diversum vero ab Hermippi

fabula [vol. V p. 585]: salvam fore rem publicam, mulieres si militarent' Kaibel. vid. Geissler
p. 673 cum add. p. χνίί sq., Schmid 1 4 p. 1632

55 (54)

εγώ γάρ (αν) κώθωνοc εκ cτρεψαύχενοc

πίοιμι τόν τράχηλον άνακεκλαcμένη;

Athen. ΧΙ p. 483 Ε (κώθων) Θεόπομποc Cτρατιώτιcιν (Cτρ. οιη. CE)· εγώ - ανακεκλ.
1 γάρ αν Jacobs Addit. p. 261: γάρ ACE 2 πiοιμι τόν Schweigh.: πιόμαν τόν CE:
ποιμαντόν Α signum interrogationis posuit Casaub. (dubitat Whittaker p. 1821 , coll. Ar.
Lys. 113 sq.)
1 sq. orationis forma sim. Ar. Vesp. 1159 εγώ γάρ αν τλαiην ύποδήcαcθαί ποτε / εχθρών
παρ' ανδρών δυcμενη καττύματα; vid. Headlam ad Herond. 5,4 de cothone poculo
militari vid. Ar. Equ. 600, Crit. 88 Β 34 D.-K.; lngeb. Scheibler, JDAI 79 (1964) 79 'recusat
mulier victum castrensem, inprimis cothonis usum elegantiori corporis habitu officientem'
Kaibel ms.
734 THEOPOMPUS

S6 (55)

καίτοι τίc ούκ αν οΙκοc εό πράττοι τετρωβολίζων,

εί νυν γε διώβολον φέρων άνηρ τρέφει γυναίκα;

Ρο!!. ΙΧ 64 (codd. F, ABCL) παρά μέντοι Θεοπόμπωι εν Cτρατιώτιcι καi τό τετρώβολον

λαμβάνειν τετρωβολίζειν (τριωβ- Α) ώνόμαcται (defic. ABCL)· καίτοι - γυναίκα
1 οΙκοc Fritzsche, De mercede iudicum (Rost. 1839) p. 19: ε{κόc F πράττοι Junger-
mann: -ει F 2 ut numeή meliores fiant γε del. Dindorf ad Ar. Vesp. 684 (Ar. vol. 111
[1837] p. 494), ανήρ post γ(ε) transp. Porson Praef. Hec. p. χιν φέρων ... τρέφει Kuehn:
φέρειν ... τρέφειν F: φέρει ... τρέφειν ed. pr. γυναίκα ed. pr.: -αν F

1 Phot. p. 581,17 = Eust. ίη Od. p. 1405,29 (Paus. att. τ 24) τετρωβολίζων (-ειν
Eust.)-
τό δικαcτικόν τετρώβολον λαμβάνων (τό λαμβάνειν δικ. τετρ. Eust.). ί':γένετο γάρ, φαcί
(φαcί om. Phot.), καi τοcουτόν ποτε. de hac quattuor obolorum mercede iudiciali nil aliunde
cognitum. apud Theopompum sane de militum mercede agitur, quam mulierum militia
duplicaή facete fingit comicus. verae illi duorum obolorum mercedi accedebat τό cιτηρέcιον,
vid. Boeckh Staatsh. 3 1 p. 152. 340, Busolt-Swoboda Gr. Staatsk. 1 p. 2035, Tod Numism.
Chron. 7 (1947) 15 sq., Pήtchett The Gr. State at War 1 (1971) p. 18 sq. Eustathius pergit
καi τετρωβόλου βίοc παρά Παυcανίαι (τ 25), ιiντi του cτρατιώτου μιcθόc
e certamine (Whittaker p. 185, Gelzer Ag. p. 280). cf. fr. 57

S7 (56)

ή Θραcυμάχου (δ') ύμών γυνη καλώc έπιcτατήcει

Pήscian. inst. gramm. XVIII 213 (GrL 111p. 313,13) Attici ί':πιcτατήcει (ειτιcτ- R) ύμών
καi ήμίν. Θεόπομποc (Θεοποc V, Θεοιτοc R, εεοποc Μ, corr. Scaliger ίη ed. Scapulae
[Οχ. 1820] § 1051) Cτρατιώτιcιν· ή (-ΤΙΩΤΗCΙΝΗ VR, -ΤΩΤΗCΙΝΝ Μ, cοπ. Porson Praef. Hec.
p. χιν) - ί':πιcτατήcει
Θραcυμάχου Scaliger: ΟΡ- VR: €Ρ- Μ δ' add. Porson ΓΥΝΝ Μ καλώc Scaliger:
ΚΑΛΟC VRM €ITICTATHC€1 R

ex eodem certamine atque fr. 56 Thrasymachi nomen noster simili consilio delegit atque
Lysistratae Aήstophanes
 Cτρατιώτιδεc - Τειcαμενόc 735

58 (57)

Schol. Areth. (Β) Plat. apol. p. 18 Β (p. 420 Gr.) de Α η y t ο Socratis accusatore Θεόπομποc
δέ Cτρ[ατι]ώτιcιν έ μ β α δα ν αυτόν ε{πεν παρά τάc έμβάδαc, έπεi καi ~ Αρχιπποc Ίχθύcιν
(fr. 30 Κ.) είc cκυτέα αυτόν cκώπτει
έμβάδαν cod., corr. Meineke ed. min. p. χίν. έμβαδαc est qui έμβάδαc fabήcatur et vendit,
vid. Masson ΖΡΕ 9 (1972) 97. Davies Ath. Prop. Fam. p. 41

59 (58)

Ρο!!. ΙΙ 10 (codd. FS, Α, BC) προφερήc δέ λέγεται (δέ λ.

om. FSA) ό τωι μεν χρόνωι
νεώτεροc, τηι δέ δψει δοκων πρεcβύτεροc· Μ)
c κ λ η φ ρ ό c (cκλη:1όc ΑΒ) δέ (om.
(accedit
Α) ό έκείνωι πεφυκώc ύπεναντίοc (-ωc FS, ό τούτωι ύπεναντίοc BC, ό ψ{ε}ιλογένειοc Μ),
τουτον δέ καi (δν καi BC) νεοειδη αν είποιc (defic. BC). Θεόπομποc (deficit Μ) δέ αυτό έν
Cτρατιώτιcιν (έν Cτρ. om. Α) έπi γυναικόc είρηκεν ό κωμικόc. hinc Schol. Plat. Euthyd.
p. 271 Β (p. 121 Gr.), om. Theopompi memoήa

ad Cτρατιώτιδαc etiam fr. 82 rettulit Wil.

Τειcαμενόc

νίd. ad test. 2,5 et fr. 61. Meinekio (1 p. 242) fabula 'nomen traxisse videtur a Tisameno,
Mechanionis filio, auctore plebisciti, ex quo post solutum tήginta virorum dominatum Solonis
leges recognoscerentur (Andoc. 1,83, Lys. 30,28) ... nec diversus esse videtur ab eo quem ob
πανουργίαν cum Phaenippo coniungit Aήstophanes Ach. 603Ό νίd. Breitenbach p. 21- 23,
Geissler p. 65 cum add. p. χνίί

60 (59)

άλλ' ή μεν Είλείθυια cυγγνώμην εχει

ύπό τών γυναικών οόcα καταπλήξ τήν τέχνην

Harp. p. 171,6 Dind. (codd. Q, ΡΜΝΚ, accedit Pap. Ryl. 532 saec. 11/111,ed. Roberts vol.
111[1938) p. 169, col. ί 5-13 cum tab. 9) καταπλήξ· ό cυνεχωc πεπληγμένοc ... Θεόπομποc
Τιcαμενωι· άλλ' ή - τέχνην. ex epit. Phot. p. 144,4 = Sud. κ 713, om. fab. nomine
1 Ειλείθυια codd., Ει[ pap.: Ίλείθυα Herw. Coll. p. 67 (νίd. Threatte I p. 342- 344) εχει
codd. et pap.: εχοι Blaydes Adv. 1 p. 59, coll. Ar. Vesp. 368 2 την τέχνην codd. et pap.:
736 THEOPOMPUS

τηι τέχνηι Richards p. 76: τών λεχών Toup Emend. 1 p. 318: τήν γ' έμήν (sc. γνώμην, ut
Ar. Eccl. 153) Meineke Vind. Ar. p. 41 τώτα καταπλήξ γενομένη Kock

1 sq. 'Lucina, si ηοη potest omnibus partuήentibus adesse, facile veniam inveniet, cum tot
mulieres eodem tempore opem eius inplorantes aures ei obtundant. cυγγνώμην εχειν enim
ηοη solum est veniam dare, sed etiam accipere. Soph. Trach. 328. Eur. Phoen. 995' Kock.
'explicatio ambigua, aut obtusa adversus mulierum preces (sic Lys. or. 6,50) aut περιδεήc καi
όκνηρα την τέχνην, quippe quam artem mulieres quoque mortales exercerent' Kaibel.
Lucinae statuam a mulieήbus verberatam significaή coni. Lobel apud Roberts

61 (60)

τόν δέ Μύcιον
Άκέcτορ' άναπέπεικεν άκολουθείν αμα

Schol. (VΓ) Ar. Vesp. 1221 τόν Άκέcτορα (ώc add. cod. G) ξένον κωμωιδουcι τόν
τραγικόν (25 Τ 1 Sn.), δc έκαλεϊ:το Cάκαc (cάκοc codd., corr. Dindorf ap. Invernizi vol. ΧΙΙ
(1826] p. 555). Θεόπομποc Τιcαμενώι ού κοινώc ξένον, άλλα Μυcόν· τόν - ίiμα. Schol.
(VΕΓ 2 ) Ar. Αν. 31 Cάκαc· ούτόc έcτιν Άκέcτωρ, τραγωιδίαc ποιητήc (25 Τ 2 Sn.). έκαλεϊ:το
δέ Cάκαc δια τό ξένοc ε{ναι ... Θεόπομποc δέ τόν πάτερα αύτου Cάκα(ν) (cοπ. Dindorf)
προcηγόρευcε Τιcαμενώι (-μενον codd., cοπ. Kuster)· δ δέ αύτόc καi Μυcόν έκάλεcεν
1 τόν Γ: τό V

1 sq. cf. Metag. fr. 14 et vid. ad Cratin. fr. 92 άκολουθουc' ίiμα Ar. Plut. 701 ίη
Schol. Αν. de Τιcαμενόν cogitavit Kaibel, ut id verum patήs nomen fueήt et hic Tisamenus
fabulae nomen dederit (cf. Breitenbach p. 22)

62 (61)

Phot. p. 329,21 ό λ ό λ υ α c· τούc δειcιδαίμοναc έκάλουν οlωνιζόμενοι. Μένανδροc Δει­

cιδαίμονι (fr. 99 Koe.), Θεόπομποc Τιcαμενώι καi ίiλλοι
όλόλουc cod., corr. Naber coll. p. 329,18 δλολυv- Μένανδροc τόν γυναικώδη καi κατάθεον
καi βάκηλον et Anaxandr. fr. 34,4 Κ. vid. etiam Hdn. Π. μον. λέξ., 11 p. 938,13 L. τα ειc
λυc λήγοντα καθαρόν εχοντα τό υ cυνεcταλμένον βαρύνεcθαι θέλει ... δλολυc τό προc­
ηγορικόν είτε τό κύριον
 Τειcαμενόc - Φι νεύc 737

Φινεύc

cognomines fabulas unam scήpsit Aeschylus, duas Sophocles

63 (62)

παϋcαι κυβεύων, μειράκιον, καi τοιc βλίτοιc

διαχρώ τό λοιπόν. κοιλίαν cκληρά.ν εχειc·
τά. πετραια τών iχθυδίων άπέcθιε.
ή τρύξ ίiριcτόν έcτιν εic εύβουλίαν.
s ταϋτ' ην ποηιc, ράιων εcει τήν ούcίαν

[1-5] Athen. XIV p. 649 Β ούκ έcθίειν cοι προcέταξα (dixerat cυμβουλεύω cοι άπεcθίειν)
... άλλα μή έcθίειν. τό γάρ ά.πεcθίειν οϋτωc είρηκεν έν Φινεί' δ κωμωιδιοποιόc Θεόπομποc·
παυcαι - ούcίαν.
[1-3) Athen. 1.1.epit. (CE) δτι ά.πεcθίειν τό μή έcθίειν δ ιcωμιιcόc που
Θεόπομπόc φηcιν· τοί'c - ά.πέcθιε (hinc Eust. ίη Od. p. 1753,27)
2 τό λοιπόν Α: τήν CE, Eust. cιcληράν ACE: ξηράν Eust. 3 ίχθυδίων Α: Ιχθύων
CE, Eust. 4 εύβουλίαν Α, contra 'Casauboni' (immo Scaligeή, ap. Cant. ms. 11 p. 26)
coniecturam εύκοιλίαν ut κατά τό ά.προcδόκητον dictum def. Grotius Exc. p. 971 ('quod
planius fort. fecit, certe facere potuit poeta inserto post ν. 3 alio versu tali μελαγχολαιc·
τουτ' αύτό c' ακρατοc ποεί', nam inter potandum bona consilia nascuntur' Kaibel ms.) 5
ταυτ' ην ποηιc Scaliger: ταύτην ποηc Α (cf. Ar. Nub. 1447 a Kockio emendatum) εcηι
Mus.
2 τοί'cι cκληράc τάc κοιλίαc εχουcιν Hipp. aph. 3,25 (IV p. 498 L.) 3 pisces saxatiles
ad sistendum vel siccandum alvum adhibebant medici; Hipp. affect. 43 (VI p. 252 L.) Ιχθύων
τούc πετραίουc cont. Coraes apud Schweigh. 4 Ar. Equ. 90 οΙνον cύ τολμαιc εic έπίνοιαν
λοιδορεί'ν; 5 medicorum formulam agnovit Coraes coll. Hipp. int. affect. 12 (VII p. 196 L.)
ταυτα ην ποιέηι, ρήϊον οίcει τήν νουcον. cf. etiam Philippid. fr. 18,2 et Luc. Lexiph. 20

ad Phineum etiam fr. 74 rettulit Rabe, fr. adesp. 493 Κ. Kaibel (sed vid. Radt ad Soph.
fr. 711)
738 THEOPOMPUS

Incertarumfabularumfragmenta

64 (63)

ωc cοι δοκείν
εΙναι τό πρόθυρον τουτο βαcανιcτήριον
τήν δ' οίκίαν ζητρείον η κακόν μέγα

Et. gen. Α (Et. magn. p. 411,36) post Eup. fr. 387 (ubi vid.) καi Θεόπομποc· ώc - μέγα
1 ωccοι Et. magn. Μ, ώc cοι Et. gen.: ωcτε μοι Herw. Obs. p. 36: fort. ωcτ' αν cοι Κaibel
(Όrationis forma qualis Eur. Tro. 432sq.') 2 πρόθυρον Et. magn.: -μον Et. gen. 3
οίκίαν Et. magn.: οίκείαν Et. gen. η κακόν μέγα codd.: η βάραθρον μέγα Kock: secl.
Κaibel

2 Vitr. VI 7,5 πρόθυρα graece dicuntur quae sunt ante ianuas vestibula, vid. ad Cratin.
fr. 42

65 (64)

έπί νομεν μετά ταυτα - υ - υ -

κατακείμενοι μαλακώτατ' έπί τρικλινίωι,
Τελαμώνοc οίμώζοντεc αλλήλοιc μέλη

Athen. epit. 1 p. 23 Ε (άνακείcθαι, κατακείcθαι) Θεόπομποc· έπίνομεν - μέλη

1 την επιδέξια suppl. Toeppel 1867 p. 5 (coll. Eup. fr. 354), ίiκρατον ήδέωc Kaibel ms.
2 τρικλινίου Blaydes Αdν. 11 p. 92 3 οiμώζοντεc CE: αίάζ- ('quo ήdiculi causa poeta
usus sit propter nomen Aiacis illa cantilena celebrati') Herw. Stud. p. 28, coll. (append. ad
Stud. crit. p. 26) Ar. Ach. 1195 αίακτόν {οiμωκτόν} άλλήλοιc μέλη CE: -ουc μέλει Kock

1 sq. Ar. Ach. 70 μαλθακώc κατακείμενοι (cf. Eub. fr. 107,1), 73 έπίνομεν 3 PMG 898.
plur. μέλη (cf. Cratin. fr. 254 Άδμήτου μέλοc, Ar. fr. 444 Άρμοδίου μέλοc) Κaibel inter-
pretatur 'talia quale est scolium de Telamone'. νίd. Reitz. Epigr. u. Skol. p. 27

66 (65)

τούc ~Ελληναc ηδιcτον ποτόν

έλευθερίαc γεύcαντεc δξοc ένέχεαν
 Incertae fabulae 739

Plut. vit. Lys. 13,7 ουκ έπιεικέc έδίδου (Lysander) τοίc ~Ελληcι δείγμα τfjc Λακεδαιμονίων
άρχηc. άλλά καί ό κωμικόc Θεόπομποc εοικε ληρείν άπεικάζων τούc Λακεδαιμονίουc ταίc
καπηλίcιν, δτι τούc - ένέχεαν· ευθύc γάρ ήν τό γεϋμα δυcχερέc καi πικρόν κτλ. Plutarchea
exornavit Theod. Metoch. misc. c. 116 p. 792sq. Μ.-Κ. Theopompum histoήcum perperam
pro comico substituens '
1 ήδίcτου ποτοϋ Madvig Adv. 1 p. 588, sed cf. Eub. fr. 136 2 τfjc έλευθερίαc codd.:
articulum del. Porson Adv. p. 300, ut versus decurrant (quibus init. ex Plutarchi verbis etiam
Λακεδαιμόνιοι δέ ταίc καπήλιcιν / είξαc' δτι accedere voluit)

1 sq. Thuc. 11 8,4 προειπόντων (των Λακεδαιμονίων) δτι τήν 'Ελλάδα έλευθεροϋcιν, cf.
IV 85,1 et vid. Busolt Gr. Gesch. 1112 (1904) p. 848,3, Ρ. Funke p. 27 sq.
ad Pacem referebat Meineke I p. 240 (sed dubitavit 11 2 p. 820), ad Cauponas C. Mueller
FGH I p. 333

67 (66)

αφωνοc έγένετο,
επειτα μέντοι πάλιν άνηνέχθη

Eust. ίη Od. p. 1604,4 (άνενεγκείν) δτι δέ καi άντί τοϋ άπέπνευcε κείται κατά Παυcανίαν
(α 122) δηλοί Θεόπομποc είπών· ίiφωνοc - άνηνέχθη. cf. Hesych. α 5063 άνηνέχθη·
άνήνεγκεν. έξ άφωνίαc καi λειποψυχίαc έφθέγξατο et Phot. α 1925 = Lex. Bachm. p. 96,1

2 Men. Sic. 368 αναφέρεται

histoήco tribuerunt C. Mueller (fr. 336, FGH I p. 331) et Jacoby (FGrHist 115 F 353),
sed vid. Erbse p. 422

68 (67)

τρώγουcι μύρτα καί πέπονα μιμαίκυλα

Athen. epit. 11 p. 50 Ε (μιμαίκυλα) Θεόπομποc· τρώγουcι - μιμαίκυλα. hinc Eust. ίη 11.

p. 211,12 (om. nomine poetae)
cf. Pher. fr. 158
740 THEOPOMPUS

69 (68)

κίiπειτ' ίδών άcφάραγον i':ν θάμνωι τινί

Athen. epit. 11 p. 62 Ε Κρατίνοc δέ διά του φ άcφάραγον όνομάζει (fr. 363,2, ubi vid.).
καi Θεόπομποc· κι'ίπειτ' - τινί. hinc Eust. ίη 11.p. 899,22

70 (69)

δic παίδεc οί γέροντεc όρθώι τώι λόγωι

Clem. Alex. strom. VI 19,5 (de furtis scήptorum) Θεοπόμπου ποιήcαντοc· δic - λόγωι,
καi πρό γε τούτου Cοφοκλέουc έν τώι Πηλεί· (fr. 487 R.) ... 'Αντιφών ό ρήτωρ λέγει·
(fr. 136 Bl., 87 Β 66 D.-Kr.) ... άλλα καi ό φιλόcοφοc Πλάτων (leg. 1 p. 646 Α)· ... ό γέρων
δic παίc γένοιτ' αν

vid. Cratin. fr. 28 versum ad Παίδαc rettulit Bergk Rel. p. 414 ('prorsus incerta con-
iectura' Kock)

71 (70)

είcω δραμών αίτηcον. (Β.) άλλ' ουκ εκφορά

Schol. (VEΘNBarb) Ar. Plut. 1138 c (έκφορά) χρώνται αυτώι ου κατ' ουδέτερον (ουκ
εcτιν ουδ- Ν, ου κατά τό δεύτερον V) πληθυντικόν (πληθοc V), άλλ' ένικώc κατά θηλυκόν,
ωcπερ Θεόπομποc· εϊcω - έκφορά
έκφορά VΕΘΝ: εκφορα Barb
Ar. Equ. 1110 τρέχοιμ' αν είcω Plut. 1138 : : άλλ' ουκ έκφορά.: : vid. ad Euphr.
fr.1,20sq.
ad Cauponas propter fr. 29 referebat Hemst.

72 (71)

ίiπνουc, ίiνευροc, άcθενήc, άνέντατοc

 Incertae fabulae 741

Ρο!!. 11 234 (νευρα, codd. FS, Α, BC) Θεόπομποc δ' δ ιcωμιιcόc ιcαi (ιcαi om. ABC)
ανευρον είρηιcεν· απνουc - άνέντατοc. Lex. Bachm. p. 95,3 άνέντατοc. Θεόπομποc· απνουc
- άνέντατοc
ανευροc, liπνουc Ρο!!. FS άνέντατοc codd.: άνέντεροc Bekker

73 (73)

δc αίμαcιολογείν ι'iριcτ' ήπίcτατο

Phot. (b, z) α 632 = Lex. Bachm. p. 52,4 α{μαcιολογείν. Θεόπομποc· δc - ήπίcτατο

δc Phot. (coniecerat Bast ap. Schaefer, Greg. Cor. [1811] p. 511): om. Lex. Bachm.

Laertem ίη fabula Ulixe descήbi coni. Meineke, cf. Hom. c 359 (α{μαcιάc τε λέγων ιcαi
δένδρεα μακρά φυτεύων) et ω 224sq. νίd. Gow ad Theocr. 1,47

74 (2Dem.)

