Pangaruh Atikan kana Kualitas Budak Lembur

Disusun ku Salwa Nurul Fauziah

Kelas XII MIA 2

Geus lain rusiah deui yén barudak anu cicing di padésaan hésé pisan pikeun
meunangkeun kahirupan anu layak kawas barudak umumna. Maranehna hese
meunang cai bersih, narima atikan anu nyumponan wates-wates pendidikan
Indonesia anu hade jeung hese nuturkeun jaman. Henteu ngan éta, aranjeunna
henteu terang alat komunikasi sapertos telepon sélulér.

Hal utama anu disorot nyaéta kumaha héséna pikeun aranjeunna nampi
pendidikan anu santun sareng nampi dua belas taun pendidikan. Malahan mah
teu kabéh lepat, kasusah maranéhna pikeun ngahontal lokasi sakola téh jadi
masalah lantaran kudu ngaléos ngaliwatan walungan. Éta ogé kudu leumpang
pikeun puluhan kilométer, malah sababaraha teu maké sapatu.

Kurangna tenaga pengajar di padesaan sabab hese neangan guru anu daek
ngajar di ieu wewengkon oge kacida hanjakalna. Nyatana, kualitas hiji jalma
diukur tina sabaraha atikan anu dihontal ku sabab kualitas lulusan SD béda
jeung kualitas lulusan. Ku kituna bisa dicindekkeun yén atikan mangaruhan
pisan kana kualitas budak désa.

Sakumaha urang terang, atikan mangrupikeun hal anu penting dina kahirupan.
Atikan mangrupakeun prosés diajar anu diwangun ku guru jeung murid. Guru
ngadidik murid-muridna ngeunaan bahan pangajaran akademik sarta
ngajarkeun murid-muridna pikeun mikir kritis jeung kréatif

Sedangkeun barudak anu cicing di padésaan. Aranjeuna hayang nampi atikan

anu layak tapi aranjeuna henteu tiasa ngarasakeun. banding tibalik jeung sakola
di perkotaan. Aksés jalan anu kudu ditempuh ku mahasiswa di kota téh leuwih
gampang kapanggih, saperti kasadiaan angkutan umum jeung kandaraan
pribadi. Kitu deui jeung kaayaan wangunan sakola anu megah di perkotaan anu
dibarengan ku sarana jeung prasarana diajar-ngajar anu kacida lengkepna.
Nanging, sadayana ieu janten jarang upami urang ngabandingkeunana sareng
sakola di daerah terpencil. Di padésaan Indonésia, kondisi sarana jeung
prasarana pikeun atikan masih kénéh kurang.

Di balik kawatesanan ieu, aya usaha pamaréntah dina widang atikan antara
atikan di perkotaan jeung di daerah terpencil. Sanajan kitu, usaha pamaréntah
tacan ngahontal hasil anu maksimal, sabab dina prosés ngalegaan aksés atikan
di daérah terpencil, pamaréntah masih kénéh ngalaman kendala. Masih réa
kénéh daérah anu kawatesanan dina widang atikan, boh dina sarana jeung
prasarana katut aksés perjalanan. Dipiharep tarékah pamaréntah tiasa
dilaksanakeun sapinuhna pikeun ngurangan siswa putus sakola.