Die hatte kein Brot zum Essen mehr Das Brot, das fra das Militr Da fiel sie in die Goss, die war kalte Da hatte sie keinen Hunger mehr. Darauf schwiegen die Vglein im Walde ber allen Wipfeln ist Ruh In allen Gipfeln sprest du Kaum einen Hauch.
Da kam einmal ein Totenarzt einher Der sagte: Die Alte besteht auf ihrem Schein Da grub man die hungrige Alte ein So sagte das alte Weib nichts mehr Nur der Arzt lachte noch ber die Alte. Auch die Vglein schwiegen im Walde ber allen Wipfeln ist Ruh In allen Gipfeln sprest du Kaum einen Hauch. Da kam einmal ein einziger Mann einher Der hatte fr die Ordnung keinen Sinn Der fand in der Sache einen Haken drin Der war eine Art Freund fr die Alte Der sagte, ein Mensch msse essen knnen, bitte sehr Darauf schwiegen die Vglein im Walde ber allen Wipfeln ist Ruh In allen Gipfeln sprest du Kaum einen Hauch. Da kam mit einemmal ein Kommissar einher Der hatte einen Gummiknppel dabei Und zerklopfte dem Mann seinen Hinterkopf zu Brei Und da sagte auch dieser Mann nichts mehr Doch der Kommissar sagte, da es schallte: Und jetzt schweigen die Vglein im Walde ber allen Wipfeln ist Ruh In allen Gipfeln sprest du Kaum einen Hauch. Da kamen einmal drei brtige Mnner einher Die sagten, das sei nicht eines einzigen Mannes Sache allein. Und sie sagten es so lang, bis es knallte Aber dann krochen Maden durch ihr Fleisch in ihr Bein Da sagten die brtigen Mnner nichts mehr. Darauf schwiegen die Vglein im Walde ber allen Wipfeln ist Ruh In allen Gipfeln sprest du Kaum einen Hauch.
Liturgie van de zucht
Er was eens een oude vrouw Geen snee brood meer te eten had dat mens Het brood, dat vraten de soldaten Toen viel ze in de goot, die was kou Toen had ze geen honger meer Daarop zwegen de vogeltjes in het bos Boven alle boomtoppen heerst rust In alle bergtoppen voel je nauwelijks een zucht. Toen verscheen er ineens een lijkschouwer Die zei: die ouwe staat op haar strepen Toen begroef men die hongerige oude vrouw En zei het ouwe mens niets meer Alleen de dokter lachte nog over die ouwe. Ook de vogeltjes zwegen in het bos Boven alle boomtoppen heerst rust In alle bergtoppen voel je nauwelijks een zucht.
Toen verscheen er iemand, een man alleen, Die hield niet aan de goeie orde Die vond wat er schortte aan de gang van zaken Hij was een soort vriend voor die ouwe En zei: een mens moet kunnen eten, toch? Daarop zwegen de vogeltjes in het bos Boven alle boomtoppen heerst rust In alle bergtoppen voel je nauwelijks een zucht. Toen verscheen er ineens een commissaris Die had een gummiknuppel bij En sloeg die man zijn achterhoofd tot moes En toen zei ook die man niets meer Maar de commissaris zei dat het galmde: En nu zwijgen de vogeltjes in het bos Boven alle boomtoppen heerst rust In alle bergtoppen voel je nauwelijks een zucht. Toen verschenen er drie mannen met baarden Die zeiden: dat is geen zaak voor n man alleen. En ze herhaalden dat zo lang, tot het knalde Maar toen kropen er maden door hun vlees hun gebeente in Toen zeiden de mannen met baarden niets meer. Daarop zwegen de vogeltjes in het bos Boven alle boomtoppen heerst rust In alle bergtoppen voel je nauwelijks een zucht.
Da kamen mit einemmal viele Mnner einher Die wollten einmal reden mit dem Militr Doch das Militr redete mit dem Maschinengewehr Und da sagten alle die Mnner nichts mehr. Doch sie hatten auf der Stirn noch eine Falte. Darauf schwiegen die Vglein im Walde ber allen Wipfeln ist Ruh In allen Gipfeln sprest du Kaum einen Hauch. Da kam einmal ein groer roter Br einher Der wute nichts von den Bruchen hier, das brauchte er nicht als Br. Doch er war nicht von gestern und ging nicht auf jeden Teer Und der fra die Vglein im Walde. Da schwiegen die Vglein nicht mehr ber allen Wipfeln ist Unruh In allen Gipfeln sprest du Jetzt einen Hauch.
(Hauspostille, Erste Lektion: Bittgaenge, 1924)
Toen verschenen er ineens veel mannen Die wilden wel eens een woordje spreken met de soldaten Maar de soldaten spraken met de mitrailleur En toen zeiden al die mannen niets meer. Maar op hun voorhoofd hadden ze nog een frons. Daarop zwegen de vogeltjes in het bos Boven alle boomtoppen heerst rust In alle bergtoppen voel je nauwelijks een zucht. Toen verscheen er ineens een grote rooie beer Die wist niets van de gebruiken alhier, Dat hoefde hij niet als beer. Maar hij was niet van gisteren en was niet voor n gat te vangen En hij verslond de vogeltjes in het bos. Toen zwegen de vogeltjes niet meer Boven alle boomtoppen heerst onrust In alle bergtoppen voel je nu een zucht.
Die bekanntesten Mythen der griechischen Antike: Alle 3 Bände: Sagen des klassischen Altertums: Dädalos und Ikaros, Die Sagen Trojas, Die Sage von Ödipus, Odysseus, Äneas, Io, Meleager und die Eberjagd, Bellerophontes, Die Argonautensage, Die Sieben gegen Theben