ό δέ ταυρόc έcτιν άγόμενοc πρόc τώι νεώι

Lex. Mess. (Orus, Π. όρθογρ.)

fol. 281' 3 ed. Rabe RhM 47 (1892) 406 νεώι cύν τώι ι, ή
ένιιcή δοτική. Θεόπομπόc φη(cιν)· δ - νεώι. cf. Plat. fr. 88
φηcιν quod ab Ori ίη laudandis scήptoήbus usu abhoπet per compend. scήptum ('φ, cum
linea traducta, et η') re νera Φινεί fuisse susp. Rabe, Θηcεί Kaibel, taurum esse Marathonium
ratus quem νίνum secum ducebat Theseus, Apollini Delphinio immolandum (cf. Plut. Thes.
14,1, Call. fr. 259sq. Pf. = SH 288)

75

αίcχρώc άτιμώcαντεc έξελαύνετε

Phot. (Sz) α 3097 (post Phryn. fr. 63)· άτιμώcαντεc (άτιμόc- sz ex corr.) δέ Θεόπομποc·
αίcχρώc άτ. έξ.
άτιμόcαντεc sz ex corr.
Plat. apol. p. 30 D 1 άποιcτείνειε μεντίiν ίcωc η έξελάcειεν η άτιμώcειεν (sic Stob. 1111,
198, άτιμάc- codd. Plat.). cf. rep. VIII p. 553 Β 4 η άποθανόντα η ειcπεcόντα η άτιμωθέντα
(νar. lect. άτιμαcθ-). Dem. 21, 87 έιcβάλλει ιcαi άτιμοί
742 THEOPOMPUS

76 (72)

μαλθακωτέρα
πέπονοc cικυου μοι γέγονε

Athen. epit. 11p. 68 D (cικυόc) Θεόπομποc· μαλ. - γέγ. (hinc Eust. ίη 11.p. 211,15, om.
nom. poet.)
1 μαλθακωτέρα C, Eust.: μαλακ- Ε 2 γέγονε CE: -αc Eust.
1 sq. cf. Plat. fr. 65,4 et vid. Dover I p. 184 sq. (ad Aesch. fr. 264 R.) et ad Theocr. 7,120,
Henήchs ΖΡΕ 39 (1980) 21

77 (74)

άλλ' ει δοκεί, χρη ταύτα δρiiν· εύοδείν πορεύομαι

Zonar. p. 920sq. (Orus, fr. Α 50 Alp.) ευοδείν· εύρίcκω παρά τοίc Άττικοίc. Θεόπομποc·
άλλ' - πορεύομαι
ευοδείν πορεύομαι codd.: -ων πορ- Meineke: : : ευόδει. : : πορ- Fήtzsche 1857/58 p. 7:
-είν δ' έπεύ-χομαι Kock RhM 30 (1875) 404, coll. Ar. Pac. 1320 al. (recepit Κaibel) si
tradita recte habent, vid. Austin ad Men. Asp. 357
άλλ' ε{ δοκεί cοι Pher. fr. 163,3, ubi vid. ευοδία Ar. Ran. 1528 (Aesch. fr. 36,5 R.)
de metro νίd. Eup. fr. 391

78 (75)

- u δεcπότου πενέcτου ρυcά βουλευτήρια

Athen. VI p. 264 Α Θετταλών δέ λεγόντων πενέcταc τούc μή γόνωι δούλουc, δια πολέμου
(πόλεμον Α) δ' ήλωκόταc, Θεόπομποc ό κωμικόc άπο-ιρηcάμενοc τηι φωνηι φηcι· δεcπότου
- βουλευτήρια. ex epit. (Θεόπ. δ κωμ. έπi του άπλώc δούλου τίθηcι CE) Eust. ίη 11.
p. 1090,52 (κωμικόc τιc)
δεcπότου πενέcτου Α: δεcπότου πενεcτών Kock (coll. Eur. Heracl. 639 Ύλλου πενέcτηc):
δεcποτοπενεcτών Dobree Adv. 11 p. 313 (quo duce de -έcτου cogitabat Meineke)
Eur. fr. 830 Ν. λάτριc πενέcτηc. cf. Ar. Vesp. 1273 sq. Eur. ΕΙ. 490 ρυcώι γέροντι, cf.
Ar. Plut. 266 Eur. Andr. 446 Cπάρτηc ενοικοι, δόλια βουλευτήρια. Aesch. Pers. 170
cύμβουλοι λόγου / τουδέ μοι γένεcθε Πέρcαι (Περcών Blomfield) γηραλέα πιcτώματα.
sunt igitur ρυcά βουλευτήρια senes consiliarii nec potest probari Kaibelii sententia qui verba
 Incertae fabulae 743

δεcπότου πενέcτου ίη schedis 'servus si dominus fiat· interpretatur, quamquam sic recte
Athenaeus πενέcτου voce poetam 'abusum· esse dixisset, id quod multo difficiliorem expli-
catum habet si Bergkii interpretationem sequimur Rel. p. 405 'refero hunc versum ad Ad-
metum, potissimum quoniam δεcπότηc πενέcτηc de rege Thessalo, qui quamvis herus, infeήor
tamen servis esset [?], satis lepide et facete dictum est: servum autem loqui arbitror, qui senes
ab Admeto ίη consilium adhibitos ita compellat'. similiter sua enarrat Kock, 'vos, quos ex
penestis suis dominus ... sibi ίη consilium delegit'

79 (77)

τούc βιβλιοπώλαc t λεύcομαι

Zonar. p. 388 (Orus, fr. Α 19 Alp.) βιβλιοπώλην, ουχί βιβλοπώλην (βιβλιοπώλον codd.,
corr. Alpers coll. Phryn. praep. soph. p. 52,13 βιβλιοπώληc καi βιβλοπώληc) λέγομεν.
Θεόπομποc· τ. β. λ.
βιβλιοπώλαc codd.: βυβλ- Kock (vid. Cratin. iun. fr. 11) λεύcομαι codd.: πεύcομαι
Meineke: 'possis δ' εϊcομαι alia multa' Kaibel πρόc β. θεύcομαι Cobet Νον. lect. p. 144

80 (78)

Poll. ΙΙ 18 (codd. FS, Α, BC) γραυc, καi ώc Ίcαιοc

(fr. 151 S.) γεραιτέρα, γραια, καi ώc
Θεόπομποc ό κωμικόc π ρεc βυτ ι c φίλοι νο c, με θύcη, ο i νο μά χλ η, κο χώνη
1 γραυc om. Β καi ώc Ίc. om. BC γεραίτεροc Α γραια καi ώc ed. pr.: καi
γραια ώc FSA: γραια πρεcβύτιc καi ώc BC 2 οiνομάχλη Α: -κάχλη FSBC (cf. VI
21) κοχώνη C: κωχόνη Β: κοχόνη FS: κοχλώνη Α: χώνη Kuehn (coll. Ael. var. hist. ΙΙ
41): κορώνη Meineke ed. min.
πρεcβυτιc tantum Theopompi esse susp. Meineke, πρεcβυτιc φίλοινοc Kaibel Ar. Byz.
fr. 89 Sl. γραυc καi πρεcβυτιc ή αυτή

81

Phot. (z) α 3483 ά ψ ί μα χ ο c αν θ ρ ω π ο c· οΙον ό πάντα τρόπον άπτόμενοc μάχηc τfjc

δια χειρών. οϋτωc Θεόπομποc
cf. Phryn. praep. soph. p. 11,11 άνδρείοc καi άψίμαχοc καi θυμικόc. Antiatt. p. 79,13
άψίμαχον γερόντιον (ex comico poeta sumptum ducit Sicking p. 26)
744 THEOPOMPUS

82 (79)

Poll. VII 190 Θεόπομποc δέ γυναίιcαc ναυτίδαc (λέγει). Phot. p. 289,22 ναυτίδαc·
γυναίιcαc, ώc ναύταc
ναύτιδαc scribendum esse censet Ρ. Menge p. 83. 95, cf. Lobeck Phryn. p. 256, Wack. ΚΙ.
Schr. ΙΙ p. 1144sqq., Redard Les noms grecs en -τηc, -τιc (1949) p. 7 ναύτριαι Ar. fr. 858
ad Cτρατιώτιδαc rettulit Wil. ms. (ad Mein.). de comico dubitat Mein. ed. min., quod a
Polluce hic nudum nomen ηοη addito ό ιcωμιιcόc ponatur

83 (80)

Poll. VI 85 Θεόπομποc ... ό ιcωμιιcόc εϊρηιcεν ό ρ νι θ ( ε) ίων λε ιc ά ν η ν (cοπ. Nauck

Phil. 6, 1851, 416)
νίd. Ar. fr. 843 altilium lanx Lucil. 1175 Μ.

84

Phot. (z) α 2807 άρίδαιcρυc, ιcαi ά λ ί δα ιc ρ υ c· ό έπίφοροc ειc τό δαιcρύειν. οϋτωc

Θεόπομποc
Tsants. p. 150 άλίδαιcρυc aut ex dissimilatione explicandum esse censet aut ίη άλίδαιcρυc
mutandum, sive άλι- 'salsum' valeat (Theocr. 23,24 άλμυρά ιcλαύcειc, Hesych. α 3199 άλμυρά
δάκρυα· χαλεπά, πικρά) sive ad ίiλιc referendum sit. de eadem voce ίη Pap. Οχ. 2259
disputari conicit sic lecta et suppleta (p. 151) ] . ι παραπληcίω[c ιcέχρη]ται τηι λέξει.
[άρί]δαιcρυc δε διττό[ν. άλίδα]ιcρυc δε παρ' ένίοι[c· ό] μεν γάρ Καλλίμαχ[οc] (fr. 700 Pf.) ή
δ' ετι ιcαi λίην άριδ[ά]ιcρυοc φηcίν, Αιcχύλ[οc] δέ διά του λ παρά τό q[λιc] ποιήcαc εφη
(Pers. 947 ?). άλλά [ταϋ]τα μεν όποτέρωc ε .[

85 (82)

Phot. (b, z) α 1903 = Sud. α2361 = Lex. Bachm. p. 92,25 ανεχε· άντi του (ά. του om.
Phot. b) πάρεχε. Θεόπομποc
ανεχε πάρεχε iuxta posita Eur. Tro. 308, Cycl. 203, Ar. Vesp. 1326
 Incertae fabulae 745

86 (84)

Ρο!!. 111124 (codd. FS, Α) άπωνηθήcεται δέ τό (δέ ιcαί Α) πεπράcεται (-ιicθαι FS)
Θεόπομποc εϊρηιcεν δ ιcωμιιcόc. cf. Hesych. α 6911 = Phot. α 2585 et 2761 = Lex. Bachm.
p. 129,24

87 (85)

Lex. Bachm. p. 143,15 ά ρύ βα λλ oc (άρί- cod.)· ου μόνον παρά Cτηcιχόρωι (PMG 206)
ιcαί lίλλοιc Δωριευcιν, άλλα ιcαί έν Ίππευcιν Άριcτοφάνουc (1094)· ε{τα ιcαταcπένδειν κατά
τήc ιcεφαλfjc (άρυβάλλωι. •• •>Θεόπομποc

88 (86)

Phot. (z) α 3263 = Lex. Bachm. p. 168,26 αυτόχειρα· ου τόν έαυτόν άνελόντα μόνον,
άλλά ιcαί επί του πράξαντοc δτιουν τήι αύτου χειρί. οϋτωc Θεόπομποc ιcαί (deficit Phot. z,
succedit sz) Άριcτοφάνηc (Αν. 1135, Lys. 269; deficit Lex. Bachm.) ιcαί Πλάτων (leg. VII
p. 824 Β) ιcτλ.

89

Phot. β 34 β ά ιc χ ου c· τούc ιcλάδουc. οϋτωc Θεόπομποc

Hesych. β 127 = Lex. Bekk.v p. 224,32 (Et. magn. p. 185,14) βάιcχοc ... ιcλάδοc δ έν ταίc
τελεταίc. Schol. Ar. Equ. 408 a (Sud. β 57) βάιcχουc έιcάλουν ... ιcαί τούc ιcλάδουc οϋc ο{
μύcται φέρουcιν. νίd. West, Hes. Works and Days (1978), p. 374sq.

90

Phot. γ 20 Γαλήνη· έταίραc δνομα. οϋτω Θεόπομποc. Hesych. γ 99 Γαλήνη (-ίνη cod.)·
όνομα κύριον έταίραc
νίd. Philetaer. fr. 9,6

91 (87)

Ρο!!. 11175 (post Cratin. fr. 440) ιcαί δ ου λ ο πρέπει α Θεόπομποc ό ιcωμιιcόc
746 THEOPOMPUS

92 (89)

Eust. ίη Od. p.1910,10 δτι δέ καi γυναικείον μόριον cημαίνει ό κένταυροc δηλοϋcιν
ο{ παλαιοί (Ael. Dion. κ 20), φέροντεc καi χρfjcιν Θεοπόμπου ειc τούτο (sequitur Suet. Π.
βλαcφ. 22 Taill., vid. Ar. fr. dub. 972). Phot. p. 155,1 κένταυρον· τό μόριον, η τό γυναικείον
αιδοίον. οϋτω Θεόπομποc

93 (90)

Phryn. ecl. 151 κυνίδιον λέγε· Θεόπομποc δέ δ κωμωιδόc ίiπαξ που κυνάριον εΙπεν
(hinc Thom. Mag. p. 201,13 R.)
cf. ecl. 398 λιθάριον πάνυ φυλάττου λέγειν, λιθίδιον δέ λέγε. indulgentius praep. soph.
p. 84,22 κυνάριον καi κυνίδιον δόκιμα. vid. Ar. fr. 904. Κυνάριον comoedia Timothei

94 (93)

Poll. VI 25 ή δέ γυνή μεθύcη (cf. fr. 80 et Pher. fr. 186), καi με θ ύ c τ ρ ι α παρά Θεοπόμπωι
τωι κωμικωι

95 (94)

Poll. 11139 (codd. FS, Α, BC) ή δ' έκ (έκ om. FS) παρθενίαc τινi γεγαμημένη (γημαμένη
Α) πρωτόποcιc έκαλείτο (FGrHist 374 F 1) ... καi π ρ ω τόπε ι ρο ν δ' ωνόμαcε (λέγουcι
BC omissis reliquis) Θεόπομποc ό κωμικόc
cf. Men. Sic. 372 παρθένοc γ' ετι, / απειροc ανδρόc

96 (95)

Poll. V 98 (codd. FS, Α, C; τά περί τωι τραχήλωι) τανθαρυcτοi (κανθειρυcτοi C,

καθειρ- FS, ρυcτοi post spat. vac. Α, corr. Kuehn) δρμοι παρά Θεοπόμπωι τωι κωμικωι,
ών κατεκρέμαντο λίθοι τινέc, ώc από τfjc κινήcεωc ωνομάcθαι
Hesych. τ 138 τανθαρυcτόc· ό τρόμου παραcκευαcτικόc. vid. Valck. Animadv. ad Amm.
(1739) p. 119 sq.
 Incertae fabulae - Dubia 747

97 (96)

Ρο!!. 11 122 (codd. FS, Α, BC; άπό λόγου deήvata) παρά δέ Θεοπόμπωι (-πέμπτωι Β) τώι
κωμικώι (om. BC) ύπολογείν (-λέγειν BC)

Dubia

98

Gellius XV 20,1 Euripidi poetae matrem Theopompus (115 F 397 Jac.) agrestia o/era νen­
dentem victum quaesisse dicit
Vit. Eur. 3 p. 3,15 Schw. ο{ τηc άρχαίαc κωμωιδίαc ποιηταi ώc λαχανοπώλιδοc υ{όν
κωμωιδοϋcι (Ar. Thesm. 387 Ευριπίδου τοϋ τηc λαχανοπωλητρίαc, cf. 456, Ach. 478, Equ.
19, Ran. 840, adesp. fr. 2 Dem.). vid. Jacoby ad Philoch. 328 F 218

99 (76)

Schol. (VΓ) Ar. Vesp. 525 b (Άγαθοϋ Δαίμονοc) εθοc δέ ήν, δπότε μέλλοι ή τράπεζα
αϊρεcθαι, Άγαθοϋ Δαίμονοc έπιρροφείν, ώc Θεόπομπόc φηcιν (115 F 406 Jac.)
ad fr. 41 pertinere susp. Meineke vid. Nicostr. fr. 19

100 (98)

Phot. p. 595,2 τό νϋν εΙναι· παρέλκει τό εΙναι. Θεόπομποc

legitur apud Xen., Plat., Aήst. (Ath. rep.)

101 (81)

Phot. (b, z) α 1057 = Lex. Bachm. p. 77,13 liλυποc· δ μή λυπούμενοc. λέγεται (λέγει
Phot.) δέ καi άλύπη τοc. Θεόπομποc (115 F 399 Jac.)
Soph. Trach. 168 άλυπήτωι βίωι
748 THEOPOMPUS

102 (3 Dem.)

[Hdn.] Philet. 84 άμύνεcθαι λέγοντεc ουκέτι κ:αi την α μυν αν (λέγουcιν), εl μή Θεόπομ­
ποc ίίπαξ (sequitur Soph. fr. 1112 R.). comico trib. Cohn RhM 43 (1888) 414
Phryn. ecl. 13 αμυναν μή εϊπηιc, άλλ' εic ρήμα μεταβάλλων άμύναcθαι

103 (83)

Phot. (b, z) α1957 = Sud. α2507 = Lex. Bachm. p.97,14 άνθήλιοc· ή cελήνη (cf.
Hesych. α 5134). κ:αi τό άποcκ:ίαcμα τijc του ήλίου άνταυγείαc. ένίοτε δέ κ:αi τό μίμημα η
άντάλλαγμα, ώc Θεόπομποc (115 F 400 Jac.)
άντήλιοc probat Phryn. praep. soph. p. 25,19. νίd. Lobeck ad Soph. Aiac. 805, Fraenkel
ad Aesch. Ag. 519 et cf. Posidipp. fr. 42

104

Phot. p. 582,14 τετύχηκ:εν· ο{ον cυμβέβηκ:εν . . . τό μέντοι γ ε γ ρ ά φ η κ: εν παρά Θεο­

πόμπωι (115 F 403) κ:αi αλλοιc βάρβαρον

105

Eust. ίη 11.p. 368,36 ίcτέον δέ κ:αi δτι ου μόνον ή των κ:αρβάνων ήτοι βαρβάρων λέξιc
έκ: των Καρων εlλijφθαι δοκ:εί, άλλα κ:αi oi παρά τωι Παυcανίαι κ:άρδακ:εc (κ: 14), δ έcτι
cτρατιωται περί Άcίαν ... Αϊλιοc Διονύcιοc οϋτω φηcί (κ: 11)· κ: ά ρ δα κ: ε c ουκ: ίδιόν (ου
δίκ:αιόν Eust., corr. Latte ap. Erbse) τι γένοc, αλλά oi μιcθου cτρατευόμενοι βάρβαροι,
παρά Θεοπόμπωι
οιη. Jacoby; comico trib. Erbse p. 422 νίd. Merkelbach, Mithras (1984) p. 31 sq.,
J. Ν. Bremmer BICS Suppl. 52 (1987) 38 sq.

106 (88)

Antiatt. p.104,15 κ:αταραι· άντi του έλθείν. Θεόπομποc (115 F 265 Jac.)
Hesych. κ: 1772 κ:ατήραμεν· ηλθομεν. νίd. νLeeuwen ad Ar. Αν. 1288
 Dubia 749

107 (91)

Phot. p. 200,7 Λ ά {μ} β δα· έπί ταίc άcπίcιν οί Λακεδαιμόνιοι έπέγραφον, ωcπερ οί
Μεcήνιοι Μ ... οϋτωc καί Θεόπομποc (115 F 402 Jac.)
νίd. Eup. fr. 394

108 (97)

Pήscian. Inst. gramm. VII 7 (de vocativo nominum Graecorum ίη 'es' productam termi-
nantium), GrL II p. 289,14 Theopompus (posuίt} Χάρη pro Χάρηc (chare pro chares codd.)
IG 112 13049 (aetat. imp.) Χάρη χρηcτέ χαίρε confert V. Schmidt. vid. W. Schulze ΚΙ.
Schr. p. 87 ΑΡ VI 308,3 (Ascl. epigr. 27 G.-P.) τόν κωμικόν ... Χάρητα (Χρέμητα Bergk},
cf. Plaut. Τήη. 922. sed de vero illo Atheniensium praetore Charete (νίd. Herac\id. fr. 1)
Theopompum Chium egisse tradit Athenaeus ΧΙΙ p. 532 B-D (115 F 105. 213. 249 Jac.)
vid. Ρ. G. McC. Brown, Herm. 115 (1987) 200
 THUGENIDES
(saec. V)

*1. IG 112 2325,55 (poetae Dionysiis victores) = V Β 1 col. 2,2 Mette

••••••••• ] C 1
Θουγενίδη]c suppl. Koerte, vid. ad Menecr. test. *2

Meineke I p. 499, IV p. 593 sq. Kock 111p. 377 sq. Koerte RE VI Α 1 (1936) 624
Schmid 1 4 p. 156

Δικαcταί

1 (1 Dem.)

τί ώγάθ' άντιδιιcουμεν άλλήλοιc ετι;

Phot. (b, sz) α 2096 άντιδικουμεν. Θουγενίδηc Δικαcταίc· τί - ετι

άλλήλοιc Blass RhM 62 (1907) 271 et Wil. SB Bln. 1907 p. 13 ( = ΚΙ. Schr. IV p. 540):
-ουc bsz

2 (1)

Antiatt. p. 114,22 = Phot. p. 600,1 = Et. gen. ΑΒ (Et. magn. p. 765,40, Et. Sym. CV) =
Sud. τ 944 τ ρ ι αχ θ fi ναι· λέγουcιν ο{ παλαιcτρικοί (-cτικοί Et. gen., -cτρητικοί Phot.)
άντί του τρίc πεcείν. η τό τρίc τροχάcαντα (τρic cτοχ- Phot., Et. gen. Α, Sud. codd. praeter
GM, τριcτοχ- Et. gen. Β, πρίν cτοχ- fere codd. Et. magn., Et. Sym.) νικηθfjναι, cτάδιον,
δίαυλον (deficit Antiatt.), δόλιχον (defic. Et.). οϋτωc Θουγενίδηc έν Δικαcταίc
 Testimonium - Dubia 751

Incertanιm fabularumfragmenta

3 (2)

ηιτηcεν είc όψώνιον τριώβολον

Ρο!!. VI 38 (codd. FS, Α, Β; ab δψον derivata) Θουγενίδηc (Θουκυδ- ΑΒ) δ' εφη· ηιτ.
-τρ.

Phot. p. 367,14 όψώνιον· την όψωνίαν. vid. Men. fr. 880 Koe. ηιτηcεν είc ut Ar. Plut.
982 sq. Eub. fr. 87,3 όψωνων δέ μέχρι τριωβόλου

4 (3)

Antiatt. p. 107,30 = Phot. p. 267,8 = Sud. μ 961 μ ή ν ό μι c ον· άντi του μή νομίcηιc.
οϋτω Θουγενίδηc (οϋτωc Θαγ- Sud. AVM, οϋτωc Θεαγ- Sud. G, οϋτω Θουκυδίδηc Phot.,
om. Antiatt., Sud. F, corr. Pierson Moer. p. 334)
vid. Pearson ad Soph. fr. 493 et Pfeiffer ad Call. fr. 233

5 (4)

Zonar. p. 1294 Tittm. (brevius Αη. Par. IV p. 148,29) Λειβήθριοι· εθνοc μωρόν, άπό τόπου
Λείβηθρα καλουμένου, εν ώι κατοικουcιν άνόητοι άνθρωποι. Θουγενίδηc (Θουκυδίδηc
codd., corr. G. Η. Schaefer apud Tittm. p. cχινι)· Λε ι β η θ ρ ίων ά νοητό τε ρο ι. Apost.
Χ 50 Λειβηθρίων άνοητότεροι· Θουγενίδηc (Θουκυδ- codd.) ταύτηι εχρήcατο. οί γάρ
Λειβήθριοι εθνοc ήν μωρόν, από τόπου Λείβηθρα καλουμένου, εν ώι κατώικουν, οϋτω
παρωνομαζόμενον
νίd. Leutsch ad Zenob. vulg. 1 79. Arist. fr. 552 R. 3

Dubia

6 (5)

Phot. (b, z) α1880 = Sud. α2325 = Lex. Bachm. p.92,8 ανέcπακεν· (Θουκυδίδηc
inseruit Sud .., Θουγενίδηc Meineke, 'vereor ut recιe· Adler) άνεύρηκεν, είληφεν (cf. Hesych.
α 4970 = Et. magn. p. 104,43). Μένανδροc ·Ραπιζομένηι· (fr. 362 Koe.)
vid. Alpers ΖΡΕ 75 (1988) 89sq.
752 THUGENIDES

Phot. (z) ined. = Sud. χ 181 χ έ δ ρο πα c· δcπρια, καi ένικώc χέδροψ, τό δcπριον. οϋτωc
Θουκυδίδηc (Θουγενίδηc Adler)

Thugenidem novis fragmentis ditare frustra studet V. Casadio Mus. cήt. 19/20 (1984/85)
145-150. vid. R. Tosi, Studi sulla trad. indiretta dei class. gr. (1988) p. 10234
 THYMOTELES
(saec. 11)

ίη decreto Amphictyonum a. 130 IG 112 1132,45 et 71 ;;;f FdD 111(2) 68,31 ( = SIG 3 692,
Α 31 et Β 6) missus erat Delphos πρέcβυc technitarum Atheniensium Θυμοτέληc Φιλοκλέουc
ποιητήc [κωμικόc (suppl. Sifakis, Studies p. 94, τραγικόc Koehler [ = 139 Sn.], sed cf. FdD 111
(2) 47,26 [ = SIG 3 698, a. 128/7), ubi inter κωμωιδούc invenimus Θυμοτέλη Φιλοκλέουc)
 TIMOCLES
(saec. IV)

1. Sud. (codd. AGVM) τ 623 Τιμοκληc, Άθηναίοc, κωμικόc. των δραμάτων αυτου έcτι
Δημοcάτυροι, Κένταυροc, Καύνιοι, Έπιcτολαί, Έπιχαιρέκακοc, Φιλοδικαcτήc, Πύκτηc·
&c φηcιν Άθήναιοc εν Δειπνοcοφιcταίc (vid. fr. 5. 21. 20. 9sq. 11. 34. 31). τ624 Τιμοκληc
ετεροc, καi αυτόc κωμικόc. των δραμάτων αυτου εcτι Διονυcιάζουcαι, Πολυπράγμων,
5 Ίκάριοι, Δηλοc, Λήθη, Διόνυcοc, Κονίcαλοc, Πορφύρα (ητιc καi δοκεί Ξενάρχου εΙναι),
Ήρωεc, Δρακόντων, Νέαιρα (έταίραc δέ όνομά εcτιν ή Νέαιρα), Όρέcτηc, Μαραθώνιοι.
ταυτα Άθήναιοc λέγει εν τοίc βιβλίοιc των Δειπνοcοφιcτων (νίd. fr. 6. 29. 15-18. 4. 23.
7. 22; Xenarch. fr. 7-9; Timocl. fr. 12 sq. 8. 25. 27. 24). εici δέ καi ίiλλα
1 έcτι om. V 2 sq. Δημοcάτ. - Δειπνοcοφ. cum 4- 8 Διονυc. - ίiλλα commutavit
V 3 Δειπνοcοφιcταίc AGV: τοίc βιβλίοιc των Δειπνοcοφιcτων Μ (cf. 7) Τιμοκληc
AGM: Άθηναίοc add. V (cf. 1) 4 καi αυτόc om. V εcτι om. V 5 Ξενάρχου εΙναι
AVM: Ξενάνδρου G 7sq. ταυτα - δέ om. Α 7 τοίc βιβλίοιc των Δειπνοcοφιcτων
VM: Δειπνοcοφιcταίc G (cf. 3) 8 εicι δέ καi ίiλλα om. G
1.3 ad unum atque eundem comicum Timoclem et τ 623 et τ 624 pertinere perspexit
Meursius p. 1621 Ε. vid. Wagner Symb. p. 41 sq., 56sqq.

2. Athen. ΙΧp. 407 D Τιμοκληc ό τηc κωμωιδίαc ποιητήc (fιν δέ καi τραγωιδίαc) έν μεν
δράματι Λήθηι φηcί· (fr. 23)
duos poetas distingui, comicum nostrum et tragicum (TrGF 86), ποπ comico tragoedias
ascribi cognovit Meineke, contra Wilamowitzii sententiam ΚΙ. Schr. IV p. 689 (cf. 1 p. 227)
provabit Wagner Symb. p. 62 - 65, cui ipse Wil. libere ut solebat errorem professus assensit
ΚΙ. Schr. V 1 p. 3942 et Gr. Versk. p. 3431

3. IG 112 2325,158 (poetae Lenaeis victores) = V C 1 col. 4,7 Mette

Τιμοκληc 1
vid. ad Proclidis test. 2

Meineke I p. 428-433, 111p. 590-613 Kock II p. 451-466 Wagner Symb. (Diss.

Lips. 1905) p. 56-66 (cens. scrips. Koerte BphW 26, 1906, 903 et Capps C!Ph 2, 1907, 481)
Coppola RFIC 55 (1927) 453-467 Koerte RE VI Α 1 (1936) 1260-1262 (Timokles
nr. 3) V. Bevilacqua Dion. 7 (1939) 25-64 Eliz. Constantinides TAPhA 100 (1969)
49-61
 Testimonia - Βαλανείον 755

Αίγύπτιοι

vid. ad Calliae Αίγύπτιον

1 (1)

πώc αν μεν οόν cώcειεν Ιβιc η κύων;

δπου γαρ είc τούc όμολογουμένουc θεούc
άcεβοϋντεc ού διδόαcιν εύθέωc δίκην,
τίν' αίελούρου βωμόc έπιτρίψειεν αν;

[1-4] Athen. VII p. 300 Α (de Aegyptiorum superstitione) Τιμοκληc δ' εν Αiγυπτίοιc·
(καi Τιμ.-
CE) πώc - αν; [2-4] Philod. De piet. 20,23 p. 87 Gomp. (de eπore theologorum
homines timore deorum ab iniuήa facienda detineή opinantium) εμοιγε τό τοϋ Τιμοκλέουc
ε{ρημένον εν Αίγύπτωι δράματι περί των έν τηι χώραι θεών έπi τούτουc επέρχεται μετα­
φέρε[ι]ν· δπο[υ] γάρ, φηcίν, είc - ίiν;
1 μεν ούν Α: ούν CE: με νυν Meineke: τιν' ούν Kock πώc δή τιν' αν Richards p. 88
2 τούc Philod.: θεούc Athen. 4 α(ί)ε(λ)ούρου Philod., Athen. Α: α{λ- CE
1 sqq. de ibide ab Aegyptiis culto vid. Hdt. 11 65,5; 67,1; 75,4, de cane et fele 11 66 sq. et
Anaxandr. fr. 39,8. 12 Κ.; Helm Luc. u. Men. p. 145

Βαλανείον

cognomines fabulas scripserunt Amphis et Diphilus

2 (2)

υ - υ καi τό γλωττόιcομον βαλανεύcατε

Ρο!!. Χ 154 (codd. FS, BCL) τό μέντοι γλωττοκομείον είρηκε Λύcιπποc έν Βάκχαιc·
(fr. 5) ... ώνόμαcται γαρ από των γλωττών. ού μην αλλά καi επi του αγγείου γλωττόκομον
(-μείον codd., corr. Nunnesius ad Phryn. ecl. 70) παρά τοίc νεωτέροιc εcτιν εύρείν, ώc εν
τώι Τιμοκλέουc Βαλανείωι· καi - βαλανεύcατε. καi έν 'Απολλοδώρου του Καρυcτίου
Διαβόλωι (fr. 7 Κ.)· μέγα ... γλωττόκομον κτλ.
τό BCL: om. FS γλωττόκομον FS: -μείον BCL βαλανεύcατε FS: -εύεται BCL: an
756 TIMOCLES

-ώcατε? ('quid poetae verba significent nescio: nisi forte βαλανεύειν dixit pro βαλανουν'
Kock)
Phryn. praep. soph. p. 58,8 γλωττοκομείοv- έπi μόνου του των αύλητικών γλωττών
αγγείου. ϋcτερον δέ καi εic έτέραν χρηcιν κατεcκευάζετο, βιβλίων η ίματίων η αργύρου η
ότουουν ίiλλου. καλουcι δ' αυτό οί αμαθείc γλωccόκομον (cf. ecl. 70 et Hellad. apud Phot.
bibl. 279 p. 532" 6). Hesych. γ 691 ~ Phot. γ 159 = Sud. γ 301 = Lex. Bachm. p. 186,5.
vid. Lobeck Phryn. p. 98 sq. et LSJ s. ν.

Γεωργόc (?)

vid. ad fr. 38 et ad Aήstophanis Γεωργούc

Δακτύλιοc

cognomines fabulas scήpserunt Alexis, Amphis, Philemo, Menander et poeta ignotus

c. a. 193" (IG 112 2323,133 = 111Β 3 col. 2b 22 Mette), Anulum Pomponius, Conda/ium Plautus

3 (3)

u γαλεούc καi βατίδαc δcα τε τών γενών

εν όξυλιπάρωι τρίμματι cκευάζεται

Athen. VII p. 295 Β (γαλεοί) Τιμοκληc δ' έν Δακτυλίωι (-ύλωι Α, fab. nom. om. CE)
φηcί· γαλεούc - cκευάζεται. Id. ΙΧ p. 385 Α Τιμοκληc ... ό κωμικόc έν Δακτυλίωι
μέμνηται του όξυλιπάρου λέγων οϋτωc· γαλεούc - cκευάζεται (fab. nom. et verba poetae
om. CE)
1 τε των γενών codd.: τ' αυτών γένη Kock
1 vid. ad Euang. fr. 1,5 2 cf. Sotad. fr. 1,19

Δήλοc

cf. test. 1. "rectius fortasse Δήλιοc' Meineke. Δήλων scripsit Philostephanus. de tempore
vid. ad fr. 4
 Βαλανείον - Δημοcάτυροι 757

4 (4)

(Α.) Δημοcθένηc τάλαντα πεντήκοντ' εχει.

(Β.) μακάριοc, είπερ μεταδίδωcι μηδενί.
(Α.) καi Μοιροκληc είληφε χρυcίον πολύ.
(Β.) άνόητοc ό διδούc, εύτυχήc δ' δ λαμβάνων.
s (Α.) είληφε καi Δήμων τι καi Καλλιcθένηc.
(Β.) πένητεc ήcαν, ωcτε cυγγνώμην εχω.
(Α.) δ τ' έν λόγοιcι δεινόc Ύπερείδηc εχει.
(Β.) τούc iχθυοπώλαc ούτοc ήμών πλουτιεί
όψοφάγοc t γαρ ωcτε τούc λάρουc είναι Cύρουc
[1-9] Athen. VIII p. 341 Ε ιcαi Ύπερείδηc δέ ό ρήτωρ όψοφάγοc ήν, ωc φηcι Τιμοιcληc
ό ιcωμιιcόc έν Δήλωι(fab. nom. om. CE) διηγούμενοc τούc παρά Άρπάλου δωροδοιcήcανταc.
γράφει δέ οϋτωc· Δημ. - Cύρουc. [1-2] Syrian. ίη Hermog. De id., 1 p. 50,6 R. (de
Demosthene) ιcωμωιδεί δέ αυτόν Τιμοιcληc επί τοίc Άρπαλ(ε)ίοιc λέγων· Δημ. - μηδενί
3 μοιροιcληc Α: μϋρ- CE 5 είληφε Mus.: εΙτ' είλ- ACE: εΙτ' ελαβε Kock τι Dobree
Αdν. 11 p. 318: τε ACE 7 ύπερείδηc Α: -ρίδηc CE 8 πλουτϊεί CE: -τεί Α 9 om.
CE όψοφάγοc Α: ούψ- Bergk ap. Mein. V 1 p. ccxxiv γάρ Α: del. Casaub. Animadv.
p. 594,54 'γάρ deleri nequit; verba mutila' Kaibel. (εcτ') όψ. γάρ, ωcτε τ. λ. (δοιcείν) /
εΙναι Cύρουc Tucker CIQu 2 (1908) 195, cf. Phoenicid. fr. 1 (10 παρ' αυτόν) Kock
1 de quinquaginta talentis νίd. ad Pher. fr. 161 Demosthenes quod viginti talenta
accepisset accusatus est ίη causa Harpalica a. 324, Dinarch. 1,6. 45. 53. 69. 89, Hyp. 1,2. 10.
νίd. Davies Ath. Prop. Fam. p. 134 3sqq. Thebis eversis a. 335 Alexander ab Athenien-
sibus postulavit ut sibi traderentur cum Demosthene Moerocles, Demon, Callisthenes (Plut.
νίt. Dem. 23,4). νίd. ΡΑ 10400. 3736. 8090, de Demone etiam Davies Ath. Prop. Fam. p. 117
7 cf. fr. 17,5 μιcθωτόc, [Plut.] νίt. Χ orat. p. 848 Ε μιcθου δίιcαc ελεγε, sed F μόνοc ...
εμεινεν άδωροδόιcητοc, vid. Davies p. 519 8sq. cf. Philetaer. fr. 2 9 de laris piscium
avidissimis νίd. Hom. ε 53, Ar. Equ. 956, de Syris piscium esu abstinentibus Men. fr. 754 Koe.

Δημοcάτυροι

cf. test. 1. 'demagogi significari videntur turpiter obsequiosi, quos δημοπιθήιcουc dixit Ar.
Ran. 1085' Meineke ΙΙ 1 p. 396
758 TIMOCLES

5 (5)

ούδ' ό Χαβρίου Κτήcιπποc ετι τρic κείρεται,

έν ταίc γυναιξί λαμπρόc, ουκ έν ανδράcιν

Athen. IV p. 165 F (de Ctesippo, vid. Diph. fr. 37) Τιμοκλfjc δ' εν Δημοcατύροιc φηcίν·
ουδ' - άνδράcιν
1 ετι τρίc Α: έπί τρίc Bergk ap. Mein. V 1 p. ccxxiv et (έπιτρίc) Bothe 1844 p. 65 2
έν ταίc Α: ούν ταίc Kock

1 'apud Theophrastum [char. 5,6] inter notas hominis qui nomen comti et venusti afTec-
tabat, leges τό πλειcτάκιc άποκείρεcθαι. itaque τρίc κείρεται interpretor ter quotidie operam
dat tonsori. sic λούεcθαι πεντάκιc ίη versu Menandή, qui sequitur [fr. 303,2 Koe.], de eodem
Ctesippo' Casaub. Animadv. p. 298,18 2 Eur. Or. 754 ου γαρ αίχμητήc πέφυκεν, έν
γυναιξί δ' αλκιμοc cont. Kock

Διονυcιάζουcαι

cf. test. 1. tituli similes Άδωνιάζουcαι Philippidis, Θεcμοφοριάζουcαι Aήstophanis

6 (6)

ώ ταν, ίiκουcον ην τι cοι δοκω λέγειν.

ίiνθρωπόc έcτι ζωιον έπίπονον φύcει,
καi πολλά λυπήρ' δ βίοc έν έαυτωι φέρει.
παραψυχάc οδν φροντίδων ανεύρετο
s ταύταc· ό γάρ νουc των ίδίων λήθην λαβών
πρόc αλλοτρίωι τε ψυχαγωγηθεic πάθει,
μεθ' ήδονηc απήλθε παιδευθεic ίiμα.
τούc γάρ τραγωιδούc πρωτον, εί βούλει, cκόπει
ώc ώφελουcι πάνταc. ό μέν ων γάρ πένηc
10 πτωχότερον αύτου καταμαθών τόν Τήλεφον
γενόμενον ηδη ηΊν πενίαν ραιον φέρει.
δ νοcων τι μανικόν 'Αλκμέων' έcκέψατο.
όφθαλμιαι τιc· είci Φινείδαι τυφλοί.
τέθνηκέ τωι παίc· ή Νιόβη κεκούφικε.
 Δημοcάτυροι - Διονυcιάζουcαι 759

ιs χωλόc τιc έcτί· τόν Φιλοκτήτην όραι.

γέρων τιc ατυχεί· κατέμαθεν τόν Οίνέα.
άπαντα γαρ τι'ι μείζον' η πέπονθέ τιc
ι'ιτυχήματ' ι'ίλλοιc γεγονότ' έννοούμενοc
τι'ιc αυτόc αυτου cυμφορι'ιc ήττον cτένει

[1-19] Athen. VI p. 223 Β Τιμοκλfjc ό κωμωιδιοποιόc κατά πολλά χρηcίμην ε{ναι λέγων
τώι βίωι την τραγωδίαν φηciν έν Διονυcιαζούcαιc (Τιμ. δε ό κωμικόc φηcιν CE)· ιΙ> -
cυμφοράc ρtiιον φέρει (hinc [2-3] Eust. ίη Od. p. 1841,15). Stob. IV 56,19 (παρηγορικά),
vol. V p. 1127 Η. (codd. SMA) Τιμοκλέουc· ιΙ> - cυμφοράc ήττον cτένει
1 om. Athen. CE ιΙ> ταν Gesner: ιΙ> τάν Stob. (vid. Nicoph. fr. 30): ιΙ> τ' άν Athen.
Α δοκώ Stob.: μέλλω Athen. Α 2 ανθρωπόc tacite Κaibel: αν- codd. 3 λυπήρ'
Stob. Α: -ρά Stob. SM, Athen.: λυπρά Eust. 4 ούν Stob.: γουν Athen. ανεύρετο
Walpole p. 100: -ατο codd. (ut Call. epigr. 46,1 Pf., Ap. Rh. IV 1133, cf. Hes. fr. 235,3 M.-W.;
vid. Phryn. ecl. 110, Lautensach Aoήste p.114sq.) 5 γαρ νουc om. ίη spat. vac. Athen.
CE 6 τε codd.: τ' ων Richards p. 68 (coll. Diph. fr. 99,2) άλλότρια ... πάθη Headlam
CIR 13 (1899) 7 7 αμα codd.: θ' αμα Stephanus p. 449 9 ό μεν ων Athen. CE: ό
μένων Athen. Α: ων μεν Stob. 11 ηδη Athen.: οϋτω Stob. 12 τι μανικόν Stob.: δε
μανικώc Athen. 'Αλκμέων' Walpole: -μαίων' Athen.: -μένωνα Stob. 13 είcί Φϊνείδαι
Athen. CE: oicι φινίδαι Athen. Α: ίcι φϊν ίδε Stob. Μ, ϊcιφιν ίδε S, ίcιφιν ε{δ• Α (cει super
ε{δ• scr. Α2) τυφλόν Stob. ΜΑ 15 έcτιν Athen. Α δρα Athen. C 16 κατάμαθε
Athen. ΑΕ (sed έ super ά scr. Ε) τόν om. Stob. ΜΑ 18 αλλοιc Stob., Athen. CE: η
αλλοιc Athen. Α 19 αύτου Athen. Α ante corr., CE, Stob. ΜΑ: αύτ- Athen. Α post corr.,
Stob. S ήττον cτένει Stob.: ρti(ι)ον φέρει Athen. (νίd. 11)

1 sqq. ίη universum νίd. Bernays RhM 34 (1879) 615 sq., Pohlenz NGG 1920 p. 168 sq. et
Herm. 84 (1956) 731 ( = ΚΙ. Schr. 11p. 462 sq. et 5861), Ziegler RE VI Α 2 (1937) 2034,45 sqq.
et 2054,18 sqq., Kassel Konsolationslit. p. 8 sq., 70- 72 1 ιΙ> ταν, ακουcον Ar. Equ. 1036.
ακουcον ην τι cοι δοκώ λέγειν Eur. Herc. 279 ~ Ar. Vesp. 1409 (δόξω, cf. Xen. Cyr. 11
4,16) 2 έπίπονον malis obnoxium, cf. Plat. rep. 1 p. 329 D (γfjραc) 4sqq. cf. Antim.
test. 7 Wyss et Fav. De exil. 26,2 sq. (p. 405 Baήg.) 4 Eur. Or. 62 άλγέων παραψυχήν
6 de verbo ψυχαγωγείν vid. Suess, Ethos (1910) p. 79, Ρ.-Μ. Schuhl, Platon et l'art de son
temps (2 1952) p. 31-34, Brink ad Hor. a. p. 100 et 333 7 άπέρχεcθαι ut Ar. Ran. 18, vid.
Κassel RhM 106 (1963) 300sq. 8 de τραγ. vid. ad Diph. fr. 29,4 εί βούλει, cκόπει
Philem. fr. 113,1. vid. Headlam ad Herond. 7,92 et J. Β. Hofmann, Lat. Umgangsspr. (3 1951)
p.132sq. l0sqq. cf. Ar. Ach. 418sqq. (Oeneus, Philoctetes, Telephus) 10 de Telephi
paupertate (Hor. a. p. 96) vid. Robert, Heldensage p. 11563 12 cf. Antiphan. fr. 191,9 Κ.
et νίd. ad Mnesim. Alcmeonem 13-16 de sententiarum conformatione (cf. fr. 8,6 sq.)
νίd. vLeeuwen ad Ar. Αν. 78, K.-G. ίί p. 233 sq. 'ίη apodosi praesens, perfectum, aoήstum
promiscue posuit' Kock 13. 16 de Phinidis vid. TrGF adesp. 10", de Oeneo 625 19
τοίc τ' αύτόc αύτου πήμαcιν βαρύνεται Aesch. Ag. 836, vid. Fraenkel ad loc. et Schwyzer
11 p. 196
760 TIMOCLES

Διόνυcοc

cf. test. 1 et vid. ad Aήstophanis Διόνυcον ναυαγόν

7 (7)

(Α.) δ δ' Άχαρνικόc Τηλέμαχοc ετι δημηγορεί;

(Β.) oi5τoc δ' εοικε τοίc νεωνήτοιc Cύροιc.
(Α.) πώc; η τί πράττων; βούλομαι γαρ είδέναι.
(Β.) θάργηλον άγκάληι χύτραν φέρει

Athen. ΙΧ p. 407 Ε (post fr. 23) δτι δέ καi των δήμων Άχαρνεύc ό Τηλέμαχοc ό αυτόc
ποιητήc φηcιν έν Διονύcωι οϋτωc· ό - φέρει
1-2 Τηλέμαχοc; (Β.) ετι δημηγορεί·/ oi'iτoc Herw. Νον. add. p. 36 2 όυτοc δ' Α: ουκ
άλλ' Meineke Anal. Ath. p. 177: τούτοιc δ' Kock (1 ut Herw.) 4 θάργηλον Meineke IV
p. 721: θανατηγόν Α άγκάληι Jacobs Spicil. obs. p. 48: καλήν Α (oi'iτoc) άγκ.
Meineke, άγκ. (κυάμων) Kaibel (cf. fr. 23,4)
1 sqq. Eust. ίη Od. p. 1394,24 παροιμία ή λέγουcα Τηλεμάχου χύτρα έπi των διά πενίαν
έν όcπρίοιc η δλωc ευτελέcιν έδεcτοίc πολυφαγούντων (-πραγμονούντων Kock) ουκ έκτου
Όμηρικου εϊληπται ηρωοc, αλλά τινοc Άττικου Τηλεμάχου, Άχαρνέωc τόν δfjμον, δc
φαcι κυάμων χύτραν άεi cιτούμενοc ήν. cf. fr. 18 et 23. Telemachus Acharnensis (ΡΑ 13562)
orator decreti a. 329/8 (SIG 3 304,29. 48) quod ei praecipue frumentationem Atticam cordi
fuisse docet, ίη summa quae tunc tempoήs erat annonae caήtate (vid. Kirchner ad SIG 3 304
not. 4). unde Timoclis irrisionem explicaή posse arbitratus Wil. (ΚΙ. Schr. IV p. 690) ·audire
mihi videor', inquit, 'Telemachum, stultum oratorem, ... gravissimis verbis famelicos cives
exhortantem, ut maiorum temperantiam imitati ad χύτραν Chytrorum et κυάμουc Pyanop-
siorum redirent, Cereremque dona sua rursus negantem valere iuberent' 2 'quemadmodum
servί primum ίη domum deducti boni ominis caussa ficubus caricis aliisque fructibus et
bellariis perfundebantur [Ar. Plut. 768 sq., vid. ad Theop. fr. 15], ita eosdem εic ευετηρίαc
cημείον [cf. Hesych. θ 104] ollam leguminibus impletam gestare et circa focum ferre iussos
esse nequaquam improbabile est' Meineke IV p. 721 4 Hesych. θ 106 θάργηλοc· χύτρα
ίερου έψήματοc (cf. Phot. p. 79,24 sq.). Athen. ΠΙ p. 114 Α Κράτηc δ' έν β' Άττικfjc
διαλέκτου (362 F 6 Jac.) θάργηλον καλείcθαι τόν έκ τfjc cυγκομιδfjc πρώτον γινόμενον
ίίρτον
 Διόνυcοc - Δρακόντων 761

Δρακόντιον

cf. test. 1. meretήcis cognomen fuisse susp. Breitenbach p. 168 coll. Anaxil. fr. 22,3 Κ., ubi
δράκαιν' liμεικτοc cum scorto comparatur

8 (8)

επειτ' εγώ παράcιτον επιτρέψω τινi

κακώc λέγειν; ηκιcτά γ'· ούδέν εcτι γάρ
εν τοίc τοιούτοιc χρηcιμώτερον γένοc.
ει δ' εcτi (τό) φιλέταιρον εν τι των καλών,
s άνήρ παράcιτοc τούτο ποιεί διά τέλουc.
ερiiιc, cυνεραcτήc άπροφάcιcτοc γίγνεται.
πράττειc τι, πράξει cυμπαρών δ τι αν δέηι,
δίκαια ταύτά τώι τρέφοντι νενομικώc,
επαινέτηc θαυμαcτόc oioc των φίλων.
ιο χαίρουcι δείπνων ήδοναίc άcυμβόλοιc·
τίc δ' ούχi θνητών; η τίc ηρωc η θεόc
άποδοκιμάζει τήν τοιαύτην διατριβήν;
ίνα μή δι': πολλά μακρολογώ δι' ήμέραc,
τεκμήριόν τι παμμέγεθεc οtμαί γ' ερείν,
ιs ό των παραcίτων ώc τετίμηται βίοc.
γέρα γάρ αύτοίc ταύτά τοίc τώλύμπια

Athen. VI p. 237 D χαρακτηρίζει δ' ουκ άρ(ρ)ύθμωc τόν παράcιτον όποίόc τιc εcτi
Τιμοκληc εν Δρακοντίωι ουτωc (fab. nom. et ν. 1 - 5 om. CE)· επειτ' - προcαγορεύεται
3 εν τοίc τοιούτοιc Α (def. Schweigh., ad aliquid quod praecesseήt referens): εν τοίc
βροτοi'cι Herw. Mnem. 4 (1876) 304: θνητοi'cι τούτων Kock 4 τό add. Casaub. 6
γίγνεται Morelius p. 127: γίν- Α (CE incert.) 7 πράττειc Dindorf: πράcc- ACE 9
θαυμαcτόc ACE: -όν Bothe 13 μή δέ Scaliger apud Cant. ms. (ΙΙ p. 127'): δέ μή ACE
(cf. var. lect. Men. Dysc. 801 [Stob.]) 14-15 om. CE 16 γάρ om. CE ταυτά CE:

1 Ar. Lys. 914 επειτ' ... επιορκήcω; vid. vLeeuwen ad Nub. 226 6sq. de sententiarum
conformatione vid. ad fr. 6,13-16 6 Xen. Cyr. ΙΙ 4,10 άπροφαcίcτουc cυμμάχουc, Thuc.
Ι 49,7 άπροφαcίcτωc επεκούρουν 8 vid. ad Αχίοη. fr. 6,8 10 vid. ad fr. 10,4 11
Eur. Med. 85 τίc δ' ουχί θνητών; 11 sq. Men. Sam. 603 Χαιρεφών ... δν τρέφουc'
άcύμβολον, / ου θεόc cοι φαίνετ' είναι; vid. ad Eriph. fr. 3,4 13 Plat. Gorg. p. 465 Β ίν'
οόν μή μακρολογώ vid. ad Telecl. fr. 30 (δι' ήμέραc) 14 Ar. fr. 101,2 φράcω δ' εγώ
μέγα cοι τεκμήριον 16sqq. Plut. vit. Aήstid. 27,3 cίτηcιν δcην καi τoi'c Όλυμπιονίκαιc,
762 TIMOCLES

νικώcι δίδοται χρηcτότητοc οϋνεκα,

cίτηcιc. ου γάρ μή τίθενται cυμβολαί,
πρυτανεία ταύτα πάντα προcαγορεύεται

ταυτα Α τώλύμπια Dindorf: τά όλ- ACE 17 οϋνειcα Dindorf: είνειcα ACE (vid. ad
Ar. fr. 697,1) 19 προcαγορεύεται ACE: -ευτέον Meineke ('possis etiam -ευτέα' V 1 p. 96)

cf. Plat. apol. p. 36 D, locus ex IG 13 131 explicandus. vid. S. G. Miller, The Prytaneion
(1978), p. 7 17 χρηcτότητοc οϋνειcα Aristophont. fr. 13,4

'Έπιcτολαί

cf. test. 1 et vid. ad Euthyclis Άcώτουc (vol. V p. 541)

9 (9)

ό Δημοτίων δέ παραμενείν αύτώι δοκών

τάργύριον ουκ έφείδετ', άλλα παρέτρεφε
τόν βουλόμενον. ό Χαιρεφών μεν παντελώc
οϊκαδε βαδίζειν t ώιετο ώ t ταλάντατοc.
s καi μήν ετι t τουτ' εcτιν t άξιον μόνον,
τόν παραμαcήτην λαμβάνειν δίκρουν ξύλον·
οϋτ' εϋρυθμοc γάρ έcτιν οϋτ' άχρήματοc

Athen. VI p. 243 Β (de Chaerephonte parasito) Τιμοκληc δ' έν Έπιcτολαίc καi ώc Δημο­
τίωνι τωι άcώτωι παραcιτουντοc αυτου μνημονεύει· ό - άχρήματοc
1 παραμενείν Schweigh.: -μένειν Α αύτωι Casaub. Animadv. p. 426,55: άυτωι Α 3
μεν Α: οόν Herw. Coll. p. 139: δε Blaydes Adv. 11 p. 178 3-4 ο{ Χ. μεν πάνθ', δπωc
οίκαδε, βαδ. Bothe 4 ωιετο ώ Α: ώιετ', ω Dindorf ('sed aliud quid latet' Meineke): ώιετ'
αν, ό Bothe: διενοείθ' ό Kaibel 5 ετι Α: ετι (γε) Dobree Adv. 11p. 311 ('sed locum ποπ
intelligo'): ετι (ιcαi) Headlam CIR 13 (1899) 7 τουτ' εcτιν Α: τουτ' (εν)εcτιν Kassel
7 άχρήματοc Α: άγράμμ- Toup ap. Warton Theocr. 1 p. 217 (ί. e. cτιγματίαc): ευχρώμ- Herw.
Mnem. 4 (1876) 304 (ί. e. αμουcοc): ευχρήμ- vel ευcχήμ- Headlam
'graviter corrupti sunt 4. 5. 7, perobscurus 6' Kock

3 de Chaerephonte comicorum testimoniis quae Athenaeus affert 1.1. et IV p. 164 F -

165 Α adde Nicostr. fr. 26 et Men. Sam. 603 6 de παραμ. vid. ad Ephipp. fr. 8,6, de δίιcρ.
ξ. Pfeiffer ad Call. fr. 177,2 Men. Dysc. 766 δίιcελλαν ελαβεc (cf. 375), εcιcαψαc, 415-
417 δόντα ... δίιcελλαν ... cιcάπτειν ιcελεύειν (vid. Ar. fr. 232,2)
 Δρακ:όντιον - Έπιχαιρέκ:ακ:οc 763

10 (10)

οϊμοι κ:ακ:οδαίμων, ώc ερώ. μά τούc θεούc,

Τιθύμαλλοc ούδεπώποτ' ήράcθη φαγείν
οϋτω cφόδρ', ούδέ Κόρμοc ίμάτιον λαβείν,
ού Νείλοc άλφιτ', ού Κόρυδοc άcύμβολοc
s κ:ινείν όδόνταc

Athen. VI p. 240 Ε (vid. fr. 21) έν δ' Έπιcτολαίc· οίμοι - όδόνταc

4 Νείλοc Mus.: νειλλοc Α (cf. Euphan. fr. 1,6) αλφιτ·, ού Schweigh.: άλφίτου
Α άcύμβολοc Α: -όλουc Nauck ap. Mein. V 1 p. ccxxiv

1 sqq. cf. Ar. Ran. 59 sqq., Theocr. 14,7, Herond. 2,79 sq. 4 Corydus (fr. 11) cum Nilo
apud Euphan. 1.1. άcύμβολοc de ipso parasito Diph. fr. 74,8, cf. Nicol. fr. 1,15, Drom.
fr. 1, Anaxandr. fr. 10 Κ.; άcύμβολον δείπνον Amph. fr. 39 Κ., cf. Alex. fr. 257,2 Κ. et nostή
fr. 8,10. Nauckii coniecturam commendare possit Ephipp. fr. 20,3 (άcύμβολον χείρα, ubi
mire -βολοc idem Nauck). de re vid. Nesselrath p. 66 5 vid. Headlam ad Herond. 3,49

Έπιχαιρέκακοc

cf. test. 1

11 (11)

άγοράν iδείν εϋοψον ευπορουντι μέν

ηδιcτον, αν δ' άπορηι τιc, άθλιώτατον.
ό γουν Κόρυδοc άκ:λητοc, ώc εμοi δοκ:εί,
γενόμενοc ώψώνει παρ' αύτόν οίκαδε.

Athen. VI p. 241 Α ήν δέ ιcαί ό Κόρυδοc τών δι' όνόματοc παραcίτων. μνημονεύει δ'
αύτου Τιμοκλfjc έν Έπιχαιρεκάκωι οϋτωc (fab. nom. om. CE)· άγοράν - μεμβράδαc
4 όψωνεί ACE: corr. Schweigh. παρ'ACE: καθ' Meineke Anal. Ath. p. 105 (coll. Men.
fr. 265,4 Koe.) αύτόν Α: αύτ- CE οίμοι ACE: οlμαι Dobree Adv. 11p. 311 τέτταραc

1 εϋοψοc άγορά Anaxandr. fr. 33,10 Κ., Cήton. fr. 3,7 3 de Corydo (fr. 10,4) vid.
Cratin. iun. fr. 8 3 sqq. Pompon. 80 Ribb. cenam quaerίtat: / sί eum nemo vocat, revortίt
maestus ad maenam mίser cont. Pierson Moer. p. 179 4 'pisces emebat ad se domum
764 TIMOCLES

s ήν δέ τό πάθοc γελοίον, οίμοι, τέτταραc

χαλκουc εχων ανθρωποc, έγχέλειc όρων,
θύννεια, νάρκαc, καράβουc ήιμωδία.
καi ταυτα πάντηι μέν περιελθών ηρετο
δπόcου, πυθόμενοc δ' άπέτρεχ' ειc τάc μεμβράδαc

Α: τεcc- CE 7 ήιμωδία Casaub.: ημωδια Α: om. CE 8 πάντη μεν Dindorf: πάντα

ημεν Α: πάντα CE 9 άπέτρεχ' είc Casaub.: άποτρέχειc Α: -ειc είc Ε: -ει είc
C: -ει 'c
Kock
ferendos' Meineke 5sq. de pretio νίd. Boeckh Staatsh. 31 p. 129 7 vid. ad Cratin. fr. 41
9 είc τάc μεμβράδαc ίη illam fοή partem (vid. ad Ar. fr. 258,1), ubi venibat vilissimum illud
pisciculorum genus {vLeeuwen ad Ar. Vesp. 493)

'Ήρωεc

cf. test. 1. cognomines fabulas scripserunt Chionides Crates Aήstophanes Philemo, ~Ηρωα
Diphilus et Menander, Ήρώινην Epigenes

12 (12)

(Α.) ούκουν κελεύειc νυν με πάντα μάλλον η

τά προcόντα φράζειν. (Β.) πάνυ γε. (Α.) δράcω τουτό cοι.
καi πρώτα μέν cοι παύcεται Δημοcθένηc
όργιζόμενοc. (Β.) ό ποίοc; (Α.) t ό Βριάρεωc,
s ό τούc καταπάλταc τάc τε λόγχαc έcθίων,
μιcών λόγουc liνθρωποc ούδέ πώποτε
άντίθετον ειπών ούδέν, άλλ' 'Άρη βλέπων

Athen. VI p. 223 D άποδίδομέν cοι ... καi ού δίδομεν, ώc ό Κοθωκίδηc φηci ρήτωρ
(Aeschin. 3,83) Δημοcθένην χλευάζων, δc Φιλίππου Άθηναίοιc Άλόννηcον διδόντοc cυν­
εβούλευε μή λαμβάνειν, εί δίδωcιν άλλα μή άποδίδωcιν (Wankel ad or. 18,69, p. 410). δπερ
'Αντιφάνηc εν Νεοττίδι παιδιάν θέμενοc ερεcχηλεί τόνδε τόν τρόπον· (fr. 169 Κ.) ... ~ Αλεξιc
δέ έν Cτρατιώτηι· (fr. 209 Κ.) ... καi έν Άδελφοίc· (fr. 7 Κ.) ... Άναξίλαc δέ εν Εόανδρίαι·
(fr. 9 Κ.) ... Τιμοκληc δ' έν Ήρωcιν {Τ. πού φηcι CE, om. ν. 1-2)· ούκουν - βλέπων
 Έπιχαιρέκακοc - ~Ηρωεc 765

1 με Elmsley ad Ar. Ach. 963: μετά Α 2 φράζειν; Cobet qui personas dist. De arte
interpr. p. 64 3 καi om. CE μέν cοι ACE: μέντοι Elmsley: μεν δή Κaibel Δημο­
cθένηc ACE: cοι Βριάρεωc Elmsley 4 ό ποίοc ό ACE: ό ποίοc; : : ό ποίοc; ό Meineke
Cur. cήt. p. 24, ό ποίοc, : : όποίοc; ό Dobree Adv. 11 p. 309 (recepit Meineke ed. mίη.): ό
ποίοc οδτοc Elmsley Βριάρεωc ACE: -ωc; Elmsley (νίd. ad 3): βριαρόc Dindorf 5
καταπάλταc Herw. Mnem. 19 (1891) 207: -πέλταc ACE (νίd. ad Mnesim. fr. 7,9) 6 βλέπων
ΑΕ: κλέπτων C (sic pucntis supra λ positis)

1 πάντα μάλλον η Philem. fr. 74,5. vid. Headlam ad Herond. 5,24 2 Plat. Menex.
p. 235 Α καi τά προcόντα καi τά μή περί έκάcτου λέγοντεc : : πάνυ γε : : Ar. Eccl.
760 νίd. ad Ar. fr. 661 (τί δέ coi δράcω), Fraenkel Beob. p. 82 4 Eur. ΙΤ 1318 sq.
Όρέcτην ... /:: τόν ποίον; cf. Phoen. 1704, ΙΑ 517, Men. Sic. 378, Epitr. 216 [392]. Elmslei
coniectura commendaή potest co\l. versu Aήstophaneo ad quem explicandum Timoclis fr.
adhibuit, Ach. 963 (νίd. ad Pher. fr. 155,20) Βριάρεωc Posid. fr. 28,9, νίd. Leutsch ad
Apost. ΙΧ 98 5 cf. Mnesim. fr. 7,3sqq. 6sq. per ironiam dicta (Drerup, Dem. im
Urteile des Altert. [1923] p. 52), quam ποπ sensit Denniston Gr. Part. p. 371 7 Aeschin.
2,4 ψυχαγωγηθέντεc τοίc έπιβεβουλευμένοιc καi κακοήθεcι τούτοιc άντιθέτοιc (Demosthe-
nis). cf. [Hermog.] Π. μεθ. δειν. 15 p. 431 sq. R. WΑρη ... βλέπων Ar. Plut. 328

13 (13)

ώc δ' ήν ηρμένη
βίου τιθήνη, πολεμία λιμού, φύλαξ
φιλίαc, ίατρόc έκλύτου βουλιμίαc,
τράπεζα (Β.) περιέργωc (γε), νή τόν ούρανόν·
s έξόν φράcαι τράπεζα cυντόμωc

Athen. Χ p. 455 F (περί γρίφων,

post Antiphan. fr. 49 Κ., Anaxandr. fr. 6 Κ.) Τιμοκληc
δ' έν WΗρωcιν (έν ~Ηρ.om. CE)· ώc - cυντόμωc. hinc Eust. ίη Od. p. 1586,20
4 τράπεζα ACE, Eust.: 'a\ia a\iqua eius περίφραcιc videtur restituenda esse' Kock γε
add. Casaub. τετράπεζοc. : : ώc περίεργα Bothe 5 τράπεζα ACE: (cοι τήν) τρά-
πεζα(ν) Grotius Exc. p. 693

1 sqq. cf. Antiphan. fr. 52 Κ.

766 TIMOCLES

14 (CGFP 222•)

Έρμηc δ' ό Μαίαc ταύτα cυνδιακτορεί

αν ήι π[ρ]όθυμοc· καταβέβηκεν licμενoc
χαριζόμενόc γ' Άριcτομήδηι τώι καλώι,
ίνα μηκέτ' αυτόν δ Cάτυροc κλέπτην λέγηι

Didym. ίη Dem. 10,70, col. 9,70 (de Aήstomede, νίd. Philem. fr. 41) Τιμοκληc δ' έν
·Ηρωcιν· Έρμηc - λέγηι. sequitur fr. 19
1 δ[ε]ομφαc pap. cυνδιακτορεί Wil.: -κτονει pap.: -κονεί Koerte RhM 60 (1905) 411,
coll. Posid. fr. 28,1 2 αν ήι πρόθυμοc Wil. apud ed. pr. (νίd. Schiedsg. p. 152°):
αντιπ[ρ]οθυμωc pap., frustra def. Koerte 3 γ' Wagner Symb. p. 26: γ' pap. ( = γαρ, def.
Wendland GGA 168, 1906, 366)
1 Luc. Char. 1 ξυνδιάκτοροc (de Mercuήo) 4 Satyrus histήo comicus (Dem. 19,193,
Aeschin. 2,156), 429 O'Conn.

Ίκάριοι Cάτυροι

'nunc simpliciter Icaήi [test. 1, cf. fr. 15 (16). 17. 19], nunc Icaήi satyή [fr. 18] dicuntur.
quamquam ποπ videtur ea huius indicis esse νίs, ut, si alia obstent, Icaήos fabulam satyήcam
putare oporteat' Hermann Opusc. 1 (1827) p. 45. cf. titulus Δημοcάτυροι. Ίcaήos Satyros
dixit ab Jcarίa, pago Attico, ubi pήmam vitem Icarus vel Icaήus Bacchi beneficio posuerat'
Kock, sed obstat Steph. Byz. p. 329,9 'Ικαρία, δημοc τηc Αiγηίδοc φυληc ... ό δημότηc
Ίκαριεύc ... 12 'Ίκαροc, νηcοc μία των Κυκλάδων ... ό πολίτηc Ίκάριοc (νίd. Pfeiffer Hist.
p. 16φ)

15 (17)

Athen. VIII p. 339 D Πυθιονίκην δέ φηcι (φαcι Α, cοπ. Mus.) φιληδείν ταρίχωι (sc.
Antiphanes, fr. 26,22 Κ.), έπεi έραcτάc εΙχε τούc Χαιρεφίλου τοϋ ταριχοπώλου υ{ούc, ώc
Τιμοκληc έν Ίκαρίοιc (νικοκληc έν άκ- Α, cοπ. Casaub.) φηcίν· 'Ά ν υ το c ό παχύ c
π ρ ό c Π υ θ ι ον ί κ η ν δ ταν έ λ θ ώ ν φ άγη ι τι. καλεί γ ά ρ αυτόν, ω c φα c ι ν
(φηcιν Α, cοπ. Mus.), όπόταν Χαιρεφίλου τούc δύο cκόμβρουc ξενίcηι
μεγάλουc ήδομένη. sequitur fr.16
Hermann olim anapaestos restituebat, postea 'strophicos νersiculos ex anapaestis tetra-
metήs aptatos' (Opusc. 1 [1827]p. 51 cum not. 7), Wil. ionicos (ΚΙ. Schr. IV p. 688 sq.). 'rnihi
 ~Ηρωεc - Ίκάριοι Cάτυροι 767

νidentur tήmetή esse, incertae tamen emendationis' Kock, atque tήmetros effinxit informes
Bothe, elegantiores e. g. Κaibel
καλεί γάρ αύτόν, φαcί ν, δπόταν τούc δύο
cκόμβρουc ξενίcηι τούc Χαιρεφίλου v - u -
μεγάλοιcιν ήδεται γάρ,
pήora intacta relinquens hoc nostή fragmentum respicit Alex. fr. 77 Κ. de Chaerephili
salsamentaήi filiis Pyth(i)onicae amatoήbus νίd. etiam fr. 16 et Antiphan. 1.1. (Daνies Ath.
Prop. Fam. p. 566 sq.). hic scombήs ideo fortasse aequantur quia άφροcύνη καi cκόμβρον
ελεν ίη rete piscibus captis repletum inire gestientem, Opp. hal. ΠΙ 576- 595 Anytus fort.
idem atque cυντριήραρχοc ίη traditione curatorum naνalium a. 323/2 nominatus, IG ΙΙ 2
1632, 224. 229. 237 (Daνies p. 41). cf. fr. 23,5 sq. Φείδιππον (Chaerephili filium) ... τόν
παχύν

16 (14)

ή Πυθιονίκη δ' άcμένωc cε δέξεται,

καί cου κατέδεται τυχόν ίcωc α νυν εχειc
λαβών παρ' ήμών δώρ'· ι'ίπληcτόc έcτι γάρ.
δμωc δε δουναί cοι κέλευcον cαργάναc
s αύτήν· ταρίχουc εύπόρωc γάρ τυγχάνει
εχουcα καi cύνεcτι cαπέρδαιc δυcίν,
καi ταυτ' άνάλτοιc καi πλατυρρύγχοιc τιcί

Athen. VIII p. 339 D (post fr. 15) καi πάλιν- ή - τιcί

4 κέλευcον Α: -cει Crusius Phil. 46 (1888) 626 cαργανιαc Α: cοπ. Schweigh. 5
άυτην Α: αύτή ('sponte') Crusius ταρίχουc Α (neutr. potius quam masc.): τάριχοc Bothe
(εύπόρωc εχειν c. acc. Thuc. VIII 36,1, sed cf. εό εχειν τινόc sim., νLeeuwen ad Ar. Lys.
1125) 6 εχουcα καi Α: -c·, έπεi Kock cύνεcτι cαπέρδαιc Scaliger apud Cant. ms. (ΙΙ
p. 128•): -cτιc απερδ' εic Α 7 πλατυρύγχοιc Α: corr. Mus.
1 sqq. 'rationem doni Pythionicae missi et cur cαργάναι ab ea poscuntur non intellego'
Kock. 'Pythionicae non mittuntur dona: ίιηιηο nescio quis - fortasse Silenus, gregis saty-
rorum dux - hospitem xeniis onustum dimittit (δωρά cου, li εχειc λαβών) atque iter quod
ei faciendum sit accurate descήbit νel νaticinatur, sicut Circe et Calypso Ηοιηeή et Prome-
theus Aeschyli 707' Crusius 1.1. (cf. etiam Phil. 48, 1889, 228). νίd. ad fr. 17,1 2 τυχόν
ίcωc saepe Menander, νίd. Sandbach ad Epitr. 504 4 cf. fr. 23,7 et Cratin. fr. 44. Lex.
Bekk.v p. 301,23 cαργάναι· πλέγμα τι άπό cχοινίου γινόμενον εic όποδοχήν iχθύων. Doeh-
ήng p. 47 sq. 6 sq. νίd. ad fr. 15. Varr. sat. Men. 312 Β. omnes νidemur nobis esse bel/i,
festiνi, saperdae cum simus cαπροί άνάλ τοιc 'insulsis', νίd. Cratet. fr. 47
768 TIMOCLES

17(15)

τόν τ' ιχθυόρρουν ποταμόν Ύπερείδην πέρα,

δc ηπίαιc φωναίcιν εμφρονοc λόγου
κόμποιc παφλάζων t ηπίοιc t πυκνώμαcι
πρόc παν u - u- u - δυcαc εχει
s μιcθωτόc αρδει πεδία του δεδωκότοc

Athen. VIII p. 342 Α (post fr. 4) καi έν Ίκαρίοιc δέ δ αύτόc ποιητήc φηcι (καi άλλαχοϋ·
CE)· τόν τε - δεδ.
1 ύπερείδην Α: -ρίδην CE πέρα Jacobs apud Schweigh.: πέραcον Α, -άcον CE: περαιc
Fioήllo Obs. ίη Athen. p. 5 2 δc CE (om. ν. 2-4): om. Α ηπίαιc Jacobs: cηπίαιc Α:
ίππίαιc Hermann Opusc. 1 p. 50 (coll. Ar. Ran. 821. 924) 3 κόμποιc Α: κομψόc Dobree
Adv. 11 p. 318: βομβεί Kock: κομπεί Headlam CIR 13 (1899) 7 ηπίοιc Α (cf. 2): vηπ­
Hermann: αίμύλοιc Dobree: ύπτίοιc Κaibel 4 προc πανδυcαc έχει Α: πρόc παν(τόc δcτιc
χρυcόν έν)δύcαc εχηι Hermann: πρόc παν (άπαντών κλfjιθρ' δταν) λύcαc εχηι Κaibel
(λύcαc iam Kock ίη supplemento prorsus diverso)

1 Aesch. Prom. 717 ηξειc δ' Ύβριcτήν ποταμόν ού ψευδώνυμον· / δν μή περάcηιc κτλ.
cont. Jacobs. νίd. ad fr. 16 3 Ar. Equ. 919 άνήρ παφλάζει 5 cf. fr. 4,7. sed nostro loco
de causa Harpalica ποπ cogitandum esse, quod a. 324 Pythionica (fr. 15 sq.) dudum mortua
erat, monuit Meineke. vid. Wagner Symb. p. 60

18 (16)

&cτ' εχειν ουδέν παρ' ήμiν. νυκτερεύcαc δ' άθλίωc

πρώτα μεν cκληρώc καθηυδον, εΙτα Θούδιπποc βδέων
παντελώc επνιξεν ήμαc, εϊθ' δ λιμόc ηπτετο.
t έφέρετο πρόc Δίωνα τόν διάπυρον· αλλά γάρ
s ούδ' έκεiνοc ούθι':ν εΙχε. πρόc δι': τόν χρηcτόν δραμων
Τηλέμαχον Άχαρνέα cωρόν τε κυάμων καταλαβων
άρπάcαc τούτων ένέτραγον. (δ) δ' ονοc ήμαc ώc δραι
δ ( ) Κηφιcόδωροc περί τό βημ' έπέρδετο

Athen. ΙΧ p. 407 F (post fr. 7) έν δ' Ίκαρίοιc Cατύροιc φηcίν· ωcτ' - έπέρδετο. έκ
τούτων δfjλόν έcτιν δτι Τηλέμαχοc κυάμων χύτραc αεί cιτούμενοc ηγε Πυανέψια πορδήν
έορτήν (fr. adesp. 188 Κ.)
 Ίκάριοι Cάτυροι 769

1 ούδένSchweigh.: ούδέ εν Α 2 καθεύδω Α: corr. Jacobs Spicil. obs. p. 48 (qui

καθευδον, sed νίd. ad Ar. fr. 291) βδέων Meineke: δ λέων Α εΙθ' δ Θουδίππου Κλέων
Bergk ap. Mein. (coll. Isae. 9,17) 3 επνιξεν Meineke: επηξεν Α 4 έφέρετο Α:
έφερόμεcθ' ούν Meineke: εΙτ' έφερόμην Idem Anal. Ath. p. 177 (εΙτ' έφείρπον iam Jacobs,
'melius άφείρπον' Kock) 7 ό add. Mus. 8 δ Α: ώcπερεi Meineke: εύθέωc Herw. Stud.
p. 87 (coll. Ar. Pac. 836): possis δ μιαρόc sim.
2 Thudippum eum esse quem Athenienses a. 318 simul cum Phocione supplicio affecerunt
(Plut. νίt. Phoc. 35,5 et 36,3) coni. Meineke 4 Men. Dysc. 183 εχει (τι) διάπυρον 6
νίd. ad fr. 7 et de diaeresi neglecta ad Eub. fr. 1,2-3 7 asinaήum fingi Telemachum putat
Crusius Phil. 46 (1888) 627 de proverbialibus Άχαρνικ:οίc δνοιc admonens (νίd. ad Herm.
fr. 7 et Pher. fr. 16), Cephisodorum Bergk adhibito Harp. p. 177,3 Dind. Κηφιcόδωροc·
Λυκουργοc έν τώι κατά Μενεcαίχμου. κ:εκωμώιδηται δέ ούτοc ώc όνώδηc, sed όνώδηc ίη
epit. tantum, ίη pleni Harpocrationis codd. νωθήc, nec constat de huius Cephisodoή persona
(νίd. Kock ad fr. adesp. 309, Jacoby ad FGrHist 401c F 8) 8 βήμα Eup. fr. 220,3, Plat.
fr. 201,3. νίd. Lipsius Att. Recht p. 173

Μ[α]ρcύαν δέ τόν φ[ί]λαυλον Αυτοκλέα δεδαρμέν[ο]ν

γυμνόν έcτάναι καμίνωι προcπεπατταλευμένον
Τηρέα τ' Άριcτομήδην. (Β.) δια τί Τηρέα λέγειc;
(Α.) διότι τηρ[ε]ίν δεί παρόντοc τουδε τα cκεύη cφόδρα·
s εί δέ μή, Πρόκνη γενήcηι, κνώμενοc τό κρανίον,
αν άπολέcηιc. (Β.) ψυχρόν. (Α.) άλλα πρόc θεών έπί[c]χετε
μηδέ cυρίξητε

Didym. ίη Dem. 10,70 col. 10,3 (post fr. 14, νίd. Philem. fr. 41) καi έν Ίκαρίοιc· Μ[α]ρcύαν
- cυρίξητε
2 καμειlνωι pap.

1 de Autocle νίd. ad Theophil. fr. 2,3 2 νίd. Ar. fr. 607 3sqq. de nugis etymologicis
νίd. vLeeuwen ad Ar. Vesp. 84 4 cφόδρα postpositum, cf. πάνυ ίη Ar. Plut. 234sq. et
νίd. Dover I p. 58 sq. 5 νίd. ad Ar. fr. 957 6 νίd. ad Eup. fr. 261,3 (ψυχρόν) et de
compellatione spectatorum D. Bain, Actors and Audience (1977) p. 1021 7 Dem. 18,265
έξέπιπτεc, έγώ δ' έcύριττον, cf. Aeschin. 3,76
770 TIMOCLES

Καύνιοι

cf. test. 1. cognominem fabulam scripsit Alexis. de adagio Καύνιοc ερωc (Aήst. rhet. ΙΙ
25 p. 1402b 3) vid. Leutsch ad Diogen. V 71

20 (18)

ήδη προcενήνεκται. τί μέλλει; cπεύδετε,

ώ ταν. δ γαρ Τιθύμαλλοc οϋτωc άνεβίω
κομιδηι τεθνηκώc, τών άν' όκτώ τούβολου
θέρμουc μαλάξαc. ουκ άπεκαρτέρηcε γαρ
s έκείνοc, άλλ' έκαρτέρηc', ώ φίλτατε,
πεινών

Athen. VI p. 240 DE (νίd. fr. 21) έν δέ Καυνίοιc· ηδη - πίνων

1 προcενήνειcται τι Α: -αι; τί Kock: -αί τι. (τί) Jacobs Addit. p. 147 μέλλει; cπεύ-
δετε Α: -ειc; cπευδε δή Jacobs (νίd. Cratin. fr. 307 et ad Nicoph. fr. 30) 2 ώ τάν Α (cf.
fr. 6,1) οϋτωc Α ('cum fecisset quod te nunc facere iubeo' Meineke): ούτοc Dalec. 3
όιcτώ Α: έιcατόν Herw. Νον. add. p. 36 4 μαλάξαc Α: άναιcάψαc Herw. 5 έιcαρτέρηcεν
Α 6 πεινών Meineke: πίνων Α

1 Damox. fr. 2,28 τό προcφερόμενον βρώμα 3 Ar. Αν. 1079 καθ' έπτά τοόβολου. vid.
vLeeuwen ad Equ. 945 et Boeckh Staatsh. 31 p. 131 4sq. cf. fr. adesp. 336 Κ. et vid. de
verbo άποιcαρτερείν Wil. Gl. d. Hell. 11 p. 271 1 • Timocles variare videtur famosum illud
antitheton Demosthenicum a comicis identidem irrisum, de quo vid. fr. 12 6 cf. Aristo-
phont. fr. 10,1 sq

Κένταυροc η Δεξαμενόc

Κένταυροc test. 1. vid. vol. ΠΙ 2 p. 159. Δεξαμενόν scripserant Epicharmus et tragici

lophon et Cleophon
 Καύνιοι - Κονίcαλοc 771

21 (19)

Τιθύμαλλον αυτόν καί παράcιτον άποκαλών

Athen. VI p. 240 D (de Tithymallo parasito, vid. Drom. fr. 1) Τιμοκληc Κενταύρωι η
Δεξαμενωι· Τιθ.- άποκαλων. sequuntur fr. 20. 10
Luc. paras. 2 ουκ έρυθριαιc παράcιτον cαυτόν καλων (var. \ect. άποκ-); Nesse\rath p. 264

Κονίcαλοc

cf. test. 1. de Conisa\o (Plat. fr. 188,13) νίd. ad Ar. fr. 32S

22 (20)

πατάξω τ' ϊcον ϊcωι ποτηρίοιc

μεγάλοιc απαcαν την άλήθειαν φράcαι

Athen. Χ p. 430 F (περί των άρχαίων κράcεων) ίcον ίcωι δέ Τιμοκληc έν Κονιcάλωι
(-άδωι Α, corr. Mus.)- πατάξω - φράcαι. sequuntur Alex. fr. 58 Κ., Xenarch. fr. 9, Sophil.
fr. 4, Alex. fr. 230. 244 Κ.
1 πατάξω Α: μαλάξω Kock: παράξω Herw. Mnem. 21 (1893) 164
1 vid. ad Cratin. fr. 196 et Eub. fr. 48 2 μεγάλα ποτήρια Anaxandr. fr. 3 Κ., cf. Eub.
fr. 42,4, Alex. fr. 9,9 Κ. P\at. apol. p. 17 Β άκούcεcθε παcαν την άλήθειαν, cf. p. 20 D et
33 C; Soph. Trach. 91 παcαν ... άλήθειαν, cf. Ant. 1193 et Hom. Ω 407, λ S07, ρ 122
772 TIMOCLES

Λήθη

cf. test. 1

23 (21)

μετά τουτον αύτώι Τηλέμαχοc cυνετύγχανε.

καi τουτον άcπαcάμενοc ήδέωc πάνυ
επειτα "χρηcόν μοι cύ, φηcί, τάc χύτραc
εν αΙcιν εψειc τούc κυάμουc." καi ταυτά τε
s είρητο καi παριόντα Φείδιππον πάνυ
τόν Χαιρεφίλου πόρρωθεν άπιδών τόν παχύν
έπόππυc', είτ' έκέλευcε πέμπειν cαργάναc

Athen. ΙΧ p. 407 D (τίc ή Τηλεμάχου καλουμένη χύτρα καi τίc ό Τηλέμαχοc) Τιμοκληc
(vid. test. 2) ... εν μεν δράματι Λήθηι φηcί· μετά - cαργάναc. sequuntur fr. 7 et 18
4 α{cιν εψειc Bothe: άίc cυνηψαc Α: α{cιν ήψεc Dindorf τε Α: γε Κaibel 5 είρητο
Porson Αdν. p. 114: -ται Α: εφη τε Kaibel Φείδιππον Porson: φίλ- Α (idem mendum
Din. or. 1,43) πάνυ Α: πάλιν Meineke 7 έπόππυcεν Α: cοπ. Meineke ed. min.
1 sqq. νίd. ad fr. 7 3 επειτα ut Eub. fr. 72,4 Ar. Ran. 1159 χρηcον cύ μάκτραν. νίd.
Headlam ad Herond. 6,82 5 de τε ... καί νίd. Denniston Gr. Part. p. 515, de πάνυ ...
πόρρωθεν Dover I p. 56 Phidippus filius Chaerephili (fr. 15) ήdetur ab Alexide fr. 218 Κ.
νίd. Davies Ath. Prop. Fam. p. 567 6 δ παχύc fr. 15 7 έπόππυcεν Ar. Plut. 732. vid.
Gow ad Theocr. 5,89 cαργ. fr. 16,4

Μαραθώνιοι

cf. test. 1. cognominem tragoediam scήpsit Lycophron

24 (22)

δcον τό μεταξύ μετά κορίcκηc η μετά

χαμαιτύπηc την νύκτα κοιμαcθαι. βαβαί,
ή cτιφρότηc, τό χρώμα, πνευμα, δαίμονεc.
τό μή cφόδρ' εϊναι πάνθ' ετοιμα, δείν δέ τι
s άγωνιαcαι καi ραπιcθηναί τε καi
 Λήθη - Νέαιρα 773

πληγάc λαβείν άπαλαίcι χερcίν· ήδύ γε

νή τόν Δία τόν μέγιcτον

Athen. ΧΙΙΙ p. 570 F (έρωτικά) ώc έν Μαραθωνίοιc φηci Τιμοκληc· θεόν τό - μέγιcτον

1 δcον Jacobs Animadv. Anth. Gr. 113 p. 88: θεόν Α (νίd. Cobet Var. lect. p. 357 sq.) η
Α: καi Blaydes Adv. 11 p. 179, sed vid. K.-G. ίί p. 301 sq. 3 τό χρώμα πνεύμα Α: τό
χρώμα, πνευμ', ώ Gu\ick: τό χρώμα, τό πν. Jacobs: δ χρώc, τό πν. Wil. ap. Kaib. (cf. Eur.
Med. [interpol.] 1075) 5 τε Jacobs: γε Α 6 : : ήδύ Kock

1 sqq. vid. Buehler ad Zenob. 11 9 (p. 101 sq.) 2 βαβαί ίη exclamatione admirantis Ar.
Αν. 272 3 vid. ad Ar. fr. 148,3 (cτιφράc) Kockium ηοη exputare se fatentem 'qua re
color virginis et meretήcis inter se differant, idque noctu', de 'flaccidae aut fucatae meretήcis
et sanae puraeque virginis colore' admonuit Herw. Mnem. 14 (1886) 192, 'nec obliviscendae
sunt lucernae partes ίη re venerea apud veteres' (ώ) δαίμονεc ίη exclamatione Ar. Plut.
81, Men. Asp. 399 4 sqq. vid. Kroll ad Cat. 66,13 (Call. fr. 110,13 Pf.) 7 νή τόν Δία
τόν μέγιcτον adicitur ut ίη Men. Sic. 157, praemittitur Dysc. 835, Sam. 641, fr. 439 Koe.,
Philem. fr. 98,1, CGFP adesp. 296b 1, interponitur CGFP adesp. 256,2

Νέαιρα

cf. test. 1. tempus fabulae ηοη longe abesse ab oratione [Dem.] 59 contra Neaeram a. fere
343 habita existimat Breitenbach p. 137. cognominem fabulam scήpsit Philemo, Neaeram
Licinius Imbrex

25 (23)

άλλ' εγωγ' ό δυcτυχήc

Φρύνηc έραcθείc, ήνίκ' ετι τήν κάππαριν
cυνέλεγεν οϋπω τ' εΙχεν δcαπερ νυν εχει,
πάμπολλ' άναλίcκων έφ' έκάcτωι τfjc θύραc
s άπεκλειόμην

Athen. ΧΙΙΙ p. 567 DE (de meretήcibus, post Antiphan. fr. 2 Κ.) διόπερ καi θρηνών τιc
αύτόν παράγεται ύπό Τιμοκλέουc έν Νεαίραι· άλλ' - άπεκλειόμην (sequitur fr. 27).
p. 591 D (de Phryne) είρηκεν δέ περί του πλούτου αότηc Τιμοκληc δ κωμικόc έν Νεαίραι
(πρόκειται τό μαρτύριον) καi 'Άμφιc έν Κουρίδι (fr. 24 Κ.)
4 τηc θύραc Α: τηι -αι Blaydes Adv. 1 p. 127 5 άπεκλειόμην Α: -κληιόμην Kock, sed
νίd. Threatte I p. 370
1 Men. Peήc. 348 [778] ό δυcτυχήc έγώ 2 de Phryne vid. ad fr. 27,3, de cappaή Philem.
774 TIMOCLES

fr. 100,5, Philippid. fr. 9,6 et ad Demetr. 11 fr. 1,9 4sq. άποκλ. τfίι θύραι Ar. Eccl. 420
(νar. lect. τfίc θύραc), Vesp. 335 (νar. lect. τάc θύραc), τfίι κιγκλίδι Vesp. 775, sed τών πυλών
Lys. 423, cf. Xen. hist. Gr. V 2,42, Hdt. V 104,2

26 (24)

επει τα διά τε ταυτ' άναρίcτητοc ων

Sud. α 2048 άνάριcτοc, μάλλον δέ άναρίcτητοc ... Τιμοκλfίc Νεαίραι (-αν codd., corr.
Ρ. Leopardus Emend. Ιίb. ΧΙΧ 7 apud Grut. Lamp. ΠΙ [1604] p. 380)· επειτα --ών
διά τε Kuster: τό διά τε codd.: διά γε Bernhardy

νίd. Ar. fr. 470

Όρεcταυτοκλείδηc

Όρέcτηc test. 1. de titulo conflato νίd. ad Polyzeli Δημοτυνδάρεων. Harp. p. 67,3 Dind.
Αύτοκλείδηc. Αίcχίνηc κατά Τιμάρχου· Κηδωνίδην καί Αύτοκλείδην καί Θέρcανδρον
(1,52). οότοι παιδεραcταί cφοδροί, ώc καί Άριcτογείτων κατά Τιμάρχου (fr. 3 p. 310 S.).
unde Meinekio Ι p. 432 "haud levis oboήtur suspicio, ut apud tragicos poetas Orestem a
Fuήis propter parricidium, ita ίη Timoclea fabula Autoclidem propter puerorum amores a
meretήcibus acerήme fuisse vexatum'. fabulam "post annum fere 340' compositam esse censet
Breitenbach p. 33-36, a. 345/4 Schiassi RFIC 79 (1951) 230-245

27 (25)

περί δέ τόν πανάθλιον

εϋδουcι γραεc, Νάννιον, Πλαγγών, Λύκα,
Γνάθαινα, Φρύνη, Πυθιονίκη, Μυρρίνη,
Χρυcίc, t Κοναλίc t, Ίερόκλεια, Λοπάδιον

Athen. ΧΙΙΙ p. 567 Ε (post fr. 25) καi έν τώι έπιγραφομένωι δ' Όρεcταυτοκλείδηc (ό
add. Schweigh.) αύτόc Τιμοκλfίc φηcι· περί - Λοπάδιον
4 κοναλιc Α: 'forsan Κοβαλίc' Meineke ed. min.: Κονιcαλίc Kaibel: Κομαλλίc V. Schmidt
(Bechtel Att. Frauennamen p. 22)
1 sqq. Eumenidarum Aeschylearum exordium festive imitatur noster, cf. 46 πρόcθεν δέ
τάνδρόc τουδε θαυμαcτόc λόχοc / εϋδει γυναικών κτλ. undecim meretήces selectas esse ut
 Νέαιρα - Πολυπράγμων 775

των ενδεκα ίπ Parabysto vices exercere possent (fr. 28) coni. Maidment CIQu 29 (1935) 13.
νίd. Pick.-Cambr. Theatre p. 163, Hunter ΖΡΕ 36 (1979) 34 2 νίd. ad Eubuli Νάννιον et
Πλαγγόνα Lyca cum Nannio apud Amph. fr. 23 Κ. 3 de Gnathaena νίd. Gow Mach.
p. 8, de Phryne (fr. 25) Athen. ΧΙΙΙ p. 590 D-591 F, de Pythionica p. 594 Ε-595 F, de
Myπhine Headlam ad Herond. 1,89 4 Χρυcίc fabula Antiphanis, νίd. Breitenbach
p. 130 sq. cetera nomina, si vera, scortorum ignobilium sunt

28 (26)

Harp. p. 237,1 Dind. Παράβυcτον. οϋτοχ: έκαλειτό τι των παρ' Άθηναίοιc δικαcτη­
ρίων, έν ώι έδίκαζον ο{ ενδεκα· 'Αντιφών έν τώι πρόc Νικοκλέα περί δρων (fr. 42 Bl.).
μνημονεύουcι δ' αύτου άλλοι τε των κωμικών καί Τιμοκληc έν Όρεcταυτοκλείδηι (-αυ­
τοκλει codd., corr. Maussac)
IG 112 1646,12 (tab. amphict. Deliacorum, a. 346/5) δικα]cτήριον τό Παράβυ[cτον νίd.
Lipsius Att. Recht p. 137. 170. 172 et ad fr. 27

Πολυπράγμων

cf. test. 1. cognomines fabulas scήpserunt Heniochus et Diphilus

29 (27)

ε{θ' ό Καλλιμέδων liφνω

ό Κάραβοc προcfjλθεν. έμβλέπων δ' έμοί,
ώc γουν έδόκει, πρόc ετερον liνθρωπόν τινα
έλάλει· cυνιείc δ' ούδέν εικότωc έγώ
s ών ελεγεν έπένευον διακενfjc. τώι δ' liρα
βλέπουcι χωρίc καί δοκουcιν αί κόραι

Athen. VIII p. 339 EF περί δέ Καλλιμέδοντοc του Καράβου δτι καί φίλιχθυc fιν καί
διάcτροφοc τούc όφθαλμούc, Τιμοκληc έν Πολυπράγμονι (φηcι Τιμ. CE)· εΙθ' - κόραι
2 δ' έμοί Meineke: δέ μοι ACE: έμοί Porson Αdν. p. 103 3 γουν Schweigh.: δ' ούν
ACE πρόc ACE: πρόc δ' Porson ι'ίνθρωπόν τινα Α: τϊνα αν- CE 4 cυνιείc Dindorf:
cυνείc ACE 5 : : τώι Kock 6 καί ACE: η Bothe
1 sqq. νίd. ad Eub. fr. 8 2 sqq. cf. Alex. fr. 112 Κ. et νίd. Bechtel, Spitznamen p. 23 sq.
776 TIMOCLES

Ποντικόc

vid. ad Epigenis Ποντικόν

30 (28)

πολλούc γαρ ένίοθ' ή πενία βιάζεται

άνάξι' αύτων εργα παρά φύcιν ποείν

Stob. IV 32\44 (πενίαc ψόγοc), νοl. V p. 795 Η. (codd. ΜΑ) Τιμοκλέουc Ποντικοί\·
πολλούc - ποείν
1 ένίοθ' ΜΑ: ευ ϊcθ' Kock, sed vid. ad Ar. fr. 194,1 2 ανάξια αυτών ΜΑ 2 ποείν
Α: ποιείν Μ

1 sq. cf. Theogn. 383 - 392. 649- 652, Eur. ΕΙ. 375 sq.

Πορφύρα

cf. test. 1 et vid. ad Xenarchi Πορφυραν

Πύκτηc

cf. test. 1 et vid. ad Timothei Πυκτην

31 (29)

εύρήcειc τε των έπιcιτίων

τούτων τιν', οϊ δειπνουcιν έcφυδωμένοι
τάλλότρι', έαυτούc άντi κωρύκων λέπειν
παρέχοντεc άθληταίcι

Athen. VI p. 246 F κοινήι δέ περί παραcίτων εlρήκαcι Τιμοκλήc μεν έν Πυκτηι (fab.
nom. om. CE), έπιcιτίοuc καλών αύτούc έν τοίcδε· ευρ. - αθλ.
1 ευρήcειc τε om. CE 2 τιν' Herw. Stud. p. 5: τινάc ACE έcφ. om. CE 3 λέπειν
Meineke: λέγειν Α: om. CE vid. Plat. fr. 12 4 άθλ. om. CE

1 vid. ad Cratet. fr. 37,1 2 έcφυδ. 'cibis distenti et quasi tumentes' Meineke. Hesych.
 Ποντικόc - t Cυνεργικά 777

δ 1359 διαcφυδόχ:αι· αύξήcαι 3 νίd. ad Eub. fr. 72,1 (τιiλλότρια δειπνείν) et de 'folle
pugillatoήo'(Plaut. Rud. 721) Juethner ad Philostr. gymn. 57 (p. 305) 4 ΑΙ. Nub. 422
επιχαλκεύειν παρέχοιμ' αν, cf. Soph. Αί. 1146, Plat. Theaet. p. 191 Α

Cαπφώ

νίd. ad Diphili Cαπφώ

32 (30)

ό Μιcγόλαc ου προcιέναι cοι φαίνεται

ανθουcι τοίc νέοιcιν ήρεθιcμένοc

Athen. VIII p. 339 C καi Τιμοκλήc δ' εν Cαπφοί φηcιν· ό - ηρεθ.

1 sq. de Misgola Aeschin. 1,41, Antiphan. fr. 26,14 Κ., Alex. fr. 3 Κ.

t Cυνεργικά
33 (31)

τοίc μεν τεθνεωcιν ελεοc επιεικήc θεόc,

τοίc ζωcι δ' t ετερον άνοcιώτατον φθόνοc
Stob. IV 57,8 (δτι ού χρή παροινείν εic τούc τετελευτηκόταc), νοl. V p. 1138 Η. (codd.
SMA, Mac.) Τιμοκλέουc cυνεργικά (cυνερτιf Μ, om. S Mac., Cυνερίθων Meineke I p. 433,
'Cυνεργοί aut Cυνέριθοι latet' ed. min., Cυνεργάταιc ίη ed. Stob. IV [1857] p. χχν)· τοίc
- φθόνοc. Theophil. ίη Autol. 1138 (p. 96 Gr.; δτι φροντίζει ό θεόc ... καi τών τεθνεώτων)
τούτοιc άκόλουθα είρηκεν καi Τιμοκλήc, λέγων· τεθν. - θεόc
1 τεθνεώcιν Stob. Α, Theophil.: τεθνηκόcιν Stob. SM, Mac. 2 ετερον άνοcιώτατον
SM, Mac.: ετερον -oc Α: τέραc -ον Empeήus Opusc. p. 161: έργων -oc Herw. Mnem. 6
(1878) 76 (cf. TrGF adesp. 532): ό θεών -oc Meineke ίη ed. Stob.: ετεροc -oc Haupt Opusc.
111p. 608 (si recte, an intelligendum ut Pind. Pyth. 3,34, Call. fr. 191,63 Pf.? sic Richards
p. 89 qui tamen έτέρων -oc praetulit. νίd. ad Eub. fr. 8,1): εφεδροc -oc Meineke ed min.
p. χίχ: έχθρόc -oc Kock, εχθρών -oc Headlam CIR 13 (1899) 7 ('qui poterat etiam εφέδρων
-oc' Hense)
2 Dionys. fr. •7,2 τοίc ουδέν οόcιν ούδέ ε{c δλωc φθονεί. Hippoth. 210 F 2 Sn. φθόνοc
κάκιcτοc κάδικώτατοc θεόc. cf. TrGF adesp. 6b
778 TIMOCLES

Φιλοδικαcτήc

cf. test. 1. φιληλιαcτήc Ar. Vesp. 88

34 (32)

άνοίγετ' ήδη τάc θύραc, ίνα πρόc τό φώc

ώμεν ιcαταφανείc μάλλον, έφοδεύων έάν
βούληθ' ό γυναιιcονόμοc t λαβείν άριθμόν t,
κατά τόν νόμον τόν ιcαινόν δπερ είωθε δραν,
5 των έcτιωμένων. εδει δέ τοϋμπαλιν
τάc των άδείπνων έξετάζειν οίιcίαc

Athen. VI p. 245 Α (Άριcτόδημοc έν β' γελοίων άπομνημονευμάτων) Χαιρεφών ... ό

παράcιτοc είc γάμον ίi~cλητοc είcελθών icαi ~cατα~cλιθεic εcχατοc ~cαί των γυναι~cονόμων
άριθμούντων τούc ~cε~cλημένουc ~cαί ~cελευόντων αύτόν άποτρέχειν ώc παρά τόν νόμον έπi
τοίc τριάκοντα έπόντοc "άριθμείτε δή," εφη, "πάλιν άπ' εμου άρξάμενοι." δτι δ' ήν εθοc
τούc γυναι~cονόμουc έφορίiν τά cυμπόcια icαi έξετάζειν των ~cε~cλημένων τόν αριθμόν ει ό
κατά νόμον έcτί, Τιμο~cληc έν Φιλοδι~cαcτηι φηcιν οϋτωc· άνοίγετ' - οί~cίαc. Μένανδροc
δ' έν Κε~cρυφάλωι· (fr. 238 Koe.)
3 λαβείν άριθμόν Α: τόν άρ. ~cαταλαβείν Schweigh., λαμβάνειν Dobree Αdν. 11 p. 311:
άπολαβείν τόν άρ. Dindorf
1 πρόc τό φώc Ar. Nub. 632, cf. 771 πρόc τόν ηλιον 2 έφοδεύεται Ar. Αν. 1160
3sqq. pergit Athenaeus icαi Φιλόχοροc δ' εν έβδόμηι Άτθίδοc (328 F 65 Jac.) ο{ γυναι~cο­
νόμοι, φηcί, μετά των 'Αρεοπαγιτών έc~cόπουν τάc έν ταίc οι~cίαιc cυνόδουc εν τε τοίc
γάμοιc icαi ταίc ίiλλαιc θυcίαιc. νίd. Jacoby ad loc.

Ψευδοληιcταί

35 (33)

υ - υ ιcαταμαθών δέ ιcειμένην {θερμην} cιcάφην

θερμών ίπνιτών ηcθιον

Athen. 111p. 109 C (ίiρτων γένη ex Tryphone εν τοίc φυτι~cοίc έπιγραφομένοιc, fr. 117
 Φιλοδικαcτήc - Incertae fabulae 779

Vels.) παρά δέ τάc όπτήcειc όνομάζεcθαι {πνίτην, οό μνημονεύειν Τιμοιcλέα έν Ψευδοληι­

cταίc (fab. nom. om. CE) οϋτωc· ιcαταμ. - ήcθιον
1 om. CE θερμήν del. Toup Emend. 1 p. 271 2 ήcθιον CE: είc- Α
1 sq. vid. ad Crob. fr. 2

Iocertarumfabularumfragmenta

36 (34)

δcτιc φοβείται τόν πατέρα καιcχύνεται,

οδτοc πολίτηc αγαθόc εcται κατά λόγον
καi τούc πολεμίουc δυνάμενοc κακώc ποιείν

Stob. IV 25,17 (δτι χρή τούc γονεic τfjc ιcαθηιcούcηc τιμηc ιcαταξιουcθαι παρά των
τέκνων) p. 622 Η. (codd. SMA) Τιμοιcλέουc· δcτιc - ποιείν
l ιcαί α{cχύνεται SMA 2 οότοc SM: οϋτωc Α cf. fr. 37 et vid. Headlam ad Herond.
9b 2sq. (p. 407)

2 πολίτηc άγαθόc Phryn. fr. 62 Plat. leg. 111p. 689 D ό κατά λόγον ζών

37 (35)

ταργύριόν εcτιν αΙμα καi ψυχή βροτοίc.

δcτιc δέ μη εχει τοϋτο μηδ' εκτήcατο,
οδτοc μετά ζώντων τεθνηκώc περιπατεί

Stob. IV 31•,16 (επαινοc πλούτου), νοl. V p. 738 Η. (codd. SMA, Mac.) Τιμοιcλέουc· τάργ.
-περιπ.

2 εχει SM, Mac.: εχη Α 3 οότοc τεθν. περιπ. ζ. μέτα Nauck p. 100
l Hes. op. 686 χρήματα γαρ ψυχή πέλεται δειλοίcι βροτοίcιν. vid. Latte ad Hesych.
α 8534 2 Soph. Ant. 1278 εχων τε ιcαi ιcειcτημένοc 3 Men. Col. 50 άνθρωπε, πέρυcιν
πτωχόc ήcθα ιcαi νειcρόc, / νυνi δέ πλουτείc
780 TIMOCLES

38 (36)

cυκ', ελαιον, icχάδαc, μέλι.

(Β.) cύ μεν εiρεcιώνην, ου γεωργίαν λέγειc

Clem. Alex. strom. IV 7,1 (νοl. 11 p. 250 St.) αύτίκα oi Cτρωματείc ήμών, κατά τόν
γεωργόν (Γεωργόν Meineke V 1 p. 96) Τιμοκλέουc του κωμικου, cυκα - μέλι προcοδεύουcι,
καθάπερ εκ παμφόρου χωρίου. δι' ην εύκαρπίαν επιφέρει· cύ - λέγειc

1 ελαιον, ίcχάδαc, μέλι Diph. fr. 89,42 pergit Clemens επιφωνείν γαρ είώθεcαν
'Αθηναίοι· ειρεcιώνη cυκα φέρει καi πίοναc ίiρτουc / καi μέλι έν κοτύληι καi ελαιον
αναψήcαcθαι (carm. pop. 2 D.). vid. Deubner p. 199 Γεωργίαν in scenam productam esse
putat Meineke 1.1.

39 (37)

Χίοι πολύ
αριcτ' άνευρήκαcιν όψαρτυcίαν

Athen. epit. 1 p. 25 F μαρτυρουνται ... καi Χίοι ... έπi όψαρτυτικηι (deficit Ε). Τιμοκληc·
Χίοι-όψ.
2 ίiριcτ' ... όψαρτυcίαν Austin (-αc Desrousseaux): ίiρϊcτ' ... όψαρ' C: ίίριcτ' ... -τυτικήν
Casaub.: ίiριcτ' ... -κά vel πρώτιcτ' ... -κήν Meineke Anal. Ath. p. 12
1 sq. α puero vitam Chiam gessίt Trimalchio, Petr. 63,3. de Semonactide Chio admonet
Meineke (Bat. fr. 4,4 sq.)

40 (3 Dem.)

θεόc μεν δηλαδή

αγαθή τύχη τ' ενεcτιν

Phot. (b, z) α 70 αγαθή τύχη· τουτο προγραφόμενον οίονταί τινεc • • • (spat. vac. in
codd.) ενιοι δέ προcτιθέαcι τό καi θεόc ('cave ne καi τό scribas' Theod.), ώc Πλάτων έν
τρίτωι Νόμων ... καi Τιμοκληc· θεόc - ενεcτιν

1 sq. Platonis locus est VI p. 757 Εθεόν καi αγαθήν τύχην ... εν εύχαίc επικαλουμένουc.
'Αγαθή Τύχη apud Atticos saec. IV2 culta IG ΙΙ 2 333C,19sq.; 1195,14; 1496,76. 107. 148
 Incertae fabulae 781

41 (38)

μά γην, μά κρήναc, μά ποταμούc, μά νάματα

[Plut.] νίt. Χ orat. p. 845 Β (de Demosthene) προελθών δέ πάλιν ειc τάc έιcιcληcίαc,
νεωτεριιcώc τινα λέγων διεcύρετο, ώc ιcωμωιδηθηναι αυτόν ύπ' Άντιφάνουc (fr. 296 Κ.) ιcαi
Τιμοιcλέουc· μά - νάματα. όμόcαc δέ τουτον τόν τρόπον εν τώι δήμωι θόρυβον ειcίνηcεν.
Plut. νίt. Dem. 9,4 Έρατοcθένηc μέν φηcιν αυτόν εν τοίc λόγοιc πολλαχου γεγονέναι
παράβαιcχον (241 F 32 Jac.), ό δέ Φαληρεύc (228 F 16 Jac., fr. 163. 164 W.) τόν εμμετρον
εκείνον δριcον όμόcαι ποτέ πρόc τόν δημον ωcπερ ένθουcιώντα· μά - νάματα. Schol.
(RVΓE) Ar. Αν. 194 (μά γην, μά παγίδαc, μά νεφέλαc, μά δίκτυα) οϋτω δέ τά προcτυχόντα
ώμνυοv- μά ιcρήναc (-ηc R), μά γην, μά ποταμούc. de PSI 144 apud 1. Gallo, Framm. biogr.
1 (1975) p. 150 νίd. Stephanie West, Gnom. 51 (1979) 428

de μά iterato νίd. Pfeiffer ad Call. fr. 194,105 sq. (Men. Sam. 94 nunc est 309, adde Dysc.
666sq.) εμμετρον illum δριcον Demosthenis personati (νίd. Wankel ad 18,267, p. 1166)
νersum esse ex tragoedia sive dramate satyήco (cf. Eur. Cycl. 262) petitum, ab Aήstophane
festive detortum, censuit Fraenkel Beob. p. 71- 75 (TrGF adesp. 123•). idem contulit verum
Dreήorum ius iurandum SIG 3 527 (saec. 1112) 14. 31. 34 όμνύω ... τάγ Γίiν ... ιcαi ιcράναc
ιcαi ποταμούc

42 (39)

Hesych. α 6887 t c t· άπό νευρίic. Τιμοιcλ ηc

ά πυξ ί ν ο
άπεξίνου· απενεύρου Η. Stephanus ThesLG (1572) V p. 520 C, απεξινοί· άπονευροί Ellis
AJPh 6 (1885) 291. Poll. IV 179 τό δέ ιcενώcαι διά ιcαθάρcεωc ιcαi έξινώcαι λέγουcιν, ιcαi
εξινωμένον ή ιcωμωιδία (adesp. fr. 1004 Κ.) τόν ιcειcαθαρμένον φηcίν, ώc έιc των Ινών
φερομένηc τηc χοληc. cf. Hesych. ε 3904
 ΤΙΜΟΝ

(saec. 111)

Diog. Laert. ΙΧ 110 (Tim. Phlias. SH 848) ήν δέ, φηciν ό Άντίγονοc (p. 42 Wil.), καi
φιλοπότηc καi άπό των φιλοcόφων εl cχολάζοι ποιήματα cυνέγραφε· καi γαρ καi επη καi
τραγωιδίαc (TrGF 112) καi cατύρουc (καi δράματα κωμικά τριάκοντα, τά δέ τραγικά
έξήκοντα) cίλλουc τε καi κιναίδουc
2 φιλοπότηc codd.: -ποιητήc Wachsmuth Sillogr.2 p. 19 εί cχολάζοι Diels PPF
p. 173,17: εcχόλαζε codd. ποιήματα cυνέγραφε· καi γαρ Β, Ρ ante cοπ.: καi γαρ π. c. F,
Ρ post corr. 3 τά δέ τραγικά Ρ: δέ τρ. Β: τρ. δέ F
0

δράματα κωμικά ... cannina fuisse videntur cκωπτικά colloquentium personarum vicibus
utcunque distincta' Meineke Ι p. 527 sq., prob. Wachsmuth p. 25. pinacographorum stultum
0

emblema, qui dum τραγωιδίαc καi cατύρουc explicant, comicos absurde adsciscunt' Diels
p. 174°; cf. PCG V p. 608 (Ιοη)
 TIMOSTRATUS
(saec. 11)

1. IG 112 2323,141 (comoediae Dionysiis actae) = 111 Β 3 col. 3•, 1 Mette (anno ante
Symmachum archontem, ί. e. anno 188, sextum praemium tulit)
Τιμ◊ς:τρ~τοc Λυτρ[ουμένωι
ύπέ(κρϊνετο) [Δ]ιόγείτων (137 O'Conn.)
poetae nomen suppl. Wilhelm Urk. p. 71, fabulae Koehler

2. ibid. 155 = col. 3\ 9 Mette

a. 183 (νίd. ad Posid. test. 8) quartum praemium tulit
Τιμόcτρατοc Φιλοικείωι
ύπε(κρίνετο) Καλλίcτρατοc (282 O'Conn.)

*3. ibid. 180 = col. 3°, 7 Mette (circa a. 177), tertium praemium tulit Τιμο[ (Τιμό[cτρατοc
suppl. Capps AJA 4, 1900, 91, sed νίd. ad Timoth. 11 test. *2 et Timox. test. *2)

*4. vid. ad [Ni]costrati 111test. *2

5. IG 112 2332,206 (catalogus ad conlationes stipum pertinens a. 183/2)

Τιμόcτρατοc Φαλ[ηρεύc

6. ΙG 112 4267 (basis marmoήs Hymettii ίη theatro Bacchi saec. ΙΙΡ)

Τιμόcτρατοc

7. eius filius Άρίcτων Τιμοc[τρά]του Άθηναίοc vicit Sami Heraeis med. saec. 11• τούc
ποιητάc των καινών κωμω(ι)διών (ΖΡΕ 1, 1967, 230, 1. 10 = 11C 1• α 14sq. Mette; vid.
etiam ΙG 112 2325,183 = V C 1, col. 8,10 Mette), eius nepos Timostratus 11, frater Posis
(supra p. 560, test. 4), pήmus magistratus erat ίη tetradr. (ΡΑ 13825; vid. stemma ad 13824)

Meineke I p. 499sq., IV p. 595sq. Kock 111p. 355-357 Preuner RhM 49 (1894)

365 sq. Koerte RE VI Α 2 (1937) 1323 (Timostratos nr. 2)
784 TIMOSTRATUS

"Αcωτοc

νίd. ad Euthyclis Άcώτουc

1 (1)

Antiatt. p. 81,1 αχ ρ ι του νυν· μετά άρθρου. Τιμόcτρατοc Άcώτωι

bis ίη ΝΤ (Paul. epist. ad Rom. 8,22, ad Philipp. 1,5), var. lect. αχρι του νυν / αχρι νυν
Phil. De Abr. 182 (IV p. 41,7 Cohn)

Δημοποίητοc

Harp. p. 89,17 Dind. δημοποίητοc ό ξένοc μεν ων τηι φύcει, ύπό δε του δήμου πολίτηc
γεγενημένοc (cf. Poll. 11156). δν δε τρόπον γίνονταί τινεc δημοποίητοι, δεδήλωιcε Δημο­
cθένηc έν τώι κατά Νεαίραc (or. 59), ε{ γνήcιοc

2 (2)

οί μεν προcέφερον τόν χάρακα πρόc τήν ακραν

Et. gen. Β p. 307 Mill. διαφέρουcιν ό χάραξ ιcαi ή χάραξ. τό μεν γάρ άρcενιιcόν cημαίνει
τό cτ(ρ)ατόπεδον η τείχιcμά τι ιcαi περίφραγμα, ώc Δημοcθένηc (18,87) ιcαi Μένανδροc·
(Asp. 30 sq.) ... ιcαi Δημόcτρατοc Δημοποιήτωι (-ποιητά
codd.)· ο{ - αιcραν. θηλυιcώc δε
δ τηc άμπέλου, ο{ον· (Ar. Vesp. 1291). Phot. (z) ined. = Sud. χ 96 χάραξ· άρcενιιcώc, τό
cτρατόπεδον. Δημόcτρατοc Δημοποιητώι (-ποίητα codd.)· οί - αιcραν. θηλυιcώc δέ, δ τηc
άμπέλου· (Ar. Vesp. 1291)
Timostrati nomen restituit Meineke I ρ. 500 (Nicostrati Τοuρ aρ. Gaisf. ίη ed. Suid. 11
[1834] p. 3878<•>)
Thuc. 11 58,1 μηχανάc ... προcέφερον cf. Theophil. fr. 9

Λυτρούμενοc

vid. ad test. 1. cognominem fabulam scripsit Sosigenes, Παραλυτρούμενον Sotades

 'Άcωτοc - Φιλοδέcποτοc 785

Πάν

cognominem fabulam scήpsit Amphis, Πανόc γονάc Araros et Philiscus. Helm Luc. u.
Men. p.179

3 (3)

Antiatt. p. 89,23 δια χει ρ ό c δα ν ε ί c α ι· Τιμόcτρατοc Πανί

Chaήt. 1 12,1 δια χειρόc εcπευδε τήν πραcιν opp. δια τραπέζηc, νίd. Mayser, Gramm.
d. gr. Pap. 11 2 (1934) p. 425,26- 35 et 355,12

Παρακαταθήκη

vid. ad Sophili Παραιcαταθήιcην

4 (4)

Antiatt. p. 98,4 ζάγρα· λοιδορίαc ε{δοc. Τιμόcτρατοc Παραιcαταθήιcηι ταc βαcάνουc ιcαi
ταc πληγαc ζ άγριο ν λέγει
ζατρείον poetam scripsisse susp. Meineke (ζάτρειον Μ. Schmidt ad Hesych. ζ 49 ed. suae).
vid. ad Ar. fr. 95, Eup. fr. 387, Theop. fr. 64

Φιλοδέcποτοc

cognomines fabulas scήpserunt Sogenes et Theognetus

5 (5)

Antiatt. p. 80,12 ά φ ε λ ου μαι· άντi του άφαιρήcομαι. Τιμόcτρατοc Φιλοδεcπότηι

άφελουμαι ΑΡ ΙΧ 108,1 (adesp.). vid. ad Metag. fr. 11
786 TIMOSTRATUS

Φιλοίκειοc

vid. ad test. 2. Polyb. ΧΧΧΙ 28,9 τό μεγαλόψυχον καί φιλοίκειον τηc του Cκιπίωνοc
προαιρέcεωc

Incertarumfabularumfragmenta

6 (6)

(Α.) τηρείν μέν έτέροιc οί γέροντεc δυνάμεθα.

(Β.) ήμείc δ' άπολαύειν ών εχουcιν οί νέοι

Stob. IV 50",13 (περί γήρωc δτι ου φαυλον) vol. V p. 1023 Η. (cod. S) Τιμοcτράτου·
τηρείν - νέοι
'senex frugi dicit: servare aliis rem familiarem nos senes possumus; cui respondet adulescens
nequam: nos iuvenes vero uti ίίs quae illi habent' Meineke V 1 p. cccxxvii

7 (7)

Antiatt. p. 91,1 δυνάμειc· τά των ίατρών φάρμακα. Τιμόcτρατοc

νίd. Ind. Hipp. s. ν. (112), LSJ s. ν. (114a) et quae congessit G. Η. Schaefer, Greg. Cor.
(1811) p. 640
 TIMOTHEUS
(saec. IV)

1. Sud. τ 619 (codd. AGFVM) Τιμόθεοc, Άθηναίοc, κωμικόc τήc μέcηc κωμωιδiαc. των
δραμάτων αυτού {ιν Πύιcτηc, Παρακαταθήκη, Μεταβαλλόμενοc η Μεταφερόμενοc. καi
Κυνάριον Τιμοθέου δρίiμα, ωc φηcιν Άθήναιοc έν τοίc αυτοίc αυτού (νίd.fr. 1)
2 Καταφερόμενοc V 3 αυτοίc om. GM αυτού om. ίη spat. vac. V
'una et so\a fabula ab Athenaeo commemorata Hesychianae vitae addita est' Wagner
Symb. p. 35

Meineke I p. 428, 111 p. 589 Kock II p. 450 sq. Koerte RE VI Α 2 (1937) 1338
(Timotheos nr. 11)

Κυνάριον

mimum Catularium scήpsit Labeήus. νίd. ad Theop. fr. 93

1 (1)

πειρώμεθ' αποδύντ' έc τό δείπνον απιέναι·

είc έπτάκλινον δ' έcτίν, ώc εφραζέ μοι,
αν μή παράβυcτόc που γένηται Χαιρεφών

Athen. VI p. 243 C (de Chaerephonte parasito) Τιμόθεοc Κυναρίωι (Κυν. cum ν. 1 om.
CE)· πειρ. - Χαφ.
1 πειρώμεθ' Mus.: -cθ' Α άποδύντ' έc Schweigh.: -όντεc Α: ύποδύντ' έc Cobet Νον.
lect. p. 51 (recepit Kock, 'furtim ίη domum convivatoήs invadentes' interpretatus, cum Cobet
'furtim se ex hominum turba proήpere' inte\lexisset) 2 είc έπτάκλινον δ' Α: είc έπτ. CE:
τό δ' έπτ. Kock 3 αν Jacobs ap. Schweigh.: εάν ACE
1 Ar. Ach. 627 άλλ' άποδύντεc τοίc άναπαίcτοιc έπίωμεν, cf. Lysistr. 686, Thesm. 656 et
Lys. fr. 232 S. init. 2 Athen. VI p. 257 Α (Clearch. fr. 19, p. 15,22 W.) καλείται δ' ούτοc
(pήncipis Cypήi cubicu\aήus) ύπό των έγχωρίων Παράβυcτοc δια τό καi των μή παραδε­
χομένων δμωc τεχνικώτατα κολακεύων παρεμπίπτειν έc τάc δμιλίαc. νίd. Reitz. Epigr. u.
Skol. p. 12 et de Chaerephonte ad Timocl. fr. 9,3
788 TIMOTHEUS

Μεταβαλλόμενοc η Μεταφερόμενοc

νίd. test. 1. Μεταφερομένουc scήpsit Posidippus

Παρακαταθήκη

νίd. test. 1 et ad Sophili Παρακαταθήκην

Πύκτηc

νίd. test. 1. cognominem fabulam scήpsit Timocles, Pugilem Caecilius

Dubium

2 (2)

< ) θ' ό πτερωτόc ιξόc όμμάτων 'Έρωc,

ό Κύπριδοc κυναγόc, ή φρενών άκίc,
ό μή τίνων θεοίcιν όρκίων δίκαc

Stob. ΠΙ 28,12 (π. έπιορκίαc) p. 619 Η. (cod. L; :om. SMA, fort. etiam cod. Photii, certe
inter poetas Timotheum ηοη recepit pinacographus' Hense, νίd. Elter p. 63) Διμ3' (Δ rubr.
L, Τιμοθέου Sarti, Τιμοκλέουc Bergk PLG 2 p. 1004, Cωcιθέου id. PLG 3 p. 1273, Τιμηcιθέου
Nauck Mel. Gr.-R. 2, 1866, 476, sed 'hunc quoque ignorant Photii laterculi' Hense) Όθ'
- δίκαc
1 Όθ' δ (Ό rubr.) L: δδ' ό Buecheler ap. Hense (δδε Bothe 1844 p. 65): εcθ' ό Meineke,
sed ίη ed. min. οϋθ' ό cum Bergkio PLG 1 p. 863, ίη Stob. εΙθ' δ (IV p. χχχ) vel ήλθ' δ
(p. ιχχχίν): ϊcθ'· δ Hense ('sc. ταυθ' ημαρτεν sim.'): θεόc Nauck: θ' ex titulo qui olim ίη
lemmate fueήt superesse susp. Schenkl GGA 1895 p. 474 2 Κύπριδοc Meineke: -ιοc
L ακιc L

1 Ostr. Bodl. 2175,6- 8 (fab. de Metiocho et Parthenopa) ωcπερ άνιμ~:ι:;~Qμημένων {ξφ[ι]

~φγ όμμάτων (legit Gronewald ΖΡΕ 24, 1977, 21 sq.) 2 Κύπριδοc si recte habet, pήmae
syllabae mensura ίη comico poeta paratragodiae indicium esset 3 cf. Hes. fr. 124 M.-W.
et νίd. Otto s. ν. amare 4
 TIMOTHEUS 11
(saec. 11)

1. 1G 112 2323,119 (comoediae Dionysiis actae) = 111Β 3 col. 2C, 5 Mette (circa a. 192,
secundum praemium tulit poeta)
Τιμόθ[εοc
ύπε(ιφίνετο) Π[ (387 O'Conn.)
suppl. Koehler

*2. ibid. 180 = col. 3C,7 Mette (circa a. 177, tertium praemium tulit)
Τιμο[ Άντευ]εργετουντι
Τιμό[θεοc Koehler, possis etiam Τιμό[cτρατοc (test. *3) vel Τιμό[ξενοc (test. *2) Άντ-
ευ]εργ- suppl. Ruck p. 46

*3. IG 112 2325,78 (poetae Dionysiis victores) = V Β 1 col. 6,8 Mette

Τιμόθ]εοc 1
suppl. Capps AJA 4 (1900) 8φ sequitur Posidippus 11

Koerte RE VI Α 2 (1937) 1338 (Timotheos nr. 12)

Ά ντευ]εργετών

νίd. test. •2. cognominem fabulam scήpsit Apollodorus (Car.), Ευεργέταc Bato
 TIMOXENUS
(saec. 11)

1. IG 112 2323,240 (comoediae Dionysiis actae) = 111Β 3 col. s•,26 Mette (επί Μνηcιθέου,
a. 154)
Τιμόξενοc Cυνκρύπτον(τι
ύπε(κρίνετο) Καλλικράτηc (272 Ο' Conn.)
quartum praemium tulit poeta. νίd. ad Philoclem

*2. ibid. 180 = col. 3C,7 Mette (circa a. 177), tertium praemium tulit Τιμο[ (Τιμό[ξενοc
dubitanter Wilhelm Urk. p. 80, sed vid. ad Timoth. 11 test. *2 et cf. Snell, NAG 1966 p. 312)

Cυγκρύπτων

vid. test. 1
 XENARCHUS
(saec. IV)

1. Sud. ξ 22 (codd. AGTFVMB) Ξέναρχοc, κωμικά:. τών δραμάτων αύτου έcτι Βουκα­
λίων, (ώc) Άθήναιόc φηcιν έν β' Δειπνοcοφιcτών (νίd. fr. 1), καί Πορφύρα καί Cκύθαι,
ώc δ αύτόc (νίd.
fr. 7 et 11. 12), καί Δίδυμοι καί Πένταθλοc καί Πρίαποc, Ύπνοc, Cτρατιώτηc
1 κωμωιδόc V Βουκαλίων ΤΒ: -κολίων cett.: -ταλίων Casaub. Animadv. p. 132sq.
2 Cκύθα V 3 Πένταθλοι G Τ

Meineke I p. 434, 111p. 614-625 Kock II p. 467-473 Koerte RE ΙΧ Α 2 (1967)

1421 sq. (Xenarchos nr. 2)

Βουταλίων

vid. ad test. 1. 'fieή potuisse autumo, ut Xenarchus Antiphanis Βουταλίωνα aut imitaretur
aut ίη suum verteret usum· Breitenbach p. 77. Schol. Ar. Ran. 990 Δίδυμοc (p. 250 Schm.),
δτι Μαμμάκυθοc καί Μελητίδηc έπί μωρίαι διεβέβληντο, καθάπερ καί δ Βουταλίων καί δ
Κόροιβοc

*1 (1)

φθίνει δόμοc
άcυντάτοιcι δεcποτών κεχρημένοc
τύχαιc, άλάcτωρ τ· είcπέπαικε Πελοπιδών.

[1-10] Athen. epit. 11 p. 63 F (de bulbis) Ξέναρχοc (έν Βουταλίωνι add. Casaub., coll.
test. 1)· φθίνει - κύτοc. [1-4] Eust. ίη 11.p. 1283,26 έκ του cτύειν γίνεται καί δ ίicτυτοc,
ο{ον παρά Ξενάρχωι Πελ. ίicτυτοc ο{κοc, ηγουν ίiκαρποc, ίiγονοc, καί φθίνει - τύχαιc
2 άcϋντάτοιcϊ C et ίη marg. γρ. Ε: άcτύτοιcι Ε, Eust.: άcυcτάτ- Blomfield Gloss. Aesch.
Ag. 1443 [ = 1467] (2 1822 p. 303): άνεντάτ- Kock (coll. Theop. fr. 72) 3 Πελοπιδών

1 sqq. 'Άcτυτοι comedia Eubuli (V p. 197) 2 sq. Eur. Med. 347 cυμφοραι κεχρημένουc
3 ειcπαιcαι abs. Soph. OR 1252, cum acc. loci [Eur.] Rhes. 560. νίd. vLeeuwen ad Ar. Plut.
792 XENARCHUS

αcτυτοc οϊιcοc ιcούδέ βυcαύχην θεαc

s Δηοϋc cύνοιιcοc, γηγενήc βολβόc, φίλοιc
έφθόc βοηθών δυνατόc έcτ' έπαριcέcαι·
μάτην δέ πόντου ιcυανέαιc δίναιc τραφεic
φλεβόc τροπωτήρ πουλύπουc, άλούc βρόχων
πλειcταίc άνάγιcαιc, τηc τροχηλάτου ιcόρηc
ιο πίμπληcι λοπάδοc cτερροcώματον ιcύτοc

Hertelius p. 658: καi πελ- CE punctum cum cod. C posuit Meineke ('neque enim
Pelopidarum domum αcτυτον esse dicit, sed Pelopidarum άλάcτορα ίη domum irruisse, h. e.
domum esse inteήturam affinnat.' vid. Jebb ad Soph. OC 788) 4 olκoc CE, Eust.: οίκουc
Jacobs Addit. p. 51: οlκον Bothe κουδέ Kock: καi οϋτε CE: κοϋτι Nauck TGF 1 p. 728:
κουδ' δ Blaydes Adv. 11p. 180 βυcαύχην cod. Β: βϋcc- C: κϋcc- Ε 5 Δηουc Schweigh.:
Δηουν C: δρουν Ε φίλοιc CE: cιφλοίc Jacobs Spicil. obs. p. 9: τύλοιc Kock (cf. Pher.
fr. 227) 7 δέ πόντου CE: δ' δ πόντου 'ν Blaydes τραφεic CE: cτρ- Meineke Anal.
Ath. p. 33 8 βρόχων Porson Misc. p. 234: βροτων CE 9 τροχηλάτου Ε: -τηc C 10
cτερροcώματον Lobeck Phryn. p. 176: cτερν- CE: cτεγν- Dobree Adv. 11 p. 299

805 4 Eust. ίη 11.p. 862,44 olκoc αcτυτοc δ μή εχων άνδρα, δc εχοι αν λέγειν τό cτύομαι
τριέμβολον (Ar. Αν. 1256), άλλα μάλλον τό Άcτυάναξ γέγονα (Strat. ΑΡ ΧΙΙ 11,4), νίd.
Taillardat Suet. p. 126sq. αcτυλοc ο{κοc apud tragicum poetam fuisse (est apud Leoni-
dam, ΑΡ VII 648,5) videtur Meinekio, qui apte confert Eur. ΙΤ 57 (vid. etiam Gow-Page ad
Hell. epigr. 2008), prob. Nauck (TGF adesp. 575) Hesych. β 1334 βυcαύχην· δ cυνέλκων
τόν τράχηλον καi τόν αυχένα μικρόν ποιων καi τούc ώμουc άνέλκων. Ρο!!. 11 135 (codd.
FS, Α, BC) βυcαύχην (δυc- FS) δέ εκαλείτο δ τούc μέν ώμουc άνέλκων τόν δέ αυχένα
cυνέλκων, δν έπίβουλον Άριcτοτέληc φυcιογνωμονεί (6 p. 811• 17) 5 Δηουc Ar. Plut.
515, cf. schol. et Antiphan. fr. 1,3 et 52,9 Κ. Soph. Ant. 451 ή ξύνοικοc των κάτω θεων
Δίκη simili ioco olla appellatur γηγενήc ab Antiphane, fr. 182,3 Κ. vid. ad Plat.
fr. 189,9sq. 7 Eur. ΙΤ 6sq. δίναιc ίic θάμ' Εϋριποc ... έλίccων κυανέαν αλα cτρέφει
8 ευτόνωι φλεβί CGFP 350,85, vid. Gow-Page ad Hell. epigr. 134 de nautica metaphora
νίd. ad Plat. fr. 3,4 et cf. ΑΡ ΧΙ 29,6 (Automed. epigr. 2 G.-P.) de polypi νί aphrodisiaca
vid. Wellmann ad Diocl. Car. fr. 132 Eur. Or. 1315 εicπεcουcα δικτύων βρόχουc 9
Ρίηd. Pyth. 4,234 βοέουc δήcαιc άνάγκαι / εντεcιν αυχέναc Ar. Eccl. 1 του τροχηλάτου
λύχνου 9sq. cf. Antiphan. fr. 52,2 Κ.

Δίδυμοι

cf. test. 1 et vid. ad Aristophontis Διδύμαc. Geminos scήpsit Novius, Gemellos Labeήus,
Menaechmos Plautus
 Βουταλίων - Δίδυμοι 793

2 (2)

ώc ύπό τι νυcτάζειν γε καύτόc ίiρχομαι·

ή τάγαθοϋ (γαρ) Δαίμονοc cυνέcειcέ με
ίiκρατοc έκποθείcα φιάλη παντελώc.
ή τοϋ δέ cωτηροc Διόc τάχιcτά γε
s άπώλεcε ναύτην καi κατεπόντωcέν μ', όραιc

Athen. XV p. 693 Β (Άγαθοϋ Δαίμονοc et Διόc cωτfjρoc κράcειc, vid. Eήph. fr. 4)
Ξέναρχοc έν Διδύμοιc· ώc - δριiιc
1 ύπό τι Porson Adv. p. 147: εύποτι Α 2 γάρ add. Cobet De arte interpr.
p. 105 cύνεcιcεμε Α: corr. G. Canter Νον. lect. ( 1 1564) p. 168 5 άπώλεcε ναύτην G.
Canter Νον. lect. (2 1566) p. 178: -cεν άυτήν Α: -c' άνέδην Kock: -c' άρδην Headlam CIR 13
(1899) 7 κατεπόντωcέν Schweigh.: -ε Α

1 Ar. Vesp. 1290 ύπό τι ... έπιθήκιcα, cf. Mach. 247. 256 G. et vid. ad Diph. fr. 64,5
2 cf. Philem. fr. 87 3 post comicorum testimonia allata pergit Athenaeus p. 693 C Θεό­
φραcτοc εν τώι περί μέθηc (fr. 123 W.) τόν ακρατον, φηcίν, olvov τόν έπi τώι δείπνωι
διδόμενον, δν δή λέγουcιν Άγαθοϋ Δαίμονοc εlναι πρόποcιν, όλίγον τε προcφέρουcιν κτλ.
tali temperantiae Xenarchi convivae praetulerunt normam ίη Cratini fr. 322 enuntiatam
4 vid. ad Eub. fr. 56,7 4sq. similiter ίη Διόc cωτfjρoc nomen iocantur Ar. Plut. 1174sq.
et Alex. fr. 232 Κ. 5 Eur. Cycl. 676 sq. ό ξένοc ... μ' άπώλεcεν ... δc μοι δούc τό πώμα
κατέκλυcεν, cf. 577 et vid. Slater HSCIPh 80 (1976) 166sqq. (16720 leg. Clem. paed. 11 28,3).
δριiιc postpositum quod solet interponi, νίd. Kock ad Ar. Nub. 355

3 (3)

πίμπλα cύ μέν έμοί, coi δ' έγώ δώcω πιείν·

άμυγδαλη μέν παιζέτω παρ' άμυγδαλην

Athen. Χ p. 426 Β πίμπλα - άμυγδαλfjν (defic. CE). ταϋτα δ' εφη Ξέναρχοc (ξενόχαρτοc
Α,corr. Canter ms. 11 p. 13) έν Διδύμοιc
1 πίμπλα ACE: 'magis atticum esset πίμπλη' Meineke (νίd. Schol. Ar. Αν. 1310, Pierson
Moer. p. 208): Πάμφιλε Herw. Anal. p. 43
2 locutio (quam proνerbialem esse monuit Schweigh., cf. Gallice faire une phi/ippine,
Germ. 'Vielliebchen') aliunde ποπ nota
794 XENARCHUS

Πένταθλοc

cf. test. 1

4 (4)

δεινά, δεινά ιcούιc αναcχετά

έν τfίι πόλει πράττουcιν οί νεώτεροι.
δπου γάρ ούcών μειράιcων μάλ' ευπρεπών
έπi τοίcι πορνείοιcιν, αc εξεcθ' όραν
s ειληθερούcαc, cτέρν' άπημφιεcμέναc,
γυμνάc έφεξfίc τ' έπi ιcέρωc τεταγμέναc·
ών εcτιν έιcλεξάμενον ήι τιc ηδεται,
λεπτfίι, παχείαι, cτρογγύληι, μαιcραι, ριιcνfίι,
νέαι, παλαιαι, μεcοιcόπωι, πεπαιτέραι,
10 μή κλίμακα cτηcάμενον ειcβfίναι λάθραι
μηδέ δι' όπfίc κάτωθεν είcδυναι cτέγηc
μηδ' έν άχύροιcιν είcενεχθfίναι τέχνηι.
αύταi βιάζονται γάρ ειcέλιcουcί τε
τούc μεν γέρονταc δνταc έπιιcαλούμεναι
1s πατρίδια, τούc δ' άπφάρια, τούc νεωτέρουc.
ιcαi τώνδ' έιcάcτην εcτιν αδεώc, εύτελώc,
μεθ' ήμέραν, πρόc έcπέραν, πάνταc τρόπουc·
αc δ' οϋτ' ιδείν εcτ', οϋθ' όρώντ' ιδείν cαφώc,
αιεi δε τετραμαίνοντα ιcαi φοβούμενον
20 {δεδιότα, έν τfίι χειρi την ψυχήν εχοντα}

< >
αc πώc ποτ', ώ δέcποινα ποντία Κύπρι,
βινείν δύνανται, των Δραιcοντείων νόμων
όπόταν αναμνηcθώcι προcιcινούμενοι;

[1-24] Athen. ΧΙΙΙ p. 569 Α έπιτιμαι δέ καi Ξέναρχοc έν Πεντάθλωι (fab. nom. om.
CE) τoic ... έcπουδακόcι περί ... τάc έλευθέραc των γυναικών ταυτi λέγων- δεινά -
προcκινούμενοι. [9] Eust. in 11. p. 883,36 νέαι - πεπαιτέραι. [13-15] Id. p. 886,32 τό
μέντοι παρά τoic ϋcτερον πατρίδιον φανερώc ύποκορίζει κωμικώτερον, οlον αοται (ηγουν
α{ έταιρίδεc) βιάζονται - πατρίδια (δπερ έcτi πατέρων ύποκοριcμόc), τούc - νεωτέρουc
 Πένταθλοc 795

1 δεινά ιωύιc άναcχετά οιη. CE 2 εν τηι πόλει οιη. CE 3 γαρ ούcών ACE:
παρουcών Meineke oratio sensim mutata iusta apodosi caret (cf. 16sqq.) μειράιcων
Α: -ίων C: compend. Ε 5 είληθερούcαc CE: ειλ- Α: εiλ- Kock (vid. ad Ar. fr.
636) cτέρν' άπημφιεcμέναc Tyrwhitt ap. Toup Emend. IV p. 419: cτερμνατ' ημ- Α: cτέρνα
τ' ήμ- CE 6 έφεξηc τ' ACE: τ' έφ- Toup Emend. 1 p. 96 επί ιcέρωc Mus.: επιιcαιρωc
Α: έπϊιcαίρουc CE 7 fiτϊc Ε: ητιc C: ητιc Α 10 μη Α: ιcαi μή CE κλίμακα
cτηcάμενον Meineke: και μαιcαιτηc- Α (unde ιcλίμαιc' αίτηc- Mus.): οιη. CE είcβηναι
λάθραι Α: λάθρα είcδυναι CE 11 είcδυναι cτέγηc Dobree Adv. 11 p. 343: έιcδυναι cτ­
ΑΕ: έιcδϋναcτείηc C: είcδυναι cτενηc Scaliger apud Cant. ms. 11 p. 132 (έcδ-) et Meineke
Anal. Ath. p. 357 ('dicit angustam cellae subteπaneae fenestram') 12 τέχνηι οιη. CE
13 αύταi Dobree: άυται Α: αϋται C: αδται Ε, Eust. είcέλιcουcί τε Α: -ιcουcαι CE: -θουcαι
Eust. post. 15 defic. CE 16 ειcαcτον Α: corr. Dalec. 17-18 τρόπουc· /ic δ' ουτ'
ίδείν Mus.: τροπουcαc δουτι δειν Α 18 ορων τ' ϊδειν Α: ίδόνθ' όραν dubitanter Dobree:
όρώντ' άθρείν Nauck Phil. 6 (1851) 421 19 τετραμαίνοντα scήpsimus (τετρεμ- Mus.):
-αμένοντε Α 20 del. Meineke ψυχήν Α: ψωλην Kock έν χειρi τ. ψ. εχ., δεδ.
Dindorf 21 lac. indic. Kock, qui e. g. suppl. ταύταc διώιcουc' άναπεcείν iιcνούμενοι

1 sqq. cf. Eub. fr. 67 1 Eur. Phoen. 1725 δεινά δείν', vid. Headlam ad Herond. 4,61 et
Henήchs ΖΡΕ 39 (1980) 129 Ar. Equ. 1305 δεινόν ... ιcούιc άναcχετόν 2 cf. Philem.
fr. 3,5 et vid. ad Aήstophont. fr. 12,10 3 vid. ad Cratin. fr. 60 5 νίd. Ind. Hippocr.
s. ν. ελειθερέω Eub. l. l. 3 έξόν θεωρήcαντι πρόc τόν ηλιον κτλ. 6 = Eub. l. l. 4
7 sqq. vid. Ar. fr. 148 et de μεcοιc. Cratin. fr. 473 10 vid. Trenkner p. 129 sq. cum tab. ίί
11 vid. ad Diph. fr. 85 et Buehler ad Zenob. 11 16 (p. 145) 12 'paene ut Falstaffius apud
Shakespeaήum' Kock 13 cf. Ar. Plut. 1091 sq. 14 γέρονταc δνταc Ar. Ach. 222, cf.
Vesp. 276, Eur. Bacch. 189 15 cf. Men. Dysc. 492-499 et Theoph. fr. 4,3 (πατρίδων).
άπφάριον fem. apud Poll. 11174 et ίπ Schol. Dion. Thr., GrGr 1 3 p. 375,33, unde Menandro
vindicavit Theodoridis Phil. 119 (1975) 259-261 16sq. cf. Eub. fr. 82,6 et Philem. fr. 3,15.
de μεθημερινοίc γάμοιc vid. Wankel ad Dem. 18,129 (p. 694sq.) 18 cf. Hor. sat. 1
2,94 sqq. 19 Ar. Nub. 294 τετραμαίνω (var. lect. τετρεμ-, vid. Dover ad loc.) ιcαi
πεφόβημαι de moechorum peήculis et trepidatione vid. Hor. l. l. 37 sqq., 127 sqq. 20
'formula ψυχήν έν χειρi έχειν de hominibus vitae discήmen adeuntibus, cuius pluήma
exempla attulit ad h. l. Casaubonus, ποπ nisi infimae aetatis scήptoήbus usitata fuit' Meineke
22sq. Eur. Hipp. 415 αϊ πώc ποτ·, d>δέcποινα ποντία Κύπρι, / βλέπουcιν εc πρόcωπα τών
ξυνευνετών ... ; 23 de lege Dracontis (Paus. ΙΧ 36,8) vid. Lipsius Att. Recht p. 43044
24 προcιcινείcθαι de mulieήbus dici solet, vid. vLeeuwen ad Ar. Lys. 227 sq.
796 XENARCHUS

5 (5)

(οϋτωc) έμοi γένοιτο cου ζώcηc, τέκνον,

έλευθέριον πιουcαν οΙνον άποθανείν

Athen. Χ p. 440 Ε δτι δέ φίλοινον τό των γυναικών γένοc κοινόν. ούκ άχαρίτωc (-ίcτωc
Α, corr. Meineke Anal. Ath. p. 199) δέ καi δ Ξέναρχοc έν τώι Πεντάθλωι (fab. nom. om.
CE) γυναίκά τινα παράγει φρικτότατον δρκον όμνύουcαν τόνδε· έμοi - άποθ.
1 οϋτωc add. Joh. Meyer p. 38: om. ACE 2 έλεύθερον ACE: corr. Meineke FCG 111
p. 12 (νίd. Cobet Νον. lect. p. 104)
1 ius iurandum ποπ fit nisi addito adv. οϋτωc. cf. Ar. Nub. 520, Thesm. 469 et νίd. Arnim
ad Eur. Med. 714sq., K.-G. ίί p. 494sq. 2 Antiphan. fr. 25,4 Κ. εί δέ (μή), μηδέποθ'
ϋδωρ πίοιμι / έλευθέριον. Hesych. ε 2021 cf. fr. 6

6 (6)

δρκον δ' εγώ γυναικόc ειc οΙνον γράφω

Athen. Χ
p. 441 Ε (de feminarum vinolentia) Ξέναρχοc Πεντάθλωι (Π. om. CE)· δρκον
- γράφω. Eust. ίη Od. p. 1871,5 δτι δέ καi γυναίκεc ώμνυον έπi οiνωι, Ξέναρχοc παίζων
δηλοί έν τωι δρκον - γράψω. Hellad. chrestom. apud Phot. bibl. 279 p. 530" 18 (post
Philonid. fr. 7) ο{ δέ τάc γυναίκαc cκώπτοντέc φαcιν· δρκουc - γράφω
δρκον Athen. ACE, Eust.: δρκουc Hellad. γυναικόc είc ο{νον Athen. ACE, Eust.: -ών
είc ο{κτον Hellad. γράψω Eust.

Soph. fr. 811 R. δρκουc έγώ γυναικόc είc ϋδωρ γράφω cf. fr. 5

Πορφύρα

cf. test. 1. erant qui Timocli fabulam tήbuerent, cf. fr. 8. 9. νίd. etiam ad Augeam (νοl.
IV p. 17). 'titulum fabulae ... a meretήcis nomine ductum suspicari licet; quamquam nihil
impedit quominus de stragula veste cogitemus' Meineke I p. 433

7 (7)

oi μέν ποιηταi ληρόc είcιν· ουδέ εν

καινόν γά.ρ εύρίcκουcιν, αλλά μεταφέρει
 Πένταθλοc - Πορφύρα 797

εκαcτοc αύτών ταϋτ' άνω τε καi κάτω.

των δ' ίχθυοπωλών φιλοcοφώτερον γένοc
s ούκ εcτιν ούδέν ούδέ μάλλον άνόcιον.
έπεi γαρ αύτοίc ούκέτ' εcτ' έξουcία
ραίνειν, άπείρηται δέ τουτο τώι νόμωι,
εlc τιc θεοίcιν έχθρόc άνθρωποc πάνυ
ξηραινομένουc ώc εlδε τούc ίχθυc, μάχην
ιο έποίηc' έν αύτοίc έξεπίτηδεc εύ πάνυ.
ήcαν δέ πληγαί, καιρίαν δ' είληφέναι
δόξαc καταπίπτει καi λιποψυχείν δοκών
εκειτο μετά των ιχθύων. βοαι δέ τιc
"ϋδωρ (ϋδωρ.)" δ δ' εύθύc έξάραc πρόχουν
ιs των δμοτέχνων τιc του μέν άκαρή παντελώc
κατέχεε, κατά των ίχθύων δ' άπαξάπαν.
είποιc γ' αν αύτούc άρτίωc ήλωκέναι

Athen. VI p. 225 C (ίχθυοπώλαι) Ξέναρχοc Πορφύραι (Π. om. CE)· οι μεν ποιηταί, φηcί,
ληροc - ήλωκέναι
1 μεν om. CE 2 ιcαινόν γάρ Α: γάρ καινόν CE vid. ad Diph. fr. 60,3 3 ταυτ'
Dindorf: τάυτ' C: ταυτ' ΑΕ 6 ούιc ετ' εcτ' Α: ούιc ετ' C: ούιc εcτ' Ε 8 εΙc τιc Hermann
ap. Erfurdt Obs. p. 455*: ειτ' εic Α: om. CE θεοίcιν Α: θεοίc τϊc CE 9 εΙδε CE: iδε
Α 10 έποίηc' έν Schweigh.: -c(εν) ACE 12 λιποψυχείν Α: λειπ- CE 14 ϋδωρ add.
Jacobs Spicil. obs. p. 27 έξάραc Casaub.: -άιραc Α: -αράξ(αc) CE 15 ά.ιcαρη Α: -εί
CE 16 ιcατέχεε ACE: -έχει Casaub. των ίχθύων δ' Dindorf: δέ των ϊχθύων ACE
(Casaub.) άπαξάπαν Casaub.: ίiπαξ επάνω ACE 17 είποιc ACE: εΙπεc Kock (.diceres,
ηοη dίcas vel dίxeris'), debuit εΙπαc ut monuit Blaydes Adv. 11 p. 181 (vid. Lautensach,
Aoήste p. 109) γ' CE: τ' Α

1 sqq. soliloquii initium agnoscit Fraenkel Plautin. im Plaut. p. 187, cf. Diph. fr. 87 1
Ar. Lys. 860 ληρόc έcτι τάλλα πρόc Κινηcίαν 2 de novitatis studio (Ar. Vesp. 1053
ιcαινόν τι λέγειν ιcά.ξευρίcιcειν) vid. ad Pher. fr. 84,2, de crambe repetita Ar. Ran. 1 sqq.,
Nub. 551 sqq., Plaut. Capt. 55 sqq., Ter. Heaut. 37 sqq.; Kroll Stud. zum Verst. d. rδm. Lit.
(1924) p.141 sq., Thierfelder Herm. 71 (1936) 320-337, G. Williams ΠΙ. CI. St. 8 (1983)
211-237 7 cf. Plat. leg. ΧΙ p. 917 Ε et vid. Rhodes ad Aήst. Ath. rep. 51,1 8 vid. ad
Plat. fr. 202,2 (ε{c τιc πονηρόc) et 76,3 (θεοίcιν έχθρόc) 10 έξεπίτηδεc Ar. Plut. 916
11 Ar. Αν. 1014 πληγαί ... ιcατ' iicτυ 12 δόξαc et δοκών 'simulans', cf. Eup. fr. 172,10 et
194 vid. Austin ad Men. Sam. 543 (ιcατέπεcεν) 14 ϋδωρ ϋδωρ Ar. Thesm. 241, vid.
Kassel ad Men. Sic. 363 sq., Fraenkel Beob. p. 31 sq.
798 XENARCHUS

8 (8)

t ϊτ' άλιεύc ων ακροc cοφίαν

έν παγούροιc μεν θεοίc έχθροίcι καi t
ίχθυδίοιc εϋρηκα παντοδαπάc τέχναc,
γέροντα βούγλωττον δε μή ταχέωc πάνυ
s cυναρπάcομαι; καλόν γ' αν είη

[1-5] Athen. VII p. 319 Α πάγουροι. τούτων μέμνηται Τιμοιcληc η Ξέναρχοc έν Πορφύραι
οϋτωc· ϊτ' (ούτωcί·
Meineke Anal. Ath. p. 141)- είη. [2-3] Athen.1.1. epit. (CE) πάγουροι.
Τιμοιcληc· έν-τέχναc
1 ϊτ' Α: ε{θ' Mus.: είπερ Dobree Adv. ΙΙ p. 317: τί δ'; Kock άλιευc ων Α: ων άλ.
Kock: (άνήρ) άλ. ων Meineke (cf. [Hes.] scut. 214) άιcροc cοφίαν Α: άιcρόcοφοc Meineke:
αιcροc / cοφίαν Scaliger apud Cant. ms. (ΙΙ p. 130•): ίiιcροc {cοφίαν} Herw. Mnem. 6 (1878)
72: cοφίαν lίιcροc Kock (δεινόν γάρ,) εl μεν ων άλ. c. ίi. Blaydes Αdν. ΙΙ p. 181, (αlcχρόν
γάρ,) εί τιc ων άλ. c. ίi. Headlam CIR 13 (1899) 7, coll. Eur. ΕΙ. 336 2 έν παγούροιc
μεν Α: εν παγούροιc CE: cοφίαν {εν} παγ. μεν Scaliger (νίd. ad 1): εν μεν παγ. (τοίc)
Dobree Αdν. ΙΙ p. 176: έπi μεν παγ. (τοίc) Herw. τοίc θεοιcεχθροίcί τε Kaibel 4 δε
Schweigh.: τό Α 5 fin. (νή Δία) Kock

2 νίd. ad Eub. fr. 6,4 et de particula ιcαi ίη fine versus posito ad Ephipp. fr. 7,1 4 de
solea sive lingulaca (Plaut. Cas. 497 sq.) νίd. Thompson Fishes p. 33. cur senem faliendum
huic pisci comparet noster ηοη liquet; similitudinem vocis βουγάϊοc ίη causa fuisse susp.
Bothe

9 (9)

μά τόν Διόνυcον, (δν) cύ λάπτειc ίcον ίcωι

Athen. Χ p. 431 Α (περί τών άρχαίων ιcράcεων, νίd. Timocl. fr. 22) ιcαi Ξέναρχοc ij
Τιμοιcληc έν Πορφύραι· μά -ίcωι
δν add. Toup Emend. ΠΙ p. 197 λάπτειc Kock RhM 30 (1875) 398: ιc- Α

cf. Eup. fr. 6 cum forma asseverationis cf. Ar. Eccl. 999 μά τήν Άφροδίτην, η μ' ελαχε
ιcληρουμένη. νίd. Werres p. 3026

Πρίαποc

cf. test. 1. Verpum scripsit Livius Andronicus. Πρίηποc erat inter carmina Sotadis Maro-
 Πορφύρα - C~cύθαι 799

nitae, Sud. c 871. Wilamowitz, Gl. d. Hell. 11 (1931) p. 324, Herter, De Pήapo (1932) p. 50,
RE ΧΧΙΙ 2 (1954) 1915,67

10 (10)

cύ δε μη~cέτ' εγχει, παιδάριον, ειc άργυρουν,

ε{c τό βαθύ δ' επανάγωμεν· ε{c τόν ~cάνθαρον,
παιδάριον, εγχει. (Β.) νή Δί', ε{c τόν κάνθαρον

Athen. ΧΙ p. 473 F (κάνθαροc) Ξέναρχοc δ' έν Πριάπωι φηci τάδε· cύ - κάνθαρον

1 άργυρουν Α: τάρ- Dobree Not. Ar., add. p. 113 2 (Β.) ε{c Dobree δ' έπανάγωμεν
Meineke: δέ πάλιν ι'iγωμεν Α: πάλιν lίγωμεν; (Α.) Dobree 3 personas dist. Meineke
νή δί' Α: νή Δί Weπes p. 7 (cf. Dindorf in ed. Ar. (1837) 111p. 312 ad Equ. 319): νή Δία
Mus., vulgo ε{c Hanow Exercit. p. 151: νή Α, def. Kock ('poterat eum ήdicule per
cantharum etiam iurantem facere'): (Γ.) ναί, Dobree (ut Α et Γ convivae sint, Β minister)
2 έπανάγειν verbum nauticum, τό κέραc άπό τήc γήc Xen. hist. Gr. VI 2,28, pass. 11 1,24
et 1 6,38 (ε{c την Χίον), possis igitur cum Kockio de έπαναγώμεθ' cogitare

Cκύθαι

cf. test. 1. cognominem tragoediam scήpsit Sophocles, Cκύθαc η Ταύρουc Antiphanes

11 (11)

έπτά δε ~cαπάναc ετρεφον ειc 'Ολύμπια.

(Β.) τί λέγειc; (καπάναc; πώc;) (Α.) ~cαπάναc Θετταλοi
πάντεc ~cαλουcι τάc άπήναc. (Β.) μανθάνω

Athen. Χ p. 418 DE (de Thessalis) Θετταλοi ... τάc άπήναc καπάναc ελεγον (vid. Ar.
fr. 507). Ξέναρχοc Cκύθαιc· έπτά - μανθάνω
1 'Ολύμπια Meineke Anal. Ath. p. 185: -ίαν Α 2 καπάναc; πώc; : : add. Cobet Νον.
lect. p. 16 (καπάναc; : : ναί- Hermann ap. Erfurdt Obs. p. 465*)
1 Aeschin. 3,179 έπαcκείν ε{c τά 'Ολύμπια 2 Antiphan. fr. 68,12 Κ. άνθρωποφάγουc
{χθυc.
: : τί φήιc, ... άνθρωποφάγουc; πώc; : : 3 vid. ad Plat. fr. 43,1
800 XENARCHUS

12 (12)

τουτi τό κακόν ουκ εcτ' ετι

κακόν, τό θυγάτριόν τε μου cεcινάπικεν
δια τηc ξένηc

Athen. ΙΧ p. 367 Α (cίναπυ) Ξέναρχοc δέ ό κ:ωμωιδιοποιόc έν Cκ:ύθαιc εφη (-ποιόc φηcι

CE)· τουτi - ξένηc. hinc Eust. ίη 11.p. 1061,5, qui add. ήγουν έδριμύξατο
1 οιη. CE, Eust. 2 κ:ακ:όν οιη. CE, Eust. τέ Α: οιη. CE, Eust.: δέ Meineke: γε
Kaibel cεcινάπικ:εν Dalec.: -ηκ:ε(ν) ACE, Eust.

1 sqq. 'sententia videtur haec esse: malum hoc non amplίus malum est; quod autem filίola
mea ίn aegrίtudίne perseverat, hospίtae ίmputandum est' Meineke. 'videtur pater queή, quod
filiolam suam nescio quis hospitae ope deceperίt' Kock

Cτρατιώτηc

cf. test. 1. et vid. ad Diphili Α{ρηcιτείχην et Hermippi Cτρατιώταc

13 (13)

φιλύραc ε{χε γαρ

ό παίc αφύλλου cτέφανον αμφικείμενον

Athen. XV p. 679 Ε (de coronis) φιλύρινοc. Ξέναρχοc Cτρατιώτηι· φιλ. - άμφικ:.

2 άφύλλου Α: c'iφυλλον G. Canter Νον. lect. (2 1566) p. 155

1 sq. Hor. c. 1 38,2 nexae phίlyra coronae. cf. Ael. Dion. φ 14

'Ύπνοc

cf. test. 1. cognomines fabulas scήpserunt Antiphanes et Alexis

 Cκύθαι-Ύπνοc 801

14 (14)

ε{τ' ειcίν οί τέττιγεc ουκ εύδαίμονεc,

ών ταίc γυναιξiν ούδ' ότιουν φωνηc ενι;

Athen. ΧΙΙΙ p. 559 Α (uxorum νituperatio) Ξέναρχοc δ' έν Ύπνωι (έν Ύ. om. CE) φηcίν·
εΙτ'- ενι. Eust. ίη Od. p. 1423,28 (ού πρέπει μυθοc γυναιξί) χρήcιμον δ' ένταυθα ιcαi
Ξενάρχου τό εΙτ' - ενι, ώc δηλαδή των θηλέων τεττίγων άφώνων όντων, ιcαθά πολλαχου
δηλουται
1 ε{τ' ε{ciν CE, Eust.: εί τιcιν Α

1 Men. Dysc. 153 εΙτ' ού μαιcάριοc ήν ό Περcεύc κτλ., νίd. Reinhardt Myth. Beispiele 1
p. 100 2 de cicadis Arist. hist. an. V 30 p. 556b 11 ε{ci δ' αρρενεc μεν ο{ αιδοντεc ...
θήλειc δ' οί ετεροι, Ael. nat. an. 1 20 τέττιξ δέ θήλεια αφωνόc έcτι. Steier RE V Α 1
p.1116,17-37
 ΧΕΝΟ

(saec. 111)

Meineke I p. 500, IV p. 596 Kock 111p. 390 Koerte RE ΙΧ Α 2 (1967) 1540 (Xenon
nr. 12)

Incertae fabώae fragmentum

1 (1)

πάντεc τελώναι, πάντεc ειcίν αρπαγεc·

κακόν τέλοc γένοιτο τοίc Ώρωπίοιc

Heraclid. De urb. Graec. 17 ή δε πόλιc τών Ώρωπίων (-πών cod.) οlχ:εία Θηβών έcτι.
μεταβολών έργαcία, τελωνών άνυπέρβλητοc πλεονεξία έχ: πολλών χρόνων άνεπιθέτωι τηι
πονηρίαι cυντεθραμμένη ... οί cτίχοι Ξένωνοc· πάντεc - Ώροπίοιc
Ύ. 1 et 2 transponendi videntur' Kock
1 sq. de portitorum infamia omnia nota, cf. impήmis Ar. Equ. 248, Philonid. fr. 5, Theophr.
char. 6,5, Herond. 6,64, ev. Matth. 21,31, Poll. ΙΧ 32
 XENOPHILUS
(saec. V)

*l. IG 112 2325,55 (poetae Dionysiis victores) = V Β 1 col. 2,2 Mette

........ ]c 1
Ξενόφιλο]c suppl. Wilhelm Urk. p. 110. 204 praecedit Teleclides (test. 3)

2. 1G 112 2325,118 (poetae Lenaeis victores) = V C 1 col. 1,3 Mette

[Ξ]ενόφιλοc 1
sequitur Teleclides (test. 4)

3. IG Urb. Rom. 215 (poetarum comicorum successus) = VI Α 1,10-11 Mette

Ξενόφιλοc[ - -
- - έπi τά τ]ρίτα κ:αi έπi τά [τέταρτα - -
suppl. Kaibel Ξενόφιλοc[ ένίκ:α μέν Λήναια έπi - - (desunt 26 litterae), επί δέ τά
δεύτερα κ:αi έπi τά τ]ρίτα κ:αi έπi τά [τέταρτα ούκ: Ί'jλθε - - Dittmer tab. Α praecedit
Telecl. test. 5 (1. 1 - 8) et ignoti cuiusdam poetae curήculum (1. 9)

Wilhelm Urk. p. 123 sq., 203 sq. Schmid 1 4 p. 98 Koerte RE ΙΧ Α 2 (1967) 1566
(Xenophilos nr. 4)
 ΧΕΝΟΡΗΟΝ

(saec. V)

1. Diog. Laert. 11 59 γεγόναcι δέ Ξενοφωντεc έπτά . .. εβδομοc κωμωιδίαc άρχαίαc

ποιητήc

2. IG 112 2325,135 (poetae Lenaeis victores) = V C 1 col. 2,9 Mette ·

Ξενο[φ]ων 1
vid. ad Stratt. test. *4

Koerte RE ΙΧ Α 2 (1967) 2051 (Xenophon nr. 7)

Siculus Phormis et phlyaces Rhinthon Sciras Sopater cum mimographo Sophrone ίη pήmo
volumine Doήensium comoediae destinato suum locum habebunt (vid. vol. IV p. νίί). e
comicorum ordine prorsus eiciendi erant Philistion (vid. supra p. 317, Wuest RE ΧΙΧ 2
(1938) 2402-2405), Philocles (TrGF 24 Τ 2), Philocrates (error scholiastae [Luc.]
am. 28, p. 205,3 R., Polycratem sophistam ίη comicum poetam transfigurantis, Meineke 1
p. 529), Ρο 1y e u c t u s (Heniochi Πολύευκτοc, test. ίί), S t r a t ο δ κωμωιδόc a Plutarcho
laudatus (histήo, 446 O'Conn., cf. IG Il 2 2153,5), Telestes et Timocreon (errore Sudae
τ 265. 625 κωμικοί facti, vid. de Tel. PMG 805-807, de Tim. PMG 727-730 et fr. 10 West),
Tolynus (vid. ad Cratin. fr. 361 et Koerte RE VI Α2 (1937) p.1694). latine scripserunt
Pomp ο η ί u s Bass u 1us (Men. test. 58 Koe.) et Ve r gi 1ί u s Roma η u s (Plin. epist. VI
21)
 COMPARATIO NUMERORUM
VOL. VII
(MENECRATES - ΧΕΝΟΡΗΟΝ)

Kock Κ.-Α. Kock Κ.-Α. Kock Κ.-Α.

Metagenes 10-14 18-22 73 166

1-10 1-10 15-21 6-12 74-82 79-87
11-15 12-16 22-23 *23-*24 83 99
16 18 24-29 25-30 84-90 89-95
17.18 19 91 96.206
19 20 Nicostratus 92-93 97-98
1-3 1-3 94-98 100-104
Mnesimachus 4.5 5 99 Κραπ. test. ίίί
1-11 1-11 6 •4 100 106
7-10 6-9 101 105
Myrtilus 11.12 10 102-109 107-114
1-3 1-3 13-16 11-14 110 116
3b 4 17-21 16-20 111 115
4 5 22-23 22-23 112 Plat. fr. 83
24-29 25-30 113 117
Nausicrates 30 poet. ign. 114-115 119-120
1 31 15 116 284
1.2
2 32-33 31-32 117 118
3
34 24 118-119 121-122
Nico 35-39 33-37 120-125 125-130
40 39 126-129 132-135
41 40 130-133 137-140
42 38 134-137 142-145
Nicochares 138-143 147-152
1-3 2-4 Ophelio 144-151 154-161
4-16 7-19 1-6 1-6 152.153 162
17-19 22-24 154-155 163-164
20 26 Pherecrates 155b 165
21 28 1-12 1-12 156-162 167-173
13-17 14-18 163 285
Nicolaus 18 20 164-167 174-177
1-2 1-2 19 22 168-172 179-183
20-22 24-26 173-176 188-191
Nicomachus 23-34 28-39 177 253
1-4 1-4 35 185 178-185 192-199
36-41 40-45 186 13
Nicophon 42-47 47-52 187-191 200-204
1-4 1-4 48 54 192 207
5-7 13-15 49 46 193 141
8 17 50-53 55-58 194 101
9 16 54-72 60-78 195-202 210-217
 COMPARATIO NUMERORUM 807

Kock Κ.-Α. Kock Κ.-Α. Kock Κ.-Α.

203 221 181 197 14.15 14

204-205 227-228 182 155 16-19 15-18
206 231 183 51 20 20
207 234 184-185 156-157
208 237 186.187 Comp. Philippides
209-213 241-245 188-191 158-161 1-11 1-11
214-219 247-252 192 TrGF adesp. 511 12-14 13-15
220-247 254-281 193-204 162-173 15 Philippi fr. 2
248 283 205-207 Comp. 16-25 16-25
249-250 287-288 208 154 26-30 27-31
209-211 175-177 31 26
Philemo 212 191 32-34 32-34
(De Comp., Philist., 213 178 35-40 36-41
'Philet.' νίd. p. 317) 214 142
1-2 1-2 215 198 Philippus
3 195 216-217 179-180 3
4-20 3-19 218-220 182-184
20b 20 221 186
Philiscus
21-40 21-40 222 188
223 190 1-4 1-4
41-46 42-47
224-224b 193-194 5 Philist. 446 F 74 Jac.
47-48 49-50
49-51 52-54 225 Men. Col. fr. •5
Koe. Philonides
52 •55
53-72, 1-3 56-75 226 Et. magn. p. 376,42 1 1
72, 4-5 227 Men. fr. 564 Koe. 2.3 2
196
73 228 adesp. 4 3
77
74 76 229 Diph. fr. 92 5-10 5-10
75-87 78-90 230-234 Philist. 11-15 13-17
88-91 92-95 235 ~ Soph. OR 614 16-18 Philonid. 11 fr.
(νίd. ad fr. 173) 1-3
92 'Philet.'
93-94 96-97 235• Chaerem. 71 F 22
95 Comp. Sn. Philostephanus
96-98 98-100 236 Chaerem. 71 F 32
99 116 Sn.
100-101 101-102 237 adesp. Philyllius
102 Comp. 238 174 1-5 1-5
103-108 103-108 239 'Philet.' 6 νοl. V p. 199 (post
109-116 Comp. 240 Soph. Αί. 714 Eub. fr. 14)
117 109 241-242 Philem. att. 7-28 6-27
118 'Philet.' 243 189 29-33 29-33
119-124 110-115 244 Philem. att.
125 117 245 192 Phoenicides
126 65 246 Diph. fr. 136 1-5 1-5
127-129 Comp. 247 TrGF adesp. 622
130-139 118-127 Phrynichus
140.141 Comp. Philemo iunior 1-15 1-15
142-146 130-134 1-3 1-3 16-37 17-38
147 Comp. 38-54 40-56
148-163 135-150 Philetaerus 55-59 58-62
164-180 Comp. 1-13 1-13 60-62 64-66
808 COMPARATIO NUMERORUM

Kock Κ.-Α. Kock Κ.-Α. Kock Κ.-Α.

63 70 151 166 243-245 273-275

64-66 67-69 152 165 246 277
67 71 153-162 168-177 247-249 279-281
68-69 73-74 163-165 179-181 250 247
70-72 76-78 166.167 182 251-258 282-289
73 72 168-172 183-187 259 292
74 84 173 189 260 Philem. fr. 95
75-78 80-83 174 188 261 parod. scriptor (cf.
79 85 175 190 West IEG I p. 241)
80 Phryn. 3 F 20 Sn. 176 192 262 Plut. De cap. ex
81 Phryn. 3 F 21 Sn. 177-179 194-196 inim. util. 11 p. 92 Ε
82 Phryn. fr. 10• Borr. 180 303 263 Plat. leg. ΧΙΙ p.
83 Phryn. fr. 12 Borr. 181-191 197-207 947C
84 Phryn. praep. soph. 192-193 210-211 264 Plat. Phileb. p. 18 D
p. 7,13 194-197 218-221 265 Plat. Phaedr. p.
85 Phryn. praep. soph. 198 215 239Ε
p. 50,11 199 223 266 Plat. Euthyd. p.
86 Phryn. fr. 14 Borr. 200 178 291 Β
87 Phryn. fr. 6" Borr. 201 225 267 276
88 Phryn. praep. soph. 202 193 268 Plat. leg. ΙΧ p.
p. 32,15 203 295 853 D, 880 Ε et fort.
89 88 204-205 227-228 Gorg. p. 509 Α
90 Phryn. 3 F 22 Sn. 206 222
91 Phryn. 3 F 12 Sn. 207 296 Poliochus
92 Phryn. fr. 34 Borr. 207b 229 1-2 1-2
93--95 91-93 208-210 230-232
211 209 Polyzelus
Plato 212-213 233-234 1-6 1-6
1-18 1-18 214 82 7-12 8-13
19 Ar. fr. 194 215-216 235-236
20 293 217 238 Posidippus
21 19 218 237 1-5 1-5
22-39 21-38 219 Plat. philos. apud 6-22 7-23
40-51 40-51 Arist. rhet. 1 15 p. 23-34 25-36
52.53 52 1376" 10 35-36 38-39
54 53 220 239 37 37
55-64 56-65 221 241 38 24
65-76 67-78 222-223 243-244 39-44 40-45
77 81 224 246
78-82 83-87 225-228 249-252 Sannyrio
83-86 89-92 229-230 255-256 1-9 1-9
87 94 231 79 10 11
88 Aesch. fr. 172 R. 232-235 260-263 11 Phryn. fr. 50
89-90 95-96 236 Plat. leg. ΙΧ p.
91-103 98-110 853D Simylus
104-133 112-141 237 266
134-142 143-151 238 247
143 155 239 298 Sophilus
144-147 157-160 240-241 267-268 1-2 1-2
148-150 162-164 242 270 3-9 4-10
 COMPARATIO NUMERORUM 809

Kock Κ.-Α. Kock Κ.-Α. Kock Κ.-Α.

Sosicrates 72 79 76 99
1-3 1-3 73-80 83-90 77-78 79-80
4-6 vid. supra p. 602 79-80 82-83
pone fr. 4 Susario 81 101
7 4 (1) 82 85
83 103
Teleclides 84-86 86-88
Sosipater
1-4 1-4 87 91
5-19 6-20 88 106
20 22 89-90 92-93
Sotades 21-23 24-26 91 107
1-3 1-3 24.25 27 92 2
26-40 28-42 93-96 94-97
Stephanus 41-44 44-47 97 108
45-46 49-50 98 100
47 66 99 Theop. 115 F 311 Jac.
48-53 51-56
Strato 54 58 Thugenides
55 60 1-5 2-6
56-59 62-65
Strattis 60 67
Timocles
1-3 1-3 61 23
62-66 68-72 1-13 1-13
4-5 5-6 14-16 16-18
6-7 Call. fr. *3- *4 17 15
8-9 7-8 Theognetus
18-37 20-39
10 10 1-2 1-2
38-39 41-42
11-15 12-16
16-17 19-20 Theophilus
1-12 1-12 Timostratus
18-19 17-18
1-7 1-7
20-44 21-45
45-47 47-49 Theopompus
51-64 1 1 Timotheus
48-61
62 67 2-3 3-4 1-2 1-2
63 65 4.5 5
64 70 6 6 Xenarchus
65 9 7-71 8-72 1-14 1-14
66-67 71-72 72 76
68 91 73 73 Xeno
69-71 73-75 74-75 77-78

Demiaήczuk Κ.-Α. Demiaήczuk Κ.-Α. Demiaήczuk Κ.-Α.

Menecrates Nicochares 5 25
1 6 7 20
2 5
Nausicrates 3 21 Nicostratus
3 4 19 21
810 COMPARATIO NUMERORUM

Demiaήczuk Κ.-Α. Demiaήczuk Κ.-Α. Demiaήczuk Κ.-Α.

Pherecrates Plato Teleclides

1 19 1 20 1 5
2 21 2 55 2 21
3 223 3 208
4 27 4 54 Theopompus
5 53 5 66 1 7
6 88 6 82 2 74
7 123 7 88 3 102
8 131 8 97
9 146 9 111 Thugenides
10 153 10-12 152-154
11 246 13 161
12 205 14 191 Timocles
13 184 15 216 1 14
14-16 218-220 16 265 2 19
17 186 17 224 3 40
18 208 18 240
19 222 19 290 Adespota
20 224 20 217 Plat. fr. 167
3
21 187 21 248 8 Plat. fr. 212
22 286 22-23 253-254 Pher. fr. 23
9
24 242 10 Pher. fr. 124
Philemo 25-26 257-258
1 41 27 226 CGFP Κ.-Α.
2 48 28 *214 56,44 Plat. test. 7
3 153 74,3-11 Stratt. fr. 4
Polyzelus 74,11-16 Stratt. fr. 46
Philetaerus 7 98,41-44 Telecl. fr. 73
19 205 Pher. fr. 286
Sannyrio 206 Philem. fr. 41
Philonides 1 10 207 Philem. fr. 56
1 4 2 13 208 Philem. fr. 93,1
2 12 3 12 209 Philem. fr. 93,1-11
210 Philem. fr. 94,10-
11
Philyllius Sotades 213 Philem. fr. 153
1 2 4 214 Philem. fr. 181
2 28 216 Plat. Cοφ. test. *ίί
Strattis 217 Plat. fr. *214
Phrynichus 1 9 218 Posid. fr. 6
1 16 2 11 219 Strato fr. 1
2 39 3 50 221 Theop. fr. 59
3 57 4 82 222· Timocl. fr. 14
4 75 5 81 222b Timocl. fr. 19
5 87 6 66 244,363 cf. Philem. fr.
6 86 7-8 76-77 159
7 79 9 68 338,6 Philem. fr. 85
8 89 10 52 343,48 Telecl. fr. 57
 ADDENDA et CORRIGENDA

Ad vol. 1112
(vid. etiam vol. V p. 639)

p. 26 (test. 96) adde Canones comicorum ed. p. 260 (fr. 491, adnot. Ιίη. 3) lege Έt. Sym. β
Κroehnert (vid. ad test. 4) tab. C cap. 1 270'
(p. 10) Εόριπίδηc iάμβουc, Άριcτο­ p. 273 (fr. 520,4)φέρετ' όπτόν ύόc ήπάτιον Ar-
φάνηc δμοίωc nott JHS 108 (1988) 228
p. 115 (fr. 187) περίθεcιν FSL,-θετον ABC p. 290 (fr. 564, comm. 1.2, Ιίη. 3) pro 'quibus
p. 121 (fr. 203) vid. ad Telecl. fr. 31 ille Oenoen aggressus est' lege 'quos ille
p. 165 (fr. 292) pro 'λοπάc' lege 'έψητόc' secum Oenoen duxit'
p. 174 (fr. 311, comm. fin.) lege 'heroas' p. 292 (fr. 569) pro 'Cratin. fr. 32' lege 'Cratin.
p. 184 (comm.) ante 'de pumicis usu' insere 4 fr. 326'
p. 188 (fr. 333,5) vid. ad Eub. fr. 63,3 p. 295 (fr. 573, comm. 3) lege 'Pher. fr. 85 Κ.'
p. 194 (fr. 346) vid. Α. C. Cassio RFIC 115 (= 90 Κ.-Α.)
(1987) 5-11 p. 305 (fr. 590,37) μετ]ρίωc Stephanopoulos
p. 237 (fr. 438) Antiatt. p. 90,26 δραχμείον ΖΡΕ 68 (1987) 1
(immo -μιαίον)· τόν δραχμfjc άξιον con- p. 325 (fr. 611) vid. ad Plat. fr. 190
fert Theodoήdis ΖΡΕ 67 (1987) 6sq. p. 377 (fr. 759) vid. ad Pher. fr. 213
p. 248 (fr. 466,15) ]{:πειτ' Pap. p. 393 (fr. 832) vid. ad Telecl. fr. 66

Ad vol. IV
(vid. etiam vol. 1112 p. 443 sq. et vol. V p. 640)

ARISTOPHON CLEARCHUS
p. 3 (fr. 5,3) (εiιcδτωc) Stephanopoulos ΖΡΕ p. 80 (fr. 2, app. 3) περίεργον Borthwick CIQu
68 (1987) 1 61 (1967) 148 sq.

[BO]ISCUS CRATES 11
p. 37 pro 'Thespiae' lege 'Thespiacis' p. 111 (test. *2) Ποάcτρια iam Kock ΠΙ p. 704

CALLIAS CRATINUS
p. 39 (test. *7,10) ύ scribendum esse monet W. p. 132 (fr. 19, adnot.) post άποιcτιννύειν deficit
S. Allen, Vox Graeca (3 1987) p. 172 Phot.
p. 46 (Πεδηται) de tempore vid. 1. C. Storey, (fr. 20) πυρεγχήc Luppe Gl. 65 (1987)
Herm. 116 (1988) 379-383 203 sq. coll. ιcεραυνεγχήc Bacchyl. 8,26
p. 135 (fr. 25) vid. Theodoήdis ΖΡΕ 67 (1987)
CHARICLIDES 6
p. 70 (fr. 1, app. 2) lege (θεά) p. 140 (app. 8) vid. Luppe ΖΡΕ 72 (1988) 37 sq.
812 ADDENDA et CORRIGENDA

p. 142 (fr. 41) lege 'dearum iudicem' genname ίπ d. att. Kom., diss. Erl. 1888,
p. 146 (fr. 48) vid. ad Philem. fr. 26 p. 28 Phot. ε 1802 επί χείραc φέρειν·
p. 149 (fr. 54) de his phialis vid. D. Μ. Lewis ο{ μεγάλα {μάτια εχοντεc λέγονται,
ap. Μ. Vickers (ed.), Pots and Pans δταν ή άναβολή μείζων ήι
(1986) p. 77 sq. p. 306.310.313 (fr. 384.402.413) Κράτηc Lex.
p. 162 (fr. 77) de κρουπέζαιc vid. Annie Belis Bachm. (teste 1. C. Cunningham)
BCH 102 (1988) 329-339 p. 318 (fr. 436) vid. Tosi, Studi sulla trad. in-
p. 225 (fr. 201, comm. 2) dele 'Dion. - λάβοι' diretta dei class. gr. (1988) p. 155 sq.
et 'quoque'
p. 227 (fr. 204) ενδον pro ούδέν Stephanopou- CRATINUS IUN.
los ΖΡΕ 68 (1987) 5 p. 341 (fr. 7, comm. 3 fin.) vid. Newiger Met.
p. 286 (fr. 337) Εύπρόcωποc Η. Steiger, D. Εί- u. Alleg. p. 27 - 30

Ad vol. V

DIOCLES EPINICUS
p. 20 (fr. 6) Archil. fr. 41 confert West (per p. 175 (fr. 2,10) πυρπνόον hoc accentu Α
litt.)
p. 22 (fr. 10) ν. 1 et 2 intervallo separandi ERIPHUS
p. 24 (fr. 17) οδτοc cod. p. 179 (ultima linea) lege 'tertius'
p. 180 (fr. 2, app. 8) vid. Ο. Weinreich, SB Wien
DIODORUS 220,4 (1942) 24-28
p. 25 (test. 2) post '13-15' adde 'sed vid. Os- (comm.2) de numero ternario vid. Hes.
borne, Naturaliz. ίπ Athens 111/IV(1983) fr. 76,20sq. M.-W.
p. 87 (Τ93)'
EUANGELUS
DIPHILUS p. 184 (fr. 1,5) lege 'δcα βούλει'
p. 50 (test. 17,2) κωμωιδίαιc
p. 53 (fr. 3, comm. 2) dele 'eadem versus sede' EUBULUS
p. 66 (fr. 31,17) ψευδή Α: ψεύδη West coll. p. 195 (fr. 10, comm. 2 Ιίπ. 2) pro 'quid' lege
Amips. fr. 13 Κ. 'quod'
p. 70 (fr. 38, lin. 6) lege 'Diphilus' p. 199 (fr. 15, comm. fin.) lege '1532,65-
p. 76 (fr. 43,2) vid. ad Philippid. fr. 4 1533,29'
p. 90 fr. 65 corrigendum ex Philem. fr. 20 p. 205 (fr. 28) vid. Buehler Zenob. 1 p. 288
p. 100 (fr. 79, adnot. Ιίπ. 1) lege 'fr. Β 136' p. 244 (fr. *93) vid. Pap. Berol. 21285 ed.
p. 121 (fr. 135) -ζω codd. W. Brashear, Symposion Rules, Proc.
XVIII Intern. Congr. Pap. (Athens
EPHIPPUS 1988), 11 p. 108 -110
p. 140 (fr. 12,2) κέφαλοc, πέρκη Dalec. et Ca- p. 265 (fr. 126) Theogn. 1249-1252 confert
saub., prob. Orn. Montanaή Giorn. Fil. West
Ferr. 11 (1988) 61-63 p. 270 (fr. 138 fin.) add. Helen King PCPhS 212
p. 141 (fr. 12, app. 7) vid. ad Theop. fr. 6,3 (1986) 61 fT.
p. 144 (fr. 15, adnot. Ιίπ. 6) pro πάλιν lege πάνυ
p. 148 (fr. 20, adnot. Ιίπ. 1) lege καλώc EUPOLIS
p. 317 (fr. 40, app. Ιίπ. 3) inter άχράδων et Φερ.
EPICRATES spat. vac. in Lex. Bachm. (teste 1. C.
p. 161 (fr. 10, adnot. Ιίπ. 2) pro τοϋ lege τηc Cunningham)
(fr. 10, comm. 9) lege 9 άγέλη p. 323 (fr. 51, comm.) lege 'Phot. ε 1285'
 ADDENDA et CORRIGENDA 813

p. 328 (fr. 60, comm. Ιίη. 3) pro Ύoce' lege
'vocis'
p. 330 (fr. 68) lege 'ό €ϋπολιc'
p. 353 (fr. 102,5) Πειθώ Raderm. Jb. δst. arch.
Inst. 29,1 (1934) 93-96
p. 378 (fr. 149, comm. init.) νίd. ad. Ar. fr.
590,24sq.
p. 381 (test. νί) lege Ίον. trag.'
p. 390 (fr. 171) νίd. Pher. fr. 164. Theogn.
1335 sq. confert West. de voce δάμαρτα
νίd. Stevens ad Eur. Andr. 4
p. 400 (test. ν) κίναδοc pro κίναιδον J. D. Mor-
gan C!Qu 80 (1986) 529- 531
p. 404 (app. 84) lege 'πρώιρ[α ed. pr. (πρωιράω,
cf. Men. Sic. 421 πρωιράcατ'), -αζε
Luppe
p. 407 (fr. 192,151) ή μήν έγώ cε Ar. Vesp. 643
p. 433 (fr. 236, adnot.) pro 'z' lege •sz•
p. 434 (fr. 238, app.) lege Όό γάρ Porson Not.
Ar. p. 26: οϋτ' αρ Sud., Lex. Bachm.'
p. 436 (fr. 243) eadem fere Phot. ε 1754
(έπιτήδειοc· φίλοc, εϋνουc, γνώριμοc,
cυνήθηc κτλ.)
p. 439 (fr. 248, app.) lege 'cπουδαίου Bekker:
cπουδαν Phot., Lex. Bachm.'
p. 448 (fr. *260,15-19) νίd. Stephanopoulos
ΖΡΕ 68 (1987) 3 sq.
p. 450 (fr. 261, app. 1 Ιίη. 2) pro οό δείν' lege
οό δείν'
p. 451 (fr. 264) de Diopithe cogitat Sommer-
stein (per litt.), coll. Ar. Equ. 1085
p. 454 (fr. 268,32) νίd. ad Polyz. fr. 6
p. 455 (fr. 268, app. 39-40) lege 'Αττικοί
λέγουcι
p. 463 (fr. 277, comm. fin.) pro Έdmonds' lege
Ήeadlam CIR 10 (1896) 438'
p. 464 (fr. 281) κοκκύπρωτοι West
p. 472 (fr. 298,3) γρυπόc pro πύργοc Tammaro
ΖΡΕ 72 (1988) 34
p. 495 (fr. 345, app.) pro 'codd.' lege 'cod.' et
νίd. ad Pher. fr. 191
p. 498 (fr. 355) Plut. tranqu. an. 8 p. 469 BC
confert West
p. 499 (fr. 357, adnot. Ιίη. 2) τρίχινον
p. 515 (fr. 392, app. 6 Ιίη. 4) pro τάc lege τίc
p. 535 (fr. 478, Ιίη. 4) pro αότου lege αότωι
p. 537 fr. 487 Capήs trib. Theodoήdis (per litt.)
HEGESIPPUS
p. 548 (fr. 1,2- 3) ij δρων τι φαί νου και νόν -
ij μή με κόπτε Eust. ίη Od. p. 1422,53
HERMIPPUS
p. 563 (Άθηναc γοναί) pro Άπόλλωνοc καi
Άρτέμιδοc lege Άρτέμιδοc καi
'Απόλλωνοc
p. 602 (fr. 82) pro 'z' lege 'Sz'
(fr. 84) lege 'Meineke) άφηκαν. Πλάτων
(fr. 266)'
p. 604 (fr. 93) lege cωδάριον
LAINES
p. 609 (test. 2) lege 'col. 6,16 Mette'
MAGNES
p. 627 (test. 7) de titulis dubitat Ε. S. Spyro-
poulos Έλλ. 28 ( 1975) 247 - 275